HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Sur l'apparence (discours 72; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

κ = 31 formes différentes pour 144 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[72, 0]   ἄλλους δὲ τιάραν καὶ ἀναξυρίδας, καθάπερ οἶμαι Πέρσαι τε καὶ Βάκτριοι

[72, 5]   καὶ βασιλέων οὕτως ἀνακειμένας, γένεια (καθεικότων. ἀλλὰ τί δεῖ ταῦτα λέγειν;

[72, 5]   ἐσθίοντάς τε καὶ πίνοντας καὶ καθεύδειν μαλακῶς βουλομένους καὶ μετὰ γυναικῶν

[72, 10]   θειότερα, οὓς ἡ Πυθία ἔχρα καθίζουσα ἐπὶ τοῦ τρίποδος, ἐμπιμπλαμένη τοῦ

[72, 15]   φυομένῃ, ἐπειδή τε ἱκανὴ ἦν, καθίσαντα ἐπ´ αὐτὴν ᾖδεν. γενομένου δὲ

[72, 10]   τούτων μεταπήγνυσθαι κλῶνας, ἀφ´ ὧν καὶ ᾄδειν ἔστιν εὐσημότερον· καὶ δὴ

[72, 5]   τοιοῦτον, λέγω δὲ τῶν πολλῶν καὶ ἀδόξων, οὓς μὴ δεδοίκασιν ὡς

[72, 0]   τε καὶ Βάκτριοι καὶ Παρθυαῖοι καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν βαρβάρων· οἱ

[72, 5]   ναοῖς, οἷον Διὸς καὶ Ποσειδῶνος καὶ ἄλλων πολλῶν θεῶν ἀγάλματα, ἐν

[72, 10]   ἴσως εἰπόντος αὐτοῦ, (τὰ δὲ καὶ ἄλλων συνθέντων. τῶν γε μὴν

[72, 10]   τινας τῆς σοφίας τῆς ἐκείνων καὶ ἅμα τῆς τῶν ἀνθρώπων ἕνεκεν

[72, 5]   ἅμα καὶ αὑτοὺς ὁμολογήσουσι δυστυχεῖς καὶ ἀναισθήτους καὶ οὐδὲν (εἰδότας ἁπλῶς

[72, 0]   καὶ Μακεδόνες, ἄλλους δὲ τιάραν καὶ ἀναξυρίδας, καθάπερ οἶμαι Πέρσαι τε

[72, 5]   ἐνθάδε δὲ ὁ αὐτός ἐστιν. καὶ ἀνδρῶν εἰκόνας ὁρῶσι πολιτῶν τῆς

[72, 5]   λοιδοροῦντες καὶ τωθάζοντες, ὡς ἀθλίους καὶ ἀνοήτους, εἰδότες ὅτι εἰ μὲν

[72, 10]   αὐτὸς πρὸς ἅπαντα εὐπόρει λόγου καὶ ἀποκρίσεως. καὶ τὰ μὲν τούτου

[72, 10]   τὰ δένδρα τὴν καλιάν, ὥσπερ καὶ αὐτά, καὶ τοὺς τούτων μεταπήγνυσθαι

[72, 10]   φρονίμους, καὶ περὶ Διογένους, ὅτι καὶ αὐτὸς πρὸς ἅπαντα εὐπόρει λόγου

[72, 5]   ἀποφανοῦσιν ἄφρονας καὶ μαινομένους, ἅμα καὶ αὑτοὺς ἀποδείξουσι σωφρονοῦντας καὶ νοῦν

[72, 5]   γιγνωσκόντων καὶ πολλοῦ ἀξίων, ἅμα καὶ αὑτοὺς ὁμολογήσουσι δυστυχεῖς καὶ ἀναισθήτους

[72, 0]   ἀναξυρίδας, καθάπερ οἶμαι Πέρσαι τε καὶ Βάκτριοι καὶ Παρθυαῖοι καὶ ἄλλοι

[72, 5]   καὶ ἐν τοῖς ἱεροῖς, στρατηγῶν καὶ βασιλέων οὕτως ἀνακειμένας, γένεια (καθεικότων.

[72, 10]   ὧν καὶ ᾄδειν ἔστιν εὐσημότερον· καὶ δὴ καὶ πρὸς δρῦν ταυτηνὶ

[72, 15]   δεινῆς καὶ σοφῆς οὔσης αὐτῆς, καὶ διὰ τοῦτο ἐθέλουσι πλησιάζειν, ἡγούμενα

[72, 5]   εὐδαιμονίας ἕνεκεν· καὶ ὅτι ἀτιμάζουσι καὶ διαγελῶσι τοὺς πολυτελῶς ἐσθίοντάς τε

[72, 10]   ἡδέως ὁρᾶν αὐτούς, ἀλλὰ προσκρούουσι καὶ διαμάχονται, ὥσπερ οὐδ´ οἱ παῖδες

[72, 10]   ἀποκρίσεως. καὶ τὰ μὲν τούτου καὶ διαμνημονεύουσιν οἱ πολλοί, τὰ μέν

[72, 10]   Σωκράτους, ὅτι σοφός τε ἦν καὶ διελέγετο τοῖς προσιοῦσι λόγους φρονίμους,

[72, 15]   μὲν στολὴν ἔχει τὴν Σωκράτους καὶ Διογένους, τὸ δὲ φρονεῖν πολλοῦ

[72, 15]   παρὰ τοῖς ὀρνιθοθήραις ἐτρέφοντο δεδεμέναι καὶ δουλεύουσαι. καὶ ἡμῶν ἕκαστος τὴν

[72, 5]   αὐτῶν καὶ καταγιγνώσκοντας πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν, καὶ ὅτι φανερῶς μὲν

[72, 10]   ὄρνεα ξυνῆλθε πρὸς τὴν γλαῦκα καὶ ἐδεῖτο τῆς μὲν ἀπὸ τῶν

[72, 10]   ἑπτὰ σοφῶν τὰς γνώμας ἀκούουσι καὶ ἐν Δελφοῖς ἀνατεθῆναι πρότερον, οἷον

[72, 5]   εἰκόνας ὁρῶσι πολιτῶν τῆς πόλεως καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ ἐν

[72, 5]   πόλεως καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ ἐν τοῖς ἱεροῖς, στρατηγῶν καὶ

[72, 0]   καὶ ἤτοι κατεγέλασαν ἢ ἐλοιδόρησαν καὶ ἐνίοτε ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ

[72, 10]   Σωκράτης ἢ {ὁποῖα} Διογένης, προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ δύνανται ἀπέχεσθαι,

[72, 10]   ἀπὸ ταύτης τῆς διανοίας προσέρχονται καὶ ἐνοχλοῦσιν, ἀλλ´ ἔστι γένος ἀνθρώπων

[72, 5]   ἀνθρώπους παρεσκεύασται, ὡς νουθετήσων τε καὶ ἐξελέγξων καὶ οὐδέν τι θωπεύσων

[72, 10]   τρόπον ἐπειρᾶτο νουθετεῖν τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐπιδεικνύναι αὐτοῖς ἅττα ἁμαρτάνουσιν, ὡς

[72, 5]   δύνηται αὐτοὺς μάλιστα τῷ λόγῳ καὶ ἐπιδείξων οἷοί εἰσιν. ~οὔκουν δύνανται

[72, 0]   οὐδὲ σιγῇ παρέρχεσθαι, ἀλλ´ ἐφίστανται καὶ ἐρεθίζουσι καὶ ἤτοι κατεγέλασαν ἢ

[72, 5]   μὲν γὰρ Αἰγυπτίοις καὶ Φοίνιξι καὶ ἑτέροις τισὶ τῶν βαρβάρων οὐχ

[72, 0]   ὁποίαν βούλει τέχνην ἐργαζομένων· ὥστε καὶ ἐφ´ ἡμῶν ἴσως ῥηθῆναι εἰκότως

[72, 10]   ταῖς τίτθαις μυθολογουμέναις προσέχουσί τε καὶ ἥδονται. ἀπὸ δὴ τῆς τοιαύτης

[72, 15]   ὀρνιθοθήραις ἐτρέφοντο δεδεμέναι καὶ δουλεύουσαι. καὶ ἡμῶν ἕκαστος τὴν μὲν στολὴν

[72, 0]   παρέρχεσθαι, ἀλλ´ ἐφίστανται καὶ ἐρεθίζουσι καὶ ἤτοι κατεγέλασαν ἢ ἐλοιδόρησαν καὶ

[72, 5]   ἀναπαύεσθαι καὶ πολλὰ χρήματα ἔχειν καὶ θαυμάζεσθαι ὑπὸ τοῦ πολλοῦ ὄχλου

[72, 5]   τούς γε τοιούτους σχεδὸν δυσωποῦνται καὶ θαυμάζουσιν. τυχὸν οὖν τοιοῦτόν ἐστι

[72, 5]   πολυτελῶς ἐσθίοντάς τε καὶ πίνοντας καὶ καθεύδειν μαλακῶς βουλομένους καὶ μετὰ

[72, 5]   φιλοσόφους ὑπονοοῦσιν, ὡς καταφρονοῦντας αὐτῶν καὶ καταγιγνώσκοντας πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν,

[72, 0]   σχεδὸν πλείους γεγόνασι τῶν σκυτοτόμων καὶ κναφέων καὶ τῶν γελωτοποιῶν ἢ

[72, 5]   εἰ μὲν τούτους ἀποφανοῦσιν ἄφρονας καὶ μαινομένους, ἅμα καὶ αὑτοὺς ἀποδείξουσι

[72, 5]   ἀρξαμένους ἀπὸ τῶν πλουσίων δὴ καὶ μακαρίων δοκούντων, οὓς αὐτοὶ ζηλοῦσι

[72, 0]   Γετῶν λεγομένων, πρότερον δὲ Λακεδαιμόνιοι καὶ Μακεδόνες, ἄλλους δὲ τιάραν καὶ

[72, 5]   πίνοντας καὶ καθεύδειν μαλακῶς βουλομένους καὶ μετὰ γυναικῶν ἑκάστοτε ὡραίων καὶ

[72, 5]   καὶ ποιμένας, ἔτι δὲ Πέρσας καὶ Νασάμωνας, οὐκ οἴονται καταφρονεῖν αὑτῶν

[72, 5]   ἅμα καὶ αὑτοὺς ἀποδείξουσι σωφρονοῦντας καὶ νοῦν ἔχοντας· εἰ δὲ παραχωρήσουσιν,

[72, 15]   γλαῦκα ἐθαύμαζον ἐπὶ τῇ ξυμβουλῇ. καὶ νῦν ἔτι οὕτως ἔχουσιν, ὡς

[72, 15]   τῷ ὄντι φρονίμη τε ἦν καὶ ξυμβουλεύειν ἐδύνατο. αἱ δὲ νῦν

[72, 10]   ἐπειδὰν ἴδωσι γλαῦκα· (ἐφ´ ᾧ καὶ ξυνετίθει λόγον Αἴσωπος τοιοῦτον, ὡς

[72, 10]   καὶ φρόνιμον, αἱμύλον δὲ ἄλλως καὶ ξυνθεῖναι λόγους ἱκανόν, οἵων οἱ

[72, 5]   οἴονται τῶν θεῶν εὐδαιμονίας ἕνεκεν· καὶ ὅτι ἀτιμάζουσι καὶ διαγελῶσι τοὺς

[72, 0]   ὅτι ναύτης ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος καὶ ὅτι οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου

[72, 5]   καταγιγνώσκοντας πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν, καὶ ὅτι φανερῶς μὲν οὐ καταγελῶσιν,

[72, 10]   {ὁποῖα} Διογένης, προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ δύνανται ἀπέχεσθαι, ὃν ἂν

[72, 5]   πλείους ὁμοίως πρὸς τοῦτο ἔχουσι, καὶ οὐδὲν αὐτοὺς ἡ ξυνήθεια ἀποκωλύει

[72, 5]   αὑτοὺς ὁμολογήσουσι δυστυχεῖς καὶ ἀναισθήτους καὶ οὐδὲν (εἰδότας ἁπλῶς ὧν προσήκει

[72, 5]   ὡς νουθετήσων τε καὶ ἐξελέγξων καὶ οὐδέν τι θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν

[72, 10]   αὑτῷ χρησθὲν ἕκαστος ἀκούσας ἄπεισι, καὶ οὐκ ἀνατίθεται ταῦτα, ὥστε δὴ

[72, 10]   παρεσκευασμένους οὕτως ὡς ἐπιπλήξοντας αὐτοῖς καὶ οὐκ ἐπιτρέψοντας ἁμαρτάνειν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν.

[72, 5]   καὶ μετὰ γυναικῶν ἑκάστοτε ὡραίων καὶ παίδων ἀναπαύεσθαι καὶ πολλὰ χρήματα

[72, 10]   δὴ τῆς τοιαύτης δόξης, ὡς καὶ παρ´ ἡμῶν ἀκουσόμενοί τι τοιοῦτον

[72, 10]   ἂν ἴδωσι παιδαγωγῶν σχῆμα ἔχοντας καὶ παρεσκευασμένους οὕτως ὡς ἐπιπλήξοντας αὐτοῖς

[72, 0]   οἶμαι Πέρσαι τε καὶ Βάκτριοι καὶ Παρθυαῖοι καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν

[72, 0]   ὅτι πλεῖ πάντα ὁμοίως ἀκάτια καὶ πᾶσα βοῦς ἀροτριᾷ. ~οὐ τοίνυν

[72, 10]   οὐκ ἀνατίθεται ταῦτα, ὥστε δὴ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις εἶναι γνώριμα· τὰ

[72, 10]   ὡς ὁμοίως ξυμφέρον πᾶσιν εἰδέναι (καὶ πείθεσθαι. εἰσὶ δὲ οἳ καὶ

[72, 10]   διελέγετο τοῖς προσιοῦσι λόγους φρονίμους, καὶ περὶ Διογένους, ὅτι καὶ αὐτὸς

[72, 5]   ὅτι ἄπεισιν ἐπὶ τὰ πρόβατα καὶ περὶ ἐκεῖνα διατρίψει, ὥστε ὑπ´

[72, 10]   ἂν παρ´ ἑτέρου ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι καὶ περὶ Σωκράτους, ὅτι σοφός τε

[72, 5]   θαυμάζεσθαι ὑπὸ τοῦ πολλοῦ ὄχλου καὶ περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον

[72, 5]   διαγελῶσι τοὺς πολυτελῶς ἐσθίοντάς τε καὶ πίνοντας καὶ καθεύδειν μαλακῶς βουλομένους

[72, 5]   μὲν ναύτας καὶ τοὺς γεωργοὺς καὶ ποιμένας, ἔτι δὲ Πέρσας καὶ

[72, 5]   ἑκάστοτε ὡραίων καὶ παίδων ἀναπαύεσθαι καὶ πολλὰ χρήματα ἔχειν καὶ θαυμάζεσθαι

[72, 5]   ὡς τούτων ἃ χρὴ γιγνωσκόντων καὶ πολλοῦ ἀξίων, ἅμα καὶ αὑτοὺς

[72, 5]   ἐν τοῖς ναοῖς, οἷον Διὸς καὶ Ποσειδῶνος καὶ ἄλλων πολλῶν θεῶν

[72, 10]   ᾄδειν ἔστιν εὐσημότερον· καὶ δὴ καὶ πρὸς δρῦν ταυτηνὶ ἄρτι φυομένην,

[72, 5]   μακαρίων δοκούντων, οὓς αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ σμικρὸν διαφέρειν οἴονται τῶν θεῶν

[72, 15]   ἔτι οὕτως ἔχουσιν, ὡς δεινῆς καὶ σοφῆς οὔσης αὐτῆς, καὶ διὰ

[72, 0]   ἀνθρώπων ὀλίγου νῦν μεστὰ πάντα, καὶ σχεδὸν πλείους γεγόνασι τῶν σκυτοτόμων

[72, 10]   τῷ ὄντι δὴ θεῖα ταῦτα καὶ σχεδόν τι τῶν χρησμῶν θειότερα,

[72, 5]   ξυνήθης αὐτοῖς ἡ ὄψις, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀγάλματα ὁρῶσιν ἐν τοῖς

[72, 0]   ἐν ἱματίῳ κομῶντα τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ γένεια, οὐχ οἷοί τέ

[72, 10]   ἅπαντα εὐπόρει λόγου καὶ ἀποκρίσεως. καὶ τὰ μὲν τούτου καὶ διαμνημονεύουσιν

[72, 0]   ἄλλον μηδένα παρόντα τὸν ἐπιβοηθήσοντα, καὶ ταῦτα εἰδότες ὅτι τοῖς καλουμένοις

[72, 15]   ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἁλισκόμενα μετανόουν καὶ τὴν γλαῦκα ἐθαύμαζον ἐπὶ τῇ

[72, 10]   ὥραν ἀφίκηται, ἑτοίμως ἔχειν ἱζάνειν καὶ τῆς χλοερᾶς κόμης ἀπόνασθαι. ἀλλ´

[72, 15]   ἔχουσιν ἐκείνης καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὸ ῥάμφος, τὰ δὲ ἄλλα

[72, 10]   αὐτόν, ἡδόμενοι ἐπὶ τῷ γελοίῳ καὶ τοῖς μύθοις· ὥσπερ τὰ παιδία

[72, 10]   οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν. εἰ γάρ τοι καὶ τοῖς παισὶν ἐξῆν τῶν τοιούτων

[72, 10]   (καὶ πείθεσθαι. εἰσὶ δὲ οἳ καὶ τὸν Αἴσωπον οἴονται τοιοῦτόν τινα

[72, 5]   τὸ γιγνόμενον. τοὺς μὲν ναύτας καὶ τοὺς γεωργοὺς καὶ ποιμένας, ἔτι

[72, 15]   μόνον τὰ πτερὰ ἔχουσιν ἐκείνης καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὸ ῥάμφος,

[72, 10]   τὴν καλιάν, ὥσπερ καὶ αὐτά, καὶ τοὺς τούτων μεταπήγνυσθαι κλῶνας, ἀφ´

[72, 5]   μὴν ποιμένος ἔχοντα στολὴν ἴσασι καὶ τοῦτον ὅτι ἄπεισιν ἐπὶ τὰ

[72, 0]   ξυνήθης ἐστὶν ἡ (στολὴ αὕτη καὶ τρόπον τινὰ ἀποδεδειγμένη. ὃ δὲ

[72, 10]   γένος ἀνθρώπων πολυπραγμονοῦν τοιαύτην (πολυπραγμοσύνην καὶ τρόπον τινὰ οὐ πονηρόν· οὗτοι

[72, 10]   οἱ ἄνθρωποι ἥδιστ´ ἂν ἀκούοιεν. καὶ τυχὸν οὐ παντάπασι ψευδῆ οἴονται

[72, 10]   τυχὸν οὐ παντάπασι ψευδῆ οἴονται καὶ τῷ ὄντι Αἴσωπος τοῦτον τὸν

[72, 5]   διάνοιαν. οὐκοῦν προκαταλαμβάνουσιν αὐτοὶ λοιδοροῦντες καὶ τωθάζοντες, ὡς ἀθλίους καὶ ἀνοήτους,

[72, 0]   γεγόνασι τῶν σκυτοτόμων καὶ κναφέων καὶ τῶν γελωτοποιῶν ἢ ἄλλην ὁποίαν

[72, 5]   ταῦτα λέγειν; σχεδὸν γάρ τι καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ πλείους ὁμοίως

[72, 10]   παισὶν ἐξῆν τῶν τοιούτων καταγελᾶν καὶ ὑβρίζειν, οὐδὲν ἂν πρότερον τούτου

[72, 15]   ὀρνέων, αὐτοί τε ὄντες ἠλίθιοι καὶ ὑφ´ ἑτέρων τοιούτων ἐνοχλούμενοι.

[72, 5]   σχήματος. παρὰ μὲν γὰρ Αἰγυπτίοις καὶ Φοίνιξι καὶ ἑτέροις τισὶ τῶν

[72, 10]   τοιοῦτόν τινα γενέσθαι, σοφὸν μὲν καὶ φρόνιμον, αἱμύλον δὲ ἄλλως καὶ

[72, 0]   πράγματα παρέχειν οὐδ´ ἐνοχλεῖν προσιόντες. καίτοι Γέτας μὲν ἢ Πέρσας ἢ

[72, 15]   ἔπειτα οἶμαι προσίασι μάτην ἐπὶ κακῷ. ἡ μὲν γὰρ ἀρχαία γλαὺξ

[72, 10]   πρὸς δὲ τὰ δένδρα τὴν καλιάν, ὥσπερ καὶ αὐτά, καὶ τοὺς

[72, 5]   ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ (κάλλιον. διὰ δὴ ταύτην τὴν ὑποψίαν

[72, 0]   καὶ ταῦτα εἰδότες ὅτι τοῖς καλουμένοις φιλοσόφοις ξυνήθης ἐστὶν ἡ (στολὴ

[72, 5]   ναύτην ἐσταλμένον, ἴσασι τοῦτον πλευσούμενον, κἂν ὡς γεωργὸν ἕτερον, γεωργήσοντα· τόν

[72, 0]   καπήλους ἑκάστοτε ὁρῶντες πρὸ τῶν καπηλείων ἀνεζωσμένους οὐδέποτε τωθάζουσι, καταγελῷεν δ´

[72, 0]   τι πράττοντι. τούς γε μὴν καπήλους ἑκάστοτε ὁρῶντες πρὸ τῶν καπηλείων

[72, 5]   πᾶσα βοῦς ἀροτριᾷ. ~οὐ τοίνυν κατὰ τοῦτο μόνον ξυνήθης αὐτοῖς ἡ

[72, 10]   τοῖς παισὶν ἐξῆν τῶν τοιούτων καταγελᾶν καὶ ὑβρίζειν, οὐδὲν ἂν πρότερον

[72, 0]   ἄνθρωπος καὶ ὅτι οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα· ὁμοίως οὐδ´ εἴ

[72, 0]   τῶν καπηλείων ἀνεζωσμένους οὐδέποτε τωθάζουσι, καταγελῷεν δ´ ἂν τοὐναντίον, εἰ μὴ

[72, 5]   καὶ ὅτι φανερῶς μὲν οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ παρ´ αὑτοῖς οὕτως

[72, 5]   ὑπονοοῦσιν, ὡς καταφρονοῦντας αὐτῶν καὶ καταγιγνώσκοντας πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν, καὶ

[72, 5]   Πέρσας καὶ Νασάμωνας, οὐκ οἴονται καταφρονεῖν αὑτῶν οὐδὲ εἶναι πρὸς αὑτοὺς

[72, 5]   τοὺς μέντοι φιλοσόφους ὑπονοοῦσιν, ὡς καταφρονοῦντας αὐτῶν καὶ καταγιγνώσκοντας πολλὴν ἀμαθίαν

[72, 0]   ἐφίστανται καὶ ἐρεθίζουσι καὶ ἤτοι κατεγέλασαν ἢ ἐλοιδόρησαν καὶ ἐνίοτε ἕλκουσιν

[72, 0]   μέν τινας πίλους ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ἔχοντας, ὡς νῦν τῶν Θρᾳκῶν

[72, 0]   ἐπιδημεῖν πτερὰ ἔχοντες ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ὀρθά, ὥσπερ Νασάμωνες— οὐκοῦν οὐδὲ

[72, 0]   ἀχίτωνα ἐν ἱματίῳ κομῶντα τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ γένεια, οὐχ οἷοί

[72, 10]   αὐτά, καὶ τοὺς τούτων μεταπήγνυσθαι κλῶνας, ἀφ´ ὧν καὶ ᾄδειν ἔστιν

[72, 0]   πλείους γεγόνασι τῶν σκυτοτόμων καὶ κναφέων καὶ τῶν γελωτοποιῶν ἢ ἄλλην

[72, 10]   γνώριμα· τὰ δὲ ἐκείνων δόγματα κοινὰ ἀπεδείχθη τοῖς ἀφικνουμένοις παρὰ τὸν

[72, 5]   οὐδὲ φεισόμενος οὐδενός, τοὐναντίον δὲ κολάσων ὡς ἂν δύνηται αὐτοὺς μάλιστα

[72, 10]   ἔχειν ἱζάνειν καὶ τῆς χλοερᾶς κόμης ἀπόνασθαι. ἀλλ´ οὖν τήν γε

[72, 0]   τινα ἴδωσιν ἀχίτωνα ἐν ἱματίῳ κομῶντα τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ γένεια,

[72, 0]   ἔχοντα ἢ διφθέραν ἐνημμένον ἢ κοσύμβην ὑποδεδυκότα οὐ χαλεπαίνουσιν, ἀλλ´ οὐδὲ

Discours, par.
[72, 0]	ἄλλους δὲ τιάραν καὶ ἀναξυρίδας,	καθάπερ	οἶμαι Πέρσαι τε καὶ Βάκτριοι
[72, 5]	καὶ βασιλέων οὕτως ἀνακειμένας, γένεια	(καθεικότων.	ἀλλὰ τί δεῖ ταῦτα λέγειν;
[72, 5]	ἐσθίοντάς τε καὶ πίνοντας καὶ	καθεύδειν	μαλακῶς βουλομένους καὶ μετὰ γυναικῶν
[72, 10]	θειότερα, οὓς ἡ Πυθία ἔχρα	καθίζουσα	ἐπὶ τοῦ τρίποδος, ἐμπιμπλαμένη τοῦ
[72, 15]	φυομένῃ, ἐπειδή τε ἱκανὴ ἦν,	καθίσαντα	ἐπ´ αὐτὴν ᾖδεν. γενομένου δὲ
[72, 10]	τούτων μεταπήγνυσθαι κλῶνας, ἀφ´ ὧν	καὶ	ᾄδειν ἔστιν εὐσημότερον· καὶ δὴ
[72, 5]	τοιοῦτον, λέγω δὲ τῶν πολλῶν	καὶ	ἀδόξων, οὓς μὴ δεδοίκασιν ὡς
[72, 0]	τε καὶ Βάκτριοι καὶ Παρθυαῖοι	καὶ	ἄλλοι πολλοὶ τῶν βαρβάρων· οἱ
[72, 5]	ναοῖς, οἷον Διὸς καὶ Ποσειδῶνος	καὶ	ἄλλων πολλῶν θεῶν ἀγάλματα, ἐν
[72, 10]	ἴσως εἰπόντος αὐτοῦ, (τὰ δὲ	καὶ	ἄλλων συνθέντων. τῶν γε μὴν
[72, 10]	τινας τῆς σοφίας τῆς ἐκείνων	καὶ	ἅμα τῆς τῶν ἀνθρώπων ἕνεκεν
[72, 5]	ἅμα καὶ αὑτοὺς ὁμολογήσουσι δυστυχεῖς	καὶ	ἀναισθήτους καὶ οὐδὲν (εἰδότας ἁπλῶς
[72, 0]	καὶ Μακεδόνες, ἄλλους δὲ τιάραν	καὶ	ἀναξυρίδας, καθάπερ οἶμαι Πέρσαι τε
[72, 5]	ἐνθάδε δὲ ὁ αὐτός ἐστιν.	καὶ	ἀνδρῶν εἰκόνας ὁρῶσι πολιτῶν τῆς
[72, 5]	λοιδοροῦντες καὶ τωθάζοντες, ὡς ἀθλίους	καὶ	ἀνοήτους, εἰδότες ὅτι εἰ μὲν
[72, 10]	αὐτὸς πρὸς ἅπαντα εὐπόρει λόγου	καὶ	ἀποκρίσεως. καὶ τὰ μὲν τούτου
[72, 10]	τὰ δένδρα τὴν καλιάν, ὥσπερ	καὶ	αὐτά, καὶ τοὺς τούτων μεταπήγνυσθαι
[72, 10]	φρονίμους, καὶ περὶ Διογένους, ὅτι	καὶ	αὐτὸς πρὸς ἅπαντα εὐπόρει λόγου
[72, 5]	ἀποφανοῦσιν ἄφρονας καὶ μαινομένους, ἅμα	καὶ	αὑτοὺς ἀποδείξουσι σωφρονοῦντας καὶ νοῦν
[72, 5]	γιγνωσκόντων καὶ πολλοῦ ἀξίων, ἅμα	καὶ	αὑτοὺς ὁμολογήσουσι δυστυχεῖς καὶ ἀναισθήτους
[72, 0]	ἀναξυρίδας, καθάπερ οἶμαι Πέρσαι τε	καὶ	Βάκτριοι καὶ Παρθυαῖοι καὶ ἄλλοι
[72, 5]	καὶ ἐν τοῖς ἱεροῖς, στρατηγῶν	καὶ	βασιλέων οὕτως ἀνακειμένας, γένεια (καθεικότων.
[72, 10]	ὧν καὶ ᾄδειν ἔστιν εὐσημότερον·	καὶ	δὴ καὶ πρὸς δρῦν ταυτηνὶ
[72, 15]	δεινῆς καὶ σοφῆς οὔσης αὐτῆς,	καὶ	διὰ τοῦτο ἐθέλουσι πλησιάζειν, ἡγούμενα
[72, 5]	εὐδαιμονίας ἕνεκεν· καὶ ὅτι ἀτιμάζουσι	καὶ	διαγελῶσι τοὺς πολυτελῶς ἐσθίοντάς τε
[72, 10]	ἡδέως ὁρᾶν αὐτούς, ἀλλὰ προσκρούουσι	καὶ	διαμάχονται, ὥσπερ οὐδ´ οἱ παῖδες
[72, 10]	ἀποκρίσεως. καὶ τὰ μὲν τούτου	καὶ	διαμνημονεύουσιν οἱ πολλοί, τὰ μέν
[72, 10]	Σωκράτους, ὅτι σοφός τε ἦν	καὶ	διελέγετο τοῖς προσιοῦσι λόγους φρονίμους,
[72, 15]	μὲν στολὴν ἔχει τὴν Σωκράτους	καὶ	Διογένους, τὸ δὲ φρονεῖν πολλοῦ
[72, 15]	παρὰ τοῖς ὀρνιθοθήραις ἐτρέφοντο δεδεμέναι	καὶ	δουλεύουσαι. καὶ ἡμῶν ἕκαστος τὴν
[72, 5]	αὐτῶν καὶ καταγιγνώσκοντας πολλὴν ἀμαθίαν	καὶ	δυστυχίαν, καὶ ὅτι φανερῶς μὲν
[72, 10]	ὄρνεα ξυνῆλθε πρὸς τὴν γλαῦκα	καὶ	ἐδεῖτο τῆς μὲν ἀπὸ τῶν
[72, 10]	ἑπτὰ σοφῶν τὰς γνώμας ἀκούουσι	καὶ	ἐν Δελφοῖς ἀνατεθῆναι πρότερον, οἷον
[72, 5]	εἰκόνας ὁρῶσι πολιτῶν τῆς πόλεως	καὶ	ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ ἐν
[72, 5]	πόλεως καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ	καὶ	ἐν τοῖς ἱεροῖς, στρατηγῶν καὶ
[72, 0]	καὶ ἤτοι κατεγέλασαν ἢ ἐλοιδόρησαν	καὶ	ἐνίοτε ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ
[72, 10]	Σωκράτης ἢ {ὁποῖα} Διογένης, προσίασι	καὶ	ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ δύνανται ἀπέχεσθαι,
[72, 10]	ἀπὸ ταύτης τῆς διανοίας προσέρχονται	καὶ	ἐνοχλοῦσιν, ἀλλ´ ἔστι γένος ἀνθρώπων
[72, 5]	ἀνθρώπους παρεσκεύασται, ὡς νουθετήσων τε	καὶ	ἐξελέγξων καὶ οὐδέν τι θωπεύσων
[72, 10]	τρόπον ἐπειρᾶτο νουθετεῖν τοὺς ἀνθρώπους	καὶ	ἐπιδεικνύναι αὐτοῖς ἅττα ἁμαρτάνουσιν, ὡς
[72, 5]	δύνηται αὐτοὺς μάλιστα τῷ λόγῳ	καὶ	ἐπιδείξων οἷοί εἰσιν. ~οὔκουν δύνανται
[72, 0]	οὐδὲ σιγῇ παρέρχεσθαι, ἀλλ´ ἐφίστανται	καὶ	ἐρεθίζουσι καὶ ἤτοι κατεγέλασαν ἢ
[72, 5]	μὲν γὰρ Αἰγυπτίοις καὶ Φοίνιξι	καὶ	ἑτέροις τισὶ τῶν βαρβάρων οὐχ
[72, 0]	ὁποίαν βούλει τέχνην ἐργαζομένων· ὥστε	καὶ	ἐφ´ ἡμῶν ἴσως ῥηθῆναι εἰκότως
[72, 10]	ταῖς τίτθαις μυθολογουμέναις προσέχουσί τε	καὶ	ἥδονται. ἀπὸ δὴ τῆς τοιαύτης
[72, 15]	ὀρνιθοθήραις ἐτρέφοντο δεδεμέναι καὶ δουλεύουσαι.	καὶ	ἡμῶν ἕκαστος τὴν μὲν στολὴν
[72, 0]	παρέρχεσθαι, ἀλλ´ ἐφίστανται καὶ ἐρεθίζουσι	καὶ	ἤτοι κατεγέλασαν ἢ ἐλοιδόρησαν καὶ
[72, 5]	ἀναπαύεσθαι καὶ πολλὰ χρήματα ἔχειν	καὶ	θαυμάζεσθαι ὑπὸ τοῦ πολλοῦ ὄχλου
[72, 5]	τούς γε τοιούτους σχεδὸν δυσωποῦνται	καὶ	θαυμάζουσιν. τυχὸν οὖν τοιοῦτόν ἐστι
[72, 5]	πολυτελῶς ἐσθίοντάς τε καὶ πίνοντας	καὶ	καθεύδειν μαλακῶς βουλομένους καὶ μετὰ
[72, 5]	φιλοσόφους ὑπονοοῦσιν, ὡς καταφρονοῦντας αὐτῶν	καὶ	καταγιγνώσκοντας πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν,
[72, 0]	σχεδὸν πλείους γεγόνασι τῶν σκυτοτόμων	καὶ	κναφέων καὶ τῶν γελωτοποιῶν ἢ
[72, 5]	εἰ μὲν τούτους ἀποφανοῦσιν ἄφρονας	καὶ	μαινομένους, ἅμα καὶ αὑτοὺς ἀποδείξουσι
[72, 5]	ἀρξαμένους ἀπὸ τῶν πλουσίων δὴ	καὶ	μακαρίων δοκούντων, οὓς αὐτοὶ ζηλοῦσι
[72, 0]	Γετῶν λεγομένων, πρότερον δὲ Λακεδαιμόνιοι	καὶ	Μακεδόνες, ἄλλους δὲ τιάραν καὶ
[72, 5]	πίνοντας καὶ καθεύδειν μαλακῶς βουλομένους	καὶ	μετὰ γυναικῶν ἑκάστοτε ὡραίων καὶ
[72, 5]	καὶ ποιμένας, ἔτι δὲ Πέρσας	καὶ	Νασάμωνας, οὐκ οἴονται καταφρονεῖν αὑτῶν
[72, 5]	ἅμα καὶ αὑτοὺς ἀποδείξουσι σωφρονοῦντας	καὶ	νοῦν ἔχοντας· εἰ δὲ παραχωρήσουσιν,
[72, 15]	γλαῦκα ἐθαύμαζον ἐπὶ τῇ ξυμβουλῇ.	καὶ	νῦν ἔτι οὕτως ἔχουσιν, ὡς
[72, 15]	τῷ ὄντι φρονίμη τε ἦν	καὶ	ξυμβουλεύειν ἐδύνατο. αἱ δὲ νῦν
[72, 10]	ἐπειδὰν ἴδωσι γλαῦκα· (ἐφ´ ᾧ	καὶ	ξυνετίθει λόγον Αἴσωπος τοιοῦτον, ὡς
[72, 10]	καὶ φρόνιμον, αἱμύλον δὲ ἄλλως	καὶ	ξυνθεῖναι λόγους ἱκανόν, οἵων οἱ
[72, 5]	οἴονται τῶν θεῶν εὐδαιμονίας ἕνεκεν·	καὶ	ὅτι ἀτιμάζουσι καὶ διαγελῶσι τοὺς
[72, 0]	ὅτι ναύτης ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος	καὶ	ὅτι οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου
[72, 5]	καταγιγνώσκοντας πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν,	καὶ	ὅτι φανερῶς μὲν οὐ καταγελῶσιν,
[72, 10]	{ὁποῖα} Διογένης, προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι	καὶ	οὐ δύνανται ἀπέχεσθαι, ὃν ἂν
[72, 5]	πλείους ὁμοίως πρὸς τοῦτο ἔχουσι,	καὶ	οὐδὲν αὐτοὺς ἡ ξυνήθεια ἀποκωλύει
[72, 5]	αὑτοὺς ὁμολογήσουσι δυστυχεῖς καὶ ἀναισθήτους	καὶ	οὐδὲν (εἰδότας ἁπλῶς ὧν προσήκει
[72, 5]	ὡς νουθετήσων τε καὶ ἐξελέγξων	καὶ	οὐδέν τι θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν
[72, 10]	αὑτῷ χρησθὲν ἕκαστος ἀκούσας ἄπεισι,	καὶ	οὐκ ἀνατίθεται ταῦτα, ὥστε δὴ
[72, 10]	παρεσκευασμένους οὕτως ὡς ἐπιπλήξοντας αὐτοῖς	καὶ	οὐκ ἐπιτρέψοντας ἁμαρτάνειν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν.
[72, 5]	καὶ μετὰ γυναικῶν ἑκάστοτε ὡραίων	καὶ	παίδων ἀναπαύεσθαι καὶ πολλὰ χρήματα
[72, 10]	δὴ τῆς τοιαύτης δόξης, ὡς	καὶ	παρ´ ἡμῶν ἀκουσόμενοί τι τοιοῦτον
[72, 10]	ἂν ἴδωσι παιδαγωγῶν σχῆμα ἔχοντας	καὶ	παρεσκευασμένους οὕτως ὡς ἐπιπλήξοντας αὐτοῖς
[72, 0]	οἶμαι Πέρσαι τε καὶ Βάκτριοι	καὶ	Παρθυαῖοι καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν
[72, 0]	ὅτι πλεῖ πάντα ὁμοίως ἀκάτια	καὶ	πᾶσα βοῦς ἀροτριᾷ. ~οὐ τοίνυν
[72, 10]	οὐκ ἀνατίθεται ταῦτα, ὥστε δὴ	καὶ	πᾶσιν ἀνθρώποις εἶναι γνώριμα· τὰ
[72, 10]	ὡς ὁμοίως ξυμφέρον πᾶσιν εἰδέναι	(καὶ	πείθεσθαι. εἰσὶ δὲ οἳ καὶ
[72, 10]	διελέγετο τοῖς προσιοῦσι λόγους φρονίμους,	καὶ	περὶ Διογένους, ὅτι καὶ αὐτὸς
[72, 5]	ὅτι ἄπεισιν ἐπὶ τὰ πρόβατα	καὶ	περὶ ἐκεῖνα διατρίψει, ὥστε ὑπ´
[72, 10]	ἂν παρ´ ἑτέρου ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι	καὶ	περὶ Σωκράτους, ὅτι σοφός τε
[72, 5]	θαυμάζεσθαι ὑπὸ τοῦ πολλοῦ ὄχλου	καὶ	περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον
[72, 5]	διαγελῶσι τοὺς πολυτελῶς ἐσθίοντάς τε	καὶ	πίνοντας καὶ καθεύδειν μαλακῶς βουλομένους
[72, 5]	μὲν ναύτας καὶ τοὺς γεωργοὺς	καὶ	ποιμένας, ἔτι δὲ Πέρσας καὶ
[72, 5]	ἑκάστοτε ὡραίων καὶ παίδων ἀναπαύεσθαι	καὶ	πολλὰ χρήματα ἔχειν καὶ θαυμάζεσθαι
[72, 5]	ὡς τούτων ἃ χρὴ γιγνωσκόντων	καὶ	πολλοῦ ἀξίων, ἅμα καὶ αὑτοὺς
[72, 5]	ἐν τοῖς ναοῖς, οἷον Διὸς	καὶ	Ποσειδῶνος καὶ ἄλλων πολλῶν θεῶν
[72, 10]	ᾄδειν ἔστιν εὐσημότερον· καὶ δὴ	καὶ	πρὸς δρῦν ταυτηνὶ ἄρτι φυομένην,
[72, 5]	μακαρίων δοκούντων, οὓς αὐτοὶ ζηλοῦσι	καὶ	σμικρὸν διαφέρειν οἴονται τῶν θεῶν
[72, 15]	ἔτι οὕτως ἔχουσιν, ὡς δεινῆς	καὶ	σοφῆς οὔσης αὐτῆς, καὶ διὰ
[72, 0]	ἀνθρώπων ὀλίγου νῦν μεστὰ πάντα,	καὶ	σχεδὸν πλείους γεγόνασι τῶν σκυτοτόμων
[72, 10]	τῷ ὄντι δὴ θεῖα ταῦτα	καὶ	σχεδόν τι τῶν χρησμῶν θειότερα,
[72, 5]	ξυνήθης αὐτοῖς ἡ ὄψις, ἀλλὰ	καὶ	τὰ ἀγάλματα ὁρῶσιν ἐν τοῖς
[72, 0]	ἐν ἱματίῳ κομῶντα τὴν κεφαλὴν	καὶ	τὰ γένεια, οὐχ οἷοί τέ
[72, 10]	ἅπαντα εὐπόρει λόγου καὶ ἀποκρίσεως.	καὶ	τὰ μὲν τούτου καὶ διαμνημονεύουσιν
[72, 0]	ἄλλον μηδένα παρόντα τὸν ἐπιβοηθήσοντα,	καὶ	ταῦτα εἰδότες ὅτι τοῖς καλουμένοις
[72, 15]	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἁλισκόμενα μετανόουν	καὶ	τὴν γλαῦκα ἐθαύμαζον ἐπὶ τῇ
[72, 10]	ὥραν ἀφίκηται, ἑτοίμως ἔχειν ἱζάνειν	καὶ	τῆς χλοερᾶς κόμης ἀπόνασθαι. ἀλλ´
[72, 15]	ἔχουσιν ἐκείνης καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς	καὶ	τὸ ῥάμφος, τὰ δὲ ἄλλα
[72, 10]	αὐτόν, ἡδόμενοι ἐπὶ τῷ γελοίῳ	καὶ	τοῖς μύθοις· ὥσπερ τὰ παιδία
[72, 10]	οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν. εἰ γάρ τοι	καὶ	τοῖς παισὶν ἐξῆν τῶν τοιούτων
[72, 10]	(καὶ πείθεσθαι. εἰσὶ δὲ οἳ	καὶ	τὸν Αἴσωπον οἴονται τοιοῦτόν τινα
[72, 5]	τὸ γιγνόμενον. τοὺς μὲν ναύτας	καὶ	τοὺς γεωργοὺς καὶ ποιμένας, ἔτι
[72, 15]	μόνον τὰ πτερὰ ἔχουσιν ἐκείνης	καὶ	τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὸ ῥάμφος,
[72, 10]	τὴν καλιάν, ὥσπερ καὶ αὐτά,	καὶ	τοὺς τούτων μεταπήγνυσθαι κλῶνας, ἀφ´
[72, 5]	μὴν ποιμένος ἔχοντα στολὴν ἴσασι	καὶ	τοῦτον ὅτι ἄπεισιν ἐπὶ τὰ
[72, 0]	ξυνήθης ἐστὶν ἡ (στολὴ αὕτη	καὶ	τρόπον τινὰ ἀποδεδειγμένη. ὃ δὲ
[72, 10]	γένος ἀνθρώπων πολυπραγμονοῦν τοιαύτην (πολυπραγμοσύνην	καὶ	τρόπον τινὰ οὐ πονηρόν· οὗτοι
[72, 10]	οἱ ἄνθρωποι ἥδιστ´ ἂν ἀκούοιεν.	καὶ	τυχὸν οὐ παντάπασι ψευδῆ οἴονται
[72, 10]	τυχὸν οὐ παντάπασι ψευδῆ οἴονται	καὶ	τῷ ὄντι Αἴσωπος τοῦτον τὸν
[72, 5]	διάνοιαν. οὐκοῦν προκαταλαμβάνουσιν αὐτοὶ λοιδοροῦντες	καὶ	τωθάζοντες, ὡς ἀθλίους καὶ ἀνοήτους,
[72, 0]	γεγόνασι τῶν σκυτοτόμων καὶ κναφέων	καὶ	τῶν γελωτοποιῶν ἢ ἄλλην ὁποίαν
[72, 5]	ταῦτα λέγειν; σχεδὸν γάρ τι	καὶ	τῶν Ἑλλήνων οἱ πλείους ὁμοίως
[72, 10]	παισὶν ἐξῆν τῶν τοιούτων καταγελᾶν	καὶ	ὑβρίζειν, οὐδὲν ἂν πρότερον τούτου
[72, 15]	ὀρνέων, αὐτοί τε ὄντες ἠλίθιοι	καὶ	ὑφ´ ἑτέρων τοιούτων ἐνοχλούμενοι.
[72, 5]	σχήματος. παρὰ μὲν γὰρ Αἰγυπτίοις	καὶ	Φοίνιξι καὶ ἑτέροις τισὶ τῶν
[72, 10]	τοιοῦτόν τινα γενέσθαι, σοφὸν μὲν	καὶ	φρόνιμον, αἱμύλον δὲ ἄλλως καὶ
[72, 0]	πράγματα παρέχειν οὐδ´ ἐνοχλεῖν προσιόντες.	καίτοι	Γέτας μὲν ἢ Πέρσας ἢ
[72, 15]	ἔπειτα οἶμαι προσίασι μάτην ἐπὶ	κακῷ.	ἡ μὲν γὰρ ἀρχαία γλαὺξ
[72, 10]	πρὸς δὲ τὰ δένδρα τὴν	καλιάν,	ὥσπερ καὶ αὐτά, καὶ τοὺς
[72, 5]	ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ	(κάλλιον.	διὰ δὴ ταύτην τὴν ὑποψίαν
[72, 0]	καὶ ταῦτα εἰδότες ὅτι τοῖς	καλουμένοις	φιλοσόφοις ξυνήθης ἐστὶν ἡ (στολὴ
[72, 5]	ναύτην ἐσταλμένον, ἴσασι τοῦτον πλευσούμενον,	κἂν	ὡς γεωργὸν ἕτερον, γεωργήσοντα· τόν
[72, 0]	καπήλους ἑκάστοτε ὁρῶντες πρὸ τῶν	καπηλείων	ἀνεζωσμένους οὐδέποτε τωθάζουσι, καταγελῷεν δ´
[72, 0]	τι πράττοντι. τούς γε μὴν	καπήλους	ἑκάστοτε ὁρῶντες πρὸ τῶν καπηλείων
[72, 5]	πᾶσα βοῦς ἀροτριᾷ. ~οὐ τοίνυν	κατὰ	τοῦτο μόνον ξυνήθης αὐτοῖς ἡ
[72, 10]	τοῖς παισὶν ἐξῆν τῶν τοιούτων	καταγελᾶν	καὶ ὑβρίζειν, οὐδὲν ἂν πρότερον
[72, 0]	ἄνθρωπος καὶ ὅτι οὐδὲν δεῖ	καταγελᾶν	τούτου ἕνεκα· ὁμοίως οὐδ´ εἴ
[72, 0]	τῶν καπηλείων ἀνεζωσμένους οὐδέποτε τωθάζουσι,	καταγελῷεν	δ´ ἂν τοὐναντίον, εἰ μὴ
[72, 5]	καὶ ὅτι φανερῶς μὲν οὐ	καταγελῶσιν,	ἰδίᾳ δὲ παρ´ αὑτοῖς οὕτως
[72, 5]	ὑπονοοῦσιν, ὡς καταφρονοῦντας αὐτῶν καὶ	καταγιγνώσκοντας	πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν, καὶ
[72, 5]	Πέρσας καὶ Νασάμωνας, οὐκ οἴονται	καταφρονεῖν	αὑτῶν οὐδὲ εἶναι πρὸς αὑτοὺς
[72, 5]	τοὺς μέντοι φιλοσόφους ὑπονοοῦσιν, ὡς	καταφρονοῦντας	αὐτῶν καὶ καταγιγνώσκοντας πολλὴν ἀμαθίαν
[72, 0]	ἐφίστανται καὶ ἐρεθίζουσι καὶ ἤτοι	κατεγέλασαν	ἢ ἐλοιδόρησαν καὶ ἐνίοτε ἕλκουσιν
[72, 0]	μέν τινας πίλους ἐπὶ ταῖς	κεφαλαῖς	ἔχοντας, ὡς νῦν τῶν Θρᾳκῶν
[72, 0]	ἐπιδημεῖν πτερὰ ἔχοντες ἐπὶ ταῖς	κεφαλαῖς	ὀρθά, ὥσπερ Νασάμωνες— οὐκοῦν οὐδὲ
[72, 0]	ἀχίτωνα ἐν ἱματίῳ κομῶντα τὴν	κεφαλὴν	καὶ τὰ γένεια, οὐχ οἷοί
[72, 10]	αὐτά, καὶ τοὺς τούτων μεταπήγνυσθαι	κλῶνας,	ἀφ´ ὧν καὶ ᾄδειν ἔστιν
[72, 0]	πλείους γεγόνασι τῶν σκυτοτόμων καὶ	κναφέων	καὶ τῶν γελωτοποιῶν ἢ ἄλλην
[72, 10]	γνώριμα· τὰ δὲ ἐκείνων δόγματα	κοινὰ	ἀπεδείχθη τοῖς ἀφικνουμένοις παρὰ τὸν
[72, 5]	οὐδὲ φεισόμενος οὐδενός, τοὐναντίον δὲ	κολάσων	ὡς ἂν δύνηται αὐτοὺς μάλιστα
[72, 10]	ἔχειν ἱζάνειν καὶ τῆς χλοερᾶς	κόμης	ἀπόνασθαι. ἀλλ´ οὖν τήν γε
[72, 0]	τινα ἴδωσιν ἀχίτωνα ἐν ἱματίῳ	κομῶντα	τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ γένεια,
[72, 0]	ἔχοντα ἢ διφθέραν ἐνημμένον ἢ	κοσύμβην	ὑποδεδυκότα οὐ χαλεπαίνουσιν, ἀλλ´ οὐδὲ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/01/2008