HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Sur l'apparence (discours 72; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ο = 59 formes différentes pour 145 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[72, 0]   λογιζόμενοι τυχὸν ὅτι ναύτης ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος καὶ ὅτι οὐδὲν δεῖ

[72, 5]   ἀλλὰ πολὺ διαφέρων. ἐνθάδε δὲ ὁ αὐτός ἐστιν. καὶ ἀνδρῶν εἰκόνας

[72, 5]   ἑτέροις τισὶ τῶν βαρβάρων οὐχ ὁ αὐτὸς τύπος τῶν ἀγαλμάτων, ὥσπερ

[72, 0]   αὕτη καὶ τρόπον τινὰ ἀποδεδειγμένη. ὃ δὲ ἔτι τούτου παραδοξότερον· ἔνθα

[72, 10]   ἀκουσόμενοί τι παρ´ αὐτῶν σοφόν, ὃ οὐκ ἂν παρ´ ἑτέρου ἀκούσειαν,

[72, 5]   πρὸς αὑτοὺς οὐδένα ἐκείνοις (λόγον, ὅθεν οὐδὲν φροντίζουσιν. τοὺς μέντοι φιλοσόφους

[72, 10]   καὶ ξυνθεῖναι λόγους ἱκανόν, οἵων οἱ ἄνθρωποι ἥδιστ´ ἂν ἀκούοιεν. καὶ

[72, 0]   ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ. (Διὰ τί ποτε οἱ ἄνθρωποι, ὅταν μέν τινα ἴδωσιν

[72, 0]   καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν βαρβάρων· οἱ δὲ ἔτι τούτων ἀτοπώτεροι εἰώθασιν

[72, 10]   προσκρούουσι καὶ διαμάχονται, ὥσπερ οὐδ´ οἱ παῖδες ἡδέως ὁρᾶν δύνανται οὓς

[72, 5]   γάρ τι καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ πλείους ὁμοίως πρὸς τοῦτο ἔχουσι,

[72, 10]   τὰ μὲν τούτου καὶ διαμνημονεύουσιν οἱ πολλοί, τὰ μέν τινα ἴσως

[72, 10]   εἰδέναι (καὶ πείθεσθαι. εἰσὶ δὲ οἳ καὶ τὸν Αἴσωπον οἴονται τοιοῦτόν

[72, 0]   μὴ οὕτως ἐνεσκευασμένοι εἶεν, ὡς οἰκείου τοῦ σχήματος ὑπάρχοντος τῇ ἐργασίᾳ,

[72, 10]   ἐδεῖτο τῆς μὲν ἀπὸ τῶν οἰκοδομημάτων σκέπης ἀπανίστασθαι, πρὸς δὲ τὰ

[72, 5]   αὐτὸς τύπος τῶν ἀγαλμάτων, ὥσπερ οἶμαι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ πολὺ

[72, 0]   δὲ τιάραν καὶ ἀναξυρίδας, καθάπερ οἶμαι Πέρσαι τε καὶ Βάκτριοι καὶ

[72, 15]   τι ἀπολαύειν τῆς ξυνουσίας· ἔπειτα οἶμαι προσίασι μάτην ἐπὶ κακῷ. ἡ

[72, 5]   μάλιστα τῷ λόγῳ καὶ ἐπιδείξων οἷοί εἰσιν. ~οὔκουν δύνανται ἡδέως ὁρᾶν

[72, 0]   κεφαλὴν καὶ τὰ γένεια, οὐχ οἷοί τέ εἰσι πρὸς τούτους τὴν

[72, 10]   παρ´ ἡμῶν ἀκουσόμενοί τι τοιοῦτον οἷον Αἴσωπος ἔλεγεν ἢ ὁποῖον Σωκράτης

[72, 10]   καὶ ἐν Δελφοῖς ἀνατεθῆναι πρότερον, οἷον ἀπαρχάς τινας τῆς σοφίας τῆς

[72, 5]   ἀγάλματα ὁρῶσιν ἐν τοῖς ναοῖς, οἷον Διὸς καὶ Ποσειδῶνος καὶ ἄλλων

[72, 10]   καὶ τυχὸν οὐ παντάπασι ψευδῆ οἴονται καὶ τῷ ὄντι Αἴσωπος τοῦτον

[72, 5]   δὲ Πέρσας καὶ Νασάμωνας, οὐκ οἴονται καταφρονεῖν αὑτῶν οὐδὲ εἶναι πρὸς

[72, 10]   δὲ οἳ καὶ τὸν Αἴσωπον οἴονται τοιοῦτόν τινα γενέσθαι, σοφὸν μὲν

[72, 5]   αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ σμικρὸν διαφέρειν οἴονται τῶν θεῶν εὐδαιμονίας ἕνεκεν· καὶ

[72, 10]   ἄλλως καὶ ξυνθεῖναι λόγους ἱκανόν, οἵων οἱ ἄνθρωποι ἥδιστ´ ἂν ἀκούοιεν.

[72, 10]   ἐφήδεσθαι ἰξὸν πεφυκότος φέρειν, πτηνοῖς ὄλεθρον‘ ~τὰ δὲ μήτε τῆς ξυμβουλῆς

[72, 0]   ἐπιδημοῦντας· τῶν δὲ τοιούτων ἀνθρώπων ὀλίγου νῦν μεστὰ πάντα, καὶ σχεδὸν

[72, 15]   τὸ δὲ φρονεῖν πολλοῦ δέομεν ὅμοιοι εἶναι τοῖς ἀνδράσιν ἐκείνοις ἢ

[72, 0]   ῥηθῆναι εἰκότως ὅτι πλεῖ πάντα ὁμοίως ἀκάτια καὶ πᾶσα βοῦς ἀροτριᾷ.

[72, 15]   τοῖς ἀνδράσιν ἐκείνοις ἢ ζῆν ὁμοίως αὐτοῖς ἢ λόγους τοιούτους διαλέγεσθαι.

[72, 10]   ἀφικνουμένοις παρὰ τὸν θεόν, ὡς ὁμοίως ξυμφέρον πᾶσιν εἰδέναι (καὶ πείθεσθαι.

[72, 0]   οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα· ὁμοίως οὐδ´ εἴ τινα ἴδοιεν γεωργοῦ

[72, 5]   καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ πλείους ὁμοίως πρὸς τοῦτο ἔχουσι, καὶ οὐδὲν

[72, 5]   πολλοῦ ἀξίων, ἅμα καὶ αὑτοὺς ὁμολογήσουσι δυστυχεῖς καὶ ἀναισθήτους καὶ οὐδὲν

[72, 10]   ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ δύνανται ἀπέχεσθαι, ὃν ἂν ἴδωσιν ἐν τούτῳ τῷ

[72, 5]   οὕτως ἔχουσιν, ὡς πάντας ἀθλίους ὄντας τοὺς ἀπαιδεύτους, ἀρξαμένους ἀπὸ τῶν

[72, 15]   τῷ ὄντι ὀρνέων, αὐτοί τε ὄντες ἠλίθιοι καὶ ὑφ´ ἑτέρων τοιούτων

[72, 10]   παντάπασι ψευδῆ οἴονται καὶ τῷ ὄντι Αἴσωπος τοῦτον τὸν τρόπον ἐπειρᾶτο

[72, 10]   ἀνθρώπων ἕνεκεν ὠφελείας, ὡς τῷ ὄντι δὴ θεῖα ταῦτα καὶ σχεδόν

[72, 15]   γλαῦκες ὄχλον πολὺν ξυνάγομεν τῷ ὄντι ὀρνέων, αὐτοί τε ὄντες ἠλίθιοι

[72, 15]   μὲν γὰρ ἀρχαία γλαὺξ τῷ ὄντι φρονίμη τε ἦν καὶ ξυμβουλεύειν

[72, 10]   ἔλεγεν ἢ ὁποῖον Σωκράτης ἢ {ὁποῖα} Διογένης, προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ

[72, 0]   καὶ τῶν γελωτοποιῶν ἢ ἄλλην ὁποίαν βούλει τέχνην ἐργαζομένων· ὥστε καὶ

[72, 10]   τοιοῦτον οἷον Αἴσωπος ἔλεγεν ἢ ὁποῖον Σωκράτης ἢ {ὁποῖα} Διογένης, προσίασι

[72, 10]   οἷοί εἰσιν. ~οὔκουν δύνανται ἡδέως ὁρᾶν αὐτούς, ἀλλὰ προσκρούουσι καὶ διαμάχονται,

[72, 10]   ὥσπερ οὐδ´ οἱ παῖδες ἡδέως ὁρᾶν δύνανται οὓς ἂν ἴδωσι παιδαγωγῶν

[72, 0]   πτερὰ ἔχοντες ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ὀρθά, ὥσπερ Νασάμωνες— οὐκοῦν οὐδὲ τούτοις

[72, 10]   σχήματι, οὐ μᾶλλον ἢ τὰ ὄρνεα, ἐπειδὰν ἴδωσι γλαῦκα· (ἐφ´ ᾧ

[72, 10]   λόγον Αἴσωπος τοιοῦτον, ὡς τὰ ὄρνεα ξυνῆλθε πρὸς τὴν γλαῦκα καὶ

[72, 10]   γε γλαῦκα μὴ τοῦτο τοῖς ὀρνέοις ποιεῖν παραινεῖν μηδὲ φυτοῦ βλάστῃ

[72, 15]   ὄχλον πολὺν ξυνάγομεν τῷ ὄντι ὀρνέων, αὐτοί τε ὄντες ἠλίθιοι καὶ

[72, 15]   ἄλλα ἀφρονέστεραί εἰσι τῶν ἄλλων ὀρνέων. οὐκοῦν οὐδὲ ἑαυτὰς δύνανται οὐδὲν

[72, 15]   (οὐ γὰρ ἂν παρὰ τοῖς ὀρνιθοθήραις ἐτρέφοντο δεδεμέναι καὶ δουλεύουσαι. καὶ

[72, 0]   τούς γε μὴν καπήλους ἑκάστοτε ὁρῶντες πρὸ τῶν καπηλείων ἀνεζωσμένους οὐδέποτε

[72, 0]   ἐνίοτε ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ ὁρῶσι μὴ πάνυ ἐρρωμένον αὐτὸν μηδὲ

[72, 5]   αὐτός ἐστιν. καὶ ἀνδρῶν εἰκόνας ὁρῶσι πολιτῶν τῆς πόλεως καὶ ἐν

[72, 5]   ὄψις, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀγάλματα ὁρῶσιν ἐν τοῖς ναοῖς, οἷον Διὸς

[72, 5]   οὐδενὸς λυπούμενοι τούτων ἐῶσιν αὐτούς· ὅταν δέ τινα ἴδωσι τὸ σχῆμα

[72, 0]   (Διὰ τί ποτε οἱ ἄνθρωποι, ὅταν μέν τινα ἴδωσιν αὐτὸ μόνον

[72, 0]   ἐλοιδόρησαν καὶ ἐνίοτε ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ ὁρῶσι μὴ πάνυ ἐρρωμένον

[72, 5]   ἔχοντα στολὴν ἴσασι καὶ τοῦτον ὅτι ἄπεισιν ἐπὶ τὰ πρόβατα καὶ

[72, 5]   τῶν θεῶν εὐδαιμονίας ἕνεκεν· καὶ ὅτι ἀτιμάζουσι καὶ διαγελῶσι τοὺς πολυτελῶς

[72, 5]   ὡς ἀθλίους καὶ ἀνοήτους, εἰδότες ὅτι εἰ μὲν τούτους ἀποφανοῦσιν ἄφρονας

[72, 10]   λόγους φρονίμους, καὶ περὶ Διογένους, ὅτι καὶ αὐτὸς πρὸς ἅπαντα εὐπόρει

[72, 0]   προσέχουσιν οὔτε διαγελῶσι, λογιζόμενοι τυχὸν ὅτι ναύτης ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος καὶ

[72, 0]   ναύτης ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος καὶ ὅτι οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα·

[72, 5]   ἔχοντα τὸ τοῦ φιλοσόφου, λογίζονται ὅτι οὗτος οὔτε πρὸς τὸ πλεῖν

[72, 0]   ἐφ´ ἡμῶν ἴσως ῥηθῆναι εἰκότως ὅτι πλεῖ πάντα ὁμοίως ἀκάτια καὶ

[72, 10]   ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι καὶ περὶ Σωκράτους, ὅτι σοφός τε ἦν καὶ διελέγετο

[72, 0]   τὸν ἐπιβοηθήσοντα, καὶ ταῦτα εἰδότες ὅτι τοῖς καλουμένοις φιλοσόφοις ξυνήθης ἐστὶν

[72, 5]   πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν, καὶ ὅτι φανερῶς μὲν οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ

[72, 15]   οὐδὲ ἑαυτὰς δύνανται οὐδὲν ὠφελεῖν· (οὐ γὰρ ἂν παρὰ τοῖς ὀρνιθοθήραις

[72, 10]   Διογένης, προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ δύνανται ἀπέχεσθαι, ὃν ἂν ἴδωσιν

[72, 5]   δυστυχίαν, καὶ ὅτι φανερῶς μὲν οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ παρ´ αὑτοῖς

[72, 10]   ἴδωσιν ἐν τούτῳ τῷ σχήματι, οὐ μᾶλλον ἢ τὰ ὄρνεα, ἐπειδὰν

[72, 10]   οὐδὲν ἂν πρότερον τούτου ἐποίουν. οὐ μέντοι ἅπαντες ἀπὸ ταύτης τῆς

[72, 10]   ἥδιστ´ ἂν ἀκούοιεν. καὶ τυχὸν οὐ παντάπασι ψευδῆ οἴονται καὶ τῷ

[72, 0]   Πέρσας ἢ Νασάμωνας, τοὺς μὲν οὐ πολλοὺς (βλέπουσι, τοὺς δὲ σπανίως

[72, 10]   τοιαύτην (πολυπραγμοσύνην καὶ τρόπον τινὰ οὐ πονηρόν· οὗτοι προσίασιν οὓς ἂν

[72, 5]   ἀκάτια καὶ πᾶσα βοῦς ἀροτριᾷ. ~οὐ τοίνυν κατὰ τοῦτο μόνον ξυνήθης

[72, 0]   διφθέραν ἐνημμένον ἢ κοσύμβην ὑποδεδυκότα οὐ χαλεπαίνουσιν, ἀλλ´ οὐδὲ προσποιοῦνται τὴν

[72, 0]   δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα· ὁμοίως οὐδ´ εἴ τινα ἴδοιεν γεωργοῦ στολὴν

[72, 0]   πάνυ τι τολμῶσι πράγματα παρέχειν οὐδ´ ἐνοχλεῖν προσιόντες. καίτοι Γέτας μὲν

[72, 10]   ἀλλὰ προσκρούουσι καὶ διαμάχονται, ὥσπερ οὐδ´ οἱ παῖδες ἡδέως ὁρᾶν δύνανται

[72, 15]   εἰσι τῶν ἄλλων ὀρνέων. οὐκοῦν οὐδὲ ἑαυτὰς δύνανται οὐδὲν ὠφελεῖν· (οὐ

[72, 5]   Νασάμωνας, οὐκ οἴονται καταφρονεῖν αὑτῶν οὐδὲ εἶναι πρὸς αὑτοὺς οὐδένα ἐκείνοις

[72, 5]   περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ (κάλλιον. διὰ δὴ ταύτην τὴν

[72, 0]   κοσύμβην ὑποδεδυκότα οὐ χαλεπαίνουσιν, ἀλλ´ οὐδὲ προσποιοῦνται τὴν ἀρχήν, (ἡγούμενοι προσήκειν

[72, 10]   αὐτοῖς καὶ οὐκ ἐπιτρέψοντας ἁμαρτάνειν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν. εἰ γάρ τοι καὶ

[72, 0]   πρὸς τούτους τὴν ἡσυχίαν ἄγειν οὐδὲ σιγῇ παρέρχεσθαι, ἀλλ´ ἐφίστανται καὶ

[72, 0]   κεφαλαῖς ὀρθά, ὥσπερ Νασάμωνες— οὐκοῦν οὐδὲ τούτοις πάνυ τι τολμῶσι πράγματα

[72, 5]   οὐδέν τι θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν οὐδὲ φεισόμενος οὐδενός, τοὐναντίον δὲ κολάσων

[72, 15]   ἢ λόγους τοιούτους διαλέγεσθαι. τοιγάρτοι οὐδὲν ἄλλο ἢ βλεπόμενοι ὥσπερ αἱ

[72, 10]   τῶν τοιούτων καταγελᾶν καὶ ὑβρίζειν, οὐδὲν ἂν πρότερον τούτου ἐποίουν. οὐ

[72, 5]   ὁμοίως πρὸς τοῦτο ἔχουσι, καὶ οὐδὲν αὐτοὺς ἡ ξυνήθεια ἀποκωλύει τὸ

[72, 0]   ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος καὶ ὅτι οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα· ὁμοίως

[72, 5]   ὁμολογήσουσι δυστυχεῖς καὶ ἀναισθήτους καὶ οὐδὲν (εἰδότας ἁπλῶς ὧν προσήκει ἀνθρώπους

[72, 5]   πολλοῦ ὄχλου καὶ περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ (κάλλιον. διὰ

[72, 5]   νουθετήσων τε καὶ ἐξελέγξων καὶ οὐδέν τι θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν οὐδὲ

[72, 5]   αὑτοὺς οὐδένα ἐκείνοις (λόγον, ὅθεν οὐδὲν φροντίζουσιν. τοὺς μέντοι φιλοσόφους ὑπονοοῦσιν,

[72, 15]   ὀρνέων. οὐκοῦν οὐδὲ ἑαυτὰς δύνανται οὐδὲν ὠφελεῖν· (οὐ γὰρ ἂν παρὰ

[72, 5]   ἐξελέγξων καὶ οὐδέν τι θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν οὐδὲ φεισόμενος οὐδενός, τοὐναντίον

[72, 5]   αὑτῶν οὐδὲ εἶναι πρὸς αὑτοὺς οὐδένα ἐκείνοις (λόγον, ὅθεν οὐδὲν φροντίζουσιν.

[72, 5]   περὶ ἐκεῖνα διατρίψει, ὥστε ὑπ´ οὐδενὸς λυπούμενοι τούτων ἐῶσιν αὐτούς· ὅταν

[72, 5]   θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν οὐδὲ φεισόμενος οὐδενός, τοὐναντίον δὲ κολάσων ὡς ἂν

[72, 0]   ὁρῶντες πρὸ τῶν καπηλείων ἀνεζωσμένους οὐδέποτε τωθάζουσι, καταγελῷεν δ´ ἂν τοὐναντίον,

[72, 10]   τι παρ´ αὐτῶν σοφόν, ὃ οὐκ ἂν παρ´ ἑτέρου ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι

[72, 10]   χρησθὲν ἕκαστος ἀκούσας ἄπεισι, καὶ οὐκ ἀνατίθεται ταῦτα, ὥστε δὴ καὶ

[72, 10]   οὕτως ὡς ἐπιπλήξοντας αὐτοῖς καὶ οὐκ ἐπιτρέψοντας ἁμαρτάνειν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν. εἰ

[72, 5]   ἡ ξυνήθεια ἀποκωλύει τὸ μὴ οὐκ ἐρεσχηλεῖν μηδὲ ὑβρίζειν, ἐπειδάν τινα

[72, 5]   ἔτι δὲ Πέρσας καὶ Νασάμωνας, οὐκ οἴονται καταφρονεῖν αὑτῶν οὐδὲ εἶναι

[72, 15]   ἀφρονέστεραί εἰσι τῶν ἄλλων ὀρνέων. οὐκοῦν οὐδὲ ἑαυτὰς δύνανται οὐδὲν ὠφελεῖν·

[72, 0]   ταῖς κεφαλαῖς ὀρθά, ὥσπερ Νασάμωνες— οὐκοῦν οὐδὲ τούτοις πάνυ τι τολμῶσι

[72, 5]   περὶ τῶν μεγίστων ἔχοντας διάνοιαν. οὐκοῦν προκαταλαμβάνουσιν αὐτοὶ λοιδοροῦντες καὶ τωθάζοντες,

[72, 10]   λόγῳ καὶ ἐπιδείξων οἷοί εἰσιν. ~οὔκουν δύνανται ἡδέως ὁρᾶν αὐτούς, ἀλλὰ

[72, 10]   τῆς χλοερᾶς κόμης ἀπόνασθαι. ἀλλ´ οὖν τήν γε γλαῦκα μὴ τοῦτο

[72, 5]   σχεδὸν δυσωποῦνται καὶ θαυμάζουσιν. τυχὸν οὖν τοιοῦτόν ἐστι τὸ γιγνόμενον. τοὺς

[72, 10]   τινὰ οὐ πονηρόν· οὗτοι προσίασιν οὓς ἂν ἡγῶνται φιλοσόφους ἀπὸ τῆς

[72, 10]   οἱ παῖδες ἡδέως ὁρᾶν δύνανται οὓς ἂν ἴδωσι παιδαγωγῶν σχῆμα ἔχοντας

[72, 5]   πλουσίων δὴ καὶ μακαρίων δοκούντων, οὓς αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ σμικρὸν διαφέρειν

[72, 10]   σχεδόν τι τῶν χρησμῶν θειότερα, οὓς ἡ Πυθία ἔχρα καθίζουσα ἐπὶ

[72, 5]   δὲ τῶν πολλῶν καὶ ἀδόξων, οὓς μὴ δεδοίκασιν ὡς ἱκανοὺς ἀμύνεσθαι·

[72, 15]   ἔχουσιν, ὡς δεινῆς καὶ σοφῆς οὔσης αὐτῆς, καὶ διὰ τοῦτο ἐθέλουσι

[72, 0]   μόνον χιτῶνα ἔχοντα, οὔτε προσέχουσιν οὔτε διαγελῶσι, λογιζόμενοι τυχὸν ὅτι ναύτης

[72, 5]   πλεῖν {ἐστιν} οὔτε πρὸς γεωργίαν οὔτε προβάτων ἕνεκεν οὕτως ἔσταλται, ἀλλ´

[72, 5]   οὔτε πρὸς τὸ πλεῖν {ἐστιν} οὔτε πρὸς γεωργίαν οὔτε προβάτων ἕνεκεν

[72, 5]   τοῦ φιλοσόφου, λογίζονται ὅτι οὗτος οὔτε πρὸς τὸ πλεῖν {ἐστιν} οὔτε

[72, 0]   ἴδωσιν αὐτὸ μόνον χιτῶνα ἔχοντα, οὔτε προσέχουσιν οὔτε διαγελῶσι, λογιζόμενοι τυχὸν

[72, 10]   καὶ τρόπον τινὰ οὐ πονηρόν· οὗτοι προσίασιν οὓς ἂν ἡγῶνται φιλοσόφους

[72, 5]   τὸ τοῦ φιλοσόφου, λογίζονται ὅτι οὗτος οὔτε πρὸς τὸ πλεῖν {ἐστιν}

[72, 5]   τοῖς ἱεροῖς, στρατηγῶν καὶ βασιλέων οὕτως ἀνακειμένας, γένεια (καθεικότων. ἀλλὰ τί

[72, 0]   δ´ ἂν τοὐναντίον, εἰ μὴ οὕτως ἐνεσκευασμένοι εἶεν, ὡς οἰκείου τοῦ

[72, 5]   πρὸς γεωργίαν οὔτε προβάτων ἕνεκεν οὕτως ἔσταλται, ἀλλ´ ἐπ´ ἀνθρώπους παρεσκεύασται,

[72, 15]   τῇ ξυμβουλῇ. καὶ νῦν ἔτι οὕτως ἔχουσιν, ὡς δεινῆς καὶ σοφῆς

[72, 5]   καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ παρ´ αὑτοῖς οὕτως ἔχουσιν, ὡς πάντας ἀθλίους ὄντας

[72, 10]   παιδαγωγῶν σχῆμα ἔχοντας καὶ παρεσκευασμένους οὕτως ὡς ἐπιπλήξοντας αὐτοῖς καὶ οὐκ

[72, 5]   καὶ ἑτέροις τισὶ τῶν βαρβάρων οὐχ ὁ αὐτὸς τύπος τῶν ἀγαλμάτων,

[72, 0]   τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ γένεια, οὐχ οἷοί τέ εἰσι πρὸς τούτους

[72, 15]   πτερὰ ἔχουσιν ἐκείνης καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὸ ῥάμφος, τὰ δὲ

[72, 15]   ἢ βλεπόμενοι ὥσπερ αἱ γλαῦκες ὄχλον πολὺν ξυνάγομεν τῷ ὄντι ὀρνέων,

[72, 5]   καὶ θαυμάζεσθαι ὑπὸ τοῦ πολλοῦ ὄχλου καὶ περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται

[72, 5]   τοῦτο μόνον ξυνήθης αὐτοῖς ἡ ὄψις, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀγάλματα ὁρῶσιν

Discours, par.
[72, 0]	λογιζόμενοι τυχὸν ὅτι ναύτης ἐστὶν	ὁ	ἄνθρωπος καὶ ὅτι οὐδὲν δεῖ
[72, 5]	ἀλλὰ πολὺ διαφέρων. ἐνθάδε δὲ	ὁ	αὐτός ἐστιν. καὶ ἀνδρῶν εἰκόνας
[72, 5]	ἑτέροις τισὶ τῶν βαρβάρων οὐχ	ὁ	αὐτὸς τύπος τῶν ἀγαλμάτων, ὥσπερ
[72, 0]	αὕτη καὶ τρόπον τινὰ ἀποδεδειγμένη.	ὃ	δὲ ἔτι τούτου παραδοξότερον· ἔνθα
[72, 10]	ἀκουσόμενοί τι παρ´ αὐτῶν σοφόν,	ὃ	οὐκ ἂν παρ´ ἑτέρου ἀκούσειαν,
[72, 5]	πρὸς αὑτοὺς οὐδένα ἐκείνοις (λόγον,	ὅθεν	οὐδὲν φροντίζουσιν. τοὺς μέντοι φιλοσόφους
[72, 10]	καὶ ξυνθεῖναι λόγους ἱκανόν, οἵων	οἱ	ἄνθρωποι ἥδιστ´ ἂν ἀκούοιεν. καὶ
[72, 0]	ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ. (Διὰ τί ποτε	οἱ	ἄνθρωποι, ὅταν μέν τινα ἴδωσιν
[72, 0]	καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν βαρβάρων·	οἱ	δὲ ἔτι τούτων ἀτοπώτεροι εἰώθασιν
[72, 10]	προσκρούουσι καὶ διαμάχονται, ὥσπερ οὐδ´	οἱ	παῖδες ἡδέως ὁρᾶν δύνανται οὓς
[72, 5]	γάρ τι καὶ τῶν Ἑλλήνων	οἱ	πλείους ὁμοίως πρὸς τοῦτο ἔχουσι,
[72, 10]	τὰ μὲν τούτου καὶ διαμνημονεύουσιν	οἱ	πολλοί, τὰ μέν τινα ἴσως
[72, 10]	εἰδέναι (καὶ πείθεσθαι. εἰσὶ δὲ	οἳ	καὶ τὸν Αἴσωπον οἴονται τοιοῦτόν
[72, 0]	μὴ οὕτως ἐνεσκευασμένοι εἶεν, ὡς	οἰκείου	τοῦ σχήματος ὑπάρχοντος τῇ ἐργασίᾳ,
[72, 10]	ἐδεῖτο τῆς μὲν ἀπὸ τῶν	οἰκοδομημάτων	σκέπης ἀπανίστασθαι, πρὸς δὲ τὰ
[72, 5]	αὐτὸς τύπος τῶν ἀγαλμάτων, ὥσπερ	οἶμαι	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ πολὺ
[72, 0]	δὲ τιάραν καὶ ἀναξυρίδας, καθάπερ	οἶμαι	Πέρσαι τε καὶ Βάκτριοι καὶ
[72, 15]	τι ἀπολαύειν τῆς ξυνουσίας· ἔπειτα	οἶμαι	προσίασι μάτην ἐπὶ κακῷ. ἡ
[72, 5]	μάλιστα τῷ λόγῳ καὶ ἐπιδείξων	οἷοί	εἰσιν. ~οὔκουν δύνανται ἡδέως ὁρᾶν
[72, 0]	κεφαλὴν καὶ τὰ γένεια, οὐχ	οἷοί	τέ εἰσι πρὸς τούτους τὴν
[72, 10]	παρ´ ἡμῶν ἀκουσόμενοί τι τοιοῦτον	οἷον	Αἴσωπος ἔλεγεν ἢ ὁποῖον Σωκράτης
[72, 10]	καὶ ἐν Δελφοῖς ἀνατεθῆναι πρότερον,	οἷον	ἀπαρχάς τινας τῆς σοφίας τῆς
[72, 5]	ἀγάλματα ὁρῶσιν ἐν τοῖς ναοῖς,	οἷον	Διὸς καὶ Ποσειδῶνος καὶ ἄλλων
[72, 10]	καὶ τυχὸν οὐ παντάπασι ψευδῆ	οἴονται	καὶ τῷ ὄντι Αἴσωπος τοῦτον
[72, 5]	δὲ Πέρσας καὶ Νασάμωνας, οὐκ	οἴονται	καταφρονεῖν αὑτῶν οὐδὲ εἶναι πρὸς
[72, 10]	δὲ οἳ καὶ τὸν Αἴσωπον	οἴονται	τοιοῦτόν τινα γενέσθαι, σοφὸν μὲν
[72, 5]	αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ σμικρὸν διαφέρειν	οἴονται	τῶν θεῶν εὐδαιμονίας ἕνεκεν· καὶ
[72, 10]	ἄλλως καὶ ξυνθεῖναι λόγους ἱκανόν,	οἵων	οἱ ἄνθρωποι ἥδιστ´ ἂν ἀκούοιεν.
[72, 10]	ἐφήδεσθαι ἰξὸν πεφυκότος φέρειν, πτηνοῖς	ὄλεθρον‘	~τὰ δὲ μήτε τῆς ξυμβουλῆς
[72, 0]	ἐπιδημοῦντας· τῶν δὲ τοιούτων ἀνθρώπων	ὀλίγου	νῦν μεστὰ πάντα, καὶ σχεδὸν
[72, 15]	τὸ δὲ φρονεῖν πολλοῦ δέομεν	ὅμοιοι	εἶναι τοῖς ἀνδράσιν ἐκείνοις ἢ
[72, 0]	ῥηθῆναι εἰκότως ὅτι πλεῖ πάντα	ὁμοίως	ἀκάτια καὶ πᾶσα βοῦς ἀροτριᾷ.
[72, 15]	τοῖς ἀνδράσιν ἐκείνοις ἢ ζῆν	ὁμοίως	αὐτοῖς ἢ λόγους τοιούτους διαλέγεσθαι.
[72, 10]	ἀφικνουμένοις παρὰ τὸν θεόν, ὡς	ὁμοίως	ξυμφέρον πᾶσιν εἰδέναι (καὶ πείθεσθαι.
[72, 0]	οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα·	ὁμοίως	οὐδ´ εἴ τινα ἴδοιεν γεωργοῦ
[72, 5]	καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ πλείους	ὁμοίως	πρὸς τοῦτο ἔχουσι, καὶ οὐδὲν
[72, 5]	πολλοῦ ἀξίων, ἅμα καὶ αὑτοὺς	ὁμολογήσουσι	δυστυχεῖς καὶ ἀναισθήτους καὶ οὐδὲν
[72, 10]	ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ δύνανται ἀπέχεσθαι,	ὃν	ἂν ἴδωσιν ἐν τούτῳ τῷ
[72, 5]	οὕτως ἔχουσιν, ὡς πάντας ἀθλίους	ὄντας	τοὺς ἀπαιδεύτους, ἀρξαμένους ἀπὸ τῶν
[72, 15]	τῷ ὄντι ὀρνέων, αὐτοί τε	ὄντες	ἠλίθιοι καὶ ὑφ´ ἑτέρων τοιούτων
[72, 10]	παντάπασι ψευδῆ οἴονται καὶ τῷ	ὄντι	Αἴσωπος τοῦτον τὸν τρόπον ἐπειρᾶτο
[72, 10]	ἀνθρώπων ἕνεκεν ὠφελείας, ὡς τῷ	ὄντι	δὴ θεῖα ταῦτα καὶ σχεδόν
[72, 15]	γλαῦκες ὄχλον πολὺν ξυνάγομεν τῷ	ὄντι	ὀρνέων, αὐτοί τε ὄντες ἠλίθιοι
[72, 15]	μὲν γὰρ ἀρχαία γλαὺξ τῷ	ὄντι	φρονίμη τε ἦν καὶ ξυμβουλεύειν
[72, 10]	ἔλεγεν ἢ ὁποῖον Σωκράτης ἢ	{ὁποῖα}	Διογένης, προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ
[72, 0]	καὶ τῶν γελωτοποιῶν ἢ ἄλλην	ὁποίαν	βούλει τέχνην ἐργαζομένων· ὥστε καὶ
[72, 10]	τοιοῦτον οἷον Αἴσωπος ἔλεγεν ἢ	ὁποῖον	Σωκράτης ἢ {ὁποῖα} Διογένης, προσίασι
[72, 10]	οἷοί εἰσιν. ~οὔκουν δύνανται ἡδέως	ὁρᾶν	αὐτούς, ἀλλὰ προσκρούουσι καὶ διαμάχονται,
[72, 10]	ὥσπερ οὐδ´ οἱ παῖδες ἡδέως	ὁρᾶν	δύνανται οὓς ἂν ἴδωσι παιδαγωγῶν
[72, 0]	πτερὰ ἔχοντες ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς	ὀρθά,	ὥσπερ Νασάμωνες— οὐκοῦν οὐδὲ τούτοις
[72, 10]	σχήματι, οὐ μᾶλλον ἢ τὰ	ὄρνεα,	ἐπειδὰν ἴδωσι γλαῦκα· (ἐφ´ ᾧ
[72, 10]	λόγον Αἴσωπος τοιοῦτον, ὡς τὰ	ὄρνεα	ξυνῆλθε πρὸς τὴν γλαῦκα καὶ
[72, 10]	γε γλαῦκα μὴ τοῦτο τοῖς	ὀρνέοις	ποιεῖν παραινεῖν μηδὲ φυτοῦ βλάστῃ
[72, 15]	ὄχλον πολὺν ξυνάγομεν τῷ ὄντι	ὀρνέων,	αὐτοί τε ὄντες ἠλίθιοι καὶ
[72, 15]	ἄλλα ἀφρονέστεραί εἰσι τῶν ἄλλων	ὀρνέων.	οὐκοῦν οὐδὲ ἑαυτὰς δύνανται οὐδὲν
[72, 15]	(οὐ γὰρ ἂν παρὰ τοῖς	ὀρνιθοθήραις	ἐτρέφοντο δεδεμέναι καὶ δουλεύουσαι. καὶ
[72, 0]	τούς γε μὴν καπήλους ἑκάστοτε	ὁρῶντες	πρὸ τῶν καπηλείων ἀνεζωσμένους οὐδέποτε
[72, 0]	ἐνίοτε ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ	ὁρῶσι	μὴ πάνυ ἐρρωμένον αὐτὸν μηδὲ
[72, 5]	αὐτός ἐστιν. καὶ ἀνδρῶν εἰκόνας	ὁρῶσι	πολιτῶν τῆς πόλεως καὶ ἐν
[72, 5]	ὄψις, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀγάλματα	ὁρῶσιν	ἐν τοῖς ναοῖς, οἷον Διὸς
[72, 5]	οὐδενὸς λυπούμενοι τούτων ἐῶσιν αὐτούς·	ὅταν	δέ τινα ἴδωσι τὸ σχῆμα
[72, 0]	(Διὰ τί ποτε οἱ ἄνθρωποι,	ὅταν	μέν τινα ἴδωσιν αὐτὸ μόνον
[72, 0]	ἐλοιδόρησαν καὶ ἐνίοτε ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι,	ὅταν	τινὰ ὁρῶσι μὴ πάνυ ἐρρωμένον
[72, 5]	ἔχοντα στολὴν ἴσασι καὶ τοῦτον	ὅτι	ἄπεισιν ἐπὶ τὰ πρόβατα καὶ
[72, 5]	τῶν θεῶν εὐδαιμονίας ἕνεκεν· καὶ	ὅτι	ἀτιμάζουσι καὶ διαγελῶσι τοὺς πολυτελῶς
[72, 5]	ὡς ἀθλίους καὶ ἀνοήτους, εἰδότες	ὅτι	εἰ μὲν τούτους ἀποφανοῦσιν ἄφρονας
[72, 10]	λόγους φρονίμους, καὶ περὶ Διογένους,	ὅτι	καὶ αὐτὸς πρὸς ἅπαντα εὐπόρει
[72, 0]	προσέχουσιν οὔτε διαγελῶσι, λογιζόμενοι τυχὸν	ὅτι	ναύτης ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος καὶ
[72, 0]	ναύτης ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος καὶ	ὅτι	οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα·
[72, 5]	ἔχοντα τὸ τοῦ φιλοσόφου, λογίζονται	ὅτι	οὗτος οὔτε πρὸς τὸ πλεῖν
[72, 0]	ἐφ´ ἡμῶν ἴσως ῥηθῆναι εἰκότως	ὅτι	πλεῖ πάντα ὁμοίως ἀκάτια καὶ
[72, 10]	ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι καὶ περὶ Σωκράτους,	ὅτι	σοφός τε ἦν καὶ διελέγετο
[72, 0]	τὸν ἐπιβοηθήσοντα, καὶ ταῦτα εἰδότες	ὅτι	τοῖς καλουμένοις φιλοσόφοις ξυνήθης ἐστὶν
[72, 5]	πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν, καὶ	ὅτι	φανερῶς μὲν οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ
[72, 15]	οὐδὲ ἑαυτὰς δύνανται οὐδὲν ὠφελεῖν·	(οὐ	γὰρ ἂν παρὰ τοῖς ὀρνιθοθήραις
[72, 10]	Διογένης, προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ	οὐ	δύνανται ἀπέχεσθαι, ὃν ἂν ἴδωσιν
[72, 5]	δυστυχίαν, καὶ ὅτι φανερῶς μὲν	οὐ	καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ παρ´ αὑτοῖς
[72, 10]	ἴδωσιν ἐν τούτῳ τῷ σχήματι,	οὐ	μᾶλλον ἢ τὰ ὄρνεα, ἐπειδὰν
[72, 10]	οὐδὲν ἂν πρότερον τούτου ἐποίουν.	οὐ	μέντοι ἅπαντες ἀπὸ ταύτης τῆς
[72, 10]	ἥδιστ´ ἂν ἀκούοιεν. καὶ τυχὸν	οὐ	παντάπασι ψευδῆ οἴονται καὶ τῷ
[72, 0]	Πέρσας ἢ Νασάμωνας, τοὺς μὲν	οὐ	πολλοὺς (βλέπουσι, τοὺς δὲ σπανίως
[72, 10]	τοιαύτην (πολυπραγμοσύνην καὶ τρόπον τινὰ	οὐ	πονηρόν· οὗτοι προσίασιν οὓς ἂν
[72, 5]	ἀκάτια καὶ πᾶσα βοῦς ἀροτριᾷ.	~οὐ	τοίνυν κατὰ τοῦτο μόνον ξυνήθης
[72, 0]	διφθέραν ἐνημμένον ἢ κοσύμβην ὑποδεδυκότα	οὐ	χαλεπαίνουσιν, ἀλλ´ οὐδὲ προσποιοῦνται τὴν
[72, 0]	δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα· ὁμοίως	οὐδ´	εἴ τινα ἴδοιεν γεωργοῦ στολὴν
[72, 0]	πάνυ τι τολμῶσι πράγματα παρέχειν	οὐδ´	ἐνοχλεῖν προσιόντες. καίτοι Γέτας μὲν
[72, 10]	ἀλλὰ προσκρούουσι καὶ διαμάχονται, ὥσπερ	οὐδ´	οἱ παῖδες ἡδέως ὁρᾶν δύνανται
[72, 15]	εἰσι τῶν ἄλλων ὀρνέων. οὐκοῦν	οὐδὲ	ἑαυτὰς δύνανται οὐδὲν ὠφελεῖν· (οὐ
[72, 5]	Νασάμωνας, οὐκ οἴονται καταφρονεῖν αὑτῶν	οὐδὲ	εἶναι πρὸς αὑτοὺς οὐδένα ἐκείνοις
[72, 5]	περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον	οὐδὲ	(κάλλιον. διὰ δὴ ταύτην τὴν
[72, 0]	κοσύμβην ὑποδεδυκότα οὐ χαλεπαίνουσιν, ἀλλ´	οὐδὲ	προσποιοῦνται τὴν ἀρχήν, (ἡγούμενοι προσήκειν
[72, 10]	αὐτοῖς καὶ οὐκ ἐπιτρέψοντας ἁμαρτάνειν	οὐδὲ	ῥᾳθυμεῖν. εἰ γάρ τοι καὶ
[72, 0]	πρὸς τούτους τὴν ἡσυχίαν ἄγειν	οὐδὲ	σιγῇ παρέρχεσθαι, ἀλλ´ ἐφίστανται καὶ
[72, 0]	κεφαλαῖς ὀρθά, ὥσπερ Νασάμωνες— οὐκοῦν	οὐδὲ	τούτοις πάνυ τι τολμῶσι πράγματα
[72, 5]	οὐδέν τι θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν	οὐδὲ	φεισόμενος οὐδενός, τοὐναντίον δὲ κολάσων
[72, 15]	ἢ λόγους τοιούτους διαλέγεσθαι. τοιγάρτοι	οὐδὲν	ἄλλο ἢ βλεπόμενοι ὥσπερ αἱ
[72, 10]	τῶν τοιούτων καταγελᾶν καὶ ὑβρίζειν,	οὐδὲν	ἂν πρότερον τούτου ἐποίουν. οὐ
[72, 5]	ὁμοίως πρὸς τοῦτο ἔχουσι, καὶ	οὐδὲν	αὐτοὺς ἡ ξυνήθεια ἀποκωλύει τὸ
[72, 0]	ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος καὶ ὅτι	οὐδὲν	δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα· ὁμοίως
[72, 5]	ὁμολογήσουσι δυστυχεῖς καὶ ἀναισθήτους καὶ	οὐδὲν	(εἰδότας ἁπλῶς ὧν προσήκει ἀνθρώπους
[72, 5]	πολλοῦ ὄχλου καὶ περιβλέπεσθαι· ὧν	οὐδὲν	ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ (κάλλιον. διὰ
[72, 5]	νουθετήσων τε καὶ ἐξελέγξων καὶ	οὐδέν	τι θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν οὐδὲ
[72, 5]	αὑτοὺς οὐδένα ἐκείνοις (λόγον, ὅθεν	οὐδὲν	φροντίζουσιν. τοὺς μέντοι φιλοσόφους ὑπονοοῦσιν,
[72, 15]	ὀρνέων. οὐκοῦν οὐδὲ ἑαυτὰς δύνανται	οὐδὲν	ὠφελεῖν· (οὐ γὰρ ἂν παρὰ
[72, 5]	ἐξελέγξων καὶ οὐδέν τι θωπεύσων	οὐδένα	αὐτῶν οὐδὲ φεισόμενος οὐδενός, τοὐναντίον
[72, 5]	αὑτῶν οὐδὲ εἶναι πρὸς αὑτοὺς	οὐδένα	ἐκείνοις (λόγον, ὅθεν οὐδὲν φροντίζουσιν.
[72, 5]	περὶ ἐκεῖνα διατρίψει, ὥστε ὑπ´	οὐδενὸς	λυπούμενοι τούτων ἐῶσιν αὐτούς· ὅταν
[72, 5]	θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν οὐδὲ φεισόμενος	οὐδενός,	τοὐναντίον δὲ κολάσων ὡς ἂν
[72, 0]	ὁρῶντες πρὸ τῶν καπηλείων ἀνεζωσμένους	οὐδέποτε	τωθάζουσι, καταγελῷεν δ´ ἂν τοὐναντίον,
[72, 10]	τι παρ´ αὐτῶν σοφόν, ὃ	οὐκ	ἂν παρ´ ἑτέρου ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι
[72, 10]	χρησθὲν ἕκαστος ἀκούσας ἄπεισι, καὶ	οὐκ	ἀνατίθεται ταῦτα, ὥστε δὴ καὶ
[72, 10]	οὕτως ὡς ἐπιπλήξοντας αὐτοῖς καὶ	οὐκ	ἐπιτρέψοντας ἁμαρτάνειν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν. εἰ
[72, 5]	ἡ ξυνήθεια ἀποκωλύει τὸ μὴ	οὐκ	ἐρεσχηλεῖν μηδὲ ὑβρίζειν, ἐπειδάν τινα
[72, 5]	ἔτι δὲ Πέρσας καὶ Νασάμωνας,	οὐκ	οἴονται καταφρονεῖν αὑτῶν οὐδὲ εἶναι
[72, 15]	ἀφρονέστεραί εἰσι τῶν ἄλλων ὀρνέων.	οὐκοῦν	οὐδὲ ἑαυτὰς δύνανται οὐδὲν ὠφελεῖν·
[72, 0]	ταῖς κεφαλαῖς ὀρθά, ὥσπερ Νασάμωνες—	οὐκοῦν	οὐδὲ τούτοις πάνυ τι τολμῶσι
[72, 5]	περὶ τῶν μεγίστων ἔχοντας διάνοιαν.	οὐκοῦν	προκαταλαμβάνουσιν αὐτοὶ λοιδοροῦντες καὶ τωθάζοντες,
[72, 10]	λόγῳ καὶ ἐπιδείξων οἷοί εἰσιν.	~οὔκουν	δύνανται ἡδέως ὁρᾶν αὐτούς, ἀλλὰ
[72, 10]	τῆς χλοερᾶς κόμης ἀπόνασθαι. ἀλλ´	οὖν	τήν γε γλαῦκα μὴ τοῦτο
[72, 5]	σχεδὸν δυσωποῦνται καὶ θαυμάζουσιν. τυχὸν	οὖν	τοιοῦτόν ἐστι τὸ γιγνόμενον. τοὺς
[72, 10]	τινὰ οὐ πονηρόν· οὗτοι προσίασιν	οὓς	ἂν ἡγῶνται φιλοσόφους ἀπὸ τῆς
[72, 10]	οἱ παῖδες ἡδέως ὁρᾶν δύνανται	οὓς	ἂν ἴδωσι παιδαγωγῶν σχῆμα ἔχοντας
[72, 5]	πλουσίων δὴ καὶ μακαρίων δοκούντων,	οὓς	αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ σμικρὸν διαφέρειν
[72, 10]	σχεδόν τι τῶν χρησμῶν θειότερα,	οὓς	ἡ Πυθία ἔχρα καθίζουσα ἐπὶ
[72, 5]	δὲ τῶν πολλῶν καὶ ἀδόξων,	οὓς	μὴ δεδοίκασιν ὡς ἱκανοὺς ἀμύνεσθαι·
[72, 15]	ἔχουσιν, ὡς δεινῆς καὶ σοφῆς	οὔσης	αὐτῆς, καὶ διὰ τοῦτο ἐθέλουσι
[72, 0]	μόνον χιτῶνα ἔχοντα, οὔτε προσέχουσιν	οὔτε	διαγελῶσι, λογιζόμενοι τυχὸν ὅτι ναύτης
[72, 5]	πλεῖν {ἐστιν} οὔτε πρὸς γεωργίαν	οὔτε	προβάτων ἕνεκεν οὕτως ἔσταλται, ἀλλ´
[72, 5]	οὔτε πρὸς τὸ πλεῖν {ἐστιν}	οὔτε	πρὸς γεωργίαν οὔτε προβάτων ἕνεκεν
[72, 5]	τοῦ φιλοσόφου, λογίζονται ὅτι οὗτος	οὔτε	πρὸς τὸ πλεῖν {ἐστιν} οὔτε
[72, 0]	ἴδωσιν αὐτὸ μόνον χιτῶνα ἔχοντα,	οὔτε	προσέχουσιν οὔτε διαγελῶσι, λογιζόμενοι τυχὸν
[72, 10]	καὶ τρόπον τινὰ οὐ πονηρόν·	οὗτοι	προσίασιν οὓς ἂν ἡγῶνται φιλοσόφους
[72, 5]	τὸ τοῦ φιλοσόφου, λογίζονται ὅτι	οὗτος	οὔτε πρὸς τὸ πλεῖν {ἐστιν}
[72, 5]	τοῖς ἱεροῖς, στρατηγῶν καὶ βασιλέων	οὕτως	ἀνακειμένας, γένεια (καθεικότων. ἀλλὰ τί
[72, 0]	δ´ ἂν τοὐναντίον, εἰ μὴ	οὕτως	ἐνεσκευασμένοι εἶεν, ὡς οἰκείου τοῦ
[72, 5]	πρὸς γεωργίαν οὔτε προβάτων ἕνεκεν	οὕτως	ἔσταλται, ἀλλ´ ἐπ´ ἀνθρώπους παρεσκεύασται,
[72, 15]	τῇ ξυμβουλῇ. καὶ νῦν ἔτι	οὕτως	ἔχουσιν, ὡς δεινῆς καὶ σοφῆς
[72, 5]	καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ παρ´ αὑτοῖς	οὕτως	ἔχουσιν, ὡς πάντας ἀθλίους ὄντας
[72, 10]	παιδαγωγῶν σχῆμα ἔχοντας καὶ παρεσκευασμένους	οὕτως	ὡς ἐπιπλήξοντας αὐτοῖς καὶ οὐκ
[72, 5]	καὶ ἑτέροις τισὶ τῶν βαρβάρων	οὐχ	ὁ αὐτὸς τύπος τῶν ἀγαλμάτων,
[72, 0]	τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ γένεια,	οὐχ	οἷοί τέ εἰσι πρὸς τούτους
[72, 15]	πτερὰ ἔχουσιν ἐκείνης καὶ τοὺς	ὀφθαλμοὺς	καὶ τὸ ῥάμφος, τὰ δὲ
[72, 15]	ἢ βλεπόμενοι ὥσπερ αἱ γλαῦκες	ὄχλον	πολὺν ξυνάγομεν τῷ ὄντι ὀρνέων,
[72, 5]	καὶ θαυμάζεσθαι ὑπὸ τοῦ πολλοῦ	ὄχλου	καὶ περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται
[72, 5]	τοῦτο μόνον ξυνήθης αὐτοῖς ἡ	ὄψις,	ἀλλὰ καὶ τὰ ἀγάλματα ὁρῶσιν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/01/2008