Discours, par. |
[72, 0] |
τούτους
τὴν
ἡσυχίαν
ἄγειν
οὐδὲ
|
σιγῇ |
παρέρχεσθαι,
ἀλλ´
ἐφίστανται
καὶ
ἐρεθίζουσι |
[72, 10] |
τῆς
μὲν
ἀπὸ
τῶν
οἰκοδομημάτων
|
σκέπης
|
ἀπανίστασθαι,
πρὸς
δὲ
τὰ
δένδρα |
[72, 0] |
καὶ
σχεδὸν
πλείους
γεγόνασι
τῶν
|
σκυτοτόμων |
καὶ
κναφέων
καὶ
τῶν
γελωτοποιῶν |
[72, 5] |
δοκούντων,
οὓς
αὐτοὶ
ζηλοῦσι
καὶ
|
σμικρὸν |
διαφέρειν
οἴονται
τῶν
θεῶν
εὐδαιμονίας |
[72, 15] |
οὕτως
ἔχουσιν,
ὡς
δεινῆς
καὶ
|
σοφῆς |
οὔσης
αὐτῆς,
καὶ
διὰ
τοῦτο |
[72, 10] |
πρότερον,
οἷον
ἀπαρχάς
τινας
τῆς
|
σοφίας |
τῆς
ἐκείνων
καὶ
ἅμα
τῆς |
[72, 10] |
Αἴσωπον
οἴονται
τοιοῦτόν
τινα
γενέσθαι,
|
σοφὸν |
μὲν
καὶ
φρόνιμον,
αἱμύλον
δὲ |
[72, 10] |
ὡς
ἀκουσόμενοί
τι
παρ´
αὐτῶν
|
σοφόν, |
ὃ
οὐκ
ἂν
παρ´
ἑτέρου |
[72, 10] |
πυνθανόμενοι
καὶ
περὶ
Σωκράτους,
ὅτι
|
σοφός |
τε
ἦν
καὶ
διελέγετο
τοῖς
|
[72, 10] |
συνθέντων.
τῶν
γε
μὴν
ἑπτὰ
|
σοφῶν |
τὰς
γνώμας
ἀκούουσι
καὶ
ἐν |
[72, 0] |
οὐ
πολλοὺς
(βλέπουσι,
τοὺς
δὲ
|
σπανίως |
ἐπιδημοῦντας·
τῶν
δὲ
τοιούτων
ἀνθρώπων |
[72, 0] |
καλουμένοις
φιλοσόφοις
ξυνήθης
ἐστὶν
ἡ
|
(στολὴ |
αὕτη
καὶ
τρόπον
τινὰ
ἀποδεδειγμένη. |
[72, 15] |
καὶ
ἡμῶν
ἕκαστος
τὴν
μὲν
|
στολὴν |
ἔχει
τὴν
Σωκράτους
καὶ
Διογένους, |
[72, 0] |
οὐδ´
εἴ
τινα
ἴδοιεν
γεωργοῦ
|
στολὴν |
ἔχοντα
ἢ
ποιμένος,
ἐξωμίδα
ἔχοντα |
[72, 5] |
τόν
γε
μὴν
ποιμένος
ἔχοντα
|
στολὴν |
ἴσασι
καὶ
τοῦτον
ὅτι
ἄπεισιν |
[72, 0] |
τὴν
ἀρχήν,
(ἡγούμενοι
προσήκειν
τὴν
|
στολὴν |
τῷ
τοιοῦτόν
τι
πράττοντι.
τούς
|
[72, 10] |
ἂν
ἡγῶνται
φιλοσόφους
ἀπὸ
τῆς
|
στολῆς, |
ὡς
ἀκουσόμενοί
τι
παρ´
αὐτῶν |
[72, 5] |
ἀγορᾷ
καὶ
ἐν
τοῖς
ἱεροῖς,
|
στρατηγῶν |
καὶ
βασιλέων
οὕτως
ἀνακειμένας,
γένεια
|
[72, 10] |
αὐτοῦ,
(τὰ
δὲ
καὶ
ἄλλων
|
συνθέντων. |
τῶν
γε
μὴν
ἑπτὰ
σοφῶν |
[72, 5] |
ὑποψίαν
δυσχεραίνουσι
τοὺς
μὴ
ταὐτὰ
|
σφίσι |
θαυμάζοντας
μηδὲ
τιμῶντας
μηδὲ
τὴν |
[72, 5] |
ἀλλὰ
τί
δεῖ
ταῦτα
λέγειν;
|
σχεδὸν |
γάρ
τι
καὶ
τῶν
Ἑλλήνων |
[72, 5] |
ἀμύνεσθαι·
ἐπεὶ
τούς
γε
τοιούτους
|
σχεδὸν
|
δυσωποῦνται
καὶ
θαυμάζουσιν.
τυχὸν
οὖν |
[72, 0] |
ὀλίγου
νῦν
μεστὰ
πάντα,
καὶ
|
σχεδὸν |
πλείους
γεγόνασι
τῶν
σκυτοτόμων
καὶ |
[72, 10] |
ὄντι
δὴ
θεῖα
ταῦτα
καὶ
|
σχεδόν |
τι
τῶν
χρησμῶν
θειότερα,
οὓς |
[72, 5] |
ὅταν
δέ
τινα
ἴδωσι
τὸ
|
σχῆμα |
ἔχοντα
τὸ
τοῦ
φιλοσόφου,
λογίζονται |
[72, 10] |
δύνανται
οὓς
ἂν
ἴδωσι
παιδαγωγῶν
|
σχῆμα |
ἔχοντας
καὶ
παρεσκευασμένους
οὕτως
ὡς |
[72, 10] |
ἂν
ἴδωσιν
ἐν
τούτῳ
τῷ
|
σχήματι, |
οὐ
μᾶλλον
ἢ
τὰ
ὄρνεα, |
[72, 0] |
~ΠΕΡΙ
ΤΟΥ
|
ΣΧΗΜΑΤΟΣ. |
(Διὰ
τί
ποτε
οἱ
ἄνθρωποι, |
[72, 5] |
ἀγάλματα,
ἐν
τοιαύτῃ
διαθέσει
τοῦ
|
σχήματος. |
παρὰ
μὲν
γὰρ
Αἰγυπτίοις
καὶ |
[72, 0] |
ἐνεσκευασμένοι
εἶεν,
ὡς
οἰκείου
τοῦ
|
σχήματος |
ὑπάρχοντος
τῇ
ἐργασίᾳ,
ἣν
μεταχειρίζονται. |
[72, 10] |
οἷον
Αἴσωπος
ἔλεγεν
ἢ
ὁποῖον
|
Σωκράτης |
ἢ
{ὁποῖα}
Διογένης,
προσίασι
καὶ |
[72, 15] |
τὴν
μὲν
στολὴν
ἔχει
τὴν
|
Σωκράτους |
καὶ
Διογένους,
τὸ
δὲ
φρονεῖν |
[72, 10] |
ἑτέρου
ἀκούσειαν,
πυνθανόμενοι
καὶ
περὶ
|
Σωκράτους, |
ὅτι
σοφός
τε
ἦν
καὶ |
[72, 5] |
μαινομένους,
ἅμα
καὶ
αὑτοὺς
ἀποδείξουσι
|
σωφρονοῦντας |
καὶ
νοῦν
ἔχοντας·
εἰ
δὲ |