HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Sur l'apparence (discours 72; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

μ = 25 formes différentes pour 53 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[72, 5]   μὲν τούτους ἀποφανοῦσιν ἄφρονας καὶ μαινομένους, ἅμα καὶ αὑτοὺς ἀποδείξουσι σωφρονοῦντας

[72, 5]   ἀπὸ τῶν πλουσίων δὴ καὶ μακαρίων δοκούντων, οὓς αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ

[72, 0]   λεγομένων, πρότερον δὲ Λακεδαιμόνιοι καὶ Μακεδόνες, ἄλλους δὲ τιάραν καὶ ἀναξυρίδας,

[72, 5]   τε καὶ πίνοντας καὶ καθεύδειν μαλακῶς βουλομένους καὶ μετὰ γυναικῶν ἑκάστοτε

[72, 10]   αὐτοῖς ἅττα ἁμαρτάνουσιν, ὡς ἂν μάλιστα ἠνείχοντο αὐτόν, ἡδόμενοι ἐπὶ τῷ

[72, 5]   κολάσων ὡς ἂν δύνηται αὐτοὺς μάλιστα τῷ λόγῳ καὶ ἐπιδείξων οἷοί

[72, 10]   ἐν τούτῳ τῷ σχήματι, οὐ μᾶλλον ἢ τὰ ὄρνεα, ἐπειδὰν ἴδωσι

[72, 15]   τῆς ξυνουσίας· ἔπειτα οἶμαι προσίασι μάτην ἐπὶ κακῷ. ἡ μὲν γὰρ

[72, 5]   μηδὲ τὴν αὐτὴν περὶ τῶν μεγίστων ἔχοντας διάνοιαν. οὐκοῦν προκαταλαμβάνουσιν αὐτοὶ

[72, 5]   καὶ περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ (κάλλιον. διὰ δὴ ταύτην

[72, 10]   τὴν γλαῦκα καὶ ἐδεῖτο τῆς μὲν ἀπὸ τῶν οἰκοδομημάτων σκέπης ἀπανίστασθαι,

[72, 5]   τοιαύτῃ διαθέσει τοῦ σχήματος. παρὰ μὲν γὰρ Αἰγυπτίοις καὶ Φοίνιξι καὶ

[72, 15]   προσίασι μάτην ἐπὶ κακῷ. ἡ μὲν γὰρ ἀρχαία γλαὺξ τῷ ὄντι

[72, 0]   οὐδ´ ἐνοχλεῖν προσιόντες. καίτοι Γέτας μὲν ἢ Πέρσας ἢ Νασάμωνας, τοὺς

[72, 10]   οἴονται τοιοῦτόν τινα γενέσθαι, σοφὸν μὲν καὶ φρόνιμον, αἱμύλον δὲ ἄλλως

[72, 5]   τοιοῦτόν ἐστι τὸ γιγνόμενον. τοὺς μὲν ναύτας καὶ τοὺς γεωργοὺς καὶ

[72, 5]   καὶ δυστυχίαν, καὶ ὅτι φανερῶς μὲν οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ παρ´

[72, 0]   ἢ Πέρσας ἢ Νασάμωνας, τοὺς μὲν οὐ πολλοὺς (βλέπουσι, τοὺς δὲ

[72, 15]   δουλεύουσαι. καὶ ἡμῶν ἕκαστος τὴν μὲν στολὴν ἔχει τὴν Σωκράτους καὶ

[72, 0]   τί ποτε οἱ ἄνθρωποι, ὅταν μέν τινα ἴδωσιν αὐτὸ μόνον χιτῶνα

[72, 5]   ἐλευθέρους εἰδέναι. ἔτι δὲ ἐὰν μέν τινα ἴδωσιν ὡς ναύτην ἐσταλμένον,

[72, 10]   καὶ διαμνημονεύουσιν οἱ πολλοί, τὰ μέν τινα ἴσως εἰπόντος αὐτοῦ, (τὰ

[72, 0]   γὰρ ἐνίοτε βλέπουσιν ἀνθρώπους, τοὺς μέν τινας πίλους ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς

[72, 10]   λόγου καὶ ἀποκρίσεως. καὶ τὰ μὲν τούτου καὶ διαμνημονεύουσιν οἱ πολλοί,

[72, 5]   καὶ ἀνοήτους, εἰδότες ὅτι εἰ μὲν τούτους ἀποφανοῦσιν ἄφρονας καὶ μαινομένους,

[72, 10]   ἂν πρότερον τούτου ἐποίουν. οὐ μέντοι ἅπαντες ἀπὸ ταύτης τῆς διανοίας

[72, 5]   (λόγον, ὅθεν οὐδὲν φροντίζουσιν. τοὺς μέντοι φιλοσόφους ὑπονοοῦσιν, ὡς καταφρονοῦντας αὐτῶν

[72, 0]   δὲ τοιούτων ἀνθρώπων ὀλίγου νῦν μεστὰ πάντα, καὶ σχεδὸν πλείους γεγόνασι

[72, 5]   καὶ καθεύδειν μαλακῶς βουλομένους καὶ μετὰ γυναικῶν ἑκάστοτε ὡραίων καὶ παίδων

[72, 15]   ἤδη ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἁλισκόμενα μετανόουν καὶ τὴν γλαῦκα ἐθαύμαζον ἐπὶ

[72, 10]   καὶ αὐτά, καὶ τοὺς τούτων μεταπήγνυσθαι κλῶνας, ἀφ´ ὧν καὶ ᾄδειν

[72, 0]   σχήματος ὑπάρχοντος τῇ ἐργασίᾳ, ἣν μεταχειρίζονται. ἐπειδὰν δέ τινα ἴδωσιν ἀχίτωνα

[72, 5]   τῶν πολλῶν καὶ ἀδόξων, οὓς μὴ δεδοίκασιν ὡς ἱκανοὺς ἀμύνεσθαι· ἐπεὶ

[72, 5]   αὐτοὺς ἡ ξυνήθεια ἀποκωλύει τὸ μὴ οὐκ ἐρεσχηλεῖν μηδὲ ὑβρίζειν, ἐπειδάν

[72, 0]   καταγελῷεν δ´ ἂν τοὐναντίον, εἰ μὴ οὕτως ἐνεσκευασμένοι εἶεν, ὡς οἰκείου

[72, 0]   ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ ὁρῶσι μὴ πάνυ ἐρρωμένον αὐτὸν μηδὲ ἄλλον

[72, 5]   ταύτην τὴν ὑποψίαν δυσχεραίνουσι τοὺς μὴ ταὐτὰ σφίσι θαυμάζοντας μηδὲ τιμῶντας

[72, 10]   ἀλλ´ οὖν τήν γε γλαῦκα μὴ τοῦτο τοῖς ὀρνέοις ποιεῖν παραινεῖν

[72, 0]   ὁρῶσι μὴ πάνυ ἐρρωμένον αὐτὸν μηδὲ ἄλλον μηδένα παρόντα τὸν ἐπιβοηθήσοντα,

[72, 5]   ταὐτὰ σφίσι θαυμάζοντας μηδὲ τιμῶντας μηδὲ τὴν αὐτὴν περὶ τῶν μεγίστων

[72, 5]   τοὺς μὴ ταὐτὰ σφίσι θαυμάζοντας μηδὲ τιμῶντας μηδὲ τὴν αὐτὴν περὶ

[72, 5]   ἀποκωλύει τὸ μὴ οὐκ ἐρεσχηλεῖν μηδὲ ὑβρίζειν, ἐπειδάν τινα ἴδωσι τοιοῦτον,

[72, 10]   τοῦτο τοῖς ὀρνέοις ποιεῖν παραινεῖν μηδὲ φυτοῦ βλάστῃ ἐφήδεσθαι ἰξὸν πεφυκότος

[72, 0]   πάνυ ἐρρωμένον αὐτὸν μηδὲ ἄλλον μηδένα παρόντα τὸν ἐπιβοηθήσοντα, καὶ ταῦτα

[72, 10]   καὶ ἄλλων συνθέντων. τῶν γε μὴν ἑπτὰ σοφῶν τὰς γνώμας ἀκούουσι

[72, 0]   τοιοῦτόν τι πράττοντι. τούς γε μὴν καπήλους ἑκάστοτε ὁρῶντες πρὸ τῶν

[72, 5]   γεωργὸν ἕτερον, γεωργήσοντα· τόν γε μὴν ποιμένος ἔχοντα στολὴν ἴσασι καὶ

[72, 15]   φέρειν, πτηνοῖς ὄλεθρον‘ ~τὰ δὲ μήτε τῆς ξυμβουλῆς ἀπεδέχετο τὴν γλαῦκα,

[72, 5]   ἀροτριᾷ. ~οὐ τοίνυν κατὰ τοῦτο μόνον ξυνήθης αὐτοῖς ἡ ὄψις, ἀλλὰ

[72, 15]   ξυμβουλεύειν ἐδύνατο. αἱ δὲ νῦν μόνον τὰ πτερὰ ἔχουσιν ἐκείνης καὶ

[72, 0]   ὅταν μέν τινα ἴδωσιν αὐτὸ μόνον χιτῶνα ἔχοντα, οὔτε προσέχουσιν οὔτε

[72, 10]   ἐπὶ τῷ γελοίῳ καὶ τοῖς μύθοις· ὥσπερ τὰ παιδία ταῖς τίτθαις

[72, 10]   ὥσπερ τὰ παιδία ταῖς τίτθαις μυθολογουμέναις προσέχουσί τε καὶ ἥδονται. ἀπὸ

Discours, par.
[72, 5]	μὲν τούτους ἀποφανοῦσιν ἄφρονας καὶ	μαινομένους,	ἅμα καὶ αὑτοὺς ἀποδείξουσι σωφρονοῦντας
[72, 5]	ἀπὸ τῶν πλουσίων δὴ καὶ	μακαρίων	δοκούντων, οὓς αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ
[72, 0]	λεγομένων, πρότερον δὲ Λακεδαιμόνιοι καὶ	Μακεδόνες,	ἄλλους δὲ τιάραν καὶ ἀναξυρίδας,
[72, 5]	τε καὶ πίνοντας καὶ καθεύδειν	μαλακῶς	βουλομένους καὶ μετὰ γυναικῶν ἑκάστοτε
[72, 10]	αὐτοῖς ἅττα ἁμαρτάνουσιν, ὡς ἂν	μάλιστα	ἠνείχοντο αὐτόν, ἡδόμενοι ἐπὶ τῷ
[72, 5]	κολάσων ὡς ἂν δύνηται αὐτοὺς	μάλιστα	τῷ λόγῳ καὶ ἐπιδείξων οἷοί
[72, 10]	ἐν τούτῳ τῷ σχήματι, οὐ	μᾶλλον	ἢ τὰ ὄρνεα, ἐπειδὰν ἴδωσι
[72, 15]	τῆς ξυνουσίας· ἔπειτα οἶμαι προσίασι	μάτην	ἐπὶ κακῷ. ἡ μὲν γὰρ
[72, 5]	μηδὲ τὴν αὐτὴν περὶ τῶν	μεγίστων	ἔχοντας διάνοιαν. οὐκοῦν προκαταλαμβάνουσιν αὐτοὶ
[72, 5]	καὶ περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται	μεῖζον	οὐδὲ (κάλλιον. διὰ δὴ ταύτην
[72, 10]	τὴν γλαῦκα καὶ ἐδεῖτο τῆς	μὲν	ἀπὸ τῶν οἰκοδομημάτων σκέπης ἀπανίστασθαι,
[72, 5]	τοιαύτῃ διαθέσει τοῦ σχήματος. παρὰ	μὲν	γὰρ Αἰγυπτίοις καὶ Φοίνιξι καὶ
[72, 15]	προσίασι μάτην ἐπὶ κακῷ. ἡ	μὲν	γὰρ ἀρχαία γλαὺξ τῷ ὄντι
[72, 0]	οὐδ´ ἐνοχλεῖν προσιόντες. καίτοι Γέτας	μὲν	ἢ Πέρσας ἢ Νασάμωνας, τοὺς
[72, 10]	οἴονται τοιοῦτόν τινα γενέσθαι, σοφὸν	μὲν	καὶ φρόνιμον, αἱμύλον δὲ ἄλλως
[72, 5]	τοιοῦτόν ἐστι τὸ γιγνόμενον. τοὺς	μὲν	ναύτας καὶ τοὺς γεωργοὺς καὶ
[72, 5]	καὶ δυστυχίαν, καὶ ὅτι φανερῶς	μὲν	οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ παρ´
[72, 0]	ἢ Πέρσας ἢ Νασάμωνας, τοὺς	μὲν	οὐ πολλοὺς (βλέπουσι, τοὺς δὲ
[72, 15]	δουλεύουσαι. καὶ ἡμῶν ἕκαστος τὴν	μὲν	στολὴν ἔχει τὴν Σωκράτους καὶ
[72, 0]	τί ποτε οἱ ἄνθρωποι, ὅταν	μέν	τινα ἴδωσιν αὐτὸ μόνον χιτῶνα
[72, 5]	ἐλευθέρους εἰδέναι. ἔτι δὲ ἐὰν	μέν	τινα ἴδωσιν ὡς ναύτην ἐσταλμένον,
[72, 10]	καὶ διαμνημονεύουσιν οἱ πολλοί, τὰ	μέν	τινα ἴσως εἰπόντος αὐτοῦ, (τὰ
[72, 0]	γὰρ ἐνίοτε βλέπουσιν ἀνθρώπους, τοὺς	μέν	τινας πίλους ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς
[72, 10]	λόγου καὶ ἀποκρίσεως. καὶ τὰ	μὲν	τούτου καὶ διαμνημονεύουσιν οἱ πολλοί,
[72, 5]	καὶ ἀνοήτους, εἰδότες ὅτι εἰ	μὲν	τούτους ἀποφανοῦσιν ἄφρονας καὶ μαινομένους,
[72, 10]	ἂν πρότερον τούτου ἐποίουν. οὐ	μέντοι	ἅπαντες ἀπὸ ταύτης τῆς διανοίας
[72, 5]	(λόγον, ὅθεν οὐδὲν φροντίζουσιν. τοὺς	μέντοι	φιλοσόφους ὑπονοοῦσιν, ὡς καταφρονοῦντας αὐτῶν
[72, 0]	δὲ τοιούτων ἀνθρώπων ὀλίγου νῦν	μεστὰ	πάντα, καὶ σχεδὸν πλείους γεγόνασι
[72, 5]	καὶ καθεύδειν μαλακῶς βουλομένους καὶ	μετὰ	γυναικῶν ἑκάστοτε ὡραίων καὶ παίδων
[72, 15]	ἤδη ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἁλισκόμενα	μετανόουν	καὶ τὴν γλαῦκα ἐθαύμαζον ἐπὶ
[72, 10]	καὶ αὐτά, καὶ τοὺς τούτων	μεταπήγνυσθαι	κλῶνας, ἀφ´ ὧν καὶ ᾄδειν
[72, 0]	σχήματος ὑπάρχοντος τῇ ἐργασίᾳ, ἣν	μεταχειρίζονται.	ἐπειδὰν δέ τινα ἴδωσιν ἀχίτωνα
[72, 5]	τῶν πολλῶν καὶ ἀδόξων, οὓς	μὴ	δεδοίκασιν ὡς ἱκανοὺς ἀμύνεσθαι· ἐπεὶ
[72, 5]	αὐτοὺς ἡ ξυνήθεια ἀποκωλύει τὸ	μὴ	οὐκ ἐρεσχηλεῖν μηδὲ ὑβρίζειν, ἐπειδάν
[72, 0]	καταγελῷεν δ´ ἂν τοὐναντίον, εἰ	μὴ	οὕτως ἐνεσκευασμένοι εἶεν, ὡς οἰκείου
[72, 0]	ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ ὁρῶσι	μὴ	πάνυ ἐρρωμένον αὐτὸν μηδὲ ἄλλον
[72, 5]	ταύτην τὴν ὑποψίαν δυσχεραίνουσι τοὺς	μὴ	ταὐτὰ σφίσι θαυμάζοντας μηδὲ τιμῶντας
[72, 10]	ἀλλ´ οὖν τήν γε γλαῦκα	μὴ	τοῦτο τοῖς ὀρνέοις ποιεῖν παραινεῖν
[72, 0]	ὁρῶσι μὴ πάνυ ἐρρωμένον αὐτὸν	μηδὲ	ἄλλον μηδένα παρόντα τὸν ἐπιβοηθήσοντα,
[72, 5]	ταὐτὰ σφίσι θαυμάζοντας μηδὲ τιμῶντας	μηδὲ	τὴν αὐτὴν περὶ τῶν μεγίστων
[72, 5]	τοὺς μὴ ταὐτὰ σφίσι θαυμάζοντας	μηδὲ	τιμῶντας μηδὲ τὴν αὐτὴν περὶ
[72, 5]	ἀποκωλύει τὸ μὴ οὐκ ἐρεσχηλεῖν	μηδὲ	ὑβρίζειν, ἐπειδάν τινα ἴδωσι τοιοῦτον,
[72, 10]	τοῦτο τοῖς ὀρνέοις ποιεῖν παραινεῖν	μηδὲ	φυτοῦ βλάστῃ ἐφήδεσθαι ἰξὸν πεφυκότος
[72, 0]	πάνυ ἐρρωμένον αὐτὸν μηδὲ ἄλλον	μηδένα	παρόντα τὸν ἐπιβοηθήσοντα, καὶ ταῦτα
[72, 10]	καὶ ἄλλων συνθέντων. τῶν γε	μὴν	ἑπτὰ σοφῶν τὰς γνώμας ἀκούουσι
[72, 0]	τοιοῦτόν τι πράττοντι. τούς γε	μὴν	καπήλους ἑκάστοτε ὁρῶντες πρὸ τῶν
[72, 5]	γεωργὸν ἕτερον, γεωργήσοντα· τόν γε	μὴν	ποιμένος ἔχοντα στολὴν ἴσασι καὶ
[72, 15]	φέρειν, πτηνοῖς ὄλεθρον‘ ~τὰ δὲ	μήτε	τῆς ξυμβουλῆς ἀπεδέχετο τὴν γλαῦκα,
[72, 5]	ἀροτριᾷ. ~οὐ τοίνυν κατὰ τοῦτο	μόνον	ξυνήθης αὐτοῖς ἡ ὄψις, ἀλλὰ
[72, 15]	ξυμβουλεύειν ἐδύνατο. αἱ δὲ νῦν	μόνον	τὰ πτερὰ ἔχουσιν ἐκείνης καὶ
[72, 0]	ὅταν μέν τινα ἴδωσιν αὐτὸ	μόνον	χιτῶνα ἔχοντα, οὔτε προσέχουσιν οὔτε
[72, 10]	ἐπὶ τῷ γελοίῳ καὶ τοῖς	μύθοις·	ὥσπερ τὰ παιδία ταῖς τίτθαις
[72, 10]	ὥσπερ τὰ παιδία ταῖς τίτθαις	μυθολογουμέναις	προσέχουσί τε καὶ ἥδονται. ἀπὸ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/01/2008