Livre, Chap.
[2, 20]	πότε τὴν χύτραν εἶπες {λο{	υ}	πάδα ἢ τὴν τορύνην ὀβελίσκον;
[2, 14]	καὶ οὐδεὶς λέγει ὦ δεινῆς	ὕβρεως’	ἐὰν δέ τινι εἴπῃς αἱ
[2, 14]	ἰατρὸς τὸν νοσοῦντα {ὅταν αὐτὸν}	ὑβρίζει,	ὅταν εἴπῃ αὐτῷ ἄνθρωπε, δοκεῖς
[2, 17]	τιμωρήσομαι τὸν ἀδικήσαντά με καὶ	ὑβρίσαντα.	καὶ τί ὄφελος τοῦ κακῶς
[2, 14]	καὶ ἐψευσμέναι’ εὐθὺς ἐξελθὼν λέγει	ὕβρισέν	με’ Τοιαῦτά ἐστι τὰ ἡμέτερα
[2, 12]	μηδέποτε λοίδορον προενέγκασθαι μηδέν, μηδέποθ´	ὑβριστικόν,	ἀλλὰ τῶν λοιδορούντων ἀνέχεσθαι καὶ
[2, 9]	δ´ ἐναντία· ἀδιάφορα δὲ πλοῦτος,	ὑγεία,	δόξα. εἶτ´ ἂν μεταξὺ λεγόντων
[2, 17]	τῆς ἡδονῆς, τῇ δὲ τῆς	ὑγείας;	καθόλου γὰρ εἰ πάντες οἱ
[2, 5]	ἐστὶ ζῆσαι μέχρι γήρως, πλουτεῖν,	ὑγιαίνειν.	εἰ δ´ ὡς ἄνθρωπον σκοπεῖς
[2, 15]	τόνους ἐν σώματι, ἀλλ´ ὡς	ὑγιαίνοντι,	ὡς ἀθλοῦντι· ἂν δέ μοι
[2, 17]	καὶ πλούτῳ· ἀποτεύξῃ, περιπεσῇ. ἀλλ´	ὑγιείᾳ·	δυστυχήσεις· ἀρχαῖς, τιμαῖς, πατρίδι, φίλοις,
[2, 19]	δὲ τὰ μεταξὺ τούτων, πλοῦτος,	ὑγίεια,	ζωή, θάνατος, ἡδονή, πόνος. πόθεν
[2, 19]	πλοῦτός ἐστιν ἐφ´ ἡμῖν οὔθ´	ὑγίεια	οὔτε δόξα οὔτε ἄλλο τι
[2, 15]	οὗτοι οἱ μανικοὶ τόνοι, οὐχ	ὑγιεινοί.	ἀποθανεῖν θέλω, ἄν με τοῦτο
[2, 17]	τίς γὰρ ἡμῶν οὐκ ἔλεγεν	ὑγιεινόν	τι καὶ νοσερόν, πρὶν Ἱπποκράτη
[2, 17]	ἀπηχοῦμεν; ἔχομεν γάρ τινα καὶ	ὑγιεινοῦ	πρόληψιν, ἀλλ´ ἐφαρμόσαι οὐ δυνάμεθα.
[2, 17]	γε ἢ ὅτι τὴν τοῦ	ὑγιεινοῦ	πρόληψιν οὐ δύναται καλῶς ἐφαρμόσαι
[2, 15]	αὐτῶν ἀπαραβάτως ἐμμένειν. ἀλλὰ πρῶτον	ὑγιὲς	εἶναι δεῖ τὸ κεκριμένον. θέλω
[2, 15]	θεμέλιον, τὸ κρίμα σκέψασθαι πότερον	ὑγιὲς	ἢ οὐχ ὑγιές, καὶ οὕτως
[2, 15]	σκέψασθαι πότερον ὑγιὲς ἢ οὐχ	ὑγιές,	καὶ οὕτως λοιπὸν ἐποικοδομεῖν αὐτῷ
[2, 20]	~Πρὸς Ἐπικουρείους καὶ Ἀκαδημαικούς. Τοῖς	ὑγιέσι	καὶ ἐναργέσιν ἐξ ἀνάγκης καὶ
[2, 1]	ἔχει τὸ λεγόμενον; εἰ γὰρ	ὑγιῆ	ταῦτ´ ἐστι τὰ πολλάκις μὲν
[2, 20]	ἄλλοι ὑπολήψονται περὶ τούτων, πότερον	ὑγιῶς	ἢ οὐχ ὑγιῶς; τί γὰρ
[2, 20]	τούτων, πότερον ὑγιῶς ἢ οὐχ	ὑγιῶς;	τί γὰρ σοὶ καὶ ἡμῖν;
[2, 16]	τε τὰς Νέρωνος Μάρκιόν θ´	ὕδωρ.	ἴδε πῶς τραγῳδία γίνεται, ὅταν
[2, 14]	ἔχειν, πυρέσσεις δέ· ἀσίτησον σήμερον,	ὕδωρ	πίε’ καὶ οὐδεὶς λέγει ὦ
[2, 16]	ὅτι οὐκέτι τὸ τῆς Δίρκης	ὕδωρ	πίνειν μέλλει. τὸ γὰρ Μάρκιον
[2, 14]	τε φυσικὰς καὶ ἐπιθέτους, τὸν	υἱόν,	τὸν πατέρα, τὸν ἀδελφόν, τὸν
[2, 10]	γεγόναμεν. Μετὰ τοῦτο μέμνησο, ὅτι	υἱὸς	εἶ. τίς τούτου τοῦ προσώπου
[2, 16]	θεοῦ· διὰ τοῦτο ἐπιστεύθη Διὸς	υἱὸς	εἶναι καὶ ἦν. ἐκείνῳ τοίνυν
[2, 22]	φαντασιῶν, μηκέτι πολυπραγμονήσῃς μήτ´ εἰ	υἱὸς	καὶ πατήρ ἐστι μήτ´ εἰ
[2, 22]	φίλος ἔσομαι οἷος δεῖ καὶ	υἱὸς	καὶ πατήρ. τοῦτο γάρ μοι
[2, 20]	πατὴρ οὐδέν ἐστιν, πῶς ὁ	υἱὸς	οὐδέν ἐστιν. εὖ, φιλόσοφε· ἐπίμενε,
[2, 14]	Εἰσελθόντος τινὸς τῶν Ῥωμαικῶν μετὰ	υἱοῦ	καὶ ἐπακούοντος ἑνὸς ἀναγνώσματος Οὗτος,
[2, 5]	συνυπάρχει μεγαλοφροσύνη καὶ ἐπιμέλεια. Αἱ	ὗλαι	ἀδιάφοροι, ἡ δὲ χρῆσις αὐτῶν
[2, 5]	ταῦτα, ἐπιμέλειαν τοῦ προσπεπονθότος ταῖς	ὕλαις	καὶ εὐστάθειαν τοῦ ἀνεπιστρεπτοῦντος, πλὴν
[2, 6]	ὑμᾶς παρακαλῇ, ταπεινοὶ καὶ τᾶς	ὕλας	τεθαυμακότες. καλὸν δὲ καὶ τὸ
[2, 16]	θαυμάζομεν εἰ περὶ μὲν τὰς	ὕλας	τετρίμμεθα, ἐν δὲ ταῖς ἐνεργείαις
[2, 19]	τοίνυν ὁ τέκτων ἐστίν, ἡ	ὕλη	ἐστίν· τί ἡμῖν λείπει; οὐκ
[2, 5]	εὐσταθῶς καὶ ἀταράχως, ὅτι ἡ	ὕλη	οὐ διαφέρουσα. ὅπου γὰρ τὸ
[2, 19]	ἐστιν; ὅταν ἴδω τέκτονα, ὅτῳ	ὕλη	πάρεστιν παρακειμένη, ἐκδέχομαι τὸ ἔργον.
[2, 5]	αὐτό. σὺ λοιπὸν παραλαβὼν τὴν	ὕλην	ἐργάζου. εἶτα ἂν ἐξέλθῃς μηδὲν
[2, 21]	γίνεσθε; οὐχὶ δὲ παρέχει τινὰ	ὕλην	ὑμῖν πρὸς τὸ ἐπιδείκνυσθαι τὰ
[2, 5]	πάντως περί τινα τῶν ἐκτὸς	ὑλῶν	φιλοτεχνεῖν, ἀλλ´ οὐκ ἐκείνην ἀποδεχόμενον,
[2, 19]	ἔχω ταύτην τὴν ἐπιβολήν, ἀποτελέσαι	ὑμᾶς	ἀκωλύτους, ἀναναγκάστους, ἀπαραποδίστους, ἐλευθέρους, εὐροοῦντας,
[2, 17]	εἶτα οὐδὲ ζητεῖτε τὸν ὑπομνήσοντα	ὑμᾶς,	ἀλλ´ ἄχθεσθε, ἐὰν ἀκούητε τούτων.
[2, 23]	μή τις οἰέσθω ὅτι ἀμελεῖν	ὑμᾶς	ἀξιῶ φράσεως· οὐδὲ γὰρ ὀφθαλμῶν
[2, 17]	ἀχρήστου. δυνατὸν οὖν ἐστιν ἀμφοτέρους	ὑμᾶς	ἐπιτυγχάνειν; πῶς οἷόν τε; τῇ
[2, 19]	παρ´ ἐμέ ἐστιν ἢ παρ´	ὑμᾶς	ἤ, ὅπερ ἀληθέστερον, παρ´ ἀμφοτέρους.
[2, 19]	παρ´ ἐμὲ γίνεται ἢ παρ´	ὑμᾶς	ἢ παρὰ τὴν φύσιν τοῦ
[2, 20]	δὲ τὰ ἕτερα λέγοντες ἐξαπατῶσιν	ὑμᾶς	καὶ παραλογίζονται. τί οὖν σοι
[2, 6]	μήθ´ ὅταν εἰς ἐπιμέλειάν τις	ὑμᾶς	παρακαλῇ, ταπεινοὶ καὶ τᾶς ὕλας
[2, 21]	ῥεῦμα, τὰ ἑλκύδρια ἀπουλωθῆναι. καὶ	ὑμεῖς,	ἄνδρες, τὰ ἕλκη πρῶτον θεραπεύετε,
[2, 6]	τούτῳ, παραμυθήσῃ αὐτούς· ἐγὼ ἔμαθον,	ὑμεῖς	δ´ οὔ’ οὕτως καί, ὅπου
[2, 19]	ἐγὼ μὲν παιδευτής εἰμι ὑμέτερος,	ὑμεῖς	δὲ παρ´ ἐμοὶ παιδεύεσθε. κἀγὼ
[2, 19]	παντὶ καὶ μικρῷ καὶ μεγάλῳ·	ὑμεῖς	δὲ ταῦτα μαθησόμενοι καὶ μελετήσοντες
[2, 19]	ἀνύετε τὸ ἔργον, εἰ καὶ	ὑμεῖς	ἔχετ´ ἐπιβολὴν οἵαν δεῖ κἀγὼ
[2, 22]	φίλοι δ´ οὔτ´ ἐκεῖνοι οὔθ´	ὑμεῖς,	μέχρις ἂν ἔχητε τὰ θηριώδη
[2, 17]	πρὸς ἄλλους ἐρεῖς. οὕτως καὶ	ὑμεῖς	ποιεῖτε. θέλεις ἀναγνῶ σοι, ἀδελφέ;
[2, 2]	οὔτ´ ἐπιστρέφομαι, τί μέλλετε κρίνειν·	ὑμεῖς	τε μᾶλλον οἱ κρινόμενοί ἐστε
[2, 19]	τούτους ἐκλελυμένους. ποῦ γὰρ ἵν´	ὑμεῖς	τὴν ἀρετὴν πᾶσιν τοῖς ἄλλοις
[2, 19]	νῦν ἐγὼ μὲν παιδευτής εἰμι	ὑμέτερος,	ὑμεῖς δὲ παρ´ ἐμοὶ παιδεύεσθε.
[2, 6]	ποτ´ οὖν, ὅταν εἴπῃ τις	ὑμῖν	ἀδιαφορεῖν καὶ ταῦτα, ἀμελεῖς γίνεσθε,
[2, 21]	εἰ ἐφ´ ὃ ἔρχεσθε τοῦτο	ὑμῖν	γίνεται. θέλετε λαλεῖν περὶ τῶν
[2, 8]	ἐμὸν παλινάγρετον οὐδ´ ἀπατηλόν. τοιοῦτον	ὑμῖν	δείξω ἐμαυτόν, πιστόν, αἰδήμονα, γενναῖον,
[2, 8]	καὶ σχῆμα οἷον δεῖ, τότε	ὑμῖν	δείξω τὸ ἄγαλμα, ὅταν τελειωθῇ,
[2, 8]	οὔτ´ ἔχω οὔτε δύναμαι. δείξω	ὑμῖν	νεῦρα φιλοσόφου. ποῖα νεῦρα; ὄρεξιν
[2, 1]	δουλεύειν ἀπήλλακται. πῶς οὖν ἔτι	ὑμῖν	πιστεύσομεν, ὦ φίλτατοι νομοθέται; οὐκ
[2, 21]	οὐχὶ δὲ παρέχει τινὰ ὕλην	ὑμῖν	πρὸς τὸ ἐπιδείκνυσθαι τὰ θεωρημάτια;
[2, 23]	κυριώτατον ἄλλο λέγειν εἶναι, ἵν´	ὑμῖν	χαρίσωμαι. ~Πρός τινα τῶν οὐκ
[2, 19]	χρυσοῦν κατασκεύασμα. ψυχὴν δειξάτω τις	ὑμῶν	ἀνθρώπου θέλοντος ὁμογνωμονῆσαι τῷ θεῷ
[2, 17]	τῶν συμβῆναι δυναμένων. δειξάτω τις	ὑμῶν	αὐτὸν τοιοῦτον, ἵνα εἴπω· ἔρχου,
[2, 19]	τίνος ἔσθ´ αἱρέσεως. τοὺς πλείστους	ὑμῶν	Ἐπικουρείους εὑρήσετε, ὀλίγους τινὰς Περιπατητικοὺς
[2, 22]	γαμετήν, {τὴν} μητέρα μητέρα. καὶ	ὑμῶν	ὅστις ἐσπούδακεν ἢ αὐτός τινι
[2, 2]	ἔφη ὅτι ἀλλ´ οὔτε δεήσομαι	ὑμῶν	οὔτ´ ἐπιστρέφομαι, τί μέλλετε κρίνειν·
[2, 20]	καὶ τίνες παραβατικώτερον αὐτῆς ἔχουσιν	ὑμῶν	τῶν ταῦτα διειληφότων; Τί οὖν
[2, 22]	ἡγεμονικόν· ἀβέβαιόν ἐστιν, ἄκριτον, ἄλλοθ´	ὑπ´	ἄλλης φαντασίας νικώμενον. ἀλλ´ ἐξέτασον
[2, 23]	δ´ ὑπὸ μεταπιπτόντων, ὁ δ´	ὑπ´	ἄλλου τινὸς τοιούτου πανδοκείου, καὶ
[2, 13]	μέτρα, καθ´ ἃ κρίνεται ἄνθρωπος	ὑπ´	ἀνθρώπου; {μεμέλ{ ετ} ηκέ σοι
[2, 18]	νικήσεις τὴν φαντασίαν, οὐχ ἑλκυσθήσῃ	ὑπ´	αὐτῆς. τὸ πρῶτον δ´ ὑπὸ
[2, 14]	διοικῶν; ἡμεῖς δὲ τίνες ὄντες	ὑπ´	αὐτοῦ γεγόναμεν καὶ πρὸς τί
[2, 20]	καὶ ἔδει με καθ´ ἡμέραν	ὑπ´	αὐτοῦ ἐκδέρεσθαι, ἐγὼ ἂν αὐτὸν
[2, 15]	ὅτι δεῖ παντὶ τῷ κριθέντι	ὑπ´	αὐτῶν ἀπαραβάτως ἐμμένειν. ἀλλὰ πρῶτον
[2, 20]	τῶν λόγων τούτων πάθῃ τι	ὑπ´	αὐτῶν ἢ καὶ παθὼν πάντ´
[2, 23]	ποικιλίας καὶ δριμύτητος τῶν θεωρημάτων,	ὑπ´	αὐτῶν τινες τούτων ἁλισκόμενοι καταμένουσιν
[2, 24]	~Πρός τινα τῶν οὐκ ἠξιωμένων	{ὑπ´{	ερ} αὐτοῦ. Εἰπόντος αὐτῷ τινος
[2, 20]	παρ´ ἀνθρώπων {συνεργ{ ε} ίας	ὑπ´	οὐδενὸς τούτων οὐδὲ κατὰ ποσὸν
[2, 11]	οὐσία περὶ ἧς ζητοῦμεν; (Ἡδονή.	(Ὕπαγε	αὐτὴν τῷ κανόνι, βάλε εἰς
[2, 2]	ὑποθῶμαι; ἂν γὰρ ἄλλο τι	ὑπαγορεύῃ	τὰ πράγματα, τί ἐρεῖς ἢ
[2, 2]	καὶ παρασκευάςασθαι πρὸς πάντα τὰ	ὑπαγορευόμενα·	εἰ δὲ μή, τί σοι
[2, 10]	αὑτοῦ ἡγεῖσθαι τοῦ πατρός, πάντα	ὑπακούειν,	μηδέποτε ψέξαι πρός τινα μηδὲ
[2, 2]	ἐπίλογον παρασκευάζῃ, τί ἀναβαίνεις, τί	ὑπακούεις;	εἰ γὰρ σταυρωθῆναι θέλεις, ἔκδεξαι
[2, 6]	οὐδὲ τῆς ἀνάγκης καλούσης εὐλύτως	ὑπακοῦσαι	αὐτῇ, ἀλλὰ κλάοντες καὶ στένοντες
[2, 2]	ἥξει ὁ σταυρός· εἰ δ´	ὑπακοῦσαι	λόγος αἱρεῖ καὶ πεῖσαι τό
[2, 13]	μὲν τύπτειν ἔμαθεν καὶ τὴν	ὑπάτην,	ἔπαινος δ´ ὁ παρὰ τῶν
[2, 12]	δηλονότι δεήσει ποιεῖν, ἀλλὰ προσελθόντα	ὑπατικῷ	τινι, ἂν οὕτως τύχῃ, πλουσίῳ
[2, 12]	γε τὴν ψυχὴν λέγεις; ὀρθῶς	ὑπέλαβες·	ταύτην γάρ τοι καὶ λέγω.
[2, 16]	φεύγειν, πένεσθαι, πλουτεῖν; ἐγώ σοι	ὑπὲρ	ἁπάντων τούτων πρὸς τοὺς ἀνθρώπους
[2, 5]	σφαιριστικωτάτην, τὴν δ´ ἀδιαφορίαν ὡς	ὑπὲρ	ἁρπαστίου. δεῖ γὰρ πάντως περί
[2, 18]	βασιλείας, ὑπὲρ ἐλευθερίας, ὑπὲρ εὐροίας,	ὑπὲρ	ἀταραξίας. τοῦ θεοῦ μέμνησο, ἐκεῖνον
[2, 7]	φίλου, ἂν δὲ καὶ ἀποθανεῖν	ὑπὲρ	αὐτοῦ καθήκῃ, ποῦ μοι καιρὸς
[2, 23]	καὶ ἀκούειν καὶ νὴ Δία	ὑπὲρ	αὐτοῦ τοῦ ζῆν καὶ τῶν
[2, 18]	ἀγών ἐστιν, θεῖον τὸ ἔργον,	ὑπὲρ	βασιλείας, ὑπὲρ ἐλευθερίας, ὑπὲρ εὐροίας,
[2, 23]	τί γάρ ἐστι τὸ ἀποφαινόμενον	ὑπὲρ	ἑκάστης τούτων τῶν δυνάμεων, πόσου
[2, 23]	ὑπὲρ καρπῶν ξηρῶν, ὑπὲρ οἴνου,	ὑπὲρ	ἐλαίου εὐχαρίστει τῷ θεῷ· μέμνησο
[2, 18]	θεῖον τὸ ἔργον, ὑπὲρ βασιλείας,	ὑπὲρ	ἐλευθερίας, ὑπὲρ εὐροίας, ὑπὲρ ἀταραξίας.
[2, 16]	τοῦτο ἀπονοήθητι ἤδη ὑπὲρ εὐροίας,	ὑπὲρ	ἐλευθερίας, ὑπὲρ μεγαλοψυχίας. ἀνάτεινόν ποτε
[2, 16]	παρέλαβεν; τίς ἡμῶν οὐκ ἐνεκοιμήθη	ὑπὲρ	ἐνεργείας; τίς; ἕνα μοι δότε,
[2, 18]	ἔργον, ὑπὲρ βασιλείας, ὑπὲρ ἐλευθερίας,	ὑπὲρ	εὐροίας, ὑπὲρ ἀταραξίας. τοῦ θεοῦ
[2, 16]	τὸ λεγόμενον τοῦτο ἀπονοήθητι ἤδη	ὑπὲρ	εὐροίας, ὑπὲρ ἐλευθερίας, ὑπὲρ μεγαλοψυχίας.
[2, 20]	κρεῖσσον καὶ ἀσφαλέστερον. ἄνθρωπε, τί	ὑπὲρ	ἡμῶν φροντίζεις, τί δι´ ἡμᾶς
[2, 23]	καὶ τῶν συνεργῶν πρὸς αὐτό,	ὑπὲρ	καρπῶν ξηρῶν, ὑπὲρ οἴνου, ὑπὲρ
[2, 16]	ἤδη ὑπὲρ εὐροίας, ὑπὲρ ἐλευθερίας,	ὑπὲρ	μεγαλοψυχίας. ἀνάτεινόν ποτε τὸν τράχηλον
[2, 23]	πάλιν ἀμνήμων τῶν κρεισσόνων, ἀλλ´	ὑπὲρ	μὲν τοῦ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν
[2, 23]	πρὸς αὐτό, ὑπὲρ καρπῶν ξηρῶν,	ὑπὲρ	οἴνου, ὑπὲρ ἐλαίου εὐχαρίστει τῷ
[2, 18]	τὸ σόφισμα ὑπὲρ τὸν Ψευδόμενον,	ὑπὲρ	τὸν Ἡσυχάζοντα. ἐπὶ τούτῳ καὶ
[2, 18]	τοῦτο μὲν ἤδη τὸ σόφισμα	ὑπὲρ	τὸν Ψευδόμενον, ὑπὲρ τὸν Ἡσυχάζοντα.
[2, 13]	ἀλλὰ περὶ τοῦ σωματίου ἀγωνιῶμεν,	ὑπὲρ	τοῦ κτησιδίου, περὶ τοῦ τί
[2, 5]	πατῆσαι καὶ ἔστιν ὅτε ἀποκοπῆναι	ὑπὲρ	τοῦ ὅλου· εἰ δὲ μή,
[2, 18]	ἀλλὰ καὶ ἀπολογίας ἄρξῃ πορίζειν	ὑπὲρ	τοῦ πράγματος· καὶ τότε βεβαιώσεις
[2, 7]	τοιούτων; ἂν οὖν δέῃ κινδυνεῦσαι	ὑπὲρ	τοῦ φίλου, ἂν δὲ καὶ
[2, 13]	κακόν; (Οὔ. (Τί οὖν ἀγωνιᾷς	ὑπὲρ	τῶν ἀλλοτρίων; (Ναί· ἀλλ´ ἀγωνιῶ,
[2, 13]	μὴ κακῶν; (Οὔ. (Τί δ´;	ὑπὲρ	τῶν κακῶν μέν, ἐπ´ αὐτῷ
[2, 13]	γὰρ οὔ; φοβεῖταί τις οὖν	ὑπὲρ	τῶν μὴ κακῶν; (Οὔ. (Τί
[2, 8]	κατὰ λόγον οὐκέτ´ ἂν ἡμῖν	ὑπετέτακτο	οὐδὲ τὰς χρείας ταύτας παρεῖχεν,
[2, 23]	ὄργανον τοῦ κιθαριστοῦ ἢ οἱ	ὑπηρέται	τοῦ βασιλέως. (Τί ἐστι τὸ
[2, 23]	τεταγμέναι εἰσὶ διακονεῖν ταύτῃ καὶ	ὑπηρετεῖν,	αὐτὴ δὲ μόνη ὀξὺ βλέπει
[2, 23]	διάκονοι καὶ δοῦλαι τεταγμέναι εἰσὶν	ὑπηρετεῖν	τῇ χρηστικῇ τῶν φαντασιῶν. κἂν
[2, 8]	φαντασιῶν οὐκ ἔχει. καὶ εἰκότως.	ὑπηρετικὰ	γὰρ γέγονεν ἄλλοις, οὐκ αὐτὰ
[2, 10]	μέρος αὐτοῦ, οὐχ ἓν τῶν	ὑπηρετικῶν,	ἀλλὰ τῶν προηγουμένων· παρακολουθητικὸς γὰρ
[2, 20]	Ἐρινύων ἐλαυνόμενον φῶμεν ἐκ τῶν	ὕπνων	ἐξεγείρεσθαι· τούτῳ δ´ οὐ χαλεπώτεραι
[2, 20]	τὸ ἐγεῖρον αὐτὸν ἐκ τῶν	ὕπνων	καὶ ἀναγκάζον γράφειν ἃ ἔγραφεν;
[2, 1]	τοῖς μακαρίοις, τοῖς σχολὴν ἄγουσιν	ὑπὸ	ἀταραξίας ἢ τοῖς μηδὲν τῶν
[2, 16]	πλακουντίου τοῦτο πάσχειν ἀξιῶ, ἀλλ´	ὑπὸ	δογμάτων ὀρθῶν. τίνα δ´ ἐστὶ
[2, 20]	σαυτοῦ δογμάτων. εἶτα Ὀρέστην μὲν	ὑπὸ	Ἐρινύων ἐλαυνόμενον φῶμεν ἐκ τῶν
[2, 23]	καὶ πευθῆνες ἢ πάλιν ἀκίνητοι	ὑπὸ	λόγου; ἡ ἀκουστική; οὐκ ἄλλη
[2, 23]	δ´ ὑπὸ συλλογισμῶν, ὁ δ´	ὑπὸ	μεταπιπτόντων, ὁ δ´ ὑπ´ ἄλλου
[2, 16]	νὴ τὸν Δία. οὐ γὰρ	ὑπὸ	πλακουντίου τοῦτο πάσχειν ἀξιῶ, ἀλλ´
[2, 2]	δ´ ἐστὶ κύριος; ὁ τῶν	ὑπὸ	σοῦ τινος σπουδαζομένων ἢ ἐκκλινομένων
[2, 23]	ὑπὸ τῆς λέξεως, ὁ δ´	ὑπὸ	συλλογισμῶν, ὁ δ´ ὑπὸ μεταπιπτόντων,
[2, 11]	τούτων ἐπὶ τὸ ἀμφισβητούμενον προάγουσιν	ὑπὸ	τῆς ἀκαταλλήλου ἐφαρμογῆς. ὡς εἴ
[2, 16]	καὶ πρὸς τί ἐγυμναζόμεθα. λοιπὸν	ὑπὸ	τῆς ἀμελετησίας προσεπισωρεύομεν ἀεί τινα
[2, 18]	ταὐτὰ ἐπάνεισιν, ἀλλὰ πάλιν ἐρεθισθὲν	ὑπὸ	τῆς καταλλήλου φαντασίας θᾶττον ἢ
[2, 23]	ἁλισκόμενοι καταμένουσιν αὐτοῦ, ὁ μὲν	ὑπὸ	τῆς λέξεως, ὁ δ´ ὑπὸ
[2, 18]	ὑπ´ αὐτῆς. τὸ πρῶτον δ´	ὑπὸ	τῆς ὀξύτητος μὴ συναρπασθῇς, ἀλλ´
[2, 11]	αἴτιον τὸ ἥκειν ἤδη τινὰ	ὑπὸ	τῆς φύσεως κατὰ τὸν τόπον
[2, 26]	μοι ἀντὶ πάντων‘ ᾔδει γάρ,	ὑπὸ	τίνος λογικὴ ψυχὴ κινεῖται ζυγῷ
[2, 18]	συνέχεται καὶ αὔξεται, ἡ περιπατητικὴ	ὑπὸ	τοῦ περιπατεῖν, ἡ τροχαστικὴ ὑπὸ
[2, 22]	δίκαιον, οἴχεται πάντα ταῦτα καταβαρούμενα	ὑπὸ	τοῦ συμφέροντος. ὅπου γὰρ ἂν
[2, 18]	ὑπὸ τοῦ περιπατεῖν, ἡ τροχαστικὴ	ὑπὸ	τοῦ τρέχειν. ἂν θέλῃς ἀναγνωστικὸς
[2, 22]	γονέων καὶ ὁμοῦ ἀνατεθραμμένοι καὶ	ὑπὸ	τῷ αὐτῷ παιδαγωγῷ, ἀλλ´ ἐκεῖνο
[2, 14]	καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ θεαταὶ	ὑπὸ	τῶν ἐμπόρων· καὶ εἰ τὰ
[2, 12]	μαθόντα εἰδέναι χρῆσθαι λόγῳ, ἠκρίβωται	ὑπὸ	τῶν ἡμετέρων. περὶ δὲ τὴν
[2, 18]	φαντασίας. Πᾶσα ἕξις καὶ δύναμις	ὑπὸ	τῶν καταλλήλων ἔργων συνέχεται καὶ
[2, 16]	τί οὖν {θέλει{ ς} ἐπαινεθῆναι	ὑπὸ	τῶν παρόντων. πρὸς μὲν οὖν
[2, 14]	ἱστορήσαντας ἀπελθεῖν. τί οὖν; καταγελῶνται	ὑπὸ	τῶν πολλῶν· καὶ γὰρ ἐκεῖ
[2, 20]	οἱ ἄνθρωποι κατακηληθέντες καὶ ἐπᾳσθέντες	ὑπὸ	τῶν Στωικῶν ἀπονυστάζειν καὶ παρέχειν
[2, 22]	ὅτι νὴ Δία πολλάκις ἐξίστασαι	ὑπὸ	τῶν φαντασιῶν καὶ ταράττῃ καὶ
[2, 1]	τυχὸν φαίνεταί τισιν τὸ ἀξιούμενον	ὑπὸ	τῶν φιλοσόφων, ὅμως δὲ σκεψώμεθα
[2, 10]	τοιούτων ὀνομάτων εἰς ἐπιλογισμὸν ἐρχόμενον	ὑπογράφει	τὰ οἰκεῖα ἔργα. ἐὰν δ´
[2, 14]	καὶ παρακολουθεῖν ἀτερπές, τὸ δ´	ὑπόδημα	χρήσιμον καὶ ἰδεῖν ἄλλως οὐκ
[2, 22]	εἰ οὕτως τεθεράπευκεν ὡς τὰ	ὑποδήματα	σπογγίζει τὰ ἑαυτοῦ, ὡς τὸ
[2, 23]	οὐδὲ ποδῶν οὐδ´ ἐσθῆτος οὐδ´	ὑποδημάτων.	ἀλλ´ ἄν μου πυνθάνῃ τί
[2, 5]	ἐμὰ ἐκπεπλήρωται. ἄλλου ἐστὶν ἡ	ὑπόθεσις,	τοῦ κυβερνήτου. ἀλλὰ καὶ ἡ
[2, 21]	μεταπίπτοντας; οὐκ ἐφοδεύετε Ψευδομένου λήμματα,	ὑποθετικούς;	τί οὖν ἔτι ἀγανακτεῖτε εἰ
[2, 2]	οὖν τοῦ καθολικοῦ μέμνησο καὶ	ὑποθήκης	οὐκ ἀπορήσεις. ἐὰν δὲ πρὸς
[2, 2]	εἰ οἰμῶξαι, οἴμωξον. ὅταν γὰρ	ὑποθῇς	τὰ σὰ τοῖς ἐκτός, δούλευε
[2, 2]	καὶ γελοῖόν ἐστι τὸ λέγειν	ὑπόθου	μοι’ τί σοι ὑποθῶμαι; ἀλλὰ
[2, 2]	λέγειν ὑπόθου μοι’ τί σοι	ὑποθῶμαι;	ἀλλὰ ποίησόν μου τὴν διάνοιαν
[2, 2]	μή, τί σοι ἐγὼ νῦν	ὑποθῶμαι;	ἂν γὰρ ἄλλο τι ὑπαγορεύῃ
[2, 9]	λέγειν οὐκ ἔστιν Ἰουδαῖος, ἀλλ´	ὑποκρίνεται’	ὅταν δ´ ἀναλάβῃ τὸ πάθος
[2, 9]	τί ἐξαπατᾷς τοὺς πολλούς, τί	ὑποκρίνῃ	Ἰουδαῖον ὢν Ἕλλην; οὐχ ὁρᾷς,
[2, 6]	κίνδυνος σὸς ἄλλους τὰ ψεύδη	ὑπολαβεῖν;	ἀλλ´ ἐξορισθῆναι κινδυνεύω. τί ἐστιν
[2, 5]	τοιοῦτόν τι καὶ ἐφ´ ἡμῶν	ὑπολαβεῖν	δεῖ. τί εἶ; ἄνθρωπος. εἰ
[2, 13]	τι περὶ τοῦ μὴ ψεῦδος	ὑπολαβεῖν;	(Οὔ· ἐπ´ ἐμοὶ γάρ ἐστιν.
[2, 6]	τίς γάρ σε ἀναγκάσαι δύναται	ὑπολαβεῖν	τι ὧν οὐ θέλεις; ἀλλὰ
[2, 20]	ἢ μή τις ἄλλην οὐσίαν	ὑπολάβῃ	τοῦ ἀγαθοῦ ἢ ἡδονήν; εἰ
[2, 19]	ἴσην ἢ καὶ κρείττονα ἔργῳ	ὑπολάβητε;	Στωικὸν δὲ δείξατέ μοι, εἴ
[2, 22]	τὰ πράγματα ποτὲ μὲν ἀγαθὰ	ὑπολαμβάνεις	εἶναι, ποτὲ δὲ κακά· ἀνθρώπους
[2, 22]	καὶ ποτὲ μὲν ταῦτα ἀγαθὰ	ὑπολαμβάνεις,	εἶτα ἐκεῖνα αὐτὰ κακά, ὕστερον
[2, 22]	πρὸς αὐτούς; οὐδὲ περὶ ταῦτα.	ὑπολείπεται	τοίνυν περὶ μόνα τὰ ἀγαθὰ
[2, 6]	τῇ κεφαλῇ; ἀλλὰ καὶ τῇ	ὑπολήψει	κινδυνεύω. τῇ σῇ; πῶς; τίς
[2, 14]	ὁρμαὶ ἀσύμφωνοι τῇ φύσει, αἱ	ὑπολήψεις	εἰκαῖαι καὶ ἐψευσμέναι’ εὐθὺς ἐξελθὼν
[2, 9]	ἐναντία ποιεῖν εἰθίσμεθα καὶ τὰς	ὑπολήψεις	τὰς ἐναντίας ταῖς ὀρθαῖς χρηστικὰς
[2, 20]	σοὶ μέλει, πῶς οἱ ἄλλοι	ὑπολήψονται	περὶ τούτων, πότερον ὑγιῶς ἢ
[2, 1]	ἢ τοῖς μηδὲν τῶν ἑξῆς	ὑπολογιζομένοις	διὰ μωρίαν. Καὶ νῦν καιροῦ
[2, 16]	ταχύ γ´ ἂν ὁ τοιοῦτος	ὑπομείναι	φυγήν τινα φυγεῖν εἰς ἅπαντα
[2, 17]	Τοῦτο καὶ ἡ Μήδεια οὐχ	ὑπομείνασα	ἦλθεν ἐπὶ τὸ ἀποκτεῖναι τὰ
[2, 2]	γενναῖος ἀλεκτρυὼν ἢ ἀγεννής, ἢ	ὑπόμενε	τυπτόμενος, μέχρις ἂν ἀποθάνῃς, ἢ
[2, 2]	τοῦτο ὁ Σωκράτης πρὸς τὸν	ὑπομιμνῄσκοντα,	ἵνα παρασκευάζηται πρὸς τὴν δίκην,
[2, 17]	σπουδάζετε. εἶτα οὐδὲ ζητεῖτε τὸν	ὑπομνήσοντα	ὑμᾶς, ἀλλ´ ἄχθεσθε, ἐὰν ἀκούητε
[2, 11]	μέρους διηρθρωμέναις ταῖς προλήψεσι. Τίς	ὑποπέπτωκεν	οὐσία περὶ ἧς ζητοῦμεν; (Ἡδονή.
[2, 15]	τὴν ἀσφάλειαν; ἂν δὲ σαπρὸν	ὑποστήσῃ	καὶ καταπῖπτον, οὐκ οἰκοδόμημά τι
[2, 14]	πῶς δύνασαι ἀνασχέσθαι μου καὶ	ὑποσχεῖν	τὸν ἔλεγχον καὶ παραμεῖναι; οὐδαμῶς,
[2, 17]	ποίαν τινὰ ἑκάστῃ αὐτῶν οὐσίαν	ὑποτακτέον.	ἐπεὶ τοιαῦτα λέγε καὶ πρὸς
[2, 17]	εὐθὺς τοὺς ὅρους Πλάτων μὲν	ὑποτάσσει	τῇ τοῦ χρηςίμου προλήψει, σὺ
[2, 10]	προαιρέσεως, ἀλλὰ ταύτῃ τὰ ἄλλα	ὑποτεταγμένα,	αὐτὴν δ´ ἀδούλευτον καὶ ἀνυπότακτον.
[2, 18]	Οὕτως ἀμέλει καὶ τὰ ἀρρωστήματα	ὑποφύεσθαι	λέγουσιν οἱ φιλόσοφοι. ὅταν γὰρ
[2, 2]	γένοιτο πληγὰς πολλὰς λαβεῖν καὶ	ὕστερον	ἀπαγορεῦσαι. εἰ δ´ αἰσχρὰ ταῦτα,
[2, 22]	ὑπολαμβάνεις, εἶτα ἐκεῖνα αὐτὰ κακά,	ὕστερον	δ´ οὐδέτερα· καὶ ὅλως λυπῇ,
[2, 22]	δὲ νῦν λοιδορῶν μέν τινα,	ὕστερον	δὲ θαυμάζων; (Οὐδ´ οὗτος. (Τί
[2, 1]	νῦν; εἰ γὰρ μὴ νῦν,	ὕστερον.	διὰ τί; ἵνα ἡ περίοδος
[2, 18]	δ´ ἅπαξ ἡττηθεὶς εἴπῃς ὅτι	ὕστερον	νικήσεις, εἶτα πάλιν τὸ αὐτό,
[2, 18]	καὶ ἀσθενῶς, ὥστε μηδ´ ἐφιστάνειν	ὕστερον	ὅτι ἁμαρτάνεις, ἀλλὰ καὶ ἀπολογίας
[2, 1]	πρότερον ἐκεχώριστο, ἢ νῦν ἢ	ὕστερον.	τί οὖν ἀγανακτεῖς, εἰ νῦν;
[2, 5]	φιλοτεχνίαν ἐπιδεικνύοντα. οὕτως καὶ ὁ	ὑφάντης	οὐκ ἔρια ποιεῖ, ἀλλ´ οἷα
[2, 4]	μέρος ζητεῖν, ἀλλὰ τὸ ἀλλότριον	ὑφαρπάζεις	καὶ λιχνεύεις; ἀλλὰ φιλόλογός εἰμι
[2, 8]	τοιοῦτον οἷος πέφυκεν, αἰδήμονα, πιστόν,	ὑψηλόν,	ἀκατάπληκτον, ἀπαθῆ, ἀτάραχον’ εἶτα σὺ
[2, 6]	τόπος ἐστὶν ἑκάτερον, ὁ μὲν	ὑψηλός,	ὁ δὲ ταπεινός· ἡ προαίρεσις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/06/2007