HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τινῶν 3
Τίς 5
τις 73
τίς 63
τίσι 1
τίσιν 3
τισὶν 2

Fréquences [« »]
62 εἰς
63 ὅταν
56 τὰς
63 τίς
65 εἶναι
66 δεῖ
68 μή

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Arrien, Les Entretiens d'Épictête, livre II

τίς

Livre, Chap.

[2, 23]   καιρὸν ἑκάστου καὶ τὴν χρείαν τίς ἄλλη λέγει ἢ ἡ προαιρετική;

[2, 16]   εἰ τοῖς ἐν οἴκῳ παρεκάθητο, τίς ἂν ἦν; Εὐρυσθεὺς καὶ οὐχὶ

[2, 17]   θέλει. καὶ τίς σε κωλύσει, τίς ἀναγκάσει; οὐ μᾶλλον ἢ τὸν

[2, 2]   ἐπιστρέφῃ; τίς γὰρ αὐτῶν κύριος, τίς αὐτὰ δύναται ἀφελέσθαι; εἰ θέλεις

[2, 14]   ποτ´ οὖν ἐστιν ὁ κόσμος, τίς αὐτὸν διοικεῖ. οὐδείς; καὶ πῶς

[2, 16]   τῆς ἐνεργείας τῆς αὑτοῦ ἐπιστρέφεται; τίς βουλευόμενος αὐτῆς τῆς βουλῆς, οὐχὶ

[2, 2]   τούτοις ἀρκούμενος τίνος ἔτι ἐπιστρέφῃ; τίς γὰρ αὐτῶν κύριος, τίς αὐτὰ

[2, 23]   δοκιμάζει αὐτὴ ἕκαστα καὶ ἀποφαίνεται; τίς γὰρ ἐκείνων οἶδεν, τίς ἐστιν

[2, 21]   οὐδεὶς ὠφελεῖται ἐκ τῆς σχολῆς‘ τίς γὰρ ἔρχεται εἰς σχολήν, τίς

[2, 17]   λέγε καὶ πρὸς τοὺς ἰατρούς· τίς γὰρ ἡμῶν οὐκ ἔλεγεν ὑγιεινόν

[2, 17]   ἀσύμφορον τίς ἡμῶν οὐ λαλεῖ; τίς γὰρ ἡμῶν οὐκ ἔχει τούτων

[2, 23]   καὶ λέγεις ταῦτα κομψά ἐστιν‘ τίς γὰρ λέγει μὴ εἶναι αὐτὰ

[2, 6]   ὑπολήψει κινδυνεύω. τῇ σῇ; πῶς; τίς γάρ σε ἀναγκάσαι δύναται ὑπολαβεῖν

[2, 17]   καὶ κενῶς ἐφθεγγόμεθα τὰς φωνάς; τίς γάρ σοι λέγει, Θεόπομπε, ὅτι

[2, 21]   τίς γὰρ ἔρχεται εἰς σχολήν, τίς γάρ, ὡς θεραπευθησόμενος; τίς ὡς

[2, 2]   πρὸς τὸ βούλημα τοῦ κυρίου. τίς δ´ ἐστὶ κύριος; ὁ τῶν

[2, 16]   καὶ τοῦτον πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχειν. τίς δ´ ὁ νόμος ὁ θεῖος;

[2, 18]   με μικρόν, φαντασία· ἄφες ἴδω τίς εἶ καὶ περὶ τίνος, ἄφες

[2, 10]   τὸν ἀδελφόν, λέγω σοι ἐπελάθου, τίς εἶ καὶ τί σοι ὄνομα’

[2, 10]   τὰ καθήκοντα ἔστιν εὑρίσκειν. Σκέψαι τίς εἶ. τὸ πρῶτον ἄνθρωπος, τοῦτο

[2, 19]   καὶ Δηίφοβος. μήτηρ δ´ αὐτῶν τίς; Ἑκάβη. παρείληφα ταύτην τὴν ἱστορίαν.

[2, 16]   ἐστιν ἔπαινος, τί ἐστι ψόγος, τίς ἑκατέρου φύσις; τοὺς ποίους τῶν

[2, 23]   ἐστιν αὐτὴ καὶ πόσου ἀξία; τίς ἐκείνων οἶδεν, ὁπότε δεῖ χρῆσθαι

[2, 2]   ὀρέγεσθαι ὧν οὐ δοκεῖ σοι, τίς ἐκκλίνειν ἃ μὴ φαίνεταί σοι;

[2, 16]   ἡμῶν οὐκ ἐνεκοιμήθη ὑπὲρ ἐνεργείας; τίς; ἕνα μοι δότε, ἵνα ἴδω

[2, 24]   σοι εἰπεῖν, ὅτι ὁ ἀγνοῶν, τίς ἐστι καὶ ἐπὶ τί γέγονεν

[2, 23]   ἀποφαίνεται; τίς γὰρ ἐκείνων οἶδεν, τίς ἐστιν αὐτὴ καὶ πόσου ἀξία;

[2, 23]   χρῆσθαι αὐτῇ καὶ πότε μή; τίς ἐστιν ἡ ἀνοίγουσα καὶ κλείουσα

[2, 24]   ἄνθρωπος, τίς ἡ φύσις αὐτοῦ, τίς ἡ ἔννοια; ἔχομεν καὶ κατὰ

[2, 23]   ὁρατική; οὔ, ἀλλ´ ἡ προαιρετική. τίς ἡ τὰ ὦτα ἐπικλείουσα καὶ

[2, 24]   (Οἴδαμεν οὖν, τί ἐστιν ἄνθρωπος, τίς ἡ φύσις αὐτοῦ, τίς ἡ

[2, 11]   ἡμῶν φείδεται τούτων τῶν ὀνομάτων; τίς ἡμῶν ἀναβάλλεται τὴν χρῆσιν αὐτῶν

[2, 9]   ἐσόμεθα ἀλλοτρίων δογμάτων. ἄρτι γὰρ τίς ἡμῶν οὐ δύναται τεχνολογῆσαι περὶ

[2, 17]   κακὸν καὶ συμφέρον καὶ ἀσύμφορον τίς ἡμῶν οὐ λαλεῖ; τίς γὰρ

[2, 16]   ἡμῶν τούτου ἕνεκα μάντιν παρέλαβεν; τίς ἡμῶν οὐκ ἐνεκοιμήθη ὑπὲρ ἐνεργείας;

[2, 16]   τί εἴπῃ περὶ τῶν γεγονότων. τίς ἡμῶν τούτου ἕνεκα μάντιν παρέλαβεν;

[2, 11]   εὐτύχησεν· ἄδικός ἐστιν, δίκαιός ἐστιν. τίς ἡμῶν φείδεται τούτων τῶν ὀνομάτων;

[2, 19]   τοῦτο οὐδὲν διαφέρω τοῦ γραμματικοῦ. τίς ἦν ὁ τοῦ Ἕκτορος πατήρ;

[2, 23]   τὰ ὦτα ἐπικλείουσα καὶ ἀνοίγουσα; τίς, καθ´ ἣν περίεργοι καὶ πευθῆνες

[2, 23]   τινος ἰδεῖν γυναῖκα καὶ πῶς, τίς λέγει; ἡ προαιρετική. εἰ δὲ

[2, 23]   καὶ πιστεύσαντα ἐρεθισθῆναι ἢ μή, τίς λέγει; οὐχ ἡ προαιρετική; ἡ

[2, 19]   εἶναι αὐτῶν μάχην. Ἂν οὖν τίς μου πύθηται σὺ δὲ ποῖα

[2, 2]   θέλεις αἰδήμων εἶναι καὶ πιστός, τίς οὐκ ἐάσει σε; εἰ θέλεις

[2, 11]   ὅ τι οὐ δεῖ ποιῆσαι τίς οὐκ ἔχων ἔμφυτον ἔννοιαν ἐλήλυθεν;

[2, 10]   διοικήσει καὶ τοῦ ἑξῆς ἐπιλογιστικός. τίς οὖν ἐπαγγελία πολίτου; μηδὲν ἔχειν

[2, 19]   οὐ καὶ αὐτὰ ὁμοίως ἀκριβοῦσιν; τίς οὖν ἐστι Στωικός; ὡς λέγομεν

[2, 8]   εἶναι καὶ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ. τίς οὖν οὐσία θεοῦ; σάρξ; μὴ

[2, 5]   θεῶν μεμιγμένοι τινές; ὁμολογήσαντος δὲ τίς οὖν σοι δοκεῖ δύνασθαι ἡμιόνους

[2, 16]   ἀλλὰ τῆς ἐνεργείας τῆς αὑτοῦ· τίς περιπατῶν τῆς ἐνεργείας τῆς αὑτοῦ

[2, 24]   πρὸς τὸ συμψελλίζειν; ὄνῳ δὲ τίς προθυμεῖται συμπαίζειν ἢ συνογκᾶσθαι; καὶ

[2, 2]   θέλεις μὴ κωλύεσθαι μηδ´ ἀναγκάζεσθαι, τίς σε ἀναγκάσει ὀρέγεσθαι ὧν οὐ

[2, 4]   ἐρρίπτου καὶ οὐδ´ ἐκεῖθεν ἄν τίς σε ἀνῃρεῖτο· εἰ δ´ ἄνθρωπος

[2, 17]   ἃ ὁ θεὸς θέλει. καὶ τίς σε κωλύσει, τίς ἀναγκάσει; οὐ

[2, 23]   ἕκαστον ἄξιόν ἐστιν, τίνος πυνθάνῃ; τίς σοι ἀποκρίνεται; πῶς οὖν δύναταί

[2, 19]   κατηγορούμενον, μέμνησαι τῆς διαιρέσεως, ἄν τίς σοι εἰσιόντι καὶ ὠχριῶντι ἅμα

[2, 4]   τόπον ἔχειν· δούλου δύνασαι; καὶ τίς σοι πιστεύσει; οὐ θέλεις οὖν

[2, 21]   παρέξων αὑτοῦ τὰ δόγματα ἐκκαθαρθησόμενα, τίς συναισθησόμενος τίνων δεῖται; τί οὖν

[2, 1]   οὖν; Σωκράτης οὐκ ἔγραφεν; (Καὶ τίς τοσαῦτα; ἀλλὰ πῶς; ἐπεὶ μὴ

[2, 10]   τοῦτο μέμνησο, ὅτι υἱὸς εἶ. τίς τούτου τοῦ προσώπου ἐπαγγελία; πάντα

[2, 2]   καὶ οὕτως κατέστρεψε τὸ πραγμάτιον. τίς χρεία; μόνον μὴ δέου, μὴ

[2, 8]   οὐ θέλεις μεμνῆσθαι, ὅταν ἐσθίῃς, τίς ὢν ἐσθίεις καὶ τίνα τρέφεις;

[2, 8]   τίνα τρέφεις; ὅταν συνουσίᾳ χρῇ, τίς ὢν χρῇ; ὅταν ὁμιλίᾳ; ὅταν

[2, 21]   σχολήν, τίς γάρ, ὡς θεραπευθησόμενος; τίς ὡς παρέξων αὑτοῦ τὰ δόγματα

Livre, Chap.
[2, 23]	καιρὸν ἑκάστου καὶ τὴν χρείαν	τίς	ἄλλη λέγει ἢ ἡ προαιρετική;
[2, 16]	εἰ τοῖς ἐν οἴκῳ παρεκάθητο,	τίς	ἂν ἦν; Εὐρυσθεὺς καὶ οὐχὶ
[2, 17]	θέλει. καὶ τίς σε κωλύσει,	τίς	ἀναγκάσει; οὐ μᾶλλον ἢ τὸν
[2, 2]	ἐπιστρέφῃ; τίς γὰρ αὐτῶν κύριος,	τίς	αὐτὰ δύναται ἀφελέσθαι; εἰ θέλεις
[2, 14]	ποτ´ οὖν ἐστιν ὁ κόσμος,	τίς	αὐτὸν διοικεῖ. οὐδείς; καὶ πῶς
[2, 16]	τῆς ἐνεργείας τῆς αὑτοῦ ἐπιστρέφεται;	τίς	βουλευόμενος αὐτῆς τῆς βουλῆς, οὐχὶ
[2, 2]	τούτοις ἀρκούμενος τίνος ἔτι ἐπιστρέφῃ;	τίς	γὰρ αὐτῶν κύριος, τίς αὐτὰ
[2, 23]	δοκιμάζει αὐτὴ ἕκαστα καὶ ἀποφαίνεται;	τίς	γὰρ ἐκείνων οἶδεν, τίς ἐστιν
[2, 21]	οὐδεὶς ὠφελεῖται ἐκ τῆς σχολῆς‘	τίς	γὰρ ἔρχεται εἰς σχολήν, τίς
[2, 17]	λέγε καὶ πρὸς τοὺς ἰατρούς·	τίς	γὰρ ἡμῶν οὐκ ἔλεγεν ὑγιεινόν
[2, 17]	ἀσύμφορον τίς ἡμῶν οὐ λαλεῖ;	τίς	γὰρ ἡμῶν οὐκ ἔχει τούτων
[2, 23]	καὶ λέγεις ταῦτα κομψά ἐστιν‘	τίς	γὰρ λέγει μὴ εἶναι αὐτὰ
[2, 6]	ὑπολήψει κινδυνεύω. τῇ σῇ; πῶς;	τίς	γάρ σε ἀναγκάσαι δύναται ὑπολαβεῖν
[2, 17]	καὶ κενῶς ἐφθεγγόμεθα τὰς φωνάς;	τίς	γάρ σοι λέγει, Θεόπομπε, ὅτι
[2, 21]	τίς γὰρ ἔρχεται εἰς σχολήν,	τίς	γάρ, ὡς θεραπευθησόμενος; τίς ὡς
[2, 2]	πρὸς τὸ βούλημα τοῦ κυρίου.	τίς	δ´ ἐστὶ κύριος; ὁ τῶν
[2, 16]	καὶ τοῦτον πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχειν.	τίς	δ´ ὁ νόμος ὁ θεῖος;
[2, 18]	με μικρόν, φαντασία· ἄφες ἴδω	τίς	εἶ καὶ περὶ τίνος, ἄφες
[2, 10]	τὸν ἀδελφόν, λέγω σοι ἐπελάθου,	τίς	εἶ καὶ τί σοι ὄνομα’
[2, 10]	τὰ καθήκοντα ἔστιν εὑρίσκειν. Σκέψαι	τίς	εἶ. τὸ πρῶτον ἄνθρωπος, τοῦτο
[2, 19]	καὶ Δηίφοβος. μήτηρ δ´ αὐτῶν	τίς;	Ἑκάβη. παρείληφα ταύτην τὴν ἱστορίαν.
[2, 16]	ἐστιν ἔπαινος, τί ἐστι ψόγος,	τίς	ἑκατέρου φύσις; τοὺς ποίους τῶν
[2, 23]	ἐστιν αὐτὴ καὶ πόσου ἀξία;	τίς	ἐκείνων οἶδεν, ὁπότε δεῖ χρῆσθαι
[2, 2]	ὀρέγεσθαι ὧν οὐ δοκεῖ σοι,	τίς	ἐκκλίνειν ἃ μὴ φαίνεταί σοι;
[2, 16]	ἡμῶν οὐκ ἐνεκοιμήθη ὑπὲρ ἐνεργείας;	τίς;	ἕνα μοι δότε, ἵνα ἴδω
[2, 24]	σοι εἰπεῖν, ὅτι ὁ ἀγνοῶν,	τίς	ἐστι καὶ ἐπὶ τί γέγονεν
[2, 23]	ἀποφαίνεται; τίς γὰρ ἐκείνων οἶδεν,	τίς	ἐστιν αὐτὴ καὶ πόσου ἀξία;
[2, 23]	χρῆσθαι αὐτῇ καὶ πότε μή;	τίς	ἐστιν ἡ ἀνοίγουσα καὶ κλείουσα
[2, 24]	ἄνθρωπος, τίς ἡ φύσις αὐτοῦ,	τίς	ἡ ἔννοια; ἔχομεν καὶ κατὰ
[2, 23]	ὁρατική; οὔ, ἀλλ´ ἡ προαιρετική.	τίς	ἡ τὰ ὦτα ἐπικλείουσα καὶ
[2, 24]	(Οἴδαμεν οὖν, τί ἐστιν ἄνθρωπος,	τίς	ἡ φύσις αὐτοῦ, τίς ἡ
[2, 11]	ἡμῶν φείδεται τούτων τῶν ὀνομάτων;	τίς	ἡμῶν ἀναβάλλεται τὴν χρῆσιν αὐτῶν
[2, 9]	ἐσόμεθα ἀλλοτρίων δογμάτων. ἄρτι γὰρ	τίς	ἡμῶν οὐ δύναται τεχνολογῆσαι περὶ
[2, 17]	κακὸν καὶ συμφέρον καὶ ἀσύμφορον	τίς	ἡμῶν οὐ λαλεῖ; τίς γὰρ
[2, 16]	ἡμῶν τούτου ἕνεκα μάντιν παρέλαβεν;	τίς	ἡμῶν οὐκ ἐνεκοιμήθη ὑπὲρ ἐνεργείας;
[2, 16]	τί εἴπῃ περὶ τῶν γεγονότων.	τίς	ἡμῶν τούτου ἕνεκα μάντιν παρέλαβεν;
[2, 11]	εὐτύχησεν· ἄδικός ἐστιν, δίκαιός ἐστιν.	τίς	ἡμῶν φείδεται τούτων τῶν ὀνομάτων;
[2, 19]	τοῦτο οὐδὲν διαφέρω τοῦ γραμματικοῦ.	τίς	ἦν ὁ τοῦ Ἕκτορος πατήρ;
[2, 23]	τὰ ὦτα ἐπικλείουσα καὶ ἀνοίγουσα;	τίς,	καθ´ ἣν περίεργοι καὶ πευθῆνες
[2, 23]	τινος ἰδεῖν γυναῖκα καὶ πῶς,	τίς	λέγει; ἡ προαιρετική. εἰ δὲ
[2, 23]	καὶ πιστεύσαντα ἐρεθισθῆναι ἢ μή,	τίς	λέγει; οὐχ ἡ προαιρετική; ἡ
[2, 19]	εἶναι αὐτῶν μάχην. Ἂν οὖν	τίς	μου πύθηται σὺ δὲ ποῖα
[2, 2]	θέλεις αἰδήμων εἶναι καὶ πιστός,	τίς	οὐκ ἐάσει σε; εἰ θέλεις
[2, 11]	ὅ τι οὐ δεῖ ποιῆσαι	τίς	οὐκ ἔχων ἔμφυτον ἔννοιαν ἐλήλυθεν;
[2, 10]	διοικήσει καὶ τοῦ ἑξῆς ἐπιλογιστικός.	τίς	οὖν ἐπαγγελία πολίτου; μηδὲν ἔχειν
[2, 19]	οὐ καὶ αὐτὰ ὁμοίως ἀκριβοῦσιν;	τίς	οὖν ἐστι Στωικός; ὡς λέγομεν
[2, 8]	εἶναι καὶ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ.	τίς	οὖν οὐσία θεοῦ; σάρξ; μὴ
[2, 5]	θεῶν μεμιγμένοι τινές; ὁμολογήσαντος δὲ	τίς	οὖν σοι δοκεῖ δύνασθαι ἡμιόνους
[2, 16]	ἀλλὰ τῆς ἐνεργείας τῆς αὑτοῦ·	τίς	περιπατῶν τῆς ἐνεργείας τῆς αὑτοῦ
[2, 24]	πρὸς τὸ συμψελλίζειν; ὄνῳ δὲ	τίς	προθυμεῖται συμπαίζειν ἢ συνογκᾶσθαι; καὶ
[2, 2]	θέλεις μὴ κωλύεσθαι μηδ´ ἀναγκάζεσθαι,	τίς	σε ἀναγκάσει ὀρέγεσθαι ὧν οὐ
[2, 4]	ἐρρίπτου καὶ οὐδ´ ἐκεῖθεν ἄν	τίς	σε ἀνῃρεῖτο· εἰ δ´ ἄνθρωπος
[2, 17]	ἃ ὁ θεὸς θέλει. καὶ	τίς	σε κωλύσει, τίς ἀναγκάσει; οὐ
[2, 23]	ἕκαστον ἄξιόν ἐστιν, τίνος πυνθάνῃ;	τίς	σοι ἀποκρίνεται; πῶς οὖν δύναταί
[2, 19]	κατηγορούμενον, μέμνησαι τῆς διαιρέσεως, ἄν	τίς	σοι εἰσιόντι καὶ ὠχριῶντι ἅμα
[2, 4]	τόπον ἔχειν· δούλου δύνασαι; καὶ	τίς	σοι πιστεύσει; οὐ θέλεις οὖν
[2, 21]	παρέξων αὑτοῦ τὰ δόγματα ἐκκαθαρθησόμενα,	τίς	συναισθησόμενος τίνων δεῖται; τί οὖν
[2, 1]	οὖν; Σωκράτης οὐκ ἔγραφεν; (Καὶ	τίς	τοσαῦτα; ἀλλὰ πῶς; ἐπεὶ μὴ
[2, 10]	τοῦτο μέμνησο, ὅτι υἱὸς εἶ.	τίς	τούτου τοῦ προσώπου ἐπαγγελία; πάντα
[2, 2]	καὶ οὕτως κατέστρεψε τὸ πραγμάτιον.	τίς	χρεία; μόνον μὴ δέου, μὴ
[2, 8]	οὐ θέλεις μεμνῆσθαι, ὅταν ἐσθίῃς,	τίς	ὢν ἐσθίεις καὶ τίνα τρέφεις;
[2, 8]	τίνα τρέφεις; ὅταν συνουσίᾳ χρῇ,	τίς	ὢν χρῇ; ὅταν ὁμιλίᾳ; ὅταν
[2, 21]	σχολήν, τίς γάρ, ὡς θεραπευθησόμενος;	τίς	ὡς παρέξων αὑτοῦ τὰ δόγματα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 14/06/2007