Livre, Chap.
[2, 22]	ποτὲ μὲν ἐπαινεῖς, ποτὲ δὲ	ψέγεις;	(Ναὶ καὶ ταῦτα πάσχω. (Τί
[2, 10]	οἰκεῖα ἔργα. ἐὰν δ´ ἀπελθὼν	ψέγῃς	σου τὸν ἀδελφόν, λέγω σοι
[2, 17]	τί διαφερόμεθα, τί πολεμοῦμεν, τί	ψέγομεν	ἀλλήλους; Καὶ τί μοι νῦν
[2, 17]	τοὺς φιλοσόφους, ἐπὶ τούτοις ἐπαινοῦντες	ψέγοντες,	ἐγκαλοῦντες μεμφόμενοι, περὶ ἐπιτηδευμάτων καλῶν
[2, 10]	τοῦ πατρός, πάντα ὑπακούειν, μηδέποτε	ψέξαι	πρός τινα μηδὲ βλαβερόν τι
[2, 20]	Πυθίαν ἀνακρίνουσιν αὐτοί, ἵνα τὰ	ψευδῆ	πύθωνται, καὶ ἄλλοις τοὺς χρησμοὺς
[2, 6]	ἐστι κίνδυνος σὸς ἄλλους τὰ	ψεύδη	ὑπολαβεῖν; ἀλλ´ ἐξορισθῆναι κινδυνεύω. τί
[2, 18]	ἤδη τὸ σόφισμα ὑπὲρ τὸν	Ψευδόμενον,	ὑπὲρ τὸν Ἡσυχάζοντα. ἐπὶ τούτῳ
[2, 21]	συλλογισμοὺς ἀναλύετε, μεταπίπτοντας; οὐκ ἐφοδεύετε	Ψευδομένου	λήμματα, ὑποθετικούς; τί οὖν ἔτι
[2, 17]	Χρύσιππος ἐν τοῖς περὶ τοῦ	Ψευδομένου’	οὐκ ἀπάγξῃ μετὰ τῆς ἐπιβολῆς
[2, 20]	οἶδας, εἰ αἱ αἰσθήσεις ἡμᾶς	ψεύδονται;	τρεῖς, τέσσαρας τῶν συνδούλων εἰ
[2, 26]	πικρὰ ἀνάγκη τῷ αἰσθανομένῳ, ὅτι	ψεῦδός	ἐστιν· μέχρι δὲ τοῦτο μὴ
[2, 20]	οἷον εἴ τι ἔστι καθολικόν,	ψεῦδός	ἐστιν; πάλιν ἄν τις παρελθὼν
[2, 24]	τί ἐστιν ἀληθὲς ἢ τί	ψεῦδος,	μήτε διακρῖναι ταῦτα δυνάμενος οὔτ´
[2, 24]	ἀληθὲς οἶδας ἢ τί ἐστι	ψεῦδος;	τί τίνι ἀκολουθεῖ, τί τίνι
[2, 13]	μή τι περὶ τοῦ μὴ	ψεῦδος	ὑπολαβεῖν; (Οὔ· ἐπ´ ἐμοὶ γάρ
[2, 26]	οὕτως ὡς καὶ ἀπὸ τοῦ	ψεύδους	ἀνανεῦσαι πικρὰ ἀνάγκη τῷ αἰσθανομένῳ,
[2, 5]	ἂν μιμῆται τοὺς κυβεύοντας. αἱ	ψῆφοι	ἀδιάφοροι, οἱ κύβοι ἀδιάφοροι· πόθεν
[2, 11]	γὰρ ἐπὶ βαρῶν ἢ μέτρων	ψιλῇ	τῇ ἐμφάσει ἀρκούμεθα, ἀλλὰ κανόνα
[2, 11]	κατάγνωσις καὶ ἀπιστία πρὸς τὸ	ψιλῶς	δοκοῦν, ἔρευνα δέ τις περὶ
[2, 16]	ἤσκηται, πρὸς ἔπαινον δὲ καὶ	ψόγον	οὐκ ἤσκηται. πότε γὰρ ἤκουσεν
[2, 16]	τί ἐστιν ἔπαινος, τί ἐστι	ψόγος,	τίς ἑκατέρου φύσις; τοὺς ποίους
[2, 16]	διωκτέον ἢ τοὺς ποίους τῶν	ψόγων	φευκτέον; πότε δ´ ἐμελέτησεν ταύτην
[2, 19]	μέμνησαι ταύτης τῆς διαιρέσεως, ὅταν	ψοφήσῃ	τὸ ἱστίον καὶ ἀνακραυγάσαντί σοι
[2, 13]	ἄλλο οὐδὲ τρόμον ποιεῖ οὐδὲ	ψόφον	τῶν ὀδόντων οὐδὲ μετοκλάζει καὶ
[2, 6]	πυρετὸς δὲ καὶ ἐνιαυτῷ πολλάκις.	ψόφος	ἐστὶ πάντα ταῦτα καὶ κόμπος
[2, 9]	εἶτ´ ἂν μεταξὺ λεγόντων ἡμῶν	ψόφος	μείζων γένηται ἢ τῶν παρόντων
[2, 16]	ὡς παιδιᾷ παραμένει, μέχρις ἂν	ψυχαγωγῆται;	ταχύ γ´ ἂν ὁ τοιοῦτος
[2, 22]	τὸ τοῦ Πλάτωνος, ὅτι πᾶσα	ψυχὴ	ἄκουσα στέρεται τῆς ἀληθείας. εἰ
[2, 26]	ᾔδει γάρ, ὑπὸ τίνος λογικὴ	ψυχὴ	κινεῖται ζυγῷ ἐπιρρέψει, ἄν τε
[2, 26]	μὲν θέλει ποιεῖ. πᾶσα δὲ	ψυχὴ	λογικὴ φύσει διαβέβληται πρὸς μάχην·
[2, 15]	τὸ ῥεῦμα. οὕτως καὶ ἀσθενὴς	ψυχή,	ὅπου μὲν κλίνει, ἄδηλον ἔχει·
[2, 19]	Ἀθηνᾶν, ἐλεφάντινον καὶ χρυσοῦν κατασκεύασμα.	ψυχὴν	δειξάτω τις ὑμῶν ἀνθρώπου θέλοντος
[2, 12]	καὶ βουλευόμενον. ἆρά γε τὴν	ψυχὴν	λέγεις; ὀρθῶς ὑπέλαβες· ταύτην γάρ
[2, 23]	τούτους τοὺς στίχους ἐξ ὅλης	ψυχῆς	ἄγου δέ μ´, ὦ Ζεῦ,
[2, 12]	οὖν εἰπεῖν, ὅτῳ τρόπῳ τῆς	ψυχῆς	ἐπιμεμέλησαι; οὐ γὰρ εἰκῇ χὠς
[2, 17]	μοι μέλει; τοῦτ´ ἔστιν ἔκπτωσις	ψυχῆς	μεγάλα νεῦρα ἐχούσης. οὐ γὰρ
[2, 10]	ὀσφρασίαν αὐτὴν ἀπολωλεκὼς οὐδὲν ἀπολλύει;	ψυχῆς	οὖν δύναμις οὐκ ἔστιν οὐδεμία,
[2, 18]	τι καὶ ἐπὶ τῶν τῆς	ψυχῆς	παθῶν γίνεται. ἴχνη τινὰ καὶ
[2, 15]	τοιοῦτόν τι καὶ ἐπὶ τῆς	ψυχῆς	πάσχουσιν οἱ παρακούοντες τῶν λόγων
[2, 22]	μισησάτω, ταῦτα ἐξελασάτω ἐκ τῆς	ψυχῆς	τῆς ἑαυτοῦ. καὶ οὕτως ἔσται
[2, 18]	οὕτως ἔχει καὶ ἐπὶ τῶν	ψυχικῶν·	ὅταν ὀργισθῇς, γίγνωσκε ὅτι οὐ
[2, 20]	καὶ οὐ θέλεις ἀφεῖναι τὰ	ψυχρὰ	ταῦτα ἐπιχειρήματα; ἐσθίων ποῦ φέρεις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/06/2007