Livre, Chap. |
[2, 18] |
ὀργίζεσθαι,
νῦν
παρ´
ἡμέραν,
εἶτα
|
παρὰ |
δύο,
εἶτα
παρὰ
τρεῖς.
ἂν |
[2, 12] |
μικρὰ
κινήσας
τὸν
ἄνθρωπον,
ἂν
|
παρὰ |
σκέλος
ἀπαντᾷ
ἐκεῖνος,
οὐκέτι
δύναται |
[2, 13] |
ἐστι
τὸ
κακῶς
ἀποδέξασθαι
τὰ
|
παρὰ |
σοῦ;
(Πῶς
γὰρ
οὔ;
(Δύναται |
[2, 23] |
τούτοις
εὐλογιστοῦν
καὶ
τὰ
ἕτερα
|
παρὰ |
τὰ
ἕτερα
αἱρούμενον.
Τί
οὖν |
[2, 23] |
πανδοκείου,
καὶ
προσμείναντες
κατασήπονται
ὡς
|
παρὰ |
ταῖς
Σειρῆσιν.
Ἄνθρωπε,
τὸ
προκείμενον |
[2, 24] |
τὰ
ἁμαρτήματα
καὶ
τὰ
ἀτυχήματα
|
παρὰ |
ταύτην
τὴν
ἄγνοιαν
γεγένηται;
Ἀγαμέμνων
|
[2, 19] |
γίνεται
ἢ
παρ´
ὑμᾶς
ἢ
|
παρὰ |
τὴν
φύσιν
τοῦ
πράγματος.
αὐτὸ |
[2, 20] |
δ´
ἐντρυφῶσιν
ἡμῖν
τοῖς
μὲν
|
παρὰ |
τῆς
φύσεως
διδομένοις
πᾶσι
χρώμενοι, |
[2, 20] |
Τίς
ἢ
ἀτυχίας;
λαβών
τις
|
παρὰ |
τῆς
φύσεως
μέτρα
καὶ
κανόνας |
[2, 21] |
κακὸν
ἢ
εἰ
ἔχουσιν
ἢ
|
παρὰ |
τί
ἔχουσιν
ἢ
πῶς
παύσονται |
[2, 19] |
Ἑκάβη.
παρείληφα
ταύτην
τὴν
ἱστορίαν.
|
παρὰ
|
τίνος;
παρ´
Ὁμήρου.
γράφει
δὲ |
[2, 12] |
διαλέλυκεν.
διὰ
τοῦτο
εἰκότως
καὶ
|
παρὰ |
τοῖς
ποιηταῖς
ἐν
μεγίστῳ
ἐπαίνῳ |
[2, 20] |
τ´
εὐσεβὲς
τοῦτο
καὶ
ὅσιον
|
παρὰ
|
τοῖς
πολλοῖς
ἀνθρώποις
λαλούμενον
κατάψευσμά |
[2, 7] |
ἐκκλίσεως,
ὡς
ὁ
ὁδοιπόρος
πυνθάνεται
|
παρὰ |
τοῦ
ἀπαντήσαντος,
{ποτέρα{
ν}
τῶν |
[2, 23] |
δειλοῦ.
ἀσεβοῦς
μέν,
ὅτι
τὰς
|
παρὰ |
τοῦ
θεοῦ
χάριτας
ἀτιμάζει,
ὥσπερ |
[2, 18] |
ἡμέραν,
εἶτα
παρὰ
δύο,
εἶτα
|
παρὰ |
τρεῖς.
ἂν
δὲ
καὶ
τριάκοντα |
[2, 13] |
τὴν
ὑπάτην,
ἔπαινος
δ´
ὁ
|
παρὰ
|
τῶν
πολλῶν
τί
ἐστι
καὶ |
[2, 10] |
βλάβη
καὶ
μνήσθητι
ὧν
ἤκουσας
|
παρὰ
|
τῶν
φιλοσόφων.
εἰ
γὰρ
τὸ |
[2, 5] |
κακόν
ἐστι
καὶ
ταύτῃ
{τὴν}
|
παρὰ |
φύσιν.
ἀλλ´
ἅμα
μὲν
ἐπιμελῶς, |
[2, 13] |
ἐστιν.
(Μή
τι
τοῦ
ὁρμῆσαι
|
παρὰ |
φύσιν;
(Οὐδὲ
περὶ
τούτου.
(Ὅταν |
[2, 5] |
ἐκτός
τινα
κατὰ
φύσιν
καὶ
|
παρὰ |
φύσιν;
ὥσπερ
ἂν
εἰ
ἀπόλυτοι |