Livre, Pages
[3, 1275]	φατέον εἶναι μέν πως πολίτας,	οὐχ	ἁπλῶς δὲ λίαν ἀλλὰ προστιθέντας
[3, 1284]	φανερόν, ἴσως δὲ καὶ ὅτι	οὐχ	ἁπλῶς δίκαιον, καὶ τοῦτο φανερόν·
[3, 1284]	καὶ τὴν Περιάνδρου Θρασυβούλῳ συμβουλίαν	οὐχ	ἁπλῶς οἰητέον ὀρθῶς ἐπιτιμᾶν (φασὶ
[3, 1285]	τῆς ἀρχῆς ὁ τρόπος ἐστὶν	οὐχ	εἷς πασῶν. Ἡ γὰρ ἐν
[3, 1287]	περὶ τῶν τοιούτων, ἀλλ' ὅτι	οὐχ	ἕνα μόνον ἀλλὰ πολλούς. Κρίνει
[3, 1287]	γὰρ εἶναί τινας ἀρχάς, ἀλλ'	οὐχ	ἕνα τοῦτον εἶναί φασι δίκαιον,
[3, 1277]	δ' ἐστὶ καὶ ὁ ἀρχόμενος,	οὐχ	ἡ αὐτὴ ἁπλῶς ἂν εἴη
[3, 1277]	παραστάτου. Διότι μὲν τοίνυν ἁπλῶς	οὐχ	ἡ αὐτή, φανερὸν ἐκ τούτων·
[3, 1276]	ἡ πόλις ἔπραξε καὶ πότε	οὐχ	ἡ πόλις, οἷον ὅταν ἐξ
[3, 1281]	φθείρουσι τὴν πόλιν. Ἀλλὰ μὴν	οὐχ	ἥ γ' ἀρετὴ φθείρει τὸ
[3, 1275]	Ἐν γὰρ ταῖς ἄλλαις πολιτείαις	οὐχ	ὁ ἀόριστος ἄρχων ἐκκλησιαστής ἐστι
[3, 1282]	καὶ θοίνην ὁ δαιτυμὼν ἀλλ'	οὐχ	ὁ μάγειρος. Ταύτην μὲν οὖν
[3, 1281]	ὅτι καὶ τὸν νόμον τοῦτον	οὐχ	οἷόν τ' εἶναι δίκαιον. Ἔτι
[3, 1277]	θετέον οἷς μὴ μέτεστιν ἀρχῶν,	οὐχ	οἷόν τε παντὸς εἶναι πολίτου
[3, 1280]	ἐγγυητὴς ἀλλήλοις τῶν δικαίων, ἀλλ'	οὐχ	οἷος ποιεῖν ἀγαθοὺς καὶ δικαίους
[3, 1287]	τρόπον τοῦτον, ἐπὶ δὲ τινῶν	οὐχ	οὕτως. Ἔστι γάρ τι φύσει
[3, 1286]	τῷ μὲν οὖν νόμῳ τοῦτο	οὐχ	ὑπάρχει, ψυχὴν δ' ἀνθρωπίνην ἀνάγκη
[3, 1281]	ἐνδέχεται συνελθόντας εἶναι βελτίους ἐκείνων,	οὐχ	ὡς ἕκαστον ἀλλ' ὡς σύμπαντας,
[3, 1283]	βέλτιον· τῶν ὀλίγων καὶ πλουσιώτερον,	οὐχ	ὡς καθ' ἕκαστον ἀλλ' ὡς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/05/2006