Livre, Pages |
[3, 1276] |
ἀρετὴν
εἶναι,
τὴν
τελείαν·
τὸν
|
δ' |
ἀγαθὸν
ἄνδρα
φαμὲν
κατὰ
μίαν |
[3, 1278] |
τὸν
θῆτα
πολίτας,
ἐν
τισὶ
|
δ' |
ἀδύνατον,
οἷον
εἴ
τίς
ἐστιν |
[3, 1286] |
καὶ
βουλεύονται
καὶ
κρίνουσιν,
αὗται
|
δ' |
αἱ
κρίσεις
εἰσὶ
πᾶσαι
περὶ |
[3, 1285] |
βασιλείας,
στρατηγία
διὰ
βίου,
τούτων
|
δ' |
αἱ
μὲν
κατὰ
γένος
εἰσὶν |
[3, 1281] |
λέγομεν
εἶναι
τὰς
ἀρχάς,
ἀρχόντων
|
δ' |
αἰεὶ
τῶν
αὐτῶν
ἀναγκαῖον
εἶναι |
[3, 1285] |
μὲν
κατὰ
γένος
εἰσὶν
αἱ
|
δ' |
αἱρεταί·
παρὰ
ταύτην
δ'
ἄλλο |
[3, 1280] |
οἷς,
καὶ
κρίνουσι
κακῶς.
Τὸ
|
δ' |
αἴτιον
ὅτι
περὶ
αὑτῶν
ἡ |
[3, 1285] |
κατὰ
νόμον
καὶ
ἑκόντων
οἱ
|
δ' |
ἀκόντων
ἄρχουσιν,
ὥσθ'
οἱ
μὲν |
[3, 1285] |
καὶ
Ἀλκαῖος
ὁ
ποιητής.
Δηλοῖ
|
δ' |
Ἀλκαῖος
ὅτι
τύραννον
εἵλοντο
τὸν |
[3, 1276] |
κυβερνήτης,
ὁ
δὲ
πρῳρεύς,
ὁ
|
δ' |
ἄλλην
τιν'
ἔχων
τοιαύτην
ἐπωνυμίανν |
[3, 1285] |
αἱ
δ'
αἱρεταί·
παρὰ
ταύτην
|
δ' |
ἄλλο
μοναρχίας
εἶδος,
οἷαι
παρ' |
[3, 1280] |
γεωργὸς
ὁ
δὲ
σκυτοτόμος
ὁ
|
δ' |
ἄλλο
τι
τοιοῦτον,
καὶ
τὸ |
[3, 1283] |
ἀξιοῦσιν
αὐτοὶ
μὲν
ἄρχειν
τοὺς
|
δ' |
ἄλλους
ὑπὸ
σφῶν
ἄρχεσθαι
πάντας. |
[3, 1281] |
τὰ
μὲν
ἀδικεῖν
ἀνάγκη
τὰ
|
δ' |
ἁμαρτάνειν
αὐτούς)
τὸ
δὲ
μὴ |
[3, 1275] |
ξένους
καὶ
δούλους
μετοίκους.
Τὸ
|
δ' |
ἀμφισβήτημα
πρὸς
τούτους
ἐστὶν
οὐ |
[3, 1280] |
ὅλως
οἴονται
ἄνισοι
εἶναι,
οἱ
|
δ' |
ἂν
κατά
τι
ἴσοι,
οἷον |
[3, 1288] |
εἶναι
τὰς
ὀρθὰς
πολιτείας,
τούτων
|
δ' |
ἀναγκαῖον
ἀρίστην
εἶναι
τὴν
ὑπὸ |
[3, 1278] |
εἰσὶν
ἀφειμένοι
τῶν
ἀναγκαίων.
Τῶν
|
δ' |
ἀναγκαίων
οἱ
μὲν
ἑνὶ
λειτουργοῦντες |
[3, 1286] |
μὲν
τῶν
πλειόνων
ἀρχὴν
ἀγαθῶν
|
δ' |
ἀνδρῶν
πάντων
ἀριστοκρατίαν
θετέον,
τὴν |
[3, 1286] |
νόμῳ
τοῦτο
οὐχ
ὑπάρχει,
ψυχὴν
|
δ' |
ἀνθρωπίνην
ἀνάγκη
τοῦτ'
ἔχειν
πᾶσαν. |
[3, 1287] |
καὶ
τὸν
νοῦν
μόνους,
ὁ
|
δ' |
ἄνθρωπον
κελεύων
προστίθησι
καὶ
θηρίον· |
[3, 1285] |
κατελείφθησαν
τοῖς
βασιλεῦσι
μόνον,
ὅπου
|
δ' |
ἄξιον
εἰπεῖν
εἶναι
βασιλείαν,
ἐν |
[3, 1275] |
διὰ
τινῶν
ὡρισμένων
χρόνων·
ὁ
|
δ' |
ἀόριστος,
οἷον
ὁ
δικαστὴς
καὶ |
[3, 1286] |
τότε
μικρὰς
οἰκοῦντας
πόλεις.
Ἔτι
|
δ' |
ἀπ'
εὐεργεσίας
καθίστασαν
τοὺς
βασιλεῖς, |
[3, 1275] |
εἶναι
γάρ
τινας
λαρισοποιούς.
Ἔστι
|
δ' |
ἁπλοῦν.
Εἰ
γὰρ
μετεῖχον
κατὰ |
[3, 1275] |
καὶ
διαπορεῖν
καὶ
λύειν.
Πολίτης
|
δ' |
ἁπλῶς
οὐδενὶ
τῶν
ἄλλων
ὁρίζεται |
[3, 1279] |
πλῆθος
οὐσίας
ἀλλ'
ἄποροι.
Πρώτη
|
δ' |
ἀπορία
πρὸς
τὸν
διορισμόν
ἐστιν. |
[3, 1279] |
μὲν
εὐπορίᾳ
τὴν
ὀλιγότητα
τῇ
|
δ' |
ἀπορίᾳ
τὸ
πλῆθος
οὕτω
προσαγορεύῃ |
[3, 1286] |
ἢ
κατ'
ἀνθρωπίνην
φύσιν.
Ἔχει
|
δ' |
ἀπορίαν
καὶ
περὶ
τῆς
δυνάμεως, |
[3, 1281] |
φανερὸν
ἐκ
τῶν
εἰρημένων.
Ἔχει
|
δ' |
ἀπορίαν
τί
δεῖ
τὸ
κύριον |
[3, 1280] |
ὅπως
μηδὲν
ἀδικήσουσιν
ἀλλήλους.
Περὶ
|
δ' |
ἀρετῆς
καὶ
κακίας
πολιτικῆς
διασκοποῦσιν |
[3, 1288] |
τῶν
μὲν
ἄρχεσθαι
δυναμένων
τῶν
|
δ' |
ἄρχειν
πρὸς
τὴν
αἱρετωτάτην
ζωήν, |
[3, 1275] |
μετέχειν
κρίσεως
καὶ
ἀρχῆς.
Τῶν
|
δ' |
ἀρχῶν
αἱ
μέν
εἰσι
διῃρημέναι |
[3, 1277] |
αὐλοποιὸς
γὰρ
ὁ
ἀρχόμενος,
ὁ
|
δ' |
ἄρχων
αὐλητὴς
ὁ
χρώμενος.
Πότερον |
[3, 1285] |
εἰσὶ
βασιλεῖαι
τῶν
βαρβάρων.
Ἔχουσι
|
δ' |
αὗται
τὴν
δύναμιν
πᾶσαι
παραπλησίαν |
[3, 1284] |
τοὺς
ὑπερέχοντας
καὶ
φυγαδεύειν.
Τὸ
|
δ' |
αὐτὸ
καὶ
περὶ
τὰς
πόλεις |
[3, 1277] |
ὑπηρετεῖν
τὰς
διακονικὰς
πράξεις.
Δούλου
|
δ' |
εἴδη
πλείω
λέγομεν·
αἱ
γὰρ |
[3, 1285] |
τὸν
τρόπον
διαφέρουσιν
ἀλλήλων·
πέμπτον
|
δ' |
εἶδος
βασιλείας,
ὅταν
ᾖ
πάντων |
[3, 1285] |
αἱρεταὶ
καὶ
ἑκόντων
βασιλικαί·
τέταρτον
|
δ' |
εἶδος
μοναρχίας
βασιλικῆς
αἱ
κατὰ |
[3, 1279] |
τὸ
κύριον
τῶν
πόλεων,
ἀνάγκη
|
δ' |
εἶναι
κύριον
ἢ
ἕνα
ἢ |
[3, 1279] |
τοὺς
μὲν
εὐπόρους
ὀλίγους,
πολλοὺς
|
δ' |
εἶναι
τοὺς
ἀπόρους
πανταχοῦ
ῦδιὸ |
[3, 1275] |
τὰ
μὲν
ἴσως
ἀπορῶν
τὰ
|
δ' |
εἰρωνευόμενος,
ἔφη,
καθάπερ
ὅλμους
εἶναι |
[3, 1284] |
τὴν
ἐκείνων,
εἰ
πλείους,
εἰ
|
δ' |
εἷς,
τὴν
ἐκείνου
μόνον,
οὐκέτι |
[3, 1285] |
γὰρ
κύριοι
τῆς
παμβασιλείας,
πλειόνων
|
δ' |
εἰσὶ
τῆς
Λακωνικῆς.
Ὥστε
τὸ |
[3, 1281] |
τὸ
πλῆθος
τῶν
πολιτῶν.
Τοιοῦτοι
|
δ' |
εἰσὶν
ὅσοι
μήτε
πλούσιοι
μήτε |
[3, 1277] |
μέρος
κατέχουσιν
οἱ
χερνῆτες·
οὗτοι
|
δ' |
εἰσίν,
ὥσπερ
σημαίνει
καὶ
τοὔνομ' |
[3, 1279] |
δεῖ
κοινωνεῖν
τοῦ
συμφέροντος.
Καλεῖν
|
δ' |
εἰώθαμεν
τῶν
μὲν
μοναρχιῶν
τὴν |
[3, 1274] |
τι
τῶν
ὅλων
μὲν
συνεστώτων
|
δ' |
ἐκ
πολλῶν
μορίων,
δῆλον
ὅτι |
[3, 1281] |
ποιεῖ
χρησιμωτέραν
τῆς
ὀλίγης·
χωρὶς
|
δ' |
ἕκαστος
ἀτελὴς
περὶ
τὸ
κρίνειν |
[3, 1279] |
ᾗ
ἐλάττους
οἱ
ἄποροι,
κύριοι
|
δ' |
ἑκάτεροι
τῶν
πολιτειῶν,
εἴπερ
μηδεμία |
[3, 1283] |
δεῖ
τοὺς
μὲν
πλεῖον
τοὺς
|
δ' |
ἔλαττον
ἔχειν,
ἀλλ'
ἐν
τοῖς |
[3, 1282] |
μὲν
κατὰ
τὴν
αὐλητικήν,
πολὺ
|
δ' |
ἐλλείπων
κατ'
εὐγένειαν
ἢ
κάλλος, |
[3, 1282] |
τὰς
παρεκβεβηκυίας
οὐ
δικαίους.
Ἐπεὶ
|
δ' |
ἐν
πάσαις
μὲν
ταῖς
ἐπιστήμαις |
[3, 1287] |
μισθὸν
τοὺς
κάμνοντας
ὑγιάσαντες·
οἱ
|
δ' |
ἐν
ταῖς
πολιτικαῖς
ἀρχαῖς
πολλὰ |
[3, 1279] |
δὲ
τῶν
ὀλίγων
μὲν
πλειόνων
|
δ' |
ἑνὸς
ἀριστοκρατίαν
νἢ
διὰ
τὸ |
[3, 1286] |
πλῆθος
τῶν
ὀλίγων
ἀδιαφθορώτερον·
τοῦ
|
δ' |
ἑνὸς
ὑπ'
ὀργῆς
κρατηθέντος
ἤ |
[3, 1278] |
κοινοὶ
βάναυσοι
καὶ
θῆτες.
Φανερὸν
|
δ' |
ἐντεῦθεν
μικρὸν
ἐπισκεψαμένοις
πῶς
ἔχει |
[3, 1278] |
ἀλλ'
οἱ
μὲν
ἁπλῶς
οἱ
|
δ' |
ἐξ
ὑποθέσεως·
πολῖται
μὲν
γάρ |
[3, 1287] |
καὶ
διοικεῖν
τοὺς
ἄρχοντας.
Ἔτι
|
δ' |
ἐπανορθοῦσθαι
δίδωσιν
ὅ
τι
ἂν |
[3, 1285] |
μὲν
παρὰ
τῶν
πολιτῶν
οἱ
|
δ' |
ἐπὶ
τοὺς
πολίτας
ἔχουσι
τὴν |
[3, 1282] |
τοῦτο
ἐπιπόλαιον
τὸ
ψεῦδος;
Φανερὸν
|
δ' |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
ἐπιστημῶν
καὶ |
[3, 1285] |
τούτοις
τὰς
δίκας
ἔκρινον.
Τοῦτο
|
δ' |
ἐποίουν
οἱ
μὲν
οὐκ
ὀμνύοντες |
[3, 1286] |
ἀναγκαῖον
διεφθάρθαι
τὴν
κρίσιν,
ἐκεῖ
|
δ' |
ἔργον
ἅμα
πάντας
ὀργισθῆναι
καὶ |
[3, 1287] |
δὲ
τῆς
παμβασιλείας
καλουμένης
ςαὕτη
|
δ' |
ἐστὶ
καθ'
ἣν
ἄρχει
πάντων |
[3, 1277] |
ἀγαθοῦ
καὶ
ἀνδρὸς
ἀγαθοῦ,
πολίτης
|
δ' |
ἐστὶ
καὶ
ὁ
ἀρχόμενος,
οὐχ |
[3, 1286] |
ἀπορίας
ἐπιδραμεῖν
τὰς
ἐνούσας.
Ἀρχὴ
|
δ' |
ἐστὶ
τῆς
ζητήσεως
αὕτη,
πότερον |
[3, 1282] |
πολιτικὸν
ἀγαθὸν
τὸ
δίκαιον,
τοῦτο
|
δ' |
ἐστὶ
τὸ
κοινῇ
συμφέρον,
δοκεῖ |
[3, 1279] |
καὶ
πολίτευμα
σημαίνει
ταὐτόν,
πολίτευμα
|
δ' |
ἐστὶ
τὸ
κύριον
τῶν
πόλεων, |
[3, 1286] |
ἡ
πόλις
ἐκ
πολλῶν,
ὥσπερ
|
δ' |
ἑστίασις
συμφορητὸς
καλλίων
μιᾶς
καὶ |
[3, 1285] |
δὲ
ἣν
αἰσυμνητείαν
προσαγορεύουσιν
(αὕτη
|
δ' |
ἐστὶν
αἱρετὴ
τυραννίς)
τετάρτη
δ' |
[3, 1285] |
δευτέρα
δ'
ἡ
βαρβαρική
ήαὕτη
|
δ' |
ἐστὶν
ἐκ
γένους
ἀρχὴ
δεσποτικὴ |
[3, 1288] |
ὑπὸ
τῶν
ἀρίστων
οἰκονομουμένην,
τοιαύτη
|
δ' |
ἐστὶν
ἐν
ᾗ
συμβέβηκεν
ἢ |
[3, 1282] |
ἂν
οὕτω
λύειν
ἱκανῶς·
ἄλλη
|
δ' |
ἐστὶν
ἐχομένη
ταύτης.
Δοκεῖ
γὰρ |
[3, 1276] |
τῆς
κοινωνίας
ἔργον
ἐστί,
κοινωνία
|
δ' |
ἐστὶν
ἡ
πολιτεία·
διὸ
τὴν |
[3, 1278] |
τὸ
πολίτευμα
τῆς
πόλεως,
πολίτευμα
|
δ' |
ἐστὶν
ἡ
πολιτεία.
Λέγω
δ' |
[3, 1282] |
ἐν
τῇ
κυριωτάτῃ
πασῶν,
αὕτη
|
δ' |
ἐστὶν
ἡ
πολιτικὴ
δύναμις,
ἔστι |
[3, 1281] |
τῆς
νόσου
τῆς
παρούσης·
οὗτος
|
δ' |
ἐστὶν
ὁ
ἰατρός.
~Ὁμοίως
δὲ |
[3, 1279] |
εὔποροι,
κύριοι
τῆς
πόλεως,
δημοκρατία
|
δ' |
ἐστὶν
ὅταν
ᾖ
κύριον
τὸ |
[3, 1285] |
δ'
ἡ
Λακωνικὴ
τούτων
(αὕτη
|
δ' |
ἐστὶν
ὡς
εἰπεῖν
ἁπλῶς
στρατηγία |
[3, 1281] |
ζωῆς
τελείας
καὶ
αὐτάρκους,
~τοῦτο
|
δ' |
ἐστίν,
ὡς
φαμέν,
τὸ
ζῆν |
[3, 1276] |
καὶ
τοὺς
μὲν
ἕτερον
τοὺς
|
δ' |
ἕτερον
οἰκῆσαι
τόπον.
Ταύτην
μὲν |
[3, 1278] |
μὲν
πόλεως
ὁ
αὐτὸς
τινὸς
|
δ' |
ἕτερος,
κἀκεῖνος
οὐ
πᾶς
ἀλλ' |
[3, 1283] |
οἱ
γενναιότεροι
τῶν
ἀγεννῶν,
ἡ
|
δ' |
εὐγένεια
παρ'
ἑκάστοις
οἴκοι
τίμιος) |
[3, 1282] |
τοὺς
φαύλους
τῶν
ἐπιεικῶν,
αἱ
|
δ' |
εὔθυναι
καὶ
αἱ
τῶν
ἀρχῶν |
[3, 1277] |
εἶναι
φρόνιμον.
Καὶ
τὴν
παιδείαν
|
δ' |
εὐθὺς
ἑτέραν
εἶναι
λέγουσί
τινες |
[3, 1279] |
πασῶν
τῶν
πολιτειῶν,
πολιτεία.
Συμβαίνει
|
δ' |
εὐλόγως·
ἕνα
μὲν
γὰρ
διαφέρειν |
[3, 1275] |
πρῶτον
τὸ
δὲ
δεύτερον
τὸ
|
δ' |
ἐχόμενον,
ἢ
τὸ
παράπαν
οὐδὲν |
[3, 1285] |
πρὸς
τοὺς
θεοὺς
κύριος)
δευτέρα
|
δ' |
ἡ
βαρβαρική
ήαὕτη
δ'
ἐστὶν |
[3, 1285] |
δ'
ἐστὶν
αἱρετὴ
τυραννίς)
τετάρτη
|
δ' |
ἡ
Λακωνικὴ
τούτων
(αὕτη
δ' |
[3, 1274] |
οἰκούντων
ἐστὶ
τάξις
τις.
Ἐπεὶ
|
δ' |
ἡ
πόλις
τῶν
συγκειμένων,
καθάπερ |
[3, 1281] |
περὶ
τὸ
κρίνειν
ἐστίν.
Ἔχει
|
δ' |
ἡ
τάξις
αὕτη
τῆς
πολιτείας |
[3, 1287] |
ἀνὰ
μέρος
τοίνυν
ὡσαύτως.
Τοῦτο
|
δ' |
ἤδη
νόμος·
ἡ
γὰρ
τάξις |
[3, 1279] |
ἀρετὴν
ἢ
ὀλίγους
ἐνδέχεται,
πλείους
|
δ' |
ἤδη
χαλεπὸν
ἠκριβῶσθαι
πρὸς
πᾶσαν |
[3, 1285] |
περὶ
τοὺς
ἡρωικοὺς
χρόνους
(αὕτη
|
δ' |
ἦν
ἑκόντων
μέν,
ἐπὶ
τισὶ |
[3, 1285] |
καὶ
τοῖς
παραλαμβάνουσι
πάτριοι.
Κύριοι
|
δ' |
ἦσαν
τῆς
τε
κατὰ
πόλεμον |
[3, 1275] |
δὲ
γέροντες
τὰς
φονικάς,
ἑτέρα
|
δ' |
ἴσως
ἀρχή
τις
ἑτέρας.
Οὐ |
[3, 1276] |
Πελοποννήσῳ
περιβαλεῖν
ἓν
τεῖχος.
Τοιαύτη
|
δ' |
ἴσως
ἐστὶ
καὶ
Βαβυλὼν
καὶ |
[3, 1283] |
δ'
ὀρθὸν
ληπτέον
ἴσως·
τὸ
|
δ' |
ἴσως
ὀρθὸν
πρὸς
τὸ
τῆς |
[3, 1282] |
ὁ
χρώμενος
αὐτῇ
κρινεῖ
ῖχρῆται
|
δ' |
ὁ
οἰκονόμος)
καὶ
πηδάλιον
κυβερνήτης |
[3, 1288] |
εἰ
μὴ
τρόπον
τινά.
Τίς
|
δ' |
ὁ
τρόπος,
λεκτέον·
εἴρηται
δέ |
[3, 1282] |
ἄλλους
ἐν
τοῖς
ὁμοίοις.
Ἰατρὸς
|
δ' |
ὅ
τε
δημιουργὰς
καὶ
ὁ |
[3, 1280] |
πλείους,
εἶναι
ταύτην
ὀλιγαρχίαν,
ὅπου
|
δ' |
οἱ
ἄποροι,
δημοκρατίαν,
ἀλλὰ
συμβαίνει, |
[3, 1285] |
μὴ
πάτριος
εἶναι
μόνον.
Ἦρχον
|
δ' |
οἱ
μὲν
διὰ
βίου
τὴν |
[3, 1280] |
περὶ
αὑτῶν
ἡ
κρίσις·
σχεδὸν
|
δ' |
οἱ
πλεῖστοι
φαῦλοι
κριταὶ
περὶ |
[3, 1276] |
ὀλιγαρχίας
καὶ
τῆς
τυραννίδος.
Ἔοικε
|
δ' |
οἰκεῖος
ὁ
λόγος
εἶναι
τῆς |
[3, 1278] |
δ'
ἐστὶν
ἡ
πολιτεία.
Λέγω
|
δ' |
οἷον
ἐν
μὲν
ταῖς
δημοκρατίαις |
[3, 1283] |
εἶεν
ἐν
μιᾷ
πόλει,
~λέγω
|
δ' |
οἷον
οἵ
τ'
ἀγαθοὶ
καὶ |
[3, 1279] |
συμφέρον
τὸ
τοῦ
μοναρχοῦντος,
ἡ
|
δ' |
ὀλιγαρχία
πρὸς
τὸ
τῶν
εὐπόρων, |
[3, 1278] |
δημοκρατίαις
κύριος
ὁ
δῆμος,
οἱ
|
δ' |
ὀλίγοι
τοὐναντίον
ἐν
ταῖς
ὀλιγαρχίαις, |
[3, 1279] |
κυρίους
εἶναι
τῆς
πολιτείας,
ὅπου
|
δ' |
ὀλίγον
κύριον
πλῆθος,
ὀλιγαρχίαν
εἶναί |
[3, 1285] |
ἐξόδοις,
ἐν
χειρὸς
νόμῳ.
Δηλοῖ
|
δ' |
Ὅμηρος·
ὁ
γὰρ
Ἀγαμέμνων
κακῶς |
[3, 1285] |
οἱ
μὲν
οὐκ
ὀμνύοντες
οἱ
|
δ' |
ὀμνύοντες·
ὁ
δ'
ὅρκος
ἦν |
[3, 1279] |
μὲν
εἶναι
τῶν
εὐπόρων,
κρείττους
|
δ' |
ὄντας
κυρίους
εἶναι
τῆς
πολιτείας, |
[3, 1285] |
οὖν
εἴδη
ταῦτα
μοναρχίας,
ἕτερον
|
δ' |
ὅπερ
ἦν
ἐν
τοῖς
ἀρχαίοις |
[3, 1283] |
ὅταν
συμβαίνῃ
τὸ
λεχθέν·
τὸ
|
δ' |
ὀρθὸν
ληπτέον
ἴσως·
τὸ
δ' |
[3, 1285] |
ὀμνύοντες
οἱ
δ'
ὀμνύοντες·
ὁ
|
δ' |
ὅρκος
ἦν
τοῦ
σκήπτρου
ἐπανάτασις. |
[3, 1276] |
ἀδίκου
καὶ
τοῦ
ψευδοῦς.
Ἐπεὶ
|
δ' |
ὁρῶμεν
καὶ
ἄρχοντάς
τινας
ἀδίκως, |
[3, 1279] |
δεσποτικὴ
τῆς
πολιτικῆς
κοινωνίας,
ὀλιγαρχία
|
δ' |
ὅταν
ὦσι
κύριοι
τῆς
πολιτείας |
[3, 1283] |
τρόπον
τινὰ
δικαίως
πάντες,
ἁπλῶς
|
δ' |
οὐ
πάντες
δικαίως·
οἱ
πλούσιοι |
[3, 1285] |
ἢ
τισὶ
μὲν
συμφέρει
τισὶ
|
δ' |
οὐ
συμφέρει.
Δεῖ
δὴ
πρῶτον |
[3, 1274] |
πόλιν
πεπραχέναι
τὴν
πρᾶξιν,
οἱ
|
δ' |
οὐ
τὴν
πόλιν
ἀλλὰ
τὴν |
[3, 1280] |
ταῖς
πόλεσι
κοινωνημάτων
ἐστίν.
Ὁμοίως
|
δ' |
οὐδ'
εἴ
τινες
οἰκοῖεν
χωρὶς |
[3, 1283] |
πλούτου
καὶ
τῆς
εὐγενείας,
συμβάλλονται
|
δ' |
οὐδέν.
Ἔτι
κατά
γε
τοῦτον |
[3, 1280] |
ἄλλων
ζῴων
ἦν
πόλις·
νῦν
|
δ' |
οὐκ
ἔστι,
διὰ
τὸ
μὴ |
[3, 1287] |
καὶ
συμφέρον
ἄλλο
ἄλλοις·
τυραννικὸν
|
δ' |
οὐκ
ἔστι
κατὰ
φύσιν,
οὐδὲ |
[3, 1283] |
καθάπερ
εἴρηται
καὶ
πρότερον.
Ἐπεὶ
|
δ' |
οὔτε
πάντων
ἴσον
ἔχειν
δεῖ |
[3, 1276] |
τοῦ
μὲν
ἐπιγινομένου
νάματος
τοῦ
|
δ' |
ὑπεξιόντος,
ἢ
τοὺς
μὲν
ἀνθρώπους |
[3, 1281] |
κατὰ
πλοῦτον
ὑπερέχουσι
κατ'
ἀρετὴν
|
δ' |
ὑπερεχομένοις.
Ὅτι
μὲν
οὖν
πάντες |
[3, 1286] |
τὸν
καθόλου,
τοῖς
ἄρχουσιν.
Κρεῖττον
|
δ' |
ᾧ
μὴ
πρόσεστι
τὸ
παθητικὸν |
[3, 1285] |
ἦν
ἑκόντων
μέν,
ἐπὶ
τισὶ
|
δ' |
ὡρισμένοις·
στρατηγός
τε
γὰρ
ἦν |
[3, 1278] |
τὸν
βίον
ὑπερβάλῃ
λίαν,
δῆλον
|
δ' |
ὡς
καρτεροῦσι
πολλὴν
κακοπάθειαν
οἱ |
[3, 1285] |
οἱ
ἄρκιον
ἐσσεῖται
φυγέειν
κύνας
|
ἠδ' |
οἰωνούς·
πὰρ
γὰρ
ἐμοὶ
θάνατος" |
[3, 1288] |
οὔτε
μὴ
ἀγαθῶν
μὴ
ἀγαθόν,
|
οὐδ' |
ἂν
κατ'
ἀρετὴν
ἀμείνων
ᾖ, |
[3, 1287] |
δοκεῖ
δύνασθαι
διορίζειν
ὁ
νόμος,
|
οὐδ' |
ἄνθρωπος
ἂν
δύναιτο
γνωρίζειν.
Ἀλλ' |
[3, 1284] |
μεθιστάναι
τὸν
τοιοῦτον·
ἀλλὰ
μὴν
|
οὐδ' |
ἄρχειν
γε
τοῦ
τοιούτου·
παραπλήσιον |
[3, 1275] |
μὲν
οὖν
ἂν
φαίη
τις
|
οὐδ' |
ἄρχοντας
εἶναι
τοὺς
τοιούτους,
οὐδὲ |
[3, 1284] |
τῆς
συμμετρίας
ἔχειν
τὸ
ζῷον,
|
οὐδ' |
εἰ
διαφέροι
τὸ
κάλλος,
οὔτε |
[3, 1280] |
τείχεσιν,
ὅμως
οὐ
μία
πόλις·
|
οὐδ' |
εἰ
πρὸς
ἀλλήλους
ἐπιγαμίας
ποιήσαιντο· |
[3, 1280] |
πόλεσι
κοινωνημάτων
ἐστίν.
Ὁμοίως
δ'
|
οὐδ' |
εἴ
τινες
οἰκοῖεν
χωρὶς
μέν, |
[3, 1283] |
πόλις
ἐξ
ἀπόρων
πάντων,
ὥσπερ
|
οὐδ' |
ἐκ
δούλων·
ἀλλὰ
μὴν
εἰ |
[3, 1275] |
ἐνίαις
γὰρ
οὐκ
ἔστι
δῆμος,
|
οὐδ' |
ἐκκλησίαν
νομίζουσιν
ἀλλὰ
συγκλήτους,
καὶ |
[3, 1278] |
ἣν
εἴπομεν
λεκτέον
οὐ
παντός,
|
οὐδ' |
ἐλευθέρου
μόνον,
ἀλλ'
ὅσοι
τῶν |
[3, 1282] |
ὀρθῶς.
Οὐ
γὰρ
ὁ
δικαστὴς
|
οὐδ' |
ὁ
βουλευτὴς
οὐδ'
ὁ
ἐκκλησιαστὴς |
[3, 1282] |
ὁ
δικαστὴς
οὐδ'
ὁ
βουλευτὴς
|
οὐδ' |
ὁ
ἐκκλησιαστὴς
ἄρχων
ἐστίν,
ἀλλὰ |
[3, 1278] |
οἱ
δοῦλοι
τῶν
εἰρημένων
οὐδέν,
|
οὐδ' |
οἱ
ἀπελεύθεροι.
Τοῦτο
γὰρ
ἀληθές, |
[3, 1278] |
οὐκ
ἂν
εἴη
πόλις,
ἐπεὶ
|
οὐδ' |
οἱ
παῖδες
ὡσαύτως
πολῖται
καὶ |
[3, 1275] |
καὶ
δοῦλοι
κοινωνοῦσι
τῆς
οἰκήσεωσσ,
|
οὐδ' |
οἱ
τῶν
δικαίων
μετέχοντες
οὕτως |
[3, 1280] |
δεῖ
φροντίζουσιν
ἅτεροι
τοὺς
ἑτέρους,
|
οὐδ' |
ὅπως
μηδεὶς
ἄδικος
ἔσται
τῶν |
[3, 1288] |
Οὔτε
γὰρ
κτείνειν
ἢ
φυγαδεύειν
|
οὐδ' |
ὀστρακίζειν
δή
που
τὸν
τοιοῦτον |
[3, 1280] |
τοιούτων,
οἷον
ἀλλαγῆς
καὶ
συμμαχίας,
|
οὐδ' |
οὕτω
πω
πόλις.
Διὰ
τίνα |
[3, 1280] |
βοηθοῦντες
ἐπὶ
τοὺς
ἀδικοῦντας
μόνον,
|
οὐδ' |
οὕτως
ἂν
εἶναι
δόξειεν
πόλις |
[3, 1280] |
εἴπερ
ἔσται
πόλις,
οὐ
μὴν
|
οὐδ' |
ὑπαρχόντων
τούτων
ἁπάντων
ἤδη
πόλις, |