HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


δ  =  3 formes différentes pour 152 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Pages
[3, 1276]   ἀρετὴν εἶναι, τὴν τελείαν· τὸν  δ'   ἀγαθὸν ἄνδρα φαμὲν κατὰ μίαν
[3, 1278]   τὸν θῆτα πολίτας, ἐν τισὶ  δ'   ἀδύνατον, οἷον εἴ τίς ἐστιν
[3, 1286]   καὶ βουλεύονται καὶ κρίνουσιν, αὗται  δ'   αἱ κρίσεις εἰσὶ πᾶσαι περὶ
[3, 1285]   βασιλείας, στρατηγία διὰ βίου, τούτων  δ'   αἱ μὲν κατὰ γένος εἰσὶν
[3, 1281]   λέγομεν εἶναι τὰς ἀρχάς, ἀρχόντων  δ'   αἰεὶ τῶν αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 1285]   μὲν κατὰ γένος εἰσὶν αἱ  δ'   αἱρεταί· παρὰ ταύτην δ' ἄλλο
[3, 1280]   οἷς, καὶ κρίνουσι κακῶς. Τὸ  δ'   αἴτιον ὅτι περὶ αὑτῶν
[3, 1285]   κατὰ νόμον καὶ ἑκόντων οἱ  δ'   ἀκόντων ἄρχουσιν, ὥσθ' οἱ μὲν
[3, 1285]   καὶ Ἀλκαῖος ποιητής. Δηλοῖ  δ'   Ἀλκαῖος ὅτι τύραννον εἵλοντο τὸν
[3, 1276]   κυβερνήτης, δὲ πρῳρεύς,  δ'   ἄλλην τιν' ἔχων τοιαύτην ἐπωνυμίανν
[3, 1285]   αἱ δ' αἱρεταί· παρὰ ταύτην  δ'   ἄλλο μοναρχίας εἶδος, οἷαι παρ'
[3, 1280]   γεωργὸς δὲ σκυτοτόμος  δ'   ἄλλο τι τοιοῦτον, καὶ τὸ
[3, 1283]   ἀξιοῦσιν αὐτοὶ μὲν ἄρχειν τοὺς  δ'   ἄλλους ὑπὸ σφῶν ἄρχεσθαι πάντας.
[3, 1281]   τὰ μὲν ἀδικεῖν ἀνάγκη τὰ  δ'   ἁμαρτάνειν αὐτούς) τὸ δὲ μὴ
[3, 1275]   ξένους καὶ δούλους μετοίκους. Τὸ  δ'   ἀμφισβήτημα πρὸς τούτους ἐστὶν οὐ
[3, 1280]   ὅλως οἴονται ἄνισοι εἶναι, οἱ  δ'   ἂν κατά τι ἴσοι, οἷον
[3, 1288]   εἶναι τὰς ὀρθὰς πολιτείας, τούτων  δ'   ἀναγκαῖον ἀρίστην εἶναι τὴν ὑπὸ
[3, 1278]   εἰσὶν ἀφειμένοι τῶν ἀναγκαίων. Τῶν  δ'   ἀναγκαίων οἱ μὲν ἑνὶ λειτουργοῦντες
[3, 1286]   μὲν τῶν πλειόνων ἀρχὴν ἀγαθῶν  δ'   ἀνδρῶν πάντων ἀριστοκρατίαν θετέον, τὴν
[3, 1286]   νόμῳ τοῦτο οὐχ ὑπάρχει, ψυχὴν  δ'   ἀνθρωπίνην ἀνάγκη τοῦτ' ἔχειν πᾶσαν.
[3, 1287]   καὶ τὸν νοῦν μόνους,  δ'   ἄνθρωπον κελεύων προστίθησι καὶ θηρίον·
[3, 1285]   κατελείφθησαν τοῖς βασιλεῦσι μόνον, ὅπου  δ'   ἄξιον εἰπεῖν εἶναι βασιλείαν, ἐν
[3, 1275]   διὰ τινῶν ὡρισμένων χρόνων·  δ'   ἀόριστος, οἷον δικαστὴς καὶ
[3, 1286]   τότε μικρὰς οἰκοῦντας πόλεις. Ἔτι  δ'   ἀπ' εὐεργεσίας καθίστασαν τοὺς βασιλεῖς,
[3, 1275]   εἶναι γάρ τινας λαρισοποιούς. Ἔστι  δ'   ἁπλοῦν. Εἰ γὰρ μετεῖχον κατὰ
[3, 1275]   καὶ διαπορεῖν καὶ λύειν. Πολίτης  δ'   ἁπλῶς οὐδενὶ τῶν ἄλλων ὁρίζεται
[3, 1279]   πλῆθος οὐσίας ἀλλ' ἄποροι. Πρώτη  δ'   ἀπορία πρὸς τὸν διορισμόν ἐστιν.
[3, 1279]   μὲν εὐπορίᾳ τὴν ὀλιγότητα τῇ  δ'   ἀπορίᾳ τὸ πλῆθος οὕτω προσαγορεύῃ
[3, 1286]   κατ' ἀνθρωπίνην φύσιν. Ἔχει  δ'   ἀπορίαν καὶ περὶ τῆς δυνάμεως,
[3, 1281]   φανερὸν ἐκ τῶν εἰρημένων. Ἔχει  δ'   ἀπορίαν τί δεῖ τὸ κύριον
[3, 1280]   ὅπως μηδὲν ἀδικήσουσιν ἀλλήλους. Περὶ  δ'   ἀρετῆς καὶ κακίας πολιτικῆς διασκοποῦσιν
[3, 1288]   τῶν μὲν ἄρχεσθαι δυναμένων τῶν  δ'   ἄρχειν πρὸς τὴν αἱρετωτάτην ζωήν,
[3, 1275]   μετέχειν κρίσεως καὶ ἀρχῆς. Τῶν  δ'   ἀρχῶν αἱ μέν εἰσι διῃρημέναι
[3, 1277]   αὐλοποιὸς γὰρ ἀρχόμενος,  δ'   ἄρχων αὐλητὴς χρώμενος. Πότερον
[3, 1285]   εἰσὶ βασιλεῖαι τῶν βαρβάρων. Ἔχουσι  δ'   αὗται τὴν δύναμιν πᾶσαι παραπλησίαν
[3, 1284]   τοὺς ὑπερέχοντας καὶ φυγαδεύειν. Τὸ  δ'   αὐτὸ καὶ περὶ τὰς πόλεις
[3, 1277]   ὑπηρετεῖν τὰς διακονικὰς πράξεις. Δούλου  δ'   εἴδη πλείω λέγομεν· αἱ γὰρ
[3, 1285]   τὸν τρόπον διαφέρουσιν ἀλλήλων· πέμπτον  δ'   εἶδος βασιλείας, ὅταν πάντων
[3, 1285]   αἱρεταὶ καὶ ἑκόντων βασιλικαί· τέταρτον  δ'   εἶδος μοναρχίας βασιλικῆς αἱ κατὰ
[3, 1279]   τὸ κύριον τῶν πόλεων, ἀνάγκη  δ'   εἶναι κύριον ἕνα
[3, 1279]   τοὺς μὲν εὐπόρους ὀλίγους, πολλοὺς  δ'   εἶναι τοὺς ἀπόρους πανταχοῦ ῦδιὸ
[3, 1275]   τὰ μὲν ἴσως ἀπορῶν τὰ  δ'   εἰρωνευόμενος, ἔφη, καθάπερ ὅλμους εἶναι
[3, 1284]   τὴν ἐκείνων, εἰ πλείους, εἰ  δ'   εἷς, τὴν ἐκείνου μόνον, οὐκέτι
[3, 1285]   γὰρ κύριοι τῆς παμβασιλείας, πλειόνων  δ'   εἰσὶ τῆς Λακωνικῆς. Ὥστε τὸ
[3, 1281]   τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν. Τοιοῦτοι  δ'   εἰσὶν ὅσοι μήτε πλούσιοι μήτε
[3, 1277]   μέρος κατέχουσιν οἱ χερνῆτες· οὗτοι  δ'   εἰσίν, ὥσπερ σημαίνει καὶ τοὔνομ'
[3, 1279]   δεῖ κοινωνεῖν τοῦ συμφέροντος. Καλεῖν  δ'   εἰώθαμεν τῶν μὲν μοναρχιῶν τὴν
[3, 1274]   τι τῶν ὅλων μὲν συνεστώτων  δ'   ἐκ πολλῶν μορίων, δῆλον ὅτι
[3, 1281]   ποιεῖ χρησιμωτέραν τῆς ὀλίγης· χωρὶς  δ'   ἕκαστος ἀτελὴς περὶ τὸ κρίνειν
[3, 1279]   ἐλάττους οἱ ἄποροι, κύριοι  δ'   ἑκάτεροι τῶν πολιτειῶν, εἴπερ μηδεμία
[3, 1283]   δεῖ τοὺς μὲν πλεῖον τοὺς  δ'   ἔλαττον ἔχειν, ἀλλ' ἐν τοῖς
[3, 1282]   μὲν κατὰ τὴν αὐλητικήν, πολὺ  δ'   ἐλλείπων κατ' εὐγένειαν κάλλος,
[3, 1282]   τὰς παρεκβεβηκυίας οὐ δικαίους. Ἐπεὶ  δ'   ἐν πάσαις μὲν ταῖς ἐπιστήμαις
[3, 1287]   μισθὸν τοὺς κάμνοντας ὑγιάσαντες· οἱ  δ'   ἐν ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς πολλὰ
[3, 1279]   δὲ τῶν ὀλίγων μὲν πλειόνων  δ'   ἑνὸς ἀριστοκρατίαν νἢ διὰ τὸ
[3, 1286]   πλῆθος τῶν ὀλίγων ἀδιαφθορώτερον· τοῦ  δ'   ἑνὸς ὑπ' ὀργῆς κρατηθέντος
[3, 1278]   κοινοὶ βάναυσοι καὶ θῆτες. Φανερὸν  δ'   ἐντεῦθεν μικρὸν ἐπισκεψαμένοις πῶς ἔχει
[3, 1278]   ἀλλ' οἱ μὲν ἁπλῶς οἱ  δ'   ἐξ ὑποθέσεως· πολῖται μὲν γάρ
[3, 1287]   καὶ διοικεῖν τοὺς ἄρχοντας. Ἔτι  δ'   ἐπανορθοῦσθαι δίδωσιν τι ἂν
[3, 1285]   μὲν παρὰ τῶν πολιτῶν οἱ  δ'   ἐπὶ τοὺς πολίτας ἔχουσι τὴν
[3, 1282]   τοῦτο ἐπιπόλαιον τὸ ψεῦδος; Φανερὸν  δ'   ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν καὶ
[3, 1285]   τούτοις τὰς δίκας ἔκρινον. Τοῦτο  δ'   ἐποίουν οἱ μὲν οὐκ ὀμνύοντες
[3, 1286]   ἀναγκαῖον διεφθάρθαι τὴν κρίσιν, ἐκεῖ  δ'   ἔργον ἅμα πάντας ὀργισθῆναι καὶ
[3, 1287]   δὲ τῆς παμβασιλείας καλουμένης ςαὕτη  δ'   ἐστὶ καθ' ἣν ἄρχει πάντων
[3, 1277]   ἀγαθοῦ καὶ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ, πολίτης  δ'   ἐστὶ καὶ ἀρχόμενος, οὐχ
[3, 1286]   ἀπορίας ἐπιδραμεῖν τὰς ἐνούσας. Ἀρχὴ  δ'   ἐστὶ τῆς ζητήσεως αὕτη, πότερον
[3, 1282]   πολιτικὸν ἀγαθὸν τὸ δίκαιον, τοῦτο  δ'   ἐστὶ τὸ κοινῇ συμφέρον, δοκεῖ
[3, 1279]   καὶ πολίτευμα σημαίνει ταὐτόν, πολίτευμα  δ'   ἐστὶ τὸ κύριον τῶν πόλεων,
[3, 1286]   πόλις ἐκ πολλῶν, ὥσπερ  δ'   ἑστίασις συμφορητὸς καλλίων μιᾶς καὶ
[3, 1285]   δὲ ἣν αἰσυμνητείαν προσαγορεύουσιν (αὕτη  δ'   ἐστὶν αἱρετὴ τυραννίς) τετάρτη δ'
[3, 1285]   δευτέρα δ' βαρβαρική ήαὕτη  δ'   ἐστὶν ἐκ γένους ἀρχὴ δεσποτικὴ
[3, 1288]   ὑπὸ τῶν ἀρίστων οἰκονομουμένην, τοιαύτη  δ'   ἐστὶν ἐν συμβέβηκεν
[3, 1282]   ἂν οὕτω λύειν ἱκανῶς· ἄλλη  δ'   ἐστὶν ἐχομένη ταύτης. Δοκεῖ γὰρ
[3, 1276]   τῆς κοινωνίας ἔργον ἐστί, κοινωνία  δ'   ἐστὶν πολιτεία· διὸ τὴν
[3, 1278]   τὸ πολίτευμα τῆς πόλεως, πολίτευμα  δ'   ἐστὶν πολιτεία. Λέγω δ'
[3, 1282]   ἐν τῇ κυριωτάτῃ πασῶν, αὕτη  δ'   ἐστὶν πολιτικὴ δύναμις, ἔστι
[3, 1281]   τῆς νόσου τῆς παρούσης· οὗτος  δ'   ἐστὶν ἰατρός. ~Ὁμοίως δὲ
[3, 1279]   εὔποροι, κύριοι τῆς πόλεως, δημοκρατία  δ'   ἐστὶν ὅταν κύριον τὸ
[3, 1285]   δ' Λακωνικὴ τούτων (αὕτη  δ'   ἐστὶν ὡς εἰπεῖν ἁπλῶς στρατηγία
[3, 1281]   ζωῆς τελείας καὶ αὐτάρκους, ~τοῦτο  δ'   ἐστίν, ὡς φαμέν, τὸ ζῆν
[3, 1276]   καὶ τοὺς μὲν ἕτερον τοὺς  δ'   ἕτερον οἰκῆσαι τόπον. Ταύτην μὲν
[3, 1278]   μὲν πόλεως αὐτὸς τινὸς  δ'   ἕτερος, κἀκεῖνος οὐ πᾶς ἀλλ'
[3, 1283]   οἱ γενναιότεροι τῶν ἀγεννῶν,  δ'   εὐγένεια παρ' ἑκάστοις οἴκοι τίμιος)
[3, 1282]   τοὺς φαύλους τῶν ἐπιεικῶν, αἱ  δ'   εὔθυναι καὶ αἱ τῶν ἀρχῶν
[3, 1277]   εἶναι φρόνιμον. Καὶ τὴν παιδείαν  δ'   εὐθὺς ἑτέραν εἶναι λέγουσί τινες
[3, 1279]   πασῶν τῶν πολιτειῶν, πολιτεία. Συμβαίνει  δ'   εὐλόγως· ἕνα μὲν γὰρ διαφέρειν
[3, 1275]   πρῶτον τὸ δὲ δεύτερον τὸ  δ'   ἐχόμενον, τὸ παράπαν οὐδὲν
[3, 1285]   πρὸς τοὺς θεοὺς κύριος) δευτέρα  δ'   βαρβαρική ήαὕτη δ' ἐστὶν
[3, 1285]   δ' ἐστὶν αἱρετὴ τυραννίς) τετάρτη  δ'   Λακωνικὴ τούτων (αὕτη δ'
[3, 1274]   οἰκούντων ἐστὶ τάξις τις. Ἐπεὶ  δ'   πόλις τῶν συγκειμένων, καθάπερ
[3, 1281]   περὶ τὸ κρίνειν ἐστίν. Ἔχει  δ'   τάξις αὕτη τῆς πολιτείας
[3, 1287]   ἀνὰ μέρος τοίνυν ὡσαύτως. Τοῦτο  δ'   ἤδη νόμος· γὰρ τάξις
[3, 1279]   ἀρετὴν ὀλίγους ἐνδέχεται, πλείους  δ'   ἤδη χαλεπὸν ἠκριβῶσθαι πρὸς πᾶσαν
[3, 1285]   περὶ τοὺς ἡρωικοὺς χρόνους (αὕτη  δ'   ἦν ἑκόντων μέν, ἐπὶ τισὶ
[3, 1285]   καὶ τοῖς παραλαμβάνουσι πάτριοι. Κύριοι  δ'   ἦσαν τῆς τε κατὰ πόλεμον
[3, 1275]   δὲ γέροντες τὰς φονικάς, ἑτέρα  δ'   ἴσως ἀρχή τις ἑτέρας. Οὐ
[3, 1276]   Πελοποννήσῳ περιβαλεῖν ἓν τεῖχος. Τοιαύτη  δ'   ἴσως ἐστὶ καὶ Βαβυλὼν καὶ
[3, 1283]   δ' ὀρθὸν ληπτέον ἴσως· τὸ  δ'   ἴσως ὀρθὸν πρὸς τὸ τῆς
[3, 1282]   χρώμενος αὐτῇ κρινεῖ ῖχρῆται  δ'   οἰκονόμος) καὶ πηδάλιον κυβερνήτης
[3, 1288]   εἰ μὴ τρόπον τινά. Τίς  δ'   τρόπος, λεκτέον· εἴρηται δέ
[3, 1282]   ἄλλους ἐν τοῖς ὁμοίοις. Ἰατρὸς  δ'   τε δημιουργὰς καὶ
[3, 1280]   πλείους, εἶναι ταύτην ὀλιγαρχίαν, ὅπου  δ'   οἱ ἄποροι, δημοκρατίαν, ἀλλὰ συμβαίνει,
[3, 1285]   μὴ πάτριος εἶναι μόνον. Ἦρχον  δ'   οἱ μὲν διὰ βίου τὴν
[3, 1280]   περὶ αὑτῶν κρίσις· σχεδὸν  δ'   οἱ πλεῖστοι φαῦλοι κριταὶ περὶ
[3, 1276]   ὀλιγαρχίας καὶ τῆς τυραννίδος. Ἔοικε  δ'   οἰκεῖος λόγος εἶναι τῆς
[3, 1278]   δ' ἐστὶν πολιτεία. Λέγω  δ'   οἷον ἐν μὲν ταῖς δημοκρατίαις
[3, 1283]   εἶεν ἐν μιᾷ πόλει, ~λέγω  δ'   οἷον οἵ τ' ἀγαθοὶ καὶ
[3, 1279]   συμφέρον τὸ τοῦ μοναρχοῦντος,  δ'   ὀλιγαρχία πρὸς τὸ τῶν εὐπόρων,
[3, 1278]   δημοκρατίαις κύριος δῆμος, οἱ  δ'   ὀλίγοι τοὐναντίον ἐν ταῖς ὀλιγαρχίαις,
[3, 1279]   κυρίους εἶναι τῆς πολιτείας, ὅπου  δ'   ὀλίγον κύριον πλῆθος, ὀλιγαρχίαν εἶναί
[3, 1285]   ἐξόδοις, ἐν χειρὸς νόμῳ. Δηλοῖ  δ'   Ὅμηρος· γὰρ Ἀγαμέμνων κακῶς
[3, 1285]   οἱ μὲν οὐκ ὀμνύοντες οἱ  δ'   ὀμνύοντες· δ' ὅρκος ἦν
[3, 1279]   μὲν εἶναι τῶν εὐπόρων, κρείττους  δ'   ὄντας κυρίους εἶναι τῆς πολιτείας,
[3, 1285]   οὖν εἴδη ταῦτα μοναρχίας, ἕτερον  δ'   ὅπερ ἦν ἐν τοῖς ἀρχαίοις
[3, 1283]   ὅταν συμβαίνῃ τὸ λεχθέν· τὸ  δ'   ὀρθὸν ληπτέον ἴσως· τὸ δ'
[3, 1285]   ὀμνύοντες οἱ δ' ὀμνύοντες·  δ'   ὅρκος ἦν τοῦ σκήπτρου ἐπανάτασις.
[3, 1276]   ἀδίκου καὶ τοῦ ψευδοῦς. Ἐπεὶ  δ'   ὁρῶμεν καὶ ἄρχοντάς τινας ἀδίκως,
[3, 1279]   δεσποτικὴ τῆς πολιτικῆς κοινωνίας, ὀλιγαρχία  δ'   ὅταν ὦσι κύριοι τῆς πολιτείας
[3, 1283]   τρόπον τινὰ δικαίως πάντες, ἁπλῶς  δ'   οὐ πάντες δικαίως· οἱ πλούσιοι
[3, 1285]   τισὶ μὲν συμφέρει τισὶ  δ'   οὐ συμφέρει. Δεῖ δὴ πρῶτον
[3, 1274]   πόλιν πεπραχέναι τὴν πρᾶξιν, οἱ  δ'   οὐ τὴν πόλιν ἀλλὰ τὴν
[3, 1280]   ταῖς πόλεσι κοινωνημάτων ἐστίν. Ὁμοίως  δ'   οὐδ' εἴ τινες οἰκοῖεν χωρὶς
[3, 1283]   πλούτου καὶ τῆς εὐγενείας, συμβάλλονται  δ'   οὐδέν. Ἔτι κατά γε τοῦτον
[3, 1280]   ἄλλων ζῴων ἦν πόλις· νῦν  δ'   οὐκ ἔστι, διὰ τὸ μὴ
[3, 1287]   καὶ συμφέρον ἄλλο ἄλλοις· τυραννικὸν  δ'   οὐκ ἔστι κατὰ φύσιν, οὐδὲ
[3, 1283]   καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον. Ἐπεὶ  δ'   οὔτε πάντων ἴσον ἔχειν δεῖ
[3, 1276]   τοῦ μὲν ἐπιγινομένου νάματος τοῦ  δ'   ὑπεξιόντος, τοὺς μὲν ἀνθρώπους
[3, 1281]   κατὰ πλοῦτον ὑπερέχουσι κατ' ἀρετὴν  δ'   ὑπερεχομένοις. Ὅτι μὲν οὖν πάντες
[3, 1286]   τὸν καθόλου, τοῖς ἄρχουσιν. Κρεῖττον  δ'   μὴ πρόσεστι τὸ παθητικὸν
[3, 1285]   ἦν ἑκόντων μέν, ἐπὶ τισὶ  δ'   ὡρισμένοις· στρατηγός τε γὰρ ἦν
[3, 1278]   τὸν βίον ὑπερβάλῃ λίαν, δῆλον  δ'   ὡς καρτεροῦσι πολλὴν κακοπάθειαν οἱ
[3, 1285]   οἱ ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν κύνας  ἠδ'   οἰωνούς· πὰρ γὰρ ἐμοὶ θάνατος"
[3, 1288]   οὔτε μὴ ἀγαθῶν μὴ ἀγαθόν,  οὐδ'   ἂν κατ' ἀρετὴν ἀμείνων ᾖ,
[3, 1287]   δοκεῖ δύνασθαι διορίζειν νόμος,  οὐδ'   ἄνθρωπος ἂν δύναιτο γνωρίζειν. Ἀλλ'
[3, 1284]   μεθιστάναι τὸν τοιοῦτον· ἀλλὰ μὴν  οὐδ'   ἄρχειν γε τοῦ τοιούτου· παραπλήσιον
[3, 1275]   μὲν οὖν ἂν φαίη τις  οὐδ'   ἄρχοντας εἶναι τοὺς τοιούτους, οὐδὲ
[3, 1284]   τῆς συμμετρίας ἔχειν τὸ ζῷον,  οὐδ'   εἰ διαφέροι τὸ κάλλος, οὔτε
[3, 1280]   τείχεσιν, ὅμως οὐ μία πόλις·  οὐδ'   εἰ πρὸς ἀλλήλους ἐπιγαμίας ποιήσαιντο·
[3, 1280]   πόλεσι κοινωνημάτων ἐστίν. Ὁμοίως δ'  οὐδ'   εἴ τινες οἰκοῖεν χωρὶς μέν,
[3, 1283]   πόλις ἐξ ἀπόρων πάντων, ὥσπερ  οὐδ'   ἐκ δούλων· ἀλλὰ μὴν εἰ
[3, 1275]   ἐνίαις γὰρ οὐκ ἔστι δῆμος,  οὐδ'   ἐκκλησίαν νομίζουσιν ἀλλὰ συγκλήτους, καὶ
[3, 1278]   ἣν εἴπομεν λεκτέον οὐ παντός,  οὐδ'   ἐλευθέρου μόνον, ἀλλ' ὅσοι τῶν
[3, 1282]   ὀρθῶς. Οὐ γὰρ δικαστὴς  οὐδ'   βουλευτὴς οὐδ' ἐκκλησιαστὴς
[3, 1282]   δικαστὴς οὐδ' βουλευτὴς  οὐδ'   ἐκκλησιαστὴς ἄρχων ἐστίν, ἀλλὰ
[3, 1278]   οἱ δοῦλοι τῶν εἰρημένων οὐδέν,  οὐδ'   οἱ ἀπελεύθεροι. Τοῦτο γὰρ ἀληθές,
[3, 1278]   οὐκ ἂν εἴη πόλις, ἐπεὶ  οὐδ'   οἱ παῖδες ὡσαύτως πολῖται καὶ
[3, 1275]   καὶ δοῦλοι κοινωνοῦσι τῆς οἰκήσεωσσ,  οὐδ'   οἱ τῶν δικαίων μετέχοντες οὕτως
[3, 1280]   δεῖ φροντίζουσιν ἅτεροι τοὺς ἑτέρους,  οὐδ'   ὅπως μηδεὶς ἄδικος ἔσται τῶν
[3, 1288]   Οὔτε γὰρ κτείνειν φυγαδεύειν  οὐδ'   ὀστρακίζειν δή που τὸν τοιοῦτον
[3, 1280]   τοιούτων, οἷον ἀλλαγῆς καὶ συμμαχίας,  οὐδ'   οὕτω πω πόλις. Διὰ τίνα
[3, 1280]   βοηθοῦντες ἐπὶ τοὺς ἀδικοῦντας μόνον,  οὐδ'   οὕτως ἂν εἶναι δόξειεν πόλις
[3, 1280]   εἴπερ ἔσται πόλις, οὐ μὴν  οὐδ'   ὑπαρχόντων τούτων ἁπάντων ἤδη πόλις,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 30/05/2006