Livre, Pages |
[3, 1285] |
ἦν·
λέγει
γοῦν
Ὃν
δέ
|
κ' |
ἐγὼν
ἀπάνευθε
μάχης
οὔ
οἱ |
[3, 1283] |
ἔτι
διότι
βελτίους
εἰκὸς
τοὺς
|
ἐκ |
βελτιόνων,
εὐγένεια
γάρ
ἐστιν
ἀρετὴ |
[3, 1282] |
δικαίως
κύριον
μειζόνων
τὸ
πλῆθος·
|
ἐκ |
γὰρ
πολλῶν
ὁ
δῆμος
καὶ |
[3, 1285] |
ἡ
βαρβαρική
ήαὕτη
δ'
ἐστὶν
|
ἐκ |
γένους
ἀρχὴ
δεσποτικὴ
κατὰ
νόμονν, |
[3, 1286] |
ἔντιμον
γὰρ
ἐποίησαν
τὸν
πλοῦτον.
|
Ἐκ |
δὲ
τούτων
πρῶτον
εἰς
τυραννίδας |
[3, 1286] |
τούτων
πρῶτον
εἰς
τυραννίδας
μετέβαλλον,
|
ἐκ |
δὲ
τῶν
τυραννίδων
εἰς
δημοκρατίαν· |
[3, 1277] |
ἀνδρὸς
καὶ
γυναικός,
καὶ
κτῆσις
|
ἐκ |
δεσπότου
καὶ
δούλου,
τὸν
αὐτὸν |
[3, 1278] |
ὄχλου
κατὰ
μικρὸν
παραιροῦνται
τοὺς
|
ἐκ |
δούλου
πρῶτον
ἢ
δούλης,
εἶτα |
[3, 1283] |
ἐξ
ἀπόρων
πάντων,
ὥσπερ
οὐδ'
|
ἐκ |
δούλων·
ἀλλὰ
μὴν
εἰ
δεῖ |
[3, 1277] |
ψυχῆς
καὶ
σώματος,
καὶ
ψυχὴ
|
ἐκ |
λόγου
καὶ
ὀρέξεως,
καὶ
οἰκία |
[3, 1281] |
οἷον
τὰ
συμφορητὰ
δεῖπνα
τῶν
|
ἐκ |
μιᾶς
δαπάνης
χορηγηθέντων·
πολλῶν
γὰρ |
[3, 1278] |
ξένων
ὁ
νόμος·
ὁ
γὰρ
|
ἐκ |
πολίτιδος
ἔν
τισι
δημοκρατίαις
πολίτης |
[3, 1275] |
ἐφαρμόττειν
τὸ
ἐκ
πολίτου
ἢ
|
ἐκ |
πολίτιδος
ἐπὶ
τῶν
πρώτων
οἰκησάντων |
[3, 1275] |
γὰρ
οὐδὲ
δυνατὸν
ἐφαρμόττειν
τὸ
|
ἐκ |
πολίτου
ἢ
ἐκ
πολίτιδος
ἐπὶ |
[3, 1274] |
τῶν
ὅλων
μὲν
συνεστώτων
δ'
|
ἐκ |
πολλῶν
μορίων,
δῆλον
ὅτι
πρότερον |
[3, 1286] |
χείρων·
ἀλλ'
ἐστὶν
ἡ
πόλις
|
ἐκ |
πολλῶν,
ὥσπερ
δ'
ἑστίασις
συμφορητὸς |
[3, 1279] |
ἀπὸ
τῶν
κοινῶν
καὶ
τὰς
|
ἐκ |
τῆς
ἀρχῆς
βούλονται
συνεχῶς
ἄρχειν, |
[3, 1276] |
πολιτείας
ταύτης
πράξεις
καὶ
τὰς
|
ἐκ |
τῆς
ὀλιγαρχίας
καὶ
τῆς
τυραννίδος. |
[3, 1284] |
πολιτικὴν
ἰσχὺν
ὠστράκιζον
καὶ
μεθίστασαν
|
ἐκ |
τῆς
πόλεως
χρόνους
ὡρισμένους.
Μυθολογεῖται |
[3, 1277] |
ἁπλῶς
οὐχ
ἡ
αὐτή,
φανερὸν
|
ἐκ |
τούτων·
ἀλλ'
ἆρα
ἔσται
τινὸς |
[3, 1278] |
οὖν
εἴδη
πλείω
πολίτου,
φανερὸν
|
ἐκ |
τούτων,
καὶ
ὅτι
λέγεται
μάλιστα |
[3, 1277] |
αὐτὴ
καὶ
πῶς
ἑτέρα,
φανερὸν
|
ἐκ |
τούτων.
Περὶ
δὲ
τὸν
πολίτην |
[3, 1275] |
μὲν
οὖν
ἐστιν
ὁ
πολίτης,
|
ἐκ |
τούτων
φανερόν·
ᾧ
γὰρ
ἐξουσία |
[3, 1287] |
διαφθείρειν
διὰ
κέρδος,
τότε
τὴν
|
ἐκ |
τῶν
γραμμάτων
θεραπείαν
ζητήσαιεν
ἂν |
[3, 1288] |
γὰρ
γίνεται
παρὰ
φύσιν.
~Ἀλλ'
|
ἐκ |
τῶν
εἰρημένων
γε
φανερὸν
ὡς |
[3, 1281] |
τι
τοῦ
δικαίου
λέγουσι,
φανερὸν
|
ἐκ |
τῶν
εἰρημένων.
Ἔχει
δ'
ἀπορίαν |
[3, 1278] |
ἐστι
καὶ
πολίτης
σπουδαῖος,
δῆλον
|
ἐκ |
τῶν
εἰρημένων,
ὅτι
τινὸς
μὲν |
[3, 1277] |
ἡ
πόλις,
ὥσπερ
ζῷον
εὐθὺς
|
ἐκ |
ψυχῆς
καὶ
σώματος,
καὶ
ψυχὴ |
[3, 1281] |
διανέμωνται
τὰ
τῶν
πλουσίων,
τοῦτ'
|
οὐκ |
ἄδικόν
ἐστιν;
Ἔδοξε
γὰρ
νὴ |
[3, 1276] |
γέ
φασιν
ἑαλωκυίας
τρίτην
ἡμέραν
|
οὐκ |
αἰσθέσθαι
τι
μέρος
τῆς
πόλεως. |
[3, 1287] |
οὐδεὶς
ἀμφισβητεῖ
περὶ
τούτων
ὡς
|
οὐκ |
ἂν
ἄριστα
ὁ
νόμος
ἄρξειε |
[3, 1277] |
τὴν
δὲ
τοῦ
πολίτου
ἄμφω,
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
ἄμφω
ἐπαινετὰ
ὁμοίως. |
[3, 1277] |
ὁμοίους
εἶναι
πάντας
τοὺς
πολίτας,
|
~οὐκ |
ἂν
εἴη
μία
ἀρετὴ
πολίτου |
[3, 1278] |
πάντας
θετέον
πολίτας
ὧν
ἄνευ
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
πόλις,
ἐπεὶ
οὐδ' |
[3, 1282] |
κατὰ
μὲν
τοῦτον
τὸν
λόγον
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
τὸ
πλῆθος
ποιητέον |
[3, 1279] |
κύριον
πλῆθος,
ὀλιγαρχίαν
εἶναί
φασιν
|
οὐκ |
ἂν
καλῶς
δόξειεν
διωρίσθαι
περὶ |
[3, 1277] |
ἃ
ποιεῖν
ἐπίστασθαι
τὸν
ἄρχοντα
|
οὐκ |
ἀναγκαῖον,
ἀλλὰ
χρῆσθαι
μᾶλλον·
θάτερον |
[3, 1287] |
τοίνυν
τοῦτό
γ'
ἀντιλέγουσιν,
ὡς
|
οὐκ |
ἀναγκαῖον
ἄνθρωπον
εἶναι
τὸν
κρινοῦντα |
[3, 1277] |
καὶ
φρόνιμον,
τὸν
δὲ
πολίτην
|
οὐκ |
ἀναγκαῖον
εἶναι
φρόνιμον.
Καὶ
τὴν |
[3, 1281] |
αὐτοὺς
τῶν
ἀρχῶν
τῶν
μεγίστων
|
οὐκ |
ἀσφαλές
(διά
τε
γὰρ
ἀδικίαν |
[3, 1284] |
τοιούτῳ
τινὶ
διορθώματι
διορθοῦν.
Ὅπερ
|
οὐκ |
ἐγίγνετο
περὶ
τὰς
πόλεις·
οὐ |
[3, 1278] |
δεόμενοι
τῆς
παρὰ
ἀλλήλων
βοηθείας
|
οὐκ |
ἔλαττον
ὀρέγονται
τοῦ
συζῆν·
οὐ |
[3, 1278] |
δὲ
ταῖς
ὀλιγαρχίαις
θῆτα
μὲν
|
οὐκ |
ἐνδέχεται
εἶναι
πολίτην
(ἀπὸ
τιμημάτων |
[3, 1276] |
πλείω
πολιτείας
εἴδη,
δῆλον
ὡς
|
οὐκ |
ἐνδέχεται
τοῦ
σπουδαίου
πολίτου
μίαν |
[3, 1275] |
μὲν
ὅλως
δὶς
τὸν
αὐτὸν
|
οὐκ |
ἔξεστιν
ἄρχειν,
ἢ
διὰ
τινῶν |
[3, 1277] |
πεινῆν
ὅτε
μὴ
τυραννοῖ,
ὡς
|
οὐκ |
ἐπιστάμενος
ἰδιώτης
εἶναι.
Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 1283] |
ἔσται
τίνας
ἄρχειν
δεῖ,
ἢ
|
οὐκ |
ἔσται;
Καθ'
ἑκάστην
μὲν
οὖν |
[3, 1280] |
ζωῆς
τελείας
χάριν
καὶ
αὐτάρκους.
|
Οὐκ |
ἔσται
μέντοι
τοῦτο
μὴ
τὸν |
[3, 1285] |
βασιλεία
μάλιστα
τῶν
κατὰ
νόμον,
|
οὐκ |
ἔστι
δὲ
κυρία
πάντων,
ἀλλ' |
[3, 1275] |
μὴν
ἀναγκαῖον.
Ἐν
ἐνίαις
γὰρ
|
οὐκ |
ἔστι
δῆμος,
οὐδ'
ἐκκλησίαν
νομίζουσιν |
[3, 1280] |
ζῴων
ἦν
πόλις·
νῦν
δ'
|
οὐκ |
ἔστι,
διὰ
τὸ
μὴ
μετέχειν |
[3, 1287] |
συμφέρον
ἄλλο
ἄλλοις·
τυραννικὸν
δ'
|
οὐκ |
ἔστι
κατὰ
φύσιν,
οὐδὲ
τῶν |
[3, 1280] |
Φανερὸν
τοίνυν
ὅτι
ἡ
πόλις
|
οὐκ |
ἔστι
κοινωνία
τόπου,
καὶ
τοῦ |
[3, 1284] |
δυνάμει,
κατὰ
δὲ
τῶν
τοιούτων
|
οὐκ |
ἔστι
νόμος·
αὐτοὶ
γάρ
εἰσι |
[3, 1275] |
πολίτης
ὢν
ἐν
ὀλιγαρχίᾳ
πολλάκις
|
οὐκ |
ἔστι
πολίτης.
Τοὺς
μὲν
οὖν |
[3, 1277] |
τῶν
ἀρχόντων,
ἀρχομένου
δέ
γε
|
οὐκ |
ἔστιν
ἀρετὴ
φρόνησις,
ἀλλὰ
δόξα |
[3, 1287] |
γὰρ
κατὰ
νόμον
λεγόμενος
βασιλεὺς
|
οὐκ |
ἔστιν
εἶδος,
καθάπερ
εἴπομεν,
πολιτείας |
[3, 1277] |
λέγεται
καὶ
τοῦτο
καλῶς,
ὡς
|
οὐκ |
ἔστιν
εὖ
ἄρξαι
μὴ
ἀρχθέντα. |
[3, 1286] |
αὑτοῦ
κινδύνῳ)
Φανερὸν
τοίνυν
ὡς
|
οὐκ |
ἔστιν
ἡ
κατὰ
γράμματα
καὶ |
[3, 1286] |
κύριος
ὢν
τοῖς
τέκνοις.
Ἀλλ'
|
οὐκ |
ἔτι
τοῦτο
ῥᾴδιον
πιστεῦσαι·
χαλεπὸν |
[3, 1281] |
ἀρχόντων,
ἄρχειν
δὲ
κατὰ
μόνας
|
οὐκ |
ἐῶσιν.
Πάντες
μὲν
γὰρ
ἔχουσι |
[3, 1285] |
Τοῦτο
δ'
ἐποίουν
οἱ
μὲν
|
οὐκ |
ὀμνύοντες
οἱ
δ'
ὀμνύοντες·
ὁ |