Livre, Pages
[3, 1280]	ὅπου ἂν ἄρχωσι διὰ πλοῦτον,	ἄν	τ' ἐλάττους ἄν τε πλείους,
[3, 1282]	κειμένους ὀρθῶς, τὸν ἄρχοντα δέ,	ἄν	τε εἷς ἄν τε πλείους
[3, 1280]	διὰ πλοῦτον, ἄν τ' ἐλάττους	ἄν	τε πλείους, εἶναι ταύτην ὀλιγαρχίαν,
[3, 1282]	ἄρχοντα δέ, ἄν τε εἷς	ἄν	τε πλείους ὦσι, περὶ τούτων
[3, 1288]	γίνεται σπουδαῖος καὶ πόλιν συστήσειεν	ἄν	τις ἀριστοκρατουμένην ἢ βασιλευομένην, ~ὥστ'
[3, 1284]	καὶ πλούτου καὶ πολυφιλίας, ἀλλὰ	ἄν	τις γένηται διαφέρων κατ' ἀρετήν,
[3, 1281]	τὴν πρότερον εἰρημένην ἀπορίαν λύσειεν	ἄν	τις διὰ τούτων καὶ τὴν
[3, 1283]	καὶ ἡ ἀρετὴ μάλιστα δικαίως	ἂν	ἀμφισβητοίησαν, καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον.
[3, 1287]	ἀμφισβητεῖ περὶ τούτων ὡς οὐκ	ἂν	ἄριστα ὁ νόμος ἄρξειε καὶ
[3, 1280]	ἐστιν, ~καὶ ἀναγκαῖον μέν, ὅπου	ἂν	ἄρχωσι διὰ πλοῦτον, ἄν τ'
[3, 1284]	ποιεῖν; Οὐ γὰρ δὴ φαῖεν	ἂν	δεῖν ἐκβάλλειν καὶ μεθιστάναι τὸν
[3, 1283]	κρείττους ὦσι τῶν ἄλλων, τούτους	ἂν	δέοι κυρίους εἶναι μᾶλλον ἢ
[3, 1281]	οἱ πλείους τὰ τῶν ἐλαττόνων	ἂν	διανέμωνται, φανερὸν ὅτι φθείρουσι τὴν
[3, 1282]	περὶ τὴν αἵρεσιν τὸν αὐτὸν	ἂν	δόξειεν ἔχειν τρόπον. Καὶ γὰρ
[3, 1287]	δ' ἐπανορθοῦσθαι δίδωσιν ὅ τι	ἂν	δόξῃ πειρωμένοις ἄμεινον εἶναι τῶν
[3, 1280]	τοῦ εὖ ζῆν (καὶ γὰρ	ἂν	δούλων καὶ τῶν ἄλλων ζῴων
[3, 1287]	διορίζειν ὁ νόμος, οὐδ' ἄνθρωπος	ἂν	δύναιτο γνωρίζειν. Ἀλλ' ἐπίτηδες παιδεύσας
[3, 1276]	ἄλλην κοινωνίαν καὶ σύνθεσιν ἑτέραν,	ἂν	εἶδος ἕτερον ᾖ τῆς συνθέσεως,
[3, 1277]	δὲ τοῦ πολίτου ἄμφω, οὐκ	ἂν	εἴη ἄμφω ἐπαινετὰ ὁμοίως. Ἐπεὶ
[3, 1277]	εἶναι πάντας τοὺς πολίτας, ~οὐκ	ἂν	εἴη μία ἀρετὴ πολίτου καὶ
[3, 1284]	εἰσι νόμος. Καὶ γὰρ γελοῖος	ἂν	εἴη νομοθετεῖν τις πειρώμενος κατ'
[3, 1283]	καὶ τίμημα φέροντας, οὐ γὰρ	ἂν	εἴη πόλις ἐξ ἀπόρων πάντων,
[3, 1278]	θετέον πολίτας ὧν ἄνευ οὐκ	ἂν	εἴη πόλις, ἐπεὶ οὐδ' οἱ
[3, 1277]	ἀρχόμενος, οὐχ ἡ αὐτὴ ἁπλῶς	ἂν	εἴη πολίτου καὶ ἀνδρός, τινὸς
[3, 1283]	λόγον πᾶν ἀγαθὸν πρὸς πᾶν	ἂν	εἴη συμβλητόν. Εἰ γὰρ μᾶλλον
[3, 1286]	δὲ τοῦ ἑνὸς βασιλείαν, αἱρετώτερον	ἂν	εἴη ταῖς πόλεσιν ἀριστοκρατία βασιλείας,
[3, 1282]	μὲν τοῦτον τὸν λόγον οὐκ	ἂν	εἴη τὸ πλῆθος ποιητέον κύριον
[3, 1277]	δὲ δῆλον ὅτι οὐ μία	ἂν	εἴη τοῦ ἀγαθοῦ ἀρετή, οἷον
[3, 1277]	σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία δόξαι γὰρ	ἂν	εἶναι δειλὸς ἀνήρ, εἰ οὕτως
[3, 1287]	νόμου καλῶς, ἄτοπον τ' ἴσως	ἂν	εἶναι δόξειεν εἰ βέλτιον ἴδοι
[3, 1280]	τοὺς ἀδικοῦντας μόνον, οὐδ' οὕτως	ἂν	εἶναι δόξειεν πόλις τοῖς ἀκριβῶς
[3, 1275]	μετέχοντας. Ὁ μὲν οὖν μάλιστ'	ἂν	ἐφαρμόσας πολίτης ἐπὶ πάντας τοὺς
[3, 1283]	οὖν τὸ πόλιν εἶναι δόξειεν	ἂν	ἢ πάντα ἢ ἔνιά γε
[3, 1286]	χωρὶς δυνάμεως οὔσης τῆς ἀρχῆς,	ἂν	ᾖ λαβεῖν πλείους ὁμοίους. Καὶ
[3, 1276]	τὸν αὐτὸν τόπον, πότερον ἕως	ἂν	ᾖ τὸ γένος ταὐτὸ τῶν
[3, 1282]	διά τε τὸν πάλαι λόγον,	ἂν	ᾖ τὸ πλῆθος μὴ λίαν
[3, 1280]	ὁ τῶν ὀλιγαρχικῶν λόγος δόξειεν	ἂν	ἰσχύειν (οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον
[3, 1284]	πειρώμενος κατ' αὐτῶν. Λέγοιεν γὰρ	ἂν	ἴσως ἅπερ Ἀντισθένης ἔφη τοὺς
[3, 1276]	τῆς πολιτείας ἀναγκαῖον εἶναι δόξειεν	ἂν	καὶ τὴν πόλιν εἶναι μὴ
[3, 1279]	πλῆθος, ὀλιγαρχίαν εἶναί φασιν οὐκ	ἂν	καλῶς δόξειεν διωρίσθαι περὶ τῶν
[3, 1288]	μὴ ἀγαθῶν μὴ ἀγαθόν, οὐδ'	ἂν	κατ' ἀρετὴν ἀμείνων ᾖ, εἰ
[3, 1280]	λέγειν ἁπλῶς. Οἱ μὲν γὰρ	ἂν	κατά τι ἄνισοι ὦσιν, οἷον
[3, 1280]	οἴονται ἄνισοι εἶναι, οἱ δ'	ἂν	κατά τι ἴσοι, οἷον ἐλευθερίᾳ,
[3, 1277]	ἐπίστασθαι καὶ μετέχειν ἀμφοῖν. Κἀντεῦθεν	ἂν	κατίδοι τις. Ἔστι γὰρ ἀρχὴ
[3, 1282]	μόνον ὁ ποιήσας οὔτ' ἄριστ'	ἂν	κρίνειεν, ὅσων τἆργα γινώσκουσι καὶ
[3, 1283]	καὶ τοὺς κατὰ πλοῦτον, ἔχοιεν	ἂν	λέγειν τὰ πλήθη λόγον τινὰ
[3, 1281]	ἀρίστους μὲν ὀλίγους δέ, δόξειεν	ἂν	λύεσθαι καί τιν' ἔχειν ἀπορίαν,
[3, 1282]	ἀπὸ μεγάλων. Ὁμοίως δή τις	ἂν	λύσειε καὶ ταύτην τὴν ἀπορίαν.
[3, 1287]	ἐκ τῶν γραμμάτων θεραπείαν ζητήσαιεν	ἂν	μᾶλλον. ~Ἀλλὰ μὴν εἰσάγονταί γ'
[3, 1278]	κατὰ τὸ ζῆν αὐτὸ μόνον·	ἂν	μὴ τοῖς χαλεποῖς κατὰ τὸν
[3, 1281]	ἔχειν φαίνεται δυσκολίαν. Τί γάρ;	Ἂν	οἱ πένητες διὰ τὸ πλείους
[3, 1276]	αὐτῶν φθόγγων ἑτέραν εἶναι λέγομεν,	ἂν	ὁτὲ μὲν ᾖ Δώριος ὁτὲ
[3, 1283]	τῶν πολιτικῶν τιμῶν. Δόξαιεν γὰρ	ἂν	οὐδὲν λέγειν δίκαιον οἱ διὰ
[3, 1281]	συμβαίνοντα πάθη περὶ τὴν ψυχήν.	Ἂν	οὖν ᾖ νόμος μὲν ὀλιγαρχικὸς
[3, 1281]	δίκαιον ἄρχειν καὶ τοὺς πλουσίους;	Ἂν	οὖν κἀκεῖνοι ταῦτα ποιῶσι καὶ
[3, 1282]	τὴν ἀπορίαν τάχα δόξειέ τις	ἂν	οὕτω λύειν ἱκανῶς· ἄλλη δ'
[3, 1279]	ἄρχουσι νοσακεροῖς οὖσιν. Καὶ γὰρ	ἂν	οὕτως ἴσως ἐδίωκον τὰς ἀρχάς.
[3, 1276]	δὴ τοῖς τείχεσιν· εἴη γὰρ	ἂν	Πελοποννήσῳ περιβαλεῖν ἓν τεῖχος. Τοιαύτη
[3, 1280]	σύμβολα πρὸς ἀλλήλους, ὡς μιᾶς	ἂν	πολῖται πόλεως ἦσαν· εἰσὶ γοῦν
[3, 1284]	τοιαύτης ἰατρείας· δεύτερος δὲ πλοῦς,	ἂν	συμβῇ, πειρᾶσθαι τοιούτῳ τινὶ διορθώματι
[3, 1283]	ὑπερέχει ὅλως ἀρετὴ μεγέθους, εἴη	ἂν	συμβλητὰ πάντα. Τοσόνδε γὰρ μέγεθος
[3, 1281]	πλείους. Ἀλλ' ἴσως φαίη τις	ἂν	τὸ κύριον ὅλως ἄνθρωπον εἶναι
[3, 1283]	τὸ τὶ μέγεθος, καὶ ὅλως	ἂν	τὸ μέγεθος ἐνάμιλλον εἴη καὶ
[3, 1284]	ἐπιστημῶν· οὔτε γὰρ γραφεὺς ἐάσειεν	ἂν	τὸν ὑπερβάλλοντα πόδα τῆς συμμετρίας
[3, 1281]	ἀπορίαν πρώτην μὲν ὅτι δόξειεν	ἂν	τοῦ αὐτοῦ εἶναι τὸ κρῖναι
[3, 1280]	χρῆσιν τὴν πρὸς ἀλλήλουσκαὶ γὰρ	ἂν	Τυρρηνοὶ καὶ Καρχηδόνιοι, καὶ πάντες
[3, 1282]	καὶ φιλοσοφίαν πολιτικήν. Ἴσως γὰρ	ἂν	φαίη τις κατὰ παντὸς ὑπεροχὴν
[3, 1275]	ὁ ἐκκλησιαστής. Τάχα μὲν οὖν	ἂν	φαίη τις οὐδ' ἄρχοντας εἶναι
[3, 1286]	τοῦτ' ἔχειν πᾶσαν. Ἀλλ' ἴσως	ἂν	φαίη τις ὡς ἀντὶ τούτου
[3, 1286]	τετρήμερον κινεῖν ἔξεστι τοῖς ἰατροῖς,	ἐὰν	δὲ πρότερον, ἐπὶ τῷ αὑτοῦ
[3, 1287]	(ἐν πάσαις γὰρ ὑπάρχειν ἐνδέχεται	στρατηγίαν	ἀίδιον, οἷον ἐν δημοκρατίᾳ καὶ
[3, 1282]	τὸ κάλλος) καὶ κατὰ τὴν	ἀναλογίαν	ὑπερέχουσι πλέον τῆς αὐλητικῆς ἢ
[3, 1277]	ἀναγκαῖον εἶναι φρόνιμον. Καὶ τὴν	παιδείαν	δ' εὐθὺς ἑτέραν εἶναι λέγουσί
[3, 1277]	δεῖ, ὡς οὖσάν τινα ἄρχοντος	παιδείαν.	Εἰ δὲ ἡ αὐτὴ ἀρετὴ
[3, 1278]	Οὐ μὴν ἀλλ' ἐπεὶ δι'	ἔνδειαν	τῶν γνησίων πολιτῶν ποιοῦνται πολίτας
[3, 1286]	γὰρ εἰς ἐλάττους ἄγοντες δι'	αἰσχροκέρδειαν	ἰσχυρότερον τὸ πλῆθος κατέστησαν, ὥστ'
[3, 1278]	δῆλον δ' ὡς καρτεροῦσι πολλὴν	κακοπάθειαν	οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων γλιχόμενοι
[3, 1279]	ἀλλὰ δηλοῦν τὴν περὶ ἕκαστον	ἀλήθειαν.	Ἔστι δὲ τυραννὶς μὲν μοναρχία,
[3, 1281]	ἔχειν ἀπορίαν, τάχα δὲ κἂν	ἀλήθειαν.	Τοὺς γὰρ πολλούς, ὧν ἕκαστός
[3, 1278]	γὰρ δεσποτεία, καίπερ ὄντος κατ'	ἀλήθειαν	τῷ τε φύσει δούλῳ καὶ
[3, 1275]	τῶν τοιούτων πλῆθος ἱκανὸν πρὸς	αὐτάρκειαν	ζωῆς, ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν. Ὁρίζονται
[3, 1276]	κατὰ μίαν ἀρετὴν εἶναι τὴν	τελείαν.	Ὅτι μὲν οὖν ἐνδέχεται πολίτην
[3, 1276]	πολίτου μίαν ἀρετὴν εἶναι, τὴν	τελείαν·	τὸν δ' ἀγαθὸν ἄνδρα φαμὲν
[3, 1286]	θετέον, τὴν δὲ τοῦ ἑνὸς	βασιλείαν,	αἱρετώτερον ἂν εἴη ταῖς πόλεσιν
[3, 1285]	ὅπου δ' ἄξιον εἰπεῖν εἶναι	βασιλείαν,	ἐν τοῖς ὑπερορίοις τῶν πολεμικῶν
[3, 1287]	οὖν οἱ διαμφισβητοῦντες πρὸς τὴν	βασιλείαν	λέγουσι, σχεδὸν ταῦτ' ἐστίν. Ἀλλ'
[3, 1279]	πρὸς τὸ κοινὸν ἀποβλέπουσαν συμφέρον	βασιλείαν,	τὴν δὲ τῶν ὀλίγων μὲν
[3, 1282]	αὐλητικήν, πολὺ δ' ἐλλείπων κατ'	εὐγένειαν	ἢ κάλλος, εἰ καὶ μεῖζον
[3, 1282]	αὐλητικῆς (λέγω δὲ τήν τ'	εὐγένειαν	καὶ τὸ κάλλος) καὶ κατὰ
[3, 1287]	τότε τὴν ἐκ τῶν γραμμάτων	θεραπείαν	ζητήσαιεν ἂν μᾶλλον. ~Ἀλλὰ μὴν
[3, 1287]	ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς πολλὰ πρὸς	ἐπήρειαν	καὶ χάριν εἰώθασι πράττειν, ἐπεὶ
[3, 1274]	τοῦ νομοθέτου πᾶσαν ὁρῶμεν τὴν	πραγματείαν	οὖσαν περὶ πόλιν, ἡ δὲ
[3, 1285]	κατὰ νόμονν, τρίτη δὲ ἣν	αἰσυμνητείαν	προσαγορεύουσιν (αὕτη δ' ἐστὶν αἱρετὴ
[3, 1276]	τὴν αὐτὴν πόλιν εἰς τὴν	πολιτείαν	βλέποντας· ὄνομα δὲ καλεῖν ἕτερον
[3, 1275]	ἀναγκαῖον εἶναι τὸν καθ' ἑκάστην	πολιτείαν.	Διόπερ ὁ λεχθεὶς ἐν μὲν
[3, 1276]	εἶναι τοῦ πολίτου πρὸς τὴν	πολιτείαν.	Εἴπερ οὖν ἔστι πλείω πολιτείας
[3, 1278]	ταῖς ὀλιγαρχίαις, φαμὲν δὲ καὶ	πολιτείαν	ἑτέραν εἶναι τούτων. Τὸν αὐτὸν
[3, 1286]	ἴσως οὐδὲ ῥᾴδιον ἔτι γίγνεσθαι	πολιτείαν	ἑτέραν παρὰ δημοκρατίαν. Εἰ δὲ
[3, 1284]	ἄρχεσθαί ἐστι, ~καθ' ἑκάστην δὲ	πολιτείαν	ἕτερος, πρὸς δὲ τὴν ἀρίστην
[3, 1278]	ταῦτα σκεπτέον, πότερον μίαν θετέον	πολιτείαν	ἢ πλείους, κἂν εἰ πλείους,
[3, 1276]	διαλύειν, ὅταν εἰς ἑτέραν μεταβάλῃ	πολιτείαν	ἡ πόλις, λόγος ἕτερος. Τῶν
[3, 1286]	ἀλλ' ἐζήτουν κοινόν τι καὶ	πολιτείαν	καθίστασαν. Ἐπεὶ δὲ χείρους γιγνόμενοι
[3, 1282]	φανερόν, ὅτι δεῖ πρὸς τὴν	πολιτείαν	κεῖσθαι τοὺς νόμους. Ἀλλὰ μὴν
[3, 1279]	γίγνεται· διόπερ κατὰ ταύτην τὴν	πολιτείαν	κυριώτατον τὸ προπολεμοῦν καὶ μετέχουσιν
[3, 1283]	ἔσται; Καθ' ἑκάστην μὲν οὖν	πολιτείαν	τῶν εἰρημένων ἀναμφισβήτητος ἡ κρίσις
[3, 1284]	ἐξ ἀρχῆς οὕτω συστῆσαι τὴν	πολιτείαν	ὥστε μὴ δεῖσθαι τοιαύτης ἰατρείας·
[3, 1278]	φθειρομένου τοῦ δούλου σῴζεσθαι τὴν	δεσποτείαν.	Ἡ δὲ τέκνων ἀρχὴ καὶ
[3, 1281]	οὐκ ἀσφαλές (διά τε γὰρ	ἀδικίαν	καὶ δι' ἀφροσύνην τὰ μὲν
[3, 1281]	τῷ κυρίῳ δικαίως. Τὴν οὖν	ἀδικίαν	τί χρὴ λέγειν τὴν ἐσχάτην;
[3, 1275]	καὶ παῖδας τοὺς μήπω δι'	ἡλικίαν	ἐγγεγραμμένους καὶ τοὺς γέροντας τοὺς
[3, 1282]	μὴ ἔχοντες τὴν τέχνην, οἷον	οἰκίαν	οὐ μόνον ἐστὶ γνῶναι τοῦ
[3, 1275]	πως πολίτας, οὐχ ἁπλῶς δὲ	λίαν	ἀλλὰ προστιθέντας τοὺς μὲν ἀτελεῖς
[3, 1282]	ἂν ᾖ τὸ πλῆθος μὴ	λίαν	ἀνδραποδῶδες (ἔσται γὰρ ἕκαστος μὲν
[3, 1278]	χαλεποῖς κατὰ τὸν βίον ὑπερβάλῃ	λίαν,	δῆλον δ' ὡς καρτεροῦσι πολλὴν
[3, 1287]	Οἱ μὲν γὰρ οὐδὲν διὰ	φιλίαν	παρὰ τὸν λόγον ποιοῦσιν, ἀλλ'
[3, 1284]	ὑπερέχειν δυνάμει διὰ πλοῦτον ἢ	πολυφιλίαν	ἤ τινα ἄλλην πολιτικὴν ἰσχὺν
[3, 1281]	Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ἔχειν φαίνεται	δυσκολίαν.	Τί γάρ; Ἂν οἱ πένητες
[3, 1284]	τυραννίδα καὶ τὴν Περιάνδρου Θρασυβούλῳ	συμβουλίαν	οὐχ ἁπλῶς οἰητέον ὀρθῶς ἐπιτιμᾶν
[3, 1276]	δ' ἀγαθὸν ἄνδρα φαμὲν κατὰ	μίαν	ἀρετὴν εἶναι τὴν τελείαν. Ὅτι
[3, 1276]	οὐκ ἐνδέχεται τοῦ σπουδαίου πολίτου	μίαν	ἀρετὴν εἶναι, τὴν τελείαν· τὸν
[3, 1285]	φαμὲν γὰρ τῶν ὀρθῶν πολιτειῶν	μίαν	εἶναι ταύτην. Σκεπτέον δὲ πότερον
[3, 1276]	κατοικούντων ἀνθρώπων πότε δεῖ νομίζειν	μίαν	εἶναι τὴν πόλιν; Οὐ γὰρ
[3, 1277]	ἀνομοίων συνέστηκεν εἰδῶν, ἀνάγκη μὴ	μίαν	εἶναι τὴν τῶν πολιτῶν πάντων
[3, 1278]	τὸ μετὰ ταῦτα σκεπτέον, πότερον	μίαν	θετέον πολιτείαν ἢ πλείους, κἂν
[3, 1280]	τῶν ἑκατὸν μνῶν τὸν εἰσενέγκαντα	μίαν	μνᾶν τῷ δόντι τὸ λοιπὸν
[3, 1280]	τὰς συνθήκας μηδὲ μοχθηρίαν ἕξει	μηδεμίαν,	ἀλλὰ μόνον ὅπως μηδὲν ἀδικήσουσιν
[3, 1285]	τοῖς ὑπερορίοις τῶν πολεμικῶν τὴν	ἡγεμονίαν	μόνον εἶχον. Βασιλείας μὲν οὖν
[3, 1288]	γένος ὑπερέχον κατ' ἀρετὴν πρὸς	ἡγεμονίαν	πολιτικήν, ἀριστοκρατικὸν δὲ ὃ πέφυκε
[3, 1276]	ἕτερον ᾖ τῆς συνθέσεως, οἷον	ἁρμονίαν	τῶν αὐτῶν φθόγγων ἑτέραν εἶναι
[3, 1281]	χάριν θετέον εἶναι τὴν πολιτικὴν	κοινωνίαν	ἀλλ' οὐ τοῦ συζῆν. Διόπερ
[3, 1278]	αὐτοῦ καὶ συνέχουσι τὴν πολιτικὴν	κοινωνίαν,	ἴσως γὰρ ἔνεστί τι τοῦ
[3, 1276]	ὁμοίως δὲ καὶ πᾶσαν ἄλλην	κοινωνίαν	καὶ σύνθεσιν ἑτέραν, ἂν εἶδος
[3, 1278]	τῆς περὶ ἄνθρωπον καὶ τὴν	κοινωνίαν	τῆς ζωῆς. Εἴρηται δὴ κατὰ
[3, 1281]	συμβάλλονται πλεῖστον εἰς τὴν τοιαύτην	κοινωνίαν,	τούτοις τῆς πόλεως μέτεστι πλεῖον
[3, 1282]	τὸ δίκαιον καὶ τὸ κατ'	ἀξίαν.	Ἀλλὰ μὴν εἰ τοῦτ' ἀληθές,
[3, 1288]	ἄρχειν κατὰ νόμον τὸν κατ'	ἀξίαν	διανέμοντα τοῖς εὐπόροις τὰς ἀρχάς.
[3, 1287]	δίκαιον ἀναγκαῖον καὶ τὴν αὐτὴν	ἀξίαν	κατὰ φύσιν εἶναι, ὥστ' εἴπερ
[3, 1278]	αἱ τιμαὶ δίδονται καὶ κατ'	ἀξίαν·	οὐ γὰρ οἷόν τ' ἐπιτηδεῦσαι
[3, 1282]	αὐλητῶν τὴν τέχνην οὐ δοτέον	πλεονεξίαν	τῶν αὐλῶν τοῖς εὐγενεστέροις (οὐδὲν
[3, 1281]	περὶ τὰ ἤθη καὶ τὴν	διάνοιαν.	Διὸ καὶ κρίνουσιν ἄμεινον οἱ
[3, 1278]	πολίτας τοὺς τοιούτους (διὰ γὰρ	ὀλιγανθρωπίαν	οὕτω χρῶνται τοῖς νόμοις) εὐποροῦντες
[3, 1281]	πλεῖον ἢ τοῖς κατὰ μὲν	ἐλευθερίαν	καὶ γένος ἴσοις ἢ μείζοσι
[3, 1283]	εὐγενείᾳ διαφέροντα τῶν ἀμφισβητούντων δι'	ἐλευθερίαν.	Ταὐτὸ δὲ τοῦτο ἴσως συμβήσεται
[3, 1283]	καὶ πρὸς πλοῦτον καὶ πρὸς	ἐλευθερίαν·	ὥστ' εἰ πλεῖον ὁδὶ διαφέρει
[3, 1280]	τῶν ὑπὸ τὰς συνθήκας μηδὲ	μοχθηρίαν	ἕξει μηδεμίαν, ἀλλὰ μόνον ὅπως
[3, 1279]	πολλοὶ τὸ πλῆθος ὄντες, ἄλλην	ἀπορίαν	ἔχει. Τίνας γὰρ ἐροῦμεν τὰς
[3, 1283]	ἀθρόους. Διὸ καὶ πρὸς τὴν	ἀπορίαν	ἣν ζητοῦσι καὶ προβάλλουσί τινες
[3, 1282]	ἂν λύσειε καὶ ταύτην τὴν	ἀπορίαν.	Ἴσως γὰρ ἔχει καὶ ταῦτ'
[3, 1286]	κατ' ἀνθρωπίνην φύσιν. Ἔχει δ'	ἀπορίαν	καὶ περὶ τῆς δυνάμεως, πότερον
[3, 1282]	μὴ λανθάνειν. Ἔχει γὰρ τοῦτ'	ἀπορίαν	καὶ φιλοσοφίαν πολιτικήν. Ἴσως γὰρ
[3, 1281]	Διὸ καὶ τὴν πρότερον εἰρημένην	ἀπορίαν	λύσειεν ἄν τις διὰ τούτων
[3, 1275]	ἔχει	ἀπορίαν,	ὅσοι μετέσχον μεταβολῆς γενομένης πολιτείας,
[3, 1284]	τῆς ἀρίστης πολιτείας ἔχει πολλὴν	ἀπορίαν,	οὐ κατὰ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν
[3, 1276]	μὲν οὖν πραοτέραν θετέον τὴν	ἀπορίαν,	πολλαχῶς γὰρ τῆς πόλεως λεγομένης,
[3, 1281]	ἡ τάξις αὕτη τῆς πολιτείας	ἀπορίαν	πρώτην μὲν ὅτι δόξειεν ἂν
[3, 1281]	ἂν λύεσθαι καί τιν' ἔχειν	ἀπορίαν,	τάχα δὲ κἂν ἀλήθειαν. Τοὺς
[3, 1282]	μάγειρος. Ταύτην μὲν οὖν τὴν	ἀπορίαν	τάχα δόξειέ τις ἂν οὕτω
[3, 1281]	ἐκ τῶν εἰρημένων. Ἔχει δ'	ἀπορίαν	τί δεῖ τὸ κύριον εἶναι
[3, 1285]	Ἑλλήνων, οἱ δὲ περὶ τὴν	Ἀσίαν	τῶν περὶ τὴν Εὐρώπην, ὑπομένουσι
[3, 1284]	Ὅθεν δῆλον ὅτι καὶ τὴν	νομοθεσίαν	ἀναγκαῖον εἶναι περὶ τοὺς ἴσους
[3, 1275]	γὰρ οὐκ ἔστι δῆμος, οὐδ'	ἐκκλησίαν	νομίζουσιν ἀλλὰ συγκλήτους, καὶ τὰς
[3, 1285]	δ' αὗται τὴν δύναμιν πᾶσαι	παραπλησίαν	τυραννίσιν, εἰσὶ δὲ καὶ κατὰ
[3, 1286]	ἐκ δὲ τῶν τυραννίδων εἰς	δημοκρατίαν·	αἰεὶ γὰρ εἰς ἐλάττους ἄγοντες
[3, 1280]	ὀλιγαρχίαν, ὅπου δ' οἱ ἄποροι,	δημοκρατίαν,	ἀλλὰ συμβαίνει, καθάπερ εἴπομεν, τοὺς
[3, 1279]	εὔποροι, ὀλίγοι τὸ πλῆθος ὄντες,	δημοκρατίαν	δὲ ἐν ᾗ οἱ ἄποροι,
[3, 1286]	ἔτι γίγνεσθαι πολιτείαν ἑτέραν παρὰ	δημοκρατίαν.	Εἰ δὲ δή τις ἄριστον
[3, 1286]	ἀρχὴν ἀγαθῶν δ' ἀνδρῶν πάντων	ἀριστοκρατίαν	θετέον, τὴν δὲ τοῦ ἑνὸς
[3, 1279]	ὀλίγων μὲν πλειόνων δ' ἑνὸς	ἀριστοκρατίαν	νἢ διὰ τὸ τοὺς ἀρίστους
[3, 1286]	ἀρίστη πολιτεία, διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν.	Ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνον δεῖ ὑπάρχειν
[3, 1284]	τοῦ κήρυκος τοῦ γιγνομένου τὴν	αἰτίαν,	ἀπαγγείλαντος δὲ τὸ συμπεσόν, συννοῆσαι
[3, 1284]	δημοκρατούμεναι πόλεις, διὰ τὴν τοιαύτην	αἰτίαν·	αὗται γὰρ δὴ δοκοῦσι διώκειν
[3, 1285]	οὐ τυραννικὴ διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν.	Οἱ γὰρ πολῖται φυλάττουσιν ὅπλοις
[3, 1280]	πόλις. Διὰ τίνα δή ποτ'	αἰτίαν;	Οὐ γὰρ δὴ διὰ τὸ
[3, 1284]	τὸν Ἡρακλέα καταλιπεῖν διὰ τοιαύτην	αἰτίαν·	οὐ γὰρ ἐθέλειν αὐτὸν ἄγειν
[3, 1276]	τοὺς αὐτοὺς διὰ τὴν τοιαύτην	αἰτίαν,	τὴν δὲ πόλιν ἑτέραν; ~Εἴπερ
[3, 1282]	γέ τινος ὁμολογοῦσι τοῖς κατὰ	φιλοσοφίαν	λόγοις, ἐν οἷς διώρισται περὶ
[3, 1282]	Ἔχει γὰρ τοῦτ' ἀπορίαν καὶ	φιλοσοφίαν	πολιτικήν. Ἴσως γὰρ ἂν φαίη
[3, 1279]	ὅπου δ' ὀλίγον κύριον πλῆθος,	ὀλιγαρχίαν	εἶναί φασιν οὐκ ἂν καλῶς
[3, 1274]	οὐ τὴν πόλιν ἀλλὰ τὴν	ὀλιγαρχίαν	ἢ τὸν τύραννον· τοῦ δὲ
[3, 1279]	πλῆθος οὕτω προσαγορεύῃ τὰς πολιτείας,	ὀλιγαρχίαν	μὲν ἐν ᾗ τὰς ἀρχὰς
[3, 1280]	ἄν τε πλείους, εἶναι ταύτην	ὀλιγαρχίαν,	ὅπου δ' οἱ ἄποροι, δημοκρατίαν,
[3, 1279]	περὶ τῶν πολιτειῶν. Ἀλλὰ μὴν	κἄν	εἴ τις συνθεὶς τῇ μὲν
[3, 1281]	τιν' ἔχειν ἀπορίαν, τάχα δὲ	κἂν	ἀλήθειαν. Τοὺς γὰρ πολλούς, ὧν
[3, 1279]	καὶ γυμναστικήν, κατὰ συμβεβηκὸς δὲ	κἂν	αὐτῶν εἶεν. Οὐδὲν γὰρ κωλύει
[3, 1278]	μίαν θετέον πολιτείαν ἢ πλείους,	κἂν	εἰ πλείους, τίνες καὶ πόσαι,
[3, 1284]	γε τοῦ τοιούτου· παραπλήσιον γὰρ	κἂν	εἰ τοῦ Διὸς ἄρχειν ἀξιοῖεν,
[3, 1279]	τὸ πλῆθος ὁμοίως δὲ πάλιν	κἂν	εἴ που συμβαίνοι τοὺς ἀπόρους
[3, 1287]	τὸν αὐτὸν δὲ λόγον τοῦτον,	κἂν	εἴ τινας ἄρχειν βέλτιον, τούτους
[3, 1283]	διότι κρείττους εἰσὶ τῶν ὀλίγων,	κἂν	εἷς ἢ πλείους μὲν τοῦ
[3, 1281]	ἐνίων ἀδύνατον (ὁ γὰρ αὐτὸς	κἂν	ἐπὶ τῶν θηρίων ἁρμόσειε λόγος·
[3, 1275]	πότερον ἀδίκως ἢ δικαίως. Καίτοι	κἂν	τοῦτό τις ἔτι προσαπορήσειεν, ~ἆρ'
[3, 1284]	συμβουλίαν οὐχ ἁπλῶς οἰητέον ὀρθῶς	ἐπιτιμᾶν	(φασὶ γὰρ τὸν Περίανδρον εἰπεῖν
[3, 1280]	ἑκατὸν μνῶν τὸν εἰσενέγκαντα μίαν	μνᾶν	τῷ δόντι τὸ λοιπὸν πᾶν,
[3, 1284]	διαφέροι τὸ κάλλος, οὔτε ναυπηγὸς	πρύμναν	ἢ τῶν ἄλλων τι μορίων
[3, 1283]	κατά γε τοῦτον τὸν λόγον	πᾶν	ἀγαθὸν πρὸς πᾶν ἂν εἴη
[3, 1283]	τὸν λόγον πᾶν ἀγαθὸν πρὸς	πᾶν	ἂν εἴη συμβλητόν. Εἰ γὰρ
[3, 1280]	μνᾶν τῷ δόντι τὸ λοιπὸν	πᾶν,	οὔτε τῶν ἐξ ἀρχῆς οὔτε
[3, 1281]	περὶ πάντα δῆμον καὶ περὶ	πᾶν	πλῆθος ἐνδέχεται ταύτην εἶναι τὴν
[3, 1280]	τινὸς προέρχονται, καὶ λέγουσιν οὐ	πᾶν	τὸ κυρίως δίκαιον. Οἷον δοκεῖ
[3, 1275]	τὸ δ' ἐχόμενον, ἢ τὸ	παράπαν	οὐδὲν ἔνεστιν, ᾗ τοιαῦτα, τὸ
[3, 1276]	τῶν αὐτῶν κατοικούντων αὐτὴν καὶ	πάμπαν	ἑτέρων ἀνθρώπων. Εἰ δὲ δίκαιον
[3, 1283]	δὴ τὸν ἀριθμὸν εἶεν ὀλίγοι	πάμπαν	οἱ τὴν ἀρετὴν ἔχοντες, τίνα
[3, 1276]	ἧς γέ φασιν ἑαλωκυίας τρίτην	ἡμέραν	οὐκ αἰσθέσθαι τι μέρος τῆς
[3, 1276]	πᾶσαν ἄλλην κοινωνίαν καὶ σύνθεσιν	ἑτέραν,	ἂν εἶδος ἕτερον ᾖ τῆς
[3, 1276]	οἷον ἁρμονίαν τῶν αὐτῶν φθόγγων	ἑτέραν	εἶναι λέγομεν, ἂν ὁτὲ μὲν
[3, 1277]	Καὶ τὴν παιδείαν δ' εὐθὺς	ἑτέραν	εἶναι λέγουσί τινες ἄρχοντος, ὥσπερ
[3, 1278]	ὀλιγαρχίαις, φαμὲν δὲ καὶ πολιτείαν	ἑτέραν	εἶναι τούτων. Τὸν αὐτὸν δὲ
[3, 1276]	τοιαύτην αἰτίαν, τὴν δὲ πόλιν	ἑτέραν;	~Εἴπερ γάρ ἐστι κοινωνία τις
[3, 1278]	συνοικούντων ἐστίν. Πότερον μὲν οὖν	ἑτέραν	ἢ τὴν αὐτὴν θετέον, ~αθ'
[3, 1276]	ἢ μὴ τὴν αὐτὴν ἀλλ'	ἑτέραν.	Ἡ μὲν οὖν ἐπιπολαιοτάτη τῆς
[3, 1276]	ἢ μὴ διαλύειν, ὅταν εἰς	ἑτέραν	μεταβάλῃ πολιτείαν ἡ πόλις, λόγος
[3, 1286]	οὐδὲ ῥᾴδιον ἔτι γίγνεσθαι πολιτείαν	ἑτέραν	παρὰ δημοκρατίαν. Εἰ δὲ δή
[3, 1276]	οἰκῆσαι τόπον. Ταύτην μὲν οὖν	πραοτέραν	θετέον τὴν ἀπορίαν, πολλαχῶς γὰρ
[3, 1281]	τῆς καθαρᾶς τὴν πᾶσαν ποιεῖ	χρησιμωτέραν	τῆς ὀλίγης· χωρὶς δ' ἕκαστος
[3, 1279]	πράττειν οἰκεῖόν ἐστι τὸ μὴ	παρορᾶν	μηδέ τι καταλείπειν, ἀλλὰ δηλοῦν
[3, 1281]	πλῆθος ἐνδέχεται ταύτην εἶναι τὴν	διαφορὰν	τῶν πολλῶν πρὸς τοὺς ὀλίγους
[3, 1287]	ἔθος. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ ῥᾴδιον	ἐφορᾶν	πολλὰ τὸν ἕνα· δεήσει ἄρα
[3, 1284]	ὑπερέχοντας τῶν σταχύων ὁμαλῦναι τὴν	ἄρουραν·	ὅθεν ἀγνοοῦντος μὲν τοῦ κήρυκος
[3, 1285]	διὰ τὸ συναγαγεῖν ἢ πορίσαι	χώραν,	ἐγίγνοντο βασιλεῖς ἑκόντων καὶ τοῖς
[3, 1285]	πάντων, ἀλλ' ὅταν ἐξέλθῃ τὴν	χώραν	ἡγεμών ἐστι τῶν πρὸς τὸν
[3, 1286]	δ' ἀνθρωπίνην ἀνάγκη τοῦτ' ἔχειν	πᾶσαν.	Ἀλλ' ἴσως ἂν φαίη τις
[3, 1276]	ἀνθρώπων ὄντων, ὁμοίως δὲ καὶ	πᾶσαν	ἄλλην κοινωνίαν καὶ σύνθεσιν ἑτέραν,
[3, 1283]	τῶν πολιτικῶν εὐλόγως οὐ κατὰ	πᾶσαν	ἀνισότητ' ἀμφισβητοῦσι τῶν ἀρχῶν (εἰ
[3, 1279]	δ' ἤδη χαλεπὸν ἠκριβῶσθαι πρὸς	πᾶσαν	ἀρετήν, ~ἀλλὰ μάλιστα τὴν πολεμικήν·
[3, 1274]	δὲ πολιτικοῦ καὶ τοῦ νομοθέτου	πᾶσαν	ὁρῶμεν τὴν πραγματείαν οὖσαν περὶ
[3, 1281]	τροφὴ μετὰ τῆς καθαρᾶς τὴν	πᾶσαν	ποιεῖ χρησιμωτέραν τῆς ὀλίγης· χωρὶς
[3, 1286]	ἐζήτουν κοινόν τι καὶ πολιτείαν	καθίστασαν.	Ἐπεὶ δὲ χείρους γιγνόμενοι ἐχρηματίζοντο
[3, 1286]	πόλεις. Ἔτι δ' ἀπ' εὐεργεσίας	καθίστασαν	τοὺς βασιλεῖς, ὅπερ ἐστὶν ἔργον
[3, 1284]	ἄλλην πολιτικὴν ἰσχὺν ὠστράκιζον καὶ	μεθίστασαν	ἐκ τῆς πόλεως χρόνους ὡρισμένους.
[3, 1285]	Πιττακὸν πρὸς τοὺς φυγάδας ὧν	προειστήκεσαν	Ἀντιμενίδης καὶ Ἀλκαῖος ὁ ποιητής.
[3, 1285]	μὲν οὖν εἰσί τε καὶ	ἦσαν	διὰ μὲν τὸ δεσποτικαὶ εἶναι
[3, 1280]	ὡς μιᾶς ἂν πολῖται πόλεως	ἦσαν·	εἰσὶ γοῦν αὐτοῖς συνθῆκαι περὶ
[3, 1275]	τὸν ῥηθέντα διορισμὸν τῆς πολιτείας,	ἦσαν	πολῖται· καὶ γὰρ οὐδὲ δυνατὸν
[3, 1285]	τοῖς παραλαμβάνουσι πάτριοι. Κύριοι δ'	ἦσαν	τῆς τε κατὰ πόλεμον ἡγεμονίας
[3, 1285]	ταῖς ἄλλαις πόλεσιν αἱ θυσίαι	κατελείφθησαν	τοῖς βασιλεῦσι μόνον, ὅπου δ'
[3, 1280]	ἄπωθεν ὥστε μὴ κοινωνεῖν, ἀλλ'	εἴησαν	αὐτοῖς νόμοι τοῦ μὴ σφᾶς
[3, 1286]	γενέσθαι τὰς ὀλιγαρχίας· ἔντιμον γὰρ	ἐποίησαν	τὸν πλοῦτον. Ἐκ δὲ τούτων
[3, 1283]	ἡ ἀρετὴ μάλιστα δικαίως ἂν	ἀμφισβητοίησαν,	καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον. Ἐπεὶ
[3, 1280]	μὲν γὰρ τῶν κτημάτων χάριν	ἐκοινώνησαν	καὶ συνῆλθον, τοσοῦτον μετέχουσι τῆς
[3, 1286]	δι' αἰσχροκέρδειαν ἰσχυρότερον τὸ πλῆθος	κατέστησαν,	ὥστ' ἐπιθέσθαι καὶ γενέσθαι δημοκρατίας.
[3, 1286]	οἵ τ' ἀρχαῖοι τὰς φυλακὰς	ἐδίδοσαν,	ὅτε καθισταῖέν τινα τῆς πόλεως
[3, 1274]	νομοθέτου πᾶσαν ὁρῶμεν τὴν πραγματείαν	οὖσαν	περὶ πόλιν, ἡ δὲ πολιτεία
[3, 1277]	Ἀλλ' ὧν πόλει δεῖ, ὡς	οὖσάν	τινα ἄρχοντος παιδείαν. Εἰ δὲ
[3, 1288]	μέλλοντα περὶ αὐτῆς ποιήσασθαι τὴν	προσήκουσαν	σκέψιν
[3, 1279]	μοναρχιῶν τὴν πρὸς τὸ κοινὸν	ἀποβλέπουσαν	συμφέρον βασιλείαν, τὴν δὲ τῶν
[3, 1284]	θᾶττον ἐγκρατῶς ἔσχον τὴν ἀρχήν,	ἐταπείνωσαν	αὐτοὺς παρὰ τὰς συνθήκας) ~ὁ
[3, 1283]	τινες ἐνδέχεται τοῦτον τὸν τρόπον	ἀπαντᾶν.	Ἀποροῦσι γάρ τινες πότερον τῷ
[3, 1279]	πόλει καὶ τοῖς κοινωνοῦσιν αὐτῆσσ,	ὅταν	δὲ τὸ πλῆθος πρὸς τὸ
[3, 1279]	σκοπεῖ τὸ τῶν ἀρχομένων ἀγαθόν,	ὅταν	δὲ τούτων εἷς γένηται καὶ
[3, 1276]	δίκαιον διαλύειν ἢ μὴ διαλύειν,	ὅταν	εἰς ἑτέραν μεταβάλῃ πολιτείαν ἡ
[3, 1276]	πότε οὐχ ἡ πόλις, οἷον	ὅταν	ἐξ ὀλιγαρχίας ἢ τυραννίδος γένηται
[3, 1285]	ἔστι δὲ κυρία πάντων, ἀλλ'	ὅταν	ἐξέλθῃ τὴν χώραν ἡγεμών ἐστι
[3, 1279]	Διὸ καὶ τὰς πολιτικὰς ἀρχάς,	ὅταν	ᾖ κατ' ἰσότητα τῶν πολιτῶν
[3, 1279]	τῆς πόλεως, δημοκρατία δ' ἐστὶν	ὅταν	ᾖ κύριον τὸ πλῆθος ὁμοίως
[3, 1285]	ἀλλήλων· πέμπτον δ' εἶδος βασιλείας,	ὅταν	ᾖ πάντων κύριος εἷς ὤν,
[3, 1279]	ἢ ὀλίγους ἢ τοὺς πολλούς,	ὅταν	μὲν ὁ εἷς ἢ οἱ
[3, 1279]	οὐσίας ἔχοντες, δημοκρατία δὲ τοὐναντίον	ὅταν	οἱ μὴ κεκτημένοι πλῆθος οὐσίας
[3, 1288]	διανέμοντα τοῖς εὐπόροις τὰς ἀρχάς.	Ὅταν	οὖν ἢ γένος ὅλον ἢ
[3, 1283]	αὐτὸν τρόπον· ἀλλ' ὅμως σκοπῶμεν,	ὅταν	περὶ τὸν αὐτὸν ταῦθ' ὑπάρχῃ
[3, 1283]	ἢ πρὸς τὸ τῶν πλειόνων,	ὅταν	συμβαίνῃ τὸ λεχθέν· τὸ δ'
[3, 1287]	πράττειν, ἐπεὶ καὶ τοὺς ἰατροὺς	ὅταν	ὑποπτεύωσι πιστευθέντας τοῖς ἐχθροῖς διαφθείρειν
[3, 1279]	τῆς πολιτικῆς κοινωνίας, ὀλιγαρχία δ'	ὅταν	ὦσι κύριοι τῆς πολιτείας οἱ
[3, 1281]	μὴ μεταδιδόναι μηδὲ μετέχειν φοβερόν	νὅταν	γὰρ ἄτιμοι πολλοὶ καὶ πένητες
[3, 1286]	κατὰ γράμματ' ἄρχειν ἠλίθιον (καὶ	ἐν	Αἰγύπτῳ μετὰ τὴν τετρήμερον κινεῖν
[3, 1284]	πολιτικὴν δύναμιν· ὥσπερ γὰρ θεὸν	ἐν	ἀνθρώποις εἰκὸς εἶναι τὸν τοιοῦτον.
[3, 1278]	ζῆν, ὡς ἐνούσης τινὸς εὐημερίας	ἐν	αὐτῷ καὶ γλυκύτητος φυσικῆς. Ἀλλὰ
[3, 1275]	διόρθωσιν ὁ τοῦ πολίτου διορισμός.	Ἐν	γὰρ ταῖς ἄλλαις πολιτείαις οὐχ
[3, 1275]	μὲν δημοκρατίᾳ μάλιστ' ἐστὶ πολίτης,	ἐν	δὲ ταῖς ἄλλαις ἐνδέχεται μέν,
[3, 1278]	ζῶντα βίον βάναυσον ἢ θητικόν.	Ἐν	δὲ ταῖς ὀλιγαρχίαις θῆτα μὲν
[3, 1288]	ἄρχειν πρὸς τὴν αἱρετωτάτην ζωήν,	ἐν	δὲ τοῖς πρώτοις ἐδείχθη λόγοις
[3, 1287]	ὑπάρχειν ἐνδέχεται στρατηγίαν ἀίδιον, οἷον	ἐν	δημοκρατίᾳ καὶ ἀριστοκρατίᾳ, καὶ πολλοὶ
[3, 1275]	εἶναι πολίτην· ἔστι γάρ ὅστις	ἐν	δημοκρατίᾳ πολίτης ὢν ἐν ὀλιγαρχίᾳ
[3, 1275]	ἐνδέχεται μέν, οὐ μὴν ἀναγκαῖον.	Ἐν	ἐνίαις γὰρ οὐκ ἔστι δῆμος,
[3, 1282]	ἀρχῶν αἱρέσεις εἰσὶ μέγιστον· ἃς	ἐν	ἐνίαις πολιτείαις, ὥσπερ εἴρηται, τοῖς
[3, 1279]	πλείους οἱ εὔποροι καὶ τὴν	ἐν	ᾗ ἐλάττους οἱ ἄποροι, κύριοι
[3, 1278]	ἐστιν ἣν καλοῦσιν ἀριστοκρατικὴν καὶ	ἐν	ᾗ κατ' ἀρετὴν αἱ τιμαὶ
[3, 1279]	τὸ πλῆθος ὄντες, δημοκρατίαν δὲ	ἐν	ᾗ οἱ ἄποροι, πολλοὶ τὸ
[3, 1279]	τὰς ἄρτι λεχθείσας πολιτείας, τὴν	ἐν	ᾗ πλείους οἱ εὔποροι καὶ
[3, 1288]	ἀρίστων οἰκονομουμένην, τοιαύτη δ' ἐστὶν	ἐν	ᾗ συμβέβηκεν ἢ ἕνα τινὰ
[3, 1279]	προσαγορεύῃ τὰς πολιτείας, ὀλιγαρχίαν μὲν	ἐν	ᾗ τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν οἱ
[3, 1278]	καὶ οἱ πολλοὶ τῶν τεχνιτῶν.	Ἐν	Θήβαις δὲ νόμος ἦν τὸν
[3, 1282]	ἰατρὸν δεῖ διδόναι τὰς εὐθύνας	ἐν	ἰατροῖς, οὕτω καὶ τοὺς ἄλλους
[3, 1275]	δίκας δικάζουσι κατὰ μέρος, οἷον	ἐν	Λακεδαίμονι τὰς τῶν συμβολαίων δικάζει
[3, 1275]	ἑκάστην πολιτείαν. Διόπερ ὁ λεχθεὶς	ἐν	μὲν δημοκρατίᾳ μάλιστ' ἐστὶ πολίτης,
[3, 1284]	ἀλλὰ στασιαστικῶς ἐχρῶντο τοῖς ὀστρακισμοῖς.	Ἐν	μὲν οὖν ταῖς παρεκβεβηκυίαις πολιτείαις
[3, 1278]	μὲν γάρ εἰσιν, ἀλλ' ἀτελεῖς.	Ἐν	μὲν οὖν τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις
[3, 1285]	τὰ δὲ τῶν ὄχλων παραιρουμένων,	ἐν	μὲν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν αἱ
[3, 1278]	ἡ πολιτεία. Λέγω δ' οἷον	ἐν	μὲν ταῖς δημοκρατίαις κύριος ὁ
[3, 1278]	μάλιστα τοῦ ἀρχομένου πολίτου, ὥστ'	ἐν	μὲν τινὶ πολιτείᾳ τὸν βάναυσον
[3, 1288]	τῶν εἰρημένων γε φανερὸν ὡς	ἐν	μὲν τοῖς ὁμοίοις καὶ ἴσοις
[3, 1279]	πρότερον μέν, ᾗ πέφυκεν, ἀξιοῦντες	ἐν	μέρει λειτουργεῖν, καὶ σκοπεῖν τινα
[3, 1283]	Ἆρ' οὖν εἰ πάντες εἶεν	ἐν	μιᾷ πόλει, ~λέγω δ' οἷον
[3, 1282]	ὁμολογοῦσι τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν λόγοις,	ἐν	οἷς διώρισται περὶ τῶν ἠθικῶν
[3, 1277]	οἱ ζῶντες ἀπὸ τῶν χειρῶν,	~ἐν	οἷς ὁ βάναυσος τεχνίτης ἐστίν.
[3, 1278]	δὴ κατὰ τοὺς πρώτους λόγους,	ἐν	οἷς περὶ οἰκονομίας διωρίσθη καὶ
[3, 1275]	μὴ λανθάνειν ὅτι τῶν πραγμάτων	ἐν	οἷς τὰ ὑποκείμενα διαφέρει τῷ
[3, 1286]	πρὸς τὰ προσπίπτοντα ἐπιτάττειν, ὥστ'	ἐν	ὁποιᾳοῦν τέχνῃ τὸ κατὰ γράμματ'
[3, 1287]	κρίνειν περί τε οἰκείων καὶ	ἐν	πάθει ὄντες. Ὥστε δῆλον ὅτι
[3, 1287]	ἔστιν εἶδος, καθάπερ εἴπομεν, πολιτείας	(ἐν	πάσαις γὰρ ὑπάρχειν ἐνδέχεται στρατηγίαν
[3, 1282]	παρεκβεβηκυίας οὐ δικαίους. Ἐπεὶ δ'	ἐν	πάσαις μὲν ταῖς ἐπιστήμαις καὶ
[3, 1279]	μάλιστα τὴν πολεμικήν· αὕτη γὰρ	ἐν	πλήθει γίγνεται· διόπερ κατὰ ταύτην
[3, 1278]	τῆς ἀγορᾶς μὴ μετέχειν ἀρχῆς.	Ἐν	πολλαῖς δὲ πολιτείαις προσεφέλκει τινὰς
[3, 1286]	δὲ δὴ τοῦτο μὴ ῥᾴδιον	ἐν	πολλοῖς, ἀλλ' εἰ πλείους εἶεν
[3, 1285]	Ἀγαμέμνων κακῶς μὲν ἀκούων ἠνείχετο	ἐν	ταῖς ἐκκλησίαις, ἐξελθόντων δὲ καὶ
[3, 1278]	δῆμος, οἱ δ' ὀλίγοι τοὐναντίον	ἐν	ταῖς ὀλιγαρχίαις, φαμὲν δὲ καὶ
[3, 1285]	καιρῷ, καθάπερ ἐπὶ τῶν ἀρχαίων	ἐν	ταῖς πολεμικαῖς ἐξόδοις, ἐν χειρὸς
[3, 1284]	βασιλέας εἶναι τοὺς τοιούτους ἀιδίους	ἐν	ταῖς πόλεσιν. ~Ἴσως δὲ καλῶς
[3, 1287]	τοὺς κάμνοντας ὑγιάσαντες· οἱ δ'	ἐν	ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς πολλὰ πρὸς
[3, 1282]	τέλος, μέγιστον δὲ καὶ μάλιστα	ἐν	τῇ κυριωτάτῃ πασῶν, αὕτη δ'
[3, 1285]	οὐχ εἷς πασῶν. Ἡ γὰρ	ἐν	τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ δοκεῖ μὲν
[3, 1277]	πάντας ἀναγκαῖον ἀγαθοὺς εἶναι τοὺς	ἐν	τῇ σπουδαίᾳ πόλει πολίτας. Ἔτι
[3, 1277]	δὲ μηδεὶς τῶν τοιούτων πολίτης,	ἐν	τίνι μέρει θετέος ἕκαστος; Οὐδὲ
[3, 1278]	εἶναι καὶ τὸν θῆτα πολίτας,	ἐν	τισὶ δ' ἀδύνατον, οἷον εἴ
[3, 1283]	τοὺς δ' ἔλαττον ἔχειν, ἀλλ'	ἐν	τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν ἡ τούτων
[3, 1278]	τρόπους ῥᾴδιον διελεῖν· καὶ γὰρ	ἐν	τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις διοριζόμεθα περὶ
[3, 1280]	καὶ οἷς, καθάπερ εἴρηται πρότερον	ἐν	τοῖς Ἠθικοῖς, τὴν μὲν τοῦ
[3, 1282]	ἰατροῖς, οὕτω καὶ τοὺς ἄλλους	ἐν	τοῖς ὁμοίοις. Ἰατρὸς δ' ὅ
[3, 1285]	δ' ἄξιον εἰπεῖν εἶναι βασιλείαν,	ἐν	τοῖς ὑπερορίοις τῶν πολεμικῶν τὴν
[3, 1283]	ἀλλ' ἐξ ὧν πόλις συνέστηκεν,	ἐν	τούτοις ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι τὴν ἀμφισβήτησιν.
[3, 1283]	ἀνὴρ εἴη τῶν ἄλλων τῶν	ἐν	τῷ πολιτεύματι σπουδαίων ὄντων, τοῦτον
[3, 1285]	ἀρχαίων ἐν ταῖς πολεμικαῖς ἐξόδοις,	ἐν	χειρὸς νόμῳ. Δηλοῖ δ' Ὅμηρος·
[3, 1288]	πρὸς πολιτικὴν ἀρχήν, πολιτικὸν δὲ	ἐν	ᾧ πέφυκεν ἐγγίνεσθαι πλῆθος πολεμικὸν
[3, 1285]	γὰρ οὐ κύριος, εἰ μὴ	ἔν	τινι καιρῷ, καθάπερ ἐπὶ τῶν
[3, 1285]	ὅτι τύραννον εἵλοντο τὸν Πιττακὸν	ἔν	τινι τῶν σκολιῶν μελῶν· τὸν
[3, 1278]	νόμος· ὁ γὰρ ἐκ πολίτιδος	ἔν	τισι δημοκρατίαις πολίτης ἐστίν, τὸν
[3, 1283]	οὔτε ἄνισον τοὺς ἀνίσους καθ'	ἕν,	ἀνάγκη πάσας εἶναι τὰς τοιαύτας
[3, 1281]	συνῆχθαι τὰ διεσπαρμένα χωρὶς εἰς	ἕν,	ἐπεὶ κεχωρισμένων γε κάλλιον ἔχειν
[3, 1285]	Δεῖ δὴ πρῶτον διελέσθαι πότερον	ἕν	τι γένος ἔστιν αὐτῆς ἢ
[3, 1283]	ἴσον ἔχειν δεῖ τοὺς ἴσους	ἕν	τι μόνον ὄντας, οὔτε ἄνισον
[3, 1281]	μήτε ἀξίωμα ἔχουσιν ἀρετῆς μηδὲ	ἕν.	Τὸ μὲν γὰρ μετέχειν αὐτοὺς
[3, 1280]	καὶ συναγάγοι τοὺς τόπους εἰς	ἕν,	ὥστε ἅπτεσθαι τὴν Μεγαρέων πόλιν
[3, 1286]	κατὰ μέρος, ἢ οὐ συμφέρει,	~ἓν	δὲ πότερον ἕνα συμφέρει κύριον
[3, 1276]	τε πόσον καὶ πότερον ἔθνος	ἓν	ἢ πλείω συμφέρει, δεῖ μὴ
[3, 1285]	οἰωνούς· πὰρ γὰρ ἐμοὶ θάνατος"	Ἓν	μὲν οὖν τοῦτ' εἶδος βασιλείας,
[3, 1285]	σκέμμα σχεδὸν περὶ δυοῖν ἐστιν,	ἓν	μὲν πότερον συμφέρει ταῖς πόλεσι
[3, 1276]	εἴη γὰρ ἂν Πελοποννήσῳ περιβαλεῖν	ἓν	τεῖχος. Τοιαύτη δ' ἴσως ἐστὶ
[3, 1280]	ἕξει μηδεμίαν, ἀλλὰ μόνον ὅπως	μηδὲν	ἀδικήσουσιν ἀλλήλους. Περὶ δ' ἀρετῆς
[3, 1278]	ἄνθρωπος ζῷον πολιτικόν. Διὸ καὶ	μηδὲν	δεόμενοι τῆς παρὰ ἀλλήλων βοηθείας
[3, 1282]	ἀρχάς, εἰ πάντα τὰ λοιπὰ	μηδὲν	διαφέροιεν ἀλλ' ὅμοιοι τυγχάνοιεν ὄντες·
[3, 1275]	γὰρ τὸν ἁπλῶς πολίτην καὶ	μηδὲν	ἔχοντα τοιοῦτον ἔγκλημα διορθώσεως δεόμενον,
[3, 1286]	δὲ τὸ πλῆθος οἱ ἐλεύθεροι,	μηδὲν	παρὰ τὸν νόμον πράττοντες ἀλλ'
[3, 1275]	κυριωτάτους ἀποστερεῖν ἀρχῆς. Ἀλλὰ διαφερέτω	μηδέν·	περὶ ὀνόματος γὰρ ὁ λόγος·
[3, 1286]	καὶ κατὰ νόμον εἴη κύριος,	μηδὲν	πράττων κατὰ τὴν αὑτοῦ βούλησιν
[3, 1282]	πλεονεξίαν τῶν αὐλῶν τοῖς εὐγενεστέροις	(οὐδὲν	γὰρ αὐλήσουσι βέλτιον) δεῖ δὲ
[3, 1283]	τὰ πλήθη λόγον τινὰ δίκαιον·	οὐδὲν	γὰρ κωλύει ποτὲ τὸ πλῆθος
[3, 1279]	συμβεβηκὸς δὲ κἂν αὐτῶν εἶεν.	Οὐδὲν	γὰρ κωλύει τὸν παιδοτρίβην ἕνα
[3, 1283]	μὲν βραδεῖς οἱ δὲ ταχεῖς,	οὐδὲν	διὰ τοῦτο δεῖ τοὺς μὲν
[3, 1287]	τὰς τέχνας. Οἱ μὲν γὰρ	οὐδὲν	διὰ φιλίαν παρὰ τὸν λόγον
[3, 1285]	Εὐρώπην, ὑπομένουσι τὴν δεσποτικὴν ἀρχὴν	οὐδὲν	δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ μὲν οὖν διὰ
[3, 1281]	εἰπεῖν; ἀλλὰ περὶ τὶ πλῆθος	οὐδὲν	εἶναι κωλύει τὸ λεχθὲν ἀληθές.
[3, 1275]	δ' ἐχόμενον, ἢ τὸ παράπαν	οὐδὲν	ἔνεστιν, ᾗ τοιαῦτα, τὸ κοινόν,
[3, 1283]	καὶ τῆς εὐγενείας, συμβάλλονται δ'	οὐδέν.	Ἔτι κατά γε τοῦτον τὸν
[3, 1278]	πρὸς τὸ τοῦ δεσπότου συμφέρον	οὐδὲν	ἧττον, πρὸς δὲ τὸ τοῦ
[3, 1282]	τέχνας) ἀποδίδομεν δὲ τὸ κρίνειν	οὐδὲν	ἧττον τοῖς πεπαιδευμένοις ἢ τοῖς
[3, 1284]	συγχορεύειν. Ὥστε διὰ τοῦτο μὲν	οὐδὲν	κωλύει τοὺς μονάρχους συμφωνεῖν ταῖς
[3, 1283]	πολιτικῶν τιμῶν. Δόξαιεν γὰρ ἂν	οὐδὲν	λέγειν δίκαιον οἱ διὰ τὸν
[3, 1278]	γὰρ οἱ δοῦλοι τῶν εἰρημένων	οὐδέν,	οὐδ' οἱ ἀπελεύθεροι. Τοῦτο γὰρ
[3, 1282]	πρώτη λεχθεῖσα ἀπορία ποιεῖ φανερὸν	οὐδὲν	οὕτως ἕτερον ὡς ὅτι δεῖ
[3, 1284]	γὰρ τὸν Περίανδρον εἰπεῖν μὲν	οὐδὲν	πρὸς τὸν πεμφθέντα κήρυκα περὶ
[3, 1282]	δεῖ τοὺς ὀρθῶς κειμένους νόμους,	οὐδέν	πω δῆλον, ἀλλ' ἔτι μένει
[3, 1277]	διά γε τοῦτον τὸν λόγον	οὐδὲν	φήσομεν συμβαίνειν ἄτοπον; ~Οὐδὲ γὰρ
[3, 1275]	παρηκμακότας ἤ τι τοιοῦτον ἕτερον	νοὐδὲν	γὰρ διαφέρει· δῆλον γὰρ τὸ
[3, 1282]	ἀλλ' ἔτι μένει τὸ πάλαι	διαπορηθέν.	Ἅμα γὰρ καὶ ὁμοίως ταῖς
[3, 1284]	τῶν σταχύων ὁμαλῦναι τὴν ἄρουραν·	ὅθεν	ἀγνοοῦντος μὲν τοῦ κήρυκος τοῦ
[3, 1284]	ἀνθρώποις εἰκὸς εἶναι τὸν τοιοῦτον.	Ὅθεν	δῆλον ὅτι καὶ τὴν νομοθεσίαν
[3, 1286]	ἐχρηματίζοντο ἀπὸ τῶν κοινῶν, ἐντεῦθέν	ποθεν	εὔλογον γενέσθαι τὰς ὀλιγαρχίας· ἔντιμον
[3, 1277]	ἀμφότερ' ἐπίστασθαι καὶ μετέχειν ἀμφοῖν.	Κἀντεῦθεν	ἂν κατίδοι τις. Ἔστι γὰρ
[3, 1278]	βάναυσοι καὶ θῆτες. Φανερὸν δ'	ἐντεῦθεν	μικρὸν ἐπισκεψαμένοις πῶς ἔχει περὶ
[3, 1286]	γιγνόμενοι ἐχρηματίζοντο ἀπὸ τῶν κοινῶν,	ἐντεῦθέν	ποθεν εὔλογον γενέσθαι τὰς ὀλιγαρχίας·
[3, 1281]	πλῆθος οὐδὲν εἶναι κωλύει τὸ	λεχθὲν	ἀληθές. Διὸ καὶ τὴν πρότερον
[3, 1280]	ἀμφισβητοῦσι, μάλιστα μὲν διὰ τὸ	λεχθὲν	ἄρτι, διότι κρίνουσι τὰ περὶ
[3, 1288]	ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ πρότερον	λεχθέν.	Οὔτε γὰρ κτείνειν ἢ φυγαδεύειν
[3, 1278]	αὐτῶν· αὐτὸ γὰρ φανὲν τὸ	λεχθὲν	ποιεῖ δῆλον. Ἐπεὶ γὰρ πλείους
[3, 1283]	τῶν πλειόνων, ὅταν συμβαίνῃ τὸ	λεχθέν·	τὸ δ' ὀρθὸν ληπτέον ἴσως·
[3, 1280]	ἄλλων τόπῳ διαφέρουσα μόνον, τῶν	ἄπωθεν	συμμάχων. Καὶ ὁ νόμος συνθήκη
[3, 1280]	χωρὶς μέν, μὴ μέντοι τοσοῦτον	ἄπωθεν	ὥστε μὴ κοινωνεῖν, ἀλλ' εἴησαν
[3, 1283]	διαμφισβητοῦντας περὶ τῶν πολιτικῶν τιμῶν.	Δόξαιεν	γὰρ ἂν οὐδὲν λέγειν δίκαιον
[3, 1287]	τὴν ἐκ τῶν γραμμάτων θεραπείαν	ζητήσαιεν	ἂν μᾶλλον. ~Ἀλλὰ μὴν εἰσάγονταί
[3, 1286]	ἀρχαῖοι τὰς φυλακὰς ἐδίδοσαν, ὅτε	καθισταῖέν	τινα τῆς πόλεως ὃν ἐκάλουν
[3, 1284]	χρὴ ποιεῖν; Οὐ γὰρ δὴ	φαῖεν	ἂν δεῖν ἐκβάλλειν καὶ μεθιστάναι
[3, 1286]	ἐν πολλοῖς, ἀλλ' εἰ πλείους	εἶεν	ἀγαθοὶ καὶ ἄνδρες καὶ πολῖται,
[3, 1283]	ἐλάττους. Ἆρ' οὖν εἰ πάντες	εἶεν	ἐν μιᾷ πόλει, ~λέγω δ'
[3, 1280]	τι τοιοῦτον, καὶ τὸ πλῆθος	εἶεν	μύριοι, μὴ μέντοι κοινωνοῖεν ἄλλου
[3, 1279]	τὸν διορισμόν ἐστιν. Εἰ γὰρ	εἶεν	οἱ πλείους, ὄντες εὔποροι, κύριοι
[3, 1283]	διοριστέον. Εἰ δὴ τὸν ἀριθμὸν	εἶεν	ὀλίγοι πάμπαν οἱ τὴν ἀρετὴν
[3, 1279]	κατὰ συμβεβηκὸς δὲ κἂν αὐτῶν	εἶεν.	Οὐδὲν γὰρ κωλύει τὸν παιδοτρίβην
[3, 1287]	ἄριστα ὁ νόμος ἄρξειε καὶ	κρίνειεν.	Ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ μὲν ἐνδέχεται
[3, 1282]	ὁ ποιήσας οὔτ' ἄριστ' ἂν	κρίνειεν,	ὅσων τἆργα γινώσκουσι καὶ οἱ
[3, 1283]	μὲν οὖν τὸ πόλιν εἶναι	δόξειεν	ἂν ἢ πάντα ἢ ἔνιά
[3, 1280]	ὥσθ' ὁ τῶν ὀλιγαρχικῶν λόγος	δόξειεν	ἂν ἰσχύειν (οὐ γὰρ εἶναι
[3, 1276]	διαφερούσης τῆς πολιτείας ἀναγκαῖον εἶναι	δόξειεν	ἂν καὶ τὴν πόλιν εἶναι
[3, 1281]	τοὺς ἀρίστους μὲν ὀλίγους δέ,	δόξειεν	ἂν λύεσθαι καί τιν' ἔχειν
[3, 1281]	πολιτείας ἀπορίαν πρώτην μὲν ὅτι	δόξειεν	ἂν τοῦ αὐτοῦ εἶναι τὸ
[3, 1279]	εἶναί φασιν οὐκ ἂν καλῶς	δόξειεν	διωρίσθαι περὶ τῶν πολιτειῶν. Ἀλλὰ
[3, 1287]	ἄτοπον τ' ἴσως ἂν εἶναι	δόξειεν	εἰ βέλτιον ἴδοι τις δυοῖν
[3, 1282]	τὴν αἵρεσιν τὸν αὐτὸν ἂν	δόξειεν	ἔχειν τρόπον. Καὶ γὰρ τὸ
[3, 1280]	μόνον, οὐδ' οὕτως ἂν εἶναι	δόξειεν	πόλις τοῖς ἀκριβῶς θεωροῦσιν, εἴπερ
[3, 1284]	καὶ ἐπιστημῶν· οὔτε γὰρ γραφεὺς	ἐάσειεν	ἂν τὸν ὑπερβάλλοντα πόδα τῆς
[3, 1275]	Καίτοι κἂν τοῦτό τις ἔτι	προσαπορήσειεν,	~ἆρ' εἰ μὴ δικαίως πολίτης,
[3, 1288]	τε γίνεται σπουδαῖος καὶ πόλιν	συστήσειεν	ἄν τις ἀριστοκρατουμένην ἢ βασιλευομένην,
[3, 1281]	καὶ τὴν πρότερον εἰρημένην ἀπορίαν	λύσειεν	ἄν τις διὰ τούτων καὶ
[3, 1284]	νομοθετεῖν τις πειρώμενος κατ' αὐτῶν.	Λέγοιεν	γὰρ ἂν ἴσως ἅπερ Ἀντισθένης
[3, 1280]	τῆς κοινωνίας. Εἰ γὰρ καὶ	συνέλθοιεν	οὕτω κοινωνοῦντες ςἕκαστος μέντοι χρῷτο
[3, 1284]	κἂν εἰ τοῦ Διὸς ἄρχειν	ἀξιοῖεν,	μερίζοντες τὰς ἀρχάς. Λείπεται τοίνυν,
[3, 1280]	Ὁμοίως δ' οὐδ' εἴ τινες	οἰκοῖεν	χωρὶς μέν, μὴ μέντοι τοσοῦτον
[3, 1280]	τοῖς ἀκριβῶς θεωροῦσιν, εἴπερ ὁμοίως	ὁμιλοῖεν	συνελθόντες καὶ χωρίς. Φανερὸν τοίνυν
[3, 1282]	λοιπὰ μηδὲν διαφέροιεν ἀλλ' ὅμοιοι	τυγχάνοιεν	ὄντες· τοῖς γὰρ διαφέρουσιν ἕτερον
[3, 1280]	πλῆθος εἶεν μύριοι, μὴ μέντοι	κοινωνοῖεν	ἄλλου μηδενὸς ἢ τῶν τοιούτων,
[3, 1282]	εἰ πάντα τὰ λοιπὰ μηδὲν	διαφέροιεν	ἀλλ' ὅμοιοι τυγχάνοιεν ὄντες· τοῖς
[3, 1283]	δὲ καὶ τοὺς κατὰ πλοῦτον,	ἔχοιεν	ἂν λέγειν τὰ πλήθη λόγον
[3, 1280]	δὲ μήτε τοῦ ζῆν μόνον	ἕνεκεν	ἀλλὰ μᾶλλον τοῦ εὖ ζῆν
[3, 1278]	συνέρχονται δὲ καὶ τοῦ ζῆν	ἕνεκεν	αὐτοῦ καὶ συνέχουσι τὴν πολιτικὴν
[3, 1280]	ζῆν κατὰ προαίρεσιν) μήτε συμμαχίας	ἕνεκεν,	ὅπως ὑπὸ μηδενὸς ἀδικῶνται, μήτε
[3, 1288]	τοιαύτη δ' ἐστὶν ἐν ᾗ	συμβέβηκεν	ἢ ἕνα τινὰ συμπάντων ἢ
[3, 1288]	τὴν τηλικαύτην ὑπερβολὴν ἔχοντι τοῦτο	συμβέβηκεν.	Ὥστε λείπεται μόνον τὸ πείθεσθαι
[3, 1277]	πρὸς τούτοις ἐξ ἄλλων ἀνομοίων	συνέστηκεν	εἰδῶν, ἀνάγκη μὴ μίαν εἶναι
[3, 1283]	τιμήν) ἀλλ' ἐξ ὧν πόλις	συνέστηκεν,	ἐν τούτοις ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι τὴν
[3, 1287]	πάντων εἶναι τῶν πολιτῶν, ὅπου	συνέστηκεν	ἐξ ὁμοίων ἡ πόλις· τοῖς
[3, 1277]	ἀρετὴ μόνη. Τὰς γὰρ ἄλλας	ἔοικεν	ἀναγκαῖον εἶναι κοινὰς καὶ τῶν
[3, 1281]	εἶναι τὸ κρῖναι τίς ὀρθῶς	ἰάτρευκεν,	οὗπερ καὶ τὸ ἰατρεῦσαι καὶ
[3, 1279]	ἀξιοῦσιν ἄρχειν, πρότερον μέν, ᾗ	πέφυκεν,	ἀξιοῦντες ἐν μέρει λειτουργεῖν, καὶ
[3, 1288]	ἀρχήν, πολιτικὸν δὲ ἐν ᾧ	πέφυκεν	ἐγγίνεσθαι πλῆθος πολεμικὸν δυνάμενον ἄρχεσθαι
[3, 1281]	ἀδικίαν καὶ δι' ἀφροσύνην τὰ	μὲν	ἀδικεῖν ἀνάγκη τὰ δ' ἁμαρτάνειν
[3, 1285]	Ὅμηρος· ὁ γὰρ Ἀγαμέμνων κακῶς	μὲν	ἀκούων ἠνείχετο ἐν ταῖς ἐκκλησίαις,
[3, 1276]	τοιαύτην ἐπωνυμίανν δῆλον ὡς ὁ	μὲν	ἀκριβέστατος ἑκάστου λόγος ἴδιος ἔσται
[3, 1280]	τῆς μεταδόσεως χάριν· ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	ἀναγκαῖον ὑπάρχειν, εἴπερ ἔσται πόλις,
[3, 1276]	τοῦ δ' ὑπεξιόντος, ἢ τοὺς	μὲν	ἀνθρώπους φατέον εἶναι τοὺς αὐτοὺς
[3, 1278]	καὶ οἱ ἄνδρες, ἀλλ' οἱ	μὲν	ἁπλῶς οἱ δ' ἐξ ὑποθέσεως·
[3, 1283]	ἐστι καθ' ὃν ἀξιοῦσιν αὐτοὶ	μὲν	ἄρχειν τοὺς δ' ἄλλους ὑπὸ
[3, 1288]	ὑπερέχον εἶναι κατ' ἀρετήν, τῶν	μὲν	ἄρχεσθαι δυναμένων τῶν δ' ἄρχειν
[3, 1275]	δὲ λίαν ἀλλὰ προστιθέντας τοὺς	μὲν	ἀτελεῖς τοὺς δὲ παρηκμακότας ἤ
[3, 1275]	διαφέρει τῷ εἴδει, καὶ τὸ	μὲν	αὐτῶν ἐστι πρῶτον τὸ δὲ
[3, 1285]	συνεχῶς ἦρχον· ὕστερον δὲ τὰ	μὲν	αὐτῶν παριέντων τῶν βασιλέων, τὰ
[3, 1285]	εἶναι τὰ ἤθη φύσει οἱ	μὲν	βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων, οἱ δὲ
[3, 1279]	παρεκβάσεις δὲ τῶν εἰρημένων τυραννὶς	μὲν	βασιλείας, ὀλιγαρχία δὲ ἀριστοκρατίας, δημοκρατία
[3, 1283]	τῶν ἀρχῶν (εἰ γὰρ οἱ	μὲν	βραδεῖς οἱ δὲ ταχεῖς, οὐδὲν
[3, 1280]	νομίζουσι δίκαιον λέγειν ἁπλῶς. Οἱ	μὲν	γὰρ ἂν κατά τι ἄνισοι
[3, 1278]	διοριζόμεθα περὶ αὐτῶν πολλάκις. Ἡ	μὲν	γὰρ δεσποτεία, καίπερ ὄντος κατ'
[3, 1279]	πολιτεία. Συμβαίνει δ' εὐλόγως· ἕνα	μὲν	γὰρ διαφέρειν κατ' ἀρετὴν ἢ
[3, 1278]	οἱ δ' ἐξ ὑποθέσεως· πολῖται	μὲν	γάρ εἰσιν, ἀλλ' ἀτελεῖς. Ἐν
[3, 1276]	ἀνομοίων ὄντων τὴν δύναμιν νὁ	μὲν	γάρ ἐστιν ἐρέτης, ὁ δὲ
[3, 1281]	κατὰ μόνας οὐκ ἐῶσιν. Πάντες	μὲν	γὰρ ἔχουσι συνελθόντες ἱκανὴν αἴσθησιν,
[3, 1285]	τοὺς δὲ τυράννους ξενικόν· οἱ	μὲν	γὰρ κατὰ νόμον καὶ ἑκόντων
[3, 1287]	καὶ ποιητέον τὴν σκέψιν. Ὁ	μὲν	γὰρ κατὰ νόμον λεγόμενος βασιλεὺς
[3, 1277]	ἑτέρα ἀνδρὸς καὶ γυναικός· τοῦ	μὲν	γὰρ κτᾶσθαι τῆς δὲ φυλάττειν
[3, 1285]	πολλαὶ μεταξὺ τούτων εἰσίν· ἐλαττόνων	μὲν	γὰρ κύριοι τῆς παμβασιλείας, πλειόνων
[3, 1281]	ἔχουσιν ἀρετῆς μηδὲ ἕν. Τὸ	μὲν	γὰρ μετέχειν αὐτοὺς τῶν ἀρχῶν
[3, 1280]	εἶναι τοὺς δὲ πολλούς. Εὐποροῦσι	μὲν	γὰρ ὀλίγοι, τῆς δὲ ἐλευθερίας
[3, 1287]	τοῖς ἔχουσι τὰς τέχνας. Οἱ	μὲν	γὰρ οὐδὲν διὰ φιλίαν παρὰ
[3, 1278]	μάλιστα τῆς κυρίας πάντων. Κύριον	μὲν	γὰρ πανταχοῦ τὸ πολίτευμα τῆς
[3, 1284]	πολιτείας, καὶ τὰς ὀρθάς· αἱ	μὲν	γὰρ παρεκβεβηκυῖαι πρὸς τὸ ἴδιον
[3, 1279]	συμβεβηκὸς μετέχει τῆς ὠφελείας. Ὁ	μὲν	γὰρ πλωτήρ, ὁ δὲ τῶν
[3, 1277]	πολίτου καὶ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. Τὴν	μὲν	γὰρ τοῦ σπουδαίου πολίτου δεῖ
[3, 1279]	ἀριστοκρατίας, δημοκρατία δὲ πολιτείας. Ἡ	μὲν	γὰρ τυραννίς ἐστι μοναρχία πρὸς
[3, 1280]	δὲ κυριώτατον οὐ λέγουσιν. Εἰ	μὲν	γὰρ τῶν κτημάτων χάριν ἐκοινώνησαν
[3, 1277]	γὰρ ἔτι συμβαίνει γίνεσθαι τὸν	μὲν	δεσπότην τὸν δὲ δοῦλον) Ἀλλ'
[3, 1275]	πολιτείαν. Διόπερ ὁ λεχθεὶς ἐν	μὲν	δημοκρατίᾳ μάλιστ' ἐστὶ πολίτης, ἐν
[3, 1285]	εἶναι μόνον. Ἦρχον δ' οἱ	μὲν	διὰ βίου τὴν ἀρχὴν ταύτην,
[3, 1280]	τὴν δὲ οἷς ἀμφισβητοῦσι, μάλιστα	μὲν	διὰ τὸ λεχθὲν ἄρτι, διότι
[3, 1280]	τὰς μεταδόσεις, οἷον εἰ ὁ	μὲν	εἴη τέκτων ὁ δὲ γεωργὸς
[3, 1285]	ἐν τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ δοκεῖ	μὲν	εἶναι βασιλεία μάλιστα τῶν κατὰ
[3, 1279]	που συμβαίνοι τοὺς ἀπόρους ἐλάττους	μὲν	εἶναι τῶν εὐπόρων, κρείττους δ'
[3, 1276]	ὡς ἔφαμεν) δῆλον ὅτι πολίτας	μὲν	εἶναι φατέον καὶ τούτους· περὶ
[3, 1275]	ἀρχῆς. Τῶν δ' ἀρχῶν αἱ	μέν	εἰσι διῃρημέναι κατὰ χρόνον, ὥστ'
[3, 1282]	τῶν τοιούτων ἐστίν. Καίτοι τῆς	μὲν	ἐκκλησίας μετέχουσι καὶ βουλεύουσι καὶ
[3, 1281]	μέτεστι πλεῖον ἢ τοῖς κατὰ	μὲν	ἐλευθερίαν καὶ γένος ἴσοις ἢ
[3, 1277]	δικαιοσύνης ἀρχικῆς. Καὶ γὰρ ἀρχομένου	μὲν	ἐλευθέρου δὲ δῆλον ὅτι οὐ
[3, 1279]	οὕτω προσαγορεύῃ τὰς πολιτείας, ὀλιγαρχίαν	μὲν	ἐν ᾗ τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν
[3, 1287]	καὶ κρίνειεν. Ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ	μὲν	ἐνδέχεται περιληφθῆναι τοῖς νόμοις τὰ
[3, 1278]	ἀναγκαίων. Τῶν δ' ἀναγκαίων οἱ	μὲν	ἑνὶ λειτουργοῦντες τὰ τοιαῦτα δοῦλοι,
[3, 1284]	κατ' ἀρετῆς ὑπερβολήν, ἢ πλείους	μὲν	ἑνὸς μὴ μέντοι δυνατοὶ πλήρωμα
[3, 1285]	χρόνους (αὕτη δ' ἦν ἑκόντων	μέν,	ἐπὶ τισὶ δ' ὡρισμένοις· στρατηγός
[3, 1276]	τὰς αὐτάς, καίπερ αἰεὶ τοῦ	μὲν	ἐπιγινομένου νάματος τοῦ δ' ὑπεξιόντος,
[3, 1278]	καὶ δεσποτείας, καὶ ὅτι φύσει	μέν	ἐστιν ἄνθρωπος ζῷον πολιτικόν. Διὸ
[3, 1277]	μὴ ἀρχθέντα. Τούτων δὲ ἀρετὴ	μὲν	ἑτέρα, δεῖ δὲ τὸν πολίτην
[3, 1276]	καὶ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς	μὲν	ἕτερον τοὺς δ' ἕτερον οἰκῆσαι
[3, 1279]	κἄν εἴ τις συνθεὶς τῇ	μὲν	εὐπορίᾳ τὴν ὀλιγότητα τῇ δ'
[3, 1279]	ταῖς δημοκρατίαις, διὰ τὸ τοὺς	μὲν	εὐπόρους ὀλίγους, πολλοὺς δ' εἶναι
[3, 1286]	χαλεπὸν διορίσαι· δεῖ γὰρ αὐτὸν	μὲν	ἔχειν ἰσχύν, εἶναι δὲ τοσαύτην
[3, 1276]	ἑτέραν εἶναι λέγομεν, ἂν ὁτὲ	μὲν	ᾖ Δώριος ὁτὲ δὲ Φρύγιος.
[3, 1285]	ταῦτα, τέτταρα τὸν ἀριθμόν, μία	μὲν	ἡ περὶ τοὺς ἡρωικοὺς χρόνους
[3, 1279]	κατὰ μέρος ἀξιοῦσιν ἄρχειν, πρότερον	μέν,	ᾗ πέφυκεν, ἀξιοῦντες ἐν μέρει
[3, 1284]	οὖν ταῖς παρεκβεβηκυίαις πολιτείαις ὅτι	μὲν	ἰδίᾳ συμφέρει καὶ δίκαιόν ἐστι,
[3, 1275]	μὲν οὖν ὁ Λεοντῖνος, τὰ	μὲν	ἴσως ἀπορῶν τὰ δ' εἰρωνευόμενος,
[3, 1286]	τοσαύτην τὴν ἰσχὺν ὥστε ἑκάστου	μὲν	καὶ ἑνὸς καὶ συμπλειόνων κρείττω
[3, 1279]	τούτων διορισθεισῶν. Ἐπεὶ δὲ πολιτεία	μὲν	καὶ πολίτευμα σημαίνει ταὐτόν, πολίτευμα
[3, 1285]	διὰ βίου, τούτων δ' αἱ	μὲν	κατὰ γένος εἰσὶν αἱ δ'
[3, 1282]	εἰ τοῦτο, δῆλον ὅτι τοὺς	μὲν	κατὰ τὰς ὀρθὰς πολιτείας ἀναγκαῖον
[3, 1282]	Εἰ γὰρ εἴη τις ὑπερέχων	μὲν	κατὰ τὴν αὐλητικήν, πολὺ δ'
[3, 1276]	ὥσπερ γε καὶ χορὸν ὁτὲ	μὲν	κωμικὸν ὁτὲ δὲ τραγικὸν ἕτερον
[3, 1280]	οὐδ' εἴ τινες οἰκοῖεν χωρὶς	μέν,	μὴ μέντοι τοσοῦτον ἄπωθεν ὥστε
[3, 1279]	ἕκαστον ἀλήθειαν. Ἔστι δὲ τυραννὶς	μὲν	μοναρχία, καθάπερ εἴρηται, δεσποτικὴ τῆς
[3, 1279]	συμφέροντος. Καλεῖν δ' εἰώθαμεν τῶν	μὲν	μοναρχιῶν τὴν πρὸς τὸ κοινὸν
[3, 1279]	ὀλίγους ἢ τοὺς πολλούς, ὅταν	μὲν	ὁ εἷς ἢ οἱ ὀλίγοι
[3, 1283]	τῶν πολιτῶν· πολίτης δὲ κοινῇ	μὲν	ὁ μετέχων τοῦ ἄρχειν καὶ
[3, 1281]	ψυχήν. Ἂν οὖν ᾖ νόμος	μὲν	ὀλιγαρχικὸς δὲ ἢ δημοκρατικός, τί
[3, 1281]	τὸ πλῆθος ἢ τοὺς ἀρίστους	μὲν	ὀλίγους δέ, δόξειεν ἂν λύεσθαι
[3, 1280]	ἀλλὰ συμβαίνει, καθάπερ εἴπομεν, τοὺς	μὲν	ὀλίγους εἶναι τοὺς δὲ πολλούς.
[3, 1279]	λόγος ποιεῖν δῆλον ὅτι τὸ	μὲν	ὀλίγους ἢ πολλοὺς εἶναι κυρίους
[3, 1275]	διῃρημέναι κατὰ χρόνον, ὥστ' ἐνίας	μὲν	ὅλως δὶς τὸν αὐτὸν οὐκ
[3, 1280]	καὶ πλοῦτός ἐστιν, ~καὶ ἀναγκαῖον	μέν,	ὅπου ἂν ἄρχωσι διὰ πλοῦτον,
[3, 1279]	τὸ κοινῇ συμφέρον σκοποῦσιν, αὗται	μὲν	ὀρθαὶ τυγχάνουσιν οὖσαι κατὰ τὸ
[3, 1279]	τὸ κοινὸν συμφέρον ἄρχωσι, ταύτας	μὲν	ὀρθὰς ἀναγκαῖον εἶναι τὰς πολιτείας,
[3, 1281]	αὕτη τῆς πολιτείας ἀπορίαν πρώτην	μὲν	ὅτι δόξειεν ἂν τοῦ αὐτοῦ
[3, 1283]	οὐ πάντες δικαίως· οἱ πλούσιοι	μὲν	ὅτι πλεῖον μέτεστι τῆς χώρας
[3, 1275]	ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις ἐνδέχεται	μέν,	οὐ μὴν ἀναγκαῖον. Ἐν ἐνίαις
[3, 1284]	ἐάσει συγχορεύειν. Ὥστε διὰ τοῦτο	μὲν	οὐδὲν κωλύει τοὺς μονάρχους συμφωνεῖν
[3, 1284]	(φασὶ γὰρ τὸν Περίανδρον εἰπεῖν	μὲν	οὐδὲν πρὸς τὸν πεμφθέντα κήρυκα
[3, 1278]	Ἐν δὲ ταῖς ὀλιγαρχίαις θῆτα	μὲν	οὐκ ἐνδέχεται εἶναι πολίτην (ἀπὸ
[3, 1285]	ἔκρινον. Τοῦτο δ' ἐποίουν οἱ	μὲν	οὐκ ὀμνύοντες οἱ δ' ὀμνύοντες·
[3, 1275]	πολλάκις οὐκ ἔστι πολίτης. Τοὺς	μὲν	οὖν ἄλλως πως τυγχάνοντας ταύτης
[3, 1275]	δικαστὴς καὶ ὁ ἐκκλησιαστής. Τάχα	μὲν	οὖν ἂν φαίη τις οὐδ'
[3, 1288]	μέρος τοῦτον ἀλλ' ἁπλῶς. Περὶ	μὲν	οὖν βασιλείας, τίνας ἔχει διαφοράς,
[3, 1285]	δεσποτικὴν ἀρχὴν οὐδὲν δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ	μὲν	οὖν διὰ τὸ τοιοῦτόν εἰσιν,
[3, 1282]	ὀλίγους μεγάλας ἀρχὰς ἀρχόντων. Ταῦτα	μὲν	οὖν διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον·
[3, 1278]	ἀμφοῖν ἀστῶν πολίτας ποιοῦσιν. Ὅτι	μὲν	οὖν εἴδη πλείω πολίτου, φανερὸν
[3, 1285]	πολίτας ἔχουσι τὴν φυλακήν. Δύο	μὲν	οὖν εἴδη ταῦτα μοναρχίας, ἕτερον
[3, 1285]	τὴν ἡγεμονίαν μόνον εἶχον. Βασιλείας	μὲν	οὖν εἴδη ταῦτα, τέτταρα τὸν
[3, 1285]	τύραννον μέγ' ἐπαινέοντες ἀόλλεες" ~Αὗται	μὲν	οὖν εἰσί τε καὶ ἦσαν
[3, 1276]	ἀρετὴν εἶναι τὴν τελείαν. Ὅτι	μὲν	οὖν ἐνδέχεται πολίτην ὄντα σπουδαῖον
[3, 1285]	ἦν τοῦ σκήπτρου ἐπανάτασις. Οἱ	μὲν	οὖν ἐπὶ τῶν ἀρχαίων χρόνων
[3, 1276]	τὴν αὐτὴν ἀλλ' ἑτέραν. Ἡ	μὲν	οὖν ἐπιπολαιοτάτη τῆς ἀπορίας ζήτησις
[3, 1277]	δῆμον γενέσθαι τὸν ἔσχατον. Τὰ	μὲν	οὖν ἔργα τῶν ἀρχομένων οὕτως
[3, 1275]	πάντων ἢ περὶ τινῶν. Τίς	μὲν	οὖν ἐστιν ὁ πολίτης, ἐκ
[3, 1278]	χάριν τῶν συνοικούντων ἐστίν. Πότερον	μὲν	οὖν ἑτέραν ἢ τὴν αὐτὴν
[3, 1277]	ἄρχων αὐλητὴς ὁ χρώμενος. Πότερον	μὲν	οὖν ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἀνδρὸς
[3, 1285]	θεοὺς ἀποδέδοται τοῖς βασιλεῦσιν. Αὕτη	μὲν	οὖν ἡ βασιλεία οἷον στρατηγία
[3, 1283]	τὰς τοιαύτας πολιτείας περεκβάσεις. Εἴρηται	μὲν	οὖν καὶ πρότερον ὅτι διαμφισβητοῦσι
[3, 1277]	τοὺς βαναύσους πολίτας θετέον; Εἰ	μὲν	οὖν καὶ τούτους θετέον οἷς
[3, 1275]	πολίτας τοὺς οὕτω μετέχοντας. Ὁ	μὲν	οὖν μάλιστ' ἂν ἐφαρμόσας πολίτης
[3, 1286]	ὅλως ἢ ᾧ συμφυές· τῷ	μὲν	οὖν νόμῳ τοῦτο οὐχ ὑπάρχει,
[3, 1275]	τέταρτον, πῶς ἔσται πολίτης. Γοργίας	μὲν	οὖν ὁ Λεοντῖνος, τὰ μὲν
[3, 1287]	ἄρχειν οἴεται δεῖν ὁμοίως. Ἃ	μὲν	οὖν οἱ διαμφισβητοῦντες πρὸς τὴν
[3, 1287]	φίλους ποιοῦνται συνάρχους. Μὴ φίλοι	μὲν	οὖν ὄντες οὐ ποιήσουσι κατὰ
[3, 1275]	γὰρ ταῦτα τούτοις ὑπάρχει· πολλαχοῦ	μὲν	οὖν οὐδὲ τούτων τελέως οἱ
[3, 1279]	ἐστιν ἀεὶ τῶν πλωτήρων· ὁ	μὲν	οὖν παιδοτρίβης ἢ κυβερνήτης σκοπεῖ
[3, 1281]	κατ' ἀρετὴν δ' ὑπερεχομένοις. Ὅτι	μὲν	οὖν πάντες οἱ περὶ τῶν
[3, 1281]	δέ τινος ἕτερον μόριον. Εἰ	μὲν	οὖν περὶ πάντα δῆμον καὶ
[3, 1286]	πάντων, ἢ οὐ συμφέρει. Τὸ	μὲν	οὖν περὶ τῆς τοιαύτης στρατηγίας
[3, 1280]	τοῦ συζῆν προαίρεσις φιλία. Τέλος	μὲν	οὖν πόλεως τὸ εὖ ζῆν,
[3, 1283]	ἢ οὐκ ἔσται; Καθ' ἑκάστην	μὲν	οὖν πολιτείαν τῶν εἰρημένων ἀναμφισβήτητος
[3, 1276]	δ' ἕτερον οἰκῆσαι τόπον. Ταύτην	μὲν	οὖν πραοτέραν θετέον τὴν ἀπορίαν,
[3, 1286]	τῶν καθ' ἕκαστον. Καθ' ἕνα	μὲν	οὖν συμβαλλόμενος ὁστισοῦν ἴσως χείρων·
[3, 1286]	ᾗ φυλάξει τοὺς νόμους. Τάχα	μὲν	οὖν τὰ περὶ τὸν βασιλέα
[3, 1284]	στασιαστικῶς ἐχρῶντο τοῖς ὀστρακισμοῖς. Ἐν	μὲν	οὖν ταῖς παρεκβεβηκυίαις πολιτείαις ὅτι
[3, 1282]	ἀλλ' οὐχ ὁ μάγειρος. Ταύτην	μὲν	οὖν τὴν ἀπορίαν τάχα δόξειέ
[3, 1283]	δὲ τούτων οἰκεῖσθαι καλῶς. Πρὸς	μὲν	οὖν τὸ πόλιν εἶναι δόξειεν
[3, 1288]	καὶ τί τὸ πολιτικόν. Βασιλευτὸν	μὲν	οὖν τὸ τοιοῦτόν ἐστι πλῆθος
[3, 1278]	γάρ εἰσιν, ἀλλ' ἀτελεῖς. Ἐν	μὲν	οὖν τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις παρ'
[3, 1284]	ὁ περὶ τὸν ὀστρακισμόν. Βέλτιον	μὲν	οὖν τὸν νομοθέτην ἐξ ἀρχῆς
[3, 1287]	ἄμεινον εἶναι τῶν κειμένων. Ὁ	μὲν	οὖν τὸν νόμον κελεύων ἄρχειν
[3, 1285]	πὰρ γὰρ ἐμοὶ θάνατος" Ἓν	μὲν	οὖν τοῦτ' εἶδος βασιλείας, στρατηγία
[3, 1278]	ἑκάστῳ τοῦ ζῆν καλῶς. Μάλιστα	μὲν	οὖν τοῦτ' ἐστὶ τέλος, καὶ
[3, 1285]	στρατηγία κατὰ γένος ἀίδιος) Αὗται	μὲν	οὖν τοῦτον τὸν τρόπον διαφέρουσιν
[3, 1281]	ὁμοίως τὰ λεχθέντα πρότερον. Περὶ	μὲν	οὖν τῶν ἄλλων ἔστω τις
[3, 1285]	δ' ἀκόντων ἄρχουσιν, ὥσθ' οἱ	μὲν	παρὰ τῶν πολιτῶν οἱ δ'
[3, 1284]	κύριοι τῆς δυνάμεως, οἷον Ἀθηναῖοι	μὲν	περὶ Σαμίους καὶ Χίους καὶ
[3, 1283]	οὐδὲν διὰ τοῦτο δεῖ τοὺς	μὲν	πλεῖον τοὺς δ' ἔλαττον ἔχειν,
[3, 1279]	βασιλείαν, τὴν δὲ τῶν ὀλίγων	μὲν	πλειόνων δ' ἑνὸς ἀριστοκρατίαν νἢ
[3, 1278]	ἐκ τῶν εἰρημένων, ὅτι τινὸς	μὲν	πόλεως ὁ αὐτὸς τινὸς δ'
[3, 1279]	ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν ὡς ὅσαι	μὲν	πολιτεῖαι τὸ κοινῇ συμφέρον σκοποῦσιν,
[3, 1285]	σχεδὸν περὶ δυοῖν ἐστιν, ἓν	μὲν	πότερον συμφέρει ταῖς πόλεσι στρατηγὸν
[3, 1275]	γέροντας τοὺς ἀφειμένους φατέον εἶναι	μέν	πως πολίτας, οὐχ ἁπλῶς δὲ
[3, 1286]	ὡς οἱ πλείους; Ἀλλ' οἱ	μὲν	στασιάσουσιν ὁ δὲ εἷς ἀστασίαστος.
[3, 1285]	τις πολιτεία μᾶλλον, ἢ τισὶ	μὲν	συμφέρει τισὶ δ' οὐ συμφέρει.
[3, 1274]	καθάπερ ἄλλο τι τῶν ὅλων	μὲν	συνεστώτων δ' ἐκ πολλῶν μορίων,
[3, 1285]	δὲ τῶν ὄχλων παραιρουμένων, ἐν	μὲν	ταῖς ἄλλαις πόλεσιν αἱ θυσίαι
[3, 1278]	πολιτεία. Λέγω δ' οἷον ἐν	μὲν	ταῖς δημοκρατίαις κύριος ὁ δῆμος,
[3, 1282]	δικαίους. Ἐπεὶ δ' ἐν πάσαις	μὲν	ταῖς ἐπιστήμαις καὶ τέχναις ἀγαθὸν
[3, 1279]	εἶναι κυρίους συμβεβηκός ἐστιν, τὸ	μὲν	ταῖς ὀλιγαρχίαις τὸ δὲ ταῖς
[3, 1276]	μέρος τῆς πόλεως. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	ταύτης τῆς ἀπορίας εἰς ἄλλον
[3, 1278]	τοῦ ἀρχομένου πολίτου, ὥστ' ἐν	μὲν	τινὶ πολιτείᾳ τὸν βάναυσον ἀναγκαῖον
[3, 1287]	ἐστίν. Ἀλλ' ἴσως ταῦτ' ἐπὶ	μὲν	τινῶν ἔχει τὸν τρόπον τοῦτον,
[3, 1285]	εἰσί τε καὶ ἦσαν διὰ	μὲν	τὸ δεσποτικαὶ εἶναι τυραννικαί, διὰ
[3, 1286]	τῶν καθ' ἕκαστα κάλλιον. Ὅτι	μὲν	τοίνυν ἀνάγκη νομοθέτην αὐτὸν εἶναι,
[3, 1277]	χορευτῶν κορυφαίου καὶ παραστάτου. Διότι	μὲν	τοίνυν ἁπλῶς οὐχ ἡ αὐτή,
[3, 1281]	δίκαιον· καὶ θάτερον ἄρα. Ταῦτα	μὲν	τοίνυν ὅτι πάντα φαῦλα καὶ
[3, 1288]	εἰρημένων γε φανερὸν ὡς ἐν	μὲν	τοῖς ὁμοίοις καὶ ἴσοις οὔτε
[3, 1286]	ἄρχων, ἢ μᾶλλον οἱ πλείους	μὲν	τὸν ἀριθμὸν ἀγαθοὶ δὲ πάντες;
[3, 1281]	κάλλιον ἔχειν τοῦ γεγραμμένου τουδὶ	μὲν	τὸν ὀφθαλμὸν ἑτέρου δέ τινος
[3, 1277]	ἄρχεσθαι καλῶς. Εἰ οὖν τὴν	μὲν	τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς τίθεμεν ἀρχικήν,
[3, 1283]	ὀλίγων, κἂν εἷς ἢ πλείους	μὲν	τοῦ ἑνὸς ἐλάττους δὲ τῶν
[3, 1284]	ὁμαλῦναι τὴν ἄρουραν· ὅθεν ἀγνοοῦντος	μὲν	τοῦ κήρυκος τοῦ γιγνομένου τὴν
[3, 1280]	πρότερον ἐν τοῖς Ἠθικοῖς, τὴν	μὲν	τοῦ πράγματος ἰσότητα ὁμολογοῦσι, τὴν
[3, 1282]	εἰδότων γε μᾶλλον. Ὥστε κατὰ	μὲν	τοῦτον τὸν λόγον οὐκ ἂν
[3, 1283]	κυρίοις διαφέρουσιν ἀλλήλων, οἷον ἡ	μὲν	τῷ διὰ πλουσίων ἡ δὲ
[3, 1278]	κοινοῦ τινὸς ἀμφοῖν, καθ' αὑτὸ	μὲν	τῶν ἀρχομένων, ὥσπερ ὁρῶμεν καὶ
[3, 1286]	ὁ εἷς. Εἰ δὴ τὴν	μὲν	τῶν πλειόνων ἀρχὴν ἀγαθῶν δ'
[3, 1283]	οἰκεῖσθαι πόλιν δυνατόν· πλὴν ἄνευ	μὲν	τῶν προτέρων ἀδύνατον εἶναι πόλιν,
[3, 1275]	εἴδει διαφερούσας ἀλλήλων, καὶ τὰς	μὲν	ὑστέρας τὰς δὲ προτέρας οὔσας·
[3, 1274]	πόλις. Νῦν γὰρ ἀμφισβητοῦσιν, οἱ	μὲν	φάσκοντες τὴν πόλιν πεπραχέναι τὴν
[3, 1276]	ἄρχοντάς τινας ἀδίκως, οὓς ἄρχειν	μὲν	φήσομεν ἀλλ' οὐ δικαίως, ὁ
[3, 1276]	φατέον πόλιν, καίπερ αἰεὶ τῶν	μὲν	φθειρομένων τῶν δὲ γινομένων, ὥσπερ
[3, 1282]	λίαν ἀνδραποδῶδες (ἔσται γὰρ ἕκαστος	μὲν	χείρων κριτὴς τῶν εἰδότων, ἅπαντες
[3, 1276]	δὲ γινομένων, ὥσπερ καὶ ποταμοὺς	εἰώθαμεν	λέγειν τοὺς αὐτοὺς καὶ κρήνας
[3, 1279]	κοινωνεῖν τοῦ συμφέροντος. Καλεῖν δ'	εἰώθαμεν	τῶν μὲν μοναρχιῶν τὴν πρὸς
[3, 1285]	μεταβῆναι καὶ σκέψασθαι περὶ βασιλείας·	φαμὲν	γὰρ τῶν ὀρθῶν πολιτειῶν μίαν
[3, 1278]	ὀλίγοι τοὐναντίον ἐν ταῖς ὀλιγαρχίαις,	φαμὲν	δὲ καὶ πολιτείαν ἑτέραν εἶναι
[3, 1277]	τε σπουδαίου καὶ ἀνδρὸς σπουδαίου;	Φαμὲν	δὴ τὸν ἄρχοντα τὸν σπουδαῖον
[3, 1288]	τρόπον τοῦτον. Ἐπεὶ δὲ τρεῖς	φαμεν	εἶναι τὰς ὀρθὰς πολιτείας, τούτων
[3, 1276]	τελείαν· τὸν δ' ἀγαθὸν ἄνδρα	φαμὲν	κατὰ μίαν ἀρετὴν εἶναι τὴν
[3, 1283]	ἀμφισβητεῖν, κοινωνικὴν γὰρ ἀρετὴν εἶναί	φαμεν	τὴν δικαιοσύνην, ᾗ πάσας ἀναγκαῖον
[3, 1281]	αὐτάρκους, ~τοῦτο δ' ἐστίν, ὡς	φαμέν,	τὸ ζῆν εὐδαιμόνως καὶ καλῶς.
[3, 1276]	ὁτὲ δὲ τραγικὸν ἕτερον εἶναί	φαμεν,	τῶν αὐτῶν πολλάκις ἀνθρώπων ὄντων,
[3, 1276]	ἐστιν, οὕτω καὶ τὸν πολίτην	φαμέν.	Τῶν δὲ πλωτήρων καίπερ ἀνομοίων
[3, 1276]	τοιᾶσδε ἀρχῆς πολίτης ἐστίν, ὡς	ἔφαμεν)	δῆλον ὅτι πολίτας μὲν εἶναι
[3, 1277]	τὴν μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς	τίθεμεν	ἀρχικήν, τὴν δὲ τοῦ πολίτου
[3, 1275]	δὴ διορισμοῦ χάριν ἀόριστος ἀρχή.	Τίθεμεν	δὴ πολίτας τοὺς οὕτω μετέχοντας.
[3, 1277]	δὲ τὴν περὶ τὰ ἀναγκαῖα	λέγομεν,	ἃ ποιεῖν ἐπίστασθαι τὸν ἄρχοντα
[3, 1277]	πράξεις. Δούλου δ' εἴδη πλείω	λέγομεν·	αἱ γὰρ ἐργασίαι πλείους. Ὧν
[3, 1276]	τῶν αὐτῶν φθόγγων ἑτέραν εἶναι	λέγομεν,	ἂν ὁτὲ μὲν ᾖ Δώριος
[3, 1281]	ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς· τιμὰς γὰρ	λέγομεν	εἶναι τὰς ἀρχάς, ἀρχόντων δ'
[3, 1275]	βουλευτικῆς ἢ κριτικῆς, πολίτην ἤδη	λέγομεν	εἶναι ταύτης τῆς πόλεως, πόλιν
[3, 1277]	καὶ τῶν ἐλευθέρων. Ταύτην γὰρ	λέγομεν	εἶναι τὴν πολιτικὴν ἀρχήν, ἣν
[3, 1275]	ἀναμαρτήτων (τὰς δὲ παρεκβεβηκυίας πῶς	λέγομεν,	ὕστερον ἔσται φανερόν) Ὥστε καὶ
[3, 1282]	πάσας ὡς εἰπεῖν τὰς τέχνας)	ἀποδίδομεν	δὲ τὸ κρίνειν οὐδὲν ἧττον
[3, 1278]	πολίτης, ἀλλὰ πολίτου ἀρετὴν ἣν	εἴπομεν	λεκτέον οὐ παντός, οὐδ' ἐλευθέρου
[3, 1287]	βασιλεὺς οὐκ ἔστιν εἶδος, καθάπερ	εἴπομεν,	πολιτείας (ἐν πάσαις γὰρ ὑπάρχειν
[3, 1280]	ἄποροι, δημοκρατίαν, ἀλλὰ συμβαίνει, καθάπερ	εἴπομεν,	τοὺς μὲν ὀλίγους εἶναι τοὺς
[3, 1276]	τινας ἀδίκως, οὓς ἄρχειν μὲν	φήσομεν	ἀλλ' οὐ δικαίως, ὁ δὲ
[3, 1283]	ἐστιν ἀρετὴ γένους· ὁμοίως δὲ	φήσομεν	δικαίως καὶ τὴν ἀρετὴν ἀμφισβητεῖν,
[3, 1277]	γε τοῦτον τὸν λόγον οὐδὲν	φήσομεν	συμβαίνειν ἄτοπον; ~Οὐδὲ γὰρ οἱ
[3, 1278]	τῆς οἰκίας πάσης, ἣν δὴ	καλοῦμεν	οἰκονομικήν ἤτοι τῶν ἀρχομένων χάριν
[3, 1278]	τούτων. Τὸν αὐτὸν δὲ τοῦτον	ἐροῦμεν	λόγον καὶ περὶ τῶν ἄλλων.
[3, 1279]	ἄλλην ἀπορίαν ἔχει. Τίνας γὰρ	ἐροῦμεν	τὰς ἄρτι λεχθείσας πολιτείας, τὴν
[3, 1275]	διαφέρει· δῆλον γὰρ τὸ λεγόμενονν.	Ζητοῦμεν	γὰρ τὸν ἁπλῶς πολίτην καὶ
[3, 1283]	τὸν αὐτὸν τρόπον· ἀλλ' ὅμως	σκοπῶμεν,	ὅταν περὶ τὸν αὐτὸν ταῦθ'
[3, 1275]	ἢ γλίσχρως. Τὰς δὲ πολιτείας	ὁρῶμεν	εἴδει διαφερούσας ἀλλήλων, καὶ τὰς
[3, 1276]	καὶ τοῦ ψευδοῦς. Ἐπεὶ δ'	ὁρῶμεν	καὶ ἄρχοντάς τινας ἀδίκως, οὓς
[3, 1278]	αὑτὸ μὲν τῶν ἀρχομένων, ὥσπερ	ὁρῶμεν	καὶ τὰς ἄλλας τέχνας, ~οἷον
[3, 1274]	πολιτικοῦ καὶ τοῦ νομοθέτου πᾶσαν	ὁρῶμεν	τὴν πραγματείαν οὖσαν περὶ πόλιν,
[3, 1278]	ἔχει περὶ αὐτῶν· αὐτὸ γὰρ	φανὲν	τὸ λεχθὲν ποιεῖ δῆλον. Ἐπεὶ
[3, 1279]	βούλονται συνεχῶς ἄρχειν, οἷον εἰ	συνέβαινεν	ὑγιαίνειν ἀεὶ τοῖς ἄρχουσι νοσακεροῖς
[3, 1281]	τὰς πράξεις ὅσας ὁ τύραννος	ἔπραξεν	ἀναγκαῖον εἶναι πάσας δικαίας· βιάζεται
[3, 1286]	ἔχει μᾶλλον εἶδος ἢ πολιτείας	ςἐν	ἁπάσαις γὰρ ἐνδέχεται γίγνεσθαι τοῦτο
[3, 1278]	τῶν τιμῶν, ὥσπερ καὶ Ὅμηρος	ἐποίησεν	Ὡς εἴ τιν' ἀτίμητον μετανάστην·
[3, 1278]	τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις παρ' ἐνίοις	ἦν	δοῦλον τὸ βάναυσον ἢ ξενικόν,
[3, 1285]	τοὺς ἡρωικοὺς χρόνους (αὕτη δ'	ἦν	ἑκόντων μέν, ἐπὶ τισὶ δ'
[3, 1285]	ταῦτα μοναρχίας, ἕτερον δ' ὅπερ	ἦν	ἐν τοῖς ἀρχαίοις Ἕλλησιν, οὓς
[3, 1286]	ἴσως ἐβασιλεύοντο πρότερον, ὅτι σπάνιον	ἦν	εὑρεῖν ἄνδρας πολὺ διαφέροντας κατ'
[3, 1285]	δ' ὡρισμένοις· στρατηγός τε γὰρ	ἦν	καὶ δικαστὴς ὁ βασιλεύς, καὶ
[3, 1285]	ἐξελθόντων δὲ καὶ κτεῖναι κύριος	ἦν·	λέγει γοῦν Ὃν δέ κ'
[3, 1280]	δούλων καὶ τῶν ἄλλων ζῴων	ἦν	πόλις· νῦν δ' οὐκ ἔστι,
[3, 1285]	μοναρχίας, ἕτερον δ' ὅπερ ἦν	ἐν	τοῖς ἀρχαίοις Ἕλλησιν, οὓς καλοῦσιν
[3, 1278]	τεχνιτῶν. Ἐν Θήβαις δὲ νόμος	ἦν	τὸν διὰ δέκα ἐτῶν μὴ
[3, 1285]	δ' ὀμνύοντες· ὁ δ' ὅρκος	ἦν	τοῦ σκήπτρου ἐπανάτασις. Οἱ μὲν
[3, 1285]	δεσποτικὴ κατὰ νόμονν, τρίτη δὲ	ἣν	αἰσυμνητείαν προσαγορεύουσιν (αὕτη δ' ἐστὶν
[3, 1278]	ἢ τὴν αὐτὴν θετέον, ~αθ'	ἣν	ἀνὴρ ἀγαθός ἐστι καὶ πολίτης
[3, 1287]	καλουμένης ςαὕτη δ' ἐστὶ καθ'	ἣν	ἄρχει πάντων κατὰ τὴν ἑαυτοῦ
[3, 1277]	Ἀλλ' ἔστι τις ἀρχὴ καθ'	ἣν	ἄρχει τῶν ὁμοίων τῷ γένει
[3, 1277]	λέγομεν εἶναι τὴν πολιτικὴν ἀρχήν,	ἣν	δεῖ τὸν ἄρχοντα ἀρχόμενον μαθεῖν,
[3, 1278]	γυναικὸς καὶ τῆς οἰκίας πάσης,	ἣν	δὴ καλοῦμεν οἰκονομικήν ἤτοι τῶν
[3, 1278]	οὗτος πολίτης, ἀλλὰ πολίτου ἀρετὴν	ἣν	εἴπομεν λεκτέον οὐ παντός, οὐδ'
[3, 1283]	Διὸ καὶ πρὸς τὴν ἀπορίαν	ἣν	ζητοῦσι καὶ προβάλλουσί τινες ἐνδέχεται
[3, 1278]	ἀδύνατον, οἷον εἴ τίς ἐστιν	ἣν	καλοῦσιν ἀριστοκρατικὴν καὶ ἐν ᾗ
[3, 1276]	μὴ κεκτῆσθαι τὴν ἀρετὴν καθ'	ἣν	σπουδαῖος ἀνήρ, φανερόν· οὐ μὴν
[3, 1279]	εἶεν. Οὐδὲν γὰρ κωλύει τὸν	παιδοτρίβην	ἕνα τῶν γυμναζομένων ἐνίοτ' εἶναι
[3, 1278]	καλοῦ μόριον καὶ κατὰ τὸ	ζῆν	αὐτὸ μόνον· ἂν μὴ τοῖς
[3, 1278]	χωρίς· συνέρχονται δὲ καὶ τοῦ	ζῆν	ἕνεκεν αὐτοῦ καὶ συνέχουσι τὴν
[3, 1281]	δ' ἐστίν, ὡς φαμέν, τὸ	ζῆν	εὐδαιμόνως καὶ καλῶς. Τῶν καλῶν
[3, 1280]	ἕνεκεν ἀλλὰ μᾶλλον τοῦ εὖ	ζῆν	(καὶ γὰρ ἂν δούλων καὶ
[3, 1278]	ὅσον ἐπιβάλλει μέρος ἑκάστῳ τοῦ	ζῆν	καλῶς. Μάλιστα μὲν οὖν τοῦτ'
[3, 1280]	μὴ μετέχειν εὐδαιμονίας μηδὲ τοῦ	ζῆν	κατὰ προαίρεσιν) μήτε συμμαχίας ἕνεκεν,
[3, 1280]	πόλις, ἀλλ' ἡ τοῦ εὖ	ζῆν	κοινωνία καὶ ταῖς οἰκίαις καὶ
[3, 1280]	ἐπιγινομένων) εἰ δὲ μήτε τοῦ	ζῆν	μόνον ἕνεκεν ἀλλὰ μᾶλλον τοῦ
[3, 1280]	μὲν οὖν πόλεως τὸ εὖ	ζῆν,	ταῦτα δὲ τοῦ τέλους χάριν.
[3, 1278]	πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων γλιχόμενοι τοῦ	ζῆν,	ὡς ἐνούσης τινὸς εὐημερίας ἐν
[3, 1281]	πολιτικὴν κοινωνίαν ἀλλ' οὐ τοῦ	συζῆν.	Διόπερ ὅσοι συμβάλλονται πλεῖστον εἰς
[3, 1278]	βοηθείας οὐκ ἔλαττον ὀρέγονται τοῦ	συζῆν·	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ
[3, 1280]	φιλίας ἔργον· ἡ γὰρ τοῦ	συζῆν	προαίρεσις φιλία. Τέλος μὲν οὖν
[3, 1280]	καὶ θυσίαι καὶ διαγωγαὶ τοῦ	συζῆν.	Τὸ δὲ τοιοῦτον φιλίας ἔργον·
[3, 1283]	ὀρθῶς ἀμφισβητεῖν, πρὸς μέντοι ζωὴν	ἀγαθὴν	ἡ παιδεία καὶ ἡ ἀρετὴ
[3, 1285]	ἐπὶ τοὺς πολίτας ἔχουσι τὴν	φυλακήν.	Δύο μὲν οὖν εἴδη ταῦτα
[3, 1275]	δικαίων μετέχοντες οὕτως ὥστε καὶ	δίκην	ὑπέχειν καὶ δικάζεσθαι (τοῦτο γὰρ
[3, 1279]	πᾶσαν ἀρετήν, ~ἀλλὰ μάλιστα τὴν	πολεμικήν·	αὕτη γὰρ ἐν πλήθει γίγνεται·
[3, 1277]	τῶν βασιλέων υἱεῖς ἱππικὴν καὶ	πολεμικὴν	παιδευόμενοι, καὶ Εὐριπίδης φησὶ Μή
[3, 1278]	οἰκίας πάσης, ἣν δὴ καλοῦμεν	οἰκονομικήν	ἤτοι τῶν ἀρχομένων χάριν ἐστὶν
[3, 1285]	τῶν κοινῶν, τεταγμένη κατὰ τὴν	οἰκονομικήν.	Ὥσπερ γὰρ ἡ οἰκονομικὴ βασιλεία
[3, 1283]	δικαίως καὶ τὴν ἀρετὴν ἀμφισβητεῖν,	κοινωνικὴν	γὰρ ἀρετὴν εἶναί φαμεν τὴν
[3, 1277]	φαίνονται οἱ τῶν βασιλέων υἱεῖς	ἱππικὴν	καὶ πολεμικὴν παιδευόμενοι, καὶ Εὐριπίδης
[3, 1279]	καὶ τὰς ἄλλας τέχνας, ~οἷον	ἰατρικὴν	καὶ γυμναστικήν, κατὰ συμβεβηκὸς δὲ
[3, 1278]	εἴ τίς ἐστιν ἣν καλοῦσιν	ἀριστοκρατικὴν	καὶ ἐν ᾗ κατ' ἀρετὴν
[3, 1282]	αὐλητικῆς ἢ ἐκεῖνος κατὰ τὴν	αὐλητικήν,	ὅμως τούτῳ δοτέον τοὺς διαφέροντας
[3, 1282]	τις ὑπερέχων μὲν κατὰ τὴν	αὐλητικήν,	πολὺ δ' ἐλλείπων κατ' εὐγένειαν
[3, 1281]	ἢ μείζοσι κατὰ δὲ τὴν	πολιτικὴν	ἀρετὴν ἀνίσοις, ἢ τοῖς κατὰ
[3, 1288]	ὑπερέχον κατ' ἀρετὴν πρὸς ἡγεμονίαν	πολιτικήν,	ἀριστοκρατικὸν δὲ ὃ πέφυκε φέρειν
[3, 1277]	Ταύτην γὰρ λέγομεν εἶναι τὴν	πολιτικὴν	ἀρχήν, ἣν δεῖ τὸν ἄρχοντα
[3, 1288]	τῶν κατ' ἀρετὴν ἡγεμονικῶν πρὸς	πολιτικὴν	ἀρχήν, πολιτικὸν δὲ ἐν ᾧ
[3, 1284]	κατ' ἀρετὴν ὄντες καὶ τὴν	πολιτικὴν	δύναμιν· ὥσπερ γὰρ θεὸν ἐν
[3, 1284]	ἢ πολυφιλίαν ἤ τινα ἄλλην	πολιτικὴν	ἰσχὺν ὠστράκιζον καὶ μεθίστασαν ἐκ
[3, 1282]	γὰρ τοῦτ' ἀπορίαν καὶ φιλοσοφίαν	πολιτικήν.	Ἴσως γὰρ ἂν φαίη τις
[3, 1281]	πράξεων χάριν θετέον εἶναι τὴν	πολιτικὴν	κοινωνίαν ἀλλ' οὐ τοῦ συζῆν.
[3, 1278]	ἕνεκεν αὐτοῦ καὶ συνέχουσι τὴν	πολιτικὴν	κοινωνίαν, ἴσως γὰρ ἔνεστί τι
[3, 1284]	μηδὲ τὴν δύναμιν αὐτῶν τὴν	πολιτικὴν	πρὸς τὴν ἐκείνων, εἰ πλείους,
[3, 1285]	περὶ τὴν Εὐρώπην, ὑπομένουσι τὴν	δεσποτικὴν	ἀρχὴν οὐδὲν δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ μὲν
[3, 1279]	ἄλλας τέχνας, ~οἷον ἰατρικὴν καὶ	γυμναστικήν,	κατὰ συμβεβηκὸς δὲ κἂν αὐτῶν
[3, 1277]	μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς τίθεμεν	ἀρχικήν,	τὴν δὲ τοῦ πολίτου ἄμφω,
[3, 1279]	ἄποροι, πολλοὶ τὸ πλῆθος ὄντες,	ἄλλην	ἀπορίαν ἔχει. Τίνας γὰρ ἐροῦμεν
[3, 1276]	ὄντων, ὁμοίως δὲ καὶ πᾶσαν	ἄλλην	κοινωνίαν καὶ σύνθεσιν ἑτέραν, ἂν
[3, 1284]	πλοῦτον ἢ πολυφιλίαν ἤ τινα	ἄλλην	πολιτικὴν ἰσχὺν ὠστράκιζον καὶ μεθίστασαν
[3, 1276]	ὁ δὲ πρῳρεύς, ὁ δ'	ἄλλην	τιν' ἔχων τοιαύτην ἐπωνυμίανν δῆλον
[3, 1284]	ἐπὶ τῆς ἀρίστης πολιτείας ἔχει	πολλὴν	ἀπορίαν, οὐ κατὰ τῶν ἄλλων
[3, 1278]	λίαν, δῆλον δ' ὡς καρτεροῦσι	πολλὴν	κακοπάθειαν οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων
[3, 1275]	Κλεισθένης μετὰ τὴν τῶν τυράννων	ἐκβολήν·	πολλοὺς γὰρ ἐφυλέτευσε ξένους καὶ
[3, 1288]	παντός, τῷ δὲ τὴν τηλικαύτην	ὑπερβολὴν	ἔχοντι τοῦτο συμβέβηκεν. Ὥστε λείπεται
[3, 1284]	εἷς τοσοῦτον διαφέρων κατ' ἀρετῆς	ὑπερβολήν,	ἢ πλείους μὲν ἑνὸς μὴ
[3, 1283]	ἄνευ τούτων οἰκεῖσθαι πόλιν δυνατόν·	πλὴν	ἄνευ μὲν τῶν προτέρων ἀδύνατον
[3, 1282]	εἶναι, καὶ δικαίους ἢ ἀδίκους.	Πλὴν	τοῦτό γε φανερόν, ὅτι δεῖ
[3, 1278]	τοὺς νόθους παρὰ πολλοῖς. Οὐ	μὴν	ἀλλ' ἐπεὶ δι' ἔνδειαν τῶν
[3, 1276]	ἣν σπουδαῖος ἀνήρ, φανερόν· οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ κατ' ἄλλον τρόπον
[3, 1278]	ἔλαττον ὀρέγονται τοῦ συζῆν· οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον
[3, 1284]	ἴδιον ἀποσκοποῦσαι τοῦτο δρῶσιν, οὐ	μὴν	ἀλλὰ περὶ τὰς τὸ κοινὸν
[3, 1275]	ταῖς ἄλλαις ἐνδέχεται μέν, οὐ	μὴν	ἀναγκαῖον. Ἐν ἐνίαις γὰρ οὐκ
[3, 1283]	ὥσπερ οὐδ' ἐκ δούλων· ἀλλὰ	μὴν	εἰ δεῖ τούτων, δῆλον ὅτι
[3, 1282]	καὶ τὸ κατ' ἀξίαν. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ τοῦτ' ἀληθές, ἔσται καὶ
[3, 1282]	πολιτείαν κεῖσθαι τοὺς νόμους. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ τοῦτο, δῆλον ὅτι τοὺς
[3, 1276]	ἢ μὴ τὴν αὐτήν. Ἀλλὰ	μὴν	εἴ γε τοῦτο τυχεῖν δεῖ
[3, 1287]	θεραπείαν ζητήσαιεν ἂν μᾶλλον. ~Ἀλλὰ	μὴν	εἰσάγονταί γ' ἐφ' ἑαυτοὺς οἱ
[3, 1277]	οὐκ ἐπιστάμενος ἰδιώτης εἶναι. Ἀλλὰ	μὴν	ἐπαινεῖταί γε τὸ δύνασθαι ἄρχειν
[3, 1283]	ἀναγκαῖον ἀκολουθεῖν τὰς ἄλλας· ἀλλὰ	μὴν	καὶ οἱ πλείους πρὸς τοὺς
[3, 1278]	αὐτῷ καὶ γλυκύτητος φυσικῆς. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ τῆς ἀρχῆς γε τοὺς
[3, 1286]	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Ἀλλὰ	μὴν	κἀκεῖνον δεῖ ὑπάρχειν τὸν λόγον,
[3, 1279]	διωρίσθαι περὶ τῶν πολιτειῶν. Ἀλλὰ	μὴν	κἄν εἴ τις συνθεὶς τῇ
[3, 1287]	ὁμοίων γε ὄντων πάντων. Ἀλλὰ	μὴν	ὅσα γε μὴ δοκεῖ δύνασθαι
[3, 1284]	καὶ μεθιστάναι τὸν τοιοῦτον· ἀλλὰ	μὴν	οὐδ' ἄρχειν γε τοῦ τοιούτου·
[3, 1280]	ὑπάρχειν, εἴπερ ἔσται πόλις, οὐ	μὴν	οὐδ' ὑπαρχόντων τούτων ἁπάντων ἤδη
[3, 1287]	τῶν κατὰ τὸ ἔθος. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ ῥᾴδιον ἐφορᾶν πολλὰ τὸν
[3, 1281]	ὅτι φθείρουσι τὴν πόλιν. Ἀλλὰ	μὴν	οὐχ ἥ γ' ἀρετὴ φθείρει
[3, 1283]	ἡ τούτων διαφορὰ λαμβάνει τὴν	τιμήν)	ἀλλ' ἐξ ὧν πόλις συνέστηκεν,
[3, 1281]	Πάντες μὲν γὰρ ἔχουσι συνελθόντες	ἱκανὴν	αἴσθησιν, καὶ μιγνύμενοι τοῖς βελτίοσι
[3, 1281]	ἀληθές. Διὸ καὶ τὴν πρότερον	εἰρημένην	ἀπορίαν λύσειεν ἄν τις διὰ
[3, 1276]	μὴ δικαίως συνάπτει πρὸς τὴν	εἰρημένην	πρότερον ἀμφισβήτησιν. Ἀποροῦσι γάρ τινες
[3, 1288]	συστήσειεν ἄν τις ἀριστοκρατουμένην ἢ	βασιλευομένην,	~ὥστ' ἔσται καὶ παιδεία καὶ
[3, 1281]	τις διὰ τούτων καὶ τὴν	ἐχομένην	αὐτῆς, τίνων δεῖ κυρίους εἶναι
[3, 1288]	εἶναι τὴν ὑπὸ τῶν ἀρίστων	οἰκονομουμένην,	τοιαύτη δ' ἐστὶν ἐν ᾗ
[3, 1288]	καὶ πόλιν συστήσειεν ἄν τις	ἀριστοκρατουμένην	ἢ βασιλευομένην, ~ὥστ' ἔσται καὶ
[3, 1277]	διὰ τοῦτ' ἴσως Ἰάσων ἔφη	πεινῆν	ὅτε μὴ τυραννοῖ, ὡς οὐκ
[3, 1282]	καὶ πηδάλιον κυβερνήτης τέκτονος, καὶ	θοίνην	ὁ δαιτυμὼν ἀλλ' οὐχ ὁ
[3, 1286]	τοῦτο οὐχ ὑπάρχει, ψυχὴν δ'	ἀνθρωπίνην	ἀνάγκη τοῦτ' ἔχειν πᾶσαν. Ἀλλ'
[3, 1286]	καὶ μείζονος ἀρετῆς ἢ κατ'	ἀνθρωπίνην	φύσιν. Ἔχει δ' ἀπορίαν καὶ
[3, 1283]	γὰρ ἀρετὴν εἶναί φαμεν τὴν	δικαιοσύνην,	ᾗ πάσας ἀναγκαῖον ἀκολουθεῖν τὰς
[3, 1281]	τε γὰρ ἀδικίαν καὶ δι'	ἀφροσύνην	τὰ μὲν ἀδικεῖν ἀνάγκη τὰ
[3, 1282]	τρίτος ὁ πεπαιδευμένος περὶ τὴν	τέχνην	(εἰσὶ γάρ τινες τοιοῦτοι καὶ
[3, 1282]	καὶ οἱ μὴ ἔχοντες τὴν	τέχνην,	οἷον οἰκίαν οὐ μόνον ἐστὶ
[3, 1282]	τῶν γὰρ ὁμοίων αὐλητῶν τὴν	τέχνην	οὐ δοτέον πλεονεξίαν τῶν αὐλῶν
[3, 1285]	τὴν Ἀσίαν τῶν περὶ τὴν	Εὐρώπην,	ὑπομένουσι τὴν δεσποτικὴν ἀρχὴν οὐδὲν
[3, 1282]	τῶν εἰδότων ἔργον ἐστίν, οἷον	γεωμέτρην	τε τῶν γεωμετρικῶν καὶ κυβερνήτην
[3, 1287]	εἶναι, ὥστ' εἴπερ καὶ τὸ	ἴσην	ἔχειν τοὺς ἀνίσους τροφὴν ἢ
[3, 1282]	τοῖς εἰδόσιν. Ἔπειτα καὶ περὶ	τὴν	αἵρεσιν τὸν αὐτὸν ἂν δόξειεν
[3, 1288]	δυναμένων τῶν δ' ἄρχειν πρὸς	τὴν	αἱρετωτάτην ζωήν, ἐν δὲ τοῖς
[3, 1284]	μὲν τοῦ κήρυκος τοῦ γιγνομένου	τὴν	αἰτίαν, ἀπαγγείλαντος δὲ τὸ συμπεσόν,
[3, 1284]	ὥστε μὴ συμβλητὴν εἶναι τὴν	τῶν	ἄλλων ἀρετὴν πάντων μηδὲ τὴν
[3, 1283]	συνέστηκεν, ἐν τούτοις ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι	τὴν	ἀμφισβήτησιν. Διόπερ εὐλόγως ἀντιποιοῦνται τῆς
[3, 1282]	καὶ τὸ κάλλος) καὶ κατὰ	τὴν	ἀναλογίαν ὑπερέχουσι πλέον τῆς αὐλητικῆς
[3, 1283]	ὡς ἀθρόους. Διὸ καὶ πρὸς	τὴν	ἀπορίαν ἣν ζητοῦσι καὶ προβάλλουσί
[3, 1282]	τις ἂν λύσειε καὶ ταύτην	τὴν	ἀπορίαν. Ἴσως γὰρ ἔχει καὶ
[3, 1276]	Ταύτην μὲν οὖν πραοτέραν θετέον	τὴν	ἀπορίαν, πολλαχῶς γὰρ τῆς πόλεως
[3, 1282]	ὁ μάγειρος. Ταύτην μὲν οὖν	τὴν	ἀπορίαν τάχα δόξειέ τις ἂν
[3, 1284]	οὐ γὰρ ἐθέλειν αὐτὸν ἄγειν	τὴν	Ἀργὼ μετὰ τῶν πλωτήρων τῶν
[3, 1283]	ὁμοίως δὲ φήσομεν δικαίως καὶ	τὴν	ἀρετὴν ἀμφισβητεῖν, κοινωνικὴν γὰρ ἀρετὴν
[3, 1276]	δ' ἐστὶν ἡ πολιτεία· διὸ	τὴν	ἀρετὴν ἀναγκαῖον εἶναι τοῦ πολίτου
[3, 1283]	ἀριθμὸν εἶεν ὀλίγοι πάμπαν οἱ	τὴν	ἀρετὴν ἔχοντες, τίνα δεῖ διελεῖν
[3, 1276]	πολίτην ὄντα σπουδαῖον μὴ κεκτῆσθαι	τὴν	ἀρετὴν καθ' ἣν σπουδαῖος ἀνήρ,
[3, 1284]	δὲ πολιτείαν ἕτερος, πρὸς δὲ	τὴν	ἀρίστην ὁ δυνάμενος καὶ προαιρούμενος
[3, 1284]	τοὺς ὑπερέχοντας τῶν σταχύων ὁμαλῦναι	τὴν	ἄρουραν· ὅθεν ἀγνοοῦντος μὲν τοῦ
[3, 1286]	βουλομένους πειθαρχεῖν, ἢ πῶς ἐνδέχεται	τὴν	ἀρχὴν διοικεῖν; Εἰ γὰρ καὶ
[3, 1284]	(ἐπεὶ γὰρ θᾶττον ἐγκρατῶς ἔσχον	τὴν	ἀρχήν, ἐταπείνωσαν αὐτοὺς παρὰ τὰς
[3, 1285]	δ' οἱ μὲν διὰ βίου	τὴν	ἀρχὴν ταύτην, οἱ δὲ μέχρι
[3, 1275]	καὶ δικαστής, ἀλλὰ ὁ κατὰ	τὴν	ἀρχὴν ὡρισμένος· τούτων γὰρ ἢ
[3, 1285]	τῶν Ἑλλήνων, οἱ δὲ περὶ	τὴν	Ἀσίαν τῶν περὶ τὴν Εὐρώπην,
[3, 1282]	τῆς αὐλητικῆς ἢ ἐκεῖνος κατὰ	τὴν	αὐλητικήν, ὅμως τούτῳ δοτέον τοὺς
[3, 1282]	εἴη τις ὑπερέχων μὲν κατὰ	τὴν	αὐλητικήν, πολὺ δ' ἐλλείπων κατ'
[3, 1286]	καὶ νόμους ἀρίστη πολιτεία, διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν. Ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνον
[3, 1285]	βασιλικὴ καὶ οὐ τυραννικὴ διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν. Οἱ γὰρ πολῖται
[3, 1276]	εἶναι τὴν αὐτὴν ἢ μὴ	τὴν	αὐτὴν ἀλλ' ἑτέραν. Ἡ μὲν
[3, 1288]	ὑπεροχὴν ἀξιοῦσιν, ἀλλὰ ὑπεροχὴν οὐ	τὴν	αὐτήν) ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ
[3, 1276]	πολίτου σπουδαίου θετέον, ἢ μὴ	τὴν	αὐτήν. Ἀλλὰ μὴν εἴ γε
[3, 1288]	τοῖς πρώτοις ἐδείχθη λόγοις ὅτι	τὴν	αὐτὴν ἀναγκαῖον ἀνδρὸς ἀρετὴν εἶναι
[3, 1287]	τὸ αὐτὸ δίκαιον ἀναγκαῖον καὶ	τὴν	αὐτὴν ἀξίαν κατὰ φύσιν εἶναι,
[3, 1276]	εἰρημένων ἐχόμενόν ἐστιν ἐπισκέψασθαι πότερον	τὴν	αὐτὴν ἀρετὴν ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ
[3, 1276]	τὸ γένος ταὐτὸ τῶν κατοικούντων,	τὴν	αὐτὴν εἶναι φατέον πόλιν, καίπερ
[3, 1284]	τὰς δημοκρατίας· ὁ γὰρ ὀστρακισμὸς	τὴν	αὐτὴν ἔχει δύναμιν τρόπον τινὰ
[3, 1276]	χρὴ λέγειν τὴν πόλιν εἶναι	τὴν	αὐτὴν ἢ μὴ τὴν αὐτὴν
[3, 1278]	Πότερον μὲν οὖν ἑτέραν ἢ	τὴν	αὐτὴν θετέον, ~αθ' ἣν ἀνὴρ
[3, 1276]	τρόπον, φανερὸν ὅτι μάλιστα λεκτέον	τὴν	αὐτὴν πόλιν εἰς τὴν πολιτείαν
[3, 1276]	καὶ τὴν πόλιν εἶναι μὴ	τὴν	αὐτήν, ὥσπερ γε καὶ χορὸν
[3, 1287]	δὲ τοῦ βασιλέως τοῦ κατὰ	τὴν	αὑτοῦ βούλησιν πάντα πράττοντος ὅ
[3, 1286]	εἴη κύριος, μηδὲν πράττων κατὰ	τὴν	αὑτοῦ βούλησιν παρὰ τὸν νόμον,
[3, 1287]	μὲν οὖν οἱ διαμφισβητοῦντες πρὸς	τὴν	βασιλείαν λέγουσι, σχεδὸν ταῦτ' ἐστίν.
[3, 1280]	μὲν τοῦ πράγματος ἰσότητα ὁμολογοῦσι,	τὴν	δὲ οἷς ἀμφισβητοῦσι, μάλιστα μὲν
[3, 1276]	αὐτοὺς διὰ τὴν τοιαύτην αἰτίαν,	τὴν	δὲ πόλιν ἑτέραν; ~Εἴπερ γάρ
[3, 1277]	ἀρίστην ἀναγκαῖον εἶναι τὴν πόλιν)	τὴν	δὲ τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ἀγαθοῦ
[3, 1286]	δ' ἀνδρῶν πάντων ἀριστοκρατίαν θετέον,	τὴν	δὲ τοῦ ἑνὸς βασιλείαν, αἱρετώτερον
[3, 1277]	τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς τίθεμεν ἀρχικήν,	τὴν	δὲ τοῦ πολίτου ἄμφω, οὐκ
[3, 1279]	τὸ κοινὸν ἀποβλέπουσαν συμφέρον βασιλείαν,	τὴν	δὲ τῶν ὀλίγων μὲν πλειόνων
[3, 1278]	ἐνδέχεται φθειρομένου τοῦ δούλου σῴζεσθαι	τὴν	δεσποτείαν. Ἡ δὲ τέκνων ἀρχὴ
[3, 1285]	τῶν περὶ τὴν Εὐρώπην, ὑπομένουσι	τὴν	δεσποτικὴν ἀρχὴν οὐδὲν δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ
[3, 1281]	καὶ περὶ τὰ ἤθη καὶ	τὴν	διάνοιαν. Διὸ καὶ κρίνουσιν ἄμεινον
[3, 1281]	πᾶν πλῆθος ἐνδέχεται ταύτην εἶναι	τὴν	διαφορὰν τῶν πολλῶν πρὸς τοὺς
[3, 1283]	κοινωνικὴν γὰρ ἀρετὴν εἶναί φαμεν	τὴν	δικαιοσύνην, ᾗ πάσας ἀναγκαῖον ἀκολουθεῖν
[3, 1284]	τῶν ἄλλων ἀρετὴν πάντων μηδὲ	τὴν	δύναμιν αὐτῶν τὴν πολιτικὴν πρὸς
[3, 1276]	δὲ πλωτήρων καίπερ ἀνομοίων ὄντων	τὴν	δύναμιν νὁ μὲν γάρ ἐστιν
[3, 1285]	τῶν βαρβάρων. Ἔχουσι δ' αὗται	τὴν	δύναμιν πᾶσαι παραπλησίαν τυραννίσιν, εἰσὶ
[3, 1287]	καθ' ἣν ἄρχει πάντων κατὰ	τὴν	ἑαυτοῦ βούλησιν ὁ βασιλεύσσ δοκεῖ
[3, 1276]	ἢ μὴ δικαίως συνάπτει πρὸς	τὴν	εἰρημένην πρότερον ἀμφισβήτησιν. Ἀποροῦσι γάρ
[3, 1287]	ἐχθροῖς διαφθείρειν διὰ κέρδος, τότε	τὴν	ἐκ τῶν γραμμάτων θεραπείαν ζητήσαιεν
[3, 1284]	εἰ πλείους, εἰ δ' εἷς,	τὴν	ἐκείνου μόνον, οὐκέτι θετέον τούτους
[3, 1288]	κατ' ἀρετὴν τοσοῦτον ὥσθ' ὑπερέχειν	τὴν	ἐκείνου τῆς τῶν ἄλλων πάντων,
[3, 1284]	δύναμιν αὐτῶν τὴν πολιτικὴν πρὸς	τὴν	ἐκείνων, εἰ πλείους, εἰ δ'
[3, 1277]	αὕτη ἀρετὴ πολίτου, τὸ τὴν	τῶν	ἐλευθέρων ἀρχὴν ἐπίστασθαι ἐπ' ἀμφότερα.
[3, 1288]	φέρειν πλῆθος ἄρχεσθαι δυνάμενον τὴν	τῶν	ἐλευθέρων ἀρχὴν ὑπὸ τῶν κατ'
[3, 1279]	ᾗ πλείους οἱ εὔποροι καὶ	τὴν	ἐν ᾗ ἐλάττους οἱ ἄποροι,
[3, 1279]	ἐροῦμεν τὰς ἄρτι λεχθείσας πολιτείας,	τὴν	ἐν ᾗ πλείους οἱ εὔποροι
[3, 1281]	οὖν ἀδικίαν τί χρὴ λέγειν	τὴν	ἐσχάτην; Πάλιν τε πάντων ληφθέντων,
[3, 1285]	περὶ τὴν Ἀσίαν τῶν περὶ	τὴν	Εὐρώπην, ὑπομένουσι τὴν δεσποτικὴν ἀρχὴν
[3, 1281]	ἄν τις διὰ τούτων καὶ	τὴν	ἐχομένην αὐτῆς, τίνων δεῖ κυρίους
[3, 1285]	ἐν τοῖς ὑπερορίοις τῶν πολεμικῶν	τὴν	ἡγεμονίαν μόνον εἶχον. Βασιλείας μὲν
[3, 1284]	αὗται γὰρ δὴ δοκοῦσι διώκειν	τὴν	ἰσότητα μάλιστα πάντων, ὥστε τοὺς
[3, 1286]	ἔχειν ἰσχύν, εἶναι δὲ τοσαύτην	τὴν	ἰσχὺν ὥστε ἑκάστου μὲν καὶ
[3, 1278]	πόσα τῆς περὶ ἄνθρωπον καὶ	τὴν	κοινωνίαν τῆς ζωῆς. Εἴρηται δὴ
[3, 1286]	ἑτέρου πάθους τοιούτου ἀναγκαῖον διεφθάρθαι	τὴν	κρίσιν, ἐκεῖ δ' ἔργον ἅμα
[3, 1280]	τόπους εἰς ἕν, ὥστε ἅπτεσθαι	τὴν	Μεγαρέων πόλιν καὶ Κορινθίων τοῖς
[3, 1277]	ἀρετὴ πολίτου καὶ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ.	Τὴν	μὲν γὰρ τοῦ σπουδαίου πολίτου
[3, 1277]	καὶ ἄρχεσθαι καλῶς. Εἰ οὖν	τὴν	μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς τίθεμεν
[3, 1280]	εἴρηται πρότερον ἐν τοῖς Ἠθικοῖς,	τὴν	μὲν τοῦ πράγματος ἰσότητα ὁμολογοῦσι,
[3, 1286]	κἀκεῖνος ὁ εἷς. Εἰ δὴ	τὴν	μὲν τῶν πλειόνων ἀρχὴν ἀγαθῶν
[3, 1284]	τοιοῦτον. Ὅθεν δῆλον ὅτι καὶ	τὴν	νομοθεσίαν ἀναγκαῖον εἶναι περὶ τοὺς
[3, 1285]	ἑκάστη τῶν κοινῶν, τεταγμένη κατὰ	τὴν	οἰκονομικήν. Ὥσπερ γὰρ ἡ οἰκονομικὴ
[3, 1274]	δ' οὐ τὴν πόλιν ἀλλὰ	τὴν	ὀλιγαρχίαν ἢ τὸν τύραννον· τοῦ
[3, 1279]	τις συνθεὶς τῇ μὲν εὐπορίᾳ	τὴν	ὀλιγότητα τῇ δ' ἀπορίᾳ τὸ
[3, 1281]	νὴ Δία τῷ κυρίῳ δικαίως.	Τὴν	οὖν ἀδικίαν τί χρὴ λέγειν
[3, 1277]	οὐκ ἀναγκαῖον εἶναι φρόνιμον. Καὶ	τὴν	παιδείαν δ' εὐθὺς ἑτέραν εἶναι
[3, 1281]	καθαρὰ τροφὴ μετὰ τῆς καθαρᾶς	τὴν	πᾶσαν ποιεῖ χρησιμωτέραν τῆς ὀλίγης·
[3, 1279]	μηδέ τι καταλείπειν, ἀλλὰ δηλοῦν	τὴν	περὶ ἕκαστον ἀλήθειαν. Ἔστι δὲ
[3, 1277]	γὰρ ἀρχὴ δεσποτική· ταύτην δὲ	τὴν	περὶ τὰ ἀναγκαῖα λέγομεν, ἃ
[3, 1284]	τοὺς ψέγοντας τὴν τυραννίδα καὶ	τὴν	Περιάνδρου Θρασυβούλῳ συμβουλίαν οὐχ ἁπλῶς
[3, 1279]	πρὸς πᾶσαν ἀρετήν, ~ἀλλὰ μάλιστα	τὴν	πολεμικήν· αὕτη γὰρ ἐν πλήθει
[3, 1281]	ἂν διανέμωνται, φανερὸν ὅτι φθείρουσι	τὴν	πόλιν. Ἀλλὰ μὴν οὐχ ἥ
[3, 1274]	τὴν πρᾶξιν, οἱ δ' οὐ	τὴν	πόλιν ἀλλὰ τὴν ὀλιγαρχίαν ἢ
[3, 1276]	ἀναγκαῖον εἶναι δόξειεν ἂν καὶ	τὴν	πόλιν εἶναι μὴ τὴν αὐτήν,
[3, 1276]	ταύτης πως ποτὲ χρὴ λέγειν	τὴν	πόλιν εἶναι τὴν αὐτὴν ἢ
[3, 1283]	δεῖ σκοπεῖν, εἰ δυνατοὶ διοικεῖν	τὴν	πόλιν ἢ τοσοῦτοι τὸ πλῆθος
[3, 1276]	πότε δεῖ νομίζειν μίαν εἶναι	τὴν	πόλιν; Οὐ γὰρ δὴ τοῖς
[3, 1274]	γὰρ ἀμφισβητοῦσιν, οἱ μὲν φάσκοντες	τὴν	πόλιν πεπραχέναι τὴν πρᾶξιν, οἱ
[3, 1281]	ὑπάρχωσι, πολεμίων ἀναγκαῖον εἶναι πλήρη	τὴν	πόλιν ταύτηνν. Λείπεται δὴ τοῦ
[3, 1277]	(οὕτω γὰρ ἀρίστην ἀναγκαῖον εἶναι	τὴν	πόλιν) τὴν δὲ τοῦ ἀνδρὸς
[3, 1276]	λεκτέον τὴν αὐτὴν πόλιν εἰς	τὴν	πολιτείαν βλέποντας· ὄνομα δὲ καλεῖν
[3, 1276]	ἀναγκαῖον εἶναι τοῦ πολίτου πρὸς	τὴν	πολιτείαν. Εἴπερ οὖν ἔστι πλείω
[3, 1282]	γε φανερόν, ὅτι δεῖ πρὸς	τὴν	πολιτείαν κεῖσθαι τοὺς νόμους. Ἀλλὰ
[3, 1279]	πλήθει γίγνεται· διόπερ κατὰ ταύτην	τὴν	πολιτείαν κυριώτατον τὸ προπολεμοῦν καὶ
[3, 1284]	νομοθέτην ἐξ ἀρχῆς οὕτω συστῆσαι	τὴν	πολιτείαν ὥστε μὴ δεῖσθαι τοιαύτης
[3, 1281]	ἴσοις ἢ μείζοσι κατὰ δὲ	τὴν	πολιτικὴν ἀρετὴν ἀνίσοις, ἢ τοῖς
[3, 1277]	ἐλευθέρων. Ταύτην γὰρ λέγομεν εἶναι	τὴν	πολιτικὴν ἀρχήν, ἣν δεῖ τὸν
[3, 1284]	τοσοῦτον κατ' ἀρετὴν ὄντες καὶ	τὴν	πολιτικὴν δύναμιν· ὥσπερ γὰρ θεὸν
[3, 1281]	ἄρα πράξεων χάριν θετέον εἶναι	τὴν	πολιτικὴν κοινωνίαν ἀλλ' οὐ τοῦ
[3, 1278]	ζῆν ἕνεκεν αὐτοῦ καὶ συνέχουσι	τὴν	πολιτικὴν κοινωνίαν, ἴσως γὰρ ἔνεστί
[3, 1284]	πάντων μηδὲ τὴν δύναμιν αὐτῶν	τὴν	πολιτικὴν πρὸς τὴν ἐκείνων, εἰ
[3, 1277]	ἀνάγκη μὴ μίαν εἶναι τὴν	τῶν	πολιτῶν πάντων ἀρετήν, ὥσπερ οὐδὲ
[3, 1274]	καὶ τοῦ νομοθέτου πᾶσαν ὁρῶμεν	τὴν	πραγματείαν οὖσαν περὶ πόλιν, ἡ
[3, 1274]	μὲν φάσκοντες τὴν πόλιν πεπραχέναι	τὴν	πρᾶξιν, οἱ δ' οὐ τὴν
[3, 1280]	τὰς ἀλλαγὰς καὶ τὴν χρῆσιν	τὴν	πρὸς ἀλλήλουσκαὶ γὰρ ἂν Τυρρηνοὶ
[3, 1279]	δ' εἰώθαμεν τῶν μὲν μοναρχιῶν	τὴν	πρὸς τὸ κοινὸν ἀποβλέπουσαν συμφέρον
[3, 1288]	τὸν μέλλοντα περὶ αὐτῆς ποιήσασθαι	τὴν	προσήκουσαν σκέψιν
[3, 1281]	τὸ λεχθὲν ἀληθές. Διὸ καὶ	τὴν	πρότερον εἰρημένην ἀπορίαν λύσειεν ἄν
[3, 1286]	τοῦτο ταῖς πολιτείαισσ, ὥστ' ἀφείσθω	τὴν	πρώτην· ὁ δὲ λοιπὸς τρόπος
[3, 1287]	λόγος ἐφέστηκε νῦν καὶ ποιητέον	τὴν	σκέψιν. Ὁ μὲν γὰρ κατὰ
[3, 1282]	ἐστι τῆς αὐλητικῆς (λέγω δὲ	τήν	τ' εὐγένειαν καὶ τὸ κάλλος)
[3, 1276]	φαμὲν κατὰ μίαν ἀρετὴν εἶναι	τὴν	τελείαν. Ὅτι μὲν οὖν ἐνδέχεται
[3, 1276]	σπουδαίου πολίτου μίαν ἀρετὴν εἶναι,	τὴν	τελείαν· τὸν δ' ἀγαθὸν ἄνδρα
[3, 1286]	ἠλίθιον (καὶ ἐν Αἰγύπτῳ μετὰ	τὴν	τετρήμερον κινεῖν ἔξεστι τοῖς ἰατροῖς,
[3, 1282]	καὶ τρίτος ὁ πεπαιδευμένος περὶ	τὴν	τέχνην (εἰσὶ γάρ τινες τοιοῦτοι
[3, 1282]	γινώσκουσι καὶ οἱ μὴ ἔχοντες	τὴν	τέχνην, οἷον οἰκίαν οὐ μόνον
[3, 1282]	δυνάμεων· τῶν γὰρ ὁμοίων αὐλητῶν	τὴν	τέχνην οὐ δοτέον πλεονεξίαν τῶν
[3, 1288]	ὑπερέχειν τοῦ παντός, τῷ δὲ	τὴν	τηλικαύτην ὑπερβολὴν ἔχοντι τοῦτο συμβέβηκεν.
[3, 1283]	ἀγῶσιν ἡ τούτων διαφορὰ λαμβάνει	τὴν	τιμήν) ἀλλ' ἐξ ὧν πόλις
[3, 1284]	ὀστρακισμὸν αἱ δημοκρατούμεναι πόλεις, διὰ	τὴν	τοιαύτην αἰτίαν· αὗται γὰρ δὴ
[3, 1276]	φατέον εἶναι τοὺς αὐτοὺς διὰ	τὴν	τοιαύτην αἰτίαν, τὴν δὲ πόλιν
[3, 1277]	οἷόν τε παντὸς εἶναι πολίτου	τὴν	τοιαύτην ἀρετήν (οὗτος γὰρ πολίτης)
[3, 1281]	Διόπερ ὅσοι συμβάλλονται πλεῖστον εἰς	τὴν	τοιαύτην κοινωνίαν, τούτοις τῆς πόλεως
[3, 1287]	οὖν ὄντες οὐ ποιήσουσι κατὰ	τὴν	τοῦ μονάρχου προαίρεσιν· εἰ δὲ
[3, 1276]	γε τοῦτο τυχεῖν δεῖ ζητήσεως,	τὴν	τοῦ πολίτου τύπῳ τινὶ πρῶτον
[3, 1284]	πολύ. Διὸ καὶ τοὺς ψέγοντας	τὴν	τυραννίδα καὶ τὴν Περιάνδρου Θρασυβούλῳ
[3, 1275]	Ἀθήνησιν ἐποίησε Κλεισθένης μετὰ τὴν	τῶν	τυράννων ἐκβολήν· πολλοὺς γὰρ ἐφυλέτευσε
[3, 1284]	πόλεως, ὥστε μὴ συμβλητὴν εἶναι	τὴν	τῶν ἄλλων ἀρετὴν πάντων μηδὲ
[3, 1277]	καὶ αὕτη ἀρετὴ πολίτου, τὸ	τὴν	τῶν ἐλευθέρων ἀρχὴν ἐπίστασθαι ἐπ'
[3, 1288]	πέφυκε φέρειν πλῆθος ἄρχεσθαι δυνάμενον	τὴν	τῶν ἐλευθέρων ἀρχὴν ὑπὸ τῶν
[3, 1277]	εἰδῶν, ἀνάγκη μὴ μίαν εἶναι	τὴν	τῶν πολιτῶν πάντων ἀρετήν, ὥσπερ
[3, 1275]	οἷον Ἀθήνησιν ἐποίησε Κλεισθένης μετὰ	τὴν	τῶν τυράννων ἐκβολήν· πολλοὺς γὰρ
[3, 1282]	ὑπερέχοντι διδόναι καὶ τῶν ὀργάνων	τὴν	ὑπεροχήν. Εἰ δὲ μήπω δῆλον
[3, 1283]	γὰρ εἰς τὸ ἔργον συμβάλλεσθαι	τὴν	ὑπεροχὴν καὶ τοῦ πλούτου καὶ
[3, 1284]	οὐ κατὰ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν	τὴν	ὑπεροχήν, οἷον ἰσχύος καὶ πλούτου
[3, 1288]	τούτων δ' ἀναγκαῖον ἀρίστην εἶναι	τὴν	ὑπὸ τῶν ἀρίστων οἰκονομουμένην, τοιαύτη
[3, 1285]	δ' ἐπὶ τοὺς πολίτας ἔχουσι	τὴν	φυλακήν. Δύο μὲν οὖν εἴδη
[3, 1275]	ἁπλῶς εἰπεῖν. Ὁρίζονται δὲ πρὸς	τὴν	χρῆσιν πολίτην τὸν ἐξ ἀμφοτέρων
[3, 1280]	μήτε διὰ τὰς ἀλλαγὰς καὶ	τὴν	χρῆσιν τὴν πρὸς ἀλλήλουσκαὶ γὰρ
[3, 1285]	κυρία πάντων, ἀλλ' ὅταν ἐξέλθῃ	τὴν	χώραν ἡγεμών ἐστι τῶν πρὸς
[3, 1281]	γε τὰ συμβαίνοντα πάθη περὶ	τὴν	ψυχήν. Ἂν οὖν ᾖ νόμος
[3, 1286]	τοῦτ' ἀντιθετέον ἴσως ὅτι σπουδαῖοι	τὴν	ψυχήν, ὥσπερ κἀκεῖνος ὁ εἷς.
[3, 1275]	μέτοικοι μετέχουσιν, ἀλλὰ νέμειν ἀνάγκη	προστάτην,	ὥστε ἀτελῶς πως μετέχουσι τῆς
[3, 1288]	τῶν δ' ἄρχειν πρὸς τὴν	αἱρετωτάτην	ζωήν, ἐν δὲ τοῖς πρώτοις
[3, 1281]	ἀδικίαν τί χρὴ λέγειν τὴν	ἐσχάτην;	Πάλιν τε πάντων ληφθέντων, οἱ
[3, 1286]	κάλλιον. Ὅτι μὲν τοίνυν ἀνάγκη	νομοθέτην	αὐτὸν εἶναι, δῆλον, καὶ κεῖσθαι
[3, 1284]	ὀστρακισμόν. Βέλτιον μὲν οὖν τὸν	νομοθέτην	ἐξ ἀρχῆς οὕτω συστῆσαι τὴν
[3, 1278]	ἀριστοκρατικὴν καὶ ἐν ᾗ κατ'	ἀρετὴν	αἱ τιμαὶ δίδονται καὶ κατ'
[3, 1279]	ἤδη χαλεπὸν ἠκριβῶσθαι πρὸς πᾶσαν	ἀρετήν,	~ἀλλὰ μάλιστα τὴν πολεμικήν· αὕτη
[3, 1286]	εὑρεῖν ἄνδρας πολὺ διαφέροντας κατ'	ἀρετήν,	ἄλλως τε καὶ τότε μικρὰς
[3, 1288]	μὴ ἀγαθόν, οὐδ' ἂν κατ'	ἀρετὴν	ἀμείνων ᾖ, εἰ μὴ τρόπον
[3, 1283]	δὲ φήσομεν δικαίως καὶ τὴν	ἀρετὴν	ἀμφισβητεῖν, κοινωνικὴν γὰρ ἀρετὴν εἶναί
[3, 1276]	ἐστὶν ἡ πολιτεία· διὸ τὴν	ἀρετὴν	ἀναγκαῖον εἶναι τοῦ πολίτου πρὸς
[3, 1276]	ἐστιν ἐπισκέψασθαι πότερον τὴν αὐτὴν	ἀρετὴν	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ πολίτου σπουδαίου
[3, 1281]	μείζοσι κατὰ δὲ τὴν πολιτικὴν	ἀρετὴν	ἀνίσοις, ἢ τοῖς κατὰ πλοῦτον
[3, 1283]	δὴ καὶ πρὸς τοὺς κατ'	ἀρετὴν	ἀξιοῦντας κυρίους εἶναι τοῦ πολιτεύματος,
[3, 1281]	τοῖς κατὰ πλοῦτον ὑπερέχουσι κατ'	ἀρετὴν	δ' ὑπερεχομένοις. Ὅτι μὲν οὖν
[3, 1284]	πρὸς τὸν βίον τὸν κατ'	ἀρετήν.	Εἰ δέ τις ἔστιν εἷς
[3, 1288]	ὅτι τὴν αὐτὴν ἀναγκαῖον ἀνδρὸς	ἀρετὴν	εἶναι καὶ πολίτου τῆς πόλεως
[3, 1276]	ἀγαθὸν ἄνδρα φαμὲν κατὰ μίαν	ἀρετὴν	εἶναι τὴν τελείαν. Ὅτι μὲν
[3, 1276]	ἐνδέχεται τοῦ σπουδαίου πολίτου μίαν	ἀρετὴν	εἶναι, τὴν τελείαν· τὸν δ'
[3, 1283]	τὴν ἀρετὴν ἀμφισβητεῖν, κοινωνικὴν γὰρ	ἀρετὴν	εἶναί φαμεν τὴν δικαιοσύνην, ᾗ
[3, 1283]	εἶεν ὀλίγοι πάμπαν οἱ τὴν	ἀρετὴν	ἔχοντες, τίνα δεῖ διελεῖν τρόπον;
[3, 1279]	ἕνα μὲν γὰρ διαφέρειν κατ'	ἀρετὴν	ἢ ὀλίγους ἐνδέχεται, πλείους δ'
[3, 1288]	ἐλευθέρων ἀρχὴν ὑπὸ τῶν κατ'	ἀρετὴν	ἡγεμονικῶν πρὸς πολιτικὴν ἀρχήν, πολιτικὸν
[3, 1278]	καὶ οὗτος πολίτης, ἀλλὰ πολίτου	ἀρετὴν	ἣν εἴπομεν λεκτέον οὐ παντός,
[3, 1276]	ὄντα σπουδαῖον μὴ κεκτῆσθαι τὴν	ἀρετὴν	καθ' ἣν σπουδαῖος ἀνήρ, φανερόν·
[3, 1283]	κατὰ μέγεθος ἢ ὁδὶ κατ'	ἀρετήν,	καὶ πλεῖον ὑπερέχει ὅλως ἀρετὴ
[3, 1284]	τῶν ἴσων, ἄνισοι τοσοῦτον κατ'	ἀρετὴν	ὄντες καὶ τὴν πολιτικὴν δύναμιν·
[3, 1286]	συνέβαινε γίγνεσθαι πολλοὺς ὁμοίους πρὸς	ἀρετήν,	οὐκέτι ὑπέμενον ἀλλ' ἐζήτουν κοινόν
[3, 1277]	παντὸς εἶναι πολίτου τὴν τοιαύτην	ἀρετήν	(οὗτος γὰρ πολίτης) εἰ δὲ
[3, 1284]	συμβλητὴν εἶναι τὴν τῶν ἄλλων	ἀρετὴν	πάντων μηδὲ τὴν δύναμιν αὐτῶν
[3, 1288]	πέφυκε φέρειν γένος ὑπερέχον κατ'	ἀρετὴν	πρὸς ἡγεμονίαν πολιτικήν, ἀριστοκρατικὸν δὲ
[3, 1284]	ἄν τις γένηται διαφέρων κατ'	ἀρετήν,	τί χρὴ ποιεῖν; Οὐ γὰρ
[3, 1288]	τινὰ συμβῇ διαφέροντα γενέσθαι κατ'	ἀρετὴν	τοσοῦτον ὥσθ' ὑπερέχειν τὴν ἐκείνου
[3, 1288]	ἢ πλῆθος ὑπερέχον εἶναι κατ'	ἀρετήν,	τῶν μὲν ἄρχεσθαι δυναμένων τῶν
[3, 1277]	εἶναι τὴν τῶν πολιτῶν πάντων	ἀρετήν,	ὥσπερ οὐδὲ τῶν χορευτῶν κορυφαίου
[3, 1284]	πλήρωμα παρασχέσθαι πόλεως, ὥστε μὴ	συμβλητὴν	εἶναι τὴν τῶν ἄλλων ἀρετὴν
[3, 1286]	τινα τῆς πόλεως ὃν ἐκάλουν	αἰσυμνήτην	ἢ τύραννον, καὶ Διονυσίῳ τις,
[3, 1282]	γεωμέτρην τε τῶν γεωμετρικῶν καὶ	κυβερνήτην	τῶν κυβερνητικῶν. Εἰ γὰρ καὶ
[3, 1277]	καὶ τὸν ἀρχόμενον, τὸν δὲ	πολίτην	ἀμφότερ' ἐπίστασθαι καὶ μετέχειν ἀμφοῖν.
[3, 1278]	θῆτα μὲν οὐκ ἐνδέχεται εἶναι	πολίτην	(ἀπὸ τιμημάτων γὰρ μακρῶν αἱ
[3, 1278]	βελτίστη πόλις οὐ ποιήσει βάναυσον	πολίτην.	Εἰ δὲ καὶ οὗτος πολίτης,
[3, 1275]	τὸν αὐτὸν ὁμολογοῦσι πάντες εἶναι	πολίτην·	ἔστι γάρ ὅστις ἐν δημοκρατίᾳ
[3, 1275]	ἔσται φανερόν) Ὥστε καὶ τὸν	πολίτην	ἕτερον ἀναγκαῖον εἶναι τὸν καθ'
[3, 1277]	ἐκ τούτων. Περὶ δὲ τὸν	πολίτην	ἔτι λείπεταί τις τῶν ἀποριῶν.
[3, 1275]	κοινωνεῖν ἀρχῆς βουλευτικῆς ἢ κριτικῆς,	πολίτην	ἤδη λέγομεν εἶναι ταύτης τῆς
[3, 1275]	λεγόμενονν. Ζητοῦμεν γὰρ τὸν ἁπλῶς	πολίτην	καὶ μηδὲν ἔχοντα τοιοῦτον ἔγκλημα
[3, 1275]	ἐστιν. ~Ὥστε τίνα χρὴ καλεῖν	πολίτην	καὶ τίς ὁ πολίτης ἐστὶ
[3, 1276]	τελείαν. Ὅτι μὲν οὖν ἐνδέχεται	πολίτην	ὄντα σπουδαῖον μὴ κεκτῆσθαι τὴν
[3, 1277]	εἶναι καὶ φρόνιμον, τὸν δὲ	πολίτην	οὐκ ἀναγκαῖον εἶναι φρόνιμον. Καὶ
[3, 1277]	μὲν ἑτέρα, δεῖ δὲ τὸν	πολίτην	τὸν ἀγαθὸν ἐπίστασθαι καὶ δύνασθαι
[3, 1277]	οὐδὲ τὸν πολιτικὸν οὐδὲ τὸν	πολίτην	τὸν ἀγαθὸν μανθάνειν, εἰ μή
[3, 1275]	Ὁρίζονται δὲ πρὸς τὴν χρῆσιν	πολίτην	τὸν ἐξ ἀμφοτέρων πολιτῶν καὶ
[3, 1276]	κοινωνῶν ἐστιν, οὕτω καὶ τὸν	πολίτην	φαμέν. Τῶν δὲ πλωτήρων καίπερ
[3, 1276]	πόλεως· ἧς γέ φασιν ἑαλωκυίας	τρίτην	ἡμέραν οὐκ αἰσθέσθαι τι μέρος
[3, 1277]	ἔτι συμβαίνει γίνεσθαι τὸν μὲν	δεσπότην	τὸν δὲ δοῦλον) Ἀλλ' ἔστι
[3, 1282]	μόριον τὸν βουλευτὴν καὶ τὸν	ἐκκλησιαστὴν	καὶ τὸν δικαστήν) ὥστε δικαίως
[3, 1284]	ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαί ἐστι, ~καθ'	ἑκάστην	δὲ πολιτείαν ἕτερος, πρὸς δὲ
[3, 1279]	τινὰς ἀπορίας, τῷ δὲ περὶ	ἑκάστην	μέθοδον φιλοσοφοῦντι καὶ μὴ μόνον
[3, 1283]	δεῖ, ἢ οὐκ ἔσται; Καθ'	ἑκάστην	μὲν οὖν πολιτείαν τῶν εἰρημένων
[3, 1275]	ἕτερον ἀναγκαῖον εἶναι τὸν καθ'	ἑκάστην	πολιτείαν. Διόπερ ὁ λεχθεὶς ἐν
[3, 1282]	καὶ τὸν ἐκκλησιαστὴν καὶ τὸν	δικαστήν)	ὥστε δικαίως κύριον μειζόνων τὸ
[3, 1278]	ἐποίησεν Ὡς εἴ τιν' ἀτίμητον	μετανάστην·	ὥσπερ μέτοικος γάρ ἐστιν ὁ
[3, 1277]	δεῖ πᾶσιν ὑπάρχειν (οὕτω γὰρ	ἀρίστην	ἀναγκαῖον εἶναι τὴν πόλιν) τὴν
[3, 1288]	ὀρθὰς πολιτείας, τούτων δ' ἀναγκαῖον	ἀρίστην	εἶναι τὴν ὑπὸ τῶν ἀρίστων
[3, 1284]	πολιτείαν ἕτερος, πρὸς δὲ τὴν	ἀρίστην	ὁ δυνάμενος καὶ προαιρούμενος ἄρχεσθαι
[3, 1286]	νόμους ἀρίστη πολιτεία, διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν. Ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνον δεῖ
[3, 1285]	καὶ οὐ τυραννικὴ διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν. Οἱ γὰρ πολῖται φυλάττουσιν
[3, 1276]	τὴν αὐτὴν ἢ μὴ τὴν	αὐτὴν	ἀλλ' ἑτέραν. Ἡ μὲν οὖν
[3, 1288]	ἀξιοῦσιν, ἀλλὰ ὑπεροχὴν οὐ τὴν	αὐτήν)	ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ πρότερον
[3, 1276]	σπουδαίου θετέον, ἢ μὴ τὴν	αὐτήν.	Ἀλλὰ μὴν εἴ γε τοῦτο
[3, 1288]	πρώτοις ἐδείχθη λόγοις ὅτι τὴν	αὐτὴν	ἀναγκαῖον ἀνδρὸς ἀρετὴν εἶναι καὶ
[3, 1287]	αὐτὸ δίκαιον ἀναγκαῖον καὶ τὴν	αὐτὴν	ἀξίαν κατὰ φύσιν εἶναι, ὥστ'
[3, 1276]	ἐχόμενόν ἐστιν ἐπισκέψασθαι πότερον τὴν	αὐτὴν	ἀρετὴν ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ πολίτου
[3, 1276]	γένος ταὐτὸ τῶν κατοικούντων, τὴν	αὐτὴν	εἶναι φατέον πόλιν, καίπερ αἰεὶ
[3, 1284]	δημοκρατίας· ὁ γὰρ ὀστρακισμὸς τὴν	αὐτὴν	ἔχει δύναμιν τρόπον τινὰ τῷ
[3, 1276]	λέγειν τὴν πόλιν εἶναι τὴν	αὐτὴν	ἢ μὴ τὴν αὐτὴν ἀλλ'
[3, 1278]	μὲν οὖν ἑτέραν ἢ τὴν	αὐτὴν	θετέον, ~αθ' ἣν ἀνὴρ ἀγαθός
[3, 1276]	ἔξεστι καὶ τῶν αὐτῶν κατοικούντων	αὐτὴν	καὶ πάμπαν ἑτέρων ἀνθρώπων. Εἰ
[3, 1281]	γ' ἀρετὴ φθείρει τὸ ἔχον	αὐτήν,	οὐδὲ τὸ δίκαιον πόλεως φθαρτικόν·
[3, 1276]	φανερὸν ὅτι μάλιστα λεκτέον τὴν	αὐτὴν	πόλιν εἰς τὴν πολιτείαν βλέποντας·
[3, 1276]	τὴν πόλιν εἶναι μὴ τὴν	αὐτήν,	ὥσπερ γε καὶ χορὸν ὁτὲ
[3, 1284]	αἱ δημοκρατούμεναι πόλεις, διὰ τὴν	τοιαύτην	αἰτίαν· αὗται γὰρ δὴ δοκοῦσι
[3, 1284]	Ἀργοναύτας τὸν Ἡρακλέα καταλιπεῖν διὰ	τοιαύτην	αἰτίαν· οὐ γὰρ ἐθέλειν αὐτὸν
[3, 1276]	εἶναι τοὺς αὐτοὺς διὰ τὴν	τοιαύτην	αἰτίαν, τὴν δὲ πόλιν ἑτέραν;
[3, 1277]	τε παντὸς εἶναι πολίτου τὴν	τοιαύτην	ἀρετήν (οὗτος γὰρ πολίτης) εἰ
[3, 1276]	ὁ δ' ἄλλην τιν' ἔχων	τοιαύτην	ἐπωνυμίανν δῆλον ὡς ὁ μὲν
[3, 1281]	ὅσοι συμβάλλονται πλεῖστον εἰς τὴν	τοιαύτην	κοινωνίαν, τούτοις τῆς πόλεως μέτεστι
[3, 1288]	τοῦ παντός, τῷ δὲ τὴν	τηλικαύτην	ὑπερβολὴν ἔχοντι τοῦτο συμβέβηκεν. Ὥστε
[3, 1286]	μὲν ἔχειν ἰσχύν, εἶναι δὲ	τοσαύτην	τὴν ἰσχὺν ὥστε ἑκάστου μὲν
[3, 1277]	τῷ γένει καὶ τῶν ἐλευθέρων.	Ταύτην	γὰρ λέγομεν εἶναι τὴν πολιτικὴν
[3, 1285]	εἰσὶν αἱ δ' αἱρεταί· παρὰ	ταύτην	δ' ἄλλο μοναρχίας εἶδος, οἷαι
[3, 1277]	τις. Ἔστι γὰρ ἀρχὴ δεσποτική·	ταύτην	δὲ τὴν περὶ τὰ ἀναγκαῖα
[3, 1281]	καὶ περὶ πᾶν πλῆθος ἐνδέχεται	ταύτην	εἶναι τὴν διαφορὰν τῶν πολλῶν
[3, 1276]	τοὺς δ' ἕτερον οἰκῆσαι τόπον.	Ταύτην	μὲν οὖν πραοτέραν θετέον τὴν
[3, 1282]	δαιτυμὼν ἀλλ' οὐχ ὁ μάγειρος.	Ταύτην	μὲν οὖν τὴν ἀπορίαν τάχα
[3, 1285]	μὲν διὰ βίου τὴν ἀρχὴν	ταύτην,	οἱ δὲ μέχρι τινῶν ὡρισμένων
[3, 1280]	ἐλάττους ἄν τε πλείους, εἶναι	ταύτην	ὀλιγαρχίαν, ὅπου δ' οἱ ἄποροι,
[3, 1285]	τῶν ὀρθῶν πολιτειῶν μίαν εἶναι	ταύτην.	Σκεπτέον δὲ πότερον συμφέρει τῇ
[3, 1282]	δή τις ἂν λύσειε καὶ	ταύτην	τὴν ἀπορίαν. Ἴσως γὰρ ἔχει
[3, 1279]	ἐν πλήθει γίγνεται· διόπερ κατὰ	ταύτην	τὴν πολιτείαν κυριώτατον τὸ προπολεμοῦν
[3, 1282]	τούτων (λέγω δὲ μόριον τὸν	βουλευτὴν	καὶ τὸν ἐκκλησιαστὴν καὶ τὸν
[3, 1281]	τάξις αὕτη τῆς πολιτείας ἀπορίαν	πρώτην	μὲν ὅτι δόξειεν ἂν τοῦ
[3, 1286]	ταῖς πολιτείαισσ, ὥστ' ἀφείσθω τὴν	πρώτην·	ὁ δὲ λοιπὸς τρόπος τῆς
[3, 1276]	Βαβυλὼν καὶ πᾶσα ἥτις ἔχει	περιγραφὴν	μᾶλλον ἔθνους ἢ πόλεως· ἧς
[3, 1287]	τὸ ἴσην ἔχειν τοὺς ἀνίσους	τροφὴν	ἢ ἐσθῆτα βλαβερὸν τοῖς σώμασιν,
[3, 1282]	ἂν φαίη τις κατὰ παντὸς	ὑπεροχὴν	ἀγαθοῦ δεῖν ἀνίσως νενεμῆσθαι τὰς
[3, 1288]	τὰς δημοκρατικάς (πάντες γὰρ καθ'	ὑπεροχὴν	ἀξιοῦσιν, ἀλλὰ ὑπεροχὴν οὐ τὴν
[3, 1282]	διδόναι καὶ τῶν ὀργάνων τὴν	ὑπεροχήν.	Εἰ δὲ μήπω δῆλον τὸ
[3, 1283]	εἰς τὸ ἔργον συμβάλλεσθαι τὴν	ὑπεροχὴν	καὶ τοῦ πλούτου καὶ τῆς
[3, 1284]	κατὰ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν τὴν	ὑπεροχήν,	οἷον ἰσχύος καὶ πλούτου καὶ
[3, 1288]	γὰρ καθ' ὑπεροχὴν ἀξιοῦσιν, ἀλλὰ	ὑπεροχὴν	οὐ τὴν αὐτήν) ἀλλὰ καὶ
[3, 1286]	δὴ τὴν μὲν τῶν πλειόνων	ἀρχὴν	ἀγαθῶν δ' ἀνδρῶν πάντων ἀριστοκρατίαν
[3, 1286]	πειθαρχεῖν, ἢ πῶς ἐνδέχεται τὴν	ἀρχὴν	διοικεῖν; Εἰ γὰρ καὶ κατὰ
[3, 1277]	πολίτου, τὸ τὴν τῶν ἐλευθέρων	ἀρχὴν	ἐπίστασθαι ἐπ' ἀμφότερα. Καὶ ἀνδρὸς
[3, 1284]	γὰρ θᾶττον ἐγκρατῶς ἔσχον τὴν	ἀρχήν,	ἐταπείνωσαν αὐτοὺς παρὰ τὰς συνθήκας)
[3, 1277]	γὰρ λέγομεν εἶναι τὴν πολιτικὴν	ἀρχήν,	ἣν δεῖ τὸν ἄρχοντα ἀρχόμενον
[3, 1285]	τὴν Εὐρώπην, ὑπομένουσι τὴν δεσποτικὴν	ἀρχὴν	οὐδὲν δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ μὲν οὖν
[3, 1288]	κατ' ἀρετὴν ἡγεμονικῶν πρὸς πολιτικὴν	ἀρχήν,	πολιτικὸν δὲ ἐν ᾧ πέφυκεν
[3, 1285]	οἱ μὲν διὰ βίου τὴν	ἀρχὴν	ταύτην, οἱ δὲ μέχρι τινῶν
[3, 1288]	ἄρχεσθαι δυνάμενον τὴν τῶν ἐλευθέρων	ἀρχὴν	ὑπὸ τῶν κατ' ἀρετὴν ἡγεμονικῶν
[3, 1275]	δικαστής, ἀλλὰ ὁ κατὰ τὴν	ἀρχὴν	ὡρισμένος· τούτων γὰρ ἢ πᾶσιν
[3, 1281]	τὰ συμβαίνοντα πάθη περὶ τὴν	ψυχήν.	Ἂν οὖν ᾖ νόμος μὲν
[3, 1286]	οὖν νόμῳ τοῦτο οὐχ ὑπάρχει,	ψυχὴν	δ' ἀνθρωπίνην ἀνάγκη τοῦτ' ἔχειν
[3, 1286]	ἀντιθετέον ἴσως ὅτι σπουδαῖοι τὴν	ψυχήν,	ὥσπερ κἀκεῖνος ὁ εἷς. Εἰ
[3, 1283]	τούτων ὀρθῶς ἀμφισβητεῖν, πρὸς μέντοι	ζωὴν	ἀγαθὴν ἡ παιδεία καὶ ἡ
[3, 1288]	δ' ἄρχειν πρὸς τὴν αἱρετωτάτην	ζωήν,	ἐν δὲ τοῖς πρώτοις ἐδείχθη
[3, 1286]	οὔσης τῆς ἀρχῆς, ἂν ᾖ	λαβεῖν	πλείους ὁμοίους. Καὶ διὰ τοῦτ'
[3, 1284]	αἰτίαν· οὐ γὰρ ἐθέλειν αὐτὸν	ἄγειν	τὴν Ἀργὼ μετὰ τῶν πλωτήρων
[3, 1285]	ἢ πόλεμον, ἢ διὰ τὸ	συναγαγεῖν	ἢ πορίσαι χώραν, ἐγίγνοντο βασιλεῖς
[3, 1282]	περὶ ὅσων ἐξαδυνατοῦσιν οἱ νόμοι	λέγειν	ἀκριβῶς διὰ τὸ μὴ ῥᾴδιον
[3, 1286]	τὸ καθόλου μόνον οἱ νόμοι	λέγειν,	ἀλλ' οὐ πρὸς τὰ προσπίπτοντα
[3, 1280]	ἑκατέρους δίκαιόν τι νομίζουσι δίκαιον	λέγειν	ἁπλῶς. Οἱ μὲν γὰρ ἂν
[3, 1283]	τιμῶν. Δόξαιεν γὰρ ἂν οὐδὲν	λέγειν	δίκαιον οἱ διὰ τὸν πλοῦτον
[3, 1280]	ἔπειτα δὲ καὶ διὰ τὸ	λέγειν	μέχρι τινὸς ἑκατέρους δίκαιόν τι
[3, 1283]	τοὺς κατὰ πλοῦτον, ἔχοιεν ἂν	λέγειν	τὰ πλήθη λόγον τινὰ δίκαιον·
[3, 1281]	Τὴν οὖν ἀδικίαν τί χρὴ	λέγειν	τὴν ἐσχάτην; Πάλιν τε πάντων
[3, 1276]	μᾶλλον ταύτης πως ποτὲ χρὴ	λέγειν	τὴν πόλιν εἶναι τὴν αὐτὴν
[3, 1288]	περὶ τῆς πολιτείας ἤδη πειρατέον	λέγειν	τῆς ἀρίστης, τίνα πέφυκε γίγνεσθαι
[3, 1276]	γινομένων, ὥσπερ καὶ ποταμοὺς εἰώθαμεν	λέγειν	τοὺς αὐτοὺς καὶ κρήνας τὰς
[3, 1277]	ἀρχόμενον μαθεῖν, οἷον ἱππαρχεῖν ἱππαρχηθέντα,	στρατηγεῖν	στρατηγηθέντα καὶ ταξιαρχήσαντα καὶ λοχαγήσαντα.
[3, 1279]	ᾗ πέφυκεν, ἀξιοῦντες ἐν μέρει	λειτουργεῖν,	καὶ σκοπεῖν τινα πάλιν τὸ
[3, 1282]	τις κατὰ παντὸς ὑπεροχὴν ἀγαθοῦ	δεῖν	ἀνίσως νενεμῆσθαι τὰς ἀρχάς, εἰ
[3, 1287]	ὅμοιος, ὥστ' εἰ τούτους οἴεται	δεῖν	ἄρχειν, τοὺς ἴσους καὶ ὁμοίους
[3, 1284]	Οὐ γὰρ δὴ φαῖεν ἂν	δεῖν	ἐκβάλλειν καὶ μεθιστάναι τὸν τοιοῦτον·
[3, 1287]	ἴσους καὶ ὁμοίους ἄρχειν οἴεται	δεῖν	ὁμοίως. Ἃ μὲν οὖν οἱ
[3, 1282]	καὶ τισὶ τὸ δίκαιον, καὶ	δεῖν	τοῖς ἴσοις ἴσον εἶναι φασινν,
[3, 1277]	δοκεῖ ἀμφότερα, καὶ οὐ ταὐτὰ	δεῖν	τὸν ἄρχοντα μανθάνειν καὶ τὸν
[3, 1274]	σχεδὸν πρώτη σκέψις περὶ πόλεως	ἰδεῖν,	τί ποτέ ἐστιν ἡ πόλις.
[3, 1285]	μάχης οὔ οἱ ἄρκιον ἐσσεῖται	φυγέειν	κύνας ἠδ' οἰωνούς· πὰρ γὰρ
[3, 1275]	τισὶν ἀποδέδοται τὸ βουλεύεσθαι καὶ	δικάζειν	ἢ περὶ πάντων ἢ περὶ
[3, 1288]	γὰρ κτείνειν ἢ φυγαδεύειν οὐδ'	ὀστρακίζειν	δή που τὸν τοιοῦτον πρέπον
[3, 1276]	αὐτὸν κατοικούντων ἀνθρώπων πότε δεῖ	νομίζειν	μίαν εἶναι τὴν πόλιν; Οὐ
[3, 1287]	περὶ ὧν ὁ νόμος ἀδυνατεῖ	διορίζειν,	ἐπεὶ περὶ ὧν γε δυνατός,
[3, 1287]	ὅσα γε μὴ δοκεῖ δύνασθαι	διορίζειν	ὁ νόμος, οὐδ' ἄνθρωπος ἂν
[3, 1287]	νόμος, οὐδ' ἄνθρωπος ἂν δύναιτο	γνωρίζειν.	Ἀλλ' ἐπίτηδες παιδεύσας ὁ νόμος
[3, 1277]	ἣν δεῖ τὸν ἄρχοντα ἀρχόμενον	μαθεῖν,	οἷον ἱππαρχεῖν ἱππαρχηθέντα, στρατηγεῖν στρατηγηθέντα
[3, 1285]	διαφοράς. Ῥᾴδιον δὴ τοῦτό γε	καταμαθεῖν,	ὅτι πλείω τε γένη περιέχει
[3, 1276]	κατ' ἄλλον τρόπον ἔστι διαποροῦντας	ἐπελθεῖν	τὸν αὐτὸν λόγον περὶ τῆς
[3, 1283]	τὴν δικαιοσύνην, ᾗ πάσας ἀναγκαῖον	ἀκολουθεῖν	τὰς ἄλλας· ἀλλὰ μὴν καὶ
[3, 1280]	τῶν δικαίων, ἀλλ' οὐχ οἷος	ποιεῖν	ἀγαθοὺς καὶ δικαίους τοὺς πολίτας.
[3, 1279]	ἔστιν; Ἔοικε τοίνυν ὁ λόγος	ποιεῖν	δῆλον ὅτι τὸ μὲν ὀλίγους
[3, 1277]	περὶ τὰ ἀναγκαῖα λέγομεν, ἃ	ποιεῖν	ἐπίστασθαι τὸν ἄρχοντα οὐκ ἀναγκαῖον,
[3, 1283]	Πάντα δὴ ταῦτ' ἔοικε φανερὸν	ποιεῖν	ὅτι τούτων τῶν ὅρων οὐδεὶς
[3, 1284]	διαφέρων κατ' ἀρετήν, τί χρὴ	ποιεῖν;	Οὐ γὰρ δὴ φαῖεν ἂν
[3, 1276]	τὸ καθ' αὑτὸν ἔργον εὖ	ποιεῖν,	τοῦτο δὲ ἀπ' ἀρετῆς· ἐπειδὴ
[3, 1281]	καὶ δι' ἀφροσύνην τὰ μὲν	ἀδικεῖν	ἀνάγκη τὰ δ' ἁμαρτάνειν αὐτούς)
[3, 1280]	καὶ σύμβολα περὶ τοῦ μὴ	ἀδικεῖν	καὶ γραφαὶ περὶ συμμαχίας. ~Ἀλλ'
[3, 1280]	νόμοι τοῦ μὴ σφᾶς αὐτοὺς	ἀδικεῖν	περὶ τὰς μεταδόσεις, οἷον εἰ
[3, 1280]	κοινωνία τόπου, καὶ τοῦ μὴ	ἀδικεῖν	σφᾶς αὐτοὺς καὶ τῆς μεταδόσεως
[3, 1275]	ὁ δὲ πολίτης οὐ τῷ	οἰκεῖν	που πολίτης ἐστίν νκαὶ γὰρ
[3, 1286]	ἢ πῶς ἐνδέχεται τὴν ἀρχὴν	διοικεῖν;	Εἰ γὰρ καὶ κατὰ νόμον
[3, 1283]	ἔργον δεῖ σκοπεῖν, εἰ δυνατοὶ	διοικεῖν	τὴν πόλιν ἢ τοσοῦτοι τὸ
[3, 1287]	τῇ δικαιοτάτῃ γνώμῃ κρίνειν καὶ	διοικεῖν	τοὺς ἄρχοντας. Ἔτι δ' ἐπανορθοῦσθαι
[3, 1284]	αἰτίαν· αὗται γὰρ δὴ δοκοῦσι	διώκειν	τὴν ἰσότητα μάλιστα πάντων, ὥστε
[3, 1276]	τείχεσιν· εἴη γὰρ ἂν Πελοποννήσῳ	περιβαλεῖν	ἓν τεῖχος. Τοιαύτη δ' ἴσως
[3, 1279]	ἢ δεῖ κοινωνεῖν τοῦ συμφέροντος.	Καλεῖν	δ' εἰώθαμεν τῶν μὲν μοναρχιῶν
[3, 1275]	ἐκκλησιαστοῦ, τί δεῖ ταῦτ' ἄμφω	καλεῖν.	Ἔστω δὴ διορισμοῦ χάριν ἀόριστος
[3, 1276]	τὴν πολιτείαν βλέποντας· ὄνομα δὲ	καλεῖν	ἕτερον ἢ ταὐτὸν ἔξεστι καὶ
[3, 1275]	πλῆθός ἐστιν. ~Ὥστε τίνα χρὴ	καλεῖν	πολίτην καὶ τίς ὁ πολίτης
[3, 1284]	διὰ τοιαύτην αἰτίαν· οὐ γὰρ	ἐθέλειν	αὐτὸν ἄγειν τὴν Ἀργὼ μετὰ
[3, 1278]	γε τοὺς λεγομένους τρόπους ῥᾴδιον	διελεῖν·	καὶ γὰρ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς
[3, 1283]	τὴν ἀρετὴν ἔχοντες, τίνα δεῖ	διελεῖν	τρόπον; Ἢ τὸ ὀλίγοι πρὸς
[3, 1284]	γὰρ δὴ φαῖεν ἂν δεῖν	ἐκβάλλειν	καὶ μεθιστάναι τὸν τοιοῦτον· ἀλλὰ
[3, 1286]	δεῖ θεωρῆσαι καὶ τὰς ἀπορίας	ἐπιδραμεῖν	τὰς ἐνούσας. Ἀρχὴ δ' ἐστὶ
[3, 1275]	τελέως οἱ μέτοικοι μετέχουσιν, ἀλλὰ	νέμειν	ἀνάγκη προστάτην, ὥστε ἀτελῶς πως
[3, 1282]	καὶ ποίων ἀνισότης, δεῖ μὴ	λανθάνειν.	Ἔχει γὰρ τοῦτ' ἀπορίαν καὶ
[3, 1275]	τοιοῦτός ἐστιν· δεῖ δὲ μὴ	λανθάνειν	ὅτι τῶν πραγμάτων ἐν οἷς
[3, 1276]	ἢ πλείω συμφέρει, δεῖ μὴ	λανθάνειν	τὸν πολιτικόν) ἀλλὰ τῶν αὐτῶν
[3, 1277]	οὐδὲ τὸν πολίτην τὸν ἀγαθὸν	μανθάνειν,	εἰ μή ποτε χρείας χάριν
[3, 1277]	οὐ ταὐτὰ δεῖν τὸν ἄρχοντα	μανθάνειν	καὶ τὸν ἀρχόμενον, τὸν δὲ
[3, 1281]	μὲν ἀδικεῖν ἀνάγκη τὰ δ'	ἁμαρτάνειν	αὐτούς) τὸ δὲ μὴ μεταδιδόναι
[3, 1277]	τοῦτον τὸν λόγον οὐδὲν φήσομεν	συμβαίνειν	ἄτοπον; ~Οὐδὲ γὰρ οἱ δοῦλοι
[3, 1279]	συνεχῶς ἄρχειν, οἷον εἰ συνέβαινεν	ὑγιαίνειν	ἀεὶ τοῖς ἄρχουσι νοσακεροῖς οὖσιν.
[3, 1288]	τὸ πρότερον λεχθέν. Οὔτε γὰρ	κτείνειν	ἢ φυγαδεύειν οὐδ' ὀστρακίζειν δή
[3, 1286]	ἐν Αἰγύπτῳ μετὰ τὴν τετρήμερον	κινεῖν	ἔξεστι τοῖς ἰατροῖς, ἐὰν δὲ
[3, 1281]	δ' ἕκαστος ἀτελὴς περὶ τὸ	κρίνειν	ἐστίν. Ἔχει δ' ἡ τάξις
[3, 1286]	δὲ μὴ δυνατὸν τὸν νόμον	κρίνειν	ἢ ὅλως ἢ εὖ, πότερον
[3, 1287]	τὰ λοιπὰ τῇ δικαιοτάτῃ γνώμῃ	κρίνειν	καὶ διοικεῖν τοὺς ἄρχοντας. Ἔτι
[3, 1281]	Λείπεται δὴ τοῦ βουλεύεσθαι καὶ	κρίνειν	μετέχειν αὐτούς. Διόπερ καὶ Σόλων
[3, 1282]	τὰς τέχνας) ἀποδίδομεν δὲ τὸ	κρίνειν	οὐδὲν ἧττον τοῖς πεπαιδευμένοις ἢ
[3, 1287]	κρίνειν τὸ ἀληθὲς διὰ τὸ	κρίνειν	περί τε οἰκείων καὶ ἐν
[3, 1287]	γυμναζόμενοι παιδοτρίβας, ὡς οὐ δυνάμενοι	κρίνειν	τὸ ἀληθὲς διὰ τὸ κρίνειν
[3, 1287]	περὶ ἐνίων αἱ ἀρχαὶ κύριαι	κρίνειν,	ὥσπερ ὁ δικαστής, περὶ ὧν
[3, 1280]	μέντοι τοσοῦτον ἄπωθεν ὥστε μὴ	κοινωνεῖν,	ἀλλ' εἴησαν αὐτοῖς νόμοι τοῦ
[3, 1275]	τούτων φανερόν· ᾧ γὰρ ἐξουσία	κοινωνεῖν	ἀρχῆς βουλευτικῆς ἢ κριτικῆς, πολίτην
[3, 1277]	γὰρ πότερον πολίτης ἐστὶν ᾧ	κοινωνεῖν	ἔξεστιν ἀρχῆς, ἢ καὶ τοὺς
[3, 1279]	εἶναι τοὺς μετέχοντας, ἢ δεῖ	κοινωνεῖν	τοῦ συμφέροντος. Καλεῖν δ' εἰώθαμεν
[3, 1284]	μὲν οὐδὲν κωλύει τοὺς μονάρχους	συμφωνεῖν	ταῖς πόλεσιν, εἰ τῆς οἰκείας
[3, 1285]	Ἔστι δὲ τοῦθ' ὡς ἁπλῶς	εἰπεῖν	αἱρετὴ τυραννίς, διαφέρουσα δὲ τῆς
[3, 1281]	ἔνιοι τῶν θηρίων ὡς ἔπος	εἰπεῖν;	ἀλλὰ περὶ τὶ πλῆθος οὐδὲν
[3, 1285]	τούτων (αὕτη δ' ἐστὶν ὡς	εἰπεῖν	ἁπλῶς στρατηγία κατὰ γένος ἀίδιος)
[3, 1285]	Σχεδὸν δὴ δύο ἐστὶν ὡς	εἰπεῖν	εἴδη βασιλείας περὶ ὧν σκεπτέον,
[3, 1285]	βασιλεῦσι μόνον, ὅπου δ' ἄξιον	εἰπεῖν	εἶναι βασιλείαν, ἐν τοῖς ὑπερορίοις
[3, 1284]	ἐπιτιμᾶν (φασὶ γὰρ τὸν Περίανδρον	εἰπεῖν	μὲν οὐδὲν πρὸς τὸν πεμφθέντα
[3, 1275]	πρὸς αὐτάρκειαν ζωῆς, ὡς ἁπλῶς	εἰπεῖν.	Ὁρίζονται δὲ πρὸς τὴν χρῆσιν
[3, 1282]	τοιοῦτοι καὶ περὶ πάσας ὡς	εἰπεῖν	τὰς τέχνας) ἀποδίδομεν δὲ τὸ
[3, 1279]	Δεῖ δὲ μικρῷ διὰ μακροτέρων	εἰπεῖν	τίς ἑκάστη τούτων τῶν πολιτειῶν
[3, 1279]	τὸ μὴ παρορᾶν μηδέ τι	καταλείπειν,	ἀλλὰ δηλοῦν τὴν περὶ ἕκαστον
[3, 1286]	πράττοντες ἀλλ' ἢ περὶ ὧν	ἐκλείπειν	ἀναγκαῖον αὐτόν. Εἰ δὲ δὴ
[3, 1284]	καὶ τοὺς Ἀργοναύτας τὸν Ἡρακλέα	καταλιπεῖν	διὰ τοιαύτην αἰτίαν· οὐ γὰρ
[3, 1283]	ὀλίγοι πρὸς τὸ ἔργον δεῖ	σκοπεῖν,	εἰ δυνατοὶ διοικεῖν τὴν πόλιν
[3, 1279]	ἀξιοῦντες ἐν μέρει λειτουργεῖν, καὶ	σκοπεῖν	τινα πάλιν τὸ αὑτοῦ ἀγαθόν,
[3, 1286]	οὖν περὶ τῆς τοιαύτης στρατηγίας	ἐπισκοπεῖν	νόμων ἔχει μᾶλλον εἶδος ἢ
[3, 1275]	ἀρχῆς· καίτοι γελοῖον τοὺς κυριωτάτους	ἀποστερεῖν	ἀρχῆς. Ἀλλὰ διαφερέτω μηδέν· περὶ
[3, 1288]	τοιοῦτόν ἐστι πλῆθος ὃ πέφυκε	φέρειν	γένος ὑπερέχον κατ' ἀρετὴν πρὸς
[3, 1288]	πολιτικήν, ἀριστοκρατικὸν δὲ ὃ πέφυκε	φέρειν	πλῆθος ἄρχεσθαι δυνάμενον τὴν τῶν
[3, 1279]	δ' εὐλόγως· ἕνα μὲν γὰρ	διαφέρειν	κατ' ἀρετὴν ἢ ὀλίγους ἐνδέχεται,
[3, 1286]	νόμων. Δοκοῦσι δὴ τοῖς νομίζουσι	συμφέρειν	βασιλεύεσθαι τὸ καθόλου μόνον οἱ
[3, 1288]	ἔχει κατὰ τὸ δίκαιον ὃ	προφέρειν	εἰώθασιν οἱ τὰς πολιτείας καθιστάντες,
[3, 1284]	ὅτι δεῖ τοὺς ὑπερέχοντας ἄνδρας	ἀναιρεῖν)	Τοῦτο γὰρ οὐ μόνον συμφέρει
[3, 1287]	ὅταν ὑποπτεύωσι πιστευθέντας τοῖς ἐχθροῖς	διαφθείρειν	διὰ κέρδος, τότε τὴν ἐκ
[3, 1287]	ἀδύνατα, ταῦτ' ἐστὶν ἃ ποιεῖ	διαπορεῖν	καὶ ζητεῖν πότερον τὸν ἄριστον
[3, 1275]	φυγάδων ἔστι τὰ τοιαῦτα καὶ	διαπορεῖν	καὶ λύειν. Πολίτης δ' ἁπλῶς
[3, 1286]	ἐβασιλεύοντο πρότερον, ὅτι σπάνιον ἦν	εὑρεῖν	ἄνδρας πολὺ διαφέροντας κατ' ἀρετήν,
[3, 1276]	ὡς ἐνίας τῶν πολιτειῶν τῷ	κρατεῖν	οὔσας, ἀλλὰ οὐ διὰ τὸ
[3, 1284]	Καὶ γὰρ γελοῖος ἂν εἴη	νομοθετεῖν	τις πειρώμενος κατ' αὐτῶν. Λέγοιεν
[3, 1277]	δὲ θάτερον τὸ δύνασθαι καὶ	ὑπηρετεῖν	τὰς διακονικὰς πράξεις. Δούλου δ'
[3, 1283]	φήσομεν δικαίως καὶ τὴν ἀρετὴν	ἀμφισβητεῖν,	κοινωνικὴν γὰρ ἀρετὴν εἶναί φαμεν
[3, 1283]	ἢ ἔνιά γε τούτων ὀρθῶς	ἀμφισβητεῖν,	πρὸς μέντοι ζωὴν ἀγαθὴν ἡ
[3, 1287]	ἐστὶν ἃ ποιεῖ διαπορεῖν καὶ	ζητεῖν	πότερον τὸν ἄριστον νόμον ἄρχειν
[3, 1286]	ἔργον ἅμα πάντας ὀργισθῆναι καὶ	ἁμαρτεῖν.	Ἔστω δὲ τὸ πλῆθος οἱ
[3, 1277]	μὲν γὰρ κτᾶσθαι τῆς δὲ	φυλάττειν	ἔργον ἐστίν. Ἡ δὲ φρόνησις
[3, 1287]	πρὸς ἐπήρειαν καὶ χάριν εἰώθασι	πράττειν,	ἐπεὶ καὶ τοὺς ἰατροὺς ὅταν
[3, 1279]	μὴ μόνον ἀποβλέποντι πρὸς τὸ	πράττειν	οἰκεῖόν ἐστι τὸ μὴ παρορᾶν
[3, 1286]	ἀλλ' οὐ πρὸς τὰ προσπίπτοντα	ἐπιτάττειν,	ὥστ' ἐν ὁποιᾳοῦν τέχνῃ τὸ
[3, 1275]	πολῖται· καὶ γὰρ οὐδὲ δυνατὸν	ἐφαρμόττειν	τὸ ἐκ πολίτου ἢ ἐκ
[3, 1288]	λεχθέν. Οὔτε γὰρ κτείνειν ἢ	φυγαδεύειν	οὐδ' ὀστρακίζειν δή που τὸν
[3, 1284]	τῷ κολούειν τοὺς ὑπερέχοντας καὶ	φυγαδεύειν.	Τὸ δ' αὐτὸ καὶ περὶ
[3, 1287]	τὸν νόμον κελεύων ἄρχειν δοκεῖ	κελεύειν	ἄρχειν τὸν θεὸν καὶ τὸν
[3, 1286]	Πότερον καὶ τὸ γένος δεῖ	βασιλεύειν;	Ἀλλὰ γιγνομένων ὁποῖοί τινες ἔτυχον,
[3, 1286]	πότερον ἔχειν δεῖ τὸν μέλλοντα	βασιλεύειν	ἰσχύν τινα περὶ αὑτόν, ᾗ
[3, 1284]	τοῦ παντὸς χοροῦ φθεγγόμενον ἐάσει	συγχορεύειν.	Ὥστε διὰ τοῦτο μὲν οὐδὲν
[3, 1282]	τάχα δόξειέ τις ἂν οὕτω	λύειν	ἱκανῶς· ἄλλη δ' ἐστὶν ἐχομένη
[3, 1275]	τὰ τοιαῦτα καὶ διαπορεῖν καὶ	λύειν.	Πολίτης δ' ἁπλῶς οὐδενὶ τῶν
[3, 1276]	ἑτέρων ἀνθρώπων. Εἰ δὲ δίκαιον	διαλύειν	ἢ μὴ διαλύειν, ὅταν εἰς
[3, 1276]	δὲ δίκαιον διαλύειν ἢ μὴ	διαλύειν,	ὅταν εἰς ἑτέραν μεταβάλῃ πολιτείαν
[3, 1276]	οὔτε τὰ συμβόλαια ἔνιοι βούλονται	διαλύειν,	ὡς οὐ τῆς πόλεως ἀλλὰ
[3, 1284]	ἔχει δύναμιν τρόπον τινὰ τῷ	κολούειν	τοὺς ὑπερέχοντας καὶ φυγαδεύειν. Τὸ
[3, 1280]	τῶν ὀλιγαρχικῶν λόγος δόξειεν ἂν	ἰσχύειν	(οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον ἴσον
[3, 1283]	μὲν πλεῖον τοὺς δ' ἔλαττον	ἔχειν,	ἀλλ' ἐν τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν
[3, 1281]	δόξειεν ἂν λύεσθαι καί τιν'	ἔχειν	ἀπορίαν, τάχα δὲ κἂν ἀλήθειαν.
[3, 1281]	πολλῶν γὰρ ὄντων ἕκαστον μόριον	ἔχειν	ἀρετῆς καὶ φρονήσεως, καὶ γίνεσθαι
[3, 1286]	καὶ περὶ τῆς δυνάμεως, πότερον	ἔχειν	δεῖ τὸν μέλλοντα βασιλεύειν ἰσχύν
[3, 1283]	Ἐπεὶ δ' οὔτε πάντων ἴσον	ἔχειν	δεῖ τοὺς ἴσους ἕν τι
[3, 1284]	καὶ τὸ ἴσον ἀξιούντων πάντας	ἔχειν.	Διὸ καὶ τίθενται τὸν ὀστρακισμὸν
[3, 1286]	διορίσαι· δεῖ γὰρ αὐτὸν μὲν	ἔχειν	ἰσχύν, εἶναι δὲ τοσαύτην τὴν
[3, 1287]	ἐσθῆτα βλαβερὸν τοῖς σώμασιν, οὕτως	ἔχειν	καὶ τὰ περὶ τὰς τιμάς·
[3, 1286]	ψυχὴν δ' ἀνθρωπίνην ἀνάγκη τοῦτ'	ἔχειν	πᾶσαν. Ἀλλ' ἴσως ἂν φαίη
[3, 1284]	τὸν ὑπερβάλλοντα πόδα τῆς συμμετρίας	ἔχειν	τὸ ζῷον, οὐδ' εἰ διαφέροι
[3, 1281]	ἕν, ἐπεὶ κεχωρισμένων γε κάλλιον	ἔχειν	τοῦ γεγραμμένου τουδὶ μὲν τὸν
[3, 1287]	ὥστ' εἴπερ καὶ τὸ ἴσην	ἔχειν	τοὺς ἀνίσους τροφὴν ἢ ἐσθῆτα
[3, 1282]	αἵρεσιν τὸν αὐτὸν ἂν δόξειεν	ἔχειν	τρόπον. Καὶ γὰρ τὸ ἑλέσθαι
[3, 1281]	ἢ τύραννον. Ἀλλὰ ταῦτα πάντα	ἔχειν	φαίνεται δυσκολίαν. Τί γάρ; Ἂν
[3, 1275]	μετέχοντες οὕτως ὥστε καὶ δίκην	ὑπέχειν	καὶ δικάζεσθαι (τοῦτο γὰρ ὑπάρχει
[3, 1284]	μάλιστα πάντων, ὥστε τοὺς δοκοῦντας	ὑπερέχειν	δυνάμει διὰ πλοῦτον ἢ πολυφιλίαν
[3, 1288]	γενέσθαι κατ' ἀρετὴν τοσοῦτον ὥσθ'	ὑπερέχειν	τὴν ἐκείνου τῆς τῶν ἄλλων
[3, 1288]	οὐ γὰρ πέφυκε τὸ μέρος	ὑπερέχειν	τοῦ παντός, τῷ δὲ τὴν
[3, 1277]	δὲ πολίτην ἀμφότερ' ἐπίστασθαι καὶ	μετέχειν	ἀμφοῖν. Κἀντεῦθεν ἂν κατίδοι τις.
[3, 1278]	μὴ ἀπεσχημένον τῆς ἀγορᾶς μὴ	μετέχειν	ἀρχῆς. Ἐν πολλαῖς δὲ πολιτείαις
[3, 1281]	δὴ τοῦ βουλεύεσθαι καὶ κρίνειν	μετέχειν	αὐτούς. Διόπερ καὶ Σόλων καὶ
[3, 1281]	μηδὲ ἕν. Τὸ μὲν γὰρ	μετέχειν	αὐτοὺς τῶν ἀρχῶν τῶν μεγίστων
[3, 1275]	ἄρχοντας εἶναι τοὺς τοιούτους, οὐδὲ	μετέχειν	διὰ ταῦτ' ἀρχῆς· καίτοι γελοῖον
[3, 1280]	οὐκ ἔστι, διὰ τὸ μὴ	μετέχειν	εὐδαιμονίας μηδὲ τοῦ ζῆν κατὰ
[3, 1275]	ἄλλων ὁρίζεται μᾶλλον ἢ τῷ	μετέχειν	κρίσεως καὶ ἀρχῆς. Τῶν δ'
[3, 1280]	(οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον ἴσον	μετέχειν	τῶν ἑκατὸν μνῶν τὸν εἰσενέγκαντα
[3, 1281]	τὸ δὲ μὴ μεταδιδόναι μηδὲ	μετέχειν	φοβερόν νὅταν γὰρ ἄτιμοι πολλοὶ
[3, 1287]	ζητεῖν πότερον τὸν ἄριστον νόμον	ἄρχειν	αἱρετώτερον ἢ τὸν ἄνδρα τὸν
[3, 1287]	τάξις νόμος. Τὸν ἄρα νόμον	ἄρχειν	αἱρετώτερον μᾶλλον ἢ τῶν πολιτῶν
[3, 1284]	γὰρ κἂν εἰ τοῦ Διὸς	ἄρχειν	ἀξιοῖεν, μερίζοντες τὰς ἀρχάς. Λείπεται
[3, 1281]	ἀτίμους. Ἀλλ' ἕνα τὸν σπουδαιότατον	ἄρχειν	βέλτιον; Ἀλλ' ἔτι τοῦτο ὀλιγαρχικώτερον·
[3, 1287]	λόγον τοῦτον, κἂν εἴ τινας	ἄρχειν	βέλτιον, τούτους καταστατέον νομοφύλακας καὶ
[3, 1284]	τὸν τοιοῦτον· ἀλλὰ μὴν οὐδ'	ἄρχειν	γε τοῦ τοιούτου· παραπλήσιον γὰρ
[3, 1281]	καὶ τὰς εὐθύνας τῶν ἀρχόντων,	ἄρχειν	δὲ κατὰ μόνας οὐκ ἐῶσιν.
[3, 1283]	πολιτικόν, πότερον ἀμφισβήτησις ἔσται τίνας	ἄρχειν	δεῖ, ἢ οὐκ ἔσται; Καθ'
[3, 1283]	εἰρημένων ἀναμφισβήτητος ἡ κρίσις τίνας	ἄρχειν	δεῖ ῖτοῖς γὰρ κυρίοις διαφέρουσιν
[3, 1281]	δίκαια, φανερόν· ἀλλὰ τοὺς ἐπιεικεῖς	ἄρχειν	δεῖ καὶ κυρίους εἶναι πάντων;
[3, 1287]	ἀνὴρ ὁ σπουδαῖος, διότι βελτίων,	ἄρχειν	δίκαιος, τοῦ γε ἑνὸς οἱ
[3, 1287]	μὲν οὖν τὸν νόμον κελεύων	ἄρχειν	δοκεῖ κελεύειν ἄρχειν τὸν θεὸν
[3, 1287]	τοὺς ἴσους· διόπερ οὐδένα μᾶλλον	ἄρχειν	ἢ ἄρχεσθαι δίκαιον, καὶ τὸ
[3, 1275]	δὶς τὸν αὐτὸν οὐκ ἔξεστιν	ἄρχειν,	ἢ διὰ τινῶν ὡρισμένων χρόνων·
[3, 1279]	νἢ διὰ τὸ τοὺς ἀρίστους	ἄρχειν,	ἢ διὰ τὸ πρὸς τὸ
[3, 1286]	πότερον ἕνα τὸν ἄριστον δεῖ	ἄρχειν	ἢ πάντας; Καὶ γὰρ νῦν
[3, 1286]	ὁποιᾳοῦν τέχνῃ τὸ κατὰ γράμματ'	ἄρχειν	ἠλίθιον (καὶ ἐν Αἰγύπτῳ μετὰ
[3, 1283]	κοινῇ μὲν ὁ μετέχων τοῦ	ἄρχειν	καὶ ἄρχεσθαί ἐστι, ~καθ' ἑκάστην
[3, 1277]	μὴν ἐπαινεῖταί γε τὸ δύνασθαι	ἄρχειν	καὶ ἄρχεσθαι, καὶ πολίτου δοκεῖ
[3, 1277]	ἀρετὴ εἶναι τὸ δύνασθαι καὶ	ἄρχειν	καὶ ἄρχεσθαι καλῶς. Εἰ οὖν
[3, 1277]	καὶ δύνασθαι καὶ ἄρχεσθαι καὶ	ἄρχειν,	καὶ αὕτη ἀρετὴ πολίτου, τὸ
[3, 1281]	Ἀλλ' ἆρα τοὺς ἐλάττους δίκαιον	ἄρχειν	καὶ τοὺς πλουσίους; Ἂν οὖν
[3, 1288]	πλῆθος πολεμικὸν δυνάμενον ἄρχεσθαι καὶ	ἄρχειν	κατὰ νόμον τὸν κατ' ἀξίαν
[3, 1276]	καὶ ἄρχοντάς τινας ἀδίκως, οὓς	ἄρχειν	μὲν φήσομεν ἀλλ' οὐ δικαίως,
[3, 1287]	ἄρχειν, τοὺς ἴσους καὶ ὁμοίους	ἄρχειν	οἴεται δεῖν ὁμοίως. Ἃ μὲν
[3, 1279]	ἐκ τῆς ἀρχῆς βούλονται συνεχῶς	ἄρχειν,	οἷον εἰ συνέβαινεν ὑγιαίνειν ἀεὶ
[3, 1283]	οἱ διὰ τὸν πλοῦτον ἀξιοῦντες	ἄρχειν,	ὁμοίως δὲ καὶ οἱ κατὰ
[3, 1288]	μὲν ἄρχεσθαι δυναμένων τῶν δ'	ἄρχειν	πρὸς τὴν αἱρετωτάτην ζωήν, ἐν
[3, 1284]	δυνάμενος καὶ προαιρούμενος ἄρχεσθαι καὶ	ἄρχειν	πρὸς τὸν βίον τὸν κατ'
[3, 1279]	καθ' ὁμοιότητα, κατὰ μέρος ἀξιοῦσιν	ἄρχειν,	πρότερον μέν, ᾗ πέφυκεν, ἀξιοῦντες
[3, 1283]	κατὰ τὸ αὐτὸ δίκαιον τοῦτον	ἄρχειν	τὸν ἕνα ἁπάντων δεήσει, ὁμοίως
[3, 1287]	νόμον κελεύων ἄρχειν δοκεῖ κελεύειν	ἄρχειν	τὸν θεὸν καὶ τὸν νοῦν
[3, 1283]	καθ' ὃν ἀξιοῦσιν αὐτοὶ μὲν	ἄρχειν	τοὺς δ' ἄλλους ὑπὸ σφῶν
[3, 1287]	ὥστ' εἰ τούτους οἴεται δεῖν	ἄρχειν,	τοὺς ἴσους καὶ ὁμοίους ἄρχειν
[3, 1286]	δυνήσεται βιάζεσθαι τοὺς μὴ βουλομένους	πειθαρχεῖν,	ἢ πῶς ἐνδέχεται τὴν ἀρχὴν
[3, 1277]	τὸν ἄρχοντα ἀρχόμενον μαθεῖν, οἷον	ἱππαρχεῖν	ἱππαρχηθέντα, στρατηγεῖν στρατηγηθέντα καὶ ταξιαρχήσαντα
[3, 1286]	παρὰ τὸν νόμον, ὅμως ἀναγκαῖον	ὑπάρχειν	αὐτῷ δύναμιν ᾗ φυλάξει τοὺς
[3, 1280]	χάριν· ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἀναγκαῖον	ὑπάρχειν,	εἴπερ ἔσται πόλις, οὐ μὴν
[3, 1287]	εἴπομεν, πολιτείας (ἐν πάσαις γὰρ	ὑπάρχειν	ἐνδέχεται στρατηγίαν ἀίδιον, οἷον ἐν
[3, 1287]	διαφέρει τοῦτο ἐξ ἀρχῆς εὐθὺς	ὑπάρχειν	ἢ τὸν ἕνα καταστῆσαι τοῦτον
[3, 1277]	τοῦ σπουδαίου πολίτου δεῖ πᾶσιν	ὑπάρχειν	(οὕτω γὰρ ἀρίστην ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 1286]	αἰτίαν. Ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνον δεῖ	ὑπάρχειν	τὸν λόγον, τὸν καθόλου, τοῖς
[3, 1276]	Ἀλλὰ μὴν εἴ γε τοῦτο	τυχεῖν	δεῖ ζητήσεως, τὴν τοῦ πολίτου
[3, 1283]	δῆλον γὰρ ὡς εἴ τις	πάλιν	εἷς πλουσιώτερος ἁπάντων ἐστί, δηλονότι
[3, 1279]	κύριον τὸ πλῆθος ὁμοίως δὲ	πάλιν	κἂν εἴ που συμβαίνοι τοὺς
[3, 1288]	καὶ οἱ τὰς ὀλιγαρχικὰς καὶ	πάλιν	οἱ τὰς δημοκρατικάς (πάντες γὰρ
[3, 1281]	τί χρὴ λέγειν τὴν ἐσχάτην;	Πάλιν	τε πάντων ληφθέντων, οἱ πλείους
[3, 1279]	μέρει λειτουργεῖν, καὶ σκοπεῖν τινα	πάλιν	τὸ αὑτοῦ ἀγαθόν, ὥσπερ πρότερον
[3, 1281]	διανέμωνται, φανερὸν ὅτι φθείρουσι τὴν	πόλιν.	Ἀλλὰ μὴν οὐχ ἥ γ'
[3, 1274]	πρᾶξιν, οἱ δ' οὐ τὴν	πόλιν	ἀλλὰ τὴν ὀλιγαρχίαν ἢ τὸν
[3, 1283]	μὲν τῶν προτέρων ἀδύνατον εἶναι	πόλιν,	ἄνευ δὲ τούτων οἰκεῖσθαι καλῶς.
[3, 1275]	λέγομεν εἶναι ταύτης τῆς πόλεως,	πόλιν	δὲ τὸ τῶν τοιούτων πλῆθος
[3, 1276]	ἐξ ἁπάντων σπουδαίων ὄντων εἶναι	πόλιν,	δεῖ γ' ἕκαστον τὸ καθ'
[3, 1283]	οὐδὲ γὰρ ἄνευ τούτων οἰκεῖσθαι	πόλιν	δυνατόν· πλὴν ἄνευ μὲν τῶν
[3, 1283]	καλῶς. Πρὸς μὲν οὖν τὸ	πόλιν	εἶναι δόξειεν ἂν ἢ πάντα
[3, 1276]	εἶναι δόξειεν ἂν καὶ τὴν	πόλιν	εἶναι μὴ τὴν αὐτήν, ὥσπερ
[3, 1276]	πως ποτὲ χρὴ λέγειν τὴν	πόλιν	εἶναι τὴν αὐτὴν ἢ μὴ
[3, 1276]	ὅτι μάλιστα λεκτέον τὴν αὐτὴν	πόλιν	εἰς τὴν πολιτείαν βλέποντας· ὄνομα
[3, 1283]	τοσοῦτοι τὸ πλῆθος ὥστ' εἶναι	πόλιν	ἐξ αὐτῶν; Ἔστι δὲ ἀπορία
[3, 1276]	τὴν τοιαύτην αἰτίαν, τὴν δὲ	πόλιν	ἑτέραν; ~Εἴπερ γάρ ἐστι κοινωνία
[3, 1283]	σκοπεῖν, εἰ δυνατοὶ διοικεῖν τὴν	πόλιν	ἢ τοσοῦτοι τὸ πλῆθος ὥστ'
[3, 1274]	ὁρῶμεν τὴν πραγματείαν οὖσαν περὶ	πόλιν,	ἡ δὲ πολιτεία τῶν τὴν
[3, 1280]	ἕν, ὥστε ἅπτεσθαι τὴν Μεγαρέων	πόλιν	καὶ Κορινθίων τοῖς τείχεσιν, ὅμως
[3, 1285]	ἀρχαίων χρόνων καὶ τὰ κατὰ	πόλιν	καὶ τὰ ἔνδημα καὶ τὰ
[3, 1276]	κατοικούντων, τὴν αὐτὴν εἶναι φατέον	πόλιν,	καίπερ αἰεὶ τῶν μὲν φθειρομένων
[3, 1274]	ἡ δὲ πολιτεία τῶν τὴν	πόλιν	οἰκούντων ἐστὶ τάξις τις. Ἐπεὶ
[3, 1276]	δεῖ νομίζειν μίαν εἶναι τὴν	πόλιν;	Οὐ γὰρ δὴ τοῖς τείχεσιν·
[3, 1274]	ἀμφισβητοῦσιν, οἱ μὲν φάσκοντες τὴν	πόλιν	πεπραχέναι τὴν πρᾶξιν, οἱ δ'
[3, 1288]	ἀνήρ τε γίνεται σπουδαῖος καὶ	πόλιν	συστήσειεν ἄν τις ἀριστοκρατουμένην ἢ
[3, 1281]	πολεμίων ἀναγκαῖον εἶναι πλήρη τὴν	πόλιν	ταύτηνν. Λείπεται δὴ τοῦ βουλεύεσθαι
[3, 1277]	γὰρ ἀρίστην ἀναγκαῖον εἶναι τὴν	πόλιν)	τὴν δὲ τοῦ ἀνδρὸς τοῦ
[3, 1284]	ἄλλων ἀρετὴν πάντων μηδὲ τὴν	δύναμιν	αὐτῶν τὴν πολιτικὴν πρὸς τὴν
[3, 1286]	νόμον, ὅμως ἀναγκαῖον ὑπάρχειν αὐτῷ	δύναμιν	ᾗ φυλάξει τοὺς νόμους. Τάχα
[3, 1276]	πλωτήρων καίπερ ἀνομοίων ὄντων τὴν	δύναμιν	νὁ μὲν γάρ ἐστιν ἐρέτης,
[3, 1285]	βαρβάρων. Ἔχουσι δ' αὗται τὴν	δύναμιν	πᾶσαι παραπλησίαν τυραννίσιν, εἰσὶ δὲ
[3, 1284]	γὰρ ὀστρακισμὸς τὴν αὐτὴν ἔχει	δύναμιν	τρόπον τινὰ τῷ κολούειν τοὺς
[3, 1284]	ἀρετὴν ὄντες καὶ τὴν πολιτικὴν	δύναμιν·	ὥσπερ γὰρ θεὸν ἐν ἀνθρώποις
[3, 1274]	φάσκοντες τὴν πόλιν πεπραχέναι τὴν	πρᾶξιν,	οἱ δ' οὐ τὴν πόλιν
[3, 1285]	Ὥστε τὸ σκέμμα σχεδὸν περὶ	δυοῖν	ἐστιν, ἓν μὲν πότερον συμφέρει
[3, 1287]	δόξειεν εἰ βέλτιον ἴδοι τις	δυοῖν	ὄμμασι καὶ δυσὶν ἀκοαῖς κρίνων
[3, 1278]	τέλος δὲ μόνον τοὺς ἐξ	ἀμφοῖν	ἀστῶν πολίτας ποιοῦσιν. Ὅτι μὲν
[3, 1278]	χάριν ἐστὶν ἢ κοινοῦ τινὸς	ἀμφοῖν,	καθ' αὑτὸ μὲν τῶν ἀρχομένων,
[3, 1277]	πολίτην ἀμφότερ' ἐπίστασθαι καὶ μετέχειν	ἀμφοῖν.	Κἀντεῦθεν ἂν κατίδοι τις. Ἔστι
[3, 1280]	σφᾶς αὐτοὺς καὶ τῆς μεταδόσεως	χάριν·	ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἀναγκαῖον ὑπάρχειν,
[3, 1275]	ἄμφω καλεῖν. Ἔστω δὴ διορισμοῦ	χάριν	ἀόριστος ἀρχή. Τίθεμεν δὴ πολίτας
[3, 1277]	μανθάνειν, εἰ μή ποτε χρείας	χάριν	αὐτῷ πρὸς αὑτόν· (οὐ γὰρ
[3, 1280]	ἀληθῶς ὀνομαζομένῃ πόλει, μὴ λόγου	χάριν.	Γίγνεται γὰρ ἡ κοινωνία συμμαχία,
[3, 1287]	ἀρχαῖς πολλὰ πρὸς ἐπήρειαν καὶ	χάριν	εἰώθασι πράττειν, ἐπεὶ καὶ τοὺς
[3, 1280]	Εἰ μὲν γὰρ τῶν κτημάτων	χάριν	ἐκοινώνησαν καὶ συνῆλθον, τοσοῦτον μετέχουσι
[3, 1278]	καλοῦμεν οἰκονομικήν ἤτοι τῶν ἀρχομένων	χάριν	ἐστὶν ἢ κοινοῦ τινὸς ἀμφοῖν,
[3, 1281]	καλῶς. Τῶν καλῶν ἄρα πράξεων	χάριν	θετέον εἶναι τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν
[3, 1280]	καὶ τοῖς γένεσι, ζωῆς τελείας	χάριν	καὶ αὐτάρκους. Οὐκ ἔσται μέντοι
[3, 1280]	ζῆν, ταῦτα δὲ τοῦ τέλους	χάριν.	Πόλις δὲ ἡ γενῶν καὶ
[3, 1278]	ἄλλων. Ὑποθετέον δὴ πρῶτον τίνος	χάριν	συνέστηκε πόλις, καὶ τῆς ἀρχῆς
[3, 1278]	τὸ τοιοῦτον ἐπικεκρυμμένον ἐστίν, ἀπάτης	χάριν	τῶν συνοικούντων ἐστίν. Πότερον μὲν
[3, 1277]	οἱ δημιουργοὶ τὸ παλαιὸν ἀρχῶν,	πρὶν	δῆμον γενέσθαι τὸν ἔσχατον. Τὰ
[3, 1288]	κατὰ τὸ δίκαιον ὃ προφέρειν	εἰώθασιν	οἱ τὰς πολιτείας καθιστάντες, οἵ
[3, 1280]	κατά τι ἄνισοι ὦσιν, οἷον	χρήμασιν,	ὅλως οἴονται ἄνισοι εἶναι, οἱ
[3, 1287]	τροφὴν ἢ ἐσθῆτα βλαβερὸν τοῖς	σώμασιν,	οὕτως ἔχειν καὶ τὰ περὶ
[3, 1282]	πολιτείαις, ὥσπερ εἴρηται, τοῖς δήμοις	ἀποδιδόασιν·	ἡ γὰρ ἐκκλησία κυρία πάντων
[3, 1280]	καὶ γὰρ ἔστιν, ἀλλ' οὐ	πᾶσιν	ἀλλὰ τοῖς ἀνίσοις· οἱ δὲ
[3, 1280]	εἶναι, καὶ ἔστιν, ἀλλ' οὐ	πᾶσιν	ἀλλὰ τοῖς ἴσοις· καὶ τὸ
[3, 1280]	περὶ συμμαχίας. ~Ἀλλ' οὔτ' ἀρχαὶ	πᾶσιν	ἐπὶ τούτοις κοιναὶ καθεστᾶσιν, ἀλλ'
[3, 1275]	ἀρχὴν ὡρισμένος· τούτων γὰρ ἢ	πᾶσιν	ἢ τισὶν ἀποδέδοται τὸ βουλεύεσθαι
[3, 1276]	δὲ καὶ κοινός τις ἐφαρμόσει	πᾶσιν.	Ἡ γὰρ σωτηρία τῆς ναυτιλίας
[3, 1282]	τὸ κοινῇ συμφέρον, δοκεῖ δὴ	πᾶσιν	ἴσον τι τὸ δίκαιον εἶναι,
[3, 1277]	γὰρ τοῦ σπουδαίου πολίτου δεῖ	πᾶσιν	ὑπάρχειν (οὕτω γὰρ ἀρίστην ἀναγκαῖον
[3, 1280]	ἀρχαὶ πᾶσιν ἐπὶ τούτοις κοιναὶ	καθεστᾶσιν,	ἀλλ' ἕτεραι παρ' ἑκατέροις, οὔτε
[3, 1276]	ἔθνους ἢ πόλεως· ἧς γέ	φασιν	ἑαλωκυίας τρίτην ἡμέραν οὐκ αἰσθέσθαι
[3, 1279]	ὀλίγον κύριον πλῆθος, ὀλιγαρχίαν εἶναί	φασιν	οὐκ ἂν καλῶς δόξειεν διωρίσθαι
[3, 1276]	καὶ πᾶσαν ἄλλην κοινωνίαν καὶ	σύνθεσιν	ἑτέραν, ἂν εἶδος ἕτερον ᾖ
[3, 1285]	παραιρουμένων, ἐν μὲν ταῖς ἄλλαις	πόλεσιν	αἱ θυσίαι κατελείφθησαν τοῖς βασιλεῦσι
[3, 1286]	βασιλείαν, αἱρετώτερον ἂν εἴη ταῖς	πόλεσιν	ἀριστοκρατία βασιλείας, καὶ μετὰ δυνάμεως
[3, 1284]	κωλύει τοὺς μονάρχους συμφωνεῖν ταῖς	πόλεσιν,	εἰ τῆς οἰκείας ἀρχῆς ὠφελίμου
[3, 1288]	καὶ πότερον οὐ συμφέρει ταῖς	πόλεσιν	ἢ συμφέρει, καὶ τίσι, καὶ
[3, 1284]	τοὺς τοιούτους ἀιδίους ἐν ταῖς	πόλεσιν.	~Ἴσως δὲ καλῶς ἔχει μετὰ
[3, 1284]	τῆς οἰκείας ἀρχῆς ὠφελίμου ταῖς	πόλεσιν	οὔσης τοῦτο δρῶσιν. Διὸ κατὰ
[3, 1286]	ἄριστον θείη τὸ βασιλεύεσθαι ταῖς	πόλεσιν,	πῶς ἕξει τὰ περὶ τῶν
[3, 1282]	εἰδόσιν. Ἔπειτα καὶ περὶ τὴν	αἵρεσιν	τὸν αὐτὸν ἂν δόξειεν ἔχειν
[3, 1287]	ποιήσουσι κατὰ τὴν τοῦ μονάρχου	προαίρεσιν·	εἰ δὲ φίλοι κἀκείνου καὶ
[3, 1280]	εὐδαιμονίας μηδὲ τοῦ ζῆν κατὰ	προαίρεσιν)	μήτε συμμαχίας ἕνεκεν, ὅπως ὑπὸ
[3, 1276]	πόλιν; Οὐ γὰρ δὴ τοῖς	τείχεσιν·	εἴη γὰρ ἂν Πελοποννήσῳ περιβαλεῖν
[3, 1280]	Μεγαρέων πόλιν καὶ Κορινθίων τοῖς	τείχεσιν,	ὅμως οὐ μία πόλις· οὐδ'
[3, 1281]	μὲν γὰρ ἔχουσι συνελθόντες ἱκανὴν	αἴσθησιν,	καὶ μιγνύμενοι τοῖς βελτίοσι τὰς
[3, 1285]	ὅπερ ἦν ἐν τοῖς ἀρχαίοις	Ἕλλησιν,	οὓς καλοῦσιν αἰσυμνήτας. Ἔστι δὲ
[3, 1287]	ἄρχει πάντων κατὰ τὴν ἑαυτοῦ	βούλησιν	ὁ βασιλεύσσ δοκεῖ δέ τισιν
[3, 1287]	βασιλέως τοῦ κατὰ τὴν αὑτοῦ	βούλησιν	πάντα πράττοντος ὅ τε λόγος
[3, 1286]	μηδὲν πράττων κατὰ τὴν αὑτοῦ	βούλησιν	παρὰ τὸν νόμον, ὅμως ἀναγκαῖον
[3, 1275]	μετέσχον μεταβολῆς γενομένης πολιτείας, οἷον	Ἀθήνησιν	ἐποίησε Κλεισθένης μετὰ τὴν τῶν
[3, 1275]	εἰπεῖν. Ὁρίζονται δὲ πρὸς τὴν	χρῆσιν	πολίτην τὸν ἐξ ἀμφοτέρων πολιτῶν
[3, 1280]	διὰ τὰς ἀλλαγὰς καὶ τὴν	χρῆσιν	τὴν πρὸς ἀλλήλουσκαὶ γὰρ ἂν
[3, 1276]	συνάπτει πρὸς τὴν εἰρημένην πρότερον	ἀμφισβήτησιν.	Ἀποροῦσι γάρ τινες πόθ' ἡ
[3, 1283]	ἐν τούτοις ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι τὴν	ἀμφισβήτησιν.	Διόπερ εὐλόγως ἀντιποιοῦνται τῆς τιμῆς
[3, 1285]	δ' αἱ μὲν κατὰ γένος	εἰσὶν	αἱ δ' αἱρεταί· παρὰ ταύτην
[3, 1278]	ποιεῖ δῆλον. Ἐπεὶ γὰρ πλείους	εἰσὶν	αἱ πολιτεῖαι, καὶ εἴδη πολίτου
[3, 1278]	ἐξ ὑποθέσεως· πολῖται μὲν γάρ	εἰσιν,	ἀλλ' ἀτελεῖς. Ἐν μὲν οὖν
[3, 1285]	μὲν οὖν διὰ τὸ τοιοῦτόν	εἰσιν,	ἀσφαλεῖς δὲ διὰ τὸ πάτριαι
[3, 1278]	μόνον, ἀλλ' ὅσοι τῶν ἔργων	εἰσὶν	ἀφειμένοι τῶν ἀναγκαίων. Τῶν δ'
[3, 1285]	ἄλλων αἱ πολλαὶ μεταξὺ τούτων	εἰσίν·	ἐλαττόνων μὲν γὰρ κύριοι τῆς
[3, 1278]	πόσαι, καὶ διαφοραὶ τίνες αὐτῶν	εἰσιν.	Ἔστι δὲ πολιτεία πόλεως τάξις
[3, 1281]	πλῆθος τῶν πολιτῶν. Τοιοῦτοι δ'	εἰσὶν	ὅσοι μήτε πλούσιοι μήτε ἀξίωμα
[3, 1283]	κρείττους καὶ πλουσιώτεροι καὶ βελτίους	εἰσίν,	ὡς λαμβανομένων τῶν πλειόνων πρὸς
[3, 1277]	κατέχουσιν οἱ χερνῆτες· οὗτοι δ'	εἰσίν,	ὥσπερ σημαίνει καὶ τοὔνομ' αὐτούς,
[3, 1287]	νόμων οἱ κατὰ τὰ ἔθη	εἰσίν,	ὥστ' εἰ τῶν κατὰ γράμματα
[3, 1285]	αὗται τὴν δύναμιν πᾶσαι παραπλησίαν	τυραννίσιν,	εἰσὶ δὲ καὶ κατὰ νόμον
[3, 1286]	πάθους τοιούτου ἀναγκαῖον διεφθάρθαι τὴν	κρίσιν,	ἐκεῖ δ' ἔργον ἅμα πάντας
[3, 1275]	τούτων γὰρ ἢ πᾶσιν ἢ	τισὶν	ἀποδέδοται τὸ βουλεύεσθαι καὶ δικάζειν
[3, 1280]	οἰκείων. Ὥστ' ἐπεὶ τὸ δίκαιον	τισίν,	καὶ διῄρηται τὸν αὐτὸν τρόπον
[3, 1287]	βούλησιν ὁ βασιλεύσσ δοκεῖ δέ	τισιν	οὐδὲ κατὰ φύσιν εἶναι τὸ
[3, 1280]	ἰδίᾳ οἰκίᾳ ὥσπερ πόλεἰ καὶ	σφίσιν	αὐτοῖς ὡς ἐπιμαχίας οὔσης βοηθοῦντες
[3, 1282]	ἧττον τοῖς πεπαιδευμένοις ἢ τοῖς	εἰδόσιν.	Ἔπειτα καὶ περὶ τὴν αἵρεσιν
[3, 1287]	καὶ πράττων δυσὶ ποσὶ καὶ	χερσίν,	ἢ πολλοὶ πολλοῖς· ἐπεὶ καὶ
[3, 1287]	ἴδοι τις δυοῖν ὄμμασι καὶ	δυσὶν	ἀκοαῖς κρίνων καὶ πράττων δυσὶ
[3, 1285]	πρὸς τοὺς θεοὺς ἀποδέδοται τοῖς	βασιλεῦσιν.	Αὕτη μὲν οὖν ἡ βασιλεία
[3, 1279]	ὑγιαίνειν ἀεὶ τοῖς ἄρχουσι νοσακεροῖς	οὖσιν.	Καὶ γὰρ ἂν οὕτως ἴσως
[3, 1282]	τὸ λεγόμενον, ἔτι μᾶλλον αὐτὸ	προαγαγοῦσιν	ἔσται φανερόν. Εἰ γὰρ εἴη
[3, 1280]	ἴσοι. Τὸ δὲ κυριώτατον οὐ	λέγουσιν.	Εἰ μὲν γὰρ τῶν κτημάτων
[3, 1280]	ἀλλὰ μέχρι τινὸς προέρχονται, καὶ	λέγουσιν	οὐ πᾶν τὸ κυρίως δίκαιον.
[3, 1287]	ἐστίν. Οὐ τοίνυν τοῦτό γ'	ἀντιλέγουσιν,	ὡς οὐκ ἀναγκαῖον ἄνθρωπον εἶναι
[3, 1282]	ἐκκλησίας μετέχουσι καὶ βουλεύουσι καὶ	δικάζουσιν	ἀπὸ μικρῶν τιμημάτων καὶ τῆς
[3, 1275]	οὐκ ἔστι δῆμος, οὐδ' ἐκκλησίαν	νομίζουσιν	ἀλλὰ συγκλήτους, καὶ τὰς δίκας
[3, 1280]	τοῦ ποίους τινὰς εἶναι δεῖ	φροντίζουσιν	ἅτεροι τοὺς ἑτέρους, οὐδ' ὅπως
[3, 1280]	καὶ κακίας πολιτικῆς διασκοποῦσιν ὅσοι	φροντίζουσιν	εὐνομίας. καὶ φανερὸν ὅτι δεῖ
[3, 1288]	δημοκρατικάς (πάντες γὰρ καθ' ὑπεροχὴν	ἀξιοῦσιν,	ἀλλὰ ὑπεροχὴν οὐ τὴν αὐτήν)
[3, 1279]	καὶ καθ' ὁμοιότητα, κατὰ μέρος	ἀξιοῦσιν	ἄρχειν, πρότερον μέν, ᾗ πέφυκεν,
[3, 1283]	οὐδεὶς ὀρθός ἐστι καθ' ὃν	ἀξιοῦσιν	αὐτοὶ μὲν ἄρχειν τοὺς δ'
[3, 1287]	διὰ φιλίαν παρὰ τὸν λόγον	ποιοῦσιν,	ἀλλ' ἄρνυνται τὸν μισθὸν τοὺς
[3, 1284]	τυράννοις, οὐδὲ μόνον οἱ τύραννοι	ποιοῦσιν,	ἀλλ' ὁμοίως ἔχει καὶ περὶ
[3, 1287]	νῦν ὀφθαλμοὺς πολλοὺς οἱ μόναρχοι	ποιοῦσιν	αὑτῶν καὶ ὦτα καὶ χεῖρας
[3, 1287]	δημοκρατίᾳ καὶ ἀριστοκρατίᾳ, καὶ πολλοὶ	ποιοῦσιν	ἕνα κύριον τῆς διοικήσεως· τοιαύτη
[3, 1284]	τὰς πόλεις καὶ τὰ ἔθνη	ποιοῦσιν	οἱ κύριοι τῆς δυνάμεως, οἷον
[3, 1278]	τοὺς ἐξ ἀμφοῖν ἀστῶν πολίτας	ποιοῦσιν.	Ὅτι μὲν οὖν εἴδη πλείω
[3, 1285]	ἐν τοῖς ἀρχαίοις Ἕλλησιν, οὓς	καλοῦσιν	αἰσυμνήτας. Ἔστι δὲ τοῦθ' ὡς
[3, 1278]	οἷον εἴ τίς ἐστιν ἣν	καλοῦσιν	ἀριστοκρατικὴν καὶ ἐν ᾗ κατ'
[3, 1281]	μιγνύμενοι τοῖς βελτίοσι τὰς πόλεις	ὠφελοῦσιν,	καθάπερ ἡ μὴ καθαρὰ τροφὴ
[3, 1279]	συμφέρον σκοποῦσιν, αὗται μὲν ὀρθαὶ	τυγχάνουσιν	οὖσαι κατὰ τὸ ἁπλῶς δίκαιον,
[3, 1286]	νόμους, ἀλλὰ μὴ κυρίους ᾗ	παρεκβαίνουσιν,	ἐπεὶ περὶ τῶν γ' ἄλλων
[3, 1281]	καὶ τὴν διάνοιαν. Διὸ καὶ	κρίνουσιν	ἄμεινον οἱ πολλοὶ καὶ τὰ
[3, 1286]	συνιόντες δικάζουσι καὶ βουλεύονται καὶ	κρίνουσιν,	αὗται δ' αἱ κρίσεις εἰσὶ
[3, 1279]	ἄριστον τῇ πόλει καὶ τοῖς	κοινωνοῦσιν	αὐτῆσσ, ὅταν δὲ τὸ πλῆθος
[3, 1275]	ὑπάρχει καὶ τοῖς ἀπὸ συμβόλων	κοινωνοῦσιν	καὶ γὰρ ταῦτα τούτοις ὑπάρχει·
[3, 1279]	μὲν πολιτεῖαι τὸ κοινῇ συμφέρον	σκοποῦσιν,	αὗται μὲν ὀρθαὶ τυγχάνουσιν οὖσαι
[3, 1280]	δ' ἀρετῆς καὶ κακίας πολιτικῆς	διασκοποῦσιν	ὅσοι φροντίζουσιν εὐνομίας. καὶ φανερὸν
[3, 1283]	ἄρχειν δεῖ ῖτοῖς γὰρ κυρίοις	διαφέρουσιν	ἀλλήλων, οἷον ἡ μὲν τῷ
[3, 1285]	μὲν οὖν τοῦτον τὸν τρόπον	διαφέρουσιν	ἀλλήλων· πέμπτον δ' εἶδος βασιλείας,
[3, 1281]	θηρίων ἁρμόσειε λόγος· καίτοι τί	διαφέρουσιν	ἔνιοι τῶν θηρίων ὡς ἔπος
[3, 1282]	ὅμοιοι τυγχάνοιεν ὄντες· τοῖς γὰρ	διαφέρουσιν	ἕτερον εἶναι τὸ δίκαιον καὶ
[3, 1279]	αἰτίας γίνεσθαι διαφορᾶσσ, ᾧ δὲ	διαφέρουσιν	ἥ τε δημοκρατία καὶ ἡ
[3, 1281]	πάντα δὲ πάντες. Ἀλλὰ τούτῳ	διαφέρουσιν	οἱ σπουδαῖοι τῶν ἀνδρῶν ἑκάστου
[3, 1280]	εἶναι δόξειεν πόλις τοῖς ἀκριβῶς	θεωροῦσιν,	εἴπερ ὁμοίως ὁμιλοῖεν συνελθόντες καὶ
[3, 1286]	οἱ πλείους; Ἀλλ' οἱ μὲν	στασιάσουσιν	ὁ δὲ εἷς ἀστασίαστος. Ἀλλὰ
[3, 1280]	μηδεμίαν, ἀλλὰ μόνον ὅπως μηδὲν	ἀδικήσουσιν	ἀλλήλους. Περὶ δ' ἀρετῆς καὶ
[3, 1282]	τούτων εἶναι κυρίους περὶ ὅσων	ἐξαδυνατοῦσιν	οἱ νόμοι λέγειν ἀκριβῶς διὰ
[3, 1280]	μετέχουσι πάντες· δι' ἃς αἰτίας	ἀμφισβητοῦσιν	ἀμφότεροι τῆς πολιτείας. Ληπτέον δὲ
[3, 1274]	ἐστιν ἡ πόλις. Νῦν γὰρ	ἀμφισβητοῦσιν,	οἱ μὲν φάσκοντες τὴν πόλιν
[3, 1287]	τὸ δίκαιον ζητοῦντες τὸ μέσον	ζητοῦσιν·	ὁ γὰρ νόμος τὸ μέσον.
[3, 1275]	δὲ καὶ τοῦτ' ἐπὶ πλέον	ζητοῦσιν,	οἷον ἐπὶ πάππους δύο ἢ
[3, 1285]	αὐτὴν αἰτίαν. Οἱ γὰρ πολῖται	φυλάττουσιν	ὅπλοις τοὺς βασιλεῖς, τοὺς δὲ
[3, 1281]	καὶ τῶν ἄλλων τινὲς νομοθετῶν	τάττουσιν	ἐπί τε τὰς ἀρχαιρεσίας καὶ
[3, 1285]	νόμονν, τρίτη δὲ ἣν αἰσυμνητείαν	προσαγορεύουσιν	(αὕτη δ' ἐστὶν αἱρετὴ τυραννίς)
[3, 1281]	ὅσοι μήτε πλούσιοι μήτε ἀξίωμα	ἔχουσιν	ἀρετῆς μηδὲ ἕν. Τὸ μὲν
[3, 1279]	μὲν ἐν ᾗ τὰς ἀρχὰς	ἔχουσιν	οἱ εὔποροι, ὀλίγοι τὸ πλῆθος
[3, 1282]	τις τῶν πολιτικῶν δικαίων τοῖς	ὑπερέχουσιν.	τοῦτο ἐπιπόλαιον τὸ ψεῦδος; Φανερὸν
[3, 1277]	ἐργασίαι πλείους. Ὧν ἓν μέρος	κατέχουσιν	οἱ χερνῆτες· οὗτοι δ' εἰσίν,
[3, 1275]	οὐδὲ τούτων τελέως οἱ μέτοικοι	μετέχουσιν,	ἀλλὰ νέμειν ἀνάγκη προστάτην, ὥστε
[3, 1279]	πολιτείαν κυριώτατον τὸ προπολεμοῦν καὶ	μετέχουσιν	αὐτῆς οἱ κεκτημένοι τὰ ὅπλα.
[3, 1282]	στρατηγοῦσι καὶ τὰς μεγίστας ἀρχὰς	ἄρχουσιν	ἀπὸ μεγάλων. Ὁμοίως δή τις
[3, 1286]	τὸν λόγον, τὸν καθόλου, τοῖς	ἄρχουσιν.	Κρεῖττον δ' ᾧ μὴ πρόσεστι
[3, 1285]	καὶ ἑκόντων οἱ δ' ἀκόντων	ἄρχουσιν,	ὥσθ' οἱ μὲν παρὰ τῶν
[3, 1287]	εἰσί· ταῦτα γὰρ γίνεται παρὰ	φύσιν.	~Ἀλλ' ἐκ τῶν εἰρημένων γε
[3, 1287]	δοκεῖ δέ τισιν οὐδὲ κατὰ	φύσιν	εἶναι τὸ κύριον ἕνα πάντων
[3, 1287]	καὶ τὴν αὐτὴν ἀξίαν κατὰ	φύσιν	εἶναι, ὥστ' εἴπερ καὶ τὸ
[3, 1286]	μείζονος ἀρετῆς ἢ κατ' ἀνθρωπίνην	φύσιν.	Ἔχει δ' ἀπορίαν καὶ περὶ
[3, 1287]	τυραννικὸν δ' οὐκ ἔστι κατὰ	φύσιν,	οὐδὲ τῶν ἄλλων πολιτειῶν ὅσαι
[3, 1280]	γὰρ ἂν κατά τι ἄνισοι	ὦσιν,	οἷον χρήμασιν, ὅλως οἴονται ἄνισοι
[3, 1283]	ἔχειν, ἀλλ' ἐν τοῖς γυμνικοῖς	ἀγῶσιν	ἡ τούτων διαφορὰ λαμβάνει τὴν
[3, 1287]	τοὺς ἄρχοντας. Ἔτι δ' ἐπανορθοῦσθαι	δίδωσιν	ὅ τι ἂν δόξῃ πειρωμένοις
[3, 1281]	ἄρχειν δὲ κατὰ μόνας οὐκ	ἐῶσιν.	Πάντες μὲν γὰρ ἔχουσι συνελθόντες
[3, 1275]	κρίνουσι τὰς δίκας. Ἀλλ' ἔχει	διόρθωσιν	ὁ τοῦ πολίτου διορισμός. Ἐν
[3, 1284]	ὠφελίμου ταῖς πόλεσιν οὔσης τοῦτο	δρῶσιν.	Διὸ κατὰ τὰς ὁμολογουμένας ὑπεροχὰς
[3, 1284]	πρὸς τὸ ἴδιον ἀποσκοποῦσαι τοῦτο	δρῶσιν,	οὐ μὴν ἀλλὰ περὶ τὰς
[3, 1278]	καὶ Ὅμηρος ἐποίησεν Ὡς εἴ	τιν'	ἀτίμητον μετανάστην· ὥσπερ μέτοικος γάρ
[3, 1281]	δέ, δόξειεν ἂν λύεσθαι καί	τιν'	ἔχειν ἀπορίαν, τάχα δὲ κἂν
[3, 1276]	δὲ πρῳρεύς, ὁ δ' ἄλλην	τιν'	ἔχων τοιαύτην ἐπωνυμίανν δῆλον ὡς
[3, 1287]	νόμοις τὰ δὲ ἀδύνατα, ταῦτ'	ἐστὶν	ἃ ποιεῖ διαπορεῖν καὶ ζητεῖν
[3, 1279]	αὐτόν, ὥσπερ ὁ κυβερνήτης εἷς	ἐστιν	ἀεὶ τῶν πλωτήρων· ὁ μὲν
[3, 1285]	ἣν αἰσυμνητείαν προσαγορεύουσιν (αὕτη δ'	ἐστὶν	αἱρετὴ τυραννίς) τετάρτη δ' ἡ
[3, 1287]	τὴν βασιλείαν λέγουσι, σχεδὸν ταῦτ'	ἐστίν.	Ἀλλ' ἴσως ταῦτ' ἐπὶ μὲν
[3, 1282]	βουλευτὴς οὐδ' ὁ ἐκκλησιαστὴς ἄρχων	ἐστίν,	ἀλλὰ τὸ δικαστήριον καὶ ἡ
[3, 1278]	δεσποτείας, καὶ ὅτι φύσει μέν	ἐστιν	ἄνθρωπος ζῷον πολιτικόν. Διὸ καὶ
[3, 1278]	ἐστὶν ὅπου τὸ τοιοῦτον ἐπικεκρυμμένον	ἐστίν,	ἀπάτης χάριν τῶν συνοικούντων ἐστίν.
[3, 1283]	τοὺς ἐκ βελτιόνων, εὐγένεια γάρ	ἐστιν	ἀρετὴ γένους· ὁμοίως δὲ φήσομεν
[3, 1276]	γὰρ σωτηρία τῆς ναυτιλίας ἔργον	ἐστὶν	αὐτῶν πάντων· τούτου γὰρ ἕκαστος
[3, 1275]	τοὺς λεγομένους πολίτας σχεδὸν τοιοῦτός	ἐστιν·	δεῖ δὲ μὴ λανθάνειν ὅτι
[3, 1277]	~ἐν οἷς ὁ βάναυσος τεχνίτης	ἐστίν.	Διὸ παρ' ἐνίοις οὐ μετεῖχον
[3, 1279]	δὲ πόλις κοινωνία τῶν ἐλευθέρων	ἐστίν.	Διωρισμένων δὲ τούτων ἐχόμενόν ἐστι
[3, 1281]	τῶν πλουσίων, τοῦτ' οὐκ ἄδικόν	ἐστιν;	Ἔδοξε γὰρ νὴ Δία τῷ
[3, 1279]	δ' ἀπορία πρὸς τὸν διορισμόν	ἐστιν.	Εἰ γὰρ εἶεν οἱ πλείους,
[3, 1287]	Ἔτι, ὃ καὶ πρότερον εἰρημένον	ἐστίν,	εἴπερ ὁ ἀνὴρ ὁ σπουδαῖος,
[3, 1285]	δ' ἡ βαρβαρική ήαὕτη δ'	ἐστὶν	ἐκ γένους ἀρχὴ δεσποτικὴ κατὰ
[3, 1288]	τῶν ἀρίστων οἰκονομουμένην, τοιαύτη δ'	ἐστὶν	ἐν ᾗ συμβέβηκεν ἢ ἕνα
[3, 1285]	τὸ σκέμμα σχεδὸν περὶ δυοῖν	ἐστιν,	ἓν μὲν πότερον συμφέρει ταῖς
[3, 1276]	τὸν τόπον καὶ τοὺς ἀνθρώπους	ἐστίν·	ἐνδέχεται γὰρ διαζευχθῆναι τὸν τόπον
[3, 1276]	Τῶν δὲ νῦν εἰρημένων ἐχόμενόν	ἐστιν	ἐπισκέψασθαι πότερον τὴν αὐτὴν ἀρετὴν
[3, 1286]	εὐεργεσίας καθίστασαν τοὺς βασιλεῖς, ὅπερ	ἐστὶν	ἔργον τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν. Ἐπεὶ
[3, 1276]	τὴν δύναμιν νὁ μὲν γάρ	ἐστιν	ἐρέτης, ὁ δὲ κυβερνήτης, ὁ
[3, 1281]	ἕκαστος ἀτελὴς περὶ τὸ κρίνειν	ἐστίν.	Ἔχει δ' ἡ τάξις αὕτη
[3, 1282]	οὕτω λύειν ἱκανῶς· ἄλλη δ'	ἐστὶν	ἐχομένη ταύτης. Δοκεῖ γὰρ ἄτοπον
[3, 1278]	οἰκονομικήν ἤτοι τῶν ἀρχομένων χάριν	ἐστὶν	ἢ κοινοῦ τινὸς ἀμφοῖν, καθ'
[3, 1277]	κτᾶσθαι τῆς δὲ φυλάττειν ἔργον	ἐστίν.	Ἡ δὲ φρόνησις ἄρχοντος ἴδιος
[3, 1286]	συμβαλλόμενος ὁστισοῦν ἴσως χείρων· ἀλλ'	ἐστὶν	ἡ πόλις ἐκ πολλῶν, ὥσπερ
[3, 1274]	περὶ πόλεως ἰδεῖν, τί ποτέ	ἐστιν	ἡ πόλις. Νῦν γὰρ ἀμφισβητοῦσιν,
[3, 1276]	κοινωνίας ἔργον ἐστί, κοινωνία δ'	ἐστὶν	ἡ πολιτεία· διὸ τὴν ἀρετὴν
[3, 1278]	πολίτευμα τῆς πόλεως, πολίτευμα δ'	ἐστὶν	ἡ πολιτεία. Λέγω δ' οἷον
[3, 1282]	τῇ κυριωτάτῃ πασῶν, αὕτη δ'	ἐστὶν	ἡ πολιτικὴ δύναμις, ἔστι δὲ
[3, 1278]	δ' ἀδύνατον, οἷον εἴ τίς	ἐστιν	ἣν καλοῦσιν ἀριστοκρατικὴν καὶ ἐν
[3, 1279]	ὀλιγαρχία ἀλλήλων πενία καὶ πλοῦτός	ἐστιν,	~καὶ ἀναγκαῖον μέν, ὅπου ἂν
[3, 1279]	τίς ἑκάστη τούτων τῶν πολιτειῶν	ἐστιν·	καὶ γὰρ ἔχει τινὰς ἀπορίας,
[3, 1282]	ἐκκλησία κυρία πάντων τῶν τοιούτων	ἐστίν.	Καίτοι τῆς μὲν ἐκκλησίας μετέχουσι
[3, 1285]	στρατηγία τις αὐτοκρατόρων καὶ ἀίδιός	ἐστιν·	κτεῖναι γὰρ οὐ κύριος, εἰ
[3, 1275]	οὐ τῷ οἰκεῖν που πολίτης	ἐστίν	νκαὶ γὰρ μέτοικοι καὶ δοῦλοι
[3, 1276]	δὲ πολίτης ἀρχῇ τινὶ διωρισμένος	ἐστίν	(ὁ γὰρ κοινωνῶν τῆς τοιᾶσδε
[3, 1281]	νόσου τῆς παρούσης· οὗτος δ'	ἐστὶν	ὁ ἰατρός. ~Ὁμοίως δὲ τοῦτο
[3, 1275]	περὶ τινῶν. Τίς μὲν οὖν	ἐστιν	ὁ πολίτης, ἐκ τούτων φανερόν·
[3, 1278]	ἀτίμητον μετανάστην· ὥσπερ μέτοικος γάρ	ἐστιν	ὁ τῶν τιμῶν μὴ μετέχων.
[3, 1282]	ἑλέσθαι ὀρθῶς τῶν εἰδότων ἔργον	ἐστίν,	οἷον γεωμέτρην τε τῶν γεωμετρικῶν
[3, 1280]	τῶν ἰδίων ταῖς πόλεσι κοινωνημάτων	ἐστίν.	Ὁμοίως δ' οὐδ' εἴ τινες
[3, 1278]	τῶν τιμῶν μὴ μετέχων. Ἀλλ'	ἐστὶν	ὅπου τὸ τοιοῦτον ἐπικεκρυμμένον ἐστίν,
[3, 1279]	κύριοι τῆς πόλεως, δημοκρατία δ'	ἐστὶν	ὅταν ᾖ κύριον τὸ πλῆθος
[3, 1281]	Τοὺς γὰρ πολλούς, ὧν ἕκαστός	ἐστιν	οὐ σπουδαῖος ἀνήρ, ~ὅμως ἐνδέχεται
[3, 1275]	Τὸ δ' ἀμφισβήτημα πρὸς τούτους	ἐστὶν	οὐ τίς πολίτης, ἀλλὰ πότερον
[3, 1287]	γὰρ βουλεύονται νομοθετῆσαι τῶν ἀδυνάτων	ἐστίν.	Οὐ τοίνυν τοῦτό γ' ἀντιλέγουσιν,
[3, 1288]	δή που τὸν τοιοῦτον πρέπον	ἐστίν,	οὔτ' ἀξιοῦν ἄρχεσθαι κατὰ μέρος·
[3, 1288]	ὁμοίοις καὶ ἴσοις οὔτε συμφέρον	ἐστὶν	οὔτε δίκαιον ἕνα κύριον εἶναι
[3, 1276]	πλωτὴρ εἷς τις τῶν κοινωνῶν	ἐστιν,	οὕτω καὶ τὸν πολίτην φαμέν.
[3, 1285]	ἡ οἰκονομικὴ βασιλεία τις οἰκίας	ἐστίν,	οὕτως ἡ παμβασιλεία πόλεως καὶ
[3, 1285]	καὶ τῆς ἀρχῆς ὁ τρόπος	ἐστὶν	οὐχ εἷς πασῶν. Ἡ γὰρ
[3, 1278]	ἐστίν, ἀπάτης χάριν τῶν συνοικούντων	ἐστίν.	Πότερον μὲν οὖν ἑτέραν ἢ
[3, 1287]	ἄνευ ὀρέξεως νοῦς ὁ νόμος	ἐστίν.	Τὸ δὲ τῶν τεχνῶν εἶναι
[3, 1279]	ἢ πολλοὺς εἶναι κυρίους συμβεβηκός	ἐστιν,	τὸ μὲν ταῖς ὀλιγαρχίαις τὸ
[3, 1278]	πολίτιδος ἔν τισι δημοκρατίαις πολίτης	ἐστίν,	τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ἔχει
[3, 1277]	Ὡς ἀληθῶς γὰρ πότερον πολίτης	ἐστὶν	ᾧ κοινωνεῖν ἔξεστιν ἀρχῆς, ἢ
[3, 1285]	ἡ Λακωνικὴ τούτων (αὕτη δ'	ἐστὶν	ὡς εἰπεῖν ἁπλῶς στρατηγία κατὰ
[3, 1285]	πλειόνων οἰκονομία. Σχεδὸν δὴ δύο	ἐστὶν	ὡς εἰπεῖν εἴδη βασιλείας περὶ
[3, 1276]	κοινωνῶν τῆς τοιᾶσδε ἀρχῆς πολίτης	ἐστίν,	ὡς ἔφαμεν) δῆλον ὅτι πολίτας
[3, 1281]	τελείας καὶ αὐτάρκους, ~τοῦτο δ'	ἐστίν,	ὡς φαμέν, τὸ ζῆν εὐδαιμόνως
[3, 1286]	τρόπος τῆς βασιλείας πολιτείας εἶδός	ἐστιν,	ὥστε περὶ τούτου δεῖ θεωρῆσαι
[3, 1274]	γὰρ πόλις πολιτῶν τι πλῆθός	ἐστιν.	~Ὥστε τίνα χρὴ καλεῖν πολίτην
[3, 1280]	δοκεῖ δίκαιον εἶναι, καὶ γὰρ	ἔστιν,	ἀλλ' οὐ πᾶσιν ἀλλὰ τοῖς
[3, 1280]	ἴσον τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ	ἔστιν,	ἀλλ' οὐ πᾶσιν ἀλλὰ τοῖς
[3, 1277]	ἀρχόντων, ἀρχομένου δέ γε οὐκ	ἔστιν	ἀρετὴ φρόνησις, ἀλλὰ δόξα ἀληθής·
[3, 1285]	διελέσθαι πότερον ἕν τι γένος	ἔστιν	αὐτῆς ἢ πλείους ἔχει διαφοράς.
[3, 1287]	κατὰ νόμον λεγόμενος βασιλεὺς οὐκ	ἔστιν	εἶδος, καθάπερ εἴπομεν, πολιτείας (ἐν
[3, 1284]	κατ' ἀρετήν. Εἰ δέ τις	ἔστιν	εἷς τοσοῦτον διαφέρων κατ' ἀρετῆς
[3, 1279]	ἄλλη πολιτεία παρὰ τὰς εἰρημένας	ἔστιν;	Ἔοικε τοίνυν ὁ λόγος ποιεῖν
[3, 1277]	καὶ τοῦτο καλῶς, ὡς οὐκ	ἔστιν	εὖ ἄρξαι μὴ ἀρχθέντα. Τούτων
[3, 1286]	κινδύνῳ) Φανερὸν τοίνυν ὡς οὐκ	ἔστιν	ἡ κατὰ γράμματα καὶ νόμους
[3, 1275]	ἐχόμενον, ἢ τὸ παράπαν οὐδὲν	ἔνεστιν,	ᾗ τοιαῦτα, τὸ κοινόν, ἢ
[3, 1275]	ὅλως δὶς τὸν αὐτὸν οὐκ	ἔξεστιν	ἄρχειν, ἢ διὰ τινῶν ὡρισμένων
[3, 1277]	πότερον πολίτης ἐστὶν ᾧ κοινωνεῖν	ἔξεστιν	ἀρχῆς, ἢ καὶ τοὺς βαναύσους
[3, 1277]	καὶ τούτους θετέον οἷς μὴ	μέτεστιν	ἀρχῶν, οὐχ οἷόν τε παντὸς
[3, 1288]	περὶ αὐτῆς ποιήσασθαι τὴν προσήκουσαν	σκέψιν
[3, 1287]	ἐφέστηκε νῦν καὶ ποιητέον τὴν	σκέψιν.	Ὁ μὲν γὰρ κατὰ νόμον
[3, 1276]	δ' ἄλλην τιν' ἔχων τοιαύτην	ἐπωνυμίανν	δῆλον ὡς ὁ μὲν ἀκριβέστατος
[3, 1281]	ἀναγκαῖον εἶναι πλήρη τὴν πόλιν	ταύτηνν.	Λείπεται δὴ τοῦ βουλεύεσθαι καὶ
[3, 1282]	δεῖν τοῖς ἴσοις ἴσον εἶναι	φασινν,	ποίων δὴ ἰσότης ἐστὶ καὶ
[3, 1285]	ἐκ γένους ἀρχὴ δεσποτικὴ κατὰ	νόμονν,	τρίτη δὲ ἣν αἰσυμνητείαν προσαγορεύουσιν
[3, 1275]	γὰρ διαφέρει· δῆλον γὰρ τὸ	λεγόμενονν.	Ζητοῦμεν γὰρ τὸν ἁπλῶς πολίτην
[3, 1276]	ἀλλὰ οὐ διὰ τὸ κοινῇ	συμφέρονν·	εἴπερ οὖν καὶ δημοκρατοῦνταί τινες
[3, 1283]	ὅρων οὐδεὶς ὀρθός ἐστι καθ'	ὃν	ἀξιοῦσιν αὐτοὶ μὲν ἄρχειν τοὺς
[3, 1285]	κτεῖναι κύριος ἦν· λέγει γοῦν	Ὃν	δέ κ' ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης
[3, 1286]	ὅτε καθισταῖέν τινα τῆς πόλεως	ὃν	ἐκάλουν αἰσυμνήτην ἢ τύραννον, καὶ
[3, 1285]	μὲν πότερον συμφέρει ταῖς πόλεσι	στρατηγὸν	ἀίδιον εἶναι, καὶ τοῦτον ἢ
[3, 1279]	εἶναι τῆς πολιτείας, ὅπου δ'	ὀλίγον	κύριον πλῆθος, ὀλιγαρχίαν εἶναί φασιν
[3, 1282]	καλῶς διά τε τὸν πάλαι	λόγον,	ἂν ᾖ τὸ πλῆθος μὴ
[3, 1278]	Τὸν αὐτὸν δὲ τοῦτον ἐροῦμεν	λόγον	καὶ περὶ τῶν ἄλλων. Ὑποθετέον
[3, 1277]	Ἢ διά γε τοῦτον τὸν	λόγον	οὐδὲν φήσομεν συμβαίνειν ἄτοπον; ~Οὐδὲ
[3, 1282]	Ὥστε κατὰ μὲν τοῦτον τὸν	λόγον	οὐκ ἂν εἴη τὸ πλῆθος
[3, 1283]	Ἔτι κατά γε τοῦτον τὸν	λόγον	πᾶν ἀγαθὸν πρὸς πᾶν ἂν
[3, 1276]	ἔστι διαποροῦντας ἐπελθεῖν τὸν αὐτὸν	λόγον	περὶ τῆς ἀρίστης πολιτείας. Εἰ
[3, 1287]	οὐδὲν διὰ φιλίαν παρὰ τὸν	λόγον	ποιοῦσιν, ἀλλ' ἄρνυνται τὸν μισθὸν
[3, 1283]	ἔχοιεν ἂν λέγειν τὰ πλήθη	λόγον	τινὰ δίκαιον· οὐδὲν γὰρ κωλύει
[3, 1286]	μὴν κἀκεῖνον δεῖ ὑπάρχειν τὸν	λόγον,	τὸν καθόλου, τοῖς ἄρχουσιν. Κρεῖττον
[3, 1287]	τινά, κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ	λόγον	τοῦτον, κἂν εἴ τινας ἄρχειν
[3, 1286]	ἀπὸ τῶν κοινῶν, ἐντεῦθέν ποθεν	εὔλογον	γενέσθαι τὰς ὀλιγαρχίας· ἔντιμον γὰρ
[3, 1286]	διεφθάρθαι τὴν κρίσιν, ἐκεῖ δ'	ἔργον	ἅμα πάντας ὀργισθῆναι καὶ ἁμαρτεῖν.
[3, 1283]	Ἢ τὸ ὀλίγοι πρὸς τὸ	ἔργον	δεῖ σκοπεῖν, εἰ δυνατοὶ διοικεῖν
[3, 1276]	ὄντων, ἡ σωτηρία τῆς κοινωνίας	ἔργον	ἐστί, κοινωνία δ' ἐστὶν ἡ
[3, 1276]	Ἡ γὰρ σωτηρία τῆς ναυτιλίας	ἔργον	ἐστὶν αὐτῶν πάντων· τούτου γὰρ
[3, 1277]	γὰρ κτᾶσθαι τῆς δὲ φυλάττειν	ἔργον	ἐστίν. Ἡ δὲ φρόνησις ἄρχοντος
[3, 1282]	τὸ ἑλέσθαι ὀρθῶς τῶν εἰδότων	ἔργον	ἐστίν, οἷον γεωμέτρην τε τῶν
[3, 1276]	γ' ἕκαστον τὸ καθ' αὑτὸν	ἔργον	εὖ ποιεῖν, τοῦτο δὲ ἀπ'
[3, 1280]	συζῆν. Τὸ δὲ τοιοῦτον φιλίας	ἔργον·	ἡ γὰρ τοῦ συζῆν προαίρεσις
[3, 1283]	αὐλῶν. ~Δεῖ γὰρ εἰς τὸ	ἔργον	συμβάλλεσθαι τὴν ὑπεροχὴν καὶ τοῦ
[3, 1286]	καθίστασαν τοὺς βασιλεῖς, ὅπερ ἐστὶν	ἔργον	τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν. Ἐπεὶ δὲ
[3, 1282]	δεῖ δὲ τῷ κατὰ τὸ	ἔργον	ὑπερέχοντι διδόναι καὶ τῶν ὀργάνων
[3, 1280]	ὅτι περὶ αὑτῶν ἡ κρίσις·	σχεδὸν	δ' οἱ πλεῖστοι φαῦλοι κριταὶ
[3, 1285]	ἔθνους ἑνὸς ἢ πλειόνων οἰκονομία.	Σχεδὸν	δὴ δύο ἐστὶν ὡς εἰπεῖν
[3, 1285]	τῆς Λακωνικῆς. Ὥστε τὸ σκέμμα	σχεδὸν	περὶ δυοῖν ἐστιν, ἓν μὲν
[3, 1274]	τίς ἑκάστη καὶ ποία τις,	σχεδὸν	πρώτη σκέψις περὶ πόλεως ἰδεῖν,
[3, 1288]	καὶ παιδεία καὶ ἔθη ταὐτὰ	σχεδὸν	τὰ ποιοῦντα σπουδαῖον ἄνδρα καὶ
[3, 1287]	διαμφισβητοῦντες πρὸς τὴν βασιλείαν λέγουσι,	σχεδὸν	ταῦτ' ἐστίν. Ἀλλ' ἴσως ταῦτ'
[3, 1275]	ἐπὶ πάντας τοὺς λεγομένους πολίτας	σχεδὸν	τοιοῦτός ἐστιν· δεῖ δὲ μὴ
[3, 1279]	ἀπορίας, τῷ δὲ περὶ ἑκάστην	μέθοδον	φιλοσοφοῦντι καὶ μὴ μόνον ἀποβλέποντι
[3, 1284]	τὴν πολιτικὴν δύναμιν· ὥσπερ γὰρ	θεὸν	ἐν ἀνθρώποις εἰκὸς εἶναι τὸν
[3, 1287]	ἄρχειν δοκεῖ κελεύειν ἄρχειν τὸν	θεὸν	καὶ τὸν νοῦν μόνους, ὁ
[3, 1275]	οἱ δὲ καὶ τοῦτ' ἐπὶ	πλέον	ζητοῦσιν, οἷον ἐπὶ πάππους δύο
[3, 1283]	πιστοὶ μᾶλλον ὡς ἐπὶ τὸ	πλέον·	οἱ δὲ ἐλεύθεροι καὶ εὐγενεῖς
[3, 1282]	καὶ κατὰ τὴν ἀναλογίαν ὑπερέχουσι	πλέον	τῆς αὐλητικῆς ἢ ἐκεῖνος κατὰ
[3, 1288]	τούτων περὶ τῆς πολιτείας ἤδη	πειρατέον	λέγειν τῆς ἀρίστης, τίνα πέφυκε
[3, 1287]	εἴ τινας ἄρχειν βέλτιον, τούτους	καταστατέον	νομοφύλακας καὶ ὑπηρέτας τοῖς νόμοις·
[3, 1275]	καὶ τοὺς γέροντας τοὺς ἀφειμένους	φατέον	εἶναι μέν πως πολίτας, οὐχ
[3, 1276]	τρόπον τοῦτον, ὁμοίως τῆς πόλεως	φατέον	εἶναι ταύτης τὰς τῆς πολιτείας
[3, 1276]	ὑπεξιόντος, ἢ τοὺς μὲν ἀνθρώπους	φατέον	εἶναι τοὺς αὐτοὺς διὰ τὴν
[3, 1279]	παρεκβάσεις. Ἢ γὰρ οὐ πολίτας	φατέον	εἶναι τοὺς μετέχοντας, ἢ δεῖ
[3, 1276]	δῆλον ὅτι πολίτας μὲν εἶναι	φατέον	καὶ τούτους· περὶ δὲ τοῦ
[3, 1276]	τῶν κατοικούντων, τὴν αὐτὴν εἶναι	φατέον	πόλιν, καίπερ αἰεὶ τῶν μὲν
[3, 1278]	οὖν ἑτέραν ἢ τὴν αὐτὴν	θετέον,	~αθ' ἣν ἀνὴρ ἀγαθός ἐστι
[3, 1277]	ἢ καὶ τοὺς βαναύσους πολίτας	θετέον;	Εἰ μὲν οὖν καὶ τούτους
[3, 1281]	Τῶν καλῶν ἄρα πράξεων χάριν	θετέον	εἶναι τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν ἀλλ'
[3, 1276]	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ πολίτου σπουδαίου	θετέον,	ἢ μὴ τὴν αὐτήν. Ἀλλὰ
[3, 1277]	Εἰ μὲν οὖν καὶ τούτους	θετέον	οἷς μὴ μέτεστιν ἀρχῶν, οὐχ
[3, 1278]	γὰρ ἀληθές, ὡς οὐ πάντας	θετέον	πολίτας ὧν ἄνευ οὐκ ἂν
[3, 1278]	μετὰ ταῦτα σκεπτέον, πότερον μίαν	θετέον	πολιτείαν ἢ πλείους, κἂν εἰ
[3, 1276]	τόπον. Ταύτην μὲν οὖν πραοτέραν	θετέον	τὴν ἀπορίαν, πολλαχῶς γὰρ τῆς
[3, 1286]	ἀγαθῶν δ' ἀνδρῶν πάντων ἀριστοκρατίαν	θετέον,	τὴν δὲ τοῦ ἑνὸς βασιλείαν,
[3, 1284]	εἷς, τὴν ἐκείνου μόνον, οὐκέτι	θετέον	τούτους μέρος πόλεως· ἀδικήσονται γὰρ
[3, 1286]	εἷς ἀστασίαστος. Ἀλλὰ πρὸς τοῦτ'	ἀντιθετέον	ἴσως ὅτι σπουδαῖοι τὴν ψυχήν,
[3, 1278]	λόγον καὶ περὶ τῶν ἄλλων.	Ὑποθετέον	δὴ πρῶτον τίνος χάριν συνέστηκε
[3, 1275]	προσηγορίας, οἷον τοὺς ποιητοὺς πολίτας,	ἀφετέον·	ὁ δὲ πολίτης οὐ τῷ
[3, 1284]	Περιάνδρου Θρασυβούλῳ συμβουλίαν οὐχ ἁπλῶς	οἰητέον	ὀρθῶς ἐπιτιμᾶν (φασὶ γὰρ τὸν
[3, 1282]	οὐκ ἂν εἴη τὸ πλῆθος	ποιητέον	κύριον οὔτε τῶν ἀρχαιρεσιῶν οὔτε
[3, 1287]	τε λόγος ἐφέστηκε νῦν καὶ	ποιητέον	τὴν σκέψιν. Ὁ μὲν γὰρ
[3, 1283]	γάρ τινες πότερον τῷ νομοθέτῃ	νομοθετητέον,	βουλομένῳ τίθεσθαι τοὺς ὀρθοτάτους νόμους,
[3, 1288]	τινά. Τίς δ' ὁ τρόπος,	λεκτέον·	εἴρηται δέ πως ἤδη καὶ
[3, 1278]	ἀλλὰ πολίτου ἀρετὴν ἣν εἴπομεν	λεκτέον	οὐ παντός, οὐδ' ἐλευθέρου μόνον,
[3, 1276]	τὸν τρόπον, φανερὸν ὅτι μάλιστα	λεκτέον	τὴν αὐτὴν πόλιν εἰς τὴν
[3, 1282]	ὁμοίων αὐλητῶν τὴν τέχνην οὐ	δοτέον	πλεονεξίαν τῶν αὐλῶν τοῖς εὐγενεστέροις
[3, 1282]	κατὰ τὴν αὐλητικήν, ὅμως τούτῳ	δοτέον	τοὺς διαφέροντας τῶν αὐλῶν. ~Δεῖ
[3, 1285]	εἰπεῖν εἴδη βασιλείας περὶ ὧν	σκεπτέον,	αὕτη τε καὶ ἡ Λακωνική·
[3, 1285]	ὀρθῶν πολιτειῶν μίαν εἶναι ταύτην.	Σκεπτέον	δὲ πότερον συμφέρει τῇ μελλούσῃ
[3, 1275]	καὶ τίς ὁ πολίτης ἐστὶ	σκεπτέον.	Καὶ γὰρ ὁ πολίτης ἀμφισβητεῖται
[3, 1278]	ταῦτα διώρισται, τὸ μετὰ ταῦτα	σκεπτέον,	πότερον μίαν θετέον πολιτείαν ἢ
[3, 1280]	αἰτίας ἀμφισβητοῦσιν ἀμφότεροι τῆς πολιτείας.	Ληπτέον	δὲ πρῶτον τίνας ὅρους λέγουσι
[3, 1283]	τὸ λεχθέν· τὸ δ' ὀρθὸν	ληπτέον	ἴσως· τὸ δ' ἴσως ὀρθὸν
[3, 1276]	τοῦ πολίτου τύπῳ τινὶ πρῶτον	ληπτέον.	Ὥσπερ οὖν ὁ πλωτὴρ εἷς
[3, 1283]	αὐτὸν ταῦθ' ὑπάρχῃ χρόνον, πῶς	διοριστέον.	Εἰ δὴ τὸν ἀριθμὸν εἶεν
[3, 1288]	ἤδη καὶ πρότερον. Πρῶτον δὲ	διοριστέον	τί τὸ βασιλευτὸν καὶ τί
[3, 1282]	εὐγένειαν ἢ κάλλος, εἰ καὶ	μεῖζον	ἕκαστον ἐκείνων ἀγαθόν ἐστι τῆς
[3, 1284]	νεώς, οὐδὲ δὴ χοροδιδάσκαλος τὸν	μεῖζον	καὶ κάλλιον τοῦ παντὸς χοροῦ
[3, 1284]	ἤ τινα ἄλλην πολιτικὴν ἰσχὺν	ὠστράκιζον	καὶ μεθίστασαν ἐκ τῆς πόλεως
[3, 1288]	νόμον, οὔτε νόμων ὄντων, οὔτε	ἀγαθὸν	ἀγαθῶν οὔτε μὴ ἀγαθῶν μὴ
[3, 1276]	εἶναι, τὴν τελείαν· τὸν δ'	ἀγαθὸν	ἄνδρα φαμὲν κατὰ μίαν ἀρετὴν
[3, 1277]	δὴ τὸν ἄρχοντα τὸν σπουδαῖον	ἀγαθὸν	εἶναι καὶ φρόνιμον, τὸν δὲ
[3, 1284]	ἀλλὰ περὶ τὰς τὸ κοινὸν	ἀγαθὸν	ἐπισκοπούσας τὸν αὐτὸν ἔχει τρόπον.
[3, 1277]	δεῖ δὲ τὸν πολίτην τὸν	ἀγαθὸν	ἐπίστασθαι καὶ δύνασθαι καὶ ἄρχεσθαι
[3, 1282]	εἰ καὶ μεῖζον ἕκαστον ἐκείνων	ἀγαθόν	ἐστι τῆς αὐλητικῆς (λέγω δὲ
[3, 1277]	πολιτικὸν οὐδὲ τὸν πολίτην τὸν	ἀγαθὸν	μανθάνειν, εἰ μή ποτε χρείας
[3, 1279]	κυβερνήτης σκοπεῖ τὸ τῶν ἀρχομένων	ἀγαθόν,	ὅταν δὲ τούτων εἷς γένηται
[3, 1288]	ἀγαθῶν οὔτε μὴ ἀγαθῶν μὴ	ἀγαθόν,	οὐδ' ἂν κατ' ἀρετὴν ἀμείνων
[3, 1277]	ἀρχομένων οὕτως οὐ δεῖ τὸν	ἀγαθὸν	οὐδὲ τὸν πολιτικὸν οὐδὲ τὸν
[3, 1288]	οὔτε νόμων ὄντων, οὔτε ἀγαθὸν	ἀγαθῶν	οὔτε μὴ ἀγαθῶν μὴ ἀγαθόν,
[3, 1283]	γε τοῦτον τὸν λόγον πᾶν	ἀγαθὸν	πρὸς πᾶν ἂν εἴη συμβλητόν.
[3, 1282]	δύναμις, ἔστι δὲ τὸ πολιτικὸν	ἀγαθὸν	τὸ δίκαιον, τοῦτο δ' ἐστὶ
[3, 1282]	μὲν ταῖς ἐπιστήμαις καὶ τέχναις	ἀγαθὸν	τὸ τέλος, μέγιστον δὲ καὶ
[3, 1279]	σκοπεῖν τινα πάλιν τὸ αὑτοῦ	ἀγαθόν,	ὥσπερ πρότερον αὐτὸς ἄρχων ἐσκόπει
[3, 1280]	τῶν κτημάτων χάριν ἐκοινώνησαν καὶ	συνῆλθον,	τοσοῦτον μετέχουσι τῆς πόλεως ὅσον
[3, 1283]	συμβαίνῃ τὸ λεχθέν· τὸ δ'	ὀρθὸν	ληπτέον ἴσως· τὸ δ' ἴσως
[3, 1283]	ληπτέον ἴσως· τὸ δ' ἴσως	ὀρθὸν	πρὸς τὸ τῆς πόλεως ὅλης
[3, 1287]	λόγον ποιοῦσιν, ἀλλ' ἄρνυνται τὸν	μισθὸν	τοὺς κάμνοντας ὑγιάσαντες· οἱ δ'
[3, 1277]	Φαμὲν δὴ τὸν ἄρχοντα τὸν	σπουδαῖον	ἀγαθὸν εἶναι καὶ φρόνιμον, τὸν
[3, 1288]	ἔθη ταὐτὰ σχεδὸν τὰ ποιοῦντα	σπουδαῖον	ἄνδρα καὶ τὰ ποιοῦντα πολιτικὸν
[3, 1276]	μὲν οὖν ἐνδέχεται πολίτην ὄντα	σπουδαῖον	μὴ κεκτῆσθαι τὴν ἀρετὴν καθ'
[3, 1277]	ἀγαθοῦ ἀδύνατον, εἰ μὴ πάντας	ἀναγκαῖον	ἀγαθοὺς εἶναι τοὺς ἐν τῇ
[3, 1283]	φαμεν τὴν δικαιοσύνην, ᾗ πάσας	ἀναγκαῖον	ἀκολουθεῖν τὰς ἄλλας· ἀλλὰ μὴν
[3, 1277]	ποιεῖν ἐπίστασθαι τὸν ἄρχοντα οὐκ	ἀναγκαῖον,	ἀλλὰ χρῆσθαι μᾶλλον· θάτερον δὲ
[3, 1288]	ἐδείχθη λόγοις ὅτι τὴν αὐτὴν	ἀναγκαῖον	ἀνδρὸς ἀρετὴν εἶναι καὶ πολίτου
[3, 1287]	τοῦτό γ' ἀντιλέγουσιν, ὡς οὐκ	ἀναγκαῖον	ἄνθρωπον εἶναι τὸν κρινοῦντα περὶ
[3, 1288]	τὰς ὀρθὰς πολιτείας, τούτων δ'	ἀναγκαῖον	ἀρίστην εἶναι τὴν ὑπὸ τῶν
[3, 1286]	ἀλλ' ἢ περὶ ὧν ἐκλείπειν	ἀναγκαῖον	αὐτόν. Εἰ δὲ δὴ τοῦτο
[3, 1287]	νομοφύλακας καὶ ὑπηρέτας τοῖς νόμοις·	ἀναγκαῖον	γὰρ εἶναί τινας ἀρχάς, ἀλλ'
[3, 1286]	ἤ τινος ἑτέρου πάθους τοιούτου	ἀναγκαῖον	διεφθάρθαι τὴν κρίσιν, ἐκεῖ δ'
[3, 1282]	μὲν κατὰ τὰς ὀρθὰς πολιτείας	ἀναγκαῖον	εἶναι δικαίους τοὺς δὲ κατὰ
[3, 1276]	εἴδει καὶ διαφερούσης τῆς πολιτείας	ἀναγκαῖον	εἶναι δόξειεν ἂν καὶ τὴν
[3, 1278]	μὲν τινὶ πολιτείᾳ τὸν βάναυσον	ἀναγκαῖον	εἶναι καὶ τὸν θῆτα πολίτας,
[3, 1277]	μόνη. Τὰς γὰρ ἄλλας ἔοικεν	ἀναγκαῖον	εἶναι κοινὰς καὶ τῶν ἀρχομένων
[3, 1281]	πράξεις ὅσας ὁ τύραννος ἔπραξεν	ἀναγκαῖον	εἶναι πάσας δικαίας· βιάζεται γὰρ
[3, 1284]	δῆλον ὅτι καὶ τὴν νομοθεσίαν	ἀναγκαῖον	εἶναι περὶ τοὺς ἴσους καὶ
[3, 1278]	αἱ πολιτεῖαι, καὶ εἴδη πολίτου	ἀναγκαῖον	εἶναι πλείω, καὶ μάλιστα τοῦ
[3, 1281]	πολλοὶ καὶ πένητες ὑπάρχωσι, πολεμίων	ἀναγκαῖον	εἶναι πλήρη τὴν πόλιν ταύτηνν.
[3, 1279]	συμφέρον ἄρχωσι, ταύτας μὲν ὀρθὰς	ἀναγκαῖον	εἶναι τὰς πολιτείας, τὰς δὲ
[3, 1277]	πᾶσιν ὑπάρχειν (οὕτω γὰρ ἀρίστην	ἀναγκαῖον	εἶναι τὴν πόλιν) τὴν δὲ
[3, 1275]	Ὥστε καὶ τὸν πολίτην ἕτερον	ἀναγκαῖον	εἶναι τὸν καθ' ἑκάστην πολιτείαν.
[3, 1276]	ἡ πολιτεία· διὸ τὴν ἀρετὴν	ἀναγκαῖον	εἶναι τοῦ πολίτου πρὸς τὴν
[3, 1281]	ἀρχόντων δ' αἰεὶ τῶν αὐτῶν	ἀναγκαῖον	εἶναι τοὺς ἄλλους ἀτίμους. Ἀλλ'
[3, 1277]	φρόνιμον, τὸν δὲ πολίτην οὐκ	ἀναγκαῖον	εἶναι φρόνιμον. Καὶ τὴν παιδείαν
[3, 1275]	ἄλλαις ἐνδέχεται μέν, οὐ μὴν	ἀναγκαῖον.	Ἐν ἐνίαις γὰρ οὐκ ἔστι
[3, 1287]	ὁμοίοις φύσει τὸ αὐτὸ δίκαιον	ἀναγκαῖον	καὶ τὴν αὐτὴν ἀξίαν κατὰ
[3, 1280]	πενία καὶ πλοῦτός ἐστιν, ~καὶ	ἀναγκαῖον	μέν, ὅπου ἂν ἄρχωσι διὰ
[3, 1283]	ὧν πόλις συνέστηκεν, ἐν τούτοις	ἀναγκαῖον	ποιεῖσθαι τὴν ἀμφισβήτησιν. Διόπερ εὐλόγως
[3, 1286]	βούλησιν παρὰ τὸν νόμον, ὅμως	ἀναγκαῖον	ὑπάρχειν αὐτῷ δύναμιν ᾗ φυλάξει
[3, 1280]	μεταδόσεως χάριν· ἀλλὰ ταῦτα μὲν	ἀναγκαῖον	ὑπάρχειν, εἴπερ ἔσται πόλις, οὐ
[3, 1275]	~τὰς γὰρ ἡμαρτημένας καὶ παρεκβεβηκυίας	ἀναγκαῖον	ὑστέρας εἶναι τῶν ἀναμαρτήτων (τὰς
[3, 1287]	γὰρ ὁμοίοις φύσει τὸ αὐτὸ	δίκαιον	ἀναγκαῖον καὶ τὴν αὐτὴν ἀξίαν
[3, 1281]	πλουσίους. Ἀλλ' ἆρα τοὺς ἐλάττους	δίκαιον	ἄρχειν καὶ τοὺς πλουσίους; Ἂν
[3, 1276]	πάμπαν ἑτέρων ἀνθρώπων. Εἰ δὲ	δίκαιον	διαλύειν ἢ μὴ διαλύειν, ὅταν
[3, 1280]	ἴσοις· καὶ τὸ ἄνισον δοκεῖ	δίκαιον	εἶναι, καὶ γὰρ ἔστιν, ἀλλ'
[3, 1280]	δίκαιον. Οἷον δοκεῖ ἴσον τὸ	δίκαιον	εἶναι, καὶ ἔστιν, ἀλλ' οὐ
[3, 1282]	δὴ πᾶσιν ἴσον τι τὸ	δίκαιον	εἶναι, καὶ μέχρι γέ τινος
[3, 1288]	ἴσοις οὔτε συμφέρον ἐστὶν οὔτε	δίκαιον	ἕνα κύριον εἶναι πάντων, οὔτε
[3, 1284]	ὅτι μὲν ἰδίᾳ συμφέρει καὶ	δίκαιόν	ἐστι, φανερόν, ἴσως δὲ καὶ
[3, 1281]	τοῦτον οὐχ οἷόν τ' εἶναι	δίκαιον.	Ἔτι καὶ τὰς πράξεις ὅσας
[3, 1287]	ὄντες. Ὥστε δῆλον ὅτι τὸ	δίκαιον	ζητοῦντες τὸ μέσον ζητοῦσιν· ὁ
[3, 1280]	ἂν ἰσχύειν (οὐ γὰρ εἶναι	δίκαιον	ἴσον μετέχειν τῶν ἑκατὸν μνῶν
[3, 1282]	ντὶ γὰρ καὶ τισὶ τὸ	δίκαιον,	καὶ δεῖν τοῖς ἴσοις ἴσον
[3, 1281]	κτήματα τοῦ πλήθους, τοῦτ' ἐστὶ	δίκαιον·	καὶ θάτερον ἄρα. Ταῦτα μὲν
[3, 1287]	βασιλευτικὸν καὶ ἄλλο πολιτικὸν καὶ	δίκαιον	καὶ συμφέρον ἄλλο ἄλλοις· τυραννικὸν
[3, 1287]	οὐδένα μᾶλλον ἄρχειν ἢ ἄρχεσθαι	δίκαιον,	καὶ τὸ ἀνὰ μέρος τοίνυν
[3, 1282]	γὰρ διαφέρουσιν ἕτερον εἶναι τὸ	δίκαιον	καὶ τὸ κατ' ἀξίαν. Ἀλλὰ
[3, 1284]	δὲ καὶ ὅτι οὐχ ἁπλῶς	δίκαιον,	καὶ τοῦτο φανερόν· ἀλλ' ἐπὶ
[3, 1280]	τινὸς ἑκατέρους δίκαιόν τι νομίζουσι	δίκαιον	λέγειν ἁπλῶς. Οἱ μὲν γὰρ
[3, 1288]	μόνον οὕτως ἔχει κατὰ τὸ	δίκαιον	ὃ προφέρειν εἰώθασιν οἱ τὰς
[3, 1283]	Δόξαιεν γὰρ ἂν οὐδὲν λέγειν	δίκαιον	οἱ διὰ τὸν πλοῦτον ἀξιοῦντες
[3, 1280]	λέγουσιν οὐ πᾶν τὸ κυρίως	δίκαιον.	Οἷον δοκεῖ ἴσον τὸ δίκαιον
[3, 1287]	οὐχ ἕνα τοῦτον εἶναί φασι	δίκαιον,	ὁμοίων γε ὄντων πάντων. Ἀλλὰ
[3, 1279]	τυγχάνουσιν οὖσαι κατὰ τὸ ἁπλῶς	δίκαιον,	ὅσαι δὲ τὸ σφέτερον μόνον
[3, 1283]	λέγειν τὰ πλήθη λόγον τινὰ	δίκαιον·	οὐδὲν γὰρ κωλύει ποτὲ τὸ
[3, 1283]	εἶναι δεῖ κύριον κατὰ ταὐτὸ	δίκαιον.	Οὐκοῦν εἰ καὶ τὸ πλῆθος
[3, 1281]	τὸ ἔχον αὐτήν, οὐδὲ τὸ	δίκαιον	πόλεως φθαρτικόν· ὥστε δῆλον ὅτι
[3, 1284]	τὰς ὁμολογουμένας ὑπεροχὰς ἔχει τι	δίκαιον	πολιτικὸν ὁ λόγος ὁ περὶ
[3, 1280]	τὸ λέγειν μέχρι τινὸς ἑκατέρους	δίκαιόν	τι νομίζουσι δίκαιον λέγειν ἁπλῶς.
[3, 1280]	τῶν οἰκείων. Ὥστ' ἐπεὶ τὸ	δίκαιον	τισίν, καὶ διῄρηται τὸν αὐτὸν
[3, 1288]	τῆς τῶν ἄλλων πάντων, τότε	δίκαιον	τὸ γένος εἶναι τοῦτο βασιλικὸν
[3, 1280]	καὶ δημοκρατίας, καὶ τί τὸ	δίκαιον	τό τε ὀλιγαρχικὸν καὶ δημοκρατικόν.
[3, 1282]	δὲ τὸ πολιτικὸν ἀγαθὸν τὸ	δίκαιον,	τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ κοινῇ
[3, 1283]	ἐστί, δηλονότι κατὰ τὸ αὐτὸ	δίκαιον	τοῦτον ἄρχειν τὸν ἕνα ἁπάντων
[3, 1277]	οὐ μετεῖχον οἱ δημιουργοὶ τὸ	παλαιὸν	ἀρχῶν, πρὶν δῆμον γενέσθαι τὸν
[3, 1282]	πολιτικῶν δικαίων τοῖς ὑπερέχουσιν. τοῦτο	ἐπιπόλαιον	τὸ ψεῦδος; Φανερὸν δ' ἐπὶ
[3, 1278]	ἐπιτηδεῦσαι τὰ τῆς ἀρετῆς ζῶντα	βίον	βάναυσον ἢ θητικόν. Ἐν δὲ
[3, 1284]	ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν πρὸς τὸν	βίον	τὸν κατ' ἀρετήν. Εἰ δέ
[3, 1278]	μὴ τοῖς χαλεποῖς κατὰ τὸν	βίον	ὑπερβάλῃ λίαν, δῆλον δ' ὡς
[3, 1285]	αὐτῆς ἢ πλείους ἔχει διαφοράς.	Ῥᾴδιον	δὴ τοῦτό γε καταμαθεῖν, ὅτι
[3, 1278]	ἀρχῆς γε τοὺς λεγομένους τρόπους	ῥᾴδιον	διελεῖν· καὶ γὰρ ἐν τοῖς
[3, 1282]	λέγειν ἀκριβῶς διὰ τὸ μὴ	ῥᾴδιον	εἶναι καθόλου διορίσαι περὶ πάντων.
[3, 1286]	Εἰ δὲ δὴ τοῦτο μὴ	ῥᾴδιον	ἐν πολλοῖς, ἀλλ' εἰ πλείους
[3, 1286]	συμβέβηκε τὰς πόλεις, ἴσως οὐδὲ	ῥᾴδιον	ἔτι γίγνεσθαι πολιτείαν ἑτέραν παρὰ
[3, 1287]	τὸ ἔθος. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	ῥᾴδιον	ἐφορᾶν πολλὰ τὸν ἕνα· δεήσει
[3, 1286]	τέκνοις. Ἀλλ' οὐκ ἔτι τοῦτο	ῥᾴδιον	πιστεῦσαι· χαλεπὸν γάρ, καὶ μείζονος
[3, 1284]	μὲν γὰρ παρεκβεβηκυῖαι πρὸς τὸ	ἴδιον	ἀποσκοποῦσαι τοῦτο δρῶσιν, οὐ μὴν
[3, 1279]	πολιτείας, τὰς δὲ πρὸς τὸ	ἴδιον	ἢ τοῦ ἑνὸς ἢ τῶν
[3, 1285]	πότερον συμφέρει ταῖς πόλεσι στρατηγὸν	ἀίδιον	εἶναι, καὶ τοῦτον ἢ κατὰ
[3, 1287]	πάσαις γὰρ ὑπάρχειν ἐνδέχεται στρατηγίαν	ἀίδιον,	οἷον ἐν δημοκρατίᾳ καὶ ἀριστοκρατίᾳ,
[3, 1279]	μόνον ἀποβλέποντι πρὸς τὸ πράττειν	οἰκεῖόν	ἐστι τὸ μὴ παρορᾶν μηδέ
[3, 1281]	κοινωνίαν, τούτοις τῆς πόλεως μέτεστι	πλεῖον	ἢ τοῖς κατὰ μὲν ἐλευθερίαν
[3, 1283]	δικαίως· οἱ πλούσιοι μὲν ὅτι	πλεῖον	μέτεστι τῆς χώρας αὐτοῖς, ἡ
[3, 1283]	καὶ πρὸς ἐλευθερίαν· ὥστ' εἰ	πλεῖον	ὁδὶ διαφέρει κατὰ μέγεθος ἢ
[3, 1286]	ἀδιάφθορον τὸ πολύκαθάπερ ὕδωρ τὸ	πλεῖον,	οὕτω καὶ τὸ πλῆθος τῶν
[3, 1282]	δικαστήριον. Καὶ τὸ τίμημα δὲ	πλεῖον	τὸ πάντων τούτων ἢ τὸ
[3, 1283]	διὰ τοῦτο δεῖ τοὺς μὲν	πλεῖον	τοὺς δ' ἔλαττον ἔχειν, ἀλλ'
[3, 1283]	ἢ ὁδὶ κατ' ἀρετήν, καὶ	πλεῖον	ὑπερέχει ὅλως ἀρετὴ μεγέθους, εἴη
[3, 1286]	τέχνῃ τὸ κατὰ γράμματ' ἄρχειν	ἠλίθιον	(καὶ ἐν Αἰγύπτῳ μετὰ τὴν
[3, 1285]	ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης οὔ οἱ	ἄρκιον	ἐσσεῖται φυγέειν κύνας ἠδ' οἰωνούς·
[3, 1282]	ῖχρῆται δ' ὁ οἰκονόμος) καὶ	πηδάλιον	κυβερνήτης τέκτονος, καὶ θοίνην ὁ
[3, 1281]	εἰς ἕν, ἐπεὶ κεχωρισμένων γε	κάλλιον	ἔχειν τοῦ γεγραμμένου τουδὶ μὲν
[3, 1286]	βουλεύσεται περὶ τῶν καθ' ἕκαστα	κάλλιον.	Ὅτι μὲν τοίνυν ἀνάγκη νομοθέτην
[3, 1284]	δὴ χοροδιδάσκαλος τὸν μεῖζον καὶ	κάλλιον	τοῦ παντὸς χοροῦ φθεγγόμενον ἐάσει
[3, 1286]	τοῦτ' ἴσως ἐβασιλεύοντο πρότερον, ὅτι	σπάνιον	ἦν εὑρεῖν ἄνδρας πολὺ διαφέροντας
[3, 1285]	τοῖς βασιλεῦσι μόνον, ὅπου δ'	ἄξιον	εἰπεῖν εἶναι βασιλείαν, ἐν τοῖς
[3, 1284]	ποιοῦσιν οἱ κύριοι τῆς δυνάμεως,	οἷον	Ἀθηναῖοι μὲν περὶ Σαμίους καὶ
[3, 1275]	ὅσοι μετέσχον μεταβολῆς γενομένης πολιτείας,	οἷον	Ἀθήνησιν ἐποίησε Κλεισθένης μετὰ τὴν
[3, 1280]	ἄλλου μηδενὸς ἢ τῶν τοιούτων,	οἷον	ἀλλαγῆς καὶ συμμαχίας, οὐδ' οὕτω
[3, 1276]	εἶδος ἕτερον ᾖ τῆς συνθέσεως,	οἷον	ἁρμονίαν τῶν αὐτῶν φθόγγων ἑτέραν
[3, 1282]	ὀρθῶς τῶν εἰδότων ἔργον ἐστίν,	οἷον	γεωμέτρην τε τῶν γεωμετρικῶν καὶ
[3, 1277]	ἂν εἴη τοῦ ἀγαθοῦ ἀρετή,	οἷον	δικαιοσύνη, ἀλλ' εἴδη ἔχουσα καθ'
[3, 1280]	οὐ πᾶν τὸ κυρίως δίκαιον.	Οἷον	δοκεῖ ἴσον τὸ δίκαιον εἶναι,
[3, 1280]	αὐτοὺς ἀδικεῖν περὶ τὰς μεταδόσεις,	οἷον	εἰ ὁ μὲν εἴη τέκτων
[3, 1279]	τῆς ἀρχῆς βούλονται συνεχῶς ἄρχειν,	οἷον	εἰ συνέβαινεν ὑγιαίνειν ἀεὶ τοῖς
[3, 1278]	πολίτας, ἐν τισὶ δ' ἀδύνατον,	οἷον	εἴ τίς ἐστιν ἣν καλοῦσιν
[3, 1285]	τινῶν ὡρισμένων χρόνων ἢ πράξεων,	οἷον	εἵλοντό ποτε Μυτιληναῖοι Πιττακὸν πρὸς
[3, 1280]	δ' ἂν κατά τι ἴσοι,	οἷον	ἐλευθερίᾳ, ὅλως ἴσοι. Τὸ δὲ
[3, 1287]	γὰρ ὑπάρχειν ἐνδέχεται στρατηγίαν ἀίδιον,	οἷον	ἐν δημοκρατίᾳ καὶ ἀριστοκρατίᾳ, καὶ
[3, 1275]	τὰς δίκας δικάζουσι κατὰ μέρος,	οἷον	ἐν Λακεδαίμονι τὰς τῶν συμβολαίων
[3, 1278]	ἐστὶν ἡ πολιτεία. Λέγω δ'	οἷον	ἐν μὲν ταῖς δημοκρατίαις κύριος
[3, 1275]	καὶ τοῦτ' ἐπὶ πλέον ζητοῦσιν,	οἷον	ἐπὶ πάππους δύο ἢ τρεῖς
[3, 1283]	ῖτοῖς γὰρ κυρίοις διαφέρουσιν ἀλλήλων,	οἷον	ἡ μὲν τῷ διὰ πλουσίων
[3, 1279]	ὁρῶμεν καὶ τὰς ἄλλας τέχνας,	~οἷον	ἰατρικὴν καὶ γυμναστικήν, κατὰ συμβεβηκὸς
[3, 1277]	δεῖ τὸν ἄρχοντα ἀρχόμενον μαθεῖν,	οἷον	ἱππαρχεῖν ἱππαρχηθέντα, στρατηγεῖν στρατηγηθέντα καὶ
[3, 1284]	τῶν ἄλλων ἀγαθῶν τὴν ὑπεροχήν,	οἷον	ἰσχύος καὶ πλούτου καὶ πολυφιλίας,
[3, 1275]	ὡρισμένων χρόνων· ὁ δ' ἀόριστος,	οἷον	ὁ δικαστὴς καὶ ὁ ἐκκλησιαστής.
[3, 1283]	ἐν μιᾷ πόλει, ~λέγω δ'	οἷον	οἵ τ' ἀγαθοὶ καὶ οἱ
[3, 1282]	οἱ μὴ ἔχοντες τὴν τέχνην,	οἷον	οἰκίαν οὐ μόνον ἐστὶ γνῶναι
[3, 1276]	καὶ πότε οὐχ ἡ πόλις,	οἷον	ὅταν ἐξ ὀλιγαρχίας ἢ τυραννίδος
[3, 1275]	πολιτῶν καὶ μὴ θατέρου μόνον,	οἷον	πατρὸς ἢ μητρός, οἱ δὲ
[3, 1285]	Αὕτη μὲν οὖν ἡ βασιλεία	οἷον	στρατηγία τις αὐτοκρατόρων καὶ ἀίδιός
[3, 1281]	καὶ τὸν νόμον τοῦτον οὐχ	οἷόν	τ' εἶναι δίκαιον. Ἔτι καὶ
[3, 1278]	καὶ κατ' ἀξίαν· οὐ γὰρ	οἷόν	τ' ἐπιτηδεῦσαι τὰ τῆς ἀρετῆς
[3, 1281]	ὡς ἕκαστον ἀλλ' ὡς σύμπαντας,	οἷον	τὰ συμφορητὰ δεῖπνα τῶν ἐκ
[3, 1277]	οἷς μὴ μέτεστιν ἀρχῶν, οὐχ	οἷόν	τε παντὸς εἶναι πολίτου τὴν
[3, 1275]	πως τυγχάνοντας ταύτης τῆς προσηγορίας,	οἷον	τοὺς ποιητοὺς πολίτας, ἀφετέον· ὁ
[3, 1280]	ἂν κατά τι ἄνισοι ὦσιν,	οἷον	χρήμασιν, ὅλως οἴονται ἄνισοι εἶναι,
[3, 1275]	μετέχειν διὰ ταῦτ' ἀρχῆς· καίτοι	γελοῖον	τοὺς κυριωτάτους ἀποστερεῖν ἀρχῆς. Ἀλλὰ
[3, 1287]	δ' ἄνθρωπον κελεύων προστίθησι καὶ	θηρίον·	ἥ τε γὰρ ἐπιθυμία τοιοῦτον,
[3, 1282]	ἐκκλησιαστὴς ἄρχων ἐστίν, ἀλλὰ τὸ	δικαστήριον	καὶ ἡ βουλὴ καὶ ὁ
[3, 1282]	καὶ ἡ βουλὴ καὶ τὸ	δικαστήριον.	Καὶ τὸ τίμημα δὲ πλεῖον
[3, 1281]	ὀφθαλμὸν ἑτέρου δέ τινος ἕτερον	μόριον.	Εἰ μὲν οὖν περὶ πάντα
[3, 1282]	δῆμος· τῶν δὲ ῥηθέντων ἕκαστος	μόριόν	ἐστι τούτων (λέγω δὲ μόριον
[3, 1281]	χορηγηθέντων· πολλῶν γὰρ ὄντων ἕκαστον	μόριον	ἔχειν ἀρετῆς καὶ φρονήσεως, καὶ
[3, 1278]	γὰρ ἔνεστί τι τοῦ καλοῦ	μόριον	καὶ κατὰ τὸ ζῆν αὐτὸ
[3, 1281]	ποιητῶν· ἄλλοι γὰρ ἄλλο τι	μόριον,	πάντα δὲ πάντες. Ἀλλὰ τούτῳ
[3, 1282]	μόριόν ἐστι τούτων (λέγω δὲ	μόριον	τὸν βουλευτὴν καὶ τὸν ἐκκλησιαστὴν
[3, 1283]	τὸ πλῆθος εἶναί γε δεῖ	κύριον	διότι κρείττους εἰσὶ τῶν ὀλίγων,
[3, 1281]	ἕτερος λόγος· ὅτι δὲ δεῖ	κύριον	εἶναι μᾶλλον τὸ πλῆθος ἢ
[3, 1288]	τὸ πείθεσθαι τῷ τοιούτῳ καὶ	κύριον	εἶναι μὴ κατὰ μέρος τοῦτον
[3, 1286]	~ἓν δὲ πότερον ἕνα συμφέρει	κύριον	εἶναι πάντων, ἢ οὐ συμφέρει.
[3, 1288]	συμφέρον ἐστὶν οὔτε δίκαιον ἕνα	κύριον	εἶναι πάντων, οὔτε μὴ νόμων
[3, 1281]	δ' ἀπορίαν τί δεῖ τὸ	κύριον	εἶναι τῆς πόλεως. Ἢ γάρ
[3, 1287]	οὐδὲ κατὰ φύσιν εἶναι τὸ	κύριον	ἕνα πάντων εἶναι τῶν πολιτῶν,
[3, 1279]	τῶν πόλεων, ἀνάγκη δ' εἶναι	κύριον	ἢ ἕνα ἢ ὀλίγους ἢ
[3, 1283]	σπουδαίων ὄντων, τοῦτον εἶναι δεῖ	κύριον	κατὰ ταὐτὸ δίκαιον. Οὐκοῦν εἰ
[3, 1282]	καὶ τὸν δικαστήν) ὥστε δικαίως	κύριον	μειζόνων τὸ πλῆθος· ἐκ γὰρ
[3, 1278]	καὶ μάλιστα τῆς κυρίας πάντων.	Κύριον	μὲν γὰρ πανταχοῦ τὸ πολίτευμα
[3, 1281]	ἴσως φαίη τις ἂν τὸ	κύριον	ὅλως ἄνθρωπον εἶναι ἀλλὰ μὴ
[3, 1282]	ἂν εἴη τὸ πλῆθος ποιητέον	κύριον	οὔτε τῶν ἀρχαιρεσιῶν οὔτε τῶν
[3, 1288]	γένος εἶναι τοῦτο βασιλικὸν καὶ	κύριον	πάντων, καὶ βασιλέα τὸν ἕνα
[3, 1279]	τῆς πολιτείας, ὅπου δ' ὀλίγον	κύριον	πλῆθος, ὀλιγαρχίαν εἶναί φασιν οὐκ
[3, 1287]	ἀριστοκρατίᾳ, καὶ πολλοὶ ποιοῦσιν ἕνα	κύριον	τῆς διοικήσεως· τοιαύτη γὰρ ἀρχή
[3, 1279]	δημοκρατία δ' ἐστὶν ὅταν ᾖ	κύριον	τὸ πλῆθος ὁμοίως δὲ πάλιν
[3, 1279]	ταὐτόν, πολίτευμα δ' ἐστὶ τὸ	κύριον	τῶν πόλεων, ἀνάγκη δ' εἶναι
[3, 1284]	οὐδ' ἄρχειν γε τοῦ τοιούτου·	παραπλήσιον	γὰρ κἂν εἰ τοῦ Διὸς
[3, 1280]	καὶ κρίνουσι κακῶς. Τὸ δ'	αἴτιον	ὅτι περὶ αὑτῶν ἡ κρίσις·
[3, 1281]	Ἀλλ' ἕνα τὸν σπουδαιότατον ἄρχειν	βέλτιον;	Ἀλλ' ἔτι τοῦτο ὀλιγαρχικώτερον· οἱ
[3, 1282]	τοῖς εὐγενεστέροις (οὐδὲν γὰρ αὐλήσουσι	βέλτιον)	δεῖ δὲ τῷ κατὰ τὸ
[3, 1287]	ἴσως ἂν εἶναι δόξειεν εἰ	βέλτιον	ἴδοι τις δυοῖν ὄμμασι καὶ
[3, 1284]	λόγος ὁ περὶ τὸν ὀστρακισμόν.	Βέλτιον	μὲν οὖν τὸν νομοθέτην ἐξ
[3, 1282]	γνῶναι τοῦ ποιήσαντος, ἀλλὰ καὶ	βέλτιον	ὁ χρώμενος αὐτῇ κρινεῖ ῖχρῆται
[3, 1287]	τοῦτον, κἂν εἴ τινας ἄρχειν	βέλτιον,	τούτους καταστατέον νομοφύλακας καὶ ὑπηρέτας
[3, 1283]	κωλύει ποτὲ τὸ πλῆθος εἶναι	βέλτιον·	τῶν ὀλίγων καὶ πλουσιώτερον, οὐχ
[3, 1278]	ὁ δῆμος, οἱ δ' ὀλίγοι	τοὐναντίον	ἐν ταῖς ὀλιγαρχίαις, φαμὲν δὲ
[3, 1279]	τὰς οὐσίας ἔχοντες, δημοκρατία δὲ	τοὐναντίον	ὅταν οἱ μὴ κεκτημένοι πλῆθος
[3, 1285]	Ἀλκαῖος ὅτι τύραννον εἵλοντο τὸν	Πιττακὸν	ἔν τινι τῶν σκολιῶν μελῶν·
[3, 1285]	τῶν σκολιῶν μελῶν· τὸν κακοπάτριδα	Πίττακον	πόλιος τᾶς ἀχόλω καὶ βαρυδαίμονος
[3, 1285]	πράξεων, οἷον εἵλοντό ποτε Μυτιληναῖοι	Πιττακὸν	πρὸς τοὺς φυγάδας ὧν προειστήκεσαν
[3, 1276]	ὁτὲ μὲν κωμικὸν ὁτὲ δὲ	τραγικὸν	ἕτερον εἶναί φαμεν, τῶν αὐτῶν
[3, 1281]	τὰ τῶν πλουσίων, τοῦτ' οὐκ	ἄδικόν	ἐστιν; Ἔδοξε γὰρ νὴ Δία
[3, 1288]	καὶ τὰ ποιοῦντα πολιτικὸν καὶ	βασιλικόν.	Διωρισμένων δὲ τούτων περὶ τῆς
[3, 1288]	δίκαιον τὸ γένος εἶναι τοῦτο	βασιλικὸν	καὶ κύριον πάντων, καὶ βασιλέα
[3, 1288]	ἐν ᾧ πέφυκεν ἐγγίνεσθαι πλῆθος	πολεμικὸν	δυνάμενον ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν κατὰ
[3, 1276]	γε καὶ χορὸν ὁτὲ μὲν	κωμικὸν	ὁτὲ δὲ τραγικὸν ἕτερον εἶναί
[3, 1278]	ἦν δοῦλον τὸ βάναυσον ἢ	ξενικόν,	διόπερ οἱ πολλοὶ τοιοῦτοι καὶ
[3, 1285]	τοὺς βασιλεῖς, τοὺς δὲ τυράννους	ξενικόν·	οἱ μὲν γὰρ κατὰ νόμον
[3, 1287]	δίκαιον καὶ συμφέρον ἄλλο ἄλλοις·	τυραννικὸν	δ' οὐκ ἔστι κατὰ φύσιν,
[3, 1280]	δίκαιον τό τε ὀλιγαρχικὸν καὶ	δημοκρατικόν.	Πάντες γὰρ ἅπτονται δικαίου τινός,
[3, 1288]	κατ' ἀρετὴν πρὸς ἡγεμονίαν πολιτικήν,	ἀριστοκρατικὸν	δὲ ὃ πέφυκε φέρειν πλῆθος
[3, 1288]	τὸ βασιλευτὸν καὶ τί τὸ	ἀριστοκρατικὸν	καὶ τί τὸ πολιτικόν. Βασιλευτὸν
[3, 1278]	ἀρετῆς ζῶντα βίον βάναυσον ἢ	θητικόν.	Ἐν δὲ ταῖς ὀλιγαρχίαις θῆτα
[3, 1286]	δ' ᾧ μὴ πρόσεστι τὸ	παθητικὸν	ὅλως ἢ ᾧ συμφυές· τῷ
[3, 1282]	πολιτικὴ δύναμις, ἔστι δὲ τὸ	πολιτικὸν	ἀγαθὸν τὸ δίκαιον, τοῦτο δ'
[3, 1276]	συμφέρει, δεῖ μὴ λανθάνειν τὸν	πολιτικόν)	ἀλλὰ τῶν αὐτῶν κατοικούντων τὸν
[3, 1288]	τὸ ἀριστοκρατικὸν καὶ τί τὸ	πολιτικόν.	Βασιλευτὸν μὲν οὖν τὸ τοιοῦτόν
[3, 1288]	ἀρετὴν ἡγεμονικῶν πρὸς πολιτικὴν ἀρχήν,	πολιτικὸν	δὲ ἐν ᾧ πέφυκεν ἐγγίνεσθαι
[3, 1278]	φύσει μέν ἐστιν ἄνθρωπος ζῷον	πολιτικόν.	Διὸ καὶ μηδὲν δεόμενοι τῆς
[3, 1288]	σπουδαῖον ἄνδρα καὶ τὰ ποιοῦντα	πολιτικὸν	καὶ βασιλικόν. Διωρισμένων δὲ τούτων
[3, 1287]	καὶ ἄλλο βασιλευτικὸν καὶ ἄλλο	πολιτικὸν	καὶ δίκαιον καὶ συμφέρον ἄλλο
[3, 1284]	ὁμολογουμένας ὑπεροχὰς ἔχει τι δίκαιον	πολιτικὸν	ὁ λόγος ὁ περὶ τὸν
[3, 1277]	δεῖ τὸν ἀγαθὸν οὐδὲ τὸν	πολιτικὸν	οὐδὲ τὸν πολίτην τὸν ἀγαθὸν
[3, 1283]	ἔτι δὲ πλῆθος ἄλλο τι	πολιτικόν,	πότερον ἀμφισβήτησις ἔσται τίνας ἄρχειν
[3, 1287]	οὕτως. Ἔστι γάρ τι φύσει	δεσποτικὸν	καὶ ἄλλο βασιλευτικὸν καὶ ἄλλο
[3, 1281]	αὐτήν, οὐδὲ τὸ δίκαιον πόλεως	φθαρτικόν·	ὥστε δῆλον ὅτι καὶ τὸν
[3, 1287]	τι φύσει δεσποτικὸν καὶ ἄλλο	βασιλευτικὸν	καὶ ἄλλο πολιτικὸν καὶ δίκαιον
[3, 1280]	τί τὸ δίκαιον τό τε	ὀλιγαρχικὸν	καὶ δημοκρατικόν. Πάντες γὰρ ἅπτονται
[3, 1279]	Καὶ γὰρ ἂν οὕτως ἴσως	ἐδίωκον	τὰς ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν ὡς
[3, 1282]	ὀρθῶς κειμένους νόμους, οὐδέν πω	δῆλον,	ἀλλ' ἔτι μένει τὸ πάλαι
[3, 1275]	τοιοῦτον ἕτερον νοὐδὲν γὰρ διαφέρει·	δῆλον	γὰρ τὸ λεγόμενονν. Ζητοῦμεν γὰρ
[3, 1283]	δὲ καὶ οἱ κατὰ γένος·	δῆλον	γὰρ ὡς εἴ τις πάλιν
[3, 1278]	κατὰ τὸν βίον ὑπερβάλῃ λίαν,	δῆλον	δ' ὡς καρτεροῦσι πολλὴν κακοπάθειαν
[3, 1284]	ἐπισκοπούσας τὸν αὐτὸν ἔχει τρόπον.	Δῆλον	δὲ τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν
[3, 1278]	ἀγαθός ἐστι καὶ πολίτης σπουδαῖος,	δῆλον	ἐκ τῶν εἰρημένων, ὅτι τινὸς
[3, 1278]	γὰρ φανὲν τὸ λεχθὲν ποιεῖ	δῆλον.	Ἐπεὶ γὰρ πλείους εἰσὶν αἱ
[3, 1286]	τοίνυν ἀνάγκη νομοθέτην αὐτὸν εἶναι,	δῆλον,	καὶ κεῖσθαι νόμους, ἀλλὰ μὴ
[3, 1283]	ἀλλὰ μὴν εἰ δεῖ τούτων,	δῆλον	ὅτι καὶ δικαιοσύνης καὶ τῆς
[3, 1284]	εἰκὸς εἶναι τὸν τοιοῦτον. Ὅθεν	δῆλον	ὅτι καὶ τὴν νομοθεσίαν ἀναγκαῖον
[3, 1281]	τὸ δίκαιον πόλεως φθαρτικόν· ὥστε	δῆλον	ὅτι καὶ τὸν νόμον τοῦτον
[3, 1277]	γὰρ ἀρχομένου μὲν ἐλευθέρου δὲ	δῆλον	ὅτι οὐ μία ἂν εἴη
[3, 1281]	ἄδηλον, ἴσως δὲ νὴ Δία	δῆλον	ὅτι περὶ ἐνίων ἀδύνατον (ὁ
[3, 1276]	ἀρχῆς πολίτης ἐστίν, ὡς ἔφαμεν)	δῆλον	ὅτι πολίτας μὲν εἶναι φατέον
[3, 1274]	συνεστώτων δ' ἐκ πολλῶν μορίων,	δῆλον	ὅτι πρότερον ὁ πολίτης ζητητέος·
[3, 1287]	καὶ ἐν πάθει ὄντες. Ὥστε	δῆλον	ὅτι τὸ δίκαιον ζητοῦντες τὸ
[3, 1279]	Ἔοικε τοίνυν ὁ λόγος ποιεῖν	δῆλον	ὅτι τὸ μὲν ὀλίγους ἢ
[3, 1282]	νόμους. Ἀλλὰ μὴν εἰ τοῦτο,	δῆλον	ὅτι τοὺς μὲν κατὰ τὰς
[3, 1282]	τὴν ὑπεροχήν. Εἰ δὲ μήπω	δῆλον	τὸ λεγόμενον, ἔτι μᾶλλον αὐτὸ
[3, 1283]	μέγεθος εἰ κρεῖττον τοσοῦδε, τοσόνδε	δῆλον	ὡς ἴσον. Ἐπεὶ δὲ τοῦτ'
[3, 1283]	ἴσον. Ἐπεὶ δὲ τοῦτ' ἀδύνατον,	δῆλον	ὡς καὶ ἐπὶ τῶν πολιτικῶν
[3, 1276]	ἄλλην τιν' ἔχων τοιαύτην ἐπωνυμίανν	δῆλον	ὡς ὁ μὲν ἀκριβέστατος ἑκάστου
[3, 1286]	ἀριθμὸν ἀγαθοὶ δὲ πάντες; ~Ἢ	δῆλον	ὡς οἱ πλείους; Ἀλλ' οἱ
[3, 1276]	οὖν ἔστι πλείω πολιτείας εἴδη,	δῆλον	ὡς οὐκ ἐνδέχεται τοῦ σπουδαίου
[3, 1281]	πολλῶν πρὸς τοὺς ὀλίγους σπουδαίους,	ἄδηλον,	ἴσως δὲ νὴ Δία δῆλον
[3, 1276]	μὲν ταύτης τῆς ἀπορίας εἰς	ἄλλον	καιρὸν χρήσιμος ἡ σκέψις (περὶ
[3, 1276]	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ κατ'	ἄλλον	τρόπον ἔστι διαποροῦντας ἐπελθεῖν τὸν
[3, 1286]	δὲ τούτων πρῶτον εἰς τυραννίδας	μετέβαλλον,	ἐκ δὲ τῶν τυραννίδων εἰς
[3, 1286]	πολλὰ ἢ εἷς ὁστισοῦν. Ἔτι	μᾶλλον	ἀδιάφθορον τὸ πολύκαθάπερ ὕδωρ τὸ
[3, 1287]	τῶν γραμμάτων θεραπείαν ζητήσαιεν ἂν	μᾶλλον.	~Ἀλλὰ μὴν εἰσάγονταί γ' ἐφ'
[3, 1287]	ἄνισον τοὺς ἴσους· διόπερ οὐδένα	μᾶλλον	ἄρχειν ἢ ἄρχεσθαι δίκαιον, καὶ
[3, 1282]	μήπω δῆλον τὸ λεγόμενον, ἔτι	μᾶλλον	αὐτὸ προαγαγοῦσιν ἔσται φανερόν. Εἰ
[3, 1276]	καὶ πᾶσα ἥτις ἔχει περιγραφὴν	μᾶλλον	ἔθνους ἢ πόλεως· ἧς γέ
[3, 1286]	τοιαύτης στρατηγίας ἐπισκοπεῖν νόμων ἔχει	μᾶλλον	εἶδος ἢ πολιτείας ςἐν ἁπάσαις
[3, 1285]	οὔ, ἀλλ' ἄλλη τις πολιτεία	μᾶλλον,	ἢ τισὶ μὲν συμφέρει τισὶ
[3, 1283]	τούτους ἂν δέοι κυρίους εἶναι	μᾶλλον	ἢ τὸ πλῆθος. Πάντα δὴ
[3, 1275]	ἁπλῶς οὐδενὶ τῶν ἄλλων ὁρίζεται	μᾶλλον	ἢ τῷ μετέχειν κρίσεως καὶ
[3, 1287]	Τὸν ἄρα νόμον ἄρχειν αἱρετώτερον	μᾶλλον	ἢ τῶν πολιτῶν ἕνα τινά,
[3, 1277]	ἄρχοντα οὐκ ἀναγκαῖον, ἀλλὰ χρῆσθαι	μᾶλλον·	θάτερον δὲ καὶ ἀνδραποδῶδες. Λέγω
[3, 1283]	ὡς ἐγγὺς ἀλλήλων (πολῖται γὰρ	μᾶλλον	οἱ γενναιότεροι τῶν ἀγεννῶν, ἡ
[3, 1286]	ὁ εἷς ἀδιαφθορώτερος ἄρχων, ἢ	μᾶλλον	οἱ πλείους μὲν τὸν ἀριθμὸν
[3, 1275]	ἢ κτισάντων. Ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνο	μᾶλλον	ταύτης πως ποτὲ χρὴ λέγειν
[3, 1281]	ὅτι δὲ δεῖ κύριον εἶναι	μᾶλλον	τὸ πλῆθος ἢ τοὺς ἀρίστους
[3, 1283]	ἂν εἴη συμβλητόν. Εἰ γὰρ	μᾶλλον	τὸ τὶ μέγεθος, καὶ ὅλως
[3, 1280]	τοῦ ζῆν μόνον ἕνεκεν ἀλλὰ	μᾶλλον	τοῦ εὖ ζῆν (καὶ γὰρ
[3, 1286]	τῆς ζητήσεως αὕτη, πότερον συμφέρει	μᾶλλον	ὑπὸ τοῦ ἀρίστου ἀνδρὸς ἄρχεσθαι
[3, 1283]	ἔτι πρὸς τὰ συμβόλαια πιστοὶ	μᾶλλον	ὡς ἐπὶ τὸ πλέον· οἱ
[3, 1282]	οὔ τι τῶν εἰδότων γε	μᾶλλον.	Ὥστε κατὰ μὲν τοῦτον τὸν
[3, 1283]	καὶ ὅλως ἂν τὸ μέγεθος	ἐνάμιλλον	εἴη καὶ πρὸς πλοῦτον καὶ
[3, 1288]	ἀρχάς. Ὅταν οὖν ἢ γένος	ὅλον	ἢ καὶ τῶν ἄλλων ἕνα
[3, 1288]	ἕνα τινὰ συμπάντων ἢ γένος	ὅλον	ἢ πλῆθος ὑπερέχον εἶναι κατ'
[3, 1287]	ὅτι τὸ κατὰ γράμματα ἰατρεύεσθαι	φαῦλον,	ἀλλὰ αἱρετώτερον χρῆσθαι τοῖς ἔχουσι
[3, 1281]	ἄνθρωπον εἶναι ἀλλὰ μὴ νόμον	φαῦλον,	ἔχοντά γε τὰ συμβαίνοντα πάθη
[3, 1284]	δὲ τὸ συμπεσόν, συννοῆσαι τὸν	Θρασύβουλον	ὅτι δεῖ τοὺς ὑπερέχοντας ἄνδρας
[3, 1277]	τὸν μὲν δεσπότην τὸν δὲ	δοῦλον)	Ἀλλ' ἔστι τις ἀρχὴ καθ'
[3, 1278]	ἀρχαίοις χρόνοις παρ' ἐνίοις ἦν	δοῦλον	τὸ βάναυσον ἢ ξενικόν, διόπερ
[3, 1285]	ἡγεμών ἐστι τῶν πρὸς τὸν	πόλεμον·	ἔτι δὲ τὰ πρὸς τοὺς
[3, 1285]	πλήθους εὐεργέτας κατὰ τέχνας ἢ	πόλεμον,	ἢ διὰ τὸ συναγαγεῖν ἢ
[3, 1285]	δ' ἦσαν τῆς τε κατὰ	πόλεμον	ἡγεμονίας καὶ τῶν θυσιῶν, ὅσαι
[3, 1277]	δημιουργοὶ τὸ παλαιὸν ἀρχῶν, πρὶν	δῆμον	γενέσθαι τὸν ἔσχατον. Τὰ μὲν
[3, 1281]	Εἰ μὲν οὖν περὶ πάντα	δῆμον	καὶ περὶ πᾶν πλῆθος ἐνδέχεται
[3, 1286]	μᾶλλον οἱ πλείους μὲν τὸν	ἀριθμὸν	ἀγαθοὶ δὲ πάντες; ~Ἢ δῆλον
[3, 1283]	πῶς διοριστέον. Εἰ δὴ τὸν	ἀριθμὸν	εἶεν ὀλίγοι πάμπαν οἱ τὴν
[3, 1279]	τὰς πολιτείας ἐπισκέψασθαι, πόσαι τὸν	ἀριθμὸν	καὶ τίνες εἰσί, καὶ πρῶτον
[3, 1285]	οὖν εἴδη ταῦτα, τέτταρα τὸν	ἀριθμόν,	μία μὲν ἡ περὶ τοὺς
[3, 1277]	δὲ πολίτην οὐκ ἀναγκαῖον εἶναι	φρόνιμον.	Καὶ τὴν παιδείαν δ' εὐθὺς
[3, 1277]	τὸν σπουδαῖον ἀγαθὸν εἶναι καὶ	φρόνιμον,	τὸν δὲ πολίτην οὐκ ἀναγκαῖον
[3, 1286]	ποθεν εὔλογον γενέσθαι τὰς ὀλιγαρχίας·	ἔντιμον	γὰρ ἐποίησαν τὸν πλοῦτον. Ἐκ
[3, 1281]	τοῦ γεγραμμένου τουδὶ μὲν τὸν	ὀφθαλμὸν	ἑτέρου δέ τινος ἕτερον μόριον.
[3, 1285]	βαρβαρικῆς οὐ τῷ μὴ κατὰ	νόμον	ἀλλὰ τῷ μὴ πάτριος εἶναι
[3, 1287]	καὶ ζητεῖν πότερον τὸν ἄριστον	νόμον	ἄρχειν αἱρετώτερον ἢ τὸν ἄνδρα
[3, 1287]	γὰρ τάξις νόμος. Τὸν ἄρα	νόμον	ἄρχειν αἱρετώτερον μᾶλλον ἢ τῶν
[3, 1285]	τε καὶ πάτριαι γιγνόμεναι κατὰ	νόμον.	Διὰ γὰρ τὸ τοὺς πρώτους
[3, 1286]	διοικεῖν; Εἰ γὰρ καὶ κατὰ	νόμον	εἴη κύριος, μηδὲν πράττων κατὰ
[3, 1285]	διὰ τὸ πάτριαι καὶ κατὰ	νόμον	εἶναι. Καὶ ἡ φυλακὴ δὲ
[3, 1285]	ξενικόν· οἱ μὲν γὰρ κατὰ	νόμον	καὶ ἑκόντων οἱ δ' ἀκόντων
[3, 1285]	τυραννίσιν, εἰσὶ δὲ καὶ κατὰ	νόμον	καὶ πάτριαι· διὰ γὰρ τὸ
[3, 1287]	κειμένων. Ὁ μὲν οὖν τὸν	νόμον	κελεύων ἄρχειν δοκεῖ κελεύειν ἄρχειν
[3, 1286]	ὅσα δὲ μὴ δυνατὸν τὸν	νόμον	κρίνειν ἢ ὅλως ἢ εὖ,
[3, 1287]	σκέψιν. Ὁ μὲν γὰρ κατὰ	νόμον	λεγόμενος βασιλεὺς οὐκ ἔστιν εἶδος,
[3, 1286]	τὴν αὑτοῦ βούλησιν παρὰ τὸν	νόμον,	ὅμως ἀναγκαῖον ὑπάρχειν αὐτῷ δύναμιν
[3, 1285]	εἶναι βασιλεία μάλιστα τῶν κατὰ	νόμον,	οὐκ ἔστι δὲ κυρία πάντων,
[3, 1288]	ὄντων, ἀλλ' ὡς αὐτὸν ὄντα	νόμον,	οὔτε νόμων ὄντων, οὔτε ἀγαθὸν
[3, 1286]	οἱ ἐλεύθεροι, μηδὲν παρὰ τὸν	νόμον	πράττοντες ἀλλ' ἢ περὶ ὧν
[3, 1288]	δυνάμενον ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν κατὰ	νόμον	τὸν κατ' ἀξίαν διανέμοντα τοῖς
[3, 1281]	ὥστε δῆλον ὅτι καὶ τὸν	νόμον	τοῦτον οὐχ οἷόν τ' εἶναι
[3, 1281]	ὅλως ἄνθρωπον εἶναι ἀλλὰ μὴ	νόμον	φαῦλον, ἔχοντά γε τὰ συμβαίνοντα
[3, 1284]	ἔχειν. Διὸ καὶ τίθενται τὸν	ὀστρακισμὸν	αἱ δημοκρατούμεναι πόλεις, διὰ τὴν
[3, 1284]	ὁ λόγος ὁ περὶ τὸν	ὀστρακισμόν.	Βέλτιον μὲν οὖν τὸν νομοθέτην
[3, 1279]	Πρώτη δ' ἀπορία πρὸς τὸν	διορισμόν	ἐστιν. Εἰ γὰρ εἶεν οἱ
[3, 1275]	γὰρ μετεῖχον κατὰ τὸν ῥηθέντα	διορισμὸν	τῆς πολιτείας, ἦσαν πολῖται· καὶ
[3, 1275]	περὶ ὀνόματος γὰρ ὁ λόγος·	ἀνώνυμον	γὰρ τὸ κοινὸν ἐπὶ δικαστοῦ
[3, 1275]	δὲ τὸ τῶν τοιούτων πλῆθος	ἱκανὸν	πρὸς αὐτάρκειαν ζωῆς, ὡς ἁπλῶς
[3, 1288]	ᾧ πέφυκεν ἐγγίνεσθαι πλῆθος πολεμικὸν	δυνάμενον	ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν κατὰ νόμον
[3, 1288]	ὃ πέφυκε φέρειν πλῆθος ἄρχεσθαι	δυνάμενον	τὴν τῶν ἐλευθέρων ἀρχὴν ὑπὸ
[3, 1286]	πολλοὺς ὁμοίους πρὸς ἀρετήν, οὐκέτι	ὑπέμενον	ἀλλ' ἐζήτουν κοινόν τι καὶ
[3, 1287]	τρόπον; Ἔτι, ὃ καὶ πρότερον	εἰρημένον	ἐστίν, εἴπερ ὁ ἀνὴρ ὁ
[3, 1278]	τὸν διὰ δέκα ἐτῶν μὴ	ἀπεσχημένον	τῆς ἀγορᾶς μὴ μετέχειν ἀρχῆς.
[3, 1278]	Ἀλλ' ἐστὶν ὅπου τὸ τοιοῦτον	ἐπικεκρυμμένον	ἐστίν, ἀπάτης χάριν τῶν συνοικούντων
[3, 1284]	καὶ κάλλιον τοῦ παντὸς χοροῦ	φθεγγόμενον	ἐάσει συγχορεύειν. Ὥστε διὰ τοῦτο
[3, 1282]	Εἰ δὲ μήπω δῆλον τὸ	λεγόμενον,	ἔτι μᾶλλον αὐτὸ προαγαγοῦσιν ἔσται
[3, 1275]	μηδὲν ἔχοντα τοιοῦτον ἔγκλημα διορθώσεως	δεόμενον,	ἐπεὶ καὶ περὶ τῶν ἀτίμων
[3, 1279]	ἐλευθέρων ἐστίν. Διωρισμένων δὲ τούτων	ἐχόμενόν	ἐστι τὰς πολιτείας ἐπισκέψασθαι, πόσαι
[3, 1276]	ἕτερος. Τῶν δὲ νῦν εἰρημένων	ἐχόμενόν	ἐστιν ἐπισκέψασθαι πότερον τὴν αὐτὴν
[3, 1275]	τὸ δὲ δεύτερον τὸ δ'	ἐχόμενον,	ἢ τὸ παράπαν οὐδὲν ἔνεστιν,
[3, 1277]	ἀρχήν, ἣν δεῖ τὸν ἄρχοντα	ἀρχόμενον	μαθεῖν, οἷον ἱππαρχεῖν ἱππαρχηθέντα, στρατηγεῖν
[3, 1277]	τὸν ἄρχοντα μανθάνειν καὶ τὸν	ἀρχόμενον,	τὸν δὲ πολίτην ἀμφότερ' ἐπίστασθαι
[3, 1286]	τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Ἀλλὰ μὴν	κἀκεῖνον	δεῖ ὑπάρχειν τὸν λόγον, τὸν
[3, 1275]	ταχέως, ἀποροῦσί τινες τὸν τρίτον	ἐκεῖνον	ἢ τέταρτον, πῶς ἔσται πολίτης.
[3, 1287]	ὅ τι ἂν δόξῃ πειρωμένοις	ἄμεινον	εἶναι τῶν κειμένων. Ὁ μὲν
[3, 1281]	τὴν διάνοιαν. Διὸ καὶ κρίνουσιν	ἄμεινον	οἱ πολλοὶ καὶ τὰ τῆς
[3, 1286]	ἁπλῆς· διὰ τοῦτο καὶ κρίνει	ἄμεινον	ὄχλος πολλὰ ἢ εἷς ὁστισοῦν.
[3, 1284]	μὴν ἀλλὰ περὶ τὰς τὸ	κοινὸν	ἀγαθὸν ἐπισκοπούσας τὸν αὐτὸν ἔχει
[3, 1279]	μὲν μοναρχιῶν τὴν πρὸς τὸ	κοινὸν	ἀποβλέπουσαν συμφέρον βασιλείαν, τὴν δὲ
[3, 1275]	ὁ λόγος· ἀνώνυμον γὰρ τὸ	κοινὸν	ἐπὶ δικαστοῦ καὶ ἐκκλησιαστοῦ, τί
[3, 1283]	χώρας αὐτοῖς, ἡ δὲ χώρα	κοινόν,	ἔτι πρὸς τὰ συμβόλαια πιστοὶ
[3, 1275]	οὐδὲν ἔνεστιν, ᾗ τοιαῦτα, τὸ	κοινόν,	ἢ γλίσχρως. Τὰς δὲ πολιτείας
[3, 1279]	κοινὸν πολιτεύηται συμφέρον, καλεῖται τὸ	κοινὸν	ὄνομα πασῶν τῶν πολιτειῶν, πολιτεία.
[3, 1279]	δὲ τὸ πλῆθος πρὸς τὸ	κοινὸν	πολιτεύηται συμφέρον, καλεῖται τὸ κοινὸν
[3, 1279]	ἢ οἱ πολλοὶ πρὸς τὸ	κοινὸν	συμφέρον ἄρχωσι, ταύτας μὲν ὀρθὰς
[3, 1286]	ἀρετήν, οὐκέτι ὑπέμενον ἀλλ' ἐζήτουν	κοινόν	τι καὶ πολιτείαν καθίστασαν. Ἐπεὶ
[3, 1283]	ὅλης συμφέρον καὶ πρὸς τὸ	κοινὸν	τὸ τῶν πολιτῶν· πολίτης δὲ
[3, 1285]	καὶ πρὸς τούτοις τὰς δίκας	ἔκρινον.	Τοῦτο δ' ἐποίουν οἱ μὲν
[3, 1287]	ἀρχή τις ἔστι καὶ περὶ	Ἐπίδαμνον,	καὶ περὶ Ὀποῦντα δὲ κατά
[3, 1281]	τὸν βέλτιστον ἕνα πάντων, ἢ	τύραννον.	Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ἔχειν φαίνεται
[3, 1285]	ποιητής. Δηλοῖ δ' Ἀλκαῖος ὅτι	τύραννον	εἵλοντο τὸν Πιττακὸν ἔν τινι
[3, 1286]	πόλεως ὃν ἐκάλουν αἰσυμνήτην ἢ	τύραννον,	καὶ Διονυσίῳ τις, ὅτ' ᾖτει
[3, 1285]	τᾶς ἀχόλω καὶ βαρυδαίμονος ἐστάσαντο	τύραννον	μέγ' ἐπαινέοντες ἀόλλεες" ~Αὗται μὲν
[3, 1274]	ἀλλὰ τὴν ὀλιγαρχίαν ἢ τὸν	τύραννον·	τοῦ δὲ πολιτικοῦ καὶ τοῦ
[3, 1278]	λεκτέον οὐ παντός, οὐδ' ἐλευθέρου	μόνον,	ἀλλ' ὅσοι τῶν ἔργων εἰσὶν
[3, 1287]	τοιούτων, ἀλλ' ὅτι οὐχ ἕνα	μόνον	ἀλλὰ πολλούς. Κρίνει γὰρ ἕκαστος
[3, 1278]	καὶ κατὰ τὸ ζῆν αὐτὸ	μόνον·	ἂν μὴ τοῖς χαλεποῖς κατὰ
[3, 1279]	ἑκάστην μέθοδον φιλοσοφοῦντι καὶ μὴ	μόνον	ἀποβλέποντι πρὸς τὸ πράττειν οἰκεῖόν
[3, 1285]	ὑπερορίοις τῶν πολεμικῶν τὴν ἡγεμονίαν	μόνον	εἶχον. Βασιλείας μὲν οὖν εἴδη
[3, 1280]	εἰ δὲ μήτε τοῦ ζῆν	μόνον	ἕνεκεν ἀλλὰ μᾶλλον τοῦ εὖ
[3, 1282]	τὴν τέχνην, οἷον οἰκίαν οὐ	μόνον	ἐστὶ γνῶναι τοῦ ποιήσαντος, ἀλλὰ
[3, 1285]	ἀλλὰ τῷ μὴ πάτριος εἶναι	μόνον.	Ἦρχον δ' οἱ μὲν διὰ
[3, 1282]	καὶ ὅτι περὶ ἐνίων οὔτε	μόνον	ὁ ποιήσας οὔτ' ἄριστ' ἂν
[3, 1286]	νομίζουσι συμφέρειν βασιλεύεσθαι τὸ καθόλου	μόνον	οἱ νόμοι λέγειν, ἀλλ' οὐ
[3, 1284]	μόνον συμφέρει τοῖς τυράννοις, οὐδὲ	μόνον	οἱ τύραννοι ποιοῦσιν, ἀλλ' ὁμοίως
[3, 1275]	ἀμφοτέρων πολιτῶν καὶ μὴ θατέρου	μόνον,	οἷον πατρὸς ἢ μητρός, οἱ
[3, 1283]	δεῖ τοὺς ἴσους ἕν τι	μόνον	ὄντας, οὔτε ἄνισον τοὺς ἀνίσους
[3, 1285]	αἱ θυσίαι κατελείφθησαν τοῖς βασιλεῦσι	μόνον,	ὅπου δ' ἄξιον εἰπεῖν εἶναι
[3, 1280]	μηδὲ μοχθηρίαν ἕξει μηδεμίαν, ἀλλὰ	μόνον	ὅπως μηδὲν ἀδικήσουσιν ἀλλήλους. Περὶ
[3, 1280]	οὔσης βοηθοῦντες ἐπὶ τοὺς ἀδικοῦντας	μόνον,	οὐδ' οὕτως ἂν εἶναι δόξειεν
[3, 1284]	εἰ δ' εἷς, τὴν ἐκείνου	μόνον,	οὐκέτι θετέον τούτους μέρος πόλεως·
[3, 1288]	Καθάπερ γὰρ εἴρηται πρότερον, οὐ	μόνον	οὕτως ἔχει κατὰ τὸ δίκαιον
[3, 1284]	ἄνδρας ἀναιρεῖν) Τοῦτο γὰρ οὐ	μόνον	συμφέρει τοῖς τυράννοις, οὐδὲ μόνον
[3, 1288]	ἔχοντι τοῦτο συμβέβηκεν. Ὥστε λείπεται	μόνον	τὸ πείθεσθαι τῷ τοιούτῳ καὶ
[3, 1278]	τοὺς ἀπὸ γυναικῶν, τέλος δὲ	μόνον	τοὺς ἐξ ἀμφοῖν ἀστῶν πολίτας
[3, 1280]	συμμαχία, τῶν ἄλλων τόπῳ διαφέρουσα	μόνον,	τῶν ἄπωθεν συμμάχων. Καὶ ὁ
[3, 1279]	δίκαιον, ὅσαι δὲ τὸ σφέτερον	μόνον	τῶν ἀρχόντων, ἡμαρτημέναι πᾶσαι καὶ
[3, 1283]	περὶ τὸν αὐτὸν ταῦθ' ὑπάρχῃ	χρόνον,	πῶς διοριστέον. Εἰ δὴ τὸν
[3, 1275]	αἱ μέν εἰσι διῃρημέναι κατὰ	χρόνον,	ὥστ' ἐνίας μὲν ὅλως δὶς
[3, 1286]	οὐκ ἔτι τοῦτο ῥᾴδιον πιστεῦσαι·	χαλεπὸν	γάρ, καὶ μείζονος ἀρετῆς ἢ
[3, 1286]	τὸν βασιλέα τὸν τοιοῦτον οὐ	χαλεπὸν	διορίσαι· δεῖ γὰρ αὐτὸν μὲν
[3, 1279]	ὀλίγους ἐνδέχεται, πλείους δ' ἤδη	χαλεπὸν	ἠκριβῶσθαι πρὸς πᾶσαν ἀρετήν, ~ἀλλὰ
[3, 1284]	περὶ τὰς πόλεις· οὐ γὰρ	ἔβλεπον	πρὸς τὸ τῆς πολιτείας τῆς
[3, 1288]	ὀστρακίζειν δή που τὸν τοιοῦτον	πρέπον	ἐστίν, οὔτ' ἀξιοῦν ἄρχεσθαι κατὰ
[3, 1280]	μίαν μνᾶν τῷ δόντι τὸ	λοιπὸν	πᾶν, οὔτε τῶν ἐξ ἀρχῆς
[3, 1283]	τῶν ἄλλων ἑκάστη τὸν αὐτὸν	τρόπον·	ἀλλ' ὅμως σκοπῶμεν, ὅταν περὶ
[3, 1283]	προβάλλουσί τινες ἐνδέχεται τοῦτον τὸν	τρόπον	ἀπαντᾶν. Ἀποροῦσι γάρ τινες πότερον
[3, 1284]	ἀγαθὸν ἐπισκοπούσας τὸν αὐτὸν ἔχει	τρόπον.	Δῆλον δὲ τοῦτο καὶ ἐπὶ
[3, 1285]	Αὗται μὲν οὖν τοῦτον τὸν	τρόπον	διαφέρουσιν ἀλλήλων· πέμπτον δ' εἶδος
[3, 1280]	τισίν, καὶ διῄρηται τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἐπί τε τῶν πραγμάτων καὶ
[3, 1276]	μὴν ἀλλὰ καὶ κατ' ἄλλον	τρόπον	ἔστι διαποροῦντας ἐπελθεῖν τὸν αὐτὸν
[3, 1287]	τὸν ἕνα καταστῆσαι τοῦτον τὸν	τρόπον;	Ἔτι, ὃ καὶ πρότερον εἰρημένον
[3, 1278]	πολίτης ἐστίν, τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	ἔχει καὶ τὰ περὶ τοὺς
[3, 1283]	ἀρετὴν ἔχοντες, τίνα δεῖ διελεῖν	τρόπον;	Ἢ τὸ ὀλίγοι πρὸς τὸ
[3, 1282]	μὲν οὖν διωρίσθω τοῦτον τὸν	τρόπον·	~ἡ δὲ πρώτη λεχθεῖσα ἀπορία
[3, 1282]	τὸν αὐτὸν ἂν δόξειεν ἔχειν	τρόπον.	Καὶ γὰρ τὸ ἑλέσθαι ὀρθῶς
[3, 1288]	ἀρίστης, φανερὸν ὅτι τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ διὰ τῶν αὐτῶν ἀνήρ
[3, 1288]	τῆς ἀρίστης, τίνα πέφυκε γίγνεσθαι	τρόπον	καὶ καθίστασθαι πῶς. {Ἀνάγκη δὴ
[3, 1275]	ἑτέρας. Οὐ τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ περὶ Καρχηδόνα· πάσας γὰρ
[3, 1277]	δεσπότου καὶ δούλου, τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ πόλις ἐξ ἁπάντων τε
[3, 1283]	οὖν καὶ πρότερον ὅτι διαμφισβητοῦσι	τρόπον	τινὰ δικαίως πάντες, ἁπλῶς δ'
[3, 1288]	ἀρετὴν ἀμείνων ᾖ, εἰ μὴ	τρόπον	τινά. Τίς δ' ὁ τρόπος,
[3, 1284]	ὀστρακισμὸς τὴν αὐτὴν ἔχει δύναμιν	τρόπον	τινὰ τῷ κολούειν τοὺς ὑπερέχοντας
[3, 1288]	τίσι, καὶ πῶς, διωρίσθω τὸν	τρόπον	τοῦτον. Ἐπεὶ δὲ τρεῖς φαμεν
[3, 1287]	ἐπὶ μὲν τινῶν ἔχει τὸν	τρόπον	τοῦτον, ἐπὶ δὲ τινῶν οὐχ
[3, 1276]	καὶ δημοκρατοῦνταί τινες κατὰ τὸν	τρόπον	τοῦτον, ὁμοίως τῆς πόλεως φατέον
[3, 1280]	Ὅτι δὲ τοῦτον ἔχει τὸν	τρόπον,	φανερόν. Εἰ γάρ τις καὶ
[3, 1276]	Εἰ δὴ τοῦτον ἔχει τὸν	τρόπον,	φανερὸν ὅτι μάλιστα λεκτέον τὴν
[3, 1276]	τῆς ἀπορίας ζήτησις περὶ τὸν	τόπον	καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐστίν· ἐνδέχεται
[3, 1276]	ἐστίν· ἐνδέχεται γὰρ διαζευχθῆναι τὸν	τόπον	καὶ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς
[3, 1280]	τὸν αὐτὸν καὶ ἕνα κατοικούντων	τόπον	καὶ χρωμένων ἐπιγαμίαις. Διὸ κηδεῖαί
[3, 1276]	τῶν αὐτῶν κατοικούντων τὸν αὐτὸν	τόπον,	πότερον ἕως ἂν ᾖ τὸ
[3, 1276]	ἕτερον τοὺς δ' ἕτερον οἰκῆσαι	τόπον.	Ταύτην μὲν οὖν πραοτέραν θετέον
[3, 1282]	ἐστὶν ἐχομένη ταύτης. Δοκεῖ γὰρ	ἄτοπον	εἶναι τὸ μειζόνων εἶναι κυρίους
[3, 1277]	τὸν λόγον οὐδὲν φήσομεν συμβαίνειν	ἄτοπον;	~Οὐδὲ γὰρ οἱ δοῦλοι τῶν
[3, 1287]	πεπαιδευμένος ὑπὸ τοῦ νόμου καλῶς,	ἄτοπον	τ' ἴσως ἂν εἶναι δόξειεν
[3, 1281]	τις ἂν τὸ κύριον ὅλως	ἄνθρωπον	εἶναι ἀλλὰ μὴ νόμον φαῦλον,
[3, 1287]	γ' ἀντιλέγουσιν, ὡς οὐκ ἀναγκαῖον	ἄνθρωπον	εἶναι τὸν κρινοῦντα περὶ τῶν
[3, 1278]	ἀρχῆς εἴδη πόσα τῆς περὶ	ἄνθρωπον	καὶ τὴν κοινωνίαν τῆς ζωῆς.
[3, 1287]	τὸν νοῦν μόνους, ὁ δ'	ἄνθρωπον	κελεύων προστίθησι καὶ θηρίον· ἥ
[3, 1281]	καὶ γίνεσθαι συνελθόντας ὥσπερ ἕνα	ἄνθρωπον	τὸ πλῆθος, πολύποδα καὶ πολύχειρα
[3, 1284]	ὀρθῶς ἐπιτιμᾶν (φασὶ γὰρ τὸν	Περίανδρον	εἰπεῖν μὲν οὐδὲν πρὸς τὸν
[3, 1286]	Ἀλλὰ γιγνομένων ὁποῖοί τινες ἔτυχον,	βλαβερόν.	Ἀλλ' οὐ παραδώσει κύριος ὢν
[3, 1287]	τοὺς ἀνίσους τροφὴν ἢ ἐσθῆτα	βλαβερὸν	τοῖς σώμασιν, οὕτως ἔχειν καὶ
[3, 1281]	δὲ μὴ μεταδιδόναι μηδὲ μετέχειν	φοβερόν	νὅταν γὰρ ἄτιμοι πολλοὶ καὶ
[3, 1286]	(καὶ ἐν Αἰγύπτῳ μετὰ τὴν	τετρήμερον	κινεῖν ἔξεστι τοῖς ἰατροῖς, ἐὰν
[3, 1284]	οὐχ ἁπλῶς δίκαιον, καὶ τοῦτο	φανερόν·	ἀλλ' ἐπὶ τῆς ἀρίστης πολιτείας
[3, 1281]	πάντα φαῦλα καὶ οὐ δίκαια,	φανερόν·	ἀλλὰ τοὺς ἐπιεικεῖς ἄρχειν δεῖ
[3, 1278]	δὲ κοινοὶ βάναυσοι καὶ θῆτες.	Φανερὸν	δ' ἐντεῦθεν μικρὸν ἐπισκεψαμένοις πῶς
[3, 1282]	ὑπερέχουσιν. τοῦτο ἐπιπόλαιον τὸ ψεῦδος;	Φανερὸν	δ' ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν
[3, 1282]	ἔτι μᾶλλον αὐτὸ προαγαγοῦσιν ἔσται	φανερόν.	Εἰ γὰρ εἴη τις ὑπερέχων
[3, 1280]	δὲ τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον,	φανερόν.	Εἰ γάρ τις καὶ συναγάγοι
[3, 1277]	τοίνυν ἁπλῶς οὐχ ἡ αὐτή,	φανερὸν	ἐκ τούτων· ἀλλ' ἆρα ἔσται
[3, 1278]	μὲν οὖν εἴδη πλείω πολίτου,	φανερὸν	ἐκ τούτων, καὶ ὅτι λέγεται
[3, 1277]	ἡ αὐτὴ καὶ πῶς ἑτέρα,	φανερὸν	ἐκ τούτων. Περὶ δὲ τὸν
[3, 1281]	μέρος τι τοῦ δικαίου λέγουσι,	φανερὸν	ἐκ τῶν εἰρημένων. Ἔχει δ'
[3, 1284]	ἰδίᾳ συμφέρει καὶ δίκαιόν ἐστι,	φανερόν,	ἴσως δὲ καὶ ὅτι οὐχ
[3, 1280]	διασκοποῦσιν ὅσοι φροντίζουσιν εὐνομίας. καὶ	φανερὸν	ὅτι δεῖ περὶ ἀρετῆς ἐπιμελὲς
[3, 1282]	ἢ ἀδίκους. Πλὴν τοῦτό γε	φανερόν,	ὅτι δεῖ πρὸς τὴν πολιτείαν
[3, 1276]	δὴ τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον,	φανερὸν	ὅτι μάλιστα λεκτέον τὴν αὐτὴν
[3, 1288]	πολίτου τῆς πόλεως τῆς ἀρίστης,	φανερὸν	ὅτι τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[3, 1281]	τὰ τῶν ἐλαττόνων ἂν διανέμωνται,	φανερὸν	ὅτι φθείρουσι τὴν πόλιν. Ἀλλὰ
[3, 1276]	ἀρετὴν καθ' ἣν σπουδαῖος ἀνήρ,	φανερόν·	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ κατ'
[3, 1282]	δὲ πρώτη λεχθεῖσα ἀπορία ποιεῖ	φανερὸν	οὐδὲν οὕτως ἕτερον ὡς ὅτι
[3, 1283]	πλῆθος. Πάντα δὴ ταῦτ' ἔοικε	φανερὸν	ποιεῖν ὅτι τούτων τῶν ὅρων
[3, 1280]	ὁμοίως ὁμιλοῖεν συνελθόντες καὶ χωρίς.	Φανερὸν	τοίνυν ὅτι ἡ πόλις οὐκ
[3, 1279]	οὕτως ἴσως ἐδίωκον τὰς ἀρχάς.	Φανερὸν	τοίνυν ὡς ὅσαι μὲν πολιτεῖαι
[3, 1286]	πρότερον, ἐπὶ τῷ αὑτοῦ κινδύνῳ)	Φανερὸν	τοίνυν ὡς οὐκ ἔστιν ἡ
[3, 1275]	ἐστιν ὁ πολίτης, ἐκ τούτων	φανερόν·	ᾧ γὰρ ἐξουσία κοινωνεῖν ἀρχῆς
[3, 1288]	~Ἀλλ' ἐκ τῶν εἰρημένων γε	φανερὸν	ὡς ἐν μὲν τοῖς ὁμοίοις
[3, 1275]	παρεκβεβηκυίας πῶς λέγομεν, ὕστερον ἔσται	φανερόν)	Ὥστε καὶ τὸν πολίτην ἕτερον
[3, 1281]	πλήθους, τοῦτ' ἐστὶ δίκαιον· καὶ	θάτερον	ἄρα. Ταῦτα μὲν τοίνυν ὅτι
[3, 1277]	οὐκ ἀναγκαῖον, ἀλλὰ χρῆσθαι μᾶλλον·	θάτερον	δὲ καὶ ἀνδραποδῶδες. Λέγω δὲ
[3, 1277]	δὲ καὶ ἀνδραποδῶδες. Λέγω δὲ	θάτερον	τὸ δύνασθαι καὶ ὑπηρετεῖν τὰς
[3, 1275]	φανερόν) Ὥστε καὶ τὸν πολίτην	ἕτερον	ἀναγκαῖον εἶναι τὸν καθ' ἑκάστην
[3, 1285]	μὲν οὖν εἴδη ταῦτα μοναρχίας,	ἕτερον	δ' ὅπερ ἦν ἐν τοῖς
[3, 1277]	δὴ ἀγαθοῦ ἄμφω, καὶ εἰ	ἕτερον	εἶδος σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης ἀρχικῆς.
[3, 1282]	τυγχάνοιεν ὄντες· τοῖς γὰρ διαφέρουσιν	ἕτερον	εἶναι τὸ δίκαιον καὶ τὸ
[3, 1276]	μὲν κωμικὸν ὁτὲ δὲ τραγικὸν	ἕτερον	εἶναί φαμεν, τῶν αὐτῶν πολλάκις
[3, 1276]	πολιτείαν βλέποντας· ὄνομα δὲ καλεῖν	ἕτερον	ἢ ταὐτὸν ἔξεστι καὶ τῶν
[3, 1276]	καὶ σύνθεσιν ἑτέραν, ἂν εἶδος	ἕτερον	ᾖ τῆς συνθέσεως, οἷον ἁρμονίαν
[3, 1281]	τὸν ὀφθαλμὸν ἑτέρου δέ τινος	ἕτερον	μόριον. Εἰ μὲν οὖν περὶ
[3, 1275]	δὲ παρηκμακότας ἤ τι τοιοῦτον	ἕτερον	νοὐδὲν γὰρ διαφέρει· δῆλον γὰρ
[3, 1276]	τοὺς μὲν ἕτερον τοὺς δ'	ἕτερον	οἰκῆσαι τόπον. Ταύτην μὲν οὖν
[3, 1276]	τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς μὲν	ἕτερον	τοὺς δ' ἕτερον οἰκῆσαι τόπον.
[3, 1282]	ἀπορία ποιεῖ φανερὸν οὐδὲν οὕτως	ἕτερον	ὡς ὅτι δεῖ τοὺς νόμους
[3, 1279]	ἁπλῶς δίκαιον, ὅσαι δὲ τὸ	σφέτερον	μόνον τῶν ἀρχόντων, ἡμαρτημέναι πᾶσαι
[3, 1275]	ἐστὶν οὐ τίς πολίτης, ἀλλὰ	πότερον	ἀδίκως ἢ δικαίως. Καίτοι κἂν
[3, 1283]	δὲ πλῆθος ἄλλο τι πολιτικόν,	πότερον	ἀμφισβήτησις ἔσται τίνας ἄρχειν δεῖ,
[3, 1276]	πόλεως, τό τε πόσον καὶ	πότερον	ἔθνος ἓν ἢ πλείω συμφέρει,
[3, 1285]	συμφέρει. Δεῖ δὴ πρῶτον διελέσθαι	πότερον	ἕν τι γένος ἔστιν αὐτῆς
[3, 1286]	ἢ οὐ συμφέρει, ~ἓν δὲ	πότερον	ἕνα συμφέρει κύριον εἶναι πάντων,
[3, 1286]	κρίνειν ἢ ὅλως ἢ εὖ,	πότερον	ἕνα τὸν ἄριστον δεῖ ἄρχειν
[3, 1286]	ἀπορίαν καὶ περὶ τῆς δυνάμεως,	πότερον	ἔχειν δεῖ τὸν μέλλοντα βασιλεύειν
[3, 1276]	αὐτῶν κατοικούντων τὸν αὐτὸν τόπον,	πότερον	ἕως ἂν ᾖ τὸ γένος
[3, 1286]	ἕξει τὰ περὶ τῶν τέκνων;	Πότερον	καὶ τὸ γένος δεῖ βασιλεύειν;
[3, 1278]	ἀπάτης χάριν τῶν συνοικούντων ἐστίν.	Πότερον	μὲν οὖν ἑτέραν ἢ τὴν
[3, 1277]	δ' ἄρχων αὐλητὴς ὁ χρώμενος.	Πότερον	μὲν οὖν ἡ αὐτὴ ἀρετὴ
[3, 1278]	διώρισται, τὸ μετὰ ταῦτα σκεπτέον,	πότερον	μίαν θετέον πολιτείαν ἢ πλείους,
[3, 1286]	ἀγαθοὶ καὶ ἄνδρες καὶ πολῖται,	πότερον	ὁ εἷς ἀδιαφθορώτερος ἄρχων, ἢ
[3, 1288]	βασιλείας, τίνας ἔχει διαφοράς, καὶ	πότερον	οὐ συμφέρει ταῖς πόλεσιν ἢ
[3, 1277]	τῶν ἀποριῶν. Ὡς ἀληθῶς γὰρ	πότερον	πολίτης ἐστὶν ᾧ κοινωνεῖν ἔξεστιν
[3, 1286]	δ' ἐστὶ τῆς ζητήσεως αὕτη,	πότερον	συμφέρει μᾶλλον ὑπὸ τοῦ ἀρίστου
[3, 1285]	περὶ δυοῖν ἐστιν, ἓν μὲν	πότερον	συμφέρει ταῖς πόλεσι στρατηγὸν ἀίδιον
[3, 1285]	μίαν εἶναι ταύτην. Σκεπτέον δὲ	πότερον	συμφέρει τῇ μελλούσῃ καλῶς οἰκήσεσθαι
[3, 1276]	νῦν εἰρημένων ἐχόμενόν ἐστιν ἐπισκέψασθαι	πότερον	τὴν αὐτὴν ἀρετὴν ἀνδρὸς ἀγαθοῦ
[3, 1287]	ἃ ποιεῖ διαπορεῖν καὶ ζητεῖν	πότερον	τὸν ἄριστον νόμον ἄρχειν αἱρετώτερον
[3, 1283]	τρόπον ἀπαντᾶν. Ἀποροῦσι γάρ τινες	πότερον	τῷ νομοθέτῃ νομοθετητέον, βουλομένῳ τίθεσθαι
[3, 1276]	δικαίως συνάπτει πρὸς τὴν εἰρημένην	πρότερον	ἀμφισβήτησιν. Ἀποροῦσι γάρ τινες πόθ'
[3, 1279]	πάλιν τὸ αὑτοῦ ἀγαθόν, ὥσπερ	πρότερον	αὐτὸς ἄρχων ἐσκόπει τὸ ἐκείνου
[3, 1281]	λεχθὲν ἀληθές. Διὸ καὶ τὴν	πρότερον	εἰρημένην ἀπορίαν λύσειεν ἄν τις
[3, 1287]	τὸν τρόπον; Ἔτι, ὃ καὶ	πρότερον	εἰρημένον ἐστίν, εἴπερ ὁ ἀνὴρ
[3, 1280]	πραγμάτων καὶ οἷς, καθάπερ εἴρηται	πρότερον	ἐν τοῖς Ἠθικοῖς, τὴν μὲν
[3, 1283]	ἂν ἀμφισβητοίησαν, καθάπερ εἴρηται καὶ	πρότερον.	Ἐπεὶ δ' οὔτε πάντων ἴσον
[3, 1286]	ἔξεστι τοῖς ἰατροῖς, ἐὰν δὲ	πρότερον,	ἐπὶ τῷ αὑτοῦ κινδύνῳ) Φανερὸν
[3, 1288]	αὐτήν) ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ	πρότερον	λεχθέν. Οὔτε γὰρ κτείνειν ἢ
[3, 1279]	ὁμοιότητα, κατὰ μέρος ἀξιοῦσιν ἄρχειν,	πρότερον	μέν, ᾗ πέφυκεν, ἀξιοῦντες ἐν
[3, 1274]	ἐκ πολλῶν μορίων, δῆλον ὅτι	πρότερον	ὁ πολίτης ζητητέος· ἡ γὰρ
[3, 1283]	περεκβάσεις. Εἴρηται μὲν οὖν καὶ	πρότερον	ὅτι διαμφισβητοῦσι τρόπον τινὰ δικαίως
[3, 1286]	Καὶ διὰ τοῦτ' ἴσως ἐβασιλεύοντο	πρότερον,	ὅτι σπάνιον ἦν εὑρεῖν ἄνδρας
[3, 1288]	ἕνα τοῦτον. Καθάπερ γὰρ εἴρηται	πρότερον,	οὐ μόνον οὕτως ἔχει κατὰ
[3, 1281]	Συμβήσεται γὰρ ὁμοίως τὰ λεχθέντα	πρότερον.	Περὶ μὲν οὖν τῶν ἄλλων
[3, 1288]	εἴρηται δέ πως ἤδη καὶ	πρότερον.	Πρῶτον δὲ διοριστέον τί τὸ
[3, 1286]	εἰς ἐλάττους ἄγοντες δι' αἰσχροκέρδειαν	ἰσχυρότερον	τὸ πλῆθος κατέστησαν, ὥστ' ἐπιθέσθαι
[3, 1285]	καὶ τὰ ὑπερόρια συνεχῶς ἦρχον·	ὕστερον	δὲ τὰ μὲν αὐτῶν παριέντων
[3, 1275]	(τὰς δὲ παρεκβεβηκυίας πῶς λέγομεν,	ὕστερον	ἔσται φανερόν) Ὥστε καὶ τὸν
[3, 1275]	αὐτῶν ἐστι πρῶτον τὸ δὲ	δεύτερον	τὸ δ' ἐχόμενον, ἢ τὸ
[3, 1283]	εἶναι βέλτιον· τῶν ὀλίγων καὶ	πλουσιώτερον,	οὐχ ὡς καθ' ἕκαστον ἀλλ'
[3, 1281]	ἄρχειν βέλτιον; Ἀλλ' ἔτι τοῦτο	ὀλιγαρχικώτερον·	οἱ γὰρ ἄτιμοι πλείους. Ἀλλ'
[3, 1286]	καὶ τὸ πλῆθος τῶν ὀλίγων	ἀδιαφθορώτερον·	τοῦ δ' ἑνὸς ὑπ' ὀργῆς
[3, 1286]	τὴν δὲ τοῦ ἑνὸς βασιλείαν,	αἱρετώτερον	ἂν εἴη ταῖς πόλεσιν ἀριστοκρατία
[3, 1287]	πότερον τὸν ἄριστον νόμον ἄρχειν	αἱρετώτερον	ἢ τὸν ἄνδρα τὸν ἄριστον·
[3, 1287]	νόμος. Τὸν ἄρα νόμον ἄρχειν	αἱρετώτερον	μᾶλλον ἢ τῶν πολιτῶν ἕνα
[3, 1287]	κατὰ γράμματα ἰατρεύεσθαι φαῦλον, ἀλλὰ	αἱρετώτερον	χρῆσθαι τοῖς ἔχουσι τὰς τέχνας.
[3, 1284]	τὸ τῆς πολιτείας τῆς οἰκείας	συμφέρον,	ἀλλὰ στασιαστικῶς ἐχρῶντο τοῖς ὀστρακισμοῖς.
[3, 1287]	ἄλλο πολιτικὸν καὶ δίκαιον καὶ	συμφέρον	ἄλλο ἄλλοις· τυραννικὸν δ' οὐκ
[3, 1279]	οἱ πολλοὶ πρὸς τὸ κοινὸν	συμφέρον	ἄρχωσι, ταύτας μὲν ὀρθὰς ἀναγκαῖον
[3, 1279]	τὴν πρὸς τὸ κοινὸν ἀποβλέπουσαν	συμφέρον	βασιλείαν, τὴν δὲ τῶν ὀλίγων
[3, 1282]	τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ κοινῇ	συμφέρον,	δοκεῖ δὴ πᾶσιν ἴσον τι
[3, 1288]	τοῖς ὁμοίοις καὶ ἴσοις οὔτε	συμφέρον	ἐστὶν οὔτε δίκαιον ἕνα κύριον
[3, 1283]	νόμους, πρὸς τὸ τῶν βελτιόνων	συμφέρον	ἢ πρὸς τὸ τῶν πλειόνων,
[3, 1283]	πρὸς τὸ τῆς πόλεως ὅλης	συμφέρον	καὶ πρὸς τὸ κοινὸν τὸ
[3, 1279]	πλῆθος πρὸς τὸ κοινὸν πολιτεύηται	συμφέρον,	καλεῖται τὸ κοινὸν ὄνομα πασῶν
[3, 1279]	αὐτὸς ἄρχων ἐσκόπει τὸ ἐκείνου	συμφέρον·	νῦν δὲ διὰ τὰς ὠφελείας
[3, 1278]	ἄρχει πρὸς τὸ τοῦ δεσπότου	συμφέρον	οὐδὲν ἧττον, πρὸς δὲ τὸ
[3, 1279]	ὅσαι μὲν πολιτεῖαι τὸ κοινῇ	συμφέρον	σκοποῦσιν, αὗται μὲν ὀρθαὶ τυγχάνουσιν
[3, 1278]	μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ κοινῇ	συμφέρον	συνάγει, καθ' ὅσον ἐπιβάλλει μέρος
[3, 1279]	τυραννίς ἐστι μοναρχία πρὸς τὸ	συμφέρον	τὸ τοῦ μοναρχοῦντος, ἡ δ'
[3, 1279]	ἡ δὲ δημοκρατία πρὸς τὸ	συμφέρον	τὸ τῶν ἀπόρων· πρὸς δὲ
[3, 1276]	ταύτης τῆς ἀπορίας εἰς ἄλλον	καιρὸν	χρήσιμος ἡ σκέψις (περὶ γὰρ
[3, 1278]	καὶ θῆτες. Φανερὸν δ' ἐντεῦθεν	μικρὸν	ἐπισκεψαμένοις πῶς ἔχει περὶ αὐτῶν·
[3, 1278]	νόμοις) εὐποροῦντες δὴ ὄχλου κατὰ	μικρὸν	παραιροῦνται τοὺς ἐκ δούλου πρῶτον
[3, 1286]	ἢ εἷς ὁστισοῦν. Ἔτι μᾶλλον	ἀδιάφθορον	τὸ πολύκαθάπερ ὕδωρ τὸ πλεῖον,
[3, 1276]	τὴν αὐτήν, ὥσπερ γε καὶ	χορὸν	ὁτὲ μὲν κωμικὸν ὁτὲ δὲ
[3, 1282]	ἐμπειρίας καὶ τέχνας. Ὥσπερ οὖν	ἰατρὸν	δεῖ διδόναι τὰς εὐθύνας ἐν
[3, 1287]	ζητοῦσιν· ὁ γὰρ νόμος τὸ	μέσον.	Ἔτι κυριώτεροι καὶ περὶ κυριωτέρων
[3, 1287]	ὅτι τὸ δίκαιον ζητοῦντες τὸ	μέσον	ζητοῦσιν· ὁ γὰρ νόμος τὸ
[3, 1284]	τὴν αἰτίαν, ἀπαγγείλαντος δὲ τὸ	συμπεσόν,	συννοῆσαι τὸν Θρασύβουλον ὅτι δεῖ
[3, 1284]	δημηγορούντων τῶν δασυπόδων καὶ τὸ	ἴσον	ἀξιούντων πάντας ἔχειν. Διὸ καὶ
[3, 1282]	δίκαιον, καὶ δεῖν τοῖς ἴσοις	ἴσον	εἶναι φασινν, ποίων δὴ ἰσότης
[3, 1283]	κρεῖττον τοσοῦδε, τοσόνδε δῆλον ὡς	ἴσον.	Ἐπεὶ δὲ τοῦτ' ἀδύνατον, δῆλον
[3, 1283]	πρότερον. Ἐπεὶ δ' οὔτε πάντων	ἴσον	ἔχειν δεῖ τοὺς ἴσους ἕν
[3, 1280]	ἰσχύειν (οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον	ἴσον	μετέχειν τῶν ἑκατὸν μνῶν τὸν
[3, 1282]	κοινῇ συμφέρον, δοκεῖ δὴ πᾶσιν	ἴσον	τι τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ
[3, 1280]	τὸ κυρίως δίκαιον. Οἷον δοκεῖ	ἴσον	τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ ἔστιν,
[3, 1280]	ἀλλὰ τοῖς ἴσοις· καὶ τὸ	ἄνισον	δοκεῖ δίκαιον εἶναι, καὶ γὰρ
[3, 1283]	ἕν τι μόνον ὄντας, οὔτε	ἄνισον	τοὺς ἀνίσους καθ' ἕν, ἀνάγκη
[3, 1287]	τιμάς· ὁμοίως τοίνυν καὶ τὸ	ἄνισον	τοὺς ἴσους· διόπερ οὐδένα μᾶλλον
[3, 1278]	τὸ κοινῇ συμφέρον συνάγει, καθ'	ὅσον	ἐπιβάλλει μέρος ἑκάστῳ τοῦ ζῆν
[3, 1280]	συνῆλθον, τοσοῦτον μετέχουσι τῆς πόλεως	ὅσον	περ καὶ τῆς κτήσεως, ὥσθ'
[3, 1276]	μεγέθους τῆς πόλεως, τό τε	πόσον	καὶ πότερον ἔθνος ἓν ἢ
[3, 1278]	ἐν μὲν τινὶ πολιτείᾳ τὸν	βάναυσον	ἀναγκαῖον εἶναι καὶ τὸν θῆτα
[3, 1278]	μακρῶν αἱ μεθέξεις τῶν ἀρχῶν)	βάναυσον	δὲ ἐνδέχεται· πλουτοῦσι γὰρ καὶ
[3, 1278]	τὰ τῆς ἀρετῆς ζῶντα βίον	βάναυσον	ἢ θητικόν. Ἐν δὲ ταῖς
[3, 1278]	παρ' ἐνίοις ἦν δοῦλον τὸ	βάναυσον	ἢ ξενικόν, διόπερ οἱ πολλοὶ
[3, 1278]	δὲ βελτίστη πόλις οὐ ποιήσει	βάναυσον	πολίτην. Εἰ δὲ καὶ οὗτος
[3, 1277]	ἑτέρα, δεῖ δὲ τὸν πολίτην	τὸν	ἀγαθὸν ἐπίστασθαι καὶ δύνασθαι καὶ
[3, 1277]	τὸν πολιτικὸν οὐδὲ τὸν πολίτην	τὸν	ἀγαθὸν μανθάνειν, εἰ μή ποτε
[3, 1277]	τῶν ἀρχομένων οὕτως οὐ δεῖ	τὸν	ἀγαθὸν οὐδὲ τὸν πολιτικὸν οὐδὲ
[3, 1287]	ἄριστον νόμον ἄρχειν αἱρετώτερον ἢ	τὸν	ἄνδρα τὸν ἄριστον· περὶ ὧν
[3, 1275]	γὰρ τὸ λεγόμενονν. Ζητοῦμεν γὰρ	τὸν	ἁπλῶς πολίτην καὶ μηδὲν ἔχοντα
[3, 1287]	νόμος· ἡ γὰρ τάξις νόμος.	Τὸν	ἄρα νόμον ἄρχειν αἱρετώτερον μᾶλλον
[3, 1286]	ἢ μᾶλλον οἱ πλείους μὲν	τὸν	ἀριθμὸν ἀγαθοὶ δὲ πάντες; ~Ἢ
[3, 1283]	χρόνον, πῶς διοριστέον. Εἰ δὴ	τὸν	ἀριθμὸν εἶεν ὀλίγοι πάμπαν οἱ
[3, 1279]	ἐστι τὰς πολιτείας ἐπισκέψασθαι, πόσαι	τὸν	ἀριθμὸν καὶ τίνες εἰσί, καὶ
[3, 1285]	μὲν οὖν εἴδη ταῦτα, τέτταρα	τὸν	ἀριθμόν, μία μὲν ἡ περὶ
[3, 1286]	ὅλως ἢ εὖ, πότερον ἕνα	τὸν	ἄριστον δεῖ ἄρχειν ἢ πάντας;
[3, 1287]	ποιεῖ διαπορεῖν καὶ ζητεῖν πότερον	τὸν	ἄριστον νόμον ἄρχειν αἱρετώτερον ἢ
[3, 1287]	ἄρχειν αἱρετώτερον ἢ τὸν ἄνδρα	τὸν	ἄριστον· περὶ ὧν γὰρ βουλεύονται
[3, 1277]	δεῖν τὸν ἄρχοντα μανθάνειν καὶ	τὸν	ἀρχόμενον, τὸν δὲ πολίτην ἀμφότερ'
[3, 1277]	τὴν πολιτικὴν ἀρχήν, ἣν δεῖ	τὸν	ἄρχοντα ἀρχόμενον μαθεῖν, οἷον ἱππαρχεῖν
[3, 1282]	νόμους εἶναι κυρίους κειμένους ὀρθῶς,	τὸν	ἄρχοντα δέ, ἄν τε εἷς
[3, 1277]	ἀμφότερα, καὶ οὐ ταὐτὰ δεῖν	τὸν	ἄρχοντα μανθάνειν καὶ τὸν ἀρχόμενον,
[3, 1277]	ἀναγκαῖα λέγομεν, ἃ ποιεῖν ἐπίστασθαι	τὸν	ἄρχοντα οὐκ ἀναγκαῖον, ἀλλὰ χρῆσθαι
[3, 1277]	καὶ ἀνδρὸς σπουδαίου; Φαμὲν δὴ	τὸν	ἄρχοντα τὸν σπουδαῖον ἀγαθὸν εἶναι
[3, 1282]	Ἔπειτα καὶ περὶ τὴν αἵρεσιν	τὸν	αὐτὸν ἂν δόξειεν ἔχειν τρόπον.
[3, 1287]	τῶν πολιτῶν ἕνα τινά, κατὰ	τὸν	αὐτὸν δὲ λόγον τοῦτον, κἂν
[3, 1278]	καὶ πολιτείαν ἑτέραν εἶναι τούτων.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τοῦτον ἐροῦμεν λόγον
[3, 1278]	ἔν τισι δημοκρατίαις πολίτης ἐστίν,	τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον ἔχει καὶ
[3, 1275]	ἴσως ἀρχή τις ἑτέρας. Οὐ	τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ
[3, 1284]	τὰς τὸ κοινὸν ἀγαθὸν ἐπισκοπούσας	τὸν	αὐτὸν ἔχει τρόπον. Δῆλον δὲ
[3, 1280]	Οὐκ ἔσται μέντοι τοῦτο μὴ	τὸν	αὐτὸν καὶ ἕνα κατοικούντων τόπον
[3, 1276]	ἄλλον τρόπον ἔστι διαποροῦντας ἐπελθεῖν	τὸν	αὐτὸν λόγον περὶ τῆς ἀρίστης
[3, 1275]	πολίτης ἀμφισβητεῖται πολλάκις· οὐ γὰρ	τὸν	αὐτὸν ὁμολογοῦσι πάντες εἶναι πολίτην·
[3, 1275]	ὥστ' ἐνίας μὲν ὅλως δὶς	τὸν	αὐτὸν οὐκ ἔξεστιν ἄρχειν, ἢ
[3, 1283]	ἀλλ' ὅμως σκοπῶμεν, ὅταν περὶ	τὸν	αὐτὸν ταῦθ' ὑπάρχῃ χρόνον, πῶς
[3, 1276]	πολιτικόν) ἀλλὰ τῶν αὐτῶν κατοικούντων	τὸν	αὐτὸν τόπον, πότερον ἕως ἂν
[3, 1283]	εἶναι, καὶ τῶν ἄλλων ἑκάστη	τὸν	αὐτὸν τρόπον· ἀλλ' ὅμως σκοπῶμεν,
[3, 1280]	τὸ δίκαιον τισίν, καὶ διῄρηται	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἐπί τε τῶν
[3, 1288]	πόλεως τῆς ἀρίστης, φανερὸν ὅτι	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ διὰ τῶν
[3, 1277]	κτῆσις ἐκ δεσπότου καὶ δούλου,	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ πόλις ἐξ
[3, 1278]	ὥστ' ἐν μὲν τινὶ πολιτείᾳ	τὸν	βάναυσον ἀναγκαῖον εἶναι καὶ τὸν
[3, 1286]	Τάχα μὲν οὖν τὰ περὶ	τὸν	βασιλέα τὸν τοιοῦτον οὐ χαλεπὸν
[3, 1281]	πλουσίους, ἢ τοὺς ἐπιεικεῖς, ἢ	τὸν	βέλτιστον ἕνα πάντων, ἢ τύραννον.
[3, 1284]	προαιρούμενος ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν πρὸς	τὸν	βίον τὸν κατ' ἀρετήν. Εἰ
[3, 1278]	ἂν μὴ τοῖς χαλεποῖς κατὰ	τὸν	βίον ὑπερβάλῃ λίαν, δῆλον δ'
[3, 1282]	ἐστι τούτων (λέγω δὲ μόριον	τὸν	βουλευτὴν καὶ τὸν ἐκκλησιαστὴν καὶ
[3, 1276]	μίαν ἀρετὴν εἶναι, τὴν τελείαν·	τὸν	δ' ἀγαθὸν ἄνδρα φαμὲν κατὰ
[3, 1277]	συμβαίνει γίνεσθαι τὸν μὲν δεσπότην	τὸν	δὲ δοῦλον) Ἀλλ' ἔστι τις
[3, 1277]	ἄρχοντα μανθάνειν καὶ τὸν ἀρχόμενον,	τὸν	δὲ πολίτην ἀμφότερ' ἐπίστασθαι καὶ
[3, 1277]	σπουδαῖον ἀγαθὸν εἶναι καὶ φρόνιμον,	τὸν	δὲ πολίτην οὐκ ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 1278]	Ἐν Θήβαις δὲ νόμος ἦν	τὸν	διὰ δέκα ἐτῶν μὴ ἀπεσχημένον
[3, 1282]	βουλευτὴν καὶ τὸν ἐκκλησιαστὴν καὶ	τὸν	δικαστήν) ὥστε δικαίως κύριον μειζόνων
[3, 1279]	ἄποροι. Πρώτη δ' ἀπορία πρὸς	τὸν	διορισμόν ἐστιν. Εἰ γὰρ εἶεν
[3, 1280]	ἴσον μετέχειν τῶν ἑκατὸν μνῶν	τὸν	εἰσενέγκαντα μίαν μνᾶν τῷ δόντι
[3, 1282]	δὲ μόριον τὸν βουλευτὴν καὶ	τὸν	ἐκκλησιαστὴν καὶ τὸν δικαστήν) ὥστε
[3, 1283]	τὸ αὐτὸ δίκαιον τοῦτον ἄρχειν	τὸν	ἕνα ἁπάντων δεήσει, ὁμοίως δὲ
[3, 1287]	μὴν οὐδὲ ῥᾴδιον ἐφορᾶν πολλὰ	τὸν	ἕνα· δεήσει ἄρα πλείονας εἶναι
[3, 1287]	ἐξ ἀρχῆς εὐθὺς ὑπάρχειν ἢ	τὸν	ἕνα καταστῆσαι τοῦτον τὸν τρόπον;
[3, 1288]	καὶ κύριον πάντων, καὶ βασιλέα	τὸν	ἕνα τοῦτον. Καθάπερ γὰρ εἴρηται
[3, 1275]	δὲ πρὸς τὴν χρῆσιν πολίτην	τὸν	ἐξ ἀμφοτέρων πολιτῶν καὶ μὴ
[3, 1277]	παλαιὸν ἀρχῶν, πρὶν δῆμον γενέσθαι	τὸν	ἔσχατον. Τὰ μὲν οὖν ἔργα
[3, 1283]	ἁπάντων δεήσει, ὁμοίως δὲ καὶ	τὸν	εὐγενείᾳ διαφέροντα τῶν ἀμφισβητούντων δι'
[3, 1284]	Μυθολογεῖται δὲ καὶ τοὺς Ἀργοναύτας	τὸν	Ἡρακλέα καταλιπεῖν διὰ τοιαύτην αἰτίαν·
[3, 1287]	κελεύων ἄρχειν δοκεῖ κελεύειν ἄρχειν	τὸν	θεὸν καὶ τὸν νοῦν μόνους,
[3, 1278]	τὸν βάναυσον ἀναγκαῖον εἶναι καὶ	τὸν	θῆτα πολίτας, ἐν τισὶ δ'
[3, 1284]	ἀπαγγείλαντος δὲ τὸ συμπεσόν, συννοῆσαι	τὸν	Θρασύβουλον ὅτι δεῖ τοὺς ὑπερέχοντας
[3, 1275]	τὸν πολίτην ἕτερον ἀναγκαῖον εἶναι	τὸν	καθ' ἑκάστην πολιτείαν. Διόπερ ὁ
[3, 1286]	κἀκεῖνον δεῖ ὑπάρχειν τὸν λόγον,	τὸν	καθόλου, τοῖς ἄρχουσιν. Κρεῖττον δ'
[3, 1285]	ἔν τινι τῶν σκολιῶν μελῶν·	τὸν	κακοπάτριδα Πίττακον πόλιος τᾶς ἀχόλω
[3, 1281]	τὸ ἰατρεῦσαι καὶ ποιῆσαι ὑγιᾶ	τὸν	κάμνοντα τῆς νόσου τῆς παρούσης·
[3, 1288]	ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν κατὰ νόμον	τὸν	κατ' ἀξίαν διανέμοντα τοῖς εὐπόροις
[3, 1284]	καὶ ἄρχειν πρὸς τὸν βίον	τὸν	κατ' ἀρετήν. Εἰ δέ τις
[3, 1287]	ὡς οὐκ ἀναγκαῖον ἄνθρωπον εἶναι	τὸν	κρινοῦντα περὶ τῶν τοιούτων, ἀλλ'
[3, 1277]	ξένος. Ἢ διά γε τοῦτον	τὸν	λόγον οὐδὲν φήσομεν συμβαίνειν ἄτοπον;
[3, 1282]	μᾶλλον. Ὥστε κατὰ μὲν τοῦτον	τὸν	λόγον οὐκ ἂν εἴη τὸ
[3, 1283]	οὐδέν. Ἔτι κατά γε τοῦτον	τὸν	λόγον πᾶν ἀγαθὸν πρὸς πᾶν
[3, 1287]	γὰρ οὐδὲν διὰ φιλίαν παρὰ	τὸν	λόγον ποιοῦσιν, ἀλλ' ἄρνυνται τὸν
[3, 1286]	Ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνον δεῖ ὑπάρχειν	τὸν	λόγον, τὸν καθόλου, τοῖς ἄρχουσιν.
[3, 1284]	τῆς νεώς, οὐδὲ δὴ χοροδιδάσκαλος	τὸν	μεῖζον καὶ κάλλιον τοῦ παντὸς
[3, 1286]	τῆς δυνάμεως, πότερον ἔχειν δεῖ	τὸν	μέλλοντα βασιλεύειν ἰσχύν τινα περὶ
[3, 1288]	καὶ καθίστασθαι πῶς. {Ἀνάγκη δὴ	τὸν	μέλλοντα περὶ αὐτῆς ποιήσασθαι τὴν
[3, 1277]	(οὐ γὰρ ἔτι συμβαίνει γίνεσθαι	τὸν	μὲν δεσπότην τὸν δὲ δοῦλον)
[3, 1287]	τὸν λόγον ποιοῦσιν, ἀλλ' ἄρνυνται	τὸν	μισθὸν τοὺς κάμνοντας ὑγιάσαντες· οἱ
[3, 1284]	τὸν ὀστρακισμόν. Βέλτιον μὲν οὖν	τὸν	νομοθέτην ἐξ ἀρχῆς οὕτω συστῆσαι
[3, 1287]	τῶν κειμένων. Ὁ μὲν οὖν	τὸν	νόμον κελεύων ἄρχειν δοκεῖ κελεύειν
[3, 1286]	κυρίους· ὅσα δὲ μὴ δυνατὸν	τὸν	νόμον κρίνειν ἢ ὅλως ἢ
[3, 1286]	κατὰ τὴν αὑτοῦ βούλησιν παρὰ	τὸν	νόμον, ὅμως ἀναγκαῖον ὑπάρχειν αὐτῷ
[3, 1286]	πλῆθος οἱ ἐλεύθεροι, μηδὲν παρὰ	τὸν	νόμον πράττοντες ἀλλ' ἢ περὶ
[3, 1281]	φθαρτικόν· ὥστε δῆλον ὅτι καὶ	τὸν	νόμον τοῦτον οὐχ οἷόν τ'
[3, 1287]	κελεύειν ἄρχειν τὸν θεὸν καὶ	τὸν	νοῦν μόνους, ὁ δ' ἄνθρωπον
[3, 1284]	πάντας ἔχειν. Διὸ καὶ τίθενται	τὸν	ὀστρακισμὸν αἱ δημοκρατούμεναι πόλεις, διὰ
[3, 1284]	πολιτικὸν ὁ λόγος ὁ περὶ	τὸν	ὀστρακισμόν. Βέλτιον μὲν οὖν τὸν
[3, 1281]	ἔχειν τοῦ γεγραμμένου τουδὶ μὲν	τὸν	ὀφθαλμὸν ἑτέρου δέ τινος ἕτερον
[3, 1279]	αὐτῶν εἶεν. Οὐδὲν γὰρ κωλύει	τὸν	παιδοτρίβην ἕνα τῶν γυμναζομένων ἐνίοτ'
[3, 1282]	ταῦτα λέγεται καλῶς διά τε	τὸν	πάλαι λόγον, ἂν ᾖ τὸ
[3, 1284]	Περίανδρον εἰπεῖν μὲν οὐδὲν πρὸς	τὸν	πεμφθέντα κήρυκα περὶ τῆς συμβουλίας,
[3, 1284]	οἰητέον ὀρθῶς ἐπιτιμᾶν (φασὶ γὰρ	τὸν	Περίανδρον εἰπεῖν μὲν οὐδὲν πρὸς
[3, 1285]	δ' Ἀλκαῖος ὅτι τύραννον εἵλοντο	τὸν	Πιττακὸν ἔν τινι τῶν σκολιῶν
[3, 1283]	οὐδὲν λέγειν δίκαιον οἱ διὰ	τὸν	πλοῦτον ἀξιοῦντες ἄρχειν, ὁμοίως δὲ
[3, 1286]	τὰς ὀλιγαρχίας· ἔντιμον γὰρ ἐποίησαν	τὸν	πλοῦτον. Ἐκ δὲ τούτων πρῶτον
[3, 1285]	χώραν ἡγεμών ἐστι τῶν πρὸς	τὸν	πόλεμον· ἔτι δὲ τὰ πρὸς
[3, 1275]	ὕστερον ἔσται φανερόν) Ὥστε καὶ	τὸν	πολίτην ἕτερον ἀναγκαῖον εἶναι τὸν
[3, 1277]	φανερὸν ἐκ τούτων. Περὶ δὲ	τὸν	πολίτην ἔτι λείπεταί τις τῶν
[3, 1277]	ἀρετὴ μὲν ἑτέρα, δεῖ δὲ	τὸν	πολίτην τὸν ἀγαθὸν ἐπίστασθαι καὶ
[3, 1277]	ἀγαθὸν οὐδὲ τὸν πολιτικὸν οὐδὲ	τὸν	πολίτην τὸν ἀγαθὸν μανθάνειν, εἰ
[3, 1276]	τῶν κοινωνῶν ἐστιν, οὕτω καὶ	τὸν	πολίτην φαμέν. Τῶν δὲ πλωτήρων
[3, 1276]	πλείω συμφέρει, δεῖ μὴ λανθάνειν	τὸν	πολιτικόν) ἀλλὰ τῶν αὐτῶν κατοικούντων
[3, 1277]	οὐ δεῖ τὸν ἀγαθὸν οὐδὲ	τὸν	πολιτικὸν οὐδὲ τὸν πολίτην τὸν
[3, 1275]	ἁπλοῦν. Εἰ γὰρ μετεῖχον κατὰ	τὸν	ῥηθέντα διορισμὸν τῆς πολιτείας, ἦσαν
[3, 1277]	σπουδαίου; Φαμὲν δὴ τὸν ἄρχοντα	τὸν	σπουδαῖον ἀγαθὸν εἶναι καὶ φρόνιμον,
[3, 1281]	τοὺς ἄλλους ἀτίμους. Ἀλλ' ἕνα	τὸν	σπουδαιότατον ἄρχειν βέλτιον; Ἀλλ' ἔτι
[3, 1284]	ἂν δεῖν ἐκβάλλειν καὶ μεθιστάναι	τὸν	τοιοῦτον· ἀλλὰ μὴν οὐδ' ἄρχειν
[3, 1284]	θεὸν ἐν ἀνθρώποις εἰκὸς εἶναι	τὸν	τοιοῦτον. Ὅθεν δῆλον ὅτι καὶ
[3, 1286]	οὖν τὰ περὶ τὸν βασιλέα	τὸν	τοιοῦτον οὐ χαλεπὸν διορίσαι· δεῖ
[3, 1288]	φυγαδεύειν οὐδ' ὀστρακίζειν δή που	τὸν	τοιοῦτον πρέπον ἐστίν, οὔτ' ἀξιοῦν
[3, 1276]	ἐπιπολαιοτάτη τῆς ἀπορίας ζήτησις περὶ	τὸν	τόπον καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐστίν·
[3, 1276]	ἀνθρώπους ἐστίν· ἐνδέχεται γὰρ διαζευχθῆναι	τὸν	τόπον καὶ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ
[3, 1275]	πολιτικῶς καὶ ταχέως, ἀποροῦσί τινες	τὸν	τρίτον ἐκεῖνον ἢ τέταρτον, πῶς
[3, 1283]	καὶ προβάλλουσί τινες ἐνδέχεται τοῦτον	τὸν	τρόπον ἀπαντᾶν. Ἀποροῦσι γάρ τινες
[3, 1285]	ἀίδιος) Αὗται μὲν οὖν τοῦτον	τὸν	τρόπον διαφέρουσιν ἀλλήλων· πέμπτον δ'
[3, 1287]	ἢ τὸν ἕνα καταστῆσαι τοῦτον	τὸν	τρόπον; Ἔτι, ὃ καὶ πρότερον
[3, 1282]	Ταῦτα μὲν οὖν διωρίσθω τοῦτον	τὸν	τρόπον· ~ἡ δὲ πρώτη λεχθεῖσα
[3, 1288]	καὶ τίσι, καὶ πῶς, διωρίσθω	τὸν	τρόπον τοῦτον. Ἐπεὶ δὲ τρεῖς
[3, 1287]	ταῦτ' ἐπὶ μὲν τινῶν ἔχει	τὸν	τρόπον τοῦτον, ἐπὶ δὲ τινῶν
[3, 1276]	οὖν καὶ δημοκρατοῦνταί τινες κατὰ	τὸν	τρόπον τοῦτον, ὁμοίως τῆς πόλεως
[3, 1280]	πολίτας. Ὅτι δὲ τοῦτον ἔχει	τὸν	τρόπον, φανερόν. Εἰ γάρ τις
[3, 1276]	Φρύγιος. Εἰ δὴ τοῦτον ἔχει	τὸν	τρόπον, φανερὸν ὅτι μάλιστα λεκτέον
[3, 1274]	πόλιν ἀλλὰ τὴν ὀλιγαρχίαν ἢ	τὸν	τύραννον· τοῦ δὲ πολιτικοῦ καὶ
[3, 1284]	οὔτε γὰρ γραφεὺς ἐάσειεν ἂν	τὸν	ὑπερβάλλοντα πόδα τῆς συμμετρίας ἔχειν
[3, 1280]	εἶναι δίκαιον ἴσον μετέχειν τῶν	ἑκατὸν	μνῶν τὸν εἰσενέγκαντα μίαν μνᾶν
[3, 1275]	ἦσαν πολῖται· καὶ γὰρ οὐδὲ	δυνατὸν	ἐφαρμόττειν τὸ ἐκ πολίτου ἢ
[3, 1283]	γὰρ ἄνευ τούτων οἰκεῖσθαι πόλιν	δυνατόν·	πλὴν ἄνευ μὲν τῶν προτέρων
[3, 1286]	δεῖ κυρίους· ὅσα δὲ μὴ	δυνατὸν	τὸν νόμον κρίνειν ἢ ὅλως
[3, 1283]	ὡς ἴσον. Ἐπεὶ δὲ τοῦτ'	ἀδύνατον,	δῆλον ὡς καὶ ἐπὶ τῶν
[3, 1277]	δὲ τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ἀγαθοῦ	ἀδύνατον,	εἰ μὴ πάντας ἀναγκαῖον ἀγαθοὺς
[3, 1283]	πλὴν ἄνευ μὲν τῶν προτέρων	ἀδύνατον	εἶναι πόλιν, ἄνευ δὲ τούτων
[3, 1276]	τῆς ἀρίστης πολιτείας. Εἰ γὰρ	ἀδύνατον	ἐξ ἁπάντων σπουδαίων ὄντων εἶναι
[3, 1281]	Δία δῆλον ὅτι περὶ ἐνίων	ἀδύνατον	(ὁ γὰρ αὐτὸς κἂν ἐπὶ
[3, 1278]	θῆτα πολίτας, ἐν τισὶ δ'	ἀδύνατον,	οἷον εἴ τίς ἐστιν ἣν
[3, 1276]	τοῦτο δὲ ἀπ' ἀρετῆς· ἐπειδὴ	ἀδύνατον	ὁμοίους εἶναι πάντας τοὺς πολίτας,
[3, 1281]	ἄλλους ἀτίμους. Ἀλλ' ἕνα τὸν	σπουδαιότατον	ἄρχειν βέλτιον; Ἀλλ' ἔτι τοῦτο
[3, 1280]	ἐλευθερίᾳ, ὅλως ἴσοι. Τὸ δὲ	κυριώτατον	οὐ λέγουσιν. Εἰ μὲν γὰρ
[3, 1279]	διόπερ κατὰ ταύτην τὴν πολιτείαν	κυριώτατον	τὸ προπολεμοῦν καὶ μετέχουσιν αὐτῆς
[3, 1277]	ἀρχῶν, πρὶν δῆμον γενέσθαι τὸν	ἔσχατον.	Τὰ μὲν οὖν ἔργα τῶν
[3, 1283]	ἀγαθὸν πρὸς πᾶν ἂν εἴη	συμβλητόν.	Εἰ γὰρ μᾶλλον τὸ τὶ
[3, 1278]	Ὅμηρος ἐποίησεν Ὡς εἴ τιν'	ἀτίμητον	μετανάστην· ὥσπερ μέτοικος γάρ ἐστιν
[3, 1275]	καὶ ταχέως, ἀποροῦσί τινες τὸν	τρίτον	ἐκεῖνον ἢ τέταρτον, πῶς ἔσται
[3, 1285]	τοῦτον τὸν τρόπον διαφέρουσιν ἀλλήλων·	πέμπτον	δ' εἶδος βασιλείας, ὅταν ᾖ
[3, 1285]	τὸ αἱρεταὶ καὶ ἑκόντων βασιλικαί·	τέταρτον	δ' εἶδος μοναρχίας βασιλικῆς αἱ
[3, 1275]	τινες τὸν τρίτον ἐκεῖνον ἢ	τέταρτον,	πῶς ἔσται πολίτης. Γοργίας μὲν
[3, 1279]	καταλείπειν, ἀλλὰ δηλοῦν τὴν περὶ	ἕκαστον	ἀλήθειαν. Ἔστι δὲ τυραννὶς μὲν
[3, 1283]	καὶ πλουσιώτερον, οὐχ ὡς καθ'	ἕκαστον	ἀλλ' ὡς ἀθρόους. Διὸ καὶ
[3, 1281]	εἶναι βελτίους ἐκείνων, οὐχ ὡς	ἕκαστον	ἀλλ' ὡς σύμπαντας, οἷον τὰ
[3, 1285]	πάντων κύριος εἷς ὤν, ὥσπερ	ἕκαστον	ἔθνος καὶ πόλις ἑκάστη τῶν
[3, 1282]	ἢ κάλλος, εἰ καὶ μεῖζον	ἕκαστον	ἐκείνων ἀγαθόν ἐστι τῆς αὐλητικῆς
[3, 1286]	εἰσὶ πᾶσαι περὶ τῶν καθ'	ἕκαστον.	Καθ' ἕνα μὲν οὖν συμβαλλόμενος
[3, 1281]	δαπάνης χορηγηθέντων· πολλῶν γὰρ ὄντων	ἕκαστον	μόριον ἔχειν ἀρετῆς καὶ φρονήσεως,
[3, 1276]	ὄντων εἶναι πόλιν, δεῖ γ'	ἕκαστον	τὸ καθ' αὑτὸν ἔργον εὖ
[3, 1282]	αἱ τῶν ἀρχῶν αἱρέσεις εἰσὶ	μέγιστον·	ἃς ἐν ἐνίαις πολιτείαις, ὥσπερ
[3, 1282]	καὶ τέχναις ἀγαθὸν τὸ τέλος,	μέγιστον	δὲ καὶ μάλιστα ἐν τῇ
[3, 1281]	τοῦ συζῆν. Διόπερ ὅσοι συμβάλλονται	πλεῖστον	εἰς τὴν τοιαύτην κοινωνίαν, τούτοις
[3, 1286]	ἢ εὖ, πότερον ἕνα τὸν	ἄριστον	δεῖ ἄρχειν ἢ πάντας; Καὶ
[3, 1286]	δημοκρατίαν. Εἰ δὲ δή τις	ἄριστον	θείη τὸ βασιλεύεσθαι ταῖς πόλεσιν,
[3, 1287]	διαπορεῖν καὶ ζητεῖν πότερον τὸν	ἄριστον	νόμον ἄρχειν αἱρετώτερον ἢ τὸν
[3, 1287]	αἱρετώτερον ἢ τὸν ἄνδρα τὸν	ἄριστον·	περὶ ὧν γὰρ βουλεύονται νομοθετῆσαι
[3, 1279]	ἢ διὰ τὸ πρὸς τὸ	ἄριστον	τῇ πόλει καὶ τοῖς κοινωνοῦσιν
[3, 1281]	ἢ τοὺς ἐπιεικεῖς, ἢ τὸν	βέλτιστον	ἕνα πάντων, ἢ τύραννον. Ἀλλὰ
[3, 1284]	Χίους καὶ Λεσβίους (ἐπεὶ γὰρ	θᾶττον	ἐγκρατῶς ἔσχον τὴν ἀρχήν, ἐταπείνωσαν
[3, 1283]	τοὺς μὲν πλεῖον τοὺς δ'	ἔλαττον	ἔχειν, ἀλλ' ἐν τοῖς γυμνικοῖς
[3, 1278]	τῆς παρὰ ἀλλήλων βοηθείας οὐκ	ἔλαττον	ὀρέγονται τοῦ συζῆν· οὐ μὴν
[3, 1287]	Ὀποῦντα δὲ κατά τι μέρος	ἔλαττον)	περὶ δὲ τῆς παμβασιλείας καλουμένης
[3, 1278]	τὸ τοῦ δεσπότου συμφέρον οὐδὲν	ἧττον,	πρὸς δὲ τὸ τοῦ δούλου
[3, 1282]	ἀποδίδομεν δὲ τὸ κρίνειν οὐδὲν	ἧττον	τοῖς πεπαιδευμένοις ἢ τοῖς εἰδόσιν.
[3, 1286]	λόγον, τὸν καθόλου, τοῖς ἄρχουσιν.	Κρεῖττον	δ' ᾧ μὴ πρόσεστι τὸ
[3, 1283]	πάντα. Τοσόνδε γὰρ μέγεθος εἰ	κρεῖττον	τοσοῦδε, τοσόνδε δῆλον ὡς ἴσον.
[3, 1284]	τοιαύτην αἰτίαν· οὐ γὰρ ἐθέλειν	αὐτὸν	ἄγειν τὴν Ἀργὼ μετὰ τῶν
[3, 1282]	καὶ περὶ τὴν αἵρεσιν τὸν	αὐτὸν	ἂν δόξειεν ἔχειν τρόπον. Καὶ
[3, 1287]	πολιτῶν ἕνα τινά, κατὰ τὸν	αὐτὸν	δὲ λόγον τοῦτον, κἂν εἴ
[3, 1278]	πολιτείαν ἑτέραν εἶναι τούτων. Τὸν	αὐτὸν	δὲ τοῦτον ἐροῦμεν λόγον καὶ
[3, 1278]	τισι δημοκρατίαις πολίτης ἐστίν, τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον ἔχει καὶ τὰ
[3, 1275]	ἀρχή τις ἑτέρας. Οὐ τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον καὶ περὶ Καρχηδόνα·
[3, 1286]	ἢ περὶ ὧν ἐκλείπειν ἀναγκαῖον	αὐτόν.	Εἰ δὲ δὴ τοῦτο μὴ
[3, 1286]	Ὅτι μὲν τοίνυν ἀνάγκη νομοθέτην	αὐτὸν	εἶναι, δῆλον, καὶ κεῖσθαι νόμους,
[3, 1284]	τὸ κοινὸν ἀγαθὸν ἐπισκοπούσας τὸν	αὐτὸν	ἔχει τρόπον. Δῆλον δὲ τοῦτο
[3, 1280]	ἔσται μέντοι τοῦτο μὴ τὸν	αὐτὸν	καὶ ἕνα κατοικούντων τόπον καὶ
[3, 1276]	ὁμοίως δὲ καὶ τῶν τὸν	αὐτὸν	κατοικούντων ἀνθρώπων πότε δεῖ νομίζειν
[3, 1276]	τρόπον ἔστι διαποροῦντας ἐπελθεῖν τὸν	αὐτὸν	λόγον περὶ τῆς ἀρίστης πολιτείας.
[3, 1286]	οὐ χαλεπὸν διορίσαι· δεῖ γὰρ	αὐτὸν	μὲν ἔχειν ἰσχύν, εἶναι δὲ
[3, 1275]	ἀμφισβητεῖται πολλάκις· οὐ γὰρ τὸν	αὐτὸν	ὁμολογοῦσι πάντες εἶναι πολίτην· ἔστι
[3, 1288]	μὴ νόμων ὄντων, ἀλλ' ὡς	αὐτὸν	ὄντα νόμον, οὔτε νόμων ὄντων,
[3, 1275]	ἐνίας μὲν ὅλως δὶς τὸν	αὐτὸν	οὐκ ἔξεστιν ἄρχειν, ἢ διὰ
[3, 1283]	ὅμως σκοπῶμεν, ὅταν περὶ τὸν	αὐτὸν	ταῦθ' ὑπάρχῃ χρόνον, πῶς διοριστέον.
[3, 1276]	ἀλλὰ τῶν αὐτῶν κατοικούντων τὸν	αὐτὸν	τόπον, πότερον ἕως ἂν ᾖ
[3, 1283]	καὶ τῶν ἄλλων ἑκάστη τὸν	αὐτὸν	τρόπον· ἀλλ' ὅμως σκοπῶμεν, ὅταν
[3, 1280]	δίκαιον τισίν, καὶ διῄρηται τὸν	αὐτὸν	τρόπον ἐπί τε τῶν πραγμάτων
[3, 1288]	τῆς ἀρίστης, φανερὸν ὅτι τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ διὰ τῶν αὐτῶν
[3, 1277]	ἐκ δεσπότου καὶ δούλου, τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ πόλις ἐξ ἁπάντων
[3, 1279]	τῶν γυμναζομένων ἐνίοτ' εἶναι καὶ	αὐτόν,	ὥσπερ ὁ κυβερνήτης εἷς ἐστιν
[3, 1276]	δεῖ γ' ἕκαστον τὸ καθ'	αὑτὸν	ἔργον εὖ ποιεῖν, τοῦτο δὲ
[3, 1278]	δυνάμενος εἶναι κύριος, ἢ καθ'	αὑτὸν	ἢ μετ' ἄλλων, τῆς τῶν
[3, 1286]	μέλλοντα βασιλεύειν ἰσχύν τινα περὶ	αὑτόν,	ᾗ δυνήσεται βιάζεσθαι τοὺς μὴ
[3, 1277]	ποτε χρείας χάριν αὐτῷ πρὸς	αὑτόν·	(οὐ γὰρ ἔτι συμβαίνει γίνεσθαι
[3, 1276]	ὄνομα δὲ καλεῖν ἕτερον ἢ	ταὐτὸν	ἔξεστι καὶ τῶν αὐτῶν κατοικούντων
[3, 1279]	πολιτεία μὲν καὶ πολίτευμα σημαίνει	ταὐτόν,	πολίτευμα δ' ἐστὶ τὸ κύριον
[3, 1288]	Πρῶτον δὲ διοριστέον τί τὸ	βασιλευτὸν	καὶ τί τὸ ἀριστοκρατικὸν καὶ
[3, 1288]	ἀριστοκρατικὸν καὶ τί τὸ πολιτικόν.	Βασιλευτὸν	μὲν οὖν τὸ τοιοῦτόν ἐστι
[3, 1284]	δεῖν ἐκβάλλειν καὶ μεθιστάναι τὸν	τοιοῦτον·	ἀλλὰ μὴν οὐδ' ἄρχειν γε
[3, 1275]	ἁπλῶς πολίτην καὶ μηδὲν ἔχοντα	τοιοῦτον	ἔγκλημα διορθώσεως δεόμενον, ἐπεὶ καὶ
[3, 1285]	Τυραννικαὶ μὲν οὖν διὰ τὸ	τοιοῦτόν	εἰσιν, ἀσφαλεῖς δὲ διὰ τὸ
[3, 1278]	μετέχων. Ἀλλ' ἐστὶν ὅπου τὸ	τοιοῦτον	ἐπικεκρυμμένον ἐστίν, ἀπάτης χάριν τῶν
[3, 1288]	πολιτικόν. Βασιλευτὸν μὲν οὖν τὸ	τοιοῦτόν	ἐστι πλῆθος ὃ πέφυκε φέρειν
[3, 1275]	τοὺς δὲ παρηκμακότας ἤ τι	τοιοῦτον	ἕτερον νοὐδὲν γὰρ διαφέρει· δῆλον
[3, 1287]	θηρίον· ἥ τε γὰρ ἐπιθυμία	τοιοῦτον,	καὶ ὁ θυμὸς ἄρχοντας διαστρέφει
[3, 1280]	σκυτοτόμος ὁ δ' ἄλλο τι	τοιοῦτον,	καὶ τὸ πλῆθος εἶεν μύριοι,
[3, 1284]	ἐν ἀνθρώποις εἰκὸς εἶναι τὸν	τοιοῦτον.	Ὅθεν δῆλον ὅτι καὶ τὴν
[3, 1286]	τὰ περὶ τὸν βασιλέα τὸν	τοιοῦτον	οὐ χαλεπὸν διορίσαι· δεῖ γὰρ
[3, 1288]	οὐδ' ὀστρακίζειν δή που τὸν	τοιοῦτον	πρέπον ἐστίν, οὔτ' ἀξιοῦν ἄρχεσθαι
[3, 1280]	διαγωγαὶ τοῦ συζῆν. Τὸ δὲ	τοιοῦτον	φιλίας ἔργον· ἡ γὰρ τοῦ
[3, 1280]	μέν, ὅπου ἂν ἄρχωσι διὰ	πλοῦτον,	ἄν τ' ἐλάττους ἄν τε
[3, 1283]	λέγειν δίκαιον οἱ διὰ τὸν	πλοῦτον	ἀξιοῦντες ἄρχειν, ὁμοίως δὲ καὶ
[3, 1286]	ὀλιγαρχίας· ἔντιμον γὰρ ἐποίησαν τὸν	πλοῦτον.	Ἐκ δὲ τούτων πρῶτον εἰς
[3, 1283]	ὁμοίως δὲ καὶ τοὺς κατὰ	πλοῦτον,	ἔχοιεν ἂν λέγειν τὰ πλήθη
[3, 1284]	τοὺς δοκοῦντας ὑπερέχειν δυνάμει διὰ	πλοῦτον	ἢ πολυφιλίαν ἤ τινα ἄλλην
[3, 1283]	μέγεθος ἐνάμιλλον εἴη καὶ πρὸς	πλοῦτον	καὶ πρὸς ἐλευθερίαν· ὥστ' εἰ
[3, 1281]	ἀρετὴν ἀνίσοις, ἢ τοῖς κατὰ	πλοῦτον	ὑπερέχουσι κατ' ἀρετὴν δ' ὑπερεχομένοις.
[3, 1280]	οἰκοῖεν χωρὶς μέν, μὴ μέντοι	τοσοῦτον	ἄπωθεν ὥστε μὴ κοινωνεῖν, ἀλλ'
[3, 1284]	Εἰ δέ τις ἔστιν εἷς	τοσοῦτον	διαφέρων κατ' ἀρετῆς ὑπερβολήν, ἢ
[3, 1284]	γὰρ ἀξιούμενοι τῶν ἴσων, ἄνισοι	τοσοῦτον	κατ' ἀρετὴν ὄντες καὶ τὴν
[3, 1280]	κτημάτων χάριν ἐκοινώνησαν καὶ συνῆλθον,	τοσοῦτον	μετέχουσι τῆς πόλεως ὅσον περ
[3, 1288]	συμβῇ διαφέροντα γενέσθαι κατ' ἀρετὴν	τοσοῦτον	ὥσθ' ὑπερέχειν τὴν ἐκείνου τῆς
[3, 1288]	κύριον εἶναι μὴ κατὰ μέρος	τοῦτον	ἀλλ' ἁπλῶς. Περὶ μὲν οὖν
[3, 1283]	δηλονότι κατὰ τὸ αὐτὸ δίκαιον	τοῦτον	ἄρχειν τὸν ἕνα ἁπάντων δεήσει,
[3, 1283]	ἐν τῷ πολιτεύματι σπουδαίων ὄντων,	τοῦτον	εἶναι δεῖ κύριον κατὰ ταὐτὸ
[3, 1287]	τινας ἀρχάς, ἀλλ' οὐχ ἕνα	τοῦτον	εἶναί φασι δίκαιον, ὁμοίων γε
[3, 1288]	καὶ πῶς, διωρίσθω τὸν τρόπον	τοῦτον.	Ἐπεὶ δὲ τρεῖς φαμεν εἶναι
[3, 1287]	μὲν τινῶν ἔχει τὸν τρόπον	τοῦτον,	ἐπὶ δὲ τινῶν οὐχ οὕτως.
[3, 1278]	εἶναι τούτων. Τὸν αὐτὸν δὲ	τοῦτον	ἐροῦμεν λόγον καὶ περὶ τῶν
[3, 1280]	δικαίους τοὺς πολίτας. Ὅτι δὲ	τοῦτον	ἔχει τὸν τρόπον, φανερόν. Εἰ
[3, 1276]	ὁτὲ δὲ Φρύγιος. Εἰ δὴ	τοῦτον	ἔχει τὸν τρόπον, φανερὸν ὅτι
[3, 1285]	πόλεσι στρατηγὸν ἀίδιον εἶναι, καὶ	τοῦτον	ἢ κατὰ γένος ἢ κατὰ
[3, 1288]	πάντων, καὶ βασιλέα τὸν ἕνα	τοῦτον.	Καθάπερ γὰρ εἴρηται πρότερον, οὐ
[3, 1287]	κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ λόγον	τοῦτον,	κἂν εἴ τινας ἄρχειν βέλτιον,
[3, 1276]	δημοκρατοῦνταί τινες κατὰ τὸν τρόπον	τοῦτον,	ὁμοίως τῆς πόλεως φατέον εἶναι
[3, 1281]	δῆλον ὅτι καὶ τὸν νόμον	τοῦτον	οὐχ οἷόν τ' εἶναι δίκαιον.
[3, 1277]	οὐδὲ ξένος. Ἢ διά γε	τοῦτον	τὸν λόγον οὐδὲν φήσομεν συμβαίνειν
[3, 1282]	γε μᾶλλον. Ὥστε κατὰ μὲν	τοῦτον	τὸν λόγον οὐκ ἂν εἴη
[3, 1283]	δ' οὐδέν. Ἔτι κατά γε	τοῦτον	τὸν λόγον πᾶν ἀγαθὸν πρὸς
[3, 1283]	ζητοῦσι καὶ προβάλλουσί τινες ἐνδέχεται	τοῦτον	τὸν τρόπον ἀπαντᾶν. Ἀποροῦσι γάρ
[3, 1285]	γένος ἀίδιος) Αὗται μὲν οὖν	τοῦτον	τὸν τρόπον διαφέρουσιν ἀλλήλων· πέμπτον
[3, 1287]	ὑπάρχειν ἢ τὸν ἕνα καταστῆσαι	τοῦτον	τὸν τρόπον; Ἔτι, ὃ καὶ
[3, 1282]	ἀρχόντων. Ταῦτα μὲν οὖν διωρίσθω	τοῦτον	τὸν τρόπον· ~ἡ δὲ πρώτη
[3, 1288]	δέ πως ἤδη καὶ πρότερον.	Πρῶτον	δὲ διοριστέον τί τὸ βασιλευτὸν
[3, 1285]	δ' οὐ συμφέρει. Δεῖ δὴ	πρῶτον	διελέσθαι πότερον ἕν τι γένος
[3, 1286]	τὸν πλοῦτον. Ἐκ δὲ τούτων	πρῶτον	εἰς τυραννίδας μετέβαλλον, ἐκ δὲ
[3, 1278]	μικρὸν παραιροῦνται τοὺς ἐκ δούλου	πρῶτον	ἢ δούλης, εἶτα τοὺς ἀπὸ
[3, 1276]	τὴν τοῦ πολίτου τύπῳ τινὶ	πρῶτον	ληπτέον. Ὥσπερ οὖν ὁ πλωτὴρ
[3, 1279]	ἀριθμὸν καὶ τίνες εἰσί, καὶ	πρῶτον	τὰς ὀρθὰς αὐτῶν· καὶ γὰρ
[3, 1280]	ἀμφότεροι τῆς πολιτείας. Ληπτέον δὲ	πρῶτον	τίνας ὅρους λέγουσι τῆς ὀλιγαρχίας
[3, 1278]	περὶ τῶν ἄλλων. Ὑποθετέον δὴ	πρῶτον	τίνος χάριν συνέστηκε πόλις, καὶ
[3, 1275]	καὶ τὸ μὲν αὐτῶν ἐστι	πρῶτον	τὸ δὲ δεύτερον τὸ δ'
[3, 1281]	ἥ γ' ἀρετὴ φθείρει τὸ	ἔχον	αὐτήν, οὐδὲ τὸ δίκαιον πόλεως
[3, 1288]	ἢ γένος ὅλον ἢ πλῆθος	ὑπερέχον	εἶναι κατ' ἀρετήν, τῶν μὲν
[3, 1288]	πλῆθος ὃ πέφυκε φέρειν γένος	ὑπερέχον	κατ' ἀρετὴν πρὸς ἡγεμονίαν πολιτικήν,
[3, 1285]	τῶν πολεμικῶν τὴν ἡγεμονίαν μόνον	εἶχον.	Βασιλείας μὲν οὖν εἴδη ταῦτα,
[3, 1275]	Ἔστι δ' ἁπλοῦν. Εἰ γὰρ	μετεῖχον	κατὰ τὸν ῥηθέντα διορισμὸν τῆς
[3, 1277]	ἐστίν. Διὸ παρ' ἐνίοις οὐ	μετεῖχον	οἱ δημιουργοὶ τὸ παλαιὸν ἀρχῶν,
[3, 1285]	τῷ μὴ πάτριος εἶναι μόνον.	Ἦρχον	δ' οἱ μὲν διὰ βίου
[3, 1285]	ἔνδημα καὶ τὰ ὑπερόρια συνεχῶς	ἦρχον·	ὕστερον δὲ τὰ μὲν αὐτῶν
[3, 1284]	Λεσβίους (ἐπεὶ γὰρ θᾶττον ἐγκρατῶς	ἔσχον	τὴν ἀρχήν, ἐταπείνωσαν αὐτοὺς παρὰ
[3, 1275]	ἔχει ἀπορίαν, ὅσοι	μετέσχον	μεταβολῆς γενομένης πολιτείας, οἷον Ἀθήνησιν
[3, 1286]	βασιλεύειν; Ἀλλὰ γιγνομένων ὁποῖοί τινες	ἔτυχον,	βλαβερόν. Ἀλλ' οὐ παραδώσει κύριος
[3, 1277]	ἐξ ἀνομοίων ἡ πόλις, ὥσπερ	ζῷον	εὐθὺς ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος,
[3, 1284]	πόδα τῆς συμμετρίας ἔχειν τὸ	ζῷον,	οὐδ' εἰ διαφέροι τὸ κάλλος,
[3, 1278]	ὅτι φύσει μέν ἐστιν ἄνθρωπος	ζῷον	πολιτικόν. Διὸ καὶ μηδὲν δεόμενοι
[3, 1274]	τί ποτέ ἐστιν ἡ πόλις.	Νῦν	γὰρ ἀμφισβητοῦσιν, οἱ μὲν φάσκοντες
[3, 1280]	τῶν ἄλλων ζῴων ἦν πόλις·	νῦν	δ' οὐκ ἔστι, διὰ τὸ
[3, 1279]	ἄρχων ἐσκόπει τὸ ἐκείνου συμφέρον·	νῦν	δὲ διὰ τὰς ὠφελείας τὰς
[3, 1276]	πόλις, λόγος ἕτερος. Τῶν δὲ	νῦν	εἰρημένων ἐχόμενόν ἐστιν ἐπισκέψασθαι πότερον
[3, 1278]	διόπερ οἱ πολλοὶ τοιοῦτοι καὶ	νῦν·	ἡ δὲ βελτίστη πόλις οὐ
[3, 1287]	πράττοντος ὅ τε λόγος ἐφέστηκε	νῦν	καὶ ποιητέον τὴν σκέψιν. Ὁ
[3, 1287]	ἢ πολλοὶ πολλοῖς· ἐπεὶ καὶ	νῦν	ὀφθαλμοὺς πολλοὺς οἱ μόναρχοι ποιοῦσιν
[3, 1287]	μοι συμφράδμονες. Εἰσὶ δὲ καὶ	νῦν	περὶ ἐνίων αἱ ἀρχαὶ κύριαι
[3, 1286]	ἄρχειν ἢ πάντας; Καὶ γὰρ	νῦν	συνιόντες δικάζουσι καὶ βουλεύονται καὶ
[3, 1286]	καθ' ἕκαστα κάλλιον. Ὅτι μὲν	τοίνυν	ἀνάγκη νομοθέτην αὐτὸν εἶναι, δῆλον,
[3, 1277]	κορυφαίου καὶ παραστάτου. Διότι μὲν	τοίνυν	ἁπλῶς οὐχ ἡ αὐτή, φανερὸν
[3, 1287]	τὰ περὶ τὰς τιμάς· ὁμοίως	τοίνυν	καὶ τὸ ἄνισον τοὺς ἴσους·
[3, 1276]	ἕκαστος ὀρέγεται τῶν πλωτήρων. Ὁμοίως	τοίνυν	καὶ τῶν πολιτῶν, καίπερ ἀνομοίων
[3, 1279]	παρὰ τὰς εἰρημένας ἔστιν; Ἔοικε	τοίνυν	ὁ λόγος ποιεῖν δῆλον ὅτι
[3, 1284]	ἀξιοῖεν, μερίζοντες τὰς ἀρχάς. Λείπεται	τοίνυν,	ὅπερ ἔοικε πεφυκέναι, πείθεσθαι τῷ
[3, 1280]	ὁμιλοῖεν συνελθόντες καὶ χωρίς. Φανερὸν	τοίνυν	ὅτι ἡ πόλις οὐκ ἔστι
[3, 1281]	καὶ θάτερον ἄρα. Ταῦτα μὲν	τοίνυν	ὅτι πάντα φαῦλα καὶ οὐ
[3, 1287]	νομοθετῆσαι τῶν ἀδυνάτων ἐστίν. Οὐ	τοίνυν	τοῦτό γ' ἀντιλέγουσιν, ὡς οὐκ
[3, 1279]	ἴσως ἐδίωκον τὰς ἀρχάς. Φανερὸν	τοίνυν	ὡς ὅσαι μὲν πολιτεῖαι τὸ
[3, 1286]	ἐπὶ τῷ αὑτοῦ κινδύνῳ) Φανερὸν	τοίνυν	ὡς οὐκ ἔστιν ἡ κατὰ
[3, 1287]	δίκαιον, καὶ τὸ ἀνὰ μέρος	τοίνυν	ὡσαύτως. Τοῦτο δ' ἤδη νόμος·
[3, 1281]	Δία τῷ κυρίῳ δικαίως. Τὴν	οὖν	ἀδικίαν τί χρὴ λέγειν τὴν
[3, 1275]	οὐκ ἔστι πολίτης. Τοὺς μὲν	οὖν	ἄλλως πως τυγχάνοντας ταύτης τῆς
[3, 1275]	καὶ ὁ ἐκκλησιαστής. Τάχα μὲν	οὖν	ἂν φαίη τις οὐδ' ἄρχοντας
[3, 1288]	τοῦτον ἀλλ' ἁπλῶς. Περὶ μὲν	οὖν	βασιλείας, τίνας ἔχει διαφοράς, καὶ
[3, 1285]	ἀρχὴν οὐδὲν δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ μὲν	οὖν	διὰ τὸ τοιοῦτόν εἰσιν, ἀσφαλεῖς
[3, 1282]	μεγάλας ἀρχὰς ἀρχόντων. Ταῦτα μὲν	οὖν	διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον· ~ἡ
[3, 1283]	πλειόνων πρὸς τοὺς ἐλάττους. Ἆρ'	οὖν	εἰ πάντες εἶεν ἐν μιᾷ
[3, 1278]	ἀστῶν πολίτας ποιοῦσιν. Ὅτι μὲν	οὖν	εἴδη πλείω πολίτου, φανερὸν ἐκ
[3, 1285]	ἔχουσι τὴν φυλακήν. Δύο μὲν	οὖν	εἴδη ταῦτα μοναρχίας, ἕτερον δ'
[3, 1285]	ἡγεμονίαν μόνον εἶχον. Βασιλείας μὲν	οὖν	εἴδη ταῦτα, τέτταρα τὸν ἀριθμόν,
[3, 1285]	μέγ' ἐπαινέοντες ἀόλλεες" ~Αὗται μὲν	οὖν	εἰσί τε καὶ ἦσαν διὰ
[3, 1276]	εἶναι τὴν τελείαν. Ὅτι μὲν	οὖν	ἐνδέχεται πολίτην ὄντα σπουδαῖον μὴ
[3, 1285]	τοῦ σκήπτρου ἐπανάτασις. Οἱ μὲν	οὖν	ἐπὶ τῶν ἀρχαίων χρόνων καὶ
[3, 1276]	αὐτὴν ἀλλ' ἑτέραν. Ἡ μὲν	οὖν	ἐπιπολαιοτάτη τῆς ἀπορίας ζήτησις περὶ
[3, 1277]	γενέσθαι τὸν ἔσχατον. Τὰ μὲν	οὖν	ἔργα τῶν ἀρχομένων οὕτως οὐ
[3, 1276]	πολίτου πρὸς τὴν πολιτείαν. Εἴπερ	οὖν	ἔστι πλείω πολιτείας εἴδη, δῆλον
[3, 1275]	ἢ περὶ τινῶν. Τίς μὲν	οὖν	ἐστιν ὁ πολίτης, ἐκ τούτων
[3, 1278]	τῶν συνοικούντων ἐστίν. Πότερον μὲν	οὖν	ἑτέραν ἢ τὴν αὐτὴν θετέον,
[3, 1288]	τοῖς εὐπόροις τὰς ἀρχάς. Ὅταν	οὖν	ἢ γένος ὅλον ἢ καὶ
[3, 1281]	πάθη περὶ τὴν ψυχήν. Ἂν	οὖν	ᾖ νόμος μὲν ὀλιγαρχικὸς δὲ
[3, 1277]	αὐλητὴς ὁ χρώμενος. Πότερον μὲν	οὖν	ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ
[3, 1285]	ἀποδέδοται τοῖς βασιλεῦσιν. Αὕτη μὲν	οὖν	ἡ βασιλεία οἷον στρατηγία τις
[3, 1282]	ἄλλας ἐμπειρίας καὶ τέχνας. Ὥσπερ	οὖν	ἰατρὸν δεῖ διδόναι τὰς εὐθύνας
[3, 1276]	διὰ τὸ κοινῇ συμφέρονν· εἴπερ	οὖν	καὶ δημοκρατοῦνταί τινες κατὰ τὸν
[3, 1283]	τοιαύτας πολιτείας περεκβάσεις. Εἴρηται μὲν	οὖν	καὶ πρότερον ὅτι διαμφισβητοῦσι τρόπον
[3, 1277]	βαναύσους πολίτας θετέον; Εἰ μὲν	οὖν	καὶ τούτους θετέον οἷς μὴ
[3, 1281]	ἄρχειν καὶ τοὺς πλουσίους; Ἂν	οὖν	κἀκεῖνοι ταῦτα ποιῶσι καὶ διαρπάζωσι
[3, 1275]	τοὺς οὕτω μετέχοντας. Ὁ μὲν	οὖν	μάλιστ' ἂν ἐφαρμόσας πολίτης ἐπὶ
[3, 1286]	ἢ ᾧ συμφυές· τῷ μὲν	οὖν	νόμῳ τοῦτο οὐχ ὑπάρχει, ψυχὴν
[3, 1275]	πῶς ἔσται πολίτης. Γοργίας μὲν	οὖν	ὁ Λεοντῖνος, τὰ μὲν ἴσως
[3, 1276]	τύπῳ τινὶ πρῶτον ληπτέον. Ὥσπερ	οὖν	ὁ πλωτὴρ εἷς τις τῶν
[3, 1287]	οἴεται δεῖν ὁμοίως. Ἃ μὲν	οὖν	οἱ διαμφισβητοῦντες πρὸς τὴν βασιλείαν
[3, 1287]	ποιοῦνται συνάρχους. Μὴ φίλοι μὲν	οὖν	ὄντες οὐ ποιήσουσι κατὰ τὴν
[3, 1275]	ταῦτα τούτοις ὑπάρχει· πολλαχοῦ μὲν	οὖν	οὐδὲ τούτων τελέως οἱ μέτοικοι
[3, 1279]	ἀεὶ τῶν πλωτήρων· ὁ μὲν	οὖν	παιδοτρίβης ἢ κυβερνήτης σκοπεῖ τὸ
[3, 1281]	ἀρετὴν δ' ὑπερεχομένοις. Ὅτι μὲν	οὖν	πάντες οἱ περὶ τῶν πολιτειῶν
[3, 1281]	τινος ἕτερον μόριον. Εἰ μὲν	οὖν	περὶ πάντα δῆμον καὶ περὶ
[3, 1286]	ἢ οὐ συμφέρει. Τὸ μὲν	οὖν	περὶ τῆς τοιαύτης στρατηγίας ἐπισκοπεῖν
[3, 1280]	συζῆν προαίρεσις φιλία. Τέλος μὲν	οὖν	πόλεως τὸ εὖ ζῆν, ταῦτα
[3, 1283]	οὐκ ἔσται; Καθ' ἑκάστην μὲν	οὖν	πολιτείαν τῶν εἰρημένων ἀναμφισβήτητος ἡ
[3, 1277]	εἴη ἄμφω ἐπαινετὰ ὁμοίως. Ἐπεὶ	οὖν	ποτε δοκεῖ ἀμφότερα, καὶ οὐ
[3, 1276]	ἕτερον οἰκῆσαι τόπον. Ταύτην μὲν	οὖν	πραοτέραν θετέον τὴν ἀπορίαν, πολλαχῶς
[3, 1286]	καθ' ἕκαστον. Καθ' ἕνα μὲν	οὖν	συμβαλλόμενος ὁστισοῦν ἴσως χείρων· ἀλλ'
[3, 1286]	φυλάξει τοὺς νόμους. Τάχα μὲν	οὖν	τὰ περὶ τὸν βασιλέα τὸν
[3, 1284]	ἐχρῶντο τοῖς ὀστρακισμοῖς. Ἐν μὲν	οὖν	ταῖς παρεκβεβηκυίαις πολιτείαις ὅτι μὲν
[3, 1282]	οὐχ ὁ μάγειρος. Ταύτην μὲν	οὖν	τὴν ἀπορίαν τάχα δόξειέ τις
[3, 1277]	ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι καλῶς. Εἰ	οὖν	τὴν μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς
[3, 1283]	τούτων οἰκεῖσθαι καλῶς. Πρὸς μὲν	οὖν	τὸ πόλιν εἶναι δόξειεν ἂν
[3, 1288]	τί τὸ πολιτικόν. Βασιλευτὸν μὲν	οὖν	τὸ τοιοῦτόν ἐστι πλῆθος ὃ
[3, 1278]	εἰσιν, ἀλλ' ἀτελεῖς. Ἐν μὲν	οὖν	τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις παρ' ἐνίοις
[3, 1284]	περὶ τὸν ὀστρακισμόν. Βέλτιον μὲν	οὖν	τὸν νομοθέτην ἐξ ἀρχῆς οὕτω
[3, 1287]	εἶναι τῶν κειμένων. Ὁ μὲν	οὖν	τὸν νόμον κελεύων ἄρχειν δοκεῖ
[3, 1285]	γὰρ ἐμοὶ θάνατος" Ἓν μὲν	οὖν	τοῦτ' εἶδος βασιλείας, στρατηγία διὰ
[3, 1278]	τοῦ ζῆν καλῶς. Μάλιστα μὲν	οὖν	τοῦτ' ἐστὶ τέλος, καὶ κοινῇ
[3, 1285]	κατὰ γένος ἀίδιος) Αὗται μὲν	οὖν	τοῦτον τὸν τρόπον διαφέρουσιν ἀλλήλων·
[3, 1281]	τὰ λεχθέντα πρότερον. Περὶ μὲν	οὖν	τῶν ἄλλων ἔστω τις ἕτερος
[3, 1286]	τὰ προσπίπτοντα ἐπιτάττειν, ὥστ' ἐν	ὁποιᾳοῦν	τέχνῃ τὸ κατὰ γράμματ' ἄρχειν
[3, 1280]	ἂν πολῖται πόλεως ἦσαν· εἰσὶ	γοῦν	αὐτοῖς συνθῆκαι περὶ τῶν εἰσαγωγίμων
[3, 1285]	καὶ κτεῖναι κύριος ἦν· λέγει	γοῦν	Ὃν δέ κ' ἐγὼν ἀπάνευθε
[3, 1284]	συμβῇ, πειρᾶσθαι τοιούτῳ τινὶ διορθώματι	διορθοῦν.	Ὅπερ οὐκ ἐγίγνετο περὶ τὰς
[3, 1288]	τὸν τοιοῦτον πρέπον ἐστίν, οὔτ'	ἀξιοῦν	ἄρχεσθαι κατὰ μέρος· οὐ γὰρ
[3, 1285]	τὰς δίκας ἔκρινον. Τοῦτο δ'	ἐποίουν	οἱ μὲν οὐκ ὀμνύοντες οἱ
[3, 1282]	καὶ κατὰ μέγεθος καὶ καθ'	ὁτιοῦν	τῶν ἀγαθῶν πλεονεξία τις τῶν
[3, 1281]	δεῖ καὶ κυρίους εἶναι πάντων;	Οὐκοῦν	ἀνάγκη τοὺς ἄλλους ἀτίμους εἶναι
[3, 1283]	δεῖ κύριον κατὰ ταὐτὸ δίκαιον.	Οὐκοῦν	εἰ καὶ τὸ πλῆθος εἶναί
[3, 1286]	καθισταῖέν τινα τῆς πόλεως ὃν	ἐκάλουν	αἰσυμνήτην ἢ τύραννον, καὶ Διονυσίῳ
[3, 1279]	πρὸς δὲ τὸ τῷ κοινῷ	λυσιτελοῦν	οὐδεμία αὐτῶν. Δεῖ δὲ μικρῷ
[3, 1279]	παρορᾶν μηδέ τι καταλείπειν, ἀλλὰ	δηλοῦν	τὴν περὶ ἕκαστον ἀλήθειαν. Ἔστι
[3, 1275]	γάρ τινας λαρισοποιούς. Ἔστι δ'	ἁπλοῦν.	Εἰ γὰρ μετεῖχον κατὰ τὸν
[3, 1279]	ταύτην τὴν πολιτείαν κυριώτατον τὸ	προπολεμοῦν	καὶ μετέχουσιν αὐτῆς οἱ κεκτημένοι
[3, 1287]	ἄρχειν τὸν θεὸν καὶ τὸν	νοῦν	μόνους, ὁ δ' ἄνθρωπον κελεύων
[3, 1286]	ἄμεινον ὄχλος πολλὰ ἢ εἷς	ὁστισοῦν.	Ἔτι μᾶλλον ἀδιάφθορον τὸ πολύκαθάπερ
[3, 1286]	Καθ' ἕνα μὲν οὖν συμβαλλόμενος	ὁστισοῦν	ἴσως χείρων· ἀλλ' ἐστὶν ἡ
[3, 1286]	πρὸς ἀρετήν, οὐκέτι ὑπέμενον ἀλλ'	ἐζήτουν	κοινόν τι καὶ πολιτείαν καθίστασαν.
[3, 1287]	βελτίους· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ	Σύν	τε δύ' ἐρχομένω καὶ ἡ
[3, 1286]	δεῖ γὰρ αὐτὸν μὲν ἔχειν	ἰσχύν,	εἶναι δὲ τοσαύτην τὴν ἰσχὺν
[3, 1286]	ἔχειν δεῖ τὸν μέλλοντα βασιλεύειν	ἰσχύν	τινα περὶ αὑτόν, ᾗ δυνήσεται
[3, 1286]	ἰσχύν, εἶναι δὲ τοσαύτην τὴν	ἰσχὺν	ὥστε ἑκάστου μὲν καὶ ἑνὸς
[3, 1284]	πολυφιλίαν ἤ τινα ἄλλην πολιτικὴν	ἰσχὺν	ὠστράκιζον καὶ μεθίστασαν ἐκ τῆς
[3, 1279]	τῶν γυμναζομένων εἷς γίνεται, παιδοτρίβης	ὤν.	Διὸ καὶ τὰς πολιτικὰς ἀρχάς,
[3, 1285]	ὅταν ᾖ πάντων κύριος εἷς	ὤν,	ὥσπερ ἕκαστον ἔθνος καὶ πόλις
[3, 1275]	γάρ ὅστις ἐν δημοκρατίᾳ πολίτης	ὢν	ἐν ὀλιγαρχίᾳ πολλάκις οὐκ ἔστι
[3, 1281]	εἶναι πάσας δικαίας· βιάζεται γὰρ	ὢν	κρείττων, ὥσπερ καὶ τὸ πλῆθος
[3, 1275]	ὅστις ἐν δημοκρατίᾳ πολίτης ὢν	ἐν	ὀλιγαρχίᾳ πολλάκις οὐκ ἔστι πολίτης.
[3, 1286]	βλαβερόν. Ἀλλ' οὐ παραδώσει κύριος	ὢν	τοῖς τέκνοις. Ἀλλ' οὐκ ἔτι
[3, 1278]	ὡς οὐ πάντας θετέον πολίτας	ὧν	ἄνευ οὐκ ἂν εἴη πόλις,
[3, 1287]	τὸν ἄνδρα τὸν ἄριστον· περὶ	ὧν	γὰρ βουλεύονται νομοθετῆσαι τῶν ἀδυνάτων
[3, 1287]	νόμος ἀδυνατεῖ διορίζειν, ἐπεὶ περὶ	ὧν	γε δυνατός, οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ περὶ
[3, 1281]	κἂν ἀλήθειαν. Τοὺς γὰρ πολλούς,	ὧν	ἕκαστός ἐστιν οὐ σπουδαῖος ἀνήρ,
[3, 1286]	νόμον πράττοντες ἀλλ' ἢ περὶ	ὧν	ἐκλείπειν ἀναγκαῖον αὐτόν. Εἰ δὲ
[3, 1277]	λέγομεν· αἱ γὰρ ἐργασίαι πλείους.	Ὧν	ἓν μέρος κατέχουσιν οἱ χερνῆτες·
[3, 1277]	αἱ γὰρ ἐργασίαι πλείους. Ὧν	ἓν	μέρος κατέχουσιν οἱ χερνῆτες· οὗτοι
[3, 1287]	κρίνειν, ὥσπερ ὁ δικαστής, περὶ	ὧν	ὁ νόμος ἀδυνατεῖ διορίζειν, ἐπεὶ
[3, 1277]	Μή μοι τὰ κόμψ' Ἀλλ'	ὧν	πόλει δεῖ, ὡς οὖσάν τινα
[3, 1283]	λαμβάνει τὴν τιμήν) ἀλλ' ἐξ	ὧν	πόλις συνέστηκεν, ἐν τούτοις ἀναγκαῖον
[3, 1285]	Μυτιληναῖοι Πιττακὸν πρὸς τοὺς φυγάδας	ὧν	προειστήκεσαν Ἀντιμενίδης καὶ Ἀλκαῖος ὁ
[3, 1285]	ὡς εἰπεῖν εἴδη βασιλείας περὶ	ὧν	σκεπτέον, αὕτη τε καὶ ἡ
[3, 1276]	συνθέσεως, οἷον ἁρμονίαν τῶν αὐτῶν	φθόγγων	ἑτέραν εἶναι λέγομεν, ἂν ὁτὲ
[3, 1285]	λέγει γοῦν Ὃν δέ κ'	ἐγὼν	ἀπάνευθε μάχης οὔ οἱ ἄρκιον
[3, 1286]	οὕτω καὶ τὸ πλῆθος τῶν	ὀλίγων	ἀδιαφθορώτερον· τοῦ δ' ἑνὸς ὑπ'
[3, 1279]	ἢ τοῦ ἑνὸς ἢ τῶν	ὀλίγων	ἢ τοῦ πλήθους παρεκβάσεις. Ἢ
[3, 1283]	τὸ πλῆθος εἶναι βέλτιον· τῶν	ὀλίγων	καὶ πλουσιώτερον, οὐχ ὡς καθ'
[3, 1283]	κύριον διότι κρείττους εἰσὶ τῶν	ὀλίγων,	κἂν εἷς ἢ πλείους μὲν
[3, 1279]	συμφέρον βασιλείαν, τὴν δὲ τῶν	ὀλίγων	μὲν πλειόνων δ' ἑνὸς ἀριστοκρατίαν
[3, 1278]	ἐλευθέρου μόνον, ἀλλ' ὅσοι τῶν	ἔργων	εἰσὶν ἀφειμένοι τῶν ἀναγκαίων. Τῶν
[3, 1282]	Εἰ γὰρ καὶ περὶ ἐνίων	ἔργων	καὶ τεχνῶν μετέχουσι καὶ τῶν
[3, 1275]	καὶ Λαρισαίους τοὺς ὑπὸ τῶν	δημιουργῶν	πεποιημένους· εἶναι γάρ τινας λαρισοποιούς.
[3, 1275]	καὶ περὶ τῶν ἀτίμων καὶ	φυγάδων	ἔστι τὰ τοιαῦτα καὶ διαπορεῖν
[3, 1277]	τούτοις ἐξ ἄλλων ἀνομοίων συνέστηκεν	εἰδῶν,	ἀνάγκη μὴ μίαν εἶναι τὴν
[3, 1286]	τυραννίδας μετέβαλλον, ἐκ δὲ τῶν	τυραννίδων	εἰς δημοκρατίαν· αἰεὶ γὰρ εἰς
[3, 1284]	ἔφη τοὺς λέοντας δημηγορούντων τῶν	δασυπόδων	καὶ τὸ ἴσον ἀξιούντων πάντας
[3, 1285]	τὰ μὲν αὐτῶν παριέντων τῶν	βασιλέων,	τὰ δὲ τῶν ὄχλων παραιρουμένων,
[3, 1277]	ὥσπερ καὶ φαίνονται οἱ τῶν	βασιλέων	υἱεῖς ἱππικὴν καὶ πολεμικὴν παιδευόμενοι,
[3, 1279]	δ' ἐστὶ τὸ κύριον τῶν	πόλεων,	ἀνάγκη δ' εἶναι κύριον ἢ
[3, 1282]	ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν καὶ	δυνάμεων·	τῶν γὰρ ὁμοίων αὐλητῶν τὴν
[3, 1285]	μέχρι τινῶν ὡρισμένων χρόνων ἢ	πράξεων,	οἷον εἵλοντό ποτε Μυτιληναῖοι Πιττακὸν
[3, 1281]	καὶ καλῶς. Τῶν καλῶν ἄρα	πράξεων	χάριν θετέον εἶναι τὴν πολιτικὴν
[3, 1280]	εἰς ἕν, ὥστε ἅπτεσθαι τὴν	Μεγαρέων	πόλιν καὶ Κορινθίων τοῖς τείχεσιν,
[3, 1286]	βασιλεῖς, ὅπερ ἐστὶν ἔργον τῶν	ἀγαθῶν	ἀνδρῶν. Ἐπεὶ δὲ συνέβαινε γίγνεσθαι
[3, 1286]	τὴν μὲν τῶν πλειόνων ἀρχὴν	ἀγαθῶν	δ' ἀνδρῶν πάντων ἀριστοκρατίαν θετέον,
[3, 1288]	οὔτε ἀγαθὸν ἀγαθῶν οὔτε μὴ	ἀγαθῶν	μὴ ἀγαθόν, οὐδ' ἂν κατ'
[3, 1282]	μέγεθος καὶ καθ' ὁτιοῦν τῶν	ἀγαθῶν	πλεονεξία τις τῶν πολιτικῶν δικαίων
[3, 1284]	ἀπορίαν, οὐ κατὰ τῶν ἄλλων	ἀγαθῶν	τὴν ὑπεροχήν, οἷον ἰσχύος καὶ
[3, 1279]	ἡμαρτημέναι πᾶσαι καὶ παρεκβάσεις τῶν	ὀρθῶν	πολιτειῶν· δεσποτικαὶ γάρ, ἡ δὲ
[3, 1285]	περὶ βασιλείας· φαμὲν γὰρ τῶν	ὀρθῶν	πολιτειῶν μίαν εἶναι ταύτην. Σκεπτέον
[3, 1283]	ἡ δὲ τῷ διὰ τῶν	σπουδαίων	ἀνδρῶν εἶναι, καὶ τῶν ἄλλων
[3, 1276]	Εἰ γὰρ ἀδύνατον ἐξ ἁπάντων	σπουδαίων	ὄντων εἶναι πόλιν, δεῖ γ'
[3, 1283]	ἄλλων τῶν ἐν τῷ πολιτεύματι	σπουδαίων	ὄντων, τοῦτον εἶναι δεῖ κύριον
[3, 1278]	ἀφειμένοι τῶν ἀναγκαίων. Τῶν δ'	ἀναγκαίων	οἱ μὲν ἑνὶ λειτουργοῦντες τὰ
[3, 1278]	τῶν ἔργων εἰσὶν ἀφειμένοι τῶν	ἀναγκαίων.	Τῶν δ' ἀναγκαίων οἱ μὲν
[3, 1280]	ὁ σοφιστής, ἐγγυητὴς ἀλλήλοις τῶν	δικαίων,	ἀλλ' οὐχ οἷος ποιεῖν ἀγαθοὺς
[3, 1275]	τῆς οἰκήσεωσσ, οὐδ' οἱ τῶν	δικαίων	μετέχοντες οὕτως ὥστε καὶ δίκην
[3, 1282]	ἀγαθῶν πλεονεξία τις τῶν πολιτικῶν	δικαίων	τοῖς ὑπερέχουσιν. τοῦτο ἐπιπόλαιον τὸ
[3, 1275]	οἷον ἐν Λακεδαίμονι τὰς τῶν	συμβολαίων	δικάζει τῶν ἐφόρων ἄλλος ἄλλας,
[3, 1285]	τινι καιρῷ, καθάπερ ἐπὶ τῶν	ἀρχαίων	ἐν ταῖς πολεμικαῖς ἐξόδοις, ἐν
[3, 1285]	Οἱ μὲν οὖν ἐπὶ τῶν	ἀρχαίων	χρόνων καὶ τὰ κατὰ πόλιν
[3, 1280]	ἐπιγαμίας ποιήσαιντο· καίτοι τοῦτο τῶν	ἰδίων	ταῖς πόλεσι κοινωνημάτων ἐστίν. Ὁμοίως
[3, 1287]	διὰ τὸ κρίνειν περί τε	οἰκείων	καὶ ἐν πάθει ὄντες. Ὥστε
[3, 1280]	πλεῖστοι φαῦλοι κριταὶ περὶ τῶν	οἰκείων.	Ὥστ' ἐπεὶ τὸ δίκαιον τισίν,
[3, 1279]	καλῶς δόξειεν διωρίσθαι περὶ τῶν	πολιτειῶν.	Ἀλλὰ μὴν κἄν εἴ τις
[3, 1281]	οὖν πάντες οἱ περὶ τῶν	πολιτειῶν	ἀμφισβητοῦντες μέρος τι τοῦ δικαίου
[3, 1279]	πᾶσαι καὶ παρεκβάσεις τῶν ὀρθῶν	πολιτειῶν·	δεσποτικαὶ γάρ, ἡ δὲ πόλις
[3, 1279]	ἄποροι, κύριοι δ' ἑκάτεροι τῶν	πολιτειῶν,	εἴπερ μηδεμία ἄλλη πολιτεία παρὰ
[3, 1279]	εἰπεῖν τίς ἑκάστη τούτων τῶν	πολιτειῶν	ἐστιν· καὶ γὰρ ἔχει τινὰς
[3, 1285]	βασιλείας· φαμὲν γὰρ τῶν ὀρθῶν	πολιτειῶν	μίαν εἶναι ταύτην. Σκεπτέον δὲ
[3, 1287]	κατὰ φύσιν, οὐδὲ τῶν ἄλλων	πολιτειῶν	ὅσαι παρεκβάσεις εἰσί· ταῦτα γὰρ
[3, 1279]	τὸ κοινὸν ὄνομα πασῶν τῶν	πολιτειῶν,	πολιτεία. Συμβαίνει δ' εὐλόγως· ἕνα
[3, 1276]	τῶν τοιούτων, ὡς ἐνίας τῶν	πολιτειῶν	τῷ κρατεῖν οὔσας, ἀλλὰ οὐ
[3, 1280]	ἅπτεσθαι τὴν Μεγαρέων πόλιν καὶ	Κορινθίων	τοῖς τείχεσιν, ὅμως οὐ μία
[3, 1286]	πολλῶν, ὥσπερ δ' ἑστίασις συμφορητὸς	καλλίων	μιᾶς καὶ ἁπλῆς· διὰ τοῦτο
[3, 1285]	τὸν Πιττακὸν ἔν τινι τῶν	σκολιῶν	μελῶν· τὸν κακοπάτριδα Πίττακον πόλιος
[3, 1281]	ἄτιμοι πολλοὶ καὶ πένητες ὑπάρχωσι,	πολεμίων	ἀναγκαῖον εἶναι πλήρη τὴν πόλιν
[3, 1281]	νὴ Δία δῆλον ὅτι περὶ	ἐνίων	ἀδύνατον (ὁ γὰρ αὐτὸς κἂν
[3, 1287]	Εἰσὶ δὲ καὶ νῦν περὶ	ἐνίων	αἱ ἀρχαὶ κύριαι κρίνειν, ὥσπερ
[3, 1282]	κυβερνητικῶν. Εἰ γὰρ καὶ περὶ	ἐνίων	ἔργων καὶ τεχνῶν μετέχουσι καὶ
[3, 1282]	οὐ χείρους) καὶ ὅτι περὶ	ἐνίων	οὔτε μόνον ὁ ποιήσας οὔτ'
[3, 1282]	ἐπιστημῶν καὶ δυνάμεων· τῶν γὰρ	ὁμοίων	αὐλητῶν τὴν τέχνην οὐ δοτέον
[3, 1287]	ἕνα τοῦτον εἶναί φασι δίκαιον,	ὁμοίων	γε ὄντων πάντων. Ἀλλὰ μὴν
[3, 1287]	τῶν πολιτῶν, ὅπου συνέστηκεν ἐξ	ὁμοίων	ἡ πόλις· τοῖς γὰρ ὁμοίοις
[3, 1277]	ἀρχὴ καθ' ἣν ἄρχει τῶν	ὁμοίων	τῷ γένει καὶ τῶν ἐλευθέρων.
[3, 1277]	πόλει πολίτας. Ἔτι ἐπεὶ ἐξ	ἀνομοίων	ἡ πόλις, ὥσπερ ζῷον εὐθὺς
[3, 1276]	τοίνυν καὶ τῶν πολιτῶν, καίπερ	ἀνομοίων	ὄντων, ἡ σωτηρία τῆς κοινωνίας
[3, 1276]	φαμέν. Τῶν δὲ πλωτήρων καίπερ	ἀνομοίων	ὄντων τὴν δύναμιν νὁ μὲν
[3, 1277]	καὶ πρὸς τούτοις ἐξ ἄλλων	ἀνομοίων	συνέστηκεν εἰδῶν, ἀνάγκη μὴ μίαν
[3, 1282]	ποίων δὴ ἰσότης ἐστὶ καὶ	ποίων	ἀνισότης, δεῖ μὴ λανθάνειν. Ἔχει
[3, 1282]	τοῖς ἴσοις ἴσον εἶναι φασινν,	ποίων	δὴ ἰσότης ἐστὶ καὶ ποίων
[3, 1275]	ὅλμους εἶναι τοὺς ὑπὸ τῶν	ὁλμοποιῶν	πεποιημένους, οὕτω καὶ Λαρισαίους τοὺς
[3, 1281]	γὰρ αὐτὸς κἂν ἐπὶ τῶν	θηρίων	ἁρμόσειε λόγος· καίτοι τί διαφέρουσιν
[3, 1281]	καίτοι τί διαφέρουσιν ἔνιοι τῶν	θηρίων	ὡς ἔπος εἰπεῖν; ἀλλὰ περὶ
[3, 1274]	μὲν συνεστώτων δ' ἐκ πολλῶν	μορίων,	δῆλον ὅτι πρότερον ὁ πολίτης
[3, 1284]	πρύμναν ἢ τῶν ἄλλων τι	μορίων	τῶν τῆς νεώς, οὐδὲ δὴ
[3, 1277]	πολίτην ἔτι λείπεταί τις τῶν	ἀποριῶν.	Ὡς ἀληθῶς γὰρ πότερον πολίτης
[3, 1282]	πλῆθος ποιητέον κύριον οὔτε τῶν	ἀρχαιρεσιῶν	οὔτε τῶν εὐθυνῶν. Ἀλλ' ἴσως
[3, 1278]	ἀλλ' ἐπεὶ δι' ἔνδειαν τῶν	γνησίων	πολιτῶν ποιοῦνται πολίτας τοὺς τοιούτους
[3, 1285]	κατὰ πόλεμον ἡγεμονίας καὶ τῶν	θυσιῶν,	ὅσαι μὴ ἱερατικαί, καὶ πρὸς
[3, 1283]	οἷον ἡ μὲν τῷ διὰ	πλουσίων	ἡ δὲ τῷ διὰ τῶν
[3, 1281]	πλείους εἶναι διανέμωνται τὰ τῶν	πλουσίων,	τοῦτ' οὐκ ἄδικόν ἐστιν; Ἔδοξε
[3, 1287]	ὁ ἀνὴρ ὁ σπουδαῖος, διότι	βελτίων,	ἄρχειν δίκαιος, τοῦ γε ἑνὸς
[3, 1279]	Καλεῖν δ' εἰώθαμεν τῶν μὲν	μοναρχιῶν	τὴν πρὸς τὸ κοινὸν ἀποβλέπουσαν
[3, 1278]	ἢ δούλης, εἶτα τοὺς ἀπὸ	γυναικῶν,	τέλος δὲ μόνον τοὺς ἐξ
[3, 1282]	εἶναι κυρίους τοὺς φαύλους τῶν	ἐπιεικῶν,	αἱ δ' εὔθυναι καὶ αἱ
[3, 1282]	ἐν οἷς διώρισται περὶ τῶν	ἠθικῶν	ντὶ γὰρ καὶ τισὶ τὸ
[3, 1285]	βασιλείαν, ἐν τοῖς ὑπερορίοις τῶν	πολεμικῶν	τὴν ἡγεμονίαν μόνον εἶχον. Βασιλείας
[3, 1288]	ἀρχὴν ὑπὸ τῶν κατ' ἀρετὴν	ἡγεμονικῶν	πρὸς πολιτικὴν ἀρχήν, πολιτικὸν δὲ
[3, 1282]	ἐστίν, οἷον γεωμέτρην τε τῶν	γεωμετρικῶν	καὶ κυβερνήτην τῶν κυβερνητικῶν. Εἰ
[3, 1282]	τῶν γεωμετρικῶν καὶ κυβερνήτην τῶν	κυβερνητικῶν.	Εἰ γὰρ καὶ περὶ ἐνίων
[3, 1282]	τῶν ἀγαθῶν πλεονεξία τις τῶν	πολιτικῶν	δικαίων τοῖς ὑπερέχουσιν. τοῦτο ἐπιπόλαιον
[3, 1283]	δῆλον ὡς καὶ ἐπὶ τῶν	πολιτικῶν	εὐλόγως οὐ κατὰ πᾶσαν ἀνισότητ'
[3, 1283]	ἅπαντας τοὺς διαμφισβητοῦντας περὶ τῶν	πολιτικῶν	τιμῶν. Δόξαιεν γὰρ ἂν οὐδὲν
[3, 1280]	τῆς κτήσεως, ὥσθ' ὁ τῶν	ὀλιγαρχικῶν	λόγος δόξειεν ἂν ἰσχύειν (οὐ
[3, 1282]	τὰς μεγίστας ἀρχὰς ἄρχουσιν ἀπὸ	μεγάλων.	Ὁμοίως δή τις ἂν λύσειε
[3, 1281]	ζῆν εὐδαιμόνως καὶ καλῶς. Τῶν	καλῶν	ἄρα πράξεων χάριν θετέον εἶναι
[3, 1281]	πολλῶν, ὥσπερ καὶ τῶν μὴ	καλῶν	τοὺς καλούς φασι, καὶ τὰ
[3, 1285]	Πιττακὸν ἔν τινι τῶν σκολιῶν	μελῶν·	τὸν κακοπάτριδα Πίττακον πόλιος τᾶς
[3, 1278]	καὶ μηδὲν δεόμενοι τῆς παρὰ	ἀλλήλων	βοηθείας οὐκ ἔλαττον ὀρέγονται τοῦ
[3, 1275]	δὲ πολιτείας ὁρῶμεν εἴδει διαφερούσας	ἀλλήλων,	καὶ τὰς μὲν ὑστέρας τὰς
[3, 1283]	δεῖ ῖτοῖς γὰρ κυρίοις διαφέρουσιν	ἀλλήλων,	οἷον ἡ μὲν τῷ διὰ
[3, 1285]	οὖν τοῦτον τὸν τρόπον διαφέρουσιν	ἀλλήλων·	πέμπτον δ' εἶδος βασιλείας, ὅταν
[3, 1279]	τε δημοκρατία καὶ ἡ ὀλιγαρχία	ἀλλήλων	πενία καὶ πλοῦτός ἐστιν, ~καὶ
[3, 1283]	ἐλεύθεροι καὶ εὐγενεῖς ὡς ἐγγὺς	ἀλλήλων	(πολῖται γὰρ μᾶλλον οἱ γενναιότεροι
[3, 1284]	πολλὴν ἀπορίαν, οὐ κατὰ τῶν	ἄλλων	ἀγαθῶν τὴν ὑπεροχήν, οἷον ἰσχύος
[3, 1285]	καὶ ἡ Λακωνική· τῶν γὰρ	ἄλλων	αἱ πολλαὶ μεταξὺ τούτων εἰσίν·
[3, 1277]	τούτων καὶ πρὸς τούτοις ἐξ	ἄλλων	ἀνομοίων συνέστηκεν εἰδῶν, ἀνάγκη μὴ
[3, 1284]	μὴ συμβλητὴν εἶναι τὴν τῶν	ἄλλων	ἀρετὴν πάντων μηδὲ τὴν δύναμιν
[3, 1278]	πολιτεία πόλεως τάξις τῶν τε	ἄλλων	ἀρχῶν καὶ μάλιστα τῆς κυρίας
[3, 1286]	παρεκβαίνουσιν, ἐπεὶ περὶ τῶν γ'	ἄλλων	εἶναι δεῖ κυρίους· ὅσα δὲ
[3, 1283]	σπουδαίων ἀνδρῶν εἶναι, καὶ τῶν	ἄλλων	ἑκάστη τὸν αὐτὸν τρόπον· ἀλλ'
[3, 1288]	γένος ὅλον ἢ καὶ τῶν	ἄλλων	ἕνα τινὰ συμβῇ διαφέροντα γενέσθαι
[3, 1282]	ψεῦδος; Φανερὸν δ' ἐπὶ τῶν	ἄλλων	ἐπιστημῶν καὶ δυνάμεων· τῶν γὰρ
[3, 1281]	πρότερον. Περὶ μὲν οὖν τῶν	ἄλλων	ἔστω τις ἕτερος λόγος· ὅτι
[3, 1280]	γὰρ ἂν δούλων καὶ τῶν	ἄλλων	ζῴων ἦν πόλις· νῦν δ'
[3, 1275]	Πολίτης δ' ἁπλῶς οὐδενὶ τῶν	ἄλλων	ὁρίζεται μᾶλλον ἢ τῷ μετέχειν
[3, 1288]	ὑπερέχειν τὴν ἐκείνου τῆς τῶν	ἄλλων	πάντων, τότε δίκαιον τὸ γένος
[3, 1287]	ἔστι κατὰ φύσιν, οὐδὲ τῶν	ἄλλων	πολιτειῶν ὅσαι παρεκβάσεις εἰσί· ταῦτα
[3, 1284]	δὲ τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν	ἄλλων	τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν· οὔτε γὰρ
[3, 1278]	ἢ καθ' αὑτὸν ἢ μετ'	ἄλλων,	τῆς τῶν κοινῶν ἐπιμελείας. Ἐπεὶ
[3, 1284]	οὔτε ναυπηγὸς πρύμναν ἢ τῶν	ἄλλων	τι μορίων τῶν τῆς νεώς,
[3, 1281]	Διόπερ καὶ Σόλων καὶ τῶν	ἄλλων	τινὲς νομοθετῶν τάττουσιν ἐπί τε
[3, 1280]	γὰρ ἡ κοινωνία συμμαχία, τῶν	ἄλλων	τόπῳ διαφέρουσα μόνον, τῶν ἄπωθεν
[3, 1284]	Μήδους καὶ Βαβυλωνίους καὶ τῶν	ἄλλων	τοὺς πεφρονηματισμένους διὰ τὸ γενέσθαι
[3, 1283]	τῶν πολλῶν κρείττους ὦσι τῶν	ἄλλων,	τούτους ἂν δέοι κυρίους εἶναι
[3, 1283]	εἷς ἀμείνων ἀνὴρ εἴη τῶν	ἄλλων	τῶν ἐν τῷ πολιτεύματι σπουδαίων
[3, 1278]	ἐροῦμεν λόγον καὶ περὶ τῶν	ἄλλων.	Ὑποθετέον δὴ πρῶτον τίνος χάριν
[3, 1284]	Ἀργὼ μετὰ τῶν πλωτήρων τῶν	ἄλλων,	ὡς ὑπερβάλλοντα πολύ. Διὸ καὶ
[3, 1281]	τῶν ἐκ μιᾶς δαπάνης χορηγηθέντων·	πολλῶν	γὰρ ὄντων ἕκαστον μόριον ἔχειν
[3, 1283]	τοῦ ἑνὸς ἐλάττους δὲ τῶν	πολλῶν	κρείττους ὦσι τῶν ἄλλων, τούτους
[3, 1274]	ὅλων μὲν συνεστώτων δ' ἐκ	πολλῶν	μορίων, δῆλον ὅτι πρότερον ὁ
[3, 1282]	μειζόνων τὸ πλῆθος· ἐκ γὰρ	πολλῶν	ὁ δῆμος καὶ ἡ βουλὴ
[3, 1281]	ταύτην εἶναι τὴν διαφορὰν τῶν	πολλῶν	πρὸς τοὺς ὀλίγους σπουδαίους, ἄδηλον,
[3, 1286]	ἀλλ' ἐστὶν ἡ πόλις ἐκ	πολλῶν,	ὥσπερ δ' ἑστίασις συμφορητὸς καλλίων
[3, 1281]	σπουδαῖοι τῶν ἀνδρῶν ἑκάστου τῶν	πολλῶν,	ὥσπερ καὶ τῶν μὴ καλῶν
[3, 1274]	συγκειμένων, καθάπερ ἄλλο τι τῶν	ὅλων	μὲν συνεστώτων δ' ἐκ πολλῶν
[3, 1275]	γὰρ ὑπάρχει καὶ τοῖς ἀπὸ	συμβόλων	κοινωνοῦσιν καὶ γὰρ ταῦτα τούτοις
[3, 1281]	κρίνειν μετέχειν αὐτούς. Διόπερ καὶ	Σόλων	καὶ τῶν ἄλλων τινὲς νομοθετῶν
[3, 1282]	τούτῳ δοτέον τοὺς διαφέροντας τῶν	αὐλῶν.	~Δεῖ γὰρ εἰς τὸ ἔργον
[3, 1282]	τέχνην οὐ δοτέον πλεονεξίαν τῶν	αὐλῶν	τοῖς εὐγενεστέροις (οὐδὲν γὰρ αὐλήσουσι
[3, 1276]	Τοιαύτη δ' ἴσως ἐστὶ καὶ	Βαβυλὼν	καὶ πᾶσα ἥτις ἔχει περιγραφὴν
[3, 1283]	ἀπόρων πάντων, ὥσπερ οὐδ' ἐκ	δούλων·	ἀλλὰ μὴν εἰ δεῖ τούτων,
[3, 1280]	εὖ ζῆν (καὶ γὰρ ἂν	δούλων	καὶ τῶν ἄλλων ζῴων ἦν
[3, 1285]	τῶν βασιλέων, τὰ δὲ τῶν	ὄχλων	παραιρουμένων, ἐν μὲν ταῖς ἄλλαις
[3, 1285]	ἀλλ' ὅταν ἐξέλθῃ τὴν χώραν	ἡγεμών	ἐστι τῶν πρὸς τὸν πόλεμον·
[3, 1282]	Φανερὸν δ' ἐπὶ τῶν ἄλλων	ἐπιστημῶν	καὶ δυνάμεων· τῶν γὰρ ὁμοίων
[3, 1284]	ἐπὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν καὶ	ἐπιστημῶν·	οὔτε γὰρ γραφεὺς ἐάσειεν ἂν
[3, 1280]	γοῦν αὐτοῖς συνθῆκαι περὶ τῶν	εἰσαγωγίμων	καὶ σύμβολα περὶ τοῦ μὴ
[3, 1283]	τοὺς διαμφισβητοῦντας περὶ τῶν πολιτικῶν	τιμῶν.	Δόξαιεν γὰρ ἂν οὐδὲν λέγειν
[3, 1278]	μέτοικος γάρ ἐστιν ὁ τῶν	τιμῶν	μὴ μετέχων. Ἀλλ' ἐστὶν ὅπου
[3, 1278]	μάλιστα πολίτης ὁ μετέχων τῶν	τιμῶν,	ὥσπερ καὶ Ὅμηρος ἐποίησεν Ὡς
[3, 1275]	δεόμενον, ἐπεὶ καὶ περὶ τῶν	ἀτίμων	καὶ φυγάδων ἔστι τὰ τοιαῦτα
[3, 1286]	ἄρχεσθαι ἢ ὑπὸ τῶν ἀρίστων	νόμων.	Δοκοῦσι δὴ τοῖς νομίζουσι συμφέρειν
[3, 1286]	περὶ τῆς τοιαύτης στρατηγίας ἐπισκοπεῖν	νόμων	ἔχει μᾶλλον εἶδος ἢ πολιτείας
[3, 1287]	περὶ κυριωτέρων τῶν κατὰ γράμματα	νόμων	οἱ κατὰ τὰ ἔθη εἰσίν,
[3, 1288]	κύριον εἶναι πάντων, οὔτε μὴ	νόμων	ὄντων, ἀλλ' ὡς αὐτὸν ὄντα
[3, 1288]	ὡς αὐτὸν ὄντα νόμον, οὔτε	νόμων	ὄντων, οὔτε ἀγαθὸν ἀγαθῶν οὔτε
[3, 1282]	κυβερνήτης τέκτονος, καὶ θοίνην ὁ	δαιτυμὼν	ἀλλ' οὐχ ὁ μάγειρος. Ταύτην
[3, 1280]	Πόλις δὲ ἡ γενῶν καὶ	κωμῶν	κοινωνία ζωῆς τελείας καὶ αὐτάρκους,
[3, 1282]	ἔργον ὑπερέχοντι διδόναι καὶ τῶν	ὀργάνων	τὴν ὑπεροχήν. Εἰ δὲ μήπω
[3, 1280]	τέλους χάριν. Πόλις δὲ ἡ	γενῶν	καὶ κωμῶν κοινωνία ζωῆς τελείας
[3, 1288]	κατ' ἀρετήν, τῶν μὲν ἄρχεσθαι	δυναμένων	τῶν δ' ἄρχειν πρὸς τὴν
[3, 1283]	ἑκάστην μὲν οὖν πολιτείαν τῶν	εἰρημένων	ἀναμφισβήτητος ἡ κρίσις τίνας ἄρχειν
[3, 1288]	παρὰ φύσιν. ~Ἀλλ' ἐκ τῶν	εἰρημένων	γε φανερὸν ὡς ἐν μὲν
[3, 1281]	δικαίου λέγουσι, φανερὸν ἐκ τῶν	εἰρημένων.	Ἔχει δ' ἀπορίαν τί δεῖ
[3, 1276]	λόγος ἕτερος. Τῶν δὲ νῦν	εἰρημένων	ἐχόμενόν ἐστιν ἐπισκέψασθαι πότερον τὴν
[3, 1278]	πολίτης σπουδαῖος, δῆλον ἐκ τῶν	εἰρημένων,	ὅτι τινὸς μὲν πόλεως ὁ
[3, 1278]	~Οὐδὲ γὰρ οἱ δοῦλοι τῶν	εἰρημένων	οὐδέν, οὐδ' οἱ ἀπελεύθεροι. Τοῦτο
[3, 1279]	τὰ ὅπλα. παρεκβάσεις δὲ τῶν	εἰρημένων	τυραννὶς μὲν βασιλείας, ὀλιγαρχία δὲ
[3, 1281]	δημοκρατικός, τί διοίσει περὶ τῶν	ἠπορημένων;	Συμβήσεται γὰρ ὁμοίως τὰ λεχθέντα
[3, 1287]	δόξῃ πειρωμένοις ἄμεινον εἶναι τῶν	κειμένων.	Ὁ μὲν οὖν τὸν νόμον
[3, 1274]	Ἐπεὶ δ' ἡ πόλις τῶν	συγκειμένων,	καθάπερ ἄλλο τι τῶν ὅλων
[3, 1279]	γὰρ πλωτήρ, ὁ δὲ τῶν	γυμναζομένων	εἷς γίνεται, παιδοτρίβης ὤν. Διὸ
[3, 1279]	κωλύει τὸν παιδοτρίβην ἕνα τῶν	γυμναζομένων	ἐνίοτ' εἶναι καὶ αὐτόν, ὥσπερ
[3, 1275]	τρεῖς ἢ πλείους. Οὕτω δὲ	ὁριζομένων	πολιτικῶς καὶ ταχέως, ἀποροῦσί τινες
[3, 1283]	πλουσιώτεροι καὶ βελτίους εἰσίν, ὡς	λαμβανομένων	τῶν πλειόνων πρὸς τοὺς ἐλάττους.
[3, 1286]	τὸ γένος δεῖ βασιλεύειν; Ἀλλὰ	γιγνομένων	ὁποῖοί τινες ἔτυχον, βλαβερόν. Ἀλλ'
[3, 1276]	τῶν μὲν φθειρομένων τῶν δὲ	γινομένων,	ὥσπερ καὶ ποταμοὺς εἰώθαμεν λέγειν
[3, 1280]	τῶν ἐξ ἀρχῆς οὔτε τῶν	ἐπιγινομένων)	εἰ δὲ μήτε τοῦ ζῆν
[3, 1276]	πόλιν, καίπερ αἰεὶ τῶν μὲν	φθειρομένων	τῶν δὲ γινομένων, ὥσπερ καὶ
[3, 1279]	ἢ κυβερνήτης σκοπεῖ τὸ τῶν	ἀρχομένων	ἀγαθόν, ὅταν δὲ τούτων εἷς
[3, 1277]	ἀναγκαῖον εἶναι κοινὰς καὶ τῶν	ἀρχομένων	καὶ τῶν ἀρχόντων, ἀρχομένου δέ
[3, 1277]	Τὰ μὲν οὖν ἔργα τῶν	ἀρχομένων	οὕτως οὐ δεῖ τὸν ἀγαθὸν
[3, 1278]	δὴ καλοῦμεν οἰκονομικήν ἤτοι τῶν	ἀρχομένων	χάριν ἐστὶν ἢ κοινοῦ τινὸς
[3, 1278]	ἀμφοῖν, καθ' αὑτὸ μὲν τῶν	ἀρχομένων,	ὥσπερ ὁρῶμεν καὶ τὰς ἄλλας
[3, 1285]	ταύτην, οἱ δὲ μέχρι τινῶν	ὡρισμένων	χρόνων ἢ πράξεων, οἷον εἵλοντό
[3, 1275]	ἔξεστιν ἄρχειν, ἢ διὰ τινῶν	ὡρισμένων	χρόνων· ὁ δ' ἀόριστος, οἷον
[3, 1279]	πόλις κοινωνία τῶν ἐλευθέρων ἐστίν.	Διωρισμένων	δὲ τούτων ἐχόμενόν ἐστι τὰς
[3, 1288]	τὰ ποιοῦντα πολιτικὸν καὶ βασιλικόν.	Διωρισμένων	δὲ τούτων περὶ τῆς πολιτείας
[3, 1281]	διεσπαρμένα χωρὶς εἰς ἕν, ἐπεὶ	κεχωρισμένων	γε κάλλιον ἔχειν τοῦ γεγραμμένου
[3, 1285]	βασιλέων, τὰ δὲ τῶν ὄχλων	παραιρουμένων,	ἐν μὲν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν
[3, 1280]	καὶ ἕνα κατοικούντων τόπον καὶ	χρωμένων	ἐπιγαμίαις. Διὸ κηδεῖαί τ' ἐγένοντο
[3, 1278]	πολιτείαις προσεφέλκει τινὰς καὶ τῶν	ξένων	ὁ νόμος· ὁ γὰρ ἐκ
[3, 1285]	φύσει οἱ μὲν βάρβαροι τῶν	Ἑλλήνων,	οἱ δὲ περὶ τὴν Ἀσίαν
[3, 1282]	κάλλος, εἰ καὶ μεῖζον ἕκαστον	ἐκείνων	ἀγαθόν ἐστι τῆς αὐλητικῆς (λέγω
[3, 1284]	αὐτῶν τὴν πολιτικὴν πρὸς τὴν	ἐκείνων,	εἰ πλείους, εἰ δ' εἷς,
[3, 1281]	~ὅμως ἐνδέχεται συνελθόντας εἶναι βελτίους	ἐκείνων,	οὐχ ὡς ἕκαστον ἀλλ' ὡς
[3, 1283]	ἀρετῆς· εἰ γάρ τις εἷς	ἀμείνων	ἀνὴρ εἴη τῶν ἄλλων τῶν
[3, 1288]	ἀγαθόν, οὐδ' ἂν κατ' ἀρετὴν	ἀμείνων	ᾖ, εἰ μὴ τρόπον τινά.
[3, 1281]	τὰ γεγραμμένα διὰ τέχνης τῶν	ἀληθινῶν,	τῷ συνῆχθαι τὰ διεσπαρμένα χωρὶς
[3, 1286]	χείρους γιγνόμενοι ἐχρηματίζοντο ἀπὸ τῶν	κοινῶν,	ἐντεῦθέν ποθεν εὔλογον γενέσθαι τὰς
[3, 1278]	ἢ μετ' ἄλλων, τῆς τῶν	κοινῶν	ἐπιμελείας. Ἐπεὶ δὲ ταῦτα διώρισται,
[3, 1279]	τὰς ὠφελείας τὰς ἀπὸ τῶν	κοινῶν	καὶ τὰς ἐκ τῆς ἀρχῆς
[3, 1285]	ἔθνος καὶ πόλις ἑκάστη τῶν	κοινῶν,	τεταγμένη κατὰ τὴν οἰκονομικήν. Ὥσπερ
[3, 1287]	δυοῖν ὄμμασι καὶ δυσὶν ἀκοαῖς	κρίνων	καὶ πράττων δυσὶ ποσὶ καὶ
[3, 1281]	τούτων καὶ τὴν ἐχομένην αὐτῆς,	τίνων	δεῖ κυρίους εἶναι τοὺς ἐλευθέρους
[3, 1287]	Ἀλλ' ἴσως ταῦτ' ἐπὶ μὲν	τινῶν	ἔχει τὸν τρόπον τοῦτον, ἐπὶ
[3, 1287]	τὸν τρόπον τοῦτον, ἐπὶ δὲ	τινῶν	οὐχ οὕτως. Ἔστι γάρ τι
[3, 1275]	ἢ περὶ πάντων ἢ περὶ	τινῶν.	Τίς μὲν οὖν ἐστιν ὁ
[3, 1285]	ἀρχὴν ταύτην, οἱ δὲ μέχρι	τινῶν	ὡρισμένων χρόνων ἢ πράξεων, οἷον
[3, 1275]	οὐκ ἔξεστιν ἄρχειν, ἢ διὰ	τινῶν	ὡρισμένων χρόνων· ὁ δ' ἀόριστος,
[3, 1278]	σῴζεσθαι τὴν δεσποτείαν. Ἡ δὲ	τέκνων	ἀρχὴ καὶ γυναικὸς καὶ τῆς
[3, 1286]	πῶς ἕξει τὰ περὶ τῶν	τέκνων;	Πότερον καὶ τὸ γένος δεῖ
[3, 1280]	δίκαιον ἴσον μετέχειν τῶν ἑκατὸν	μνῶν	τὸν εἰσενέγκαντα μίαν μνᾶν τῷ
[3, 1285]	Δηλοῖ δ' Ὅμηρος· ὁ γὰρ	Ἀγαμέμνων	κακῶς μὲν ἀκούων ἠνείχετο ἐν
[3, 1275]	ἐποίησε Κλεισθένης μετὰ τὴν τῶν	τυράννων	ἐκβολήν· πολλοὺς γὰρ ἐφυλέτευσε ξένους
[3, 1283]	γὰρ μᾶλλον οἱ γενναιότεροι τῶν	ἀγεννῶν,	ἡ δ' εὐγένεια παρ' ἑκάστοις
[3, 1282]	Δοκεῖ γὰρ ἄτοπον εἶναι τὸ	μειζόνων	εἶναι κυρίους τοὺς φαύλους τῶν
[3, 1282]	τὸν δικαστήν) ὥστε δικαίως κύριον	μειζόνων	τὸ πλῆθος· ἐκ γὰρ πολλῶν
[3, 1286]	Εἰ δὴ τὴν μὲν τῶν	πλειόνων	ἀρχὴν ἀγαθῶν δ' ἀνδρῶν πάντων
[3, 1285]	μὲν γὰρ κύριοι τῆς παμβασιλείας,	πλειόνων	δ' εἰσὶ τῆς Λακωνικῆς. Ὥστε
[3, 1279]	τὴν δὲ τῶν ὀλίγων μὲν	πλειόνων	δ' ἑνὸς ἀριστοκρατίαν νἢ διὰ
[3, 1285]	πόλεως καὶ ἔθνους ἑνὸς ἢ	πλειόνων	οἰκονομία. Σχεδὸν δὴ δύο ἐστὶν
[3, 1283]	συμφέρον ἢ πρὸς τὸ τῶν	πλειόνων,	ὅταν συμβαίνῃ τὸ λεχθέν· τὸ
[3, 1283]	βελτίους εἰσίν, ὡς λαμβανομένων τῶν	πλειόνων	πρὸς τοὺς ἐλάττους. Ἆρ' οὖν
[3, 1286]	ἑκάστου μὲν καὶ ἑνὸς καὶ	συμπλειόνων	κρείττω τοῦ δὲ πλήθους ἥττω,
[3, 1283]	διότι βελτίους εἰκὸς τοὺς ἐκ	βελτιόνων,	εὐγένεια γάρ ἐστιν ἀρετὴ γένους·
[3, 1283]	ὀρθοτάτους νόμους, πρὸς τὸ τῶν	βελτιόνων	συμφέρον ἢ πρὸς τὸ τῶν
[3, 1285]	οἱ δὲ μέχρι τινῶν ὡρισμένων	χρόνων	ἢ πράξεων, οἷον εἵλοντό ποτε
[3, 1285]	μὲν οὖν ἐπὶ τῶν ἀρχαίων	χρόνων	καὶ τὰ κατὰ πόλιν καὶ
[3, 1275]	ἄρχειν, ἢ διὰ τινῶν ὡρισμένων	χρόνων·	ὁ δ' ἀόριστος, οἷον ὁ
[3, 1281]	ληφθέντων, οἱ πλείους τὰ τῶν	ἐλαττόνων	ἂν διανέμωνται, φανερὸν ὅτι φθείρουσι
[3, 1285]	αἱ πολλαὶ μεταξὺ τούτων εἰσίν·	ἐλαττόνων	μὲν γὰρ κύριοι τῆς παμβασιλείας,
[3, 1282]	οὔτε τῶν ἀρχαιρεσιῶν οὔτε τῶν	εὐθυνῶν.	Ἀλλ' ἴσως οὐ πάντα ταῦτα
[3, 1287]	νόμος ἐστίν. Τὸ δὲ τῶν	τεχνῶν	εἶναι δοκεῖ παράδειγμα ψεῦδος, ὅτι
[3, 1284]	τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων	τεχνῶν	καὶ ἐπιστημῶν· οὔτε γὰρ γραφεὺς
[3, 1282]	καὶ περὶ ἐνίων ἔργων καὶ	τεχνῶν	μετέχουσι καὶ τῶν ἰδιωτῶν τινες,
[3, 1276]	ὁ πλωτὴρ εἷς τις τῶν	κοινωνῶν	ἐστιν, οὕτω καὶ τὸν πολίτην
[3, 1276]	τινὶ διωρισμένος ἐστίν (ὁ γὰρ	κοινωνῶν	τῆς τοιᾶσδε ἀρχῆς πολίτης ἐστίν,
[3, 1282]	κατὰ τὴν αὐλητικήν, πολὺ δ'	ἐλλείπων	κατ' εὐγένειαν ἢ κάλλος, εἰ
[3, 1278]	πολλὴν κακοπάθειαν οἱ πολλοὶ τῶν	ἀνθρώπων	γλιχόμενοι τοῦ ζῆν, ὡς ἐνούσης
[3, 1276]	κατοικούντων αὐτὴν καὶ πάμπαν ἑτέρων	ἀνθρώπων.	Εἰ δὲ δίκαιον διαλύειν ἢ
[3, 1276]	εἶναί φαμεν, τῶν αὐτῶν πολλάκις	ἀνθρώπων	ὄντων, ὁμοίως δὲ καὶ πᾶσαν
[3, 1276]	καὶ τῶν τὸν αὐτὸν κατοικούντων	ἀνθρώπων	πότε δεῖ νομίζειν μίαν εἶναι
[3, 1285]	παρ' ἐνίοις εἰσὶ βασιλεῖαι τῶν	βαρβάρων.	Ἔχουσι δ' αὗται τὴν δύναμιν
[3, 1283]	δὲ τῷ διὰ τῶν σπουδαίων	ἀνδρῶν	εἶναι, καὶ τῶν ἄλλων ἑκάστη
[3, 1281]	τούτῳ διαφέρουσιν οἱ σπουδαῖοι τῶν	ἀνδρῶν	ἑκάστου τῶν πολλῶν, ὥσπερ καὶ
[3, 1286]	ὅπερ ἐστὶν ἔργον τῶν ἀγαθῶν	ἀνδρῶν.	Ἐπεὶ δὲ συνέβαινε γίγνεσθαι πολλοὺς
[3, 1286]	τῶν πλειόνων ἀρχὴν ἀγαθῶν δ'	ἀνδρῶν	πάντων ἀριστοκρατίαν θετέον, τὴν δὲ
[3, 1277]	ἀρετὴ πολίτου, τὸ τὴν τῶν	ἐλευθέρων	ἀρχὴν ἐπίστασθαι ἐπ' ἀμφότερα. Καὶ
[3, 1288]	πλῆθος ἄρχεσθαι δυνάμενον τὴν τῶν	ἐλευθέρων	ἀρχὴν ὑπὸ τῶν κατ' ἀρετὴν
[3, 1279]	ἡ δὲ πόλις κοινωνία τῶν	ἐλευθέρων	ἐστίν. Διωρισμένων δὲ τούτων ἐχόμενόν
[3, 1277]	ὁμοίων τῷ γένει καὶ τῶν	ἐλευθέρων.	Ταύτην γὰρ λέγομεν εἶναι τὴν
[3, 1276]	αὐτῶν κατοικούντων αὐτὴν καὶ πάμπαν	ἑτέρων	ἀνθρώπων. Εἰ δὲ δίκαιον διαλύειν
[3, 1279]	αὐτῶν. Δεῖ δὲ μικρῷ διὰ	μακροτέρων	εἰπεῖν τίς ἑκάστη τούτων τῶν
[3, 1283]	δυνατόν· πλὴν ἄνευ μὲν τῶν	προτέρων	ἀδύνατον εἶναι πόλιν, ἄνευ δὲ
[3, 1275]	τὴν χρῆσιν πολίτην τὸν ἐξ	ἀμφοτέρων	πολιτῶν καὶ μὴ θατέρου μόνον,
[3, 1287]	μέσον. Ἔτι κυριώτεροι καὶ περὶ	κυριωτέρων	τῶν κατὰ γράμματα νόμων οἱ
[3, 1284]	πολυφιλίας, ἀλλὰ ἄν τις γένηται	διαφέρων	κατ' ἀρετήν, τί χρὴ ποιεῖν;
[3, 1284]	δέ τις ἔστιν εἷς τοσοῦτον	διαφέρων	κατ' ἀρετῆς ὑπερβολήν, ἢ πλείους
[3, 1276]	τὸν πολίτην φαμέν. Τῶν δὲ	πλωτήρων	καίπερ ἀνομοίων ὄντων τὴν δύναμιν
[3, 1279]	κυβερνήτης εἷς ἐστιν ἀεὶ τῶν	πλωτήρων·	ὁ μὲν οὖν παιδοτρίβης ἢ
[3, 1276]	τούτου γὰρ ἕκαστος ὀρέγεται τῶν	πλωτήρων.	Ὁμοίως τοίνυν καὶ τῶν πολιτῶν,
[3, 1284]	ἄγειν τὴν Ἀργὼ μετὰ τῶν	πλωτήρων	τῶν ἄλλων, ὡς ὑπερβάλλοντα πολύ.
[3, 1286]	μὲν οὖν συμβαλλόμενος ὁστισοῦν ἴσως	χείρων·	ἀλλ' ἐστὶν ἡ πόλις ἐκ
[3, 1277]	αὐτούς, οἱ ζῶντες ἀπὸ τῶν	χειρῶν,	~ἐν οἷς ὁ βάναυσος τεχνίτης
[3, 1282]	ἀνδραποδῶδες (ἔσται γὰρ ἕκαστος μὲν	χείρων	κριτὴς τῶν εἰδότων, ἅπαντες δὲ
[3, 1278]	εἶναι πολίτην (ἀπὸ τιμημάτων γὰρ	μακρῶν	αἱ μεθέξεις τῶν ἀρχῶν) βάναυσον
[3, 1282]	καὶ βουλεύουσι καὶ δικάζουσιν ἀπὸ	μικρῶν	τιμημάτων καὶ τῆς τυχούσης ἡλικίας,
[3, 1283]	φανερὸν ποιεῖν ὅτι τούτων τῶν	ὅρων	οὐδεὶς ὀρθός ἐστι καθ' ὃν
[3, 1283]	γὰρ ἂν εἴη πόλις ἐξ	ἀπόρων	πάντων, ὥσπερ οὐδ' ἐκ δούλων·
[3, 1279]	πρὸς τὸ συμφέρον τὸ τῶν	ἀπόρων·	πρὸς δὲ τὸ τῷ κοινῷ
[3, 1275]	ὁ Λεοντῖνος, τὰ μὲν ἴσως	ἀπορῶν	τὰ δ' εἰρωνευόμενος, ἔφη, καθάπερ
[3, 1279]	δ' ὀλιγαρχία πρὸς τὸ τῶν	εὐπόρων,	ἡ δὲ δημοκρατία πρὸς τὸ
[3, 1279]	ἀπόρους ἐλάττους μὲν εἶναι τῶν	εὐπόρων,	κρείττους δ' ὄντας κυρίους εἶναι
[3, 1285]	ἡ βασιλεία οἷον στρατηγία τις	αὐτοκρατόρων	καὶ ἀίδιός ἐστιν· κτεῖναι γὰρ
[3, 1275]	τὰς τῶν συμβολαίων δικάζει τῶν	ἐφόρων	ἄλλος ἄλλας, οἱ δὲ γέροντες
[3, 1280]	νόμος συνθήκη καί, καθάπερ ἔφη	Λυκόφρων	ὁ σοφιστής, ἐγγυητὴς ἀλλήλοις τῶν
[3, 1277]	πολίτου, καὶ διὰ τοῦτ' ἴσως	Ἰάσων	ἔφη πεινῆν ὅτε μὴ τυραννοῖ,
[3, 1282]	καὶ μάλιστα ἐν τῇ κυριωτάτῃ	πασῶν,	αὕτη δ' ἐστὶν ἡ πολιτικὴ
[3, 1285]	ὁ τρόπος ἐστὶν οὐχ εἷς	πασῶν.	Ἡ γὰρ ἐν τῇ Λακωνικῇ
[3, 1279]	συμφέρον, καλεῖται τὸ κοινὸν ὄνομα	πασῶν	τῶν πολιτειῶν, πολιτεία. Συμβαίνει δ'
[3, 1284]	πόλεως· ἀδικήσονται γὰρ ἀξιούμενοι τῶν	ἴσων,	ἄνισοι τοσοῦτον κατ' ἀρετὴν ὄντες
[3, 1279]	αἱ παρεκβάσεις ἔσονται φανεραὶ τούτων	διορισθεισῶν.	Ἐπεὶ δὲ πολιτεία μὲν καὶ
[3, 1282]	περὶ τούτων εἶναι κυρίους περὶ	ὅσων	ἐξαδυνατοῦσιν οἱ νόμοι λέγειν ἀκριβῶς
[3, 1282]	ποιήσας οὔτ' ἄριστ' ἂν κρίνειεν,	ὅσων	τἆργα γινώσκουσι καὶ οἱ μὴ
[3, 1284]	παρὰ τὰς συνθήκας) ~ὁ δὲ	Περσῶν	βασιλεὺς Μήδους καὶ Βαβυλωνίους καὶ
[3, 1286]	τοὺς βασιλεῖς, ὅπερ ἐστὶν ἔργον	τῶν	ἀγαθῶν ἀνδρῶν. Ἐπεὶ δὲ συνέβαινε
[3, 1282]	κατὰ μέγεθος καὶ καθ' ὁτιοῦν	τῶν	ἀγαθῶν πλεονεξία τις τῶν πολιτικῶν
[3, 1283]	(πολῖται γὰρ μᾶλλον οἱ γενναιότεροι	τῶν	ἀγεννῶν, ἡ δ' εὐγένεια παρ'
[3, 1287]	περὶ ὧν γὰρ βουλεύονται νομοθετῆσαι	τῶν	ἀδυνάτων ἐστίν. Οὐ τοίνυν τοῦτό
[3, 1281]	καὶ τὰ γεγραμμένα διὰ τέχνης	τῶν	ἀληθινῶν, τῷ συνῆχθαι τὰ διεσπαρμένα
[3, 1284]	ἔχει πολλὴν ἀπορίαν, οὐ κατὰ	τῶν	ἄλλων ἀγαθῶν τὴν ὑπεροχήν, οἷον
[3, 1283]	τῶν σπουδαίων ἀνδρῶν εἶναι, καὶ	τῶν	ἄλλων ἑκάστη τὸν αὐτὸν τρόπον·
[3, 1288]	ἢ γένος ὅλον ἢ καὶ	τῶν	ἄλλων ἕνα τινὰ συμβῇ διαφέροντα
[3, 1282]	τὸ ψεῦδος; Φανερὸν δ' ἐπὶ	τῶν	ἄλλων ἐπιστημῶν καὶ δυνάμεων· τῶν
[3, 1281]	λεχθέντα πρότερον. Περὶ μὲν οὖν	τῶν	ἄλλων ἔστω τις ἕτερος λόγος·
[3, 1280]	(καὶ γὰρ ἂν δούλων καὶ	τῶν	ἄλλων ζῴων ἦν πόλις· νῦν
[3, 1275]	λύειν. Πολίτης δ' ἁπλῶς οὐδενὶ	τῶν	ἄλλων ὁρίζεται μᾶλλον ἢ τῷ
[3, 1288]	ὥσθ' ὑπερέχειν τὴν ἐκείνου τῆς	τῶν	ἄλλων πάντων, τότε δίκαιον τὸ
[3, 1287]	οὐκ ἔστι κατὰ φύσιν, οὐδὲ	τῶν	ἄλλων πολιτειῶν ὅσαι παρεκβάσεις εἰσί·
[3, 1284]	Δῆλον δὲ τοῦτο καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν· οὔτε
[3, 1284]	κάλλος, οὔτε ναυπηγὸς πρύμναν ἢ	τῶν	ἄλλων τι μορίων τῶν τῆς
[3, 1281]	αὐτούς. Διόπερ καὶ Σόλων καὶ	τῶν	ἄλλων τινὲς νομοθετῶν τάττουσιν ἐπί
[3, 1280]	Γίγνεται γὰρ ἡ κοινωνία συμμαχία,	τῶν	ἄλλων τόπῳ διαφέρουσα μόνον, τῶν
[3, 1284]	βασιλεὺς Μήδους καὶ Βαβυλωνίους καὶ	τῶν	ἄλλων τοὺς πεφρονηματισμένους διὰ τὸ
[3, 1283]	δὲ τῶν πολλῶν κρείττους ὦσι	τῶν	ἄλλων, τούτους ἂν δέοι κυρίους
[3, 1283]	τις εἷς ἀμείνων ἀνὴρ εἴη	τῶν	ἄλλων τῶν ἐν τῷ πολιτεύματι
[3, 1278]	τοῦτον ἐροῦμεν λόγον καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων. Ὑποθετέον δὴ πρῶτον τίνος
[3, 1284]	τὴν Ἀργὼ μετὰ τῶν πλωτήρων	τῶν	ἄλλων, ὡς ὑπερβάλλοντα πολύ. Διὸ
[3, 1283]	δὲ καὶ τὸν εὐγενείᾳ διαφέροντα	τῶν	ἀμφισβητούντων δι' ἐλευθερίαν. Ταὐτὸ δὲ
[3, 1278]	ὅσοι τῶν ἔργων εἰσὶν ἀφειμένοι	τῶν	ἀναγκαίων. Τῶν δ' ἀναγκαίων οἱ
[3, 1275]	καὶ παρεκβεβηκυίας ἀναγκαῖον ὑστέρας εἶναι	τῶν	ἀναμαρτήτων (τὰς δὲ παρεκβεβηκυίας πῶς
[3, 1281]	Ἀλλὰ τούτῳ διαφέρουσιν οἱ σπουδαῖοι	τῶν	ἀνδρῶν ἑκάστου τῶν πολλῶν, ὥσπερ
[3, 1278]	καρτεροῦσι πολλὴν κακοπάθειαν οἱ πολλοὶ	τῶν	ἀνθρώπων γλιχόμενοι τοῦ ζῆν, ὡς
[3, 1277]	τὸν πολίτην ἔτι λείπεταί τις	τῶν	ἀποριῶν. Ὡς ἀληθῶς γὰρ πότερον
[3, 1279]	δημοκρατία πρὸς τὸ συμφέρον τὸ	τῶν	ἀπόρων· πρὸς δὲ τὸ τῷ
[3, 1280]	τῶν ἄλλων τόπῳ διαφέρουσα μόνον,	τῶν	ἄπωθεν συμμάχων. Καὶ ὁ νόμος
[3, 1286]	ἀρίστου ἀνδρὸς ἄρχεσθαι ἢ ὑπὸ	τῶν	ἀρίστων νόμων. Δοκοῦσι δὴ τοῖς
[3, 1288]	ἀναγκαῖον ἀρίστην εἶναι τὴν ὑπὸ	τῶν	ἀρίστων οἰκονομουμένην, τοιαύτη δ' ἐστὶν
[3, 1282]	τὸ πλῆθος ποιητέον κύριον οὔτε	τῶν	ἀρχαιρεσιῶν οὔτε τῶν εὐθυνῶν. Ἀλλ'
[3, 1285]	ἔν τινι καιρῷ, καθάπερ ἐπὶ	τῶν	ἀρχαίων ἐν ταῖς πολεμικαῖς ἐξόδοις,
[3, 1285]	ἐπανάτασις. Οἱ μὲν οὖν ἐπὶ	τῶν	ἀρχαίων χρόνων καὶ τὰ κατὰ
[3, 1279]	παιδοτρίβης ἢ κυβερνήτης σκοπεῖ τὸ	τῶν	ἀρχομένων ἀγαθόν, ὅταν δὲ τούτων
[3, 1277]	ἔοικεν ἀναγκαῖον εἶναι κοινὰς καὶ	τῶν	ἀρχομένων καὶ τῶν ἀρχόντων, ἀρχομένου
[3, 1277]	ἔσχατον. Τὰ μὲν οὖν ἔργα	τῶν	ἀρχομένων οὕτως οὐ δεῖ τὸν
[3, 1278]	ἣν δὴ καλοῦμεν οἰκονομικήν ἤτοι	τῶν	ἀρχομένων χάριν ἐστὶν ἢ κοινοῦ
[3, 1278]	τινὸς ἀμφοῖν, καθ' αὑτὸ μὲν	τῶν	ἀρχομένων, ὥσπερ ὁρῶμεν καὶ τὰς
[3, 1281]	τὰς ἀρχαιρεσίας καὶ τὰς εὐθύνας	τῶν	ἀρχόντων, ἄρχειν δὲ κατὰ μόνας
[3, 1277]	κοινὰς καὶ τῶν ἀρχομένων καὶ	τῶν	ἀρχόντων, ἀρχομένου δέ γε οὐκ
[3, 1279]	ὅσαι δὲ τὸ σφέτερον μόνον	τῶν	ἀρχόντων, ἡμαρτημέναι πᾶσαι καὶ παρεκβάσεις
[3, 1282]	αἱ δ' εὔθυναι καὶ αἱ	τῶν	ἀρχῶν αἱρέσεις εἰσὶ μέγιστον· ἃς
[3, 1278]	τιμημάτων γὰρ μακρῶν αἱ μεθέξεις	τῶν	ἀρχῶν) βάναυσον δὲ ἐνδέχεται· πλουτοῦσι
[3, 1283]	οὐ κατὰ πᾶσαν ἀνισότητ' ἀμφισβητοῦσι	τῶν	ἀρχῶν (εἰ γὰρ οἱ μὲν
[3, 1281]	Τὸ μὲν γὰρ μετέχειν αὐτοὺς	τῶν	ἀρχῶν τῶν μεγίστων οὐκ ἀσφαλές
[3, 1275]	διορθώσεως δεόμενον, ἐπεὶ καὶ περὶ	τῶν	ἀτίμων καὶ φυγάδων ἔστι τὰ
[3, 1282]	ὅμως τούτῳ δοτέον τοὺς διαφέροντας	τῶν	αὐλῶν. ~Δεῖ γὰρ εἰς τὸ
[3, 1282]	τὴν τέχνην οὐ δοτέον πλεονεξίαν	τῶν	αὐλῶν τοῖς εὐγενεστέροις (οὐδὲν γὰρ
[3, 1276]	ζητήσεως· ὁμοίως δὲ καὶ τῶν	τὸν	αὐτὸν κατοικούντων ἀνθρώπων πότε δεῖ
[3, 1281]	τὰς ἀρχάς, ἀρχόντων δ' αἰεὶ	τῶν	αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι τοὺς ἄλλους
[3, 1288]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ διὰ	τῶν	αὐτῶν ἀνήρ τε γίνεται σπουδαῖος
[3, 1276]	ἕτερον ἢ ταὐτὸν ἔξεστι καὶ	τῶν	αὐτῶν κατοικούντων αὐτὴν καὶ πάμπαν
[3, 1276]	μὴ λανθάνειν τὸν πολιτικόν) ἀλλὰ	τῶν	αὐτῶν κατοικούντων τὸν αὐτὸν τόπον,
[3, 1276]	δὲ τραγικὸν ἕτερον εἶναί φαμεν,	τῶν	αὐτῶν πολλάκις ἀνθρώπων ὄντων, ὁμοίως
[3, 1276]	ᾖ τῆς συνθέσεως, οἷον ἁρμονίαν	τῶν	αὐτῶν φθόγγων ἑτέραν εἶναι λέγομεν,
[3, 1285]	οἷαι παρ' ἐνίοις εἰσὶ βασιλεῖαι	τῶν	βαρβάρων. Ἔχουσι δ' αὗται τὴν
[3, 1285]	δὲ τὰ μὲν αὐτῶν παριέντων	τῶν	βασιλέων, τὰ δὲ τῶν ὄχλων
[3, 1277]	ἄρχοντος, ὥσπερ καὶ φαίνονται οἱ	τῶν	βασιλέων υἱεῖς ἱππικὴν καὶ πολεμικὴν
[3, 1283]	τοὺς ὀρθοτάτους νόμους, πρὸς τὸ	τῶν	βελτιόνων συμφέρον ἢ πρὸς τὸ
[3, 1286]	κυρίους ᾗ παρεκβαίνουσιν, ἐπεὶ περὶ	τῶν	γ' ἄλλων εἶναι δεῖ κυρίους·
[3, 1285]	αὕτη τε καὶ ἡ Λακωνική·	τῶν	γὰρ ἄλλων αἱ πολλαὶ μεταξὺ
[3, 1282]	τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν καὶ δυνάμεων·	τῶν	γὰρ ὁμοίων αὐλητῶν τὴν τέχνην
[3, 1282]	ἔργον ἐστίν, οἷον γεωμέτρην τε	τῶν	γεωμετρικῶν καὶ κυβερνήτην τῶν κυβερνητικῶν.
[3, 1278]	μὴν ἀλλ' ἐπεὶ δι' ἔνδειαν	τῶν	γνησίων πολιτῶν ποιοῦνται πολίτας τοὺς
[3, 1287]	διὰ κέρδος, τότε τὴν ἐκ	τῶν	γραμμάτων θεραπείαν ζητήσαιεν ἂν μᾶλλον.
[3, 1279]	μὲν γὰρ πλωτήρ, ὁ δὲ	τῶν	γυμναζομένων εἷς γίνεται, παιδοτρίβης ὤν.
[3, 1279]	γὰρ κωλύει τὸν παιδοτρίβην ἕνα	τῶν	γυμναζομένων ἐνίοτ' εἶναι καὶ αὐτόν,
[3, 1278]	ἔργων εἰσὶν ἀφειμένοι τῶν ἀναγκαίων.	Τῶν	δ' ἀναγκαίων οἱ μὲν ἑνὶ
[3, 1288]	ἀρετήν, τῶν μὲν ἄρχεσθαι δυναμένων	τῶν	δ' ἄρχειν πρὸς τὴν αἱρετωτάτην
[3, 1275]	τῷ μετέχειν κρίσεως καὶ ἀρχῆς.	Τῶν	δ' ἀρχῶν αἱ μέν εἰσι
[3, 1284]	Ἀντισθένης ἔφη τοὺς λέοντας δημηγορούντων	τῶν	δασυπόδων καὶ τὸ ἴσον ἀξιούντων
[3, 1276]	καίπερ αἰεὶ τῶν μὲν φθειρομένων	τῶν	δὲ γινομένων, ὥσπερ καὶ ποταμοὺς
[3, 1276]	πολιτείαν ἡ πόλις, λόγος ἕτερος.	Τῶν	δὲ νῦν εἰρημένων ἐχόμενόν ἐστιν
[3, 1276]	οὕτω καὶ τὸν πολίτην φαμέν.	Τῶν	δὲ πλωτήρων καίπερ ἀνομοίων ὄντων
[3, 1282]	ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος·	τῶν	δὲ ῥηθέντων ἕκαστος μόριόν ἐστι
[3, 1275]	οὕτω καὶ Λαρισαίους τοὺς ὑπὸ	τῶν	δημιουργῶν πεποιημένους· εἶναι γάρ τινας
[3, 1280]	Λυκόφρων ὁ σοφιστής, ἐγγυητὴς ἀλλήλοις	τῶν	δικαίων, ἀλλ' οὐχ οἷος ποιεῖν
[3, 1275]	κοινωνοῦσι τῆς οἰκήσεωσσ, οὐδ' οἱ	τῶν	δικαίων μετέχοντες οὕτως ὥστε καὶ
[3, 1282]	γὰρ ἕκαστος μὲν χείρων κριτὴς	τῶν	εἰδότων, ἅπαντες δὲ συνελθόντες ἢ
[3, 1282]	ἰδιωτῶν τινες, ἀλλ' οὔ τι	τῶν	εἰδότων γε μᾶλλον. Ὥστε κατὰ
[3, 1282]	Καὶ γὰρ τὸ ἑλέσθαι ὀρθῶς	τῶν	εἰδότων ἔργον ἐστίν, οἷον γεωμέτρην
[3, 1283]	Καθ' ἑκάστην μὲν οὖν πολιτείαν	τῶν	εἰρημένων ἀναμφισβήτητος ἡ κρίσις τίνας
[3, 1288]	γίνεται παρὰ φύσιν. ~Ἀλλ' ἐκ	τῶν	εἰρημένων γε φανερὸν ὡς ἐν
[3, 1281]	τοῦ δικαίου λέγουσι, φανερὸν ἐκ	τῶν	εἰρημένων. Ἔχει δ' ἀπορίαν τί
[3, 1278]	καὶ πολίτης σπουδαῖος, δῆλον ἐκ	τῶν	εἰρημένων, ὅτι τινὸς μὲν πόλεως
[3, 1278]	ἄτοπον; ~Οὐδὲ γὰρ οἱ δοῦλοι	τῶν	εἰρημένων οὐδέν, οὐδ' οἱ ἀπελεύθεροι.
[3, 1279]	κεκτημένοι τὰ ὅπλα. παρεκβάσεις δὲ	τῶν	εἰρημένων τυραννὶς μὲν βασιλείας, ὀλιγαρχία
[3, 1280]	εἰσὶ γοῦν αὐτοῖς συνθῆκαι περὶ	τῶν	εἰσαγωγίμων καὶ σύμβολα περὶ τοῦ
[3, 1281]	σύμπαντας, οἷον τὰ συμφορητὰ δεῖπνα	τῶν	ἐκ μιᾶς δαπάνης χορηγηθέντων· πολλῶν
[3, 1280]	γὰρ εἶναι δίκαιον ἴσον μετέχειν	τῶν	ἑκατὸν μνῶν τὸν εἰσενέγκαντα μίαν
[3, 1281]	πάντων ληφθέντων, οἱ πλείους τὰ	τῶν	ἐλαττόνων ἂν διανέμωνται, φανερὸν ὅτι
[3, 1279]	γάρ, ἡ δὲ πόλις κοινωνία	τῶν	ἐλευθέρων ἐστίν. Διωρισμένων δὲ τούτων
[3, 1277]	τῶν ὁμοίων τῷ γένει καὶ	τῶν	ἐλευθέρων. Ταύτην γὰρ λέγομεν εἶναι
[3, 1285]	ἤθη φύσει οἱ μὲν βάρβαροι	τῶν	Ἑλλήνων, οἱ δὲ περὶ τὴν
[3, 1283]	ἀμείνων ἀνὴρ εἴη τῶν ἄλλων	τῶν	ἐν τῷ πολιτεύματι σπουδαίων ὄντων,
[3, 1280]	δόντι τὸ λοιπὸν πᾶν, οὔτε	τῶν	ἐξ ἀρχῆς οὔτε τῶν ἐπιγινομένων)
[3, 1280]	οὔτε τῶν ἐξ ἀρχῆς οὔτε	τῶν	ἐπιγινομένων) εἰ δὲ μήτε τοῦ
[3, 1282]	μειζόνων εἶναι κυρίους τοὺς φαύλους	τῶν	ἐπιεικῶν, αἱ δ' εὔθυναι καὶ
[3, 1278]	οὐδ' ἐλευθέρου μόνον, ἀλλ' ὅσοι	τῶν	ἔργων εἰσὶν ἀφειμένοι τῶν ἀναγκαίων.
[3, 1282]	κύριον οὔτε τῶν ἀρχαιρεσιῶν οὔτε	τῶν	εὐθυνῶν. Ἀλλ' ἴσως οὐ πάντα
[3, 1279]	ἡ δ' ὀλιγαρχία πρὸς τὸ	τῶν	εὐπόρων, ἡ δὲ δημοκρατία πρὸς
[3, 1279]	τοὺς ἀπόρους ἐλάττους μὲν εἶναι	τῶν	εὐπόρων, κρείττους δ' ὄντας κυρίους
[3, 1275]	Λακεδαίμονι τὰς τῶν συμβολαίων δικάζει	τῶν	ἐφόρων ἄλλος ἄλλας, οἱ δὲ
[3, 1282]	λόγοις, ἐν οἷς διώρισται περὶ	τῶν	ἠθικῶν ντὶ γὰρ καὶ τισὶ
[3, 1281]	ἢ δημοκρατικός, τί διοίσει περὶ	τῶν	ἠπορημένων; Συμβήσεται γὰρ ὁμοίως τὰ
[3, 1281]	(ὁ γὰρ αὐτὸς κἂν ἐπὶ	τῶν	θηρίων ἁρμόσειε λόγος· καίτοι τί
[3, 1281]	λόγος· καίτοι τί διαφέρουσιν ἔνιοι	τῶν	θηρίων ὡς ἔπος εἰπεῖν; ἀλλὰ
[3, 1285]	τε κατὰ πόλεμον ἡγεμονίας καὶ	τῶν	θυσιῶν, ὅσαι μὴ ἱερατικαί, καὶ
[3, 1280]	ἀλλήλους ἐπιγαμίας ποιήσαιντο· καίτοι τοῦτο	τῶν	ἰδίων ταῖς πόλεσι κοινωνημάτων ἐστίν.
[3, 1282]	ἔργων καὶ τεχνῶν μετέχουσι καὶ	τῶν	ἰδιωτῶν τινες, ἀλλ' οὔ τι
[3, 1284]	μέρος πόλεως· ἀδικήσονται γὰρ ἀξιούμενοι	τῶν	ἴσων, ἄνισοι τοσοῦτον κατ' ἀρετὴν
[3, 1286]	ὡς ἀντὶ τούτου βουλεύσεται περὶ	τῶν	καθ' ἕκαστα κάλλιον. Ὅτι μὲν
[3, 1286]	αἱ κρίσεις εἰσὶ πᾶσαι περὶ	τῶν	καθ' ἕκαστον. Καθ' ἕνα μὲν
[3, 1282]	τὸ πάντων τούτων ἢ τὸ	τῶν	καθ' ἕνα καὶ κατ' ὀλίγους
[3, 1281]	τὸ ζῆν εὐδαιμόνως καὶ καλῶς.	Τῶν	καλῶν ἄρα πράξεων χάριν θετέον
[3, 1288]	τὴν τῶν ἐλευθέρων ἀρχὴν ὑπὸ	τῶν	κατ' ἀρετὴν ἡγεμονικῶν πρὸς πολιτικὴν
[3, 1287]	τὰ ἔθη εἰσίν, ὥστ' εἰ	τῶν	κατὰ γράμματα ἄνθρωπος ἄρχων ἀσφαλέστερος,
[3, 1287]	Ἔτι κυριώτεροι καὶ περὶ κυριωτέρων	τῶν	κατὰ γράμματα νόμων οἱ κατὰ
[3, 1285]	δοκεῖ μὲν εἶναι βασιλεία μάλιστα	τῶν	κατὰ νόμον, οὐκ ἔστι δὲ
[3, 1287]	ἄνθρωπος ἄρχων ἀσφαλέστερος, ἀλλ' οὐ	τῶν	κατὰ τὸ ἔθος. Ἀλλὰ μὴν
[3, 1276]	ἂν ᾖ τὸ γένος ταὐτὸ	τῶν	κατοικούντων, τὴν αὐτὴν εἶναι φατέον
[3, 1287]	ἂν δόξῃ πειρωμένοις ἄμεινον εἶναι	τῶν	κειμένων. Ὁ μὲν οὖν τὸν
[3, 1286]	δὲ χείρους γιγνόμενοι ἐχρηματίζοντο ἀπὸ	τῶν	κοινῶν, ἐντεῦθέν ποθεν εὔλογον γενέσθαι
[3, 1278]	αὑτὸν ἢ μετ' ἄλλων, τῆς	τῶν	κοινῶν ἐπιμελείας. Ἐπεὶ δὲ ταῦτα
[3, 1279]	διὰ τὰς ὠφελείας τὰς ἀπὸ	τῶν	κοινῶν καὶ τὰς ἐκ τῆς
[3, 1285]	ἕκαστον ἔθνος καὶ πόλις ἑκάστη	τῶν	κοινῶν, τεταγμένη κατὰ τὴν οἰκονομικήν.
[3, 1276]	οὖν ὁ πλωτὴρ εἷς τις	τῶν	κοινωνῶν ἐστιν, οὕτω καὶ τὸν
[3, 1280]	οὐ λέγουσιν. Εἰ μὲν γὰρ	τῶν	κτημάτων χάριν ἐκοινώνησαν καὶ συνῆλθον,
[3, 1282]	τε τῶν γεωμετρικῶν καὶ κυβερνήτην	τῶν	κυβερνητικῶν. Εἰ γὰρ καὶ περὶ
[3, 1281]	γὰρ μετέχειν αὐτοὺς τῶν ἀρχῶν	τῶν	μεγίστων οὐκ ἀσφαλές (διά τε
[3, 1288]	πλῆθος ὑπερέχον εἶναι κατ' ἀρετήν,	τῶν	μὲν ἄρχεσθαι δυναμένων τῶν δ'
[3, 1279]	τοῦ συμφέροντος. Καλεῖν δ' εἰώθαμεν	τῶν	μὲν μοναρχιῶν τὴν πρὸς τὸ
[3, 1276]	εἶναι φατέον πόλιν, καίπερ αἰεὶ	τῶν	μὲν φθειρομένων τῶν δὲ γινομένων,
[3, 1281]	ἑκάστου τῶν πολλῶν, ὥσπερ καὶ	τῶν	μὴ καλῶν τοὺς καλούς φασι,
[3, 1278]	δὲ πολιτείαις προσεφέλκει τινὰς καὶ	τῶν	ξένων ὁ νόμος· ὁ γὰρ
[3, 1280]	οἱ πλεῖστοι φαῦλοι κριταὶ περὶ	τῶν	οἰκείων. Ὥστ' ἐπεὶ τὸ δίκαιον
[3, 1280]	καὶ τῆς κτήσεως, ὥσθ' ὁ	τῶν	ὀλιγαρχικῶν λόγος δόξειεν ἂν ἰσχύειν
[3, 1286]	πλεῖον, οὕτω καὶ τὸ πλῆθος	τῶν	ὀλίγων ἀδιαφθορώτερον· τοῦ δ' ἑνὸς
[3, 1279]	ἴδιον ἢ τοῦ ἑνὸς ἢ	τῶν	ὀλίγων ἢ τοῦ πλήθους παρεκβάσεις.
[3, 1283]	ποτὲ τὸ πλῆθος εἶναι βέλτιον·	τῶν	ὀλίγων καὶ πλουσιώτερον, οὐχ ὡς
[3, 1283]	δεῖ κύριον διότι κρείττους εἰσὶ	τῶν	ὀλίγων, κἂν εἷς ἢ πλείους
[3, 1279]	ἀποβλέπουσαν συμφέρον βασιλείαν, τὴν δὲ	τῶν	ὀλίγων μὲν πλειόνων δ' ἑνὸς
[3, 1275]	καθάπερ ὅλμους εἶναι τοὺς ὑπὸ	τῶν	ὁλμοποιῶν πεποιημένους, οὕτω καὶ Λαρισαίους
[3, 1274]	τῶν συγκειμένων, καθάπερ ἄλλο τι	τῶν	ὅλων μὲν συνεστώτων δ' ἐκ
[3, 1277]	τις ἀρχὴ καθ' ἣν ἄρχει	τῶν	ὁμοίων τῷ γένει καὶ τῶν
[3, 1282]	τὸ ἔργον ὑπερέχοντι διδόναι καὶ	τῶν	ὀργάνων τὴν ὑπεροχήν. Εἰ δὲ
[3, 1279]	ἀρχόντων, ἡμαρτημέναι πᾶσαι καὶ παρεκβάσεις	τῶν	ὀρθῶν πολιτειῶν· δεσποτικαὶ γάρ, ἡ
[3, 1285]	σκέψασθαι περὶ βασιλείας· φαμὲν γὰρ	τῶν	ὀρθῶν πολιτειῶν μίαν εἶναι ταύτην.
[3, 1283]	ἔοικε φανερὸν ποιεῖν ὅτι τούτων	τῶν	ὅρων οὐδεὶς ὀρθός ἐστι καθ'
[3, 1285]	παριέντων τῶν βασιλέων, τὰ δὲ	τῶν	ὄχλων παραιρουμένων, ἐν μὲν ταῖς
[3, 1285]	οἱ δὲ περὶ τὴν Ἀσίαν	τῶν	περὶ τὴν Εὐρώπην, ὑπομένουσι τὴν
[3, 1286]	εἷς. Εἰ δὴ τὴν μὲν	τῶν	πλειόνων ἀρχὴν ἀγαθῶν δ' ἀνδρῶν
[3, 1283]	βελτιόνων συμφέρον ἢ πρὸς τὸ	τῶν	πλειόνων, ὅταν συμβαίνῃ τὸ λεχθέν·
[3, 1283]	καὶ βελτίους εἰσίν, ὡς λαμβανομένων	τῶν	πλειόνων πρὸς τοὺς ἐλάττους. Ἆρ'
[3, 1281]	τὸ πλείους εἶναι διανέμωνται τὰ	τῶν	πλουσίων, τοῦτ' οὐκ ἄδικόν ἐστιν;
[3, 1279]	ὁ κυβερνήτης εἷς ἐστιν ἀεὶ	τῶν	πλωτήρων· ὁ μὲν οὖν παιδοτρίβης
[3, 1276]	πάντων· τούτου γὰρ ἕκαστος ὀρέγεται	τῶν	πλωτήρων. Ὁμοίως τοίνυν καὶ τῶν
[3, 1284]	αὐτὸν ἄγειν τὴν Ἀργὼ μετὰ	τῶν	πλωτήρων τῶν ἄλλων, ὡς ὑπερβάλλοντα
[3, 1281]	τῆς μουσικῆς ἔργα καὶ τὰ	τῶν	ποιητῶν· ἄλλοι γὰρ ἄλλο τι
[3, 1285]	εἶναι βασιλείαν, ἐν τοῖς ὑπερορίοις	τῶν	πολεμικῶν τὴν ἡγεμονίαν μόνον εἶχον.
[3, 1279]	πολίτευμα δ' ἐστὶ τὸ κύριον	τῶν	πόλεων, ἀνάγκη δ' εἶναι κύριον
[3, 1274]	πόλιν, ἡ δὲ πολιτεία τῶν	τὴν	πόλιν οἰκούντων ἐστὶ τάξις τις.
[3, 1279]	ἂν καλῶς δόξειεν διωρίσθαι περὶ	τῶν	πολιτειῶν. Ἀλλὰ μὴν κἄν εἴ
[3, 1281]	μὲν οὖν πάντες οἱ περὶ	τῶν	πολιτειῶν ἀμφισβητοῦντες μέρος τι τοῦ
[3, 1279]	οἱ ἄποροι, κύριοι δ' ἑκάτεροι	τῶν	πολιτειῶν, εἴπερ μηδεμία ἄλλη πολιτεία
[3, 1279]	μακροτέρων εἰπεῖν τίς ἑκάστη τούτων	τῶν	πολιτειῶν ἐστιν· καὶ γὰρ ἔχει
[3, 1279]	καλεῖται τὸ κοινὸν ὄνομα πασῶν	τῶν	πολιτειῶν, πολιτεία. Συμβαίνει δ' εὐλόγως·
[3, 1276]	πολλὰ τῶν τοιούτων, ὡς ἐνίας	τῶν	πολιτειῶν τῷ κρατεῖν οὔσας, ἀλλὰ
[3, 1282]	ὁτιοῦν τῶν ἀγαθῶν πλεονεξία τις	τῶν	πολιτικῶν δικαίων τοῖς ὑπερέχουσιν. τοῦτο
[3, 1283]	ἀδύνατον, δῆλον ὡς καὶ ἐπὶ	τῶν	πολιτικῶν εὐλόγως οὐ κατὰ πᾶσαν
[3, 1283]	πρὸς ἅπαντας τοὺς διαμφισβητοῦντας περὶ	τῶν	πολιτικῶν τιμῶν. Δόξαιεν γὰρ ἂν
[3, 1287]	νόμον ἄρχειν αἱρετώτερον μᾶλλον ἢ	τῶν	πολιτῶν ἕνα τινά, κατὰ τὸν
[3, 1276]	τῶν πλωτήρων. Ὁμοίως τοίνυν καὶ	τῶν	πολιτῶν, καίπερ ἀνομοίων ὄντων, ἡ
[3, 1285]	ἄρχουσιν, ὥσθ' οἱ μὲν παρὰ	τῶν	πολιτῶν οἱ δ' ἐπὶ τοὺς
[3, 1287]	τὸ κύριον ἕνα πάντων εἶναι	τῶν	πολιτῶν, ὅπου συνέστηκεν ἐξ ὁμοίων
[3, 1283]	καὶ πρὸς τὸ κοινὸν τὸ	τῶν	πολιτῶν· πολίτης δὲ κοινῇ μὲν
[3, 1279]	ἀρχάς, ὅταν ᾖ κατ' ἰσότητα	τῶν	πολιτῶν συνεστηκυῖα καὶ καθ' ὁμοιότητα,
[3, 1281]	τοὺς ἐλευθέρους καὶ τὸ πλῆθος	τῶν	πολιτῶν. Τοιοῦτοι δ' εἰσὶν ὅσοι
[3, 1283]	μὲν τοῦ ἑνὸς ἐλάττους δὲ	τῶν	πολλῶν κρείττους ὦσι τῶν ἄλλων,
[3, 1281]	ἐνδέχεται ταύτην εἶναι τὴν διαφορὰν	τῶν	πολλῶν πρὸς τοὺς ὀλίγους σπουδαίους,
[3, 1281]	οἱ σπουδαῖοι τῶν ἀνδρῶν ἑκάστου	τῶν	πολλῶν, ὥσπερ καὶ τῶν μὴ
[3, 1275]	δεῖ δὲ μὴ λανθάνειν ὅτι	τῶν	πραγμάτων ἐν οἷς τὰ ὑποκείμενα
[3, 1280]	τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπί τε	τῶν	πραγμάτων καὶ οἷς, καθάπερ εἴρηται
[3, 1285]	ἐξέλθῃ τὴν χώραν ἡγεμών ἐστι	τῶν	πρὸς τὸν πόλεμον· ἔτι δὲ
[3, 1285]	καὶ δικαστὴς ὁ βασιλεύς, καὶ	τῶν	πρὸς τοὺς θεοὺς κύριος) δευτέρα
[3, 1283]	πόλιν δυνατόν· πλὴν ἄνευ μὲν	τῶν	προτέρων ἀδύνατον εἶναι πόλιν, ἄνευ
[3, 1275]	πολίτου ἢ ἐκ πολίτιδος ἐπὶ	τῶν	πρώτων οἰκησάντων ἢ κτισάντων. Ἀλλ'
[3, 1285]	εἵλοντο τὸν Πιττακὸν ἔν τινι	τῶν	σκολιῶν μελῶν· τὸν κακοπάτριδα Πίττακον
[3, 1283]	πλουσίων ἡ δὲ τῷ διὰ	τῶν	σπουδαίων ἀνδρῶν εἶναι, καὶ τῶν
[3, 1284]	συμβουλίας, ἀφαιροῦντα δὲ τοὺς ὑπερέχοντας	τῶν	σταχύων ὁμαλῦναι τὴν ἄρουραν· ὅθεν
[3, 1274]	τις. Ἐπεὶ δ' ἡ πόλις	τῶν	συγκειμένων, καθάπερ ἄλλο τι τῶν
[3, 1275]	μέρος, οἷον ἐν Λακεδαίμονι τὰς	τῶν	συμβολαίων δικάζει τῶν ἐφόρων ἄλλος
[3, 1278]	τοιοῦτον ἐπικεκρυμμένον ἐστίν, ἀπάτης χάριν	τῶν	συνοικούντων ἐστίν. Πότερον μὲν οὖν
[3, 1278]	Ἔστι δὲ πολιτεία πόλεως τάξις	τῶν	τε ἄλλων ἀρχῶν καὶ μάλιστα
[3, 1286]	πόλεσιν, πῶς ἕξει τὰ περὶ	τῶν	τέκνων; Πότερον καὶ τὸ γένος
[3, 1278]	πλουτοῦσι γὰρ καὶ οἱ πολλοὶ	τῶν	τεχνιτῶν. Ἐν Θήβαις δὲ νόμος
[3, 1287]	ὁ νόμος ἐστίν. Τὸ δὲ	τῶν	τεχνῶν εἶναι δοκεῖ παράδειγμα ψεῦδος,
[3, 1274]	περὶ πόλιν, ἡ δὲ πολιτεία	τῶν	τὴν πόλιν οἰκούντων ἐστὶ τάξις
[3, 1284]	ἢ τῶν ἄλλων τι μορίων	τῶν	τῆς νεώς, οὐδὲ δὴ χοροδιδάσκαλος
[3, 1278]	ὥσπερ μέτοικος γάρ ἐστιν ὁ	τῶν	τιμῶν μὴ μετέχων. Ἀλλ' ἐστὶν
[3, 1278]	λέγεται μάλιστα πολίτης ὁ μετέχων	τῶν	τιμῶν, ὥσπερ καὶ Ὅμηρος ἐποίησεν
[3, 1287]	ἄνθρωπον εἶναι τὸν κρινοῦντα περὶ	τῶν	τοιούτων, ἀλλ' ὅτι οὐχ ἕνα
[3, 1282]	ἡ γὰρ ἐκκλησία κυρία πάντων	τῶν	τοιούτων ἐστίν. Καίτοι τῆς μὲν
[3, 1280]	μέντοι κοινωνοῖεν ἄλλου μηδενὸς ἢ	τῶν	τοιούτων, οἷον ἀλλαγῆς καὶ συμμαχίας,
[3, 1284]	καὶ τῇ δυνάμει, κατὰ δὲ	τῶν	τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος· αὐτοὶ
[3, 1275]	τῆς πόλεως, πόλιν δὲ τὸ	τῶν	τοιούτων πλῆθος ἱκανὸν πρὸς αὐτάρκειαν
[3, 1277]	γὰρ πολίτης) εἰ δὲ μηδεὶς	τῶν	τοιούτων πολίτης, ἐν τίνι μέρει
[3, 1276]	τυράννου λαβόντος, οὔτ' ἄλλα πολλὰ	τῶν	τοιούτων, ὡς ἐνίας τῶν πολιτειῶν
[3, 1276]	τοιαύτης ζητήσεως· ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	τὸν αὐτὸν κατοικούντων ἀνθρώπων πότε
[3, 1286]	εἰς τυραννίδας μετέβαλλον, ἐκ δὲ	τῶν	τυραννίδων εἰς δημοκρατίαν· αἰεὶ γὰρ
[3, 1280]	οὐδ' ὅπως μηδεὶς ἄδικος ἔσται	τῶν	ὑπὸ τὰς συνθήκας μηδὲ μοχθηρίαν
[3, 1277]	τοὔνομ' αὐτούς, οἱ ζῶντες ἀπὸ	τῶν	χειρῶν, ~ἐν οἷς ὁ βάναυσος
[3, 1277]	πολιτῶν πάντων ἀρετήν, ὥσπερ οὐδὲ	τῶν	χορευτῶν κορυφαίου καὶ παραστάτου. Διότι
[3, 1275]	δὲ μὴ λανθάνειν ὅτι τῶν	πραγμάτων	ἐν οἷς τὰ ὑποκείμενα διαφέρει
[3, 1280]	αὐτὸν τρόπον ἐπί τε τῶν	πραγμάτων	καὶ οἷς, καθάπερ εἴρηται πρότερον
[3, 1278]	οὐκ ἐνδέχεται εἶναι πολίτην (ἀπὸ	τιμημάτων	γὰρ μακρῶν αἱ μεθέξεις τῶν
[3, 1282]	βουλεύουσι καὶ δικάζουσιν ἀπὸ μικρῶν	τιμημάτων	καὶ τῆς τυχούσης ἡλικίας, ταμιεύουσι
[3, 1280]	τοῦτο τῶν ἰδίων ταῖς πόλεσι	κοινωνημάτων	ἐστίν. Ὁμοίως δ' οὐδ' εἴ
[3, 1280]	λέγουσιν. Εἰ μὲν γὰρ τῶν	κτημάτων	χάριν ἐκοινώνησαν καὶ συνῆλθον, τοσοῦτον
[3, 1287]	κέρδος, τότε τὴν ἐκ τῶν	γραμμάτων	θεραπείαν ζητήσαιεν ἂν μᾶλλον. ~Ἀλλὰ
[3, 1287]	ὧν γὰρ βουλεύονται νομοθετῆσαι τῶν	ἀδυνάτων	ἐστίν. Οὐ τοίνυν τοῦτό γ'
[3, 1278]	νόμος ἦν τὸν διὰ δέκα	ἐτῶν	μὴ ἀπεσχημένον τῆς ἀγορᾶς μὴ
[3, 1281]	Σόλων καὶ τῶν ἄλλων τινὲς	νομοθετῶν	τάττουσιν ἐπί τε τὰς ἀρχαιρεσίας
[3, 1281]	μουσικῆς ἔργα καὶ τὰ τῶν	ποιητῶν·	ἄλλοι γὰρ ἄλλο τι μόριον,
[3, 1282]	καὶ δυνάμεων· τῶν γὰρ ὁμοίων	αὐλητῶν	τὴν τέχνην οὐ δοτέον πλεονεξίαν
[3, 1275]	παρεκβεβηκυίας ἀναγκαῖον ὑστέρας εἶναι τῶν	ἀναμαρτήτων	(τὰς δὲ παρεκβεβηκυίας πῶς λέγομεν,
[3, 1287]	ἄρχειν αἱρετώτερον μᾶλλον ἢ τῶν	πολιτῶν	ἕνα τινά, κατὰ τὸν αὐτὸν
[3, 1275]	χρῆσιν πολίτην τὸν ἐξ ἀμφοτέρων	πολιτῶν	καὶ μὴ θατέρου μόνον, οἷον
[3, 1276]	πλωτήρων. Ὁμοίως τοίνυν καὶ τῶν	πολιτῶν,	καίπερ ἀνομοίων ὄντων, ἡ σωτηρία
[3, 1285]	ὥσθ' οἱ μὲν παρὰ τῶν	πολιτῶν	οἱ δ' ἐπὶ τοὺς πολίτας
[3, 1287]	κύριον ἕνα πάντων εἶναι τῶν	πολιτῶν,	ὅπου συνέστηκεν ἐξ ὁμοίων ἡ
[3, 1277]	μὴ μίαν εἶναι τὴν τῶν	πολιτῶν	πάντων ἀρετήν, ὥσπερ οὐδὲ τῶν
[3, 1278]	ἐπεὶ δι' ἔνδειαν τῶν γνησίων	πολιτῶν	ποιοῦνται πολίτας τοὺς τοιούτους (διὰ
[3, 1276]	ἡ πόλις, ἔστι δὲ κοινωνία	πολιτῶν	πολιτείας, γινομένης ἑτέρας τῷ εἴδει
[3, 1283]	πρὸς τὸ κοινὸν τὸ τῶν	πολιτῶν·	πολίτης δὲ κοινῇ μὲν ὁ
[3, 1279]	ὅταν ᾖ κατ' ἰσότητα τῶν	πολιτῶν	συνεστηκυῖα καὶ καθ' ὁμοιότητα, κατὰ
[3, 1274]	πολίτης ζητητέος· ἡ γὰρ πόλις	πολιτῶν	τι πλῆθός ἐστιν. ~Ὥστε τίνα
[3, 1281]	ἐλευθέρους καὶ τὸ πλῆθος τῶν	πολιτῶν.	Τοιοῦτοι δ' εἰσὶν ὅσοι μήτε
[3, 1278]	γὰρ καὶ οἱ πολλοὶ τῶν	τεχνιτῶν.	Ἐν Θήβαις δὲ νόμος ἦν
[3, 1280]	οἷον εἰ ὁ μὲν εἴη	τέκτων	ὁ δὲ γεωργὸς ὁ δὲ
[3, 1285]	νόμον, οὐκ ἔστι δὲ κυρία	πάντων,	ἀλλ' ὅταν ἐξέλθῃ τὴν χώραν
[3, 1287]	φασι δίκαιον, ὁμοίων γε ὄντων	πάντων.	Ἀλλὰ μὴν ὅσα γε μὴ
[3, 1277]	μίαν εἶναι τὴν τῶν πολιτῶν	πάντων	ἀρετήν, ὥσπερ οὐδὲ τῶν χορευτῶν
[3, 1286]	πλειόνων ἀρχὴν ἀγαθῶν δ' ἀνδρῶν	πάντων	ἀριστοκρατίαν θετέον, τὴν δὲ τοῦ
[3, 1287]	φύσιν εἶναι τὸ κύριον ἕνα	πάντων	εἶναι τῶν πολιτῶν, ὅπου συνέστηκεν
[3, 1286]	πότερον ἕνα συμφέρει κύριον εἶναι	πάντων,	ἢ οὐ συμφέρει. Τὸ μὲν
[3, 1275]	βουλεύεσθαι καὶ δικάζειν ἢ περὶ	πάντων	ἢ περὶ τινῶν. Τίς μὲν
[3, 1281]	ἐπιεικεῖς, ἢ τὸν βέλτιστον ἕνα	πάντων,	ἢ τύραννον. Ἀλλὰ ταῦτα πάντα
[3, 1283]	καὶ πρότερον. Ἐπεὶ δ' οὔτε	πάντων	ἴσον ἔχειν δεῖ τοὺς ἴσους
[3, 1288]	εἶναι τοῦτο βασιλικὸν καὶ κύριον	πάντων,	καὶ βασιλέα τὸν ἕνα τοῦτον.
[3, 1287]	δ' ἐστὶ καθ' ἣν ἄρχει	πάντων	κατὰ τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν ὁ
[3, 1278]	ἀρχῶν καὶ μάλιστα τῆς κυρίας	πάντων.	Κύριον μὲν γὰρ πανταχοῦ τὸ
[3, 1285]	δ' εἶδος βασιλείας, ὅταν ᾖ	πάντων	κύριος εἷς ὤν, ὥσπερ ἕκαστον
[3, 1281]	λέγειν τὴν ἐσχάτην; Πάλιν τε	πάντων	ληφθέντων, οἱ πλείους τὰ τῶν
[3, 1284]	εἶναι τὴν τῶν ἄλλων ἀρετὴν	πάντων	μηδὲ τὴν δύναμιν αὐτῶν τὴν
[3, 1282]	ῥᾴδιον εἶναι καθόλου διορίσαι περὶ	πάντων.	Ὁποίους μέντοι τινὰς εἶναι δεῖ
[3, 1281]	ἄρχειν δεῖ καὶ κυρίους εἶναι	πάντων;	Οὐκοῦν ἀνάγκη τοὺς ἄλλους ἀτίμους
[3, 1288]	οὔτε δίκαιον ἕνα κύριον εἶναι	πάντων,	οὔτε μὴ νόμων ὄντων, ἀλλ'
[3, 1288]	τὴν ἐκείνου τῆς τῶν ἄλλων	πάντων,	τότε δίκαιον τὸ γένος εἶναι
[3, 1276]	τῆς ναυτιλίας ἔργον ἐστὶν αὐτῶν	πάντων·	τούτου γὰρ ἕκαστος ὀρέγεται τῶν
[3, 1282]	τὸ τίμημα δὲ πλεῖον τὸ	πάντων	τούτων ἢ τὸ τῶν καθ'
[3, 1282]	ἀποδιδόασιν· ἡ γὰρ ἐκκλησία κυρία	πάντων	τῶν τοιούτων ἐστίν. Καίτοι τῆς
[3, 1283]	ἂν εἴη πόλις ἐξ ἀπόρων	πάντων,	ὥσπερ οὐδ' ἐκ δούλων· ἀλλὰ
[3, 1284]	δοκοῦσι διώκειν τὴν ἰσότητα μάλιστα	πάντων,	ὥστε τοὺς δοκοῦντας ὑπερέχειν δυνάμει
[3, 1283]	δίκαιον τοῦτον ἄρχειν τὸν ἕνα	ἁπάντων	δεήσει, ὁμοίως δὲ καὶ τὸν
[3, 1283]	εἴ τις πάλιν εἷς πλουσιώτερος	ἁπάντων	ἐστί, δηλονότι κατὰ τὸ αὐτὸ
[3, 1280]	οὐ μὴν οὐδ' ὑπαρχόντων τούτων	ἁπάντων	ἤδη πόλις, ἀλλ' ἡ τοῦ
[3, 1276]	πολιτείας. Εἰ γὰρ ἀδύνατον ἐξ	ἁπάντων	σπουδαίων ὄντων εἶναι πόλιν, δεῖ
[3, 1277]	αὐτὸν τρόπον καὶ πόλις ἐξ	ἁπάντων	τε τούτων καὶ πρὸς τούτοις
[3, 1288]	ᾗ συμβέβηκεν ἢ ἕνα τινὰ	συμπάντων	ἢ γένος ὅλον ἢ πλῆθος
[3, 1275]	ἐκ πολίτιδος ἐπὶ τῶν πρώτων	οἰκησάντων	ἢ κτισάντων. Ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνο
[3, 1275]	ἐπὶ τῶν πρώτων οἰκησάντων ἢ	κτισάντων.	Ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνο μᾶλλον ταύτης
[3, 1281]	δεῖπνα τῶν ἐκ μιᾶς δαπάνης	χορηγηθέντων·	πολλῶν γὰρ ὄντων ἕκαστον μόριον
[3, 1282]	καὶ ὁ δῆμος· τῶν δὲ	ῥηθέντων	ἕκαστος μόριόν ἐστι τούτων (λέγω
[3, 1281]	τὴν ἐσχάτην; Πάλιν τε πάντων	ληφθέντων,	οἱ πλείους τὰ τῶν ἐλαττόνων
[3, 1285]	ὕστερον δὲ τὰ μὲν αὐτῶν	παριέντων	τῶν βασιλέων, τὰ δὲ τῶν
[3, 1288]	εἶναι πάντων, οὔτε μὴ νόμων	ὄντων,	ἀλλ' ὡς αὐτὸν ὄντα νόμον,
[3, 1276]	γὰρ ἀδύνατον ἐξ ἁπάντων σπουδαίων	ὄντων	εἶναι πόλιν, δεῖ γ' ἕκαστον
[3, 1281]	μιᾶς δαπάνης χορηγηθέντων· πολλῶν γὰρ	ὄντων	ἕκαστον μόριον ἔχειν ἀρετῆς καὶ
[3, 1276]	καὶ τῶν πολιτῶν, καίπερ ἀνομοίων	ὄντων,	ἡ σωτηρία τῆς κοινωνίας ἔργον
[3, 1276]	φαμεν, τῶν αὐτῶν πολλάκις ἀνθρώπων	ὄντων,	ὁμοίως δὲ καὶ πᾶσαν ἄλλην
[3, 1288]	αὐτὸν ὄντα νόμον, οὔτε νόμων	ὄντων,	οὔτε ἀγαθὸν ἀγαθῶν οὔτε μὴ
[3, 1287]	εἶναί φασι δίκαιον, ὁμοίων γε	ὄντων	πάντων. Ἀλλὰ μὴν ὅσα γε
[3, 1276]	Τῶν δὲ πλωτήρων καίπερ ἀνομοίων	ὄντων	τὴν δύναμιν νὁ μὲν γάρ
[3, 1283]	τῶν ἐν τῷ πολιτεύματι σπουδαίων	ὄντων,	τοῦτον εἶναι δεῖ κύριον κατὰ
[3, 1285]	ἀκούων ἠνείχετο ἐν ταῖς ἐκκλησίαις,	ἐξελθόντων	δὲ καὶ κτεῖναι κύριος ἦν·
[3, 1285]	νόμον καὶ ἑκόντων οἱ δ'	ἀκόντων	ἄρχουσιν, ὥσθ' οἱ μὲν παρὰ
[3, 1285]	διὰ δὲ τὸ αἱρεταὶ καὶ	ἑκόντων	βασιλικαί· τέταρτον δ' εἶδος μοναρχίας
[3, 1285]	ἢ πορίσαι χώραν, ἐγίγνοντο βασιλεῖς	ἑκόντων	καὶ τοῖς παραλαμβάνουσι πάτριοι. Κύριοι
[3, 1285]	ἡρωικοὺς χρόνους (αὕτη δ' ἦν	ἑκόντων	μέν, ἐπὶ τισὶ δ' ὡρισμένοις·
[3, 1285]	μὲν γὰρ κατὰ νόμον καὶ	ἑκόντων	οἱ δ' ἀκόντων ἄρχουσιν, ὥσθ'
[3, 1281]	ἀρχαιρεσίας καὶ τὰς εὐθύνας τῶν	ἀρχόντων,	ἄρχειν δὲ κατὰ μόνας οὐκ
[3, 1277]	καὶ τῶν ἀρχομένων καὶ τῶν	ἀρχόντων,	ἀρχομένου δέ γε οὐκ ἔστιν
[3, 1281]	γὰρ λέγομεν εἶναι τὰς ἀρχάς,	ἀρχόντων	δ' αἰεὶ τῶν αὐτῶν ἀναγκαῖον
[3, 1279]	δὲ τὸ σφέτερον μόνον τῶν	ἀρχόντων,	ἡμαρτημέναι πᾶσαι καὶ παρεκβάσεις τῶν
[3, 1282]	καὶ κατ' ὀλίγους μεγάλας ἀρχὰς	ἀρχόντων.	Ταῦτα μὲν οὖν διωρίσθω τοῦτον
[3, 1280]	ἔσται πόλις, οὐ μὴν οὐδ'	ὑπαρχόντων	τούτων ἁπάντων ἤδη πόλις, ἀλλ'
[3, 1284]	τῶν δασυπόδων καὶ τὸ ἴσον	ἀξιούντων	πάντας ἔχειν. Διὸ καὶ τίθενται
[3, 1274]	δὲ πολιτεία τῶν τὴν πόλιν	οἰκούντων	ἐστὶ τάξις τις. Ἐπεὶ δ'
[3, 1278]	ἐπικεκρυμμένον ἐστίν, ἀπάτης χάριν τῶν	συνοικούντων	ἐστίν. Πότερον μὲν οὖν ἑτέραν
[3, 1276]	δὲ καὶ τῶν τὸν αὐτὸν	κατοικούντων	ἀνθρώπων πότε δεῖ νομίζειν μίαν
[3, 1276]	ταὐτὸν ἔξεστι καὶ τῶν αὐτῶν	κατοικούντων	αὐτὴν καὶ πάμπαν ἑτέρων ἀνθρώπων.
[3, 1276]	ᾖ τὸ γένος ταὐτὸ τῶν	κατοικούντων,	τὴν αὐτὴν εἶναι φατέον πόλιν,
[3, 1276]	τὸν πολιτικόν) ἀλλὰ τῶν αὐτῶν	κατοικούντων	τὸν αὐτὸν τόπον, πότερον ἕως
[3, 1280]	μὴ τὸν αὐτὸν καὶ ἕνα	κατοικούντων	τόπον καὶ χρωμένων ἐπιγαμίαις. Διὸ
[3, 1284]	ἅπερ Ἀντισθένης ἔφη τοὺς λέοντας	δημηγορούντων	τῶν δασυπόδων καὶ τὸ ἴσον
[3, 1283]	καὶ τὸν εὐγενείᾳ διαφέροντα τῶν	ἀμφισβητούντων	δι' ἐλευθερίαν. Ταὐτὸ δὲ τοῦτο
[3, 1282]	ἕκαστος μὲν χείρων κριτὴς τῶν	εἰδότων,	ἅπαντες δὲ συνελθόντες ἢ βελτίους
[3, 1282]	τινες, ἀλλ' οὔ τι τῶν	εἰδότων	γε μᾶλλον. Ὥστε κατὰ μὲν
[3, 1282]	γὰρ τὸ ἑλέσθαι ὀρθῶς τῶν	εἰδότων	ἔργον ἐστίν, οἷον γεωμέτρην τε
[3, 1278]	δὲ μόνον τοὺς ἐξ ἀμφοῖν	ἀστῶν	πολίτας ποιοῦσιν. Ὅτι μὲν οὖν
[3, 1281]	μετέχειν αὐτοὺς τῶν ἀρχῶν τῶν	μεγίστων	οὐκ ἀσφαλές (διά τε γὰρ
[3, 1286]	ἀνδρὸς ἄρχεσθαι ἢ ὑπὸ τῶν	ἀρίστων	νόμων. Δοκοῦσι δὴ τοῖς νομίζουσι
[3, 1288]	ἀρίστην εἶναι τὴν ὑπὸ τῶν	ἀρίστων	οἰκονομουμένην, τοιαύτη δ' ἐστὶν ἐν
[3, 1287]	καὶ δυσὶν ἀκοαῖς κρίνων καὶ	πράττων	δυσὶ ποσὶ καὶ χερσίν, ἢ
[3, 1286]	κατὰ νόμον εἴη κύριος, μηδὲν	πράττων	κατὰ τὴν αὑτοῦ βούλησιν παρὰ
[3, 1281]	πάσας δικαίας· βιάζεται γὰρ ὢν	κρείττων,	ὥσπερ καὶ τὸ πλῆθος τοὺς
[3, 1281]	ἀρχάς, ἀρχόντων δ' αἰεὶ τῶν	αὐτῶν	ἀναγκαῖον εἶναι τοὺς ἄλλους ἀτίμους.
[3, 1288]	αὐτὸν τρόπον καὶ διὰ τῶν	αὐτῶν	ἀνήρ τε γίνεται σπουδαῖος καὶ
[3, 1278]	μικρὸν ἐπισκεψαμένοις πῶς ἔχει περὶ	αὐτῶν·	αὐτὸ γὰρ φανὲν τὸ λεχθὲν
[3, 1279]	τὸ τῷ κοινῷ λυσιτελοῦν οὐδεμία	αὐτῶν.	Δεῖ δὲ μικρῷ διὰ μακροτέρων
[3, 1279]	γυμναστικήν, κατὰ συμβεβηκὸς δὲ κἂν	αὐτῶν	εἶεν. Οὐδὲν γὰρ κωλύει τὸν
[3, 1278]	καὶ πόσαι, καὶ διαφοραὶ τίνες	αὐτῶν	εἰσιν. Ἔστι δὲ πολιτεία πόλεως
[3, 1275]	τῷ εἴδει, καὶ τὸ μὲν	αὐτῶν	ἐστι πρῶτον τὸ δὲ δεύτερον
[3, 1283]	πλῆθος ὥστ' εἶναι πόλιν ἐξ	αὐτῶν;	Ἔστι δὲ ἀπορία τις πρὸς
[3, 1279]	εἰσί, καὶ πρῶτον τὰς ὀρθὰς	αὐτῶν·	καὶ γὰρ αἱ παρεκβάσεις ἔσονται
[3, 1276]	ἢ ταὐτὸν ἔξεστι καὶ τῶν	αὐτῶν	κατοικούντων αὐτὴν καὶ πάμπαν ἑτέρων
[3, 1276]	λανθάνειν τὸν πολιτικόν) ἀλλὰ τῶν	αὐτῶν	κατοικούντων τὸν αὐτὸν τόπον, πότερον
[3, 1284]	εἴη νομοθετεῖν τις πειρώμενος κατ'	αὐτῶν.	Λέγοιεν γὰρ ἂν ἴσως ἅπερ
[3, 1276]	σωτηρία τῆς ναυτιλίας ἔργον ἐστὶν	αὐτῶν	πάντων· τούτου γὰρ ἕκαστος ὀρέγεται
[3, 1285]	ἦρχον· ὕστερον δὲ τὰ μὲν	αὐτῶν	παριέντων τῶν βασιλέων, τὰ δὲ
[3, 1276]	τραγικὸν ἕτερον εἶναί φαμεν, τῶν	αὐτῶν	πολλάκις ἀνθρώπων ὄντων, ὁμοίως δὲ
[3, 1278]	τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις διοριζόμεθα περὶ	αὐτῶν	πολλάκις. Ἡ μὲν γὰρ δεσποτεία,
[3, 1284]	ἀρετὴν πάντων μηδὲ τὴν δύναμιν	αὐτῶν	τὴν πολιτικὴν πρὸς τὴν ἐκείνων,
[3, 1276]	τῆς συνθέσεως, οἷον ἁρμονίαν τῶν	αὐτῶν	φθόγγων ἑτέραν εἶναι λέγομεν, ἂν
[3, 1280]	Τὸ δ' αἴτιον ὅτι περὶ	αὑτῶν	ἡ κρίσις· σχεδὸν δ' οἱ
[3, 1287]	ὀφθαλμοὺς πολλοὺς οἱ μόναρχοι ποιοῦσιν	αὑτῶν	καὶ ὦτα καὶ χεῖρας καὶ
[3, 1277]	πάντων ἀρετήν, ὥσπερ οὐδὲ τῶν	χορευτῶν	κορυφαίου καὶ παραστάτου. Διότι μὲν
[3, 1287]	εἶναι τὸν κρινοῦντα περὶ τῶν	τοιούτων,	ἀλλ' ὅτι οὐχ ἕνα μόνον
[3, 1282]	γὰρ ἐκκλησία κυρία πάντων τῶν	τοιούτων	ἐστίν. Καίτοι τῆς μὲν ἐκκλησίας
[3, 1280]	κοινωνοῖεν ἄλλου μηδενὸς ἢ τῶν	τοιούτων,	οἷον ἀλλαγῆς καὶ συμμαχίας, οὐδ'
[3, 1284]	τῇ δυνάμει, κατὰ δὲ τῶν	τοιούτων	οὐκ ἔστι νόμος· αὐτοὶ γάρ
[3, 1275]	πόλεως, πόλιν δὲ τὸ τῶν	τοιούτων	πλῆθος ἱκανὸν πρὸς αὐτάρκειαν ζωῆς,
[3, 1277]	πολίτης) εἰ δὲ μηδεὶς τῶν	τοιούτων	πολίτης, ἐν τίνι μέρει θετέος
[3, 1276]	λαβόντος, οὔτ' ἄλλα πολλὰ τῶν	τοιούτων,	ὡς ἐνίας τῶν πολιτειῶν τῷ
[3, 1277]	οὐχ ἡ αὐτή, φανερὸν ἐκ	τούτων·	ἀλλ' ἆρα ἔσται τινὸς ἡ
[3, 1280]	πόλις, οὐ μὴν οὐδ' ὑπαρχόντων	τούτων	ἁπάντων ἤδη πόλις, ἀλλ' ἡ
[3, 1285]	τυραννίς) τετάρτη δ' ἡ Λακωνικὴ	τούτων	(αὕτη δ' ἐστὶν ὡς εἰπεῖν
[3, 1275]	ὁ κατὰ τὴν ἀρχὴν ὡρισμένος·	τούτων	γὰρ ἢ πᾶσιν ἢ τισὶν
[3, 1285]	εἶδος βασιλείας, στρατηγία διὰ βίου,	τούτων	δ' αἱ μὲν κατὰ γένος
[3, 1288]	φαμεν εἶναι τὰς ὀρθὰς πολιτείας,	τούτων	δ' ἀναγκαῖον ἀρίστην εἶναι τὴν
[3, 1277]	ἔστιν εὖ ἄρξαι μὴ ἀρχθέντα.	Τούτων	δὲ ἀρετὴ μὲν ἑτέρα, δεῖ
[3, 1283]	δούλων· ἀλλὰ μὴν εἰ δεῖ	τούτων,	δῆλον ὅτι καὶ δικαιοσύνης καὶ
[3, 1283]	ἐν τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν ἡ	τούτων	διαφορὰ λαμβάνει τὴν τιμήν) ἀλλ'
[3, 1279]	γὰρ αἱ παρεκβάσεις ἔσονται φανεραὶ	τούτων	διορισθεισῶν. Ἐπεὶ δὲ πολιτεία μὲν
[3, 1282]	ἄν τε πλείους ὦσι, περὶ	τούτων	εἶναι κυρίους περὶ ὅσων ἐξαδυνατοῦσιν
[3, 1279]	τῶν ἀρχομένων ἀγαθόν, ὅταν δὲ	τούτων	εἷς γένηται καὶ αὐτός, κατὰ
[3, 1285]	γὰρ ἄλλων αἱ πολλαὶ μεταξὺ	τούτων	εἰσίν· ἐλαττόνων μὲν γὰρ κύριοι
[3, 1279]	τῶν ἐλευθέρων ἐστίν. Διωρισμένων δὲ	τούτων	ἐχόμενόν ἐστι τὰς πολιτείας ἐπισκέψασθαι,
[3, 1282]	τίμημα δὲ πλεῖον τὸ πάντων	τούτων	ἢ τὸ τῶν καθ' ἕνα
[3, 1278]	εἴδη πλείω πολίτου, φανερὸν ἐκ	τούτων,	καὶ ὅτι λέγεται μάλιστα πολίτης
[3, 1277]	καὶ πόλις ἐξ ἁπάντων τε	τούτων	καὶ πρὸς τούτοις ἐξ ἄλλων
[3, 1281]	ἀπορίαν λύσειεν ἄν τις διὰ	τούτων	καὶ τὴν ἐχομένην αὐτῆς, τίνων
[3, 1282]	δὲ ῥηθέντων ἕκαστος μόριόν ἐστι	τούτων	(λέγω δὲ μόριον τὸν βουλευτὴν
[3, 1283]	ἀδύνατον εἶναι πόλιν, ἄνευ δὲ	τούτων	οἰκεῖσθαι καλῶς. Πρὸς μὲν οὖν
[3, 1283]	πολιτικῆς ἀρετῆς, οὐδὲ γὰρ ἄνευ	τούτων	οἰκεῖσθαι πόλιν δυνατόν· πλὴν ἄνευ
[3, 1283]	ἢ πάντα ἢ ἔνιά γε	τούτων	ὀρθῶς ἀμφισβητεῖν, πρὸς μέντοι ζωὴν
[3, 1277]	καὶ πῶς ἑτέρα, φανερὸν ἐκ	τούτων.	Περὶ δὲ τὸν πολίτην ἔτι
[3, 1288]	πολιτικὸν καὶ βασιλικόν. Διωρισμένων δὲ	τούτων	περὶ τῆς πολιτείας ἤδη πειρατέον
[3, 1286]	ἐποίησαν τὸν πλοῦτον. Ἐκ δὲ	τούτων	πρῶτον εἰς τυραννίδας μετέβαλλον, ἐκ
[3, 1275]	ὑπάρχει· πολλαχοῦ μὲν οὖν οὐδὲ	τούτων	τελέως οἱ μέτοικοι μετέχουσιν, ἀλλὰ
[3, 1278]	δὲ καὶ πολιτείαν ἑτέραν εἶναι	τούτων.	Τὸν αὐτὸν δὲ τοῦτον ἐροῦμεν
[3, 1283]	ταῦτ' ἔοικε φανερὸν ποιεῖν ὅτι	τούτων	τῶν ὅρων οὐδεὶς ὀρθός ἐστι
[3, 1279]	διὰ μακροτέρων εἰπεῖν τίς ἑκάστη	τούτων	τῶν πολιτειῶν ἐστιν· καὶ γὰρ
[3, 1275]	οὖν ἐστιν ὁ πολίτης, ἐκ	τούτων	φανερόν· ᾧ γὰρ ἐξουσία κοινωνεῖν
[3, 1287]	γε δυνατός, οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ περὶ	τούτων	ὡς οὐκ ἂν ἄριστα ὁ
[3, 1282]	καὶ τεχνῶν μετέχουσι καὶ τῶν	ἰδιωτῶν	τινες, ἀλλ' οὔ τι τῶν
[3, 1275]	ἢ ἐκ πολίτιδος ἐπὶ τῶν	πρώτων	οἰκησάντων ἢ κτισάντων. Ἀλλ' ἴσως
[3, 1274]	ἄλλο τι τῶν ὅλων μὲν	συνεστώτων	δ' ἐκ πολλῶν μορίων, δῆλον
[3, 1287]	Ὁ μὲν οὖν τὸν νόμον	κελεύων	ἄρχειν δοκεῖ κελεύειν ἄρχειν τὸν
[3, 1287]	νοῦν μόνους, ὁ δ' ἄνθρωπον	κελεύων	προστίθησι καὶ θηρίον· ἥ τε
[3, 1285]	ὁ γὰρ Ἀγαμέμνων κακῶς μὲν	ἀκούων	ἠνείχετο ἐν ταῖς ἐκκλησίαις, ἐξελθόντων
[3, 1284]	ἀφαιροῦντα δὲ τοὺς ὑπερέχοντας τῶν	σταχύων	ὁμαλῦναι τὴν ἄρουραν· ὅθεν ἀγνοοῦντος
[3, 1283]	ἄρχειν τοὺς δ' ἄλλους ὑπὸ	σφῶν	ἄρχεσθαι πάντας. Καὶ γὰρ δὴ
[3, 1280]	τόπῳ διαφέρουσα μόνον, τῶν ἄπωθεν	συμμάχων.	Καὶ ὁ νόμος συνθήκη καί,
[3, 1276]	πρῳρεύς, ὁ δ' ἄλλην τιν'	ἔχων	τοιαύτην ἐπωνυμίανν δῆλον ὡς ὁ
[3, 1282]	φανερόν. Εἰ γὰρ εἴη τις	ὑπερέχων	μὲν κατὰ τὴν αὐλητικήν, πολὺ
[3, 1278]	ἐστιν ὁ τῶν τιμῶν μὴ	μετέχων.	Ἀλλ' ἐστὶν ὅπου τὸ τοιοῦτον
[3, 1283]	πολίτης δὲ κοινῇ μὲν ὁ	μετέχων	τοῦ ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαί ἐστι,
[3, 1278]	ὅτι λέγεται μάλιστα πολίτης ὁ	μετέχων	τῶν τιμῶν, ὥσπερ καὶ Ὅμηρος
[3, 1275]	κρίσεως καὶ ἀρχῆς. Τῶν δ'	ἀρχῶν	αἱ μέν εἰσι διῃρημέναι κατὰ
[3, 1282]	δ' εὔθυναι καὶ αἱ τῶν	ἀρχῶν	αἱρέσεις εἰσὶ μέγιστον· ἃς ἐν
[3, 1278]	γὰρ μακρῶν αἱ μεθέξεις τῶν	ἀρχῶν)	βάναυσον δὲ ἐνδέχεται· πλουτοῦσι γὰρ
[3, 1283]	κατὰ πᾶσαν ἀνισότητ' ἀμφισβητοῦσι τῶν	ἀρχῶν	(εἰ γὰρ οἱ μὲν βραδεῖς
[3, 1278]	πόλεως τάξις τῶν τε ἄλλων	ἀρχῶν	καὶ μάλιστα τῆς κυρίας πάντων.
[3, 1277]	τούτους θετέον οἷς μὴ μέτεστιν	ἀρχῶν,	οὐχ οἷόν τε παντὸς εἶναι
[3, 1277]	μετεῖχον οἱ δημιουργοὶ τὸ παλαιὸν	ἀρχῶν,	πρὶν δῆμον γενέσθαι τὸν ἔσχατον.
[3, 1281]	μὲν γὰρ μετέχειν αὐτοὺς τῶν	ἀρχῶν	τῶν μεγίστων οὐκ ἀσφαλές (διά
[3, 1287]	εἰ τῶν κατὰ γράμματα ἄνθρωπος	ἄρχων	ἀσφαλέστερος, ἀλλ' οὐ τῶν κατὰ
[3, 1277]	γὰρ ὁ ἀρχόμενος, ὁ δ'	ἄρχων	αὐλητὴς ὁ χρώμενος. Πότερον μὲν
[3, 1275]	ἄλλαις πολιτείαις οὐχ ὁ ἀόριστος	ἄρχων	ἐκκλησιαστής ἐστι καὶ δικαστής, ἀλλὰ
[3, 1279]	αὑτοῦ ἀγαθόν, ὥσπερ πρότερον αὐτὸς	ἄρχων	ἐσκόπει τὸ ἐκείνου συμφέρον· νῦν
[3, 1282]	ὁ βουλευτὴς οὐδ' ὁ ἐκκλησιαστὴς	ἄρχων	ἐστίν, ἀλλὰ τὸ δικαστήριον καὶ
[3, 1286]	πολῖται, πότερον ὁ εἷς ἀδιαφθορώτερος	ἄρχων,	ἢ μᾶλλον οἱ πλείους μὲν
[3, 1287]	ἀλλὰ πολλούς. Κρίνει γὰρ ἕκαστος	ἄρχων	πεπαιδευμένος ὑπὸ τοῦ νόμου καλῶς,
[3, 1280]	ἂν δούλων καὶ τῶν ἄλλων	ζῴων	ἦν πόλις· νῦν δ' οὐκ