Livre, Pages
[3, 1277]	δικαιοσύνη, ἀλλ' εἴδη ἔχουσα καθ'	ἃ	ἄρξει καὶ ἄρξεται, ὥσπερ ἀνδρὸς
[3, 1287]	ὁμοίους ἄρχειν οἴεται δεῖν ὁμοίως.	Ἃ	μὲν οὖν οἱ διαμφισβητοῦντες πρὸς
[3, 1287]	τὰ δὲ ἀδύνατα, ταῦτ' ἐστὶν	ἃ	ποιεῖ διαπορεῖν καὶ ζητεῖν πότερον
[3, 1277]	τὴν περὶ τὰ ἀναγκαῖα λέγομεν,	ἃ	ποιεῖν ἐπίστασθαι τὸν ἄρχοντα οὐκ
[3, 1282]	οὔτ' ἄριστ' ἂν κρίνειεν, ὅσων	τἆργα	γινώσκουσι καὶ οἱ μὴ ἔχοντες
[3, 1281]	πολλοὶ καὶ τὰ τῆς μουσικῆς	ἔργα	καὶ τὰ τῶν ποιητῶν· ἄλλοι
[3, 1277]	τὸν ἔσχατον. Τὰ μὲν οὖν	ἔργα	τῶν ἀρχομένων οὕτως οὐ δεῖ
[3, 1284]	Διὸ καὶ τοὺς ψέγοντας τὴν	τυραννίδα	καὶ τὴν Περιάνδρου Θρασυβούλῳ συμβουλίαν
[3, 1285]	τινι τῶν σκολιῶν μελῶν· τὸν	κακοπάτριδα	Πίττακον πόλιος τᾶς ἀχόλω καὶ
[3, 1284]	γραφεὺς ἐάσειεν ἂν τὸν ὑπερβάλλοντα	πόδα	τῆς συμμετρίας ἔχειν τὸ ζῷον,
[3, 1281]	ὥσπερ ἕνα ἄνθρωπον τὸ πλῆθος,	πολύποδα	καὶ πολύχειρα καὶ πολλὰς ἔχοντ'
[3, 1288]	βασιλικὸν καὶ κύριον πάντων, καὶ	βασιλέα	τὸν ἕνα τοῦτον. Καθάπερ γὰρ
[3, 1286]	μὲν οὖν τὰ περὶ τὸν	βασιλέα	τὸν τοιοῦτον οὐ χαλεπὸν διορίσαι·
[3, 1284]	δὲ καὶ τοὺς Ἀργοναύτας τὸν	Ἡρακλέα	καταλιπεῖν διὰ τοιαύτην αἰτίαν· οὐ
[3, 1278]	γὰρ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις	διοριζόμεθα	περὶ αὐτῶν πολλάκις. Ἡ μὲν
[3, 1277]	ἀγαθοὺς εἶναι τοὺς ἐν τῇ	σπουδαίᾳ	πόλει πολίτας. Ἔτι ἐπεὶ ἐξ
[3, 1277]	ταύτην δὲ τὴν περὶ τὰ	ἀναγκαῖα	λέγομεν, ἃ ποιεῖν ἐπίστασθαι τὸν
[3, 1281]	ὅτι πάντα φαῦλα καὶ οὐ	δίκαια,	φανερόν· ἀλλὰ τοὺς ἐπιεικεῖς ἄρχειν
[3, 1276]	δημοκρατία (τότε γὰρ οὔτε τὰ	συμβόλαια	ἔνιοι βούλονται διαλύειν, ὡς οὐ
[3, 1283]	χώρα κοινόν, ἔτι πρὸς τὰ	συμβόλαια	πιστοὶ μᾶλλον ὡς ἐπὶ τὸ
[3, 1285]	μὲν οὖν τοῦτ' εἶδος βασιλείας,	στρατηγία	διὰ βίου, τούτων δ' αἱ
[3, 1285]	δ' ἐστὶν ὡς εἰπεῖν ἁπλῶς	στρατηγία	κατὰ γένος ἀίδιος) Αὗται μὲν
[3, 1285]	μὲν οὖν ἡ βασιλεία οἷον	στρατηγία	τις αὐτοκρατόρων καὶ ἀίδιός ἐστιν·
[3, 1281]	καὶ τὸ ἰατρεῦσαι καὶ ποιῆσαι	ὑγιᾶ	τὸν κάμνοντα τῆς νόσου τῆς
[3, 1285]	μόνον. Ἦρχον δ' οἱ μὲν	διὰ	βίου τὴν ἀρχὴν ταύτην, οἱ
[3, 1285]	οὖν τοῦτ' εἶδος βασιλείας, στρατηγία	διὰ	βίου, τούτων δ' αἱ μὲν
[3, 1278]	πολιτῶν ποιοῦνται πολίτας τοὺς τοιούτους	(διὰ	γὰρ ὀλιγανθρωπίαν οὕτω χρῶνται τοῖς
[3, 1285]	καὶ κατὰ νόμον καὶ πάτριαι·	διὰ	γὰρ τὸ δουλικώτεροι εἶναι τὰ
[3, 1285]	καὶ πάτριαι γιγνόμεναι κατὰ νόμον.	Διὰ	γὰρ τὸ τοὺς πρώτους γενέσθαι
[3, 1277]	γὰρ μέτοικος οὐδὲ ξένος. Ἢ	διά	γε τοῦτον τὸν λόγον οὐδὲν
[3, 1285]	μὲν τὸ δεσποτικαὶ εἶναι τυραννικαί,	διὰ	δὲ τὸ αἱρεταὶ καὶ ἑκόντων
[3, 1278]	Θήβαις δὲ νόμος ἦν τὸν	διὰ	δέκα ἐτῶν μὴ ἀπεσχημένον τῆς
[3, 1281]	σπουδαίους, ἄδηλον, ἴσως δὲ νὴ	Δία	δῆλον ὅτι περὶ ἐνίων ἀδύνατον
[3, 1287]	ὑποπτεύωσι πιστευθέντας τοῖς ἐχθροῖς διαφθείρειν	διὰ	κέρδος, τότε τὴν ἐκ τῶν
[3, 1279]	οὐδεμία αὐτῶν. Δεῖ δὲ μικρῷ	διὰ	μακροτέρων εἰπεῖν τίς ἑκάστη τούτων
[3, 1285]	οὖν εἰσί τε καὶ ἦσαν	διὰ	μὲν τὸ δεσποτικαὶ εἶναι τυραννικαί,
[3, 1283]	ἀλλήλων, οἷον ἡ μὲν τῷ	διὰ	πλουσίων ἡ δὲ τῷ διὰ
[3, 1280]	ἀναγκαῖον μέν, ὅπου ἂν ἄρχωσι	διὰ	πλοῦτον, ἄν τ' ἐλάττους ἄν
[3, 1284]	ὥστε τοὺς δοκοῦντας ὑπερέχειν δυνάμει	διὰ	πλοῦτον ἢ πολυφιλίαν ἤ τινα
[3, 1280]	ὅπως ὑπὸ μηδενὸς ἀδικῶνται, μήτε	διὰ	τὰς ἀλλαγὰς καὶ τὴν χρῆσιν
[3, 1279]	τὸ ἐκείνου συμφέρον· νῦν δὲ	διὰ	τὰς ὠφελείας τὰς ἀπὸ τῶν
[3, 1275]	εἶναι τοὺς τοιούτους, οὐδὲ μετέχειν	διὰ	ταῦτ' ἀρχῆς· καίτοι γελοῖον τοὺς
[3, 1281]	ἀρχῶν τῶν μεγίστων οὐκ ἀσφαλές	(διά	τε γὰρ ἀδικίαν καὶ δι'
[3, 1282]	οὐ πάντα ταῦτα λέγεται καλῶς	διά	τε τὸν πάλαι λόγον, ἂν
[3, 1281]	καλούς φασι, καὶ τὰ γεγραμμένα	διὰ	τέχνης τῶν ἀληθινῶν, τῷ συνῆχθαι
[3, 1286]	γράμματα καὶ νόμους ἀρίστη πολιτεία,	διὰ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Ἀλλὰ μὴν
[3, 1285]	δὲ βασιλικὴ καὶ οὐ τυραννικὴ	διὰ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Οἱ γὰρ
[3, 1284]	τὸν ὀστρακισμὸν αἱ δημοκρατούμεναι πόλεις,	διὰ	τὴν τοιαύτην αἰτίαν· αὗται γὰρ
[3, 1276]	ἀνθρώπους φατέον εἶναι τοὺς αὐτοὺς	διὰ	τὴν τοιαύτην αἰτίαν, τὴν δὲ
[3, 1280]	συμμαχίας, οὐδ' οὕτω πω πόλις.	Διὰ	τίνα δή ποτ' αἰτίαν; Οὐ
[3, 1275]	αὐτὸν οὐκ ἔξεστιν ἄρχειν, ἢ	διὰ	τινῶν ὡρισμένων χρόνων· ὁ δ'
[3, 1284]	καὶ τῶν ἄλλων τοὺς πεφρονηματισμένους	διὰ	τὸ γενέσθαι ποτ' ἐπ' ἀρχῆς
[3, 1276]	τῷ κρατεῖν οὔσας, ἀλλὰ οὐ	διὰ	τὸ κοινῇ συμφέρονν· εἴπερ οὖν
[3, 1287]	οὐ δυνάμενοι κρίνειν τὸ ἀληθὲς	διὰ	τὸ κρίνειν περί τε οἰκείων
[3, 1280]	αὑτοὺς κακῶς, ἔπειτα δὲ καὶ	διὰ	τὸ λέγειν μέχρι τινὸς ἑκατέρους
[3, 1280]	δὲ οἷς ἀμφισβητοῦσι, μάλιστα μὲν	διὰ	τὸ λεχθὲν ἄρτι, διότι κρίνουσι
[3, 1280]	πόλις· νῦν δ' οὐκ ἔστι,	διὰ	τὸ μὴ μετέχειν εὐδαιμονίας μηδὲ
[3, 1282]	ἐξαδυνατοῦσιν οἱ νόμοι λέγειν ἀκριβῶς	διὰ	τὸ μὴ ῥᾴδιον εἶναι καθόλου
[3, 1280]	ποτ' αἰτίαν; Οὐ γὰρ δὴ	διὰ	τὸ μὴ σύνεγγυς τῆς κοινωνίας.
[3, 1285]	τὸ τοιοῦτόν εἰσιν, ἀσφαλεῖς δὲ	διὰ	τὸ πάτριαι καὶ κατὰ νόμον
[3, 1281]	Τί γάρ; Ἂν οἱ πένητες	διὰ	τὸ πλείους εἶναι διανέμωνται τὰ
[3, 1279]	τὸ τοὺς ἀρίστους ἄρχειν, ἢ	διὰ	τὸ πρὸς τὸ ἄριστον τῇ
[3, 1285]	κατὰ τέχνας ἢ πόλεμον, ἢ	διὰ	τὸ συναγαγεῖν ἢ πορίσαι χώραν,
[3, 1285]	οὐδὲν δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ μὲν οὖν	διὰ	τὸ τοιοῦτόν εἰσιν, ἀσφαλεῖς δὲ
[3, 1279]	πλειόνων δ' ἑνὸς ἀριστοκρατίαν νἢ	διὰ	τὸ τοὺς ἀρίστους ἄρχειν, ἢ
[3, 1279]	ὀλιγαρχίαις τὸ δὲ ταῖς δημοκρατίαις,	διὰ	τὸ τοὺς μὲν εὐπόρους ὀλίγους,
[3, 1284]	τοὺς Ἀργοναύτας τὸν Ἡρακλέα καταλιπεῖν	διὰ	τοιαύτην αἰτίαν· οὐ γὰρ ἐθέλειν
[3, 1283]	ἂν οὐδὲν λέγειν δίκαιον οἱ	διὰ	τὸν πλοῦτον ἀξιοῦντες ἄρχειν, ὁμοίως
[3, 1286]	ᾖ λαβεῖν πλείους ὁμοίους. Καὶ	διὰ	τοῦτ' ἴσως ἐβασιλεύοντο πρότερον, ὅτι
[3, 1277]	αὐτὴ ἄρχοντος καὶ πολίτου, καὶ	διὰ	τοῦτ' ἴσως Ἰάσων ἔφη πεινῆν
[3, 1283]	βραδεῖς οἱ δὲ ταχεῖς, οὐδὲν	διὰ	τοῦτο δεῖ τοὺς μὲν πλεῖον
[3, 1286]	συμφορητὸς καλλίων μιᾶς καὶ ἁπλῆς·	διὰ	τοῦτο καὶ κρίνει ἄμεινον ὄχλος
[3, 1284]	χοροῦ φθεγγόμενον ἐάσει συγχορεύειν. Ὥστε	διὰ	τοῦτο μὲν οὐδὲν κωλύει τοὺς
[3, 1281]	εἰρημένην ἀπορίαν λύσειεν ἄν τις	διὰ	τούτων καὶ τὴν ἐχομένην αὐτῆς,
[3, 1281]	ἄδικόν ἐστιν; Ἔδοξε γὰρ νὴ	Δία	τῷ κυρίῳ δικαίως. Τὴν οὖν
[3, 1288]	ὅτι τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	διὰ	τῶν αὐτῶν ἀνήρ τε γίνεται
[3, 1283]	διὰ πλουσίων ἡ δὲ τῷ	διὰ	τῶν σπουδαίων ἀνδρῶν εἶναι, καὶ
[3, 1287]	τέχνας. Οἱ μὲν γὰρ οὐδὲν	διὰ	φιλίαν παρὰ τὸν λόγον ποιοῦσιν,
[3, 1280]	κοινωνοῦντες ςἕκαστος μέντοι χρῷτο τῇ	ἰδίᾳ	οἰκίᾳ ὥσπερ πόλεἰ καὶ σφίσιν
[3, 1284]	ταῖς παρεκβεβηκυίαις πολιτείαις ὅτι μὲν	ἰδίᾳ	συμφέρει καὶ δίκαιόν ἐστι, φανερόν,
[3, 1288]	ἢ βασιλευομένην, ~ὥστ' ἔσται καὶ	παιδεία	καὶ ἔθη ταὐτὰ σχεδὸν τὰ
[3, 1283]	πρὸς μέντοι ζωὴν ἀγαθὴν ἡ	παιδεία	καὶ ἡ ἀρετὴ μάλιστα δικαίως
[3, 1285]	Λακωνικῇ πολιτείᾳ δοκεῖ μὲν εἶναι	βασιλεία	μάλιστα τῶν κατὰ νόμον, οὐκ
[3, 1285]	βασιλεῦσιν. Αὕτη μὲν οὖν ἡ	βασιλεία	οἷον στρατηγία τις αὐτοκρατόρων καὶ
[3, 1285]	οἰκονομικήν. Ὥσπερ γὰρ ἡ οἰκονομικὴ	βασιλεία	τις οἰκίας ἐστίν, οὕτως ἡ
[3, 1285]	τις οἰκίας ἐστίν, οὕτως ἡ	παμβασιλεία	πόλεως καὶ ἔθνους ἑνὸς ἢ
[3, 1283]	βελτίους εἰκὸς τοὺς ἐκ βελτιόνων,	εὐγένεια	γάρ ἐστιν ἀρετὴ γένους· ὁμοίως
[3, 1283]	δεήσει, ὁμοίως δὲ καὶ τὸν	εὐγενείᾳ	διαφέροντα τῶν ἀμφισβητούντων δι' ἐλευθερίαν.
[3, 1283]	γενναιότεροι τῶν ἀγεννῶν, ἡ δ'	εὐγένεια	παρ' ἑκάστοις οἴκοι τίμιος) ἔτι
[3, 1276]	τῆς πόλεως λεγομένης, ἐστί πως	εὐμάρεια	τῆς τοιαύτης ζητήσεως· ὁμοίως δὲ
[3, 1277]	καὶ γυναικὸς ἑτέρα σωφροσύνη καὶ	ἀνδρεία	δόξαι γὰρ ἂν εἶναι δειλὸς
[3, 1277]	οὕτως ἀνδρεῖος εἴη ὥσπερ γυνὴ	ἀνδρεία,	καὶ γυνὴ λάλος, εἰ οὕτω
[3, 1286]	κατὰ γράμματα καὶ νόμους ἀρίστη	πολιτεία,	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Ἀλλὰ
[3, 1276]	ἐστί, κοινωνία δ' ἐστὶν ἡ	πολιτεία·	διὸ τὴν ἀρετὴν ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 1285]	Ἡ γὰρ ἐν τῇ Λακωνικῇ	πολιτείᾳ	δοκεῖ μὲν εἶναι βασιλεία μάλιστα
[3, 1278]	πόλεως, πολίτευμα δ' ἐστὶν ἡ	πολιτεία.	Λέγω δ' οἷον ἐν μὲν
[3, 1285]	ἢ οὔ, ἀλλ' ἄλλη τις	πολιτεία	μᾶλλον, ἢ τισὶ μὲν συμφέρει
[3, 1279]	φανεραὶ τούτων διορισθεισῶν. Ἐπεὶ δὲ	πολιτεία	μὲν καὶ πολίτευμα σημαίνει ταὐτόν,
[3, 1279]	τῶν πολιτειῶν, εἴπερ μηδεμία ἄλλη	πολιτεία	παρὰ τὰς εἰρημένας ἔστιν; Ἔοικε
[3, 1278]	τίνες αὐτῶν εἰσιν. Ἔστι δὲ	πολιτεία	πόλεως τάξις τῶν τε ἄλλων
[3, 1279]	κοινὸν ὄνομα πασῶν τῶν πολιτειῶν,	πολιτεία.	Συμβαίνει δ' εὐλόγως· ἕνα μὲν
[3, 1278]	πολίτου, ὥστ' ἐν μὲν τινὶ	πολιτείᾳ	τὸν βάναυσον ἀναγκαῖον εἶναι καὶ
[3, 1274]	οὖσαν περὶ πόλιν, ἡ δὲ	πολιτεία	τῶν τὴν πόλιν οἰκούντων ἐστὶ
[3, 1278]	αὐτῶν πολλάκις. Ἡ μὲν γὰρ	δεσποτεία,	καίπερ ὄντος κατ' ἀλήθειαν τῷ
[3, 1277]	ἐκ λόγου καὶ ὀρέξεως, καὶ	οἰκία	ἐξ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, καὶ
[3, 1280]	ςἕκαστος μέντοι χρῷτο τῇ ἰδίᾳ	οἰκίᾳ	ὥσπερ πόλεἰ καὶ σφίσιν αὐτοῖς
[3, 1280]	ἡ γὰρ τοῦ συζῆν προαίρεσις	φιλία.	Τέλος μὲν οὖν πόλεως τὸ
[3, 1277]	ἐλευθέρου δὲ δῆλον ὅτι οὐ	μία	ἂν εἴη τοῦ ἀγαθοῦ ἀρετή,
[3, 1277]	τοὺς πολίτας, ~οὐκ ἂν εἴη	μία	ἀρετὴ πολίτου καὶ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ.
[3, 1285]	εἴδη ταῦτα, τέτταρα τὸν ἀριθμόν,	μία	μὲν ἡ περὶ τοὺς ἡρωικοὺς
[3, 1283]	οὖν εἰ πάντες εἶεν ἐν	μιᾷ	πόλει, ~λέγω δ' οἷον οἵ
[3, 1280]	Κορινθίων τοῖς τείχεσιν, ὅμως οὐ	μία	πόλις· οὐδ' εἰ πρὸς ἀλλήλους
[3, 1279]	δ' ἑκάτεροι τῶν πολιτειῶν, εἴπερ	μηδεμία	ἄλλη πολιτεία παρὰ τὰς εἰρημένας
[3, 1279]	δὲ τὸ τῷ κοινῷ λυσιτελοῦν	οὐδεμία	αὐτῶν. Δεῖ δὲ μικρῷ διὰ
[3, 1277]	ἀνὴρ ὁ ἀγαθός· ἐπεὶ καὶ	οἰκονομία	ἑτέρα ἀνδρὸς καὶ γυναικός· τοῦ
[3, 1285]	καὶ ἔθνους ἑνὸς ἢ πλειόνων	οἰκονομία.	Σχεδὸν δὴ δύο ἐστὶν ὡς
[3, 1277]	καὶ γυνὴ λάλος, εἰ οὕτω	κοσμία	εἴη ὥσπερ ὁ ἀνὴρ ὁ
[3, 1287]	καὶ θηρίον· ἥ τε γὰρ	ἐπιθυμία	τοιοῦτον, καὶ ὁ θυμὸς ἄρχοντας
[3, 1283]	δόξειεν ἂν ἢ πάντα ἢ	ἔνιά	γε τούτων ὀρθῶς ἀμφισβητεῖν, πρὸς
[3, 1279]	δημοκρατία καὶ ἡ ὀλιγαρχία ἀλλήλων	πενία	καὶ πλοῦτός ἐστιν, ~καὶ ἀναγκαῖον
[3, 1276]	σωτηρία τῆς κοινωνίας ἔργον ἐστί,	κοινωνία	δ' ἐστὶν ἡ πολιτεία· διὸ
[3, 1280]	δὲ ἡ γενῶν καὶ κωμῶν	κοινωνία	ζωῆς τελείας καὶ αὐτάρκους, ~τοῦτο
[3, 1280]	ἀλλ' ἡ τοῦ εὖ ζῆν	κοινωνία	καὶ ταῖς οἰκίαις καὶ τοῖς
[3, 1276]	τις ἡ πόλις, ἔστι δὲ	κοινωνία	πολιτῶν πολιτείας, γινομένης ἑτέρας τῷ
[3, 1280]	λόγου χάριν. Γίγνεται γὰρ ἡ	κοινωνία	συμμαχία, τῶν ἄλλων τόπῳ διαφέρουσα
[3, 1276]	πόλιν ἑτέραν; ~Εἴπερ γάρ ἐστι	κοινωνία	τις ἡ πόλις, ἔστι δὲ
[3, 1280]	ὅτι ἡ πόλις οὐκ ἔστι	κοινωνία	τόπου, καὶ τοῦ μὴ ἀδικεῖν
[3, 1279]	δεσποτικαὶ γάρ, ἡ δὲ πόλις	κοινωνία	τῶν ἐλευθέρων ἐστίν. Διωρισμένων δὲ
[3, 1282]	καὶ καθ' ὁτιοῦν τῶν ἀγαθῶν	πλεονεξία	τις τῶν πολιτικῶν δικαίων τοῖς
[3, 1274]	ἐπισκοποῦντι, καὶ τίς ἑκάστη καὶ	ποία	τις, σχεδὸν πρώτη σκέψις περὶ
[3, 1280]	ἂν κατά τι ἴσοι, οἷον	ἐλευθερίᾳ,	ὅλως ἴσοι. Τὸ δὲ κυριώτατον
[3, 1276]	πολιτῶν, καίπερ ἀνομοίων ὄντων, ἡ	σωτηρία	τῆς κοινωνίας ἔργον ἐστί, κοινωνία
[3, 1276]	τις ἐφαρμόσει πᾶσιν. Ἡ γὰρ	σωτηρία	τῆς ναυτιλίας ἔργον ἐστὶν αὐτῶν
[3, 1282]	τρόπον· ~ἡ δὲ πρώτη λεχθεῖσα	ἀπορία	ποιεῖ φανερὸν οὐδὲν οὕτως ἕτερον
[3, 1279]	οὐσίας ἀλλ' ἄποροι. Πρώτη δ'	ἀπορία	πρὸς τὸν διορισμόν ἐστιν. Εἰ
[3, 1283]	πόλιν ἐξ αὐτῶν; Ἔστι δὲ	ἀπορία	τις πρὸς ἅπαντας τοὺς διαμφισβητοῦντας
[3, 1279]	εὐπορίᾳ τὴν ὀλιγότητα τῇ δ'	ἀπορίᾳ	τὸ πλῆθος οὕτω προσαγορεύῃ τὰς
[3, 1279]	εἴ τις συνθεὶς τῇ μὲν	εὐπορίᾳ	τὴν ὀλιγότητα τῇ δ' ἀπορίᾳ
[3, 1285]	καὶ τὰ ἔνδημα καὶ τὰ	ὑπερόρια	συνεχῶς ἦρχον· ὕστερον δὲ τὰ
[3, 1285]	κατὰ νόμον, οὐκ ἔστι δὲ	κυρία	πάντων, ἀλλ' ὅταν ἐξέλθῃ τὴν
[3, 1282]	δήμοις ἀποδιδόασιν· ἡ γὰρ ἐκκλησία	κυρία	πάντων τῶν τοιούτων ἐστίν. Καίτοι
[3, 1282]	τοῖς δήμοις ἀποδιδόασιν· ἡ γὰρ	ἐκκλησία	κυρία πάντων τῶν τοιούτων ἐστίν.
[3, 1275]	ἐκ τούτων φανερόν· ᾧ γὰρ	ἐξουσία	κοινωνεῖν ἀρχῆς βουλευτικῆς ἢ κριτικῆς,
[3, 1279]	ὄντες εὔποροι, κύριοι τῆς πόλεως,	δημοκρατία	δ' ἐστὶν ὅταν ᾖ κύριον
[3, 1279]	μὲν βασιλείας, ὀλιγαρχία δὲ ἀριστοκρατίας,	δημοκρατία	δὲ πολιτείας. Ἡ μὲν γὰρ
[3, 1279]	πολιτείας οἱ τὰς οὐσίας ἔχοντες,	δημοκρατία	δὲ τοὐναντίον ὅταν οἱ μὴ
[3, 1287]	ἐνδέχεται στρατηγίαν ἀίδιον, οἷον ἐν	δημοκρατίᾳ	καὶ ἀριστοκρατίᾳ, καὶ πολλοὶ ποιοῦσιν
[3, 1279]	ᾧ δὲ διαφέρουσιν ἥ τε	δημοκρατία	καὶ ἡ ὀλιγαρχία ἀλλήλων πενία
[3, 1275]	Διόπερ ὁ λεχθεὶς ἐν μὲν	δημοκρατίᾳ	μάλιστ' ἐστὶ πολίτης, ἐν δὲ
[3, 1275]	πολίτην· ἔστι γάρ ὅστις ἐν	δημοκρατίᾳ	πολίτης ὢν ἐν ὀλιγαρχίᾳ πολλάκις
[3, 1279]	τὸ τῶν εὐπόρων, ἡ δὲ	δημοκρατία	πρὸς τὸ συμφέρον τὸ τῶν
[3, 1276]	ἐξ ὀλιγαρχίας ἢ τυραννίδος γένηται	δημοκρατία	(τότε γὰρ οὔτε τὰ συμβόλαια
[3, 1286]	αἱρετώτερον ἂν εἴη ταῖς πόλεσιν	ἀριστοκρατία	βασιλείας, καὶ μετὰ δυνάμεως καὶ
[3, 1287]	ἀίδιον, οἷον ἐν δημοκρατίᾳ καὶ	ἀριστοκρατίᾳ,	καὶ πολλοὶ ποιοῦσιν ἕνα κύριον
[3, 1279]	ᾖ κατ' ἰσότητα τῶν πολιτῶν	συνεστηκυῖα	καὶ καθ' ὁμοιότητα, κατὰ μέρος
[3, 1280]	χάριν. Γίγνεται γὰρ ἡ κοινωνία	συμμαχία,	τῶν ἄλλων τόπῳ διαφέρουσα μόνον,
[3, 1279]	ἥ τε δημοκρατία καὶ ἡ	ὀλιγαρχία	ἀλλήλων πενία καὶ πλοῦτός ἐστιν,
[3, 1279]	εἴρηται, δεσποτικὴ τῆς πολιτικῆς κοινωνίας,	ὀλιγαρχία	δ' ὅταν ὦσι κύριοι τῆς
[3, 1279]	τῶν εἰρημένων τυραννὶς μὲν βασιλείας,	ὀλιγαρχία	δὲ ἀριστοκρατίας, δημοκρατία δὲ πολιτείας.
[3, 1275]	ἐν δημοκρατίᾳ πολίτης ὢν ἐν	ὀλιγαρχίᾳ	πολλάκις οὐκ ἔστι πολίτης. Τοὺς
[3, 1279]	τὸ τοῦ μοναρχοῦντος, ἡ δ'	ὀλιγαρχία	πρὸς τὸ τῶν εὐπόρων, ἡ
[3, 1279]	ἀλήθειαν. Ἔστι δὲ τυραννὶς μὲν	μοναρχία,	καθάπερ εἴρηται, δεσποτικὴ τῆς πολιτικῆς
[3, 1279]	Ἡ μὲν γὰρ τυραννίς ἐστι	μοναρχία	πρὸς τὸ συμφέρον τὸ τοῦ
[3, 1278]	δὲ νόμος ἦν τὸν διὰ	δέκα	ἐτῶν μὴ ἀπεσχημένον τῆς ἀγορᾶς
[3, 1287]	ἡ εὐχὴ τοῦ Ἀγαμέμνονος Τοιοῦτοι	δέκα	μοι συμφράδμονες. Εἰσὶ δὲ καὶ
[3, 1284]	μὲν οὐδὲν πρὸς τὸν πεμφθέντα	κήρυκα	περὶ τῆς συμβουλίας, ἀφαιροῦντα δὲ
[3, 1287]	τὸ κατὰ γράμματα ἰατρεύεσθαι φαῦλον,	ἀλλὰ	αἱρετώτερον χρῆσθαι τοῖς ἔχουσι τὰς
[3, 1284]	ἰσχύος καὶ πλούτου καὶ πολυφιλίας,	ἀλλὰ	ἄν τις γένηται διαφέρων κατ'
[3, 1286]	καὶ τὸ γένος δεῖ βασιλεύειν;	Ἀλλὰ	γιγνομένων ὁποῖοί τινες ἔτυχον, βλαβερόν.
[3, 1279]	μὴ παρορᾶν μηδέ τι καταλείπειν,	ἀλλὰ	δηλοῦν τὴν περὶ ἕκαστον ἀλήθειαν.
[3, 1275]	γελοῖον τοὺς κυριωτάτους ἀποστερεῖν ἀρχῆς.	Ἀλλὰ	διαφερέτω μηδέν· περὶ ὀνόματος γὰρ
[3, 1277]	γε οὐκ ἔστιν ἀρετὴ φρόνησις,	ἀλλὰ	δόξα ἀληθής· ὥσπερ αὐλοποιὸς γὰρ
[3, 1275]	πως μετέχουσι τῆς τοιαύτης κοινωνίας)	ἀλλὰ	καθάπερ καὶ παῖδας τοὺς μήπω
[3, 1282]	μόνον ἐστὶ γνῶναι τοῦ ποιήσαντος,	ἀλλὰ	καὶ βέλτιον ὁ χρώμενος αὐτῇ
[3, 1276]	σπουδαῖος ἀνήρ, φανερόν· οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ κατ' ἄλλον τρόπον ἔστι
[3, 1288]	ἀλλὰ ὑπεροχὴν οὐ τὴν αὐτήν)	ἀλλὰ	καὶ κατὰ τὸ πρότερον λεχθέν.
[3, 1278]	ὀρέγονται τοῦ συζῆν· οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον συνάγει,
[3, 1279]	χαλεπὸν ἠκριβῶσθαι πρὸς πᾶσαν ἀρετήν,	~ἀλλὰ	μάλιστα τὴν πολεμικήν· αὕτη γὰρ
[3, 1280]	μήτε τοῦ ζῆν μόνον ἕνεκεν	ἀλλὰ	μᾶλλον τοῦ εὖ ζῆν (καὶ
[3, 1280]	Πάντες γὰρ ἅπτονται δικαίου τινός,	ἀλλὰ	μέχρι τινὸς προέρχονται, καὶ λέγουσιν
[3, 1286]	εἶναι, δῆλον, καὶ κεῖσθαι νόμους,	ἀλλὰ	μὴ κυρίους ᾗ παρεκβαίνουσιν, ἐπεὶ
[3, 1281]	τὸ κύριον ὅλως ἄνθρωπον εἶναι	ἀλλὰ	μὴ νόμον φαῦλον, ἔχοντά γε
[3, 1283]	πάντων, ὥσπερ οὐδ' ἐκ δούλων·	ἀλλὰ	μὴν εἰ δεῖ τούτων, δῆλον
[3, 1282]	δίκαιον καὶ τὸ κατ' ἀξίαν.	Ἀλλὰ	μὴν εἰ τοῦτ' ἀληθές, ἔσται
[3, 1282]	τὴν πολιτείαν κεῖσθαι τοὺς νόμους.	Ἀλλὰ	μὴν εἰ τοῦτο, δῆλον ὅτι
[3, 1276]	θετέον, ἢ μὴ τὴν αὐτήν.	Ἀλλὰ	μὴν εἴ γε τοῦτο τυχεῖν
[3, 1287]	γραμμάτων θεραπείαν ζητήσαιεν ἂν μᾶλλον.	~Ἀλλὰ	μὴν εἰσάγονταί γ' ἐφ' ἑαυτοὺς
[3, 1277]	ὡς οὐκ ἐπιστάμενος ἰδιώτης εἶναι.	Ἀλλὰ	μὴν ἐπαινεῖταί γε τὸ δύνασθαι
[3, 1283]	πάσας ἀναγκαῖον ἀκολουθεῖν τὰς ἄλλας·	ἀλλὰ	μὴν καὶ οἱ πλείους πρὸς
[3, 1278]	ἐν αὐτῷ καὶ γλυκύτητος φυσικῆς.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ τῆς ἀρχῆς γε
[3, 1286]	πολιτεία, διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.	Ἀλλὰ	μὴν κἀκεῖνον δεῖ ὑπάρχειν τὸν
[3, 1279]	δόξειεν διωρίσθαι περὶ τῶν πολιτειῶν.	Ἀλλὰ	μὴν κἄν εἴ τις συνθεὶς
[3, 1287]	δίκαιον, ὁμοίων γε ὄντων πάντων.	Ἀλλὰ	μὴν ὅσα γε μὴ δοκεῖ
[3, 1284]	ἐκβάλλειν καὶ μεθιστάναι τὸν τοιοῦτον·	ἀλλὰ	μὴν οὐδ' ἄρχειν γε τοῦ
[3, 1287]	οὐ τῶν κατὰ τὸ ἔθος.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδὲ ῥᾴδιον ἐφορᾶν πολλὰ
[3, 1281]	φανερὸν ὅτι φθείρουσι τὴν πόλιν.	Ἀλλὰ	μὴν οὐχ ἥ γ' ἀρετὴ
[3, 1280]	συνθήκας μηδὲ μοχθηρίαν ἕξει μηδεμίαν,	ἀλλὰ	μόνον ὅπως μηδὲν ἀδικήσουσιν ἀλλήλους.
[3, 1275]	τούτων τελέως οἱ μέτοικοι μετέχουσιν,	ἀλλὰ	νέμειν ἀνάγκη προστάτην, ὥστε ἀτελῶς
[3, 1275]	ἄρχων ἐκκλησιαστής ἐστι καὶ δικαστής,	ἀλλὰ	ὁ κατὰ τὴν ἀρχὴν ὡρισμένος·
[3, 1276]	τῶν πολιτειῶν τῷ κρατεῖν οὔσας,	ἀλλὰ	οὐ διὰ τὸ κοινῇ συμφέρονν·
[3, 1276]	αἰσθέσθαι τι μέρος τῆς πόλεως.	Ἀλλὰ	περὶ μὲν ταύτης τῆς ἀπορίας
[3, 1284]	ἀποσκοποῦσαι τοῦτο δρῶσιν, οὐ μὴν	ἀλλὰ	περὶ τὰς τὸ κοινὸν ἀγαθὸν
[3, 1281]	τῶν θηρίων ὡς ἔπος εἰπεῖν;	ἀλλὰ	περὶ τὶ πλῆθος οὐδὲν εἶναι
[3, 1278]	Εἰ δὲ καὶ οὗτος πολίτης,	ἀλλὰ	πολίτου ἀρετὴν ἣν εἴπομεν λεκτέον
[3, 1287]	ἀλλ' ὅτι οὐχ ἕνα μόνον	ἀλλὰ	πολλούς. Κρίνει γὰρ ἕκαστος ἄρχων
[3, 1275]	τούτους ἐστὶν οὐ τίς πολίτης,	ἀλλὰ	πότερον ἀδίκως ἢ δικαίως. Καίτοι
[3, 1286]	στασιάσουσιν ὁ δὲ εἷς ἀστασίαστος.	Ἀλλὰ	πρὸς τοῦτ' ἀντιθετέον ἴσως ὅτι
[3, 1275]	πολίτας, οὐχ ἁπλῶς δὲ λίαν	ἀλλὰ	προστιθέντας τοὺς μὲν ἀτελεῖς τοὺς
[3, 1284]	τῆς πολιτείας τῆς οἰκείας συμφέρον,	ἀλλὰ	στασιαστικῶς ἐχρῶντο τοῖς ὀστρακισμοῖς. Ἐν
[3, 1275]	ἔστι δῆμος, οὐδ' ἐκκλησίαν νομίζουσιν	ἀλλὰ	συγκλήτους, καὶ τὰς δίκας δικάζουσι
[3, 1280]	ὅπου δ' οἱ ἄποροι, δημοκρατίαν,	ἀλλὰ	συμβαίνει, καθάπερ εἴπομεν, τοὺς μὲν
[3, 1280]	αὐτοὺς καὶ τῆς μεταδόσεως χάριν·	ἀλλὰ	ταῦτα μὲν ἀναγκαῖον ὑπάρχειν, εἴπερ
[3, 1281]	βέλτιστον ἕνα πάντων, ἢ τύραννον.	Ἀλλὰ	ταῦτα πάντα ἔχειν φαίνεται δυσκολίαν.
[3, 1274]	οἱ δ' οὐ τὴν πόλιν	ἀλλὰ	τὴν ὀλιγαρχίαν ἢ τὸν τύραννον·
[3, 1282]	οὐδ' ὁ ἐκκλησιαστὴς ἄρχων ἐστίν,	ἀλλὰ	τὸ δικαστήριον καὶ ἡ βουλὴ
[3, 1280]	γὰρ ἔστιν, ἀλλ' οὐ πᾶσιν	ἀλλὰ	τοῖς ἀνίσοις· οἱ δὲ τοῦτ'
[3, 1280]	καὶ ἔστιν, ἀλλ' οὐ πᾶσιν	ἀλλὰ	τοῖς ἴσοις· καὶ τὸ ἄνισον
[3, 1276]	διαλύειν, ὡς οὐ τῆς πόλεως	ἀλλὰ	τοῦ τυράννου λαβόντος, οὔτ' ἄλλα
[3, 1281]	φαῦλα καὶ οὐ δίκαια, φανερόν·	ἀλλὰ	τοὺς ἐπιεικεῖς ἄρχειν δεῖ καὶ
[3, 1281]	τι μόριον, πάντα δὲ πάντες.	Ἀλλὰ	τούτῳ διαφέρουσιν οἱ σπουδαῖοι τῶν
[3, 1285]	οὐ τῷ μὴ κατὰ νόμον	ἀλλὰ	τῷ μὴ πάτριος εἶναι μόνον.
[3, 1276]	δεῖ μὴ λανθάνειν τὸν πολιτικόν)	ἀλλὰ	τῶν αὐτῶν κατοικούντων τὸν αὐτὸν
[3, 1288]	(πάντες γὰρ καθ' ὑπεροχὴν ἀξιοῦσιν,	ἀλλὰ	ὑπεροχὴν οὐ τὴν αὐτήν) ἀλλὰ
[3, 1277]	ἐπίστασθαι τὸν ἄρχοντα οὐκ ἀναγκαῖον,	ἀλλὰ	χρῆσθαι μᾶλλον· θάτερον δὲ καὶ
[3, 1276]	ἀλλὰ τοῦ τυράννου λαβόντος, οὔτ'	ἄλλα	πολλὰ τῶν τοιούτων, ὡς ἐνίας
[3, 1286]	τοῦτο καὶ κρίνει ἄμεινον ὄχλος	πολλὰ	ἢ εἷς ὁστισοῦν. Ἔτι μᾶλλον
[3, 1287]	δ' ἐν ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς	πολλὰ	πρὸς ἐπήρειαν καὶ χάριν εἰώθασι
[3, 1287]	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ ῥᾴδιον ἐφορᾶν	πολλὰ	τὸν ἕνα· δεήσει ἄρα πλείονας
[3, 1276]	τοῦ τυράννου λαβόντος, οὔτ' ἄλλα	πολλὰ	τῶν τοιούτων, ὡς ἐνίας τῶν
[3, 1280]	συνθῆκαι περὶ τῶν εἰσαγωγίμων καὶ	σύμβολα	περὶ τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ
[3, 1280]	Καρχηδόνιοι, καὶ πάντες οἷς ἔστι	σύμβολα	πρὸς ἀλλήλους, ὡς μιᾶς ἂν
[3, 1279]	μετέχουσιν αὐτῆς οἱ κεκτημένοι τὰ	ὅπλα.	παρεκβάσεις δὲ τῶν εἰρημένων τυραννὶς
[3, 1281]	Ταῦτα μὲν τοίνυν ὅτι πάντα	φαῦλα	καὶ οὐ δίκαια, φανερόν· ἀλλὰ
[3, 1282]	ἔτι μένει τὸ πάλαι διαπορηθέν.	Ἅμα	γὰρ καὶ ὁμοίως ταῖς πολιτείαις
[3, 1286]	τὴν κρίσιν, ἐκεῖ δ' ἔργον	ἅμα	πάντας ὀργισθῆναι καὶ ἁμαρτεῖν. Ἔστω
[3, 1287]	δὲ τῶν τεχνῶν εἶναι δοκεῖ	παράδειγμα	ψεῦδος, ὅτι τὸ κατὰ γράμματα
[3, 1285]	τὰ κατὰ πόλιν καὶ τὰ	ἔνδημα	καὶ τὰ ὑπερόρια συνεχῶς ἦρχον·
[3, 1284]	ἀρχῆς ἐπέκοπτε πολλάκις. Τὸ δὲ	πρόβλημα	καθόλου περὶ πάσας ἐστὶ τὰς
[3, 1275]	πολίτην καὶ μηδὲν ἔχοντα τοιοῦτον	ἔγκλημα	διορθώσεως δεόμενον, ἐπεὶ καὶ περὶ
[3, 1282]	καὶ τὸ δικαστήριον. Καὶ τὸ	τίμημα	δὲ πλεῖον τὸ πάντων τούτων
[3, 1283]	γὰρ ἐλευθέρους τ' εἶναψ καὶ	τίμημα	φέροντας, οὐ γὰρ ἂν εἴη
[3, 1275]	καὶ δούλους μετοίκους. Τὸ δ'	ἀμφισβήτημα	πρὸς τούτους ἐστὶν οὐ τίς
[3, 1285]	εἰσὶ τῆς Λακωνικῆς. Ὥστε τὸ	σκέμμα	σχεδὸν περὶ δυοῖν ἐστιν, ἓν
[3, 1276]	πόλιν εἰς τὴν πολιτείαν βλέποντας·	ὄνομα	δὲ καλεῖν ἕτερον ἢ ταὐτὸν
[3, 1279]	πολιτεύηται συμφέρον, καλεῖται τὸ κοινὸν	ὄνομα	πασῶν τῶν πολιτειῶν, πολιτεία. Συμβαίνει
[3, 1279]	μὲν καὶ πολίτευμα σημαίνει ταὐτόν,	πολίτευμα	δ' ἐστὶ τὸ κύριον τῶν
[3, 1278]	πανταχοῦ τὸ πολίτευμα τῆς πόλεως,	πολίτευμα	δ' ἐστὶν ἡ πολιτεία. Λέγω
[3, 1279]	Ἐπεὶ δὲ πολιτεία μὲν καὶ	πολίτευμα	σημαίνει ταὐτόν, πολίτευμα δ' ἐστὶ
[3, 1278]	Κύριον μὲν γὰρ πανταχοῦ τὸ	πολίτευμα	τῆς πόλεως, πολίτευμα δ' ἐστὶν
[3, 1281]	εἰσὶν ὅσοι μήτε πλούσιοι μήτε	ἀξίωμα	ἔχουσιν ἀρετῆς μηδὲ ἕν. Τὸ
[3, 1284]	μὲν ἑνὸς μὴ μέντοι δυνατοὶ	πλήρωμα	παρασχέσθαι πόλεως, ὥστε μὴ συμβλητὴν
[3, 1282]	τοῦτ' ἀληθές, ἔσται καὶ κατὰ	χρῶμα	καὶ κατὰ μέγεθος καὶ καθ'
[3, 1287]	ἢ ἄρχεσθαι δίκαιον, καὶ τὸ	ἀνὰ	μέρος τοίνυν ὡσαύτως. Τοῦτο δ'
[3, 1281]	φρονήσεως, καὶ γίνεσθαι συνελθόντας ὥσπερ	ἕνα	ἄνθρωπον τὸ πλῆθος, πολύποδα καὶ
[3, 1283]	αὐτὸ δίκαιον τοῦτον ἄρχειν τὸν	ἕνα	ἁπάντων δεήσει, ὁμοίως δὲ καὶ
[3, 1287]	οὐδὲ ῥᾴδιον ἐφορᾶν πολλὰ τὸν	ἕνα·	δεήσει ἄρα πλείονας εἶναι τοὺς
[3, 1279]	ἀνάγκη δ' εἶναι κύριον ἢ	ἕνα	ἢ ὀλίγους ἢ τοὺς πολλούς,
[3, 1282]	τούτων ἢ τὸ τῶν καθ'	ἕνα	καὶ κατ' ὀλίγους μεγάλας ἀρχὰς
[3, 1287]	ἀρχῆς εὐθὺς ὑπάρχειν ἢ τὸν	ἕνα	καταστῆσαι τοῦτον τὸν τρόπον; Ἔτι,
[3, 1280]	τοῦτο μὴ τὸν αὐτὸν καὶ	ἕνα	κατοικούντων τόπον καὶ χρωμένων ἐπιγαμίαις.
[3, 1288]	οὔτε συμφέρον ἐστὶν οὔτε δίκαιον	ἕνα	κύριον εἶναι πάντων, οὔτε μὴ
[3, 1287]	καὶ ἀριστοκρατίᾳ, καὶ πολλοὶ ποιοῦσιν	ἕνα	κύριον τῆς διοικήσεως· τοιαύτη γὰρ
[3, 1279]	πολιτειῶν, πολιτεία. Συμβαίνει δ' εὐλόγως·	ἕνα	μὲν γὰρ διαφέρειν κατ' ἀρετὴν
[3, 1286]	περὶ τῶν καθ' ἕκαστον. Καθ'	ἕνα	μὲν οὖν συμβαλλόμενος ὁστισοῦν ἴσως
[3, 1287]	τῶν τοιούτων, ἀλλ' ὅτι οὐχ	ἕνα	μόνον ἀλλὰ πολλούς. Κρίνει γὰρ
[3, 1287]	κατὰ φύσιν εἶναι τὸ κύριον	ἕνα	πάντων εἶναι τῶν πολιτῶν, ὅπου
[3, 1281]	τοὺς ἐπιεικεῖς, ἢ τὸν βέλτιστον	ἕνα	πάντων, ἢ τύραννον. Ἀλλὰ ταῦτα
[3, 1286]	οὐ συμφέρει, ~ἓν δὲ πότερον	ἕνα	συμφέρει κύριον εἶναι πάντων, ἢ
[3, 1287]	αἱρετώτερον μᾶλλον ἢ τῶν πολιτῶν	ἕνα	τινά, κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ
[3, 1288]	ὅλον ἢ καὶ τῶν ἄλλων	ἕνα	τινὰ συμβῇ διαφέροντα γενέσθαι κατ'
[3, 1288]	ἐστὶν ἐν ᾗ συμβέβηκεν ἢ	ἕνα	τινὰ συμπάντων ἢ γένος ὅλον
[3, 1286]	ἢ ὅλως ἢ εὖ, πότερον	ἕνα	τὸν ἄριστον δεῖ ἄρχειν ἢ
[3, 1281]	εἶναι τοὺς ἄλλους ἀτίμους. Ἀλλ'	ἕνα	τὸν σπουδαιότατον ἄρχειν βέλτιον; Ἀλλ'
[3, 1287]	εἶναί τινας ἀρχάς, ἀλλ' οὐχ	ἕνα	τοῦτον εἶναί φασι δίκαιον, ὁμοίων
[3, 1288]	κύριον πάντων, καὶ βασιλέα τὸν	ἕνα	τοῦτον. Καθάπερ γὰρ εἴρηται πρότερον,
[3, 1279]	Οὐδὲν γὰρ κωλύει τὸν παιδοτρίβην	ἕνα	τῶν γυμναζομένων ἐνίοτ' εἶναι καὶ
[3, 1287]	τὸ ἄνισον τοὺς ἴσους· διόπερ	οὐδένα	μᾶλλον ἄρχειν ἢ ἄρχεσθαι δίκαιον,
[3, 1275]	τῶν πραγμάτων ἐν οἷς τὰ	ὑποκείμενα	διαφέρει τῷ εἴδει, καὶ τὸ
[3, 1281]	τοὺς καλούς φασι, καὶ τὰ	γεγραμμένα	διὰ τέχνης τῶν ἀληθινῶν, τῷ
[3, 1281]	τῶν ἀληθινῶν, τῷ συνῆχθαι τὰ	διεσπαρμένα	χωρὶς εἰς ἕν, ἐπεὶ κεχωρισμένων
[3, 1284]	διὰ πλοῦτον ἢ πολυφιλίαν ἤ	τινα	ἄλλην πολιτικὴν ἰσχὺν ὠστράκιζον καὶ
[3, 1277]	ὧν πόλει δεῖ, ὡς οὖσάν	τινα	ἄρχοντος παιδείαν. Εἰ δὲ ἡ
[3, 1283]	πάμπαν οἱ τὴν ἀρετὴν ἔχοντες,	τίνα	δεῖ διελεῖν τρόπον; Ἢ τὸ
[3, 1280]	οὐδ' οὕτω πω πόλις. Διὰ	τίνα	δή ποτ' αἰτίαν; Οὐ γὰρ
[3, 1283]	ἂν λέγειν τὰ πλήθη λόγον	τινὰ	δίκαιον· οὐδὲν γὰρ κωλύει ποτὲ
[3, 1283]	καὶ πρότερον ὅτι διαμφισβητοῦσι τρόπον	τινὰ	δικαίως πάντες, ἁπλῶς δ' οὐ
[3, 1287]	μᾶλλον ἢ τῶν πολιτῶν ἕνα	τινά,	κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ λόγον
[3, 1279]	ἐν μέρει λειτουργεῖν, καὶ σκοπεῖν	τινα	πάλιν τὸ αὑτοῦ ἀγαθόν, ὥσπερ
[3, 1286]	δεῖ τὸν μέλλοντα βασιλεύειν ἰσχύν	τινα	περὶ αὑτόν, ᾗ δυνήσεται βιάζεσθαι
[3, 1288]	ἤδη πειρατέον λέγειν τῆς ἀρίστης,	τίνα	πέφυκε γίγνεσθαι τρόπον καὶ καθίστασθαι
[3, 1288]	ἢ καὶ τῶν ἄλλων ἕνα	τινὰ	συμβῇ διαφέροντα γενέσθαι κατ' ἀρετὴν
[3, 1288]	ἐν ᾗ συμβέβηκεν ἢ ἕνα	τινὰ	συμπάντων ἢ γένος ὅλον ἢ
[3, 1286]	τὰς φυλακὰς ἐδίδοσαν, ὅτε καθισταῖέν	τινα	τῆς πόλεως ὃν ἐκάλουν αἰσυμνήτην
[3, 1288]	ἀμείνων ᾖ, εἰ μὴ τρόπον	τινά.	Τίς δ' ὁ τρόπος, λεκτέον·
[3, 1284]	τὴν αὐτὴν ἔχει δύναμιν τρόπον	τινὰ	τῷ κολούειν τοὺς ὑπερέχοντας καὶ
[3, 1275]	πολιτῶν τι πλῆθός ἐστιν. ~Ὥστε	τίνα	χρὴ καλεῖν πολίτην καὶ τίς
[3, 1275]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ	Καρχηδόνα·	πάσας γὰρ ἀρχαί τινες κρίνουσι
[3, 1281]	ὡς σύμπαντας, οἷον τὰ συμφορητὰ	δεῖπνα	τῶν ἐκ μιᾶς δαπάνης χορηγηθέντων·
[3, 1277]	οὐκ ἔστιν ἀρετὴ φρόνησις, ἀλλὰ	δόξα	ἀληθής· ὥσπερ αὐλοποιὸς γὰρ ὁ
[3, 1282]	τὰς ἀρχάς, εἰ πάντα τὰ	λοιπὰ	μηδὲν διαφέροιεν ἀλλ' ὅμοιοι τυγχάνοιεν
[3, 1287]	παιδεύσας ὁ νόμος ἐφίστησι τὰ	λοιπὰ	τῇ δικαιοτάτῃ γνώμῃ κρίνειν καὶ
[3, 1287]	ἡ γὰρ τάξις νόμος. Τὸν	ἄρα	νόμον ἄρχειν αἱρετώτερον μᾶλλον ἢ
[3, 1287]	ἐφορᾶν πολλὰ τὸν ἕνα· δεήσει	ἄρα	πλείονας εἶναι τοὺς ὑπ' αὐτοῦ
[3, 1281]	εὐδαιμόνως καὶ καλῶς. Τῶν καλῶν	ἄρα	πράξεων χάριν θετέον εἶναι τὴν
[3, 1281]	τοῦτ' ἐστὶ δίκαιον· καὶ θάτερον	ἄρα.	Ταῦτα μὲν τοίνυν ὅτι πάντα
[3, 1277]	αὐτή, φανερὸν ἐκ τούτων· ἀλλ'	ἆρα	ἔσται τινὸς ἡ αὐτὴ ἀρετὴ
[3, 1281]	τὸ πλῆθος τοὺς πλουσίους. Ἀλλ'	ἆρα	τοὺς ἐλάττους δίκαιον ἄρχειν καὶ
[3, 1281]	πόλεις ὠφελοῦσιν, καθάπερ ἡ μὴ	καθαρὰ	τροφὴ μετὰ τῆς καθαρᾶς τὴν
[3, 1278]	Διὸ καὶ μηδὲν δεόμενοι τῆς	παρὰ	ἀλλήλων βοηθείας οὐκ ἔλαττον ὀρέγονται
[3, 1286]	ῥᾴδιον ἔτι γίγνεσθαι πολιτείαν ἑτέραν	παρὰ	δημοκρατίαν. Εἰ δὲ δή τις
[3, 1278]	καὶ τὰ περὶ τοὺς νόθους	παρὰ	πολλοῖς. Οὐ μὴν ἀλλ' ἐπεὶ
[3, 1279]	πολιτειῶν, εἴπερ μηδεμία ἄλλη πολιτεία	παρὰ	τὰς εἰρημένας ἔστιν; Ἔοικε τοίνυν
[3, 1284]	ἔσχον τὴν ἀρχήν, ἐταπείνωσαν αὐτοὺς	παρὰ	τὰς συνθήκας) ~ὁ δὲ Περσῶν
[3, 1285]	γένος εἰσὶν αἱ δ' αἱρεταί·	παρὰ	ταύτην δ' ἄλλο μοναρχίας εἶδος,
[3, 1287]	μὲν γὰρ οὐδὲν διὰ φιλίαν	παρὰ	τὸν λόγον ποιοῦσιν, ἀλλ' ἄρνυνται
[3, 1286]	πράττων κατὰ τὴν αὑτοῦ βούλησιν	παρὰ	τὸν νόμον, ὅμως ἀναγκαῖον ὑπάρχειν
[3, 1286]	τὸ πλῆθος οἱ ἐλεύθεροι, μηδὲν	παρὰ	τὸν νόμον πράττοντες ἀλλ' ἢ
[3, 1285]	ἀκόντων ἄρχουσιν, ὥσθ' οἱ μὲν	παρὰ	τῶν πολιτῶν οἱ δ' ἐπὶ
[3, 1287]	παρεκβάσεις εἰσί· ταῦτα γὰρ γίνεται	παρὰ	φύσιν. ~Ἀλλ' ἐκ τῶν εἰρημένων
[3, 1285]	Βασιλείας μὲν οὖν εἴδη ταῦτα,	τέτταρα	τὸν ἀριθμόν, μία μὲν ἡ
[3, 1288]	ταὐτὰ σχεδὸν τὰ ποιοῦντα σπουδαῖον	ἄνδρα	καὶ τὰ ποιοῦντα πολιτικὸν καὶ
[3, 1287]	νόμον ἄρχειν αἱρετώτερον ἢ τὸν	ἄνδρα	τὸν ἄριστον· περὶ ὧν γὰρ
[3, 1276]	τὴν τελείαν· τὸν δ' ἀγαθὸν	ἄνδρα	φαμὲν κατὰ μίαν ἀρετὴν εἶναι
[3, 1277]	ὁ ἀγαθός· ἐπεὶ καὶ οἰκονομία	ἑτέρα	ἀνδρὸς καὶ γυναικός· τοῦ μὲν
[3, 1275]	οἱ δὲ γέροντες τὰς φονικάς,	ἑτέρα	δ' ἴσως ἀρχή τις ἑτέρας.
[3, 1277]	ἀρχθέντα. Τούτων δὲ ἀρετὴ μὲν	ἑτέρα,	δεῖ δὲ τὸν πολίτην τὸν
[3, 1277]	ἀγαθοῦ καὶ πολίτου σπουδαίου ἢ	ἑτέρα,	καὶ πῶς ἡ αὐτὴ καὶ
[3, 1277]	ἄρξεται, ὥσπερ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς	ἑτέρα	σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία δόξαι γὰρ
[3, 1277]	πῶς ἡ αὐτὴ καὶ πῶς	ἑτέρα,	φανερὸν ἐκ τούτων. Περὶ δὲ
[3, 1277]	τῶν ἐλευθέρων ἀρχὴν ἐπίστασθαι ἐπ'	ἀμφότερα.	Καὶ ἀνδρὸς δὴ ἀγαθοῦ ἄμφω,
[3, 1277]	ὁμοίως. Ἐπεὶ οὖν ποτε δοκεῖ	ἀμφότερα,	καὶ οὐ ταὐτὰ δεῖν τὸν
[3, 1285]	τῶν πρὸς τοὺς θεοὺς κύριος)	δευτέρα	δ' ἡ βαρβαρική ήαὕτη δ'
[3, 1281]	ἄνθρωπον τὸ πλῆθος, πολύποδα καὶ	πολύχειρα	καὶ πολλὰς ἔχοντ' αἰσθήσεις, οὕτω
[3, 1283]	τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν ἡ τούτων	διαφορὰ	λαμβάνει τὴν τιμήν) ἀλλ' ἐξ
[3, 1285]	καλῶς οἰκήσεσθαι καὶ πόλει καὶ	χώρᾳ	βασιλεύεσθαι, ἢ οὔ, ἀλλ' ἄλλη
[3, 1283]	τῆς χώρας αὐτοῖς, ἡ δὲ	χώρα	κοινόν, ἔτι πρὸς τὰ συμβόλαια
[3, 1276]	ἴσως ἐστὶ καὶ Βαβυλὼν καὶ	πᾶσα	ἥτις ἔχει περιγραφὴν μᾶλλον ἔθνους
[3, 1282]	τὸν τρόπον· ~ἡ δὲ πρώτη	λεχθεῖσα	ἀπορία ποιεῖ φανερὸν οὐδὲν οὕτως
[3, 1287]	γε ὄντων πάντων. Ἀλλὰ μὴν	ὅσα	γε μὴ δοκεῖ δύνασθαι διορίζειν
[3, 1286]	γ' ἄλλων εἶναι δεῖ κυρίους·	ὅσα	δὲ μὴ δυνατὸν τὸν νόμον
[3, 1278]	πόλις, καὶ τῆς ἀρχῆς εἴδη	πόσα	τῆς περὶ ἄνθρωπον καὶ τὴν
[3, 1285]	ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν αἱρετὴ τυραννίς,	διαφέρουσα	δὲ τῆς βαρβαρικῆς οὐ τῷ
[3, 1280]	κοινωνία συμμαχία, τῶν ἄλλων τόπῳ	διαφέρουσα	μόνον, τῶν ἄπωθεν συμμάχων. Καὶ
[3, 1277]	ἀρετή, οἷον δικαιοσύνη, ἀλλ' εἴδη	ἔχουσα	καθ' ἃ ἄρξει καὶ ἄρξεται,
[3, 1277]	δεσποτική· ταύτην δὲ τὴν περὶ	τὰ	ἀναγκαῖα λέγομεν, ἃ ποιεῖν ἐπίστασθαι
[3, 1281]	καλῶν τοὺς καλούς φασι, καὶ	τὰ	γεγραμμένα διὰ τέχνης τῶν ἀληθινῶν,
[3, 1281]	ἀφροσύνην τὰ μὲν ἀδικεῖν ἀνάγκη	τὰ	δ' ἁμαρτάνειν αὐτούς) τὸ δὲ
[3, 1275]	Λεοντῖνος, τὰ μὲν ἴσως ἀπορῶν	τὰ	δ' εἰρωνευόμενος, ἔφη, καθάπερ ὅλμους
[3, 1287]	μὲν ἐνδέχεται περιληφθῆναι τοῖς νόμοις	τὰ	δὲ ἀδύνατα, ταῦτ' ἐστὶν ἃ
[3, 1285]	μὲν αὐτῶν παριέντων τῶν βασιλέων,	τὰ	δὲ τῶν ὄχλων παραιρουμένων, ἐν
[3, 1281]	τέχνης τῶν ἀληθινῶν, τῷ συνῆχθαι	τὰ	διεσπαρμένα χωρὶς εἰς ἕν, ἐπεὶ
[3, 1287]	κατὰ γράμματα νόμων οἱ κατὰ	τὰ	ἔθη εἰσίν, ὥστ' εἰ τῶν
[3, 1284]	καὶ περὶ τὰς πόλεις καὶ	τὰ	ἔθνη ποιοῦσιν οἱ κύριοι τῆς
[3, 1285]	καὶ τὰ κατὰ πόλιν καὶ	τὰ	ἔνδημα καὶ τὰ ὑπερόρια συνεχῶς
[3, 1281]	ἔχοντ' αἰσθήσεις, οὕτω καὶ περὶ	τὰ	ἤθη καὶ τὴν διάνοιαν. Διὸ
[3, 1285]	διὰ γὰρ τὸ δουλικώτεροι εἶναι	τὰ	ἤθη φύσει οἱ μὲν βάρβαροι
[3, 1285]	ἐπὶ τῶν ἀρχαίων χρόνων καὶ	τὰ	κατὰ πόλιν καὶ τὰ ἔνδημα
[3, 1277]	καὶ Εὐριπίδης φησὶ Μή μοι	τὰ	κόμψ' Ἀλλ' ὧν πόλει δεῖ,
[3, 1281]	ποιῶσι καὶ διαρπάζωσι καὶ ἀφαιρῶνται	τὰ	κτήματα τοῦ πλήθους, τοῦτ' ἐστὶ
[3, 1281]	τῶν ἠπορημένων; Συμβήσεται γὰρ ὁμοίως	τὰ	λεχθέντα πρότερον. Περὶ μὲν οὖν
[3, 1282]	νενεμῆσθαι τὰς ἀρχάς, εἰ πάντα	τὰ	λοιπὰ μηδὲν διαφέροιεν ἀλλ' ὅμοιοι
[3, 1287]	ἐπίτηδες παιδεύσας ὁ νόμος ἐφίστησι	τὰ	λοιπὰ τῇ δικαιοτάτῃ γνώμῃ κρίνειν
[3, 1281]	γὰρ ἀδικίαν καὶ δι' ἀφροσύνην	τὰ	μὲν ἀδικεῖν ἀνάγκη τὰ δ'
[3, 1285]	ὑπερόρια συνεχῶς ἦρχον· ὕστερον δὲ	τὰ	μὲν αὐτῶν παριέντων τῶν βασιλέων,
[3, 1287]	ἄρξειε καὶ κρίνειεν. Ἀλλ' ἐπειδὴ	τὰ	μὲν ἐνδέχεται περιληφθῆναι τοῖς νόμοις
[3, 1275]	Γοργίας μὲν οὖν ὁ Λεοντῖνος,	τὰ	μὲν ἴσως ἀπορῶν τὰ δ'
[3, 1277]	πρὶν δῆμον γενέσθαι τὸν ἔσχατον.	Τὰ	μὲν οὖν ἔργα τῶν ἀρχομένων
[3, 1279]	καὶ μετέχουσιν αὐτῆς οἱ κεκτημένοι	τὰ	ὅπλα. παρεκβάσεις δὲ τῶν εἰρημένων
[3, 1280]	τὸ λεχθὲν ἄρτι, διότι κρίνουσι	τὰ	περὶ αὑτοὺς κακῶς, ἔπειτα δὲ
[3, 1287]	τοῖς σώμασιν, οὕτως ἔχειν καὶ	τὰ	περὶ τὰς τιμάς· ὁμοίως τοίνυν
[3, 1286]	τοὺς νόμους. Τάχα μὲν οὖν	τὰ	περὶ τὸν βασιλέα τὸν τοιοῦτον
[3, 1278]	αὐτὸν δὲ τρόπον ἔχει καὶ	τὰ	περὶ τοὺς νόθους παρὰ πολλοῖς.
[3, 1286]	βασιλεύεσθαι ταῖς πόλεσιν, πῶς ἕξει	τὰ	περὶ τῶν τέκνων; Πότερον καὶ
[3, 1283]	κατὰ πλοῦτον, ἔχοιεν ἂν λέγειν	τὰ	πλήθη λόγον τινὰ δίκαιον· οὐδὲν
[3, 1288]	τὰ ποιοῦντα σπουδαῖον ἄνδρα καὶ	τὰ	ποιοῦντα πολιτικὸν καὶ βασιλικόν. Διωρισμένων
[3, 1288]	παιδεία καὶ ἔθη ταὐτὰ σχεδὸν	τὰ	ποιοῦντα σπουδαῖον ἄνδρα καὶ τὰ
[3, 1285]	πρὸς τὸν πόλεμον· ἔτι δὲ	τὰ	πρὸς τοὺς θεοὺς ἀποδέδοται τοῖς
[3, 1286]	νόμοι λέγειν, ἀλλ' οὐ πρὸς	τὰ	προσπίπτοντα ἐπιτάττειν, ὥστ' ἐν ὁποιᾳοῦν
[3, 1281]	μὴ νόμον φαῦλον, ἔχοντά γε	τὰ	συμβαίνοντα πάθη περὶ τὴν ψυχήν.
[3, 1276]	γένηται δημοκρατία (τότε γὰρ οὔτε	τὰ	συμβόλαια ἔνιοι βούλονται διαλύειν, ὡς
[3, 1283]	δὲ χώρα κοινόν, ἔτι πρὸς	τὰ	συμβόλαια πιστοὶ μᾶλλον ὡς ἐπὶ
[3, 1281]	ἕκαστον ἀλλ' ὡς σύμπαντας, οἷον	τὰ	συμφορητὰ δεῖπνα τῶν ἐκ μιᾶς
[3, 1278]	οὐ γὰρ οἷόν τ' ἐπιτηδεῦσαι	τὰ	τῆς ἀρετῆς ζῶντα βίον βάναυσον
[3, 1281]	κρίνουσιν ἄμεινον οἱ πολλοὶ καὶ	τὰ	τῆς μουσικῆς ἔργα καὶ τὰ
[3, 1278]	ἀναγκαίων οἱ μὲν ἑνὶ λειτουργοῦντες	τὰ	τοιαῦτα δοῦλοι, οἱ δὲ κοινοὶ
[3, 1275]	τῶν ἀτίμων καὶ φυγάδων ἔστι	τὰ	τοιαῦτα καὶ διαπορεῖν καὶ λύειν.
[3, 1281]	τε πάντων ληφθέντων, οἱ πλείους	τὰ	τῶν ἐλαττόνων ἂν διανέμωνται, φανερὸν
[3, 1281]	διὰ τὸ πλείους εἶναι διανέμωνται	τὰ	τῶν πλουσίων, τοῦτ' οὐκ ἄδικόν
[3, 1281]	τὰ τῆς μουσικῆς ἔργα καὶ	τὰ	τῶν ποιητῶν· ἄλλοι γὰρ ἄλλο
[3, 1285]	πόλιν καὶ τὰ ἔνδημα καὶ	τὰ	ὑπερόρια συνεχῶς ἦρχον· ὕστερον δὲ
[3, 1275]	ὅτι τῶν πραγμάτων ἐν οἷς	τὰ	ὑποκείμενα διαφέρει τῷ εἴδει, καὶ
[3, 1283]	εὐγενείας, συμβάλλονται δ' οὐδέν. Ἔτι	κατά	γε τοῦτον τὸν λόγον πᾶν
[3, 1285]	ἐστὶν ὡς εἰπεῖν ἁπλῶς στρατηγία	κατὰ	γένος ἀίδιος) Αὗται μὲν οὖν
[3, 1283]	ἄρχειν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ	κατὰ	γένος· δῆλον γὰρ ὡς εἴ
[3, 1285]	βίου, τούτων δ' αἱ μὲν	κατὰ	γένος εἰσὶν αἱ δ' αἱρεταί·
[3, 1285]	ἀίδιον εἶναι, καὶ τοῦτον ἢ	κατὰ	γένος ἢ κατὰ μέρος, ἢ
[3, 1286]	ὥστ' ἐν ὁποιᾳοῦν τέχνῃ τὸ	κατὰ	γράμματ' ἄρχειν ἠλίθιον (καὶ ἐν
[3, 1287]	ἔθη εἰσίν, ὥστ' εἰ τῶν	κατὰ	γράμματα ἄνθρωπος ἄρχων ἀσφαλέστερος, ἀλλ'
[3, 1287]	δοκεῖ παράδειγμα ψεῦδος, ὅτι τὸ	κατὰ	γράμματα ἰατρεύεσθαι φαῦλον, ἀλλὰ αἱρετώτερον
[3, 1286]	τοίνυν ὡς οὐκ ἔστιν ἡ	κατὰ	γράμματα καὶ νόμους ἀρίστη πολιτεία,
[3, 1287]	κυριώτεροι καὶ περὶ κυριωτέρων τῶν	κατὰ	γράμματα νόμων οἱ κατὰ τὰ
[3, 1281]	καὶ γένος ἴσοις ἢ μείζοσι	κατὰ	δὲ τὴν πολιτικὴν ἀρετὴν ἀνίσοις,
[3, 1284]	τῷ γένει καὶ τῇ δυνάμει,	κατὰ	δὲ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι
[3, 1283]	ὥστ' εἰ πλεῖον ὁδὶ διαφέρει	κατὰ	μέγεθος ἢ ὁδὶ κατ' ἀρετήν,
[3, 1282]	ἔσται καὶ κατὰ χρῶμα καὶ	κατὰ	μέγεθος καὶ καθ' ὁτιοῦν τῶν
[3, 1281]	πόλεως μέτεστι πλεῖον ἢ τοῖς	κατὰ	μὲν ἐλευθερίαν καὶ γένος ἴσοις
[3, 1282]	τῶν εἰδότων γε μᾶλλον. Ὥστε	κατὰ	μὲν τοῦτον τὸν λόγον οὐκ
[3, 1279]	πολιτῶν συνεστηκυῖα καὶ καθ' ὁμοιότητα,	κατὰ	μέρος ἀξιοῦσιν ἄρχειν, πρότερον μέν,
[3, 1285]	τοῦτον ἢ κατὰ γένος ἢ	κατὰ	μέρος, ἢ οὐ συμφέρει, ~ἓν
[3, 1275]	συγκλήτους, καὶ τὰς δίκας δικάζουσι	κατὰ	μέρος, οἷον ἐν Λακεδαίμονι τὰς
[3, 1288]	πρέπον ἐστίν, οὔτ' ἀξιοῦν ἄρχεσθαι	κατὰ	μέρος· οὐ γὰρ πέφυκε τὸ
[3, 1288]	τοιούτῳ καὶ κύριον εἶναι μὴ	κατὰ	μέρος τοῦτον ἀλλ' ἁπλῶς. Περὶ
[3, 1276]	τὸν δ' ἀγαθὸν ἄνδρα φαμὲν	κατὰ	μίαν ἀρετὴν εἶναι τὴν τελείαν.
[3, 1278]	τοῖς νόμοις) εὐποροῦντες δὴ ὄχλου	κατὰ	μικρὸν παραιροῦνται τοὺς ἐκ δούλου
[3, 1281]	εὐθύνας τῶν ἀρχόντων, ἄρχειν δὲ	κατὰ	μόνας οὐκ ἐῶσιν. Πάντες μὲν
[3, 1285]	τῆς βαρβαρικῆς οὐ τῷ μὴ	κατὰ	νόμον ἀλλὰ τῷ μὴ πάτριος
[3, 1285]	ἑκούσιαί τε καὶ πάτριαι γιγνόμεναι	κατὰ	νόμον. Διὰ γὰρ τὸ τοὺς
[3, 1286]	ἀρχὴν διοικεῖν; Εἰ γὰρ καὶ	κατὰ	νόμον εἴη κύριος, μηδὲν πράττων
[3, 1285]	δὲ διὰ τὸ πάτριαι καὶ	κατὰ	νόμον εἶναι. Καὶ ἡ φυλακὴ
[3, 1285]	τυράννους ξενικόν· οἱ μὲν γὰρ	κατὰ	νόμον καὶ ἑκόντων οἱ δ'
[3, 1285]	παραπλησίαν τυραννίσιν, εἰσὶ δὲ καὶ	κατὰ	νόμον καὶ πάτριαι· διὰ γὰρ
[3, 1287]	τὴν σκέψιν. Ὁ μὲν γὰρ	κατὰ	νόμον λεγόμενος βασιλεὺς οὐκ ἔστιν
[3, 1285]	μὲν εἶναι βασιλεία μάλιστα τῶν	κατὰ	νόμον, οὐκ ἔστι δὲ κυρία
[3, 1288]	πολεμικὸν δυνάμενον ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν	κατὰ	νόμον τὸν κατ' ἀξίαν διανέμοντα
[3, 1285]	ἐστὶν ἐκ γένους ἀρχὴ δεσποτικὴ	κατὰ	νόμονν, τρίτη δὲ ἣν αἰσυμνητείαν
[3, 1282]	Ἴσως γὰρ ἂν φαίη τις	κατὰ	παντὸς ὑπεροχὴν ἀγαθοῦ δεῖν ἀνίσως
[3, 1283]	ἐπὶ τῶν πολιτικῶν εὐλόγως οὐ	κατὰ	πᾶσαν ἀνισότητ' ἀμφισβητοῦσι τῶν ἀρχῶν
[3, 1283]	πολιτεύματος, ὁμοίως δὲ καὶ τοὺς	κατὰ	πλοῦτον, ἔχοιεν ἂν λέγειν τὰ
[3, 1281]	πολιτικὴν ἀρετὴν ἀνίσοις, ἢ τοῖς	κατὰ	πλοῦτον ὑπερέχουσι κατ' ἀρετὴν δ'
[3, 1285]	Κύριοι δ' ἦσαν τῆς τε	κατὰ	πόλεμον ἡγεμονίας καὶ τῶν θυσιῶν,
[3, 1285]	τῶν ἀρχαίων χρόνων καὶ τὰ	κατὰ	πόλιν καὶ τὰ ἔνδημα καὶ
[3, 1280]	μετέχειν εὐδαιμονίας μηδὲ τοῦ ζῆν	κατὰ	προαίρεσιν) μήτε συμμαχίας ἕνεκεν, ὅπως
[3, 1279]	τέχνας, ~οἷον ἰατρικὴν καὶ γυμναστικήν,	κατὰ	συμβεβηκὸς δὲ κἂν αὐτῶν εἶεν.
[3, 1279]	τούτων εἷς γένηται καὶ αὐτός,	κατὰ	συμβεβηκὸς μετέχει τῆς ὠφελείας. Ὁ
[3, 1278]	πρὸς δὲ τὸ τοῦ δούλου	κατὰ	συμβεβηκός, οὐ γὰρ ἐνδέχεται φθειρομένου
[3, 1287]	τῶν κατὰ γράμματα νόμων οἱ	κατὰ	τὰ ἔθη εἰσίν, ὥστ' εἰ
[3, 1284]	πόλεσιν οὔσης τοῦτο δρῶσιν. Διὸ	κατὰ	τὰς ὁμολογουμένας ὑπεροχὰς ἔχει τι
[3, 1282]	τοῦτο, δῆλον ὅτι τοὺς μὲν	κατὰ	τὰς ὀρθὰς πολιτείας ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 1282]	ἀναγκαῖον εἶναι δικαίους τοὺς δὲ	κατὰ	τὰς παρεκβεβηκυίας οὐ δικαίους. Ἐπεὶ
[3, 1280]	ἐπιγαμίαις. Διὸ κηδεῖαί τ' ἐγένοντο	κατὰ	τὰς πόλεις καὶ φατρίαι καὶ
[3, 1279]	γὰρ ἐν πλήθει γίγνεται· διόπερ	κατὰ	ταύτην τὴν πολιτείαν κυριώτατον τὸ
[3, 1283]	ὄντων, τοῦτον εἶναι δεῖ κύριον	κατὰ	ταὐτὸ δίκαιον. Οὐκοῦν εἰ καὶ
[3, 1285]	πρώτους γενέσθαι τοῦ πλήθους εὐεργέτας	κατὰ	τέχνας ἢ πόλεμον, ἢ διὰ
[3, 1282]	εὐγένειαν καὶ τὸ κάλλος) καὶ	κατὰ	τὴν ἀναλογίαν ὑπερέχουσι πλέον τῆς
[3, 1275]	ἐστι καὶ δικαστής, ἀλλὰ ὁ	κατὰ	τὴν ἀρχὴν ὡρισμένος· τούτων γὰρ
[3, 1282]	πλέον τῆς αὐλητικῆς ἢ ἐκεῖνος	κατὰ	τὴν αὐλητικήν, ὅμως τούτῳ δοτέον
[3, 1282]	γὰρ εἴη τις ὑπερέχων μὲν	κατὰ	τὴν αὐλητικήν, πολὺ δ' ἐλλείπων
[3, 1287]	~Περὶ δὲ τοῦ βασιλέως τοῦ	κατὰ	τὴν αὑτοῦ βούλησιν πάντα πράττοντος
[3, 1286]	νόμον εἴη κύριος, μηδὲν πράττων	κατὰ	τὴν αὑτοῦ βούλησιν παρὰ τὸν
[3, 1287]	ἐστὶ καθ' ἣν ἄρχει πάντων	κατὰ	τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν ὁ βασιλεύσσ
[3, 1285]	πόλις ἑκάστη τῶν κοινῶν, τεταγμένη	κατὰ	τὴν οἰκονομικήν. Ὥσπερ γὰρ ἡ
[3, 1287]	μὲν οὖν ὄντες οὐ ποιήσουσι	κατὰ	τὴν τοῦ μονάρχου προαίρεσιν· εἰ
[3, 1280]	ἁπλῶς. Οἱ μὲν γὰρ ἂν	κατά	τι ἄνισοι ὦσιν, οἷον χρήμασιν,
[3, 1280]	ἄνισοι εἶναι, οἱ δ' ἂν	κατά	τι ἴσοι, οἷον ἐλευθερίᾳ, ὅλως
[3, 1287]	Ἐπίδαμνον, καὶ περὶ Ὀποῦντα δὲ	κατά	τι μέρος ἔλαττον) περὶ δὲ
[3, 1279]	αὗται μὲν ὀρθαὶ τυγχάνουσιν οὖσαι	κατὰ	τὸ ἁπλῶς δίκαιον, ὅσαι δὲ
[3, 1283]	εἷς πλουσιώτερος ἁπάντων ἐστί, δηλονότι	κατὰ	τὸ αὐτὸ δίκαιον τοῦτον ἄρχειν
[3, 1288]	πρότερον, οὐ μόνον οὕτως ἔχει	κατὰ	τὸ δίκαιον ὃ προφέρειν εἰώθασιν
[3, 1287]	ἄρχων ἀσφαλέστερος, ἀλλ' οὐ τῶν	κατὰ	τὸ ἔθος. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[3, 1282]	αὐλήσουσι βέλτιον) δεῖ δὲ τῷ	κατὰ	τὸ ἔργον ὑπερέχοντι διδόναι καὶ
[3, 1278]	τι τοῦ καλοῦ μόριον καὶ	κατὰ	τὸ ζῆν αὐτὸ μόνον· ἂν
[3, 1288]	οὐ τὴν αὐτήν) ἀλλὰ καὶ	κατὰ	τὸ πρότερον λεχθέν. Οὔτε γὰρ
[3, 1287]	ἢ τῶν πολιτῶν ἕνα τινά,	κατὰ	τὸν αὐτὸν δὲ λόγον τοῦτον,
[3, 1278]	μόνον· ἂν μὴ τοῖς χαλεποῖς	κατὰ	τὸν βίον ὑπερβάλῃ λίαν, δῆλον
[3, 1275]	δ' ἁπλοῦν. Εἰ γὰρ μετεῖχον	κατὰ	τὸν ῥηθέντα διορισμὸν τῆς πολιτείας,
[3, 1276]	εἴπερ οὖν καὶ δημοκρατοῦνταί τινες	κατὰ	τὸν τρόπον τοῦτον, ὁμοίως τῆς
[3, 1285]	δ' εἶδος μοναρχίας βασιλικῆς αἱ	κατὰ	τοὺς ἡρωικοὺς χρόνους ἑκούσιαί τε
[3, 1278]	κοινωνίαν τῆς ζωῆς. Εἴρηται δὴ	κατὰ	τοὺς πρώτους λόγους, ἐν οἷς
[3, 1284]	πολιτείας ἔχει πολλὴν ἀπορίαν, οὐ	κατὰ	τῶν ἄλλων ἀγαθῶν τὴν ὑπεροχήν,
[3, 1282]	μέχρι γέ τινος ὁμολογοῦσι τοῖς	κατὰ	φιλοσοφίαν λόγοις, ἐν οἷς διώρισται
[3, 1287]	βασιλεύσσ δοκεῖ δέ τισιν οὐδὲ	κατὰ	φύσιν εἶναι τὸ κύριον ἕνα
[3, 1287]	ἀναγκαῖον καὶ τὴν αὐτὴν ἀξίαν	κατὰ	φύσιν εἶναι, ὥστ' εἴπερ καὶ
[3, 1287]	ἄλλοις· τυραννικὸν δ' οὐκ ἔστι	κατὰ	φύσιν, οὐδὲ τῶν ἄλλων πολιτειῶν
[3, 1275]	ἀρχῶν αἱ μέν εἰσι διῃρημέναι	κατὰ	χρόνον, ὥστ' ἐνίας μὲν ὅλως
[3, 1282]	εἰ τοῦτ' ἀληθές, ἔσται καὶ	κατὰ	χρῶμα καὶ κατὰ μέγεθος καὶ
[3, 1281]	καὶ διαρπάζωσι καὶ ἀφαιρῶνται τὰ	κτήματα	τοῦ πλήθους, τοῦτ' ἐστὶ δίκαιον·
[3, 1287]	εἰσίν, ὥστ' εἰ τῶν κατὰ	γράμματα	ἄνθρωπος ἄρχων ἀσφαλέστερος, ἀλλ' οὐ
[3, 1287]	παράδειγμα ψεῦδος, ὅτι τὸ κατὰ	γράμματα	ἰατρεύεσθαι φαῦλον, ἀλλὰ αἱρετώτερον χρῆσθαι
[3, 1286]	ὡς οὐκ ἔστιν ἡ κατὰ	γράμματα	καὶ νόμους ἀρίστη πολιτεία, διὰ
[3, 1287]	καὶ περὶ κυριωτέρων τῶν κατὰ	γράμματα	νόμων οἱ κατὰ τὰ ἔθη
[3, 1287]	περιληφθῆναι τοῖς νόμοις τὰ δὲ	ἀδύνατα,	ταῦτ' ἐστὶν ἃ ποιεῖ διαπορεῖν
[3, 1286]	ταῖς πόλεσιν ἀριστοκρατία βασιλείας, καὶ	μετὰ	δυνάμεως καὶ χωρὶς δυνάμεως οὔσης
[3, 1278]	Ἐπεὶ δὲ ταῦτα διώρισται, τὸ	μετὰ	ταῦτα σκεπτέον, πότερον μίαν θετέον
[3, 1286]	ἄρχειν ἠλίθιον (καὶ ἐν Αἰγύπτῳ	μετὰ	τὴν τετρήμερον κινεῖν ἔξεστι τοῖς
[3, 1275]	πολιτείας, οἷον Ἀθήνησιν ἐποίησε Κλεισθένης	μετὰ	τὴν τῶν τυράννων ἐκβολήν· πολλοὺς
[3, 1281]	καθάπερ ἡ μὴ καθαρὰ τροφὴ	μετὰ	τῆς καθαρᾶς τὴν πᾶσαν ποιεῖ
[3, 1285]	πόλεσιν. ~Ἴσως δὲ καλῶς ἔχει	μετὰ	τοὺς εἰρημένους λόγους μεταβῆναι καὶ
[3, 1284]	ἐθέλειν αὐτὸν ἄγειν τὴν Ἀργὼ	μετὰ	τῶν πλωτήρων τῶν ἄλλων, ὡς
[3, 1277]	ἄμφω, οὐκ ἂν εἴη ἄμφω	ἐπαινετὰ	ὁμοίως. Ἐπεὶ οὖν ποτε δοκεῖ
[3, 1278]	θητικόν. Ἐν δὲ ταῖς ὀλιγαρχίαις	θῆτα	μὲν οὐκ ἐνδέχεται εἶναι πολίτην
[3, 1278]	βάναυσον ἀναγκαῖον εἶναι καὶ τὸν	θῆτα	πολίτας, ἐν τισὶ δ' ἀδύνατον,
[3, 1287]	ἔχειν τοὺς ἀνίσους τροφὴν ἢ	ἐσθῆτα	βλαβερὸν τοῖς σώμασιν, οὕτως ἔχειν
[3, 1283]	ὅλως ἀρετὴ μεγέθους, εἴη ἂν	συμβλητὰ	πάντα. Τοσόνδε γὰρ μέγεθος εἰ
[3, 1281]	ἀλλ' ὡς σύμπαντας, οἷον τὰ	συμφορητὰ	δεῖπνα τῶν ἐκ μιᾶς δαπάνης
[3, 1279]	συνθεὶς τῇ μὲν εὐπορίᾳ τὴν	ὀλιγότητα	τῇ δ' ἀπορίᾳ τὸ πλῆθος
[3, 1279]	τῶν πολιτῶν συνεστηκυῖα καὶ καθ'	ὁμοιότητα,	κατὰ μέρος ἀξιοῦσιν ἄρχειν, πρότερον
[3, 1284]	γὰρ δὴ δοκοῦσι διώκειν τὴν	ἰσότητα	μάλιστα πάντων, ὥστε τοὺς δοκοῦντας
[3, 1280]	Ἠθικοῖς, τὴν μὲν τοῦ πράγματος	ἰσότητα	ὁμολογοῦσι, τὴν δὲ οἷς ἀμφισβητοῦσι,
[3, 1279]	πολιτικὰς ἀρχάς, ὅταν ᾖ κατ'	ἰσότητα	τῶν πολιτῶν συνεστηκυῖα καὶ καθ'
[3, 1278]	ἐκ δούλου πρῶτον ἢ δούλης,	εἶτα	τοὺς ἀπὸ γυναικῶν, τέλος δὲ
[3, 1280]	κρίνουσι τὰ περὶ αὑτοὺς κακῶς,	ἔπειτα	δὲ καὶ διὰ τὸ λέγειν
[3, 1282]	τοῖς πεπαιδευμένοις ἢ τοῖς εἰδόσιν.	Ἔπειτα	καὶ περὶ τὴν αἵρεσιν τὸν
[3, 1280]	μετέχειν τῶν ἑκατὸν μνῶν τὸν	εἰσενέγκαντα	μίαν μνᾶν τῷ δόντι τὸ
[3, 1281]	ἄλλοι γὰρ ἄλλο τι μόριον,	πάντα	δὲ πάντες. Ἀλλὰ τούτῳ διαφέρουσιν
[3, 1283]	εἶναι μᾶλλον ἢ τὸ πλῆθος.	Πάντα	δὴ ταῦτ' ἔοικε φανερὸν ποιεῖν
[3, 1281]	μόριον. Εἰ μὲν οὖν περὶ	πάντα	δῆμον καὶ περὶ πᾶν πλῆθος
[3, 1281]	πάντων, ἢ τύραννον. Ἀλλὰ ταῦτα	πάντα	ἔχειν φαίνεται δυσκολίαν. Τί γάρ;
[3, 1283]	πόλιν εἶναι δόξειεν ἂν ἢ	πάντα	ἢ ἔνιά γε τούτων ὀρθῶς
[3, 1287]	τοῦ κατὰ τὴν αὑτοῦ βούλησιν	πάντα	πράττοντος ὅ τε λόγος ἐφέστηκε
[3, 1282]	ἀνίσως νενεμῆσθαι τὰς ἀρχάς, εἰ	πάντα	τὰ λοιπὰ μηδὲν διαφέροιεν ἀλλ'
[3, 1282]	τῶν εὐθυνῶν. Ἀλλ' ἴσως οὐ	πάντα	ταῦτα λέγεται καλῶς διά τε
[3, 1283]	ἀρετὴ μεγέθους, εἴη ἂν συμβλητὰ	πάντα.	Τοσόνδε γὰρ μέγεθος εἰ κρεῖττον
[3, 1281]	ἄρα. Ταῦτα μὲν τοίνυν ὅτι	πάντα	φαῦλα καὶ οὐ δίκαια, φανερόν·
[3, 1277]	στρατηγεῖν στρατηγηθέντα καὶ ταξιαρχήσαντα καὶ	λοχαγήσαντα.	Διὸ λέγεται καὶ τοῦτο καλῶς,
[3, 1277]	ἱππαρχεῖν ἱππαρχηθέντα, στρατηγεῖν στρατηγηθέντα καὶ	ταξιαρχήσαντα	καὶ λοχαγήσαντα. Διὸ λέγεται καὶ
[3, 1277]	μαθεῖν, οἷον ἱππαρχεῖν ἱππαρχηθέντα, στρατηγεῖν	στρατηγηθέντα	καὶ ταξιαρχήσαντα καὶ λοχαγήσαντα. Διὸ
[3, 1275]	Εἰ γὰρ μετεῖχον κατὰ τὸν	ῥηθέντα	διορισμὸν τῆς πολιτείας, ἦσαν πολῖται·
[3, 1277]	ἄρχοντα ἀρχόμενον μαθεῖν, οἷον ἱππαρχεῖν	ἱππαρχηθέντα,	στρατηγεῖν στρατηγηθέντα καὶ ταξιαρχήσαντα καὶ
[3, 1284]	εἰπεῖν μὲν οὐδὲν πρὸς τὸν	πεμφθέντα	κήρυκα περὶ τῆς συμβουλίας, ἀφαιροῦντα
[3, 1281]	ἠπορημένων; Συμβήσεται γὰρ ὁμοίως τὰ	λεχθέντα	πρότερον. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[3, 1277]	οὐκ ἔστιν εὖ ἄρξαι μὴ	ἀρχθέντα.	Τούτων δὲ ἀρετὴ μὲν ἑτέρα,
[3, 1288]	νόμων ὄντων, ἀλλ' ὡς αὐτὸν	ὄντα	νόμον, οὔτε νόμων ὄντων, οὔτε
[3, 1276]	Ὅτι μὲν οὖν ἐνδέχεται πολίτην	ὄντα	σπουδαῖον μὴ κεκτῆσθαι τὴν ἀρετὴν
[3, 1284]	γὰρ γραφεὺς ἐάσειεν ἂν τὸν	ὑπερβάλλοντα	πόδα τῆς συμμετρίας ἔχειν τὸ
[3, 1284]	τῶν πλωτήρων τῶν ἄλλων, ὡς	ὑπερβάλλοντα	πολύ. Διὸ καὶ τοὺς ψέγοντας
[3, 1286]	δυνάμεως, πότερον ἔχειν δεῖ τὸν	μέλλοντα	βασιλεύειν ἰσχύν τινα περὶ αὑτόν,
[3, 1288]	καθίστασθαι πῶς. {Ἀνάγκη δὴ τὸν	μέλλοντα	περὶ αὐτῆς ποιήσασθαι τὴν προσήκουσαν
[3, 1288]	κατὰ νόμον τὸν κατ' ἀξίαν	διανέμοντα	τοῖς εὐπόροις τὰς ἀρχάς. Ὅταν
[3, 1281]	νόμον φαῦλον, ἔχοντά γε τὰ	συμβαίνοντα	πάθη περὶ τὴν ψυχήν. Ἂν
[3, 1281]	ἰατρεῦσαι καὶ ποιῆσαι ὑγιᾶ τὸν	κάμνοντα	τῆς νόσου τῆς παρούσης· οὗτος
[3, 1288]	τῶν ἄλλων ἕνα τινὰ συμβῇ	διαφέροντα	γενέσθαι κατ' ἀρετὴν τοσοῦτον ὥσθ'
[3, 1283]	ὁμοίως δὲ καὶ τὸν εὐγενείᾳ	διαφέροντα	τῶν ἀμφισβητούντων δι' ἐλευθερίαν. Ταὐτὸ
[3, 1286]	λέγειν, ἀλλ' οὐ πρὸς τὰ	προσπίπτοντα	ἐπιτάττειν, ὥστ' ἐν ὁποιᾳοῦν τέχνῃ
[3, 1281]	εἶναι ἀλλὰ μὴ νόμον φαῦλον,	ἔχοντά	γε τὰ συμβαίνοντα πάθη περὶ
[3, 1275]	τὸν ἁπλῶς πολίτην καὶ μηδὲν	ἔχοντα	τοιοῦτον ἔγκλημα διορθώσεως δεόμενον, ἐπεὶ
[3, 1277]	πολιτικὴν ἀρχήν, ἣν δεῖ τὸν	ἄρχοντα	ἀρχόμενον μαθεῖν, οἷον ἱππαρχεῖν ἱππαρχηθέντα,
[3, 1282]	εἶναι κυρίους κειμένους ὀρθῶς, τὸν	ἄρχοντα	δέ, ἄν τε εἷς ἄν
[3, 1277]	καὶ οὐ ταὐτὰ δεῖν τὸν	ἄρχοντα	μανθάνειν καὶ τὸν ἀρχόμενον, τὸν
[3, 1277]	λέγομεν, ἃ ποιεῖν ἐπίστασθαι τὸν	ἄρχοντα	οὐκ ἀναγκαῖον, ἀλλὰ χρῆσθαι μᾶλλον·
[3, 1277]	ἀνδρὸς σπουδαίου; Φαμὲν δὴ τὸν	ἄρχοντα	τὸν σπουδαῖον ἀγαθὸν εἶναι καὶ
[3, 1288]	ποιοῦντα σπουδαῖον ἄνδρα καὶ τὰ	ποιοῦντα	πολιτικὸν καὶ βασιλικόν. Διωρισμένων δὲ
[3, 1288]	καὶ ἔθη ταὐτὰ σχεδὸν τὰ	ποιοῦντα	σπουδαῖον ἄνδρα καὶ τὰ ποιοῦντα
[3, 1287]	οὐκ ἀναγκαῖον ἄνθρωπον εἶναι τὸν	κρινοῦντα	περὶ τῶν τοιούτων, ἀλλ' ὅτι
[3, 1287]	καὶ περὶ Ἐπίδαμνον, καὶ περὶ	Ὀποῦντα	δὲ κατά τι μέρος ἔλαττον)
[3, 1284]	πεμφθέντα κήρυκα περὶ τῆς συμβουλίας,	ἀφαιροῦντα	δὲ τοὺς ὑπερέχοντας τῶν σταχύων
[3, 1278]	τ' ἐπιτηδεῦσαι τὰ τῆς ἀρετῆς	ζῶντα	βίον βάναυσον ἢ θητικόν. Ἐν
[3, 1286]	τούτου βουλεύσεται περὶ τῶν καθ'	ἕκαστα	κάλλιον. Ὅτι μὲν τοίνυν ἀνάγκη
[3, 1283]	ἡ παιδεία καὶ ἡ ἀρετὴ	μάλιστα	δικαίως ἂν ἀμφισβητοίησαν, καθάπερ εἴρηται
[3, 1282]	τὸ τέλος, μέγιστον δὲ καὶ	μάλιστα	ἐν τῇ κυριωτάτῃ πασῶν, αὕτη
[3, 1276]	ἔχει τὸν τρόπον, φανερὸν ὅτι	μάλιστα	λεκτέον τὴν αὐτὴν πόλιν εἰς
[3, 1280]	ὁμολογοῦσι, τὴν δὲ οἷς ἀμφισβητοῦσι,	μάλιστα	μὲν διὰ τὸ λεχθὲν ἄρτι,
[3, 1278]	μέρος ἑκάστῳ τοῦ ζῆν καλῶς.	Μάλιστα	μὲν οὖν τοῦτ' ἐστὶ τέλος,
[3, 1284]	δὴ δοκοῦσι διώκειν τὴν ἰσότητα	μάλιστα	πάντων, ὥστε τοὺς δοκοῦντας ὑπερέχειν
[3, 1278]	ἐκ τούτων, καὶ ὅτι λέγεται	μάλιστα	πολίτης ὁ μετέχων τῶν τιμῶν,
[3, 1279]	ἠκριβῶσθαι πρὸς πᾶσαν ἀρετήν, ~ἀλλὰ	μάλιστα	τὴν πολεμικήν· αὕτη γὰρ ἐν
[3, 1278]	τῶν τε ἄλλων ἀρχῶν καὶ	μάλιστα	τῆς κυρίας πάντων. Κύριον μὲν
[3, 1278]	πολίτου ἀναγκαῖον εἶναι πλείω, καὶ	μάλιστα	τοῦ ἀρχομένου πολίτου, ὥστ' ἐν
[3, 1285]	πολιτείᾳ δοκεῖ μὲν εἶναι βασιλεία	μάλιστα	τῶν κατὰ νόμον, οὐκ ἔστι
[3, 1287]	περὶ τούτων ὡς οὐκ ἂν	ἄριστα	ὁ νόμος ἄρξειε καὶ κρίνειεν.
[3, 1278]	οἱ μὲν ἑνὶ λειτουργοῦντες τὰ	τοιαῦτα	δοῦλοι, οἱ δὲ κοινοὶ βάναυσοι
[3, 1275]	ἀτίμων καὶ φυγάδων ἔστι τὰ	τοιαῦτα	καὶ διαπορεῖν καὶ λύειν. Πολίτης
[3, 1275]	τὸ παράπαν οὐδὲν ἔνεστιν, ᾗ	τοιαῦτα,	τὸ κοινόν, ἢ γλίσχρως. Τὰς
[3, 1287]	ἄλλων πολιτειῶν ὅσαι παρεκβάσεις εἰσί·	ταῦτα	γὰρ γίνεται παρὰ φύσιν. ~Ἀλλ'
[3, 1280]	οὖν πόλεως τὸ εὖ ζῆν,	ταῦτα	δὲ τοῦ τέλους χάριν. Πόλις
[3, 1278]	τῶν κοινῶν ἐπιμελείας. Ἐπεὶ δὲ	ταῦτα	διώρισται, τὸ μετὰ ταῦτα σκεπτέον,
[3, 1282]	εὐθυνῶν. Ἀλλ' ἴσως οὐ πάντα	ταῦτα	λέγεται καλῶς διά τε τὸν
[3, 1280]	καὶ τῆς μεταδόσεως χάριν· ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν ἀναγκαῖον ὑπάρχειν, εἴπερ ἔσται
[3, 1282]	κατ' ὀλίγους μεγάλας ἀρχὰς ἀρχόντων.	Ταῦτα	μὲν οὖν διωρίσθω τοῦτον τὸν
[3, 1281]	ἐστὶ δίκαιον· καὶ θάτερον ἄρα.	Ταῦτα	μὲν τοίνυν ὅτι πάντα φαῦλα
[3, 1285]	φυλακήν. Δύο μὲν οὖν εἴδη	ταῦτα	μοναρχίας, ἕτερον δ' ὅπερ ἦν
[3, 1281]	ἕνα πάντων, ἢ τύραννον. Ἀλλὰ	ταῦτα	πάντα ἔχειν φαίνεται δυσκολίαν. Τί
[3, 1281]	τοὺς πλουσίους; Ἂν οὖν κἀκεῖνοι	ταῦτα	ποιῶσι καὶ διαρπάζωσι καὶ ἀφαιρῶνται
[3, 1278]	δὲ ταῦτα διώρισται, τὸ μετὰ	ταῦτα	σκεπτέον, πότερον μίαν θετέον πολιτείαν
[3, 1285]	εἶχον. Βασιλείας μὲν οὖν εἴδη	ταῦτα,	τέτταρα τὸν ἀριθμόν, μία μὲν
[3, 1275]	ἀπὸ συμβόλων κοινωνοῦσιν καὶ γὰρ	ταῦτα	τούτοις ὑπάρχει· πολλαχοῦ μὲν οὖν
[3, 1277]	ποτε δοκεῖ ἀμφότερα, καὶ οὐ	ταὐτὰ	δεῖν τὸν ἄρχοντα μανθάνειν καὶ
[3, 1288]	ἔσται καὶ παιδεία καὶ ἔθη	ταὐτὰ	σχεδὸν τὰ ποιοῦντα σπουδαῖον ἄνδρα
[3, 1287]	οἱ μόναρχοι ποιοῦσιν αὑτῶν καὶ	ὦτα	καὶ χεῖρας καὶ πόδας· τοὺς
[3, 1281]	λύεσθαι καί τιν' ἔχειν ἀπορίαν,	τάχα	δὲ κἂν ἀλήθειαν. Τοὺς γὰρ
[3, 1282]	Ταύτην μὲν οὖν τὴν ἀπορίαν	τάχα	δόξειέ τις ἂν οὕτω λύειν
[3, 1275]	ὁ δικαστὴς καὶ ὁ ἐκκλησιαστής.	Τάχα	μὲν οὖν ἂν φαίη τις
[3, 1286]	δύναμιν ᾗ φυλάξει τοὺς νόμους.	Τάχα	μὲν οὖν τὰ περὶ τὸν