>

Livre, Chap.
[16, 20]	μᾶλλον δ᾽ εἰ δεῖ τὸ	φαινόμενον	εἰπεῖν, διερρίπτει τὰ βασιλικὰ χρήματα
[16, 17]	φησι τῆς ὑπωρείας ἔχεσθαι τὴν	φάλαγγα	μετ᾽ ὀλίγων ἱππέων, τὸ δ᾽
[16, 18]	δὲ ταῦτά φησι καταπροτερουμένην τὴν	φάλαγγα	ταῖς εὐχειρίαις καὶ πιεζομένην ὑπὸ
[16, 18]	ἱππέων ἦν κατὰ μέσην τὴν	φάλαγγα	τὸ τοὺς ἐλέφαντας ἐκπληττόμενον; ποῦ
[16, 17]	ἐπὶ τῶν εὐωνύμων, τὰς δὲ	φάλαγγας,	ἐπεὶ συνέβαλλον ἀλλήλαις, μάχην ποιεῖν
[16, 18]	μεγάλην· ὅτε γὰρ ἅπαξ αἱ	φάλαγγες	συνέπεσον ἀλλήλαις, οὐκέτι δυνατὸν ἦν
[16, 18]	διώγματος ἐπιφαινομένους κατὰ νώτου τοῖς	φαλαγγίταις,	καὶ διὰ τοῦτο τὰς τοῦ
[16, 17]	ἐπιπέδοις ἐκτάττειν, τιθέντα τοὺς μὲν	φαλαγγίτας	ἐπὶ μίαν εὐθεῖαν κατὰ μέσην
[16, 17]	φησι τὰ θηρία προτάξαι τῆς	φάλαγγος	ἐν διαστήματι καὶ τοὺς μετ᾽
[16, 18]	δὲ ταῦτα γέγονεν ὀπίσω τῆς	φάλαγγος	οὐ ῥᾴδιον καταμαθεῖν, ἢ πῶς
[16, 17]	ἐπὶ τὸ λαιὸν κέρας τῆς	φάλαγγος,	τοὺς δ᾽ ἐπὶ τὸ δεξιόν,
[16, 18]	τὸν μέγιστον κίνδυνον, κυκλωθείσης τῆς	φάλαγγος	ὑπό τε τῶν θηρίων καὶ
[16, 20]	ὁμιλήσαντι πᾶν ἐξ ἑτοίμου τὸ	φανὲν	ἐδίδου. Τὸ λοιπὸν ηὐξάνετο τὸ
[16, 19]	τὸ δὲ πρὸς ἀλαζονείαν καὶ	φαντασίαν	ἐπαινούμενον καὶ ζηλούμενον, ὡς μέγα
[16, 8]	χάριν τοῦ συναύξειν τὴν προειρημένην	φαντασίαν.	Ὅτι γὰρ οὐδ᾽ αὐτὸς ἐπέπειστο
[16, 22]	μεγάλην εἶναι συνέβαινε καὶ τὴν	φαντασίαν	περὶ τὸν ἄνδρα καὶ τὴν
[16, 18]	τὴν ἀσυνήθειαν τῆς τῶν θηρίων	φαντασίας.	Ἀλλ᾽ οἱ μὲν ἐπὶ τοῦ
[16, 20]	ἐν στρατιωτικῷ βίῳ διεγεγόνει μετὰ	φαντασίας,	ἦν δὲ καὶ τῇ φύσει
[16, 15]	τὰ δὲ κατὰ Θαλάμας καὶ	Φαρὰς	καὶ Πάμισον ὡς πρὸς τὰς
[16, 15]	δ᾽ ἐπὶ Θαλάμας ἐπιβαλόντα κατὰ	Φαρὰς	παραγενέσθαι πρὸς τὸν Πάμισον ποταμόν.
[16, 13]	χρείᾳ καὶ συντελείᾳ καὶ καθόλου	φασὶ	τὸ νίκημα γεγονέναι κατὰ τοὺς
[16, 11]	τῆς τοῦ δυνατοῦ. Τὸ γὰρ	φάσκειν	ἔνια τῶν σωμάτων ἐν φωτὶ
[16, 25]	τὸν προειρημένον. Παραιτουμένου δὲ καὶ	φάσκοντος	εἶναι φορτικὸν τὸ κατὰ πρόσωπον
[16, 16]	πάλιν ἐκπίπτει, καὶ τὸ λοιπὸν	φερόμενος	διὰ τῆς Μεγαλοπολίτιδος τὰς μὲν
[16, 16]	Νάβιν κατὰ τὴν πύλην τὴν	φέρουσαν	ἐπὶ Τεγέαν. Τοῦτο δ᾽ ἔστιν
[16, 12]	ἢ δι᾽ ἀσέβειαν ἢ πονηρίαν	φεύγουσι	τὰς ἑαυτῶν πατρίδας ἥθροισε πλῆθος
[16, 16]	τῶν ἐπιφανῶν συγγραφέων; ἐγὼ δὲ	φημὶ	μὲν δεῖν πρόνοιαν ποιεῖσθαι καὶ
[16, 23]	Ἀλαβανδέων χώραν ὡς πολεμίαν κατέφθειρε,	φήσας	ἀναγκαῖον εἶναι πορίζειν τῷ στρατεύματι
[16, 27]	ἐν ἀρχαῖς τῆς πραγματείας διεστειλάμην,	φήσας	ἀναγκαῖον εἶναι ποτὲ μὲν εὐλογεῖν,
[16, 11]	ἐστὶ ψυχῆς· ὃ πεποίηκε Θεόπομπος,	φήσας	τοὺς εἰς τὸ τοῦ Διὸς
[16, 18]	ἔσχατος ἀναλέλυκεν ἐκ τοῦ κινδύνου;	φησὶ	γὰρ αὐτὸν ἰδόντα τοὺς περὶ
[16, 16]	καὶ Τεγεάτιδος. Τὸ δὲ τελευταῖον·	φησὶ	γὰρ τὸν Ἀλφειὸν ἐκ τῆς
[16, 18]	οὐκέτι συνορᾷ. ~Μετὰ δὲ ταῦτά	φησι	καταπροτερουμένην τὴν φάλαγγα ταῖς εὐχειρίαις
[16, 13]	Μεσσηνίων πόλιν, νῦν ἐροῦμεν. ~Ὅτι	φησὶ	Πολύβιος ἐπεὶ δέ τινες τῶν
[16, 17]	τῶν υἱῶν. Μετὰ δὲ ταῦτά	φησι	τὰ θηρία προτάξαι τῆς φάλαγγος
[16, 16]	τὴν Μεσσηνίαν. ~Πρὸς δὲ τούτοις	φησὶ	τὴν ἐπάνοδον ἐκ τῆς Μεσσήνης
[16, 17]	ἔκταξιν, τῷ μὲν δεξιῷ κέρατί	φησι	τῆς ὑπωρείας ἔχεσθαι τὴν φάλαγγα
[16, 18]	ἀρχῆς ἀκέραιοι διέμενον, ὡς αὐτός	φησι·	τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος τῶν
[16, 17]	ἐπὶ μὲν τὴν ἑωθινὴν ἐκπέμψαι	φησὶ	τὸν πρεσβύτερον υἱὸν Ἀντίοχον ἔχοντα
[16, 18]	πολέμιός ἐστι. Πρὸς δὲ τούτοις	φησὶ	τοὺς Αἰτωλῶν ἱππέας δυσχρηστεῖσθαι κατὰ
[16, 15]	κατὰ Μεσσηνίους παρασπονδήματος. Ἐν ᾧ	φησιν	ὁ Ζήνων ὁρμήσαντα τὸν Νάβιν
[16, 39]	τὴν τῶν Γαζαίων πόλιν πορθήσαντος	φησὶν	ὁ Πολύβιος· ἐμοὶ δὲ καὶ
[16, 17]	ὑποθέμενος, τὸν μὲν νεώτερον Ἀντίοχόν	φησιν,	ὃν ἐν τοῖς ἐπιπέδοις ἔθηκε
[16, 11]	ἐν τῷ Καρικῷ πολέμῳ γενομένην	φθορὰν	αὐτῶν. Τὸ δὲ μέγεθος τῆς
[16, 8]	τοὺς θεωμένους· γενομένης γὰρ τοσαύτης	φθορᾶς	ἀνθρώπων, παρ᾽ αὐτὸν μὲν τὸν
[16, 24]	πολλῶν ἐγένετο κατὰ τὴν ἀπάντησιν	φιλανθρωπία	πρός τε Ῥωμαίους καὶ ἔτι
[16, 13]	πολιτικοὶ τῷ μισεῖν ἢ τῷ	φιλεῖν	ἑλκόμενοι πολλάκις εἰς ταὐτὸ τέλος
[16, 34]	Ῥωμαίοις καὶ στοχάζεσθαι τῆς τούτων	φιλίας.	~Ὁ δὲ Φίλιππος ὁρῶν τοὺς
[16, 18]	τὰ θηρία τίς τῶν ὑποπιπτόντων	φίλιος	ἢ πολέμιός ἐστι. Πρὸς δὲ
[16, 14]	τὸ γεγονός, οὐ μόνον τὸν	Φίλιππον,	ἀλλὰ καὶ τὸν Ἡρακλείδην στεφανῶσαι
[16, 6]	τὸ κατάγειν τοὺς περὶ τὸν	Φίλιππον	ἀναδεδεμένους τὴν βασιλικὴν ναῦν. Ὁ
[16, 34]	τοῦ μὴ ποιεῖσθαι διαλύσεις πρὸς	Φίλιππον	ἄνευ Ῥωμαίων, ἔδοξε προσέχειν τῷ
[16, 27]	καὶ τότε γεγονέναι περὶ τὸν	Φίλιππον·	ἀσχάλλων γὰρ ἐπὶ τοῖς γεγονόσιν
[16, 27]	μὲν ἐπαινοῦντας Ἄτταλον καὶ Ῥοδίους,	Φίλιππον	δὲ καταμεμφομένους, νῦν δὲ τοὐναντίον.
[16, 32]	ἐκπέμπειν μετὰ στεμμάτων πρὸς τὸν	Φίλιππον,	δεησομένους καὶ παραδιδόντας αὐτῷ τὴν
[16, 34]	δῆμον εἰς τὰς πρὸς τὸν	Φίλιππον	διαλύσεις. Οἷς ἐπελθόντων τῶν ἐκ
[16, 2]	γενέσθαι διαλελυμένον, ἅτε πεπεισμένων τὸν	Φίλιππον,	καθάπερ εἶπον, ἔτι μένειν ἐπὶ
[16, 32]	πολεμίοις οὕτω τετολμηκότως ὥστε τὸν	Φίλιππον,	καίπερ ἐκ διαδοχῆς προβαλόμενον τοὺς
[16, 25]	ἐξαρίθμησις τῶν πεπραγμένων αὐτῷ πρὸς	Φίλιππον	κατὰ τοὺς ἐνεστῶτας καιρούς, τελευταία
[16, 1]	ἐβούλετο δὲ σωματοποιεῖν ἀληθινῶς τὸν	Φίλιππον.	~Ὅτι μετὰ τὸ συντελεσθῆναι τὴν
[16, 33]	καὶ βουλόμενοι πρὸς αὐτὸν τὸν	Φίλιππον	ποιήσασθαι τοὺς λόγους κατὰ τὰς
[16, 29]	καὶ Παντάγνωτον ἐκέλευον παραλαμβάνειν τὸν	Φίλιππον	τὴν πόλιν, τοὺς μὲν στρατιώτας
[16, 2]	τις καταμάθοι τὸ μανιώδη γενόμενον	Φίλιππον	τοῦτο πρᾶξαι. Τί οὖν ἦν
[16, 8]	γενέσθαι, τῆς δὲ νίκης ὁ	Φίλιππος	ἀντεποιεῖτο κατὰ δύο προφάσεις, κατὰ
[16, 2]	πολεμίων, Θεοφιλίσκος δὲ τοῖς εὐωνύμοις.	Φίλιππος	δὲ περικαταλαμβανόμενος τοῖς καιροῖς, δοὺς
[16, 6]	τὴν ἀποχώρησιν εἰς τὰς Ἐρυθράς.	Φίλιππος	δὲ τοῖς μὲν ὅλοις ἠλαττωμένος
[16, 28]	νικᾶν τοὺς ἀντιπάλους. ~Ὁ δὲ	Φίλιππος	ἐβούλετο παρελέσθαι Ῥωμαίων τὰς ἐν
[16, 6]	τῆς βασιλικῆς κατασκευῆς ἐγκρατὴς ὁ	Φίλιππος	ἐγένετο. Καὶ γὰρ ἐποίησάν τι
[16, 10]	εὐγενῶς· ἐπεὶ δὲ προσπέμψας ὁ	Φίλιππος	ἐνεφάνιζε διότι πρὸς δύο πλέθρα
[16, 33]	διεχωρίσθησαν ἀπ᾽ ἀλλήλων· ὁ δὲ	Φίλιππος	κυριεύσας τῆς πόλεως, τὴν ὕπαρξιν
[16, 1]	~(Ὅτι	Φίλιππος	ὁ βασιλεὺς παραγενόμενος εἰς τὸ
[16, 23]	ταῦτα τὴν Σκιπίωνος μεγαλοψυχίαν. ~Ὅτι	Φίλιππος	ὁ βασιλεὺς τοῦ χειμῶνος ἤδη
[16, 35]	τῆς τούτων φιλίας. ~Ὁ δὲ	Φίλιππος	ὁρῶν τοὺς Ἀχαιοὺς εὐλαβῶς διακειμένους
[16, 8]	εἰς τὴν Χίον. Ὁ δὲ	Φίλιππος,	οὐδέποτε τοσούτους ἄνδρας ἀπολωλεκὼς οὔτε
[16, 6]	σπουδάζων τῆς νεώς. Ὁ δὲ	Φίλιππος,	συνθεασάμενος ἀπεσπασμένον πολὺ τὸν Ἄτταλον
[16, 29]	~Οὐ μὴν ἀλλ᾽ ὅ γε	Φίλιππος	τὰ μὲν ἀποσταυρώσας, τὰ δὲ
[16, 10]	~Μετὰ ταῦτα δὲ ποιησάμενος ὁ	Φίλιππός	τινας ἀπράκτους προσβολὰς διὰ τὴν
[16, 2]	δυσχρηστίαν τῶν ἀπαντωμένων. Ὁ δὲ	Φίλιππος,	τῶν μὲν κατὰ τὴν πολιορκίαν
[16, 6]	τὰς νησίδας ὑφ᾽ αἷς ὁ	Φίλιππος	ὥρμει καραδοκῶν τὸ συμβησόμενον, συνιδὼν
[16, 27]	Ῥοδίων ὀλιγοπονίαν καταμέμψαιτο, τὸ δὲ	Φιλίππου	βασιλικὸν καὶ μεγαλόψυχον καὶ τὸ
[16, 33]	πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον. Τοῦ δὲ	Φιλίππου	βουλομένου διδάσκειν ὅτι Ῥόδιοι τὰς
[16, 3]	τὴν ναῦν. Ἡ δὲ τοῦ	Φιλίππου	δεκήρης, ναυαρχὶς οὖσα, παραλόγως ἐγένετο
[16, 5]	μὲν γὰρ δεξιὸν κέρας τοῦ	Φιλίππου	κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς πρόθεσιν
[16, 26]	τὴν διατριβήν, Νικάνορος τοῦ παρὰ	Φιλίππου	κατατρέχοντος τὴν Ἀττικὴν ἕως τῆς
[16, 4]	γὰρ ἐπλεόναζον οἱ παρὰ τοῦ	Φιλίππου	λέμβοι, κατὰ τοσοῦτον διέφερον οἱ
[16, 7]	πρὸς ἑβδομήκοντα, τῶν δὲ τοῦ	Φιλίππου	Μακεδόνες μὲν εἰς τρισχιλίους, τῶν
[16, 3]	ἦν καὶ Δημοκράτης ὁ τοῦ	Φιλίππου	ναύαρχος. Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν
[16, 7]	Χίον. ~Ἐφθάρησαν δὲ τοῦ μὲν	Φιλίππου	ναῦς ἐν μὲν τῇ πρὸς
[16, 2]	Ἦν δὲ τῶν μὲν τοῦ	Φιλίππου	νεῶν τὸ πλῆθος τὸ συγκαταστὰν
[16, 26]	καὶ πρὸς Ἠπειρώτας εἶπαν περὶ	Φιλίππου	παραπλέοντες ἐν Φοινίκῃ καὶ πρὸς
[16, 29]	κατοικοῦντες ὑπέμενον ἐρρωμένως τὰς τοῦ	Φιλίππου	παρασκευάς, καὶ τῶν τε κατὰ
[16, 24]	καὶ πρὸς τὸν κατὰ τοῦ	Φιλίππου	πόλεμον ἑτοίμους ὄντας περιχαρὴς ἦν.
[16, 25]	δὲ παράκλησις εἰς τὸν κατὰ	Φιλίππου	πόλεμον, καὶ διορκισμός, ὡς ἐὰν
[16, 29]	περὶ τὸ σῶμα. Τοῦ δὲ	Φιλίππου	προστάττοντος περὶ πάντων ἐπιτρέπειν ἢ
[16, 21]	τοῦτον ἀνακομιζόμενος ἥκει παρὰ τοῦ	Φιλίππου	Πτολεμαῖος ὁ Σωσιβίου. Καὶ πρὶν
[16, 4]	δ᾽ οἱ μὲν παρὰ τοῦ	Φιλίππου	συνεπιστρέφειν ἤρξαντο παραβοηθοῦντες τοῖς κινδυνεύουσι,
[16, 4]	περὶ τὸ δεξιὸν κέρας τοῦ	Φιλίππου	τοιαύτην εἶχε τὴν διάθεσιν ὥστ᾽
[16, 9]	τοὺς καιρούς, δεδιότες τὴν τοῦ	Φιλίππου	τόλμαν. Νῦν δ᾽ ἐκεῖνος ἀρχὴν
[16, 26]	αὐτῷ καὶ παρεκάλεσαν ἀναγγεῖλαι τῷ	Φιλίππῳ	διότι Ῥωμαῖοι παρακαλοῦσι τὸν βασιλέα
[16, 9]	γὰρ ἐκείνου τολμήσαντος προεπιβαλεῖν τῷ	Φιλίππῳ	τὰς χεῖρας πάντες ἂν καταπροεῖντο
[16, 26]	δὲ διὰ τοῦ Νικάνορος τῷ	Φιλίππῳ	ταῦτα δηλώσαντες αὐτοὶ μὲν ἀπέπλευσαν
[16, 2]	ὡς ἐξῆν γε τελεῖν τῷ	Φιλίππῳ	τὸν εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν πλοῦν.
[16, 25]	ἔδοξε τοῖς Ἀθηναίοις ἐκφέρειν τῷ	Φιλίππῳ	τὸν πόλεμον. Ἀπεδέξαντο δὲ καὶ
[16, 20]	καὶ τῇ φύσει μετέωρος καὶ	φιλόδοξος,	καὶ καθόλου πολλὰ μὲν εἰς
[16, 23]	Μυλασέων πόλιν πράξεις συνεστήσατο διὰ	Φιλοκλέους,	ἐσφάλη δὲ διὰ τὴν ἀλογίαν
[16, 13]	ἐπακολουθήσωσιν ἐκείνοις ἤπερ ἡμῖν οἱ	φιλομαθοῦντες.	Οὗτοι τοιγαροῦν ἀμφότεροι πρῶτον μὲν
[16, 37]	ἐπὶ τὸ συντεταγμένον· ὁ δὲ	Φιλοποίμην	ἐν ὥρᾳ παραγγείλας δειπνοποιεῖσθαι τοῖς
[16, 36]	αὐτοὺς εἰς ἀπέχθειαν. ~Ὁ δὲ	Φιλοποίμην	ἐξελογίσατο τὰ διαστήματα τῶν Ἀχαϊκῶν
[16, 16]	διὰ τὴν πρὸς τὴν πατρίδα	φιλοστοργίαν.	Τί τις οὖν εἰκότως ἂν
[16, 5]	μετὰ δὲ ταύτην ἧς ἐτριηράρχει	Φιλόστρατος,	τρίτη δ᾽ ἣν ἐκυβέρνα μὲν
[16, 5]	τὴν ἰδίαν ναῦν ἐπιβοηθήσαντος αὐτῷ	Φιλοστράτου	καὶ συναναδεξαμένου τὸν ἐνεστῶτα κίνδυνον
[16, 29]	πρὸς ἀλλήλους εἰώθασιν ἀντιμηχανᾶσθαι καὶ	φιλοτεχνεῖν,	οὐ γέγονε θαυμάσιος, κατὰ δὲ
[16, 6]	ὡς πρὸς τὴν γῆν, ἐπέκειτο	φιλοτιμότερον,	ἐγκρατὴς γενέσθαι σπουδάζων τῆς νεώς.
[16, 23]	ἀλλὰ καὶ προσπληροῦντας ναῦς καὶ	φιλοτιμότερον	προσκειμένους ταῖς φυλακαῖς, δυσχρήστως διέκειτο
[16, 19]	γε μὴν ἡμετέραν αἵρεσιν ἀπεδέξατο	φιλοφρόνως.	Ὃ δὴ κἂν ἐγὼ παρακαλέσαιμι
[16, 13]	ψευδογραφῶμεν ἢ πατρίδος ἕνεκεν ἢ	φίλων	ἢ> χάριτος, τί διοίσομεν τῶν
[16, 22]	οὐ μόνον ἐκτὸς γεγονέναι παντὸς	φόβου	καὶ πάσης περιστάσεως, ἀλλὰ καὶ
[16, 23]	ἐβούλετο παραχειμάζειν κατὰ τὴν Ἀσίαν,	φοβούμενος	μὲν οὖν> καὶ τοὺς Αἰτωλοὺς
[16, 26]	εἶπαν περὶ Φιλίππου παραπλέοντες ἐν	Φοινίκῃ	καὶ πρὸς Ἀμύνανδρον ἀναβάντες εἰς
[16, 25]	Παραιτουμένου δὲ καὶ φάσκοντος εἶναι	φορτικὸν	τὸ κατὰ πρόσωπον εἰσελθόντα διαπορεύεσθαι
[16, 33]	ἀποσφαττόντων, κατακαόντων, ἀπαγχόντων, εἰς τὰ	φρέατα	ῥιπτούντων, κατακρημνιζόντων ἀπὸ τῶν τεγῶν,
[16, 21]	οὗτος τοῦ τε βασιλέως προεστάναι	φρονιμώτερον	ἢ κατὰ τὴν ἡλικίαν, τήν
[16, 10]	πολίσματος αὖθις ἀπεχώρει, πορθῶν τὰ	φρούρια	καὶ τὰς κατὰ τὴν χώραν
[16, 9]	Βαβράντιον, τόπος περὶ Χίον. Κάνδασα	φρούριον	Καρίας. ~Μετὰ ταῦτα δὲ ποιησάμενος
[16, 23]	ναῦς καὶ φιλοτιμότερον προσκειμένους ταῖς	φυλακαῖς,	δυσχρήστως διέκειτο καὶ πολλὰς καὶ
[16, 22]	μετά τινα χρόνον ἐν τῇ	φυλακῇ	τὸν βίον μετήλλαξε. Τούτων δὲ
[16, 20]	ἐπιστάσεως καὶ νήψεως, καὶ πρὸς	φυλακὴν	χρημάτων καὶ καθόλου τὴν περὶ
[16, 24]	πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις καὶ	φυλὴν	ἐπώνυμον ἐποίησαν Ἀττάλῳ, καὶ κατένειμαν
[16, 8]	ἡμέραις τοὺς αἰγιαλοὺς ἦν ἰδεῖν	φύρδην	σεσωρευμένους ἀναμὶξ πάντων τῶν προειρημένων.
[16, 20]	ἦν, καὶ ἀνδρώδης ὑπῆρχε τῇ	φύσει,	καὶ πρὸς τὰς στρατιωτικὰς ὁμιλίας
[16, 20]	φαντασίας, ἦν δὲ καὶ τῇ	φύσει	μετέωρος καὶ φιλόδοξος, καὶ καθόλου
[16, 23]	δ᾽ ἀποβιαζόμενος, ἐνίους δὲ παρὰ	φύσιν	αἰκάλλων διὰ τὸ λιμώττειν αὐτῷ
[16, 27]	δ᾽ ὅτε κατὰ τὴν ἰδίαν	φύσιν	ἄνθρωποι ποτὲ μὲν ἐπὶ τὸ
[16, 15]	πῶς χρὴ λέγειν· τοιαύτην γὰρ	φύσιν	ἔχει τὰ προειρημένα πάντα συλλήβδην
[16, 21]	τύφου διά τε τὴν ἰδίαν	φύσιν	καὶ διὰ τὴν προσγεγενημένην ἐκ
[16, 2]	ἐπιλαβόμενον; οὐδὲν ἕτερον ἀλλ᾽ ἡ	φύσις	τῶν πραγμάτων. Ἐκ πολλοῦ μὲν
[16, 31]	ὑπερηρκέναι τὴν τῶν Ἀβυδηνῶν τόλμαν.	Φωκεῖς	τε γὰρ δοκοῦσι τὰ παραπλήσια
[16, 31]	τις ἂν καὶ τὴν λεγομένην	Φωκικὴν	ἀπόνοιαν καὶ τὴν Ἀκαρνάνων εὐψυχίαν
[16, 17]	δὲ λοιπὴν δύναμιν ἅμα τῷ	φωτὶ	διαβιβάσαντα τὸν ποταμὸν τὸν μεταξὺ
[16, 37]	νυκτερεύσαντας περὶ Σελλασίαν ἅμα τῷ	φωτὶ	κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἐπιτρέχειν
[16, 11]	φάσκειν ἔνια τῶν σωμάτων ἐν	φωτὶ	τιθέμενα μὴ ποιεῖν σκιὰν ἀπηλγηκυίας
[16, 32]	γυναῖκας ζωγρεῖν, ἅμα δὲ τῷ	φωτὶ	τοὺς ἱερεῖς καὶ τὰς ἱερείας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/01/2009