>

Livre, Chap.
[16, 33]	δεύτερον ὅτι κάλλιστος ὑπάρχει τῶν	καθ᾽	αὑτὸν καὶ γὰρ ἦν τοῦτο
[16, 36]	πορρωτάτω πόλεσι, μερίσας οὕτως ὥστε	καθ᾽	ἑκάστην ἔχειν μὴ μόνον τὰς
[16, 8]	ἐκβαλὼν ἐγκρατὴς τῆς νεὼς ἐγεγόνει,	καθ᾽	ἑτέραν δ᾽ ᾗ καθορμισθεὶς ἐπὶ
[16, 28]	στόματος, οὕτως οὐδ᾽ ἐκ τῆς	καθ᾽	ἡμᾶς εἰς τὴν Προποντίδα καὶ
[16, 28]	εἶναι τὴν ἔξω θάλατταν τῆς	καθ᾽	ἡμᾶς. Εὐκαιρότερον μέντοι γε τοῦ
[16, 28]	Ἀτλαντικοῦ πελάγους. Δυνατὸν εἰς τὴν	καθ᾽	ἡμᾶς θάλατταν εἰσπλεῦσαι μὴ οὐχὶ
[16, 19]	ἐγὼ παρακαλέσαιμι περὶ αὑτοῦ τοὺς	καθ᾽	ἡμᾶς καὶ τοὺς ἐπιγινομένους, ἐὰν
[16, 16]	παρ᾽ αὐτοῖς πύλη Τεγεᾶτις προσαγορευομένη,	καθ᾽	ἣν ἐποιήσατο τὴν ἐπάνοδον Νάβις·
[16, 28]	δὲ πλωτευόμενον συνεχῶς· τὸ δὲ	καθ᾽	Ἡρακλείους στήλας σπάνιον ἔχει τὴν
[16, 28]	ἡμᾶς. Εὐκαιρότερον μέντοι γε τοῦ	καθ᾽	Ἡρακλείους στήλας στόματός ἐστι τὸ
[16, 28]	εἰσπλεῦσαι μὴ οὐχὶ διὰ τοῦ	καθ᾽	Ἡρακλέους στήλας περαιωθέντα στόματος, οὕτως
[16, 28]	πορθμῶν, πολλαπλάσιον εἶναι συμβαίνει τὸν	καθ᾽	Ἡρακλέους στήλας πόρον τοῦ κατὰ
[16, 20]	ἀκροαμάτων εἰς αὑτὸν ᾀδόμενα παίγνια	καθ᾽	ὅλην τὴν πόλιν, εἰς τέλος
[16, 21]	ταχέως ηὐξήθη τὰ τῆς διαφορᾶς.	Καθ᾽	ὃν καιρὸν ὁ Τληπόλεμος, προσπιπτόντων
[16, 23]	βασιλεὺς τοῦ χειμῶνος ἤδη καταρχομένου,	καθ᾽	ὃν Πόπλιος Σολπίκιος ὕπατος κατεστάθη
[16, 26]	νήσους μετὰ τοῦ στόλου. ~Ὅτι	καθ᾽	ὃν χρόνον οἱ τῶν Ῥωμαίων
[16, 4]	πλήθους ὁ κίνδυνος ἐφάμιλλος ἦν·	καθ᾽	ὅσον γὰρ ἐπλεόναζον οἱ παρὰ
[16, 19]	ὑπομνημάτων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀλλοτρίων,	καθ᾽	ὅσον οἷοί τ᾽ ἐσμέν, ποιεῖσθαι
[16, 19]	ῥᾳδιεστέραν καὶ τὴν εὐδόκησιν ὀλιγοδεεστέραν,	καθάπερ	αἱ λοιπαὶ τῶν γραφῶν. Περὶ
[16, 4]	τῆς ἀναγωγῆς ἀπεσπάσθησαν τῶν πολεμίων,	καθάπερ	ἀρτίως εἶπα, τῷ δὲ ταχυναυτεῖν
[16, 28]	καὶ συγκρίσεως τῶν λέγεσθαι μελλόντων.	Καθάπερ	γὰρ οὐδ᾽ ἐκ τοῦ παρὰ
[16, 37]	τῶν πολεμίων ἐκ χειρὸς ἐβοήθουν,	καθάπερ	ἔθος ἦν αὐτοῖς, καὶ προσέκειντο
[16, 2]	διαλελυμένον, ἅτε πεπεισμένων τὸν Φίλιππον,	καθάπερ	εἶπον, ἔτι μένειν ἐπὶ τῶν
[16, 19]	πέλας ἁμαρτίας ἴδια προτερήματα νομίζειν,	καθάπερ	ἔνιοι ποιεῖν εἰώθασιν, ἀλλὰ μὴ
[16, 19]	οὖν προήχθην εἰπεῖν, θεωρῶν νῦν,	καθάπερ	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν
[16, 39]	πρὸς τὸν Πτολεμαῖον πίστιν. Διὸ	καθάπερ	καὶ κατ᾽ ἰδίαν ἐπισημαινόμεθα τοὺς
[16, 16]	ἐστι πολλάκις ἐπὶ τούτῳ σεμνυνόμενος,	καθάπερ	καὶ πλείους ἕτεροι τῶν ἐπιφανῶν
[16, 27]	τινὰς μὲν πρὸς τῷ τέρματι,	καθάπερ	οἱ κακοὶ τῶν σταδιέων, ἐγκαταλιπεῖν
[16, 2]	Ἄτταλος μὲν τῷ δεξιῷ καὶ	καθηγουμένῳ	τῶν πολεμίων, Θεοφιλίσκος δὲ τοῖς
[16, 13]	χάριν, ἀλλὰ δόξης καὶ τοῦ	καθήκοντος	ἀνδράσι πολιτικοῖς. Τῷ δὲ τὰς
[16, 22]	τῶν κατὰ λόγον ἐγίνετο καὶ	καθηκόντως·	οὐδέποτε γὰρ ἂν ἐλπίσαντες Ἀννίβαν
[16, 39]	τὸ τοῖς Γαζαίοις ἀποδοῦναι τὴν	καθήκουσαν	μαρτυρίαν. Οὐδὲν γὰρ διαφέροντες ἀνδρείᾳ
[16, 27]	καὶ τοῦ βασιλέως Ἀττάλου, καὶ	καθίκετο	τῶν ἑξῆς πράξεων. Ταῦτα μὲν
[16, 14]	κατὰ μέρος καὶ διὰ τῆς	καθολικῆς	ἀποφάσεως νικῶντας ἀποφαίνουσι τοὺς Ῥοδίους,
[16, 20]	τὴν αὐλὴν ἡγεμόσι καὶ στρατιώταις.	Καθόλου	γὰρ ἀνανεύειν οὐκ ᾔδει, τῷ
[16, 4]	Σπανίως δ᾽ εἰς τοῦτο συγκατέβαινον·	καθόλου	γὰρ ἐξέκλινον τὰς συμπλοκὰς διὰ
[16, 13]	γεγόνασι καὶ προσέτι πεπολίτευνται καὶ	καθόλου	πεποίηνται τὴν πραγματείαν οὐκ ὠφελείας
[16, 19]	τῆς συντάξεως καὶ διὰ τὴν	καθόλου	περιβολὴν τῶν πραγμάτων. ~Ὅτι ὁ
[16, 20]	φύσει μετέωρος καὶ φιλόδοξος, καὶ	καθόλου	πολλὰ μὲν εἰς πραγμάτων λόγον
[16, 19]	~Ταῦτα δέ μοι δοκεῖ, καὶ	καθόλου	τὰ τοιαῦτα τῶν ἀλογημάτων, πολλὴν
[16, 20]	καὶ πρὸς φυλακὴν χρημάτων καὶ	καθόλου	τὴν περὶ τὸ λυσιτελὲς οἰκονομίαν,
[16, 27]	προθέσεως ἐπίμονον ἀποδέξαιτο, οὐχ ὡς	καθόλου	τὸν τρόπον ἐπαινῶν, ἀλλ᾽ ὡς
[16, 13]	κινδύνου χρείᾳ καὶ συντελείᾳ καὶ	καθόλου	φασὶ τὸ νίκημα γεγονέναι κατὰ
[16, 4]	στρέφειν ἐδύναντο τὰς ναῦς οὔτε	καθόλου	χρῆσθαι τοῖς ἰδίοις προτερήμασιν, ἐμπιπτόντων
[16, 8]	ἐγεγόνει, καθ᾽ ἑτέραν δ᾽ ᾗ	καθορμισθεὶς	ἐπὶ τὸ καλούμενον Ἄργεννον ἐδόκει
[16, 14]	πολεμίους τὰς πεντήρεις ἐνάψασθαι καὶ	καθορμισθέντας	ἐπὶ τὴν Λάδην ἐπὶ τῇ
[16, 14]	μὲν εἰς τὴν Μυνδίαν ἀπουρώσαντας	καθορμισθῆναι,	τῇ δ᾽ ἐπαύριον ἀναχθέντας εἰς
[16, 4]	κινδυνεύουσι, τῶν δὲ Ῥοδίων οἱ	καθυστεροῦντες	ἐκ τῆς ἀναγωγῆς συνῆψαν τοῖς
[16, 38]	τὴν μὲν Βατανέαν καὶ Σαμάρειαν	καὶ	Ἄβιλα καὶ Γάδαρα παρέλαβεν Ἀντίοχος·
[16, 28]	οὐχὶ διὰ τοῦ μεταξὺ Σηστοῦ	καὶ	Ἀβύδου διαστήματος ποιησάμενον τὸν εἴσπλουν.
[16, 11]	καὶ παρὰ βραχὺ μὲν εἰ	καὶ	ἀγνοεῖται καὶ ψευδοδοξεῖται, δεδόσθω συγγνώμη,
[16, 23]	Ζεῦξις ἐχορήγει, τὰ δὲ Μυλασεῖς	καὶ	Ἀλαβανδεῖς καὶ Μάγνητες, οὕς, ὁπότε
[16, 20]	χειρίζειν πολεμικὰς πράξεις δυνατὸς ἦν,	καὶ	ἀνδρώδης ὑπῆρχε τῇ φύσει, καὶ
[16, 13]	διαστολῆς· εἰσὶ δ᾽ οὗτοι Ζήνων	καὶ	Ἀντισθένης οἱ Ῥόδιοι. Τούτους δ᾽
[16, 25]	ἀπέχθειαν ἅμα Ῥοδίοις καὶ Ῥωμαίοις	καὶ	αὐτῷ, μετὰ δὲ ταῦτα παρέντες
[16, 6]	ἰδίων ἐκτὸς τοῦ κινδύνου τετρωμένην	καὶ	βαπτιζομένην ὑπὸ νεὼς πολεμίας, ὥρμησε
[16, 21]	τὴν αὐλὴν ἀσχάλλοντες πάντα παρεσημαίνοντο	καὶ	βαρέως αὐτοῦ τὴν αὐθάδειαν ὑπέφερον,
[16, 16]	ῥεῦμα καὶ παντελῶς ἄβατος ὢν	καὶ	βαρύς. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[16, 39]	τοῖς ἐναντιουμένοις πρὸς τὴν ὁρμὴν	καὶ	βίαν τὴν Ἀλεξάνδρου, μόνοι τῶν
[16, 28]	τὴν πόλιν διὰ τὴν ὀξύτητα	καὶ	βίαν τοῦ ῥοῦ τοῦ κατὰ
[16, 21]	δὲ κατὰ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἀνδράποδα	καὶ	βλᾶκας διαμένειν. Διόπερ εὐθέως ἐζηλοτύπει
[16, 33]	περὶ τῆς τῶν Ἀβυδηνῶν πολιορκίας	καὶ	βουλόμενοι πρὸς αὐτὸν τὸν Φίλιππον
[16, 38]	Βατανέαν καὶ Σαμάρειαν καὶ Ἄβιλα	καὶ	Γάδαρα παρέλαβεν Ἀντίοχος· μετ᾽ ὀλίγον
[16, 6]	κατασκευῆς ἐγκρατὴς ὁ Φίλιππος ἐγένετο.	Καὶ	γὰρ ἐποίησάν τι τεχνικὸν ἐν
[16, 33]	κάλλιστος ὑπάρχει τῶν καθ᾽ αὑτὸν	καὶ	γὰρ ἦν τοῦτο κατ᾽ ἀλήθειαν
[16, 13]	εἶναι κρίνω διὰ πλείους αἰτίας.	Καὶ	γὰρ κατὰ τοὺς καιροὺς γεγόνασι
[16, 22]	αἴτιον τῆς τηλικαύτης μεταβολῆς εὔνοιαν.	Καὶ	γὰρ ὁ Σόφαξ ὁ τῶν
[16, 23]	τοὺς Αἰτωλοὺς καὶ τοὺς Ῥωμαίους·	καὶ	γὰρ οὐδ᾽ ἠγνόει τὰς ἐξαποστελλομένας
[16, 6]	εἶναι, διότι νικῶσι τῇ ναυμαχίᾳ·	καὶ	γὰρ ὑπέδραμέ τις ἔννοια καὶ
[16, 19]	Ὁ δὲ λαβὼν τὴν ἐπιστολήν,	καὶ	γνοὺς ἀδύνατον οὖσαν τὴν μετάθεσιν
[16, 25]	ἐνεστῶτας καιρούς. Τοῦ δὲ πεισθέντος	καὶ	γράψαντος εἰσήνεγκαν τὴν ἐπιστολὴν οἱ
[16, 24]	οἱ πολῖται μετὰ τῶν τέκνων	καὶ	γυναικῶν ἀπήντων αὐτοῖς. Ὡς δὲ
[16, 27]	ὀργῇ καὶ θυμῷ χρώμενος, παραστατικῶς	καὶ	δαιμονίως ἐνήρμοσεν εἰς τοὺς ἐνεστῶτας
[16, 3]	δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν Διονυσόδωρος	καὶ	Δεινοκράτης, ὄντες ἀδελφοὶ καὶ ναυαρχοῦντες
[16, 4]	τῶν πρὸς τὴν χρείαν ἀναγκαίων.	Καὶ	δὴ τῷ τοιούτῳ τρόπῳ μαχόμενοι
[16, 16]	τὴν τῆς λέξεως κατασκευὴν ἐσπούδακε,	καὶ	δῆλός ἐστι πολλάκις ἐπὶ τούτῳ
[16, 3]	αὐτῷ διέφθειραν, ἐν οἷς ἦν	καὶ	Δημοκράτης ὁ τοῦ Φιλίππου ναύαρχος.
[16, 25]	τὸ πλῆθος ψηφίζεσθαι τὸν πόλεμον	καὶ	διὰ τὰ λεγόμενα καὶ διὰ
[16, 28]	τῆς Λιβύης καὶ τῆς Εὐρώπης	καὶ	διὰ τὴν ἀγνωσίαν τῆς ἐκτὸς
[16, 25]	πόλεμον καὶ διὰ τὰ λεγόμενα	καὶ	διὰ τὴν εὔνοιαν τὴν πρὸς
[16, 19]	διὰ τὸ μέγεθος τῆς συντάξεως	καὶ	διὰ τὴν καθόλου περιβολὴν τῶν
[16, 21]	διά τε τὴν ἰδίαν φύσιν	καὶ	διὰ τὴν προσγεγενημένην ἐκ τοῦ
[16, 3]	κίνδυνον. Ἀττάλου δ᾽ ἐπιβοηθήσαντος αὐτῷ,	καὶ	διὰ τῆς εἰς τὴν πολεμίαν
[16, 14]	καὶ διὰ τῶν κατὰ μέρος	καὶ	διὰ τῆς καθολικῆς ἀποφάσεως νικῶντας
[16, 21]	ἄνδρα γεγονέναι διὰ τὴν ἐκδημίαν	καὶ	διὰ τὸ Μακεδόσιν ὡμιληκέναι, τοὺς
[16, 18]	ἐπιφαινομένους κατὰ νώτου τοῖς φαλαγγίταις,	καὶ	διὰ τοῦτο τὰς τοῦ νικᾶν
[16, 14]	ἐστιν ἴδια τῶν ἡττημένων, ὅμως	καὶ	διὰ τῶν κατὰ μέρος καὶ
[16, 15]	τὸν Νάβιν ἐκ τῆς. Λακεδαίμονος	καὶ	διαβάντα τὸν Εὐρώταν ποταμὸν παρὰ
[16, 6]	λέμβων τοὺς ἐγγὺς ὄντας, ὥρμησε,	καὶ	διακλείσας τὸν Ἄτταλον ἀπὸ τῶν
[16, 33]	ἀπὸ τῶν τεγῶν, ἐκπλαγὴς ἦν,	καὶ	διαλγῶν ἐπὶ τοῖς γινομένοις παρήγγειλε
[16, 34]	τῶν ἐκ τῆς Ῥώμης πρεσβευτῶν	καὶ	διαλεγομένων ὑπὲρ τοῦ μὴ ποιεῖσθαι
[16, 32]	ἦγον. Ἐπιγενομένης δὲ τῆς νυκτὸς	καὶ	διαλυθείσης τῆς μάχης, τῶν μὲν
[16, 16]	ἀρχὰς ἐλαφρός, εἶτα λαμβάνων αὔξησιν	καὶ	διανύσας ἐπιφανῶς πᾶσαν τὴν προειρημένην
[16, 30]	τότ᾽ ἐπὶ τοῦ πτώματος διαμάχεσθαι	καὶ	διαποθνήσκειν πρὸς τοὺς βιαζομένους. ~Ἐξ
[16, 15]	τις ἐκ Κορίνθου τὴν ὁρμὴν	καὶ	διαπορευθεὶς τὸν Ἰσθμὸν καὶ συνάψας
[16, 13]	ὅσους ὑπολαμβάνω μνήμης ἀξίους εἶναι	καὶ	διαστολῆς· εἰσὶ δ᾽ οὗτοι Ζήνων
[16, 38]	γενομένης ὁ μὲν Σκόπας ἠδόξει	καὶ	διεβέβλητο νεανικῶς. Τοῦ Σκόπα νικηθέντος
[16, 37]	τῷ Κρητί· τούτῳ γὰρ ἐπεπιστεύκει	καὶ	διετέτακτο περὶ τῆς ὅλης ἐπιβολῆς.
[16, 39]	φησὶν ὁ Πολύβιος· ἐμοὶ δὲ	καὶ	δίκαιον ἅμα καὶ πρέπον εἶναι
[16, 8]	ἐξήλεγξαν αὐτὸν οἵ τε Ῥόδιοι	καὶ	Διονυσόδωρος μετ᾽ ὀλίγον· κατὰ γὰρ
[16, 19]	οἷοί τ᾽ ἐσμέν, ποιεῖσθαι πρόνοιαν	καὶ	διόρθωσιν χάριν τῆς κοινῆς ὠφελείας.
[16, 25]	εἰς τὸν κατὰ Φιλίππου πόλεμον,	καὶ	διορκισμός, ὡς ἐὰν μὴ νῦν
[16, 26]	δίκας ὑπέχειν ἐν ἴσῳ κριτηρίῳ,	καὶ	διότι πράξαντι μὲν ταῦτα τὴν
[16, 33]	καὶ Ῥοδίους ἀδικημάτων δίκας ὑποσχεῖν,	καὶ	διότι ταῦτα μὲν οὕτω πράττοντι
[16, 7]	Ἀττάλου κατέδυσαν μὲν τριημιολία μία	καὶ	δύο πεντήρεις, ἥλωσαν δὲ δύο
[16, 11]	παρ᾽ ὅλην τὴν πραγματείαν ἐναντιούμενος	καὶ	δυσανασχετῶν διατελῶ. Δοκεῖ γάρ μοι
[16, 3]	τοῦ πλοίου τοῖς ὅλοις ἐδυσχρηστεῖτο	καὶ	δυσκίνητος ἦν πρὸς πᾶν. Ἐν
[16, 2]	ἐφορμούντων πλείοσι καταφράκτοις ναυσίν, ἠπορεῖτο	καὶ	δυσχρήστως διέκειτο περὶ τοῦ μέλλοντος.
[16, 7]	τριημιολίαι τρεῖς, λέμβοι δὲ πέντε	καὶ	εἴκοσι καὶ τὰ τούτων πληρώματα·
[16, 23]	ὅτε δὲ μὴ δοῖεν, ὑλάκτει	καὶ	ἐπεβούλευεν αὐτοῖς. Τέλος ἐπὶ τὴν
[16, 19]	προήχθην εἰπεῖν, θεωρῶν νῦν, καθάπερ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν καὶ
[16, 19]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν	καὶ	ἐπιτηδευμάτων, τὸ μὲν ἀληθινὸν καὶ
[16, 24]	ἀπάντησιν φιλανθρωπία πρός τε Ῥωμαίους	καὶ	ἔτι μᾶλλον πρὸς τὸν Ἄτταλον
[16, 19]	πρὸς ἀλαζονείαν καὶ φαντασίαν ἐπαινούμενον	καὶ	ζηλούμενον, ὡς μέγα τι καὶ
[16, 14]	τοῖς πρυτάνεσιν, οὐ ταῖς Ἀντισθένους	καὶ	Ζήνωνος ἀποφάσεσι συμφωνούσης ἀλλὰ ταῖς
[16, 16]	οὐ τοιοῦτον, ἀλλ᾽ ἡ Λακωνικὴ	καὶ	ἡ> Μεγαλοπολῖτις χώρα μεταξὺ κεῖται
[16, 19]	καὶ ζηλούμενον, ὡς μέγα τι	καὶ	θαυμάσιον, ὃ καὶ τὴν κατασκευὴν
[16, 32]	καὶ Θεόγνητος κατέβαλον τὸ σεμνὸν	καὶ	θαυμάσιον τῆς τῶν πολιτῶν προαιρέσεως
[16, 32]	ὀλίγους τινὰς τῶν πρεσβυτέρων Γλαυκίδης	καὶ	Θεόγνητος κατέβαλον τὸ σεμνὸν καὶ
[16, 2]	οἱ γὰρ περὶ τὸν Ἄτταλον	καὶ	Θεοφιλίσκον, ἅμα τῷ συνιδεῖν αὐτὸν
[16, 3]	πανταχόθεν οἱ πολέμιοι. Κραυγῆς δὲ	καὶ	θορύβου γενομένου τὸ μὲν λοιπὸν
[16, 12]	συνῴκισε ταῖς τῶν δεσποτῶν γυναιξὶ	καὶ	θυγατράσιν, ὁμοίως δὲ καὶ τίνα
[16, 27]	ἐλαττώμασι, καὶ τὸ πλεῖον ὀργῇ	καὶ	θυμῷ χρώμενος, παραστατικῶς καὶ δαιμονίως
[16, 2]	προσέβαλλον, Ἄτταλος μὲν τῷ δεξιῷ	καὶ	καθηγουμένῳ τῶν πολεμίων, Θεοφιλίσκος δὲ
[16, 22]	ἐκ τῶν κατὰ λόγον ἐγίνετο	καὶ	καθηκόντως· οὐδέποτε γὰρ ἂν ἐλπίσαντες
[16, 27]	Ῥοδίων καὶ τοῦ βασιλέως Ἀττάλου,	καὶ	καθίκετο τῶν ἑξῆς πράξεων. Ταῦτα
[16, 13]	καιροὺς γεγόνασι καὶ προσέτι πεπολίτευνται	καὶ	καθόλου πεποίηνται τὴν πραγματείαν οὐκ
[16, 20]	τῇ φύσει μετέωρος καὶ φιλόδοξος,	καὶ	καθόλου πολλὰ μὲν εἰς πραγμάτων
[16, 19]	κινδύνου. ~Ταῦτα δέ μοι δοκεῖ,	καὶ	καθόλου τὰ τοιαῦτα τῶν ἀλογημάτων,
[16, 20]	νήψεως, καὶ πρὸς φυλακὴν χρημάτων	καὶ	καθόλου τὴν περὶ τὸ λυσιτελὲς
[16, 13]	τοῦ κινδύνου χρείᾳ καὶ συντελείᾳ	καὶ	καθόλου φασὶ τὸ νίκημα γεγονέναι
[16, 14]	δὲ πολεμίους τὰς πεντήρεις ἐνάψασθαι	καὶ	καθορμισθέντας ἐπὶ τὴν Λάδην ἐπὶ
[16, 20]	λόγον ἀγαθὰ προσεφέρετο, πολλὰ δὲ	καὶ	κακά. Στρατηγεῖν μὲν γὰρ ἐν
[16, 21]	ἐκ τῆς τῶν αὐλικῶν παρατηρήσεως	καὶ	κακοπραγμοσύνης, τὰς μὲν ἀρχὰς παρήκουε
[16, 39]	τὸν Πτολεμαῖον πίστιν. Διὸ καθάπερ	καὶ	κατ᾽ ἰδίαν ἐπισημαινόμεθα τοὺς ἀγαθοὺς
[16, 21]	παρελθὼν ἐκείνους μὲν ἔφη λάθρᾳ	καὶ	κατ᾽ ἰδίαν ποιεῖσθαι κατ᾽ αὐτοῦ
[16, 29]	δὲ περιχαρακώσας τοὺς Ἀβυδηνοὺς ἐπολιόρκει	καὶ	κατὰ γῆν ἅμα καὶ κατὰ
[16, 29]	ἐπολιόρκει καὶ κατὰ γῆν ἅμα	καὶ	κατὰ θάλατταν. Ἡ δὲ πρᾶξις
[16, 36]	παραγινομένων, ἅμα πάντας τοὺς Ἀχαιοὺς	καὶ	κατὰ πάσας τὰς πύλας εἰς
[16, 21]	διαβολάς, αὐτὸς δ᾽ ἔκρινε κοινῇ	καὶ	κατὰ πρόσωπον αὐτῶν ποιήσασθαι τὴν
[16, 12]	ὀφείλων καὶ κατὰ τοὺς ὅρκους	καὶ	κατὰ τὰς συνθήκας βοηθεῖν, εἴ
[16, 8]	ναυαγίων. Ἀκόλουθα δὲ τούτοις ἔπραττε	καὶ	κατὰ τὴν ἑξῆς ἡμέραν συνάγων
[16, 9]	κατὰ τὸν κίνδυνον ἀγαθὸς γενόμενος	καὶ	κατὰ τὴν προαίρεσιν μνήμης ἄξιος.
[16, 22]	τε τὴν πρὸς θεοὺς εὐχαριστίαν	καὶ	κατὰ τὴν πρὸς τὸν αἴτιον
[16, 20]	μὲν κατὰ τὴν ἡλικίαν νέος	καὶ	κατὰ τὸ συνεχὲς ἐν στρατιωτικῷ
[16, 9]	βίον ἐκ τῶν τραυμάτων, ἀνὴρ	καὶ	κατὰ τὸν κίνδυνον ἀγαθὸς γενόμενος
[16, 39]	ἐλπίδας. Τὸ δὲ παραπλήσιον ἐποίησαν	καὶ	κατὰ τοὺς ἐνεστῶτας καιρούς· οὐδὲν
[16, 12]	Μεσσηνίοις, καὶ πᾶσι τούτοις ὀφείλων	καὶ	κατὰ τοὺς ὅρκους καὶ κατὰ
[16, 17]	περὶ τὸν Πτολεμαῖον τὸν Ἀερόπου	καὶ	καταδιώκειν, ὃς ἐτύγχανε τοῖς Αἰτωλοῖς
[16, 5]	γὰρ ἐμβαλούσης εἰς πολεμίαν ναῦν	καὶ	καταλιπούσης ἐν τῷ σκάφει τὸν
[16, 37]	διὰ τὸ πλῆθος τῶν ὠτακουστῶν	καὶ	κατασκόπων τοῦ τυράννου. Κατὰ δὲ
[16, 1]	ἑαυτόν. Οὐ γὰρ μόνον ἐνεπίμπρα	καὶ	κατασπῶν ἐρρίπτει τοὺς νεὼς καὶ
[16, 5]	δὲ περιχυθέντων αὐτῷ λέμβων πλειόνων	καὶ	καταφράκτων νεῶν, τοὺς μὲν πλείστους
[16, 24]	καὶ φυλὴν ἐπώνυμον ἐποίησαν Ἀττάλῳ,	καὶ	κατένειμαν αὐτὸν εἰς τοὺς ἐπωνύμους
[16, 21]	κακοπραγμοσύνης, τὰς μὲν ἀρχὰς παρήκουε	καὶ	κατεφρόνει τῶν λεγομένων. Ὡς δέ
[16, 9]	τὸν πόλεμον, ἀλλὰ πολεμεῖν ἐρρωμένως	καὶ	κινδυνεύειν. Τοιγαροῦν εἰκότως αὐτὸν οἱ
[16, 23]	Παρ᾽ ὧν μὲν γὰρ ἁρπάζων	καὶ	κλέπτων, τοὺς δ᾽ ἀποβιαζόμενος, ἐνίους
[16, 9]	ὑπὲρ τῶν κατὰ τὴν ναυμαχίαν,	καὶ	Κλεωναῖον ἡγεμόνα συστήσας ἀνθ᾽ ἑαυτοῦ
[16, 21]	τῶν λεγομένων. Ὡς δέ ποτε	καὶ	κοινῇ συνεδρεύσαντες ἐτόλμησαν ἐν τῷ
[16, 39]	ὑπομνήμασι, τὸν αὐτὸν τρόπον χρὴ	καὶ	κοινῇ τῶν πόλεων τὴν ἐπ᾽
[16, 22]	φόβου καὶ πάσης περιστάσεως, ἀλλὰ	καὶ	κρατεῖν τῶν ἐχθρῶν, ὑπερβολὴν οὐ
[16, 16]	πολὺν τόπον ἀποσχὼν τῆς πηγῆς,	καὶ	κρυφθεὶς ἐπὶ δέκα στάδια, πάλιν
[16, 7]	ἀριθμόν· ἥλωσαν δὲ δύο τετρήρεις	καὶ	λέμβοι σὺν τοῖς πληρώμασιν ἑπτά.
[16, 11]	συγγνώμην ἐνίοις τῶν συγγραφέων τερατευομένοις	καὶ	λογοποιοῦσι περὶ τὰ τοιαῦτα· τὸ
[16, 23]	τὰ δὲ Μυλασεῖς καὶ Ἀλαβανδεῖς	καὶ	Μάγνητες, οὕς, ὁπότε μέν τι
[16, 7]	δὲ ζωγρίᾳ τῶν μὲν συμμάχων	καὶ	Μακεδόνων εἰς δισχιλίους, τῶν δ᾽
[16, 31]	τὴν τῶν ἐχθρῶν ἐξουσίαν. Διὸ	καὶ	μάλιστ᾽ ἄν τις ἐπὶ τῆς
[16, 2]	Ἀλεξάνδρειαν πλοῦν. Ἐξ οὗ δὴ	καὶ	μάλιστ᾽ ἄν τις καταμάθοι τὸ
[16, 19]	δὲ κατ᾽ ἄγνοιαν, συγγνώμην ἔχειν,	καὶ	μάλιστα πάντων ἡμῖν διὰ τὸ
[16, 38]	οὗ καὶ πλείω λέγειν ἔχοντες,	καὶ	μάλιστα περὶ τῆς γενομένης περὶ
[16, 30]	πεντήκοντα προεχειρίσαντο τῶν πρεσβυτέρων ἀνδρῶν	καὶ	μάλιστα πιστευομένων, ἔτι δὲ τὴν
[16, 20]	τὴν πόλιν, εἰς τέλος ἐχαυνοῦτο	καὶ	μᾶλλον ἀεὶ καὶ μᾶλλον ἐξετυφοῦτο,
[16, 20]	τέλος ἐχαυνοῦτο καὶ μᾶλλον ἀεὶ	καὶ	μᾶλλον ἐξετυφοῦτο, καὶ προχειρότερος ἐγίνετο
[16, 22]	καὶ τὸν θρίαμβον εἰσῆγε, τότε	καὶ	μᾶλλον ἔτι διὰ τῆς τῶν
[16, 27]	καταμέμψαιτο, τὸ δὲ Φιλίππου βασιλικὸν	καὶ	μεγαλόψυχον καὶ τὸ τῆς προθέσεως
[16, 22]	θριάμβῳ μετὰ τῶν αἰχμαλώτων· ὃς	καὶ	μετά τινα χρόνον ἐν τῇ
[16, 9]	Τοιγαροῦν εἰκότως αὐτὸν οἱ Ῥόδιοι	καὶ	μεταλλάξαντα τοιαύταις ἐτίμησαν τιμαῖς δι᾽
[16, 28]	δοκεῖ διὰ τὸ πάντας, ὧν	καὶ	μικρὸν ὄφελος, ἱστορηκέναι διὰ τὴν
[16, 15]	τὰ δὲ κατὰ τὴν Κοντοπορίαν	καὶ	Μυκήνας ἔγγιστα πρὸς δύσεις χειμερινάς,
[16, 23]	οὐκ εἶχον, σῦκα ἔλαβε. Διὸ	καὶ	Μυοῦντος κυριεύσας τοῖς Μάγνησιν ἐχαρίσατο
[16, 3]	Διονυσόδωρος καὶ Δεινοκράτης, ὄντες ἀδελφοὶ	καὶ	ναυαρχοῦντες παρ᾽ Ἀττάλῳ, συμπεσόντες ὁ
[16, 20]	ποικίλων πραγμάτων χειρισμόν, δεόμενον ἐπιστάσεως	καὶ	νήψεως, καὶ πρὸς φυλακὴν χρημάτων
[16, 33]	κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς στάσιν,	καὶ	νομίζοντες οἷον εἰ προδόται γίνεσθαι
[16, 24]	Ῥωμαίων πρεσβευτὰς εἰς τὸν Πειραιᾶ,	καὶ	νομίζων ἀναγκαῖον εἶναι τὸ συμμῖξαι
[16, 1]	βασιλεὺς παραγενόμενος εἰς τὸ Πέργαμον	καὶ	νομίζων οἷον αὐτόχειρ Ἀττάλου γενέσθαι
[16, 37]	τὴν δύναμιν ἐκ τῆς Τεγέας,	καὶ	νυκτοπορήσας ἐνεργῶς περὶ τὴν ἑωθινὴν
[16, 15]	δὲ κατὰ Θαλάμας καὶ Φαρὰς	καὶ	Πάμισον ὡς πρὸς τὰς χειμερινὰς
[16, 22]	ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας ἀγῶνας ἦγον	καὶ	πανηγύρεις ἐπιφανῶς, χορηγὸν ἔχοντες εἰς
[16, 16]	καὶ βαρύς. Οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	πάντα μοι δοκεῖ τὰ προειρημένα
[16, 29]	τὸ τηνικάδε πέμψαντες πρεσβευτὰς Ἰφιάδην	καὶ	Παντάγνωτον ἐκέλευον παραλαμβάνειν τὸν Φίλιππον
[16, 16]	καὶ τὸ τοῦ Λουσίου ῥεῦμα	καὶ	παντελῶς ἄβατος ὢν καὶ βαρύς.
[16, 8]	ὧν οὐ μόνον αὐτός, ἀλλὰ	καὶ	πάντες οἱ Μακεδόνες εἰς διατροπὴν
[16, 24]	ἔχοντες μετὰ τῶν ἱππέων, ἀλλὰ	καὶ	πάντες οἱ πολῖται μετὰ τῶν
[16, 39]	διὰ τὸ μέγεθος τῆς δυναστείας,	καὶ	πάντων ἐγχειρισάντων σφᾶς αὐτοὺς καὶ
[16, 29]	ὑποσπόνδους ἀφέντα τοὺς παρὰ Ῥοδίων	καὶ	παρ᾽ Ἀττάλου, τὰ δ᾽ ἐλεύθερα
[16, 11]	οὐ μὴν ἀπαράγραφός γε. Διὸ	καὶ	παρὰ βραχὺ μὲν εἰ καὶ
[16, 15]	εὐθέως ἐπὶ τὴν Κοντοπορίαν ἐπέβαλε	καὶ	παρὰ τὰς Μυκήνας ἐποιεῖτο τὴν
[16, 5]	αὐτὸς δὲ τρία τραύματα λαβὼν	καὶ	παραβόλως τῇ τόλμῃ κινδυνεύσας μόλις
[16, 13]	τῆς περὶ Χίον, ἀλλ᾽ ἐνεργεστέραν	καὶ	παραβολωτέραν ἀποφαίνουσι καὶ τῇ κατὰ
[16, 2]	σύνθημα τοῖς ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ	καὶ	παραγγείλας ἀντιπρώρρους ποιεῖν τὰς ναῦς
[16, 1]	δὲ καὶ ταύτης τῆς ἐλπίδος,	καὶ	παραγενόμενος εἰς Ἱερὰν κώμην, διεπέμπετο
[16, 32]	στεμμάτων πρὸς τὸν Φίλιππον, δεησομένους	καὶ	παραδιδόντας αὐτῷ τὴν πόλιν. ~Κατὰ
[16, 29]	καί τις ἄλλη, μνήμης ἀξία	καὶ	παραδόσεως. Τὰς μὲν γὰρ ἀρχὰς
[16, 16]	μὲν εἶναι, πρόφασιν δ᾽ ἐπιδέχεσθαι	καὶ	παραίτησιν· τὰ μὲν γὰρ δι᾽
[16, 6]	ἦν συναθροίζων τὰς σφετέρας ναῦς	καὶ	παρακαλῶν τοὺς ἄνδρας εὐθαρσεῖς εἶναι,
[16, 36]	ἁπλῶς ᾔδει, πάντες δὲ διαποροῦντες	καὶ	παραλαμβάνοντες ἀλλήλους προῆγον εἰς τοὔμπροσθεν.
[16, 2]	πάλιν ἀφίστανται τῶν προθέσεων, ἐπισκοτούμενοι	καὶ	παραλογιζόμενοι τοῖς λογισμοῖς διὰ τὴν
[16, 9]	δὲ τὸν Ἄτταλον μὴ μέλλειν	καὶ	παρασκευάζεσθαι τὰ πρὸς τὸν πόλεμον,
[16, 5]	τῆς ψυχῆς γενναιότητι λαμπρότερος ὢν	καὶ	παραστατικώτερος ἢ πρόσθεν. Συνέβη δὲ
[16, 10]	δὲ νύκτας ἔξωθεν ἔφερε χοῦν	καὶ	παρέβαλλε παρὰ τὰ στόμια τῶν
[16, 26]	οἱ Ῥωμαῖοι κήρυκα συνέμιξαν αὐτῷ	καὶ	παρεκάλεσαν ἀναγγεῖλαι τῷ Φιλίππῳ διότι
[16, 21]	δὴ παροξυνθεὶς συνῆγε τὸ συνέδριον	καὶ	παρελθὼν ἐκείνους μὲν ἔφη λάθρᾳ
[16, 21]	βλᾶκας διαμένειν. Διόπερ εὐθέως ἐζηλοτύπει	καὶ	παρετρίβετο πρὸς τὸν Τληπόλεμον. Πάντων
[16, 19]	που κατὰ τὴν πραγματείαν διαψευδόμενοι	καὶ	παρορῶντες τὴν ἀλήθειαν, ἀπαραιτήτως ἐπιτιμᾶν,
[16, 39]	μόνοι τῶν κατὰ Συρίαν ὑπέστησαν	καὶ	πάσας ἐξήλεγξαν τὰς ἐλπίδας. Τὸ
[16, 22]	μόνον ἐκτὸς γεγονέναι παντὸς φόβου	καὶ	πάσης περιστάσεως, ἀλλὰ καὶ κρατεῖν
[16, 25]	τε δῆμον ἐστεφάνωσαν ἀριστείων στεφάνῳ	καὶ	πᾶσι Ῥοδίοις ἰσοπολιτείαν ἐψηφίσαντο διὰ
[16, 12]	σύμμαχος ὑπάρχων Αἰτωλοῖς, Ἠλείοις, Μεσσηνίοις,	καὶ	πᾶσι τούτοις ὀφείλων καὶ κατὰ
[16, 36]	ἐπιγεγραμμένην τῷ παρ᾽ ἐκείνων ἀποτελείῳ	καὶ	πειθαρχεῖτε τοῖς ἐγγεγραμμένοις Ἐγγέγραπτο δ᾽
[16, 36]	ταῖς ἡλικίαις ἔχοντας τὰ ὅπλα	καὶ	πένθ᾽ ἡμερῶν ἐφόδια καὶ πέντ᾽
[16, 36]	ὅπλα καὶ πένθ᾽ ἡμερῶν ἐφόδια	καὶ	πέντ᾽ ἀργύριον, ἁθροίζεσθαι παραυτίκα πάντας
[16, 2]	σκάφη κατάφρακτα μὲν ἦν ἑξήκοντα	καὶ	πέντε σὺν τοῖς τῶν Βυζαντίων,
[16, 30]	πάλιν συνηθροίσθησαν εἰς τὴν ἐκκλησίαν,	καὶ	πεντήκοντα προεχειρίσαντο τῶν πρεσβυτέρων ἀνδρῶν
[16, 2]	εἰς τὸν ἀγῶνα κατάφρακτοι τρεῖς	καὶ	πεντήκοντα, σὺν δὲ τούτοις ἄφρακτα
[16, 2]	δὲ σὺν ταῖς πρίστεσιν ἑκατὸν	καὶ	πεντήκοντα· τὰς γὰρ ἐν τῇ
[16, 21]	διαφορᾷ, παρῆν ταῦτα πάντ᾽ ἐζηλωκὼς	καὶ	πεπεισμένος αὑτὸν μὲν ἄνδρα γεγονέναι
[16, 11]	ἐστι δέκα στάδια. Καταπεφήμισται δὲ	καὶ	πεπίστευται παρὰ μὲν τοῖς Βαργυλιήταις
[16, 32]	τέλος ἀποστῆναι τῆς μάχης, δυσελπιστήσαντα	καὶ	περὶ τῆς ὅλης ἐπιβολῆς. Οὐ
[16, 15]	προειρημένοις τόποις. Τὸ δ᾽ αὐτὸ	καὶ	περὶ τοὺς κατὰ τὴν Λακεδαίμονα
[16, 13]	κατὰ μέρος γραφόντων πράξεις γεγράφασι	καὶ	περὶ τούτων τῶν καιρῶν, ἐν
[16, 37]	τοῖς ὅπλοις. ~Ταῦτα δὲ διεστρατήγει	καὶ	περιεβάλλετο τῇ διανοίᾳ διὰ τὸ
[16, 27]	τὸ χεῖρον τῶν πραγμάτων ῥοπαὶ	καὶ	περιστάσεις ἀλλοιοῦσι τὰς προαιρέσεις τῶν
[16, 18]	καταπροτερουμένην τὴν φάλαγγα ταῖς εὐχειρίαις	καὶ	πιεζομένην ὑπὸ τῶν Αἰτωλῶν ἀναχωρεῖν
[16, 6]	καὶ γὰρ ὑπέδραμέ τις ἔννοια	καὶ	πιθανότης τοῖς ἀνθρώποις ὡς ἀπολωλότος
[16, 16]	πολλάκις ἐπὶ τούτῳ σεμνυνόμενος, καθάπερ	καὶ	πλείους ἕτεροι τῶν ἐπιφανῶν συγγραφέων;
[16, 38]	προσαγορευόμενον Ἱεροσόλυμα κατοικοῦντες. Ὑπὲρ οὗ	καὶ	πλείω λέγειν ἔχοντες, καὶ μάλιστα
[16, 36]	διαστήματα τῶν Ἀχαϊκῶν πόλεων ἁπασῶν	καὶ	ποῖαι δύνανται κατὰ τὰς αὐτὰς
[16, 23]	φυλακαῖς, δυσχρήστως διέκειτο καὶ πολλὰς	καὶ	ποικίλας εἶχε περὶ τοῦ μέλλοντος
[16, 6]	Τοῦ δὲ πολεμίου σκάφους ἐγκλίναντος	καὶ	ποιουμένου τὴν ἀποχώρησιν ὡς πρὸς
[16, 29]	δι᾽ ὧν οἵ τε πολιορκοῦντες	καὶ	πολιορκούμενοι πρὸς ἀλλήλους εἰώθασιν ἀντιμηχανᾶσθαι
[16, 23]	προσκειμένους ταῖς φυλακαῖς, δυσχρήστως διέκειτο	καὶ	πολλὰς καὶ ποικίλας εἶχε περὶ
[16, 25]	ἀλλὰ καὶ τῶν Ῥοδίων ἐπεισελθόντων	καὶ	πολλοὺς πρὸς τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν
[16, 16]	ἐκ τῆς πηγῆς εὐθέως κρυφθέντα	καὶ	πολὺν ἐνεχθέντα τόπον ὑπὸ γῆς
[16, 6]	κατὰ τὸν Ἄτταλον ἐπαρθείς, ἐπανέπλει,	καὶ	πολὺς ἦν συναθροίζων τὰς σφετέρας
[16, 1]	ναοὺς ἐκ θεμελίων ἀνέσκαψε, πολλοὺς	καὶ	πολυτελεῖς ὑπάρχοντας, ὥρμησε τὰς μὲν
[16, 6]	τοῖς λέμβοις, συνθεασάμενοι ποτηρίων πλῆθος	καὶ	πορφυρῶν ἱματίων καὶ τῶν τούτοις
[16, 27]	ἐπὶ τέλος ἀγαγεῖν τὸ προτεθὲν	καί	που καὶ τῆς τύχης ἀντιπιπτούσης
[16, 33]	πρῶτον μὲν ὅτι νέος ἐστὶ	καὶ	πραγμάτων ἄπειρος, δεύτερον ὅτι κάλλιστος
[16, 30]	τῶν Κυζικηνῶν. Ταῦτα δὲ προθέμενοι	καὶ	πράξαντες ὁμοθυμαδὸν κατὰ τὸ δόγμα
[16, 39]	ἐμοὶ δὲ καὶ δίκαιον ἅμα	καὶ	πρέπον εἶναι δοκεῖ τὸ τοῖς
[16, 21]	τοῦ Φιλίππου Πτολεμαῖος ὁ Σωσιβίου.	Καὶ	πρὶν μὲν οὖν ἐκ τῆς
[16, 3]	Ἄτταλος μὲν οὖν συμπεσὼν ὀκτήρει,	καὶ	προεμβαλὼν ταύτῃ καιρίαν καὶ ὕφαλον
[16, 23]	τὸν ἐκ τῶν Βαργυλίων ἔκπλουν	καὶ	προεωρᾶτο τὸν κατὰ θάλατταν κίνδυνον,
[16, 39]	τῶν καλῶν ἐκ παραδόσεώς τι	καὶ	προθέσεως πράττειν εἰώθασιν. Ἴνσοβροι, ἔθνος
[16, 26]	Ἀμύνανδρον ἀναβάντες εἰς Ἀθαμανίαν· παραπλησίως	καὶ	πρὸς Αἰτωλοὺς ἐν Ναυπάκτῳ καὶ
[16, 26]	περὶ Φιλίππου παραπλέοντες ἐν Φοινίκῃ	καὶ	πρὸς Ἀμύνανδρον ἀναβάντες εἰς Ἀθαμανίαν·
[16, 19]	τὴν παράπτωσιν οὐκ ὤκνησα γράψαι	καὶ	πρὸς αὐτὸν Ζήνωνα, κρίνων καλὸν
[16, 17]	μὴ καταλιπεῖν τοῖς τὰς ἐπιδεικτικὰς	καὶ	πρὸς ἔκπληξιν τῶν πολλῶν συντάξεις
[16, 26]	δὲ λόγον τοῦτον οἱ Ῥωμαῖοι	καὶ	πρὸς Ἠπειρώτας εἶπαν περὶ Φιλίππου
[16, 20]	μέρος τῆς ἡμέρας κατέτριβε σφαιρομαχῶν	καὶ	πρὸς τὰ μειράκια διαμιλλώμενος ἐν
[16, 20]	καὶ ἀνδρώδης ὑπῆρχε τῇ φύσει,	καὶ	πρὸς τὰς στρατιωτικὰς ὁμιλίας εὐφυῶς
[16, 19]	καὶ ἐπιτηδευμάτων, τὸ μὲν ἀληθινὸν	καὶ	πρὸς τὴν χρείαν ἀνῆκον ἐν
[16, 24]	καὶ τῆς προγεγενημένης κοινοπραγίας μνημονεύοντας	καὶ	πρὸς τὸν κατὰ τοῦ Φιλίππου
[16, 26]	καὶ πρὸς Αἰτωλοὺς ἐν Ναυπάκτῳ	καὶ	πρὸς τοὺς Ἀχαιοὺς ἐν Αἰγίῳ.
[16, 20]	χειρισμόν, δεόμενον ἐπιστάσεως καὶ νήψεως,	καὶ	πρὸς φυλακὴν χρημάτων καὶ καθόλου
[16, 37]	ἐβοήθουν, καθάπερ ἔθος ἦν αὐτοῖς,	καὶ	προσέκειντο τοῖς ὑπεναντίοις. Τῶν δ᾽
[16, 10]	πλέθρα τοῦ τείχους αὐτοῖς ἐξήρεισται,	καὶ	προσεπυνθάνετο πότερα βούλονται λαβόντες τὴν
[16, 13]	γὰρ κατὰ τοὺς καιροὺς γεγόνασι	καὶ	προσέτι πεπολίτευνται καὶ καθόλου πεποίηνται
[16, 3]	νεὼς οὐκέτι δυνηθέντος ἀναλαβεῖν· διὸ	καὶ	προσκρεμαμένου τοῦ πλοίου τοῖς ὅλοις
[16, 23]	οἷον διαλύοντας τὸ ναυτικόν, ἀλλὰ	καὶ	προσπληροῦντας ναῦς καὶ φιλοτιμότερον προσκειμένους
[16, 20]	μᾶλλον ἀεὶ καὶ μᾶλλον ἐξετυφοῦτο,	καὶ	προχειρότερος ἐγίνετο πρὸς τὰς ξενικὰς
[16, 16]	ἱστορίαν οὐ μὴν ἡγεμονικώτατόν γε	καὶ	πρῶτον αὐτὸ παρὰ τοῖς μετρίοις
[16, 26]	αὐτοὶ μὲν ἀπέπλευσαν ὡς Ἀντίοχον	καὶ	Πτολεμαῖον ἐπὶ τὰς διαλύσεις. ~Ἀλλ᾽
[16, 12]	Νάβις ὁ τῶν Λακεδαιμονίων τύραννος,	καὶ	πῶς ἐκβαλὼν τοὺς πολίτας ἠλευθέρωσε
[16, 33]	περὶ δὲ τῶν εἰς Ἄτταλον	καὶ	Ῥοδίους ἀδικημάτων δίκας ὑποσχεῖν, καὶ
[16, 27]	ἑαυτοῖς, ἄρτι μὲν ἐπαινοῦντας Ἄτταλον	καὶ	Ῥοδίους, Φίλιππον δὲ καταμεμφομένους, νῦν
[16, 27]	ἄν τις τὴν μὲν Ἀττάλου	καὶ	Ῥοδίων ὀλιγοπονίαν καταμέμψαιτο, τὸ δὲ
[16, 25]	εἰς τὴν ἀπέχθειαν ἅμα Ῥοδίοις	καὶ	Ῥωμαίοις καὶ αὐτῷ, μετὰ δὲ
[16, 38]	ὑπ᾽ Ἀντιόχου τὴν μὲν Βατανέαν	καὶ	Σαμάρειαν καὶ Ἄβιλα καὶ Γάδαρα
[16, 28]	Ἄβυδον. Τὴν δὲ τῆς Ἀβύδου	καὶ	Σηστοῦ θέσιν καὶ τὴν εὐκαιρίαν
[16, 28]	στήλας σπάνιον ἔχει τὴν χρῆσιν	καὶ	σπανίοις διὰ τὴν ἀνεπιμιξίαν τῶν
[16, 16]	φημὶ μὲν δεῖν πρόνοιαν ποιεῖσθαι	καὶ	σπουδάζειν ὑπὲρ τοῦ δεόντως ἐξαγγέλλειν
[16, 8]	διαπεμψάμενοι πρὸς ἀλλήλους ἐπέπλευσαν αὐτῷ,	καὶ	στήσαντες ἐν μετώπῳ τὰς ναῦς,
[16, 34]	προσέχειν τῷ δήμῳ τοῖς Ῥωμαίοις	καὶ	στοχάζεσθαι τῆς τούτων φιλίας. ~Ὁ
[16, 20]	τοῖς περὶ τὴν αὐλὴν ἡγεμόσι	καὶ	στρατιώταις. Καθόλου γὰρ ἀνανεύειν οὐκ
[16, 20]	προχειρότερος ἐγίνετο πρὸς τὰς ξενικὰς	καὶ	στρατιωτικὰς χάριτας. ~Ἐφ᾽ οἷς οἱ
[16, 4]	πρύμναν ἐμβάλλοντες, τοῖς δὲ πλαγίοις	καὶ	στρεφομένοις ἀκμὴν προσπίπτοντες οὓς μὲν
[16, 28]	τόπων ὡς ἐκ τῆς παραθέσεως	καὶ	συγκρίσεως τῶν λέγεσθαι μελλόντων. Καθάπερ
[16, 39]	τηρεῖν τὴν πίστιν πολὺ διαφέρουσι	καὶ	συλλήβδην ἀνυπόστατον ἔχουσι τὴν τόλμαν.
[16, 33]	ὁρμὴν ἐξέπεμψαν τὸν προειρημένον, ὃς	καὶ	συμμίξας περὶ τὴν Ἄβυδον διεσάφει
[16, 18]	δὲ θηρία τοὺς ἐγκλίνοντας ἐκδεχόμενα	καὶ	συμπίπτοντα τοῖς πολεμίοις μεγάλην παρέχεσθαι
[16, 2]	παραγγείλας ἀντιπρώρρους ποιεῖν τὰς ναῦς	καὶ	συμπλέκεσθαι τοῖς πολεμίοις ἐρρωμένως, αὐτὸς
[16, 20]	μέρος τοῦ βίου περὶ ταῦτα	καὶ	σὺν τούτοις εἶχε τὴν διατριβήν.
[16, 27]	δοκεῖ τὸ μὲν ἄρξασθαι καλῶς	καὶ	συνακμάσαι ταῖς ὁρμαῖς πρὸς τὴν
[16, 5]	ἰδίαν ναῦν ἐπιβοηθήσαντος αὐτῷ Φιλοστράτου	καὶ	συναναδεξαμένου τὸν ἐνεστῶτα κίνδυνον εὐψύχως.
[16, 15]	ὁρμὴν καὶ διαπορευθεὶς τὸν Ἰσθμὸν	καὶ	συνάψας ταῖς Σκειρωνίσιν εὐθέως ἐπὶ
[16, 6]	κατακρατούντων τῶν περὶ τὸν Ἄτταλον,	καὶ	συνεγγιζόντων ἤδη πρὸς τὰς νησίδας
[16, 13]	κατὰ μέρος τοῦ κινδύνου χρείᾳ	καὶ	συντελείᾳ καὶ καθόλου φασὶ τὸ
[16, 4]	Μακεδόνες τοὺς λέμβους, ῥᾳδίαν ἂν	καὶ	σύντομον ἔλαβε κρίσιν ἡ ναυμαχία·
[16, 12]	τοὺς πολίτας ἠλευθέρωσε τοὺς δούλους	καὶ	συνῴκισε ταῖς τῶν δεσποτῶν γυναιξὶ
[16, 33]	ἀναστροφὴν δίδωσι τοῖς βουλομένοις ἀπάγχεσθαι	καὶ	σφάττειν αὑτούς. Οἱ δ᾽ Ἀβυδηνοί,
[16, 17]	τῶν θηρίων πληρῶσαι τοῖς τοξόταις	καὶ	σφενδονήταις, αὐτὸν δὲ μετὰ τῆς
[16, 39]	καὶ Τυρίων ἐξηνδραποδισμένων μετὰ βίας,	καὶ	σχεδὸν ἀνελπίστου τῆς σωτηρίας ὑπαρχούσης
[16, 31]	τούτων ἱστορήκαμεν. Ἀβυδηνοὶ δέ, συγκεκλεισμένοι	καὶ	σχεδὸν ἀπηλπικότες τὴν σωτηρίαν, πανδημεὶ
[16, 20]	ἐπιχύσεις, ἔτι δὲ τὰς ἐπιγραφὰς	καὶ	τὰ διὰ τῶν ἀκροαμάτων εἰς
[16, 13]	οἷς τά τε κατὰ Μεσσηνίους	καὶ	τὰ κατὰ τὰς προειρημένας ναυμαχίας
[16, 37]	τὴν ἀποχώρησιν ἐπὶ τὸν Σκοτίταν	καὶ	τὰ λοιπὰ πειθαρχεῖν Διδασκαλώνδᾳ τῷ
[16, 1]	Ζεῦξιν, παρακαλῶν αὐτὸν σῖτον χορηγῆσαι	καὶ	τὰ λοιπὰ συμπράττειν κατὰ τὰς
[16, 15]	ἐναντίαν διάθεσιν ἔχει πρὸς ἄλληλα,	καὶ	τὰ μὲν κατὰ τὸν Ἰσθμόν
[16, 4]	τῷ τῶν καταφράκτων νεῶν πλήθει.	Καὶ	τὰ μὲν περὶ τὸ δεξιὸν
[16, 8]	πραγμάτων. Χωρὶς γὰρ τῶν ἄλλων	καὶ	τὰ μετὰ τὴν μάχην συμβαίνοντα
[16, 15]	συμβέβηκεν· ὁ μὲν γὰρ Εὐρώτας	καὶ	τὰ περὶ τὴν Σελλασίαν κεῖται
[16, 21]	αὐλὴν διὰ τὸ τὸν Τληπόλεμον	καὶ	τὰ πράγματα καὶ τὰ χρήματα
[16, 33]	τὴν ὁρμὴν τῶν σφᾶς αὐτοὺς	καὶ	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας
[16, 7]	λέμβοι δὲ πέντε καὶ εἴκοσι	καὶ	τὰ τούτων πληρώματα· ἐν δὲ
[16, 21]	τὸν Τληπόλεμον καὶ τὰ πράγματα	καὶ	τὰ χρήματα μὴ ὡς ἐπίτροπον,
[16, 33]	σφᾶς αὐτοὺς καὶ τὰ τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας ἀποσφαττόντων, κατακαόντων, ἀπαγχόντων,
[16, 30]	ἐχθρῶν, κατασφάξειν μὲν τὰ τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας, ἐμπρήσειν δὲ τὰς
[16, 32]	ἐβουλεύσαντο γὰρ τὰ μὲν τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας ζωγρεῖν, ἅμα δὲ
[16, 31]	τοῦ πεσεῖσθαι τὰ σφέτερα τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας ὑπὸ τὴν τῶν
[16, 20]	ἐκ πάντων ἔπαινον ὑπὲρ αὑτοῦ	καὶ	τὰς ἐν τοῖς πότοις ἐπιχύσεις,
[16, 28]	ἐν τούτοις τοῖς τόποις ἀφορμὰς	καὶ	τὰς ἐπιβάθρας. Ἵνα, ἐὰν πρόθηται
[16, 32]	δὲ τῷ φωτὶ τοὺς ἱερεῖς	καὶ	τὰς ἱερείας ἐκπέμπειν μετὰ στεμμάτων
[16, 30]	τῶν ἐμπύρων ποιεῖσθαι τοὺς ἱερέας	καὶ	τὰς ἱερείας περὶ τῶν προειρημένων.
[16, 10]	αὖθις ἀπεχώρει, πορθῶν τὰ φρούρια	καὶ	τὰς κατὰ τὴν χώραν συνοικίας.
[16, 29]	τῷ πυρὶ διέφθειραν, οὕτως ὥστε	καὶ	τὰς ναῦς μόλις ἀνασπάσαι τοὺς
[16, 39]	καὶ πάντων ἐγχειρισάντων σφᾶς αὐτοὺς	καὶ	τὰς πατρίδας Μήδοις, μόνοι τὸ
[16, 15]	μὲν κατὰ τὸν Ἰσθμόν ἐστι	καὶ	τὰς Σκιράδας πρὸς ἀνατολὰς τοῦ
[16, 36]	μὴ μόνον τὰς ἑαυτῆς, ἀλλὰ	καὶ	τὰς τῶν ἄλλων πόλεων, ὅσαι
[16, 14]	ἀποφάσεως νικῶντας ἀποφαίνουσι τοὺς Ῥοδίους,	καὶ	ταῦτα τῆς ἐπιστολῆς ἔτι μενούσης
[16, 11]	τοῖς Ἰασεῦσι τὸ τῆς Ἀστιάδος·	καὶ	ταῦτά τινες εἰρήκασι καὶ τῶν
[16, 36]	ἔγραψε πρὸς πάσας τὰς πόλεις,	καὶ	ταύτας διέδωκε ταῖς πορρωτάτω πόλεσι,
[16, 21]	καὶ τὴν σφραγῖδα παρὰ Σωσιβίου,	καὶ	ταύτην παρειληφὼς ὁ Τληπόλεμος λοιπὸν
[16, 1]	τούτους τοὺς τόπους. Ἀποπεσὼν δὲ	καὶ	ταύτης τῆς ἐλπίδος, καὶ παραγενόμενος
[16, 20]	λυσιτελὲς οἰκονομίαν, ἀφυέστατος ὑπῆρχε πάντων.	καὶ	ταχέως οὐ μόνον ἔσφηλεν, ἀλλὰ
[16, 16]	χώρα μεταξὺ κεῖται τῆς Μεσσηνίας	καὶ	Τεγεάτιδος. Τὸ δὲ τελευταῖον· φησὶ
[16, 33]	τῶν ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἠγωνισμένων	καὶ	τεθνεώτων, οὐδαμῶς ὑπέμενον τὸ ζῆν,
[16, 18]	τῶν θηρίων καὶ τῶν ἱππέων,	καὶ	τελευταῖον ἀποχωρῆσαι τὸν Σκόπαν ἀπὸ
[16, 1]	εἰς τὰ τῶν θεῶν ἕδη	καὶ	τεμένη διετίθετο τὴν ὀργήν, ὑβρίζων
[16, 37]	ὑποχωρούντων εἵποντο κατόπιν ἐπικείμενοι θρασέως	καὶ	τετολμηκότως. Ἅμα δὲ τῷ παραβάλλειν
[16, 13]	ἀλλ᾽ ἐνεργεστέραν καὶ παραβολωτέραν ἀποφαίνουσι	καὶ	τῇ κατὰ μέρος τοῦ κινδύνου
[16, 4]	συνέβαλον εὐψύχως, ὁμοῦ ταῖς σάλπιγξι	καὶ	τῇ κραυγῇ παρακαλοῦντες ἀλλήλους. Εἰ
[16, 9]	~Θεοφιλίσκος δὲ μίαν ἡμέραν ἐπιβιώσας,	καὶ	τῇ πατρίδι γράψας ὑπὲρ τῶν
[16, 21]	ἀνδρείαν ἐν τῇ τῆς ὑποδέσεως	καὶ	τῇ τῆς ἐσθῆτος διαφορᾷ, παρῆν
[16, 20]	διεγεγόνει μετὰ φαντασίας, ἦν δὲ	καὶ	τῇ φύσει μετέωρος καὶ φιλόδοξος,
[16, 31]	καὶ τὴν λεγομένην Φωκικὴν ἀπόνοιαν	καὶ	τὴν Ἀκαρνάνων εὐψυχίαν ὑπερηρκέναι τὴν
[16, 17]	πάλιν ἀνυπέρβλητον εἶναι τὴν εὐχέρειαν	καὶ	τὴν ἀπειρίαν τοῦ συγγραφέως. Προθέμενος
[16, 20]	ταχέως οὐ μόνον ἔσφηλεν, ἀλλὰ	καὶ	τὴν βασιλείαν ἠλάττωσε. Παραλαβὼν γὰρ
[16, 17]	συγγραφεὺς τήν τε Γάζης πολιορκίαν	καὶ	τὴν γενομένην παράταξιν Ἀντιόχου πρὸς
[16, 2]	τοῖς λογισμοῖς διὰ τὴν ἀμηχανίαν	καὶ	τὴν δυσχρηστίαν τῶν ἀπαντωμένων. Ὁ
[16, 19]	καὶ τὴν κατασκευὴν ἔχει ῥᾳδιεστέραν	καὶ	τὴν εὐδόκησιν ὀλιγοδεεστέραν, καθάπερ αἱ
[16, 28]	τῆς Ἀβύδου καὶ Σηστοῦ θέσιν	καὶ	τὴν εὐκαιρίαν τῶν πόλεων τὸ
[16, 19]	μέγα τι καὶ θαυμάσιον, ὃ	καὶ	τὴν κατασκευὴν ἔχει ῥᾳδιεστέραν καὶ
[16, 17]	τὸ δεξιόν, ἐν οἷς εἶναι	καὶ	τὴν κατάφρακτον ἵππον, ἧς ἡγεῖτο
[16, 31]	~Ἐξ ὧν εἴποι τις ἂν	καὶ	τὴν λεγομένην Φωκικὴν ἀπόνοιαν καὶ
[16, 33]	παρέλαβε. Θεωρῶν δὲ τὸ πλῆθος	καὶ	τὴν ὁρμὴν τῶν σφᾶς αὐτοὺς
[16, 29]	μὲν τὸ μέγεθος τῆς παρασκευῆς	καὶ	τὴν ποικιλίαν τῶν ἐν τοῖς
[16, 21]	Ὅτι μετὰ τὴν δημηγορίαν ἔλαβε	καὶ	τὴν σφραγῖδα παρὰ Σωσιβίου, καὶ
[16, 31]	διωρθώσατο, περιθεῖσα τὴν νίκην ἅμα	καὶ	τὴν σωτηρίαν τοῖς ἀπηλπισμένοις, περὶ
[16, 10]	τῇ Πρινασσῷ. Ταχὺ δὲ γέρρα	καὶ	τὴν τοιαύτην ἑτοιμάσας παρασκευὴν ἤρξατο
[16, 22]	τὴν φαντασίαν περὶ τὸν ἄνδρα	καὶ	τὴν τοῦ πλήθους εὔνοιαν πρὸς
[16, 30]	τὴν τετρήρη τὴν τῶν Ῥοδίων	καὶ	τὴν τριήρη τὴν τῶν Κυζικηνῶν.
[16, 4]	παραποδίζεσθαι καὶ τὴν τῶν κυβερνητῶν	καὶ	τὴν τῶν ἐρετῶν χρείαν. Κατὰ
[16, 4]	ὅτε κατὰ πρύμναν, ὥστε παραποδίζεσθαι	καὶ	τὴν τῶν κυβερνητῶν καὶ τὴν
[16, 29]	δὲ τὴν γενναιότητα τῶν πολιορκουμένων	καὶ	τὴν ὑπερβολὴν τῆς εὐψυχίας, εἰ
[16, 22]	τῶν πράξεων, μεγάλην εἶναι συνέβαινε	καὶ	τὴν φαντασίαν περὶ τὸν ἄνδρα
[16, 6]	Ἐρυθρὰς ἀπεχώρησε, τῶν δὲ πλοίων	καὶ	τῆς βασιλικῆς κατασκευῆς ἐγκρατὴς ὁ
[16, 28]	τοῖς πέρασι κατοικούντων τῆς Λιβύης	καὶ	τῆς Εὐρώπης καὶ διὰ τὴν
[16, 37]	ὅς ἐστι μεταξὺ τῆς Τεγέας	καὶ	τῆς Λακεδαίμονος. Οἱ δ᾽ ἐν
[16, 11]	κειμένῳ τοῦ τῆς Μιλησίας Ποσειδίου	καὶ	τῆς Μυνδίων πόλεως, προσαγορευομένῳ, παρὰ
[16, 24]	μεγαλομερῶς ἐψηφίσατο περὶ τῆς ἀπαντήσεως	καὶ	τῆς ὅλης ἀποδοχῆς τοῦ βασιλέως.
[16, 24]	Ῥώμης πρεσβευταῖς, θεωρῶν δ᾽ αὐτοὺς	καὶ	τῆς προγεγενημένης κοινοπραγίας μνημονεύοντας καὶ
[16, 11]	εὐλόγων ἐκτὸς πίπτει θεωρίας, ἀλλὰ	καὶ	τῆς τοῦ δυνατοῦ. Τὸ γὰρ
[16, 27]	ἀγαγεῖν τὸ προτεθὲν καί που	καὶ	τῆς τύχης ἀντιπιπτούσης συνεκπληρῶσαι τῷ
[16, 12]	γυναιξὶ καὶ θυγατράσιν, ὁμοίως δὲ	καὶ	τίνα τρόπον ἀναδείξας τὴν ἑαυτοῦ
[16, 12]	πρὸ τούτων δεδηλώκαμεν. Πῶς δὲ	καὶ	τίνα τρόπον κατὰ τοὺς προειρημένους
[16, 29]	τὴν ὑπερβολὴν τῆς εὐψυχίας, εἰ	καί	τις ἄλλη, μνήμης ἀξία καὶ
[16, 2]	τὸν ἀνάπλουν αἰφνίδιον, πεπεισμένος καταταχήσειν	καὶ	τὸ λοιπὸν ἀσφαλῶς ἤδη κομισθήσεσθαι
[16, 16]	ἐπὶ δέκα στάδια, πάλιν ἐκπίπτει,	καὶ	τὸ λοιπὸν φερόμενος διὰ τῆς
[16, 4]	τοῖς ἐπὶ τῆς οὐραγίας Μακεδόσι.	Καὶ	τὸ μὲν πρῶτον ὑποχωροῦσι τοῖς
[16, 8]	τῶν δ᾽ ὑπεναντίων εἰς ἑπτακοσίους.	~Καὶ	τὸ μὲν τέλος τῆς περὶ
[16, 11]	γίνεσθαι. Τούτῳ δὲ παραπλήσιόν ἐστι	καὶ	τὸ νυνὶ λεγόμενον. Ὅσα μὲν
[16, 20]	τούτων γινόμενος εὐθέως πότους συνῆγε	καὶ	τὸ πλεῖον μέρος τοῦ βίου
[16, 27]	γὰρ ἐπὶ τοῖς γεγονόσιν ἐλαττώμασι,	καὶ	τὸ πλεῖον ὀργῇ καὶ θυμῷ
[16, 8]	βαρέως μὲν ἔφερε τὸ γεγονὸς	καὶ	τὸ πολὺ τῆς ὁρμῆς αὐτοῦ
[16, 3]	ναῦν ἐξ ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν,	καὶ	τὸ σκάφος καὶ τοὺς ἐπιβάτας
[16, 27]	δὲ Φιλίππου βασιλικὸν καὶ μεγαλόψυχον	καὶ	τὸ τῆς προθέσεως ἐπίμονον ἀποδέξαιτο,
[16, 7]	πεντήρεις, ἥλωσαν δὲ δύο τετρήρεις	καὶ	τὸ τοῦ βασιλέως σκάφος. Τῶν
[16, 21]	αὕτη δ᾽ ἦν ἡ σφραγὶς	καὶ	τὸ τοῦ βασιλέως σῶμα. Κατὰ
[16, 16]	γίνεται πρὸς Λυκόαν, ἤδη προσειληφὼς	καὶ	τὸ τοῦ Λουσίου ῥεῦμα καὶ
[16, 31]	ὑπαίθροις ἐκ παρατάξεως· ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ τῶν Ἀκαρνάνων ἔθνος, ὅτε
[16, 32]	τῶν Ἀβυδηνῶν, οὐδὲ τοῖς ξίφεσι	καὶ	τοῖς δόρασιν αὐτοῖς ἐμάχοντο παραβόλως,
[16, 4]	μετὰ δὲ ταῦτα πάλιν ἐκπεριπλέοντες,	καὶ	τοῖς μὲν κατὰ πρύμναν ἐμβάλλοντες,
[16, 20]	ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος παραγεγονόσι πρεσβευταῖς	καὶ	τοῖς περὶ τὸν Διόνυσον τεχνίταις,
[16, 14]	περὶ τούτων τῇ τε βουλῇ	καὶ	τοῖς πρυτάνεσιν, οὐ ταῖς Ἀντισθένους
[16, 24]	δ᾽ ἐπαύριον ἅμα τοῖς Ῥωμαίοις	καὶ	τοῖς τῶν Ἀθηναίων ἄρχουσιν ἀνέβαινεν
[16, 23]	Βαργυλίοις, θεωρῶν καὶ τοὺς Ῥοδίους	καὶ	τὸν Ἄτταλον οὐχ οἷον διαλύοντας
[16, 14]	οὐ μόνον τὸν Φίλιππον, ἀλλὰ	καὶ	τὸν Ἡρακλείδην στεφανῶσαι διὰ τὴν
[16, 22]	οὐ κατέλιπον χαρᾶς. Ὡς δὲ	καὶ	τὸν θρίαμβον εἰσῆγε, τότε καὶ
[16, 30]	τὴν ἀγορὰν συναγαγεῖν, ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸν ἱματισμὸν τὸν ἀξιόλογον εἰς
[16, 28]	καθ᾽ ἡμᾶς εἰς τὴν Προποντίδα	καὶ	τὸν Πόντον ἀφικέσθαι μὴ οὐχὶ
[16, 25]	δὲ καὶ τοὺς Ῥοδίους μεγαλομερῶς	καὶ	τόν τε δῆμον ἐστεφάνωσαν ἀριστείων
[16, 30]	ἑξῆς δὲ τούτοις τὸν ἄργυρον	καὶ	τὸν χρυσὸν εἰς τὴν ἀγορὰν
[16, 30]	κατὰ τὰς ἀρὰς τὸν ἄργυρον	καὶ	τὸν χρυσὸν εἰς τὴν θάλατταν.
[16, 27]	Ὧν ἕν τί μοι δοκεῖ	καὶ	τότε γεγονέναι περὶ τὸν Φίλιππον·
[16, 27]	ἐλλιπὲς ἐπ᾽ ὀλίγων γίνεσθαι. Διὸ	καὶ	τότε δικαίως ἄν τις τὴν
[16, 14]	ἀναγκασθῆναι ταὐτὸ τοῖς προειρημένοις πράττειν,	καὶ	τότε μὲν εἰς τὴν Μυνδίαν
[16, 27]	τῷ τρόπῳ κατανέστη τῶν Ῥοδίων	καὶ	τοῦ βασιλέως Ἀττάλου, καὶ καθίκετο
[16, 20]	παθὼν εὖ παρὰ τὴν προσδοκίαν	καὶ	τοῦ γεγονότος χάριν καὶ τοῦ
[16, 13]	οὐκ ὠφελείας χάριν, ἀλλὰ δόξης	καὶ	τοῦ καθήκοντος ἀνδράσι πολιτικοῖς. Τῷ
[16, 20]	προσδοκίαν καὶ τοῦ γεγονότος χάριν	καὶ	τοῦ μέλλοντος ὑπερεβάλλετο ταῖς τῶν
[16, 23]	τὴν Ἀσίαν, φοβούμενος μὲν οὖν>	καὶ	τοὺς Αἰτωλοὺς καὶ τοὺς Ῥωμαίους·
[16, 25]	ναῦς ἀποκαταστῆσαι τὰς αἰχμαλώτους γενομένας	καὶ	τοὺς ἄνδρας. Οἱ μὲν οὖν
[16, 1]	καὶ κατασπῶν ἐρρίπτει τοὺς νεὼς	καὶ	τοὺς βωμούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς
[16, 32]	αὐτῶν ταῖς ἐπιδορατίσι τὰ πρόσωπα	καὶ	τοὺς γυμνοὺς τόπους εἰς ὁλοσχερῆ
[16, 3]	τοῖν μεροῖν, καὶ τὸ σκάφος	καὶ	τοὺς ἐπιβάτας τοὺς ἐν αὐτῷ
[16, 9]	οὐ μόνον τοὺς ζῶντας, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ἐπιγενομένους ἐξεκαλέσαντο πρὸς τοὺς
[16, 19]	περὶ αὑτοῦ τοὺς καθ᾽ ἡμᾶς	καὶ	τοὺς ἐπιγινομένους, ἐὰν μὲν κατὰ
[16, 24]	τοῦ μέρους παρέστησαν τὰς ἱερείας	καὶ	τοὺς ἱερεῖς. Μετὰ δὲ ταῦτα
[16, 17]	ἱππέων, τὸ δ᾽ εὐώνυμον αὐτῆς	καὶ	τοὺς ἱππεῖς πάντας τοὺς ἐπὶ
[16, 1]	νεὼς καὶ τοὺς βωμούς, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς λίθους ἔθραυε πρὸς τὸ
[16, 2]	τὴν περὶ τὴν Λάδην ναυμαχίαν	καὶ	τοὺς μὲν Ῥοδίους ἐκποδὼν γενέσθαι,
[16, 17]	προτάξαι τῆς φάλαγγος ἐν διαστήματι	καὶ	τοὺς μετ᾽ Ἀντιπάτρου Ταραντίνους, τὰ
[16, 23]	διατριβὴν ἐν τοῖς Βαργυλίοις, θεωρῶν	καὶ	τοὺς Ῥοδίους καὶ τὸν Ἄτταλον
[16, 25]	Φιλίππῳ τὸν πόλεμον. Ἀπεδέξαντο δὲ	καὶ	τοὺς Ῥοδίους μεγαλομερῶς καὶ τόν
[16, 23]	μὲν οὖν> καὶ τοὺς Αἰτωλοὺς	καὶ	τοὺς Ῥωμαίους· καὶ γὰρ οὐδ᾽
[16, 22]	τοῦ πλήθους εὔνοιαν πρὸς αὐτόν.	Καὶ	τοῦτ᾽ εἰκότως ἐκ τῶν κατὰ
[16, 33]	μηδὲ πολεμεῖν ἡμῖν· ἐὰν δὲ	καὶ	τοῦτο ποιῶσιν, ἀμυνούμεθα γενναίως, παρακαλέσαντες
[16, 13]	ἐμπίπτουσι τοῖς προειρημένοις. Διὸ δεῖ	καὶ	τοῦτο τὸ μέρος ἐπιμελῶς τοὺς
[16, 30]	τὸ δύνασθαι τὸ κριθὲν ἐπιτελεῖν,	καὶ	τούτους ἐξώρκισαν ἐναντίον ἁπάντων τῶν
[16, 27]	ἐνήρμοσεν εἰς τοὺς ἐνεστῶτας καιρούς,	καὶ	τούτῳ τῷ τρόπῳ κατανέστη τῶν
[16, 33]	Κιανοί; τί δαὶ νῦν Ἀβυδηνοί;	καὶ	τούτων τίς ἔφη σοὶ πρότερος
[16, 6]	τῶν ἰδίων, παραλαβὼν τέτταρας πεντήρεις	καὶ	τρεῖς ἡμιολίας, ἔτι δὲ τῶν
[16, 7]	δὲ λοιπῶν κατάφρακτοι μὲν δέκα	καὶ	τριημιολίαι τρεῖς, λέμβοι δὲ πέντε
[16, 2]	μετὰ δὲ τούτων ἐννέα τριημιολίαι	καὶ	τριήρεις τρεῖς ὑπῆρχον. ~Λαβούσης δὲ
[16, 7]	Ῥοδίων διεφθάρησαν μὲν δύο πεντήρεις	καὶ	τριήρης, ἥλω δ᾽ οὐδέν. Ἄνδρες
[16, 3]	ᾧ καιρῷ δύο πεντήρεις προσπεσοῦσαι,	καὶ	τρώσασαι τὴν ναῦν ἐξ ἀμφοῖν
[16, 39]	τῶν ἄλλων παραδεδωκότων αὑτούς, ἀλλὰ	καὶ	Τυρίων ἐξηνδραποδισμένων μετὰ βίας, καὶ
[16, 13]	μὴ τῷ τῆς πατρίδος ὀνόματι	καὶ	τῷ δοκεῖν οἰκειοτάτας εἶναι Ῥοδίοις
[16, 39]	πολεμικὰς πράξεις, ἐν κοινωνίᾳ πραγμάτων	καὶ	τῷ τηρεῖν τὴν πίστιν πολὺ
[16, 19]	μόνον τῶν ἰδίων ὑπομνημάτων, ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἀλλοτρίων, καθ᾽ ὅσον οἷοί
[16, 22]	οὐδ᾽ ἀποτρίψασθαι τὸν ὑπὲρ αὑτῶν	καὶ	τῶν ἀναγκαίων κίνδυνον, τότε δοκοῦντες
[16, 31]	εἱμαρμένης τυχεῖν μετὰ τῶν τέκνων	καὶ	τῶν γυναικῶν μᾶλλον ἢ ζῶντες
[16, 14]	τὸ τετρωμένην αὐτὴν θαλαττοῦσθαι, πολλοὺς	καὶ	τῶν ἐγγὺς τὸ παραπλήσιον ποιοῦντας
[16, 17]	τῶν θηρίων καὶ τῶν ἱππέων	καὶ	τῶν εὐζώνων προτεταγμένων, τοῦτ᾽ οὐκέτι
[16, 38]	μετ᾽ ὀλίγον δὲ προσεχώρησαν αὐτῷ	καὶ	τῶν Ἰουδαίων οἱ περὶ τὸ
[16, 18]	αὑτὸν ἐσχηκὼς καὶ τῶν πεζῶν	καὶ	τῶν ἱππέων; ἁπλῶς γὰρ οὐδὲν
[16, 18]	φάλαγγος ὑπό τε τῶν θηρίων	καὶ	τῶν ἱππέων, καὶ τελευταῖον ἀποχωρῆσαι
[16, 17]	συμβαλεῖν ἀδύνατον ἦν τῶν θηρίων	καὶ	τῶν ἱππέων καὶ τῶν εὐζώνων
[16, 3]	πολλάκις ἐπιβαλόμενος πρύμναν κρούειν· διὸ	καὶ	τῶν Μακεδόνων εὐψύχως ἀγωνιζομένων εἰς
[16, 19]	μὴ τοῦτο δυνατόν, τῶν ἀναγκαιοτάτων	καὶ	τῶν μεγίστων ἐν αὐτῇ πλείστην
[16, 8]	ἑξῆς ἡμέραν συνάγων τὰ ναυάγια	καὶ	τῶν νεκρῶν ποιούμενος ἀναίρεσιν τῶν
[16, 18]	κάλλιστον σύστημα περὶ αὑτὸν ἐσχηκὼς	καὶ	τῶν πεζῶν καὶ τῶν ἱππέων;
[16, 3]	ταρσὸν τῆς νεώς, ὁμοῦ συρραγέντων	καὶ	τῶν πυργούχων· οὗ γενομένου περιέστησαν
[16, 25]	τὸν Ἄτταλον. Οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	τῶν Ῥοδίων ἐπεισελθόντων καὶ πολλοὺς
[16, 33]	πλοῦν εἰς Τένεδον, ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν Ῥωμαίων Μάρκος Αἰμίλιος ὁ
[16, 11]	Ἀστιάδος· καὶ ταῦτά τινες εἰρήκασι	καὶ	τῶν συγγραφέων. Ἐγὼ δὲ πρὸς
[16, 29]	ἐρρωμένως τὰς τοῦ Φιλίππου παρασκευάς,	καὶ	τῶν τε κατὰ θάλατταν προσαχθέντων
[16, 6]	ποτηρίων πλῆθος καὶ πορφυρῶν ἱματίων	καὶ	τῶν τούτοις παρεπομένων σκευῶν, ἀφέμενοι
[16, 32]	δὲ λοιπῶν ὑπὸ τοῦ κόπου	καὶ	τῶν τραυμάτων ἀδυνατούντων, συναγαγόντες ὀλίγους
[16, 17]	δὲ μετὰ τῆς ἑταιρικῆς ἵππου	καὶ	τῶν ὑπασπιστῶν κατόπιν ἐπιστῆναι τοῖς
[16, 3]	ὀκτήρει, καὶ προεμβαλὼν ταύτῃ καιρίαν	καὶ	ὕφαλον πληγήν, ἐπὶ πολὺ τῶν
[16, 19]	ἐπισεσυρμένον, τὸ δὲ πρὸς ἀλαζονείαν	καὶ	φαντασίαν ἐπαινούμενον καὶ ζηλούμενον, ὡς
[16, 15]	ἀνατολάς, τὰ δὲ κατὰ Θαλάμας	καὶ	Φαρὰς καὶ Πάμισον ὡς πρὸς
[16, 25]	ἐκάλουν τὸν προειρημένον. Παραιτουμένου δὲ	καὶ	φάσκοντος εἶναι φορτικὸν τὸ κατὰ
[16, 20]	δὲ καὶ τῇ φύσει μετέωρος	καὶ	φιλόδοξος, καὶ καθόλου πολλὰ μὲν
[16, 29]	πολιορκούμενοι πρὸς ἀλλήλους εἰώθασιν ἀντιμηχανᾶσθαι	καὶ	φιλοτεχνεῖν, οὐ γέγονε θαυμάσιος, κατὰ
[16, 23]	ναυτικόν, ἀλλὰ καὶ προσπληροῦντας ναῦς	καὶ	φιλοτιμότερον προσκειμένους ταῖς φυλακαῖς, δυσχρήστως
[16, 24]	γεγονότων· πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις	καὶ	φυλὴν ἐπώνυμον ἐποίησαν Ἀττάλῳ, καὶ
[16, 20]	μὲν γὰρ ἐν τοῖς ὑπαίθροις	καὶ	χειρίζειν πολεμικὰς πράξεις δυνατὸς ἦν,
[16, 11]	βραχὺ μὲν εἰ καὶ ἀγνοεῖται	καὶ	ψευδοδοξεῖται, δεδόσθω συγγνώμη, τὸ δ᾽
[16, 32]	οὕτω τετολμηκότως ὥστε τὸν Φίλιππον,	καίπερ	ἐκ διαδοχῆς προβαλόμενον τοὺς Μακεδόνας
[16, 11]	τὸ τῆς Κινδυάδος Ἀρτέμιδος ἄγαλμα,	καίπερ	ὂν ὑπαίθριον, οὔτε νίφεται τὸ
[16, 8]	τρόπον ἐπικρύπτεσθαι τὴν αὑτοῦ διάληψιν,	καίπερ	οὐκ ἐώντων αὐτῶν τῶν πραγμάτων.
[16, 3]	μὲν πρῶτον οὐκ ἐδύνατο χωρισθῆναι,	καίπερ	πολλάκις ἐπιβαλόμενος πρύμναν κρούειν· διὸ
[16, 3]	συμπεσὼν ὀκτήρει, καὶ προεμβαλὼν ταύτῃ	καιρίαν	καὶ ὕφαλον πληγήν, ἐπὶ πολὺ
[16, 2]	εὐωνύμοις. Φίλιππος δὲ περικαταλαμβανόμενος τοῖς	καιροῖς,	δοὺς τὸ σύνθημα τοῖς ἐπὶ
[16, 9]	τὴν αὑτοῦ πατρίδα συνεξαναστῆναι τοῖς	καιροῖς,	ἠνάγκασε δὲ τὸν Ἄτταλον μὴ
[16, 6]	τι τεχνικὸν ἐν τούτοις τοῖς	καιροῖς	οἱ περὶ τὸν Ἄτταλον· τὰ
[16, 3]	ναύαρχος. Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν	καιρὸν	Διονυσόδωρος καὶ Δεινοκράτης, ὄντες ἀδελφοὶ
[16, 21]	τὰ τῆς διαφορᾶς. Καθ᾽ ὃν	καιρὸν	ὁ Τληπόλεμος, προσπιπτόντων αὐτῷ λόγων
[16, 6]	ὅρμους. Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν	καιρὸν	οἱ πρὸς τοὺς Ῥοδίους ἀγωνιζόμενοι
[16, 8]	ἀνθρώπων, παρ᾽ αὐτὸν μὲν τὸν	καιρὸν	πᾶς ὁ πόρος ἐπληρώθη νεκρῶν,
[16, 21]	βασιλέως σῶμα. Κατὰ δὲ τὸν	καιρὸν	τοῦτον ἀνακομιζόμενος ἥκει παρὰ τοῦ
[16, 38]	τὸ ἱερὸν ἐπιφανείας, εἰς ἕτερον	καιρὸν	ὑπερθησόμεθα τὴν διήγησιν. ~Ὅτι Ἀντιόχου
[16, 13]	αἰτίας. Καὶ γὰρ κατὰ τοὺς	καιροὺς	γεγόνασι καὶ προσέτι πεπολίτευνται καὶ
[16, 9]	χεῖρας πάντες ἂν καταπροεῖντο τοὺς	καιρούς,	δεδιότες τὴν τοῦ Φιλίππου τόλμαν.
[16, 27]	δαιμονίως ἐνήρμοσεν εἰς τοὺς ἐνεστῶτας	καιρούς,	καὶ τούτῳ τῷ τρόπῳ κατανέστη
[16, 9]	πρὸς τοὺς ὑπὲρ τῆς πατρίδος	καιρούς.	Κάρθαια, μία τῆς ἐν Κέῳ
[16, 25]	μετὰ δὲ ταῦτα παρέντες τοὺς	καιροὺς	κοινωνεῖν βούλωνται τῆς εἰρήνης, ἄλλων
[16, 39]	ἐποίησαν καὶ κατὰ τοὺς ἐνεστῶτας	καιρούς·	οὐδὲν γὰρ ἀπέλειπον τῶν ἐνδεχομένων,
[16, 12]	τίνα τρόπον κατὰ τοὺς προειρημένους	καιροὺς	σύμμαχος ὑπάρχων Αἰτωλοῖς, Ἠλείοις, Μεσσηνίοις,
[16, 25]	πρὸς Φίλιππον κατὰ τοὺς ἐνεστῶτας	καιρούς,	τελευταία δὲ παράκλησις εἰς τὸν
[16, 25]	ὑπολαμβάνει συμφέρειν πρὸς τοὺς ἐνεστῶτας	καιρούς.	Τοῦ δὲ πεισθέντος καὶ γράψαντος
[16, 33]	τὴν πόλιν. ~Κατὰ δὲ τοὺς	καιροὺς	τούτους Ἄτταλος ὁ βασιλεὺς ἀκούσας
[16, 14]	πρυτανείῳ τῆς ὑπ᾽ αὐτοὺς τοὺς	καιροὺς	ὑπὸ τοῦ ναυάρχου πεμφθείσης περὶ
[16, 8]	γῆν οὔτε κατὰ θάλατταν ἑνὶ	καιρῷ,	βαρέως μὲν ἔφερε τὸ γεγονὸς
[16, 3]	ἦν πρὸς πᾶν. Ἐν ᾧ	καιρῷ	δύο πεντήρεις προσπεσοῦσαι, καὶ τρώσασαι
[16, 5]	ἀποθανεῖν μαχομένους γενναίως. Ἐν ᾧ	καιρῷ	Θεοφιλίσκος, βοηθήσας μετὰ τριῶν πεντήρων,
[16, 13]	γεγράφασι καὶ περὶ τούτων τῶν	καιρῶν,	ἐν οἷς τά τε κατὰ
[16, 22]	οὐ πολὺ κατόπιν τῶν προειρημένων	καιρῶν.	Οὔσης δὲ τῆς προσδοκίας τῶν
[16, 20]	ἀγαθὰ προσεφέρετο, πολλὰ δὲ καὶ	κακά.	Στρατηγεῖν μὲν γὰρ ἐν τοῖς
[16, 25]	Ῥοδίοις ἰσοπολιτείαν ἐψηφίσαντο διὰ τὸ	κἀκείνους	αὐτοῖς χωρὶς τῶν ἄλλων τάς
[16, 27]	πρὸς τῷ τέρματι, καθάπερ οἱ	κακοὶ	τῶν σταδιέων, ἐγκαταλιπεῖν τὰς ἑαυτῶν
[16, 20]	ἐδίδου. Τὸ λοιπὸν ηὐξάνετο τὸ	κακόν,	ἐξ αὑτοῦ λαμβάνον τὴν ἐπίδοσιν.
[16, 21]	τῆς τῶν αὐλικῶν παρατηρήσεως καὶ	κακοπραγμοσύνης,	τὰς μὲν ἀρχὰς παρήκουε καὶ
[16, 6]	Ῥοδίους ἀγωνιζόμενοι τῶν Μακεδόνων, πάλαι	κακῶς	πάσχοντες, ἐξέλυον αὑτοὺς ἐκ τοῦ
[16, 21]	μέσῳ καταμέμφεσθαι τὸν Τληπόλεμον, ὡς	κακῶς	χειρίζοντα τὰ κατὰ τὴν βασιλείαν,
[16, 16]	τὴν Μεσσήνην, ὥστ᾽ ἀδύνατον εἶναι	καλεῖσθαί	τινα πύλην παρὰ τοῖς Μεσσηνίοις
[16, 18]	χρείαν ἐν τῇ μάχῃ, τὸ	κάλλιστον	σύστημα περὶ αὑτὸν ἐσχηκὼς καὶ
[16, 33]	καὶ πραγμάτων ἄπειρος, δεύτερον ὅτι	κάλλιστος	ὑπάρχει τῶν καθ᾽ αὑτὸν καὶ
[16, 16]	δεῖν· ἄλλα γὰρ ἂν εἴη	καλλίω	μέρη τῆς ἱστορίας, ἐφ᾽ οἷς
[16, 19]	κρατεῖν τῶν τῆς ἱστορίας μερῶν·	καλὸν	γάρ· εἰ δὲ μὴ τοῦτο
[16, 19]	καὶ πρὸς αὐτὸν Ζήνωνα, κρίνων	καλὸν	εἶναι τὸ μὴ τὰς τῶν
[16, 8]	δ᾽ ᾗ καθορμισθεὶς ἐπὶ τὸ	καλούμενον	Ἄργεννον ἐδόκει πεποιῆσθαι τὸν ὅρμον
[16, 39]	ἀγαθῷ ποιήσασθαι μνήμην, ὅσαι τῶν	καλῶν	ἐκ παραδόσεώς τι καὶ προθέσεως
[16, 27]	ἐμοὶ δοκεῖ τὸ μὲν ἄρξασθαι	καλῶς	καὶ συνακμάσαι ταῖς ὁρμαῖς πρὸς
[16, 19]	αἵρεσιν ἀπεδέξατο φιλοφρόνως. Ὃ δὴ	κἂν	ἐγὼ παρακαλέσαιμι περὶ αὑτοῦ τοὺς
[16, 9]	τετραπόλεως Βαβράντιον, τόπος περὶ Χίον.	Κάνδασα	φρούριον Καρίας. ~Μετὰ ταῦτα δὲ
[16, 6]	ὑφ᾽ αἷς ὁ Φίλιππος ὥρμει	καραδοκῶν	τὸ συμβησόμενον, συνιδὼν Ἄτταλος μίαν
[16, 9]	τοὺς ὑπὲρ τῆς πατρίδος καιρούς.	Κάρθαια,	μία τῆς ἐν Κέῳ τετραπόλεως
[16, 9]	τόπος περὶ Χίον. Κάνδασα φρούριον	Καρίας.	~Μετὰ ταῦτα δὲ ποιησάμενος ὁ
[16, 11]	Μίλητον διὰ τὴν ἐν τῷ	Καρικῷ	πολέμῳ γενομένην φθορὰν αὐτῶν. Τὸ
[16, 13]	περὶ αὐτῶν. Ἱκανὰ γὰρ τὰ	κατ᾽	ἄγνοιαν γινόμενα τοῖς γράφουσιν, ἃ
[16, 19]	ἀλήθειαν, ἀπαραιτήτως ἐπιτιμᾶν, ἐὰν δὲ	κατ᾽	ἄγνοιαν, συγγνώμην ἔχειν, καὶ μάλιστα
[16, 33]	αὑτὸν καὶ γὰρ ἦν τοῦτο	κατ᾽	ἀλήθειαν μάλιστα δ᾽ ὅτι Ῥωμαῖος.
[16, 11]	τὸ τοῦ Διὸς ἄβατον ἐμβάντας	κατ᾽	Ἀρκαδίαν ἀσκίους γίνεσθαι. Τούτῳ δὲ
[16, 23]	γὰρ οὐδ᾽ ἠγνόει τὰς ἐξαποστελλομένας	κατ᾽	αὐτοῦ πρεσβείας εἰς Ῥώμην, διόπερ
[16, 21]	λάθρᾳ καὶ κατ᾽ ἰδίαν ποιεῖσθαι	κατ᾽	αὐτοῦ τὰς διαβολάς, αὐτὸς δ᾽
[16, 39]	Πτολεμαῖον πίστιν. Διὸ καθάπερ καὶ	κατ᾽	ἰδίαν ἐπισημαινόμεθα τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας
[16, 21]	ἐκείνους μὲν ἔφη λάθρᾳ καὶ	κατ᾽	ἰδίαν ποιεῖσθαι κατ᾽ αὐτοῦ τὰς
[16, 8]	Ῥόδιοι καὶ Διονυσόδωρος μετ᾽ ὀλίγον·	κατὰ	γὰρ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἔτι
[16, 39]	συλλήβδην ἀνυπόστατον ἔχουσι τὴν τόλμαν.	Κατὰ	γὰρ τὴν Περσῶν ἔφοδον ἐκπλαγέντων
[16, 11]	συγγνώμη, τὸ δ᾽ ὑπεραῖρον ἀθετείσθω	κατά	γε τὴν ἐμὴν δόξαν. ~Ὅτι
[16, 29]	περιχαρακώσας τοὺς Ἀβυδηνοὺς ἐπολιόρκει καὶ	κατὰ	γῆν ἅμα καὶ κατὰ θάλατταν.
[16, 29]	ἐκ τοῦ κινδύνου. Τοῖς δὲ	κατὰ	γῆν ἔργοις ἕως μέν τινος
[16, 8]	οὐδέποτε τοσούτους ἄνδρας ἀπολωλεκὼς οὔτε	κατὰ	γῆν οὔτε κατὰ θάλατταν ἑνὶ
[16, 10]	Τὰς μὲν ἡμέρας ψόφον ἐποίει	κατὰ	γῆς, ὡς ἐνεργουμένων τῶν μετάλλων,
[16, 4]	καὶ τὴν τῶν ἐρετῶν χρείαν.	Κατὰ	δὲ τὰς ἀντιπρώρρους συμπτώσεις ἐποίουν
[16, 39]	ὑπέμειναν πάντες, τὴν πολιορκίαν ἀναδεξάμενοι.	Κατὰ	δὲ τὴν Ἀλεξάνδρου παρουσίαν οὐ
[16, 29]	καὶ φιλοτεχνεῖν, οὐ γέγονε θαυμάσιος,	κατὰ	δὲ τὴν γενναιότητα τῶν πολιορκουμένων
[16, 37]	ὠτακουστῶν καὶ κατασκόπων τοῦ τυράννου.	Κατὰ	δὲ τὴν ἡμέραν, ἐν ᾗ
[16, 3]	Δημοκράτης ὁ τοῦ Φιλίππου ναύαρχος.	Κατὰ	δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν Διονυσόδωρος
[16, 6]	τοὺς κατὰ τὴν Ἀσίαν ὅρμους.	Κατὰ	δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν οἱ
[16, 21]	καὶ τὸ τοῦ βασιλέως σῶμα.	Κατὰ	δὲ τὸν καιρὸν τοῦτον ἀνακομιζόμενος
[16, 33]	καὶ παραδιδόντας αὐτῷ τὴν πόλιν.	~Κατὰ	δὲ τοὺς καιροὺς τούτους Ἄτταλος
[16, 29]	ἐλεύθερα τῶν σωμάτων ἐάσαντα σῴζεσθαι	κατὰ	δύναμιν οὗ ποτ᾽ ἂν ἕκαστος
[16, 8]	δὲ νίκης ὁ Φίλιππος ἀντεποιεῖτο	κατὰ	δύο προφάσεις, κατὰ μίαν μέν,
[16, 15]	τὰς θερινὰς ἀνατολάς, τὰ δὲ	κατὰ	Θαλάμας καὶ Φαρὰς καὶ Πάμισον
[16, 8]	ἀπολωλεκὼς οὔτε κατὰ γῆν οὔτε	κατὰ	θάλατταν ἑνὶ καιρῷ, βαρέως μὲν
[16, 29]	καὶ κατὰ γῆν ἅμα καὶ	κατὰ	θάλατταν. Ἡ δὲ πρᾶξις αὕτη
[16, 23]	Βαργυλίων ἔκπλουν καὶ προεωρᾶτο τὸν	κατὰ	θάλατταν κίνδυνον, ἅμα δὲ τοῖς
[16, 13]	δοκεῖν οἰκειοτάτας εἶναι Ῥοδίοις τὰς	κατὰ	θάλατταν πράξεις, ἡμῶν ἀντιδοξούντων πρὸς
[16, 29]	Φιλίππου παρασκευάς, καὶ τῶν τε	κατὰ	θάλατταν προσαχθέντων μηχανημάτων τὰ μὲν
[16, 39]	Οὐδὲν γὰρ διαφέροντες ἀνδρείᾳ τῶν	κατὰ	Κοίλην Συρίαν πρὸς τὰς πολεμικὰς
[16, 22]	Καὶ τοῦτ᾽ εἰκότως ἐκ τῶν	κατὰ	λόγον ἐγίνετο καὶ καθηκόντως· οὐδέποτε
[16, 36]	ἀπεδόθη τὰ γράμματα ταύταις, ἀλλὰ	κατὰ	λόγον ἑκάσταις. Ἐξ ὧν συνέβη,
[16, 1]	ἀλλ᾽ εἰς τοὺς θεοὺς διετίθετο.	Κατὰ	μὲν γὰρ τοὺς ἀκροβολισμοὺς εὐχερῶς
[16, 4]	τὰς ἐλπίδας. Οἱ δὲ Ῥόδιοι	κατὰ	μὲν τὰς ἀρχὰς εὐθέως ἐκ
[16, 29]	θάλατταν. Ἡ δὲ πρᾶξις αὕτη	κατὰ	μὲν τὸ μέγεθος τῆς παρασκευῆς
[16, 4]	γινομέναις μάχαις. Τὸ δὲ πολὺ	κατὰ	μὲν τοὺς διέκπλους παρασύροντες τῶν
[16, 6]	ἐκ τοῦ κινδύνου μετὰ προφάσεως	κατὰ	μέρη ποιούμενοι τὴν ἀποχώρησιν, ὡς
[16, 13]	ἐπεὶ δέ τινες τῶν τὰς	κατὰ	μέρος γραφόντων πράξεις γεγράφασι καὶ
[16, 14]	γὰρ οἱ προειρημένοι διὰ τῶν	κατὰ	μέρος ἐν τῇ περὶ Λάδην
[16, 31]	τῶν ἐνεστώτων· ὑπὲρ ὧν τὰ	κατὰ	μέρος ἡμεῖς ἐν τοῖς πρὸ
[16, 14]	ἡττημένων, ὅμως καὶ διὰ τῶν	κατὰ	μέρος καὶ διὰ τῆς καθολικῆς
[16, 13]	καὶ παραβολωτέραν ἀποφαίνουσι καὶ τῇ	κατὰ	μέρος τοῦ κινδύνου χρείᾳ καὶ
[16, 17]	μὲν φαλαγγίτας ἐπὶ μίαν εὐθεῖαν	κατὰ	μέσην τὴν τῶν πολεμίων τάξιν,
[16, 18]	οὖν μέρος τῶν ἱππέων ἦν	κατὰ	μέσην τὴν φάλαγγα τὸ τοὺς
[16, 3]	τριημιολίας, ταύτῃ δοῦσα πληγὴν βιαίαν	κατὰ	μέσον τὸ κύτος ὑπὸ τὸν
[16, 13]	καιρῶν, ἐν οἷς τά τε	κατὰ	Μεσσηνίους καὶ τὰ κατὰ τὰς
[16, 15]	τοῖς προειρημένοις γράφουσι περὶ τοῦ	κατὰ	Μεσσηνίους παρασπονδήματος. Ἐν ᾧ φησιν
[16, 8]	Φίλιππος ἀντεποιεῖτο κατὰ δύο προφάσεις,	κατὰ	μίαν μέν, ᾗ τὸν Ἄτταλον
[16, 18]	Ἀντίοχον ἐκ τοῦ διώγματος ἐπιφαινομένους	κατὰ	νώτου τοῖς φαλαγγίταις, καὶ διὰ
[16, 35]	τὸν κατὰ Ῥωμαίων πόλεμον, ἐσπούδαζε	κατὰ	πάντα τρόπον ἐμβιβάσαι αὐτοὺς εἰς
[16, 8]	μέντοι γε τοὺς ἐκτὸς ἐπειρᾶτο	κατὰ	πάντα τρόπον ἐπικρύπτεσθαι τὴν αὑτοῦ
[16, 36]	ἅμα πάντας τοὺς Ἀχαιοὺς καὶ	κατὰ	πάσας τὰς πύλας εἰς τὴν
[16, 4]	τὴν χρείαν τοῖς Ῥοδίοις ἐγίνετο	κατὰ	πολλοὺς τρόπους. Μετὰ γὰρ τὸ
[16, 13]	διαφυγεῖν ἄνθρωπον δυσχερές· ἐὰν δὲ	κατὰ	προαίρεσιν ψευδογραφῶμεν ἢ πατρίδος ἕνεκεν
[16, 19]	καὶ τοὺς ἐπιγινομένους, ἐὰν μὲν	κατὰ	πρόθεσιν εὑρισκώμεθά που κατὰ τὴν
[16, 4]	τοῖς περὶ τὸν Θεοφιλίσκον, τότε	κατὰ	πρόσωπον ἀντιπρώρρους τάξαντες τὰς ναῦς
[16, 21]	αὐτὸς δ᾽ ἔκρινε κοινῇ καὶ	κατὰ	πρόσωπον αὐτῶν ποιήσασθαι τὴν κατηγορίαν.
[16, 25]	καὶ φάσκοντος εἶναι φορτικὸν τὸ	κατὰ	πρόσωπον εἰσελθόντα διαπορεύεσθαι τὰς εὐεργεσίας
[16, 4]	πάλιν ἐκπεριπλέοντες, καὶ τοῖς μὲν	κατὰ	πρύμναν ἐμβάλλοντες, τοῖς δὲ πλαγίοις
[16, 4]	μὲν πρῶτον ὑποχωροῦσι τοῖς σκάφεσι	κατὰ	πρύμναν ἐπιφερόμενοι τοὺς ταρσοὺς παρέλυον·
[16, 4]	τὰς πρώρρας, ἔστι δ᾽ ὅτε	κατὰ	πρύμναν, ὥστε παραποδίζεσθαι καὶ τὴν
[16, 35]	Ἀχαιοὺς εὐλαβῶς διακειμένους πρὸς τὸν	κατὰ	Ῥωμαίων πόλεμον, ἐσπούδαζε κατὰ πάντα
[16, 15]	τὸ Πολιάσιον, ἕως ἐπὶ τοὺς	κατὰ	Σελλασίαν ἀφίκετο τόπους· ἐντεῦθεν δ᾽
[16, 24]	εἶναι τὸ συμμῖξαι τούτοις, ἀνήχθη	κατὰ	σπουδήν. Ὁ δὲ τῶν Ἀθηναίων
[16, 33]	δὲ λοιποὶ πάντες ὥρμων ἀμελλήτως	κατὰ	συγγενείας ἐπὶ τὸν θάνατον. ~Ὅτι
[16, 39]	βίαν τὴν Ἀλεξάνδρου, μόνοι τῶν	κατὰ	Συρίαν ὑπέστησαν καὶ πάσας ἐξήλεγξαν
[16, 30]	τὰς προειρημένας ναῦς, ῥίψειν δὲ	κατὰ	τὰς ἀρὰς τὸν ἄργυρον καὶ
[16, 36]	πόλεων ἁπασῶν καὶ ποῖαι δύνανται	κατὰ	τὰς αὐτὰς ὁδοὺς εἰς τὴν
[16, 33]	τὸν Φίλιππον ποιήσασθαι τοὺς λόγους	κατὰ	τὰς ἐντολάς, ἐπιστήσαντες τὴν πρὸς
[16, 13]	τε κατὰ Μεσσηνίους καὶ τὰ	κατὰ	τὰς προειρημένας ναυμαχίας συνετελέσθη, βούλομαι
[16, 12]	καὶ κατὰ τοὺς ὅρκους καὶ	κατὰ	τὰς συνθήκας βοηθεῖν, εἴ τις
[16, 1]	χορηγῆσαι καὶ τὰ λοιπὰ συμπράττειν	κατὰ	τὰς συνθήκας. Ὁ δὲ Ζεῦξις
[16, 1]	Ζεῦξις ὑπεκρίνετο μὲν ποιεῖν τὰ	κατὰ	τὰς συνθήκας, οὐκ ἐβούλετο δὲ
[16, 22]	τῶν προγεγονότων κινδύνων ἐκπαθεῖς ἐγίνοντο	κατά	τε τὴν πρὸς θεοὺς εὐχαριστίαν
[16, 28]	ἐστιν ἑξήκοντα σταδίων, ὁ δὲ	κατὰ	τὴν Ἄβυδον δυεῖν, ὡς ἂν
[16, 28]	Ἡρακλείους στήλας στόματός ἐστι τὸ	κατὰ	τὴν Ἄβυδον. Τὸ μὲν γὰρ
[16, 21]	τὸ Μακεδόσιν ὡμιληκέναι, τοὺς δὲ	κατὰ	τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἀνδράποδα καὶ βλᾶκας
[16, 24]	τοιαύτη παρὰ τῶν πολλῶν ἐγένετο	κατὰ	τὴν ἀπάντησιν φιλανθρωπία πρός τε
[16, 6]	ἀπέπλει μετ᾽ ἀσφαλείας εἰς τοὺς	κατὰ	τὴν Ἀσίαν ὅρμους. Κατὰ δὲ
[16, 23]	πράγμασι διαπιστῶν οὐδαμῶς ἐβούλετο παραχειμάζειν	κατὰ	τὴν Ἀσίαν, φοβούμενος μὲν οὖν>
[16, 36]	τὰς τῶν ἄλλων πόλεων, ὅσαι	κατὰ	τὴν αὐτὴν ὁδὸν ἔπιπτον. Ἐγέγραπτο
[16, 21]	λοιπὸν ἤδη πάντα τὰ πράγματα	κατὰ	τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν ἔπραττεν. ~Πόπλιος
[16, 21]	Τληπόλεμον, ὡς κακῶς χειρίζοντα τὰ	κατὰ	τὴν βασιλείαν, οὐ παρόντος αὐτοῦ,
[16, 37]	δὲ τῷ παραβάλλειν εἰς τοὺς	κατὰ	τὴν ἐνέδραν τόπους, διαναστάντων τῶν
[16, 5]	γὰρ δεξιὸν κέρας τοῦ Φιλίππου	κατὰ	τὴν ἐξ ἀρχῆς πρόθεσιν ἀεὶ
[16, 33]	δ᾽ Ἀβυδηνοί, προδιειληφότες ὑπὲρ αὑτῶν	κατὰ	τὴν ἐξ ἀρχῆς στάσιν, καὶ
[16, 8]	Ἀκόλουθα δὲ τούτοις ἔπραττε καὶ	κατὰ	τὴν ἑξῆς ἡμέραν συνάγων τὰ
[16, 37]	δ᾽ ἐν τῇ Πελλήνῃ μισθοφόροι	κατὰ	τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἅμα τῷ
[16, 37]	περὶ Σελλασίαν ἅμα τῷ φωτὶ	κατὰ	τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἐπιτρέχειν τὴν
[16, 20]	Αἰγυπτίων πράγματα μεταχειριζόμενος ἦν μὲν	κατὰ	τὴν ἡλικίαν νέος καὶ κατὰ
[16, 21]	τε βασιλέως προεστάναι φρονιμώτερον ἢ	κατὰ	τὴν ἡλικίαν, τήν τε πρὸς
[16, 27]	τὸ βέλτιον, ἔστι δ᾽ ὅτε	κατὰ	τὴν ἰδίαν φύσιν ἄνθρωποι ποτὲ
[16, 15]	ἀνατολὰς τοῦ Κορίνθου, τὰ δὲ	κατὰ	τὴν Κοντοπορίαν καὶ Μυκήνας ἔγγιστα
[16, 15]	δ᾽ αὐτὸ καὶ περὶ τοὺς	κατὰ	τὴν Λακεδαίμονα συμβέβηκεν· ὁ μὲν
[16, 19]	τῆς τῶν τόπων ἀγνοίας τῶν	κατὰ	τὴν Λακωνικὴν διὰ τὸ μεγάλην
[16, 23]	Ῥώμην, διόπερ πέρας ἔχει τὰ	κατὰ	τὴν Λιβύην. Ἐξ ὧν ἐδυσχρηστεῖτο
[16, 23]	θάλατταν κίνδυνον, ἅμα δὲ τοῖς	κατὰ	τὴν Μακεδονίαν πράγμασι διαπιστῶν οὐδαμῶς
[16, 9]	τῇ πατρίδι γράψας ὑπὲρ τῶν	κατὰ	τὴν ναυμαχίαν, καὶ Κλεωναῖον ἡγεμόνα
[16, 12]	γε τὴν ἐμὴν δόξαν. ~Ὅτι	κατὰ	τὴν Πελοπόννησον τίνα μὲν ἐξ
[16, 2]	Ὁ δὲ Φίλιππος, τῶν μὲν	κατὰ	τὴν πολιορκίαν ἀντιπιπτόντων αὐτῷ, τῶν
[16, 19]	μὲν κατὰ πρόθεσιν εὑρισκώμεθά που	κατὰ	τὴν πραγματείαν διαψευδόμενοι καὶ παρορῶντες
[16, 9]	τὸν κίνδυνον ἀγαθὸς γενόμενος καὶ	κατὰ	τὴν προαίρεσιν μνήμης ἄξιος. Μὴ
[16, 22]	τὴν πρὸς θεοὺς εὐχαριστίαν καὶ	κατὰ	τὴν πρὸς τὸν αἴτιον τῆς
[16, 16]	τῆς Μεσσήνης πεποιῆσθαι τὸν Νάβιν	κατὰ	τὴν πύλην τὴν φέρουσαν ἐπὶ
[16, 10]	πορθῶν τὰ φρούρια καὶ τὰς	κατὰ	τὴν χώραν συνοικίας. Ὅθεν ἀπαλλαττόμενος
[16, 24]	μὴ καταλιπεῖν. Ἐπεὶ δ᾽ εἰσῄει	κατὰ	τὸ Δίπυλον, ἐξ ἑκατέρου τοῦ
[16, 30]	δὲ προθέμενοι καὶ πράξαντες ὁμοθυμαδὸν	κατὰ	τὸ δόγμα πάλιν συνηθροίσθησαν εἰς
[16, 17]	ὃν ἐν τοῖς ἐπιπέδοις ἔθηκε	κατὰ	τὸ λαιὸν τῶν πολεμίων ἔχοντα
[16, 23]	ἐδυσχρηστεῖτο μὲν ὑπερβαλλόντως, ἠναγκάζετο δὲ	κατὰ	τὸ παρὸν ἐπιμένων αὐτοῦ, τὸ
[16, 29]	μετάλλων ἤγγιζον οἱ Μακεδόνες τῷ	κατὰ	τὸ πεπτωκὸς ὑπὸ τῶν ἔνδοθεν
[16, 20]	κατὰ τὴν ἡλικίαν νέος καὶ	κατὰ	τὸ συνεχὲς ἐν στρατιωτικῷ βίῳ
[16, 22]	οἱ μὲν ἐν τῇ Ῥώμῃ	κατὰ	τὸ συνεχὲς ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας
[16, 36]	Τοιούτου δὲ τοῦ χειρισμοῦ γενομένου	κατὰ	τὸ συνεχές, πρῶτον μὲν οὐδεὶς
[16, 37]	τοῖς ὑπεναντίοις. Τῶν δ᾽ Ἀχαιῶν	κατὰ	τὸ συνταχθὲν ὑποχωρούντων εἵποντο κατόπιν
[16, 6]	ναυμαχίαν, τῇ δὲ περιπετείᾳ τῇ	κατὰ	τὸν Ἄτταλον ἐπαρθείς, ἐπανέπλει, καὶ
[16, 28]	καθ᾽ Ἡρακλέους στήλας πόρον τοῦ	κατὰ	τὸν Ἑλλήσποντον· ὁ μὲν γάρ
[16, 15]	πρὸς ἄλληλα, καὶ τὰ μὲν	κατὰ	τὸν Ἰσθμόν ἐστι καὶ τὰς
[16, 9]	ἐκ τῶν τραυμάτων, ἀνὴρ καὶ	κατὰ	τὸν κίνδυνον ἀγαθὸς γενόμενος καὶ
[16, 18]	φησὶ τοὺς Αἰτωλῶν ἱππέας δυσχρηστεῖσθαι	κατὰ	τὸν κίνδυνον διὰ τὴν ἀσυνήθειαν
[16, 28]	καὶ βίαν τοῦ ῥοῦ τοῦ	κατὰ	τὸν πόρον. ~Οὐ μὴν ἀλλ᾽
[16, 4]	οἱ παρὰ τοῦ Φιλίππου λέμβοι,	κατὰ	τοσοῦτον διέφερον οἱ περὶ τὸν
[16, 24]	κοινοπραγίας μνημονεύοντας καὶ πρὸς τὸν	κατὰ	τοῦ Φιλίππου πόλεμον ἑτοίμους ὄντας
[16, 39]	Τὸ δὲ παραπλήσιον ἐποίησαν καὶ	κατὰ	τοὺς ἐνεστῶτας καιρούς· οὐδὲν γὰρ
[16, 25]	τῶν πεπραγμένων αὐτῷ πρὸς Φίλιππον	κατὰ	τοὺς ἐνεστῶτας καιρούς, τελευταία δὲ
[16, 13]	διὰ πλείους αἰτίας. Καὶ γὰρ	κατὰ	τοὺς καιροὺς γεγόνασι καὶ προσέτι
[16, 32]	διατειχίσματος, ἐπιβάντες ἐπὶ τὸ πτῶμα	κατὰ	τοὺς ὅρκους διεμάχοντο τοῖς πολεμίοις
[16, 12]	καὶ πᾶσι τούτοις ὀφείλων καὶ	κατὰ	τοὺς ὅρκους καὶ κατὰ τὰς
[16, 12]	Πῶς δὲ καὶ τίνα τρόπον	κατὰ	τοὺς προειρημένους καιροὺς σύμμαχος ὑπάρχων
[16, 13]	καθόλου φασὶ τὸ νίκημα γεγονέναι	κατὰ	τοὺς Ῥοδίους. Ἐγὼ δὲ διότι
[16, 33]	χεῖρας; ὁ δὲ βασιλεὺς ἐξαπορήσας	κατὰ	τρεῖς τρόπους ἔφησεν αὐτῷ συγγνώμην
[16, 15]	ἐντεῦθεν δ᾽ ἐπὶ Θαλάμας ἐπιβαλόντα	κατὰ	Φαρὰς παραγενέσθαι πρὸς τὸν Πάμισον
[16, 25]	τελευταία δὲ παράκλησις εἰς τὸν	κατὰ	Φιλίππου πόλεμον, καὶ διορκισμός, ὡς
[16, 6]	τοῦ βασιλέως Ἀττάλου διὰ τὸ	κατάγειν	τοὺς περὶ τὸν Φίλιππον ἀναδεδεμένους
[16, 28]	δὲ τῆς εἰς τὸν λιμένα	καταγωγῆς	οὐδαμῶς οὐδαμῇ δυνατόν ἐστιν ὁρμῆσαι
[16, 17]	τὸν Πτολεμαῖον τὸν Ἀερόπου καὶ	καταδιώκειν,	ὃς ἐτύγχανε τοῖς Αἰτωλοῖς ἐπιτεταγμένος
[16, 37]	τῷ σημῆναι τοὺς σκοποὺς τὴν	καταδρομὴν	τῶν πολεμίων ἐκ χειρὸς ἐβοήθουν,
[16, 5]	δὴ τὴν μὲν πληγεῖσαν αὔτανδρον	καταδῦναι,	τοὺς δὲ περὶ τὸν Αὐτόλυκον,
[16, 33]	τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας ἀποσφαττόντων,	κατακαόντων,	ἀπαγχόντων, εἰς τὰ φρέατα ῥιπτούντων,
[16, 29]	τινος προσαντεῖχον εὐψύχως, οὐκ ἀπελπίζοντες	κατακρατήσειν	τῶν πολεμίων. Ἐπειδὴ δὲ τὸ
[16, 6]	παρὰ πολὺ τοῦ δεξιοῦ κέρατος	κατακρατούντων	τῶν περὶ τὸν Ἄτταλον, καὶ
[16, 33]	ἀπαγχόντων, εἰς τὰ φρέατα ῥιπτούντων,	κατακρημνιζόντων	ἀπὸ τῶν τεγῶν, ἐκπλαγὴς ἦν,
[16, 33]	τῆς πόλεως, τὴν ὕπαρξιν ἅπασαν	καταλαβὼν	συνηθροισμένην ὑπὸ τῶν Ἀβυδηνῶν ἐξ
[16, 30]	μήν, ἐὰν ἴδωσι τὸ διατείχισμα	καταλαμβανόμενον	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, κατασφάξειν μὲν
[16, 14]	πέλαγος, τέλος δὲ μετ᾽ ὀλίγων	καταλειφθέντα	τὸν ναύαρχον ἀναγκασθῆναι ταὐτὸ τοῖς
[16, 24]	τὸν Ἄτταλον ὥσθ᾽ ὑπερβολὴν μὴ	καταλιπεῖν.	Ἐπεὶ δ᾽ εἰσῄει κατὰ τὸ
[16, 17]	ἐσπουδακὼς ὡς ὑπερβολὴν τερατείας μὴ	καταλιπεῖν	τοῖς τὰς ἐπιδεικτικὰς καὶ πρὸς
[16, 5]	ἐμβαλούσης εἰς πολεμίαν ναῦν καὶ	καταλιπούσης	ἐν τῷ σκάφει τὸν ἔμβολον,
[16, 18]	ὀπίσω τῆς φάλαγγος οὐ ῥᾴδιον	καταμαθεῖν,	ἢ πῶς γενόμενα παρείχετο χρείαν
[16, 2]	δὴ καὶ μάλιστ᾽ ἄν τις	καταμάθοι	τὸ μανιώδη γενόμενον Φίλιππον τοῦτο
[16, 21]	συνεδρεύσαντες ἐτόλμησαν ἐν τῷ μέσῳ	καταμέμφεσθαι	τὸν Τληπόλεμον, ὡς κακῶς χειρίζοντα
[16, 27]	Ἄτταλον καὶ Ῥοδίους, Φίλιππον δὲ	καταμεμφομένους,	νῦν δὲ τοὐναντίον. Τούτου γὰρ
[16, 27]	μὲν Ἀττάλου καὶ Ῥοδίων ὀλιγοπονίαν	καταμέμψαιτο,	τὸ δὲ Φιλίππου βασιλικὸν καὶ
[16, 27]	καιρούς, καὶ τούτῳ τῷ τρόπῳ	κατανέστη	τῶν Ῥοδίων καὶ τοῦ βασιλέως
[16, 24]	βασιλεὺς μετά τινας ἡμέρας πυθόμενος	καταπεπλευκέναι	Ῥωμαίων πρεσβευτὰς εἰς τὸν Πειραιᾶ,
[16, 11]	τῆς πόλεώς ἐστι δέκα στάδια.	Καταπεφήμισται	δὲ καὶ πεπίστευται παρὰ μὲν
[16, 10]	πλήθους τῆς σωρευομένης γῆς στοχαζομένους	καταπλαγεῖς	γενέσθαι τοὺς ἐν τῇ πόλει.
[16, 14]	ἔπαυλιν, ἔτι δὲ τοὺς Μιλησίους,	καταπλαγέντας	τὸ γεγονός, οὐ μόνον τὸν
[16, 21]	τοῦ πατρὸς εὐκαιρίαν· ὡς δὲ	καταπλεύσας	εἰς τὴν Μακεδονίαν συνέμιξε τοῖς
[16, 24]	ἀποδοχῆς τοῦ βασιλέως. Ἄτταλος δὲ	καταπλεύσας	εἰς τὸν Πειραιᾶ τὴν μὲν
[16, 33]	Μάρκος Αἰμίλιος ὁ νεώτατος ἧκε	καταπλέων	εἰς αὐτὴν τὴν Ἄβυδον. Οἱ
[16, 9]	Φιλίππῳ τὰς χεῖρας πάντες ἂν	καταπροεῖντο	τοὺς καιρούς, δεδιότες τὴν τοῦ
[16, 18]	συνορᾷ. ~Μετὰ δὲ ταῦτά φησι	καταπροτερουμένην	τὴν φάλαγγα ταῖς εὐχειρίαις καὶ
[16, 30]	πατρίδος. Ἐπὶ δὲ πᾶσι σφαγιασάμενοι	κατάρας	ἠνάγκασαν ἐπὶ τῶν ἐμπύρων ποιεῖσθαι
[16, 2]	τῇ Σάμῳ ναῦς οὐκ ἠδυνήθη	καταρτίσαι	πάσας. Τὰ δὲ τῶν πολεμίων
[16, 3]	τρεῖς ὑπῆρχον. ~Λαβούσης δὲ τὴν	καταρχὴν	τῆς ναυμαχίας ἐκ τῆς Ἀττάλου
[16, 23]	ὁ βασιλεὺς τοῦ χειμῶνος ἤδη	καταρχομένου,	καθ᾽ ὃν Πόπλιος Σολπίκιος ὕπατος
[16, 2]	Ἄτταλον προσκαρτερήσειν τῇ τῶν μετάλλων	κατασκευῇ.	Μάλιστα δ᾽ ἐσπούδαζε ποιήσασθαι τὸν
[16, 28]	λόγον τῆς τύχης ποιουμένης τὴν	κατασκευὴν	ἀμφοτέρων τῶν πορθμῶν, πολλαπλάσιον εἶναι
[16, 17]	περὶ μὲν τὴν τῆς λέξεως	κατασκευὴν	δῆλός ἐστιν ἐπὶ τοσοῦτον ἐσπουδακὼς
[16, 16]	ἀλλὰ περὶ τὴν τῆς λέξεως	κατασκευὴν	ἐσπούδακε, καὶ δῆλός ἐστι πολλάκις
[16, 19]	καὶ θαυμάσιον, ὃ καὶ τὴν	κατασκευὴν	ἔχει ῥᾳδιεστέραν καὶ τὴν εὐδόκησιν
[16, 6]	δὲ πλοίων καὶ τῆς βασιλικῆς	κατασκευῆς	ἐγκρατὴς ὁ Φίλιππος ἐγένετο. Καὶ
[16, 6]	τὰ γὰρ ἐπιφανέστατα τῆς βασιλικῆς	κατασκευῆς	ἐπὶ τὸ κατάστρωμα τῆς νεὼς
[16, 37]	τὸ πλῆθος τῶν ὠτακουστῶν καὶ	κατασκόπων	τοῦ τυράννου. Κατὰ δὲ τὴν
[16, 1]	Οὐ γὰρ μόνον ἐνεπίμπρα καὶ	κατασπῶν	ἐρρίπτει τοὺς νεὼς καὶ τοὺς
[16, 6]	τῆς βασιλικῆς κατασκευῆς ἐπὶ τὸ	κατάστρωμα	τῆς νεὼς ἐξέβαλον. Ὅθεν οἱ
[16, 3]	ἐπὶ πολὺ τῶν ἐπὶ τοῦ	καταστρώματος	ἀγωνισαμένων τέλος ἐβύθισε τὴν ναῦν.
[16, 4]	ἀμύνεσθαι τοὺς Μακεδόνας ἀπὸ τῶν	καταστρωμάτων	ἐν ταῖς συστάδην γινομέναις μάχαις.
[16, 30]	διατείχισμα καταλαμβανόμενον ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν,	κατασφάξειν	μὲν τὰ τέκνα καὶ τὰς
[16, 2]	ποιήσασθαι τὸν ἀνάπλουν αἰφνίδιον, πεπεισμένος	καταταχήσειν	καὶ τὸ λοιπὸν ἀσφαλῶς ἤδη
[16, 26]	διατριβήν, Νικάνορος τοῦ παρὰ Φιλίππου	κατατρέχοντος	τὴν Ἀττικὴν ἕως τῆς Ἀκαδημείας,
[16, 17]	βούλομαι, γένοιτ᾽ ἂν οὕτω μάλιστα	καταφανές.	Ἐξηγούμενος γὰρ ὁ προειρημένος συγγραφεὺς
[16, 2]	Τὰ δὲ τῶν πολεμίων σκάφη	κατάφρακτα	μὲν ἦν ἑξήκοντα καὶ πέντε
[16, 7]	ἑπτήρης, ἑξήρης, τῶν δὲ λοιπῶν	κατάφρακτοι	μὲν δέκα καὶ τριημιολίαι τρεῖς,
[16, 7]	δὲ τῇ πρὸς Ῥοδίους διεφθάρησαν	κατάφρακτοι	μὲν δέκα, λέμβοι δὲ περὶ
[16, 2]	τὸ συγκαταστὰν εἰς τὸν ἀγῶνα	κατάφρακτοι	τρεῖς καὶ πεντήκοντα, σὺν δὲ
[16, 2]	τῶν δὲ πολεμίων ἐφορμούντων πλείοσι	καταφράκτοις	ναυσίν, ἠπορεῖτο καὶ δυσχρήστως διέκειτο
[16, 17]	ἐν οἷς εἶναι καὶ τὴν	κατάφρακτον	ἵππον, ἧς ἡγεῖτο πάσης ὁ
[16, 17]	λαιὸν τῶν πολεμίων ἔχοντα τὴν	κατάφρακτον	ἵππον, τοῦτον ἐκ τῆς ὀρεινῆς
[16, 4]	μὲν οὖν μὴ μεταξὺ τῶν	καταφράκτων	νεῶν ἔταξαν οἱ Μακεδόνες τοὺς
[16, 4]	περὶ τὸν Ἄτταλον τῷ τῶν	καταφράκτων	νεῶν πλήθει. Καὶ τὰ μὲν
[16, 5]	περιχυθέντων αὐτῷ λέμβων πλειόνων καὶ	καταφράκτων	νεῶν, τοὺς μὲν πλείστους ἀπέβαλε
[16, 32]	τῶν πρεσβυτέρων Γλαυκίδης καὶ Θεόγνητος	κατέβαλον	τὸ σεμνὸν καὶ θαυμάσιον τῆς
[16, 7]	ἑπτά. Τῶν δὲ παρ᾽ Ἀττάλου	κατέδυσαν	μὲν τριημιολία μία καὶ δύο
[16, 37]	διαναστάντων τῶν Ἀχαιῶν οἱ μὲν	κατεκόπησαν,	οἱ δ᾽ ἑάλωσαν αὐτῶν. ~ὁ
[16, 22]	κρατεῖν τῶν ἐχθρῶν, ὑπερβολὴν οὐ	κατέλιπον	χαρᾶς. Ὡς δὲ καὶ τὸν
[16, 24]	φυλὴν ἐπώνυμον ἐποίησαν Ἀττάλῳ, καὶ	κατένειμαν	αὐτὸν εἰς τοὺς ἐπωνύμους τῶν
[16, 25]	βούλωνται τῆς εἰρήνης, ἄλλων αὐτὴν	κατεργασαμένων,	ἀστοχήσειν αὐτοὺς τοῦ τῇ πατρίδι
[16, 23]	καθ᾽ ὃν Πόπλιος Σολπίκιος ὕπατος	κατεστάθη	ἐν Ῥώμῃ, ποιούμενος τὴν διατριβὴν
[16, 30]	ἀπέστησαν, ἐπὶ δὲ τοιαύτην γνώμην	κατέστησαν	ὥστ᾽ ἐπειδὰν πέσῃ τὸ διατείχισμα,
[16, 38]	ὁρμήσας εἰς τοὺς ἄνω τόπους	κατεστρέψατο	ἐν τῷ χειμῶνι τὸ Ἰουδαίων
[16, 20]	μὲν πλεῖστον μέρος τῆς ἡμέρας	κατέτριβε	σφαιρομαχῶν καὶ πρὸς τὰ μειράκια
[16, 1]	μηδὲ πάλιν ἀνασταθῆναι μηδὲν τῶν	κατεφθαρμένων.	Ἐπεὶ δὲ τὸ Νικηφόριον ἐλυμήνατο,
[16, 23]	δ᾽ Ἀλαβανδέων χώραν ὡς πολεμίαν	κατέφθειρε,	φήσας ἀναγκαῖον εἶναι πορίζειν τῷ
[16, 21]	τὰς μὲν ἀρχὰς παρήκουε καὶ	κατεφρόνει	τῶν λεγομένων. Ὡς δέ ποτε
[16, 21]	κατὰ πρόσωπον αὐτῶν ποιήσασθαι τὴν	κατηγορίαν.	Ὅτι μετὰ τὴν δημηγορίαν ἔλαβε
[16, 29]	πιστεύοντες αὑτοῖς οἱ τὴν Ἄβυδον	κατοικοῦντες	ὑπέμενον ἐρρωμένως τὰς τοῦ Φιλίππου
[16, 38]	τὸ ἱερὸν τὸ προσαγορευόμενον Ἱεροσόλυμα	κατοικοῦντες.	Ὑπὲρ οὗ καὶ πλείω λέγειν
[16, 28]	ἐθνῶν τῶν πρὸς τοῖς πέρασι	κατοικούντων	τῆς Λιβύης καὶ τῆς Εὐρώπης
[16, 37]	κατὰ τὸ συνταχθὲν ὑποχωρούντων εἵποντο	κατόπιν	ἐπικείμενοι θρασέως καὶ τετολμηκότως. Ἅμα
[16, 17]	ἑταιρικῆς ἵππου καὶ τῶν ὑπασπιστῶν	κατόπιν	ἐπιστῆναι τοῖς θηρίοις. Ταῦτα δ᾽
[16, 22]	ἧκεν ἐκ Λιβύης οὐ πολὺ	κατόπιν	τῶν προειρημένων καιρῶν. Οὔσης δὲ
[16, 2]	λέμβων, τὰς μεταξὺ τοῦ πόρου	κειμένας,	ἀπεκαραδόκει τὸν κίνδυνον. Ἦν δὲ
[16, 36]	ἀπέχειν τῆς Τεγέας τὰς πορρωτάτω	κειμένας	πόλεις οὐχ ἅμα πάσαις ἀπεδόθη
[16, 36]	πλὴν διότι τὸ τῆς ἑξῆς	κειμένης	ὄνομα πόλεως οὐ ταὐτὸν εἶχεν,
[16, 11]	ἐν τῷ κόλπῳ τῷ μεταξὺ	κειμένῳ	τοῦ τῆς Μιλησίας Ποσειδίου καὶ
[16, 14]	ἐπὶ τὴν Λάδην ἐπὶ τῇ	κείνων	στρατοπεδείᾳ ποιήσασθαι τὴν ἔπαυλιν, ἔτι
[16, 17]	τούτου τεταγμένους ἐν τοῖς ἐπιπέδοις	κεῖσθαι.	Τὸν δ᾽ Ἀντίοχον ἐπὶ μὲν
[16, 11]	~Ἡ δὲ τῶν Ἰασέων πόλις	κεῖται	μὲν ἐπὶ τῆς Ἀσίας ἐν
[16, 16]	καὶ ἡ> Μεγαλοπολῖτις χώρα μεταξὺ	κεῖται	τῆς Μεσσηνίας καὶ Τεγεάτιδος. Τὸ
[16, 15]	καὶ τὰ περὶ τὴν Σελλασίαν	κεῖται	τῆς Σπάρτης ὡς πρὸς τὰς
[16, 17]	τοὺς μὲν ἐπὶ τὸ λαιὸν	κέρας	τῆς φάλαγγος, τοὺς δ᾽ ἐπὶ
[16, 5]	ἀλλήλων· τὸ μὲν γὰρ δεξιὸν	κέρας	τοῦ Φιλίππου κατὰ τὴν ἐξ
[16, 4]	τὰ μὲν περὶ τὸ δεξιὸν	κέρας	τοῦ Φιλίππου τοιαύτην εἶχε τὴν
[16, 17]	Σκόπαν ἔκταξιν, τῷ μὲν δεξιῷ	κέρατί	φησι τῆς ὑπωρείας ἔχεσθαι τὴν
[16, 6]	ἀλλὰ παρὰ πολὺ τοῦ δεξιοῦ	κέρατος	κατακρατούντων τῶν περὶ τὸν Ἄτταλον,
[16, 25]	οἱ προεστῶτες. Ἦν δὲ τὰ	κεφάλαια	τῶν γεγραμμένων ἀνάμνησις τῶν πρότερον
[16, 28]	διὰ τὴν ἰδιότητα τῶν τόπων·	κεφαλαιωδῶς	γε μὴν ὑπομνῆσαι τοὺς ἀναγινώσκοντας
[16, 9]	καιρούς. Κάρθαια, μία τῆς ἐν	Κέῳ	τετραπόλεως Βαβράντιον, τόπος περὶ Χίον.
[16, 25]	ταῦτα διαπράξαντες ἀνήχθησαν εἰς τὴν	Κέων	ἐπὶ τὰς νήσους μετὰ τοῦ
[16, 26]	προδιαπεμψάμενοι πρὸς αὐτὸν οἱ Ῥωμαῖοι	κήρυκα	συνέμιξαν αὐτῷ καὶ παρεκάλεσαν ἀναγγεῖλαι
[16, 33]	Τί δαὶ Ἀθηναῖοι; τί δαὶ	Κιανοί;	τί δαὶ νῦν Ἀβυδηνοί; καὶ
[16, 11]	τοῖς Βαργυλιήταις διότι τὸ τῆς	Κινδυάδος	Ἀρτέμιδος ἄγαλμα, καίπερ ὂν ὑπαίθριον,
[16, 9]	πόλεμον, ἀλλὰ πολεμεῖν ἐρρωμένως καὶ	κινδυνεύειν.	Τοιγαροῦν εἰκότως αὐτὸν οἱ Ῥόδιοι
[16, 4]	Φιλίππου συνεπιστρέφειν ἤρξαντο παραβοηθοῦντες τοῖς	κινδυνεύουσι,	τῶν δὲ Ῥοδίων οἱ καθυστεροῦντες
[16, 5]	λαβὼν καὶ παραβόλως τῇ τόλμῃ	κινδυνεύσας	μόλις ἐξέσωσε τὴν ἰδίαν ναῦν
[16, 9]	τραυμάτων, ἀνὴρ καὶ κατὰ τὸν	κίνδυνον	ἀγαθὸς γενόμενος καὶ κατὰ τὴν
[16, 23]	καὶ προεωρᾶτο τὸν κατὰ θάλατταν	κίνδυνον,	ἅμα δὲ τοῖς κατὰ τὴν
[16, 3]	ἀγωνιζομένων εἰς τὸν ἔσχατον παρεγένετο	κίνδυνον.	Ἀττάλου δ᾽ ἐπιβοηθήσαντος αὐτῷ, καὶ
[16, 18]	Αἰτωλῶν ἱππέας δυσχρηστεῖσθαι κατὰ τὸν	κίνδυνον	διὰ τὴν ἀσυνήθειαν τῆς τῶν
[16, 5]	Φιλοστράτου καὶ συναναδεξαμένου τὸν ἐνεστῶτα	κίνδυνον	εὐψύχως. Συνάψας δὲ τοῖς αὑτοῦ
[16, 2]	τοῦ πόρου κειμένας, ἀπεκαραδόκει τὸν	κίνδυνον.	Ἦν δὲ τῶν μὲν τοῦ
[16, 18]	δὲ ταῦτα συστῆναι τὸν μέγιστον	κίνδυνον,	κυκλωθείσης τῆς φάλαγγος ὑπό τε
[16, 31]	διὰ τὸ μέλλειν ποιεῖσθαι τὸν	κίνδυνον	πρὸς τοὺς Θετταλοὺς ἐν τοῖς
[16, 22]	ὑπὲρ αὑτῶν καὶ τῶν ἀναγκαίων	κίνδυνον,	τότε δοκοῦντες ἤδη βεβαίως οὐ
[16, 4]	λοιπῶν νεῶν τοῦ πλήθους ὁ	κίνδυνος	ἐφάμιλλος ἦν· καθ᾽ ὅσον γὰρ
[16, 6]	πάσχοντες, ἐξέλυον αὑτοὺς ἐκ τοῦ	κινδύνου	μετὰ προφάσεως κατὰ μέρη ποιούμενοι
[16, 14]	τοῖς πολεμίοις, ἐκ δὲ τοῦ	κινδύνου	μιᾶς νηὸς ἐπαραμένης τὸν δόλωνα
[16, 18]	ἀποχωρῆσαι τὸν Σκόπαν ἀπὸ τοῦ	κινδύνου.	~Ταῦτα δέ μοι δοκεῖ, καὶ
[16, 6]	πεντήρη τῶν ἰδίων ἐκτὸς τοῦ	κινδύνου	τετρωμένην καὶ βαπτιζομένην ὑπὸ νεὼς
[16, 29]	ἀνασπάσαι τοὺς πολεμίους ἐκ τοῦ	κινδύνου.	Τοῖς δὲ κατὰ γῆν ἔργοις
[16, 18]	δ᾽ ἔσχατος ἀναλέλυκεν ἐκ τοῦ	κινδύνου;	φησὶ γὰρ αὐτὸν ἰδόντα τοὺς
[16, 13]	καὶ τῇ κατὰ μέρος τοῦ	κινδύνου	χρείᾳ καὶ συντελείᾳ καὶ καθόλου
[16, 22]	εἰσαγομένων ἐνεργείας μιμνησκόμενοι τῶν προγεγονότων	κινδύνων	ἐκπαθεῖς ἐγίνοντο κατά τε τὴν
[16, 4]	πολλοὺς τρόπους. Μετὰ γὰρ τὸ	κινηθῆναι	τὴν ἐξ ἀρχῆς τάξιν ἐκ
[16, 32]	τὰς σαρίσας αὐτοῖς τοῖς ἐκείνων	κλάσμασιν	ἐκ διαλήψεως τύπτοντες αὐτῶν ταῖς
[16, 23]	ὧν μὲν γὰρ ἁρπάζων καὶ	κλέπτων,	τοὺς δ᾽ ἀποβιαζόμενος, ἐνίους δὲ
[16, 9]	τῶν κατὰ τὴν ναυμαχίαν, καὶ	Κλεωναῖον	ἡγεμόνα συστήσας ἀνθ᾽ ἑαυτοῦ ταῖς
[16, 21]	μὴ ὡς ἐπίτροπον, ἀλλ᾽ ὡς	κληρονόμον	χειρίζειν, ταχέως ηὐξήθη τὰ τῆς
[16, 17]	παράταξιν Ἀντιόχου πρὸς Σκόπαν ἐν	Κοίλῃ	Συρίᾳ περὶ τὸ Πάνιον, περὶ
[16, 39]	γὰρ διαφέροντες ἀνδρείᾳ τῶν κατὰ	Κοίλην	Συρίαν πρὸς τὰς πολεμικὰς πράξεις,
[16, 21]	τὰς διαβολάς, αὐτὸς δ᾽ ἔκρινε	κοινῇ	καὶ κατὰ πρόσωπον αὐτῶν ποιήσασθαι
[16, 21]	λεγομένων. Ὡς δέ ποτε καὶ	κοινῇ	συνεδρεύσαντες ἐτόλμησαν ἐν τῷ μέσῳ
[16, 39]	τὸν αὐτὸν τρόπον χρὴ καὶ	κοινῇ	τῶν πόλεων τὴν ἐπ᾽ ἀγαθῷ
[16, 19]	πρόνοιαν καὶ διόρθωσιν χάριν τῆς	κοινῆς	ὠφελείας. Ὁ δὲ λαβὼν τὴν
[16, 24]	δ᾽ αὐτοὺς καὶ τῆς προγεγενημένης	κοινοπραγίας	μνημονεύοντας καὶ πρὸς τὸν κατὰ
[16, 25]	δὲ ταῦτα παρέντες τοὺς καιροὺς	κοινωνεῖν	βούλωνται τῆς εἰρήνης, ἄλλων αὐτὴν
[16, 39]	πρὸς τὰς πολεμικὰς πράξεις, ἐν	κοινωνίᾳ	πραγμάτων καὶ τῷ τηρεῖν τὴν
[16, 11]	ἐπὶ τῆς Ἀσίας ἐν τῷ	κόλπῳ	τῷ μεταξὺ κειμένῳ τοῦ τῆς
[16, 36]	πρώταις τοῖς ἀποτελείοις τοιαῦτα. Ὅταν	κομίσησθε	τὴν ἐπιστολήν, παραχρῆμα ποιήσασθε τοὺς
[16, 2]	καὶ τὸ λοιπὸν ἀσφαλῶς ἤδη	κομισθήσεσθαι	παρὰ τὴν γῆν εἰς τὴν
[16, 15]	ταῖς Σκειρωνίσιν εὐθέως ἐπὶ τὴν	Κοντοπορίαν	ἐπέβαλε καὶ παρὰ τὰς Μυκήνας
[16, 15]	Κορίνθου, τὰ δὲ κατὰ τὴν	Κοντοπορίαν	καὶ Μυκήνας ἔγγιστα πρὸς δύσεις
[16, 32]	τῶν δὲ λοιπῶν ὑπὸ τοῦ	κόπου	καὶ τῶν τραυμάτων ἀδυνατούντων, συναγαγόντες
[16, 15]	τὰς Σκιράδας πρὸς ἀνατολὰς τοῦ	Κορίνθου,	τὰ δὲ κατὰ τὴν Κοντοπορίαν
[16, 15]	λέγειν ὅτι ποιησάμενός τις ἐκ	Κορίνθου	τὴν ὁρμὴν καὶ διαπορευθεὶς τὸν
[16, 22]	καὶ πάσης περιστάσεως, ἀλλὰ καὶ	κρατεῖν	τῶν ἐχθρῶν, ὑπερβολὴν οὐ κατέλιπον
[16, 19]	δεῖ μάλιστα μὲν πειρᾶσθαι πάντων	κρατεῖν	τῶν τῆς ἱστορίας μερῶν· καλὸν
[16, 30]	τοὺς ἱερέας ὤμνυον πάντες ἢ	κρατήσειν	τῶν ἐχθρῶν ἢ τελευτήσειν μαχόμενοι
[16, 2]	τὸ μέγεθος τῶν προφαινομένων ἐλπίδων,	κρατούσης	τῆς ἐπιθυμίας τῶν ἑκάστου λογισμῶν·
[16, 4]	ὁμοῦ ταῖς σάλπιγξι καὶ τῇ	κραυγῇ	παρακαλοῦντες ἀλλήλους. Εἰ μὲν οὖν
[16, 3]	περιέστησαν αὐτὸν πανταχόθεν οἱ πολέμιοι.	Κραυγῆς	δὲ καὶ θορύβου γενομένου τὸ
[16, 23]	τὸ στράτευμα, ποτὲ μὲν ἐσιτεῖτο	κρέα,	ποτὲ δὲ σῦκα, ποτὲ δὲ
[16, 37]	τὰ λοιπὰ πειθαρχεῖν Διδασκαλώνδᾳ τῷ	Κρητί·	τούτῳ γὰρ ἐπεπιστεύκει καὶ διετέτακτο
[16, 30]	ἐχόντων πρὸς τὸ δύνασθαι τὸ	κριθὲν	ἐπιτελεῖν, καὶ τούτους ἐξώρκισαν ἐναντίον
[16, 18]	συνέπεσον ἀλλήλαις, οὐκέτι δυνατὸν ἦν	κρῖναι	τὰ θηρία τίς τῶν ὑποπιπτόντων
[16, 13]	Ῥόδιοι. Τούτους δ᾽ ἀξίους εἶναι	κρίνω	διὰ πλείους αἰτίας. Καὶ γὰρ
[16, 19]	γράψαι καὶ πρὸς αὐτὸν Ζήνωνα,	κρίνων	καλὸν εἶναι τὸ μὴ τὰς
[16, 4]	ῥᾳδίαν ἂν καὶ σύντομον ἔλαβε	κρίσιν	ἡ ναυμαχία· νῦν δὲ ταῦτ᾽
[16, 26]	ἀδικημάτων δίκας ὑπέχειν ἐν ἴσῳ	κριτηρίῳ,	καὶ διότι πράξαντι μὲν ταῦτα
[16, 3]	χωρισθῆναι, καίπερ πολλάκις ἐπιβαλόμενος πρύμναν	κρούειν·	διὸ καὶ τῶν Μακεδόνων εὐψύχως
[16, 16]	τόπον ἀποσχὼν τῆς πηγῆς, καὶ	κρυφθεὶς	ἐπὶ δέκα στάδια, πάλιν ἐκπίπτει,
[16, 16]	Ἀλφειὸν ἐκ τῆς πηγῆς εὐθέως	κρυφθέντα	καὶ πολὺν ἐνεχθέντα τόπον ὑπὸ
[16, 11]	προγόνων τὸν Νηλέως υἱὸν τοῦ	κτίσαντος	Μίλητον διὰ τὴν ἐν τῷ
[16, 3]	τὸν θρανίτην σκαλμὸν ἐδέθη, τοῦ	κυβερνήτου	τὴν ὁρμὴν τῆς νεὼς οὐκέτι
[16, 4]	ὥστε παραποδίζεσθαι καὶ τὴν τῶν	κυβερνητῶν	καὶ τὴν τῶν ἐρετῶν χρείαν.
[16, 30]	καὶ τὴν τριήρη τὴν τῶν	Κυζικηνῶν.	Ταῦτα δὲ προθέμενοι καὶ πράξαντες
[16, 18]	ταῦτα συστῆναι τὸν μέγιστον κίνδυνον,	κυκλωθείσης	τῆς φάλαγγος ὑπό τε τῶν
[16, 5]	τῆς θαλάττης διὰ τῆς πρώρρας,	κυκλωθέντας	ὑπὸ τῶν πολεμίων τὰς μὲν
[16, 33]	ἀπ᾽ ἀλλήλων· ὁ δὲ Φίλιππος	κυριεύσας	τῆς πόλεως, τὴν ὕπαρξιν ἅπασαν
[16, 23]	σῦκα ἔλαβε. Διὸ καὶ Μυοῦντος	κυριεύσας	τοῖς Μάγνησιν ἐχαρίσατο τὸ χωρίον
[16, 3]	πληγὴν βιαίαν κατὰ μέσον τὸ	κύτος	ὑπὸ τὸν θρανίτην σκαλμὸν ἐδέθη,
[16, 14]	τῇ δ᾽ ἐπαύριον ἀναχθέντας εἰς	Κῶ	διᾶραι, τοὺς δὲ πολεμίους τὰς
[16, 1]	ἐλπίδος, καὶ παραγενόμενος εἰς Ἱερὰν	κώμην,	διεπέμπετο πρὸς Ζεῦξιν, παρακαλῶν αὐτὸν