Chapitre
[20]	ὃν ὕστερον ἐξέκαυσαν οἱ περὶ	τὸν	Ἀλκιβιάδην ῥήτορες. ἦν δὲ καὶ
[13]	ἐθεῶντο δὲ καὶ τότε καὶ	τὸν	ἄλλον χρόνον ἐν Ὠιδείῳ τοὺς
[11]	μὴ κομιδῇ μοναρχίαν εἶναι, Θουκυδίδην	τὸν	Ἀλωπεκῆθεν, ἄνδρα σώφρονα καὶ κηδεστὴν
[16]	τῶν πενήτων. (καὶ μέντοι γε	τὸν	Ἀναξαγόραν αὐτὸν λέγουσιν ἀσχολουμένου Περικλέους
[16]	τῆς πολιτείας σύμβουλον. ἐκκαλυψάμενον οὖν	τὸν	Ἀναξαγόραν εἰπεῖν πρὸς αὐτόν· ὦ
[8]	ὥσπερ ὄργανον, ἐξαρτυόμενος παρενέτεινε πολλαχοῦ	τὸν	Ἀναξαγόραν, οἷον βαφὴν τῇ ῥητορικῇ
[6]	ἀρχήν. (καὶ τότε μὲν θαυμασθῆναι	τὸν	Ἀναξαγόραν ὑπὸ τῶν παρόντων, ὀλίγῳ
[5]	ἀποκρίνοντα τὰς ὁμοιομερείας. ~τοῦτον ὑπερφυῶς	τὸν	ἄνδρα θαυμάσας ὁ Περικλῆς καὶ
[16]	πράγματος ἐκπλαγέντα θεῖν εὐθὺς ἐπὶ	τὸν	ἄνδρα καὶ δεῖσθαι πᾶσαν δέησιν,
[10]	τὸ ψήφισμα γράψας αὐτὸς ἐκάλει	τὸν	ἄνδρα, κἀκεῖνος κατελθὼν εἰρήνην ἐποίησε
[4]	δὲ παρὰ Πυθοκλείδῃ μουσικὴν διαπονηθῆναι	τὸν	ἄνδρα φησίν. ὁ δὲ Δάμων
[30]	νῦν Δίπυλον ὀνομάζονται. (Μεγαρεῖς δὲ	τὸν	Ἀνθεμοκρίτου φόνον ἀπαρνούμενοι τὰς αἰτίας
[13]	Περικλῆς ταχὺ καὶ ῥᾳδίως ἰάσατο	τὸν	ἄνθρωπον. ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ
[31]	Φειδίου. (προσδεξαμένου δὲ τοῦ δήμου	τὸν	ἄνθρωπον καὶ γενομένης ἐν ἐκκλησίᾳ
[5]	καὶ καταστῆσαι πρὸς τὴν οἰκίαν	τὸν	ἄνθρωπον. ὁ δὲ ποιητὴς Ἴων
[39]	αἴθρᾳ μαλακῇ καὶ φωτὶ καθαρωτάτῳ	τὸν	ἅπαντα χρόνον ὁμαλῶς περιλαμπόμενον, ὡς
[34]	δ' αἴτιος ὁ τῷ πολέμῳ	τὸν	ἀπὸ τῆς χώρας ὄχλον εἰς
[33]	πρὶν ἐμβαλεῖν εἰς τὴν Ἀττικὴν	τὸν	Ἀρχίδαμον ἔχοντα τοὺς Πελοποννησίους προεῖπε
[30]	πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς Λακεδαιμονίους	τὸν	αὐτὸν κατηγοροῦντα τῶν Μεγαρέων. (τοῦτο
[21]	αὐτὸς προμαντείαν τοῖς Ἀθηναίοις εἰς	τὸν	αὐτὸν λύκον κατὰ τὴν δεξιὰν
[19]	εὐανδρίᾳ τὰς πόλεις, ἀλλὰ καὶ	τὸν	αὐχένα διαζώσας ἐρύμασι καὶ προβλήμασιν
[19]	ἐκομίσθη τῷ στόλῳ, καὶ παραπλεύσας	τὸν	Ἀχελῷον Ἀκαρνανίαν κατέδραμε, καὶ κατέκλεισεν
[36]	διαποροῦντα πότερον τὸ ἀκόντιον ἢ	τὸν	βαλόντα μᾶλλον ἢ τοὺς ἀγωνοθέτας
[15]	ὡς Θουκυδίδης φησίν, ἡ περὶ	τὸν	βίον δόξα καὶ πίστις τοῦ
[16]	ἕκαστον ἐξ ἀγορᾶς ὠνούμενος διῴκει	τὸν	βίον καὶ τὰ περὶ τὴν
[8]	νήσοις ἐπιπηδᾶν. ~τῇ μέντοι περὶ	τὸν	βίον κατασκευῇ καὶ τῷ μεγέθει
[13]	Ἀθηνᾶς ἀνέστησεν ἐν ἀκροπόλει παρὰ	τὸν	βωμὸν ὃς καὶ πρότερον ἦν,
[6]	παρ' ᾧ γένοιτο τὸ σημεῖον·	τὸν	δ' Ἀναξαγόραν τοῦ κρανίου διακοπέντος
[27]	πολέμου καὶ τῶν πραγμάτων (ἐκείνων·	τὸν	δ' Ἀρτέμωνά φησι τρυφερόν τινα
[12]	ἀπὸ τῶν κοινῶν εὐπορίας παρεῖχον,	τὸν	δ' ἀσύντακτον καὶ βάναυσον ὄχλον
[33]	αὖθις τυχεῖν οὐ ῥᾴδιόν ἐστι.	(τὸν	δὲ δῆμον εἰς ἐκκλησίαν οὐ
[24]	ὁ νόθος δέ μοι ζῇ;	τὸν	δὲ Μυρωνίδην ἀποκρινόμενον· καὶ πάλαι
[25]	καὶ παρελθεῖν ἴσως ἀπάνθρωπον ἦν.	~τὸν	δὲ πρὸς Σαμίους πόλεμον αἰτιῶνται
[10]	πιστεύσειε κατηγοροῦντι τοῦ Περικλέους ὡς	τὸν	δημαγωγὸν Ἐφιάλτην φίλον γενόμενον καὶ
[10]	τὰς εὐθύνας καὶ διώξεις τῶν	τὸν	δῆμον ἀδικούντων ἀπαραίτητον ἐπιβουλεύσαντες οἱ
[29]	Κερκυραίοις πολεμουμένοις ὑπὸ Κορινθίων ἔπεισε	τὸν	δῆμον ἀποστεῖλαι βοήθειαν καὶ προσλαβεῖν
[32]	ἃς οὐκ εἴασεν ἐνδοῦναι Λακεδαιμονίοις	τὸν	δῆμον, αὗται λέγονται, τὸ δ'
[14]	προσόδους ἀπολλύντος, ἠρώτησεν ἐν ἐκκλησίᾳ	τὸν	δῆμον εἰ πολλὰ δοκεῖ δεδαπανῆσθαι·
[9]	τὴν Κίμωνος δόξαν ἀντιταττόμενος ὑπεποιεῖτο	τὸν	δῆμον· ἐλαττούμενος δὲ πλούτῳ καὶ
[29]	τοῦτο Περικλῆς ἐναντιωθείς, καὶ παροξύνας	τὸν	δῆμον ἐμμεῖναι τῇ πρὸς τοὺς
[9]	πολλοὶ πρῶτον ὑπ' ἐκείνου φασὶ	τὸν	δῆμον ἐπὶ κληρουχίας καὶ θεωρικὰ
[17]	τῶν Ἀθηναίων, ἐπαίρων ὁ Περικλῆς	τὸν	δῆμον ἔτι μᾶλλον μέγα φρονεῖν
[7]	Περικλῆς νέος μὲν ὢν σφόδρα	τὸν	δῆμον εὐλαβεῖτο. καὶ γὰρ ἐδόκει
[15]	βουλόμενον ἦγε πείθων καὶ διδάσκων	τὸν	δῆμον, ἦν δ' ὅτε καὶ
[12]	διατριβὴν ἐχόντων ἐνέβαλε φέρων εἰς	τὸν	δῆμον, ἵνα μηδὲν ἧττον τῶν
[7]	ὑφ' ἧς, ὥσπερ ἵππον, ἐξυβρίσαντα	τὸν	δῆμον οἱ κωμῳδοποιοὶ λέγουσι πειθαρχεῖν
[12]	χιλιοταλάντους. (ἐδίδασκεν οὖν ὁ Περικλῆς	τὸν	δῆμον ὅτι χρημάτων μὲν οὐκ
[11]	ἄνδρας ἐνδιεσπάρθαι καὶ συμμεμῖχθαι πρὸς	τὸν	δῆμον, ὡς πρότερον, ὑπὸ πλήθους
[6]	Ἀναξαγόραν τοῦ κρανίου διακοπέντος ἐπιδεῖξαι	τὸν	ἐγκέφαλον οὐ πεπληρωκότα τὴν βάσιν,
[2]	ὡς χάριεν, ἄξιον σπουδῆς εἶναι	τὸν	εἰργασμένον. ὅθεν οὐδ' ὠφελεῖ τὰ
[24]	Λακεδαιμονίοις εἰς ἔτη τριάκοντα ψηφίζεται	τὸν	εἰς Σάμον πλοῦν, αἰτίαν ποιησάμενος
[35]	ζημιῶσαι χρήμασιν, ὧν ἀριθμὸν οἱ	τὸν	ἐλάχιστον πεντεκαίδεκα τάλαντα, πεντήκοντα δ'
[2]	καὶ οὐδεὶς εὐφυὴς νέος ἢ	τὸν	ἐν Πίσῃ θεασάμενος Δία γενέσθαι
[22]	ἐκ τῆς Εὐβοίας ἀνεκομίζετο πρὸς	τὸν	ἐν τῇ Ἀττικῇ πόλεμον· καὶ
[2]	εἰς τὰ καλὰ ῥᾳθυμίας μάρτυρα	τὸν	ἐν τοῖς ἀχρήστοις πόνον παρέχεται
[26]	Περικλῆς ἑξήκοντα τριήρεις ἔπλευσεν εἰς	τὸν	ἔξω πόντον, ὡς μὲν οἱ
[7]	ἔπραττεν. (ὧν ἕνα φασὶ γενέσθαι	τὸν	Ἐφιάλτην, ὃς κατέλυσε τὸ κράτος
[13]	ῥᾳδίως τὰ ζῷα ποιεῖν ἀκούσαντα	τὸν	Ζεῦξιν εἰπεῖν· ἐγὼ δ' ἐν
[2]	ἐντίθησιν, ἠθοποιοῦν οὐ τῇ μιμήσει	τὸν	θεατήν, ἀλλὰ τῇ ἱστορίᾳ τοῦ
[12]	τέχνη, καθάπερ στρατηγὸς ἴδιον στράτευμα,	τὸν	θητικὸν ὄχλον καὶ ἰδιώτην συντεταγμένον
[14]	μηδενὸς φειδόμενον. τέλος δὲ πρὸς	τὸν	Θουκυδίδην εἰς ἀγῶνα περὶ τοῦ
[14]	τὴν ἀλήθειαν. ~τῶν δὲ περὶ	τὸν	Θουκυδίδην ῥητόρων καταβοώντων τοῦ Περικλέους
[36]	κέντρον εἰς τοῦτον ἅμα πληγῇ	τὸν	θυμὸν ἀφεικότων τῶν πολλῶν· τὰ
[21]	ἔδειξε καὶ μάλιστα τοῖς περὶ	τὸν	ἱερὸν πραχθεῖσι πόλεμον. (ἐπεὶ γὰρ
[37]	πλῆθος ἐξητάσθησαν. (ὄντος οὖν δεινοῦ	τὸν	κατὰ τοσούτων ἰσχύσαντα νόμον ὑπ'
[7]	περιπεσεῖν τυραννίδος, ὁρῶν δ' ἀριστοκρατικὸν	τὸν	Κίμωνα καὶ διαφερόντως ὑπὸ τῶν
[10]	ἀφοσιούμενος, καὶ τῶν κατηγόρων ἐλάχιστα	τὸν	Κίμωνα λυπήσας ἀπεχώρησε. (πῶς ἂν
[29]	δέκα ναῦς μόνας ἔχοντα Λακεδαιμόνιον,	τὸν	Κίμωνος υἱόν, οἷον ἐφυβρίζων· πολλὴ
[7]	δήμῳ τὸ συνεχὲς φεύγων καὶ	τὸν	κόρον οἷον ἐκ διαλειμμάτων ἐπλησίαζεν,
[35]	(ὁρῶν οὖν ὁ Περικλῆς περίφοβον	τὸν	κυβερνήτην καὶ διηπορημένον, ἀνέσχε τὴν
[10]	ὅπλα καὶ δι' ἔργων ἀπολύεσθαι	τὸν	Λακωνισμὸν ἐβούλετο, συγκινδυνεύσας τοῖς πολίταις,
[29]	Λακεδαιμονίου γένοιτο, προσδιαβληθείη μᾶλλον εἰς	τὸν	λακωνισμόν, ὀλίγας αὐτῷ ναῦς ἔδωκε
[6]	τῶν παρόντων, ὀλίγῳ δ' ὕστερον	τὸν	Λάμπωνα, τοῦ μὲν Θουκυδίδου καταλυθέντος,
[27]	πλῆθος ἀπεκλήρου, καὶ τῷ λαβόντι	τὸν	λευκὸν κύαμον εὐωχεῖσθαι καὶ σχολάζειν
[10]	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ πρὸς	τὸν	λόγον ἅπαξ ἀνέστη, τὴν προβολὴν
[28]	τὸν πόλεμον ἐνδόξους ἐποίησε καὶ	τὸν	λόγον εἰπών, ὥσπερ ἔθος ἐστίν,
[8]	καὶ αὐτὸς ὁ Περικλῆς περὶ	τὸν	λόγον εὐλαβὴς ἦν, ὥστ' ἀεὶ
[13]	ὑποδεχομένου τοῦ Φειδίου. (δεξάμενοι δὲ	τὸν	λόγον οἱ κωμικοὶ πολλὴν ἀσέλγειαν
[5]	ἔοικε, τὸ φρόνημα σοβαρὸν καὶ	τὸν	λόγον ὑψηλὸν εἶχε καὶ καθαρὸν
[36]	μοχθηρῶς εἶχεν αὐτῷ κατά τε	τὸν	λοιμὸν οὐκ ὀλίγους ἀποβαλόντι τῶν
[17]	δι' Εὐβοίας ἐπ' Οἰταίους καὶ	τὸν	Μαλιέα κόλπον καὶ Φθιώτας Ἀχαιοὺς
[6]	καὶ τὸν φυσικὸν ἐπιτυγχάνειν καὶ	τὸν	μάντιν, τοῦ μὲν τὴν αἰτίαν,
[6]	Περικλεῖ κομισθῆναι, καὶ Λάμπωνα μὲν	τὸν	μάντιν, ὡς εἶδε τὸ κέρας
[22]	πόλεις, βαρέως φέροντες οἱ Λακεδαιμόνιοι	τὸν	μὲν βασιλέα χρήμασιν ἐζημίωσαν, ὧν
[13]	ἐχόντων καὶ τεχνίτας τῶν ἔργων.	τὸν	μὲν γὰρ ἑκατόμπεδον Παρθενῶνα Καλλικράτης
[35]	ἀναβεβηκότος ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ τριήρη	τὸν	μὲν ἥλιον ἐκλιπεῖν συνέβη καὶ
[39]	δόξαις ἁλίσκονται τοῖς αὑτῶν μυθεύμασι,	(τὸν	μὲν τόπον, ἐν ᾧ τοὺς
[37]	ἀνθρωπίνων τε δεῖσθαι συνεχώρησαν ἀπογράψασθαι	τὸν	νόθον εἰς τοὺς φράτορας, ὄνομα
[24]	παλλακὴν κυνώπιδα. δοκεῖ δὲ καὶ	τὸν	νόθον ἐκ ταύτης τεκνῶσαι, περὶ
[37]	(εἶχε δ' οὕτω τὰ περὶ	τὸν	νόμον. ἀκμάζων ὁ Περικλῆς ἐν
[38]	ἀλλήλους· ὁ δὲ πᾶσιν ἐτύγχανε	τὸν	νοῦν προσεσχηκώς, καὶ φθεγξάμενος εἰς
[37]	ὡς μὴ παντάπασιν ἐρημίᾳ διαδοχῆς	τὸν	οἶκον ἐκλίποι τοὔνομα καὶ τὸ
[37]	παροῦσα δυστυχία τῷ Περικλεῖ περὶ	τὸν	οἶκον, ὡς δίκην τινὰ δεδωκότι
[36]	μᾶλλον ἢ τοὺς ἀγωνοθέτας κατὰ	τὸν	ὀρθότατον λόγον αἰτίους χρὴ τοῦ
[16]	δὲ τὴν Θουκυδίδου κατάλυσιν καὶ	τὸν	ὀστρακισμὸν οὐκ ἐλάττω τῶν πεντεκαίδεκα
[12]	λεγομένην δύναμιν αὐτῆς ἐκείνην καὶ	τὸν	παλαιὸν ὄλβον, ἡ τῶν ἀναθημάτων
[36]	τῆς τελευτῆς τῷ νεανίσκῳ πρὸς	τὸν	πατέρα παραμεῖναι τὴν διαφοράν· ἀπέθανε
[36]	ἐπὶ τούτῳ χαλεπῶς διατεθεὶς ἐλοιδόρει	τὸν	πατέρα, πρῶτον μὲν ἐκφέρων ἐπὶ
[30]	τοὺς δὲ στρατηγούς, ὅταν ὀμνύωσι	τὸν	πάτριον ὅρκον, ἐπομνύειν ὅτι καὶ
[16]	ἀργῶς ἔχων πρὸς χρηματισμόν, ἀλλὰ	τὸν	πατρῷον καὶ δίκαιον πλοῦτον, ὡς
[25]	δεηθείσης. αἱ γὰρ πόλεις ἐπολέμουν	τὸν	περὶ Πριήνης πόλεμον, καὶ κρατοῦντες
[37]	καὶ στρατηγὸς αἱρεθεὶς ᾐτήσατο λυθῆναι	τὸν	περὶ τῶν νόθων νόμον, ὃν
[34]	τὰς ψυχὰς παντάπασιν ἠγριώθησαν πρὸς	τὸν	Περικλέα, καὶ καθάπερ ἰατρὸν ἢ
[11]	δ' ἀριστοκρατικοὶ μέγιστον μὲν ἤδη	τὸν	Περικλέα καὶ πρόσθεν ὁρῶντες γεγονότα
[10]	πρότερον ἡ Ἐλπινίκη τῷ Κίμωνι	τὸν	Περικλέα πρᾳότερον παρασχεῖν, ὅτε τὴν
[27]	(ἔφορος δὲ καὶ μηχαναῖς χρήσασθαι	τὸν	Περικλέα, τὴν καινότητα θαυμάσαντα, Ἀρτέμωνος
[25]	πρὸς Σαμίους πόλεμον αἰτιῶνται μάλιστα	τὸν	Περικλέα ψηφίσασθαι διὰ Μιλησίους Ἀσπασίας
[36]	ἀναγκαίων, πρίν γε δὴ καὶ	τὸν	περίλοιπον αὑτοῦ τῶν γνησίων υἱῶν
[7]	Ἀρείου πάγου βουλῆς, πολλήν, κατὰ	τὸν	Πλάτωνα, καὶ ἄκρατον τοῖς πολίταις
[35]	πεντεκαίδεκα τάλαντα, πεντήκοντα δ' οἱ	τὸν	πλεῖστον γράφουσιν. ἐπεγράφη δὲ τῇ
[22]	ἀγαθοῖς ὁπλίταις προκαλουμένοις, ὁρῶν δὲ	τὸν	Πλειστώνακτα νέον ὄντα κομιδῇ, χρώμενον
[24]	πρότερον, ἐξ οὗ Καλλίαν ἔτεκε	τὸν	πλούσιον· ἔτεκε δὲ καὶ παρὰ
[2]	τοῦτο τὸ βιβλίον δέκατον συντετάχαμεν	τὸν	Ποερικλέους βίον καὶ τὸν· Φαβίου
[24]	γενέσθαι λέγουσιν ὥστε καὶ Κῦρον	τὸν	πολεμήσαντα βασιλεῖ περὶ τῆς τῶν
[25]	Πισσούθνου καὶ τἆλλα παρασκευάσαντος πρὸς	τὸν	πόλεμον. αὖθις οὖν ὁ Περικλῆς
[12]	κατεσκευασμένης ἱκανῶς τοῖς ἀναγκαίοις πρὸς	τὸν	πόλεμον, εἰς ταῦτα τὴν εὐπορίαν
[28]	ταφάς τε τῶν ἀποθανόντων κατὰ	τὸν	πόλεμον ἐνδόξους ἐποίησε καὶ τὸν
[8]	Πειραιῶς ἀφελεῖν κελεῦσαι, καὶ τὸ	τὸν	πόλεμον ἤδη φάναι καθορᾶν ἀπὸ
[12]	εἰσφερομένοις ὑπ' αὐτῆς ἀναγκαίως πρὸς	τὸν	πόλεμον ἡμᾶς τὴν πόλιν καταχρυσοῦντας
[37]	πειρωμένης τῶν ἄλλων στρατηγῶν εἰς	τὸν	πόλεμον καὶ ῥητόρων, ὡς δ'
[32]	δήμῳ, φοβηθεὶς τὸ δικαστήριον μέλλοντα	τὸν	πόλεμον καὶ ὑποτυφόμενον ἐξέκαυσεν, ἐλπίζων
[26]	καὶ παρετίθεντο τῶν ἀναγκαίων πρὸς	τὸν	πόλεμον ὅσα μὴ πρότερον εἶχον.
[29]	ἀποστᾶσα καὶ πολιορκουμένη μᾶλλον ἐπετάχυνε	τὸν	πόλεμον. (οὐ μὴν ἀλλὰ πρεσβειῶν
[23]	ἐν τέλει πάντας θεραπεύων παρῃτεῖτο	τὸν	πόλεμον, οὐ τὴν εἰρήνην ὠνούμενος,
[20]	περὶ τοὺς στρατευομένους. ~εἰς δὲ	τὸν	Πόντον εἰσπλεύσας στόλῳ μεγάλῳ καὶ
[24]	(Αἰσχίνης δέ φησι καὶ Λυσικλέα	τὸν	προβατοκάπηλον ἐξ ἀγεννοῦς καὶ ταπεινοῦ
[11]	βουλόμενοι δ' ὅμως εἶναι τινα	τὸν	πρὸς αὐτὸν ἀντιτασσόμενον ἐν τῇ
[24]	αἰτίαν ποιησάμενος κατ' αὐτῶν ὅτι	τὸν	πρὸς Μιλησίους κελευόμενοι διαλύσασθαι πόλεμον
[31]	πᾶν δυνατὸν εἶναι περιελοῦσιν ἀποδεῖξαι	τὸν	σταθμόν, ὃ καὶ τότε τοὺς
[8]	ὦ Σοφόκλεις, δεῖ καθαρὰς ἔχειν	τὸν	στρατηγόν, ἀλλὰ καὶ τὰς ὄψεις.
[18]	τὸν χρόνον. (ὁρῶν δὲ Τολμίδην	τὸν	Τολμαίου διὰ τὰς πρότερον εὐτυχίας
[6]	τοῦ παντὸς ἀγγείου συνωλισθηκότα κατὰ	τὸν	τόπον ἐκεῖνον ὅθεν ἡ ῥίζα
[1]	αὐλητής· ὁ δὲ Φίλιππος πρὸς	τὸν	υἱὸν ἐπιτερπῶς ἔν τινι πότῳ
[2]	συντετάχαμεν τὸν Ποερικλέους βίον καὶ	τὸν·	Φαβίου Μαξίμου τοῦ διαπολεμήσαντος πρὸς
[36]	γάρ τινος ἀκοντίῳ πατάξαντος Ἐπίτιμον	τὸν	Φαρσάλιον ἀκουσίως καὶ κατακτείναντος, ἡμέραν
[31]	δόξα τῶν ἔργων ἐπίεζε φθόνῳ	τὸν	Φειδίαν, καὶ μάλισθ' ὅτι τὴν
[32]	διασκεδάσειν τὰ ἐγκλήματα καὶ ταπεινώσειν	τὸν	φθόνον ἐν πράγμασι μεγάλοις καὶ
[6]	ἐκώλυε δ' οὐδέν, οἶμαι, καὶ	τὸν	φυσικὸν ἐπιτυγχάνειν καὶ τὸν μάντιν,
[32]	τοῦ ἀνθρώπου. ~περὶ δὲ τοῦτον	τὸν	χρόνον Ἀσπασία δίκην ἔφευγεν ἀσεβείας,
[23]	οὐ τὴν εἰρήνην ὠνούμενος, ἀλλὰ	τὸν	χρόνον, ἐν ᾧ παρασκευασάμενος καθ'
[13]	ὅταν οἱ μὲν ὕστερον γεγονότες	τὸν	χρόνον ἔχωσιν ἐπιπροσθοῦντα τῇ γνώσει
[19]	βαρὺν ἐξέκλεισεν, ᾧ συνείχετο πάντα	τὸν	χρόνον ἡ χώρα βαρβαρικαῖς ἀναμεμιγμένη
[18]	ἐπ' αὐτῷ μενοῦσιν ἀθάνατοι πάντα	τὸν	χρόνον. (ὁρῶν δὲ Τολμίδην τὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/12/2005