Chapitre |
[20] |
ὃν
ὕστερον
ἐξέκαυσαν
οἱ
περὶ
|
τὸν |
Ἀλκιβιάδην
ῥήτορες.
ἦν
δὲ
καὶ |
[13] |
ἐθεῶντο
δὲ
καὶ
τότε
καὶ
|
τὸν |
ἄλλον
χρόνον
ἐν
Ὠιδείῳ
τοὺς |
[11] |
μὴ
κομιδῇ
μοναρχίαν
εἶναι,
Θουκυδίδην
|
τὸν |
Ἀλωπεκῆθεν,
ἄνδρα
σώφρονα
καὶ
κηδεστὴν |
[16] |
τῶν
πενήτων.
(καὶ
μέντοι
γε
|
τὸν |
Ἀναξαγόραν
αὐτὸν
λέγουσιν
ἀσχολουμένου
Περικλέους |
[16] |
τῆς
πολιτείας
σύμβουλον.
ἐκκαλυψάμενον
οὖν
|
τὸν |
Ἀναξαγόραν
εἰπεῖν
πρὸς
αὐτόν·
ὦ |
[8] |
ὥσπερ
ὄργανον,
ἐξαρτυόμενος
παρενέτεινε
πολλαχοῦ
|
τὸν |
Ἀναξαγόραν,
οἷον
βαφὴν
τῇ
ῥητορικῇ |
[6] |
ἀρχήν.
(καὶ
τότε
μὲν
θαυμασθῆναι
|
τὸν |
Ἀναξαγόραν
ὑπὸ
τῶν
παρόντων,
ὀλίγῳ |
[5] |
ἀποκρίνοντα
τὰς
ὁμοιομερείας.
~τοῦτον
ὑπερφυῶς
|
τὸν |
ἄνδρα
θαυμάσας
ὁ
Περικλῆς
καὶ |
[16] |
πράγματος
ἐκπλαγέντα
θεῖν
εὐθὺς
ἐπὶ
|
τὸν |
ἄνδρα
καὶ
δεῖσθαι
πᾶσαν
δέησιν, |
[10] |
τὸ
ψήφισμα
γράψας
αὐτὸς
ἐκάλει
|
τὸν |
ἄνδρα,
κἀκεῖνος
κατελθὼν
εἰρήνην
ἐποίησε |
[4] |
δὲ
παρὰ
Πυθοκλείδῃ
μουσικὴν
διαπονηθῆναι
|
τὸν |
ἄνδρα
φησίν.
ὁ
δὲ
Δάμων |
[30] |
νῦν
Δίπυλον
ὀνομάζονται.
(Μεγαρεῖς
δὲ
|
τὸν |
Ἀνθεμοκρίτου
φόνον
ἀπαρνούμενοι
τὰς
αἰτίας |
[13] |
Περικλῆς
ταχὺ
καὶ
ῥᾳδίως
ἰάσατο
|
τὸν |
ἄνθρωπον.
ἐπὶ
τούτῳ
δὲ
καὶ |
[31] |
Φειδίου.
(προσδεξαμένου
δὲ
τοῦ
δήμου
|
τὸν |
ἄνθρωπον
καὶ
γενομένης
ἐν
ἐκκλησίᾳ |
[5] |
καὶ
καταστῆσαι
πρὸς
τὴν
οἰκίαν
|
τὸν |
ἄνθρωπον.
ὁ
δὲ
ποιητὴς
Ἴων |
[39] |
αἴθρᾳ
μαλακῇ
καὶ
φωτὶ
καθαρωτάτῳ
|
τὸν |
ἅπαντα
χρόνον
ὁμαλῶς
περιλαμπόμενον,
ὡς |
[34] |
δ'
αἴτιος
ὁ
τῷ
πολέμῳ
|
τὸν |
ἀπὸ
τῆς
χώρας
ὄχλον
εἰς |
[33] |
πρὶν
ἐμβαλεῖν
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν
|
τὸν |
Ἀρχίδαμον
ἔχοντα
τοὺς
Πελοποννησίους
προεῖπε |
[30] |
πρὸς
αὐτοὺς
καὶ
πρὸς
Λακεδαιμονίους
|
τὸν |
αὐτὸν
κατηγοροῦντα
τῶν
Μεγαρέων.
(τοῦτο |
[21] |
αὐτὸς
προμαντείαν
τοῖς
Ἀθηναίοις
εἰς
|
τὸν |
αὐτὸν
λύκον
κατὰ
τὴν
δεξιὰν |
[19] |
εὐανδρίᾳ
τὰς
πόλεις,
ἀλλὰ
καὶ
|
τὸν |
αὐχένα
διαζώσας
ἐρύμασι
καὶ
προβλήμασιν |
[19] |
ἐκομίσθη
τῷ
στόλῳ,
καὶ
παραπλεύσας
|
τὸν |
Ἀχελῷον
Ἀκαρνανίαν
κατέδραμε,
καὶ
κατέκλεισεν |
[36] |
διαποροῦντα
πότερον
τὸ
ἀκόντιον
ἢ
|
τὸν |
βαλόντα
μᾶλλον
ἢ
τοὺς
ἀγωνοθέτας |
[15] |
ὡς
Θουκυδίδης
φησίν,
ἡ
περὶ
|
τὸν |
βίον
δόξα
καὶ
πίστις
τοῦ |
[16] |
ἕκαστον
ἐξ
ἀγορᾶς
ὠνούμενος
διῴκει
|
τὸν |
βίον
καὶ
τὰ
περὶ
τὴν |
[8] |
νήσοις
ἐπιπηδᾶν.
~τῇ
μέντοι
περὶ
|
τὸν |
βίον
κατασκευῇ
καὶ
τῷ
μεγέθει |
[13] |
Ἀθηνᾶς
ἀνέστησεν
ἐν
ἀκροπόλει
παρὰ
|
τὸν |
βωμὸν
ὃς
καὶ
πρότερον
ἦν, |
[6] |
παρ'
ᾧ
γένοιτο
τὸ
σημεῖον·
|
τὸν |
δ'
Ἀναξαγόραν
τοῦ
κρανίου
διακοπέντος |
[27] |
πολέμου
καὶ
τῶν
πραγμάτων
(ἐκείνων·
|
τὸν |
δ'
Ἀρτέμωνά
φησι
τρυφερόν
τινα |
[12] |
ἀπὸ
τῶν
κοινῶν
εὐπορίας
παρεῖχον,
|
τὸν |
δ'
ἀσύντακτον
καὶ
βάναυσον
ὄχλον |
[33] |
αὖθις
τυχεῖν
οὐ
ῥᾴδιόν
ἐστι.
|
(τὸν |
δὲ
δῆμον
εἰς
ἐκκλησίαν
οὐ |
[24] |
ὁ
νόθος
δέ
μοι
ζῇ;
|
τὸν |
δὲ
Μυρωνίδην
ἀποκρινόμενον·
καὶ
πάλαι |
[25] |
καὶ
παρελθεῖν
ἴσως
ἀπάνθρωπον
ἦν.
|
~τὸν |
δὲ
πρὸς
Σαμίους
πόλεμον
αἰτιῶνται |
[10] |
πιστεύσειε
κατηγοροῦντι
τοῦ
Περικλέους
ὡς
|
τὸν |
δημαγωγὸν
Ἐφιάλτην
φίλον
γενόμενον
καὶ |
[10] |
τὰς
εὐθύνας
καὶ
διώξεις
τῶν
|
τὸν |
δῆμον
ἀδικούντων
ἀπαραίτητον
ἐπιβουλεύσαντες
οἱ |
[29] |
Κερκυραίοις
πολεμουμένοις
ὑπὸ
Κορινθίων
ἔπεισε
|
τὸν |
δῆμον
ἀποστεῖλαι
βοήθειαν
καὶ
προσλαβεῖν |
[32] |
ἃς
οὐκ
εἴασεν
ἐνδοῦναι
Λακεδαιμονίοις
|
τὸν |
δῆμον,
αὗται
λέγονται,
τὸ
δ' |
[14] |
προσόδους
ἀπολλύντος,
ἠρώτησεν
ἐν
ἐκκλησίᾳ
|
τὸν |
δῆμον
εἰ
πολλὰ
δοκεῖ
δεδαπανῆσθαι· |
[9] |
τὴν
Κίμωνος
δόξαν
ἀντιταττόμενος
ὑπεποιεῖτο
|
τὸν |
δῆμον·
ἐλαττούμενος
δὲ
πλούτῳ
καὶ |
[29] |
τοῦτο
Περικλῆς
ἐναντιωθείς,
καὶ
παροξύνας
|
τὸν |
δῆμον
ἐμμεῖναι
τῇ
πρὸς
τοὺς |
[9] |
πολλοὶ
πρῶτον
ὑπ'
ἐκείνου
φασὶ
|
τὸν |
δῆμον
ἐπὶ
κληρουχίας
καὶ
θεωρικὰ |
[17] |
τῶν
Ἀθηναίων,
ἐπαίρων
ὁ
Περικλῆς
|
τὸν |
δῆμον
ἔτι
μᾶλλον
μέγα
φρονεῖν |
[7] |
Περικλῆς
νέος
μὲν
ὢν
σφόδρα
|
τὸν |
δῆμον
εὐλαβεῖτο.
καὶ
γὰρ
ἐδόκει |
[15] |
βουλόμενον
ἦγε
πείθων
καὶ
διδάσκων
|
τὸν |
δῆμον,
ἦν
δ'
ὅτε
καὶ |
[12] |
διατριβὴν
ἐχόντων
ἐνέβαλε
φέρων
εἰς
|
τὸν |
δῆμον,
ἵνα
μηδὲν
ἧττον
τῶν |
[7] |
ὑφ'
ἧς,
ὥσπερ
ἵππον,
ἐξυβρίσαντα
|
τὸν |
δῆμον
οἱ
κωμῳδοποιοὶ
λέγουσι
πειθαρχεῖν |
[12] |
χιλιοταλάντους.
(ἐδίδασκεν
οὖν
ὁ
Περικλῆς
|
τὸν |
δῆμον
ὅτι
χρημάτων
μὲν
οὐκ |
[11] |
ἄνδρας
ἐνδιεσπάρθαι
καὶ
συμμεμῖχθαι
πρὸς
|
τὸν |
δῆμον,
ὡς
πρότερον,
ὑπὸ
πλήθους |
[6] |
Ἀναξαγόραν
τοῦ
κρανίου
διακοπέντος
ἐπιδεῖξαι
|
τὸν |
ἐγκέφαλον
οὐ
πεπληρωκότα
τὴν
βάσιν, |
[2] |
ὡς
χάριεν,
ἄξιον
σπουδῆς
εἶναι
|
τὸν |
εἰργασμένον.
ὅθεν
οὐδ'
ὠφελεῖ
τὰ |
[24] |
Λακεδαιμονίοις
εἰς
ἔτη
τριάκοντα
ψηφίζεται
|
τὸν |
εἰς
Σάμον
πλοῦν,
αἰτίαν
ποιησάμενος |
[35] |
ζημιῶσαι
χρήμασιν,
ὧν
ἀριθμὸν
οἱ
|
τὸν |
ἐλάχιστον
πεντεκαίδεκα
τάλαντα,
πεντήκοντα
δ' |
[2] |
καὶ
οὐδεὶς
εὐφυὴς
νέος
ἢ
|
τὸν |
ἐν
Πίσῃ
θεασάμενος
Δία
γενέσθαι |
[22] |
ἐκ
τῆς
Εὐβοίας
ἀνεκομίζετο
πρὸς
|
τὸν |
ἐν
τῇ
Ἀττικῇ
πόλεμον·
καὶ |
[2] |
εἰς
τὰ
καλὰ
ῥᾳθυμίας
μάρτυρα
|
τὸν |
ἐν
τοῖς
ἀχρήστοις
πόνον
παρέχεται |
[26] |
Περικλῆς
ἑξήκοντα
τριήρεις
ἔπλευσεν
εἰς
|
τὸν |
ἔξω
πόντον,
ὡς
μὲν
οἱ |
[7] |
ἔπραττεν.
(ὧν
ἕνα
φασὶ
γενέσθαι
|
τὸν |
Ἐφιάλτην,
ὃς
κατέλυσε
τὸ
κράτος |
[13] |
ῥᾳδίως
τὰ
ζῷα
ποιεῖν
ἀκούσαντα
|
τὸν |
Ζεῦξιν
εἰπεῖν·
ἐγὼ
δ'
ἐν |
[2] |
ἐντίθησιν,
ἠθοποιοῦν
οὐ
τῇ
μιμήσει
|
τὸν |
θεατήν,
ἀλλὰ
τῇ
ἱστορίᾳ
τοῦ |
[12] |
τέχνη,
καθάπερ
στρατηγὸς
ἴδιον
στράτευμα,
|
τὸν |
θητικὸν
ὄχλον
καὶ
ἰδιώτην
συντεταγμένον |
[14] |
μηδενὸς
φειδόμενον.
τέλος
δὲ
πρὸς
|
τὸν |
Θουκυδίδην
εἰς
ἀγῶνα
περὶ
τοῦ |
[14] |
τὴν
ἀλήθειαν.
~τῶν
δὲ
περὶ
|
τὸν |
Θουκυδίδην
ῥητόρων
καταβοώντων
τοῦ
Περικλέους |
[36] |
κέντρον
εἰς
τοῦτον
ἅμα
πληγῇ
|
τὸν |
θυμὸν
ἀφεικότων
τῶν
πολλῶν·
τὰ |
[21] |
ἔδειξε
καὶ
μάλιστα
τοῖς
περὶ
|
τὸν |
ἱερὸν
πραχθεῖσι
πόλεμον.
(ἐπεὶ
γὰρ |
[37] |
πλῆθος
ἐξητάσθησαν.
(ὄντος
οὖν
δεινοῦ
|
τὸν |
κατὰ
τοσούτων
ἰσχύσαντα
νόμον
ὑπ' |
[7] |
περιπεσεῖν
τυραννίδος,
ὁρῶν
δ'
ἀριστοκρατικὸν
|
τὸν |
Κίμωνα
καὶ
διαφερόντως
ὑπὸ
τῶν |
[10] |
ἀφοσιούμενος,
καὶ
τῶν
κατηγόρων
ἐλάχιστα
|
τὸν |
Κίμωνα
λυπήσας
ἀπεχώρησε.
(πῶς
ἂν |
[29] |
δέκα
ναῦς
μόνας
ἔχοντα
Λακεδαιμόνιον,
|
τὸν |
Κίμωνος
υἱόν,
οἷον
ἐφυβρίζων·
πολλὴ |
[7] |
δήμῳ
τὸ
συνεχὲς
φεύγων
καὶ
|
τὸν |
κόρον
οἷον
ἐκ
διαλειμμάτων
ἐπλησίαζεν, |
[35] |
(ὁρῶν
οὖν
ὁ
Περικλῆς
περίφοβον
|
τὸν |
κυβερνήτην
καὶ
διηπορημένον,
ἀνέσχε
τὴν |
[10] |
ὅπλα
καὶ
δι'
ἔργων
ἀπολύεσθαι
|
τὸν |
Λακωνισμὸν
ἐβούλετο,
συγκινδυνεύσας
τοῖς
πολίταις, |
[29] |
Λακεδαιμονίου
γένοιτο,
προσδιαβληθείη
μᾶλλον
εἰς
|
τὸν |
λακωνισμόν,
ὀλίγας
αὐτῷ
ναῦς
ἔδωκε |
[6] |
τῶν
παρόντων,
ὀλίγῳ
δ'
ὕστερον
|
τὸν |
Λάμπωνα,
τοῦ
μὲν
Θουκυδίδου
καταλυθέντος, |
[27] |
πλῆθος
ἀπεκλήρου,
καὶ
τῷ
λαβόντι
|
τὸν |
λευκὸν
κύαμον
εὐωχεῖσθαι
καὶ
σχολάζειν |
[10] |
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
|
τὸν |
λόγον
ἅπαξ
ἀνέστη,
τὴν
προβολὴν |
[28] |
τὸν
πόλεμον
ἐνδόξους
ἐποίησε
καὶ
|
τὸν |
λόγον
εἰπών,
ὥσπερ
ἔθος
ἐστίν, |
[8] |
καὶ
αὐτὸς
ὁ
Περικλῆς
περὶ
|
τὸν |
λόγον
εὐλαβὴς
ἦν,
ὥστ'
ἀεὶ |
[13] |
ὑποδεχομένου
τοῦ
Φειδίου.
(δεξάμενοι
δὲ
|
τὸν |
λόγον
οἱ
κωμικοὶ
πολλὴν
ἀσέλγειαν |
[5] |
ἔοικε,
τὸ
φρόνημα
σοβαρὸν
καὶ
|
τὸν |
λόγον
ὑψηλὸν
εἶχε
καὶ
καθαρὸν |
[36] |
μοχθηρῶς
εἶχεν
αὐτῷ
κατά
τε
|
τὸν |
λοιμὸν
οὐκ
ὀλίγους
ἀποβαλόντι
τῶν |
[17] |
δι'
Εὐβοίας
ἐπ'
Οἰταίους
καὶ
|
τὸν |
Μαλιέα
κόλπον
καὶ
Φθιώτας
Ἀχαιοὺς |
[6] |
καὶ
τὸν
φυσικὸν
ἐπιτυγχάνειν
καὶ
|
τὸν |
μάντιν,
τοῦ
μὲν
τὴν
αἰτίαν, |
[6] |
Περικλεῖ
κομισθῆναι,
καὶ
Λάμπωνα
μὲν
|
τὸν |
μάντιν,
ὡς
εἶδε
τὸ
κέρας |
[22] |
πόλεις,
βαρέως
φέροντες
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
|
τὸν |
μὲν
βασιλέα
χρήμασιν
ἐζημίωσαν,
ὧν |
[13] |
ἐχόντων
καὶ
τεχνίτας
τῶν
ἔργων.
|
τὸν |
μὲν
γὰρ
ἑκατόμπεδον
Παρθενῶνα
Καλλικράτης |
[35] |
ἀναβεβηκότος
ἐπὶ
τὴν
ἑαυτοῦ
τριήρη
|
τὸν |
μὲν
ἥλιον
ἐκλιπεῖν
συνέβη
καὶ |
[39] |
δόξαις
ἁλίσκονται
τοῖς
αὑτῶν
μυθεύμασι,
|
(τὸν |
μὲν
τόπον,
ἐν
ᾧ
τοὺς |
[37] |
ἀνθρωπίνων
τε
δεῖσθαι
συνεχώρησαν
ἀπογράψασθαι
|
τὸν |
νόθον
εἰς
τοὺς
φράτορας,
ὄνομα |
[24] |
παλλακὴν
κυνώπιδα.
δοκεῖ
δὲ
καὶ
|
τὸν |
νόθον
ἐκ
ταύτης
τεκνῶσαι,
περὶ |
[37] |
(εἶχε
δ'
οὕτω
τὰ
περὶ
|
τὸν |
νόμον.
ἀκμάζων
ὁ
Περικλῆς
ἐν |
[38] |
ἀλλήλους·
ὁ
δὲ
πᾶσιν
ἐτύγχανε
|
τὸν |
νοῦν
προσεσχηκώς,
καὶ
φθεγξάμενος
εἰς |
[37] |
ὡς
μὴ
παντάπασιν
ἐρημίᾳ
διαδοχῆς
|
τὸν |
οἶκον
ἐκλίποι
τοὔνομα
καὶ
τὸ |
[37] |
παροῦσα
δυστυχία
τῷ
Περικλεῖ
περὶ
|
τὸν |
οἶκον,
ὡς
δίκην
τινὰ
δεδωκότι |
[36] |
μᾶλλον
ἢ
τοὺς
ἀγωνοθέτας
κατὰ
|
τὸν |
ὀρθότατον
λόγον
αἰτίους
χρὴ
τοῦ |
[16] |
δὲ
τὴν
Θουκυδίδου
κατάλυσιν
καὶ
|
τὸν |
ὀστρακισμὸν
οὐκ
ἐλάττω
τῶν
πεντεκαίδεκα |
[12] |
λεγομένην
δύναμιν
αὐτῆς
ἐκείνην
καὶ
|
τὸν |
παλαιὸν
ὄλβον,
ἡ
τῶν
ἀναθημάτων |
[36] |
τῆς
τελευτῆς
τῷ
νεανίσκῳ
πρὸς
|
τὸν |
πατέρα
παραμεῖναι
τὴν
διαφοράν·
ἀπέθανε |
[36] |
ἐπὶ
τούτῳ
χαλεπῶς
διατεθεὶς
ἐλοιδόρει
|
τὸν |
πατέρα,
πρῶτον
μὲν
ἐκφέρων
ἐπὶ |
[30] |
τοὺς
δὲ
στρατηγούς,
ὅταν
ὀμνύωσι
|
τὸν |
πάτριον
ὅρκον,
ἐπομνύειν
ὅτι
καὶ |
[16] |
ἀργῶς
ἔχων
πρὸς
χρηματισμόν,
ἀλλὰ
|
τὸν |
πατρῷον
καὶ
δίκαιον
πλοῦτον,
ὡς |
[25] |
δεηθείσης.
αἱ
γὰρ
πόλεις
ἐπολέμουν
|
τὸν |
περὶ
Πριήνης
πόλεμον,
καὶ
κρατοῦντες |
[37] |
καὶ
στρατηγὸς
αἱρεθεὶς
ᾐτήσατο
λυθῆναι
|
τὸν |
περὶ
τῶν
νόθων
νόμον,
ὃν |
[34] |
τὰς
ψυχὰς
παντάπασιν
ἠγριώθησαν
πρὸς
|
τὸν |
Περικλέα,
καὶ
καθάπερ
ἰατρὸν
ἢ |
[11] |
δ'
ἀριστοκρατικοὶ
μέγιστον
μὲν
ἤδη
|
τὸν |
Περικλέα
καὶ
πρόσθεν
ὁρῶντες
γεγονότα |
[10] |
πρότερον
ἡ
Ἐλπινίκη
τῷ
Κίμωνι
|
τὸν |
Περικλέα
πρᾳότερον
παρασχεῖν,
ὅτε
τὴν |
[27] |
(ἔφορος
δὲ
καὶ
μηχαναῖς
χρήσασθαι
|
τὸν |
Περικλέα,
τὴν
καινότητα
θαυμάσαντα,
Ἀρτέμωνος |
[25] |
πρὸς
Σαμίους
πόλεμον
αἰτιῶνται
μάλιστα
|
τὸν |
Περικλέα
ψηφίσασθαι
διὰ
Μιλησίους
Ἀσπασίας |
[36] |
ἀναγκαίων,
πρίν
γε
δὴ
καὶ
|
τὸν |
περίλοιπον
αὑτοῦ
τῶν
γνησίων
υἱῶν |
[7] |
Ἀρείου
πάγου
βουλῆς,
πολλήν,
κατὰ
|
τὸν |
Πλάτωνα,
καὶ
ἄκρατον
τοῖς
πολίταις |
[35] |
πεντεκαίδεκα
τάλαντα,
πεντήκοντα
δ'
οἱ
|
τὸν |
πλεῖστον
γράφουσιν.
ἐπεγράφη
δὲ
τῇ |
[22] |
ἀγαθοῖς
ὁπλίταις
προκαλουμένοις,
ὁρῶν
δὲ
|
τὸν |
Πλειστώνακτα
νέον
ὄντα
κομιδῇ,
χρώμενον |
[24] |
πρότερον,
ἐξ
οὗ
Καλλίαν
ἔτεκε
|
τὸν |
πλούσιον·
ἔτεκε
δὲ
καὶ
παρὰ |
[2] |
τοῦτο
τὸ
βιβλίον
δέκατον
συντετάχαμεν
|
τὸν |
Ποερικλέους
βίον
καὶ
τὸν·
Φαβίου |
[24] |
γενέσθαι
λέγουσιν
ὥστε
καὶ
Κῦρον
|
τὸν |
πολεμήσαντα
βασιλεῖ
περὶ
τῆς
τῶν |
[25] |
Πισσούθνου
καὶ
τἆλλα
παρασκευάσαντος
πρὸς
|
τὸν |
πόλεμον.
αὖθις
οὖν
ὁ
Περικλῆς |
[12] |
κατεσκευασμένης
ἱκανῶς
τοῖς
ἀναγκαίοις
πρὸς
|
τὸν |
πόλεμον,
εἰς
ταῦτα
τὴν
εὐπορίαν |
[28] |
ταφάς
τε
τῶν
ἀποθανόντων
κατὰ
|
τὸν |
πόλεμον
ἐνδόξους
ἐποίησε
καὶ
τὸν |
[8] |
Πειραιῶς
ἀφελεῖν
κελεῦσαι,
καὶ
τὸ
|
τὸν |
πόλεμον
ἤδη
φάναι
καθορᾶν
ἀπὸ |
[12] |
εἰσφερομένοις
ὑπ'
αὐτῆς
ἀναγκαίως
πρὸς
|
τὸν |
πόλεμον
ἡμᾶς
τὴν
πόλιν
καταχρυσοῦντας |
[37] |
πειρωμένης
τῶν
ἄλλων
στρατηγῶν
εἰς
|
τὸν |
πόλεμον
καὶ
ῥητόρων,
ὡς
δ' |
[32] |
δήμῳ,
φοβηθεὶς
τὸ
δικαστήριον
μέλλοντα
|
τὸν |
πόλεμον
καὶ
ὑποτυφόμενον
ἐξέκαυσεν,
ἐλπίζων |
[26] |
καὶ
παρετίθεντο
τῶν
ἀναγκαίων
πρὸς
|
τὸν |
πόλεμον
ὅσα
μὴ
πρότερον
εἶχον. |
[29] |
ἀποστᾶσα
καὶ
πολιορκουμένη
μᾶλλον
ἐπετάχυνε
|
τὸν |
πόλεμον.
(οὐ
μὴν
ἀλλὰ
πρεσβειῶν |
[23] |
ἐν
τέλει
πάντας
θεραπεύων
παρῃτεῖτο
|
τὸν |
πόλεμον,
οὐ
τὴν
εἰρήνην
ὠνούμενος, |
[20] |
περὶ
τοὺς
στρατευομένους.
~εἰς
δὲ
|
τὸν |
Πόντον
εἰσπλεύσας
στόλῳ
μεγάλῳ
καὶ |
[24] |
(Αἰσχίνης
δέ
φησι
καὶ
Λυσικλέα
|
τὸν |
προβατοκάπηλον
ἐξ
ἀγεννοῦς
καὶ
ταπεινοῦ |
[11] |
βουλόμενοι
δ'
ὅμως
εἶναι
τινα
|
τὸν |
πρὸς
αὐτὸν
ἀντιτασσόμενον
ἐν
τῇ |
[24] |
αἰτίαν
ποιησάμενος
κατ'
αὐτῶν
ὅτι
|
τὸν |
πρὸς
Μιλησίους
κελευόμενοι
διαλύσασθαι
πόλεμον |
[31] |
πᾶν
δυνατὸν
εἶναι
περιελοῦσιν
ἀποδεῖξαι
|
τὸν |
σταθμόν,
ὃ
καὶ
τότε
τοὺς |
[8] |
ὦ
Σοφόκλεις,
δεῖ
καθαρὰς
ἔχειν
|
τὸν |
στρατηγόν,
ἀλλὰ
καὶ
τὰς
ὄψεις. |
[18] |
τὸν
χρόνον.
(ὁρῶν
δὲ
Τολμίδην
|
τὸν |
Τολμαίου
διὰ
τὰς
πρότερον
εὐτυχίας |
[6] |
τοῦ
παντὸς
ἀγγείου
συνωλισθηκότα
κατὰ
|
τὸν |
τόπον
ἐκεῖνον
ὅθεν
ἡ
ῥίζα |
[1] |
αὐλητής·
ὁ
δὲ
Φίλιππος
πρὸς
|
τὸν |
υἱὸν
ἐπιτερπῶς
ἔν
τινι
πότῳ |
[2] |
συντετάχαμεν
τὸν
Ποερικλέους
βίον
καὶ
|
τὸν· |
Φαβίου
Μαξίμου
τοῦ
διαπολεμήσαντος
πρὸς |
[36] |
γάρ
τινος
ἀκοντίῳ
πατάξαντος
Ἐπίτιμον
|
τὸν |
Φαρσάλιον
ἀκουσίως
καὶ
κατακτείναντος,
ἡμέραν |
[31] |
δόξα
τῶν
ἔργων
ἐπίεζε
φθόνῳ
|
τὸν |
Φειδίαν,
καὶ
μάλισθ'
ὅτι
τὴν |
[32] |
διασκεδάσειν
τὰ
ἐγκλήματα
καὶ
ταπεινώσειν
|
τὸν |
φθόνον
ἐν
πράγμασι
μεγάλοις
καὶ |
[6] |
ἐκώλυε
δ'
οὐδέν,
οἶμαι,
καὶ
|
τὸν |
φυσικὸν
ἐπιτυγχάνειν
καὶ
τὸν
μάντιν, |
[32] |
τοῦ
ἀνθρώπου.
~περὶ
δὲ
τοῦτον
|
τὸν |
χρόνον
Ἀσπασία
δίκην
ἔφευγεν
ἀσεβείας, |
[23] |
οὐ
τὴν
εἰρήνην
ὠνούμενος,
ἀλλὰ
|
τὸν |
χρόνον,
ἐν
ᾧ
παρασκευασάμενος
καθ' |
[13] |
ὅταν
οἱ
μὲν
ὕστερον
γεγονότες
|
τὸν |
χρόνον
ἔχωσιν
ἐπιπροσθοῦντα
τῇ
γνώσει |
[19] |
βαρὺν
ἐξέκλεισεν,
ᾧ
συνείχετο
πάντα
|
τὸν |
χρόνον
ἡ
χώρα
βαρβαρικαῖς
ἀναμεμιγμένη |
[18] |
ἐπ'
αὐτῷ
μενοῦσιν
ἀθάνατοι
πάντα
|
τὸν |
χρόνον.
(ὁρῶν
δὲ
Τολμίδην
τὸν |