Chapitre |
[1] |
πότῳ
ψήλαντα
καὶ
τεχνικῶς
εἶπεν·
|
οὐκ |
αἰσχύνῃ
καλῶς
οὕτω
ψάλλων;
ἀρκεῖ |
[4] |
τούτων·
ἀμφοτερογλώσσου
τε
μέγα
σθένος
|
οὐκ |
ἀλαπαδνὸν
Ζήνωνος,
πάντων
ἐπιλήπτορος.
(ὁ |
[11] |
μηχανώμενος
ἐν
ἄστει
καὶ
διαπαιδαγωγῶν
|
οὐκ |
ἀμούσοις
ἡδοναῖς”
τὴν
πόλιν,
ἑξήκοντα |
[29] |
καὶ
τοὺς
συμμάχους
πραΰ
νοντος,
|
οὐκ |
ἂν
δοκεῖ
συμπεσεῖν
ὑπό
γε |
[34] |
πάσχοντες
ὑπ'
ἐκείνων
ἐκ
θαλάττης,
|
οὐκ |
ἂν
εἰς
μῆκος
πολέμου
τοσοῦτον |
[28] |
τοῦ
Ἀρχιλόχου
πρὸς
αὐτὴν
εἰπεῖν·
|
οὐκ |
ἂν
μύροισι
γραῦς
ἐοῦσ'
ἠλείφεο. |
[33] |
καὶ
κατεστρατοπέδευσαν,
ὡς
τῶν
Ἀθηναίων
|
οὐκ |
ἀνεξομένων,
ἀλλ'
ὑπ'
ὀργῆς
καὶ |
[10] |
τἀνδρὶ
προσβέβληκε,
πάντῃ
μὲν
ἴσως
|
οὐκ |
ἀνεπιλήπτῳ,
φρόνημα
δ'
εὐγενὲς
ἔχοντι |
[20] |
Τυρρηνία
καὶ
Καρχηδὼν
ἐνίοις
ὄνειρος
|
οὐκ |
ἀπ'
ἐλπίδος
διὰ
τὸ
μέγεθος |
[13] |
τὴν
οἰκοδομίαν
ἐμήνυσε
τὴν
θεὸν
|
οὐκ |
ἀποστατοῦσαν,
ἀλλὰ
συνεφαπτομένην
τοῦ
ἔργου |
[35] |
διὰ
τὴν
νόσον.
ἐπιγενομένη
γὰρ
|
οὐκ |
αὐτοὺς
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς |
[22] |
καὶ
συνάψαι
μὲν
εἰς
χεῖρας
|
οὐκ |
ἐθάρσησε
πολλοῖς
καὶ
ἀγαθοῖς
ὁπλίταις |
[33] |
Ἑρμίππου·
βασιλεῦ
σατύρων,
τί
ποτ'
|
οὐκ |
ἐθέλεις
δόρυ
βαστάζειν,
ἀλλὰ
λόγους |
[32] |
μὲν
οὖν
αἰτίαι
δι'
ἃς
|
οὐκ |
εἴασεν
ἐνδοῦναι
Λακεδαιμονίοις
τὸν
δῆμον, |
[16] |
καὶ
δεῖσθαι
πᾶσαν
δέησιν,
ὀλοφυρόμενον
|
οὐκ |
ἐκεῖνον,
ἀλλ'
ἑαυτόν,
εἰ
τοιοῦτον |
[35] |
ἐλπίδα
τοῖς
πολίταις
καὶ
φόβον
|
οὐκ |
ἐλάττω
τοῖς
πολεμίοις
ἀπὸ
τοσαύτης |
[16] |
Θουκυδίδου
κατάλυσιν
καὶ
τὸν
ὀστρακισμὸν
|
οὐκ |
ἐλάττω
τῶν
πεντεκαίδεκα
ἐτῶν
διηνεκῆ |
[13] |
τῷ
ποιεῖν
εὐχέρεια
καὶ
ταχύτης
|
οὐκ |
ἐντίθησι
βάρος
ἔργῳ
μόνιμον
οὐδὲ |
[25] |
λαβεῖν
καὶ
δοῦναι
παρ'
αὐτοῖς,
|
οὐκ |
ἐπείθοντο.
πλεύσας
οὖν
ὁ
Περικλῆς |
[7] |
κόρον
οἷον
ἐκ
διαλειμμάτων
ἐπλησίαζεν,
|
οὐκ |
ἐπὶ
παντὶ
πράγματι
λέγων,
οὐδ' |
[6] |
ἀναίρεσιν
εἶναι
λέγοντες
τοῦ
σημείου
|
οὐκ |
ἐπινοοῦσιν
ἅμα
τοῖς
θείοις
καὶ |
[15] |
μιᾷ
δραχμῇ
μείζονα
τὴν
οὐσίαν
|
οὐκ |
ἐποίησεν
ἧς
ὁ
πατὴρ
αὐτῷ |
[12] |
μόνον
τελούντων,
ἃ
τῶν
διδόντων
|
οὐκ |
ἔστιν,
ἀλλὰ
τῶν
λαμβανόντων,
ἂν |
[1] |
ἱστορήσασιν·
ἐπεὶ
τῶν
γ'
ἄλλων
|
οὐκ |
εὐθὺς
ἀκολουθεῖ
τῷ
θαυμάσαι
τὸ |
[35] |
τινος
οἴεται
σημεῖον·
ὡς
δ'
|
οὐκ |
ἔφη,
τί
οὖν,
εἶπεν,
ἐκεῖνο |
[22] |
χρήμασιν
ἐζημίωσαν,
ὧν
τὸ
πλῆθος
|
οὐκ |
ἔχων
ἐκτῖσαι
μετέστησεν
ἑαυτὸν
ἐκ |
[31] |
ἐν
ἐκκλησίᾳ
διώξεως,
κλοπαὶ
μὲν
|
οὐκ |
ἠλέγχοντο·
τὸ
γὰρ
χρυσίον
οὕτως |
[28] |
καὶ
δυνατωτάτους
Ἰώνων
ἑλόντος.
(καὶ
|
οὐκ |
ἦν
ἄδικος
ἡ
ἀξίωσις,
ἀλλ' |
[16] |
εὐδαιμονίαν
τε.
καὶ
ταῦτα
καιρὸς
|
οὐκ |
ἦν
οὐδ'
ἀκμὴ
καὶ
χάρις |
[10] |
φθόνον
τῆς
δόξης;
ταῦτα
γὰρ
|
οὐκ |
οἶδ'
ὅθεν
συναγαγὼν
ὥσπερ
χολὴν |
[36] |
αὐτῷ
κατά
τε
τὸν
λοιμὸν
|
οὐκ |
ὀλίγους
ἀποβαλόντι
τῶν
ἐπιτηδείων
καὶ |
[38] |
ἔοικεν
ὁ
λοιμὸς
λαβέσθαι
λαβὴν
|
οὐκ |
ὀξεῖαν,
ὥσπερ
ἄλλων,
οὐδὲ
σύντονον, |
[24] |
καὶ
Πάραλον.
εἶτα
τῆς
συμβιώσεως
|
οὐκ |
οὔσης
αὐτοῖς
ἀρεστῆς,
ἐκείνην
μὲν |
[12] |
τὸν
δῆμον
ὅτι
χρημάτων
μὲν
|
οὐκ |
ὀφείλουσι
τοῖς
συμμάχοις
λόγον
προπολεμοῦντες |
[10] |
πόλεμον.
(αἰσθόμενος
οὖν
ὁ
Περικλῆς
|
οὐκ |
ὤκνησε
χαρίσασθαι
τοῖς
πολλοῖς,
ἀλλὰ |