HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PLOTIN, Les Ennéades, IV, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)


γ  =  82 formes différentes pour 275 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Ennéade, livre, chap.
[4, 3, 14]   αὐτὴν καὶ οἱ ἄλλοι θεοί·  γαῖαν   ὕδει φύρειν> καὶ ἀνθρώπου ἐνθεῖναι
[4, 3, 2]   ἐν τῷ μορίῳ τοῦ  γάλακτος   λευκότης μέρος ἐστὶ τῆς τοῦ
[4, 3, 2]   μέρος ἐστὶ τῆς τοῦ παντὸς  γάλακτος   λευκότητος, ἀλλὰ μορίου μέν ἐστι
[4, 3, 13]   κατὰ φύσιν, ὡς πρὸς  γάμων   φυσικὰς προθυμίας {ὡς} πρὸς
[4, 3, 4]   δὲ μὴ ἐν σώματι; Ἴσως  γὰρ   ἀκολουθήσει ἀεὶ ἐν σώματι πᾶσαν
[4, 3, 25]   τοῦ συναμφοτέρου τοῦ ζῴου. Εἴτε  γὰρ   ἄλλης, πότε πῶς λαμβανούσης;
[4, 3, 28]   τῶν ὀργιστῶν τῷ θυμοειδεῖ; Οὐ  γὰρ   ἄλλο μὲν ἀπολαύσει, φήσει τις,
[4, 3, 31]   τίνι αὐτῶν ἐγγίνεται; Εἰ μὲν  γὰρ   ἀμφοτέροις, διτταὶ ἀεὶ αἱ φαντασίαι·
[4, 3, 25]   ἔχομεν καὶ οὐκ ἐξεταστικῶς. Ἴσως  γὰρ   ἄν τις ἀπορήσειε, μήποτε οὐ
[4, 3, 32]   ἀστεία καὶ αὐτή· γένοιτο  γὰρ   ἄν τις καὶ ἐξ ἀρχῆς
[4, 3, 1]   τὴν πραγματείαν ποιήσασθαι. Περὶ τίνος  γὰρ   ἄν τις μᾶλλον τὸ πολὺ
[4, 3, 8]   αὖ τὸ δεκτικὸν αὐτῆς· οὐ  γὰρ   ἂν ἀπέθανε. Τὰ δὲ ἐκ
[4, 3, 20]   οὐδ´ ὡς ἐν ἀγγείῳ· ἄψυχον  γὰρ   ἂν γένοιτο τὸ σῶμα, εἴτε
[4, 3, 4]   ὄντων δὲ ὁμοῦ ἀεί ἀμέριστος  γὰρ   ἂν εἴη αὕτη οὐσία
[4, 3, 7]   παντὸς ἐπιμελεῖται τοῦ ἀψύχου> Τί  γὰρ   ἂν εἴη, σώματος τὴν
[4, 3, 26]   εἰς σῶμα τὸ ἐπιθυμητόν. Πῶς  γὰρ   ἂν εἴποι τὸ σῶμα περὶ
[4, 3, 10]   μικρούς τινας κόσμους. τι  γὰρ   ἂν ἐφάψηται ψυχῆς, οὕτω ποιεῖται
[4, 3, 32]   τῶν παρὰ τῆς χείρονος. Εἴη  γὰρ   ἂν καὶ σπουδαίας οὔσης τῆς
[4, 3, 10]   βουλὴν σκέψιν ἀναμείνασα· οὕτω  γὰρ   ἂν οὐ κατὰ φύσιν, ἀλλὰ
[4, 3, 31]   τὸ δὲ τῶν αἰσθητῶν· οὕτω  γὰρ   ἂν παντάπασι δύο ζῷα οὐδὲν
[4, 3, 7]   τοῦ παντός, ψυχὴν ἐχόντων. Πῶς  γὰρ   ἂν τὸ μέρος ἔσχεν ἀψύχου
[4, 3, 9]   τῷ λόγῳ οἷόν τε. Ἔξεστι  γὰρ   ἀναλύειν τῷ λόγῳ καὶ τῇ
[4, 3, 13]   εἰς ζῷον ἄλλη ἄλλο. ~Τὸ  γὰρ   ἀναπόδραστον καὶ δίκη οὕτως
[4, 3, 8]   τινα ἀκόλουθόν ἐστιν εἶναι. Καὶ  γὰρ   αὖ ἑστάναι δεῖ τὰ ὄντα,
[4, 3, 22]   πῦρ πάρεστι τῷ ἀέρι; Καὶ  γὰρ   αὖ καὶ τοῦτο παρὸν οὐ
[4, 3, 6]   νενευκότων δύναμις μείζων. Σῴζουσαι  γὰρ   αὑτὰς ἐπ´ ἀσφαλοῦς ἐκ τοῦ
[4, 3, 17]   κομίζεται ἀπὸ τῆς τρίτης προσεχὴς  γὰρ   αὐτῇ ὅσον ἐκείνη ἐναυγάζεται. Τὸ
[4, 3, 10]   αὐτῆς εἰς ἄλλο. Τοῖς μὲν  γὰρ   ἀψύχοις τὸ μὲν {ἐξ αὐτῶν}
[4, 3, 9]   σῶμα ψυχῆς εἰσόδου μὲν  γὰρ   γίνεται ψυχῇ ἐν σώματι οὔσῃ
[4, 3, 6]   εἰς τὸ κάτω εἶναι. Τὸ  γὰρ   δευτέρας καὶ τρίτας> τῷ ἐγγύθεν
[4, 3, 26]   ψυχὴν τὸ ζῷον λέγειν· οὐ  γὰρ   δὴ μεταβαλόντων ἀμφοτέρων ἕτερόν τι
[4, 3, 26]   σύνθεσιν καὶ οἷον σύνεσιν. Οὐ  γὰρ   δὴ οὐδὲν ἔχουσα τούτων ἐν
[4, 3, 31]   διτταὶ ἀεὶ αἱ φαντασίαι· οὐ  γὰρ   δὴ τὸ μὲν τῆς ἑτέρας
[4, 3, 20]   ἀπορία, πῶς ἐν ὅλῳ· οὐ  γὰρ   δὴ ὡς ἐν τῷ ἀμφορεῖ
[4, 3, 20]   ἐν τόπῳ τῷ σώματι. Τὸ  γὰρ   διάστημα κενὸν εἶναι δεῖ· τὸ
[4, 3, 6]   αὐτὴ πάντα ἐν ἑαυτῇ; Τὸ  γὰρ   δύνασθαι ἐν πολλοῖς γίνεσθαι ἅμα
[4, 3, 9]   συνεκτέταται, ὅσον αὐτὸ δύναται· οὐ  γὰρ   δύναται ἀλλαχόθι ἕκαστον τῶν μορίων
[4, 3, 10]   τὰ δὲ ἄλλα ἄλλοις. Τί  γὰρ   ἔδει γίνεσθαι παρὰ ψυχῆς,
[4, 3, 23]   ἐγκεφάλῳ ἐκείνως ἵδρυτο. Τὸ μὲν  γὰρ   ἔδει σώματι διδόναι, καὶ τῷ
[4, 3, 8]   τοῦ ὅλου, συμπαθεῖς. Καὶ  γὰρ   εἴρηται, ὅτι καὶ μία καὶ
[4, 3, 25]   ὂν καὶ νοῦν θετέον· οὐδὲν  γὰρ   εἰς αὐτοὺς οὐδὲ χρόνος, ἀλλ´
[4, 3, 13]   καθόλου ὑποπῖπτον νόμῳ πέμπεται· ἔγκειται  γὰρ   ἑκάστῳ τὸ καθόλου, καὶ
[4, 3, 6]   ἐξηρτῆσθαι μᾶλλον τῶν ἄνω· τῶν  γὰρ   ἐκεῖ νενευκότων δύναμις μείζων.
[4, 3, 23]   ἐνεργείας τῆς δυνάμεως ἐκεῖ ὅθεν  γὰρ   ἔμελλε κινεῖσθαι τὸ ὄργανον, ἐκεῖ
[4, 3, 3]   δύναμις ἐν ἑκατέροις ἐνεργῇ· {εἰσὶ  γὰρ   ἐν ἀμφοτέραις ἅπασαι· τῷ δὲ
[4, 3, 3]   τὸ αὐτὸ δυνάμεως πάρεστιν· εἰσὶ  γὰρ   ἐν ἀμφοτέραις ἅρασαι. Ἐπεὶ καὶ
[4, 3, 21]   ὡς δὲ κυβερνήτης πῶς; Οὐδὲ  γὰρ   ἐν πάσῃ τῇ νηί, ὥσπερ
[4, 3, 9]   ἐχόμενος ἀλλ´ οὐκ ἔχων. Κεῖται  γὰρ   ἐν τῇ ψυχῇ ἀνεχούσῃ αὐτὸν
[4, 3, 20]   ὑποκειμένῳ ἔσται τῷ σώματι· τὸ  γὰρ   ἐν ὑποκειμένῳ πάθος τοῦ ἐν
[4, 3, 25]   πέφυκε τῶν ὄντων. Τί μὲν  γάρ   ἐστι μνήμη, εἴρηται ἐν ἄλλοις
[4, 3, 9]   ἔστι γὰρ ἥτις ἐστί. Τοσοῦτον  γάρ   ἐστι τὸ πᾶν, ὅπου ἐστὶν
[4, 3, 29]   μνήμην καὶ κατοχὴν ὑπάρχειν· τοῦτο  γάρ   ἐστιν, εἰς λήγει
[4, 3, 27]   ἑτέρα ψυχὴ ἀπαλλαγεῖσα μόνη;  γὰρ   ἐφελκομένη τι κἄν, πάντα,
[4, 3, 8]   ψυχὴ ἐν τῷ σώματι· οὐ  γὰρ   ἔχει αὖ τὸ δεκτικὸν αὐτῆς·
[4, 3, 12]   οὐδὲν τὰ τῇδε ἐπιστρεφομένη.  γὰρ   ἔχει τὸ πᾶν ἤδη, τοῦτο
[4, 3, 24]   εἰσι {καὶ} μηδαμοῦ σώματος οὐδὲ  γὰρ   ἔχουσι σῶμα οὗ ἐστιν
[4, 3, 23]   δὲ οὐ τὴν δύναμιν πανταχοῦ  γὰρ   δύναμις ἐκεῖ δὲ τῆς
[4, 3, 2]   εἶδος, οἷον τὴν λευκότητα· οὐ  γὰρ   ἐν τῷ μορίῳ τοῦ
[4, 3, 30]   γένηται, ἡμῖν ἀντίληψις. Ἄλλο  γὰρ   νόησις, καὶ ἄλλο
[4, 3, 1]   μετὰ τὴν τοῦ ὅλου· αὕτη  γὰρ   τὸ πᾶν ἄψυχον ἐν
[4, 3, 3]   κατὰ τὴν εἰκόνα ἐξεταστέον. Εἰ  γὰρ   τοῦ παντὸς παρέχει αὑτὴν
[4, 3, 11]   ἁρπάσαι εἶδός τι δυνάμενον. Καὶ  γὰρ   τοῦ παντὸς φύσις πάντα
[4, 3, 31]   τῶν ψυχῶν λανθάνει. Εἰς ἓν  γὰρ   ἦλθον ἄμφω καὶ ἐποχεῖται
[4, 3, 25]   νοήσεις οὐ μνημονεύειν λεκτέον· οὐ  γὰρ   ἦλθον, ἵνα κατέχῃ μὴ ἀπέλθοιεν·
[4, 3, 11]   ἐκεῖνος ἐκεῖ ἥλιος οὗτος  γὰρ   ἡμῖν γινέσθω παράδειγμα τοῦ λόγου
[4, 3, 9]   ἐπείπερ ὑπέστη, ἐμόρφωσεν αὐτό. Οὐ  γὰρ   ἦν θεμιτὸν γειτονοῦν τι αὐτῇ
[4, 3, 9]   αὐτῇ εἰς μέγεθος μέλοι· ἔστι  γὰρ   ἥτις ἐστί. Τοσοῦτον γάρ ἐστι
[4, 3, 10]   τὸ ποιεῖν ἔχει; Πυρὸς μὲν  γὰρ   θερμὰ ποιεῖν, καὶ τὸ ψύχειν
[4, 3, 9]   δὴ τῆς τοῦ παντός ἐντεῦθεν  γὰρ   ἴσως εἰκὸς ἄρξασθαι, μᾶλλον δὲ
[4, 3, 1]   καὶ τὰς ἡμετέρας εἶναι. Οὐδὲ  γὰρ   ἴσως ἱκανὸν φήσουσιν εἶναι τὸ
[4, 3, 27]   τούτων καὶ ἀτιμάσασαν ἀφεῖναι. Σώματος  γὰρ   καθαρωτέρα γενομένη καὶ ἐνταῦθα
[4, 3, 10]   σώματι, εἴδωλον οὗ ἔχει καὶ  γὰρ   καὶ εἴδωλον ζωῆς, ὅσον δίδωσι
[4, 3, 1]   λαβεῖν θέαμα τοῦ νοῦ. Ἦν  γὰρ   καὶ ἐν τῷ παντὶ νῷ
[4, 3, 32]   συνάγει τὸ ἄπειρον ἀφιείς. Οὕτω  γὰρ   καὶ οὐ μετὰ πολλῶν, ἀλλὰ
[4, 3, 6]   εἴρηται. Νῦν δὲ λεκτέον τάχα  γὰρ   καὶ πῶς ταὐτὸν ἐν ἄλλῳ
[4, 3, 27]   εἴδωλον ἐν Ἅιδου Ἡρακλέους τοῦτο  γὰρ   καὶ τὸ εἴδωλον, οἶμαι, χρὴ
[4, 3, 9]   τρόπος {καὶ πῶς} Οὐχ ἧττον  γὰρ   καὶ τοῦτο θαυμάσαι τε καὶ
[4, 3, 16]   κεχαλάσθαι εἰς τὸ αὐτεξούσιον. Εἰ  γὰρ   κατ´ αἰτίας γίγνεσθαι δεῖ καὶ
[4, 3, 23]   τοῦ λόγου ἀντιλήψεις ποιεῖσθαι. Αἰσθητικὸν  γὰρ   κριτικόν πως, καὶ φανταστικὸν οἷον
[4, 3, 11]   ψυχῆς εἰς ἐκεῖνον φθάνει. Οὐ  γὰρ   μακρὰν οὐδὲ πόρρω οὐδενὸς οὐδὲν
[4, 3, 27]   πάντων κατὰ τὸν βίον, αὐτοῦ  γὰρ   μάλιστα καὶ βίος ἦν.
[4, 3, 6]   ἐκ τοῦ ῥᾴστου ποιοῦσι· δυνάμεως  γὰρ   μείζονος μὴ πάσχειν ἐν οἷς
[4, 3, 9]   ἀβλαβοῦς δὲ τῷ ἐφεστηκότι· ἄνω  γὰρ   μένων ἐπιστατεῖ· ἔμψυχος τῷ τοιούτῳ
[4, 3, 20]   ὡς μέρος ἐν ὅλῳ· οὐ  γὰρ   μέρος ψυχὴ τοῦ σώματος.
[4, 3, 12]   ἀρχῆς τε καὶ νοῦ. Οὐ  γὰρ   μετὰ τοῦ νοῦ ἦλθον, ἀλλ´
[4, 3, 20]   ὅλως οὐδέν, ἐπιστῆσαι προσήκει. Εἴτε  γὰρ   μὴ ἀφοριοῦμεν ἑκάστοις τῶν τῆς
[4, 3, 24]   ἐν τοῖς οὖσι δίκης. Οὐ  γὰρ   μή ποτέ τις ἐκφύγοι,
[4, 3, 26]   αὐτῆς οὐ τῶν ῥεόντων. Εἰ  γὰρ   μὴ τοῦτο, οὐδὲ συναίσθησιν οὐδὲ
[4, 3, 30]   εἰς τὸ φανταστικόν. Τὸ μὲν  γὰρ   νόημα ἀμερὲς καὶ οὔπω οἷον
[4, 3, 18]   πληρουμένης καὶ μᾶλλον ἀσθενούσης· ἐλάττωσις  γὰρ   νοῦ εἰς αὐτάρκειαν τὸ λογισμοῦ
[4, 3, 24]   ἐπ´ ἀδίκοις ἔργοις προσήκει· ἀναπόδραστος  γὰρ   θεῖος νόμος ὁμοῦ ἔχων
[4, 3, 20]   εἶναι τῷ σώματι· περιεκτικὸν μὲν  γὰρ   τόπος καὶ περιεκτικὸν σώματος,
[4, 3, 2]   δὲ οὐκ ἔστι λευκότητος· ἀμέγεθες  γὰρ   ὅλως καὶ οὐ ποσὸν
[4, 3, 1]   μὴ μόρια αὐτῆς εἶναι· εἶναι  γὰρ   ὁμοειδῆ καὶ τὰ μέρη τοῖς
[4, 3, 19]   πρὸς τὸ μερίζεσθαι· πανταχοῦ μὲν  γὰρ   ὂν μεμερίσθαι ἂν λέγοιτο· ὅλον
[4, 3, 2]   ἕκαστα τῶν ὅλων εἶναι· ποσὰ  γὰρ   ὄντα καὶ τὸ εἶναι ἐν
[4, 3, 2]   κόσμου καὶ ὁτουοῦν ἐμψύχου. Καὶ  γὰρ   ὀρθῶς ἔχει μὴ πᾶσαν τὴν
[4, 3, 17]   τις ἐκ τῶν τοιούτων. Εἰ  γὰρ   οὐρανὸς ἐν τῷ αἰσθητῷ τόπῳ
[4, 3, 21]   ὡς ἐν ὀργάνῳ φυσικῷ κινεῖ  γὰρ   οὕτως αὐτὸ ἐν οἷς ἂν
[4, 3, 32]   τὰς μνήμας τούτων ἔχοι· τὸ  γὰρ   πάθος ἴσως καὶ ἐξ ἀρχῆς
[4, 3, 8]   τὸ ὅλον σύνταγμα αὐταῖς εἷς  γὰρ   πᾶς λόγος πολὺς καὶ ποικίλος,
[4, 3, 21]   ἂν πάνυ παραστήσειεν. Ὡς μὲν  γὰρ   πλωτὴρ κατὰ συμβεβηκὸς ἂν εἴη
[4, 3, 2]   δὲ μονάδα εἶναι· ἄλλα τε  γὰρ   πολλὰ καὶ ἄτοπα συμβήσεται, καὶ
[4, 3, 2]   ψυχῆς τὸ μέρος λέγεσθαι. Οὔτε  γὰρ   ποσὸν οὕτως, ὡς δεκάδα τὴν
[4, 3, 20]   ὡς ἐν τόπῳ εἶναι. Καὶ  γὰρ   συμφέροιτο ἂν ἀεὶ τόπος,
[4, 3, 16]   πρόσθεν ἔχον τὴν δικαίωσιν. Οὐ  γὰρ   τὰ μὲν δεῖ νομίζειν συντετάχθαι,
[4, 3, 16]   προτέρας ἁμαρτίας λεκτέον γίνεσθαι; Συμπέπλεκται  γὰρ   ταῦτα καὶ προσημαίνεται, ὡς καὶ
[4, 3, 23]   ἁπτικὴν ἐν παντὶ παρεῖναι· πρὸς  γὰρ   ταύτην τὴν ἀντίληψιν πᾶν τὸ
[4, 3, 20]   ὅλον ἐν τοῖς μέρεσι· γελοῖον  γὰρ   τὴν μὲν ψυχὴν ὅλον λέγειν,
[4, 3, 2]   τὴν ὅλην εἰς μέρη· ἀναλώσουσι  γὰρ   τὴν ὅλην, καὶ ὄνομα μόνον
[4, 3, 16]   ἀγαθὸν τελευτὴ τούτων. Δεῖ  γὰρ   τήνδε τὴν σύνταξιν οὐκ ἀθεεὶ>
[4, 3, 8]   μὴ ἐμποδίζοντος τὸν λόγον· ἐκ  γὰρ   τῆς αὐτῆς πᾶσαι οὖσαι, ἐξ
[4, 3, 8]   οὐ πλείους ἐποίησε ψυχάς· ἐξήρτηται  γὰρ   τῆς μιᾶς, μένει μία·
[4, 3, 17]   ἄμεινον εἰς πολὺ προιούσαις. Ἔστι  γάρ   τι οἷον κέντρον, ἐπὶ δὲ
[4, 3, 20]   ὡς εἶδος ἐν ὕλῃ· ἀχώριστον  γὰρ   τὸ ἐν ὕλῃ εἶδος, καὶ
[4, 3, 19]   ταῦτα σώματι δίδωσιν αὑτά· καὶ  γὰρ   τὸ ἔργον αὐτῶν οὐ δι´
[4, 3, 4]   μέρει τοῦ φυτοῦ γίγνοιντο· οὕτω  γὰρ   τὸ σῶμα τὸ ἔμψυχον ἐν
[4, 3, 8]   τῷ ἀπ´ αὐτοῦ τετμημένῳ· ἓν  γὰρ   τὸ σῶμα τοῦ παντός, καὶ
[4, 3, 8]   ἕκαστον ἓν ἀριθμῷ εἶναι· οὕτω  γὰρ   τὸ τόδε. Τοῖς μὲν γὰρ
[4, 3, 23]   ὀργάνου, τούτου πηγή ἐνταῦθα  γὰρ   τὸ τοιοῦτον αἷμα ἀποκρίνεται τῇ
[4, 3, 23]   τῆς ψυχῆς οἰκεῖν ἀπεδόθη.  γάρ   τοι καὶ γεννᾷ καὶ τρέφει
[4, 3, 18]   φωνῇ χρῆσθαι οὐκ ἄτοπον· ζῷα  γὰρ   τοιάδε. ~Πότερα δὲ ἐπὶ τοῦ
[4, 3, 10]   ἐναντιοῦσθαι τῇ αὐτῆς βουλήσει. Ἐν  γὰρ   τοῖς ὑστέροις ἄλληλα ἐμποδίζοντα πολλάκις
[4, 3, 8]   ἐκ τῶν προβεβιωμένων βίων· κατὰ  γὰρ   τοὺς προβεβιωμένους φησὶ τὰς αἱρέσεις
[4, 3, 19]   ὀργάνου τελεῖται τοῦ σώματος· ἐμπόδιον  γὰρ   τοῦτο, εἴ τις αὐτῷ ἐν
[4, 3, 14]   καὶ πάντων τῶν δεδωκότων· πάντες  γὰρ   τούτῳ ἔδοσαν τῷ πλάσματι παρὰ
[4, 3, 8]   γὰρ τὸ τόδε. Τοῖς μὲν  γὰρ   τῶν σωμάτων τῷ φύσει τοῦ
[4, 3, 10]   ἐπακτὸν τέχνην ἂν ποιοῖ. Τέχνη  γὰρ   ὑστέρα αὐτῆς καὶ μιμεῖται ἀμυδρὰ
[4, 3, 7]   μέρη τὰς ἡμετέρας εἶναι. Ἱκανὴ  γὰρ   ψυχὴ καὶ παρὰ φύσεως τόπων
[4, 3, 12]   καθ´ ὁμοίωσιν τῆς διαθέσεως. Ἐκεῖ  γάρ,   ἂν ὁμοιωθεῖσα ᾖ, φέρεται,
[4, 3, 4]   μάλιστα τὴν τοῦ παντός· οὐ  γὰρ   ὥσπερ ἡμετέρα λέγεται καταλείπειν
[4, 3, 9]   διανοίᾳ πᾶσαν σύνθεσιν. Ἐπεὶ τό  γε   ἀληθὲς ὧδε ἔχει· σώματος μὲν
[4, 3, 29]   διανοημάτων τὸ αἰσθητικόν. ἄλλο  γε   δεῖ ἑκατέρων. Ἆρ´ οὖν κοινὸν
[4, 3, 30]   δὲ τῶν διανοήσεων τί; Ἆρά  γε   καὶ τούτων τὸ φανταστικόν; Ἀλλ´
[4, 3, 11]   μὲν εὐάγωγον ψυχῆς φύσις, δέξασθαί  γε   μὴν ῥᾷστον ἂν εἴη ἁπάντων,
[4, 3, 3]   παντὶ ζῴῳ ὅλης; Ἀλλ´ οὗτός  γε   λόγος οὐδεμίαν ποιεῖ
[4, 3, 20]   ἀκολούθως ἂν λέγοιμεν. Εἰ δέ  γε   ὁρατὸν ψυχὴ καὶ αἰσθητὸν
[4, 3, 2]   τὴν ψυχήν τινος εἶναι οὐσίαν  γε   οὖσαν, ἀλλ´ εἶναι, μή
[4, 3, 3]   πραχθέντα κατανενοηκότος. Ἀλλ´ ὅτι ἕν  γε   πανταχοῦ, εἴρηται, καὶ ἐν τοῖς
[4, 3, 5]   κατὰ τὸ ἄνω; Ἀλλ´ οὕτω  γε   Σωκράτης μὲν ἔσται ὅταν ἐν
[4, 3, 2]   τετραγώνου, οὐ πάντα  γε   τὰ μόρια ὅμοια ἐφ´ ὧν
[4, 3, 25]   κατέχῃ μὴ ἀπέλθοιεν· οὕτω  γε   τὴν οὐσίαν αὐτοῦ φοβοῖτο μὴ
[4, 3, 13]   οὔτε ἑκοῦσαι οὔτε πεμφθεῖσαι· οὔ  γε   τὸ ἑκούσιον τοιοῦτον ὡς προελέσθαι,
[4, 3, 27]   ὅμως εἶχον λέγειν·  γε   τοῦ βίου τούτου, καὶ αὐταὶ
[4, 3, 6]   ἄμφω, γνωσθήσεται· καθ´ αὑτό  γε   τοῦτο ἐπισκεπτέον πῶς οὖν καὶ
[4, 3, 28]   ψυχῆς τὸ μνημονεύειν παραγίνεται. ~Ἆρά  γε   αἰσθανόμεθα καὶ μανθάνομεν;
[4, 3, 19]   γινομένην μεριστὴν> καὶ ταύτην οὐ  γεγενημένην.   Τὴν δὴ σώματος φύσιν ὁρᾶν
[4, 3, 29]   ἄλλοι οὐκ ὀξέως ἐν αἰσθήσει  γεγενημένοι.   Ἀλλὰ πάλιν αὖ, εἰ ἄλλο
[4, 3, 32]   τόπον καὶ ἐν τῷ νοητῷ  γεγενημένος   καὶ ὑπὲρ τὸν Ἡρακλέα ἰσχύσας
[4, 3, 28]   αὐτοῦ ἔχον τὴν μνήμην τοῦ  γεγενημένου.   Τεκμήριον δὲ τὸ μὴ ἡδεῖαν
[4, 3, 31]   τῶν ἐκείνων μεμνήμεθα, χρηστοτέρων δὲ  γεγενημένων   πλείω. ~Τί δὲ δὴ φίλων
[4, 3, 4]   σώματι εἶναι καὶ τοῦ σώματος  γεγονέναι.   ~Ἀλλὰ πῶς ἔτι μὲν
[4, 3, 17]   ὡς ἐπιτηδειότερα μεταλαμβάνειν. Τὸ δὲ  γεηρὸν   ὕστατόν τε καὶ ψυχῆς ἥττονος
[4, 3, 9]   αὐτό. Οὐ γὰρ ἦν θεμιτὸν  γειτονοῦν   τι αὐτῇ λόγου ἄμοιρον εἶναι,
[4, 3, 23]   εἶχε τὸν λόγον, ὡς ἂν  γειτονοῦσα   πρὸς τὸ κάτω οὗ αὐτὴ
[4, 3, 20]   ὡς ὅλον ἐν τοῖς μέρεσι·  γελοῖον   γὰρ τὴν μὲν ψυχὴν ὅλον
[4, 3, 13]   ἕκαστον κινούσης καὶ γεννώσης, οἷον  γενειάσεις   καὶ ἐκφύσεις κεράτων καὶ νῦν
[4, 3, 8]   τῆς φθορᾶς ἐπιτηδείως ἔχοντα πρὸς  γενέσεις   ζῴων, τὰ μὲν τῶνδε, τὰ
[4, 3, 13]   χρόνος, καὶ θέλει  γενέσθαι,   γίνεται τότε ὑπ´ αὐτῶν τῶν
[4, 3, 11]   οἷόν τε ἦν ἄμοιρον αὐτοῦ  γενέσθαι,   οὐδὲ ἐκεῖνον αὖ κατελθεῖν εἰς
[4, 3, 10]   δυνάμει κυρία σωμάτων εἰς τὸ  γενέσθαι   τε καὶ οὕτως ἔχειν ὡς
[4, 3, 12]   καὶ τάξεων καὶ βίων κατὰ  γένη   διεξόδων, οὓς αἱ ψυχαὶ διεξοδεύουσιν
[4, 3, 24]   ~Ἀλλὰ ποῦ ἐξελθοῦσα τοῦ σώματος  γενήσεται;   ἐνταῦθα μὲν οὐκ ἔσται,
[4, 3, 5]   ψυχή· ἀπολεῖται δέ, ὅταν μάλιστα  γένηται   ἐν τῷ ἀρίστῳ. ἀπολεῖται
[4, 3, 30]   τῆς ψυχῆς, ὅταν ἐν τούτῳ  γένηται,   ἡμῖν ἀντίληψις. Ἄλλο γὰρ
[4, 3, 8]   θέλει, καὶ οὐ μή ποτε  γένηται   προιοῦσα ἔξω αὐτῆς, ἀλλὰ φθάνει
[4, 3, 22]   δὲ παραρρεῖ· καὶ ὅταν ἔξω  γένηται   τοῦ ἐν τὸ φῶς,
[4, 3, 23]   ἀπεδόθη. γάρ τοι καὶ  γεννᾷ   καὶ τρέφει καὶ αὔξει, τοῦτο
[4, 3, 9]   εἶναι. Προιέναι δὲ εἰ μέλλοι,  γεννήσει   ἑαυτῇ τόπον, ὥστε καὶ σῶμα.
[4, 3, 7]   ἄλλην. Τὸ δ´ ὅτι εἴσω  γεννώμεθα   ἐν αὐτῷ, καὶ ἐπὶ τῶν
[4, 3, 13]   ἐν χρόνῳ ἕκαστον κινούσης καὶ  γεννώσης,   οἷον γενειάσεις καὶ ἐκφύσεις κεράτων
[4, 3, 12]   μή ποτε ἔξω τῶν αὐτοῦ  γένοιτο,   ἀλλ´ ἱδρυμένος πᾶς ἄνω πέμπει
[4, 3, 32]   ὅταν ἀστεία καὶ αὐτή·  γένοιτο   γὰρ ἄν τις καὶ ἐξ
[4, 3, 21]   πλέον ἡμῖν πρὸς τὸ ζητούμενον  γένοιτο;   πάλιν ἀπορήσομεν πῶς ἐστιν
[4, 3, 29]   ψυχῇ δώσομεν ἄμφω, τέτταρα ἂν  γένοιτο.   Ὅλως δὲ τίς ἀνάγκη,
[4, 3, 25]   ὁμοίῳ πῶς ἂν ἐν μνήμῃ  γένοιτο,   οὐκ ἔχον οὐδ´ ἴσχον ἄλλην
[4, 3, 20]   ἐν ἀγγείῳ· ἄψυχον γὰρ ἂν  γένοιτο   τὸ σῶμα, εἴτε ὡς ἀγγεῖον,
[4, 3, 27]   Αἱ δὲ ἄλλαι τὸ συναμφότερον  γενόμεναι   {οὖσαι} οὐδὲν πλέον ὅμως εἶχον
[4, 3, 5]   ἐκεῖνοι, οἷον πολὺ ἐξ ὀλίγου  γενόμεναι,   συναφεῖς τῷ ὀλίγῳ οὖσαι ἀμερεστέρῳ
[4, 3, 27]   τούτου, καὶ αὐταὶ {τὸ συναμφότερον  γενόμεναι}   ταῦτα ᾔδεσαν· εἴ τι
[4, 3, 27]   ἀναπολήσει· εἰ δ´ ἐν σώματι  γενομένη   ἄλλῳ ἐξέλθοι, ἐρεῖ μὲν τὰ
[4, 3, 27]   ἀτιμάσασαν ἀφεῖναι. Σώματος γὰρ καθαρωτέρα  γενομένη   καὶ ἐνταῦθα οὐκ εἶχεν
[4, 3, 27]   λήθῃ. δὲ δὴ μόνη  γενομένη   τί μνημονεύσει; πρότερον σκεπτέον
[4, 3, 11]   αὐτῆς κἀκεῖ συνῆφθαι οἷον ἑρμηνευτικὴ  γενομένη   τῶν τε ἀπ´ ἐκείνου εἰς
[4, 3, 7]   αὐτοῦ ἐν Τιμαίῳ ποιεῖ, οὗ  γενομένης   τῆς ψυχῆς τοῦ παντὸς ὕστερον
[4, 3, 8]   οὐκ ἀεὶ οὕτως; Καὶ τὸ  γενόμενον   δὲ οὐκ ἀίδιον, εἴπερ πλέον
[4, 3, 20]   οὖσα. Εἰ δὲ οὐ τὸ  γενόμενον   εἶδος, ἀλλὰ τὸ χωριζόμενον φήσουσι,
[4, 3, 13]   τάξει πρὸς ἐστιν ἕκαστον  γενόμενον   εἴδωλον προαιρέσεως καὶ διαθέσεως ἀρχετύπου,
[4, 3, 10]   γενομένων ἅμα ἐχόντων ἀπόνως τὸ  γενόμενον   καὶ ἀνεμποδίστως καλόν ἐστι. Κατεσκευάσατο
[4, 3, 9]   ἀμυδρὸν ἐν ἀμυδρῷ τῷ γενομένῳ.  Γενόμενος   δὴ οἷον οἶκός τις καλὸς
[4, 3, 28]   ἐπιθυμοῦν, καὶ ἔχει ἴχνος τοῦ  γενομένου   ἐντεθὲν οὐχ ὡς μνήμην, ἀλλ´
[4, 3, 14]   ποιήσας, ὅτι πως ἐφάπτεται τοῦ  γενομένου   ὑπ´ αὐτοῦ, καὶ τοιοῦτος
[4, 3, 1]   τύχας ἐκεῖθεν λαμβάνοντας εἴσω τε  γενομένους   ἐν αὐτῷ ἐκ τοῦ περιέχοντος
[4, 3, 9]   λεγόμενον ἀμυδρὸν ἐν ἀμυδρῷ τῷ  γενομένῳ.   Γενόμενος δὴ οἷον οἶκός τις
[4, 3, 14]   τῷ πλάσματι παρὰ προμηθείας τινὸς  γενομένῳ.   δὲ Ἐπιμηθεὺς ἀποποιούμενος τὸ
[4, 3, 10]   εἶδος ἐπιθεῖν τῷ ἐπιβληθέντι πρώτῳ  γενομένῳ   παντάπασιν ἀμυδρῷ. Ἐκοσμεῖτο δὲ κατὰ
[4, 3, 10]   ὑπ´ αὐτῆς καὶ τάξιν τῶν  γενομένων   ἅμα ἐχόντων ἀπόνως τὸ γενόμενον
[4, 3, 27]   συνῶσιν, ὁμοῦ πάσας, χωρὶς δὲ  γενομένων,   εἰ ἄμφω εἶεν καὶ μένοιεν,
[4, 3, 12]   ἔλαττον, κἂν πρὸς τὸ αὐτὸ  γένος   ἴῃ· κάτεισι δὲ εἰς ἕτοιμον
[4, 3, 2]   αὐτῶν συγχωρεῖν ἐφάπτεσθαι, τὸ αὐτὸ  γένος   κοινὸν διδόντες ἔξω ποιοῦσι τοῦ
[4, 3, 23]   ἐν ὠσὶ τὴν ἀκουστικήν, καὶ  γευστικὴν   ἐν γλώσσῃ, ὄσφρησιν ἐν ῥισί,
[4, 3, 15]   ἤδη χωροῦσι καὶ ἐπὶ τὰ  γεωδέστερα   σώματα, εἰς ὅσον ἂν εἰς
[4, 3, 4]   τῆς ὅλης, οἷον εἴ τις  γεωργὸς   ἐν φροντίδι τῶν ἐν τῷ
[4, 3, 4]   οἷον φωτὸς δὴ πρὸς τῇ  γῇ   μεριζομένου κατ´ οἴκους καὶ οὐ
[4, 3, 9]   σώματος ἀερίνου πυρίνου εἰς  γήινον   γινομένῃ, ἣν δὴ μετενσωμάτωσιν οὐ
[4, 3, 12]   ἦλθον, ἀλλ´ ἔφθασαν μὲν μέχρι  γῆς,   κάρα δὲ αὐταῖς ἐστήρικται ὑπεράνω
[4, 3, 26]   καὶ μνημονικοὺς καὶ ἐπιλήσμονας ἡμᾶς  γίγνεσθαι.   Ἀλλὰ καὶ ὧς κωλυτικὸν ἂν
[4, 3, 16]   αὐτεξούσιον. Εἰ γὰρ κατ´ αἰτίας  γίγνεσθαι   δεῖ καὶ φυσικὰς ἀκολουθίας καὶ
[4, 3, 8]   φησὶ τὰς αἱρέσεις ταῖς ψυχαῖς  γίγνεσθαι.   Εἰ δέ τις φύσιν ψυχῆς
[4, 3, 16]   ὡς καὶ αὐτὰ κατὰ λόγον  γίγνεσθαι.   οὐ κατὰ λόγους φυσικοὺς
[4, 3, 3]   οὐδεμίαν ποιεῖ ψυχὴν ἔξω σώματος  γίγνεσθαι,   πᾶσαν οὐκ ἐν σώματι,
[4, 3, 8]   καὶ ἅπερ βλέπει εἶναι καὶ  γίγνεσθαι·   καὶ τὸ πλῆρες δὲ ταῖς
[4, 3, 19]   λέγοιτο, περὶ δὲ τὰ σώματα  γίγνεσθαι   μεριστόν. Εἰ δέ τις λέγοι
[4, 3, 9]   διδασκαλίας καὶ τοῦ σαφοῦς χάριν  γίγνεσθαι   νομίζειν. Ἐπεὶ οὐκ ἦν ὅτε
[4, 3, 26]   αὐτῆς κινημάτων ἀνάγκη μνήμην αὐτῇ  γίγνεσθαι,   οἷον ὧν ἐπεθύμησε καὶ ὧν
[4, 3, 2]   ὅλως, τὰς δέ, ὅσαι τινός,  γίγνεσθαί   ποτε κατὰ συμβεβηκός. Ἴσως δὲ
[4, 3, 20]   δι´ ὀργάνων σωματικῶν ἔργα ὅπῃ  γίγνεσθαι   προσήκει εἰπεῖν ἀπορήσομεν, εἴτε τοῖς
[4, 3, 1]   ὅταν πῶς ἐν σώματι ψυχὴ  γίγνεται   ζητῶμεν· νῦν δὲ πάλιν ἐπανίωμεν
[4, 3, 4]   ἐν σαπέντι μέρει τοῦ φυτοῦ  γίγνοιντο·   οὕτω γὰρ τὸ σῶμα τὸ
[4, 3, 8]   παρὰ τὰ σώματα μὲν ἂν  γίγνοιτο   διαφέρειν καὶ ἐν τοῖς ἤθεσι
[4, 3, 4]   ταῖς μερίμναις πρὸς τῷ φυτῷ  γίγνοιτο,   εἴ τις ὑγιαίνοντα μὲν
[4, 3, 13]   πρόσφορον σῶμα, ὡς εἰκάσαι τὰ  γιγνόμενα   οἷον δυνάμεσι μάγων καὶ ὁλκαῖς
[4, 3, 8]   μὴ δέχεσθαι δυναμένου. Καὶ τὰ  γιγνόμενα   οὕτως ἔμψυχα οὐ πλείους ἐποίησε
[4, 3, 13]   δένδρων διοίκησις ἐν προθεσμίαις τακταῖς  γιγνομένη.   Ἴασι δὲ οὔτε ἑκοῦσαι οὔτε
[4, 3, 10]   ἐν σμικρῷ θέλει· ἐκεῖ δὲ  γιγνομένης   καὶ τῆς ὅλης μορφῆς ὑπ´
[4, 3, 19]   καὶ τὸ περὶ τὰ σώματα  γιγνόμενον   μεριστὸν> παρὰ τῆς ἐπάνω δυνάμεως
[4, 3, 6]   Τὸ γὰρ δύνασθαι ἐν πολλοῖς  γίνεσθαι   ἅμα καὶ εἶναι εἴρηται. Νῦν
[4, 3, 29]   μνημονεύειν, καὶ τῇ αὐτῇ δυνάμει  γίνεσθαι   ἄμφω, καὶ διανοούμεθα, τούτῳ
[4, 3, 24]   οὗ πέφυκε τοῦτο εἶναι καὶ  γίνεσθαι.   Ὄντος δὲ πολλοῦ καὶ ἑκάστου
[4, 3, 12]   ἵν´ ἔχοιεν ἐκεῖ καὶ αὗται  γίνεσθαι,   οὗπερ τοῦ παντὸς ψυχὴ
[4, 3, 10]   ἄλλα ἄλλοις. Τί γὰρ ἔδει  γίνεσθαι   παρὰ ψυχῆς, ὧν τὴν
[4, 3, 3]   διάφορα εἶναι διαφόρους τὰς ἀντιλήψεις  γίνεσθαι,   πάσας μέντοι εἰδῶν εἶναι εἰς
[4, 3, 16]   ἆρα διὰ προτέρας ἁμαρτίας λεκτέον  γίνεσθαι;   Συμπέπλεκται γὰρ ταῦτα καὶ προσημαίνεται,
[4, 3, 26]   οὐ κωλυτικὸν λέγοιτο τὸ σῶμα  γίνεσθαι,   τῆς δὲ ψυχῆς τὸ μνημονεύειν
[4, 3, 4]   καὶ μίαν τῷ μηδενός τινος  γίνεσθαι,   τοῖς δὲ πέρασιν αὐτῶν ἐξηρτημένας
[4, 3, 3]   καὶ τὰ μὲν παθήματα διάφορα  γίνεσθαι   τοῖς ὀργάνοις, τὴν δὲ κρίσιν
[4, 3, 11]   ἐκεῖ ἥλιος οὗτος γὰρ ἡμῖν  γινέσθω   παράδειγμα τοῦ λόγου ἐφεξῆς δὲ
[4, 3, 2]   μείζω καὶ ἐλάττω ἐξ ἀνάγκης  γίνεται.   Κατὰ δὴ ταῦτα οὐκ ἐνδέχεται
[4, 3, 31]   ἐφ´ αὑτῆς καὶ ἑτέρα  γίνεται,   λανθάνει δὲ τι ἐν
[4, 3, 8]   ἐξ ἀρχῆς ὑπάρχει, καὶ οὔτε  γίνεται   μὴ ἦν, οὔτε
[4, 3, 31]   τῆς κρείττονος, ἓν τὸ φάντασμα  γίνεται,   οἷον παρακολουθούσης σκιᾶς τῷ ἑτέρῳ,
[4, 3, 13]   χρόνος, καὶ θέλει γενέσθαι,  γίνεται   τότε ὑπ´ αὐτῶν τῶν ἐχόντων
[4, 3, 9]   ψυχῆς εἰσόδου μὲν γὰρ  γίνεται   ψυχῇ ἐν σώματι οὔσῃ τῇ
[4, 3, 4]   τῶν ἐν τῷ φυτῷ εὐλῶν  γίνοιτο   καὶ ταῖς μερίμναις πρὸς τῷ
[4, 3, 16]   ὡδὶ κεῖσθαι. ~Τὰ μὲν οὖν  γινόμενα   τιμωρήματα εἰς τοὺς πονηροὺς μετὰ
[4, 3, 9]   ἀερίνου πυρίνου εἰς γήινον  γινομένῃ,   ἣν δὴ μετενσωμάτωσιν οὐ λέγουσιν
[4, 3, 18]   λαμβάνει τὴν ἐκ νοῦ ἀεὶ  γινομένην   καὶ οὖσαν ἐν αὐταῖς διάθεσιν,
[4, 3, 19]   ἀλλὰ περὶ τὰ σώματά> φησι  γινομένην   μεριστὴν> καὶ ταύτην οὐ γεγενημένην.
[4, 3, 9]   ταύτης, τί ποτέ ἐστι τὸ  γινόμενον   πάθος τότε, ὅτε ψυχὴ καθαρὰ
[4, 3, 14]   οἷον ἐλθεῖν φθέγγεται. ~Τούτων δὴ  γινομένων   φῶτα πολλὰ κόσμος οὗτος
[4, 3, 15]   πολὺ ἐφελκομέναις, αὐταῖς ἐβαρύνθη.  Γίνονται   δὲ διάφοροι σωμάτων εἰς
[4, 3, 26]   σώματος μνημονεύσει, μὴ πέφυκε  γινώσκειν   ὅλως τὸ σῶμα; Ἀλλὰ τὰ
[4, 3, 1]   τῷ τοῦ θεοῦ παρακελεύσματι αὑτοὺς  γινώσκειν   παρακελευομένῳ περὶ τούτου τὴν ἐξέτασιν
[4, 3, 18]   ἂν ἐπιτάττοιεν οὐδ´ ἂν συμβουλεύοιεν,  γινώσκοιεν   δ´ ἂν καὶ τὰ παρ´
[4, 3, 18]   Ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα πολλὰ σιωπώντων  γινώσκοιμεν   δι´ ὀμμάτων· ἐκεῖ δὲ καθαρὸν
[4, 3, 31]   διαφορά; Εἶτα πῶς οὐ  γινώσκομεν;   ὅταν μὲν συμφωνῇ
[4, 3, 26]   ἐν οἰνομέλιτος κράσει εἴ τι  γλυκάζει,   παρὰ τοῦ μέλιτος τοῦτο ἔσται.
[4, 3, 23]   τὴν ἀκουστικήν, καὶ γευστικὴν ἐν  γλώσσῃ,   ὄσφρησιν ἐν ῥισί, τὴν δὲ
[4, 3, 6]   καθελκυσθὲν συνεφειλκύσατο καὶ αὐτὰς ταῖς  γνώμαις   εἰς τὸ κάτω εἶναι. Τὸ
[4, 3, 10]   δὲ ποιεῖ οὐκ ἐπακτῷ  γνώμῃ   οὐδὲ βουλὴν σκέψιν ἀναμείνασα·
[4, 3, 7]   Δῆλον δὲ μάλιστα τὸ τῆς  γνώμης   αὐτοῦ ἐν Τιμαίῳ ποιεῖ, οὗ
[4, 3, 8]   ἑνοῦσθαι ἐνεργείᾳ, τὴν δὲ ἐν  γνώσει   εἶναι, τὴν δὲ ἐν ὀρέξει,
[4, 3, 19]   φαμεν ἄλλο, τὸ δὲ ἄλογον;  Γνωσθείη   δ´ ἂν ληφθέντος τί λέγομεν
[4, 3, 30]   μενούσης οὕτως ἂν εἴη τοῦ  γνωσθέντος   μνήμη· εἰ δὲ μή,
[4, 3, 6]   ποιεῖ πάσχει ἄμφω,  γνωσθήσεται·   καθ´ αὑτό γε τοῦτο
[4, 3, 1]   καὶ ὅτι ἐπ´ ἄμφω τὴν  γνῶσιν   δίδωσιν, ὧν τε ἀρχή ἐστι
[4, 3, 17]   ἑαυτῶν· ἔπειτα δὲ κατεσχέθησαν πεδηθεῖσαι  γοητείας   δεσμοῖς, σχεθεῖσαι φύσεως κηδεμονίᾳ. Εἰ
[4, 3, 27]   χρόνον τὰ τῆς ἑτέρας. Τὸ  γοῦν   εἴδωλον ἐν Ἅιδου Ἡρακλέους τοῦτο
[4, 3, 28]   δὲ μνημονεύσει τῶν ἐκείνου. Τὸ  γοῦν   ἐπιθυμητικὸν ὧν ἀπέλαυσε τούτοις κινεῖται
[4, 3, 1]   αὐταῖς ταῖς ἀπορίαις στάντας τοῦτο  γοῦν   κέρδος ἔχειν, εἰδέναι τὸ ἐν
[4, 3, 2]   τὸ μὲν μέρος ἔχει τὸ  γραμμὴ   εἶναι, ἀλλὰ τῷ μεγέθει διαφέρει
[4, 3, 2]   ὁμοειδῆ τίθενται εἶναι. Καὶ ἐπὶ  γραμμῆς   δὲ τὸ μὲν μέρος ἔχει
[4, 3, 2]   λεγόμενον· ὡς κύκλου καὶ  γραμμῆς   μέρος, ὡς ἐπιστήμης μέρος
[4, 3, 14]   ὡς πλάσαντος τοῦ Προμηθέως τὴν  γυναῖκα   ἐπεκόσμησαν αὐτὴν καὶ οἱ ἄλλοι
[4, 3, 32]   δὴ φίλων καὶ παίδων καὶ  γυναικός;   Πατρίδος δὲ καὶ τῶν ὧν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 6/05/2010