Ennéade, livre, chap. |
[4, 3, 14] |
αὐτὴν
καὶ
οἱ
ἄλλοι
θεοί·
|
γαῖαν |
ὕδει
φύρειν>
καὶ
ἀνθρώπου
ἐνθεῖναι |
[4, 3, 2] |
ἡ
ἐν
τῷ
μορίῳ
τοῦ
|
γάλακτος |
λευκότης
μέρος
ἐστὶ
τῆς
τοῦ |
[4, 3, 2] |
μέρος
ἐστὶ
τῆς
τοῦ
παντὸς
|
γάλακτος |
λευκότητος,
ἀλλὰ
μορίου
μέν
ἐστι |
[4, 3, 13] |
κατὰ
φύσιν,
ἢ
ὡς
πρὸς
|
γάμων |
φυσικὰς
προθυμίας
ἢ
{ὡς}
πρὸς |
[4, 3, 4] |
δὲ
μὴ
ἐν
σώματι;
Ἴσως
|
γὰρ |
ἀκολουθήσει
ἀεὶ
ἐν
σώματι
πᾶσαν |
[4, 3, 25] |
τοῦ
συναμφοτέρου
τοῦ
ζῴου.
Εἴτε
|
γὰρ |
ἄλλης,
πότε
ἢ
πῶς
λαμβανούσης; |
[4, 3, 28] |
τῶν
ὀργιστῶν
τῷ
θυμοειδεῖ;
Οὐ
|
γὰρ |
ἄλλο
μὲν
ἀπολαύσει,
φήσει
τις, |
[4, 3, 31] |
τίνι
αὐτῶν
ἐγγίνεται;
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἀμφοτέροις,
διτταὶ
ἀεὶ
αἱ
φαντασίαι· |
[4, 3, 25] |
ἔχομεν
καὶ
οὐκ
ἐξεταστικῶς.
Ἴσως
|
γὰρ |
ἄν
τις
ἀπορήσειε,
μήποτε
οὐ |
[4, 3, 32] |
ἀστεία
ᾖ
καὶ
αὐτή·
γένοιτο
|
γὰρ |
ἄν
τις
καὶ
ἐξ
ἀρχῆς |
[4, 3, 1] |
τὴν
πραγματείαν
ποιήσασθαι.
Περὶ
τίνος
|
γὰρ |
ἄν
τις
μᾶλλον
τὸ
πολὺ |
[4, 3, 8] |
αὖ
τὸ
δεκτικὸν
αὐτῆς·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ἀπέθανε.
Τὰ
δὲ
ἐκ |
[4, 3, 20] |
οὐδ´
ὡς
ἐν
ἀγγείῳ·
ἄψυχον
|
γὰρ |
ἂν
γένοιτο
τὸ
σῶμα,
εἴτε |
[4, 3, 4] |
ὄντων
δὲ
ὁμοῦ
ἀεί
ἀμέριστος
|
γὰρ |
ἂν
εἴη
αὕτη
ἡ
οὐσία |
[4, 3, 7] |
παντὸς
ἐπιμελεῖται
τοῦ
ἀψύχου>
Τί
|
γὰρ |
ἂν
εἴη,
ὃ
σώματος
τὴν |
[4, 3, 26] |
εἰς
σῶμα
τὸ
ἐπιθυμητόν.
Πῶς
|
γὰρ |
ἂν
εἴποι
τὸ
σῶμα
περὶ |
[4, 3, 10] |
μικρούς
τινας
κόσμους.
Ὅ
τι
|
γὰρ |
ἂν
ἐφάψηται
ψυχῆς,
οὕτω
ποιεῖται |
[4, 3, 32] |
τῶν
παρὰ
τῆς
χείρονος.
Εἴη
|
γὰρ |
ἂν
καὶ
σπουδαίας
οὔσης
τῆς |
[4, 3, 10] |
βουλὴν
ἢ
σκέψιν
ἀναμείνασα·
οὕτω
|
γὰρ |
ἂν
οὐ
κατὰ
φύσιν,
ἀλλὰ |
[4, 3, 31] |
τὸ
δὲ
τῶν
αἰσθητῶν·
οὕτω
|
γὰρ |
ἂν
παντάπασι
δύο
ζῷα
οὐδὲν |
[4, 3, 7] |
τοῦ
παντός,
ψυχὴν
ἐχόντων.
Πῶς
|
γὰρ |
ἂν
τὸ
μέρος
ἔσχεν
ἀψύχου |
[4, 3, 9] |
τῷ
λόγῳ
οἷόν
τε.
Ἔξεστι
|
γὰρ |
ἀναλύειν
τῷ
λόγῳ
καὶ
τῇ |
[4, 3, 13] |
εἰς
ζῷον
ἄλλη
ἄλλο.
~Τὸ
|
γὰρ |
ἀναπόδραστον
καὶ
ἡ
δίκη
οὕτως |
[4, 3, 8] |
τινα
ἀκόλουθόν
ἐστιν
εἶναι.
Καὶ
|
γὰρ |
αὖ
ἑστάναι
δεῖ
τὰ
ὄντα, |
[4, 3, 22] |
πῦρ
πάρεστι
τῷ
ἀέρι;
Καὶ
|
γὰρ |
αὖ
καὶ
τοῦτο
παρὸν
οὐ |
[4, 3, 6] |
νενευκότων
ἡ
δύναμις
μείζων.
Σῴζουσαι
|
γὰρ |
αὑτὰς
ἐπ´
ἀσφαλοῦς
ἐκ
τοῦ |
[4, 3, 17] |
κομίζεται
ἀπὸ
τῆς
τρίτης
προσεχὴς
|
γὰρ |
αὐτῇ
ὅσον
ἐκείνη
ἐναυγάζεται.
Τὸ |
[4, 3, 10] |
αὐτῆς
εἰς
ἄλλο.
Τοῖς
μὲν
|
γὰρ |
ἀψύχοις
τὸ
μὲν
{ἐξ
αὐτῶν} |
[4, 3, 9] |
σῶμα
ψυχῆς
εἰσόδου
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
γίνεται
ψυχῇ
ἐν
σώματι
οὔσῃ |
[4, 3, 6] |
εἰς
τὸ
κάτω
εἶναι.
Τὸ
|
γὰρ |
δευτέρας
καὶ
τρίτας>
τῷ
ἐγγύθεν |
[4, 3, 26] |
ψυχὴν
τὸ
ζῷον
λέγειν·
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
μεταβαλόντων
ἀμφοτέρων
ἕτερόν
τι |
[4, 3, 26] |
σύνθεσιν
καὶ
οἷον
σύνεσιν.
Οὐ
|
γὰρ |
δὴ
οὐδὲν
ἔχουσα
τούτων
ἐν |
[4, 3, 31] |
διτταὶ
ἀεὶ
αἱ
φαντασίαι·
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
τὸ
μὲν
τῆς
ἑτέρας |
[4, 3, 20] |
ἀπορία,
πῶς
ἐν
ὅλῳ·
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
ὡς
ἐν
τῷ
ἀμφορεῖ |
[4, 3, 20] |
ἐν
τόπῳ
τῷ
σώματι.
Τὸ
|
γὰρ |
διάστημα
κενὸν
εἶναι
δεῖ·
τὸ |
[4, 3, 6] |
αὐτὴ
πάντα
ἐν
ἑαυτῇ;
Τὸ
|
γὰρ |
δύνασθαι
ἐν
πολλοῖς
γίνεσθαι
ἅμα |
[4, 3, 9] |
συνεκτέταται,
ὅσον
αὐτὸ
δύναται·
οὐ
|
γὰρ |
δύναται
ἀλλαχόθι
ἕκαστον
τῶν
μορίων |
[4, 3, 10] |
τὰ
δὲ
ἄλλα
ἄλλοις.
Τί
|
γὰρ |
ἔδει
γίνεσθαι
παρὰ
ψυχῆς,
ἢ |
[4, 3, 23] |
ἐγκεφάλῳ
ἐκείνως
ἵδρυτο.
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἔδει
σώματι
διδόναι,
καὶ
τῷ |
[4, 3, 8] |
ἡ
τοῦ
ὅλου,
συμπαθεῖς.
Καὶ
|
γὰρ |
εἴρηται,
ὅτι
καὶ
μία
καὶ |
[4, 3, 25] |
ὂν
καὶ
νοῦν
θετέον·
οὐδὲν
|
γὰρ |
εἰς
αὐτοὺς
οὐδὲ
χρόνος,
ἀλλ´ |
[4, 3, 13] |
καθόλου
ὑποπῖπτον
νόμῳ
πέμπεται·
ἔγκειται
|
γὰρ |
ἑκάστῳ
τὸ
καθόλου,
καὶ
ὁ |
[4, 3, 6] |
ἐξηρτῆσθαι
μᾶλλον
τῶν
ἄνω·
τῶν
|
γὰρ |
ἐκεῖ
νενευκότων
ἡ
δύναμις
μείζων. |
[4, 3, 23] |
ἐνεργείας
τῆς
δυνάμεως
ἐκεῖ
ὅθεν
|
γὰρ |
ἔμελλε
κινεῖσθαι
τὸ
ὄργανον,
ἐκεῖ |
[4, 3, 3] |
δύναμις
ἐν
ἑκατέροις
ἐνεργῇ·
{εἰσὶ
|
γὰρ |
ἐν
ἀμφοτέραις
ἅπασαι·
τῷ
δὲ |
[4, 3, 3] |
τὸ
αὐτὸ
δυνάμεως
πάρεστιν·
εἰσὶ
|
γὰρ |
ἐν
ἀμφοτέραις
ἅρασαι.
Ἐπεὶ
καὶ |
[4, 3, 21] |
ὡς
δὲ
κυβερνήτης
πῶς;
Οὐδὲ
|
γὰρ |
ἐν
πάσῃ
τῇ
νηί,
ὥσπερ |
[4, 3, 9] |
ἐχόμενος
ἀλλ´
οὐκ
ἔχων.
Κεῖται
|
γὰρ |
ἐν
τῇ
ψυχῇ
ἀνεχούσῃ
αὐτὸν |
[4, 3, 20] |
ὑποκειμένῳ
ἔσται
τῷ
σώματι·
τὸ
|
γὰρ |
ἐν
ὑποκειμένῳ
πάθος
τοῦ
ἐν |
[4, 3, 25] |
πέφυκε
τῶν
ὄντων.
Τί
μὲν
|
γάρ |
ἐστι
μνήμη,
εἴρηται
ἐν
ἄλλοις |
[4, 3, 9] |
ἔστι
γὰρ
ἥτις
ἐστί.
Τοσοῦτον
|
γάρ |
ἐστι
τὸ
πᾶν,
ὅπου
ἐστὶν |
[4, 3, 29] |
μνήμην
καὶ
κατοχὴν
ὑπάρχειν·
τοῦτο
|
γάρ |
ἐστιν,
εἰς
ὃ
λήγει
ἡ |
[4, 3, 27] |
ἑτέρα
ψυχὴ
ἀπαλλαγεῖσα
μόνη;
Ἡ
|
γὰρ |
ἐφελκομένη
ὅ
τι
κἄν,
πάντα, |
[4, 3, 8] |
ψυχὴ
ἐν
τῷ
σώματι·
οὐ
|
γὰρ |
ἔχει
αὖ
τὸ
δεκτικὸν
αὐτῆς· |
[4, 3, 12] |
οὐδὲν
τὰ
τῇδε
ἐπιστρεφομένη.
Ὃ
|
γὰρ |
ἔχει
τὸ
πᾶν
ἤδη,
τοῦτο |
[4, 3, 24] |
εἰσι
{καὶ}
μηδαμοῦ
σώματος
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἔχουσι
σῶμα
οὗ
ἐστιν
ἡ |
[4, 3, 23] |
δὲ
οὐ
τὴν
δύναμιν
πανταχοῦ
|
γὰρ |
ἡ
δύναμις
ἐκεῖ
δὲ
τῆς |
[4, 3, 2] |
εἶδος,
οἷον
τὴν
λευκότητα·
οὐ
|
γὰρ |
ἡ
ἐν
τῷ
μορίῳ
τοῦ |
[4, 3, 30] |
γένηται,
ἡμῖν
ἡ
ἀντίληψις.
Ἄλλο
|
γὰρ |
ἡ
νόησις,
καὶ
ἄλλο
ἡ |
[4, 3, 1] |
μετὰ
τὴν
τοῦ
ὅλου·
αὕτη
|
γὰρ |
ἡ
τὸ
πᾶν
ἄψυχον
ἐν |
[4, 3, 3] |
κατὰ
τὴν
εἰκόνα
ἐξεταστέον.
Εἰ
|
γὰρ |
ἡ
τοῦ
παντὸς
παρέχει
αὑτὴν |
[4, 3, 11] |
ἁρπάσαι
εἶδός
τι
δυνάμενον.
Καὶ
|
γὰρ |
ἡ
τοῦ
παντὸς
φύσις
πάντα |
[4, 3, 31] |
τῶν
ψυχῶν
λανθάνει.
Εἰς
ἓν
|
γὰρ |
ἦλθον
ἄμφω
καὶ
ἐποχεῖται
ἡ |
[4, 3, 25] |
νοήσεις
οὐ
μνημονεύειν
λεκτέον·
οὐ
|
γὰρ |
ἦλθον,
ἵνα
κατέχῃ
μὴ
ἀπέλθοιεν· |
[4, 3, 11] |
ἐκεῖνος
ὁ
ἐκεῖ
ἥλιος
οὗτος
|
γὰρ |
ἡμῖν
γινέσθω
παράδειγμα
τοῦ
λόγου |
[4, 3, 9] |
ἐπείπερ
ὑπέστη,
ἐμόρφωσεν
αὐτό.
Οὐ
|
γὰρ |
ἦν
θεμιτὸν
γειτονοῦν
τι
αὐτῇ |
[4, 3, 9] |
αὐτῇ
εἰς
μέγεθος
μέλοι·
ἔστι
|
γὰρ |
ἥτις
ἐστί.
Τοσοῦτον
γάρ
ἐστι |
[4, 3, 10] |
τὸ
ποιεῖν
ἔχει;
Πυρὸς
μὲν
|
γὰρ |
θερμὰ
ποιεῖν,
καὶ
τὸ
ψύχειν |
[4, 3, 9] |
δὴ
τῆς
τοῦ
παντός
ἐντεῦθεν
|
γὰρ |
ἴσως
εἰκὸς
ἄρξασθαι,
μᾶλλον
δὲ |
[4, 3, 1] |
καὶ
τὰς
ἡμετέρας
εἶναι.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
ἴσως
ἱκανὸν
φήσουσιν
εἶναι
τὸ |
[4, 3, 27] |
τούτων
καὶ
ἀτιμάσασαν
ἀφεῖναι.
Σώματος
|
γὰρ |
καθαρωτέρα
γενομένη
καὶ
ἃ
ἐνταῦθα |
[4, 3, 10] |
σώματι,
εἴδωλον
οὗ
ἔχει
καὶ
|
γὰρ |
καὶ
εἴδωλον
ζωῆς,
ὅσον
δίδωσι |
[4, 3, 1] |
λαβεῖν
θέαμα
τοῦ
νοῦ.
Ἦν
|
γὰρ |
καὶ
ἐν
τῷ
παντὶ
νῷ |
[4, 3, 32] |
συνάγει
τὸ
ἄπειρον
ἀφιείς.
Οὕτω
|
γὰρ |
καὶ
οὐ
μετὰ
πολλῶν,
ἀλλὰ |
[4, 3, 6] |
εἴρηται.
Νῦν
δὲ
λεκτέον
τάχα
|
γὰρ |
καὶ
πῶς
ταὐτὸν
ἐν
ἄλλῳ |
[4, 3, 27] |
εἴδωλον
ἐν
Ἅιδου
Ἡρακλέους
τοῦτο
|
γὰρ |
καὶ
τὸ
εἴδωλον,
οἶμαι,
χρὴ |
[4, 3, 9] |
τρόπος
{καὶ
πῶς}
Οὐχ
ἧττον
|
γὰρ |
καὶ
τοῦτο
θαυμάσαι
τε
καὶ |
[4, 3, 16] |
κεχαλάσθαι
εἰς
τὸ
αὐτεξούσιον.
Εἰ
|
γὰρ |
κατ´
αἰτίας
γίγνεσθαι
δεῖ
καὶ |
[4, 3, 23] |
τοῦ
λόγου
ἀντιλήψεις
ποιεῖσθαι.
Αἰσθητικὸν
|
γὰρ |
κριτικόν
πως,
καὶ
φανταστικὸν
οἷον |
[4, 3, 11] |
ψυχῆς
εἰς
ἐκεῖνον
φθάνει.
Οὐ
|
γὰρ |
μακρὰν
οὐδὲ
πόρρω
οὐδενὸς
οὐδὲν |
[4, 3, 27] |
πάντων
κατὰ
τὸν
βίον,
αὐτοῦ
|
γὰρ |
μάλιστα
καὶ
ὁ
βίος
ἦν. |
[4, 3, 6] |
ἐκ
τοῦ
ῥᾴστου
ποιοῦσι·
δυνάμεως
|
γὰρ |
μείζονος
μὴ
πάσχειν
ἐν
οἷς |
[4, 3, 9] |
ἀβλαβοῦς
δὲ
τῷ
ἐφεστηκότι·
ἄνω
|
γὰρ |
μένων
ἐπιστατεῖ·
ἔμψυχος
τῷ
τοιούτῳ |
[4, 3, 20] |
ὡς
μέρος
ἐν
ὅλῳ·
οὐ
|
γὰρ |
μέρος
ἡ
ψυχὴ
τοῦ
σώματος. |
[4, 3, 12] |
ἀρχῆς
τε
καὶ
νοῦ.
Οὐ
|
γὰρ |
μετὰ
τοῦ
νοῦ
ἦλθον,
ἀλλ´ |
[4, 3, 20] |
ὅλως
οὐδέν,
ἐπιστῆσαι
προσήκει.
Εἴτε
|
γὰρ |
μὴ
ἀφοριοῦμεν
ἑκάστοις
τῶν
τῆς |
[4, 3, 24] |
ἐν
τοῖς
οὖσι
δίκης.
Οὐ
|
γὰρ |
μή
ποτέ
τις
ἐκφύγοι,
ὃ |
[4, 3, 26] |
αὐτῆς
οὐ
τῶν
ῥεόντων.
Εἰ
|
γὰρ |
μὴ
τοῦτο,
οὐδὲ
συναίσθησιν
οὐδὲ |
[4, 3, 30] |
εἰς
τὸ
φανταστικόν.
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
νόημα
ἀμερὲς
καὶ
οὔπω
οἷον |
[4, 3, 18] |
πληρουμένης
καὶ
μᾶλλον
ἀσθενούσης·
ἐλάττωσις
|
γὰρ |
νοῦ
εἰς
αὐτάρκειαν
τὸ
λογισμοῦ |
[4, 3, 24] |
ἐπ´
ἀδίκοις
ἔργοις
προσήκει·
ἀναπόδραστος
|
γὰρ |
ὁ
θεῖος
νόμος
ὁμοῦ
ἔχων |
[4, 3, 20] |
εἶναι
τῷ
σώματι·
περιεκτικὸν
μὲν
|
γὰρ |
ὁ
τόπος
καὶ
περιεκτικὸν
σώματος, |
[4, 3, 2] |
δὲ
οὐκ
ἔστι
λευκότητος·
ἀμέγεθες
|
γὰρ |
ὅλως
καὶ
οὐ
ποσὸν
ἡ |
[4, 3, 1] |
μὴ
μόρια
αὐτῆς
εἶναι·
εἶναι
|
γὰρ |
ὁμοειδῆ
καὶ
τὰ
μέρη
τοῖς |
[4, 3, 19] |
πρὸς
τὸ
μερίζεσθαι·
πανταχοῦ
μὲν
|
γὰρ |
ὂν
μεμερίσθαι
ἂν
λέγοιτο·
ὅλον |
[4, 3, 2] |
ἕκαστα
τῶν
ὅλων
εἶναι·
ποσὰ
|
γὰρ |
ὄντα
καὶ
τὸ
εἶναι
ἐν |
[4, 3, 2] |
κόσμου
καὶ
ὁτουοῦν
ἐμψύχου.
Καὶ
|
γὰρ |
ὀρθῶς
ἔχει
μὴ
πᾶσαν
τὴν |
[4, 3, 17] |
τις
ἐκ
τῶν
τοιούτων.
Εἰ
|
γὰρ |
οὐρανὸς
ἐν
τῷ
αἰσθητῷ
τόπῳ |
[4, 3, 21] |
ὡς
ἐν
ὀργάνῳ
φυσικῷ
κινεῖ
|
γὰρ |
οὕτως
αὐτὸ
ἐν
οἷς
ἂν |
[4, 3, 32] |
τὰς
μνήμας
τούτων
ἔχοι·
τὸ
|
γὰρ |
πάθος
ἴσως
καὶ
ἐξ
ἀρχῆς |
[4, 3, 8] |
τὸ
ὅλον
σύνταγμα
αὐταῖς
εἷς
|
γὰρ |
πᾶς
λόγος
πολὺς
καὶ
ποικίλος, |
[4, 3, 21] |
ἂν
πάνυ
παραστήσειεν.
Ὡς
μὲν
|
γὰρ |
πλωτὴρ
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἂν
εἴη |
[4, 3, 2] |
δὲ
μονάδα
εἶναι·
ἄλλα
τε
|
γὰρ |
πολλὰ
καὶ
ἄτοπα
συμβήσεται,
καὶ |
[4, 3, 2] |
ψυχῆς
τὸ
μέρος
λέγεσθαι.
Οὔτε
|
γὰρ |
ποσὸν
οὕτως,
ὡς
δεκάδα
τὴν |
[4, 3, 20] |
ὡς
ἐν
τόπῳ
εἶναι.
Καὶ
|
γὰρ |
συμφέροιτο
ἂν
ἀεὶ
ὁ
τόπος, |
[4, 3, 16] |
πρόσθεν
ἔχον
τὴν
δικαίωσιν.
Οὐ
|
γὰρ |
τὰ
μὲν
δεῖ
νομίζειν
συντετάχθαι, |
[4, 3, 16] |
προτέρας
ἁμαρτίας
λεκτέον
γίνεσθαι;
Συμπέπλεκται
|
γὰρ |
ταῦτα
καὶ
προσημαίνεται,
ὡς
καὶ |
[4, 3, 23] |
ἁπτικὴν
ἐν
παντὶ
παρεῖναι·
πρὸς
|
γὰρ |
ταύτην
τὴν
ἀντίληψιν
πᾶν
τὸ |
[4, 3, 20] |
ὅλον
ἐν
τοῖς
μέρεσι·
γελοῖον
|
γὰρ |
τὴν
μὲν
ψυχὴν
ὅλον
λέγειν, |
[4, 3, 2] |
τὴν
ὅλην
εἰς
μέρη·
ἀναλώσουσι
|
γὰρ |
τὴν
ὅλην,
καὶ
ὄνομα
μόνον |
[4, 3, 16] |
ἀγαθὸν
ἡ
τελευτὴ
τούτων.
Δεῖ
|
γὰρ |
τήνδε
τὴν
σύνταξιν
οὐκ
ἀθεεὶ> |
[4, 3, 8] |
μὴ
ἐμποδίζοντος
τὸν
λόγον·
ἐκ
|
γὰρ |
τῆς
αὐτῆς
πᾶσαι
οὖσαι,
ἐξ |
[4, 3, 8] |
οὐ
πλείους
ἐποίησε
ψυχάς·
ἐξήρτηται
|
γὰρ |
τῆς
μιᾶς,
ἣ
μένει
μία· |
[4, 3, 17] |
ἄμεινον
εἰς
πολὺ
προιούσαις.
Ἔστι
|
γάρ |
τι
οἷον
κέντρον,
ἐπὶ
δὲ |
[4, 3, 20] |
ὡς
εἶδος
ἐν
ὕλῃ·
ἀχώριστον
|
γὰρ |
τὸ
ἐν
ὕλῃ
εἶδος,
καὶ |
[4, 3, 19] |
ταῦτα
σώματι
δίδωσιν
αὑτά·
καὶ
|
γὰρ |
τὸ
ἔργον
αὐτῶν
οὐ
δι´ |
[4, 3, 4] |
μέρει
τοῦ
φυτοῦ
γίγνοιντο·
οὕτω
|
γὰρ |
τὸ
σῶμα
τὸ
ἔμψυχον
ἐν |
[4, 3, 8] |
τῷ
ἀπ´
αὐτοῦ
τετμημένῳ·
ἓν
|
γὰρ |
τὸ
σῶμα
τοῦ
παντός,
καὶ |
[4, 3, 8] |
ἕκαστον
ἓν
ἀριθμῷ
εἶναι·
οὕτω
|
γὰρ |
τὸ
τόδε.
Τοῖς
μὲν
γὰρ |
[4, 3, 23] |
ὀργάνου,
ἡ
τούτου
πηγή
ἐνταῦθα
|
γὰρ |
τὸ
τοιοῦτον
αἷμα
ἀποκρίνεται
τῇ |
[4, 3, 23] |
τῆς
ψυχῆς
οἰκεῖν
ἀπεδόθη.
Ὃ
|
γάρ |
τοι
καὶ
γεννᾷ
καὶ
τρέφει |
[4, 3, 18] |
φωνῇ
χρῆσθαι
οὐκ
ἄτοπον·
ζῷα
|
γὰρ |
τοιάδε.
~Πότερα
δὲ
ἐπὶ
τοῦ |
[4, 3, 10] |
ἐναντιοῦσθαι
τῇ
αὐτῆς
βουλήσει.
Ἐν
|
γὰρ |
τοῖς
ὑστέροις
ἄλληλα
ἐμποδίζοντα
πολλάκις |
[4, 3, 8] |
ἐκ
τῶν
προβεβιωμένων
βίων·
κατὰ
|
γὰρ |
τοὺς
προβεβιωμένους
φησὶ
τὰς
αἱρέσεις |
[4, 3, 19] |
ὀργάνου
τελεῖται
τοῦ
σώματος·
ἐμπόδιον
|
γὰρ |
τοῦτο,
εἴ
τις
αὐτῷ
ἐν |
[4, 3, 14] |
καὶ
πάντων
τῶν
δεδωκότων·
πάντες
|
γὰρ |
τούτῳ
ἔδοσαν
τῷ
πλάσματι
παρὰ |
[4, 3, 8] |
γὰρ
τὸ
τόδε.
Τοῖς
μὲν
|
γὰρ |
τῶν
σωμάτων
τῷ
φύσει
τοῦ |
[4, 3, 10] |
ἐπακτὸν
τέχνην
ἂν
ποιοῖ.
Τέχνη
|
γὰρ |
ὑστέρα
αὐτῆς
καὶ
μιμεῖται
ἀμυδρὰ |
[4, 3, 7] |
μέρη
τὰς
ἡμετέρας
εἶναι.
Ἱκανὴ
|
γὰρ |
ψυχὴ
καὶ
παρὰ
φύσεως
τόπων |
[4, 3, 12] |
καθ´
ὁμοίωσιν
τῆς
διαθέσεως.
Ἐκεῖ
|
γάρ, |
ᾧ
ἂν
ὁμοιωθεῖσα
ᾖ,
φέρεται, |
[4, 3, 4] |
μάλιστα
τὴν
τοῦ
παντός·
οὐ
|
γὰρ |
ὥσπερ
ἡ
ἡμετέρα
λέγεται
καταλείπειν |
[4, 3, 9] |
διανοίᾳ
πᾶσαν
σύνθεσιν.
Ἐπεὶ
τό
|
γε |
ἀληθὲς
ὧδε
ἔχει·
σώματος
μὲν |
[4, 3, 29] |
διανοημάτων
τὸ
αἰσθητικόν.
Ἢ
ἄλλο
|
γε |
δεῖ
ἑκατέρων.
Ἆρ´
οὖν
κοινὸν |
[4, 3, 30] |
δὲ
τῶν
διανοήσεων
τί;
Ἆρά
|
γε |
καὶ
τούτων
τὸ
φανταστικόν;
Ἀλλ´ |
[4, 3, 11] |
μὲν
εὐάγωγον
ψυχῆς
φύσις,
δέξασθαί
|
γε |
μὴν
ῥᾷστον
ἂν
εἴη
ἁπάντων, |
[4, 3, 3] |
παντὶ
ζῴῳ
ὅλης;
Ἀλλ´
οὗτός
|
γε |
ὁ
λόγος
ἢ
οὐδεμίαν
ποιεῖ |
[4, 3, 20] |
ἀκολούθως
ἂν
λέγοιμεν.
Εἰ
δέ
|
γε |
ὁρατὸν
ἡ
ψυχὴ
καὶ
αἰσθητὸν |
[4, 3, 2] |
τὴν
ψυχήν
τινος
εἶναι
οὐσίαν
|
γε |
οὖσαν,
ἀλλ´
εἶναι,
ἣ
μή |
[4, 3, 3] |
πραχθέντα
κατανενοηκότος.
Ἀλλ´
ὅτι
ἕν
|
γε |
πανταχοῦ,
εἴρηται,
καὶ
ἐν
τοῖς |
[4, 3, 5] |
κατὰ
τὸ
ἄνω;
Ἀλλ´
οὕτω
|
γε |
Σωκράτης
μὲν
ἔσται
ὅταν
ἐν |
[4, 3, 2] |
ἢ
τετραγώνου,
ἢ
οὐ
πάντα
|
γε |
τὰ
μόρια
ὅμοια
ἐφ´
ὧν |
[4, 3, 25] |
κατέχῃ
μὴ
ἀπέλθοιεν·
ἢ
οὕτω
|
γε |
τὴν
οὐσίαν
αὐτοῦ
φοβοῖτο
μὴ |
[4, 3, 13] |
οὔτε
ἑκοῦσαι
οὔτε
πεμφθεῖσαι·
οὔ
|
γε |
τὸ
ἑκούσιον
τοιοῦτον
ὡς
προελέσθαι, |
[4, 3, 27] |
ὅμως
εἶχον
λέγειν·
ἢ
ἅ
|
γε |
τοῦ
βίου
τούτου,
καὶ
αὐταὶ |
[4, 3, 6] |
ἄμφω,
γνωσθήσεται·
ἢ
καθ´
αὑτό
|
γε |
τοῦτο
ἐπισκεπτέον
πῶς
οὖν
καὶ |
[4, 3, 28] |
ψυχῆς
τὸ
μνημονεύειν
παραγίνεται.
~Ἆρά
|
γε |
ᾧ
αἰσθανόμεθα
καὶ
ᾧ
μανθάνομεν; |
[4, 3, 19] |
γινομένην
μεριστὴν>
καὶ
ταύτην
οὐ
|
γεγενημένην. |
Τὴν
δὴ
σώματος
φύσιν
ὁρᾶν |
[4, 3, 29] |
ἄλλοι
οὐκ
ὀξέως
ἐν
αἰσθήσει
|
γεγενημένοι. |
Ἀλλὰ
πάλιν
αὖ,
εἰ
ἄλλο |
[4, 3, 32] |
τόπον
καὶ
ἐν
τῷ
νοητῷ
|
γεγενημένος |
καὶ
ὑπὲρ
τὸν
Ἡρακλέα
ἰσχύσας |
[4, 3, 28] |
αὐτοῦ
ἔχον
τὴν
μνήμην
τοῦ
|
γεγενημένου. |
Τεκμήριον
δὲ
τὸ
μὴ
ἡδεῖαν |
[4, 3, 31] |
τῶν
ἐκείνων
μεμνήμεθα,
χρηστοτέρων
δὲ
|
γεγενημένων |
πλείω.
~Τί
δὲ
δὴ
φίλων |
[4, 3, 4] |
σώματι
εἶναι
καὶ
τοῦ
σώματος
|
γεγονέναι. |
~Ἀλλὰ
πῶς
ἔτι
ἡ
μὲν |
[4, 3, 17] |
ὡς
ἐπιτηδειότερα
μεταλαμβάνειν.
Τὸ
δὲ
|
γεηρὸν |
ὕστατόν
τε
καὶ
ψυχῆς
ἥττονος |
[4, 3, 9] |
αὐτό.
Οὐ
γὰρ
ἦν
θεμιτὸν
|
γειτονοῦν |
τι
αὐτῇ
λόγου
ἄμοιρον
εἶναι, |
[4, 3, 23] |
εἶχε
τὸν
λόγον,
ὡς
ἂν
|
γειτονοῦσα |
πρὸς
τὸ
κάτω
οὗ
αὐτὴ |
[4, 3, 20] |
ὡς
ὅλον
ἐν
τοῖς
μέρεσι·
|
γελοῖον |
γὰρ
τὴν
μὲν
ψυχὴν
ὅλον |
[4, 3, 13] |
ἕκαστον
κινούσης
καὶ
γεννώσης,
οἷον
|
γενειάσεις |
καὶ
ἐκφύσεις
κεράτων
καὶ
νῦν |
[4, 3, 8] |
τῆς
φθορᾶς
ἐπιτηδείως
ἔχοντα
πρὸς
|
γενέσεις |
ζῴων,
τὰ
μὲν
τῶνδε,
τὰ |
[4, 3, 13] |
ὁ
χρόνος,
καὶ
ὃ
θέλει
|
γενέσθαι, |
γίνεται
τότε
ὑπ´
αὐτῶν
τῶν |
[4, 3, 11] |
οἷόν
τε
ἦν
ἄμοιρον
αὐτοῦ
|
γενέσθαι, |
οὐδὲ
ἐκεῖνον
αὖ
κατελθεῖν
εἰς |
[4, 3, 10] |
δυνάμει
κυρία
σωμάτων
εἰς
τὸ
|
γενέσθαι |
τε
καὶ
οὕτως
ἔχειν
ὡς |
[4, 3, 12] |
καὶ
τάξεων
καὶ
βίων
κατὰ
|
γένη |
διεξόδων,
οὓς
αἱ
ψυχαὶ
διεξοδεύουσιν |
[4, 3, 24] |
~Ἀλλὰ
ποῦ
ἐξελθοῦσα
τοῦ
σώματος
|
γενήσεται; |
Ἢ
ἐνταῦθα
μὲν
οὐκ
ἔσται, |
[4, 3, 5] |
ψυχή·
ἀπολεῖται
δέ,
ὅταν
μάλιστα
|
γένηται |
ἐν
τῷ
ἀρίστῳ.
Ἢ
ἀπολεῖται |
[4, 3, 30] |
τῆς
ψυχῆς,
ὅταν
ἐν
τούτῳ
|
γένηται, |
ἡμῖν
ἡ
ἀντίληψις.
Ἄλλο
γὰρ |
[4, 3, 8] |
θέλει,
καὶ
οὐ
μή
ποτε
|
γένηται |
προιοῦσα
ἔξω
αὐτῆς,
ἀλλὰ
φθάνει |
[4, 3, 22] |
δὲ
παραρρεῖ·
καὶ
ὅταν
ἔξω
|
γένηται |
τοῦ
ἐν
ᾧ
τὸ
φῶς, |
[4, 3, 23] |
ἀπεδόθη.
Ὃ
γάρ
τοι
καὶ
|
γεννᾷ |
καὶ
τρέφει
καὶ
αὔξει,
τοῦτο |
[4, 3, 9] |
εἶναι.
Προιέναι
δὲ
εἰ
μέλλοι,
|
γεννήσει |
ἑαυτῇ
τόπον,
ὥστε
καὶ
σῶμα. |
[4, 3, 7] |
ἄλλην.
Τὸ
δ´
ὅτι
εἴσω
|
γεννώμεθα |
ἐν
αὐτῷ,
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[4, 3, 13] |
ἐν
χρόνῳ
ἕκαστον
κινούσης
καὶ
|
γεννώσης, |
οἷον
γενειάσεις
καὶ
ἐκφύσεις
κεράτων |
[4, 3, 12] |
μή
ποτε
ἔξω
τῶν
αὐτοῦ
|
γένοιτο, |
ἀλλ´
ἱδρυμένος
πᾶς
ἄνω
πέμπει |
[4, 3, 32] |
ὅταν
ἀστεία
ᾖ
καὶ
αὐτή·
|
γένοιτο |
γὰρ
ἄν
τις
καὶ
ἐξ |
[4, 3, 21] |
πλέον
ἡμῖν
πρὸς
τὸ
ζητούμενον
|
γένοιτο; |
Ἢ
πάλιν
ἀπορήσομεν
πῶς
ἐστιν |
[4, 3, 29] |
ψυχῇ
δώσομεν
ἄμφω,
τέτταρα
ἂν
|
γένοιτο. |
Ὅλως
δὲ
τίς
ἀνάγκη,
ᾧ |
[4, 3, 25] |
ὁμοίῳ
πῶς
ἂν
ἐν
μνήμῃ
|
γένοιτο, |
οὐκ
ἔχον
οὐδ´
ἴσχον
ἄλλην |
[4, 3, 20] |
ἐν
ἀγγείῳ·
ἄψυχον
γὰρ
ἂν
|
γένοιτο |
τὸ
σῶμα,
εἴτε
ὡς
ἀγγεῖον, |
[4, 3, 27] |
Αἱ
δὲ
ἄλλαι
τὸ
συναμφότερον
|
γενόμεναι |
{οὖσαι}
οὐδὲν
πλέον
ὅμως
εἶχον |
[4, 3, 5] |
ἐκεῖνοι,
οἷον
πολὺ
ἐξ
ὀλίγου
|
γενόμεναι, |
συναφεῖς
τῷ
ὀλίγῳ
οὖσαι
ἀμερεστέρῳ |
[4, 3, 27] |
τούτου,
καὶ
αὐταὶ
{τὸ
συναμφότερον
|
γενόμεναι} |
ταῦτα
ᾔδεσαν·
ἢ
εἴ
τι |
[4, 3, 27] |
ἀναπολήσει·
εἰ
δ´
ἐν
σώματι
|
γενομένη |
ἄλλῳ
ἐξέλθοι,
ἐρεῖ
μὲν
τὰ |
[4, 3, 27] |
ἀτιμάσασαν
ἀφεῖναι.
Σώματος
γὰρ
καθαρωτέρα
|
γενομένη |
καὶ
ἃ
ἐνταῦθα
οὐκ
εἶχεν |
[4, 3, 27] |
λήθῃ.
Ἡ
δὲ
δὴ
μόνη
|
γενομένη |
τί
μνημονεύσει;
Ἢ
πρότερον
σκεπτέον |
[4, 3, 11] |
αὐτῆς
κἀκεῖ
συνῆφθαι
οἷον
ἑρμηνευτικὴ
|
γενομένη |
τῶν
τε
ἀπ´
ἐκείνου
εἰς |
[4, 3, 7] |
αὐτοῦ
ἐν
Τιμαίῳ
ποιεῖ,
οὗ
|
γενομένης |
τῆς
ψυχῆς
τοῦ
παντὸς
ὕστερον |
[4, 3, 8] |
οὐκ
ἀεὶ
οὕτως;
Καὶ
τὸ
|
γενόμενον |
δὲ
οὐκ
ἀίδιον,
εἴπερ
πλέον |
[4, 3, 20] |
οὖσα.
Εἰ
δὲ
οὐ
τὸ
|
γενόμενον |
εἶδος,
ἀλλὰ
τὸ
χωριζόμενον
φήσουσι, |
[4, 3, 13] |
τάξει
πρὸς
ὅ
ἐστιν
ἕκαστον
|
γενόμενον |
εἴδωλον
προαιρέσεως
καὶ
διαθέσεως
ἀρχετύπου, |
[4, 3, 10] |
γενομένων
ἅμα
ἐχόντων
ἀπόνως
τὸ
|
γενόμενον |
καὶ
ἀνεμποδίστως
καλόν
ἐστι.
Κατεσκευάσατο |
[4, 3, 9] |
ἀμυδρὸν
ἐν
ἀμυδρῷ
τῷ
γενομένῳ.
|
Γενόμενος |
δὴ
οἷον
οἶκός
τις
καλὸς |
[4, 3, 28] |
ἐπιθυμοῦν,
καὶ
ἔχει
ἴχνος
τοῦ
|
γενομένου |
ἐντεθὲν
οὐχ
ὡς
μνήμην,
ἀλλ´ |
[4, 3, 14] |
ποιήσας,
ὅτι
πως
ἐφάπτεται
τοῦ
|
γενομένου |
ὑπ´
αὐτοῦ,
καὶ
ὁ
τοιοῦτος |
[4, 3, 1] |
τύχας
ἐκεῖθεν
λαμβάνοντας
εἴσω
τε
|
γενομένους |
ἐν
αὐτῷ
ἐκ
τοῦ
περιέχοντος |
[4, 3, 9] |
λεγόμενον
ἀμυδρὸν
ἐν
ἀμυδρῷ
τῷ
|
γενομένῳ. |
Γενόμενος
δὴ
οἷον
οἶκός
τις |
[4, 3, 14] |
τῷ
πλάσματι
παρὰ
προμηθείας
τινὸς
|
γενομένῳ. |
Ὁ
δὲ
Ἐπιμηθεὺς
ἀποποιούμενος
τὸ |
[4, 3, 10] |
εἶδος
ἐπιθεῖν
τῷ
ἐπιβληθέντι
πρώτῳ
|
γενομένῳ |
παντάπασιν
ἀμυδρῷ.
Ἐκοσμεῖτο
δὲ
κατὰ |
[4, 3, 10] |
ὑπ´
αὐτῆς
καὶ
τάξιν
τῶν
|
γενομένων |
ἅμα
ἐχόντων
ἀπόνως
τὸ
γενόμενον |
[4, 3, 27] |
συνῶσιν,
ὁμοῦ
πάσας,
χωρὶς
δὲ
|
γενομένων, |
εἰ
ἄμφω
εἶεν
καὶ
μένοιεν, |
[4, 3, 12] |
ἔλαττον,
κἂν
πρὸς
τὸ
αὐτὸ
|
γένος |
ἴῃ·
κάτεισι
δὲ
εἰς
ἕτοιμον |
[4, 3, 2] |
αὐτῶν
συγχωρεῖν
ἐφάπτεσθαι,
τὸ
αὐτὸ
|
γένος |
κοινὸν
διδόντες
ἔξω
ποιοῦσι
τοῦ |
[4, 3, 23] |
ἐν
ὠσὶ
τὴν
ἀκουστικήν,
καὶ
|
γευστικὴν |
ἐν
γλώσσῃ,
ὄσφρησιν
ἐν
ῥισί, |
[4, 3, 15] |
ἤδη
χωροῦσι
καὶ
ἐπὶ
τὰ
|
γεωδέστερα |
σώματα,
εἰς
ὅσον
ἂν
εἰς |
[4, 3, 4] |
τῆς
ὅλης,
οἷον
εἴ
τις
|
γεωργὸς |
ἐν
φροντίδι
τῶν
ἐν
τῷ |
[4, 3, 4] |
οἷον
φωτὸς
δὴ
πρὸς
τῇ
|
γῇ |
μεριζομένου
κατ´
οἴκους
καὶ
οὐ |
[4, 3, 9] |
σώματος
ἀερίνου
ἢ
πυρίνου
εἰς
|
γήινον |
γινομένῃ,
ἣν
δὴ
μετενσωμάτωσιν
οὐ |
[4, 3, 12] |
ἦλθον,
ἀλλ´
ἔφθασαν
μὲν
μέχρι
|
γῆς, |
κάρα
δὲ
αὐταῖς
ἐστήρικται
ὑπεράνω |
[4, 3, 26] |
καὶ
μνημονικοὺς
καὶ
ἐπιλήσμονας
ἡμᾶς
|
γίγνεσθαι. |
Ἀλλὰ
καὶ
ὧς
κωλυτικὸν
ἂν |
[4, 3, 16] |
αὐτεξούσιον.
Εἰ
γὰρ
κατ´
αἰτίας
|
γίγνεσθαι |
δεῖ
καὶ
φυσικὰς
ἀκολουθίας
καὶ |
[4, 3, 8] |
φησὶ
τὰς
αἱρέσεις
ταῖς
ψυχαῖς
|
γίγνεσθαι. |
Εἰ
δέ
τις
φύσιν
ψυχῆς |
[4, 3, 16] |
ὡς
καὶ
αὐτὰ
κατὰ
λόγον
|
γίγνεσθαι. |
Ἢ
οὐ
κατὰ
λόγους
φυσικοὺς |
[4, 3, 3] |
οὐδεμίαν
ποιεῖ
ψυχὴν
ἔξω
σώματος
|
γίγνεσθαι, |
ἢ
πᾶσαν
οὐκ
ἐν
σώματι, |
[4, 3, 8] |
καὶ
ἅπερ
βλέπει
εἶναι
καὶ
|
γίγνεσθαι· |
καὶ
τὸ
πλῆρες
δὲ
ταῖς |
[4, 3, 19] |
λέγοιτο,
περὶ
δὲ
τὰ
σώματα
|
γίγνεσθαι |
μεριστόν.
Εἰ
δέ
τις
λέγοι |
[4, 3, 9] |
διδασκαλίας
καὶ
τοῦ
σαφοῦς
χάριν
|
γίγνεσθαι |
νομίζειν.
Ἐπεὶ
οὐκ
ἦν
ὅτε |
[4, 3, 26] |
αὐτῆς
κινημάτων
ἀνάγκη
μνήμην
αὐτῇ
|
γίγνεσθαι, |
οἷον
ὧν
ἐπεθύμησε
καὶ
ὧν |
[4, 3, 2] |
ὅλως,
τὰς
δέ,
ὅσαι
τινός,
|
γίγνεσθαί |
ποτε
κατὰ
συμβεβηκός.
Ἴσως
δὲ |
[4, 3, 20] |
δι´
ὀργάνων
σωματικῶν
ἔργα
ὅπῃ
|
γίγνεσθαι |
προσήκει
εἰπεῖν
ἀπορήσομεν,
εἴτε
τοῖς |
[4, 3, 1] |
ὅταν
πῶς
ἐν
σώματι
ψυχὴ
|
γίγνεται |
ζητῶμεν·
νῦν
δὲ
πάλιν
ἐπανίωμεν |
[4, 3, 4] |
ἐν
σαπέντι
μέρει
τοῦ
φυτοῦ
|
γίγνοιντο· |
οὕτω
γὰρ
τὸ
σῶμα
τὸ |
[4, 3, 8] |
παρὰ
τὰ
σώματα
μὲν
ἂν
|
γίγνοιτο |
διαφέρειν
καὶ
ἐν
τοῖς
ἤθεσι |
[4, 3, 4] |
ταῖς
μερίμναις
πρὸς
τῷ
φυτῷ
|
γίγνοιτο, |
ἢ
εἴ
τις
ὑγιαίνοντα
μὲν |
[4, 3, 13] |
πρόσφορον
σῶμα,
ὡς
εἰκάσαι
τὰ
|
γιγνόμενα |
οἷον
δυνάμεσι
μάγων
καὶ
ὁλκαῖς |
[4, 3, 8] |
μὴ
δέχεσθαι
δυναμένου.
Καὶ
τὰ
|
γιγνόμενα |
οὕτως
ἔμψυχα
οὐ
πλείους
ἐποίησε |
[4, 3, 13] |
δένδρων
διοίκησις
ἐν
προθεσμίαις
τακταῖς
|
γιγνομένη. |
Ἴασι
δὲ
οὔτε
ἑκοῦσαι
οὔτε |
[4, 3, 10] |
ἐν
σμικρῷ
θέλει·
ἐκεῖ
δὲ
|
γιγνομένης |
καὶ
τῆς
ὅλης
μορφῆς
ὑπ´ |
[4, 3, 19] |
καὶ
τὸ
περὶ
τὰ
σώματα
|
γιγνόμενον |
μεριστὸν>
παρὰ
τῆς
ἐπάνω
δυνάμεως |
[4, 3, 6] |
Τὸ
γὰρ
δύνασθαι
ἐν
πολλοῖς
|
γίνεσθαι |
ἅμα
καὶ
εἶναι
εἴρηται.
Νῦν |
[4, 3, 29] |
μνημονεύειν,
καὶ
τῇ
αὐτῇ
δυνάμει
|
γίνεσθαι |
ἄμφω,
καὶ
ᾧ
διανοούμεθα,
τούτῳ |
[4, 3, 24] |
οὗ
πέφυκε
τοῦτο
εἶναι
καὶ
|
γίνεσθαι. |
Ὄντος
δὲ
πολλοῦ
καὶ
ἑκάστου |
[4, 3, 12] |
ἵν´
ἔχοιεν
ἐκεῖ
καὶ
αὗται
|
γίνεσθαι, |
οὗπερ
ἡ
τοῦ
παντὸς
ψυχὴ |
[4, 3, 10] |
ἄλλα
ἄλλοις.
Τί
γὰρ
ἔδει
|
γίνεσθαι |
παρὰ
ψυχῆς,
ἢ
ὧν
τὴν |
[4, 3, 3] |
διάφορα
εἶναι
διαφόρους
τὰς
ἀντιλήψεις
|
γίνεσθαι, |
πάσας
μέντοι
εἰδῶν
εἶναι
εἰς |
[4, 3, 16] |
ἆρα
διὰ
προτέρας
ἁμαρτίας
λεκτέον
|
γίνεσθαι; |
Συμπέπλεκται
γὰρ
ταῦτα
καὶ
προσημαίνεται, |
[4, 3, 26] |
οὐ
κωλυτικὸν
λέγοιτο
τὸ
σῶμα
|
γίνεσθαι, |
τῆς
δὲ
ψυχῆς
τὸ
μνημονεύειν |
[4, 3, 4] |
καὶ
μίαν
τῷ
μηδενός
τινος
|
γίνεσθαι, |
τοῖς
δὲ
πέρασιν
αὐτῶν
ἐξηρτημένας |
[4, 3, 3] |
καὶ
τὰ
μὲν
παθήματα
διάφορα
|
γίνεσθαι |
τοῖς
ὀργάνοις,
τὴν
δὲ
κρίσιν |
[4, 3, 11] |
ἐκεῖ
ἥλιος
οὗτος
γὰρ
ἡμῖν
|
γινέσθω |
παράδειγμα
τοῦ
λόγου
ἐφεξῆς
δὲ |
[4, 3, 2] |
μείζω
καὶ
ἐλάττω
ἐξ
ἀνάγκης
|
γίνεται. |
Κατὰ
δὴ
ταῦτα
οὐκ
ἐνδέχεται |
[4, 3, 31] |
ἐφ´
αὑτῆς
καὶ
ἡ
ἑτέρα
|
γίνεται, |
λανθάνει
δὲ
ὅ
τι
ἐν |
[4, 3, 8] |
ἐξ
ἀρχῆς
ὑπάρχει,
καὶ
οὔτε
|
γίνεται |
ὃ
μὴ
ἦν,
οὔτε
ὅ |
[4, 3, 31] |
τῆς
κρείττονος,
ἓν
τὸ
φάντασμα
|
γίνεται, |
οἷον
παρακολουθούσης
σκιᾶς
τῷ
ἑτέρῳ, |
[4, 3, 13] |
χρόνος,
καὶ
ὃ
θέλει
γενέσθαι,
|
γίνεται |
τότε
ὑπ´
αὐτῶν
τῶν
ἐχόντων |
[4, 3, 9] |
ψυχῆς
εἰσόδου
ἡ
μὲν
γὰρ
|
γίνεται |
ψυχῇ
ἐν
σώματι
οὔσῃ
τῇ |
[4, 3, 4] |
τῶν
ἐν
τῷ
φυτῷ
εὐλῶν
|
γίνοιτο |
καὶ
ταῖς
μερίμναις
πρὸς
τῷ |
[4, 3, 16] |
ὡδὶ
κεῖσθαι.
~Τὰ
μὲν
οὖν
|
γινόμενα |
τιμωρήματα
εἰς
τοὺς
πονηροὺς
μετὰ |
[4, 3, 9] |
ἀερίνου
ἢ
πυρίνου
εἰς
γήινον
|
γινομένῃ, |
ἣν
δὴ
μετενσωμάτωσιν
οὐ
λέγουσιν |
[4, 3, 18] |
λαμβάνει
τὴν
ἐκ
νοῦ
ἀεὶ
|
γινομένην |
καὶ
οὖσαν
ἐν
αὐταῖς
διάθεσιν, |
[4, 3, 19] |
ἀλλὰ
περὶ
τὰ
σώματά>
φησι
|
γινομένην |
μεριστὴν>
καὶ
ταύτην
οὐ
γεγενημένην. |
[4, 3, 9] |
ταύτης,
τί
ποτέ
ἐστι
τὸ
|
γινόμενον |
πάθος
τότε,
ὅτε
ψυχὴ
καθαρὰ |
[4, 3, 14] |
οἷον
ἐλθεῖν
φθέγγεται.
~Τούτων
δὴ
|
γινομένων |
φῶτα
πολλὰ
ὁ
κόσμος
οὗτος |
[4, 3, 15] |
πολὺ
ἐφελκομέναις,
ὃ
αὐταῖς
ἐβαρύνθη.
|
Γίνονται |
δὲ
διάφοροι
ἢ
σωμάτων
εἰς |
[4, 3, 26] |
σώματος
μνημονεύσει,
ὃ
μὴ
πέφυκε
|
γινώσκειν |
ὅλως
τὸ
σῶμα;
Ἀλλὰ
τὰ |
[4, 3, 1] |
τῷ
τοῦ
θεοῦ
παρακελεύσματι
αὑτοὺς
|
γινώσκειν |
παρακελευομένῳ
περὶ
τούτου
τὴν
ἐξέτασιν |
[4, 3, 18] |
ἂν
ἐπιτάττοιεν
οὐδ´
ἂν
συμβουλεύοιεν,
|
γινώσκοιεν |
δ´
ἂν
καὶ
τὰ
παρ´ |
[4, 3, 18] |
Ἐπεὶ
καὶ
ἐνταῦθα
πολλὰ
σιωπώντων
|
γινώσκοιμεν |
δι´
ὀμμάτων·
ἐκεῖ
δὲ
καθαρὸν |
[4, 3, 31] |
ἡ
διαφορά;
Εἶτα
πῶς
οὐ
|
γινώσκομεν; |
Ἢ
ὅταν
μὲν
συμφωνῇ
ἡ |
[4, 3, 26] |
ἐν
οἰνομέλιτος
κράσει
εἴ
τι
|
γλυκάζει, |
παρὰ
τοῦ
μέλιτος
τοῦτο
ἔσται. |
[4, 3, 23] |
τὴν
ἀκουστικήν,
καὶ
γευστικὴν
ἐν
|
γλώσσῃ, |
ὄσφρησιν
ἐν
ῥισί,
τὴν
δὲ |
[4, 3, 6] |
καθελκυσθὲν
συνεφειλκύσατο
καὶ
αὐτὰς
ταῖς
|
γνώμαις |
εἰς
τὸ
κάτω
εἶναι.
Τὸ |
[4, 3, 10] |
ἡ
δὲ
ποιεῖ
οὐκ
ἐπακτῷ
|
γνώμῃ |
οὐδὲ
βουλὴν
ἢ
σκέψιν
ἀναμείνασα· |
[4, 3, 7] |
Δῆλον
δὲ
μάλιστα
τὸ
τῆς
|
γνώμης |
αὐτοῦ
ἐν
Τιμαίῳ
ποιεῖ,
οὗ |
[4, 3, 8] |
ἑνοῦσθαι
ἐνεργείᾳ,
τὴν
δὲ
ἐν
|
γνώσει |
εἶναι,
τὴν
δὲ
ἐν
ὀρέξει, |
[4, 3, 19] |
φαμεν
ἄλλο,
τὸ
δὲ
ἄλογον;
|
Γνωσθείη |
δ´
ἂν
ληφθέντος
τί
λέγομεν |
[4, 3, 30] |
μενούσης
οὕτως
ἂν
εἴη
τοῦ
|
γνωσθέντος |
ἡ
μνήμη·
εἰ
δὲ
μή, |
[4, 3, 6] |
ποιεῖ
ἢ
πάσχει
ἢ
ἄμφω,
|
γνωσθήσεται· |
ἢ
καθ´
αὑτό
γε
τοῦτο |
[4, 3, 1] |
καὶ
ὅτι
ἐπ´
ἄμφω
τὴν
|
γνῶσιν |
δίδωσιν,
ὧν
τε
ἀρχή
ἐστι |
[4, 3, 17] |
ἑαυτῶν·
ἔπειτα
δὲ
κατεσχέθησαν
πεδηθεῖσαι
|
γοητείας |
δεσμοῖς,
σχεθεῖσαι
φύσεως
κηδεμονίᾳ.
Εἰ |
[4, 3, 27] |
χρόνον
τὰ
τῆς
ἑτέρας.
Τὸ
|
γοῦν |
εἴδωλον
ἐν
Ἅιδου
Ἡρακλέους
τοῦτο |
[4, 3, 28] |
δὲ
μνημονεύσει
τῶν
ἐκείνου.
Τὸ
|
γοῦν |
ἐπιθυμητικὸν
ὧν
ἀπέλαυσε
τούτοις
κινεῖται |
[4, 3, 1] |
αὐταῖς
ταῖς
ἀπορίαις
στάντας
τοῦτο
|
γοῦν |
κέρδος
ἔχειν,
εἰδέναι
τὸ
ἐν |
[4, 3, 2] |
τὸ
μὲν
μέρος
ἔχει
τὸ
|
γραμμὴ |
εἶναι,
ἀλλὰ
τῷ
μεγέθει
διαφέρει |
[4, 3, 2] |
ὁμοειδῆ
τίθενται
εἶναι.
Καὶ
ἐπὶ
|
γραμμῆς |
δὲ
τὸ
μὲν
μέρος
ἔχει |
[4, 3, 2] |
λεγόμενον·
ἢ
ὡς
κύκλου
καὶ
|
γραμμῆς |
μέρος,
ἢ
ὡς
ἐπιστήμης
μέρος |
[4, 3, 14] |
ὡς
πλάσαντος
τοῦ
Προμηθέως
τὴν
|
γυναῖκα |
ἐπεκόσμησαν
αὐτὴν
καὶ
οἱ
ἄλλοι |
[4, 3, 32] |
δὴ
φίλων
καὶ
παίδων
καὶ
|
γυναικός; |
Πατρίδος
δὲ
καὶ
τῶν
ὧν |