Ennéade, livre, chap.
[4, 3, 27]	γὰρ μάλιστα καὶ ὁ βίος	ἦν.	Αἱ δὲ ἄλλαι τὸ συναμφότερον
[4, 3, 9]	οὐδὲ ὕλη ποτὲ ὅτε ἀκόσμητος	ἦν·	ἀλλ´ ἐπινοῆσαι ταῦτα χωρίζοντας αὐτὰ
[4, 3, 11]	Καὶ δὴ οὐχ οἷόν τε	ἦν	ἄμοιρον αὐτοῦ γενέσθαι, οὐδὲ ἐκεῖνον
[4, 3, 28]	ἐπιθυμοῦν, καίτοι, εἰ ἐν αὐτῷ,	ἦν	ἄν. ~Ἆρ´ οὖν τῷ αἰσθητικῷ
[4, 3, 9]	ὅσον δὴ τοῦ εἶναι δυνατὸν	ἦν	αὐτῷ μεταλαμβάνειν, ἀβλαβοῦς δὲ τῷ
[4, 3, 16]	κατὰ λόγους φυσικοὺς ταῦτα, οὐδ´	ἦν	ἐν τοῖς προηγουμένοις, ἀλλ´ ἑπόμενα
[4, 3, 3]	ἀλλ´ ἐκείνην· εἰ δ´ οἰκεία	ἦν	ἡ νόησις, ἐφ´ ἑαυτῆς ἑκάστη.
[4, 3, 9]	ὑπέστη, ἐμόρφωσεν αὐτό. Οὐ γὰρ	ἦν	θεμιτὸν γειτονοῦν τι αὐτῇ λόγου
[4, 3, 23]	κοινωνεῖν ἔδει, ὃ ψυχῆς εἶδος	ἦν	καὶ ψυχῆς δυναμένης τὰς παρὰ
[4, 3, 12]	ᾐνιγμένως. Τοῦτο δὲ οὐκ ἂν	ἦν	μὴ τοῦ παντὸς κατ´ ἐκεῖνα
[4, 3, 9]	χάριν γίγνεσθαι νομίζειν. Ἐπεὶ οὐκ	ἦν	ὅτε οὐκ ἐψύχωτο τόδε τὸ
[4, 3, 9]	ἐψύχωτο τόδε τὸ πᾶν, οὐδὲ	ἦν	ὅτε σῶμα ὑφειστήκει ψυχῆς ἀπούσης,
[4, 3, 8]	καὶ οὔτε γίνεται ὃ μὴ	ἦν,	οὔτε ὅ ἐστιν οὐκ ἔσται.
[4, 3, 2]	εἰ μὴ ἀρχή τίς ποτε	ἦν	πᾶσα, ὡς εἰ οἴνου μερισθέντος
[4, 3, 20]	ὁρατὸν ἡ ψυχὴ καὶ αἰσθητὸν	ἦν	περιειλημμένον πάντη τῇ ζωῇ καὶ
[4, 3, 17]	σχεθεῖσαι φύσεως κηδεμονίᾳ. Εἰ δ´	ἦν	τοιοῦτον ἕκαστον ζῷον οἷον καὶ
[4, 3, 7]	ὅ τις οἴεται, ἀλλ´ ὅπερ	ἦν	χρήσιμον αὐτῷ τότε, καὶ τὸν
[4, 3, 9]	αὐτῆς. Ὁ δὲ λόγος τοιοῦτος	ἦν,	ὡς μέγεθος τοσοῦτον ἐργάσασθαι, ὅσον
[4, 3, 21]	{οἷον} εἰ ἔμψυχος ὁ οἴαξ	ἦν,	ὥστε κυβερνητικὴν εἶναι ἔνδον τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/05/2010