Ennéade, livre, chap.
[4, 3, 22]	ἔχειν καὶ ἐνταῦθα λέγειν, ὡς	ὁ	ἀὴρ ἐν τῷ φωτί, ἤπερ
[4, 3, 20]	οἴνου ὁ οἶνος, ἢ ὡς	ὁ	ἀμφορεύς, οὐδ´ ᾗ καὶ αὐτό
[4, 3, 27]	ἐχόμενον. Ὁ δὲ Ἡρακλῆς αὐτὸς	ὁ	ἄνευ τοῦ εἰδώλου τί ἔλεγεν,
[4, 3, 27]	πάντα, ὅσα ἔπραξεν ἢ ἔπαθεν	ὁ	ἄνθρωπος· χρόνου δὲ προιόντος ἐπὶ
[4, 3, 19]	περὶ τὴν καρδίαν ὁ θυμός,	ὁ	αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ τούτων.
[4, 3, 22]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ψυχῶν	ὁ	αὐτὸς λόγος. Τῶν μὲν ἄλλων
[4, 3, 32]	λήθη, εἰ μή που πᾶς	ὁ	βίος αὐτῇ καὶ ἐνταῦθα τοιοῦτος
[4, 3, 27]	βίον, αὐτοῦ γὰρ μάλιστα καὶ	ὁ	βίος ἦν. Αἱ δὲ ἄλλαι
[4, 3, 32]	τὸ μὲν μετὰ πάθους ἑκάστου,	ὁ	δὲ ἀπαθῶς ἂν τὰς μνήμας
[4, 3, 14]	πλάσματι παρὰ προμηθείας τινὸς γενομένῳ.	Ὁ	δὲ Ἐπιμηθεὺς ἀποποιούμενος τὸ δῶρον
[4, 3, 27]	ἢ εἴ τι δικαιοσύνης ἐχόμενον.	Ὁ	δὲ Ἡρακλῆς αὐτὸς ὁ ἄνευ
[4, 3, 28]	τοῦ θυμοῦ εἶδε τὸν ἀδικήσαντα,	ὁ	δὲ θυμὸς ἀνέστη, οἷον εἰ
[4, 3, 32]	ὁ Ἡρακλῆς ἐκεῖνος ἀνδραγαθίας ἑαυτοῦ,	ὁ	δὲ καὶ ταῦτα σμικρὰ ἡγούμενος
[4, 3, 30]	τὸ ἔξω ἔνδον ὂν λανθάνει,	ὁ	δὲ λόγος ἀναπτύξας καὶ ἐπάγων
[4, 3, 9]	ὁ λόγος ὁ παρ´ αὐτῆς.	Ὁ	δὲ λόγος τοιοῦτος ἦν, ὡς
[4, 3, 20]	τὸ ἀγγεῖον, τοῦτο ἀπολωλὸς αὐτῇ.	Ὁ	δὲ τόπος ὁ κυρίως ἀσώματος
[4, 3, 16]	ἄδικον, καὶ οὐκ ἀφείθη αἰτίας	ὁ	δράσας, συντεταγμένον δ´ ἐν τῷ
[4, 3, 11]	τοῦτον. Ἦν δὴ νοῦς ἐκεῖνος	ὁ	ἐκεῖ ἥλιος οὗτος γὰρ ἡμῖν
[4, 3, 13]	καὶ ὠδῖνα ἐκεῖ ἐλθεῖν, οὗ	ὁ	ἐν αὐτοῖς ὢν οἷον ἐλθεῖν
[4, 3, 10]	τῆς οἰκείας, ἣν ὁ λόγος	ὁ	ἐν σμικρῷ θέλει· ἐκεῖ δὲ
[4, 3, 32]	οὖσα πλείω. Καὶ εἴποι ἂν	ὁ	Ἡρακλῆς ἐκεῖνος ἀνδραγαθίας ἑαυτοῦ, ὁ
[4, 3, 24]	ἀδίκοις ἔργοις προσήκει· ἀναπόδραστος γὰρ	ὁ	θεῖος νόμος ὁμοῦ ἔχων ἐν
[4, 3, 8]	μερισθησομένης εἰς ἄπειρον. Ἐπεὶ καὶ	ὁ	θεὸς οὐ πεπερασμένος. Καὶ αὗται
[4, 3, 19]	τὸ δὲ περὶ τὴν καρδίαν	ὁ	θυμός, ὁ αὐτὸς λόγος καὶ
[4, 3, 10]	καὶ πάντων. Διὸ πάντα καὶ	ὁ	κόσμος ἔχει. ~Καί μοι δοκοῦσιν
[4, 3, 14]	~Τούτων δὴ γινομένων φῶτα πολλὰ	ὁ	κόσμος οὗτος ἔχων καὶ καταυγαζόμενος
[4, 3, 21]	σώματι εἶναι ἡ ψυχή, ὡς	ὁ	κυβερνήτης ἐν τῇ νηί, πρὸς
[4, 3, 21]	συμβεβηκὸς ἂν εἴη ἐν αὐτῇ	ὁ	κυβερνήτης, ὡς δὲ κυβερνήτης πῶς;
[4, 3, 20]	ἀπολωλὸς αὐτῇ. Ὁ δὲ τόπος	ὁ	κυρίως ἀσώματος καὶ οὐ σῶμα·
[4, 3, 18]	ὥσπερ καὶ ἐν ταῖς τέχναις	ὁ	λογισμὸς ἀποροῦσι τοῖς τεχνίταις, ὅταν
[4, 3, 18]	πάλιν αὖ ἐξελθοῦσα; Ἢ ἐνταῦθα	ὁ	λογισμὸς ἐγγίγνεται ἐν ἀπόρῳ ἤδη
[4, 3, 3]	ζῴῳ ὅλης; Ἀλλ´ οὗτός γε	ὁ	λόγος ἢ οὐδεμίαν ποιεῖ ψυχὴν
[4, 3, 10]	τυχεῖν μορφῆς τῆς οἰκείας, ἣν	ὁ	λόγος ὁ ἐν σμικρῷ θέλει·
[4, 3, 9]	τοσαύτη ἐστὶν ἡ σκιά, ὅσος	ὁ	λόγος ὁ παρ´ αὐτῆς. Ὁ
[4, 3, 7]	τὰς ἄλλας εἶναι; Βούλεται δὲ	ὁ	λόγος οὐ τοῦτο, ὅ τις
[4, 3, 13]	τῷ δὲ τὸ αὖθις. Καὶ	ὁ	μὲν πρὸ κόσμου νοῦς εἱμαρμένην
[4, 3, 13]	γὰρ ἑκάστῳ τὸ καθόλου, καὶ	ὁ	νόμος οὐκ ἔξωθεν τὴν ἰσχὺν
[4, 3, 21]	τῷ οἴακι, {οἷον} εἰ ἔμψυχος	ὁ	οἴαξ ἦν, ὥστε κυβερνητικὴν εἶναι
[4, 3, 20]	ἐν τῷ ἀμφορεῖ τοῦ οἴνου	ὁ	οἶνος, ἢ ὡς ὁ ἀμφορεύς,
[4, 3, 16]	οὕτως ἐχρῆν. Εἰ δ´ ἀγαθὸς	ὁ	παθών, εἰς ἀγαθὸν ἡ τελευτὴ
[4, 3, 9]	ἡ σκιά, ὅσος ὁ λόγος	ὁ	παρ´ αὐτῆς. Ὁ δὲ λόγος
[4, 3, 24]	ἤδη. Φέρεται δὲ καὶ αὐτὸς	ὁ	πάσχων ἀγνοῶν ἐφ´ ἃ παθεῖν
[4, 3, 14]	εἶναι; Δέδεται δὲ καὶ αὐτὸς	ὁ	ποιήσας, ὅτι πως ἐφάπτεται τοῦ
[4, 3, 28]	ποιμένος ἰδόντος ἐπὶ ποίμνῃ λύκον	ὁ	σκύλαξ τῇ ὀδμῇ ἢ τῷ
[4, 3, 26]	οὐ μνήμης εἶναι· διὸ καὶ	ὁ	τῆς Λήθης ποταμὸς> οὗτος ἂν
[4, 3, 14]	τοῦ γενομένου ὑπ´ αὐτοῦ, καὶ	ὁ	τοιοῦτος δεσμὸς ἔξωθεν· καὶ ἡ
[4, 3, 20]	αὐτὸν περιφέρον. Ἀλλ´ οὐδ´ εἰ	ὁ	τόπος διάστημα εἴη, πολὺ μᾶλλον
[4, 3, 20]	Καὶ γὰρ συμφέροιτο ἂν ἀεὶ	ὁ	τόπος, καὶ αὐτό τι ἔσται
[4, 3, 20]	τῷ σώματι· περιεκτικὸν μὲν γὰρ	ὁ	τόπος καὶ περιεκτικὸν σώματος, καὶ
[4, 3, 9]	ἐγγίγνεται σώματι ψυχή, ζητητέον. Τίς	ὁ	τρόπος {καὶ πῶς} Οὐχ ἧττον
[4, 3, 25]	τὸ αἰσθανόμενον ἔδοξέ τισι, τίς	ὁ	τρόπος, καὶ τί ποτε δεῖ
[4, 3, 26]	μηδ´ ὥσπερ ἐν κηρῷ, ἀλλ´	ὁ	τρόπος οἷον νόησις καὶ ἐπὶ
[4, 3, 9]	ζητῆσαι ἄξιον. Ἐπεὶ τοίνυν διττὸς	ὁ	τρόπος τῆς εἰς σῶμα ψυχῆς
[4, 3, 13]	περιφέρουσιν αὐτόν· κἂν ἐνστῇ καὶ	ὁ	χρόνος, καὶ ὃ θέλει γενέσθαι,
[4, 3, 8]	τὸ εἶναί ἐστιν ἐν τῷ	ὅ	ἐστιν ἀριθμῷ ἕν, ὅπερ ἐξ
[4, 3, 5]	ἐν ἑτερότητι ἔχον τὸ αὐτὸ	ὅ	ἐστιν εἶναι. Οὕτω τοίνυν καὶ
[4, 3, 13]	ἰέναι ἕκαστον ἐν τάξει πρὸς	ὅ	ἐστιν ἕκαστον γενόμενον εἴδωλον προαιρέσεως
[4, 3, 8]	οὐ πέρατι ἀλλοτρίῳ ἐστὶν ἑκάστη	ὅ	ἐστιν, οἷον τοσαύτη, ἀλλ´ αὐτή
[4, 3, 8]	γίνεται ὃ μὴ ἦν, οὔτε	ὅ	ἐστιν οὐκ ἔσται. Ἐπεὶ καὶ
[4, 3, 10]	ζῷα οἷον μικρούς τινας κόσμους.	Ὅ	τι γὰρ ἂν ἐφάψηται ψυχῆς,
[4, 3, 19]	ζῆν οἵας ψυχῆς προσδεῖται, καὶ	ὅ	τι δεῖ τῆς ψυχῆς πανταχοῦ
[4, 3, 31]	ἡ ἑτέρα γίνεται, λανθάνει δὲ	ὅ	τι ἐν ἑτέρῳ. {ὅτι} Καὶ
[4, 3, 27]	ἀπαλλαγεῖσα μόνη; Ἡ γὰρ ἐφελκομένη	ὅ	τι κἄν, πάντα, ὅσα ἔπραξεν
[4, 3, 25]	τεθρύλληται, τὸ δὲ μνημονεύειν πεφυκὸς	ὅ	τί ποτέ ἐστιν ἀκριβέστερον ληπτέον.
[4, 3, 7]	δὲ ὁ λόγος οὐ τοῦτο,	ὅ	τις οἴεται, ἀλλ´ ὅπερ ἦν
[4, 3, 8]	καὶ ἐν τῷ παντί, εἰς	ὃ	ἂν φθάνῃ, ἐν ἄλλῳ καὶ
[4, 3, 27]	βίου καὶ ἐρεῖ δὲ {εἶναι}	ὃ	ἄρτι ἀφῆκεν {ἐρεῖ δὲ} καὶ
[4, 3, 15]	βάρυνσιν καὶ λήθην πολὺ ἐφελκομέναις,	ὃ	αὐταῖς ἐβαρύνθη. Γίνονται δὲ διάφοροι
[4, 3, 12]	ἀεὶ οὐδὲν τὰ τῇδε ἐπιστρεφομένη.	Ὃ	γὰρ ἔχει τὸ πᾶν ἤδη,
[4, 3, 23]	μοῖρα τῆς ψυχῆς οἰκεῖν ἀπεδόθη.	Ὃ	γάρ τοι καὶ γεννᾷ καὶ
[4, 3, 13]	αὐτομάτως κάτεισι καὶ εἴσεισιν εἰς	ὃ	δεῖ καὶ ἄλλος ἄλλῃ χρόνος,
[4, 3, 24]	εἰ μή τι ἔχοι αὐτοῦ	ὃ	ἕλκει πρὸς αὐτὸ ἄφρονα οὖσαν.
[4, 3, 23]	ὡς ἐν τούτῳ τῷ αἰσθητικῷ,	ὃ	ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ ἐκείνως ἵδρυτο.
[4, 3, 12]	ἠναγκάσθη, φροντίδος δεομένου τοῦ εἰς	ὃ	ἔφθασαν, φροντίσαι. Ζεὺς> δὲ πατὴρ
[4, 3, 13]	ἐνστῇ καὶ ὁ χρόνος, καὶ	ὃ	θέλει γενέσθαι, γίνεται τότε ὑπ´
[4, 3, 2]	ἤ τινος ἄλλου αὐτὸ ποιεῖ,	ὃ	καὶ κόσμου καὶ ὁτουοῦν ἐμψύχου.
[4, 3, 11]	δέ, ᾗπερ καί εἰσι καὶ	ὃ	λέγονται, πρὸς νοῦν βλέπειν οὐδαμοῦ
[4, 3, 29]	ὑπάρχειν· τοῦτο γάρ ἐστιν, εἰς	ὃ	λήγει ἡ αἴσθησις, καὶ μηκέτι
[4, 3, 8]	ἀρχῆς ὑπάρχει, καὶ οὔτε γίνεται	ὃ	μὴ ἦν, οὔτε ὅ ἐστιν
[4, 3, 26]	Ἢ πῶς μετὰ σώματος μνημονεύσει,	ὃ	μὴ πέφυκε γινώσκειν ὅλως τὸ
[4, 3, 2]	δὲ ποιοῦντες εἰς ἄλλο ἀναρτῶσιν,	ὃ	μηκέτι τοῦδε ἢ τοῦδε ἀλλὰ
[4, 3, 24]	γὰρ μή ποτέ τις ἐκφύγοι,	ὃ	παθεῖν ἐπ´ ἀδίκοις ἔργοις προσήκει·
[4, 3, 8]	αὐτῆς, ἀλλὰ φθάνει μὲν πανταχοῦ,	ὃ	πέφυκεν αὐτῆς ἐπὶ τὰ σώματα
[4, 3, 7]	ἀψύχου> Τί γὰρ ἂν εἴη,	ὃ	σώματος τὴν φύσιν διοικεῖ καὶ
[4, 3, 13]	ψυχῆς εἶδος ἐκείνου πλησίον, πρὸς	ὃ	τὴν διάθεσιν τὴν ἐν αὐτῇ
[4, 3, 23]	κοινωνοῦν πάντως ἐκείνῳ κοινωνεῖν ἔδει,	ὃ	ψυχῆς εἶδος ἦν καὶ ψυχῆς
[4, 3, 2]	ὅταν λέγηται μέρος, κατὰ τὸν	ὄγκον	ἐστὶ τὸ μέρος, οὐ κατὰ
[4, 3, 28]	ποίμνῃ λύκον ὁ σκύλαξ τῇ	ὀδμῇ	ἢ τῷ κτύπῳ αὐτὸς οὐκ
[4, 3, 23]	τῆς ἐνεργείας τῆς δυνάμεως ἐκεῖ	ὅθεν	γὰρ ἔμελλε κινεῖσθαι τὸ ὄργανον,
[4, 3, 14]	τὴν γυναῖκα ἐπεκόσμησαν αὐτὴν καὶ	οἱ	ἄλλοι θεοί· γαῖαν ὕδει φύρειν>
[4, 3, 29]	τῶν διανοημάτων μνημονεύειν; Ἐπεὶ οὐδ´	οἱ	αὐτοὶ διανοεῖσθαι κράτιστοι καὶ μνημονεύειν,
[4, 3, 6]	ἀλλ´ οἱ μὲν ἑνοῖντο ἄν,	οἱ	δὲ βάλλοιεν ἂν ἐγγὺς ἐφιέμενοι,
[4, 3, 6]	ἀλλ´ οἱ μὲν τῇ πρώτῃ,	οἱ	δὲ τῇ μετ´ ἐκείνην, οἱ
[4, 3, 6]	οἱ δὲ τῇ μετ´ ἐκείνην,	οἱ	δὲ τῇ τρίτῃ, ἁπάντων τὰς
[4, 3, 10]	κατὰ λόγους κοσμεῖν· οἷα καὶ	οἱ	ἐν σπέρμασι λόγοι πλάττουσι καὶ
[4, 3, 6]	τὸ πρὸς τὰ ἐκεῖ, ἀλλ´	οἱ	μὲν ἑνοῖντο ἄν, οἱ δὲ
[4, 3, 6]	οὐ ταῖς αὐταῖς ἐνεργοῦσιν, ἀλλ´	οἱ	μὲν τῇ πρώτῃ, οἱ δὲ
[4, 3, 5]	οὐδὲν τῶν ὄντων· ἐπεὶ κἀκεῖ	οἱ	νόες οὐκ ἀπολοῦνται, ὅτι μή
[4, 3, 11]	κόσμος ἔχει. ~Καί μοι δοκοῦσιν	οἱ	πάλαι σοφοί, ὅσοι ἐβουλήθησαν θεοὺς
[4, 3, 25]	μνήμην καὶ ἀνάμνησιν προστιθέναι ἐοίκασιν	οἱ	παλαιοί. Ὥσθ´ ἕτερον εἶδος μνήμης
[4, 3, 26]	παραρρεῖν ἐᾶν; Ἀλλὰ πρῶτον μὲν	οἱ	τύποι οὐ μεγέθη, οὐδ´ ὥσπερ
[4, 3, 7]	τὸν οὐρανὸν ἄψυχον λέγειν ἡμῶν,	οἳ	μέρος σώματος ἔχομεν τοῦ παντός,
[4, 3, 28]	οὐχ ὥστε εἰπεῖν τὴν αἴσθησιν	οἵα,	ἀλλ´ ὥστε ἀπαρακολουθήτως παθεῖν. Καὶ
[4, 3, 32]	τὸν Ἡρακλέα ἰσχύσας τοῖς ἄθλοις,	οἷα	ἀθλεύουσι σοφοί,
[4, 3, 10]	ὅλης δύναμιν κατὰ λόγους κοσμεῖν·	οἷα	καὶ οἱ ἐν σπέρμασι λόγοι
[4, 3, 21]	κυβερνήτου τοῦ ἐνδύντος πρὸς τὸν	οἴακα	θείμεθα τὴν ψυχὴν ἐν τῷ
[4, 3, 21]	τοῖς ὀργάνοις, οἷον ἐν τῷ	οἴακι,	{οἷον} εἰ ἔμψυχος ὁ οἴαξ
[4, 3, 21]	οἴακι, {οἷον} εἰ ἔμψυχος ὁ	οἴαξ	ἦν, ὥστε κυβερνητικὴν εἶναι ἔνδον
[4, 3, 19]	ὁρᾶν δεῖ πρὸς τὸ ζῆν	οἵας	ψυχῆς προσδεῖται, καὶ ὅ τι
[4, 3, 7]	λόγος οὐ τοῦτο, ὅ τις	οἴεται,	ἀλλ´ ὅπερ ἦν χρήσιμον αὐτῷ
[4, 3, 3]	νοεῖν, ἀλλ´ ἐκείνην· εἰ δ´	οἰκεία	ἦν ἡ νόησις, ἐφ´ ἑαυτῆς
[4, 3, 10]	ἀποστερεῖται τοῦ τυχεῖν μορφῆς τῆς	οἰκείας,	ἣν ὁ λόγος ὁ ἐν
[4, 3, 23]	τοῦ ἐπιθυμητικοῦ μοῖρα τῆς ψυχῆς	οἰκεῖν	ἀπεδόθη. Ὃ γάρ τοι καὶ
[4, 3, 17]	κύκλος ἄλλος, ἀλλὰ δεόμενος οὗτος	οἰκείου	φωτὸς ἀπορίᾳ αὐγῆς ἀλλοτρίας. Ἔστω
[4, 3, 10]	θεῶν ἀγάλματα, τὰ δὲ ἀνθρώπων	οἰκήματα,	τὰ δὲ ἄλλα ἄλλοις. Τί
[4, 3, 6]	διέλαχον, οἷον προπαρασκευασάσης ταύτης αὐταῖς	οἰκήσεις.	Ἔστι δὲ καὶ τὴν μὲν
[4, 3, 7]	καὶ ἀέρος· καὶ πόλεων διάφοροι	οἰκήσεις	καὶ τῶν σωμάτων αἱ κράσεις.
[4, 3, 23]	τοῦ θυμοῦ ζέσει καρδία πεποίηται	οἴκησις	πρέπουσα. {Ἔχουσαι δὲ τὸ σῶμα
[4, 3, 16]	ἑπόμενα ἐκείνοις· οἷον πιπτούσης τινὸς	οἰκοδομίας	τὸν ὑποπεσόντα ἀποθανεῖν ὁποῖός ποτ´
[4, 3, 9]	τῷ γενομένῳ. Γενόμενος δὴ οἷον	οἶκός	τις καλὸς καὶ ποικίλος οὐκ
[4, 3, 4]	πρὸς τῇ γῇ μεριζομένου κατ´	οἴκους	καὶ οὐ μεμερισμένου, ἀλλ´ ὄντος
[4, 3, 27]	τοῦτο γὰρ καὶ τὸ εἴδωλον,	οἶμαι,	χρὴ νομίζειν ἡμᾶς μνημονεύειν τῶν
[4, 3, 18]	λογισμῷ χρώμεναι. Οὐδὲ δὴ φωναῖς,	οἶμαι,	χρῆσθαι νομιστέον ἐν μὲν τῷ
[4, 3, 26]	τὸ μνημονεύειν ἔσται, ὥσπερ ἐν	οἰνομέλιτος	κράσει εἴ τι γλυκάζει, παρὰ
[4, 3, 20]	τῷ ἀμφορεῖ τοῦ οἴνου ὁ	οἶνος,	ἢ ὡς ὁ ἀμφορεύς, οὐδ´
[4, 3, 2]	ποτε ἦν πᾶσα, ὡς εἰ	οἴνου	μερισθέντος εἰς πολλὰ ἕκαστον τὸ
[4, 3, 20]	ὡς ἐν τῷ ἀμφορεῖ τοῦ	οἴνου	ὁ οἶνος, ἢ ὡς ὁ
[4, 3, 2]	ἐν ἑκάστῳ ἀμφορεῖ λέγοιτο μέρος	οἴνου	τοῦ ὅλου. Ἆρ´ οὖν οὕτω
[4, 3, 6]	σῶμα, αἱ δὲ ἤδη ὄντος	οἷον	ἀδελφῆς ψυχῆς ἀρχούσης μοίρας διέλαχον,
[4, 3, 11]	μὲν ἐξαρχῆς ψυχῇ προσηρτῆσθαι τῇ	οἷον	ἀπελθούσῃ ψυχῇ, ταύτῃ δέ, ᾗπερ
[4, 3, 13]	ἀλλὰ καὶ τοῦ ποτὲ ἐνστάντος	οἷον	αὐτομάτως κάτεισι καὶ εἴσεισιν εἰς
[4, 3, 13]	τῷ ἐν αὐτοῖς αὐτὸν ἱδρῦσθαι,	οἷον	βρίθοντα εἰς αὐτοὺς καὶ προθυμίαν
[4, 3, 13]	χρόνῳ ἕκαστον κινούσης καὶ γεννώσης,	οἷον	γενειάσεις καὶ ἐκφύσεις κεράτων καὶ
[4, 3, 28]	παρὰ τῆς αἰσθήσεως τὸ ἐπιθυμοῦν	οἷον	διαδόσει, οὐχ ὥστε εἰπεῖν τὴν
[4, 3, 3]	δὲ κρίσιν παρὰ τοῦ αὐτοῦ	οἷον	δικαστοῦ καὶ τοὺς λόγους τοὺς
[4, 3, 12]	δὲ ψυχαὶ εἴδωλα αὐτῶν ἰδοῦσαι	οἷον	Διονύσου ἐν κατόπτρῳ ἐκεῖ ἐγένοντο
[4, 3, 13]	σῶμα, ὡς εἰκάσαι τὰ γιγνόμενα	οἷον	δυνάμεσι μάγων καὶ ὁλκαῖς τισιν
[4, 3, 9]	τι αὐτῇ λόγου ἄμοιρον εἶναι,	οἷον	ἐδέχετο τὸ λεγόμενον ἀμυδρὸν ἐν
[4, 3, 26]	τῶν αἰσθητῶν τύπους καὶ τῷ	οἷον	ἕδραν ἐν τῷ σώματι πρὸς
[4, 3, 21]	ὀργάνοις, οἷον ἐν τῷ οἴακι,	{οἷον}	εἰ ἔμψυχος ὁ οἴαξ ἦν,
[4, 3, 4]	παντός, τοῦ δὲ ἡμῶν κάτω,	οἷον	εἰ εὐλαὶ ἐν σαπέντι μέρει
[4, 3, 28]	ἀδικήσαντα, ὁ δὲ θυμὸς ἀνέστη,	οἷον	εἰ ποιμένος ἰδόντος ἐπὶ ποίμνῃ
[4, 3, 4]	ὁμοειδοῦς τῷ ἄνω τῆς ὅλης,	οἷον	εἴ τις γεωργὸς ἐν φροντίδι
[4, 3, 28]	λέγεσθαι; Ἢ αἴσθησιν ἄλλως ἑκάστῳ·	οἷον	εἶδε μὲν ἡ ὅρασις, οὐ
[4, 3, 10]	ἐπιφωτιζομένου ἅμα καὶ τούτου, ὥστε	οἷον	εἶδος ἐπιθεῖν τῷ ἐπιβληθέντι πρώτῳ
[4, 3, 30]	τάχα ἂν ταύτης τῆς φαντασίας,	οἷον	εἰκόνος οὔσης τοῦ διανοήματος, μενούσης
[4, 3, 14]	νῶν τῶν ἄλλων ψυχὰς διδόντων·	οἷον	εἰκὸς καὶ τὸν μῦθον αἰνίττεσθαι,
[4, 3, 13]	οὗ ὁ ἐν αὐτοῖς ὢν	οἷον	ἐλθεῖν φθέγγεται. ~Τούτων δὴ γινομένων
[4, 3, 18]	διάθεσιν, καὶ ἐνέργειαν ἑστῶσαν καὶ	οἷον	ἔμφασιν οὖσαν, εἶεν ἂν κἀκεῖ
[4, 3, 30]	τὸ φανταστικὸν ἔδειξε τὸ νόημα	οἷον	ἐν κατόπτρῳ, καὶ ἡ ἀντίληψις
[4, 3, 21]	ἡ τέχνη ἐν τοῖς ὀργάνοις,	οἷον	ἐν τῷ οἴακι, {οἷον} εἰ
[4, 3, 23]	κινεῖσθαι τὸ ὄργανον, ἐκεῖ ἔδει	οἷον	ἐναπερείδεσθαι τὴν δύναμιν τοῦ τεχνίτου
[4, 3, 23]	φλεβῶν καὶ αἵματος ἐν ἥπατι,	οἷον	ἐναπερειδομένης ταύτης τῆς δυνάμεως ἐνταῦθα
[4, 3, 2]	ὧν ἔστι λαβεῖν τὸ μέρος,	οἷον	ἐπὶ τῶν τριγώνων τρίγωνα, ἀλλὰ
[4, 3, 7]	παντὸς μετεωροποροῦσα> οὐ δῦσα, ἀλλ´	οἷον	ἐποχουμένη, εἰς τὸν κόσμον ποιεῖ
[4, 3, 11]	διὰ μέσου αὐτῆς κἀκεῖ συνῆφθαι	οἷον	ἑρμηνευτικὴ γενομένη τῶν τε ἀπ´
[4, 3, 31]	δ´ ἀφίησι τῶν τῆς ἑτέρας·	οἷον	ἑταίρων ὁμιλίας φαυλοτέρων λαβόντες ποτὲ
[4, 3, 10]	ἀψύχοις τὸ μὲν {ἐξ αὐτῶν}	οἷον	εὕδει κείμενον ἐν αὐτοῖς, τὸ
[4, 3, 19]	τὸ ἀμέριστον, τὸ δὲ μεριστὸν	οἷον	ἐφεξῆς καὶ ἕτερον μέρος αὐτῆς,
[4, 3, 29]	καὶ ἀλλοιούσαις καὶ μή, καὶ	οἷον	θορυβούσαις. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἑτέρωθι.
[4, 3, 13]	ἰσχυραῖς κινεῖσθαί τε καὶ φέρεσθαι·	οἷον	καὶ ἐφ´ ἑνὸς ἑκάστου τελεῖται
[4, 3, 17]	δ´ ἦν τοιοῦτον ἕκαστον ζῷον	οἷον	καὶ τὸ πᾶν, τέλεον καὶ
[4, 3, 17]	πολὺ προιούσαις. Ἔστι γάρ τι	οἷον	κέντρον, ἐπὶ δὲ τούτῳ κύκλος
[4, 3, 13]	ἄλλος ἄλλῃ χρόνος, οὗ παραγενομένου	οἷον	κήρυκος καλοῦντος κατίασι καὶ εἰσέδυ
[4, 3, 16]	τοῖς ἀγαθοῖς συμβαίνει ἔξω δίκης,	οἷον	κολάσεις ἢ πενίαι ἢ νόσοι,
[4, 3, 25]	μεταβολὰς εἰδέναι οὐ μεταβάλλοντα αὐτόν,	οἷον	κόσμου τὰς περιόδους; Ἢ ὅτι
[4, 3, 19]	τοῦτο ἀμέριστον καὶ μεριστὸν εἶναι,	οἷον	κραθὲν ἐξ αὐτοῦ τε καὶ
[4, 3, 2]	οἷον τὸ ὅλον ἐστίν, εἶναι,	οἷον	κύκλου ἢ τετραγώνου, ἢ οὐ
[4, 3, 25]	φατέον μνημονεύειν τὸν αὐτὸν τρόπον	οἷον	λέγομεν τὸ μνημονεύειν εἶναι ὧν
[4, 3, 12]	τοῖς τῶν ἄστρων σχήμασι καὶ	οἷον	μίαν τινὰ φωνὴν οὐκ ἐκμελῶς
[4, 3, 10]	πλάττουσι καὶ μορφοῦσι τὰ ζῷα	οἷον	μικρούς τινας κόσμους. Ὅ τι
[4, 3, 23]	γὰρ κριτικόν πως, καὶ φανταστικὸν	οἷον	νοερόν, καὶ ὁρμὴ καὶ ὄρεξις,
[4, 3, 26]	ἐν κηρῷ, ἀλλ´ ὁ τρόπος	οἷον	νόησις καὶ ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν.
[4, 3, 9]	ἀμυδρῷ τῷ γενομένῳ. Γενόμενος δὴ	οἷον	οἶκός τις καλὸς καὶ ποικίλος
[4, 3, 3]	ἄλλο ἔργον, τῷ δὲ ἄλλο,	οἷον	ὀφθαλμοῖς καὶ ὠσίν, οὐ μόριον
[4, 3, 18]	καθαρὸν πᾶν τὸ σῶμα καὶ	οἷον	ὀφθαλμὸς ἕκαστος καὶ οὐδὲν δὲ
[4, 3, 31]	κρείττονος, ἓν τὸ φάντασμα γίνεται,	οἷον	παρακολουθούσης σκιᾶς τῷ ἑτέρῳ, καὶ
[4, 3, 16]	τοῖς προηγουμένοις, ἀλλ´ ἑπόμενα ἐκείνοις·	οἷον	πιπτούσης τινὸς οἰκοδομίας τὸν ὑποπεσόντα
[4, 3, 5]	καὶ ἐξειλιγμέναι μᾶλλον ἢ ἐκεῖνοι,	οἷον	πολὺ ἐξ ὀλίγου γενόμεναι, συναφεῖς
[4, 3, 9]	αὐτῇ τῇ στάσει οἱονεὶ ῥωννυμένης	οἷον	πολὺ φῶς ἐκλάμψαν ἐπ´ ἄκροις
[4, 3, 30]	γὰρ νόημα ἀμερὲς καὶ οὔπω	οἷον	προεληλυθὸς εἰς τὸ ἔξω ἔνδον
[4, 3, 6]	ἀδελφῆς ψυχῆς ἀρχούσης μοίρας διέλαχον,	οἷον	προπαρασκευασάσης ταύτης αὐταῖς οἰκήσεις. Ἔστι
[4, 3, 2]	οὐδὲν ἧττον, τοῦ δὲ μερισμοῦ	οἷον	προφορᾶς καὶ ἐνεργείας ἑκάστου οὔσης;
[4, 3, 31]	σκιᾶς τῷ ἑτέρῳ, καὶ ὑποτρέχοντος	οἷον	σμικροῦ φωτὸς μείζονι· ὅταν δὲ
[4, 3, 26]	δώσομεν οὐδέ τινα σύνθεσιν καὶ	οἷον	σύνεσιν. Οὐ γὰρ δὴ οὐδὲν
[4, 3, 4]	καὶ τὰς ἄλλας, μέχρι τινὸς	οἷον	συνούσας ἀλλήλαις καὶ μίαν τῷ
[4, 3, 9]	αὐτὰ ἀπ´ ἀλλήλων τῷ λόγῳ	οἷόν	τε. Ἔξεστι γὰρ ἀναλύειν τῷ
[4, 3, 11]	εἶχε ποιοῦσα. Καὶ δὴ οὐχ	οἷόν	τε ἦν ἄμοιρον αὐτοῦ γενέσθαι,
[4, 3, 6]	ποιεῖν, τῆς δὲ ποιησάσης οὐκέτι	οἷόν	τε καὶ αὐταῖς, πρώτης ἐκείνης
[4, 3, 4]	ἐντεῦθεν πρῶτον μὲν ἀπορῶν, εἰ	οἷόν	τε οὕτως ἓν ἅμα ἐν
[4, 3, 2]	μέρος, οὐ κατὰ τὸ εἶδος,	οἷον	τὴν λευκότητα· οὐ γὰρ ἡ
[4, 3, 2]	συνεχοῦς οὐκ ἀνάγκη τὸ μέρος,	οἷον	τὸ ὅλον ἐστίν, εἶναι, οἷον
[4, 3, 17]	καταλάμπουσι τὸν οὐρανὸν καὶ διδόασιν	οἷον	τὸ πολὺ αὐτῶν καὶ τὸ
[4, 3, 26]	εἶναι διὸ καὶ κοινὸν λέγεται	οἷον	τὸ τρυπᾶν καὶ τὸ ὑφαίνειν,
[4, 3, 10]	ἐλθόντας ὁμοῦ λαβεῖν πάντα ὄντα·	οἷον	τὸν ἀέρα, τὸ φῶς, τὸν
[4, 3, 8]	ἀλλοτρίῳ ἐστὶν ἑκάστη ὅ ἐστιν,	οἷον	τοσαύτη, ἀλλ´ αὐτή ἐστιν ὅσον
[4, 3, 4]	ἄνω ὡδὶ καὶ ὡδὶ ἐπιβάλλειν,	οἷον	φωτὸς δὴ πρὸς τῇ γῇ
[4, 3, 26]	κινημάτων ἀνάγκη μνήμην αὐτῇ γίγνεσθαι,	οἷον	ὧν ἐπεθύμησε καὶ ὧν οὐκ
[4, 3, 9]	αὐτῆς ἐν αὐτῇ τῇ στάσει	οἱονεὶ	ῥωννυμένης οἷον πολὺ φῶς ἐκλάμψαν
[4, 3, 32]	βίος αὐτῇ καὶ ἐνταῦθα τοιοῦτος	οἷος	μόνων τῶν κρειττόνων εἶναι τὰς
[4, 3, 3]	ἐν ἀμφοτέραις ἅρασαι. Ἐπεὶ καὶ	οἷς	ἄλλο ἔργον, τῷ δὲ ἄλλο,
[4, 3, 21]	κινεῖ γὰρ οὕτως αὐτὸ ἐν	οἷς	ἂν ἐθέλῃ ποιεῖν ἆρ´ ἄν
[4, 3, 24]	τελευτῶν δὲ ὥσπερ πολλὰ καμὼν	οἷς	ἀντέτεινεν εἰς τὸν προσήκοντα αὐτῷ
[4, 3, 6]	δὲ βάλλοιεν ἂν ἐγγὺς ἐφιέμενοι,	οἷς	δὲ ἧττον ἂν ἔχοι τοῦτο,
[4, 3, 4]	πρὸς ἐκείνοις εἶναι λέγοι, πρὸς	οἷς	ἐστιν ἢ πράττων ἢ θεωρίαις
[4, 3, 8]	ταύταις εἴρηνται αἱ διαφοραί, ἐν	οἷς	καὶ δεύτερα καὶ τρίτα ἐλέγετο,
[4, 3, 20]	τοῖς μέν, τοῖς δ´ οὔ,	οἷς	μὴ δίδομεν, οὐκ ἐν ἡμῖν
[4, 3, 6]	γὰρ μείζονος μὴ πάσχειν ἐν	οἷς	ποιεῖ· ἡ δὲ δύναμις ἐκ
[4, 3, 3]	ἂν εἶναι παράσχοιτο, καὶ μάλιστα	οἷς	τὸ αὐτὸ δυνάμεως πάρεστιν· εἰσὶ
[4, 3, 2]	ἀλλὰ ὑπέκειντο πᾶσαι ὅμοιαι καὶ	ὅλαι.	Φαίνεται δὲ οὐδὲ μεριζομένη οὕτως
[4, 3, 2]	ἡ δέ ἐστιν οὐδὲν ἧττον	ὅλη.	Εἰ δὴ οὕτως ἐπὶ ψυχῆς
[4, 3, 2]	τῶν ἄλλων, οὐκ ἂν ἡ	ὅλη,	ἧς τὰ τοιαῦτα μέρη, ἔσται
[4, 3, 3]	καὶ οὕτω λογικὴ ὡς ἡ	ὅλη	λέγεται, τὸ λεγόμενον μέρος ταὐτόν,
[4, 3, 3]	αὐτὴ δὲ πανταχοῦ ἔσται ἡ	ὅλη,	μία καὶ ἡ αὐτὴ ἐν
[4, 3, 2]	δὲ οὐδὲ αὐτοὶ κατατέμνεσθαι τὴν	ὅλην	εἰς μέρη· ἀναλώσουσι γὰρ τὴν
[4, 3, 2]	ἕκαστον μὲν δυνάμει ἔχει τὴν	ὅλην	ἐπιστήμην, ἡ δέ ἐστιν οὐδὲν
[4, 3, 2]	εἰς μέρη· ἀναλώσουσι γὰρ τὴν	ὅλην,	καὶ ὄνομα μόνον ἔσται, εἰ
[4, 3, 2]	λέγοιτο τῆς μερικῆς πρὸς τὴν	ὅλην,	ποσόν τι ἔσται καὶ σῶμα
[4, 3, 3]	δὲ οὐκέτ´ ἂν τὴν μὲν	ὅλην,	τὴν δὲ μέρος ἂν εἶναι
[4, 3, 6]	ἡ μὲν οὐκ ἀπέστη τῆς	ὅλης,	ἀλλ´ ἔσχεν ἐκεῖ οὖσα περὶ
[4, 3, 3]	τῆς ἐν τῷ παντὶ ζῴῳ	ὅλης;	Ἀλλ´ οὗτός γε ὁ λόγος
[4, 3, 10]	δυνάμει ἐχούσης ἐν αὐτῇ δι´	ὅλης	δύναμιν κατὰ λόγους κοσμεῖν· οἷα
[4, 3, 2]	τὸ τῆς ἐπιστήμης λέγεται τῆς	ὅλης	ἐπιστήμης, αὐτῆς μὲν μενούσης οὐδὲν
[4, 3, 2]	οὕτως ἐπὶ ψυχῆς τῆς τε	ὅλης	καὶ τῶν ἄλλων, οὐκ ἂν
[4, 3, 10]	ἐκεῖ δὲ γιγνομένης καὶ τῆς	ὅλης	μορφῆς ὑπ´ αὐτῆς καὶ τάξιν
[4, 3, 4]	τῆς ὁμοειδοῦς τῷ ἄνω τῆς	ὅλης,	οἷον εἴ τις γεωργὸς ἐν
[4, 3, 1]	τὸ ὅλον ὄντας παρὰ τῆς	ὅλης	ψυχῆς μεταλαμβάνειν ὡς μέρη. Καὶ
[4, 3, 2]	ὅτι καὶ τὸ μέρος τῆς	ὅλης	ψυχῆς συγκεχώρηται ὁμοειδὲς εἶναι. Τὸ
[4, 3, 32]	ἐνταῦθα ἀφίησι πάντα ὅσα ἄλλα·	ὀλίγα	τοίνυν κἀκεῖ τὰ ἐντεῦθεν· καὶ
[4, 3, 31]	φαυλοτέρων λαβόντες ποτὲ ἄλλους ἀλλαξάμενοι	ὀλίγα	τῶν ἐκείνων μεμνήμεθα, χρηστοτέρων δὲ
[4, 3, 29]	εἰ μὲν ἐπ´ ὀλίγον παραμένοι,	ὀλίγη	ἡ μνήμη, ἐπὶ πολὺ δέ,
[4, 3, 27]	ἑκατέραν ἐπιπλέον τὰ ἑαυτῆς, ἐπ´	ὀλίγον	δὲ χρόνον τὰ τῆς ἑτέρας.
[4, 3, 29]	Ὧι δὴ εἰ μὲν ἐπ´	ὀλίγον	παραμένοι, ὀλίγη ἡ μνήμη, ἐπὶ
[4, 3, 29]	φαντασία, μνημονεύει ἤδη, κἂν ἐπ´	ὀλίγον	παρῇ. Ὧι δὴ εἰ μὲν
[4, 3, 5]	ἢ ἐκεῖνοι, οἷον πολὺ ἐξ	ὀλίγου	γενόμεναι, συναφεῖς τῷ ὀλίγῳ οὖσαι
[4, 3, 5]	ἐξ ὀλίγου γενόμεναι, συναφεῖς τῷ	ὀλίγῳ	οὖσαι ἀμερεστέρῳ ἐκείνων ἑκάστῳ, μερίζεσθαι
[4, 3, 13]	γιγνόμενα οἷον δυνάμεσι μάγων καὶ	ὁλκαῖς	τισιν ἰσχυραῖς κινεῖσθαί τε καὶ
[4, 3, 1]	ὁμοειδῆ καὶ τὰ μέρη τοῖς	ὅλοις.	Παραθήσονται δὲ καὶ Πλάτωνα τοῦτο
[4, 3, 19]	γὰρ ὂν μεμερίσθαι ἂν λέγοιτο·	ὅλον	δὲ πανταχοῦ φαινόμενον οὐ μεμερίσθαι
[4, 3, 19]	ὡς ἓν κραθέντα, ἀλλ´ ὡς	ὅλον	ἐκ μερῶν ἑκατέρου καθαροῦ καὶ
[4, 3, 20]	ἐστιν, ἔστιν ἐκεῖ, ὡς μὴ	ὅλον	ἐν ὁτῳοῦν εἶναι· ἡ δὲ
[4, 3, 20]	αὐτῷ ἔσται. Ἀλλ´ οὐδ´ ὡς	ὅλον	ἐν τοῖς μέρεσι· γελοῖον γὰρ
[4, 3, 2]	ἀνάγκη τὸ μέρος, οἷον τὸ	ὅλον	ἐστίν, εἶναι, οἷον κύκλου ἢ
[4, 3, 20]	γελοῖον γὰρ τὴν μὲν ψυχὴν	ὅλον	λέγειν, τὸ δὲ σῶμα μέρη.
[4, 3, 6]	καὶ τὴν μὲν πρὸς τὸν	ὅλον	νοῦν ἰδεῖν, τὰς δὲ μᾶλλον
[4, 3, 1]	αὐτὸν λόγον μέρη πρὸς τὸ	ὅλον	ὄντας παρὰ τῆς ὅλης ψυχῆς
[4, 3, 8]	πάσαις. Ἀλλ´ εἰ ποικίλον τὸ	ὅλον	σύνταγμα αὐταῖς εἷς γὰρ πᾶς
[4, 3, 8]	δὲ τοῦ μέρους πρὸς τὸ	ὅλον	τῆς διαφορᾶς ὅπως, εἴρηται. Εἴρηται
[4, 3, 2]	τῶν σωμάτων ἐλαττοῦσθαί τε τὸ	ὅλον	τῷ εἰς τὰ μέρη μερισμῷ,
[4, 3, 2]	ἀμφορεῖ λέγοιτο μέρος οἴνου τοῦ	ὅλου.	Ἆρ´ οὖν οὕτω μέρος ὡς
[4, 3, 1]	ψυχῆς καταλείποντος μετὰ τὴν τοῦ	ὅλου·	αὕτη γὰρ ἡ τὸ πᾶν
[4, 3, 27]	δὲ ἄλλης τῆς παρὰ τοῦ	ὅλου;	Ἢ λεκτέον εἶναι μνήμας ἑκατέρας,
[4, 3, 4]	τὰς πάσας, τήν τε τοῦ	ὅλου	καὶ τὰς ἄλλας, μέχρι τινὸς
[4, 3, 22]	παρὸν οὐ πάρεστι καὶ δι´	ὅλου	παρὸν οὐδενὶ μίγνυται καὶ ἕστηκε
[4, 3, 8]	ἐξ ἧς καὶ ἡ τοῦ	ὅλου,	συμπαθεῖς. Καὶ γὰρ εἴρηται, ὅτι
[4, 3, 3]	ἀλλ´ οὐ μέρος ἔσται τοῦ	ὅλου.	~Τί οὖν φατέον, εἰ οὕτω
[4, 3, 16]	τῷ παθόντι πρὸς τὴν τοῦ	ὅλου	χρήσιμον πλοκήν. Ἢ οὐδὲ ἄδικον
[4, 3, 7]	τῷ παντὶ ὄντες τῆς τοῦ	ὅλου	ψυχῆς, καὶ παρὰ τῆς περιφορᾶς
[4, 3, 22]	μέρεσιν αὐτοῦ οὐδ´ αὖ τῷ	ὅλῳ,	καὶ πρὸς μὲν αἴσθησιν παρεῖναι
[4, 3, 20]	δέ τις λέγοι, ὡς ἐν	ὅλῳ	μέρος τῷ ζῴῳ, πρῶτον μὲν
[4, 3, 20]	ἂν μένοι ἀπορία, πῶς ἐν	ὅλῳ·	οὐ γὰρ δὴ ὡς ἐν
[4, 3, 20]	μὴν οὐδ´ ὡς μέρος ἐν	ὅλῳ·	οὐ γὰρ μέρος ἡ ψυχὴ
[4, 3, 19]	ψυχῆς πανταχοῦ τῷ σώματι καὶ	ὅλῳ	παρεῖναι. Πᾶν μὲν δὴ τὸ
[4, 3, 2]	τε τὰ μέρη ἕκαστα τῶν	ὅλων	εἶναι· ποσὰ γὰρ ὄντα καὶ
[4, 3, 7]	ἀφ´ οὗ καὶ ἡ τῶν	ὅλων,	ὁμοειδῆ ποιῶν καὶ τὴν ἄλλην,
[4, 3, 8]	καὶ οὐ διέσπασται τὰ ὄντα	ὅλως	ἀπ´ ἀλλήλων, οὐδὲ τὸ εἰκῆ
[4, 3, 29]	δώσομεν ἄμφω, τέτταρα ἂν γένοιτο.	Ὅλως	δὲ τίς ἀνάγκη, ᾧ αἰσθανόμεθα,
[4, 3, 2]	οὐκ ἔστι λευκότητος· ἀμέγεθες γὰρ	ὅλως	καὶ οὐ ποσὸν ἡ λευκότης.
[4, 3, 8]	Εἰ δέ τις φύσιν ψυχῆς	ὅλως	λαμβάνοι, καὶ ἐν ταύταις εἴρηνται
[4, 3, 20]	τὴν ψυχὴν ἐν ἡμῖν εἶναι.	Ὅλως	μὲν οὖν οὐδὲν τῶν τῆς
[4, 3, 20]	ἐν τόπῳ καὶ ποῦ, ἢ	ὅλως	οὐδέν, ἐπιστῆσαι προσήκει. Εἴτε γὰρ
[4, 3, 20]	λεγόμενα μέρη, ἢ ταῦτα μὲν	ὅλως	οὐκ ἐν τόπῳ, τὰ δὲ
[4, 3, 23]	αἰσθήσεως καὶ ὁρμῆς ἀρχὴν καὶ	ὅλως	παντὸς τοῦ ζῴου ἐνταῦθα ἔθεσαν
[4, 3, 8]	ὅπως, εἴρηται. Εἴρηται δὲ καὶ	ὅλως	περὶ διαφορᾶς ψυχῆς καὶ νῦν
[4, 3, 2]	εἶναι, ἣ μή τινός ἐστιν	ὅλως,	τὰς δέ, ὅσαι τινός, γίγνεσθαί
[4, 3, 31]	τι ἐν ἑτέρῳ. {ὅτι} Καὶ	ὅλως	τὸ διττὸν τῶν ψυχῶν λανθάνει.
[4, 3, 26]	μνημονεύσει, ὃ μὴ πέφυκε γινώσκειν	ὅλως	τὸ σῶμα; Ἀλλὰ τὰ μὲν
[4, 3, 31]	τῶν τῆς ἑτέρας· οἷον ἑταίρων	ὁμιλίας	φαυλοτέρων λαβόντες ποτὲ ἄλλους ἀλλαξάμενοι
[4, 3, 24]	ζητῶν δὲ ζήτει μὴ τοῖς	ὄμμασι	μηδ´ ὡς ζητῶν σώματα. ~Περὶ
[4, 3, 28]	τῷ κτύπῳ αὐτὸς οὐκ ἰδὼν	ὄμμασιν	ὀρίνοιτο. Καὶ τοίνυν ἀπέλαυσε μὲν
[4, 3, 18]	ἐνταῦθα πολλὰ σιωπώντων γινώσκοιμεν δι´	ὀμμάτων·	ἐκεῖ δὲ καθαρὸν πᾶν τὸ
[4, 3, 2]	μέρει. Μέρη ἄρα πᾶσαι μιᾶς	ὁμοειδεῖς	οὖσαι. Ἀλλὰ πῶς ἡ μὲν
[4, 3, 2]	μέρος τῆς ὅλης ψυχῆς συγκεχώρηται	ὁμοειδὲς	εἶναι. Τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ
[4, 3, 2]	δὴ ὡς σωμάτων μέρος, εἴτε	ὁμοειδὲς	τὸ σῶμα, εἴτε ἀνομοειδές, ἐατέον
[4, 3, 1]	μόρια αὐτῆς εἶναι· εἶναι γὰρ	ὁμοειδῆ	καὶ τὰ μέρη τοῖς ὅλοις.
[4, 3, 7]	οὗ καὶ ἡ τῶν ὅλων,	ὁμοειδῆ	ποιῶν καὶ τὴν ἄλλην, τὴν
[4, 3, 2]	ταῦτα πρῶτον ἐκεῖνο λεκτέον, ὡς	ὁμοειδῆ	τιθέμενοι τῷ τῶν αὐτῶν συγχωρεῖν
[4, 3, 2]	ἀλλὰ παραλλάσσοντα· τὴν δὲ ψυχὴν	ὁμοειδῆ	τίθενται εἶναι. Καὶ ἐπὶ γραμμῆς
[4, 3, 6]	ἡ μὲν τοῦ παντὸς ψυχὴ	ὁμοειδὴς	οὖσα πεποίηκε κόσμον, ἡ δὲ
[4, 3, 4]	Τῆς δὲ ἄλλης ψυχῆς τῆς	ὁμοειδοῦς	τῷ ἄνω τῆς ὅλης, οἷον
[4, 3, 2]	οὐ πάντα γε τὰ μόρια	ὅμοια	ἐφ´ ὧν ἔστι λαβεῖν τὸ
[4, 3, 2]	τοῦ ποσοῦ· ἀλλὰ ὑπέκειντο πᾶσαι	ὅμοιαι	καὶ ὅλαι. Φαίνεται δὲ οὐδὲ
[4, 3, 14]	ἀνθρώπου ἐνθεῖναι φωνήν, θεαῖς δ´	ὁμοίαν	τὸ εἶδος, καὶ Ἀφροδίτην τι
[4, 3, 2]	μόνον ἐπισημηναμένους, ὡς ἐπὶ τῶν	ὁμοιομερῶν	ὅταν λέγηται μέρος, κατὰ τὸν
[4, 3, 25]	δὲ ἐν τῷ αὐτῷ καὶ	ὁμοίῳ	πῶς ἂν ἐν μνήμῃ γένοιτο,
[4, 3, 12]	διαθέσεως. Ἐκεῖ γάρ, ᾧ ἂν	ὁμοιωθεῖσα	ᾖ, φέρεται, ἡ μὲν εἰς
[4, 3, 25]	τὸν ἐγγὺς τῆς ἀφόδου, ζητεῖν	ὁμοίως	ἄξιον. Ἀλλ´ εἰ μέλλομεν ὀρθῶς
[4, 3, 1]	παντὸς ψυχὴ ἔρχεται, μηδὲ τὸ	ὁμοίως	νοερόν, καὶ εἰ συγχωροῖεν τὸ
[4, 3, 21]	ὅπως, τί ἐροῦμεν; Καὶ εἰ	ὁμοίως	πᾶσα, ἢ ἄλλο μέρος ἄλλως,
[4, 3, 6]	ὥσπερ καὶ παρ´ ἡμῖν οὐχ	ὁμοίως	πάσαις ψυχαῖς ὑπάρχει τὸ πρὸς
[4, 3, 1]	νοερόν, καὶ εἰ συγχωροῖεν τὸ	ὁμοίως,	τῷ μὴ μόρια αὐτῆς εἶναι·
[4, 3, 10]	δὲ ἐξ αὐτῶν εἰς ἄλλο	ὁμοιῶσαι	πρὸς αὐτὸ τὸ παθεῖν δυνάμενον·
[4, 3, 10]	τοῦτο παντὶ τῷ ὄντι εἰς	ὁμοίωσιν	ἑαυτῷ ἄγειν. Ψυχῆς δὲ ἔργον
[4, 3, 12]	δὲ εἰς ἕτοιμον ἑκάστη καθ´	ὁμοίωσιν	τῆς διαθέσεως. Ἐκεῖ γάρ, ᾧ
[4, 3, 4]	μάλιστα ἀπ´ ἀλλήλων, ὄντων δὲ	ὁμοῦ	ἀεί ἀμέριστος γὰρ ἂν εἴη
[4, 3, 5]	μένει τε ἑκάστη ἓν καὶ	ὁμοῦ	ἓν πᾶσαι. Εἴρηται δὴ κεφάλαιον
[4, 3, 24]	ἀναπόδραστος γὰρ ὁ θεῖος νόμος	ὁμοῦ	ἔχων ἐν ἑαυτῷ τὸ ποιῆσαι
[4, 3, 10]	ἐπὶ τὸ ἀεὶ οὕτως ἐλθόντας	ὁμοῦ	λαβεῖν πάντα ὄντα· οἷον τὸν
[4, 3, 10]	φῶς καὶ πάλιν τὸν ἥλιον	ὁμοῦ	πάντα, τάξιν δὲ πρώτων καὶ
[4, 3, 27]	κοινάς· καὶ ὅταν μὲν συνῶσιν,	ὁμοῦ	πάσας, χωρὶς δὲ γενομένων, εἰ
[4, 3, 24]	δεῖ παθεῖν, καὶ πάλιν αὖ	ὁμοῦ	συνέδραμεν ἡ ἄνεσις τῆς κολάσεως
[4, 3, 27]	συναμφότερον γενόμεναι {οὖσαι} οὐδὲν πλέον	ὅμως	εἶχον λέγειν· ἢ ἅ γε
[4, 3, 21]	οὗτος ἕτερος τῶν πρόσθεν· ἀλλ´	ὅμως	ἔτι ποθοῦμεν ἐξευρεῖν καὶ ἐγγυτέρω
[4, 3, 11]	{οὐ τόποις} καὶ συνεῖναι χωρὶς	ὄν.	Θεοὶ δέ εἰσιν οὗτοι τῷ
[4, 3, 25]	χρόνος, ἀλλ´ αἰὼν περὶ τὸ	ὄν,	καὶ οὔτε τὸ πρότερον οὔτε
[4, 3, 2]	τοῦδε ἢ τοῦδε ἀλλὰ οὐδενὸς	ὂν	αὐτὸ ἢ κόσμου ἤ τινος
[4, 3, 25]	περὶ θεὸν οὐδὲ περὶ τὸ	ὂν	καὶ νοῦν θετέον· οὐδὲν γὰρ
[4, 3, 24]	ἐστιν ἡ οὐσία καὶ τὸ	ὂν	καὶ τὸ θεῖον ἐν τῷ
[4, 3, 30]	προεληλυθὸς εἰς τὸ ἔξω ἔνδον	ὂν	λανθάνει, ὁ δὲ λόγος ἀναπτύξας
[4, 3, 19]	τὸ μερίζεσθαι· πανταχοῦ μὲν γὰρ	ὂν	μεμερίσθαι ἂν λέγοιτο· ὅλον δὲ
[4, 3, 1]	εἶναι λέγῃ, ὡς σῶμα μέρος	ὂν	τοῦ παντὸς τὸ ἡμέτερον, οὕτω
[4, 3, 16]	τὸ ἄδικον τοῦτο οὐ κακὸν	ὂν	τῷ παθόντι πρὸς τὴν τοῦ
[4, 3, 11]	συνήψατο τῷ θεῷ ἐκείνῳ, καθ´	ὃν	ἐγίνετο καὶ εἰς ὃν εἶδεν
[4, 3, 11]	καθ´ ὃν ἐγίνετο καὶ εἰς	ὃν	εἶδεν ἡ ψυχή, καὶ εἶχε
[4, 3, 2]	ἀναλώσουσι γὰρ τὴν ὅλην, καὶ	ὄνομα	μόνον ἔσται, εἰ μὴ ἀρχή
[4, 3, 14]	καὶ ἄλλον ἄλλο δῶρον καὶ	ὀνομάσαι	ἐκ τοῦ δώρου καὶ πάντων
[4, 3, 8]	γὰρ αὖ ἑστάναι δεῖ τὰ	ὄντα,	καὶ τὰ αὐτὰ τὰ νοητὰ
[4, 3, 2]	τῶν ὅλων εἶναι· ποσὰ γὰρ	ὄντα	καὶ τὸ εἶναι ἐν τῷ
[4, 3, 2]	ποσῷ ἔχοντα, οὐ τὸ αὐτοποσὸν	ὄντα,	μείζω καὶ ἐλάττω ἐξ ἀνάγκης
[4, 3, 10]	οὕτως ἐλθόντας ὁμοῦ λαβεῖν πάντα	ὄντα·	οἷον τὸν ἀέρα, τὸ φῶς,
[4, 3, 8]	ἐστι, καὶ οὐ διέσπασται τὰ	ὄντα	ὅλως ἀπ´ ἀλλήλων, οὐδὲ τὸ
[4, 3, 4]	μετὰ τῶν ἄλλων τῶν ὑγιαινόντων	ὄντα	πρὸς ἐκείνοις εἶναι λέγοι, πρὸς
[4, 3, 1]	λόγον μέρη πρὸς τὸ ὅλον	ὄντας	παρὰ τῆς ὅλης ψυχῆς μεταλαμβάνειν
[4, 3, 7]	ἔφαμεν ἔχειν ἐν τῷ παντὶ	ὄντες	τῆς τοῦ ὅλου ψυχῆς, καὶ
[4, 3, 10]	κοινὸν δὴ τοῦτο παντὶ τῷ	ὄντι	εἰς ὁμοίωσιν ἑαυτῷ ἄγειν. Ψυχῆς
[4, 3, 29]	εἶναι, καὶ τῷ φανταστικῷ ἄλλῳ	ὄντι	τὴν μνήμην καὶ κατοχὴν ὑπάρχειν·
[4, 3, 23]	αἵματος τοῦ τρέφοντος ἐν φλεψὶν	ὄντος,	ἀρχῆς δὲ καὶ φλεβῶν καὶ
[4, 3, 24]	πέφυκε τοῦτο εἶναι καὶ γίνεσθαι.	Ὄντος	δὲ πολλοῦ καὶ ἑκάστου τόπου,
[4, 3, 8]	ψυχὴν οὐδενὸς ὄντος ὅτου ἀποστατεῖ,	ὄντος	δὲ τοῦ μὲν δέχεσθαι, τοῦ
[4, 3, 7]	μέρος ἔσχεν ἀψύχου τοῦ παντὸς	ὄντος;	Δῆλον δὲ μάλιστα τὸ τῆς
[4, 3, 4]	οἴκους καὶ οὐ μεμερισμένου, ἀλλ´	ὄντος	ἑνὸς οὐδὲν ἧττον. Καὶ τὴν
[4, 3, 6]	τὸ σῶμα, αἱ δὲ ἤδη	ὄντος	οἷον ἀδελφῆς ψυχῆς ἀρχούσης μοίρας
[4, 3, 8]	δὲ τῶνδε, ἴσχει ψυχὴν οὐδενὸς	ὄντος	ὅτου ἀποστατεῖ, ὄντος δὲ τοῦ
[4, 3, 9]	ὧδε ἔχει· σώματος μὲν μὴ	ὄντος	οὐδ´ ἂν προέλθοι ψυχή, ἐπεὶ
[4, 3, 4]	πρὸς ταῖς τοῦ σώματος θεραπείαις	ὄντος	πρὸς τῷ σώματι εἶναι καὶ
[4, 3, 8]	ῥέοντος ἅτε ἐπακτοῦ τοῦ εἴδους	ὄντος	τὸ εἶναι κατ´ εἶδος ἀεὶ
[4, 3, 23]	ὀργάνων ἐν πρώτοις τοῖς νεύροις	ὄντων,	ἃ δὴ καὶ πρὸς τὴν
[4, 3, 4]	κατὰ μέρη μάλιστα ἀπ´ ἀλλήλων,	ὄντων	δὲ ὁμοῦ ἀεί ἀμέριστος γὰρ
[4, 3, 5]	ἀρίστῳ. Ἢ ἀπολεῖται οὐδὲν τῶν	ὄντων·	ἐπεὶ κἀκεῖ οἱ νόες οὐκ
[4, 3, 15]	ἄλλην τὴν τῶν συμπάντων τῶν	ὄντων	νομοθεσίαν ἄλλῳ ἑαυτὰς θεσμῷ δοῦσαι.
[4, 3, 31]	ἡ ἑτέρα τῇ ἑτέρᾳ, οὐκ	ὄντων	οὐδὲ χωρὶς τῶν φανταστικῶν, κρατοῦντός
[4, 3, 25]	παθήματος, οὔτε τοῖς ἀπαθέσι τῶν	ὄντων	οὔτε τοῖς μὴ ἐν χρόνῳ
[4, 3, 25]	ἐν τίνι συνίστασθαι πέφυκε τῶν	ὄντων.	Τί μὲν γάρ ἐστι μνήμη,
[4, 3, 8]	εἶδος ἀεὶ ὑπάρχει μιμήσει τῶν	ὄντων,	τοῖς δὲ ἅτε οὐκ ἐκ
[4, 3, 23]	δὲ λεπτοῦ καὶ κούφου καὶ	ὀξέος	καὶ καθαροῦ αἵματος, θυμῷ προσφόρου
[4, 3, 29]	ἄλλοι, μνημονεύουσι δὲ ἄλλοι οὐκ	ὀξέως	ἐν αἰσθήσει γεγενημένοι. Ἀλλὰ πάλιν
[4, 3, 8]	τῷ ὅ ἐστιν ἀριθμῷ ἕν,	ὅπερ	ἐξ ἀρχῆς ὑπάρχει, καὶ οὔτε
[4, 3, 1]	ἡμᾶς τὴν ψυχὴν λαμβάνειν. Καὶ	ὅπερ	ἐπὶ ἡμῶν μέρος ἕκαστον ἡμῶν
[4, 3, 7]	τοῦτο, ὅ τις οἴεται, ἀλλ´	ὅπερ	ἦν χρήσιμον αὐτῷ τότε, καὶ
[4, 3, 9]	ἐσχάτοις τοῦ πυρὸς σκότος ἐγίνετο,	ὅπερ	ἰδοῦσα ἡ ψυχή, ἐπείπερ ὑπέστη,
[4, 3, 25]	ἡμῖν τὸ τὴν μνήμην ἴσχον,	ὅπερ	καὶ ἐξ ἀρχῆς ἐζητοῦμεν· καὶ
[4, 3, 20]	τε δι´ ὀργάνων σωματικῶν ἔργα	ὅπῃ	γίγνεσθαι προσήκει εἰπεῖν ἀπορήσομεν, εἴτε
[4, 3, 14]	ὣς λελύσθαι. Ταῦτα μὲν οὖν	ὅπῃ	τις δοξάζει, ἀλλ´ ὅτι ἐμφαίνει
[4, 3, 16]	τινὸς οἰκοδομίας τὸν ὑποπεσόντα ἀποθανεῖν	ὁποῖός	ποτ´ ἂν ᾖ, ἢ καὶ
[4, 3, 13]	ἔχει τὴν τοῦ μένειν ἐκεῖ	ὁπόσον	καὶ πέμπει, καὶ τὸ καθέκαστον
[4, 3, 9]	σῶμα καταλαμβάνειν τῷ αὐτῷ, καὶ	ὅπου	ἂν ἐκταθῇ ἐκεῖνο, ἐκεῖ ἐστι·
[4, 3, 9]	Τοσοῦτον γάρ ἐστι τὸ πᾶν,	ὅπου	ἐστὶν αὐτή, καὶ ὁρίζεται τῷ
[4, 3, 9]	ἀλλαχόθι ἕκαστον τῶν μορίων ἢ	ὅπου	κεῖται εἶναι. Ἡ δὲ τοσαύτη
[4, 3, 8]	τὸ εἰκῆ ἐν τοῖς οὖσιν,	ὅπου	μηδὲ ἐν τοῖς σώμασι, καὶ
[4, 3, 9]	ἐπεὶ οὐδὲ τόπος ἄλλος ἐστίν,	ὅπου	πέφυκεν εἶναι. Προιέναι δὲ εἰ
[4, 3, 8]	πρὸς τὸ ὅλον τῆς διαφορᾶς	ὅπως,	εἴρηται. Εἴρηται δὲ καὶ ὅλως
[4, 3, 1]	Τὰς δὲ ὑποδοχὰς τῶν θεῶν	ὅπως,	σκεπτέον. Ἀλλὰ τοῦτο μέν, ὅταν
[4, 3, 21]	τις ἐρωτῴη μηδὲν αὐτὸς λέγων	ὅπως,	τί ἐροῦμεν; Καὶ εἰ ὁμοίως
[4, 3, 11]	τινα αὐτῆς. Προσπαθὲς δὲ τὸ	ὁπωσοῦν	μιμηθέν, ὥσπερ κάτοπτρον ἁρπάσαι εἶδός
[4, 3, 24]	οὗ οὐκ ἔστι τὸ δεχόμενον	ὁπωσοῦν,	οὐδὲ δύναται παραμένειν τῷ μὴ
[4, 3, 29]	μηκέτι οὔσης τούτῳ πάρεστι τὸ	ὅραμα.	Εἰ οὖν παρὰ τούτῳ τοῦ
[4, 3, 19]	γεγενημένην. Τὴν δὴ σώματος φύσιν	ὁρᾶν	δεῖ πρὸς τὸ ζῆν οἵας
[4, 3, 3]	ὠσίν, οὐ μόριον ἄλλο ψυχῆς	ὁράσει,	ἄλλο δὲ ὠσὶ λεκτέον παρεῖναι
[4, 3, 28]	ἑκάστῳ· οἷον εἶδε μὲν ἡ	ὅρασις,	οὐ τὸ ἐπιθυμοῦν, ἐκινήθη δὲ
[4, 3, 23]	μὲν ἐν ὀφθαλμοῖς δύναμιν τὴν	ὁρατικὴν	εἶναι, τὴν δ´ ἐν ὠσὶ
[4, 3, 20]	πρὸς πάντων; Ἢ ἐπειδὴ οὐχ	ὁρατὸν	ἡ ψυχή, ἀλλὰ τὸ σῶμα.
[4, 3, 20]	ἂν λέγοιμεν. Εἰ δέ γε	ὁρατὸν	ἡ ψυχὴ καὶ αἰσθητὸν ἦν
[4, 3, 3]	ἀμφοτέραις ἅπασαι· τῷ δὲ τὰ	ὄργανα	διάφορα εἶναι διαφόρους τὰς ἀντιλήψεις
[4, 3, 21]	ὡς ἡ τέχνη ἐν τοῖς	ὀργάνοις,	οἷον ἐν τῷ οἴακι, {οἷον}
[4, 3, 3]	μὲν παθήματα διάφορα γίνεσθαι τοῖς	ὀργάνοις,	τὴν δὲ κρίσιν παρὰ τοῦ
[4, 3, 23]	ὅθεν γὰρ ἔμελλε κινεῖσθαι τὸ	ὄργανον,	ἐκεῖ ἔδει οἷον ἐναπερείδεσθαι τὴν
[4, 3, 23]	τὴν ἀντίληψιν πᾶν τὸ σῶμα	ὄργανον	τῇ ψυχῇ {παρ} εἶναι. Τῶν
[4, 3, 26]	τῷ αἰσθάνεσθαι, κατὰ δὲ τὸ	ὄργανον	τὸ σῶμα, τοῦ μὲν σώματος
[4, 3, 23]	ἀρχή, οὗ ἡ ἀρχὴ τοῦ	ὀργάνου.	Ἐπεὶ οὖν ἡ τοῦ αἰσθάνεσθαι
[4, 3, 23]	καὶ καθαροῦ αἵματος, θυμῷ προσφόρου	ὀργάνου,	ἡ τούτου πηγή ἐνταῦθα γὰρ
[4, 3, 23]	μέρος· καὶ κατὰ τὴν τοῦ	ὀργάνου	πρὸς τὸ ἔργον ἐπιτηδειότητα, δύναμιν
[4, 3, 19]	τὸ ἔργον αὐτῶν οὐ δι´	ὀργάνου	τελεῖται τοῦ σώματος· ἐμπόδιον γὰρ
[4, 3, 21]	ἀπορήσομεν πῶς ἐστιν ἐν τῷ	ὀργάνῳ,	καίτοι τρόπος οὗτος ἕτερος τῶν
[4, 3, 23]	τοῦ τεχνίτου ἐκείνην τὴν τῷ	ὀργάνῳ	πρόσφορον, μᾶλλον δὲ οὐ τὴν
[4, 3, 21]	τῷ σώματι εἶναι ὡς ἐν	ὀργάνῳ	φυσικῷ κινεῖ γὰρ οὕτως αὐτὸ
[4, 3, 3]	εἶναι πάντα ἰέναι. Τῶν δὲ	ὀργάνων,	δι´ ὧν, μὴ πάντα πάντα
[4, 3, 23]	οὗ δηλονότι αἱ ἀρχαὶ τῶν	ὀργάνων,	ἐκεῖ παρεῖναι τὸ χρησόμενον τιθέμενοι
[4, 3, 23]	{παρ} εἶναι. Τῶν δὲ ἁπτικῶν	ὀργάνων	ἐν πρώτοις τοῖς νεύροις ὄντων,
[4, 3, 20]	αὐτὸ ποιήσομεν, τά τε δι´	ὀργάνων	σωματικῶν ἔργα ὅπῃ γίγνεσθαι προσήκει
[4, 3, 26]	ὧν ἔργων δεῖται ἡ ἐπιτέλεσις	ὀργάνων,	τῶν δὲ τὰς δυνάμεις ἥκει
[4, 3, 28]	ἐπιθυμοῦμεν τῶν ἐπιθυμητῶν, καὶ τῶν	ὀργιστῶν	τῷ θυμοειδεῖ; Οὐ γὰρ ἄλλο
[4, 3, 8]	γνώσει εἶναι, τὴν δὲ ἐν	ὀρέξει,	καὶ ἐν τῷ ἄλλην ἄλλα
[4, 3, 23]	οἷον νοερόν, καὶ ὁρμὴ καὶ	ὄρεξις,	φαντασίᾳ καὶ λόγῳ ἑπόμενα. Ἐκεῖ
[4, 3, 9]	ἂν εἴη ψυχῇ κοινωνία σώματι	ὀρθῶς	ἂν ἔχοι ἐπισκέψασθαι περὶ ταύτης,
[4, 3, 1]	εἰδέναι τὸ ἐν τούτοις ἄπορον,	ὀρθῶς	ἂν ἔχοι τὴν πραγματείαν ποιήσασθαι.
[4, 3, 32]	ἄν τις λέγων τὴν ἀγαθὴν	ὀρθῶς	ἂν λέγοι τρόπῳ τοιούτῳ. Ἐπεὶ
[4, 3, 2]	καὶ ὁτουοῦν ἐμψύχου. Καὶ γὰρ	ὀρθῶς	ἔχει μὴ πᾶσαν τὴν ψυχήν
[4, 3, 22]	ὑπὸ τὸ φῶς, πεφώτισται, ὥστ´	ὀρθῶς	ἔχειν καὶ ἐνταῦθα λέγειν, ὡς
[4, 3, 25]	ὁμοίως ἄξιον. Ἀλλ´ εἰ μέλλομεν	ὀρθῶς	περὶ τούτων τὴν ζήτησιν ποιεῖσθαι,
[4, 3, 9]	πᾶν, ὅπου ἐστὶν αὐτή, καὶ	ὁρίζεται	τῷ ὅσον, εἰς ὅσον προιὸν
[4, 3, 28]	κτύπῳ αὐτὸς οὐκ ἰδὼν ὄμμασιν	ὀρίνοιτο.	Καὶ τοίνυν ἀπέλαυσε μὲν τὸ
[4, 3, 23]	αἰσθάνεσθαι δύναμις καὶ ἡ τοῦ	ὁρμᾶν	ψυχῆς οὔσης αἰσθητικῆς καὶ φανταστικῆς
[4, 3, 13]	κεράτων καὶ νῦν πρὸς τάδε	ὁρμὰς	καὶ ἐπανθήσεις πρότερον οὐκ οὔσας,
[4, 3, 23]	καὶ φανταστικὸν οἷον νοερόν, καὶ	ὁρμὴ	καὶ ὄρεξις, φαντασίᾳ καὶ λόγῳ
[4, 3, 12]	ἐν κατόπτρῳ ἐκεῖ ἐγένοντο ἄνωθεν	ὁρμηθεῖσαι,	οὐκ ἀποτμηθεῖσαι οὐδ´ αὗται τῆς
[4, 3, 23]	νεύρων, τὴν τῆς αἰσθήσεως καὶ	ὁρμῆς	ἀρχὴν καὶ ὅλως παντὸς τοῦ
[4, 3, 20]	ἀλλὰ τὸ σῶμα. Σῶμα οὖν	ὁρῶντες,	ἔμψυχον δὲ συνιέντες, ὅτι κινεῖται
[4, 3, 11]	οὕτως ἐγένετο ἐν ὕλῃ λόγος,	ὃς	κατὰ τὸν πρὸ ὕλης ἐμεμόρφωτο,
[4, 3, 32]	ἔτι οὖσα ἐνταῦθα ἀφίησι πάντα	ὅσα	ἄλλα· ὀλίγα τοίνυν κἀκεῖ τὰ
[4, 3, 1]	~Περὶ ψυχῆς,	ὅσα	ἀπορήσαντας δεῖ εἰς εὐπορίαν καταστῆναι,
[4, 3, 16]	ὡς κατὰ τὸ δέον ἀγούσῃ·	ὅσα	δὲ τοῖς ἀγαθοῖς συμβαίνει ἔξω
[4, 3, 26]	μὲν λεκτέον εἰς ψυχὴν λήγειν,	ὅσα	διὰ σώματος, τὰ δὲ ψυχῆς
[4, 3, 15]	ἑξῆς ἐκείνοις, ἀσάλευτα μὲν τηροῦσα,	ὅσα	δύναται σῴζειν ἑαυτὰ πρὸς τὴν
[4, 3, 27]	ἐφελκομένη ὅ τι κἄν, πάντα,	ὅσα	ἔπραξεν ἢ ἔπαθεν ὁ ἄνθρωπος·
[4, 3, 15]	ἀναγκαῖα ὑπομεῖναι συγχωροῦσι, δύνανται δὲ	ὅσα	ἐστὶν αὐτῶν ἔργα αὐτῶν εἶναι,
[4, 3, 15]	ὁτὲ δὲ αὐτῶν, αἱ δὲ	ὅσα	μὲν ἀναγκαῖα ὑπομεῖναι συγχωροῦσι, δύνανται
[4, 3, 18]	σώματα δ´ ἐχούσας ἐν οὐρανῷ.	Ὅσα	μὲν διὰ χρείας ἢ δι´
[4, 3, 10]	οὖν καὶ τὰ ἄλλα ποιεῖ,	ὅσα	μὴ ζῇ παρ´ αὐτῶν, καὶ
[4, 3, 2]	τινός ἐστιν ὅλως, τὰς δέ,	ὅσαι	τινός, γίγνεσθαί ποτε κατὰ συμβεβηκός.
[4, 3, 11]	μοι δοκοῦσιν οἱ πάλαι σοφοί,	ὅσοι	ἐβουλήθησαν θεοὺς αὐτοῖς παρεῖναι ἱερὰ
[4, 3, 15]	ἐπὶ τὰ γεωδέστερα σώματα, εἰς	ὅσον	ἂν εἰς μῆκος ἐκταθῶσι. Καὶ
[4, 3, 9]	ἐκτεινομένης ἤδη τῆς θαλάσσης συνεκτέταται,	ὅσον	αὐτὸ δύναται· οὐ γὰρ δύναται
[4, 3, 24]	νόμῳ καὶ ὅσον καὶ ἐφ´	ὅσον	δεῖ παθεῖν, καὶ πάλιν αὖ
[4, 3, 9]	τῷ εἶναι καὶ τῷ καλῷ,	ὅσον	δὴ τοῦ εἶναι δυνατὸν ἦν
[4, 3, 11]	καὶ τῶν τούτου εἰς ἐκεῖνον,	ὅσον	διὰ ψυχῆς εἰς ἐκεῖνον φθάνει.
[4, 3, 10]	καὶ γὰρ καὶ εἴδωλον ζωῆς,	ὅσον	δίδωσι τῷ σώματι καὶ μορφὰς
[4, 3, 9]	ἐστὶν αὐτή, καὶ ὁρίζεται τῷ	ὅσον,	εἰς ὅσον προιὸν σῴζουσαν αὐτὴν
[4, 3, 17]	τῆς τρίτης προσεχὴς γὰρ αὐτῇ	ὅσον	ἐκείνη ἐναυγάζεται. Τὸ μὲν οὖν
[4, 3, 8]	οἷον τοσαύτη, ἀλλ´ αὐτή ἐστιν	ὅσον	θέλει, καὶ οὐ μή ποτε
[4, 3, 24]	δὲ ἐν τῷ νόμῳ καὶ	ὅσον	καὶ ἐφ´ ὅσον δεῖ παθεῖν,
[4, 3, 20]	πρὸς αὐτὴν συνηθροισμένης, καὶ ἔσται,	ὅσον	μετέλαβε τὸ ἀγγεῖον, τοῦτο ἀπολωλὸς
[4, 3, 9]	καὶ ὁρίζεται τῷ ὅσον, εἰς	ὅσον	προιὸν σῴζουσαν αὐτὴν αὐτὸ ἔχει.
[4, 3, 9]	ἦν, ὡς μέγεθος τοσοῦτον ἐργάσασθαι,	ὅσον	τὸ εἶδος αὐτοῦ ἐβούλετο μέγεθος
[4, 3, 9]	Καὶ τοσαύτη ἐστὶν ἡ σκιά,	ὅσος	ὁ λόγος ὁ παρ´ αὐτῆς.
[4, 3, 23]	ἀκουστικήν, καὶ γευστικὴν ἐν γλώσσῃ,	ὄσφρησιν	ἐν ῥισί, τὴν δὲ ἁπτικὴν
[4, 3, 32]	κατεχομένην ὑπὸ τῆς ἑτέρας βίᾳ.	Ὅσῳ	δὴ σπεύδει πρὸς τὸ ἄνω,
[4, 3, 32]	ἐφίεσθαι τῆς μνήμης καὶ μάλιστα,	ὅταν	ἀστεία ᾖ καὶ αὐτή· γένοιτο
[4, 3, 2]	λευκότης. Ἀλλὰ τοῦτο μὲν οὕτως.	Ὅταν	δ´ ἐπὶ τῶν οὐ σωμάτων
[4, 3, 3]	ἡ νόησις, ἐφ´ ἑαυτῆς ἑκάστη.	Ὅταν	δὲ καὶ λογικὴ ᾖ ψυχή,
[4, 3, 31]	ὑποτρέχοντος οἷον σμικροῦ φωτὸς μείζονι·	ὅταν	δὲ μάχη ᾖ καὶ διαφωνία,
[4, 3, 18]	ὁ λογισμὸς ἀποροῦσι τοῖς τεχνίταις,	ὅταν	δὲ μὴ χαλεπὸν ᾖ, κρατεῖ
[4, 3, 32]	δι´ αὐτῆς· ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα,	ὅταν	ἐκεῖ ἐθέλῃ εἶναι, ἔτι οὖσα
[4, 3, 4]	ἓν ἅμα ἐν πᾶσιν, ἔπειτα,	ὅταν	ἐν σώματι ᾖ, ἡ δὲ
[4, 3, 5]	οὕτω γε Σωκράτης μὲν ἔσται	ὅταν	ἐν σώματι καὶ ἡ Σωκράτους
[4, 3, 30]	κινουμένης πρὸς νόησιν τῆς ψυχῆς,	ὅταν	ἐν τούτῳ γένηται, ἡμῖν ἡ
[4, 3, 22]	αὐτὸ, τὸ δὲ παραρρεῖ· καὶ	ὅταν	ἔξω γένηται τοῦ ἐν ᾧ
[4, 3, 8]	οὐ μὴν διέσπασται ἀφ´ ἑαυτῆς,	ὅταν	ᾖ καὶ ἐν τῷ δακτυλίῳ
[4, 3, 2]	ἐπισημηναμένους, ὡς ἐπὶ τῶν ὁμοιομερῶν	ὅταν	λέγηται μέρος, κατὰ τὸν ὄγκον
[4, 3, 5]	ἡ Σωκράτους ψυχή· ἀπολεῖται δέ,	ὅταν	μάλιστα γένηται ἐν τῷ ἀρίστῳ.
[4, 3, 31]	Εἶτα πῶς οὐ γινώσκομεν; Ἢ	ὅταν	μὲν συμφωνῇ ἡ ἑτέρα τῇ
[4, 3, 27]	ἰδίας, τὰς δὲ κοινάς· καὶ	ὅταν	μὲν συνῶσιν, ὁμοῦ πάσας, χωρὶς
[4, 3, 18]	ὅτι δύνανται, εἴποι τις ἄν,	ὅταν	περίστασις, εὐπορῆσαι διασκοποῦσαι. Δεῖ δὲ
[4, 3, 1]	δὲ καὶ Πλάτωνα τοῦτο δοξάζοντα,	ὅταν	πιστούμενος τὸ πᾶν ἔμψυχον εἶναι
[4, 3, 1]	ὅπως, σκεπτέον. Ἀλλὰ τοῦτο μέν,	ὅταν	πῶς ἐν σώματι ψυχὴ γίγνεται
[4, 3, 4]	οὖν φατέον, εἰ οὕτω μία,	ὅταν	τις ζητῇ τὸ ἐντεῦθεν πρῶτον
[4, 3, 22]	προσελθεῖν. ~Ἆρ´ οὖν οὕτω φατέον,	ὅταν	ψυχὴ σώματι παρῇ, παρεῖναι αὐτὴν
[4, 3, 15]	αἱ δὲ ὁτὲ μὲν οὕτως,	ὁτὲ	δὲ αὐτῶν, αἱ δὲ ὅσα
[4, 3, 12]	ἐκεῖ, ὁτὲ δὲ ἐν οὐρανῷ,	ὁτὲ	δὲ εἰς τούσδε τοὺς τόπους
[4, 3, 12]	ἴσον, ἀλλ´ ὁτὲ μὲν πλέον,	ὁτὲ	δὲ ἔλαττον, κἂν πρὸς τὸ
[4, 3, 12]	ψυχαὶ διεξοδεύουσιν ὁτὲ μὲν ἐκεῖ,	ὁτὲ	δὲ ἐν οὐρανῷ, ὁτὲ δὲ
[4, 3, 12]	διεξόδων, οὓς αἱ ψυχαὶ διεξοδεύουσιν	ὁτὲ	μὲν ἐκεῖ, ὁτὲ δὲ ἐν
[4, 3, 15]	εἱμαρμένῃ τῇ ἐνταῦθα, αἱ δὲ	ὁτὲ	μὲν οὕτως, ὁτὲ δὲ αὐτῶν,
[4, 3, 12]	οὐκ ἀεὶ τὸ ἴσον, ἀλλ´	ὁτὲ	μὲν πλέον, ὁτὲ δὲ ἔλαττον,
[4, 3, 9]	ψυχῆς ἀπούσης, οὐδὲ ὕλη ποτὲ	ὅτε	ἀκόσμητος ἦν· ἀλλ´ ἐπινοῆσαι ταῦτα
[4, 3, 9]	γίγνεσθαι νομίζειν. Ἐπεὶ οὐκ ἦν	ὅτε	οὐκ ἐψύχωτο τόδε τὸ πᾶν,
[4, 3, 9]	τόδε τὸ πᾶν, οὐδὲ ἦν	ὅτε	σῶμα ὑφειστήκει ψυχῆς ἀπούσης, οὐδὲ
[4, 3, 9]	ἐστι τὸ γινόμενον πάθος τότε,	ὅτε	ψυχὴ καθαρὰ οὖσα σώματος πάντη
[4, 3, 9]	δὴ μετενσωμάτωσιν οὐ λέγουσιν εἶναι,	ὅτι	ἄδηλον τὸ ἀφ´ οὗ ἡ
[4, 3, 25]	οἷον κόσμου τὰς περιόδους; Ἢ	ὅτι	ἄλλο μὲν πρότερον, ἄλλο δὲ
[4, 3, 17]	οὐκ εἰδόσι παρέχειν μέμψεως αἰτίας.	~Ὅτι	δὲ ἐκ τοῦ νοητοῦ εἰς
[4, 3, 14]	ἡ λύσις ἡ ὑπὸ Ἡρακλέους,	ὅτι	δύναμίς ἐστιν αὐτῷ, ὥστε καὶ
[4, 3, 18]	ἂν ἔτι λογικαὶ εἶεν; Ἢ	ὅτι	δύνανται, εἴποι τις ἄν, ὅταν
[4, 3, 7]	ἀντιστάσει δεικνυμένην ἄλλην. Τὸ δ´	ὅτι	εἴσω γεννώμεθα ἐν αὐτῷ, καὶ
[4, 3, 5]	Εἴρηται δὴ κεφάλαιον τοῦ λόγου,	ὅτι	ἐκ μιᾶς, καὶ αἱ ἐκ
[4, 3, 14]	οὖν ὅπῃ τις δοξάζει, ἀλλ´	ὅτι	ἐμφαίνει τὰ τῆς εἰς τὸν
[4, 3, 3]	καὶ τὰ πραχθέντα κατανενοηκότος. Ἀλλ´	ὅτι	ἕν γε πανταχοῦ, εἴρηται, καὶ
[4, 3, 21]	τεχνικῶς; Νῦν δὲ τοῦτο διαλλάττειν,	ὅτι	ἔξωθεν ἡ τέχνη. Εἰ οὖν
[4, 3, 1]	τε πολλὰ καὶ ἄλλα, καὶ	ὅτι	ἐπ´ ἄμφω τὴν γνῶσιν δίδωσιν,
[4, 3, 8]	Ἢ τῇ δυνάμει τὸ ἄπειρον,	ὅτι	ἡ δύναμις ἄπειρος, οὐχ ὡς
[4, 3, 19]	μόνον ἐν τῇ ἁφῇ, λεκτέον	ὅτι	καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις, εἴπερ
[4, 3, 8]	ὅλου, συμπαθεῖς. Καὶ γὰρ εἴρηται,	ὅτι	καὶ μία καὶ πολλαί. Περὶ
[4, 3, 31]	δὲ ὅ τι ἐν ἑτέρῳ.	{ὅτι}	Καὶ ὅλως τὸ διττὸν τῶν
[4, 3, 8]	ψυχῆς καὶ νῦν συντόμως λεγέσθω,	ὅτι	καὶ παρὰ τὰ σώματα μὲν
[4, 3, 2]	ἀψύχων ἁπάντων ἡ ψυχή, καὶ	ὅτι	καὶ τὸ μέρος τῆς ὅλης
[4, 3, 20]	οὖν ὁρῶντες, ἔμψυχον δὲ συνιέντες,	ὅτι	κινεῖται καὶ αἰσθάνεται, ἔχειν φαμὲν
[4, 3, 5]	κἀκεῖ οἱ νόες οὐκ ἀπολοῦνται,	ὅτι	μή εἰσι σωματικῶς μεμερισμένοι, εἰς
[4, 3, 9]	δὲ τοσαύτη ἐστὶ τὴν φύσιν,	ὅτι	μὴ τοσήδε, ὥστε πᾶν τὸ
[4, 3, 26]	ἐνσφραγίσεις οὐδ´ ἀντερείσεις ἢ τυπώσεις,	ὅτι	μηδ´ ὠθισμός, μηδ´ ὥσπερ ἐν
[4, 3, 15]	αἰτίαν ἐν τοῖς κατελθοῦσιν εἶναι,	ὅτι	οὕτως, ὡς τὰ μὲν ὡδὶ
[4, 3, 8]	δεύτερα καὶ τρίτα ἐλέγετο, καὶ	ὅτι	πάντα πᾶσαι, κατὰ δὲ τὸ
[4, 3, 14]	δὲ καὶ αὐτὸς ὁ ποιήσας,	ὅτι	πως ἐφάπτεται τοῦ γενομένου ὑπ´
[4, 3, 30]	δὲ οὐκ ἀεί· τοῦτο δέ,	ὅτι	τὸ δεχόμενον οὐ μόνον δέχεται
[4, 3, 23]	οὐχ ὡς ἐν τόπῳ, ἀλλ´	ὅτι	τὸ ἐκεῖ ἀπολαύει αὐτοῦ. Πῶς
[4, 3, 12]	Πλέον δὲ αὐταῖς κατελθεῖν συμβέβηκεν,	ὅτι	τὸ μέσον αὐταῖς ἠναγκάσθη, φροντίδος
[4, 3, 29]	αἰσθητικὸν δὲ τὸ μνημονευτικόν, ἀλλ´	ὁτιοῦν	ἄλλο, διττὸν τὸ μνημονεῦον ἔσται.
[4, 3, 9]	δὲ ἐκ τοῦ ἀσωμάτου εἰς	ὁτιοῦν	σῶμα, ἣ δὴ καὶ πρώτη
[4, 3, 8]	τῶνδε, ἴσχει ψυχὴν οὐδενὸς ὄντος	ὅτου	ἀποστατεῖ, ὄντος δὲ τοῦ μὲν
[4, 3, 2]	ποιεῖ, ὃ καὶ κόσμου καὶ	ὁτουοῦν	ἐμψύχου. Καὶ γὰρ ὀρθῶς ἔχει
[4, 3, 20]	ἐκεῖ, ὡς μὴ ὅλον ἐν	ὁτῳοῦν	εἶναι· ἡ δὲ ψυχὴ οὐ
[4, 3, 28]	καὶ τῶν ὀργιστῶν τῷ θυμοειδεῖ;	Οὐ	γὰρ ἄλλο μὲν ἀπολαύσει, φήσει
[4, 3, 8]	ἔχει αὖ τὸ δεκτικὸν αὐτῆς·	οὐ	γὰρ ἂν ἀπέθανε. Τὰ δὲ
[4, 3, 26]	μήτε ψυχὴν τὸ ζῷον λέγειν·	οὐ	γὰρ δὴ μεταβαλόντων ἀμφοτέρων ἕτερόν
[4, 3, 26]	τινα σύνθεσιν καὶ οἷον σύνεσιν.	Οὐ	γὰρ δὴ οὐδὲν ἔχουσα τούτων
[4, 3, 31]	ἀμφοτέροις, διτταὶ ἀεὶ αἱ φαντασίαι·	οὐ	γὰρ δὴ τὸ μὲν τῆς
[4, 3, 20]	μένοι ἀπορία, πῶς ἐν ὅλῳ·	οὐ	γὰρ δὴ ὡς ἐν τῷ
[4, 3, 9]	θαλάσσης συνεκτέταται, ὅσον αὐτὸ δύναται·	οὐ	γὰρ δύναται ἀλλαχόθι ἕκαστον τῶν
[4, 3, 8]	ζῴου ψυχὴ ἐν τῷ σώματι·	οὐ	γὰρ ἔχει αὖ τὸ δεκτικὸν
[4, 3, 2]	τὸ εἶδος, οἷον τὴν λευκότητα·	οὐ	γὰρ ἡ ἐν τῷ μορίῳ
[4, 3, 25]	αὐτοῦ νοήσεις οὐ μνημονεύειν λεκτέον·	οὐ	γὰρ ἦλθον, ἵνα κατέχῃ μὴ
[4, 3, 9]	ψυχή, ἐπείπερ ὑπέστη, ἐμόρφωσεν αὐτό.	Οὐ	γὰρ ἦν θεμιτὸν γειτονοῦν τι
[4, 3, 11]	διὰ ψυχῆς εἰς ἐκεῖνον φθάνει.	Οὐ	γὰρ μακρὰν οὐδὲ πόρρω οὐδενὸς
[4, 3, 20]	οὐδ´ ὡς μέρος ἐν ὅλῳ·	οὐ	γὰρ μέρος ἡ ψυχὴ τοῦ
[4, 3, 12]	ἑαυτῶν ἀρχῆς τε καὶ νοῦ.	Οὐ	γὰρ μετὰ τοῦ νοῦ ἦλθον,
[4, 3, 24]	τῆς ἐν τοῖς οὖσι δίκης.	Οὐ	γὰρ μή ποτέ τις ἐκφύγοι,
[4, 3, 16]	τῶν πρόσθεν ἔχον τὴν δικαίωσιν.	Οὐ	γὰρ τὰ μὲν δεῖ νομίζειν
[4, 3, 4]	καὶ μάλιστα τὴν τοῦ παντός·	οὐ	γὰρ ὥσπερ ἡ ἡμετέρα λέγεται
[4, 3, 19]	φησι γινομένην μεριστὴν> καὶ ταύτην	οὐ	γεγενημένην. Τὴν δὴ σώματος φύσιν
[4, 3, 31]	τίς ἡ διαφορά; Εἶτα πῶς	οὐ	γινώσκομεν; Ἢ ὅταν μὲν συμφωνῇ
[4, 3, 13]	τοῦ τότε πέμποντος καὶ εἰσάγοντος	οὐ	δεῖ, οὔτε ἵνα ἔλθῃ εἰς
[4, 3, 22]	σῶμα μηδέν, ὧν δηλονότι δυνάμεων	οὐ	δεῖται τῆς ψυχῆς τὸ σῶμα.
[4, 3, 25]	ὡς ἔχει ἐν τῷ αὐτῷ	οὐ	δεχόμενον παράλλαξιν. Τὸ δὲ ἐν
[4, 3, 19]	καὶ γὰρ τὸ ἔργον αὐτῶν	οὐ	δι´ ὀργάνου τελεῖται τοῦ σώματος·
[4, 3, 8]	τοῦτο, καὶ σύνταξίς ἐστι, καὶ	οὐ	διέσπασται τὰ ὄντα ὅλως ἀπ´
[4, 3, 5]	ἑκάστῳ, μερίζεσθαι ἤδη θελήσασαι καὶ	οὐ	δυνάμεναι εἰς πᾶν μερισμοῦ ἰέναι,
[4, 3, 9]	ἐν ὕδασι δίκτυον τεγγόμενον ζῴη,	οὐ	δυνάμενον δὲ αὑτοῦ ποιεῖσθαι ἐν
[4, 3, 10]	οὕτως ἔχειν ὡς αὐτὴ ἄγει,	οὐ	δυναμένων τῶν ἐξ ἀρχῆς ἐναντιοῦσθαι
[4, 3, 7]	φησίν, ἡ τοῦ παντὸς μετεωροποροῦσα>	οὐ	δῦσα, ἀλλ´ οἷον ἐποχουμένη, εἰς
[4, 3, 22]	καὶ Πλάτων καλῶς τὴν ψυχὴν	οὐ	θεὶς ἐν τῷ σώματι ἐπὶ
[4, 3, 16]	Ἢ καὶ τὸ ἄδικον τοῦτο	οὐ	κακὸν ὂν τῷ παθόντι πρὸς
[4, 3, 16]	αὐτὰ κατὰ λόγον γίγνεσθαι. Ἢ	οὐ	κατὰ λόγους φυσικοὺς ταῦτα, οὐδ´
[4, 3, 2]	τὸν ὄγκον ἐστὶ τὸ μέρος,	οὐ	κατὰ τὸ εἶδος, οἷον τὴν
[4, 3, 10]	σκέψιν ἀναμείνασα· οὕτω γὰρ ἂν	οὐ	κατὰ φύσιν, ἀλλὰ κατ´ ἐπακτὸν
[4, 3, 20]	εἶναι δεῖ· τὸ δὲ σῶμα	οὐ	κενόν, ἀλλ´ ἴσως ἐν ᾧ
[4, 3, 9]	οὐχ αὑτοῦ, ἀλλ´ αὑτῷ, κρατούμενος	οὐ	κρατῶν, καὶ ἐχόμενος ἀλλ´ οὐκ
[4, 3, 26]	καὶ ὧς κωλυτικὸν ἂν ἢ	οὐ	κωλυτικὸν λέγοιτο τὸ σῶμα γίνεσθαι,
[4, 3, 9]	γήινον γινομένῃ, ἣν δὴ μετενσωμάτωσιν	οὐ	λέγουσιν εἶναι, ὅτι ἄδηλον τὸ
[4, 3, 13]	{ὡς} πρὸς πράξεις τινὲς καλῶν	οὐ	λογισμῷ κινούμενοι· ἀλλ´ εἱμαρμένον ἀεὶ
[4, 3, 20]	τόπον τινὰ οὐδαμοῦ οὐδὲν θέντες,	οὐ	μᾶλλον εἴσω τοῦ σώματος ἢ
[4, 3, 26]	Ἀλλὰ πρῶτον μὲν οἱ τύποι	οὐ	μεγέθη, οὐδ´ ὥσπερ αἱ ἐνσφραγίσεις
[4, 3, 19]	λέγοιτο· ὅλον δὲ πανταχοῦ φαινόμενον	οὐ	μεμερίσθαι ἂν παντελῶς λέγοιτο, περὶ
[4, 3, 4]	γῇ μεριζομένου κατ´ οἴκους καὶ	οὐ	μεμερισμένου, ἀλλ´ ὄντος ἑνὸς οὐδὲν
[4, 3, 5]	κατὰ τὰ αὐτὰ μερισθεῖσαι καὶ	οὐ	μερισθεῖσαι, καὶ λόγος εἷς τοῦ
[4, 3, 3]	τὸ λεγόμενον μέρος ταὐτόν, ἀλλ´	οὐ	μέρος ἔσται τοῦ ὅλου. ~Τί
[4, 3, 32]	ἄπειρον ἀφιείς. Οὕτω γὰρ καὶ	οὐ	μετὰ πολλῶν, ἀλλὰ ἐλαφρὰ καὶ
[4, 3, 25]	κωλύει τὰς ἄλλων μεταβολὰς εἰδέναι	οὐ	μεταβάλλοντα αὐτόν, οἷον κόσμου τὰς
[4, 3, 8]	αὐτή ἐστιν ὅσον θέλει, καὶ	οὐ	μή ποτε γένηται προιοῦσα ἔξω
[4, 3, 12]	δὲ πᾶς ἀεὶ ἄνω καὶ	οὐ	μή ποτε ἔξω τῶν αὐτοῦ
[4, 3, 8]	σώματα {εἰς τὰ σώματα} φθάνειν·	οὐ	μὴν διέσπασται ἀφ´ ἑαυτῆς, ὅταν
[4, 3, 20]	οὐ περιεχόμενον μᾶλλον ἢ περιέχον.	Οὐ	μὴν οὐδ´ ὡς ἐν ἀγγείῳ·
[4, 3, 20]	σχῆμα, καὶ χωριστὸν ἡ ψυχή.	Οὐ	μὴν οὐδ´ ὡς μέρος ἐν
[4, 3, 26]	καὶ ῥέουσαν λήθης αἰτίαν, ἀλλ´	οὐ	μνήμης εἶναι· διὸ καὶ ὁ
[4, 3, 25]	ἄλλο. Τὰς δὲ αὐτοῦ νοήσεις	οὐ	μνημονεύειν λεκτέον· οὐ γὰρ ἦλθον,
[4, 3, 30]	τοῦτο δέ, ὅτι τὸ δεχόμενον	οὐ	μόνον δέχεται νοήσεις, ἀλλὰ καὶ
[4, 3, 3]	ἄλλο, οἷον ὀφθαλμοῖς καὶ ὠσίν,	οὐ	μόριον ἄλλο ψυχῆς ὁράσει, ἄλλο
[4, 3, 2]	οἷον κύκλου ἢ τετραγώνου, ἢ	οὐ	πάντα γε τὰ μόρια ὅμοια
[4, 3, 4]	τινές φασι τόδε μὲν καταλείψειν,	οὐ	πάντη δὲ ἔξω σώματος ἔσεσθαι.
[4, 3, 19]	ἐπὶ τούτων. Ἀλλ´ ἴσως ταῦτα	οὐ	παραλαμβάνει ἐν ἐκείνῳ τῷ μίγματι,
[4, 3, 22]	γὰρ αὖ καὶ τοῦτο παρὸν	οὐ	πάρεστι καὶ δι´ ὅλου παρὸν
[4, 3, 8]	ἄπειρον. Ἐπεὶ καὶ ὁ θεὸς	οὐ	πεπερασμένος. Καὶ αὗται τοίνυν οὐ
[4, 3, 8]	οὐ πεπερασμένος. Καὶ αὗται τοίνυν	οὐ	πέρατι ἀλλοτρίῳ ἐστὶν ἑκάστη ὅ
[4, 3, 20]	δὲ ψυχὴ οὐ σῶμα, καὶ	οὐ	περιεχόμενον μᾶλλον ἢ περιέχον. Οὐ
[4, 3, 8]	Καὶ τὰ γιγνόμενα οὕτως ἔμψυχα	οὐ	πλείους ἐποίησε ψυχάς· ἐξήρτηται γὰρ
[4, 3, 10]	ποιοῦσα μιμήματα, παίγνια ἄττα καὶ	οὐ	πολλοῦ ἄξια, μηχαναῖς πολλαῖς εἰς
[4, 3, 2]	λευκότητος· ἀμέγεθες γὰρ ὅλως καὶ	οὐ	ποσὸν ἡ λευκότης. Ἀλλὰ τοῦτο
[4, 3, 25]	μνήμης τοῦτο· διὸ καὶ χρόνος	οὐ	πρόσεστι τῇ οὕτω λεγομένῃ μνήμῃ.
[4, 3, 20]	ὁτῳοῦν εἶναι· ἡ δὲ ψυχὴ	οὐ	σῶμα, καὶ οὐ περιεχόμενον μᾶλλον
[4, 3, 20]	τόπος ὁ κυρίως ἀσώματος καὶ	οὐ	σῶμα· ὥστε τί ἂν δέοιτο
[4, 3, 2]	οὕτως. Ὅταν δ´ ἐπὶ τῶν	οὐ	σωμάτων λέγωμεν μέρος, ἤτοι οὕτως
[4, 3, 6]	ἔχοι τοῦτο, καθὸ ταῖς δυνάμεσιν	οὐ	ταῖς αὐταῖς ἐνεργοῦσιν, ἀλλ´ οἱ
[4, 3, 26]	καὶ τῆς τεύξεως καὶ τῆς	οὐ	τεύξεως, ἐπείπερ καὶ ἡ φύσις
[4, 3, 23]	τῷ ὀργάνῳ πρόσφορον, μᾶλλον δὲ	οὐ	τὴν δύναμιν πανταχοῦ γὰρ ἡ
[4, 3, 7]	τῶν μητρῶν φαμὲν ἑτέραν εἶναι	οὐ	τὴν τῆς μητρὸς τὴν ἐπεισιοῦσαν.
[4, 3, 25]	γὰρ ἄν τις ἀπορήσειε, μήποτε	οὐ	τῆς ψυχῆς ᾖ ἐκείνης ἡ
[4, 3, 25]	τὸ μνημονεῦόν ἐστι. Λέγω δὲ	οὐ	τί μνήμη ἐστίν, ἀλλ´ ἐν
[4, 3, 2]	εἶναι ἐν τῷ ποσῷ ἔχοντα,	οὐ	τὸ αὐτοποσὸν ὄντα, μείζω καὶ
[4, 3, 20]	τοῦ εἴδους οὖσα. Εἰ δὲ	οὐ	τὸ γενόμενον εἶδος, ἀλλὰ τὸ
[4, 3, 28]	οἷον εἶδε μὲν ἡ ὅρασις,	οὐ	τὸ ἐπιθυμοῦν, ἐκινήθη δὲ παρὰ
[4, 3, 2]	τινός, ἀλλὰ αὐτὴ ἀφ´ ἑαυτῆς·	οὐ	τοίνυν οὐδὲ τοῦ κόσμου, ἀλλά
[4, 3, 25]	φοβοῖτο μὴ ἀπέλθοι ἀπ´ αὐτοῦ.	Οὐ	τοίνυν οὐδὲ ψυχὴν φατέον μνημονεύειν
[4, 3, 11]	μίξει, ἀλλ´ εἶναι ἐφ´ ἑαυτοῦ	{οὐ	τόποις} καὶ συνεῖναι χωρὶς ὄν.
[4, 3, 5]	τοῦδε μὲν κατὰ τὸ κάτω,	οὐ	τοῦδε δέ, ἀλλ´ ἐκείνου κατὰ
[4, 3, 7]	εἶναι; Βούλεται δὲ ὁ λόγος	οὐ	τοῦτο, ὅ τις οἴεται, ἀλλ´
[4, 3, 26]	ἐπείπερ καὶ ἡ φύσις αὐτῆς	οὐ	τῶν ῥεόντων. Εἰ γὰρ μὴ
[4, 3, 13]	δὲ οὔτε ἑκοῦσαι οὔτε πεμφθεῖσαι·	οὔ	γε τὸ ἑκούσιον τοιοῦτον ὡς
[4, 3, 6]	πεποίηκε κόσμον, ἡ δὲ ἑκάστου	οὔ,	ἔχουσα καὶ αὐτὴ πάντα ἐν
[4, 3, 4]	ἡ μὲν καταλείψει, ἡ δὲ	οὔ,	ἡ αὐτὴ οὖσα; Ἐπὶ μὲν
[4, 3, 7]	πέφυκε τοῦτο δύνασθαι, ἡ δὲ	οὔ.	Ἡ μὲν οὖν τελεία> φησίν,
[4, 3, 25]	ἢ ταῖς μέν, ταῖς δ´	οὔ,	καὶ πάντων ἤ τινων, καὶ
[4, 3, 20]	εἴτε τοῖς μέν, τοῖς δ´	οὔ,	οἷς μὴ δίδομεν, οὐκ ἐν
[4, 3, 23]	ἂν γειτονοῦσα πρὸς τὸ κάτω	οὗ	αὐτὴ ἐπάνω, ταύτῃ ἐτέθη τοῖς
[4, 3, 7]	γνώμης αὐτοῦ ἐν Τιμαίῳ ποιεῖ,	οὗ	γενομένης τῆς ψυχῆς τοῦ παντὸς
[4, 3, 26]	ἐκ τοῦ παθήματος τοῦ σώματος·	οὗ	δὴ ἡ μὲν αἴσθησις οὕτω
[4, 3, 23]	τοῦ ζῴου ἐνταῦθα ἔθεσαν φέροντες,	οὗ	δηλονότι αἱ ἀρχαὶ τῶν ὀργάνων,
[4, 3, 20]	τόπος καὶ περιεκτικὸν σώματος, καὶ	οὗ	ἕκαστον μερισθέν ἐστιν, ἔστιν ἐκεῖ,
[4, 3, 24]	σώματος οὐδὲ γὰρ ἔχουσι σῶμα	οὗ	ἐστιν ἡ οὐσία καὶ τὸ
[4, 3, 10]	λόγον δίδωσι τῷ σώματι, εἴδωλον	οὗ	ἔχει καὶ γὰρ καὶ εἴδωλον
[4, 3, 23]	δὲ τῆς ἐνεργείας ἡ ἀρχή,	οὗ	ἡ ἀρχὴ τοῦ ὀργάνου. Ἐπεὶ
[4, 3, 9]	εἶναι, ὅτι ἄδηλον τὸ ἀφ´	οὗ	ἡ εἴσκρισις, ἡ δὲ ἐκ
[4, 3, 7]	τοῦ αὐτοῦ μιγνύων κρατῆρος, ἀφ´	οὗ	καὶ ἡ τῶν ὅλων, ὁμοειδῆ
[4, 3, 13]	ἐμποιοῦντα καὶ ὠδῖνα ἐκεῖ ἐλθεῖν,	οὗ	ὁ ἐν αὐτοῖς ὢν οἷον
[4, 3, 24]	Ἢ ἐνταῦθα μὲν οὐκ ἔσται,	οὗ	οὐκ ἔστι τὸ δεχόμενον ὁπωσοῦν,
[4, 3, 13]	δεῖ καὶ ἄλλος ἄλλῃ χρόνος,	οὗ	παραγενομένου οἷον κήρυκος καλοῦντος κατίασι
[4, 3, 24]	εἰ ἄλλο ἔχει, κἀκεῖ ἀκολουθεῖ,	οὗ	πέφυκε τοῦτο εἶναι καὶ γίνεσθαι.
[4, 3, 18]	τάξει καὶ κατὰ φύσιν ἕκαστα	οὐδ´	ἂν ἐπιτάττοιεν οὐδ´ ἂν συμβουλεύοιεν,
[4, 3, 9]	ἔχει· σώματος μὲν μὴ ὄντος	οὐδ´	ἂν προέλθοι ψυχή, ἐπεὶ οὐδὲ
[4, 3, 2]	μεριζομένη οὕτως ὡς τὰ μεγέθη,	οὐδ´	ἂν συγχωρήσαιεν δὲ οὐδὲ αὐτοὶ
[4, 3, 18]	φύσιν ἕκαστα οὐδ´ ἂν ἐπιτάττοιεν	οὐδ´	ἂν συμβουλεύοιεν, γινώσκοιεν δ´ ἂν
[4, 3, 26]	μεγέθη, οὐδ´ ὥσπερ αἱ ἐνσφραγίσεις	οὐδ´	ἀντερείσεις ἢ τυπώσεις, ὅτι μηδ´
[4, 3, 9]	ποικίλος οὐκ ἀπετμήθη τοῦ πεποιηκότος,	οὐδ´	αὖ ἐκοίνωσεν αὐτὸν αὐτῇ, ἀλλὰ
[4, 3, 26]	ἕτερόν τι ἔσται τὸ ζῷον	οὐδ´	αὖ κραθέντων, ὡς δυνάμει τὴν
[4, 3, 22]	οὐκ ἐνιδρυθέντα τοῖς μέρεσιν αὐτοῦ	οὐδ´	αὖ τῷ ὅλῳ, καὶ πρὸς
[4, 3, 12]	ἐγένοντο ἄνωθεν ὁρμηθεῖσαι, οὐκ ἀποτμηθεῖσαι	οὐδ´	αὗται τῆς ἑαυτῶν ἀρχῆς τε
[4, 3, 20]	τὸν τόπον αὐτὸν περιφέρον. Ἀλλ´	οὐδ´	εἰ ὁ τόπος διάστημα εἴη,
[4, 3, 16]	παντὶ οὐκ ἄδικον ἐν ἐκείνῳ	οὐδ´	εἰς τὸν παθόντα, ἀλλ´ οὕτως
[4, 3, 20]	οἶνος, ἢ ὡς ὁ ἀμφορεύς,	οὐδ´	ᾗ καὶ αὐτό τι ἐν
[4, 3, 16]	οὐ κατὰ λόγους φυσικοὺς ταῦτα,	οὐδ´	ἦν ἐν τοῖς προηγουμένοις, ἀλλ´
[4, 3, 25]	ἐν μνήμῃ γένοιτο, οὐκ ἔχον	οὐδ´	ἴσχον ἄλλην κατάστασιν μεθ´ ἣν
[4, 3, 29]	τούτῳ τῶν διανοημάτων μνημονεύειν; Ἐπεὶ	οὐδ´	οἱ αὐτοὶ διανοεῖσθαι κράτιστοι καὶ
[4, 3, 20]	μᾶλλον ἢ περιέχον. Οὐ μὴν	οὐδ´	ὡς ἐν ἀγγείῳ· ἄψυχον γὰρ
[4, 3, 20]	κενῷ τὸ σῶμα. Ἀλλὰ μὴν	οὐδ´	ὡς ἐν ὑποκειμένῳ ἔσται τῷ
[4, 3, 20]	χωριστὸν ἡ ψυχή. Οὐ μὴν	οὐδ´	ὡς μέρος ἐν ὅλῳ· οὐ
[4, 3, 20]	τι ἐν αὐτῷ ἔσται. Ἀλλ´	οὐδ´	ὡς ὅλον ἐν τοῖς μέρεσι·
[4, 3, 26]	μὲν οἱ τύποι οὐ μεγέθη,	οὐδ´	ὥσπερ αἱ ἐνσφραγίσεις οὐδ´ ἀντερείσεις
[4, 3, 23]	ἐνεργείας δεκτικῷ, τὸ δὲ σώματι	οὐδαμοῦ	κοινωνοῦν πάντως ἐκείνῳ κοινωνεῖν ἔδει,
[4, 3, 20]	τῶν τῆς ψυχῆς, τόπον τινὰ	οὐδαμοῦ	οὐδὲν θέντες, οὐ μᾶλλον εἴσω
[4, 3, 24]	τοῦ σώματος ἐξ ἀνάγκης καὶ	οὐδαμοῦ	σώματος ὑπάρξει εἶναι. Εἰ οὖν
[4, 3, 11]	ὃ λέγονται, πρὸς νοῦν βλέπειν	οὐδαμοῦ	ψυχῆς αὐτοῖς ἢ ἐκεῖ βλεπούσης.
[4, 3, 16]	τήνδε τὴν σύνταξιν οὐκ ἀθεεὶ>	οὐδὲ	ἄδικον, ἀλλ´ ἀκριβῆ εἰς τὴν
[4, 3, 16]	τοῦ ὅλου χρήσιμον πλοκήν. Ἢ	οὐδὲ	ἄδικον ἐκ τῶν πρόσθεν ἔχον
[4, 3, 2]	μεγέθη, οὐδ´ ἂν συγχωρήσαιεν δὲ	οὐδὲ	αὐτοὶ κατατέμνεσθαι τὴν ὅλην εἰς
[4, 3, 10]	δὲ ποιεῖ οὐκ ἐπακτῷ γνώμῃ	οὐδὲ	βουλὴν ἢ σκέψιν ἀναμείνασα· οὕτω
[4, 3, 21]	κυβερνήτης, ὡς δὲ κυβερνήτης πῶς;	Οὐδὲ	γὰρ ἐν πάσῃ τῇ νηί,
[4, 3, 24]	οὖν εἰσι {καὶ} μηδαμοῦ σώματος	οὐδὲ	γὰρ ἔχουσι σῶμα οὗ ἐστιν
[4, 3, 1]	ψυχῆς καὶ τὰς ἡμετέρας εἶναι.	Οὐδὲ	γὰρ ἴσως ἱκανὸν φήσουσιν εἶναι
[4, 3, 18]	εἶεν ἂν κἀκεῖ λογισμῷ χρώμεναι.	Οὐδὲ	δὴ φωναῖς, οἶμαι, χρῆσθαι νομιστέον
[4, 3, 24]	οὐκ ἔστι τὸ δεχόμενον ὁπωσοῦν,	οὐδὲ	δύναται παραμένειν τῷ μὴ πεφυκότι
[4, 3, 11]	τε ἦν ἄμοιρον αὐτοῦ γενέσθαι,	οὐδὲ	ἐκεῖνον αὖ κατελθεῖν εἰς τοῦτον.
[4, 3, 26]	ἐπεθύμησε καὶ ὧν οὐκ ἀπέλαυσεν	οὐδὲ	ἦλθεν εἰς σῶμα τὸ ἐπιθυμητόν.
[4, 3, 9]	οὐκ ἐψύχωτο τόδε τὸ πᾶν,	οὐδὲ	ἦν ὅτε σῶμα ὑφειστήκει ψυχῆς
[4, 3, 2]	ὅμοιαι καὶ ὅλαι. Φαίνεται δὲ	οὐδὲ	μεριζομένη οὕτως ὡς τὰ μεγέθη,
[4, 3, 26]	γὰρ μὴ τοῦτο, οὐδὲ συναίσθησιν	οὐδὲ	παρακολούθησιν δώσομεν οὐδέ τινα σύνθεσιν
[4, 3, 22]	λόγος. Τῶν μὲν ἄλλων δυνάμεων	οὐδὲ	παρουσίαν τῷ σώματι λεκτέον τῆς
[4, 3, 20]	οὐδὲν τῶν τῆς ψυχῆς μερῶν	οὐδὲ	πᾶσαν φατέον ὡς ἐν τόπῳ
[4, 3, 18]	ἕκαστος καὶ οὐδὲν δὲ κρυπτὸν	οὐδὲ	πεπλασμένον, ἀλλὰ πρὶν εἰπεῖν ἄλλῳ
[4, 3, 25]	μνημονεύειν. Μνήμην δὴ περὶ θεὸν	οὐδὲ	περὶ τὸ ὂν καὶ νοῦν
[4, 3, 11]	ἐκεῖνον φθάνει. Οὐ γὰρ μακρὰν	οὐδὲ	πόρρω οὐδενὸς οὐδὲν καὶ αὖ
[4, 3, 26]	ῥεόντων. Εἰ γὰρ μὴ τοῦτο,	οὐδὲ	συναίσθησιν οὐδὲ παρακολούθησιν δώσομεν οὐδέ
[4, 3, 26]	οὐδὲ συναίσθησιν οὐδὲ παρακολούθησιν δώσομεν	οὐδέ	τινα σύνθεσιν καὶ οἷον σύνεσιν.
[4, 3, 8]	τὰ ὄντα ὅλως ἀπ´ ἀλλήλων,	οὐδὲ	τὸ εἰκῆ ἐν τοῖς οὖσιν,
[4, 3, 9]	οὐδ´ ἂν προέλθοι ψυχή, ἐπεὶ	οὐδὲ	τόπος ἄλλος ἐστίν, ὅπου πέφυκεν
[4, 3, 2]	αὐτὴ ἀφ´ ἑαυτῆς· οὐ τοίνυν	οὐδὲ	τοῦ κόσμου, ἀλλά τις καὶ
[4, 3, 9]	ὅτε σῶμα ὑφειστήκει ψυχῆς ἀπούσης,	οὐδὲ	ὕλη ποτὲ ὅτε ἀκόσμητος ἦν·
[4, 3, 25]	θετέον· οὐδὲν γὰρ εἰς αὐτοὺς	οὐδὲ	χρόνος, ἀλλ´ αἰὼν περὶ τὸ
[4, 3, 31]	ἑτέρα τῇ ἑτέρᾳ, οὐκ ὄντων	οὐδὲ	χωρὶς τῶν φανταστικῶν, κρατοῦντός τε
[4, 3, 25]	ἀπέλθοι ἀπ´ αὐτοῦ. Οὐ τοίνυν	οὐδὲ	ψυχὴν φατέον μνημονεύειν τὸν αὐτὸν
[4, 3, 20]	τὸ δὲ σῶμα μέρη. Ἀλλ´	οὐδὲ	ὡς εἶδος ἐν ὕλῃ· ἀχώριστον
[4, 3, 21]	λεγομένων τρόπων τοῦ ἔν τινι	οὐδεὶς	φαίνεται ἐπὶ τῆς ψυχῆς πρὸς
[4, 3, 4]	ἂν εἴη αὕτη ἡ οὐσία	οὐδεμία	τοιαύτη ἂν ἀπορία κατέχοι· ἐπὶ
[4, 3, 3]	οὗτός γε ὁ λόγος ἢ	οὐδεμίαν	ποιεῖ ψυχὴν ἔξω σώματος γίγνεσθαι,
[4, 3, 9]	τῇ ψυχῇ ἀνεχούσῃ αὐτὸν καὶ	οὐδὲν	ἄμοιρόν ἐστιν αὐτῆς, ὡς ἂν
[4, 3, 9]	εἰ μὴ εἴη δὲ ἐκεῖνο,	οὐδὲν	ἂν αὐτῇ εἰς μέγεθος μέλοι·
[4, 3, 7]	κομίζεσθαι καὶ πάσχειν παρ´ αὐτοῦ	οὐδὲν	ἂν εἴη σημεῖον τοῦτο τοῦ
[4, 3, 25]	τὸ ὂν καὶ νοῦν θετέον·	οὐδὲν	γὰρ εἰς αὐτοὺς οὐδὲ χρόνος,
[4, 3, 18]	καὶ οἷον ὀφθαλμὸς ἕκαστος καὶ	οὐδὲν	δὲ κρυπτὸν οὐδὲ πεπλασμένον, ἀλλὰ
[4, 3, 20]	τόπῳ καὶ ποῦ, ἢ ὅλως	οὐδέν,	ἐπιστῆσαι προσήκει. Εἴτε γὰρ μὴ
[4, 3, 31]	γὰρ ἂν παντάπασι δύο ζῷα	οὐδὲν	ἔχοντα κοινὸν πρὸς ἄλληλα ἔσται.
[4, 3, 26]	οἷον σύνεσιν. Οὐ γὰρ δὴ	οὐδὲν	ἔχουσα τούτων ἐν τῇ φύσει
[4, 3, 22]	ἐν ᾧ τὸ φῶς, ἀπῆλθεν	οὐδὲν	ἔχων, ἕως δέ ἐστιν ὑπὸ
[4, 3, 29]	λέγοιτο· εἰ δὲ διαιρεῖται διχῇ,	οὐδὲν	ἧττον δύο ἂν εἴη. Εἰ
[4, 3, 4]	οὐ μεμερισμένου, ἀλλ´ ὄντος ἑνὸς	οὐδὲν	ἧττον. Καὶ τὴν μὲν τοῦ
[4, 3, 2]	ὅλην ἐπιστήμην, ἡ δέ ἐστιν	οὐδὲν	ἧττον ὅλη. Εἰ δὴ οὕτως
[4, 3, 26]	ζῴῳ εἶναι· ἔπειτα καὶ οὕτως	οὐδὲν	ἧττον τῆς ψυχῆς τὸ μνημονεύειν
[4, 3, 2]	ὅλης ἐπιστήμης, αὐτῆς μὲν μενούσης	οὐδὲν	ἧττον, τοῦ δὲ μερισμοῦ οἷον
[4, 3, 20]	τῆς ψυχῆς, τόπον τινὰ οὐδαμοῦ	οὐδὲν	θέντες, οὐ μᾶλλον εἴσω τοῦ
[4, 3, 11]	γὰρ μακρὰν οὐδὲ πόρρω οὐδενὸς	οὐδὲν	καὶ αὖ πόρρω τῇ διαφορᾷ
[4, 3, 29]	αἰσθέσθαι οὗπερ μελλήσει μνημονεύσειν; Ἢ	οὐδὲν	κωλύσει τῷ μνημονεύσοντι τὸ αἴσθημα
[4, 3, 27]	ἄλλαι τὸ συναμφότερον γενόμεναι {οὖσαι}	οὐδὲν	πλέον ὅμως εἶχον λέγειν· ἢ
[4, 3, 12]	ἡ τοῦ παντὸς ψυχὴ ἀεὶ	οὐδὲν	τὰ τῇδε ἐπιστρεφομένη. Ὃ γὰρ
[4, 3, 6]	τι κόσμου διοικοῦσιν; Ἢ θαυμαστὸν	οὐδὲν	τοὺς τὴν αὐτὴν ἐπιστήμην ἔχοντας
[4, 3, 5]	ἐν τῷ ἀρίστῳ. Ἢ ἀπολεῖται	οὐδὲν	τῶν ὄντων· ἐπεὶ κἀκεῖ οἱ
[4, 3, 20]	ἡμῖν εἶναι. Ὅλως μὲν οὖν	οὐδὲν	τῶν τῆς ψυχῆς μερῶν οὐδὲ
[4, 3, 22]	πάρεστι καὶ δι´ ὅλου παρὸν	οὐδενὶ	μίγνυται καὶ ἕστηκε μὲν αὐτὸ,
[4, 3, 2]	μηκέτι τοῦδε ἢ τοῦδε ἀλλὰ	οὐδενὸς	ὂν αὐτὸ ἢ κόσμου ἤ
[4, 3, 8]	τὰ δὲ τῶνδε, ἴσχει ψυχὴν	οὐδενὸς	ὄντος ὅτου ἀποστατεῖ, ὄντος δὲ
[4, 3, 11]	Οὐ γὰρ μακρὰν οὐδὲ πόρρω	οὐδενὸς	οὐδὲν καὶ αὖ πόρρω τῇ
[4, 3, 16]	συντεταγμένον δ´ ἐν τῷ παντὶ	οὐκ	ἄδικον ἐν ἐκείνῳ οὐδ´ εἰς
[4, 3, 8]	Καὶ διὰ τί νῦν, ἀλλ´	οὐκ	ἀεὶ οὕτως; Καὶ τὸ γενόμενον
[4, 3, 12]	τάξει τὴν πλάνην. Κάτεισι δὲ	οὐκ	ἀεὶ τὸ ἴσον, ἀλλ´ ὁτὲ
[4, 3, 30]	νοοῦμεν μὲν ἀεί, ἀντιλαμβανόμεθα δὲ	οὐκ	ἀεί· τοῦτο δέ, ὅτι τὸ
[4, 3, 16]	Δεῖ γὰρ τήνδε τὴν σύνταξιν	οὐκ	ἀθεεὶ> οὐδὲ ἄδικον, ἀλλ´ ἀκριβῆ
[4, 3, 8]	οὕτως; Καὶ τὸ γενόμενον δὲ	οὐκ	ἀίδιον, εἴπερ πλέον καὶ ἔλαττον·
[4, 3, 1]	τὸ αὐτὸ τοῦτο σημαίνειν καὶ	οὐκ	ἄλλο τι ἔξωθεν ψυχῆς καταλείποντος
[4, 3, 28]	τῇ μνήμῃ. Ἐπεὶ διὰ τί	οὐκ	ἄλλου, ἢ οὐχ οὕτως; Τί
[4, 3, 17]	ἐναυγάζουσι μᾶλλον κάτω, αὐταῖς δὲ	οὐκ	ἄμεινον εἰς πολὺ προιούσαις. Ἔστι
[4, 3, 8]	ἔσται αὐτά, ἐκ μὲν ὕλης	οὐκ	ἄν· εἰ δὲ καὶ τοῦτο,
[4, 3, 3]	οὕτω μέρος ἑκάστη, διαιρεθεῖσα μὲν	οὐκ	ἂν αὑτὴν ἑκάστῳ παρέχοι, ἡ
[4, 3, 18]	δι´ ἀμφισβητήσεις διαλέγονται ἐνταῦθα, ἐκεῖ	οὐκ	ἂν εἴη· ποιοῦσαι δὲ ἐν
[4, 3, 20]	τόπος διάστημα εἴη, πολὺ μᾶλλον	οὐκ	ἂν εἴη ὡς ἐν τόπῳ
[4, 3, 20]	μέχρις ἐσχάτων οὖσα εἰς ἴσον,	οὐκ	ἂν ἔφαμεν τὴν ψυχὴν ἐν
[4, 3, 2]	τε ὅλης καὶ τῶν ἄλλων,	οὐκ	ἂν ἡ ὅλη, ἧς τὰ
[4, 3, 12]	τοῦτο εἶναι ᾐνιγμένως. Τοῦτο δὲ	οὐκ	ἂν ἦν μὴ τοῦ παντὸς
[4, 3, 21]	τρόπον, ὡς νῦν ἡμεῖς ζητοῦμεν,	οὐκ	ἂν πάνυ παραστήσειεν. Ὡς μὲν
[4, 3, 17]	παθεῖν, καὶ παρεῖναι λεγομένη ψυχὴ	οὐκ	ἂν παρῆν αὐτῷ, καὶ παρεῖχεν
[4, 3, 26]	λέγοιτο ἄν, ἡ δὲ μνήμη	οὐκ	ἀναγκάζοιτο τοῦ κοινοῦ εἶναι τῆς
[4, 3, 2]	Τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ συνεχοῦς	οὐκ	ἀνάγκη τὸ μέρος, οἷον τὸ
[4, 3, 26]	οἷον ὧν ἐπεθύμησε καὶ ὧν	οὐκ	ἀπέλαυσεν οὐδὲ ἦλθεν εἰς σῶμα
[4, 3, 6]	ἢ μᾶλλον, καθὸ ἡ μὲν	οὐκ	ἀπέστη τῆς ὅλης, ἀλλ´ ἔσχεν
[4, 3, 9]	οἶκός τις καλὸς καὶ ποικίλος	οὐκ	ἀπετμήθη τοῦ πεποιηκότος, οὐδ´ αὖ
[4, 3, 12]	τὴν τοῦδε τοῦ παντὸς τάξιν	οὐκ	ἀπηρτημένων, ἀλλὰ συναπτουσῶν ἐν ταῖς
[4, 3, 5]	ὄντων· ἐπεὶ κἀκεῖ οἱ νόες	οὐκ	ἀπολοῦνται, ὅτι μή εἰσι σωματικῶς
[4, 3, 12]	κατόπτρῳ ἐκεῖ ἐγένοντο ἄνωθεν ὁρμηθεῖσαι,	οὐκ	ἀποτμηθεῖσαι οὐδ´ αὗται τῆς ἑαυτῶν
[4, 3, 18]	ψυχῶν ἐν ἀέρι φωνῇ χρῆσθαι	οὐκ	ἄτοπον· ζῷα γὰρ τοιάδε. ~Πότερα
[4, 3, 32]	τῶν ὧν ἂν καὶ ἀστεῖος	οὐκ	ἄτοπος μνημονεύων; Ἢ τὸ μὲν
[4, 3, 16]	μὲν τῷ ποιήσαντι ἄδικον, καὶ	οὐκ	ἀφείθη αἰτίας ὁ δράσας, συντεταγμένον
[4, 3, 16]	ἔχειν τὰς αἰτίας καὶ τοῖς	οὐκ	εἰδόσι παρέχειν μέμψεως αἰτίας. ~Ὅτι
[4, 3, 27]	ἄνευ τοῦ εἰδώλου τί ἔλεγεν,	οὐκ	εἴρηται. Τί οὖν ἂν εἴποι
[4, 3, 27]	καθαρωτέρα γενομένη καὶ ἃ ἐνταῦθα	οὐκ	εἶχεν ἐν μνήμῃ ἀναπολήσει· εἰ
[4, 3, 8]	τῶν ὄντων, τοῖς δὲ ἅτε	οὐκ	ἐκ συνθέσεως οὖσι τὸ εἶναί
[4, 3, 12]	καὶ οἷον μίαν τινὰ φωνὴν	οὐκ	ἐκμελῶς ἀφιέναι· καὶ τὸ μουσικῶς
[4, 3, 20]	δ´ οὔ, οἷς μὴ δίδομεν,	οὐκ	ἐν ἡμῖν αὐτὰ ποιεῖν δόξομεν,
[4, 3, 3]	ἔξω σώματος γίγνεσθαι, ἢ πᾶσαν	οὐκ	ἐν σώματι, ἀλλ´ ἔξω τοῦ
[4, 3, 20]	μέρη, ἢ ταῦτα μὲν ὅλως	οὐκ	ἐν τόπῳ, τὰ δὲ ἄλλα
[4, 3, 23]	ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, ὡς οὖσα	οὐκ	ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ, ἀλλ´ ὡς
[4, 3, 2]	ἀνάγκης γίνεται. Κατὰ δὴ ταῦτα	οὐκ	ἐνδέχεται ἐπὶ ψυχῆς τὸ μέρος
[4, 3, 3]	Εἴ τε ὡς αἱ αἰσθήσεις,	οὐκ	ἔνι ἕκαστον αὐτὸν νοεῖν, ἀλλ´
[4, 3, 22]	δεῖται, ταῦτα παρεῖναι, καὶ παρεῖναι	οὐκ	ἐνιδρυθέντα τοῖς μέρεσιν αὐτοῦ οὐδ´
[4, 3, 25]	εὐχερῶς περὶ τούτων ἔχομεν καὶ	οὐκ	ἐξεταστικῶς. Ἴσως γὰρ ἄν τις
[4, 3, 13]	τὸ καθόλου, καὶ ὁ νόμος	οὐκ	ἔξωθεν τὴν ἰσχὺν εἰς τὸ
[4, 3, 10]	ἡ οὐσία· ἡ δὲ ποιεῖ	οὐκ	ἐπακτῷ γνώμῃ οὐδὲ βουλὴν ἢ
[4, 3, 29]	μνημονεύειν, καὶ ἐπίσης αἰσθήσει χρησάμενοι	οὐκ	ἐπίσης μνημονεύουσι, καὶ εὐαισθήτως ἔχουσιν
[4, 3, 8]	μὴ ἦν, οὔτε ὅ ἐστιν	οὐκ	ἔσται. Ἐπεὶ καὶ εἰ ποιοῦν
[4, 3, 24]	σώματος γενήσεται; Ἢ ἐνταῦθα μὲν	οὐκ	ἔσται, οὗ οὐκ ἔστι τὸ
[4, 3, 2]	μέν ἐστι λευκότης, μόριον δὲ	οὐκ	ἔστι λευκότητος· ἀμέγεθες γὰρ ὅλως
[4, 3, 24]	ἐνταῦθα μὲν οὐκ ἔσται, οὗ	οὐκ	ἔστι τὸ δεχόμενον ὁπωσοῦν, οὐδὲ
[4, 3, 25]	πῶς ἂν ἐν μνήμῃ γένοιτο,	οὐκ	ἔχον οὐδ´ ἴσχον ἄλλην κατάστασιν
[4, 3, 9]	οὐ κρατῶν, καὶ ἐχόμενος ἀλλ´	οὐκ	ἔχων. Κεῖται γὰρ ἐν τῇ
[4, 3, 9]	νομίζειν. Ἐπεὶ οὐκ ἦν ὅτε	οὐκ	ἐψύχωτο τόδε τὸ πᾶν, οὐδὲ
[4, 3, 26]	εἴποι τὸ σῶμα περὶ ὧν	οὐκ	ἦλθεν εἰς αὐτό; Ἢ πῶς
[4, 3, 9]	σαφοῦς χάριν γίγνεσθαι νομίζειν. Ἐπεὶ	οὐκ	ἦν ὅτε οὐκ ἐψύχωτο τόδε
[4, 3, 15]	ἄλλα εἰσκρινόμεναι, αἷς ἡ δύναμις	οὐκ	ἤρκεσεν ἆραι ἐντεῦθεν διὰ βάρυνσιν
[4, 3, 28]	ὀδμῇ ἢ τῷ κτύπῳ αὐτὸς	οὐκ	ἰδὼν ὄμμασιν ὀρίνοιτο. Καὶ τοίνυν
[4, 3, 31]	συμφωνῇ ἡ ἑτέρα τῇ ἑτέρᾳ,	οὐκ	ὄντων οὐδὲ χωρὶς τῶν φανταστικῶν,
[4, 3, 29]	ἔχουσιν ἄλλοι, μνημονεύουσι δὲ ἄλλοι	οὐκ	ὀξέως ἐν αἰσθήσει γεγενημένοι. Ἀλλὰ
[4, 3, 13]	τάδε ὁρμὰς καὶ ἐπανθήσεις πρότερον	οὐκ	οὔσας, καὶ περιττάς, τῶν τε
[4, 3, 3]	πολλοῖς ἅμα οὖσα. Τοῦτο δὲ	οὐκέτ´	ἂν τὴν μὲν ὅλην, τὴν
[4, 3, 8]	πολλὰ ἐξ αὐτοῦ, ἐκείνη μὲν	οὐκέτι	ἐστὶν ἡ τοῦ παντὸς ζῴου
[4, 3, 6]	δύναιντο ποιεῖν, τῆς δὲ ποιησάσης	οὐκέτι	οἷόν τε καὶ αὐταῖς, πρώτης
[4, 3, 19]	ταῦτα. Λογισμὸς δὲ καὶ νοῦς;	οὐκέτι	ταῦτα σώματι δίδωσιν αὑτά· καὶ
[4, 3, 17]	ἐκ φωτός· ἔξωθεν δὲ τούτων	οὐκέτι	φωτὸς κύκλος ἄλλος, ἀλλὰ δεόμενος
[4, 3, 31]	κοινὸν πρὸς ἄλληλα ἔσται. Εἰ	οὖν	ἀμφοτέραις, τίς ἡ διαφορά; Εἶτα
[4, 3, 27]	τί ἔλεγεν, οὐκ εἴρηται. Τί	οὖν	ἂν εἴποι ἡ ἑτέρα ψυχὴ
[4, 3, 8]	δὲ ἡ ψυχὴ τοιοῦτον. Πῶς	οὖν	ἄπειρον, εἰ στήσεται; Ἢ τῇ
[4, 3, 19]	τί λέγομεν ἑκάτερον. Ἀμέριστον> μὲν	οὖν	ἁπλῶς εἴρηται αὐτῷ, μεριστὸν> δὲ
[4, 3, 16]	δὲ ὡδὶ κεῖσθαι. ~Τὰ μὲν	οὖν	γινόμενα τιμωρήματα εἰς τοὺς πονηροὺς
[4, 3, 26]	τοῦ μέλιτος τοῦτο ἔσται. Τί	οὖν,	εἰ αὐτὴ μὲν μνημονεύοι, τῷ
[4, 3, 6]	αἱ δὲ αὐταὶ προσῆλθον. Ἀπέστησαν	οὖν	εἰς βάθος. Ἢ πολὺ αὐτῶν
[4, 3, 24]	οὐδαμοῦ σώματος ὑπάρξει εἶναι. Εἰ	οὖν	εἰσι {καὶ} μηδαμοῦ σώματος οὐδὲ
[4, 3, 6]	ἐκ τοῦ ἄνω μένειν. Μένουσα	οὖν	ἐν αὐτῇ ποιεῖ προσιόντων, αἱ
[4, 3, 10]	καθ´ ἣν αὐτὴ ζῇ. Ζῶσα	οὖν	ἐν λόγῳ λόγον δίδωσι τῷ
[4, 3, 20]	{καὶ χωριστὸν ἡ ψυχή} Πῶς	οὖν	ἐν τῷ σώματι ἡ ψυχὴ
[4, 3, 4]	τοῦ προσδεομένου φροντίσεως, τῆς μὲν	οὖν	ἐοικυίας τῇ ἐν φυτῷ μεγάλῳ
[4, 3, 31]	καὶ ἐποχεῖται ἡ ἑτέρα. Ἑώρα	οὖν	ἡ ἑτέρα πάντα καὶ τὰ
[4, 3, 23]	ἡ ἀρχὴ τοῦ ὀργάνου. Ἐπεὶ	οὖν	ἡ τοῦ αἰσθάνεσθαι δύναμις καὶ
[4, 3, 6]	αὑτό γε τοῦτο ἐπισκεπτέον πῶς	οὖν	καὶ διὰ τί κόσμον πεποίηκεν,
[4, 3, 10]	τὸ εἰς ἄλλο ὡσαύτως. Ζῆν	οὖν	καὶ τὰ ἄλλα ποιεῖ, ὅσα
[4, 3, 32]	ἐξιστάμενον τῶν ἀνθρωπείων σπουδασμάτων. Ἀνάγκη	οὖν	καὶ τῶν μνημονευμάτων· ὥστε ἐπιλήσμονα
[4, 3, 21]	ὅτι ἔξωθεν ἡ τέχνη. Εἰ	οὖν	κατὰ τὸ παράδειγμα τὸ τοῦ
[4, 3, 29]	ἄλλο γε δεῖ ἑκατέρων. Ἆρ´	οὖν	κοινὸν θέμενοι τὸ ἀντιληπτικὸν τούτῳ
[4, 3, 28]	ἄλλου, ἢ οὐχ οὕτως; Τί	οὖν	κωλύει καὶ αἴσθησιν τῶν τοιούτων
[4, 3, 17]	ὅσον ἐκείνη ἐναυγάζεται. Τὸ μὲν	οὖν	μέγα φῶς μένον ἐλλάμπει, καὶ
[4, 3, 14]	καὶ ὣς λελύσθαι. Ταῦτα μὲν	οὖν	ὅπῃ τις δοξάζει, ἀλλ´ ὅτι
[4, 3, 20]	ψυχή, ἀλλὰ τὸ σῶμα. Σῶμα	οὖν	ὁρῶντες, ἔμψυχον δὲ συνιέντες, ὅτι
[4, 3, 20]	ἐν ἡμῖν εἶναι. Ὅλως μὲν	οὖν	οὐδὲν τῶν τῆς ψυχῆς μερῶν
[4, 3, 31]	δύο τὰ φανταστικά. Χωρὶς μὲν	οὖν	οὖσαι ἐχέτωσαν ἑκάτερα, ἐν δὲ
[4, 3, 2]	μέρος οἴνου τοῦ ὅλου. Ἆρ´	οὖν	οὕτω μέρος ὡς θεώρημα τὸ
[4, 3, 22]	ἐξευρεῖν καὶ ἐγγυτέρω προσελθεῖν. ~Ἆρ´	οὖν	οὕτω φατέον, ὅταν ψυχὴ σώματι
[4, 3, 8]	μητρὸς τὴν ἐπεισιοῦσαν. ~Ταῦτα μὲν	οὖν	οὕτως ἂν ἔχοι λύσεως καὶ
[4, 3, 29]	τούτῳ πάρεστι τὸ ὅραμα. Εἰ	οὖν	παρὰ τούτῳ τοῦ ἀπόντος ἤδη
[4, 3, 7]	τὸν οὐρανὸν ἔμψυχον εἶναι. Τοῦτο	οὖν	πιστοῦται λέγων, ὡς ἄτοπον τὸν
[4, 3, 21]	μὴ ῥέοντι τὸ ῥέον. ~Τί	οὖν;	Πῶς πάρεστιν, εἴ τις ἐρωτῴη
[4, 3, 7]	τὰς πάσας ἐχόντων. ~Ταῦτα μὲν	οὖν	ταύτῃ. Ἀλλὰ τὸ ἐν Φιλήβῳ
[4, 3, 7]	ἡ δὲ οὔ. Ἡ μὲν	οὖν	τελεία> φησίν, ἡ τοῦ παντὸς
[4, 3, 26]	ἄλλο τοῦ ἑτέρου. ~Εἰ μὲν	οὖν	τὸ ζῷον τὸ συναμφότερόν ἐστιν
[4, 3, 23]	φαντασίᾳ καὶ λόγῳ ἑπόμενα. Ἐκεῖ	οὖν	τὸ λογιζόμενον οὐχ ὡς ἐν
[4, 3, 4]	ἡ αὐτὴ οὖσα; Ἐπὶ μὲν	οὖν	τοῦ νοῦ ἑτερότητι χωριζομένου ἑαυτοῦ
[4, 3, 5]	ἡ δὲ ἄλλου ἔσται; ἆρ´	οὖν	τοῦδε μὲν κατὰ τὸ κάτω,
[4, 3, 29]	ἐν αὐτῷ, ἦν ἄν. ~Ἆρ´	οὖν	τῷ αἰσθητικῷ φέροντες ἀναθήσομεν τὴν
[4, 3, 4]	μέρος ἔσται τοῦ ὅλου. ~Τί	οὖν	φατέον, εἰ οὕτω μία, ὅταν
[4, 3, 12]	ἔχοιεν ἐκεῖ καὶ αὗται γίνεσθαι,	οὗπερ	ἡ τοῦ παντὸς ψυχὴ ἀεὶ
[4, 3, 29]	ᾔσθετο πρότερον, κἀκεῖνο δεῖ αἰσθέσθαι	οὗπερ	μελλήσει μνημονεύσειν; Ἢ οὐδὲν κωλύσει
[4, 3, 30]	μὲν γὰρ νόημα ἀμερὲς καὶ	οὔπω	οἷον προεληλυθὸς εἰς τὸ ἔξω
[4, 3, 20]	τὸ εἶδος ἐν τῷ σώματι,	οὔπω	φανερόν {καὶ χωριστὸν ἡ ψυχή}
[4, 3, 7]	πιστοῦται λέγων, ὡς ἄτοπον τὸν	οὐρανὸν	ἄψυχον λέγειν ἡμῶν, οἳ μέρος
[4, 3, 7]	χρήσιμον αὐτῷ τότε, καὶ τὸν	οὐρανὸν	ἔμψυχον εἶναι. Τοῦτο οὖν πιστοῦται
[4, 3, 17]	Πᾶσαι μὲν δὴ καταλάμπουσι τὸν	οὐρανὸν	καὶ διδόασιν οἷον τὸ πολὺ
[4, 3, 15]	δὲ ἐκκύψασαι τοῦ νοητοῦ εἰς	οὐρανὸν	μὲν πρῶτον καὶ σῶμα ἐκεῖ
[4, 3, 17]	ἐκ τῶν τοιούτων. Εἰ γὰρ	οὐρανὸς	ἐν τῷ αἰσθητῷ τόπῳ ἀμείνων,
[4, 3, 15]	ἐκταθῶσι. Καὶ αἱ μὲν ἀπ´	οὐρανοῦ	εἰς σώματα τὰ κατωτέρω, αἱ
[4, 3, 17]	ἐκ τοῦ νοητοῦ εἰς τὴν	οὐρανοῦ	ἴασιν αἱ ψυχαὶ τὸ πρῶτον
[4, 3, 12]	δὲ αὐταῖς ἐστήρικται ὑπεράνω τοῦ	οὐρανοῦ.	Πλέον δὲ αὐταῖς κατελθεῖν συμβέβηκεν,
[4, 3, 18]	πάμπαν σώματα δ´ ἐχούσας ἐν	οὐρανῷ.	Ὅσα μὲν διὰ χρείας ἢ
[4, 3, 12]	μὲν ἐκεῖ, ὁτὲ δὲ ἐν	οὐρανῷ,	ὁτὲ δὲ εἰς τούσδε τοὺς
[4, 3, 32]	κἀκεῖ τὰ ἐντεῦθεν· καὶ ἐν	οὐρανῷ	οὖσα πλείω. Καὶ εἴποι ἂν
[4, 3, 12]	καὶ βίων κατὰ γένη διεξόδων,	οὓς	αἱ ψυχαὶ διεξοδεύουσιν ὁτὲ μὲν
[4, 3, 20]	τῇ ὕλῃ ἄλλη τοῦ εἴδους	οὖσα.	Εἰ δὲ οὐ τὸ γενόμενον
[4, 3, 20]	τῇ ζωῇ καὶ μέχρις ἐσχάτων	οὖσα	εἰς ἴσον, οὐκ ἂν ἔφαμεν
[4, 3, 32]	ὅταν ἐκεῖ ἐθέλῃ εἶναι, ἔτι	οὖσα	ἐνταῦθα ἀφίησι πάντα ὅσα ἄλλα·
[4, 3, 4]	ἡ δὲ οὔ, ἡ αὐτὴ	οὖσα;	Ἐπὶ μὲν οὖν τοῦ νοῦ
[4, 3, 23]	παντὸς ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, ὡς	οὖσα	οὐκ ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ, ἀλλ´
[4, 3, 6]	μὲν τοῦ παντὸς ψυχὴ ὁμοειδὴς	οὖσα	πεποίηκε κόσμον, ἡ δὲ ἑκάστου
[4, 3, 6]	τῆς ὅλης, ἀλλ´ ἔσχεν ἐκεῖ	οὖσα	περὶ αὐτὴν τὸ σῶμα, αἱ
[4, 3, 32]	τὰ ἐντεῦθεν· καὶ ἐν οὐρανῷ	οὖσα	πλείω. Καὶ εἴποι ἂν ὁ
[4, 3, 9]	πάθος τότε, ὅτε ψυχὴ καθαρὰ	οὖσα	σώματος πάντη ἴσχει περὶ αὐτὴν
[4, 3, 3]	ἡ αὐτὴ ἐν πολλοῖς ἅμα	οὖσα.	Τοῦτο δὲ οὐκέτ´ ἂν τὴν
[4, 3, 2]	Μέρη ἄρα πᾶσαι μιᾶς ὁμοειδεῖς	οὖσαι.	Ἀλλὰ πῶς ἡ μὲν κόσμου,
[4, 3, 5]	ὀλίγου γενόμεναι, συναφεῖς τῷ ὀλίγῳ	οὖσαι	ἀμερεστέρῳ ἐκείνων ἑκάστῳ, μερίζεσθαι ἤδη
[4, 3, 8]	ἐκ γὰρ τῆς αὐτῆς πᾶσαι	οὖσαι,	ἐξ ἧς καὶ ἡ τοῦ
[4, 3, 31]	τὰ φανταστικά. Χωρὶς μὲν οὖν	οὖσαι	ἐχέτωσαν ἑκάτερα, ἐν δὲ τῷ
[4, 3, 5]	ἕκαστον νοῦν ἐξηρτημέναι, λόγοι νῶν	οὖσαι	καὶ ἐξειλιγμέναι μᾶλλον ἢ ἐκεῖνοι,
[4, 3, 27]	δὲ ἄλλαι τὸ συναμφότερον γενόμεναι	{οὖσαι}	οὐδὲν πλέον ὅμως εἶχον λέγειν·
[4, 3, 24]	ταῖς δὲ τῶν ψυχῶν καθαραῖς	οὔσαις	καὶ μηδὲν μηδαμῇ ἐφελκομέναις τοῦ
[4, 3, 2]	ψυχήν τινος εἶναι οὐσίαν γε	οὖσαν,	ἀλλ´ εἶναι, ἣ μή τινός
[4, 3, 18]	ἐνέργειαν ἑστῶσαν καὶ οἷον ἔμφασιν	οὖσαν,	εἶεν ἂν κἀκεῖ λογισμῷ χρώμεναι.
[4, 3, 18]	ἐκ νοῦ ἀεὶ γινομένην καὶ	οὖσαν	ἐν αὐταῖς διάθεσιν, καὶ ἐνέργειαν
[4, 3, 24]	ὃ ἕλκει πρὸς αὐτὸ ἄφρονα	οὖσαν.	Ἔστι δὲ ἐν ἐκείνῳ, εἰ
[4, 3, 18]	νομιστέον ἐν μὲν τῷ νοητῷ	οὔσας,	καὶ πάμπαν σώματα δ´ ἐχούσας
[4, 3, 13]	ὁρμὰς καὶ ἐπανθήσεις πρότερον οὐκ	οὔσας,	καὶ περιττάς, τῶν τε δένδρων
[4, 3, 9]	γὰρ γίνεται ψυχῇ ἐν σώματι	οὔσῃ	τῇ τε μετενσωματουμένῃ καὶ τῇ
[4, 3, 23]	καὶ ἡ τοῦ ὁρμᾶν ψυχῆς	οὔσης	αἰσθητικῆς καὶ φανταστικῆς {φύσις} ἐπάνω
[4, 3, 26]	πολλάκις ἡ μνήμη. Μονῆς δὲ	οὔσης	αὐτῆς ἀνάγκη τὴν τοῦ σώματος
[4, 3, 2]	οἷον προφορᾶς καὶ ἐνεργείας ἑκάστου	οὔσης;	Ἐν δὴ τῷ τοιούτῳ ἕκαστον
[4, 3, 29]	μᾶλλον μνημονικοὶ τῆς δυνάμεως ταύτης	οὔσης	ἰσχυροτέρας, ὡς μὴ ῥᾳδίως τρεπομένης
[4, 3, 18]	λογισμὸς ἐγγίγνεται ἐν ἀπόρῳ ἤδη	οὔσης	καὶ φροντίδος πληρουμένης καὶ μᾶλλον
[4, 3, 20]	μὴ ἄρα διαδόσει τινὶ αὐτῆς	οὔσης	πρὸς αὐτὴν συνηθροισμένης, καὶ ἔσται,
[4, 3, 32]	Εἴη γὰρ ἂν καὶ σπουδαίας	οὔσης	τῆς ἑτέρας τὴν ἑτέραν τὴν
[4, 3, 30]	ταύτης τῆς φαντασίας, οἷον εἰκόνος	οὔσης	τοῦ διανοήματος, μενούσης οὕτως ἂν
[4, 3, 29]	λήγει ἡ αἴσθησις, καὶ μηκέτι	οὔσης	τούτῳ πάρεστι τὸ ὅραμα. Εἰ
[4, 3, 20]	ὕλῃ εἶδος, καὶ ἤδη ὕλης	οὔσης	ὕστερον τὸ εἶδος. Ἡ δὲ
[4, 3, 24]	καὶ παρὰ τῆς ἐν τοῖς	οὖσι	δίκης. Οὐ γὰρ μή ποτέ
[4, 3, 8]	δὲ ἅτε οὐκ ἐκ συνθέσεως	οὖσι	τὸ εἶναί ἐστιν ἐν τῷ
[4, 3, 10]	ὡς ἔχει φύσεως ψυχῆς ἡ	οὐσία·	ἡ δὲ ποιεῖ οὐκ ἐπακτῷ
[4, 3, 24]	ἔχουσι σῶμα οὗ ἐστιν ἡ	οὐσία	καὶ τὸ ὂν καὶ τὸ
[4, 3, 4]	γὰρ ἂν εἴη αὕτη ἡ	οὐσία	οὐδεμία τοιαύτη ἂν ἀπορία κατέχοι·
[4, 3, 25]	ἀπέλθοιεν· ἢ οὕτω γε τὴν	οὐσίαν	αὐτοῦ φοβοῖτο μὴ ἀπέλθοι ἀπ´
[4, 3, 2]	πᾶσαν τὴν ψυχήν τινος εἶναι	οὐσίαν	γε οὖσαν, ἀλλ´ εἶναι, ἣ
[4, 3, 10]	εἴδωλον φύσεως προσχρωμένη. Ἡ δὲ	οὐσίας	δυνάμει κυρία σωμάτων εἰς τὸ
[4, 3, 8]	οὐδὲ τὸ εἰκῆ ἐν τοῖς	οὖσιν,	ὅπου μηδὲ ἐν τοῖς σώμασι,
[4, 3, 8]	δεῖ τι καὶ ἐξ αὐτοῦ	οὐσιῶδες	προσθεῖναι· ὥστε μεταβολὴ περὶ αὐτὸ
[4, 3, 2]	ἐπὶ ψυχῆς τὸ μέρος λέγεσθαι.	Οὔτε	γὰρ ποσὸν οὕτως, ὡς δεκάδα
[4, 3, 8]	ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ὑπάρχει, καὶ	οὔτε	γίνεται ὃ μὴ ἦν, οὔτε
[4, 3, 13]	ἵνα ἔλθῃ εἰς σῶμα τότε	οὔτε	εἰς τοδί, ἀλλὰ καὶ τοῦ
[4, 3, 13]	προθεσμίαις τακταῖς γιγνομένη. Ἴασι δὲ	οὔτε	ἑκοῦσαι οὔτε πεμφθεῖσαι· οὔ γε
[4, 3, 13]	πέμποντος καὶ εἰσάγοντος οὐ δεῖ,	οὔτε	ἵνα ἔλθῃ εἰς σῶμα τότε
[4, 3, 8]	οὔτε γίνεται ὃ μὴ ἦν,	οὔτε	ὅ ἐστιν οὐκ ἔσται. Ἐπεὶ
[4, 3, 13]	γιγνομένη. Ἴασι δὲ οὔτε ἑκοῦσαι	οὔτε	πεμφθεῖσαι· οὔ γε τὸ ἑκούσιον
[4, 3, 25]	ὄν, καὶ οὔτε τὸ πρότερον	οὔτε	τὸ ἐφεξῆς, ἀλλ´ ἔστιν ἀεὶ
[4, 3, 25]	αἰὼν περὶ τὸ ὄν, καὶ	οὔτε	τὸ πρότερον οὔτε τὸ ἐφεξῆς,
[4, 3, 25]	τινὸς ἢ μαθήματος ἢ παθήματος,	οὔτε	τοῖς ἀπαθέσι τῶν ὄντων οὔτε
[4, 3, 25]	οὔτε τοῖς ἀπαθέσι τῶν ὄντων	οὔτε	τοῖς μὴ ἐν χρόνῳ ἐγγίνοιτο
[4, 3, 11]	χωρὶς ὄν. Θεοὶ δέ εἰσιν	οὗτοι	τῷ ἀεὶ μὴ ἀποστατεῖν ἐκείνων,
[4, 3, 26]	καὶ ὁ τῆς Λήθης ποταμὸς>	οὗτος	ἂν ὑπονοοῖτο. Ψυχῆς μὲν δὴ
[4, 3, 11]	νοῦς ἐκεῖνος ὁ ἐκεῖ ἥλιος	οὗτος	γὰρ ἡμῖν γινέσθω παράδειγμα τοῦ
[4, 3, 3]	τῷ παντὶ ζῴῳ ὅλης; Ἀλλ´	οὗτός	γε ὁ λόγος ἢ οὐδεμίαν
[4, 3, 21]	ἐν τῷ ὀργάνῳ, καίτοι τρόπος	οὗτος	ἕτερος τῶν πρόσθεν· ἀλλ´ ὅμως
[4, 3, 14]	γινομένων φῶτα πολλὰ ὁ κόσμος	οὗτος	ἔχων καὶ καταυγαζόμενος ψυχαῖς ἐπικοσμεῖται
[4, 3, 17]	αὐγῆς ἀλλοτρίας. Ἔστω δὲ ῥόμβος	οὗτος,	μᾶλλον δὲ σφαῖρα τοιαύτη, ἣ
[4, 3, 17]	φωτὸς κύκλος ἄλλος, ἀλλὰ δεόμενος	οὗτος	οἰκείου φωτὸς ἀπορίᾳ αὐγῆς ἀλλοτρίας.
[4, 3, 10]	οὐδὲ βουλὴν ἢ σκέψιν ἀναμείνασα·	οὕτω	γὰρ ἂν οὐ κατὰ φύσιν,
[4, 3, 31]	νοητῶν, τὸ δὲ τῶν αἰσθητῶν·	οὕτω	γὰρ ἂν παντάπασι δύο ζῷα
[4, 3, 32]	ἓν συνάγει τὸ ἄπειρον ἀφιείς.	Οὕτω	γὰρ καὶ οὐ μετὰ πολλῶν,
[4, 3, 4]	σαπέντι μέρει τοῦ φυτοῦ γίγνοιντο·	οὕτω	γὰρ τὸ σῶμα τὸ ἔμψυχον
[4, 3, 8]	καὶ ἕκαστον ἓν ἀριθμῷ εἶναι·	οὕτω	γὰρ τὸ τόδε. Τοῖς μὲν
[4, 3, 5]	ἐκείνου κατὰ τὸ ἄνω; Ἀλλ´	οὕτω	γε Σωκράτης μὲν ἔσται ὅταν
[4, 3, 25]	ἵνα κατέχῃ μὴ ἀπέλθοιεν· ἢ	οὕτω	γε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ φοβοῖτο
[4, 3, 10]	εἶδος αὐτοῦ ἐβούλετο μέγεθος ἐργάσασθαι.	~Οὕτω	δὴ ἀκούσαντας χρὴ πάλιν ἐπὶ
[4, 3, 8]	δακτυλίῳ καὶ ἐν τῷ ποδί.	Οὕτω	δὴ καὶ ἐν τῷ παντί,
[4, 3, 7]	καὶ ἥτις ἂν τελεία> ᾖ,	οὕτω	διοικεῖ> Ἡ δὲ πτερορρυήσασα> εἰπὼν
[4, 3, 30]	κατόπτρῳ, καὶ ἡ ἀντίληψις αὐτοῦ	οὕτω	καὶ ἡ μονὴ καὶ ἡ
[4, 3, 1]	παρὰ τῆς ἡμετέρας ψυχῆς λαμβάνει,	οὕτω	καὶ ἡμᾶς ἀνὰ τὸν αὐτὸν
[4, 3, 1]	ὂν τοῦ παντὸς τὸ ἡμέτερον,	οὕτω	καὶ ψυχὴν τὴν ἡμετέραν μέρος
[4, 3, 26]	οὗ δὴ ἡ μὲν αἴσθησις	οὕτω	κοινὸν ἔργον λέγοιτο ἄν, ἡ
[4, 3, 25]	καὶ χρόνος οὐ πρόσεστι τῇ	οὕτω	λεγομένῃ μνήμῃ. Ἀλλ´ ἴσως εὐχερῶς
[4, 3, 3]	καὶ λογικὴ ᾖ ψυχή, καὶ	οὕτω	λογικὴ ὡς ἡ ὅλη λέγεται,
[4, 3, 3]	μερῶν τοῦ κόσμου; ~Ἀλλ´ ἆρα	οὕτω	μέρη, ὥσπερ ἂν καὶ ἐφ´
[4, 3, 19]	σῶμά ἐστι τὸ μεταλαμβάνον, ἀνάγκη	οὕτω	μερίζεσθαι, ἔλαττον δὲ ἢ ἐν
[4, 3, 3]	τοῖς ἐν μέρει ζῴοις, καὶ	οὕτω	μέρος ἑκάστη, διαιρεθεῖσα μὲν οὐκ
[4, 3, 2]	οἴνου τοῦ ὅλου. Ἆρ´ οὖν	οὕτω	μέρος ὡς θεώρημα τὸ τῆς
[4, 3, 4]	ὅλου. ~Τί οὖν φατέον, εἰ	οὕτω	μία, ὅταν τις ζητῇ τὸ
[4, 3, 10]	τι γὰρ ἂν ἐφάψηται ψυχῆς,	οὕτω	ποιεῖται ὡς ἔχει φύσεως ψυχῆς
[4, 3, 1]	μὲν οὕτως μᾶλλον, τὸ δὲ	οὕτω.	Τὰς δὲ ὑποδοχὰς τῶν θεῶν
[4, 3, 23]	προσήκουσαν εἰς τὸ ἔργον ἀποδιδοῦσαν,	οὕτω	τοι λέγεσθαι τὴν μὲν ἐν
[4, 3, 5]	τὸ αὐτὸ ὅ ἐστιν εἶναι.	Οὕτω	τοίνυν καὶ ψυχαὶ ἐφεξῆς καθ´
[4, 3, 22]	καὶ ἐγγυτέρω προσελθεῖν. ~Ἆρ´ οὖν	οὕτω	φατέον, ὅταν ψυχὴ σώματι παρῇ,
[4, 3, 21]	ἐν τῷ σώματι. Ἀλλὰ ἆρα	οὕτω	φατέον, ὡς ἡ τέχνη ἐν
[4, 3, 3]	παρεῖναι ἄλλων δὲ τὸ μερίζειν	οὕτως	ἀλλὰ τὸ αὐτό, κἂν ἄλλη
[4, 3, 30]	εἰκόνος οὔσης τοῦ διανοήματος, μενούσης	οὕτως	ἂν εἴη τοῦ γνωσθέντος ἡ
[4, 3, 8]	τὴν ἐπεισιοῦσαν. ~Ταῦτα μὲν οὖν	οὕτως	ἂν ἔχοι λύσεως καὶ τοῦ
[4, 3, 21]	ἐν ὀργάνῳ φυσικῷ κινεῖ γὰρ	οὕτως	αὐτὸ ἐν οἷς ἂν ἐθέλῃ
[4, 3, 11]	εἶχε τοὺς λόγους, ἐπειδὴ ἕκαστον	οὕτως	ἐγένετο ἐν ὕλῃ λόγος, ὃς
[4, 3, 10]	χρὴ πάλιν ἐπὶ τὸ ἀεὶ	οὕτως	ἐλθόντας ὁμοῦ λαβεῖν πάντα ὄντα·
[4, 3, 8]	δέχεσθαι δυναμένου. Καὶ τὰ γιγνόμενα	οὕτως	ἔμψυχα οὐ πλείους ἐποίησε ψυχάς·
[4, 3, 21]	τὸ σῶμα ἁρμόττων, λέγεται δὲ	οὕτως	ἐν τῷ σώματι εἶναι ἡ
[4, 3, 13]	γὰρ ἀναπόδραστον καὶ ἡ δίκη	οὕτως	ἐν φύσει κρατούσῃ ἰέναι ἕκαστον
[4, 3, 4]	μὲν ἀπορῶν, εἰ οἷόν τε	οὕτως	ἓν ἅμα ἐν πᾶσιν, ἔπειτα,
[4, 3, 2]	οὐδὲν ἧττον ὅλη. Εἰ δὴ	οὕτως	ἐπὶ ψυχῆς τῆς τε ὅλης
[4, 3, 10]	εἰς τὸ γενέσθαι τε καὶ	οὕτως	ἔχειν ὡς αὐτὴ ἄγει, οὐ
[4, 3, 16]	οὐδ´ εἰς τὸν παθόντα, ἀλλ´	οὕτως	ἐχρῆν. Εἰ δ´ ἀγαθὸς ὁ
[4, 3, 8]	τί νῦν, ἀλλ´ οὐκ ἀεὶ	οὕτως;	Καὶ τὸ γενόμενον δὲ οὐκ
[4, 3, 1]	τοῖς κατὰ μέρος τὸ μὲν	οὕτως	μᾶλλον, τὸ δὲ οὕτω. Τὰς
[4, 3, 2]	ἡ λευκότης. Ἀλλὰ τοῦτο μὲν	οὕτως.	Ὅταν δ´ ἐπὶ τῶν οὐ
[4, 3, 15]	ἐνταῦθα, αἱ δὲ ὁτὲ μὲν	οὕτως,	ὁτὲ δὲ αὐτῶν, αἱ δὲ
[4, 3, 26]	τῷ ζῴῳ εἶναι· ἔπειτα καὶ	οὕτως	οὐδὲν ἧττον τῆς ψυχῆς τὸ
[4, 3, 28]	τί οὐκ ἄλλου, ἢ οὐχ	οὕτως;	Τί οὖν κωλύει καὶ αἴσθησιν
[4, 3, 2]	μέρος λέγεσθαι. Οὔτε γὰρ ποσὸν	οὕτως,	ὡς δεκάδα τὴν πᾶσαν, τὴν
[4, 3, 2]	οὐ σωμάτων λέγωμεν μέρος, ἤτοι	οὕτως	ὡς ἐπὶ τῶν ἀριθμῶν λέγοιμεν
[4, 3, 26]	δὲ τὸ ζῷον τὸ συναμφότερον	οὕτως,	ὡς ἕτερον ἐξ ἀμφοῖν εἶναι,
[4, 3, 2]	ὅλαι. Φαίνεται δὲ οὐδὲ μεριζομένη	οὕτως	ὡς τὰ μεγέθη, οὐδ´ ἂν
[4, 3, 15]	ἐν τοῖς κατελθοῦσιν εἶναι, ὅτι	οὕτως,	ὡς τὰ μὲν ὡδὶ τεθῆναι,
[4, 3, 19]	ἁπλῶς εἴρηται αὐτῷ, μεριστὸν> δὲ	οὐχ	ἁπλῶς, ἀλλὰ περὶ τὰ σώματά>
[4, 3, 9]	τῷ τοιούτῳ τρόπῳ, ἔχων ψυχὴν	οὐχ	αὑτοῦ, ἀλλ´ αὑτῷ, κρατούμενος οὐ
[4, 3, 20]	πέρατι αὐτοῦ πλησιάσει τῇ ψυχῇ,	οὐχ	αὑτῷ. Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα
[4, 3, 2]	πολλὰ καὶ ἄτοπα συμβήσεται, καὶ	οὐχ	ἕν τι τὰ δέκα, καὶ
[4, 3, 7]	ἢ ποιεῖ ἢ ψυχή; Καὶ	οὐχ	ἡ μὲν πέφυκε τοῦτο δύνασθαι,
[4, 3, 26]	μαθήσεων πῶς τὸ κοινόν, ἀλλ´	οὐχ	ἡ ψυχὴ ἡ μνημονεύουσα ἔσται;
[4, 3, 9]	Τίς ὁ τρόπος {καὶ πῶς}	Οὐχ	ἧττον γὰρ καὶ τοῦτο θαυμάσαι
[4, 3, 26]	τῆς δὲ ψυχῆς τὸ μνημονεύειν	οὐχ	ἧττον εἴη. Τῶν δὲ δὴ
[4, 3, 11]	καὶ εἶχε ποιοῦσα. Καὶ δὴ	οὐχ	οἷόν τε ἦν ἄμοιρον αὐτοῦ
[4, 3, 6]	εἰρῆσθαι, ὥσπερ καὶ παρ´ ἡμῖν	οὐχ	ὁμοίως πάσαις ψυχαῖς ὑπάρχει τὸ
[4, 3, 20]	λέγεται πρὸς πάντων; Ἢ ἐπειδὴ	οὐχ	ὁρατὸν ἡ ψυχή, ἀλλὰ τὸ
[4, 3, 28]	διὰ τί οὐκ ἄλλου, ἢ	οὐχ	οὕτως; Τί οὖν κωλύει καὶ
[4, 3, 23]	ἑπόμενα. Ἐκεῖ οὖν τὸ λογιζόμενον	οὐχ	ὡς ἐν τόπῳ, ἀλλ´ ὅτι
[4, 3, 19]	τὸ ἀμέριστον> καὶ μεριστόν> καὶ	οὐχ	ὡς ἓν κραθέντα, ἀλλ´ ὡς
[4, 3, 8]	ἄπειρον, ὅτι ἡ δύναμις ἄπειρος,	οὐχ	ὡς μερισθησομένης εἰς ἄπειρον. Ἐπεὶ
[4, 3, 28]	ἔχει ἴχνος τοῦ γενομένου ἐντεθὲν	οὐχ	ὡς μνήμην, ἀλλ´ ὡς διάθεσιν
[4, 3, 28]	αἰσθήσεως τὸ ἐπιθυμοῦν οἷον διαδόσει,	οὐχ	ὥστε εἰπεῖν τὴν αἴσθησιν οἵα,
[4, 3, 8]	δὲ ταῖς ψυχαῖς καὶ τέλειον	οὐχὶ	ταὐτὸν πάσαις. Ἀλλ´ εἰ ποικίλον
[4, 3, 23]	τοι λέγεσθαι τὴν μὲν ἐν	ὀφθαλμοῖς	δύναμιν τὴν ὁρατικὴν εἶναι, τὴν
[4, 3, 3]	ἔργον, τῷ δὲ ἄλλο, οἷον	ὀφθαλμοῖς	καὶ ὠσίν, οὐ μόριον ἄλλο
[4, 3, 18]	πᾶν τὸ σῶμα καὶ οἷον	ὀφθαλμὸς	ἕκαστος καὶ οὐδὲν δὲ κρυπτὸν
[4, 3, 28]	ὧν ἀπέλαυσε τούτοις κινεῖται πάλιν	ὀφθέντος	τοῦ ἐπιθυμητοῦ δηλονότι τῇ μνήμῃ.