Ennéade, livre, chap.
[4, 3, 4]	φυτῷ γίγνοιτο, ἢ εἴ τις	ὑγιαίνοντα	μὲν καὶ μετὰ τῶν ἄλλων
[4, 3, 4]	καὶ μετὰ τῶν ἄλλων τῶν	ὑγιαινόντων	ὄντα πρὸς ἐκείνοις εἶναι λέγοι,
[4, 3, 9]	ἐστιν αὐτῆς, ὡς ἂν ἐν	ὕδασι	δίκτυον τεγγόμενον ζῴη, οὐ δυνάμενον
[4, 3, 7]	φύσεως τόπων πολλὰ ἀπομάττεσθαι καὶ	ὑδάτων	καὶ ἀέρος· καὶ πόλεων διάφοροι
[4, 3, 14]	καὶ οἱ ἄλλοι θεοί· γαῖαν	ὕδει	φύρειν> καὶ ἀνθρώπου ἐνθεῖναι φωνήν,
[4, 3, 20]	τὸ εἶδος ποιεῖ ἐν τῇ	ὕλῃ	ἄλλη τοῦ εἴδους οὖσα. Εἰ
[4, 3, 20]	Ἀλλ´ οὐδὲ ὡς εἶδος ἐν	ὕλῃ·	ἀχώριστον γὰρ τὸ ἐν ὕλῃ
[4, 3, 20]	ὕλῃ· ἀχώριστον γὰρ τὸ ἐν	ὕλῃ	εἶδος, καὶ ἤδη ὕλης οὔσης
[4, 3, 11]	ἐπειδὴ ἕκαστον οὕτως ἐγένετο ἐν	ὕλῃ	λόγος, ὃς κατὰ τὸν πρὸ
[4, 3, 9]	σῶμα ὑφειστήκει ψυχῆς ἀπούσης, οὐδὲ	ὕλη	ποτὲ ὅτε ἀκόσμητος ἦν· ἀλλ´
[4, 3, 11]	λόγος, ὃς κατὰ τὸν πρὸ	ὕλης	ἐμεμόρφωτο, συνήψατο τῷ θεῷ ἐκείνῳ,
[4, 3, 8]	τι ἔσται αὐτά, ἐκ μὲν	ὕλης	οὐκ ἄν· εἰ δὲ καὶ
[4, 3, 20]	ἐν ὕλῃ εἶδος, καὶ ἤδη	ὕλης	οὔσης ὕστερον τὸ εἶδος. Ἡ
[4, 3, 12]	διάκειται εἶδος καὶ δίδωσι τοῖς	ὑπ´	αὐτήν, ἡ μὲν ὡσαύτως, ἡ
[4, 3, 10]	γιγνομένης καὶ τῆς ὅλης μορφῆς	ὑπ´	αὐτῆς καὶ τάξιν τῶν γενομένων
[4, 3, 14]	ὅτι πως ἐφάπτεται τοῦ γενομένου	ὑπ´	αὐτοῦ, καὶ ὁ τοιοῦτος δεσμὸς
[4, 3, 13]	ὃ θέλει γενέσθαι, γίνεται τότε	ὑπ´	αὐτῶν τῶν ἐχόντων αὐτόν, ὥστε
[4, 3, 24]	ἐξ ἀνάγκης καὶ οὐδαμοῦ σώματος	ὑπάρξει	εἶναι. Εἰ οὖν εἰσι {καὶ}
[4, 3, 25]	τῶνδε τῶν τόπων ἐξελθούσαις μνημονεύειν	ὑπάρχει,	ἢ ταῖς μέν, ταῖς δ´
[4, 3, 8]	ἀριθμῷ ἕν, ὅπερ ἐξ ἀρχῆς	ὑπάρχει,	καὶ οὔτε γίνεται ὃ μὴ
[4, 3, 8]	τὸ εἶναι κατ´ εἶδος ἀεὶ	ὑπάρχει	μιμήσει τῶν ὄντων, τοῖς δὲ
[4, 3, 6]	ἡμῖν οὐχ ὁμοίως πάσαις ψυχαῖς	ὑπάρχει	τὸ πρὸς τὰ ἐκεῖ, ἀλλ´
[4, 3, 29]	ὄντι τὴν μνήμην καὶ κατοχὴν	ὑπάρχειν·	τοῦτο γάρ ἐστιν, εἰς ὃ
[4, 3, 2]	ψυχὴ παρὰ τοῦ ποσοῦ· ἀλλὰ	ὑπέκειντο	πᾶσαι ὅμοιαι καὶ ὅλαι. Φαίνεται
[4, 3, 32]	ἐν τῷ νοητῷ γεγενημένος καὶ	ὑπὲρ	τὸν Ἡρακλέα ἰσχύσας τοῖς ἄθλοις,
[4, 3, 12]	γῆς, κάρα δὲ αὐταῖς ἐστήρικται	ὑπεράνω	τοῦ οὐρανοῦ. Πλέον δὲ αὐταῖς
[4, 3, 4]	τὴν μὲν τοῦ παντὸς ἀεὶ	ὑπερέχειν	τῷ μηδὲ εἶναι αὐτῇ τὸ
[4, 3, 9]	ὅπερ ἰδοῦσα ἡ ψυχή, ἐπείπερ	ὑπέστη,	ἐμόρφωσεν αὐτό. Οὐ γὰρ ἦν
[4, 3, 26]	τοῦ μὲν σώματος πάσχοντος καὶ	ὑπηρετοῦντος,	τῆς δὲ ψυχῆς παραδεχομένης τὴν
[4, 3, 14]	ἔξωθεν· καὶ ἡ λύσις ἡ	ὑπὸ	Ἡρακλέους, ὅτι δύναμίς ἐστιν αὐτῷ,
[4, 3, 32]	τὴν φύσιν χείρονα εἶναι κατεχομένην	ὑπὸ	τῆς ἑτέρας βίᾳ. Ὅσῳ δὴ
[4, 3, 23]	τοῦ σώματος πεφωτισμένου τοῦ ἐμψύχου	ὑπὸ	τῆς ψυχῆς ἄλλο ἄλλως μεταλαμβάνειν
[4, 3, 22]	οὐδὲν ἔχων, ἕως δέ ἐστιν	ὑπὸ	τὸ φῶς, πεφώτισται, ὥστ´ ὀρθῶς
[4, 3, 11]	εἴ τις προσπαθές τι τεκτήναιτο	ὑποδέξασθαι	δυνάμενον μοῖράν τινα αὐτῆς. Προσπαθὲς
[4, 3, 1]	τὸ δὲ οὕτω. Τὰς δὲ	ὑποδοχὰς	τῶν θεῶν ὅπως, σκεπτέον. Ἀλλὰ
[4, 3, 20]	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ὡς ἐν	ὑποκειμένῳ	ἔσται τῷ σώματι· τὸ γὰρ
[4, 3, 20]	τῷ σώματι· τὸ γὰρ ἐν	ὑποκειμένῳ	πάθος τοῦ ἐν ᾧ, ὡς
[4, 3, 15]	αἱ δὲ ὅσα μὲν ἀναγκαῖα	ὑπομεῖναι	συγχωροῦσι, δύνανται δὲ ὅσα ἐστὶν
[4, 3, 6]	τῷ ἐγγύθεν καὶ τῷ πορρώτερον	ὑπονοητέον	εἰρῆσθαι, ὥσπερ καὶ παρ´ ἡμῖν
[4, 3, 7]	τὸ ἐν Φιλήβῳ λεχθὲν παρέχον	ὑπόνοιαν	μοίρας τῆς τοῦ παντὸς τὰς
[4, 3, 26]	τῆς Λήθης ποταμὸς> οὗτος ἂν	ὑπονοοῖτο.	Ψυχῆς μὲν δὴ ἔστω τὸ
[4, 3, 15]	Καὶ αἱ μὲν τὰ πάντα	ὑποπεπτώκασιν	εἱμαρμένῃ τῇ ἐνταῦθα, αἱ δὲ
[4, 3, 16]	οἷον πιπτούσης τινὸς οἰκοδομίας τὸν	ὑποπεσόντα	ἀποθανεῖν ὁποῖός ποτ´ ἂν ᾖ,
[4, 3, 13]	καὶ τὸ καθέκαστον τῷ καθόλου	ὑποπῖπτον	νόμῳ πέμπεται· ἔγκειται γὰρ ἑκάστῳ
[4, 3, 31]	παρακολουθούσης σκιᾶς τῷ ἑτέρῳ, καὶ	ὑποτρέχοντος	οἷον σμικροῦ φωτὸς μείζονι· ὅταν
[4, 3, 17]	ἐπιτηδειότερα μεταλαμβάνειν. Τὸ δὲ γεηρὸν	ὕστατόν	τε καὶ ψυχῆς ἥττονος πεφυκὸς
[4, 3, 10]	τέχνην ἂν ποιοῖ. Τέχνη γὰρ	ὑστέρα	αὐτῆς καὶ μιμεῖται ἀμυδρὰ καὶ
[4, 3, 10]	αὐτῆς βουλήσει. Ἐν γὰρ τοῖς	ὑστέροις	ἄλληλα ἐμποδίζοντα πολλάκις ἀποστερεῖται τοῦ
[4, 3, 17]	ἐκείνῳ, τὰ δὲ ἄλλα τοῖς	ὑστέροις	ἐναυγάζονται, αἱ δ´ ἐπιπλέον κατιοῦσαι
[4, 3, 25]	ἄλλο μὲν πρότερον, ἄλλο δὲ	ὕστερον	νοήσει ἐπακολουθοῦν ταῖς τοῦ τρεπομένου
[4, 3, 7]	γενομένης τῆς ψυχῆς τοῦ παντὸς	ὕστερον	τὰς ἄλλας ποιεῖ ἐκ τοῦ
[4, 3, 20]	εἶδος, καὶ ἤδη ὕλης οὔσης	ὕστερον	τὸ εἶδος. Ἡ δὲ ψυχὴ
[4, 3, 10]	ἐφεξῆς ὡς πυρὸς ἔσχατα, εἰς	ὕστερον	τοῦ πρώτου ἐκ τοῦ ἐσχάτου
[4, 3, 12]	καὶ κατ´ ἐκεῖνα, τῶνδε περαινομένων	ὑφ´	ἕνα λόγον, πάντων τεταγμένων ἔν
[4, 3, 27]	τίνος ψυχῆς, τῆς μὲν λεγομένης	ὑφ´	ἡμῶν θειοτέρας, καθ´ ἣν ἡμεῖς,
[4, 3, 26]	οἷον τὸ τρυπᾶν καὶ τὸ	ὑφαίνειν,	ἵνα κατὰ μὲν τὸν τεχνίτην
[4, 3, 9]	πᾶν, οὐδὲ ἦν ὅτε σῶμα	ὑφειστήκει	ψυχῆς ἀπούσης, οὐδὲ ὕλη ποτὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/05/2010