Ennéade, livre, chap. |
[4, 3, 15] |
δόσεως,
καὶ
προσᾴδει
τοῖς
λεγομένοις.
|
~Ἴασι |
δὲ
ἐκκύψασαι
τοῦ
νοητοῦ
εἰς |
[4, 3, 13] |
διοίκησις
ἐν
προθεσμίαις
τακταῖς
γιγνομένη.
|
Ἴασι |
δὲ
οὔτε
ἑκοῦσαι
οὔτε
πεμφθεῖσαι· |
[4, 3, 17] |
τοῦ
νοητοῦ
εἰς
τὴν
οὐρανοῦ
|
ἴασιν |
αἱ
ψυχαὶ
τὸ
πρῶτον
χώραν, |
[4, 3, 6] |
μὲν
πρὸς
τὸν
ὅλον
νοῦν
|
ἰδεῖν, |
τὰς
δὲ
μᾶλλον
πρὸς
τοὺς |
[4, 3, 27] |
εἶναι
μνήμας
ἑκατέρας,
τὰς
μὲν
|
ἰδίας, |
τὰς
δὲ
κοινάς·
καὶ
ὅταν |
[4, 3, 28] |
θυμὸς
ἀνέστη,
οἷον
εἰ
ποιμένος
|
ἰδόντος |
ἐπὶ
ποίμνῃ
λύκον
ὁ
σκύλαξ |
[4, 3, 9] |
τοῦ
πυρὸς
σκότος
ἐγίνετο,
ὅπερ
|
ἰδοῦσα |
ἡ
ψυχή,
ἐπείπερ
ὑπέστη,
ἐμόρφωσεν |
[4, 3, 12] |
~Ἀνθρώπων
δὲ
ψυχαὶ
εἴδωλα
αὐτῶν
|
ἰδοῦσαι |
οἷον
Διονύσου
ἐν
κατόπτρῳ
ἐκεῖ |
[4, 3, 12] |
ἔξω
τῶν
αὐτοῦ
γένοιτο,
ἀλλ´
|
ἱδρυμένος |
πᾶς
ἄνω
πέμπει
εἰς
τὰ |
[4, 3, 13] |
ἐν
τῷ
ἐν
αὐτοῖς
αὐτὸν
|
ἱδρῦσθαι, |
οἷον
βρίθοντα
εἰς
αὐτοὺς
καὶ |
[4, 3, 23] |
ὃ
ἐν
τῷ
ἐγκεφάλῳ
ἐκείνως
|
ἵδρυτο. |
Τὸ
μὲν
γὰρ
ἔδει
σώματι |
[4, 3, 18] |
πεπλασμένον,
ἀλλὰ
πρὶν
εἰπεῖν
ἄλλῳ
|
ἰδὼν |
ἐκεῖνος
ἔγνω.
Περὶ
δὲ
δαιμόνων |
[4, 3, 28] |
ἢ
τῷ
κτύπῳ
αὐτὸς
οὐκ
|
ἰδὼν |
ὄμμασιν
ὀρίνοιτο.
Καὶ
τοίνυν
ἀπέλαυσε |
[4, 3, 13] |
δίκη
οὕτως
ἐν
φύσει
κρατούσῃ
|
ἰέναι |
ἕκαστον
ἐν
τάξει
πρὸς
ὅ |
[4, 3, 5] |
οὐ
δυνάμεναι
εἰς
πᾶν
μερισμοῦ
|
ἰέναι, |
τὸ
ταὐτὸν
καὶ
ἕτερον
σῴζουσαι, |
[4, 3, 3] |
εἰς
ἓν
ἀναγκαῖον
εἶναι
πάντα
|
ἰέναι. |
Τῶν
δὲ
ὀργάνων,
δι´
ὧν, |
[4, 3, 11] |
ὅσοι
ἐβουλήθησαν
θεοὺς
αὐτοῖς
παρεῖναι
|
ἱερὰ |
καὶ
ἀγάλματα
ποιησάμενοι,
εἰς
τὴν |
[4, 3, 12] |
κἂν
πρὸς
τὸ
αὐτὸ
γένος
|
ἴῃ· |
κάτεισι
δὲ
εἰς
ἕτοιμον
ἑκάστη |
[4, 3, 7] |
τοῦ
μέρη
τὰς
ἡμετέρας
εἶναι.
|
Ἱκανὴ |
γὰρ
ψυχὴ
καὶ
παρὰ
φύσεως |
[4, 3, 17] |
καὶ
τὸ
πᾶν,
τέλεον
καὶ
|
ἱκανὸν |
σῶμα
καὶ
ἀκίνδυνον
παθεῖν,
καὶ |
[4, 3, 1] |
ἡμετέρας
εἶναι.
Οὐδὲ
γὰρ
ἴσως
|
ἱκανὸν |
φήσουσιν
εἶναι
τὸ
φθάνειν
μέχρι |
[4, 3, 12] |
ἐν
χρόνοις
ποιῶν
σωμάτων
ἐλευθέρας,
|
ἵν´ |
ἔχοιεν
ἐκεῖ
καὶ
αὗται
γίνεσθαι, |
[4, 3, 13] |
καὶ
εἰσάγοντος
οὐ
δεῖ,
οὔτε
|
ἵνα |
ἔλθῃ
εἰς
σῶμα
τότε
οὔτε |
[4, 3, 25] |
ἢ
νόησιν
ἄλλην
μετ´
ἄλλην,
|
ἵνα |
ἐν
ἄλλῃ
μένῃ,
ἄλλης
δὲ |
[4, 3, 26] |
τὸ
τρυπᾶν
καὶ
τὸ
ὑφαίνειν,
|
ἵνα |
κατὰ
μὲν
τὸν
τεχνίτην
ἡ |
[4, 3, 25] |
μνημονεύειν
λεκτέον·
οὐ
γὰρ
ἦλθον,
|
ἵνα |
κατέχῃ
μὴ
ἀπέλθοιεν·
ἢ
οὕτω |
[4, 3, 16] |
ποτ´
ἂν
ᾖ,
ἢ
καὶ
|
ἵππων |
δύο
κατὰ
τάξιν
φερομένων
ἢ |
[4, 3, 12] |
Κάτεισι
δὲ
οὐκ
ἀεὶ
τὸ
|
ἴσον, |
ἀλλ´
ὁτὲ
μὲν
πλέον,
ὁτὲ |
[4, 3, 20] |
καὶ
μέχρις
ἐσχάτων
οὖσα
εἰς
|
ἴσον, |
οὐκ
ἂν
ἔφαμεν
τὴν
ψυχὴν |
[4, 3, 13] |
τὴν
ἰσχὺν
εἰς
τὸ
τελεσθῆναι
|
ἴσχει, |
ἀλλὰ
δέδοται
ἐν
τοῖς
χρησαμένοις |
[4, 3, 9] |
ψυχὴ
καθαρὰ
οὖσα
σώματος
πάντη
|
ἴσχει |
περὶ
αὐτὴν
σώματος
φύσιν.
Περὶ |
[4, 3, 8] |
τὰ
δὲ
ἐντὸς
τὰ
μὲν
|
ἴσχει, |
τὰ
δὲ
ἀποτίθεται,
τῶν
αὐτῶν |
[4, 3, 8] |
μὲν
τῶνδε,
τὰ
δὲ
τῶνδε,
|
ἴσχει |
ψυχὴν
οὐδενὸς
ὄντος
ὅτου
ἀποστατεῖ, |
[4, 3, 26] |
σώματι,
ἀλλ´
ἐνεργείας
μέν
τινας
|
ἴσχει |
ὧν
ἔργων
δεῖται
ἡ
ἐπιτέλεσις |
[4, 3, 25] |
μνήμῃ
γένοιτο,
οὐκ
ἔχον
οὐδ´
|
ἴσχον |
ἄλλην
κατάστασιν
μεθ´
ἣν
εἶχε |
[4, 3, 25] |
ἐν
ἡμῖν
τὸ
τὴν
μνήμην
|
ἴσχον, |
ὅπερ
καὶ
ἐξ
ἀρχῆς
ἐζητοῦμεν· |
[4, 3, 12] |
ὡσαύτως,
ἡ
δὲ
ἄλλοτε
ἄλλως,
|
ἴσχουσα |
ἐν
τάξει
τὴν
πλάνην.
Κάτεισι |
[4, 3, 13] |
ὁ
νόμος
οὐκ
ἔξωθεν
τὴν
|
ἰσχὺν |
εἰς
τὸ
τελεσθῆναι
ἴσχει,
ἀλλὰ |
[4, 3, 13] |
δυνάμεσι
μάγων
καὶ
ὁλκαῖς
τισιν
|
ἰσχυραῖς |
κινεῖσθαί
τε
καὶ
φέρεσθαι·
οἷον |
[4, 3, 29] |
μνημονικοὶ
τῆς
δυνάμεως
ταύτης
οὔσης
|
ἰσχυροτέρας, |
ὡς
μὴ
ῥᾳδίως
τρεπομένης
ἐφεῖσθαι |
[4, 3, 13] |
αὐτὸν
τελεῖν,
ἅτε
περιφέροντας
{καὶ}
|
ἰσχύσαντα |
ἐν
τῷ
ἐν
αὐτοῖς
αὐτὸν |
[4, 3, 32] |
γεγενημένος
καὶ
ὑπὲρ
τὸν
Ἡρακλέα
|
ἰσχύσας |
τοῖς
ἄθλοις,
οἷα
ἀθλεύουσι
σοφοί, |
[4, 3, 4] |
ἡ
δὲ
μὴ
ἐν
σώματι;
|
Ἴσως |
γὰρ
ἀκολουθήσει
ἀεὶ
ἐν
σώματι |
[4, 3, 25] |
τούτων
ἔχομεν
καὶ
οὐκ
ἐξεταστικῶς.
|
Ἴσως |
γὰρ
ἄν
τις
ἀπορήσειε,
μήποτε |
[4, 3, 30] |
δὲ
μή,
ἄλλο
τι
ζητητέον.
|
Ἴσως |
δ´
ἂν
εἴη
τοῦ
λόγου |
[4, 3, 19] |
παραλαμβάνει
ἐν
ἐκείνῳ
τῷ
μίγματι,
|
ἴσως |
δὲ
ἄλλον
τρόπον
καὶ
ἔκ |
[4, 3, 2] |
τινός,
γίγνεσθαί
ποτε
κατὰ
συμβεβηκός.
|
Ἴσως |
δὲ
δεῖ
λαβεῖν
τὸ
μέρος |
[4, 3, 9] |
τῆς
τοῦ
παντός
ἐντεῦθεν
γὰρ
|
ἴσως |
εἰκὸς
ἄρξασθαι,
μᾶλλον
δὲ
ἀναγκαῖον |
[4, 3, 20] |
δὲ
σῶμα
οὐ
κενόν,
ἀλλ´
|
ἴσως |
ἐν
ᾧ
τὸ
σῶμα
ἔσται, |
[4, 3, 25] |
τῇ
οὕτω
λεγομένῃ
μνήμῃ.
Ἀλλ´
|
ἴσως |
εὐχερῶς
περὶ
τούτων
ἔχομεν
καὶ |
[4, 3, 1] |
τὰς
ἡμετέρας
εἶναι.
Οὐδὲ
γὰρ
|
ἴσως |
ἱκανὸν
φήσουσιν
εἶναι
τὸ
φθάνειν |
[4, 3, 32] |
τούτων
ἔχοι·
τὸ
γὰρ
πάθος
|
ἴσως |
καὶ
ἐξ
ἀρχῆς
ἐν
ἐκείνῳ |
[4, 3, 19] |
λόγος
καὶ
ἐπὶ
τούτων.
Ἀλλ´
|
ἴσως |
ταῦτα
οὐ
παραλαμβάνει
ἐν
ἐκείνῳ |
[4, 3, 28] |
μὲν
τὸ
ἐπιθυμοῦν,
καὶ
ἔχει
|
ἴχνος |
τοῦ
γενομένου
ἐντεθὲν
οὐχ
ὡς |