Ennéade, livre, chap.
[4, 3, 1]	ζητοῖμεν, τό τε ἐραστὸν ποθοῦντες	λαβεῖν	θέαμα τοῦ νοῦ. Ἦν γὰρ
[4, 3, 10]	τὸ ἀεὶ οὕτως ἐλθόντας ὁμοῦ	λαβεῖν	πάντα ὄντα· οἷον τὸν ἀέρα,
[4, 3, 2]	κατὰ συμβεβηκός. Ἴσως δὲ δεῖ	λαβεῖν	τὸ μέρος ἐν τοῖς τοιούτοις
[4, 3, 2]	μόρια ὅμοια ἐφ´ ὧν ἔστι	λαβεῖν	τὸ μέρος, οἷον ἐπὶ τῶν
[4, 3, 18]	διασκοποῦσαι. Δεῖ δὲ τὸν λογισμὸν	λαβεῖν	τὸν τοιοῦτον· ἐπεὶ εἴ τις
[4, 3, 11]	παντὸς φύσιν ἀπιδόντες, ἐν νῷ	λαβεῖν	ὡς πανταχοῦ μὲν εὐάγωγον ψυχῆς
[4, 3, 31]	ἑτέρας· οἷον ἑταίρων ὁμιλίας φαυλοτέρων	λαβόντες	ποτὲ ἄλλους ἀλλαξάμενοι ὀλίγα τῶν
[4, 3, 1]	ἡμῶν παρὰ τῆς ἡμετέρας ψυχῆς	λαμβάνει,	οὕτω καὶ ἡμᾶς ἀνὰ τὸν
[4, 3, 18]	τοιοῦτον· ἐπεὶ εἴ τις λογισμὸν	λαμβάνει	τὴν ἐκ νοῦ ἀεὶ γινομένην
[4, 3, 1]	τοῦ περιέχοντος ἡμᾶς τὴν ψυχὴν	λαμβάνειν.	Καὶ ὅπερ ἐπὶ ἡμῶν μέρος
[4, 3, 8]	δέ τις φύσιν ψυχῆς ὅλως	λαμβάνοι,	καὶ ἐν ταύταις εἴρηνται αἱ
[4, 3, 1]	ἤθη καὶ τὰς τύχας ἐκεῖθεν	λαμβάνοντας	εἴσω τε γενομένους ἐν αὐτῷ
[4, 3, 2]	ἔσται καὶ σῶμα τὴν διαφορὰν	λαμβάνουσα	καθὸ ψυχὴ παρὰ τοῦ ποσοῦ·
[4, 3, 25]	γὰρ ἄλλης, πότε ἢ πῶς	λαμβανούσης;	Εἴτε τοῦ ζῴου, πότε ἢ
[4, 3, 31]	αὑτῆς καὶ ἡ ἑτέρα γίνεται,	λανθάνει	δὲ ὅ τι ἐν ἑτέρῳ.
[4, 3, 31]	ὅλως τὸ διττὸν τῶν ψυχῶν	λανθάνει.	Εἰς ἓν γὰρ ἦλθον ἄμφω
[4, 3, 30]	εἰς τὸ ἔξω ἔνδον ὂν	λανθάνει,	ὁ δὲ λόγος ἀναπτύξας καὶ
[4, 3, 27]	{οὖσαι} οὐδὲν πλέον ὅμως εἶχον	λέγειν·	ἢ ἅ γε τοῦ βίου
[4, 3, 7]	ὡς ἄτοπον τὸν οὐρανὸν ἄψυχον	λέγειν	ἡμῶν, οἳ μέρος σώματος ἔχομεν
[4, 3, 26]	σῶμα μήτε ψυχὴν τὸ ζῷον	λέγειν·	οὐ γὰρ δὴ μεταβαλόντων ἀμφοτέρων
[4, 3, 23]	τὸ χρησόμενον τιθέμενοι βέλτιον δὲ	λέγειν	τὴν ἀρχὴν τῆς ἐνεργείας τῆς
[4, 3, 20]	γὰρ τὴν μὲν ψυχὴν ὅλον	λέγειν,	τὸ δὲ σῶμα μέρη. Ἀλλ´
[4, 3, 6]	ἄλλη πρώτη κατεῖχε. Βέλτιον δὲ	λέγειν	τῷ ἐξηρτῆσθαι μᾶλλον τῶν ἄνω·
[4, 3, 22]	ὥστ´ ὀρθῶς ἔχειν καὶ ἐνταῦθα	λέγειν,	ὡς ὁ ἀὴρ ἐν τῷ
[4, 3, 28]	ὥστε κατὰ τὸ ἐπικρατοῦν ἕκαστον	λέγεσθαι;	Ἢ αἴσθησιν ἄλλως ἑκάστῳ· οἷον
[4, 3, 2]	ἐνδέχεται ἐπὶ ψυχῆς τὸ μέρος	λέγεσθαι.	Οὔτε γὰρ ποσὸν οὕτως, ὡς
[4, 3, 23]	τὸ ἔργον ἀποδιδοῦσαν, οὕτω τοι	λέγεσθαι	τὴν μὲν ἐν ὀφθαλμοῖς δύναμιν
[4, 3, 8]	διαφορᾶς ψυχῆς καὶ νῦν συντόμως	λεγέσθω,	ὅτι καὶ παρὰ τὰ σώματα
[4, 3, 21]	ψυχῆς πρὸς τὸ σῶμα ἁρμόττων,	λέγεται	δὲ οὕτως ἐν τῷ σώματι
[4, 3, 4]	οὐ γὰρ ὥσπερ ἡ ἡμετέρα	λέγεται	καταλείπειν τὸ σῶμα· καίτοι τινές
[4, 3, 26]	τοιοῦτον εἶναι διὸ καὶ κοινὸν	λέγεται	οἷον τὸ τρυπᾶν καὶ τὸ
[4, 3, 20]	ἐν τῷ σώματι ἡ ψυχὴ	λέγεται	πρὸς πάντων; Ἢ ἐπειδὴ οὐχ
[4, 3, 2]	μέρος ἐν τοῖς τοιούτοις πῶς	λέγεται	σαφέστερον. Τὸ μὲν δὴ ὡς
[4, 3, 2]	ὡς θεώρημα τὸ τῆς ἐπιστήμης	λέγεται	τῆς ὅλης ἐπιστήμης, αὐτῆς μὲν
[4, 3, 3]	οὕτω λογικὴ ὡς ἡ ὅλη	λέγεται,	τὸ λεγόμενον μέρος ταὐτόν, ἀλλ´
[4, 3, 1]	πιστούμενος τὸ πᾶν ἔμψυχον εἶναι	λέγῃ,	ὡς σῶμα μέρος ὂν τοῦ
[4, 3, 2]	ὡς ἐπὶ τῶν ὁμοιομερῶν ὅταν	λέγηται	μέρος, κατὰ τὸν ὄγκον ἐστὶ
[4, 3, 19]	γίγνεσθαι μεριστόν. Εἰ δέ τις	λέγοι	ἐν ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσι μηδὲ
[4, 3, 4]	ὑγιαινόντων ὄντα πρὸς ἐκείνοις εἶναι	λέγοι,	πρὸς οἷς ἐστιν ἢ πράττων
[4, 3, 32]	λέγων τὴν ἀγαθὴν ὀρθῶς ἂν	λέγοι	τρόπῳ τοιούτῳ. Ἐπεὶ καὶ φεύγει
[4, 3, 20]	τοῦ σώματος. Εἰ δέ τις	λέγοι,	ὡς ἐν ὅλῳ μέρος τῷ
[4, 3, 2]	οὕτως ὡς ἐπὶ τῶν ἀριθμῶν	λέγοιμεν	ἄν, ὡς τὰ δύο τῶν
[4, 3, 20]	τὴν ψυχὴν εἶναι ἀκολούθως ἂν	λέγοιμεν.	Εἰ δέ γε ὁρατὸν ἡ
[4, 3, 26]	τῶν νοήσεων τίς ἡ ἀντέρεισις	λέγοιτο	ἄν; Ἢ τί δεῖ σώματος
[4, 3, 26]	μὲν αἴσθησις οὕτω κοινὸν ἔργον	λέγοιτο	ἄν, ἡ δὲ μνήμη οὐκ
[4, 3, 3]	δὲ σκεπτέον· νῦν δὲ ὡς	λέγοιτο	ἂν κατὰ τὴν εἰκόνα ἐξεταστέον.
[4, 3, 29]	καὶ νοητῶν, τάχα ἄν τι	λέγοιτο·	εἰ δὲ διαιρεῖται διχῇ, οὐδὲν
[4, 3, 2]	ἕκαστον τὸ ἐν ἑκάστῳ ἀμφορεῖ	λέγοιτο	μέρος οἴνου τοῦ ὅλου. Ἆρ´
[4, 3, 19]	μὲν γὰρ ὂν μεμερίσθαι ἂν	λέγοιτο·	ὅλον δὲ πανταχοῦ φαινόμενον οὐ
[4, 3, 19]	φαινόμενον οὐ μεμερίσθαι ἂν παντελῶς	λέγοιτο,	περὶ δὲ τὰ σώματα γίγνεσθαι
[4, 3, 2]	ἡ διαφορὰ τῷ μεγέθει εἰ	λέγοιτο	τῆς μερικῆς πρὸς τὴν ὅλην,
[4, 3, 26]	κωλυτικὸν ἂν ἢ οὐ κωλυτικὸν	λέγοιτο	τὸ σῶμα γίνεσθαι, τῆς δὲ
[4, 3, 19]	Γνωσθείη δ´ ἂν ληφθέντος τί	λέγομεν	ἑκάτερον. Ἀμέριστον> μὲν οὖν ἁπλῶς
[4, 3, 25]	μνημονεύειν τὸν αὐτὸν τρόπον οἷον	λέγομεν	τὸ μνημονεύειν εἶναι ὧν ἔχει
[4, 3, 20]	καὶ τὰ ἄλλα τῆς ψυχῆς	λεγόμενα	μέρη, ἢ ταῦτα μὲν ὅλως
[4, 3, 25]	χρόνος οὐ πρόσεστι τῇ οὕτω	λεγομένῃ	μνήμῃ. Ἀλλ´ ἴσως εὐχερῶς περὶ
[4, 3, 25]	τῆς ψυχῆς ᾖ ἐκείνης ἡ	λεγομένη	τοιαύτη ἀνάμνησις καὶ μνήμη, ἀλλὰ
[4, 3, 17]	καὶ ἀκίνδυνον παθεῖν, καὶ παρεῖναι	λεγομένη	ψυχὴ οὐκ ἂν παρῆν αὐτῷ,
[4, 3, 3]	τοῦ κόσμου τὴν τοῦ παντὸς	λεγομένην.	Τοῦτο δὲ σκεπτέον· νῦν δὲ
[4, 3, 4]	ἐπὶ δὲ τῆς ψυχῆς τῆς	λεγομένης	μεριστῆς> εἶναι κατὰ σώματα> τοῦτο
[4, 3, 27]	~Ἀλλὰ τίνος ψυχῆς, τῆς μὲν	λεγομένης	ὑφ´ ἡμῶν θειοτέρας, καθ´ ἣν
[4, 3, 14]	κόσμον δόσεως, καὶ προσᾴδει τοῖς	λεγομένοις.	~Ἴασι δὲ ἐκκύψασαι τοῦ νοητοῦ
[4, 3, 9]	ἄμοιρον εἶναι, οἷον ἐδέχετο τὸ	λεγόμενον	ἀμυδρὸν ἐν ἀμυδρῷ τῷ γενομένῳ.
[4, 3, 2]	δὲ ἐπὶ ψιλῶν μόνων τὸ	λεγόμενον·	ἢ ὡς κύκλου καὶ γραμμῆς
[4, 3, 1]	τῇ τοῦ παντὸς περιφορᾷ καὶ	λεγόμενον	καὶ δεικνύμενον ἐναργῶς εἶναι, καὶ
[4, 3, 3]	ὡς ἡ ὅλη λέγεται, τὸ	λεγόμενον	μέρος ταὐτόν, ἀλλ´ οὐ μέρος
[4, 3, 3]	δικαστοῦ καὶ τοὺς λόγους τοὺς	λεγομένους	καὶ τὰ πραχθέντα κατανενοηκότος. Ἀλλ´
[4, 3, 21]	ἄλλως; Ἐπεὶ τοίνυν τῶν νῦν	λεγομένων	τρόπων τοῦ ἔν τινι οὐδεὶς
[4, 3, 11]	ᾗπερ καί εἰσι καὶ ὃ	λέγονται,	πρὸς νοῦν βλέπειν οὐδαμοῦ ψυχῆς
[4, 3, 1]	δὲ πάλιν ἐπανίωμεν ἐπὶ τοὺς	λέγοντας	ἐκ τῆς τοῦ παντὸς ψυχῆς
[4, 3, 9]	γινομένῃ, ἣν δὴ μετενσωμάτωσιν οὐ	λέγουσιν	εἶναι, ὅτι ἄδηλον τὸ ἀφ´
[4, 3, 25]	τί ποτε τὸ μνημονεῦόν ἐστι.	Λέγω	δὲ οὐ τί μνήμη ἐστίν,
[4, 3, 23]	δὲ ἐνεργείας ἤδη ἄλλο ἄλλῳ.	~Λέγω	δὲ ὧδε· τοῦ σώματος πεφωτισμένου
[4, 3, 2]	δ´ ἐπὶ τῶν οὐ σωμάτων	λέγωμεν	μέρος, ἤτοι οὕτως ὡς ἐπὶ
[4, 3, 1]	ἄν τις μᾶλλον τὸ πολὺ	λέγων	καὶ σκοπούμενος εὐλόγως ἂν διατρίβοι
[4, 3, 21]	εἴ τις ἐρωτῴη μηδὲν αὐτὸς	λέγων	ὅπως, τί ἐροῦμεν; Καὶ εἰ
[4, 3, 32]	μνημονευμάτων· ὥστε ἐπιλήσμονα ἄν τις	λέγων	τὴν ἀγαθὴν ὀρθῶς ἂν λέγοι
[4, 3, 7]	ἔμψυχον εἶναι. Τοῦτο οὖν πιστοῦται	λέγων,	ὡς ἄτοπον τὸν οὐρανὸν ἄψυχον
[4, 3, 16]	νόσοι, ἆρα διὰ προτέρας ἁμαρτίας	λεκτέον	γίνεσθαι; Συμπέπλεκται γὰρ ταῦτα καὶ
[4, 3, 27]	τῆς παρὰ τοῦ ὅλου; Ἢ	λεκτέον	εἶναι μνήμας ἑκατέρας, τὰς μὲν
[4, 3, 26]	τὸ σῶμα; Ἀλλὰ τὰ μὲν	λεκτέον	εἰς ψυχὴν λήγειν, ὅσα διὰ
[4, 3, 19]	ἢ μόνον ἐν τῇ ἁφῇ,	λεκτέον	ὅτι καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις,
[4, 3, 25]	δὲ αὐτοῦ νοήσεις οὐ μνημονεύειν	λεκτέον·	οὐ γὰρ ἦλθον, ἵνα κατέχῃ
[4, 3, 3]	ψυχῆς ὁράσει, ἄλλο δὲ ὠσὶ	λεκτέον	παρεῖναι ἄλλων δὲ τὸ μερίζειν
[4, 3, 6]	καὶ εἶναι εἴρηται. Νῦν δὲ	λεκτέον	τάχα γὰρ καὶ πῶς ταὐτὸν
[4, 3, 22]	δυνάμεων οὐδὲ παρουσίαν τῷ σώματι	λεκτέον	τῆς ψυχῆς εἶναι, ὧν δὲ
[4, 3, 2]	~Πρὸς δὴ ταῦτα πρῶτον ἐκεῖνο	λεκτέον,	ὡς ὁμοειδῆ τιθέμενοι τῷ τῶν
[4, 3, 14]	ἐστιν αὐτῷ, ὥστε καὶ ὣς	λελύσθαι.	Ταῦτα μὲν οὖν ὅπῃ τις
[4, 3, 23]	τούτων ἐπιθυμεῖν ἀνάγκη. Τοῦ δὲ	λεπτοῦ	καὶ κούφου καὶ ὀξέος καὶ
[4, 3, 2]	ὅλως καὶ οὐ ποσὸν ἡ	λευκότης.	Ἀλλὰ τοῦτο μὲν οὕτως. Ὅταν
[4, 3, 2]	ἐν τῷ μορίῳ τοῦ γάλακτος	λευκότης	μέρος ἐστὶ τῆς τοῦ παντὸς
[4, 3, 2]	λευκότητος, ἀλλὰ μορίου μέν ἐστι	λευκότης,	μόριον δὲ οὐκ ἔστι λευκότητος·
[4, 3, 2]	κατὰ τὸ εἶδος, οἷον τὴν	λευκότητα·	οὐ γὰρ ἡ ἐν τῷ
[4, 3, 2]	ἐστὶ τῆς τοῦ παντὸς γάλακτος	λευκότητος,	ἀλλὰ μορίου μέν ἐστι λευκότης,
[4, 3, 2]	λευκότης, μόριον δὲ οὐκ ἔστι	λευκότητος·	ἀμέγεθες γὰρ ὅλως καὶ οὐ
[4, 3, 7]	ταύτῃ. Ἀλλὰ τὸ ἐν Φιλήβῳ	λεχθὲν	παρέχον ὑπόνοιαν μοίρας τῆς τοῦ
[4, 3, 29]	τοῦτο γάρ ἐστιν, εἰς ὃ	λήγει	ἡ αἴσθησις, καὶ μηκέτι οὔσης
[4, 3, 26]	τὰ μὲν λεκτέον εἰς ψυχὴν	λήγειν,	ὅσα διὰ σώματος, τὰ δὲ
[4, 3, 32]	τὸ ἄνω, πλειόνων αὐτῇ ἡ	λήθη,	εἰ μή που πᾶς ὁ
[4, 3, 26]	ἐπεὶ καὶ νῦν προστιθεμένων τινῶν	λήθη,	ἐν δ´ ἀφαιρέσει καὶ καθάρσει
[4, 3, 27]	τῶν ἐπακτῶν ἀεὶ ἔσται ἐν	λήθῃ.	Ἡ δὲ δὴ μόνη γενομένη
[4, 3, 32]	κρείττονος. Τὴν δὲ δεῖ ἀσμένως	λήθην	ἔχειν τῶν παρὰ τῆς χείρονος.
[4, 3, 15]	ἆραι ἐντεῦθεν διὰ βάρυνσιν καὶ	λήθην	πολὺ ἐφελκομέναις, ὃ αὐταῖς ἐβαρύνθη.
[4, 3, 26]	σώματος φύσιν κινουμένην καὶ ῥέουσαν	λήθης	αἰτίαν, ἀλλ´ οὐ μνήμης εἶναι·
[4, 3, 26]	εἶναι· διὸ καὶ ὁ τῆς	Λήθης	ποταμὸς> οὗτος ἂν ὑπονοοῖτο. Ψυχῆς
[4, 3, 25]	ὅ τί ποτέ ἐστιν ἀκριβέστερον	ληπτέον.	Εἰ δέ ἐστι τὸ τῆς
[4, 3, 25]	περὶ τούτων τὴν ζήτησιν ποιεῖσθαι,	ληπτέον	τί ποτε τὸ μνημονεῦόν ἐστι.
[4, 3, 19]	δὲ ἄλογον; Γνωσθείη δ´ ἂν	ληφθέντος	τί λέγομεν ἑκάτερον. Ἀμέριστον> μὲν
[4, 3, 23]	λόγῳ ἑπόμενα. Ἐκεῖ οὖν τὸ	λογιζόμενον	οὐχ ὡς ἐν τόπῳ, ἀλλ´
[4, 3, 19]	μέρος αὐτῆς, ὥσπερ τὸ μὲν	λογιζόμενόν	φαμεν ἄλλο, τὸ δὲ ἄλογον;
[4, 3, 18]	ἄνευ λογισμῶν, πῶς ἂν ἔτι	λογικαὶ	εἶεν; Ἢ ὅτι δύνανται, εἴποι
[4, 3, 3]	ἑαυτῆς ἑκάστη. Ὅταν δὲ καὶ	λογικὴ	ᾖ ψυχή, καὶ οὕτω λογικὴ
[4, 3, 3]	λογικὴ ᾖ ψυχή, καὶ οὕτω	λογικὴ	ὡς ἡ ὅλη λέγεται, τὸ
[4, 3, 17]	αἱ ψυχαὶ τὸ πρῶτον χώραν,	λογίσαιτο	ἄν τις ἐκ τῶν τοιούτων.
[4, 3, 18]	εὐπορῆσαι διασκοποῦσαι. Δεῖ δὲ τὸν	λογισμὸν	λαβεῖν τὸν τοιοῦτον· ἐπεὶ εἴ
[4, 3, 18]	τὸν τοιοῦτον· ἐπεὶ εἴ τις	λογισμὸν	λαμβάνει τὴν ἐκ νοῦ ἀεὶ
[4, 3, 18]	καὶ ἐν ταῖς τέχναις ὁ	λογισμὸς	ἀποροῦσι τοῖς τεχνίταις, ὅταν δὲ
[4, 3, 19]	ἔκ τινος τῶν παραληφθέντων ταῦτα.	Λογισμὸς	δὲ καὶ νοῦς; οὐκέτι ταῦτα
[4, 3, 18]	αὖ ἐξελθοῦσα; Ἢ ἐνταῦθα ὁ	λογισμὸς	ἐγγίγνεται ἐν ἀπόρῳ ἤδη οὔσης
[4, 3, 18]	γὰρ νοῦ εἰς αὐτάρκειαν τὸ	λογισμοῦ	δεῖσθαι· ὥσπερ καὶ ἐν ταῖς
[4, 3, 13]	πρὸς πράξεις τινὲς καλῶν οὐ	λογισμῷ	κινούμενοι· ἀλλ´ εἱμαρμένον ἀεὶ τῷ
[4, 3, 18]	ἔμφασιν οὖσαν, εἶεν ἂν κἀκεῖ	λογισμῷ	χρώμεναι. Οὐδὲ δὴ φωναῖς, οἶμαι,
[4, 3, 18]	ἐν τῷ ἄνω. ~Πότερα δὲ	λογισμῷ	ψυχὴ χρῆται πρὶν ἐλθεῖν καὶ
[4, 3, 18]	τέχνη. Ἀλλ´ εἰ ἐκεῖ ἄνευ	λογισμῶν,	πῶς ἂν ἔτι λογικαὶ εἶεν;
[4, 3, 5]	ἡ μένουσα καὶ ἀπ´ αὐτῆς	λόγοι	μερικοὶ καὶ ἄυλοι, ὥσπερ ἐκεῖ.
[4, 3, 5]	ἐφεξῆς καθ´ ἕκαστον νοῦν ἐξηρτημέναι,	λόγοι	νῶν οὖσαι καὶ ἐξειλιγμέναι μᾶλλον
[4, 3, 10]	οἷα καὶ οἱ ἐν σπέρμασι	λόγοι	πλάττουσι καὶ μορφοῦσι τὰ ζῷα
[4, 3, 16]	προσημαίνεται, ὡς καὶ αὐτὰ κατὰ	λόγον	γίγνεσθαι. Ἢ οὐ κατὰ λόγους
[4, 3, 10]	ζῇ. Ζῶσα οὖν ἐν λόγῳ	λόγον	δίδωσι τῷ σώματι, εἴδωλον οὗ
[4, 3, 8]	τῆς συμπαθείας μὴ ἐμποδίζοντος τὸν	λόγον·	ἐκ γὰρ τῆς αὐτῆς πᾶσαι
[4, 3, 16]	καὶ φυσικὰς ἀκολουθίας καὶ κατὰ	λόγον	ἕνα καὶ τάξιν μίαν, καὶ
[4, 3, 17]	μένον ἐλλάμπει, καὶ διήκει κατὰ	λόγον	ἐξ αὐτοῦ αὐγή, τὰ δ´
[4, 3, 1]	καὶ ἡμᾶς ἀνὰ τὸν αὐτὸν	λόγον	μέρη πρὸς τὸ ὅλον ὄντας
[4, 3, 12]	ἐκεῖνα, τῶνδε περαινομένων ὑφ´ ἕνα	λόγον,	πάντων τεταγμένων ἔν τε καθόδοις
[4, 3, 10]	παντάπασιν ἀμυδρῷ. Ἐκοσμεῖτο δὲ κατὰ	λόγον	ψυχῆς δυνάμει ἐχούσης ἐν αὐτῇ
[4, 3, 23]	{φύσις} ἐπάνω ἑαυτῆς εἶχε τὸν	λόγον,	ὡς ἂν γειτονοῦσα πρὸς τὸ
[4, 3, 30]	ἔνδον ὂν λανθάνει, ὁ δὲ	λόγος	ἀναπτύξας καὶ ἐπάγων ἐκ τοῦ
[4, 3, 5]	μερισθεῖσαι καὶ οὐ μερισθεῖσαι, καὶ	λόγος	εἷς τοῦ νοῦ ἡ μένουσα
[4, 3, 3]	ὅλης; Ἀλλ´ οὗτός γε ὁ	λόγος	ἢ οὐδεμίαν ποιεῖ ψυχὴν ἔξω
[4, 3, 19]	καρδίαν ὁ θυμός, ὁ αὐτὸς	λόγος	καὶ ἐπὶ τούτων. Ἀλλ´ ἴσως
[4, 3, 10]	μορφῆς τῆς οἰκείας, ἣν ὁ	λόγος	ὁ ἐν σμικρῷ θέλει· ἐκεῖ
[4, 3, 9]	ἐστὶν ἡ σκιά, ὅσος ὁ	λόγος	ὁ παρ´ αὐτῆς. Ὁ δὲ
[4, 3, 11]	ἕκαστον οὕτως ἐγένετο ἐν ὕλῃ	λόγος,	ὃς κατὰ τὸν πρὸ ὕλης
[4, 3, 7]	ἄλλας εἶναι; Βούλεται δὲ ὁ	λόγος	οὐ τοῦτο, ὅ τις οἴεται,
[4, 3, 8]	σύνταγμα αὐταῖς εἷς γὰρ πᾶς	λόγος	πολὺς καὶ ποικίλος, ὥσπερ ζῷον
[4, 3, 9]	ὁ παρ´ αὐτῆς. Ὁ δὲ	λόγος	τοιοῦτος ἦν, ὡς μέγεθος τοσοῦτον
[4, 3, 22]	τῶν ἄλλων ψυχῶν ὁ αὐτὸς	λόγος.	Τῶν μὲν ἄλλων δυνάμεων οὐδὲ
[4, 3, 9]	ἦν θεμιτὸν γειτονοῦν τι αὐτῇ	λόγου	ἄμοιρον εἶναι, οἷον ἐδέχετο τὸ
[4, 3, 23]	ψυχῆς δυναμένης τὰς παρὰ τοῦ	λόγου	ἀντιλήψεις ποιεῖσθαι. Αἰσθητικὸν γὰρ κριτικόν
[4, 3, 11]	γὰρ ἡμῖν γινέσθω παράδειγμα τοῦ	λόγου	ἐφεξῆς δὲ τούτῳ ψυχὴ ἐξηρτημένη
[4, 3, 5]	πᾶσαι. Εἴρηται δὴ κεφάλαιον τοῦ	λόγου,	ὅτι ἐκ μιᾶς, καὶ αἱ
[4, 3, 30]	Ἴσως δ´ ἂν εἴη τοῦ	λόγου	τοῦ τῷ νοήματι παρακολουθοῦντος ἡ
[4, 3, 12]	καὶ ἔστι καὶ ἔσται, κατὰ	λόγους	ἀεὶ ἑστηκότας ἐν χρόνοις περαινόμενον·
[4, 3, 11]	εἰς μίμησιν ὧν εἶχε τοὺς	λόγους,	ἐπειδὴ ἕκαστον οὕτως ἐγένετο ἐν
[4, 3, 10]	καὶ μορφὰς σωμάτων, ὧν τοὺς	λόγους	ἔχει· ἔχει δὲ καὶ θεῶν
[4, 3, 10]	αὐτῇ δι´ ὅλης δύναμιν κατὰ	λόγους	κοσμεῖν· οἷα καὶ οἱ ἐν
[4, 3, 3]	αὐτοῦ οἷον δικαστοῦ καὶ τοὺς	λόγους	τοὺς λεγομένους καὶ τὰ πραχθέντα
[4, 3, 16]	λόγον γίγνεσθαι. Ἢ οὐ κατὰ	λόγους	φυσικοὺς ταῦτα, οὐδ´ ἦν ἐν
[4, 3, 23]	ὁρμὴ καὶ ὄρεξις, φαντασίᾳ καὶ	λόγῳ	ἑπόμενα. Ἐκεῖ οὖν τὸ λογιζόμενον
[4, 3, 9]	τε. Ἔξεστι γὰρ ἀναλύειν τῷ	λόγῳ	καὶ τῇ διανοίᾳ πᾶσαν σύνθεσιν.
[4, 3, 10]	αὐτὴ ζῇ. Ζῶσα οὖν ἐν	λόγῳ	λόγον δίδωσι τῷ σώματι, εἴδωλον
[4, 3, 9]	χωρίζοντας αὐτὰ ἀπ´ ἀλλήλων τῷ	λόγῳ	οἷόν τε. Ἔξεστι γὰρ ἀναλύειν
[4, 3, 9]	ἀναγκαῖον τυγχάνει δεῖ δὴ τῷ	λόγῳ	τὴν εἴσοδον καὶ τὴν ἐμψύχωσιν
[4, 3, 15]	αὕτη ἔκ τε τῶν τῇδε	λόγων	τε καὶ αἰτίων πάντων καὶ
[4, 3, 28]	εἰ ποιμένος ἰδόντος ἐπὶ ποίμνῃ	λύκον	ὁ σκύλαξ τῇ ὀδμῇ ἢ
[4, 3, 8]	μὲν οὖν οὕτως ἂν ἔχοι	λύσεως	καὶ τοῦ τῆς συμπαθείας μὴ
[4, 3, 14]	τοιοῦτος δεσμὸς ἔξωθεν· καὶ ἡ	λύσις	ἡ ὑπὸ Ἡρακλέους, ὅτι δύναμίς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/05/2010