Ennéade, livre, chap.
[4, 3, 9]	μὲν δίκτυον ἐκτεινομένης ἤδη τῆς	θαλάσσης	συνεκτέταται, ὅσον αὐτὸ δύναται· οὐ
[4, 3, 27]	χρόνου δὲ προιόντος ἐπὶ τῷ	θανάτῳ	καὶ ἄλλων μνῆμαι ἂν φανεῖεν
[4, 3, 30]	νοήσεις, ἀλλὰ καὶ αἰσθήσεις κατὰ	θάτερα.	~Ἀλλ´ εἰ τοῦ φανταστικοῦ ἡ
[4, 3, 9]	Οὐχ ἧττον γὰρ καὶ τοῦτο	θαυμάσαι	τε καὶ ζητῆσαι ἄξιον. Ἐπεὶ
[4, 3, 6]	μέρος τι κόσμου διοικοῦσιν; Ἢ	θαυμαστὸν	οὐδὲν τοὺς τὴν αὐτὴν ἐπιστήμην
[4, 3, 14]	φύρειν> καὶ ἀνθρώπου ἐνθεῖναι φωνήν,	θεαῖς	δ´ ὁμοίαν τὸ εἶδος, καὶ
[4, 3, 1]	τό τε ἐραστὸν ποθοῦντες λαβεῖν	θέαμα	τοῦ νοῦ. Ἦν γὰρ καὶ
[4, 3, 21]	τοῦ ἐνδύντος πρὸς τὸν οἴακα	θείμεθα	τὴν ψυχὴν ἐν τῷ σώματι
[4, 3, 24]	καὶ τὸ ὂν καὶ τὸ	θεῖον	ἐν τῷ θεῷ ἐνταῦθα καὶ
[4, 3, 24]	ἔργοις προσήκει· ἀναπόδραστος γὰρ ὁ	θεῖος	νόμος ὁμοῦ ἔχων ἐν ἑαυτῷ
[4, 3, 27]	τῆς μὲν λεγομένης ὑφ´ ἡμῶν	θειοτέρας,	καθ´ ἣν ἡμεῖς, τῆς δὲ
[4, 3, 22]	Πλάτων καλῶς τὴν ψυχὴν οὐ	θεὶς	ἐν τῷ σώματι ἐπὶ τοῦ
[4, 3, 13]	καὶ ὁ χρόνος, καὶ ὃ	θέλει	γενέσθαι, γίνεται τότε ὑπ´ αὐτῶν
[4, 3, 10]	ὁ λόγος ὁ ἐν σμικρῷ	θέλει·	ἐκεῖ δὲ γιγνομένης καὶ τῆς
[4, 3, 8]	τοσαύτη, ἀλλ´ αὐτή ἐστιν ὅσον	θέλει,	καὶ οὐ μή ποτε γένηται
[4, 3, 5]	ἀμερεστέρῳ ἐκείνων ἑκάστῳ, μερίζεσθαι ἤδη	θελήσασαι	καὶ οὐ δυνάμεναι εἰς πᾶν
[4, 3, 29]	δεῖ ἑκατέρων. Ἆρ´ οὖν κοινὸν	θέμενοι	τὸ ἀντιληπτικὸν τούτῳ δώσομεν ἀμφοῖν
[4, 3, 9]	ἐμόρφωσεν αὐτό. Οὐ γὰρ ἦν	θεμιτὸν	γειτονοῦν τι αὐτῇ λόγου ἄμοιρον
[4, 3, 20]	ψυχῆς, τόπον τινὰ οὐδαμοῦ οὐδὲν	θέντες,	οὐ μᾶλλον εἴσω τοῦ σώματος
[4, 3, 14]	ἐπεκόσμησαν αὐτὴν καὶ οἱ ἄλλοι	θεοί·	γαῖαν ὕδει φύρειν> καὶ ἀνθρώπου
[4, 3, 11]	τόποις} καὶ συνεῖναι χωρὶς ὄν.	Θεοὶ	δέ εἰσιν οὗτοι τῷ ἀεὶ
[4, 3, 25]	τὸ μνημονεύειν. Μνήμην δὴ περὶ	θεὸν	οὐδὲ περὶ τὸ ὂν καὶ
[4, 3, 8]	εἰς ἄπειρον. Ἐπεὶ καὶ ὁ	θεὸς	οὐ πεπερασμένος. Καὶ αὗται τοίνυν
[4, 3, 1]	δ´ ἂν καὶ τῷ τοῦ	θεοῦ	παρακελεύσματι αὑτοὺς γινώσκειν παρακελευομένῳ περὶ
[4, 3, 11]	οἱ πάλαι σοφοί, ὅσοι ἐβουλήθησαν	θεοὺς	αὐτοῖς παρεῖναι ἱερὰ καὶ ἀγάλματα
[4, 3, 4]	καὶ πρὸς ταῖς τοῦ σώματος	θεραπείαις	ὄντος πρὸς τῷ σώματι εἶναι
[4, 3, 10]	ποιεῖν ἔχει; Πυρὸς μὲν γὰρ	θερμὰ	ποιεῖν, καὶ τὸ ψύχειν ἄλλου·
[4, 3, 15]	τῶν ὄντων νομοθεσίαν ἄλλῳ ἑαυτὰς	θεσμῷ	δοῦσαι. Πέπλεκται δὲ αὕτη ἔκ
[4, 3, 25]	περὶ τὸ ὂν καὶ νοῦν	θετέον·	οὐδὲν γὰρ εἰς αὐτοὺς οὐδὲ
[4, 3, 11]	πρὸ ὕλης ἐμεμόρφωτο, συνήψατο τῷ	θεῷ	ἐκείνῳ, καθ´ ὃν ἐγίνετο καὶ
[4, 3, 24]	καὶ τὸ θεῖον ἐν τῷ	θεῷ	ἐνταῦθα καὶ μετὰ τούτων καὶ
[4, 3, 10]	δὲ ἐν αὐτῷ τὰ μὲν	θεῶν	ἀγάλματα, τὰ δὲ ἀνθρώπων οἰκήματα,
[4, 3, 14]	παρ´ ἄλλου κομιζόμενος, παρά τε	θεῶν	ἐκείνων παρά τε νῶν τῶν
[4, 3, 10]	λόγους ἔχει· ἔχει δὲ καὶ	θεῶν	καὶ πάντων. Διὸ πάντα καὶ
[4, 3, 1]	οὕτω. Τὰς δὲ ὑποδοχὰς τῶν	θεῶν	ὅπως, σκεπτέον. Ἀλλὰ τοῦτο μέν,
[4, 3, 2]	ἢ ὡς ἐπιστήμης μέρος τὸ	θεώρημα.	Ἐπὶ μὲν δὴ τῶν μονάδων
[4, 3, 2]	Ἆρ´ οὖν οὕτω μέρος ὡς	θεώρημα	τὸ τῆς ἐπιστήμης λέγεται τῆς
[4, 3, 4]	οἷς ἐστιν ἢ πράττων ἢ	θεωρίαις	ἑαυτὸν παρέχων, νοσήσαντος δὲ καὶ
[4, 3, 12]	Ζεὺς> δὲ πατὴρ ἐλεήσας> πονουμένας	θνητὰ	αὐτῶν τὰ δεσμὰ ποιῶν, περὶ
[4, 3, 29]	ἀλλοιούσαις καὶ μή, καὶ οἷον	θορυβούσαις.	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἑτέρωθι. ~Τὸ
[4, 3, 23]	φυτικοῦ αὖ καὶ αὐξητικοῦ καὶ	θρεπτικοῦ	μηδενὸς ἀπολειπομένου, τρέφοντος δὲ τῷ
[4, 3, 28]	ἐπιθυμητῶν, καὶ τῶν ὀργιστῶν τῷ	θυμοειδεῖ;	Οὐ γὰρ ἄλλο μὲν ἀπολαύσει,
[4, 3, 28]	εἶδε τὸν ἀδικήσαντα, ὁ δὲ	θυμὸς	ἀνέστη, οἷον εἰ ποιμένος ἰδόντος
[4, 3, 19]	δὲ περὶ τὴν καρδίαν ὁ	θυμός,	ὁ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ
[4, 3, 28]	ἀπαρακολουθήτως παθεῖν. Καὶ ἐπὶ τοῦ	θυμοῦ	εἶδε τὸν ἀδικήσαντα, ὁ δὲ
[4, 3, 23]	τοιοῦτον αἷμα ἀποκρίνεται τῇ τοῦ	θυμοῦ	ζέσει καρδία πεποίηται οἴκησις πρέπουσα.
[4, 3, 23]	καὶ ὀξέος καὶ καθαροῦ αἵματος,	θυμῷ	προσφόρου ὀργάνου, ἡ τούτου πηγή

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/05/2010