Ennéade, livre, chap.
[4, 3, 2]	οὐδενὸς ὂν αὐτὸ ἢ κόσμου	ἤ	τινος ἄλλου αὐτὸ ποιεῖ, ὃ
[4, 3, 25]	ταῖς δ´ οὔ, καὶ πάντων	ἤ	τινων, καὶ εἰ μνημονεύουσιν ἀεί,
[4, 3, 15]	διάφορον κομίζουσιν ἢ πᾶσι τούτοις	ἤ	τισιν αὐτῶν. Καὶ αἱ μὲν
[4, 3, 27]	οὐδὲν πλέον ὅμως εἶχον λέγειν·	ἢ	ἅ γε τοῦ βίου τούτου,
[4, 3, 28]	κατὰ τὸ ἐπικρατοῦν ἕκαστον λέγεσθαι;	Ἢ	αἴσθησιν ἄλλως ἑκάστῳ· οἷον εἶδε
[4, 3, 19]	ἀμέριστον> καὶ μεριστὸν> ὥσπερ κραθέντων,	ἢ	ἄλλῃ μὲν καὶ κατ´ ἄλλο
[4, 3, 29]	καὶ τῶν διανοημάτων τὸ αἰσθητικόν.	Ἢ	ἄλλο γε δεῖ ἑκατέρων. Ἆρ´
[4, 3, 21]	ἐροῦμεν; Καὶ εἰ ὁμοίως πᾶσα,	ἢ	ἄλλο μέρος ἄλλως, τὸ δ´
[4, 3, 25]	τίθεσθαι ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ τῶν νοημάτων,	ἢ	ἄλλο τοῦ ἑτέρου. ~Εἰ μὲν
[4, 3, 6]	δὲ τοδὶ ποιεῖ ἢ πάσχει	ἢ	ἄμφω, γνωσθήσεται· ἢ καθ´ αὑτό
[4, 3, 26]	τὸν τύπον καὶ ἢ φυλαξάσης	ἢ	ἀποβαλούσης αὐτήν· εἰ μή τις
[4, 3, 5]	μάλιστα γένηται ἐν τῷ ἀρίστῳ.	Ἢ	ἀπολεῖται οὐδὲν τῶν ὄντων· ἐπεὶ
[4, 3, 15]	καὶ τύχαις ἢ καὶ τροφαῖς,	ἢ	αὐταὶ παρ´ αὐτῶν τὸ διάφορον
[4, 3, 18]	οὐρανῷ. Ὅσα μὲν διὰ χρείας	ἢ	δι´ ἀμφισβητήσεις διαλέγονται ἐνταῦθα, ἐκεῖ
[4, 3, 27]	{τὸ συναμφότερον γενόμεναι} ταῦτα ᾔδεσαν·	ἢ	εἴ τι δικαιοσύνης ἐχόμενον. Ὁ
[4, 3, 4]	μερίμναις πρὸς τῷ φυτῷ γίγνοιτο,	ἢ	εἴ τις ὑγιαίνοντα μὲν καὶ
[4, 3, 11]	νοῦν βλέπειν οὐδαμοῦ ψυχῆς αὐτοῖς	ἢ	ἐκεῖ βλεπούσης. ~Ἀνθρώπων δὲ ψυχαὶ
[4, 3, 5]	νῶν οὖσαι καὶ ἐξειλιγμέναι μᾶλλον	ἢ	ἐκεῖνοι, οἷον πολὺ ἐξ ὀλίγου
[4, 3, 8]	ἔσται, εἰ νῦν πλέον ποιεῖ	ἢ	ἔλαττον. Καὶ διὰ τί νῦν,
[4, 3, 19]	ἀνάγκη οὕτω μερίζεσθαι, ἔλαττον δὲ	ἢ	ἐν τῇ ἁφῇ. Καὶ δὴ
[4, 3, 24]	ποῦ ἐξελθοῦσα τοῦ σώματος γενήσεται;	Ἢ	ἐνταῦθα μὲν οὐκ ἔσται, οὗ
[4, 3, 18]	ἐλθεῖν καὶ πάλιν αὖ ἐξελθοῦσα;	Ἢ	ἐνταῦθα ὁ λογισμὸς ἐγγίγνεται ἐν
[4, 3, 2]	τῶν μονάδων ἢ ψυχὴ ἔσται,	ἢ	ἐξ ἀψύχων ἁπάντων ἡ ψυχή,
[4, 3, 20]	οὐ μᾶλλον εἴσω τοῦ σώματος	ἢ	ἔξω ποιοῦντες, ἄψυχον αὐτὸ ποιήσομεν,
[4, 3, 27]	τι κἄν, πάντα, ὅσα ἔπραξεν	ἢ	ἔπαθεν ὁ ἄνθρωπος· χρόνου δὲ
[4, 3, 20]	ἡ ψυχὴ λέγεται πρὸς πάντων;	Ἢ	ἐπειδὴ οὐχ ὁρατὸν ἡ ψυχή,
[4, 3, 25]	τινων, καὶ εἰ μνημονεύουσιν ἀεί,	ἢ	ἐπί τινα χρόνον τὸν ἐγγὺς
[4, 3, 6]	δὲ μέρος τι κόσμου διοικοῦσιν;	Ἢ	θαυμαστὸν οὐδὲν τοὺς τὴν αὐτὴν
[4, 3, 4]	πρὸς οἷς ἐστιν ἢ πράττων	ἢ	θεωρίαις ἑαυτὸν παρέχων, νοσήσαντος δὲ
[4, 3, 6]	ἢ πάσχει ἢ ἄμφω, γνωσθήσεται·	ἢ	καθ´ αὑτό γε τοῦτο ἐπισκεπτέον
[4, 3, 1]	ἀπορήσαντας δεῖ εἰς εὐπορίαν καταστῆναι,	ἢ	καὶ ἐν αὐταῖς ταῖς ἀπορίαις
[4, 3, 16]	ἵππων δύο κατὰ τάξιν φερομένων	ἢ	καὶ ἑνὸς τὸ ἐμπεσὸν τρωθῆναι
[4, 3, 16]	ἀποθανεῖν ὁποῖός ποτ´ ἂν ᾖ,	ἢ	καὶ ἵππων δύο κατὰ τάξιν
[4, 3, 29]	ἢ ταῖς προσέξεσιν ἢ μή,	ἢ	καὶ σωματικαῖς κράσεσιν ἐνούσαις καὶ
[4, 3, 16]	τὸ ἐμπεσὸν τρωθῆναι ἢ πατηθῆναι.	Ἢ	καὶ τὸ ἄδικον τοῦτο οὐ
[4, 3, 15]	ἐνεκρίθησαν παραλλαγαῖς ἢ καὶ τύχαις	ἢ	καὶ τροφαῖς, ἢ αὐταὶ παρ´
[4, 3, 15]	σωμάτων εἰς ἃ ἐνεκρίθησαν παραλλαγαῖς	ἢ	καὶ τύχαις ἢ καὶ τροφαῖς,
[4, 3, 28]	ᾧ αἰσθανόμεθα καὶ ᾧ μανθάνομεν;	Ἢ	καὶ ᾧ ἐπιθυμοῦμεν τῶν ἐπιθυμητῶν,
[4, 3, 2]	τοῦδε ἀλλὰ οὐδενὸς ὂν αὐτὸ	ἢ	κόσμου ἤ τινος ἄλλου αὐτὸ
[4, 3, 27]	ἄλλης τῆς παρὰ τοῦ ὅλου;	Ἢ	λεκτέον εἶναι μνήμας ἑκατέρας, τὰς
[4, 3, 25]	τὸ τῆς μνήμης ἐπικτήτου τινὸς	ἢ	μαθήματος ἢ παθήματος, οὔτε τοῖς
[4, 3, 6]	τις ἄν, καὶ ψυχῶν διαφορά,	ἢ	μᾶλλον, καθὸ ἡ μὲν οὐκ
[4, 3, 29]	διαφόρως ἐχούσαις ἢ ταῖς προσέξεσιν	ἢ	μή, ἢ καὶ σωματικαῖς κράσεσιν
[4, 3, 19]	ἄλλαις αἰσθήσεσι μηδὲ μεμερίσθαι, ἀλλ´	ἢ	μόνον ἐν τῇ ἁφῇ, λεκτέον
[4, 3, 25]	κατάστασιν μεθ´ ἣν εἶχε πρότερον,	ἢ	νόησιν ἄλλην μετ´ ἄλλην, ἵνα
[4, 3, 16]	δίκης, οἷον κολάσεις ἢ πενίαι	ἢ	νόσοι, ἆρα διὰ προτέρας ἁμαρτίας
[4, 3, 20]	ἄλλα ἐν τόπῳ καὶ ποῦ,	ἢ	ὅλως οὐδέν, ἐπιστῆσαι προσήκει. Εἴτε
[4, 3, 9]	δύναται ἀλλαχόθι ἕκαστον τῶν μορίων	ἢ	ὅπου κεῖται εἶναι. Ἡ δὲ
[4, 3, 31]	διαφορά; Εἶτα πῶς οὐ γινώσκομεν;	Ἢ	ὅταν μὲν συμφωνῇ ἡ ἑτέρα
[4, 3, 25]	αὐτόν, οἷον κόσμου τὰς περιόδους;	Ἢ	ὅτι ἄλλο μὲν πρότερον, ἄλλο
[4, 3, 18]	πῶς ἂν ἔτι λογικαὶ εἶεν;	Ἢ	ὅτι δύνανται, εἴποι τις ἄν,
[4, 3, 16]	καὶ αὐτὰ κατὰ λόγον γίγνεσθαι.	Ἢ	οὐ κατὰ λόγους φυσικοὺς ταῦτα,
[4, 3, 26]	Ἀλλὰ καὶ ὧς κωλυτικὸν ἂν	ἢ	οὐ κωλυτικὸν λέγοιτο τὸ σῶμα
[4, 3, 2]	εἶναι, οἷον κύκλου ἢ τετραγώνου,	ἢ	οὐ πάντα γε τὰ μόρια
[4, 3, 16]	τὴν τοῦ ὅλου χρήσιμον πλοκήν.	Ἢ	οὐδὲ ἄδικον ἐκ τῶν πρόσθεν
[4, 3, 3]	Ἀλλ´ οὗτός γε ὁ λόγος	ἢ	οὐδεμίαν ποιεῖ ψυχὴν ἔξω σώματος
[4, 3, 29]	δεῖ αἰσθέσθαι οὗπερ μελλήσει μνημονεύσειν;	Ἢ	οὐδὲν κωλύσει τῷ μνημονεύσοντι τὸ
[4, 3, 25]	ἦλθον, ἵνα κατέχῃ μὴ ἀπέλθοιεν·	ἢ	οὕτω γε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ
[4, 3, 28]	Ἐπεὶ διὰ τί οὐκ ἄλλου,	ἢ	οὐχ οὕτως; Τί οὖν κωλύει
[4, 3, 25]	μνήμης ἐπικτήτου τινὸς ἢ μαθήματος	ἢ	παθήματος, οὔτε τοῖς ἀπαθέσι τῶν
[4, 3, 21]	ἡμῖν πρὸς τὸ ζητούμενον γένοιτο;	Ἢ	πάλιν ἀπορήσομεν πῶς ἐστιν ἐν
[4, 3, 3]	ποιεῖ ψυχὴν ἔξω σώματος γίγνεσθαι,	ἢ	πᾶσαν οὐκ ἐν σώματι, ἀλλ´
[4, 3, 15]	παρ´ αὐτῶν τὸ διάφορον κομίζουσιν	ἢ	πᾶσι τούτοις ἤ τισιν αὐτῶν.
[4, 3, 6]	τοδί, τὸ δὲ τοδὶ ποιεῖ	ἢ	πάσχει ἢ ἄμφω, γνωσθήσεται· ἢ
[4, 3, 16]	καὶ ἑνὸς τὸ ἐμπεσὸν τρωθῆναι	ἢ	πατηθῆναι. Ἢ καὶ τὸ ἄδικον
[4, 3, 16]	συμβαίνει ἔξω δίκης, οἷον κολάσεις	ἢ	πενίαι ἢ νόσοι, ἆρα διὰ
[4, 3, 1]	καὶ σκοπούμενος εὐλόγως ἂν διατρίβοι	ἢ	περὶ ταύτης; Διά τε πολλὰ
[4, 3, 20]	σῶμα, καὶ οὐ περιεχόμενον μᾶλλον	ἢ	περιέχον. Οὐ μὴν οὐδ´ ὡς
[4, 3, 7]	σώματος τὴν φύσιν διοικεῖ καὶ	ἢ	πλάττει ἢ τάττει ἢ ποιεῖ
[4, 3, 7]	καὶ ἢ πλάττει ἢ τάττει	ἢ	ποιεῖ ἢ ψυχή; Καὶ οὐχ
[4, 3, 26]	ἄν; Ἢ τί δεῖ σώματος	ἢ	ποιότητος σωματικῆς μεθ´ ἧς; Ἀλλὰ
[4, 3, 6]	προσῆλθον. Ἀπέστησαν οὖν εἰς βάθος.	Ἢ	πολὺ αὐτῶν καθελκυσθὲν συνεφειλκύσατο καὶ
[4, 3, 4]	εἶναι λέγοι, πρὸς οἷς ἐστιν	ἢ	πράττων ἢ θεωρίαις ἑαυτὸν παρέχων,
[4, 3, 27]	δὴ μόνη γενομένη τί μνημονεύσει;	Ἢ	πρότερον σκεπτέον τίνι δυνάμει ψυχῆς
[4, 3, 9]	καὶ τῇ ἐκ σώματος ἀερίνου	ἢ	πυρίνου εἰς γήινον γινομένῃ, ἣν
[4, 3, 25]	λαμβανούσης; Εἴτε τοῦ ζῴου, πότε	ἢ	πῶς; Διὸ ζητητέον τί ἐστι
[4, 3, 25]	ζῴου. Εἴτε γὰρ ἄλλης, πότε	ἢ	πῶς λαμβανούσης; Εἴτε τοῦ ζῴου,
[4, 3, 26]	ὧν οὐκ ἦλθεν εἰς αὐτό;	Ἢ	πῶς μετὰ σώματος μνημονεύσει, ὃ
[4, 3, 10]	οὐκ ἐπακτῷ γνώμῃ οὐδὲ βουλὴν	ἢ	σκέψιν ἀναμείνασα· οὕτω γὰρ ἂν
[4, 3, 15]	αὐταῖς ἐβαρύνθη. Γίνονται δὲ διάφοροι	ἢ	σωμάτων εἰς ἃ ἐνεκρίθησαν παραλλαγαῖς
[4, 3, 10]	καὶ ἐνταῦθα ψυχὴν ἀεὶ ἑστῶσαν	ἢ	τὰ πρῶτα καὶ τὰ ἐφεξῆς
[4, 3, 29]	δ´ ἔχειν πρὸς μνήμας φήσομεν	ἢ	ταῖς δυνάμεσιν αὐτῆς διαφόρως ἐχούσαις
[4, 3, 25]	τῶν τόπων ἐξελθούσαις μνημονεύειν ὑπάρχει,	ἢ	ταῖς μέν, ταῖς δ´ οὔ,
[4, 3, 29]	ταῖς δυνάμεσιν αὐτῆς διαφόρως ἐχούσαις	ἢ	ταῖς προσέξεσιν ἢ μή, ἢ
[4, 3, 7]	φύσιν διοικεῖ καὶ ἢ πλάττει	ἢ	τάττει ἢ ποιεῖ ἢ ψυχή;
[4, 3, 20]	ἄλλα τῆς ψυχῆς λεγόμενα μέρη,	ἢ	ταῦτα μὲν ὅλως οὐκ ἐν
[4, 3, 2]	ὅλον ἐστίν, εἶναι, οἷον κύκλου	ἢ	τετραγώνου, ἢ οὐ πάντα γε
[4, 3, 8]	Πῶς οὖν ἄπειρον, εἰ στήσεται;	Ἢ	τῇ δυνάμει τὸ ἄπειρον, ὅτι
[4, 3, 26]	τὴν τύπωσιν τὴν τοῦ σώματος,	ἢ	τὴν διὰ τοῦ σώματος, ἢ
[4, 3, 26]	ἢ τὴν διὰ τοῦ σώματος,	ἢ	τὴν κρίσιν, ἣν ἐποιήσατο ἐκ
[4, 3, 10]	ἀέρα, τὸ φῶς, τὸν ἥλιον,	ἢ	τὴν σελήνην καὶ τὸ φῶς
[4, 3, 14]	δῶρον αὐτοῦ τί ἂν σημαίνοι	ἢ	τὴν τοῦ ἐν νοητῷ μᾶλλον
[4, 3, 26]	τίς ἡ ἀντέρεισις λέγοιτο ἄν;	Ἢ	τί δεῖ σώματος ἢ ποιότητος
[4, 3, 25]	ψυχὴ ἡ μνημονεύουσα, τίς δύναμις	ἢ	τί μέρος, εἰ δὲ τὸ
[4, 3, 32]	καὶ ἀστεῖος οὐκ ἄτοπος μνημονεύων;	Ἢ	τὸ μὲν μετὰ πάθους ἑκάστου,
[4, 3, 25]	καὶ μνήμη, ἀλλὰ ἄλλης ἀμυδροτέρας,	ἢ	τοῦ συναμφοτέρου τοῦ ζῴου. Εἴτε
[4, 3, 2]	ἄλλο ἀναρτῶσιν, ὃ μηκέτι τοῦδε	ἢ	τοῦδε ἀλλὰ οὐδενὸς ὂν αὐτὸ
[4, 3, 26]	ὥσπερ αἱ ἐνσφραγίσεις οὐδ´ ἀντερείσεις	ἢ	τυπώσεις, ὅτι μηδ´ ὠθισμός, μηδ´
[4, 3, 28]	λύκον ὁ σκύλαξ τῇ ὀδμῇ	ἢ	τῷ κτύπῳ αὐτὸς οὐκ ἰδὼν
[4, 3, 26]	ἤδη παραδεξαμένης τὸν τύπον καὶ	ἢ	φυλαξάσης ἢ ἀποβαλούσης αὐτήν· εἰ
[4, 3, 2]	καὶ ἑκάστη αὐτῶν τῶν μονάδων	ἢ	ψυχὴ ἔσται, ἢ ἐξ ἀψύχων
[4, 3, 7]	πλάττει ἢ τάττει ἢ ποιεῖ	ἢ	ψυχή; Καὶ οὐχ ἡ μὲν
[4, 3, 10]	γὰρ ἔδει γίνεσθαι παρὰ ψυχῆς,	ἢ	ὧν τὴν δύναμιν εἰς τὸ
[4, 3, 2]	ὡς κύκλου καὶ γραμμῆς μέρος,	ἢ	ὡς ἐπιστήμης μέρος τὸ θεώρημα.
[4, 3, 2]	ἐπὶ ψιλῶν μόνων τὸ λεγόμενον·	ἢ	ὡς κύκλου καὶ γραμμῆς μέρος,
[4, 3, 20]	ἀμφορεῖ τοῦ οἴνου ὁ οἶνος,	ἢ	ὡς ὁ ἀμφορεύς, οὐδ´ ᾗ
[4, 3, 13]	ὡς τὸ πηδᾶν κατὰ φύσιν,	ἢ	ὡς πρὸς γάμων φυσικὰς προθυμίας
[4, 3, 13]	ὡς πρὸς γάμων φυσικὰς προθυμίας	ἢ	{ὡς} πρὸς πράξεις τινὲς καλῶν
[4, 3, 25]	ἀπορήσειε, μήποτε οὐ τῆς ψυχῆς	ᾖ	ἐκείνης ἡ λεγομένη τοιαύτη ἀνάμνησις
[4, 3, 26]	μὲν τὸν τεχνίτην ἡ ψυχὴ	ᾖ	ἐν τῷ αἰσθάνεσθαι, κατὰ δὲ
[4, 3, 16]	ὑποπεσόντα ἀποθανεῖν ὁποῖός ποτ´ ἂν	ᾖ,	ἢ καὶ ἵππων δύο κατὰ
[4, 3, 4]	πᾶσιν, ἔπειτα, ὅταν ἐν σώματι	ᾖ,	ἡ δὲ μὴ ἐν σώματι;
[4, 3, 32]	μνήμης καὶ μάλιστα, ὅταν ἀστεία	ᾖ	καὶ αὐτή· γένοιτο γὰρ ἄν
[4, 3, 31]	φωτὸς μείζονι· ὅταν δὲ μάχη	ᾖ	καὶ διαφωνία, ἐκφανὴς ἐφ´ αὑτῆς
[4, 3, 8]	μὴν διέσπασται ἀφ´ ἑαυτῆς, ὅταν	ᾖ	καὶ ἐν τῷ δακτυλίῳ καὶ
[4, 3, 18]	τεχνίταις, ὅταν δὲ μὴ χαλεπὸν	ᾖ,	κρατεῖ καὶ ἐργάζεται ἡ τέχνη.
[4, 3, 7]	ποιεῖ καὶ ἥτις ἂν τελεία>	ᾖ,	οὕτω διοικεῖ> Ἡ δὲ πτερορρυήσασα>
[4, 3, 12]	Ἐκεῖ γάρ, ᾧ ἂν ὁμοιωθεῖσα	ᾖ,	φέρεται, ἡ μὲν εἰς ἄνθρωπον,
[4, 3, 3]	ἑκάστη. Ὅταν δὲ καὶ λογικὴ	ᾖ	ψυχή, καὶ οὕτω λογικὴ ὡς
[4, 3, 29]	εἶναι, καὶ ἄλλο μνημονεύσει ὧν	ἡ	αἴσθησις ᾔσθετο πρότερον, κἀκεῖνο δεῖ
[4, 3, 29]	γάρ ἐστιν, εἰς ὃ λήγει	ἡ	αἴσθησις, καὶ μηκέτι οὔσης τούτῳ
[4, 3, 24]	καὶ πάλιν αὖ ὁμοῦ συνέδραμεν	ἡ	ἄνεσις τῆς κολάσεως καὶ ἡ
[4, 3, 26]	Ἐπὶ δὲ τῶν νοήσεων τίς	ἡ	ἀντέρεισις λέγοιτο ἄν; Ἢ τί
[4, 3, 30]	ὅταν ἐν τούτῳ γένηται, ἡμῖν	ἡ	ἀντίληψις. Ἄλλο γὰρ ἡ νόησις,
[4, 3, 30]	νόημα οἷον ἐν κατόπτρῳ, καὶ	ἡ	ἀντίληψις αὐτοῦ οὕτω καὶ ἡ
[4, 3, 23]	δύναμις ἐκεῖ δὲ τῆς ἐνεργείας	ἡ	ἀρχή, οὗ ἡ ἀρχὴ τοῦ
[4, 3, 23]	τῆς ἐνεργείας ἡ ἀρχή, οὗ	ἡ	ἀρχὴ τοῦ ὀργάνου. Ἐπεὶ οὖν
[4, 3, 20]	μέρος τῷ ζῴῳ, πρῶτον μὲν	ἡ	αὐτὴ ἂν μένοι ἀπορία, πῶς
[4, 3, 3]	οὐκ ἂν αὑτὴν ἑκάστῳ παρέχοι,	ἡ	αὐτὴ δὲ πανταχοῦ ἔσται ἡ
[4, 3, 3]	ἔσται ἡ ὅλη, μία καὶ	ἡ	αὐτὴ ἐν πολλοῖς ἅμα οὖσα.
[4, 3, 4]	μὲν καταλείψει, ἡ δὲ οὔ,	ἡ	αὐτὴ οὖσα; Ἐπὶ μὲν οὖν
[4, 3, 27]	ἡ ἑτέρα ψυχὴ ἀπαλλαγεῖσα μόνη;	Ἡ	γὰρ ἐφελκομένη ὅ τι κἄν,
[4, 3, 12]	ὑπ´ αὐτήν, ἡ μὲν ὡσαύτως,	ἡ	δὲ ἄλλοτε ἄλλως, ἴσχουσα ἐν
[4, 3, 5]	μὲν σή, ἡ δὲ τοῦδε,	ἡ	δὲ ἄλλου ἔσται; ἆρ´ οὖν
[4, 3, 27]	ἐπακτῶν ἀεὶ ἔσται ἐν λήθῃ.	Ἡ	δὲ δὴ μόνη γενομένη τί
[4, 3, 6]	μὴ πάσχειν ἐν οἷς ποιεῖ·	ἡ	δὲ δύναμις ἐκ τοῦ ἄνω
[4, 3, 12]	φέρεται, ἡ μὲν εἰς ἄνθρωπον,	ἡ	δὲ εἰς ζῷον ἄλλη ἄλλο.
[4, 3, 9]	τὸ ἀφ´ οὗ ἡ εἴσκρισις,	ἡ	δὲ ἐκ τοῦ ἀσωμάτου εἰς
[4, 3, 6]	ψυχὴ ὁμοειδὴς οὖσα πεποίηκε κόσμον,	ἡ	δὲ ἑκάστου οὔ, ἔχουσα καὶ
[4, 3, 2]	δυνάμει ἔχει τὴν ὅλην ἐπιστήμην,	ἡ	δέ ἐστιν οὐδὲν ἧττον ὅλη.
[4, 3, 4]	ἔπειτα, ὅταν ἐν σώματι ᾖ,	ἡ	δὲ μὴ ἐν σώματι; Ἴσως
[4, 3, 26]	οὕτω κοινὸν ἔργον λέγοιτο ἄν,	ἡ	δὲ μνήμη οὐκ ἀναγκάζοιτο τοῦ
[4, 3, 4]	ἔσται, πῶς ἡ μὲν καταλείψει,	ἡ	δὲ οὔ, ἡ αὐτὴ οὖσα;
[4, 3, 7]	ἡ μὲν πέφυκε τοῦτο δύνασθαι,	ἡ	δὲ οὔ. Ἡ μὲν οὖν
[4, 3, 10]	πολλαῖς εἰς εἴδωλον φύσεως προσχρωμένη.	Ἡ	δὲ οὐσίας δυνάμει κυρία σωμάτων
[4, 3, 10]	ἔχει φύσεως ψυχῆς ἡ οὐσία·	ἡ	δὲ ποιεῖ οὐκ ἐπακτῷ γνώμῃ
[4, 3, 7]	ἂν τελεία> ᾖ, οὕτω διοικεῖ>	Ἡ	δὲ πτερορρυήσασα> εἰπὼν ἄλλην ταύτην
[4, 3, 9]	μορίων ἢ ὅπου κεῖται εἶναι.	Ἡ	δὲ τοσαύτη ἐστὶ τὴν φύσιν,
[4, 3, 5]	πῶς ἔτι ἡ μὲν σή,	ἡ	δὲ τοῦδε, ἡ δὲ ἄλλου
[4, 3, 20]	μὴ ὅλον ἐν ὁτῳοῦν εἶναι·	ἡ	δὲ ψυχὴ οὐ σῶμα, καὶ
[4, 3, 20]	ὕλης οὔσης ὕστερον τὸ εἶδος.	Ἡ	δὲ ψυχὴ τὸ εἶδος ποιεῖ
[4, 3, 31]	ἔσται. Εἰ οὖν ἀμφοτέραις, τίς	ἡ	διαφορά; Εἶτα πῶς οὐ γινώσκομεν;
[4, 3, 2]	καὶ ἐνταῦθα. Ἐπὶ δὲ ψυχῆς	ἡ	διαφορὰ τῷ μεγέθει εἰ λέγοιτο
[4, 3, 13]	ἄλλο. ~Τὸ γὰρ ἀναπόδραστον καὶ	ἡ	δίκη οὕτως ἐν φύσει κρατούσῃ
[4, 3, 8]	τῇ δυνάμει τὸ ἄπειρον, ὅτι	ἡ	δύναμις ἄπειρος, οὐχ ὡς μερισθησομένης
[4, 3, 23]	οὐ τὴν δύναμιν πανταχοῦ γὰρ	ἡ	δύναμις ἐκεῖ δὲ τῆς ἐνεργείας
[4, 3, 6]	ἄνω· τῶν γὰρ ἐκεῖ νενευκότων	ἡ	δύναμις μείζων. Σῴζουσαι γὰρ αὑτὰς
[4, 3, 15]	ἄλλων εἰς ἄλλα εἰσκρινόμεναι, αἷς	ἡ	δύναμις οὐκ ἤρκεσεν ἆραι ἐντεῦθεν
[4, 3, 24]	ἡ ἄνεσις τῆς κολάσεως καὶ	ἡ	δύναμις τοῦ ἀναφυγεῖν ἐξ ἐκείνων
[4, 3, 9]	ὅτι ἄδηλον τὸ ἀφ´ οὗ	ἡ	εἴσκρισις, ἡ δὲ ἐκ τοῦ
[4, 3, 2]	οἷον τὴν λευκότητα· οὐ γὰρ	ἡ	ἐν τῷ μορίῳ τοῦ γάλακτος
[4, 3, 19]	καὶ εἰ περὶ τὸ ἧπαρ	ἡ	ἐπιθυμία, τὸ δὲ περὶ τὴν
[4, 3, 26]	τινας ἴσχει ὧν ἔργων δεῖται	ἡ	ἐπιτέλεσις ὀργάνων, τῶν δὲ τὰς
[4, 3, 31]	διαφωνία, ἐκφανὴς ἐφ´ αὑτῆς καὶ	ἡ	ἑτέρα γίνεται, λανθάνει δὲ ὅ
[4, 3, 31]	γὰρ ἦλθον ἄμφω καὶ ἐποχεῖται	ἡ	ἑτέρα. Ἑώρα οὖν ἡ ἑτέρα
[4, 3, 31]	ἐποχεῖται ἡ ἑτέρα. Ἑώρα οὖν	ἡ	ἑτέρα πάντα καὶ τὰ μὲν
[4, 3, 31]	γινώσκομεν; Ἢ ὅταν μὲν συμφωνῇ	ἡ	ἑτέρα τῇ ἑτέρᾳ, οὐκ ὄντων
[4, 3, 27]	εἴρηται. Τί οὖν ἂν εἴποι	ἡ	ἑτέρα ψυχὴ ἀπαλλαγεῖσα μόνη; Ἡ
[4, 3, 4]	τοῦ παντός· οὐ γὰρ ὥσπερ	ἡ	ἡμετέρα λέγεται καταλείπειν τὸ σῶμα·
[4, 3, 25]	οὐ τῆς ψυχῆς ᾖ ἐκείνης	ἡ	λεγομένη τοιαύτη ἀνάμνησις καὶ μνήμη,
[4, 3, 2]	γὰρ ὅλως καὶ οὐ ποσὸν	ἡ	λευκότης. Ἀλλὰ τοῦτο μὲν οὕτως.
[4, 3, 32]	πρὸς τὸ ἄνω, πλειόνων αὐτῇ	ἡ	λήθη, εἰ μή που πᾶς
[4, 3, 14]	ὁ τοιοῦτος δεσμὸς ἔξωθεν· καὶ	ἡ	λύσις ἡ ὑπὸ Ἡρακλέους, ὅτι
[4, 3, 26]	παθήματος τοῦ σώματος· οὗ δὴ	ἡ	μὲν αἴσθησις οὕτω κοινὸν ἔργον
[4, 3, 9]	τῆς εἰς σῶμα ψυχῆς εἰσόδου	ἡ	μὲν γὰρ γίνεται ψυχῇ ἐν
[4, 3, 12]	ᾧ ἂν ὁμοιωθεῖσα ᾖ, φέρεται,	ἡ	μὲν εἰς ἄνθρωπον, ἡ δὲ
[4, 3, 4]	πάντη ἔξω σώματος ἔσται, πῶς	ἡ	μὲν καταλείψει, ἡ δὲ οὔ,
[4, 3, 2]	μιᾶς ὁμοειδεῖς οὖσαι. Ἀλλὰ πῶς	ἡ	μὲν κόσμου, αἱ δὲ μερῶν
[4, 3, 6]	ψυχῶν διαφορά, ἢ μᾶλλον, καθὸ	ἡ	μὲν οὐκ ἀπέστη τῆς ὅλης,
[4, 3, 7]	τοῦτο δύνασθαι, ἡ δὲ οὔ.	Ἡ	μὲν οὖν τελεία> φησίν, ἡ
[4, 3, 7]	ποιεῖ ἢ ψυχή; Καὶ οὐχ	ἡ	μὲν πέφυκε τοῦτο δύνασθαι, ἡ
[4, 3, 5]	σώματος γεγονέναι. ~Ἀλλὰ πῶς ἔτι	ἡ	μὲν σή, ἡ δὲ τοῦδε,
[4, 3, 6]	ὥσπερ ἐκεῖ. ~Διὰ τί δὲ	ἡ	μὲν τοῦ παντὸς ψυχὴ ὁμοειδὴς
[4, 3, 12]	καὶ δίδωσι τοῖς ὑπ´ αὐτήν,	ἡ	μὲν ὡσαύτως, ἡ δὲ ἄλλοτε
[4, 3, 5]	καὶ λόγος εἷς τοῦ νοῦ	ἡ	μένουσα καὶ ἀπ´ αὐτῆς λόγοι
[4, 3, 8]	ψυχή, τοῖς δὲ προσεγένετο, ἕως	ἡ	μία μένει. Ἐν δὲ τῷ
[4, 3, 8]	δὲ τῷ παντὶ μένει ἀεὶ	ἡ	μία· τὰ δὲ ἐντὸς τὰ
[4, 3, 30]	οὕτω καὶ ἡ μονὴ καὶ	ἡ	μνήμη. Διὸ καὶ ἀεὶ κινουμένης
[4, 3, 30]	οὕτως ἂν εἴη τοῦ γνωσθέντος	ἡ	μνήμη· εἰ δὲ μή, ἄλλο
[4, 3, 31]	θάτερα. ~Ἀλλ´ εἰ τοῦ φανταστικοῦ	ἡ	μνήμη, ἑκατέρα δὲ ἡ ψυχὴ
[4, 3, 29]	μὲν ἐπ´ ὀλίγον παραμένοι, ὀλίγη	ἡ	μνήμη, ἐπὶ πολὺ δέ, μᾶλλον
[4, 3, 29]	τὴν μνήμην. Τοῦ φανταστικοῦ ἄρα	ἡ	μνήμη, καὶ τὸ μνημονεύειν τῶν
[4, 3, 26]	ἀφαιρέσει καὶ καθάρσει ἀνακύπτει πολλάκις	ἡ	μνήμη. Μονῆς δὲ οὔσης αὐτῆς
[4, 3, 26]	κοινόν, ἀλλ´ οὐχ ἡ ψυχὴ	ἡ	μνημονεύουσα ἔσται; Εἰ δὲ τὸ
[4, 3, 25]	καὶ εἰ μὲν ἡ ψυχὴ	ἡ	μνημονεύουσα, τίς δύναμις ἢ τί
[4, 3, 30]	ἡ ἀντίληψις αὐτοῦ οὕτω καὶ	ἡ	μονὴ καὶ ἡ μνήμη. Διὸ
[4, 3, 3]	ἐκείνην· εἰ δ´ οἰκεία ἦν	ἡ	νόησις, ἐφ´ ἑαυτῆς ἑκάστη. Ὅταν
[4, 3, 30]	ἡμῖν ἡ ἀντίληψις. Ἄλλο γὰρ	ἡ	νόησις, καὶ ἄλλο ἡ τῆς
[4, 3, 2]	καὶ τῶν ἄλλων, οὐκ ἂν	ἡ	ὅλη, ἧς τὰ τοιαῦτα μέρη,
[4, 3, 3]	ψυχή, καὶ οὕτω λογικὴ ὡς	ἡ	ὅλη λέγεται, τὸ λεγόμενον μέρος
[4, 3, 3]	ἡ αὐτὴ δὲ πανταχοῦ ἔσται	ἡ	ὅλη, μία καὶ ἡ αὐτὴ
[4, 3, 28]	ἄλλως ἑκάστῳ· οἷον εἶδε μὲν	ἡ	ὅρασις, οὐ τὸ ἐπιθυμοῦν, ἐκινήθη
[4, 3, 10]	ποιεῖται ὡς ἔχει φύσεως ψυχῆς	ἡ	οὐσία· ἡ δὲ ποιεῖ οὐκ
[4, 3, 24]	γὰρ ἔχουσι σῶμα οὗ ἐστιν	ἡ	οὐσία καὶ τὸ ὂν καὶ
[4, 3, 4]	ἀμέριστος γὰρ ἂν εἴη αὕτη	ἡ	οὐσία οὐδεμία τοιαύτη ἂν ἀπορία
[4, 3, 30]	λόγου τοῦ τῷ νοήματι παρακολουθοῦντος	ἡ	παραδοχὴ εἰς τὸ φανταστικόν. Τὸ
[4, 3, 9]	αὐτὸ ἔχει. Καὶ τοσαύτη ἐστὶν	ἡ	σκιά, ὅσος ὁ λόγος ὁ
[4, 3, 5]	ἔσται ὅταν ἐν σώματι καὶ	ἡ	Σωκράτους ψυχή· ἀπολεῖται δέ, ὅταν
[4, 3, 16]	ἀγαθὸς ὁ παθών, εἰς ἀγαθὸν	ἡ	τελευτὴ τούτων. Δεῖ γὰρ τήνδε
[4, 3, 18]	χαλεπὸν ᾖ, κρατεῖ καὶ ἐργάζεται	ἡ	τέχνη. Ἀλλ´ εἰ ἐκεῖ ἄνευ
[4, 3, 21]	δὲ τοῦτο διαλλάττειν, ὅτι ἔξωθεν	ἡ	τέχνη. Εἰ οὖν κατὰ τὸ
[4, 3, 21]	Ἀλλὰ ἆρα οὕτω φατέον, ὡς	ἡ	τέχνη ἐν τοῖς ὀργάνοις, οἷον
[4, 3, 30]	γὰρ ἡ νόησις, καὶ ἄλλο	ἡ	τῆς νοήσεως ἀντίληψις, καὶ νοοῦμεν
[4, 3, 1]	τὴν τοῦ ὅλου· αὕτη γὰρ	ἡ	τὸ πᾶν ἄψυχον ἐν ἐπιμελείᾳ
[4, 3, 24]	μετὰ τούτων καὶ ἐν τούτῳ	ἡ	τοιαύτη ψυχὴ ἔσται. Εἰ δ´
[4, 3, 23]	ἀρχὴ τοῦ ὀργάνου. Ἐπεὶ οὖν	ἡ	τοῦ αἰσθάνεσθαι δύναμις καὶ ἡ
[4, 3, 23]	ἐναπερειδομένης ταύτης τῆς δυνάμεως ἐνταῦθα	ἡ	τοῦ ἐπιθυμητικοῦ μοῖρα τῆς ψυχῆς
[4, 3, 13]	καὶ ἐφ´ ἑνὸς ἑκάστου τελεῖται	ἡ	τοῦ ζῴου διοίκησις, ἐν χρόνῳ
[4, 3, 8]	πᾶσαι οὖσαι, ἐξ ἧς καὶ	ἡ	τοῦ ὅλου, συμπαθεῖς. Καὶ γὰρ
[4, 3, 23]	ἡ τοῦ αἰσθάνεσθαι δύναμις καὶ	ἡ	τοῦ ὁρμᾶν ψυχῆς οὔσης αἰσθητικῆς
[4, 3, 8]	αὐτοῦ, ἐκείνη μὲν οὐκέτι ἐστὶν	ἡ	τοῦ παντὸς ζῴου ψυχὴ ἐν
[4, 3, 7]	Ἡ μὲν οὖν τελεία> φησίν,	ἡ	τοῦ παντὸς μετεωροποροῦσα> οὐ δῦσα,
[4, 3, 3]	τὴν εἰκόνα ἐξεταστέον. Εἰ γὰρ	ἡ	τοῦ παντὸς παρέχει αὑτὴν πᾶσι
[4, 3, 11]	εἶδός τι δυνάμενον. Καὶ γὰρ	ἡ	τοῦ παντὸς φύσις πάντα εὐμηχάνως
[4, 3, 12]	ἐκεῖ καὶ αὗται γίνεσθαι, οὗπερ	ἡ	τοῦ παντὸς ψυχὴ ἀεὶ οὐδὲν
[4, 3, 1]	τὰς ἡμετέρας, μέχρις ὧν καὶ	ἡ	τοῦ παντὸς ψυχὴ ἔρχεται, μηδὲ
[4, 3, 23]	καθαροῦ αἵματος, θυμῷ προσφόρου ὀργάνου,	ἡ	τούτου πηγή ἐνταῦθα γὰρ τὸ
[4, 3, 7]	μιγνύων κρατῆρος, ἀφ´ οὗ καὶ	ἡ	τῶν ὅλων, ὁμοειδῆ ποιῶν καὶ
[4, 3, 14]	δεσμὸς ἔξωθεν· καὶ ἡ λύσις	ἡ	ὑπὸ Ἡρακλέους, ὅτι δύναμίς ἐστιν
[4, 3, 29]	παρὰ τούτῳ τοῦ ἀπόντος ἤδη	ἡ	φαντασία, μνημονεύει ἤδη, κἂν ἐπ´
[4, 3, 26]	τῆς οὐ τεύξεως, ἐπείπερ καὶ	ἡ	φύσις αὐτῆς οὐ τῶν ῥεόντων.
[4, 3, 20]	πάντων; Ἢ ἐπειδὴ οὐχ ὁρατὸν	ἡ	ψυχή, ἀλλὰ τὸ σῶμα. Σῶμα
[4, 3, 21]	ἐν πάσῃ τῇ νηί, ὥσπερ	ἡ	ψυχὴ ἐν τῷ σώματι. Ἀλλὰ
[4, 3, 9]	πυρὸς σκότος ἐγίνετο, ὅπερ ἰδοῦσα	ἡ	ψυχή, ἐπείπερ ὑπέστη, ἐμόρφωσεν αὐτό.
[4, 3, 26]	ἵνα κατὰ μὲν τὸν τεχνίτην	ἡ	ψυχὴ ᾖ ἐν τῷ αἰσθάνεσθαι,
[4, 3, 26]	πῶς τὸ κοινόν, ἀλλ´ οὐχ	ἡ	ψυχὴ ἡ μνημονεύουσα ἔσται; Εἰ
[4, 3, 25]	ἀρχῆς ἐζητοῦμεν· καὶ εἰ μὲν	ἡ	ψυχὴ ἡ μνημονεύουσα, τίς δύναμις
[4, 3, 20]	λέγοιμεν. Εἰ δέ γε ὁρατὸν	ἡ	ψυχὴ καὶ αἰσθητὸν ἦν περιειλημμένον
[4, 3, 11]	ἐγίνετο καὶ εἰς ὃν εἶδεν	ἡ	ψυχή, καὶ εἶχε ποιοῦσα. Καὶ
[4, 3, 2]	ἔσται, ἢ ἐξ ἀψύχων ἁπάντων	ἡ	ψυχή, καὶ ὅτι καὶ τὸ
[4, 3, 20]	Πῶς οὖν ἐν τῷ σώματι	ἡ	ψυχὴ λέγεται πρὸς πάντων; Ἢ
[4, 3, 31]	φανταστικοῦ ἡ μνήμη, ἑκατέρα δὲ	ἡ	ψυχὴ μνημονεύειν εἴρηται, δύο τὰ
[4, 3, 20]	χρῶμα καὶ σχῆμα, καὶ χωριστὸν	ἡ	ψυχή. Οὐ μὴν οὐδ´ ὡς
[4, 3, 20]	σώματι, οὔπω φανερόν {καὶ χωριστὸν	ἡ	ψυχή} Πῶς οὖν ἐν τῷ
[4, 3, 8]	πλέον καὶ ἔλαττον· κεῖται δὲ	ἡ	ψυχὴ τοιοῦτον. Πῶς οὖν ἄπειρον,
[4, 3, 8]	αὐτῶν φυομένων, τῶν μὲν ἀπέστη	ἡ	ψυχή, τοῖς δὲ προσεγένετο, ἕως
[4, 3, 20]	ἐν ὅλῳ· οὐ γὰρ μέρος	ἡ	ψυχὴ τοῦ σώματος. Εἰ δέ
[4, 3, 21]	οὕτως ἐν τῷ σώματι εἶναι	ἡ	ψυχή, ὡς ὁ κυβερνήτης ἐν
[4, 3, 4]	τῇ ἐν φυτῷ μεγάλῳ ψυχῇ,	ἣ	ἀπόνως τὸ φυτὸν καὶ ἀψόφως
[4, 3, 9]	τοῦ ἀσωμάτου εἰς ὁτιοῦν σῶμα,	ἣ	δὴ καὶ πρώτη ἂν εἴη
[4, 3, 17]	οὗτος, μᾶλλον δὲ σφαῖρα τοιαύτη,	ἣ	δὴ κομίζεται ἀπὸ τῆς τρίτης
[4, 3, 8]	ψυχάς· ἐξήρτηται γὰρ τῆς μιᾶς,	ἣ	μένει μία· ὥσπερ καὶ ἐν
[4, 3, 2]	οὐσίαν γε οὖσαν, ἀλλ´ εἶναι,	ἣ	μή τινός ἐστιν ὅλως, τὰς
[4, 3, 20]	ἢ ὡς ὁ ἀμφορεύς, οὐδ´	ᾗ	καὶ αὐτό τι ἐν αὐτῷ
[4, 3, 15]	ἐκείνων ἕξιν, τὰ δὲ ἄλλα	ᾗ	πέφυκε περιάγουσα, ὡς τὴν αἰτίαν
[4, 3, 32]	ὁ δὲ καὶ ταῦτα σμικρὰ	ἡγούμενος	καὶ μετατεθεὶς εἰς ἁγιώτερον τόπον
[4, 3, 28]	γεγενημένου. Τεκμήριον δὲ τὸ μὴ	ἡδεῖαν	εἶναι τὴν μνήμην πολλάκις ὧν
[4, 3, 27]	αὐταὶ {τὸ συναμφότερον γενόμεναι} ταῦτα	ᾔδεσαν·	ἢ εἴ τι δικαιοσύνης ἐχόμενον.
[4, 3, 22]	τὸ αἰσθητικόν, πρὸς δὲ ἐνεργείας	ἤδη	ἄλλο ἄλλῳ. ~Λέγω δὲ ὧδε·
[4, 3, 29]	οὖν παρὰ τούτῳ τοῦ ἀπόντος	ἤδη	ἡ φαντασία, μνημονεύει ἤδη, κἂν
[4, 3, 5]	οὖσαι ἀμερεστέρῳ ἐκείνων ἑκάστῳ, μερίζεσθαι	ἤδη	θελήσασαι καὶ οὐ δυνάμεναι εἰς
[4, 3, 29]	ἀπόντος ἤδη ἡ φαντασία, μνημονεύει	ἤδη,	κἂν ἐπ´ ὀλίγον παρῇ. Ὧι
[4, 3, 6]	αὐτὴν τὸ σῶμα, αἱ δὲ	ἤδη	ὄντος οἷον ἀδελφῆς ψυχῆς ἀρχούσης
[4, 3, 18]	ὁ λογισμὸς ἐγγίγνεται ἐν ἀπόρῳ	ἤδη	οὔσης καὶ φροντίδος πληρουμένης καὶ
[4, 3, 26]	τοῦ κοινοῦ εἶναι τῆς ψυχῆς	ἤδη	παραδεξαμένης τὸν τύπον καὶ ἢ
[4, 3, 25]	ἡκούσῃ. Τὸ δὲ καὶ ἐνεργεῖν	ἤδη	ταῖς ἐνεργούσαις ἃ εἶχον μνήμην
[4, 3, 9]	ἀλλὰ τὸ μὲν δίκτυον ἐκτεινομένης	ἤδη	τῆς θαλάσσης συνεκτέταται, ὅσον αὐτὸ
[4, 3, 12]	Ὃ γὰρ ἔχει τὸ πᾶν	ἤδη,	τοῦτο αὔταρκες αὐτῷ καὶ ἔστι
[4, 3, 20]	τὸ ἐν ὕλῃ εἶδος, καὶ	ἤδη	ὕλης οὔσης ὕστερον τὸ εἶδος.
[4, 3, 24]	ἑαυτῷ τὸ ποιῆσαι τὸ κριθὲν	ἤδη.	Φέρεται δὲ καὶ αὐτὸς ὁ
[4, 3, 15]	σῶμα ἐκεῖ προσλαβοῦσαι δι´ αὐτοῦ	ἤδη	χωροῦσι καὶ ἐπὶ τὰ γεωδέστερα
[4, 3, 8]	γίγνοιτο διαφέρειν καὶ ἐν τοῖς	ἤθεσι	μάλιστα καὶ ἐν τοῖς τῆς
[4, 3, 7]	τῇ τοῦ παντὸς περιφορᾷ καὶ	ἤθη	ἐκεῖθεν κομίζεσθαι καὶ πάσχειν παρ´
[4, 3, 1]	δεικνύμενον ἐναργῶς εἶναι, καὶ τὰ	ἤθη	καὶ τὰς τύχας ἐκεῖθεν λαμβάνοντας
[4, 3, 26]	ὀργάνων, τῶν δὲ τὰς δυνάμεις	ἥκει	φέρουσα, τῶν δὲ καὶ τὰς
[4, 3, 24]	διαθέσεως ἥκειν δεῖ τὸ διάφορον,	ἥκειν	δὲ καὶ παρὰ τῆς ἐν
[4, 3, 24]	τόπου, καὶ παρὰ τῆς διαθέσεως	ἥκειν	δεῖ τὸ διάφορον, ἥκειν δὲ
[4, 3, 25]	κατ´ αὐτά, καὶ μάλιστα ἐνταῦθα	ἡκούσῃ.	Τὸ δὲ καὶ ἐνεργεῖν ἤδη
[4, 3, 26]	τὸ σῶμα περὶ ὧν οὐκ	ἦλθεν	εἰς αὐτό; Ἢ πῶς μετὰ
[4, 3, 26]	καὶ ὧν οὐκ ἀπέλαυσεν οὐδὲ	ἦλθεν	εἰς σῶμα τὸ ἐπιθυμητόν. Πῶς
[4, 3, 12]	Οὐ γὰρ μετὰ τοῦ νοῦ	ἦλθον,	ἀλλ´ ἔφθασαν μὲν μέχρι γῆς,
[4, 3, 31]	ψυχῶν λανθάνει. Εἰς ἓν γὰρ	ἦλθον	ἄμφω καὶ ἐποχεῖται ἡ ἑτέρα.
[4, 3, 25]	οὐ μνημονεύειν λεκτέον· οὐ γὰρ	ἦλθον,	ἵνα κατέχῃ μὴ ἀπέλθοιεν· ἢ
[4, 3, 10]	τὸν ἀέρα, τὸ φῶς, τὸν	ἥλιον,	ἢ τὴν σελήνην καὶ τὸ
[4, 3, 10]	τὸ φῶς καὶ πάλιν τὸν	ἥλιον	ὁμοῦ πάντα, τάξιν δὲ πρώτων
[4, 3, 11]	αὐτῆς τὰ πρὸς τοῦτον τὸν	ἥλιον	τούτῳ τῷ ἡλίῳ, καὶ ποιεῖ
[4, 3, 11]	δὴ νοῦς ἐκεῖνος ὁ ἐκεῖ	ἥλιος	οὗτος γὰρ ἡμῖν γινέσθω παράδειγμα
[4, 3, 11]	τοῦτον τὸν ἥλιον τούτῳ τῷ	ἡλίῳ,	καὶ ποιεῖ διὰ μέσου αὐτῆς
[4, 3, 1]	ἡμετέρας ψυχῆς λαμβάνει, οὕτω καὶ	ἡμᾶς	ἀνὰ τὸν αὐτὸν λόγον μέρη
[4, 3, 26]	σωμάτων καὶ μνημονικοὺς καὶ ἐπιλήσμονας	ἡμᾶς	γίγνεσθαι. Ἀλλὰ καὶ ὧς κωλυτικὸν
[4, 3, 27]	τὸ εἴδωλον, οἶμαι, χρὴ νομίζειν	ἡμᾶς	μνημονεύειν τῶν πεπραγμένων πάντων κατὰ
[4, 3, 1]	εἶναι. Καὶ τὸ συνέπεσθαι δὲ	ἡμᾶς	τῇ τοῦ παντὸς περιφορᾷ καὶ
[4, 3, 1]	ἐν αὐτῷ ἐκ τοῦ περιέχοντος	ἡμᾶς	τὴν ψυχὴν λαμβάνειν. Καὶ ὅπερ
[4, 3, 21]	τὸν μέντοι τρόπον, ὡς νῦν	ἡμεῖς	ζητοῦμεν, οὐκ ἂν πάνυ παραστήσειεν.
[4, 3, 27]	ὑφ´ ἡμῶν θειοτέρας, καθ´ ἣν	ἡμεῖς,	τῆς δὲ ἄλλης τῆς παρὰ
[4, 3, 4]	παντός· οὐ γὰρ ὥσπερ ἡ	ἡμετέρα	λέγεται καταλείπειν τὸ σῶμα· καίτοι
[4, 3, 1]	ἡμέτερον, οὕτω καὶ ψυχὴν τὴν	ἡμετέραν	μέρος τῆς τοῦ παντὸς ψυχῆς
[4, 3, 7]	σημεῖον τοῦτο τοῦ μέρη τὰς	ἡμετέρας	εἶναι. Ἱκανὴ γὰρ ψυχὴ καὶ
[4, 3, 1]	τοῦ παντὸς ψυχῆς καὶ τὰς	ἡμετέρας	εἶναι. Οὐδὲ γὰρ ἴσως ἱκανὸν
[4, 3, 1]	μέχρι τῶν αὐτῶν καὶ τὰς	ἡμετέρας,	μέχρις ὧν καὶ ἡ τοῦ
[4, 3, 4]	ἐπιστροφὴν τῶν τῇδε, τὰς δ´	ἡμετέρας	τῷ τε εἶναι ἀφωρισμένον αὐταῖς
[4, 3, 1]	μέρος ἕκαστον ἡμῶν παρὰ τῆς	ἡμετέρας	ψυχῆς λαμβάνει, οὕτω καὶ ἡμᾶς
[4, 3, 1]	μέρος ὂν τοῦ παντὸς τὸ	ἡμέτερον,	οὕτω καὶ ψυχὴν τὴν ἡμετέραν
[4, 3, 8]	μένει μία· ὥσπερ καὶ ἐν	ἡμῖν	ἀποτεμνομένων τινῶν, ἄλλων δὲ ἀντ´
[4, 3, 20]	οἷς μὴ δίδομεν, οὐκ ἐν	ἡμῖν	αὐτὰ ποιεῖν δόξομεν, ὥστε μὴ
[4, 3, 11]	ὁ ἐκεῖ ἥλιος οὗτος γὰρ	ἡμῖν	γινέσθω παράδειγμα τοῦ λόγου ἐφεξῆς
[4, 3, 20]	πᾶσαν ἡμῶν τὴν ψυχὴν ἐν	ἡμῖν	εἶναι. Ὅλως μὲν οὖν οὐδὲν
[4, 3, 30]	ψυχῆς, ὅταν ἐν τούτῳ γένηται,	ἡμῖν	ἡ ἀντίληψις. Ἄλλο γὰρ ἡ
[4, 3, 29]	τὴν μνήμην, καὶ τὸ αὐτὸ	ἡμῖν	μνημονευτικὸν καὶ αἰσθητικὸν ἔσται; Ἀλλ´
[4, 3, 6]	ὑπονοητέον εἰρῆσθαι, ὥσπερ καὶ παρ´	ἡμῖν	οὐχ ὁμοίως πάσαις ψυχαῖς ὑπάρχει
[4, 3, 21]	ποιεῖν ἆρ´ ἄν τι πλέον	ἡμῖν	πρὸς τὸ ζητούμενον γένοιτο; Ἢ
[4, 3, 31]	ἐν δὲ τῷ αὐτῷ παρ´	ἡμῖν	πῶς τὰ δύο καὶ τίνι
[4, 3, 25]	ζητητέον τί ἐστι τῶν ἐν	ἡμῖν	τὸ τὴν μνήμην ἴσχον, ὅπερ
[4, 3, 27]	ψυχῆς, τῆς μὲν λεγομένης ὑφ´	ἡμῶν	θειοτέρας, καθ´ ἣν ἡμεῖς, τῆς
[4, 3, 4]	ψυχῆς τοῦ παντός, τοῦ δὲ	ἡμῶν	κάτω, οἷον εἰ εὐλαὶ ἐν
[4, 3, 1]	ψυχὴν λαμβάνειν. Καὶ ὅπερ ἐπὶ	ἡμῶν	μέρος ἕκαστον ἡμῶν παρὰ τῆς
[4, 3, 7]	ἄτοπον τὸν οὐρανὸν ἄψυχον λέγειν	ἡμῶν,	οἳ μέρος σώματος ἔχομεν τοῦ
[4, 3, 1]	ὅπερ ἐπὶ ἡμῶν μέρος ἕκαστον	ἡμῶν	παρὰ τῆς ἡμετέρας ψυχῆς λαμβάνει,
[4, 3, 20]	ποιεῖν δόξομεν, ὥστε μὴ πᾶσαν	ἡμῶν	τὴν ψυχὴν ἐν ἡμῖν εἶναι.
[4, 3, 27]	γὰρ μάλιστα καὶ ὁ βίος	ἦν.	Αἱ δὲ ἄλλαι τὸ συναμφότερον
[4, 3, 9]	οὐδὲ ὕλη ποτὲ ὅτε ἀκόσμητος	ἦν·	ἀλλ´ ἐπινοῆσαι ταῦτα χωρίζοντας αὐτὰ
[4, 3, 11]	Καὶ δὴ οὐχ οἷόν τε	ἦν	ἄμοιρον αὐτοῦ γενέσθαι, οὐδὲ ἐκεῖνον
[4, 3, 28]	ἐπιθυμοῦν, καίτοι, εἰ ἐν αὐτῷ,	ἦν	ἄν. ~Ἆρ´ οὖν τῷ αἰσθητικῷ
[4, 3, 9]	ὅσον δὴ τοῦ εἶναι δυνατὸν	ἦν	αὐτῷ μεταλαμβάνειν, ἀβλαβοῦς δὲ τῷ
[4, 3, 1]	ποθοῦντες λαβεῖν θέαμα τοῦ νοῦ.	Ἦν	γὰρ καὶ ἐν τῷ παντὶ
[4, 3, 11]	ἐκεῖνον αὖ κατελθεῖν εἰς τοῦτον.	Ἦν	δὴ νοῦς ἐκεῖνος ὁ ἐκεῖ
[4, 3, 16]	κατὰ λόγους φυσικοὺς ταῦτα, οὐδ´	ἦν	ἐν τοῖς προηγουμένοις, ἀλλ´ ἑπόμενα
[4, 3, 3]	ἀλλ´ ἐκείνην· εἰ δ´ οἰκεία	ἦν	ἡ νόησις, ἐφ´ ἑαυτῆς ἑκάστη.
[4, 3, 9]	ὑπέστη, ἐμόρφωσεν αὐτό. Οὐ γὰρ	ἦν	θεμιτὸν γειτονοῦν τι αὐτῇ λόγου
[4, 3, 23]	κοινωνεῖν ἔδει, ὃ ψυχῆς εἶδος	ἦν	καὶ ψυχῆς δυναμένης τὰς παρὰ
[4, 3, 12]	ᾐνιγμένως. Τοῦτο δὲ οὐκ ἂν	ἦν	μὴ τοῦ παντὸς κατ´ ἐκεῖνα
[4, 3, 9]	χάριν γίγνεσθαι νομίζειν. Ἐπεὶ οὐκ	ἦν	ὅτε οὐκ ἐψύχωτο τόδε τὸ
[4, 3, 9]	ἐψύχωτο τόδε τὸ πᾶν, οὐδὲ	ἦν	ὅτε σῶμα ὑφειστήκει ψυχῆς ἀπούσης,
[4, 3, 8]	καὶ οὔτε γίνεται ὃ μὴ	ἦν,	οὔτε ὅ ἐστιν οὐκ ἔσται.
[4, 3, 2]	εἰ μὴ ἀρχή τίς ποτε	ἦν	πᾶσα, ὡς εἰ οἴνου μερισθέντος
[4, 3, 20]	ὁρατὸν ἡ ψυχὴ καὶ αἰσθητὸν	ἦν	περιειλημμένον πάντη τῇ ζωῇ καὶ
[4, 3, 17]	σχεθεῖσαι φύσεως κηδεμονίᾳ. Εἰ δ´	ἦν	τοιοῦτον ἕκαστον ζῷον οἷον καὶ
[4, 3, 7]	ὅ τις οἴεται, ἀλλ´ ὅπερ	ἦν	χρήσιμον αὐτῷ τότε, καὶ τὸν
[4, 3, 9]	αὐτῆς. Ὁ δὲ λόγος τοιοῦτος	ἦν,	ὡς μέγεθος τοσοῦτον ἐργάσασθαι, ὅσον
[4, 3, 21]	{οἷον} εἰ ἔμψυχος ὁ οἴαξ	ἦν,	ὥστε κυβερνητικὴν εἶναι ἔνδον τὴν
[4, 3, 10]	αὐτῶν, καὶ τοιαύτην ζωήν, καθ´	ἣν	αὐτὴ ζῇ. Ζῶσα οὖν ἐν
[4, 3, 9]	ἢ πυρίνου εἰς γήινον γινομένῃ,	ἣν	δὴ μετενσωμάτωσιν οὐ λέγουσιν εἶναι,
[4, 3, 25]	ἄλλῃ μένῃ, ἄλλης δὲ μνημονεύῃ	ἣν	εἶχε πρότερον; Ἀλλὰ τί κωλύει
[4, 3, 25]	οὐδ´ ἴσχον ἄλλην κατάστασιν μεθ´	ἣν	εἶχε πρότερον, ἢ νόησιν ἄλλην
[4, 3, 26]	τοῦ σώματος, ἢ τὴν κρίσιν,	ἣν	ἐποιήσατο ἐκ τοῦ παθήματος τοῦ
[4, 3, 27]	λεγομένης ὑφ´ ἡμῶν θειοτέρας, καθ´	ἣν	ἡμεῖς, τῆς δὲ ἄλλης τῆς
[4, 3, 10]	τοῦ τυχεῖν μορφῆς τῆς οἰκείας,	ἣν	ὁ λόγος ὁ ἐν σμικρῷ
[4, 3, 12]	συμβέβηκεν, ὅτι τὸ μέσον αὐταῖς	ἠναγκάσθη,	φροντίδος δεομένου τοῦ εἰς ὃ
[4, 3, 12]	καὶ ἐναρμονίως μᾶλλον τοῦτο εἶναι	ᾐνιγμένως.	Τοῦτο δὲ οὐκ ἂν ἦν
[4, 3, 19]	ὡσαύτως· καὶ εἰ περὶ τὸ	ἧπαρ	ἡ ἐπιθυμία, τὸ δὲ περὶ
[4, 3, 23]	καὶ φλεβῶν καὶ αἵματος ἐν	ἥπατι,	οἷον ἐναπερειδομένης ταύτης τῆς δυνάμεως
[4, 3, 22]	ὁ ἀὴρ ἐν τῷ φωτί,	ἤπερ	τὸ φῶς ἐν τῷ ἀέρι.
[4, 3, 11]	οἷον ἀπελθούσῃ ψυχῇ, ταύτῃ δέ,	ᾗπερ	καί εἰσι καὶ ὃ λέγονται,
[4, 3, 6]	Τὸ δ´ αὐτὸ ἄν τις	ἠπόρησε,	καὶ εἰ ἡτισοῦν καὶ ἄλλη
[4, 3, 32]	νοητῷ γεγενημένος καὶ ὑπὲρ τὸν	Ἡρακλέα	ἰσχύσας τοῖς ἄθλοις, οἷα ἀθλεύουσι
[4, 3, 14]	καὶ ἡ λύσις ἡ ὑπὸ	Ἡρακλέους,	ὅτι δύναμίς ἐστιν αὐτῷ, ὥστε
[4, 3, 27]	Τὸ γοῦν εἴδωλον ἐν Ἅιδου	Ἡρακλέους	τοῦτο γὰρ καὶ τὸ εἴδωλον,
[4, 3, 27]	τι δικαιοσύνης ἐχόμενον. Ὁ δὲ	Ἡρακλῆς	αὐτὸς ὁ ἄνευ τοῦ εἰδώλου
[4, 3, 32]	πλείω. Καὶ εἴποι ἂν ὁ	Ἡρακλῆς	ἐκεῖνος ἀνδραγαθίας ἑαυτοῦ, ὁ δὲ
[4, 3, 15]	εἰσκρινόμεναι, αἷς ἡ δύναμις οὐκ	ἤρκεσεν	ἆραι ἐντεῦθεν διὰ βάρυνσιν καὶ
[4, 3, 26]	σώματος ἢ ποιότητος σωματικῆς μεθ´	ἧς;	Ἀλλὰ μὴν καὶ τῶν αὐτῆς
[4, 3, 8]	τῆς αὐτῆς πᾶσαι οὖσαι, ἐξ	ἧς	καὶ ἡ τοῦ ὅλου, συμπαθεῖς.
[4, 3, 2]	ἄλλων, οὐκ ἂν ἡ ὅλη,	ἧς	τὰ τοιαῦτα μέρη, ἔσται τινός,
[4, 3, 29]	ἄλλο μνημονεύσει ὧν ἡ αἴσθησις	ᾔσθετο	πρότερον, κἀκεῖνο δεῖ αἰσθέσθαι οὗπερ
[4, 3, 7]	εἰς τὸν κόσμον ποιεῖ καὶ	ἥτις	ἂν τελεία> ᾖ, οὕτω διοικεῖ>
[4, 3, 9]	εἰς μέγεθος μέλοι· ἔστι γὰρ	ἥτις	ἐστί. Τοσοῦτον γάρ ἐστι τὸ
[4, 3, 6]	ἄν τις ἠπόρησε, καὶ εἰ	ἡτισοῦν	καὶ ἄλλη πρώτη κατεῖχε. Βέλτιον
[4, 3, 2]	τῶν οὐ σωμάτων λέγωμεν μέρος,	ἤτοι	οὕτως ὡς ἐπὶ τῶν ἀριθμῶν
[4, 3, 6]	ἂν ἐγγὺς ἐφιέμενοι, οἷς δὲ	ἧττον	ἂν ἔχοι τοῦτο, καθὸ ταῖς
[4, 3, 9]	ὁ τρόπος {καὶ πῶς} Οὐχ	ἧττον	γὰρ καὶ τοῦτο θαυμάσαι τε
[4, 3, 29]	εἰ δὲ διαιρεῖται διχῇ, οὐδὲν	ἧττον	δύο ἂν εἴη. Εἰ δὲ
[4, 3, 26]	δὲ ψυχῆς τὸ μνημονεύειν οὐχ	ἧττον	εἴη. Τῶν δὲ δὴ μαθήσεων
[4, 3, 4]	μεμερισμένου, ἀλλ´ ὄντος ἑνὸς οὐδὲν	ἧττον.	Καὶ τὴν μὲν τοῦ παντὸς
[4, 3, 2]	ἐπιστήμην, ἡ δέ ἐστιν οὐδὲν	ἧττον	ὅλη. Εἰ δὴ οὕτως ἐπὶ
[4, 3, 26]	εἶναι· ἔπειτα καὶ οὕτως οὐδὲν	ἧττον	τῆς ψυχῆς τὸ μνημονεύειν ἔσται,
[4, 3, 2]	ἐπιστήμης, αὐτῆς μὲν μενούσης οὐδὲν	ἧττον,	τοῦ δὲ μερισμοῦ οἷον προφορᾶς
[4, 3, 17]	γεηρὸν ὕστατόν τε καὶ ψυχῆς	ἥττονος	πεφυκὸς μεταλαμβάνειν καὶ τῆς ἀσωμάτου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/05/2010