Ennéade, livre, chap.
[4, 3, 26]	παραδέχεσθαι καὶ μὴ ὥσπερ παραρρεῖν	ἐᾶν;	Ἀλλὰ πρῶτον μὲν οἱ τύποι
[4, 3, 2]	ὁμοειδὲς τὸ σῶμα, εἴτε ἀνομοειδές,	ἐατέον	ἐκεῖνο μόνον ἐπισημηναμένους, ὡς ἐπὶ
[4, 3, 15]	μὲν τηροῦσα, ὅσα δύναται σῴζειν	ἑαυτὰ	πρὸς τὴν ἐκείνων ἕξιν, τὰ
[4, 3, 15]	συμπάντων τῶν ὄντων νομοθεσίαν ἄλλῳ	ἑαυτὰς	θεσμῷ δοῦσαι. Πέπλεκται δὲ αὕτη
[4, 3, 12]	ἀλλὰ συναπτουσῶν ἐν ταῖς καθόδοις	ἑαυτὰς	καὶ μίαν συμφωνίαν πρὸς τὴν
[4, 3, 6]	ἔχουσα καὶ αὐτὴ πάντα ἐν	ἑαυτῇ;	Τὸ γὰρ δύνασθαι ἐν πολλοῖς
[4, 3, 9]	Προιέναι δὲ εἰ μέλλοι, γεννήσει	ἑαυτῇ	τόπον, ὥστε καὶ σῶμα. Τῆς
[4, 3, 23]	ἔχει, ἐνταῦθα τῆς τοιαύτης δούσης	ἑαυτήν,	ἀρχομένων δὲ ἀπὸ ἐγκεφάλου τῶν
[4, 3, 23]	αἰσθητικῆς καὶ φανταστικῆς {φύσις} ἐπάνω	ἑαυτῆς	εἶχε τὸν λόγον, ὡς ἂν
[4, 3, 3]	οἰκεία ἦν ἡ νόησις, ἐφ´	ἑαυτῆς	ἑκάστη. Ὅταν δὲ καὶ λογικὴ
[4, 3, 27]	καὶ μένοιεν, ἑκατέραν ἐπιπλέον τὰ	ἑαυτῆς,	ἐπ´ ὀλίγον δὲ χρόνον τὰ
[4, 3, 8]	φθάνειν· οὐ μὴν διέσπασται ἀφ´	ἑαυτῆς,	ὅταν ᾖ καὶ ἐν τῷ
[4, 3, 2]	ἔσται τινός, ἀλλὰ αὐτὴ ἀφ´	ἑαυτῆς·	οὐ τοίνυν οὐδὲ τοῦ κόσμου,
[4, 3, 4]	ἐστιν ἢ πράττων ἢ θεωρίαις	ἑαυτὸν	παρέχων, νοσήσαντος δὲ καὶ πρὸς
[4, 3, 4]	οὖν τοῦ νοῦ ἑτερότητι χωριζομένου	ἑαυτοῦ	κατὰ μέρη μάλιστα ἀπ´ ἀλλήλων,
[4, 3, 4]	τὸ μὲν ἓν στήσειεν ἐφ´	ἑαυτοῦ	μὴ πῖπτον εἰς σῶμα, εἶτ´
[4, 3, 32]	ἂν ὁ Ἡρακλῆς ἐκεῖνος ἀνδραγαθίας	ἑαυτοῦ,	ὁ δὲ καὶ ταῦτα σμικρὰ
[4, 3, 11]	μὴ μίξει, ἀλλ´ εἶναι ἐφ´	ἑαυτοῦ	{οὐ τόποις} καὶ συνεῖναι χωρὶς
[4, 3, 10]	παντὶ τῷ ὄντι εἰς ὁμοίωσιν	ἑαυτῷ	ἄγειν. Ψυχῆς δὲ ἔργον καὶ
[4, 3, 24]	θεῖος νόμος ὁμοῦ ἔχων ἐν	ἑαυτῷ	τὸ ποιῆσαι τὸ κριθὲν ἤδη.
[4, 3, 9]	ἄξιος ἐπιμελείας νομισθεὶς ὠφελίμου μὲν	ἑαυτῷ	τῷ εἶναι καὶ τῷ καλῷ,
[4, 3, 12]	οὐκ ἀποτμηθεῖσαι οὐδ´ αὗται τῆς	ἑαυτῶν	ἀρχῆς τε καὶ νοῦ. Οὐ
[4, 3, 17]	πλέον καὶ αὗται καὶ τοῖς	ἑαυτῶν·	ἔπειτα δὲ κατεσχέθησαν πεδηθεῖσαι γοητείας
[4, 3, 15]	λήθην πολὺ ἐφελκομέναις, ὃ αὐταῖς	ἐβαρύνθη.	Γίνονται δὲ διάφοροι ἢ σωμάτων
[4, 3, 9]	ἐργάσασθαι, ὅσον τὸ εἶδος αὐτοῦ	ἐβούλετο	μέγεθος ἐργάσασθαι. ~Οὕτω δὴ ἀκούσαντας
[4, 3, 11]	δοκοῦσιν οἱ πάλαι σοφοί, ὅσοι	ἐβουλήθησαν	θεοὺς αὐτοῖς παρεῖναι ἱερὰ καὶ
[4, 3, 18]	ἐξελθοῦσα; Ἢ ἐνταῦθα ὁ λογισμὸς	ἐγγίγνεται	ἐν ἀπόρῳ ἤδη οὔσης καὶ
[4, 3, 9]	ψυχικῶν μενόντων. ~Ἀλλὰ καὶ πῶς	ἐγγίγνεται	σώματι ψυχή, ζητητέον. Τίς ὁ
[4, 3, 31]	τὰ δύο καὶ τίνι αὐτῶν	ἐγγίνεται;	Εἰ μὲν γὰρ ἀμφοτέροις, διτταὶ
[4, 3, 25]	οὔτε τοῖς μὴ ἐν χρόνῳ	ἐγγίνοιτο	ἂν τὸ μνημονεύειν. Μνήμην δὴ
[4, 3, 6]	γὰρ δευτέρας καὶ τρίτας> τῷ	ἐγγύθεν	καὶ τῷ πορρώτερον ὑπονοητέον εἰρῆσθαι,
[4, 3, 6]	ἄν, οἱ δὲ βάλλοιεν ἂν	ἐγγὺς	ἐφιέμενοι, οἷς δὲ ἧττον ἂν
[4, 3, 25]	ἢ ἐπί τινα χρόνον τὸν	ἐγγὺς	τῆς ἀφόδου, ζητεῖν ὁμοίως ἄξιον.
[4, 3, 21]	ὅμως ἔτι ποθοῦμεν ἐξευρεῖν καὶ	ἐγγυτέρω	προσελθεῖν. ~Ἆρ´ οὖν οὕτω φατέον,
[4, 3, 11]	τοὺς λόγους, ἐπειδὴ ἕκαστον οὕτως	ἐγένετο	ἐν ὕλῃ λόγος, ὃς κατὰ
[4, 3, 12]	οἷον Διονύσου ἐν κατόπτρῳ ἐκεῖ	ἐγένοντο	ἄνωθεν ὁρμηθεῖσαι, οὐκ ἀποτμηθεῖσαι οὐδ´
[4, 3, 11]	τῷ θεῷ ἐκείνῳ, καθ´ ὃν	ἐγίνετο	καὶ εἰς ὃν εἶδεν ἡ
[4, 3, 9]	τοῖς ἐσχάτοις τοῦ πυρὸς σκότος	ἐγίνετο,	ὅπερ ἰδοῦσα ἡ ψυχή, ἐπείπερ
[4, 3, 13]	τῷ καθόλου ὑποπῖπτον νόμῳ πέμπεται·	ἔγκειται	γὰρ ἑκάστῳ τὸ καθόλου, καὶ
[4, 3, 23]	δούσης ἑαυτήν, ἀρχομένων δὲ ἀπὸ	ἐγκεφάλου	τῶν νεύρων, τὴν τῆς αἰσθήσεως
[4, 3, 23]	ὡς οὖσα οὐκ ἐν τῷ	ἐγκεφάλῳ,	ἀλλ´ ὡς ἐν τούτῳ τῷ
[4, 3, 23]	τῷ αἰσθητικῷ, ὃ ἐν τῷ	ἐγκεφάλῳ	ἐκείνως ἵδρυτο. Τὸ μὲν γὰρ
[4, 3, 18]	πρὶν εἰπεῖν ἄλλῳ ἰδὼν ἐκεῖνος	ἔγνω.	Περὶ δὲ δαιμόνων καὶ ψυχῶν
[4, 3, 10]	ἔργον καὶ τὸ ἐν αὐτῇ	ἐγρηγορός	τι καὶ τὸ εἰς ἄλλο
[4, 3, 10]	δὲ ἄλλα ἄλλοις. Τί γὰρ	ἔδει	γίνεσθαι παρὰ ψυχῆς, ἢ ὧν
[4, 3, 23]	οὐδαμοῦ κοινωνοῦν πάντως ἐκείνῳ κοινωνεῖν	ἔδει,	ὃ ψυχῆς εἶδος ἦν καὶ
[4, 3, 23]	ἔμελλε κινεῖσθαι τὸ ὄργανον, ἐκεῖ	ἔδει	οἷον ἐναπερείδεσθαι τὴν δύναμιν τοῦ
[4, 3, 23]	ἐκείνως ἵδρυτο. Τὸ μὲν γὰρ	ἔδει	σώματι διδόναι, καὶ τῷ σώματος
[4, 3, 30]	τοῦ νοήματος εἰς τὸ φανταστικὸν	ἔδειξε	τὸ νόημα οἷον ἐν κατόπτρῳ,
[4, 3, 9]	αὐτῇ λόγου ἄμοιρον εἶναι, οἷον	ἐδέχετο	τὸ λεγόμενον ἀμυδρὸν ἐν ἀμυδρῷ
[4, 3, 25]	ζῷον, ὥσπερ καὶ τὸ αἰσθανόμενον	ἔδοξέ	τισι, τίς ὁ τρόπος, καὶ
[4, 3, 14]	τῶν δεδωκότων· πάντες γὰρ τούτῳ	ἔδοσαν	τῷ πλάσματι παρὰ προμηθείας τινὸς
[4, 3, 26]	αἰσθητῶν τύπους καὶ τῷ οἷον	ἕδραν	ἐν τῷ σώματι πρὸς τὸ
[4, 3, 25]	ἴσχον, ὅπερ καὶ ἐξ ἀρχῆς	ἐζητοῦμεν·	καὶ εἰ μὲν ἡ ψυχὴ
[4, 3, 32]	ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα, ὅταν ἐκεῖ	ἐθέλῃ	εἶναι, ἔτι οὖσα ἐνταῦθα ἀφίησι
[4, 3, 21]	οὕτως αὐτὸ ἐν οἷς ἂν	ἐθέλῃ	ποιεῖν ἆρ´ ἄν τι πλέον
[4, 3, 23]	ὅλως παντὸς τοῦ ζῴου ἐνταῦθα	ἔθεσαν	φέροντες, οὗ δηλονότι αἱ ἀρχαὶ
[4, 3, 29]	αἰσθήσει γεγενημένοι. Ἀλλὰ πάλιν αὖ,	εἰ	ἄλλο ἑκάτερον δεήσει εἶναι, καὶ
[4, 3, 24]	οὖσαν. Ἔστι δὲ ἐν ἐκείνῳ,	εἰ	ἄλλο ἔχει, κἀκεῖ ἀκολουθεῖ, οὗ
[4, 3, 27]	ὁμοῦ πάσας, χωρὶς δὲ γενομένων,	εἰ	ἄμφω εἶεν καὶ μένοιεν, ἑκατέραν
[4, 3, 25]	ζητῶν σώματα. ~Περὶ δὲ μνήμης,	εἰ	αὐταῖς ταῖς ψυχαῖς τῶνδε τῶν
[4, 3, 26]	μέλιτος τοῦτο ἔσται. Τί οὖν,	εἰ	αὐτὴ μὲν μνημονεύοι, τῷ δὲ
[4, 3, 3]	ἂν κατὰ τὴν εἰκόνα ἐξεταστέον.	Εἰ	γὰρ ἡ τοῦ παντὸς παρέχει
[4, 3, 16]	δὲ κεχαλάσθαι εἰς τὸ αὐτεξούσιον.	Εἰ	γὰρ κατ´ αἰτίας γίγνεσθαι δεῖ
[4, 3, 26]	φύσις αὐτῆς οὐ τῶν ῥεόντων.	Εἰ	γὰρ μὴ τοῦτο, οὐδὲ συναίσθησιν
[4, 3, 17]	ἄν τις ἐκ τῶν τοιούτων.	Εἰ	γὰρ οὐρανὸς ἐν τῷ αἰσθητῷ
[4, 3, 16]	τὸν παθόντα, ἀλλ´ οὕτως ἐχρῆν.	Εἰ	δ´ ἀγαθὸς ὁ παθών, εἰς
[4, 3, 27]	οὐκ εἶχεν ἐν μνήμῃ ἀναπολήσει·	εἰ	δ´ ἐν σώματι γενομένη ἄλλῳ
[4, 3, 24]	τούτῳ ἡ τοιαύτη ψυχὴ ἔσται.	Εἰ	δ´ ἔτι ζητεῖς ποῦ, ζητητέον
[4, 3, 17]	γοητείας δεσμοῖς, σχεθεῖσαι φύσεως κηδεμονίᾳ.	Εἰ	δ´ ἦν τοιοῦτον ἕκαστον ζῷον
[4, 3, 3]	ἕκαστον αὐτὸν νοεῖν, ἀλλ´ ἐκείνην·	εἰ	δ´ οἰκεία ἦν ἡ νόησις,
[4, 3, 20]	ψυχὴν εἶναι ἀκολούθως ἂν λέγοιμεν.	Εἰ	δέ γε ὁρατὸν ἡ ψυχὴ
[4, 3, 29]	νοητῶν, τάχα ἄν τι λέγοιτο·	εἰ	δὲ διαιρεῖται διχῇ, οὐδὲν ἧττον
[4, 3, 25]	τί ποτέ ἐστιν ἀκριβέστερον ληπτέον.	Εἰ	δέ ἐστι τὸ τῆς μνήμης
[4, 3, 29]	οὐδὲν ἧττον δύο ἂν εἴη.	Εἰ	δὲ καὶ ἑκατέρᾳ τῇ ψυχῇ
[4, 3, 20]	εἰς αὐτὸ ἐλθούσης ἄνωθεν δυνάμεως.	~Εἰ	δὲ καὶ ἐν τόπῳ ταῦτά
[4, 3, 8]	ἐκ μὲν ὕλης οὐκ ἄν·	εἰ	δὲ καὶ τοῦτο, δεῖ τι
[4, 3, 30]	εἴη τοῦ γνωσθέντος ἡ μνήμη·	εἰ	δὲ μή, ἄλλο τι ζητητέον.
[4, 3, 20]	ὕλῃ ἄλλη τοῦ εἴδους οὖσα.	Εἰ	δὲ οὐ τὸ γενόμενον εἶδος,
[4, 3, 19]	δὲ τὰ σώματα γίγνεσθαι μεριστόν.	Εἰ	δέ τις λέγοι ἐν ταῖς
[4, 3, 20]	μέρος ἡ ψυχὴ τοῦ σώματος.	Εἰ	δέ τις λέγοι, ὡς ἐν
[4, 3, 8]	τὰς αἱρέσεις ταῖς ψυχαῖς γίγνεσθαι.	Εἰ	δέ τις φύσιν ψυχῆς ὅλως
[4, 3, 26]	ἡ ψυχὴ ἡ μνημονεύουσα ἔσται;	Εἰ	δὲ τὸ ζῷον τὸ συναμφότερον
[4, 3, 25]	τίς δύναμις ἢ τί μέρος,	εἰ	δὲ τὸ ζῷον, ὥσπερ καὶ
[4, 3, 26]	τινὰ καὶ ἔργον τι αὐτῆς.	Εἰ	δὲ τοῦτο, καὶ ἔφεσιν καὶ
[4, 3, 26]	τὰ δὲ ψυχῆς εἶναι μόνης,	εἰ	δεῖ τὴν ψυχὴν εἶναί τι
[4, 3, 2]	δέ ἐστιν οὐδὲν ἧττον ὅλη.	Εἰ	δὴ οὕτως ἐπὶ ψυχῆς τῆς
[4, 3, 8]	ζῷον ψυχικὸν πολλὰς μορφὰς ἔχον	εἰ	δὴ τοῦτο, καὶ σύνταξίς ἐστι,
[4, 3, 18]	καὶ ἐργάζεται ἡ τέχνη. Ἀλλ´	εἰ	ἐκεῖ ἄνευ λογισμῶν, πῶς ἂν
[4, 3, 21]	οἷον ἐν τῷ οἴακι, {οἷον}	εἰ	ἔμψυχος ὁ οἴαξ ἦν, ὥστε
[4, 3, 28]	ὧν μετέσχε τὸ ἐπιθυμοῦν, καίτοι,	εἰ	ἐν αὐτῷ, ἦν ἄν. ~Ἆρ´
[4, 3, 4]	τοῦ δὲ ἡμῶν κάτω, οἷον	εἰ	εὐλαὶ ἐν σαπέντι μέρει τοῦ
[4, 3, 6]	αὐτὸ ἄν τις ἠπόρησε, καὶ	εἰ	ἡτισοῦν καὶ ἄλλη πρώτη κατεῖχε.
[4, 3, 29]	μνημονευτικὸν καὶ αἰσθητικὸν ἔσται; Ἀλλ´	εἰ	καὶ τὸ εἴδωλον μνημονεύσει, ὡς
[4, 3, 2]	ψυχῆς ἡ διαφορὰ τῷ μεγέθει	εἰ	λέγοιτο τῆς μερικῆς πρὸς τὴν
[4, 3, 9]	ὅπου πέφυκεν εἶναι. Προιέναι δὲ	εἰ	μέλλοι, γεννήσει ἑαυτῇ τόπον, ὥστε
[4, 3, 25]	ἀφόδου, ζητεῖν ὁμοίως ἄξιον. Ἀλλ´	εἰ	μέλλομεν ὀρθῶς περὶ τούτων τὴν
[4, 3, 31]	δύο καὶ τίνι αὐτῶν ἐγγίνεται;	Εἰ	μὲν γὰρ ἀμφοτέροις, διτταὶ ἀεὶ
[4, 3, 29]	δώσομεν ἀμφοῖν τὴν μνήμην; Ἀλλ´	εἰ	μὲν ἓν καὶ ταὐτὸ τὸ
[4, 3, 29]	ἐπ´ ὀλίγον παρῇ. Ὧι δὴ	εἰ	μὲν ἐπ´ ὀλίγον παραμένοι, ὀλίγη
[4, 3, 25]	καὶ ἐξ ἀρχῆς ἐζητοῦμεν· καὶ	εἰ	μὲν ἡ ψυχὴ ἡ μνημονεύουσα,
[4, 3, 26]	νοημάτων, ἢ ἄλλο τοῦ ἑτέρου.	~Εἰ	μὲν οὖν τὸ ζῷον τὸ
[4, 3, 30]	καὶ τούτων τὸ φανταστικόν; Ἀλλ´	εἰ	μὲν πάσῃ νοήσει παρακολουθεῖ φαντασία,
[4, 3, 19]	καθαροῦ καὶ χωρὶς τῇ δυνάμει.	Εἰ	μέντοι καὶ τὸ περὶ τὰ
[4, 3, 20]	ἀγγεῖον, εἴτε ὡς τόπος περιέχει·	εἰ	μὴ ἄρα διαδόσει τινὶ αὐτῆς
[4, 3, 2]	ὅλην, καὶ ὄνομα μόνον ἔσται,	εἰ	μὴ ἀρχή τίς ποτε ἦν
[4, 3, 9]	ἐκταθῇ ἐκεῖνο, ἐκεῖ ἐστι· καὶ	εἰ	μὴ εἴη δὲ ἐκεῖνο, οὐδὲν
[4, 3, 32]	ἄνω, πλειόνων αὐτῇ ἡ λήθη,	εἰ	μή που πᾶς ὁ βίος
[4, 3, 24]	τῷ μὴ πεφυκότι αὐτὴν δέχεσθαι,	εἰ	μή τι ἔχοι αὐτοῦ ὃ
[4, 3, 26]	ἢ φυλαξάσης ἢ ἀποβαλούσης αὐτήν·	εἰ	μή τις τεκμαίροιτο κοινὸν καὶ
[4, 3, 4]	πάσας πολλὰς ἂν ἔχοι ἀπορίας·	εἰ	μή τις τὸ μὲν ἓν
[4, 3, 29]	διττὸν τὸ αἰσθητικὸν ἔσται, καὶ	εἰ	μὴ τὸ αἰσθητικὸν δὲ τὸ
[4, 3, 25]	καὶ πάντων ἤ τινων, καὶ	εἰ	μνημονεύουσιν ἀεί, ἢ ἐπί τινα
[4, 3, 8]	μεταβολὴ περὶ αὐτὸ ἐκεῖνο ἔσται,	εἰ	νῦν πλέον ποιεῖ ἢ ἔλαττον.
[4, 3, 20]	τόπον αὐτὸν περιφέρον. Ἀλλ´ οὐδ´	εἰ	ὁ τόπος διάστημα εἴη, πολὺ
[4, 3, 2]	τίς ποτε ἦν πᾶσα, ὡς	εἰ	οἴνου μερισθέντος εἰς πολλὰ ἕκαστον
[4, 3, 4]	τὸ ἐντεῦθεν πρῶτον μὲν ἀπορῶν,	εἰ	οἷόν τε οὕτως ἓν ἅμα
[4, 3, 21]	λέγων ὅπως, τί ἐροῦμεν; Καὶ	εἰ	ὁμοίως πᾶσα, ἢ ἄλλο μέρος
[4, 3, 31]	ἔχοντα κοινὸν πρὸς ἄλληλα ἔσται.	Εἰ	οὖν ἀμφοτέραις, τίς ἡ διαφορά;
[4, 3, 24]	καὶ οὐδαμοῦ σώματος ὑπάρξει εἶναι.	Εἰ	οὖν εἰσι {καὶ} μηδαμοῦ σώματος
[4, 3, 21]	διαλλάττειν, ὅτι ἔξωθεν ἡ τέχνη.	Εἰ	οὖν κατὰ τὸ παράδειγμα τὸ
[4, 3, 29]	οὔσης τούτῳ πάρεστι τὸ ὅραμα.	Εἰ	οὖν παρὰ τούτῳ τοῦ ἀπόντος
[4, 3, 4]	τοῦ ὅλου. ~Τί οὖν φατέον,	εἰ	οὕτω μία, ὅταν τις ζητῇ
[4, 3, 4]	δὲ ἔξω σώματος ἔσεσθαι. Ἄλλ´	εἰ	πάντη ἔξω σώματος ἔσται, πῶς
[4, 3, 19]	καὶ τὸ αὐξητικὸν ὡσαύτως· καὶ	εἰ	περὶ τὸ ἧπαρ ἡ ἐπιθυμία,
[4, 3, 8]	τέλειον οὐχὶ ταὐτὸν πάσαις. Ἀλλ´	εἰ	ποικίλον τὸ ὅλον σύνταγμα αὐταῖς
[4, 3, 28]	ὁ δὲ θυμὸς ἀνέστη, οἷον	εἰ	ποιμένος ἰδόντος ἐπὶ ποίμνῃ λύκον
[4, 3, 8]	ἐστιν οὐκ ἔσται. Ἐπεὶ καὶ	εἰ	ποιοῦν τι ἔσται αὐτά, ἐκ
[4, 3, 8]	πανταχοῦ. Καὶ σαπέντος δὲ ζῴου	εἰ	πολλὰ ἐξ αὐτοῦ, ἐκείνη μὲν
[4, 3, 8]	ψυχὴ τοιοῦτον. Πῶς οὖν ἄπειρον,	εἰ	στήσεται; Ἢ τῇ δυνάμει τὸ
[4, 3, 1]	μηδὲ τὸ ὁμοίως νοερόν, καὶ	εἰ	συγχωροῖεν τὸ ὁμοίως, τῷ μὴ
[4, 3, 29]	διττὸν τὸ μνημονεῦον ἔσται. Ἔτι	εἰ	τὸ αἰσθητικόν, καὶ τῶν μαθημάτων
[4, 3, 25]	φάναι τὸ ζῷον, καὶ ἔτι	εἰ	τὸ αὐτὸ τῶν αἰσθημάτων δεῖ
[4, 3, 31]	καὶ αἰσθήσεις κατὰ θάτερα. ~Ἀλλ´	εἰ	τοῦ φανταστικοῦ ἡ μνήμη, ἑκατέρα
[4, 3, 3]	ἐν τοῖς διαφόροις τῶν ἔργων.	Εἴ	τε ὡς αἱ αἰσθήσεις, οὐκ
[4, 3, 26]	ἔσται, ὥσπερ ἐν οἰνομέλιτος κράσει	εἴ	τι γλυκάζει, παρὰ τοῦ μέλιτος
[4, 3, 27]	συναμφότερον γενόμεναι} ταῦτα ᾔδεσαν· ἢ	εἴ	τι δικαιοσύνης ἐχόμενον. Ὁ δὲ
[4, 3, 19]	τοῦ σώματος· ἐμπόδιον γὰρ τοῦτο,	εἴ	τις αὐτῷ ἐν ταῖς σκέψεσι
[4, 3, 4]	τῷ ἄνω τῆς ὅλης, οἷον	εἴ	τις γεωργὸς ἐν φροντίδι τῶν
[4, 3, 21]	ῥέον. ~Τί οὖν; Πῶς πάρεστιν,	εἴ	τις ἐρωτῴη μηδὲν αὐτὸς λέγων
[4, 3, 18]	λογισμὸν λαβεῖν τὸν τοιοῦτον· ἐπεὶ	εἴ	τις λογισμὸν λαμβάνει τὴν ἐκ
[4, 3, 11]	μὴν ῥᾷστον ἂν εἴη ἁπάντων,	εἴ	τις προσπαθές τι τεκτήναιτο ὑποδέξασθαι
[4, 3, 4]	πρὸς τῷ φυτῷ γίγνοιτο, ἢ	εἴ	τις ὑγιαίνοντα μὲν καὶ μετὰ
[4, 3, 28]	Ἢ αἴσθησιν ἄλλως ἑκάστῳ· οἷον	εἶδε	μὲν ἡ ὅρασις, οὐ τὸ
[4, 3, 28]	παθεῖν. Καὶ ἐπὶ τοῦ θυμοῦ	εἶδε	τὸν ἀδικήσαντα, ὁ δὲ θυμὸς
[4, 3, 11]	ὃν ἐγίνετο καὶ εἰς ὃν	εἶδεν	ἡ ψυχή, καὶ εἶχε ποιοῦσα.
[4, 3, 25]	τί κωλύει τὰς ἄλλων μεταβολὰς	εἰδέναι	οὐ μεταβάλλοντα αὐτόν, οἷον κόσμου
[4, 3, 1]	στάντας τοῦτο γοῦν κέρδος ἔχειν,	εἰδέναι	τὸ ἐν τούτοις ἄπορον, ὀρθῶς
[4, 3, 8]	εἴδους ὄντος τὸ εἶναι κατ´	εἶδος	ἀεὶ ὑπάρχει μιμήσει τῶν ὄντων,
[4, 3, 20]	Εἰ δὲ οὐ τὸ γενόμενον	εἶδος,	ἀλλὰ τὸ χωριζόμενον φήσουσι, πῶς
[4, 3, 9]	μέγεθος τοσοῦτον ἐργάσασθαι, ὅσον τὸ	εἶδος	αὐτοῦ ἐβούλετο μέγεθος ἐργάσασθαι. ~Οὕτω
[4, 3, 13]	καὶ ἔστιν ἐκεῖνο πᾶν ψυχῆς	εἶδος	ἐκείνου πλησίον, πρὸς ὃ τὴν
[4, 3, 20]	χωριζόμενον φήσουσι, πῶς τοῦτο τὸ	εἶδος	ἐν τῷ σώματι, οὔπω φανερόν
[4, 3, 20]	σῶμα μέρη. Ἀλλ´ οὐδὲ ὡς	εἶδος	ἐν ὕλῃ· ἀχώριστον γὰρ τὸ
[4, 3, 10]	ἅμα καὶ τούτου, ὥστε οἷον	εἶδος	ἐπιθεῖν τῷ ἐπιβληθέντι πρώτῳ γενομένῳ
[4, 3, 20]	ἤδη ὕλης οὔσης ὕστερον τὸ	εἶδος.	Ἡ δὲ ψυχὴ τὸ εἶδος
[4, 3, 23]	ἐκείνῳ κοινωνεῖν ἔδει, ὃ ψυχῆς	εἶδος	ἦν καὶ ψυχῆς δυναμένης τὰς
[4, 3, 14]	φωνήν, θεαῖς δ´ ὁμοίαν τὸ	εἶδος,	καὶ Ἀφροδίτην τι δοῦναι καὶ
[4, 3, 12]	μᾶλλον κατὰ τὸ ἐκεῖθεν διάκειται	εἶδος	καὶ δίδωσι τοῖς ὑπ´ αὐτήν,
[4, 3, 20]	ἀχώριστον γὰρ τὸ ἐν ὕλῃ	εἶδος,	καὶ ἤδη ὕλης οὔσης ὕστερον
[4, 3, 25]	ἐοίκασιν οἱ παλαιοί. Ὥσθ´ ἕτερον	εἶδος	μνήμης τοῦτο· διὸ καὶ χρόνος
[4, 3, 2]	τὸ μέρος, οὐ κατὰ τὸ	εἶδος,	οἷον τὴν λευκότητα· οὐ γὰρ
[4, 3, 3]	πάσας μέντοι εἰδῶν εἶναι εἰς	εἶδος	πάντα δυνάμενον μορφοῦσθαι Δηλοῖ δὲ
[4, 3, 20]	εἶδος. Ἡ δὲ ψυχὴ τὸ	εἶδος	ποιεῖ ἐν τῇ ὕλῃ ἄλλη
[4, 3, 11]	ὁπωσοῦν μιμηθέν, ὥσπερ κάτοπτρον ἁρπάσαι	εἶδός	τι δυνάμενον. Καὶ γὰρ ἡ
[4, 3, 16]	τὰς αἰτίας καὶ τοῖς οὐκ	εἰδόσι	παρέχειν μέμψεως αἰτίας. ~Ὅτι δὲ
[4, 3, 8]	καθέκαστον ῥέοντος ἅτε ἐπακτοῦ τοῦ	εἴδους	ὄντος τὸ εἶναι κατ´ εἶδος
[4, 3, 20]	ἐν τῇ ὕλῃ ἄλλη τοῦ	εἴδους	οὖσα. Εἰ δὲ οὐ τὸ
[4, 3, 12]	ἐκεῖ βλεπούσης. ~Ἀνθρώπων δὲ ψυχαὶ	εἴδωλα	αὐτῶν ἰδοῦσαι οἷον Διονύσου ἐν
[4, 3, 27]	τὰ τῆς ἑτέρας. Τὸ γοῦν	εἴδωλον	ἐν Ἅιδου Ἡρακλέους τοῦτο γὰρ
[4, 3, 10]	οὗ ἔχει καὶ γὰρ καὶ	εἴδωλον	ζωῆς, ὅσον δίδωσι τῷ σώματι
[4, 3, 29]	ἔσται; Ἀλλ´ εἰ καὶ τὸ	εἴδωλον	μνημονεύσει, ὡς ἐλέγετο, διττὸν τὸ
[4, 3, 27]	Ἡρακλέους τοῦτο γὰρ καὶ τὸ	εἴδωλον,	οἶμαι, χρὴ νομίζειν ἡμᾶς μνημονεύειν
[4, 3, 10]	λόγῳ λόγον δίδωσι τῷ σώματι,	εἴδωλον	οὗ ἔχει καὶ γὰρ καὶ
[4, 3, 13]	πρὸς ὅ ἐστιν ἕκαστον γενόμενον	εἴδωλον	προαιρέσεως καὶ διαθέσεως ἀρχετύπου, καὶ
[4, 3, 10]	πολλοῦ ἄξια, μηχαναῖς πολλαῖς εἰς	εἴδωλον	φύσεως προσχρωμένη. Ἡ δὲ οὐσίας
[4, 3, 27]	Ἡρακλῆς αὐτὸς ὁ ἄνευ τοῦ	εἰδώλου	τί ἔλεγεν, οὐκ εἴρηται. Τί
[4, 3, 3]	τὰς ἀντιλήψεις γίνεσθαι, πάσας μέντοι	εἰδῶν	εἶναι εἰς εἶδος πάντα δυνάμενον
[4, 3, 18]	ἑστῶσαν καὶ οἷον ἔμφασιν οὖσαν,	εἶεν	ἂν κἀκεῖ λογισμῷ χρώμεναι. Οὐδὲ
[4, 3, 18]	λογισμῶν, πῶς ἂν ἔτι λογικαὶ	εἶεν;	Ἢ ὅτι δύνανται, εἴποι τις
[4, 3, 27]	χωρὶς δὲ γενομένων, εἰ ἄμφω	εἶεν	καὶ μένοιεν, ἑκατέραν ἐπιπλέον τὰ
[4, 3, 17]	ἐν τῷ αἰσθητῷ τόπῳ ἀμείνων,	εἴη	ἂν προσεχὴς τῶν νοητῶν τοῖς
[4, 3, 11]	δέξασθαί γε μὴν ῥᾷστον ἂν	εἴη	ἁπάντων, εἴ τις προσπαθές τι
[4, 3, 4]	ὁμοῦ ἀεί ἀμέριστος γὰρ ἂν	εἴη	αὕτη ἡ οὐσία οὐδεμία τοιαύτη
[4, 3, 32]	ἔχειν τῶν παρὰ τῆς χείρονος.	Εἴη	γὰρ ἂν καὶ σπουδαίας οὔσης
[4, 3, 9]	ἐκεῖ ἐστι· καὶ εἰ μὴ	εἴη	δὲ ἐκεῖνο, οὐδὲν ἂν αὐτῇ
[4, 3, 29]	διχῇ, οὐδὲν ἧττον δύο ἂν	εἴη.	Εἰ δὲ καὶ ἑκατέρᾳ τῇ
[4, 3, 21]	γὰρ πλωτὴρ κατὰ συμβεβηκὸς ἂν	εἴη	ἐν αὐτῇ ὁ κυβερνήτης, ὡς
[4, 3, 7]	τοῦ ἀψύχου> Τί γὰρ ἂν	εἴη,	ὃ σώματος τὴν φύσιν διοικεῖ
[4, 3, 18]	διαλέγονται ἐνταῦθα, ἐκεῖ οὐκ ἂν	εἴη·	ποιοῦσαι δὲ ἐν τάξει καὶ
[4, 3, 20]	οὐδ´ εἰ ὁ τόπος διάστημα	εἴη,	πολὺ μᾶλλον οὐκ ἂν εἴη
[4, 3, 7]	πάσχειν παρ´ αὐτοῦ οὐδὲν ἂν	εἴη	σημεῖον τοῦτο τοῦ μέρη τὰς
[4, 3, 30]	τοῦ διανοήματος, μενούσης οὕτως ἂν	εἴη	τοῦ γνωσθέντος ἡ μνήμη· εἰ
[4, 3, 30]	τι ζητητέον. Ἴσως δ´ ἂν	εἴη	τοῦ λόγου τοῦ τῷ νοήματι
[4, 3, 26]	ψυχῆς τὸ μνημονεύειν οὐχ ἧττον	εἴη.	Τῶν δὲ δὴ μαθήσεων πῶς
[4, 3, 9]	ἣ δὴ καὶ πρώτη ἂν	εἴη	ψυχῇ κοινωνία σώματι ὀρθῶς ἂν
[4, 3, 20]	εἴη, πολὺ μᾶλλον οὐκ ἂν	εἴη	ὡς ἐν τόπῳ τῷ σώματι.
[4, 3, 13]	εἰς τὸ πρόσφορον σῶμα, ὡς	εἰκάσαι	τὰ γιγνόμενα οἷον δυνάμεσι μάγων
[4, 3, 8]	ὅλως ἀπ´ ἀλλήλων, οὐδὲ τὸ	εἰκῆ	ἐν τοῖς οὖσιν, ὅπου μηδὲ
[4, 3, 3]	ὡς λέγοιτο ἂν κατὰ τὴν	εἰκόνα	ἐξεταστέον. Εἰ γὰρ ἡ τοῦ
[4, 3, 30]	ἂν ταύτης τῆς φαντασίας, οἷον	εἰκόνος	οὔσης τοῦ διανοήματος, μενούσης οὕτως
[4, 3, 9]	τοῦ παντός ἐντεῦθεν γὰρ ἴσως	εἰκὸς	ἄρξασθαι, μᾶλλον δὲ ἀναγκαῖον τυγχάνει
[4, 3, 14]	τῶν ἄλλων ψυχὰς διδόντων· οἷον	εἰκὸς	καὶ τὸν μῦθον αἰνίττεσθαι, ὡς
[4, 3, 15]	αἱ μὲν τὰ πάντα ὑποπεπτώκασιν	εἱμαρμένῃ	τῇ ἐνταῦθα, αἱ δὲ ὁτὲ
[4, 3, 13]	ὁ μὲν πρὸ κόσμου νοῦς	εἱμαρμένην	ἔχει τὴν τοῦ μένειν ἐκεῖ
[4, 3, 13]	καλῶν οὐ λογισμῷ κινούμενοι· ἀλλ´	εἱμαρμένον	ἀεὶ τῷ τοιῷδε τὸ τοιόνδε,
[4, 3, 20]	ἄρα τῷ σώματι τὴν ψυχὴν	εἶναι	ἀκολούθως ἂν λέγοιμεν. Εἰ δέ
[4, 3, 20]	τὴν ψυχὴν ἐν τῷ σώματι	εἶναι,	ἀλλ´ ἐν τῷ κυριωτέρῳ τὸ
[4, 3, 26]	σώματι εἶναι τῷ μὴ καθαρὰ	εἶναι,	ἀλλ´ ὥσπερ ποιωθεῖσα, ἀναμάττεσθαι δύναται
[4, 3, 2]	διδόντες ἔξω ποιοῦσι τοῦ μέρος	εἶναι·	ἀλλὰ μᾶλλον ἂν τὴν αὐτὴν
[4, 3, 2]	μὲν μέρος ἔχει τὸ γραμμὴ	εἶναι,	ἀλλὰ τῷ μεγέθει διαφέρει καὶ
[4, 3, 2]	τὴν πᾶσαν, τὴν δὲ μονάδα	εἶναι·	ἄλλα τε γὰρ πολλὰ καὶ
[4, 3, 4]	παντὸς ἀεὶ ὑπερέχειν τῷ μηδὲ	εἶναι	αὐτῇ τὸ κατελθεῖν μηδὲ τῷ
[4, 3, 4]	τὰς δ´ ἡμετέρας τῷ τε	εἶναι	ἀφωρισμένον αὐταῖς τὸ μέρος ἐν
[4, 3, 7]	τῆς τοῦ παντὸς τὰς ἄλλας	εἶναι;	Βούλεται δὲ ὁ λόγος οὐ
[4, 3, 1]	τῷ μὴ μόρια αὐτῆς εἶναι·	εἶναι	γὰρ ὁμοειδῆ καὶ τὰ μέρη
[4, 3, 14]	ἐν νοητῷ μᾶλλον αἵρεσιν ἀμείνω	εἶναι;	Δέδεται δὲ καὶ αὐτὸς ὁ
[4, 3, 20]	σώματι. Τὸ γὰρ διάστημα κενὸν	εἶναι	δεῖ· τὸ δὲ σῶμα οὐ
[4, 3, 3]	τῷ δὲ τὰ ὄργανα διάφορα	εἶναι	διαφόρους τὰς ἀντιλήψεις γίνεσθαι, πάσας
[4, 3, 26]	ἐνέργειαν, δεῖ τὸ αἰσθάνεσθαι τοιοῦτον	εἶναι	διὸ καὶ κοινὸν λέγεται οἷον
[4, 3, 26]	λήθης αἰτίαν, ἀλλ´ οὐ μνήμης	εἶναι·	διὸ καὶ ὁ τῆς Λήθης
[4, 3, 9]	τῷ καλῷ, ὅσον δὴ τοῦ	εἶναι	δυνατὸν ἦν αὐτῷ μεταλαμβάνειν, ἀβλαβοῦς
[4, 3, 24]	ἀνάγκης καὶ οὐδαμοῦ σώματος ὑπάρξει	εἶναι.	Εἰ οὖν εἰσι {καὶ} μηδαμοῦ
[4, 3, 1]	ὁμοίως, τῷ μὴ μόρια αὐτῆς	εἶναι·	εἶναι γὰρ ὁμοειδῆ καὶ τὰ
[4, 3, 6]	ἐν πολλοῖς γίνεσθαι ἅμα καὶ	εἶναι	εἴρηται. Νῦν δὲ λεκτέον τάχα
[4, 3, 3]	ἀντιλήψεις γίνεσθαι, πάσας μέντοι εἰδῶν	εἶναι	εἰς εἶδος πάντα δυνάμενον μορφοῦσθαι
[4, 3, 26]	τεκμαίροιτο κοινὸν καὶ τὸ μνημονεύειν	εἶναι	ἐκ τοῦ ταῖς κράσεσι τῶν
[4, 3, 2]	ποσὰ γὰρ ὄντα καὶ τὸ	εἶναι	ἐν τῷ ποσῷ ἔχοντα, οὐ
[4, 3, 21]	ὁ οἴαξ ἦν, ὥστε κυβερνητικὴν	εἶναι	ἔνδον τὴν κινοῦσαν τεχνικῶς; Νῦν
[4, 3, 26]	τὴν ψυχὴν ἐν τῷ ζῴῳ	εἶναι·	ἔπειτα καὶ οὕτως οὐδὲν ἧττον
[4, 3, 8]	οὐκ ἐκ συνθέσεως οὖσι τὸ	εἶναί	ἐστιν ἐν τῷ ὅ ἐστιν
[4, 3, 32]	καὶ ἐνταῦθα, ὅταν ἐκεῖ ἐθέλῃ	εἶναι,	ἔτι οὖσα ἐνταῦθα ἀφίησι πάντα
[4, 3, 11]	διαφορᾷ καὶ μὴ μίξει, ἀλλ´	εἶναι	ἐφ´ ἑαυτοῦ {οὐ τόποις} καὶ
[4, 3, 15]	ὅσα ἐστὶν αὐτῶν ἔργα αὐτῶν	εἶναι,	ζῶσαι κατ´ ἄλλην τὴν τῶν
[4, 3, 9]	τῶν μορίων ἢ ὅπου κεῖται	εἶναι.	Ἡ δὲ τοσαύτη ἐστὶ τὴν
[4, 3, 20]	ὡς μὴ ὅλον ἐν ὁτῳοῦν	εἶναι·	ἡ δὲ ψυχὴ οὐ σῶμα,
[4, 3, 21]	δὲ οὕτως ἐν τῷ σώματι	εἶναι	ἡ ψυχή, ὡς ὁ κυβερνήτης
[4, 3, 2]	εἶναι οὐσίαν γε οὖσαν, ἀλλ´	εἶναι,	ἣ μή τινός ἐστιν ὅλως,
[4, 3, 12]	μουσικῶς καὶ ἐναρμονίως μᾶλλον τοῦτο	εἶναι	ᾐνιγμένως. Τοῦτο δὲ οὐκ ἂν
[4, 3, 7]	τοῦτο τοῦ μέρη τὰς ἡμετέρας	εἶναι.	Ἱκανὴ γὰρ ψυχὴ καὶ παρὰ
[4, 3, 29]	αὖ, εἰ ἄλλο ἑκάτερον δεήσει	εἶναι,	καὶ ἄλλο μνημονεύσει ὧν ἡ
[4, 3, 8]	καὶ ἀριθμόν τινα ἀκόλουθόν ἐστιν	εἶναι.	Καὶ γὰρ αὖ ἑστάναι δεῖ
[4, 3, 20]	πρὸς τὸ ὡς ἐν τόπῳ	εἶναι.	Καὶ γὰρ συμφέροιτο ἂν ἀεὶ
[4, 3, 8]	ἄλλα βλέπειν καὶ ἅπερ βλέπει	εἶναι	καὶ γίγνεσθαι· καὶ τὸ πλῆρες
[4, 3, 24]	κἀκεῖ ἀκολουθεῖ, οὗ πέφυκε τοῦτο	εἶναι	καὶ γίνεσθαι. Ὄντος δὲ πολλοῦ
[4, 3, 8]	καὶ τὰ αὐτὰ τὰ νοητὰ	εἶναι,	καὶ ἕκαστον ἓν ἀριθμῷ εἶναι·
[4, 3, 8]	μέρει φυτοῦ καὶ ἀποτετμημένου, ὥστε	εἶναι	καὶ ἐν τῷ ἐξ ἀρχῆς
[4, 3, 2]	τὴν δὲ ψυχὴν ὁμοειδῆ τίθενται	εἶναι.	Καὶ ἐπὶ γραμμῆς δὲ τὸ
[4, 3, 4]	ἀκολουθήσει ἀεὶ ἐν σώματι πᾶσαν	εἶναι	καὶ μάλιστα τὴν τοῦ παντός·
[4, 3, 13]	ἀλλὰ δέδοται ἐν τοῖς χρησαμένοις	εἶναι	καὶ περιφέρουσιν αὐτόν· κἂν ἐνστῇ
[4, 3, 1]	καὶ λεγόμενον καὶ δεικνύμενον ἐναργῶς	εἶναι,	καὶ τὰ ἤθη καὶ τὰς
[4, 3, 1]	μέρος τῆς τοῦ παντὸς ψυχῆς	εἶναι.	Καὶ τὸ συνέπεσθαι δὲ ἡμᾶς
[4, 3, 4]	θεραπείαις ὄντος πρὸς τῷ σώματι	εἶναι	καὶ τοῦ σώματος γεγονέναι. ~Ἀλλὰ
[4, 3, 9]	νομισθεὶς ὠφελίμου μὲν ἑαυτῷ τῷ	εἶναι	καὶ τῷ καλῷ, ὅσον δὴ
[4, 3, 29]	τῷ μνημονεύσοντι τὸ αἴσθημα φάντασμα	εἶναι,	καὶ τῷ φανταστικῷ ἄλλῳ ὄντι
[4, 3, 8]	ἐπακτοῦ τοῦ εἴδους ὄντος τὸ	εἶναι	κατ´ εἶδος ἀεὶ ὑπάρχει μιμήσει
[4, 3, 4]	τῆς ψυχῆς τῆς λεγομένης μεριστῆς>	εἶναι	κατὰ σώματα> τοῦτο τὸ ἕν
[4, 3, 32]	τὴν ἑτέραν τὴν φύσιν χείρονα	εἶναι	κατεχομένην ὑπὸ τῆς ἑτέρας βίᾳ.
[4, 3, 1]	ὅταν πιστούμενος τὸ πᾶν ἔμψυχον	εἶναι	λέγῃ, ὡς σῶμα μέρος ὂν
[4, 3, 4]	τῶν ὑγιαινόντων ὄντα πρὸς ἐκείνοις	εἶναι	λέγοι, πρὸς οἷς ἐστιν ἢ
[4, 3, 27]	παρὰ τοῦ ὅλου; Ἢ λεκτέον	εἶναι	μνήμας ἑκατέρας, τὰς μὲν ἰδίας,
[4, 3, 26]	διὰ σώματος, τὰ δὲ ψυχῆς	εἶναι	μόνης, εἰ δεῖ τὴν ψυχὴν
[4, 3, 27]	ἔξω βίου καὶ ἐρεῖ δὲ	{εἶναι}	ὃ ἄρτι ἀφῆκεν {ἐρεῖ δὲ}
[4, 3, 9]	γειτονοῦν τι αὐτῇ λόγου ἄμοιρον	εἶναι,	οἷον ἐδέχετο τὸ λεγόμενον ἀμυδρὸν
[4, 3, 19]	αὐτὸ τοῦτο ἀμέριστον καὶ μεριστὸν	εἶναι,	οἷον κραθὲν ἐξ αὐτοῦ τε
[4, 3, 2]	μέρος, οἷον τὸ ὅλον ἐστίν,	εἶναι,	οἷον κύκλου ἢ τετραγώνου, ἢ
[4, 3, 20]	ἡμῶν τὴν ψυχὴν ἐν ἡμῖν	εἶναι.	Ὅλως μὲν οὖν οὐδὲν τῶν
[4, 3, 9]	ἣν δὴ μετενσωμάτωσιν οὐ λέγουσιν	εἶναι,	ὅτι ἄδηλον τὸ ἀφ´ οὗ
[4, 3, 15]	τὴν αἰτίαν ἐν τοῖς κατελθοῦσιν	εἶναι,	ὅτι οὕτως, ὡς τὰ μὲν
[4, 3, 7]	ἐπὶ τῶν μητρῶν φαμὲν ἑτέραν	εἶναι	οὐ τὴν τῆς μητρὸς τὴν
[4, 3, 1]	παντὸς ψυχῆς καὶ τὰς ἡμετέρας	εἶναι.	Οὐδὲ γὰρ ἴσως ἱκανὸν φήσουσιν
[4, 3, 2]	μὴ πᾶσαν τὴν ψυχήν τινος	εἶναι	οὐσίαν γε οὖσαν, ἀλλ´ εἶναι,
[4, 3, 8]	εἶναι, καὶ ἕκαστον ἓν ἀριθμῷ	εἶναι·	οὕτω γὰρ τὸ τόδε. Τοῖς
[4, 3, 5]	ἔχον τὸ αὐτὸ ὅ ἐστιν	εἶναι.	Οὕτω τοίνυν καὶ ψυχαὶ ἐφεξῆς
[4, 3, 3]	καὶ τὸ εἰς ἓν ἀναγκαῖον	εἶναι	πάντα ἰέναι. Τῶν δὲ ὀργάνων,
[4, 3, 3]	ὅλην, τὴν δὲ μέρος ἂν	εἶναι	παράσχοιτο, καὶ μάλιστα οἷς τὸ
[4, 3, 4]	σώματα> τοῦτο τὸ ἕν τι	εἶναι	πάσας πολλὰς ἂν ἔχοι ἀπορίας·
[4, 3, 2]	τὰ μέρη ἕκαστα τῶν ὅλων	εἶναι·	ποσὰ γὰρ ὄντα καὶ τὸ
[4, 3, 9]	τόπος ἄλλος ἐστίν, ὅπου πέφυκεν	εἶναι.	Προιέναι δὲ εἰ μέλλοι, γεννήσει
[4, 3, 26]	οὕτως, ὡς ἕτερον ἐξ ἀμφοῖν	εἶναι,	πρῶτον μὲν ἄτοπον μήτε σῶμα
[4, 3, 32]	τοιοῦτος οἷος μόνων τῶν κρειττόνων	εἶναι	τὰς μνήμας· ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα
[4, 3, 23]	ἐν ὀφθαλμοῖς δύναμιν τὴν ὁρατικὴν	εἶναι,	τὴν δ´ ἐν ὠσὶ τὴν
[4, 3, 8]	ἐνεργείᾳ, τὴν δὲ ἐν γνώσει	εἶναι,	τὴν δὲ ἐν ὀρέξει, καὶ
[4, 3, 28]	Τεκμήριον δὲ τὸ μὴ ἡδεῖαν	εἶναι	τὴν μνήμην πολλάκις ὧν μετέσχε
[4, 3, 21]	πρὸς μὲν τὸ χωριστὴν δύνασθαι	εἶναι	τὴν ψυχὴν καλῶς εἴρηται, τὸν
[4, 3, 22]	{καί} φησὶ τὸ μέν τι	εἶναι	τῆς ψυχῆς ἐν ᾧ τὸ
[4, 3, 26]	μνήμη οὐκ ἀναγκάζοιτο τοῦ κοινοῦ	εἶναι	τῆς ψυχῆς ἤδη παραδεξαμένης τὸν
[4, 3, 26]	μόνης, εἰ δεῖ τὴν ψυχὴν	εἶναί	τι καὶ φύσιν τινὰ καὶ
[4, 3, 6]	ταῖς γνώμαις εἰς τὸ κάτω	εἶναι.	Τὸ γὰρ δευτέρας καὶ τρίτας>
[4, 3, 2]	τῆς ὅλης ψυχῆς συγκεχώρηται ὁμοειδὲς	εἶναι.	Τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ συνεχοῦς
[4, 3, 1]	Οὐδὲ γὰρ ἴσως ἱκανὸν φήσουσιν	εἶναι	τὸ φθάνειν μέχρι τῶν αὐτῶν
[4, 3, 7]	τότε, καὶ τὸν οὐρανὸν ἔμψυχον	εἶναι.	Τοῦτο οὖν πιστοῦται λέγων, ὡς
[4, 3, 26]	μνημονεύοι, τῷ δὲ ἐν σώματι	εἶναι	τῷ μὴ καθαρὰ εἶναι, ἀλλ´
[4, 3, 20]	πᾶσαν φατέον ὡς ἐν τόπῳ	εἶναι	τῷ σώματι· περιεκτικὸν μὲν γὰρ
[4, 3, 23]	σῶμα ὄργανον τῇ ψυχῇ {παρ}	εἶναι.	Τῶν δὲ ἁπτικῶν ὀργάνων ἐν
[4, 3, 22]	τῷ σώματι λεκτέον τῆς ψυχῆς	εἶναι,	ὧν δὲ δεῖται, ταῦτα παρεῖναι,
[4, 3, 25]	τρόπον οἷον λέγομεν τὸ μνημονεύειν	εἶναι	ὧν ἔχει συμφύτων, ἀλλ´ ἐπειδὴ
[4, 3, 21]	τὴν ψυχὴν ἐν τῷ σώματι	εἶναι	ὡς ἐν ὀργάνῳ φυσικῷ κινεῖ
[4, 3, 18]	κρυπτὸν οὐδὲ πεπλασμένον, ἀλλὰ πρὶν	εἰπεῖν	ἄλλῳ ἰδὼν ἐκεῖνος ἔγνω. Περὶ
[4, 3, 6]	ἐλαττόνων ἄρχειν. Ἀλλὰ διὰ τί,	εἰπεῖν	ἂν ἔχοι τις. Ἀλλ´ ἔστιν,
[4, 3, 20]	σωματικῶν ἔργα ὅπῃ γίγνεσθαι προσήκει	εἰπεῖν	ἀπορήσομεν, εἴτε τοῖς μέν, τοῖς
[4, 3, 28]	ἐπιθυμοῦν οἷον διαδόσει, οὐχ ὥστε	εἰπεῖν	τὴν αἴσθησιν οἵα, ἀλλ´ ὥστε
[4, 3, 19]	Πᾶν μὲν δὴ τὸ αἰσθητικόν,	εἴπερ	διὰ παντὸς αἰσθήσεται, ἀφικνεῖσθαι πρὸς
[4, 3, 8]	τὸ γενόμενον δὲ οὐκ ἀίδιον,	εἴπερ	πλέον καὶ ἔλαττον· κεῖται δὲ
[4, 3, 19]	ὅτι καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις,	εἴπερ	σῶμά ἐστι τὸ μεταλαμβάνον, ἀνάγκη
[4, 3, 32]	ἐν οὐρανῷ οὖσα πλείω. Καὶ	εἴποι	ἂν ὁ Ἡρακλῆς ἐκεῖνος ἀνδραγαθίας
[4, 3, 27]	οὐκ εἴρηται. Τί οὖν ἂν	εἴποι	ἡ ἑτέρα ψυχὴ ἀπαλλαγεῖσα μόνη;
[4, 3, 3]	καὶ ἐφ´ ἑνὸς ζῴου τις	εἴποι	τὴν ἐν τῷ δακτυλίῳ ψυχὴν
[4, 3, 6]	ἂν ἔχοι τις. Ἀλλ´ ἔστιν,	εἴποι	τις ἄν, καὶ ψυχῶν διαφορά,
[4, 3, 18]	λογικαὶ εἶεν; Ἢ ὅτι δύνανται,	εἴποι	τις ἄν, ὅταν περίστασις, εὐπορῆσαι
[4, 3, 26]	τὸ ἐπιθυμητόν. Πῶς γὰρ ἂν	εἴποι	τὸ σῶμα περὶ ὧν οὐκ
[4, 3, 2]	καὶ ἑκάστην πᾶσαν δικαιότερον ἂν	εἴποιεν.	Μίαν δὲ ποιοῦντες εἰς ἄλλο
[4, 3, 7]	οὕτω διοικεῖ> Ἡ δὲ πτερορρυήσασα>	εἰπὼν	ἄλλην ταύτην παρ´ ἐκείνην ποιεῖ.
[4, 3, 8]	ὅλως λαμβάνοι, καὶ ἐν ταύταις	εἴρηνται	αἱ διαφοραί, ἐν οἷς καὶ
[4, 3, 6]	ἐγγύθεν καὶ τῷ πορρώτερον ὑπονοητέον	εἰρῆσθαι,	ὥσπερ καὶ παρ´ ἡμῖν οὐχ
[4, 3, 19]	ἑκάτερον. Ἀμέριστον> μὲν οὖν ἁπλῶς	εἴρηται	αὐτῷ, μεριστὸν> δὲ οὐχ ἁπλῶς,
[4, 3, 24]	ἀκούσιον εἰς τὸ παθεῖν ἔχων.	Εἴρηται	δὲ ἐν τῷ νόμῳ καὶ
[4, 3, 8]	ὅλον τῆς διαφορᾶς ὅπως, εἴρηται.	Εἴρηται	δὲ καὶ ὅλως περὶ διαφορᾶς
[4, 3, 5]	ἓν καὶ ὁμοῦ ἓν πᾶσαι.	Εἴρηται	δὴ κεφάλαιον τοῦ λόγου, ὅτι
[4, 3, 31]	ἑκατέρα δὲ ἡ ψυχὴ μνημονεύειν	εἴρηται,	δύο τὰ φανταστικά. Χωρὶς μὲν
[4, 3, 8]	τὸ ὅλον τῆς διαφορᾶς ὅπως,	εἴρηται.	Εἴρηται δὲ καὶ ὅλως περὶ
[4, 3, 25]	Τί μὲν γάρ ἐστι μνήμη,	εἴρηται	ἐν ἄλλοις καὶ πολλάκις τεθρύλληται,
[4, 3, 3]	Ἀλλ´ ὅτι ἕν γε πανταχοῦ,	εἴρηται,	καὶ ἐν τοῖς διαφόροις τῶν
[4, 3, 6]	πολλοῖς γίνεσθαι ἅμα καὶ εἶναι	εἴρηται.	Νῦν δὲ λεκτέον τάχα γὰρ
[4, 3, 8]	τοῦ ὅλου, συμπαθεῖς. Καὶ γὰρ	εἴρηται,	ὅτι καὶ μία καὶ πολλαί.
[4, 3, 27]	τοῦ εἰδώλου τί ἔλεγεν, οὐκ	εἴρηται.	Τί οὖν ἂν εἴποι ἡ
[4, 3, 21]	δύνασθαι εἶναι τὴν ψυχὴν καλῶς	εἴρηται,	τὸν μέντοι τρόπον, ὡς νῦν
[4, 3, 23]	τὸ ἐκεῖ» ἐπὶ τοῦ αἰσθητικοῦ,	εἴρηται.	Τοῦ δὲ φυτικοῦ αὖ καὶ
[4, 3, 15]	Γίνονται δὲ διάφοροι ἢ σωμάτων	εἰς	ἃ ἐνεκρίθησαν παραλλαγαῖς ἢ καὶ
[4, 3, 16]	Εἰ δ´ ἀγαθὸς ὁ παθών,	εἰς	ἀγαθὸν ἡ τελευτὴ τούτων. Δεῖ
[4, 3, 32]	ταῦτα σμικρὰ ἡγούμενος καὶ μετατεθεὶς	εἰς	ἁγιώτερον τόπον καὶ ἐν τῷ
[4, 3, 15]	κατωτέρω, αἱ δὲ ἀπ´ ἄλλων	εἰς	ἄλλα εἰσκρινόμεναι, αἷς ἡ δύναμις
[4, 3, 2]	ἂν εἴποιεν. Μίαν δὲ ποιοῦντες	εἰς	ἄλλο ἀναρτῶσιν, ὃ μηκέτι τοῦδε
[4, 3, 10]	αὐτοῖς, τὸ δὲ ἐξ αὐτῶν	εἰς	ἄλλο ὁμοιῶσαι πρὸς αὐτὸ τὸ
[4, 3, 10]	αὐτῇ τὸ δὲ ἐξ αὐτῆς	εἰς	ἄλλο. Τοῖς μὲν γὰρ ἀψύχοις
[4, 3, 10]	αὐτῇ ἐγρηγορός τι καὶ τὸ	εἰς	ἄλλο ὡσαύτως. Ζῆν οὖν καὶ
[4, 3, 16]	ἄδικον δὴ τὸ παρ´ ἄλλου	εἰς	ἄλλον αὐτῷ μὲν τῷ ποιήσαντι
[4, 3, 12]	ὁμοιωθεῖσα ᾖ, φέρεται, ἡ μὲν	εἰς	ἄνθρωπον, ἡ δὲ εἰς ζῷον
[4, 3, 8]	δύναμις ἄπειρος, οὐχ ὡς μερισθησομένης	εἰς	ἄπειρον. Ἐπεὶ καὶ ὁ θεὸς
[4, 3, 18]	μᾶλλον ἀσθενούσης· ἐλάττωσις γὰρ νοῦ	εἰς	αὐτάρκειαν τὸ λογισμοῦ δεῖσθαι· ὥσπερ
[4, 3, 19]	ἐξ αὐτοῦ τε καὶ τῆς	εἰς	αὐτὸ ἐλθούσης ἄνωθεν δυνάμεως. ~Εἰ
[4, 3, 26]	σῶμα περὶ ὧν οὐκ ἦλθεν	εἰς	αὐτό; Ἢ πῶς μετὰ σώματος
[4, 3, 13]	αὐτοῖς αὐτὸν ἱδρῦσθαι, οἷον βρίθοντα	εἰς	αὐτοὺς καὶ προθυμίαν ἐμποιοῦντα καὶ
[4, 3, 25]	καὶ νοῦν θετέον· οὐδὲν γὰρ	εἰς	αὐτοὺς οὐδὲ χρόνος, ἀλλ´ αἰὼν
[4, 3, 6]	δὲ αὐταὶ προσῆλθον. Ἀπέστησαν οὖν	εἰς	βάθος. Ἢ πολὺ αὐτῶν καθελκυσθὲν
[4, 3, 9]	ἐκ σώματος ἀερίνου ἢ πυρίνου	εἰς	γήινον γινομένῃ, ἣν δὴ μετενσωμάτωσιν
[4, 3, 3]	γίνεσθαι, πάσας μέντοι εἰδῶν εἶναι	εἰς	εἶδος πάντα δυνάμενον μορφοῦσθαι Δηλοῖ
[4, 3, 10]	οὐ πολλοῦ ἄξια, μηχαναῖς πολλαῖς	εἰς	εἴδωλον φύσεως προσχρωμένη. Ἡ δὲ
[4, 3, 11]	εἰς τοῦτον καὶ τῶν τούτου	εἰς	ἐκεῖνον, ὅσον διὰ ψυχῆς εἰς
[4, 3, 11]	εἰς ἐκεῖνον, ὅσον διὰ ψυχῆς	εἰς	ἐκεῖνον φθάνει. Οὐ γὰρ μακρὰν
[4, 3, 5]	ὅτι μή εἰσι σωματικῶς μεμερισμένοι,	εἰς	ἕν, ἀλλὰ μένει ἕκαστον ἐν
[4, 3, 3]	μορφοῦσθαι Δηλοῖ δὲ καὶ τὸ	εἰς	ἓν ἀναγκαῖον εἶναι πάντα ἰέναι.
[4, 3, 31]	τὸ διττὸν τῶν ψυχῶν λανθάνει.	Εἰς	ἓν γὰρ ἦλθον ἄμφω καὶ
[4, 3, 32]	τῶν πολλῶν, καὶ τὰ πολλὰ	εἰς	ἓν συνάγει τὸ ἄπειρον ἀφιείς.
[4, 3, 12]	αὐτὸ γένος ἴῃ· κάτεισι δὲ	εἰς	ἕτοιμον ἑκάστη καθ´ ὁμοίωσιν τῆς
[4, 3, 1]	~Περὶ ψυχῆς, ὅσα ἀπορήσαντας δεῖ	εἰς	εὐπορίαν καταστῆναι, ἢ καὶ ἐν
[4, 3, 12]	μὲν εἰς ἄνθρωπον, ἡ δὲ	εἰς	ζῷον ἄλλη ἄλλο. ~Τὸ γὰρ
[4, 3, 20]	ζωῇ καὶ μέχρις ἐσχάτων οὖσα	εἰς	ἴσον, οὐκ ἂν ἔφαμεν τὴν
[4, 3, 9]	δὲ ἐκεῖνο, οὐδὲν ἂν αὐτῇ	εἰς	μέγεθος μέλοι· ἔστι γὰρ ἥτις
[4, 3, 2]	οὐδὲ αὐτοὶ κατατέμνεσθαι τὴν ὅλην	εἰς	μέρη· ἀναλώσουσι γὰρ τὴν ὅλην,
[4, 3, 15]	γεωδέστερα σώματα, εἰς ὅσον ἂν	εἰς	μῆκος ἐκταθῶσι. Καὶ αἱ μὲν
[4, 3, 11]	παντὸς φύσις πάντα εὐμηχάνως ποιησαμένη	εἰς	μίμησιν ὧν εἶχε τοὺς λόγους,
[4, 3, 8]	δὴ καὶ ἐν τῷ παντί,	εἰς	ὃ ἂν φθάνῃ, ἐν ἄλλῳ
[4, 3, 13]	οἷον αὐτομάτως κάτεισι καὶ εἴσεισιν	εἰς	ὃ δεῖ καὶ ἄλλος ἄλλῃ
[4, 3, 12]	αὐταῖς ἠναγκάσθη, φροντίδος δεομένου τοῦ	εἰς	ὃ ἔφθασαν, φροντίσαι. Ζεὺς> δὲ
[4, 3, 29]	κατοχὴν ὑπάρχειν· τοῦτο γάρ ἐστιν,	εἰς	ὃ λήγει ἡ αἴσθησις, καὶ
[4, 3, 10]	δὴ τοῦτο παντὶ τῷ ὄντι	εἰς	ὁμοίωσιν ἑαυτῷ ἄγειν. Ψυχῆς δὲ
[4, 3, 11]	ἐκείνῳ, καθ´ ὃν ἐγίνετο καὶ	εἰς	ὃν εἶδεν ἡ ψυχή, καὶ
[4, 3, 15]	καὶ ἐπὶ τὰ γεωδέστερα σώματα,	εἰς	ὅσον ἂν εἰς μῆκος ἐκταθῶσι.
[4, 3, 9]	αὐτή, καὶ ὁρίζεται τῷ ὅσον,	εἰς	ὅσον προιὸν σῴζουσαν αὐτὴν αὐτὸ
[4, 3, 9]	ἡ δὲ ἐκ τοῦ ἀσωμάτου	εἰς	ὁτιοῦν σῶμα, ἣ δὴ καὶ
[4, 3, 15]	~Ἴασι δὲ ἐκκύψασαι τοῦ νοητοῦ	εἰς	οὐρανὸν μὲν πρῶτον καὶ σῶμα
[4, 3, 5]	ἤδη θελήσασαι καὶ οὐ δυνάμεναι	εἰς	πᾶν μερισμοῦ ἰέναι, τὸ ταὐτὸν
[4, 3, 2]	πᾶσα, ὡς εἰ οἴνου μερισθέντος	εἰς	πολλὰ ἕκαστον τὸ ἐν ἑκάστῳ
[4, 3, 17]	κάτω, αὐταῖς δὲ οὐκ ἄμεινον	εἰς	πολὺ προιούσαις. Ἔστι γάρ τι
[4, 3, 12]	καθιστάμενα ἐν μέτροις βίων ὡρισμένων	εἰς	συμφωνίαν ἀγόμενα ταῦτα ἐκείνοις καὶ
[4, 3, 4]	στήσειεν ἐφ´ ἑαυτοῦ μὴ πῖπτον	εἰς	σῶμα, εἶτ´ ἐξ ἐκείνου τὰς
[4, 3, 26]	ὧν οὐκ ἀπέλαυσεν οὐδὲ ἦλθεν	εἰς	σῶμα τὸ ἐπιθυμητόν. Πῶς γὰρ
[4, 3, 13]	οὐ δεῖ, οὔτε ἵνα ἔλθῃ	εἰς	σῶμα τότε οὔτε εἰς τοδί,
[4, 3, 9]	τοίνυν διττὸς ὁ τρόπος τῆς	εἰς	σῶμα ψυχῆς εἰσόδου ἡ μὲν
[4, 3, 15]	Καὶ αἱ μὲν ἀπ´ οὐρανοῦ	εἰς	σώματα τὰ κατωτέρω, αἱ δὲ
[4, 3, 12]	καθόδοις ψυχῶν καὶ ἀνόδοις καὶ	εἰς	τὰ ἄλλα σύμπαντα. Μαρτυρεῖ δὲ
[4, 3, 2]	ἐλαττοῦσθαί τε τὸ ὅλον τῷ	εἰς	τὰ μέρη μερισμῷ, ἐλάττω τε
[4, 3, 8]	πέφυκεν αὐτῆς ἐπὶ τὰ σώματα	{εἰς	τὰ σώματα} φθάνειν· οὐ μὴν
[4, 3, 12]	ἀλλ´ ἱδρυμένος πᾶς ἄνω πέμπει	εἰς	τὰ τῇδε διὰ ψυχῆς. Ψυχὴ
[4, 3, 17]	~Ὅτι δὲ ἐκ τοῦ νοητοῦ	εἰς	τὴν οὐρανοῦ ἴασιν αἱ ψυχαὶ
[4, 3, 11]	παρεῖναι ἱερὰ καὶ ἀγάλματα ποιησάμενοι,	εἰς	τὴν τοῦ παντὸς φύσιν ἀπιδόντες,
[4, 3, 16]	ἀθεεὶ> οὐδὲ ἄδικον, ἀλλ´ ἀκριβῆ	εἰς	τὴν τοῦ προσήκοντος ἀπόδοσιν νομίζειν,
[4, 3, 16]	νομίζειν συντετάχθαι, τὰ δὲ κεχαλάσθαι	εἰς	τὸ αὐτεξούσιον. Εἰ γὰρ κατ´
[4, 3, 12]	περαινόμενον· καὶ κατὰ χρόνους ἀεὶ	εἰς	τὸ αὐτὸ καθιστάμενα ἐν μέτροις
[4, 3, 10]	δὲ οὐσίας δυνάμει κυρία σωμάτων	εἰς	τὸ γενέσθαι τε καὶ οὕτως
[4, 3, 30]	ἀμερὲς καὶ οὔπω οἷον προεληλυθὸς	εἰς	τὸ ἔξω ἔνδον ὂν λανθάνει,
[4, 3, 23]	ἔργον ἐπιτηδειότητα, δύναμιν τὴν προσήκουσαν	εἰς	τὸ ἔργον ἀποδιδοῦσαν, οὕτω τοι
[4, 3, 6]	συνεφειλκύσατο καὶ αὐτὰς ταῖς γνώμαις	εἰς	τὸ κάτω εἶναι. Τὸ γὰρ
[4, 3, 24]	ἑκουσίῳ τῇ φορᾷ τὸ ἀκούσιον	εἰς	τὸ παθεῖν ἔχων. Εἴρηται δὲ
[4, 3, 10]	ψυχῆς, ἢ ὧν τὴν δύναμιν	εἰς	τὸ ποιεῖν ἔχει; Πυρὸς μὲν
[4, 3, 13]	κήρυκος καλοῦντος κατίασι καὶ εἰσέδυ	εἰς	τὸ πρόσφορον σῶμα, ὡς εἰκάσαι
[4, 3, 13]	νόμος οὐκ ἔξωθεν τὴν ἰσχὺν	εἰς	τὸ τελεσθῆναι ἴσχει, ἀλλὰ δέδοται
[4, 3, 30]	καὶ ἐπάγων ἐκ τοῦ νοήματος	εἰς	τὸ φανταστικὸν ἔδειξε τὸ νόημα
[4, 3, 30]	τῷ νοήματι παρακολουθοῦντος ἡ παραδοχὴ	εἰς	τὸ φανταστικόν. Τὸ μὲν γὰρ
[4, 3, 13]	ἔλθῃ εἰς σῶμα τότε οὔτε	εἰς	τοδί, ἀλλὰ καὶ τοῦ ποτὲ
[4, 3, 14]	ἀλλ´ ὅτι ἐμφαίνει τὰ τῆς	εἰς	τὸν κόσμον δόσεως, καὶ προσᾴδει
[4, 3, 7]	οὐ δῦσα, ἀλλ´ οἷον ἐποχουμένη,	εἰς	τὸν κόσμον ποιεῖ καὶ ἥτις
[4, 3, 16]	οὐκ ἄδικον ἐν ἐκείνῳ οὐδ´	εἰς	τὸν παθόντα, ἀλλ´ οὕτως ἐχρῆν.
[4, 3, 24]	ὥσπερ πολλὰ καμὼν οἷς ἀντέτεινεν	εἰς	τὸν προσήκοντα αὐτῷ τόπον ἐνέπεσεν,
[4, 3, 16]	~Τὰ μὲν οὖν γινόμενα τιμωρήματα	εἰς	τοὺς πονηροὺς μετὰ δίκης τῇ
[4, 3, 12]	δὲ ἐν οὐρανῷ, ὁτὲ δὲ	εἰς	τούσδε τοὺς τόπους ἐπιστρεφόμεναι. Νοῦς
[4, 3, 11]	γενέσθαι, οὐδὲ ἐκεῖνον αὖ κατελθεῖν	εἰς	τοῦτον. Ἦν δὴ νοῦς ἐκεῖνος
[4, 3, 11]	γενομένη τῶν τε ἀπ´ ἐκείνου	εἰς	τοῦτον καὶ τῶν τούτου εἰς
[4, 3, 10]	τὰ ἐφεξῆς ὡς πυρὸς ἔσχατα,	εἰς	ὕστερον τοῦ πρώτου ἐκ τοῦ
[4, 3, 26]	σῶμα; Ἀλλὰ τὰ μὲν λεκτέον	εἰς	ψυχὴν λήγειν, ὅσα διὰ σώματος,
[4, 3, 8]	ποικίλον τὸ ὅλον σύνταγμα αὐταῖς	εἷς	γὰρ πᾶς λόγος πολὺς καὶ
[4, 3, 5]	καὶ οὐ μερισθεῖσαι, καὶ λόγος	εἷς	τοῦ νοῦ ἡ μένουσα καὶ
[4, 3, 13]	καὶ τοῦ τότε πέμποντος καὶ	εἰσάγοντος	οὐ δεῖ, οὔτε ἵνα ἔλθῃ
[4, 3, 13]	οἷον κήρυκος καλοῦντος κατίασι καὶ	εἰσέδυ	εἰς τὸ πρόσφορον σῶμα, ὡς
[4, 3, 13]	ἐνστάντος οἷον αὐτομάτως κάτεισι καὶ	εἴσεισιν	εἰς ὃ δεῖ καὶ ἄλλος
[4, 3, 3]	ἄλλη δύναμις ἐν ἑκατέροις ἐνεργῇ·	{εἰσὶ	γὰρ ἐν ἀμφοτέραις ἅπασαι· τῷ
[4, 3, 3]	οἷς τὸ αὐτὸ δυνάμεως πάρεστιν·	εἰσὶ	γὰρ ἐν ἀμφοτέραις ἅρασαι. Ἐπεὶ
[4, 3, 24]	σώματος ὑπάρξει εἶναι. Εἰ οὖν	εἰσι	{καὶ} μηδαμοῦ σώματος οὐδὲ γὰρ
[4, 3, 11]	ψυχῇ, ταύτῃ δέ, ᾗπερ καί	εἰσι	καὶ ὃ λέγονται, πρὸς νοῦν
[4, 3, 5]	νόες οὐκ ἀπολοῦνται, ὅτι μή	εἰσι	σωματικῶς μεμερισμένοι, εἰς ἕν, ἀλλὰ
[4, 3, 11]	συνεῖναι χωρὶς ὄν. Θεοὶ δέ	εἰσιν	οὗτοι τῷ ἀεὶ μὴ ἀποστατεῖν
[4, 3, 15]	δὲ ἀπ´ ἄλλων εἰς ἄλλα	εἰσκρινόμεναι,	αἷς ἡ δύναμις οὐκ ἤρκεσεν
[4, 3, 9]	ἄδηλον τὸ ἀφ´ οὗ ἡ	εἴσκρισις,	ἡ δὲ ἐκ τοῦ ἀσωμάτου
[4, 3, 9]	δεῖ δὴ τῷ λόγῳ τὴν	εἴσοδον	καὶ τὴν ἐμψύχωσιν διδασκαλίας καὶ
[4, 3, 9]	τρόπος τῆς εἰς σῶμα ψυχῆς	εἰσόδου	ἡ μὲν γὰρ γίνεται ψυχῇ
[4, 3, 7]	δεικνυμένην ἄλλην. Τὸ δ´ ὅτι	εἴσω	γεννώμεθα ἐν αὐτῷ, καὶ ἐπὶ
[4, 3, 1]	καὶ τὰς τύχας ἐκεῖθεν λαμβάνοντας	εἴσω	τε γενομένους ἐν αὐτῷ ἐκ
[4, 3, 20]	οὐδαμοῦ οὐδὲν θέντες, οὐ μᾶλλον	εἴσω	τοῦ σώματος ἢ ἔξω ποιοῦντες,
[4, 3, 4]	ἑαυτοῦ μὴ πῖπτον εἰς σῶμα,	εἶτ´	ἐξ ἐκείνου τὰς πάσας, τήν
[4, 3, 17]	ἐπισπᾶται τῇ τοῦ ἐλλαμπομένου ἀγλαίᾳ.	Εἶτα	δεομένων τῶν ἐλλαμπομένων πλείονος φροντίδος,
[4, 3, 10]	τοῦ ἐσχάτου νοουμένου πυρὸς σκιᾶς,	εἶτα	ἐπιφωτιζομένου ἅμα καὶ τούτου, ὥστε
[4, 3, 31]	οὖν ἀμφοτέραις, τίς ἡ διαφορά;	Εἶτα	πῶς οὐ γινώσκομεν; Ἢ ὅταν
[4, 3, 2]	μέρος, εἴτε ὁμοειδὲς τὸ σῶμα,	εἴτε	ἀνομοειδές, ἐατέον ἐκεῖνο μόνον ἐπισημηναμένους,
[4, 3, 25]	ἢ τοῦ συναμφοτέρου τοῦ ζῴου.	Εἴτε	γὰρ ἄλλης, πότε ἢ πῶς
[4, 3, 20]	ἢ ὅλως οὐδέν, ἐπιστῆσαι προσήκει.	Εἴτε	γὰρ μὴ ἀφοριοῦμεν ἑκάστοις τῶν
[4, 3, 2]	μὲν δὴ ὡς σωμάτων μέρος,	εἴτε	ὁμοειδὲς τὸ σῶμα, εἴτε ἀνομοειδές,
[4, 3, 20]	ὅπῃ γίγνεσθαι προσήκει εἰπεῖν ἀπορήσομεν,	εἴτε	τοῖς μέν, τοῖς δ´ οὔ,
[4, 3, 25]	ἄλλης, πότε ἢ πῶς λαμβανούσης;	Εἴτε	τοῦ ζῴου, πότε ἢ πῶς;
[4, 3, 20]	γὰρ ἂν γένοιτο τὸ σῶμα,	εἴτε	ὡς ἀγγεῖον, εἴτε ὡς τόπος
[4, 3, 20]	τὸ σῶμα, εἴτε ὡς ἀγγεῖον,	εἴτε	ὡς τόπος περιέχει· εἰ μὴ
[4, 3, 11]	ὃν εἶδεν ἡ ψυχή, καὶ	εἶχε	ποιοῦσα. Καὶ δὴ οὐχ οἷόν
[4, 3, 25]	μένῃ, ἄλλης δὲ μνημονεύῃ ἣν	εἶχε	πρότερον; Ἀλλὰ τί κωλύει τὰς
[4, 3, 25]	ἴσχον ἄλλην κατάστασιν μεθ´ ἣν	εἶχε	πρότερον, ἢ νόησιν ἄλλην μετ´
[4, 3, 23]	καὶ φανταστικῆς {φύσις} ἐπάνω ἑαυτῆς	εἶχε	τὸν λόγον, ὡς ἂν γειτονοῦσα
[4, 3, 11]	εὐμηχάνως ποιησαμένη εἰς μίμησιν ὧν	εἶχε	τοὺς λόγους, ἐπειδὴ ἕκαστον οὕτως
[4, 3, 27]	γενομένη καὶ ἃ ἐνταῦθα οὐκ	εἶχεν	ἐν μνήμῃ ἀναπολήσει· εἰ δ´
[4, 3, 27]	γενόμεναι {οὖσαι} οὐδὲν πλέον ὅμως	εἶχον	λέγειν· ἢ ἅ γε τοῦ
[4, 3, 25]	ἐνεργεῖν ἤδη ταῖς ἐνεργούσαις ἃ	εἶχον	μνήμην καὶ ἀνάμνησιν προστιθέναι ἐοίκασιν
[4, 3, 8]	συμπαθείας μὴ ἐμποδίζοντος τὸν λόγον·	ἐκ	γὰρ τῆς αὐτῆς πᾶσαι οὖσαι,
[4, 3, 8]	εἰ ποιοῦν τι ἔσται αὐτά,	ἐκ	μὲν ὕλης οὐκ ἄν· εἰ
[4, 3, 19]	ἓν κραθέντα, ἀλλ´ ὡς ὅλον	ἐκ	μερῶν ἑκατέρου καθαροῦ καὶ χωρὶς
[4, 3, 5]	δὴ κεφάλαιον τοῦ λόγου, ὅτι	ἐκ	μιᾶς, καὶ αἱ ἐκ μιᾶς
[4, 3, 5]	ὅτι ἐκ μιᾶς, καὶ αἱ	ἐκ	μιᾶς πολλαὶ κατὰ τὰ αὐτὰ
[4, 3, 18]	εἴ τις λογισμὸν λαμβάνει τὴν	ἐκ	νοῦ ἀεὶ γινομένην καὶ οὖσαν
[4, 3, 8]	ὄντων, τοῖς δὲ ἅτε οὐκ	ἐκ	συνθέσεως οὖσι τὸ εἶναί ἐστιν
[4, 3, 9]	τῇ τε μετενσωματουμένῃ καὶ τῇ	ἐκ	σώματος ἀερίνου ἢ πυρίνου εἰς
[4, 3, 1]	πάλιν ἐπανίωμεν ἐπὶ τοὺς λέγοντας	ἐκ	τῆς τοῦ παντὸς ψυχῆς καὶ
[4, 3, 8]	γὰρ ἂν ἀπέθανε. Τὰ δὲ	ἐκ	τῆς φθορᾶς ἐπιτηδείως ἔχοντα πρὸς
[4, 3, 6]	οἷς ποιεῖ· ἡ δὲ δύναμις	ἐκ	τοῦ ἄνω μένειν. Μένουσα οὖν
[4, 3, 9]	οὗ ἡ εἴσκρισις, ἡ δὲ	ἐκ	τοῦ ἀσωμάτου εἰς ὁτιοῦν σῶμα,
[4, 3, 7]	παντὸς ὕστερον τὰς ἄλλας ποιεῖ	ἐκ	τοῦ αὐτοῦ μιγνύων κρατῆρος, ἀφ´
[4, 3, 14]	ἄλλον ἄλλο δῶρον καὶ ὀνομάσαι	ἐκ	τοῦ δώρου καὶ πάντων τῶν
[4, 3, 10]	ἔσχατα, εἰς ὕστερον τοῦ πρώτου	ἐκ	τοῦ ἐσχάτου νοουμένου πυρὸς σκιᾶς,
[4, 3, 30]	δὲ λόγος ἀναπτύξας καὶ ἐπάγων	ἐκ	τοῦ νοήματος εἰς τὸ φανταστικὸν
[4, 3, 17]	παρέχειν μέμψεως αἰτίας. ~Ὅτι δὲ	ἐκ	τοῦ νοητοῦ εἰς τὴν οὐρανοῦ
[4, 3, 26]	ἢ τὴν κρίσιν, ἣν ἐποιήσατο	ἐκ	τοῦ παθήματος τοῦ σώματος· οὗ
[4, 3, 1]	εἴσω τε γενομένους ἐν αὐτῷ	ἐκ	τοῦ περιέχοντος ἡμᾶς τὴν ψυχὴν
[4, 3, 12]	τῇδε διὰ ψυχῆς. Ψυχὴ δὲ	ἐκ	τοῦ πλησίον μᾶλλον κατὰ τὸ
[4, 3, 6]	Σῴζουσαι γὰρ αὑτὰς ἐπ´ ἀσφαλοῦς	ἐκ	τοῦ ῥᾴστου ποιοῦσι· δυνάμεως γὰρ
[4, 3, 26]	κοινὸν καὶ τὸ μνημονεύειν εἶναι	ἐκ	τοῦ ταῖς κράσεσι τῶν σωμάτων
[4, 3, 32]	τρόπῳ τοιούτῳ. Ἐπεὶ καὶ φεύγει	ἐκ	τῶν πολλῶν, καὶ τὰ πολλὰ
[4, 3, 8]	τοῖς τῆς διανοίας ἔργοις καὶ	ἐκ	τῶν προβεβιωμένων βίων· κατὰ γὰρ
[4, 3, 27]	καὶ ἄλλων μνῆμαι ἂν φανεῖεν	ἐκ	τῶν πρόσθεν βίων, ὥστε τινὰ
[4, 3, 16]	χρήσιμον πλοκήν. Ἢ οὐδὲ ἄδικον	ἐκ	τῶν πρόσθεν ἔχον τὴν δικαίωσιν.
[4, 3, 17]	πρῶτον χώραν, λογίσαιτο ἄν τις	ἐκ	τῶν τοιούτων. Εἰ γὰρ οὐρανὸς
[4, 3, 17]	ἐπὶ δὲ τούτοις ἄλλος, φῶς	ἐκ	φωτός· ἔξωθεν δὲ τούτων οὐκέτι
[4, 3, 15]	θεσμῷ δοῦσαι. Πέπλεκται δὲ αὕτη	ἔκ	τε τῶν τῇδε λόγων τε
[4, 3, 19]	ἴσως δὲ ἄλλον τρόπον καὶ	ἔκ	τινος τῶν παραληφθέντων ταῦτα. Λογισμὸς
[4, 3, 12]	κατ´ ἐκεῖνα ποιοῦντος καὶ πάσχοντος	ἕκαστα	ἐν μέτροις περιόδων καὶ τάξεων
[4, 3, 18]	ἐν τάξει καὶ κατὰ φύσιν	ἕκαστα	οὐδ´ ἂν ἐπιτάττοιεν οὐδ´ ἂν
[4, 3, 2]	μερισμῷ, ἐλάττω τε τὰ μέρη	ἕκαστα	τῶν ὅλων εἶναι· ποσὰ γὰρ
[4, 3, 2]	ἕν τι τὰ δέκα, καὶ	ἑκάστη	αὐτῶν τῶν μονάδων ἢ ψυχὴ
[4, 3, 3]	μέρει ζῴοις, καὶ οὕτω μέρος	ἑκάστη,	διαιρεθεῖσα μὲν οὐκ ἂν αὑτὴν
[4, 3, 5]	καὶ ἕτερον σῴζουσαι, μένει τε	ἑκάστη	ἓν καὶ ὁμοῦ ἓν πᾶσαι.
[4, 3, 12]	ἴῃ· κάτεισι δὲ εἰς ἕτοιμον	ἑκάστη	καθ´ ὁμοίωσιν τῆς διαθέσεως. Ἐκεῖ
[4, 3, 8]	τοίνυν οὐ πέρατι ἀλλοτρίῳ ἐστὶν	ἑκάστη	ὅ ἐστιν, οἷον τοσαύτη, ἀλλ´
[4, 3, 3]	ἦν ἡ νόησις, ἐφ´ ἑαυτῆς	ἑκάστη.	Ὅταν δὲ καὶ λογικὴ ᾖ
[4, 3, 8]	δὲ τὸ ἐνεργῆσαν ἐν αὐτῇ	ἑκάστη·	τοῦτο δὲ τῷ τὴν μὲν
[4, 3, 2]	τὴν αὐτὴν καὶ μίαν καὶ	ἑκάστην	πᾶσαν δικαιότερον ἂν εἴποιεν. Μίαν
[4, 3, 20]	προσήκει. Εἴτε γὰρ μὴ ἀφοριοῦμεν	ἑκάστοις	τῶν τῆς ψυχῆς, τόπον τινὰ
[4, 3, 3]	ὡς αἱ αἰσθήσεις, οὐκ ἔνι	ἕκαστον	αὐτὸν νοεῖν, ἀλλ´ ἐκείνην· εἰ
[4, 3, 13]	ἐν τάξει πρὸς ὅ ἐστιν	ἕκαστον	γενόμενον εἴδωλον προαιρέσεως καὶ διαθέσεως
[4, 3, 5]	μεμερισμένοι, εἰς ἕν, ἀλλὰ μένει	ἕκαστον	ἐν ἑτερότητι ἔχον τὸ αὐτὸ
[4, 3, 13]	οὕτως ἐν φύσει κρατούσῃ ἰέναι	ἕκαστον	ἐν τάξει πρὸς ὅ ἐστιν
[4, 3, 8]	αὐτὰ τὰ νοητὰ εἶναι, καὶ	ἕκαστον	ἓν ἀριθμῷ εἶναι· οὕτω γὰρ
[4, 3, 17]	κηδεμονίᾳ. Εἰ δ´ ἦν τοιοῦτον	ἕκαστον	ζῷον οἷον καὶ τὸ πᾶν,
[4, 3, 1]	Καὶ ὅπερ ἐπὶ ἡμῶν μέρος	ἕκαστον	ἡμῶν παρὰ τῆς ἡμετέρας ψυχῆς
[4, 3, 13]	τοῦ ζῴου διοίκησις, ἐν χρόνῳ	ἕκαστον	κινούσης καὶ γεννώσης, οἷον γενειάσεις
[4, 3, 28]	πᾶσιν ὥστε κατὰ τὸ ἐπικρατοῦν	ἕκαστον	λέγεσθαι; Ἢ αἴσθησιν ἄλλως ἑκάστῳ·
[4, 3, 2]	οὔσης; Ἐν δὴ τῷ τοιούτῳ	ἕκαστον	μὲν δυνάμει ἔχει τὴν ὅλην
[4, 3, 20]	καὶ περιεκτικὸν σώματος, καὶ οὗ	ἕκαστον	μερισθέν ἐστιν, ἔστιν ἐκεῖ, ὡς
[4, 3, 5]	τοίνυν καὶ ψυχαὶ ἐφεξῆς καθ´	ἕκαστον	νοῦν ἐξηρτημέναι, λόγοι νῶν οὖσαι
[4, 3, 11]	ὧν εἶχε τοὺς λόγους, ἐπειδὴ	ἕκαστον	οὕτως ἐγένετο ἐν ὕλῃ λόγος,
[4, 3, 2]	εἰ οἴνου μερισθέντος εἰς πολλὰ	ἕκαστον	τὸ ἐν ἑκάστῳ ἀμφορεῖ λέγοιτο
[4, 3, 9]	δύναται· οὐ γὰρ δύναται ἀλλαχόθι	ἕκαστον	τῶν μορίων ἢ ὅπου κεῖται
[4, 3, 18]	τὸ σῶμα καὶ οἷον ὀφθαλμὸς	ἕκαστος	καὶ οὐδὲν δὲ κρυπτὸν οὐδὲ
[4, 3, 32]	Ἢ τὸ μὲν μετὰ πάθους	ἑκάστου,	ὁ δὲ ἀπαθῶς ἂν τὰς
[4, 3, 6]	οὖσα πεποίηκε κόσμον, ἡ δὲ	ἑκάστου	οὔ, ἔχουσα καὶ αὐτὴ πάντα
[4, 3, 2]	μερισμοῦ οἷον προφορᾶς καὶ ἐνεργείας	ἑκάστου	οὔσης; Ἐν δὴ τῷ τοιούτῳ
[4, 3, 13]	φέρεσθαι· οἷον καὶ ἐφ´ ἑνὸς	ἑκάστου	τελεῖται ἡ τοῦ ζῴου διοίκησις,
[4, 3, 24]	γίνεσθαι. Ὄντος δὲ πολλοῦ καὶ	ἑκάστου	τόπου, καὶ παρὰ τῆς διαθέσεως
[4, 3, 2]	εἰς πολλὰ ἕκαστον τὸ ἐν	ἑκάστῳ	ἀμφορεῖ λέγοιτο μέρος οἴνου τοῦ
[4, 3, 5]	τῷ ὀλίγῳ οὖσαι ἀμερεστέρῳ ἐκείνων	ἑκάστῳ,	μερίζεσθαι ἤδη θελήσασαι καὶ οὐ
[4, 3, 28]	ἕκαστον λέγεσθαι; Ἢ αἴσθησιν ἄλλως	ἑκάστῳ·	οἷον εἶδε μὲν ἡ ὅρασις,
[4, 3, 3]	διαιρεθεῖσα μὲν οὐκ ἂν αὑτὴν	ἑκάστῳ	παρέχοι, ἡ αὐτὴ δὲ πανταχοῦ
[4, 3, 13]	ὑποπῖπτον νόμῳ πέμπεται· ἔγκειται γὰρ	ἑκάστῳ	τὸ καθόλου, καὶ ὁ νόμος
[4, 3, 31]	εἰ τοῦ φανταστικοῦ ἡ μνήμη,	ἑκατέρα	δὲ ἡ ψυχὴ μνημονεύειν εἴρηται,
[4, 3, 31]	Χωρὶς μὲν οὖν οὖσαι ἐχέτωσαν	ἑκάτερα,	ἐν δὲ τῷ αὐτῷ παρ´
[4, 3, 29]	ἂν εἴη. Εἰ δὲ καὶ	ἑκατέρᾳ	τῇ ψυχῇ δώσομεν ἄμφω, τέτταρα
[4, 3, 27]	εἰ ἄμφω εἶεν καὶ μένοιεν,	ἑκατέραν	ἐπιπλέον τὰ ἑαυτῆς, ἐπ´ ὀλίγον
[4, 3, 27]	ὅλου; Ἢ λεκτέον εἶναι μνήμας	ἑκατέρας,	τὰς μὲν ἰδίας, τὰς δὲ
[4, 3, 3]	αὐτό, κἂν ἄλλη δύναμις ἐν	ἑκατέροις	ἐνεργῇ· {εἰσὶ γὰρ ἐν ἀμφοτέραις
[4, 3, 19]	δ´ ἂν ληφθέντος τί λέγομεν	ἑκάτερον.	Ἀμέριστον> μὲν οὖν ἁπλῶς εἴρηται
[4, 3, 29]	Ἀλλὰ πάλιν αὖ, εἰ ἄλλο	ἑκάτερον	δεήσει εἶναι, καὶ ἄλλο μνημονεύσει
[4, 3, 19]	ταῖς σκέψεσι προσχρῷτο. Ἄλλο ἄρα	ἑκάτερον	τὸ ἀμέριστον> καὶ μεριστόν> καὶ
[4, 3, 19]	ἀλλ´ ὡς ὅλον ἐκ μερῶν	ἑκατέρου	καθαροῦ καὶ χωρὶς τῇ δυνάμει.
[4, 3, 29]	αἰσθητικόν. Ἢ ἄλλο γε δεῖ	ἑκατέρων.	Ἆρ´ οὖν κοινὸν θέμενοι τὸ
[4, 3, 6]	ψυχαῖς ὑπάρχει τὸ πρὸς τὰ	ἐκεῖ,	ἀλλ´ οἱ μὲν ἑνοῖντο ἄν,
[4, 3, 18]	ἐργάζεται ἡ τέχνη. Ἀλλ´ εἰ	ἐκεῖ	ἄνευ λογισμῶν, πῶς ἂν ἔτι
[4, 3, 23]	ἐν τόπῳ, ἀλλ´ ὅτι τὸ	ἐκεῖ	ἀπολαύει αὐτοῦ. Πῶς δὲ τὸ
[4, 3, 11]	βλέπειν οὐδαμοῦ ψυχῆς αὐτοῖς ἢ	ἐκεῖ	βλεπούσης. ~Ἀνθρώπων δὲ ψυχαὶ εἴδωλα
[4, 3, 12]	ἑκάστη καθ´ ὁμοίωσιν τῆς διαθέσεως.	Ἐκεῖ	γάρ, ᾧ ἂν ὁμοιωθεῖσα ᾖ,
[4, 3, 10]	λόγος ὁ ἐν σμικρῷ θέλει·	ἐκεῖ	δὲ γιγνομένης καὶ τῆς ὅλης
[4, 3, 18]	πολλὰ σιωπώντων γινώσκοιμεν δι´ ὀμμάτων·	ἐκεῖ	δὲ καθαρὸν πᾶν τὸ σῶμα
[4, 3, 23]	δύναμιν πανταχοῦ γὰρ ἡ δύναμις	ἐκεῖ	δὲ τῆς ἐνεργείας ἡ ἀρχή,
[4, 3, 5]	λόγοι μερικοὶ καὶ ἄυλοι, ὥσπερ	ἐκεῖ.	~Διὰ τί δὲ ἡ μὲν
[4, 3, 12]	ἰδοῦσαι οἷον Διονύσου ἐν κατόπτρῳ	ἐκεῖ	ἐγένοντο ἄνωθεν ὁρμηθεῖσαι, οὐκ ἀποτμηθεῖσαι
[4, 3, 23]	γὰρ ἔμελλε κινεῖσθαι τὸ ὄργανον,	ἐκεῖ	ἔδει οἷον ἐναπερείδεσθαι τὴν δύναμιν
[4, 3, 32]	αὐτῆς· ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα, ὅταν	ἐκεῖ	ἐθέλῃ εἶναι, ἔτι οὖσα ἐνταῦθα
[4, 3, 13]	καὶ προθυμίαν ἐμποιοῦντα καὶ ὠδῖνα	ἐκεῖ	ἐλθεῖν, οὗ ὁ ἐν αὐτοῖς
[4, 3, 23]	ἀπολαύει αὐτοῦ. Πῶς δὲ τὸ	ἐκεῖ»	ἐπὶ τοῦ αἰσθητικοῦ, εἴρηται. Τοῦ
[4, 3, 9]	καὶ ὅπου ἂν ἐκταθῇ ἐκεῖνο,	ἐκεῖ	ἐστι· καὶ εἰ μὴ εἴη
[4, 3, 11]	Ἦν δὴ νοῦς ἐκεῖνος ὁ	ἐκεῖ	ἥλιος οὗτος γὰρ ἡμῖν γινέσθω
[4, 3, 12]	ποιῶν σωμάτων ἐλευθέρας, ἵν´ ἔχοιεν	ἐκεῖ	καὶ αὗται γίνεσθαι, οὗπερ ἡ
[4, 3, 6]	μᾶλλον τῶν ἄνω· τῶν γὰρ	ἐκεῖ	νενευκότων ἡ δύναμις μείζων. Σῴζουσαι
[4, 3, 23]	ἀρχὴν τῆς ἐνεργείας τῆς δυνάμεως	ἐκεῖ	ὅθεν γὰρ ἔμελλε κινεῖσθαι τὸ
[4, 3, 13]	εἱμαρμένην ἔχει τὴν τοῦ μένειν	ἐκεῖ	ὁπόσον καὶ πέμπει, καὶ τὸ
[4, 3, 12]	αἱ ψυχαὶ διεξοδεύουσιν ὁτὲ μὲν	ἐκεῖ,	ὁτὲ δὲ ἐν οὐρανῷ, ὁτὲ
[4, 3, 18]	ἢ δι´ ἀμφισβητήσεις διαλέγονται ἐνταῦθα,	ἐκεῖ	οὐκ ἂν εἴη· ποιοῦσαι δὲ
[4, 3, 23]	ὄρεξις, φαντασίᾳ καὶ λόγῳ ἑπόμενα.	Ἐκεῖ	οὖν τὸ λογιζόμενον οὐχ ὡς
[4, 3, 6]	ἀπέστη τῆς ὅλης, ἀλλ´ ἔσχεν	ἐκεῖ	οὖσα περὶ αὐτὴν τὸ σῶμα,
[4, 3, 23]	δηλονότι αἱ ἀρχαὶ τῶν ὀργάνων,	ἐκεῖ	παρεῖναι τὸ χρησόμενον τιθέμενοι βέλτιον
[4, 3, 15]	οὐρανὸν μὲν πρῶτον καὶ σῶμα	ἐκεῖ	προσλαβοῦσαι δι´ αὐτοῦ ἤδη χωροῦσι
[4, 3, 20]	οὗ ἕκαστον μερισθέν ἐστιν, ἔστιν	ἐκεῖ,	ὡς μὴ ὅλον ἐν ὁτῳοῦν
[4, 3, 12]	τοῦ πλησίον μᾶλλον κατὰ τὸ	ἐκεῖθεν	διάκειται εἶδος καὶ δίδωσι τοῖς
[4, 3, 7]	τοῦ παντὸς περιφορᾷ καὶ ἤθη	ἐκεῖθεν	κομίζεσθαι καὶ πάσχειν παρ´ αὐτοῦ
[4, 3, 1]	τὰ ἤθη καὶ τὰς τύχας	ἐκεῖθεν	λαμβάνοντας εἴσω τε γενομένους ἐν
[4, 3, 15]	ἐκεῖθεν, συμφωνοῦσα ἐκείνοις καὶ ἀρχὰς	ἐκεῖθεν	παραλαβοῦσα καὶ συνυφαίνουσα τὰ ἑξῆς
[4, 3, 15]	ψυχικῶν κινήσεων καὶ νόμων τῶν	ἐκεῖθεν,	συμφωνοῦσα ἐκείνοις καὶ ἀρχὰς ἐκεῖθεν
[4, 3, 17]	προσεχὴς τῶν νοητῶν τοῖς ἐσχάτοις.	Ἐκεῖθεν	τοίνυν ψυχοῦται ταῦτα πρῶτα καὶ
[4, 3, 24]	ζητεῖς ποῦ, ζητητέον σοι ποῦ	ἐκεῖνα·	ζητῶν δὲ ζήτει μὴ τοῖς
[4, 3, 12]	ἦν μὴ τοῦ παντὸς κατ´	ἐκεῖνα	ποιοῦντος καὶ πάσχοντος ἕκαστα ἐν
[4, 3, 12]	ἀγόμενα ταῦτα ἐκείνοις καὶ κατ´	ἐκεῖνα,	τῶνδε περαινομένων ὑφ´ ἕνα λόγον,
[4, 3, 17]	τρίτης προσεχὴς γὰρ αὐτῇ ὅσον	ἐκείνη	ἐναυγάζεται. Τὸ μὲν οὖν μέγα
[4, 3, 8]	ζῴου εἰ πολλὰ ἐξ αὐτοῦ,	ἐκείνη	μὲν οὐκέτι ἐστὶν ἡ τοῦ
[4, 3, 3]	ἔνι ἕκαστον αὐτὸν νοεῖν, ἀλλ´	ἐκείνην·	εἰ δ´ οἰκεία ἦν ἡ
[4, 3, 6]	πρώτῃ, οἱ δὲ τῇ μετ´	ἐκείνην,	οἱ δὲ τῇ τρίτῃ, ἁπάντων
[4, 3, 7]	πτερορρυήσασα> εἰπὼν ἄλλην ταύτην παρ´	ἐκείνην	ποιεῖ. Τὸ δὲ συνέπεσθαι τῇ
[4, 3, 23]	ἐναπερείδεσθαι τὴν δύναμιν τοῦ τεχνίτου	ἐκείνην	τὴν τῷ ὀργάνῳ πρόσφορον, μᾶλλον
[4, 3, 6]	οἷόν τε καὶ αὐταῖς, πρώτης	ἐκείνης	ἀρξάσης. Τὸ δ´ αὐτὸ ἄν
[4, 3, 25]	μήποτε οὐ τῆς ψυχῆς ᾖ	ἐκείνης	ἡ λεγομένη τοιαύτη ἀνάμνησις καὶ
[4, 3, 9]	αὐτῷ, καὶ ὅπου ἂν ἐκταθῇ	ἐκεῖνο,	ἐκεῖ ἐστι· καὶ εἰ μὴ
[4, 3, 8]	προσθεῖναι· ὥστε μεταβολὴ περὶ αὐτὸ	ἐκεῖνο	ἔσται, εἰ νῦν πλέον ποιεῖ
[4, 3, 2]	τιθεμένη. ~Πρὸς δὴ ταῦτα πρῶτον	ἐκεῖνο	λεκτέον, ὡς ὁμοειδῆ τιθέμενοι τῷ
[4, 3, 2]	τὸ σῶμα, εἴτε ἀνομοειδές, ἐατέον	ἐκεῖνο	μόνον ἐπισημηναμένους, ὡς ἐπὶ τῶν
[4, 3, 9]	καὶ εἰ μὴ εἴη δὲ	ἐκεῖνο,	οὐδὲν ἂν αὐτῇ εἰς μέγεθος
[4, 3, 13]	καὶ διαθέσεως ἀρχετύπου, καὶ ἔστιν	ἐκεῖνο	πᾶν ψυχῆς εἶδος ἐκείνου πλησίον,
[4, 3, 5]	οὖσαι καὶ ἐξειλιγμέναι μᾶλλον ἢ	ἐκεῖνοι,	οἷον πολὺ ἐξ ὀλίγου γενόμεναι,
[4, 3, 15]	παραλαβοῦσα καὶ συνυφαίνουσα τὰ ἑξῆς	ἐκείνοις,	ἀσάλευτα μὲν τηροῦσα, ὅσα δύναται
[4, 3, 4]	ἄλλων τῶν ὑγιαινόντων ὄντα πρὸς	ἐκείνοις	εἶναι λέγοι, πρὸς οἷς ἐστιν
[4, 3, 15]	καὶ νόμων τῶν ἐκεῖθεν, συμφωνοῦσα	ἐκείνοις	καὶ ἀρχὰς ἐκεῖθεν παραλαβοῦσα καὶ
[4, 3, 12]	ὡρισμένων εἰς συμφωνίαν ἀγόμενα ταῦτα	ἐκείνοις	καὶ κατ´ ἐκεῖνα, τῶνδε περαινομένων
[4, 3, 16]	ἐν τοῖς προηγουμένοις, ἀλλ´ ἑπόμενα	ἐκείνοις·	οἷον πιπτούσης τινὸς οἰκοδομίας τὸν
[4, 3, 11]	ἦν ἄμοιρον αὐτοῦ γενέσθαι, οὐδὲ	ἐκεῖνον	αὖ κατελθεῖν εἰς τοῦτον. Ἦν
[4, 3, 11]	τοῦτον καὶ τῶν τούτου εἰς	ἐκεῖνον,	ὅσον διὰ ψυχῆς εἰς ἐκεῖνον
[4, 3, 11]	ἐκεῖνον, ὅσον διὰ ψυχῆς εἰς	ἐκεῖνον	φθάνει. Οὐ γὰρ μακρὰν οὐδὲ
[4, 3, 32]	Καὶ εἴποι ἂν ὁ Ἡρακλῆς	ἐκεῖνος	ἀνδραγαθίας ἑαυτοῦ, ὁ δὲ καὶ
[4, 3, 18]	ἀλλὰ πρὶν εἰπεῖν ἄλλῳ ἰδὼν	ἐκεῖνος	ἔγνω. Περὶ δὲ δαιμόνων καὶ
[4, 3, 11]	εἰς τοῦτον. Ἦν δὴ νοῦς	ἐκεῖνος	ὁ ἐκεῖ ἥλιος οὗτος γὰρ
[4, 3, 11]	ἑρμηνευτικὴ γενομένη τῶν τε ἀπ´	ἐκείνου	εἰς τοῦτον καὶ τῶν τούτου
[4, 3, 5]	κάτω, οὐ τοῦδε δέ, ἀλλ´	ἐκείνου	κατὰ τὸ ἄνω; Ἀλλ´ οὕτω
[4, 3, 13]	ἔστιν ἐκεῖνο πᾶν ψυχῆς εἶδος	ἐκείνου	πλησίον, πρὸς ὃ τὴν διάθεσιν
[4, 3, 4]	πῖπτον εἰς σῶμα, εἶτ´ ἐξ	ἐκείνου	τὰς πάσας, τήν τε τοῦ
[4, 3, 28]	τις, ἄλλο δὲ μνημονεύσει τῶν	ἐκείνου.	Τὸ γοῦν ἐπιθυμητικὸν ὧν ἀπέλαυσε
[4, 3, 24]	ἄφρονα οὖσαν. Ἔστι δὲ ἐν	ἐκείνῳ,	εἰ ἄλλο ἔχει, κἀκεῖ ἀκολουθεῖ,
[4, 3, 11]	ὕλης ἐμεμόρφωτο, συνήψατο τῷ θεῷ	ἐκείνῳ,	καθ´ ὃν ἐγίνετο καὶ εἰς
[4, 3, 32]	ἴσως καὶ ἐξ ἀρχῆς ἐν	ἐκείνῳ	καὶ τὰ ἀστεῖς τῶν παθῶν
[4, 3, 23]	δὲ σώματι οὐδαμοῦ κοινωνοῦν πάντως	ἐκείνῳ	κοινωνεῖν ἔδει, ὃ ψυχῆς εἶδος
[4, 3, 16]	τῷ παντὶ οὐκ ἄδικον ἐν	ἐκείνῳ	οὐδ´ εἰς τὸν παθόντα, ἀλλ´
[4, 3, 17]	πολὺ αὐτῶν καὶ τὸ πρῶτον	ἐκείνῳ,	τὰ δὲ ἄλλα τοῖς ὑστέροις
[4, 3, 19]	ἴσως ταῦτα οὐ παραλαμβάνει ἐν	ἐκείνῳ	τῷ μίγματι, ἴσως δὲ ἄλλον
[4, 3, 5]	συναφεῖς τῷ ὀλίγῳ οὖσαι ἀμερεστέρῳ	ἐκείνων	ἑκάστῳ, μερίζεσθαι ἤδη θελήσασαι καὶ
[4, 3, 15]	δύναται σῴζειν ἑαυτὰ πρὸς τὴν	ἐκείνων	ἕξιν, τὰ δὲ ἄλλα ᾗ
[4, 3, 11]	οὗτοι τῷ ἀεὶ μὴ ἀποστατεῖν	ἐκείνων,	καὶ τῇ μὲν ἐξαρχῆς ψυχῇ
[4, 3, 31]	ποτὲ ἄλλους ἀλλαξάμενοι ὀλίγα τῶν	ἐκείνων	μεμνήμεθα, χρηστοτέρων δὲ γεγενημένων πλείω.
[4, 3, 14]	ἄλλου κομιζόμενος, παρά τε θεῶν	ἐκείνων	παρά τε νῶν τῶν ἄλλων
[4, 3, 24]	ἡ δύναμις τοῦ ἀναφυγεῖν ἐξ	ἐκείνων	τῶν τόπων, ἁρμονίας δυνάμει τῆς
[4, 3, 23]	αἰσθητικῷ, ὃ ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ	ἐκείνως	ἵδρυτο. Τὸ μὲν γὰρ ἔδει
[4, 3, 28]	ἡ ὅρασις, οὐ τὸ ἐπιθυμοῦν,	ἐκινήθη	δὲ παρὰ τῆς αἰσθήσεως τὸ
[4, 3, 15]	προσᾴδει τοῖς λεγομένοις. ~Ἴασι δὲ	ἐκκύψασαι	τοῦ νοητοῦ εἰς οὐρανὸν μὲν
[4, 3, 17]	δὲ τούτῳ κύκλος ἀπ´ αὐτοῦ	ἐκλάμπων,	ἐπὶ δὲ τούτοις ἄλλος, φῶς
[4, 3, 9]	οἱονεὶ ῥωννυμένης οἷον πολὺ φῶς	ἐκλάμψαν	ἐπ´ ἄκροις τοῖς ἐσχάτοις τοῦ
[4, 3, 12]	οἷον μίαν τινὰ φωνὴν οὐκ	ἐκμελῶς	ἀφιέναι· καὶ τὸ μουσικῶς καὶ
[4, 3, 32]	σπουδαίᾳ, καθόσον τῇ ἑτέρᾳ τι	ἐκοινώνησε.	Πρέπει δὲ τὴν μὲν χείρονα
[4, 3, 9]	ἀπετμήθη τοῦ πεποιηκότος, οὐδ´ αὖ	ἐκοίνωσεν	αὐτὸν αὐτῇ, ἀλλὰ πανταχοῦ πᾶς
[4, 3, 10]	ἐπιβληθέντι πρώτῳ γενομένῳ παντάπασιν ἀμυδρῷ.	Ἐκοσμεῖτο	δὲ κατὰ λόγον ψυχῆς δυνάμει
[4, 3, 13]	τακταῖς γιγνομένη. Ἴασι δὲ οὔτε	ἑκοῦσαι	οὔτε πεμφθεῖσαι· οὔ γε τὸ
[4, 3, 13]	οὔτε πεμφθεῖσαι· οὔ γε τὸ	ἑκούσιον	τοιοῦτον ὡς προελέσθαι, ἀλλ´ ὡς
[4, 3, 24]	τὸν προσήκοντα αὐτῷ τόπον ἐνέπεσεν,	ἑκουσίῳ	τῇ φορᾷ τὸ ἀκούσιον εἰς
[4, 3, 9]	τῷ αὐτῷ, καὶ ὅπου ἂν	ἐκταθῇ	ἐκεῖνο, ἐκεῖ ἐστι· καὶ εἰ
[4, 3, 15]	εἰς ὅσον ἂν εἰς μῆκος	ἐκταθῶσι.	Καὶ αἱ μὲν ἀπ´ οὐρανοῦ
[4, 3, 9]	ἐστιν· ἀλλὰ τὸ μὲν δίκτυον	ἐκτεινομένης	ἤδη τῆς θαλάσσης συνεκτέταται, ὅσον
[4, 3, 31]	δὲ μάχη ᾖ καὶ διαφωνία,	ἐκφανὴς	ἐφ´ αὑτῆς καὶ ἡ ἑτέρα
[4, 3, 24]	Οὐ γὰρ μή ποτέ τις	ἐκφύγοι,	ὃ παθεῖν ἐπ´ ἀδίκοις ἔργοις
[4, 3, 13]	καὶ γεννώσης, οἷον γενειάσεις καὶ	ἐκφύσεις	κεράτων καὶ νῦν πρὸς τάδε
[4, 3, 17]	νεῶν φροντίδι καὶ ἀμελήσαντες αὐτῶν	ἔλαθον,	ὡς κινδυνεύειν συνεπισπασθῆναι πολλάκις τῷ
[4, 3, 19]	τὸ μεταλαμβάνον, ἀνάγκη οὕτω μερίζεσθαι,	ἔλαττον	δὲ ἢ ἐν τῇ ἁφῇ.
[4, 3, 8]	εἰ νῦν πλέον ποιεῖ ἢ	ἔλαττον.	Καὶ διὰ τί νῦν, ἀλλ´
[4, 3, 12]	ὁτὲ μὲν πλέον, ὁτὲ δὲ	ἔλαττον,	κἂν πρὸς τὸ αὐτὸ γένος
[4, 3, 8]	οὐκ ἀίδιον, εἴπερ πλέον καὶ	ἔλαττον·	κεῖται δὲ ἡ ψυχὴ τοιοῦτον.
[4, 3, 6]	τοὺς μὲν πλειόνων, τοὺς δὲ	ἐλαττόνων	ἄρχειν. Ἀλλὰ διὰ τί, εἰπεῖν
[4, 3, 2]	ἀνάγκη ὥσπερ ἐπὶ τῶν σωμάτων	ἐλαττοῦσθαί	τε τὸ ὅλον τῷ εἰς
[4, 3, 2]	τὸ αὐτοποσὸν ὄντα, μείζω καὶ	ἐλάττω	ἐξ ἀνάγκης γίνεται. Κατὰ δὴ
[4, 3, 2]	τῷ εἰς τὰ μέρη μερισμῷ,	ἐλάττω	τε τὰ μέρη ἕκαστα τῶν
[4, 3, 18]	φροντίδος πληρουμένης καὶ μᾶλλον ἀσθενούσης·	ἐλάττωσις	γὰρ νοῦ εἰς αὐτάρκειαν τὸ
[4, 3, 32]	καὶ οὐ μετὰ πολλῶν, ἀλλὰ	ἐλαφρὰ	καὶ δι´ αὐτῆς· ἐπεὶ καὶ
[4, 3, 27]	ὁ ἄνευ τοῦ εἰδώλου τί	ἔλεγεν,	οὐκ εἴρηται. Τί οὖν ἂν
[4, 3, 29]	καὶ τὸ εἴδωλον μνημονεύσει, ὡς	ἐλέγετο,	διττὸν τὸ αἰσθητικὸν ἔσται, καὶ
[4, 3, 8]	οἷς καὶ δεύτερα καὶ τρίτα	ἐλέγετο,	καὶ ὅτι πάντα πᾶσαι, κατὰ
[4, 3, 12]	ἔφθασαν, φροντίσαι. Ζεὺς> δὲ πατὴρ	ἐλεήσας>	πονουμένας θνητὰ αὐτῶν τὰ δεσμὰ
[4, 3, 12]	ἀναπαύλας ἐν χρόνοις ποιῶν σωμάτων	ἐλευθέρας,	ἵν´ ἔχοιεν ἐκεῖ καὶ αὗται
[4, 3, 18]	δὲ λογισμῷ ψυχὴ χρῆται πρὶν	ἐλθεῖν	καὶ πάλιν αὖ ἐξελθοῦσα; Ἢ
[4, 3, 13]	προθυμίαν ἐμποιοῦντα καὶ ὠδῖνα ἐκεῖ	ἐλθεῖν,	οὗ ὁ ἐν αὐτοῖς ὢν
[4, 3, 13]	ὁ ἐν αὐτοῖς ὢν οἷον	ἐλθεῖν	φθέγγεται. ~Τούτων δὴ γινομένων φῶτα
[4, 3, 13]	εἰσάγοντος οὐ δεῖ, οὔτε ἵνα	ἔλθῃ	εἰς σῶμα τότε οὔτε εἰς
[4, 3, 10]	πάλιν ἐπὶ τὸ ἀεὶ οὕτως	ἐλθόντας	ὁμοῦ λαβεῖν πάντα ὄντα· οἷον
[4, 3, 19]	τε καὶ τῆς εἰς αὐτὸ	ἐλθούσης	ἄνωθεν δυνάμεως. ~Εἰ δὲ καὶ
[4, 3, 24]	μή τι ἔχοι αὐτοῦ ὃ	ἕλκει	πρὸς αὐτὸ ἄφρονα οὖσαν. Ἔστι
[4, 3, 17]	μὲν οὖν μέγα φῶς μένον	ἐλλάμπει,	καὶ διήκει κατὰ λόγον ἐξ
[4, 3, 17]	δ´ ἐπιπλέον ἐπισπᾶται τῇ τοῦ	ἐλλαμπομένου	ἀγλαίᾳ. Εἶτα δεομένων τῶν ἐλλαμπομένων
[4, 3, 17]	ἐλλαμπομένου ἀγλαίᾳ. Εἶτα δεομένων τῶν	ἐλλαμπομένων	πλείονος φροντίδος, ὥσπερ χειμαζομένων πλοίων
[4, 3, 23]	τῆς δυνάμεως ἐκεῖ ὅθεν γὰρ	ἔμελλε	κινεῖσθαι τὸ ὄργανον, ἐκεῖ ἔδει
[4, 3, 11]	ὃς κατὰ τὸν πρὸ ὕλης	ἐμεμόρφωτο,	συνήψατο τῷ θεῷ ἐκείνῳ, καθ´
[4, 3, 9]	ἰδοῦσα ἡ ψυχή, ἐπείπερ ὑπέστη,	ἐμόρφωσεν	αὐτό. Οὐ γὰρ ἦν θεμιτὸν
[4, 3, 16]	φερομένων ἢ καὶ ἑνὸς τὸ	ἐμπεσὸν	τρωθῆναι ἢ πατηθῆναι. Ἢ καὶ
[4, 3, 10]	Ἐν γὰρ τοῖς ὑστέροις ἄλληλα	ἐμποδίζοντα	πολλάκις ἀποστερεῖται τοῦ τυχεῖν μορφῆς
[4, 3, 8]	καὶ τοῦ τῆς συμπαθείας μὴ	ἐμποδίζοντος	τὸν λόγον· ἐκ γὰρ τῆς
[4, 3, 19]	δι´ ὀργάνου τελεῖται τοῦ σώματος·	ἐμπόδιον	γὰρ τοῦτο, εἴ τις αὐτῷ
[4, 3, 26]	τῆς μνήμης καὶ τὸ σῶμα	ἐμπόδιον	ἔχει· ἐπεὶ καὶ νῦν προστιθεμένων
[4, 3, 13]	βρίθοντα εἰς αὐτοὺς καὶ προθυμίαν	ἐμποιοῦντα	καὶ ὠδῖνα ἐκεῖ ἐλθεῖν, οὗ
[4, 3, 14]	ὅπῃ τις δοξάζει, ἀλλ´ ὅτι	ἐμφαίνει	τὰ τῆς εἰς τὸν κόσμον
[4, 3, 18]	καὶ ἐνέργειαν ἑστῶσαν καὶ οἷον	ἔμφασιν	οὖσαν, εἶεν ἂν κἀκεῖ λογισμῷ
[4, 3, 8]	δυναμένου. Καὶ τὰ γιγνόμενα οὕτως	ἔμψυχα	οὐ πλείους ἐποίησε ψυχάς· ἐξήρτηται
[4, 3, 20]	τὸ σῶμα. Σῶμα οὖν ὁρῶντες,	ἔμψυχον	δὲ συνιέντες, ὅτι κινεῖται καὶ
[4, 3, 1]	δοξάζοντα, ὅταν πιστούμενος τὸ πᾶν	ἔμψυχον	εἶναι λέγῃ, ὡς σῶμα μέρος
[4, 3, 7]	αὐτῷ τότε, καὶ τὸν οὐρανὸν	ἔμψυχον	εἶναι. Τοῦτο οὖν πιστοῦται λέγων,
[4, 3, 4]	οὕτω γὰρ τὸ σῶμα τὸ	ἔμψυχον	ἐν τῷ παντί. Τῆς δὲ
[4, 3, 21]	ἐν τῷ οἴακι, {οἷον} εἰ	ἔμψυχος	ὁ οἴαξ ἦν, ὥστε κυβερνητικὴν
[4, 3, 9]	ἐφεστηκότι· ἄνω γὰρ μένων ἐπιστατεῖ·	ἔμψυχος	τῷ τοιούτῳ τρόπῳ, ἔχων ψυχὴν
[4, 3, 2]	ὃ καὶ κόσμου καὶ ὁτουοῦν	ἐμψύχου.	Καὶ γὰρ ὀρθῶς ἔχει μὴ
[4, 3, 23]	ὧδε· τοῦ σώματος πεφωτισμένου τοῦ	ἐμψύχου	ὑπὸ τῆς ψυχῆς ἄλλο ἄλλως
[4, 3, 9]	λόγῳ τὴν εἴσοδον καὶ τὴν	ἐμψύχωσιν	διδασκαλίας καὶ τοῦ σαφοῦς χάριν
[4, 3, 20]	περιέχον. Οὐ μὴν οὐδ´ ὡς	ἐν	ἀγγείῳ· ἄψυχον γὰρ ἂν γένοιτο
[4, 3, 18]	Περὶ δὲ δαιμόνων καὶ ψυχῶν	ἐν	ἀέρι φωνῇ χρῆσθαι οὐκ ἄτοπον·
[4, 3, 27]	τῆς ἑτέρας. Τὸ γοῦν εἴδωλον	ἐν	Ἅιδου Ἡρακλέους τοῦτο γὰρ καὶ
[4, 3, 29]	μνημονεύουσι δὲ ἄλλοι οὐκ ὀξέως	ἐν	αἰσθήσει γεγενημένοι. Ἀλλὰ πάλιν αὖ,
[4, 3, 25]	νόησιν ἄλλην μετ´ ἄλλην, ἵνα	ἐν	ἄλλῃ μένῃ, ἄλλης δὲ μνημονεύῃ
[4, 3, 25]	μὲν γάρ ἐστι μνήμη, εἴρηται	ἐν	ἄλλοις καὶ πολλάκις τεθρύλληται, τὸ
[4, 3, 8]	παντί, εἰς ὃ ἂν φθάνῃ,	ἐν	ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ μέρει φυτοῦ
[4, 3, 6]	τάχα γὰρ καὶ πῶς ταὐτὸν	ἐν	ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ τὸ μὲν
[4, 3, 9]	οἷον ἐδέχετο τὸ λεγόμενον ἀμυδρὸν	ἐν	ἀμυδρῷ τῷ γενομένῳ. Γενόμενος δὴ
[4, 3, 3]	ἐν ἑκατέροις ἐνεργῇ· {εἰσὶ γὰρ	ἐν	ἀμφοτέραις ἅπασαι· τῷ δὲ τὰ
[4, 3, 3]	αὐτὸ δυνάμεως πάρεστιν· εἰσὶ γὰρ	ἐν	ἀμφοτέραις ἅρασαι. Ἐπεὶ καὶ οἷς
[4, 3, 18]	Ἢ ἐνταῦθα ὁ λογισμὸς ἐγγίγνεται	ἐν	ἀπόρῳ ἤδη οὔσης καὶ φροντίδος
[4, 3, 18]	νοῦ ἀεὶ γινομένην καὶ οὖσαν	ἐν	αὐταῖς διάθεσιν, καὶ ἐνέργειαν ἑστῶσαν
[4, 3, 1]	εἰς εὐπορίαν καταστῆναι, ἢ καὶ	ἐν	αὐταῖς ταῖς ἀπορίαις στάντας τοῦτο
[4, 3, 10]	κατὰ λόγον ψυχῆς δυνάμει ἐχούσης	ἐν	αὐτῇ δι´ ὅλης δύναμιν κατὰ
[4, 3, 10]	Ψυχῆς δὲ ἔργον καὶ τὸ	ἐν	αὐτῇ ἐγρηγορός τι καὶ τὸ
[4, 3, 8]	πᾶσαι, κατὰ δὲ τὸ ἐνεργῆσαν	ἐν	αὐτῇ ἑκάστη· τοῦτο δὲ τῷ
[4, 3, 13]	πρὸς ὃ τὴν διάθεσιν τὴν	ἐν	αὐτῇ ἔχει, καὶ τοῦ τότε
[4, 3, 21]	πλωτὴρ κατὰ συμβεβηκὸς ἂν εἴη	ἐν	αὐτῇ ὁ κυβερνήτης, ὡς δὲ
[4, 3, 6]	τοῦ ἄνω μένειν. Μένουσα οὖν	ἐν	αὐτῇ ποιεῖ προσιόντων, αἱ δὲ
[4, 3, 9]	σῶμα. Τῆς δὴ στάσεως αὐτῆς	ἐν	αὐτῇ τῇ στάσει οἱονεὶ ῥωννυμένης
[4, 3, 10]	ἄλλου· ψυχῆς δὲ τὸ μὲν	ἐν	αὐτῇ τὸ δὲ ἐξ αὐτῆς
[4, 3, 13]	περιφέροντας {καὶ} ἰσχύσαντα ἐν τῷ	ἐν	αὐτοῖς αὐτὸν ἱδρῦσθαι, οἷον βρίθοντα
[4, 3, 10]	{ἐξ αὐτῶν} οἷον εὕδει κείμενον	ἐν	αὐτοῖς, τὸ δὲ ἐξ αὐτῶν
[4, 3, 13]	ὠδῖνα ἐκεῖ ἐλθεῖν, οὗ ὁ	ἐν	αὐτοῖς ὢν οἷον ἐλθεῖν φθέγγεται.
[4, 3, 20]	αἰσθάνεται, ἔχειν φαμὲν ψυχὴν αὐτό.	Ἐν	αὐτῷ ἄρα τῷ σώματι τὴν
[4, 3, 1]	ἐκεῖθεν λαμβάνοντας εἴσω τε γενομένους	ἐν	αὐτῷ ἐκ τοῦ περιέχοντος ἡμᾶς
[4, 3, 20]	οὐδ´ ᾗ καὶ αὐτό τι	ἐν	αὐτῷ ἔσται. Ἀλλ´ οὐδ´ ὡς
[4, 3, 28]	μετέσχε τὸ ἐπιθυμοῦν, καίτοι, εἰ	ἐν	αὐτῷ, ἦν ἄν. ~Ἆρ´ οὖν
[4, 3, 7]	Τὸ δ´ ὅτι εἴσω γεννώμεθα	ἐν	αὐτῷ, καὶ ἐπὶ τῶν μητρῶν
[4, 3, 10]	ἀνεμποδίστως καλόν ἐστι. Κατεσκευάσατο δὲ	ἐν	αὐτῷ τὰ μὲν θεῶν ἀγάλματα,
[4, 3, 10]	ἀρχῆς ἐναντιοῦσθαι τῇ αὐτῆς βουλήσει.	Ἐν	γὰρ τοῖς ὑστέροις ἄλληλα ἐμποδίζοντα
[4, 3, 23]	ὠσὶ τὴν ἀκουστικήν, καὶ γευστικὴν	ἐν	γλώσσῃ, ὄσφρησιν ἐν ῥισί, τὴν
[4, 3, 8]	μὲν ἑνοῦσθαι ἐνεργείᾳ, τὴν δὲ	ἐν	γνώσει εἶναι, τὴν δὲ ἐν
[4, 3, 26]	καὶ νῦν προστιθεμένων τινῶν λήθη,	ἐν	δ´ ἀφαιρέσει καὶ καθάρσει ἀνακύπτει
[4, 3, 31]	μὲν οὖν οὖσαι ἐχέτωσαν ἑκάτερα,	ἐν	δὲ τῷ αὐτῷ παρ´ ἡμῖν
[4, 3, 8]	προσεγένετο, ἕως ἡ μία μένει.	Ἐν	δὲ τῷ παντὶ μένει ἀεὶ
[4, 3, 2]	προφορᾶς καὶ ἐνεργείας ἑκάστου οὔσης;	Ἐν	δὴ τῷ τοιούτῳ ἕκαστον μὲν
[4, 3, 6]	οὔ, ἔχουσα καὶ αὐτὴ πάντα	ἐν	ἑαυτῇ; Τὸ γὰρ δύνασθαι ἐν
[4, 3, 24]	ὁ θεῖος νόμος ὁμοῦ ἔχων	ἐν	ἑαυτῷ τὸ ποιῆσαι τὸ κριθὲν
[4, 3, 2]	μερισθέντος εἰς πολλὰ ἕκαστον τὸ	ἐν	ἑκάστῳ ἀμφορεῖ λέγοιτο μέρος οἴνου
[4, 3, 3]	τὸ αὐτό, κἂν ἄλλη δύναμις	ἐν	ἑκατέροις ἐνεργῇ· {εἰσὶ γὰρ ἐν
[4, 3, 24]	αὐτὸ ἄφρονα οὖσαν. Ἔστι δὲ	ἐν	ἐκείνῳ, εἰ ἄλλο ἔχει, κἀκεῖ
[4, 3, 32]	πάθος ἴσως καὶ ἐξ ἀρχῆς	ἐν	ἐκείνῳ καὶ τὰ ἀστεῖς τῶν
[4, 3, 16]	ἐν τῷ παντὶ οὐκ ἄδικον	ἐν	ἐκείνῳ οὐδ´ εἰς τὸν παθόντα,
[4, 3, 19]	Ἀλλ´ ἴσως ταῦτα οὐ παραλαμβάνει	ἐν	ἐκείνῳ τῷ μίγματι, ἴσως δὲ
[4, 3, 8]	σῶμα τοῦ παντός, καὶ ὡς	ἐν	ἑνί ἐστιν αὐτοῦ πανταχοῦ. Καὶ
[4, 3, 1]	γὰρ ἡ τὸ πᾶν ἄψυχον	ἐν	ἐπιμελείᾳ τιθεμένη. ~Πρὸς δὴ ταῦτα
[4, 3, 5]	εἰς ἕν, ἀλλὰ μένει ἕκαστον	ἐν	ἑτερότητι ἔχον τὸ αὐτὸ ὅ
[4, 3, 31]	γίνεται, λανθάνει δὲ ὅ τι	ἐν	ἑτέρῳ. {ὅτι} Καὶ ὅλως τὸ
[4, 3, 8]	ἣ μένει μία· ὥσπερ καὶ	ἐν	ἡμῖν ἀποτεμνομένων τινῶν, ἄλλων δὲ
[4, 3, 20]	οὔ, οἷς μὴ δίδομεν, οὐκ	ἐν	ἡμῖν αὐτὰ ποιεῖν δόξομεν, ὥστε
[4, 3, 20]	μὴ πᾶσαν ἡμῶν τὴν ψυχὴν	ἐν	ἡμῖν εἶναι. Ὅλως μὲν οὖν
[4, 3, 25]	Διὸ ζητητέον τί ἐστι τῶν	ἐν	ἡμῖν τὸ τὴν μνήμην ἴσχον,
[4, 3, 23]	δὲ καὶ φλεβῶν καὶ αἵματος	ἐν	ἥπατι, οἷον ἐναπερειδομένης ταύτης τῆς
[4, 3, 12]	εἴδωλα αὐτῶν ἰδοῦσαι οἷον Διονύσου	ἐν	κατόπτρῳ ἐκεῖ ἐγένοντο ἄνωθεν ὁρμηθεῖσαι,
[4, 3, 30]	φανταστικὸν ἔδειξε τὸ νόημα οἷον	ἐν	κατόπτρῳ, καὶ ἡ ἀντίληψις αὐτοῦ
[4, 3, 26]	ὅτι μηδ´ ὠθισμός, μηδ´ ὥσπερ	ἐν	κηρῷ, ἀλλ´ ὁ τρόπος οἷον
[4, 3, 27]	πολλῶν τῶν ἐπακτῶν ἀεὶ ἔσται	ἐν	λήθῃ. Ἡ δὲ δὴ μόνη
[4, 3, 10]	ἣν αὐτὴ ζῇ. Ζῶσα οὖν	ἐν	λόγῳ λόγον δίδωσι τῷ σώματι,
[4, 3, 18]	δὴ φωναῖς, οἶμαι, χρῆσθαι νομιστέον	ἐν	μὲν τῷ νοητῷ οὔσας, καὶ
[4, 3, 3]	παντὸς παρέχει αὑτὴν πᾶσι τοῖς	ἐν	μέρει ζῴοις, καὶ οὕτω μέρος
[4, 3, 2]	ἀλλά τις καὶ αὕτη τῶν	ἐν	μέρει. Μέρη ἄρα πᾶσαι μιᾶς
[4, 3, 6]	μᾶλλον πρὸς τοὺς αὑτῶν τοὺς	ἐν	μέρει. Τάχα δ´ ἂν καὶ
[4, 3, 12]	ἀεὶ εἰς τὸ αὐτὸ καθιστάμενα	ἐν	μέτροις βίων ὡρισμένων εἰς συμφωνίαν
[4, 3, 12]	ἐκεῖνα ποιοῦντος καὶ πάσχοντος ἕκαστα	ἐν	μέτροις περιόδων καὶ τάξεων καὶ
[4, 3, 27]	καὶ ἃ ἐνταῦθα οὐκ εἶχεν	ἐν	μνήμῃ ἀναπολήσει· εἰ δ´ ἐν
[4, 3, 25]	αὐτῷ καὶ ὁμοίῳ πῶς ἂν	ἐν	μνήμῃ γένοιτο, οὐκ ἔχον οὐδ´
[4, 3, 14]	ἂν σημαίνοι ἢ τὴν τοῦ	ἐν	νοητῷ μᾶλλον αἵρεσιν ἀμείνω εἶναι;
[4, 3, 11]	τὴν τοῦ παντὸς φύσιν ἀπιδόντες,	ἐν	νῷ λαβεῖν ὡς πανταχοῦ μὲν
[4, 3, 26]	ψυχῆς τὸ μνημονεύειν ἔσται, ὥσπερ	ἐν	οἰνομέλιτος κράσει εἴ τι γλυκάζει,
[4, 3, 21]	φυσικῷ κινεῖ γὰρ οὕτως αὐτὸ	ἐν	οἷς ἂν ἐθέλῃ ποιεῖν ἆρ´
[4, 3, 8]	ἐν ταύταις εἴρηνται αἱ διαφοραί,	ἐν	οἷς καὶ δεύτερα καὶ τρίτα
[4, 3, 6]	δυνάμεως γὰρ μείζονος μὴ πάσχειν	ἐν	οἷς ποιεῖ· ἡ δὲ δύναμις
[4, 3, 20]	Εἰ δέ τις λέγοι, ὡς	ἐν	ὅλῳ μέρος τῷ ζῴῳ, πρῶτον
[4, 3, 20]	αὐτὴ ἂν μένοι ἀπορία, πῶς	ἐν	ὅλῳ· οὐ γὰρ δὴ ὡς
[4, 3, 20]	Οὐ μὴν οὐδ´ ὡς μέρος	ἐν	ὅλῳ· οὐ γὰρ μέρος ἡ
[4, 3, 21]	ἐν τῷ σώματι εἶναι ὡς	ἐν	ὀργάνῳ φυσικῷ κινεῖ γὰρ οὕτως
[4, 3, 8]	ἐν γνώσει εἶναι, τὴν δὲ	ἐν	ὀρέξει, καὶ ἐν τῷ ἄλλην
[4, 3, 20]	ἔστιν ἐκεῖ, ὡς μὴ ὅλον	ἐν	ὁτῳοῦν εἶναι· ἡ δὲ ψυχὴ
[4, 3, 18]	καὶ πάμπαν σώματα δ´ ἐχούσας	ἐν	οὐρανῷ. Ὅσα μὲν διὰ χρείας
[4, 3, 12]	ὁτὲ μὲν ἐκεῖ, ὁτὲ δὲ	ἐν	οὐρανῷ, ὁτὲ δὲ εἰς τούσδε
[4, 3, 32]	τοίνυν κἀκεῖ τὰ ἐντεῦθεν· καὶ	ἐν	οὐρανῷ οὖσα πλείω. Καὶ εἴποι
[4, 3, 23]	οὕτω τοι λέγεσθαι τὴν μὲν	ἐν	ὀφθαλμοῖς δύναμιν τὴν ὁρατικὴν εἶναι,
[4, 3, 23]	ἐν ῥισί, τὴν δὲ ἁπτικὴν	ἐν	παντὶ παρεῖναι· πρὸς γὰρ ταύτην
[4, 3, 21]	δὲ κυβερνήτης πῶς; Οὐδὲ γὰρ	ἐν	πάσῃ τῇ νηί, ὥσπερ ἡ
[4, 3, 4]	οἷόν τε οὕτως ἓν ἅμα	ἐν	πᾶσιν, ἔπειτα, ὅταν ἐν σώματι
[4, 3, 3]	ὅλη, μία καὶ ἡ αὐτὴ	ἐν	πολλοῖς ἅμα οὖσα. Τοῦτο δὲ
[4, 3, 6]	ἐν ἑαυτῇ; Τὸ γὰρ δύνασθαι	ἐν	πολλοῖς γίνεσθαι ἅμα καὶ εἶναι
[4, 3, 13]	περιττάς, τῶν τε δένδρων διοίκησις	ἐν	προθεσμίαις τακταῖς γιγνομένη. Ἴασι δὲ
[4, 3, 23]	εἶναι. Τῶν δὲ ἁπτικῶν ὀργάνων	ἐν	πρώτοις τοῖς νεύροις ὄντων, ἃ
[4, 3, 23]	καὶ γευστικὴν ἐν γλώσσῃ, ὄσφρησιν	ἐν	ῥισί, τὴν δὲ ἁπτικὴν ἐν
[4, 3, 4]	ἡμῶν κάτω, οἷον εἰ εὐλαὶ	ἐν	σαπέντι μέρει τοῦ φυτοῦ γίγνοιντο·
[4, 3, 10]	οἰκείας, ἣν ὁ λόγος ὁ	ἐν	σμικρῷ θέλει· ἐκεῖ δὲ γιγνομένης
[4, 3, 10]	λόγους κοσμεῖν· οἷα καὶ οἱ	ἐν	σπέρμασι λόγοι πλάττουσι καὶ μορφοῦσι
[4, 3, 18]	ἂν καὶ τὰ παρ´ ἀλλήλων	ἐν	συνέσει. Ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα πολλὰ
[4, 3, 26]	τῇ φύσει αὐτῆς ταῦτα κομίζεται	ἐν	σώματι, ἀλλ´ ἐνεργείας μέν τινας
[4, 3, 3]	σώματος γίγνεσθαι, ἢ πᾶσαν οὐκ	ἐν	σώματι, ἀλλ´ ἔξω τοῦ σώματος
[4, 3, 27]	ἐν μνήμῃ ἀναπολήσει· εἰ δ´	ἐν	σώματι γενομένη ἄλλῳ ἐξέλθοι, ἐρεῖ
[4, 3, 26]	αὐτὴ μὲν μνημονεύοι, τῷ δὲ	ἐν	σώματι εἶναι τῷ μὴ καθαρὰ
[4, 3, 4]	ἅμα ἐν πᾶσιν, ἔπειτα, ὅταν	ἐν	σώματι ᾖ, ἡ δὲ μὴ
[4, 3, 4]	σώματι ᾖ, ἡ δὲ μὴ	ἐν	σώματι; Ἴσως γὰρ ἀκολουθήσει ἀεὶ
[4, 3, 5]	γε Σωκράτης μὲν ἔσται ὅταν	ἐν	σώματι καὶ ἡ Σωκράτους ψυχή·
[4, 3, 9]	ἡ μὲν γὰρ γίνεται ψυχῇ	ἐν	σώματι οὔσῃ τῇ τε μετενσωματουμένῃ
[4, 3, 4]	σώματι; Ἴσως γὰρ ἀκολουθήσει ἀεὶ	ἐν	σώματι πᾶσαν εἶναι καὶ μάλιστα
[4, 3, 1]	Ἀλλὰ τοῦτο μέν, ὅταν πῶς	ἐν	σώματι ψυχὴ γίγνεται ζητῶμεν· νῦν
[4, 3, 26]	τὸ ζῷον τὸ συναμφότερόν ἐστιν	ἐν	ταῖς αἰσθήσεσι ταῖς κατ´ ἐνέργειαν,
[4, 3, 19]	μεριστόν. Εἰ δέ τις λέγοι	ἐν	ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσι μηδὲ μεμερίσθαι,
[4, 3, 19]	τῇ ἁφῇ, λεκτέον ὅτι καὶ	ἐν	ταῖς ἄλλαις, εἴπερ σῶμά ἐστι
[4, 3, 12]	τάξιν οὐκ ἀπηρτημένων, ἀλλὰ συναπτουσῶν	ἐν	ταῖς καθόδοις ἑαυτὰς καὶ μίαν
[4, 3, 19]	γὰρ τοῦτο, εἴ τις αὐτῷ	ἐν	ταῖς σκέψεσι προσχρῷτο. Ἄλλο ἄρα
[4, 3, 18]	τὸ λογισμοῦ δεῖσθαι· ὥσπερ καὶ	ἐν	ταῖς τέχναις ὁ λογισμὸς ἀποροῦσι
[4, 3, 18]	οὐκ ἂν εἴη· ποιοῦσαι δὲ	ἐν	τάξει καὶ κατὰ φύσιν ἕκαστα
[4, 3, 13]	ἐν φύσει κρατούσῃ ἰέναι ἕκαστον	ἐν	τάξει πρὸς ὅ ἐστιν ἕκαστον
[4, 3, 12]	ἡ δὲ ἄλλοτε ἄλλως, ἴσχουσα	ἐν	τάξει τὴν πλάνην. Κάτεισι δὲ
[4, 3, 8]	φύσιν ψυχῆς ὅλως λαμβάνοι, καὶ	ἐν	ταύταις εἴρηνται αἱ διαφοραί, ἐν
[4, 3, 19]	οὕτω μερίζεσθαι, ἔλαττον δὲ ἢ	ἐν	τῇ ἁφῇ. Καὶ δὴ καὶ
[4, 3, 19]	μηδὲ μεμερίσθαι, ἀλλ´ ἢ μόνον	ἐν	τῇ ἁφῇ, λεκτέον ὅτι καὶ
[4, 3, 21]	ἡ ψυχή, ὡς ὁ κυβερνήτης	ἐν	τῇ νηί, πρὸς μὲν τὸ
[4, 3, 20]	δὲ ψυχὴ τὸ εἶδος ποιεῖ	ἐν	τῇ ὕλῃ ἄλλη τοῦ εἴδους
[4, 3, 26]	γὰρ δὴ οὐδὲν ἔχουσα τούτων	ἐν	τῇ φύσει αὐτῆς ταῦτα κομίζεται
[4, 3, 9]	ἀλλ´ οὐκ ἔχων. Κεῖται γὰρ	ἐν	τῇ ψυχῇ ἀνεχούσῃ αὐτὸν καὶ
[4, 3, 22]	τοῦ παντός, ἀλλὰ τὸ σῶμα	ἐν	τῇ ψυχῇ, {καί} φησὶ τὸ
[4, 3, 7]	μάλιστα τὸ τῆς γνώμης αὐτοῦ	ἐν	Τιμαίῳ ποιεῖ, οὗ γενομένης τῆς
[4, 3, 25]	οὐ τί μνήμη ἐστίν, ἀλλ´	ἐν	τίνι συνίστασθαι πέφυκε τῶν ὄντων.
[4, 3, 23]	ἐπάνω, ταύτῃ ἐτέθη τοῖς παλαιοῖς	ἐν	τοῖς ἄκροις τοῦ ζῴου παντὸς
[4, 3, 3]	ἕν γε πανταχοῦ, εἴρηται, καὶ	ἐν	τοῖς διαφόροις τῶν ἔργων. Εἴ
[4, 3, 8]	μὲν ἂν γίγνοιτο διαφέρειν καὶ	ἐν	τοῖς ἤθεσι μάλιστα καὶ ἐν
[4, 3, 1]	νῷ τὸ διττόν· ὥστε εὐλόγως	ἐν	τοῖς κατὰ μέρος τὸ μὲν
[4, 3, 15]	πέφυκε περιάγουσα, ὡς τὴν αἰτίαν	ἐν	τοῖς κατελθοῦσιν εἶναι, ὅτι οὕτως,
[4, 3, 20]	ἔσται. Ἀλλ´ οὐδ´ ὡς ὅλον	ἐν	τοῖς μέρεσι· γελοῖον γὰρ τὴν
[4, 3, 21]	οὕτω φατέον, ὡς ἡ τέχνη	ἐν	τοῖς ὀργάνοις, οἷον ἐν τῷ
[4, 3, 24]	ἥκειν δὲ καὶ παρὰ τῆς	ἐν	τοῖς οὖσι δίκης. Οὐ γὰρ
[4, 3, 8]	ἀπ´ ἀλλήλων, οὐδὲ τὸ εἰκῆ	ἐν	τοῖς οὖσιν, ὅπου μηδὲ ἐν
[4, 3, 16]	λόγους φυσικοὺς ταῦτα, οὐδ´ ἦν	ἐν	τοῖς προηγουμένοις, ἀλλ´ ἑπόμενα ἐκείνοις·
[4, 3, 8]	ἐν τοῖς οὖσιν, ὅπου μηδὲ	ἐν	τοῖς σώμασι, καὶ ἀριθμόν τινα
[4, 3, 8]	ἐν τοῖς ἤθεσι μάλιστα καὶ	ἐν	τοῖς τῆς διανοίας ἔργοις καὶ
[4, 3, 2]	δὲ δεῖ λαβεῖν τὸ μέρος	ἐν	τοῖς τοιούτοις πῶς λέγεται σαφέστερον.
[4, 3, 13]	τὸ τελεσθῆναι ἴσχει, ἀλλὰ δέδοται	ἐν	τοῖς χρησαμένοις εἶναι καὶ περιφέρουσιν
[4, 3, 23]	οὖν τὸ λογιζόμενον οὐχ ὡς	ἐν	τόπῳ, ἀλλ´ ὅτι τὸ ἐκεῖ
[4, 3, 20]	ἄλλα ἐναντιοῖτο πρὸς τὸ ὡς	ἐν	τόπῳ εἶναι. Καὶ γὰρ συμφέροιτο
[4, 3, 20]	μερῶν οὐδὲ πᾶσαν φατέον ὡς	ἐν	τόπῳ εἶναι τῷ σώματι· περιεκτικὸν
[4, 3, 20]	ἐν τόπῳ, τὰ δὲ ἄλλα	ἐν	τόπῳ καὶ ποῦ, ἢ ὅλως
[4, 3, 20]	ἢ ταῦτα μὲν ὅλως οὐκ	ἐν	τόπῳ, τὰ δὲ ἄλλα ἐν
[4, 3, 20]	ἄνωθεν δυνάμεως. ~Εἰ δὲ καὶ	ἐν	τόπῳ ταῦτά τε καὶ τὰ
[4, 3, 20]	μᾶλλον οὐκ ἂν εἴη ὡς	ἐν	τόπῳ τῷ σώματι. Τὸ γὰρ
[4, 3, 1]	γοῦν κέρδος ἔχειν, εἰδέναι τὸ	ἐν	τούτοις ἄπορον, ὀρθῶς ἂν ἔχοι
[4, 3, 30]	πρὸς νόησιν τῆς ψυχῆς, ὅταν	ἐν	τούτῳ γένηται, ἡμῖν ἡ ἀντίληψις.
[4, 3, 24]	ἐνταῦθα καὶ μετὰ τούτων καὶ	ἐν	τούτῳ ἡ τοιαύτη ψυχὴ ἔσται.
[4, 3, 23]	ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ, ἀλλ´ ὡς	ἐν	τούτῳ τῷ αἰσθητικῷ, ὃ ἐν
[4, 3, 22]	τῷ φωτί, ἤπερ τὸ φῶς	ἐν	τῷ ἀέρι. Διὸ καὶ Πλάτων
[4, 3, 26]	τὸν τεχνίτην ἡ ψυχὴ ᾖ	ἐν	τῷ αἰσθάνεσθαι, κατὰ δὲ τὸ
[4, 3, 17]	τῶν τοιούτων. Εἰ γὰρ οὐρανὸς	ἐν	τῷ αἰσθητῷ τόπῳ ἀμείνων, εἴη
[4, 3, 8]	τὴν δὲ ἐν ὀρέξει, καὶ	ἐν	τῷ ἄλλην ἄλλα βλέπειν καὶ
[4, 3, 20]	ὅλῳ· οὐ γὰρ δὴ ὡς	ἐν	τῷ ἀμφορεῖ τοῦ οἴνου ὁ
[4, 3, 17]	παρεῖχεν αὐτῷ ζωὴν μένουσα πάντη	ἐν	τῷ ἄνω. ~Πότερα δὲ λογισμῷ
[4, 3, 5]	ἀπολεῖται δέ, ὅταν μάλιστα γένηται	ἐν	τῷ ἀρίστῳ. Ἢ ἀπολεῖται οὐδὲν
[4, 3, 25]	οὐ δεχόμενον παράλλαξιν. Τὸ δὲ	ἐν	τῷ αὐτῷ καὶ ὁμοίῳ πῶς
[4, 3, 25]	ἀλλ´ ἔστιν ἀεὶ ὡς ἔχει	ἐν	τῷ αὐτῷ οὐ δεχόμενον παράλλαξιν.
[4, 3, 8]	ἀφ´ ἑαυτῆς, ὅταν ᾖ καὶ	ἐν	τῷ δακτυλίῳ καὶ ἐν τῷ
[4, 3, 3]	ἑνὸς ζῴου τις εἴποι τὴν	ἐν	τῷ δακτυλίῳ ψυχὴν μέρος τῆς
[4, 3, 23]	τῆς κεφαλῆς, ὡς οὖσα οὐκ	ἐν	τῷ ἐγκεφάλῳ, ἀλλ´ ὡς ἐν
[4, 3, 23]	ἐν τούτῳ τῷ αἰσθητικῷ, ὃ	ἐν	τῷ ἐγκεφάλῳ ἐκείνως ἵδρυτο. Τὸ
[4, 3, 13]	τελεῖν, ἅτε περιφέροντας {καὶ} ἰσχύσαντα	ἐν	τῷ ἐν αὐτοῖς αὐτὸν ἱδρῦσθαι,
[4, 3, 8]	καὶ ἀποτετμημένου, ὥστε εἶναι καὶ	ἐν	τῷ ἐξ ἀρχῆς φυτῷ καὶ
[4, 3, 26]	κραθέντων, ὡς δυνάμει τὴν ψυχὴν	ἐν	τῷ ζῴῳ εἶναι· ἔπειτα καὶ
[4, 3, 24]	τὸ ὂν καὶ τὸ θεῖον	ἐν	τῷ θεῷ ἐνταῦθα καὶ μετὰ
[4, 3, 20]	ᾧ τὸ σῶμα ἔσται, ὥστε	ἐν	τῷ κενῷ τὸ σῶμα. Ἀλλὰ
[4, 3, 20]	ἐν τῷ σώματι εἶναι, ἀλλ´	ἐν	τῷ κυριωτέρῳ τὸ μὴ τοιοῦτον,
[4, 3, 20]	τῷ συνέχοντι τὸ συνεχόμενον, καὶ	ἐν	τῷ μὴ ῥέοντι τὸ ῥέον.
[4, 3, 2]	τὴν λευκότητα· οὐ γὰρ ἡ	ἐν	τῷ μορίῳ τοῦ γάλακτος λευκότης
[4, 3, 32]	μετατεθεὶς εἰς ἁγιώτερον τόπον καὶ	ἐν	τῷ νοητῷ γεγενημένος καὶ ὑπὲρ
[4, 3, 24]	τὸ παθεῖν ἔχων. Εἴρηται δὲ	ἐν	τῷ νόμῳ καὶ ὅσον καὶ
[4, 3, 8]	συνθέσεως οὖσι τὸ εἶναί ἐστιν	ἐν	τῷ ὅ ἐστιν ἀριθμῷ ἕν,
[4, 3, 21]	τέχνη ἐν τοῖς ὀργάνοις, οἷον	ἐν	τῷ οἴακι, {οἷον} εἰ ἔμψυχος
[4, 3, 21]	Ἢ πάλιν ἀπορήσομεν πῶς ἐστιν	ἐν	τῷ ὀργάνῳ, καίτοι τρόπος οὗτος
[4, 3, 8]	τῷ ποδί. Οὕτω δὴ καὶ	ἐν	τῷ παντί, εἰς ὃ ἂν
[4, 3, 3]	τῷ δακτυλίῳ ψυχὴν μέρος τῆς	ἐν	τῷ παντὶ ζῴῳ ὅλης; Ἀλλ´
[4, 3, 1]	τοῦ νοῦ. Ἦν γὰρ καὶ	ἐν	τῷ παντὶ νῷ τὸ διττόν·
[4, 3, 7]	κράσεις. Καί τι ἔφαμεν ἔχειν	ἐν	τῷ παντὶ ὄντες τῆς τοῦ
[4, 3, 16]	αἰτίας ὁ δράσας, συντεταγμένον δ´	ἐν	τῷ παντὶ οὐκ ἄδικον ἐν
[4, 3, 4]	γὰρ τὸ σῶμα τὸ ἔμψυχον	ἐν	τῷ παντί. Τῆς δὲ ἄλλης
[4, 3, 8]	καὶ ἐν τῷ δακτυλίῳ καὶ	ἐν	τῷ ποδί. Οὕτω δὴ καὶ
[4, 3, 2]	γὰρ ὄντα καὶ τὸ εἶναι	ἐν	τῷ ποσῷ ἔχοντα, οὐ τὸ
[4, 3, 20]	κυριωτέρῳ τὸ μὴ τοιοῦτον, καὶ	ἐν	τῷ συνέχοντι τὸ συνεχόμενον, καὶ
[4, 3, 21]	τῇ νηί, ὥσπερ ἡ ψυχὴ	ἐν	τῷ σώματι. Ἀλλὰ ἆρα οὕτω
[4, 3, 20]	οὐκ ἂν ἔφαμεν τὴν ψυχὴν	ἐν	τῷ σώματι εἶναι, ἀλλ´ ἐν
[4, 3, 21]	σῶμα ἁρμόττων, λέγεται δὲ οὕτως	ἐν	τῷ σώματι εἶναι ἡ ψυχή,
[4, 3, 21]	τὸν οἴακα θείμεθα τὴν ψυχὴν	ἐν	τῷ σώματι εἶναι ὡς ἐν
[4, 3, 22]	καλῶς τὴν ψυχὴν οὐ θεὶς	ἐν	τῷ σώματι ἐπὶ τοῦ παντός,
[4, 3, 20]	χωριστὸν ἡ ψυχή} Πῶς οὖν	ἐν	τῷ σώματι ἡ ψυχὴ λέγεται
[4, 3, 8]	ἡ τοῦ παντὸς ζῴου ψυχὴ	ἐν	τῷ σώματι· οὐ γὰρ ἔχει
[4, 3, 20]	φήσουσι, πῶς τοῦτο τὸ εἶδος	ἐν	τῷ σώματι, οὔπω φανερόν {καὶ
[4, 3, 26]	τύπους καὶ τῷ οἷον ἕδραν	ἐν	τῷ σώματι πρὸς τὸ παραδέχεσθαι
[4, 3, 7]	καὶ τρίτοις διδούς. Τὸ δὲ	ἐν	τῷ Φαίδρῳ ψυχὴ πᾶσα παντὸς
[4, 3, 4]	τις γεωργὸς ἐν φροντίδι τῶν	ἐν	τῷ φυτῷ εὐλῶν γίνοιτο καὶ
[4, 3, 22]	ἐνταῦθα λέγειν, ὡς ὁ ἀὴρ	ἐν	τῷ φωτί, ἤπερ τὸ φῶς
[4, 3, 4]	εἶναι ἀφωρισμένον αὐταῖς τὸ μέρος	ἐν	τῷδε καὶ τῇ ἐπιστροφῇ τοῦ
[4, 3, 9]	ἄμοιρόν ἐστιν αὐτῆς, ὡς ἂν	ἐν	ὕδασι δίκτυον τεγγόμενον ζῴη, οὐ
[4, 3, 20]	μέρη. Ἀλλ´ οὐδὲ ὡς εἶδος	ἐν	ὕλῃ· ἀχώριστον γὰρ τὸ ἐν
[4, 3, 20]	ἐν ὕλῃ· ἀχώριστον γὰρ τὸ	ἐν	ὕλῃ εἶδος, καὶ ἤδη ὕλης
[4, 3, 11]	λόγους, ἐπειδὴ ἕκαστον οὕτως ἐγένετο	ἐν	ὕλῃ λόγος, ὃς κατὰ τὸν
[4, 3, 20]	σῶμα. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ὡς	ἐν	ὑποκειμένῳ ἔσται τῷ σώματι· τὸ
[4, 3, 20]	ἔσται τῷ σώματι· τὸ γὰρ	ἐν	ὑποκειμένῳ πάθος τοῦ ἐν ᾧ,
[4, 3, 7]	μὲν οὖν ταύτῃ. Ἀλλὰ τὸ	ἐν	Φιλήβῳ λεχθὲν παρέχον ὑπόνοιαν μοίρας
[4, 3, 23]	τοῦ δὲ αἵματος τοῦ τρέφοντος	ἐν	φλεψὶν ὄντος, ἀρχῆς δὲ καὶ
[4, 3, 4]	ὅλης, οἷον εἴ τις γεωργὸς	ἐν	φροντίδι τῶν ἐν τῷ φυτῷ
[4, 3, 13]	ἀναπόδραστον καὶ ἡ δίκη οὕτως	ἐν	φύσει κρατούσῃ ἰέναι ἕκαστον ἐν
[4, 3, 4]	τῆς μὲν οὖν ἐοικυίας τῇ	ἐν	φυτῷ μεγάλῳ ψυχῇ, ἣ ἀπόνως
[4, 3, 12]	ἔσται, κατὰ λόγους ἀεὶ ἑστηκότας	ἐν	χρόνοις περαινόμενον· καὶ κατὰ χρόνους
[4, 3, 12]	περὶ ἃ πονοῦνται, δίδωσιν ἀναπαύλας	ἐν	χρόνοις ποιῶν σωμάτων ἐλευθέρας, ἵν´
[4, 3, 25]	τῶν ὄντων οὔτε τοῖς μὴ	ἐν	χρόνῳ ἐγγίνοιτο ἂν τὸ μνημονεύειν.
[4, 3, 13]	τελεῖται ἡ τοῦ ζῴου διοίκησις,	ἐν	χρόνῳ ἕκαστον κινούσης καὶ γεννώσης,
[4, 3, 9]	οὐ δυνάμενον δὲ αὑτοῦ ποιεῖσθαι	ἐν	ᾧ ἐστιν· ἀλλὰ τὸ μὲν
[4, 3, 22]	ᾧ τὸ σῶμα, τὸ δὲ	ἐν	ᾧ σῶμα μηδέν, ὧν δηλονότι
[4, 3, 20]	σῶμα οὐ κενόν, ἀλλ´ ἴσως	ἐν	ᾧ τὸ σῶμα ἔσται, ὥστε
[4, 3, 22]	μέν τι εἶναι τῆς ψυχῆς	ἐν	ᾧ τὸ σῶμα, τὸ δὲ
[4, 3, 22]	καὶ ὅταν ἔξω γένηται τοῦ	ἐν	ᾧ τὸ φῶς, ἀπῆλθεν οὐδὲν
[4, 3, 20]	γὰρ ἐν ὑποκειμένῳ πάθος τοῦ	ἐν	ᾧ, ὡς χρῶμα καὶ σχῆμα,
[4, 3, 23]	τὴν ὁρατικὴν εἶναι, τὴν δ´	ἐν	ὠσὶ τὴν ἀκουστικήν, καὶ γευστικὴν
[4, 3, 12]	ὑφ´ ἕνα λόγον, πάντων τεταγμένων	ἔν	τε καθόδοις ψυχῶν καὶ ἀνόδοις
[4, 3, 21]	τῶν νῦν λεγομένων τρόπων τοῦ	ἔν	τινι οὐδεὶς φαίνεται ἐπὶ τῆς
[4, 3, 5]	μή εἰσι σωματικῶς μεμερισμένοι, εἰς	ἕν,	ἀλλὰ μένει ἕκαστον ἐν ἑτερότητι
[4, 3, 3]	τὰ πραχθέντα κατανενοηκότος. Ἀλλ´ ὅτι	ἕν	γε πανταχοῦ, εἴρηται, καὶ ἐν
[4, 3, 8]	ἐν τῷ ὅ ἐστιν ἀριθμῷ	ἕν,	ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ὑπάρχει, καὶ
[4, 3, 4]	εἶναι κατὰ σώματα> τοῦτο τὸ	ἕν	τι εἶναι πάσας πολλὰς ἂν
[4, 3, 2]	καὶ ἄτοπα συμβήσεται, καὶ οὐχ	ἕν	τι τὰ δέκα, καὶ ἑκάστη
[4, 3, 4]	ἀπορῶν, εἰ οἷόν τε οὕτως	ἓν	ἅμα ἐν πᾶσιν, ἔπειτα, ὅταν
[4, 3, 3]	Δηλοῖ δὲ καὶ τὸ εἰς	ἓν	ἀναγκαῖον εἶναι πάντα ἰέναι. Τῶν
[4, 3, 8]	τὰ νοητὰ εἶναι, καὶ ἕκαστον	ἓν	ἀριθμῷ εἶναι· οὕτω γὰρ τὸ
[4, 3, 31]	διττὸν τῶν ψυχῶν λανθάνει. Εἰς	ἓν	γὰρ ἦλθον ἄμφω καὶ ἐποχεῖται
[4, 3, 8]	καὶ τῷ ἀπ´ αὐτοῦ τετμημένῳ·	ἓν	γὰρ τὸ σῶμα τοῦ παντός,
[4, 3, 5]	ἕτερον σῴζουσαι, μένει τε ἑκάστη	ἓν	καὶ ὁμοῦ ἓν πᾶσαι. Εἴρηται
[4, 3, 29]	τὴν μνήμην; Ἀλλ´ εἰ μὲν	ἓν	καὶ ταὐτὸ τὸ ἀντιλαμβανόμενον αἰσθητῶν
[4, 3, 19]	καὶ μεριστόν> καὶ οὐχ ὡς	ἓν	κραθέντα, ἀλλ´ ὡς ὅλον ἐκ
[4, 3, 5]	τε ἑκάστη ἓν καὶ ὁμοῦ	ἓν	πᾶσαι. Εἴρηται δὴ κεφάλαιον τοῦ
[4, 3, 4]	εἰ μή τις τὸ μὲν	ἓν	στήσειεν ἐφ´ ἑαυτοῦ μὴ πῖπτον
[4, 3, 32]	πολλῶν, καὶ τὰ πολλὰ εἰς	ἓν	συνάγει τὸ ἄπειρον ἀφιείς. Οὕτω
[4, 3, 31]	κρατοῦντός τε τοῦ τῆς κρείττονος,	ἓν	τὸ φάντασμα γίνεται, οἷον παρακολουθούσης
[4, 3, 16]	φυσικὰς ἀκολουθίας καὶ κατὰ λόγον	ἕνα	καὶ τάξιν μίαν, καὶ τὰ
[4, 3, 12]	κατ´ ἐκεῖνα, τῶνδε περαινομένων ὑφ´	ἕνα	λόγον, πάντων τεταγμένων ἔν τε
[4, 3, 20]	αὑτῷ. Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα	ἐναντιοῖτο	πρὸς τὸ ὡς ἐν τόπῳ
[4, 3, 10]	οὐ δυναμένων τῶν ἐξ ἀρχῆς	ἐναντιοῦσθαι	τῇ αὐτῆς βουλήσει. Ἐν γὰρ
[4, 3, 23]	τὸ ὄργανον, ἐκεῖ ἔδει οἷον	ἐναπερείδεσθαι	τὴν δύναμιν τοῦ τεχνίτου ἐκείνην
[4, 3, 23]	καὶ αἵματος ἐν ἥπατι, οἷον	ἐναπερειδομένης	ταύτης τῆς δυνάμεως ἐνταῦθα ἡ
[4, 3, 17]	φροντίδος, ὥσπερ χειμαζομένων πλοίων κυβερνῆται	ἐναπερείδονται	πρὸς τὸ πλέον τῇ τῶν
[4, 3, 1]	περιφορᾷ καὶ λεγόμενον καὶ δεικνύμενον	ἐναργῶς	εἶναι, καὶ τὰ ἤθη καὶ
[4, 3, 12]	ἀφιέναι· καὶ τὸ μουσικῶς καὶ	ἐναρμονίως	μᾶλλον τοῦτο εἶναι ᾐνιγμένως. Τοῦτο
[4, 3, 17]	προσεχὴς γὰρ αὐτῇ ὅσον ἐκείνη	ἐναυγάζεται.	Τὸ μὲν οὖν μέγα φῶς
[4, 3, 17]	τὰ δὲ ἄλλα τοῖς ὑστέροις	ἐναυγάζονται,	αἱ δ´ ἐπιπλέον κατιοῦσαι ἐναυγάζουσι
[4, 3, 17]	ἐναυγάζονται, αἱ δ´ ἐπιπλέον κατιοῦσαι	ἐναυγάζουσι	μᾶλλον κάτω, αὐταῖς δὲ οὐκ
[4, 3, 2]	γίνεται. Κατὰ δὴ ταῦτα οὐκ	ἐνδέχεται	ἐπὶ ψυχῆς τὸ μέρος λέγεσθαι.
[4, 3, 30]	οἷον προεληλυθὸς εἰς τὸ ἔξω	ἔνδον	ὂν λανθάνει, ὁ δὲ λόγος
[4, 3, 21]	οἴαξ ἦν, ὥστε κυβερνητικὴν εἶναι	ἔνδον	τὴν κινοῦσαν τεχνικῶς; Νῦν δὲ
[4, 3, 21]	παράδειγμα τὸ τοῦ κυβερνήτου τοῦ	ἐνδύντος	πρὸς τὸν οἴακα θείμεθα τὴν
[4, 3, 15]	διάφοροι ἢ σωμάτων εἰς ἃ	ἐνεκρίθησαν	παραλλαγαῖς ἢ καὶ τύχαις ἢ
[4, 3, 24]	εἰς τὸν προσήκοντα αὐτῷ τόπον	ἐνέπεσεν,	ἑκουσίῳ τῇ φορᾷ τὸ ἀκούσιον
[4, 3, 8]	δὲ τῷ τὴν μὲν ἑνοῦσθαι	ἐνεργείᾳ,	τὴν δὲ ἐν γνώσει εἶναι,
[4, 3, 26]	ἐν ταῖς αἰσθήσεσι ταῖς κατ´	ἐνέργειαν,	δεῖ τὸ αἰσθάνεσθαι τοιοῦτον εἶναι
[4, 3, 18]	οὖσαν ἐν αὐταῖς διάθεσιν, καὶ	ἐνέργειαν	ἑστῶσαν καὶ οἷον ἔμφασιν οὖσαν,
[4, 3, 23]	καὶ τῷ σώματος μάλιστα τῆς	ἐνεργείας	δεκτικῷ, τὸ δὲ σώματι οὐδαμοῦ
[4, 3, 2]	δὲ μερισμοῦ οἷον προφορᾶς καὶ	ἐνεργείας	ἑκάστου οὔσης; Ἐν δὴ τῷ
[4, 3, 23]	ἡ δύναμις ἐκεῖ δὲ τῆς	ἐνεργείας	ἡ ἀρχή, οὗ ἡ ἀρχὴ
[4, 3, 22]	αἰσθανομένῳ τὸ αἰσθητικόν, πρὸς δὲ	ἐνεργείας	ἤδη ἄλλο ἄλλῳ. ~Λέγω δὲ
[4, 3, 26]	ταῦτα κομίζεται ἐν σώματι, ἀλλ´	ἐνεργείας	μέν τινας ἴσχει ὧν ἔργων
[4, 3, 23]	δὲ λέγειν τὴν ἀρχὴν τῆς	ἐνεργείας	τῆς δυνάμεως ἐκεῖ ὅθεν γὰρ
[4, 3, 26]	φέρουσα, τῶν δὲ καὶ τὰς	ἐνεργείας.	Τὸ δὲ τῆς μνήμης καὶ
[4, 3, 25]	ἐνταῦθα ἡκούσῃ. Τὸ δὲ καὶ	ἐνεργεῖν	ἤδη ταῖς ἐνεργούσαις ἃ εἶχον
[4, 3, 25]	ἐνταῦθά ἐστιν, ἔχειν καὶ μὴ	ἐνεργεῖν	κατ´ αὐτά, καὶ μάλιστα ἐνταῦθα
[4, 3, 3]	κἂν ἄλλη δύναμις ἐν ἑκατέροις	ἐνεργῇ·	{εἰσὶ γὰρ ἐν ἀμφοτέραις ἅπασαι·
[4, 3, 32]	χείρονα καὶ τῶν τῆς ἑτέρας	ἐνεργημάτων	ἐφίεσθαι τῆς μνήμης καὶ μάλιστα,
[4, 3, 8]	πάντα πᾶσαι, κατὰ δὲ τὸ	ἐνεργῆσαν	ἐν αὐτῇ ἑκάστη· τοῦτο δὲ
[4, 3, 25]	δὲ καὶ ἐνεργεῖν ἤδη ταῖς	ἐνεργούσαις	ἃ εἶχον μνήμην καὶ ἀνάμνησιν
[4, 3, 6]	ταῖς δυνάμεσιν οὐ ταῖς αὐταῖς	ἐνεργοῦσιν,	ἀλλ´ οἱ μὲν τῇ πρώτῃ,
[4, 3, 14]	γαῖαν ὕδει φύρειν> καὶ ἀνθρώπου	ἐνθεῖναι	φωνήν, θεαῖς δ´ ὁμοίαν τὸ
[4, 3, 3]	τε ὡς αἱ αἰσθήσεις, οὐκ	ἔνι	ἕκαστον αὐτὸν νοεῖν, ἀλλ´ ἐκείνην·
[4, 3, 8]	τοῦ παντός, καὶ ὡς ἐν	ἑνί	ἐστιν αὐτοῦ πανταχοῦ. Καὶ σαπέντος
[4, 3, 22]	ταῦτα παρεῖναι, καὶ παρεῖναι οὐκ	ἐνιδρυθέντα	τοῖς μέρεσιν αὐτοῦ οὐδ´ αὖ
[4, 3, 6]	τὰ ἐκεῖ, ἀλλ´ οἱ μὲν	ἑνοῖντο	ἄν, οἱ δὲ βάλλοιεν ἂν
[4, 3, 13]	καὶ φέρεσθαι· οἷον καὶ ἐφ´	ἑνὸς	ἑκάστου τελεῖται ἡ τοῦ ζῴου
[4, 3, 3]	μέρη, ὥσπερ ἂν καὶ ἐφ´	ἑνὸς	ζῴου τις εἴποι τὴν ἐν
[4, 3, 4]	καὶ οὐ μεμερισμένου, ἀλλ´ ὄντος	ἑνὸς	οὐδὲν ἧττον. Καὶ τὴν μὲν
[4, 3, 16]	κατὰ τάξιν φερομένων ἢ καὶ	ἑνὸς	τὸ ἐμπεσὸν τρωθῆναι ἢ πατηθῆναι.
[4, 3, 29]	μή, ἢ καὶ σωματικαῖς κράσεσιν	ἐνούσαις	καὶ μή, καὶ ἀλλοιούσαις καὶ
[4, 3, 8]	τοῦτο δὲ τῷ τὴν μὲν	ἑνοῦσθαι	ἐνεργείᾳ, τὴν δὲ ἐν γνώσει
[4, 3, 13]	τοδί, ἀλλὰ καὶ τοῦ ποτὲ	ἐνστάντος	οἷον αὐτομάτως κάτεισι καὶ εἴσεισιν
[4, 3, 13]	εἶναι καὶ περιφέρουσιν αὐτόν· κἂν	ἐνστῇ	καὶ ὁ χρόνος, καὶ ὃ
[4, 3, 26]	οὐ μεγέθη, οὐδ´ ὥσπερ αἱ	ἐνσφραγίσεις	οὐδ´ ἀντερείσεις ἢ τυπώσεις, ὅτι
[4, 3, 15]	τὰ πάντα ὑποπεπτώκασιν εἱμαρμένῃ τῇ	ἐνταῦθα,	αἱ δὲ ὁτὲ μὲν οὕτως,
[4, 3, 32]	ἐκεῖ ἐθέλῃ εἶναι, ἔτι οὖσα	ἐνταῦθα	ἀφίησι πάντα ὅσα ἄλλα· ὀλίγα
[4, 3, 23]	προσφόρου ὀργάνου, ἡ τούτου πηγή	ἐνταῦθα	γὰρ τὸ τοιοῦτον αἷμα ἀποκρίνεται
[4, 3, 23]	καὶ ὅλως παντὸς τοῦ ζῴου	ἐνταῦθα	ἔθεσαν φέροντες, οὗ δηλονότι αἱ
[4, 3, 18]	χρείας ἢ δι´ ἀμφισβητήσεις διαλέγονται	ἐνταῦθα,	ἐκεῖ οὐκ ἂν εἴη· ποιοῦσαι
[4, 3, 2]	ἀλλὰ τῷ μεγέθει διαφέρει καὶ	ἐνταῦθα.	Ἐπὶ δὲ ψυχῆς ἡ διαφορὰ
[4, 3, 25]	ὧν ἔχει συμφύτων, ἀλλ´ ἐπειδὴ	ἐνταῦθά	ἐστιν, ἔχειν καὶ μὴ ἐνεργεῖν
[4, 3, 23]	οἷον ἐναπερειδομένης ταύτης τῆς δυνάμεως	ἐνταῦθα	ἡ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ μοῖρα τῆς
[4, 3, 25]	ἐνεργεῖν κατ´ αὐτά, καὶ μάλιστα	ἐνταῦθα	ἡκούσῃ. Τὸ δὲ καὶ ἐνεργεῖν
[4, 3, 24]	τὸ θεῖον ἐν τῷ θεῷ	ἐνταῦθα	καὶ μετὰ τούτων καὶ ἐν
[4, 3, 32]	εἶναι τὰς μνήμας· ἐπεὶ καὶ	ἐνταῦθα	καλῶς τὸ ἐξιστάμενον τῶν ἀνθρωπείων
[4, 3, 22]	πεφώτισται, ὥστ´ ὀρθῶς ἔχειν καὶ	ἐνταῦθα	λέγειν, ὡς ὁ ἀὴρ ἐν
[4, 3, 24]	ἐξελθοῦσα τοῦ σώματος γενήσεται; Ἢ	ἐνταῦθα	μὲν οὐκ ἔσται, οὗ οὐκ
[4, 3, 18]	καὶ πάλιν αὖ ἐξελθοῦσα; Ἢ	ἐνταῦθα	ὁ λογισμὸς ἐγγίγνεται ἐν ἀπόρῳ
[4, 3, 32]	καὶ δι´ αὐτῆς· ἐπεὶ καὶ	ἐνταῦθα,	ὅταν ἐκεῖ ἐθέλῃ εἶναι, ἔτι
[4, 3, 27]	γὰρ καθαρωτέρα γενομένη καὶ ἃ	ἐνταῦθα	οὐκ εἶχεν ἐν μνήμῃ ἀναπολήσει·
[4, 3, 18]	ἀλλήλων ἐν συνέσει. Ἐπεὶ καὶ	ἐνταῦθα	πολλὰ σιωπώντων γινώσκοιμεν δι´ ὀμμάτων·
[4, 3, 23]	τοῦ ζῴου τὴν δύναμιν ἔχει,	ἐνταῦθα	τῆς τοιαύτης δούσης ἑαυτήν, ἀρχομένων
[4, 3, 32]	πᾶς ὁ βίος αὐτῇ καὶ	ἐνταῦθα	τοιοῦτος οἷος μόνων τῶν κρειττόνων
[4, 3, 10]	δευτέρων καὶ τρίτων ἔχοντα, καὶ	ἐνταῦθα	ψυχὴν ἀεὶ ἑστῶσαν ἢ τὰ
[4, 3, 28]	καὶ ἔχει ἴχνος τοῦ γενομένου	ἐντεθὲν	οὐχ ὡς μνήμην, ἀλλ´ ὡς
[4, 3, 9]	μὲν δὴ τῆς τοῦ παντός	ἐντεῦθεν	γὰρ ἴσως εἰκὸς ἄρξασθαι, μᾶλλον
[4, 3, 15]	ἡ δύναμις οὐκ ἤρκεσεν ἆραι	ἐντεῦθεν	διὰ βάρυνσιν καὶ λήθην πολὺ
[4, 3, 32]	ἄλλα· ὀλίγα τοίνυν κἀκεῖ τὰ	ἐντεῦθεν·	καὶ ἐν οὐρανῷ οὖσα πλείω.
[4, 3, 4]	μία, ὅταν τις ζητῇ τὸ	ἐντεῦθεν	πρῶτον μὲν ἀπορῶν, εἰ οἷόν
[4, 3, 8]	ἀεὶ ἡ μία· τὰ δὲ	ἐντὸς	τὰ μὲν ἴσχει, τὰ δὲ
[4, 3, 26]	τὸ συναμφότερον οὕτως, ὡς ἕτερον	ἐξ	ἀμφοῖν εἶναι, πρῶτον μὲν ἄτοπον
[4, 3, 2]	αὐτοποσὸν ὄντα, μείζω καὶ ἐλάττω	ἐξ	ἀνάγκης γίνεται. Κατὰ δὴ ταῦτα
[4, 3, 24]	μηδὲν μηδαμῇ ἐφελκομέναις τοῦ σώματος	ἐξ	ἀνάγκης καὶ οὐδαμοῦ σώματος ὑπάρξει
[4, 3, 32]	γένοιτο γὰρ ἄν τις καὶ	ἐξ	ἀρχῆς ἀμείνων καὶ τῇ παιδεύσει
[4, 3, 25]	τὴν μνήμην ἴσχον, ὅπερ καὶ	ἐξ	ἀρχῆς ἐζητοῦμεν· καὶ εἰ μὲν
[4, 3, 32]	τὸ γὰρ πάθος ἴσως καὶ	ἐξ	ἀρχῆς ἐν ἐκείνῳ καὶ τὰ
[4, 3, 10]	αὐτὴ ἄγει, οὐ δυναμένων τῶν	ἐξ	ἀρχῆς ἐναντιοῦσθαι τῇ αὐτῆς βουλήσει.
[4, 3, 8]	ὅ ἐστιν ἀριθμῷ ἕν, ὅπερ	ἐξ	ἀρχῆς ὑπάρχει, καὶ οὔτε γίνεται
[4, 3, 8]	ὥστε εἶναι καὶ ἐν τῷ	ἐξ	ἀρχῆς φυτῷ καὶ τῷ ἀπ´
[4, 3, 10]	μὲν ἐν αὐτῇ τὸ δὲ	ἐξ	αὐτῆς εἰς ἄλλο. Τοῖς μὲν
[4, 3, 17]	ἐλλάμπει, καὶ διήκει κατὰ λόγον	ἐξ	αὐτοῦ αὐγή, τὰ δ´ ἄλλα
[4, 3, 8]	σαπέντος δὲ ζῴου εἰ πολλὰ	ἐξ	αὐτοῦ, ἐκείνη μὲν οὐκέτι ἐστὶν
[4, 3, 8]	καὶ τοῦτο, δεῖ τι καὶ	ἐξ	αὐτοῦ οὐσιῶδες προσθεῖναι· ὥστε μεταβολὴ
[4, 3, 19]	καὶ μεριστὸν εἶναι, οἷον κραθὲν	ἐξ	αὐτοῦ τε καὶ τῆς εἰς
[4, 3, 10]	κείμενον ἐν αὐτοῖς, τὸ δὲ	ἐξ	αὐτῶν εἰς ἄλλο ὁμοιῶσαι πρὸς
[4, 3, 10]	μὲν γὰρ ἀψύχοις τὸ μὲν	{ἐξ	αὐτῶν} οἷον εὕδει κείμενον ἐν
[4, 3, 2]	μονάδων ἢ ψυχὴ ἔσται, ἢ	ἐξ	ἀψύχων ἁπάντων ἡ ψυχή, καὶ
[4, 3, 4]	μὴ πῖπτον εἰς σῶμα, εἶτ´	ἐξ	ἐκείνου τὰς πάσας, τήν τε
[4, 3, 24]	καὶ ἡ δύναμις τοῦ ἀναφυγεῖν	ἐξ	ἐκείνων τῶν τόπων, ἁρμονίας δυνάμει
[4, 3, 8]	γὰρ τῆς αὐτῆς πᾶσαι οὖσαι,	ἐξ	ἧς καὶ ἡ τοῦ ὅλου,
[4, 3, 5]	μᾶλλον ἢ ἐκεῖνοι, οἷον πολὺ	ἐξ	ὀλίγου γενόμεναι, συναφεῖς τῷ ὀλίγῳ
[4, 3, 11]	ἀποστατεῖν ἐκείνων, καὶ τῇ μὲν	ἐξαρχῆς	ψυχῇ προσηρτῆσθαι τῇ οἷον ἀπελθούσῃ
[4, 3, 5]	ἐξηρτημέναι, λόγοι νῶν οὖσαι καὶ	ἐξειλιγμέναι	μᾶλλον ἢ ἐκεῖνοι, οἷον πολὺ
[4, 3, 27]	δ´ ἐν σώματι γενομένη ἄλλῳ	ἐξέλθοι,	ἐρεῖ μὲν τὰ τοῦ ἔξω
[4, 3, 18]	πρὶν ἐλθεῖν καὶ πάλιν αὖ	ἐξελθοῦσα;	Ἢ ἐνταῦθα ὁ λογισμὸς ἐγγίγνεται
[4, 3, 31]	πάντα καὶ τὰ μὲν ἔχει	ἐξελθοῦσα,	τὰ δ´ ἀφίησι τῶν τῆς
[4, 3, 24]	τῶν σωματικῶν κολάσεωνἔχουσιν. ~Ἀλλὰ ποῦ	ἐξελθοῦσα	τοῦ σώματος γενήσεται; Ἢ ἐνταῦθα
[4, 3, 25]	ταῖς ψυχαῖς τῶνδε τῶν τόπων	ἐξελθούσαις	μνημονεύειν ὑπάρχει, ἢ ταῖς μέν,
[4, 3, 9]	ἀλλήλων τῷ λόγῳ οἷόν τε.	Ἔξεστι	γὰρ ἀναλύειν τῷ λόγῳ καὶ
[4, 3, 1]	γινώσκειν παρακελευομένῳ περὶ τούτου τὴν	ἐξέτασιν	ποιούμενοι. Ζητεῖν τε τὰ ἄλλα
[4, 3, 3]	λέγοιτο ἂν κατὰ τὴν εἰκόνα	ἐξεταστέον.	Εἰ γὰρ ἡ τοῦ παντὸς
[4, 3, 25]	περὶ τούτων ἔχομεν καὶ οὐκ	ἐξεταστικῶς.	Ἴσως γὰρ ἄν τις ἀπορήσειε,
[4, 3, 21]	πρόσθεν· ἀλλ´ ὅμως ἔτι ποθοῦμεν	ἐξευρεῖν	καὶ ἐγγυτέρω προσελθεῖν. ~Ἆρ´ οὖν
[4, 3, 5]	ψυχαὶ ἐφεξῆς καθ´ ἕκαστον νοῦν	ἐξηρτημέναι,	λόγοι νῶν οὖσαι καὶ ἐξειλιγμέναι
[4, 3, 4]	γίνεσθαι, τοῖς δὲ πέρασιν αὐτῶν	ἐξηρτημένας	{καὶ συνούσας ἀλλήλαις} πρὸς τὸ
[4, 3, 11]	λόγου ἐφεξῆς δὲ τούτῳ ψυχὴ	ἐξηρτημένη	μένοντος νοῦ μένουσα. Δίδωσι δὴ
[4, 3, 6]	κατεῖχε. Βέλτιον δὲ λέγειν τῷ	ἐξηρτῆσθαι	μᾶλλον τῶν ἄνω· τῶν γὰρ
[4, 3, 8]	ἔμψυχα οὐ πλείους ἐποίησε ψυχάς·	ἐξήρτηται	γὰρ τῆς μιᾶς, ἣ μένει
[4, 3, 15]	ἐκεῖθεν παραλαβοῦσα καὶ συνυφαίνουσα τὰ	ἑξῆς	ἐκείνοις, ἀσάλευτα μὲν τηροῦσα, ὅσα
[4, 3, 15]	σῴζειν ἑαυτὰ πρὸς τὴν ἐκείνων	ἕξιν,	τὰ δὲ ἄλλα ᾗ πέφυκε
[4, 3, 32]	ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα καλῶς τὸ	ἐξιστάμενον	τῶν ἀνθρωπείων σπουδασμάτων. Ἀνάγκη οὖν
[4, 3, 8]	οὐ μή ποτε γένηται προιοῦσα	ἔξω	αὐτῆς, ἀλλὰ φθάνει μὲν πανταχοῦ,
[4, 3, 27]	ἐξέλθοι, ἐρεῖ μὲν τὰ τοῦ	ἔξω	βίου καὶ ἐρεῖ δὲ {εἶναι}
[4, 3, 22]	τὸ δὲ παραρρεῖ· καὶ ὅταν	ἔξω	γένηται τοῦ ἐν ᾧ τὸ
[4, 3, 16]	ὅσα δὲ τοῖς ἀγαθοῖς συμβαίνει	ἔξω	δίκης, οἷον κολάσεις ἢ πενίαι
[4, 3, 30]	οὔπω οἷον προεληλυθὸς εἰς τὸ	ἔξω	ἔνδον ὂν λανθάνει, ὁ δὲ
[4, 3, 20]	μᾶλλον εἴσω τοῦ σώματος ἢ	ἔξω	ποιοῦντες, ἄψυχον αὐτὸ ποιήσομεν, τά
[4, 3, 2]	τὸ αὐτὸ γένος κοινὸν διδόντες	ἔξω	ποιοῦσι τοῦ μέρος εἶναι· ἀλλὰ
[4, 3, 3]	λόγος ἢ οὐδεμίαν ποιεῖ ψυχὴν	ἔξω	σώματος γίγνεσθαι, ἢ πᾶσαν οὐκ
[4, 3, 4]	μὲν καταλείψειν, οὐ πάντη δὲ	ἔξω	σώματος ἔσεσθαι. Ἄλλ´ εἰ πάντη
[4, 3, 4]	σώματος ἔσεσθαι. Ἄλλ´ εἰ πάντη	ἔξω	σώματος ἔσται, πῶς ἡ μὲν
[4, 3, 3]	πᾶσαν οὐκ ἐν σώματι, ἀλλ´	ἔξω	τοῦ σώματος τοῦ κόσμου τὴν
[4, 3, 12]	ἄνω καὶ οὐ μή ποτε	ἔξω	τῶν αὐτοῦ γένοιτο, ἀλλ´ ἱδρυμένος
[4, 3, 17]	τούτοις ἄλλος, φῶς ἐκ φωτός·	ἔξωθεν	δὲ τούτων οὐκέτι φωτὸς κύκλος
[4, 3, 21]	Νῦν δὲ τοῦτο διαλλάττειν, ὅτι	ἔξωθεν	ἡ τέχνη. Εἰ οὖν κατὰ
[4, 3, 14]	αὐτοῦ, καὶ ὁ τοιοῦτος δεσμὸς	ἔξωθεν·	καὶ ἡ λύσις ἡ ὑπὸ
[4, 3, 13]	καθόλου, καὶ ὁ νόμος οὐκ	ἔξωθεν	τὴν ἰσχὺν εἰς τὸ τελεσθῆναι
[4, 3, 1]	σημαίνειν καὶ οὐκ ἄλλο τι	ἔξωθεν	ψυχῆς καταλείποντος μετὰ τὴν τοῦ
[4, 3, 25]	εἶχον μνήμην καὶ ἀνάμνησιν προστιθέναι	ἐοίκασιν	οἱ παλαιοί. Ὥσθ´ ἕτερον εἶδος
[4, 3, 4]	προσδεομένου φροντίσεως, τῆς μὲν οὖν	ἐοικυίας	τῇ ἐν φυτῷ μεγάλῳ ψυχῇ,
[4, 3, 24]	ποτέ τις ἐκφύγοι, ὃ παθεῖν	ἐπ´	ἀδίκοις ἔργοις προσήκει· ἀναπόδραστος γὰρ
[4, 3, 9]	ῥωννυμένης οἷον πολὺ φῶς ἐκλάμψαν	ἐπ´	ἄκροις τοῖς ἐσχάτοις τοῦ πυρὸς
[4, 3, 1]	πολλὰ καὶ ἄλλα, καὶ ὅτι	ἐπ´	ἄμφω τὴν γνῶσιν δίδωσιν, ὧν
[4, 3, 6]	δύναμις μείζων. Σῴζουσαι γὰρ αὑτὰς	ἐπ´	ἀσφαλοῦς ἐκ τοῦ ῥᾴστου ποιοῦσι·
[4, 3, 27]	μένοιεν, ἑκατέραν ἐπιπλέον τὰ ἑαυτῆς,	ἐπ´	ὀλίγον δὲ χρόνον τὰ τῆς
[4, 3, 29]	παρῇ. Ὧι δὴ εἰ μὲν	ἐπ´	ὀλίγον παραμένοι, ὀλίγη ἡ μνήμη,
[4, 3, 29]	ἡ φαντασία, μνημονεύει ἤδη, κἂν	ἐπ´	ὀλίγον παρῇ. Ὧι δὴ εἰ
[4, 3, 30]	ὁ δὲ λόγος ἀναπτύξας καὶ	ἐπάγων	ἐκ τοῦ νοήματος εἰς τὸ
[4, 3, 27]	κἄν, πάντα, ὅσα ἔπραξεν ἢ	ἔπαθεν	ὁ ἄνθρωπος· χρόνου δὲ προιόντος
[4, 3, 25]	πρότερον, ἄλλο δὲ ὕστερον νοήσει	ἐπακολουθοῦν	ταῖς τοῦ τρεπομένου μεταβολαῖς, τό
[4, 3, 10]	οὐ κατὰ φύσιν, ἀλλὰ κατ´	ἐπακτὸν	τέχνην ἂν ποιοῖ. Τέχνη γὰρ
[4, 3, 8]	φύσει τοῦ καθέκαστον ῥέοντος ἅτε	ἐπακτοῦ	τοῦ εἴδους ὄντος τὸ εἶναι
[4, 3, 10]	οὐσία· ἡ δὲ ποιεῖ οὐκ	ἐπακτῷ	γνώμῃ οὐδὲ βουλὴν ἢ σκέψιν
[4, 3, 27]	πρόσθεν. Χρόνοις δὲ πολλῶν τῶν	ἐπακτῶν	ἀεὶ ἔσται ἐν λήθῃ. Ἡ
[4, 3, 13]	νῦν πρὸς τάδε ὁρμὰς καὶ	ἐπανθήσεις	πρότερον οὐκ οὔσας, καὶ περιττάς,
[4, 3, 1]	γίγνεται ζητῶμεν· νῦν δὲ πάλιν	ἐπανίωμεν	ἐπὶ τοὺς λέγοντας ἐκ τῆς
[4, 3, 19]	σώματα γιγνόμενον μεριστὸν> παρὰ τῆς	ἐπάνω	δυνάμεως ἔχει τὸ ἀμέριστον, δύναται
[4, 3, 23]	οὔσης αἰσθητικῆς καὶ φανταστικῆς {φύσις}	ἐπάνω	ἑαυτῆς εἶχε τὸν λόγον, ὡς
[4, 3, 23]	πρὸς τὸ κάτω οὗ αὐτὴ	ἐπάνω,	ταύτῃ ἐτέθη τοῖς παλαιοῖς ἐν
[4, 3, 26]	μνήμην αὐτῇ γίγνεσθαι, οἷον ὧν	ἐπεθύμησε	καὶ ὧν οὐκ ἀπέλαυσεν οὐδὲ
[4, 3, 28]	τοῦ ἐπιθυμητοῦ δηλονότι τῇ μνήμῃ.	Ἐπεὶ	διὰ τί οὐκ ἄλλου, ἢ
[4, 3, 18]	τὸν λογισμὸν λαβεῖν τὸν τοιοῦτον·	ἐπεὶ	εἴ τις λογισμὸν λαμβάνει τὴν
[4, 3, 8]	οὔτε ὅ ἐστιν οὐκ ἔσται.	Ἐπεὶ	καὶ εἰ ποιοῦν τι ἔσται
[4, 3, 32]	τῶν κρειττόνων εἶναι τὰς μνήμας·	ἐπεὶ	καὶ ἐνταῦθα καλῶς τὸ ἐξιστάμενον
[4, 3, 32]	ἀλλὰ ἐλαφρὰ καὶ δι´ αὐτῆς·	ἐπεὶ	καὶ ἐνταῦθα, ὅταν ἐκεῖ ἐθέλῃ
[4, 3, 18]	τὰ παρ´ ἀλλήλων ἐν συνέσει.	Ἐπεὶ	καὶ ἐνταῦθα πολλὰ σιωπώντων γινώσκοιμεν
[4, 3, 26]	καὶ τὸ σῶμα ἐμπόδιον ἔχει·	ἐπεὶ	καὶ νῦν προστιθεμένων τινῶν λήθη,
[4, 3, 8]	οὐχ ὡς μερισθησομένης εἰς ἄπειρον.	Ἐπεὶ	καὶ ὁ θεὸς οὐ πεπερασμένος.
[4, 3, 3]	εἰσὶ γὰρ ἐν ἀμφοτέραις ἅρασαι.	Ἐπεὶ	καὶ οἷς ἄλλο ἔργον, τῷ
[4, 3, 32]	ὀρθῶς ἂν λέγοι τρόπῳ τοιούτῳ.	Ἐπεὶ	καὶ φεύγει ἐκ τῶν πολλῶν,
[4, 3, 5]	Ἢ ἀπολεῖται οὐδὲν τῶν ὄντων·	ἐπεὶ	κἀκεῖ οἱ νόες οὐκ ἀπολοῦνται,
[4, 3, 29]	διανοούμεθα, τούτῳ τῶν διανοημάτων μνημονεύειν;	Ἐπεὶ	οὐδ´ οἱ αὐτοὶ διανοεῖσθαι κράτιστοι
[4, 3, 9]	ὄντος οὐδ´ ἂν προέλθοι ψυχή,	ἐπεὶ	οὐδὲ τόπος ἄλλος ἐστίν, ὅπου
[4, 3, 9]	τοῦ σαφοῦς χάριν γίγνεσθαι νομίζειν.	Ἐπεὶ	οὐκ ἦν ὅτε οὐκ ἐψύχωτο
[4, 3, 23]	οὗ ἡ ἀρχὴ τοῦ ὀργάνου.	Ἐπεὶ	οὖν ἡ τοῦ αἰσθάνεσθαι δύναμις
[4, 3, 9]	καὶ τῇ διανοίᾳ πᾶσαν σύνθεσιν.	Ἐπεὶ	τό γε ἀληθὲς ὧδε ἔχει·
[4, 3, 9]	θαυμάσαι τε καὶ ζητῆσαι ἄξιον.	Ἐπεὶ	τοίνυν διττὸς ὁ τρόπος τῆς
[4, 3, 21]	μέρος ἄλλως, τὸ δ´ ἄλλως;	Ἐπεὶ	τοίνυν τῶν νῦν λεγομένων τρόπων
[4, 3, 11]	μίμησιν ὧν εἶχε τοὺς λόγους,	ἐπειδὴ	ἕκαστον οὕτως ἐγένετο ἐν ὕλῃ
[4, 3, 25]	εἶναι ὧν ἔχει συμφύτων, ἀλλ´	ἐπειδὴ	ἐνταῦθά ἐστιν, ἔχειν καὶ μὴ
[4, 3, 20]	ψυχὴ λέγεται πρὸς πάντων; Ἢ	ἐπειδὴ	οὐχ ὁρατὸν ἡ ψυχή, ἀλλὰ
[4, 3, 26]	τεύξεως καὶ τῆς οὐ τεύξεως,	ἐπείπερ	καὶ ἡ φύσις αὐτῆς οὐ
[4, 3, 9]	ἐγίνετο, ὅπερ ἰδοῦσα ἡ ψυχή,	ἐπείπερ	ὑπέστη, ἐμόρφωσεν αὐτό. Οὐ γὰρ
[4, 3, 7]	οὐ τὴν τῆς μητρὸς τὴν	ἐπεισιοῦσαν.	~Ταῦτα μὲν οὖν οὕτως ἂν
[4, 3, 17]	καὶ αὗται καὶ τοῖς ἑαυτῶν·	ἔπειτα	δὲ κατεσχέθησαν πεδηθεῖσαι γοητείας δεσμοῖς,
[4, 3, 26]	ψυχὴν ἐν τῷ ζῴῳ εἶναι·	ἔπειτα	καὶ οὕτως οὐδὲν ἧττον τῆς
[4, 3, 4]	οὕτως ἓν ἅμα ἐν πᾶσιν,	ἔπειτα,	ὅταν ἐν σώματι ᾖ, ἡ
[4, 3, 14]	πλάσαντος τοῦ Προμηθέως τὴν γυναῖκα	ἐπεκόσμησαν	αὐτὴν καὶ οἱ ἄλλοι θεοί·
[4, 3, 2]	ψυχὴν ὁμοειδῆ τίθενται εἶναι. Καὶ	ἐπὶ	γραμμῆς δὲ τὸ μὲν μέρος
[4, 3, 4]	οὐδεμία τοιαύτη ἂν ἀπορία κατέχοι·	ἐπὶ	δὲ τῆς ψυχῆς τῆς λεγομένης
[4, 3, 17]	τούτῳ κύκλος ἀπ´ αὐτοῦ ἐκλάμπων,	ἐπὶ	δὲ τούτοις ἄλλος, φῶς ἐκ
[4, 3, 17]	Ἔστι γάρ τι οἷον κέντρον,	ἐπὶ	δὲ τούτῳ κύκλος ἀπ´ αὐτοῦ
[4, 3, 26]	νόησις καὶ ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν.	Ἐπὶ	δὲ τῶν νοήσεων τίς ἡ
[4, 3, 2]	τῷ μεγέθει διαφέρει καὶ ἐνταῦθα.	Ἐπὶ	δὲ ψυχῆς ἡ διαφορὰ τῷ
[4, 3, 1]	τὴν ψυχὴν λαμβάνειν. Καὶ ὅπερ	ἐπὶ	ἡμῶν μέρος ἕκαστον ἡμῶν παρὰ
[4, 3, 2]	ὡς ἐπιστήμης μέρος τὸ θεώρημα.	Ἐπὶ	μὲν δὴ τῶν μονάδων καὶ
[4, 3, 4]	δὲ οὔ, ἡ αὐτὴ οὖσα;	Ἐπὶ	μὲν οὖν τοῦ νοῦ ἑτερότητι
[4, 3, 28]	ἀνέστη, οἷον εἰ ποιμένος ἰδόντος	ἐπὶ	ποίμνῃ λύκον ὁ σκύλαξ τῇ
[4, 3, 29]	ὀλίγον παραμένοι, ὀλίγη ἡ μνήμη,	ἐπὶ	πολὺ δέ, μᾶλλον μνημονικοὶ τῆς
[4, 3, 15]	δι´ αὐτοῦ ἤδη χωροῦσι καὶ	ἐπὶ	τὰ γεωδέστερα σώματα, εἰς ὅσον
[4, 3, 8]	μὲν πανταχοῦ, ὃ πέφυκεν αὐτῆς	ἐπὶ	τὰ σώματα {εἰς τὰ σώματα}
[4, 3, 23]	τοῖς ἄκροις τοῦ ζῴου παντὸς	ἐπὶ	τῆς κεφαλῆς, ὡς οὖσα οὐκ
[4, 3, 21]	τοῦ ἔν τινι οὐδεὶς φαίνεται	ἐπὶ	τῆς ψυχῆς πρὸς τὸ σῶμα
[4, 3, 25]	καὶ εἰ μνημονεύουσιν ἀεί, ἢ	ἐπί	τινα χρόνον τὸν ἐγγὺς τῆς
[4, 3, 10]	~Οὕτω δὴ ἀκούσαντας χρὴ πάλιν	ἐπὶ	τὸ ἀεὶ οὕτως ἐλθόντας ὁμοῦ
[4, 3, 14]	ἔχων καὶ καταυγαζόμενος ψυχαῖς ἐπικοσμεῖται	ἐπὶ	τοῖς προτέροις ἄλλους κόσμους ἄλλον
[4, 3, 23]	αὐτοῦ. Πῶς δὲ τὸ ἐκεῖ»	ἐπὶ	τοῦ αἰσθητικοῦ, εἴρηται. Τοῦ δὲ
[4, 3, 19]	ζῷα γὰρ τοιάδε. ~Πότερα δὲ	ἐπὶ	τοῦ αὐτοῦ τὸ ἀμέριστον> καὶ
[4, 3, 28]	ἀλλ´ ὥστε ἀπαρακολουθήτως παθεῖν. Καὶ	ἐπὶ	τοῦ θυμοῦ εἶδε τὸν ἀδικήσαντα,
[4, 3, 22]	οὐ θεὶς ἐν τῷ σώματι	ἐπὶ	τοῦ παντός, ἀλλὰ τὸ σῶμα
[4, 3, 2]	συγκεχώρηται ὁμοειδὲς εἶναι. Τὸ δὲ	ἐπὶ	τοῦ συνεχοῦς οὐκ ἀνάγκη τὸ
[4, 3, 1]	ζητῶμεν· νῦν δὲ πάλιν ἐπανίωμεν	ἐπὶ	τοὺς λέγοντας ἐκ τῆς τοῦ
[4, 3, 19]	θυμός, ὁ αὐτὸς λόγος καὶ	ἐπὶ	τούτων. Ἀλλ´ ἴσως ταῦτα οὐ
[4, 3, 27]	ὁ ἄνθρωπος· χρόνου δὲ προιόντος	ἐπὶ	τῷ θανάτῳ καὶ ἄλλων μνῆμαι
[4, 3, 26]	ὁ τρόπος οἷον νόησις καὶ	ἐπὶ	τῶν αἰσθητῶν. Ἐπὶ δὲ τῶν
[4, 3, 22]	τὸ σῶμα. Καὶ δὴ καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων ψυχῶν ὁ αὐτὸς
[4, 3, 2]	λέγωμεν μέρος, ἤτοι οὕτως ὡς	ἐπὶ	τῶν ἀριθμῶν λέγοιμεν ἄν, ὡς
[4, 3, 7]	εἴσω γεννώμεθα ἐν αὐτῷ, καὶ	ἐπὶ	τῶν μητρῶν φαμὲν ἑτέραν εἶναι
[4, 3, 2]	ἐατέον ἐκεῖνο μόνον ἐπισημηναμένους, ὡς	ἐπὶ	τῶν ὁμοιομερῶν ὅταν λέγηται μέρος,
[4, 3, 2]	τοῦτο μὲν οὕτως. Ὅταν δ´	ἐπὶ	τῶν οὐ σωμάτων λέγωμεν μέρος,
[4, 3, 2]	καὶ τῶν σχημάτων ἀνάγκη ὥσπερ	ἐπὶ	τῶν σωμάτων ἐλαττοῦσθαί τε τὸ
[4, 3, 2]	ἔστι λαβεῖν τὸ μέρος, οἷον	ἐπὶ	τῶν τριγώνων τρίγωνα, ἀλλὰ παραλλάσσοντα·
[4, 3, 2]	δύο τῶν δέκα· ἔστω δὲ	ἐπὶ	ψιλῶν μόνων τὸ λεγόμενον· ἢ
[4, 3, 2]	ἧττον ὅλη. Εἰ δὴ οὕτως	ἐπὶ	ψυχῆς τῆς τε ὅλης καὶ
[4, 3, 2]	Κατὰ δὴ ταῦτα οὐκ ἐνδέχεται	ἐπὶ	ψυχῆς τὸ μέρος λέγεσθαι. Οὔτε
[4, 3, 4]	τὸ ἄνω ὡδὶ καὶ ὡδὶ	ἐπιβάλλειν,	οἷον φωτὸς δὴ πρὸς τῇ
[4, 3, 10]	ὥστε οἷον εἶδος ἐπιθεῖν τῷ	ἐπιβληθέντι	πρώτῳ γενομένῳ παντάπασιν ἀμυδρῷ. Ἐκοσμεῖτο
[4, 3, 10]	καὶ τούτου, ὥστε οἷον εἶδος	ἐπιθεῖν	τῷ ἐπιβληθέντι πρώτῳ γενομένῳ παντάπασιν
[4, 3, 23]	καὶ αὔξει, τοῦτο καὶ τούτων	ἐπιθυμεῖν	ἀνάγκη. Τοῦ δὲ λεπτοῦ καὶ
[4, 3, 28]	μνημονεύσει τῶν ἐκείνου. Τὸ γοῦν	ἐπιθυμητικὸν	ὧν ἀπέλαυσε τούτοις κινεῖται πάλιν
[4, 3, 23]	τῆς δυνάμεως ἐνταῦθα ἡ τοῦ	ἐπιθυμητικοῦ	μοῖρα τῆς ψυχῆς οἰκεῖν ἀπεδόθη.
[4, 3, 26]	οὐδὲ ἦλθεν εἰς σῶμα τὸ	ἐπιθυμητόν.	Πῶς γὰρ ἂν εἴποι τὸ
[4, 3, 28]	τούτοις κινεῖται πάλιν ὀφθέντος τοῦ	ἐπιθυμητοῦ	δηλονότι τῇ μνήμῃ. Ἐπεὶ διὰ
[4, 3, 28]	Ἢ καὶ ᾧ ἐπιθυμοῦμεν τῶν	ἐπιθυμητῶν,	καὶ τῶν ὀργιστῶν τῷ θυμοειδεῖ;
[4, 3, 19]	εἰ περὶ τὸ ἧπαρ ἡ	ἐπιθυμία,	τὸ δὲ περὶ τὴν καρδίαν
[4, 3, 28]	αὐτῷ καὶ τῷ αἰσθητικῷ τοίνυν	ἐπιθυμίαν	καὶ πάντα πᾶσιν ὥστε κατὰ
[4, 3, 28]	ᾧ μανθάνομεν; Ἢ καὶ ᾧ	ἐπιθυμοῦμεν	τῶν ἐπιθυμητῶν, καὶ τῶν ὀργιστῶν
[4, 3, 28]	μὲν ἡ ὅρασις, οὐ τὸ	ἐπιθυμοῦν,	ἐκινήθη δὲ παρὰ τῆς αἰσθήσεως
[4, 3, 28]	Καὶ τοίνυν ἀπέλαυσε μὲν τὸ	ἐπιθυμοῦν,	καὶ ἔχει ἴχνος τοῦ γενομένου
[4, 3, 28]	μνήμην πολλάκις ὧν μετέσχε τὸ	ἐπιθυμοῦν,	καίτοι, εἰ ἐν αὐτῷ, ἦν
[4, 3, 28]	δὲ παρὰ τῆς αἰσθήσεως τὸ	ἐπιθυμοῦν	οἷον διαδόσει, οὐχ ὥστε εἰπεῖν
[4, 3, 14]	οὗτος ἔχων καὶ καταυγαζόμενος ψυχαῖς	ἐπικοσμεῖται	ἐπὶ τοῖς προτέροις ἄλλους κόσμους
[4, 3, 28]	πάντα πᾶσιν ὥστε κατὰ τὸ	ἐπικρατοῦν	ἕκαστον λέγεσθαι; Ἢ αἴσθησιν ἄλλως
[4, 3, 25]	δέ ἐστι τὸ τῆς μνήμης	ἐπικτήτου	τινὸς ἢ μαθήματος ἢ παθήματος,
[4, 3, 32]	οὖν καὶ τῶν μνημονευμάτων· ὥστε	ἐπιλήσμονα	ἄν τις λέγων τὴν ἀγαθὴν
[4, 3, 26]	τῶν σωμάτων καὶ μνημονικοὺς καὶ	ἐπιλήσμονας	ἡμᾶς γίγνεσθαι. Ἀλλὰ καὶ ὧς
[4, 3, 1]	ἡ τὸ πᾶν ἄψυχον ἐν	ἐπιμελείᾳ	τιθεμένη. ~Πρὸς δὴ ταῦτα πρῶτον
[4, 3, 9]	αὐτῇ, ἀλλὰ πανταχοῦ πᾶς ἄξιος	ἐπιμελείας	νομισθεὶς ὠφελίμου μὲν ἑαυτῷ τῷ
[4, 3, 7]	τῷ Φαίδρῳ ψυχὴ πᾶσα παντὸς	ἐπιμελεῖται	τοῦ ἀψύχου> Τί γὰρ ἂν
[4, 3, 1]	τὸ ψυχὴ> δὲ πᾶσα παντὸς	ἐπιμελεῖται	τοῦ ἀψύχου> τὸ αὐτὸ τοῦτο
[4, 3, 14]	προμηθείας τινὸς γενομένῳ. Ὁ δὲ	Ἐπιμηθεὺς	ἀποποιούμενος τὸ δῶρον αὐτοῦ τί
[4, 3, 9]	ποτὲ ὅτε ἀκόσμητος ἦν· ἀλλ´	ἐπινοῆσαι	ταῦτα χωρίζοντας αὐτὰ ἀπ´ ἀλλήλων
[4, 3, 17]	τὰ μὲν μένοντα, τὰ δ´	ἐπιπλέον	ἐπισπᾶται τῇ τοῦ ἐλλαμπομένου ἀγλαίᾳ.
[4, 3, 17]	τοῖς ὑστέροις ἐναυγάζονται, αἱ δ´	ἐπιπλέον	κατιοῦσαι ἐναυγάζουσι μᾶλλον κάτω, αὐταῖς
[4, 3, 27]	ἄμφω εἶεν καὶ μένοιεν, ἑκατέραν	ἐπιπλέον	τὰ ἑαυτῆς, ἐπ´ ὀλίγον δὲ
[4, 3, 2]	εἴτε ἀνομοειδές, ἐατέον ἐκεῖνο μόνον	ἐπισημηναμένους,	ὡς ἐπὶ τῶν ὁμοιομερῶν ὅταν
[4, 3, 29]	διανοεῖσθαι κράτιστοι καὶ μνημονεύειν, καὶ	ἐπίσης	αἰσθήσει χρησάμενοι οὐκ ἐπίσης μνημονεύουσι,
[4, 3, 29]	καὶ ἐπίσης αἰσθήσει χρησάμενοι οὐκ	ἐπίσης	μνημονεύουσι, καὶ εὐαισθήτως ἔχουσιν ἄλλοι,
[4, 3, 6]	ἢ καθ´ αὑτό γε τοῦτο	ἐπισκεπτέον	πῶς οὖν καὶ διὰ τί
[4, 3, 9]	κοινωνία σώματι ὀρθῶς ἂν ἔχοι	ἐπισκέψασθαι	περὶ ταύτης, τί ποτέ ἐστι
[4, 3, 17]	μὲν μένοντα, τὰ δ´ ἐπιπλέον	ἐπισπᾶται	τῇ τοῦ ἐλλαμπομένου ἀγλαίᾳ. Εἶτα
[4, 3, 9]	τῷ ἐφεστηκότι· ἄνω γὰρ μένων	ἐπιστατεῖ·	ἔμψυχος τῷ τοιούτῳ τρόπῳ, ἔχων
[4, 3, 6]	θαυμαστὸν οὐδὲν τοὺς τὴν αὐτὴν	ἐπιστήμην	ἔχοντας τοὺς μὲν πλειόνων, τοὺς
[4, 3, 2]	μὲν δυνάμει ἔχει τὴν ὅλην	ἐπιστήμην,	ἡ δέ ἐστιν οὐδὲν ἧττον
[4, 3, 2]	τῆς ἐπιστήμης λέγεται τῆς ὅλης	ἐπιστήμης,	αὐτῆς μὲν μενούσης οὐδὲν ἧττον,
[4, 3, 2]	μέρος ὡς θεώρημα τὸ τῆς	ἐπιστήμης	λέγεται τῆς ὅλης ἐπιστήμης, αὐτῆς
[4, 3, 2]	καὶ γραμμῆς μέρος, ἢ ὡς	ἐπιστήμης	μέρος τὸ θεώρημα. Ἐπὶ μὲν
[4, 3, 20]	καὶ ποῦ, ἢ ὅλως οὐδέν,	ἐπιστῆσαι	προσήκει. Εἴτε γὰρ μὴ ἀφοριοῦμεν
[4, 3, 12]	δὲ εἰς τούσδε τοὺς τόπους	ἐπιστρεφόμεναι.	Νοῦς δὲ πᾶς ἀεὶ ἄνω
[4, 3, 12]	ψυχὴ ἀεὶ οὐδὲν τὰ τῇδε	ἐπιστρεφομένη.	Ὃ γὰρ ἔχει τὸ πᾶν
[4, 3, 4]	μέρος ἐν τῷδε καὶ τῇ	ἐπιστροφῇ	τοῦ προσδεομένου φροντίσεως, τῆς μὲν
[4, 3, 4]	κατελθεῖν μηδὲ τῷ κάτω μηδὲ	ἐπιστροφὴν	τῶν τῇδε, τὰς δ´ ἡμετέρας
[4, 3, 18]	κατὰ φύσιν ἕκαστα οὐδ´ ἂν	ἐπιτάττοιεν	οὐδ´ ἂν συμβουλεύοιεν, γινώσκοιεν δ´
[4, 3, 26]	ἴσχει ὧν ἔργων δεῖται ἡ	ἐπιτέλεσις	ὀργάνων, τῶν δὲ τὰς δυνάμεις
[4, 3, 17]	ταῦτα πρῶτα καὶ μεταλαμβάνει ὡς	ἐπιτηδειότερα	μεταλαμβάνειν. Τὸ δὲ γεηρὸν ὕστατόν
[4, 3, 23]	τοῦ ὀργάνου πρὸς τὸ ἔργον	ἐπιτηδειότητα,	δύναμιν τὴν προσήκουσαν εἰς τὸ
[4, 3, 8]	Τὰ δὲ ἐκ τῆς φθορᾶς	ἐπιτηδείως	ἔχοντα πρὸς γενέσεις ζῴων, τὰ
[4, 3, 10]	ἐσχάτου νοουμένου πυρὸς σκιᾶς, εἶτα	ἐπιφωτιζομένου	ἅμα καὶ τούτου, ὥστε οἷον
[4, 3, 26]	σώματος, ἢ τὴν κρίσιν, ἣν	ἐποιήσατο	ἐκ τοῦ παθήματος τοῦ σώματος·
[4, 3, 8]	γιγνόμενα οὕτως ἔμψυχα οὐ πλείους	ἐποίησε	ψυχάς· ἐξήρτηται γὰρ τῆς μιᾶς,
[4, 3, 23]	καὶ ὄρεξις, φαντασίᾳ καὶ λόγῳ	ἑπόμενα.	Ἐκεῖ οὖν τὸ λογιζόμενον οὐχ
[4, 3, 16]	ἦν ἐν τοῖς προηγουμένοις, ἀλλ´	ἑπόμενα	ἐκείνοις· οἷον πιπτούσης τινὸς οἰκοδομίας
[4, 3, 31]	ἓν γὰρ ἦλθον ἄμφω καὶ	ἐποχεῖται	ἡ ἑτέρα. Ἑώρα οὖν ἡ
[4, 3, 7]	μετεωροποροῦσα> οὐ δῦσα, ἀλλ´ οἷον	ἐποχουμένη,	εἰς τὸν κόσμον ποιεῖ καὶ
[4, 3, 27]	ὅ τι κἄν, πάντα, ὅσα	ἔπραξεν	ἢ ἔπαθεν ὁ ἄνθρωπος· χρόνου
[4, 3, 1]	ἐστὶ τοῦτο ζητοῖμεν, τό τε	ἐραστὸν	ποθοῦντες λαβεῖν θέαμα τοῦ νοῦ.
[4, 3, 15]	δύνανται δὲ ὅσα ἐστὶν αὐτῶν	ἔργα	αὐτῶν εἶναι, ζῶσαι κατ´ ἄλλην
[4, 3, 20]	τά τε δι´ ὀργάνων σωματικῶν	ἔργα	ὅπῃ γίγνεσθαι προσήκει εἰπεῖν ἀπορήσομεν,
[4, 3, 18]	μὴ χαλεπὸν ᾖ, κρατεῖ καὶ	ἐργάζεται	ἡ τέχνη. Ἀλλ´ εἰ ἐκεῖ
[4, 3, 9]	τοιοῦτος ἦν, ὡς μέγεθος τοσοῦτον	ἐργάσασθαι,	ὅσον τὸ εἶδος αὐτοῦ ἐβούλετο
[4, 3, 9]	τὸ εἶδος αὐτοῦ ἐβούλετο μέγεθος	ἐργάσασθαι.	~Οὕτω δὴ ἀκούσαντας χρὴ πάλιν
[4, 3, 8]	καὶ ἐν τοῖς τῆς διανοίας	ἔργοις	καὶ ἐκ τῶν προβεβιωμένων βίων·
[4, 3, 24]	ἐκφύγοι, ὃ παθεῖν ἐπ´ ἀδίκοις	ἔργοις	προσήκει· ἀναπόδραστος γὰρ ὁ θεῖος
[4, 3, 23]	δύναμιν τὴν προσήκουσαν εἰς τὸ	ἔργον	ἀποδιδοῦσαν, οὕτω τοι λέγεσθαι τὴν
[4, 3, 19]	δίδωσιν αὑτά· καὶ γὰρ τὸ	ἔργον	αὐτῶν οὐ δι´ ὀργάνου τελεῖται
[4, 3, 23]	τὴν τοῦ ὀργάνου πρὸς τὸ	ἔργον	ἐπιτηδειότητα, δύναμιν τὴν προσήκουσαν εἰς
[4, 3, 10]	ὁμοίωσιν ἑαυτῷ ἄγειν. Ψυχῆς δὲ	ἔργον	καὶ τὸ ἐν αὐτῇ ἐγρηγορός
[4, 3, 26]	ἡ μὲν αἴσθησις οὕτω κοινὸν	ἔργον	λέγοιτο ἄν, ἡ δὲ μνήμη
[4, 3, 26]	τι καὶ φύσιν τινὰ καὶ	ἔργον	τι αὐτῆς. Εἰ δὲ τοῦτο,
[4, 3, 3]	ἅρασαι. Ἐπεὶ καὶ οἷς ἄλλο	ἔργον,	τῷ δὲ ἄλλο, οἷον ὀφθαλμοῖς
[4, 3, 26]	ἐνεργείας μέν τινας ἴσχει ὧν	ἔργων	δεῖται ἡ ἐπιτέλεσις ὀργάνων, τῶν
[4, 3, 3]	καὶ ἐν τοῖς διαφόροις τῶν	ἔργων.	Εἴ τε ὡς αἱ αἰσθήσεις,
[4, 3, 27]	τὰ τοῦ ἔξω βίου καὶ	ἐρεῖ	δὲ {εἶναι} ὃ ἄρτι ἀφῆκεν
[4, 3, 27]	δὲ {εἶναι} ὃ ἄρτι ἀφῆκεν	{ἐρεῖ	δὲ} καὶ πολλὰ τῶν πρόσθεν.
[4, 3, 27]	ἐν σώματι γενομένη ἄλλῳ ἐξέλθοι,	ἐρεῖ	μὲν τὰ τοῦ ἔξω βίου
[4, 3, 11]	μέσου αὐτῆς κἀκεῖ συνῆφθαι οἷον	ἑρμηνευτικὴ	γενομένη τῶν τε ἀπ´ ἐκείνου
[4, 3, 21]	μηδὲν αὐτὸς λέγων ὅπως, τί	ἐροῦμεν;	Καὶ εἰ ὁμοίως πᾶσα, ἢ
[4, 3, 17]	πολλάκις τῷ τῶν νεῶν ναυαγίῳ,	ἔρρεψαν	τὸ πλέον καὶ αὗται καὶ
[4, 3, 1]	καὶ ἡ τοῦ παντὸς ψυχὴ	ἔρχεται,	μηδὲ τὸ ὁμοίως νοερόν, καὶ
[4, 3, 21]	οὖν; Πῶς πάρεστιν, εἴ τις	ἐρωτῴη	μηδὲν αὐτὸς λέγων ὅπως, τί
[4, 3, 4]	οὐ πάντη δὲ ἔξω σώματος	ἔσεσθαι.	Ἄλλ´ εἰ πάντη ἔξω σώματος
[4, 3, 29]	αὐτὸ ἡμῖν μνημονευτικὸν καὶ αἰσθητικὸν	ἔσται;	Ἀλλ´ εἰ καὶ τὸ εἴδωλον
[4, 3, 20]	καὶ αὐτό τι ἐν αὐτῷ	ἔσται.	Ἀλλ´ οὐδ´ ὡς ὅλον ἐν
[4, 3, 5]	δὲ τοῦδε, ἡ δὲ ἄλλου	ἔσται;	ἆρ´ οὖν τοῦδε μὲν κατὰ
[4, 3, 8]	Ἐπεὶ καὶ εἰ ποιοῦν τι	ἔσται	αὐτά, ἐκ μὲν ὕλης οὐκ
[4, 3, 29]	καὶ τὸ μνημονεύειν τῶν τοιούτων	ἔσται.	Διαφόρως δ´ ἔχειν πρὸς μνήμας
[4, 3, 24]	ἐν τούτῳ ἡ τοιαύτη ψυχὴ	ἔσται.	Εἰ δ´ ἔτι ζητεῖς ποῦ,
[4, 3, 26]	οὐχ ἡ ψυχὴ ἡ μνημονεύουσα	ἔσται;	Εἰ δὲ τὸ ζῷον τὸ
[4, 3, 2]	τὴν ὅλην, καὶ ὄνομα μόνον	ἔσται,	εἰ μὴ ἀρχή τίς ποτε
[4, 3, 8]	ὥστε μεταβολὴ περὶ αὐτὸ ἐκεῖνο	ἔσται,	εἰ νῦν πλέον ποιεῖ ἢ
[4, 3, 31]	οὐδὲν ἔχοντα κοινὸν πρὸς ἄλληλα	ἔσται.	Εἰ οὖν ἀμφοτέραις, τίς ἡ
[4, 3, 27]	δὲ πολλῶν τῶν ἐπακτῶν ἀεὶ	ἔσται	ἐν λήθῃ. Ἡ δὲ δὴ
[4, 3, 8]	ἦν, οὔτε ὅ ἐστιν οὐκ	ἔσται.	Ἐπεὶ καὶ εἰ ποιοῦν τι
[4, 3, 29]	ὁτιοῦν ἄλλο, διττὸν τὸ μνημονεῦον	ἔσται.	Ἔτι εἰ τὸ αἰσθητικόν, καὶ
[4, 3, 2]	αὐτῶν τῶν μονάδων ἢ ψυχὴ	ἔσται,	ἢ ἐξ ἀψύχων ἁπάντων ἡ
[4, 3, 3]	παρέχοι, ἡ αὐτὴ δὲ πανταχοῦ	ἔσται	ἡ ὅλη, μία καὶ ἡ
[4, 3, 29]	ὡς ἐλέγετο, διττὸν τὸ αἰσθητικὸν	ἔσται,	καὶ εἰ μὴ τὸ αἰσθητικὸν
[4, 3, 2]	πρὸς τὴν ὅλην, ποσόν τι	ἔσται	καὶ σῶμα τὴν διαφορὰν λαμβάνουσα
[4, 3, 29]	τὸ αἰσθητικόν, καὶ τῶν μαθημάτων	ἔσται	καὶ τῶν διανοημάτων τὸ αἰσθητικόν.
[4, 3, 12]	αὔταρκες αὐτῷ καὶ ἔστι καὶ	ἔσται,	κατὰ λόγους ἀεὶ ἑστηκότας ἐν
[4, 3, 20]	οὔσης πρὸς αὐτὴν συνηθροισμένης, καὶ	ἔσται,	ὅσον μετέλαβε τὸ ἀγγεῖον, τοῦτο
[4, 3, 5]	Ἀλλ´ οὕτω γε Σωκράτης μὲν	ἔσται	ὅταν ἐν σώματι καὶ ἡ
[4, 3, 24]	γενήσεται; Ἢ ἐνταῦθα μὲν οὐκ	ἔσται,	οὗ οὐκ ἔστι τὸ δεχόμενον
[4, 3, 4]	Ἄλλ´ εἰ πάντη ἔξω σώματος	ἔσται,	πῶς ἡ μὲν καταλείψει, ἡ
[4, 3, 26]	γλυκάζει, παρὰ τοῦ μέλιτος τοῦτο	ἔσται.	Τί οὖν, εἰ αὐτὴ μὲν
[4, 3, 2]	ὅλη, ἧς τὰ τοιαῦτα μέρη,	ἔσται	τινός, ἀλλὰ αὐτὴ ἀφ´ ἑαυτῆς·
[4, 3, 26]	δὴ μεταβαλόντων ἀμφοτέρων ἕτερόν τι	ἔσται	τὸ ζῷον οὐδ´ αὖ κραθέντων,
[4, 3, 20]	ὁ τόπος, καὶ αὐτό τι	ἔσται	τὸν τόπον αὐτὸν περιφέρον. Ἀλλ´
[4, 3, 3]	μέρος ταὐτόν, ἀλλ´ οὐ μέρος	ἔσται	τοῦ ὅλου. ~Τί οὖν φατέον,
[4, 3, 20]	μὴν οὐδ´ ὡς ἐν ὑποκειμένῳ	ἔσται	τῷ σώματι· τὸ γὰρ ἐν
[4, 3, 26]	ἧττον τῆς ψυχῆς τὸ μνημονεύειν	ἔσται,	ὥσπερ ἐν οἰνομέλιτος κράσει εἴ
[4, 3, 20]	ἴσως ἐν ᾧ τὸ σῶμα	ἔσται,	ὥστε ἐν τῷ κενῷ τὸ
[4, 3, 8]	ἐστιν εἶναι. Καὶ γὰρ αὖ	ἑστάναι	δεῖ τὰ ὄντα, καὶ τὰ
[4, 3, 22]	ὅλου παρὸν οὐδενὶ μίγνυται καὶ	ἕστηκε	μὲν αὐτὸ, τὸ δὲ παραρρεῖ·
[4, 3, 12]	καὶ ἔσται, κατὰ λόγους ἀεὶ	ἑστηκότας	ἐν χρόνοις περαινόμενον· καὶ κατὰ
[4, 3, 12]	μέχρι γῆς, κάρα δὲ αὐταῖς	ἐστήρικται	ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ. Πλέον δὲ
[4, 3, 1]	γνῶσιν δίδωσιν, ὧν τε ἀρχή	ἐστι	καὶ ἀφ´ ὧν ἐστι. Πειθοίμεθα
[4, 3, 9]	ὅπου ἂν ἐκταθῇ ἐκεῖνο, ἐκεῖ	ἐστι·	καὶ εἰ μὴ εἴη δὲ
[4, 3, 8]	εἰ δὴ τοῦτο, καὶ σύνταξίς	ἐστι,	καὶ οὐ διέσπασται τὰ ὄντα
[4, 3, 10]	τὸ γενόμενον καὶ ἀνεμποδίστως καλόν	ἐστι.	Κατεσκευάσατο δὲ ἐν αὐτῷ τὰ
[4, 3, 25]	ληπτέον τί ποτε τὸ μνημονεῦόν	ἐστι.	Λέγω δὲ οὐ τί μνήμη
[4, 3, 2]	γάλακτος λευκότητος, ἀλλὰ μορίου μέν	ἐστι	λευκότης, μόριον δὲ οὐκ ἔστι
[4, 3, 25]	τῶν ὄντων. Τί μὲν γάρ	ἐστι	μνήμη, εἴρηται ἐν ἄλλοις καὶ
[4, 3, 1]	ἀρχή ἐστι καὶ ἀφ´ ὧν	ἐστι.	Πειθοίμεθα δ´ ἂν καὶ τῷ
[4, 3, 9]	κεῖται εἶναι. Ἡ δὲ τοσαύτη	ἐστὶ	τὴν φύσιν, ὅτι μὴ τοσήδε,
[4, 3, 2]	μορίῳ τοῦ γάλακτος λευκότης μέρος	ἐστὶ	τῆς τοῦ παντὸς γάλακτος λευκότητος,
[4, 3, 9]	ἐπισκέψασθαι περὶ ταύτης, τί ποτέ	ἐστι	τὸ γινόμενον πάθος τότε, ὅτε
[4, 3, 2]	λέγηται μέρος, κατὰ τὸν ὄγκον	ἐστὶ	τὸ μέρος, οὐ κατὰ τὸ
[4, 3, 19]	ἐν ταῖς ἄλλαις, εἴπερ σῶμά	ἐστι	τὸ μεταλαμβάνον, ἀνάγκη οὕτω μερίζεσθαι,
[4, 3, 9]	γὰρ ἥτις ἐστί. Τοσοῦτον γάρ	ἐστι	τὸ πᾶν, ὅπου ἐστὶν αὐτή,
[4, 3, 25]	ἐστιν ἀκριβέστερον ληπτέον. Εἰ δέ	ἐστι	τὸ τῆς μνήμης ἐπικτήτου τινὸς
[4, 3, 9]	μέγεθος μέλοι· ἔστι γὰρ ἥτις	ἐστί.	Τοσοῦτον γάρ ἐστι τὸ πᾶν,
[4, 3, 1]	ἂν τὸ ζητοῦν τί ποτ´	ἐστὶ	τοῦτο ζητοῖμεν, τό τε ἐραστὸν
[4, 3, 25]	ἢ πῶς; Διὸ ζητητέον τί	ἐστι	τῶν ἐν ἡμῖν τὸ τὴν
[4, 3, 9]	ἂν αὐτῇ εἰς μέγεθος μέλοι·	ἔστι	γὰρ ἥτις ἐστί. Τοσοῦτον γάρ
[4, 3, 17]	οὐκ ἄμεινον εἰς πολὺ προιούσαις.	Ἔστι	γάρ τι οἷον κέντρον, ἐπὶ
[4, 3, 24]	ἕλκει πρὸς αὐτὸ ἄφρονα οὖσαν.	Ἔστι	δὲ ἐν ἐκείνῳ, εἰ ἄλλο
[4, 3, 6]	οἷον προπαρασκευασάσης ταύτης αὐταῖς οἰκήσεις.	Ἔστι	δὲ καὶ τὴν μὲν πρὸς
[4, 3, 12]	ἤδη, τοῦτο αὔταρκες αὐτῷ καὶ	ἔστι	καὶ ἔσται, κατὰ λόγους ἀεὶ
[4, 3, 2]	τὰ μόρια ὅμοια ἐφ´ ὧν	ἔστι	λαβεῖν τὸ μέρος, οἷον ἐπὶ
[4, 3, 2]	ἐστι λευκότης, μόριον δὲ οὐκ	ἔστι	λευκότητος· ἀμέγεθες γὰρ ὅλως καὶ
[4, 3, 24]	μὲν οὐκ ἔσται, οὗ οὐκ	ἔστι	τὸ δεχόμενον ὁπωσοῦν, οὐδὲ δύναται
[4, 3, 25]	μνημονεύειν πεφυκὸς ὅ τί ποτέ	ἐστιν	ἀκριβέστερον ληπτέον. Εἰ δέ ἐστι
[4, 3, 25]	Λέγω δὲ οὐ τί μνήμη	ἐστίν,	ἀλλ´ ἐν τίνι συνίστασθαι πέφυκε
[4, 3, 9]	δὲ αὑτοῦ ποιεῖσθαι ἐν ᾧ	ἐστιν·	ἀλλὰ τὸ μὲν δίκτυον ἐκτεινομένης
[4, 3, 8]	εἶναί ἐστιν ἐν τῷ ὅ	ἐστιν	ἀριθμῷ ἕν, ὅπερ ἐξ ἀρχῆς
[4, 3, 9]	γάρ ἐστι τὸ πᾶν, ὅπου	ἐστὶν	αὐτή, καὶ ὁρίζεται τῷ ὅσον,
[4, 3, 9]	ἀνεχούσῃ αὐτὸν καὶ οὐδὲν ἄμοιρόν	ἐστιν	αὐτῆς, ὡς ἂν ἐν ὕδασι
[4, 3, 8]	παντός, καὶ ὡς ἐν ἑνί	ἐστιν	αὐτοῦ πανταχοῦ. Καὶ σαπέντος δὲ
[4, 3, 14]	ἡ ὑπὸ Ἡρακλέους, ὅτι δύναμίς	ἐστιν	αὐτῷ, ὥστε καὶ ὣς λελύσθαι.
[4, 3, 15]	ὑπομεῖναι συγχωροῦσι, δύνανται δὲ ὅσα	ἐστὶν	αὐτῶν ἔργα αὐτῶν εἶναι, ζῶσαι
[4, 3, 8]	σώμασι, καὶ ἀριθμόν τινα ἀκόλουθόν	ἐστιν	εἶναι. Καὶ γὰρ αὖ ἑστάναι
[4, 3, 2]	τὸ μέρος, οἷον τὸ ὅλον	ἐστίν,	εἶναι, οἷον κύκλου ἢ τετραγώνου,
[4, 3, 5]	ἑτερότητι ἔχον τὸ αὐτὸ ὅ	ἐστιν	εἶναι. Οὕτω τοίνυν καὶ ψυχαὶ
[4, 3, 29]	καὶ κατοχὴν ὑπάρχειν· τοῦτο γάρ	ἐστιν,	εἰς ὃ λήγει ἡ αἴσθησις,
[4, 3, 8]	αὗται τοίνυν οὐ πέρατι ἀλλοτρίῳ	ἐστὶν	ἑκάστη ὅ ἐστιν, οἷον τοσαύτη,
[4, 3, 13]	ἕκαστον ἐν τάξει πρὸς ὅ	ἐστιν	ἕκαστον γενόμενον εἴδωλον προαιρέσεως καὶ
[4, 3, 26]	οὖν τὸ ζῷον τὸ συναμφότερόν	ἐστιν	ἐν ταῖς αἰσθήσεσι ταῖς κατ´
[4, 3, 8]	ἐκ συνθέσεως οὖσι τὸ εἶναί	ἐστιν	ἐν τῷ ὅ ἐστιν ἀριθμῷ
[4, 3, 21]	γένοιτο; Ἢ πάλιν ἀπορήσομεν πῶς	ἐστιν	ἐν τῷ ὀργάνῳ, καίτοι τρόπος
[4, 3, 20]	σώματος, καὶ οὗ ἕκαστον μερισθέν	ἐστιν,	ἔστιν ἐκεῖ, ὡς μὴ ὅλον
[4, 3, 25]	ἔχει συμφύτων, ἀλλ´ ἐπειδὴ ἐνταῦθά	ἐστιν,	ἔχειν καὶ μὴ ἐνεργεῖν κατ´
[4, 3, 4]	ἐκείνοις εἶναι λέγοι, πρὸς οἷς	ἐστιν	ἢ πράττων ἢ θεωρίαις ἑαυτὸν
[4, 3, 24]	οὐδὲ γὰρ ἔχουσι σῶμα οὗ	ἐστιν	ἡ οὐσία καὶ τὸ ὂν
[4, 3, 9]	αὐτὴν αὐτὸ ἔχει. Καὶ τοσαύτη	ἐστὶν	ἡ σκιά, ὅσος ὁ λόγος
[4, 3, 8]	ἐξ αὐτοῦ, ἐκείνη μὲν οὐκέτι	ἐστὶν	ἡ τοῦ παντὸς ζῴου ψυχὴ
[4, 3, 8]	πέρατι ἀλλοτρίῳ ἐστὶν ἑκάστη ὅ	ἐστιν,	οἷον τοσαύτη, ἀλλ´ αὐτή ἐστιν
[4, 3, 2]	ἀλλ´ εἶναι, ἣ μή τινός	ἐστιν	ὅλως, τὰς δέ, ὅσαι τινός,
[4, 3, 9]	ψυχή, ἐπεὶ οὐδὲ τόπος ἄλλος	ἐστίν,	ὅπου πέφυκεν εἶναι. Προιέναι δὲ
[4, 3, 8]	ἐστιν, οἷον τοσαύτη, ἀλλ´ αὐτή	ἐστιν	ὅσον θέλει, καὶ οὐ μή
[4, 3, 2]	τὴν ὅλην ἐπιστήμην, ἡ δέ	ἐστιν	οὐδὲν ἧττον ὅλη. Εἰ δὴ
[4, 3, 8]	ὃ μὴ ἦν, οὔτε ὅ	ἐστιν	οὐκ ἔσται. Ἐπεὶ καὶ εἰ
[4, 3, 22]	ἀπῆλθεν οὐδὲν ἔχων, ἕως δέ	ἐστιν	ὑπὸ τὸ φῶς, πεφώτισται, ὥστ´
[4, 3, 25]	πρότερον οὔτε τὸ ἐφεξῆς, ἀλλ´	ἔστιν	ἀεὶ ὡς ἔχει ἐν τῷ
[4, 3, 6]	εἰπεῖν ἂν ἔχοι τις. Ἀλλ´	ἔστιν,	εἴποι τις ἄν, καὶ ψυχῶν
[4, 3, 20]	καὶ οὗ ἕκαστον μερισθέν ἐστιν,	ἔστιν	ἐκεῖ, ὡς μὴ ὅλον ἐν
[4, 3, 13]	προαιρέσεως καὶ διαθέσεως ἀρχετύπου, καὶ	ἔστιν	ἐκεῖνο πᾶν ψυχῆς εἶδος ἐκείνου
[4, 3, 2]	ὡς τὰ δύο τῶν δέκα·	ἔστω	δὲ ἐπὶ ψιλῶν μόνων τὸ
[4, 3, 17]	οἰκείου φωτὸς ἀπορίᾳ αὐγῆς ἀλλοτρίας.	Ἔστω	δὲ ῥόμβος οὗτος, μᾶλλον δὲ
[4, 3, 26]	ἂν ὑπονοοῖτο. Ψυχῆς μὲν δὴ	ἔστω	τὸ πάθημα τοῦτο. ~Ἀλλὰ τίνος
[4, 3, 10]	ἔχοντα, καὶ ἐνταῦθα ψυχὴν ἀεὶ	ἑστῶσαν	ἢ τὰ πρῶτα καὶ τὰ
[4, 3, 18]	ἐν αὐταῖς διάθεσιν, καὶ ἐνέργειαν	ἑστῶσαν	καὶ οἷον ἔμφασιν οὖσαν, εἶεν
[4, 3, 10]	καὶ τὰ ἐφεξῆς ὡς πυρὸς	ἔσχατα,	εἰς ὕστερον τοῦ πρώτου ἐκ
[4, 3, 17]	ἂν προσεχὴς τῶν νοητῶν τοῖς	ἐσχάτοις.	Ἐκεῖθεν τοίνυν ψυχοῦται ταῦτα πρῶτα
[4, 3, 9]	φῶς ἐκλάμψαν ἐπ´ ἄκροις τοῖς	ἐσχάτοις	τοῦ πυρὸς σκότος ἐγίνετο, ὅπερ
[4, 3, 10]	ὕστερον τοῦ πρώτου ἐκ τοῦ	ἐσχάτου	νοουμένου πυρὸς σκιᾶς, εἶτα ἐπιφωτιζομένου
[4, 3, 20]	πάντη τῇ ζωῇ καὶ μέχρις	ἐσχάτων	οὖσα εἰς ἴσον, οὐκ ἂν
[4, 3, 7]	Πῶς γὰρ ἂν τὸ μέρος	ἔσχεν	ἀψύχου τοῦ παντὸς ὄντος; Δῆλον
[4, 3, 6]	οὐκ ἀπέστη τῆς ὅλης, ἀλλ´	ἔσχεν	ἐκεῖ οὖσα περὶ αὐτὴν τὸ
[4, 3, 31]	ἀφίησι τῶν τῆς ἑτέρας· οἷον	ἑταίρων	ὁμιλίας φαυλοτέρων λαβόντες ποτὲ ἄλλους
[4, 3, 23]	κάτω οὗ αὐτὴ ἐπάνω, ταύτῃ	ἐτέθη	τοῖς παλαιοῖς ἐν τοῖς ἄκροις
[4, 3, 31]	ἐκφανὴς ἐφ´ αὑτῆς καὶ ἡ	ἑτέρα	γίνεται, λανθάνει δὲ ὅ τι
[4, 3, 31]	ἦλθον ἄμφω καὶ ἐποχεῖται ἡ	ἑτέρα.	Ἑώρα οὖν ἡ ἑτέρα πάντα
[4, 3, 31]	μὲν συμφωνῇ ἡ ἑτέρα τῇ	ἑτέρᾳ,	οὐκ ὄντων οὐδὲ χωρὶς τῶν
[4, 3, 31]	ἡ ἑτέρα. Ἑώρα οὖν ἡ	ἑτέρα	πάντα καὶ τὰ μὲν ἔχει
[4, 3, 31]	Ἢ ὅταν μὲν συμφωνῇ ἡ	ἑτέρα	τῇ ἑτέρᾳ, οὐκ ὄντων οὐδὲ
[4, 3, 32]	παθῶν τῇ σπουδαίᾳ, καθόσον τῇ	ἑτέρᾳ	τι ἐκοινώνησε. Πρέπει δὲ τὴν
[4, 3, 27]	Τί οὖν ἂν εἴποι ἡ	ἑτέρα	ψυχὴ ἀπαλλαγεῖσα μόνη; Ἡ γὰρ
[4, 3, 7]	καὶ ἐπὶ τῶν μητρῶν φαμὲν	ἑτέραν	εἶναι οὐ τὴν τῆς μητρὸς
[4, 3, 32]	σπουδαίας οὔσης τῆς ἑτέρας τὴν	ἑτέραν	τὴν φύσιν χείρονα εἶναι κατεχομένην
[4, 3, 32]	χείρονα εἶναι κατεχομένην ὑπὸ τῆς	ἑτέρας	βίᾳ. Ὅσῳ δὴ σπεύδει πρὸς
[4, 3, 32]	μὲν χείρονα καὶ τῶν τῆς	ἑτέρας	ἐνεργημάτων ἐφίεσθαι τῆς μνήμης καὶ
[4, 3, 31]	τὰ δ´ ἀφίησι τῶν τῆς	ἑτέρας·	οἷον ἑταίρων ὁμιλίας φαυλοτέρων λαβόντες
[4, 3, 32]	ἂν καὶ σπουδαίας οὔσης τῆς	ἑτέρας	τὴν ἑτέραν τὴν φύσιν χείρονα
[4, 3, 27]	ὀλίγον δὲ χρόνον τὰ τῆς	ἑτέρας.	Τὸ γοῦν εἴδωλον ἐν Ἅιδου
[4, 3, 31]	γὰρ δὴ τὸ μὲν τῆς	ἑτέρας	τῶν νοητῶν, τὸ δὲ τῶν
[4, 3, 25]	προστιθέναι ἐοίκασιν οἱ παλαιοί. Ὥσθ´	ἕτερον	εἶδος μνήμης τοῦτο· διὸ καὶ
[4, 3, 26]	ζῷον τὸ συναμφότερον οὕτως, ὡς	ἕτερον	ἐξ ἀμφοῖν εἶναι, πρῶτον μὲν
[4, 3, 19]	δὲ μεριστὸν οἷον ἐφεξῆς καὶ	ἕτερον	μέρος αὐτῆς, ὥσπερ τὸ μὲν
[4, 3, 5]	μερισμοῦ ἰέναι, τὸ ταὐτὸν καὶ	ἕτερον	σῴζουσαι, μένει τε ἑκάστη ἓν
[4, 3, 26]	οὐ γὰρ δὴ μεταβαλόντων ἀμφοτέρων	ἕτερόν	τι ἔσται τὸ ζῷον οὐδ´
[4, 3, 21]	τῷ ὀργάνῳ, καίτοι τρόπος οὗτος	ἕτερος	τῶν πρόσθεν· ἀλλ´ ὅμως ἔτι
[4, 3, 5]	ἕν, ἀλλὰ μένει ἕκαστον ἐν	ἑτερότητι	ἔχον τὸ αὐτὸ ὅ ἐστιν
[4, 3, 4]	Ἐπὶ μὲν οὖν τοῦ νοῦ	ἑτερότητι	χωριζομένου ἑαυτοῦ κατὰ μέρη μάλιστα
[4, 3, 25]	τῶν νοημάτων, ἢ ἄλλο τοῦ	ἑτέρου.	~Εἰ μὲν οὖν τὸ ζῷον
[4, 3, 31]	γίνεται, οἷον παρακολουθούσης σκιᾶς τῷ	ἑτέρῳ,	καὶ ὑποτρέχοντος οἷον σμικροῦ φωτὸς
[4, 3, 31]	λανθάνει δὲ ὅ τι ἐν	ἑτέρῳ.	{ὅτι} Καὶ ὅλως τὸ διττὸν
[4, 3, 29]	οἷον θορυβούσαις. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν	ἑτέρωθι.	~Τὸ δὲ τῶν διανοήσεων τί;
[4, 3, 29]	ἄλλο, διττὸν τὸ μνημονεῦον ἔσται.	Ἔτι	εἰ τὸ αἰσθητικόν, καὶ τῶν
[4, 3, 25]	δεῖ φάναι τὸ ζῷον, καὶ	ἔτι	εἰ τὸ αὐτὸ τῶν αἰσθημάτων
[4, 3, 24]	τοιαύτη ψυχὴ ἔσται. Εἰ δ´	ἔτι	ζητεῖς ποῦ, ζητητέον σοι ποῦ
[4, 3, 5]	τοῦ σώματος γεγονέναι. ~Ἀλλὰ πῶς	ἔτι	ἡ μὲν σή, ἡ δὲ
[4, 3, 18]	ἐκεῖ ἄνευ λογισμῶν, πῶς ἂν	ἔτι	λογικαὶ εἶεν; Ἢ ὅτι δύνανται,
[4, 3, 32]	ἐνταῦθα, ὅταν ἐκεῖ ἐθέλῃ εἶναι,	ἔτι	οὖσα ἐνταῦθα ἀφίησι πάντα ὅσα
[4, 3, 21]	ἕτερος τῶν πρόσθεν· ἀλλ´ ὅμως	ἔτι	ποθοῦμεν ἐξευρεῖν καὶ ἐγγυτέρω προσελθεῖν.
[4, 3, 12]	γένος ἴῃ· κάτεισι δὲ εἰς	ἕτοιμον	ἑκάστη καθ´ ὁμοίωσιν τῆς διαθέσεως.
[4, 3, 11]	νῷ λαβεῖν ὡς πανταχοῦ μὲν	εὐάγωγον	ψυχῆς φύσις, δέξασθαί γε μὴν
[4, 3, 29]	χρησάμενοι οὐκ ἐπίσης μνημονεύουσι, καὶ	εὐαισθήτως	ἔχουσιν ἄλλοι, μνημονεύουσι δὲ ἄλλοι
[4, 3, 10]	τὸ μὲν {ἐξ αὐτῶν} οἷον	εὕδει	κείμενον ἐν αὐτοῖς, τὸ δὲ
[4, 3, 4]	δὲ ἡμῶν κάτω, οἷον εἰ	εὐλαὶ	ἐν σαπέντι μέρει τοῦ φυτοῦ
[4, 3, 1]	τὸ πολὺ λέγων καὶ σκοπούμενος	εὐλόγως	ἂν διατρίβοι ἢ περὶ ταύτης;
[4, 3, 1]	παντὶ νῷ τὸ διττόν· ὥστε	εὐλόγως	ἐν τοῖς κατὰ μέρος τὸ
[4, 3, 4]	φροντίδι τῶν ἐν τῷ φυτῷ	εὐλῶν	γίνοιτο καὶ ταῖς μερίμναις πρὸς
[4, 3, 11]	ἡ τοῦ παντὸς φύσις πάντα	εὐμηχάνως	ποιησαμένη εἰς μίμησιν ὧν εἶχε
[4, 3, 18]	εἴποι τις ἄν, ὅταν περίστασις,	εὐπορῆσαι	διασκοποῦσαι. Δεῖ δὲ τὸν λογισμὸν
[4, 3, 1]	ψυχῆς, ὅσα ἀπορήσαντας δεῖ εἰς	εὐπορίαν	καταστῆναι, ἢ καὶ ἐν αὐταῖς
[4, 3, 1]	Ζητεῖν τε τὰ ἄλλα καὶ	εὑρεῖν	βουλόμενοι δικαίως ἂν τὸ ζητοῦν
[4, 3, 25]	οὕτω λεγομένῃ μνήμῃ. Ἀλλ´ ἴσως	εὐχερῶς	περὶ τούτων ἔχομεν καὶ οὐκ
[4, 3, 24]	καὶ αὐτὸς ὁ πάσχων ἀγνοῶν	ἐφ´	ἃ παθεῖν προσήκει, ἀστάτῳ μὲν
[4, 3, 31]	μάχη ᾖ καὶ διαφωνία, ἐκφανὴς	ἐφ´	αὑτῆς καὶ ἡ ἑτέρα γίνεται,
[4, 3, 3]	δ´ οἰκεία ἦν ἡ νόησις,	ἐφ´	ἑαυτῆς ἑκάστη. Ὅταν δὲ καὶ
[4, 3, 4]	τις τὸ μὲν ἓν στήσειεν	ἐφ´	ἑαυτοῦ μὴ πῖπτον εἰς σῶμα,
[4, 3, 11]	καὶ μὴ μίξει, ἀλλ´ εἶναι	ἐφ´	ἑαυτοῦ {οὐ τόποις} καὶ συνεῖναι
[4, 3, 13]	τε καὶ φέρεσθαι· οἷον καὶ	ἐφ´	ἑνὸς ἑκάστου τελεῖται ἡ τοῦ
[4, 3, 3]	οὕτω μέρη, ὥσπερ ἂν καὶ	ἐφ´	ἑνὸς ζῴου τις εἴποι τὴν
[4, 3, 24]	τῷ νόμῳ καὶ ὅσον καὶ	ἐφ´	ὅσον δεῖ παθεῖν, καὶ πάλιν
[4, 3, 2]	πάντα γε τὰ μόρια ὅμοια	ἐφ´	ὧν ἔστι λαβεῖν τὸ μέρος,
[4, 3, 7]	σωμάτων αἱ κράσεις. Καί τι	ἔφαμεν	ἔχειν ἐν τῷ παντὶ ὄντες
[4, 3, 20]	οὖσα εἰς ἴσον, οὐκ ἂν	ἔφαμεν	τὴν ψυχὴν ἐν τῷ σώματι
[4, 3, 2]	τιθέμενοι τῷ τῶν αὐτῶν συγχωρεῖν	ἐφάπτεσθαι,	τὸ αὐτὸ γένος κοινὸν διδόντες
[4, 3, 14]	αὐτὸς ὁ ποιήσας, ὅτι πως	ἐφάπτεται	τοῦ γενομένου ὑπ´ αὐτοῦ, καὶ
[4, 3, 10]	κόσμους. Ὅ τι γὰρ ἂν	ἐφάψηται	ψυχῆς, οὕτω ποιεῖται ὡς ἔχει
[4, 3, 29]	ἰσχυροτέρας, ὡς μὴ ῥᾳδίως τρεπομένης	ἐφεῖσθαι	ἀποσεισθεῖσαν τὴν μνήμην. Τοῦ φανταστικοῦ
[4, 3, 15]	διὰ βάρυνσιν καὶ λήθην πολὺ	ἐφελκομέναις,	ὃ αὐταῖς ἐβαρύνθη. Γίνονται δὲ
[4, 3, 24]	καθαραῖς οὔσαις καὶ μηδὲν μηδαμῇ	ἐφελκομέναις	τοῦ σώματος ἐξ ἀνάγκης καὶ
[4, 3, 27]	ψυχὴ ἀπαλλαγεῖσα μόνη; Ἡ γὰρ	ἐφελκομένη	ὅ τι κἄν, πάντα, ὅσα
[4, 3, 25]	οὔτε τὸ πρότερον οὔτε τὸ	ἐφεξῆς,	ἀλλ´ ἔστιν ἀεὶ ὡς ἔχει
[4, 3, 11]	ἡμῖν γινέσθω παράδειγμα τοῦ λόγου	ἐφεξῆς	δὲ τούτῳ ψυχὴ ἐξηρτημένη μένοντος
[4, 3, 5]	εἶναι. Οὕτω τοίνυν καὶ ψυχαὶ	ἐφεξῆς	καθ´ ἕκαστον νοῦν ἐξηρτημέναι, λόγοι
[4, 3, 19]	ἀμέριστον, τὸ δὲ μεριστὸν οἷον	ἐφεξῆς	καὶ ἕτερον μέρος αὐτῆς, ὥσπερ
[4, 3, 10]	ἢ τὰ πρῶτα καὶ τὰ	ἐφεξῆς	ὡς πυρὸς ἔσχατα, εἰς ὕστερον
[4, 3, 26]	καὶ ἔφεσιν καὶ μνήμην τῆς	ἐφέσεως	ἄρα καὶ τῆς τεύξεως καὶ
[4, 3, 26]	αὐτῆς. Εἰ δὲ τοῦτο, καὶ	ἔφεσιν	καὶ μνήμην τῆς ἐφέσεως ἄρα
[4, 3, 9]	αὐτῷ μεταλαμβάνειν, ἀβλαβοῦς δὲ τῷ	ἐφεστηκότι·	ἄνω γὰρ μένων ἐπιστατεῖ· ἔμψυχος
[4, 3, 12]	μετὰ τοῦ νοῦ ἦλθον, ἀλλ´	ἔφθασαν	μὲν μέχρι γῆς, κάρα δὲ
[4, 3, 12]	φροντίδος δεομένου τοῦ εἰς ὃ	ἔφθασαν,	φροντίσαι. Ζεὺς> δὲ πατὴρ ἐλεήσας>
[4, 3, 6]	οἱ δὲ βάλλοιεν ἂν ἐγγὺς	ἐφιέμενοι,	οἷς δὲ ἧττον ἂν ἔχοι
[4, 3, 32]	καὶ τῶν τῆς ἑτέρας ἐνεργημάτων	ἐφίεσθαι	τῆς μνήμης καὶ μάλιστα, ὅταν
[4, 3, 8]	ἐν τῷ σώματι· οὐ γὰρ	ἔχει	αὖ τὸ δεκτικὸν αὐτῆς· οὐ
[4, 3, 10]	σωμάτων, ὧν τοὺς λόγους ἔχει·	ἔχει	δὲ καὶ θεῶν καὶ πάντων.
[4, 3, 25]	ἐφεξῆς, ἀλλ´ ἔστιν ἀεὶ ὡς	ἔχει	ἐν τῷ αὐτῷ οὐ δεχόμενον
[4, 3, 23]	κίνησιν τοῦ ζῴου τὴν δύναμιν	ἔχει,	ἐνταῦθα τῆς τοιαύτης δούσης ἑαυτήν,
[4, 3, 31]	ἑτέρα πάντα καὶ τὰ μὲν	ἔχει	ἐξελθοῦσα, τὰ δ´ ἀφίησι τῶν
[4, 3, 26]	μνήμης καὶ τὸ σῶμα ἐμπόδιον	ἔχει·	ἐπεὶ καὶ νῦν προστιθεμένων τινῶν
[4, 3, 10]	μορφὰς σωμάτων, ὧν τοὺς λόγους	ἔχει·	ἔχει δὲ καὶ θεῶν καὶ
[4, 3, 28]	ἀπέλαυσε μὲν τὸ ἐπιθυμοῦν, καὶ	ἔχει	ἴχνος τοῦ γενομένου ἐντεθὲν οὐχ
[4, 3, 10]	δίδωσι τῷ σώματι, εἴδωλον οὗ	ἔχει	καὶ γὰρ καὶ εἴδωλον ζωῆς,
[4, 3, 10]	Διὸ πάντα καὶ ὁ κόσμος	ἔχει.	~Καί μοι δοκοῦσιν οἱ πάλαι
[4, 3, 9]	ὅσον προιὸν σῴζουσαν αὐτὴν αὐτὸ	ἔχει.	Καὶ τοσαύτη ἐστὶν ἡ σκιά,
[4, 3, 13]	τὴν διάθεσιν τὴν ἐν αὐτῇ	ἔχει,	καὶ τοῦ τότε πέμποντος καὶ
[4, 3, 24]	δὲ ἐν ἐκείνῳ, εἰ ἄλλο	ἔχει,	κἀκεῖ ἀκολουθεῖ, οὗ πέφυκε τοῦτο
[4, 3, 2]	ὁτουοῦν ἐμψύχου. Καὶ γὰρ ὀρθῶς	ἔχει	μὴ πᾶσαν τὴν ψυχήν τινος
[4, 3, 10]	τὴν δύναμιν εἰς τὸ ποιεῖν	ἔχει;	Πυρὸς μὲν γὰρ θερμὰ ποιεῖν,
[4, 3, 25]	λέγομεν τὸ μνημονεύειν εἶναι ὧν	ἔχει	συμφύτων, ἀλλ´ ἐπειδὴ ἐνταῦθά ἐστιν,
[4, 3, 9]	Ἐπεὶ τό γε ἀληθὲς ὧδε	ἔχει·	σώματος μὲν μὴ ὄντος οὐδ´
[4, 3, 2]	τῷ τοιούτῳ ἕκαστον μὲν δυνάμει	ἔχει	τὴν ὅλην ἐπιστήμην, ἡ δέ
[4, 3, 13]	μὲν πρὸ κόσμου νοῦς εἱμαρμένην	ἔχει	τὴν τοῦ μένειν ἐκεῖ ὁπόσον
[4, 3, 19]	μεριστὸν> παρὰ τῆς ἐπάνω δυνάμεως	ἔχει	τὸ ἀμέριστον, δύναται τὸ αὐτὸ
[4, 3, 2]	γραμμῆς δὲ τὸ μὲν μέρος	ἔχει	τὸ γραμμὴ εἶναι, ἀλλὰ τῷ
[4, 3, 12]	τὰ τῇδε ἐπιστρεφομένη. Ὃ γὰρ	ἔχει	τὸ πᾶν ἤδη, τοῦτο αὔταρκες
[4, 3, 10]	ἐφάψηται ψυχῆς, οὕτω ποιεῖται ὡς	ἔχει	φύσεως ψυχῆς ἡ οὐσία· ἡ
[4, 3, 1]	ἀπορίαις στάντας τοῦτο γοῦν κέρδος	ἔχειν,	εἰδέναι τὸ ἐν τούτοις ἄπορον,
[4, 3, 7]	αἱ κράσεις. Καί τι ἔφαμεν	ἔχειν	ἐν τῷ παντὶ ὄντες τῆς
[4, 3, 22]	τὸ φῶς, πεφώτισται, ὥστ´ ὀρθῶς	ἔχειν	καὶ ἐνταῦθα λέγειν, ὡς ὁ
[4, 3, 25]	συμφύτων, ἀλλ´ ἐπειδὴ ἐνταῦθά ἐστιν,	ἔχειν	καὶ μὴ ἐνεργεῖν κατ´ αὐτά,
[4, 3, 29]	τῶν τοιούτων ἔσται. Διαφόρως δ´	ἔχειν	πρὸς μνήμας φήσομεν ἢ ταῖς
[4, 3, 16]	προσήκοντος ἀπόδοσιν νομίζειν, ἀδήλους δὲ	ἔχειν	τὰς αἰτίας καὶ τοῖς οὐκ
[4, 3, 32]	Τὴν δὲ δεῖ ἀσμένως λήθην	ἔχειν	τῶν παρὰ τῆς χείρονος. Εἴη
[4, 3, 20]	συνιέντες, ὅτι κινεῖται καὶ αἰσθάνεται,	ἔχειν	φαμὲν ψυχὴν αὐτό. Ἐν αὐτῷ
[4, 3, 10]	τὸ γενέσθαι τε καὶ οὕτως	ἔχειν	ὡς αὐτὴ ἄγει, οὐ δυναμένων
[4, 3, 31]	φανταστικά. Χωρὶς μὲν οὖν οὖσαι	ἐχέτωσαν	ἑκάτερα, ἐν δὲ τῷ αὐτῷ
[4, 3, 4]	τι εἶναι πάσας πολλὰς ἂν	ἔχοι	ἀπορίας· εἰ μή τις τὸ
[4, 3, 24]	αὐτὴν δέχεσθαι, εἰ μή τι	ἔχοι	αὐτοῦ ὃ ἕλκει πρὸς αὐτὸ
[4, 3, 9]	ψυχῇ κοινωνία σώματι ὀρθῶς ἂν	ἔχοι	ἐπισκέψασθαι περὶ ταύτης, τί ποτέ
[4, 3, 8]	~Ταῦτα μὲν οὖν οὕτως ἂν	ἔχοι	λύσεως καὶ τοῦ τῆς συμπαθείας
[4, 3, 1]	ἐν τούτοις ἄπορον, ὀρθῶς ἂν	ἔχοι	τὴν πραγματείαν ποιήσασθαι. Περὶ τίνος
[4, 3, 6]	Ἀλλὰ διὰ τί, εἰπεῖν ἂν	ἔχοι	τις. Ἀλλ´ ἔστιν, εἴποι τις
[4, 3, 32]	ἀπαθῶς ἂν τὰς μνήμας τούτων	ἔχοι·	τὸ γὰρ πάθος ἴσως καὶ
[4, 3, 6]	ἐφιέμενοι, οἷς δὲ ἧττον ἂν	ἔχοι	τοῦτο, καθὸ ταῖς δυνάμεσιν οὐ
[4, 3, 12]	χρόνοις ποιῶν σωμάτων ἐλευθέρας, ἵν´	ἔχοιεν	ἐκεῖ καὶ αὗται γίνεσθαι, οὗπερ
[4, 3, 25]	Ἀλλ´ ἴσως εὐχερῶς περὶ τούτων	ἔχομεν	καὶ οὐκ ἐξεταστικῶς. Ἴσως γὰρ
[4, 3, 7]	λέγειν ἡμῶν, οἳ μέρος σώματος	ἔχομεν	τοῦ παντός, ψυχὴν ἐχόντων. Πῶς
[4, 3, 27]	ᾔδεσαν· ἢ εἴ τι δικαιοσύνης	ἐχόμενον.	Ὁ δὲ Ἡρακλῆς αὐτὸς ὁ
[4, 3, 9]	αὑτῷ, κρατούμενος οὐ κρατῶν, καὶ	ἐχόμενος	ἀλλ´ οὐκ ἔχων. Κεῖται γὰρ
[4, 3, 8]	ὥσπερ ζῷον ψυχικὸν πολλὰς μορφὰς	ἔχον	εἰ δὴ τοῦτο, καὶ σύνταξίς
[4, 3, 25]	ἂν ἐν μνήμῃ γένοιτο, οὐκ	ἔχον	οὐδ´ ἴσχον ἄλλην κατάστασιν μεθ´
[4, 3, 16]	οὐδὲ ἄδικον ἐκ τῶν πρόσθεν	ἔχον	τὴν δικαίωσιν. Οὐ γὰρ τὰ
[4, 3, 28]	τὴν ἀπόλαυσιν καὶ παρ´ αὐτοῦ	ἔχον	τὴν μνήμην τοῦ γεγενημένου. Τεκμήριον
[4, 3, 5]	ἀλλὰ μένει ἕκαστον ἐν ἑτερότητι	ἔχον	τὸ αὐτὸ ὅ ἐστιν εἶναι.
[4, 3, 10]	πρώτων καὶ δευτέρων καὶ τρίτων	ἔχοντα,	καὶ ἐνταῦθα ψυχὴν ἀεὶ ἑστῶσαν
[4, 3, 31]	ἂν παντάπασι δύο ζῷα οὐδὲν	ἔχοντα	κοινὸν πρὸς ἄλληλα ἔσται. Εἰ
[4, 3, 2]	τὸ εἶναι ἐν τῷ ποσῷ	ἔχοντα,	οὐ τὸ αὐτοποσὸν ὄντα, μείζω
[4, 3, 8]	δὲ ἐκ τῆς φθορᾶς ἐπιτηδείως	ἔχοντα	πρὸς γενέσεις ζῴων, τὰ μὲν
[4, 3, 6]	οὐδὲν τοὺς τὴν αὐτὴν ἐπιστήμην	ἔχοντας	τοὺς μὲν πλειόνων, τοὺς δὲ
[4, 3, 10]	καὶ τάξιν τῶν γενομένων ἅμα	ἐχόντων	ἀπόνως τὸ γενόμενον καὶ ἀνεμποδίστως
[4, 3, 13]	γίνεται τότε ὑπ´ αὐτῶν τῶν	ἐχόντων	αὐτόν, ὥστε αὐτοὺς αὐτὸν τελεῖν,
[4, 3, 7]	σώματος ἔχομεν τοῦ παντός, ψυχὴν	ἐχόντων.	Πῶς γὰρ ἂν τὸ μέρος
[4, 3, 6]	τῇ τρίτῃ, ἁπάντων τὰς πάσας	ἐχόντων.	~Ταῦτα μὲν οὖν ταύτῃ. Ἀλλὰ
[4, 3, 6]	κόσμον, ἡ δὲ ἑκάστου οὔ,	ἔχουσα	καὶ αὐτὴ πάντα ἐν ἑαυτῇ;
[4, 3, 26]	σύνεσιν. Οὐ γὰρ δὴ οὐδὲν	ἔχουσα	τούτων ἐν τῇ φύσει αὐτῆς
[4, 3, 24]	δυνάμει τῆς κατεχούσης τὰ πάντα.	Ἔχουσαι	δὲ σῶμα καὶ τὸ ἀντιλαμβάνεσθαι
[4, 3, 23]	ζέσει καρδία πεποίηται οἴκησις πρέπουσα.	{Ἔχουσαι	δὲ τὸ σῶμα καὶ τὸ
[4, 3, 29]	ἢ ταῖς δυνάμεσιν αὐτῆς διαφόρως	ἐχούσαις	ἢ ταῖς προσέξεσιν ἢ μή,
[4, 3, 18]	οὔσας, καὶ πάμπαν σώματα δ´	ἐχούσας	ἐν οὐρανῷ. Ὅσα μὲν διὰ
[4, 3, 10]	δὲ κατὰ λόγον ψυχῆς δυνάμει	ἐχούσης	ἐν αὐτῇ δι´ ὅλης δύναμιν
[4, 3, 24]	{καὶ} μηδαμοῦ σώματος οὐδὲ γὰρ	ἔχουσι	σῶμα οὗ ἐστιν ἡ οὐσία
[4, 3, 24]	τὸ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν σωματικῶν κολάσεων	ἔχουσι·	ταῖς δὲ τῶν ψυχῶν καθαραῖς
[4, 3, 29]	οὐκ ἐπίσης μνημονεύουσι, καὶ εὐαισθήτως	ἔχουσιν	ἄλλοι, μνημονεύουσι δὲ ἄλλοι οὐκ
[4, 3, 16]	εἰς τὸν παθόντα, ἀλλ´ οὕτως	ἐχρῆν.	Εἰ δ´ ἀγαθὸς ὁ παθών,
[4, 3, 24]	τὸ ἀκούσιον εἰς τὸ παθεῖν	ἔχων.	Εἴρηται δὲ ἐν τῷ νόμῳ
[4, 3, 24]	γὰρ ὁ θεῖος νόμος ὁμοῦ	ἔχων	ἐν ἑαυτῷ τὸ ποιῆσαι τὸ
[4, 3, 22]	ᾧ τὸ φῶς, ἀπῆλθεν οὐδὲν	ἔχων,	ἕως δέ ἐστιν ὑπὸ τὸ
[4, 3, 14]	φῶτα πολλὰ ὁ κόσμος οὗτος	ἔχων	καὶ καταυγαζόμενος ψυχαῖς ἐπικοσμεῖται ἐπὶ
[4, 3, 9]	κρατῶν, καὶ ἐχόμενος ἀλλ´ οὐκ	ἔχων.	Κεῖται γὰρ ἐν τῇ ψυχῇ
[4, 3, 9]	ἐπιστατεῖ· ἔμψυχος τῷ τοιούτῳ τρόπῳ,	ἔχων	ψυχὴν οὐχ αὑτοῦ, ἀλλ´ αὑτῷ,
[4, 3, 9]	Ἐπεὶ οὐκ ἦν ὅτε οὐκ	ἐψύχωτο	τόδε τὸ πᾶν, οὐδὲ ἦν
[4, 3, 31]	ἄμφω καὶ ἐποχεῖται ἡ ἑτέρα.	Ἑώρα	οὖν ἡ ἑτέρα πάντα καὶ
[4, 3, 28]	καὶ πάθος· ἄλλο δὲ τὸ	ἑωρακὸς	τὴν ἀπόλαυσιν καὶ παρ´ αὐτοῦ
[4, 3, 22]	τὸ φῶς, ἀπῆλθεν οὐδὲν ἔχων,	ἕως	δέ ἐστιν ὑπὸ τὸ φῶς,
[4, 3, 8]	ἡ ψυχή, τοῖς δὲ προσεγένετο,	ἕως	ἡ μία μένει. Ἐν δὲ