Chapitre
[3]	θεώμενος δρόμους, οὐδὲ αὐτοὺς ὡς	ἄν	τις ἐρῶν τοῦ πράγματος ἢ
[8]	δὲ πολλὴ καὶ χάριτες, ὁποίας	ἄν	τις εὐφραίνοιτο διηνεκῶς καρπούμενος, ὁρῶν
[23]	Ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα ὅπως	ἄν	τις ταῦτα ἀνὴρ ἀγαθὸς ὁρῶν
[7]	ἀναπίμπλατε τὰ ἱερά. Πρέποι δὲ	ἂν	ἀνδράσι σώφροσι καὶ κοσμίοις εὔχεσθαι
[16]	ἐπιπολαζόντων, οὐ γὰρ ἔχω πῶς	ἂν	αὐτὸ μᾶλλον ἐνδειξαίμην) ἐπὶ τῆς
[17]	δὲ ἑκάστῳ πράττειν ὅ τι	ἂν	ἐθέλῃ καὶ δυνατὸς ᾖ (τὸ
[18]	τοὺς νομοφύλακας ἡμᾶς. Ἄτοποί τε	ἂν	εἴημεν ἡμεῖς, εἰ τῶν θεῶν
[22]	ἀγανακτῶ τῷ πράγματι. Καὶ γὰρ	ἂν	εἴην ἄδικος εἰ μὴ καὶ
[15]	παιδαγωγὸς εἰ προέγνω τοῦτο, πολλὴν	ἂν	ἐποιήσατο προμήθειαν, ὅπως ὅ τι
[17]	εἰ δὲ μή, φθέγγεσθαι ὅσων	ἂν	ἡδέως ἀκούσαις. Οἱ δὲ ὑπ´
[29]	ἔσχον τοῦ πράγματος, ὡς οὐδεὶς	ἂν	ἤλπισεν. Ἐπεὶ δὲ ἑώρων ἀληθῆ
[8]	συκοφαντῶ. Ταῦτά τις καὶ τοιαῦτ´	ἂν	λέγοι πρὸς ἄνδρας οὐ τὰ
[27]	ὑμῶν ἄξια ἀχαριστεῖσθαι, πρέποι {δ´}	ἂν	οἶμαι προφέρειν ὥσπερ τινὰ ἐμὰ
[27]	τοὺς ἀρχομένους ὑπ´ ἐμοῦ, πρέποι	ἂν	σιωπᾶν, ἵνα μὴ δοκοίην ὥσπερ
[13]	ἄκαρτος καὶ βαθυγένειος εἰσέδραμον· ἐνόμισας	ἂν	Σμικρίνην ὁρᾶν ἢ Θρασυλέοντα, δύσκολον
[2]	λεῖον οὐδὲ μαλακόν. Εἶπόν γ´	ἂν	ὑμῖν, εἴ τις ἦν μοι
[22]	καὶ τούτου μάρτυρα καλῶ τὸν	μέγαν	Ἥλιον πρὸς τοὺς ἀπιστοῦντας. ~Ὑμᾶς
[6]	μέν σε δεσπότην, ἔργῳ δὲ	ἐᾶν	ἡμᾶς εἶναι ἐλευθέρους, ὦ τὰ
[4]	παραδέξασθαι τὴν ἐκ τοῦ πυρὸς	ἀλέαν·	συνέβη δὲ οἶμαι καὶ τότε
[23]	δεῖπνον καὶ ἄριστον, ἐπὶ πολυτελῆ	τράπεζαν	τοὺς φίλους παραλαμβάνων· ἐνιαυσίου δὲ
[18]	τοῖς Διονυσίοις ὕβρισαν αὐτῶν τὴν	πρεσβείαν.	Ὑμεῖς δέ ἐστε τῶν Ταραντίνων
[16]	ἐμαυτῷ, διότι μὴ ποιῶ πᾶσαν	ἄδειαν	ἁπάντων ἀδικημάτων· ὕπεισι δέ με
[15]	προέγνω τοῦτο, πολλὴν ἂν ἐποιήσατο	προμήθειαν,	ὅπως ὅ τι μάλιστα ὑμῖν
[15]	ἐγώ τε καὶ ὑμεῖς τὴν	ἀπέχθειαν	λύσαντες. Οὔτε γὰρ ἠπίστατο πρὸς
[7]	οὐδὲ ὡς Ὀδυσσεὺς ἐπέσχε τὴν	Εὐρύκλειαν	ἐκπεπληγμένην ὑπὸ μεγέθους τοῦ κατορθώματος·
[18]	ὑμῖν εὐδαίμοσιν εἶναι πᾶσαν ἀρνουμένοις	δουλείαν,	ἀπὸ τῆς εἰς τοὺς θεοὺς
[2]	αὐτὸ πώποτε διὰ δυσκολίαν καὶ	μικροπρέπειαν,	οὐδὲ ἄλλο τι μέρος τοῦ
[14]	ἀγροικίαν καὶ σωφροσύνην τὴν ἀναισθησίαν,	ἀνδρείαν	δὲ τὸ μὴ εἴκειν ταῖς
[31]	μή τις ὑπολάβῃ σχῆμα καὶ	ῥητορείαν	εἶναι καὶ προσποίησιν τὸ πρᾶγμα;
[12]	ἐμαυτῷ τὴν σκαιότητα καὶ τὴν	ἀμαθίαν	καὶ τὴν δυσκολίαν, καὶ τὸ
[31]	τρέφει τὴν ἐν τοῖς ἀνθρώποις	κακίαν.	~Ὁ λόγος οὖν μοι καὶ
[4]	ἐγὼ χειμάζων περὶ τὴν φίλην	Λουτεκίαν·	ὀνομάζουσι δὲ οὕτως οἱ Κελτοὶ
[16]	τὴν τῶν ἄλλων τοῖς ἄρχουσιν	ἀδικίαν.	Ὁ δὲ καὶ συγκολάζων εἰς
[13]	γενέσθαι μειράκιον, εἰ μὴ τὴν	ἡλικίαν,	τὸν τρόπον γε καὶ τὴν
[25]	κῆπον ἐπρίατο παρ´ ὑμῖν οὐδὲ	οἰκίαν	ᾠκοδόμησεν οὐδὲ ἔγημε παρ´ ὑμῶν
[6]	ὁσίας ἀποδεχόμενοι. ~Τὴν δὴ σὴν	ἀγροικίαν	καὶ ἀπανθρωπίαν καὶ σκαιότητα τούτοις
[14]	ἐνετίθει, καλῶν οἶμαι σεμνότητα τὴν	ἀγροικίαν	καὶ σωφροσύνην τὴν ἀναισθησίαν, ἀνδρείαν
[6]	σωφροσύνης, ἀπέχεσθαι πάσης ἡδονῆς οὐ	λίαν	ἀπρεποῦς οὐδὲ ἐπονειδίστου δοκούσης ἐν
[19]	θεοὶ τὸν πρὸς ἀλλήλους ἀγῶνα	λίαν	ἐβράβευσαν φιλανθρώπως, ἐγενόμην αὐτῷ πιστότερος
[18]	ἄρχειν αὑτῶν, ἵνα ὑμῖν ὦσι	λίαν	ἐλεύθεραι καὶ ἀκόλαστοι, εἶτα ἐκείναις
[2]	γὰρ οἶμαι φύσει γεγονότι μὴ	λίαν	καλῷ μηδὲ εὐπρεπεῖ μηδὲ ὡραίῳ
[17]	ἦθος οἶμαι τοιοῦτόν ἐστιν, ἐλεύθερον	λίαν)	σὺ δὲ οὐ ξυνείς, ἄρχεσθαι
[21]	θυμικωτάτοις τῶν ἐθνῶν, ὅπου τὴν	γαμηλίαν	Ἀφροδίτην καὶ τὸν μεθυδότην Διόνυσον
[2]	ἐποίησα λεῖον αὐτὸ πώποτε διὰ	δυσκολίαν	καὶ μικροπρέπειαν, οὐδὲ ἄλλο τι
[12]	καὶ τὴν ἀμαθίαν καὶ τὴν	δυσκολίαν,	καὶ τὸ μὴ ῥᾳδίως μαλάττεσθαι
[14]	ταῦτα ἀνέπεισεν ἄγων ἐς διδασκάλου	μίαν	ὁδόν· ἄλλην δὲ οὔτε αὐτὸς
[14]	ὅς με καὶ τότε ἐλύπει	μίαν	ὁδὸν ἰέναι διδάσκων, καὶ νῦν
[26]	τὸ τῆς ἀγορᾶς εἴργειν τὴν	πλεονεξίαν,	ἑκόντες ὑμῖν ἐξιστάμεθα τῆς πόλεως.
[20]	αὖθις εἰς τὴν τῶν νέων	φιληκοΐαν	τοὺς ἀφηλικεστέρους· ὅθεν οἶμαι συμβαίνει
[24]	τρέψας ἀλλαχοῦ τῶν κρατούντων τὴν	διάνοιαν	καὶ τὼ χεῖρε βιασάμενος. Ὑμῖν
[22]	νοῦν καὶ μετέωροι γενόμενοι τὴν	διάνοιαν,	ὡς καὶ πλέον ἐπεξελθεῖν τοῖς
[25]	φαλακρὸς ἠρέμα τὰ πρόσω διὰ	δυστροπίαν	αἰσχύνεται κομᾶν ἐξόπισθεν, ὥσπερ Ὅμηρος
[4]	εἰς αὑτὸν πρῶτον, ὡς εἰκός,	ἀπανθρωπίαν·	ἐβουλόμην γὰρ ἐθίζειν ἐμαυτὸν ἀνέχεσθαι
[6]	~Τὴν δὴ σὴν ἀγροικίαν καὶ	ἀπανθρωπίαν	καὶ σκαιότητα τούτοις ἁρμόσειν ὑπέλαβες;
[17]	οὐδεὶς οὐδενός, ἵνα μὴ τὴν	ἐλευθερίαν	ἀφέληται· οὕτως ἡ πόλις ἐστὶν
[5]	αἰδὼς δὲ οὐκ ἔστιν ἀρχόντων.	Ἐρυθριᾶν	γὰρ πρέπει τοῖς ἀνάνδροις, ἐπεὶ
[20]	ἀρχόντων ἐσταλμένους ὡς ἐπί τινα	δορυφορίαν,	ἐνόμισεν αὑτοῦ χάριν ὑμῶν τοὺς
[14]	τὴν ἀγροικίαν καὶ σωφροσύνην τὴν	ἀναισθησίαν,	ἀνδρείαν δὲ τὸ μὴ εἴκειν
[26]	καὶ τὸν ἰκτῖνα φωνὴν ἔχοντα	παραπλησίαν	τοῖς ἄλλοις ὄρνισιν ἐπιθέσθαι τῷ
[20]	δὲ οὗτος ἀπελεύθερος Πομπηίου, κεκτημένος	οὐσίαν	πολλὴν πάνυ· μέτρον δὲ αὐτῆς
[10]	αἰνίγματι, σαφῆ μὲν οὐκ ἐχούσης	αἰτίαν	τῆς νόσου, μᾶλλον δὲ οὐδὲ
[2]	σκώμματι. Δίδωμι γὰρ αὐτὸς τὴν	αἰτίαν	ὥσπερ οἱ τράγοι τὸ γένειον
[12]	πεισόμεθα γὰρ οὐδαμῶς αὐτῷ διὰ	φιλαυτίαν.	Θαυμάζειν γὰρ εἰκὸς τὰ ἑαυτοῦ
[17]	τοὺς ἐν αὐτῇ νεανίσκους ἄγειν	ἡσυχίαν	καὶ μάλιστα μὲν φρονεῖν ὅ
[29]	παρ´ ὑμῖν τοῦ νομίσματος, τί	προσδοκᾶν	ἔδει τηνικαῦτα, ἡνίκα φησὶν ὁ
[15]	προσεδόκα, καὶ τοσαύτην ἀρχήν, ὅσην	ἔδωκαν	οἱ θεοί, πολλὰ ὁμοῦ βιασάμενοι,
[22]	ἐμοῦ λαβεῖν, ἀλλὰ καὶ χρήματα	ἔδωκαν	πολλά, καὶ παραιτούμενον ὀλίγου καὶ
[18]	ἐν δὲ ταῖς ἑορταῖς πλέον.	~Ἔδωκάν	ποτε τῶν τοιούτων σκωμμάτων Ῥωμαίοις
[22]	πρὸς τοὺς θεοὺς ἐξ ὑμῶν	ἀντέδωκαν	τοῖς ὑπὲρ τῶν λειψάνων ἠγανακτηκόσι
[16]	εἶναί μοι πρὸς αὐτοὺς τὴν	ἅμιλλαν)	ἐμαυτοῦ δὲ πάντως. Ἐγὼ δὲ
[23]	γὰρ ἱερεῦσιν οἱ θεοὶ καλοκἀγαθίᾳ	τιμᾶν	ἑαυτοὺς καὶ ἀρετῆς ἐπιτηδεύσει προσέταξαν
[24]	ἐμοί, καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν μηδὲ	ἐπιτιμᾶν.	Ἀλλὰ ὑπὸ προπετείας ἐγὼ καὶ
[25]	τὰ πρόσω διὰ δυστροπίαν αἰσχύνεται	κομᾶν	ἐξόπισθεν, ὥσπερ Ὅμηρος ἐποίησε τοὺς
[23]	τιμᾶν ἑαυτοὺς καὶ ἀρετῆς ἐπιτηδεύσει	προσέταξαν	καὶ λειτουργεῖν σφίσι τὰ εἰκότα·
[22]	λαθόντες εἴτε μὴ τὸ πῦρ	ἔδειξαν	ἐκεῖνο, τοῖς μὲν ἐπιδημοῦσι τῶν
[24]	πρὸς ὑμᾶς λόγους, ἀλλ´ οἶμαι	δόξαν	θηρεύων εὐλαβείας τε εἰς τοὺς
[11]	καὶ τὸ γένος ἐστί μοι	πᾶν	ἄγροικον, αὐστηρόν, ἀδέξιον, ἀναφρόδιτον, ἐμμένον
[8]	τὰς γνάθους μόνον, ἀλλὰ καὶ	ἅπαν	τὸ σῶμα, λειότεροι τῶν γυναικῶν
[8]	τίς ἀνέξεταί σου; καθεύδεις ὡς	ἐπίπαν	νύκτωρ μόνος οὐδέ ἐστιν οὐδέν,
[11]	τὰς ποιότητας, ἴσως δὲ καὶ	ἐπίπαν	ὅμοια τὰ μετὰ ταῦτα τοῖς
[27]	ἀρχομένους ὑπ´ ἐμοῦ, πρέποι ἂν	σιωπᾶν,	ἵνα μὴ δοκοίην ὥσπερ ἐξεπίτηδες
[24]	ἐγὼ ποιῶν ἀνοήτως. Ἐχρῆν γὰρ	σιωπᾶν,	ὥσπερ οἶμαι πολλοὶ καὶ ἄλλοι
[18]	εἰ τῶν θεῶν περιορώντων οὕτως	ἐλευθέραν	τὴν πόλιν καὶ οὐκ ἐπεξιόντων,
[29]	μοι πέμπειν εἰς Χαλκίδα καὶ	Ἱερὰν	πόλιν καὶ πόλεις τὰς πέριξ,
[13]	παρ´ ἡμῖν ἵστανται καθ´ ἑκάστην	ἡμέραν;	~Ἐμὲ δὲ ὑγρὸν βλέπειν ῥιπτοῦντα
[4]	αὐτίκα ῥᾴων, ὥστε μοι γενέσθαι	κουφοτέραν	τὴν νύκτα καὶ τῆς ὑστεραίας
[10]	τοιαύτην ἐπὶ τὴν τοῦ νοσήματος	θήραν.	Καθίζει πλησίον τῆς κλίνης ἀφορῶν
[19]	πρὸ τῆς φιλίας εἵλετο τὴν	ἔχθραν,	εἶτα ἡμῖν οἱ θεοὶ τὸν
[17]	τῶν ἀδικημάτων, ἀφεὶς τὸ κέρδος,	ἔχθραν	ἐπαναιρῇ, καὶ τοῦτο ποιῶν ὀρθῶς
[28]	μοι φιλοτίμως οὐκ ἀναμείνας τὴν	πεῖραν	οὐδὲ ὅπως ἕξομεν πρὸς ἀλλήλους
[13]	βαθυγένειος εἰσέδραμον· ἐνόμισας ἂν Σμικρίνην	ὁρᾶν	ἢ Θρασυλέοντα, δύσκολον πρεσβύτην ἢ
[24]	ἀεὶ μὲν ζῆτε, ποθεῖτε δὲ	ὁρᾶν	καὶ ἐν τοῖς ἄρχουσιν. ~Ὑπὲρ
[4]	χειμῶνος, ὕδωρ ἥδιστον καὶ καθαρώτατον	ὁρᾶν	καὶ πίνειν ἐθέλοντι παρέχων. Ἅτε
[13]	κρεῖττον ἦν ὀδωδέναι μύρων τὴν	ἀγορὰν	βαδίζοντός σου καὶ παῖδας ἡγεῖσθαι
[29]	τοῦ δήμου φωνὴν καὶ τὴν	ἀγορὰν	οὐχ ὑπὸ ἐνδείας, ἀλλὰ ὑπὸ
[23]	πρῶτον ἐπιστάσης ἑορτῆς ἐνιαυσίου, ἐπειδὴ	διεσκέδασαν	οἱ θεοὶ τῆς ἀθεότητος τὴν
[22]	ἐν τῷ θεάτρῳ τὴν τέχνην	εἴασαν,	οἰόμενοι τοῖς νυμφολήπτοις αὐτοὺς ἐοικέναι.
[16]	μὲν ἐμαυτῷ, διότι μὴ ποιῶ	πᾶσαν	ἄδειαν ἁπάντων ἀδικημάτων· ὕπεισι δέ
[18]	συμβαίνει μάλα ὑμῖν εὐδαίμοσιν εἶναι	πᾶσαν	ἀρνουμένοις δουλείαν, ἀπὸ τῆς εἰς
[20]	ὑμῶν τοὺς προγόνους τὴν παρασκευὴν	πᾶσαν	πεποιῆσθαι· καὶ θᾶσσον ἀποβὰς τοῦ
[4]	τῷ ποταμῷ, καὶ αὐτὴν κύκλῳ	πᾶσαν	τὸ τεῖχος καταλαμβάνει, ξύλιναι δὲ
[23]	δὲ μὴ ῥᾴδιον, ἕνα κοινῇ	πᾶσαν	ὑπὲρ αὑτῆς προσφέρειν τῷ θεῷ
[3]	τῶν θεῶν οὐδὲ διημερεύω, καθάπερ	εἰώθεσαν	ὅ τε ἀνεψιὸς ὁ ἐμὸς
[13]	τοῖς ἀναισθήτοις Γαλάταις, οἵ σε	ἐπαιδοτρίβησαν	καθ´ ἡμῶν πρίνινον, σφενδάμνινον, οὐκέτι
[22]	δι´ ὁμοιότητα τρόπων ἠγάπησαν, ὥστε	ἐτόλμησαν	οὐχ ὅπλα μόνον ὑπὲρ ἐμοῦ
[5]	ὧν εἰς τὰς τοιαύτας ἑορτὰς	ἐδαπάνησαν	ἢ Σόλων ὁ Ἀθηναῖος ἀπὸ
[4]	παμπληθεῖς ἀπὸ τῶν τοίχων ἀτμοὺς	ἐκίνησαν,	ὑφ´ ὧν κατέδαρθον. Ἐμπιμπλαμένης δέ
[18]	ἴστε ὅτι καὶ ταύτης ἡμῖν	ἐκοινώνησαν	οἱ θεοὶ τῆς ἀτιμίας παρὰ
[22]	Κελτοὶ δὲ τὸν μὲν κοτυλιστὴν	ἠγνόησαν	(ἐδέξατο γὰρ αὐτὸν αὐτίκα τὰ
[22]	οὕτω με δι´ ὁμοιότητα τρόπων	ἠγάπησαν,	ὥστε ἐτόλμησαν οὐχ ὅπλα μόνον
[29]	ἀγρῶν σῖτον λάθρᾳ ἀπέδοντο πλείονος,	ἐβάρησαν	δὲ τὸ κοινὸν τοῖς ἰδίοις
[11]	μετὰ ταῦτα τοῖς ἐξ ὧν	ἐβλάστησαν	φύεσθαι, οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν
[22]	οἳ τὰ μὲν τῶν θεῶν	ἀνέστησαν	αὐτίκα τεμένη, τοὺς τάφους δὲ
[4]	τῶν ἰατρῶν παραινούντων ἀπορρῖψαι τὴν	ἐντεθεῖσαν	ἄρτι τροφήν, οὔτι μὰ Δία
[18]	ὅτι μεθύοντες ἐν τοῖς Διονυσίοις	ὕβρισαν	αὐτῶν τὴν πρεσβείαν. Ὑμεῖς δέ
[19]	τὸν πρὸς ἀλλήλους ἀγῶνα λίαν	ἐβράβευσαν	φιλανθρώπως, ἐγενόμην αὐτῷ πιστότερος φίλος
[4]	τροφήν, οὔτι μὰ Δία πολλὴν	οὖσαν,	ἐξέβαλον, καὶ ἐγενόμην αὐτίκα ῥᾴων,
[22]	λαβεῖν, καὶ πρὸς πάντα ἑτοίμως	ὑπήκουσαν.	Ὃ δὲ δὴ μέγιστον, ἐκεῖθεν
[1]	οὐδ´ Ἀρχιλόχῳ τῷ Παρίῳ τὴν	μοῦσαν	ἔδωκεν ὁ θεὸς εἰς εὐφροσύνας
[15]	ἀφιξόμενον οὔτ´, εἰ τὰ μάλιστα	φοιτᾶν	μέλλοιμι, ὅτι καὶ ἄρχων προσεδόκα,
[23]	ἔδει σπουδῇ πρὸς τὴν Δάφνην	ἀπαντᾶν.	Ἐγὼ μὲν οὖν ἀπὸ τοῦ
[9]	καὶ παιδάρια καὶ γύναια πολλά;	~Ὅταν	οὖν ταῦτα λογίσωμαι, μακαρίζω μὲν
[27]	διδόναι πάντα τοῖς εἰωθόσι λαμβάνειν.	Ὅταν	οὖν φανῶ μηδὲν ἐλαττώσας τῶν
[1]	ποιητῇ πολλὰ ἐποιήθη μέλη χαρίεντα·	τρυφᾶν	γὰρ ἔλαχεν ἐκ Μοιρῶν· Ἀλκαίῳ
[25]	ἢ θεάτρων ὃν οὕτως ἐποιήσαμεν	τρυφᾶν,	ὥστε ἄγων σχολὴν ἀπὸ τῆς
[22]	μὲν ἐγειρομένους ἄρτι τοὺς βωμοὺς	ἀνέτρεψαν,	οὓς ἡ πρᾳότης ἡμῶν ἐδίδαξε
[22]	τοὺς τάφους δὲ τῶν ἀθέων	ἀνέτρεψαν	πάντας, ὑπὸ τοῦ συνθήματος, ὃ
[13]	ἰχθυδίων οὔτε ὀρνίθων πολλῶν εὑρισκομένων	ἐν	ἀγορᾷ, τωθαστικὸν μάλα ἐγέλασας, ἄρτου
[8]	οὔτι μὰ Δία τὰς ἱεράς,	ἐν	αἷς χρὴ σωφρονεῖν· ἅλις μὲν
[21]	τρυφῆς εὐδαιμονεστάτῳ εἶναι, ἥ τε	ἐν	ἀνδράσιν αὐτουργία παρὰ τοῖς μαχιμωτάτοις
[17]	ἐλευθέρα. Σὺ δὲ ἀξιοῖς τοὺς	ἐν	αὐτῇ νεανίσκους ἄγειν ἡσυχίαν καὶ
[30]	ἐπιτηδεύοντας ἐξελέγχων. ~Ἡ πόλις δὲ	ἐν	ἀφθονίᾳ γέγονεν ἄρτων ἕνεκα μόνον,
[26]	πόλεως. Οὐ γὰρ οἶμαι ῥᾴδιον	ἐν	γήρᾳ μεταθεμένῳ διαφυγεῖν τὸν λεγόμενον
[17]	ἀεὶ μὲν ἐπιεικῶς αὐτὸ ποιοῦντες,	ἐν	δὲ ταῖς ἑορταῖς πλέον. ~Ἔδωκάν
[6]	ἀποκναίεις βιαζόμενος μὲν τοὺς πλουσίους	ἐν	δικαστηρίοις μετριάζειν, τοὺς πένητας δὲ
[24]	προάστειον, ὃ πολὺν ἐτήρησε χρόνον	ἐν	ἐκείνῃ τῇ ζάλῃ τρέψας ἀλλαχοῦ
[14]	κομῆσαι τῆς κεφαλῆς τὸ γένειον,	ἐν	ἐκείνῳ δὲ τῆς ἡλικίας ἰδίᾳ
[5]	μακαρία καὶ πολυάνθρωπος εἰκότως ἄχθεται,	ἐν	ᾗ πολλοὶ μὲν ὀρχησταί, πολλοὶ
[13]	μετῆν ἀσελγείας. Ὅτῳ δὲ οὐκ	ἐν	ἡδονῇ κρέα ὕεια καὶ προβάτεια
[7]	ἐκπεπληγμένην ὑπὸ μεγέθους τοῦ κατορθώματος·	Ἐν	θυμῷ, γρηῦ, χαῖρε καὶ ἴσχεο
[13]	εἶναι καὶ ἧς οὐδὲ τοῖς	ἐν	Ἰθάκῃ μνηστῆρσι μετῆν ἀσελγείας. Ὅτῳ
[5]	~Οὕτω μὲν οὖν ἐγὼ καὶ	ἐν	Κελτοῖς κατὰ τὸν τοῦ Μενάνδρου
[2]	διαθεόντων ἀνέχομαι τῶν φθειρῶν ὥσπερ	ἐν	λόχμῃ τῶν θηρίων. Ἐσθίειν δὲ
[21]	ἐκ παίδων τροφὴν ἥ τε	ἐν	μειρακίοις ὁδὸς διὰ τῶν Πλάτωνος
[12]	τοίνυν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ πρῶτον συγγνώμην,	ἐν	μέρει δὲ καὶ ὑμῖν νέμω
[25]	δόξαι γοῦν ἐκείνοις καλὸς κἀγαθός,	ἐν	μέρει μεταδοῦναι πᾶσι τῆς ἀηδίας
[11]	Θρᾳξὶ καὶ Παίοσι καὶ τοῖς	ἐν	μέσῳ κειμένοις Θρᾳκῶν καὶ Παιόνων
[20]	τῷ Βιθυνῷ πεποίηται συγγράμματα τοιαῦτα,	ἐν	οἷς δρεπόμενος ἐκ τῶν πολλῶν
[24]	καὶ τοῖς τοῦ ἀγάλματος ἴχνεσιν	ἐν	ὀλίγοις ὑμῶν κατέδραμον· ὑμεῖς δὲ
[16]	περιέστη καὶ γέγονεν οὐκ ἀπεικότως	ἐν	ὀνείδει. Ἑπτὰ γάρ ἐσμεν οἵδε
[12]	νέμω τὰ πάτρια ζηλοῦσιν, οὐδὲ	ἐν	ὀνείδει προφέρομαι τὸ Ψεῦσταί τ´
[6]	οὔτε πρὸς νόμους· ἡδὺ γὰρ	ἐν	πᾶσι τὸ ἐλεύθερον. Ἡ δὲ
[11]	φιλανθρωποτάτους· καίτοι τοῦτό γε ἐπιεικῶς	ἐν	πᾶσιν εἶδον τοῖς Ἕλλησιν, ἔχω
[16]	τοῖς ἄρχουσιν, ὁ μέγας ἀνὴρ	ἐν	πόλει καὶ τέλειος οὗτος ἀναγορευέσθω
[4]	~τὰ δὲ ἔνδον ἄγρυπνοι νύκτες	ἐν	στιβάδι, καὶ τροφὴ παντὸς ἥττων
[27]	περιφέρουσιν, οὕτω δὲ καὶ ὑμεῖς	ἐν	ταῖς ἀγοραῖς ἐπιτρίβετε λοιδοροῦντες; ἢ
[5]	πολλαχοῦ μέν, οὐχ ἥκιστα δὲ	ἐν	ταῖς ἀγοραῖς καὶ ἐν τοῖς
[29]	τὸν ὑπὸ τῶν πλουσίων ἀποκεκλεισμένον	ἐν	ταῖς ἀποθήκαις σῖτον ἄργυρον αὐτοῖς
[3]	Ὀλιγάκις οὖν εἰς αὐτὰς φοιτῶ	ἐν	ταῖς ἑορταῖς τῶν θεῶν οὐδὲ
[7]	μέντοι καὶ οἱ πλείους τῶν	ἐν	τέλει, καὶ ἀποδέχονταί σε σὺν
[25]	παραδυναστεύειν ἡμῖν ἠνεσχόμεθά τινας τῶν	ἐν	τέλει οὐδὲ ἐπείσαμεν τὸν δῆμον
[13]	δίκαια ποιεῖν ἀναγκάζων. Οἱ δὲ	ἐν	τέλει τῆς πόλεως ἀμφοῖν μετέχοντες
[5]	βοῆς ὁ δῆμος, οἱ δὲ	ἐν	τέλει τῷ γνωριμώτεροι μᾶλλον εἶναι
[22]	ἐνθένδε ἐκεῖσέ τις Καππαδόκης φυγάς,	ἐν	τῇ παρ´ ὑμῖν τραφεὶς πόλει
[7]	εὔχεσθαι, εὐχομένας δὲ οὐκ ἔδειξεν	ἐν	τῇ ποιήσει οὔτε γυναῖκας οὔτε
[13]	χαρίεν, ὅτι οὐδὲ ὅπως ἰχθὺς	ἐν	τῇ πόλει πετραῖος ἔσται σκοπεῖς·
[13]	Ἰλλυριοί; οὐχ ὁρᾷς ὁπόσα μὲν	ἐν	τῇ πόλει ταύτῃ καπηλεῖα; σὺ
[20]	καὶ ἀναπείσαντας ἐκδραμεῖν. Ὄντος δὲ	ἐν	τοιούτοις αὐτοῦ καὶ διαποροῦντος ἠρέμα
[8]	ὑπ´ εὐνοίας ἐμμελέστερόν σε νουθετοῦσιν	ἐν	τοῖς ἀναπαίστοις ἀποψιλῶσαι μὲν τὰς
[25]	καὶ δημοσίᾳ κατεχέατέ μου παίζοντες	ἐν	τοῖς ἀναπαίστοις, ἐμαυτοῦ προσκατηγορήσας ὑμῖν
[31]	πρᾳότης αὔξει καὶ τρέφει τὴν	ἐν	τοῖς ἀνθρώποις κακίαν. ~Ὁ λόγος
[24]	ζῆτε, ποθεῖτε δὲ ὁρᾶν καὶ	ἐν	τοῖς ἄρχουσιν. ~Ὑπὲρ μὲν δὴ
[18]	Ῥωμαίοις Ταραντῖνοι δίκας, ὅτι μεθύοντες	ἐν	τοῖς Διονυσίοις ὕβρισαν αὐτῶν τὴν
[1]	μέλεσι μουσικὴν ὁ νῦν ἐπικρατῶν	ἐν	τοῖς ἐλευθέροις τῆς παιδείας τρόπος.
[11]	ἐκεῖνοι διασώζουσιν εἰκόνα τῆς παλαιᾶς	ἐν	τοῖς ἤθεσιν ἀρετῆς, εἰκὸς δήπουθεν
[5]	δὲ ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ	ἐν	τοῖς θεάτροις, ἀπὸ μὲν τῶν
[21]	μόνον. Ἀσέλγεια δὲ οὐκ ἔστιν	ἐν	τοῖς θεάτροις οὐδὲ ὕβρις. οὐδὲ
[7]	λαμπρῶς ἐν τοῖς τεμένεσιν ὥσπερ	ἐν	τοῖς θεάτροις. Τί οὖν οὐκ
[26]	τοῖς θεάτροις καὶ τὸ ἀξιοῦν	ἐν	τοῖς ἱεροῖς εἶναι σεμνοὺς καὶ
[8]	φανερῶς, ἐπειδὴ κολακεύειν ἐνόμισας τοὺς	ἐν	τοῖς ἱεροῖς ὁρώμενόν σε ἐπαινοῦντας.
[1]	ἐπιχειροῦντας δυσμενεῖς, ἀφαιρεῖται δὲ τὴν	ἐν	τοῖς μέλεσι μουσικὴν ὁ νῦν
[18]	τοῦ γενείου τρίχας καὶ τὰ	ἐν	τοῖς νομίσμασι χαράγματα. Εὖ γε,
[19]	τῶν τοιούτων ἧττον ἢ τῶν	ἐν	τοῖς τέλμασι βατράχων. Εἶτα οὐκ
[7]	σὺν βοῇ μετὰ κρότων λαμπρῶς	ἐν	τοῖς τεμένεσιν ὥσπερ ἐν τοῖς
[4]	τὸ οἴκημα, δεδιὼς κινῆσαι τὴν	ἐν	τοῖς τοίχοις ὑγρότητα, κομίσαι δὲ
[11]	ἢ τὸν ὁμώνυμον. Ὥσπερ γὰρ	ἐν	τοῖς φυτοῖς εἰκός ἐστι διαδίδοσθαι
[4]	τὸ ῥεῦμα γεφυροῦν. Ὡς οὖν	ἐν	τούτοις ἀγριώτερος ἦν τοῦ συνήθους,
[6]	τοῖς ὁμοτίμοις προσφέρεσθαι καὶ τὴν	ἐν	τούτοις ὑπεροχὴν φέρειν πρᾳότερον, ἐπιμελεῖσθαι
[2]	τὸ ἐράσμιον. Ὑμεῖς δὲ καὶ	ἐν	τῷ γήρᾳ ζηλοῦντες τοὺς ὑμῶν
[24]	ὑμεῖς δὲ ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς	ἐν	τῷ δήμῳ διὰ τῶν ἱκανῶν
[29]	μου πρὸς ὑμᾶς, ὁ δῆμος	ἐν	τῷ θεάτρῳ, πνιγόμενος ὑπὸ τῶν
[22]	βασίλεια) τοὺς ὀρχηστὰς δὲ ἐπιτραπέντας	ἐν	τῷ θεάτρῳ τὴν τέχνην εἴασαν,
[7]	τοιαῦτα τοῦ Πυθίου, καὶ δημηγορεῖς	ἐν	τῷ πλήθει, καὶ καθάπτῃ τῶν
[20]	πλουσίᾳ πόλει, τοὺς ἐφήβους ἰδὼν	ἐν	τῷ προαστείῳ μετὰ τῶν ἀρχόντων
[8]	τῷ τοῦ Διὸς ἅπαξ, εἶτα	ἐν	τῷ τῆς Τύχης, εἰς τὸ
[8]	κόρος αὐτῶν. Ἔθυσεν ὁ Καῖσαρ	ἐν	τῷ τοῦ Διὸς ἅπαξ, εἶτα
[6]	λίαν ἀπρεποῦς οὐδὲ ἐπονειδίστου δοκούσης	ἐν	τῷ φανερῷ, πεπεισμένος ὡς οὐκ
[28]	ὑπελάμβανον ὅτι μάλιστα ἀλλήλους ἀγαπήσομεν.	Ἓν	μὲν δὴ τοῦτο ἔστω μοι
[19]	οὖν μου λέγοντος μετὰ παρρησίας.	Ἓν	μόνον ὑμᾶς ὁ Κωνστάντιος ἠδίκησεν,
[20]	καὶ θᾶσσον ἀποβὰς τοῦ ἵππου,	προῆγεν	ἅμα καὶ πρὸς τοὺς προλαβόντας
[16]	Τίμιος μὲν δὴ καὶ ὁ	μηδὲν	ἀδικῶν, ὁ δὲ μηδ´ ἐπιτρέπων
[27]	εἰωθόσι λαμβάνειν. Ὅταν οὖν φανῶ	μηδὲν	ἐλαττώσας τῶν δημοσίων συντάξεων, ὅσα
[22]	κόσμου πράγματα ἀνατέτραπται (σύνοιδα δὲ	οὐδὲν	ἀνατρέπων ἐμαυτῷ οὔτε ἑκὼν οὔτε
[23]	θεοὺς τιμῶν ἀμελῶς ἔχοντες, πράττειν	οὐδὲν	ἄτοπον ὑπολαμβάνετε. Πρόσεισι δὲ οὐδεὶς
[25]	ὥσπερ Ὅμηρος ἐποίησε τοὺς Ἄβαντας,	οὐδὲν	δ´ ἐκείνου φαυλοτέρους ἄνδρας οἴκοι
[16]	ἰδιώτου φαυλότερος εἶναι, λέληθα ἐμαυτόν,	οὐδὲν	δέον, ὑμῖν τῆς ἀγροικίας μεταδιδοὺς
[1]	ἄλλοις, αἰτιᾶσθαι τοὺς ἀδικουμένους μὲν	οὐδέν,	εἶναι δ´ ἐπιχειροῦντας δυσμενεῖς, ἀφαιρεῖται
[25]	φαυλότατον ἰδεῖν ὑμῖν καὶ ἀηδέστατον,	οὐδὲν	ἐπέδειξα καλὸν θέαμα, μεταστῆναι τὴν
[24]	τὸν φαῦλον πώγωνα καὶ τὸν	οὐδὲν	ἐπιδείξαντα ὑμῖν καλὸν οὐδὲ ἐπιδείξοντα
[16]	ἐμοί, λόγων ἀγαθὸς δημιουργός, οἷς	οὐδέν	ἐστι πρός τινα συμβόλαιον, οὐδὲ
[19]	τῇ πόλει. ~Τὸ Χῖ, φασίν,	οὐδὲν	ἠδίκησε τὴν πόλιν οὐδὲ τὸ
[23]	ἡ πόλις δὲ τὰ νῦν	οὐδὲν	ηὐτρέπισται« Ἐνταῦθα ὁ φιλαπεχθήμων ἐγὼ
[8]	ἐπίπαν νύκτωρ μόνος οὐδέ ἐστιν	οὐδέν,	ὅ σου τὸν ἄγριον καὶ
[27]	εὖ οἶδα δεινὸν οὐδένα ὑμῶν	οὐδὲν	οὐδὲ ἀνήκεστον ἐργασάμενος οὔτε ἰδίᾳ
[14]	Ἀλκινόου κῆπος· εὖ ἴσθι, τούτων	οὐδὲν	ὄψει τερπνότερον. Ἆρα ποθεῖτε καὶ
[10]	εἶχε καὶ ἦν ὅμοιος τοῖς	οὐδὲν	πάσχουσι. Συνιδὼν δὲ τὸ πάθος
[25]	μετὰ μείζονος αὐτῷ παρρησίας, ὡς	οὐδὲν	ὑμᾶς ἐγὼ διὰ τοῦτο πώποτε
[30]	ἔθνος οἰχήσομαι καὶ δῆμον ἕτερον,	οὐδὲν	ὑμᾶς ὑπομνήσας ὧν ἐνιαυτοῖς ἔμπροσθεν
[31]	ἐχόντων οὐ δικαίως, καὶ πολυπραγμονήσας	οὐδὲν	ὑπὲρ τῶν ἔμπροσθεν, ὧν ἔσχον
[27]	κοινῇ τὴν πόλιν, οὐδ´ εἰπὼν	οὐδὲν	φλαῦρον, ἀλλὰ καὶ ἐπαινέσας, ὡς
[22]	ὃν λέγω) μαθὼν ὅπου καὶ	ἔμαθεν	ὡς οὐ δέον ὁμιλεῖν γυναιξί,
[10]	Ἡ δὲ ὡς ἦλθεν, ἐπισκεψομένη	δῆθεν	αὐτόν, αὐτίκα ἐδίδου τὰ συνθήματα
[22]	παρασχόν, ὑπὸ δὲ τῆς βουλῆς	ἀμεληθέν,	εἰσέτι δὲ καὶ ἀμελούμενον. Ἐμοὶ
[22]	ὑπήκουσαν. Ὃ δὲ δὴ μέγιστον,	ἐκεῖθεν	εἰς ὑμᾶς ἐφέρετο πολὺ καὶ
[10]	βασιλίδος ἀρξάμενος. Ἡ δὲ ὡς	ἦλθεν,	ἐπισκεψομένη δῆθεν αὐτόν, αὐτίκα ἐδίδου
[10]	ἔπασχεν ἐκείνης παρούσης· ἐπεὶ δὲ	ἀπῆλθεν,	ἐπιόντων ἄλλων, ἀτρέμας εἶχε καὶ
[29]	πόλιν καὶ πόλεις τὰς πέριξ,	ἔνθεν	εἰσήγαγον ὑμῖν μέτρων τετταράκοντα μυριάδας.
[18]	ἀνθρώποις μόνον, ἀλλὰ καὶ θηρίοις.	Ἔνθεν	οἶμαι συμβαίνει μάλα ὑμῖν εὐδαίμοσιν
[11]	αὐταῖς Ἴστρου ταῖς ἠιόσι Μυσοῖς,	ὅθεν	δὴ καὶ τὸ γένος ἐστί
[20]	τῶν νέων φιληκοΐαν τοὺς ἀφηλικεστέρους·	ὅθεν	οἶμαι συμβαίνει νέους καὶ πρεσβύτας
[23]	μὲν τῇ γυναικὶ πάντα ἐκφέρειν	ἔνδοθεν	εἰς τοὺς Γαλιλαίους, καὶ τρέφουσαι
[8]	τῆς Δάφνης ὁσάκις εἰσῆλθον τέμενος,	προδοθὲν	μὲν ὀλιγωρίᾳ τῶν φυλάκων, ταῖς
[29]	ὀνομάζειν μοδίους, ἀνάλισκον σίτου, πάντας	οἴκοθεν	ἔχων. Ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου κομισθέντα
[31]	θεῶν ἀχαριστούμεθα; ὅτι τρέφομεν ὑμᾶς	οἴκοθεν,	ὃ μέχρι σήμερον ὑπῆρξεν οὐδεμιᾷ
[23]	εἶπεν· ἐγὼ μὲν ἥκω φέρων	οἴκοθεν	τῷ θεῷ χῆνα ἱερεῖον, ἡ
[23]	ἱεροῖς· οὐ γὰρ ἔστιν οἶμαι	πόθεν	διατραφῇ. Καὶ γενέθλια μέν τις
[13]	ζημίαιν, ὥσπερ οἶμαι πρότερον ἔχαιρον	διχόθεν	καρπούμενοι τὰς ὠφελείας, καὶ ὡς
[31]	πάντες οἱ μὴ δεόμενοι. Τοῦτο	ἐξετασθὲν	ἀνεφάνη σαφῶς. Ἀφελόμενος δὲ αὐτοὺς
[8]	δὲ τῶν ἀθέων ἀνδρῶν τόλμαις	ἀφανισθέν)	ἡ Σύρων ἥκει νεομηνία, καὶ
[25]	πρόσω διὰ δυστροπίαν αἰσχύνεται κομᾶν	ἐξόπισθεν,	ὥσπερ Ὅμηρος ἐποίησε τοὺς Ἄβαντας,
[22]	τὸν κόρδακα. ~Λέγεταί τοι μικρῷ	πρόσθεν	ὡς ἐνθένδε ἐκεῖσέ τις Καππαδόκης
[29]	εἶχον, ἀφορίας δεινῆς ὑπὸ τῶν	ἔμπροσθεν	αὐχμῶν γενομένης, ἔδοξέ μοι πέμπειν
[30]	οὐδὲν ὑμᾶς ὑπομνήσας ὧν ἐνιαυτοῖς	ἔμπροσθεν	ἐννέα δίκαια δρῶντες εἰς ἀλλήλους
[27]	τινὰ ἐμὰ ὀνείδη τοσούτῳ τῶν	ἔμπροσθεν	χαλεπώτερα, τοῦ τε αὐχμοῦ τοῦ
[31]	καὶ πολυπραγμονήσας οὐδὲν ὑπὲρ τῶν	ἔμπροσθεν,	ὧν ἔσχον ἀτελῶς, οὓς μάλιστα
[22]	αὐτοῖς ἐπαγαγεῖν, ἄλλα δὲ τὰ	ἐντεῦθεν	ἀγαθὰ τοιαῦτα, καὶ δὴ καὶ
[20]	ὡς ὁ Κάτων ἀπεκρίνατο μὲν	οὐθέν,	βοήσας δὲ μόνον οἷά τις
[30]	μὴ πᾶσιν ἀρέσοιμι, πλὴν ἔμελεν	οὐθὲν	ἐμοί· τῷ γὰρ ἀδικουμένῳ πλήθει
[6]	ἀπολώλεκας ἡμῶν τὴν πόλιν, ὥστε	οὐθὲν	ἡμῖν ἀγαθὸν ὑπάρχει παρὰ σοῦ
[22]	πόλει παρὰ τῷ χρυσοχόῳ (γνωρίζετε	δήπουθεν	ὃν λέγω) μαθὼν ὅπου καὶ
[11]	ἐν τοῖς ἤθεσιν ἀρετῆς, εἰκὸς	δήπουθεν	τὸ αὐτὸ ὑπάρχειν καὶ Σύροις
[5]	τοῖς γε ἀνδρείοις, ὥσπερ ὑμεῖς,	ἕωθεν	κωμάζειν, νύκτωρ ἡδυπαθεῖν, ὅτι τῶν
[4]	πυροῦ καὶ τοιούτοις τισίν, ὅσα	εἴωθεν	εἴργειν τὴν ἐκ τοῦ ἀέρος
[27]	ἐλαττώσας τῶν δημοσίων συντάξεων, ὅσα	εἴωθεν	ἡ βασιλικὴ νέμειν δαπάνη, ὑμῖν
[4]	καταλαμβάνει, ξύλιναι δὲ ἐπ´ αὐτὴν	ἀμφοτέρωθεν	εἰσάγουσι γέφυραι, καὶ ὀλιγάκις ὁ
[8]	τοῖς βίοις οὔτε τοῖς ἤθεσιν.	Εἶἑν.	Ἀλλ´ ἐκεῖνο τίς ἀνέξεταί σου;
[27]	τρίχες, ὁ Τήιος ἔφη ποιητής.	~Εἶἑν.	Ἀλλὰ τῆς ἀχαριστίας, πρὸς θεῶν
[16]	δὲ ἤδη πλείω τούτων ἐστίν.	~Εἶἑν·	ἀλλὰ τί παθὼν αὐτὸς ἐπιχειρεῖς
[20]	πρεσβύτας ἐξ ἴσης εἶναι φιλομύθους.	Εἶἑν.	Ὁ δὲ δὴ Κάτων ὅπως
[19]	μόνοις ἐκ πάντων Ῥωμαίων πολλῶν	δοῖεν	οἱ θεοὶ τῶν Κωνσταντίων πειραθῆναι,
[22]	τῆσδε τῆς πόλεως θεοὶ διπλοῦν	δοῖεν,	ὅτι πρὸς τούτῳ καὶ τὰς
[32]	ἣν ἐτιμήσατε δημοσίᾳ, τὰς ἀμοιβὰς	ἀποδοῖεν.
[13]	αὐτοὺς ἱκανῶς. Ἐκεῖνο δέ σου	χαρίεν,	ὅτι οὐδὲ ὅπως ἰχθὺς ἐν
[14]	ὁ δὲ ὡς δή τι	χαρίεν	ποιῶν μάλα προθύμως ἐνετίθει, καλῶν
[7]	αὐτῶν, ὡς Ὑμεῖς τῶν θεῶν	ἕνεκεν	ὀλιγάκις εἰς τὰ τεμένη συνέρχεσθε,
[29]	σίτου πραθέντα τοῦ χρυσοῦ; Ταύτης	ἕνεκεν	ὑμῖν ἀπηχθόμην ἐγὼ τῆς πράξεως,
[25]	τοὺς αἰτίους αὑτῷ τῆς εὐθηνίας	ξυνέθηκεν,	οὐδὲ ἐπεγράψαμεν χρυσίον οὐδὲ ᾐτήσαμεν
[16]	τῶν Πλάτωνος νόμων ὑπομνησθέντα ἐμαυτοῦ	πεποίηκεν	ἀπεχθάνεσθαι πρὸς ὑμᾶς, ὅς φησι
[27]	ἆρ´ οὐκ αἰνίγματι τὸ πρᾶγμα	ἔοικεν;	Ἀλλ´ ὁπόσα μὲν κοινῇ πρὸς
[2]	ἀλγῶ. Καίτοι καὶ τοῦτο ἔχειν	ἔοικεν	ὁ πώγων ὥσπερ τὰ ἄλλα
[2]	πώγωνα, δικὰς αὐτὸ πραττόμενος, ὡς	ἔοικεν,	οὐδενὸς μὲν ἄλλου, τοῦ δὲ
[14]	βίου· ἐμὲ δὲ ὁ παιδαγωγὸς	ἐδίδασκεν	εἰς γῆν βλέπειν ἐς διδασκάλου
[16]	καὶ τοῦτό σε ὁ παιδαγωγὸς	ἐδίδασκεν,	ὃς οὐδὲ εἰ ἄρξεις ἠπίστατο.
[1]	Ἀρχιλόχῳ τῷ Παρίῳ τὴν μοῦσαν	ἔδωκεν	ὁ θεὸς εἰς εὐφροσύνας καὶ
[25]	οὐδὲ ἔγημε παρ´ ὑμῶν οὐδὲ	ἐξέδωκεν	εἰς ὑμᾶς οὐδὲ ἠράσθημεν τῶν
[21]	καὶ Γερμανοὶ καὶ δρυμὸς Ἑρκύνιος	ἔμελεν	ἄρτι πρῶτον εἰς ἄνδρας τελοῦντι,
[30]	ὅτι μὴ πᾶσιν ἀρέσοιμι, πλὴν	ἔμελεν	οὐθὲν ἐμοί· τῷ γὰρ ἀδικουμένῳ
[24]	μου τοῖς λόγοις, ὡς μήποτε	ὤφελεν,	ἐκλιπὼν τὸ προάστειον, ὃ πολὺν
[17]	σεαυτοῦ; λογίσασθαι ἐχρῆν ὅτι τῶν	μὲν	ἀδικημάτων οὐδεὶς αἰτιᾶται τοὺς ἄρχοντας,
[29]	πᾶσιν. Ἐπεὶ δὲ ἦν τὰ	μὲν	ἄλλα παρ´ αὐτοῖς πολλὰ πάνυ
[2]	αὐτὸ πραττόμενος, ὡς ἔοικεν, οὐδενὸς	μὲν	ἄλλου, τοῦ δὲ μὴ φύσει
[16]	ζηλωτὴς γενοίμην, ἀμείνων ἔσομαι τῶν	μὲν	ἄλλων ἀνθρώπων ἴσως οὐδενός (οὐ
[28]	Ἀλεξανδρέων τῶν ἐπ´ Αἰγύπτῳ, πολὺ	μὲν	ἀνῆκα χρυσίον, πολὺ δὲ ἀργύριον,
[30]	Ἐπεὶ δὲ οἶμαι συμβαίνει τοὺς	μὲν	ἀπιέναι, τὴν πόλιν δὲ εἶναι
[28]	πένητα καὶ ἐκ τῶν ἁπανταχοῦ	μὲν	ἀπολελυμένων, παρ´ ὑμῖν δὲ διὰ
[4]	δέ μοι τῆς κεφαλῆς ἐδέησα	μὲν	ἀποπνιγῆναι, κομισθεὶς δὲ ἔξω, τῶν
[17]	αὐταῖς τοὺς κανθηλίους, ἀλλ´ ἐκεῖναι	μὲν	αὐτὸ δὴ τοῦτο κόσμου τινὸς
[6]	ἡ σωφροσύνη τοιοῦτόν ἐστιν, ἀπόλωλας	μὲν	αὐτός, ἀπολλύεις δὲ καὶ ἡμᾶς
[22]	τὸν νεκρὸν τῆς Δάφνης, οἱ	μὲν	ἀφοσιούμενοι τὰ πρὸς τοὺς θεοὺς
[29]	ἐξαίφνης παρ´ ὑμῶν γενέσθαι. Ἐκεῖνοι	μὲν	γὰρ αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως
[19]	τοὺς εὐπόρους, τὸν δῆμον. Ὁ	μὲν	γὰρ δῆμος ἄχθεταί μοι τῷ
[8]	ἐν αἷς χρὴ σωφρονεῖν· ἅλις	μὲν	γὰρ ἐκείνων ἐστίν, ὥσπερ τῆς
[21]	ὅσον οἱ Κελτοὶ Ῥωμαίων. Ὁ	μὲν	γὰρ ἐκεῖσε τεχθεὶς ἐγγὺς ἦλθε
[16]	διπλασίας τιμῆς ἄξιος ἐκείνου· ὁ	μὲν	γὰρ ἑνός, ὁ δὲ πολλῶν
[23]	οἴκαδε ἀπιέναι μερίδας ἔχοντα. Τοῖς	μὲν	γὰρ ἱερεῦσιν οἱ θεοὶ καλοκἀγαθίᾳ
[30]	πρὸς ἐμὲ γνώμης μιᾶς (οἱ	μὲν	γὰρ μισοῦσιν, οἱ δὲ ὑπ´
[22]	στέργοιμι, διαφερόντως ἀσπασάμενος ἐκεῖνα. Κελτοὶ	μὲν	γὰρ οὕτω με δι´ ὁμοιότητα
[10]	ἥδε ἡ πόλις συνῳκίσθη (πεποίηται	μὲν	γὰρ ὑπὸ Σελεύκου, τοὔνομα δὲ
[14]	ὁ τρόπος οὐ συγχωρεῖ. Ἔστι	μὲν	γάρ, ὡς ὑμεῖς κρίνετε, ψυχῆς
[16]	ὁ Ἀθηναῖος διεξῆλθε ξένος. Τίμιος	μὲν	δὴ καὶ ὁ μηδὲν ἀδικῶν,
[1]	ψόγους εἴργει νόμος οὐδείς. Ἐπαινεῖν	μὲν	δὴ καὶ σφόδρα ἐθέλων ἐμαυτὸν
[32]	οὐ τῆς ὑμετέρας ἐλευθερίας. Ἐγὼ	μὲν	δὴ τὰ πρὸς ὑμᾶς εἶναι
[11]	ἠρνήθη, μάλα κραταιῶς μετεδίωξεν. ~Ἀντιόχῳ	μὲν	δὴ ταῦτα ἐποιήθη. Τοῖς δὲ
[28]	ὅτι μάλιστα ἀλλήλους ἀγαπήσομεν. Ἓν	μὲν	δὴ τοῦτο ἔστω μοι τῆς
[25]	καὶ ἐν τοῖς ἄρχουσιν. ~Ὑπὲρ	μὲν	δὴ τῶν βλασφημιῶν, ἃς ἰδίᾳ
[22]	ἦν. Τὰ δὲ ὑμέτερα· πολλοὶ	μὲν	ἐγειρομένους ἄρτι τοὺς βωμοὺς ἀνέτρεψαν,
[14]	πολυθρύλλητον τοῦτο δὴ πρὸ μηνῶν	μὲν	εἴκοσι προσκυνούμενον ὄνομα, νυνὶ δὲ
[23]	ταῦρον. Ὑμῶν δὲ ἕκαστος ἰδίᾳ	μὲν	εἰς τὰ δεῖπνα καὶ τὰς
[8]	τὰς πανηγύρεις ἐκείνας, ὁπόσαι κοιναὶ	μέν	εἰσι παντὶ τῷ δήμῳ καὶ
[11]	τὰ πρὸς τοὺς ξένους, καθόλου	μὲν	Ἕλληνες πάντες, αὐτῶν δὲ Ἑλλήνων
[28]	ἀλλήλους ἐνθυμηθείς· ἀλλὰ νομίσας ὑμᾶς	μὲν	Ἑλλήνων παῖδας, ἐμαυτὸν δέ, εἰ
[16]	ταῦτα ἐθέλων πολλάκις, ἀλλ´ ὀνειδίζω	μὲν	ἐμαυτῷ, διότι μὴ ποιῶ πᾶσαν
[13]	καὶ Ἰλλυριοί; οὐχ ὁρᾷς ὁπόσα	μὲν	ἐν τῇ πόλει ταύτῃ καπηλεῖα;
[13]	μέντοι καὶ Μαραθωνομάχον, ἀλλ´ Ἀχαρνέα	μὲν	ἐξ ἡμισείας, ἀηδῆ δὲ ἄνδρα
[1]	Ἰσμηνίας οὐκ ἀπὸ τῆς ἴσης	μὲν	ἕξεως, ἀπὸ δὲ τῆς ὁμοίας,
[3]	ἀποστρεφόμενος, ἄσμενος ἀπαλλάττομαι. Ἀλλὰ τὰ	μὲν	ἔξω ταῦτα· καίτοι πόστον εἴρηταί
[29]	οὖν ὑμῶν οἱ πλούσιοι; τὸν	μὲν	ἐπὶ τῶν ἀγρῶν σῖτον λάθρᾳ
[22]	τὸ πῦρ ἔδειξαν ἐκεῖνο, τοῖς	μὲν	ἐπιδημοῦσι τῶν ξένων φρικῶδες, ὑμῶν
[17]	ὑπ´ ἐλευθερίας εἰώθασι κωμάζειν, ἀεὶ	μὲν	ἐπιεικῶς αὐτὸ ποιοῦντες, ἐν δὲ
[26]	γενναῖοι τῶν ἵππων, εἶτα τοῦ	μὲν	ἐπιλαθόμενον, τὸ δὲ οὐ δυνηθέντα
[19]	πόλιν οὐδὲ τὸ Κάππα. Τί	μέν	ἐστι τοῦτο τῆς ὑμετέρας σοφίας
[6]	ἀνεχόμενοι μῆνα ἕβδομον τουτονί, τὸ	μὲν	εὔχεσθαι πάντως ἀπαλλαγῆναι τοῦ τοσούτου
[20]	~Ἀλλὰ ὁ Ῥωμαῖος Κάτων, ὅπως	μὲν	ἔχων πώγωνος οὐκ οἶδα, παρ´
[24]	βίον ὑμῖν ὁποῖον ὑμεῖς ἀεὶ	μὲν	ζῆτε, ποθεῖτε δὲ ὁρᾶν καὶ
[6]	νομίζεις; οὐκ ὀρθῶς, ὅτι πρῶτον	μὲν	ἡ σωφροσύνη ὅ τι ποτ´
[22]	φρικῶδες, ὑμῶν δὲ τῷ δήμῳ	μὲν	ἡδονὴν παρασχόν, ὑπὸ δὲ τῆς
[18]	ἀπολαύοντες. Δῆλον γάρ, ὅτι τοῖς	μὲν	ἡδονὴν παρέχει τὸ λέγειν, τοὺς
[23]	θεῷ, ὁ ἱερεὺς εἶπεν· ἐγὼ	μὲν	ἥκω φέρων οἴκοθεν τῷ θεῷ
[28]	παρ´ ὑμῶν δυσχεραινόμεθα. Καὶ ταῦτα	μὲν	ἦν τῶν μικρῶν πάνυ καὶ
[10]	τῆς γαμετῆς. Ὁ δὲ αὐτίκα	μὲν	ἠρνήσατο· τελευτήσαντος δὲ τοῦ πατρὸς
[20]	δὴ καὶ αὐτὸς οὐκ ἐφικόμην	μέν,	ηὐξάμην δὲ ὑπὸ ἀμαθίας κοινωνῆσαι
[24]	εἰπὼν τότε μέμνημαι, καὶ ὁ	μὲν	θεὸς ἐμαρτύρησέ μου τοῖς λόγοις,
[27]	μοι πρὸς ὑμᾶς πεποιημένα προπετῶς	μὲν	καὶ ἀνοήτως, ἥκιστα δὲ ὑφ´
[14]	ἐκείνῳ δὲ τῆς ἡλικίας ἰδίᾳ	μὲν	καὶ κατ´ ἐμαυτὸν οὐδέποτε, τρίτον
[23]	οὐ προσάγει, ἣν ἐχρῆν μάλιστα	μὲν	καὶ κατὰ φυλὰς βουθυτεῖν, εἰ
[31]	γῆς κλήρους ἐγγὺς τρισχιλίους, ἐπινοίᾳ	μὲν	καὶ οἰκονομίᾳ τοῦ θείου τοὐμοῦ
[7]	πᾶσαι, φησί, χεῖρας ἀνέσχον, βαρβαρικὸν	μὲν	καὶ τοῦτο καὶ γυναιξὶ πρέπον,
[27]	τὸ πρᾶγμα ἔοικεν; Ἀλλ´ ὁπόσα	μὲν	κοινῇ πρὸς πάντας πεποίηται τοὺς
[22]	διαίτης. Οἱ Κελτοὶ δὲ τὸν	μὲν	κοτυλιστὴν ἠγνόησαν (ἐδέξατο γὰρ αὐτὸν
[1]	ἐμαυτῷ. Τὸ δὲ ᾄσμα πεζῇ	μὲν	λέξει πεποίηται, λοιδορίας δὲ ἔχει
[30]	δρῶντες εἰς ἀλλήλους εἰργάσασθε, φέρων	μὲν	ὁ δῆμος ἐπὶ τὰς οἰκίας
[1]	ἀδικοῦντας λοιδορίᾳ. Ἐμοὶ δὲ ἀπαγορεύει	μὲν	ὁ νόμος ἐπ´ ὀνόματος, ὥσπερ
[22]	καταγελαστότατον τὸ θέατρον· ἀλλ´ οἱ	μὲν	ὀλίγοι πολλῶν κατεγέλων, ἐγὼ δὲ
[18]	Ταραντίνων τὰ πάντα εὐδαιμονέστεροι, ἀντὶ	μὲν	ὀλίγων ἡμερῶν ὅλον εὐπαθοῦντες ἐνιαυτόν,
[8]	Δάφνης ὁσάκις εἰσῆλθον τέμενος, προδοθὲν	μὲν	ὀλιγωρίᾳ τῶν φυλάκων, ταῖς δὲ
[6]	ἡμᾶς εἶναι ἐλευθέρους, ὦ τὰ	μὲν	ὀνόματα πρᾳότατε, πικρότατε δὲ τὰ
[15]	ἀληθῶς ἠρνεῖτο. Καὶ δὴ τοῦτο	μὲν	ὅπῃ τοῖς θεοῖς φίλον ἔχει
[5]	εἰκότως ἄχθεται, ἐν ᾗ πολλοὶ	μὲν	ὀρχησταί, πολλοὶ δὲ αὐληταί, μῖμοι
[22]	ἀφίκετο, μνήμῃ τῶν τῇδε πολλοὺς	μὲν	ὀρχηστὰς αὐτοῖς ἐπαγαγεῖν, ἄλλα δὲ
[6]	σὺ νῦν ἐπιτηδεύεις ἐστίν, ἐπίστασθαι	μὲν	ὅτι θεοῖς χρὴ δουλεύειν καὶ
[22]	αὐτοῖς ἀντιδεδώκατε νῦν ἐνθένδε πρῶτον	μέν,	ὅτι παρ´ ἐμὲ τὰ τοῦ
[28]	ἑλομένοις ἔχειν· ὑμεῖς δὲ ἐκείνων	μὲν	οὐ τοὺς δυναμένους εἵλεσθε, λαβόμενοι
[4]	καὶ ἀεὶ μείζων ἐπεγίνετο, θερμῆναι	μὲν	οὐδ´ ὣς ἐπέτρεψα τοῖς ὑπηρέταις
[28]	τῆς ἀφορμῆς εἰργάσασθε παραπλήσια πόλει	μὲν	οὐδαμῶς εὐνομουμένῃ, πρέποντα δὲ ὑμῶν
[25]	πόλιν ἔγνωκα καὶ ὑποχωρῆσαι, πεπεισμένος	μὲν	οὐδαμῶς ὅτι πάντως ἐκείνοις ἀρέσω,
[1]	τοῖς ἄλλοις, αἰτιᾶσθαι τοὺς ἀδικουμένους	μὲν	οὐδέν, εἶναι δ´ ἐπιχειροῦντας δυσμενεῖς,
[20]	ἔφρασεν, ὡς ὁ Κάτων ἀπεκρίνατο	μὲν	οὐθέν, βοήσας δὲ μόνον οἷά
[14]	καὶ ὥσπερ ἐντυπώσας ὅπερ ἐγὼ	μὲν	οὐκ ἐβουλόμην τότε, ὁ δὲ
[10]	τὸ κατ´ αὐτὸν αἰνίγματι, σαφῆ	μὲν	οὐκ ἐχούσης αἰτίαν τῆς νόσου,
[23]	οὐδὲ ἱερεῖον οὐδὲ λιβανωτόν. Ἐγὼ	μὲν	οὐκ οἶδα ὅπως ἄν τις
[23]	πρὸς τὴν Δάφνην ἀπαντᾶν. Ἐγὼ	μὲν	οὖν ἀπὸ τοῦ Κασίου Διὸς
[5]	ὑστεραίας πράττειν ὅτιπερ ἐθέλοιμι. ~Οὕτω	μὲν	οὖν ἐγὼ καὶ ἐν Κελτοῖς
[22]	εἰσέτι δὲ καὶ ἀμελούμενον. Ἐμοὶ	μὲν	οὖν ἐδόκει καὶ πρὸ τοῦ
[26]	ταῖς οἰκονομίαις τῆς πόλεως; ~Ἡμῖν	μὲν	οὖν ἐδόκει ταῦτα καλά, πρᾳότης
[23]	οὔτε πόπανον οὔτε ἱερεῖον. Αὐτίκα	μὲν	οὖν ἐθαύμασα καὶ ᾤμην ἔξω
[12]	τὰ τοιαῦτα στέργω ὀνείδη. Πότερα	μὲν	οὖν ἐστι κουφότερα, θεοῖς ἴσως
[3]	τε ἐκείνου καὶ φρενῶν. Ἦν	μὲν	οὖν ἴσως καὶ τοῦτο βαρὺ
[30]	μόνον, ἄλλου δὲ οὐδενός. Συνίην	μὲν	οὖν καὶ τότε ταῦτα ποιῶν
[5]	τούτοις εὐφραινόμενοι δῆλον ποιεῖτε πολλαχοῦ	μέν,	οὐχ ἥκιστα δὲ ἐν ταῖς
[29]	δὲ ἀνάλωτο καὶ τοῦτο, πρότερον	μὲν	πεντάκις χιλίους, ἑπτάκις χιλίους δὲ
[27]	ἀγοραῖς ἐπιτρίβετε λοιδοροῦντες; ἢ τοῦ	μὲν	ποιεῖν τι χαλεπὸν εἰς ὑμᾶς
[6]	Καίτοι πόσῳ κρεῖττον ἦν ὀνομάζεσθαι	μέν	σε δεσπότην, ἔργῳ δὲ ἐᾶν
[8]	νουθετοῦσιν ἐν τοῖς ἀναπαίστοις ἀποψιλῶσαι	μὲν	τὰς παρειάς, καλὰ δὲ ἀπὸ
[23]	ἐκεῖ περὶ τὸ τέμενος θεοπρεπέστατα	μὲν	τὰς ψυχὰς κατεσκευασμένους, λευκῇ δὲ
[5]	πόνους προσετίθην. Ἀλλ´ ἡ Κελτῶν	μὲν	ταῦτα ῥᾷον ἔφερεν ἀγροικία, πόλις
[23]	νυνὶ δὲ ὑμῶν ἕκαστος ἐπιτρέπει	μὲν	τῇ γυναικὶ πάντα ἐκφέρειν ἔνδοθεν
[23]	οἶμαι πόθεν διατραφῇ. Καὶ γενέθλια	μέν	τις ἑστιῶν ἱκανῶς παρασκευάζει δεῖπνον
[14]	νὴ θεοὺς καὶ θεάς, Σκύθης	μὲν	τὸ γένος, ὁμώνυμος δὲ τοῦ
[1]	τοῖς φαύλοις τὴν μουσικὴν λυπηροῖς	μὲν	τοῖς θεάτροις, σφίσι δ´ αὐτοῖς
[17]	ὑπὸ τῆς εὐλογιστίας ταύτης ἀπέχεσθαι	μὲν	τοῦ τὰ δίκαια ποιεῖν ἀναγκάζειν,
[6]	πρὸς δὲ τούτοις ἀποκναίεις βιαζόμενος	μὲν	τοὺς πλουσίους ἐν δικαστηρίοις μετριάζειν,
[23]	γένος) ὑμεῖς δὲ αὐτοὶ πρῶτον	μὲν	τῶν εἰς τοὺς θεοὺς τιμῶν
[22]	τοὺς ἑαυτῶν υἱέας, οἳ τὰ	μὲν	τῶν θεῶν ἀνέστησαν αὐτίκα τεμένη,
[5]	καὶ ἐν τοῖς θεάτροις, ἀπὸ	μὲν	τῶν κρότων καὶ ἀπὸ τῆς
[9]	~Ὅταν οὖν ταῦτα λογίσωμαι, μακαρίζω	μὲν	ὑμᾶς τῆς εὐδαιμονίας, ἐμαυτῷ δὲ
[25]	θεῖος καὶ ὁμώνυμος οὐ δικαιότατα	μὲν	ὑμῶν προὔστη, μέχρις ἐπέτρεπον οἱ
[24]	καὶ ἐναλλάττοντες τὰ χωρία. Ἐγὼ	μὲν	ὑπὸ τῷ θεῷ πρὸς τῷ
[17]	νεανίσκους ἄγειν ἡσυχίαν καὶ μάλιστα	μὲν	φρονεῖν ὅ τι σοι φίλον,
[19]	γράμματα, δηλοῦν δὲ ἐθέλειν τὸ	μὲν	Χριστόν, τὸ δὲ Κωνστάντιον. Ἀνέχεσθε
[16]	ἐνδειξαίμην) ἐπὶ τῆς μεσιτείας αὑτοὺς	ἐτάξαμεν,	οὕτω περὶ πολλοῦ ποιούμεθα τὸ
[25]	δείπνων ἢ θεάτρων ὃν οὕτως	ἐποιήσαμεν	τρυφᾶν, ὥστε ἄγων σχολὴν ἀπὸ
[31]	λαμπρῶς; ὅτι τὸν κατάλογον ὑμῶν	ηὐξήσαμεν;	ὅτι κλέπτοντας ἑλόντες οὐκ ἐπεξήλθομεν;
[25]	χρυσίον οὐδὲ ᾐτήσαμεν ἀργύριον οὐδὲ	ηὐξήσαμεν	φόρους· ἀλλὰ πρὸς τοῖς ἐλλείμμασιν
[6]	περὶ τοὺς τάφους καλινδουμένοις γραϊδίοις	ξυνεχωρήσαμεν,	ἡμεῖς δὲ αὐτὸ διὰ τῆς
[28]	ὑμῶν, ἐπειδὴ μὴ πρὸς ἅπαντα	συνεχωρήσαμεν,	ὧν τε εὖ εἰργασάμεθα τὴν
[25]	ξυνέθηκεν, οὐδὲ ἐπεγράψαμεν χρυσίον οὐδὲ	ᾐτήσαμεν	ἀργύριον οὐδὲ ηὐξήσαμεν φόρους· ἀλλὰ
[25]	τινας τῶν ἐν τέλει οὐδὲ	ἐπείσαμεν	τὸν δῆμον εἰς παρασκευὰς δείπνων
[25]	τῶν παρ´ ὑμῖν καλῶν, οὐδὲ	ἐζηλώσαμεν	Ἀσσύριον πλοῦτον οὐδὲ ἐνειμάμεθα τὰς
[25]	αὑτῷ τῆς εὐθηνίας ξυνέθηκεν, οὐδὲ	ἐπεγράψαμεν	χρυσίον οὐδὲ ᾐτήσαμεν ἀργύριον οὐδὲ
[28]	τε εὖ εἰργασάμεθα τὴν χάριν	ἀπεστερήθημεν,	καὶ ὧν ἀπεσχόμεθα ξὺν δίκῃ
[25]	οὐδὲ ἐξέδωκεν εἰς ὑμᾶς οὐδὲ	ἠράσθημεν	τῶν παρ´ ὑμῖν καλῶν, οὐδὲ
[19]	ἐξηγητῶν ἀπὸ τῆς ὑμετέρας πόλεως	ἐδιδάχθημεν	ἀρχὰς ὀνομάτων εἶναι τὰ γράμματα,
[18]	νομοφύλακας ἡμᾶς. Ἄτοποί τε ἂν	εἴημεν	ἡμεῖς, εἰ τῶν θεῶν περιορώντων
[18]	τὴν πόλιν καὶ οὐκ ἐπεξιόντων,	ἀγανακτοίημεν	καὶ χαλεπαίνοιμεν. Εὖ γὰρ ἴστε
[18]	καὶ οὐκ ἐπεξιόντων, ἀγανακτοίημεν καὶ	χαλεπαίνοιμεν.	Εὖ γὰρ ἴστε ὅτι καὶ
[16]	τινα συμβόλαιον, οὐδὲ ἄλλην ὁδὸν	βαδίζομεν	ἢ πρὸς τὰ τῶν θεῶν
[31]	ηὐξήσαμεν; ὅτι κλέπτοντας ἑλόντες οὐκ	ἐπεξήλθομεν;	ἑνὸς ἢ δύο βούλεσθε ὑμᾶς
[28]	ἀναμείνας τὴν πεῖραν οὐδὲ ὅπως	ἕξομεν	πρὸς ἀλλήλους ἐνθυμηθείς· ἀλλὰ νομίσας
[28]	ἐπιτηδεύμασιν, ὑπελάμβανον ὅτι μάλιστα ἀλλήλους	ἀγαπήσομεν.	Ἓν μὲν δὴ τοῦτο ἔστω
[31]	σήμερον ὑπῆρξεν οὐδεμιᾷ πόλει, καὶ	τρέφομεν	οὕτω λαμπρῶς; ὅτι τὸν κατάλογον
[31]	οὖν πρὸς θεῶν ἀχαριστούμεθα; ὅτι	τρέφομεν	ὑμᾶς οἴκοθεν, ὃ μέχρι σήμερον
[26]	καὶ ὑμεῖς αὐτοὶ συνορᾶτε, πλησίον	ἐσμὲν	ἐθελόντων θεῶν, Εὖτέ μοι λευκαὶ
[16]	ἀπεικότως ἐν ὀνείδει. Ἑπτὰ γάρ	ἐσμεν	οἵδε παρ´ ὑμῖν ξένοι νεήλυδες,
[6]	ὅ τι ποτ´ ἐστὶν οὐκ	ἴσμεν,	ὄνομα δὲ αὐτῆς ἀκούοντες μόνον,
[6]	αὐτῆς ἀκούοντες μόνον, ἔργον οὐχ	ὁρῶμεν.	Εἰ δὲ ὁποῖον σὺ νῦν
[19]	ὅτι με Καίσαρα ποιήσας οὐκ	ἀπέκτεινεν·	ὡς τά γε ἄλλα ὑμῖν
[30]	~Ἡ πόλις δὲ ἐν ἀφθονίᾳ	γέγονεν	ἄρτων ἕνεκα μόνον, ἄλλου δὲ
[16]	τοῦτο πρὸς θάτερα περιέστη καὶ	γέγονεν	οὐκ ἀπεικότως ἐν ὀνείδει. Ἑπτὰ
[21]	ἐκ τοῦ ἴσου πᾶσι προσφέρεσθαι.	Γέγονεν	οὖν μοι μετὰ τὴν ἐκ
[30]	ὑπὲρ τούτων, ὧν ὀργιζόμενος δικαίως,	ἔπραξεν	οὐκέτι μετρίως. ~Ὑπὲρ τίνος οὖν
[7]	Τρῶας εὔχεσθαι, εὐχομένας δὲ οὐκ	ἔδειξεν	ἐν τῇ ποιήσει οὔτε γυναῖκας
[31]	ὑμᾶς οἴκοθεν, ὃ μέχρι σήμερον	ὑπῆρξεν	οὐδεμιᾷ πόλει, καὶ τρέφομεν οὕτω
[10]	χάριν εὐγενῶς ἠρνήθη, μάλα κραταιῶς	μετεδίωξεν.	~Ἀντιόχῳ μὲν δὴ ταῦτα ἐποιήθη.
[23]	ἄγουσα τῷ θεῷ, ὁ ἱερεὺς	εἶπεν·	ἐγὼ μὲν ἥκω φέρων οἴκοθεν
[5]	ἡ Κελτῶν μὲν ταῦτα ῥᾷον	ἔφερεν	ἀγροικία, πόλις δὲ εὐδαίμων καὶ
[4]	χειμὼν τοῦ εἰωθότος σφοδρότερος, καὶ	παρέφερεν	ὁ ποταμὸς ὥσπερ μαρμάρου πλάκας·
[20]	καὶ μετασχεῖν. Ταῦτα οὖν ἐκεῖνος	ἔφρασεν,	ὡς ὁ Κάτων ἀπεκρίνατο μὲν
[22]	καὶ δὴ καὶ τέλος ὡς	ἐνεδέησεν	ἔτι κοτυλιστοῦ (τοῦτο δὲ ὑμεῖς
[14]	θέλων οὔτε ἐμοὶ βαδίζειν ξυγχωρῶν,	ἐποίησεν	ἀπεχθάνεσθαί με πᾶσιν ὑμῖν. ~Ἀλλ´,
[19]	Ἓν μόνον ὑμᾶς ὁ Κωνστάντιος	ἠδίκησεν,	ὅτι με Καίσαρα ποιήσας οὐκ
[19]	ἐγενόμην αὐτῷ πιστότερος φίλος ἢ	προσεδόκησεν	ἕξειν με πρὶν ἐχθρὸν γενέσθαι.
[25]	ἐπρίατο παρ´ ὑμῖν οὐδὲ οἰκίαν	ᾠκοδόμησεν	οὐδὲ ἔγημε παρ´ ὑμῶν οὐδὲ
[5]	οὗτος ἐκ περιουσίας τοὺς νόμους	κατεπάτησεν·	ὡς δὲ ἐπὶ τούτοις εὐφραινόμενοι
[16]	ἣν νῦν ὁ θεὸς φέρων	κατέστησεν.	Ἐγὼ δὲ αἰσχυνόμενος ἄρχων ἰδιώτου
[14]	μόνον τεκοῦσα μησὶν ὕστερον ὀλίγοις	ἐτελεύτησεν	ὑπὸ τῆς ἀμήτορος παρθένου πολλῶν
[8]	τὸ τῆς Δήμητρος τρὶς ἐφεξῆς	ἐβάδισεν	(ἐπιλέλησμαι γὰρ εἰς τὸ τῆς
[4]	ἀπάτη προκαταλαβοῦσα τῇ γαστρὶ πολεμεῖν	ἔπεισεν,	οὐδὲ ἐπιτρέπω πολλῶν ἐμπίπλασθαι σιτίων
[14]	παρεδόθην. Οὗτος ἐξ ἐκείνου ταῦτα	ἀνέπεισεν	ἄγων ἐς διδασκάλου μίαν ὁδόν·
[16]	ἐμὲ νέον εὑρών, ἐραστὴν λόγων,	ἀνέπεισεν	ὡς, εἰ τὰ πάντα ἐκείνων
[23]	ἐνιαυσίου δὲ ἑορτῆς οὔσης οὐδεὶς	ἐκόμισεν	ἔλαιον εἰς λύχνον τῷ θεῷ
[20]	ἐσταλμένους ὡς ἐπί τινα δορυφορίαν,	ἐνόμισεν	αὑτοῦ χάριν ὑμῶν τοὺς προγόνους
[29]	τοῦ πράγματος, ὡς οὐδεὶς ἂν	ἤλπισεν.	Ἐπεὶ δὲ ἑώρων ἀληθῆ τὴν
[5]	τοὺς ἄρχοντας· ὥστε ὅστις ἄρχοντα	ὕβρισεν,	οὗτος ἐκ περιουσίας τοὺς νόμους
[8]	καὶ πολὺς ὁ κόρος αὐτῶν.	Ἔθυσεν	ὁ Καῖσαρ ἐν τῷ τοῦ
[19]	Καλλιόπης, ἣ τὸ σόφισμα ὑμῶν	ἀπεγύμνωσεν.	Ἐμισηνοὶ Χριστὸν ἐπόθουν οἱ πῦρ
[14]	ἴστε, Πατρόκλῳ ἐπίηρα φέρων ἅρχων	ἐπέταττεν,	οἰκεῖος ὢν ἐμοὶ καὶ ἀναγκαῖος,
[1]	ἐποιήθη μέλη χαρίεντα· τρυφᾶν γὰρ	ἔλαχεν	ἐκ Μοιρῶν· Ἀλκαίῳ δ´ οὐκέτι
[10]	καὶ ἔξω ἵετο. Τοιαῦτα ἄττα	ἔπασχεν	ἐκείνης παρούσης· ἐπεὶ δὲ ἀπῆλθεν,
[8]	οὐδὲ ἐμαυτῷ συγχωρῶ φθέγγεσθαι ὡς	ἔτυχεν	ἀδεῶς καὶ ἐλευθέρως, ἀλλὰ ὑπὸ
[2]	πλέκειν ἐνθένδε· καὶ ἕτοιμος παρέχειν,	ἢν	μόνον ἕλκειν δυνηθῆτε καὶ μὴ
[23]	ὁ ἱερεύς, ὃν οἶμαι δικαιότερον	ἦν	ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν προσφερομένων
[22]	τοῖς νυμφολήπτοις αὐτοὺς ἐοικέναι. Καὶ	ἦν	αὐτοῖς ἐκεῖ παραπλησίως ἐμοὶ καταγελαστότατον
[20]	Ὦ ξένε, ἔφη, ποῦ Δημήτριος;	ἦν	δὲ οὗτος ἀπελεύθερος Πομπηίου, κεκτημένος
[10]	σφόδρα ἐθέλων οὐχ οἷός τε	ἦν,	καὶ ταραχὴ ἦν τοῦ πνεύματος
[3]	νοῦ τε ἐκείνου καὶ φρενῶν.	Ἦν	μὲν οὖν ἴσως καὶ τοῦτο
[2]	γ´ ἂν ὑμῖν, εἴ τις	ἦν	μοι καὶ ἀκροχορδὼν ὥσπερ τῷ
[13]	καὶ ἄνθρωπον ἄχαριν. Οὐ κρεῖττον	ἦν	ὀδωδέναι μύρων τὴν ἀγορὰν βαδίζοντός
[29]	αὐτοῖς πολλὰ πάνυ (καὶ γὰρ	ἦν	οἶνος καὶ ἔλαιον καὶ τὰ
[10]	ἐπιόντων ἄλλων, ἀτρέμας εἶχε καὶ	ἦν	ὅμοιος τοῖς οὐδὲν πάσχουσι. Συνιδὼν
[6]	καὶ νόμοις. Καίτοι πόσῳ κρεῖττον	ἦν	ὀνομάζεσθαι μέν σε δεσπότην, ἔργῳ
[29]	Εἰ δὲ τοσαῦτα μέτρα θέρους	ἦν	παρ´ ὑμῖν τοῦ νομίσματος, τί
[22]	θεοὺς πλημμελοῦσιν ἢ βουλομένῳ μοι	ἦν.	Τὰ δὲ ὑμέτερα· πολλοὶ μὲν
[29]	δῆλον ἐποίησα πᾶσιν. Ἐπεὶ δὲ	ἦν	τὰ μὲν ἄλλα παρ´ αὐτοῖς
[27]	μεταδοὺς χρηστοῦ τινος, ὅσον εἰκὸς	ἦν	τὸν ἐπιθυμοῦντα μετὰ τοῦ δυνατοῦ
[10]	οἷός τε ἦν, καὶ ταραχὴ	ἦν	τοῦ πνεύματος καὶ πολὺ περὶ
[4]	Ὡς οὖν ἐν τούτοις ἀγριώτερος	ἦν	τοῦ συνήθους, ἐθάλπετο δὲ τὸ
[28]	ὑμῶν δυσχεραινόμεθα. Καὶ ταῦτα μὲν	ἦν	τῶν μικρῶν πάνυ καὶ οὔπω
[14]	ἀντ´ ἀδικήματος καὶ ὀνείδους, εὐνοῦχος	ἦν,	ὑπὸ τὠμῷ τεθραμμένος πάππῳ, τὴν
[32]	εἰς ἡμᾶς εὐνοίας καὶ τιμῆς,	ἣν	ἐτιμήσατε δημοσίᾳ, τὰς ἀμοιβὰς ἀποδοῖεν.
[23]	ὄρνιν ὑπὲρ αὑτῆς οὐ προσάγει,	ἣν	ἐχρῆν μάλιστα μὲν καὶ κατὰ
[16]	μοι τὴν τύχην ἐσομένην, εἰς	ἣν	νῦν ὁ θεὸς φέρων κατέστησεν.
[10]	δὲ τοῦ πατρὸς μικρὸν ὕστερον,	ἣν	πρότερον διδομένην αὐτῷ χάριν εὐγενῶς
[4]	τοῦ ἀέρος ἐπιγιγνομένην τοῖς δένδρεσι	βλάβην.	Ἐγένετο δὴ οὖν ὁ χειμὼν
[13]	Οἱ δὲ τοὺς κεκτημένους τὴν	γῆν	αἰτιῶνται. Σὺ δὲ καὶ τούτους
[14]	δὲ ὁ παιδαγωγὸς ἐδίδασκεν εἰς	γῆν	βλέπειν ἐς διδασκάλου φοιτῶντα· θέατρον
[23]	εἰς λύχνον τῷ θεῷ οὐδὲ	σπονδὴν	οὐδὲ ἱερεῖον οὐδὲ λιβανωτόν. Ἐγὼ
[5]	Μενάνδρου Δύσκολον αὐτὸς ἐμαυτῷ πόνους	προσετίθην.	Ἀλλ´ ἡ Κελτῶν μὲν ταῦτα
[14]	νέα, μετ´ ἐνιαυτὸν ἕβδομον αὐτῷ	παρεδόθην.	Οὗτος ἐξ ἐκείνου ταῦτα ἀνέπεισεν
[29]	γέμει, πάντα πολλοῦ. Τῆς ἐπιούσης	διελέχθην	ἐγὼ τοῖς δυνατοῖς ὑμῶν, ἐπιχειρῶν
[23]	πρὸς τὴν βουλὴν ἀνεπιεικεῖς πάνυ	διελέχθην	λόγους, ὧν ἴσως οὐκ ἄτοπον
[22]	τῷ πράγματι. Καὶ γὰρ ἂν	εἴην	ἄδικος εἰ μὴ καὶ τοῖς
[14]	τὴν ψυχήν, ἀλλὰ τὸ πρόσωπον	ὀφθείην,	ὁ τρόπος οὐ συγχωρεῖ. Ἔστι
[15]	ὅπως ὅ τι μάλιστα ὑμῖν	φανείην	κεχαρισμένος. Εἶτα οὐκ ἔξεστιν ἀποθέσθαι
[30]	ἕνεκα μόνον, ἄλλου δὲ οὐδενός.	Συνίην	μὲν οὖν καὶ τότε ταῦτα
[27]	πρέποι ἂν σιωπᾶν, ἵνα μὴ	δοκοίην	ὥσπερ ἐξεπίτηδες αὐτοπροσώπως ἐπαίνους ᾄδειν
[30]	φλόγα καὶ ἀποκτιννὺς τὸν ἄρχοντα,	δίκην	δὲ αὖθις ἀποτίνων ὑπὲρ τούτων,
[27]	κοινῇ πώποτε καὶ ἰδίᾳ, καὶ	δίκην	ὑπὲρ τούτου λαβεῖν οὐ δυνάμενοι
[1]	Αἴσχιον γὰρ εἶναι δοκεῖ νῦν	μουσικὴν	ἐπιτηδεύειν, ἢ πάλαι ποτὲ ἐδόκει
[1]	οἶμαι συμβαίνει τοῖς φαύλοις τὴν	μουσικὴν	λυπηροῖς μὲν τοῖς θεάτροις, σφίσι
[1]	δὲ τὴν ἐν τοῖς μέλεσι	μουσικὴν	ὁ νῦν ἐπικρατῶν ἐν τοῖς
[3]	εἴσω τῆς αὐλῆς παραδέχομαι τὴν	θυμέλην	ἔξω τῆς νουμηνίας τοῦ ἔτους
[23]	οἱ θεοὶ τῆς ἀθεότητος τὴν	νεφέλην,	ὄρνιν ὑπὲρ αὑτῆς οὐ προσάγει,
[4]	Ἐτύγχανον ἐγὼ χειμάζων περὶ τὴν	φίλην	Λουτεκίαν· ὀνομάζουσι δὲ οὕτως οἱ
[14]	ἄγων ἐς διδασκάλου μίαν ὁδόν·	ἄλλην	δὲ οὔτε αὐτὸς εἰδέναι θέλων
[16]	ἐστι πρός τινα συμβόλαιον, οὐδὲ	ἄλλην	ὁδὸν βαδίζομεν ἢ πρὸς τὰ
[15]	ὁ παιδαγωγὸς εἰ προέγνω τοῦτο,	πολλὴν	ἂν ἐποιήσατο προμήθειαν, ὅπως ὅ
[4]	ἄρτι τροφήν, οὔτι μὰ Δία	πολλὴν	οὖσαν, ἐξέβαλον, καὶ ἐγενόμην αὐτίκα
[20]	οὗτος ἀπελεύθερος Πομπηίου, κεκτημένος οὐσίαν	πολλὴν	πάνυ· μέτρον δὲ αὐτῆς εἰ
[10]	παιδός) ὃν δή φασι δι´	ὑπερβολὴν	ἁβρότητος καὶ τρυφῆς ἐρῶντα ἀεὶ
[25]	οὕτως ἐποιήσαμεν τρυφᾶν, ὥστε ἄγων	σχολὴν	ἀπὸ τῆς ἐνδείας τοὺς ἀναπαίστους
[30]	ποιῶν ὅτι μὴ πᾶσιν ἀρέσοιμι,	πλὴν	ἔμελεν οὐθὲν ἐμοί· τῷ γὰρ
[6]	ἡμῖν ἀγαθὸν ὑπάρχει παρὰ σοῦ	πλὴν	τῆς βαρύτητος, ἧς ἀνεχόμενοι μῆνα
[23]	ὁ φιλαπεχθήμων ἐγὼ πρὸς τὴν	βουλὴν	ἀνεπιεικεῖς πάνυ διελέχθην λόγους, ὧν
[19]	ὀλίγου δέω φάναι πάντας, τὴν	βουλήν,	τοὺς εὐπόρους, τὸν δῆμον. Ὁ
[7]	τοῦτο καὶ γυναιξὶ πρέπον, οὐ	μὴν	ἀνόσιον πρὸς τοὺς θεοὺς ὥσπερ
[1]	ἐδόκει τὸ πλουτεῖν ἀδίκως. Οὐ	μὴν	ἀφέξομαι διὰ τοῦτο τῆς ἐμοὶ
[2]	ἔστι. Καὶ εἰ συγγινώσκετε, φράσω	μὴν	ἕτερον. ~Ἐμοὶ γὰρ οὐκ ἀπόχρη
[7]	ἢ θυγατέρων ἢ υἱέων, οὐ	μὴν	οὐδὲ αὐτὸν τὸν Ἕκτορα (καίτοι
[4]	καὶ τρυφώσῃ πόλει πολέμιον. Οὐ	μὴν	ὑμῶν γ´ ἕνεκα τοῦτο ἐπιτηδεύεται
[20]	καὶ αὐτὸς οὐκ ἐφικόμην μέν,	ηὐξάμην	δὲ ὑπὸ ἀμαθίας κοινωνῆσαι καὶ
[2]	ἄλλο τι μέρος τοῦ σώματος	εἰργασάμην	λεῖον οὐδὲ μαλακόν. Εἶπόν γ´
[1]	ἐμοὶ δυνατῆς ἐκ Μουσῶν ἐπικουρίας.	Ἐθεασάμην	τοι καὶ τοὺς ὑπὲρ τὸν
[4]	καὶ τότε διὰ σκαιότητα τὴν	ἐμὴν	καὶ τὴν εἰς αὑτὸν πρῶτον,
[14]	τεθραμμένος πάππῳ, τὴν μητέρα τὴν	ἐμὴν	ὅπως ἀγάγοι διὰ τῶν Ὁμήρου
[16]	ἔχω πῶς ἂν αὐτὸ μᾶλλον	ἐνδειξαίμην)	ἐπὶ τῆς μεσιτείας αὑτοὺς ἐτάξαμεν,
[16]	εἰ τὰ πάντα ἐκείνων ζηλωτὴς	γενοίμην,	ἀμείνων ἔσομαι τῶν μὲν ἄλλων
[15]	ἐθέλειν οὔτε ὁ διδοὺς τὴν	τιμὴν	ἢ χάριν ἢ ὅ τι
[24]	τὼ χεῖρε βιασάμενος. Ὑμῖν δὲ	ἀπηχθόμην	ἐγὼ ποιῶν ἀνοήτως. Ἐχρῆν γὰρ
[29]	τοῦ χρυσοῦ; Ταύτης ἕνεκεν ὑμῖν	ἀπηχθόμην	ἐγὼ τῆς πράξεως, ὅτι τὸν
[20]	οὗ δὴ καὶ αὐτὸς οὐκ	ἐφικόμην	μέν, ηὐξάμην δὲ ὑπὸ ἀμαθίας
[4]	αὑτὸν πρῶτον, ὡς εἰκός, ἀπανθρωπίαν·	ἐβουλόμην	γὰρ ἐθίζειν ἐμαυτὸν ἀνέχεσθαι τὸν
[14]	ἐντυπώσας ὅπερ ἐγὼ μὲν οὐκ	ἐβουλόμην	τότε, ὁ δὲ ὡς δή
[4]	αὐτὸ παθὼν ἐξ ὅτου Καῖσαρ	ἐγενόμην	ἅπαξ ἀπὸ συμπτώματος, οὐ πλησμονῆς.
[4]	Δία πολλὴν οὖσαν, ἐξέβαλον, καὶ	ἐγενόμην	αὐτίκα ῥᾴων, ὥστε μοι γενέσθαι
[19]	ἀλλήλους ἀγῶνα λίαν ἐβράβευσαν φιλανθρώπως,	ἐγενόμην	αὐτῷ πιστότερος φίλος ἢ προσεδόκησεν
[23]	σύνθημα παρ´ ἐμοῦ. Ἐπεὶ δὲ	ἠρόμην	τί μέλλει θύειν ἡ πόλις
[27]	λέγειν δὲ ὑμᾶς κακῶς οὐκ	ἀπεσχόμην,	ἵνα με καὶ ὑμεῖς διὰ
[27]	ποιεῖν τι χαλεπὸν εἰς ὑμᾶς	ἀπεσχόμην,	τοῦ λέγειν δὲ ὑμᾶς κακῶς
[30]	τῷ γὰρ ἀδικουμένῳ πλήθει βοηθεῖν	ᾠόμην	χρῆναι καὶ τοῖς ἀφικνουμένοις ξένοις
[23]	Αὐτίκα μὲν οὖν ἐθαύμασα καὶ	ᾤμην	ἔξω τοῦ τεμένους εἶναι, περιμένειν
[12]	τὰ ἐναντία ζηλοῦντι νέμων τὴν	συγγνώμην	εἶναί μοι δοκεῖ πρᾳότατος. ~Ἐγὼ
[12]	~Αἰτοῦμαι τοίνυν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ πρῶτον	συγγνώμην,	ἐν μέρει δὲ καὶ ὑμῖν
[7]	ὡς Ὀδυσσεὺς ἐπέσχε τὴν Εὐρύκλειαν	ἐκπεπληγμένην	ὑπὸ μεγέθους τοῦ κατορθώματος· Ἐν
[10]	πατρὸς μικρὸν ὕστερον, ἣν πρότερον	διδομένην	αὐτῷ χάριν εὐγενῶς ἠρνήθη, μάλα
[4]	εἴργειν τὴν ἐκ τοῦ ἀέρος	ἐπιγιγνομένην	τοῖς δένδρεσι βλάβην. Ἐγένετο δὴ
[15]	ἄλλως τε καὶ μετὰ τοσαύτης	ἐγγενομένην	τῆς χαλεπότητος· ἐμοὶ δὲ ἤδη
[16]	ἐκ Διός μοι τὴν τύχην	ἐσομένην,	εἰς ἣν νῦν ὁ θεὸς
[29]	ἀλλὰ ὑπὸ ἀπληστίας τῶν κεκτημένων	στενοχωρουμένην,	ἔταξα μέτριον ἑκάστου τίμημα καὶ
[6]	εἴργεις συκοφαντεῖν. Ἀφεὶς δὲ τὴν	σκηνὴν	καὶ τοὺς μίμους καὶ τοὺς
[13]	καὶ βαθυγένειος εἰσέδραμον· ἐνόμισας ἂν	Σμικρίνην	ὁρᾶν ἢ Θρασυλέοντα, δύσκολον πρεσβύτην
[8]	καὶ πεποίησαι τὰς κοινὰς κατάρας	ἡδονήν.	Εἶτα ἀγανακτεῖς, εἴ του τὰ
[22]	ὑμῶν δὲ τῷ δήμῳ μὲν	ἡδονὴν	παρασχόν, ὑπὸ δὲ τῆς βουλῆς
[18]	Δῆλον γάρ, ὅτι τοῖς μὲν	ἡδονὴν	παρέχει τὸ λέγειν, τοὺς δὲ
[16]	ὅς φησι δεῖν αἰδῶ καὶ	σωφροσύνην	ἀσκεῖν τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς
[14]	οἶμαι σεμνότητα τὴν ἀγροικίαν καὶ	σωφροσύνην	τὴν ἀναισθησίαν, ἀνδρείαν δὲ τὸ
[23]	καὶ ἔδει σπουδῇ πρὸς τὴν	Δάφνην	ἀπαντᾶν. Ἐγὼ μὲν οὖν ἀπὸ
[22]	ἐπιτραπέντας ἐν τῷ θεάτρῳ τὴν	τέχνην	εἴασαν, οἰόμενοι τοῖς νυμφολήπτοις αὐτοὺς
[4]	οἱ Κελτοὶ τῶν Παρισίων τὴν	πολίχνην.	Ἔστι δὲ οὐ μεγάλη νῆσος
[26]	γάρ τοι καὶ τὸν ἰκτῖνα	φωνὴν	ἔχοντα παραπλησίαν τοῖς ἄλλοις ὄρνισιν
[29]	ἑώρων ἀληθῆ τὴν τοῦ δήμου	φωνὴν	καὶ τὴν ἀγορὰν οὐχ ὑπὸ
[26]	τῶν ἄλλων ὀρνίθων εἶναι τὴν	φωνήν.	Ὃ δὴ καὶ αὐτὸς εὐλαβοῦμαι
[29]	πνιγόμενος ὑπὸ τῶν πλουσίων, ἀφῆκε	φωνὴν	πρῶτον ταύτην· Πάντα γέμει, πάντα
[14]	γένος, ὁμώνυμος δὲ τοῦ τὸν	Ξέρξην	ἀναπείσαντος ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατεῦσαι,
[20]	πρὸς ταύτην μάλιστα ὡρμῆσθαι τὴν	ἀκοήν)	ἐγὼ τὸν εἰπόντα φράσω. Δαμοφίλῳ
[23]	ἀπολαύσειν. Εἶτα ἀνέπλαττον παρ´ ἐμαυτῷ	πομπήν,	ὥσπερ ὀνείρατα ὁρῶν, ἱερεῖα καὶ
[24]	δὲ ἀπηχθόμην ἐγὼ ποιῶν ἀνοήτως.	Ἐχρῆν	γὰρ σιωπᾶν, ὥσπερ οἶμαι πολλοὶ
[23]	ὑπὲρ αὑτῆς οὐ προσάγει, ἣν	ἐχρῆν	μάλιστα μὲν καὶ κατὰ φυλὰς
[17]	φρονεῖν ὑπὲρ τῶν σεαυτοῦ; λογίσασθαι	ἐχρῆν	ὅτι τῶν μὲν ἀδικημάτων οὐδεὶς
[31]	ὧν ἔσχον ἀτελῶς, οὓς μάλιστα	ἐχρῆν	ὑποτελεῖς εἶναι, ταῖς βαρυτάταις ἔνειμα
[6]	τῆς ὁσίας ἀποδεχόμενοι. ~Τὴν δὴ	σὴν	ἀγροικίαν καὶ ἀπανθρωπίαν καὶ σκαιότητα
[15]	ἄρχων προσεδόκα, καὶ τοσαύτην ἀρχήν,	ὅσην	ἔδωκαν οἱ θεοί, πολλὰ ὁμοῦ
[13]	ἡλικίαν, τὸν τρόπον γε καὶ	τὴν	ἁβρότητα τοῦ προσώπου. Οὐκ οἶσθα
[13]	Οὐ κρεῖττον ἦν ὀδωδέναι μύρων	τὴν	ἀγορὰν βαδίζοντός σου καὶ παῖδας
[29]	τὴν τοῦ δήμου φωνὴν καὶ	τὴν	ἀγορὰν οὐχ ὑπὸ ἐνδείας, ἀλλὰ
[14]	προθύμως ἐνετίθει, καλῶν οἶμαι σεμνότητα	τὴν	ἀγροικίαν καὶ σωφροσύνην τὴν ἀναισθησίαν,
[2]	τῷ σκώμματι. Δίδωμι γὰρ αὐτὸς	τὴν	αἰτίαν ὥσπερ οἱ τράγοι τὸ
[20]	λεγομένων πρὸς ταύτην μάλιστα ὡρμῆσθαι	τὴν	ἀκοήν) ἐγὼ τὸν εἰπόντα φράσω.
[16]	πολλῶν ἀντάξιος ἑτέρων, μηνύων τὴν	τῶν	ἄλλων τοῖς ἄρχουσιν ἀδικίαν. Ὁ
[12]	καὶ ἐμαυτῷ τὴν σκαιότητα καὶ	τὴν	ἀμαθίαν καὶ τὴν δυσκολίαν, καὶ
[16]	γὰρ εἶναί μοι πρὸς αὐτοὺς	τὴν	ἅμιλλαν) ἐμαυτοῦ δὲ πάντως. Ἐγὼ
[14]	σεμνότητα τὴν ἀγροικίαν καὶ σωφροσύνην	τὴν	ἀναισθησίαν, ἀνδρείαν δὲ τὸ μὴ
[15]	αὐτὸν ἐγώ τε καὶ ὑμεῖς	τὴν	ἀπέχθειαν λύσαντες. Οὔτε γὰρ ἠπίστατο
[8]	Τύχης ἔρχεται τέμενος. Ἐπισχὼν δὲ	τὴν	ἀποφράδα, πάλιν ἐς Φιλίου Διὸς
[23]	Ἐνταῦθα ὁ φιλαπεχθήμων ἐγὼ πρὸς	τὴν	βουλὴν ἀνεπιεικεῖς πάνυ διελέχθην λόγους,
[19]	καὶ ὀλίγου δέω φάναι πάντας,	τὴν	βουλήν, τοὺς εὐπόρους, τὸν δῆμον.
[21]	καὶ θυμικωτάτοις τῶν ἐθνῶν, ὅπου	τὴν	γαμηλίαν Ἀφροδίτην καὶ τὸν μεθυδότην
[13]	ἐπιδημοῦσιν. Οἱ δὲ τοὺς κεκτημένους	τὴν	γῆν αἰτιῶνται. Σὺ δὲ καὶ
[23]	ἑορτή, καὶ ἔδει σπουδῇ πρὸς	τὴν	Δάφνην ἀπαντᾶν. Ἐγὼ μὲν οὖν
[6]	εὐνὰς ἀντὶ τῆς ὁσίας ἀποδεχόμενοι.	~Τὴν	δὴ σὴν ἀγροικίαν καὶ ἀπανθρωπίαν
[24]	ζάλῃ τρέψας ἀλλαχοῦ τῶν κρατούντων	τὴν	διάνοιαν καὶ τὼ χεῖρε βιασάμενος.
[22]	τὸν νοῦν καὶ μετέωροι γενόμενοι	τὴν	διάνοιαν, ὡς καὶ πλέον ἐπεξελθεῖν
[12]	σκαιότητα καὶ τὴν ἀμαθίαν καὶ	τὴν	δυσκολίαν, καὶ τὸ μὴ ῥᾳδίως
[4]	διὰ σκαιότητα τὴν ἐμὴν καὶ	τὴν	εἰς αὑτὸν πρῶτον, ὡς εἰκός,
[21]	προσφέρεσθαι. Γέγονεν οὖν μοι μετὰ	τὴν	ἐκ παίδων τροφὴν ἥ τε
[4]	τοιούτοις τισίν, ὅσα εἴωθεν εἴργειν	τὴν	ἐκ τοῦ ἀέρος ἐπιγιγνομένην τοῖς
[4]	ἔχον εὐτρεπῶς πρὸς τὸ παραδέξασθαι	τὴν	ἐκ τοῦ πυρὸς ἀλέαν· συνέβη
[17]	αὐτοὺς οὐδεὶς οὐδενός, ἵνα μὴ	τὴν	ἐλευθερίαν ἀφέληται· οὕτως ἡ πόλις
[14]	τοῦ τὸν Ξέρξην ἀναπείσαντος ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα στρατεῦσαι, καὶ τὸ πολυθρύλλητον
[4]	οἶμαι καὶ τότε διὰ σκαιότητα	τὴν	ἐμὴν καὶ τὴν εἰς αὑτὸν
[14]	τὠμῷ τεθραμμένος πάππῳ, τὴν μητέρα	τὴν	ἐμὴν ὅπως ἀγάγοι διὰ τῶν
[31]	ἡ πρᾳότης αὔξει καὶ τρέφει	τὴν	ἐν τοῖς ἀνθρώποις κακίαν. ~Ὁ
[1]	δ´ ἐπιχειροῦντας δυσμενεῖς, ἀφαιρεῖται δὲ	τὴν	ἐν τοῖς μέλεσι μουσικὴν ὁ
[4]	ὑπηρέταις τὸ οἴκημα, δεδιὼς κινῆσαι	τὴν	ἐν τοῖς τοίχοις ὑγρότητα, κομίσαι
[6]	δὲ τοῖς ὁμοτίμοις προσφέρεσθαι καὶ	τὴν	ἐν τούτοις ὑπεροχὴν φέρειν πρᾳότερον,
[4]	ἔξω, τῶν ἰατρῶν παραινούντων ἀπορρῖψαι	τὴν	ἐντεθεῖσαν ἄρτι τροφήν, οὔτι μὰ
[25]	ἀηδίας τῆς ἐμαυτοῦ καὶ μὴ	τὴν	εὐδαίμονα ταύτην ἀποκναῖσαι πόλιν ὥσπερ
[7]	ὑμείων οὐδὲ ὡς Ὀδυσσεὺς ἐπέσχε	τὴν	Εὐρύκλειαν ἐκπεπληγμένην ὑπὸ μεγέθους τοῦ
[19]	δὲ πρὸ τῆς φιλίας εἵλετο	τὴν	ἔχθραν, εἶτα ἡμῖν οἱ θεοὶ
[13]	καὶ γενέσθαι μειράκιον, εἰ μὴ	τὴν	ἡλικίαν, τὸν τρόπον γε καὶ
[3]	οὐδὲ εἴσω τῆς αὐλῆς παραδέχομαι	τὴν	θυμέλην ἔξω τῆς νουμηνίας τοῦ
[14]	ἦν, ὑπὸ τὠμῷ τεθραμμένος πάππῳ,	τὴν	μητέρα τὴν ἐμὴν ὅπως ἀγάγοι
[1]	οὐκέτι οὐδ´ Ἀρχιλόχῳ τῷ Παρίῳ	τὴν	μοῦσαν ἔδωκεν ὁ θεὸς εἰς
[1]	γὰρ οἶμαι συμβαίνει τοῖς φαύλοις	τὴν	μουσικὴν λυπηροῖς μὲν τοῖς θεάτροις,
[23]	διεσκέδασαν οἱ θεοὶ τῆς ἀθεότητος	τὴν	νεφέλην, ὄρνιν ὑπὲρ αὑτῆς οὐ
[20]	γῆρας ἐπανάγειν αὖθις εἰς τὴν	τῶν	νέων φιληκοΐαν τοὺς ἀφηλικεστέρους· ὅθεν
[10]	ἆθλος ἰατρῷ προὐτέθη τῷ Σαμίῳ	τὴν	νόσον, ἥτις ποτέ ἐστιν, ἐξευρεῖν.
[4]	ῥᾴων, ὥστε μοι γενέσθαι κουφοτέραν	τὴν	νύκτα καὶ τῆς ὑστεραίας πράττειν
[20]	αὑτοῦ χάριν ὑμῶν τοὺς προγόνους	τὴν	παρασκευὴν πᾶσαν πεποιῆσθαι· καὶ θᾶσσον
[28]	ἐνεδέχετό μοι φιλοτίμως οὐκ ἀναμείνας	τὴν	πεῖραν οὐδὲ ὅπως ἕξομεν πρὸς
[26]	καὶ τὸ τῆς ἀγορᾶς εἴργειν	τὴν	πλεονεξίαν, ἑκόντες ὑμῖν ἐξιστάμεθα τῆς
[30]	οἶμαι συμβαίνει τοὺς μὲν ἀπιέναι,	τὴν	πόλιν δὲ εἶναι τὰ πρὸς
[25]	οὐδὲν ἐπέδειξα καλὸν θέαμα, μεταστῆναι	τὴν	πόλιν ἔγνωκα καὶ ὑποχωρῆσαι, πεπεισμένος
[28]	μικρῶν πάνυ καὶ οὔπω δυνάμενα	τὴν	πόλιν ἐκπολεμῶσαι· τὸ δὲ δὴ
[18]	τῶν θεῶν περιορώντων οὕτως ἐλευθέραν	τὴν	πόλιν καὶ οὐκ ἐπεξιόντων, ἀγανακτοίημεν
[27]	ἰδίᾳ τοὺς ἄνδρας οὔτε κοινῇ	τὴν	πόλιν, οὐδ´ εἰπὼν οὐδὲν φλαῦρον,
[19]	~Τὸ Χῖ, φασίν, οὐδὲν ἠδίκησε	τὴν	πόλιν οὐδὲ τὸ Κάππα. Τί
[20]	φράσω; μή με λοιδορεῖν ὑπολάβητε	τὴν	πόλιν· οὐκ ἔστιν ὁ λόγος
[6]	καὶ τοὺς ὀρχηστὰς ἀπολώλεκας ἡμῶν	τὴν	πόλιν, ὥστε οὐθὲν ἡμῖν ἀγαθὸν
[4]	οὕτως οἱ Κελτοὶ τῶν Παρισίων	τὴν	πολίχνην. Ἔστι δὲ οὐ μεγάλη
[18]	ἐν τοῖς Διονυσίοις ὕβρισαν αὐτῶν	τὴν	πρεσβείαν. Ὑμεῖς δέ ἐστε τῶν
[12]	θ´ ὅρκῳ τε) καὶ ἐμαυτῷ	τὴν	σκαιότητα καὶ τὴν ἀμαθίαν καὶ
[6]	δὲ εἴργεις συκοφαντεῖν. Ἀφεὶς δὲ	τὴν	σκηνὴν καὶ τοὺς μίμους καὶ
[12]	τῷ τὰ ἐναντία ζηλοῦντι νέμων	τὴν	συγγνώμην εἶναί μοι δοκεῖ πρᾳότατος.
[22]	δὲ ἐπιτραπέντας ἐν τῷ θεάτρῳ	τὴν	τέχνην εἴασαν, οἰόμενοι τοῖς νυμφολήπτοις
[15]	οὐδέτερος ἐθέλειν οὔτε ὁ διδοὺς	τὴν	τιμὴν ἢ χάριν ἢ ὅ
[23]	νῦν μνημονεῦσαι. Δεινόν, ἔφην ἐγώ,	τὴν	τοσαύτην πόλιν οὕτω τῶν θεῶν
[29]	ἤλπισεν. Ἐπεὶ δὲ ἑώρων ἀληθῆ	τὴν	τοῦ δήμου φωνὴν καὶ τὴν
[10]	ἀναφρόδιτον, ὁδὸν ἐτράπετο τοιαύτην ἐπὶ	τὴν	τοῦ νοσήματος θήραν. Καθίζει πλησίον
[16]	προέγνω ταύτην ἐκ Διός μοι	τὴν	τύχην ἐσομένην, εἰς ἣν νῦν
[16]	δὲ πολλῶν ἀντάξιος ἑτέρων, μηνύων	τὴν	τῶν ἄλλων τοῖς ἄρχουσιν ἀδικίαν.
[20]	τὸ γῆρας ἐπανάγειν αὖθις εἰς	τὴν	τῶν νέων φιληκοΐαν τοὺς ἀφηλικεστέρους·
[4]	οἰκείου. Ἐτύγχανον ἐγὼ χειμάζων περὶ	τὴν	φίλην Λουτεκίαν· ὀνομάζουσι δὲ οὕτως
[30]	οἰκίας τῶν δυνατῶν ξὺν βοῇ	τὴν	φλόγα καὶ ἀποκτιννὺς τὸν ἄρχοντα,
[26]	φαυλότερον τῶν ἄλλων ὀρνίθων εἶναι	τὴν	φωνήν. Ὃ δὴ καὶ αὐτὸς
[28]	συνεχωρήσαμεν, ὧν τε εὖ εἰργασάμεθα	τὴν	χάριν ἀπεστερήθημεν, καὶ ὧν ἀπεσχόμεθα
[10]	ὁ ἰατρὸς προσάγει τῷ στέρνῳ	τὴν	χεῖρα, καὶ ἐπήδα δεινῶς ἡ
[14]	κατόπιν, ὅπως ὑμῖν καλός, οὔτι	τὴν	ψυχήν, ἀλλὰ τὸ πρόσωπον ὀφθείην,
[24]	οἶμαι παγγέλοιος κολακεία) πολλὰ ὑμῶν	μάτην	κατέχεα. Δίκαια τοίνυν εἰργάζεσθέ με
[15]	μάχεσθαι δ´ ἔργον, ἐτῶν τριάκοντα	μελέτην	ἀφεῖναι παγχάλεπον, ἄλλως τε καὶ
[13]	οὐδὲ τοῖς ἐν Ἰθάκῃ μνηστῆρσι	μετῆν	ἀσελγείας. Ὅτῳ δὲ οὐκ ἐν
[1]	τοῦ νόμου; εἰς δὲ τὸν	ποιητὴν	αὐτὸν καὶ τὸν ξυγγραφέα. Τὸ
[21]	τῶν ἐθνῶν, ὅπου τὴν γαμηλίαν	Ἀφροδίτην	καὶ τὸν μεθυδότην Διόνυσον γάμου
[21]	τὴν γαμηλίαν Ἀφροδίτην καὶ τὸν	μεθυδότην	Διόνυσον γάμου τε ἕνεκα καὶ
[6]	κρεῖττον ἦν ὀνομάζεσθαι μέν σε	δεσπότην,	ἔργῳ δὲ ἐᾶν ἡμᾶς εἶναι
[23]	μέλλει θύειν ἡ πόλις ἐνιαύσιον	ἑορτὴν	ἄγουσα τῷ θεῷ, ὁ ἱερεὺς
[13]	ὁποῖοι παρ´ ἡμῖν ἵστανται καθ´	ἑκάστην	ἡμέραν; ~Ἐμὲ δὲ ὑγρὸν βλέπειν
[16]	ἀφροσύνης, ἔπειτα ἐμὲ νέον εὑρών,	ἐραστὴν	λόγων, ἀνέπεισεν ὡς, εἰ τὰ
[11]	γενομένοις οὐ νέμεσις ζηλοῦν τὸν	οἰκιστὴν	ἢ τὸν ὁμώνυμον. Ὥσπερ γὰρ
[22]	Οἱ Κελτοὶ δὲ τὸν μὲν	κοτυλιστὴν	ἠγνόησαν (ἐδέξατο γὰρ αὐτὸν αὐτίκα
[28]	ἀπολελυμένων, παρ´ ὑμῖν δὲ διὰ	περιττὴν	φρόνησιν ἀμειβομένων πρὸς χρυσίον συρφετῶν
[4]	τεῖχος καταλαμβάνει, ξύλιναι δὲ ἐπ´	αὐτὴν	ἀμφοτέρωθεν εἰσάγουσι γέφυραι, καὶ ὀλιγάκις
[4]	νῆσος ἐγκειμένη τῷ ποταμῷ, καὶ	αὐτὴν	κύκλῳ πᾶσαν τὸ τεῖχος καταλαμβάνει,
[10]	συνηθείας οὐκ ἀναφρόδιτον, ὁδὸν ἐτράπετο	τοιαύτην	ἐπὶ τὴν τοῦ νοσήματος θήραν.
[15]	ὅτι καὶ ἄρχων προσεδόκα, καὶ	τοσαύτην	ἀρχήν, ὅσην ἔδωκαν οἱ θεοί,
[23]	μνημονεῦσαι. Δεινόν, ἔφην ἐγώ, τὴν	τοσαύτην	πόλιν οὕτω τῶν θεῶν ὀλιγώρως
[25]	ἐμαυτοῦ καὶ μὴ τὴν εὐδαίμονα	ταύτην	ἀποκναῖσαι πόλιν ὥσπερ ὑπὸ δυσωδίας
[16]	ἔσεσθαι· καὶ γὰρ οὐδὲ προέγνω	ταύτην	ἐκ Διός μοι τὴν τύχην
[20]	ἐκ πάντων τῶν λεγομένων πρὸς	ταύτην	μάλιστα ὡρμῆσθαι τὴν ἀκοήν) ἐγὼ
[29]	τῶν πλουσίων, ἀφῆκε φωνὴν πρῶτον	ταύτην·	Πάντα γέμει, πάντα πολλοῦ. Τῆς
[13]	Σμικρίνην ὁρᾶν ἢ Θρασυλέοντα, δύσκολον	πρεσβύτην	ἢ στρατιώτην ἀνόητον, ἐξὸν φανῆναι
[28]	τρόπῳ. Βούλεσθε ἑνὸς ὑμᾶς ὑπομνήσω;	βουλευτὴν	ὀνομάσαντες, πρὶν προσγραφῆναι τῷ καταλόγῳ,
[16]	μεταδιδόναι. Ταῦτα ἐδίδασκέ με νομίζων	ἰδιώτην	ἔσεσθαι· καὶ γὰρ οὐδὲ προέγνω
[13]	ἢ Θρασυλέοντα, δύσκολον πρεσβύτην ἢ	στρατιώτην	ἀνόητον, ἐξὸν φανῆναι τῷ καλλωπισμῷ
[20]	χάριν ὑμῶν τοὺς προγόνους τὴν	παρασκευὴν	πᾶσαν πεποιῆσθαι· καὶ θᾶσσον ἀποβὰς
[23]	ἄτοπον καὶ νῦν μνημονεῦσαι. Δεινόν,	ἔφην	ἐγώ, τὴν τοσαύτην πόλιν οὕτω
[21]	μοι μετὰ τὴν ἐκ παίδων	τροφὴν	ἥ τε ἐν μειρακίοις ὁδὸς
[4]	παραινούντων ἀπορρῖψαι τὴν ἐντεθεῖσαν ἄρτι	τροφήν,	οὔτι μὰ Δία πολλὴν οὖσαν,
[6]	προσφέρεσθαι καὶ τὴν ἐν τούτοις	ὑπεροχὴν	φέρειν πρᾳότερον, ἐπιμελεῖσθαι καὶ προνοεῖν
[15]	καὶ ἄρχων προσεδόκα, καὶ τοσαύτην	ἀρχήν,	ὅσην ἔδωκαν οἱ θεοί, πολλὰ
[16]	ταύτην ἐκ Διός μοι τὴν	τύχην	ἐσομένην, εἰς ἣν νῦν ὁ
[14]	ὅπως ὑμῖν καλός, οὔτι τὴν	ψυχήν,	ἀλλὰ τὸ πρόσωπον ὀφθείην, ὁ
[22]	ἐπειδὴ παρὰ τὸν ἐκεῖσε βασιλέα	πρῴην	ἀφίκετο, μνήμῃ τῶν τῇδε πολλοὺς
[13]	πετραῖος ἔσται σκοπεῖς· ἀλλὰ καὶ	πρῴην	μεμφομένου τινὸς ὡς οὔτε ἰχθυδίων
[22]	ὃ δὴ δέδοται παρ´ ἐμοῦ	πρῴην,	οὕτως ἐπαρθέντες τὸν νοῦν καὶ
[13]	τῆς πόλεως ἀμφοῖν μετέχοντες ταῖν	ζημίαιν,	ὥσπερ οἶμαι πρότερον ἔχαιρον διχόθεν
[13]	τέλει τῆς πόλεως ἀμφοῖν μετέχοντες	ταῖν	ζημίαιν, ὥσπερ οἶμαι πρότερον ἔχαιρον
[22]	οὐχ ὅπλα μόνον ὑπὲρ ἐμοῦ	λαβεῖν,	ἀλλὰ καὶ χρήματα ἔδωκαν πολλά,
[22]	καὶ παραιτούμενον ὀλίγου καὶ ἐβιάσαντο	λαβεῖν,	καὶ πρὸς πάντα ἑτοίμως ὑπήκουσαν.
[31]	ἔφατε ἀσπόρους εἶναι καὶ ᾐτήσασθε	λαβεῖν,	λαβόντες δὲ ἐνείμασθε πάντες οἱ
[27]	ἰδίᾳ, καὶ δίκην ὑπὲρ τούτου	λαβεῖν	οὐ δυνάμενοι φανερῶς, διὰ τῶν
[17]	ἀξιοῖς τοὺς ἐν αὐτῇ νεανίσκους	ἄγειν	ἡσυχίαν καὶ μάλιστα μὲν φρονεῖν
[22]	τῇδε πολλοὺς μὲν ὀρχηστὰς αὐτοῖς	ἐπαγαγεῖν,	ἄλλα δὲ τὰ ἐντεῦθεν ἀγαθὰ
[18]	καὶ ἀκόλαστοι, εἶτα ἐκείναις ξυνεχωρήσατε	ἀνάγειν	τὰ παιδία, μή ποτε ὑμῖν
[20]	πρεσβυτέρῳ· φιλεῖ γὰρ τὸ γῆρας	ἐπανάγειν	αὖθις εἰς τὴν τῶν νέων
[27]	χαλεπὸν εἰς ὑμᾶς ἀπεσχόμην, τοῦ	λέγειν	δὲ ὑμᾶς κακῶς οὐκ ἀπεσχόμην,
[16]	ἔπαινον καὶ περὶ σωφροσύνης χρὴ	λέγειν	καὶ περὶ φρονήσεως καὶ ὅσα
[18]	κεφάλαιον, εἴ τις ἀφέλοιτο τοῦ	λέγειν	καὶ πράττειν ὅ τι βούλονται
[1]	αὐτὸς ξυννοήσας εἴωθα πρὸς ἐμαυτὸν	λέγειν	ὅπερ ὁ Ἰσμηνίας οὐκ ἀπὸ
[18]	τοῖς μὲν ἡδονὴν παρέχει τὸ	λέγειν,	τοὺς δὲ τὸ ἀκροᾶσθαι τῶν
[1]	σφόδρα ἐθέλων ἐμαυτὸν οὐκ ἔχω,	ψέγειν	δὲ μυρία, ~καὶ πρῶτον ἀρξάμενος
[18]	γε οὐδαμοῦ σπουδαῖον οὐδὲ ζηλωτὸν	εἴργειν	καὶ κολάζειν τῶν νέων τὸ
[4]	καὶ τοιούτοις τισίν, ὅσα εἴωθεν	εἴργειν	τὴν ἐκ τοῦ ἀέρος ἐπιγιγνομένην
[26]	ἀσχολία καὶ τὸ τῆς ἀγορᾶς	εἴργειν	τὴν πλεονεξίαν, ἑκόντες ὑμῖν ἐξιστάμεθα
[23]	καὶ ἀρετῆς ἐπιτηδεύσει προσέταξαν καὶ	λειτουργεῖν	σφίσι τὰ εἰκότα· πρέπει δὲ
[26]	οἶμαι ῥᾴδιον ἐν γήρᾳ μεταθεμένῳ	διαφυγεῖν	τὸν λεγόμενον ὑπὲρ τοῦ ἰκτῖνος
[6]	χαλεπαίνειν μηδὲ ἐπιτρέπειν τῷ θυμῷ,	παιδαγωγεῖν	δὲ αὐτόν, ὡς ἐνδέχεται, καὶ
[16]	ἀπεχθάνεσθαι πρὸς ὑμᾶς, ὅς φησι	δεῖν	αἰδῶ καὶ σωφροσύνην ἀσκεῖν τοὺς
[2]	Δάφνιν ποιήματα. Ὑμεῖς δέ φατε	δεῖν	καὶ σχοινία πλέκειν ἐνθένδε· καὶ
[13]	παρὰ σοῦ. Λέληθέ σε πολλοῦ	δεῖν	ταῦτα εἶναι Κελτοὶ καὶ Θρᾷκες
[13]	καὶ ἐλαίου τῇ σώφρονι πόλει	δεῖν	φάμενος, κρεῶν δὲ ἤδη τῇ
[27]	δοκοίην ὥσπερ ἐξεπίτηδες αὐτοπροσώπως ἐπαίνους	ᾄδειν	ἐμαυτοῦ, καὶ ταῦτα ἐπαγγειλάμενος πολλὰς
[25]	μετὰ τῶν φίλων σωφρονοῦντα, φαυλότατον	ἰδεῖν	ὑμῖν καὶ ἀηδέστατον, οὐδὲν ἐπέδειξα
[6]	μὲν τοὺς πλουσίους ἐν δικαστηρίοις	μετριάζειν,	τοὺς πένητας δὲ εἴργεις συκοφαντεῖν.
[17]	μὲν τοῦ τὰ δίκαια ποιεῖν	ἀναγκάζειν,	ἐπιτρέψαι δὲ ἑκάστῳ πράττειν ὅ
[16]	ἀκροᾶσθαι περὶ τῶν συμβολαίων καὶ	δικάζειν;	οὐ γὰρ δὴ καὶ τοῦτό
[18]	σπουδαῖον οὐδὲ ζηλωτὸν εἴργειν καὶ	κολάζειν	τῶν νέων τὸ ἀκόλαστον. Παραιρεῖσθαι
[12]	γὰρ εἰκὸς τὰ ἑαυτοῦ ἕκαστον,	ἀτιμάζειν	δὲ τὰ παρὰ τοῖς ἄλλοις.
[15]	ὅ τι φίλον ὑμῖν αὐτὸ	ὀνομάζειν	δοῦναι, καὶ ὁ λαμβάνων, ὡς
[29]	μυρίους, οὓς ἐπιχώριόν ἐστι λοιπὸν	ὀνομάζειν	μοδίους, ἀνάλισκον σίτου, πάντας οἴκοθεν
[12]	γὰρ οὐδαμῶς αὐτῷ διὰ φιλαυτίαν.	Θαυμάζειν	γὰρ εἰκὸς τὰ ἑαυτοῦ ἕκαστον,
[17]	Οἱ δὲ ὑπ´ ἐλευθερίας εἰώθασι	κωμάζειν,	ἀεὶ μὲν ἐπιεικῶς αὐτὸ ποιοῦντες,
[5]	γε ἀνδρείοις, ὥσπερ ὑμεῖς, ἕωθεν	κωμάζειν,	νύκτωρ ἡδυπαθεῖν, ὅτι τῶν νόμων
[22]	ἡ πρᾳότης ἡμῶν ἐδίδαξε μόλις	ἡσυχάζειν.	Ἐπεὶ δὲ ἀπεπεμψάμεθα τὸν νεκρὸν
[14]	αὐτὸς εἰδέναι θέλων οὔτε ἐμοὶ	βαδίζειν	ξυγχωρῶν, ἐποίησεν ἀπεχθάνεσθαί με πᾶσιν
[4]	ὡς εἰκός, ἀπανθρωπίαν· ἐβουλόμην γὰρ	ἐθίζειν	ἐμαυτὸν ἀνέχεσθαι τὸν ἀέρα, ταύτης
[13]	δῆμος οὐκ ἔχων μεθύειν οὐδὲ	κορδακίζειν	ἄχθεται. Σὺ δὲ σῖτον ἄφθονον
[6]	δὲ αὐτόν, ὡς ἐνδέχεται, καὶ	σωφρονίζειν·	εἰ δὲ καὶ τοῦτό τις
[6]	ὃ δὴ σὺ κοσμεῖν καὶ	καλλωπίζειν	σωφροσύνῃ χρῆναι νομίζεις; οὐκ ὀρθῶς,
[26]	τοῖς ἄλλοις ὄρνισιν ἐπιθέσθαι τῷ	χρεμετίζειν,	ὥσπερ οἱ γενναῖοι τῶν ἵππων,
[2]	βούλεσθέ τι καὶ τῶν ἀπορρήτων	μαθεῖν,	ἔστι μοι τὸ στῆθος δασὺ
[20]	μέτρον δὲ αὐτῆς εἰ ποθεῖτε	μαθεῖν	(οἶμαι γὰρ ὑμᾶς ἐκ πάντων
[15]	οὐκ ἔξεστιν ἀποθέσθαι νῦν καὶ	μεταμαθεῖν	εἴ τι πρότερον ἡμῖν ἄγροικον
[26]	Ὃ δὴ καὶ αὐτὸς εὐλαβοῦμαι	παθεῖν,	ἀγροικίας τε ἅμα καὶ δεξιότητος
[5]	ὥσπερ ὑμεῖς, ἕωθεν κωμάζειν, νύκτωρ	ἡδυπαθεῖν,	ὅτι τῶν νόμων ὑπερορᾶτε μὴ
[30]	ἐμοί· τῷ γὰρ ἀδικουμένῳ πλήθει	βοηθεῖν	ᾠόμην χρῆναι καὶ τοῖς ἀφικνουμένοις
[29]	ἐγὼ τοῖς δυνατοῖς ὑμῶν, ἐπιχειρῶν	πείθειν	ὅτι κρεῖττόν ἐστιν ὑπεριδόντας ἀδίκου
[22]	τὴν διάνοιαν, ὡς καὶ πλέον	ἐπεξελθεῖν	τοῖς εἰς τοὺς θεοὺς πλημμελοῦσιν
[1]	εἰς εὐφροσύνας καὶ ἡδονὰς τρέψαι·	μοχθεῖν	γὰρ ἄλλοτε ἄλλως ἀναγκαζόμενοι τῇ
[2]	ὥσπερ ἐν λόχμῃ τῶν θηρίων.	Ἐσθίειν	δὲ λάβρως ἢ πίνειν χανδὸν
[17]	ἀπέχεσθαι μὲν τοῦ τὰ δίκαια	ποιεῖν	ἀναγκάζειν, ἐπιτρέψαι δὲ ἑκάστῳ πράττειν
[13]	ἐχθροὺς ποιεῖς σαυτῷ, τὰ δίκαια	ποιεῖν	ἀναγκάζων. Οἱ δὲ ἐν τέλει
[27]	μετὰ τοῦ δυνατοῦ πολλοὺς εὖ	ποιεῖν	ἀνθρώπους. Ἀδύνατον δὲ εὖ ἴστε
[23]	ἀπεχθείας ἐμῆς, ἔπειτα, ὅπερ εἴωθα	ποιεῖν,	ἐπιεικῶς ὀνειδίσαι ἐμαυτῷ καὶ ὑπὲρ
[4]	φερόμενα· καὶ δὴ καὶ συνεχῆ	ποιεῖν	ἤδη τὸν πόρον ἔμελλε καὶ
[17]	καὶ τοῦτο ποιῶν ὀρθῶς οἴει	ποιεῖν	καὶ φρονεῖν ὑπὲρ τῶν σεαυτοῦ;
[2]	ἔχων, ἐξὸν οἶμαι λεῖον αὐτὸ	ποιεῖν	καὶ ψιλόν, ὁποῖον οἱ καλοὶ
[27]	ἐπιτρίβετε λοιδοροῦντες; ἢ τοῦ μὲν	ποιεῖν	τι χαλεπὸν εἰς ὑμᾶς ἀπεσχόμην,
[2]	δέ φατε δεῖν καὶ σχοινία	πλέκειν	ἐνθένδε· καὶ ἕτοιμος παρέχειν, ἢν
[22]	ἐκ τοῦ πώγωνός μου χρὴ	πλέκειν	σχοινία, καὶ ὅτι πολεμῶ τῷ
[16]	δὲ μηδ´ ἐπιτρέπων τοῖς ἀδικοῦσιν	ἀδικεῖν	πλέον ἢ διπλασίας τιμῆς ἄξιος
[12]	ἐμαυτοῦ ποιεῖσθαι μηδὲ ταῖς βοαῖς	εἴκειν,	καὶ τὰ τοιαῦτα στέργω ὀνείδη.
[14]	ἀναισθησίαν, ἀνδρείαν δὲ τὸ μὴ	εἴκειν	ταῖς ἐπιθυμίαις μηδὲ εὐδαίμονα ταύτῃ
[2]	καὶ ἕτοιμος παρέχειν, ἢν μόνον	ἕλκειν	δυνηθῆτε καὶ μὴ τὰς ἀτρίπτους
[25]	τὸ πέμπτον. Οὐκ οἶμαι δὲ	ἐξαρκεῖν	τὸ σωφρονεῖν ἐμέ, μέτριον ἔχων
[16]	φησι δεῖν αἰδῶ καὶ σωφροσύνην	ἀσκεῖν	τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς πρεσβυτέρους,
[5]	τῶν νόμων ὑπερορᾶτε μὴ λόγῳ	διδάσκειν,	ἀλλὰ τοῖς ἔργοις ἐνδείκνυσθαι (καὶ
[16]	προσκρούειν ὑμῖν καὶ ἀπεχθάνεσθαι, δέον	ἀρέσκειν	καὶ θωπεύειν. ~Ὁ δεῖνα ἐβιάσατο
[23]	δὲ ἔγωγε μηδὲ τοῖς θεοῖς	ἀρέσκειν	~Τοιαῦτα εἰπὼν τότε μέμνημαι, καὶ
[26]	ἐπιλαθόμενον, τὸ δὲ οὐ δυνηθέντα	ἑλεῖν	ἱκανῶς ἀμφοῖν στέρεσθαι καὶ φαυλότερον
[15]	δεχόμενον. Ἐῴκει γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος	ἐθέλειν	οὔτε ὁ διδοὺς τὴν τιμὴν
[19]	εἶναι τὰ γράμματα, δηλοῦν δὲ	ἐθέλειν	τὸ μὲν Χριστόν, τὸ δὲ
[8]	ἢ δὶς ἐνοχλεῖν τοῖς θεοῖς,	ἐπιτελεῖν	δὲ τὰς πανηγύρεις ἐκείνας, ὁπόσαι
[6]	τοὺς πλείστους ἐθάδας πάλαι γενομένους	ἀφελεῖν	ὡς ἐπίφθονον τῆς ἀρχῆς τοῦτο
[22]	καὶ ἔμαθεν ὡς οὐ δέον	ὁμιλεῖν	γυναιξί, μειρακίοις δὲ ἐπιχειρεῖν, οὐκ
[13]	τοῦ προσώπου. Οὐκ οἶσθα ἀνθρώποις	ὁμιλεῖν,	οὐδὲ ἐπαινέτης εἶ τοῦ Θεόγνιδος,
[2]	Ὑπὲρ δὲ τοῦ φιλεῖσθαι καὶ	φιλεῖν	ἥκιστα ἀλγῶ. Καίτοι καὶ τοῦτο
[26]	τῶν τριχῶν καὶ τὸ μὴ	παραβάλλειν	τοῖς θεάτροις καὶ τὸ ἀξιοῦν
[8]	Καίσαρος, ἐξὸν ἅπαξ ἢ δὶς	ἐνοχλεῖν	τοῖς θεοῖς, ἐπιτελεῖν δὲ τὰς
[19]	δὲ δυνατοὶ κωλυόμενοι πολλοῦ πάντα	πωλεῖν	ἀργυρίου, πάντες δὲ ὑπὲρ τῶν
[13]	καπήλοις οὐ ξυγχωρῶν ὁπόσου βούλονται	πωλεῖν	αὐτοῖς τῷ δήμῳ τὰ ἐπιτήδεια
[20]	ὅτι Κάτων προσάγει, καὶ ἀναπείσαντας	ἐκδραμεῖν.	Ὄντος δὲ ἐν τοιούτοις αὐτοῦ
[4]	ἀνόητος ἀπάτη προκαταλαβοῦσα τῇ γαστρὶ	πολεμεῖν	ἔπεισεν, οὐδὲ ἐπιτρέπω πολλῶν ἐμπίπλασθαι
[27]	συντάξεων, ὅσα εἴωθεν ἡ βασιλικὴ	νέμειν	δαπάνη, ὑμῖν δὲ ἀνεὶς τῶν
[6]	τουτοῒ ψυχάριον, ὃ δὴ σὺ	κοσμεῖν	καὶ καλλωπίζειν σωφροσύνῃ χρῆναι νομίζεις;
[27]	καὶ διδόναι πάντα τοῖς εἰωθόσι	λαμβάνειν.	Ὅταν οὖν φανῶ μηδὲν ἐλαττώσας
[21]	Ἀριστοτέλους λόγων οὐδαμῶς ἐπιτηδείῳ δήμοις	ἐντυγχάνειν	καὶ ὑπὸ τρυφῆς εὐδαιμονεστάτῳ εἶναι,
[23]	ᾤμην ἔξω τοῦ τεμένους εἶναι,	περιμένειν	δὲ ὑμᾶς, ἐμὲ δὴ τιμῶντας
[1]	οὔτε ψόγους εἴργει νόμος οὐδείς.	Ἐπαινεῖν	μὲν δὴ καὶ σφόδρα ἐθέλων
[6]	ταῦτα φέρειν ἐγκρατῶς καὶ μὴ	χαλεπαίνειν	μηδὲ ἐπιτρέπειν τῷ θυμῷ, παιδαγωγεῖν
[2]	δεινὰ ἐργάσηται. Νομίσῃ δὲ μηδεὶς	δυσχεραίνειν	ἐμὲ τῷ σκώμματι. Δίδωμι γὰρ
[4]	ἥδιστον καὶ καθαρώτατον ὁρᾶν καὶ	πίνειν	ἐθέλοντι παρέχων. Ἅτε γὰρ νῆσον
[2]	θηρίων. Ἐσθίειν δὲ λάβρως ἢ	πίνειν	χανδὸν οὐ συγχωροῦμαι· δεῖ γὰρ
[24]	τῶν συνεισελθόντων ἐμοί, καὶ μὴ	πολυπραγμονεῖν	μηδὲ ἐπιτιμᾶν. Ἀλλὰ ὑπὸ προπετείας
[17]	ἄγειν ἡσυχίαν καὶ μάλιστα μὲν	φρονεῖν	ὅ τι σοι φίλον, εἰ
[17]	ποιῶν ὀρθῶς οἴει ποιεῖν καὶ	φρονεῖν	ὑπὲρ τῶν σεαυτοῦ; λογίσασθαι ἐχρῆν
[8]	τὰς ἱεράς, ἐν αἷς χρὴ	σωφρονεῖν·	ἅλις μὲν γὰρ ἐκείνων ἐστίν,
[25]	Οὐκ οἶμαι δὲ ἐξαρκεῖν τὸ	σωφρονεῖν	ἐμέ, μέτριον ἔχων μὰ Δία
[6]	πεπεισμένος ὡς οὐκ ἔστιν ἰδίᾳ	σωφρονεῖν	οἴκοι καὶ λάθρᾳ τὸν δημοσίᾳ
[17]	τοῦτο, ὦ μῶρε, πρὸς σέ;	κοινωνεῖν	ἐξὸν μετ´ εὐνοίας τῶν ἀδικημάτων,
[19]	αὐτῷ πιστότερος φίλος ἢ προσεδόκησεν	ἕξειν	με πρὶν ἐχθρὸν γενέσθαι. Τί
[6]	ὑπεροχὴν φέρειν πρᾳότερον, ἐπιμελεῖσθαι καὶ	προνοεῖν	ὅπως οἱ πένητες ὑπὸ τῶν
[14]	ὁ παιδαγωγὸς ἐδίδασκεν εἰς γῆν	βλέπειν	ἐς διδασκάλου φοιτῶντα· θέατρον δ´
[14]	ἑκάστην ἡμέραν; ~Ἐμὲ δὲ ὑγρὸν	βλέπειν	ῥιπτοῦντα πανταχοῦ τὰ ὄμματα κατόπιν,
[31]	εἰκότως ὑμῖν φαίνομαι τὸν κόσμον	ἀνατρέπειν.	Εὖ γὰρ ἴστε ὅτι πρὸς
[6]	ἐγκρατῶς καὶ μὴ χαλεπαίνειν μηδὲ	ἐπιτρέπειν	τῷ θυμῷ, παιδαγωγεῖν δὲ αὐτόν,
[11]	εἶδον τοῖς Ἕλλησιν, ἔχω δὲ	εἰπεῖν	ὑπὲρ αὐτῶν ὡς καὶ φιλόθεοι
[29]	ἔμπροσθεν αὐχμῶν γενομένης, ἔδοξέ μοι	πέμπειν	εἰς Χαλκίδα καὶ Ἱερὰν πόλιν
[19]	οὖν οἴεσθέ με τοῖς ἐκείνου	λυπεῖν	ἐγκωμίοις, ὃς ἄχθομαι τοῖς λοιδορουμένοις
[6]	ὀργάς, λοιδορίας· εἶτα καὶ ταῦτα	φέρειν	ἐγκρατῶς καὶ μὴ χαλεπαίνειν μηδὲ
[6]	καὶ τὴν ἐν τούτοις ὑπεροχὴν	φέρειν	πρᾳότερον, ἐπιμελεῖσθαι καὶ προνοεῖν ὅπως
[23]	ἐπιτρέπει μὲν τῇ γυναικὶ πάντα	ἐκφέρειν	ἔνδοθεν εἰς τοὺς Γαλιλαίους, καὶ
[27]	ἀχαριστεῖσθαι, πρέποι {δ´} ἂν οἶμαι	προφέρειν	ὥσπερ τινὰ ἐμὰ ὀνείδη τοσούτῳ
[23]	ἕνα κοινῇ πᾶσαν ὑπὲρ αὑτῆς	προσφέρειν	τῷ θεῷ ταῦρον. Ὑμῶν δὲ
[14]	Τοὺς παντομίμους ἀκούεις ὀρχηστάς; ἔα	χαίρειν	αὐτούς· ἀνδρικώτερον παρὰ τοῖς Φαίαξιν
[22]	δέον ὁμιλεῖν γυναιξί, μειρακίοις δὲ	ἐπιχειρεῖν,	οὐκ οἶδα ὁπόσα ἐνθάδε δράσας
[20]	γυμνασιάρχῳ βούλεσθε φράσω; μή με	λοιδορεῖν	ὑπολάβητε τὴν πόλιν· οὐκ ἔστιν
[10]	μικρὸν τηκόμενον ἀφανῶς οἴχεσθαι, καὶ	ὑπορρεῖν	τὰς δυνάμεις, καὶ τὸ πνεῦμα
[29]	ἀγρῶν συντρέχουσιν, ὃ μόνον ἐστὶν	εὑρεῖν	πολὺ καὶ εὔωνον, ἄρτους ὠνούμενοι.
[10]	τὴν νόσον, ἥτις ποτέ ἐστιν,	ἐξευρεῖν.	Ὁ δὲ ὑπονοήσας ἐκ τῶν
[11]	δὲ Ἑλλήνων πλέον τοῦτο ἔχω	μαρτυρεῖν	Ἀθηναίοις. Εἰ δὲ ἐκεῖνοι διασώζουσιν
[10]	ὃς ὑπὸ τοῦ φιλόπαις εἶναι	παραχωρεῖν	ἔφη τῷ παιδὶ τῆς γαμετῆς.
[27]	εὖ ἴστε καὶ τοῖς εἰσφέρουσι	συγχωρεῖν	ἅπαντα καὶ διδόναι πάντα τοῖς
[6]	καὶ ἀπανθρωπίαν καὶ σκαιότητα τούτοις	ἁρμόσειν	ὑπέλαβες; οὕτως ἀνόητόν ἐστί σοι
[23]	πλούτου καὶ τῆς φιλοτιμίας ὑμῶν	ἀπολαύσειν.	Εἶτα ἀνέπλαττον παρ´ ἐμαυτῷ πομπήν,
[13]	εὖ πράξει. Ταῦτα ἐνόμισας Θρᾳξὶ	νομοθετεῖν	τοῖς σεαυτοῦ πολίταις ἢ τοῖς
[6]	μετριάζειν, τοὺς πένητας δὲ εἴργεις	συκοφαντεῖν.	Ἀφεὶς δὲ τὴν σκηνὴν καὶ
[10]	ἔρωτα τῆς ἑαυτοῦ μητρυιᾶς ἐρασθῆναι·	κρύπτειν	δὲ ἐθέλοντα τὸ πάθος οὐ
[26]	ἀγροικίας τε ἅμα καὶ δεξιότητος	ἁμαρτεῖν.	Ἤδη γάρ, ὡς καὶ ὑμεῖς
[2]	τοῦτο οἶμαι γλυκερωτέρα χείλεσι χείλη	προσμάττειν,	ὅπερ ἤδη τις ἔφη τῶν
[17]	ποιεῖν ἀναγκάζειν, ἐπιτρέψαι δὲ ἑκάστῳ	πράττειν	ὅ τι ἂν ἐθέλῃ καὶ
[18]	τις ἀφέλοιτο τοῦ λέγειν καὶ	πράττειν	ὅ τι βούλονται τοὺς ἀνθρώπους.
[4]	τὴν νύκτα καὶ τῆς ὑστεραίας	πράττειν	ὅτιπερ ἐθέλοιμι. ~Οὕτω μὲν οὖν
[23]	τοὺς θεοὺς τιμῶν ἀμελῶς ἔχοντες,	πράττειν	οὐδὲν ἄτοπον ὑπολαμβάνετε. Πρόσεισι δὲ
[25]	θεοὶ ξυνεῖναι ἡμῖν αὐτὸν καὶ	ξυμπράττειν;	οὐ προμηθέστατα δὲ πάσαις ἐπεξῆλθε
[23]	μάλιστα μὲν καὶ κατὰ φυλὰς	βουθυτεῖν,	εἰ δὲ μὴ ῥᾴδιον, ἕνα
[1]	ἢ πάλαι ποτὲ ἐδόκει τὸ	πλουτεῖν	ἀδίκως. Οὐ μὴν ἀφέξομαι διὰ
[18]	ἀκόλαστον. Παραιρεῖσθαι γάρ ἐστι καὶ	ἀποθραύειν	τῆς ἐλευθερίας τὸ κεφάλαιον, εἴ
[1]	γὰρ εἶναι δοκεῖ νῦν μουσικὴν	ἐπιτηδεύειν,	ἢ πάλαι ποτὲ ἐδόκει τὸ
[7]	ἐστιν οἶμαι μηδὲ ἐκείνους κολα:	κεύειν,	ἀλλὰ θεραπεύειν σωφρόνως. ~Ἰδού, πάλιν
[21]	ἤθεσιν ἐντυγχάνων οὔτε θωπεύειν οὔτε	κολακεύειν	εἰδόσιν, ἁπλῶς δὲ καὶ ἐλευθέρως
[8]	λάθρᾳ ἢ καὶ φανερῶς, ἐπειδὴ	κολακεύειν	ἐνόμισας τοὺς ἐν τοῖς ἱεροῖς
[6]	τῆς ἀρχῆς τοῦτο τὸ ὄνομα,	δουλεύειν	δὲ ἡμᾶς ἀναγκάζεις ἄρχουσι καὶ
[6]	ἐπίστασθαι μὲν ὅτι θεοῖς χρὴ	δουλεύειν	καὶ νόμοις, ἐκ τῶν ἴσων
[7]	μηδὲ ἐκείνους κολα: κεύειν, ἀλλὰ	θεραπεύειν	σωφρόνως. ~Ἰδού, πάλιν ἐγὼ τὰ
[16]	καὶ ἀπεχθάνεσθαι, δέον ἀρέσκειν καὶ	θωπεύειν.	~Ὁ δεῖνα ἐβιάσατο τὸν δεῖνα,
[21]	συμπλεκόμενος θηρίοις, ἤθεσιν ἐντυγχάνων οὔτε	θωπεύειν	οὔτε κολακεύειν εἰδόσιν, ἁπλῶς δὲ
[25]	οὐδὲ ἐνειμάμεθα τὰς προστασίας οὐδὲ	παραδυναστεύειν	ἡμῖν ἠνεσχόμεθά τινας τῶν ἐν
[23]	Ἐπεὶ δὲ ἠρόμην τί μέλλει	θύειν	ἡ πόλις ἐνιαύσιον ἑορτὴν ἄγουσα
[23]	πρέπει δὲ οἶμαι τῇ πόλει	θύειν	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· νυνὶ δὲ
[13]	τῶν Σύρων δῆμος οὐκ ἔχων	μεθύειν	οὐδὲ κορδακίζειν ἄχθεται. Σὺ δὲ
[8]	δὲ ἀπὸ σαυτοῦ πρῶτον ἀρξάμενον	δεικνύειν	πάντα τῷ δήμῳ τῷ φιλογέλωτι
[6]	δὲ καὶ ἡμᾶς οὐκ ἀνεχομένους	ἀκούειν	πρῶτον ὄνομα δουλείας οὔτε πρὸς
[16]	οὕτω περὶ πολλοῦ ποιούμεθα τὸ	προσκρούειν	ὑμῖν καὶ ἀπεχθάνεσθαι, δέον ἀρέσκειν
[1]	ξυγγραφέα. Τὸ γὰρ εἰς ἑαυτὸν	γράφειν	οὔτε ἐπαινοὺς οὔτε ψόγους εἴργει
[13]	δὲ σῖτον ἄφθονον παρέχων οἴει	τρέφειν	αὐτοὺς ἱκανῶς. Ἐκεῖνο δέ σου
[16]	κέκτηται, δυνατὰ μὴ μόνον αὐτὸν	ἔχειν,	ἀλλὰ καὶ ἄλλοις μεταδιδόναι. Ταῦτα
[2]	ἥκιστα ἀλγῶ. Καίτοι καὶ τοῦτο	ἔχειν	ἔοικεν ὁ πώγων ὥσπερ τὰ
[6]	ἀδικηθήσονται, καὶ ὑπὲρ τούτου πράγματα	ἔχειν,	ὁποῖα εἰκός ἐστί σοι γενέσθαι
[28]	τὸ νόμισμα τοὺς πλουσιωτάτους ἑλομένοις	ἔχειν·	ὑμεῖς δὲ ἐκείνων μὲν οὐ
[23]	πόλιν οὕτω τῶν θεῶν ὀλιγώρως	ἔχειν,	ὡς οὐδεμία παροικοῦσα ταῖς ἐσχατιαῖς
[10]	νεανίας, ἆσθμα τῶν θλιβομένων ἠφίει,	ἐπέχειν	γὰρ αὐτὸ κινούμενον καίπερ σφόδρα
[2]	σχοινία πλέκειν ἐνθένδε· καὶ ἕτοιμος	παρέχειν,	ἢν μόνον ἕλκειν δυνηθῆτε καὶ
[2]	οὐ συγχωροῦμαι· δεῖ γὰρ οἶμαι	προσέχειν	μὴ λάθω καὶ συγκαταφαγὼν τοῖς
[8]	τῷ δήμῳ καὶ ὧν ἔξεστι	μετέχειν	οὐ τοῖς ἐπισταμένοις θεούς, ἀλλὰ
[18]	εἶναι, πρῶτον ἐπετρέψατε ταῖς γυναιξὶν	ἄρχειν	αὑτῶν, ἵνα ὑμῖν ὦσι λίαν
[11]	ἀρετῆς, εἰκὸς δήπουθεν τὸ αὐτὸ	ὑπάρχειν	καὶ Σύροις καὶ Ἀραβίοις καὶ
[20]	δὲ ὑπὸ ἀμαθίας κοινωνῆσαι καὶ	μετασχεῖν.	Ταῦτα οὖν ἐκεῖνος ἔφρασεν, ὡς
[7]	ἡμέτερα τρέσας σκώμματα; ~Ἰδού, βούλομαι	πάλιν	ἀπ´ ἄλλης ἀρχῆς ἐμαυτῷ λοιδορήσασθαι·
[8]	κεύειν, ἀλλὰ θεραπεύειν σωφρόνως. ~Ἰδού,	πάλιν	ἐγὼ τὰ συνήθη τεχνιτεύω λεξείδια
[32]	οὖν μοι καὶ ἐνταῦθα περιίσταται	πάλιν	εἰς ὅπερ βούλομαι. Πάντων γὰρ
[8]	τέμενος. Ἐπισχὼν δὲ τὴν ἀποφράδα,	πάλιν	ἐς Φιλίου Διὸς τὰς εὐχὰς
[30]	συμβαίνει τοὺς μὲν ἀπιέναι, τὴν	πόλιν	δὲ εἶναι τὰ πρὸς ἐμὲ
[25]	ἐπέδειξα καλὸν θέαμα, μεταστῆναι τὴν	πόλιν	ἔγνωκα καὶ ὑποχωρῆσαι, πεπεισμένος μὲν
[28]	πάνυ καὶ οὔπω δυνάμενα τὴν	πόλιν	ἐκπολεμῶσαι· τὸ δὲ δὴ μέγιστον,
[18]	θεῶν περιορώντων οὕτως ἐλευθέραν τὴν	πόλιν	καὶ οὐκ ἐπεξιόντων, ἀγανακτοίημεν καὶ
[29]	πέμπειν εἰς Χαλκίδα καὶ Ἱερὰν	πόλιν	καὶ πόλεις τὰς πέριξ, ἔνθεν
[27]	τοὺς ἄνδρας οὔτε κοινῇ τὴν	πόλιν,	οὐδ´ εἰπὼν οὐδὲν φλαῦρον, ἀλλὰ
[19]	Χῖ, φασίν, οὐδὲν ἠδίκησε τὴν	πόλιν	οὐδὲ τὸ Κάππα. Τί μέν
[20]	μή με λοιδορεῖν ὑπολάβητε τὴν	πόλιν·	οὐκ ἔστιν ὁ λόγος ἐμός.
[23]	Δεινόν, ἔφην ἐγώ, τὴν τοσαύτην	πόλιν	οὕτω τῶν θεῶν ὀλιγώρως ἔχειν,
[25]	μὴ τὴν εὐδαίμονα ταύτην ἀποκναῖσαι	πόλιν	ὥσπερ ὑπὸ δυσωδίας τῆς ἐμῆς
[6]	τοὺς ὀρχηστὰς ἀπολώλεκας ἡμῶν τὴν	πόλιν,	ὥστε οὐθὲν ἡμῖν ἀγαθὸν ὑπάρχει
[16]	Ὁ δὲ καὶ συγκολάζων εἰς	δύναμιν	τοῖς ἄρχουσιν, ὁ μέγας ἀνὴρ
[6]	ἡμῶν τὴν πόλιν, ὥστε οὐθὲν	ἡμῖν	ἀγαθὸν ὑπάρχει παρὰ σοῦ πλὴν
[15]	καὶ μεταμαθεῖν εἴ τι πρότερον	ἡμῖν	ἄγροικον ἦθος ἐνετράφη; Ἔθος, φασί,
[30]	τε ἕνεκα καὶ τῶν συνόντων	ἡμῖν	ἀρχόντων. Ἐπεὶ δὲ οἶμαι συμβαίνει
[25]	μέχρις ἐπέτρεπον οἱ θεοὶ ξυνεῖναι	ἡμῖν	αὐτὸν καὶ ξυμπράττειν; οὐ προμηθέστατα
[18]	γὰρ ἴστε ὅτι καὶ ταύτης	ἡμῖν	ἐκοινώνησαν οἱ θεοὶ τῆς ἀτιμίας
[16]	σοφοὶ φάναι τι τῶν παρ´	ἡμῖν	ἐπιπολαζόντων, οὐ γὰρ ἔχω πῶς
[12]	ἐπείπερ ἀνθρώπων οὐδεὶς οἷός τε	ἡμῖν	ἐστιν ὑπὲρ τῶν διαφορῶν βραβεῦσαι·
[25]	ἐνειμάμεθα τὰς προστασίας οὐδὲ παραδυναστεύειν	ἡμῖν	ἠνεσχόμεθά τινας τῶν ἐν τέλει
[13]	καὶ χοροὺς γυναικῶν, ὁποῖοι παρ´	ἡμῖν	ἵστανται καθ´ ἑκάστην ἡμέραν; ~Ἐμὲ
[26]	ἐπεξῆλθε ταῖς οἰκονομίαις τῆς πόλεως;	~Ἡμῖν	μὲν οὖν ἐδόκει ταῦτα καλά,
[19]	φιλίας εἵλετο τὴν ἔχθραν, εἶτα	ἡμῖν	οἱ θεοὶ τὸν πρὸς ἀλλήλους
[14]	ξυγχωρῶν, ἐποίησεν ἀπεχθάνεσθαί με πᾶσιν	ὑμῖν.	~Ἀλλ´, εἰ δοκεῖ, σπεισώμεθα πρὸς
[22]	δὲ ξὺν ὀλίγοις ἐνθάδε γελοῖος	ὑμῖν	ἅπασι τὰ πάντα φαίνομαι. Καὶ
[29]	πραθέντα τοῦ χρυσοῦ; Ταύτης ἕνεκεν	ὑμῖν	ἀπηχθόμην ἐγὼ τῆς πράξεως, ὅτι
[23]	ταῦτα ἀνὴρ ἀγαθὸς ὁρῶν παρ´	ὑμῖν	ἀποδέξαιτο, νομίζω δὲ ἔγωγε μηδὲ
[23]	γάρ που μηνὶ τῷ παρ´	ὑμῖν	ἀριθμουμένῳ (Λῶον οἶμαι τοῦτον ὑμεῖς
[18]	ἀνάγειν τὰ παιδία, μή ποτε	ὑμῖν	ἀρχῆς πειρώμενα τραχυτέρας, ἔπειτα ἀποφανθῇ
[15]	χάριν ἢ ὅ τι φίλον	ὑμῖν	αὐτὸ ὀνομάζειν δοῦναι, καὶ ὁ
[22]	ὑμᾶς εἴσεισι τοῦ Κάππα. Καὶ	ὑμῖν	γε αὐτὸ οἱ πολιοῦχοι τῆσδε
[27]	εἴωθεν ἡ βασιλικὴ νέμειν δαπάνη,	ὑμῖν	δὲ ἀνεὶς τῶν εἰσφορῶν οὐκ
[24]	διάνοιαν καὶ τὼ χεῖρε βιασάμενος.	Ὑμῖν	δὲ ἀπηχθόμην ἐγὼ ποιῶν ἀνοήτως.
[28]	τῶν ἁπανταχοῦ μὲν ἀπολελυμένων, παρ´	ὑμῖν	δὲ διὰ περιττὴν φρόνησιν ἀμειβομένων
[32]	εἶναι πειράσομαι τοῦ λοιποῦ συνετώτερος·	ὑμῖν	δὲ οἱ θεοὶ τῆς εἰς
[24]	ἐστι τῆς αἰτίας. Εἴρηται οὖν	ὑμῖν	δι´ ὅλης καὶ ἠκρόαται τῆς
[22]	καὶ ἔρωτι τῆς σεμνῆς παρ´	ὑμῖν	διαίτης. Οἱ Κελτοὶ δὲ τὸν
[18]	τῶν τοιούτων σκωμμάτων εὐφραίνει. Ταύτης	ὑμῖν	ἐγὼ τῆς ὁμονοίας συνήδομαι, καὶ
[2]	οὐδὲ μαλακόν. Εἶπόν γ´ ἂν	ὑμῖν,	εἴ τις ἦν μοι καὶ
[25]	κολάζων. Πῶς γάρ; ὅς, ἐπείπερ	ὑμῖν	ἐμαυτὸν ἐπιδείξας μετὰ τῶν φίλων
[31]	ἀτελεῖς ἔχουσιν οἱ καθ´ ἕκαστον	ὑμῖν	ἐνιαυτὸν ἱπποτροφοῦντες γῆς κλήρους ἐγγὺς
[26]	ἀγορᾶς εἴργειν τὴν πλεονεξίαν, ἑκόντες	ὑμῖν	ἐξιστάμεθα τῆς πόλεως. Οὐ γὰρ
[25]	ἐν τοῖς ἀναπαίστοις, ἐμαυτοῦ προσκατηγορήσας	ὑμῖν	ἐπιτρέπω χρῆσθαι μετὰ μείζονος αὐτῷ
[27]	αὐτῶν ἰόντες ἀμύνησθε; τίς οὖν	ὑμῖν	ἐστιν αἰτία τοῦ πρὸς ἡμᾶς
[18]	θηρίοις. Ἔνθεν οἶμαι συμβαίνει μάλα	ὑμῖν	εὐδαίμοσιν εἶναι πᾶσαν ἀρνουμένοις δουλείαν,
[29]	ὠνούμενοι. Καίτοι τίς μέμνηται παρ´	ὑμῖν	εὐθηνουμένης τῆς πόλεως πεντεκαίδεκα μέτρα
[26]	ἀρχόντων μετὰ σωφροσύνης, ᾠόμεθά τε	ὑμῖν	ἱκανῶς διὰ τούτων καλοὶ φανεῖσθαι
[25]	τῶν φίλων σωφρονοῦντα, φαυλότατον ἰδεῖν	ὑμῖν	καὶ ἀηδέστατον, οὐδὲν ἐπέδειξα καλὸν
[16]	περὶ πολλοῦ ποιούμεθα τὸ προσκρούειν	ὑμῖν	καὶ ἀπεχθάνεσθαι, δέον ἀρέσκειν καὶ
[28]	μείζων καὶ δυνατωτέρα. Δέδωκα οὖν	ὑμῖν	καὶ ἀπὸ τῶν ἐπιτροπευσάντων τοὺς
[24]	πώγωνα καὶ τὸν οὐδὲν ἐπιδείξαντα	ὑμῖν	καλὸν οὐδὲ ἐπιδείξοντα τρόπον. Οὐ
[14]	πανταχοῦ τὰ ὄμματα κατόπιν, ὅπως	ὑμῖν	καλός, οὔτι τὴν ψυχήν, ἀλλὰ
[25]	ὑμᾶς οὐδὲ ἠράσθημεν τῶν παρ´	ὑμῖν	καλῶν, οὐδὲ ἐζηλώσαμεν Ἀσσύριον πλοῦτον
[29]	πόλεις τὰς πέριξ, ἔνθεν εἰσήγαγον	ὑμῖν	μέτρων τετταράκοντα μυριάδας. Ὡς δὲ
[19]	ἀπέκτεινεν· ὡς τά γε ἄλλα	ὑμῖν	μόνοις ἐκ πάντων Ῥωμαίων πολλῶν
[12]	συγγνώμην, ἐν μέρει δὲ καὶ	ὑμῖν	νέμω τὰ πάτρια ζηλοῦσιν, οὐδὲ
[16]	Ἑπτὰ γάρ ἐσμεν οἵδε παρ´	ὑμῖν	ξένοι νεήλυδες, εἷς δὲ καὶ
[24]	τρόπον. Οὐ γὰρ ἐπιδείξει βίον	ὑμῖν	ὁποῖον ὑμεῖς ἀεὶ μὲν ζῆτε,
[25]	ἀγρὸν οὐδὲ κῆπον ἐπρίατο παρ´	ὑμῖν	οὐδὲ οἰκίαν ᾠκοδόμησεν οὐδὲ ἔγημε
[29]	τῆς πράξεως, ὅτι τὸν οἶνον	ὑμῖν	οὐκ ἐπέτρεψα καὶ τὰ λάχανα
[28]	τῆς προπετείας ὄνειδος. Ἔπειτα πρεσβευσαμένοις	ὑμῖν	παρ´ ἐμὲ καὶ ἀφικομένοις ὑστέροις
[12]	ἄριστοι, τοὐναντίον δὲ ἀντ´ ἐγκωμίων	ὑμῖν	προσεῖναί φημι πατρίων ζῆλον ἐπιτηδευμάτων
[16]	εἶναι, λέληθα ἐμαυτόν, οὐδὲν δέον,	ὑμῖν	τῆς ἀγροικίας μεταδιδοὺς τῆς ἐμαυτοῦ.
[29]	τοσαῦτα μέτρα θέρους ἦν παρ´	ὑμῖν	τοῦ νομίσματος, τί προσδοκᾶν ἔδει
[22]	Καππαδόκης φυγάς, ἐν τῇ παρ´	ὑμῖν	τραφεὶς πόλει παρὰ τῷ χρυσοχόῳ
[31]	καὶ κλέπτας οὕτω κολάζων εἰκότως	ὑμῖν	φαίνομαι τὸν κόσμον ἀνατρέπειν. Εὖ
[15]	προμήθειαν, ὅπως ὅ τι μάλιστα	ὑμῖν	φανείην κεχαρισμένος. Εἶτα οὐκ ἔξεστιν
[14]	τερπνότερον. Ἆρα ποθεῖτε καὶ τοὔνομα	ὑμῖν	φράσω τοῦ παιδαγωγοῦ, καὶ ὅστις
[18]	ταῖς γυναιξὶν ἄρχειν αὑτῶν, ἵνα	ὑμῖν	ὦσι λίαν ἐλεύθεραι καὶ ἀκόλαστοι,
[23]	θεοὶ τῆς ἀθεότητος τὴν νεφέλην,	ὄρνιν	ὑπὲρ αὑτῆς οὐ προσάγει, ἣν
[2]	καὶ τῇ Καλλιόπῃ εἰς τὸν	Δάφνιν	ποιήματα. Ὑμεῖς δέ φατε δεῖν
[14]	χαίρειν αὐτούς· ἀνδρικώτερον παρὰ τοῖς	Φαίαξιν	ὀρχεῖται τὰ μειράκια· σὺ δὲ
[8]	παιδάρια περὶ κάλλους ἁμιλλώμενα ταῖς	γυναιξίν,	ἄνδρας ἀποψιλουμένους οὔτι τὰς γνάθους
[18]	ἐλευθέρους εἶναι, πρῶτον ἐπετρέψατε ταῖς	γυναιξὶν	ἄρχειν αὑτῶν, ἵνα ὑμῖν ὦσι
[13]	δὲ ἐν τέλει τῆς πόλεως	ἀμφοῖν	μετέχοντες ταῖν ζημίαιν, ὥσπερ οἶμαι
[26]	δὲ οὐ δυνηθέντα ἑλεῖν ἱκανῶς	ἀμφοῖν	στέρεσθαι καὶ φαυλότερον τῶν ἄλλων
[14]	βλέπειν ῥιπτοῦντα πανταχοῦ τὰ ὄμματα	κατόπιν,	ὅπως ὑμῖν καλός, οὔτι τὴν
[28]	ὧν τε εὖ εἰργασάμεθα τὴν	χάριν	ἀπεστερήθημεν, καὶ ὧν ἀπεσχόμεθα ξὺν
[10]	ὕστερον, ἣν πρότερον διδομένην αὐτῷ	χάριν	εὐγενῶς ἠρνήθη, μάλα κραταιῶς μετεδίωξεν.
[15]	ὁ διδοὺς τὴν τιμὴν ἢ	χάριν	ἢ ὅ τι φίλον ὑμῖν
[8]	τὰ τοιαῦτα ἀκούεις; ἐξὸν εἰδέναι	χάριν	τοῖς ὑπ´ εὐνοίας ἐμμελέστερόν σε
[20]	ἐπί τινα δορυφορίαν, ἐνόμισεν αὑτοῦ	χάριν	ὑμῶν τοὺς προγόνους τὴν παρασκευὴν
[13]	δὲ ἄνδρα παντάπασι καὶ ἄνθρωπον	ἄχαριν.	Οὐ κρεῖττον ἦν ὀδωδέναι μύρων
[19]	φίλος ἢ προσεδόκησεν ἕξειν με	πρὶν	ἐχθρὸν γενέσθαι. Τί οὖν οἴεσθέ
[14]	φοιτῶντα· θέατρον δ´ οὐκ εἶδον	πρὶν	μᾶλλον κομῆσαι τῆς κεφαλῆς τὸ
[28]	ἑνὸς ὑμᾶς ὑπομνήσω; βουλευτὴν ὀνομάσαντες,	πρὶν	προσγραφῆναι τῷ καταλόγῳ, μετεώρου τῆς
[25]	ηὐξήσαμεν φόρους· ἀλλὰ πρὸς τοῖς	ἐλλείμμασιν	ἀνεῖται πᾶσι τῶν εἰθισμένων εἰσφορῶν
[6]	εὐτραπελίας ἐξειργασάμεθα, βάλλοντές σε τοῖς	σκώμμασιν	ὥσπερ τοξεύμασι. Σὺ δέ, ὦ
[8]	ἁρμόσει τῶν ἀνδρῶν οὔτε τοῖς	ἐπιτηδεύμασιν	οὔτε τοῖς βίοις οὔτε τοῖς
[28]	ἐστί μοι Θρᾴκιον, Ἕλληνα τοῖς	ἐπιτηδεύμασιν,	ὑπελάμβανον ὅτι μάλιστα ἀλλήλους ἀγαπήσομεν.
[30]	τότε ταῦτα ποιῶν ὅτι μὴ	πᾶσιν	ἀρέσοιμι, πλὴν ἔμελεν οὐθὲν ἐμοί·
[5]	μᾶλλον εἶναι καὶ ὀνομάζεσθαι παρὰ	πᾶσιν	ἀφ´ ὧν εἰς τὰς τοιαύτας
[11]	καίτοι τοῦτό γε ἐπιεικῶς ἐν	πᾶσιν	εἶδον τοῖς Ἕλλησιν, ἔχω δὲ
[29]	ἑκάστου τίμημα καὶ δῆλον ἐποίησα	πᾶσιν.	Ἐπεὶ δὲ ἦν τὰ μὲν
[14]	βαδίζειν ξυγχωρῶν, ἐποίησεν ἀπεχθάνεσθαί με	πᾶσιν	ὑμῖν. ~Ἀλλ´, εἰ δοκεῖ, σπεισώμεθα
[21]	εὐδαιμονεστάτῳ εἶναι, ἥ τε ἐν	ἀνδράσιν	αὐτουργία παρὰ τοῖς μαχιμωτάτοις καὶ
[15]	δοῦναι, καὶ ὁ λαμβάνων, ὡς	ἴσασιν	οἱ θεοὶ πάντες, ἀληθῶς ἠρνεῖτο.
[19]	παρὰ τῇ πόλει. ~Τὸ Χῖ,	φασίν,	οὐδὲν ἠδίκησε τὴν πόλιν οὐδὲ
[11]	εἰκόνα τῆς παλαιᾶς ἐν τοῖς	ἤθεσιν	ἀρετῆς, εἰκὸς δήπουθεν τὸ αὐτὸ
[8]	οὔτε τοῖς βίοις οὔτε τοῖς	ἤθεσιν.	Εἶἑν. Ἀλλ´ ἐκεῖνο τίς ἀνέξεταί
[21]	ἀγρίοις ὁμιλῶν καὶ συμπλεκόμενος θηρίοις,	ἤθεσιν	ἐντυγχάνων οὔτε θωπεύειν οὔτε κολακεύειν
[1]	ᾄδοντας καὶ εὐφραινομένους ἐπὶ τοῖς	μέλεσιν.	Εἶναι γὰρ οἶμαι συμβαίνει τοῖς
[7]	μετὰ κρότων λαμπρῶς ἐν τοῖς	τεμένεσιν	ὥσπερ ἐν τοῖς θεάτροις. Τί
[24]	βωμῷ καὶ τοῖς τοῦ ἀγάλματος	ἴχνεσιν	ἐν ὀλίγοις ὑμῶν κατέδραμον· ὑμεῖς
[31]	σχῆμα καὶ ῥητορείαν εἶναι καὶ	προσποίησιν	τὸ πρᾶγμα; γῆς κλήρους οἶμαι
[12]	τὸ Ψεῦσταί τ´ ὀρχησταί τε	χοροιτυπίῃσιν	ἄριστοι, τοὐναντίον δὲ ἀντ´ ἐγκωμίων
[11]	ἐπιεικῶς ἐν πᾶσιν εἶδον τοῖς	Ἕλλησιν,	ἔχω δὲ εἰπεῖν ὑπὲρ αὐτῶν
[14]	πρῶτον ἐμὲ καὶ μόνον τεκοῦσα	μησὶν	ὕστερον ὀλίγοις ἐτελεύτησεν ὑπὸ τῆς
[28]	παρ´ ὑμῖν δὲ διὰ περιττὴν	φρόνησιν	ἀμειβομένων πρὸς χρυσίον συρφετῶν ἀποροῦντα
[29]	τί προσδοκᾶν ἔδει τηνικαῦτα, ἡνίκα	φησὶν	ὁ Βοιώτιος ποιητὴς χαλεπὸν γενέσθαι
[7]	αὐτὸν τὸν Ἕκτορα (καίτοι τούτῳ	φησὶν	ὡς θεῷ τοὺς Τρῶας εὔχεσθαι,
[10]	ἐκ τῶν Ὁμήρου τίνες ποτέ	εἰσιν	αἱ γυιοκόροι μελεδώναι, καὶ ὅτι
[4]	ἀγαθή, καὶ συκᾶς ἤδη τινές	εἰσιν	οἳ ἐμηχανήσαντο, σκεπάζοντες αὐτὰς τοῦ
[11]	αὐστηρόν, ἀδέξιον, ἀναφρόδιτον, ἐμμένον τοῖς	κριθεῖσιν	ἀμετακινήτως· ἃ δὴ πάντα ἐστὶ
[26]	φωνὴν ἔχοντα παραπλησίαν τοῖς ἄλλοις	ὄρνισιν	ἐπιθέσθαι τῷ χρεμετίζειν, ὥσπερ οἱ
[4]	καλάμῃ τοῦ πυροῦ καὶ τοιούτοις	τισίν,	ὅσα εἴωθεν εἴργειν τὴν ἐκ
[21]	ἐντυγχάνων οὔτε θωπεύειν οὔτε κολακεύειν	εἰδόσιν,	ἁπλῶς δὲ καὶ ἐλευθέρως ἐκ
[18]	Ἔνθεν οἶμαι συμβαίνει μάλα ὑμῖν	εὐδαίμοσιν	εἶναι πᾶσαν ἀρνουμένοις δουλείαν, ἀπὸ
[23]	μερίδας ἔχοντα. Τοῖς μὲν γὰρ	ἱερεῦσιν	οἱ θεοὶ καλοκἀγαθίᾳ τιμᾶν ἑαυτοὺς
[18]	γυναῖκες; ἐπὶ τὰ σφέτερα σεβάσματα	ἄγουσιν	αὐτὰ δι´ ἡδονῆς, ὃ δὴ
[11]	μαρτυρεῖν Ἀθηναίοις. Εἰ δὲ ἐκεῖνοι	διασώζουσιν	εἰκόνα τῆς παλαιᾶς ἐν τοῖς
[16]	ὁ δὲ μηδ´ ἐπιτρέπων τοῖς	ἀδικοῦσιν	ἀδικεῖν πλέον ἢ διπλασίας τιμῆς
[22]	ἐπεξελθεῖν τοῖς εἰς τοὺς θεοὺς	πλημμελοῦσιν	ἢ βουλομένῳ μοι ἦν. Τὰ
[12]	καὶ ὑμῖν νέμω τὰ πάτρια	ζηλοῦσιν,	οὐδὲ ἐν ὀνείδει προφέρομαι τὸ
[22]	ξυντεθέντα, ὃν εὖ οἶδ´ ὅτι	φιλοῦσιν	ἐκεῖναι μᾶλλον ἢ τοὺς ἑαυτῶν
[13]	δήμῳ τὰ ἐπιτήδεια καὶ τοῖς	ἐπιδημοῦσιν.	Οἱ δὲ τοὺς κεκτημένους τὴν
[8]	τῶν γυναικῶν ὅπως φαίνοιντο τοῖς	ἐντυγχάνουσιν,	ἑορτάς, πανηγύρεις, οὔτι μὰ Δία
[27]	καὶ τὸν Διόνυσον ἕλκουσι καὶ	περιφέρουσιν,	οὕτω δὲ καὶ ὑμεῖς ἐν
[30]	γνώμης μιᾶς (οἱ μὲν γὰρ	μισοῦσιν,	οἱ δὲ ὑπ´ ἐμοῦ τραφέντες
[8]	τοῖς ὑπ´ εὐνοίας ἐμμελέστερόν σε	νουθετοῦσιν	ἐν τοῖς ἀναπαίστοις ἀποψιλῶσαι μὲν
[30]	οἱ δὲ ὑπ´ ἐμοῦ τραφέντες	ἀχαριστοῦσιν)	Ἀδραστείᾳ πάντα ἐπιτρέψας ἐς ἄλλο
[2]	ὁποῖον οἱ καλοὶ τῶν παίδων	ἔχουσιν	ἅπασαί τε αἱ γυναῖκες, αἷς
[31]	τῆς πόλεως. Καὶ νῦν ἀτελεῖς	ἔχουσιν	οἱ καθ´ ἕκαστον ὑμῖν ἐνιαυτὸν
[4]	τὸ πρᾶγμά ἐστι τοιοῦτον· ἀλεεινότερον	ἔχουσιν	οἱ τὸ χωρίον οἰκοῦντες τὸν
[29]	δὲ καὶ ἐκ τῶν ἀγρῶν	συντρέχουσιν,	ὃ μόνον ἐστὶν εὑρεῖν πολὺ
[16]	μηνύων τὴν τῶν ἄλλων τοῖς	ἄρχουσιν	ἀδικίαν. Ὁ δὲ καὶ συγκολάζων
[16]	καὶ συγκολάζων εἰς δύναμιν τοῖς	ἄρχουσιν,	ὁ μέγας ἀνὴρ ἐν πόλει
[24]	δὲ ὁρᾶν καὶ ἐν τοῖς	ἄρχουσιν.	~Ὑπὲρ μὲν δὴ τῶν βλασφημιῶν,
[13]	παῖδας ἡγεῖσθαι καλούς, εἰς οὓς	ἀποβλέψουσιν	οἱ πολῖται, καὶ χοροὺς γυναικῶν,
[27]	ἰόντες ἀμύνησθε; τίς οὖν ὑμῖν	ἐστιν	αἰτία τοῦ πρὸς ἡμᾶς προσκρούσματος
[6]	οὖν ὄντως ἡ σωφροσύνη τοιοῦτόν	ἐστιν,	ἀπόλωλας μὲν αὐτός, ἀπολλύεις δὲ
[15]	ἐμοὶ δὲ ἤδη πλείω τούτων	ἐστίν.	~Εἶἑν· ἀλλὰ τί παθὼν αὐτὸς
[17]	ἐλευθερίαν ἀφέληται· οὕτως ἡ πόλις	ἐστὶν	ἐλευθέρα. Σὺ δὲ ἀξιοῖς τοὺς
[17]	ὅση καὶ μέχρι τῶν ὄνων	ἐστὶν	ἐλευθερία παρ´ αὐτοῖς καὶ τῶν
[17]	τῆς πόλεως ἦθος οἶμαι τοιοῦτόν	ἐστιν,	ἐλεύθερον λίαν) σὺ δὲ οὐ
[10]	Σαμίῳ τὴν νόσον, ἥτις ποτέ	ἐστιν,	ἐξευρεῖν. Ὁ δὲ ὑπονοήσας ἐκ
[23]	προσαγορεύετε) τοῦ θεοῦ τούτου πάτριός	ἐστιν	ἑορτή, καὶ ἔδει σπουδῇ πρὸς
[6]	δὲ ὁποῖον σὺ νῦν ἐπιτηδεύεις	ἐστίν,	ἐπίστασθαι μὲν ὅτι θεοῖς χρὴ
[29]	τῶν ἀγρῶν συντρέχουσιν, ὃ μόνον	ἐστὶν	εὑρεῖν πολὺ καὶ εὔωνον, ἄρτους
[8]	ἐπισταμένοις θεούς, ἀλλὰ καὶ ὧν	ἐστιν	ἡ πόλις πλήρης, ἡδονὴ δὲ
[7]	ἀνθρώπους ἡμᾶς κολακεύετε. Κάλλιστον δέ	ἐστιν	οἶμαι μηδὲ ἐκείνους κολα: κεύειν,
[24]	ὑμᾶς εὐνοίας ἀδόλου· τοῦτο δέ	ἐστιν	οἶμαι παγγέλοιος κολακεία) πολλὰ ὑμῶν
[4]	μείζων γίνεται, τὰ πολλὰ δέ	ἐστιν	ὁποῖος ὥρᾳ θέρους καὶ χειμῶνος,
[8]	ὡς ἐπίπαν νύκτωρ μόνος οὐδέ	ἐστιν	οὐδέν, ὅ σου τὸν ἄγριον
[6]	ἡ σωφροσύνη ὅ τι ποτ´	ἐστὶν	οὐκ ἴσμεν, ὄνομα δὲ αὐτῆς
[12]	ἀνθρώπων οὐδεὶς οἷός τε ἡμῖν	ἐστιν	ὑπὲρ τῶν διαφορῶν βραβεῦσαι· πεισόμεθα
[29]	ὑμῶν, ἐπιχειρῶν πείθειν ὅτι κρεῖττόν	ἐστιν	ὑπεριδόντας ἀδίκου κτήσεως εὖ ποιῆσαι
[8]	σωφρονεῖν· ἅλις μὲν γὰρ ἐκείνων	ἐστίν,	ὥσπερ τῆς δρυός, καὶ πολὺς
[5]	τῶν πολιτῶν, αἰδὼς δὲ οὐκ	ἔστιν	ἀρχόντων. Ἐρυθριᾶν γὰρ πρέπει τοῖς
[21]	ἴσασι μόνον. Ἀσέλγεια δὲ οὐκ	ἔστιν	ἐν τοῖς θεάτροις οὐδὲ ὕβρις.
[6]	τῷ φανερῷ, πεπεισμένος ὡς οὐκ	ἔστιν	ἰδίᾳ σωφρονεῖν οἴκοι καὶ λάθρᾳ
[20]	λοιδορεῖν ὑπολάβητε τὴν πόλιν· οὐκ	ἔστιν	ὁ λόγος ἐμός. Εἴ τις
[23]	δεομένων τοῖς ἱεροῖς· οὐ γὰρ	ἔστιν	οἶμαι πόθεν διατραφῇ. Καὶ γενέθλια
[15]	ὑμῖν φανείην κεχαρισμένος. Εἶτα οὐκ	ἔξεστιν	ἀποθέσθαι νῦν καὶ μεταμαθεῖν εἴ
[2]	γενείου, ἀλλὰ καὶ τῇ κεφαλῇ	πρόσεστιν	αὐχμός, καὶ ὀλιγάκις κείρομαι καὶ
[14]	Συγγνωτέον οὖν ἐμοί· δίδωμι γὰρ	ὃν	ἀντ´ ἐμοῦ δικαιότερον μισήσετε, τὸν
[10]	ἔχει ἀπὸ τοῦ Σελεύκου παιδός)	ὃν	δή φασι δι´ ὑπερβολὴν ἁβρότητος
[22]	εἴη τὰ εἰς ἐμὲ ξυντεθέντα,	ὃν	εὖ οἶδ´ ὅτι φιλοῦσιν ἐκεῖναι
[16]	ἠπίστατο. Δεινὸς δὲ ἀνέπεισε γέρων,	ὃν	καὶ ὑμεῖς ὡς ὄντα μάλιστα
[22]	παρὰ τῷ χρυσοχόῳ (γνωρίζετε δήπουθεν	ὃν	λέγω) μαθὼν ὅπου καὶ ἔμαθεν
[23]	κοινῇ, μόνος δὲ ὁ ἱερεύς,	ὃν	οἶμαι δικαιότερον ἦν ἀπὸ τοῦ
[25]	εἰς παρασκευὰς δείπνων ἢ θεάτρων	ὃν	οὕτως ἐποιήσαμεν τρυφᾶν, ὥστε ἄγων
[5]	Ἀλλ´ ἡ Κελτῶν μὲν ταῦτα	ῥᾷον	ἔφερεν ἀγροικία, πόλις δὲ εὐδαίμων
[22]	καὶ εἰρήνῃ χρήσασθαι δεξιόν, εὐπρόσιτον,	πρᾷον·	ὑμεῖς δὲ αὐτοῖς ἀντιδεδώκατε νῦν
[23]	παρῆλθον τοῦ τεμένους, οὔτε θυμιάματα	κατέλαβον	οὔτε πόπανον οὔτε ἱερεῖον. Αὐτίκα
[29]	καὶ πόλεις τὰς πέριξ, ἔνθεν	εἰσήγαγον	ὑμῖν μέτρων τετταράκοντα μυριάδας. Ὡς
[27]	Διὸς ἀγοραίου καὶ πολιούχου, ὑπόσχετε	λόγον.	Ἠδίκησθέ τι παρ´ ἐμοῦ κοινῇ
[13]	γὰρ καὶ ἰχθύων καὶ ὀρνιθίων	λόγον	ποιεῖσθαι πέρα τρυφῆς εἶναι καὶ
[28]	πόλεις, ἔπειτα τοῦ βουλευτηρίου τὸν	κατάλογον	διακοσίοις βουλευταῖς ἀνεπλήρωσα φεισάμενος οὐδενός.
[31]	τρέφομεν οὕτω λαμπρῶς; ὅτι τὸν	κατάλογον	ὑμῶν ηὐξήσαμεν; ὅτι κλέπτοντας ἑλόντες
[15]	δευτέρη φύσις· φύσει μάχεσθαι δ´	ἔργον,	ἐτῶν τριάκοντα μελέτην ἀφεῖναι παγχάλεπον,
[6]	εἰ δὲ καὶ τοῦτό τις	ἔργον	θεῖτο σωφροσύνης, ἀπέχεσθαι πάσης ἡδονῆς
[6]	ὄνομα δὲ αὐτῆς ἀκούοντες μόνον,	ἔργον	οὐχ ὁρῶμεν. Εἰ δὲ ὁποῖον
[14]	ἐμοῦ δικαιότερον μισήσετε, τὸν φιλαπεχθήμονα	παιδαγωγόν,	ὅς με καὶ τότε ἐλύπει
[14]	διδασκάλου φοιτῶντα· θέατρον δ´ οὐκ	εἶδον	πρὶν μᾶλλον κομῆσαι τῆς κεφαλῆς
[11]	τοῦτό γε ἐπιεικῶς ἐν πᾶσιν	εἶδον	τοῖς Ἕλλησιν, ἔχω δὲ εἰπεῖν
[2]	Ἐσθίειν δὲ λάβρως ἢ πίνειν	χανδὸν	οὐ συγχωροῦμαι· δεῖ γὰρ οἶμαι
[4]	εἰς ὑμᾶς ἀδικημάτων; ~τὰ δὲ	ἔνδον	ἄγρυπνοι νύκτες ἐν στιβάδι, καὶ
[4]	τοῖς τοίχοις ὑγρότητα, κομίσαι δὲ	ἔνδον	ἐκέλευσα πῦρ κεκαυμένον καὶ ἄνθρακας
[14]	ἀνέπεισεν ἄγων ἐς διδασκάλου μίαν	ὁδόν·	ἄλλην δὲ οὔτε αὐτὸς εἰδέναι
[16]	πρός τινα συμβόλαιον, οὐδὲ ἄλλην	ὁδὸν	βαδίζομεν ἢ πρὸς τὰ τῶν
[10]	ἡλικίας καὶ συνηθείας οὐκ ἀναφρόδιτον,	ὁδὸν	ἐτράπετο τοιαύτην ἐπὶ τὴν τοῦ
[14]	με καὶ τότε ἐλύπει μίαν	ὁδὸν	ἰέναι διδάσκων, καὶ νῦν αἴτιός
[4]	δὲ τὸ δωμάτιον οὐδαμῶς, οὗπερ	ἐκάθευδον,	ὅνπερ εἰώθει τρόπον ὑπογαίοις καμίνοις
[14]	ἔχεις κιθαρῳδὸν τὸν Φήμιον καὶ	ᾠδὸν	τὸν Δημόδοκον. Ἔστι καὶ φυτὰ
[14]	τὰ μειράκια· σὺ δὲ ἔχεις	κιθαρῳδὸν	τὸν Φήμιον καὶ ᾠδὸν τὸν
[16]	τὸ προσκρούειν ὑμῖν καὶ ἀπεχθάνεσθαι,	δέον	ἀρέσκειν καὶ θωπεύειν. ~Ὁ δεῖνα
[22]	ὅπου καὶ ἔμαθεν ὡς οὐ	δέον	ὁμιλεῖν γυναιξί, μειρακίοις δὲ ἐπιχειρεῖν,
[16]	φαυλότερος εἶναι, λέληθα ἐμαυτόν, οὐδὲν	δέον,	ὑμῖν τῆς ἀγροικίας μεταδιδοὺς τῆς
[9]	γάρ ἐστί μοι κατά τινα	θεὸν	ἴσως ταῦτα. Διόπερ εὖ ἴστε,
[17]	ποιοῦντες, ἐν δὲ ταῖς ἑορταῖς	πλέον.	~Ἔδωκάν ποτε τῶν τοιούτων σκωμμάτων
[22]	γενόμενοι τὴν διάνοιαν, ὡς καὶ	πλέον	ἐπεξελθεῖν τοῖς εἰς τοὺς θεοὺς
[16]	μηδ´ ἐπιτρέπων τοῖς ἀδικοῦσιν ἀδικεῖν	πλέον	ἢ διπλασίας τιμῆς ἄξιος ἐκείνου·
[11]	Ἕλληνες πάντες, αὐτῶν δὲ Ἑλλήνων	πλέον	τοῦτο ἔχω μαρτυρεῖν Ἀθηναίοις. Εἰ
[14]	τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμὸν Φοίνικος	νέον	ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα· καὶ ἡ
[16]	πεισθεὶς ὑπὸ ἀφροσύνης, ἔπειτα ἐμὲ	νέον	εὑρών, ἐραστὴν λόγων, ἀνέπεισεν ὡς,
[24]	καταγελάστου κολακείας (οὐ γὰρ δὴ	νομιστέον	ὑπ´ εὐνοίας ἐμοὶ τότε εἰρῆσθαι
[14]	ἀναγκαῖος, ἐτύγχανον δὲ ἰδιώτης ἔτι.	Συγγνωτέον	οὖν ἐμοί· δίδωμι γὰρ ὃν
[6]	τὴν πόλιν, ὥστε οὐθὲν ἡμῖν	ἀγαθὸν	ὑπάρχει παρὰ σοῦ πλὴν τῆς
[4]	πλάκας· ἴστε δήπου τὸν Φρύγιον	λίθον,	ᾧ ἐῴκει μάλιστα τοῦ λευκοῦ
[23]	μεγαλοπρεπεῖ κεκοσμημένους. Ὡς δὲ εἴσω	παρῆλθον	τοῦ τεμένους, οὔτε θυμιάματα κατέλαβον
[8]	εἰς τὸ τῆς Δάφνης ὁσάκις	εἰσῆλθον	τέμενος, προδοθὲν μὲν ὀλιγωρίᾳ τῶν
[4]	τοίχων ἀτμοὺς ἐκίνησαν, ὑφ´ ὧν	κατέδαρθον.	Ἐμπιμπλαμένης δέ μοι τῆς κεφαλῆς
[26]	τὸν λεγόμενον ὑπὲρ τοῦ ἰκτῖνος	μῦθον.	Λέγεται γάρ τοι καὶ τὸν
[18]	τοιαῦτα, ὡς ἐκεῖνό γε οὐδαμοῦ	σπουδαῖον	οὐδὲ ζηλωτὸν εἴργειν καὶ κολάζειν
[22]	καὶ ἐβόων πάντες ἀνδρεῖον, συνετόν,	δίκαιον,	οὐ πολέμῳ μόνον ὁμιλῆσαι δεινόν,
[18]	καὶ ἀποθραύειν τῆς ἐλευθερίας τὸ	κεφάλαιον,	εἴ τις ἀφέλοιτο τοῦ λέγειν
[23]	δὲ ἑορτῆς οὔσης οὐδεὶς ἐκόμισεν	ἔλαιον	εἰς λύχνον τῷ θεῷ οὐδὲ
[29]	(καὶ γὰρ ἦν οἶνος καὶ	ἔλαιον	καὶ τὰ λοιπὰ πάντα) σίτου
[16]	οἷς οὐδέν ἐστι πρός τινα	συμβόλαιον,	οὐδὲ ἄλλην ὁδὸν βαδίζομεν ἢ
[13]	ἐξὸν φανῆναι τῷ καλλωπισμῷ παῖδα	ὡραῖον	καὶ γενέσθαι μειράκιον, εἰ μὴ
[8]	τῶν κακῶν, ὅτι τοιοῦτον ζῶν	βίον	εὐφραίνῃ καὶ πεποίησαι τὰς κοινὰς
[24]	ἐπιδείξοντα τρόπον. Οὐ γὰρ ἐπιδείξει	βίον	ὑμῖν ὁποῖον ὑμεῖς ἀεὶ μὲν
[4]	μαρμάρου πλάκας· ἴστε δήπου τὸν	Φρύγιον	λίθον, ᾧ ἐῴκει μάλιστα τοῦ
[26]	τῆς πόλεως. Οὐ γὰρ οἶμαι	ῥᾴδιον	ἐν γήρᾳ μεταθεμένῳ διαφυγεῖν τὸν
[23]	φυλὰς βουθυτεῖν, εἰ δὲ μὴ	ῥᾴδιον,	ἕνα κοινῇ πᾶσαν ὑπὲρ αὑτῆς
[2]	τὸ γένειον ἔχων, ἐξὸν οἶμαι	λεῖον	αὐτὸ ποιεῖν καὶ ψιλόν, ὁποῖον
[2]	βασιλεύουσι τῶν θηρίων, οὐδὲ ἐποίησα	λεῖον	αὐτὸ πώποτε διὰ δυσκολίαν καὶ
[2]	βίου καὶ ἴσως ἁπαλότητος τρόπον	λεῖον	ἐπιμελῶς ἐργάζεσθε, τὸν ἄνδρα ὑποφαίνοντες
[2]	τι μέρος τοῦ σώματος εἰργασάμην	λεῖον	οὐδὲ μαλακόν. Εἶπόν γ´ ἂν
[14]	μᾶλλον κομῆσαι τῆς κεφαλῆς τὸ	γένειον,	ἐν ἐκείνῳ δὲ τῆς ἡλικίας
[2]	αἰτίαν ὥσπερ οἱ τράγοι τὸ	γένειον	ἔχων, ἐξὸν οἶμαι λεῖον αὐτὸ
[22]	ἐμὸν ὄνομα, καὶ ἐβόων πάντες	ἀνδρεῖον,	συνετόν, δίκαιον, οὐ πολέμῳ μόνον
[23]	θυμιάματα κατέλαβον οὔτε πόπανον οὔτε	ἱερεῖον.	Αὐτίκα μὲν οὖν ἐθαύμασα καὶ
[23]	φέρων οἴκοθεν τῷ θεῷ χῆνα	ἱερεῖον,	ἡ πόλις δὲ τὰ νῦν
[23]	τῷ θεῷ οὐδὲ σπονδὴν οὐδὲ	ἱερεῖον	οὐδὲ λιβανωτόν. Ἐγὼ μὲν οὐκ
[24]	ὡς μήποτε ὤφελεν, ἐκλιπὼν τὸ	προάστειον,	ὃ πολὺν ἐτήρησε χρόνον ἐν
[28]	εἰ καὶ γένος ἐστί μοι	Θρᾴκιον,	Ἕλληνα τοῖς ἐπιτηδεύμασιν, ὑπελάμβανον ὅτι
[10]	δὲ οὔσης τῆς περὶ τὸ	μειράκιον	ἀσθενείας. Ἐνθάδε μέγας ἆθλος ἰατρῷ
[13]	καλλωπισμῷ παῖδα ὡραῖον καὶ γενέσθαι	μειράκιον,	εἰ μὴ τὴν ἡλικίαν, τὸν
[10]	τηκεδόνος τῷ σώματι, καὶ τὸ	μειράκιον	ὁρῶν ὑπό τε ἡλικίας καὶ
[14]	δεξιώτατα πεποιημένη· λαβὼν ἐπέξιθι τὸ	βιβλίον.	Τοὺς παντομίμους ἀκούεις ὀρχηστάς; ἔα
[22]	τούτου μάρτυρα καλῶ τὸν μέγαν	Ἥλιον	πρὸς τοὺς ἀπιστοῦντας. ~Ὑμᾶς δὲ
[4]	ἦθος ποιεῖ καὶ τρυφώσῃ πόλει	πολέμιον.	Οὐ μὴν ὑμῶν γ´ ἕνεκα
[14]	σὺ δὲ ἔχεις κιθαρῳδὸν τὸν	Φήμιον	καὶ ᾠδὸν τὸν Δημόδοκον. Ἔστι
[2]	γυναῖκες, αἷς φύσει πρόσεστι τὸ	ἐράσμιον.	Ὑμεῖς δὲ καὶ ἐν τῷ
[4]	ἅπαξ ἀπὸ συμπτώματος, οὐ πλησμονῆς.	Ἄξιον	δὲ ὑπομνησθῆναι διηγήματος οὐδὲ αὐτοῦ
[22]	δεινόν, ἀλλὰ καὶ εἰρήνῃ χρήσασθαι	δεξιόν,	εὐπρόσιτον, πρᾷον· ὑμεῖς δὲ αὐτοῖς
[11]	ἐστί μοι πᾶν ἄγροικον, αὐστηρόν,	ἀδέξιον,	ἀναφρόδιτον, ἐμμένον τοῖς κριθεῖσιν ἀμετακινήτως·
[2]	λεῖον αὐτὸ ποιεῖν καὶ ψιλόν,	ὁποῖον	οἱ καλοὶ τῶν παίδων ἔχουσιν
[6]	ἔργον οὐχ ὁρῶμεν. Εἰ δὲ	ὁποῖον	σὺ νῦν ἐπιτηδεύεις ἐστίν, ἐπίστασθαι
[24]	Οὐ γὰρ ἐπιδείξει βίον ὑμῖν	ὁποῖον	ὑμεῖς ἀεὶ μὲν ζῆτε, ποθεῖτε
[14]	τῶν ὁρωμένων· Δήλῳ δή ποτε	τοῖον	Ἀπόλλωνος παρὰ βωμὸν Φοίνικος νέον
[6]	ὑπὸ τῶν ἀγεννεστάτων σῶφρον τουτοῒ	ψυχάριον,	ὃ δὴ σὺ κοσμεῖν καὶ
[8]	ἐστιν οὐδέν, ὅ σου τὸν	ἄγριον	καὶ ἀνήμερον μαλάξει θυμόν· ἀποκέκλεισται
[29]	ἀπληστίας τῶν κεκτημένων στενοχωρουμένην, ἔταξα	μέτριον	ἑκάστου τίμημα καὶ δῆλον ἐποίησα
[25]	δὲ ἐξαρκεῖν τὸ σωφρονεῖν ἐμέ,	μέτριον	ἔχων μὰ Δία καὶ θεούς,
[29]	σῖτον ἔδωκα τῇ πόλει, πραττόμενος	ἀργύριον	οὐ κατὰ δέκα μέτρα, ἀλλὰ
[25]	οὐδὲ ἐπεγράψαμεν χρυσίον οὐδὲ ᾐτήσαμεν	ἀργύριον	οὐδὲ ηὐξήσαμεν φόρους· ἀλλὰ πρὸς
[28]	μὲν ἀνῆκα χρυσίον, πολὺ δὲ	ἀργύριον,	φόρους δὲ παμπληθεῖς ἰδίᾳ παρὰ
[25]	παρ´ ὑμῖν καλῶν, οὐδὲ ἐζηλώσαμεν	Ἀσσύριον	πλοῦτον οὐδὲ ἐνειμάμεθα τὰς προστασίας
[4]	τοιοῦτον· ἀλεεινότερον ἔχουσιν οἱ τὸ	χωρίον	οἰκοῦντες τὸν χειμῶνα, καὶ φύεται
[29]	ὕστερον, εἶτα νῦν μυρίους, οὓς	ἐπιχώριόν	ἐστι λοιπὸν ὀνομάζειν μοδίους, ἀνάλισκον
[2]	μοι τὸ στῆθος δασὺ καὶ	λάσιον	ὥσπερ τῶν λεόντων, οἵπερ βασιλεύουσι
[26]	ὡς καὶ ὑμεῖς αὐτοὶ συνορᾶτε,	πλησίον	ἐσμὲν ἐθελόντων θεῶν, Εὖτέ μοι
[10]	τὴν τοῦ νοσήματος θήραν. Καθίζει	πλησίον	τῆς κλίνης ἀφορῶν εἰς τὸ
[7]	καὶ γυναιξὶ πρέπον, οὐ μὴν	ἀνόσιον	πρὸς τοὺς θεοὺς ὥσπερ τὸ
[23]	τί μέλλει θύειν ἡ πόλις	ἐνιαύσιον	ἑορτὴν ἄγουσα τῷ θεῷ, ὁ
[25]	τῆς εὐθηνίας ξυνέθηκεν, οὐδὲ ἐπεγράψαμεν	χρυσίον	οὐδὲ ᾐτήσαμεν ἀργύριον οὐδὲ ηὐξήσαμεν
[28]	ἐπ´ Αἰγύπτῳ, πολὺ μὲν ἀνῆκα	χρυσίον,	πολὺ δὲ ἀργύριον, φόρους δὲ
[28]	διὰ περιττὴν φρόνησιν ἀμειβομένων πρὸς	χρυσίον	συρφετῶν ἀποροῦντα μετρίας οὐσίας εἵλεσθε
[4]	τοῦ συνήθους, ἐθάλπετο δὲ τὸ	δωμάτιον	οὐδαμῶς, οὗπερ ἐκάθευδον, ὅνπερ εἰώθει
[12]	τ´ ὀρχησταί τε χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι,	τοὐναντίον	δὲ ἀντ´ ἐγκωμίων ὑμῖν προσεῖναί
[19]	τὸ μὲν Χριστόν, τὸ δὲ	Κωνστάντιον.	Ἀνέχεσθε οὖν μου λέγοντος μετὰ
[4]	εἶναι δὲ δοκεῖ θερμότερον τὸ	θαλάττιον	τοῦ γλυκέος) εἴτε οὖν ἐκ
[1]	τοῖς ἐλευθέροις τῆς παιδείας τρόπος.	Αἴσχιον	γὰρ εἶναι δοκεῖ νῦν μουσικὴν
[2]	τοῦ σώματος εἰργασάμην λεῖον οὐδὲ	μαλακόν.	Εἶπόν γ´ ἂν ὑμῖν, εἴ
[10]	ἐρῶντα ἀεὶ καὶ ἐρώμενον, τέλος	ἄδικον	ἔρωτα τῆς ἑαυτοῦ μητρυιᾶς ἐρασθῆναι·
[11]	τὸ γένος ἐστί μοι πᾶν	ἄγροικον,	αὐστηρόν, ἀδέξιον, ἀναφρόδιτον, ἐμμένον τοῖς
[15]	μεταμαθεῖν εἴ τι πρότερον ἡμῖν	ἄγροικον	ἦθος ἐνετράφη; Ἔθος, φασί, δευτέρη
[7]	ὀλολυγῇ πᾶσαι, φησί, χεῖρας ἀνέσχον,	βαρβαρικὸν	μὲν καὶ τοῦτο καὶ γυναιξὶ
[13]	ὀρνίθων πολλῶν εὑρισκομένων ἐν ἀγορᾷ,	τωθαστικὸν	μάλα ἐγέλασας, ἄρτου καὶ οἴνου
[14]	τὸν Φήμιον καὶ ᾠδὸν τὸν	Δημόδοκον.	Ἔστι καὶ φυτὰ παρ´ αὐτῷ
[29]	ἐπιχώριόν ἐστι λοιπὸν ὀνομάζειν μοδίους,	ἀνάλισκον	σίτου, πάντας οἴκοθεν ἔχων. Ἀπὸ
[12]	(ἐπεὶ καὶ Ὅμηρος ἐπαινῶν τὸν	Αὐτόλυκόν	φησι περιεῖναι πάντων Κλεπτοσύνῃ θ´
[4]	οὔτι μὰ Δία πολλὴν οὖσαν,	ἐξέβαλον,	καὶ ἐγενόμην αὐτίκα ῥᾴων, ὥστε
[25]	ὑμῖν καὶ ἀηδέστατον, οὐδὲν ἐπέδειξα	καλὸν	θέαμα, μεταστῆναι τὴν πόλιν ἔγνωκα
[24]	καὶ τὸν οὐδὲν ἐπιδείξαντα ὑμῖν	καλὸν	οὐδὲ ἐπιδείξοντα τρόπον. Οὐ γὰρ
[2]	τοῦ δὲ μὴ φύσει γενέσθαι	καλόν.	Ταῦτά τοι διαθεόντων ἀνέχομαι τῶν
[18]	τῶν παιζόντων ἀποδεχόμενοι καὶ ἀπολαύοντες.	Δῆλον	γάρ, ὅτι τοῖς μὲν ἡδονὴν
[12]	οὖν ἐστι κουφότερα, θεοῖς ἴσως	δῆλον,	ἐπείπερ ἀνθρώπων οὐδεὶς οἷός τε
[29]	ἔταξα μέτριον ἑκάστου τίμημα καὶ	δῆλον	ἐποίησα πᾶσιν. Ἐπεὶ δὲ ἦν
[5]	ὡς δὲ ἐπὶ τούτοις εὐφραινόμενοι	δῆλον	ποιεῖτε πολλαχοῦ μέν, οὐχ ἥκιστα
[12]	ἐγκωμίων ὑμῖν προσεῖναί φημι πατρίων	ζῆλον	ἐπιτηδευμάτων (ἐπεὶ καὶ Ὅμηρος ἐπαινῶν
[17]	μὲν φρονεῖν ὅ τι σοι	φίλον,	εἰ δὲ μή, φθέγγεσθαι ὅσων
[15]	τοῦτο μὲν ὅπῃ τοῖς θεοῖς	φίλον	ἔχει τε καὶ ἕξει. Τυχὸν
[15]	ἢ χάριν ἢ ὅ τι	φίλον	ὑμῖν αὐτὸ ὀνομάζειν δοῦναι, καὶ
[2]	οἶμαι λεῖον αὐτὸ ποιεῖν καὶ	ψιλόν,	ὁποῖον οἱ καλοὶ τῶν παίδων
[28]	οὔσης, ὑπεβάλετε λειτουργίᾳ τὸν ἄνθρωπον.	Ἄλλον	ἀπ´ ἀγορᾶς εἱλκύσατε πένητα καὶ
[19]	ἄχθεταί μοι τῷ πλείστῳ μέρει,	μᾶλλον	δ´ ἅπας ἀθεότητα προελόμενος, ὅτι
[7]	ἀντὶ τῶν θεῶν τοὺς ἀνθρώπους,	μᾶλλον	δὲ ἀντὶ τῶν θεῶν τοὺς
[16]	ἀποβλέποντα κοσμῆται. Μόνῳ οὖν μοι,	μᾶλλον	δὲ ξὺν ὀλίγοις ἐπιτηδεύοντι νῦν
[10]	οὐκ ἐχούσης αἰτίαν τῆς νόσου,	μᾶλλον	δὲ οὐδὲ αὐτῆς, ἥτις ποτέ
[10]	ἐπώνυμον τῆσδε τῆς πόλεως βασιλέα,	μᾶλλον	δὲ οὗπερ ἐπώνυμος ἥδε ἡ
[19]	οἱ θεοὶ τῶν Κωνσταντίων πειραθῆναι,	μᾶλλον	δὲ τῶν ἐκείνου φίλων τῆς
[5]	δὲ ἐν τέλει τῷ γνωριμώτεροι	μᾶλλον	εἶναι καὶ ὀνομάζεσθαι παρὰ πᾶσιν
[16]	γὰρ ἔχω πῶς ἂν αὐτὸ	μᾶλλον	ἐνδειξαίμην) ἐπὶ τῆς μεσιτείας αὑτοὺς
[22]	εὖ οἶδ´ ὅτι φιλοῦσιν ἐκεῖναι	μᾶλλον	ἢ τοὺς ἑαυτῶν υἱέας, οἳ
[14]	θέατρον δ´ οὐκ εἶδον πρὶν	μᾶλλον	κομῆσαι τῆς κεφαλῆς τὸ γένειον,
[18]	εὐδαιμονέστεροι, ἀντὶ μὲν ὀλίγων ἡμερῶν	ὅλον	εὐπαθοῦντες ἐνιαυτόν, ἀντὶ δὲ τῶν
[5]	Κελτοῖς κατὰ τὸν τοῦ Μενάνδρου	Δύσκολον	αὐτὸς ἐμαυτῷ πόνους προσετίθην. Ἀλλ´
[13]	ἂν Σμικρίνην ὁρᾶν ἢ Θρασυλέοντα,	δύσκολον	πρεσβύτην ἢ στρατιώτην ἀνόητον, ἐξὸν
[24]	ὁπόσα εἰς τουτονὶ πέπαικται τὸν	φαῦλον	πώγωνα καὶ τὸν οὐδὲν ἐπιδείξαντα
[6]	οὕτως ἀνόητόν ἐστί σοι καὶ	φαῦλον,	ὦ πάντων ἀνθρώπων ἀμαθέστατε καὶ
[7]	δὴ Τρῳάδας οὔτι πρὸς τὸν	Πρίαμον	ἤ τινα τῶν τούτου γαμετῶν
[23]	τοῦ Κασίου Διὸς ἐπὶ τοῦτο	ἔδραμον,	οἰόμενος ἐνταῦθα μάλιστα τοῦ πλούτου
[13]	κουρέων ἀποροῦντες ἄκαρτος καὶ βαθυγένειος	εἰσέδραμον·	ἐνόμισας ἂν Σμικρίνην ὁρᾶν ἢ
[24]	ἀγάλματος ἴχνεσιν ἐν ὀλίγοις ὑμῶν	κατέδραμον·	ὑμεῖς δὲ ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς
[22]	ἐφέρετο πολὺ καὶ μέγα τὸ	ἐμὸν	ὄνομα, καὶ ἐβόων πάντες ἀνδρεῖον,
[25]	ἐν τέλει οὐδὲ ἐπείσαμεν τὸν	δῆμον	εἰς παρασκευὰς δείπνων ἢ θεάτρων
[30]	ἐς ἄλλο ἔθνος οἰχήσομαι καὶ	δῆμον	ἕτερον, οὐδὲν ὑμᾶς ὑπομνήσας ὧν
[19]	τὴν βουλήν, τοὺς εὐπόρους, τὸν	δῆμον.	Ὁ μὲν γὰρ δῆμος ἄχθεταί
[9]	ἐμαυτὸν πείθω, βιβλία ἀνελίξας οὐδενὸς	ἀριθμὸν	ἐλάττω. ~Λέγεταί τοί ποτε τὸν
[29]	διέθεντο καλῶς, ἐργασάμενοι τοῖς ἀνθρώποις	λιμὸν	ἀλοιητῆρα βροτείων, ὡς ὁ θεὸς
[29]	Βοιώτιος ποιητὴς χαλεπὸν γενέσθαι τὸν	λιμὸν	ἐπὶ τῷ δράγματι; ἆρ´ οὐ
[14]	κόρη καὶ νέα, μετ´ ἐνιαυτὸν	ἕβδομον	αὐτῷ παρεδόθην. Οὗτος ἐξ ἐκείνου
[6]	τῆς βαρύτητος, ἧς ἀνεχόμενοι μῆνα	ἕβδομον	τουτονί, τὸ μὲν εὔχεσθαι πάντως
[7]	ἀγαθά. Τοῦτον οὐκ ἠκροᾶσθε τὸν	νόμον	Ὁμήρου Σιγῇ ἐφ´ ὑμείων οὐδὲ
[3]	ἀναισθησίας, ὥσπερ τινὰ φόρον ἢ	δασμὸν	εἰσφέρων καὶ ἀποδιδοὺς ἄγροικος ὀλίγα
[31]	κολάζων εἰκότως ὑμῖν φαίνομαι τὸν	κόσμον	ἀνατρέπειν. Εὖ γὰρ ἴστε ὅτι
[8]	τὸν ἄγριον καὶ ἀνήμερον μαλάξει	θυμόν·	ἀποκέκλεισται δὲ πάσῃ πανταχοῦ πάροδος
[11]	ζηλοῦν τὸν οἰκιστὴν ἢ τὸν	ὁμώνυμον.	Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς φυτοῖς
[10]	ἐλάττω. ~Λέγεταί τοί ποτε τὸν	ἐπώνυμον	τῆσδε τῆς πόλεως βασιλέα, μᾶλλον
[13]	Πόλει γὰρ προσιὼν ἐλευθέρᾳ, τὸν	αὐχμὸν	τῶν τριχῶν οὐκ ἀνεχομένῃ, ὥσπερ
[14]	δή ποτε τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ	βωμὸν	Φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα·
[28]	μοι Θρᾴκιον, Ἕλληνα τοῖς ἐπιτηδεύμασιν,	ὑπελάμβανον	ὅτι μάλιστα ἀλλήλους ἀγαπήσομεν. Ἓν
[23]	τεμένους, οὔτε θυμιάματα κατέλαβον οὔτε	πόπανον	οὔτε ἱερεῖον. Αὐτίκα μὲν οὖν
[14]	οἰκεῖος ὢν ἐμοὶ καὶ ἀναγκαῖος,	ἐτύγχανον	δὲ ἰδιώτης ἔτι. Συγγνωτέον οὖν
[4]	δὲ διὰ τοῦτο μάλιστα οἰκείου.	Ἐτύγχανον	ἐγὼ χειμάζων περὶ τὴν φίλην
[8]	καλὰ δὲ ἀπὸ σαυτοῦ πρῶτον	ἀρξάμενον	δεικνύειν πάντα τῷ δήμῳ τῷ
[16]	δέ, εὖ ἴστε, ὑπ´ ἄλλων	ἐξηπατημένον.	Ὀνόματα ἥκει πρὸς ὑμᾶς πολλάκις
[19]	πατρίοις ὁρᾷ τῆς ἁγιστείας θεσμοῖς	προσκείμενον,	οἱ δὲ δυνατοὶ κωλυόμενοι πολλοῦ
[11]	πᾶν ἄγροικον, αὐστηρόν, ἀδέξιον, ἀναφρόδιτον,	ἐμμένον	τοῖς κριθεῖσιν ἀμετακινήτως· ἃ δὴ
[26]	ἐν γήρᾳ μεταθεμένῳ διαφυγεῖν τὸν	λεγόμενον	ὑπὲρ τοῦ ἰκτῖνος μῦθον. Λέγεται
[6]	ἀνθρώπων ἀμαθέστατε καὶ φιλαπεχθημονέστατε, τὸ	λεγόμενον	ὑπὸ τῶν ἀγεννεστάτων σῶφρον τουτοῒ
[26]	τῶν ἵππων, εἶτα τοῦ μὲν	ἐπιλαθόμενον,	τὸ δὲ οὐ δυνηθέντα ἑλεῖν
[10]	σῶμα δὲ αὐτῷ κατὰ μικρὸν	τηκόμενον	ἀφανῶς οἴχεσθαι, καὶ ὑπορρεῖν τὰς
[15]	Οὔτε γὰρ ἠπίστατο πρὸς ὑμᾶς	ἀφιξόμενον	οὔτ´, εἰ τὰ μάλιστα φοιτᾶν
[6]	φανερῶς ἀκόλαστον εἶναι θέλοντα καὶ	τερπόμενον	τοῖς θεάτροις· εἰ δὴ οὖν
[14]	τῶν ἡλικιωτῶν ἐπὶ τὰ θέατρα	φερόμενον	ὀρεχθῆναί ποτε ταυτησὶ τῆς θέας.
[14]	εἴκοσι προσκυνούμενον ὄνομα, νυνὶ δὲ	προφερόμενον	ἀντ´ ἀδικήματος καὶ ὀνείδους, εὐνοῦχος
[15]	καὶ τὸν διδόντα καὶ τὸν	δεχόμενον.	Ἐῴκει γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος ἐθέλειν
[14]	παρὰ βωμὸν Φοίνικος νέον ἔρνος	ἀνερχόμενον	ἐνόησα· καὶ ἡ δενδρήεσσα τῆς
[13]	εὑρίσκω καὶ ἕτερα δεινὰ ἐμαυτὸν	εἰργασμένον.	Πόλει γὰρ προσιὼν ἐλευθέρᾳ, τὸν
[29]	καὶ τὸν ὑπὸ τῶν πλουσίων	ἀποκεκλεισμένον	ἐν ταῖς ἀποθήκαις σῖτον ἄργυρον
[4]	κομίσαι δὲ ἔνδον ἐκέλευσα πῦρ	κεκαυμένον	καὶ ἄνθρακας λαμπροὺς ἀποθέσθαι παντελῶς
[13]	τοῦ Θεόγνιδος, οὐδὲ μιμῇ τὸν	ἀφομοιούμενον	ταῖς πέτραις πολύπουν, ἀλλὰ ἡ
[7]	θεοὺς ὥσπερ τὸ παρ´ ὑμῶν	ποιούμενον.	Ἐπαινεῖτε γὰρ ἀντὶ τῶν θεῶν
[7]	αὐτὸ δὴ τοῦτο λέγων τὸ	ποιούμενον	ὑπ´ αὐτῶν, ὡς Ὑμεῖς τῶν
[17]	εἶτα εἰργόμενος, ἀφεὶς μέμφεσθαι τὸν	ἀδικούμενον,	εἰς τοὺς ἄρχοντας τρέπει τὸ
[22]	βουλῆς ἀμεληθέν, εἰσέτι δὲ καὶ	ἀμελούμενον.	Ἐμοὶ μὲν οὖν ἐδόκει καὶ
[10]	θλιβομένων ἠφίει, ἐπέχειν γὰρ αὐτὸ	κινούμενον	καίπερ σφόδρα ἐθέλων οὐχ οἷός
[14]	δὴ πρὸ μηνῶν μὲν εἴκοσι	προσκυνούμενον	ὄνομα, νυνὶ δὲ προφερόμενον ἀντ´
[22]	καὶ χρήματα ἔδωκαν πολλά, καὶ	παραιτούμενον	ὀλίγου καὶ ἐβιάσαντο λαβεῖν, καὶ
[10]	καὶ τρυφῆς ἐρῶντα ἀεὶ καὶ	ἐρώμενον,	τέλος ἄδικον ἔρωτα τῆς ἑαυτοῦ
[8]	ἐνόμισας τοὺς ἐν τοῖς ἱεροῖς	ὁρώμενόν	σε ἐπαινοῦντας. Οὐ γὰρ οἶμαι
[1]	τοι καὶ τοὺς ὑπὲρ τὸν	Ῥῆνον	βαρβάρους ἄγρια μέλη λέξει πεποιημένα
[16]	ἀρετῆς. Τὸν αὐτὸν δὴ τοῦτον	ἔπαινον	καὶ περὶ σωφροσύνης χρὴ λέγειν
[22]	δίκαιον, οὐ πολέμῳ μόνον ὁμιλῆσαι	δεινόν,	ἀλλὰ καὶ εἰρήνῃ χρήσασθαι δεξιόν,
[25]	ὑμᾶς ἐγὼ διὰ τοῦτο πώποτε	δεινὸν	ἐργάσομαι σφάττων ἢ τύπτων ἢ
[23]	οὐκ ἄτοπον καὶ νῦν μνημονεῦσαι.	Δεινόν,	ἔφην ἐγώ, τὴν τοσαύτην πόλιν
[27]	ἀπεχθείας; ἐγὼ γὰρ εὖ οἶδα	δεινὸν	οὐδένα ὑμῶν οὐδὲν οὐδὲ ἀνήκεστον
[14]	γάρ, ὡς ὑμεῖς κρίνετε, ψυχῆς	ἀληθινὸν	κάλλος ὑγρότης βίου· ἐμὲ δὲ
[13]	οἵ σε ἐπαιδοτρίβησαν καθ´ ἡμῶν	πρίνινον,	σφενδάμνινον, οὐκέτι μέντοι καὶ Μαραθωνομάχον,
[13]	σε ἐπαιδοτρίβησαν καθ´ ἡμῶν πρίνινον,	σφενδάμνινον,	οὐκέτι μέντοι καὶ Μαραθωνομάχον, ἀλλ´
[29]	ἐγὼ τῆς πράξεως, ὅτι τὸν	οἶνον	ὑμῖν οὐκ ἐπέτρεψα καὶ τὰ
[29]	ἀπέδοντο πλείονος, ἐβάρησαν δὲ τὸ	κοινὸν	τοῖς ἰδίοις ἀναλώμασι. Καὶ οὐχ
[13]	κορδακίζειν ἄχθεται. Σὺ δὲ σῖτον	ἄφθονον	παρέχων οἴει τρέφειν αὐτοὺς ἱκανῶς.
[6]	ἐθάδας πάλαι γενομένους ἀφελεῖν ὡς	ἐπίφθονον	τῆς ἀρχῆς τοῦτο τὸ ὄνομα,
[28]	ἀφικομένοις ὑστέροις οὐ τῶν ἄλλων	μόνον,	ἀλλὰ καὶ Ἀλεξανδρέων τῶν ἐπ´
[8]	ἄνδρας ἀποψιλουμένους οὔτι τὰς γνάθους	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἅπαν τὸ σῶμα,
[18]	φαίνεται καὶ πολυτίμητον οὐκ ἀνθρώποις	μόνον,	ἀλλὰ καὶ θηρίοις. Ἔνθεν οἶμαι
[8]	οὐ τὰ πρὸς τοὺς ἄρχοντας	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τὰ πρὸς τοὺς
[30]	ἐν ἀφθονίᾳ γέγονεν ἄρτων ἕνεκα	μόνον,	ἄλλου δὲ οὐδενός. Συνίην μὲν
[21]	ὁπόσης ἑκάστῳ δυνατὸν πόσεως ἴσασι	μόνον.	Ἀσέλγεια δὲ οὐκ ἔστιν ἐν
[16]	ἀγαθά τις κέκτηται, δυνατὰ μὴ	μόνον	αὐτὸν ἔχειν, ἀλλὰ καὶ ἄλλοις
[2]	ἐνθένδε· καὶ ἕτοιμος παρέχειν, ἢν	μόνον	ἕλκειν δυνηθῆτε καὶ μὴ τὰς
[29]	ἀναλώμασι. Καὶ οὐχ ἡ πόλις	μόνον	ἐπὶ τοῦτο συρρεῖ, οἱ πλεῖστοι
[6]	ἴσμεν, ὄνομα δὲ αὐτῆς ἀκούοντες	μόνον,	ἔργον οὐχ ὁρῶμεν. Εἰ δὲ
[29]	ἐκ τῶν ἀγρῶν συντρέχουσιν, ὃ	μόνον	ἐστὶν εὑρεῖν πολὺ καὶ εὔωνον,
[2]	γνάθων. Ἐμοὶ δὲ οὐκ ἀπέχρησε	μόνον	ἡ βαθύτης τοῦ γενείου, ἀλλὰ
[20]	ἀπεκρίνατο μὲν οὐθέν, βοήσας δὲ	μόνον	οἷά τις ἔμπληκτος καὶ ἀνόητος
[22]	ἀνδρεῖον, συνετόν, δίκαιον, οὐ πολέμῳ	μόνον	ὁμιλῆσαι δεινόν, ἀλλὰ καὶ εἰρήνῃ
[14]	δὲ ἐκείνη πρῶτον ἐμὲ καὶ	μόνον	τεκοῦσα μησὶν ὕστερον ὀλίγοις ἐτελεύτησεν
[19]	μου λέγοντος μετὰ παρρησίας. Ἓν	μόνον	ὑμᾶς ὁ Κωνστάντιος ἠδίκησεν, ὅτι
[22]	ἠγάπησαν, ὥστε ἐτόλμησαν οὐχ ὅπλα	μόνον	ὑπὲρ ἐμοῦ λαβεῖν, ἀλλὰ καὶ
[24]	τὸ προάστειον, ὃ πολὺν ἐτήρησε	χρόνον	ἐν ἐκείνῃ τῇ ζάλῃ τρέψας
[21]	τελοῦντι, καὶ διέτριψα πολὺν ἤδη	χρόνον,	ὥσπερ τις κυνηγέτης ἀγρίοις ὁμιλῶν
[23]	μέν τις ἑστιῶν ἱκανῶς παρασκευάζει	δεῖπνον	καὶ ἄριστον, ἐπὶ πολυτελῆ τράπεζαν
[23]	οὔσης οὐδεὶς ἐκόμισεν ἔλαιον εἰς	λύχνον	τῷ θεῷ οὐδὲ σπονδὴν οὐδὲ
[28]	συρφετῶν ἀποροῦντα μετρίας οὐσίας εἵλεσθε	κοινωνόν.	Πολλὰ τοιαῦτα περὶ τὰς ὀνομασίας
[29]	μόνον ἐστὶν εὑρεῖν πολὺ καὶ	εὔωνον,	ἄρτους ὠνούμενοι. Καίτοι τίς μέμνηται
[8]	τοσαυτάκις εἰς ἱερὰ φοιτῶντος Καίσαρος,	ἐξὸν	ἅπαξ ἢ δὶς ἐνοχλεῖν τοῖς
[8]	εἴ του τὰ τοιαῦτα ἀκούεις;	ἐξὸν	εἰδέναι χάριν τοῖς ὑπ´ εὐνοίας
[17]	ὦ μῶρε, πρὸς σέ; κοινωνεῖν	ἐξὸν	μετ´ εὐνοίας τῶν ἀδικημάτων, ἀφεὶς
[2]	οἱ τράγοι τὸ γένειον ἔχων,	ἐξὸν	οἶμαι λεῖον αὐτὸ ποιεῖν καὶ
[17]	τοὺς ἄρχοντας τρέπει τὸ ἄχθος.	Ἐξὸν	οὖν ὑπὸ τῆς εὐλογιστίας ταύτης
[13]	δύσκολον πρεσβύτην ἢ στρατιώτην ἀνόητον,	ἐξὸν	φανῆναι τῷ καλλωπισμῷ παῖδα ὡραῖον
[9]	ὃς ὑπὸ ἀφροσύνης οὐ συνῆκα	ποταπὸν	ἐξ ἀρχῆς τὸ τῆσδε τῆς
[29]	ἡνίκα φησὶν ὁ Βοιώτιος ποιητὴς	χαλεπὸν	γενέσθαι τὸν λιμὸν ἐπὶ τῷ
[27]	ἢ τοῦ μὲν ποιεῖν τι	χαλεπὸν	εἰς ὑμᾶς ἀπεσχόμην, τοῦ λέγειν
[19]	ὑμετέρας σοφίας τὸ αἴνιγμα ξυνεῖναι	χαλεπόν,	τυχόντες δὲ ἡμεῖς ἐξηγητῶν ἀπὸ
[15]	ἔργον, ἐτῶν τριάκοντα μελέτην ἀφεῖναι	παγχάλεπον,	ἄλλως τε καὶ μετὰ τοσαύτης
[7]	μὲν καὶ τοῦτο καὶ γυναιξὶ	πρέπον,	οὐ μὴν ἀνόσιον πρὸς τοὺς
[25]	δικαιότατα μὲν ὑμῶν προὔστη, μέχρις	ἐπέτρεπον	οἱ θεοὶ ξυνεῖναι ἡμῖν αὐτὸν
[25]	Ἡμῶν γὰρ οὐδεὶς ἀγρὸν οὐδὲ	κῆπον	ἐπρίατο παρ´ ὑμῖν οὐδὲ οἰκίαν
[2]	σώματος εἰργασάμην λεῖον οὐδὲ μαλακόν.	Εἶπόν	γ´ ἂν ὑμῖν, εἴ τις
[29]	νῦν μυρίους, οὓς ἐπιχώριόν ἐστι	λοιπὸν	ὀνομάζειν μοδίους, ἀνάλισκον σίτου, πάντας
[13]	εἰ μὴ τὴν ἡλικίαν, τὸν	τρόπον	γε καὶ τὴν ἁβρότητα τοῦ
[2]	ἁβρότητος βίου καὶ ἴσως ἁπαλότητος	τρόπον	λεῖον ἐπιμελῶς ἐργάζεσθε, τὸν ἄνδρα
[24]	ἐπιδείξαντα ὑμῖν καλὸν οὐδὲ ἐπιδείξοντα	τρόπον.	Οὐ γὰρ ἐπιδείξει βίον ὑμῖν
[4]	οὐδαμῶς, οὗπερ ἐκάθευδον, ὅνπερ εἰώθει	τρόπον	ὑπογαίοις καμίνοις τὰ πολλὰ τῶν
[23]	διελέχθην λόγους, ὧν ἴσως οὐκ	ἄτοπον	καὶ νῦν μνημονεῦσαι. Δεινόν, ἔφην
[23]	τιμῶν ἀμελῶς ἔχοντες, πράττειν οὐδὲν	ἄτοπον	ὑπολαμβάνετε. Πρόσεισι δὲ οὐδεὶς τῶν
[28]	δίκης οὔσης, ὑπεβάλετε λειτουργίᾳ τὸν	ἄνθρωπον.	Ἄλλον ἀπ´ ἀγορᾶς εἱλκύσατε πένητα
[13]	ἀηδῆ δὲ ἄνδρα παντάπασι καὶ	ἄνθρωπον	ἄχαριν. Οὐ κρεῖττον ἦν ὀδωδέναι
[10]	πνεύματος καὶ πολὺ περὶ τὸ	πρόσωπον	ἐρύθημα. Ταῦτα ὁρῶν ὁ ἰατρὸς
[27]	τε αὐχμοῦ τοῦ περὶ τὸ	πρόσωπον	καὶ τῆς ἀναφροδισίας, ὅσῳ καὶ
[14]	οὔτι τὴν ψυχήν, ἀλλὰ τὸ	πρόσωπον	ὀφθείην, ὁ τρόπος οὐ συγχωρεῖ.
[10]	τῆς κλίνης ἀφορῶν εἰς τὸ	πρόσωπον	τοῦ μειρακίου, παριέναι κελεύσας καλούς
[25]	τῆς σωφροσύνης. Ἡμῶν γὰρ οὐδεὶς	ἀγρὸν	οὐδὲ κῆπον ἐπρίατο παρ´ ὑμῖν
[14]	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν; ~Ἐμὲ δὲ	ὑγρὸν	βλέπειν ῥιπτοῦντα πανταχοῦ τὰ ὄμματα
[6]	ἡδὺ γὰρ ἐν πᾶσι τὸ	ἐλεύθερον.	Ἡ δὲ εἰρωνεία πόση; δεσπότης
[17]	πόλεως ἦθος οἶμαι τοιοῦτόν ἐστιν,	ἐλεύθερον	λίαν) σὺ δὲ οὐ ξυνείς,
[8]	ὅ σου τὸν ἄγριον καὶ	ἀνήμερον	μαλάξει θυμόν· ἀποκέκλεισται δὲ πάσῃ
[31]	τρέφομεν ὑμᾶς οἴκοθεν, ὃ μέχρι	σήμερον	ὑπῆρξεν οὐδεμιᾷ πόλει, καὶ τρέφομεν
[2]	Καὶ εἰ συγγινώσκετε, φράσω μὴν	ἕτερον.	~Ἐμοὶ γὰρ οὐκ ἀπόχρη τὸ
[30]	ἄλλο ἔθνος οἰχήσομαι καὶ δῆμον	ἕτερον,	οὐδὲν ὑμᾶς ὑπομνήσας ὧν ἐνιαυτοῖς
[6]	τὴν ἐν τούτοις ὑπεροχὴν φέρειν	πρᾳότερον,	ἐπιμελεῖσθαι καὶ προνοεῖν ὅπως οἱ
[23]	δὲ ὁ ἱερεύς, ὃν οἶμαι	δικαιότερον	ἦν ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν
[14]	δίδωμι γὰρ ὃν ἀντ´ ἐμοῦ	δικαιότερον	μισήσετε, τὸν φιλαπεχθήμονα παιδαγωγόν, ὅς
[26]	ἑλεῖν ἱκανῶς ἀμφοῖν στέρεσθαι καὶ	φαυλότερον	τῶν ἄλλων ὀρνίθων εἶναι τὴν
[4]	τοῦ ὕδατος, εἶναι δὲ δοκεῖ	θερμότερον	τὸ θαλάττιον τοῦ γλυκέος) εἴτε
[3]	τρόπου· προστίθημι δὲ ἐγώ τι	καινότερον	ἀεί. Μισῶ τὰς ἱπποδρομίας, ὥσπερ
[4]	ἐμοί, τὸ πρᾶγμά ἐστι τοιοῦτον·	ἀλεεινότερον	ἔχουσιν οἱ τὸ χωρίον οἰκοῦντες
[14]	εὖ ἴσθι, τούτων οὐδὲν ὄψει	τερπνότερον.	Ἆρα ποθεῖτε καὶ τοὔνομα ὑμῖν
[3]	ἡνιόχων· ὅπερ ὑμεῖς ὁρῶντες ὀλίγῳ	πρότερον	ἀναμιμνήσκεσθε νῦν ἥβης ἐκείνης νοῦ
[10]	τοῦ πατρὸς μικρὸν ὕστερον, ἣν	πρότερον	διδομένην αὐτῷ χάριν εὐγενῶς ἠρνήθη,
[29]	τοσοῦτον, ὅσον ἐπὶ τῶν δέκα	πρότερον.	Εἰ δὲ τοσαῦτα μέτρα θέρους
[28]	ψυχῇ μάλιστα προσήκει. ~Καὶ δὴ	πρότερον	ἐπῄνουν ὑμᾶς ὡς ἐνεδέχετό μοι
[13]	μετέχοντες ταῖν ζημίαιν, ὥσπερ οἶμαι	πρότερον	ἔχαιρον διχόθεν καρπούμενοι τὰς ὠφελείας,
[15]	νῦν καὶ μεταμαθεῖν εἴ τι	πρότερον	ἡμῖν ἄγροικον ἦθος ἐνετράφη; Ἔθος,
[29]	Ὡς δὲ ἀνάλωτο καὶ τοῦτο,	πρότερον	μὲν πεντάκις χιλίους, ἑπτάκις χιλίους
[8]	εἰδέναι χάριν τοῖς ὑπ´ εὐνοίας	ἐμμελέστερόν	σε νουθετοῦσιν ἐν τοῖς ἀναπαίστοις
[24]	ἀκροασάμενος, μετέχων τῆς ἴσης ἡδονῆς	ἀπραγμονέστερον	τοῦ λέγοντος, κοινωνός ἐστι τῆς
[29]	πεντάκις χιλίους, ἑπτάκις χιλίους δὲ	ὕστερον,	εἶτα νῦν μυρίους, οὓς ἐπιχώριόν
[10]	τελευτήσαντος δὲ τοῦ πατρὸς μικρὸν	ὕστερον,	ἣν πρότερον διδομένην αὐτῷ χάριν
[14]	ἐμὲ καὶ μόνον τεκοῦσα μησὶν	ὕστερον	ὀλίγοις ἐτελεύτησεν ὑπὸ τῆς ἀμήτορος
[14]	ἀκούεις ὀρχηστάς; ἔα χαίρειν αὐτούς·	ἀνδρικώτερον	παρὰ τοῖς Φαίαξιν ὀρχεῖται τὰ
[25]	πρὸς οὓς πορεύομαι, κρίνων δὲ	αἱρετώτερον,	εἰ διαμάρτοιμι τοῦ δόξαι γοῦν
[2]	ὁ πώγων ὥσπερ τὰ ἄλλα	λυπηρόν,	οὐκ ἐπιτρέπων καθαρὰ λείοις καὶ
[11]	γένος ἐστί μοι πᾶν ἄγροικον,	αὐστηρόν,	ἀδέξιον, ἀναφρόδιτον, ἐμμένον τοῖς κριθεῖσιν
[19]	ἢ προσεδόκησεν ἕξειν με πρὶν	ἐχθρὸν	γενέσθαι. Τί οὖν οἴεσθέ με
[13]	ταῖν ζημίαιν, ὥσπερ οἶμαι πρότερον	ἔχαιρον	διχόθεν καρπούμενοι τὰς ὠφελείας, καὶ
[22]	ἡσυχάζειν. Ἐπεὶ δὲ ἀπεπεμψάμεθα τὸν	νεκρὸν	τῆς Δάφνης, οἱ μὲν ἀφοσιούμενοι
[10]	τὸ σῶμα δὲ αὐτῷ κατὰ	μικρὸν	τηκόμενον ἀφανῶς οἴχεσθαι, καὶ ὑπορρεῖν
[10]	ἠρνήσατο· τελευτήσαντος δὲ τοῦ πατρὸς	μικρὸν	ὕστερον, ἣν πρότερον διδομένην αὐτῷ
[4]	καὶ τροφὴ παντὸς ἥττων κόρου	πικρὸν	ἦθος ποιεῖ καὶ τρυφώσῃ πόλει
[4]	καὶ συνεχῆ ποιεῖν ἤδη τὸν	πόρον	ἔμελλε καὶ τὸ ῥεῦμα γεφυροῦν.
[3]	ἔτους ὑπ´ ἀναισθησίας, ὥσπερ τινὰ	φόρον	ἢ δασμὸν εἰσφέρων καὶ ἀποδιδοὺς
[22]	ἐκεῖ παραπλησίως ἐμοὶ καταγελαστότατον τὸ	θέατρον·	ἀλλ´ οἱ μὲν ὀλίγοι πολλῶν
[14]	γῆν βλέπειν ἐς διδασκάλου φοιτῶντα·	θέατρον	δ´ οὐκ εἶδον πρὶν μᾶλλον
[20]	Πομπηίου, κεκτημένος οὐσίαν πολλὴν πάνυ·	μέτρον	δὲ αὐτῆς εἰ ποθεῖτε μαθεῖν
[27]	τὴν πόλιν, οὐδ´ εἰπὼν οὐδὲν	φλαῦρον,	ἀλλὰ καὶ ἐπαινέσας, ὡς ἐνεδέχετό
[23]	ὑπὲρ αὑτῆς προσφέρειν τῷ θεῷ	ταῦρον.	Ὑμῶν δὲ ἕκαστος ἰδίᾳ μὲν
[29]	ἀποκεκλεισμένον ἐν ταῖς ἀποθήκαις σῖτον	ἄργυρον	αὐτοῖς καὶ χρυσὸν ἐξαίφνης παρ´
[6]	τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν ἀγεννεστάτων	σῶφρον	τουτοῒ ψυχάριον, ὃ δὴ σὺ
[4]	πίνειν ἐθέλοντι παρέχων. Ἅτε γὰρ	νῆσον	οἰκοῦντας ὑδρεύεσθαι μάλιστα ἐνθένδε χρή.
[5]	ὁ Ἀθηναῖος ἀπὸ τῆς πρὸς	Κροῖσον	τὸν Λυδῶν βασιλέα συνουσίας, καλοὶ
[27]	μοι, καὶ μεταδοὺς χρηστοῦ τινος,	ὅσον	εἰκὸς ἦν τὸν ἐπιθυμοῦντα μετὰ
[29]	δέκα μέτρα, ἀλλὰ πεντεκαίδεκα τοσοῦτον,	ὅσον	ἐπὶ τῶν δέκα πρότερον. Εἰ
[21]	καὶ θρασύτερος τοσούτῳ καὶ αὐθαδέστερος,	ὅσον	οἱ Κελτοὶ Ῥωμαίων. Ὁ μὲν
[10]	ἰατρῷ προὐτέθη τῷ Σαμίῳ τὴν	νόσον,	ἥτις ποτέ ἐστιν, ἐξευρεῖν. Ὁ
[20]	τὴν παρασκευὴν πᾶσαν πεποιῆσθαι· καὶ	θᾶσσον	ἀποβὰς τοῦ ἵππου, προῆγεν ἅμα
[21]	γαμηλίαν Ἀφροδίτην καὶ τὸν μεθυδότην	Διόνυσον	γάμου τε ἕνεκα καὶ παιδοποιίας
[27]	κωμῳδοὶ τὸν Ἡρακλέα καὶ τὸν	Διόνυσον	ἕλκουσι καὶ περιφέρουσιν, οὕτω δὲ
[29]	ἀποθήκαις σῖτον ἄργυρον αὐτοῖς καὶ	χρυσὸν	ἐξαίφνης παρ´ ὑμῶν γενέσθαι. Ἐκεῖνοι
[8]	οὐδέ ἐστιν οὐδέν, ὅ σου	τὸν	ἄγριον καὶ ἀνήμερον μαλάξει θυμόν·
[17]	οὐδεὶς αἰτιᾶται τοὺς ἄρχοντας, ἀλλὰ	τὸν	ἀδικήσαντα, ὁ δὲ ἀδικῶν εἶτα
[17]	ἀδικῶν εἶτα εἰργόμενος, ἀφεὶς μέμφεσθαι	τὸν	ἀδικούμενον, εἰς τοὺς ἄρχοντας τρέπει
[4]	ἐβουλόμην γὰρ ἐθίζειν ἐμαυτὸν ἀνέχεσθαι	τὸν	ἀέρα, ταύτης ἀνενδεῶς ἔχοντα τῆς
[2]	ἁπαλότητος τρόπον λεῖον ἐπιμελῶς ἐργάζεσθε,	τὸν	ἄνδρα ὑποφαίνοντες καὶ παραδεικνύντες διὰ
[28]	τῆς δίκης οὔσης, ὑπεβάλετε λειτουργίᾳ	τὸν	ἄνθρωπον. Ἄλλον ἀπ´ ἀγορᾶς εἱλκύσατε
[30]	βοῇ τὴν φλόγα καὶ ἀποκτιννὺς	τὸν	ἄρχοντα, δίκην δὲ αὖθις ἀποτίνων
[12]	ἐπιτηδευμάτων (ἐπεὶ καὶ Ὅμηρος ἐπαινῶν	τὸν	Αὐτόλυκόν φησι περιεῖναι πάντων Κλεπτοσύνῃ
[16]	τέλειος οὗτος ἀναγορευέσθω νικηφόρος ἀρετῆς.	Τὸν	αὐτὸν δὴ τοῦτον ἔπαινον καὶ
[13]	εἰργασμένον. Πόλει γὰρ προσιὼν ἐλευθέρᾳ,	τὸν	αὐχμὸν τῶν τριχῶν οὐκ ἀνεχομένῃ,
[13]	εἶ τοῦ Θεόγνιδος, οὐδὲ μιμῇ	τὸν	ἀφομοιούμενον ταῖς πέτραις πολύπουν, ἀλλὰ
[2]	δυστροπίας καὶ δυσκολίας αὐτὸς προστέθεικα	τὸν	βαθὺν τουτονὶ πώγωνα, δικὰς αὐτὸ
[10]	πάθος ὁ Ἐρασίστρατος φράζει πρὸς	τὸν	βασιλέα, καὶ ὃς ὑπὸ τοῦ
[2]	Πανὶ καὶ τῇ Καλλιόπῃ εἰς	τὸν	Δάφνιν ποιήματα. Ὑμεῖς δέ φατε
[17]	καὶ θωπεύειν. ~Ὁ δεῖνα ἐβιάσατο	τὸν	δεῖνα, τί τοῦτο, ὦ μῶρε,
[15]	μοι, καὶ τὸν διδόντα καὶ	τὸν	δεχόμενον. Ἐῴκει γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος
[14]	κιθαρῳδὸν τὸν Φήμιον καὶ ᾠδὸν	τὸν	Δημόδοκον. Ἔστι καὶ φυτὰ παρ´
[25]	τῶν ἐν τέλει οὐδὲ ἐπείσαμεν	τὸν	δῆμον εἰς παρασκευὰς δείπνων ἢ
[19]	πάντας, τὴν βουλήν, τοὺς εὐπόρους,	τὸν	δῆμον. Ὁ μὲν γὰρ δῆμος
[6]	ἰδίᾳ σωφρονεῖν οἴκοι καὶ λάθρᾳ	τὸν	δημοσίᾳ καὶ φανερῶς ἀκόλαστον εἶναι
[15]	ὁμοῦ βιασάμενοι, πείσθητέ μοι, καὶ	τὸν	διδόντα καὶ τὸν δεχόμενον. Ἐῴκει
[27]	οἱ κωμῳδοὶ τὸν Ἡρακλέα καὶ	τὸν	Διόνυσον ἕλκουσι καὶ περιφέρουσιν, οὕτω
[20]	μάλιστα ὡρμῆσθαι τὴν ἀκοήν) ἐγὼ	τὸν	εἰπόντα φράσω. Δαμοφίλῳ τῷ Βιθυνῷ
[25]	καὶ θεούς, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,	τὸν	εἰσαγγελέα, καλῶς ὑφ´ ὑμῶν ἐπιτιμηθέντα,
[22]	δράσας καὶ παθών, ἐπειδὴ παρὰ	τὸν	ἐκεῖσε βασιλέα πρῴην ἀφίκετο, μνήμῃ
[7]	υἱέων, οὐ μὴν οὐδὲ αὐτὸν	τὸν	Ἕκτορα (καίτοι τούτῳ φησὶν ὡς
[27]	χρηστοῦ τινος, ὅσον εἰκὸς ἦν	τὸν	ἐπιθυμοῦντα μετὰ τοῦ δυνατοῦ πολλοὺς
[10]	ἀριθμὸν ἐλάττω. ~Λέγεταί τοί ποτε	τὸν	ἐπώνυμον τῆσδε τῆς πόλεως βασιλέα,
[27]	ἀναπαίστων ἡμᾶς, ὥσπερ οἱ κωμῳδοὶ	τὸν	Ἡρακλέα καὶ τὸν Διόνυσον ἕλκουσι
[26]	μῦθον. Λέγεται γάρ τοι καὶ	τὸν	ἰκτῖνα φωνὴν ἔχοντα παραπλησίαν τοῖς
[28]	ἄλλας πόλεις, ἔπειτα τοῦ βουλευτηρίου	τὸν	κατάλογον διακοσίοις βουλευταῖς ἀνεπλήρωσα φεισάμενος
[31]	καὶ τρέφομεν οὕτω λαμπρῶς; ὅτι	τὸν	κατάλογον ὑμῶν ηὐξήσαμεν; ὅτι κλέπτοντας
[21]	ἕλκει τις εἴσω τῆς σκηνῆς	τὸν	κόρδακα. ~Λέγεταί τοι μικρῷ πρόσθεν
[31]	οὕτω κολάζων εἰκότως ὑμῖν φαίνομαι	τὸν	κόσμον ἀνατρέπειν. Εὖ γὰρ ἴστε
[26]	ῥᾴδιον ἐν γήρᾳ μεταθεμένῳ διαφυγεῖν	τὸν	λεγόμενον ὑπὲρ τοῦ ἰκτῖνος μῦθον.
[29]	ὁ Βοιώτιος ποιητὴς χαλεπὸν γενέσθαι	τὸν	λιμὸν ἐπὶ τῷ δράγματι; ἆρ´
[5]	Ἀθηναῖος ἀπὸ τῆς πρὸς Κροῖσον	τὸν	Λυδῶν βασιλέα συνουσίας, καλοὶ δὲ
[22]	ἄγαλμα, καὶ τούτου μάρτυρα καλῶ	τὸν	μέγαν Ἥλιον πρὸς τοὺς ἀπιστοῦντας.
[21]	ὅπου τὴν γαμηλίαν Ἀφροδίτην καὶ	τὸν	μεθυδότην Διόνυσον γάμου τε ἕνεκα
[29]	τί οὖν ὑμῶν οἱ πλούσιοι;	τὸν	μὲν ἐπὶ τῶν ἀγρῶν σῖτον
[22]	ὑμῖν διαίτης. Οἱ Κελτοὶ δὲ	τὸν	μὲν κοτυλιστὴν ἠγνόησαν (ἐδέξατο γὰρ
[22]	μόλις ἡσυχάζειν. Ἐπεὶ δὲ ἀπεπεμψάμεθα	τὸν	νεκρὸν τῆς Δάφνης, οἱ μὲν
[22]	καὶ πρὸ τοῦ πυρὸς ἀπολελοιπέναι	τὸν	νεὼν ὁ θεός, ἐπεσήμηνε γὰρ
[7]	τὰ ἀγαθά. Τοῦτον οὐκ ἠκροᾶσθε	τὸν	νόμον Ὁμήρου Σιγῇ ἐφ´ ὑμείων
[22]	παρ´ ἐμοῦ πρῴην, οὕτως ἐπαρθέντες	τὸν	νοῦν καὶ μετέωροι γενόμενοι τὴν
[14]	τὸ γένος, ὁμώνυμος δὲ τοῦ	τὸν	Ξέρξην ἀναπείσαντος ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα
[1]	δὲ τὸν ποιητὴν αὐτὸν καὶ	τὸν	ξυγγραφέα. Τὸ γὰρ εἰς ἑαυτὸν
[11]	ἐκείνου γενομένοις οὐ νέμεσις ζηλοῦν	τὸν	οἰκιστὴν ἢ τὸν ὁμώνυμον. Ὥσπερ
[29]	ἀπηχθόμην ἐγὼ τῆς πράξεως, ὅτι	τὸν	οἶνον ὑμῖν οὐκ ἐπέτρεψα καὶ
[11]	νέμεσις ζηλοῦν τὸν οἰκιστὴν ἢ	τὸν	ὁμώνυμον. Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς
[24]	πέπαικται τὸν φαῦλον πώγωνα καὶ	τὸν	οὐδὲν ἐπιδείξαντα ὑμῖν καλὸν οὐδὲ
[1]	ἀπαγορεύοντος τοῦ νόμου; εἰς δὲ	τὸν	ποιητὴν αὐτὸν καὶ τὸν ξυγγραφέα.
[4]	δὴ καὶ συνεχῆ ποιεῖν ἤδη	τὸν	πόρον ἔμελλε καὶ τὸ ῥεῦμα
[7]	δὲ δὴ Τρῳάδας οὔτι πρὸς	τὸν	Πρίαμον ἤ τινα τῶν τούτου
[19]	ἔχθραν, εἶτα ἡμῖν οἱ θεοὶ	τὸν	πρὸς ἀλλήλους ἀγῶνα λίαν ἐβράβευσαν
[1]	Ἐθεασάμην τοι καὶ τοὺς ὑπὲρ	τὸν	Ῥῆνον βαρβάρους ἄγρια μέλη λέξει
[5]	ἐγὼ καὶ ἐν Κελτοῖς κατὰ	τὸν	τοῦ Μενάνδρου Δύσκολον αὐτὸς ἐμαυτῷ
[13]	μειράκιον, εἰ μὴ τὴν ἡλικίαν,	τὸν	τρόπον γε καὶ τὴν ἁβρότητα
[29]	τὰς ὀπώρας ἀποδόσθαι χρυσοῦ, καὶ	τὸν	ὑπὸ τῶν πλουσίων ἀποκεκλεισμένον ἐν
[24]	πόλεως ὁπόσα εἰς τουτονὶ πέπαικται	τὸν	φαῦλον πώγωνα καὶ τὸν οὐδὲν
[14]	μειράκια· σὺ δὲ ἔχεις κιθαρῳδὸν	τὸν	Φήμιον καὶ ᾠδὸν τὸν Δημόδοκον.
[14]	ὃν ἀντ´ ἐμοῦ δικαιότερον μισήσετε,	τὸν	φιλαπεχθήμονα παιδαγωγόν, ὅς με καὶ
[4]	ὥσπερ μαρμάρου πλάκας· ἴστε δήπου	τὸν	Φρύγιον λίθον, ᾧ ἐῴκει μάλιστα
[4]	ἔχουσιν οἱ τὸ χωρίον οἰκοῦντες	τὸν	χειμῶνα, καὶ φύεται παρ´ αὐτοῖς
[9]	προαιρέσει. Προστίθημι δὲ αὐτὸς ὅσα	δυνατόν	ἐστί μοι τοῖς εἰς ἐμαυτὸν
[21]	παιδοποιίας οἴνου τε ὁπόσης ἑκάστῳ	δυνατὸν	πόσεως ἴσασι μόνον. Ἀσέλγεια δὲ
[27]	δυνατοῦ πολλοὺς εὖ ποιεῖν ἀνθρώπους.	Ἀδύνατον	δὲ εὖ ἴστε καὶ τοῖς
[25]	ἐπιδείξας μετὰ τῶν φίλων σωφρονοῦντα,	φαυλότατον	ἰδεῖν ὑμῖν καὶ ἀηδέστατον, οὐδὲν
[22]	ἦν αὐτοῖς ἐκεῖ παραπλησίως ἐμοὶ	καταγελαστότατον	τὸ θέατρον· ἀλλ´ οἱ μὲν
[25]	σωφρονοῦντα, φαυλότατον ἰδεῖν ὑμῖν καὶ	ἀηδέστατον,	οὐδὲν ἐπέδειξα καλὸν θέαμα, μεταστῆναι
[16]	εἰς τὰ θέατρα· πεποιημένοι τὸ	δυσκλεέστατον	τῶν ἔργων καὶ ἐπονείδιστον τοῦ
[18]	αὐτὰ δι´ ἡδονῆς, ὃ δὴ	μακαριώτατον	εἶναι φαίνεται καὶ πολυτίμητον οὐκ
[16]	καὶ ὑμεῖς ὡς ὄντα μάλιστα	αἰτιώτατον	τῶν ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων ὀρθῶς ποιοῦντες
[4]	καὶ χειμῶνος, ὕδωρ ἥδιστον καὶ	καθαρώτατον	ὁρᾶν καὶ πίνειν ἐθέλοντι παρέχων.
[22]	ὄνομα, καὶ ἐβόων πάντες ἀνδρεῖον,	συνετόν,	δίκαιον, οὐ πολέμῳ μόνον ὁμιλῆσαι
[26]	ἀπαρέσκει τοῦ γενείου καὶ τὸ	ἀτημέλητον	τῶν τριχῶν καὶ τὸ μὴ
[14]	τὴν Ἑλλάδα στρατεῦσαι, καὶ τὸ	πολυθρύλλητον	τοῦτο δὴ πρὸ μηνῶν μὲν
[18]	δὴ μακαριώτατον εἶναι φαίνεται καὶ	πολυτίμητον	οὐκ ἀνθρώποις μόνον, ἀλλὰ καὶ
[13]	Θρασυλέοντα, δύσκολον πρεσβύτην ἢ στρατιώτην	ἀνόητον,	ἐξὸν φανῆναι τῷ καλλωπισμῷ παῖδα
[6]	σκαιότητα τούτοις ἁρμόσειν ὑπέλαβες; οὕτως	ἀνόητόν	ἐστί σοι καὶ φαῦλον, ὦ
[11]	μοι πᾶν ἄγροικον, αὐστηρόν, ἀδέξιον,	ἀναφρόδιτον,	ἐμμένον τοῖς κριθεῖσιν ἀμετακινήτως· ἃ
[10]	τε ἡλικίας καὶ συνηθείας οὐκ	ἀναφρόδιτον,	ὁδὸν ἐτράπετο τοιαύτην ἐπὶ τὴν
[14]	μὲν καὶ κατ´ ἐμαυτὸν οὐδέποτε,	τρίτον	δὲ ἢ τέταρτον, εὖ ἴστε,
[18]	πρῶτον, εἶτα τοὺς νόμους καὶ	τρίτον	τοὺς νομοφύλακας ἡμᾶς. Ἄτοποί τε
[29]	πλουσίων ἀποκεκλεισμένον ἐν ταῖς ἀποθήκαις	σῖτον	ἄργυρον αὐτοῖς καὶ χρυσὸν ἐξαίφνης
[13]	οὐδὲ κορδακίζειν ἄχθεται. Σὺ δὲ	σῖτον	ἄφθονον παρέχων οἴει τρέφειν αὐτοὺς
[29]	Ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου κομισθέντα μοι	σῖτον	ἔδωκα τῇ πόλει, πραττόμενος ἀργύριον
[29]	τὸν μὲν ἐπὶ τῶν ἀγρῶν	σῖτον	λάθρᾳ ἀπέδοντο πλείονος, ἐβάρησαν δὲ
[22]	ἀλλὰ καὶ εἰρήνῃ χρήσασθαι δεξιόν,	εὐπρόσιτον,	πρᾷον· ὑμεῖς δὲ αὐτοῖς ἀντιδεδώκατε
[25]	εἰ βούλεσθε δὲ νυνὶ καὶ	πέμπτον.	Ὁ δέ μοι θεῖος καὶ
[25]	πᾶσι τῶν εἰθισμένων εἰσφορῶν τὸ	πέμπτον.	Οὐκ οἶμαι δὲ ἐξαρκεῖν τὸ
[14]	ἐμαυτὸν οὐδέποτε, τρίτον δὲ ἢ	τέταρτον,	εὖ ἴστε, Πατρόκλῳ ἐπίηρα φέρων
[12]	Θαυμάζειν γὰρ εἰκὸς τὰ ἑαυτοῦ	ἕκαστον,	ἀτιμάζειν δὲ τὰ παρὰ τοῖς
[31]	νῦν ἀτελεῖς ἔχουσιν οἱ καθ´	ἕκαστον	ὑμῖν ἐνιαυτὸν ἱπποτροφοῦντες γῆς κλήρους
[6]	λάθρᾳ τὸν δημοσίᾳ καὶ φανερῶς	ἀκόλαστον	εἶναι θέλοντα καὶ τερπόμενον τοῖς
[18]	καὶ κολάζειν τῶν νέων τὸ	ἀκόλαστον.	Παραιρεῖσθαι γάρ ἐστι καὶ ἀποθραύειν
[27]	δεινὸν οὐδένα ὑμῶν οὐδὲν οὐδὲ	ἀνήκεστον	ἐργασάμενος οὔτε ἰδίᾳ τοὺς ἄνδρας
[20]	σωφροσύνῃ καὶ μεγαλοψυχίᾳ καὶ τὸ	μέγιστον	ἀνδρείᾳ μέγα φρονούντων ἄξιος ἐπαινεῖσθαι,
[22]	ἑτοίμως ὑπήκουσαν. Ὃ δὲ δὴ	μέγιστον,	ἐκεῖθεν εἰς ὑμᾶς ἐφέρετο πολὺ
[28]	πόλιν ἐκπολεμῶσαι· τὸ δὲ δὴ	μέγιστον,	ἐξ οὗ τὸ μέγα ἤρθη
[8]	πανταχοῦ πάροδος γλυκυθυμίᾳ. Καὶ τὸ	μέγιστον	τῶν κακῶν, ὅτι τοιοῦτον ζῶν
[4]	ὥρᾳ θέρους καὶ χειμῶνος, ὕδωρ	ἥδιστον	καὶ καθαρώτατον ὁρᾶν καὶ πίνειν
[16]	τὸ δυσκλεέστατον τῶν ἔργων καὶ	ἐπονείδιστον	τοῦ βίου τέλος (ἐπιτρέψουσί μοι
[23]	(ἔστι δὲ οἶμαι τοιοῦτον τὸ	πλεῖστον	τῶν ἀνθρώπων γένος) ὑμεῖς δὲ
[7]	θεῶν τοὺς ἀνθρώπους ἡμᾶς κολακεύετε.	Κάλλιστον	δέ ἐστιν οἶμαι μηδὲ ἐκείνους
[23]	ἑστιῶν ἱκανῶς παρασκευάζει δεῖπνον καὶ	ἄριστον,	ἐπὶ πολυτελῆ τράπεζαν τοὺς φίλους
[19]	ὃς ἄχθομαι τοῖς λοιδορουμένοις αὐτῷ;	Χριστὸν	δὲ ἀγαπῶντες ἔχετε πολιοῦχον ἀντὶ
[19]	τὸ σόφισμα ὑμῶν ἀπεγύμνωσεν. Ἐμισηνοὶ	Χριστὸν	ἐπόθουν οἱ πῦρ ἐμβαλόντες τοῖς
[19]	δηλοῦν δὲ ἐθέλειν τὸ μὲν	Χριστόν,	τὸ δὲ Κωνστάντιον. Ἀνέχεσθε οὖν
[3]	τὰ μὲν ἔξω ταῦτα· καίτοι	πόστον	εἴρηταί μοι μέρος τῶν ἐμῶν
[10]	τὰς δυνάμεις, καὶ τὸ πνεῦμα	ἔλαττον	εἶναι τοῦ συνήθους. Ἐῴκει δὲ
[23]	τῆς φιλοτιμίας ὑμῶν ἀπολαύσειν. Εἶτα	ἀνέπλαττον	παρ´ ἐμαυτῷ πομπήν, ὥσπερ ὀνείρατα
[19]	ὅτι μέλει μοι τῶν τοιούτων	ἧττον	ἢ τῶν ἐν τοῖς τέλμασι
[29]	δυνατοῖς ὑμῶν, ἐπιχειρῶν πείθειν ὅτι	κρεῖττόν	ἐστιν ὑπεριδόντας ἀδίκου κτήσεως εὖ
[13]	παντάπασι καὶ ἄνθρωπον ἄχαριν. Οὐ	κρεῖττον	ἦν ὀδωδέναι μύρων τὴν ἀγορὰν
[6]	ἄρχουσι καὶ νόμοις. Καίτοι πόσῳ	κρεῖττον	ἦν ὀνομάζεσθαι μέν σε δεσπότην,
[10]	Ἐῴκει δὲ οἶμαι τὸ κατ´	αὐτὸν	αἰνίγματι, σαφῆ μὲν οὐκ ἐχούσης
[10]	δὲ ὡς ἦλθεν, ἐπισκεψομένη δῆθεν	αὐτόν,	αὐτίκα ἐδίδου τὰ συνθήματα τοῦ
[22]	μὲν κοτυλιστὴν ἠγνόησαν (ἐδέξατο γὰρ	αὐτὸν	αὐτίκα τὰ βασίλεια) τοὺς ὀρχηστὰς
[16]	οὗτος ἀναγορευέσθω νικηφόρος ἀρετῆς. Τὸν	αὐτὸν	δὴ τοῦτον ἔπαινον καὶ περὶ
[15]	~Ἀλλ´, εἰ δοκεῖ, σπεισώμεθα πρὸς	αὐτὸν	ἐγώ τε καὶ ὑμεῖς τὴν
[29]	ὑμῶν γενέσθαι. Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ	αὐτὸν	ἔξω τῆς πόλεως διέθεντο καλῶς,
[16]	τις κέκτηται, δυνατὰ μὴ μόνον	αὐτὸν	ἔχειν, ἀλλὰ καὶ ἄλλοις μεταδιδόναι.
[25]	ἐπέτρεπον οἱ θεοὶ ξυνεῖναι ἡμῖν	αὐτὸν	καὶ ξυμπράττειν; οὐ προμηθέστατα δὲ
[1]	νόμου; εἰς δὲ τὸν ποιητὴν	αὐτὸν	καὶ τὸν ξυγγραφέα. Τὸ γὰρ
[7]	ἢ υἱέων, οὐ μὴν οὐδὲ	αὐτὸν	τὸν Ἕκτορα (καίτοι τούτῳ φησὶν
[6]	ἐπιτρέπειν τῷ θυμῷ, παιδαγωγεῖν δὲ	αὐτόν,	ὡς ἐνδέχεται, καὶ σωφρονίζειν· εἰ
[4]	τὴν ἐμὴν καὶ τὴν εἰς	αὑτὸν	πρῶτον, ὡς εἰκός, ἀπανθρωπίαν· ἐβουλόμην
[1]	τὸν ξυγγραφέα. Τὸ γὰρ εἰς	ἑαυτὸν	γράφειν οὔτε ἐπαινοὺς οὔτε ψόγους
[18]	μὲν ὀλίγων ἡμερῶν ὅλον εὐπαθοῦντες	ἐνιαυτόν,	ἀντὶ δὲ τῶν ξένων πρέσβεων
[14]	ἐκκλαπεῖσα κόρη καὶ νέα, μετ´	ἐνιαυτὸν	ἕβδομον αὐτῷ παρεδόθην. Οὗτος ἐξ
[31]	ἔχουσιν οἱ καθ´ ἕκαστον ὑμῖν	ἐνιαυτὸν	ἱπποτροφοῦντες γῆς κλήρους ἐγγὺς τρισχιλίους,
[4]	εἰκός, ἀπανθρωπίαν· ἐβουλόμην γὰρ ἐθίζειν	ἐμαυτὸν	ἀνέχεσθαι τὸν ἀέρα, ταύτης ἀνενδεῶς
[28]	νομίσας ὑμᾶς μὲν Ἑλλήνων παῖδας,	ἐμαυτὸν	δέ, εἰ καὶ γένος ἐστί
[13]	ἐννοήσας εὑρίσκω καὶ ἕτερα δεινὰ	ἐμαυτὸν	εἰργασμένον. Πόλει γὰρ προσιὼν ἐλευθέρᾳ,
[25]	Πῶς γάρ; ὅς, ἐπείπερ ὑμῖν	ἐμαυτὸν	ἐπιδείξας μετὰ τῶν φίλων σωφρονοῦντα,
[1]	καὶ αὐτὸς ξυννοήσας εἴωθα πρὸς	ἐμαυτὸν	λέγειν ὅπερ ὁ Ἰσμηνίας οὐκ
[16]	ἄρχων ἰδιώτου φαυλότερος εἶναι, λέληθα	ἐμαυτόν,	οὐδὲν δέον, ὑμῖν τῆς ἀγροικίας
[14]	ἡλικίας ἰδίᾳ μὲν καὶ κατ´	ἐμαυτὸν	οὐδέποτε, τρίτον δὲ ἢ τέταρτον,
[1]	μὲν δὴ καὶ σφόδρα ἐθέλων	ἐμαυτὸν	οὐκ ἔχω, ψέγειν δὲ μυρία,
[9]	τῶν ἡλικιωτῶν τῶν ἐμῶν, ὡς	ἐμαυτὸν	πείθω, βιβλία ἀνελίξας οὐδενὸς ἀριθμὸν
[1]	ἀπὸ δὲ τῆς ὁμοίας, ὡς	ἐμαυτὸν	πείθω, μεγαλοφροσύνης, ὅτι δῆτα ταῖς
[25]	μὰ Δία καὶ θεούς, ὡς	ἐμαυτὸν	πείθω, τὸν εἰσαγγελέα, καλῶς ὑφ´
[9]	δυνατόν ἐστί μοι τοῖς εἰς	ἐμαυτὸν	σκώμμασι μειζόνως ἐπικαταχέων ἐμαυτοῦ ταυτασὶ
[8]	ὑπὸ τῆς συνήθους σκαιότητος καὶ	ἐμαυτὸν	συκοφαντῶ. Ταῦτά τις καὶ τοιαῦτ´
[3]	παγχάλεπος ἐπιτηδεύεται. Εἴργω τῶν θεάτρων	ἐμαυτὸν	ὑπ´ ἀβελτηρίας, οὐδὲ εἴσω τῆς
[4]	ἀφανοῦς ἐμοί, τὸ πρᾶγμά ἐστι	τοιοῦτον·	ἀλεεινότερον ἔχουσιν οἱ τὸ χωρίον
[6]	δὴ οὖν ὄντως ἡ σωφροσύνη	τοιοῦτόν	ἐστιν, ἀπόλωλας μὲν αὐτός, ἀπολλύεις
[17]	γὰρ τῆς πόλεως ἦθος οἶμαι	τοιοῦτόν	ἐστιν, ἐλεύθερον λίαν) σὺ δὲ
[8]	τὸ μέγιστον τῶν κακῶν, ὅτι	τοιοῦτον	ζῶν βίον εὐφραίνῃ καὶ πεποίησαι
[23]	τοιούτων δεομένους (ἔστι δὲ οἶμαι	τοιοῦτον	τὸ πλεῖστον τῶν ἀνθρώπων γένος)
[25]	ὑμῖν καλῶν, οὐδὲ ἐζηλώσαμεν Ἀσσύριον	πλοῦτον	οὐδὲ ἐνειμάμεθα τὰς προστασίας οὐδὲ
[29]	κατὰ δέκα μέτρα, ἀλλὰ πεντεκαίδεκα	τοσοῦτον,	ὅσον ἐπὶ τῶν δέκα πρότερον.
[16]	ὀρθῶς ποιοῦντες ξυλλοιδορεῖτέ μοι, καὶ	τοῦτον	δέ, εὖ ἴστε, ὑπ´ ἄλλων
[22]	τῷ ἔργῳ τὸ ὄνομα) καὶ	τοῦτον	ἐνθένδε ἐκάλει πόθῳ καὶ ἔρωτι
[16]	νικηφόρος ἀρετῆς. Τὸν αὐτὸν δὴ	τοῦτον	ἔπαινον καὶ περὶ σωφροσύνης χρὴ
[7]	τῶν θεῶν αἰτουμένοις τὰ ἀγαθά.	Τοῦτον	οὐκ ἠκροᾶσθε τὸν νόμον Ὁμήρου
[23]	παρ´ ὑμῖν ἀριθμουμένῳ (Λῶον οἶμαι	τοῦτον	ὑμεῖς προσαγορεύετε) τοῦ θεοῦ τούτου
[18]	ἐκεῖνό γε οὐδαμοῦ σπουδαῖον οὐδὲ	ζηλωτὸν	εἴργειν καὶ κολάζειν τῶν νέων
[23]	οὐδὲ σπονδὴν οὐδὲ ἱερεῖον οὐδὲ	λιβανωτόν.	Ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα ὅπως
[18]	ἀποφανθῇ δοῦλα, καὶ γενόμενα μειράκια	πρῶτον	αἰδεῖσθαι διδαχθῇ τοὺς πρεσβυτέρους, ὑπὸ
[8]	παρειάς, καλὰ δὲ ἀπὸ σαυτοῦ	πρῶτον	ἀρξάμενον δεικνύειν πάντα τῷ δήμῳ
[2]	ἔχω, ψέγειν δὲ μυρία, ~καὶ	πρῶτον	ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ προσώπου. Τούτῳ
[21]	καὶ δρυμὸς Ἑρκύνιος ἔμελεν ἄρτι	πρῶτον	εἰς ἄνδρας τελοῦντι, καὶ διέτριψα
[18]	ἀπὸ τῆς εἰς τοὺς θεοὺς	πρῶτον,	εἶτα τοὺς νόμους καὶ τρίτον
[14]	Ἡσιόδου ποιημάτων. Ἐπεὶ δὲ ἐκείνη	πρῶτον	ἐμὲ καὶ μόνον τεκοῦσα μησὶν
[18]	δεῖ τὰ πάντα ἐλευθέρους εἶναι,	πρῶτον	ἐπετρέψατε ταῖς γυναιξὶν ἄρχειν αὑτῶν,
[23]	κεκτημένη, τῷ πατρίῳ θεῷ νῦν	πρῶτον	ἐπιστάσης ἑορτῆς ἐνιαυσίου, ἐπειδὴ διεσκέδασαν
[6]	χρῆναι νομίζεις; οὐκ ὀρθῶς, ὅτι	πρῶτον	μὲν ἡ σωφροσύνη ὅ τι
[22]	δὲ αὐτοῖς ἀντιδεδώκατε νῦν ἐνθένδε	πρῶτον	μέν, ὅτι παρ´ ἐμὲ τὰ
[23]	ἀνθρώπων γένος) ὑμεῖς δὲ αὐτοὶ	πρῶτον	μὲν τῶν εἰς τοὺς θεοὺς
[6]	καὶ ἡμᾶς οὐκ ἀνεχομένους ἀκούειν	πρῶτον	ὄνομα δουλείας οὔτε πρὸς θεοὺς
[12]	ἀγροικίας. ~Αἰτοῦμαι τοίνυν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ	πρῶτον	συγγνώμην, ἐν μέρει δὲ καὶ
[29]	ὑπὸ τῶν πλουσίων, ἀφῆκε φωνὴν	πρῶτον	ταύτην· Πάντα γέμει, πάντα πολλοῦ.
[22]	θεός, ἐπεσήμηνε γὰρ εἰσελθόντι μοι	πρῶτον	τὸ ἄγαλμα, καὶ τούτου μάρτυρα
[4]	ἐμὴν καὶ τὴν εἰς αὑτὸν	πρῶτον,	ὡς εἰκός, ἀπανθρωπίαν· ἐβουλόμην γὰρ
[20]	δὴ λέγεται παρὰ τῶν ἀλαζόνων	φιλόσοφον·	οὗ δὴ καὶ αὐτὸς οὐκ
[13]	πρίνινον, σφενδάμνινον, οὐκέτι μέντοι καὶ	Μαραθωνομάχον,	ἀλλ´ Ἀχαρνέα μὲν ἐξ ἡμισείας,
[4]	οἰκημάτων ἐκεῖ θερμαίνεσθαι, καὶ ταῦτα	ἔχον	εὐτρεπῶς πρὸς τὸ παραδέξασθαι τὴν
[29]	λοιπὰ πάντα) σίτου δὲ ἐνδεῶς	εἶχον,	ἀφορίας δεινῆς ὑπὸ τῶν ἔμπροσθεν
[16]	πάντως. Ἐγὼ δὲ (οὐ γὰρ	εἶχον	ὅ τι ποιῶ) πεισθεὶς οὐκέτι
[22]	δὲ τῷ δήμῳ μὲν ἡδονὴν	παρασχόν,	ὑπὸ δὲ τῆς βουλῆς ἀμεληθέν,
[31]	οὐδὲν ὑπὲρ τῶν ἔμπροσθεν, ὧν	ἔσχον	ἀτελῶς, οὓς μάλιστα ἐχρῆν ὑποτελεῖς
[29]	μου καὶ περιμείναντος, οὕτως ὀλιγώρως	ἔσχον	τοῦ πράγματος, ὡς οὐδεὶς ἂν
[7]	Ἀθηνᾷ ὀλολυγῇ πᾶσαι, φησί, χεῖρας	ἀνέσχον,	βαρβαρικὸν μὲν καὶ τοῦτο καὶ
[19]	αὐτῷ; Χριστὸν δὲ ἀγαπῶντες ἔχετε	πολιοῦχον	ἀντὶ τοῦ Διὸς καὶ τοῦ
[15]	φίλον ἔχει τε καὶ ἕξει.	Τυχὸν	δὲ ὁ παιδαγωγὸς εἰ προέγνω
[4]	ἐννακοσίων οὐ πλείω, καὶ διαδίδοται	τυχὸν	λεπτή τις αὖρα τοῦ ὕδατος,
[23]	μηνὶ τῷ παρ´ ὑμῖν ἀριθμουμένῳ	(Λῶον	οἶμαι τοῦτον ὑμεῖς προσαγορεύετε) τοῦ
[2]	καὶ δυσκολίας αὐτὸς προστέθεικα τὸν	βαθὺν	τουτονὶ πώγωνα, δικὰς αὐτὸ πραττόμενος,
[24]	ὤφελεν, ἐκλιπὼν τὸ προάστειον, ὃ	πολὺν	ἐτήρησε χρόνον ἐν ἐκείνῃ τῇ
[21]	εἰς ἄνδρας τελοῦντι, καὶ διέτριψα	πολὺν	ἤδη χρόνον, ὥσπερ τις κυνηγέτης
[14]	μίαν ὁδὸν ἰέναι διδάσκων, καὶ	νῦν	αἴτιός ἐστί μοι τῆς πρὸς
[31]	λειτουργίαις αὐτοὺς τῆς πόλεως. Καὶ	νῦν	ἀτελεῖς ἔχουσιν οἱ καθ´ ἕκαστον
[13]	κεκτημένοι καὶ ὡς καπηλεύοντες, τὰ	νῦν	εἰκότως λυποῦνται δι´ ἀμφοτέρων ἀφῃρημένοι
[22]	πρᾷον· ὑμεῖς δὲ αὐτοῖς ἀντιδεδώκατε	νῦν	ἐνθένδε πρῶτον μέν, ὅτι παρ´
[1]	ἐν τοῖς μέλεσι μουσικὴν ὁ	νῦν	ἐπικρατῶν ἐν τοῖς ἐλευθέροις τῆς
[6]	ὁρῶμεν. Εἰ δὲ ὁποῖον σὺ	νῦν	ἐπιτηδεύεις ἐστίν, ἐπίστασθαι μὲν ὅτι
[3]	ὑμεῖς ὁρῶντες ὀλίγῳ πρότερον ἀναμιμνήσκεσθε	νῦν	ἥβης ἐκείνης νοῦ τε ἐκείνου
[15]	κεχαρισμένος. Εἶτα οὐκ ἔξεστιν ἀποθέσθαι	νῦν	καὶ μεταμαθεῖν εἴ τι πρότερον
[23]	ὧν ἴσως οὐκ ἄτοπον καὶ	νῦν	μνημονεῦσαι. Δεινόν, ἔφην ἐγώ, τὴν
[1]	τρόπος. Αἴσχιον γὰρ εἶναι δοκεῖ	νῦν	μουσικὴν ἐπιτηδεύειν, ἢ πάλαι ποτὲ
[29]	ἑπτάκις χιλίους δὲ ὕστερον, εἶτα	νῦν	μυρίους, οὓς ἐπιχώριόν ἐστι λοιπὸν
[16]	τὴν τύχην ἐσομένην, εἰς ἣν	νῦν	ὁ θεὸς φέρων κατέστησεν. Ἐγὼ
[23]	ἱερεῖον, ἡ πόλις δὲ τὰ	νῦν	οὐδὲν ηὐτρέπισται« Ἐνταῦθα ὁ φιλαπεχθήμων
[23]	ἰδίας κεκτημένη, τῷ πατρίῳ θεῷ	νῦν	πρῶτον ἐπιστάσης ἑορτῆς ἐνιαυσίου, ἐπειδὴ
[16]	μᾶλλον δὲ ξὺν ὀλίγοις ἐπιτηδεύοντι	νῦν	τοῦτο πρὸς θάτερα περιέστη καὶ
[8]	πονηρὸς ὢν ὥσπερ ἐγώ. Ἀνέχου	τοίνυν	αὐτῶν μισούντων καὶ λοιδορούντων λάθρᾳ
[24]	πολλὰ ὑμῶν μάτην κατέχεα. Δίκαια	τοίνυν	εἰργάζεσθέ με τῶν ἐπιτιμήσεων ἐκείνων
[12]	ἐστὶ δείγματα δεινῆς ἀγροικίας. ~Αἰτοῦμαι	τοίνυν	ὑπὲρ ἐμαυτοῦ πρῶτον συγγνώμην, ἐν
[30]	ἐπὶ τὰς οἰκίας τῶν δυνατῶν	ξὺν	βοῇ τὴν φλόγα καὶ ἀποκτιννὺς
[28]	χάριν ἀπεστερήθημεν, καὶ ὧν ἀπεσχόμεθα	ξὺν	δίκῃ παρ´ ὑμῶν δυσχεραινόμεθα. Καὶ
[24]	ἀκούοντας τοὺς λόγους, καὶ ὁ	ξὺν	ἡδονῇ τῶν βλασφημιῶν ἀκροασάμενος, μετέχων
[22]	ὀλίγοι πολλῶν κατεγέλων, ἐγὼ δὲ	ξὺν	ὀλίγοις ἐνθάδε γελοῖος ὑμῖν ἅπασι
[16]	Μόνῳ οὖν μοι, μᾶλλον δὲ	ξὺν	ὀλίγοις ἐπιτηδεύοντι νῦν τοῦτο πρὸς
[2]	ἤδη τις ἔφη τῶν ἐργασαμένων	ξὺν	τῷ Πανὶ καὶ τῇ Καλλιόπῃ
[18]	κόσμιοι λάθωσι διαφθαρέντες παντάπασι. Τί	οὖν	αἱ γυναῖκες; ἐπὶ τὰ σφέτερα
[23]	τὴν Δάφνην ἀπαντᾶν. Ἐγὼ μὲν	οὖν	ἀπὸ τοῦ Κασίου Διὸς ἐπὶ
[5]	πράττειν ὅτιπερ ἐθέλοιμι. ~Οὕτω μὲν	οὖν	ἐγὼ καὶ ἐν Κελτοῖς κατὰ
[22]	δὲ καὶ ἀμελούμενον. Ἐμοὶ μὲν	οὖν	ἐδόκει καὶ πρὸ τοῦ πυρὸς
[26]	οἰκονομίαις τῆς πόλεως; ~Ἡμῖν μὲν	οὖν	ἐδόκει ταῦτα καλά, πρᾳότης ἀρχόντων
[23]	πόπανον οὔτε ἱερεῖον. Αὐτίκα μὲν	οὖν	ἐθαύμασα καὶ ᾤμην ἔξω τοῦ
[3]	χρήματα ὠφληκότες τὰς ἀγοράς. Ὀλιγάκις	οὖν	εἰς αὐτὰς φοιτῶ ἐν ταῖς
[4]	τὸ θαλάττιον τοῦ γλυκέος) εἴτε	οὖν	ἐκ ταύτης εἴτε ἔκ τινος
[20]	ἀμαθίας κοινωνῆσαι καὶ μετασχεῖν. Ταῦτα	οὖν	ἐκεῖνος ἔφρασεν, ὡς ὁ Κάτων
[14]	ἐτύγχανον δὲ ἰδιώτης ἔτι. Συγγνωτέον	οὖν	ἐμοί· δίδωμι γὰρ ὃν ἀντ´
[4]	πολλῶν ἐμπίπλασθαι σιτίων αὐτῇ. Ὀλιγάκις	οὖν	ἐμοὶ τῶν πάντων ἐμέσαι συνέβη.
[4]	καὶ τὸ ῥεῦμα γεφυροῦν. Ὡς	οὖν	ἐν τούτοις ἀγριώτερος ἦν τοῦ
[12]	τοιαῦτα στέργω ὀνείδη. Πότερα μὲν	οὖν	ἐστι κουφότερα, θεοῖς ἴσως δῆλον,
[32]	καταθέμενος ἤθη τὰς χάριτας. Ἀνοίας	οὖν	ἐστι τῆς ἐμῆς τοῦτο καὶ
[3]	ἐκείνου καὶ φρενῶν. Ἦν μὲν	οὖν	ἴσως καὶ τοῦτο βαρὺ καὶ
[30]	ἄλλου δὲ οὐδενός. Συνίην μὲν	οὖν	καὶ τότε ταῦτα ποιῶν ὅτι
[32]	τοῖς ἀνθρώποις κακίαν. ~Ὁ λόγος	οὖν	μοι καὶ ἐνταῦθα περιίσταται πάλιν
[16]	πρὸς αὐτοὺς ἀποβλέποντα κοσμῆται. Μόνῳ	οὖν	μοι, μᾶλλον δὲ ξὺν ὀλίγοις
[21]	τοῦ ἴσου πᾶσι προσφέρεσθαι. Γέγονεν	οὖν	μοι μετὰ τὴν ἐκ παίδων
[19]	Χριστόν, τὸ δὲ Κωνστάντιον. Ἀνέχεσθε	οὖν	μου λέγοντος μετὰ παρρησίας. Ἓν
[4]	τοῖς δένδρεσι βλάβην. Ἐγένετο δὴ	οὖν	ὁ χειμὼν τοῦ εἰωθότος σφοδρότερος,
[19]	με πρὶν ἐχθρὸν γενέσθαι. Τί	οὖν	οἴεσθέ με τοῖς ἐκείνου λυπεῖν
[6]	τερπόμενον τοῖς θεάτροις· εἰ δὴ	οὖν	ὄντως ἡ σωφροσύνη τοιοῦτόν ἐστιν,
[7]	ὥσπερ ἐν τοῖς θεάτροις. Τί	οὖν	οὐκ ἀγαπᾷς οὐδὲ ἐπαινεῖς, ἀλλὰ
[31]	ἔπραξεν οὐκέτι μετρίως. ~Ὑπὲρ τίνος	οὖν	πρὸς θεῶν ἀχαριστούμεθα; ὅτι τρέφομεν
[9]	παιδάρια καὶ γύναια πολλά; ~Ὅταν	οὖν	ταῦτα λογίσωμαι, μακαρίζω μὲν ὑμᾶς
[18]	τι βούλονται τοὺς ἀνθρώπους. Ὀρθῶς	οὖν	ὑμεῖς τοῦτο εἰδότες, ὅτι δεῖ
[24]	κοινωνός ἐστι τῆς αἰτίας. Εἴρηται	οὖν	ὑμῖν δι´ ὅλης καὶ ἠκρόαται
[27]	τῶν αὐτῶν ἰόντες ἀμύνησθε; τίς	οὖν	ὑμῖν ἐστιν αἰτία τοῦ πρὸς
[28]	ἔσται μείζων καὶ δυνατωτέρα. Δέδωκα	οὖν	ὑμῖν καὶ ἀπὸ τῶν ἐπιτροπευσάντων
[29]	καὶ τηλικούτου χειμῶνος ἐπιγενομένου; τί	οὖν	ὑμῶν οἱ πλούσιοι; τὸν μὲν
[17]	ἄρχοντας τρέπει τὸ ἄχθος. Ἐξὸν	οὖν	ὑπὸ τῆς εὐλογιστίας ταύτης ἀπέχεσθαι
[27]	πάντα τοῖς εἰωθόσι λαμβάνειν. Ὅταν	οὖν	φανῶ μηδὲν ἐλαττώσας τῶν δημοσίων
[25]	αἱρετώτερον, εἰ διαμάρτοιμι τοῦ δόξαι	γοῦν	ἐκείνοις καλὸς κἀγαθός, ἐν μέρει
[19]	σόφισμα ὑμῶν ἀπεγύμνωσεν. Ἐμισηνοὶ Χριστὸν	ἐπόθουν	οἱ πῦρ ἐμβαλόντες τοῖς τάφοις
[26]	παραβάλλειν τοῖς θεάτροις καὶ τὸ	ἀξιοῦν	ἐν τοῖς ἱεροῖς εἶναι σεμνοὺς
[19]	ἀρχὰς ὀνομάτων εἶναι τὰ γράμματα,	δηλοῦν	δὲ ἐθέλειν τὸ μὲν Χριστόν,
[11]	ἀπ´ ἐκείνου γενομένοις οὐ νέμεσις	ζηλοῦν	τὸν οἰκιστὴν ἢ τὸν ὁμώνυμον.
[22]	πολιοῦχοι τῆσδε τῆς πόλεως θεοὶ	διπλοῦν	δοῖεν, ὅτι πρὸς τούτῳ καὶ
[22]	ἐμοῦ πρῴην, οὕτως ἐπαρθέντες τὸν	νοῦν	καὶ μετέωροι γενόμενοι τὴν διάνοιαν,
[28]	μάλιστα προσήκει. ~Καὶ δὴ πρότερον	ἐπῄνουν	ὑμᾶς ὡς ἐνεδέχετό μοι φιλοτίμως
[20]	ἔχων πώγωνος οὐκ οἶδα, παρ´	ὁντινοῦν	δὲ τῶν ἐπὶ σωφροσύνῃ καὶ
[28]	διακοσίοις βουλευταῖς ἀνεπλήρωσα φεισάμενος οὐδενός.	Ἐσκόπουν	γὰρ ὅπως ἡ πόλις ὑμῶν
[13]	μιμῇ τὸν ἀφομοιούμενον ταῖς πέτραις	πολύπουν,	ἀλλὰ ἡ λεγομένη Μυκόνιος ἀγροικία
[4]	πόρον ἔμελλε καὶ τὸ ῥεῦμα	γεφυροῦν.	Ὡς οὖν ἐν τούτοις ἀγριώτερος
[7]	ἐν τέλει, καὶ ἀποδέχονταί σε	σὺν	βοῇ μετὰ κρότων λαμπρῶς ἐν
[14]	φράσω τοῦ παιδαγωγοῦ, καὶ ὅστις	ὢν	γένος ταῦτα ἔλεγε; βάρβαρος νὴ
[14]	ἐπίηρα φέρων ἅρχων ἐπέταττεν, οἰκεῖος	ὢν	ἐμοὶ καὶ ἀναγκαῖος, ἐτύγχανον δὲ
[25]	ὑφ´ ὑμῶν ἐπιτιμηθέντα, διότι γέρων	ὢν	καὶ φαλακρὸς ἠρέμα τὰ πρόσω
[8]	πατὴρ ἤπιος νομισθείη, φύσει πονηρὸς	ὢν	ὥσπερ ἐγώ. Ἀνέχου τοίνυν αὐτῶν
[28]	εἰργασάμεθα τὴν χάριν ἀπεστερήθημεν, καὶ	ὧν	ἀπεσχόμεθα ξὺν δίκῃ παρ´ ὑμῶν
[11]	τὰ μετὰ ταῦτα τοῖς ἐξ	ὧν	ἐβλάστησαν φύεσθαι, οὕτω καὶ ἐπὶ
[5]	καὶ ὀνομάζεσθαι παρὰ πᾶσιν ἀφ´	ὧν	εἰς τὰς τοιαύτας ἑορτὰς ἐδαπάνησαν
[30]	δῆμον ἕτερον, οὐδὲν ὑμᾶς ὑπομνήσας	ὧν	ἐνιαυτοῖς ἔμπροσθεν ἐννέα δίκαια δρῶντες
[8]	εἰσι παντὶ τῷ δήμῳ καὶ	ὧν	ἔξεστι μετέχειν οὐ τοῖς ἐπισταμένοις
[8]	τοῖς ἐπισταμένοις θεούς, ἀλλὰ καὶ	ὧν	ἐστιν ἡ πόλις πλήρης, ἡδονὴ
[31]	πολυπραγμονήσας οὐδὲν ὑπὲρ τῶν ἔμπροσθεν,	ὧν	ἔσχον ἀτελῶς, οὓς μάλιστα ἐχρῆν
[23]	βουλὴν ἀνεπιεικεῖς πάνυ διελέχθην λόγους,	ὧν	ἴσως οὐκ ἄτοπον καὶ νῦν
[4]	τῶν τοίχων ἀτμοὺς ἐκίνησαν, ὑφ´	ὧν	κατέδαρθον. Ἐμπιμπλαμένης δέ μοι τῆς
[30]	δὲ αὖθις ἀποτίνων ὑπὲρ τούτων,	ὧν	ὀργιζόμενος δικαίως, ἔπραξεν οὐκέτι μετρίως.
[28]	ἐπειδὴ μὴ πρὸς ἅπαντα συνεχωρήσαμεν,	ὧν	τε εὖ εἰργασάμεθα τὴν χάριν
[4]	οὖσαν, ἐξέβαλον, καὶ ἐγενόμην αὐτίκα	ῥᾴων,	ὥστε μοι γενέσθαι κουφοτέραν τὴν
[14]	ἔστι παρ´ Ὁμήρῳ δεξιώτατα πεποιημένη·	λαβὼν	ἐπέξιθι τὸ βιβλίον. Τοὺς παντομίμους
[14]	Οὗτος ἐξ ἐκείνου ταῦτα ἀνέπεισεν	ἄγων	ἐς διδασκάλου μίαν ὁδόν· ἄλλην
[25]	ὃν οὕτως ἐποιήσαμεν τρυφᾶν, ὥστε	ἄγων	σχολὴν ἀπὸ τῆς ἐνδείας τοὺς
[2]	οἶμαι προσέχειν μὴ λάθω καὶ	συγκαταφαγὼν	τοῖς ἄρτοις τὰς τρίχας. Ὑπὲρ
[7]	βοώντων πικρῶς αὐτὸ δὴ τοῦτο	λέγων	τὸ ποιούμενον ὑπ´ αὐτῶν, ὡς
[18]	τὰ πάντα εὐδαιμονέστεροι, ἀντὶ μὲν	ὀλίγων	ἡμερῶν ὅλον εὐπαθοῦντες ἐνιαυτόν, ἀντὶ
[16]	ὑμέτερος, Ἑρμῇ φίλος καὶ ἐμοί,	λόγων	ἀγαθὸς δημιουργός, οἷς οὐδέν ἐστι
[16]	ἔπειτα ἐμὲ νέον εὑρών, ἐραστὴν	λόγων,	ἀνέπεισεν ὡς, εἰ τὰ πάντα
[21]	διὰ τῶν Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλους	λόγων	οὐδαμῶς ἐπιτηδείῳ δήμοις ἐντυγχάνειν καὶ
[16]	θέατρα· πεποιημένοι τὸ δυσκλεέστατον τῶν	ἔργων	καὶ ἐπονείδιστον τοῦ βίου τέλος
[2]	καὶ τοῦτο ἔχειν ἔοικεν ὁ	πώγων	ὥσπερ τὰ ἄλλα λυπηρόν, οὐκ
[20]	καὶ πλουσίᾳ πόλει, τοὺς ἐφήβους	ἰδὼν	ἐν τῷ προαστείῳ μετὰ τῶν
[2]	ψιλόν, ὁποῖον οἱ καλοὶ τῶν	παίδων	ἔχουσιν ἅπασαί τε αἱ γυναῖκες,
[21]	οὖν μοι μετὰ τὴν ἐκ	παίδων	τροφὴν ἥ τε ἐν μειρακίοις
[10]	ἦν ὅμοιος τοῖς οὐδὲν πάσχουσι.	Συνιδὼν	δὲ τὸ πάθος ὁ Ἐρασίστρατος
[17]	στενωποὶ καὶ αἱ πλατεῖαι τῶν	ὁδῶν	οὐκ ἐπὶ τούτῳ δήπου πεποίηνται,
[2]	εἴ τις ἦν μοι καὶ	ἀκροχορδὼν	ὥσπερ τῷ Κικέρωνι· νυνὶ δὲ
[5]	ἀπὸ τῆς πρὸς Κροῖσον τὸν	Λυδῶν	βασιλέα συνουσίας, καλοὶ δὲ πάντες
[18]	ἐνιαυτόν, ἀντὶ δὲ τῶν ξένων	πρέσβεων	εἰς αὐτοὺς ἐξυβρίζοντες τοὺς ἄρχοντας
[25]	ἐργάσομαι σφάττων ἢ τύπτων ἢ	δέων	ἢ ἀποκλείων ἢ κολάζων. Πῶς
[7]	κοσμίοις εὔχεσθαι σιγῇ παρὰ τῶν	θεῶν	αἰτουμένοις τὰ ἀγαθά. Τοῦτον οὐκ
[22]	υἱέας, οἳ τὰ μὲν τῶν	θεῶν	ἀνέστησαν αὐτίκα τεμένη, τοὺς τάφους
[31]	μετρίως. ~Ὑπὲρ τίνος οὖν πρὸς	θεῶν	ἀχαριστούμεθα; ὅτι τρέφομεν ὑμᾶς οἴκοθεν,
[7]	ὑπ´ αὐτῶν, ὡς Ὑμεῖς τῶν	θεῶν	ἕνεκεν ὀλιγάκις εἰς τὰ τεμένη
[26]	αὐτοὶ συνορᾶτε, πλησίον ἐσμὲν ἐθελόντων	θεῶν,	Εὖτέ μοι λευκαὶ μελαίναις ἀναμεμίξονται
[16]	βαδίζομεν ἢ πρὸς τὰ τῶν	θεῶν	ἱερά, καὶ ὀλιγάκις, οὐ πάντες,
[27]	~Εἶἑν. Ἀλλὰ τῆς ἀχαριστίας, πρὸς	θεῶν	καὶ Διὸς ἀγοραίου καὶ πολιούχου,
[23]	τὴν τοσαύτην πόλιν οὕτω τῶν	θεῶν	ὀλιγώρως ἔχειν, ὡς οὐδεμία παροικοῦσα
[3]	φοιτῶ ἐν ταῖς ἑορταῖς τῶν	θεῶν	οὐδὲ διημερεύω, καθάπερ εἰώθεσαν ὅ
[18]	ἂν εἴημεν ἡμεῖς, εἰ τῶν	θεῶν	περιορώντων οὕτως ἐλευθέραν τὴν πόλιν
[7]	ἀνθρώπους, μᾶλλον δὲ ἀντὶ τῶν	θεῶν	τοὺς ἀνθρώπους ἡμᾶς κολακεύετε. Κάλλιστον
[7]	ποιούμενον. Ἐπαινεῖτε γὰρ ἀντὶ τῶν	θεῶν	τοὺς ἀνθρώπους, μᾶλλον δὲ ἀντὶ
[8]	τῶν φυλάκων, ταῖς δὲ τῶν	ἀθέων	ἀνδρῶν τόλμαις ἀφανισθέν) ἡ Σύρων
[22]	τεμένη, τοὺς τάφους δὲ τῶν	ἀθέων	ἀνέτρεψαν πάντας, ὑπὸ τοῦ συνθήματος,
[7]	τούτου γαμετῶν ἢ θυγατέρων ἢ	υἱέων,	οὐ μὴν οὐδὲ αὐτὸν τὸν
[22]	πρὸ τοῦ πυρὸς ἀπολελοιπέναι τὸν	νεὼν	ὁ θεός, ἐπεσήμηνε γὰρ εἰσελθόντι
[18]	ζηλωτὸν εἴργειν καὶ κολάζειν τῶν	νέων	τὸ ἀκόλαστον. Παραιρεῖσθαι γάρ ἐστι
[20]	ἐπανάγειν αὖθις εἰς τὴν τῶν	νέων	φιληκοΐαν τοὺς ἀφηλικεστέρους· ὅθεν οἶμαι
[27]	φανῶ μηδὲν ἐλαττώσας τῶν δημοσίων	συντάξεων,	ὅσα εἴωθεν ἡ βασιλικὴ νέμειν
[28]	τῶν ἄλλων μόνον, ἀλλὰ καὶ	Ἀλεξανδρέων	τῶν ἐπ´ Αἰγύπτῳ, πολὺ μὲν
[13]	τῇ σώφρονι πόλει δεῖν φάμενος,	κρεῶν	δὲ ἤδη τῇ τρυφώσῃ· τὸ
[13]	τριχῶν οὐκ ἀνεχομένῃ, ὥσπερ οἱ	κουρέων	ἀποροῦντες ἄκαρτος καὶ βαθυγένειος εἰσέδραμον·
[24]	Δίκαια τοίνυν εἰργάζεσθέ με τῶν	ἐπιτιμήσεων	ἐκείνων ἀμυνόμενοι καὶ ἐναλλάττοντες τὰ
[9]	τοῖς εἰς ἐμαυτὸν σκώμμασι μειζόνως	ἐπικαταχέων	ἐμαυτοῦ ταυτασὶ τὰς λοιδορίας, ὃς
[8]	μέγιστον τῶν κακῶν, ὅτι τοιοῦτον	ζῶν	βίον εὐφραίνῃ καὶ πεποίησαι τὰς
[13]	ποιεῖς σαυτῷ, τὰ δίκαια ποιεῖν	ἀναγκάζων.	Οἱ δὲ ἐν τέλει τῆς
[31]	τοὺς πανούργους καὶ κλέπτας οὕτω	κολάζων	εἰκότως ὑμῖν φαίνομαι τὸν κόσμον
[25]	ἢ δέων ἢ ἀποκλείων ἢ	κολάζων.	Πῶς γάρ; ὅς, ἐπείπερ ὑμῖν
[16]	ἄρχουσιν ἀδικίαν. Ὁ δὲ καὶ	συγκολάζων	εἰς δύναμιν τοῖς ἄρχουσιν, ὁ
[4]	τοῦτο μάλιστα οἰκείου. Ἐτύγχανον ἐγὼ	χειμάζων	περὶ τὴν φίλην Λουτεκίαν· ὀνομάζουσι
[4]	ὀλιγάκις ὁ ποταμὸς ἐλαττοῦται καὶ	μείζων	γίνεται, τὰ πολλὰ δέ ἐστιν
[4]	ὁ χειμὼν ἐπεκράτει καὶ ἀεὶ	μείζων	ἐπεγίνετο, θερμῆναι μὲν οὐδ´ ὣς
[28]	ὅπως ἡ πόλις ὑμῶν ἔσται	μείζων	καὶ δυνατωτέρα. Δέδωκα οὖν ὑμῖν
[16]	ἄλλοις μεταδιδόναι. Ταῦτα ἐδίδασκέ με	νομίζων	ἰδιώτην ἔσεσθαι· καὶ γὰρ οὐδὲ
[22]	χρυσοχόῳ (γνωρίζετε δήπουθεν ὃν λέγω)	μαθὼν	ὅπου καὶ ἔμαθεν ὡς οὐ
[2]	οὐχ ὥσπερ ἡμεῖς ἐκ τῶν	γνάθων.	Ἐμοὶ δὲ οὐκ ἀπέχρησε μόνον
[16]	τούτων ἐστίν. ~Εἶἑν· ἀλλὰ τί	παθὼν	αὐτὸς ἐπιχειρεῖς ἀκροᾶσθαι περὶ τῶν
[4]	ἐμέσαι συνέβη. Καὶ μέμνημαι αὐτὸ	παθὼν	ἐξ ὅτου Καῖσαρ ἐγενόμην ἅπαξ
[22]	οἶδα ὁπόσα ἐνθάδε δράσας καὶ	παθών,	ἐπειδὴ παρὰ τὸν ἐκεῖσε βασιλέα
[1]	τοῖς κρωγμοῖς τῶν τραχὺ βοώντων	ὀρνίθων	ᾄδοντας καὶ εὐφραινομένους ἐπὶ τοῖς
[26]	στέρεσθαι καὶ φαυλότερον τῶν ἄλλων	ὀρνίθων	εἶναι τὴν φωνήν. Ὃ δὴ
[13]	τινὸς ὡς οὔτε ἰχθυδίων οὔτε	ὀρνίθων	πολλῶν εὑρισκομένων ἐν ἀγορᾷ, τωθαστικὸν
[3]	ἐπιεικεῖ δεσπότῃ. Καὶ τότε δὲ	εἰσελθὼν	τοῖς ἀφοσιουμένοις ἔοικα. Κέκτημαι δὲ
[19]	πῦρ ἐμβαλόντες τοῖς τάφοις τῶν	Γαλιλαίων;	ἐλύπησα δὲ ἐγὼ τίνας Ἐμισηνῶν
[16]	αὐτὸς ἐπιχειρεῖς ἀκροᾶσθαι περὶ τῶν	συμβολαίων	καὶ δικάζειν; οὐ γὰρ δὴ
[21]	καὶ αὐθαδέστερος, ὅσον οἱ Κελτοὶ	Ῥωμαίων.	Ὁ μὲν γὰρ ἐκεῖσε τεχθεὶς
[19]	ἄλλα ὑμῖν μόνοις ἐκ πάντων	Ῥωμαίων	πολλῶν δοῖεν οἱ θεοὶ τῶν
[13]	πρῴην μεμφομένου τινὸς ὡς οὔτε	ἰχθυδίων	οὔτε ὀρνίθων πολλῶν εὑρισκομένων ἐν
[25]	ἐμῆς μετριότητος καὶ τῶν ἐμῶν	ἐπιτηδείων	τῆς σωφροσύνης. Ἡμῶν γὰρ οὐδεὶς
[25]	ἢ τύπτων ἢ δέων ἢ	ἀποκλείων	ἢ κολάζων. Πῶς γάρ; ὅς,
[7]	τὸν νόμον Ὁμήρου Σιγῇ ἐφ´	ὑμείων	οὐδὲ ὡς Ὀδυσσεὺς ἐπέσχε τὴν
[29]	ἐργασάμενοι τοῖς ἀνθρώποις λιμὸν ἀλοιητῆρα	βροτείων,	ὡς ὁ θεὸς ἔφη τοὺς
[13]	τὸ γὰρ καὶ ἰχθύων καὶ	ὀρνιθίων	λόγον ποιεῖσθαι πέρα τρυφῆς εἶναι
[24]	καὶ ὁ ξὺν ἡδονῇ τῶν	βλασφημιῶν	ἀκροασάμενος, μετέχων τῆς ἴσης ἡδονῆς
[25]	ἄρχουσιν. ~Ὑπὲρ μὲν δὴ τῶν	βλασφημιῶν,	ἃς ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ
[12]	χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι, τοὐναντίον δὲ ἀντ´	ἐγκωμίων	ὑμῖν προσεῖναί φημι πατρίων ζῆλον
[24]	βιασάμενος. Ὑμῖν δὲ ἀπηχθόμην ἐγὼ	ποιῶν	ἀνοήτως. Ἐχρῆν γὰρ σιωπᾶν, ὥσπερ
[14]	δὲ ὡς δή τι χαρίεν	ποιῶν	μάλα προθύμως ἐνετίθει, καλῶν οἶμαι
[17]	κέρδος, ἔχθραν ἐπαναιρῇ, καὶ τοῦτο	ποιῶν	ὀρθῶς οἴει ποιεῖν καὶ φρονεῖν
[30]	μὲν οὖν καὶ τότε ταῦτα	ποιῶν	ὅτι μὴ πᾶσιν ἀρέσοιμι, πλὴν
[20]	ἄνθρωπος· Ὢ τῆς κακοδαίμονος πόλεως,	ἀπιὼν	ᾤχετο. ~Μὴ δὴ θαυμάσητε, τοῦτο
[2]	φθειρῶν ὥσπερ ἐν λόχμῃ τῶν	θηρίων.	Ἐσθίειν δὲ λάβρως ἢ πίνειν
[2]	τῶν λεόντων, οἵπερ βασιλεύουσι τῶν	θηρίων,	οὐδὲ ἐποίησα λεῖον αὐτὸ πώποτε
[13]	ὕεια καὶ προβάτεια σιτεῖσθαι, τῶν	ὀσπρίων	ἁπτόμενος εὖ πράξει. Ταῦτα ἐνόμισας
[29]	τοῦ πράγματος ἐπιμελήσεσθαι, μηνῶν ἑξῆς	τριῶν	ὑπεριδόντος μου καὶ περιμείναντος, οὕτως
[12]	ἀντ´ ἐγκωμίων ὑμῖν προσεῖναί φημι	πατρίων	ζῆλον ἐπιτηδευμάτων (ἐπεὶ καὶ Ὅμηρος
[4]	δὲ οὕτως οἱ Κελτοὶ τῶν	Παρισίων	τὴν πολίχνην. Ἔστι δὲ οὐ
[4]	ὠκεανοῦ (στάδια γὰρ ἀπέχει τῶν	ἐννακοσίων	οὐ πλείω, καὶ διαδίδοται τυχὸν
[27]	οὖν φανῶ μηδὲν ἐλαττώσας τῶν	δημοσίων	συντάξεων, ὅσα εἴωθεν ἡ βασιλικὴ
[13]	δεινὰ ἐμαυτὸν εἰργασμένον. Πόλει γὰρ	προσιὼν	ἐλευθέρᾳ, τὸν αὐχμὸν τῶν τριχῶν
[20]	ἀνδρείᾳ μέγα φρονούντων ἄξιος ἐπαινεῖσθαι,	προσιὼν	τῇδε τῇ πολυανθρώπῳ καὶ τρυφερᾷ
[29]	χρυσοῦ, καὶ τὸν ὑπὸ τῶν	πλουσίων	ἀποκεκλεισμένον ἐν ταῖς ἀποθήκαις σῖτον
[29]	τῷ θεάτρῳ, πνιγόμενος ὑπὸ τῶν	πλουσίων,	ἀφῆκε φωνὴν πρῶτον ταύτην· Πάντα
[4]	ἔπεισεν, οὐδὲ ἐπιτρέπω πολλῶν ἐμπίπλασθαι	σιτίων	αὐτῇ. Ὀλιγάκις οὖν ἐμοὶ τῶν
[19]	πολλῶν δοῖεν οἱ θεοὶ τῶν	Κωνσταντίων	πειραθῆναι, μᾶλλον δὲ τῶν ἐκείνου
[23]	διατραφῇ. Καὶ γενέθλια μέν τις	ἑστιῶν	ἱκανῶς παρασκευάζει δεῖπνον καὶ ἄριστον,
[22]	ἀνατρέπων ἐμαυτῷ οὔτε ἑκὼν οὔτε	ἄκων)	εἶτα ὡς ἐκ τοῦ πώγωνός
[5]	ζηλωταὶ τῆς εὐδαιμονίας {καὶ} τῶν	Φαιάκων,	Εἵματά τ´ ἐξημοιβὰ λοετρά τε
[32]	βούλομαι. Πάντων γὰρ ἐμαυτῷ τῶν	κακῶν	αἴτιος γίγνομαι, εἰς ἀχάριστα καταθέμενος
[8]	γλυκυθυμίᾳ. Καὶ τὸ μέγιστον τῶν	κακῶν,	ὅτι τοιοῦτον ζῶν βίον εὐφραίνῃ
[8]	τέμενος, προδοθὲν μὲν ὀλιγωρίᾳ τῶν	φυλάκων,	ταῖς δὲ τῶν ἀθέων ἀνδρῶν
[11]	καὶ τοῖς ἐν μέσῳ κειμένοις	Θρᾳκῶν	καὶ Παιόνων ἐπ´ αὐταῖς Ἴστρου
[22]	δὲ οὐδὲν ἀνατρέπων ἐμαυτῷ οὔτε	ἑκὼν	οὔτε ἄκων) εἶτα ὡς ἐκ
[13]	ἀποβλέψουσιν οἱ πολῖται, καὶ χοροὺς	γυναικῶν,	ὁποῖοι παρ´ ἡμῖν ἵστανται καθ´
[8]	ἅπαν τὸ σῶμα, λειότεροι τῶν	γυναικῶν	ὅπως φαίνοιντο τοῖς ἐντυγχάνουσιν, ἑορτάς,
[17]	ἀλλὰ τὸν ἀδικήσαντα, ὁ δὲ	ἀδικῶν	εἶτα εἰργόμενος, ἀφεὶς μέμφεσθαι τὸν
[16]	μὲν δὴ καὶ ὁ μηδὲν	ἀδικῶν,	ὁ δὲ μηδ´ ἐπιτρέπων τοῖς
[14]	τότε ἐλύπει μίαν ὁδὸν ἰέναι	διδάσκων,	καὶ νῦν αἴτιός ἐστί μοι
[14]	χαρίεν ποιῶν μάλα προθύμως ἐνετίθει,	καλῶν	οἶμαι σεμνότητα τὴν ἀγροικίαν καὶ
[25]	οὐδὲ ἠράσθημεν τῶν παρ´ ὑμῖν	καλῶν,	οὐδὲ ἐζηλώσαμεν Ἀσσύριον πλοῦτον οὐδὲ
[22]	ἀλλ´ οἱ μὲν ὀλίγοι πολλῶν	κατεγέλων,	ἐγὼ δὲ ξὺν ὀλίγοις ἐνθάδε
[14]	ἄλλην δὲ οὔτε αὐτὸς εἰδέναι	θέλων	οὔτε ἐμοὶ βαδίζειν ξυγχωρῶν, ἐποίησεν
[1]	Ἐπαινεῖν μὲν δὴ καὶ σφόδρα	ἐθέλων	ἐμαυτὸν οὐκ ἔχω, ψέγειν δὲ
[10]	γὰρ αὐτὸ κινούμενον καίπερ σφόδρα	ἐθέλων	οὐχ οἷός τε ἦν, καὶ
[16]	οὐκέτι δύναμαι μεταθέσθαι, καὶ ταῦτα	ἐθέλων	πολλάκις, ἀλλ´ ὀνειδίζω μὲν ἐμαυτῷ,
[17]	ἐλευθερία παρ´ αὐτοῖς καὶ τῶν	καμήλων;	ἄγουσί τοι καὶ ταύτας οἱ
[21]	χρόνον, ὥσπερ τις κυνηγέτης ἀγρίοις	ὁμιλῶν	καὶ συμπλεκόμενος θηρίοις, ἤθεσιν ἐντυγχάνων
[20]	καὶ πρὸς τοὺς προλαβόντας τῶν	φίλων	δυσχεραίνων ὡς μηνυτὰς γενομένους αὐτοῖς,
[25]	ὑμῖν ἐμαυτὸν ἐπιδείξας μετὰ τῶν	φίλων	σωφρονοῦντα, φαυλότατον ἰδεῖν ὑμῖν καὶ
[19]	πειραθῆναι, μᾶλλον δὲ τῶν ἐκείνου	φίλων	τῆς πλεονεξίας. Ἐμοὶ γὰρ ὁ
[16]	γενοίμην, ἀμείνων ἔσομαι τῶν μὲν	ἄλλων	ἀνθρώπων ἴσως οὐδενός (οὐ γὰρ
[10]	παρούσης· ἐπεὶ δὲ ἀπῆλθεν, ἐπιόντων	ἄλλων,	ἀτρέμας εἶχε καὶ ἦν ὅμοιος
[16]	τοῦτον δέ, εὖ ἴστε, ὑπ´	ἄλλων	ἐξηπατημένον. Ὀνόματα ἥκει πρὸς ὑμᾶς
[28]	καὶ ἀφικομένοις ὑστέροις οὐ τῶν	ἄλλων	μόνον, ἀλλὰ καὶ Ἀλεξανδρέων τῶν
[26]	ἀμφοῖν στέρεσθαι καὶ φαυλότερον τῶν	ἄλλων	ὀρνίθων εἶναι τὴν φωνήν. Ὃ
[16]	ἀντάξιος ἑτέρων, μηνύων τὴν τῶν	ἄλλων	τοῖς ἄρχουσιν ἀδικίαν. Ὁ δὲ
[16]	μὲν γὰρ ἑνός, ὁ δὲ	πολλῶν	ἀντάξιος ἑτέρων, μηνύων τὴν τῶν
[19]	ὑμῖν μόνοις ἐκ πάντων Ῥωμαίων	πολλῶν	δοῖεν οἱ θεοὶ τῶν Κωνσταντίων
[20]	ἐν οἷς δρεπόμενος ἐκ τῶν	πολλῶν	εἰργάσατο λόγους ἡδίστους νέῳ φιληκόῳ
[4]	γαστρὶ πολεμεῖν ἔπεισεν, οὐδὲ ἐπιτρέπω	πολλῶν	ἐμπίπλασθαι σιτίων αὐτῇ. Ὀλιγάκις οὖν
[13]	ὡς οὔτε ἰχθυδίων οὔτε ὀρνίθων	πολλῶν	εὑρισκομένων ἐν ἀγορᾷ, τωθαστικὸν μάλα
[22]	θέατρον· ἀλλ´ οἱ μὲν ὀλίγοι	πολλῶν	κατεγέλων, ἐγὼ δὲ ξὺν ὀλίγοις
[14]	ἐτελεύτησεν ὑπὸ τῆς ἀμήτορος παρθένου	πολλῶν	συμφορῶν ἐκκλαπεῖσα κόρη καὶ νέα,
[5]	τὰς τοιαύτας ἑορτὰς ἐδαπάνησαν ἢ	Σόλων	ὁ Ἀθηναῖος ἀπὸ τῆς πρὸς
[20]	ἠρέμα καὶ ἐρυθριῶντος, ὁ γυμνασίαρχος	προσδραμών·	Ὦ ξένε, ἔφη, ποῦ Δημήτριος;
[3]	πόστον εἴρηταί μοι μέρος τῶν	ἐμῶν	εἰς ὑμᾶς ἀδικημάτων; ~τὰ δὲ
[25]	τῆς ἐμῆς μετριότητος καὶ τῶν	ἐμῶν	ἐπιτηδείων τῆς σωφροσύνης. Ἡμῶν γὰρ
[16]	ὡς ὄντα μάλιστα αἰτιώτατον τῶν	ἐμῶν	ἐπιτηδευμάτων ὀρθῶς ποιοῦντες ξυλλοιδορεῖτέ μοι,
[9]	καὶ ταῦτα τῶν ἡλικιωτῶν τῶν	ἐμῶν,	ὡς ἐμαυτὸν πείθω, βιβλία ἀνελίξας
[12]	δὲ τῷ τὰ ἐναντία ζηλοῦντι	νέμων	τὴν συγγνώμην εἶναί μοι δοκεῖ
[26]	ἁπάντων ἡ περὶ τὰς κρίσεις	ἡμῶν	ἀσχολία καὶ τὸ τῆς ἀγορᾶς
[6]	ἡμεῖς δὲ αὐτὸ διὰ τῆς	ἡμῶν	αὐτῶν εὐτραπελίας ἐξειργασάμεθα, βάλλοντές σε
[25]	τῶν ἐμῶν ἐπιτηδείων τῆς σωφροσύνης.	Ἡμῶν	γὰρ οὐδεὶς ἀγρὸν οὐδὲ κῆπον
[22]	βωμοὺς ἀνέτρεψαν, οὓς ἡ πρᾳότης	ἡμῶν	ἐδίδαξε μόλις ἡσυχάζειν. Ἐπεὶ δὲ
[15]	καὶ τὸν δεχόμενον. Ἐῴκει γὰρ	ἡμῶν	οὐδέτερος ἐθέλειν οὔτε ὁ διδοὺς
[13]	Γαλάταις, οἵ σε ἐπαιδοτρίβησαν καθ´	ἡμῶν	πρίνινον, σφενδάμνινον, οὐκέτι μέντοι καὶ
[6]	μίμους καὶ τοὺς ὀρχηστὰς ἀπολώλεκας	ἡμῶν	τὴν πόλιν, ὥστε οὐθὲν ἡμῖν
[23]	νῦν οὐδὲν ηὐτρέπισται« Ἐνταῦθα ὁ	φιλαπεχθήμων	ἐγὼ πρὸς τὴν βουλὴν ἀνεπιεικεῖς
[1]	κουφότερα ποιοῦντες αὑτοῖς ὅσα ὁ	δαίμων	ἐδίδου τῇ εἰς τοὺς ἀδικοῦντας
[5]	ῥᾷον ἔφερεν ἀγροικία, πόλις δὲ	εὐδαίμων	καὶ μακαρία καὶ πολυάνθρωπος εἰκότως
[4]	χρή. Γίνεται δὲ καὶ ὁ	χειμὼν	ἐκεῖ πρᾳότερος, εἴτε ὑπὸ τῆς
[4]	τῆς βοηθείας. Ὡς δὲ ὁ	χειμὼν	ἐπεκράτει καὶ ἀεὶ μείζων ἐπεγίνετο,
[4]	βλάβην. Ἐγένετο δὴ οὖν ὁ	χειμὼν	τοῦ εἰωθότος σφοδρότερος, καὶ παρέφερεν
[3]	πάσης τῆς οἰκουμένης ἄρξει τῶν	μίμων	καὶ τῶν ἡνιόχων· ὅπερ ὑμεῖς
[23]	μὲν τῶν εἰς τοὺς θεοὺς	τιμῶν	ἀμελῶς ἔχοντες, πράττειν οὐδὲν ἄτοπον
[5]	κωμάζειν, νύκτωρ ἡδυπαθεῖν, ὅτι τῶν	νόμων	ὑπερορᾶτε μὴ λόγῳ διδάσκειν, ἀλλὰ
[16]	Καί με ἕτερος τῶν Πλάτωνος	νόμων	ὑπομνησθέντα ἐμαυτοῦ πεποίηκεν ἀπεχθάνεσθαι πρὸς
[28]	μὲν οὐδαμῶς εὐνομουμένῃ, πρέποντα δὲ	ὑμῶν	ἄλλως τῷ τρόπῳ. Βούλεσθε ἑνὸς
[22]	τὰ πρὸς τοὺς θεοὺς ἐξ	ὑμῶν	ἀντέδωκαν τοῖς ὑπὲρ τῶν λειψάνων
[27]	καὶ ἀνοήτως, ἥκιστα δὲ ὑφ´	ὑμῶν	ἄξια ἀχαριστεῖσθαι, πρέποι {δ´} ἂν
[19]	τῆς Καλλιόπης, ἣ τὸ σόφισμα	ὑμῶν	ἀπεγύμνωσεν. Ἐμισηνοὶ Χριστὸν ἐπόθουν οἱ
[23]	τοῦ πλούτου καὶ τῆς φιλοτιμίας	ὑμῶν	ἀπολαύσειν. Εἶτα ἀνέπλαττον παρ´ ἐμαυτῷ
[23]	Μαϊουμᾶ χρήματα ἀπολέσαντας, ὑπὲρ δὲ	ὑμῶν	αὐτῶν καὶ τῆς σωτηρίας τῆς
[2]	ἐν τῷ γήρᾳ ζηλοῦντες τοὺς	ὑμῶν	αὐτῶν υἱέας καὶ τὰς θυγατέρας
[4]	τρυφώσῃ πόλει πολέμιον. Οὐ μὴν	ὑμῶν	γ´ ἕνεκα τοῦτο ἐπιτηδεύεται παρ´
[29]	αὐτοῖς καὶ χρυσὸν ἐξαίφνης παρ´	ὑμῶν	γενέσθαι. Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ αὐτὸν
[23]	αὑτῆς προσφέρειν τῷ θεῷ ταῦρον.	Ὑμῶν	δὲ ἕκαστος ἰδίᾳ μὲν εἰς
[22]	μὲν ἐπιδημοῦσι τῶν ξένων φρικῶδες,	ὑμῶν	δὲ τῷ δήμῳ μὲν ἡδονὴν
[28]	ὧν ἀπεσχόμεθα ξὺν δίκῃ παρ´	ὑμῶν	δυσχεραινόμεθα. Καὶ ταῦτα μὲν ἦν
[23]	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· νυνὶ δὲ	ὑμῶν	ἕκαστος ἐπιτρέπει μὲν τῇ γυναικὶ
[28]	τοιαῦτα περὶ τὰς ὀνομασίας κακουργούντων	ὑμῶν,	ἐπειδὴ μὴ πρὸς ἅπαντα συνεχωρήσαμεν,
[25]	πείθω, τὸν εἰσαγγελέα, καλῶς ὑφ´	ὑμῶν	ἐπιτιμηθέντα, διότι γέρων ὢν καὶ
[29]	ἐπιούσης διελέχθην ἐγὼ τοῖς δυνατοῖς	ὑμῶν,	ἐπιχειρῶν πείθειν ὅτι κρεῖττόν ἐστιν
[28]	Ἐσκόπουν γὰρ ὅπως ἡ πόλις	ὑμῶν	ἔσται μείζων καὶ δυνατωτέρα. Δέδωκα
[31]	οὕτω λαμπρῶς; ὅτι τὸν κατάλογον	ὑμῶν	ηὐξήσαμεν; ὅτι κλέπτοντας ἑλόντες οὐκ
[2]	δυνηθῆτε καὶ μὴ τὰς ἀτρίπτους	ὑμῶν	καὶ μαλακὰς χεῖρας ἡ τραχύτης
[24]	τοῦ ἀγάλματος ἴχνεσιν ἐν ὀλίγοις	ὑμῶν	κατέδραμον· ὑμεῖς δὲ ἐπὶ τῆς
[24]	ἐστιν οἶμαι παγγέλοιος κολακεία) πολλὰ	ὑμῶν	μάτην κατέχεα. Δίκαια τοίνυν εἰργάζεσθέ
[19]	δὲ ἐγὼ τίνας Ἐμισηνῶν πώποτε;	ὑμῶν	μέντοι πολλοὺς καὶ ὀλίγου δέω
[29]	τηλικούτου χειμῶνος ἐπιγενομένου; τί οὖν	ὑμῶν	οἱ πλούσιοι; τὸν μὲν ἐπὶ
[23]	τῶν προσφερομένων τῷ θεῷ παρ´	ὑμῶν	οἴκαδε ἀπιέναι μερίδας ἔχοντα. Τοῖς
[25]	οἰκίαν ᾠκοδόμησεν οὐδὲ ἔγημε παρ´	ὑμῶν	οὐδὲ ἐξέδωκεν εἰς ὑμᾶς οὐδὲ
[27]	γὰρ εὖ οἶδα δεινὸν οὐδένα	ὑμῶν	οὐδὲν οὐδὲ ἀνήκεστον ἐργασάμενος οὔτε
[23]	δαπανώμενος, καὶ εὖ οἶδα πολλοὺς	ὑμῶν	πλεῖστα εἰς τὰ δεῖπνα τοῦ
[7]	τοὺς θεοὺς ὥσπερ τὸ παρ´	ὑμῶν	ποιούμενον. Ἐπαινεῖτε γὰρ ἀντὶ τῶν
[25]	καὶ ὁμώνυμος οὐ δικαιότατα μὲν	ὑμῶν	προὔστη, μέχρις ἐπέτρεπον οἱ θεοὶ
[20]	τινα δορυφορίαν, ἐνόμισεν αὑτοῦ χάριν	ὑμῶν	τοὺς προγόνους τὴν παρασκευὴν πᾶσαν
[29]	ἀφορίας δεινῆς ὑπὸ τῶν ἔμπροσθεν	αὐχμῶν	γενομένης, ἔδοξέ μοι πέμπειν εἰς
[15]	αὐτὸ ὀνομάζειν δοῦναι, καὶ ὁ	λαμβάνων,	ὡς ἴσασιν οἱ θεοὶ πάντες,
[23]	ἐπὶ πολυτελῆ τράπεζαν τοὺς φίλους	παραλαμβάνων·	ἐνιαυσίου δὲ ἑορτῆς οὔσης οὐδεὶς
[24]	ἐν τῷ δήμῳ διὰ τῶν	ἱκανῶν	τὰ τοιαῦτα χαριεντίζεσθαι πολιτῶν. Εὖ
[21]	ὁμιλῶν καὶ συμπλεκόμενος θηρίοις, ἤθεσιν	ἐντυγχάνων	οὔτε θωπεύειν οὔτε κολακεύειν εἰδόσιν,
[22]	ὑμῶν ἀντέδωκαν τοῖς ὑπὲρ τῶν	λειψάνων	ἠγανακτηκόσι τοῦ νεκροῦ τὸ τέμενος
[11]	προγόνοις. Ἐγώ τοι καὶ αὐτὸς	ἔγνων	Ἀθηναίους Ἑλλήνων φιλοτιμοτάτους καὶ φιλανθρωποτάτους·
[2]	ὅπερ ἤδη τις ἔφη τῶν	ἐργασαμένων	ξὺν τῷ Πανὶ καὶ τῇ
[28]	τοὺς ἐμοὺς καὶ ἀπὸ τῶν	ἐργασαμένων	τὸ νόμισμα τοὺς πλουσιωτάτους ἑλομένοις
[29]	ἐνδείας, ἀλλὰ ὑπὸ ἀπληστίας τῶν	κεκτημένων	στενοχωρουμένην, ἔταξα μέτριον ἑκάστου τίμημα
[28]	ὑμῖν δὲ διὰ περιττὴν φρόνησιν	ἀμειβομένων	πρὸς χρυσίον συρφετῶν ἀποροῦντα μετρίας
[10]	πάθους ὁ νεανίας, ἆσθμα τῶν	θλιβομένων	ἠφίει, ἐπέχειν γὰρ αὐτὸ κινούμενον
[20]	γὰρ ὑμᾶς ἐκ πάντων τῶν	λεγομένων	πρὸς ταύτην μάλιστα ὡρμῆσθαι τὴν
[23]	ὑπολαμβάνετε. Πρόσεισι δὲ οὐδεὶς τῶν	δεομένων	τοῖς ἱεροῖς· οὐ γὰρ ἔστιν
[13]	οὔτε ἰχθυδίων οὔτε ὀρνίθων πολλῶν	εὑρισκομένων	ἐν ἀγορᾷ, τωθαστικὸν μάλα ἐγέλασας,
[23]	ἦν ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν	προσφερομένων	τῷ θεῷ παρ´ ὑμῶν οἴκαδε
[25]	τοῖς ἐλλείμμασιν ἀνεῖται πᾶσι τῶν	εἰθισμένων	εἰσφορῶν τὸ πέμπτον. Οὐκ οἶμαι
[28]	καὶ ἐκ τῶν ἁπανταχοῦ μὲν	ἀπολελυμένων,	παρ´ ὑμῖν δὲ διὰ περιττὴν
[14]	αὐτῷ πολλῷ τερπνότερα ἀκοῦσαι τῶν	ὁρωμένων·	Δήλῳ δή ποτε τοῖον Ἀπόλλωνος
[18]	εὐπαθοῦντες ἐνιαυτόν, ἀντὶ δὲ τῶν	ξένων	πρέσβεων εἰς αὐτοὺς ἐξυβρίζοντες τοὺς
[22]	ἐκεῖνο, τοῖς μὲν ἐπιδημοῦσι τῶν	ξένων	φρικῶδες, ὑμῶν δὲ τῷ δήμῳ
[3]	ἐκείνης νοῦ τε ἐκείνου καὶ	φρενῶν.	Ἦν μὲν οὖν ἴσως καὶ
[28]	ἐνθυμηθείς· ἀλλὰ νομίσας ὑμᾶς μὲν	Ἑλλήνων	παῖδας, ἐμαυτὸν δέ, εἰ καὶ
[11]	μὲν Ἕλληνες πάντες, αὐτῶν δὲ	Ἑλλήνων	πλέον τοῦτο ἔχω μαρτυρεῖν Ἀθηναίοις.
[16]	(ἐπιτρέψουσί μοι πάντως οἱ τῶν	Ἑλλήνων	σοφοὶ φάναι τι τῶν παρ´
[11]	τοι καὶ αὐτὸς ἔγνων Ἀθηναίους	Ἑλλήνων	φιλοτιμοτάτους καὶ φιλανθρωποτάτους· καίτοι τοῦτό
[29]	δὲ ἐπαγγειλάμενοι τοῦ πράγματος ἐπιμελήσεσθαι,	μηνῶν	ἑξῆς τριῶν ὑπεριδόντος μου καὶ
[14]	τὸ πολυθρύλλητον τοῦτο δὴ πρὸ	μηνῶν	μὲν εἴκοσι προσκυνούμενον ὄνομα, νυνὶ
[19]	Γαλιλαίων; ἐλύπησα δὲ ἐγὼ τίνας	Ἐμισηνῶν	πώποτε; ὑμῶν μέντοι πολλοὺς καὶ
[21]	τοῖς μαχιμωτάτοις καὶ θυμικωτάτοις τῶν	ἐθνῶν,	ὅπου τὴν γαμηλίαν Ἀφροδίτην καὶ
[12]	ζῆλον ἐπιτηδευμάτων (ἐπεὶ καὶ Ὅμηρος	ἐπαινῶν	τὸν Αὐτόλυκόν φησι περιεῖναι πάντων
[20]	πρὸς τοὺς προλαβόντας τῶν φίλων	δυσχεραίνων	ὡς μηνυτὰς γενομένους αὐτοῖς, ὅτι
[24]	τοίνυν εἰργάζεσθέ με τῶν ἐπιτιμήσεων	ἐκείνων	ἀμυνόμενοι καὶ ἐναλλάττοντες τὰ χωρία.
[8]	χρὴ σωφρονεῖν· ἅλις μὲν γὰρ	ἐκείνων	ἐστίν, ὥσπερ τῆς δρυός, καὶ
[16]	ἀνέπεισεν ὡς, εἰ τὰ πάντα	ἐκείνων	ζηλωτὴς γενοίμην, ἀμείνων ἔσομαι τῶν
[28]	πλουσιωτάτους ἑλομένοις ἔχειν· ὑμεῖς δὲ	ἐκείνων	μὲν οὐ τοὺς δυναμένους εἵλεσθε,
[16]	τὰ πάντα ἐκείνων ζηλωτὴς γενοίμην,	ἀμείνων	ἔσομαι τῶν μὲν ἄλλων ἀνθρώπων
[25]	ἐκείνοις ἀρέσω, πρὸς οὓς πορεύομαι,	κρίνων	δὲ αἱρετώτερον, εἰ διαμάρτοιμι τοῦ
[18]	πρεσβείαν. Ὑμεῖς δέ ἐστε τῶν	Ταραντίνων	τὰ πάντα εὐδαιμονέστεροι, ἀντὶ μὲν
[30]	τὸν ἄρχοντα, δίκην δὲ αὖθις	ἀποτίνων	ὑπὲρ τούτων, ὧν ὀργιζόμενος δικαίως,
[17]	ἀπέβλεψας ὅση καὶ μέχρι τῶν	ὄνων	ἐστὶν ἐλευθερία παρ´ αὐτοῖς καὶ
[11]	εἰκὸς παραπλήσια τὰ ἤθη τῶν	ἀπογόνων	τοῖς προγόνοις. Ἐγώ τοι καὶ
[20]	ὃ δὴ λέγεται παρὰ τῶν	ἀλαζόνων	φιλόσοφον· οὗ δὴ καὶ αὐτὸς
[11]	ἐν μέσῳ κειμένοις Θρᾳκῶν καὶ	Παιόνων	ἐπ´ αὐταῖς Ἴστρου ταῖς ἠιόσι
[25]	ἐπείσαμεν τὸν δῆμον εἰς παρασκευὰς	δείπνων	ἢ θεάτρων ὃν οὕτως ἐποιήσαμεν
[22]	μέγα τὸ ἐμὸν ὄνομα, καὶ	ἐβόων	πάντες ἀνδρεῖον, συνετόν, δίκαιον, οὐ
[17]	ταύτας οἱ μισθωτοὶ διὰ τῶν	στοῶν	ὥσπερ τὰς νύμφας· οἱ γὰρ
[22]	πράγματα ἀνατέτραπται (σύνοιδα δὲ οὐδὲν	ἀνατρέπων	ἐμαυτῷ οὔτε ἑκὼν οὔτε ἄκων)
[2]	ὥσπερ τὰ ἄλλα λυπηρόν, οὐκ	ἐπιτρέπων	καθαρὰ λείοις καὶ διὰ τοῦτο
[16]	μηδὲν ἀδικῶν, ὁ δὲ μηδ´	ἐπιτρέπων	τοῖς ἀδικοῦσιν ἀδικεῖν πλέον ἢ
[27]	οὔτε κοινῇ τὴν πόλιν, οὐδ´	εἰπὼν	οὐδὲν φλαῦρον, ἀλλὰ καὶ ἐπαινέσας,
[24]	μηδὲ τοῖς θεοῖς ἀρέσκειν ~Τοιαῦτα	εἰπὼν	τότε μέμνημαι, καὶ ὁ μὲν
[24]	τοῖς λόγοις, ὡς μήποτε ὤφελεν,	ἐκλιπὼν	τὸ προάστειον, ὃ πολὺν ἐτήρησε
[22]	γὰρ οὕτω με δι´ ὁμοιότητα	τρόπων	ἠγάπησαν, ὥστε ἐτόλμησαν οὐχ ὅπλα
[26]	χρεμετίζειν, ὥσπερ οἱ γενναῖοι τῶν	ἵππων,	εἶτα τοῦ μὲν ἐπιλαθόμενον, τὸ
[6]	σοι καὶ φαῦλον, ὦ πάντων	ἀνθρώπων	ἀμαθέστατε καὶ φιλαπεχθημονέστατε, τὸ λεγόμενον
[23]	οἶμαι τοιοῦτον τὸ πλεῖστον τῶν	ἀνθρώπων	γένος) ὑμεῖς δὲ αὐτοὶ πρῶτον
[11]	φύεσθαι, οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν	ἀνθρώπων	εἶναι εἰκὸς παραπλήσια τὰ ἤθη
[16]	ἀμείνων ἔσομαι τῶν μὲν ἄλλων	ἀνθρώπων	ἴσως οὐδενός (οὐ γὰρ εἶναί
[12]	κουφότερα, θεοῖς ἴσως δῆλον, ἐπείπερ	ἀνθρώπων	οὐδεὶς οἷός τε ἡμῖν ἐστιν
[29]	πλούσιοι; τὸν μὲν ἐπὶ τῶν	ἀγρῶν	σῖτον λάθρᾳ ἀπέδοντο πλείονος, ἐβάρησαν
[29]	πλεῖστοι δὲ καὶ ἐκ τῶν	ἀγρῶν	συντρέχουσιν, ὃ μόνον ἐστὶν εὑρεῖν
[8]	οἶμαι διενοήθης ὅπως ἁρμόσει τῶν	ἀνδρῶν	οὔτε τοῖς ἐπιτηδεύμασιν οὔτε τοῖς
[8]	φυλάκων, ταῖς δὲ τῶν ἀθέων	ἀνδρῶν	τόλμαις ἀφανισθέν) ἡ Σύρων ἥκει
[3]	οὐδὲ αὐτοὺς ὡς ἄν τις	ἐρῶν	τοῦ πράγματος ἢ ναὶ μὰ
[16]	ἄρξεις ἠπίστατο. Δεινὸς δὲ ἀνέπεισε	γέρων,	ὃν καὶ ὑμεῖς ὡς ὄντα
[16]	Ἀριστοτέλης καὶ Θεόφραστος. Ἐκείνοις ὁ	γέρων	οὗτος πεισθεὶς ὑπὸ ἀφροσύνης, ἔπειτα
[25]	καλῶς ὑφ´ ὑμῶν ἐπιτιμηθέντα, διότι	γέρων	ὢν καὶ φαλακρὸς ἠρέμα τὰ
[18]	πάντα εὐδαιμονέστεροι, ἀντὶ μὲν ὀλίγων	ἡμερῶν	ὅλον εὐπαθοῦντες ἐνιαυτόν, ἀντὶ δὲ
[7]	τινα τῶν τούτου γαμετῶν ἢ	θυγατέρων	ἢ υἱέων, οὐ μὴν οὐδὲ
[16]	ἑνός, ὁ δὲ πολλῶν ἀντάξιος	ἑτέρων,	μηνύων τὴν τῶν ἄλλων τοῖς
[23]	Γαλιλαίους, καὶ τρέφουσαι ἀπὸ τῶν	ὑμετέρων	ἐκεῖναι τοὺς πένητας, πολὺ τῆς
[13]	τὰ νῦν εἰκότως λυποῦνται δι´	ἀμφοτέρων	ἀφῃρημένοι τὰς ἐπικερδείας. Ὁ δὲ
[14]	τέταρτον, εὖ ἴστε, Πατρόκλῳ ἐπίηρα	φέρων	ἅρχων ἐπέταττεν, οἰκεῖος ὢν ἐμοὶ
[16]	εἰς ἣν νῦν ὁ θεὸς	φέρων	κατέστησεν. Ἐγὼ δὲ αἰσχυνόμενος ἄρχων
[30]	δίκαια δρῶντες εἰς ἀλλήλους εἰργάσασθε,	φέρων	μὲν ὁ δῆμος ἐπὶ τὰς
[23]	ἱερεὺς εἶπεν· ἐγὼ μὲν ἥκω	φέρων	οἴκοθεν τῷ θεῷ χῆνα ἱερεῖον,
[3]	ὥσπερ τινὰ φόρον ἢ δασμὸν	εἰσφέρων	καὶ ἀποδιδοὺς ἄγροικος ὀλίγα ἔχων
[2]	Ταῦτά τοι διαθεόντων ἀνέχομαι τῶν	φθειρῶν	ὥσπερ ἐν λόχμῃ τῶν θηρίων.
[29]	διελέχθην ἐγὼ τοῖς δυνατοῖς ὑμῶν,	ἐπιχειρῶν	πείθειν ὅτι κρεῖττόν ἐστιν ὑπεριδόντας
[1]	χαρίεντα· τρυφᾶν γὰρ ἔλαχεν ἐκ	Μοιρῶν·	Ἀλκαίῳ δ´ οὐκέτι οὐδ´ Ἀρχιλόχῳ
[28]	Καὶ ταῦτα μὲν ἦν τῶν	μικρῶν	πάνυ καὶ οὔπω δυνάμενα τὴν
[23]	παρ´ ἐμαυτῷ πομπήν, ὥσπερ ὀνείρατα	ὁρῶν,	ἱερεῖα καὶ σπονδὰς καὶ χοροὺς
[10]	περὶ τὸ πρόσωπον ἐρύθημα. Ταῦτα	ὁρῶν	ὁ ἰατρὸς προσάγει τῷ στέρνῳ
[8]	ἄν τις εὐφραίνοιτο διηνεκῶς καρπούμενος,	ὁρῶν	ὀρχουμένους ἄνδρας καὶ παιδάρια καὶ
[23]	ἄν τις ταῦτα ἀνὴρ ἀγαθὸς	ὁρῶν	παρ´ ὑμῖν ἀποδέξαιτο, νομίζω δὲ
[10]	τῷ σώματι, καὶ τὸ μειράκιον	ὁρῶν	ὑπό τε ἡλικίας καὶ συνηθείας
[10]	θήραν. Καθίζει πλησίον τῆς κλίνης	ἀφορῶν	εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ μειρακίου,
[12]	τε ἡμῖν ἐστιν ὑπὲρ τῶν	διαφορῶν	βραβεῦσαι· πεισόμεθα γὰρ οὐδαμῶς αὐτῷ
[14]	ὑπὸ τῆς ἀμήτορος παρθένου πολλῶν	συμφορῶν	ἐκκλαπεῖσα κόρη καὶ νέα, μετ´
[27]	δαπάνη, ὑμῖν δὲ ἀνεὶς τῶν	εἰσφορῶν	οὐκ ὀλίγα, ἆρ´ οὐκ αἰνίγματι
[25]	ἐλλείμμασιν ἀνεῖται πᾶσι τῶν εἰθισμένων	εἰσφορῶν	τὸ πέμπτον. Οὐκ οἶμαι δὲ
[3]	δίαιτα παγχάλεπος ἐπιτηδεύεται. Εἴργω τῶν	θεάτρων	ἐμαυτὸν ὑπ´ ἀβελτηρίας, οὐδὲ εἴσω
[25]	δῆμον εἰς παρασκευὰς δείπνων ἢ	θεάτρων	ὃν οὕτως ἐποιήσαμεν τρυφᾶν, ὥστε
[19]	ὑπὲρ τῶν ὀρχηστῶν καὶ τῶν	θεάτρων,	οὐχ ὅτι τοὺς ἄλλους ἀποστερῶ
[4]	ἀποπνιγῆναι, κομισθεὶς δὲ ἔξω, τῶν	ἰατρῶν	παραινούντων ἀπορρῖψαι τὴν ἐντεθεῖσαν ἄρτι
[29]	τὰς πέριξ, ἔνθεν εἰσήγαγον ὑμῖν	μέτρων	τετταράκοντα μυριάδας. Ὡς δὲ ἀνάλωτο
[16]	ὑπὸ ἀφροσύνης, ἔπειτα ἐμὲ νέον	εὑρών,	ἐραστὴν λόγων, ἀνέπεισεν ὡς, εἰ
[13]	ἄχαριν. Οὐ κρεῖττον ἦν ὀδωδέναι	μύρων	τὴν ἀγορὰν βαδίζοντός σου καὶ
[13]	τὰς ἐπικερδείας. Ὁ δὲ τῶν	Σύρων	δῆμος οὐκ ἔχων μεθύειν οὐδὲ
[8]	ἀθέων ἀνδρῶν τόλμαις ἀφανισθέν) ἡ	Σύρων	ἥκει νεομηνία, καὶ ὁ Καῖσαρ
[29]	οὐδεὶς ἂν ἤλπισεν. Ἐπεὶ δὲ	ἑώρων	ἀληθῆ τὴν τοῦ δήμου φωνὴν
[14]	εἰδέναι θέλων οὔτε ἐμοὶ βαδίζειν	ξυγχωρῶν,	ἐποίησεν ἀπεχθάνεσθαί με πᾶσιν ὑμῖν.
[13]	δὲ ἀπεχθάνῃ τοῖς καπήλοις οὐ	ξυγχωρῶν	ὁπόσου βούλονται πωλεῖν αὐτοῖς τῷ
[6]	δουλεύειν καὶ νόμοις, ἐκ τῶν	ἴσων	δὲ τοῖς ὁμοτίμοις προσφέρεσθαι καὶ
[3]	ἢ ναὶ μὰ Δία μὴ	μισῶν	αὐτὸ μηδὲ ἀποστρεφόμενος, ἄσμενος ἀπαλλάττομαι.
[17]	φίλον, εἰ δὲ μή, φθέγγεσθαι	ὅσων	ἂν ἡδέως ἀκούσαις. Οἱ δὲ
[6]	ὦ γενναῖε, πῶς ἀνέξῃ τὰ	Περσῶν	βέλη, τὰ ἡμέτερα τρέσας σκώμματα;
[1]	τοῦτο τῆς ἐμοὶ δυνατῆς ἐκ	Μουσῶν	ἐπικουρίας. Ἐθεασάμην τοι καὶ τοὺς
[6]	καὶ φιλαπεχθημονέστατε, τὸ λεγόμενον ὑπὸ	τῶν	ἀγεννεστάτων σῶφρον τουτοῒ ψυχάριον, ὃ
[29]	οἱ πλούσιοι; τὸν μὲν ἐπὶ	τῶν	ἀγρῶν σῖτον λάθρᾳ ἀπέδοντο πλείονος,
[29]	οἱ πλεῖστοι δὲ καὶ ἐκ	τῶν	ἀγρῶν συντρέχουσιν, ὃ μόνον ἐστὶν
[17]	σέ; κοινωνεῖν ἐξὸν μετ´ εὐνοίας	τῶν	ἀδικημάτων, ἀφεὶς τὸ κέρδος, ἔχθραν
[8]	ὀλιγωρίᾳ τῶν φυλάκων, ταῖς δὲ	τῶν	ἀθέων ἀνδρῶν τόλμαις ἀφανισθέν) ἡ
[22]	αὐτίκα τεμένη, τοὺς τάφους δὲ	τῶν	ἀθέων ἀνέτρεψαν πάντας, ὑπὸ τοῦ
[20]	γένους, ὃ δὴ λέγεται παρὰ	τῶν	ἀλαζόνων φιλόσοφον· οὗ δὴ καὶ
[28]	ἐμὲ καὶ ἀφικομένοις ὑστέροις οὐ	τῶν	ἄλλων μόνον, ἀλλὰ καὶ Ἀλεξανδρέων
[26]	ἱκανῶς ἀμφοῖν στέρεσθαι καὶ φαυλότερον	τῶν	ἄλλων ὀρνίθων εἶναι τὴν φωνήν.
[27]	λαβεῖν οὐ δυνάμενοι φανερῶς, διὰ	τῶν	ἀναπαίστων ἡμᾶς, ὥσπερ οἱ κωμῳδοὶ
[8]	γὰρ οἶμαι διενοήθης ὅπως ἁρμόσει	τῶν	ἀνδρῶν οὔτε τοῖς ἐπιτηδεύμασιν οὔτε
[23]	δὲ οἶμαι τοιοῦτον τὸ πλεῖστον	τῶν	ἀνθρώπων γένος) ὑμεῖς δὲ αὐτοὶ
[11]	ἐβλάστησαν φύεσθαι, οὕτω καὶ ἐπὶ	τῶν	ἀνθρώπων εἶναι εἰκὸς παραπλήσια τὰ
[28]	ἀγορᾶς εἱλκύσατε πένητα καὶ ἐκ	τῶν	ἁπανταχοῦ μὲν ἀπολελυμένων, παρ´ ὑμῖν
[11]	εἶναι εἰκὸς παραπλήσια τὰ ἤθη	τῶν	ἀπογόνων τοῖς προγόνοις. Ἐγώ τοι
[2]	Εἰ δὲ βούλεσθέ τι καὶ	τῶν	ἀπορρήτων μαθεῖν, ἔστι μοι τὸ
[20]	ἰδὼν ἐν τῷ προαστείῳ μετὰ	τῶν	ἀρχόντων ἐσταλμένους ὡς ἐπί τινα
[27]	ἵνα με καὶ ὑμεῖς διὰ	τῶν	αὐτῶν ἰόντες ἀμύνησθε; τίς οὖν
[24]	λόγους, καὶ ὁ ξὺν ἡδονῇ	τῶν	βλασφημιῶν ἀκροασάμενος, μετέχων τῆς ἴσης
[25]	τοῖς ἄρχουσιν. ~Ὑπὲρ μὲν δὴ	τῶν	βλασφημιῶν, ἃς ἰδίᾳ τε καὶ
[7]	ἐν τῷ πλήθει, καὶ καθάπτῃ	τῶν	βοώντων πικρῶς αὐτὸ δὴ τοῦτο
[19]	οἱ πῦρ ἐμβαλόντες τοῖς τάφοις	τῶν	Γαλιλαίων; ἐλύπησα δὲ ἐγὼ τίνας
[2]	καὶ οὐχ ὥσπερ ἡμεῖς ἐκ	τῶν	γνάθων. Ἐμοὶ δὲ οὐκ ἀπέχρησε
[8]	καὶ ἅπαν τὸ σῶμα, λειότεροι	τῶν	γυναικῶν ὅπως φαίνοιντο τοῖς ἐντυγχάνουσιν,
[29]	ἀλλὰ πεντεκαίδεκα τοσοῦτον, ὅσον ἐπὶ	τῶν	δέκα πρότερον. Εἰ δὲ τοσαῦτα
[23]	ἄτοπον ὑπολαμβάνετε. Πρόσεισι δὲ οὐδεὶς	τῶν	δεομένων τοῖς ἱεροῖς· οὐ γὰρ
[27]	Ὅταν οὖν φανῶ μηδὲν ἐλαττώσας	τῶν	δημοσίων συντάξεων, ὅσα εἴωθεν ἡ
[12]	οἷός τε ἡμῖν ἐστιν ὑπὲρ	τῶν	διαφορῶν βραβεῦσαι· πεισόμεθα γὰρ οὐδαμῶς
[30]	ὁ δῆμος ἐπὶ τὰς οἰκίας	τῶν	δυνατῶν ξὺν βοῇ τὴν φλόγα
[21]	παρὰ τοῖς μαχιμωτάτοις καὶ θυμικωτάτοις	τῶν	ἐθνῶν, ὅπου τὴν γαμηλίαν Ἀφροδίτην
[25]	πρὸς τοῖς ἐλλείμμασιν ἀνεῖται πᾶσι	τῶν	εἰθισμένων εἰσφορῶν τὸ πέμπτον. Οὐκ
[23]	ὑμεῖς δὲ αὐτοὶ πρῶτον μὲν	τῶν	εἰς τοὺς θεοὺς τιμῶν ἀμελῶς
[27]	νέμειν δαπάνη, ὑμῖν δὲ ἀνεὶς	τῶν	εἰσφορῶν οὐκ ὀλίγα, ἆρ´ οὐκ
[19]	τῶν Κωνσταντίων πειραθῆναι, μᾶλλον δὲ	τῶν	ἐκείνου φίλων τῆς πλεονεξίας. Ἐμοὶ
[16]	τέλος (ἐπιτρέψουσί μοι πάντως οἱ	τῶν	Ἑλλήνων σοφοὶ φάναι τι τῶν
[29]	ἐνδεῶς εἶχον, ἀφορίας δεινῆς ὑπὸ	τῶν	ἔμπροσθεν αὐχμῶν γενομένης, ἔδοξέ μοι
[27]	ὥσπερ τινὰ ἐμὰ ὀνείδη τοσούτῳ	τῶν	ἔμπροσθεν χαλεπώτερα, τοῦ τε αὐχμοῦ
[31]	δικαίως, καὶ πολυπραγμονήσας οὐδὲν ὑπὲρ	τῶν	ἔμπροσθεν, ὧν ἔσχον ἀτελῶς, οὓς
[3]	καίτοι πόστον εἴρηταί μοι μέρος	τῶν	ἐμῶν εἰς ὑμᾶς ἀδικημάτων; ~τὰ
[25]	δυσωδίας τῆς ἐμῆς μετριότητος καὶ	τῶν	ἐμῶν ἐπιτηδείων τῆς σωφροσύνης. Ἡμῶν
[16]	ὑμεῖς ὡς ὄντα μάλιστα αἰτιώτατον	τῶν	ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων ὀρθῶς ποιοῦντες ξυλλοιδορεῖτέ
[9]	ἦθος, καὶ ταῦτα τῶν ἡλικιωτῶν	τῶν	ἐμῶν, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, βιβλία
[7]	καὶ μέντοι καὶ οἱ πλείους	τῶν	ἐν τέλει, καὶ ἀποδέχονταί σε
[25]	οὐδὲ παραδυναστεύειν ἡμῖν ἠνεσχόμεθά τινας	τῶν	ἐν τέλει οὐδὲ ἐπείσαμεν τὸν
[19]	μοι τῶν τοιούτων ἧττον ἢ	τῶν	ἐν τοῖς τέλμασι βατράχων. Εἶτα
[4]	τοῦ ὠκεανοῦ (στάδια γὰρ ἀπέχει	τῶν	ἐννακοσίων οὐ πλείω, καὶ διαδίδοται
[28]	ἄλλων μόνον, ἀλλὰ καὶ Ἀλεξανδρέων	τῶν	ἐπ´ Αἰγύπτῳ, πολὺ μὲν ἀνῆκα
[20]	οὐκ οἶδα, παρ´ ὁντινοῦν δὲ	τῶν	ἐπὶ σωφροσύνῃ καὶ μεγαλοψυχίᾳ καὶ
[26]	ἱκανῶς διὰ τούτων καλοὶ φανεῖσθαι	τῶν	ἐπιτηδευμάτων. Ἐπεὶ δὲ ὑμᾶς ἥ
[24]	κατέχεα. Δίκαια τοίνυν εἰργάζεσθέ με	τῶν	ἐπιτιμήσεων ἐκείνων ἀμυνόμενοι καὶ ἐναλλάττοντες
[28]	Δέδωκα οὖν ὑμῖν καὶ ἀπὸ	τῶν	ἐπιτροπευσάντων τοὺς θησαυροὺς τοὺς ἐμοὺς
[2]	προσμάττειν, ὅπερ ἤδη τις ἔφη	τῶν	ἐργασαμένων ξὺν τῷ Πανὶ καὶ
[28]	θησαυροὺς τοὺς ἐμοὺς καὶ ἀπὸ	τῶν	ἐργασαμένων τὸ νόμισμα τοὺς πλουσιωτάτους
[16]	τὰ θέατρα· πεποιημένοι τὸ δυσκλεέστατον	τῶν	ἔργων καὶ ἐπονείδιστον τοῦ βίου
[31]	σαφῶς. Ἀφελόμενος δὲ αὐτοὺς ἐγὼ	τῶν	ἐχόντων οὐ δικαίως, καὶ πολυπραγμονήσας
[14]	Μή σε παραπειθέτω τὸ πλῆθος	τῶν	ἡλικιωτῶν ἐπὶ τὰ θέατρα φερόμενον
[9]	τῆς πόλεως ἦθος, καὶ ταῦτα	τῶν	ἡλικιωτῶν τῶν ἐμῶν, ὡς ἐμαυτὸν
[3]	οἰκουμένης ἄρξει τῶν μίμων καὶ	τῶν	ἡνιόχων· ὅπερ ὑμεῖς ὁρῶντες ὀλίγῳ
[3]	καὶ δίαιτα παγχάλεπος ἐπιτηδεύεται. Εἴργω	τῶν	θεάτρων ἐμαυτὸν ὑπ´ ἀβελτηρίας, οὐδὲ
[19]	δὲ ὑπὲρ τῶν ὀρχηστῶν καὶ	τῶν	θεάτρων, οὐχ ὅτι τοὺς ἄλλους
[7]	καὶ κοσμίοις εὔχεσθαι σιγῇ παρὰ	τῶν	θεῶν αἰτουμένοις τὰ ἀγαθά. Τοῦτον
[22]	ἑαυτῶν υἱέας, οἳ τὰ μὲν	τῶν	θεῶν ἀνέστησαν αὐτίκα τεμένη, τοὺς
[7]	ποιούμενον ὑπ´ αὐτῶν, ὡς Ὑμεῖς	τῶν	θεῶν ἕνεκεν ὀλιγάκις εἰς τὰ
[16]	ὁδὸν βαδίζομεν ἢ πρὸς τὰ	τῶν	θεῶν ἱερά, καὶ ὀλιγάκις, οὐ
[23]	ἐγώ, τὴν τοσαύτην πόλιν οὕτω	τῶν	θεῶν ὀλιγώρως ἔχειν, ὡς οὐδεμία
[3]	αὐτὰς φοιτῶ ἐν ταῖς ἑορταῖς	τῶν	θεῶν οὐδὲ διημερεύω, καθάπερ εἰώθεσαν
[18]	τε ἂν εἴημεν ἡμεῖς, εἰ	τῶν	θεῶν περιορώντων οὕτως ἐλευθέραν τὴν
[7]	τοὺς ἀνθρώπους, μᾶλλον δὲ ἀντὶ	τῶν	θεῶν τοὺς ἀνθρώπους ἡμᾶς κολακεύετε.
[7]	ὑμῶν ποιούμενον. Ἐπαινεῖτε γὰρ ἀντὶ	τῶν	θεῶν τοὺς ἀνθρώπους, μᾶλλον δὲ
[2]	τῶν φθειρῶν ὥσπερ ἐν λόχμῃ	τῶν	θηρίων. Ἐσθίειν δὲ λάβρως ἢ
[2]	ὥσπερ τῶν λεόντων, οἵπερ βασιλεύουσι	τῶν	θηρίων, οὐδὲ ἐποίησα λεῖον αὐτὸ
[10]	τοῦ πάθους ὁ νεανίας, ἆσθμα	τῶν	θλιβομένων ἠφίει, ἐπέχειν γὰρ αὐτὸ
[4]	μὲν ἀποπνιγῆναι, κομισθεὶς δὲ ἔξω,	τῶν	ἰατρῶν παραινούντων ἀπορρῖψαι τὴν ἐντεθεῖσαν
[24]	ἀγορᾶς ἐν τῷ δήμῳ διὰ	τῶν	ἱκανῶν τὰ τοιαῦτα χαριεντίζεσθαι πολιτῶν.
[26]	τῷ χρεμετίζειν, ὥσπερ οἱ γενναῖοι	τῶν	ἵππων, εἶτα τοῦ μὲν ἐπιλαθόμενον,
[6]	χρὴ δουλεύειν καὶ νόμοις, ἐκ	τῶν	ἴσων δὲ τοῖς ὁμοτίμοις προσφέρεσθαι
[32]	ὅπερ βούλομαι. Πάντων γὰρ ἐμαυτῷ	τῶν	κακῶν αἴτιος γίγνομαι, εἰς ἀχάριστα
[8]	πάροδος γλυκυθυμίᾳ. Καὶ τὸ μέγιστον	τῶν	κακῶν, ὅτι τοιοῦτον ζῶν βίον
[17]	ἐστὶν ἐλευθερία παρ´ αὐτοῖς καὶ	τῶν	καμήλων; ἄγουσί τοι καὶ ταύτας
[29]	ὑπὸ ἐνδείας, ἀλλὰ ὑπὸ ἀπληστίας	τῶν	κεκτημένων στενοχωρουμένην, ἔταξα μέτριον ἑκάστου
[24]	ἐκείνῃ τῇ ζάλῃ τρέψας ἀλλαχοῦ	τῶν	κρατούντων τὴν διάνοιαν καὶ τὼ
[5]	ἐν τοῖς θεάτροις, ἀπὸ μὲν	τῶν	κρότων καὶ ἀπὸ τῆς βοῆς
[19]	Ῥωμαίων πολλῶν δοῖεν οἱ θεοὶ	τῶν	Κωνσταντίων πειραθῆναι, μᾶλλον δὲ τῶν
[20]	(οἶμαι γὰρ ὑμᾶς ἐκ πάντων	τῶν	λεγομένων πρὸς ταύτην μάλιστα ὡρμῆσθαι
[22]	ἐξ ὑμῶν ἀντέδωκαν τοῖς ὑπὲρ	τῶν	λειψάνων ἠγανακτηκόσι τοῦ νεκροῦ τὸ
[2]	στῆθος δασὺ καὶ λάσιον ὥσπερ	τῶν	λεόντων, οἵπερ βασιλεύουσι τῶν θηρίων,
[17]	τῶν σεαυτοῦ; λογίσασθαι ἐχρῆν ὅτι	τῶν	μὲν ἀδικημάτων οὐδεὶς αἰτιᾶται τοὺς
[16]	ἐκείνων ζηλωτὴς γενοίμην, ἀμείνων ἔσομαι	τῶν	μὲν ἄλλων ἀνθρώπων ἴσως οὐδενός
[28]	δυσχεραινόμεθα. Καὶ ταῦτα μὲν ἦν	τῶν	μικρῶν πάνυ καὶ οὔπω δυνάμενα
[3]	διὰ πάσης τῆς οἰκουμένης ἄρξει	τῶν	μίμων καὶ τῶν ἡνιόχων· ὅπερ
[18]	οὐδὲ ζηλωτὸν εἴργειν καὶ κολάζειν	τῶν	νέων τὸ ἀκόλαστον. Παραιρεῖσθαι γάρ
[5]	ἕωθεν κωμάζειν, νύκτωρ ἡδυπαθεῖν, ὅτι	τῶν	νόμων ὑπερορᾶτε μὴ λόγῳ διδάσκειν,
[18]	ὅλον εὐπαθοῦντες ἐνιαυτόν, ἀντὶ δὲ	τῶν	ξένων πρέσβεων εἰς αὐτοὺς ἐξυβρίζοντες
[22]	ἔδειξαν ἐκεῖνο, τοῖς μὲν ἐπιδημοῦσι	τῶν	ξένων φρικῶδες, ὑμῶν δὲ τῷ
[17]	ὑπαίθριοι στενωποὶ καὶ αἱ πλατεῖαι	τῶν	ὁδῶν οὐκ ἐπὶ τούτῳ δήπου
[4]	τρόπον ὑπογαίοις καμίνοις τὰ πολλὰ	τῶν	οἰκημάτων ἐκεῖ θερμαίνεσθαι, καὶ ταῦτα
[14]	τὴν ἐμὴν ὅπως ἀγάγοι διὰ	τῶν	Ὁμήρου καὶ Ἡσιόδου ποιημάτων. Ἐπεὶ
[10]	ἐξευρεῖν. Ὁ δὲ ὑπονοήσας ἐκ	τῶν	Ὁμήρου τίνες ποτέ εἰσιν αἱ
[17]	οὐδὲ ἀπέβλεψας ὅση καὶ μέχρι	τῶν	ὄνων ἐστὶν ἐλευθερία παρ´ αὐτοῖς
[19]	πωλεῖν ἀργυρίου, πάντες δὲ ὑπὲρ	τῶν	ὀρχηστῶν καὶ τῶν θεάτρων, οὐχ
[14]	παρ´ αὐτῷ πολλῷ τερπνότερα ἀκοῦσαι	τῶν	ὁρωμένων· Δήλῳ δή ποτε τοῖον
[13]	κρέα ὕεια καὶ προβάτεια σιτεῖσθαι,	τῶν	ὀσπρίων ἁπτόμενος εὖ πράξει. Ταῦτα
[2]	καὶ ψιλόν, ὁποῖον οἱ καλοὶ	τῶν	παίδων ἔχουσιν ἅπασαί τε αἱ
[18]	παίζοντες τὰ τοιαῦτα καὶ οἱ	τῶν	παιζόντων ἀποδεχόμενοι καὶ ἀπολαύοντες. Δῆλον
[4]	σιτίων αὐτῇ. Ὀλιγάκις οὖν ἐμοὶ	τῶν	πάντων ἐμέσαι συνέβη. Καὶ μέμνημαι
[16]	τῶν Ἑλλήνων σοφοὶ φάναι τι	τῶν	παρ´ ἡμῖν ἐπιπολαζόντων, οὐ γὰρ
[25]	ἐξέδωκεν εἰς ὑμᾶς οὐδὲ ἠράσθημεν	τῶν	παρ´ ὑμῖν καλῶν, οὐδὲ ἐζηλώσαμεν
[4]	ὀνομάζουσι δὲ οὕτως οἱ Κελτοὶ	τῶν	Παρισίων τὴν πολίχνην. Ἔστι δὲ
[21]	τε ἐν μειρακίοις ὁδὸς διὰ	τῶν	Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλους λόγων οὐδαμῶς
[16]	τῆς ἐμαυτοῦ. Καί με ἕτερος	τῶν	Πλάτωνος νόμων ὑπομνησθέντα ἐμαυτοῦ πεποίηκεν
[16]	ἀδικημάτων· ὕπεισι δέ με ἐκ	τῶν	Πλάτωνος ὅσα ὁ Ἀθηναῖος διεξῆλθε
[29]	ἀποδόσθαι χρυσοῦ, καὶ τὸν ὑπὸ	τῶν	πλουσίων ἀποκεκλεισμένον ἐν ταῖς ἀποθήκαις
[29]	ἐν τῷ θεάτρῳ, πνιγόμενος ὑπὸ	τῶν	πλουσίων, ἀφῆκε φωνὴν πρῶτον ταύτην·
[6]	προνοεῖν ὅπως οἱ πένητες ὑπὸ	τῶν	πλουτούντων ἥκιστα ἀδικηθήσονται, καὶ ὑπὲρ
[5]	δὲ αὐληταί, μῖμοι δὲ πλείους	τῶν	πολιτῶν, αἰδὼς δὲ οὐκ ἔστιν
[23]	πόλεως οὐδεὶς θύει οὔτε ἰδίᾳ	τῶν	πολιτῶν οὔτε ἡ πόλις κοινῇ,
[20]	τοιαῦτα, ἐν οἷς δρεπόμενος ἐκ	τῶν	πολλῶν εἰργάσατο λόγους ἡδίστους νέῳ
[23]	δικαιότερον ἦν ἀπὸ τοῦ πλήθους	τῶν	προσφερομένων τῷ θεῷ παρ´ ὑμῶν
[17]	οἴει ποιεῖν καὶ φρονεῖν ὑπὲρ	τῶν	σεαυτοῦ; λογίσασθαι ἐχρῆν ὅτι τῶν
[17]	καὶ ταύτας οἱ μισθωτοὶ διὰ	τῶν	στοῶν ὥσπερ τὰς νύμφας· οἱ
[16]	παθὼν αὐτὸς ἐπιχειρεῖς ἀκροᾶσθαι περὶ	τῶν	συμβολαίων καὶ δικάζειν; οὐ γὰρ
[24]	ὥσπερ οἶμαι πολλοὶ καὶ ἄλλοι	τῶν	συνεισελθόντων ἐμοί, καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν
[30]	ξένοις ἐμοῦ τε ἕνεκα καὶ	τῶν	συνόντων ἡμῖν ἀρχόντων. Ἐπεὶ δὲ
[13]	ἀφῃρημένοι τὰς ἐπικερδείας. Ὁ δὲ	τῶν	Σύρων δῆμος οὐκ ἔχων μεθύειν
[18]	τὴν πρεσβείαν. Ὑμεῖς δέ ἐστε	τῶν	Ταραντίνων τὰ πάντα εὐδαιμονέστεροι, ἀντὶ
[22]	ἐκεῖσε βασιλέα πρῴην ἀφίκετο, μνήμῃ	τῶν	τῇδε πολλοὺς μὲν ὀρχηστὰς αὐτοῖς
[23]	ἀθεότητος ἐργάζονται θαῦμα πρὸς τοὺς	τῶν	τοιούτων δεομένους (ἔστι δὲ οἶμαι
[19]	τούτων, ἀλλ´ ὅτι μέλει μοι	τῶν	τοιούτων ἧττον ἢ τῶν ἐν
[18]	λέγειν, τοὺς δὲ τὸ ἀκροᾶσθαι	τῶν	τοιούτων σκωμμάτων εὐφραίνει. Ταύτης ὑμῖν
[18]	ταῖς ἑορταῖς πλέον. ~Ἔδωκάν ποτε	τῶν	τοιούτων σκωμμάτων Ῥωμαίοις Ταραντῖνοι δίκας,
[4]	ὄντες οὐ πολλοί, παμπληθεῖς ἀπὸ	τῶν	τοίχων ἀτμοὺς ἐκίνησαν, ὑφ´ ὧν
[7]	πρὸς τὸν Πρίαμον ἤ τινα	τῶν	τούτου γαμετῶν ἢ θυγατέρων ἢ
[1]	λέξει πεποιημένα παραπλησίᾳ τοῖς κρωγμοῖς	τῶν	τραχὺ βοώντων ὀρνίθων ᾄδοντας καὶ
[26]	τοῦ γενείου καὶ τὸ ἀτημέλητον	τῶν	τριχῶν καὶ τὸ μὴ παραβάλλειν
[13]	γὰρ προσιὼν ἐλευθέρᾳ, τὸν αὐχμὸν	τῶν	τριχῶν οὐκ ἀνεχομένῃ, ὥσπερ οἱ
[23]	τοὺς Γαλιλαίους, καὶ τρέφουσαι ἀπὸ	τῶν	ὑμετέρων ἐκεῖναι τοὺς πένητας, πολὺ
[5]	πρεσβύτεροι ζηλωταὶ τῆς εὐδαιμονίας {καὶ}	τῶν	Φαιάκων, Εἵματά τ´ ἐξημοιβὰ λοετρά
[2]	καλόν. Ταῦτά τοι διαθεόντων ἀνέχομαι	τῶν	φθειρῶν ὥσπερ ἐν λόχμῃ τῶν
[20]	ἅμα καὶ πρὸς τοὺς προλαβόντας	τῶν	φίλων δυσχεραίνων ὡς μηνυτὰς γενομένους
[25]	ἐπείπερ ὑμῖν ἐμαυτὸν ἐπιδείξας μετὰ	τῶν	φίλων σωφρονοῦντα, φαυλότατον ἰδεῖν ὑμῖν
[8]	εἰσῆλθον τέμενος, προδοθὲν μὲν ὀλιγωρίᾳ	τῶν	φυλάκων, ταῖς δὲ τῶν ἀθέων
[20]	οὖν ἐκεῖνος ἔφρασεν, ὡς ὁ	Κάτων	ἀπεκρίνατο μὲν οὐθέν, βοήσας δὲ
[20]	φιλομύθους. Εἶἑν. Ὁ δὲ δὴ	Κάτων	ὅπως ἀπήντησε τῷ γυμνασιάρχῳ βούλεσθε
[20]	λαβὰς παρασχόντος; ~Ἀλλὰ ὁ Ῥωμαῖος	Κάτων,	ὅπως μὲν ἔχων πώγωνος οὐκ
[20]	ὡς μηνυτὰς γενομένους αὐτοῖς, ὅτι	Κάτων	προσάγει, καὶ ἀναπείσαντας ἐκδραμεῖν. Ὄντος
[16]	ἥκει πρὸς ὑμᾶς πολλάκις κωμῳδούμενα,	Πλάτων	καὶ Σωκράτης καὶ Ἀριστοτέλης καὶ
[14]	διὰ τῶν Ὁμήρου καὶ Ἡσιόδου	ποιημάτων.	Ἐπεὶ δὲ ἐκείνη πρῶτον ἐμὲ
[17]	κοινωνεῖν ἐξὸν μετ´ εὐνοίας τῶν	ἀδικημάτων,	ἀφεὶς τὸ κέρδος, ἔχθραν ἐπαναιρῇ,
[17]	λογίσασθαι ἐχρῆν ὅτι τῶν μὲν	ἀδικημάτων	οὐδεὶς αἰτιᾶται τοὺς ἄρχοντας, ἀλλὰ
[3]	μέρος τῶν ἐμῶν εἰς ὑμᾶς	ἀδικημάτων;	~τὰ δὲ ἔνδον ἄγρυπνοι νύκτες
[16]	μὴ ποιῶ πᾶσαν ἄδειαν ἁπάντων	ἀδικημάτων·	ὕπεισι δέ με ἐκ τῶν
[4]	ὑπογαίοις καμίνοις τὰ πολλὰ τῶν	οἰκημάτων	ἐκεῖ θερμαίνεσθαι, καὶ ταῦτα ἔχον
[18]	δὲ τὸ ἀκροᾶσθαι τῶν τοιούτων	σκωμμάτων	εὐφραίνει. Ταύτης ὑμῖν ἐγὼ τῆς
[18]	πλέον. ~Ἔδωκάν ποτε τῶν τοιούτων	σκωμμάτων	Ῥωμαίοις Ταραντῖνοι δίκας, ὅτι μεθύοντες
[19]	τῆς ὑμετέρας πόλεως ἐδιδάχθημεν ἀρχὰς	ὀνομάτων	εἶναι τὰ γράμματα, δηλοῦν δὲ
[26]	διὰ τούτων καλοὶ φανεῖσθαι τῶν	ἐπιτηδευμάτων.	Ἐπεὶ δὲ ὑμᾶς ἥ τε
[12]	ὑμῖν προσεῖναί φημι πατρίων ζῆλον	ἐπιτηδευμάτων	(ἐπεὶ καὶ Ὅμηρος ἐπαινῶν τὸν
[16]	ὄντα μάλιστα αἰτιώτατον τῶν ἐμῶν	ἐπιτηδευμάτων	ὀρθῶς ποιοῦντες ξυλλοιδορεῖτέ μοι, καὶ
[30]	δῆμος ἐπὶ τὰς οἰκίας τῶν	δυνατῶν	ξὺν βοῇ τὴν φλόγα καὶ
[1]	τοῖς μέλεσι μουσικὴν ὁ νῦν	ἐπικρατῶν	ἐν τοῖς ἐλευθέροις τῆς παιδείας
[6]	φιλαπεχθημονέστατε, τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν	ἀγεννεστάτων	σῶφρον τουτοῒ ψυχάριον, ὃ δὴ
[15]	φύσις· φύσει μάχεσθαι δ´ ἔργον,	ἐτῶν	τριάκοντα μελέτην ἀφεῖναι παγχάλεπον, ἄλλως
[7]	Πρίαμον ἤ τινα τῶν τούτου	γαμετῶν	ἢ θυγατέρων ἢ υἱέων, οὐ
[28]	περιττὴν φρόνησιν ἀμειβομένων πρὸς χρυσίον	συρφετῶν	ἀποροῦντα μετρίας οὐσίας εἵλεσθε κοινωνόν.
[19]	ξυνεῖναι χαλεπόν, τυχόντες δὲ ἡμεῖς	ἐξηγητῶν	ἀπὸ τῆς ὑμετέρας πόλεως ἐδιδάχθημεν
[2]	δὲ βούλεσθέ τι καὶ τῶν	ἀπορρήτων	μαθεῖν, ἔστι μοι τὸ στῆθος
[5]	αὐληταί, μῖμοι δὲ πλείους τῶν	πολιτῶν,	αἰδὼς δὲ οὐκ ἔστιν ἀρχόντων.
[24]	τῶν ἱκανῶν τὰ τοιαῦτα χαριεντίζεσθαι	πολιτῶν.	Εὖ γὰρ ἴστε, πάντες οἱ
[23]	οὐδεὶς θύει οὔτε ἰδίᾳ τῶν	πολιτῶν	οὔτε ἡ πόλις κοινῇ, μόνος
[5]	ἐμαυτῷ πόνους προσετίθην. Ἀλλ´ ἡ	Κελτῶν	μὲν ταῦτα ῥᾷον ἔφερεν ἀγροικία,
[6]	ἐστί σοι καὶ φαῦλον, ὦ	πάντων	ἀνθρώπων ἀμαθέστατε καὶ φιλαπεχθημονέστατε, τὸ
[32]	περιίσταται πάλιν εἰς ὅπερ βούλομαι.	Πάντων	γὰρ ἐμαυτῷ τῶν κακῶν αἴτιος
[11]	αὐτῶν ὡς καὶ φιλόθεοι μάλιστα	πάντων	εἰσὶ καὶ δεξιοὶ τὰ πρὸς
[4]	αὐτῇ. Ὀλιγάκις οὖν ἐμοὶ τῶν	πάντων	ἐμέσαι συνέβη. Καὶ μέμνημαι αὐτὸ
[12]	ἐπαινῶν τὸν Αὐτόλυκόν φησι περιεῖναι	πάντων	Κλεπτοσύνῃ θ´ ὅρκῳ τε) καὶ
[19]	γε ἄλλα ὑμῖν μόνοις ἐκ	πάντων	Ῥωμαίων πολλῶν δοῖεν οἱ θεοὶ
[20]	μαθεῖν (οἶμαι γὰρ ὑμᾶς ἐκ	πάντων	τῶν λεγομένων πρὸς ταύτην μάλιστα
[16]	διότι μὴ ποιῶ πᾶσαν ἄδειαν	ἁπάντων	ἀδικημάτων· ὕπεισι δέ με ἐκ
[26]	εἶναι σεμνοὺς καὶ πρὸ τούτων	ἁπάντων	ἡ περὶ τὰς κρίσεις ἡμῶν
[28]	οὖν ὑμῖν καὶ ἀπὸ τῶν	ἐπιτροπευσάντων	τοὺς θησαυροὺς τοὺς ἐμοὺς καὶ
[2]	φύσει γενέσθαι καλόν. Ταῦτά τοι	διαθεόντων	ἀνέχομαι τῶν φθειρῶν ὥσπερ ἐν
[2]	δασὺ καὶ λάσιον ὥσπερ τῶν	λεόντων,	οἵπερ βασιλεύουσι τῶν θηρίων, οὐδὲ
[16]	φάναι τι τῶν παρ´ ἡμῖν	ἐπιπολαζόντων,	οὐ γὰρ ἔχω πῶς ἂν
[18]	τὰ τοιαῦτα καὶ οἱ τῶν	παιζόντων	ἀποδεχόμενοι καὶ ἀπολαύοντες. Δῆλον γάρ,
[24]	οἶμαι πολλοὶ καὶ ἄλλοι τῶν	συνεισελθόντων	ἐμοί, καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν μηδὲ
[18]	ἐλευθέραν τὴν πόλιν καὶ οὐκ	ἐπεξιόντων,	ἀγανακτοίημεν καὶ χαλεπαίνοιμεν. Εὖ γὰρ
[10]	ἐκείνης παρούσης· ἐπεὶ δὲ ἀπῆλθεν,	ἐπιόντων	ἄλλων, ἀτρέμας εἶχε καὶ ἦν
[26]	ὑμεῖς αὐτοὶ συνορᾶτε, πλησίον ἐσμὲν	ἐθελόντων	θεῶν, Εὖτέ μοι λευκαὶ μελαίναις
[30]	ἐμοῦ τε ἕνεκα καὶ τῶν	συνόντων	ἡμῖν ἀρχόντων. Ἐπεὶ δὲ οἶμαι
[31]	Ἀφελόμενος δὲ αὐτοὺς ἐγὼ τῶν	ἐχόντων	οὐ δικαίως, καὶ πολυπραγμονήσας οὐδὲν
[30]	ἕνεκα καὶ τῶν συνόντων ἡμῖν	ἀρχόντων.	Ἐπεὶ δὲ οἶμαι συμβαίνει τοὺς
[5]	πολιτῶν, αἰδὼς δὲ οὐκ ἔστιν	ἀρχόντων.	Ἐρυθριᾶν γὰρ πρέπει τοῖς ἀνάνδροις,
[20]	ἐν τῷ προαστείῳ μετὰ τῶν	ἀρχόντων	ἐσταλμένους ὡς ἐπί τινα δορυφορίαν,
[26]	οὖν ἐδόκει ταῦτα καλά, πρᾳότης	ἀρχόντων	μετὰ σωφροσύνης, ᾠόμεθά τε ὑμῖν
[28]	Πολλὰ τοιαῦτα περὶ τὰς ὀνομασίας	κακουργούντων	ὑμῶν, ἐπειδὴ μὴ πρὸς ἅπαντα
[4]	κομισθεὶς δὲ ἔξω, τῶν ἰατρῶν	παραινούντων	ἀπορρῖψαι τὴν ἐντεθεῖσαν ἄρτι τροφήν,
[20]	καὶ τὸ μέγιστον ἀνδρείᾳ μέγα	φρονούντων	ἄξιος ἐπαινεῖσθαι, προσιὼν τῇδε τῇ
[8]	Ἀνέχου τοίνυν αὐτῶν μισούντων καὶ	λοιδορούντων	λάθρᾳ ἢ καὶ φανερῶς, ἐπειδὴ
[8]	ὥσπερ ἐγώ. Ἀνέχου τοίνυν αὐτῶν	μισούντων	καὶ λοιδορούντων λάθρᾳ ἢ καὶ
[24]	τῇ ζάλῃ τρέψας ἀλλαχοῦ τῶν	κρατούντων	τὴν διάνοιαν καὶ τὼ χεῖρε
[6]	ὅπως οἱ πένητες ὑπὸ τῶν	πλουτούντων	ἥκιστα ἀδικηθήσονται, καὶ ὑπὲρ τούτου
[1]	παραπλησίᾳ τοῖς κρωγμοῖς τῶν τραχὺ	βοώντων	ὀρνίθων ᾄδοντας καὶ εὐφραινομένους ἐπὶ
[7]	τῷ πλήθει, καὶ καθάπτῃ τῶν	βοώντων	πικρῶς αὐτὸ δὴ τοῦτο λέγων
[18]	εἴημεν ἡμεῖς, εἰ τῶν θεῶν	περιορώντων	οὕτως ἐλευθέραν τὴν πόλιν καὶ
[5]	τοῖς θεάτροις, ἀπὸ μὲν τῶν	κρότων	καὶ ἀπὸ τῆς βοῆς ὁ
[7]	ἀποδέχονταί σε σὺν βοῇ μετὰ	κρότων	λαμπρῶς ἐν τοῖς τεμένεσιν ὥσπερ
[25]	πώποτε δεινὸν ἐργάσομαι σφάττων ἢ	τύπτων	ἢ δέων ἢ ἀποκλείων ἢ
[30]	πόλις δὲ ἐν ἀφθονίᾳ γέγονεν	ἄρτων	ἕνεκα μόνον, ἄλλου δὲ οὐδενός.
[19]	ἀργυρίου, πάντες δὲ ὑπὲρ τῶν	ὀρχηστῶν	καὶ τῶν θεάτρων, οὐχ ὅτι
[27]	οὐ δυνάμενοι φανερῶς, διὰ τῶν	ἀναπαίστων	ἡμᾶς, ὥσπερ οἱ κωμῳδοὶ τὸν
[25]	διὰ τοῦτο πώποτε δεινὸν ἐργάσομαι	σφάττων	ἢ τύπτων ἢ δέων ἢ
[4]	ἐν στιβάδι, καὶ τροφὴ παντὸς	ἥττων	κόρου πικρὸν ἦθος ποιεῖ καὶ
[11]	ξένους, καθόλου μὲν Ἕλληνες πάντες,	αὐτῶν	δὲ Ἑλλήνων πλέον τοῦτο ἔχω
[2]	καὶ μαλακὰς χεῖρας ἡ τραχύτης	αὐτῶν	δεινὰ ἐργάσηται. Νομίσῃ δὲ μηδεὶς
[8]	δρυός, καὶ πολὺς ὁ κόρος	αὐτῶν.	Ἔθυσεν ὁ Καῖσαρ ἐν τῷ
[22]	ὁμοδούλους ἐμοί, ὡς δὴ παρ´	αὐτῶν	εἴη τὰ εἰς ἐμὲ ξυντεθέντα,
[6]	δὲ αὐτὸ διὰ τῆς ἡμῶν	αὐτῶν	εὐτραπελίας ἐξειργασάμεθα, βάλλοντές σε τοῖς
[27]	με καὶ ὑμεῖς διὰ τῶν	αὐτῶν	ἰόντες ἀμύνησθε; τίς οὖν ὑμῖν
[23]	χρήματα ἀπολέσαντας, ὑπὲρ δὲ ὑμῶν	αὐτῶν	καὶ τῆς σωτηρίας τῆς πόλεως
[8]	ὢν ὥσπερ ἐγώ. Ἀνέχου τοίνυν	αὐτῶν	μισούντων καὶ λοιδορούντων λάθρᾳ ἢ
[18]	μεθύοντες ἐν τοῖς Διονυσίοις ὕβρισαν	αὐτῶν	τὴν πρεσβείαν. Ὑμεῖς δέ ἐστε
[2]	τῷ γήρᾳ ζηλοῦντες τοὺς ὑμῶν	αὐτῶν	υἱέας καὶ τὰς θυγατέρας ὑπὸ
[11]	Ἕλλησιν, ἔχω δὲ εἰπεῖν ὑπὲρ	αὐτῶν	ὡς καὶ φιλόθεοι μάλιστα πάντων
[7]	τοῦτο λέγων τὸ ποιούμενον ὑπ´	αὐτῶν,	ὡς Ὑμεῖς τῶν θεῶν ἕνεκεν
[18]	πρῶτον ἐπετρέψατε ταῖς γυναιξὶν ἄρχειν	αὑτῶν,	ἵνα ὑμῖν ὦσι λίαν ἐλεύθεραι
[22]	φιλοῦσιν ἐκεῖναι μᾶλλον ἢ τοὺς	ἑαυτῶν	υἱέας, οἳ τὰ μὲν τῶν
[23]	ἐργάζονται θαῦμα πρὸς τοὺς τῶν	τοιούτων	δεομένους (ἔστι δὲ οἶμαι τοιοῦτον
[19]	ἀλλ´ ὅτι μέλει μοι τῶν	τοιούτων	ἧττον ἢ τῶν ἐν τοῖς
[18]	τοὺς δὲ τὸ ἀκροᾶσθαι τῶν	τοιούτων	σκωμμάτων εὐφραίνει. Ταύτης ὑμῖν ἐγὼ
[18]	ἑορταῖς πλέον. ~Ἔδωκάν ποτε τῶν	τοιούτων	σκωμμάτων Ῥωμαίοις Ταραντῖνοι δίκας, ὅτι
[19]	οὐχ ὅτι τοὺς ἄλλους ἀποστερῶ	τούτων,	ἀλλ´ ὅτι μέλει μοι τῶν
[26]	ἱεροῖς εἶναι σεμνοὺς καὶ πρὸ	τούτων	ἁπάντων ἡ περὶ τὰς κρίσεις
[18]	αὐτοὺς ἐξυβρίζοντες τοὺς ἄρχοντας καὶ	τούτων	εἰς τὰς ἐπὶ τοῦ γενείου
[15]	χαλεπότητος· ἐμοὶ δὲ ἤδη πλείω	τούτων	ἐστίν. ~Εἶἑν· ἀλλὰ τί παθὼν
[26]	ᾠόμεθά τε ὑμῖν ἱκανῶς διὰ	τούτων	καλοὶ φανεῖσθαι τῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἐπεὶ
[14]	ὁ Ἀλκινόου κῆπος· εὖ ἴσθι,	τούτων	οὐδὲν ὄψει τερπνότερον. Ἆρα ποθεῖτε
[30]	δίκην δὲ αὖθις ἀποτίνων ὑπὲρ	τούτων,	ὧν ὀργιζόμενος δικαίως, ἔπραξεν οὐκέτι
[14]	σε παραπειθέτω τὸ πλῆθος τῶν	ἡλικιωτῶν	ἐπὶ τὰ θέατρα φερόμενον ὀρεχθῆναί
[9]	πόλεως ἦθος, καὶ ταῦτα τῶν	ἡλικιωτῶν	τῶν ἐμῶν, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,
[24]	ὑμᾶς λόγους, ἀλλ´ οἶμαι δόξαν	θηρεύων	εὐλαβείας τε εἰς τοὺς θεοὺς
[13]	τῇ τρυφώσῃ· τὸ γὰρ καὶ	ἰχθύων	καὶ ὀρνιθίων λόγον ποιεῖσθαι πέρα
[16]	ὁ δὲ πολλῶν ἀντάξιος ἑτέρων,	μηνύων	τὴν τῶν ἄλλων τοῖς ἄρχουσιν
[6]	οὐ φὴς οὐδὲ ἀνέχῃ τοῦτο	ἀκούων,	ἀλλὰ καὶ ἀγανακτεῖς, ὥστε ἤδη
[3]	δὲ οὐδένα, καὶ ταῦτα βασιλεὺς	ἀκούων	μέγας, ὃς καθάπερ ὕπαρχος ἢ
[19]	ἢ τῶν ἐν τοῖς τέλμασι	βατράχων.	Εἶτα οὐκ εἰκότως ἐμαυτοῦ κατηγορῶ
[29]	θεὸς ἔφη τοὺς ταῦτα ἐπιτηδεύοντας	ἐξελέγχων.	~Ἡ πόλις δὲ ἐν ἀφθονίᾳ
[29]	μοδίους, ἀνάλισκον σίτου, πάντας οἴκοθεν	ἔχων.	Ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου κομισθέντα μοι
[2]	ὥσπερ οἱ τράγοι τὸ γένειον	ἔχων,	ἐξὸν οἶμαι λεῖον αὐτὸ ποιεῖν
[25]	ἐξαρκεῖν τὸ σωφρονεῖν ἐμέ, μέτριον	ἔχων	μὰ Δία καὶ θεούς, ὡς
[13]	δὲ τῶν Σύρων δῆμος οὐκ	ἔχων	μεθύειν οὐδὲ κορδακίζειν ἄχθεται. Σὺ
[3]	εἰσφέρων καὶ ἀποδιδοὺς ἄγροικος ὀλίγα	ἔχων	οὐκ ἐπιεικεῖ δεσπότῃ. Καὶ τότε
[20]	ὁ Ῥωμαῖος Κάτων, ὅπως μὲν	ἔχων	πώγωνος οὐκ οἶδα, παρ´ ὁντινοῦν
[4]	καθαρώτατον ὁρᾶν καὶ πίνειν ἐθέλοντι	παρέχων.	Ἅτε γὰρ νῆσον οἰκοῦντας ὑδρεύεσθαι
[13]	ἄχθεται. Σὺ δὲ σῖτον ἄφθονον	παρέχων	οἴει τρέφειν αὐτοὺς ἱκανῶς. Ἐκεῖνο
[24]	ξὺν ἡδονῇ τῶν βλασφημιῶν ἀκροασάμενος,	μετέχων	τῆς ἴσης ἡδονῆς ἀπραγμονέστερον τοῦ
[4]	οὐ πολλοί, παμπληθεῖς ἀπὸ τῶν	τοίχων	ἀτμοὺς ἐκίνησαν, ὑφ´ ὧν κατέδαρθον.
[26]	γενείου καὶ τὸ ἀτημέλητον τῶν	τριχῶν	καὶ τὸ μὴ παραβάλλειν τοῖς
[13]	προσιὼν ἐλευθέρᾳ, τὸν αὐχμὸν τῶν	τριχῶν	οὐκ ἀνεχομένῃ, ὥσπερ οἱ κουρέων
[3]	ἄρξει τῶν μίμων καὶ τῶν	ἡνιόχων·	ὅπερ ὑμεῖς ὁρῶντες ὀλίγῳ πρότερον
[16]	φέρων κατέστησεν. Ἐγὼ δὲ αἰσχυνόμενος	ἄρχων	ἰδιώτου φαυλότερος εἶναι, λέληθα ἐμαυτόν,
[15]	μάλιστα φοιτᾶν μέλλοιμι, ὅτι καὶ	ἄρχων	προσεδόκα, καὶ τοσαύτην ἀρχήν, ὅσην
[14]	εὖ ἴστε, Πατρόκλῳ ἐπίηρα φέρων	ἅρχων	ἐπέταττεν, οἰκεῖος ὢν ἐμοὶ καὶ
[8]	τὸ τῆς Τύχης ἔρχεται τέμενος.	Ἐπισχὼν	δὲ τὴν ἀποφράδα, πάλιν ἐς