Chapitre |
[30] |
πλὴν
ἔμελεν
οὐθὲν
ἐμοί·
τῷ
|
γὰρ |
ἀδικουμένῳ
πλήθει
βοηθεῖν
ᾠόμην
χρῆναι |
[1] |
εὐφροσύνας
καὶ
ἡδονὰς
τρέψαι·
μοχθεῖν
|
γὰρ |
ἄλλοτε
ἄλλως
ἀναγκαζόμενοι
τῇ
μουσικῇ |
[22] |
οὐκ
ἀγανακτῶ
τῷ
πράγματι.
Καὶ
|
γὰρ |
ἂν
εἴην
ἄδικος
εἰ
μὴ |
[7] |
τὸ
παρ´
ὑμῶν
ποιούμενον.
Ἐπαινεῖτε
|
γὰρ |
ἀντὶ
τῶν
θεῶν
τοὺς
ἀνθρώπους, |
[1] |
εἰς
ἄλλους
μὰ
Δία
(πῶς
|
γάρ, |
ἀπαγορεύοντος
τοῦ
νόμου;
εἰς
δὲ |
[4] |
τῆς
θέρμης
τοῦ
ὠκεανοῦ
(στάδια
|
γὰρ |
ἀπέχει
τῶν
ἐννακοσίων
οὐ
πλείω, |
[10] |
ἆσθμα
τῶν
θλιβομένων
ἠφίει,
ἐπέχειν
|
γὰρ |
αὐτὸ
κινούμενον
καίπερ
σφόδρα
ἐθέλων |
[22] |
τὸν
μὲν
κοτυλιστὴν
ἠγνόησαν
(ἐδέξατο
|
γὰρ |
αὐτὸν
αὐτίκα
τὰ
βασίλεια)
τοὺς |
[29] |
παρ´
ὑμῶν
γενέσθαι.
Ἐκεῖνοι
μὲν
|
γὰρ |
αὐτὸν
ἔξω
τῆς
πόλεως
διέθεντο |
[2] |
δυσχεραίνειν
ἐμὲ
τῷ
σκώμματι.
Δίδωμι
|
γὰρ |
αὐτὸς
τὴν
αἰτίαν
ὥσπερ
οἱ |
[16] |
τῶν
συμβολαίων
καὶ
δικάζειν;
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
καὶ
τοῦτό
σε
ὁ |
[24] |
καὶ
τῆς
καταγελάστου
κολακείας
(οὐ
|
γὰρ |
δὴ
νομιστέον
ὑπ´
εὐνοίας
ἐμοὶ |
[19] |
εὐπόρους,
τὸν
δῆμον.
Ὁ
μὲν
|
γὰρ |
δῆμος
ἄχθεταί
μοι
τῷ
πλείστῳ |
[4] |
πρῶτον,
ὡς
εἰκός,
ἀπανθρωπίαν·
ἐβουλόμην
|
γὰρ |
ἐθίζειν
ἐμαυτὸν
ἀνέχεσθαι
τὸν
ἀέρα, |
[12] |
οὐδαμῶς
αὐτῷ
διὰ
φιλαυτίαν.
Θαυμάζειν
|
γὰρ |
εἰκὸς
τὰ
ἑαυτοῦ
ἕκαστον,
ἀτιμάζειν |
[1] |
ἐλευθέροις
τῆς
παιδείας
τρόπος.
Αἴσχιον
|
γὰρ |
εἶναι
δοκεῖ
νῦν
μουσικὴν
ἐπιτηδεύειν, |
[16] |
ἄλλων
ἀνθρώπων
ἴσως
οὐδενός
(οὐ
|
γὰρ |
εἶναί
μοι
πρὸς
αὐτοὺς
τὴν |
[1] |
αὐτὸν
καὶ
τὸν
ξυγγραφέα.
Τὸ
|
γὰρ |
εἰς
ἑαυτὸν
γράφειν
οὔτε
ἐπαινοὺς |
[8] |
Δήμητρος
τρὶς
ἐφεξῆς
ἐβάδισεν
(ἐπιλέλησμαι
|
γὰρ |
εἰς
τὸ
τῆς
Δάφνης
ὁσάκις |
[22] |
τὸν
νεὼν
ὁ
θεός,
ἐπεσήμηνε
|
γὰρ |
εἰσελθόντι
μοι
πρῶτον
τὸ
ἄγαλμα, |
[16] |
δὲ
πάντως.
Ἐγὼ
δὲ
(οὐ
|
γὰρ |
εἶχον
ὅ
τι
ποιῶ)
πεισθεὶς |
[8] |
αἷς
χρὴ
σωφρονεῖν·
ἅλις
μὲν
|
γὰρ |
ἐκείνων
ἐστίν,
ὥσπερ
τῆς
δρυός, |
[21] |
οἱ
Κελτοὶ
Ῥωμαίων.
Ὁ
μὲν
|
γὰρ |
ἐκεῖσε
τεχθεὶς
ἐγγὺς
ἦλθε
γήρως |
[1] |
πολλὰ
ἐποιήθη
μέλη
χαρίεντα·
τρυφᾶν
|
γὰρ |
ἔλαχεν
ἐκ
Μοιρῶν·
Ἀλκαίῳ
δ´ |
[32] |
πάλιν
εἰς
ὅπερ
βούλομαι.
Πάντων
|
γὰρ |
ἐμαυτῷ
τῶν
κακῶν
αἴτιος
γίγνομαι, |
[6] |
θεοὺς
οὔτε
πρὸς
νόμους·
ἡδὺ
|
γὰρ |
ἐν
πᾶσι
τὸ
ἐλεύθερον.
Ἡ |
[11] |
οἰκιστὴν
ἢ
τὸν
ὁμώνυμον.
Ὥσπερ
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
φυτοῖς
εἰκός
ἐστι |
[16] |
τιμῆς
ἄξιος
ἐκείνου·
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
ἑνός,
ὁ
δὲ
πολλῶν
ἀντάξιος |
[24] |
καλὸν
οὐδὲ
ἐπιδείξοντα
τρόπον.
Οὐ
|
γὰρ |
ἐπιδείξει
βίον
ὑμῖν
ὁποῖον
ὑμεῖς |
[16] |
οὐκ
ἀπεικότως
ἐν
ὀνείδει.
Ἑπτὰ
|
γάρ |
ἐσμεν
οἵδε
παρ´
ὑμῖν
ξένοι |
[18] |
τῶν
νέων
τὸ
ἀκόλαστον.
Παραιρεῖσθαι
|
γάρ |
ἐστι
καὶ
ἀποθραύειν
τῆς
ἐλευθερίας |
[9] |
ἐμαυτῷ
δὲ
οὐκ
ἄχθομαι·
φίλα
|
γάρ |
ἐστί
μοι
κατά
τινα
θεὸν |
[23] |
τῶν
δεομένων
τοῖς
ἱεροῖς·
οὐ
|
γὰρ |
ἔστιν
οἶμαι
πόθεν
διατραφῇ.
Καὶ |
[27] |
προσκρούσματος
καὶ
τῆς
ἀπεχθείας;
ἐγὼ
|
γὰρ |
εὖ
οἶδα
δεινὸν
οὐδένα
ὑμῶν |
[16] |
τῶν
παρ´
ἡμῖν
ἐπιπολαζόντων,
οὐ
|
γὰρ |
ἔχω
πῶς
ἂν
αὐτὸ
μᾶλλον |
[15] |
διδόντα
καὶ
τὸν
δεχόμενον.
Ἐῴκει
|
γὰρ |
ἡμῶν
οὐδέτερος
ἐθέλειν
οὔτε
ὁ |
[29] |
παρ´
αὐτοῖς
πολλὰ
πάνυ
(καὶ
|
γὰρ |
ἦν
οἶνος
καὶ
ἔλαιον
καὶ |
[15] |
ὑμεῖς
τὴν
ἀπέχθειαν
λύσαντες.
Οὔτε
|
γὰρ |
ἠπίστατο
πρὸς
ὑμᾶς
ἀφιξόμενον
οὔτ´, |
[23] |
ἀπιέναι
μερίδας
ἔχοντα.
Τοῖς
μὲν
|
γὰρ |
ἱερεῦσιν
οἱ
θεοὶ
καλοκἀγαθίᾳ
τιμᾶν |
[18] |
ἐπεξιόντων,
ἀγανακτοίημεν
καὶ
χαλεπαίνοιμεν.
Εὖ
|
γὰρ |
ἴστε
ὅτι
καὶ
ταύτης
ἡμῖν |
[31] |
φαίνομαι
τὸν
κόσμον
ἀνατρέπειν.
Εὖ
|
γὰρ |
ἴστε
ὅτι
πρὸς
τοὺς
τοιούτους |
[24] |
τὰ
τοιαῦτα
χαριεντίζεσθαι
πολιτῶν.
Εὖ
|
γὰρ |
ἴστε,
πάντες
οἱ
λέγοντες
κοινοῦνται |
[13] |
δὲ
ἤδη
τῇ
τρυφώσῃ·
τὸ
|
γὰρ |
καὶ
ἰχθύων
καὶ
ὀρνιθίων
λόγον |
[30] |
ἐμὲ
γνώμης
μιᾶς
(οἱ
μὲν
|
γὰρ |
μισοῦσιν,
οἱ
δὲ
ὑπ´
ἐμοῦ |
[4] |
καὶ
πίνειν
ἐθέλοντι
παρέχων.
Ἅτε
|
γὰρ |
νῆσον
οἰκοῦντας
ὑδρεύεσθαι
μάλιστα
ἐνθένδε |
[19] |
ἐκείνου
φίλων
τῆς
πλεονεξίας.
Ἐμοὶ
|
γὰρ |
ὁ
ἀνὴρ
καὶ
ἀνεψιὸς
ἐγένετο |
[5] |
ἀλλὰ
τοῖς
ἔργοις
ἐνδείκνυσθαι
(καὶ
|
γὰρ |
οἱ
νόμοι
φοβεροὶ
διὰ
τοὺς |
[8] |
ἱεροῖς
ὁρώμενόν
σε
ἐπαινοῦντας.
Οὐ
|
γὰρ |
οἶμαι
διενοήθης
ὅπως
ἁρμόσει
τῶν |
[2] |
πίνειν
χανδὸν
οὐ
συγχωροῦμαι·
δεῖ
|
γὰρ |
οἶμαι
προσέχειν
μὴ
λάθω
καὶ |
[26] |
ὑμῖν
ἐξιστάμεθα
τῆς
πόλεως.
Οὐ
|
γὰρ |
οἶμαι
ῥᾴδιον
ἐν
γήρᾳ
μεταθεμένῳ |
[1] |
εὐφραινομένους
ἐπὶ
τοῖς
μέλεσιν.
Εἶναι
|
γὰρ |
οἶμαι
συμβαίνει
τοῖς
φαύλοις
τὴν |
[2] |
ἀρξάμενος
ἀπὸ
τοῦ
προσώπου.
Τούτῳ
|
γὰρ |
οἶμαι
φύσει
γεγονότι
μὴ
λίαν |
[14] |
ἔτι.
Συγγνωτέον
οὖν
ἐμοί·
δίδωμι
|
γὰρ |
ὃν
ἀντ´
ἐμοῦ
δικαιότερον
μισήσετε, |
[28] |
βουλευταῖς
ἀνεπλήρωσα
φεισάμενος
οὐδενός.
Ἐσκόπουν
|
γὰρ |
ὅπως
ἡ
πόλις
ὑμῶν
ἔσται |
[25] |
ἢ
ἀποκλείων
ἢ
κολάζων.
Πῶς
|
γάρ; |
ὅς,
ἐπείπερ
ὑμῖν
ἐμαυτὸν
ἐπιδείξας |
[18] |
παιζόντων
ἀποδεχόμενοι
καὶ
ἀπολαύοντες.
Δῆλον
|
γάρ, |
ὅτι
τοῖς
μὲν
ἡδονὴν
παρέχει |
[12] |
ὑπὲρ
τῶν
διαφορῶν
βραβεῦσαι·
πεισόμεθα
|
γὰρ |
οὐδαμῶς
αὐτῷ
διὰ
φιλαυτίαν.
Θαυμάζειν |
[16] |
με
νομίζων
ἰδιώτην
ἔσεσθαι·
καὶ
|
γὰρ |
οὐδὲ
προέγνω
ταύτην
ἐκ
Διός |
[25] |
ἐμῶν
ἐπιτηδείων
τῆς
σωφροσύνης.
Ἡμῶν
|
γὰρ |
οὐδεὶς
ἀγρὸν
οὐδὲ
κῆπον
ἐπρίατο |
[3] |
συγγινώσκετε,
φράσω
μὴν
ἕτερον.
~Ἐμοὶ
|
γὰρ |
οὐκ
ἀπόχρη
τὸ
σῶμα
εἶναι |
[22] |
διαφερόντως
ἀσπασάμενος
ἐκεῖνα.
Κελτοὶ
μὲν
|
γὰρ |
οὕτω
με
δι´
ὁμοιότητα
τρόπων |
[23] |
καὶ
κατηγορῆσαι
καὶ
μέμψασθαι.
Δεκάτῳ
|
γάρ |
που
μηνὶ
τῷ
παρ´
ὑμῖν |
[5] |
δὲ
οὐκ
ἔστιν
ἀρχόντων.
Ἐρυθριᾶν
|
γὰρ |
πρέπει
τοῖς
ἀνάνδροις,
ἐπεὶ
τοῖς |
[13] |
ἕτερα
δεινὰ
ἐμαυτὸν
εἰργασμένον.
Πόλει
|
γὰρ |
προσιὼν
ἐλευθέρᾳ,
τὸν
αὐχμὸν
τῶν |
[24] |
ἀπηχθόμην
ἐγὼ
ποιῶν
ἀνοήτως.
Ἐχρῆν
|
γὰρ |
σιωπᾶν,
ὥσπερ
οἶμαι
πολλοὶ
καὶ |
[17] |
ἐθέλῃ
καὶ
δυνατὸς
ᾖ
(τὸ
|
γὰρ |
τῆς
πόλεως
ἦθος
οἶμαι
τοιοῦτόν |
[20] |
νέῳ
φιληκόῳ
καὶ
πρεσβυτέρῳ·
φιλεῖ
|
γὰρ |
τὸ
γῆρας
ἐπανάγειν
αὖθις
εἰς |
[26] |
ὑπὲρ
τοῦ
ἰκτῖνος
μῦθον.
Λέγεται
|
γάρ |
τοι
καὶ
τὸν
ἰκτῖνα
φωνὴν |
[20] |
αὐτῆς
εἰ
ποθεῖτε
μαθεῖν
(οἶμαι
|
γὰρ |
ὑμᾶς
ἐκ
πάντων
τῶν
λεγομένων |
[17] |
στοῶν
ὥσπερ
τὰς
νύμφας·
οἱ
|
γὰρ |
ὑπαίθριοι
στενωποὶ
καὶ
αἱ
πλατεῖαι |
[10] |
ἡ
πόλις
συνῳκίσθη
(πεποίηται
μὲν
|
γὰρ |
ὑπὸ
Σελεύκου,
τοὔνομα
δὲ
ἔχει |
[26] |
ἅμα
καὶ
δεξιότητος
ἁμαρτεῖν.
Ἤδη
|
γάρ, |
ὡς
καὶ
ὑμεῖς
αὐτοὶ
συνορᾶτε, |
[14] |
τρόπος
οὐ
συγχωρεῖ.
Ἔστι
μὲν
|
γάρ, |
ὡς
ὑμεῖς
κρίνετε,
ψυχῆς
ἀληθινὸν |
[8] |
Σύρων
ἥκει
νεομηνία,
καὶ
ὁ
|
Καῖσαρ |
αὖθις
εἰς
Φιλίου
Διός·
εἶτα |
[4] |
μέμνημαι
αὐτὸ
παθὼν
ἐξ
ὅτου
|
Καῖσαρ |
ἐγενόμην
ἅπαξ
ἀπὸ
συμπτώματος,
οὐ |
[8] |
ἡ
πάγκοινος
ἑορτή,
καὶ
ὁ
|
Καῖσαρ |
εἰς
τὸ
τῆς
Τύχης
ἔρχεται |
[8] |
ὁ
κόρος
αὐτῶν.
Ἔθυσεν
ὁ
|
Καῖσαρ |
ἐν
τῷ
τοῦ
Διὸς
ἅπαξ, |
[3] |
ἑορταῖς
τῶν
θεῶν
οὐδὲ
διημερεύω,
|
καθάπερ |
εἰώθεσαν
ὅ
τε
ἀνεψιὸς
ὁ |
[3] |
ταῦτα
βασιλεὺς
ἀκούων
μέγας,
ὃς
|
καθάπερ |
ὕπαρχος
ἢ
στρατηγὸς
διὰ
πάσης |
[4] |
ἀποθέσθαι
παντελῶς
μετρίους.
Οἱ
δέ,
|
καίπερ |
ὄντες
οὐ
πολλοί,
παμπληθεῖς
ἀπὸ |
[10] |
ἠφίει,
ἐπέχειν
γὰρ
αὐτὸ
κινούμενον
|
καίπερ |
σφόδρα
ἐθέλων
οὐχ
οἷός
τε |
[12] |
ἐστι
κουφότερα,
θεοῖς
ἴσως
δῆλον,
|
ἐπείπερ |
ἀνθρώπων
οὐδεὶς
οἷός
τε
ἡμῖν |
[25] |
ἢ
κολάζων.
Πῶς
γάρ;
ὅς,
|
ἐπείπερ |
ὑμῖν
ἐμαυτὸν
ἐπιδείξας
μετὰ
τῶν |
[2] |
καὶ
λάσιον
ὥσπερ
τῶν
λεόντων,
|
οἵπερ |
βασιλεύουσι
τῶν
θηρίων,
οὐδὲ
ἐποίησα |
[4] |
νύκτα
καὶ
τῆς
ὑστεραίας
πράττειν
|
ὅτιπερ |
ἐθέλοιμι.
~Οὕτω
μὲν
οὖν
ἐγὼ |
[4] |
τὸ
δωμάτιον
οὐδαμῶς,
οὗπερ
ἐκάθευδον,
|
ὅνπερ |
εἰώθει
τρόπον
ὑπογαίοις
καμίνοις
τὰ |
[32] |
καὶ
ἐνταῦθα
περιίσταται
πάλιν
εἰς
|
ὅπερ |
βούλομαι.
Πάντων
γὰρ
ἐμαυτῷ
τῶν |
[14] |
τῇ
ψυχῇ
καὶ
ὥσπερ
ἐντυπώσας
|
ὅπερ |
ἐγὼ
μὲν
οὐκ
ἐβουλόμην
τότε, |
[23] |
καὶ
ἄλλης
ἀπεχθείας
ἐμῆς,
ἔπειτα,
|
ὅπερ |
εἴωθα
ποιεῖν,
ἐπιεικῶς
ὀνειδίσαι
ἐμαυτῷ |
[2] |
οἶμαι
γλυκερωτέρα
χείλεσι
χείλη
προσμάττειν,
|
ὅπερ |
ἤδη
τις
ἔφη
τῶν
ἐργασαμένων |
[1] |
ξυννοήσας
εἴωθα
πρὸς
ἐμαυτὸν
λέγειν
|
ὅπερ |
ὁ
Ἰσμηνίας
οὐκ
ἀπὸ
τῆς |
[3] |
τῶν
μίμων
καὶ
τῶν
ἡνιόχων·
|
ὅπερ |
ὑμεῖς
ὁρῶντες
ὀλίγῳ
πρότερον
ἀναμιμνήσκεσθε |
[9] |
κατά
τινα
θεὸν
ἴσως
ταῦτα.
|
Διόπερ |
εὖ
ἴστε,
οὐδὲ
ἀγανακτῶ,
τοῖς |
[11] |
τὸν
οἰκιστὴν
ἢ
τὸν
ὁμώνυμον.
|
Ὥσπερ |
γὰρ
ἐν
τοῖς
φυτοῖς
εἰκός |
[8] |
ἤπιος
νομισθείη,
φύσει
πονηρὸς
ὢν
|
ὥσπερ |
ἐγώ.
Ἀνέχου
τοίνυν
αὐτῶν
μισούντων |
[2] |
τοι
διαθεόντων
ἀνέχομαι
τῶν
φθειρῶν
|
ὥσπερ |
ἐν
λόχμῃ
τῶν
θηρίων.
Ἐσθίειν |
[7] |
κρότων
λαμπρῶς
ἐν
τοῖς
τεμένεσιν
|
ὥσπερ |
ἐν
τοῖς
θεάτροις.
Τί
οὖν |
[14] |
ἀπεχθείας,
ἐνεργασάμενος
τῇ
ψυχῇ
καὶ
|
ὥσπερ |
ἐντυπώσας
ὅπερ
ἐγὼ
μὲν
οὐκ |
[27] |
ἂν
σιωπᾶν,
ἵνα
μὴ
δοκοίην
|
ὥσπερ |
ἐξεπίτηδες
αὐτοπροσώπως
ἐπαίνους
ᾄδειν
ἐμαυτοῦ, |
[2] |
διὰ
τοῦ
μετώπου
καὶ
οὐχ
|
ὥσπερ |
ἡμεῖς
ἐκ
τῶν
γνάθων.
Ἐμοὶ |
[4] |
ἐμηχανήσαντο,
σκεπάζοντες
αὐτὰς
τοῦ
χειμῶνος
|
ὥσπερ |
ἱματίοις
τῇ
καλάμῃ
τοῦ
πυροῦ |
[4] |
σφοδρότερος,
καὶ
παρέφερεν
ὁ
ποταμὸς
|
ὥσπερ |
μαρμάρου
πλάκας·
ἴστε
δήπου
τὸν |
[26] |
ἄλλοις
ὄρνισιν
ἐπιθέσθαι
τῷ
χρεμετίζειν,
|
ὥσπερ |
οἱ
γενναῖοι
τῶν
ἵππων,
εἶτα |
[13] |
αὐχμὸν
τῶν
τριχῶν
οὐκ
ἀνεχομένῃ,
|
ὥσπερ |
οἱ
κουρέων
ἀποροῦντες
ἄκαρτος
καὶ |
[27] |
φανερῶς,
διὰ
τῶν
ἀναπαίστων
ἡμᾶς,
|
ὥσπερ |
οἱ
κωμῳδοὶ
τὸν
Ἡρακλέα
καὶ |
[2] |
Δίδωμι
γὰρ
αὐτὸς
τὴν
αἰτίαν
|
ὥσπερ |
οἱ
τράγοι
τὸ
γένειον
ἔχων, |
[3] |
καινότερον
ἀεί.
Μισῶ
τὰς
ἱπποδρομίας,
|
ὥσπερ |
οἱ
χρήματα
ὠφληκότες
τὰς
ἀγοράς. |
[1] |
μὲν
ὁ
νόμος
ἐπ´
ὀνόματος,
|
ὥσπερ |
οἶμαι
καὶ
ἅπασι
τοῖς
ἄλλοις, |
[24] |
ποιῶν
ἀνοήτως.
Ἐχρῆν
γὰρ
σιωπᾶν,
|
ὥσπερ |
οἶμαι
πολλοὶ
καὶ
ἄλλοι
τῶν |
[13] |
πόλεως
ἀμφοῖν
μετέχοντες
ταῖν
ζημίαιν,
|
ὥσπερ |
οἶμαι
πρότερον
ἔχαιρον
διχόθεν
καρπούμενοι |
[25] |
διὰ
δυστροπίαν
αἰσχύνεται
κομᾶν
ἐξόπισθεν,
|
ὥσπερ |
Ὅμηρος
ἐποίησε
τοὺς
Ἄβαντας,
οὐδὲν |
[23] |
Εἶτα
ἀνέπλαττον
παρ´
ἐμαυτῷ
πομπήν,
|
ὥσπερ |
ὀνείρατα
ὁρῶν,
ἱερεῖα
καὶ
σπονδὰς |
[8] |
θέλοντας,
ὅπως
τις
εὔνους
αὐτοῖς
|
ὥσπερ |
πατὴρ
ἤπιος
νομισθείη,
φύσει
πονηρὸς |
[2] |
τοῦτο
ἔχειν
ἔοικεν
ὁ
πώγων
|
ὥσπερ |
τὰ
ἄλλα
λυπηρόν,
οὐκ
ἐπιτρέπων |
[17] |
οἱ
μισθωτοὶ
διὰ
τῶν
στοῶν
|
ὥσπερ |
τὰς
νύμφας·
οἱ
γὰρ
ὑπαίθριοι |
[8] |
ἅλις
μὲν
γὰρ
ἐκείνων
ἐστίν,
|
ὥσπερ |
τῆς
δρυός,
καὶ
πολὺς
ὁ |
[27] |
πρέποι
{δ´}
ἂν
οἶμαι
προφέρειν
|
ὥσπερ |
τινὰ
ἐμὰ
ὀνείδη
τοσούτῳ
τῶν |
[3] |
νουμηνίας
τοῦ
ἔτους
ὑπ´
ἀναισθησίας,
|
ὥσπερ |
τινὰ
φόρον
ἢ
δασμὸν
εἰσφέρων |
[21] |
καὶ
διέτριψα
πολὺν
ἤδη
χρόνον,
|
ὥσπερ |
τις
κυνηγέτης
ἀγρίοις
ὁμιλῶν
καὶ |
[7] |
μὴν
ἀνόσιον
πρὸς
τοὺς
θεοὺς
|
ὥσπερ |
τὸ
παρ´
ὑμῶν
ποιούμενον.
Ἐπαινεῖτε |
[6] |
ἐξειργασάμεθα,
βάλλοντές
σε
τοῖς
σκώμμασιν
|
ὥσπερ |
τοξεύμασι.
Σὺ
δέ,
ὦ
γενναῖε, |
[2] |
τις
ἦν
μοι
καὶ
ἀκροχορδὼν
|
ὥσπερ |
τῷ
Κικέρωνι·
νυνὶ
δὲ
οὐκ |
[2] |
τὸ
στῆθος
δασὺ
καὶ
λάσιον
|
ὥσπερ |
τῶν
λεόντων,
οἵπερ
βασιλεύουσι
τῶν |
[5] |
ἀνάνδροις,
ἐπεὶ
τοῖς
γε
ἀνδρείοις,
|
ὥσπερ |
ὑμεῖς,
ἕωθεν
κωμάζειν,
νύκτωρ
ἡδυπαθεῖν, |
[25] |
τὴν
εὐδαίμονα
ταύτην
ἀποκναῖσαι
πόλιν
|
ὥσπερ |
ὑπὸ
δυσωδίας
τῆς
ἐμῆς
μετριότητος |
[23] |
τῆς
ἀθεότητος
τὴν
νεφέλην,
ὄρνιν
|
ὑπὲρ |
αὑτῆς
οὐ
προσάγει,
ἣν
ἐχρῆν |
[23] |
μὴ
ῥᾴδιον,
ἕνα
κοινῇ
πᾶσαν
|
ὑπὲρ |
αὑτῆς
προσφέρειν
τῷ
θεῷ
ταῦρον. |
[11] |
τοῖς
Ἕλλησιν,
ἔχω
δὲ
εἰπεῖν
|
ὑπὲρ |
αὐτῶν
ὡς
καὶ
φιλόθεοι
μάλιστα |
[2] |
συγκαταφαγὼν
τοῖς
ἄρτοις
τὰς
τρίχας.
|
Ὑπὲρ |
δὲ
τοῦ
φιλεῖσθαι
καὶ
φιλεῖν |
[23] |
δεῖπνα
τοῦ
Μαϊουμᾶ
χρήματα
ἀπολέσαντας,
|
ὑπὲρ |
δὲ
ὑμῶν
αὐτῶν
καὶ
τῆς |
[12] |
δείγματα
δεινῆς
ἀγροικίας.
~Αἰτοῦμαι
τοίνυν
|
ὑπὲρ |
ἐμαυτοῦ
πρῶτον
συγγνώμην,
ἐν
μέρει |
[22] |
ὥστε
ἐτόλμησαν
οὐχ
ὅπλα
μόνον
|
ὑπὲρ |
ἐμοῦ
λαβεῖν,
ἀλλὰ
καὶ
χρήματα |
[25] |
ὁρᾶν
καὶ
ἐν
τοῖς
ἄρχουσιν.
|
~Ὑπὲρ |
μὲν
δὴ
τῶν
βλασφημιῶν,
ἃς |
[23] |
ποιεῖν,
ἐπιεικῶς
ὀνειδίσαι
ἐμαυτῷ
καὶ
|
ὑπὲρ |
ταύτης
καὶ
κατηγορῆσαι
καὶ
μέμψασθαι. |
[31] |
ὀργιζόμενος
δικαίως,
ἔπραξεν
οὐκέτι
μετρίως.
|
~Ὑπὲρ |
τίνος
οὖν
πρὸς
θεῶν
ἀχαριστούμεθα; |
[1] |
ἐπικουρίας.
Ἐθεασάμην
τοι
καὶ
τοὺς
|
ὑπὲρ |
τὸν
Ῥῆνον
βαρβάρους
ἄγρια
μέλη |
[26] |
γήρᾳ
μεταθεμένῳ
διαφυγεῖν
τὸν
λεγόμενον
|
ὑπὲρ |
τοῦ
ἰκτῖνος
μῦθον.
Λέγεται
γάρ |
[27] |
πώποτε
καὶ
ἰδίᾳ,
καὶ
δίκην
|
ὑπὲρ |
τούτου
λαβεῖν
οὐ
δυνάμενοι
φανερῶς, |
[6] |
τῶν
πλουτούντων
ἥκιστα
ἀδικηθήσονται,
καὶ
|
ὑπὲρ |
τούτου
πράγματα
ἔχειν,
ὁποῖα
εἰκός |
[30] |
ἄρχοντα,
δίκην
δὲ
αὖθις
ἀποτίνων
|
ὑπὲρ |
τούτων,
ὧν
ὀργιζόμενος
δικαίως,
ἔπραξεν |
[12] |
οὐδεὶς
οἷός
τε
ἡμῖν
ἐστιν
|
ὑπὲρ |
τῶν
διαφορῶν
βραβεῦσαι·
πεισόμεθα
γὰρ |
[31] |
οὐ
δικαίως,
καὶ
πολυπραγμονήσας
οὐδὲν
|
ὑπὲρ |
τῶν
ἔμπροσθεν,
ὧν
ἔσχον
ἀτελῶς, |
[22] |
θεοὺς
ἐξ
ὑμῶν
ἀντέδωκαν
τοῖς
|
ὑπὲρ |
τῶν
λειψάνων
ἠγανακτηκόσι
τοῦ
νεκροῦ |
[19] |
πάντα
πωλεῖν
ἀργυρίου,
πάντες
δὲ
|
ὑπὲρ |
τῶν
ὀρχηστῶν
καὶ
τῶν
θεάτρων, |
[17] |
ὀρθῶς
οἴει
ποιεῖν
καὶ
φρονεῖν
|
ὑπὲρ |
τῶν
σεαυτοῦ;
λογίσασθαι
ἐχρῆν
ὅτι |
[4] |
ἐθάλπετο
δὲ
τὸ
δωμάτιον
οὐδαμῶς,
|
οὗπερ |
ἐκάθευδον,
ὅνπερ
εἰώθει
τρόπον
ὑπογαίοις |
[10] |
τῆς
πόλεως
βασιλέα,
μᾶλλον
δὲ
|
οὗπερ |
ἐπώνυμος
ἥδε
ἡ
πόλις
συνῳκίσθη |
[23] |
οἶδα
ὅπως
ἄν
τις
ταῦτα
|
ἀνὴρ |
ἀγαθὸς
ὁρῶν
παρ´
ὑμῖν
ἀποδέξαιτο, |
[21] |
ἐγὼ
νυνὶ
πάσχω
πρὸς
ὑμᾶς,
|
ἀνὴρ |
ἀγριώτερος
ἐκείνου
καὶ
θρασύτερος
τοσούτῳ |
[16] |
δύναμιν
τοῖς
ἄρχουσιν,
ὁ
μέγας
|
ἀνὴρ |
ἐν
πόλει
καὶ
τέλειος
οὗτος |
[19] |
τῆς
πλεονεξίας.
Ἐμοὶ
γὰρ
ὁ
|
ἀνὴρ |
καὶ
ἀνεψιὸς
ἐγένετο
καὶ
φίλος. |
[8] |
ὅπως
τις
εὔνους
αὐτοῖς
ὥσπερ
|
πατὴρ |
ἤπιος
νομισθείη,
φύσει
πονηρὸς
ὢν |
[22] |
εἴτε
λαθόντες
εἴτε
μὴ
τὸ
|
πῦρ |
ἔδειξαν
ἐκεῖνο,
τοῖς
μὲν
ἐπιδημοῦσι |
[19] |
ἀπεγύμνωσεν.
Ἐμισηνοὶ
Χριστὸν
ἐπόθουν
οἱ
|
πῦρ |
ἐμβαλόντες
τοῖς
τάφοις
τῶν
Γαλιλαίων; |
[4] |
ὑγρότητα,
κομίσαι
δὲ
ἔνδον
ἐκέλευσα
|
πῦρ |
κεκαυμένον
καὶ
ἄνθρακας
λαμπροὺς
ἀποθέσθαι |
[4] |
ὁποῖος
ὥρᾳ
θέρους
καὶ
χειμῶνος,
|
ὕδωρ |
ἥδιστον
καὶ
καθαρώτατον
ὁρᾶν
καὶ |
[5] |
ἀνδρείοις,
ὥσπερ
ὑμεῖς,
ἕωθεν
κωμάζειν,
|
νύκτωρ |
ἡδυπαθεῖν,
ὅτι
τῶν
νόμων
ὑπερορᾶτε |
[8] |
ἀνέξεταί
σου;
καθεύδεις
ὡς
ἐπίπαν
|
νύκτωρ |
μόνος
οὐδέ
ἐστιν
οὐδέν,
ὅ |