Chapitre
[20]	εἶναι φιλομύθους. Εἶἑν. Ὁ δὲ	δὴ	Κάτων ὅπως ἀπήντησε τῷ γυμνασιάρχῳ
[22]	πάντα ἑτοίμως ὑπήκουσαν. Ὃ δὲ	δὴ	μέγιστον, ἐκεῖθεν εἰς ὑμᾶς ἐφέρετο
[28]	τὴν πόλιν ἐκπολεμῶσαι· τὸ δὲ	δὴ	μέγιστον, ἐξ οὗ τὸ μέγα
[7]	ἴσχεο μηδ´ ὀλόλυζε; τὰς δὲ	δὴ	Τρῳάδας οὔτι πρὸς τὸν Πρίαμον
[7]	Τρῳάδας οὔτι πρὸς τὸν Πρίαμον	ἤ	τινα τῶν τούτου γαμετῶν ἢ
[25]	σφάττων ἢ τύπτων ἢ δέων	ἢ	ἀποκλείων ἢ κολάζων. Πῶς γάρ;
[22]	τοῖς εἰς τοὺς θεοὺς πλημμελοῦσιν	ἢ	βουλομένῳ μοι ἦν. Τὰ δὲ
[3]	ὑπ´ ἀναισθησίας, ὥσπερ τινὰ φόρον	ἢ	δασμὸν εἰσφέρων καὶ ἀποδιδοὺς ἄγροικος
[25]	δεινὸν ἐργάσομαι σφάττων ἢ τύπτων	ἢ	δέων ἢ ἀποκλείων ἢ κολάζων.
[16]	ἐπιτρέπων τοῖς ἀδικοῦσιν ἀδικεῖν πλέον	ἢ	διπλασίας τιμῆς ἄξιος ἐκείνου· ὁ
[8]	ἱερὰ φοιτῶντος Καίσαρος, ἐξὸν ἅπαξ	ἢ	δὶς ἐνοχλεῖν τοῖς θεοῖς, ἐπιτελεῖν
[31]	κλέπτοντας ἑλόντες οὐκ ἐπεξήλθομεν; ἑνὸς	ἢ	δύο βούλεσθε ὑμᾶς ὑπομνήσω, μή
[25]	τὸν δῆμον εἰς παρασκευὰς δείπνων	ἢ	θεάτρων ὃν οὕτως ἐποιήσαμεν τρυφᾶν,
[13]	εἰσέδραμον· ἐνόμισας ἂν Σμικρίνην ὁρᾶν	ἢ	Θρασυλέοντα, δύσκολον πρεσβύτην ἢ στρατιώτην
[7]	ἤ τινα τῶν τούτου γαμετῶν	ἢ	θυγατέρων ἢ υἱέων, οὐ μὴν
[8]	αὐτῶν μισούντων καὶ λοιδορούντων λάθρᾳ	ἢ	καὶ φανερῶς, ἐπειδὴ κολακεύειν ἐνόμισας
[25]	τύπτων ἢ δέων ἢ ἀποκλείων	ἢ	κολάζων. Πῶς γάρ; ὅς, ἐπείπερ
[3]	ἄν τις ἐρῶν τοῦ πράγματος	ἢ	ναὶ μὰ Δία μὴ μισῶν
[15]	διδοὺς τὴν τιμὴν ἢ χάριν	ἢ	ὅ τι φίλον ὑμῖν αὐτὸ
[1]	εἶναι δοκεῖ νῦν μουσικὴν ἐπιτηδεύειν,	ἢ	πάλαι ποτὲ ἐδόκει τὸ πλουτεῖν
[2]	τῶν θηρίων. Ἐσθίειν δὲ λάβρως	ἢ	πίνειν χανδὸν οὐ συγχωροῦμαι· δεῖ
[16]	συμβόλαιον, οὐδὲ ἄλλην ὁδὸν βαδίζομεν	ἢ	πρὸς τὰ τῶν θεῶν ἱερά,
[19]	φιλανθρώπως, ἐγενόμην αὐτῷ πιστότερος φίλος	ἢ	προσεδόκησεν ἕξειν με πρὶν ἐχθρὸν
[5]	εἰς τὰς τοιαύτας ἑορτὰς ἐδαπάνησαν	ἢ	Σόλων ὁ Ἀθηναῖος ἀπὸ τῆς
[3]	ἀκούων μέγας, ὃς καθάπερ ὕπαρχος	ἢ	στρατηγὸς διὰ πάσης τῆς οἰκουμένης
[13]	ὁρᾶν ἢ Θρασυλέοντα, δύσκολον πρεσβύτην	ἢ	στρατιώτην ἀνόητον, ἐξὸν φανῆναι τῷ
[14]	κατ´ ἐμαυτὸν οὐδέποτε, τρίτον δὲ	ἢ	τέταρτον, εὖ ἴστε, Πατρόκλῳ ἐπίηρα
[13]	Θρᾳξὶ νομοθετεῖν τοῖς σεαυτοῦ πολίταις	ἢ	τοῖς ἀναισθήτοις Γαλάταις, οἵ σε
[12]	μαλάττεσθαι μηδὲ ἐπὶ τοῖς δεομένοις	ἢ	τοῖς ἐξαπατῶσι τὰ ἐμαυτοῦ ποιεῖσθαι
[11]	οὐ νέμεσις ζηλοῦν τὸν οἰκιστὴν	ἢ	τὸν ὁμώνυμον. Ὥσπερ γὰρ ἐν
[27]	ἐν ταῖς ἀγοραῖς ἐπιτρίβετε λοιδοροῦντες;	ἢ	τοῦ μὲν ποιεῖν τι χαλεπὸν
[22]	οἶδ´ ὅτι φιλοῦσιν ἐκεῖναι μᾶλλον	ἢ	τοὺς ἑαυτῶν υἱέας, οἳ τὰ
[25]	τοῦτο πώποτε δεινὸν ἐργάσομαι σφάττων	ἢ	τύπτων ἢ δέων ἢ ἀποκλείων
[19]	μέλει μοι τῶν τοιούτων ἧττον	ἢ	τῶν ἐν τοῖς τέλμασι βατράχων.
[7]	τῶν τούτου γαμετῶν ἢ θυγατέρων	ἢ	υἱέων, οὐ μὴν οὐδὲ αὐτὸν
[15]	οὔτε ὁ διδοὺς τὴν τιμὴν	ἢ	χάριν ἢ ὅ τι φίλον
[17]	τι ἂν ἐθέλῃ καὶ δυνατὸς	ᾖ	(τὸ γὰρ τῆς πόλεως ἦθος
[2]	Ἐμοὶ δὲ οὐκ ἀπέχρησε μόνον	ἡ	βαθύτης τοῦ γενείου, ἀλλὰ καὶ
[27]	τῶν δημοσίων συντάξεων, ὅσα εἴωθεν	ἡ	βασιλικὴ νέμειν δαπάνη, ὑμῖν δὲ
[6]	γὰρ ἐν πᾶσι τὸ ἐλεύθερον.	Ἡ	δὲ εἰρωνεία πόση; δεσπότης εἶναι
[10]	καλάς, ἀπὸ τῆς βασιλίδος ἀρξάμενος.	Ἡ	δὲ ὡς ἦλθεν, ἐπισκεψομένη δῆθεν
[14]	νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα· καὶ	ἡ	δενδρήεσσα τῆς Καλυψοῦς νῆσος καὶ
[10]	τὴν χεῖρα, καὶ ἐπήδα δεινῶς	ἡ	καρδία καὶ ἔξω ἵετο. Τοιαῦτα
[5]	αὐτὸς ἐμαυτῷ πόνους προσετίθην. Ἀλλ´	ἡ	Κελτῶν μὲν ταῦτα ῥᾷον ἔφερεν
[13]	ἀφομοιούμενον ταῖς πέτραις πολύπουν, ἀλλὰ	ἡ	λεγομένη Μυκόνιος ἀγροικία τε καὶ
[8]	αὖθις εἰς Φιλίου Διός· εἶτα	ἡ	πάγκοινος ἑορτή, καὶ ὁ Καῖσαρ
[26]	σεμνοὺς καὶ πρὸ τούτων ἁπάντων	ἡ	περὶ τὰς κρίσεις ἡμῶν ἀσχολία
[30]	ἔφη τοὺς ταῦτα ἐπιτηδεύοντας ἐξελέγχων.	~Ἡ	πόλις δὲ ἐν ἀφθονίᾳ γέγονεν
[23]	οἴκοθεν τῷ θεῷ χῆνα ἱερεῖον,	ἡ	πόλις δὲ τὰ νῦν οὐδὲν
[23]	δὲ ἠρόμην τί μέλλει θύειν	ἡ	πόλις ἐνιαύσιον ἑορτὴν ἄγουσα τῷ
[17]	μὴ τὴν ἐλευθερίαν ἀφέληται· οὕτως	ἡ	πόλις ἐστὶν ἐλευθέρα. Σὺ δὲ
[23]	οὔτε ἰδίᾳ τῶν πολιτῶν οὔτε	ἡ	πόλις κοινῇ, μόνος δὲ ὁ
[29]	τοῖς ἰδίοις ἀναλώμασι. Καὶ οὐχ	ἡ	πόλις μόνον ἐπὶ τοῦτο συρρεῖ,
[8]	θεούς, ἀλλὰ καὶ ὧν ἐστιν	ἡ	πόλις πλήρης, ἡδονὴ δὲ πολλὴ
[10]	μᾶλλον δὲ οὗπερ ἐπώνυμος ἥδε	ἡ	πόλις συνῳκίσθη (πεποίηται μὲν γὰρ
[28]	φεισάμενος οὐδενός. Ἐσκόπουν γὰρ ὅπως	ἡ	πόλις ὑμῶν ἔσται μείζων καὶ
[31]	ἴστε ὅτι πρὸς τοὺς τοιούτους	ἡ	πρᾳότης αὔξει καὶ τρέφει τὴν
[22]	ἄρτι τοὺς βωμοὺς ἀνέτρεψαν, οὓς	ἡ	πρᾳότης ἡμῶν ἐδίδαξε μόλις ἡσυχάζειν.
[8]	τῶν ἀθέων ἀνδρῶν τόλμαις ἀφανισθέν)	ἡ	Σύρων ἥκει νεομηνία, καὶ ὁ
[6]	οὐκ ὀρθῶς, ὅτι πρῶτον μὲν	ἡ	σωφροσύνη ὅ τι ποτ´ ἐστὶν
[6]	θεάτροις· εἰ δὴ οὖν ὄντως	ἡ	σωφροσύνη τοιοῦτόν ἐστιν, ἀπόλωλας μὲν
[2]	ἀτρίπτους ὑμῶν καὶ μαλακὰς χεῖρας	ἡ	τραχύτης αὐτῶν δεινὰ ἐργάσηται. Νομίσῃ
[26]	τῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἐπεὶ δὲ ὑμᾶς	ἥ	τε βαθύτης ἀπαρέσκει τοῦ γενείου
[21]	καὶ ὑπὸ τρυφῆς εὐδαιμονεστάτῳ εἶναι,	ἥ	τε ἐν ἀνδράσιν αὐτουργία παρὰ
[21]	μετὰ τὴν ἐκ παίδων τροφὴν	ἥ	τε ἐν μειρακίοις ὁδὸς διὰ
[19]	τοῦ Δαφναίου καὶ τῆς Καλλιόπης,	ἣ	τὸ σόφισμα ὑμῶν ἀπεγύμνωσεν. Ἐμισηνοὶ
[5]	καὶ πολυάνθρωπος εἰκότως ἄχθεται, ἐν	ᾗ	πολλοὶ μὲν ὀρχησταί, πολλοὶ δὲ
[31]	βούλεσθε ὑμᾶς ὑπομνήσω, μή τις	ὑπολάβῃ	σχῆμα καὶ ῥητορείαν εἶναι καὶ
[4]	τὴν ἐκ τοῦ πυρὸς ἀλέαν·	συνέβη	δὲ οἶμαι καὶ τότε διὰ
[4]	οὖν ἐμοὶ τῶν πάντων ἐμέσαι	συνέβη.	Καὶ μέμνημαι αὐτὸ παθὼν ἐξ
[7]	οὐκ ἠκροᾶσθε τὸν νόμον Ὁμήρου	Σιγῇ	ἐφ´ ὑμείων οὐδὲ ὡς Ὀδυσσεὺς
[7]	ἀνδράσι σώφροσι καὶ κοσμίοις εὔχεσθαι	σιγῇ	παρὰ τῶν θεῶν αἰτουμένοις τὰ
[7]	οὔτε ἄνδρας) ἀλλὰ τῇ Ἀθηνᾷ	ὀλολυγῇ	πᾶσαι, φησί, χεῖρας ἀνέσχον, βαρβαρικὸν
[22]	πάντας, ὑπὸ τοῦ συνθήματος, ὃ	δὴ	δέδοται παρ´ ἐμοῦ πρῴην, οὕτως
[21]	κακοδαίμονος πόλεως, ἀπιὼν ᾤχετο. ~Μὴ	δὴ	θαυμάσητε, τοῦτο εἰ καὶ ἐγὼ
[26]	ὀρνίθων εἶναι τὴν φωνήν. Ὃ	δὴ	καὶ αὐτὸς εὐλαβοῦμαι παθεῖν, ἀγροικίας
[1]	σφίσι δ´ αὐτοῖς ἡδίστοις· ὃ	δὴ	καὶ αὐτὸς ξυννοήσας εἴωθα πρὸς
[20]	παρὰ τῶν ἀλαζόνων φιλόσοφον· οὗ	δὴ	καὶ αὐτὸς οὐκ ἐφικόμην μέν,
[16]	Ἀθηναῖος διεξῆλθε ξένος. Τίμιος μὲν	δὴ	καὶ ὁ μηδὲν ἀδικῶν, ὁ
[4]	μεγάλα καὶ ἐπάλληλα φερόμενα· καὶ	δὴ	καὶ συνεχῆ ποιεῖν ἤδη τὸν
[1]	εἴργει νόμος οὐδείς. Ἐπαινεῖν μὲν	δὴ	καὶ σφόδρα ἐθέλων ἐμαυτὸν οὐκ
[22]	τὰ ἐντεῦθεν ἀγαθὰ τοιαῦτα, καὶ	δὴ	καὶ τέλος ὡς ἐνεδέησεν ἔτι
[11]	Ἴστρου ταῖς ἠιόσι Μυσοῖς, ὅθεν	δὴ	καὶ τὸ γένος ἐστί μοι
[16]	συμβολαίων καὶ δικάζειν; οὐ γὰρ	δὴ	καὶ τοῦτό σε ὁ παιδαγωγὸς
[20]	ἐκ τοῦ φαύλου γένους, ὃ	δὴ	λέγεται παρὰ τῶν ἀλαζόνων φιλόσοφον·
[18]	ἄγουσιν αὐτὰ δι´ ἡδονῆς, ὃ	δὴ	μακαριώτατον εἶναι φαίνεται καὶ πολυτίμητον
[24]	τῆς καταγελάστου κολακείας (οὐ γὰρ	δὴ	νομιστέον ὑπ´ εὐνοίας ἐμοὶ τότε
[4]	ἐπιγιγνομένην τοῖς δένδρεσι βλάβην. Ἐγένετο	δὴ	οὖν ὁ χειμὼν τοῦ εἰωθότος
[6]	καὶ τερπόμενον τοῖς θεάτροις· εἰ	δὴ	οὖν ὄντως ἡ σωφροσύνη τοιοῦτόν
[11]	ἐμμένον τοῖς κριθεῖσιν ἀμετακινήτως· ἃ	δὴ	πάντα ἐστὶ δείγματα δεινῆς ἀγροικίας.
[22]	ἱερὰς καὶ ὁμοδούλους ἐμοί, ὡς	δὴ	παρ´ αὐτῶν εἴη τὰ εἰς
[18]	καὶ εὖ γε ποιεῖτε μία	δὴ	πόλις ὄντες τὰ τοιαῦτα, ὡς
[14]	τερπνότερα ἀκοῦσαι τῶν ὁρωμένων· Δήλῳ	δή	ποτε τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμὸν
[14]	στρατεῦσαι, καὶ τὸ πολυθρύλλητον τοῦτο	δὴ	πρὸ μηνῶν μὲν εἴκοσι προσκυνούμενον
[28]	τῇ ψυχῇ μάλιστα προσήκει. ~Καὶ	δὴ	πρότερον ἐπῄνουν ὑμᾶς ὡς ἐνεδέχετό
[6]	ἀντὶ τῆς ὁσίας ἀποδεχόμενοι. ~Τὴν	δὴ	σὴν ἀγροικίαν καὶ ἀπανθρωπίαν καὶ
[6]	ἀγεννεστάτων σῶφρον τουτοῒ ψυχάριον, ὃ	δὴ	σὺ κοσμεῖν καὶ καλλωπίζειν σωφροσύνῃ
[32]	τῆς ὑμετέρας ἐλευθερίας. Ἐγὼ μὲν	δὴ	τὰ πρὸς ὑμᾶς εἶναι πειράσομαι
[11]	μάλα κραταιῶς μετεδίωξεν. ~Ἀντιόχῳ μὲν	δὴ	ταῦτα ἐποιήθη. Τοῖς δὲ ἀπ´
[14]	ἐβουλόμην τότε, ὁ δὲ ὡς	δή	τι χαρίεν ποιῶν μάλα προθύμως
[23]	εἶναι, περιμένειν δὲ ὑμᾶς, ἐμὲ	δὴ	τιμῶντας ὡς ἀρχιερέα, τὸ σύνθημα
[31]	ὁμωνύμου, χάριτι δὲ ἐμῇ, ὃς	δὴ	τοὺς πανούργους καὶ κλέπτας οὕτω
[28]	μάλιστα ἀλλήλους ἀγαπήσομεν. Ἓν μὲν	δὴ	τοῦτο ἔστω μοι τῆς προπετείας
[17]	κανθηλίους, ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν αὐτὸ	δὴ	τοῦτο κόσμου τινὸς ἕνεκα πρόκεινται
[7]	καθάπτῃ τῶν βοώντων πικρῶς αὐτὸ	δὴ	τοῦτο λέγων τὸ ποιούμενον ὑπ´
[15]	θεοὶ πάντες, ἀληθῶς ἠρνεῖτο. Καὶ	δὴ	τοῦτο μὲν ὅπῃ τοῖς θεοῖς
[16]	ἀναγορευέσθω νικηφόρος ἀρετῆς. Τὸν αὐτὸν	δὴ	τοῦτον ἔπαινον καὶ περὶ σωφροσύνης
[25]	ἐν τοῖς ἄρχουσιν. ~Ὑπὲρ μὲν	δὴ	τῶν βλασφημιῶν, ἃς ἰδίᾳ τε
[10]	ἀπὸ τοῦ Σελεύκου παιδός) ὃν	δή	φασι δι´ ὑπερβολὴν ἁβρότητος καὶ
[26]	τε ἅμα καὶ δεξιότητος ἁμαρτεῖν.	Ἤδη	γάρ, ὡς καὶ ὑμεῖς αὐτοὶ
[6]	ἀκούων, ἀλλὰ καὶ ἀγανακτεῖς, ὥστε	ἤδη	ἔπεισας τοὺς πλείστους ἐθάδας πάλαι
[15]	ἐγγενομένην τῆς χαλεπότητος· ἐμοὶ δὲ	ἤδη	πλείω τούτων ἐστίν. ~Εἶἑν· ἀλλὰ
[13]	πόλει δεῖν φάμενος, κρεῶν δὲ	ἤδη	τῇ τρυφώσῃ· τὸ γὰρ καὶ
[4]	αὐτοῖς ἄμπελος ἀγαθή, καὶ συκᾶς	ἤδη	τινές εἰσιν οἳ ἐμηχανήσαντο, σκεπάζοντες
[2]	γλυκερωτέρα χείλεσι χείλη προσμάττειν, ὅπερ	ἤδη	τις ἔφη τῶν ἐργασαμένων ξὺν
[4]	καὶ δὴ καὶ συνεχῆ ποιεῖν	ἤδη	τὸν πόρον ἔμελλε καὶ τὸ
[21]	ἄνδρας τελοῦντι, καὶ διέτριψα πολὺν	ἤδη	χρόνον, ὥσπερ τις κυνηγέτης ἀγρίοις
[13]	ἀλλ´ Ἀχαρνέα μὲν ἐξ ἡμισείας,	ἀηδῆ	δὲ ἄνδρα παντάπασι καὶ ἄνθρωπον
[12]	εἴκειν, καὶ τὰ τοιαῦτα στέργω	ὀνείδη.	Πότερα μὲν οὖν ἐστι κουφότερα,
[27]	οἶμαι προφέρειν ὥσπερ τινὰ ἐμὰ	ὀνείδη	τοσούτῳ τῶν ἔμπροσθεν χαλεπώτερα, τοῦ
[23]	νῦν πρῶτον ἐπιστάσης ἑορτῆς ἐνιαυσίου,	ἐπειδὴ	διεσκέδασαν οἱ θεοὶ τῆς ἀθεότητος
[8]	λοιδορούντων λάθρᾳ ἢ καὶ φανερῶς,	ἐπειδὴ	κολακεύειν ἐνόμισας τοὺς ἐν τοῖς
[28]	περὶ τὰς ὀνομασίας κακουργούντων ὑμῶν,	ἐπειδὴ	μὴ πρὸς ἅπαντα συνεχωρήσαμεν, ὧν
[22]	ὁπόσα ἐνθάδε δράσας καὶ παθών,	ἐπειδὴ	παρὰ τὸν ἐκεῖσε βασιλέα πρῴην
[14]	Μούσας, ὁ παιδαγωγὸς ἔτι παιδαρίῳ	κομιδῇ·	Μή σε παραπειθέτω τὸ πλῆθος
[23]	πάτριός ἐστιν ἑορτή, καὶ ἔδει	σπουδῇ	πρὸς τὴν Δάφνην ἀπαντᾶν. Ἐγὼ
[1]	καὶ ἐμαυτῷ. Τὸ δὲ ᾄσμα	πεζῇ	μὲν λέξει πεποίηται, λοιδορίας δὲ
[4]	καὶ φύεται παρ´ αὐτοῖς ἄμπελος	ἀγαθή,	καὶ συκᾶς ἤδη τινές εἰσιν
[10]	ἀσθενείας. Ἐνθάδε μέγας ἆθλος ἰατρῷ	προὐτέθη	τῷ Σαμίῳ τὴν νόσον, ἥτις
[32]	αἴτιος γίγνομαι, εἰς ἀχάριστα καταθέμενος	ἤθη	τὰς χάριτας. Ἀνοίας οὖν ἐστι
[11]	ἀνθρώπων εἶναι εἰκὸς παραπλήσια τὰ	ἤθη	τῶν ἀπογόνων τοῖς προγόνοις. Ἐγώ
[1]	~Ἀνακρέοντι τῷ ποιητῇ πολλὰ	ἐποιήθη	μέλη χαρίεντα· τρυφᾶν γὰρ ἔλαχεν
[11]	μετεδίωξεν. ~Ἀντιόχῳ μὲν δὴ ταῦτα	ἐποιήθη.	Τοῖς δὲ ἀπ´ ἐκείνου γενομένοις
[29]	ἂν ἤλπισεν. Ἐπεὶ δὲ ἑώρων	ἀληθῆ	τὴν τοῦ δήμου φωνὴν καὶ
[16]	καὶ τοὺς πρεσβυτέρους, ἵνα τὰ	πλήθη	πρὸς αὐτοὺς ἀποβλέποντα κοσμῆται. Μόνῳ
[7]	μοχθηρέ. Συρρεῖ διὰ σὲ τὰ	πλήθη	πρὸς τὰ τεμένη καὶ μέντοι
[10]	πρότερον διδομένην αὐτῷ χάριν εὐγενῶς	ἠρνήθη,	μάλα κραταιῶς μετεδίωξεν. ~Ἀντιόχῳ μὲν
[8]	σωφρόνως. ~Ἰδού, πάλιν ἐγὼ τὰ	συνήθη	τεχνιτεύω λεξείδια καὶ οὐδὲ ἐμαυτῷ
[18]	ὑμῖν ἀρχῆς πειρώμενα τραχυτέρας, ἔπειτα	ἀποφανθῇ	δοῦλα, καὶ γενόμενα μειράκια πρῶτον
[28]	μέγιστον, ἐξ οὗ τὸ μέγα	ἤρθη	μῖσος, ~ἀφικομένου μου πρὸς ὑμᾶς,
[10]	οὗπερ ἐπώνυμος ἥδε ἡ πόλις	συνῳκίσθη	(πεποίηται μὲν γὰρ ὑπὸ Σελεύκου,
[18]	καὶ γενόμενα μειράκια πρῶτον αἰδεῖσθαι	διδαχθῇ	τοὺς πρεσβυτέρους, ὑπὸ δὲ τῆς
[22]	ἐμοί, ὡς δὴ παρ´ αὐτῶν	εἴη	τὰ εἰς ἐμὲ ξυντεθέντα, ὃν
[8]	εὔνους αὐτοῖς ὥσπερ πατὴρ ἤπιος	νομισθείη,	φύσει πονηρὸς ὢν ὥσπερ ἐγώ.
[13]	καὶ ἧς οὐδὲ τοῖς ἐν	Ἰθάκῃ	μνηστῆρσι μετῆν ἀσελγείας. Ὅτῳ δὲ
[28]	ἀπεστερήθημεν, καὶ ὧν ἀπεσχόμεθα ξὺν	δίκῃ	παρ´ ὑμῶν δυσχεραινόμεθα. Καὶ ταῦτα
[27]	δημοσίων συντάξεων, ὅσα εἴωθεν ἡ	βασιλικὴ	νέμειν δαπάνη, ὑμῖν δὲ ἀνεὶς
[1]	γὰρ ἄλλοτε ἄλλως ἀναγκαζόμενοι τῇ	μουσικῇ	πρὸς τοῦτο ἐχρῶντο, κουφότερα ποιοῦντες
[23]	θεοπρεπέστατα μὲν τὰς ψυχὰς κατεσκευασμένους,	λευκῇ	δὲ ἐσθῆτι καὶ μεγαλοπρεπεῖ κεκοσμημένους.
[4]	τὴν πολίχνην. Ἔστι δὲ οὐ	μεγάλη	νῆσος ἐγκειμένη τῷ ποταμῷ, καὶ
[24]	ἐτήρησε χρόνον ἐν ἐκείνῃ τῇ	ζάλῃ	τρέψας ἀλλαχοῦ τῶν κρατούντων τὴν
[2]	τοῦ γενείου, ἀλλὰ καὶ τῇ	κεφαλῇ	πρόσεστιν αὐχμός, καὶ ὀλιγάκις κείρομαι
[6]	γενναῖε, πῶς ἀνέξῃ τὰ Περσῶν	βέλη,	τὰ ἡμέτερα τρέσας σκώμματα; ~Ἰδού,
[17]	ἑκάστῳ πράττειν ὅ τι ἂν	ἐθέλῃ	καὶ δυνατὸς ᾖ (τὸ γὰρ
[1]	ὑπὲρ τὸν Ῥῆνον βαρβάρους ἄγρια	μέλη	λέξει πεποιημένα παραπλησίᾳ τοῖς κρωγμοῖς
[1]	~Ἀνακρέοντι τῷ ποιητῇ πολλὰ ἐποιήθη	μέλη	χαρίεντα· τρυφᾶν γὰρ ἔλαχεν ἐκ
[23]	παρασκευάζει δεῖπνον καὶ ἄριστον, ἐπὶ	πολυτελῆ	τράπεζαν τοὺς φίλους παραλαμβάνων· ἐνιαυσίου
[2]	διὰ τοῦτο οἶμαι γλυκερωτέρα χείλεσι	χείλη	προσμάττειν, ὅπερ ἤδη τις ἔφη
[8]	ἡ πόλις πλήρης, ἡδονὴ δὲ	πολλὴ	καὶ χάριτες, ὁποίας ἄν τις
[31]	λαβόντες δὲ ἐνείμασθε πάντες οἱ	μὴ	δεόμενοι. Τοῦτο ἐξετασθὲν ἀνεφάνη σαφῶς.
[21]	τῆς κακοδαίμονος πόλεως, ἀπιὼν ᾤχετο.	~Μὴ	δὴ θαυμάσητε, τοῦτο εἰ καὶ
[27]	ἐμοῦ, πρέποι ἂν σιωπᾶν, ἵνα	μὴ	δοκοίην ὥσπερ ἐξεπίτηδες αὐτοπροσώπως ἐπαίνους
[14]	τὴν ἀναισθησίαν, ἀνδρείαν δὲ τὸ	μὴ	εἴκειν ταῖς ἐπιθυμίαις μηδὲ εὐδαίμονα
[22]	γὰρ ἂν εἴην ἄδικος εἰ	μὴ	καὶ τοῖς παροῦσι στέργοιμι, διαφερόντως
[2]	συγχωροῦμαι· δεῖ γὰρ οἶμαι προσέχειν	μὴ	λάθω καὶ συγκαταφαγὼν τοῖς ἄρτοις
[2]	Τούτῳ γὰρ οἶμαι φύσει γεγονότι	μὴ	λίαν καλῷ μηδὲ εὐπρεπεῖ μηδὲ
[5]	ἡδυπαθεῖν, ὅτι τῶν νόμων ὑπερορᾶτε	μὴ	λόγῳ διδάσκειν, ἀλλὰ τοῖς ἔργοις
[20]	ἀπήντησε τῷ γυμνασιάρχῳ βούλεσθε φράσω;	μή	με λοιδορεῖν ὑπολάβητε τὴν πόλιν·
[3]	πράγματος ἢ ναὶ μὰ Δία	μὴ	μισῶν αὐτὸ μηδὲ ἀποστρεφόμενος, ἄσμενος
[16]	ἄλλα ἀγαθά τις κέκτηται, δυνατὰ	μὴ	μόνον αὐτὸν ἔχειν, ἀλλὰ καὶ
[26]	ἀτημέλητον τῶν τριχῶν καὶ τὸ	μὴ	παραβάλλειν τοῖς θεάτροις καὶ τὸ
[30]	καὶ τότε ταῦτα ποιῶν ὅτι	μὴ	πᾶσιν ἀρέσοιμι, πλὴν ἔμελεν οὐθὲν
[16]	ἀλλ´ ὀνειδίζω μὲν ἐμαυτῷ, διότι	μὴ	ποιῶ πᾶσαν ἄδειαν ἁπάντων ἀδικημάτων·
[24]	ἄλλοι τῶν συνεισελθόντων ἐμοί, καὶ	μὴ	πολυπραγμονεῖν μηδὲ ἐπιτιμᾶν. Ἀλλὰ ὑπὸ
[18]	ἐκείναις ξυνεχωρήσατε ἀνάγειν τὰ παιδία,	μή	ποτε ὑμῖν ἀρχῆς πειρώμενα τραχυτέρας,
[28]	τὰς ὀνομασίας κακουργούντων ὑμῶν, ἐπειδὴ	μὴ	πρὸς ἅπαντα συνεχωρήσαμεν, ὧν τε
[23]	κατὰ φυλὰς βουθυτεῖν, εἰ δὲ	μὴ	ῥᾴδιον, ἕνα κοινῇ πᾶσαν ὑπὲρ
[12]	καὶ τὴν δυσκολίαν, καὶ τὸ	μὴ	ῥᾳδίως μαλάττεσθαι μηδὲ ἐπὶ τοῖς
[14]	ὁ παιδαγωγὸς ἔτι παιδαρίῳ κομιδῇ·	Μή	σε παραπειθέτω τὸ πλῆθος τῶν
[2]	ἢν μόνον ἕλκειν δυνηθῆτε καὶ	μὴ	τὰς ἀτρίπτους ὑμῶν καὶ μαλακὰς
[17]	δὲ αὐτοὺς οὐδεὶς οὐδενός, ἵνα	μὴ	τὴν ἐλευθερίαν ἀφέληται· οὕτως ἡ
[25]	τῆς ἀηδίας τῆς ἐμαυτοῦ καὶ	μὴ	τὴν εὐδαίμονα ταύτην ἀποκναῖσαι πόλιν
[13]	ὡραῖον καὶ γενέσθαι μειράκιον, εἰ	μὴ	τὴν ἡλικίαν, τὸν τρόπον γε
[31]	ἢ δύο βούλεσθε ὑμᾶς ὑπομνήσω,	μή	τις ὑπολάβῃ σχῆμα καὶ ῥητορείαν
[22]	οἱ δὲ εἴτε λαθόντες εἴτε	μὴ	τὸ πῦρ ἔδειξαν ἐκεῖνο, τοῖς
[17]	τι σοι φίλον, εἰ δὲ	μή,	φθέγγεσθαι ὅσων ἂν ἡδέως ἀκούσαις.
[2]	οὐδενὸς μὲν ἄλλου, τοῦ δὲ	μὴ	φύσει γενέσθαι καλόν. Ταῦτά τοι
[6]	καὶ ταῦτα φέρειν ἐγκρατῶς καὶ	μὴ	χαλεπαίνειν μηδὲ ἐπιτρέπειν τῷ θυμῷ,
[4]	τοῦ χειμῶνος ὥσπερ ἱματίοις τῇ	καλάμῃ	τοῦ πυροῦ καὶ τοιούτοις τισίν,
[31]	τοὐμοῦ καὶ ὁμωνύμου, χάριτι δὲ	ἐμῇ,	ὃς δὴ τοὺς πανούργους καὶ
[22]	τὸν ἐκεῖσε βασιλέα πρῴην ἀφίκετο,	μνήμῃ	τῶν τῇδε πολλοὺς μὲν ὀρχηστὰς
[13]	ἐπαινέτης εἶ τοῦ Θεόγνιδος, οὐδὲ	μιμῇ	τὸν ἀφομοιούμενον ταῖς πέτραις πολύπουν,
[16]	εἷς δὲ καὶ πολίτης ὑμέτερος,	Ἑρμῇ	φίλος καὶ ἐμοί, λόγων ἀγαθὸς
[2]	ἀνέχομαι τῶν φθειρῶν ὥσπερ ἐν	λόχμῃ	τῶν θηρίων. Ἐσθίειν δὲ λάβρως
[23]	παροικοῦσα ταῖς ἐσχατιαῖς τοῦ Πόντου	κώμη·	μυρίους κλήρους γῆς ἰδίας κεκτημένη,
[14]	ὢν γένος ταῦτα ἔλεγε; βάρβαρος	νὴ	θεοὺς καὶ θεάς, Σκύθης μὲν
[13]	πόλει ταύτῃ καπηλεῖα; σὺ δὲ	ἀπεχθάνῃ	τοῖς καπήλοις οὐ ξυγχωρῶν ὁπόσου
[27]	ὅσα εἴωθεν ἡ βασιλικὴ νέμειν	δαπάνη,	ὑμῖν δὲ ἀνεὶς τῶν εἰσφορῶν
[31]	οἱ μὴ δεόμενοι. Τοῦτο ἐξετασθὲν	ἀνεφάνη	σαφῶς. Ἀφελόμενος δὲ αὐτοὺς ἐγὼ
[7]	σὲ τὰ πλήθη πρὸς τὰ	τεμένη	καὶ μέντοι καὶ οἱ πλείους
[7]	θεῶν ἕνεκεν ὀλιγάκις εἰς τὰ	τεμένη	συνέρχεσθε, συνδραμόντες δὲ δι´ ἐμὲ
[22]	μὲν τῶν θεῶν ἀνέστησαν αὐτίκα	τεμένη,	τοὺς τάφους δὲ τῶν ἀθέων
[14]	ἐπιθυμεῖς; ἔστι παρ´ Ὁμήρῳ δεξιώτατα	πεποιημένη·	λαβὼν ἐπέξιθι τὸ βιβλίον. Τοὺς
[23]	κώμη· μυρίους κλήρους γῆς ἰδίας	κεκτημένη,	τῷ πατρίῳ θεῷ νῦν πρῶτον
[4]	Ἔστι δὲ οὐ μεγάλη νῆσος	ἐγκειμένη	τῷ ποταμῷ, καὶ αὐτὴν κύκλῳ
[13]	ταῖς πέτραις πολύπουν, ἀλλὰ ἡ	λεγομένη	Μυκόνιος ἀγροικία τε καὶ ἀμαθία
[20]	λόγος ἐμός. Εἴ τις ἀφῖκται	περιφερομένη	καὶ εἰς ὑμᾶς ἀκοὴ Χαιρωνέως
[13]	τὸν αὐχμὸν τῶν τριχῶν οὐκ	ἀνεχομένῃ,	ὥσπερ οἱ κουρέων ἀποροῦντες ἄκαρτος
[10]	ἀρξάμενος. Ἡ δὲ ὡς ἦλθεν,	ἐπισκεψομένη	δῆθεν αὐτόν, αὐτίκα ἐδίδου τὰ
[28]	εἰργάσασθε παραπλήσια πόλει μὲν οὐδαμῶς	εὐνομουμένῃ,	πρέποντα δὲ ὑμῶν ἄλλως τῷ
[22]	μόνον ὁμιλῆσαι δεινόν, ἀλλὰ καὶ	εἰρήνῃ	χρήσασθαι δεξιόν, εὐπρόσιτον, πρᾷον· ὑμεῖς
[8]	κακῶν, ὅτι τοιοῦτον ζῶν βίον	εὐφραίνῃ	καὶ πεποίησαι τὰς κοινὰς κατάρας
[4]	ἕνεκα τοῦτο ἐπιτηδεύεται παρ´ ἐμοῦ·	δεινὴ	δέ τις ἐκ παιδαρίου με
[14]	καὶ Ἡσιόδου ποιημάτων. Ἐπεὶ δὲ	ἐκείνη	πρῶτον ἐμὲ καὶ μόνον τεκοῦσα
[24]	ὃ πολὺν ἐτήρησε χρόνον ἐν	ἐκείνῃ	τῇ ζάλῃ τρέψας ἀλλαχοῦ τῶν
[23]	τῶν πολιτῶν οὔτε ἡ πόλις	κοινῇ,	μόνος δὲ ὁ ἱερεύς, ὃν
[23]	εἰ δὲ μὴ ῥᾴδιον, ἕνα	κοινῇ	πᾶσαν ὑπὲρ αὑτῆς προσφέρειν τῷ
[27]	πρᾶγμα ἔοικεν; Ἀλλ´ ὁπόσα μὲν	κοινῇ	πρὸς πάντας πεποίηται τοὺς ἀρχομένους
[27]	λόγον. Ἠδίκησθέ τι παρ´ ἐμοῦ	κοινῇ	πώποτε καὶ ἰδίᾳ, καὶ δίκην
[27]	οὔτε ἰδίᾳ τοὺς ἄνδρας οὔτε	κοινῇ	τὴν πόλιν, οὐδ´ εἰπὼν οὐδὲν
[8]	ὧν ἐστιν ἡ πόλις πλήρης,	ἡδονὴ	δὲ πολλὴ καὶ χάριτες, ὁποίας
[13]	ἀσελγείας. Ὅτῳ δὲ οὐκ ἐν	ἡδονῇ	κρέα ὕεια καὶ προβάτεια σιτεῖσθαι,
[24]	τοὺς λόγους, καὶ ὁ ξὺν	ἡδονῇ	τῶν βλασφημιῶν ἀκροασάμενος, μετέχων τῆς
[20]	παρ´ ὁντινοῦν δὲ τῶν ἐπὶ	σωφροσύνῃ	καὶ μεγαλοψυχίᾳ καὶ τὸ μέγιστον
[6]	ὀρθῶς, ὅτι πρῶτον μὲν ἡ	σωφροσύνη	ὅ τι ποτ´ ἐστὶν οὐκ
[6]	εἰ δὴ οὖν ὄντως ἡ	σωφροσύνη	τοιοῦτόν ἐστιν, ἀπόλωλας μὲν αὐτός,
[6]	δὴ σὺ κοσμεῖν καὶ καλλωπίζειν	σωφροσύνῃ	χρῆναι νομίζεις; οὐκ ὀρθῶς, ὅτι
[12]	τὸν Αὐτόλυκόν φησι περιεῖναι πάντων	Κλεπτοσύνῃ	θ´ ὅρκῳ τε) καὶ ἐμαυτῷ
[6]	Σὺ δέ, ὦ γενναῖε, πῶς	ἀνέξῃ	τὰ Περσῶν βέλη, τὰ ἡμέτερα
[7]	τέλει, καὶ ἀποδέχονταί σε σὺν	βοῇ	μετὰ κρότων λαμπρῶς ἐν τοῖς
[30]	τὰς οἰκίας τῶν δυνατῶν ξὺν	βοῇ	τὴν φλόγα καὶ ἀποκτιννὺς τὸν
[20]	ἀφῖκται περιφερομένη καὶ εἰς ὑμᾶς	ἀκοὴ	Χαιρωνέως ἀνδρὸς ἐκ τοῦ φαύλου
[15]	ἠρνεῖτο. Καὶ δὴ τοῦτο μὲν	ὅπῃ	τοῖς θεοῖς φίλον ἔχει τε
[2]	ξὺν τῷ Πανὶ καὶ τῇ	Καλλιόπῃ	εἰς τὸν Δάφνιν ποιήματα. Ὑμεῖς
[15]	ἄγροικον ἦθος ἐνετράφη; Ἔθος, φασί,	δευτέρη	φύσις· φύσει μάχεσθαι δ´ ἔργον,
[17]	ἀδικημάτων, ἀφεὶς τὸ κέρδος, ἔχθραν	ἐπαναιρῇ,	καὶ τοῦτο ποιῶν ὀρθῶς οἴει
[14]	ἀμήτορος παρθένου πολλῶν συμφορῶν ἐκκλαπεῖσα	κόρη	καὶ νέα, μετ´ ἐνιαυτὸν ἕβδομον
[4]	νῆσον οἰκοῦντας ὑδρεύεσθαι μάλιστα ἐνθένδε	χρή.	Γίνεται δὲ καὶ ὁ χειμὼν
[6]	ἐστίν, ἐπίστασθαι μὲν ὅτι θεοῖς	χρὴ	δουλεύειν καὶ νόμοις, ἐκ τῶν
[16]	τοῦτον ἔπαινον καὶ περὶ σωφροσύνης	χρὴ	λέγειν καὶ περὶ φρονήσεως καὶ
[22]	ὡς ἐκ τοῦ πώγωνός μου	χρὴ	πλέκειν σχοινία, καὶ ὅτι πολεμῶ
[8]	Δία τὰς ἱεράς, ἐν αἷς	χρὴ	σωφρονεῖν· ἅλις μὲν γὰρ ἐκείνων
[3]	μὴν ἕτερον. ~Ἐμοὶ γὰρ οὐκ	ἀπόχρη	τὸ σῶμα εἶναι τοιοῦτο, πρὸς
[8]	ἀνήμερον μαλάξει θυμόν· ἀποκέκλεισται δὲ	πάσῃ	πανταχοῦ πάροδος γλυκυθυμίᾳ. Καὶ τὸ
[2]	ἡ τραχύτης αὐτῶν δεινὰ ἐργάσηται.	Νομίσῃ	δὲ μηδεὶς δυσχεραίνειν ἐμὲ τῷ
[17]	μετὰ φρονήσεως ἀξιοῖς; οὐδὲ ἀπέβλεψας	ὅση	καὶ μέχρι τῶν ὄνων ἐστὶν
[6]	τὸ ἐλεύθερον. Ἡ δὲ εἰρωνεία	πόση;	δεσπότης εἶναι οὐ φὴς οὐδὲ
[4]	κόρου πικρὸν ἦθος ποιεῖ καὶ	τρυφώσῃ	πόλει πολέμιον. Οὐ μὴν ὑμῶν
[13]	φάμενος, κρεῶν δὲ ἤδη τῇ	τρυφώσῃ·	τὸ γὰρ καὶ ἰχθύων καὶ
[7]	οὔτε γυναῖκας οὔτε ἄνδρας) ἀλλὰ	τῇ	Ἀθηνᾷ ὀλολυγῇ πᾶσαι, φησί, χεῖρας
[4]	με καὶ ἀνόητος ἀπάτη προκαταλαβοῦσα	τῇ	γαστρὶ πολεμεῖν ἔπεισεν, οὐδὲ ἐπιτρέπω
[23]	δὲ ὑμῶν ἕκαστος ἐπιτρέπει μὲν	τῇ	γυναικὶ πάντα ἐκφέρειν ἔνδοθεν εἰς
[1]	αὑτοῖς ὅσα ὁ δαίμων ἐδίδου	τῇ	εἰς τοὺς ἀδικοῦντας λοιδορίᾳ. Ἐμοὶ
[24]	πολὺν ἐτήρησε χρόνον ἐν ἐκείνῃ	τῇ	ζάλῃ τρέψας ἀλλαχοῦ τῶν κρατούντων
[4]	αὐτὰς τοῦ χειμῶνος ὥσπερ ἱματίοις	τῇ	καλάμῃ τοῦ πυροῦ καὶ τοιούτοις
[2]	ἐργασαμένων ξὺν τῷ Πανὶ καὶ	τῇ	Καλλιόπῃ εἰς τὸν Δάφνιν ποιήματα.
[2]	βαθύτης τοῦ γενείου, ἀλλὰ καὶ	τῇ	κεφαλῇ πρόσεστιν αὐχμός, καὶ ὀλιγάκις
[1]	μοχθεῖν γὰρ ἄλλοτε ἄλλως ἀναγκαζόμενοι	τῇ	μουσικῇ πρὸς τοῦτο ἐχρῶντο, κουφότερα
[22]	ἐκεῖσέ τις Καππαδόκης φυγάς, ἐν	τῇ	παρ´ ὑμῖν τραφεὶς πόλει παρὰ
[7]	εὐχομένας δὲ οὐκ ἔδειξεν ἐν	τῇ	ποιήσει οὔτε γυναῖκας οὔτε ἄνδρας)
[23]	τὰ εἰκότα· πρέπει δὲ οἶμαι	τῇ	πόλει θύειν ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ·
[13]	ὅτι οὐδὲ ὅπως ἰχθὺς ἐν	τῇ	πόλει πετραῖος ἔσται σκοπεῖς· ἀλλὰ
[29]	Αἰγύπτου κομισθέντα μοι σῖτον ἔδωκα	τῇ	πόλει, πραττόμενος ἀργύριον οὐ κατὰ
[13]	οὐχ ὁρᾷς ὁπόσα μὲν ἐν	τῇ	πόλει ταύτῃ καπηλεῖα; σὺ δὲ
[18]	οἱ θεοὶ τῆς ἀτιμίας παρὰ	τῇ	πόλει. ~Τὸ Χῖ, φασίν, οὐδὲν
[20]	φρονούντων ἄξιος ἐπαινεῖσθαι, προσιὼν τῇδε	τῇ	πολυανθρώπῳ καὶ τρυφερᾷ καὶ πλουσίᾳ
[9]	δυσχεραίνουσί μου τῷ βίῳ καὶ	τῇ	προαιρέσει. Προστίθημι δὲ αὐτὸς ὅσα
[13]	ἄρτου καὶ οἴνου καὶ ἐλαίου	τῇ	σώφρονι πόλει δεῖν φάμενος, κρεῶν
[13]	δεῖν φάμενος, κρεῶν δὲ ἤδη	τῇ	τρυφώσῃ· τὸ γὰρ καὶ ἰχθύων
[14]	τῆς πρὸς ὑμᾶς ἀπεχθείας, ἐνεργασάμενος	τῇ	ψυχῇ καὶ ὥσπερ ἐντυπώσας ὅπερ
[27]	ἀναφροδισίας, ὅσῳ καὶ ἀληθέστερα ὄντα	τῇ	ψυχῇ μάλιστα προσήκει. ~Καὶ δὴ
[4]	ἐκ παιδαρίου με καὶ ἀνόητος	ἀπάτη	προκαταλαβοῦσα τῇ γαστρὶ πολεμεῖν ἔπεισεν,
[1]	~Ἀνακρέοντι τῷ	ποιητῇ	πολλὰ ἐποιήθη μέλη χαρίεντα· τρυφᾶν
[3]	ἄγροικος ὀλίγα ἔχων οὐκ ἐπιεικεῖ	δεσπότῃ.	Καὶ τότε δὲ εἰσελθὼν τοῖς
[7]	δημηγορεῖς ἐν τῷ πλήθει, καὶ	καθάπτῃ	τῶν βοώντων πικρῶς αὐτὸ δὴ
[4]	οὐ πλείω, καὶ διαδίδοται τυχὸν	λεπτή	τις αὖρα τοῦ ὕδατος, εἶναι
[23]	τοῦ θεοῦ τούτου πάτριός ἐστιν	ἑορτή,	καὶ ἔδει σπουδῇ πρὸς τὴν
[8]	Φιλίου Διός· εἶτα ἡ πάγκοινος	ἑορτή,	καὶ ὁ Καῖσαρ εἰς τὸ
[16]	ἐπιτηδεύοντι νῦν τοῦτο πρὸς θάτερα	περιέστη	καὶ γέγονεν οὐκ ἀπεικότως ἐν
[25]	ὁμώνυμος οὐ δικαιότατα μὲν ὑμῶν	προὔστη,	μέχρις ἐπέτρεπον οἱ θεοὶ ξυνεῖναι
[17]	Σὺ δὲ ἀξιοῖς τοὺς ἐν	αὐτῇ	νεανίσκους ἄγειν ἡσυχίαν καὶ μάλιστα
[4]	οὐδὲ ἐπιτρέπω πολλῶν ἐμπίπλασθαι σιτίων	αὐτῇ.	Ὀλιγάκις οὖν ἐμοὶ τῶν πάντων
[14]	εἴκειν ταῖς ἐπιθυμίαις μηδὲ εὐδαίμονα	ταύτῃ	γίνεσθαι. Ἔφη δέ μοι πολλάκις,
[13]	ὁπόσα μὲν ἐν τῇ πόλει	ταύτῃ	καπηλεῖα; σὺ δὲ ἀπεχθάνῃ τοῖς
[23]	οὐ γὰρ ἔστιν οἶμαι πόθεν	διατραφῇ.	Καὶ γενέθλια μέν τις ἑστιῶν
[15]	τι πρότερον ἡμῖν ἄγροικον ἦθος	ἐνετράφη;	Ἔθος, φασί, δευτέρη φύσις· φύσει
[10]	οἶμαι τὸ κατ´ αὐτὸν αἰνίγματι,	σαφῆ	μὲν οὐκ ἐχούσης αἰτίαν τῆς
[14]	ἐπιθυμίαις μηδὲ εὐδαίμονα ταύτῃ γίνεσθαι.	Ἔφη	δέ μοι πολλάκις, εὖ ἴστε,
[26]	μελαίναις ἀναμεμίξονται τρίχες, ὁ Τήιος	ἔφη	ποιητής. ~Εἶἑν. Ἀλλὰ τῆς ἀχαριστίας,
[20]	ὁ γυμνασίαρχος προσδραμών· Ὦ ξένε,	ἔφη,	ποῦ Δημήτριος; ἦν δὲ οὗτος
[29]	ἀλοιητῆρα βροτείων, ὡς ὁ θεὸς	ἔφη	τοὺς ταῦτα ἐπιτηδεύοντας ἐξελέγχων. ~Ἡ
[10]	ὑπὸ τοῦ φιλόπαις εἶναι παραχωρεῖν	ἔφη	τῷ παιδὶ τῆς γαμετῆς. Ὁ
[2]	χείλη προσμάττειν, ὅπερ ἤδη τις	ἔφη	τῶν ἐργασαμένων ξὺν τῷ Πανὶ
[4]	ἄγρυπνοι νύκτες ἐν στιβάδι, καὶ	τροφὴ	παντὸς ἥττων κόρου πικρὸν ἦθος
[10]	οὐχ οἷός τε ἦν, καὶ	ταραχὴ	ἦν τοῦ πνεύματος καὶ πολὺ
[6]	δεσπότης εἶναι οὐ φὴς οὐδὲ	ἀνέχῃ	τοῦτο ἀκούων, ἀλλὰ καὶ ἀγανακτεῖς,
[4]	ἐπάλληλα φερόμενα· καὶ δὴ καὶ	συνεχῆ	ποιεῖν ἤδη τὸν πόρον ἔμελλε
[14]	πρὸς ὑμᾶς ἀπεχθείας, ἐνεργασάμενος τῇ	ψυχῇ	καὶ ὥσπερ ἐντυπώσας ὅπερ ἐγὼ
[27]	ὅσῳ καὶ ἀληθέστερα ὄντα τῇ	ψυχῇ	μάλιστα προσήκει. ~Καὶ δὴ πρότερον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/11/2006