Chapitre
[15]	τὴν τιμὴν ἢ χάριν ἢ	ὅ	τι φίλον ὑμῖν αὐτὸ ὀνομάζειν
[3]	ἐμὸς καὶ ὁ θεῖος καὶ	ὁ	ἀδελφὸς ὁ ὁμοπάτριος. Ἓξ δὲ
[5]	τοιαύτας ἑορτὰς ἐδαπάνησαν ἢ Σόλων	ὁ	Ἀθηναῖος ἀπὸ τῆς πρὸς Κροῖσον
[16]	με ἐκ τῶν Πλάτωνος ὅσα	ὁ	Ἀθηναῖος διεξῆλθε ξένος. Τίμιος μὲν
[14]	τὰ τῆς Κίρκης σπήλαια καὶ	ὁ	Ἀλκινόου κῆπος· εὖ ἴσθι, τούτων
[19]	φίλων τῆς πλεονεξίας. Ἐμοὶ γὰρ	ὁ	ἀνὴρ καὶ ἀνεψιὸς ἐγένετο καὶ
[29]	προσδοκᾶν ἔδει τηνικαῦτα, ἡνίκα φησὶν	ὁ	Βοιώτιος ποιητὴς χαλεπὸν γενέσθαι τὸν
[16]	καὶ Ἀριστοτέλης καὶ Θεόφραστος. Ἐκείνοις	ὁ	γέρων οὗτος πεισθεὶς ὑπὸ ἀφροσύνης,
[20]	καὶ διαποροῦντος ἠρέμα καὶ ἐρυθριῶντος,	ὁ	γυμνασίαρχος προσδραμών· Ὦ ξένε, ἔφη,
[1]	ἐχρῶντο, κουφότερα ποιοῦντες αὑτοῖς ὅσα	ὁ	δαίμων ἐδίδου τῇ εἰς τοὺς
[17]	τοὺς ἄρχοντας, ἀλλὰ τὸν ἀδικήσαντα,	ὁ	δὲ ἀδικῶν εἶτα εἰργόμενος, ἀφεὶς
[10]	ἔφη τῷ παιδὶ τῆς γαμετῆς.	Ὁ	δὲ αὐτίκα μὲν ἠρνήσατο· τελευτήσαντος
[20]	ἐξ ἴσης εἶναι φιλομύθους. Εἶἑν.	Ὁ	δὲ δὴ Κάτων ὅπως ἀπήντησε
[16]	τῶν ἄλλων τοῖς ἄρχουσιν ἀδικίαν.	Ὁ	δὲ καὶ συγκολάζων εἰς δύναμιν
[16]	δὴ καὶ ὁ μηδὲν ἀδικῶν,	ὁ	δὲ μηδ´ ἐπιτρέπων τοῖς ἀδικοῦσιν
[25]	βούλεσθε δὲ νυνὶ καὶ πέμπτον.	Ὁ	δέ μοι θεῖος καὶ ὁμώνυμος
[16]	ἐκείνου· ὁ μὲν γὰρ ἑνός,	ὁ	δὲ πολλῶν ἀντάξιος ἑτέρων, μηνύων
[12]	δὲ τὰ παρὰ τοῖς ἄλλοις.	Ὁ	δὲ τῷ τὰ ἐναντία ζηλοῦντι
[13]	δι´ ἀμφοτέρων ἀφῃρημένοι τὰς ἐπικερδείας.	Ὁ	δὲ τῶν Σύρων δῆμος οὐκ
[10]	νόσον, ἥτις ποτέ ἐστιν, ἐξευρεῖν.	Ὁ	δὲ ὑπονοήσας ἐκ τῶν Ὁμήρου
[14]	ἐγὼ μὲν οὐκ ἐβουλόμην τότε,	ὁ	δὲ ὡς δή τι χαρίεν
[17]	ἀπεχθάνεσθαι, δέον ἀρέσκειν καὶ θωπεύειν.	~Ὁ	δεῖνα ἐβιάσατο τὸν δεῖνα, τί
[29]	μῖσος, ~ἀφικομένου μου πρὸς ὑμᾶς,	ὁ	δῆμος ἐν τῷ θεάτρῳ, πνιγόμενος
[30]	εἰς ἀλλήλους εἰργάσασθε, φέρων μὲν	ὁ	δῆμος ἐπὶ τὰς οἰκίας τῶν
[5]	κρότων καὶ ἀπὸ τῆς βοῆς	ὁ	δῆμος, οἱ δὲ ἐν τέλει
[15]	γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος ἐθέλειν οὔτε	ὁ	διδοὺς τὴν τιμὴν ἢ χάριν
[3]	καθάπερ εἰώθεσαν ὅ τε ἀνεψιὸς	ὁ	ἐμὸς καὶ ὁ θεῖος καὶ
[10]	πάσχουσι. Συνιδὼν δὲ τὸ πάθος	ὁ	Ἐρασίστρατος φράζει πρὸς τὸν βασιλέα,
[3]	τε ἀνεψιὸς ὁ ἐμὸς καὶ	ὁ	θεῖος καὶ ὁ ἀδελφὸς ὁ
[1]	τῷ Παρίῳ τὴν μοῦσαν ἔδωκεν	ὁ	θεὸς εἰς εὐφροσύνας καὶ ἡδονὰς
[22]	τοῦ πυρὸς ἀπολελοιπέναι τὸν νεὼν	ὁ	θεός, ἐπεσήμηνε γὰρ εἰσελθόντι μοι
[29]	ἀνθρώποις λιμὸν ἀλοιητῆρα βροτείων, ὡς	ὁ	θεὸς ἔφη τοὺς ταῦτα ἐπιτηδεύοντας
[16]	τύχην ἐσομένην, εἰς ἣν νῦν	ὁ	θεὸς φέρων κατέστησεν. Ἐγὼ δὲ
[10]	τὸ πρόσωπον ἐρύθημα. Ταῦτα ὁρῶν	ὁ	ἰατρὸς προσάγει τῷ στέρνῳ τὴν
[23]	ἐνιαύσιον ἑορτὴν ἄγουσα τῷ θεῷ,	ὁ	ἱερεὺς εἶπεν· ἐγὼ μὲν ἥκω
[23]	ἡ πόλις κοινῇ, μόνος δὲ	ὁ	ἱερεύς, ὃν οἶμαι δικαιότερον ἦν
[1]	εἴωθα πρὸς ἐμαυτὸν λέγειν ὅπερ	ὁ	Ἰσμηνίας οὐκ ἀπὸ τῆς ἴσης
[8]	ἡ Σύρων ἥκει νεομηνία, καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὖθις εἰς Φιλίου Διός·
[8]	εἶτα ἡ πάγκοινος ἑορτή, καὶ	ὁ	Καῖσαρ εἰς τὸ τῆς Τύχης
[8]	πολὺς ὁ κόρος αὐτῶν. Ἔθυσεν	ὁ	Καῖσαρ ἐν τῷ τοῦ Διὸς
[20]	Ταῦτα οὖν ἐκεῖνος ἔφρασεν, ὡς	ὁ	Κάτων ἀπεκρίνατο μὲν οὐθέν, βοήσας
[8]	ὥσπερ τῆς δρυός, καὶ πολὺς	ὁ	κόρος αὐτῶν. Ἔθυσεν ὁ Καῖσαρ
[19]	μετὰ παρρησίας. Ἓν μόνον ὑμᾶς	ὁ	Κωνστάντιος ἠδίκησεν, ὅτι με Καίσαρα
[15]	ὑμῖν αὐτὸ ὀνομάζειν δοῦναι, καὶ	ὁ	λαμβάνων, ὡς ἴσασιν οἱ θεοὶ
[20]	ὑπολάβητε τὴν πόλιν· οὐκ ἔστιν	ὁ	λόγος ἐμός. Εἴ τις ἀφῖκται
[32]	τὴν ἐν τοῖς ἀνθρώποις κακίαν.	~Ὁ	λόγος οὖν μοι καὶ ἐνταῦθα
[16]	συγκολάζων εἰς δύναμιν τοῖς ἄρχουσιν,	ὁ	μέγας ἀνὴρ ἐν πόλει καὶ
[19]	βουλήν, τοὺς εὐπόρους, τὸν δῆμον.	Ὁ	μὲν γὰρ δῆμος ἄχθεταί μοι
[21]	αὐθαδέστερος, ὅσον οἱ Κελτοὶ Ῥωμαίων.	Ὁ	μὲν γὰρ ἐκεῖσε τεχθεὶς ἐγγὺς
[16]	ἢ διπλασίας τιμῆς ἄξιος ἐκείνου·	ὁ	μὲν γὰρ ἑνός, ὁ δὲ
[24]	~Τοιαῦτα εἰπὼν τότε μέμνημαι, καὶ	ὁ	μὲν θεὸς ἐμαρτύρησέ μου τοῖς
[16]	ξένος. Τίμιος μὲν δὴ καὶ	ὁ	μηδὲν ἀδικῶν, ὁ δὲ μηδ´
[10]	ἐδίδου τὰ συνθήματα τοῦ πάθους	ὁ	νεανίας, ἆσθμα τῶν θλιβομένων ἠφίει,
[1]	λοιδορίᾳ. Ἐμοὶ δὲ ἀπαγορεύει μὲν	ὁ	νόμος ἐπ´ ὀνόματος, ὥσπερ οἶμαι
[1]	τὴν ἐν τοῖς μέλεσι μουσικὴν	ὁ	νῦν ἐπικρατῶν ἐν τοῖς ἐλευθέροις
[24]	τοὺς ἀκούοντας τοὺς λόγους, καὶ	ὁ	ξὺν ἡδονῇ τῶν βλασφημιῶν ἀκροασάμενος,
[3]	ὁ θεῖος καὶ ὁ ἀδελφὸς	ὁ	ὁμοπάτριος. Ἓξ δὲ τοὺς πάντας
[14]	κάλλος ὑγρότης βίου· ἐμὲ δὲ	ὁ	παιδαγωγὸς ἐδίδασκεν εἰς γῆν βλέπειν
[16]	γὰρ δὴ καὶ τοῦτό σε	ὁ	παιδαγωγὸς ἐδίδασκεν, ὃς οὐδὲ εἰ
[15]	τε καὶ ἕξει. Τυχὸν δὲ	ὁ	παιδαγωγὸς εἰ προέγνω τοῦτο, πολλὴν
[14]	ἴστε, μὰ Δία καὶ Μούσας,	ὁ	παιδαγωγὸς ἔτι παιδαρίῳ κομιδῇ· Μή
[4]	ἀμφοτέρωθεν εἰσάγουσι γέφυραι, καὶ ὀλιγάκις	ὁ	ποταμὸς ἐλαττοῦται καὶ μείζων γίνεται,
[4]	τοῦ εἰωθότος σφοδρότερος, καὶ παρέφερεν	ὁ	ποταμὸς ὥσπερ μαρμάρου πλάκας· ἴστε
[2]	Καίτοι καὶ τοῦτο ἔχειν ἔοικεν	ὁ	πώγων ὥσπερ τὰ ἄλλα λυπηρόν,
[20]	τοσαύτας ἀπεχθείας λαβὰς παρασχόντος; ~Ἀλλὰ	ὁ	Ῥωμαῖος Κάτων, ὅπως μὲν ἔχων
[26]	μοι λευκαὶ μελαίναις ἀναμεμίξονται τρίχες,	ὁ	Τήιος ἔφη ποιητής. ~Εἶἑν. Ἀλλὰ
[14]	ψυχήν, ἀλλὰ τὸ πρόσωπον ὀφθείην,	ὁ	τρόπος οὐ συγχωρεῖ. Ἔστι μὲν
[23]	τὰ νῦν οὐδὲν ηὐτρέπισται« Ἐνταῦθα	ὁ	φιλαπεχθήμων ἐγὼ πρὸς τὴν βουλὴν
[4]	ἐνθένδε χρή. Γίνεται δὲ καὶ	ὁ	χειμὼν ἐκεῖ πρᾳότερος, εἴτε ὑπὸ
[4]	ἔχοντα τῆς βοηθείας. Ὡς δὲ	ὁ	χειμὼν ἐπεκράτει καὶ ἀεὶ μείζων
[4]	δένδρεσι βλάβην. Ἐγένετο δὴ οὖν	ὁ	χειμὼν τοῦ εἰωθότος σφοδρότερος, καὶ
[8]	νύκτωρ μόνος οὐδέ ἐστιν οὐδέν,	ὅ	σου τὸν ἄγριον καὶ ἀνήμερον
[3]	θεῶν οὐδὲ διημερεύω, καθάπερ εἰώθεσαν	ὅ	τε ἀνεψιὸς ὁ ἐμὸς καὶ
[17]	ἀναγκάζειν, ἐπιτρέψαι δὲ ἑκάστῳ πράττειν	ὅ	τι ἂν ἐθέλῃ καὶ δυνατὸς
[18]	ἀφέλοιτο τοῦ λέγειν καὶ πράττειν	ὅ	τι βούλονται τοὺς ἀνθρώπους. Ὀρθῶς
[15]	πολλὴν ἂν ἐποιήσατο προμήθειαν, ὅπως	ὅ	τι μάλιστα ὑμῖν φανείην κεχαρισμένος.
[16]	Ἐγὼ δὲ (οὐ γὰρ εἶχον	ὅ	τι ποιῶ) πεισθεὶς οὐκέτι δύναμαι
[6]	ὅτι πρῶτον μὲν ἡ σωφροσύνη	ὅ	τι ποτ´ ἐστὶν οὐκ ἴσμεν,
[17]	ἡσυχίαν καὶ μάλιστα μὲν φρονεῖν	ὅ	τι σοι φίλον, εἰ δὲ
[22]	καὶ πρὸς πάντα ἑτοίμως ὑπήκουσαν.	Ὃ	δὲ δὴ μέγιστον, ἐκεῖθεν εἰς
[22]	ἀνέτρεψαν πάντας, ὑπὸ τοῦ συνθήματος,	ὃ	δὴ δέδοται παρ´ ἐμοῦ πρῴην,
[26]	ἄλλων ὀρνίθων εἶναι τὴν φωνήν.	Ὃ	δὴ καὶ αὐτὸς εὐλαβοῦμαι παθεῖν,
[1]	θεάτροις, σφίσι δ´ αὐτοῖς ἡδίστοις·	ὃ	δὴ καὶ αὐτὸς ξυννοήσας εἴωθα
[20]	ἀνδρὸς ἐκ τοῦ φαύλου γένους,	ὃ	δὴ λέγεται παρὰ τῶν ἀλαζόνων
[18]	σεβάσματα ἄγουσιν αὐτὰ δι´ ἡδονῆς,	ὃ	δὴ μακαριώτατον εἶναι φαίνεται καὶ
[6]	τῶν ἀγεννεστάτων σῶφρον τουτοῒ ψυχάριον,	ὃ	δὴ σὺ κοσμεῖν καὶ καλλωπίζειν
[31]	ἀχαριστούμεθα; ὅτι τρέφομεν ὑμᾶς οἴκοθεν,	ὃ	μέχρι σήμερον ὑπῆρξεν οὐδεμιᾷ πόλει,
[29]	καὶ ἐκ τῶν ἀγρῶν συντρέχουσιν,	ὃ	μόνον ἐστὶν εὑρεῖν πολὺ καὶ
[24]	μήποτε ὤφελεν, ἐκλιπὼν τὸ προάστειον,	ὃ	πολὺν ἐτήρησε χρόνον ἐν ἐκείνῃ
[7]	Ἐν θυμῷ, γρηῦ, χαῖρε καὶ	ἴσχεο	μηδ´ ὀλόλυζε; τὰς δὲ δὴ
[30]	ἀχαριστοῦσιν) Ἀδραστείᾳ πάντα ἐπιτρέψας ἐς	ἄλλο	ἔθνος οἰχήσομαι καὶ δῆμον ἕτερον,
[2]	διὰ δυσκολίαν καὶ μικροπρέπειαν, οὐδὲ	ἄλλο	τι μέρος τοῦ σώματος εἰργασάμην
[18]	πόλις ὄντες τὰ τοιαῦτα, ὡς	ἐκεῖνό	γε οὐδαμοῦ σπουδαῖον οὐδὲ ζηλωτὸν
[13]	παρέχων οἴει τρέφειν αὐτοὺς ἱκανῶς.	Ἐκεῖνο	δέ σου χαρίεν, ὅτι οὐδὲ
[8]	οὔτε τοῖς ἤθεσιν. Εἶἑν. Ἀλλ´	ἐκεῖνο	τίς ἀνέξεταί σου; καθεύδεις ὡς
[22]	εἴτε μὴ τὸ πῦρ ἔδειξαν	ἐκεῖνο,	τοῖς μὲν ἐπιδημοῦσι τῶν ξένων
[1]	ἀπὸ τῆς ἴσης μὲν ἕξεως,	ἀπὸ	δὲ τῆς ὁμοίας, ὡς ἐμαυτὸν
[5]	ἀγοραῖς καὶ ἐν τοῖς θεάτροις,	ἀπὸ	μὲν τῶν κρότων καὶ ἀπὸ
[8]	μὲν τὰς παρειάς, καλὰ δὲ	ἀπὸ	σαυτοῦ πρῶτον ἀρξάμενον δεικνύειν πάντα
[4]	ἐξ ὅτου Καῖσαρ ἐγενόμην ἅπαξ	ἀπὸ	συμπτώματος, οὐ πλησμονῆς. Ἄξιον δὲ
[29]	ἀνάλισκον σίτου, πάντας οἴκοθεν ἔχων.	Ἀπὸ	τῆς Αἰγύπτου κομισθέντα μοι σῖτον
[10]	κελεύσας καλούς τε καὶ καλάς,	ἀπὸ	τῆς βασιλίδος ἀρξάμενος. Ἡ δὲ
[5]	ἀπὸ μὲν τῶν κρότων καὶ	ἀπὸ	τῆς βοῆς ὁ δῆμος, οἱ
[18]	εὐδαίμοσιν εἶναι πᾶσαν ἀρνουμένοις δουλείαν,	ἀπὸ	τῆς εἰς τοὺς θεοὺς πρῶτον,
[25]	ἐποιήσαμεν τρυφᾶν, ὥστε ἄγων σχολὴν	ἀπὸ	τῆς ἐνδείας τοὺς ἀναπαίστους εἰς
[1]	λέγειν ὅπερ ὁ Ἰσμηνίας οὐκ	ἀπὸ	τῆς ἴσης μὲν ἕξεως, ἀπὸ
[5]	ἐδαπάνησαν ἢ Σόλων ὁ Ἀθηναῖος	ἀπὸ	τῆς πρὸς Κροῖσον τὸν Λυδῶν
[19]	χαλεπόν, τυχόντες δὲ ἡμεῖς ἐξηγητῶν	ἀπὸ	τῆς ὑμετέρας πόλεως ἐδιδάχθημεν ἀρχὰς
[23]	Δάφνην ἀπαντᾶν. Ἐγὼ μὲν οὖν	ἀπὸ	τοῦ Κασίου Διὸς ἐπὶ τοῦτο
[23]	ἱερεύς, ὃν οἶμαι δικαιότερον ἦν	ἀπὸ	τοῦ πλήθους τῶν προσφερομένων τῷ
[2]	δὲ μυρία, ~καὶ πρῶτον ἀρξάμενος	ἀπὸ	τοῦ προσώπου. Τούτῳ γὰρ οἶμαι
[10]	ὑπὸ Σελεύκου, τοὔνομα δὲ ἔχει	ἀπὸ	τοῦ Σελεύκου παιδός) ὃν δή
[28]	δυνατωτέρα. Δέδωκα οὖν ὑμῖν καὶ	ἀπὸ	τῶν ἐπιτροπευσάντων τοὺς θησαυροὺς τοὺς
[28]	τοὺς θησαυροὺς τοὺς ἐμοὺς καὶ	ἀπὸ	τῶν ἐργασαμένων τὸ νόμισμα τοὺς
[4]	καίπερ ὄντες οὐ πολλοί, παμπληθεῖς	ἀπὸ	τῶν τοίχων ἀτμοὺς ἐκίνησαν, ὑφ´
[23]	εἰς τοὺς Γαλιλαίους, καὶ τρέφουσαι	ἀπὸ	τῶν ὑμετέρων ἐκεῖναι τοὺς πένητας,
[2]	αὐτῶν υἱέας καὶ τὰς θυγατέρας	ὑπὸ	ἁβρότητος βίου καὶ ἴσως ἁπαλότητος
[20]	οὐκ ἐφικόμην μέν, ηὐξάμην δὲ	ὑπὸ	ἀμαθίας κοινωνῆσαι καὶ μετασχεῖν. Ταῦτα
[29]	ἀγορὰν οὐχ ὑπὸ ἐνδείας, ἀλλὰ	ὑπὸ	ἀπληστίας τῶν κεκτημένων στενοχωρουμένην, ἔταξα
[16]	Ἐκείνοις ὁ γέρων οὗτος πεισθεὶς	ὑπὸ	ἀφροσύνης, ἔπειτα ἐμὲ νέον εὑρών,
[9]	ἐμαυτοῦ ταυτασὶ τὰς λοιδορίας, ὃς	ὑπὸ	ἀφροσύνης οὐ συνῆκα ποταπὸν ἐξ
[22]	τῷ δήμῳ μὲν ἡδονὴν παρασχόν,	ὑπὸ	δὲ τῆς βουλῆς ἀμεληθέν, εἰσέτι
[18]	πρῶτον αἰδεῖσθαι διδαχθῇ τοὺς πρεσβυτέρους,	ὑπὸ	δὲ τῆς οὕτω κακῆς συνηθείας
[2]	καλῷ μηδὲ εὐπρεπεῖ μηδὲ ὡραίῳ	ὑπὸ	δυστροπίας καὶ δυσκολίας αὐτὸς προστέθεικα
[25]	εὐδαίμονα ταύτην ἀποκναῖσαι πόλιν ὥσπερ	ὑπὸ	δυσωδίας τῆς ἐμῆς μετριότητος καὶ
[29]	φωνὴν καὶ τὴν ἀγορὰν οὐχ	ὑπὸ	ἐνδείας, ἀλλὰ ὑπὸ ἀπληστίας τῶν
[7]	Ὀδυσσεὺς ἐπέσχε τὴν Εὐρύκλειαν ἐκπεπληγμένην	ὑπὸ	μεγέθους τοῦ κατορθώματος· Ἐν θυμῷ,
[24]	μὴ πολυπραγμονεῖν μηδὲ ἐπιτιμᾶν. Ἀλλὰ	ὑπὸ	προπετείας ἐγὼ καὶ τῆς καταγελάστου
[10]	πόλις συνῳκίσθη (πεποίηται μὲν γὰρ	ὑπὸ	Σελεύκου, τοὔνομα δὲ ἔχει ἀπὸ
[10]	σώματι, καὶ τὸ μειράκιον ὁρῶν	ὑπό	τε ἡλικίας καὶ συνηθείας οὐκ
[14]	τεκοῦσα μησὶν ὕστερον ὀλίγοις ἐτελεύτησεν	ὑπὸ	τῆς ἀμήτορος παρθένου πολλῶν συμφορῶν
[17]	τρέπει τὸ ἄχθος. Ἐξὸν οὖν	ὑπὸ	τῆς εὐλογιστίας ταύτης ἀπέχεσθαι μὲν
[4]	ὁ χειμὼν ἐκεῖ πρᾳότερος, εἴτε	ὑπὸ	τῆς θέρμης τοῦ ὠκεανοῦ (στάδια
[8]	ἔτυχεν ἀδεῶς καὶ ἐλευθέρως, ἀλλὰ	ὑπὸ	τῆς συνήθους σκαιότητος καὶ ἐμαυτὸν
[2]	καὶ ὀνυχίζομαι, καὶ τοὺς δακτύλους	ὑπὸ	τοῦ καλάμου τὰ πολλὰ ἔχω
[22]	δὲ τῶν ἀθέων ἀνέτρεψαν πάντας,	ὑπὸ	τοῦ συνθήματος, ὃ δὴ δέδοται
[10]	πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ ὃς	ὑπὸ	τοῦ φιλόπαις εἶναι παραχωρεῖν ἔφη
[21]	οὐδαμῶς ἐπιτηδείῳ δήμοις ἐντυγχάνειν καὶ	ὑπὸ	τρυφῆς εὐδαιμονεστάτῳ εἶναι, ἥ τε
[24]	ἐναλλάττοντες τὰ χωρία. Ἐγὼ μὲν	ὑπὸ	τῷ θεῷ πρὸς τῷ βωμῷ
[14]	ἀδικήματος καὶ ὀνείδους, εὐνοῦχος ἦν,	ὑπὸ	τὠμῷ τεθραμμένος πάππῳ, τὴν μητέρα
[6]	ἀμαθέστατε καὶ φιλαπεχθημονέστατε, τὸ λεγόμενον	ὑπὸ	τῶν ἀγεννεστάτων σῶφρον τουτοῒ ψυχάριον,
[29]	δὲ ἐνδεῶς εἶχον, ἀφορίας δεινῆς	ὑπὸ	τῶν ἔμπροσθεν αὐχμῶν γενομένης, ἔδοξέ
[29]	ὀπώρας ἀποδόσθαι χρυσοῦ, καὶ τὸν	ὑπὸ	τῶν πλουσίων ἀποκεκλεισμένον ἐν ταῖς
[29]	δῆμος ἐν τῷ θεάτρῳ, πνιγόμενος	ὑπὸ	τῶν πλουσίων, ἀφῆκε φωνὴν πρῶτον
[6]	καὶ προνοεῖν ὅπως οἱ πένητες	ὑπὸ	τῶν πλουτούντων ἥκιστα ἀδικηθήσονται, καὶ
[14]	καὶ τὸ πολυθρύλλητον τοῦτο δὴ	πρὸ	μηνῶν μὲν εἴκοσι προσκυνούμενον ὄνομα,
[19]	ἐγένετο καὶ φίλος. Ἐπεὶ δὲ	πρὸ	τῆς φιλίας εἵλετο τὴν ἔχθραν,
[22]	Ἐμοὶ μὲν οὖν ἐδόκει καὶ	πρὸ	τοῦ πυρὸς ἀπολελοιπέναι τὸν νεὼν
[26]	τοῖς ἱεροῖς εἶναι σεμνοὺς καὶ	πρὸ	τούτων ἁπάντων ἡ περὶ τὰς
[22]	ἐπεσήμηνε γὰρ εἰσελθόντι μοι πρῶτον	τὸ	ἄγαλμα, καὶ τούτου μάρτυρα καλῶ
[19]	ἐστι τοῦτο τῆς ὑμετέρας σοφίας	τὸ	αἴνιγμα ξυνεῖναι χαλεπόν, τυχόντες δὲ
[18]	εἴργειν καὶ κολάζειν τῶν νέων	τὸ	ἀκόλαστον. Παραιρεῖσθαι γάρ ἐστι καὶ
[18]	παρέχει τὸ λέγειν, τοὺς δὲ	τὸ	ἀκροᾶσθαι τῶν τοιούτων σκωμμάτων εὐφραίνει.
[26]	μὴ παραβάλλειν τοῖς θεάτροις καὶ	τὸ	ἀξιοῦν ἐν τοῖς ἱεροῖς εἶναι
[26]	βαθύτης ἀπαρέσκει τοῦ γενείου καὶ	τὸ	ἀτημέλητον τῶν τριχῶν καὶ τὸ
[11]	τοῖς ἤθεσιν ἀρετῆς, εἰκὸς δήπουθεν	τὸ	αὐτὸ ὑπάρχειν καὶ Σύροις καὶ
[17]	ἀδικούμενον, εἰς τοὺς ἄρχοντας τρέπει	τὸ	ἄχθος. Ἐξὸν οὖν ὑπὸ τῆς
[14]	Ὁμήρῳ δεξιώτατα πεποιημένη· λαβὼν ἐπέξιθι	τὸ	βιβλίον. Τοὺς παντομίμους ἀκούεις ὀρχηστάς;
[1]	ποιητὴν αὐτὸν καὶ τὸν ξυγγραφέα.	Τὸ	γὰρ εἰς ἑαυτὸν γράφειν οὔτε
[13]	κρεῶν δὲ ἤδη τῇ τρυφώσῃ·	τὸ	γὰρ καὶ ἰχθύων καὶ ὀρνιθίων
[17]	ἂν ἐθέλῃ καὶ δυνατὸς ᾖ	(τὸ	γὰρ τῆς πόλεως ἦθος οἶμαι
[14]	πρὶν μᾶλλον κομῆσαι τῆς κεφαλῆς	τὸ	γένειον, ἐν ἐκείνῳ δὲ τῆς
[2]	τὴν αἰτίαν ὥσπερ οἱ τράγοι	τὸ	γένειον ἔχων, ἐξὸν οἶμαι λεῖον
[11]	ἠιόσι Μυσοῖς, ὅθεν δὴ καὶ	τὸ	γένος ἐστί μοι πᾶν ἄγροικον,
[14]	θεοὺς καὶ θεάς, Σκύθης μὲν	τὸ	γένος, ὁμώνυμος δὲ τοῦ τὸν
[20]	φιληκόῳ καὶ πρεσβυτέρῳ· φιλεῖ γὰρ	τὸ	γῆρας ἐπανάγειν αὖθις εἰς τὴν
[1]	ταῖς Μούσαις ᾄσω καὶ ἐμαυτῷ.	Τὸ	δὲ ᾄσμα πεζῇ μὲν λέξει
[28]	οὔπω δυνάμενα τὴν πόλιν ἐκπολεμῶσαι·	τὸ	δὲ δὴ μέγιστον, ἐξ οὗ
[19]	δὲ ἐθέλειν τὸ μὲν Χριστόν,	τὸ	δὲ Κωνστάντιον. Ἀνέχεσθε οὖν μου
[26]	ἵππων, εἶτα τοῦ μὲν ἐπιλαθόμενον,	τὸ	δὲ οὐ δυνηθέντα ἑλεῖν ἱκανῶς
[16]	πάντες, εἰς τὰ θέατρα· πεποιημένοι	τὸ	δυσκλεέστατον τῶν ἔργων καὶ ἐπονείδιστον
[4]	ἦν τοῦ συνήθους, ἐθάλπετο δὲ	τὸ	δωμάτιον οὐδαμῶς, οὗπερ ἐκάθευδον, ὅνπερ
[6]	νόμους· ἡδὺ γὰρ ἐν πᾶσι	τὸ	ἐλεύθερον. Ἡ δὲ εἰρωνεία πόση;
[22]	ὑμᾶς ἐφέρετο πολὺ καὶ μέγα	τὸ	ἐμὸν ὄνομα, καὶ ἐβόων πάντες
[2]	αἱ γυναῖκες, αἷς φύσει πρόσεστι	τὸ	ἐράσμιον. Ὑμεῖς δὲ καὶ ἐν
[4]	ὕδατος, εἶναι δὲ δοκεῖ θερμότερον	τὸ	θαλάττιον τοῦ γλυκέος) εἴτε οὖν
[22]	αὐτοῖς ἐκεῖ παραπλησίως ἐμοὶ καταγελαστότατον	τὸ	θέατρον· ἀλλ´ οἱ μὲν ὀλίγοι
[19]	οὐδὲν ἠδίκησε τὴν πόλιν οὐδὲ	τὸ	Κάππα. Τί μέν ἐστι τοῦτο
[10]	τοῦ συνήθους. Ἐῴκει δὲ οἶμαι	τὸ	κατ´ αὐτὸν αἰνίγματι, σαφῆ μὲν
[17]	μετ´ εὐνοίας τῶν ἀδικημάτων, ἀφεὶς	τὸ	κέρδος, ἔχθραν ἐπαναιρῇ, καὶ τοῦτο
[18]	ἐστι καὶ ἀποθραύειν τῆς ἐλευθερίας	τὸ	κεφάλαιον, εἴ τις ἀφέλοιτο τοῦ
[29]	λάθρᾳ ἀπέδοντο πλείονος, ἐβάρησαν δὲ	τὸ	κοινὸν τοῖς ἰδίοις ἀναλώμασι. Καὶ
[18]	ὅτι τοῖς μὲν ἡδονὴν παρέχει	τὸ	λέγειν, τοὺς δὲ τὸ ἀκροᾶσθαι
[6]	πάντων ἀνθρώπων ἀμαθέστατε καὶ φιλαπεχθημονέστατε,	τὸ	λεγόμενον ὑπὸ τῶν ἀγεννεστάτων σῶφρον
[28]	δὲ δὴ μέγιστον, ἐξ οὗ	τὸ	μέγα ἤρθη μῖσος, ~ἀφικομένου μου
[20]	ἐπὶ σωφροσύνῃ καὶ μεγαλοψυχίᾳ καὶ	τὸ	μέγιστον ἀνδρείᾳ μέγα φρονούντων ἄξιος
[8]	πάσῃ πανταχοῦ πάροδος γλυκυθυμίᾳ. Καὶ	τὸ	μέγιστον τῶν κακῶν, ὅτι τοιοῦτον
[10]	ἐναργοῦς δὲ οὔσης τῆς περὶ	τὸ	μειράκιον ἀσθενείας. Ἐνθάδε μέγας ἆθλος
[10]	γίγνεται τηκεδόνος τῷ σώματι, καὶ	τὸ	μειράκιον ὁρῶν ὑπό τε ἡλικίας
[6]	ἧς ἀνεχόμενοι μῆνα ἕβδομον τουτονί,	τὸ	μὲν εὔχεσθαι πάντως ἀπαλλαγῆναι τοῦ
[19]	τὰ γράμματα, δηλοῦν δὲ ἐθέλειν	τὸ	μὲν Χριστόν, τὸ δὲ Κωνστάντιον.
[14]	σωφροσύνην τὴν ἀναισθησίαν, ἀνδρείαν δὲ	τὸ	μὴ εἴκειν ταῖς ἐπιθυμίαις μηδὲ
[26]	τὸ ἀτημέλητον τῶν τριχῶν καὶ	τὸ	μὴ παραβάλλειν τοῖς θεάτροις καὶ
[12]	ἀμαθίαν καὶ τὴν δυσκολίαν, καὶ	τὸ	μὴ ῥᾳδίως μαλάττεσθαι μηδὲ ἐπὶ
[28]	ἐμοὺς καὶ ἀπὸ τῶν ἐργασαμένων	τὸ	νόμισμα τοὺς πλουσιωτάτους ἑλομένοις ἔχειν·
[4]	οὐδ´ ὣς ἐπέτρεψα τοῖς ὑπηρέταις	τὸ	οἴκημα, δεδιὼς κινῆσαι τὴν ἐν
[6]	ὡς ἐπίφθονον τῆς ἀρχῆς τοῦτο	τὸ	ὄνομα, δουλεύειν δὲ ἡμᾶς ἀναγκάζεις
[22]	ὑμεῖς ἴστε πρὸς τῷ ἔργῳ	τὸ	ὄνομα) καὶ τοῦτον ἐνθένδε ἐκάλει
[10]	τοῖς οὐδὲν πάσχουσι. Συνιδὼν δὲ	τὸ	πάθος ὁ Ἐρασίστρατος φράζει πρὸς
[10]	μητρυιᾶς ἐρασθῆναι· κρύπτειν δὲ ἐθέλοντα	τὸ	πάθος οὐ δύνασθαι, τὸ σῶμα
[7]	ἀνόσιον πρὸς τοὺς θεοὺς ὥσπερ	τὸ	παρ´ ὑμῶν ποιούμενον. Ἐπαινεῖτε γὰρ
[4]	καὶ ταῦτα ἔχον εὐτρεπῶς πρὸς	τὸ	παραδέξασθαι τὴν ἐκ τοῦ πυρὸς
[25]	ἀνεῖται πᾶσι τῶν εἰθισμένων εἰσφορῶν	τὸ	πέμπτον. Οὐκ οἶμαι δὲ ἐξαρκεῖν
[23]	δεομένους (ἔστι δὲ οἶμαι τοιοῦτον	τὸ	πλεῖστον τῶν ἀνθρώπων γένος) ὑμεῖς
[14]	παιδαρίῳ κομιδῇ· Μή σε παραπειθέτω	τὸ	πλῆθος τῶν ἡλικιωτῶν ἐπὶ τὰ
[1]	ἐπιτηδεύειν, ἢ πάλαι ποτὲ ἐδόκει	τὸ	πλουτεῖν ἀδίκως. Οὐ μὴν ἀφέξομαι
[10]	καὶ ὑπορρεῖν τὰς δυνάμεις, καὶ	τὸ	πνεῦμα ἔλαττον εἶναι τοῦ συνήθους.
[7]	πικρῶς αὐτὸ δὴ τοῦτο λέγων	τὸ	ποιούμενον ὑπ´ αὐτῶν, ὡς Ὑμεῖς
[14]	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατεῦσαι, καὶ	τὸ	πολυθρύλλητον τοῦτο δὴ πρὸ μηνῶν
[31]	καὶ ῥητορείαν εἶναι καὶ προσποίησιν	τὸ	πρᾶγμα; γῆς κλήρους οἶμαι τρισχιλίους
[27]	οὐκ ὀλίγα, ἆρ´ οὐκ αἰνίγματι	τὸ	πρᾶγμα ἔοικεν; Ἀλλ´ ὁπόσα μὲν
[4]	τινος ἄλλης αἰτίας ἀφανοῦς ἐμοί,	τὸ	πρᾶγμά ἐστι τοιοῦτον· ἀλεεινότερον ἔχουσιν
[24]	λόγοις, ὡς μήποτε ὤφελεν, ἐκλιπὼν	τὸ	προάστειον, ὃ πολὺν ἐτήρησε χρόνον
[16]	ἐτάξαμεν, οὕτω περὶ πολλοῦ ποιούμεθα	τὸ	προσκρούειν ὑμῖν καὶ ἀπεχθάνεσθαι, δέον
[10]	τοῦ πνεύματος καὶ πολὺ περὶ	τὸ	πρόσωπον ἐρύθημα. Ταῦτα ὁρῶν ὁ
[27]	τοῦ τε αὐχμοῦ τοῦ περὶ	τὸ	πρόσωπον καὶ τῆς ἀναφροδισίας, ὅσῳ
[14]	καλός, οὔτι τὴν ψυχήν, ἀλλὰ	τὸ	πρόσωπον ὀφθείην, ὁ τρόπος οὐ
[10]	πλησίον τῆς κλίνης ἀφορῶν εἰς	τὸ	πρόσωπον τοῦ μειρακίου, παριέναι κελεύσας
[22]	δὲ εἴτε λαθόντες εἴτε μὴ	τὸ	πῦρ ἔδειξαν ἐκεῖνο, τοῖς μὲν
[4]	ἤδη τὸν πόρον ἔμελλε καὶ	τὸ	ῥεῦμα γεφυροῦν. Ὡς οὖν ἐν
[19]	Δαφναίου καὶ τῆς Καλλιόπης, ἣ	τὸ	σόφισμα ὑμῶν ἀπεγύμνωσεν. Ἐμισηνοὶ Χριστὸν
[2]	τῶν ἀπορρήτων μαθεῖν, ἔστι μοι	τὸ	στῆθος δασὺ καὶ λάσιον ὥσπερ
[23]	ἐμὲ δὴ τιμῶντας ὡς ἀρχιερέα,	τὸ	σύνθημα παρ´ ἐμοῦ. Ἐπεὶ δὲ
[10]	ἐθέλοντα τὸ πάθος οὐ δύνασθαι,	τὸ	σῶμα δὲ αὐτῷ κατὰ μικρὸν
[3]	ἕτερον. ~Ἐμοὶ γὰρ οὐκ ἀπόχρη	τὸ	σῶμα εἶναι τοιοῦτο, πρὸς δὲ
[8]	γνάθους μόνον, ἀλλὰ καὶ ἅπαν	τὸ	σῶμα, λειότεροι τῶν γυναικῶν ὅπως
[25]	πέμπτον. Οὐκ οἶμαι δὲ ἐξαρκεῖν	τὸ	σωφρονεῖν ἐμέ, μέτριον ἔχων μὰ
[4]	ποταμῷ, καὶ αὐτὴν κύκλῳ πᾶσαν	τὸ	τεῖχος καταλαμβάνει, ξύλιναι δὲ ἐπ´
[23]	καὶ τοὺς ἐφήβους ἐκεῖ περὶ	τὸ	τέμενος θεοπρεπέστατα μὲν τὰς ψυχὰς
[22]	τῶν λειψάνων ἠγανακτηκόσι τοῦ νεκροῦ	τὸ	τέμενος τοῦ Δαφναίου θεοῦ, οἱ
[26]	τὰς κρίσεις ἡμῶν ἀσχολία καὶ	τὸ	τῆς ἀγορᾶς εἴργειν τὴν πλεονεξίαν,
[8]	ἐφεξῆς ἐβάδισεν (ἐπιλέλησμαι γὰρ εἰς	τὸ	τῆς Δάφνης ὁσάκις εἰσῆλθον τέμενος,
[8]	ἐν τῷ τῆς Τύχης, εἰς	τὸ	τῆς Δήμητρος τρὶς ἐφεξῆς ἐβάδισεν
[8]	ἑορτή, καὶ ὁ Καῖσαρ εἰς	τὸ	τῆς Τύχης ἔρχεται τέμενος. Ἐπισχὼν
[9]	οὐ συνῆκα ποταπὸν ἐξ ἀρχῆς	τὸ	τῆσδε τῆς πόλεως ἦθος, καὶ
[19]	τῆς ἀτιμίας παρὰ τῇ πόλει.	~Τὸ	Χῖ, φασίν, οὐδὲν ἠδίκησε τὴν
[4]	ἐστι τοιοῦτον· ἀλεεινότερον ἔχουσιν οἱ	τὸ	χωρίον οἰκοῦντες τὸν χειμῶνα, καὶ
[12]	ζηλοῦσιν, οὐδὲ ἐν ὀνείδει προφέρομαι	τὸ	Ψεῦσταί τ´ ὀρχησταί τε χοροιτυπίῃσιν
[25]	γὰρ οὐδεὶς ἀγρὸν οὐδὲ κῆπον	ἐπρίατο	παρ´ ὑμῖν οὐδὲ οἰκίαν ᾠκοδόμησεν
[20]	ἐκεῖνος ἔφρασεν, ὡς ὁ Κάτων	ἀπεκρίνατο	μὲν οὐθέν, βοήσας δὲ μόνον
[22]	δὲ τὸν μὲν κοτυλιστὴν ἠγνόησαν	(ἐδέξατο	γὰρ αὐτὸν αὐτίκα τὰ βασίλεια)
[20]	οἷς δρεπόμενος ἐκ τῶν πολλῶν	εἰργάσατο	λόγους ἡδίστους νέῳ φιληκόῳ καὶ
[17]	ἀρέσκειν καὶ θωπεύειν. ~Ὁ δεῖνα	ἐβιάσατο	τὸν δεῖνα, τί τοῦτο, ὦ
[15]	εἰ προέγνω τοῦτο, πολλὴν ἂν	ἐποιήσατο	προμήθειαν, ὅπως ὅ τι μάλιστα
[10]	γαμετῆς. Ὁ δὲ αὐτίκα μὲν	ἠρνήσατο·	τελευτήσαντος δὲ τοῦ πατρὸς μικρὸν
[16]	ἐδίδασκεν, ὃς οὐδὲ εἰ ἄρξεις	ἠπίστατο.	Δεινὸς δὲ ἀνέπεισε γέρων, ὃν
[15]	τὴν ἀπέχθειαν λύσαντες. Οὔτε γὰρ	ἠπίστατο	πρὸς ὑμᾶς ἀφιξόμενον οὔτ´, εἰ
[10]	δεινῶς ἡ καρδία καὶ ἔξω	ἵετο.	Τοιαῦτα ἄττα ἔπασχεν ἐκείνης παρούσης·
[22]	παρὰ τὸν ἐκεῖσε βασιλέα πρῴην	ἀφίκετο,	μνήμῃ τῶν τῇδε πολλοὺς μὲν
[19]	Ἐπεὶ δὲ πρὸ τῆς φιλίας	εἵλετο	τὴν ἔχθραν, εἶτα ἡμῖν οἱ
[4]	ἀέρος ἐπιγιγνομένην τοῖς δένδρεσι βλάβην.	Ἐγένετο	δὴ οὖν ὁ χειμὼν τοῦ
[19]	γὰρ ὁ ἀνὴρ καὶ ἀνεψιὸς	ἐγένετο	καὶ φίλος. Ἐπεὶ δὲ πρὸ
[4]	χειμὼν ἐπεκράτει καὶ ἀεὶ μείζων	ἐπεγίνετο,	θερμῆναι μὲν οὐδ´ ὣς ἐπέτρεψα
[10]	καὶ συνηθείας οὐκ ἀναφρόδιτον, ὁδὸν	ἐτράπετο	τοιαύτην ἐπὶ τὴν τοῦ νοσήματος
[4]	τούτοις ἀγριώτερος ἦν τοῦ συνήθους,	ἐθάλπετο	δὲ τὸ δωμάτιον οὐδαμῶς, οὗπερ
[22]	δὴ μέγιστον, ἐκεῖθεν εἰς ὑμᾶς	ἐφέρετο	πολὺ καὶ μέγα τὸ ἐμὸν
[27]	φλαῦρον, ἀλλὰ καὶ ἐπαινέσας, ὡς	ἐνεδέχετό	μοι, καὶ μεταδοὺς χρηστοῦ τινος,
[28]	δὴ πρότερον ἐπῄνουν ὑμᾶς ὡς	ἐνεδέχετό	μοι φιλοτίμως οὐκ ἀναμείνας τὴν
[20]	Ὢ τῆς κακοδαίμονος πόλεως, ἀπιὼν	ᾤχετο.	~Μὴ δὴ θαυμάσητε, τοῦτο εἰ
[23]	ἀνὴρ ἀγαθὸς ὁρῶν παρ´ ὑμῖν	ἀποδέξαιτο,	νομίζω δὲ ἔγωγε μηδὲ τοῖς
[6]	δὲ καὶ τοῦτό τις ἔργον	θεῖτο	σωφροσύνης, ἀπέχεσθαι πάσης ἡδονῆς οὐ
[15]	ἴσασιν οἱ θεοὶ πάντες, ἀληθῶς	ἠρνεῖτο.	Καὶ δὴ τοῦτο μὲν ὅπῃ
[18]	ἐλευθερίας τὸ κεφάλαιον, εἴ τις	ἀφέλοιτο	τοῦ λέγειν καὶ πράττειν ὅ
[8]	καὶ χάριτες, ὁποίας ἄν τις	εὐφραίνοιτο	διηνεκῶς καρπούμενος, ὁρῶν ὀρχουμένους ἄνδρας
[22]	πολλά, καὶ παραιτούμενον ὀλίγου καὶ	ἐβιάσαντο	λαβεῖν, καὶ πρὸς πάντα ἑτοίμως
[4]	συκᾶς ἤδη τινές εἰσιν οἳ	ἐμηχανήσαντο,	σκεπάζοντες αὐτὰς τοῦ χειμῶνος ὥσπερ
[29]	γὰρ αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως	διέθεντο	καλῶς, ἐργασάμενοι τοῖς ἀνθρώποις λιμὸν
[8]	σῶμα, λειότεροι τῶν γυναικῶν ὅπως	φαίνοιντο	τοῖς ἐντυγχάνουσιν, ἑορτάς, πανηγύρεις, οὔτι
[29]	ἐπὶ τῶν ἀγρῶν σῖτον λάθρᾳ	ἀπέδοντο	πλείονος, ἐβάρησαν δὲ τὸ κοινὸν
[1]	ἀναγκαζόμενοι τῇ μουσικῇ πρὸς τοῦτο	ἐχρῶντο,	κουφότερα ποιοῦντες αὑτοῖς ὅσα ὁ
[17]	τοὺς κανθηλίους, ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν	αὐτὸ	δὴ τοῦτο κόσμου τινὸς ἕνεκα
[7]	καὶ καθάπτῃ τῶν βοώντων πικρῶς	αὐτὸ	δὴ τοῦτο λέγων τὸ ποιούμενον
[6]	καλινδουμένοις γραϊδίοις ξυνεχωρήσαμεν, ἡμεῖς δὲ	αὐτὸ	διὰ τῆς ἡμῶν αὐτῶν εὐτραπελίας
[10]	τῶν θλιβομένων ἠφίει, ἐπέχειν γὰρ	αὐτὸ	κινούμενον καίπερ σφόδρα ἐθέλων οὐχ
[16]	οὐ γὰρ ἔχω πῶς ἂν	αὐτὸ	μᾶλλον ἐνδειξαίμην) ἐπὶ τῆς μεσιτείας
[3]	ναὶ μὰ Δία μὴ μισῶν	αὐτὸ	μηδὲ ἀποστρεφόμενος, ἄσμενος ἀπαλλάττομαι. Ἀλλὰ
[22]	τοῦ Κάππα. Καὶ ὑμῖν γε	αὐτὸ	οἱ πολιοῦχοι τῆσδε τῆς πόλεως
[15]	ἢ ὅ τι φίλον ὑμῖν	αὐτὸ	ὀνομάζειν δοῦναι, καὶ ὁ λαμβάνων,
[4]	πάντων ἐμέσαι συνέβη. Καὶ μέμνημαι	αὐτὸ	παθὼν ἐξ ὅτου Καῖσαρ ἐγενόμην
[2]	γένειον ἔχων, ἐξὸν οἶμαι λεῖον	αὐτὸ	ποιεῖν καὶ ψιλόν, ὁποῖον οἱ
[17]	εἰώθασι κωμάζειν, ἀεὶ μὲν ἐπιεικῶς	αὐτὸ	ποιοῦντες, ἐν δὲ ταῖς ἑορταῖς
[2]	τὸν βαθὺν τουτονὶ πώγωνα, δικὰς	αὐτὸ	πραττόμενος, ὡς ἔοικεν, οὐδενὸς μὲν
[2]	τῶν θηρίων, οὐδὲ ἐποίησα λεῖον	αὐτὸ	πώποτε διὰ δυσκολίαν καὶ μικροπρέπειαν,
[11]	ἤθεσιν ἀρετῆς, εἰκὸς δήπουθεν τὸ	αὐτὸ	ὑπάρχειν καὶ Σύροις καὶ Ἀραβίοις
[3]	οὐκ ἀπόχρη τὸ σῶμα εἶναι	τοιοῦτο,	πρὸς δὲ καὶ δίαιτα παγχάλεπος
[6]	εἶναι οὐ φὴς οὐδὲ ἀνέχῃ	τοῦτο	ἀκούων, ἀλλὰ καὶ ἀγανακτεῖς, ὥστε
[3]	Ἦν μὲν οὖν ἴσως καὶ	τοῦτο	βαρὺ καὶ δεῖγμα ἐναργὲς μοχθηρίας
[11]	Ἑλλήνων φιλοτιμοτάτους καὶ φιλανθρωποτάτους· καίτοι	τοῦτό	γε ἐπιεικῶς ἐν πᾶσιν εἶδον
[24]	καὶ εἰς ὑμᾶς εὐνοίας ἀδόλου·	τοῦτο	δέ ἐστιν οἶμαι παγγέλοιος κολακεία)
[22]	τέλος ὡς ἐνεδέησεν ἔτι κοτυλιστοῦ	(τοῦτο	δὲ ὑμεῖς ἴστε πρὸς τῷ
[14]	Ἑλλάδα στρατεῦσαι, καὶ τὸ πολυθρύλλητον	τοῦτο	δὴ πρὸ μηνῶν μὲν εἴκοσι
[23]	ἀπὸ τοῦ Κασίου Διὸς ἐπὶ	τοῦτο	ἔδραμον, οἰόμενος ἐνταῦθα μάλιστα τοῦ
[21]	ἀπιὼν ᾤχετο. ~Μὴ δὴ θαυμάσητε,	τοῦτο	εἰ καὶ ἐγὼ νυνὶ πάσχω
[18]	τοὺς ἀνθρώπους. Ὀρθῶς οὖν ὑμεῖς	τοῦτο	εἰδότες, ὅτι δεῖ τὰ πάντα
[31]	ἐνείμασθε πάντες οἱ μὴ δεόμενοι.	Τοῦτο	ἐξετασθὲν ἀνεφάνη σαφῶς. Ἀφελόμενος δὲ
[4]	Οὐ μὴν ὑμῶν γ´ ἕνεκα	τοῦτο	ἐπιτηδεύεται παρ´ ἐμοῦ· δεινὴ δέ
[28]	ἀλλήλους ἀγαπήσομεν. Ἓν μὲν δὴ	τοῦτο	ἔστω μοι τῆς προπετείας ὄνειδος.
[2]	φιλεῖν ἥκιστα ἀλγῶ. Καίτοι καὶ	τοῦτο	ἔχειν ἔοικεν ὁ πώγων ὥσπερ
[1]	ἄλλως ἀναγκαζόμενοι τῇ μουσικῇ πρὸς	τοῦτο	ἐχρῶντο, κουφότερα ποιοῦντες αὑτοῖς ὅσα
[11]	πάντες, αὐτῶν δὲ Ἑλλήνων πλέον	τοῦτο	ἔχω μαρτυρεῖν Ἀθηναίοις. Εἰ δὲ
[7]	χεῖρας ἀνέσχον, βαρβαρικὸν μὲν καὶ	τοῦτο	καὶ γυναιξὶ πρέπον, οὐ μὴν
[32]	Ἀνοίας οὖν ἐστι τῆς ἐμῆς	τοῦτο	καὶ οὐ τῆς ὑμετέρας ἐλευθερίας.
[17]	ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν αὐτὸ δὴ	τοῦτο	κόσμου τινὸς ἕνεκα πρόκεινται καὶ
[7]	τῶν βοώντων πικρῶς αὐτὸ δὴ	τοῦτο	λέγων τὸ ποιούμενον ὑπ´ αὐτῶν,
[4]	πάνυ χαρίεντος, ἐμοὶ δὲ διὰ	τοῦτο	μάλιστα οἰκείου. Ἐτύγχανον ἐγὼ χειμάζων
[15]	πάντες, ἀληθῶς ἠρνεῖτο. Καὶ δὴ	τοῦτο	μὲν ὅπῃ τοῖς θεοῖς φίλον
[2]	ἐπιτρέπων καθαρὰ λείοις καὶ διὰ	τοῦτο	οἶμαι γλυκερωτέρα χείλεσι χείλη προσμάττειν,
[17]	τὸ κέρδος, ἔχθραν ἐπαναιρῇ, καὶ	τοῦτο	ποιῶν ὀρθῶς οἴει ποιεῖν καὶ
[15]	δὲ ὁ παιδαγωγὸς εἰ προέγνω	τοῦτο,	πολλὴν ἂν ἐποιήσατο προμήθειαν, ὅπως
[16]	δὲ ξὺν ὀλίγοις ἐπιτηδεύοντι νῦν	τοῦτο	πρὸς θάτερα περιέστη καὶ γέγονεν
[29]	μυριάδας. Ὡς δὲ ἀνάλωτο καὶ	τοῦτο,	πρότερον μὲν πεντάκις χιλίους, ἑπτάκις
[25]	ὡς οὐδὲν ὑμᾶς ἐγὼ διὰ	τοῦτο	πώποτε δεινὸν ἐργάσομαι σφάττων ἢ
[16]	δικάζειν; οὐ γὰρ δὴ καὶ	τοῦτό	σε ὁ παιδαγωγὸς ἐδίδασκεν, ὃς
[29]	οὐχ ἡ πόλις μόνον ἐπὶ	τοῦτο	συρρεῖ, οἱ πλεῖστοι δὲ καὶ
[1]	ἀδίκως. Οὐ μὴν ἀφέξομαι διὰ	τοῦτο	τῆς ἐμοὶ δυνατῆς ἐκ Μουσῶν
[19]	τὸ Κάππα. Τί μέν ἐστι	τοῦτο	τῆς ὑμετέρας σοφίας τὸ αἴνιγμα
[6]	καὶ σωφρονίζειν· εἰ δὲ καὶ	τοῦτό	τις ἔργον θεῖτο σωφροσύνης, ἀπέχεσθαι
[6]	ἀφελεῖν ὡς ἐπίφθονον τῆς ἀρχῆς	τοῦτο	τὸ ὄνομα, δουλεύειν δὲ ἡμᾶς
[17]	δεῖνα ἐβιάσατο τὸν δεῖνα, τί	τοῦτο,	ὦ μῶρε, πρὸς σέ; κοινωνεῖν
[29]	μέτρων τετταράκοντα μυριάδας. Ὡς δὲ	ἀνάλωτο	καὶ τοῦτο, πρότερον μὲν πεντάκις
[31]	ἑλόντες οὐκ ἐπεξήλθομεν; ἑνὸς ἢ	δύο	βούλεσθε ὑμᾶς ὑπομνήσω, μή τις
[25]	φαυλοτέρους ἄνδρας οἴκοι παρ´ ἐμαυτῷ	δύο	καὶ τρεῖς, ἀλλὰ καὶ τέτταρας,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/11/2006