Chapitre
[25]	~Ὑπὲρ μὲν δὴ τῶν βλασφημιῶν,	ἃς	ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ κατεχέατέ
[19]	εἰκότως ἐμαυτοῦ κατηγορῶ τοσαύτας ἀπεχθείας	λαβὰς	παρασχόντος; ~Ἀλλὰ ὁ Ῥωμαῖος Κάτων,
[32]	τιμῆς, ἣν ἐτιμήσατε δημοσίᾳ, τὰς	ἀμοιβὰς	ἀποδοῖεν.
[20]	παρασκευὴν πᾶσαν πεποιῆσθαι· καὶ θᾶσσον	ἀποβὰς	τοῦ ἵππου, προῆγεν ἅμα καὶ
[10]	περὶ τὸ μειράκιον ἀσθενείας. Ἐνθάδε	μέγας	ἆθλος ἰατρῷ προὐτέθη τῷ Σαμίῳ
[16]	εἰς δύναμιν τοῖς ἄρχουσιν, ὁ	μέγας	ἀνὴρ ἐν πόλει καὶ τέλειος
[3]	οὐδένα, καὶ ταῦτα βασιλεὺς ἀκούων	μέγας,	ὃς καθάπερ ὕπαρχος ἢ στρατηγὸς
[6]	ἐστί σοι γενέσθαι πολλάκις, ἀπεχθείας,	ὀργάς,	λοιδορίας· εἶτα καὶ ταῦτα φέρειν
[22]	ὡς ἐνθένδε ἐκεῖσέ τις Καππαδόκης	φυγάς,	ἐν τῇ παρ´ ὑμῖν τραφεὶς
[6]	ὥστε ἤδη ἔπεισας τοὺς πλείστους	ἐθάδας	πάλαι γενομένους ἀφελεῖν ὡς ἐπίφθονον
[29]	ἔνθεν εἰσήγαγον ὑμῖν μέτρων τετταράκοντα	μυριάδας.	Ὡς δὲ ἀνάλωτο καὶ τοῦτο,
[7]	μηδ´ ὀλόλυζε; τὰς δὲ δὴ	Τρῳάδας	οὔτι πρὸς τὸν Πρίαμον ἤ
[28]	ἀλλὰ νομίσας ὑμᾶς μὲν Ἑλλήνων	παῖδας,	ἐμαυτὸν δέ, εἰ καὶ γένος
[13]	τὴν ἀγορὰν βαδίζοντός σου καὶ	παῖδας	ἡγεῖσθαι καλούς, εἰς οὓς ἀποβλέψουσιν
[23]	θεῷ παρ´ ὑμῶν οἴκαδε ἀπιέναι	μερίδας	ἔχοντα. Τοῖς μὲν γὰρ ἱερεῦσιν
[23]	ὥσπερ ὀνείρατα ὁρῶν, ἱερεῖα καὶ	σπονδὰς	καὶ χοροὺς τῷ θεῷ καὶ
[14]	φερόμενον ὀρεχθῆναί ποτε ταυτησὶ τῆς	θέας.	Ἱπποδρομίας ἐπιθυμεῖς; ἔστι παρ´ Ὁμήρῳ
[14]	ἔλεγε; βάρβαρος νὴ θεοὺς καὶ	θεάς,	Σκύθης μὲν τὸ γένος, ὁμώνυμος
[2]	γήρᾳ ζηλοῦντες τοὺς ὑμῶν αὐτῶν	υἱέας	καὶ τὰς θυγατέρας ὑπὸ ἁβρότητος
[22]	ἐκεῖναι μᾶλλον ἢ τοὺς ἑαυτῶν	υἱέας,	οἳ τὰ μὲν τῶν θεῶν
[11]	δὲ ἐκεῖνοι διασώζουσιν εἰκόνα τῆς	παλαιᾶς	ἐν τοῖς ἤθεσιν ἀρετῆς, εἰκὸς
[4]	κουφοτέραν τὴν νύκτα καὶ τῆς	ὑστεραίας	πράττειν ὅτιπερ ἐθέλοιμι. ~Οὕτω μὲν
[25]	ἐν μέρει μεταδοῦναι πᾶσι τῆς	ἀηδίας	τῆς ἐμαυτοῦ καὶ μὴ τὴν
[23]	Πόντου κώμη· μυρίους κλήρους γῆς	ἰδίας	κεκτημένη, τῷ πατρίῳ θεῷ νῦν
[25]	ταύτην ἀποκναῖσαι πόλιν ὥσπερ ὑπὸ	δυσωδίας	τῆς ἐμῆς μετριότητος καὶ τῶν
[24]	λόγους, ἀλλ´ οἶμαι δόξαν θηρεύων	εὐλαβείας	τε εἰς τοὺς θεοὺς καὶ
[13]	τοῖς ἐν Ἰθάκῃ μνηστῆρσι μετῆν	ἀσελγείας.	Ὅτῳ δὲ οὐκ ἐν ἡδονῇ
[1]	ἐπικρατῶν ἐν τοῖς ἐλευθέροις τῆς	παιδείας	τρόπος. Αἴσχιον γὰρ εἶναι δοκεῖ
[29]	καὶ τὴν ἀγορὰν οὐχ ὑπὸ	ἐνδείας,	ἀλλὰ ὑπὸ ἀπληστίας τῶν κεκτημένων
[25]	ὥστε ἄγων σχολὴν ἀπὸ τῆς	ἐνδείας	τοὺς ἀναπαίστους εἰς τοὺς αἰτίους
[13]	λυποῦνται δι´ ἀμφοτέρων ἀφῃρημένοι τὰς	ἐπικερδείας.	Ὁ δὲ τῶν Σύρων δῆμος
[18]	ὑπὸ δὲ τῆς οὕτω κακῆς	συνηθείας	εὐλαβέστερα γένηται πρὸς τοὺς ἄρχοντας,
[10]	ὁρῶν ὑπό τε ἡλικίας καὶ	συνηθείας	οὐκ ἀναφρόδιτον, ὁδὸν ἐτράπετο τοιαύτην
[4]	ἀέρα, ταύτης ἀνενδεῶς ἔχοντα τῆς	βοηθείας.	Ὡς δὲ ὁ χειμὼν ἐπεκράτει
[27]	πρὸς ἡμᾶς προσκρούσματος καὶ τῆς	ἀπεχθείας;	ἐγὼ γὰρ εὖ οἶδα δεινὸν
[23]	δὲ ὑπομνῆσαι βούλομαι καὶ ἄλλης	ἀπεχθείας	ἐμῆς, ἔπειτα, ὅπερ εἴωθα ποιεῖν,
[14]	ἐστί μοι τῆς πρὸς ὑμᾶς	ἀπεχθείας,	ἐνεργασάμενος τῇ ψυχῇ καὶ ὥσπερ
[19]	οὐκ εἰκότως ἐμαυτοῦ κατηγορῶ τοσαύτας	ἀπεχθείας	λαβὰς παρασχόντος; ~Ἀλλὰ ὁ Ῥωμαῖος
[6]	εἰκός ἐστί σοι γενέσθαι πολλάκις,	ἀπεχθείας,	ὀργάς, λοιδορίας· εἶτα καὶ ταῦτα
[24]	προπετείας ἐγὼ καὶ τῆς καταγελάστου	κολακείας	(οὐ γὰρ δὴ νομιστέον ὑπ´
[17]	κόσμου τινὸς ἕνεκα πρόκεινται καὶ	πολυτελείας,	χρῆσθαι δὲ ὑπ´ ἐλευθερίας οἱ
[13]	πρότερον ἔχαιρον διχόθεν καρπούμενοι τὰς	ὠφελείας,	καὶ ὡς κεκτημένοι καὶ ὡς
[6]	οὐκ ἀνεχομένους ἀκούειν πρῶτον ὄνομα	δουλείας	οὔτε πρὸς θεοὺς οὔτε πρὸς
[10]	οὔσης τῆς περὶ τὸ μειράκιον	ἀσθενείας.	Ἐνθάδε μέγας ἆθλος ἰατρῷ προὐτέθη
[8]	τοῖς ἀναπαίστοις ἀποψιλῶσαι μὲν τὰς	παρειάς,	καλὰ δὲ ἀπὸ σαυτοῦ πρῶτον
[13]	Μαραθωνομάχον, ἀλλ´ Ἀχαρνέα μὲν ἐξ	ἡμισείας,	ἀηδῆ δὲ ἄνδρα παντάπασι καὶ
[24]	πολυπραγμονεῖν μηδὲ ἐπιτιμᾶν. Ἀλλὰ ὑπὸ	προπετείας	ἐγὼ καὶ τῆς καταγελάστου κολακείας
[28]	δὴ τοῦτο ἔστω μοι τῆς	προπετείας	ὄνειδος. Ἔπειτα πρεσβευσαμένοις ὑμῖν παρ´
[16]	αὐτὸ μᾶλλον ἐνδειξαίμην) ἐπὶ τῆς	μεσιτείας	αὑτοὺς ἐτάξαμεν, οὕτω περὶ πολλοῦ
[19]	ὅτι τοῖς πατρίοις ὁρᾷ τῆς	ἁγιστείας	θεσμοῖς προσκείμενον, οἱ δὲ δυνατοὶ
[20]	ἐφικόμην μέν, ηὐξάμην δὲ ὑπὸ	ἀμαθίας	κοινωνῆσαι καὶ μετασχεῖν. Ταῦτα οὖν
[21]	Διόνυσον γάμου τε ἕνεκα καὶ	παιδοποιίας	οἴνου τε ὁπόσης ἑκάστῳ δυνατὸν
[14]	γένειον, ἐν ἐκείνῳ δὲ τῆς	ἡλικίας	ἰδίᾳ μὲν καὶ κατ´ ἐμαυτὸν
[10]	τὸ μειράκιον ὁρῶν ὑπό τε	ἡλικίας	καὶ συνηθείας οὐκ ἀναφρόδιτον, ὁδὸν
[30]	μὲν ὁ δῆμος ἐπὶ τὰς	οἰκίας	τῶν δυνατῶν ξὺν βοῇ τὴν
[11]	δὴ πάντα ἐστὶ δείγματα δεινῆς	ἀγροικίας.	~Αἰτοῦμαι τοίνυν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ πρῶτον
[16]	ἐμαυτόν, οὐδὲν δέον, ὑμῖν τῆς	ἀγροικίας	μεταδιδοὺς τῆς ἐμαυτοῦ. Καί με
[26]	δὴ καὶ αὐτὸς εὐλαβοῦμαι παθεῖν,	ἀγροικίας	τε ἅμα καὶ δεξιότητος ἁμαρτεῖν.
[6]	αὐτὸ διὰ τῆς ἡμῶν αὐτῶν	εὐτραπελίας	ἐξειργασάμεθα, βάλλοντές σε τοῖς σκώμμασιν
[19]	φίλος. Ἐπεὶ δὲ πρὸ τῆς	φιλίας	εἵλετο τὴν ἔχθραν, εἶτα ἡμῖν
[2]	μηδὲ ὡραίῳ ὑπὸ δυστροπίας καὶ	δυσκολίας	αὐτὸς προστέθεικα τὸν βαθὺν τουτονὶ
[30]	εἶναι τὰ πρὸς ἐμὲ γνώμης	μιᾶς	(οἱ μὲν γὰρ μισοῦσιν, οἱ
[18]	ἡμῖν ἐκοινώνησαν οἱ θεοὶ τῆς	ἀτιμίας	παρὰ τῇ πόλει. ~Τὸ Χῖ,
[23]	μάλιστα τοῦ πλούτου καὶ τῆς	φιλοτιμίας	ὑμῶν ἀπολαύσειν. Εἶτα ἀνέπλαττον παρ´
[14]	ὀρεχθῆναί ποτε ταυτησὶ τῆς θέας.	Ἱπποδρομίας	ἐπιθυμεῖς; ἔστι παρ´ Ὁμήρῳ δεξιώτατα
[3]	τι καινότερον ἀεί. Μισῶ τὰς	ἱπποδρομίας,	ὥσπερ οἱ χρήματα ὠφληκότες τὰς
[7]	συνδραμόντες δὲ δι´ ἐμὲ πολλῆς	ἀκοσμίας	ἀναπίμπλατε τὰ ἱερά. Πρέποι δὲ
[10]	τὰ συνθήματα τοῦ πάθους ὁ	νεανίας,	ἆσθμα τῶν θλιβομένων ἠφίει, ἐπέχειν
[25]	εἰς τοὺς αἰτίους αὑτῷ τῆς	εὐθηνίας	ξυνέθηκεν, οὐδὲ ἐπεγράψαμεν χρυσίον οὐδὲ
[1]	πρὸς ἐμαυτὸν λέγειν ὅπερ ὁ	Ἰσμηνίας	οὐκ ἀπὸ τῆς ἴσης μὲν
[3]	παραδέχομαι τὴν θυμέλην ἔξω τῆς	νουμηνίας	τοῦ ἔτους ὑπ´ ἀναισθησίας, ὥσπερ
[9]	λογίσωμαι, μακαρίζω μὲν ὑμᾶς τῆς	εὐδαιμονίας,	ἐμαυτῷ δὲ οὐκ ἄχθομαι· φίλα
[5]	ὁμοίως καὶ πρεσβύτεροι ζηλωταὶ τῆς	εὐδαιμονίας	{καὶ} τῶν Φαιάκων, Εἵματά τ´
[19]	δὲ τῶν ἐκείνου φίλων τῆς	πλεονεξίας.	Ἐμοὶ γὰρ ὁ ἀνὴρ καὶ
[1]	μὲν ἕξεως, ἀπὸ δὲ τῆς	ὁμοίας,	ὡς ἐμαυτὸν πείθω, μεγαλοφροσύνης, ὅτι
[32]	ἀχάριστα καταθέμενος ἤθη τὰς χάριτας.	Ἀνοίας	οὖν ἐστι τῆς ἐμῆς τοῦτο
[18]	εὐφραίνει. Ταύτης ὑμῖν ἐγὼ τῆς	ὁμονοίας	συνήδομαι, καὶ εὖ γε ποιεῖτε
[24]	τοὺς θεοὺς καὶ εἰς ὑμᾶς	εὐνοίας	ἀδόλου· τοῦτο δέ ἐστιν οἶμαι
[8]	ἐξὸν εἰδέναι χάριν τοῖς ὑπ´	εὐνοίας	ἐμμελέστερόν σε νουθετοῦσιν ἐν τοῖς
[24]	(οὐ γὰρ δὴ νομιστέον ὑπ´	εὐνοίας	ἐμοὶ τότε εἰρῆσθαι τοὺς πρὸς
[32]	οἱ θεοὶ τῆς εἰς ἡμᾶς	εὐνοίας	καὶ τιμῆς, ἣν ἐτιμήσατε δημοσίᾳ,
[17]	πρὸς σέ; κοινωνεῖν ἐξὸν μετ´	εὐνοίας	τῶν ἀδικημάτων, ἀφεὶς τὸ κέρδος,
[8]	ἡδονὴ δὲ πολλὴ καὶ χάριτες,	ὁποίας	ἄν τις εὐφραίνοιτο διηνεκῶς καρπούμενος,
[2]	μηδὲ εὐπρεπεῖ μηδὲ ὡραίῳ ὑπὸ	δυστροπίας	καὶ δυσκολίας αὐτὸς προστέθεικα τὸν
[32]	τοῦτο καὶ οὐ τῆς ὑμετέρας	ἐλευθερίας.	Ἐγὼ μὲν δὴ τὰ πρὸς
[17]	ἡδέως ἀκούσαις. Οἱ δὲ ὑπ´	ἐλευθερίας	εἰώθασι κωμάζειν, ἀεὶ μὲν ἐπιεικῶς
[17]	καὶ πολυτελείας, χρῆσθαι δὲ ὑπ´	ἐλευθερίας	οἱ ὄνοι βούλονται ταῖς στοαῖς,
[18]	γάρ ἐστι καὶ ἀποθραύειν τῆς	ἐλευθερίας	τὸ κεφάλαιον, εἴ τις ἀφέλοιτο
[3]	τοῦτο βαρὺ καὶ δεῖγμα ἐναργὲς	μοχθηρίας	τρόπου· προστίθημι δὲ ἐγώ τι
[3]	Εἴργω τῶν θεάτρων ἐμαυτὸν ὑπ´	ἀβελτηρίας,	οὐδὲ εἴσω τῆς αὐλῆς παραδέχομαι
[23]	δὲ ὑμῶν αὐτῶν καὶ τῆς	σωτηρίας	τῆς πόλεως οὐδεὶς θύει οὔτε
[1]	ᾄσμα πεζῇ μὲν λέξει πεποίηται,	λοιδορίας	δὲ ἔχει πολλὰς καὶ μεγάλας,
[6]	σοι γενέσθαι πολλάκις, ἀπεχθείας, ὀργάς,	λοιδορίας·	εἶτα καὶ ταῦτα φέρειν ἐγκρατῶς
[9]	μειζόνως ἐπικαταχέων ἐμαυτοῦ ταυτασὶ τὰς	λοιδορίας,	ὃς ὑπὸ ἀφροσύνης οὐ συνῆκα
[29]	πάντα) σίτου δὲ ἐνδεῶς εἶχον,	ἀφορίας	δεινῆς ὑπὸ τῶν ἔμπροσθεν αὐχμῶν
[28]	ἀμειβομένων πρὸς χρυσίον συρφετῶν ἀποροῦντα	μετρίας	οὐσίας εἵλεσθε κοινωνόν. Πολλὰ τοιαῦτα
[1]	τῆς ἐμοὶ δυνατῆς ἐκ Μουσῶν	ἐπικουρίας.	Ἐθεασάμην τοι καὶ τοὺς ὑπὲρ
[16]	τοῖς ἀδικοῦσιν ἀδικεῖν πλέον ἢ	διπλασίας	τιμῆς ἄξιος ἐκείνου· ὁ μὲν
[28]	κοινωνόν. Πολλὰ τοιαῦτα περὶ τὰς	ὀνομασίας	κακουργούντων ὑμῶν, ἐπειδὴ μὴ πρὸς
[25]	Ἀσσύριον πλοῦτον οὐδὲ ἐνειμάμεθα τὰς	προστασίας	οὐδὲ παραδυναστεύειν ἡμῖν ἠνεσχόμεθά τινας
[3]	τῆς νουμηνίας τοῦ ἔτους ὑπ´	ἀναισθησίας,	ὥσπερ τινὰ φόρον ἢ δασμὸν
[19]	Ἀνέχεσθε οὖν μου λέγοντος μετὰ	παρρησίας.	Ἓν μόνον ὑμᾶς ὁ Κωνστάντιος
[25]	ἐπιτρέπω χρῆσθαι μετὰ μείζονος αὐτῷ	παρρησίας,	ὡς οὐδὲν ὑμᾶς ἐγὼ διὰ
[27]	περὶ τὸ πρόσωπον καὶ τῆς	ἀναφροδισίας,	ὅσῳ καὶ ἀληθέστερα ὄντα τῇ
[5]	θερμὰ καὶ εὐνὰς ἀντὶ τῆς	ὁσίας	ἀποδεχόμενοι. ~Τὴν δὴ σὴν ἀγροικίαν
[28]	πρὸς χρυσίον συρφετῶν ἀποροῦντα μετρίας	οὐσίας	εἵλεσθε κοινωνόν. Πολλὰ τοιαῦτα περὶ
[5]	ὅστις ἄρχοντα ὕβρισεν, οὗτος ἐκ	περιουσίας	τοὺς νόμους κατεπάτησεν· ὡς δὲ
[5]	πρὸς Κροῖσον τὸν Λυδῶν βασιλέα	συνουσίας,	καλοὶ δὲ πάντες καὶ μεγάλοι
[4]	ταύτης εἴτε ἔκ τινος ἄλλης	αἰτίας	ἀφανοῦς ἐμοί, τὸ πρᾶγμά ἐστι
[24]	τοῦ λέγοντος, κοινωνός ἐστι τῆς	αἰτίας.	Εἴρηται οὖν ὑμῖν δι´ ὅλης
[29]	οὐχ ὑπὸ ἐνδείας, ἀλλὰ ὑπὸ	ἀπληστίας	τῶν κεκτημένων στενοχωρουμένην, ἔταξα μέτριον
[17]	ἄχθος. Ἐξὸν οὖν ὑπὸ τῆς	εὐλογιστίας	ταύτης ἀπέχεσθαι μὲν τοῦ τὰ
[27]	ἔφη ποιητής. ~Εἶἑν. Ἀλλὰ τῆς	ἀχαριστίας,	πρὸς θεῶν καὶ Διὸς ἀγοραίου
[10]	τέλος ἄδικον ἔρωτα τῆς ἑαυτοῦ	μητρυιᾶς	ἐρασθῆναι· κρύπτειν δὲ ἐθέλοντα τὸ
[19]	μέν ἐστι τοῦτο τῆς ὑμετέρας	σοφίας	τὸ αἴνιγμα ξυνεῖναι χαλεπόν, τυχόντες
[2]	μὴ τὰς ἀτρίπτους ὑμῶν καὶ	μαλακὰς	χεῖρας ἡ τραχύτης αὐτῶν δεινὰ
[4]	παρέφερεν ὁ ποταμὸς ὥσπερ μαρμάρου	πλάκας·	ἴστε δήπου τὸν Φρύγιον λίθον,
[18]	τοὺς νόμους καὶ τρίτον τοὺς	νομοφύλακας	ἡμᾶς. Ἄτοποί τε ἂν εἴημεν
[4]	ἔνδον ἐκέλευσα πῦρ κεκαυμένον καὶ	ἄνθρακας	λαμπροὺς ἀποθέσθαι παντελῶς μετρίους. Οἱ
[6]	τοὺς μίμους καὶ τοὺς ὀρχηστὰς	ἀπολώλεκας	ἡμῶν τὴν πόλιν, ὥστε οὐθὲν
[7]	ἔδειξεν ἐν τῇ ποιήσει οὔτε	γυναῖκας	οὔτε ἄνδρας) ἀλλὰ τῇ Ἀθηνᾷ
[8]	θεάματα, μίμους, ὀρχηστάς, ἥκιστα αἰσχυνομένας	γυναῖκας,	παιδάρια περὶ κάλλους ἁμιλλώμενα ταῖς
[2]	προστέθεικα τὸν βαθὺν τουτονὶ πώγωνα,	δικὰς	αὐτὸ πραττόμενος, ὡς ἔοικεν, οὐδενὸς
[18]	τῶν τοιούτων σκωμμάτων Ῥωμαίοις Ταραντῖνοι	δίκας,	ὅτι μεθύοντες ἐν τοῖς Διονυσίοις
[4]	παρ´ αὐτοῖς ἄμπελος ἀγαθή, καὶ	συκᾶς	ἤδη τινές εἰσιν οἳ ἐμηχανήσαντο,
[1]	λοιδορίας δὲ ἔχει πολλὰς καὶ	μεγάλας,	οὐκ εἰς ἄλλους μὰ Δία
[10]	παριέναι κελεύσας καλούς τε καὶ	καλάς,	ἀπὸ τῆς βασιλίδος ἀρξάμενος. Ἡ
[28]	δὲ παμπληθεῖς ἰδίᾳ παρὰ τὰς	ἄλλας	πόλεις, ἔπειτα τοῦ βουλευτηρίου τὸν
[27]	ᾄδειν ἐμαυτοῦ, καὶ ταῦτα ἐπαγγειλάμενος	πολλὰς	καὶ ἀσελγεστάτας ὕβρεις καταχέαι· τὰ
[1]	λέξει πεποίηται, λοιδορίας δὲ ἔχει	πολλὰς	καὶ μεγάλας, οὐκ εἰς ἄλλους
[23]	ἐχρῆν μάλιστα μὲν καὶ κατὰ	φυλὰς	βουθυτεῖν, εἰ δὲ μὴ ῥᾴδιον,
[6]	ὄντως ἡ σωφροσύνη τοιοῦτόν ἐστιν,	ἀπόλωλας	μὲν αὐτός, ἀπολλύεις δὲ καὶ
[10]	ἐπεὶ δὲ ἀπῆλθεν, ἐπιόντων ἄλλων,	ἀτρέμας	εἶχε καὶ ἦν ὅμοιος τοῖς
[6]	τοῦτο τὸ ὄνομα, δουλεύειν δὲ	ἡμᾶς	ἀναγκάζεις ἄρχουσι καὶ νόμοις. Καίτοι
[18]	νόμους καὶ τρίτον τοὺς νομοφύλακας	ἡμᾶς.	Ἄτοποί τε ἂν εἴημεν ἡμεῖς,
[6]	σε δεσπότην, ἔργῳ δὲ ἐᾶν	ἡμᾶς	εἶναι ἐλευθέρους, ὦ τὰ μὲν
[32]	δὲ οἱ θεοὶ τῆς εἰς	ἡμᾶς	εὐνοίας καὶ τιμῆς, ἣν ἐτιμήσατε
[7]	ἀντὶ τῶν θεῶν τοὺς ἀνθρώπους	ἡμᾶς	κολακεύετε. Κάλλιστον δέ ἐστιν οἶμαι
[6]	μὲν αὐτός, ἀπολλύεις δὲ καὶ	ἡμᾶς	οὐκ ἀνεχομένους ἀκούειν πρῶτον ὄνομα
[27]	ὑμῖν ἐστιν αἰτία τοῦ πρὸς	ἡμᾶς	προσκρούσματος καὶ τῆς ἀπεχθείας; ἐγὼ
[27]	δυνάμενοι φανερῶς, διὰ τῶν ἀναπαίστων	ἡμᾶς,	ὥσπερ οἱ κωμῳδοὶ τὸν Ἡρακλέα
[3]	μοι μέρος τῶν ἐμῶν εἰς	ὑμᾶς	ἀδικημάτων; ~τὰ δὲ ἔνδον ἄγρυπνοι
[20]	τις ἀφῖκται περιφερομένη καὶ εἰς	ὑμᾶς	ἀκοὴ Χαιρωνέως ἀνδρὸς ἐκ τοῦ
[21]	καὶ ἐγὼ νυνὶ πάσχω πρὸς	ὑμᾶς,	ἀνὴρ ἀγριώτερος ἐκείνου καὶ θρασύτερος
[27]	μὲν ποιεῖν τι χαλεπὸν εἰς	ὑμᾶς	ἀπεσχόμην, τοῦ λέγειν δὲ ὑμᾶς
[14]	αἴτιός ἐστί μοι τῆς πρὸς	ὑμᾶς	ἀπεχθείας, ἐνεργασάμενος τῇ ψυχῇ καὶ
[15]	λύσαντες. Οὔτε γὰρ ἠπίστατο πρὸς	ὑμᾶς	ἀφιξόμενον οὔτ´, εἰ τὰ μάλιστα
[23]	μέγαν Ἥλιον πρὸς τοὺς ἀπιστοῦντας.	~Ὑμᾶς	δὲ ὑπομνῆσαι βούλομαι καὶ ἄλλης
[25]	μείζονος αὐτῷ παρρησίας, ὡς οὐδὲν	ὑμᾶς	ἐγὼ διὰ τοῦτο πώποτε δεινὸν
[32]	Ἐγὼ μὲν δὴ τὰ πρὸς	ὑμᾶς	εἶναι πειράσομαι τοῦ λοιποῦ συνετώτερος·
[22]	πολεμῶ τῷ Χῖ, πόθος δὲ	ὑμᾶς	εἴσεισι τοῦ Κάππα. Καὶ ὑμῖν
[20]	εἰ ποθεῖτε μαθεῖν (οἶμαι γὰρ	ὑμᾶς	ἐκ πάντων τῶν λεγομένων πρὸς
[23]	τοῦ τεμένους εἶναι, περιμένειν δὲ	ὑμᾶς,	ἐμὲ δὴ τιμῶντας ὡς ἀρχιερέα,
[24]	εἰς τοὺς θεοὺς καὶ εἰς	ὑμᾶς	εὐνοίας ἀδόλου· τοῦτο δέ ἐστιν
[22]	δὲ δὴ μέγιστον, ἐκεῖθεν εἰς	ὑμᾶς	ἐφέρετο πολὺ καὶ μέγα τὸ
[26]	φανεῖσθαι τῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἐπεὶ δὲ	ὑμᾶς	ἥ τε βαθύτης ἀπαρέσκει τοῦ
[27]	ὑμᾶς ἀπεσχόμην, τοῦ λέγειν δὲ	ὑμᾶς	κακῶς οὐκ ἀπεσχόμην, ἵνα με
[24]	ἐμοὶ τότε εἰρῆσθαι τοὺς πρὸς	ὑμᾶς	λόγους, ἀλλ´ οἶμαι δόξαν θηρεύων
[28]	πρὸς ἀλλήλους ἐνθυμηθείς· ἀλλὰ νομίσας	ὑμᾶς	μὲν Ἑλλήνων παῖδας, ἐμαυτὸν δέ,
[29]	ἤρθη μῖσος, ~ἀφικομένου μου πρὸς	ὑμᾶς,	ὁ δῆμος ἐν τῷ θεάτρῳ,
[19]	λέγοντος μετὰ παρρησίας. Ἓν μόνον	ὑμᾶς	ὁ Κωνστάντιος ἠδίκησεν, ὅτι με
[31]	πρὸς θεῶν ἀχαριστούμεθα; ὅτι τρέφομεν	ὑμᾶς	οἴκοθεν, ὃ μέχρι σήμερον ὑπῆρξεν
[16]	ὑπομνησθέντα ἐμαυτοῦ πεποίηκεν ἀπεχθάνεσθαι πρὸς	ὑμᾶς,	ὅς φησι δεῖν αἰδῶ καὶ
[25]	παρ´ ὑμῶν οὐδὲ ἐξέδωκεν εἰς	ὑμᾶς	οὐδὲ ἠράσθημεν τῶν παρ´ ὑμῖν
[27]	τὰ δὲ ἰδίᾳ μοι πρὸς	ὑμᾶς	πεποιημένα προπετῶς μὲν καὶ ἀνοήτως,
[16]	ἄλλων ἐξηπατημένον. Ὀνόματα ἥκει πρὸς	ὑμᾶς	πολλάκις κωμῳδούμενα, Πλάτων καὶ Σωκράτης
[9]	οὖν ταῦτα λογίσωμαι, μακαρίζω μὲν	ὑμᾶς	τῆς εὐδαιμονίας, ἐμαυτῷ δὲ οὐκ
[30]	οἰχήσομαι καὶ δῆμον ἕτερον, οὐδὲν	ὑμᾶς	ὑπομνήσας ὧν ἐνιαυτοῖς ἔμπροσθεν ἐννέα
[28]	ἄλλως τῷ τρόπῳ. Βούλεσθε ἑνὸς	ὑμᾶς	ὑπομνήσω; βουλευτὴν ὀνομάσαντες, πρὶν προσγραφῆναι
[31]	ἐπεξήλθομεν; ἑνὸς ἢ δύο βούλεσθε	ὑμᾶς	ὑπομνήσω, μή τις ὑπολάβῃ σχῆμα
[28]	προσήκει. ~Καὶ δὴ πρότερον ἐπῄνουν	ὑμᾶς	ὡς ἐνεδέχετό μοι φιλοτίμως οὐκ
[2]	τοῦ καλάμου τὰ πολλὰ ἔχω	μέλανας.	Εἰ δὲ βούλεσθέ τι καὶ
[8]	τῷδε θεάματα, μίμους, ὀρχηστάς, ἥκιστα	αἰσχυνομένας	γυναῖκας, παιδάρια περὶ κάλλους ἁμιλλώμενα
[7]	ὡς θεῷ τοὺς Τρῶας εὔχεσθαι,	εὐχομένας	δὲ οὐκ ἔδειξεν ἐν τῇ
[8]	θεοῖς, ἐπιτελεῖν δὲ τὰς πανηγύρεις	ἐκείνας,	ὁπόσαι κοιναὶ μέν εἰσι παντὶ
[28]	ὡς ἐνεδέχετό μοι φιλοτίμως οὐκ	ἀναμείνας	τὴν πεῖραν οὐδὲ ὅπως ἕξομεν
[8]	βίον εὐφραίνῃ καὶ πεποίησαι τὰς	κοινὰς	κατάρας ἡδονήν. Εἶτα ἀγανακτεῖς, εἴ
[19]	τῶν Γαλιλαίων; ἐλύπησα δὲ ἐγὼ	τίνας	Ἐμισηνῶν πώποτε; ὑμῶν μέντοι πολλοὺς
[25]	προστασίας οὐδὲ παραδυναστεύειν ἡμῖν ἠνεσχόμεθά	τινας	τῶν ἐν τέλει οὐδὲ ἐπείσαμεν
[1]	ὁ θεὸς εἰς εὐφροσύνας καὶ	ἡδονὰς	τρέψαι· μοχθεῖν γὰρ ἄλλοτε ἄλλως
[22]	ὅτι πρὸς τούτῳ καὶ τὰς	ἀστυγείτονας	ἐσυκοφαντήσατε πόλεις ἱερὰς καὶ ὁμοδούλους
[5]	ἐξημοιβὰ λοετρά τε θερμὰ καὶ	εὐνὰς	ἀντὶ τῆς ὁσίας ἀποδεχόμενοι. ~Τὴν
[1]	μοῦσαν ἔδωκεν ὁ θεὸς εἰς	εὐφροσύνας	καὶ ἡδονὰς τρέψαι· μοχθεῖν γὰρ
[25]	γάρ; ὅς, ἐπείπερ ὑμῖν ἐμαυτὸν	ἐπιδείξας	μετὰ τῶν φίλων σωφρονοῦντα, φαυλότατον
[9]	ἐμῶν, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, βιβλία	ἀνελίξας	οὐδενὸς ἀριθμὸν ἐλάττω. ~Λέγεταί τοί
[19]	τῷ πλείστῳ μέρει, μᾶλλον δ´	ἅπας	ἀθεότητα προελόμενος, ὅτι τοῖς πατρίοις
[7]	τοῖς θεάτροις. Τί οὖν οὐκ	ἀγαπᾷς	οὐδὲ ἐπαινεῖς, ἀλλὰ ἐπιχειρεῖς εἶναι
[8]	εὐφραίνῃ καὶ πεποίησαι τὰς κοινὰς	κατάρας	ἡδονήν. Εἶτα ἀγανακτεῖς, εἴ του
[25]	δύο καὶ τρεῖς, ἀλλὰ καὶ	τέτταρας,	εἰ βούλεσθε δὲ νυνὶ καὶ
[18]	ἄρχοντας, καὶ τέλος οὐκ εἰς	ἄνδρας,	ἀλλ´ εἰς ἀνδράποδα τελέσαντες καὶ
[7]	τῇ ποιήσει οὔτε γυναῖκας οὔτε	ἄνδρας)	ἀλλὰ τῇ Ἀθηνᾷ ὀλολυγῇ πᾶσαι,
[8]	περὶ κάλλους ἁμιλλώμενα ταῖς γυναιξίν,	ἄνδρας	ἀποψιλουμένους οὔτι τὰς γνάθους μόνον,
[8]	εὐφραίνοιτο διηνεκῶς καρπούμενος, ὁρῶν ὀρχουμένους	ἄνδρας	καὶ παιδάρια καὶ γύναια πολλά;
[25]	Ἄβαντας, οὐδὲν δ´ ἐκείνου φαυλοτέρους	ἄνδρας	οἴκοι παρ´ ἐμαυτῷ δύο καὶ
[8]	καὶ τοιαῦτ´ ἂν λέγοι πρὸς	ἄνδρας	οὐ τὰ πρὸς τοὺς ἄρχοντας
[27]	ἀνήκεστον ἐργασάμενος οὔτε ἰδίᾳ τοὺς	ἄνδρας	οὔτε κοινῇ τὴν πόλιν, οὐδ´
[21]	Ἑρκύνιος ἔμελεν ἄρτι πρῶτον εἰς	ἄνδρας	τελοῦντι, καὶ διέτριψα πολὺν ἤδη
[8]	πανηγύρεις, οὔτι μὰ Δία τὰς	ἱεράς,	ἐν αἷς χρὴ σωφρονεῖν· ἅλις
[22]	καὶ τὰς ἀστυγείτονας ἐσυκοφαντήσατε πόλεις	ἱερὰς	καὶ ὁμοδούλους ἐμοί, ὡς δὴ
[2]	ὑμῶν αὐτῶν υἱέας καὶ τὰς	θυγατέρας	ὑπὸ ἁβρότητος βίου καὶ ἴσως
[32]	ἐμῆς τοῦτο καὶ οὐ τῆς	ὑμετέρας	ἐλευθερίας. Ἐγὼ μὲν δὴ τὰ
[19]	δὲ ἡμεῖς ἐξηγητῶν ἀπὸ τῆς	ὑμετέρας	πόλεως ἐδιδάχθημεν ἀρχὰς ὀνομάτων εἶναι
[19]	Τί μέν ἐστι τοῦτο τῆς	ὑμετέρας	σοφίας τὸ αἴνιγμα ξυνεῖναι χαλεπόν,
[18]	μή ποτε ὑμῖν ἀρχῆς πειρώμενα	τραχυτέρας,	ἔπειτα ἀποφανθῇ δοῦλα, καὶ γενόμενα
[20]	καὶ πρεσβυτέρῳ· φιλεῖ γὰρ τὸ	γῆρας	ἐπανάγειν αὖθις εἰς τὴν τῶν
[7]	τῇ Ἀθηνᾷ ὀλολυγῇ πᾶσαι, φησί,	χεῖρας	ἀνέσχον, βαρβαρικὸν μὲν καὶ τοῦτο
[2]	τὰς ἀτρίπτους ὑμῶν καὶ μαλακὰς	χεῖρας	ἡ τραχύτης αὐτῶν δεινὰ ἐργάσηται.
[13]	καὶ Θρᾷκες καὶ Ἰλλυριοί; οὐχ	ὁρᾷς	ὁπόσα μὲν ἐν τῇ πόλει
[28]	λειτουργίᾳ τὸν ἄνθρωπον. Ἄλλον ἀπ´	ἀγορᾶς	εἱλκύσατε πένητα καὶ ἐκ τῶν
[26]	ἡμῶν ἀσχολία καὶ τὸ τῆς	ἀγορᾶς	εἴργειν τὴν πλεονεξίαν, ἑκόντες ὑμῖν
[24]	κατέδραμον· ὑμεῖς δὲ ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	ἐν τῷ δήμῳ διὰ τῶν
[3]	ὥσπερ οἱ χρήματα ὠφληκότες τὰς	ἀγοράς.	Ὀλιγάκις οὖν εἰς αὐτὰς φοιτῶ
[29]	καὶ τὰ λάχανα καὶ τὰς	ὀπώρας	ἀποδόσθαι χρυσοῦ, καὶ τὸν ὑπὸ
[13]	εὑρισκομένων ἐν ἀγορᾷ, τωθαστικὸν μάλα	ἐγέλασας,	ἄρτου καὶ οἴνου καὶ ἐλαίου
[22]	ἐπιχειρεῖν, οὐκ οἶδα ὁπόσα ἐνθάδε	δράσας	καὶ παθών, ἐπειδὴ παρὰ τὸν
[27]	εἰπὼν οὐδὲν φλαῦρον, ἀλλὰ καὶ	ἐπαινέσας,	ὡς ἐνεδέχετό μοι, καὶ μεταδοὺς
[6]	τὰ Περσῶν βέλη, τὰ ἡμέτερα	τρέσας	σκώμματα; ~Ἰδού, βούλομαι πάλιν ἀπ´
[19]	Κωνστάντιος ἠδίκησεν, ὅτι με Καίσαρα	ποιήσας	οὐκ ἀπέκτεινεν· ὡς τά γε
[30]	καὶ δῆμον ἕτερον, οὐδὲν ὑμᾶς	ὑπομνήσας	ὧν ἐνιαυτοῖς ἔμπροσθεν ἐννέα δίκαια
[31]	τῶν ἐχόντων οὐ δικαίως, καὶ	πολυπραγμονήσας	οὐδὲν ὑπὲρ τῶν ἔμπροσθεν, ὧν
[20]	ὁ Κάτων ἀπεκρίνατο μὲν οὐθέν,	βοήσας	δὲ μόνον οἷά τις ἔμπληκτος
[13]	μοι δοκεῖ πρᾳότατος. ~Ἐγὼ δὲ	ἐννοήσας	εὑρίσκω καὶ ἕτερα δεινὰ ἐμαυτὸν
[1]	ἡδίστοις· ὃ δὴ καὶ αὐτὸς	ξυννοήσας	εἴωθα πρὸς ἐμαυτὸν λέγειν ὅπερ
[10]	ποτέ ἐστιν, ἐξευρεῖν. Ὁ δὲ	ὑπονοήσας	ἐκ τῶν Ὁμήρου τίνες ποτέ
[25]	παίζοντες ἐν τοῖς ἀναπαίστοις, ἐμαυτοῦ	προσκατηγορήσας	ὑμῖν ἐπιτρέπω χρῆσθαι μετὰ μείζονος
[6]	ἀλλὰ καὶ ἀγανακτεῖς, ὥστε ἤδη	ἔπεισας	τοὺς πλείστους ἐθάδας πάλαι γενομένους
[28]	ἕξομεν πρὸς ἀλλήλους ἐνθυμηθείς· ἀλλὰ	νομίσας	ὑμᾶς μὲν Ἑλλήνων παῖδας, ἐμαυτὸν
[13]	ἀποροῦντες ἄκαρτος καὶ βαθυγένειος εἰσέδραμον·	ἐνόμισας	ἂν Σμικρίνην ὁρᾶν ἢ Θρασυλέοντα,
[13]	ὀσπρίων ἁπτόμενος εὖ πράξει. Ταῦτα	ἐνόμισας	Θρᾳξὶ νομοθετεῖν τοῖς σεαυτοῦ πολίταις
[8]	ἢ καὶ φανερῶς, ἐπειδὴ κολακεύειν	ἐνόμισας	τοὺς ἐν τοῖς ἱεροῖς ὁρώμενόν
[10]	τὸ πρόσωπον τοῦ μειρακίου, παριέναι	κελεύσας	καλούς τε καὶ καλάς, ἀπὸ
[14]	εὖ ἴστε, μὰ Δία καὶ	Μούσας,	ὁ παιδαγωγὸς ἔτι παιδαρίῳ κομιδῇ·
[14]	ἐνεργασάμενος τῇ ψυχῇ καὶ ὥσπερ	ἐντυπώσας	ὅπερ ἐγὼ μὲν οὐκ ἐβουλόμην
[27]	λαμβάνειν. Ὅταν οὖν φανῶ μηδὲν	ἐλαττώσας	τῶν δημοσίων συντάξεων, ὅσα εἴωθεν
[3]	ἱπποδρομίας, ὥσπερ οἱ χρήματα ὠφληκότες	τὰς	ἀγοράς. Ὀλιγάκις οὖν εἰς αὐτὰς
[28]	φόρους δὲ παμπληθεῖς ἰδίᾳ παρὰ	τὰς	ἄλλας πόλεις, ἔπειτα τοῦ βουλευτηρίου
[32]	καὶ τιμῆς, ἣν ἐτιμήσατε δημοσίᾳ,	τὰς	ἀμοιβὰς ἀποδοῖεν.
[22]	δοῖεν, ὅτι πρὸς τούτῳ καὶ	τὰς	ἀστυγείτονας ἐσυκοφαντήσατε πόλεις ἱερὰς καὶ
[2]	μόνον ἕλκειν δυνηθῆτε καὶ μὴ	τὰς	ἀτρίπτους ὑμῶν καὶ μαλακὰς χεῖρας
[8]	ταῖς γυναιξίν, ἄνδρας ἀποψιλουμένους οὔτι	τὰς	γνάθους μόνον, ἀλλὰ καὶ ἅπαν
[7]	χαῖρε καὶ ἴσχεο μηδ´ ὀλόλυζε;	τὰς	δὲ δὴ Τρῳάδας οὔτι πρὸς
[10]	τηκόμενον ἀφανῶς οἴχεσθαι, καὶ ὑπορρεῖν	τὰς	δυνάμεις, καὶ τὸ πνεῦμα ἔλαττον
[23]	μὲν εἰς τὰ δεῖπνα καὶ	τὰς	ἑορτὰς χαίρει δαπανώμενος, καὶ εὖ
[18]	τοὺς ἄρχοντας καὶ τούτων εἰς	τὰς	ἐπὶ τοῦ γενείου τρίχας καὶ
[13]	εἰκότως λυποῦνται δι´ ἀμφοτέρων ἀφῃρημένοι	τὰς	ἐπικερδείας. Ὁ δὲ τῶν Σύρων
[8]	ἀποφράδα, πάλιν ἐς Φιλίου Διὸς	τὰς	εὐχὰς ἀναλαμβάνει κατὰ τὰ πάτρια.
[2]	τοὺς ὑμῶν αὐτῶν υἱέας καὶ	τὰς	θυγατέρας ὑπὸ ἁβρότητος βίου καὶ
[8]	ἑορτάς, πανηγύρεις, οὔτι μὰ Δία	τὰς	ἱεράς, ἐν αἷς χρὴ σωφρονεῖν·
[3]	ἐγώ τι καινότερον ἀεί. Μισῶ	τὰς	ἱπποδρομίας, ὥσπερ οἱ χρήματα ὠφληκότες
[8]	ζῶν βίον εὐφραίνῃ καὶ πεποίησαι	τὰς	κοινὰς κατάρας ἡδονήν. Εἶτα ἀγανακτεῖς,
[26]	πρὸ τούτων ἁπάντων ἡ περὶ	τὰς	κρίσεις ἡμῶν ἀσχολία καὶ τὸ
[9]	σκώμμασι μειζόνως ἐπικαταχέων ἐμαυτοῦ ταυτασὶ	τὰς	λοιδορίας, ὃς ὑπὸ ἀφροσύνης οὐ
[17]	μισθωτοὶ διὰ τῶν στοῶν ὥσπερ	τὰς	νύμφας· οἱ γὰρ ὑπαίθριοι στενωποὶ
[30]	φέρων μὲν ὁ δῆμος ἐπὶ	τὰς	οἰκίας τῶν δυνατῶν ξὺν βοῇ
[28]	εἵλεσθε κοινωνόν. Πολλὰ τοιαῦτα περὶ	τὰς	ὀνομασίας κακουργούντων ὑμῶν, ἐπειδὴ μὴ
[29]	ἐπέτρεψα καὶ τὰ λάχανα καὶ	τὰς	ὀπώρας ἀποδόσθαι χρυσοῦ, καὶ τὸν
[8]	ἐνοχλεῖν τοῖς θεοῖς, ἐπιτελεῖν δὲ	τὰς	πανηγύρεις ἐκείνας, ὁπόσαι κοιναὶ μέν
[8]	ἐν τοῖς ἀναπαίστοις ἀποψιλῶσαι μὲν	τὰς	παρειάς, καλὰ δὲ ἀπὸ σαυτοῦ
[29]	καὶ Ἱερὰν πόλιν καὶ πόλεις	τὰς	πέριξ, ἔνθεν εἰσήγαγον ὑμῖν μέτρων
[11]	εἰκός ἐστι διαδίδοσθαι μέχρι πολλοῦ	τὰς	ποιότητας, ἴσως δὲ καὶ ἐπίπαν
[25]	ἐζηλώσαμεν Ἀσσύριον πλοῦτον οὐδὲ ἐνειμάμεθα	τὰς	προστασίας οὐδὲ παραδυναστεύειν ἡμῖν ἠνεσχόμεθά
[5]	παρὰ πᾶσιν ἀφ´ ὧν εἰς	τὰς	τοιαύτας ἑορτὰς ἐδαπάνησαν ἢ Σόλων
[2]	λάθω καὶ συγκαταφαγὼν τοῖς ἄρτοις	τὰς	τρίχας. Ὑπὲρ δὲ τοῦ φιλεῖσθαι
[32]	γίγνομαι, εἰς ἀχάριστα καταθέμενος ἤθη	τὰς	χάριτας. Ἀνοίας οὖν ἐστι τῆς
[23]	περὶ τὸ τέμενος θεοπρεπέστατα μὲν	τὰς	ψυχὰς κατεσκευασμένους, λευκῇ δὲ ἐσθῆτι
[13]	οἶμαι πρότερον ἔχαιρον διχόθεν καρπούμενοι	τὰς	ὠφελείας, καὶ ὡς κεκτημένοι καὶ
[27]	καὶ ταῦτα ἐπαγγειλάμενος πολλὰς καὶ	ἀσελγεστάτας	ὕβρεις καταχέαι· τὰ δὲ ἰδίᾳ
[6]	πλουσίους ἐν δικαστηρίοις μετριάζειν, τοὺς	πένητας	δὲ εἴργεις συκοφαντεῖν. Ἀφεὶς δὲ
[23]	ἀπὸ τῶν ὑμετέρων ἐκεῖναι τοὺς	πένητας,	πολὺ τῆς ἀθεότητος ἐργάζονται θαῦμα
[11]	ἐστι διαδίδοσθαι μέχρι πολλοῦ τὰς	ποιότητας,	ἴσως δὲ καὶ ἐπίπαν ὅμοια
[29]	ὑπεριδόντας ἀδίκου κτήσεως εὖ ποιῆσαι	πολίτας	καὶ ξένους. Οἱ δὲ ἐπαγγειλάμενοι
[7]	ἀπ´ ἄλλης ἀρχῆς ἐμαυτῷ λοιδορήσασθαι·	Φοιτᾷς	εἰς τὰ ἱερά, δύσκολε καὶ
[32]	εἰς ἀχάριστα καταθέμενος ἤθη τὰς	χάριτας.	Ἀνοίας οὖν ἐστι τῆς ἐμῆς
[25]	ἐξόπισθεν, ὥσπερ Ὅμηρος ἐποίησε τοὺς	Ἄβαντας,	οὐδὲν δ´ ἐκείνου φαυλοτέρους ἄνδρας
[13]	καὶ ἀμαθία καὶ ἀβελτηρία πρὸς	πάντας	ἐπιτηδεύεται παρὰ σοῦ. Λέληθέ σε
[3]	ὁ ὁμοπάτριος. Ἓξ δὲ τοὺς	πάντας	θεώμενος δρόμους, οὐδὲ αὐτοὺς ὡς
[29]	λοιπὸν ὀνομάζειν μοδίους, ἀνάλισκον σίτου,	πάντας	οἴκοθεν ἔχων. Ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου
[27]	Ἀλλ´ ὁπόσα μὲν κοινῇ πρὸς	πάντας	πεποίηται τοὺς ἀρχομένους ὑπ´ ἐμοῦ,
[19]	πολλοὺς καὶ ὀλίγου δέω φάναι	πάντας,	τὴν βουλήν, τοὺς εὐπόρους, τὸν
[22]	τάφους δὲ τῶν ἀθέων ἀνέτρεψαν	πάντας,	ὑπὸ τοῦ συνθήματος, ὃ δὴ
[23]	τὰ δεῖπνα τοῦ Μαϊουμᾶ χρήματα	ἀπολέσαντας,	ὑπὲρ δὲ ὑμῶν αὐτῶν καὶ
[20]	αὐτοῖς, ὅτι Κάτων προσάγει, καὶ	ἀναπείσαντας	ἐκδραμεῖν. Ὄντος δὲ ἐν τοιούτοις
[22]	τὰ βασίλεια) τοὺς ὀρχηστὰς δὲ	ἐπιτραπέντας	ἐν τῷ θεάτρῳ τὴν τέχνην
[20]	προῆγεν ἅμα καὶ πρὸς τοὺς	προλαβόντας	τῶν φίλων δυσχεραίνων ὡς μηνυτὰς
[1]	κρωγμοῖς τῶν τραχὺ βοώντων ὀρνίθων	ᾄδοντας	καὶ εὐφραινομένους ἐπὶ τοῖς μέλεσιν.
[29]	ἐπιχειρῶν πείθειν ὅτι κρεῖττόν ἐστιν	ὑπεριδόντας	ἀδίκου κτήσεως εὖ ποιῆσαι πολίτας
[8]	πρὸς τοὺς θεοὺς ἐλευθέρους εἶναι	θέλοντας,	ὅπως τις εὔνους αὐτοῖς ὥσπερ
[31]	τὸν κατάλογον ὑμῶν ηὐξήσαμεν; ὅτι	κλέπτοντας	ἑλόντες οὐκ ἐπεξήλθομεν; ἑνὸς ἢ
[29]	ὁ θεὸς ἔφη τοὺς ταῦτα	ἐπιτηδεύοντας	ἐξελέγχων. ~Ἡ πόλις δὲ ἐν
[24]	οἱ λέγοντες κοινοῦνται πρὸς τοὺς	ἀκούοντας	τοὺς λόγους, καὶ ὁ ξὺν
[17]	μὲν ἀδικημάτων οὐδεὶς αἰτιᾶται τοὺς	ἄρχοντας,	ἀλλὰ τὸν ἀδικήσαντα, ὁ δὲ
[18]	συνηθείας εὐλαβέστερα γένηται πρὸς τοὺς	ἄρχοντας,	καὶ τέλος οὐκ εἰς ἄνδρας,
[16]	αἰδῶ καὶ σωφροσύνην ἀσκεῖν τοὺς	ἄρχοντας	καὶ τοὺς πρεσβυτέρους, ἵνα τὰ
[18]	πρέσβεων εἰς αὐτοὺς ἐξυβρίζοντες τοὺς	ἄρχοντας	καὶ τούτων εἰς τὰς ἐπὶ
[8]	ἄνδρας οὐ τὰ πρὸς τοὺς	ἄρχοντας	μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ πρὸς
[17]	μέμφεσθαι τὸν ἀδικούμενον, εἰς τοὺς	ἄρχοντας	τρέπει τὸ ἄχθος. Ἐξὸν οὖν
[5]	οἱ νόμοι φοβεροὶ διὰ τοὺς	ἄρχοντας·	ὥστε ὅστις ἄρχοντα ὕβρισεν, οὗτος
[1]	δαίμων ἐδίδου τῇ εἰς τοὺς	ἀδικοῦντας	λοιδορίᾳ. Ἐμοὶ δὲ ἀπαγορεύει μὲν
[4]	ἐθέλοντι παρέχων. Ἅτε γὰρ νῆσον	οἰκοῦντας	ὑδρεύεσθαι μάλιστα ἐνθένδε χρή. Γίνεται
[8]	ἐν τοῖς ἱεροῖς ὁρώμενόν σε	ἐπαινοῦντας.	Οὐ γὰρ οἶμαι διενοήθης ὅπως
[1]	ἀδικουμένους μὲν οὐδέν, εἶναι δ´	ἐπιχειροῦντας	δυσμενεῖς, ἀφαιρεῖται δὲ τὴν ἐν
[22]	τὸν μέγαν Ἥλιον πρὸς τοὺς	ἀπιστοῦντας.	~Ὑμᾶς δὲ ὑπομνῆσαι βούλομαι καὶ
[23]	περιμένειν δὲ ὑμᾶς, ἐμὲ δὴ	τιμῶντας	ὡς ἀρχιερέα, τὸ σύνθημα παρ´
[31]	ὃς δὴ τοὺς πανούργους καὶ	κλέπτας	οὕτω κολάζων εἰκότως ὑμῖν φαίνομαι
[5]	ἀφ´ ὧν εἰς τὰς τοιαύτας	ἑορτὰς	ἐδαπάνησαν ἢ Σόλων ὁ Ἀθηναῖος
[8]	γυναικῶν ὅπως φαίνοιντο τοῖς ἐντυγχάνουσιν,	ἑορτάς,	πανηγύρεις, οὔτι μὰ Δία τὰς
[23]	εἰς τὰ δεῖπνα καὶ τὰς	ἑορτὰς	χαίρει δαπανώμενος, καὶ εὖ οἶδα
[6]	καὶ τοὺς μίμους καὶ τοὺς	ὀρχηστὰς	ἀπολώλεκας ἡμῶν τὴν πόλιν, ὥστε
[22]	μνήμῃ τῶν τῇδε πολλοὺς μὲν	ὀρχηστὰς	αὐτοῖς ἐπαγαγεῖν, ἄλλα δὲ τὰ
[22]	αὐτὸν αὐτίκα τὰ βασίλεια) τοὺς	ὀρχηστὰς	δὲ ἐπιτραπέντας ἐν τῷ θεάτρῳ
[14]	τὸ βιβλίον. Τοὺς παντομίμους ἀκούεις	ὀρχηστάς;	ἔα χαίρειν αὐτούς· ἀνδρικώτερον παρὰ
[8]	τῷ φιλογέλωτι τῷδε θεάματα, μίμους,	ὀρχηστάς,	ἥκιστα αἰσχυνομένας γυναῖκας, παιδάρια περὶ
[4]	τινές εἰσιν οἳ ἐμηχανήσαντο, σκεπάζοντες	αὐτὰς	τοῦ χειμῶνος ὥσπερ ἱματίοις τῇ
[3]	τὰς ἀγοράς. Ὀλιγάκις οὖν εἰς	αὐτὰς	φοιτῶ ἐν ταῖς ἑορταῖς τῶν
[5]	πᾶσιν ἀφ´ ὧν εἰς τὰς	τοιαύτας	ἑορτὰς ἐδαπάνησαν ἢ Σόλων ὁ
[19]	Εἶτα οὐκ εἰκότως ἐμαυτοῦ κατηγορῶ	τοσαύτας	ἀπεχθείας λαβὰς παρασχόντος; ~Ἀλλὰ ὁ
[17]	τῶν καμήλων; ἄγουσί τοι καὶ	ταύτας	οἱ μισθωτοὶ διὰ τῶν στοῶν
[20]	ὅθεν οἶμαι συμβαίνει νέους καὶ	πρεσβύτας	ἐξ ἴσης εἶναι φιλομύθους. Εἶἑν.
[20]	προλαβόντας τῶν φίλων δυσχεραίνων ὡς	μηνυτὰς	γενομένους αὐτοῖς, ὅτι Κάτων προσάγει,
[25]	οὐδὲ ἐπείσαμεν τὸν δῆμον εἰς	παρασκευὰς	δείπνων ἢ θεάτρων ὃν οὕτως
[17]	διὰ τῶν στοῶν ὥσπερ τὰς	νύμφας·	οἱ γὰρ ὑπαίθριοι στενωποὶ καὶ
[18]	εἰς τὰς ἐπὶ τοῦ γενείου	τρίχας	καὶ τὰ ἐν τοῖς νομίσμασι
[2]	καὶ συγκαταφαγὼν τοῖς ἄρτοις τὰς	τρίχας.	Ὑπὲρ δὲ τοῦ φιλεῖσθαι καὶ
[19]	ἀπὸ τῆς ὑμετέρας πόλεως ἐδιδάχθημεν	ἀρχὰς	ὀνομάτων εἶναι τὰ γράμματα, δηλοῦν
[8]	πάλιν ἐς Φιλίου Διὸς τὰς	εὐχὰς	ἀναλαμβάνει κατὰ τὰ πάτρια. Καὶ
[23]	τὸ τέμενος θεοπρεπέστατα μὲν τὰς	ψυχὰς	κατεσκευασμένους, λευκῇ δὲ ἐσθῆτι καὶ
[17]	αὐτοὺς μετὰ φρονήσεως ἀξιοῖς; οὐδὲ	ἀπέβλεψας	ὅση καὶ μέχρι τῶν ὄνων
[24]	χρόνον ἐν ἐκείνῃ τῇ ζάλῃ	τρέψας	ἀλλαχοῦ τῶν κρατούντων τὴν διάνοιαν
[30]	ἐμοῦ τραφέντες ἀχαριστοῦσιν) Ἀδραστείᾳ πάντα	ἐπιτρέψας	ἐς ἄλλο ἔθνος οἰχήσομαι καὶ
[7]	τούτῳ φησὶν ὡς θεῷ τοὺς	Τρῶας	εὔχεσθαι, εὐχομένας δὲ οὐκ ἔδειξεν
[30]	τραφέντες ἀχαριστοῦσιν) Ἀδραστείᾳ πάντα ἐπιτρέψας	ἐς	ἄλλο ἔθνος οἰχήσομαι καὶ δῆμον
[14]	ἐξ ἐκείνου ταῦτα ἀνέπεισεν ἄγων	ἐς	διδασκάλου μίαν ὁδόν· ἄλλην δὲ
[14]	παιδαγωγὸς ἐδίδασκεν εἰς γῆν βλέπειν	ἐς	διδασκάλου φοιτῶντα· θέατρον δ´ οὐκ
[8]	Ἐπισχὼν δὲ τὴν ἀποφράδα, πάλιν	ἐς	Φιλίου Διὸς τὰς εὐχὰς ἀναλαμβάνει
[6]	ἀπανθρωπίαν καὶ σκαιότητα τούτοις ἁρμόσειν	ὑπέλαβες;	οὕτως ἀνόητόν ἐστί σοι καὶ
[3]	καὶ τοῦτο βαρὺ καὶ δεῖγμα	ἐναργὲς	μοχθηρίας τρόπου· προστίθημι δὲ ἐγώ
[27]	σιωπᾶν, ἵνα μὴ δοκοίην ὥσπερ	ἐξεπίτηδες	αὐτοπροσώπως ἐπαίνους ᾄδειν ἐμαυτοῦ, καὶ
[16]	ἐσμεν οἵδε παρ´ ὑμῖν ξένοι	νεήλυδες,	εἷς δὲ καὶ πολίτης ὑμέτερος,
[22]	τοῖς μὲν ἐπιδημοῦσι τῶν ξένων	φρικῶδες,	ὑμῶν δὲ τῷ δήμῳ μὲν
[13]	δεῖν ταῦτα εἶναι Κελτοὶ καὶ	Θρᾷκες	καὶ Ἰλλυριοί; οὐχ ὁρᾷς ὁπόσα
[2]	παίδων ἔχουσιν ἅπασαί τε αἱ	γυναῖκες,	αἷς φύσει πρόσεστι τὸ ἐράσμιον.
[18]	διαφθαρέντες παντάπασι. Τί οὖν αἱ	γυναῖκες;	ἐπὶ τὰ σφέτερα σεβάσματα ἄγουσιν
[11]	πρὸς τοὺς ξένους, καθόλου μὲν	Ἕλληνες	πάντες, αὐτῶν δὲ Ἑλλήνων πλέον
[4]	ἄμπελος ἀγαθή, καὶ συκᾶς ἤδη	τινές	εἰσιν οἳ ἐμηχανήσαντο, σκεπάζοντες αὐτὰς
[10]	δὲ ὑπονοήσας ἐκ τῶν Ὁμήρου	τίνες	ποτέ εἰσιν αἱ γυιοκόροι μελεδώναι,
[18]	εἰς ἀνδράποδα τελέσαντες καὶ γενόμενοι	σώφρονες	καὶ ἐπιεικεῖς καὶ κόσμιοι λάθωσι
[18]	χαράγματα. Εὖ γε, ὦ πολῖται	σώφρονες,	οἵ τε παίζοντες τὰ τοιαῦτα
[6]	ἐπιμελεῖσθαι καὶ προνοεῖν ὅπως οἱ	πένητες	ὑπὸ τῶν πλουτούντων ἥκιστα ἀδικηθήσονται,
[8]	πλήρης, ἡδονὴ δὲ πολλὴ καὶ	χάριτες,	ὁποίας ἄν τις εὐφραίνοιτο διηνεκῶς
[4]	ἀδικημάτων; ~τὰ δὲ ἔνδον ἄγρυπνοι	νύκτες	ἐν στιβάδι, καὶ τροφὴ παντὸς
[15]	λαμβάνων, ὡς ἴσασιν οἱ θεοὶ	πάντες,	ἀληθῶς ἠρνεῖτο. Καὶ δὴ τοῦτο
[22]	τὸ ἐμὸν ὄνομα, καὶ ἐβόων	πάντες	ἀνδρεῖον, συνετόν, δίκαιον, οὐ πολέμῳ
[11]	τοὺς ξένους, καθόλου μὲν Ἕλληνες	πάντες,	αὐτῶν δὲ Ἑλλήνων πλέον τοῦτο
[19]	κωλυόμενοι πολλοῦ πάντα πωλεῖν ἀργυρίου,	πάντες	δὲ ὑπὲρ τῶν ὀρχηστῶν καὶ
[16]	θεῶν ἱερά, καὶ ὀλιγάκις, οὐ	πάντες,	εἰς τὰ θέατρα· πεποιημένοι τὸ
[5]	Λυδῶν βασιλέα συνουσίας, καλοὶ δὲ	πάντες	καὶ μεγάλοι καὶ λεῖοι καὶ
[24]	χαριεντίζεσθαι πολιτῶν. Εὖ γὰρ ἴστε,	πάντες	οἱ λέγοντες κοινοῦνται πρὸς τοὺς
[31]	ᾐτήσασθε λαβεῖν, λαβόντες δὲ ἐνείμασθε	πάντες	οἱ μὴ δεόμενοι. Τοῦτο ἐξετασθὲν
[28]	Βούλεσθε ἑνὸς ὑμᾶς ὑπομνήσω; βουλευτὴν	ὀνομάσαντες,	πρὶν προσγραφῆναι τῷ καταλόγῳ, μετεώρου
[18]	εἰς ἄνδρας, ἀλλ´ εἰς ἀνδράποδα	τελέσαντες	καὶ γενόμενοι σώφρονες καὶ ἐπιεικεῖς
[15]	τε καὶ ὑμεῖς τὴν ἀπέχθειαν	λύσαντες.	Οὔτε γὰρ ἠπίστατο πρὸς ὑμᾶς
[22]	δέδοται παρ´ ἐμοῦ πρῴην, οὕτως	ἐπαρθέντες	τὸν νοῦν καὶ μετέωροι γενόμενοι
[18]	καὶ ἐπιεικεῖς καὶ κόσμιοι λάθωσι	διαφθαρέντες	παντάπασι. Τί οὖν αἱ γυναῖκες;
[30]	μισοῦσιν, οἱ δὲ ὑπ´ ἐμοῦ	τραφέντες	ἀχαριστοῦσιν) Ἀδραστείᾳ πάντα ἐπιτρέψας ἐς
[4]	παντελῶς μετρίους. Οἱ δέ, καίπερ	ὄντες	οὐ πολλοί, παμπληθεῖς ἀπὸ τῶν
[18]	γε ποιεῖτε μία δὴ πόλις	ὄντες	τὰ τοιαῦτα, ὡς ἐκεῖνό γε
[31]	ἀσπόρους εἶναι καὶ ᾐτήσασθε λαβεῖν,	λαβόντες	δὲ ἐνείμασθε πάντες οἱ μὴ
[24]	Εὖ γὰρ ἴστε, πάντες οἱ	λέγοντες	κοινοῦνται πρὸς τοὺς ἀκούοντας τοὺς
[4]	ἤδη τινές εἰσιν οἳ ἐμηχανήσαντο,	σκεπάζοντες	αὐτὰς τοῦ χειμῶνος ὥσπερ ἱματίοις
[25]	τε καὶ δημοσίᾳ κατεχέατέ μου	παίζοντες	ἐν τοῖς ἀναπαίστοις, ἐμαυτοῦ προσκατηγορήσας
[18]	ὦ πολῖται σώφρονες, οἵ τε	παίζοντες	τὰ τοιαῦτα καὶ οἱ τῶν
[18]	τῶν ξένων πρέσβεων εἰς αὐτοὺς	ἐξυβρίζοντες	τοὺς ἄρχοντας καὶ τούτων εἰς
[22]	Δαφναίου θεοῦ, οἱ δὲ εἴτε	λαθόντες	εἴτε μὴ τὸ πῦρ ἔδειξαν
[27]	καὶ ὑμεῖς διὰ τῶν αὐτῶν	ἰόντες	ἀμύνησθε; τίς οὖν ὑμῖν ἐστιν
[26]	τῆς ἀγορᾶς εἴργειν τὴν πλεονεξίαν,	ἑκόντες	ὑμῖν ἐξιστάμεθα τῆς πόλεως. Οὐ
[19]	Ἐμισηνοὶ Χριστὸν ἐπόθουν οἱ πῦρ	ἐμβαλόντες	τοῖς τάφοις τῶν Γαλιλαίων; ἐλύπησα
[31]	κατάλογον ὑμῶν ηὐξήσαμεν; ὅτι κλέπτοντας	ἑλόντες	οὐκ ἐπεξήλθομεν; ἑνὸς ἢ δύο
[6]	τῆς ἡμῶν αὐτῶν εὐτραπελίας ἐξειργασάμεθα,	βάλλοντές	σε τοῖς σκώμμασιν ὥσπερ τοξεύμασι.
[7]	ὀλιγάκις εἰς τὰ τεμένη συνέρχεσθε,	συνδραμόντες	δὲ δι´ ἐμὲ πολλῆς ἀκοσμίας
[2]	λεῖον ἐπιμελῶς ἐργάζεσθε, τὸν ἄνδρα	ὑποφαίνοντες	καὶ παραδεικνύντες διὰ τοῦ μετώπου
[24]	τῶν ἐπιτιμήσεων ἐκείνων ἀμυνόμενοι καὶ	ἐναλλάττοντες	τὰ χωρία. Ἐγὼ μὲν ὑπὸ
[18]	οἱ τῶν παιζόντων ἀποδεχόμενοι καὶ	ἀπολαύοντες.	Δῆλον γάρ, ὅτι τοῖς μὲν
[13]	καὶ ὡς κεκτημένοι καὶ ὡς	καπηλεύοντες,	τὰ νῦν εἰκότως λυποῦνται δι´
[18]	σκωμμάτων Ῥωμαίοις Ταραντῖνοι δίκας, ὅτι	μεθύοντες	ἐν τοῖς Διονυσίοις ὕβρισαν αὐτῶν
[6]	οὐκ ἴσμεν, ὄνομα δὲ αὐτῆς	ἀκούοντες	μόνον, ἔργον οὐχ ὁρῶμεν. Εἰ
[23]	εἰς τοὺς θεοὺς τιμῶν ἀμελῶς	ἔχοντες,	πράττειν οὐδὲν ἄτοπον ὑπολαμβάνετε. Πρόσεισι
[13]	ἐν τέλει τῆς πόλεως ἀμφοῖν	μετέχοντες	ταῖν ζημίαιν, ὥσπερ οἶμαι πρότερον
[19]	σοφίας τὸ αἴνιγμα ξυνεῖναι χαλεπόν,	τυχόντες	δὲ ἡμεῖς ἐξηγητῶν ἀπὸ τῆς
[2]	ἐργάζεσθε, τὸν ἄνδρα ὑποφαίνοντες καὶ	παραδεικνύντες	διὰ τοῦ μετώπου καὶ οὐχ
[18]	ἀντὶ μὲν ὀλίγων ἡμερῶν ὅλον	εὐπαθοῦντες	ἐνιαυτόν, ἀντὶ δὲ τῶν ξένων
[1]	μουσικῇ πρὸς τοῦτο ἐχρῶντο, κουφότερα	ποιοῦντες	αὑτοῖς ὅσα ὁ δαίμων ἐδίδου
[17]	κωμάζειν, ἀεὶ μὲν ἐπιεικῶς αὐτὸ	ποιοῦντες,	ἐν δὲ ταῖς ἑορταῖς πλέον.
[16]	αἰτιώτατον τῶν ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων ὀρθῶς	ποιοῦντες	ξυλλοιδορεῖτέ μοι, καὶ τοῦτον δέ,
[4]	ἀλεεινότερον ἔχουσιν οἱ τὸ χωρίον	οἰκοῦντες	τὸν χειμῶνα, καὶ φύεται παρ´
[2]	δὲ καὶ ἐν τῷ γήρᾳ	ζηλοῦντες	τοὺς ὑμῶν αὐτῶν υἱέας καὶ
[27]	ὑμεῖς ἐν ταῖς ἀγοραῖς ἐπιτρίβετε	λοιδοροῦντες;	ἢ τοῦ μὲν ποιεῖν τι
[13]	οὐκ ἀνεχομένῃ, ὥσπερ οἱ κουρέων	ἀποροῦντες	ἄκαρτος καὶ βαθυγένειος εἰσέδραμον· ἐνόμισας
[31]	οἱ καθ´ ἕκαστον ὑμῖν ἐνιαυτὸν	ἱπποτροφοῦντες	γῆς κλήρους ἐγγὺς τρισχιλίους, ἐπινοίᾳ
[19]	τοῖς λοιδορουμένοις αὐτῷ; Χριστὸν δὲ	ἀγαπῶντες	ἔχετε πολιοῦχον ἀντὶ τοῦ Διὸς
[30]	ὧν ἐνιαυτοῖς ἔμπροσθεν ἐννέα δίκαια	δρῶντες	εἰς ἀλλήλους εἰργάσασθε, φέρων μὲν
[3]	καὶ τῶν ἡνιόχων· ὅπερ ὑμεῖς	ὁρῶντες	ὀλίγῳ πρότερον ἀναμιμνήσκεσθε νῦν ἥβης
[18]	ἀνθρώπους. Ὀρθῶς οὖν ὑμεῖς τοῦτο	εἰδότες,	ὅτι δεῖ τὰ πάντα ἐλευθέρους
[3]	τὰς ἱπποδρομίας, ὥσπερ οἱ χρήματα	ὠφληκότες	τὰς ἀγοράς. Ὀλιγάκις οὖν εἰς
[26]	Εὖτέ μοι λευκαὶ μελαίναις ἀναμεμίξονται	τρίχες,	ὁ Τήιος ἔφη ποιητής. ~Εἶἑν.
[6]	παρὰ σοῦ πλὴν τῆς βαρύτητος,	ἧς	ἀνεχόμενοι μῆνα ἕβδομον τουτονί, τὸ
[13]	ποιεῖσθαι πέρα τρυφῆς εἶναι καὶ	ἧς	οὐδὲ τοῖς ἐν Ἰθάκῃ μνηστῆρσι
[3]	ὁρῶντες ὀλίγῳ πρότερον ἀναμιμνήσκεσθε νῦν	ἥβης	ἐκείνης νοῦ τε ἐκείνου καὶ
[23]	τοῦ Πόντου κώμη· μυρίους κλήρους	γῆς	ἰδίας κεκτημένη, τῷ πατρίῳ θεῷ
[31]	καθ´ ἕκαστον ὑμῖν ἐνιαυτὸν ἱπποτροφοῦντες	γῆς	κλήρους ἐγγὺς τρισχιλίους, ἐπινοίᾳ μὲν
[31]	εἶναι καὶ προσποίησιν τὸ πρᾶγμα;	γῆς	κλήρους οἶμαι τρισχιλίους ἔφατε ἀσπόρους
[8]	σε ἐπαινοῦντας. Οὐ γὰρ οἶμαι	διενοήθης	ὅπως ἁρμόσει τῶν ἀνδρῶν οὔτε
[14]	βάρβαρος νὴ θεοὺς καὶ θεάς,	Σκύθης	μὲν τὸ γένος, ὁμώνυμος δὲ
[18]	πρεσβυτέρους, ὑπὸ δὲ τῆς οὕτω	κακῆς	συνηθείας εὐλαβέστερα γένηται πρὸς τοὺς
[28]	προσγραφῆναι τῷ καταλόγῳ, μετεώρου τῆς	δίκης	οὔσης, ὑπεβάλετε λειτουργίᾳ τὸν ἄνθρωπον.
[22]	πρόσθεν ὡς ἐνθένδε ἐκεῖσέ τις	Καππαδόκης	φυγάς, ἐν τῇ παρ´ ὑμῖν
[14]	Καλυψοῦς νῆσος καὶ τὰ τῆς	Κίρκης	σπήλαια καὶ ὁ Ἀλκινόου κῆπος·
[4]	κατέδαρθον. Ἐμπιμπλαμένης δέ μοι τῆς	κεφαλῆς	ἐδέησα μὲν ἀποπνιγῆναι, κομισθεὶς δὲ
[14]	εἶδον πρὶν μᾶλλον κομῆσαι τῆς	κεφαλῆς	τὸ γένειον, ἐν ἐκείνῳ δὲ
[16]	κωμῳδούμενα, Πλάτων καὶ Σωκράτης καὶ	Ἀριστοτέλης	καὶ Θεόφραστος. Ἐκείνοις ὁ γέρων
[4]	ἐκ ταύτης εἴτε ἔκ τινος	ἄλλης	αἰτίας ἀφανοῦς ἐμοί, τὸ πρᾶγμά
[23]	~Ὑμᾶς δὲ ὑπομνῆσαι βούλομαι καὶ	ἄλλης	ἀπεχθείας ἐμῆς, ἔπειτα, ὅπερ εἴωθα
[7]	σκώμματα; ~Ἰδού, βούλομαι πάλιν ἀπ´	ἄλλης	ἀρχῆς ἐμαυτῷ λοιδορήσασθαι· Φοιτᾷς εἰς
[7]	συνέρχεσθε, συνδραμόντες δὲ δι´ ἐμὲ	πολλῆς	ἀκοσμίας ἀναπίμπλατε τὰ ἱερά. Πρέποι
[24]	αἰτίας. Εἴρηται οὖν ὑμῖν δι´	ὅλης	καὶ ἠκρόαται τῆς πόλεως ὁπόσα
[3]	ὑπ´ ἀβελτηρίας, οὐδὲ εἴσω τῆς	αὐλῆς	παραδέχομαι τὴν θυμέλην ἔξω τῆς
[22]	ἡδονὴν παρασχόν, ὑπὸ δὲ τῆς	βουλῆς	ἀμεληθέν, εἰσέτι δὲ καὶ ἀμελούμενον.
[23]	ὑπομνῆσαι βούλομαι καὶ ἄλλης ἀπεχθείας	ἐμῆς,	ἔπειτα, ὅπερ εἴωθα ποιεῖν, ἐπιεικῶς
[25]	πόλιν ὥσπερ ὑπὸ δυσωδίας τῆς	ἐμῆς	μετριότητος καὶ τῶν ἐμῶν ἐπιτηδείων
[32]	χάριτας. Ἀνοίας οὖν ἐστι τῆς	ἐμῆς	τοῦτο καὶ οὐ τῆς ὑμετέρας
[16]	ἀδικοῦσιν ἀδικεῖν πλέον ἢ διπλασίας	τιμῆς	ἄξιος ἐκείνου· ὁ μὲν γὰρ
[32]	τῆς εἰς ἡμᾶς εὐνοίας καὶ	τιμῆς,	ἣν ἐτιμήσατε δημοσίᾳ, τὰς ἀμοιβὰς
[4]	ἐκεῖ πρᾳότερος, εἴτε ὑπὸ τῆς	θέρμης	τοῦ ὠκεανοῦ (στάδια γὰρ ἀπέχει
[28]	δυναμένους εἵλεσθε, λαβόμενοι δὲ τῆς	ἀφορμῆς	εἰργάσασθε παραπλήσια πόλει μὲν οὐδαμῶς
[30]	δὲ εἶναι τὰ πρὸς ἐμὲ	γνώμης	μιᾶς (οἱ μὲν γὰρ μισοῦσιν,
[4]	ἀτμοὺς ἐκίνησαν, ὑφ´ ὧν κατέδαρθον.	Ἐμπιμπλαμένης	δέ μοι τῆς κεφαλῆς ἐδέησα
[29]	δεινῆς ὑπὸ τῶν ἔμπροσθεν αὐχμῶν	γενομένης,	ἔδοξέ μοι πέμπειν εἰς Χαλκίδα
[10]	οὐδὲ αὐτῆς, ἥτις ποτέ ἐστι,	φαινομένης,	ἐναργοῦς δὲ οὔσης τῆς περὶ
[3]	ἢ στρατηγὸς διὰ πάσης τῆς	οἰκουμένης	ἄρξει τῶν μίμων καὶ τῶν
[29]	Καίτοι τίς μέμνηται παρ´ ὑμῖν	εὐθηνουμένης	τῆς πόλεως πεντεκαίδεκα μέτρα σίτου
[21]	οὐδὲ ἕλκει τις εἴσω τῆς	σκηνῆς	τὸν κόρδακα. ~Λέγεταί τοι μικρῷ
[11]	ἃ δὴ πάντα ἐστὶ δείγματα	δεινῆς	ἀγροικίας. ~Αἰτοῦμαι τοίνυν ὑπὲρ ἐμαυτοῦ
[29]	σίτου δὲ ἐνδεῶς εἶχον, ἀφορίας	δεινῆς	ὑπὸ τῶν ἔμπροσθεν αὐχμῶν γενομένης,
[3]	ὀλίγῳ πρότερον ἀναμιμνήσκεσθε νῦν ἥβης	ἐκείνης	νοῦ τε ἐκείνου καὶ φρενῶν.
[10]	ἔξω ἵετο. Τοιαῦτα ἄττα ἔπασχεν	ἐκείνης	παρούσης· ἐπεὶ δὲ ἀπῆλθεν, ἐπιόντων
[10]	νοσήματος θήραν. Καθίζει πλησίον τῆς	κλίνης	ἀφορῶν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ
[22]	ἐκάλει πόθῳ καὶ ἔρωτι τῆς	σεμνῆς	παρ´ ὑμῖν διαίτης. Οἱ Κελτοὶ
[24]	βλασφημιῶν ἀκροασάμενος, μετέχων τῆς ἴσης	ἡδονῆς	ἀπραγμονέστερον τοῦ λέγοντος, κοινωνός ἐστι
[18]	σφέτερα σεβάσματα ἄγουσιν αὐτὰ δι´	ἡδονῆς,	ὃ δὴ μακαριώτατον εἶναι φαίνεται
[6]	ἔργον θεῖτο σωφροσύνης, ἀπέχεσθαι πάσης	ἡδονῆς	οὐ λίαν ἀπρεποῦς οὐδὲ ἐπονειδίστου
[4]	ἐγενόμην ἅπαξ ἀπὸ συμπτώματος, οὐ	πλησμονῆς.	Ἄξιον δὲ ὑπομνησθῆναι διηγήματος οὐδὲ
[16]	ὁ γέρων οὗτος πεισθεὶς ὑπὸ	ἀφροσύνης,	ἔπειτα ἐμὲ νέον εὑρών, ἐραστὴν
[9]	ταυτασὶ τὰς λοιδορίας, ὃς ὑπὸ	ἀφροσύνης	οὐ συνῆκα ποταπὸν ἐξ ἀρχῆς
[1]	τῆς ὁμοίας, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,	μεγαλοφροσύνης,	ὅτι δῆτα ταῖς Μούσαις ᾄσω
[6]	καὶ τοῦτό τις ἔργον θεῖτο	σωφροσύνης,	ἀπέχεσθαι πάσης ἡδονῆς οὐ λίαν
[25]	καὶ τῶν ἐμῶν ἐπιτηδείων τῆς	σωφροσύνης.	Ἡμῶν γὰρ οὐδεὶς ἀγρὸν οὐδὲ
[16]	δὴ τοῦτον ἔπαινον καὶ περὶ	σωφροσύνης	χρὴ λέγειν καὶ περὶ φρονήσεως
[26]	ταῦτα καλά, πρᾳότης ἀρχόντων μετὰ	σωφροσύνης,	ᾠόμεθά τε ὑμῖν ἱκανῶς διὰ
[22]	δὲ ἀπεπεμψάμεθα τὸν νεκρὸν τῆς	Δάφνης,	οἱ μὲν ἀφοσιούμενοι τὰ πρὸς
[8]	(ἐπιλέλησμαι γὰρ εἰς τὸ τῆς	Δάφνης	ὁσάκις εἰσῆλθον τέμενος, προδοθὲν μὲν
[29]	σῖτον ἄργυρον αὐτοῖς καὶ χρυσὸν	ἐξαίφνης	παρ´ ὑμῶν γενέσθαι. Ἐκεῖνοι μὲν
[29]	ἐπαγγειλάμενοι τοῦ πράγματος ἐπιμελήσεσθαι, μηνῶν	ἑξῆς	τριῶν ὑπεριδόντος μου καὶ περιμείναντος,
[8]	εἰς τὸ τῆς Δήμητρος τρὶς	ἐφεξῆς	ἐβάδισεν (ἐπιλέλησμαι γὰρ εἰς τὸ
[5]	τῶν κρότων καὶ ἀπὸ τῆς	βοῆς	ὁ δῆμος, οἱ δὲ ἐν
[19]	καὶ τοῦ Δαφναίου καὶ τῆς	Καλλιόπης,	ἣ τὸ σόφισμα ὑμῶν ἀπεγύμνωσεν.
[8]	καὶ ὧν ἐστιν ἡ πόλις	πλήρης,	ἡδονὴ δὲ πολλὴ καὶ χάριτες,
[6]	τις ἔργον θεῖτο σωφροσύνης, ἀπέχεσθαι	πάσης	ἡδονῆς οὐ λίαν ἀπρεποῦς οὐδὲ
[3]	καθάπερ ὕπαρχος ἢ στρατηγὸς διὰ	πάσης	τῆς οἰκουμένης ἄρξει τῶν μίμων
[23]	τῷ πατρίῳ θεῷ νῦν πρῶτον	ἐπιστάσης	ἑορτῆς ἐνιαυσίου, ἐπειδὴ διεσκέδασαν οἱ
[20]	συμβαίνει νέους καὶ πρεσβύτας ἐξ	ἴσης	εἶναι φιλομύθους. Εἶἑν. Ὁ δὲ
[24]	τῶν βλασφημιῶν ἀκροασάμενος, μετέχων τῆς	ἴσης	ἡδονῆς ἀπραγμονέστερον τοῦ λέγοντος, κοινωνός
[1]	ὁ Ἰσμηνίας οὐκ ἀπὸ τῆς	ἴσης	μὲν ἕξεως, ἀπὸ δὲ τῆς
[21]	ἕνεκα καὶ παιδοποιίας οἴνου τε	ὁπόσης	ἑκάστῳ δυνατὸν πόσεως ἴσασι μόνον.
[23]	φίλους παραλαμβάνων· ἐνιαυσίου δὲ ἑορτῆς	οὔσης	οὐδεὶς ἐκόμισεν ἔλαιον εἰς λύχνον
[10]	ποτέ ἐστι, φαινομένης, ἐναργοῦς δὲ	οὔσης	τῆς περὶ τὸ μειράκιον ἀσθενείας.
[28]	τῷ καταλόγῳ, μετεώρου τῆς δίκης	οὔσης,	ὑπεβάλετε λειτουργίᾳ τὸν ἄνθρωπον. Ἄλλον
[29]	Πάντα γέμει, πάντα πολλοῦ. Τῆς	ἐπιούσης	διελέχθην ἐγὼ τοῖς δυνατοῖς ὑμῶν,
[6]	οὐ λίαν ἀπρεποῦς οὐδὲ ἐπονειδίστου	δοκούσης	ἐν τῷ φανερῷ, πεπεισμένος ὡς
[10]	ἵετο. Τοιαῦτα ἄττα ἔπασχεν ἐκείνης	παρούσης·	ἐπεὶ δὲ ἀπῆλθεν, ἐπιόντων ἄλλων,
[10]	αὐτὸν αἰνίγματι, σαφῆ μὲν οὐκ	ἐχούσης	αἰτίαν τῆς νόσου, μᾶλλον δὲ
[19]	προελόμενος, ὅτι τοῖς πατρίοις ὁρᾷ	τῆς	ἁγιστείας θεσμοῖς προσκείμενον, οἱ δὲ
[26]	κρίσεις ἡμῶν ἀσχολία καὶ τὸ	τῆς	ἀγορᾶς εἴργειν τὴν πλεονεξίαν, ἑκόντες
[24]	ὑμῶν κατέδραμον· ὑμεῖς δὲ ἐπὶ	τῆς	ἀγορᾶς ἐν τῷ δήμῳ διὰ
[16]	λέληθα ἐμαυτόν, οὐδὲν δέον, ὑμῖν	τῆς	ἀγροικίας μεταδιδοὺς τῆς ἐμαυτοῦ. Καί
[25]	κἀγαθός, ἐν μέρει μεταδοῦναι πᾶσι	τῆς	ἀηδίας τῆς ἐμαυτοῦ καὶ μὴ
[23]	ὑμετέρων ἐκεῖναι τοὺς πένητας, πολὺ	τῆς	ἀθεότητος ἐργάζονται θαῦμα πρὸς τοὺς
[23]	ἐνιαυσίου, ἐπειδὴ διεσκέδασαν οἱ θεοὶ	τῆς	ἀθεότητος τὴν νεφέλην, ὄρνιν ὑπὲρ
[29]	σίτου, πάντας οἴκοθεν ἔχων. Ἀπὸ	τῆς	Αἰγύπτου κομισθέντα μοι σῖτον ἔδωκα
[24]	ἀπραγμονέστερον τοῦ λέγοντος, κοινωνός ἐστι	τῆς	αἰτίας. Εἴρηται οὖν ὑμῖν δι´
[14]	μησὶν ὕστερον ὀλίγοις ἐτελεύτησεν ὑπὸ	τῆς	ἀμήτορος παρθένου πολλῶν συμφορῶν ἐκκλαπεῖσα
[27]	τοῦ περὶ τὸ πρόσωπον καὶ	τῆς	ἀναφροδισίας, ὅσῳ καὶ ἀληθέστερα ὄντα
[27]	τοῦ πρὸς ἡμᾶς προσκρούσματος καὶ	τῆς	ἀπεχθείας; ἐγὼ γὰρ εὖ οἶδα
[6]	πάλαι γενομένους ἀφελεῖν ὡς ἐπίφθονον	τῆς	ἀρχῆς τοῦτο τὸ ὄνομα, δουλεύειν
[18]	ταύτης ἡμῖν ἐκοινώνησαν οἱ θεοὶ	τῆς	ἀτιμίας παρὰ τῇ πόλει. ~Τὸ
[3]	ἐμαυτὸν ὑπ´ ἀβελτηρίας, οὐδὲ εἴσω	τῆς	αὐλῆς παραδέχομαι τὴν θυμέλην ἔξω
[28]	τοὺς δυναμένους εἵλεσθε, λαβόμενοι δὲ	τῆς	ἀφορμῆς εἰργάσασθε παραπλήσια πόλει μὲν
[27]	Τήιος ἔφη ποιητής. ~Εἶἑν. Ἀλλὰ	τῆς	ἀχαριστίας, πρὸς θεῶν καὶ Διὸς
[6]	ἀγαθὸν ὑπάρχει παρὰ σοῦ πλὴν	τῆς	βαρύτητος, ἧς ἀνεχόμενοι μῆνα ἕβδομον
[10]	καλούς τε καὶ καλάς, ἀπὸ	τῆς	βασιλίδος ἀρξάμενος. Ἡ δὲ ὡς
[4]	τὸν ἀέρα, ταύτης ἀνενδεῶς ἔχοντα	τῆς	βοηθείας. Ὡς δὲ ὁ χειμὼν
[5]	μὲν τῶν κρότων καὶ ἀπὸ	τῆς	βοῆς ὁ δῆμος, οἱ δὲ
[22]	μὲν ἡδονὴν παρασχόν, ὑπὸ δὲ	τῆς	βουλῆς ἀμεληθέν, εἰσέτι δὲ καὶ
[10]	εἶναι παραχωρεῖν ἔφη τῷ παιδὶ	τῆς	γαμετῆς. Ὁ δὲ αὐτίκα μὲν
[22]	Ἐπεὶ δὲ ἀπεπεμψάμεθα τὸν νεκρὸν	τῆς	Δάφνης, οἱ μὲν ἀφοσιούμενοι τὰ
[8]	ἐβάδισεν (ἐπιλέλησμαι γὰρ εἰς τὸ	τῆς	Δάφνης ὁσάκις εἰσῆλθον τέμενος, προδοθὲν
[8]	τῷ τῆς Τύχης, εἰς τὸ	τῆς	Δήμητρος τρὶς ἐφεξῆς ἐβάδισεν (ἐπιλέλησμαι
[28]	πρὶν προσγραφῆναι τῷ καταλόγῳ, μετεώρου	τῆς	δίκης οὔσης, ὑπεβάλετε λειτουργίᾳ τὸν
[8]	μὲν γὰρ ἐκείνων ἐστίν, ὥσπερ	τῆς	δρυός, καὶ πολὺς ὁ κόρος
[10]	καὶ ἐρώμενον, τέλος ἄδικον ἔρωτα	τῆς	ἑαυτοῦ μητρυιᾶς ἐρασθῆναι· κρύπτειν δὲ
[32]	συνετώτερος· ὑμῖν δὲ οἱ θεοὶ	τῆς	εἰς ἡμᾶς εὐνοίας καὶ τιμῆς,
[18]	εἶναι πᾶσαν ἀρνουμένοις δουλείαν, ἀπὸ	τῆς	εἰς τοὺς θεοὺς πρῶτον, εἶτα
[18]	Παραιρεῖσθαι γάρ ἐστι καὶ ἀποθραύειν	τῆς	ἐλευθερίας τὸ κεφάλαιον, εἴ τις
[16]	δέον, ὑμῖν τῆς ἀγροικίας μεταδιδοὺς	τῆς	ἐμαυτοῦ. Καί με ἕτερος τῶν
[25]	μέρει μεταδοῦναι πᾶσι τῆς ἀηδίας	τῆς	ἐμαυτοῦ καὶ μὴ τὴν εὐδαίμονα
[25]	ἀποκναῖσαι πόλιν ὥσπερ ὑπὸ δυσωδίας	τῆς	ἐμῆς μετριότητος καὶ τῶν ἐμῶν
[32]	τὰς χάριτας. Ἀνοίας οὖν ἐστι	τῆς	ἐμῆς τοῦτο καὶ οὐ τῆς
[1]	Οὐ μὴν ἀφέξομαι διὰ τοῦτο	τῆς	ἐμοὶ δυνατῆς ἐκ Μουσῶν ἐπικουρίας.
[25]	τρυφᾶν, ὥστε ἄγων σχολὴν ἀπὸ	τῆς	ἐνδείας τοὺς ἀναπαίστους εἰς τοὺς
[29]	ταύτην· Πάντα γέμει, πάντα πολλοῦ.	Τῆς	ἐπιούσης διελέχθην ἐγὼ τοῖς δυνατοῖς
[9]	ταῦτα λογίσωμαι, μακαρίζω μὲν ὑμᾶς	τῆς	εὐδαιμονίας, ἐμαυτῷ δὲ οὐκ ἄχθομαι·
[5]	τε ὁμοίως καὶ πρεσβύτεροι ζηλωταὶ	τῆς	εὐδαιμονίας {καὶ} τῶν Φαιάκων, Εἵματά
[25]	ἀναπαίστους εἰς τοὺς αἰτίους αὑτῷ	τῆς	εὐθηνίας ξυνέθηκεν, οὐδὲ ἐπεγράψαμεν χρυσίον
[17]	τὸ ἄχθος. Ἐξὸν οὖν ὑπὸ	τῆς	εὐλογιστίας ταύτης ἀπέχεσθαι μὲν τοῦ
[14]	τὸ γένειον, ἐν ἐκείνῳ δὲ	τῆς	ἡλικίας ἰδίᾳ μὲν καὶ κατ´
[6]	ξυνεχωρήσαμεν, ἡμεῖς δὲ αὐτὸ διὰ	τῆς	ἡμῶν αὐτῶν εὐτραπελίας ἐξειργασάμεθα, βάλλοντές
[14]	θέατρα φερόμενον ὀρεχθῆναί ποτε ταυτησὶ	τῆς	θέας. Ἱπποδρομίας ἐπιθυμεῖς; ἔστι παρ´
[4]	χειμὼν ἐκεῖ πρᾳότερος, εἴτε ὑπὸ	τῆς	θέρμης τοῦ ὠκεανοῦ (στάδια γὰρ
[24]	ἡδονῇ τῶν βλασφημιῶν ἀκροασάμενος, μετέχων	τῆς	ἴσης ἡδονῆς ἀπραγμονέστερον τοῦ λέγοντος,
[1]	ὅπερ ὁ Ἰσμηνίας οὐκ ἀπὸ	τῆς	ἴσης μὲν ἕξεως, ἀπὸ δὲ
[20]	ἔμπληκτος καὶ ἀνόητος ἄνθρωπος· Ὢ	τῆς	κακοδαίμονος πόλεως, ἀπιὼν ᾤχετο. ~Μὴ
[19]	Διὸς καὶ τοῦ Δαφναίου καὶ	τῆς	Καλλιόπης, ἣ τὸ σόφισμα ὑμῶν
[14]	ἀνερχόμενον ἐνόησα· καὶ ἡ δενδρήεσσα	τῆς	Καλυψοῦς νῆσος καὶ τὰ τῆς
[24]	Ἀλλὰ ὑπὸ προπετείας ἐγὼ καὶ	τῆς	καταγελάστου κολακείας (οὐ γὰρ δὴ
[4]	ὧν κατέδαρθον. Ἐμπιμπλαμένης δέ μοι	τῆς	κεφαλῆς ἐδέησα μὲν ἀποπνιγῆναι, κομισθεὶς
[14]	οὐκ εἶδον πρὶν μᾶλλον κομῆσαι	τῆς	κεφαλῆς τὸ γένειον, ἐν ἐκείνῳ
[14]	τῆς Καλυψοῦς νῆσος καὶ τὰ	τῆς	Κίρκης σπήλαια καὶ ὁ Ἀλκινόου
[10]	τοῦ νοσήματος θήραν. Καθίζει πλησίον	τῆς	κλίνης ἀφορῶν εἰς τὸ πρόσωπον
[16]	ἂν αὐτὸ μᾶλλον ἐνδειξαίμην) ἐπὶ	τῆς	μεσιτείας αὑτοὺς ἐτάξαμεν, οὕτω περὶ
[10]	σαφῆ μὲν οὐκ ἐχούσης αἰτίαν	τῆς	νόσου, μᾶλλον δὲ οὐδὲ αὐτῆς,
[3]	αὐλῆς παραδέχομαι τὴν θυμέλην ἔξω	τῆς	νουμηνίας τοῦ ἔτους ὑπ´ ἀναισθησίας,
[3]	ὕπαρχος ἢ στρατηγὸς διὰ πάσης	τῆς	οἰκουμένης ἄρξει τῶν μίμων καὶ
[1]	ἴσης μὲν ἕξεως, ἀπὸ δὲ	τῆς	ὁμοίας, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, μεγαλοφροσύνης,
[18]	σκωμμάτων εὐφραίνει. Ταύτης ὑμῖν ἐγὼ	τῆς	ὁμονοίας συνήδομαι, καὶ εὖ γε
[5]	τε θερμὰ καὶ εὐνὰς ἀντὶ	τῆς	ὁσίας ἀποδεχόμενοι. ~Τὴν δὴ σὴν
[18]	διδαχθῇ τοὺς πρεσβυτέρους, ὑπὸ δὲ	τῆς	οὕτω κακῆς συνηθείας εὐλαβέστερα γένηται
[1]	νῦν ἐπικρατῶν ἐν τοῖς ἐλευθέροις	τῆς	παιδείας τρόπος. Αἴσχιον γὰρ εἶναι
[11]	Εἰ δὲ ἐκεῖνοι διασώζουσιν εἰκόνα	τῆς	παλαιᾶς ἐν τοῖς ἤθεσιν ἀρετῆς,
[10]	ἐστι, φαινομένης, ἐναργοῦς δὲ οὔσης	τῆς	περὶ τὸ μειράκιον ἀσθενείας. Ἐνθάδε
[19]	μᾶλλον δὲ τῶν ἐκείνου φίλων	τῆς	πλεονεξίας. Ἐμοὶ γὰρ ὁ ἀνὴρ
[13]	ἀναγκάζων. Οἱ δὲ ἐν τέλει	τῆς	πόλεως ἀμφοῖν μετέχοντες ταῖν ζημίαιν,
[10]	τοί ποτε τὸν ἐπώνυμον τῆσδε	τῆς	πόλεως βασιλέα, μᾶλλον δὲ οὗπερ
[29]	Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ αὐτὸν ἔξω	τῆς	πόλεως διέθεντο καλῶς, ἐργασάμενοι τοῖς
[9]	ποταπὸν ἐξ ἀρχῆς τὸ τῆσδε	τῆς	πόλεως ἦθος, καὶ ταῦτα τῶν
[17]	καὶ δυνατὸς ᾖ (τὸ γὰρ	τῆς	πόλεως ἦθος οἶμαι τοιοῦτόν ἐστιν,
[25]	δὲ πάσαις ἐπεξῆλθε ταῖς οἰκονομίαις	τῆς	πόλεως; ~Ἡμῖν μὲν οὖν ἐδόκει
[22]	γε αὐτὸ οἱ πολιοῦχοι τῆσδε	τῆς	πόλεως θεοὶ διπλοῦν δοῖεν, ὅτι
[31]	ταῖς βαρυτάταις ἔνειμα λειτουργίαις αὐτοὺς	τῆς	πόλεως. Καὶ νῦν ἀτελεῖς ἔχουσιν
[24]	ὑμῖν δι´ ὅλης καὶ ἠκρόαται	τῆς	πόλεως ὁπόσα εἰς τουτονὶ πέπαικται
[26]	τὴν πλεονεξίαν, ἑκόντες ὑμῖν ἐξιστάμεθα	τῆς	πόλεως. Οὐ γὰρ οἶμαι ῥᾴδιον
[23]	ὑμῶν αὐτῶν καὶ τῆς σωτηρίας	τῆς	πόλεως οὐδεὶς θύει οὔτε ἰδίᾳ
[29]	τίς μέμνηται παρ´ ὑμῖν εὐθηνουμένης	τῆς	πόλεως πεντεκαίδεκα μέτρα σίτου πραθέντα
[29]	Ταύτης ἕνεκεν ὑμῖν ἀπηχθόμην ἐγὼ	τῆς	πράξεως, ὅτι τὸν οἶνον ὑμῖν
[28]	μὲν δὴ τοῦτο ἔστω μοι	τῆς	προπετείας ὄνειδος. Ἔπειτα πρεσβευσαμένοις ὑμῖν
[5]	ἢ Σόλων ὁ Ἀθηναῖος ἀπὸ	τῆς	πρὸς Κροῖσον τὸν Λυδῶν βασιλέα
[14]	καὶ νῦν αἴτιός ἐστί μοι	τῆς	πρὸς ὑμᾶς ἀπεχθείας, ἐνεργασάμενος τῇ
[22]	ἐνθένδε ἐκάλει πόθῳ καὶ ἔρωτι	τῆς	σεμνῆς παρ´ ὑμῖν διαίτης. Οἱ
[21]	ὕβρις. οὐδὲ ἕλκει τις εἴσω	τῆς	σκηνῆς τὸν κόρδακα. ~Λέγεταί τοι
[8]	ἀδεῶς καὶ ἐλευθέρως, ἀλλὰ ὑπὸ	τῆς	συνήθους σκαιότητος καὶ ἐμαυτὸν συκοφαντῶ.
[23]	ὑπὲρ δὲ ὑμῶν αὐτῶν καὶ	τῆς	σωτηρίας τῆς πόλεως οὐδεὶς θύει
[25]	μετριότητος καὶ τῶν ἐμῶν ἐπιτηδείων	τῆς	σωφροσύνης. Ἡμῶν γὰρ οὐδεὶς ἀγρὸν
[8]	Διὸς ἅπαξ, εἶτα ἐν τῷ	τῆς	Τύχης, εἰς τὸ τῆς Δήμητρος
[8]	καὶ ὁ Καῖσαρ εἰς τὸ	τῆς	Τύχης ἔρχεται τέμενος. Ἐπισχὼν δὲ
[32]	τῆς ἐμῆς τοῦτο καὶ οὐ	τῆς	ὑμετέρας ἐλευθερίας. Ἐγὼ μὲν δὴ
[19]	τυχόντες δὲ ἡμεῖς ἐξηγητῶν ἀπὸ	τῆς	ὑμετέρας πόλεως ἐδιδάχθημεν ἀρχὰς ὀνομάτων
[19]	Κάππα. Τί μέν ἐστι τοῦτο	τῆς	ὑμετέρας σοφίας τὸ αἴνιγμα ξυνεῖναι
[4]	γενέσθαι κουφοτέραν τὴν νύκτα καὶ	τῆς	ὑστεραίας πράττειν ὅτιπερ ἐθέλοιμι. ~Οὕτω
[19]	καὶ φίλος. Ἐπεὶ δὲ πρὸ	τῆς	φιλίας εἵλετο τὴν ἔχθραν, εἶτα
[23]	ἐνταῦθα μάλιστα τοῦ πλούτου καὶ	τῆς	φιλοτιμίας ὑμῶν ἀπολαύσειν. Εἶτα ἀνέπλαττον
[15]	τε καὶ μετὰ τοσαύτης ἐγγενομένην	τῆς	χαλεπότητος· ἐμοὶ δὲ ἤδη πλείω
[1]	ἀφέξομαι διὰ τοῦτο τῆς ἐμοὶ	δυνατῆς	ἐκ Μουσῶν ἐπικουρίας. Ἐθεασάμην τοι
[16]	ὑμᾶς πολλάκις κωμῳδούμενα, Πλάτων καὶ	Σωκράτης	καὶ Ἀριστοτέλης καὶ Θεόφραστος. Ἐκείνοις
[21]	πολὺν ἤδη χρόνον, ὥσπερ τις	κυνηγέτης	ἀγρίοις ὁμιλῶν καὶ συμπλεκόμενος θηρίοις,
[10]	παραχωρεῖν ἔφη τῷ παιδὶ τῆς	γαμετῆς.	Ὁ δὲ αὐτίκα μὲν ἠρνήσατο·
[13]	Οὐκ οἶσθα ἀνθρώποις ὁμιλεῖν, οὐδὲ	ἐπαινέτης	εἶ τοῦ Θεόγνιδος, οὐδὲ μιμῇ
[11]	τῆς παλαιᾶς ἐν τοῖς ἤθεσιν	ἀρετῆς,	εἰκὸς δήπουθεν τὸ αὐτὸ ὑπάρχειν
[23]	θεοὶ καλοκἀγαθίᾳ τιμᾶν ἑαυτοὺς καὶ	ἀρετῆς	ἐπιτηδεύσει προσέταξαν καὶ λειτουργεῖν σφίσι
[16]	καὶ τέλειος οὗτος ἀναγορευέσθω νικηφόρος	ἀρετῆς.	Τὸν αὐτὸν δὴ τοῦτον ἔπαινον
[26]	ἀναμεμίξονται τρίχες, ὁ Τήιος ἔφη	ποιητής.	~Εἶἑν. Ἀλλὰ τῆς ἀχαριστίας, πρὸς
[29]	τηνικαῦτα, ἡνίκα φησὶν ὁ Βοιώτιος	ποιητὴς	χαλεπὸν γενέσθαι τὸν λιμὸν ἐπὶ
[22]	ἔρωτι τῆς σεμνῆς παρ´ ὑμῖν	διαίτης.	Οἱ Κελτοὶ δὲ τὸν μὲν
[16]	ξένοι νεήλυδες, εἷς δὲ καὶ	πολίτης	ὑμέτερος, Ἑρμῇ φίλος καὶ ἐμοί,
[26]	μὲν οὖν ἐδόκει ταῦτα καλά,	πρᾳότης	ἀρχόντων μετὰ σωφροσύνης, ᾠόμεθά τε
[31]	ὅτι πρὸς τοὺς τοιούτους ἡ	πρᾳότης	αὔξει καὶ τρέφει τὴν ἐν
[22]	τοὺς βωμοὺς ἀνέτρεψαν, οὓς ἡ	πρᾳότης	ἡμῶν ἐδίδαξε μόλις ἡσυχάζειν. Ἐπεὶ
[6]	ἐλεύθερον. Ἡ δὲ εἰρωνεία πόση;	δεσπότης	εἶναι οὐ φὴς οὐδὲ ἀνέχῃ
[14]	ὑμεῖς κρίνετε, ψυχῆς ἀληθινὸν κάλλος	ὑγρότης	βίου· ἐμὲ δὲ ὁ παιδαγωγὸς
[23]	πατρίῳ θεῷ νῦν πρῶτον ἐπιστάσης	ἑορτῆς	ἐνιαυσίου, ἐπειδὴ διεσκέδασαν οἱ θεοὶ
[23]	τοὺς φίλους παραλαμβάνων· ἐνιαυσίου δὲ	ἑορτῆς	οὔσης οὐδεὶς ἐκόμισεν ἔλαιον εἰς
[6]	ἐστὶν οὐκ ἴσμεν, ὄνομα δὲ	αὐτῆς	ἀκούοντες μόνον, ἔργον οὐχ ὁρῶμεν.
[20]	οὐσίαν πολλὴν πάνυ· μέτρον δὲ	αὐτῆς	εἰ ποθεῖτε μαθεῖν (οἶμαι γὰρ
[10]	τῆς νόσου, μᾶλλον δὲ οὐδὲ	αὐτῆς,	ἥτις ποτέ ἐστι, φαινομένης, ἐναργοῦς
[23]	ἀθεότητος τὴν νεφέλην, ὄρνιν ὑπὲρ	αὑτῆς	οὐ προσάγει, ἣν ἐχρῆν μάλιστα
[23]	ῥᾴδιον, ἕνα κοινῇ πᾶσαν ὑπὲρ	αὑτῆς	προσφέρειν τῷ θεῷ ταῦρον. Ὑμῶν
[15]	παγχάλεπον, ἄλλως τε καὶ μετὰ	τοσαύτης	ἐγγενομένην τῆς χαλεπότητος· ἐμοὶ δὲ
[4]	ἐθίζειν ἐμαυτὸν ἀνέχεσθαι τὸν ἀέρα,	ταύτης	ἀνενδεῶς ἔχοντα τῆς βοηθείας. Ὡς
[17]	Ἐξὸν οὖν ὑπὸ τῆς εὐλογιστίας	ταύτης	ἀπέχεσθαι μὲν τοῦ τὰ δίκαια
[4]	τοῦ γλυκέος) εἴτε οὖν ἐκ	ταύτης	εἴτε ἔκ τινος ἄλλης αἰτίας
[29]	μέτρα σίτου πραθέντα τοῦ χρυσοῦ;	Ταύτης	ἕνεκεν ὑμῖν ἀπηχθόμην ἐγὼ τῆς
[18]	Εὖ γὰρ ἴστε ὅτι καὶ	ταύτης	ἡμῖν ἐκοινώνησαν οἱ θεοὶ τῆς
[23]	ἐπιεικῶς ὀνειδίσαι ἐμαυτῷ καὶ ὑπὲρ	ταύτης	καὶ κατηγορῆσαι καὶ μέμψασθαι. Δεκάτῳ
[18]	ἀκροᾶσθαι τῶν τοιούτων σκωμμάτων εὐφραίνει.	Ταύτης	ὑμῖν ἐγὼ τῆς ὁμονοίας συνήδομαι,
[26]	Ἐπεὶ δὲ ὑμᾶς ἥ τε	βαθύτης	ἀπαρέσκει τοῦ γενείου καὶ τὸ
[2]	δὲ οὐκ ἀπέχρησε μόνον ἡ	βαθύτης	τοῦ γενείου, ἀλλὰ καὶ τῇ
[2]	ὑμῶν καὶ μαλακὰς χεῖρας ἡ	τραχύτης	αὐτῶν δεινὰ ἐργάσηται. Νομίσῃ δὲ
[14]	ἐμοὶ καὶ ἀναγκαῖος, ἐτύγχανον δὲ	ἰδιώτης	ἔτι. Συγγνωτέον οὖν ἐμοί· δίδωμι
[16]	ὡς, εἰ τὰ πάντα ἐκείνων	ζηλωτὴς	γενοίμην, ἀμείνων ἔσομαι τῶν μὲν
[6]	εἰρωνεία πόση; δεσπότης εἶναι οὐ	φὴς	οὐδὲ ἀνέχῃ τοῦτο ἀκούων, ἀλλὰ
[13]	καὶ ὀρνιθίων λόγον ποιεῖσθαι πέρα	τρυφῆς	εἶναι καὶ ἧς οὐδὲ τοῖς
[10]	φασι δι´ ὑπερβολὴν ἁβρότητος καὶ	τρυφῆς	ἐρῶντα ἀεὶ καὶ ἐρώμενον, τέλος
[21]	ἐπιτηδείῳ δήμοις ἐντυγχάνειν καὶ ὑπὸ	τρυφῆς	εὐδαιμονεστάτῳ εἶναι, ἥ τε ἐν
[7]	~Ἰδού, βούλομαι πάλιν ἀπ´ ἄλλης	ἀρχῆς	ἐμαυτῷ λοιδορήσασθαι· Φοιτᾷς εἰς τὰ
[18]	τὰ παιδία, μή ποτε ὑμῖν	ἀρχῆς	πειρώμενα τραχυτέρας, ἔπειτα ἀποφανθῇ δοῦλα,
[9]	ἀφροσύνης οὐ συνῆκα ποταπὸν ἐξ	ἀρχῆς	τὸ τῆσδε τῆς πόλεως ἦθος,
[6]	γενομένους ἀφελεῖν ὡς ἐπίφθονον τῆς	ἀρχῆς	τοῦτο τὸ ὄνομα, δουλεύειν δὲ
[8]	ἅπαξ, εἶτα ἐν τῷ τῆς	Τύχης,	εἰς τὸ τῆς Δήμητρος τρὶς
[8]	ὁ Καῖσαρ εἰς τὸ τῆς	Τύχης	ἔρχεται τέμενος. Ἐπισχὼν δὲ τὴν
[10]	οὐκ ἀσθένεια σώματος, ἀλλ´ ἀρρωστία	ψυχῆς	αἰτία γίγνεται τηκεδόνος τῷ σώματι,
[14]	μὲν γάρ, ὡς ὑμεῖς κρίνετε,	ψυχῆς	ἀληθινὸν κάλλος ὑγρότης βίου· ἐμὲ
[2]	ἔχουσιν ἅπασαί τε αἱ γυναῖκες,	αἷς	φύσει πρόσεστι τὸ ἐράσμιον. Ὑμεῖς
[8]	μὰ Δία τὰς ἱεράς, ἐν	αἷς	χρὴ σωφρονεῖν· ἅλις μὲν γὰρ
[31]	ὑποτελεῖς εἶναι, ταῖς βαρυτάταις ἔνειμα	λειτουργίαις	αὐτοὺς τῆς πόλεως. Καὶ νῦν
[25]	προμηθέστατα δὲ πάσαις ἐπεξῆλθε ταῖς	οἰκονομίαις	τῆς πόλεως; ~Ἡμῖν μὲν οὖν
[14]	δὲ τὸ μὴ εἴκειν ταῖς	ἐπιθυμίαις	μηδὲ εὐδαίμονα ταύτῃ γίνεσθαι. Ἔφη
[23]	ἔχειν, ὡς οὐδεμία παροικοῦσα ταῖς	ἐσχατιαῖς	τοῦ Πόντου κώμη· μυρίους κλήρους
[29]	τῶν πλουσίων ἀποκεκλεισμένον ἐν ταῖς	ἀποθήκαις	σῖτον ἄργυρον αὐτοῖς καὶ χρυσὸν
[8]	ταῖς δὲ τῶν ἀθέων ἀνδρῶν	τόλμαις	ἀφανισθέν) ἡ Σύρων ἥκει νεομηνία,
[26]	ἐθελόντων θεῶν, Εὖτέ μοι λευκαὶ	μελαίναις	ἀναμεμίξονται τρίχες, ὁ Τήιος ἔφη
[18]	λίαν ἐλεύθεραι καὶ ἀκόλαστοι, εἶτα	ἐκείναις	ξυνεχωρήσατε ἀνάγειν τὰ παιδία, μή
[12]	τὰ ἐμαυτοῦ ποιεῖσθαι μηδὲ ταῖς	βοαῖς	εἴκειν, καὶ τὰ τοιαῦτα στέργω
[17]	ἐλευθερίας οἱ ὄνοι βούλονται ταῖς	στοαῖς,	εἴργει δὲ αὐτοὺς οὐδεὶς οὐδενός,
[10]	βασιλέα, καὶ ὃς ὑπὸ τοῦ	φιλόπαις	εἶναι παραχωρεῖν ἔφη τῷ παιδὶ
[27]	δὲ καὶ ὑμεῖς ἐν ταῖς	ἀγοραῖς	ἐπιτρίβετε λοιδοροῦντες; ἢ τοῦ μὲν
[5]	οὐχ ἥκιστα δὲ ἐν ταῖς	ἀγοραῖς	καὶ ἐν τοῖς θεάτροις, ἀπὸ
[13]	οὐδὲ μιμῇ τὸν ἀφομοιούμενον ταῖς	πέτραις	πολύπουν, ἀλλὰ ἡ λεγομένη Μυκόνιος
[25]	καὶ ξυμπράττειν; οὐ προμηθέστατα δὲ	πάσαις	ἐπεξῆλθε ταῖς οἰκονομίαις τῆς πόλεως;
[17]	μή, φθέγγεσθαι ὅσων ἂν ἡδέως	ἀκούσαις.	Οἱ δὲ ὑπ´ ἐλευθερίας εἰώθασι
[1]	πείθω, μεγαλοφροσύνης, ὅτι δῆτα ταῖς	Μούσαις	ᾄσω καὶ ἐμαυτῷ. Τὸ δὲ
[27]	οὕτω δὲ καὶ ὑμεῖς ἐν	ταῖς	ἀγοραῖς ἐπιτρίβετε λοιδοροῦντες; ἢ τοῦ
[5]	μέν, οὐχ ἥκιστα δὲ ἐν	ταῖς	ἀγοραῖς καὶ ἐν τοῖς θεάτροις,
[29]	ὑπὸ τῶν πλουσίων ἀποκεκλεισμένον ἐν	ταῖς	ἀποθήκαις σῖτον ἄργυρον αὐτοῖς καὶ
[31]	οὓς μάλιστα ἐχρῆν ὑποτελεῖς εἶναι,	ταῖς	βαρυτάταις ἔνειμα λειτουργίαις αὐτοὺς τῆς
[12]	ἐξαπατῶσι τὰ ἐμαυτοῦ ποιεῖσθαι μηδὲ	ταῖς	βοαῖς εἴκειν, καὶ τὰ τοιαῦτα
[8]	γυναῖκας, παιδάρια περὶ κάλλους ἁμιλλώμενα	ταῖς	γυναιξίν, ἄνδρας ἀποψιλουμένους οὔτι τὰς
[18]	πάντα ἐλευθέρους εἶναι, πρῶτον ἐπετρέψατε	ταῖς	γυναιξὶν ἄρχειν αὑτῶν, ἵνα ὑμῖν
[8]	προδοθὲν μὲν ὀλιγωρίᾳ τῶν φυλάκων,	ταῖς	δὲ τῶν ἀθέων ἀνδρῶν τόλμαις
[17]	ἐπιεικῶς αὐτὸ ποιοῦντες, ἐν δὲ	ταῖς	ἑορταῖς πλέον. ~Ἔδωκάν ποτε τῶν
[3]	οὖν εἰς αὐτὰς φοιτῶ ἐν	ταῖς	ἑορταῖς τῶν θεῶν οὐδὲ διημερεύω,
[14]	ἀνδρείαν δὲ τὸ μὴ εἴκειν	ταῖς	ἐπιθυμίαις μηδὲ εὐδαίμονα ταύτῃ γίνεσθαι.
[23]	ὀλιγώρως ἔχειν, ὡς οὐδεμία παροικοῦσα	ταῖς	ἐσχατιαῖς τοῦ Πόντου κώμη· μυρίους
[11]	καὶ Παιόνων ἐπ´ αὐταῖς Ἴστρου	ταῖς	ἠιόσι Μυσοῖς, ὅθεν δὴ καὶ
[1]	ἐμαυτὸν πείθω, μεγαλοφροσύνης, ὅτι δῆτα	ταῖς	Μούσαις ᾄσω καὶ ἐμαυτῷ. Τὸ
[25]	οὐ προμηθέστατα δὲ πάσαις ἐπεξῆλθε	ταῖς	οἰκονομίαις τῆς πόλεως; ~Ἡμῖν μὲν
[13]	Θεόγνιδος, οὐδὲ μιμῇ τὸν ἀφομοιούμενον	ταῖς	πέτραις πολύπουν, ἀλλὰ ἡ λεγομένη
[17]	ὑπ´ ἐλευθερίας οἱ ὄνοι βούλονται	ταῖς	στοαῖς, εἴργει δὲ αὐτοὺς οὐδεὶς
[13]	σεαυτοῦ πολίταις ἢ τοῖς ἀναισθήτοις	Γαλάταις,	οἵ σε ἐπαιδοτρίβησαν καθ´ ἡμῶν
[31]	μάλιστα ἐχρῆν ὑποτελεῖς εἶναι, ταῖς	βαρυτάταις	ἔνειμα λειτουργίαις αὐτοὺς τῆς πόλεως.
[4]	μὲν οὐδ´ ὣς ἐπέτρεψα τοῖς	ὑπηρέταις	τὸ οἴκημα, δεδιὼς κινῆσαι τὴν
[13]	ἐνόμισας Θρᾳξὶ νομοθετεῖν τοῖς σεαυτοῦ	πολίταις	ἢ τοῖς ἀναισθήτοις Γαλάταις, οἵ
[21]	ἐγγὺς ἦλθε γήρως ἅμα τοῖς	πολίταις	τρεφόμενος· Ἐμοὶ δὲ Κελτοὶ καὶ
[17]	αὐτὸ ποιοῦντες, ἐν δὲ ταῖς	ἑορταῖς	πλέον. ~Ἔδωκάν ποτε τῶν τοιούτων
[3]	εἰς αὐτὰς φοιτῶ ἐν ταῖς	ἑορταῖς	τῶν θεῶν οὐδὲ διημερεύω, καθάπερ
[11]	κειμένοις Θρᾳκῶν καὶ Παιόνων ἐπ´	αὐταῖς	Ἴστρου ταῖς ἠιόσι Μυσοῖς, ὅθεν
[17]	τούτῳ δήπου πεποίηνται, τῷ χρῆσθαι	αὐταῖς	τοὺς κανθηλίους, ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν
[28]	τοῦ βουλευτηρίου τὸν κατάλογον διακοσίοις	βουλευταῖς	ἀνεπλήρωσα φεισάμενος οὐδενός. Ἐσκόπουν γὰρ
[29]	τῷ δράγματι; ἆρ´ οὐ πέντε	μόγις	καὶ ἀγαπητῶς, ἄλλως τε καὶ
[8]	φοιτῶντος Καίσαρος, ἐξὸν ἅπαξ ἢ	δὶς	ἐνοχλεῖν τοῖς θεοῖς, ἐπιτελεῖν δὲ
[30]	ἐνιαυτοῖς ἔμπροσθεν ἐννέα δίκαια δρῶντες	εἰς	ἀλλήλους εἰργάσασθε, φέρων μὲν ὁ
[1]	ἔχει πολλὰς καὶ μεγάλας, οὐκ	εἰς	ἄλλους μὰ Δία (πῶς γάρ,
[18]	τέλος οὐκ εἰς ἄνδρας, ἀλλ´	εἰς	ἀνδράποδα τελέσαντες καὶ γενόμενοι σώφρονες
[18]	τοὺς ἄρχοντας, καὶ τέλος οὐκ	εἰς	ἄνδρας, ἀλλ´ εἰς ἀνδράποδα τελέσαντες
[21]	δρυμὸς Ἑρκύνιος ἔμελεν ἄρτι πρῶτον	εἰς	ἄνδρας τελοῦντι, καὶ διέτριψα πολὺν
[3]	ὠφληκότες τὰς ἀγοράς. Ὀλιγάκις οὖν	εἰς	αὐτὰς φοιτῶ ἐν ταῖς ἑορταῖς
[4]	σκαιότητα τὴν ἐμὴν καὶ τὴν	εἰς	αὑτὸν πρῶτον, ὡς εἰκός, ἀπανθρωπίαν·
[18]	ἀντὶ δὲ τῶν ξένων πρέσβεων	εἰς	αὐτοὺς ἐξυβρίζοντες τοὺς ἄρχοντας καὶ
[32]	ἐμαυτῷ τῶν κακῶν αἴτιος γίγνομαι,	εἰς	ἀχάριστα καταθέμενος ἤθη τὰς χάριτας.
[14]	ἐμὲ δὲ ὁ παιδαγωγὸς ἐδίδασκεν	εἰς	γῆν βλέπειν ἐς διδασκάλου φοιτῶντα·
[1]	(πῶς γάρ, ἀπαγορεύοντος τοῦ νόμου;	εἰς	δὲ τὸν ποιητὴν αὐτὸν καὶ
[16]	ἀδικίαν. Ὁ δὲ καὶ συγκολάζων	εἰς	δύναμιν τοῖς ἄρχουσιν, ὁ μέγας
[1]	καὶ τὸν ξυγγραφέα. Τὸ γὰρ	εἰς	ἑαυτὸν γράφειν οὔτε ἐπαινοὺς οὔτε
[9]	ὅσα δυνατόν ἐστί μοι τοῖς	εἰς	ἐμαυτὸν σκώμμασι μειζόνως ἐπικαταχέων ἐμαυτοῦ
[22]	δὴ παρ´ αὐτῶν εἴη τὰ	εἰς	ἐμὲ ξυντεθέντα, ὃν εὖ οἶδ´
[1]	τὴν μοῦσαν ἔδωκεν ὁ θεὸς	εἰς	εὐφροσύνας καὶ ἡδονὰς τρέψαι· μοχθεῖν
[32]	ὑμῖν δὲ οἱ θεοὶ τῆς	εἰς	ἡμᾶς εὐνοίας καὶ τιμῆς, ἣν
[16]	Διός μοι τὴν τύχην ἐσομένην,	εἰς	ἣν νῦν ὁ θεὸς φέρων
[8]	πάτρια. Καὶ τίς ἀνέξεται τοσαυτάκις	εἰς	ἱερὰ φοιτῶντος Καίσαρος, ἐξὸν ἅπαξ
[23]	ἑορτῆς οὔσης οὐδεὶς ἐκόμισεν ἔλαιον	εἰς	λύχνον τῷ θεῷ οὐδὲ σπονδὴν
[32]	μοι καὶ ἐνταῦθα περιίσταται πάλιν	εἰς	ὅπερ βούλομαι. Πάντων γὰρ ἐμαυτῷ
[13]	σου καὶ παῖδας ἡγεῖσθαι καλούς,	εἰς	οὓς ἀποβλέψουσιν οἱ πολῖται, καὶ
[25]	τέλει οὐδὲ ἐπείσαμεν τὸν δῆμον	εἰς	παρασκευὰς δείπνων ἢ θεάτρων ὃν
[23]	Ὑμῶν δὲ ἕκαστος ἰδίᾳ μὲν	εἰς	τὰ δεῖπνα καὶ τὰς ἑορτὰς
[23]	εὖ οἶδα πολλοὺς ὑμῶν πλεῖστα	εἰς	τὰ δεῖπνα τοῦ Μαϊουμᾶ χρήματα
[16]	ἱερά, καὶ ὀλιγάκις, οὐ πάντες,	εἰς	τὰ θέατρα· πεποιημένοι τὸ δυσκλεέστατον
[7]	ἄλλης ἀρχῆς ἐμαυτῷ λοιδορήσασθαι· Φοιτᾷς	εἰς	τὰ ἱερά, δύσκολε καὶ δύστροπε
[7]	Ὑμεῖς τῶν θεῶν ἕνεκεν ὀλιγάκις	εἰς	τὰ τεμένη συνέρχεσθε, συνδραμόντες δὲ
[18]	ἐξυβρίζοντες τοὺς ἄρχοντας καὶ τούτων	εἰς	τὰς ἐπὶ τοῦ γενείου τρίχας
[5]	ὀνομάζεσθαι παρὰ πᾶσιν ἀφ´ ὧν	εἰς	τὰς τοιαύτας ἑορτὰς ἐδαπάνησαν ἢ
[20]	γὰρ τὸ γῆρας ἐπανάγειν αὖθις	εἰς	τὴν τῶν νέων φιληκοΐαν τοὺς
[10]	Καθίζει πλησίον τῆς κλίνης ἀφορῶν	εἰς	τὸ πρόσωπον τοῦ μειρακίου, παριέναι
[8]	τρὶς ἐφεξῆς ἐβάδισεν (ἐπιλέλησμαι γὰρ	εἰς	τὸ τῆς Δάφνης ὁσάκις εἰσῆλθον
[8]	εἶτα ἐν τῷ τῆς Τύχης,	εἰς	τὸ τῆς Δήμητρος τρὶς ἐφεξῆς
[8]	πάγκοινος ἑορτή, καὶ ὁ Καῖσαρ	εἰς	τὸ τῆς Τύχης ἔρχεται τέμενος.
[2]	τῷ Πανὶ καὶ τῇ Καλλιόπῃ	εἰς	τὸν Δάφνιν ποιήματα. Ὑμεῖς δέ
[1]	ὅσα ὁ δαίμων ἐδίδου τῇ	εἰς	τοὺς ἀδικοῦντας λοιδορίᾳ. Ἐμοὶ δὲ
[25]	ἀπὸ τῆς ἐνδείας τοὺς ἀναπαίστους	εἰς	τοὺς αἰτίους αὑτῷ τῆς εὐθηνίας
[17]	εἰργόμενος, ἀφεὶς μέμφεσθαι τὸν ἀδικούμενον,	εἰς	τοὺς ἄρχοντας τρέπει τὸ ἄχθος.
[23]	τῇ γυναικὶ πάντα ἐκφέρειν ἔνδοθεν	εἰς	τοὺς Γαλιλαίους, καὶ τρέφουσαι ἀπὸ
[24]	οἶμαι δόξαν θηρεύων εὐλαβείας τε	εἰς	τοὺς θεοὺς καὶ εἰς ὑμᾶς
[22]	ὡς καὶ πλέον ἐπεξελθεῖν τοῖς	εἰς	τοὺς θεοὺς πλημμελοῦσιν ἢ βουλομένῳ
[18]	πᾶσαν ἀρνουμένοις δουλείαν, ἀπὸ τῆς	εἰς	τοὺς θεοὺς πρῶτον, εἶτα τοὺς
[23]	δὲ αὐτοὶ πρῶτον μὲν τῶν	εἰς	τοὺς θεοὺς τιμῶν ἀμελῶς ἔχοντες,
[24]	καὶ ἠκρόαται τῆς πόλεως ὁπόσα	εἰς	τουτονὶ πέπαικται τὸν φαῦλον πώγωνα
[3]	εἴρηταί μοι μέρος τῶν ἐμῶν	εἰς	ὑμᾶς ἀδικημάτων; ~τὰ δὲ ἔνδον
[20]	Εἴ τις ἀφῖκται περιφερομένη καὶ	εἰς	ὑμᾶς ἀκοὴ Χαιρωνέως ἀνδρὸς ἐκ
[27]	τοῦ μὲν ποιεῖν τι χαλεπὸν	εἰς	ὑμᾶς ἀπεσχόμην, τοῦ λέγειν δὲ
[24]	τε εἰς τοὺς θεοὺς καὶ	εἰς	ὑμᾶς εὐνοίας ἀδόλου· τοῦτο δέ
[22]	Ὃ δὲ δὴ μέγιστον, ἐκεῖθεν	εἰς	ὑμᾶς ἐφέρετο πολὺ καὶ μέγα
[25]	ἔγημε παρ´ ὑμῶν οὐδὲ ἐξέδωκεν	εἰς	ὑμᾶς οὐδὲ ἠράσθημεν τῶν παρ´
[8]	νεομηνία, καὶ ὁ Καῖσαρ αὖθις	εἰς	Φιλίου Διός· εἶτα ἡ πάγκοινος
[29]	αὐχμῶν γενομένης, ἔδοξέ μοι πέμπειν	εἰς	Χαλκίδα καὶ Ἱερὰν πόλιν καὶ
[16]	οἵδε παρ´ ὑμῖν ξένοι νεήλυδες,	εἷς	δὲ καὶ πολίτης ὑμέτερος, Ἑρμῇ
[6]	δικαστηρίοις μετριάζειν, τοὺς πένητας δὲ	εἴργεις	συκοφαντεῖν. Ἀφεὶς δὲ τὴν σκηνὴν
[2]	αὐτῶν δεινὰ ἐργάσηται. Νομίσῃ δὲ	μηδεὶς	δυσχεραίνειν ἐμὲ τῷ σκώμματι. Δίδωμι
[8]	Ἀλλ´ ἐκεῖνο τίς ἀνέξεταί σου;	καθεύδεις	ὡς ἐπίπαν νύκτωρ μόνος οὐδέ
[25]	ἐπιτηδείων τῆς σωφροσύνης. Ἡμῶν γὰρ	οὐδεὶς	ἀγρὸν οὐδὲ κῆπον ἐπρίατο παρ´
[17]	ἐχρῆν ὅτι τῶν μὲν ἀδικημάτων	οὐδεὶς	αἰτιᾶται τοὺς ἄρχοντας, ἀλλὰ τὸν
[29]	ὀλιγώρως ἔσχον τοῦ πράγματος, ὡς	οὐδεὶς	ἂν ἤλπισεν. Ἐπεὶ δὲ ἑώρων
[23]	παραλαμβάνων· ἐνιαυσίου δὲ ἑορτῆς οὔσης	οὐδεὶς	ἐκόμισεν ἔλαιον εἰς λύχνον τῷ
[1]	ἐπαινοὺς οὔτε ψόγους εἴργει νόμος	οὐδείς.	Ἐπαινεῖν μὲν δὴ καὶ σφόδρα
[23]	καὶ τῆς σωτηρίας τῆς πόλεως	οὐδεὶς	θύει οὔτε ἰδίᾳ τῶν πολιτῶν
[12]	θεοῖς ἴσως δῆλον, ἐπείπερ ἀνθρώπων	οὐδεὶς	οἷός τε ἡμῖν ἐστιν ὑπὲρ
[17]	ταῖς στοαῖς, εἴργει δὲ αὐτοὺς	οὐδεὶς	οὐδενός, ἵνα μὴ τὴν ἐλευθερίαν
[23]	οὐδὲν ἄτοπον ὑπολαμβάνετε. Πρόσεισι δὲ	οὐδεὶς	τῶν δεομένων τοῖς ἱεροῖς· οὐ
[6]	τὸ ὄνομα, δουλεύειν δὲ ἡμᾶς	ἀναγκάζεις	ἄρχουσι καὶ νόμοις. Καίτοι πόσῳ
[6]	κοσμεῖν καὶ καλλωπίζειν σωφροσύνῃ χρῆναι	νομίζεις;	οὐκ ὀρθῶς, ὅτι πρῶτον μὲν
[4]	δέ, καίπερ ὄντες οὐ πολλοί,	παμπληθεῖς	ἀπὸ τῶν τοίχων ἀτμοὺς ἐκίνησαν,
[28]	πολὺ δὲ ἀργύριον, φόρους δὲ	παμπληθεῖς	ἰδίᾳ παρὰ τὰς ἄλλας πόλεις,
[28]	οὐδὲ ὅπως ἕξομεν πρὸς ἀλλήλους	ἐνθυμηθείς·	ἀλλὰ νομίσας ὑμᾶς μὲν Ἑλλήνων
[16]	γὰρ εἶχον ὅ τι ποιῶ)	πεισθεὶς	οὐκέτι δύναμαι μεταθέσθαι, καὶ ταῦτα
[16]	Θεόφραστος. Ἐκείνοις ὁ γέρων οὗτος	πεισθεὶς	ὑπὸ ἀφροσύνης, ἔπειτα ἐμὲ νέον
[4]	τῆς κεφαλῆς ἐδέησα μὲν ἀποπνιγῆναι,	κομισθεὶς	δὲ ἔξω, τῶν ἰατρῶν παραινούντων
[21]	Ῥωμαίων. Ὁ μὲν γὰρ ἐκεῖσε	τεχθεὶς	ἐγγὺς ἦλθε γήρως ἅμα τοῖς
[6]	τὰ ἔργα; πρὸς δὲ τούτοις	ἀποκναίεις	βιαζόμενος μὲν τοὺς πλουσίους ἐν
[13]	Σὺ δὲ καὶ τούτους ἐχθροὺς	ποιεῖς	σαυτῷ, τὰ δίκαια ποιεῖν ἀναγκάζων.
[18]	τελέσαντες καὶ γενόμενοι σώφρονες καὶ	ἐπιεικεῖς	καὶ κόσμιοι λάθωσι διαφθαρέντες παντάπασι.
[23]	φιλαπεχθήμων ἐγὼ πρὸς τὴν βουλὴν	ἀνεπιεικεῖς	πάνυ διελέχθην λόγους, ὧν ἴσως
[31]	αὐτοὺς τῆς πόλεως. Καὶ νῦν	ἀτελεῖς	ἔχουσιν οἱ καθ´ ἕκαστον ὑμῖν
[31]	ἔσχον ἀτελῶς, οὓς μάλιστα ἐχρῆν	ὑποτελεῖς	εἶναι, ταῖς βαρυτάταις ἔνειμα λειτουργίαις
[28]	παμπληθεῖς ἰδίᾳ παρὰ τὰς ἄλλας	πόλεις,	ἔπειτα τοῦ βουλευτηρίου τὸν κατάλογον
[22]	τούτῳ καὶ τὰς ἀστυγείτονας ἐσυκοφαντήσατε	πόλεις	ἱερὰς καὶ ὁμοδούλους ἐμοί, ὡς
[29]	Χαλκίδα καὶ Ἱερὰν πόλιν καὶ	πόλεις	τὰς πέριξ, ἔνθεν εἰσήγαγον ὑμῖν
[10]	ἀφανῶς οἴχεσθαι, καὶ ὑπορρεῖν τὰς	δυνάμεις,	καὶ τὸ πνεῦμα ἔλαττον εἶναι
[6]	τοὺς τάφους καλινδουμένοις γραϊδίοις ξυνεχωρήσαμεν,	ἡμεῖς	δὲ αὐτὸ διὰ τῆς ἡμῶν
[18]	ἡμᾶς. Ἄτοποί τε ἂν εἴημεν	ἡμεῖς,	εἰ τῶν θεῶν περιορώντων οὕτως
[2]	τοῦ μετώπου καὶ οὐχ ὥσπερ	ἡμεῖς	ἐκ τῶν γνάθων. Ἐμοὶ δὲ
[19]	αἴνιγμα ξυνεῖναι χαλεπόν, τυχόντες δὲ	ἡμεῖς	ἐξηγητῶν ἀπὸ τῆς ὑμετέρας πόλεως
[24]	γὰρ ἐπιδείξει βίον ὑμῖν ὁποῖον	ὑμεῖς	ἀεὶ μὲν ζῆτε, ποθεῖτε δὲ
[26]	ἁμαρτεῖν. Ἤδη γάρ, ὡς καὶ	ὑμεῖς	αὐτοὶ συνορᾶτε, πλησίον ἐσμὲν ἐθελόντων
[23]	τὸ πλεῖστον τῶν ἀνθρώπων γένος)	ὑμεῖς	δὲ αὐτοὶ πρῶτον μὲν τῶν
[22]	εἰρήνῃ χρήσασθαι δεξιόν, εὐπρόσιτον, πρᾷον·	ὑμεῖς	δὲ αὐτοῖς ἀντιδεδώκατε νῦν ἐνθένδε
[28]	νόμισμα τοὺς πλουσιωτάτους ἑλομένοις ἔχειν·	ὑμεῖς	δὲ ἐκείνων μὲν οὐ τοὺς
[24]	ἴχνεσιν ἐν ὀλίγοις ὑμῶν κατέδραμον·	ὑμεῖς	δὲ ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἐν
[18]	Διονυσίοις ὕβρισαν αὐτῶν τὴν πρεσβείαν.	Ὑμεῖς	δέ ἐστε τῶν Ταραντίνων τὰ
[2]	αἷς φύσει πρόσεστι τὸ ἐράσμιον.	Ὑμεῖς	δὲ καὶ ἐν τῷ γήρᾳ
[2]	Καλλιόπῃ εἰς τὸν Δάφνιν ποιήματα.	Ὑμεῖς	δέ φατε δεῖν καὶ σχοινία
[27]	οὐκ ἀπεσχόμην, ἵνα με καὶ	ὑμεῖς	διὰ τῶν αὐτῶν ἰόντες ἀμύνησθε;
[27]	καὶ περιφέρουσιν, οὕτω δὲ καὶ	ὑμεῖς	ἐν ταῖς ἀγοραῖς ἐπιτρίβετε λοιδοροῦντες;
[5]	ἐπεὶ τοῖς γε ἀνδρείοις, ὥσπερ	ὑμεῖς,	ἕωθεν κωμάζειν, νύκτωρ ἡδυπαθεῖν, ὅτι
[22]	ἐνεδέησεν ἔτι κοτυλιστοῦ (τοῦτο δὲ	ὑμεῖς	ἴστε πρὸς τῷ ἔργῳ τὸ
[14]	συγχωρεῖ. Ἔστι μὲν γάρ, ὡς	ὑμεῖς	κρίνετε, ψυχῆς ἀληθινὸν κάλλος ὑγρότης
[3]	μίμων καὶ τῶν ἡνιόχων· ὅπερ	ὑμεῖς	ὁρῶντες ὀλίγῳ πρότερον ἀναμιμνήσκεσθε νῦν
[23]	ὑμῖν ἀριθμουμένῳ (Λῶον οἶμαι τοῦτον	ὑμεῖς	προσαγορεύετε) τοῦ θεοῦ τούτου πάτριός
[15]	πρὸς αὐτὸν ἐγώ τε καὶ	ὑμεῖς	τὴν ἀπέχθειαν λύσαντες. Οὔτε γὰρ
[18]	βούλονται τοὺς ἀνθρώπους. Ὀρθῶς οὖν	ὑμεῖς	τοῦτο εἰδότες, ὅτι δεῖ τὰ
[7]	τὸ ποιούμενον ὑπ´ αὐτῶν, ὡς	Ὑμεῖς	τῶν θεῶν ἕνεκεν ὀλιγάκις εἰς
[16]	δὲ ἀνέπεισε γέρων, ὃν καὶ	ὑμεῖς	ὡς ὄντα μάλιστα αἰτιώτατον τῶν
[14]	ποτε ταυτησὶ τῆς θέας. Ἱπποδρομίας	ἐπιθυμεῖς;	ἔστι παρ´ Ὁμήρῳ δεξιώτατα πεποιημένη·
[27]	βασιλικὴ νέμειν δαπάνη, ὑμῖν δὲ	ἀνεὶς	τῶν εἰσφορῶν οὐκ ὀλίγα, ἆρ´
[1]	μὲν οὐδέν, εἶναι δ´ ἐπιχειροῦντας	δυσμενεῖς,	ἀφαιρεῖται δὲ τὴν ἐν τοῖς
[7]	Τί οὖν οὐκ ἀγαπᾷς οὐδὲ	ἐπαινεῖς,	ἀλλὰ ἐπιχειρεῖς εἶναι σοφώτερος τὰ
[17]	ἐλεύθερον λίαν) σὺ δὲ οὐ	ξυνείς,	ἄρχεσθαι αὐτοὺς μετὰ φρονήσεως ἀξιοῖς;
[16]	παιδαγωγὸς ἐδίδασκεν, ὃς οὐδὲ εἰ	ἄρξεις	ἠπίστατο. Δεινὸς δὲ ἀνέπεισε γέρων,
[13]	ἐν τῇ πόλει πετραῖος ἔσται	σκοπεῖς·	ἀλλὰ καὶ πρῴην μεμφομένου τινὸς
[27]	ταῦτα ἐπαγγειλάμενος πολλὰς καὶ ἀσελγεστάτας	ὕβρεις	καταχέαι· τὰ δὲ ἰδίᾳ μοι
[16]	~Εἶἑν· ἀλλὰ τί παθὼν αὐτὸς	ἐπιχειρεῖς	ἀκροᾶσθαι περὶ τῶν συμβολαίων καὶ
[7]	οὐκ ἀγαπᾷς οὐδὲ ἐπαινεῖς, ἀλλὰ	ἐπιχειρεῖς	εἶναι σοφώτερος τὰ τοιαῦτα τοῦ
[7]	τὰ τοιαῦτα τοῦ Πυθίου, καὶ	δημηγορεῖς	ἐν τῷ πλήθει, καὶ καθάπτῃ
[25]	οἴκοι παρ´ ἐμαυτῷ δύο καὶ	τρεῖς,	ἀλλὰ καὶ τέτταρας, εἰ βούλεσθε
[8]	τοῖς θεοῖς, ἐπιτελεῖν δὲ τὰς	πανηγύρεις	ἐκείνας, ὁπόσαι κοιναὶ μέν εἰσι
[8]	ὅπως φαίνοιντο τοῖς ἐντυγχάνουσιν, ἑορτάς,	πανηγύρεις,	οὔτι μὰ Δία τὰς ἱεράς,
[26]	τούτων ἁπάντων ἡ περὶ τὰς	κρίσεις	ἡμῶν ἀσχολία καὶ τὸ τῆς
[8]	τὰς κοινὰς κατάρας ἡδονήν. Εἶτα	ἀγανακτεῖς,	εἴ του τὰ τοιαῦτα ἀκούεις;
[6]	ἀνέχῃ τοῦτο ἀκούων, ἀλλὰ καὶ	ἀγανακτεῖς,	ὥστε ἤδη ἔπεισας τοὺς πλείστους
[6]	Εἰ δὲ ὁποῖον σὺ νῦν	ἐπιτηδεύεις	ἐστίν, ἐπίστασθαι μὲν ὅτι θεοῖς
[6]	τοιοῦτόν ἐστιν, ἀπόλωλας μὲν αὐτός,	ἀπολλύεις	δὲ καὶ ἡμᾶς οὐκ ἀνεχομένους
[8]	ἀγανακτεῖς, εἴ του τὰ τοιαῦτα	ἀκούεις;	ἐξὸν εἰδέναι χάριν τοῖς ὑπ´
[14]	ἐπέξιθι τὸ βιβλίον. Τοὺς παντομίμους	ἀκούεις	ὀρχηστάς; ἔα χαίρειν αὐτούς· ἀνδρικώτερον
[6]	τοὺς πένητας δὲ εἴργεις συκοφαντεῖν.	Ἀφεὶς	δὲ τὴν σκηνὴν καὶ τοὺς
[17]	ὁ δὲ ἀδικῶν εἶτα εἰργόμενος,	ἀφεὶς	μέμφεσθαι τὸν ἀδικούμενον, εἰς τοὺς
[17]	ἐξὸν μετ´ εὐνοίας τῶν ἀδικημάτων,	ἀφεὶς	τὸ κέρδος, ἔχθραν ἐπαναιρῇ, καὶ
[22]	φυγάς, ἐν τῇ παρ´ ὑμῖν	τραφεὶς	πόλει παρὰ τῷ χρυσοχόῳ (γνωρίζετε
[14]	ὀρχεῖται τὰ μειράκια· σὺ δὲ	ἔχεις	κιθαρῳδὸν τὸν Φήμιον καὶ ᾠδὸν
[30]	ἀποκτιννὺς τὸν ἄρχοντα, δίκην δὲ	αὖθις	ἀποτίνων ὑπὲρ τούτων, ὧν ὀργιζόμενος
[20]	φιλεῖ γὰρ τὸ γῆρας ἐπανάγειν	αὖθις	εἰς τὴν τῶν νέων φιληκοΐαν
[8]	ἥκει νεομηνία, καὶ ὁ Καῖσαρ	αὖθις	εἰς Φιλίου Διός· εἶτα ἡ
[7]	ὡς Ὑμεῖς τῶν θεῶν ἕνεκεν	ὀλιγάκις	εἰς τὰ τεμένη συνέρχεσθε, συνδραμόντες
[2]	τῇ κεφαλῇ πρόσεστιν αὐχμός, καὶ	ὀλιγάκις	κείρομαι καὶ ὀνυχίζομαι, καὶ τοὺς
[4]	αὐτὴν ἀμφοτέρωθεν εἰσάγουσι γέφυραι, καὶ	ὀλιγάκις	ὁ ποταμὸς ἐλαττοῦται καὶ μείζων
[16]	τὰ τῶν θεῶν ἱερά, καὶ	ὀλιγάκις,	οὐ πάντες, εἰς τὰ θέατρα·
[3]	οἱ χρήματα ὠφληκότες τὰς ἀγοράς.	Ὀλιγάκις	οὖν εἰς αὐτὰς φοιτῶ ἐν
[4]	ἐπιτρέπω πολλῶν ἐμπίπλασθαι σιτίων αὐτῇ.	Ὀλιγάκις	οὖν ἐμοὶ τῶν πάντων ἐμέσαι
[16]	δύναμαι μεταθέσθαι, καὶ ταῦτα ἐθέλων	πολλάκις,	ἀλλ´ ὀνειδίζω μὲν ἐμαυτῷ, διότι
[6]	ὁποῖα εἰκός ἐστί σοι γενέσθαι	πολλάκις,	ἀπεχθείας, ὀργάς, λοιδορίας· εἶτα καὶ
[14]	ταύτῃ γίνεσθαι. Ἔφη δέ μοι	πολλάκις,	εὖ ἴστε, μὰ Δία καὶ
[16]	ἐξηπατημένον. Ὀνόματα ἥκει πρὸς ὑμᾶς	πολλάκις	κωμῳδούμενα, Πλάτων καὶ Σωκράτης καὶ
[10]	αἱ γυιοκόροι μελεδώναι, καὶ ὅτι	πολλάκις	οὐκ ἀσθένεια σώματος, ἀλλ´ ἀρρωστία
[8]	γὰρ εἰς τὸ τῆς Δάφνης	ὁσάκις	εἰσῆλθον τέμενος, προδοθὲν μὲν ὀλιγωρίᾳ
[29]	ἀνάλωτο καὶ τοῦτο, πρότερον μὲν	πεντάκις	χιλίους, ἑπτάκις χιλίους δὲ ὕστερον,
[29]	τοῦτο, πρότερον μὲν πεντάκις χιλίους,	ἑπτάκις	χιλίους δὲ ὕστερον, εἶτα νῦν
[8]	τὰ πάτρια. Καὶ τίς ἀνέξεται	τοσαυτάκις	εἰς ἱερὰ φοιτῶντος Καίσαρος, ἐξὸν
[8]	ἱεράς, ἐν αἷς χρὴ σωφρονεῖν·	ἅλις	μὲν γὰρ ἐκείνων ἐστίν, ὥσπερ
[22]	οὓς ἡ πρᾳότης ἡμῶν ἐδίδαξε	μόλις	ἡσυχάζειν. Ἐπεὶ δὲ ἀπεπεμψάμεθα τὸν
[30]	τοὺς ταῦτα ἐπιτηδεύοντας ἐξελέγχων. ~Ἡ	πόλις	δὲ ἐν ἀφθονίᾳ γέγονεν ἄρτων
[5]	μὲν ταῦτα ῥᾷον ἔφερεν ἀγροικία,	πόλις	δὲ εὐδαίμων καὶ μακαρία καὶ
[23]	τῷ θεῷ χῆνα ἱερεῖον, ἡ	πόλις	δὲ τὰ νῦν οὐδὲν ηὐτρέπισται«
[23]	ἠρόμην τί μέλλει θύειν ἡ	πόλις	ἐνιαύσιον ἑορτὴν ἄγουσα τῷ θεῷ,
[17]	τὴν ἐλευθερίαν ἀφέληται· οὕτως ἡ	πόλις	ἐστὶν ἐλευθέρα. Σὺ δὲ ἀξιοῖς
[23]	ἰδίᾳ τῶν πολιτῶν οὔτε ἡ	πόλις	κοινῇ, μόνος δὲ ὁ ἱερεύς,
[29]	ἰδίοις ἀναλώμασι. Καὶ οὐχ ἡ	πόλις	μόνον ἐπὶ τοῦτο συρρεῖ, οἱ
[18]	εὖ γε ποιεῖτε μία δὴ	πόλις	ὄντες τὰ τοιαῦτα, ὡς ἐκεῖνό
[8]	ἀλλὰ καὶ ὧν ἐστιν ἡ	πόλις	πλήρης, ἡδονὴ δὲ πολλὴ καὶ
[10]	δὲ οὗπερ ἐπώνυμος ἥδε ἡ	πόλις	συνῳκίσθη (πεποίηται μὲν γὰρ ὑπὸ
[28]	οὐδενός. Ἐσκόπουν γὰρ ὅπως ἡ	πόλις	ὑμῶν ἔσται μείζων καὶ δυνατωτέρα.
[20]	Βιθυνῷ πεποίηται συγγράμματα τοιαῦτα, ἐν	οἷς	δρεπόμενος ἐκ τῶν πολλῶν εἰργάσατο
[16]	καὶ ἐμοί, λόγων ἀγαθὸς δημιουργός,	οἷς	οὐδέν ἐστι πρός τινα συμβόλαιον,
[22]	πολλῶν κατεγέλων, ἐγὼ δὲ ξὺν	ὀλίγοις	ἐνθάδε γελοῖος ὑμῖν ἅπασι τὰ
[16]	οὖν μοι, μᾶλλον δὲ ξὺν	ὀλίγοις	ἐπιτηδεύοντι νῦν τοῦτο πρὸς θάτερα
[14]	καὶ μόνον τεκοῦσα μησὶν ὕστερον	ὀλίγοις	ἐτελεύτησεν ὑπὸ τῆς ἀμήτορος παρθένου
[24]	τοῖς τοῦ ἀγάλματος ἴχνεσιν ἐν	ὀλίγοις	ὑμῶν κατέδραμον· ὑμεῖς δὲ ἐπὶ
[24]	μὲν θεὸς ἐμαρτύρησέ μου τοῖς	λόγοις,	ὡς μήποτε ὤφελεν, ἐκλιπὼν τὸ
[5]	μὴ λόγῳ διδάσκειν, ἀλλὰ τοῖς	ἔργοις	ἐνδείκνυσθαι (καὶ γὰρ οἱ νόμοι
[23]	νομίζω δὲ ἔγωγε μηδὲ τοῖς	θεοῖς	ἀρέσκειν ~Τοιαῦτα εἰπὼν τότε μέμνημαι,
[8]	ἅπαξ ἢ δὶς ἐνοχλεῖν τοῖς	θεοῖς,	ἐπιτελεῖν δὲ τὰς πανηγύρεις ἐκείνας,
[12]	Πότερα μὲν οὖν ἐστι κουφότερα,	θεοῖς	ἴσως δῆλον, ἐπείπερ ἀνθρώπων οὐδεὶς
[15]	δὴ τοῦτο μὲν ὅπῃ τοῖς	θεοῖς	φίλον ἔχει τε καὶ ἕξει.
[6]	ἐπιτηδεύεις ἐστίν, ἐπίστασθαι μὲν ὅτι	θεοῖς	χρὴ δουλεύειν καὶ νόμοις, ἐκ
[4]	οὗπερ ἐκάθευδον, ὅνπερ εἰώθει τρόπον	ὑπογαίοις	καμίνοις τὰ πολλὰ τῶν οἰκημάτων
[18]	~Ἔδωκάν ποτε τῶν τοιούτων σκωμμάτων	Ῥωμαίοις	Ταραντῖνοι δίκας, ὅτι μεθύοντες ἐν
[11]	Ἑλλήνων πλέον τοῦτο ἔχω μαρτυρεῖν	Ἀθηναίοις.	Εἰ δὲ ἐκεῖνοι διασώζουσιν εἰκόνα
[8]	οὔτε τοῖς ἐπιτηδεύμασιν οὔτε τοῖς	βίοις	οὔτε τοῖς ἤθεσιν. Εἶἑν. Ἀλλ´
[11]	αὐτὸ ὑπάρχειν καὶ Σύροις καὶ	Ἀραβίοις	καὶ Κελτοῖς καὶ Θρᾳξὶ καὶ
[29]	ἐβάρησαν δὲ τὸ κοινὸν τοῖς	ἰδίοις	ἀναλώμασι. Καὶ οὐχ ἡ πόλις
[6]	τοῖς περὶ τοὺς τάφους καλινδουμένοις	γραϊδίοις	ξυνεχωρήσαμεν, ἡμεῖς δὲ αὐτὸ διὰ
[2]	ἄλλα λυπηρόν, οὐκ ἐπιτρέπων καθαρὰ	λείοις	καὶ διὰ τοῦτο οἶμαι γλυκερωτέρα
[5]	τοῖς ἀνάνδροις, ἐπεὶ τοῖς γε	ἀνδρείοις,	ὥσπερ ὑμεῖς, ἕωθεν κωμάζειν, νύκτωρ
[22]	ὡς οὐ δέον ὁμιλεῖν γυναιξί,	μειρακίοις	δὲ ἐπιχειρεῖν, οὐκ οἶδα ὁπόσα
[21]	παίδων τροφὴν ἥ τε ἐν	μειρακίοις	ὁδὸς διὰ τῶν Πλάτωνος καὶ
[7]	δὲ ἂν ἀνδράσι σώφροσι καὶ	κοσμίοις	εὔχεσθαι σιγῇ παρὰ τῶν θεῶν
[19]	οἴεσθέ με τοῖς ἐκείνου λυπεῖν	ἐγκωμίοις,	ὃς ἄχθομαι τοῖς λοιδορουμένοις αὐτῷ;
[17]	ξυνείς, ἄρχεσθαι αὐτοὺς μετὰ φρονήσεως	ἀξιοῖς;	οὐδὲ ἀπέβλεψας ὅση καὶ μέχρι
[17]	πόλις ἐστὶν ἐλευθέρα. Σὺ δὲ	ἀξιοῖς	τοὺς ἐν αὐτῇ νεανίσκους ἄγειν
[21]	ἤδη χρόνον, ὥσπερ τις κυνηγέτης	ἀγρίοις	ὁμιλῶν καὶ συμπλεκόμενος θηρίοις, ἤθεσιν
[18]	οὐκ ἀνθρώποις μόνον, ἀλλὰ καὶ	θηρίοις.	Ἔνθεν οἶμαι συμβαίνει μάλα ὑμῖν
[21]	κυνηγέτης ἀγρίοις ὁμιλῶν καὶ συμπλεκόμενος	θηρίοις,	ἤθεσιν ἐντυγχάνων οὔτε θωπεύειν οὔτε
[6]	βιαζόμενος μὲν τοὺς πλουσίους ἐν	δικαστηρίοις	μετριάζειν, τοὺς πένητας δὲ εἴργεις
[19]	ἅπας ἀθεότητα προελόμενος, ὅτι τοῖς	πατρίοις	ὁρᾷ τῆς ἁγιστείας θεσμοῖς προσκείμενον,
[28]	ἔπειτα τοῦ βουλευτηρίου τὸν κατάλογον	διακοσίοις	βουλευταῖς ἀνεπλήρωσα φεισάμενος οὐδενός. Ἐσκόπουν
[18]	δίκας, ὅτι μεθύοντες ἐν τοῖς	Διονυσίοις	ὕβρισαν αὐτῶν τὴν πρεσβείαν. Ὑμεῖς
[4]	σκεπάζοντες αὐτὰς τοῦ χειμῶνος ὥσπερ	ἱματίοις	τῇ καλάμῃ τοῦ πυροῦ καὶ
[13]	καπηλεῖα; σὺ δὲ ἀπεχθάνῃ τοῖς	καπήλοις	οὐ ξυγχωρῶν ὁπόσου βούλονται πωλεῖν
[1]	ὥσπερ οἶμαι καὶ ἅπασι τοῖς	ἄλλοις,	αἰτιᾶσθαι τοὺς ἀδικουμένους μὲν οὐδέν,
[16]	μόνον αὐτὸν ἔχειν, ἀλλὰ καὶ	ἄλλοις	μεταδιδόναι. Ταῦτα ἐδίδασκέ με νομίζων
[12]	ἀτιμάζειν δὲ τὰ παρὰ τοῖς	ἄλλοις.	Ὁ δὲ τῷ τὰ ἐναντία
[26]	ἰκτῖνα φωνὴν ἔχοντα παραπλησίαν τοῖς	ἄλλοις	ὄρνισιν ἐπιθέσθαι τῷ χρεμετίζειν, ὥσπερ
[1]	Εἶναι γὰρ οἶμαι συμβαίνει τοῖς	φαύλοις	τὴν μουσικὴν λυπηροῖς μὲν τοῖς
[1]	μέλη λέξει πεποιημένα παραπλησίᾳ τοῖς	κρωγμοῖς	τῶν τραχὺ βοώντων ὀρνίθων ᾄδοντας
[21]	καὶ Ἀριστοτέλους λόγων οὐδαμῶς ἐπιτηδείῳ	δήμοις	ἐντυγχάνειν καὶ ὑπὸ τρυφῆς εὐδαιμονεστάτῳ
[6]	ἐκ τῶν ἴσων δὲ τοῖς	ὁμοτίμοις	προσφέρεσθαι καὶ τὴν ἐν τούτοις
[6]	ὅτι θεοῖς χρὴ δουλεύειν καὶ	νόμοις,	ἐκ τῶν ἴσων δὲ τοῖς
[6]	δὲ ἡμᾶς ἀναγκάζεις ἄρχουσι καὶ	νόμοις.	Καίτοι πόσῳ κρεῖττον ἦν ὀνομάζεσθαι
[19]	τοῖς πατρίοις ὁρᾷ τῆς ἁγιστείας	θεσμοῖς	προσκείμενον, οἱ δὲ δυνατοὶ κωλυόμενοι
[28]	μοι τῆς προπετείας ὄνειδος. Ἔπειτα	πρεσβευσαμένοις	ὑμῖν παρ´ ἐμὲ καὶ ἀφικομένοις
[8]	ὧν ἔξεστι μετέχειν οὐ τοῖς	ἐπισταμένοις	θεούς, ἀλλὰ καὶ ὧν ἐστιν
[11]	Παίοσι καὶ τοῖς ἐν μέσῳ	κειμένοις	Θρᾳκῶν καὶ Παιόνων ἐπ´ αὐταῖς
[12]	ῥᾳδίως μαλάττεσθαι μηδὲ ἐπὶ τοῖς	δεομένοις	ἢ τοῖς ἐξαπατῶσι τὰ ἐμαυτοῦ
[28]	πρεσβευσαμένοις ὑμῖν παρ´ ἐμὲ καὶ	ἀφικομένοις	ὑστέροις οὐ τῶν ἄλλων μόνον,
[28]	ἐργασαμένων τὸ νόμισμα τοὺς πλουσιωτάτους	ἑλομένοις	ἔχειν· ὑμεῖς δὲ ἐκείνων μὲν
[11]	ἐποιήθη. Τοῖς δὲ ἀπ´ ἐκείνου	γενομένοις	οὐ νέμεσις ζηλοῦν τὸν οἰκιστὴν
[6]	κακοῦ τοῖς περὶ τοὺς τάφους	καλινδουμένοις	γραϊδίοις ξυνεχωρήσαμεν, ἡμεῖς δὲ αὐτὸ
[3]	Καὶ τότε δὲ εἰσελθὼν τοῖς	ἀφοσιουμένοις	ἔοικα. Κέκτημαι δὲ οὐδένα, καὶ
[30]	βοηθεῖν ᾠόμην χρῆναι καὶ τοῖς	ἀφικνουμένοις	ξένοις ἐμοῦ τε ἕνεκα καὶ
[18]	μάλα ὑμῖν εὐδαίμοσιν εἶναι πᾶσαν	ἀρνουμένοις	δουλείαν, ἀπὸ τῆς εἰς τοὺς
[19]	λυπεῖν ἐγκωμίοις, ὃς ἄχθομαι τοῖς	λοιδορουμένοις	αὐτῷ; Χριστὸν δὲ ἀγαπῶντες ἔχετε
[7]	εὔχεσθαι σιγῇ παρὰ τῶν θεῶν	αἰτουμένοις	τὰ ἀγαθά. Τοῦτον οὐκ ἠκροᾶσθε
[30]	ᾠόμην χρῆναι καὶ τοῖς ἀφικνουμένοις	ξένοις	ἐμοῦ τε ἕνεκα καὶ τῶν
[25]	πεπεισμένος μὲν οὐδαμῶς ὅτι πάντως	ἐκείνοις	ἀρέσω, πρὸς οὓς πορεύομαι, κρίνων
[25]	εἰ διαμάρτοιμι τοῦ δόξαι γοῦν	ἐκείνοις	καλὸς κἀγαθός, ἐν μέρει μεταδοῦναι
[16]	Σωκράτης καὶ Ἀριστοτέλης καὶ Θεόφραστος.	Ἐκείνοις	ὁ γέρων οὗτος πεισθεὶς ὑπὸ
[4]	ἐκάθευδον, ὅνπερ εἰώθει τρόπον ὑπογαίοις	καμίνοις	τὰ πολλὰ τῶν οἰκημάτων ἐκεῖ
[11]	τὰ ἤθη τῶν ἀπογόνων τοῖς	προγόνοις.	Ἐγώ τοι καὶ αὐτὸς ἔγνων
[19]	ὡς τά γε ἄλλα ὑμῖν	μόνοις	ἐκ πάντων Ῥωμαίων πολλῶν δοῖεν
[31]	καὶ τρέφει τὴν ἐν τοῖς	ἀνθρώποις	κακίαν. ~Ὁ λόγος οὖν μοι
[29]	πόλεως διέθεντο καλῶς, ἐργασάμενοι τοῖς	ἀνθρώποις	λιμὸν ἀλοιητῆρα βροτείων, ὡς ὁ
[18]	εἶναι φαίνεται καὶ πολυτίμητον οὐκ	ἀνθρώποις	μόνον, ἀλλὰ καὶ θηρίοις. Ἔνθεν
[13]	ἁβρότητα τοῦ προσώπου. Οὐκ οἶσθα	ἀνθρώποις	ὁμιλεῖν, οὐδὲ ἐπαινέτης εἶ τοῦ
[5]	ἀρχόντων. Ἐρυθριᾶν γὰρ πρέπει τοῖς	ἀνάνδροις,	ἐπεὶ τοῖς γε ἀνδρείοις, ὥσπερ
[1]	ὁ νῦν ἐπικρατῶν ἐν τοῖς	ἐλευθέροις	τῆς παιδείας τρόπος. Αἴσχιον γὰρ
[26]	καὶ τὸ ἀξιοῦν ἐν τοῖς	ἱεροῖς	εἶναι σεμνοὺς καὶ πρὸ τούτων
[8]	κολακεύειν ἐνόμισας τοὺς ἐν τοῖς	ἱεροῖς	ὁρώμενόν σε ἐπαινοῦντας. Οὐ γὰρ
[23]	δὲ οὐδεὶς τῶν δεομένων τοῖς	ἱεροῖς·	οὐ γὰρ ἔστιν οἶμαι πόθεν
[28]	ὑμῖν παρ´ ἐμὲ καὶ ἀφικομένοις	ὑστέροις	οὐ τῶν ἄλλων μόνον, ἀλλὰ
[1]	συμβαίνει τοῖς φαύλοις τὴν μουσικὴν	λυπηροῖς	μὲν τοῖς θεάτροις, σφίσι δ´
[5]	ταῖς ἀγοραῖς καὶ ἐν τοῖς	θεάτροις,	ἀπὸ μὲν τῶν κρότων καὶ
[6]	εἶναι θέλοντα καὶ τερπόμενον τοῖς	θεάτροις·	εἰ δὴ οὖν ὄντως ἡ
[26]	καὶ τὸ μὴ παραβάλλειν τοῖς	θεάτροις	καὶ τὸ ἀξιοῦν ἐν τοῖς
[21]	δὲ οὐκ ἔστιν ἐν τοῖς	θεάτροις	οὐδὲ ὕβρις. οὐδὲ ἕλκει τις
[1]	τὴν μουσικὴν λυπηροῖς μὲν τοῖς	θεάτροις,	σφίσι δ´ αὐτοῖς ἡδίστοις· ὃ
[7]	τοῖς τεμένεσιν ὥσπερ ἐν τοῖς	θεάτροις.	Τί οὖν οὐκ ἀγαπᾷς οὐδὲ
[11]	δήπουθεν τὸ αὐτὸ ὑπάρχειν καὶ	Σύροις	καὶ Ἀραβίοις καὶ Κελτοῖς καὶ
[11]	ἐπ´ αὐταῖς Ἴστρου ταῖς ἠιόσι	Μυσοῖς,	ὅθεν δὴ καὶ τὸ γένος
[16]	ἀδικῶν, ὁ δὲ μηδ´ ἐπιτρέπων	τοῖς	ἀδικοῦσιν ἀδικεῖν πλέον ἢ διπλασίας
[1]	ὀνόματος, ὥσπερ οἶμαι καὶ ἅπασι	τοῖς	ἄλλοις, αἰτιᾶσθαι τοὺς ἀδικουμένους μὲν
[12]	ἕκαστον, ἀτιμάζειν δὲ τὰ παρὰ	τοῖς	ἄλλοις. Ὁ δὲ τῷ τὰ
[26]	τὸν ἰκτῖνα φωνὴν ἔχοντα παραπλησίαν	τοῖς	ἄλλοις ὄρνισιν ἐπιθέσθαι τῷ χρεμετίζειν,
[13]	νομοθετεῖν τοῖς σεαυτοῦ πολίταις ἢ	τοῖς	ἀναισθήτοις Γαλάταις, οἵ σε ἐπαιδοτρίβησαν
[5]	ἔστιν ἀρχόντων. Ἐρυθριᾶν γὰρ πρέπει	τοῖς	ἀνάνδροις, ἐπεὶ τοῖς γε ἀνδρείοις,
[8]	εὐνοίας ἐμμελέστερόν σε νουθετοῦσιν ἐν	τοῖς	ἀναπαίστοις ἀποψιλῶσαι μὲν τὰς παρειάς,
[25]	δημοσίᾳ κατεχέατέ μου παίζοντες ἐν	τοῖς	ἀναπαίστοις, ἐμαυτοῦ προσκατηγορήσας ὑμῖν ἐπιτρέπω
[31]	αὔξει καὶ τρέφει τὴν ἐν	τοῖς	ἀνθρώποις κακίαν. ~Ὁ λόγος οὖν
[29]	τῆς πόλεως διέθεντο καλῶς, ἐργασάμενοι	τοῖς	ἀνθρώποις λιμὸν ἀλοιητῆρα βροτείων, ὡς
[2]	προσέχειν μὴ λάθω καὶ συγκαταφαγὼν	τοῖς	ἄρτοις τὰς τρίχας. Ὑπὲρ δὲ
[16]	ἑτέρων, μηνύων τὴν τῶν ἄλλων	τοῖς	ἄρχουσιν ἀδικίαν. Ὁ δὲ καὶ
[16]	δὲ καὶ συγκολάζων εἰς δύναμιν	τοῖς	ἄρχουσιν, ὁ μέγας ἀνὴρ ἐν
[24]	ποθεῖτε δὲ ὁρᾶν καὶ ἐν	τοῖς	ἄρχουσιν. ~Ὑπὲρ μὲν δὴ τῶν
[30]	πλήθει βοηθεῖν ᾠόμην χρῆναι καὶ	τοῖς	ἀφικνουμένοις ξένοις ἐμοῦ τε ἕνεκα
[3]	δεσπότῃ. Καὶ τότε δὲ εἰσελθὼν	τοῖς	ἀφοσιουμένοις ἔοικα. Κέκτημαι δὲ οὐδένα,
[8]	ἀνδρῶν οὔτε τοῖς ἐπιτηδεύμασιν οὔτε	τοῖς	βίοις οὔτε τοῖς ἤθεσιν. Εἶἑν.
[5]	γὰρ πρέπει τοῖς ἀνάνδροις, ἐπεὶ	τοῖς	γε ἀνδρείοις, ὥσπερ ὑμεῖς, ἕωθεν
[11]	~Ἀντιόχῳ μὲν δὴ ταῦτα ἐποιήθη.	Τοῖς	δὲ ἀπ´ ἐκείνου γενομένοις οὐ
[4]	τὴν ἐκ τοῦ ἀέρος ἐπιγιγνομένην	τοῖς	δένδρεσι βλάβην. Ἐγένετο δὴ οὖν
[12]	μὴ ῥᾳδίως μαλάττεσθαι μηδὲ ἐπὶ	τοῖς	δεομένοις ἢ τοῖς ἐξαπατῶσι τὰ
[18]	Ταραντῖνοι δίκας, ὅτι μεθύοντες ἐν	τοῖς	Διονυσίοις ὕβρισαν αὐτῶν τὴν πρεσβείαν.
[29]	πολλοῦ. Τῆς ἐπιούσης διελέχθην ἐγὼ	τοῖς	δυνατοῖς ὑμῶν, ἐπιχειρῶν πείθειν ὅτι
[9]	Διόπερ εὖ ἴστε, οὐδὲ ἀγανακτῶ,	τοῖς	δυσχεραίνουσί μου τῷ βίῳ καὶ
[9]	αὐτὸς ὅσα δυνατόν ἐστί μοι	τοῖς	εἰς ἐμαυτὸν σκώμμασι μειζόνως ἐπικαταχέων
[22]	διάνοιαν, ὡς καὶ πλέον ἐπεξελθεῖν	τοῖς	εἰς τοὺς θεοὺς πλημμελοῦσιν ἢ
[27]	Ἀδύνατον δὲ εὖ ἴστε καὶ	τοῖς	εἰσφέρουσι συγχωρεῖν ἅπαντα καὶ διδόναι
[27]	συγχωρεῖν ἅπαντα καὶ διδόναι πάντα	τοῖς	εἰωθόσι λαμβάνειν. Ὅταν οὖν φανῶ
[19]	γενέσθαι. Τί οὖν οἴεσθέ με	τοῖς	ἐκείνου λυπεῖν ἐγκωμίοις, ὃς ἄχθομαι
[1]	μουσικὴν ὁ νῦν ἐπικρατῶν ἐν	τοῖς	ἐλευθέροις τῆς παιδείας τρόπος. Αἴσχιον
[25]	οὐδὲ ηὐξήσαμεν φόρους· ἀλλὰ πρὸς	τοῖς	ἐλλείμμασιν ἀνεῖται πᾶσι τῶν εἰθισμένων
[11]	γε ἐπιεικῶς ἐν πᾶσιν εἶδον	τοῖς	Ἕλλησιν, ἔχω δὲ εἰπεῖν ὑπὲρ
[13]	τρυφῆς εἶναι καὶ ἧς οὐδὲ	τοῖς	ἐν Ἰθάκῃ μνηστῆρσι μετῆν ἀσελγείας.
[11]	καὶ Θρᾳξὶ καὶ Παίοσι καὶ	τοῖς	ἐν μέσῳ κειμένοις Θρᾳκῶν καὶ
[8]	λειότεροι τῶν γυναικῶν ὅπως φαίνοιντο	τοῖς	ἐντυγχάνουσιν, ἑορτάς, πανηγύρεις, οὔτι μὰ
[11]	ἐπίπαν ὅμοια τὰ μετὰ ταῦτα	τοῖς	ἐξ ὧν ἐβλάστησαν φύεσθαι, οὕτω
[12]	μηδὲ ἐπὶ τοῖς δεομένοις ἢ	τοῖς	ἐξαπατῶσι τὰ ἐμαυτοῦ ποιεῖσθαι μηδὲ
[13]	τῷ δήμῳ τὰ ἐπιτήδεια καὶ	τοῖς	ἐπιδημοῦσιν. Οἱ δὲ τοὺς κεκτημένους
[8]	καὶ ὧν ἔξεστι μετέχειν οὐ	τοῖς	ἐπισταμένοις θεούς, ἀλλὰ καὶ ὧν
[8]	ὅπως ἁρμόσει τῶν ἀνδρῶν οὔτε	τοῖς	ἐπιτηδεύμασιν οὔτε τοῖς βίοις οὔτε
[28]	γένος ἐστί μοι Θρᾴκιον, Ἕλληνα	τοῖς	ἐπιτηδεύμασιν, ὑπελάμβανον ὅτι μάλιστα ἀλλήλους
[5]	ὑπερορᾶτε μὴ λόγῳ διδάσκειν, ἀλλὰ	τοῖς	ἔργοις ἐνδείκνυσθαι (καὶ γὰρ οἱ
[11]	διασώζουσιν εἰκόνα τῆς παλαιᾶς ἐν	τοῖς	ἤθεσιν ἀρετῆς, εἰκὸς δήπουθεν τὸ
[8]	ἐπιτηδεύμασιν οὔτε τοῖς βίοις οὔτε	τοῖς	ἤθεσιν. Εἶἑν. Ἀλλ´ ἐκεῖνο τίς
[5]	ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ ἐν	τοῖς	θεάτροις, ἀπὸ μὲν τῶν κρότων
[6]	ἀκόλαστον εἶναι θέλοντα καὶ τερπόμενον	τοῖς	θεάτροις· εἰ δὴ οὖν ὄντως
[26]	τριχῶν καὶ τὸ μὴ παραβάλλειν	τοῖς	θεάτροις καὶ τὸ ἀξιοῦν ἐν
[21]	Ἀσέλγεια δὲ οὐκ ἔστιν ἐν	τοῖς	θεάτροις οὐδὲ ὕβρις. οὐδὲ ἕλκει
[1]	φαύλοις τὴν μουσικὴν λυπηροῖς μὲν	τοῖς	θεάτροις, σφίσι δ´ αὐτοῖς ἡδίστοις·
[7]	ἐν τοῖς τεμένεσιν ὥσπερ ἐν	τοῖς	θεάτροις. Τί οὖν οὐκ ἀγαπᾷς
[23]	ἀποδέξαιτο, νομίζω δὲ ἔγωγε μηδὲ	τοῖς	θεοῖς ἀρέσκειν ~Τοιαῦτα εἰπὼν τότε
[8]	ἐξὸν ἅπαξ ἢ δὶς ἐνοχλεῖν	τοῖς	θεοῖς, ἐπιτελεῖν δὲ τὰς πανηγύρεις
[15]	Καὶ δὴ τοῦτο μὲν ὅπῃ	τοῖς	θεοῖς φίλον ἔχει τε καὶ
[29]	πλείονος, ἐβάρησαν δὲ τὸ κοινὸν	τοῖς	ἰδίοις ἀναλώμασι. Καὶ οὐχ ἡ
[26]	θεάτροις καὶ τὸ ἀξιοῦν ἐν	τοῖς	ἱεροῖς εἶναι σεμνοὺς καὶ πρὸ
[8]	ἐπειδὴ κολακεύειν ἐνόμισας τοὺς ἐν	τοῖς	ἱεροῖς ὁρώμενόν σε ἐπαινοῦντας. Οὐ
[23]	Πρόσεισι δὲ οὐδεὶς τῶν δεομένων	τοῖς	ἱεροῖς· οὐ γὰρ ἔστιν οἶμαι
[13]	ταύτῃ καπηλεῖα; σὺ δὲ ἀπεχθάνῃ	τοῖς	καπήλοις οὐ ξυγχωρῶν ὁπόσου βούλονται
[11]	ἄγροικον, αὐστηρόν, ἀδέξιον, ἀναφρόδιτον, ἐμμένον	τοῖς	κριθεῖσιν ἀμετακινήτως· ἃ δὴ πάντα
[1]	ἄγρια μέλη λέξει πεποιημένα παραπλησίᾳ	τοῖς	κρωγμοῖς τῶν τραχὺ βοώντων ὀρνίθων
[24]	ὁ μὲν θεὸς ἐμαρτύρησέ μου	τοῖς	λόγοις, ὡς μήποτε ὤφελεν, ἐκλιπὼν
[19]	ἐκείνου λυπεῖν ἐγκωμίοις, ὃς ἄχθομαι	τοῖς	λοιδορουμένοις αὐτῷ; Χριστὸν δὲ ἀγαπῶντες
[21]	τε ἐν ἀνδράσιν αὐτουργία παρὰ	τοῖς	μαχιμωτάτοις καὶ θυμικωτάτοις τῶν ἐθνῶν,
[1]	δυσμενεῖς, ἀφαιρεῖται δὲ τὴν ἐν	τοῖς	μέλεσι μουσικὴν ὁ νῦν ἐπικρατῶν
[1]	ὀρνίθων ᾄδοντας καὶ εὐφραινομένους ἐπὶ	τοῖς	μέλεσιν. Εἶναι γὰρ οἶμαι συμβαίνει
[23]	ὑμῶν οἴκαδε ἀπιέναι μερίδας ἔχοντα.	Τοῖς	μὲν γὰρ ἱερεῦσιν οἱ θεοὶ
[22]	μὴ τὸ πῦρ ἔδειξαν ἐκεῖνο,	τοῖς	μὲν ἐπιδημοῦσι τῶν ξένων φρικῶδες,
[18]	καὶ ἀπολαύοντες. Δῆλον γάρ, ὅτι	τοῖς	μὲν ἡδονὴν παρέχει τὸ λέγειν,
[18]	γενείου τρίχας καὶ τὰ ἐν	τοῖς	νομίσμασι χαράγματα. Εὖ γε, ὦ
[22]	θεάτρῳ τὴν τέχνην εἴασαν, οἰόμενοι	τοῖς	νυμφολήπτοις αὐτοὺς ἐοικέναι. Καὶ ἦν
[6]	νόμοις, ἐκ τῶν ἴσων δὲ	τοῖς	ὁμοτίμοις προσφέρεσθαι καὶ τὴν ἐν
[10]	ἀτρέμας εἶχε καὶ ἦν ὅμοιος	τοῖς	οὐδὲν πάσχουσι. Συνιδὼν δὲ τὸ
[22]	εἴην ἄδικος εἰ μὴ καὶ	τοῖς	παροῦσι στέργοιμι, διαφερόντως ἀσπασάμενος ἐκεῖνα.
[19]	δ´ ἅπας ἀθεότητα προελόμενος, ὅτι	τοῖς	πατρίοις ὁρᾷ τῆς ἁγιστείας θεσμοῖς
[6]	πάντως ἀπαλλαγῆναι τοῦ τοσούτου κακοῦ	τοῖς	περὶ τοὺς τάφους καλινδουμένοις γραϊδίοις
[21]	τεχθεὶς ἐγγὺς ἦλθε γήρως ἅμα	τοῖς	πολίταις τρεφόμενος· Ἐμοὶ δὲ Κελτοὶ
[11]	παραπλήσια τὰ ἤθη τῶν ἀπογόνων	τοῖς	προγόνοις. Ἐγώ τοι καὶ αὐτὸς
[13]	πράξει. Ταῦτα ἐνόμισας Θρᾳξὶ νομοθετεῖν	τοῖς	σεαυτοῦ πολίταις ἢ τοῖς ἀναισθήτοις
[6]	αὐτῶν εὐτραπελίας ἐξειργασάμεθα, βάλλοντές σε	τοῖς	σκώμμασιν ὥσπερ τοξεύμασι. Σὺ δέ,
[19]	Χριστὸν ἐπόθουν οἱ πῦρ ἐμβαλόντες	τοῖς	τάφοις τῶν Γαλιλαίων; ἐλύπησα δὲ
[19]	τοιούτων ἧττον ἢ τῶν ἐν	τοῖς	τέλμασι βατράχων. Εἶτα οὐκ εἰκότως
[7]	βοῇ μετὰ κρότων λαμπρῶς ἐν	τοῖς	τεμένεσιν ὥσπερ ἐν τοῖς θεάτροις.
[4]	οἴκημα, δεδιὼς κινῆσαι τὴν ἐν	τοῖς	τοίχοις ὑγρότητα, κομίσαι δὲ ἔνδον
[24]	θεῷ πρὸς τῷ βωμῷ καὶ	τοῖς	τοῦ ἀγάλματος ἴχνεσιν ἐν ὀλίγοις
[8]	τοιαῦτα ἀκούεις; ἐξὸν εἰδέναι χάριν	τοῖς	ὑπ´ εὐνοίας ἐμμελέστερόν σε νουθετοῦσιν
[22]	τοὺς θεοὺς ἐξ ὑμῶν ἀντέδωκαν	τοῖς	ὑπὲρ τῶν λειψάνων ἠγανακτηκόσι τοῦ
[4]	θερμῆναι μὲν οὐδ´ ὣς ἐπέτρεψα	τοῖς	ὑπηρέταις τὸ οἴκημα, δεδιὼς κινῆσαι
[14]	ἔα χαίρειν αὐτούς· ἀνδρικώτερον παρὰ	τοῖς	Φαίαξιν ὀρχεῖται τὰ μειράκια· σὺ
[1]	μέλεσιν. Εἶναι γὰρ οἶμαι συμβαίνει	τοῖς	φαύλοις τὴν μουσικὴν λυπηροῖς μὲν
[11]	τὸν ὁμώνυμον. Ὥσπερ γὰρ ἐν	τοῖς	φυτοῖς εἰκός ἐστι διαδίδοσθαι μέχρι
[29]	Τῆς ἐπιούσης διελέχθην ἐγὼ τοῖς	δυνατοῖς	ὑμῶν, ἐπιχειρῶν πείθειν ὅτι κρεῖττόν
[21]	αὐτουργία παρὰ τοῖς μαχιμωτάτοις καὶ	θυμικωτάτοις	τῶν ἐθνῶν, ὅπου τὴν γαμηλίαν
[21]	ἐν ἀνδράσιν αὐτουργία παρὰ τοῖς	μαχιμωτάτοις	καὶ θυμικωτάτοις τῶν ἐθνῶν, ὅπου
[13]	τοῖς σεαυτοῦ πολίταις ἢ τοῖς	ἀναισθήτοις	Γαλάταις, οἵ σε ἐπαιδοτρίβησαν καθ´
[11]	καὶ Σύροις καὶ Ἀραβίοις καὶ	Κελτοῖς	καὶ Θρᾳξὶ καὶ Παίοσι καὶ
[5]	μὲν οὖν ἐγὼ καὶ ἐν	Κελτοῖς	κατὰ τὸν τοῦ Μενάνδρου Δύσκολον
[22]	τὴν τέχνην εἴασαν, οἰόμενοι τοῖς	νυμφολήπτοις	αὐτοὺς ἐοικέναι. Καὶ ἦν αὐτοῖς
[2]	μὴ λάθω καὶ συγκαταφαγὼν τοῖς	ἄρτοις	τὰς τρίχας. Ὑπὲρ δὲ τοῦ
[8]	ἐμμελέστερόν σε νουθετοῦσιν ἐν τοῖς	ἀναπαίστοις	ἀποψιλῶσαι μὲν τὰς παρειάς, καλὰ
[25]	κατεχέατέ μου παίζοντες ἐν τοῖς	ἀναπαίστοις,	ἐμαυτοῦ προσκατηγορήσας ὑμῖν ἐπιτρέπω χρῆσθαι
[1]	τοῖς θεάτροις, σφίσι δ´ αὐτοῖς	ἡδίστοις·	ὃ δὴ καὶ αὐτὸς ξυννοήσας
[4]	τὸν χειμῶνα, καὶ φύεται παρ´	αὐτοῖς	ἄμπελος ἀγαθή, καὶ συκᾶς ἤδη
[22]	δεξιόν, εὐπρόσιτον, πρᾷον· ὑμεῖς δὲ	αὐτοῖς	ἀντιδεδώκατε νῦν ἐνθένδε πρῶτον μέν,
[22]	νυμφολήπτοις αὐτοὺς ἐοικέναι. Καὶ ἦν	αὐτοῖς	ἐκεῖ παραπλησίως ἐμοὶ καταγελαστότατον τὸ
[22]	τῶν τῇδε πολλοὺς μὲν ὀρχηστὰς	αὐτοῖς	ἐπαγαγεῖν, ἄλλα δὲ τὰ ἐντεῦθεν
[1]	μὲν τοῖς θεάτροις, σφίσι δ´	αὐτοῖς	ἡδίστοις· ὃ δὴ καὶ αὐτὸς
[17]	τῶν ὄνων ἐστὶν ἐλευθερία παρ´	αὐτοῖς	καὶ τῶν καμήλων; ἄγουσί τοι
[29]	ἐν ταῖς ἀποθήκαις σῖτον ἄργυρον	αὐτοῖς	καὶ χρυσὸν ἐξαίφνης παρ´ ὑμῶν
[20]	φίλων δυσχεραίνων ὡς μηνυτὰς γενομένους	αὐτοῖς,	ὅτι Κάτων προσάγει, καὶ ἀναπείσαντας
[29]	ἦν τὰ μὲν ἄλλα παρ´	αὐτοῖς	πολλὰ πάνυ (καὶ γὰρ ἦν
[13]	οὐ ξυγχωρῶν ὁπόσου βούλονται πωλεῖν	αὐτοῖς	τῷ δήμῳ τὰ ἐπιτήδεια καὶ
[8]	εἶναι θέλοντας, ὅπως τις εὔνους	αὐτοῖς	ὥσπερ πατὴρ ἤπιος νομισθείη, φύσει
[1]	πρὸς τοῦτο ἐχρῶντο, κουφότερα ποιοῦντες	αὑτοῖς	ὅσα ὁ δαίμων ἐδίδου τῇ
[30]	ἕτερον, οὐδὲν ὑμᾶς ὑπομνήσας ὧν	ἐνιαυτοῖς	ἔμπροσθεν ἐννέα δίκαια δρῶντες εἰς
[20]	ἀναπείσαντας ἐκδραμεῖν. Ὄντος δὲ ἐν	τοιούτοις	αὐτοῦ καὶ διαποροῦντος ἠρέμα καὶ
[4]	τῇ καλάμῃ τοῦ πυροῦ καὶ	τοιούτοις	τισίν, ὅσα εἴωθεν εἴργειν τὴν
[4]	ῥεῦμα γεφυροῦν. Ὡς οὖν ἐν	τούτοις	ἀγριώτερος ἦν τοῦ συνήθους, ἐθάλπετο
[6]	δὲ τὰ ἔργα; πρὸς δὲ	τούτοις	ἀποκναίεις βιαζόμενος μὲν τοὺς πλουσίους
[6]	ἀγροικίαν καὶ ἀπανθρωπίαν καὶ σκαιότητα	τούτοις	ἁρμόσειν ὑπέλαβες; οὕτως ἀνόητόν ἐστί
[5]	νόμους κατεπάτησεν· ὡς δὲ ἐπὶ	τούτοις	εὐφραινόμενοι δῆλον ποιεῖτε πολλαχοῦ μέν,
[6]	ὁμοτίμοις προσφέρεσθαι καὶ τὴν ἐν	τούτοις	ὑπεροχὴν φέρειν πρᾳότερον, ἐπιμελεῖσθαι καὶ
[11]	ὁμώνυμον. Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς	φυτοῖς	εἰκός ἐστι διαδίδοσθαι μέχρι πολλοῦ
[19]	ἐπόθουν οἱ πῦρ ἐμβαλόντες τοῖς	τάφοις	τῶν Γαλιλαίων; ἐλύπησα δὲ ἐγὼ
[4]	δεδιὼς κινῆσαι τὴν ἐν τοῖς	τοίχοις	ὑγρότητα, κομίσαι δὲ ἔνδον ἐκέλευσα
[21]	ἔστιν ἐν τοῖς θεάτροις οὐδὲ	ὕβρις.	οὐδὲ ἕλκει τις εἴσω τῆς
[8]	Τύχης, εἰς τὸ τῆς Δήμητρος	τρὶς	ἐφεξῆς ἐβάδισεν (ἐπιλέλησμαι γὰρ εἰς
[25]	οὐ δικαιότατα μὲν ὑμῶν προὔστη,	μέχρις	ἐπέτρεπον οἱ θεοὶ ξυνεῖναι ἡμῖν
[11]	δὲ ἀπ´ ἐκείνου γενομένοις οὐ	νέμεσις	ζηλοῦν τὸν οἰκιστὴν ἢ τὸν
[15]	ἦθος ἐνετράφη; Ἔθος, φασί, δευτέρη	φύσις·	φύσει μάχεσθαι δ´ ἔργον, ἐτῶν
[8]	τοῖς ἤθεσιν. Εἶἑν. Ἀλλ´ ἐκεῖνο	τίς	ἀνέξεταί σου; καθεύδεις ὡς ἐπίπαν
[8]	ἀναλαμβάνει κατὰ τὰ πάτρια. Καὶ	τίς	ἀνέξεται τοσαυτάκις εἰς ἱερὰ φοιτῶντος
[4]	πλείω, καὶ διαδίδοται τυχὸν λεπτή	τις	αὖρα τοῦ ὕδατος, εἶναι δὲ
[18]	τῆς ἐλευθερίας τὸ κεφάλαιον, εἴ	τις	ἀφέλοιτο τοῦ λέγειν καὶ πράττειν
[20]	ἔστιν ὁ λόγος ἐμός. Εἴ	τις	ἀφῖκται περιφερομένη καὶ εἰς ὑμᾶς
[21]	θεάτροις οὐδὲ ὕβρις. οὐδὲ ἕλκει	τις	εἴσω τῆς σκηνῆς τὸν κόρδακα.
[4]	ἐπιτηδεύεται παρ´ ἐμοῦ· δεινὴ δέ	τις	ἐκ παιδαρίου με καὶ ἀνόητος
[20]	οὐθέν, βοήσας δὲ μόνον οἷά	τις	ἔμπληκτος καὶ ἀνόητος ἄνθρωπος· Ὢ
[6]	σωφρονίζειν· εἰ δὲ καὶ τοῦτό	τις	ἔργον θεῖτο σωφροσύνης, ἀπέχεσθαι πάσης
[3]	δρόμους, οὐδὲ αὐτοὺς ὡς ἄν	τις	ἐρῶν τοῦ πράγματος ἢ ναὶ
[23]	πόθεν διατραφῇ. Καὶ γενέθλια μέν	τις	ἑστιῶν ἱκανῶς παρασκευάζει δεῖπνον καὶ
[8]	θεοὺς ἐλευθέρους εἶναι θέλοντας, ὅπως	τις	εὔνους αὐτοῖς ὥσπερ πατὴρ ἤπιος
[8]	πολλὴ καὶ χάριτες, ὁποίας ἄν	τις	εὐφραίνοιτο διηνεκῶς καρπούμενος, ὁρῶν ὀρχουμένους
[2]	χείλεσι χείλη προσμάττειν, ὅπερ ἤδη	τις	ἔφη τῶν ἐργασαμένων ξὺν τῷ
[2]	Εἶπόν γ´ ἂν ὑμῖν, εἴ	τις	ἦν μοι καὶ ἀκροχορδὼν ὥσπερ
[8]	σκαιότητος καὶ ἐμαυτὸν συκοφαντῶ. Ταῦτά	τις	καὶ τοιαῦτ´ ἂν λέγοι πρὸς
[22]	μικρῷ πρόσθεν ὡς ἐνθένδε ἐκεῖσέ	τις	Καππαδόκης φυγάς, ἐν τῇ παρ´
[16]	φρονήσεως καὶ ὅσα ἄλλα ἀγαθά	τις	κέκτηται, δυνατὰ μὴ μόνον αὐτὸν
[21]	διέτριψα πολὺν ἤδη χρόνον, ὥσπερ	τις	κυνηγέτης ἀγρίοις ὁμιλῶν καὶ συμπλεκόμενος
[29]	καὶ εὔωνον, ἄρτους ὠνούμενοι. Καίτοι	τίς	μέμνηται παρ´ ὑμῖν εὐθηνουμένης τῆς
[27]	διὰ τῶν αὐτῶν ἰόντες ἀμύνησθε;	τίς	οὖν ὑμῖν ἐστιν αἰτία τοῦ
[23]	μὲν οὐκ οἶδα ὅπως ἄν	τις	ταῦτα ἀνὴρ ἀγαθὸς ὁρῶν παρ´
[31]	δύο βούλεσθε ὑμᾶς ὑπομνήσω, μή	τις	ὑπολάβῃ σχῆμα καὶ ῥητορείαν εἶναι
[10]	νόσου, μᾶλλον δὲ οὐδὲ αὐτῆς,	ἥτις	ποτέ ἐστι, φαινομένης, ἐναργοῦς δὲ
[10]	προὐτέθη τῷ Σαμίῳ τὴν νόσον,	ἥτις	ποτέ ἐστιν, ἐξευρεῖν. Ὁ δὲ
[5]	φοβεροὶ διὰ τοὺς ἄρχοντας· ὥστε	ὅστις	ἄρχοντα ὕβρισεν, οὗτος ἐκ περιουσίας
[14]	ὑμῖν φράσω τοῦ παιδαγωγοῦ, καὶ	ὅστις	ὢν γένος ταῦτα ἔλεγε; βάρβαρος
[25]	ἀποκλείων ἢ κολάζων. Πῶς γάρ;	ὅς,	ἐπείπερ ὑμῖν ἐμαυτὸν ἐπιδείξας μετὰ
[14]	δικαιότερον μισήσετε, τὸν φιλαπεχθήμονα παιδαγωγόν,	ὅς	με καὶ τότε ἐλύπει μίαν
[16]	ἐμαυτοῦ πεποίηκεν ἀπεχθάνεσθαι πρὸς ὑμᾶς,	ὅς	φησι δεῖν αἰδῶ καὶ σωφροσύνην
[19]	με τοῖς ἐκείνου λυπεῖν ἐγκωμίοις,	ὃς	ἄχθομαι τοῖς λοιδορουμένοις αὐτῷ; Χριστὸν
[31]	καὶ ὁμωνύμου, χάριτι δὲ ἐμῇ,	ὃς	δὴ τοὺς πανούργους καὶ κλέπτας
[3]	καὶ ταῦτα βασιλεὺς ἀκούων μέγας,	ὃς	καθάπερ ὕπαρχος ἢ στρατηγὸς διὰ
[16]	τοῦτό σε ὁ παιδαγωγὸς ἐδίδασκεν,	ὃς	οὐδὲ εἰ ἄρξεις ἠπίστατο. Δεινὸς
[9]	ἐπικαταχέων ἐμαυτοῦ ταυτασὶ τὰς λοιδορίας,	ὃς	ὑπὸ ἀφροσύνης οὐ συνῆκα ποταπὸν
[10]	φράζει πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ	ὃς	ὑπὸ τοῦ φιλόπαις εἶναι παραχωρεῖν
[3]	μέγας, ὃς καθάπερ ὕπαρχος ἢ	στρατηγὸς	διὰ πάσης τῆς οἰκουμένης ἄρξει
[20]	τὴν πόλιν· οὐκ ἔστιν ὁ	λόγος	ἐμός. Εἴ τις ἀφῖκται περιφερομένη
[32]	ἐν τοῖς ἀνθρώποις κακίαν. ~Ὁ	λόγος	οὖν μοι καὶ ἐνταῦθα περιίσταται
[16]	φίλος καὶ ἐμοί, λόγων ἀγαθὸς	δημιουργός,	οἷς οὐδέν ἐστι πρός τινα
[14]	ὑγρότης βίου· ἐμὲ δὲ ὁ	παιδαγωγὸς	ἐδίδασκεν εἰς γῆν βλέπειν ἐς
[16]	δὴ καὶ τοῦτό σε ὁ	παιδαγωγὸς	ἐδίδασκεν, ὃς οὐδὲ εἰ ἄρξεις
[15]	καὶ ἕξει. Τυχὸν δὲ ὁ	παιδαγωγὸς	εἰ προέγνω τοῦτο, πολλὴν ἂν
[14]	μὰ Δία καὶ Μούσας, ὁ	παιδαγωγὸς	ἔτι παιδαρίῳ κομιδῇ· Μή σε
[10]	δὲ ἔχει ἀπὸ τοῦ Σελεύκου	παιδός)	ὃν δή φασι δι´ ὑπερβολὴν
[28]	τοῦτο ἔστω μοι τῆς προπετείας	ὄνειδος.	Ἔπειτα πρεσβευσαμένοις ὑμῖν παρ´ ἐμὲ
[10]	τε καὶ καλάς, ἀπὸ τῆς	βασιλίδος	ἀρξάμενος. Ἡ δὲ ὡς ἦλθεν,
[13]	ὁμιλεῖν, οὐδὲ ἐπαινέτης εἶ τοῦ	Θεόγνιδος,	οὐδὲ μιμῇ τὸν ἀφομοιούμενον ταῖς
[21]	τροφὴν ἥ τε ἐν μειρακίοις	ὁδὸς	διὰ τῶν Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλους
[8]	θυμόν· ἀποκέκλεισται δὲ πάσῃ πανταχοῦ	πάροδος	γλυκυθυμίᾳ. Καὶ τὸ μέγιστον τῶν
[17]	εὐνοίας τῶν ἀδικημάτων, ἀφεὶς τὸ	κέρδος,	ἔχθραν ἐπαναιρῇ, καὶ τοῦτο ποιῶν
[1]	Παρίῳ τὴν μοῦσαν ἔδωκεν ὁ	θεὸς	εἰς εὐφροσύνας καὶ ἡδονὰς τρέψαι·
[24]	τότε μέμνημαι, καὶ ὁ μὲν	θεὸς	ἐμαρτύρησέ μου τοῖς λόγοις, ὡς
[22]	πυρὸς ἀπολελοιπέναι τὸν νεὼν ὁ	θεός,	ἐπεσήμηνε γὰρ εἰσελθόντι μοι πρῶτον
[29]	λιμὸν ἀλοιητῆρα βροτείων, ὡς ὁ	θεὸς	ἔφη τοὺς ταῦτα ἐπιτηδεύοντας ἐξελέγχων.
[16]	ἐσομένην, εἰς ἣν νῦν ὁ	θεὸς	φέρων κατέστησεν. Ἐγὼ δὲ αἰσχυνόμενος
[4]	δοκεῖ θερμότερον τὸ θαλάττιον τοῦ	γλυκέος)	εἴτε οὖν ἐκ ταύτης εἴτε
[16]	Ἑρμῇ φίλος καὶ ἐμοί, λόγων	ἀγαθὸς	δημιουργός, οἷς οὐδέν ἐστι πρός
[23]	ὅπως ἄν τις ταῦτα ἀνὴρ	ἀγαθὸς	ὁρῶν παρ´ ὑμῖν ἀποδέξαιτο, νομίζω
[25]	τοῦ δόξαι γοῦν ἐκείνοις καλὸς	κἀγαθός,	ἐν μέρει μεταδοῦναι πᾶσι τῆς
[10]	οὐδὲν πάσχουσι. Συνιδὼν δὲ τὸ	πάθος	ὁ Ἐρασίστρατος φράζει πρὸς τὸν
[10]	ἐρασθῆναι· κρύπτειν δὲ ἐθέλοντα τὸ	πάθος	οὐ δύνασθαι, τὸ σῶμα δὲ
[15]	πρότερον ἡμῖν ἄγροικον ἦθος ἐνετράφη;	Ἔθος,	φασί, δευτέρη φύσις· φύσει μάχεσθαι
[15]	εἴ τι πρότερον ἡμῖν ἄγροικον	ἦθος	ἐνετράφη; Ἔθος, φασί, δευτέρη φύσις·
[9]	ἀρχῆς τὸ τῆσδε τῆς πόλεως	ἦθος,	καὶ ταῦτα τῶν ἡλικιωτῶν τῶν
[17]	ᾖ (τὸ γὰρ τῆς πόλεως	ἦθος	οἶμαι τοιοῦτόν ἐστιν, ἐλεύθερον λίαν)
[4]	τροφὴ παντὸς ἥττων κόρου πικρὸν	ἦθος	ποιεῖ καὶ τρυφώσῃ πόλει πολέμιον.
[14]	κομιδῇ· Μή σε παραπειθέτω τὸ	πλῆθος	τῶν ἡλικιωτῶν ἐπὶ τὰ θέατρα
[2]	ἀπορρήτων μαθεῖν, ἔστι μοι τὸ	στῆθος	δασὺ καὶ λάσιον ὥσπερ τῶν
[22]	καὶ ὅτι πολεμῶ τῷ Χῖ,	πόθος	δὲ ὑμᾶς εἴσεισι τοῦ Κάππα.
[17]	εἰς τοὺς ἄρχοντας τρέπει τὸ	ἄχθος.	Ἐξὸν οὖν ὑπὸ τῆς εὐλογιστίας
[14]	ἐπέταττεν, οἰκεῖος ὢν ἐμοὶ καὶ	ἀναγκαῖος,	ἐτύγχανον δὲ ἰδιώτης ἔτι. Συγγνωτέον
[20]	ἀπεχθείας λαβὰς παρασχόντος; ~Ἀλλὰ ὁ	Ῥωμαῖος	Κάτων, ὅπως μὲν ἔχων πώγωνος
[5]	ἑορτὰς ἐδαπάνησαν ἢ Σόλων ὁ	Ἀθηναῖος	ἀπὸ τῆς πρὸς Κροῖσον τὸν
[16]	ἐκ τῶν Πλάτωνος ὅσα ὁ	Ἀθηναῖος	διεξῆλθε ξένος. Τίμιος μὲν δὴ
[13]	ὅπως ἰχθὺς ἐν τῇ πόλει	πετραῖος	ἔσται σκοπεῖς· ἀλλὰ καὶ πρῴην
[27]	τῆς ἀχαριστίας, πρὸς θεῶν καὶ	Διὸς	ἀγοραίου καὶ πολιούχου, ὑπόσχετε λόγον.
[8]	ὁ Καῖσαρ ἐν τῷ τοῦ	Διὸς	ἅπαξ, εἶτα ἐν τῷ τῆς
[8]	ὁ Καῖσαρ αὖθις εἰς Φιλίου	Διός·	εἶτα ἡ πάγκοινος ἑορτή, καὶ
[23]	μὲν οὖν ἀπὸ τοῦ Κασίου	Διὸς	ἐπὶ τοῦτο ἔδραμον, οἰόμενος ἐνταῦθα
[19]	ἀγαπῶντες ἔχετε πολιοῦχον ἀντὶ τοῦ	Διὸς	καὶ τοῦ Δαφναίου καὶ τῆς
[16]	γὰρ οὐδὲ προέγνω ταύτην ἐκ	Διός	μοι τὴν τύχην ἐσομένην, εἰς
[8]	τὴν ἀποφράδα, πάλιν ἐς Φιλίου	Διὸς	τὰς εὐχὰς ἀναλαμβάνει κατὰ τὰ
[3]	ἀνεψιὸς ὁ ἐμὸς καὶ ὁ	θεῖος	καὶ ὁ ἀδελφὸς ὁ ὁμοπάτριος.
[25]	καὶ πέμπτον. Ὁ δέ μοι	θεῖος	καὶ ὁμώνυμος οὐ δικαιότατα μὲν
[14]	Πατρόκλῳ ἐπίηρα φέρων ἅρχων ἐπέταττεν,	οἰκεῖος	ὢν ἐμοὶ καὶ ἀναγκαῖος, ἐτύγχανον
[16]	μέγας ἀνὴρ ἐν πόλει καὶ	τέλειος	οὗτος ἀναγορευέσθω νικηφόρος ἀρετῆς. Τὸν
[13]	οἱ κουρέων ἀποροῦντες ἄκαρτος καὶ	βαθυγένειος	εἰσέδραμον· ἐνόμισας ἂν Σμικρίνην ὁρᾶν
[26]	λευκαὶ μελαίναις ἀναμεμίξονται τρίχες, ὁ	Τήιος	ἔφη ποιητής. ~Εἶἑν. Ἀλλὰ τῆς
[16]	ὅσα ὁ Ἀθηναῖος διεξῆλθε ξένος.	Τίμιος	μὲν δὴ καὶ ὁ μηδὲν
[13]	πέτραις πολύπουν, ἀλλὰ ἡ λεγομένη	Μυκόνιος	ἀγροικία τε καὶ ἀμαθία καὶ
[21]	Κελτοὶ καὶ Γερμανοὶ καὶ δρυμὸς	Ἑρκύνιος	ἔμελεν ἄρτι πρῶτον εἰς ἄνδρας
[16]	ἀδικεῖν πλέον ἢ διπλασίας τιμῆς	ἄξιος	ἐκείνου· ὁ μὲν γὰρ ἑνός,
[20]	τὸ μέγιστον ἀνδρείᾳ μέγα φρονούντων	ἄξιος	ἐπαινεῖσθαι, προσιὼν τῇδε τῇ πολυανθρώπῳ
[16]	γὰρ ἑνός, ὁ δὲ πολλῶν	ἀντάξιος	ἑτέρων, μηνύων τὴν τῶν ἄλλων
[12]	ἴσως δῆλον, ἐπείπερ ἀνθρώπων οὐδεὶς	οἷός	τε ἡμῖν ἐστιν ὑπὲρ τῶν
[10]	κινούμενον καίπερ σφόδρα ἐθέλων οὐχ	οἷός	τε ἦν, καὶ ταραχὴ ἦν
[22]	ἐγὼ δὲ ξὺν ὀλίγοις ἐνθάδε	γελοῖος	ὑμῖν ἅπασι τὰ πάντα φαίνομαι.
[24]	ἀδόλου· τοῦτο δέ ἐστιν οἶμαι	παγγέλοιος	κολακεία) πολλὰ ὑμῶν μάτην κατέχεα.
[10]	ἄλλων, ἀτρέμας εἶχε καὶ ἦν	ὅμοιος	τοῖς οὐδὲν πάσχουσι. Συνιδὼν δὲ
[4]	γίνεται, τὰ πολλὰ δέ ἐστιν	ὁποῖος	ὥρᾳ θέρους καὶ χειμῶνος, ὕδωρ
[8]	τις εὔνους αὐτοῖς ὥσπερ πατὴρ	ἤπιος	νομισθείη, φύσει πονηρὸς ὢν ὥσπερ
[23]	ὑμεῖς προσαγορεύετε) τοῦ θεοῦ τούτου	πάτριός	ἐστιν ἑορτή, καὶ ἔδει σπουδῇ
[3]	θεῖος καὶ ὁ ἀδελφὸς ὁ	ὁμοπάτριος.	Ἓξ δὲ τοὺς πάντας θεώμενος
[20]	προσδραμών· Ὦ ξένε, ἔφη, ποῦ	Δημήτριος;	ἦν δὲ οὗτος ἀπελεύθερος Πομπηίου,
[32]	Πάντων γὰρ ἐμαυτῷ τῶν κακῶν	αἴτιος	γίγνομαι, εἰς ἀχάριστα καταθέμενος ἤθη
[14]	ὁδὸν ἰέναι διδάσκων, καὶ νῦν	αἴτιός	ἐστί μοι τῆς πρὸς ὑμᾶς
[19]	παρρησίας. Ἓν μόνον ὑμᾶς ὁ	Κωνστάντιος	ἠδίκησεν, ὅτι με Καίσαρα ποιήσας
[29]	ἔδει τηνικαῦτα, ἡνίκα φησὶν ὁ	Βοιώτιος	ποιητὴς χαλεπὸν γενέσθαι τὸν λιμὸν
[19]	Ἐμοὶ γὰρ ὁ ἀνὴρ καὶ	ἀνεψιὸς	ἐγένετο καὶ φίλος. Ἐπεὶ δὲ
[3]	διημερεύω, καθάπερ εἰώθεσαν ὅ τε	ἀνεψιὸς	ὁ ἐμὸς καὶ ὁ θεῖος
[22]	πράγματι. Καὶ γὰρ ἂν εἴην	ἄδικος	εἰ μὴ καὶ τοῖς παροῦσι
[4]	τὴν εἰς αὑτὸν πρῶτον, ὡς	εἰκός,	ἀπανθρωπίαν· ἐβουλόμην γὰρ ἐθίζειν ἐμαυτὸν
[11]	παλαιᾶς ἐν τοῖς ἤθεσιν ἀρετῆς,	εἰκὸς	δήπουθεν τὸ αὐτὸ ὑπάρχειν καὶ
[11]	Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς φυτοῖς	εἰκός	ἐστι διαδίδοσθαι μέχρι πολλοῦ τὰς
[6]	ὑπὲρ τούτου πράγματα ἔχειν, ὁποῖα	εἰκός	ἐστί σοι γενέσθαι πολλάκις, ἀπεχθείας,
[27]	καὶ μεταδοὺς χρηστοῦ τινος, ὅσον	εἰκὸς	ἦν τὸν ἐπιθυμοῦντα μετὰ τοῦ
[11]	καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων εἶναι	εἰκὸς	παραπλήσια τὰ ἤθη τῶν ἀπογόνων
[12]	αὐτῷ διὰ φιλαυτίαν. Θαυμάζειν γὰρ	εἰκὸς	τὰ ἑαυτοῦ ἕκαστον, ἀτιμάζειν δὲ
[14]	ποτε τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμὸν	Φοίνικος	νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα· καὶ
[3]	ἢ δασμὸν εἰσφέρων καὶ ἀποδιδοὺς	ἄγροικος	ὀλίγα ἔχων οὐκ ἐπιεικεῖ δεσπότῃ.
[25]	διαμάρτοιμι τοῦ δόξαι γοῦν ἐκείνοις	καλὸς	κἀγαθός, ἐν μέρει μεταδοῦναι πᾶσι
[14]	τὰ ὄμματα κατόπιν, ὅπως ὑμῖν	καλός,	οὔτι τὴν ψυχήν, ἀλλὰ τὸ
[4]	χειμῶνα, καὶ φύεται παρ´ αὐτοῖς	ἄμπελος	ἀγαθή, καὶ συκᾶς ἤδη τινές
[10]	τρυφῆς ἐρῶντα ἀεὶ καὶ ἐρώμενον,	τέλος	ἄδικον ἔρωτα τῆς ἑαυτοῦ μητρυιᾶς
[16]	ἔργων καὶ ἐπονείδιστον τοῦ βίου	τέλος	(ἐπιτρέψουσί μοι πάντως οἱ τῶν
[18]	γένηται πρὸς τοὺς ἄρχοντας, καὶ	τέλος	οὐκ εἰς ἄνδρας, ἀλλ´ εἰς
[22]	ἀγαθὰ τοιαῦτα, καὶ δὴ καὶ	τέλος	ὡς ἐνεδέησεν ἔτι κοτυλιστοῦ (τοῦτο
[10]	τὸ μειράκιον ἀσθενείας. Ἐνθάδε μέγας	ἆθλος	ἰατρῷ προὐτέθη τῷ Σαμίῳ τὴν
[19]	ἀνὴρ καὶ ἀνεψιὸς ἐγένετο καὶ	φίλος.	Ἐπεὶ δὲ πρὸ τῆς φιλίας
[19]	ἐβράβευσαν φιλανθρώπως, ἐγενόμην αὐτῷ πιστότερος	φίλος	ἢ προσεδόκησεν ἕξειν με πρὶν
[16]	δὲ καὶ πολίτης ὑμέτερος, Ἑρμῇ	φίλος	καὶ ἐμοί, λόγων ἀγαθὸς δημιουργός,
[14]	ὡς ὑμεῖς κρίνετε, ψυχῆς ἀληθινὸν	κάλλος	ὑγρότης βίου· ἐμὲ δὲ ὁ
[4]	εἰσάγουσι γέφυραι, καὶ ὀλιγάκις ὁ	ποταμὸς	ἐλαττοῦται καὶ μείζων γίνεται, τὰ
[4]	εἰωθότος σφοδρότερος, καὶ παρέφερεν ὁ	ποταμὸς	ὥσπερ μαρμάρου πλάκας· ἴστε δήπου
[20]	πόλιν· οὐκ ἔστιν ὁ λόγος	ἐμός.	Εἴ τις ἀφῖκται περιφερομένη καὶ
[3]	εἰώθεσαν ὅ τε ἀνεψιὸς ὁ	ἐμὸς	καὶ ὁ θεῖος καὶ ὁ
[19]	τὸν δῆμον. Ὁ μὲν γὰρ	δῆμος	ἄχθεταί μοι τῷ πλείστῳ μέρει,
[29]	~ἀφικομένου μου πρὸς ὑμᾶς, ὁ	δῆμος	ἐν τῷ θεάτρῳ, πνιγόμενος ὑπὸ
[30]	ἀλλήλους εἰργάσασθε, φέρων μὲν ὁ	δῆμος	ἐπὶ τὰς οἰκίας τῶν δυνατῶν
[5]	καὶ ἀπὸ τῆς βοῆς ὁ	δῆμος,	οἱ δὲ ἐν τέλει τῷ
[13]	ἐπικερδείας. Ὁ δὲ τῶν Σύρων	δῆμος	οὐκ ἔχων μεθύειν οὐδὲ κορδακίζειν
[2]	καὶ σχοινία πλέκειν ἐνθένδε· καὶ	ἕτοιμος	παρέχειν, ἢν μόνον ἕλκειν δυνηθῆτε
[1]	Ἐμοὶ δὲ ἀπαγορεύει μὲν ὁ	νόμος	ἐπ´ ὀνόματος, ὥσπερ οἶμαι καὶ
[1]	οὔτε ἐπαινοὺς οὔτε ψόγους εἴργει	νόμος	οὐδείς. Ἐπαινεῖν μὲν δὴ καὶ
[14]	θεάς, Σκύθης μὲν τὸ γένος,	ὁμώνυμος	δὲ τοῦ τὸν Ξέρξην ἀναπείσαντος
[25]	Ὁ δέ μοι θεῖος καὶ	ὁμώνυμος	οὐ δικαιότατα μὲν ὑμῶν προὔστη,
[10]	πόλεως βασιλέα, μᾶλλον δὲ οὗπερ	ἐπώνυμος	ἥδε ἡ πόλις συνῳκίσθη (πεποίηται
[21]	δὲ Κελτοὶ καὶ Γερμανοὶ καὶ	δρυμὸς	Ἑρκύνιος ἔμελεν ἄρτι πρῶτον εἰς
[2]	ἀλλὰ καὶ τῇ κεφαλῇ πρόσεστιν	αὐχμός,	καὶ ὀλιγάκις κείρομαι καὶ ὀνυχίζομαι,
[31]	ὅτι κλέπτοντας ἑλόντες οὐκ ἐπεξήλθομεν;	ἑνὸς	ἢ δύο βούλεσθε ὑμᾶς ὑπομνήσω,
[16]	ἄξιος ἐκείνου· ὁ μὲν γὰρ	ἑνός,	ὁ δὲ πολλῶν ἀντάξιος ἑτέρων,
[28]	ὑμῶν ἄλλως τῷ τρόπῳ. Βούλεσθε	ἑνὸς	ὑμᾶς ὑπομνήσω; βουλευτὴν ὀνομάσαντες, πρὶν
[28]	παῖδας, ἐμαυτὸν δέ, εἰ καὶ	γένος	ἐστί μοι Θρᾴκιον, Ἕλληνα τοῖς
[11]	Μυσοῖς, ὅθεν δὴ καὶ τὸ	γένος	ἐστί μοι πᾶν ἄγροικον, αὐστηρόν,
[14]	καὶ θεάς, Σκύθης μὲν τὸ	γένος,	ὁμώνυμος δὲ τοῦ τὸν Ξέρξην
[14]	τοῦ παιδαγωγοῦ, καὶ ὅστις ὢν	γένος	ταῦτα ἔλεγε; βάρβαρος νὴ θεοὺς
[23]	τοιοῦτον τὸ πλεῖστον τῶν ἀνθρώπων	γένος)	ὑμεῖς δὲ αὐτοὶ πρῶτον μὲν
[9]	ὡς ἐμαυτὸν πείθω, βιβλία ἀνελίξας	οὐδενὸς	ἀριθμὸν ἐλάττω. ~Λέγεταί τοί ποτε
[28]	κατάλογον διακοσίοις βουλευταῖς ἀνεπλήρωσα φεισάμενος	οὐδενός.	Ἐσκόπουν γὰρ ὅπως ἡ πόλις
[17]	στοαῖς, εἴργει δὲ αὐτοὺς οὐδεὶς	οὐδενός,	ἵνα μὴ τὴν ἐλευθερίαν ἀφέληται·
[2]	δικὰς αὐτὸ πραττόμενος, ὡς ἔοικεν,	οὐδενὸς	μὲν ἄλλου, τοῦ δὲ μὴ
[16]	τῶν μὲν ἄλλων ἀνθρώπων ἴσως	οὐδενός	(οὐ γὰρ εἶναί μοι πρὸς
[30]	ἄρτων ἕνεκα μόνον, ἄλλου δὲ	οὐδενός.	Συνίην μὲν οὖν καὶ τότε
[27]	ἐπαίνους ᾄδειν ἐμαυτοῦ, καὶ ταῦτα	ἐπαγγειλάμενος	πολλὰς καὶ ἀσελγεστάτας ὕβρεις καταχέαι·
[2]	ψέγειν δὲ μυρία, ~καὶ πρῶτον	ἀρξάμενος	ἀπὸ τοῦ προσώπου. Τούτῳ γὰρ
[10]	καὶ καλάς, ἀπὸ τῆς βασιλίδος	ἀρξάμενος.	Ἡ δὲ ὡς ἦλθεν, ἐπισκεψομένη
[27]	οὐδένα ὑμῶν οὐδὲν οὐδὲ ἀνήκεστον	ἐργασάμενος	οὔτε ἰδίᾳ τοὺς ἄνδρας οὔτε
[14]	μοι τῆς πρὸς ὑμᾶς ἀπεχθείας,	ἐνεργασάμενος	τῇ ψυχῇ καὶ ὥσπερ ἐντυπώσας
[24]	τὴν διάνοιαν καὶ τὼ χεῖρε	βιασάμενος.	Ὑμῖν δὲ ἀπηχθόμην ἐγὼ ποιῶν
[24]	ὁ ξὺν ἡδονῇ τῶν βλασφημιῶν	ἀκροασάμενος,	μετέχων τῆς ἴσης ἡδονῆς ἀπραγμονέστερον
[22]	καὶ τοῖς παροῦσι στέργοιμι, διαφερόντως	ἀσπασάμενος	ἐκεῖνα. Κελτοὶ μὲν γὰρ οὕτω
[28]	τὸν κατάλογον διακοσίοις βουλευταῖς ἀνεπλήρωσα	φεισάμενος	οὐδενός. Ἐσκόπουν γὰρ ὅπως ἡ
[13]	ἐλαίου τῇ σώφρονι πόλει δεῖν	φάμενος,	κρεῶν δὲ ἤδη τῇ τρυφώσῃ·
[32]	κακῶν αἴτιος γίγνομαι, εἰς ἀχάριστα	καταθέμενος	ἤθη τὰς χάριτας. Ἀνοίας οὖν
[8]	εἰς τὸ τῆς Τύχης ἔρχεται	τέμενος.	Ἐπισχὼν δὲ τὴν ἀποφράδα, πάλιν
[23]	τοὺς ἐφήβους ἐκεῖ περὶ τὸ	τέμενος	θεοπρεπέστατα μὲν τὰς ψυχὰς κατεσκευασμένους,
[8]	τὸ τῆς Δάφνης ὁσάκις εἰσῆλθον	τέμενος,	προδοθὲν μὲν ὀλιγωρίᾳ τῶν φυλάκων,
[22]	λειψάνων ἠγανακτηκόσι τοῦ νεκροῦ τὸ	τέμενος	τοῦ Δαφναίου θεοῦ, οἱ δὲ
[20]	ἦν δὲ οὗτος ἀπελεύθερος Πομπηίου,	κεκτημένος	οὐσίαν πολλὴν πάνυ· μέτρον δὲ
[14]	ὀνείδους, εὐνοῦχος ἦν, ὑπὸ τὠμῷ	τεθραμμένος	πάππῳ, τὴν μητέρα τὴν ἐμὴν
[29]	ὁ δῆμος ἐν τῷ θεάτρῳ,	πνιγόμενος	ὑπὸ τῶν πλουσίων, ἀφῆκε φωνὴν
[17]	ἀδικήσαντα, ὁ δὲ ἀδικῶν εἶτα	εἰργόμενος,	ἀφεὶς μέμφεσθαι τὸν ἀδικούμενον, εἰς
[6]	ἔργα; πρὸς δὲ τούτοις ἀποκναίεις	βιαζόμενος	μὲν τοὺς πλουσίους ἐν δικαστηρίοις
[30]	αὖθις ἀποτίνων ὑπὲρ τούτων, ὧν	ὀργιζόμενος	δικαίως, ἔπραξεν οὐκέτι μετρίως. ~Ὑπὲρ
[23]	Κασίου Διὸς ἐπὶ τοῦτο ἔδραμον,	οἰόμενος	ἐνταῦθα μάλιστα τοῦ πλούτου καὶ
[21]	τις κυνηγέτης ἀγρίοις ὁμιλῶν καὶ	συμπλεκόμενος	θηρίοις, ἤθεσιν ἐντυγχάνων οὔτε θωπεύειν
[19]	μέρει, μᾶλλον δ´ ἅπας ἀθεότητα	προελόμενος,	ὅτι τοῖς πατρίοις ὁρᾷ τῆς
[31]	δεόμενοι. Τοῦτο ἐξετασθὲν ἀνεφάνη σαφῶς.	Ἀφελόμενος	δὲ αὐτοὺς ἐγὼ τῶν ἐχόντων
[16]	θεὸς φέρων κατέστησεν. Ἐγὼ δὲ	αἰσχυνόμενος	ἄρχων ἰδιώτου φαυλότερος εἶναι, λέληθα
[20]	πεποίηται συγγράμματα τοιαῦτα, ἐν οἷς	δρεπόμενος	ἐκ τῶν πολλῶν εἰργάσατο λόγους
[13]	καὶ προβάτεια σιτεῖσθαι, τῶν ὀσπρίων	ἁπτόμενος	εὖ πράξει. Ταῦτα ἐνόμισας Θρᾳξὶ
[29]	μοι σῖτον ἔδωκα τῇ πόλει,	πραττόμενος	ἀργύριον οὐ κατὰ δέκα μέτρα,
[2]	βαθὺν τουτονὶ πώγωνα, δικὰς αὐτὸ	πραττόμενος,	ὡς ἔοικεν, οὐδενὸς μὲν ἄλλου,
[21]	ἦλθε γήρως ἅμα τοῖς πολίταις	τρεφόμενος·	Ἐμοὶ δὲ Κελτοὶ καὶ Γερμανοὶ
[3]	Δία μὴ μισῶν αὐτὸ μηδὲ	ἀποστρεφόμενος,	ἄσμενος ἀπαλλάττομαι. Ἀλλὰ τὰ μὲν
[3]	μὴ μισῶν αὐτὸ μηδὲ ἀποστρεφόμενος,	ἄσμενος	ἀπαλλάττομαι. Ἀλλὰ τὰ μὲν ἔξω
[25]	τὴν πόλιν ἔγνωκα καὶ ὑποχωρῆσαι,	πεπεισμένος	μὲν οὐδαμῶς ὅτι πάντως ἐκείνοις
[6]	ἐπονειδίστου δοκούσης ἐν τῷ φανερῷ,	πεπεισμένος	ὡς οὐκ ἔστιν ἰδίᾳ σωφρονεῖν
[15]	ὅ τι μάλιστα ὑμῖν φανείην	κεχαρισμένος.	Εἶτα οὐκ ἔξεστιν ἀποθέσθαι νῦν
[8]	ὁποίας ἄν τις εὐφραίνοιτο διηνεκῶς	καρπούμενος,	ὁρῶν ὀρχουμένους ἄνδρας καὶ παιδάρια
[3]	ὁμοπάτριος. Ἓξ δὲ τοὺς πάντας	θεώμενος	δρόμους, οὐδὲ αὐτοὺς ὡς ἄν
[23]	δεῖπνα καὶ τὰς ἑορτὰς χαίρει	δαπανώμενος,	καὶ εὖ οἶδα πολλοὺς ὑμῶν
[16]	Πλάτωνος ὅσα ὁ Ἀθηναῖος διεξῆλθε	ξένος.	Τίμιος μὲν δὴ καὶ ὁ
[30]	Ἀδραστείᾳ πάντα ἐπιτρέψας ἐς ἄλλο	ἔθνος	οἰχήσομαι καὶ δῆμον ἕτερον, οὐδὲν
[16]	ὃς οὐδὲ εἰ ἄρξεις ἠπίστατο.	Δεινὸς	δὲ ἀνέπεισε γέρων, ὃν καὶ
[20]	κοινωνῆσαι καὶ μετασχεῖν. Ταῦτα οὖν	ἐκεῖνος	ἔφρασεν, ὡς ὁ Κάτων ἀπεκρίνατο
[29]	πολλὰ πάνυ (καὶ γὰρ ἦν	οἶνος	καὶ ἔλαιον καὶ τὰ λοιπὰ
[8]	εἰς Φιλίου Διός· εἶτα ἡ	πάγκοινος	ἑορτή, καὶ ὁ Καῖσαρ εἰς
[4]	οὖν ἐκ ταύτης εἴτε ἔκ	τινος	ἄλλης αἰτίας ἀφανοῦς ἐμοί, τὸ
[17]	μὲν αὐτὸ δὴ τοῦτο κόσμου	τινὸς	ἕνεκα πρόκεινται καὶ πολυτελείας, χρῆσθαι
[27]	ἐνεδέχετό μοι, καὶ μεταδοὺς χρηστοῦ	τινος,	ὅσον εἰκὸς ἦν τὸν ἐπιθυμοῦντα
[31]	δικαίως, ἔπραξεν οὐκέτι μετρίως. ~Ὑπὲρ	τίνος	οὖν πρὸς θεῶν ἀχαριστούμεθα; ὅτι
[13]	σκοπεῖς· ἀλλὰ καὶ πρῴην μεμφομένου	τινὸς	ὡς οὔτε ἰχθυδίων οὔτε ὀρνίθων
[26]	διαφυγεῖν τὸν λεγόμενον ὑπὲρ τοῦ	ἰκτῖνος	μῦθον. Λέγεται γάρ τοι καὶ
[10]	ἀλλ´ ἀρρωστία ψυχῆς αἰτία γίγνεται	τηκεδόνος	τῷ σώματι, καὶ τὸ μειράκιον
[25]	προσκατηγορήσας ὑμῖν ἐπιτρέπω χρῆσθαι μετὰ	μείζονος	αὐτῷ παρρησίας, ὡς οὐδὲν ὑμᾶς
[29]	τῶν ἀγρῶν σῖτον λάθρᾳ ἀπέδοντο	πλείονος,	ἐβάρησαν δὲ τὸ κοινὸν τοῖς
[23]	πολιτῶν οὔτε ἡ πόλις κοινῇ,	μόνος	δὲ ὁ ἱερεύς, ὃν οἶμαι
[8]	σου; καθεύδεις ὡς ἐπίπαν νύκτωρ	μόνος	οὐδέ ἐστιν οὐδέν, ὅ σου
[20]	καὶ ἀνόητος ἄνθρωπος· Ὢ τῆς	κακοδαίμονος	πόλεως, ἀπιὼν ᾤχετο. ~Μὴ δὴ
[14]	Ἀπόλλωνος παρὰ βωμὸν Φοίνικος νέον	ἔρνος	ἀνερχόμενον ἐνόησα· καὶ ἡ δενδρήεσσα
[22]	ἄκων) εἶτα ὡς ἐκ τοῦ	πώγωνός	μου χρὴ πλέκειν σχοινία, καὶ
[20]	Ῥωμαῖος Κάτων, ὅπως μὲν ἔχων	πώγωνος	οὐκ οἶδα, παρ´ ὁντινοῦν δὲ
[14]	ὁρωμένων· Δήλῳ δή ποτε τοῖον	Ἀπόλλωνος	παρὰ βωμὸν Φοίνικος νέον ἔρνος
[29]	ἀγαπητῶς, ἄλλως τε καὶ τηλικούτου	χειμῶνος	ἐπιγενομένου; τί οὖν ὑμῶν οἱ
[4]	ἐστιν ὁποῖος ὥρᾳ θέρους καὶ	χειμῶνος,	ὕδωρ ἥδιστον καὶ καθαρώτατον ὁρᾶν
[4]	οἳ ἐμηχανήσαντο, σκεπάζοντες αὐτὰς τοῦ	χειμῶνος	ὥσπερ ἱματίοις τῇ καλάμῃ τοῦ
[24]	ἴσης ἡδονῆς ἀπραγμονέστερον τοῦ λέγοντος,	κοινωνός	ἐστι τῆς αἰτίας. Εἴρηται οὖν
[21]	ἐν μειρακίοις ὁδὸς διὰ τῶν	Πλάτωνος	καὶ Ἀριστοτέλους λόγων οὐδαμῶς ἐπιτηδείῳ
[16]	ἐμαυτοῦ. Καί με ἕτερος τῶν	Πλάτωνος	νόμων ὑπομνησθέντα ἐμαυτοῦ πεποίηκεν ἀπεχθάνεσθαι
[16]	ὕπεισι δέ με ἐκ τῶν	Πλάτωνος	ὅσα ὁ Ἀθηναῖος διεξῆλθε ξένος.
[3]	τοιοῦτο, πρὸς δὲ καὶ δίαιτα	παγχάλεπος	ἐπιτηδεύεται. Εἴργω τῶν θεάτρων ἐμαυτὸν
[14]	Κίρκης σπήλαια καὶ ὁ Ἀλκινόου	κῆπος·	εὖ ἴσθι, τούτων οὐδὲν ὄψει
[1]	ἐν τοῖς ἐλευθέροις τῆς παιδείας	τρόπος.	Αἴσχιον γὰρ εἶναι δοκεῖ νῦν
[14]	ἀλλὰ τὸ πρόσωπον ὀφθείην, ὁ	τρόπος	οὐ συγχωρεῖ. Ἔστι μὲν γάρ,
[20]	οἷά τις ἔμπληκτος καὶ ἀνόητος	ἄνθρωπος·	Ὢ τῆς κακοδαίμονος πόλεως, ἀπιὼν
[5]	δὲ εὐδαίμων καὶ μακαρία καὶ	πολυάνθρωπος	εἰκότως ἄχθεται, ἐν ᾗ πολλοὶ
[14]	ὅστις ὢν γένος ταῦτα ἔλεγε;	βάρβαρος	νὴ θεοὺς καὶ θεάς, Σκύθης
[8]	ἀνέξεται τοσαυτάκις εἰς ἱερὰ φοιτῶντος	Καίσαρος,	ἐξὸν ἅπαξ ἢ δὶς ἐνοχλεῖν
[20]	καὶ εἰς ὑμᾶς ἀκοὴ Χαιρωνέως	ἀνδρὸς	ἐκ τοῦ φαύλου γένους, ὃ
[4]	εἴωθεν εἴργειν τὴν ἐκ τοῦ	ἀέρος	ἐπιγιγνομένην τοῖς δένδρεσι βλάβην. Ἐγένετο
[20]	ποῦ Δημήτριος; ἦν δὲ οὗτος	ἀπελεύθερος	Πομπηίου, κεκτημένος οὐσίαν πολλὴν πάνυ·
[2]	καὶ μικροπρέπειαν, οὐδὲ ἄλλο τι	μέρος	τοῦ σώματος εἰργασάμην λεῖον οὐδὲ
[3]	ταῦτα· καίτοι πόστον εἴρηταί μοι	μέρος	τῶν ἐμῶν εἰς ὑμᾶς ἀδικημάτων;
[16]	μεταδιδοὺς τῆς ἐμαυτοῦ. Καί με	ἕτερος	τῶν Πλάτωνος νόμων ὑπομνησθέντα ἐμαυτοῦ
[15]	τὸν δεχόμενον. Ἐῴκει γὰρ ἡμῶν	οὐδέτερος	ἐθέλειν οὔτε ὁ διδοὺς τὴν
[16]	νεήλυδες, εἷς δὲ καὶ πολίτης	ὑμέτερος,	Ἑρμῇ φίλος καὶ ἐμοί, λόγων
[4]	δὲ καὶ ὁ χειμὼν ἐκεῖ	πρᾳότερος,	εἴτε ὑπὸ τῆς θέρμης τοῦ
[16]	Ἐγὼ δὲ αἰσχυνόμενος ἄρχων ἰδιώτου	φαυλότερος	εἶναι, λέληθα ἐμαυτόν, οὐδὲν δέον,
[4]	οὖν ὁ χειμὼν τοῦ εἰωθότος	σφοδρότερος,	καὶ παρέφερεν ὁ ποταμὸς ὥσπερ
[19]	λίαν ἐβράβευσαν φιλανθρώπως, ἐγενόμην αὐτῷ	πιστότερος	φίλος ἢ προσεδόκησεν ἕξειν με
[21]	ἐκείνου καὶ θρασύτερος τοσούτῳ καὶ	αὐθαδέστερος,	ὅσον οἱ Κελτοὶ Ῥωμαίων. Ὁ
[21]	ὑμᾶς, ἀνὴρ ἀγριώτερος ἐκείνου καὶ	θρασύτερος	τοσούτῳ καὶ αὐθαδέστερος, ὅσον οἱ
[21]	νυνὶ πάσχω πρὸς ὑμᾶς, ἀνὴρ	ἀγριώτερος	ἐκείνου καὶ θρασύτερος τοσούτῳ καὶ
[4]	γεφυροῦν. Ὡς οὖν ἐν τούτοις	ἀγριώτερος	ἦν τοῦ συνήθους, ἐθάλπετο δὲ
[32]	ὑμᾶς εἶναι πειράσομαι τοῦ λοιποῦ	συνετώτερος·	ὑμῖν δὲ οἱ θεοὶ τῆς
[7]	οὐδὲ ἐπαινεῖς, ἀλλὰ ἐπιχειρεῖς εἶναι	σοφώτερος	τὰ τοιαῦτα τοῦ Πυθίου, καὶ
[12]	πατρίων ζῆλον ἐπιτηδευμάτων (ἐπεὶ καὶ	Ὅμηρος	ἐπαινῶν τὸν Αὐτόλυκόν φησι περιεῖναι
[25]	δυστροπίαν αἰσχύνεται κομᾶν ἐξόπισθεν, ὥσπερ	Ὅμηρος	ἐποίησε τοὺς Ἄβαντας, οὐδὲν δ´
[8]	ὥσπερ πατὴρ ἤπιος νομισθείη, φύσει	πονηρὸς	ὢν ὥσπερ ἐγώ. Ἀνέχου τοίνυν
[25]	ἐπιτιμηθέντα, διότι γέρων ὢν καὶ	φαλακρὸς	ἠρέμα τὰ πρόσω διὰ δυστροπίαν
[8]	τῆς δρυός, καὶ πολὺς ὁ	κόρος	αὐτῶν. Ἔθυσεν ὁ Καῖσαρ ἐν
[14]	ὕστερον ὀλίγοις ἐτελεύτησεν ὑπὸ τῆς	ἀμήτορος	παρθένου πολλῶν συμφορῶν ἐκκλαπεῖσα κόρη
[16]	πόλει καὶ τέλειος οὗτος ἀναγορευέσθω	νικηφόρος	ἀρετῆς. Τὸν αὐτὸν δὴ τοῦτον
[19]	εἶτα ἡμῖν οἱ θεοὶ τὸν	πρὸς	ἀλλήλους ἀγῶνα λίαν ἐβράβευσαν φιλανθρώπως,
[28]	τὴν πεῖραν οὐδὲ ὅπως ἕξομεν	πρὸς	ἀλλήλους ἐνθυμηθείς· ἀλλὰ νομίσας ὑμᾶς
[8]	τις καὶ τοιαῦτ´ ἂν λέγοι	πρὸς	ἄνδρας οὐ τὰ πρὸς τοὺς
[28]	ὀνομασίας κακουργούντων ὑμῶν, ἐπειδὴ μὴ	πρὸς	ἅπαντα συνεχωρήσαμεν, ὧν τε εὖ
[15]	ὑμῖν. ~Ἀλλ´, εἰ δοκεῖ, σπεισώμεθα	πρὸς	αὐτὸν ἐγώ τε καὶ ὑμεῖς
[16]	τοὺς πρεσβυτέρους, ἵνα τὰ πλήθη	πρὸς	αὐτοὺς ἀποβλέποντα κοσμῆται. Μόνῳ οὖν
[16]	οὐδενός (οὐ γὰρ εἶναί μοι	πρὸς	αὐτοὺς τὴν ἅμιλλαν) ἐμαυτοῦ δὲ
[3]	ἀπόχρη τὸ σῶμα εἶναι τοιοῦτο,	πρὸς	δὲ καὶ δίαιτα παγχάλεπος ἐπιτηδεύεται.
[6]	πρᾳότατε, πικρότατε δὲ τὰ ἔργα;	πρὸς	δὲ τούτοις ἀποκναίεις βιαζόμενος μὲν
[1]	δὴ καὶ αὐτὸς ξυννοήσας εἴωθα	πρὸς	ἐμαυτὸν λέγειν ὅπερ ὁ Ἰσμηνίας
[30]	τὴν πόλιν δὲ εἶναι τὰ	πρὸς	ἐμὲ γνώμης μιᾶς (οἱ μὲν
[27]	οὖν ὑμῖν ἐστιν αἰτία τοῦ	πρὸς	ἡμᾶς προσκρούσματος καὶ τῆς ἀπεχθείας;
[16]	ξὺν ὀλίγοις ἐπιτηδεύοντι νῦν τοῦτο	πρὸς	θάτερα περιέστη καὶ γέγονεν οὐκ
[6]	ἀκούειν πρῶτον ὄνομα δουλείας οὔτε	πρὸς	θεοὺς οὔτε πρὸς νόμους· ἡδὺ
[31]	οὐκέτι μετρίως. ~Ὑπὲρ τίνος οὖν	πρὸς	θεῶν ἀχαριστούμεθα; ὅτι τρέφομεν ὑμᾶς
[27]	ποιητής. ~Εἶἑν. Ἀλλὰ τῆς ἀχαριστίας,	πρὸς	θεῶν καὶ Διὸς ἀγοραίου καὶ
[5]	Σόλων ὁ Ἀθηναῖος ἀπὸ τῆς	πρὸς	Κροῖσον τὸν Λυδῶν βασιλέα συνουσίας,
[6]	δουλείας οὔτε πρὸς θεοὺς οὔτε	πρὸς	νόμους· ἡδὺ γὰρ ἐν πᾶσι
[25]	οὐδαμῶς ὅτι πάντως ἐκείνοις ἀρέσω,	πρὸς	οὓς πορεύομαι, κρίνων δὲ αἱρετώτερον,
[22]	ὀλίγου καὶ ἐβιάσαντο λαβεῖν, καὶ	πρὸς	πάντα ἑτοίμως ὑπήκουσαν. Ὃ δὲ
[13]	τε καὶ ἀμαθία καὶ ἀβελτηρία	πρὸς	πάντας ἐπιτηδεύεται παρὰ σοῦ. Λέληθέ
[27]	ἔοικεν; Ἀλλ´ ὁπόσα μὲν κοινῇ	πρὸς	πάντας πεποίηται τοὺς ἀρχομένους ὑπ´
[17]	δεῖνα, τί τοῦτο, ὦ μῶρε,	πρὸς	σέ; κοινωνεῖν ἐξὸν μετ´ εὐνοίας
[7]	Συρρεῖ διὰ σὲ τὰ πλήθη	πρὸς	τὰ τεμένη καὶ μέντοι καὶ
[16]	οὐδὲ ἄλλην ὁδὸν βαδίζομεν ἢ	πρὸς	τὰ τῶν θεῶν ἱερά, καὶ
[20]	ὑμᾶς ἐκ πάντων τῶν λεγομένων	πρὸς	ταύτην μάλιστα ὡρμῆσθαι τὴν ἀκοήν)
[23]	ηὐτρέπισται« Ἐνταῦθα ὁ φιλαπεχθήμων ἐγὼ	πρὸς	τὴν βουλὴν ἀνεπιεικεῖς πάνυ διελέχθην
[23]	ἐστιν ἑορτή, καὶ ἔδει σπουδῇ	πρὸς	τὴν Δάφνην ἀπαντᾶν. Ἐγὼ μὲν
[16]	ἀγαθὸς δημιουργός, οἷς οὐδέν ἐστι	πρός	τινα συμβόλαιον, οὐδὲ ἄλλην ὁδὸν
[4]	θερμαίνεσθαι, καὶ ταῦτα ἔχον εὐτρεπῶς	πρὸς	τὸ παραδέξασθαι τὴν ἐκ τοῦ
[25]	ἀργύριον οὐδὲ ηὐξήσαμεν φόρους· ἀλλὰ	πρὸς	τοῖς ἐλλείμμασιν ἀνεῖται πᾶσι τῶν
[10]	τὸ πάθος ὁ Ἐρασίστρατος φράζει	πρὸς	τὸν βασιλέα, καὶ ὃς ὑπὸ
[7]	τὰς δὲ δὴ Τρῳάδας οὔτι	πρὸς	τὸν Πρίαμον ἤ τινα τῶν
[24]	ἴστε, πάντες οἱ λέγοντες κοινοῦνται	πρὸς	τοὺς ἀκούοντας τοὺς λόγους, καὶ
[22]	μάρτυρα καλῶ τὸν μέγαν Ἥλιον	πρὸς	τοὺς ἀπιστοῦντας. ~Ὑμᾶς δὲ ὑπομνῆσαι
[18]	οὕτω κακῆς συνηθείας εὐλαβέστερα γένηται	πρὸς	τοὺς ἄρχοντας, καὶ τέλος οὐκ
[8]	λέγοι πρὸς ἄνδρας οὐ τὰ	πρὸς	τοὺς ἄρχοντας μόνον, ἀλλὰ καὶ
[8]	ἄρχοντας μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ	πρὸς	τοὺς θεοὺς ἐλευθέρους εἶναι θέλοντας,
[22]	Δάφνης, οἱ μὲν ἀφοσιούμενοι τὰ	πρὸς	τοὺς θεοὺς ἐξ ὑμῶν ἀντέδωκαν
[7]	γυναιξὶ πρέπον, οὐ μὴν ἀνόσιον	πρὸς	τοὺς θεοὺς ὥσπερ τὸ παρ´
[11]	πάντων εἰσὶ καὶ δεξιοὶ τὰ	πρὸς	τοὺς ξένους, καθόλου μὲν Ἕλληνες
[20]	τοῦ ἵππου, προῆγεν ἅμα καὶ	πρὸς	τοὺς προλαβόντας τῶν φίλων δυσχεραίνων
[31]	ἀνατρέπειν. Εὖ γὰρ ἴστε ὅτι	πρὸς	τοὺς τοιούτους ἡ πρᾳότης αὔξει
[23]	πολὺ τῆς ἀθεότητος ἐργάζονται θαῦμα	πρὸς	τοὺς τῶν τοιούτων δεομένους (ἔστι
[1]	ἄλλοτε ἄλλως ἀναγκαζόμενοι τῇ μουσικῇ	πρὸς	τοῦτο ἐχρῶντο, κουφότερα ποιοῦντες αὑτοῖς
[22]	πόλεως θεοὶ διπλοῦν δοῖεν, ὅτι	πρὸς	τούτῳ καὶ τὰς ἀστυγείτονας ἐσυκοφαντήσατε
[24]	Ἐγὼ μὲν ὑπὸ τῷ θεῷ	πρὸς	τῷ βωμῷ καὶ τοῖς τοῦ
[22]	κοτυλιστοῦ (τοῦτο δὲ ὑμεῖς ἴστε	πρὸς	τῷ ἔργῳ τὸ ὄνομα) καὶ
[21]	εἰ καὶ ἐγὼ νυνὶ πάσχω	πρὸς	ὑμᾶς, ἀνὴρ ἀγριώτερος ἐκείνου καὶ
[14]	νῦν αἴτιός ἐστί μοι τῆς	πρὸς	ὑμᾶς ἀπεχθείας, ἐνεργασάμενος τῇ ψυχῇ
[15]	ἀπέχθειαν λύσαντες. Οὔτε γὰρ ἠπίστατο	πρὸς	ὑμᾶς ἀφιξόμενον οὔτ´, εἰ τὰ
[32]	ἐλευθερίας. Ἐγὼ μὲν δὴ τὰ	πρὸς	ὑμᾶς εἶναι πειράσομαι τοῦ λοιποῦ
[24]	εὐνοίας ἐμοὶ τότε εἰρῆσθαι τοὺς	πρὸς	ὑμᾶς λόγους, ἀλλ´ οἶμαι δόξαν
[29]	μέγα ἤρθη μῖσος, ~ἀφικομένου μου	πρὸς	ὑμᾶς, ὁ δῆμος ἐν τῷ
[16]	νόμων ὑπομνησθέντα ἐμαυτοῦ πεποίηκεν ἀπεχθάνεσθαι	πρὸς	ὑμᾶς, ὅς φησι δεῖν αἰδῶ
[27]	καταχέαι· τὰ δὲ ἰδίᾳ μοι	πρὸς	ὑμᾶς πεποιημένα προπετῶς μὲν καὶ
[16]	ὑπ´ ἄλλων ἐξηπατημένον. Ὀνόματα ἥκει	πρὸς	ὑμᾶς πολλάκις κωμῳδούμενα, Πλάτων καὶ
[28]	δὲ διὰ περιττὴν φρόνησιν ἀμειβομένων	πρὸς	χρυσίον συρφετῶν ἀποροῦντα μετρίας οὐσίας
[10]	πρόσωπον ἐρύθημα. Ταῦτα ὁρῶν ὁ	ἰατρὸς	προσάγει τῷ στέρνῳ τὴν χεῖρα,
[10]	μὲν ἠρνήσατο· τελευτήσαντος δὲ τοῦ	πατρὸς	μικρὸν ὕστερον, ἣν πρότερον διδομένην
[8]	τῆς Τύχης, εἰς τὸ τῆς	Δήμητρος	τρὶς ἐφεξῆς ἐβάδισεν (ἐπιλέλησμαι γὰρ
[4]	τὸ παραδέξασθαι τὴν ἐκ τοῦ	πυρὸς	ἀλέαν· συνέβη δὲ οἶμαι καὶ
[22]	οὖν ἐδόκει καὶ πρὸ τοῦ	πυρὸς	ἀπολελοιπέναι τὸν νεὼν ὁ θεός,
[4]	πολίχνην. Ἔστι δὲ οὐ μεγάλη	νῆσος	ἐγκειμένη τῷ ποταμῷ, καὶ αὐτὴν
[14]	καὶ ἡ δενδρήεσσα τῆς Καλυψοῦς	νῆσος	καὶ τὰ τῆς Κίρκης σπήλαια
[28]	ἐξ οὗ τὸ μέγα ἤρθη	μῖσος,	~ἀφικομένου μου πρὸς ὑμᾶς, ὁ
[4]	τυχὸν λεπτή τις αὖρα τοῦ	ὕδατος,	εἶναι δὲ δοκεῖ θερμότερον τὸ
[29]	ξένους. Οἱ δὲ ἐπαγγειλάμενοι τοῦ	πράγματος	ἐπιμελήσεσθαι, μηνῶν ἑξῆς τριῶν ὑπεριδόντος
[3]	ὡς ἄν τις ἐρῶν τοῦ	πράγματος	ἢ ναὶ μὰ Δία μὴ
[29]	περιμείναντος, οὕτως ὀλιγώρως ἔσχον τοῦ	πράγματος,	ὡς οὐδεὶς ἂν ἤλπισεν. Ἐπεὶ
[4]	οὐ πλησμονῆς. Ἄξιον δὲ ὑπομνησθῆναι	διηγήματος	οὐδὲ αὐτοῦ πάνυ χαρίεντος, ἐμοὶ
[22]	ἀθέων ἀνέτρεψαν πάντας, ὑπὸ τοῦ	συνθήματος,	ὃ δὴ δέδοται παρ´ ἐμοῦ
[14]	ὄνομα, νυνὶ δὲ προφερόμενον ἀντ´	ἀδικήματος	καὶ ὀνείδους, εὐνοῦχος ἦν, ὑπὸ
[10]	ἐτράπετο τοιαύτην ἐπὶ τὴν τοῦ	νοσήματος	θήραν. Καθίζει πλησίον τῆς κλίνης
[24]	τῷ βωμῷ καὶ τοῖς τοῦ	ἀγάλματος	ἴχνεσιν ἐν ὀλίγοις ὑμῶν κατέδραμον·
[1]	ἀπαγορεύει μὲν ὁ νόμος ἐπ´	ὀνόματος,	ὥσπερ οἶμαι καὶ ἅπασι τοῖς
[29]	θέρους ἦν παρ´ ὑμῖν τοῦ	νομίσματος,	τί προσδοκᾶν ἔδει τηνικαῦτα, ἡνίκα
[27]	ἐστιν αἰτία τοῦ πρὸς ἡμᾶς	προσκρούσματος	καὶ τῆς ἀπεχθείας; ἐγὼ γὰρ
[10]	ἦν, καὶ ταραχὴ ἦν τοῦ	πνεύματος	καὶ πολὺ περὶ τὸ πρόσωπον
[7]	Εὐρύκλειαν ἐκπεπληγμένην ὑπὸ μεγέθους τοῦ	κατορθώματος·	Ἐν θυμῷ, γρηῦ, χαῖρε καὶ
[10]	καὶ ὅτι πολλάκις οὐκ ἀσθένεια	σώματος,	ἀλλ´ ἀρρωστία ψυχῆς αἰτία γίγνεται
[2]	οὐδὲ ἄλλο τι μέρος τοῦ	σώματος	εἰργασάμην λεῖον οὐδὲ μαλακόν. Εἶπόν
[4]	ὅτου Καῖσαρ ἐγενόμην ἅπαξ ἀπὸ	συμπτώματος,	οὐ πλησμονῆς. Ἄξιον δὲ ὑπομνησθῆναι
[17]	ὅ τι ἂν ἐθέλῃ καὶ	δυνατὸς	ᾖ (τὸ γὰρ τῆς πόλεως
[10]	Συνιδὼν δὲ τὸ πάθος ὁ	Ἐρασίστρατος	φράζει πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ
[12]	τὴν συγγνώμην εἶναί μοι δοκεῖ	πρᾳότατος.	~Ἐγὼ δὲ ἐννοήσας εὑρίσκω καὶ
[20]	μόνον οἷά τις ἔμπληκτος καὶ	ἀνόητος	ἄνθρωπος· Ὢ τῆς κακοδαίμονος πόλεως,
[4]	τις ἐκ παιδαρίου με καὶ	ἀνόητος	ἀπάτη προκαταλαβοῦσα τῇ γαστρὶ πολεμεῖν
[23]	ἐκεῖναι τοὺς πένητας, πολὺ τῆς	ἀθεότητος	ἐργάζονται θαῦμα πρὸς τοὺς τῶν
[23]	ἐπειδὴ διεσκέδασαν οἱ θεοὶ τῆς	ἀθεότητος	τὴν νεφέλην, ὄρνιν ὑπὲρ αὑτῆς
[8]	ἐλευθέρως, ἀλλὰ ὑπὸ τῆς συνήθους	σκαιότητος	καὶ ἐμαυτὸν συκοφαντῶ. Ταῦτά τις
[26]	παθεῖν, ἀγροικίας τε ἅμα καὶ	δεξιότητος	ἁμαρτεῖν. Ἤδη γάρ, ὡς καὶ
[25]	ὥσπερ ὑπὸ δυσωδίας τῆς ἐμῆς	μετριότητος	καὶ τῶν ἐμῶν ἐπιτηδείων τῆς
[2]	ὑπὸ ἁβρότητος βίου καὶ ἴσως	ἁπαλότητος	τρόπον λεῖον ἐπιμελῶς ἐργάζεσθε, τὸν
[15]	καὶ μετὰ τοσαύτης ἐγγενομένην τῆς	χαλεπότητος·	ἐμοὶ δὲ ἤδη πλείω τούτων
[2]	υἱέας καὶ τὰς θυγατέρας ὑπὸ	ἁβρότητος	βίου καὶ ἴσως ἁπαλότητος τρόπον
[10]	ὃν δή φασι δι´ ὑπερβολὴν	ἁβρότητος	καὶ τρυφῆς ἐρῶντα ἀεὶ καὶ
[6]	ὑπάρχει παρὰ σοῦ πλὴν τῆς	βαρύτητος,	ἧς ἀνεχόμενοι μῆνα ἕβδομον τουτονί,
[20]	βοήσας δὲ μόνον οἷά τις	ἔμπληκτος	καὶ ἀνόητος ἄνθρωπος· Ὢ τῆς
[29]	ἑξῆς τριῶν ὑπεριδόντος μου καὶ	περιμείναντος,	οὕτως ὀλιγώρως ἔσχον τοῦ πράγματος,
[4]	νύκτες ἐν στιβάδι, καὶ τροφὴ	παντὸς	ἥττων κόρου πικρὸν ἦθος ποιεῖ
[10]	Ὁ δὲ αὐτίκα μὲν ἠρνήσατο·	τελευτήσαντος	δὲ τοῦ πατρὸς μικρὸν ὕστερον,
[14]	ὁμώνυμος δὲ τοῦ τὸν Ξέρξην	ἀναπείσαντος	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατεῦσαι, καὶ
[4]	ὑπομνησθῆναι διηγήματος οὐδὲ αὐτοῦ πάνυ	χαρίεντος,	ἐμοὶ δὲ διὰ τοῦτο μάλιστα
[20]	Κάτων προσάγει, καὶ ἀναπείσαντας ἐκδραμεῖν.	Ὄντος	δὲ ἐν τοιούτοις αὐτοῦ καὶ
[24]	τῆς ἴσης ἡδονῆς ἀπραγμονέστερον τοῦ	λέγοντος,	κοινωνός ἐστι τῆς αἰτίας. Εἴρηται
[19]	δὲ Κωνστάντιον. Ἀνέχεσθε οὖν μου	λέγοντος	μετὰ παρρησίας. Ἓν μόνον ὑμᾶς
[29]	πράγματος ἐπιμελήσεσθαι, μηνῶν ἑξῆς τριῶν	ὑπεριδόντος	μου καὶ περιμείναντος, οὕτως ὀλιγώρως
[13]	ἦν ὀδωδέναι μύρων τὴν ἀγορὰν	βαδίζοντός	σου καὶ παῖδας ἡγεῖσθαι καλούς,
[1]	ἄλλους μὰ Δία (πῶς γάρ,	ἀπαγορεύοντος	τοῦ νόμου; εἰς δὲ τὸν
[19]	ἐμαυτοῦ κατηγορῶ τοσαύτας ἀπεχθείας λαβὰς	παρασχόντος;	~Ἀλλὰ ὁ Ῥωμαῖος Κάτων, ὅπως
[20]	δὲ ἐν τοιούτοις αὐτοῦ καὶ	διαποροῦντος	ἠρέμα καὶ ἐρυθριῶντος, ὁ γυμνασίαρχος
[20]	αὐτοῦ καὶ διαποροῦντος ἠρέμα καὶ	ἐρυθριῶντος,	ὁ γυμνασίαρχος προσδραμών· Ὦ ξένε,
[8]	τίς ἀνέξεται τοσαυτάκις εἰς ἱερὰ	φοιτῶντος	Καίσαρος, ἐξὸν ἅπαξ ἢ δὶς
[4]	δὴ οὖν ὁ χειμὼν τοῦ	εἰωθότος	σφοδρότερος, καὶ παρέφερεν ὁ ποταμὸς
[13]	ἀνεχομένῃ, ὥσπερ οἱ κουρέων ἀποροῦντες	ἄκαρτος	καὶ βαθυγένειος εἰσέδραμον· ἐνόμισας ἂν
[23]	καὶ δημοσίᾳ· νυνὶ δὲ ὑμῶν	ἕκαστος	ἐπιτρέπει μὲν τῇ γυναικὶ πάντα
[23]	τῷ θεῷ ταῦρον. Ὑμῶν δὲ	ἕκαστος	ἰδίᾳ μὲν εἰς τὰ δεῖπνα
[16]	καὶ Σωκράτης καὶ Ἀριστοτέλης καὶ	Θεόφραστος.	Ἐκείνοις ὁ γέρων οὗτος πεισθεὶς
[6]	σωφροσύνη τοιοῦτόν ἐστιν, ἀπόλωλας μὲν	αὐτός,	ἀπολλύεις δὲ καὶ ἡμᾶς οὐκ
[11]	τοῖς προγόνοις. Ἐγώ τοι καὶ	αὐτὸς	ἔγνων Ἀθηναίους Ἑλλήνων φιλοτιμοτάτους καὶ
[14]	μίαν ὁδόν· ἄλλην δὲ οὔτε	αὐτὸς	εἰδέναι θέλων οὔτε ἐμοὶ βαδίζειν
[5]	κατὰ τὸν τοῦ Μενάνδρου Δύσκολον	αὐτὸς	ἐμαυτῷ πόνους προσετίθην. Ἀλλ´ ἡ
[16]	ἐστίν. ~Εἶἑν· ἀλλὰ τί παθὼν	αὐτὸς	ἐπιχειρεῖς ἀκροᾶσθαι περὶ τῶν συμβολαίων
[26]	τὴν φωνήν. Ὃ δὴ καὶ	αὐτὸς	εὐλαβοῦμαι παθεῖν, ἀγροικίας τε ἅμα
[1]	αὐτοῖς ἡδίστοις· ὃ δὴ καὶ	αὐτὸς	ξυννοήσας εἴωθα πρὸς ἐμαυτὸν λέγειν
[9]	καὶ τῇ προαιρέσει. Προστίθημι δὲ	αὐτὸς	ὅσα δυνατόν ἐστί μοι τοῖς
[20]	ἀλαζόνων φιλόσοφον· οὗ δὴ καὶ	αὐτὸς	οὐκ ἐφικόμην μέν, ηὐξάμην δὲ
[2]	ὡραίῳ ὑπὸ δυστροπίας καὶ δυσκολίας	αὐτὸς	προστέθεικα τὸν βαθὺν τουτονὶ πώγωνα,
[2]	ἐμὲ τῷ σκώμματι. Δίδωμι γὰρ	αὐτὸς	τὴν αἰτίαν ὥσπερ οἱ τράγοι
[16]	ἀνὴρ ἐν πόλει καὶ τέλειος	οὗτος	ἀναγορευέσθω νικηφόρος ἀρετῆς. Τὸν αὐτὸν
[20]	ἔφη, ποῦ Δημήτριος; ἦν δὲ	οὗτος	ἀπελεύθερος Πομπηίου, κεκτημένος οὐσίαν πολλὴν
[5]	ἄρχοντας· ὥστε ὅστις ἄρχοντα ὕβρισεν,	οὗτος	ἐκ περιουσίας τοὺς νόμους κατεπάτησεν·
[14]	μετ´ ἐνιαυτὸν ἕβδομον αὐτῷ παρεδόθην.	Οὗτος	ἐξ ἐκείνου ταῦτα ἀνέπεισεν ἄγων
[16]	καὶ Θεόφραστος. Ἐκείνοις ὁ γέρων	οὗτος	πεισθεὶς ὑπὸ ἀφροσύνης, ἔπειτα ἐμὲ
[8]	γὰρ ἐκείνων ἐστίν, ὥσπερ τῆς	δρυός,	καὶ πολὺς ὁ κόρος αὐτῶν.
[3]	καὶ ὁ θεῖος καὶ ὁ	ἀδελφὸς	ὁ ὁμοπάτριος. Ἓξ δὲ τοὺς
[4]	καὶ αὐτὴν κύκλῳ πᾶσαν τὸ	τεῖχος	καταλαμβάνει, ξύλιναι δὲ ἐπ´ αὐτὴν
[20]	διαποροῦντος ἠρέμα καὶ ἐρυθριῶντος, ὁ	γυμνασίαρχος	προσδραμών· Ὦ ξένε, ἔφη, ποῦ
[3]	βασιλεὺς ἀκούων μέγας, ὃς καθάπερ	ὕπαρχος	ἢ στρατηγὸς διὰ πάσης τῆς
[14]	προφερόμενον ἀντ´ ἀδικήματος καὶ ὀνείδους,	εὐνοῦχος	ἦν, ὑπὸ τὠμῷ τεθραμμένος πάππῳ,
[21]	Ὁ μὲν γὰρ ἐκεῖσε τεχθεὶς	ἐγγὺς	ἦλθε γήρως ἅμα τοῖς πολίταις
[31]	ὑμῖν ἐνιαυτὸν ἱπποτροφοῦντες γῆς κλήρους	ἐγγὺς	τρισχιλίους, ἐπινοίᾳ μὲν καὶ οἰκονομίᾳ
[3]	Κέκτημαι δὲ οὐδένα, καὶ ταῦτα	βασιλεὺς	ἀκούων μέγας, ὃς καθάπερ ὕπαρχος
[23]	ἑορτὴν ἄγουσα τῷ θεῷ, ὁ	ἱερεὺς	εἶπεν· ἐγὼ μὲν ἥκω φέρων
[23]	πόλις κοινῇ, μόνος δὲ ὁ	ἱερεύς,	ὃν οἶμαι δικαιότερον ἦν ἀπὸ
[7]	Σιγῇ ἐφ´ ὑμείων οὐδὲ ὡς	Ὀδυσσεὺς	ἐπέσχε τὴν Εὐρύκλειαν ἐκπεπληγμένην ὑπὸ
[13]	σου χαρίεν, ὅτι οὐδὲ ὅπως	ἰχθὺς	ἐν τῇ πόλει πετραῖος ἔσται
[8]	ἐστίν, ὥσπερ τῆς δρυός, καὶ	πολὺς	ὁ κόρος αὐτῶν. Ἔθυσεν ὁ
[30]	ξὺν βοῇ τὴν φλόγα καὶ	ἀποκτιννὺς	τὸν ἄρχοντα, δίκην δὲ αὖθις
[13]	καὶ παῖδας ἡγεῖσθαι καλούς, εἰς	οὓς	ἀποβλέψουσιν οἱ πολῖται, καὶ χοροὺς
[29]	δὲ ὕστερον, εἶτα νῦν μυρίους,	οὓς	ἐπιχώριόν ἐστι λοιπὸν ὀνομάζειν μοδίους,
[22]	ἐγειρομένους ἄρτι τοὺς βωμοὺς ἀνέτρεψαν,	οὓς	ἡ πρᾳότης ἡμῶν ἐδίδαξε μόλις
[31]	τῶν ἔμπροσθεν, ὧν ἔσχον ἀτελῶς,	οὓς	μάλιστα ἐχρῆν ὑποτελεῖς εἶναι, ταῖς
[25]	ὅτι πάντως ἐκείνοις ἀρέσω, πρὸς	οὓς	πορεύομαι, κρίνων δὲ αἱρετώτερον, εἰ
[23]	θεῷ καὶ θυμιάματα καὶ τοὺς	ἐφήβους	ἐκεῖ περὶ τὸ τέμενος θεοπρεπέστατα
[20]	τρυφερᾷ καὶ πλουσίᾳ πόλει, τοὺς	ἐφήβους	ἰδὼν ἐν τῷ προαστείῳ μετὰ
[24]	τότε εἰρῆσθαι τοὺς πρὸς ὑμᾶς	λόγους,	ἀλλ´ οἶμαι δόξαν θηρεύων εὐλαβείας
[20]	δρεπόμενος ἐκ τῶν πολλῶν εἰργάσατο	λόγους	ἡδίστους νέῳ φιληκόῳ καὶ πρεσβυτέρῳ·
[24]	κοινοῦνται πρὸς τοὺς ἀκούοντας τοὺς	λόγους,	καὶ ὁ ξὺν ἡδονῇ τῶν
[23]	τὴν βουλὴν ἀνεπιεικεῖς πάνυ διελέχθην	λόγους,	ὧν ἴσως οὐκ ἄτοπον καὶ
[1]	ἑαυτὸν γράφειν οὔτε ἐπαινοὺς οὔτε	ψόγους	εἴργει νόμος οὐδείς. Ἐπαινεῖν μὲν
[10]	αὐτῆς, ἥτις ποτέ ἐστι, φαινομένης,	ἐναργοῦς	δὲ οὔσης τῆς περὶ τὸ
[31]	δὲ ἐμῇ, ὃς δὴ τοὺς	πανούργους	καὶ κλέπτας οὕτω κολάζων εἰκότως
[27]	ἐπαινέσας, ὡς ἐνεδέχετό μοι, καὶ	μεταδοὺς	χρηστοῦ τινος, ὅσον εἰκὸς ἦν
[15]	ἡμῶν οὐδέτερος ἐθέλειν οὔτε ὁ	διδοὺς	τὴν τιμὴν ἢ χάριν ἢ
[16]	οὐδὲν δέον, ὑμῖν τῆς ἀγροικίας	μεταδιδοὺς	τῆς ἐμαυτοῦ. Καί με ἕτερος
[3]	φόρον ἢ δασμὸν εἰσφέρων καὶ	ἀποδιδοὺς	ἄγροικος ὀλίγα ἔχων οὐκ ἐπιεικεῖ
[14]	δὲ προφερόμενον ἀντ´ ἀδικήματος καὶ	ὀνείδους,	εὐνοῦχος ἦν, ὑπὸ τὠμῷ τεθραμμένος
[8]	ἔξεστι μετέχειν οὐ τοῖς ἐπισταμένοις	θεούς,	ἀλλὰ καὶ ὧν ἐστιν ἡ
[8]	ἀλλὰ καὶ τὰ πρὸς τοὺς	θεοὺς	ἐλευθέρους εἶναι θέλοντας, ὅπως τις
[22]	μὲν ἀφοσιούμενοι τὰ πρὸς τοὺς	θεοὺς	ἐξ ὑμῶν ἀντέδωκαν τοῖς ὑπὲρ
[24]	θηρεύων εὐλαβείας τε εἰς τοὺς	θεοὺς	καὶ εἰς ὑμᾶς εὐνοίας ἀδόλου·
[14]	γένος ταῦτα ἔλεγε; βάρβαρος νὴ	θεοὺς	καὶ θεάς, Σκύθης μὲν τὸ
[6]	πρῶτον ὄνομα δουλείας οὔτε πρὸς	θεοὺς	οὔτε πρὸς νόμους· ἡδὺ γὰρ
[22]	πλέον ἐπεξελθεῖν τοῖς εἰς τοὺς	θεοὺς	πλημμελοῦσιν ἢ βουλομένῳ μοι ἦν.
[18]	δουλείαν, ἀπὸ τῆς εἰς τοὺς	θεοὺς	πρῶτον, εἶτα τοὺς νόμους καὶ
[23]	πρῶτον μὲν τῶν εἰς τοὺς	θεοὺς	τιμῶν ἀμελῶς ἔχοντες, πράττειν οὐδὲν
[25]	μέτριον ἔχων μὰ Δία καὶ	θεούς,	ὡς ἐμαυτὸν πείθω, τὸν εἰσαγγελέα,
[7]	οὐ μὴν ἀνόσιον πρὸς τοὺς	θεοὺς	ὥσπερ τὸ παρ´ ὑμῶν ποιούμενον.
[20]	τοὺς ἀφηλικεστέρους· ὅθεν οἶμαι συμβαίνει	νέους	καὶ πρεσβύτας ἐξ ἴσης εἶναι
[8]	γυναιξίν, ἄνδρας ἀποψιλουμένους οὔτι τὰς	γνάθους	μόνον, ἀλλὰ καὶ ἅπαν τὸ
[10]	αὐτίκα ἐδίδου τὰ συνθήματα τοῦ	πάθους	ὁ νεανίας, ἆσθμα τῶν θλιβομένων
[7]	ἐπέσχε τὴν Εὐρύκλειαν ἐκπεπληγμένην ὑπὸ	μεγέθους	τοῦ κατορθώματος· Ἐν θυμῷ, γρηῦ,
[23]	οἶμαι δικαιότερον ἦν ἀπὸ τοῦ	πλήθους	τῶν προσφερομένων τῷ θεῷ παρ´
[4]	ἐν τούτοις ἀγριώτερος ἦν τοῦ	συνήθους,	ἐθάλπετο δὲ τὸ δωμάτιον οὐδαμῶς,
[10]	τὸ πνεῦμα ἔλαττον εἶναι τοῦ	συνήθους.	Ἐῴκει δὲ οἶμαι τὸ κατ´
[8]	καὶ ἐλευθέρως, ἀλλὰ ὑπὸ τῆς	συνήθους	σκαιότητος καὶ ἐμαυτὸν συκοφαντῶ. Ταῦτά
[20]	καὶ πρεσβύτας ἐξ ἴσης εἶναι	φιλομύθους.	Εἶἑν. Ὁ δὲ δὴ Κάτων
[23]	πάντα ἐκφέρειν ἔνδοθεν εἰς τοὺς	Γαλιλαίους,	καὶ τρέφουσαι ἀπὸ τῶν ὑμετέρων
[11]	Ἐγώ τοι καὶ αὐτὸς ἔγνων	Ἀθηναίους	Ἑλλήνων φιλοτιμοτάτους καὶ φιλανθρωποτάτους· καίτοι
[29]	οὓς ἐπιχώριόν ἐστι λοιπὸν ὀνομάζειν	μοδίους,	ἀνάλισκον σίτου, πάντας οἴκοθεν ἔχων.
[7]	τεμένη καὶ μέντοι καὶ οἱ	πλείους	τῶν ἐν τέλει, καὶ ἀποδέχονταί
[5]	πολλοὶ δὲ αὐληταί, μῖμοι δὲ	πλείους	τῶν πολιτῶν, αἰδὼς δὲ οὐκ
[17]	πεποίηνται, τῷ χρῆσθαι αὐταῖς τοὺς	κανθηλίους,	ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν αὐτὸ δὴ
[29]	πρότερον μὲν πεντάκις χιλίους, ἑπτάκις	χιλίους	δὲ ὕστερον, εἶτα νῦν μυρίους,
[29]	καὶ τοῦτο, πρότερον μὲν πεντάκις	χιλίους,	ἑπτάκις χιλίους δὲ ὕστερον, εἶτα
[31]	ἐνιαυτὸν ἱπποτροφοῦντες γῆς κλήρους ἐγγὺς	τρισχιλίους,	ἐπινοίᾳ μὲν καὶ οἰκονομίᾳ τοῦ
[31]	τὸ πρᾶγμα; γῆς κλήρους οἶμαι	τρισχιλίους	ἔφατε ἀσπόρους εἶναι καὶ ᾐτήσασθε
[4]	καὶ ἄνθρακας λαμπροὺς ἀποθέσθαι παντελῶς	μετρίους.	Οἱ δέ, καίπερ ὄντες οὐ
[23]	ταῖς ἐσχατιαῖς τοῦ Πόντου κώμη·	μυρίους	κλήρους γῆς ἰδίας κεκτημένη, τῷ
[29]	χιλίους δὲ ὕστερον, εἶτα νῦν	μυρίους,	οὓς ἐπιχώριόν ἐστι λοιπὸν ὀνομάζειν
[6]	τούτοις ἀποκναίεις βιαζόμενος μὲν τοὺς	πλουσίους	ἐν δικαστηρίοις μετριάζειν, τοὺς πένητας
[25]	ἐνδείας τοὺς ἀναπαίστους εἰς τοὺς	αἰτίους	αὑτῷ τῆς εὐθηνίας ξυνέθηκεν, οὐδὲ
[17]	δὲ ἀξιοῖς τοὺς ἐν αὐτῇ	νεανίσκους	ἄγειν ἡσυχίαν καὶ μάλιστα μὲν
[13]	βαδίζοντός σου καὶ παῖδας ἡγεῖσθαι	καλούς,	εἰς οὓς ἀποβλέψουσιν οἱ πολῖται,
[10]	πρόσωπον τοῦ μειρακίου, παριέναι κελεύσας	καλούς	τε καὶ καλάς, ἀπὸ τῆς
[21]	ὁδὸς διὰ τῶν Πλάτωνος καὶ	Ἀριστοτέλους	λόγων οὐδαμῶς ἐπιτηδείῳ δήμοις ἐντυγχάνειν
[28]	τοῖς ἐπιτηδεύμασιν, ὑπελάμβανον ὅτι μάλιστα	ἀλλήλους	ἀγαπήσομεν. Ἓν μὲν δὴ τοῦτο
[19]	ἡμῖν οἱ θεοὶ τὸν πρὸς	ἀλλήλους	ἀγῶνα λίαν ἐβράβευσαν φιλανθρώπως, ἐγενόμην
[30]	ἔμπροσθεν ἐννέα δίκαια δρῶντες εἰς	ἀλλήλους	εἰργάσασθε, φέρων μὲν ὁ δῆμος
[28]	πεῖραν οὐδὲ ὅπως ἕξομεν πρὸς	ἀλλήλους	ἐνθυμηθείς· ἀλλὰ νομίσας ὑμᾶς μὲν
[23]	ἄριστον, ἐπὶ πολυτελῆ τράπεζαν τοὺς	φίλους	παραλαμβάνων· ἐνιαυσίου δὲ ἑορτῆς οὔσης
[19]	τῶν θεάτρων, οὐχ ὅτι τοὺς	ἄλλους	ἀποστερῶ τούτων, ἀλλ´ ὅτι μέλει
[1]	πολλὰς καὶ μεγάλας, οὐκ εἰς	ἄλλους	μὰ Δία (πῶς γάρ, ἀπαγορεύοντος
[8]	ἥκιστα αἰσχυνομένας γυναῖκας, παιδάρια περὶ	κάλλους	ἁμιλλώμενα ταῖς γυναιξίν, ἄνδρας ἀποψιλουμένους
[27]	τὸν ἐπιθυμοῦντα μετὰ τοῦ δυνατοῦ	πολλοὺς	εὖ ποιεῖν ἀνθρώπους. Ἀδύνατον δὲ
[19]	τίνας Ἐμισηνῶν πώποτε; ὑμῶν μέντοι	πολλοὺς	καὶ ὀλίγου δέω φάναι πάντας,
[22]	πρῴην ἀφίκετο, μνήμῃ τῶν τῇδε	πολλοὺς	μὲν ὀρχηστὰς αὐτοῖς ἐπαγαγεῖν, ἄλλα
[23]	χαίρει δαπανώμενος, καὶ εὖ οἶδα	πολλοὺς	ὑμῶν πλεῖστα εἰς τὰ δεῖπνα
[22]	ἀστυγείτονας ἐσυκοφαντήσατε πόλεις ἱερὰς καὶ	ὁμοδούλους	ἐμοί, ὡς δὴ παρ´ αὐτῶν
[2]	κείρομαι καὶ ὀνυχίζομαι, καὶ τοὺς	δακτύλους	ὑπὸ τοῦ καλάμου τὰ πολλὰ
[28]	τῶν ἐπιτροπευσάντων τοὺς θησαυροὺς τοὺς	ἐμοὺς	καὶ ἀπὸ τῶν ἐργασαμένων τὸ
[6]	δὲ τὴν σκηνὴν καὶ τοὺς	μίμους	καὶ τοὺς ὀρχηστὰς ἀπολώλεκας ἡμῶν
[8]	δήμῳ τῷ φιλογέλωτι τῷδε θεάματα,	μίμους,	ὀρχηστάς, ἥκιστα αἰσχυνομένας γυναῖκας, παιδάρια
[14]	λαβὼν ἐπέξιθι τὸ βιβλίον. Τοὺς	παντομίμους	ἀκούεις ὀρχηστάς; ἔα χαίρειν αὐτούς·
[6]	οὔτε πρὸς θεοὺς οὔτε πρὸς	νόμους·	ἡδὺ γὰρ ἐν πᾶσι τὸ
[18]	τοὺς θεοὺς πρῶτον, εἶτα τοὺς	νόμους	καὶ τρίτον τοὺς νομοφύλακας ἡμᾶς.
[5]	ὕβρισεν, οὗτος ἐκ περιουσίας τοὺς	νόμους	κατεπάτησεν· ὡς δὲ ἐπὶ τούτοις
[3]	Ἓξ δὲ τοὺς πάντας θεώμενος	δρόμους,	οὐδὲ αὐτοὺς ὡς ἄν τις
[4]	πολλοί, παμπληθεῖς ἀπὸ τῶν τοίχων	ἀτμοὺς	ἐκίνησαν, ὑφ´ ὧν κατέδαρθον. Ἐμπιμπλαμένης
[22]	πολλοὶ μὲν ἐγειρομένους ἄρτι τοὺς	βωμοὺς	ἀνέτρεψαν, οὓς ἡ πρᾳότης ἡμῶν
[4]	εἴτε ἔκ τινος ἄλλης αἰτίας	ἀφανοῦς	ἐμοί, τὸ πρᾶγμά ἐστι τοιοῦτον·
[20]	Χαιρωνέως ἀνδρὸς ἐκ τοῦ φαύλου	γένους,	ὃ δὴ λέγεται παρὰ τῶν
[28]	δὲ ἐκείνων μὲν οὐ τοὺς	δυναμένους	εἵλεσθε, λαβόμενοι δὲ τῆς ἀφορμῆς
[23]	ἐθαύμασα καὶ ᾤμην ἔξω τοῦ	τεμένους	εἶναι, περιμένειν δὲ ὑμᾶς, ἐμὲ
[23]	Ὡς δὲ εἴσω παρῆλθον τοῦ	τεμένους,	οὔτε θυμιάματα κατέλαβον οὔτε πόπανον
[23]	λευκῇ δὲ ἐσθῆτι καὶ μεγαλοπρεπεῖ	κεκοσμημένους.	Ὡς δὲ εἴσω παρῆλθον τοῦ
[13]	τοῖς ἐπιδημοῦσιν. Οἱ δὲ τοὺς	κεκτημένους	τὴν γῆν αἰτιῶνται. Σὺ δὲ
[20]	τῷ προαστείῳ μετὰ τῶν ἀρχόντων	ἐσταλμένους	ὡς ἐπί τινα δορυφορίαν, ἐνόμισεν
[23]	θαῦμα πρὸς τοὺς τῶν τοιούτων	δεομένους	(ἔστι δὲ οἶμαι τοιοῦτον τὸ
[20]	τῶν φίλων δυσχεραίνων ὡς μηνυτὰς	γενομένους	αὐτοῖς, ὅτι Κάτων προσάγει, καὶ
[6]	ἔπεισας τοὺς πλείστους ἐθάδας πάλαι	γενομένους	ἀφελεῖν ὡς ἐπίφθονον τῆς ἀρχῆς
[1]	τραχὺ βοώντων ὀρνίθων ᾄδοντας καὶ	εὐφραινομένους	ἐπὶ τοῖς μέλεσιν. Εἶναι γὰρ
[22]	Τὰ δὲ ὑμέτερα· πολλοὶ μὲν	ἐγειρομένους	ἄρτι τοὺς βωμοὺς ἀνέτρεψαν, οὓς
[6]	ἀπολλύεις δὲ καὶ ἡμᾶς οὐκ	ἀνεχομένους	ἀκούειν πρῶτον ὄνομα δουλείας οὔτε
[27]	κοινῇ πρὸς πάντας πεποίηται τοὺς	ἀρχομένους	ὑπ´ ἐμοῦ, πρέποι ἂν σιωπᾶν,
[23]	τέμενος θεοπρεπέστατα μὲν τὰς ψυχὰς	κατεσκευασμένους,	λευκῇ δὲ ἐσθῆτι καὶ μεγαλοπρεπεῖ
[1]	ἅπασι τοῖς ἄλλοις, αἰτιᾶσθαι τοὺς	ἀδικουμένους	μὲν οὐδέν, εἶναι δ´ ἐπιχειροῦντας
[8]	κάλλους ἁμιλλώμενα ταῖς γυναιξίν, ἄνδρας	ἀποψιλουμένους	οὔτι τὰς γνάθους μόνον, ἀλλὰ
[8]	τις εὐφραίνοιτο διηνεκῶς καρπούμενος, ὁρῶν	ὀρχουμένους	ἄνδρας καὶ παιδάρια καὶ γύναια
[11]	καὶ δεξιοὶ τὰ πρὸς τοὺς	ξένους,	καθόλου μὲν Ἕλληνες πάντες, αὐτῶν
[29]	κτήσεως εὖ ποιῆσαι πολίτας καὶ	ξένους.	Οἱ δὲ ἐπαγγειλάμενοι τοῦ πράγματος
[27]	μὴ δοκοίην ὥσπερ ἐξεπίτηδες αὐτοπροσώπως	ἐπαίνους	ᾄδειν ἐμαυτοῦ, καὶ ταῦτα ἐπαγγειλάμενος
[1]	γὰρ εἰς ἑαυτὸν γράφειν οὔτε	ἐπαινοὺς	οὔτε ψόγους εἴργει νόμος οὐδείς.
[7]	Κάλλιστον δέ ἐστιν οἶμαι μηδὲ	ἐκείνους	κολα: κεύειν, ἀλλὰ θεραπεύειν σωφρόνως.
[26]	ἀξιοῦν ἐν τοῖς ἱεροῖς εἶναι	σεμνοὺς	καὶ πρὸ τούτων ἁπάντων ἡ
[20]	ἐνόμισεν αὑτοῦ χάριν ὑμῶν τοὺς	προγόνους	τὴν παρασκευὴν πᾶσαν πεποιῆσθαι· καὶ
[5]	τοῦ Μενάνδρου Δύσκολον αὐτὸς ἐμαυτῷ	πόνους	προσετίθην. Ἀλλ´ ἡ Κελτῶν μὲν
[8]	ἐλευθέρους εἶναι θέλοντας, ὅπως τις	εὔνους	αὐτοῖς ὥσπερ πατὴρ ἤπιος νομισθείη,
[6]	ἀπέχεσθαι πάσης ἡδονῆς οὐ λίαν	ἀπρεποῦς	οὐδὲ ἐπονειδίστου δοκούσης ἐν τῷ
[27]	τοῦ δυνατοῦ πολλοὺς εὖ ποιεῖν	ἀνθρώπους.	Ἀδύνατον δὲ εὖ ἴστε καὶ
[7]	δὲ ἀντὶ τῶν θεῶν τοὺς	ἀνθρώπους	ἡμᾶς κολακεύετε. Κάλλιστον δέ ἐστιν
[7]	γὰρ ἀντὶ τῶν θεῶν τοὺς	ἀνθρώπους,	μᾶλλον δὲ ἀντὶ τῶν θεῶν
[18]	πράττειν ὅ τι βούλονται τοὺς	ἀνθρώπους.	Ὀρθῶς οὖν ὑμεῖς τοῦτο εἰδότες,
[1]	καὶ τοὺς ὑπὲρ τὸν Ῥῆνον	βαρβάρους	ἄγρια μέλη λέξει πεποιημένα παραπλησίᾳ
[29]	πρότερον. Εἰ δὲ τοσαῦτα μέτρα	θέρους	ἦν παρ´ ὑμῖν τοῦ νομίσματος,
[4]	πολλὰ δέ ἐστιν ὁποῖος ὥρᾳ	θέρους	καὶ χειμῶνος, ὕδωρ ἥδιστον καὶ
[8]	καὶ τὰ πρὸς τοὺς θεοὺς	ἐλευθέρους	εἶναι θέλοντας, ὅπως τις εὔνους
[18]	εἰδότες, ὅτι δεῖ τὰ πάντα	ἐλευθέρους	εἶναι, πρῶτον ἐπετρέψατε ταῖς γυναιξὶν
[6]	ἔργῳ δὲ ἐᾶν ἡμᾶς εἶναι	ἐλευθέρους,	ὦ τὰ μὲν ὀνόματα πρᾳότατε,
[25]	τοὺς Ἄβαντας, οὐδὲν δ´ ἐκείνου	φαυλοτέρους	ἄνδρας οἴκοι παρ´ ἐμαυτῷ δύο
[20]	τὴν τῶν νέων φιληκοΐαν τοὺς	ἀφηλικεστέρους·	ὅθεν οἶμαι συμβαίνει νέους καὶ
[16]	ἀσκεῖν τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς	πρεσβυτέρους,	ἵνα τὰ πλήθη πρὸς αὐτοὺς
[18]	μειράκια πρῶτον αἰδεῖσθαι διδαχθῇ τοὺς	πρεσβυτέρους,	ὑπὸ δὲ τῆς οὕτω κακῆς
[23]	ἐσχατιαῖς τοῦ Πόντου κώμη· μυρίους	κλήρους	γῆς ἰδίας κεκτημένη, τῷ πατρίῳ
[31]	ἕκαστον ὑμῖν ἐνιαυτὸν ἱπποτροφοῦντες γῆς	κλήρους	ἐγγὺς τρισχιλίους, ἐπινοίᾳ μὲν καὶ
[31]	καὶ προσποίησιν τὸ πρᾶγμα; γῆς	κλήρους	οἶμαι τρισχιλίους ἔφατε ἀσπόρους εἶναι
[13]	αἰτιῶνται. Σὺ δὲ καὶ τούτους	ἐχθροὺς	ποιεῖς σαυτῷ, τὰ δίκαια ποιεῖν
[31]	γῆς κλήρους οἶμαι τρισχιλίους ἔφατε	ἀσπόρους	εἶναι καὶ ᾐτήσασθε λαβεῖν, λαβόντες
[19]	φάναι πάντας, τὴν βουλήν, τοὺς	εὐπόρους,	τὸν δῆμον. Ὁ μὲν γὰρ
[25]	οὐδὲ ᾐτήσαμεν ἀργύριον οὐδὲ ηὐξήσαμεν	φόρους·	ἀλλὰ πρὸς τοῖς ἐλλείμμασιν ἀνεῖται
[28]	ἀνῆκα χρυσίον, πολὺ δὲ ἀργύριον,	φόρους	δὲ παμπληθεῖς ἰδίᾳ παρὰ τὰς
[13]	οὓς ἀποβλέψουσιν οἱ πολῖται, καὶ	χοροὺς	γυναικῶν, ὁποῖοι παρ´ ἡμῖν ἵστανται
[23]	ὁρῶν, ἱερεῖα καὶ σπονδὰς καὶ	χοροὺς	τῷ θεῷ καὶ θυμιάματα καὶ
[4]	ἐκέλευσα πῦρ κεκαυμένον καὶ ἄνθρακας	λαμπροὺς	ἀποθέσθαι παντελῶς μετρίους. Οἱ δέ,
[28]	καὶ ἀπὸ τῶν ἐπιτροπευσάντων τοὺς	θησαυροὺς	τοὺς ἐμοὺς καὶ ἀπὸ τῶν
[25]	κομᾶν ἐξόπισθεν, ὥσπερ Ὅμηρος ἐποίησε	τοὺς	Ἄβαντας, οὐδὲν δ´ ἐκείνου φαυλοτέρους
[1]	καὶ ἅπασι τοῖς ἄλλοις, αἰτιᾶσθαι	τοὺς	ἀδικουμένους μὲν οὐδέν, εἶναι δ´
[1]	ὁ δαίμων ἐδίδου τῇ εἰς	τοὺς	ἀδικοῦντας λοιδορίᾳ. Ἐμοὶ δὲ ἀπαγορεύει
[25]	τῆς ἐνδείας τοὺς ἀναπαίστους εἰς	τοὺς	αἰτίους αὑτῷ τῆς εὐθηνίας ξυνέθηκεν,
[24]	πάντες οἱ λέγοντες κοινοῦνται πρὸς	τοὺς	ἀκούοντας τοὺς λόγους, καὶ ὁ
[19]	καὶ τῶν θεάτρων, οὐχ ὅτι	τοὺς	ἄλλους ἀποστερῶ τούτων, ἀλλ´ ὅτι
[25]	ἄγων σχολὴν ἀπὸ τῆς ἐνδείας	τοὺς	ἀναπαίστους εἰς τοὺς αἰτίους αὑτῷ
[27]	οὐδὲ ἀνήκεστον ἐργασάμενος οὔτε ἰδίᾳ	τοὺς	ἄνδρας οὔτε κοινῇ τὴν πόλιν,
[7]	μᾶλλον δὲ ἀντὶ τῶν θεῶν	τοὺς	ἀνθρώπους ἡμᾶς κολακεύετε. Κάλλιστον δέ
[7]	Ἐπαινεῖτε γὰρ ἀντὶ τῶν θεῶν	τοὺς	ἀνθρώπους, μᾶλλον δὲ ἀντὶ τῶν
[18]	καὶ πράττειν ὅ τι βούλονται	τοὺς	ἀνθρώπους. Ὀρθῶς οὖν ὑμεῖς τοῦτο
[22]	καλῶ τὸν μέγαν Ἥλιον πρὸς	τοὺς	ἀπιστοῦντας. ~Ὑμᾶς δὲ ὑπομνῆσαι βούλομαι
[27]	μὲν κοινῇ πρὸς πάντας πεποίηται	τοὺς	ἀρχομένους ὑπ´ ἐμοῦ, πρέποι ἂν
[17]	τῶν μὲν ἀδικημάτων οὐδεὶς αἰτιᾶται	τοὺς	ἄρχοντας, ἀλλὰ τὸν ἀδικήσαντα, ὁ
[18]	κακῆς συνηθείας εὐλαβέστερα γένηται πρὸς	τοὺς	ἄρχοντας, καὶ τέλος οὐκ εἰς
[16]	δεῖν αἰδῶ καὶ σωφροσύνην ἀσκεῖν	τοὺς	ἄρχοντας καὶ τοὺς πρεσβυτέρους, ἵνα
[18]	ξένων πρέσβεων εἰς αὐτοὺς ἐξυβρίζοντες	τοὺς	ἄρχοντας καὶ τούτων εἰς τὰς
[8]	πρὸς ἄνδρας οὐ τὰ πρὸς	τοὺς	ἄρχοντας μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ
[17]	ἀφεὶς μέμφεσθαι τὸν ἀδικούμενον, εἰς	τοὺς	ἄρχοντας τρέπει τὸ ἄχθος. Ἐξὸν
[5]	γὰρ οἱ νόμοι φοβεροὶ διὰ	τοὺς	ἄρχοντας· ὥστε ὅστις ἄρχοντα ὕβρισεν,
[20]	εἰς τὴν τῶν νέων φιληκοΐαν	τοὺς	ἀφηλικεστέρους· ὅθεν οἶμαι συμβαίνει νέους
[22]	ὑμέτερα· πολλοὶ μὲν ἐγειρομένους ἄρτι	τοὺς	βωμοὺς ἀνέτρεψαν, οὓς ἡ πρᾳότης
[23]	γυναικὶ πάντα ἐκφέρειν ἔνδοθεν εἰς	τοὺς	Γαλιλαίους, καὶ τρέφουσαι ἀπὸ τῶν
[2]	ὀλιγάκις κείρομαι καὶ ὀνυχίζομαι, καὶ	τοὺς	δακτύλους ὑπὸ τοῦ καλάμου τὰ
[18]	μὲν ἡδονὴν παρέχει τὸ λέγειν,	τοὺς	δὲ τὸ ἀκροᾶσθαι τῶν τοιούτων
[28]	ὑμεῖς δὲ ἐκείνων μὲν οὐ	τοὺς	δυναμένους εἵλεσθε, λαβόμενοι δὲ τῆς
[22]	ὅτι φιλοῦσιν ἐκεῖναι μᾶλλον ἢ	τοὺς	ἑαυτῶν υἱέας, οἳ τὰ μὲν
[28]	ἀπὸ τῶν ἐπιτροπευσάντων τοὺς θησαυροὺς	τοὺς	ἐμοὺς καὶ ἀπὸ τῶν ἐργασαμένων
[17]	ἐστὶν ἐλευθέρα. Σὺ δὲ ἀξιοῖς	τοὺς	ἐν αὐτῇ νεανίσκους ἄγειν ἡσυχίαν
[8]	καὶ φανερῶς, ἐπειδὴ κολακεύειν ἐνόμισας	τοὺς	ἐν τοῖς ἱεροῖς ὁρώμενόν σε
[19]	δέω φάναι πάντας, τὴν βουλήν,	τοὺς	εὐπόρους, τὸν δῆμον. Ὁ μὲν
[23]	τῷ θεῷ καὶ θυμιάματα καὶ	τοὺς	ἐφήβους ἐκεῖ περὶ τὸ τέμενος
[20]	καὶ τρυφερᾷ καὶ πλουσίᾳ πόλει,	τοὺς	ἐφήβους ἰδὼν ἐν τῷ προαστείῳ
[8]	μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ πρὸς	τοὺς	θεοὺς ἐλευθέρους εἶναι θέλοντας, ὅπως
[22]	οἱ μὲν ἀφοσιούμενοι τὰ πρὸς	τοὺς	θεοὺς ἐξ ὑμῶν ἀντέδωκαν τοῖς
[24]	δόξαν θηρεύων εὐλαβείας τε εἰς	τοὺς	θεοὺς καὶ εἰς ὑμᾶς εὐνοίας
[22]	καὶ πλέον ἐπεξελθεῖν τοῖς εἰς	τοὺς	θεοὺς πλημμελοῦσιν ἢ βουλομένῳ μοι
[18]	ἀρνουμένοις δουλείαν, ἀπὸ τῆς εἰς	τοὺς	θεοὺς πρῶτον, εἶτα τοὺς νόμους
[23]	αὐτοὶ πρῶτον μὲν τῶν εἰς	τοὺς	θεοὺς τιμῶν ἀμελῶς ἔχοντες, πράττειν
[7]	πρέπον, οὐ μὴν ἀνόσιον πρὸς	τοὺς	θεοὺς ὥσπερ τὸ παρ´ ὑμῶν
[28]	ὑμῖν καὶ ἀπὸ τῶν ἐπιτροπευσάντων	τοὺς	θησαυροὺς τοὺς ἐμοὺς καὶ ἀπὸ
[17]	δήπου πεποίηνται, τῷ χρῆσθαι αὐταῖς	τοὺς	κανθηλίους, ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν αὐτὸ
[13]	καὶ τοῖς ἐπιδημοῦσιν. Οἱ δὲ	τοὺς	κεκτημένους τὴν γῆν αἰτιῶνται. Σὺ
[24]	λέγοντες κοινοῦνται πρὸς τοὺς ἀκούοντας	τοὺς	λόγους, καὶ ὁ ξὺν ἡδονῇ
[30]	ἀρχόντων. Ἐπεὶ δὲ οἶμαι συμβαίνει	τοὺς	μὲν ἀπιέναι, τὴν πόλιν δὲ
[6]	Ἀφεὶς δὲ τὴν σκηνὴν καὶ	τοὺς	μίμους καὶ τοὺς ὀρχηστὰς ἀπολώλεκας
[18]	εἰς τοὺς θεοὺς πρῶτον, εἶτα	τοὺς	νόμους καὶ τρίτον τοὺς νομοφύλακας
[5]	ἄρχοντα ὕβρισεν, οὗτος ἐκ περιουσίας	τοὺς	νόμους κατεπάτησεν· ὡς δὲ ἐπὶ
[18]	εἶτα τοὺς νόμους καὶ τρίτον	τοὺς	νομοφύλακας ἡμᾶς. Ἄτοποί τε ἂν
[11]	εἰσὶ καὶ δεξιοὶ τὰ πρὸς	τοὺς	ξένους, καθόλου μὲν Ἕλληνες πάντες,
[6]	σκηνὴν καὶ τοὺς μίμους καὶ	τοὺς	ὀρχηστὰς ἀπολώλεκας ἡμῶν τὴν πόλιν,
[22]	γὰρ αὐτὸν αὐτίκα τὰ βασίλεια)	τοὺς	ὀρχηστὰς δὲ ἐπιτραπέντας ἐν τῷ
[31]	χάριτι δὲ ἐμῇ, ὃς δὴ	τοὺς	πανούργους καὶ κλέπτας οὕτω κολάζων
[3]	ἀδελφὸς ὁ ὁμοπάτριος. Ἓξ δὲ	τοὺς	πάντας θεώμενος δρόμους, οὐδὲ αὐτοὺς
[14]	πεποιημένη· λαβὼν ἐπέξιθι τὸ βιβλίον.	Τοὺς	παντομίμους ἀκούεις ὀρχηστάς; ἔα χαίρειν
[6]	τοὺς πλουσίους ἐν δικαστηρίοις μετριάζειν,	τοὺς	πένητας δὲ εἴργεις συκοφαντεῖν. Ἀφεὶς
[23]	τρέφουσαι ἀπὸ τῶν ὑμετέρων ἐκεῖναι	τοὺς	πένητας, πολὺ τῆς ἀθεότητος ἐργάζονται
[6]	καὶ ἀγανακτεῖς, ὥστε ἤδη ἔπεισας	τοὺς	πλείστους ἐθάδας πάλαι γενομένους ἀφελεῖν
[6]	δὲ τούτοις ἀποκναίεις βιαζόμενος μὲν	τοὺς	πλουσίους ἐν δικαστηρίοις μετριάζειν, τοὺς
[28]	ἀπὸ τῶν ἐργασαμένων τὸ νόμισμα	τοὺς	πλουσιωτάτους ἑλομένοις ἔχειν· ὑμεῖς δὲ
[16]	σωφροσύνην ἀσκεῖν τοὺς ἄρχοντας καὶ	τοὺς	πρεσβυτέρους, ἵνα τὰ πλήθη πρὸς
[18]	γενόμενα μειράκια πρῶτον αἰδεῖσθαι διδαχθῇ	τοὺς	πρεσβυτέρους, ὑπὸ δὲ τῆς οὕτω
[20]	δορυφορίαν, ἐνόμισεν αὑτοῦ χάριν ὑμῶν	τοὺς	προγόνους τὴν παρασκευὴν πᾶσαν πεποιῆσθαι·
[20]	ἵππου, προῆγεν ἅμα καὶ πρὸς	τοὺς	προλαβόντας τῶν φίλων δυσχεραίνων ὡς
[24]	ὑπ´ εὐνοίας ἐμοὶ τότε εἰρῆσθαι	τοὺς	πρὸς ὑμᾶς λόγους, ἀλλ´ οἶμαι
[29]	βροτείων, ὡς ὁ θεὸς ἔφη	τοὺς	ταῦτα ἐπιτηδεύοντας ἐξελέγχων. ~Ἡ πόλις
[22]	τῶν θεῶν ἀνέστησαν αὐτίκα τεμένη,	τοὺς	τάφους δὲ τῶν ἀθέων ἀνέτρεψαν
[6]	τοῦ τοσούτου κακοῦ τοῖς περὶ	τοὺς	τάφους καλινδουμένοις γραϊδίοις ξυνεχωρήσαμεν, ἡμεῖς
[31]	Εὖ γὰρ ἴστε ὅτι πρὸς	τοὺς	τοιούτους ἡ πρᾳότης αὔξει καὶ
[7]	(καίτοι τούτῳ φησὶν ὡς θεῷ	τοὺς	Τρῶας εὔχεσθαι, εὐχομένας δὲ οὐκ
[23]	τῆς ἀθεότητος ἐργάζονται θαῦμα πρὸς	τοὺς	τῶν τοιούτων δεομένους (ἔστι δὲ
[2]	καὶ ἐν τῷ γήρᾳ ζηλοῦντες	τοὺς	ὑμῶν αὐτῶν υἱέας καὶ τὰς
[1]	Μουσῶν ἐπικουρίας. Ἐθεασάμην τοι καὶ	τοὺς	ὑπὲρ τὸν Ῥῆνον βαρβάρους ἄγρια
[23]	καὶ ἄριστον, ἐπὶ πολυτελῆ τράπεζαν	τοὺς	φίλους παραλαμβάνων· ἐνιαυσίου δὲ ἑορτῆς
[11]	καὶ αὐτὸς ἔγνων Ἀθηναίους Ἑλλήνων	φιλοτιμοτάτους	καὶ φιλανθρωποτάτους· καίτοι τοῦτό γε
[11]	ἔγνων Ἀθηναίους Ἑλλήνων φιλοτιμοτάτους καὶ	φιλανθρωποτάτους·	καίτοι τοῦτό γε ἐπιεικῶς ἐν
[28]	τῶν ἐργασαμένων τὸ νόμισμα τοὺς	πλουσιωτάτους	ἑλομένοις ἔχειν· ὑμεῖς δὲ ἐκείνων
[3]	θυμέλην ἔξω τῆς νουμηνίας τοῦ	ἔτους	ὑπ´ ἀναισθησίας, ὥσπερ τινὰ φόρον
[2]	ἕλκειν δυνηθῆτε καὶ μὴ τὰς	ἀτρίπτους	ὑμῶν καὶ μαλακὰς χεῖρας ἡ
[29]	ἐστὶν εὑρεῖν πολὺ καὶ εὔωνον,	ἄρτους	ὠνούμενοι. Καίτοι τίς μέμνηται παρ´
[25]	σχολὴν ἀπὸ τῆς ἐνδείας τοὺς	ἀναπαίστους	εἰς τοὺς αἰτίους αὑτῷ τῆς
[20]	ἐκ τῶν πολλῶν εἰργάσατο λόγους	ἡδίστους	νέῳ φιληκόῳ καὶ πρεσβυτέρῳ· φιλεῖ
[6]	ἀγανακτεῖς, ὥστε ἤδη ἔπεισας τοὺς	πλείστους	ἐθάδας πάλαι γενομένους ἀφελεῖν ὡς
[14]	παντομίμους ἀκούεις ὀρχηστάς; ἔα χαίρειν	αὐτούς·	ἀνδρικώτερον παρὰ τοῖς Φαίαξιν ὀρχεῖται
[16]	πρεσβυτέρους, ἵνα τὰ πλήθη πρὸς	αὐτοὺς	ἀποβλέποντα κοσμῆται. Μόνῳ οὖν μοι,
[31]	ἐξετασθὲν ἀνεφάνη σαφῶς. Ἀφελόμενος δὲ	αὐτοὺς	ἐγὼ τῶν ἐχόντων οὐ δικαίως,
[18]	δὲ τῶν ξένων πρέσβεων εἰς	αὐτοὺς	ἐξυβρίζοντες τοὺς ἄρχοντας καὶ τούτων
[22]	τέχνην εἴασαν, οἰόμενοι τοῖς νυμφολήπτοις	αὐτοὺς	ἐοικέναι. Καὶ ἦν αὐτοῖς ἐκεῖ
[13]	σῖτον ἄφθονον παρέχων οἴει τρέφειν	αὐτοὺς	ἱκανῶς. Ἐκεῖνο δέ σου χαρίεν,
[17]	σὺ δὲ οὐ ξυνείς, ἄρχεσθαι	αὐτοὺς	μετὰ φρονήσεως ἀξιοῖς; οὐδὲ ἀπέβλεψας
[17]	βούλονται ταῖς στοαῖς, εἴργει δὲ	αὐτοὺς	οὐδεὶς οὐδενός, ἵνα μὴ τὴν
[16]	(οὐ γὰρ εἶναί μοι πρὸς	αὐτοὺς	τὴν ἅμιλλαν) ἐμαυτοῦ δὲ πάντως.
[31]	εἶναι, ταῖς βαρυτάταις ἔνειμα λειτουργίαις	αὐτοὺς	τῆς πόλεως. Καὶ νῦν ἀτελεῖς
[3]	τοὺς πάντας θεώμενος δρόμους, οὐδὲ	αὐτοὺς	ὡς ἄν τις ἐρῶν τοῦ
[16]	μᾶλλον ἐνδειξαίμην) ἐπὶ τῆς μεσιτείας	αὑτοὺς	ἐτάξαμεν, οὕτω περὶ πολλοῦ ποιούμεθα
[23]	ἱερεῦσιν οἱ θεοὶ καλοκἀγαθίᾳ τιμᾶν	ἑαυτοὺς	καὶ ἀρετῆς ἐπιτηδεύσει προσέταξαν καὶ
[31]	γὰρ ἴστε ὅτι πρὸς τοὺς	τοιούτους	ἡ πρᾳότης αὔξει καὶ τρέφει
[13]	γῆν αἰτιῶνται. Σὺ δὲ καὶ	τούτους	ἐχθροὺς ποιεῖς σαυτῷ, τὰ δίκαια
[22]	θεῶν ἀνέστησαν αὐτίκα τεμένη, τοὺς	τάφους	δὲ τῶν ἀθέων ἀνέτρεψαν πάντας,
[6]	τοσούτου κακοῦ τοῖς περὶ τοὺς	τάφους	καλινδουμένοις γραϊδίοις ξυνεχωρήσαμεν, ἡμεῖς δὲ
[14]	ἐνόησα· καὶ ἡ δενδρήεσσα τῆς	Καλυψοῦς	νῆσος καὶ τὰ τῆς Κίρκης
[3]	πάντας θεώμενος δρόμους, οὐδὲ αὐτοὺς	ὡς	ἄν τις ἐρῶν τοῦ πράγματος
[23]	δὲ ὑμᾶς, ἐμὲ δὴ τιμῶντας	ὡς	ἀρχιερέα, τὸ σύνθημα παρ´ ἐμοῦ.
[29]	εἰσήγαγον ὑμῖν μέτρων τετταράκοντα μυριάδας.	Ὡς	δὲ ἀνάλωτο καὶ τοῦτο, πρότερον
[23]	δὲ ἐσθῆτι καὶ μεγαλοπρεπεῖ κεκοσμημένους.	Ὡς	δὲ εἴσω παρῆλθον τοῦ τεμένους,
[5]	ἐκ περιουσίας τοὺς νόμους κατεπάτησεν·	ὡς	δὲ ἐπὶ τούτοις εὐφραινόμενοι δῆλον
[4]	ταύτης ἀνενδεῶς ἔχοντα τῆς βοηθείας.	Ὡς	δὲ ὁ χειμὼν ἐπεκράτει καὶ
[22]	πόλεις ἱερὰς καὶ ὁμοδούλους ἐμοί,	ὡς	δὴ παρ´ αὐτῶν εἴη τὰ
[14]	οὐκ ἐβουλόμην τότε, ὁ δὲ	ὡς	δή τι χαρίεν ποιῶν μάλα
[16]	νέον εὑρών, ἐραστὴν λόγων, ἀνέπεισεν	ὡς,	εἰ τὰ πάντα ἐκείνων ζηλωτὴς
[4]	καὶ τὴν εἰς αὑτὸν πρῶτον,	ὡς	εἰκός, ἀπανθρωπίαν· ἐβουλόμην γὰρ ἐθίζειν
[22]	οὔτε ἑκὼν οὔτε ἄκων) εἶτα	ὡς	ἐκ τοῦ πώγωνός μου χρὴ
[18]	δὴ πόλις ὄντες τὰ τοιαῦτα,	ὡς	ἐκεῖνό γε οὐδαμοῦ σπουδαῖον οὐδὲ
[9]	ταῦτα τῶν ἡλικιωτῶν τῶν ἐμῶν,	ὡς	ἐμαυτὸν πείθω, βιβλία ἀνελίξας οὐδενὸς
[1]	ἕξεως, ἀπὸ δὲ τῆς ὁμοίας,	ὡς	ἐμαυτὸν πείθω, μεγαλοφροσύνης, ὅτι δῆτα
[25]	ἔχων μὰ Δία καὶ θεούς,	ὡς	ἐμαυτὸν πείθω, τὸν εἰσαγγελέα, καλῶς
[6]	τῷ θυμῷ, παιδαγωγεῖν δὲ αὐτόν,	ὡς	ἐνδέχεται, καὶ σωφρονίζειν· εἰ δὲ
[22]	τοιαῦτα, καὶ δὴ καὶ τέλος	ὡς	ἐνεδέησεν ἔτι κοτυλιστοῦ (τοῦτο δὲ
[27]	οὐδὲν φλαῦρον, ἀλλὰ καὶ ἐπαινέσας,	ὡς	ἐνεδέχετό μοι, καὶ μεταδοὺς χρηστοῦ
[28]	~Καὶ δὴ πρότερον ἐπῄνουν ὑμᾶς	ὡς	ἐνεδέχετό μοι φιλοτίμως οὐκ ἀναμείνας
[22]	κόρδακα. ~Λέγεταί τοι μικρῷ πρόσθεν	ὡς	ἐνθένδε ἐκεῖσέ τις Καππαδόκης φυγάς,
[2]	τουτονὶ πώγωνα, δικὰς αὐτὸ πραττόμενος,	ὡς	ἔοικεν, οὐδενὸς μὲν ἄλλου, τοῦ
[20]	προαστείῳ μετὰ τῶν ἀρχόντων ἐσταλμένους	ὡς	ἐπί τινα δορυφορίαν, ἐνόμισεν αὑτοῦ
[8]	ἐκεῖνο τίς ἀνέξεταί σου; καθεύδεις	ὡς	ἐπίπαν νύκτωρ μόνος οὐδέ ἐστιν
[6]	πλείστους ἐθάδας πάλαι γενομένους ἀφελεῖν	ὡς	ἐπίφθονον τῆς ἀρχῆς τοῦτο τὸ
[8]	καὶ οὐδὲ ἐμαυτῷ συγχωρῶ φθέγγεσθαι	ὡς	ἔτυχεν ἀδεῶς καὶ ἐλευθέρως, ἀλλὰ
[10]	τῆς βασιλίδος ἀρξάμενος. Ἡ δὲ	ὡς	ἦλθεν, ἐπισκεψομένη δῆθεν αὐτόν, αὐτίκα
[7]	τὸν Ἕκτορα (καίτοι τούτῳ φησὶν	ὡς	θεῷ τοὺς Τρῶας εὔχεσθαι, εὐχομένας
[15]	ὀνομάζειν δοῦναι, καὶ ὁ λαμβάνων,	ὡς	ἴσασιν οἱ θεοὶ πάντες, ἀληθῶς
[22]	καὶ μετέωροι γενόμενοι τὴν διάνοιαν,	ὡς	καὶ πλέον ἐπεξελθεῖν τοῖς εἰς
[26]	καὶ δεξιότητος ἁμαρτεῖν. Ἤδη γάρ,	ὡς	καὶ ὑμεῖς αὐτοὶ συνορᾶτε, πλησίον
[11]	ἔχω δὲ εἰπεῖν ὑπὲρ αὐτῶν	ὡς	καὶ φιλόθεοι μάλιστα πάντων εἰσὶ
[13]	ὠφελείας, καὶ ὡς κεκτημένοι καὶ	ὡς	καπηλεύοντες, τὰ νῦν εἰκότως λυποῦνται
[13]	διχόθεν καρπούμενοι τὰς ὠφελείας, καὶ	ὡς	κεκτημένοι καὶ ὡς καπηλεύοντες, τὰ
[20]	τοὺς προλαβόντας τῶν φίλων δυσχεραίνων	ὡς	μηνυτὰς γενομένους αὐτοῖς, ὅτι Κάτων
[24]	θεὸς ἐμαρτύρησέ μου τοῖς λόγοις,	ὡς	μήποτε ὤφελεν, ἐκλιπὼν τὸ προάστειον,
[29]	τοῖς ἀνθρώποις λιμὸν ἀλοιητῆρα βροτείων,	ὡς	ὁ θεὸς ἔφη τοὺς ταῦτα
[20]	μετασχεῖν. Ταῦτα οὖν ἐκεῖνος ἔφρασεν,	ὡς	ὁ Κάτων ἀπεκρίνατο μὲν οὐθέν,
[7]	Ὁμήρου Σιγῇ ἐφ´ ὑμείων οὐδὲ	ὡς	Ὀδυσσεὺς ἐπέσχε τὴν Εὐρύκλειαν ἐκπεπληγμένην
[16]	ἀνέπεισε γέρων, ὃν καὶ ὑμεῖς	ὡς	ὄντα μάλιστα αἰτιώτατον τῶν ἐμῶν
[22]	λέγω) μαθὼν ὅπου καὶ ἔμαθεν	ὡς	οὐ δέον ὁμιλεῖν γυναιξί, μειρακίοις
[29]	οὕτως ὀλιγώρως ἔσχον τοῦ πράγματος,	ὡς	οὐδεὶς ἂν ἤλπισεν. Ἐπεὶ δὲ
[23]	οὕτω τῶν θεῶν ὀλιγώρως ἔχειν,	ὡς	οὐδεμία παροικοῦσα ταῖς ἐσχατιαῖς τοῦ
[25]	χρῆσθαι μετὰ μείζονος αὐτῷ παρρησίας,	ὡς	οὐδὲν ὑμᾶς ἐγὼ διὰ τοῦτο
[6]	δοκούσης ἐν τῷ φανερῷ, πεπεισμένος	ὡς	οὐκ ἔστιν ἰδίᾳ σωφρονεῖν οἴκοι
[4]	ἔμελλε καὶ τὸ ῥεῦμα γεφυροῦν.	Ὡς	οὖν ἐν τούτοις ἀγριώτερος ἦν
[13]	ἀλλὰ καὶ πρῴην μεμφομένου τινὸς	ὡς	οὔτε ἰχθυδίων οὔτε ὀρνίθων πολλῶν
[19]	με Καίσαρα ποιήσας οὐκ ἀπέκτεινεν·	ὡς	τά γε ἄλλα ὑμῖν μόνοις
[14]	οὐ συγχωρεῖ. Ἔστι μὲν γάρ,	ὡς	ὑμεῖς κρίνετε, ψυχῆς ἀληθινὸν κάλλος
[7]	λέγων τὸ ποιούμενον ὑπ´ αὐτῶν,	ὡς	Ὑμεῖς τῶν θεῶν ἕνεκεν ὀλιγάκις
[4]	μείζων ἐπεγίνετο, θερμῆναι μὲν οὐδ´	ὣς	ἐπέτρεψα τοῖς ὑπηρέταις τὸ οἴκημα,
[5]	μῖμοι δὲ πλείους τῶν πολιτῶν,	αἰδὼς	δὲ οὐκ ἔστιν ἀρχόντων. Ἐρυθριᾶν
[8]	ἐμαυτῷ συγχωρῶ φθέγγεσθαι ὡς ἔτυχεν	ἀδεῶς	καὶ ἐλευθέρως, ἀλλὰ ὑπὸ τῆς
[17]	δὲ μή, φθέγγεσθαι ὅσων ἂν	ἡδέως	ἀκούσαις. Οἱ δὲ ὑπ´ ἐλευθερίας
[29]	τὰ λοιπὰ πάντα) σίτου δὲ	ἐνδεῶς	εἶχον, ἀφορίας δεινῆς ὑπὸ τῶν
[4]	ἐμαυτὸν ἀνέχεσθαι τὸν ἀέρα, ταύτης	ἀνενδεῶς	ἔχοντα τῆς βοηθείας. Ὡς δὲ
[13]	Οἱ δὲ ἐν τέλει τῆς	πόλεως	ἀμφοῖν μετέχοντες ταῖν ζημίαιν, ὥσπερ
[20]	ἀνόητος ἄνθρωπος· Ὢ τῆς κακοδαίμονος	πόλεως,	ἀπιὼν ᾤχετο. ~Μὴ δὴ θαυμάσητε,
[10]	ποτε τὸν ἐπώνυμον τῆσδε τῆς	πόλεως	βασιλέα, μᾶλλον δὲ οὗπερ ἐπώνυμος
[29]	μὲν γὰρ αὐτὸν ἔξω τῆς	πόλεως	διέθεντο καλῶς, ἐργασάμενοι τοῖς ἀνθρώποις
[19]	ἡμεῖς ἐξηγητῶν ἀπὸ τῆς ὑμετέρας	πόλεως	ἐδιδάχθημεν ἀρχὰς ὀνομάτων εἶναι τὰ
[9]	ἐξ ἀρχῆς τὸ τῆσδε τῆς	πόλεως	ἦθος, καὶ ταῦτα τῶν ἡλικιωτῶν
[17]	δυνατὸς ᾖ (τὸ γὰρ τῆς	πόλεως	ἦθος οἶμαι τοιοῦτόν ἐστιν, ἐλεύθερον
[25]	πάσαις ἐπεξῆλθε ταῖς οἰκονομίαις τῆς	πόλεως;	~Ἡμῖν μὲν οὖν ἐδόκει ταῦτα
[22]	αὐτὸ οἱ πολιοῦχοι τῆσδε τῆς	πόλεως	θεοὶ διπλοῦν δοῖεν, ὅτι πρὸς
[31]	βαρυτάταις ἔνειμα λειτουργίαις αὐτοὺς τῆς	πόλεως.	Καὶ νῦν ἀτελεῖς ἔχουσιν οἱ
[24]	δι´ ὅλης καὶ ἠκρόαται τῆς	πόλεως	ὁπόσα εἰς τουτονὶ πέπαικται τὸν
[26]	πλεονεξίαν, ἑκόντες ὑμῖν ἐξιστάμεθα τῆς	πόλεως.	Οὐ γὰρ οἶμαι ῥᾴδιον ἐν
[23]	αὐτῶν καὶ τῆς σωτηρίας τῆς	πόλεως	οὐδεὶς θύει οὔτε ἰδίᾳ τῶν
[29]	μέμνηται παρ´ ὑμῖν εὐθηνουμένης τῆς	πόλεως	πεντεκαίδεκα μέτρα σίτου πραθέντα τοῦ
[20]	περιφερομένη καὶ εἰς ὑμᾶς ἀκοὴ	Χαιρωνέως	ἀνδρὸς ἐκ τοῦ φαύλου γένους,
[29]	ἕνεκεν ὑμῖν ἀπηχθόμην ἐγὼ τῆς	πράξεως,	ὅτι τὸν οἶνον ὑμῖν οὐκ
[1]	οὐκ ἀπὸ τῆς ἴσης μὲν	ἕξεως,	ἀπὸ δὲ τῆς ὁμοίας, ὡς
[17]	οὐ ξυνείς, ἄρχεσθαι αὐτοὺς μετὰ	φρονήσεως	ἀξιοῖς; οὐδὲ ἀπέβλεψας ὅση καὶ
[16]	σωφροσύνης χρὴ λέγειν καὶ περὶ	φρονήσεως	καὶ ὅσα ἄλλα ἀγαθά τις
[29]	ὅτι κρεῖττόν ἐστιν ὑπεριδόντας ἀδίκου	κτήσεως	εὖ ποιῆσαι πολίτας καὶ ξένους.
[21]	οἴνου τε ὁπόσης ἑκάστῳ δυνατὸν	πόσεως	ἴσασι μόνον. Ἀσέλγεια δὲ οὐκ
[15]	ὡς ἴσασιν οἱ θεοὶ πάντες,	ἀληθῶς	ἠρνεῖτο. Καὶ δὴ τοῦτο μὲν
[17]	ἔχθραν ἐπαναιρῇ, καὶ τοῦτο ποιῶν	ὀρθῶς	οἴει ποιεῖν καὶ φρονεῖν ὑπὲρ
[6]	καλλωπίζειν σωφροσύνῃ χρῆναι νομίζεις; οὐκ	ὀρθῶς,	ὅτι πρῶτον μὲν ἡ σωφροσύνη
[18]	ὅ τι βούλονται τοὺς ἀνθρώπους.	Ὀρθῶς	οὖν ὑμεῖς τοῦτο εἰδότες, ὅτι
[16]	μάλιστα αἰτιώτατον τῶν ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων	ὀρθῶς	ποιοῦντες ξυλλοιδορεῖτέ μοι, καὶ τοῦτον
[30]	ἀποτίνων ὑπὲρ τούτων, ὧν ὀργιζόμενος	δικαίως,	ἔπραξεν οὐκέτι μετρίως. ~Ὑπὲρ τίνος
[31]	αὐτοὺς ἐγὼ τῶν ἐχόντων οὐ	δικαίως,	καὶ πολυπραγμονήσας οὐδὲν ὑπὲρ τῶν
[10]	αὐτῷ χάριν εὐγενῶς ἠρνήθη, μάλα	κραταιῶς	μετεδίωξεν. ~Ἀντιόχῳ μὲν δὴ ταῦτα
[12]	τὴν δυσκολίαν, καὶ τὸ μὴ	ῥᾳδίως	μαλάττεσθαι μηδὲ ἐπὶ τοῖς δεομένοις
[4]	ἐπέτρεψα τοῖς ὑπηρέταις τὸ οἴκημα,	δεδιὼς	κινῆσαι τὴν ἐν τοῖς τοίχοις
[5]	λεῖοι καὶ ἀγένειοι, νέοι τε	ὁμοίως	καὶ πρεσβύτεροι ζηλωταὶ τῆς εὐδαιμονίας
[30]	ὧν ὀργιζόμενος δικαίως, ἔπραξεν οὐκέτι	μετρίως.	~Ὑπὲρ τίνος οὖν πρὸς θεῶν
[22]	ἐοικέναι. Καὶ ἦν αὐτοῖς ἐκεῖ	παραπλησίως	ἐμοὶ καταγελαστότατον τὸ θέατρον· ἀλλ´
[27]	ἀπεσχόμην, τοῦ λέγειν δὲ ὑμᾶς	κακῶς	οὐκ ἀπεσχόμην, ἵνα με καὶ
[8]	χάριτες, ὁποίας ἄν τις εὐφραίνοιτο	διηνεκῶς	καρπούμενος, ὁρῶν ὀρχουμένους ἄνδρας καὶ
[1]	πάλαι ποτὲ ἐδόκει τὸ πλουτεῖν	ἀδίκως.	Οὐ μὴν ἀφέξομαι διὰ τοῦτο
[17]	ἐλευθερίας εἰώθασι κωμάζειν, ἀεὶ μὲν	ἐπιεικῶς	αὐτὸ ποιοῦντες, ἐν δὲ ταῖς
[11]	καὶ φιλανθρωποτάτους· καίτοι τοῦτό γε	ἐπιεικῶς	ἐν πᾶσιν εἶδον τοῖς Ἕλλησιν,
[23]	ἐμῆς, ἔπειτα, ὅπερ εἴωθα ποιεῖν,	ἐπιεικῶς	ὀνειδίσαι ἐμαυτῷ καὶ ὑπὲρ ταύτης
[29]	αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως διέθεντο	καλῶς,	ἐργασάμενοι τοῖς ἀνθρώποις λιμὸν ἀλοιητῆρα
[25]	ὡς ἐμαυτὸν πείθω, τὸν εἰσαγγελέα,	καλῶς	ὑφ´ ὑμῶν ἐπιτιμηθέντα, διότι γέρων
[23]	τῶν εἰς τοὺς θεοὺς τιμῶν	ἀμελῶς	ἔχοντες, πράττειν οὐδὲν ἄτοπον ὑπολαμβάνετε.
[2]	καὶ ἴσως ἁπαλότητος τρόπον λεῖον	ἐπιμελῶς	ἐργάζεσθε, τὸν ἄνδρα ὑποφαίνοντες καὶ
[31]	ὑπὲρ τῶν ἔμπροσθεν, ὧν ἔσχον	ἀτελῶς,	οὓς μάλιστα ἐχρῆν ὑποτελεῖς εἶναι,
[4]	κεκαυμένον καὶ ἄνθρακας λαμπροὺς ἀποθέσθαι	παντελῶς	μετρίους. Οἱ δέ, καίπερ ὄντες
[1]	ἡδονὰς τρέψαι· μοχθεῖν γὰρ ἄλλοτε	ἄλλως	ἀναγκαζόμενοι τῇ μουσικῇ πρὸς τοῦτο
[15]	ἐτῶν τριάκοντα μελέτην ἀφεῖναι παγχάλεπον,	ἄλλως	τε καὶ μετὰ τοσαύτης ἐγγενομένην
[29]	οὐ πέντε μόγις καὶ ἀγαπητῶς,	ἄλλως	τε καὶ τηλικούτου χειμῶνος ἐπιγενομένου;
[28]	οὐδαμῶς εὐνομουμένῃ, πρέποντα δὲ ὑμῶν	ἄλλως	τῷ τρόπῳ. Βούλεσθε ἑνὸς ὑμᾶς
[21]	οὔτε θωπεύειν οὔτε κολακεύειν εἰδόσιν,	ἁπλῶς	δὲ καὶ ἐλευθέρως ἐκ τοῦ
[12]	τῶν διαφορῶν βραβεῦσαι· πεισόμεθα γὰρ	οὐδαμῶς	αὐτῷ διὰ φιλαυτίαν. Θαυμάζειν γὰρ
[21]	τῶν Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλους λόγων	οὐδαμῶς	ἐπιτηδείῳ δήμοις ἐντυγχάνειν καὶ ὑπὸ
[28]	ἀφορμῆς εἰργάσασθε παραπλήσια πόλει μὲν	οὐδαμῶς	εὐνομουμένῃ, πρέποντα δὲ ὑμῶν ἄλλως
[25]	ἔγνωκα καὶ ὑποχωρῆσαι, πεπεισμένος μὲν	οὐδαμῶς	ὅτι πάντως ἐκείνοις ἀρέσω, πρὸς
[4]	συνήθους, ἐθάλπετο δὲ τὸ δωμάτιον	οὐδαμῶς,	οὗπερ ἐκάθευδον, ὅνπερ εἰώθει τρόπον
[22]	ἐβιάσαντο λαβεῖν, καὶ πρὸς πάντα	ἑτοίμως	ὑπήκουσαν. Ὃ δὲ δὴ μέγιστον,
[28]	ἐπῄνουν ὑμᾶς ὡς ἐνεδέχετό μοι	φιλοτίμως	οὐκ ἀναμείνας τὴν πεῖραν οὐδὲ
[14]	δή τι χαρίεν ποιῶν μάλα	προθύμως	ἐνετίθει, καλῶν οἶμαι σεμνότητα τὴν
[26]	τὸ δὲ οὐ δυνηθέντα ἑλεῖν	ἱκανῶς	ἀμφοῖν στέρεσθαι καὶ φαυλότερον τῶν
[26]	μετὰ σωφροσύνης, ᾠόμεθά τε ὑμῖν	ἱκανῶς	διὰ τούτων καλοὶ φανεῖσθαι τῶν
[13]	ἄφθονον παρέχων οἴει τρέφειν αὐτοὺς	ἱκανῶς.	Ἐκεῖνο δέ σου χαρίεν, ὅτι
[23]	Καὶ γενέθλια μέν τις ἑστιῶν	ἱκανῶς	παρασκευάζει δεῖπνον καὶ ἄριστον, ἐπὶ
[10]	δὲ αὐτῷ κατὰ μικρὸν τηκόμενον	ἀφανῶς	οἴχεσθαι, καὶ ὑπορρεῖν τὰς δυνάμεις,
[10]	ἣν πρότερον διδομένην αὐτῷ χάριν	εὐγενῶς	ἠρνήθη, μάλα κραταιῶς μετεδίωξεν. ~Ἀντιόχῳ
[10]	στέρνῳ τὴν χεῖρα, καὶ ἐπήδα	δεινῶς	ἡ καρδία καὶ ἔξω ἵετο.
[9]	μοι τοῖς εἰς ἐμαυτὸν σκώμμασι	μειζόνως	ἐπικαταχέων ἐμαυτοῦ ταυτασὶ τὰς λοιδορίας,
[7]	ἐκείνους κολα: κεύειν, ἀλλὰ θεραπεύειν	σωφρόνως.	~Ἰδού, πάλιν ἐγὼ τὰ συνήθη
[16]	ἡμῖν ἐπιπολαζόντων, οὐ γὰρ ἔχω	πῶς	ἂν αὐτὸ μᾶλλον ἐνδειξαίμην) ἐπὶ
[6]	τοξεύμασι. Σὺ δέ, ὦ γενναῖε,	πῶς	ἀνέξῃ τὰ Περσῶν βέλη, τὰ
[1]	οὐκ εἰς ἄλλους μὰ Δία	(πῶς	γάρ, ἀπαγορεύοντος τοῦ νόμου; εἰς
[25]	δέων ἢ ἀποκλείων ἢ κολάζων.	Πῶς	γάρ; ὅς, ἐπείπερ ὑμῖν ἐμαυτὸν
[4]	ἐκεῖ θερμαίνεσθαι, καὶ ταῦτα ἔχον	εὐτρεπῶς	πρὸς τὸ παραδέξασθαι τὴν ἐκ
[14]	πάππῳ, τὴν μητέρα τὴν ἐμὴν	ὅπως	ἀγάγοι διὰ τῶν Ὁμήρου καὶ
[23]	λιβανωτόν. Ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα	ὅπως	ἄν τις ταῦτα ἀνὴρ ἀγαθὸς
[20]	Εἶἑν. Ὁ δὲ δὴ Κάτων	ὅπως	ἀπήντησε τῷ γυμνασιάρχῳ βούλεσθε φράσω;
[8]	ἐπαινοῦντας. Οὐ γὰρ οἶμαι διενοήθης	ὅπως	ἁρμόσει τῶν ἀνδρῶν οὔτε τοῖς
[28]	οὐκ ἀναμείνας τὴν πεῖραν οὐδὲ	ὅπως	ἕξομεν πρὸς ἀλλήλους ἐνθυμηθείς· ἀλλὰ
[28]	ἀνεπλήρωσα φεισάμενος οὐδενός. Ἐσκόπουν γὰρ	ὅπως	ἡ πόλις ὑμῶν ἔσται μείζων
[13]	δέ σου χαρίεν, ὅτι οὐδὲ	ὅπως	ἰχθὺς ἐν τῇ πόλει πετραῖος
[20]	παρασχόντος; ~Ἀλλὰ ὁ Ῥωμαῖος Κάτων,	ὅπως	μὲν ἔχων πώγωνος οὐκ οἶδα,
[15]	τοῦτο, πολλὴν ἂν ἐποιήσατο προμήθειαν,	ὅπως	ὅ τι μάλιστα ὑμῖν φανείην
[6]	φέρειν πρᾳότερον, ἐπιμελεῖσθαι καὶ προνοεῖν	ὅπως	οἱ πένητες ὑπὸ τῶν πλουτούντων
[8]	τοὺς θεοὺς ἐλευθέρους εἶναι θέλοντας,	ὅπως	τις εὔνους αὐτοῖς ὥσπερ πατὴρ
[14]	ῥιπτοῦντα πανταχοῦ τὰ ὄμματα κατόπιν,	ὅπως	ὑμῖν καλός, οὔτι τὴν ψυχήν,
[8]	τὸ σῶμα, λειότεροι τῶν γυναικῶν	ὅπως	φαίνοιντο τοῖς ἐντυγχάνουσιν, ἑορτάς, πανηγύρεις,
[19]	πρὸς ἀλλήλους ἀγῶνα λίαν ἐβράβευσαν	φιλανθρώπως,	ἐγενόμην αὐτῷ πιστότερος φίλος ἢ
[27]	ἵνα μὴ δοκοίην ὥσπερ ἐξεπίτηδες	αὐτοπροσώπως	ἐπαίνους ᾄδειν ἐμαυτοῦ, καὶ ταῦτα
[2]	λόχμῃ τῶν θηρίων. Ἐσθίειν δὲ	λάβρως	ἢ πίνειν χανδὸν οὐ συγχωροῦμαι·
[8]	φθέγγεσθαι ὡς ἔτυχεν ἀδεῶς καὶ	ἐλευθέρως,	ἀλλὰ ὑπὸ τῆς συνήθους σκαιότητος
[21]	κολακεύειν εἰδόσιν, ἁπλῶς δὲ καὶ	ἐλευθέρως	ἐκ τοῦ ἴσου πᾶσι προσφέρεσθαι.
[6]	καὶ λάθρᾳ τὸν δημοσίᾳ καὶ	φανερῶς	ἀκόλαστον εἶναι θέλοντα καὶ τερπόμενον
[27]	ὑπὲρ τούτου λαβεῖν οὐ δυνάμενοι	φανερῶς,	διὰ τῶν ἀναπαίστων ἡμᾶς, ὥσπερ
[8]	καὶ λοιδορούντων λάθρᾳ ἢ καὶ	φανερῶς,	ἐπειδὴ κολακεύειν ἐνόμισας τοὺς ἐν
[21]	γὰρ ἐκεῖσε τεχθεὶς ἐγγὺς ἦλθε	γήρως	ἅμα τοῖς πολίταις τρεφόμενος· Ἐμοὶ
[7]	πλήθει, καὶ καθάπτῃ τῶν βοώντων	πικρῶς	αὐτὸ δὴ τοῦτο λέγων τὸ
[7]	σε σὺν βοῇ μετὰ κρότων	λαμπρῶς	ἐν τοῖς τεμένεσιν ὥσπερ ἐν
[31]	οὐδεμιᾷ πόλει, καὶ τρέφομεν οὕτω	λαμπρῶς;	ὅτι τὸν κατάλογον ὑμῶν ηὐξήσαμεν;
[29]	ὑπεριδόντος μου καὶ περιμείναντος, οὕτως	ὀλιγώρως	ἔσχον τοῦ πράγματος, ὡς οὐδεὶς
[23]	τοσαύτην πόλιν οὕτω τῶν θεῶν	ὀλιγώρως	ἔχειν, ὡς οὐδεμία παροικοῦσα ταῖς
[2]	θυγατέρας ὑπὸ ἁβρότητος βίου καὶ	ἴσως	ἁπαλότητος τρόπον λεῖον ἐπιμελῶς ἐργάζεσθε,
[11]	διαδίδοσθαι μέχρι πολλοῦ τὰς ποιότητας,	ἴσως	δὲ καὶ ἐπίπαν ὅμοια τὰ
[12]	μὲν οὖν ἐστι κουφότερα, θεοῖς	ἴσως	δῆλον, ἐπείπερ ἀνθρώπων οὐδεὶς οἷός
[3]	καὶ φρενῶν. Ἦν μὲν οὖν	ἴσως	καὶ τοῦτο βαρὺ καὶ δεῖγμα
[16]	ἔσομαι τῶν μὲν ἄλλων ἀνθρώπων	ἴσως	οὐδενός (οὐ γὰρ εἶναί μοι
[23]	ἀνεπιεικεῖς πάνυ διελέχθην λόγους, ὧν	ἴσως	οὐκ ἄτοπον καὶ νῦν μνημονεῦσαι.
[9]	ἐστί μοι κατά τινα θεὸν	ἴσως	ταῦτα. Διόπερ εὖ ἴστε, οὐδὲ
[6]	λοιδορίας· εἶτα καὶ ταῦτα φέρειν	ἐγκρατῶς	καὶ μὴ χαλεπαίνειν μηδὲ ἐπιτρέπειν
[27]	ἰδίᾳ μοι πρὸς ὑμᾶς πεποιημένα	προπετῶς	μὲν καὶ ἀνοήτως, ἥκιστα δὲ
[11]	ἀδέξιον, ἀναφρόδιτον, ἐμμένον τοῖς κριθεῖσιν	ἀμετακινήτως·	ἃ δὴ πάντα ἐστὶ δείγματα
[24]	Ὑμῖν δὲ ἀπηχθόμην ἐγὼ ποιῶν	ἀνοήτως.	Ἐχρῆν γὰρ σιωπᾶν, ὥσπερ οἶμαι
[27]	ὑμᾶς πεποιημένα προπετῶς μὲν καὶ	ἀνοήτως,	ἥκιστα δὲ ὑφ´ ὑμῶν ἄξια
[29]	ἆρ´ οὐ πέντε μόγις καὶ	ἀγαπητῶς,	ἄλλως τε καὶ τηλικούτου χειμῶνος
[6]	ἕβδομον τουτονί, τὸ μὲν εὔχεσθαι	πάντως	ἀπαλλαγῆναι τοῦ τοσούτου κακοῦ τοῖς
[16]	αὐτοὺς τὴν ἅμιλλαν) ἐμαυτοῦ δὲ	πάντως.	Ἐγὼ δὲ (οὐ γὰρ εἶχον
[25]	ὑποχωρῆσαι, πεπεισμένος μὲν οὐδαμῶς ὅτι	πάντως	ἐκείνοις ἀρέσω, πρὸς οὓς πορεύομαι,
[16]	τοῦ βίου τέλος (ἐπιτρέψουσί μοι	πάντως	οἱ τῶν Ἑλλήνων σοφοὶ φάναι
[6]	τοῖς θεάτροις· εἰ δὴ οὖν	ὄντως	ἡ σωφροσύνη τοιοῦτόν ἐστιν, ἀπόλωλας
[22]	μὴ καὶ τοῖς παροῦσι στέργοιμι,	διαφερόντως	ἀσπασάμενος ἐκεῖνα. Κελτοὶ μὲν γὰρ
[5]	εὐδαίμων καὶ μακαρία καὶ πολυάνθρωπος	εἰκότως	ἄχθεται, ἐν ᾗ πολλοὶ μὲν
[19]	τοῖς τέλμασι βατράχων. Εἶτα οὐκ	εἰκότως	ἐμαυτοῦ κατηγορῶ τοσαύτας ἀπεχθείας λαβὰς
[13]	καὶ ὡς καπηλεύοντες, τὰ νῦν	εἰκότως	λυποῦνται δι´ ἀμφοτέρων ἀφῃρημένοι τὰς
[31]	πανούργους καὶ κλέπτας οὕτω κολάζων	εἰκότως	ὑμῖν φαίνομαι τὸν κόσμον ἀνατρέπειν.
[16]	θάτερα περιέστη καὶ γέγονεν οὐκ	ἀπεικότως	ἐν ὀνείδει. Ἑπτὰ γάρ ἐσμεν
[6]	καὶ σκαιότητα τούτοις ἁρμόσειν ὑπέλαβες;	οὕτως	ἀνόητόν ἐστί σοι καὶ φαῦλον,
[18]	ἡμεῖς, εἰ τῶν θεῶν περιορώντων	οὕτως	ἐλευθέραν τὴν πόλιν καὶ οὐκ
[22]	δὴ δέδοται παρ´ ἐμοῦ πρῴην,	οὕτως	ἐπαρθέντες τὸν νοῦν καὶ μετέωροι
[25]	παρασκευὰς δείπνων ἢ θεάτρων ὃν	οὕτως	ἐποιήσαμεν τρυφᾶν, ὥστε ἄγων σχολὴν
[17]	ἵνα μὴ τὴν ἐλευθερίαν ἀφέληται·	οὕτως	ἡ πόλις ἐστὶν ἐλευθέρα. Σὺ
[4]	τὴν φίλην Λουτεκίαν· ὀνομάζουσι δὲ	οὕτως	οἱ Κελτοὶ τῶν Παρισίων τὴν
[29]	τριῶν ὑπεριδόντος μου καὶ περιμείναντος,	οὕτως	ὀλιγώρως ἔσχον τοῦ πράγματος, ὡς
[31]	μὴ δεόμενοι. Τοῦτο ἐξετασθὲν ἀνεφάνη	σαφῶς.	Ἀφελόμενος δὲ αὐτοὺς ἐγὼ τῶν