HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CASSIUS, L'Histoire romaine, livre LVII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 149 formes différentes pour 628 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[57, 5]   ἑαυτοῦ ξίφος ἀνατείνας τοῦτο" ἔφη λαβέ· τοῦτο γὰρ ὀξύτερόν ἐστιν. ὁ

[57, 12]   ἐκκλησίας ἐτόλμησέ ποτε ἐσελθεῖν, τά γε ἄλλα πάντα ὡς καὶ αὐταρχοῦσα

[57, 8]   γραφόμενον ἀναγιγνώσκων ἔφερε· καὶ ὁσάκις γε βασιλεῦσί τισιν ἐπέστελλε, καὶ ἐκεῖνο

[57, 8]   τῷ δημοσίῳ συμφέρῃ. καὶ οὕτω γε διὰ πάντων ὁμοίως δημοτικὸς ἦν

[57, 3]   καὶ ἰδιωτεύων σωθῇ. καὶ πολλάκις γε διὰ τοῦτο καὶ ἀρρωστεῖν προσεποιεῖτο

[57, 10]   οὐδένα, οὔτ´ οὐσίαν τινὸς τότε γε ἐδήμευσεν, ἀλλ´ οὐδὲ ἐξ ἐπηρείας

[57, 8]   καὶ αὐτὸς ὤμνυε. καὶ ὅπως γε ἐκδηλότερον αὐτὸ ποιοίη, παρεὶς ἂν

[57, 8]   τὸ ἀρχαῖον} ὠνομάζετο, καὶ πολλάκις γε ἔλεγεν ὅτι δεσπότης μὲν τῶν

[57, 9]   αὐθαίρετον ἀλλ´ οὐδ´ ἄλλως τότε γε ἐτεμενίσθη, οὔτε εἰκόνα ἐξῆν αὐτοῦ

[57, 8]   τοῖς μετ´ ἐκεῖνον ἄρξασιν, ὧν γε καὶ λόγον τινὰ ποιούμεθα, ἐπί

[57, 14]   καιροὺς ὡς ἕκαστα ἐγένετο, ὅσα γε καὶ μνήμης ἄξιά ἐστιν. ἐπὶ

[57, 13]   ἐτόλμησε. ταῦθ´ οὕτω πάντα μέχρι γε καὶ ὁ Γερμανικὸς ἔζη ἐποίει·

[57, 2]   τέ τινας καὶ συνάρχοντας, οὔτι γε καὶ πάντων καθάπαξ ὥσπερ ἐν

[57, 17]   τῶν γὰρ ἀλλοτρίων ἰσχυρῶς, μέχρι γε καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν ἐπετήδευσεν,

[57, 2]   τοῦ Καίσαρος, καύσωσι. καὶ ἐπειδή γε κομψευσάμενός τις ἐπὶ τούτῳ φρουρὰν

[57, 5]   ἐπέραινον, ἡσύχασαν, καὶ ἐς τοσαύτην γε μεταβολὴν ἦλθον ὥστε καὶ αὐτοὶ

[57, 17]   ὄνομα τοῦτ´ ἐφθέγξατο, ἀλλὰ νῦν γε πάντες διὰ σὲ ἐς τὰ

[57, 13]   μηδένα αὐτοῦ προτιμήσειν. καὶ ἐπειδή γε πολλῇ ἐσθῆτι ἁλουργεῖ καὶ ἄνδρες

[57, 8]   τισὶ βεβαιοῦσθαι, οὐδὲ τοῦτο τά γε πρῶτα ἐφ´ ἑαυτῷ περιεῖδε γενόμενον.

[57, 4]   τοῦ Δρούσου καὶ ἐν αὐτῇ γε τῇ σκηνῇ αὐτοῦ, μεταπεμφθέντες ὡς

[57, 17]   Τιβέριός ποτε ἐποίησε) καὶ διελέχθη γέ τινα ἐκ τοῦ σκιμποδίου προκύψας.

[57, 11]   φρουρὰν ἐπεσαγόμενος, καὶ ἐφ´ ἑνί γέ τινι αὐτῶν τελευτήσαντι τὸν ἐπιτάφιον

[57, 7]   τοῖς ἄλλοις ἐπεκοίνου. καὶ ἔς γε τὸ μέσον τὴν ἑαυτοῦ γνώμην

[57, 17]   ἀλλ´ ἐπλάσσετο, εἴ πως ἔκ γε τούτου σωθείη. κἂν ἐθανατώθη, εἰ

[57, 11]   ἐντυγχάνειν αὐτῷ γίγνοιτο. καὶ τούς γε τῶν ἵππων ἀγῶνας ἐξ οἰκίας

[57, 21]   μὲν δὴ οὖν καὶ πολλούς γε τῶν τελευτώντων καὶ ἀνδριᾶσι καὶ

[57, 9]   ὅτι οὐκ ἐπιτρέψω. ἐπεὶ τό γε ὑβρίσθαι πρός τινος ἢ καὶ

[57, 14]   τις ἰδιώτης διετέλεσε, καὶ κληρονόμος γε ὑπό τινος καταλειφθεὶς τὸ σῶμα

[57, 21]   τε πολλοῖς καὶ μηχανήμασιν ὀνευσάμενος ἐπανήγαγε. τότε μὲν οὖν ὁ Τιβέριος

[57, 22]   ἀπορρίψαντα, ὑπό τε τὴν βουλὴν ὑπήγαγε καὶ ἁλόντα ἀπὸ τοῦ Καπιτωλίου

[57, 23]   Ἀσίαν ἐπιτροπεύσαντα ἐς τὸ συνέδριον ἐσήγαγε, καὶ ἐγκαλέσας αὐτῷ ὅτι καὶ

[57, 18]   ᾀδόμενον, οὐχ ἡσυχῇ σφας ἐκίνει· ἔλεγε γὰρ ὅτι· τρὶς δὲ τριηκοσίων

[57, 23]   πάντα τὰ ἐξ ἀνθρώπων κακὰ ἔλεγε. καὶ γὰρ εἰ ἐν ἀπορρήτῳ

[57, 12]   τὸν Τιβέριον αὐτὴ αὐτοκράτορα πεποιηκέναι ἔλεγε, καὶ διὰ τοῦτο οὐχ ὅσον

[57, 1]   πολλῷ πλείω καὶ μείζω κατορθοῦσθαι ἔλεγε. καὶ εἰ μὲν μόνα ταῦτ´

[57, 3]   Νώλης πέμψας τινὰ ἀπέκτεινε· καὶ ἔλεγε μὲν μὴ ἐκ τῆς ἑαυτοῦ

[57, 8]   ἕνεκα ἔξω που ταῖς νουμηνίαις διῆγε, καὶ ἵνα μηδένα τῶν ἀνθρώπων

[57, 24]   ζῆν ἔτ´" ἔφη ἄξιός εἰμι, εἴγε καὶ Λέντουλός με μισεῖ.

[57, 18]   ἡ Λιουία πάνυ ἥσθησαν, οἱ δὲ δὴ ἄλλοι πάντες δεινῶς ἐλυπήθησαν.

[57, 17]   καίπερ ἀκρατῶς παρρησιασάμενον, ἔδρασε· τὸν δὲ δὴ Ἀρχέλαον τὸν τῆς Καππαδοκίας

[57, 17]   τὴν Ῥόδον ἀπελθόντος ἠμέλησε, τὸν δὲ δὴ Γάιον ἐς τὴν Ἀσίαν

[57, 5]   οὖσαν ἀφῆκαν αὐτῷ δεηθέντι, τὸν δὲ δὴ Γάιον κατέσχον. χρόνῳ δ´

[57, 2]   ἐδέοντο αὐτοῦ ἄρχειν πάντων, Ἀσίνιος δὲ δὴ Γάλλος παρρησίᾳ ἀεί ποτε

[57, 4]   μὲν οὖν αὐτίκα ὑπεξείλετο, τὸν δὲ δὴ Γερμανικὸν δεινῶς ἐφοβεῖτο. ἐθορύβησαν

[57, 18]   ἀπέκρινε τὰ δὲ ἐνέκρινε. τοῦ δὲ δὴ Γερμανικοῦ τελευτήσαντος ὁ μὲν

[57, 14]   Τιβέριος μὲν ταῦτα ἔπραττεν, ὁ δὲ δὴ Δροῦσος τὰ μὲν τῇ

[57, 13]   τοὺς αἰτιαζομένους τι μετεχειρίζετο, τῷ δὲ δὴ Δρούσῳ τῷ υἱεῖ καὶ

[57, 18]   ἂν δεκατρεῖς Καίσαρες γένωνται; Μάρκου δὲ δὴ Ἰουνίου Λουκίου τε Νωρβανοῦ

[57, 7]   τι ἢ οὐδὲν ἔπραττε, πάντα δὲ δὴ καὶ τὰ σμικρότατα ἔς

[57, 24]   πανήγυρις ἡ δεκαετηρὶς ἐποιήθη. Κρεμούτιος δὲ δὴ Κόρδος αὐτόχειρ ἑαυτοῦ γενέσθαι,

[57, 8]   αὐτοκράτωρ δὲ τῶν στρατιωτῶν, τῶν δὲ δὴ λοιπῶν πρόκριτός εἰμι. εὔχετό

[57, 14]   ἀγγείων ἀθραύστων ἐξετάκη, ἐλάμβανον, ἐκεῖνος δὲ δὴ νομίσας ἐκ πολυπληθίας ναμάτων

[57, 7]   τὰ μὲν ἄντικρυς ἀπεφαίνετο, τὰ δὲ δὴ πλείω, ἵνα δὴ μὴ

[57, 21]   καὶ δημοσίαις ταφαῖς ἐτίμα, τὸν δὲ δὴ Σεϊανὸν ζῶντα ἐν τῷ

[57, 4]   νυκτὸς περιεφρούρησαν, μὴ διαφύγῃ, τῆς δὲ δὴ σελήνης ἐκλιπούσης ἐνθυμηθέντες ἀπημβλύνθησαν,

[57, 13]   περὶ τῆς Λιουίας παραδέδοται· ~ὁ δὲ δὴ Τιβέριος αὐτὸς μὲν τραχύτερον

[57, 17]   καὶ Λούκιος Φλάκκος ἔλαβον, ὁ δὲ δὴ Τιβέριος, ἐπειδὴ καὶ μετὰ

[57, 5]   αὐτοὺς οὐδὲν ἧττον ἤλπισε, γράμματα δὲ δή τινα ὡς καὶ παρὰ

[57, 1]   μὲν γὰρ ἀληθῶς γενέσθαι τὸ δὲ δοκεῖν βούλεσθαι ἐθέλων, πάντως τέ

[57, 19]   πατρὸς τῶν δορυφόρων ἦρξεν· ἐπεὶ δὲ ἐκείνου ἐς τὴν Αἴγυπτον πεμφθέντος

[57, 3]   τοῦ Αὐγούστου καταδειχθεῖσι προκατέλαβεν· ἐς δὲ ἐκείνους ὑποπτεύων ἐπ´ ἀμφότερα ἀνεῖχεν,

[57, 10]   ἃ προκατεβάλετο μὲν οὐκ ἐξετέλεσε δέ, ἐκποιῶν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπέγραφέ

[57, 18]   λαβεῖν ἀρχὴν οὐκ ἠθέλησεν. ἀπέθανε δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ, ὑπό τε τοῦ

[57, 13]   οὐδένα οὐδὲ ἐζημίωσεν οὐδένα, ὑετοῦ δὲ ἐν πανηγύρει τινὶ γενομένου φαιὰν

[57, 5]   οὗτοι μὲν οὕτως ἡσύχασαν, οἱ δὲ ἐν τῇ Γερμανίᾳ, καὶ πολλοὶ

[57, 18]   ὡς οὐδενὸς ἄξια ἀπέκρινε τὰ δὲ ἐνέκρινε. τοῦ δὲ δὴ Γερμανικοῦ

[57, 24]   τῶν ἑκασταχόθι ἀρχόντων ἐκαύθη, ὕστερον δὲ ἐξεδόθη τε αὖθις (ἄλλοι τε

[57, 16]   μὲν καὶ παντελῶς ἀπωλώλει, τὰ δὲ ἐξίτηλα γοῦν ὑπὸ τοῦ χρόνου

[57, 19]   ἐποιήσατο καὶ ἑαυτὸν κατεχρήσατο. ~Τιβέριος δὲ, ἐπεὶ δὲ τὸ ἐφεδρεῦον οὐκέτ´

[57, 6]   αὐτὸν ἐποίει) οὐκ ἠθέλησε· Τιβέριος δὲ ἐπῄνεσε μὲν αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ,

[57, 7]   ἑαυτῶν χώρᾳ καθῆσθαι εἴα, αὐτὸς δὲ ἐπὶ τοῦ βάθρου τοῦ κατάντικρύς

[57, 15]   μὲν ἔρρωτο, οὐκ ἔκρινε, νοσήσαντα δὲ ἐπιθάνατον ἔν τε σκιμποδίῳ καταστέγῳ,

[57, 10]   ἔργα τὰ μὲν ἀνοικοδομῶν τὰ δὲ ἐπικοσμῶν, πολλὰ δὲ καὶ πόλεσι

[57, 7]   μεθ´ ἑτέρους τοῦτ´ ἐποίει· ἐκεῖνος δὲ ἔστι μὲν ὅτε ἐσιώπα, ἔστι

[57, 2]   μὲν αὐτὸς ἔχειν ἠξίου, τῶν δὲ ἑτέρων ἄλλοις παρεχώρει. ἦν δὲ

[57, 1]   μὲν κατὰ Αὔγουστον ἐγένετο, Τιβέριος δὲ εὐπατρίδης μὲν ἦν καὶ ἐπεπαίδευτο,

[57, 13]   πρώτης ὡς ὕστερον διέδειξε, πλασάμενος δὲ ἐφ´ ὅσον ἐκεῖνος ἐβίω, ἐπειδήπερ

[57, 14]   πολλὰ ἔτη οὕτως ἐποιήθη· τότε δὲ ἡ Κρήτη τοῦ ἄρχοντος αὐτῆς

[57, 1]   μὲν ἦν καὶ ἐπεπαίδευτο, φύσει δὲ ἰδιωτάτῃ ἐκέχρητο. οὔτε γὰρ ὧν

[57, 12]   τῆς ἑαυτοῦ ζηλώσεως ἕνεκα, τὸ δὲ ἵνα μὴ ὑπεραυχῇ, πράττειν ἐκέλευε.

[57, 14]   ἔτει γενέσθαι τινὲς λέγουσι· τότε δὲ ἱππέων τινῶν ἐν τοῖς ἀγῶσιν

[57, 14]   ἕτερον οὐκέτ´ εἴασεν ὁπλομαχῆσαι. ἐγένοντο δὲ καὶ ἄλλαι ἐν τῇ τῶν

[57, 8]   μὲν δυσχέρειαν ἐν αὐτῷ πολλὴν δὲ καὶ ἀνάλωσιν ἐκ τῆς ἀντιδόσεως

[57, 11]   πρὸς τὰς θύρας ἐξεδέχετο, τοῦτο δὲ καὶ ἀπιόντας προέπεμπεν. εἴ τέ

[57, 15]   καὶ ἐκεῖ λεγομένας ἀκούων, πολλὰς δὲ καὶ αὐτὸς ἐπερωτῶν. τοῦτό τε

[57, 12]   μητέρα αὐτὴν τῆς πατρίδος πολλοὶ δὲ καὶ γονέα προσαγορεύεσθαι γνώμην ἔδωκαν.

[57, 16]   ἐλθὼν πολλοὺς μὲν ἐνταῦθα πολλοὺς δὲ καὶ ἐν τῇ Ἰταλίᾳ ὕστερον

[57, 21]   πολλῶν εἰκόνες αὐτοῦ ἐποιήθησαν, πολλοὶ δὲ καὶ ἔπαινοι καὶ παρὰ τῷ

[57, 7]   μὲν οὖν ὥσπερ εἶπον, ἐπεφοίτα δὲ καὶ ἐπὶ τὰ τῶν ἀρχόντων

[57, 5]   τοὺς μὲν ἰδίᾳ ἀποκτεῖναι, τοὺς δὲ καὶ ἐς τὸ μέσον ἀγαγόντες

[57, 14]   ὅτε τοῦ ἀνταγωνιστοῦ ἐστερήθη. ~λέξω δὲ καὶ κατὰ τοὺς καιροὺς ὡς

[57, 3]   ἐπεφύκει καὶ οὕτω προῄρητο, ἤδη δὲ καὶ ὅτι τά τε στρατεύματα,

[57, 17]   ἐκ τῶν φόρων ἀνείθη πολλὰ δὲ καὶ παρὰ τοῦ Τιβερίου ἐδόθη·

[57, 10]   ἀνοικοδομῶν τὰ δὲ ἐπικοσμῶν, πολλὰ δὲ καὶ πόλεσι καὶ ἰδιώταις ἐπαρκῶν.

[57, 19]   τῆς τελευτῆς αὐτοῦ ἄρξοι. συνήρατο δὲ καὶ συγκατειργάσατο αὐτῷ πάντα προθυμότατα

[57, 6]   ὑπετόπει μὲν καὶ ἐκεῖνον, ὑπετόπει δὲ καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ· ἦν

[57, 19]   ἀρχὰς καὶ τιμὰς προσελάμβανον. πολλοὺς δὲ καὶ τὴν ἡμέραν καὶ τὴν

[57, 18]   μὲν γὰρ τὸ σῶμα ἄριστος δὲ καὶ τὴν ψυχὴν ἔφυ, παιδείᾳ

[57, 10]   τοὺς μὲν ὑπ´ ἀσελγείας τοὺς δὲ καὶ ὑπὸ πτωχείας, ὅσοι μηδένα

[57, 18]   ἔχοντες ζῶντος ἔθ´ εὑρέθη. ὅτι δὲ καὶ φαρμάκῳ ἐφθάρη, τὸ σῶμα

[57, 15]   σηρικῇ μηδένα ἄνδρα χρῆσθαι, ἀπεῖπε δὲ καὶ χρυσῷ σκεύει μηδένα πλὴν

[57, 2]   ἡμέρας ἑώρα) ἐξίστασθαι ἔλεγεν· ἔπειτα δὲ κοινωνούς τέ τινας καὶ συνάρχοντας,

[57, 7]   ἄλλοις τοτὲ μὲν πρῶτος τοτὲ δὲ μεθ´ ἑτέρους τοῦτ´ ἐποίει· ἐκεῖνος

[57, 7]   ὁ μὲν τὸ ἐγίγνωσκεν, οἱ δὲ μετ´ αὐτὸν ἕτερόν τι ἀνθῃροῦντο,

[57, 22]   αὐτοῦ, τοὺς μὲν εὐθὺς τοὺς δὲ μετὰ ταῦτα, ἐκόλασε. τότε δ´

[57, 22]   τευξομένου, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτόν. ~Δροῦσος δὲ ὁ παῖς αὐτοῦ φαρμάκῳ διώλετο.

[57, 20]   ὁ Οὐᾶρος ὁ Κυιντίλιος, τοῦτο δὲ ὁ Πίσων ὁ Γναῖος ὅ

[57, 20]   δὴ τότε μᾶλλον θαυμασθῆναι. ~ἐπεὶ δὲ ὁ Τιβέριος τὴν ὕπατον ἀρχὴν

[57, 22]   ἔπαινον ποιησάμενος οἴκαδε ἐκομίσθη. ἀπεῖπε δὲ ὁ Τιβέριος τοῖς πυρὸς καὶ

[57, 21]   καὶ οὐκέτ´ αὐτοῦ ἥψατο. τοὺς δὲ ὀρχηστὰς τῆς τε Ῥώμης ἐξήλασε

[57, 9]   ἂν μὴ ἐγὼ ἐπιτρέψω, προσεπεῖπε δὲ ὅτι οὐκ ἐπιτρέψω. ἐπεὶ τό

[57, 17]   πολιτείαν Ῥωμαίων δύνασαι δοῦναι, ῥήμασι δὲ οὔ. ἐκεῖνον μὲν οὖν οὐδὲν

[57, 11]   καὶ κακόν τι δράσων, ἐλθόντας δὲ οὐδὲν δεινὸν εἰργάσατο, ἀλλ´ ὑπογράψαντας

[57, 19]   ἀνεπιτήδειον ἐπεκλήθη, δεινῶς ἐπεξῄει. ἐβασανίζοντο δὲ οὐχὶ οἰκέται μόνον κατὰ τῶν

[57, 8]   αὐτῷ ὡς πάρεδρος. ~καὶ τἆλλα δὲ πάντα κατὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον

[57, 15]   ποτὲ ἐδέδοκτο, ψηφισθῆναι ἐποίησε. ταῦτα δὲ περὶ τοῦτον πράξας, Οὐιβίῳ Ῥούφῳ

[57, 18]   καὶ τοῖς παροῦσι δειχθέν. ὁ δὲ Πίσων χρόνῳ ὕστερον ἐς τὴν

[57, 6]   συνῄδει ἄλλα μὲν λέγοντι ἄλλα δὲ ποιοῦντι, ὑπελάμβανεν, ὥσθ´ ὑπετόπει μὲν

[57, 15]   τοὺς μὲν ξένους ἐθανάτωσε, τοὺς δὲ πολίτας, ὅσοι καὶ τότε ἔτι,

[57, 19]   μὲν τοῦ Στράβωνος ὤν, παιδικὰ δέ ποτε Μάρκου Γαβίου Ἀπικίου γενόμενος,

[57, 5]   οὖν οὕτω στασιάζοντες ἐπαύσαντο· ὕστερον δὲ πρεσβευτῶν παρὰ τοῦ Τιβερίου βουλευτῶν

[57, 22]   τοῦτο καὶ νῦν φυλάττεται. Αἴλιον δὲ Σατορνῖνον, ὡς καὶ ἔπη τινὰ

[57, 1]   βουλόμενον συναινοῦντές οἱ ἐσφάλλοντο) χαλεπώτερον δὲ συνιέναι· τήν τε γὰρ ἐπιτήδευσιν

[57, 18]   τῆς πόλεως χρόνῳ προσῆκον, πρὸς δὲ τὰ παρόντα ᾀδόμενον, οὐχ ἡσυχῇ

[57, 2]   καὶ ἡ ἄλλη Ἰταλία, ἕτερον δὲ τὰ στρατόπεδα, καὶ ἕτερον οἱ

[57, 12]   ἀλλ´ αὐτὸς μὲν τούτοις ἐκείνη δὲ ταῖς γυναιξὶν εἱστίασε. καὶ τέλος

[57, 15]   ~τότε μὲν ταῦτ´ ἐγένετο, Στατιλίου δὲ Ταύρου μετὰ Λουκίου Λίβωνος ὑπατεύσαντος

[57, 2]   δὲ ἑτέρων ἄλλοις παρεχώρει. ἦν δὲ ταῦτα ἓν μὲν ἥ τε

[57, 21]   ἐκ τῆς πόλεως ἐξήλασε· μετὰ δὲ ταῦτα προσελθόντος οἱ αὐτοῦ καὶ

[57, 18]   κοινωνοὺς τῆς διαγνώμης ἐποιεῖτο. ~Γερμανικὸς δὲ τῇ ἐπὶ τοὺς Κελτοὺς στρατείᾳ

[57, 1]   τοὺς μὲν τῆς ἀληθείας τοὺς δὲ τῆς δοκήσεως ἕνεκα ἤχθαιρε. ~τοιοῦτος

[57, 13]   βίαιον οὔθ´ ὑβριστικὸν πράξεις· ἂν δέ τι καὶ τολμήσῃς, οὐδὲ τελευτήσαντος.

[57, 24]   Λέντουλος (παρῆν γάρ) ἀνεκάγχασεν· ὁ δὲ Τιβέριος, ἐπιθορυβησάσης τι πρὸς τοῦτο

[57, 18]   σημεῖα τὰ στρατιωτικὰ ἀνεκτήσατο. τῷ δὲ Τιβερίῳ τῆς βουλῆς ἐγκειμένης, καὶ

[57, 24]   δόξῃ, τὴν ἀπολύουσαν ἔθετο. Λεντούλου δέ τινος βουλευτοῦ φύσει τε ἐπιεικοῦς

[57, 19]   ἑαυτὸν κατεχρήσατο. ~Τιβέριος δὲ, ἐπεὶ δὲ τὸ ἐφεδρεῦον οὐκέτ´ εἶχεν, ἐς

[57, 10]   τῶν ποντιφίκων τινὶ προσέτασσε. τοῦτο δὲ τὸ κατὰ τὰς ἐπιγραφὰς οὐκ

[57, 23]   ὥσπερ τινὶ ὀρφανῷ προσέταξε· τοῦτο δὲ τὸν Καπίτωνα τὸν τὴν Ἀσίαν

[57, 21]   αὐτοῦ τῶν τοιούτων ἐπράττετο. κατὰ δὲ τὸν χρόνον τοῦτον καὶ στοὰ

[57, 14]   ἀγῶνα αὐτῶν οὐκ εἶδε, σφαγέντος δὲ τοῦ ἑτέρου τὸν ἕτερον οὐκέτ´

[57, 20]   ταῦτα συνάρξαντές οἱ ἐφθάρησαν. ἐκδημοῦντος δὲ τοῦ Τιβερίου Γάιος Λουτώριος Πρίσκος

[57, 9]   τὴν τύχην αὐτοῦ ἀπέλυσε· προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου καὶ πάνυ πολλοὺς

[57, 21]   μὲν ἐκεῖνο χρήμασιν ἐτίμησε, διὰ δὲ τοῦτο ἐκ τῆς πόλεως ἐξήλασε·

[57, 18]   ἐκίνει· ἔλεγε γὰρ ὅτι· τρὶς δὲ τριηκοσίων περιτελλομένων ἐνιαυτῶν Ῥωμαίους ἔμφυλος

[57, 24]   ταῖς Τιβερίου πράξεσιν ἦν, ~διελθόντων δὲ τῶν δέκα ἐτῶν τῆς ἀρχῆς

[57, 10]   τὰ μὲν αὐτὸς καθιέρου, τὰ δὲ τῶν ποντιφίκων τινὶ προσέτασσε. τοῦτο

[57, 8]   δεσπότης μὲν τῶν δούλων, αὐτοκράτωρ δὲ τῶν στρατιωτῶν, τῶν δὲ δὴ

[57, 1]   τῷ μὴ ἐφίεσθαι ἐνόμιζον· νῦν δὲ ὠργίζετο εἴ τις αὐτοῦ συνεὶς

[57, 12]   καὶ τοῦ δήμου τοὺς ἐθέλοντας οἴκαδε ἀσπασομένους ἀεί ποτε ἐσδέχεσθαι, καὶ

[57, 22]   ἐπὶ τῷ παιδὶ ἔπαινον ποιησάμενος οἴκαδε ἐκομίσθη. ἀπεῖπε δὲ ὁ Τιβέριος

[57, 17]   ποτὲ αὐτὸν εἰρηκέναι ὅτι ἐπειδὰν οἴκαδε ἐπανέλθω, δείξω αὐτῷ οἷα νεῦρα

[57, 0]   ~Τάδε ἔνεστιν ἐν τῷ πεντηκοστῷ ἑβδόμῳ

[57, 10]   βουλευτῶν συχνοὺς πενομένους καὶ μηκέτι μηδὲ βουλεύειν διὰ τοῦτ´ ἐθέλοντας ἐπλούτισεν.

[57, 17]   ἄνθρωπον μὴ ὅτι στῆναι ἀλλὰ μηδὲ καθίζεσθαι δύνασθαι, πολλοῦ γενομένου οὐκέτ´

[57, 17]   τὴν ἄλλην ἀρετὴν ἐπετήδευσεν, ἀπεχόμενος, μηδὲ τὰς κληρονομίας ἅς τινες αὐτῷ

[57, 22]   ἔξω τι τῶν συνήθων ἔπραξε, μηδὲ τοῖς ἄλλοις ποιῆσαι ἐπέτρεψεν· οὐ

[57, 14]   τὸν μὲν ἀγῶνα αὐτῶν οὐκ εἶδε, σφαγέντος δὲ τοῦ ἑτέρου τὸν

[57, 8]   τά γε πρῶτα ἐφ´ ἑαυτῷ περιεῖδε γενόμενον. καίτοι ἐπὶ ταῖς τοῦ

[57, 19]   τι καὶ εὔελπι πρὸς δυναστείαν ἐνεῖδε, πάντως ἀπώλλυεν. οὕτω δ´ οὖν

[57, 21]   τις, οὗ τὸ ὄνομα οὐδεὶς οἶδε (τῇ γὰρ θαυματοποιίᾳ αὐτοῦ φθονήσας

[57, 0]   ἐν οἷς ἄρχοντες οἱ ἀριθμούμενοι οἵδε ἐγένοντο. Δροῦσος Καῖσαρ Τιβερίου υἱ.

[57, 24]   τὴν ἀνάληψιν αὐτῆς οὐδενὸς ἐδεήθη (οὐδὲ γὰρ ἐδεῖτο κατατέμνων αὐτήν, ὥσπερ

[57, 8]   καὶ ἀργύριον παρ´ αὐτῶν λαμβάνῃ. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τὸν Αὔγουστον ἐπὶ

[57, 8]   τοῦ Αὐγούστου οὐκ ἐπέθετο μέν (οὐδὲ γὰρ ψηφισθῆναί ποτε εἴασε) λεγόμενον

[57, 13]   πρότερον ἐχρῶντο, διεμέμψατο μὲν οὐδένα οὐδὲ ἐζημίωσεν οὐδένα, ὑετοῦ δὲ ἐν

[57, 10]   τινὸς τότε γε ἐδήμευσεν, ἀλλ´ οὐδὲ ἐξ ἐπηρείας τι ἠργυρολόγησεν. Αἰμιλίῳ

[57, 9]   αὐτῷ πολλὰς ἐσῆγον) ἥκιστα προσεποιεῖτο, οὐδὲ ἔστιν ἥντινα τοιαύτην ἐφ´ ἑαυτῷ

[57, 24]   τι πρὸς τοῦτο τῆς γερουσίας, οὐδὲ ζῆν ἔτ´" ἔφη ἄξιός εἰμι,

[57, 11]   παρακολουθεῖν οὐχ ὅπως βουλευτὴν ἀλλ´ οὐδὲ ἱππέα τῶν πρώτων εἴα. ἔν

[57, 13]   ἂν δέ τι καὶ τολμήσῃς, οὐδὲ τελευτήσαντος. σωφρονέστατα γὰρ χρόνον τινὰ

[57, 8]   παρ´ αὐτῶν λαμβάνῃ. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τὸν Αὔγουστον ἐπὶ τούτῳ ἐπῄνει

[57, 8]   ἀεὶ ζώντων ὅρκοις τισὶ βεβαιοῦσθαι, οὐδὲ τοῦτο τά γε πρῶτα ἐφ´

[57, 13]   γὰρ χρόνον τινὰ διεγένετο, καὶ οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδενὶ ἀσελγαίνειν ἐφίει,

[57, 9]   τὸ μὲν γὰρ πρῶτον οὐδένα οὐδὲ τῶν ἐπ´ ἐκείνῳ τινὰ αἰτίαν

[57, 7]   ἔτι εἰρωνευόμενος ὑπεδέξατο, καὶ ἐν τοιῷδε αὐτὴν τρόπῳ, ἐφ´ ὅσον ὁ

[57, 7]   μέντοι παρὰ τοῦτο ὀργὴν εἶχεν. ἐδίκαζε μὲν οὖν ὥσπερ εἶπον, ἐπεφοίτα

[57, 1]   ἠλέει τε δῆθεν οὓς σφόδρα ἐκόλαζε, καὶ ἐχαλέπαινεν οἷς συνεγίγνωσκε· τόν

[57, 13]   ἀλλὰ καὶ συχνοὺς ἐπὶ τούτῳ ἐκόλαζε, καίτοι τῶν βουλευτῶν ποτε ἐπιτίμιόν

[57, 19]   πεπρωμένον ἑκάστῳ τῶν πρώτων καὶ ἐξήταζε καὶ ἠπίστατο ὥστε καὶ τῷ

[57, 11]   δικαζομένοις σφίσι συνηγωνίζετο καὶ θύουσι συνεώρταζε, νοσοῦντάς τε ἐπεσκέπτετο μηδεμίαν φρουρὰν

[57, 7]   τῇ ἀγορᾷ, ἐφ´ οὗ προκαθίζων ἐχρημάτιζε, καὶ συμβούλους ἀεὶ κατὰ τὸν

[57, 17]   καὶ προσέτι καὶ παραφρονεῖν δοκοῦντα. ἔπαθε μὲν γάρ ποτε τοῦτο ὄντως,

[57, 21]   ὑπατείας ἔς τε τὴν Ῥώμην ἦλθε, καὶ τοὺς ὑπάτους συναγορεύειν τισὶν

[57, 21]   καὶ τὴν ἀρχικὴν στολὴν ἐκδὺς ἐπανῆλθέ τε καὶ κατηγορηθῆναι παραχρῆμα ὡς

[57, 21]   εἰρηκὼς ἢ καὶ πεποιηκώς, λαβὼν ἐξῆλθέ τε ἐκ τοῦ συνεδρίου, καὶ

[57, 22]   ταῦτα, ἐκόλασε. τότε δ´ οὖν ἐσῆλθέ τε ἐς τὸ συνέδριον, καὶ

[57, 14]   τινος καταλειφθεὶς τὸ σῶμα αὐτοῦ συνεξήνεγκε, τῇ μέντοι ὀργῇ οὕτω χαλεπῇ

[57, 14]   καὶ ὑπὲρ τοῦ Γερμανικοῦ {δὴ} διέθηκε μονομαχῆσαι ἐθελησάντων τὸν μὲν ἀγῶνα

[57, 17]   καὶ γράμμα περὶ αὐτοῦ τούτου ἐξέθηκε, ῥήματί τινι μὴ Λατίνῳ χρησάμενος.

[57, 9]   πόλει μήτ´ ἰδιώτῃ τοῦτο ποιεῖν. προσέθηκε μὲν γὰρ τῇ ἀπορρήσει ὅτι

[57, 2]   ἐσηγήσατο, τόν τε χλευασμὸν αὐτοῦ συνῆκε, καὶ ἔφη καὶ ὅτι οἱ

[57, 5]   καὶ τοὺς ἔξω τῆς ἡλικίας ἀφῆκε· καὶ γὰρ ἐκ τοῦ ἀστικοῦ

[57, 20]   κακῶς ἀπώλοντο. τοιούτῳ τινί, ὡς ἔοικε, διὰ βίου δαίμονι συνεκεκλήρωτο. ἀμέλει

[57, 17]   τὰς πόλεις καὶ τοὺς ἰδιώτας ἀνήλισκε, καὶ οὔτε τιμὴν οὔτε ἔπαινον

[57, 10]   δαπανῶν πλεῖστα ἐς τὸ κοινὸν ἀνήλισκε, πάντα μὲν ὡς εἰπεῖν τὰ

[57, 1]   σφόδρα ἐκόλαζε, καὶ ἐχαλέπαινεν οἷς συνεγίγνωσκε· τόν τε ἔχθιστον ὡς οἰκειότατον

[57, 22]   αὐτοῦ, ἥν τινες Λιουίλλαν ὀνομάζουσιν, ἔδωκε· καὶ γὰρ καὶ ἐμοίχευεν αὐτήν.

[57, 5]   διπλῆν ὡς καὶ παρ´ ἐκείνου ἔδωκε, καὶ τοὺς ἔξω τῆς ἡλικίας

[57, 15]   τε χρήματα αὐτοῦ τοῖς κατηγόροις διέδωκε, καὶ θυσίας ἐπ´ αὐτῷ οὐχ

[57, 18]   ἔπη ὡς καὶ ψευδῆ ὄντα διέβαλε, καὶ τὰ βιβλία πάντα τὰ

[57, 6]   αὖθις στασιάσωσιν, ἐς τὴν πολεμίαν ἐνέβαλε, καὶ ἐν αὐτῇ ἀσχολίαν τε

[57, 2]   αὐτοκράτωρ εὐθὺς ἀπὸ τῆς Νώλης ἐπέστειλε, μὴ λέγων αὐτοκράτωρ εἶναι· ψηφισθὲν

[57, 10]   ἔν τε τούτῳ τὸν Αὔγουστον ἤγαλλε, καὶ ὅτι τά τε οἰκοδομήματα,

[57, 3]   ἀνθρώπους ὁρῶν ἀλλοτρίως ἑαυτῷ ἔχοντας διέμελλε καὶ διῆγεν, ὅπως μὴ φθάσαντές

[57, 8]   καὶ ὁσάκις γε βασιλεῦσί τισιν ἐπέστελλε, καὶ ἐκεῖνο προσενέγραφε. τὸ δ´

[57, 24]   ἄξιός εἰμι, εἴγε καὶ Λέντουλός με μισεῖ.

[57, 18]   αὐτοκράτορα λαβεῖν ἀρχὴν οὐκ ἠθέλησεν. ἀπέθανε δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ, ὑπό τε

[57, 24]   καὶ διὰ ταῦτα αὐτός τε ἀπέθανε, καὶ τὰ συγγράμματα αὐτοῦ τότε

[57, 17]   ἄλλως δ´ οὐ πολλῷ ὕστερον ἀπέθανε, κἀκ τούτου καὶ ἡ Καππαδοκία

[57, 22]   ἐτράπετο καί ποτε πὺξ αὐτῷ ἐνέτεινε. φοβηθείς τε ἐκ τούτου καὶ

[57, 3]   ἀπὸ τῆς Νώλης πέμψας τινὰ ἀπέκτεινε· καὶ ἔλεγε μὲν μὴ ἐκ

[57, 10]   νενομισμένων προσόδων ἐδαπάνα· οὔτε γὰρ ἀπέκτεινε χρημάτων ἕνεκα οὐδένα, οὔτ´ οὐσίαν

[57, 15]   νεωτερίζειν, τέως μὲν ἔρρωτο, οὐκ ἔκρινε, νοσήσαντα δὲ ἐπιθάνατον ἔν τε

[57, 18]   οὐδενὸς ἄξια ἀπέκρινε τὰ δὲ ἐνέκρινε. τοῦ δὲ δὴ Γερμανικοῦ τελευτήσαντος

[57, 18]   τὰ μὲν ὡς οὐδενὸς ἄξια ἀπέκρινε τὰ δὲ ἐνέκρινε. τοῦ δὲ

[57, 15]   γενομένης ἑαυτὸν προαπεχρήσατο, καὶ τελευτήσαντα εὔθυνε, τά τε χρήματα αὐτοῦ τοῖς

[57, 16]   Τιβέριος ἀλλὰ καὶ ἡ Λιουία ἤμυνε. κἀν τῷ αὐτῷ ἔτει Κλήμης

[57, 24]   κακὸν οὐδέν, οὐ μέντοι καὶ ὑπερεσέμνυνε. ταῦτά τε γὰρ ᾐτιάθη, καὶ

[57, 14]   δ´ ἄλλους οὐκ ἐς μακρὰν ἀπήλλαξε, κατὰ πέντε καὶ ἑξήκοντα δραχμὰς

[57, 12]   τῶν μὲν δημοσίων παντάπασιν αὐτὴν ἀπήλλαξε, τὰ δ´ οἴκοι διοικεῖν οἱ

[57, 18]   καὶ τοῦτό τε πάντας ὁμοίως ἐξετάραξε καθάπερ ἐμπολέμιόν τι σύνθημα τοῦ

[57, 15]   τοῦτό τε οὖν οὐχ ὁμολογούμενον ἔπραξε, καὶ Λούκιον Σκριβώνιον Λίβωνα, νεανίσκον

[57, 22]   ἀποθανόντος ἔξω τι τῶν συνήθων ἔπραξε, μηδὲ τοῖς ἄλλοις ποιῆσαι ἐπέτρεψεν·

[57, 14]   ὅ τι τῶν συνήθων οὐκ ἔπραξε, μήτ´ ἄλλως ἀξιῶν τὸν ἄρχοντά

[57, 23]   ζῶντι ἐπίτροπον ὥσπερ τινὶ ὀρφανῷ προσέταξε· τοῦτο δὲ τὸν Καπίτωνα τὸν

[57, 18]   τῶν σὺν τῷ Οὐάρῳ πεσόντων συνέλεξέ τε καὶ ἔθαψε, καὶ τὰ

[57, 13]   οὕτως ἀπὸ πρώτης ὡς ὕστερον διέδειξε, πλασάμενος δὲ ἐφ´ ὅσον ἐκεῖνος

[57, 19]   τά τε γὰρ ἄλλα ἀγρίως ἦρξε, καὶ ταῖς τῆς ἀσεβείας δίκαις,

[57, 20]   ὁ Τιβέριος τὴν ὕπατον ἀρχὴν ἦρξε μετὰ τοῦ Δρούσου, εὐθὺς οἱ

[57, 18]   παιδείᾳ τε ἅμα καὶ ῥώμῃ διέπρεπε, καὶ ἔς τε τὸ πολέμιον

[57, 14]   αὐτῷ, ὥς που καὶ ἐπισκώπτων εἶπε, γένηται, τοὺς δ´ ἄλλους οὐκ

[57, 11]   αὐτῶν τελευτήσαντι τὸν ἐπιτάφιον αὐτὸς εἶπε. ~καὶ μέντοι καὶ τὴν μητέρα

[57, 24]   τε Καίσαρα καὶ τὸν Αὔγουστον εἶπε μὲν κακὸν οὐδέν, οὐ μέντοι

[57, 23]   ἐσγράφεσθαι. καὶ πολλάκις ἃ μηδ´ εἶπέ τις, ὡς εἰρημένα, ἐξ ὧν

[57, 15]   ἐσθῆτι σηρικῇ μηδένα ἄνδρα χρῆσθαι, ἀπεῖπε δὲ καὶ χρυσῷ σκεύει μηδένα

[57, 22]   παιδὶ ἔπαινον ποιησάμενος οἴκαδε ἐκομίσθη. ἀπεῖπε δὲ ὁ Τιβέριος τοῖς πυρὸς

[57, 15]   Λουκίου Λίβωνος ὑπατεύσαντος ὁ Τιβέριος ἀπεῖπε μὲν ἐσθῆτι σηρικῇ μηδένα ἄνδρα

[57, 9]   ὅτι ἂν μὴ ἐγὼ ἐπιτρέψω, προσεπεῖπε δὲ ὅτι οὐκ ἐπιτρέψω. ἐπεὶ

[57, 7]   οἱ ἔστιν ὅτε ψηφιζομένων τινῶν ἔφερε. καὶ γὰρ αὐτὸς ψῆφον πολλάκις

[57, 8]   δ´ ἀκούων καὶ γραφόμενον ἀναγιγνώσκων ἔφερε· καὶ ὁσάκις γε βασιλεῦσί τισιν

[57, 7]   σμικρότατα ἔς τε τὴν γερουσίαν ἐσέφερε καὶ ἐκείνῃ ἐκοίνου. ἐπεποίητο μὲν

[57, 1]   τοὺς δὲ τῆς δοκήσεως ἕνεκα ἤχθαιρε. ~τοιοῦτος οὖν δή τις ὢν

[57, 17]   ἀλλὰ νῦν γε πάντες διὰ σὲ ἐς τὰ ἀρχαῖα αὐτὸ καταριθμήσομεν,

[57, 11]   σφίσι δοκεῖν. οὐ γὰρ οὔτε ἐσπούδασέ ποτε τὸ παράπαν τῶν τοιούτων

[57, 8]   μέν (οὐδὲ γὰρ ψηφισθῆναί ποτε εἴασε) λεγόμενον δ´ ἀκούων καὶ γραφόμενον

[57, 12]   τούτοις ἐκείνη δὲ ταῖς γυναιξὶν εἱστίασε. καὶ τέλος τῶν μὲν δημοσίων

[57, 21]   δὲ ὀρχηστὰς τῆς τε Ῥώμης ἐξήλασε καὶ μηδαμόθι τῇ τέχνῃ χρῆσθαι

[57, 21]   δὲ τοῦτο ἐκ τῆς πόλεως ἐξήλασε· μετὰ δὲ ταῦτα προσελθόντος οἱ

[57, 22]   εὐθὺς τοὺς δὲ μετὰ ταῦτα, ἐκόλασε. τότε δ´ οὖν ἐσῆλθέ τε

[57, 17]   τούτῳ κακόν, καίπερ ἀκρατῶς παρρησιασάμενον, ἔδρασε· τὸν δὲ δὴ Ἀρχέλαον τὸν

[57, 15]   τοῦτον πράξας, Οὐιβίῳ Ῥούφῳ οὔτε ἐνεκάλεσέ τι ἀρχὴν ὅτι τῷ τοῦ

[57, 14]   τῷ συνάρχοντι ὥσπερ τις ἰδιώτης διετέλεσε, καὶ κληρονόμος γε ὑπό τινος

[57, 10]   οἰκοδομήματα, ἃ προκατεβάλετο μὲν οὐκ ἐξετέλεσε δέ, ἐκποιῶν τὸ ὄνομα αὐτοῦ

[57, 24]   τε Κάσσιον καὶ τὸν Βροῦτον ἐπῄνεσε, καὶ τοῦ δήμου τῆς τε

[57, 6]   ἐποίει) οὐκ ἠθέλησε· Τιβέριος δὲ ἐπῄνεσε μὲν αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ, καὶ

[57, 14]   καὶ μέρος τι τοῦ τείχους ἔπεσε, καὶ τὸ πλῆθος τῶν κεραυνῶν

[57, 18]   καὶ τὸ τοῦ Ἰανοῦ ἄγαλμα κατέπεσε. λόγιόν τέ τι ὡς καὶ

[57, 21]   καὶ ἰδιωτεύων ἠξίωσε, δεινῶς τε ἤλγησε καὶ οὐκέτ´ αὐτοῦ ἥψατο. τοὺς

[57, 21]   περιλαβών, σχοίνοις τε πανταχόθεν αὐτὴν διέδησε, καὶ ἐς τὴν ἀρχαίαν ἕδραν

[57, 17]   τοῦτο καὶ ὁ Τιβέριός ποτε ἐποίησε) καὶ διελέχθη γέ τινα ἐκ

[57, 15]   ὀνομάσῃ. ἐκεῖνό τε οὖν οὕτως ἐποίησε, καὶ ἑκατοντάρχου ἑλληνιστὶ ἐν τῷ

[57, 10]   ὁμοίως τοῖς ἐπισκευῆς τινος δεηθεῖσιν ἐποίησε· πάντα γὰρ τὰ πεπονηκότα ἀνακτησάμενος

[57, 15]   Ἰουλίου, καθάπερ ποτὲ ἐδέδοκτο, ψηφισθῆναι ἐποίησε. ταῦτα δὲ περὶ τοῦτον πράξας,

[57, 18]   καὶ ἐρρωμένως τὸ πρᾶγμα ἀσκῶν, ἠθέλησε καὶ τότε ὑπὸ τὸν ὄρθρον,

[57, 6]   σφῶν ἐς αὐτὸν ἐποίει) οὐκ ἠθέλησε· Τιβέριος δὲ ἐπῄνεσε μὲν αὐτὸν

[57, 17]   μὲν ἐς τὴν Ῥόδον ἀπελθόντος ἠμέλησε, τὸν δὲ δὴ Γάιον ἐς

[57, 21]   καὶ διὰ μὲν ἐκεῖνο χρήμασιν ἐτίμησε, διὰ δὲ τοῦτο ἐκ τῆς

[57, 20]   ἄνευ τῆς ἑαυτοῦ γνώμης ἐθανατώθη, ἐπετίμησέ τε αὐτοῖς, καὶ δόγματι παραδοθῆναι

[57, 5]   προεληλύθει, ἀποκτεῖναι μὲν ἑαυτὸν οὐκ ἐτόλμησε διά τε τἆλλα καὶ ὅτι

[57, 12]   στρατόπεδα οὔτε ἐς τὰς ἐκκλησίας ἐτόλμησέ ποτε ἐσελθεῖν, τά γε ἄλλα

[57, 13]   οὐδεὶς αὐτῶν ἀλλοῖον ἔσθημα λαβεῖν ἐτόλμησε. ταῦθ´ οὕτω πάντα μέχρι γε

[57, 7]   Ῥωμαίων ἐς τὴν ἡγεμονίαν αὐτοῦ συνεφρόνησε, τήν τε ἀρχὴν οὐδὲν ἔτι

[57, 1]   σπανιώτατόν ἐστι, διεγένετο ὃς οὔτ´ ἠγνόησε τὴν φύσιν αὐτοῦ οὔτ´ ἤλεγξεν·

[57, 21]   Τιβέριος καὶ ἐθαύμασεν αὐτὸν καὶ ἐζηλοτύπησε, καὶ διὰ μὲν ἐκεῖνο χρήμασιν

[57, 24]   τότε ἐν γήρᾳ πολλῷ ὄντος κατηγόρησέ τις ὡς ἐπιβεβουλευκότος τῷ αὐτοκράτορι.

[57, 18]   εὖ μέχρι τε τοῦ ὠκεανοῦ προεχώρησε, καὶ τοὺς βαρβάρους κατὰ τὸ

[57, 15]   συνέπαινος Γναίῳ Καλπουρνίῳ Πίσωνι γενομένη, κατεκράτησε, καὶ αὐτὴ ὑπὸ τοῦ δημάρχου

[57, 21]   ζῶντα ἐν τῷ θεάτρῳ χαλκοῦν ἔστησε. κἀκ τούτου πολλαὶ μὲν ὑπὸ

[57, 17]   ὁπότε τις αὐτῶν ἀσθενῶς ἔχων ἐκεῖσε ἐσίοι, κατακείμενον αὐτὸν ἐσφέρεσθαι, καὶ

[57, 15]   γυναῖκες χρῶνται, ἐς τὴν γερουσίαν ἐσεκόμισε, καὶ ἐπειδὴ ἀναβολῆς τινος γενομένης

[57, 22]   καὶ ἁλόντα ἀπὸ τοῦ Καπιτωλίου κατεκρήμνισε. ~πολλὰ δ´ ἂν καὶ ἄλλα

[57, 6]   ἄφθονον ἐκ τῶν ἀλλοτρίων παρέχων ἐνεχρόνισε. καὶ ὁ μὲν δυνηθεὶς ἂν

[57, 5]   ὅτι στασιάσειν αὐτοὺς οὐδὲν ἧττον ἤλπισε, γράμματα δὲ δή τινα ὡς

[57, 14]   πρὸς τὸ οὖς αὐτοῦ προσκύψας ἐψιθύρισέ τι, καὶ ἐρομένων τῶν ἰδόντων

[57, 15]   μεταχειρίζεσθαι, ἐσηγγέλθησαν τῇ τέχνῃ χρώμενοι, ὑπερώρισε· τοῖς γὰρ πειθαρχήσασιν αὐτῶν ἄδεια

[57, 2]   εἰσι" ταῦτά τε οὖν οὕτως ἔπρασσε, καὶ τὰ τῆς ἀρχῆς ἔργῳ

[57, 10]   τὰ δὲ τῶν ποντιφίκων τινὶ προσέτασσε. τοῦτο δὲ τὸ κατὰ τὰς

[57, 20]   τε αὐτοῖς, καὶ δόγματι παραδοθῆναι ἐκέλευσε μήτ´ ἀποθνήσκειν ἐντὸς δέκα ἡμερῶν

[57, 14]   αὐτῶν παρὰ τὸ καθεστηκὸς χρονίζειν, ἐκέλευσέ σφισιν ἐντὸς τῆς τοῦ Ἰουνίου

[57, 17]   Γάιον ἐς τὴν Ἀσίαν ἐλθόντα ἐθεράπευσε, μετεπέμψατο ὡς καὶ νεωτερίζοντά τι,

[57, 9]   οὐδενὶ στῆσαι· ἄντικρυς γὰρ παραχρῆμα ἀπηγόρευσε μήτε πόλει μήτ´ ἰδιώτῃ τοῦτο

[57, 15]   τούτῳ ἔσχε καὶ προσέτι καὶ ὑπάτευσε. καὶ μέντοι τῷ τε Θρασύλλῳ

[57, 9]   καὶ ἐπιωρκηκότας τὴν τύχην αὐτοῦ ἀπέλυσε· προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου καὶ

[57, 21]   κατηγορηθῆναι παραχρῆμα ὡς καὶ ἰδιωτεύων ἠξίωσε, δεινῶς τε ἤλγησε καὶ οὐκέτ´

[57, 9]   τοῦ χρόνου καὶ πάνυ πολλοὺς ἐθανάτωσε. ~καὶ ἔν τε τούτῳ τὸν

[57, 15]   ἐμαντεύετό τις, τοὺς μὲν ξένους ἐθανάτωσε, τοὺς δὲ πολίτας, ὅσοι καὶ

[57, 10]   ὄνομα αὐτοῦ ἐπέγραφέ σφισι, τά τε ἀγάλματα καὶ τὰ ἡρῷα αὐτοῦ,

[57, 5]   τε γυναῖκα αὐτοῦ Ἀγριππῖναν, τοῦ τε Ἀγρίππου καὶ τῆς Ἰουλίας τῆς

[57, 11]   ὑπογράψαντας τὸ ἐνδέον ἀπέπεμψε. τούς τε ἀεὶ ἄρχοντας ὡς ἐν δημοκρατίᾳ

[57, 4]   καὶ δραχμὴν ἡμερησίαν φέρειν τά τε ἆθλα εὐθὺς αὐτοῦ ἐν τῷ

[57, 15]   καθ´ ἑκάστην ἡμέραν χρώμενος, αὐτός τε ἀκριβῶν οὕτω τὸ πρᾶγμα ὥστε

[57, 19]   τὴν προστασίαν αὐτῶν ἔσχε, τά τε ἄλλα συνέστησεν αὐτήν, καὶ τοὺς

[57, 22]   ἐπὶ τῷ ἀξιώματι ὑπερμαζήσας τά τε ἄλλα ὑπέρογκος ἦν, καὶ τέλος

[57, 21]   τε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ οἵ τε ἄλλοι οἱ ἐλλόγιμοι καὶ οἱ

[57, 8]   ταῖς τοῦ Αὐγούστου πράξεσι τούς τε ἄλλους πάντας ὥρκου καὶ αὐτὸς

[57, 6]   ἐνέβαλε, καὶ ἐν αὐτῇ ἀσχολίαν τε ἅμα αὐτοῖς καὶ τροφὴν ἄφθονον

[57, 18]   καὶ τὴν ψυχὴν ἔφυ, παιδείᾳ τε ἅμα καὶ ῥώμῃ διέπρεπε, καὶ

[57, 24]   ᾐτιάθη, καὶ διὰ ταῦτα αὐτός τε ἀπέθανε, καὶ τὰ συγγράμματα αὐτοῦ

[57, 7]   τὴν ἡγεμονίαν αὐτοῦ συνεφρόνησε, τήν τε ἀρχὴν οὐδὲν ἔτι εἰρωνευόμενος ὑπεδέξατο,

[57, 15]   ἀποκτεῖναι, πάντας τοὺς ἄλλους τούς τε ἀστρολόγους καὶ τοὺς γόητας, εἴ

[57, 24]   ἀρχόντων ἐκαύθη, ὕστερον δὲ ἐξεδόθη τε αὖθις (ἄλλοι τε γὰρ καὶ

[57, 20]   τῆς ἑαυτοῦ γνώμης ἐθανατώθη, ἐπετίμησέ τε αὐτοῖς, καὶ δόγματι παραδοθῆναι ἐκέλευσε

[57, 11]   τοῖς ὑπάτοις καὶ ὑπανίστατο· ὁπότε τε αὐτοὺς δειπνίζοι, τοῦτο μὲν ἐσιόντας

[57, 10]   πόλεσι καὶ ἰδιώταις ἐπαρκῶν. τῶν τε βουλευτῶν συχνοὺς πενομένους καὶ μηκέτι

[57, 24]   ἐπῄνεσε, καὶ τοῦ δήμου τῆς τε βουλῆς καθήψατο, τόν τε Καίσαρα

[57, 18]   ἀλλὰ καὶ τοῦ δήμου τῆς τε βουλῆς, τὴν αὐτοκράτορα λαβεῖν ἀρχὴν

[57, 19]   ὄντων καὶ καλῶν, περιέστη. τά τε γὰρ ἄλλα ἀγρίως ἦρξε, καὶ

[57, 4]   πολλὰ καὶ στασιαστικὰ ἔπραξαν. τά τε γὰρ ἄλλα καὶ τὸν ἄρχοντά

[57, 18]   ὑπὸ τῆς Πλαγκίνης ἐπιβουλευθείς· ὀστᾶ τε γὰρ ἀνθρώπων ἐν τῇ οἰκίᾳ

[57, 22]   καὶ πιστὸς ὁ λόγος. τοῦτό τε γὰρ ἀπὸ γνώμης ἐπὶ πάντων

[57, 1]   ἐσφάλλοντο) χαλεπώτερον δὲ συνιέναι· τήν τε γὰρ ἐπιτήδευσιν αὐτοῦ καταφωρᾶν κἀκ

[57, 9]   τὸ ἠσεβῆσθαι πρός τινος (ἀσέβειάν τε γὰρ ἤδη καὶ τὸ τοιοῦτον

[57, 5]   τὸν Γερμανικὸν μαθεῖν ἠθέλησεν (εὖ τε γὰρ ἠπίστατο πάντως σφᾶς ἐροῦντάς

[57, 24]   οὐ μέντοι καὶ ὑπερεσέμνυνε. ταῦτά τε γὰρ ᾐτιάθη, καὶ διὰ ταῦτα

[57, 24]   δὲ ἐξεδόθη τε αὖθις (ἄλλοι τε γὰρ καὶ μάλιστα ἡ θυγάτηρ

[57, 15]   οὗ καὶ ἐσφάγη, ἐχρῆτο. τοῦτό τε γὰρ ὁ Ῥοῦφος ἐπιτηδεύσας ἔπραττε,

[57, 12]   καὶ αὐταρχοῦσα διοικεῖν ἐπεχείρει. ἐπί τε γὰρ τοῦ Αὐγούστου μέγιστον ἠδυνήθη

[57, 1]   κατάδηλον ὧν φρονεῖ εἶναι· ἔκ τε γὰρ τούτου πολλὰ καὶ μεγάλα

[57, 20]   ὁ Πίσων ὁ Γναῖος ὅ τε Γερμανικὸς αὐτὸς βιαίως καὶ κακῶς

[57, 5]   τινὰς ἀπέσφαξαν καὶ ἐνέκειντο, τήν τε γυναῖκα αὐτοῦ Ἀγριππῖναν, τοῦ τε

[57, 21]   τέχνῃ χρῆσθαι προσέταξεν, ὅτι τάς τε γυναῖκας ᾔσχυνον καὶ στάσεις ἤγειρον.

[57, 1]   μάλιστα ἠγανάκτει ἐδόκει εἶναι· ἠλέει τε δῆθεν οὓς σφόδρα ἐκόλαζε, καὶ

[57, 20]   νόσον αὐτοῦ συντεθεικώς, καὶ ἐκρίθη τε διὰ τοῦτο ἐν τῇ βουλῇ

[57, 15]   πρὸς τὰ ἱερὰ νομίζειν. ἐπεί τε διηπόρησάν τινες εἰ καὶ τὰ

[57, 4]   Ἰούνιον Βλαῖσον ἀποκτεῖναι ἐπεχείρησαν, τούς τε δούλους αὐτοῦ συλλαβόντες ἐβασάνισαν. τό

[57, 2]   αὐτοῦ τὴν προτέραν ἐγεγαμήκει, τόν τε Δροῦσον ὡς υἱὸν προσεποιεῖτο, ὅθενπερ

[57, 15]   κατενόησεν, ὅτι ἡ βουλὴ τοῦ τε Δρούσου καὶ τοῦ Τιβερίου, συνέπαινος

[57, 5]   τοῦ Τιβερίου πεμφθέντα συνθείς, τήν τε δωρεὰν τὴν ὑπὸ τοῦ Αὐγούστου

[57, 14]   ἀγῶσιν οὓς ὁ Δροῦσος ὑπέρ τε ἑαυτοῦ καὶ ὑπὲρ τοῦ Γερμανικοῦ

[57, 4]   ἂν μὴ τύχωσιν αὐτῶν, τό τε ἔθνος ἀποστήσειν καὶ ἐπὶ τὴν

[57, 8]   ἐπιωρκηκὼς ἔλαβεν, οὐκ ἐπεξῄει. συνελόντι τε εἰπεῖν, οὐδ´ ὅπερ ἐπί τε

[57, 21]   ἢ καὶ πεποιηκώς, λαβὼν ἐξῆλθέ τε ἐκ τοῦ συνεδρίου, καὶ τὴν

[57, 22]   ποτε πὺξ αὐτῷ ἐνέτεινε. φοβηθείς τε ἐκ τούτου καὶ ἐκεῖνον καὶ

[57, 23]   κἀκ τούτου συνέβαινεν αὐτῷ πάντα τε ἐκεῖνα, ἐφ´ οἷς τοὺς ἄλλους

[57, 5]   τὸν Γερμανικὸν αὐτοκράτορα ἐπεκάλεσαν. ἐπειδή τε ἐκεῖνος πολλὰ εἰπὼν καὶ μὴ

[57, 1]   πᾶν ὃ ἐμίσει προετείνετο· ὠργίζετό τε ἐν οἷς ἥκιστα ἐθυμοῦτο, καὶ

[57, 17]   ἐγένετο καὶ ἱππεῖ ἐπετράπη. ταῖς τε ἐν τῇ Ἀσίᾳ πόλεσι ταῖς

[57, 24]   συγγράμματα αὐτοῦ τότε μὲν τά τε ἐν τῇ πόλει εὑρεθέντα πρὸς

[57, 21]   τούτῳ ποτήριόν τι ὑαλοῦν καταβαλόντος τε ἐξεπίτηδες καὶ θλασθέν πως ἢ

[57, 12]   πρεσβεύειν αὐτοῦ ἤθελεν. ὅθεν ἄλλα τε ἔξω τοῦ νενομισμένου ἐσεφέρετο, καὶ

[57, 11]   συνηγωνίζετο καὶ θύουσι συνεώρταζε, νοσοῦντάς τε ἐπεσκέπτετο μηδεμίαν φρουρὰν ἐπεσαγόμενος, καὶ

[57, 3]   τὸ μὲν πλεῖστον ὅτι οὕτω τε ἐπεφύκει καὶ οὕτω προῄρητο, ἤδη

[57, 24]   Λεντούλου δέ τινος βουλευτοῦ φύσει τε ἐπιεικοῦς καὶ τότε ἐν γήρᾳ

[57, 12]   τὰ δημόσια ὑπομνήματα ἐσγράφεσθαι. αἵ τε ἐπιστολαὶ αἱ τοῦ Τιβερίου καὶ

[57, 3]   διαγωγῆς ταύτης γράφω, ὡς τήν τε ἐπιτήδευσιν τῆς γνώμης αὐτοῦ καὶ

[57, 24]   μὲν οὖν χρόνον ἐκεῖνον ταῦτά τε ἐς ἱστορίας ἀπόδειξιν ἐγένετο, καὶ

[57, 11]   καὶ συσπεύδων τινὶ ἔσχεν. οὕτω τε ἐς πάντα ἴσος καὶ ὅμοιος

[57, 22]   ἐκόλασε. τότε δ´ οὖν ἐσῆλθέ τε ἐς τὸ συνέδριον, καὶ τὸν

[57, 12]   ἐν τούτοις ἐπαχθὴς ἦν, ἀποδημίας τε ἐστέλλετο καὶ πάντα τρόπον αὐτὴν

[57, 2]   καὶ Τιβέριος καὶ πῶς οἷόν τέ ἐστιν" εἶπεν τὸν αὐτὸν καὶ

[57, 11]   καὶ τὴν τιμὴν λαβεῖν. τοῖς τε ἑταίροις ὡς καὶ ἐν ἰδιωτείᾳ

[57, 1]   καὶ ἐχαλέπαινεν οἷς συνεγίγνωσκε· τόν τε ἔχθιστον ὡς οἰκειότατον ἔστιν ὅτε

[57, 19]   ἐπειδὴ μαθεῖν ποτε ἐθελήσας ὅσα τε ἤδη καταναλώκει καὶ ὅσα ἔτ´

[57, 21]   ὡς καὶ ἰδιωτεύων ἠξίωσε, δεινῶς τε ἤλγησε καὶ οὐκέτ´ αὐτοῦ ἥψατο.

[57, 21]   οὖν ὅστις ποτὲ ὠνομάζετο, τούς τε θεμελίους αὐτῆς πέριξ κρατύνας ὥστε

[57, 15]   καὶ ὑπάτευσε. καὶ μέντοι τῷ τε Θρασύλλῳ ἀεὶ συνὼν καὶ μαντείᾳ

[57, 4]   οἰκεῖα ἑκάστων τείχη ἀναχωρησάντων, οἵ τε θρασύτατοι ὑπό τε τοῦ Δρούσου

[57, 21]   ὄρθρον συνεχῶς ἐφοίτων, καὶ τά τε ἴδια αὐτῷ πάντα, ὅσα τινὲς

[57, 18]   σὺν τῷ Οὐάρῳ πεσόντων συνέλεξέ τε καὶ ἔθαψε, καὶ τὰ σημεῖα

[57, 21]   καὶ τὸ λοιπὸν πᾶν πόκοις τε καὶ ἱματίοις παχέσι περιλαβών, σχοίνοις

[57, 21]   τὴν ἀρχικὴν στολὴν ἐκδὺς ἐπανῆλθέ τε καὶ κατηγορηθῆναι παραχρῆμα ὡς καὶ

[57, 8]   τὴν ἑαυτοῦ τύχην συνεχώρει, εἴ τε καὶ ὀμόσας τις αὐτὴν αἰτίαν

[57, 17]   μὲν τῶν ὑπάτων ὄνομα Γάιός τε Καικίλιος καὶ Λούκιος Φλάκκος ἔλαβον,

[57, 24]   τῆς τε βουλῆς καθήψατο, τόν τε Καίσαρα καὶ τὸν Αὔγουστον εἶπε

[57, 24]   ἐκεῖνος ἀνεγνώκει, κριθῆναι, ὅτι τόν τε Κάσσιον καὶ τὸν Βροῦτον ἐπῄνεσε,

[57, 19]   καὶ ἐλεύθεροι καὶ πολῖται. οἵ τε κατηγορήσαντες ἢ καὶ καταμαρτυρήσαντές τινων

[57, 20]   Γάιος Λουτώριος Πρίσκος ἱππεύς, ἄλλως τε μέγα ἐπὶ ποιήσει φρονῶν καὶ

[57, 14]   καὶ τοῦτο, ὥσπερ που τό τε μέγεθος τῶν σεισμῶν ὑφ´ ὧν

[57, 14]   καὶ Κάστωρ παρωνύμιον λαβεῖν. τῇ τε μέθῃ κατακορὴς οὕτως ἐγίγνετο ὥστε

[57, 8]   ἐν προαστείῳ τινὶ διατρίψας, ἐσῄει τε μετὰ ταῦτα καὶ κατὰ μόνας

[57, 1]   λαμβάνοντες ἐκ τοῦ ἴσου τό τε μὴ βούλεσθαι δή τι αὐτὸν

[57, 19]   καὶ ἐς αὐτὸν ἐκεῖνον τήν τε μητέρα αὐτοῦ πράξας τι ἢ

[57, 4]   μὴν ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν τότε τε μόλις ποτὲ ὑπὸ τοῦ Βλαίσου

[57, 18]   Μάρκου δὲ δὴ Ἰουνίου Λουκίου τε Νωρβανοῦ μετὰ ταῦτα ἀρξάντων τέρας

[57, 14]   Δρούσου τοῦ υἱέος αὐτοῦ Γαΐου τε Νωρβανοῦ ὑπάτων τῷ δήμῳ τὰ

[57, 10]   λογισμὸν εἰκότα ἀποδοῦναι ἐδύναντο. πᾶν τε ὃ ἐδωρεῖτό τισιν, εὐθὺς καὶ

[57, 1]   προαιρέσει τοὺς λόγους ποιούμενος πᾶν τε ὃ ἐπόθει ἠρνεῖτο καὶ πᾶν

[57, 10]   Αὔγουστον ἤγαλλε, καὶ ὅτι τά τε οἰκοδομήματα, ἃ προκατεβάλετο μὲν οὐκ

[57, 16]   τρεῖς βουλευταὶ προεχειρίσθησαν ὥστε τά τε ὄντα ἐκγράψασθαι καὶ τὰ λοιπὰ

[57, 14]   θερμόν σφισιν ἐγχέαι κελεῦσαι. τοῖς τε ὀρχησταῖς οὕτω προσέκειτο ὥστε καὶ

[57, 8]   δὴ λοιπῶν πρόκριτός εἰμι. εὔχετό τε, ὁσάκις τι τοιοῦτο παραπέσοι, τοσοῦτον

[57, 18]   κατὰ τὸ καρτερὸν νικήσας τά τε ὀστᾶ τῶν σὺν τῷ Οὐάρῳ

[57, 15]   δοῦναί τινι ἀργύριον κελευσθεὶς συνεῖναί τε ὅτι δαίμων τις ἐκ γοητείας

[57, 12]   καὶ ἐγράφετο ἀμφοῖν ὁμοίως. πλήν τε ὅτι οὔτε ἐς τὸ συνέδριον

[57, 9]   ἐκ τῆς ἀντιδόσεως γίγνεσθαι. ~ταῦτά τε οὖν δημοτικῶς διῴκει, καὶ ὅτι

[57, 23]   ἔχοιμι, εἰ πάντα ἐπεξίοιμι. τοῦτό τε οὖν ἐν κεφαλαίῳ εἰρήσθω, ὅτι

[57, 8]   καὶ κατὰ μόνας ἐπιστοῦτο. τούτου τε οὖν ἕνεκα ἔξω που ταῖς

[57, 16]   τὴν παππῴαν μοναρχίαν ἀποληψόμενος. ταραττομένων τε οὖν ἐπὶ τούτῳ τῶν ἐν

[57, 15]   ὅπως ἐπιχωρίως αὐτὸ ὀνομάσῃ. ἐκεῖνό τε οὖν οὕτως ἐποίησε, καὶ ἑκατοντάρχου

[57, 2]   ἐμοὶ ἀλλὰ δημόσιοί εἰσι" ταῦτά τε οὖν οὕτως ἔπρασσε, καὶ τὰ

[57, 16]   ὑπὸ τοῦ δημάρχου ἡττήθη. ~ταῦτά τε οὖν οὕτως ἐπράχθη, καὶ ἐκ

[57, 15]   δὲ καὶ αὐτὸς ἐπερωτῶν. τοῦτό τε οὖν οὐχ ὁμολογούμενον ἔπραξε, καὶ

[57, 18]   αὐτοῦ παρόντων, σαλπίσαι. καὶ τοῦτό τε πάντας ὁμοίως ἐξετάραξε καθάπερ ἐμπολέμιόν

[57, 21]   καὶ ἱματίοις παχέσι περιλαβών, σχοίνοις τε πανταχόθεν αὐτὴν διέδησε, καὶ ἐς

[57, 15]   ἀλλὰ καὶ τοῦ Αὐγούστου τοῦ τε πατρὸς αὐτοῦ τοῦ Ἰουλίου, καθάπερ

[57, 16]   αὖθις, ὁσάκις ἐδέησεν, ἐγένετο. ἐπεί τε πολλὰ τῶν δημοσίων γραμμάτων τὰ

[57, 21]   ἐς τὴν ἀρχαίαν ἕδραν ἀνθρώποις τε πολλοῖς καὶ μηχανήμασιν ὀνευσάμενος ἐπανήγαγε.

[57, 14]   τὰ τῶν ζώντων προΐεσθαι. τοῦ τε ποταμοῦ τοῦ Τιβέριδος πολλὰ τῆς

[57, 11]   δὲ καὶ ἀπιόντας προέπεμπεν. εἴ τέ ποτε ἐπὶ τοῦ δίφρου κομίζοιτο,

[57, 8]   ἐξ ἀνάγκης γίγνεται, τὸ τά τε πραχθέντα ὑπ´ αὐτῶν καὶ τὰ

[57, 17]   οὐδένα ἐπ´ αὐτοῖς προσεδέχετο. ταῖς τε πρεσβείαις ταῖς παρὰ τῶν πόλεων

[57, 5]   ὑποπτεύσαντες, ἐθορύβησαν αὖθις, καὶ τῶν τε πρέσβεων ὀλίγου τινὰς ἀπέσφαξαν καὶ

[57, 24]   Κυζικηνῶν ἡ ἐλευθερία αὖθις, ὅτι τε Ῥωμαίους τινὰς ἔδησαν καὶ ὅτι

[57, 17]   τούτου καὶ ἡ Καππαδοκία τῶν τε Ῥωμαίων ἐγένετο καὶ ἱππεῖ ἐπετράπη.

[57, 6]   γὰρ εὔνοια πάντων ἁπλῶς τῶν τε Ῥωμαίων καὶ τῶν ὑπηκόων σφῶν

[57, 2]   δὲ ταῦτα ἓν μὲν ἥ τε Ῥώμη καὶ ἡ ἄλλη Ἰταλία,

[57, 21]   ἥψατο. τοὺς δὲ ὀρχηστὰς τῆς τε Ῥώμης ἐξήλασε καὶ μηδαμόθι τῇ

[57, 15]   ἔκρινε, νοσήσαντα δὲ ἐπιθάνατον ἔν τε σκιμποδίῳ καταστέγῳ, ὁποίῳ αἱ τῶν

[57, 3]   ἤδη δὲ καὶ ὅτι τά τε στρατεύματα, καὶ τὰ Παννονικὰ καὶ

[57, 19]   τῶν τρόπων ὁμοιότητος προσλαβὼν ταῖς τε στρατηγικαῖς τιμαῖς ἐκόσμησεν, ὃ μήπω

[57, 6]   τοῦ Δρούσου, γενέσθαι ἐσηγήσατο. τοῖς τε στρατιώταις τοῖς ἐν τῇ Παννονίᾳ

[57, 4]   δούλους αὐτοῦ συλλαβόντες ἐβασάνισαν. τό τε σύμπαν οὔθ´ ὑπὲρ ἑκκαίδεκα ἔτη

[57, 1]   φιλτάτῳ ὡς ἀλλοτριωτάτῳ προσεφέρετο. τό τε σύμπαν οὐκ ἠξίου τὸν αὐταρχοῦντα

[57, 11]   ἐκέλευσεν, ἵνα μὴ ὠστίζωνται. τό τε σύμπαν τοσαύτην ἐπιείκειαν ἤσκει ὥστε,

[57, 11]   τῆς τοῦ πλήθους εὐκοσμίας, τοῦ τε συνεορτάζειν σφίσι δοκεῖν. οὐ γὰρ

[57, 4]   αὐτοῖς βέβαιον ἐλέγετο, καὶ τῶν τε συνόντων αὐτῷ κατέτρωσάν τινας καὶ

[57, 14]   τὸν λοιπὸν χρόνον προσετάχθη. ἐπειδή τε συχνοὶ τῶν τὰ ἔθνη κληρουμένων

[57, 2]   αὐτοῦ ταύτην οὐκ ἔθετο. τούς τε σωματοφύλακας ἀμφ´ αὑτὸν ἤδη ἔχων

[57, 18]   ἀφροσύνα. ὁ οὖν Τιβέριος ταῦτά τε τὰ ἔπη ὡς καὶ ψευδῆ

[57, 2]   οὖν δή τις ὢν ἔς τε τὰ στρατόπεδα καὶ ἐς τὰ

[57, 11]   ἱππέα τῶν πρώτων εἴα. ἔν τε ταῖς πανηγύρεσι, καὶ εἰ δή

[57, 5]   μὲν ἑαυτὸν οὐκ ἐτόλμησε διά τε τἆλλα καὶ ὅτι στασιάσειν αὐτοὺς

[57, 14]   τοῦ ἄρχοντος αὐτῆς ἀποθανόντος τῷ τε ταμίᾳ καὶ τῷ παρέδρῳ αὐτοῦ

[57, 8]   μηδένα τῶν ἀνθρώπων ἄσχολον, περί τε τὰς νέας ἀρχὰς καὶ περὶ

[57, 17]   ἔχοντες κατέλιπον προσιέμενος, πάμπολλα ἔς τε τὰς πόλεις καὶ τοὺς ἰδιώτας

[57, 23]   καὶ περὶ τῶν διαφορῶν ἔν τε τῇ ἀγορᾷ καὶ κατὰ τοὺς

[57, 22]   διώλετο. ὁ γὰρ Σεϊανὸς ἐπί τε τῇ ἰσχύι καὶ ἐπὶ τῷ

[57, 14]   ἔθνη κληρουμένων ἐπὶ πολὺ ἔν τε τῇ Ῥώμῃ καὶ ἐν τῇ

[57, 22]   αὐτὸν οὐκ ἐπιτήδεια ἀπορρίψαντα, ὑπό τε τὴν βουλὴν ὑπήγαγε καὶ ἁλόντα

[57, 7]   δὴ καὶ τὰ σμικρότατα ἔς τε τὴν γερουσίαν ἐσέφερε καὶ ἐκείνῃ

[57, 2]   πρῶτον καὶ πᾶσαν αὐτὴν διά τε τὴν ἡλικίαν (ἓξ γὰρ καὶ

[57, 21]   παρὰ τῇ βουλῇ ἐγίγνοντο, ἔς τε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ οἵ τε

[57, 21]   ἐξελθούσης αὐτῷ τῆς ὑπατείας ἔς τε τὴν Ῥώμην ἦλθε, καὶ τοὺς

[57, 8]   ὑπὸ τοῦ Γερμανικοῦ πραχθέντων, πρόκριτός τε τῆς γερουσίας κατὰ τὸ ἀρχαῖον

[57, 18]   τοῦ Ἰανοῦ ἄγαλμα κατέπεσε. λόγιόν τέ τι ὡς καὶ Σιβύλλειον, ἄλλως

[57, 5]   ἀλλὰ τὰ αὐτὰ προτεινόμενοι τόν τε Τιβέριον ἐκακηγόρησαν καὶ τὸν Γερμανικὸν

[57, 11]   ἐπὶ τὰς θέας ἀπήντα τῆς τε τιμῆς τῶν ἐπιτελούντων αὐτὰς ἕνεκα

[57, 18]   τῇ φθορᾷ τοῦ Γερμανικοῦ, ἀναβολήν τέ τινα ἐποιήσατο καὶ ἑαυτὸν κατεχρήσατο.

[57, 15]   ἀστρολόγους καὶ τοὺς γόητας, εἴ τέ τινα ἕτερον καὶ ὁποιονοῦν τρόπον

[57, 2]   ἐξίστασθαι ἔλεγεν· ἔπειτα δὲ κοινωνούς τέ τινας καὶ συνάρχοντας, οὔτι γε

[57, 1]   δὲ δοκεῖν βούλεσθαι ἐθέλων, πάντως τέ τινας πρὸς ἑκάτερον ἐναντιουμένους εἶχε,

[57, 16]   καὶ τὰ λοιπὰ ἀναζητῆσαι. ἐμπρησθεῖσί τέ τισιν οὐχ ὅπως ὁ Τιβέριος

[57, 18]   καὶ ῥώμῃ διέπρεπε, καὶ ἔς τε τὸ πολέμιον ἀνδρειότατος ὂν ἡμερώτατα

[57, 8]   καὶ λόγον τινὰ ποιούμεθα, ἐπί τε τοῖς τὸ κράτος ἀεὶ ἔχουσιν

[57, 16]   αὐτῷ ἔτει Κλήμης τις, δοῦλός τε τοῦ Ἀγρίππου γεγονὼς καί πῃ

[57, 5]   οὖν ἀφικομένων οἱ στρατιῶται τό τε τοῦ Γερμανικοῦ στρατήγημα μαθόντες, καὶ

[57, 4]   ἀναχωρησάντων, οἵ τε θρασύτατοι ὑπό τε τοῦ Δρούσου καὶ ἐν αὐτῇ

[57, 8]   τοῖς στρατιώταις καλεῖν ἐφίει, τό τε τοῦ πατρὸς τῆς πατρίδος πρόσρημα

[57, 18]   ἀπέθανε δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ, ὑπό τε τοῦ Πίσωνος καὶ ὑπὸ τῆς

[57, 18]   Κελτοὺς στρατείᾳ φερόμενος εὖ μέχρι τε τοῦ ὠκεανοῦ προεχώρησε, καὶ τοὺς

[57, 10]   πάνυ πολλοὺς ἐθανάτωσε. ~καὶ ἔν τε τούτῳ τὸν Αὔγουστον ἤγαλλε, καὶ

[57, 8]   τε εἰπεῖν, οὐδ´ ὅπερ ἐπί τε τῷ Αὐγούστῳ δεῦρο ἀεὶ ἐν

[57, 3]   ἑαυτοῦ προστάξεως τοῦτο γεγονέναι, ἐπηπείλει τε τῷ δράσαντι, οὐ μὴν καὶ

[57, 22]   μεταχειριεῖσθαι, φάρμακόν τι αὐτῷ διά τε τῶν ἐν τῇ θεραπείᾳ αὐτοῦ

[57, 21]   οὐκ ἂν ἐποίησα τοῦτο. ἐπειδή τε τῶν στρατηγούντων τις αἰτίαν, ὡς

[57, 22]   καὶ γνησίῳ ὄντι προσέκειτο, τούς τε χειρουργήσαντας τὸν ὄλεθρον αὐτοῦ, τοὺς

[57, 21]   θλασθέν πως ἢ συντριβὲν ταῖς τε χερσὶ διατρίψαντος καὶ ἄθραυστον παραχρῆμα

[57, 2]   οὐκ ἔχοντι δοθῆναι ἐσηγήσατο, τόν τε χλευασμὸν αὐτοῦ συνῆκε, καὶ ἔφη

[57, 15]   προαπεχρήσατο, καὶ τελευτήσαντα εὔθυνε, τά τε χρήματα αὐτοῦ τοῖς κατηγόροις διέδωκε,

[57, 19]   πεντήκοντα αὐτῷ μυριάδες περιεῖεν, ἐλυπήθη τε ὡς καὶ λιμῷ τελευτήσειν μέλλων

[57, 19]   ταχέων λαμβάνειν, καὶ φοβεροὺς πᾶσιν ἅτε καὶ ἐν ἑνὶ τείχει ὄντας

[57, 22]   ὁμοίως ἔπραττε, καὶ τῷ υἱεῖ ἅτε καὶ μόνῳ καὶ γνησίῳ ὄντι

[57, 18]   οἰκείῳ προσεφέρετο, καὶ πλεῖστον ἰσχύων ἅτε Καῖσαρ ὢν ἐξ ἴσου τοῖς

[57, 1]   αὐτοῦ σύνεσιν ποιεῖσθαι (πολλὰ γὰρ ἅτε πρὸς τὸ λεγόμενον ἀλλὰ μὴ

[57, 18]   καλεῖσθαι ἀξιούσης, καὶ τί" ἔφη ποιήσετε, ἂν δεκατρεῖς Καίσαρες γένωνται; Μάρκου

[57, 8]   παρεὶς ἂν τὴν νουμηνίαν καὶ μήτε ἐς τὸ βουλευτήριον ἐσελθὼν μήθ´

[57, 22]   γὰρ ὁ Τιβέριος ἔλαβεν, ὅτι μήτε νοσοῦντος τοῦ Δρούσου μήτ´ ἀποθανόντος

[57, 9]   στῆσαι· ἄντικρυς γὰρ παραχρῆμα ἀπηγόρευσε μήτε πόλει μήτ´ ἰδιώτῃ τοῦτο ποιεῖν.

[57, 13]   τῶν ἀσώτως ζώντων νομοθετηθῆναι ἐθελησάντων μήτε τι τάξας, καὶ προσεπειπὼν ὅτι

[57, 20]   ἡμερῶν τὸν καταψηφισθέντα ὑπ´ αὐτῶν, μήτε τὸ γράμμα τὸ ἐπ´ αὐτῷ

[57, 14]   ἵνα μήτε τοῦ χειμῶνος πλεονάζῃ μήτε τοῦ θέρους ἐλλείπῃ, ἀλλ´ ἴσος

[57, 14]   ἐπιμελεῖσθαι τοῦ ποταμοῦ προσέταξεν, ἵνα μήτε τοῦ χειμῶνος πλεονάζῃ μήτε τοῦ

[57, 13]   ἐφεδρεύοντα αὐτὸν τῇ ἡγεμονίᾳ ἑώρα, εἴτε καὶ πεφυκὼς μὲν εὖ, ἐξοκείλας

[57, 1]   εἴτε τις ἐναντιοῖτο οἷς ἔλεγεν εἴτε καὶ συναίροιτο· τὸ μὲν γὰρ

[57, 1]   πάνυ γὰρ πολὺν ὄχλον παρεῖχεν, εἴτε τις ἐναντιοῖτο οἷς ἔλεγεν εἴτε

[57, 14]   ἐκ πολυπληθίας ναμάτων αὐτὸ γεγονέναι πέντε ἀεὶ βουλευτὰς κληρωτοὺς ἐπιμελεῖσθαι τοῦ

[57, 14]   οὐκ ἐς μακρὰν ἀπήλλαξε, κατὰ πέντε καὶ ἑξήκοντα δραχμὰς διανείμας. καὶ

[57, 17]   σεισμοῦ κακωθείσαις ἀνὴρ ἐστρατηγηκὼς σὺν πέντε ῥαβδούχοις προσετάχθη, καὶ χρήματα πολλὰ

[57, 17]   οἱ ὑποπεπτωκὼς ὥστε καὶ συνηγόρῳ, ὅτε ἐπὶ τοῦ Αὐγούστου ὑπὸ τῶν

[57, 7]   ἐποίει· ἐκεῖνος δὲ ἔστι μὲν ὅτε ἐσιώπα, ἔστι δ´ ὅτε καὶ

[57, 1]   τε ἔχθιστον ὡς οἰκειότατον ἔστιν ὅτε ἑώρα, καὶ τῷ φιλτάτῳ ὡς

[57, 8]   δ´ ὅλον Καῖσαρ, ἔστι δ´ ὅτε καὶ Γερμανικὸς ἐκ τῶν ὑπὸ

[57, 7]   ἕτερόν τι ἀνθῃροῦντο, καὶ ἔστιν ὅτε καὶ ἐπεκράτουν· καὶ οὐδενὶ μέντοι

[57, 7]   μὲν ὅτε ἐσιώπα, ἔστι δ´ ὅτε καὶ πρῶτος ἢ καὶ μετ´

[57, 13]   πεφυκὼς μὲν εὖ, ἐξοκείλας δ´ ὅτε τοῦ ἀνταγωνιστοῦ ἐστερήθη. ~λέξω δὲ

[57, 7]   ἀλλὰ καὶ τἀναντία οἱ ἔστιν ὅτε ψηφιζομένων τινῶν ἔφερε. καὶ γὰρ

[57, 12]   ὑπέρογκον ποιεῖν ἐπέτρεπεν. εἰκόνα γοῦν ποτε αὐτῆς οἴκοι τῷ Αὐγούστῳ ὁσιωσάσης,

[57, 17]   μὴ καταμαρτυρῶν τις αὐτοῦ ἔφη ποτὲ αὐτὸν εἰρηκέναι ὅτι ἐπειδὰν οἴκαδε

[57, 13]   ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ πολλάκις. καί ποτε αὐτῷ καὶ ἄντικρυς πολλῶν παρόντων

[57, 10]   ἠργυρολόγησεν. Αἰμιλίῳ γοῦν Ῥήκτῳ χρήματά ποτε αὐτῷ πλείω παρὰ τὸ τεταγμένον

[57, 17]   πολλούς, καὶ μάλιστα τοὺς ἄρξαντάς ποτε αὐτῶν, κοινωνοὺς τῆς διαγνώμης ἐποιεῖτο.

[57, 11]   ὀρχηστήν τινα τοῦ δήμου ἐλευθερωθῆναί ποτε βουληθέντος μὴ πρότερον συνεπαινέσαι πρὶν

[57, 15]   πατρὸς αὐτοῦ τοῦ Ἰουλίου, καθάπερ ποτὲ ἐδέδοκτο, ψηφισθῆναι ἐποίησε. ταῦτα δὲ

[57, 19]   ὑπερεβάλετο οὕτως ὥστε, ἐπειδὴ μαθεῖν ποτε ἐθελήσας ὅσα τε ἤδη καταναλώκει

[57, 8]   ἐπέθετο μέν (οὐδὲ γὰρ ψηφισθῆναί ποτε εἴασε) λεγόμενον δ´ ἀκούων καὶ

[57, 15]   Καίσαρος δίφρῳ, ἐφ´ οὗ ἀεί ποτε ἐκαθίζετο καὶ ἐφ´ οὗ καὶ

[57, 11]   καὶ ἀπιόντας προέπεμπεν. εἴ τέ ποτε ἐπὶ τοῦ δίφρου κομίζοιτο, οὐδένα

[57, 13]   τούτῳ ἐκόλαζε, καίτοι τῶν βουλευτῶν ποτε ἐπιτίμιόν τι κατὰ τῶν ἀσώτως

[57, 17]   καὶ τοῦτο καὶ ὁ Τιβέριός ποτε ἐποίησε) καὶ διελέχθη γέ τινα

[57, 12]   τοὺς ἐθέλοντας οἴκαδε ἀσπασομένους ἀεί ποτε ἐσδέχεσθαι, καὶ τοῦτο καὶ ἐς

[57, 12]   οὔτε ἐς τὰς ἐκκλησίας ἐτόλμησέ ποτε ἐσελθεῖν, τά γε ἄλλα πάντα

[57, 5]   Γάιον κατέσχον. χρόνῳ δ´ οὖν ποτε καὶ τότε, ὡς οὐδὲν ἐπέραινον,

[57, 19]   τοῦ Στράβωνος ὤν, παιδικὰ δέ ποτε Μάρκου Γαβίου Ἀπικίου γενόμενος, Ἀπικίου

[57, 20]   γὰρ ἔστιν ὅστις τῶν ὑπατευσάντων ποτὲ μετ´ αὐτοῦ οὐ βιαίως ἀπέθανεν,

[57, 14]   μέθῃ κατακορὴς οὕτως ἐγίγνετο ὥστε ποτὲ νυκτὸς ἐμπρησθεῖσί τισιν ἐπικουρῆσαι μετὰ

[57, 11]   τοσαύτην ἐπιείκειαν ἤσκει ὥστε, ἐπειδή ποτε οἱ Ῥοδίων ἄρχοντες ἐπιστείλαντές τι

[57, 15]   ἀκριβῶν οὕτω τὸ πρᾶγμα ὥστε ποτὲ ὄναρ δοῦναί τινι ἀργύριον κελευσθεὶς

[57, 2]   δὲ δὴ Γάλλος παρρησίᾳ ἀεί ποτε πατρῴᾳ καὶ ὑπὲρ τὸ συμφέρον

[57, 24]   ἐπὶ τῇ ἱστορίᾳ, ἣν πάλαι ποτὲ περὶ τῶν τῷ Αὐγούστῳ πραχθέντων

[57, 22]   ἐπὶ τὸν Δροῦσον ἐτράπετο καί ποτε πὺξ αὐτῷ ἐνέτεινε. φοβηθείς τε

[57, 19]   ἐγγεγυημένῳ, εἰπεῖν ὅτι καὶ σύ ποτε τῆς ἡγεμονίας γεύσῃ. ἐφείσατο γὰρ

[57, 11]   δοκεῖν. οὐ γὰρ οὔτε ἐσπούδασέ ποτε τὸ παράπαν τῶν τοιούτων οὐδέν,

[57, 17]   παραφρονεῖν δοκοῦντα. ἔπαθε μὲν γάρ ποτε τοῦτο ὄντως, ὥστε καὶ ἐπίτροπον

[57, 4]   ἐκεῖνοι μὲν τότε τε μόλις ποτὲ ὑπὸ τοῦ Βλαίσου πεισθέντες πρέσβεις

[57, 21]   ὑπομνήματα ἐσγραφῆναι) οὗτος οὖν ὅστις ποτὲ ὠνομάζετο, τούς τε θεμελίους αὐτῆς

[57, 17]   πόλεων ἢ καὶ τῶν ἐθνῶν οὐδέποτε μόνος ἐχρημάτιζεν, ἀλλὰ πολλούς, καὶ

[57, 11]   καὶ τοῖς ὑπάτοις καὶ ὑπανίστατο· ὁπότε τε αὐτοὺς δειπνίζοι, τοῦτο μὲν

[57, 17]   που καὶ τοῖς ἀνδράσιν ἦν, ὁπότε τις αὐτῶν ἀσθενῶς ἔχων ἐκεῖσε

[57, 18]   συνελόντι εἰπεῖν ἐν ὀλίγοις τῶν πώποτε οὔτ´ ἐξήμαρτέ τι ἐς τὴν

[57, 10]   ἕνεκα οὐδένα, οὔτ´ οὐσίαν τινὸς τότε γε ἐδήμευσεν, ἀλλ´ οὐδὲ ἐξ

[57, 9]   ὅπως αὐθαίρετον ἀλλ´ οὐδ´ ἄλλως τότε γε ἐτεμενίσθη, οὔτε εἰκόνα ἐξῆν

[57, 3]   ὑπετόπει, καὶ τὸν Γερμανικὸν τῆς τότε Γερμανίας ἄρχοντα καὶ φιλούμενον ὑπ´

[57, 22]   τοὺς δὲ μετὰ ταῦτα, ἐκόλασε. τότε δ´ οὖν ἐσῆλθέ τε ἐς

[57, 14]   ἐπὶ πολλὰ ἔτη οὕτως ἐποιήθη· τότε δὲ ἡ Κρήτη τοῦ ἄρχοντος

[57, 14]   προτέρῳ ἔτει γενέσθαι τινὲς λέγουσι· τότε δὲ ἱππέων τινῶν ἐν τοῖς

[57, 7]   τοῖς ἄλλοις τοτὲ μὲν πρῶτος τοτὲ δὲ μεθ´ ἑτέρους τοῦτ´ ἐποίει·

[57, 24]   βουλευτοῦ φύσει τε ἐπιεικοῦς καὶ τότε ἐν γήρᾳ πολλῷ ὄντος κατηγόρησέ

[57, 3]   ~ὁ δ´ οὖν Τιβέριος ταῦτα τότε ἐποίει τὸ μὲν πλεῖστον ὅτι

[57, 15]   τοὺς δὲ πολίτας, ὅσοι καὶ τότε ἔτι, μετὰ τὸ πρότερον δόγμα

[57, 17]   ἀρχῆς λαβεῖν, οὐ μέντοι καὶ τότε ἔτι παρελήρει, ἀλλ´ ἐπλάσσετο, εἴ

[57, 20]   συνεκεκλήρωτο. ἀμέλει καὶ ὁ Δροῦσος τότε καὶ ὁ Σεϊανὸς μετὰ ταῦτα

[57, 19]   καὶ πρότερον ἐπαινούμενον πολλῷ δὴ τότε μᾶλλον θαυμασθῆναι. ~ἐπεὶ δὲ ὁ

[57, 21]   πολλοῖς καὶ μηχανήμασιν ὀνευσάμενος ἐπανήγαγε. τότε μὲν οὖν ὁ Τιβέριος καὶ

[57, 5]   προσκατέλεξεν, οἱ πλείους αὐτῶν ἦσαν. τότε μὲν οὖν οὕτω στασιάζοντες ἐπαύσαντο·

[57, 17]   τινα ἐκ τοῦ σκιμποδίου προκύψας. τότε μὲν οὕτως ὁ Ἀρχέλαος ἐσώθη,

[57, 7]   Δροῦσος ἐξ ἴσου τοῖς ἄλλοις τοτὲ μὲν πρῶτος τοτὲ δὲ μεθ´

[57, 24]   ἀπέθανε, καὶ τὰ συγγράμματα αὐτοῦ τότε μὲν τά τε ἐν τῇ

[57, 15]   Τιβέριος ἐπ´ αὐτοῖς ἐσενηνόχει, καθίστασθαι. ~τότε μὲν ταῦτ´ ἐγένετο, Στατιλίου δὲ

[57, 24]   ἐγένετο. ἐν δ´ οὖν τῷ τότε ὁ Τιβέριος τὴν τοῦ δορυφορικοῦ

[57, 16]   ἔθνη τινὲς ἐξεπέμφθησαν, ἐπειδήπερ οἱ τότε ταμιεύοντες ἐλάττους αὐτῶν ἦσαν. καὶ

[57, 4]   οὐ μὴν ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν τότε τε μόλις ποτὲ ὑπὸ τοῦ

[57, 23]   ἔπραξεν, ἐφυγάδευσεν. οὐ γὰρ ἐξῆν τότε τοῖς τὰ αὐτοκρατορικὰ χρήματα διοικοῦσι

[57, 12]   πρὶν τὴν γερουσίαν ψηφίσασθαι, οὔτε τότε τοὺς ἄνδρας δειπνίσαι, ἀλλ´ αὐτὸς

[57, 18]   τὸ πρᾶγμα ἀσκῶν, ἠθέλησε καὶ τότε ὑπὸ τὸν ὄρθρον, πολλῶν ἤδη

[57, 5]   χρόνῳ δ´ οὖν ποτε καὶ τότε, ὡς οὐδὲν ἐπέραινον, ἡσύχασαν, καὶ

[57, 18]   ἐν ὀλίγοις τῶν πώποτε οὔτ´ ἐξήμαρτέ τι ἐς τὴν ὑπάρξασαν αὐτῷ

[57, 19]   τὸν τοῦ Γερμανικοῦ θάνατον μετεβάλετο ὥστε αὐτὸν μεγάλως καὶ πρότερον ἐπαινούμενον

[57, 17]   οὕτω γάρ τοι κακῶς διέκειτο ὥστε ἐν σκιμποδίῳ καταστέγῳ ἐς τὸ

[57, 19]   πάντας ἀνθρώπους ἀσωτίᾳ ὑπερεβάλετο οὕτως ὥστε, ἐπειδὴ μαθεῖν ποτε ἐθελήσας ὅσα

[57, 11]   τε σύμπαν τοσαύτην ἐπιείκειαν ἤσκει ὥστε, ἐπειδή ποτε οἱ Ῥοδίων ἄρχοντες

[57, 24]   γήρως ἦν καὶ ἐπιεικέστατα ἐβεβιώκει) ὥστε ἐπὶ τῇ ἱστορίᾳ, ἣν πάλαι

[57, 5]   ἐς τοσαύτην γε μεταβολὴν ἦλθον ὥστε καὶ αὐτοὶ τοὺς θρασυτάτους σφῶν

[57, 17]   μὲν γάρ ποτε τοῦτο ὄντως, ὥστε καὶ ἐπίτροπον παρὰ τοῦ Αὐγούστου

[57, 23]   διελέχθη τι, καὶ τοῦτο ἐδημοσίευεν ὥστε καὶ ἐς τὰ κοινὰ ὑπομνήματα

[57, 12]   καὶ πάντα τρόπον αὐτὴν ἐξίστατο, ὥστε καὶ ἐς τὴν Καπρίαν δι´

[57, 13]   αἰσχύνης καὶ μετριάσαι τινὰ αὐτῶν, ὥστε καὶ λαθεῖν ἐπιχειρῆσαι· ἂν δ´

[57, 14]   μέντοι ὀργῇ οὕτω χαλεπῇ ἐχρῆτο ὥστε καὶ πληγὰς ἱππεῖ ἐπιφανεῖ δοῦναι

[57, 4]   ἐφθάρησαν, καὶ οἱ λοιποὶ κατέστησαν, ὥστε καὶ πρὸς τιμωρίαν τινὰς ὡς

[57, 14]   τοῖς τε ὀρχησταῖς οὕτω προσέκειτο ὥστε καὶ στασιάζειν αὐτοὺς καὶ μηδ´

[57, 17]   σχών, ὅτι πρότερόν οἱ ὑποπεπτωκὼς ὥστε καὶ συνηγόρῳ, ὅτε ἐπὶ τοῦ

[57, 13]   υἱεῖ καὶ ἀσελγεστάτῳ καὶ ὠμοτάτῳ, ὥστε καὶ τὰ ὀξύτατα τῶν ξιφῶν

[57, 12]   πάσας τὰς πρόσθεν γυναῖκας ὤγκωτο, ὥστε καὶ τὴν βουλὴν καὶ τοῦ

[57, 19]   πρώτων καὶ ἐξήταζε καὶ ἠπίστατο ὥστε καὶ τῷ Γάλβᾳ τῷ μετὰ

[57, 20]   ἐπὶ τῷ Γερμανικῷ ἐπιφανῆ συγγράψας, ὥστε καὶ χρήματα δι´ αὐτὸν πολλὰ

[57, 4]   δὴ σελήνης ἐκλιπούσης ἐνθυμηθέντες ἀπημβλύνθησαν, ὥστε κακὸν μὲν μηδὲν ἔτ´ αὐτοὺς

[57, 21]   τε θεμελίους αὐτῆς πέριξ κρατύνας ὥστε μὴ συγκινηθῆναι, καὶ τὸ λοιπὸν

[57, 2]   δὴ τῆς γερουσίας συνάρασθαί οἱ ὥστε μηδὲν βίαιον ἐν τῇ τοῦ

[57, 8]   διὰ πάντων ὁμοίως δημοτικὸς ἦν ὥστε οὔτε ἐν τοῖς γενεθλίοις αὐτοῦ

[57, 14]   Τιβέριδος πολλὰ τῆς πόλεως κατασχόντος ὥστε πλευσθῆναι, οἱ μὲν ἄλλοι ἐν

[57, 14]   τε μέθῃ κατακορὴς οὕτως ἐγίγνετο ὥστε ποτὲ νυκτὸς ἐμπρησθεῖσί τισιν ἐπικουρῆσαι

[57, 15]   τε ἀκριβῶν οὕτω τὸ πρᾶγμα ὥστε ποτὲ ὄναρ δοῦναί τινι ἀργύριον

[57, 19]   ὄντας ἐς ἓν τεῖχος συνήγαγεν, ὥστε τὰ παραγγέλματα καὶ ἀθρόους καὶ

[57, 16]   χρόνου ἐγεγόνει, τρεῖς βουλευταὶ προεχειρίσθησαν ὥστε τά τε ὄντα ἐκγράψασθαι καὶ

[57, 14]   ἐν τῇ λοιπῇ Ἰταλίᾳ ἐνδιέτριβον, ὥστε τοὺς προάρξαντας αὐτῶν παρὰ τὸ

[57, 1]   συνενόησαν αὐτὸν ἐγκαλέσαι ἔχων ἀπέκτεινεν. ὥστε χαλεπὸν μὲν ἦν μηδεμίαν αὐτοῦ

[57, 15]   τε γὰρ ὁ Ῥοῦφος ἐπιτηδεύσας ἔπραττε, καὶ τῇ τοῦ Κικέρωνος γυναικὶ

[57, 22]   ἀπὸ γνώμης ἐπὶ πάντων ὁμοίως ἔπραττε, καὶ τῷ υἱεῖ ἅτε καὶ

[57, 7]   ἑαυτὸν ἤ τι ἢ οὐδὲν ἔπραττε, πάντα δὲ δὴ καὶ τὰ

[57, 15]   δίφρον Καῖσαρ ἐσόμενος. οὐ μὴν οὔτε αἰτίαν τινὰ ἐπὶ τούτῳ ἔσχε

[57, 8]   γὰρ δεσπότην ἑαυτὸν τοῖς ἐλευθέροις οὔτε αὐτοκράτορα πλὴν τοῖς στρατιώταις καλεῖν

[57, 13]   ὅτι ζῶντος μέν μου οὐδὲν οὔτε βίαιον οὔθ´ ὑβριστικὸν πράξεις· ἂν

[57, 10]   ἐκ τῶν νενομισμένων προσόδων ἐδαπάνα· οὔτε γὰρ ἀπέκτεινε χρημάτων ἕνεκα οὐδένα,

[57, 8]   τὸν αὐτὸν τοῦτον τρόπον ἐποίει. οὔτε γὰρ δεσπότην ἑαυτὸν τοῖς ἐλευθέροις

[57, 1]   ἐπεπαίδευτο, φύσει δὲ ἰδιωτάτῃ ἐκέχρητο. οὔτε γὰρ ὧν ἐπεθύμει προσεποιεῖτό τι,

[57, 11]   τὸ παράπαν τῶν τοιούτων οὐδέν, οὔτε δόξαν τινὰ ὡς καὶ συσπεύδων

[57, 17]   νουμηνίαν τινὲς ἀργύριον αὐτῷ προσήνεγκαν, οὔτε ἐδέξατο καί τι καὶ γράμμα

[57, 9]   οὐδ´ ἄλλως τότε γε ἐτεμενίσθη, οὔτε εἰκόνα ἐξῆν αὐτοῦ οὐδενὶ στῆσαι·

[57, 5]   οὐδέν, ὡς καὶ μόνα ὄντα, οὔτε ἐκείνους οὔτε τὸν Γερμανικὸν πολυπραγμονῆσαι)

[57, 8]   πάντων ὁμοίως δημοτικὸς ἦν ὥστε οὔτε ἐν τοῖς γενεθλίοις αὐτοῦ γίγνεσθαί

[57, 1]   γὰρ οὔτε πιστεύσαντές οἱ ἠπατήθησαν, οὔτε ἐνδειξάμενοι νοεῖν ἃ ἔπραττεν ἐμισήθησαν.

[57, 15]   περὶ τοῦτον πράξας, Οὐιβίῳ Ῥούφῳ οὔτε ἐνεκάλεσέ τι ἀρχὴν ὅτι τῷ

[57, 17]   ἰδιώτας ἀνήλισκε, καὶ οὔτε τιμὴν οὔτε ἔπαινον οὐδένα ἐπ´ αὐτοῖς προσεδέχετο.

[57, 12]   ὅτι οὔτε ἐς τὸ συνέδριον οὔτε ἐς τὰ στρατόπεδα οὔτε ἐς

[57, 12]   συνέδριον οὔτε ἐς τὰ στρατόπεδα οὔτε ἐς τὰς ἐκκλησίας ἐτόλμησέ ποτε

[57, 12]   ἀμφοῖν ὁμοίως. πλήν τε ὅτι οὔτε ἐς τὸ συνέδριον οὔτε ἐς

[57, 11]   συνεορτάζειν σφίσι δοκεῖν. οὐ γὰρ οὔτε ἐσπούδασέ ποτε τὸ παράπαν τῶν

[57, 1]   αὐτοῦ οὔτ´ ἤλεγξεν· οὕτω γὰρ οὔτε πιστεύσαντές οἱ ἠπατήθησαν, οὔτε ἐνδειξάμενοι

[57, 18]   οὔτε πρὸς τοὺς ἀρχομένους ἐπαχθὲς οὔτε πρὸς τὸν Δροῦσον ἐπίφθονον οὔτε

[57, 18]   οὔτε πρὸς τὸν Δροῦσον ἐπίφθονον οὔτε πρὸς τὸν Τιβέριον ἐπαίτιον ἔπραττεν,

[57, 18]   τοῖς ἀσθενεστέροις ἐσωφρόνει, καὶ οὐδὲν οὔτε πρὸς τοὺς ἀρχομένους ἐπαχθὲς οὔτε

[57, 12]   ὀνομάζηται. ἀγανακτῶν οὖν ἐπὶ τούτοις οὔτε τὰ ψηφιζόμενα αὐτῇ πλὴν ἐλαχίστων

[57, 9]   οὖν δημοτικῶς διῴκει, καὶ ὅτι οὔτε τεμένισμα αὐτῷ οὐχ ὅπως αὐθαίρετον

[57, 17]   καὶ τοὺς ἰδιώτας ἀνήλισκε, καὶ οὔτε τιμὴν οὔτε ἔπαινον οὐδένα ἐπ´

[57, 5]   καὶ μόνα ὄντα, οὔτε ἐκείνους οὔτε τὸν Γερμανικὸν πολυπραγμονῆσαι) τούτων οὖν

[57, 12]   πρᾶξαι πρὶν τὴν γερουσίαν ψηφίσασθαι, οὔτε τότε τοὺς ἄνδρας δειπνίσαι, ἀλλ´

[57, 12]   δὲ ἵνα μὴ ὑπεραυχῇ, πράττειν ἐκέλευε. πάνυ γὰρ μέγα καὶ ὑπὲρ

[57, 6]   τοὺς ἔξω τῆς Ἰταλίας στρατευομένους ἀπέλυε πρὶν τὰ εἴκοσιν ἔτη στρατεύσασθαι.

[57, 8]   ἄλλους πάντας ὥρκου καὶ αὐτὸς ὤμνυε. καὶ ὅπως γε ἐκδηλότερον αὐτὸ

[57, 10]   ἀκρίτως αὐτὸ ἐποίει, ἀλλὰ καὶ διέγραφε τοὺς μὲν ὑπ´ ἀσελγείας τοὺς

[57, 8]   βασιλεῦσί τισιν ἐπέστελλε, καὶ ἐκεῖνο προσενέγραφε. τὸ δ´ ὅλον Καῖσαρ, ἔστι

[57, 10]   δέ, ἐκποιῶν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπέγραφέ σφισι, τά τε ἀγάλματα καὶ

[57, 1]   τέ τινας πρὸς ἑκάτερον ἐναντιουμένους εἶχε, καὶ διὰ τοῦτο τοὺς μὲν

[57, 14]   αὐτοῦ, ὃν ἐκ τοῦ Δρούσου εἶχε, τελευτήσαντος οὐδὲν ὅ τι τῶν

[57, 10]   τεταγμένον ἐκ τῆς Αἰγύπτου ἧς ἦρχε πέμψαντι ἀντεπέστειλεν ὅτι κείρεσθαί μου

[57, 15]   οὔτε αἰτίαν τινὰ ἐπὶ τούτῳ ἔσχε καὶ προσέτι καὶ ὑπάτευσε. καὶ

[57, 19]   πεμφθέντος μόνος τὴν προστασίαν αὐτῶν ἔσχε, τά τε ἄλλα συνέστησεν αὐτήν,

[57, 18]   Οὐάρῳ πεσόντων συνέλεξέ τε καὶ ἔθαψε, καὶ τὰ σημεῖα τὰ στρατιωτικὰ

[57, 11]   εἰργάσατο, ἀλλ´ ὑπογράψαντας τὸ ἐνδέον ἀπέπεμψε. τούς τε ἀεὶ ἄρχοντας ὡς

Livre, Chap.
[57, 5]	ἑαυτοῦ ξίφος ἀνατείνας τοῦτο" ἔφη	λαβέ·	τοῦτο γὰρ ὀξύτερόν ἐστιν. ὁ
[57, 12]	ἐκκλησίας ἐτόλμησέ ποτε ἐσελθεῖν, τά	γε	ἄλλα πάντα ὡς καὶ αὐταρχοῦσα
[57, 8]	γραφόμενον ἀναγιγνώσκων ἔφερε· καὶ ὁσάκις	γε	βασιλεῦσί τισιν ἐπέστελλε, καὶ ἐκεῖνο
[57, 8]	τῷ δημοσίῳ συμφέρῃ. καὶ οὕτω	γε	διὰ πάντων ὁμοίως δημοτικὸς ἦν
[57, 3]	καὶ ἰδιωτεύων σωθῇ. καὶ πολλάκις	γε	διὰ τοῦτο καὶ ἀρρωστεῖν προσεποιεῖτο
[57, 10]	οὐδένα, οὔτ´ οὐσίαν τινὸς τότε	γε	ἐδήμευσεν, ἀλλ´ οὐδὲ ἐξ ἐπηρείας
[57, 8]	καὶ αὐτὸς ὤμνυε. καὶ ὅπως	γε	ἐκδηλότερον αὐτὸ ποιοίη, παρεὶς ἂν
[57, 8]	τὸ ἀρχαῖον} ὠνομάζετο, καὶ πολλάκις	γε	ἔλεγεν ὅτι δεσπότης μὲν τῶν
[57, 9]	αὐθαίρετον ἀλλ´ οὐδ´ ἄλλως τότε	γε	ἐτεμενίσθη, οὔτε εἰκόνα ἐξῆν αὐτοῦ
[57, 8]	τοῖς μετ´ ἐκεῖνον ἄρξασιν, ὧν	γε	καὶ λόγον τινὰ ποιούμεθα, ἐπί
[57, 14]	καιροὺς ὡς ἕκαστα ἐγένετο, ὅσα	γε	καὶ μνήμης ἄξιά ἐστιν. ἐπὶ
[57, 13]	ἐτόλμησε. ταῦθ´ οὕτω πάντα μέχρι	γε	καὶ ὁ Γερμανικὸς ἔζη ἐποίει·
[57, 2]	τέ τινας καὶ συνάρχοντας, οὔτι	γε	καὶ πάντων καθάπαξ ὥσπερ ἐν
[57, 17]	τῶν γὰρ ἀλλοτρίων ἰσχυρῶς, μέχρι	γε	καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν ἐπετήδευσεν,
[57, 2]	τοῦ Καίσαρος, καύσωσι. καὶ ἐπειδή	γε	κομψευσάμενός τις ἐπὶ τούτῳ φρουρὰν
[57, 5]	ἐπέραινον, ἡσύχασαν, καὶ ἐς τοσαύτην	γε	μεταβολὴν ἦλθον ὥστε καὶ αὐτοὶ
[57, 17]	ὄνομα τοῦτ´ ἐφθέγξατο, ἀλλὰ νῦν	γε	πάντες διὰ σὲ ἐς τὰ
[57, 13]	μηδένα αὐτοῦ προτιμήσειν. καὶ ἐπειδή	γε	πολλῇ ἐσθῆτι ἁλουργεῖ καὶ ἄνδρες
[57, 8]	τισὶ βεβαιοῦσθαι, οὐδὲ τοῦτο τά	γε	πρῶτα ἐφ´ ἑαυτῷ περιεῖδε γενόμενον.
[57, 4]	τοῦ Δρούσου καὶ ἐν αὐτῇ	γε	τῇ σκηνῇ αὐτοῦ, μεταπεμφθέντες ὡς
[57, 17]	Τιβέριός ποτε ἐποίησε) καὶ διελέχθη	γέ	τινα ἐκ τοῦ σκιμποδίου προκύψας.
[57, 11]	φρουρὰν ἐπεσαγόμενος, καὶ ἐφ´ ἑνί	γέ	τινι αὐτῶν τελευτήσαντι τὸν ἐπιτάφιον
[57, 7]	τοῖς ἄλλοις ἐπεκοίνου. καὶ ἔς	γε	τὸ μέσον τὴν ἑαυτοῦ γνώμην
[57, 17]	ἀλλ´ ἐπλάσσετο, εἴ πως ἔκ	γε	τούτου σωθείη. κἂν ἐθανατώθη, εἰ
[57, 11]	ἐντυγχάνειν αὐτῷ γίγνοιτο. καὶ τούς	γε	τῶν ἵππων ἀγῶνας ἐξ οἰκίας
[57, 21]	μὲν δὴ οὖν καὶ πολλούς	γε	τῶν τελευτώντων καὶ ἀνδριᾶσι καὶ
[57, 9]	ὅτι οὐκ ἐπιτρέψω. ἐπεὶ τό	γε	ὑβρίσθαι πρός τινος ἢ καὶ
[57, 14]	τις ἰδιώτης διετέλεσε, καὶ κληρονόμος	γε	ὑπό τινος καταλειφθεὶς τὸ σῶμα
[57, 21]	τε πολλοῖς καὶ μηχανήμασιν ὀνευσάμενος	ἐπανήγαγε.	τότε μὲν οὖν ὁ Τιβέριος
[57, 22]	ἀπορρίψαντα, ὑπό τε τὴν βουλὴν	ὑπήγαγε	καὶ ἁλόντα ἀπὸ τοῦ Καπιτωλίου
[57, 23]	Ἀσίαν ἐπιτροπεύσαντα ἐς τὸ συνέδριον	ἐσήγαγε,	καὶ ἐγκαλέσας αὐτῷ ὅτι καὶ
[57, 18]	ᾀδόμενον, οὐχ ἡσυχῇ σφας ἐκίνει·	ἔλεγε	γὰρ ὅτι· τρὶς δὲ τριηκοσίων
[57, 23]	πάντα τὰ ἐξ ἀνθρώπων κακὰ	ἔλεγε.	καὶ γὰρ εἰ ἐν ἀπορρήτῳ
[57, 12]	τὸν Τιβέριον αὐτὴ αὐτοκράτορα πεποιηκέναι	ἔλεγε,	καὶ διὰ τοῦτο οὐχ ὅσον
[57, 1]	πολλῷ πλείω καὶ μείζω κατορθοῦσθαι	ἔλεγε.	καὶ εἰ μὲν μόνα ταῦτ´
[57, 3]	Νώλης πέμψας τινὰ ἀπέκτεινε· καὶ	ἔλεγε	μὲν μὴ ἐκ τῆς ἑαυτοῦ
[57, 8]	ἕνεκα ἔξω που ταῖς νουμηνίαις	διῆγε,	καὶ ἵνα μηδένα τῶν ἀνθρώπων
[57, 24]	ζῆν ἔτ´" ἔφη ἄξιός εἰμι,	εἴγε	καὶ Λέντουλός με μισεῖ.
[57, 18]	ἡ Λιουία πάνυ ἥσθησαν, οἱ	δὲ	δὴ ἄλλοι πάντες δεινῶς ἐλυπήθησαν.
[57, 17]	καίπερ ἀκρατῶς παρρησιασάμενον, ἔδρασε· τὸν	δὲ	δὴ Ἀρχέλαον τὸν τῆς Καππαδοκίας
[57, 17]	τὴν Ῥόδον ἀπελθόντος ἠμέλησε, τὸν	δὲ	δὴ Γάιον ἐς τὴν Ἀσίαν
[57, 5]	οὖσαν ἀφῆκαν αὐτῷ δεηθέντι, τὸν	δὲ	δὴ Γάιον κατέσχον. χρόνῳ δ´
[57, 2]	ἐδέοντο αὐτοῦ ἄρχειν πάντων, Ἀσίνιος	δὲ	δὴ Γάλλος παρρησίᾳ ἀεί ποτε
[57, 4]	μὲν οὖν αὐτίκα ὑπεξείλετο, τὸν	δὲ	δὴ Γερμανικὸν δεινῶς ἐφοβεῖτο. ἐθορύβησαν
[57, 18]	ἀπέκρινε τὰ δὲ ἐνέκρινε. τοῦ	δὲ	δὴ Γερμανικοῦ τελευτήσαντος ὁ μὲν
[57, 14]	Τιβέριος μὲν ταῦτα ἔπραττεν, ὁ	δὲ	δὴ Δροῦσος τὰ μὲν τῇ
[57, 13]	τοὺς αἰτιαζομένους τι μετεχειρίζετο, τῷ	δὲ	δὴ Δρούσῳ τῷ υἱεῖ καὶ
[57, 18]	ἂν δεκατρεῖς Καίσαρες γένωνται; Μάρκου	δὲ	δὴ Ἰουνίου Λουκίου τε Νωρβανοῦ
[57, 7]	τι ἢ οὐδὲν ἔπραττε, πάντα	δὲ	δὴ καὶ τὰ σμικρότατα ἔς
[57, 24]	πανήγυρις ἡ δεκαετηρὶς ἐποιήθη. Κρεμούτιος	δὲ	δὴ Κόρδος αὐτόχειρ ἑαυτοῦ γενέσθαι,
[57, 8]	αὐτοκράτωρ δὲ τῶν στρατιωτῶν, τῶν	δὲ	δὴ λοιπῶν πρόκριτός εἰμι. εὔχετό
[57, 14]	ἀγγείων ἀθραύστων ἐξετάκη, ἐλάμβανον, ἐκεῖνος	δὲ	δὴ νομίσας ἐκ πολυπληθίας ναμάτων
[57, 7]	τὰ μὲν ἄντικρυς ἀπεφαίνετο, τὰ	δὲ	δὴ πλείω, ἵνα δὴ μὴ
[57, 21]	καὶ δημοσίαις ταφαῖς ἐτίμα, τὸν	δὲ	δὴ Σεϊανὸν ζῶντα ἐν τῷ
[57, 4]	νυκτὸς περιεφρούρησαν, μὴ διαφύγῃ, τῆς	δὲ	δὴ σελήνης ἐκλιπούσης ἐνθυμηθέντες ἀπημβλύνθησαν,
[57, 13]	περὶ τῆς Λιουίας παραδέδοται· ~ὁ	δὲ	δὴ Τιβέριος αὐτὸς μὲν τραχύτερον
[57, 17]	καὶ Λούκιος Φλάκκος ἔλαβον, ὁ	δὲ	δὴ Τιβέριος, ἐπειδὴ καὶ μετὰ
[57, 5]	αὐτοὺς οὐδὲν ἧττον ἤλπισε, γράμματα	δὲ	δή τινα ὡς καὶ παρὰ
[57, 1]	μὲν γὰρ ἀληθῶς γενέσθαι τὸ	δὲ	δοκεῖν βούλεσθαι ἐθέλων, πάντως τέ
[57, 19]	πατρὸς τῶν δορυφόρων ἦρξεν· ἐπεὶ	δὲ	ἐκείνου ἐς τὴν Αἴγυπτον πεμφθέντος
[57, 3]	τοῦ Αὐγούστου καταδειχθεῖσι προκατέλαβεν· ἐς	δὲ	ἐκείνους ὑποπτεύων ἐπ´ ἀμφότερα ἀνεῖχεν,
[57, 10]	ἃ προκατεβάλετο μὲν οὐκ ἐξετέλεσε	δέ,	ἐκποιῶν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπέγραφέ
[57, 18]	λαβεῖν ἀρχὴν οὐκ ἠθέλησεν. ἀπέθανε	δὲ	ἐν Ἀντιοχείᾳ, ὑπό τε τοῦ
[57, 13]	οὐδένα οὐδὲ ἐζημίωσεν οὐδένα, ὑετοῦ	δὲ	ἐν πανηγύρει τινὶ γενομένου φαιὰν
[57, 5]	οὗτοι μὲν οὕτως ἡσύχασαν, οἱ	δὲ	ἐν τῇ Γερμανίᾳ, καὶ πολλοὶ
[57, 18]	ὡς οὐδενὸς ἄξια ἀπέκρινε τὰ	δὲ	ἐνέκρινε. τοῦ δὲ δὴ Γερμανικοῦ
[57, 24]	τῶν ἑκασταχόθι ἀρχόντων ἐκαύθη, ὕστερον	δὲ	ἐξεδόθη τε αὖθις (ἄλλοι τε
[57, 16]	μὲν καὶ παντελῶς ἀπωλώλει, τὰ	δὲ	ἐξίτηλα γοῦν ὑπὸ τοῦ χρόνου
[57, 19]	ἐποιήσατο καὶ ἑαυτὸν κατεχρήσατο. ~Τιβέριος	δὲ,	ἐπεὶ δὲ τὸ ἐφεδρεῦον οὐκέτ´
[57, 6]	αὐτὸν ἐποίει) οὐκ ἠθέλησε· Τιβέριος	δὲ	ἐπῄνεσε μὲν αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ,
[57, 7]	ἑαυτῶν χώρᾳ καθῆσθαι εἴα, αὐτὸς	δὲ	ἐπὶ τοῦ βάθρου τοῦ κατάντικρύς
[57, 15]	μὲν ἔρρωτο, οὐκ ἔκρινε, νοσήσαντα	δὲ	ἐπιθάνατον ἔν τε σκιμποδίῳ καταστέγῳ,
[57, 10]	ἔργα τὰ μὲν ἀνοικοδομῶν τὰ	δὲ	ἐπικοσμῶν, πολλὰ δὲ καὶ πόλεσι
[57, 7]	μεθ´ ἑτέρους τοῦτ´ ἐποίει· ἐκεῖνος	δὲ	ἔστι μὲν ὅτε ἐσιώπα, ἔστι
[57, 2]	μὲν αὐτὸς ἔχειν ἠξίου, τῶν	δὲ	ἑτέρων ἄλλοις παρεχώρει. ἦν δὲ
[57, 1]	μὲν κατὰ Αὔγουστον ἐγένετο, Τιβέριος	δὲ	εὐπατρίδης μὲν ἦν καὶ ἐπεπαίδευτο,
[57, 13]	πρώτης ὡς ὕστερον διέδειξε, πλασάμενος	δὲ	ἐφ´ ὅσον ἐκεῖνος ἐβίω, ἐπειδήπερ
[57, 14]	πολλὰ ἔτη οὕτως ἐποιήθη· τότε	δὲ	ἡ Κρήτη τοῦ ἄρχοντος αὐτῆς
[57, 1]	μὲν ἦν καὶ ἐπεπαίδευτο, φύσει	δὲ	ἰδιωτάτῃ ἐκέχρητο. οὔτε γὰρ ὧν
[57, 12]	τῆς ἑαυτοῦ ζηλώσεως ἕνεκα, τὸ	δὲ	ἵνα μὴ ὑπεραυχῇ, πράττειν ἐκέλευε.
[57, 14]	ἔτει γενέσθαι τινὲς λέγουσι· τότε	δὲ	ἱππέων τινῶν ἐν τοῖς ἀγῶσιν
[57, 14]	ἕτερον οὐκέτ´ εἴασεν ὁπλομαχῆσαι. ἐγένοντο	δὲ	καὶ ἄλλαι ἐν τῇ τῶν
[57, 8]	μὲν δυσχέρειαν ἐν αὐτῷ πολλὴν	δὲ	καὶ ἀνάλωσιν ἐκ τῆς ἀντιδόσεως
[57, 11]	πρὸς τὰς θύρας ἐξεδέχετο, τοῦτο	δὲ	καὶ ἀπιόντας προέπεμπεν. εἴ τέ
[57, 15]	καὶ ἐκεῖ λεγομένας ἀκούων, πολλὰς	δὲ	καὶ αὐτὸς ἐπερωτῶν. τοῦτό τε
[57, 12]	μητέρα αὐτὴν τῆς πατρίδος πολλοὶ	δὲ	καὶ γονέα προσαγορεύεσθαι γνώμην ἔδωκαν.
[57, 16]	ἐλθὼν πολλοὺς μὲν ἐνταῦθα πολλοὺς	δὲ	καὶ ἐν τῇ Ἰταλίᾳ ὕστερον
[57, 21]	πολλῶν εἰκόνες αὐτοῦ ἐποιήθησαν, πολλοὶ	δὲ	καὶ ἔπαινοι καὶ παρὰ τῷ
[57, 7]	μὲν οὖν ὥσπερ εἶπον, ἐπεφοίτα	δὲ	καὶ ἐπὶ τὰ τῶν ἀρχόντων
[57, 5]	τοὺς μὲν ἰδίᾳ ἀποκτεῖναι, τοὺς	δὲ	καὶ ἐς τὸ μέσον ἀγαγόντες
[57, 14]	ὅτε τοῦ ἀνταγωνιστοῦ ἐστερήθη. ~λέξω	δὲ	καὶ κατὰ τοὺς καιροὺς ὡς
[57, 3]	ἐπεφύκει καὶ οὕτω προῄρητο, ἤδη	δὲ	καὶ ὅτι τά τε στρατεύματα,
[57, 17]	ἐκ τῶν φόρων ἀνείθη πολλὰ	δὲ	καὶ παρὰ τοῦ Τιβερίου ἐδόθη·
[57, 10]	ἀνοικοδομῶν τὰ δὲ ἐπικοσμῶν, πολλὰ	δὲ	καὶ πόλεσι καὶ ἰδιώταις ἐπαρκῶν.
[57, 19]	τῆς τελευτῆς αὐτοῦ ἄρξοι. συνήρατο	δὲ	καὶ συγκατειργάσατο αὐτῷ πάντα προθυμότατα
[57, 6]	ὑπετόπει μὲν καὶ ἐκεῖνον, ὑπετόπει	δὲ	καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ· ἦν
[57, 19]	ἀρχὰς καὶ τιμὰς προσελάμβανον. πολλοὺς	δὲ	καὶ τὴν ἡμέραν καὶ τὴν
[57, 18]	μὲν γὰρ τὸ σῶμα ἄριστος	δὲ	καὶ τὴν ψυχὴν ἔφυ, παιδείᾳ
[57, 10]	τοὺς μὲν ὑπ´ ἀσελγείας τοὺς	δὲ	καὶ ὑπὸ πτωχείας, ὅσοι μηδένα
[57, 18]	ἔχοντες ζῶντος ἔθ´ εὑρέθη. ὅτι	δὲ	καὶ φαρμάκῳ ἐφθάρη, τὸ σῶμα
[57, 15]	σηρικῇ μηδένα ἄνδρα χρῆσθαι, ἀπεῖπε	δὲ	καὶ χρυσῷ σκεύει μηδένα πλὴν
[57, 2]	ἡμέρας ἑώρα) ἐξίστασθαι ἔλεγεν· ἔπειτα	δὲ	κοινωνούς τέ τινας καὶ συνάρχοντας,
[57, 7]	ἄλλοις τοτὲ μὲν πρῶτος τοτὲ	δὲ	μεθ´ ἑτέρους τοῦτ´ ἐποίει· ἐκεῖνος
[57, 7]	ὁ μὲν τὸ ἐγίγνωσκεν, οἱ	δὲ	μετ´ αὐτὸν ἕτερόν τι ἀνθῃροῦντο,
[57, 22]	αὐτοῦ, τοὺς μὲν εὐθὺς τοὺς	δὲ	μετὰ ταῦτα, ἐκόλασε. τότε δ´
[57, 22]	τευξομένου, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτόν. ~Δροῦσος	δὲ	ὁ παῖς αὐτοῦ φαρμάκῳ διώλετο.
[57, 20]	ὁ Οὐᾶρος ὁ Κυιντίλιος, τοῦτο	δὲ	ὁ Πίσων ὁ Γναῖος ὅ
[57, 20]	δὴ τότε μᾶλλον θαυμασθῆναι. ~ἐπεὶ	δὲ	ὁ Τιβέριος τὴν ὕπατον ἀρχὴν
[57, 22]	ἔπαινον ποιησάμενος οἴκαδε ἐκομίσθη. ἀπεῖπε	δὲ	ὁ Τιβέριος τοῖς πυρὸς καὶ
[57, 21]	καὶ οὐκέτ´ αὐτοῦ ἥψατο. τοὺς	δὲ	ὀρχηστὰς τῆς τε Ῥώμης ἐξήλασε
[57, 9]	ἂν μὴ ἐγὼ ἐπιτρέψω, προσεπεῖπε	δὲ	ὅτι οὐκ ἐπιτρέψω. ἐπεὶ τό
[57, 17]	πολιτείαν Ῥωμαίων δύνασαι δοῦναι, ῥήμασι	δὲ	οὔ. ἐκεῖνον μὲν οὖν οὐδὲν
[57, 11]	καὶ κακόν τι δράσων, ἐλθόντας	δὲ	οὐδὲν δεινὸν εἰργάσατο, ἀλλ´ ὑπογράψαντας
[57, 19]	ἀνεπιτήδειον ἐπεκλήθη, δεινῶς ἐπεξῄει. ἐβασανίζοντο	δὲ	οὐχὶ οἰκέται μόνον κατὰ τῶν
[57, 8]	αὐτῷ ὡς πάρεδρος. ~καὶ τἆλλα	δὲ	πάντα κατὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον
[57, 15]	ποτὲ ἐδέδοκτο, ψηφισθῆναι ἐποίησε. ταῦτα	δὲ	περὶ τοῦτον πράξας, Οὐιβίῳ Ῥούφῳ
[57, 18]	καὶ τοῖς παροῦσι δειχθέν. ὁ	δὲ	Πίσων χρόνῳ ὕστερον ἐς τὴν
[57, 6]	συνῄδει ἄλλα μὲν λέγοντι ἄλλα	δὲ	ποιοῦντι, ὑπελάμβανεν, ὥσθ´ ὑπετόπει μὲν
[57, 15]	τοὺς μὲν ξένους ἐθανάτωσε, τοὺς	δὲ	πολίτας, ὅσοι καὶ τότε ἔτι,
[57, 19]	μὲν τοῦ Στράβωνος ὤν, παιδικὰ	δέ	ποτε Μάρκου Γαβίου Ἀπικίου γενόμενος,
[57, 5]	οὖν οὕτω στασιάζοντες ἐπαύσαντο· ὕστερον	δὲ	πρεσβευτῶν παρὰ τοῦ Τιβερίου βουλευτῶν
[57, 22]	τοῦτο καὶ νῦν φυλάττεται. Αἴλιον	δὲ	Σατορνῖνον, ὡς καὶ ἔπη τινὰ
[57, 1]	βουλόμενον συναινοῦντές οἱ ἐσφάλλοντο) χαλεπώτερον	δὲ	συνιέναι· τήν τε γὰρ ἐπιτήδευσιν
[57, 18]	τῆς πόλεως χρόνῳ προσῆκον, πρὸς	δὲ	τὰ παρόντα ᾀδόμενον, οὐχ ἡσυχῇ
[57, 2]	καὶ ἡ ἄλλη Ἰταλία, ἕτερον	δὲ	τὰ στρατόπεδα, καὶ ἕτερον οἱ
[57, 12]	ἀλλ´ αὐτὸς μὲν τούτοις ἐκείνη	δὲ	ταῖς γυναιξὶν εἱστίασε. καὶ τέλος
[57, 15]	~τότε μὲν ταῦτ´ ἐγένετο, Στατιλίου	δὲ	Ταύρου μετὰ Λουκίου Λίβωνος ὑπατεύσαντος
[57, 2]	δὲ ἑτέρων ἄλλοις παρεχώρει. ἦν	δὲ	ταῦτα ἓν μὲν ἥ τε
[57, 21]	ἐκ τῆς πόλεως ἐξήλασε· μετὰ	δὲ	ταῦτα προσελθόντος οἱ αὐτοῦ καὶ
[57, 18]	κοινωνοὺς τῆς διαγνώμης ἐποιεῖτο. ~Γερμανικὸς	δὲ	τῇ ἐπὶ τοὺς Κελτοὺς στρατείᾳ
[57, 1]	τοὺς μὲν τῆς ἀληθείας τοὺς	δὲ	τῆς δοκήσεως ἕνεκα ἤχθαιρε. ~τοιοῦτος
[57, 13]	βίαιον οὔθ´ ὑβριστικὸν πράξεις· ἂν	δέ	τι καὶ τολμήσῃς, οὐδὲ τελευτήσαντος.
[57, 24]	Λέντουλος (παρῆν γάρ) ἀνεκάγχασεν· ὁ	δὲ	Τιβέριος, ἐπιθορυβησάσης τι πρὸς τοῦτο
[57, 18]	σημεῖα τὰ στρατιωτικὰ ἀνεκτήσατο. τῷ	δὲ	Τιβερίῳ τῆς βουλῆς ἐγκειμένης, καὶ
[57, 24]	δόξῃ, τὴν ἀπολύουσαν ἔθετο. Λεντούλου	δέ	τινος βουλευτοῦ φύσει τε ἐπιεικοῦς
[57, 19]	ἑαυτὸν κατεχρήσατο. ~Τιβέριος δὲ, ἐπεὶ	δὲ	τὸ ἐφεδρεῦον οὐκέτ´ εἶχεν, ἐς
[57, 10]	τῶν ποντιφίκων τινὶ προσέτασσε. τοῦτο	δὲ	τὸ κατὰ τὰς ἐπιγραφὰς οὐκ
[57, 23]	ὥσπερ τινὶ ὀρφανῷ προσέταξε· τοῦτο	δὲ	τὸν Καπίτωνα τὸν τὴν Ἀσίαν
[57, 21]	αὐτοῦ τῶν τοιούτων ἐπράττετο. κατὰ	δὲ	τὸν χρόνον τοῦτον καὶ στοὰ
[57, 14]	ἀγῶνα αὐτῶν οὐκ εἶδε, σφαγέντος	δὲ	τοῦ ἑτέρου τὸν ἕτερον οὐκέτ´
[57, 20]	ταῦτα συνάρξαντές οἱ ἐφθάρησαν. ἐκδημοῦντος	δὲ	τοῦ Τιβερίου Γάιος Λουτώριος Πρίσκος
[57, 9]	τὴν τύχην αὐτοῦ ἀπέλυσε· προϊόντος	δὲ	τοῦ χρόνου καὶ πάνυ πολλοὺς
[57, 21]	μὲν ἐκεῖνο χρήμασιν ἐτίμησε, διὰ	δὲ	τοῦτο ἐκ τῆς πόλεως ἐξήλασε·
[57, 18]	ἐκίνει· ἔλεγε γὰρ ὅτι· τρὶς	δὲ	τριηκοσίων περιτελλομένων ἐνιαυτῶν Ῥωμαίους ἔμφυλος
[57, 24]	ταῖς Τιβερίου πράξεσιν ἦν, ~διελθόντων	δὲ	τῶν δέκα ἐτῶν τῆς ἀρχῆς
[57, 10]	τὰ μὲν αὐτὸς καθιέρου, τὰ	δὲ	τῶν ποντιφίκων τινὶ προσέτασσε. τοῦτο
[57, 8]	δεσπότης μὲν τῶν δούλων, αὐτοκράτωρ	δὲ	τῶν στρατιωτῶν, τῶν δὲ δὴ
[57, 1]	τῷ μὴ ἐφίεσθαι ἐνόμιζον· νῦν	δὲ	ὠργίζετο εἴ τις αὐτοῦ συνεὶς
[57, 12]	καὶ τοῦ δήμου τοὺς ἐθέλοντας	οἴκαδε	ἀσπασομένους ἀεί ποτε ἐσδέχεσθαι, καὶ
[57, 22]	ἐπὶ τῷ παιδὶ ἔπαινον ποιησάμενος	οἴκαδε	ἐκομίσθη. ἀπεῖπε δὲ ὁ Τιβέριος
[57, 17]	ποτὲ αὐτὸν εἰρηκέναι ὅτι ἐπειδὰν	οἴκαδε	ἐπανέλθω, δείξω αὐτῷ οἷα νεῦρα
[57, 0]		~Τάδε	ἔνεστιν ἐν τῷ πεντηκοστῷ ἑβδόμῳ
[57, 10]	βουλευτῶν συχνοὺς πενομένους καὶ μηκέτι	μηδὲ	βουλεύειν διὰ τοῦτ´ ἐθέλοντας ἐπλούτισεν.
[57, 17]	ἄνθρωπον μὴ ὅτι στῆναι ἀλλὰ	μηδὲ	καθίζεσθαι δύνασθαι, πολλοῦ γενομένου οὐκέτ´
[57, 17]	τὴν ἄλλην ἀρετὴν ἐπετήδευσεν, ἀπεχόμενος,	μηδὲ	τὰς κληρονομίας ἅς τινες αὐτῷ
[57, 22]	ἔξω τι τῶν συνήθων ἔπραξε,	μηδὲ	τοῖς ἄλλοις ποιῆσαι ἐπέτρεψεν· οὐ
[57, 14]	τὸν μὲν ἀγῶνα αὐτῶν οὐκ	εἶδε,	σφαγέντος δὲ τοῦ ἑτέρου τὸν
[57, 8]	τά γε πρῶτα ἐφ´ ἑαυτῷ	περιεῖδε	γενόμενον. καίτοι ἐπὶ ταῖς τοῦ
[57, 19]	τι καὶ εὔελπι πρὸς δυναστείαν	ἐνεῖδε,	πάντως ἀπώλλυεν. οὕτω δ´ οὖν
[57, 21]	τις, οὗ τὸ ὄνομα οὐδεὶς	οἶδε	(τῇ γὰρ θαυματοποιίᾳ αὐτοῦ φθονήσας
[57, 0]	ἐν οἷς ἄρχοντες οἱ ἀριθμούμενοι	οἵδε	ἐγένοντο. Δροῦσος Καῖσαρ Τιβερίου υἱ.
[57, 24]	τὴν ἀνάληψιν αὐτῆς οὐδενὸς ἐδεήθη	(οὐδὲ	γὰρ ἐδεῖτο κατατέμνων αὐτήν, ὥσπερ
[57, 8]	καὶ ἀργύριον παρ´ αὐτῶν λαμβάνῃ.	οὐδὲ	γὰρ οὐδὲ τὸν Αὔγουστον ἐπὶ
[57, 8]	τοῦ Αὐγούστου οὐκ ἐπέθετο μέν	(οὐδὲ	γὰρ ψηφισθῆναί ποτε εἴασε) λεγόμενον
[57, 13]	πρότερον ἐχρῶντο, διεμέμψατο μὲν οὐδένα	οὐδὲ	ἐζημίωσεν οὐδένα, ὑετοῦ δὲ ἐν
[57, 10]	τινὸς τότε γε ἐδήμευσεν, ἀλλ´	οὐδὲ	ἐξ ἐπηρείας τι ἠργυρολόγησεν. Αἰμιλίῳ
[57, 9]	αὐτῷ πολλὰς ἐσῆγον) ἥκιστα προσεποιεῖτο,	οὐδὲ	ἔστιν ἥντινα τοιαύτην ἐφ´ ἑαυτῷ
[57, 24]	τι πρὸς τοῦτο τῆς γερουσίας,	οὐδὲ	ζῆν ἔτ´" ἔφη ἄξιός εἰμι,
[57, 11]	παρακολουθεῖν οὐχ ὅπως βουλευτὴν ἀλλ´	οὐδὲ	ἱππέα τῶν πρώτων εἴα. ἔν
[57, 13]	ἂν δέ τι καὶ τολμήσῃς,	οὐδὲ	τελευτήσαντος. σωφρονέστατα γὰρ χρόνον τινὰ
[57, 8]	παρ´ αὐτῶν λαμβάνῃ. οὐδὲ γὰρ	οὐδὲ	τὸν Αὔγουστον ἐπὶ τούτῳ ἐπῄνει
[57, 8]	ἀεὶ ζώντων ὅρκοις τισὶ βεβαιοῦσθαι,	οὐδὲ	τοῦτο τά γε πρῶτα ἐφ´
[57, 13]	γὰρ χρόνον τινὰ διεγένετο, καὶ	οὐδὲ	τῶν ἄλλων οὐδενὶ ἀσελγαίνειν ἐφίει,
[57, 9]	τὸ μὲν γὰρ πρῶτον οὐδένα	οὐδὲ	τῶν ἐπ´ ἐκείνῳ τινὰ αἰτίαν
[57, 7]	ἔτι εἰρωνευόμενος ὑπεδέξατο, καὶ ἐν	τοιῷδε	αὐτὴν τρόπῳ, ἐφ´ ὅσον ὁ
[57, 7]	μέντοι παρὰ τοῦτο ὀργὴν εἶχεν.	ἐδίκαζε	μὲν οὖν ὥσπερ εἶπον, ἐπεφοίτα
[57, 1]	ἠλέει τε δῆθεν οὓς σφόδρα	ἐκόλαζε,	καὶ ἐχαλέπαινεν οἷς συνεγίγνωσκε· τόν
[57, 13]	ἀλλὰ καὶ συχνοὺς ἐπὶ τούτῳ	ἐκόλαζε,	καίτοι τῶν βουλευτῶν ποτε ἐπιτίμιόν
[57, 19]	πεπρωμένον ἑκάστῳ τῶν πρώτων καὶ	ἐξήταζε	καὶ ἠπίστατο ὥστε καὶ τῷ
[57, 11]	δικαζομένοις σφίσι συνηγωνίζετο καὶ θύουσι	συνεώρταζε,	νοσοῦντάς τε ἐπεσκέπτετο μηδεμίαν φρουρὰν
[57, 7]	τῇ ἀγορᾷ, ἐφ´ οὗ προκαθίζων	ἐχρημάτιζε,	καὶ συμβούλους ἀεὶ κατὰ τὸν
[57, 17]	καὶ προσέτι καὶ παραφρονεῖν δοκοῦντα.	ἔπαθε	μὲν γάρ ποτε τοῦτο ὄντως,
[57, 21]	ὑπατείας ἔς τε τὴν Ῥώμην	ἦλθε,	καὶ τοὺς ὑπάτους συναγορεύειν τισὶν
[57, 21]	καὶ τὴν ἀρχικὴν στολὴν ἐκδὺς	ἐπανῆλθέ	τε καὶ κατηγορηθῆναι παραχρῆμα ὡς
[57, 21]	εἰρηκὼς ἢ καὶ πεποιηκώς, λαβὼν	ἐξῆλθέ	τε ἐκ τοῦ συνεδρίου, καὶ
[57, 22]	ταῦτα, ἐκόλασε. τότε δ´ οὖν	ἐσῆλθέ	τε ἐς τὸ συνέδριον, καὶ
[57, 14]	τινος καταλειφθεὶς τὸ σῶμα αὐτοῦ	συνεξήνεγκε,	τῇ μέντοι ὀργῇ οὕτω χαλεπῇ
[57, 14]	καὶ ὑπὲρ τοῦ Γερμανικοῦ {δὴ}	διέθηκε	μονομαχῆσαι ἐθελησάντων τὸν μὲν ἀγῶνα
[57, 17]	καὶ γράμμα περὶ αὐτοῦ τούτου	ἐξέθηκε,	ῥήματί τινι μὴ Λατίνῳ χρησάμενος.
[57, 9]	πόλει μήτ´ ἰδιώτῃ τοῦτο ποιεῖν.	προσέθηκε	μὲν γὰρ τῇ ἀπορρήσει ὅτι
[57, 2]	ἐσηγήσατο, τόν τε χλευασμὸν αὐτοῦ	συνῆκε,	καὶ ἔφη καὶ ὅτι οἱ
[57, 5]	καὶ τοὺς ἔξω τῆς ἡλικίας	ἀφῆκε·	καὶ γὰρ ἐκ τοῦ ἀστικοῦ
[57, 20]	κακῶς ἀπώλοντο. τοιούτῳ τινί, ὡς	ἔοικε,	διὰ βίου δαίμονι συνεκεκλήρωτο. ἀμέλει
[57, 17]	τὰς πόλεις καὶ τοὺς ἰδιώτας	ἀνήλισκε,	καὶ οὔτε τιμὴν οὔτε ἔπαινον
[57, 10]	δαπανῶν πλεῖστα ἐς τὸ κοινὸν	ἀνήλισκε,	πάντα μὲν ὡς εἰπεῖν τὰ
[57, 1]	σφόδρα ἐκόλαζε, καὶ ἐχαλέπαινεν οἷς	συνεγίγνωσκε·	τόν τε ἔχθιστον ὡς οἰκειότατον
[57, 22]	αὐτοῦ, ἥν τινες Λιουίλλαν ὀνομάζουσιν,	ἔδωκε·	καὶ γὰρ καὶ ἐμοίχευεν αὐτήν.
[57, 5]	διπλῆν ὡς καὶ παρ´ ἐκείνου	ἔδωκε,	καὶ τοὺς ἔξω τῆς ἡλικίας
[57, 15]	τε χρήματα αὐτοῦ τοῖς κατηγόροις	διέδωκε,	καὶ θυσίας ἐπ´ αὐτῷ οὐχ
[57, 18]	ἔπη ὡς καὶ ψευδῆ ὄντα	διέβαλε,	καὶ τὰ βιβλία πάντα τὰ
[57, 6]	αὖθις στασιάσωσιν, ἐς τὴν πολεμίαν	ἐνέβαλε,	καὶ ἐν αὐτῇ ἀσχολίαν τε
[57, 2]	αὐτοκράτωρ εὐθὺς ἀπὸ τῆς Νώλης	ἐπέστειλε,	μὴ λέγων αὐτοκράτωρ εἶναι· ψηφισθὲν
[57, 10]	ἔν τε τούτῳ τὸν Αὔγουστον	ἤγαλλε,	καὶ ὅτι τά τε οἰκοδομήματα,
[57, 3]	ἀνθρώπους ὁρῶν ἀλλοτρίως ἑαυτῷ ἔχοντας	διέμελλε	καὶ διῆγεν, ὅπως μὴ φθάσαντές
[57, 8]	καὶ ὁσάκις γε βασιλεῦσί τισιν	ἐπέστελλε,	καὶ ἐκεῖνο προσενέγραφε. τὸ δ´
[57, 24]	ἄξιός εἰμι, εἴγε καὶ Λέντουλός	με	μισεῖ.
[57, 18]	αὐτοκράτορα λαβεῖν ἀρχὴν οὐκ ἠθέλησεν.	ἀπέθανε	δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ, ὑπό τε
[57, 24]	καὶ διὰ ταῦτα αὐτός τε	ἀπέθανε,	καὶ τὰ συγγράμματα αὐτοῦ τότε
[57, 17]	ἄλλως δ´ οὐ πολλῷ ὕστερον	ἀπέθανε,	κἀκ τούτου καὶ ἡ Καππαδοκία
[57, 22]	ἐτράπετο καί ποτε πὺξ αὐτῷ	ἐνέτεινε.	φοβηθείς τε ἐκ τούτου καὶ
[57, 3]	ἀπὸ τῆς Νώλης πέμψας τινὰ	ἀπέκτεινε·	καὶ ἔλεγε μὲν μὴ ἐκ
[57, 10]	νενομισμένων προσόδων ἐδαπάνα· οὔτε γὰρ	ἀπέκτεινε	χρημάτων ἕνεκα οὐδένα, οὔτ´ οὐσίαν
[57, 15]	νεωτερίζειν, τέως μὲν ἔρρωτο, οὐκ	ἔκρινε,	νοσήσαντα δὲ ἐπιθάνατον ἔν τε
[57, 18]	οὐδενὸς ἄξια ἀπέκρινε τὰ δὲ	ἐνέκρινε.	τοῦ δὲ δὴ Γερμανικοῦ τελευτήσαντος
[57, 18]	τὰ μὲν ὡς οὐδενὸς ἄξια	ἀπέκρινε	τὰ δὲ ἐνέκρινε. τοῦ δὲ
[57, 15]	γενομένης ἑαυτὸν προαπεχρήσατο, καὶ τελευτήσαντα	εὔθυνε,	τά τε χρήματα αὐτοῦ τοῖς
[57, 16]	Τιβέριος ἀλλὰ καὶ ἡ Λιουία	ἤμυνε.	κἀν τῷ αὐτῷ ἔτει Κλήμης
[57, 24]	κακὸν οὐδέν, οὐ μέντοι καὶ	ὑπερεσέμνυνε.	ταῦτά τε γὰρ ᾐτιάθη, καὶ
[57, 14]	δ´ ἄλλους οὐκ ἐς μακρὰν	ἀπήλλαξε,	κατὰ πέντε καὶ ἑξήκοντα δραχμὰς
[57, 12]	τῶν μὲν δημοσίων παντάπασιν αὐτὴν	ἀπήλλαξε,	τὰ δ´ οἴκοι διοικεῖν οἱ
[57, 18]	καὶ τοῦτό τε πάντας ὁμοίως	ἐξετάραξε	καθάπερ ἐμπολέμιόν τι σύνθημα τοῦ
[57, 15]	τοῦτό τε οὖν οὐχ ὁμολογούμενον	ἔπραξε,	καὶ Λούκιον Σκριβώνιον Λίβωνα, νεανίσκον
[57, 22]	ἀποθανόντος ἔξω τι τῶν συνήθων	ἔπραξε,	μηδὲ τοῖς ἄλλοις ποιῆσαι ἐπέτρεψεν·
[57, 14]	ὅ τι τῶν συνήθων οὐκ	ἔπραξε,	μήτ´ ἄλλως ἀξιῶν τὸν ἄρχοντά
[57, 23]	ζῶντι ἐπίτροπον ὥσπερ τινὶ ὀρφανῷ	προσέταξε·	τοῦτο δὲ τὸν Καπίτωνα τὸν
[57, 18]	τῶν σὺν τῷ Οὐάρῳ πεσόντων	συνέλεξέ	τε καὶ ἔθαψε, καὶ τὰ
[57, 13]	οὕτως ἀπὸ πρώτης ὡς ὕστερον	διέδειξε,	πλασάμενος δὲ ἐφ´ ὅσον ἐκεῖνος
[57, 19]	τά τε γὰρ ἄλλα ἀγρίως	ἦρξε,	καὶ ταῖς τῆς ἀσεβείας δίκαις,
[57, 20]	ὁ Τιβέριος τὴν ὕπατον ἀρχὴν	ἦρξε	μετὰ τοῦ Δρούσου, εὐθὺς οἱ
[57, 18]	παιδείᾳ τε ἅμα καὶ ῥώμῃ	διέπρεπε,	καὶ ἔς τε τὸ πολέμιον
[57, 14]	αὐτῷ, ὥς που καὶ ἐπισκώπτων	εἶπε,	γένηται, τοὺς δ´ ἄλλους οὐκ
[57, 11]	αὐτῶν τελευτήσαντι τὸν ἐπιτάφιον αὐτὸς	εἶπε.	~καὶ μέντοι καὶ τὴν μητέρα
[57, 24]	τε Καίσαρα καὶ τὸν Αὔγουστον	εἶπε	μὲν κακὸν οὐδέν, οὐ μέντοι
[57, 23]	ἐσγράφεσθαι. καὶ πολλάκις ἃ μηδ´	εἶπέ	τις, ὡς εἰρημένα, ἐξ ὧν
[57, 15]	ἐσθῆτι σηρικῇ μηδένα ἄνδρα χρῆσθαι,	ἀπεῖπε	δὲ καὶ χρυσῷ σκεύει μηδένα
[57, 22]	παιδὶ ἔπαινον ποιησάμενος οἴκαδε ἐκομίσθη.	ἀπεῖπε	δὲ ὁ Τιβέριος τοῖς πυρὸς
[57, 15]	Λουκίου Λίβωνος ὑπατεύσαντος ὁ Τιβέριος	ἀπεῖπε	μὲν ἐσθῆτι σηρικῇ μηδένα ἄνδρα
[57, 9]	ὅτι ἂν μὴ ἐγὼ ἐπιτρέψω,	προσεπεῖπε	δὲ ὅτι οὐκ ἐπιτρέψω. ἐπεὶ
[57, 7]	οἱ ἔστιν ὅτε ψηφιζομένων τινῶν	ἔφερε.	καὶ γὰρ αὐτὸς ψῆφον πολλάκις
[57, 8]	δ´ ἀκούων καὶ γραφόμενον ἀναγιγνώσκων	ἔφερε·	καὶ ὁσάκις γε βασιλεῦσί τισιν
[57, 7]	σμικρότατα ἔς τε τὴν γερουσίαν	ἐσέφερε	καὶ ἐκείνῃ ἐκοίνου. ἐπεποίητο μὲν
[57, 1]	τοὺς δὲ τῆς δοκήσεως ἕνεκα	ἤχθαιρε.	~τοιοῦτος οὖν δή τις ὢν
[57, 17]	ἀλλὰ νῦν γε πάντες διὰ	σὲ	ἐς τὰ ἀρχαῖα αὐτὸ καταριθμήσομεν,
[57, 11]	σφίσι δοκεῖν. οὐ γὰρ οὔτε	ἐσπούδασέ	ποτε τὸ παράπαν τῶν τοιούτων
[57, 8]	μέν (οὐδὲ γὰρ ψηφισθῆναί ποτε	εἴασε)	λεγόμενον δ´ ἀκούων καὶ γραφόμενον
[57, 12]	τούτοις ἐκείνη δὲ ταῖς γυναιξὶν	εἱστίασε.	καὶ τέλος τῶν μὲν δημοσίων
[57, 21]	δὲ ὀρχηστὰς τῆς τε Ῥώμης	ἐξήλασε	καὶ μηδαμόθι τῇ τέχνῃ χρῆσθαι
[57, 21]	δὲ τοῦτο ἐκ τῆς πόλεως	ἐξήλασε·	μετὰ δὲ ταῦτα προσελθόντος οἱ
[57, 22]	εὐθὺς τοὺς δὲ μετὰ ταῦτα,	ἐκόλασε.	τότε δ´ οὖν ἐσῆλθέ τε
[57, 17]	τούτῳ κακόν, καίπερ ἀκρατῶς παρρησιασάμενον,	ἔδρασε·	τὸν δὲ δὴ Ἀρχέλαον τὸν
[57, 15]	τοῦτον πράξας, Οὐιβίῳ Ῥούφῳ οὔτε	ἐνεκάλεσέ	τι ἀρχὴν ὅτι τῷ τοῦ
[57, 14]	τῷ συνάρχοντι ὥσπερ τις ἰδιώτης	διετέλεσε,	καὶ κληρονόμος γε ὑπό τινος
[57, 10]	οἰκοδομήματα, ἃ προκατεβάλετο μὲν οὐκ	ἐξετέλεσε	δέ, ἐκποιῶν τὸ ὄνομα αὐτοῦ
[57, 24]	τε Κάσσιον καὶ τὸν Βροῦτον	ἐπῄνεσε,	καὶ τοῦ δήμου τῆς τε
[57, 6]	ἐποίει) οὐκ ἠθέλησε· Τιβέριος δὲ	ἐπῄνεσε	μὲν αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ, καὶ
[57, 14]	καὶ μέρος τι τοῦ τείχους	ἔπεσε,	καὶ τὸ πλῆθος τῶν κεραυνῶν
[57, 18]	καὶ τὸ τοῦ Ἰανοῦ ἄγαλμα	κατέπεσε.	λόγιόν τέ τι ὡς καὶ
[57, 21]	καὶ ἰδιωτεύων ἠξίωσε, δεινῶς τε	ἤλγησε	καὶ οὐκέτ´ αὐτοῦ ἥψατο. τοὺς
[57, 21]	περιλαβών, σχοίνοις τε πανταχόθεν αὐτὴν	διέδησε,	καὶ ἐς τὴν ἀρχαίαν ἕδραν
[57, 17]	τοῦτο καὶ ὁ Τιβέριός ποτε	ἐποίησε)	καὶ διελέχθη γέ τινα ἐκ
[57, 15]	ὀνομάσῃ. ἐκεῖνό τε οὖν οὕτως	ἐποίησε,	καὶ ἑκατοντάρχου ἑλληνιστὶ ἐν τῷ
[57, 10]	ὁμοίως τοῖς ἐπισκευῆς τινος δεηθεῖσιν	ἐποίησε·	πάντα γὰρ τὰ πεπονηκότα ἀνακτησάμενος
[57, 15]	Ἰουλίου, καθάπερ ποτὲ ἐδέδοκτο, ψηφισθῆναι	ἐποίησε.	ταῦτα δὲ περὶ τοῦτον πράξας,
[57, 18]	καὶ ἐρρωμένως τὸ πρᾶγμα ἀσκῶν,	ἠθέλησε	καὶ τότε ὑπὸ τὸν ὄρθρον,
[57, 6]	σφῶν ἐς αὐτὸν ἐποίει) οὐκ	ἠθέλησε·	Τιβέριος δὲ ἐπῄνεσε μὲν αὐτὸν
[57, 17]	μὲν ἐς τὴν Ῥόδον ἀπελθόντος	ἠμέλησε,	τὸν δὲ δὴ Γάιον ἐς
[57, 21]	καὶ διὰ μὲν ἐκεῖνο χρήμασιν	ἐτίμησε,	διὰ δὲ τοῦτο ἐκ τῆς
[57, 20]	ἄνευ τῆς ἑαυτοῦ γνώμης ἐθανατώθη,	ἐπετίμησέ	τε αὐτοῖς, καὶ δόγματι παραδοθῆναι
[57, 5]	προεληλύθει, ἀποκτεῖναι μὲν ἑαυτὸν οὐκ	ἐτόλμησε	διά τε τἆλλα καὶ ὅτι
[57, 12]	στρατόπεδα οὔτε ἐς τὰς ἐκκλησίας	ἐτόλμησέ	ποτε ἐσελθεῖν, τά γε ἄλλα
[57, 13]	οὐδεὶς αὐτῶν ἀλλοῖον ἔσθημα λαβεῖν	ἐτόλμησε.	ταῦθ´ οὕτω πάντα μέχρι γε
[57, 7]	Ῥωμαίων ἐς τὴν ἡγεμονίαν αὐτοῦ	συνεφρόνησε,	τήν τε ἀρχὴν οὐδὲν ἔτι
[57, 1]	σπανιώτατόν ἐστι, διεγένετο ὃς οὔτ´	ἠγνόησε	τὴν φύσιν αὐτοῦ οὔτ´ ἤλεγξεν·
[57, 21]	Τιβέριος καὶ ἐθαύμασεν αὐτὸν καὶ	ἐζηλοτύπησε,	καὶ διὰ μὲν ἐκεῖνο χρήμασιν
[57, 24]	τότε ἐν γήρᾳ πολλῷ ὄντος	κατηγόρησέ	τις ὡς ἐπιβεβουλευκότος τῷ αὐτοκράτορι.
[57, 18]	εὖ μέχρι τε τοῦ ὠκεανοῦ	προεχώρησε,	καὶ τοὺς βαρβάρους κατὰ τὸ
[57, 15]	συνέπαινος Γναίῳ Καλπουρνίῳ Πίσωνι γενομένη,	κατεκράτησε,	καὶ αὐτὴ ὑπὸ τοῦ δημάρχου
[57, 21]	ζῶντα ἐν τῷ θεάτρῳ χαλκοῦν	ἔστησε.	κἀκ τούτου πολλαὶ μὲν ὑπὸ
[57, 17]	ὁπότε τις αὐτῶν ἀσθενῶς ἔχων	ἐκεῖσε	ἐσίοι, κατακείμενον αὐτὸν ἐσφέρεσθαι, καὶ
[57, 15]	γυναῖκες χρῶνται, ἐς τὴν γερουσίαν	ἐσεκόμισε,	καὶ ἐπειδὴ ἀναβολῆς τινος γενομένης
[57, 22]	καὶ ἁλόντα ἀπὸ τοῦ Καπιτωλίου	κατεκρήμνισε.	~πολλὰ δ´ ἂν καὶ ἄλλα
[57, 6]	ἄφθονον ἐκ τῶν ἀλλοτρίων παρέχων	ἐνεχρόνισε.	καὶ ὁ μὲν δυνηθεὶς ἂν
[57, 5]	ὅτι στασιάσειν αὐτοὺς οὐδὲν ἧττον	ἤλπισε,	γράμματα δὲ δή τινα ὡς
[57, 14]	πρὸς τὸ οὖς αὐτοῦ προσκύψας	ἐψιθύρισέ	τι, καὶ ἐρομένων τῶν ἰδόντων
[57, 15]	μεταχειρίζεσθαι, ἐσηγγέλθησαν τῇ τέχνῃ χρώμενοι,	ὑπερώρισε·	τοῖς γὰρ πειθαρχήσασιν αὐτῶν ἄδεια
[57, 2]	εἰσι" ταῦτά τε οὖν οὕτως	ἔπρασσε,	καὶ τὰ τῆς ἀρχῆς ἔργῳ
[57, 10]	τὰ δὲ τῶν ποντιφίκων τινὶ	προσέτασσε.	τοῦτο δὲ τὸ κατὰ τὰς
[57, 20]	τε αὐτοῖς, καὶ δόγματι παραδοθῆναι	ἐκέλευσε	μήτ´ ἀποθνήσκειν ἐντὸς δέκα ἡμερῶν
[57, 14]	αὐτῶν παρὰ τὸ καθεστηκὸς χρονίζειν,	ἐκέλευσέ	σφισιν ἐντὸς τῆς τοῦ Ἰουνίου
[57, 17]	Γάιον ἐς τὴν Ἀσίαν ἐλθόντα	ἐθεράπευσε,	μετεπέμψατο ὡς καὶ νεωτερίζοντά τι,
[57, 9]	οὐδενὶ στῆσαι· ἄντικρυς γὰρ παραχρῆμα	ἀπηγόρευσε	μήτε πόλει μήτ´ ἰδιώτῃ τοῦτο
[57, 15]	τούτῳ ἔσχε καὶ προσέτι καὶ	ὑπάτευσε.	καὶ μέντοι τῷ τε Θρασύλλῳ
[57, 9]	καὶ ἐπιωρκηκότας τὴν τύχην αὐτοῦ	ἀπέλυσε·	προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου καὶ
[57, 21]	κατηγορηθῆναι παραχρῆμα ὡς καὶ ἰδιωτεύων	ἠξίωσε,	δεινῶς τε ἤλγησε καὶ οὐκέτ´
[57, 9]	τοῦ χρόνου καὶ πάνυ πολλοὺς	ἐθανάτωσε.	~καὶ ἔν τε τούτῳ τὸν
[57, 15]	ἐμαντεύετό τις, τοὺς μὲν ξένους	ἐθανάτωσε,	τοὺς δὲ πολίτας, ὅσοι καὶ
[57, 10]	ὄνομα αὐτοῦ ἐπέγραφέ σφισι, τά	τε	ἀγάλματα καὶ τὰ ἡρῷα αὐτοῦ,
[57, 5]	τε γυναῖκα αὐτοῦ Ἀγριππῖναν, τοῦ	τε	Ἀγρίππου καὶ τῆς Ἰουλίας τῆς
[57, 11]	ὑπογράψαντας τὸ ἐνδέον ἀπέπεμψε. τούς	τε	ἀεὶ ἄρχοντας ὡς ἐν δημοκρατίᾳ
[57, 4]	καὶ δραχμὴν ἡμερησίαν φέρειν τά	τε	ἆθλα εὐθὺς αὐτοῦ ἐν τῷ
[57, 15]	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν χρώμενος, αὐτός	τε	ἀκριβῶν οὕτω τὸ πρᾶγμα ὥστε
[57, 19]	τὴν προστασίαν αὐτῶν ἔσχε, τά	τε	ἄλλα συνέστησεν αὐτήν, καὶ τοὺς
[57, 22]	ἐπὶ τῷ ἀξιώματι ὑπερμαζήσας τά	τε	ἄλλα ὑπέρογκος ἦν, καὶ τέλος
[57, 21]	τε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ οἵ	τε	ἄλλοι οἱ ἐλλόγιμοι καὶ οἱ
[57, 8]	ταῖς τοῦ Αὐγούστου πράξεσι τούς	τε	ἄλλους πάντας ὥρκου καὶ αὐτὸς
[57, 6]	ἐνέβαλε, καὶ ἐν αὐτῇ ἀσχολίαν	τε	ἅμα αὐτοῖς καὶ τροφὴν ἄφθονον
[57, 18]	καὶ τὴν ψυχὴν ἔφυ, παιδείᾳ	τε	ἅμα καὶ ῥώμῃ διέπρεπε, καὶ
[57, 24]	ᾐτιάθη, καὶ διὰ ταῦτα αὐτός	τε	ἀπέθανε, καὶ τὰ συγγράμματα αὐτοῦ
[57, 7]	τὴν ἡγεμονίαν αὐτοῦ συνεφρόνησε, τήν	τε	ἀρχὴν οὐδὲν ἔτι εἰρωνευόμενος ὑπεδέξατο,
[57, 15]	ἀποκτεῖναι, πάντας τοὺς ἄλλους τούς	τε	ἀστρολόγους καὶ τοὺς γόητας, εἴ
[57, 24]	ἀρχόντων ἐκαύθη, ὕστερον δὲ ἐξεδόθη	τε	αὖθις (ἄλλοι τε γὰρ καὶ
[57, 20]	τῆς ἑαυτοῦ γνώμης ἐθανατώθη, ἐπετίμησέ	τε	αὐτοῖς, καὶ δόγματι παραδοθῆναι ἐκέλευσε
[57, 11]	τοῖς ὑπάτοις καὶ ὑπανίστατο· ὁπότε	τε	αὐτοὺς δειπνίζοι, τοῦτο μὲν ἐσιόντας
[57, 10]	πόλεσι καὶ ἰδιώταις ἐπαρκῶν. τῶν	τε	βουλευτῶν συχνοὺς πενομένους καὶ μηκέτι
[57, 24]	ἐπῄνεσε, καὶ τοῦ δήμου τῆς	τε	βουλῆς καθήψατο, τόν τε Καίσαρα
[57, 18]	ἀλλὰ καὶ τοῦ δήμου τῆς	τε	βουλῆς, τὴν αὐτοκράτορα λαβεῖν ἀρχὴν
[57, 19]	ὄντων καὶ καλῶν, περιέστη. τά	τε	γὰρ ἄλλα ἀγρίως ἦρξε, καὶ
[57, 4]	πολλὰ καὶ στασιαστικὰ ἔπραξαν. τά	τε	γὰρ ἄλλα καὶ τὸν ἄρχοντά
[57, 18]	ὑπὸ τῆς Πλαγκίνης ἐπιβουλευθείς· ὀστᾶ	τε	γὰρ ἀνθρώπων ἐν τῇ οἰκίᾳ
[57, 22]	καὶ πιστὸς ὁ λόγος. τοῦτό	τε	γὰρ ἀπὸ γνώμης ἐπὶ πάντων
[57, 1]	ἐσφάλλοντο) χαλεπώτερον δὲ συνιέναι· τήν	τε	γὰρ ἐπιτήδευσιν αὐτοῦ καταφωρᾶν κἀκ
[57, 9]	τὸ ἠσεβῆσθαι πρός τινος (ἀσέβειάν	τε	γὰρ ἤδη καὶ τὸ τοιοῦτον
[57, 5]	τὸν Γερμανικὸν μαθεῖν ἠθέλησεν (εὖ	τε	γὰρ ἠπίστατο πάντως σφᾶς ἐροῦντάς
[57, 24]	οὐ μέντοι καὶ ὑπερεσέμνυνε. ταῦτά	τε	γὰρ ᾐτιάθη, καὶ διὰ ταῦτα
[57, 24]	δὲ ἐξεδόθη τε αὖθις (ἄλλοι	τε	γὰρ καὶ μάλιστα ἡ θυγάτηρ
[57, 15]	οὗ καὶ ἐσφάγη, ἐχρῆτο. τοῦτό	τε	γὰρ ὁ Ῥοῦφος ἐπιτηδεύσας ἔπραττε,
[57, 12]	καὶ αὐταρχοῦσα διοικεῖν ἐπεχείρει. ἐπί	τε	γὰρ τοῦ Αὐγούστου μέγιστον ἠδυνήθη
[57, 1]	κατάδηλον ὧν φρονεῖ εἶναι· ἔκ	τε	γὰρ τούτου πολλὰ καὶ μεγάλα
[57, 20]	ὁ Πίσων ὁ Γναῖος ὅ	τε	Γερμανικὸς αὐτὸς βιαίως καὶ κακῶς
[57, 5]	τινὰς ἀπέσφαξαν καὶ ἐνέκειντο, τήν	τε	γυναῖκα αὐτοῦ Ἀγριππῖναν, τοῦ τε
[57, 21]	τέχνῃ χρῆσθαι προσέταξεν, ὅτι τάς	τε	γυναῖκας ᾔσχυνον καὶ στάσεις ἤγειρον.
[57, 1]	μάλιστα ἠγανάκτει ἐδόκει εἶναι· ἠλέει	τε	δῆθεν οὓς σφόδρα ἐκόλαζε, καὶ
[57, 20]	νόσον αὐτοῦ συντεθεικώς, καὶ ἐκρίθη	τε	διὰ τοῦτο ἐν τῇ βουλῇ
[57, 15]	πρὸς τὰ ἱερὰ νομίζειν. ἐπεί	τε	διηπόρησάν τινες εἰ καὶ τὰ
[57, 4]	Ἰούνιον Βλαῖσον ἀποκτεῖναι ἐπεχείρησαν, τούς	τε	δούλους αὐτοῦ συλλαβόντες ἐβασάνισαν. τό
[57, 2]	αὐτοῦ τὴν προτέραν ἐγεγαμήκει, τόν	τε	Δροῦσον ὡς υἱὸν προσεποιεῖτο, ὅθενπερ
[57, 15]	κατενόησεν, ὅτι ἡ βουλὴ τοῦ	τε	Δρούσου καὶ τοῦ Τιβερίου, συνέπαινος
[57, 5]	τοῦ Τιβερίου πεμφθέντα συνθείς, τήν	τε	δωρεὰν τὴν ὑπὸ τοῦ Αὐγούστου
[57, 14]	ἀγῶσιν οὓς ὁ Δροῦσος ὑπέρ	τε	ἑαυτοῦ καὶ ὑπὲρ τοῦ Γερμανικοῦ
[57, 4]	ἂν μὴ τύχωσιν αὐτῶν, τό	τε	ἔθνος ἀποστήσειν καὶ ἐπὶ τὴν
[57, 8]	ἐπιωρκηκὼς ἔλαβεν, οὐκ ἐπεξῄει. συνελόντι	τε	εἰπεῖν, οὐδ´ ὅπερ ἐπί τε
[57, 21]	ἢ καὶ πεποιηκώς, λαβὼν ἐξῆλθέ	τε	ἐκ τοῦ συνεδρίου, καὶ τὴν
[57, 22]	ποτε πὺξ αὐτῷ ἐνέτεινε. φοβηθείς	τε	ἐκ τούτου καὶ ἐκεῖνον καὶ
[57, 23]	κἀκ τούτου συνέβαινεν αὐτῷ πάντα	τε	ἐκεῖνα, ἐφ´ οἷς τοὺς ἄλλους
[57, 5]	τὸν Γερμανικὸν αὐτοκράτορα ἐπεκάλεσαν. ἐπειδή	τε	ἐκεῖνος πολλὰ εἰπὼν καὶ μὴ
[57, 1]	πᾶν ὃ ἐμίσει προετείνετο· ὠργίζετό	τε	ἐν οἷς ἥκιστα ἐθυμοῦτο, καὶ
[57, 17]	ἐγένετο καὶ ἱππεῖ ἐπετράπη. ταῖς	τε	ἐν τῇ Ἀσίᾳ πόλεσι ταῖς
[57, 24]	συγγράμματα αὐτοῦ τότε μὲν τά	τε	ἐν τῇ πόλει εὑρεθέντα πρὸς
[57, 21]	τούτῳ ποτήριόν τι ὑαλοῦν καταβαλόντος	τε	ἐξεπίτηδες καὶ θλασθέν πως ἢ
[57, 12]	πρεσβεύειν αὐτοῦ ἤθελεν. ὅθεν ἄλλα	τε	ἔξω τοῦ νενομισμένου ἐσεφέρετο, καὶ
[57, 11]	συνηγωνίζετο καὶ θύουσι συνεώρταζε, νοσοῦντάς	τε	ἐπεσκέπτετο μηδεμίαν φρουρὰν ἐπεσαγόμενος, καὶ
[57, 3]	τὸ μὲν πλεῖστον ὅτι οὕτω	τε	ἐπεφύκει καὶ οὕτω προῄρητο, ἤδη
[57, 24]	Λεντούλου δέ τινος βουλευτοῦ φύσει	τε	ἐπιεικοῦς καὶ τότε ἐν γήρᾳ
[57, 12]	τὰ δημόσια ὑπομνήματα ἐσγράφεσθαι. αἵ	τε	ἐπιστολαὶ αἱ τοῦ Τιβερίου καὶ
[57, 3]	διαγωγῆς ταύτης γράφω, ὡς τήν	τε	ἐπιτήδευσιν τῆς γνώμης αὐτοῦ καὶ
[57, 24]	μὲν οὖν χρόνον ἐκεῖνον ταῦτά	τε	ἐς ἱστορίας ἀπόδειξιν ἐγένετο, καὶ
[57, 11]	καὶ συσπεύδων τινὶ ἔσχεν. οὕτω	τε	ἐς πάντα ἴσος καὶ ὅμοιος
[57, 22]	ἐκόλασε. τότε δ´ οὖν ἐσῆλθέ	τε	ἐς τὸ συνέδριον, καὶ τὸν
[57, 12]	ἐν τούτοις ἐπαχθὴς ἦν, ἀποδημίας	τε	ἐστέλλετο καὶ πάντα τρόπον αὐτὴν
[57, 2]	καὶ Τιβέριος καὶ πῶς οἷόν	τέ	ἐστιν" εἶπεν τὸν αὐτὸν καὶ
[57, 11]	καὶ τὴν τιμὴν λαβεῖν. τοῖς	τε	ἑταίροις ὡς καὶ ἐν ἰδιωτείᾳ
[57, 1]	καὶ ἐχαλέπαινεν οἷς συνεγίγνωσκε· τόν	τε	ἔχθιστον ὡς οἰκειότατον ἔστιν ὅτε
[57, 19]	ἐπειδὴ μαθεῖν ποτε ἐθελήσας ὅσα	τε	ἤδη καταναλώκει καὶ ὅσα ἔτ´
[57, 21]	ὡς καὶ ἰδιωτεύων ἠξίωσε, δεινῶς	τε	ἤλγησε καὶ οὐκέτ´ αὐτοῦ ἥψατο.
[57, 21]	οὖν ὅστις ποτὲ ὠνομάζετο, τούς	τε	θεμελίους αὐτῆς πέριξ κρατύνας ὥστε
[57, 15]	καὶ ὑπάτευσε. καὶ μέντοι τῷ	τε	Θρασύλλῳ ἀεὶ συνὼν καὶ μαντείᾳ
[57, 4]	οἰκεῖα ἑκάστων τείχη ἀναχωρησάντων, οἵ	τε	θρασύτατοι ὑπό τε τοῦ Δρούσου
[57, 21]	ὄρθρον συνεχῶς ἐφοίτων, καὶ τά	τε	ἴδια αὐτῷ πάντα, ὅσα τινὲς
[57, 18]	σὺν τῷ Οὐάρῳ πεσόντων συνέλεξέ	τε	καὶ ἔθαψε, καὶ τὰ σημεῖα
[57, 21]	καὶ τὸ λοιπὸν πᾶν πόκοις	τε	καὶ ἱματίοις παχέσι περιλαβών, σχοίνοις
[57, 21]	τὴν ἀρχικὴν στολὴν ἐκδὺς ἐπανῆλθέ	τε	καὶ κατηγορηθῆναι παραχρῆμα ὡς καὶ
[57, 8]	τὴν ἑαυτοῦ τύχην συνεχώρει, εἴ	τε	καὶ ὀμόσας τις αὐτὴν αἰτίαν
[57, 17]	μὲν τῶν ὑπάτων ὄνομα Γάιός	τε	Καικίλιος καὶ Λούκιος Φλάκκος ἔλαβον,
[57, 24]	τῆς τε βουλῆς καθήψατο, τόν	τε	Καίσαρα καὶ τὸν Αὔγουστον εἶπε
[57, 24]	ἐκεῖνος ἀνεγνώκει, κριθῆναι, ὅτι τόν	τε	Κάσσιον καὶ τὸν Βροῦτον ἐπῄνεσε,
[57, 19]	καὶ ἐλεύθεροι καὶ πολῖται. οἵ	τε	κατηγορήσαντες ἢ καὶ καταμαρτυρήσαντές τινων
[57, 20]	Γάιος Λουτώριος Πρίσκος ἱππεύς, ἄλλως	τε	μέγα ἐπὶ ποιήσει φρονῶν καὶ
[57, 14]	καὶ τοῦτο, ὥσπερ που τό	τε	μέγεθος τῶν σεισμῶν ὑφ´ ὧν
[57, 14]	καὶ Κάστωρ παρωνύμιον λαβεῖν. τῇ	τε	μέθῃ κατακορὴς οὕτως ἐγίγνετο ὥστε
[57, 8]	ἐν προαστείῳ τινὶ διατρίψας, ἐσῄει	τε	μετὰ ταῦτα καὶ κατὰ μόνας
[57, 1]	λαμβάνοντες ἐκ τοῦ ἴσου τό	τε	μὴ βούλεσθαι δή τι αὐτὸν
[57, 19]	καὶ ἐς αὐτὸν ἐκεῖνον τήν	τε	μητέρα αὐτοῦ πράξας τι ἢ
[57, 4]	μὴν ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν τότε	τε	μόλις ποτὲ ὑπὸ τοῦ Βλαίσου
[57, 18]	Μάρκου δὲ δὴ Ἰουνίου Λουκίου	τε	Νωρβανοῦ μετὰ ταῦτα ἀρξάντων τέρας
[57, 14]	Δρούσου τοῦ υἱέος αὐτοῦ Γαΐου	τε	Νωρβανοῦ ὑπάτων τῷ δήμῳ τὰ
[57, 10]	λογισμὸν εἰκότα ἀποδοῦναι ἐδύναντο. πᾶν	τε	ὃ ἐδωρεῖτό τισιν, εὐθὺς καὶ
[57, 1]	προαιρέσει τοὺς λόγους ποιούμενος πᾶν	τε	ὃ ἐπόθει ἠρνεῖτο καὶ πᾶν
[57, 10]	Αὔγουστον ἤγαλλε, καὶ ὅτι τά	τε	οἰκοδομήματα, ἃ προκατεβάλετο μὲν οὐκ
[57, 16]	τρεῖς βουλευταὶ προεχειρίσθησαν ὥστε τά	τε	ὄντα ἐκγράψασθαι καὶ τὰ λοιπὰ
[57, 14]	θερμόν σφισιν ἐγχέαι κελεῦσαι. τοῖς	τε	ὀρχησταῖς οὕτω προσέκειτο ὥστε καὶ
[57, 8]	δὴ λοιπῶν πρόκριτός εἰμι. εὔχετό	τε,	ὁσάκις τι τοιοῦτο παραπέσοι, τοσοῦτον
[57, 18]	κατὰ τὸ καρτερὸν νικήσας τά	τε	ὀστᾶ τῶν σὺν τῷ Οὐάρῳ
[57, 15]	δοῦναί τινι ἀργύριον κελευσθεὶς συνεῖναί	τε	ὅτι δαίμων τις ἐκ γοητείας
[57, 12]	καὶ ἐγράφετο ἀμφοῖν ὁμοίως. πλήν	τε	ὅτι οὔτε ἐς τὸ συνέδριον
[57, 9]	ἐκ τῆς ἀντιδόσεως γίγνεσθαι. ~ταῦτά	τε	οὖν δημοτικῶς διῴκει, καὶ ὅτι
[57, 23]	ἔχοιμι, εἰ πάντα ἐπεξίοιμι. τοῦτό	τε	οὖν ἐν κεφαλαίῳ εἰρήσθω, ὅτι
[57, 8]	καὶ κατὰ μόνας ἐπιστοῦτο. τούτου	τε	οὖν ἕνεκα ἔξω που ταῖς
[57, 16]	τὴν παππῴαν μοναρχίαν ἀποληψόμενος. ταραττομένων	τε	οὖν ἐπὶ τούτῳ τῶν ἐν
[57, 15]	ὅπως ἐπιχωρίως αὐτὸ ὀνομάσῃ. ἐκεῖνό	τε	οὖν οὕτως ἐποίησε, καὶ ἑκατοντάρχου
[57, 2]	ἐμοὶ ἀλλὰ δημόσιοί εἰσι" ταῦτά	τε	οὖν οὕτως ἔπρασσε, καὶ τὰ
[57, 16]	ὑπὸ τοῦ δημάρχου ἡττήθη. ~ταῦτά	τε	οὖν οὕτως ἐπράχθη, καὶ ἐκ
[57, 15]	δὲ καὶ αὐτὸς ἐπερωτῶν. τοῦτό	τε	οὖν οὐχ ὁμολογούμενον ἔπραξε, καὶ
[57, 18]	αὐτοῦ παρόντων, σαλπίσαι. καὶ τοῦτό	τε	πάντας ὁμοίως ἐξετάραξε καθάπερ ἐμπολέμιόν
[57, 21]	καὶ ἱματίοις παχέσι περιλαβών, σχοίνοις	τε	πανταχόθεν αὐτὴν διέδησε, καὶ ἐς
[57, 15]	ἀλλὰ καὶ τοῦ Αὐγούστου τοῦ	τε	πατρὸς αὐτοῦ τοῦ Ἰουλίου, καθάπερ
[57, 16]	αὖθις, ὁσάκις ἐδέησεν, ἐγένετο. ἐπεί	τε	πολλὰ τῶν δημοσίων γραμμάτων τὰ
[57, 21]	ἐς τὴν ἀρχαίαν ἕδραν ἀνθρώποις	τε	πολλοῖς καὶ μηχανήμασιν ὀνευσάμενος ἐπανήγαγε.
[57, 14]	τὰ τῶν ζώντων προΐεσθαι. τοῦ	τε	ποταμοῦ τοῦ Τιβέριδος πολλὰ τῆς
[57, 11]	δὲ καὶ ἀπιόντας προέπεμπεν. εἴ	τέ	ποτε ἐπὶ τοῦ δίφρου κομίζοιτο,
[57, 8]	ἐξ ἀνάγκης γίγνεται, τὸ τά	τε	πραχθέντα ὑπ´ αὐτῶν καὶ τὰ
[57, 17]	οὐδένα ἐπ´ αὐτοῖς προσεδέχετο. ταῖς	τε	πρεσβείαις ταῖς παρὰ τῶν πόλεων
[57, 5]	ὑποπτεύσαντες, ἐθορύβησαν αὖθις, καὶ τῶν	τε	πρέσβεων ὀλίγου τινὰς ἀπέσφαξαν καὶ
[57, 24]	Κυζικηνῶν ἡ ἐλευθερία αὖθις, ὅτι	τε	Ῥωμαίους τινὰς ἔδησαν καὶ ὅτι
[57, 17]	τούτου καὶ ἡ Καππαδοκία τῶν	τε	Ῥωμαίων ἐγένετο καὶ ἱππεῖ ἐπετράπη.
[57, 6]	γὰρ εὔνοια πάντων ἁπλῶς τῶν	τε	Ῥωμαίων καὶ τῶν ὑπηκόων σφῶν
[57, 2]	δὲ ταῦτα ἓν μὲν ἥ	τε	Ῥώμη καὶ ἡ ἄλλη Ἰταλία,
[57, 21]	ἥψατο. τοὺς δὲ ὀρχηστὰς τῆς	τε	Ῥώμης ἐξήλασε καὶ μηδαμόθι τῇ
[57, 15]	ἔκρινε, νοσήσαντα δὲ ἐπιθάνατον ἔν	τε	σκιμποδίῳ καταστέγῳ, ὁποίῳ αἱ τῶν
[57, 3]	ἤδη δὲ καὶ ὅτι τά	τε	στρατεύματα, καὶ τὰ Παννονικὰ καὶ
[57, 19]	τῶν τρόπων ὁμοιότητος προσλαβὼν ταῖς	τε	στρατηγικαῖς τιμαῖς ἐκόσμησεν, ὃ μήπω
[57, 6]	τοῦ Δρούσου, γενέσθαι ἐσηγήσατο. τοῖς	τε	στρατιώταις τοῖς ἐν τῇ Παννονίᾳ
[57, 4]	δούλους αὐτοῦ συλλαβόντες ἐβασάνισαν. τό	τε	σύμπαν οὔθ´ ὑπὲρ ἑκκαίδεκα ἔτη
[57, 1]	φιλτάτῳ ὡς ἀλλοτριωτάτῳ προσεφέρετο. τό	τε	σύμπαν οὐκ ἠξίου τὸν αὐταρχοῦντα
[57, 11]	ἐκέλευσεν, ἵνα μὴ ὠστίζωνται. τό	τε	σύμπαν τοσαύτην ἐπιείκειαν ἤσκει ὥστε,
[57, 11]	τῆς τοῦ πλήθους εὐκοσμίας, τοῦ	τε	συνεορτάζειν σφίσι δοκεῖν. οὐ γὰρ
[57, 4]	αὐτοῖς βέβαιον ἐλέγετο, καὶ τῶν	τε	συνόντων αὐτῷ κατέτρωσάν τινας καὶ
[57, 14]	τὸν λοιπὸν χρόνον προσετάχθη. ἐπειδή	τε	συχνοὶ τῶν τὰ ἔθνη κληρουμένων
[57, 2]	αὐτοῦ ταύτην οὐκ ἔθετο. τούς	τε	σωματοφύλακας ἀμφ´ αὑτὸν ἤδη ἔχων
[57, 18]	ἀφροσύνα. ὁ οὖν Τιβέριος ταῦτά	τε	τὰ ἔπη ὡς καὶ ψευδῆ
[57, 2]	οὖν δή τις ὢν ἔς	τε	τὰ στρατόπεδα καὶ ἐς τὰ
[57, 11]	ἱππέα τῶν πρώτων εἴα. ἔν	τε	ταῖς πανηγύρεσι, καὶ εἰ δή
[57, 5]	μὲν ἑαυτὸν οὐκ ἐτόλμησε διά	τε	τἆλλα καὶ ὅτι στασιάσειν αὐτοὺς
[57, 14]	τοῦ ἄρχοντος αὐτῆς ἀποθανόντος τῷ	τε	ταμίᾳ καὶ τῷ παρέδρῳ αὐτοῦ
[57, 8]	μηδένα τῶν ἀνθρώπων ἄσχολον, περί	τε	τὰς νέας ἀρχὰς καὶ περὶ
[57, 17]	ἔχοντες κατέλιπον προσιέμενος, πάμπολλα ἔς	τε	τὰς πόλεις καὶ τοὺς ἰδιώτας
[57, 23]	καὶ περὶ τῶν διαφορῶν ἔν	τε	τῇ ἀγορᾷ καὶ κατὰ τοὺς
[57, 22]	διώλετο. ὁ γὰρ Σεϊανὸς ἐπί	τε	τῇ ἰσχύι καὶ ἐπὶ τῷ
[57, 14]	ἔθνη κληρουμένων ἐπὶ πολὺ ἔν	τε	τῇ Ῥώμῃ καὶ ἐν τῇ
[57, 22]	αὐτὸν οὐκ ἐπιτήδεια ἀπορρίψαντα, ὑπό	τε	τὴν βουλὴν ὑπήγαγε καὶ ἁλόντα
[57, 7]	δὴ καὶ τὰ σμικρότατα ἔς	τε	τὴν γερουσίαν ἐσέφερε καὶ ἐκείνῃ
[57, 2]	πρῶτον καὶ πᾶσαν αὐτὴν διά	τε	τὴν ἡλικίαν (ἓξ γὰρ καὶ
[57, 21]	παρὰ τῇ βουλῇ ἐγίγνοντο, ἔς	τε	τὴν οἰκίαν αὐτοῦ οἵ τε
[57, 21]	ἐξελθούσης αὐτῷ τῆς ὑπατείας ἔς	τε	τὴν Ῥώμην ἦλθε, καὶ τοὺς
[57, 8]	ὑπὸ τοῦ Γερμανικοῦ πραχθέντων, πρόκριτός	τε	τῆς γερουσίας κατὰ τὸ ἀρχαῖον
[57, 18]	τοῦ Ἰανοῦ ἄγαλμα κατέπεσε. λόγιόν	τέ	τι ὡς καὶ Σιβύλλειον, ἄλλως
[57, 5]	ἀλλὰ τὰ αὐτὰ προτεινόμενοι τόν	τε	Τιβέριον ἐκακηγόρησαν καὶ τὸν Γερμανικὸν
[57, 11]	ἐπὶ τὰς θέας ἀπήντα τῆς	τε	τιμῆς τῶν ἐπιτελούντων αὐτὰς ἕνεκα
[57, 18]	τῇ φθορᾷ τοῦ Γερμανικοῦ, ἀναβολήν	τέ	τινα ἐποιήσατο καὶ ἑαυτὸν κατεχρήσατο.
[57, 15]	ἀστρολόγους καὶ τοὺς γόητας, εἴ	τέ	τινα ἕτερον καὶ ὁποιονοῦν τρόπον
[57, 2]	ἐξίστασθαι ἔλεγεν· ἔπειτα δὲ κοινωνούς	τέ	τινας καὶ συνάρχοντας, οὔτι γε
[57, 1]	δὲ δοκεῖν βούλεσθαι ἐθέλων, πάντως	τέ	τινας πρὸς ἑκάτερον ἐναντιουμένους εἶχε,
[57, 16]	καὶ τὰ λοιπὰ ἀναζητῆσαι. ἐμπρησθεῖσί	τέ	τισιν οὐχ ὅπως ὁ Τιβέριος
[57, 18]	καὶ ῥώμῃ διέπρεπε, καὶ ἔς	τε	τὸ πολέμιον ἀνδρειότατος ὂν ἡμερώτατα
[57, 8]	καὶ λόγον τινὰ ποιούμεθα, ἐπί	τε	τοῖς τὸ κράτος ἀεὶ ἔχουσιν
[57, 16]	αὐτῷ ἔτει Κλήμης τις, δοῦλός	τε	τοῦ Ἀγρίππου γεγονὼς καί πῃ
[57, 5]	οὖν ἀφικομένων οἱ στρατιῶται τό	τε	τοῦ Γερμανικοῦ στρατήγημα μαθόντες, καὶ
[57, 4]	ἀναχωρησάντων, οἵ τε θρασύτατοι ὑπό	τε	τοῦ Δρούσου καὶ ἐν αὐτῇ
[57, 8]	τοῖς στρατιώταις καλεῖν ἐφίει, τό	τε	τοῦ πατρὸς τῆς πατρίδος πρόσρημα
[57, 18]	ἀπέθανε δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ, ὑπό	τε	τοῦ Πίσωνος καὶ ὑπὸ τῆς
[57, 18]	Κελτοὺς στρατείᾳ φερόμενος εὖ μέχρι	τε	τοῦ ὠκεανοῦ προεχώρησε, καὶ τοὺς
[57, 10]	πάνυ πολλοὺς ἐθανάτωσε. ~καὶ ἔν	τε	τούτῳ τὸν Αὔγουστον ἤγαλλε, καὶ
[57, 8]	τε εἰπεῖν, οὐδ´ ὅπερ ἐπί	τε	τῷ Αὐγούστῳ δεῦρο ἀεὶ ἐν
[57, 3]	ἑαυτοῦ προστάξεως τοῦτο γεγονέναι, ἐπηπείλει	τε	τῷ δράσαντι, οὐ μὴν καὶ
[57, 22]	μεταχειριεῖσθαι, φάρμακόν τι αὐτῷ διά	τε	τῶν ἐν τῇ θεραπείᾳ αὐτοῦ
[57, 21]	οὐκ ἂν ἐποίησα τοῦτο. ἐπειδή	τε	τῶν στρατηγούντων τις αἰτίαν, ὡς
[57, 22]	καὶ γνησίῳ ὄντι προσέκειτο, τούς	τε	χειρουργήσαντας τὸν ὄλεθρον αὐτοῦ, τοὺς
[57, 21]	θλασθέν πως ἢ συντριβὲν ταῖς	τε	χερσὶ διατρίψαντος καὶ ἄθραυστον παραχρῆμα
[57, 2]	οὐκ ἔχοντι δοθῆναι ἐσηγήσατο, τόν	τε	χλευασμὸν αὐτοῦ συνῆκε, καὶ ἔφη
[57, 15]	προαπεχρήσατο, καὶ τελευτήσαντα εὔθυνε, τά	τε	χρήματα αὐτοῦ τοῖς κατηγόροις διέδωκε,
[57, 19]	πεντήκοντα αὐτῷ μυριάδες περιεῖεν, ἐλυπήθη	τε	ὡς καὶ λιμῷ τελευτήσειν μέλλων
[57, 19]	ταχέων λαμβάνειν, καὶ φοβεροὺς πᾶσιν	ἅτε	καὶ ἐν ἑνὶ τείχει ὄντας
[57, 22]	ὁμοίως ἔπραττε, καὶ τῷ υἱεῖ	ἅτε	καὶ μόνῳ καὶ γνησίῳ ὄντι
[57, 18]	οἰκείῳ προσεφέρετο, καὶ πλεῖστον ἰσχύων	ἅτε	Καῖσαρ ὢν ἐξ ἴσου τοῖς
[57, 1]	αὐτοῦ σύνεσιν ποιεῖσθαι (πολλὰ γὰρ	ἅτε	πρὸς τὸ λεγόμενον ἀλλὰ μὴ
[57, 18]	καλεῖσθαι ἀξιούσης, καὶ τί" ἔφη	ποιήσετε,	ἂν δεκατρεῖς Καίσαρες γένωνται; Μάρκου
[57, 8]	παρεὶς ἂν τὴν νουμηνίαν καὶ	μήτε	ἐς τὸ βουλευτήριον ἐσελθὼν μήθ´
[57, 22]	γὰρ ὁ Τιβέριος ἔλαβεν, ὅτι	μήτε	νοσοῦντος τοῦ Δρούσου μήτ´ ἀποθανόντος
[57, 9]	στῆσαι· ἄντικρυς γὰρ παραχρῆμα ἀπηγόρευσε	μήτε	πόλει μήτ´ ἰδιώτῃ τοῦτο ποιεῖν.
[57, 13]	τῶν ἀσώτως ζώντων νομοθετηθῆναι ἐθελησάντων	μήτε	τι τάξας, καὶ προσεπειπὼν ὅτι
[57, 20]	ἡμερῶν τὸν καταψηφισθέντα ὑπ´ αὐτῶν,	μήτε	τὸ γράμμα τὸ ἐπ´ αὐτῷ
[57, 14]	ἵνα μήτε τοῦ χειμῶνος πλεονάζῃ	μήτε	τοῦ θέρους ἐλλείπῃ, ἀλλ´ ἴσος
[57, 14]	ἐπιμελεῖσθαι τοῦ ποταμοῦ προσέταξεν, ἵνα	μήτε	τοῦ χειμῶνος πλεονάζῃ μήτε τοῦ
[57, 13]	ἐφεδρεύοντα αὐτὸν τῇ ἡγεμονίᾳ ἑώρα,	εἴτε	καὶ πεφυκὼς μὲν εὖ, ἐξοκείλας
[57, 1]	εἴτε τις ἐναντιοῖτο οἷς ἔλεγεν	εἴτε	καὶ συναίροιτο· τὸ μὲν γὰρ
[57, 1]	πάνυ γὰρ πολὺν ὄχλον παρεῖχεν,	εἴτε	τις ἐναντιοῖτο οἷς ἔλεγεν εἴτε
[57, 14]	ἐκ πολυπληθίας ναμάτων αὐτὸ γεγονέναι	πέντε	ἀεὶ βουλευτὰς κληρωτοὺς ἐπιμελεῖσθαι τοῦ
[57, 14]	οὐκ ἐς μακρὰν ἀπήλλαξε, κατὰ	πέντε	καὶ ἑξήκοντα δραχμὰς διανείμας. καὶ
[57, 17]	σεισμοῦ κακωθείσαις ἀνὴρ ἐστρατηγηκὼς σὺν	πέντε	ῥαβδούχοις προσετάχθη, καὶ χρήματα πολλὰ
[57, 17]	οἱ ὑποπεπτωκὼς ὥστε καὶ συνηγόρῳ,	ὅτε	ἐπὶ τοῦ Αὐγούστου ὑπὸ τῶν
[57, 7]	ἐποίει· ἐκεῖνος δὲ ἔστι μὲν	ὅτε	ἐσιώπα, ἔστι δ´ ὅτε καὶ
[57, 1]	τε ἔχθιστον ὡς οἰκειότατον ἔστιν	ὅτε	ἑώρα, καὶ τῷ φιλτάτῳ ὡς
[57, 8]	δ´ ὅλον Καῖσαρ, ἔστι δ´	ὅτε	καὶ Γερμανικὸς ἐκ τῶν ὑπὸ
[57, 7]	ἕτερόν τι ἀνθῃροῦντο, καὶ ἔστιν	ὅτε	καὶ ἐπεκράτουν· καὶ οὐδενὶ μέντοι
[57, 7]	μὲν ὅτε ἐσιώπα, ἔστι δ´	ὅτε	καὶ πρῶτος ἢ καὶ μετ´
[57, 13]	πεφυκὼς μὲν εὖ, ἐξοκείλας δ´	ὅτε	τοῦ ἀνταγωνιστοῦ ἐστερήθη. ~λέξω δὲ
[57, 7]	ἀλλὰ καὶ τἀναντία οἱ ἔστιν	ὅτε	ψηφιζομένων τινῶν ἔφερε. καὶ γὰρ
[57, 12]	ὑπέρογκον ποιεῖν ἐπέτρεπεν. εἰκόνα γοῦν	ποτε	αὐτῆς οἴκοι τῷ Αὐγούστῳ ὁσιωσάσης,
[57, 17]	μὴ καταμαρτυρῶν τις αὐτοῦ ἔφη	ποτὲ	αὐτὸν εἰρηκέναι ὅτι ἐπειδὰν οἴκαδε
[57, 13]	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ πολλάκις. καί	ποτε	αὐτῷ καὶ ἄντικρυς πολλῶν παρόντων
[57, 10]	ἠργυρολόγησεν. Αἰμιλίῳ γοῦν Ῥήκτῳ χρήματά	ποτε	αὐτῷ πλείω παρὰ τὸ τεταγμένον

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 2/06/2006