Livre, Chap.
[13, 2]	τύραννον. ~Ἐπ' ἄρχοντος γὰρ Αθήνησι	Χαβρίου	Ρωμαῖοι μὲν ἀντὶ τῶν ὑπάτων
[13, 49]	χώραν, καὶ τῷ στρατηγοῦντι τούτων	Χαιρέᾳ	προσέταξαν ἄγειν τὸ στρατόπεδον ἐπὶ
[13, 50]	δὲ Θηραμένει παρεκελεύσατο τοῖς περὶ	Χαιρέαν	πεζοῖς συνάψαντα τὴν ταχίστην ἥκειν,
[13, 51]	τε ἰδίους καὶ τοὺς μετὰ	Χαιρέου	ἄγων πεζούς. (Οἱ δὲ μετὰ
[13, 66]	ἐπιστασίας- ἦν γὰρ ὁ Κλέαρχος	χαλεπός	προύδωκαν τὴν πόλιν τοῖς περὶ
[13, 65]	ἐδίωξαν, πρὸς δὲ τοὺς Μεγαρεῖς	χαλεπῶς	διακείμενοι παμπληθεῖς ἀνεῖλον. (Λακεδαιμόνιοι δὲ
[13, 100]	τοὺς τετελευτηκότας ἀναιρεῖσθαι διὰ τὸ	χαλεπῶς	διατίθεσθαι τοὺς Αθηναίους ἐπὶ τοῖς
[13, 101]	τοὺς ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας τετελευτηκότας	χαλεπῶς	διετέθησαν. (Θηραμένους δὲ καὶ Θρασυβούλου
[13, 76]	τοῖς ἐπιχειροῦσιν αὐτὸν διαφθείρειν χρήμασι	χαλεπῶς	ἔφερε καὶ δίκην παρ' αὐτῶν
[13, 64]	μετὰ πεντήκοντα νεῶν κατελείφθη πολιορκήσων	Χαλκηδόνα	καὶ Βυζάντιον, Θρασύβουλος δὲ περὶ
[13, 66]	πρὸς Θηραμένην, ὃς ἐπόρθει τὴν	Χαλκηδόνα	ναῦς μὲν ἔχων ἑβδομήκοντα, στρατιώτας
[13, 64]	τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ πλεύσαντες ἐπὶ	Χαλκηδόνα,	Χρυσόπολιν ᾤκισαν φρούριον καὶ τὴν
[13, 66]	ἰδίους στρατιώτας προσήγαγε καὶ τοὺς	Χαλκηδονίους	ἅπαντας. Γενομένης δὲ καρτερᾶς μάχης,
[13, 66]	τὸν Θηραμένην ὁμολογίαν ἐποιήσαντο πρὸς	Χαλκηδονίους	φόρον λαμβάνειν παρ' αὐτῶν ὅσον
[13, 47]	κατεσκευάσθη τὸ χῶμα κατὰ τὴν	Χαλκίδα,	τῆς δὲ Βοιωτίας πλησίον Αὐλίδος·
[13, 47]	τὴν Ασίαν πόλεις Αθηναίοις πολιορκήσειν.	(Χαλκιδεῖς	δὲ καὶ σχεδὸν οἱ λοιποὶ
[13, 56]	περὶ τὴν πολιορκίαν, πρὸς μὲν	Χαλκιδεῖς	πόλεμον ἔχοντες διελύσαντο, τὰς δ'
[13, 44]	(Οὗτοι δ' ἦσαν ὑπὸ τῶν	Χαλκιδέων	τοῖς Αθηναίοις εἰς τὸν πρὸς
[13, 108]	ἐκτὸς τῆς πόλεως Απόλλωνος ἀνδριάντα	χαλκοῦν	σφόδρα μέγαν, συλήσαντες αὐτὸν ἀπέστειλαν
[13, 16]	πλειόνων τριήρων, πανταχόθεν τυπτομένη τοῖς	χαλκώμασι,	τοῦ ῥεύματος εἰσπίπτοντος αὔτανδρος ὑπὸ
[13, 103]	ἐσχάτην τραγῳδίαν εἰσαγαγόντα καὶ νικήσαντα	χαρᾷ	περιπεσεῖν ἀνυπερβλήτῳ, δι' ἣν καὶ
[13, 109]	τὴν πόλιν ἔχοντας ἐπὶ τὸν	χάρακα	τῶν ἐναντίων πορεύεσθαι· τὸ δ'
[13, 85]	πόλεως ποιησάμενοι τάφρῳ βαθείᾳ καὶ	χάρακι	περιέλαβον. (Καὶ πρῶτον μὲν ἀπέστειλαν
[13, 110]	τὴν ἀναχώρησιν εἰς τὸ τοῦ	χάρακος	ἀπωξυμμένον ἐνέπιπτον, οὐκ ἔχοντες βοήθειαν·
[13, 52]	ἡ τῶν πολεμίων ἀπώλεια φέρει	χαράν,	ἡλίκην ἔχει λύπην ἡ τῶν
[13, 92]	δ' αὐτοῦ πράττοντος οἱ μὲν	χαριέστατοι	τῶν πολιτῶν ὑπώπτευον τὸ γινόμενον,
[13, 104]	τοὺς εὐπορωτάτους ἀνεῖλον. (Οἱ δὲ	χαριέστατοι	τῶν τὰ τοῦ δήμου φρονούντων,
[13, 2]	εὐποροῦντες τῇ προθυμίᾳ τοῦ δήμου	χαρίζεσθαι	βουλόμενοι τινὲς μὲν ἰδίας τριήρεις
[13, 9]	Λακωνικὴν τριάκοντα τριήρεις ἀπέστειλαν καὶ	Χαρικλέα	στρατηγόν, εἰς δὲ τὴν Σικελίαν
[13, 26]	μὲν τὸ τῆς πόλεως ἀξίωμα,	χάριν	δ' αὐτοῖς ἀπομερίσαι τῶν εἰς
[13, 101]	μὲν κατηγορίας καὶ τῶν πρὸς	χάριν	δημηγορούντων ἤκουον, τοὺς δ' ἀπολογουμένους
[13, 27]	ἤδη μετεσχηκότες τῶν φιλανθρωπιῶν τὴν	χάριν	διδόντες τῆς εὐεργεσίας, οἱ δὲ
[13, 25]	μὲν τῶν εὖ παθόντων τὴν	χάριν	ἕξομεν, παρὰ δὲ τῶν ἄλλων
[13, 32]	καὶ τοὺς Λακεδαιμονίους ἀδικήσετε, ὑμῶν	χάριν	κἀκεῖ τὸν πόλεμον ἐπανῃρημένους καὶ
[13, 24]	ἁπάντων οὖσαν κυρίαν. Τίνος γὰρ	χάριν	οἱ πρόγονοι πάντων τῶν Ελλήνων
[13, 92]	δὲ τὴν παρὰ τῶν εὐεργετηθέντων	χάριν.	(Τοῦτο δ' ἔπραξεν ὁ Διονύσιος
[13, 25]	γὰρ αὐτοὺς τῷ θυμῷ μόνον	χαριούμεθα,	τὴν ἄκαρπον ἐπιθυμίαν ἐκπληροῦντες, φυλάξαντες
[13, 62]	εὐημερημάτων γεγενημένοι, οὐκ ἀξίας δὲ	χάριτας	εἰληφότες τῶν πεπραγμένων· (Ὁ δ'
[13, 31]	ἀλλὰ τὸν δῆμον ἀπολαμβάνειν τὰς	χάριτας	παρὰ τῶν εὖ παθόντων, τῶν
[13, 92]	ἀγωνιεῖσθαι, τοῖς εὖ ποιήσασιν ἀποδιδόντας	χάριτας.	Πρὸς δὲ τὴν ὑπόθεσιν ταύτην
[13, 8]	τάλαντα ἑκατὸν τεσσαράκοντα περὶ τὰς	χειμερινὰς	τροπάς· περὶ δὲ τὴν ἐαρινὴν
[13, 91]	πόλιν, καὶ μικρὸν πρὸ τῆς	χειμερινῆς	τροπῆς κυριεύσας αὐτῆς, οὐκ εὐθὺς
[13, 83]	πεντακοσίων ἱππέων παραγενομένων ἐκ Γέλας	χειμερίου	περιστάσεως οὔσης, καθάπερ φησὶ Τίμαιος
[13, 100]	τὴν πολιορκίαν. (Ἐπεγενήθη δὲ καὶ	χειμὼν	μέγας, ὥστε σαλεύεσθαι τὰς τριήρεις,
[13, 41]	Αθω γενομένων τῶν τριήρων ἐπεγενήθη	χειμὼν	τηλικοῦτος ὥστε τὰς μὲν ναῦς
[13, 44]	θέρος ἐκεῖνο καὶ τὸν συνάπτοντα	χειμῶνα	πολλοὺς μὲν ἐξ Ιβηρίας ἐξενολόγησεν,
[13, 64]	οὖν ἐκπλεύσας, καὶ διά τινας	χειμῶνας	οὐ δυνηθεὶς τὸν Μαλέαν κάμψαι,
[13, 88]	τῆς θαλάττης παρακεχωρηκότων καὶ τοῦ	χειμῶνος	ἐνεστηκότος ἤδη, κατεφρόνουν τῶν Καρχηδονίων,
[13, 46]	εὐθὺς ἐκυρίευσαν, μετὰ δὲ ταῦτα	χειμῶνος	ἐπιγενομένου καὶ πνευμάτων μεγάλων πολλὰ
[13, 100]	τῶν νεκρῶν. (Τέλος δὲ τοῦ	χειμῶνος	ἐπιτείνοντος οὔτε ἐπὶ τὴν Μιτυλήνην
[13, 49]	Ὁ δὲ Μίνδαρος, ἤδη τοῦ	χειμῶνος	λήγοντος, συνήγαγε τὰς πανταχόθεν τριήρεις·
[13, 99]	τῇ τοῦ Καλλικρατίδα νηὶ σιδηρᾶν	χεῖρα,	προσαφθείσης δ' αὐτῆς οἱ μὲν
[13, 20]	ἀλλ' ὑπὸ οἰκετῶν, ὡς ὁρᾶτε,	χειραγωγούμενος.	(Εἰ μὲν οὖν ἑώρων, ὦ
[13, 57]	πάτριον ἔθος, καὶ τινὲς μὲν	χεῖρας	ἀθρόας περιέφερον τοῖς σώμασι, τινὲς
[13, 106]	ἐξηρτυμέναις ἐπιπλεύσας, καὶ σιδηρᾶς ἐπιβαλὼν	χεῖρας,	ἀπέσπα τὰς ὁρμούσας ἐπὶ τῇ
[13, 89]	τῆς πατρίδος θανάτου τιμώμενοι τὰς	χεῖρας	ἑαυτοῖς προσήνεγκαν, ὅπως ταῖς πατρῴαις
[13, 15]	ἐξ ὀνόματος προσφωνῶν καὶ τὰς	χεῖρας	ἐκτείνων ἐδεῖτο πάντων, εἰ καὶ
[13, 16]	πολεμίοις ἀπελαμβάνοντο. Ἔνιοι δὲ σιδηρᾶς	χεῖρας	ἐπιβάλλοντες ἠνάγκαζον τοὺς ἀντιταττομένους ἐπὶ
[13, 50]	γῇ καθωρμισμένας καταλαβὼν ἐπέβαλλε σιδηρᾶς	χεῖρας,	καὶ ταύταις ἀποσπᾶν ἀπὸ τῆς
[13, 12]	τῶν πραγμάτων αὐτοῖς ἐπὶ τὸ	χεῖρον	ἐκβάντων καὶ διὰ τὸ τὸν
[13, 95]	πολλῶν, ὥσπερ εἰώθασιν, ἐπὶ τὸ	χεῖρον	ῥεπόντων, ὁ Διονύσιος ἀπεδείχθη στρατηγὸς
[13, 36]	ἐκείνων ἠκολούθησε κρίσιν, ἀλλὰ πολὺ	χεῖρον	τὸν πόλεμον διῴκησαν. Ἀποστείλαντες γὰρ
[13, 82]	τὸν χρόνον ἐκτὸς τῆς πόλεως	χειροποίητος,	ἔχουσα τὴν περίμετρον σταδίων ἑπτά,
[13, 91]	τοὺς νόμους λῆρον, ἀλλ' ἐκ	χειρὸς	ἐπιθεῖναι τὴν δίκην. (Τῶν δ'
[13, 31]	τῶν ἀκουόντων βουλήσεως, ὥσθ' ὁ	χειροτονῶν	τῷ ῥήτορι λόγον οἰκεῖον ὑποβάλλει
[13, 66]	Αλκιβιάδης μὲν εἰς Ελλήσποντον καὶ	Χερρόνησον	ἐξέπλευσε, βουλόμενος ἀθροῖσαι χρήματα, οἱ
[13, 49]	ἐν Σηστῷ ναῦς περιέπλευσαν τὴν	Χερρόνησον	καὶ καθωρμίσθησαν εἰς Καρδίαν· εἰς
[13, 66]	συστρατεῦσαι, παρέλαβε δὲ καὶ τοὺς	Χερρόνησον	οἰκοῦντας πανδημεί, καὶ μετὰ πάσης
[13, 49]	πασῶν τῶν νεῶν καὶ τὴν	Χερρόνησον	περιέπλεον. Καὶ πρῶτον μὲν εἰς
[13, 67]	δ' ἀποσπᾶν πειρωμένων ταῖς σιδηραῖς	χερσίν,	ἔτι δὲ βοὴν ἐξαίσιον ποιούντων,
[13, 16]	συμμάχους ἔχειν τοὺς ἐπὶ τῆς	χέρσου	στρατοπεδεύοντας. (Οἱ δ' ἐπὶ τῶν
[13, 78]	λίθους· οἱ δ' ἐπὶ ταῖς	χηλαῖς	τοῦ λιμένος τεταγμένοι διεκώλυον τοὺς
[13, 78]	διέταξε, τινὰς δ' ἐπὶ τὰς	χηλὰς	τοῦ λιμένος παρέπεμψεν, ὅπως πανταχόθεν
[13, 106]	καὶ μετὰ τούτων ἀργυρίου τάλαντα	χίλια	καὶ πεντακόσια. (Ὄντος δὲ τοῦ
[13, 54]	τὰ δὲ φορτηγὰ πλοῖα περὶ	χίλια	πεντακόσια παρεσκευάσατο. (Ἐν τούτοις τήν
[13, 104]	Ρώμῃ ἀντὶ τῶν ὑπάτων τρεῖς	χιλίαρχοι	κατεστάθησαν, Γάιος Ιούλιος, Πούπλιος Κορνήλιος,
[13, 9]	Ρώμῃ δ' ἀντὶ τῶν ὑπάτων	χιλίαρχοι	τέτταρες ὑπῆρχον, Αὖλος Σεμπρώνιος καὶ
[13, 34]	Ρωμαῖοι μὲν ἀντὶ τῶν ὑπάτων	χιλιάρχους	κατέστησαν τέτταρας, Πόπλιον Κορνήλιον καὶ
[13, 7]	Ρωμαῖοι μὲν ἀντὶ τῶν ὑπάτων	χιλιάρχους	κατέστησαν τέτταρας, Πόπλιον Λοκρήτιον, Γάιον
[13, 38]	δ' ἀντὶ τῶν ὑπάτων τέτταρας	χιλιάρχους	κατέστησαν, Τιβέριον Ποστούμιον καὶ Γάιον
[13, 2]	μὲν ἀντὶ τῶν ὑπάτων κατέστησαν	χιλιάρχους	τρεῖς, Λεύκιον Σέργιον, Μάρκον Παπίριον,
[13, 63]	καταπλεύσας πέντε μὲν ἐναυπήγησε τριήρεις,	χιλίους	δ' ἐμισθώσατο στρατιώτας. (Παραλαβὼν δὲ
[13, 72]	αὐτῷ καὶ τῶν ἱππέων εἰς	χιλίους	διακοσίους, ὧν ἐννακοσίους μὲν Βοιωτοὶ
[13, 83]	αὐτοῖς ὑπάρχειν κεκονιαμένην, χωροῦσαν ἀμφορεῖς	χιλίους,	ἐξ ἧς τὴν ῥύσιν εἰς
[13, 63]	καὶ τῶν ἐκπεπτωκότων Ιμεραίων ὡς	χιλίους,	ἐπεχείρησε μὲν εἰς Συρακούσας κατελθεῖν
[13, 48]	ταύτης τῆς στάσεως γεγονέναι περὶ	χιλίους	καὶ πεντακοσίους, καὶ πάντες οὗτοι
[13, 109]	πεζοὺς μὲν τρισμυρίους, ἱππεῖς δὲ	χιλίους,	ναῦς δὲ καταφράκτους πεντήκοντα. Μετὰ
[13, 96]	ψυχῇ θρασεῖς ἐπιλέξας, ὑπὲρ τοὺς	χιλίους,	ὅπλοις τε πολυτελέσι καθώπλισε καὶ
[13, 8]	μετὰ Βοιωτῶν μὲν καὶ Σικυωνίων	χιλίους,	Σπαρτιᾶται δ' ἑξακοσίους· (Γύλιππος δὲ
[13, 44]	τῶν μὲν στρατιωτῶν ἀνεῖλον περὶ	χιλίους,	τῆς δὲ λείας πάσης ἐκυρίευσαν.
[13, 52]	εἰς δὲ τὸν πόλεμον ἐπέλεξε	χιλίους	τῶν ὁπλιτῶν τοὺς κρατίστους, ἱππεῖς
[13, 48]	δ' ἐφόνευον, πλείους δὲ τῶν	χιλίων	ἐφυγάδευσαν· ἐποιήσαντο δὲ τοὺς μὲν
[13, 65]	καὶ Τίμαρχον μετὰ μὲν πεζῶν	χιλίων,	ἱππέων δὲ τετρακοσίων. ἷς οἱ
[13, 1]	καὶ περιλήψεσθαι χρόνον πλείονα τῶν	χιλίων	καὶ ἑκατὸν ἐτῶν, ἀναγκαῖόν ἐστι
[13, 85]	ἐκ Γέλας παρὼν μετὰ ξένων	χιλίων	πεντακοσίων· οὗτος γὰρ κατ' ἐκεῖνον
[13, 80]	φορτηγὰ πλοῖς συνήγαγον πλείω τῶν	χιλίων·	(προαποστειλάντων δ' αὐτῶν εἰς Σικελίαν
[13, 110]	Ελλησι, κατέβαλον αὐτῶν πλείους τῶν	χιλίων.	Τῶν δ' ἐν ταῖς ναυσὶν
[13, 104]	δήμου φρονούντων, ὄντες οὐκ ἐλάττους	χιλίων,	φοβηθέντες τὴν περίστασιν ἔφυγον πρὸς
[13, 34]	ἡγεμονίαν αὐτῶν καταφρονηθῆναι· (εὐθὺς γὰρ	Χῖοι	καὶ Σάμιοι καὶ Βυζάντιοι καὶ
[13, 38]	τῶν δὲ Λακεδαιμονίων κατενεχθέντων εἰς	Χίον	ἔδοξε τοῖς τῶν Αθηναίων στρατηγοῖς
[13, 100]	ἧτταν, τὰς μὲν ναῦς εἰς	Χίον	ἔπεμψε, τὴν δὲ πεζὴν δύναμιν
[13, 65]	τὰς ἀφορμὰς ἔχοντες ἐπολέμουν τοῖς	Χίον	ἔχουσιν. ~Τούτων δὲ πραττομένων Αλκιβιάδης
[13, 99]	οὖν Πελοποννησίων οἱ μὲν εἰς	Χίον,	οἱ δ' εἰς Κύμην διεσώθησαν.
[13, 70]	πόλεσι τριήρεις, μετεπέμψατο τὰς ἐκ	Χίου,	καὶ στόλον ἐξήρτυεν ἐξ Εφέσου
[13, 104]	μεταπεμψάμενος δὲ καὶ τὸν ἐκ	Χίου	στόλον ἐξήρτυεν· ἀνέβη δὲ καὶ
[13, 65]	δὲ ταῦτα παρὰ τῶν ἐκ	Χίου	φυγάδων λαβὼν χρήματα κατήγαγεν αὐτοὺς
[13, 83]	καὶ παραχρῆμα πᾶσιν ἱμάτια καὶ	χιτῶνας	ἔνδοθεν προενέγκας ἔδωκεν. (Καὶ Πολύκλειτος
[13, 27]	δ' ἐξηγκωνισμένος καὶ ἐν ἀσχήμονί	χιτῶνι	προσόψει τῶν τῆς αἰχμαλωσίας οἰκτρῶν
[13, 65]	αὐτοὺς καὶ τὴν ἀκρόπολιν τῶν	Χίων	κατελάβετο. (Οἱ δὲ κατελθόντες τῶν
[13, 40]	Αθηναῖοι ναῦς ἔλαβον ὀκτὼ μὲν	Χίων,	πέντε δὲ Κορινθίων, Αμβρακιωτῶν δὲ
[13, 65]	κατελάβετο. (Οἱ δὲ κατελθόντες τῶν	Χίων	τῶν ἀντιπολιτευομένων αὐτοῖς καὶ τῆς
[13, 76]	ἑκατὸν τεσσαράκοντα. Ἐν δὲ τῇ	Χίων	χώρᾳ Δελφίνιον κατεχόντων Αθηναίων, ἐπὶ
[13, 58]	ἰδιώταις καὶ αὐτοῖς προθύμοις οὖσι	χορηγεῖν	τὰ πρὸς τὸ ζῆν ἅπαντα.
[13, 70]	ὅπως ὅσα ἂν προαιρῶνται Λακεδαιμόνιοι	χορηγήσαι	αὐτοῖς. (Ἀνακάμψας δὲ εἰς Εφεσον
[13, 52]	τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην βασιλέων	χορηγός	ἐστι τοῦ πολέμου, ὑμῖν δὲ
[13, 26]	ἰδίᾳ παρὰ θεῶν λαβόντες τῇ	χρείᾳ	κοινὴν ἐποίησαν· οὗτοι νόμους εὗρον,
[13, 71]	παραγγείλας ἑτοίμας ἔχειν, ἂν ἦ	χρεία	ναυμαχεῖν, ἐπέπλευσε τοῖς πολεμίοις, προκαλεσόμενος
[13, 43]	τὴν τούτων διοίκησιν, ἂν ᾖ	χρεία	πολεμεῖν, στρατηγὸν κατέστησαν τὸν Αννίβαν,
[13, 80]	Λιβύην· ᾔδεισαν γὰρ τὴν μὲν	χρείαν	αὐτῶν μεγάλα συμβαλλομένην, τοὺς δ'
[13, 94]	οἱ πολέμιοι τοῖς τείχεσιν ἐπεισίωσι·	χρείαν	γὰρ ἔχειν τὸ μέγεθος τοῦ
[13, 14]	ἡλικίαις τὴν ἐν τῷ πολέμῳ	χρείαν	παρέχεσθαι μὴ δυνάμενοι, τοῦ παντὸς
[13, 37]	καὶ μεγάλας ἐν τῷ πολέμῳ	χρείας	παρέσχετο· ἦν γὰρ καὶ λόγῳ
[13, 2]	ἐν ἀπορρήτῳ συνεδρεύοντες ἐβουλεύοντο, πῶς	χρὴ	διοικῆσαι τὰ κατὰ τὴν Σικελίαν,
[13, 28]	παραγεγενημένους ἀνεῖσθε τοῖς θυμοῖς, τί	χρὴ	νῦν ἡμᾶς διατείνεσθαι τοὺς μηδὲν
[13, 91]	συνταράττων διέβαλλε τοὺς στρατηγούς, ὅτι	χρήμασι	πεισθέντες ἐγκατέλιπον τὴν τῶν Ακραγαντίνων
[13, 64]	δ' Ανυτος ἰσχυρῶς κινδυνεύων ἐρρύσατο	χρήμασι	τὴν ἰδίαν ψυχήν, καὶ πρῶτος
[13, 76]	καὶ τοῖς ἐπιχειροῦσιν αὐτὸν διαφθείρειν	χρήμασι	χαλεπῶς ἔφερε καὶ δίκην παρ'
[13, 87]	πολεμίων δύναμιν. (Οἱ δ' εἴτε	χρήμασιν	ἐφθαρμένοι, καθάπερ ἦν λόγος, εἴτε
[13, 2]	ἰδίας τριήρεις κατεσκεύασαν, τινὲς δὲ	χρήματα	δώσειν εἰς τὰς τροφὰς τῆς
[13, 36]	ναῦς τε κατεσκεύαζον πλείους καὶ	χρήματα	ἐπορίζοντο, ὅπως φιλονικῶσι μέχρι τῆς
[13, 8]	ἠξίου τριήρεις τε πέμπειν καὶ	χρήματα	καὶ στρατηγοὺς τοὺς συνδιοικήσοντας τὸν
[13, 92]	τῶν οὐσιῶν, ἑαυτοῖς ἀποκαθεσταμένα τὰ	χρήματα.	Καὶ τέλος κυρωθείσης τῆς περὶ
[13, 47]	τοὺς ἐν αὐταῖς νεωτερίζοντας εἰσεπράττετο	χρήματα.	(Καταπλεύσας δ' εἰς Πάρον καὶ
[13, 65]	τῶν ἐκ Χίου φυγάδων λαβὼν	χρήματα	κατήγαγεν αὐτοὺς καὶ τὴν ἀκρόπολιν
[13, 63]	σατράπην ἔλαβε παρ' αὐτοῦ πολλὰ	χρήματα,	μεθ' ὧν εἰς Μεσσήνην καταπλεύσας
[13, 42]	Αλικαρνασσὸν παρὰ τῆς πόλεως εἰσεπράξατο	χρήματα.	(Μετὰ δὲ ταῦτα τὴν Μεροπίδα
[13, 66]	καὶ Χερρόνησον ἐξέπλευσε, βουλόμενος ἀθροῖσαι	χρήματα,	οἱ δὲ περὶ τὸν Θηραμένην
[13, 106]	ὅτι δόξας παρὰ Περικλέους λαβεῖν	χρήματα	περὶ τοῦ τὴν εἰσβολὴν εἰς
[13, 104]	Δαρείου τοῦ βασιλέως υἱόν, καὶ	χρήματα	πολλὰ παρέλαβε πρὸς τὰς τῶν
[13, 66]	ἀποτειχίζειν ἐπεχείρησαν. (Αλκιβιάδης δὲ ἀθροίσας	χρήματα	πολλοὺς αὑτῷ τῶν Θρᾳκῶν ἔπεισε
[13, 6]	αἷς ἠξίουν ἱππεῖς ἀποστεῖλαι καὶ	χρήματα·	πολυχρόνιον γὰρ ἔσεσθαι τὴν πολιορκίαν
[13, 40]	ῥᾳδίως τῆς ἐπιβολῆς ἐκράτησαν, καὶ	χρήματα	πραξάμενοι τοὺς Κυζικηνοὺς ἀπέπλευσαν εἰς
[13, 66]	προδοσίας εἷλεν, ἐξ ἧς πολλὰ	χρήματα	πραξάμενος ἐν μὲν ταύτῃ φρουρὰν
[13, 11]	πληρώμασι πεντακισχιλίους· ὅπλα δὲ καὶ	χρήματα,	πρὸς δὲ τούτοις τὰ πρὸς
[13, 2]	τάς τε ναῦς ἐπεσκεύασαν καὶ	χρήματα	συναγαγόντες μετὰ πολλῆς σπουδῆς ἅπαντα
[13, 64]	στρατιώτας ἐνέπλησαν ὠφελείας καὶ αὐτοὶ	χρήματα	συνήγαγον ἐκ τῶν λαφύρων, βουλόμενοι
[13, 8]	παρὰ τῶν συμμάχων κατέγραφον καὶ	χρήματα	συνήθροιζον. (Κατὰ δὲ τὴν Πελοπόννησον
[13, 66]	ἀπῆλθε πρὸς Φαρνάβαζον, ὅπως λάβῃ	χρήματα,	τηνικαῦτά τινες τῶν Βυζαντίων, μισοῦντες
[13, 36]	τόπων ἔχων τὴν στρατηγίαν ἐχορήγει	χρήματα	τοῖς Λακεδαιμονίοις· μετεπέμψατο δὲ καὶ
[13, 106]	τὴν ἐπιγραφὴν τὸ πλῆθος τοῦ	χρήματος	δηλοῦσαν, ταύτην ἀγνοήσας ὁ Γύλιππος
[13, 106]	καὶ πεντακόσια. (Ὄντος δὲ τοῦ	χρήματος	ἐν σακίοις, καὶ ταῦτ' ἔχοντος
[13, 12]	τριήρων καὶ στρατιωτῶν, ἔτι δὲ	χρημάτων	εὐποροῦντας· πρὸς δὲ τούτοις, ἐὰν
[13, 9]	ἐπὶ τὰ τῶν Αθηναίων ὀχυρώματα,	χρημάτων	καὶ ναυτικῶν σκευῶν, ἔτι δὲ
[13, 90]	θεῶν ἀσέβειαν, πολεμίων ἁρπαγὰς πολλῶν	χρημάτων,	μέγιστον ἑαυτοῦ τὴν εἰς τὸ
[13, 96]	τῆς τυραννίδος. ~Εὐθὺ γὰρ τοὺς	χρημάτων	μὲν ἐνδεεῖς, τῇ δὲ ψυχῇ
[13, 95]	τὸν ἀγῶνα, καὶ περὶ τῶν	χρημάτων	παρεκάλει μηθὲν ἀγωνιᾶν· ἔσεσθαι γὰρ
[13, 47]	δὲ τῶν ἁψαμένων τῆς ὀλιγαρχίας	χρημάτων	πλῆθος εἰσεπράξατο. ~Συνέβη δὲ περὶ
[13, 111]	νήπια λαβόντες ἔφευγον, οὐδεμίαν ἐπιστροφὴν	χρημάτων	ποιούμενοι· ἔνιοι δὲ γεγηρακότες ἢ
[13, 80]	τοῖς Καρχηδονίοις ὄντων μετὰ πολλῶν	χρημάτων,	τοὺς μὲν εἰς Ιβηρίαν, τοὺς
[13, 93]	αὐτῶν ἐδήμευσεν, ἐκ δὲ τῶν	χρημάτων	τούτων τοῖς μὲν φρουροῦσι τὴν
[13, 41]	θαλάσσης, νῆάς τε στυγεροῖς πνεύμασι	χρησαμένας.	(Περὶ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν
[13, 30]	γὰρ τοῖς οἰκείοις οὕτως ὠμῶς	χρησάμενοι	τοῖς μηδὲν προσήκουσι βαρυτέραν ἂν
[13, 95]	λαβεῖν παρὰ τῶν πολιτῶν, ᾗ	χρησάμενον	τὴν τυραννίδα περιπεποιῆσθαι. Καὶ τότε
[13, 78]	δὲ Κόνων δεξιῶς τῷ καιρῷ	χρησάμενος	εὐθὺς ἐνέκειτο, καὶ τὴν παράταξιν
[13, 28]	οὖν πρὸς τοὺς Συρακοσίους τοιούτοις	χρησάμενος	λόγοις κατέπαυσε τὴν δημηγορίαν, συμπαθεῖς
[13, 15]	(Ὁ μὲν οὖν Νικίας τοιούτοις	χρησάμενος	λόγοις πάλιν ἐπὶ τὴν ἰδίαν
[13, 106]	ὀξέως τῇ τοῦ καιροῦ ῥοπῇ	χρησάμενος	μέρος κατελάβετο τῆς παρεμβολῆς· αὐτὸς
[13, 23]	γὰρ δυνατὸν τοὺς ἄλλοις ἀνημέρως	χρησαμένους	αὐτοὺς παρ' ἑτέρων τυχεῖν ποτε
[13, 80]	γὰρ τοὺς μὲν Συρακοσίους κωλῦσαι	χρήσασθαι	τῷ προτερήματι, ταῖς δὲ ἰδίαις
[13, 113]	ἐκ τῶν ἑλῶν κάλαμον, ᾧ	χρῆσθαι	νομίζουσιν οἱ Συρακόσιοι πρὸς τὴν
[13, 107]	πασῶν ἐκχωρῆσαι καὶ Λακεδαιμονίοις ἡγεμόσι	χρῆσθαι.	(Ὁ μὲν οὖν Πελοποννησιακὸς πόλεμος,
[13, 32]	ὅταν μὲν κρατῶσιν, ὡς δούλοις	χρῆσθαι	τοῖς ἡλωκόσιν, ὅταν δὲ κρατηθῶσιν,
[13, 12]	στρατόπεδον ἐμπεσούσης, ἐβουλεύοντο, πῶς δεῖ	χρῆσθαι	τοῖς πράγμασιν. (Δημοσθένης μὲν οὖν
[13, 43]	ἔσπευδε δι' ἑαυτοῦ τι κατασκευάσαι	χρήσιμον	τῇ πατρίδι. Θεωρῶν οὖν τοὺς
[13, 63]	στρατηγήσας καὶ πολλὰ τῇ πατρίδι	χρήσιμος	γενόμενος πλεῖστον ἴσχυσε παρὰ τοῖς
[13, 41]	περὶ τῆς καθόδου, πολλὰ κατεπαγγελλόμενος	χρήσιμος	ἔσεσθαι τῇ πατρίδι, ὁμοίως καὶ
[13, 70]	Λύσανδρον πάντων τῶν εἰς πόλεμον	χρησίμων.	~Αλκιβιάδης δὲ πυθόμενος ἐν Εφέσῳ
[13, 12]	καθημένους εἰς Σικελίαν μηδὲν τῶν	χρησίμων	ἐπιτελεῖν· ὁ δὲ Νικίας οὐκ
[13, 37]	τοῖς Αθηναίοις πρᾶξαί τι τῶν	χρησίμων,	καὶ μάλιστ' ἐν οἷς καιροῖς
[13, 108]	Γελῷοι κατὰ τὸν τοῦ θεοῦ	χρησμὸν	ἀνέθηκαν, οἱ δὲ Τύριοι καθ'
[13, 19]	ὑστεραίᾳ συναχθείσης ἐκκλησίας ἐβουλεύοντο, πῶς	χρήσονται	τοῖς αἰχμαλώτοις. Διοκλῆς δέ τις,
[13, 31]	τὸν ῥήτορα τὰ βέλτιστα λέγειν	χρηστὰ	βουλευόμενος. (Εἰ δὲ τοῖς ἀδικοῦσιν
[13, 105]	μὲν Αθηναῖοι διηπόρουν ὅ, τι	χρήσωνται	τοῖς πράγμασιν, οὐ δυνάμενοι τὸν
[13, 49]	καὶ Θηραμένης ἔχων στόλον· ὃς	χρονιζούσης	τῆς πολιορκίας ἀπέπλευσεν εἰς Θρᾴκην
[13, 103]	τελευτῆσαι. (Απολλόδωρος δ' ὁ τὴν	χρονικὴν	σύνταξιν πραγματευσάμενός φησι καὶ τὸν
[13, 88]	διεληλύθασιν οἱ ταχθέντες τῆς στρατηγίας	χρόνοι,	τὰς δυνάμεις ἀπήγαγον ἐπὶ τὸν
[13, 37]	μὲν τούτων ἐν τοῖς οἰκείοις	χρόνοις	ἀκριβέστερον ἐροῦμεν, ἵνα μὴ παρὰ
[13, 90]	καὶ τῆς ἐν τοῖς παροιχομένοις	χρόνοις	ἀληθείας οὔσης δυσευρέτου, τοὺς μέντοι
[13, 22]	τὰ μακρὰν καὶ τόποις καὶ	χρόνοις	ἀφεστηκότα; Κατὰ γὰρ τὴν ἡμετέραν
[13, 96]	τῆς ἀρχῆς ἐν τοῖς οἰκείοις	χρόνοις	διέξιμεν· δοκεῖ γὰρ οὗτος μεγίστην
[13, 106]	συνέβη φυγεῖν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν	χρόνοις,	ὅτι δόξας παρὰ Περικλέους λαβεῖν
[13, 108]	οὖν, καίπερ ἐν ἄλλοις πραχθέντα	χρόνοις,	οὐκ ἀνεπιτήδειον ἡγησάμεθα παρ' ἄλληλα
[13, 84]	μεγαλοπρεπείᾳ. Κατ' ἐκεῖνον γὰρ τὸν	χρόνον	Ακραγαντῖνοι μὲν ἦσαν πλείους τῶν
[13, 39]	ἔχωσιν ἐναντίον. (Διὸ καὶ πολὺν	χρόνον	ἀλλήλους περιέπλεον, διακλείοντες τὰ στενὰ
[13, 42]	κατεσκεύασεν. (Περὶ δὲ τὸν αὐτὸν	χρόνον	Αντάνδριοι, φρουρὰν ἔχοντες, μετεπέμψαντο παρὰ
[13, 67]	ὅμως οὐ κατεπλάγησαν, ἀλλὰ πολὺν	χρόνον	ἀντιστάντες εὐρώστως τοὺς Αθηναίους ἠμύνοντο
[13, 1]	μεταβιβάζειν τὸν λόγον· ὀλίγον γὰρ	χρόνον	ἀπολαβόντες τῇ γραφῇ, τὴν ἀναστροφὴν
[13, 1]	ταύτῃ δὲ προσαναπληροῦντες τὸν συνεχῆ	χρόνον,	ἀρξόμεθα μὲν ἀπὸ τῆς ἐπὶ
[13, 32]	δ' εὐσχήμονι καθ' ὃν ἂν	χρόνον	αὐτοῖς συμφέρῃ τῆς φιλίας μνημονεύσουσιν.
[13, 79]	ἀλλὰ τῆς μάχης ἐπὶ πολὺν	χρόνον	γενομένης, καὶ πολλῶν παρ' ἀμφοτέροις
[13, 24]	τρόπαια; (Ἆρ' οὐχ ὅπως ὀλίγον	χρόνον	διαμένοντα ταχέως ἀφανίζηται τὰ τῆς
[13, 37]	ὅπως πρὸς ἀλλήλους ὡς πλεῖστον	χρόνον	διαφέρωνται. (Ὅθεν ὁ Φαρνάβαζος διαλαβὼν
[13, 40]	βίας διακωλυόμενοι πράττειν ἐφ' ἱκανὸν	χρόνον	διεκινδύνευον, οὐδετέρων δυναμένων τυχεῖν τῆς
[13, 78]	αὑτοὺς ἐπέκειντο φιλοτιμότερον ἐπὶ πολὺν	χρόνον	διώκοντες. Ἤδη δὲ πασῶν τῶν
[13, 72]	πόλεως συστησαμένων ἱππομαχίαν ἐπί τινα	χρόνον	ἐγένετο καρτερὰ μάχη. ἡ μὲν
[13, 105]	πράγμασιν, οὐ δυνάμενοι τὸν πλείω	χρόνον	ἐκεῖ διατρέφειν τὰς δυνάμεις. (Αλκιβιάδου
[13, 82]	καὶ λίμνη κατ' ἐκεῖνον τὸν	χρόνον	ἐκτὸς τῆς πόλεως χειροποίητος, ἔχουσα
[13, 48]	~Συνέβη δὲ περὶ τοῦτον τὸν	χρόνον	ἐν τῇ Κορκύρᾳ γενέσθαι μεγάλην
[13, 104]	Εφεσον ἀνέστρεψεν. (Καθ' ὃν δὴ	χρόνον	ἐν τῇ Μιλήτῳ τινὲς ὀλιγαρχίας
[13, 87]	καὶ παρατάξεως γενομένης ἐπὶ πολὺν	χρόνον	ἐνίκησαν οἱ Συρακόσιοι καὶ πλείους
[13, 30]	Φίλοι γὰρ ὄντες τὸν ἔμπροσθεν	χρόνον,	ἐξαίφνης ἀνελπίστως τηλικαύτῃ δυνάμει Συρακοσίους
[13, 103]	τέσσαρας. (Περὶ δὲ τὸν αὐτὸν	χρόνον	ἐτελεύτησε Σοφοκλῆς ὁ Σοφίλου, ποιητὴς
[13, 106]	πεζῇ διαγωνίζεσθαι δυνάμενοι, βραχὺν ἀντισχόντες	χρόνον	ἐτράπησαν, εὐθὺ δ' οἱ μὲν
[13, 59]	πόλις ἀπὸ τῆς κτίσεως οἰκηθεῖσα	χρόνον	ἐτῶν διακοσίων τεσσαράκοντα δύο ἑάλω.
[13, 42]	μὲν τὴν ἱστορίαν κατέστροφε, περιλαβὼν	χρόνον	ἐτῶν εἴκοσι καὶ δυοῖν ἐν
[13, 103]	ἅλωσιν, ἐν βύβλοις ἑπτὰ διελθὼν	χρόνον	ἐτῶν πλείω τῶν ὀκτακοσίων, τῆς
[13, 42]	πεποίηνται, καὶ Ξενοφῶν μὲν περιέλαβε	χρόνον	ἐτῶν τεσσαράκοντα καὶ ὀκτώ, Θεόπομπος
[13, 56]	τοὺς δὲ πολεμίους ἐπὶ πολὺν	χρόνον	ἠμύνοντο. (Βιαζομένων δὲ τῶν Καρχηδονίων,
[13, 46]	ναυμαχίας τόπον. Ἐπὶ πολὺν οὖν	χρόνον	ἰσόρροπος ἦν ἡ μάχη διὰ
[13, 108]	τοῖς τεσσαράκοντα. καθ' ὃν δὴ	χρόνον	καὶ Αντίμαχον τὸν ποιητὴν Απολλόδωρος
[13, 51]	βοηθείας παραγεγενημένης. (Ἑπὶ πολὺν δὲ	χρόνον	καρτερᾶς μάχης γενομένης, τὸ μὲν
[13, 103]	ἀγνοίας ἔλαβον μετ' οὐ πολὺν	χρόνον	καταπολεμηθέντες οὐχ ὑφ' ἑνὸς δεσπότου
[13, 99]	οἱ τὸ λαιὸν ἔχοντες Βοιωτοὶ	χρόνον	μέν τινα διεκαρτέρουν εὐρώστως ἀγωνιζόμενοι·
[13, 73]	πόλεως πανδημεὶ καὶ προσπεσόντων ἀπροσδοκήτως,	χρόνον	μέν τινα διεκαρτέρουν οἱ περὶ
[13, 65]	παραβοηθεῖν τοῖς συμμάχοις. Οὗτος δὲ	χρόνον	μέν τινα περὶ τὴν Ιωνίαν
[13, 38]	δ' ὁ τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος	χρόνον	μέν τινα περὶ τὴν Μίλητον
[13, 110]	δυνάμεως ἐπιστρέψαντες καὶ πολὺν διαγωνισάμενοι	χρόνον	μόγις ἐξέωσαν τοὺς ἐντὸς τῆς
[13, 79]	τὰς ναῦς, καὶ πολὺν διαγωνισάμενος	χρόνον,	μόγις τῷ τε πλήθει τῶν
[13, 15]	τὴν μάχην. ~Καθ' ὃν δὴ	χρόνον	Νικίας ὁ τῶν Αθηναίων στρατηγὸς
[13, 62]	ἁλούσης τῆς πόλεως, ἐπὶ πολὺν	χρόνον	οἱ βάρβαροι πάντας ἐφόνευον τοὺς
[13, 56]	τοὺς πολεμίους. Ὲπὶ πολὺν δὲ	χρόνον	οἱ Καρχηδόνιοι κακῶς ἀπήλλαττον, οὔτε
[13, 38]	Σάμῳ διατρίβειν. (Καθ' ὃν δὴ	χρόνον	οἱ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ θεωροῦντες
[13, 37]	τοὺς Αθηναίους οὐδὲ τὸν ἐλάχιστον	χρόνον	οὐδεὶς ἤλπιζε τοιαῦτα ὑποστήσεσθαι. Οὐ
[13, 80]	Γενομένης δὲ ναυμαχίας ἐπὶ πολὺν	χρόνον	πεντεκαίδεκα μὲν τῶν Φοινισσῶν νεῶν
[13, 1]	δυνώμεθα γράψειν, ἀλλὰ καὶ περιλήψεσθαι	χρόνον	πλείονα τῶν χιλίων καὶ ἑκατὸν
[13, 17]	οἰκτρὰν καταστροφήν. ~Ἐπὶ πολὺν δὲ	χρόνον	πολλῶν ἀπολλυμένων ἡ μάχη τέλος
[13, 83]	σχεδὸν πλουσιώτατος κατ' ἐκεῖνον τὸν	χρόνον	Τελλίας, ὃς κατὰ τὴν οἰκίαν
[13, 56]	βοηθεῖν, ὡς οὐ δυναμένης πλείω	χρόνον	τῆς πόλεως ὑποστῆναι τῶν πολεμίων
[13, 37]	φυγὰς ὢν ἐξ Αθηνῶν συνεπολέμησε	χρόνον	τινὰ τοῖς Λακεδαιμονίοις, καὶ μεγάλας
[13, 99]	λαμπρῶς ἀγωνισάμενον καὶ πολὺν ἀντισχόντα	χρόνον,	τὸ τελευταῖον ὑπὸ τοῦ πλήθους
[13, 107]	τὴν πόλιν παρεφύλαττον ἐπί τινα	χρόνον.	(Τοῖς δὲ Πελοποννησίοις ἔδοξεν, ἐπείπερ
[13, 37]	συμμαχίαν παρείλατο· μετὰ δέ τινα	χρόνον	τυχὼν τῆς καθόδου, καὶ δυνάμεως
[13, 88]	οἱ δὲ Συρακόσιοι, τὸν ἔμπροσθεν	χρόνον	τῶν βαρβάρων τῆς θαλάττης παρακεχωρηκότων
[13, 54]	καλουμένην Λιλύβαιον· (καθ' ὃν δὴ	χρόνον	τῶν Σελινουντίων τινὲς ἱππέων περὶ
[13, 75]	εἰς Σελινοῦντα. Μετὰ δέ τινα	χρόνον	τῶν φίλων αὐτὸν μεταπεμπομένων ὥρμησε
[13, 85]	οὗτος γὰρ κατ' ἐκεῖνον τὸν	χρόνον,	ὡς Τίμαιός φησιν, ἐν Γέλᾳ
[13, 38]	τοὺς καιρούς. ~Τοῦ γὰρ ἐνιαυσιαίου	χρόνου	διεληλυθότος Αθήνησι μὲν ἦρχε Θεόπομπος,
[13, 76]	διεληλυθότος ἤδη τοῦ τῆς ναυαρχίας	χρόνου,	Καλλικρατίδην ἐπὶ τὴν διαδοχὴν ἀπέστειλαν.
[13, 38]	Φάβιον. Περὶ δὲ τούτους τοὺς	χρόνους	Αθηναῖοι τὴν ἐκ τῶν τετρακοσίων
[13, 43]	Φούριος. περὶ δὲ τούτους τοὺς	χρόνους	Αἰγεσταῖοι κατὰ τὴν Σικελίαν σύμμαχοι
[13, 44]	δὲ Σελινούντιοι κατ' ἐκείνους τοὺς	χρόνους	εὐδαιμονοῦντες, καὶ τῆς πόλεως αὐτοῖς
[13, 80]	Πομπήιος. Περὶ δὲ τούτους τοὺς	χρόνους	Καρχηδόνιοι τοῖς περὶ Σικελίαν εὐτυχήμασι
[13, 35]	οὖν Συρακόσιοι κατὰ τοὺς νεωτέρους	χρόνους	κατὰ μὲν Τιμολέοντα νομοθετήσαντος αὐτοῖς
[13, 76]	Οὐαλέριον. Περὶ δὲ τούτους τοὺς	χρόνους	Κόνων ὁ τῶν Αθηναίων στρατηγός,
[13, 68]	Κυρηναῖος. περὶ δὲ τούτους τοὺς	χρόνους	οἱ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ Βυζαντίου
[13, 68]	δούλων. (Κατ' ἐκείνους γὰρ τοὺς	χρόνους	οὕτω συνέβη θαυμασθῆναι τὸν ἄνδρα
[13, 81]	(οὔπω γὰρ κατ' ἐκείνους τοὺς	χρόνους	τῆς Λιβύης πεφυτευμένης οἱ τὴν
[13, 53]	τεύξεται λόγου κατὰ τοὺς ἰδίους	χρόνους·	τότε δὲ οἱ Αθηναῖοι τοῖς
[13, 100]	ἔν τε τῷ τῆς ναυαρχίας	χρόνῳ	κατωρθωκὼς ἦν πολλὰ καὶ ἐδόκει
[13, 62]	καὶ τιμῶντες ὡς ἐν ὀλίγῳ	χρόνῳ	μείζονα πράξαντα τῶν πρότερον στρατηγῶν.
[13, 22]	προσλαβοῦσα. (Ἀπ' ἐκείνων οὖν τῶν	χρόνων	τῆς κατὰ Σικελίαν ἡγεμονίας ἀντιποιουμένης
[13, 103]	διασπασθῆναι μικρῷ πρόσθεν τούτων τῶν	χρόνων.	~Τοῦ δ' ἔτους τούτου διελθόντος
[13, 82]	καὶ ληκύθοις ἀργυραῖς τε καὶ	χρυσαῖς	χρώμενοι. ~Ἦν δὲ τῶν Ακραγαντίνων
[13, 111]	διδόντος τινὲς μὲν ἀργύριον καὶ	χρυσίον	καὶ τὰ ῥᾳδίως φέρεσθαι δυνάμενα
[13, 3]	κρατήρων ἀργυρῶν, ἐξ ὧν ἐκπώμασι	χρυσοῖς	ἔσπενδον οἱ τιμῶντες τὸ θεῖον
[13, 64]	Αθηναίων στρατηγοὶ πλεύσαντες ἐπὶ Χαλκηδόνα,	Χρυσόπολιν	ᾤκισαν φρούριον καὶ τὴν ἱκανὴν
[13, 112]	διήρπασαν γέμουσαν ἀργύρου τε καὶ	χρυσοῦ	καὶ τῆς ἄλλης πολυτελείας ἁπάσης,
[13, 104]	φιλοφρόνως αὐτοὺς δεξάμενος, καὶ στατῆρα	χρυσοῦν	ἑκάστῳ δωρησάμενος, κατῴκισεν εἰς Βλαῦδα,
[13, 82]	μαλακὴν φοροῦντες καθ' ὑπερβολὴν καὶ	χρυσοφοροῦντες,	ἔτι δὲ στλεγγίσι καὶ ληκύθοις
[13, 35]	τῶν κατὰ τὴν νῆσον πόλεων	χρώμεναι	διετέλεσαν τοῖς τούτου νόμοις, μέχρι
[13, 82]	ληκύθοις ἀργυραῖς τε καὶ χρυσαῖς	χρώμενοι.	~Ἦν δὲ τῶν Ακραγαντίνων σχεδὸν
[13, 30]	ἑτέρων νόμον τις ἔθηκε, τούτῳ	χρώμενον	μὴ ἀγανακτεῖν. (Καὶ τί λέγω
[13, 54]	τοῖς τοξόταις καὶ σφενδονήταις πολλοῖς	χρώμενος	ἀνέστελλε τοὺς ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων
[13, 96]	μισθοφόρους ἀνακαλούμενος καὶ φιλανθρώποις λόγοις	χρώμενος	ἰδίους κατεσκεύαζεν. μετετίθει δὲ καὶ
[13, 77]	στρατιώτας ἔπλει σχολαίως ταῖς εἰρεσίαις	χρώμενος,	ὅπως αἱ τῶν Πελοποννησίων ἐγγίσωσιν.
[13, 45]	δὲ κυβερνητῶν ἐντέχνως τοῖς οἴαξι	χρωμένων,	καταπληκτικὸν συνέβαινε γίνεσθαι τὸν ἀγῶνα.
[13, 47]	μὲν οὖν Εὐβοίας κατεσκευάσθη τὸ	χῶμα	κατὰ τὴν Χαλκίδα, τῆς δὲ
[13, 86]	στρατιώταις καθαιρεῖν τὰ μνήματα καὶ	χώματα	κατασκευάζειν μέχρι τῶν τειχῶν. Ταχὺ
[13, 47]	στρατιωτῶν συμπαρόντος τοῖς κατασκευάζουσι τὰ	χώματα	ταύτης μὲν τῆς ἐπιβολῆς ἀπέστη,
[13, 111]	δυεῖν πόλεων ἐξοριζομένων ἔγεμεν ἡ	χώρα	γυναικῶν καὶ παίδων καὶ τῶν
[13, 76]	τεσσαράκοντα. Ἐν δὲ τῇ Χίων	χώρᾳ	Δελφίνιον κατεχόντων Αθηναίων, ἐπὶ τούτους
[13, 100]	Κυμαίων καὶ Φωκαέων ἡ παραθαλάττιος	χώρα	νεκρῶν καὶ ναυαγίων. (Ὁ δὲ
[13, 63]	(Παραπλησίως δὲ καὶ τὴν ἄλλην	χώραν	ἅπασαν τὴν ὑπὸ Καρχηδονίους οὖσαν
[13, 73]	οὐδενὸς δ' ἐξιόντος δῃώσας τὴν	χώραν	ἀπέπλευσεν ἐπὶ Μιτυλήνην. (Κυμαίων δὲ
[13, 59]	τὴν πόλιν οἰκεῖν καὶ τὴν	χώραν	γεωργεῖν τελοῦντας φόρον τοῖς Καρχηδονίοις.
[13, 69]	διασωθέντων οἱ μὲν κατὰ τὴν	χώραν	διεσκεδάσθησαν, οἱ δ' ἐντὸς τῶν
[13, 103]	τῷ βασιλεῖ Μακεδόνων κατὰ τὴν	χώραν	ἐξελθόντα κυσὶ περιπεσεῖν καὶ διασπασθῆναι
[13, 108]	ἐνέβαλεν εἰς τὴν τῶν Γελῴων	χώραν.	(Ἐπελθὼν δὲ ταύτην πᾶσαν καὶ
[13, 47]	εἰσφορῶν, τήν τε τῶν πολεμίων	χώραν	ἐπόρθησε καὶ πολλὰς ὠφελείας ἤθροισεν.
[13, 100]	κἀκεῖθεν ὁρμώμενοι τὴν τῶν πολεμίων	χώραν	ἐπόρθουν. (Μετὰ δὲ ταῦτα οἱ
[13, 44]	πρῶτον ἐν τάξει τὴν ὅμορον	χώραν	ἐπόρθουν, πολὺ προέχοντες ταῖς δυνάμεσι,
[13, 44]	ταῦτα καταφρονήσαντες κατὰ πᾶσαν τὴν	χώραν	ἐσκεδάσθησαν. (Οἱ δὲ τῶν Αἰγεσταίων
[13, 64]	ἔπλευσεν εἰς τὴν ὑπὸ Φαρνάβαζον	χώραν,	καὶ κοινῇ πολλὴν αὐτῆς πορθήσαντες
[13, 73]	αὐτῶν μετὰ προφάσεως διαρπάσαι τὴν	χώραν.	Καὶ τὸ μὲν πρῶτον πολλῶν
[13, 63]	μὲν τὴν τῶν Μοτυηνῶν ἐπόρθησε	χώραν,	καὶ τοὺς ἐπεξελθόντας ἐκ τῆς
[13, 49]	διεβίβασαν εἰς τὴν τῶν Κυζικηνῶν	χώραν,	καὶ τῷ στρατηγοῦντι τούτων Χαιρέᾳ
[13, 63]	δὲ ταῦτα τὴν τῶν Πανορμιτῶν	χώραν	λεηλατήσας ἀναριθμήτου λείας ἐκυρίευσε, τῶν
[13, 42]	διαπολεμοῦντες ἐνέβαλον αὐτῶν εἰς τὴν	χώραν	μετὰ πολλῆς δυνάμεως· περιστρατοπεδεύσαντες δὲ
[13, 109]	γὰρ ψιλοῖς ἠγωνίζετο καὶ τὴν	χώραν	οὐκ εἴα προνομεύεσθαι, τοῖς δ'
[13, 108]	τοὺς στρατιώτας ἀπέστελλον ἐπὶ τὴν	χώραν·	οὗτοι δ' ἐμπειρίαν ἔχοντες ἐπετίθεντο
[13, 108]	δ' οὖν Καρχηδόνιοι δενδροτομοῦντες τὴν	χώραν	τάφρον περιεβάλοντο τῇ στρατοπεδείᾳ· προσεδέχοντο
[13, 81]	τήν τε πόλιν καὶ τὴν	χώραν	τῶν Ακραγαντίνων συνέβαινεν εὐδαιμονίας ὑπάρχειν
[13, 56]	διελύσαντο, τὰς δ' ἀπὸ τῆς	χώρας	δυνάμεις ἀθροίζοντες, μεγάλην ποιούμενοι παρασκευὴν
[13, 81]	διαφέροντες, καὶ τὸ πλεῖστον τῆς	χώρας	ἐλαίαις κατάφυτον, ἐξ ἧς παμπληθῆ
[13, 33]	(Προσαγγελθέντων δὲ πολεμίων ἐπὶ τῆς	χώρας	ἐξεπορεύετο ξίφος ἔχων· αἰφνιδίου δὲ
[13, 73]	ἐκ τῆς πόλεως καὶ τῆς	χώρας	ἠναγκάσθησαν καταλιπόντες τοὺς αἰχμαλώτους καταφυγεῖν
[13, 81]	τὰς κτήσεις ἁπάσας, ἀπὸ τῆς	χώρας	κατακομίζειν ἐντὸς τῶν τειχῶν. (Κατ'
[13, 89]	πρὸς τὴν Γελῴαν ἀποκεκλιμένα τῆς	χώρας	μέρη ἔγεμε γυναικῶν καὶ παίδων
[13, 43]	δὲ Σελινουντίων περὶ τῆς ἀμφισβητησίμου	χώρας	πολεμούντων αὐτούς, ἑκουσίως ἐξεχώρουν, εὐλαβούμενοι,
[13, 43]	ἀρκουμένους τῇ παραχωρήσει τῆς ἀμφισβητησίμου	χώρας,	πρέσβεις ἀπέστειλε μετὰ τῶν Αἰγεσταίων
[13, 18]	τὰς ναῦς διὰ τῆς μεσογείου	(χώρας)	πρὸς τὰς συμμαχίδας πόλεις ἀναχωρεῖν.
[13, 50]	ὁ Μίνδαρος ἠναγκάσθη καταφυγεῖν τῆς	χώρας	πρὸς τοὺς καλουμένους Κλήρους, ὅπου
[13, 95]	μὴν ἀλλὰ νυκτὸς ἐπὶ τῆς	χώρας	στρατοπεδεύων, καὶ προσποιηθεὶς ἐπιβουλεύεσθαι, κραυγὴν
[13, 61]	ἂν ἐκτὸς τῆς Ιμεραίας γένωνται	χώρας	τοῖς δ' ἡμίσεσι τηρεῖν, ἕως
[13, 61]	περὶ τὸν Διοκλῆν, μὴ δυναμένων	χωρῆσαι	τῶν τριήρων τὸν ὄχλον. ~Οἱ
[13, 65]	Οὗτοι δὲ τῆς ἀντιπέραν ἠπείρου	χωρίον	Αταρνέα καλούμενον κατελάβοντο, σφόδρα τῇ
[13, 9]	Αλκιβιάδου τοῦ Αθηναίου. Καταλαβόμενοι δὲ	χωρίον	ὀχυρὸν Δεκέλειαν φρούριον ἐποίησαν κατὰ
[13, 76]	δυνάμεως, καὶ διεξελθόντες ἐξέλιπον τὸ	χωρίον	ὑπόσπονδοι. Καλλικρατίδας δὲ τὸ μὲν
[13, 57]	μυρίοις εὑρέθη σώματα πεπτωκότα, καὶ	χωρὶς	αἰχμάλωτα συνήχθη πλείω τῶν πεντακισχιλίων·
[13, 74]	εἰς Πακτύην τῆς Θρᾴκης ἀπεχώρησε·	χωρὶς	γὰρ τῆς τοῦ πλήθους ὀργῆς
[13, 66]	γέμουσαν τῶν ὑπὲρ αὐτῆς ἀμυνομένων·	χωρὶς	γὰρ τῶν Βυζαντίων, πολλῶν ὄντων,
[13, 27]	τὰ πρὸς εὔνοιαν αὐτοῖς εἰργασμένα.	Χωρὶς	δὲ τῆς περὶ τὴν πόλιν
[13, 54]	κριοὺς κατασεσιδηρωμένους προσήρεισε τοῖς τείχεσι·	χωρὶς	δὲ τούτων τοῖς τοξόταις καὶ
[13, 43]	πατρίδα. (Ἐπεὶ δ' οἱ Σελινούντιοι	χωρὶς	τῆς ἀμφισβητησίμου πολλὴν τῆς παρακειμένης
[13, 82]	τὸ δὲ ὕψος ἑκατὸν εἴκοσι	χωρὶς	τοῦ κρηπιδώματος. Μέγιστος δ' ὢν
[13, 82]	ἐφ' ἅρματος· συνεπόμπευον δ' αὐτῷ	χωρὶς	τῶν ἄλλων συνωρίδες τριακόσιαι λευκῶν
[13, 11]	πλείους τῶν ὀγδοήκοντα, στρατιωτῶν δὲ	χωρὶς	τῶν ἐν τοῖς πληρώμασι πεντακισχιλίους·
[13, 15]	διεσπάσθησαν αἱ τριήρεις ἅπασαι, καὶ	χωρισθέντων	ἀπὸ τῶν κλείθρων πλήρης ἦν
[13, 83]	πέτρας τετμημένους, ἕκαστον ἑκατὸν ἀμφορεῖς	χωροῦντα·	κολυμβήθραν δὲ παρ' αὐτοῖς ὑπάρχειν
[13, 83]	δὲ παρ' αὐτοῖς ὑπάρχειν κεκονιαμένην,	χωροῦσαν	ἀμφορεῖς χιλίους, ἐξ ἧς τὴν
[13, 47]	θαλασσοκρατούντων· ἠξίουν οὖν Βοιωτοὺς κοινῇ	χῶσαι	τὸν Εὔριπον, ὥστε συνάψαι τὴν
[13, 86]	ἀπέστη γε τῶν ἔργων, ἀλλὰ	χώσας	τὸν παρὰ τὴν πόλιν ποταμὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/06/2005