Livre, Chap.
[13, 79]	τῇ νήσῳ πόλεις καταδουλώσασθαι· πρὶν	ἢ	δὲ τὰ στρατόπεδα διαβιβάζειν, καταλέξαντες
[13, 90]	κατηγορίας τυγχάνειν, ὅταν κολακεύοντές τινας	ἢ	δι' ἔχθραν πικρότερον προσβάλλοντες ἀποσφάλλωνται
[13, 107]	τείχεσιν ἐστρατοπέδευον, Λύσανδρος δὲ πλέον	ἢ	διακοσίαις τριήρεσιν εἰς τὸν Πειραιέα
[13, 35]	οὐδέτερον αὐτῶν ὠνόμασαν νομοθέτην, ἀλλ'	ἢ	ἐξηγητὴν τοῦ νομοθέτου, διὰ τὸ
[13, 12]	Λακεδαιμονίους ὑπὲρ τῆς πατρίδος κινδυνεύειν	ἢ	καθημένους εἰς Σικελίαν μηδὲν τῶν
[13, 82]	μετὰ περιτειχῶν τοὺς νεὼς οἰκοδομούντων	ἢ	κύκλῳ κίοσι τοὺς σηκοὺς περιλαμβανόντων,
[13, 82]	ὑπάρχει φανερά. (Τῶν δ' ἄλλων	ἢ	μετὰ περιτειχῶν τοὺς νεὼς οἰκοδομούντων
[13, 105]	ἡγεμονίας, ἐπαγγελλόμενος αὐτοῖς δυεῖν θάτερον,	ἢ	ναυμαχεῖν τοὺς πολεμίους ἀναγκάσειν ἢ
[13, 111]	χρημάτων ποιούμενοι· ἔνιοι δὲ γεγηρακότες	ἢ	νόσῳ βαρυνόμενοι δι' ἐρημίαν συγγενῶν
[13, 105]	ἢ ναυμαχεῖν τοὺς πολεμίους ἀναγκάσειν	ἢ	πεζῇ μετὰ Θρᾳκῶν πρὸς αὐτοὺς
[13, 28]	συμφορὰν ἐμφανίζοντας; Πόσοι δὲ ἀδελφοὺς	ἢ	συγγενεῖς ἢ φίλους ἀπολωλεκότες ἐπιζητεῖτε;
[13, 50]	Αθηναίων διὰ τὸ προτέρημα θρασύτερον	ἢ	συμφορώτερον ἀγωνιζομένων, τῶν δὲ Πελοποννησίων
[13, 23]	εὐγνωμοσύνῃ πιστεύσαντας ἀπαραιτήτου τιμωρίας ἠξίωκεν,	ἢ	τίς ἧττον τοῦ μὲν ὠμοῦ
[13, 114]	μὲν εἰς Λιβύην ἐξέπλευσαν, πλεῖον	ἢ	τὸ ἥμισυ μέρος τῶν στρατιωτῶν
[13, 15]	ἐδεῖτο πάντων, εἰ καὶ πρότερον,	(ἢ)	τὸ νῦν ἀντιλαβέσθαι τῆς μόνης
[13, 17]	ἀνθρώποις ποῖον ζητοῦσι καλλίω θάνατον	ἢ	τὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος, ἣν
[13, 28]	Πόσοι δὲ ἀδελφοὺς ἢ συγγενεῖς	ἢ	φίλους ἀπολωλεκότες ἐπιζητεῖτε; (καὶ) πολλῷ
[13, 111]	νόσῳ βαρυνόμενοι δι' ἐρημίαν συγγενῶν	ἢ	φίλων ὑπελείποντο, προσδοκωμένων ὅσον οὔπω
[13, 78]	τοῦ λιμένος παρέπεμψεν, ὅπως πανταχόθεν	ᾖ	πεφραγμένος καὶ κατὰ γῆν καὶ
[13, 71]	τριηράρχοις παραγγείλας ἑτοίμας ἔχειν, ἂν	ἦ	χρεία ναυμαχεῖν, ἐπέπλευσε τοῖς πολεμίοις,
[13, 43]	δὲ τὴν τούτων διοίκησιν, ἂν	ᾖ	χρεία πολεμεῖν, στρατηγὸν κατέστησαν τὸν
[13, 58]	πασχούσας οὐκ οἰκεῖα τῆς ἡλικίας.	(Ἡ	γὰρ βαρβάρων ὠμότης οὔτε παίδων
[13, 111]	ὅσον οὔπω παρέσεσθαι τῶν Καρχηδονίων·	(ἡ	γὰρ περὶ Σελινοῦντα καὶ Ιμέραν,
[13, 62]	παραγγείλαντος ὁ μὲν φόνος ἔληξεν,	ἡ	δ' ἐκ τῶν οἰκιῶν εὐδαιμονία
[13, 22]	τύχῃ καὶ καιρῷ κρίνεται πολλάκις,	ἡ	δ' ἐν ταῖς εὐπραξίαις ἡμερότης
[13, 89]	ὅπλων παρέπεμπον εἰς τὴν Γέλαν·	ἡ	δ' ὁδὸς καὶ πάντα τὰ
[13, 79]	ἀρχαία πόλις μικρὰ νῆσός ἐστιν,	ἡ	δ' ὕστερον προσοικισθεῖσα τῆς ἀντιπέραν
[13, 10]	ἔκριναν μηκέτι διακινδυνεύειν, ἕως ἂν	ἡ	δύναμις ἐκείνη παραγένηται, οἱ δὲ
[13, 69]	στήλας κατεπόντισαν, ἐν αἷς ἦν	ἡ	καταδίκη καὶ τἄλλα τὰ κατ'
[13, 46]	πολὺν οὖν χρόνον ἰσόρροπος ἦν	ἡ	μάχη διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς
[13, 17]	πολὺν δὲ χρόνον πολλῶν ἀπολλυμένων	ἡ	μάχη τέλος οὐκ ἐλάμβανεν· οὐδὲ
[13, 79]	ἐκτὸς δὲ τῆς πόλεώς ἐστιν.	Ἡ	μὲν γὰρ ἀρχαία πόλις μικρὰ
[13, 72]	τινα χρόνον ἐγένετο καρτερὰ μάχη.	ἡ	μὲν γὰρ φάλαγξ περὶ πέντε
[13, 48]	παυσάμενοι κοινῶς ᾤκουν τὴν πατρίδα.	Ἡ	μὲν οὖν ἐν Κορκύρᾳ σφαγὴ
[13, 74]	τοῦ πλήθους πιστεύοντος ταῖς διαβολαῖς,	ἡ	μὲν περὶ Αλκιβιάδην ἐθραύετο δόξα
[13, 57]	συλήσειαν. (Ἤδη δὲ νυκτὸς οὔσης	ἡ	μὲν πόλις διήρπαστο, τῶν δ'
[13, 107]	δὲ τοῦ δεινοῦ καθ' ἡμέραν,	ἡ	μὲν πόλις ἔγεμε νεκρῶν, οἱ
[13, 84]	πολλῶν τῶν τὰς δᾷδας φερόντων,	ἡ	μὲν πόλις ἔγεμε φωτός, τὸ
[13, 84]	προσταχθέν, καθ' ὃν καιρὸν ἤγετο	ἡ	νύμφη, προηγουμένων πολλῶν τῶν τὰς
[13, 67]	μέχρι τινὸς ἀπαγαγόντες, ὡς ἐπέλαβεν	ἡ	νύξ, πάλιν ὑπέστρεψαν καὶ περὶ
[13, 100]	ἐπλήσθη τῆς Κυμαίων καὶ Φωκαέων	ἡ	παραθαλάττιος χώρα νεκρῶν καὶ ναυαγίων.
[13, 35]	καὶ τὴν σκληρότητα τῆς ψυχῆς	ἡ	περὶ τὴν τελευτὴν περιπέτεια. Ταῦτα
[13, 82]	μὲν ἐκτὸς μέρους ἐστὶν αὐτῶν	ἡ	περιφέρεια ποδῶν εἴκοσι, καθ' ἣν
[13, 107]	Πελοποννησίοις ἔδοξεν, ἐπείπερ δυσχερὴς ἦν	ἡ	πολιορκία, τὰς μὲν δυνάμεις ἀπαγαγεῖν
[13, 59]	τοῖς Καρχηδονίοις. (Αὕτη μὲν οὖν	ἡ	πόλις ἀπὸ τῆς κτίσεως οἰκηθεῖσα
[13, 25]	τὴν ἡγεμονίαν ἐκτήσατο. (Ἀγαθὴ γὰρ	ἡ	πόλις ἐν τοῖς μεγίστοις ἀτυχήμασι
[13, 93]	διπλοῦς ποιήσειν τοὺς μισθούς, ὧν	ἡ	πόλις ἔταξε. (Διὰ δὲ τούτου
[13, 71]	ἔπλευσεν εἰς Κλαζομενάς· αὕτη γὰρ	ἡ	πόλις σύμμαχος Αθηναίων οὖσα κακῶς
[13, 95]	ὅπλων εἰς Λεοντίνους. Αὕτη δ'	ἡ	πόλις τότε φρούριον ἦν τῶν
[13, 82]	δὲ τὴν τρυφὴν αὐτῶν καὶ	ἡ	πολυτέλεια τῶν μνημείων, ἃ τινὰ
[13, 20]	τό τε κοινῇ συμφέρον καὶ	ἡ	πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους ὑπὲρ τοῦ
[13, 22]	Τί καθεῖλε τὴν Μήδων ἀρχήν;	Ἡ	πρὸς τοὺς ταπεινοτέρους ὠμότης. (Ἀποστάντων
[13, 12]	αὐτῶν τῇ ὑστεραίᾳ πλεῖν, ἐξέλιπεν	ἡ	σελήνη τῆς ἐπιούσης νυκτός. Διόπερ
[13, 22]	ἐξουσίαν ἐκείνου παραγενομένων· προσεκαλεῖτο γὰρ	ἡ	τἀνδρὸς ἐπιείκεια πάντας ἀνθρώπους, τὴν
[13, 40]	καὶ ταῖς τῶν ἐπιβατῶν ἀρεταῖς,	ἡ	τέχνη τῶν κυβερνητῶν ἄχρηστον τὴν
[13, 97]	μάντεων. (Τοῖς μὲν γὰρ Λακεδαιμονίοις	ἡ	τοῦ θύματος κεφαλὴ κειμένη παρὰ
[13, 102]	ὑπὲρ τῆς νίκης εὐχὰς ἐπειδήπερ	ἡ	τύχη κεκώλυκεν ἡμᾶς ἀποδοῦναι, καλῶς
[13, 48]	ἀτυχημάτων ἑτέραν αὐτοῖς συμφορὰν ἐπέστησεν	ἡ	τύχη, τὴν πρὸς ἀλλήλους πάλιν
[13, 52]	φέρει χαράν, ἡλίκην ἔχει λύπην	ἡ	τῶν ἰδίων ταλαιπωρία. (Οὐ μόνον
[13, 52]	λαβεῖν πεῖραν· οὐ τοσαύτην γὰρ	ἡ	τῶν πολεμίων ἀπώλεια φέρει χαράν,
[13, 111]	ἀλλὰ δυεῖν πόλεων ἐξοριζομένων ἔγεμεν	ἡ	χώρα γυναικῶν καὶ παίδων καὶ
[13, 82]	τέλος λαβεῖν συνέβη τὴν ἐπιβολήν,	ἥ	γε προαίρεσις ὑπάρχει φανερά. (Τῶν
[13, 96]	οὐδὲν γὰρ ἔτι περαίνειν ἠδύναντο·	ἥ	τε γὰρ πόλις ἔγεμεν ὅπλων
[13, 82]	οὐκ ἀνοίκειόν ἐστι βραχέα διελθεῖν.	~Ἥ	τε γὰρ τῶν ἱερῶν κατασκευὴ
[13, 20]	ὑπεδεξάμην δ' ἀντ' αὐτῶν ἀγγελίαν,	ἣ	τὸν ἐκείνων θάνατον ἐμήνυεν. (Διὸ
[13, 21]	ὥστε μεῖζον ἰσχῦσαι τῆς τύχης,	ἣ	φύσει ταῖς ἀνθρωπίναις ἡδομένη συμφοραῖς
[13, 108]	καὶ τὴν αὐτὴν ὥραν ἐν	ᾗ	Καρχηδόνιοι τὸν Απόλλωνα περὶ Γέλαν
[13, 97]	καταρτίσαντες ἐξέπλευσαν εἰς Σάμον, ἐν	ᾗ	κατέλαβον τοὺς ἄλλους στρατηγοὺς ἀπὸ
[13, 94]	δ' ὑστεραίᾳ συναχθείσης ἐκκλησίας, ἐν	ᾗ	τῶν ἀρχόντων πολλὰ κατηγορήσας οὐ
[13, 82]	τὴν ἅλωσιν τῆς Τροίας, ἐν	ᾗ	τῶν ἡρώων ἕκαστον ἰδεῖν ἔστιν
[13, 95]	φυλακὴν λαβεῖν παρὰ τῶν πολιτῶν,	ᾗ	χρησάμενον τὴν τυραννίδα περιπεποιῆσθαι. Καὶ
[13, 30]	τί λέγω Μηλίους, οὓς ἐκπολιορκήσαντες	ἡβηδὸν	ἀπέκτειναν, καὶ Σκιωναίους, οἳ συγγενεῖς
[13, 104]	Αθηναίοις συμμαχοῦσαν, καὶ τοὺς μὲν	ἡβῶντας	ὀκτακοσίους ὄντας ἀπέσφαξε, παῖδας δὲ
[13, 72]	στρατευομένους, νυκτὸς ἀσελήνου τὸ στρατόπεδον	ἤγαγεν	ἐπὶ τὰς Αθήνας. (Εἶχε δὲ
[13, 69]	εἰς τοσαύτην εὔνοιαν τοὺς ὄχλους	ἤγαγεν,	ὥστε ὁμολογεῖν πάντας τὴν πόλιν
[13, 60]	τοῖς πολεμίοις ἀπαντήσαντες εἰς ἔκπληξιν	ἤγαγον	τοὺς βαρβάρους, νομίζοντας ἥκειν τοὺς
[13, 28]	Αθηναίους ὀφείλουσιν, ὅσον τοὺς ἰδίους	ἠγαπήκασι.	~Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον, ἄνδρες
[13, 86]	τῶν ἐπὶ τὰς φυλακὰς προπεμπομένων	ἤγγελλόν	τινες διὰ νυκτὸς εἴδωλα φαίνεσθαι
[13, 77]	Κόνων, ὡς ἤδη τῆς Μιτυλήνης	ἤγγιζον,	ἦρεν ἀπὸ τῆς ἰδίας νεὼς
[13, 109]	τὴν βοήθειαν τοῖς Γελῴοις, ὡς	ἤγγισε	τῆς πόλεως, κατεστρατοπέδευσε παρὰ τὴν
[13, 8]	τῶν Ιμεραίων καὶ Σικανῶν τρισχιλίους	ἦγε	διὰ τῆς μεσογείου. Πυθόμενοι δὲ
[13, 37]	τῶν Αθηναίων πράγματα πεσόντα πάλιν	ἤγειρεν.	(Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν
[13, 91]	τὰς τῆς πατρίδος συμφορὰς ἰδίας	ἡγεῖσθαι	προσόδους, τοὺς δὲ ταπεινοτέρους οὐδὲν
[13, 93]	μὲν φρουροῦσι τὴν πόλιν, ὧν	ἡγεῖτο	Δέξιππος, ἀπέδωκε τοὺς ὀφειλομένους μισθούς·
[13, 98]	μὲν οὖν δεξιοῦ κέρατος Θράσυλλος	ἡγεῖτο	καὶ Περικλῆς ὁ Περικλέους τοῦ
[13, 45]	τοῦ μὲν δεξιοῦ μέρους Θρασύβουλος	ἡγεῖτο,	τοῦ δ' ἑτέρου Θράσυλλος. (Τοῦτον
[13, 40]	στρατηγὸν καὶ Κλέαρχον τὸν Λακεδαιμονίων	ἡγεμόνα.	εὑρόντες δ' αὐτὴν ἀτείχιστον ῥᾳδίως
[13, 69]	ἱκανὴν φυλακὴν κατέλιπε καὶ Θρασύβουλον	ἡγεμόνα	κατέστησεν, αὐτὸς δὲ μετὰ τῆς
[13, 70]	καὶ μετ' αὐτῆς Μίνδαρον τὸν	ἡγεμόνα,	ταῖς ψυχαῖς ὅμως οὐκ ἐνέδωκαν,
[13, 6]	δὲ τοῦ Καταναίου πρὸς τοὺς	ἡγεμόνας	τῶν Συρακοσίων καὶ δηλώσαντος τὰ
[13, 45]	τρόπον αὐτῶν ἐξηρτυμένων, οἱ μὲν	ἡγεμόνες	αὐτῶν ἦραν τὸ σύσσημον τῆς
[13, 14]	Συρακοσίους. (Διόπερ τοὺς ἐπὶ ταῖς	ἡγεμονίαις	τεταγμένους καὶ τοὺς ἀρίστους ἐξ
[13, 53]	ἰδίων δυνάμεων, ταχέως ᾤοντο τὴν	ἡγεμονίαν	ἀνακτήσασθαι. ~Τῶν δὲ κατὰ τοῦτον
[13, 34]	περὶ Σικελίαν ἐπταικότων συνέβη τὴν	ἡγεμονίαν	αὐτῶν καταφρονηθῆναι· (εὐθὺς γὰρ Χῖοι
[13, 71]	καθώρμισε περὶ τὸ Νότιον, τὴν	ἡγεμονίαν	αὐτῶν παραδοὺς Αντιόχῳ τῷ ἰδίῳ
[13, 108]	ἄρξας ἔτη ἐννεακαίδεκα, τὴν δ'	ἡγεμονίαν	διεδέξατο τῶν υἱῶν ὁ πρεσβύτατος
[13, 100]	οὗτοι μὲν ἐκπεμφθέντες ἐπὶ τὴν	ἡγεμονίαν	ἔκ τε τῆς Πελοποννήσου καὶ
[13, 25]	ἐνίκησε καὶ τῆς Ελλάδος τὴν	ἡγεμονίαν	ἐκτήσατο. (Ἀγαθὴ γὰρ ἡ πόλις
[13, 98]	ὧν Θρασώνδας ὁ Θηβαῖος τὴν	ἡγεμονίαν	ἔσχεν. Οὐ δυνάμενος δὲ τὴν
[13, 104]	ἀναίρεσιν τῶν στρατηγῶν ἐπὶ τὴν	ἡγεμονίαν	ἔταξαν Φιλοκλέα, καὶ τὸ ναυτικὸν
[13, 39]	αὐτοὶ συνεπλήρουν Πελοποννήσιοι, Μινδάρου τὴν	ἡγεμονίαν	ἔχοντος. Τῶν δ' Αθηναίων ἐπὶ
[13, 25]	καὶ τὴν Ασίαν ἔχει τὴν	ἡγεμονίαν.	(Καὶ γὰρ πρότερον περὶ τὴν
[13, 38]	τηλικούτῳ στόλῳ καταλύσειν τὴν Αθηναίων	ἡγεμονίαν·	(Μετ' ὀλίγον δὲ πυθόμενός τινων,
[13, 52]	πράγμασι, τήν γε κατὰ γῆν	ἡγεμονίαν	ὁμολογουμένως ἔχομεν· οὐδὲ γὰρ οἶδε
[13, 59]	Διοκλῆς ὁ Συρακόσιος εἶχε τὴν	ἡγεμονίαν.	~ότε μὲν οὖν νυκτὸς ἀφελομένης
[13, 13]	δὲ μέσης τάξεως εἶχε τὴν	ἡγεμονίαν	παρὰ μὲν τοῖς Αθηναίοις Μένανδρος,
[13, 22]	βεβαίως ἀγαπῶντες ἀεὶ συναύξουσι τὴν	ἡγεμονίαν.	Τί καθεῖλε τὴν Μήδων ἀρχήν;
[13, 45]	δεξιοῦ δ' αὐτὸς εἶχε τὴν	ἡγεμονίαν·	τῶν δ' Αθηναίων τοῦ μὲν
[13, 36]	τῆς (Λακεδαιμονίων) φιλοτιμίας περὶ τῆς	ἡγεμονίας,	ἀλλὰ ναῦς τε κατεσκεύαζον πλείους
[13, 75]	τὴν τἀνδρὸς τόλμαν, μήποτε τυχὼν	ἡγεμονίας	ἀναδείξῃ ἑαυτὸν τύραννον. (Ὁ μὲν
[13, 22]	τῶν χρόνων τῆς κατὰ Σικελίαν	ἡγεμονίας	ἀντιποιουμένης τῆς πόλεως, μὴ καταρρίψωμεν
[13, 21]	κληθεῖεν. (Δεῖ δὲ τοὺς τῆς	ἡγεμονίας	ἀντιποιουμένους, ὦ ἄνδρες Συρακόσιοι, μὴ
[13, 48]	σπουδὰς εἶχον οἱ περὶ τῆς	ἡγεμονίας	διαγωνιζόμενοι δῆμοι· Λακεδαιμόνιοι γὰρ τοὺς
[13, 97]	Θρασύβουλος, ὃς ἦν ἐπὶ τῆς	ἡγεμονίας	ἐκείνην τὴν ἡμέραν, εἶδε κατὰ
[13, 105]	διόπερ αὐτοὺς ἠξίου μεταδοῦναι τῆς	ἡγεμονίας,	ἐπαγγελλόμενος αὐτοῖς δυεῖν θάτερον, ἢ
[13, 87]	Λακεδαιμόνιον Δέξιππον, ὅτι τεταγμένος ἐφ'	ἡγεμονίας	καὶ δοκῶν εἶναι τῶν πολεμικῶν
[13, 96]	τὰς τάξεις, τοῖς πιστοτάτοις τὰς	ἡγεμονίας	παραδιδούς, καὶ Δέξιππον τὸν Λακεδαιμόνιον
[13, 52]	δὲ τῆς θαλάττης οὐχ ὑπὲρ	ἡγεμονίας	πεζῆς, ἀλλ' ὑπὲρ ἀναστάσεως ἀγωνιᾶτε.
[13, 98]	εἰς τὸ δεξιὸν κέρας, ἐφ'	ἡγεμονίας	τάξας· ὃς ἰδιώτης ὢν μὲν
[13, 87]	παρελθὼν Μένης ὁ Καμαριναῖος ἐφ'	ἡγεμονίας	τεταγμένος κατηγόρησε τῶν Ακραγαντίνων στρατηγῶν
[13, 88]	οἱ στρατηγοὶ μετὰ τῶν ἐφ'	ἡγεμονίας	τεταγμένων διέγνωσαν ἐξετάσαι τὸν ἐν
[13, 101]	περιιδεῖν ἀτάφους τοὺς ὑπὲρ τῆς	ἡγεμονίας	τετελευτηκότας χαλεπῶς διετέθησαν. (Θηραμένους δὲ
[13, 98]	Εἰδὼς οὖν μετὰ τὸν τῶν	ἡγεμόνων	θάνατον ἐν θορύβῳ τὰ στρατόπεδα
[13, 36]	ἀτυχίας καὶ διὰ τὰς τῶν	ἡγεμόνων	καχεξίας μεθίσταντο πρὸς Λακεδαιμονίους. συμμάχου
[13, 18]	Αθηναῖοι συνδραμόντες ἐπὶ τὰς τῶν	ἡγεμόνων	σκηνὰς ἐδέοντο τῶν στρατηγῶν μὴ
[13, 6]	στρατηγοῖς πιθανόν, διακελευσάμενοι λέγειν τοῖς	ἡγεμόσι	τῶν Συρακοσίων, ὅτι τινὲς Καταναίων
[13, 107]	πόλεων πασῶν ἐκχωρῆσαι καὶ Λακεδαιμονίοις	ἡγεμόσι	χρῆσθαι. (Ὁ μὲν οὖν Πελοποννησιακὸς
[13, 22]	ἐξ ἰδιώτου τῆς Σικελίας ὅλης	ἡγεμὼν	ἐγένετο, τῶν πόλεων ἑκουσίως εἰς
[13, 66]	πόλει καθεσταμένος ὑπὸ Λακεδαιμονίων Ιπποκράτης	ἡγεμών,	ὃν οἱ Λάκωνες ἁρμοστὴν ἐκάλουν,
[13, 84]	τὸ προσταχθέν, καθ' ὃν καιρὸν	ἤγετο	ἡ νύμφη, προηγουμένων πολλῶν τῶν
[13, 108]	ἄλλοις πραχθέντα χρόνοις, οὐκ ἀνεπιτήδειον	ἡγησάμεθα	παρ' ἄλληλα θεῖναι διὰ τὸ
[13, 37]	τυχὼν τῆς καθόδου, καὶ δυνάμεως	ἡγησάμενος,	πολλαῖς μὲν μάχαις ἐνίκησε Λακεδαιμονίους,
[13, 68]	κατάπληξιν τῶν στρατηγῶν ὁ κατάπλους·	ἦγον	γὰρ τῶν ἡλωκυιῶν νεῶν οὐκ
[13, 11]	Θουρίων καὶ Μεσσαπίων προσειληφότες συμμαχίαν.	(Ἦγον	δὲ τριήρεις πλείους τῶν ὀγδοήκοντα,
[13, 88]	σιτοπομπιῶν ἀποκλείοντες εἰς πολλὴν ἀπορίαν	ἦγον.	(Οἱ δὲ Καρχηδόνιοι παρατάττεσθαι μὲν
[13, 6]	Συρακόσιοι κατὰ τὴν τεταγμένην νύκτα	ἦγον	τὸ στρατόπεδον ἐπὶ τὴν Κατάνην,
[13, 114]	Καρχηδονίοις πρὸς Διονύσιον πρώτου συστάντος,	ἡγούμεθα	δεῖν ἐπιτετελεσμένης τῆς προθέσεως τὰς
[13, 55]	τῆς εἰρήνης αἰσχύνην παρ' οὐδὲν	ἡγούμεναι.	(Τοσαύτη κατάπληξις καθειστήκει, ὥστε τὸ
[13, 20]	ἐμαυτοῦ δὲ βίον ἐλεῶ, πάντων	ἡγούμενος	εἶναι δυστυχέστατος. (Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ
[13, 13]	ὃν ἀντετάξατο Σικανὸς τῶν Συρακοσίων	ἡγούμενος·	τῆς δὲ μέσης τάξεως εἶχε
[13, 9]	ἐνέβαλον εἰς τὴν Αττικήν, Αγιδός	ἡγουμένου	καὶ Αλκιβιάδου τοῦ Αθηναίου. Καταλαβόμενοι
[13, 104]	ἄλλαις ἁπάσαις ἀνήχθησαν εἰς Ελλήσποντον,	ἡγουμένου	Κόνωνος καὶ Φιλοκλέους. (Λύσανδρος δ'
[13, 89]	ἐξουσίαν τῶν οἴκοι καλῶν, ἀγαπητὸν	ἡγοῦντο	τὰ σώματα γοῦν αὑτῶν διασῶσαι.
[13, 72]	ἐπὶ Δηλίῳ τοὺς Αθηναίους, δεινὸν	ἡγοῦντο	τῶν ἡττημένων φανῆναι καταδεέστεροι· οἱ
[13, 109]	ἀγωνίζεσθαι· τοῖς μὲν γὰρ ψιλοῖς	ἠγωνίζετο	καὶ τὴν χώραν οὐκ εἴα
[13, 46]	αἱ ναῦς, τοῖς τε δόρασιν	ἠγωνίζοντο	καὶ κατὰ τὰς προσαγωγὰς εἰς
[13, 62]	οἱ καταλειφθέντες τῶν Ιμεραίων ἀφειδῶς	ἠγωνίζοντο,	προσδοκῶντες τὴν τῶν νεῶν παρουσίαν.
[13, 102]	καὶ ἐν ἄλλαις μάχαις λαμπρῶς	ἠγωνισμένους,	καὶ διὰ τὰς ἰδίας ἀρετὰς
[13, 81]	τῶν ὅλων ἐσόμενον, οὐ μετρίως	ἠγωνίων.	(Οἱ μὲν οὖν Συρακόσιοι πρός
[13, 80]	μισθωσάμενοι Καμπανοὺς διεβίβασαν εἰς Λιβύην·	ᾔδεισαν	γὰρ τὴν μὲν χρείαν αὐτῶν
[13, 92]	τυραννίδος εὐθέτως διακειμένους· ἤμελλον γὰρ	ἡδέως	ὄψεσθαι τῶν ἐχθρῶν φόνους, δημεύσεις
[13, 13]	τόπῳ διεφθάρησαν. (Τῆς δὲ ναυμαχίας	ἤδη	γινομένης ὅλοις τοῖς στόλοις, ὡς
[13, 57]	τοὺς τῶν θεῶν ναοὺς συλήσειαν.	(Ἤδη	δὲ νυκτὸς οὔσης ἡ μὲν
[13, 78]	φιλοτιμότερον ἐπὶ πολὺν χρόνον διώκοντες.	Ἤδη	δὲ πασῶν τῶν νεῶν τοῖς
[13, 67]	ἐξεβοήθουν ἐπὶ τὰ κατειλημμένα τείχη.	(Ἤδη	δὲ σχεδὸν πάσης τῆς δυνάμεως
[13, 45]	τὰς συμμαχούσας ναῦς τοῖς Πελοποννησίοις.	(Ἤδη	δὲ τοῦ Δωριέως ὄντος περὶ
[13, 2]	ἑτοίμου κατακληρουχεῖν ἤλπιζον τὴν Σικελίαν.	(Ἤδη	δὲ τοῦ στόλου παρεσκευασμένου, τοὺς
[13, 87]	τῶν ἄλλων οὐκ ἐλάττους τετρακισμυρίων.	Ἤδη	δὲ τῶν Συρακοσίων τὸν Ιμέραν
[13, 88]	παρακεχωρηκότων καὶ τοῦ χειμῶνος ἐνεστηκότος	ἤδη,	κατεφρόνουν τῶν Καρχηδονίων, ὡς οὐκέτι
[13, 30]	ψηφίσμασι τὰς πόλεις ἄρδην ἀνῄρηκεν.	Ἤδη	λογίζεσθε, τί ἂν ἔπραξαν, εἰ
[13, 27]	σώσατε τοὺς μυήσαντας, οἱ μὲν	ἤδη	μετεσχηκότες τῶν φιλανθρωπιῶν τὴν χάριν
[13, 47]	τότε μὲν εἰς Σηστὸν ἀπέπλευσαν	ἤδη	νυκτὸς οὔσης, ἅμα δ' ἡμέρᾳ
[13, 18]	δὲ τῶν ἱππέων τὸ προσταχθὲν	ἤδη	νυκτὸς οὔσης, οἱ μὲν Αθηναῖοι
[13, 9]	καὶ τῆς ναυμαχίας ἐνεργοῦ γενομένης	ἤδη,	πάντες οἱ ἀπὸ τῶν φρουρίων
[13, 3]	πρὸς ἄκραν Ιαπυγίαν κατηνέχθησαν, κἀκεῖθεν	ἤδη	παρελέγοντο τὴν Ιταλίαν. (Ὑπὸ μὲν
[13, 89]	φροντίζοντος, οἱ δὲ ταῖς ἡλικίαις	ἤδη	προβεβηκότες ὑπὸ τῆς τοῦ γήρως
[13, 62]	δ' ὑστεραίᾳ τῶν τριήρων ἐπιφαινομένων	ἤδη	συνέβαινε τὸ μὲν τεῖχος πεσεῖν
[13, 46]	ταῖς τόλμαις διεκινδύνευον· ἐπεὶ δ'	ἤδη	σύνεγγυς ἦν ὁ στόλος, καὶ
[13, 61]	ἀνῃρέθησαν. ~Τῆς δὲ μάχης ταύτης	ἤδη	τέλος ἐχούσης κατέπλευσαν πρὸς τὴν
[13, 111]	τῇ πόλει. Οὗτοι μὲν οὖν	ἤδη	τῆς ἡμέρας ὑποφωσκούσης ἀφώρμησαν πρὸς
[13, 77]	δὴ συνιδὼν ὁ Κόνων, ὡς	ἤδη	τῆς Μιτυλήνης ἤγγιζον, ἦρεν ἀπὸ
[13, 50]	δὲ μετὰ τοῦ Μινδάρου καθορῶντες	ἤδη	τὸ πλῆθος τῶν πολεμίων νεῶν,
[13, 76]	δὲ Σπαρτιᾶται, τῷ Λυσάνδρῳ διεληλυθότος	ἤδη	τοῦ τῆς ναυαρχίας χρόνου, Καλλικρατίδην
[13, 49]	εἴκοσι στάδια. Ὁ δὲ Μίνδαρος,	ἤδη	τοῦ χειμῶνος λήγοντος, συνήγαγε τὰς
[13, 32]	ὅταν δὲ κρατηθῶσιν, ὡς οὐδὲν	ἠδικηκότας	συγγνώμης τυγχάνειν. Καὶ τοῦ μὲν
[13, 102]	ἕνδεκα ἄρχοντες ἀπέκτειναν, οὐχ οἷον	ἠδικηκότας	τι τὴν πόλιν, ἀλλὰ ναυμαχίαν
[13, 32]	αἰώνιον. Οὐκοῦν μετὰ τὴν τῶν	ἠδικηκότων	κόλασιν, ἐὰν ὑμῖν δοκῇ, προσηκόντως
[13, 28]	νῦν ἡμᾶς διατείνεσθαι τοὺς μηδὲν	ἠδικημένους;	(Δότε δέ μοι πρὸς θεῶν,
[13, 31]	δ' εἰ μὲν ἐπιστάμενοι σαφῶς	ἠδίκησαν,	δι' αὐτὴν τὴν προαίρεσιν ἄξιοι
[13, 21]	τὰς μεταβολάς. Ἐροῦσί τινες ἴσως,	ἠδίκησαν,	καὶ τῆς κατ' αὐτῶν τιμωρίας
[13, 22]	βασιλέα λαβὼν αἰχμάλωτον οὐχ ὅπως	ἠδίκησεν,	ἀλλὰ καὶ προσευηργέτησεν· παραπλησίως δὲ
[13, 31]	μετελεύσεσθε τὸ πλῆθος ὑπὲρ ὧν	ἠδίκησθε.	καθόλου δ' εἰ μὲν ἐπιστάμενοι
[13, 21]	τύχης, ἣ φύσει ταῖς ἀνθρωπίναις	ἡδομένη	συμφοραῖς ὀξείας τῆς εὐδαιμονίας ποιεῖ
[13, 22]	πάλιν ἐν τοῖς κατορθώμασι τοὺς	ἡδομένους.	(Τὰ μὲν οὖν ἐν τοῖς
[13, 96]	ἔχειν· οὐδὲν γὰρ ἔτι περαίνειν	ἠδύναντο·	ἥ τε γὰρ πόλις ἔγεμεν
[13, 100]	τῶν συμμάχων τριήρεις ἤθροιζον ὅσας	ἠδύναντο	πλείστας. ~Αθηναῖοι δὲ πυθόμενοι τὴν
[13, 2]	ἴχνος οὐδεὶς τῆς πράξεως εὑρεῖν	ἠδυνήθη.	(Τριήρων μὲν ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἑτοιμασμένων,
[13, 69]	καὶ στρατηγοὺς ἑτέρους οὓς ἐκεῖνος	ἤθελεν,	Αδείμαντον καὶ Θρασύβουλον. (Ὁ δ'
[13, 84]	μὲν οὖν τούτων οὔτε παραδραμεῖν	ἠθελήσαμεν	οὔτ' ἐπὶ πλεῖον μακρολογεῖν, ἵνα
[13, 106]	οἱ μὲν πολέμιοι ναυμαχεῖν οὐκ	ἤθελον,	τὸ δὲ στρατόπεδον σιτοδεία κατεῖχε,
[13, 83]	εἶδος εὐτελῆ παντελῶς, τὸ δὲ	ἦθος	θαυμαστόν. ἀποσταλέντος οὖν αὐτοῦ πρὸς
[13, 76]	ἐξηρτύετο καὶ τὰς παρὰτῶν συμμάχων	ἤθροιζε,	σπεύδων ἐφάμιλλον κατασκευάσαι τὸν στόλον
[13, 7]	ἔτι δὲ Σελινουντίων καὶ Σικανῶν	ἤθροιζε	στρατιώτας. Συναγαγὼν δὲ τοὺς ἅπαντας
[13, 100]	καὶ παρὰ τῶν συμμάχων τριήρεις	ἤθροιζον	ὅσας ἠδύναντο πλείστας. ~Αθηναῖοι δὲ
[13, 97]	τῶν ἄλλων νήσων ὀγδοήκοντα τριήρεις	ἠθροικότας.	(Δεηθέντες δὲ καὶ τῶν Σαμίων
[13, 51]	αἰχμαλώτους, ἀναρίθμητον δὲ πλῆθος λαφύρων	ἤθροισαν,	ὡς ἂν δύο δυνάμεις ἅμα
[13, 69]	Ρόδον ἐδῄωσε, καὶ συχνὰς ὠφελείας	ἤθροισε	πρὸς τὰς τῶν στρατιωτῶν διατροφάς.
[13, 47]	χώραν ἐπόρθησε καὶ πολλὰς ὠφελείας	ἤθροισεν.	Ἐπῄει δὲ καὶ τὰς συμμαχίδας
[13, 3]	τῶν συμμάχων. Ἐπεὶ δ' ἅπαντες	ἠθροίσθησαν,	διαπλεύσαντες τὸν Ιόνιον πόρον πρὸς
[13, 88]	καὶ τοσαῦται μυριάδες εἰς μίαν	ἠθροίσθησαν	πόλιν, ἔλαθεν αὐτοὺς ὁ σῖτος
[13, 78]	πασῶν τῶν νεῶν τοῖς Πελοποννησίοις	ἠθροισμένων,	ὁ μὲν Κόνων εὐλαβηθεὶς τὸ
[13, 7]	ἐλαττωμάτων περὶ τοὺς Συρακοσίους γενομένων	ἠθύμουν	οἱ κατὰ τὴν πόλιν· ὡς
[13, 76]	ψυχὴν ἁπλοῦς, οὔπω τῶν ξενικῶν	ἠθῶν	πεπειραμένος, δικαιότατος δὲ Σπαρτιατῶν· ὁμολογουμένως
[13, 75]	καὶ πορευθεὶς διὰ τῆς Γελῴας	ἧκε	νυκτὸς ἐπὶ τὸν συντεταγμένον τόπον.
[13, 66]	κατέλιπεν, αὐτὸς δὲ διὰ τάχους	ἧκε	πρὸς τοὺς περὶ Θηραμένην εἰς
[13, 5]	εἰς Σικελίαν, κελεύων τὴν ταχίστην	ἥκειν	Αλκιβιάδην ἐπὶ τὴν κρίσιν. παραγενομένης
[13, 68]	πραγμάτων εὐτυχίαν εἰς τὴν πόλιν	ἥκειν	διελάμβανον. πρὸς δὲ τούτοις, ὥσπερ
[13, 49]	μετὰ τοῦ στόλου τὴν ταχίστην	ἥκειν·	μετεπέμψαντο δὲ καὶ τὸν Αλκιβιάδην
[13, 50]	Χαιρέαν πεζοῖς συνάψαντα τὴν ταχίστην	ἥκειν,	ὅπως πεζῇ διαγωνίσωνται. ~Τῶν δὲ
[13, 60]	ἔκπληξιν ἤγαγον τοὺς βαρβάρους, νομίζοντας	ἥκειν	τοὺς συμμάχους τοῖς πολιορκουμένοις. Πολὺ
[13, 101]	δ' ἄλλους ἐψηφίσατο τὴν ταχίστην	ἥκειν.	Ὧν Αριστογένης μὲν καὶ Πρωτόμαχος
[13, 70]	πατρὸς ἀπεσταλμένον συμπολεμεῖν τοῖς Λακεδαιμονίοις,	ἧκεν	εἰς Σάρδεις πρὸς αὐτόν, καὶ
[13, 13]	πλείοσιν αὐτοὺς ἀγωνίζεσθαι τριήρεσιν, οὐχ	ἥκιστα	καθ' ὃ πλεονεκτεῖν ἐδόκουν κατὰ
[13, 52]	θεοῖς καὶ ἀνθρώποις, ὅτι τούτων	ἥκιστα	πάντων ἐσμὲν αἴτιοι. ~Τοιαῦτα δὲ
[13, 95]	αὐτῷ τὰ πράγματα κατὰ νοῦν	ἠκολούθει,	ψήφισμα ἔγραψε τοὺς μισθοὺς διπλασίους
[13, 113]	πύλας, οὗτος μὲν μετὰ τῶν	ἠκολουθηκότων	εἰσήλαυνε διὰ τῆς Αχραδινῆς, τῶν
[13, 36]	πράγματά γε κατὰ τὴν ἐκείνων	ἠκολούθησε	κρίσιν, ἀλλὰ πολὺ χεῖρον τὸν
[13, 50]	οἱ δὲ Πελοποννήσιοι περιχαρεῖς ὄντες	ἠκολούθουν	κατὰ σπουδὴν ὡς νικῶντες. (Ὁ
[13, 19]	καθοπλίσαντες, μετὰ πάσης τῆς δυνάμεως	ἠκολούθουν	τοῖς Αθηναίοις, ἐξαπτόμενοι καὶ βαδίζειν
[13, 10]	τούς τε ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων	ἠκόντιζον	καὶ λιθοβολοῦντες λιπεῖν ἠνάγκαζον τὰς
[13, 46]	ἀεὶ προσιόντες ἐγγυτέρω τὰς λόγχας	ἠκόντιζον,	οἱ μὲν ἐπὶ τοὺς ἀμυνομένους
[13, 16]	δὲ τῶν παραγγελλομένων οὐδεὶς οὐδὲν	ἤκουε,	τῶν σκαφῶν θραυομένων καὶ παρασυρομένων
[13, 101]	καὶ τῶν πρὸς χάριν δημηγορούντων	ἤκουον,	τοὺς δ' ἀπολογουμένους συνθορυβοῦντες οὐκ
[13, 7]	κατὰ τὴν πόλιν· ὡς δ'	ἤκουσαν	Γύλιππον εἰς Ιμέραν καταπεπλευκέναι καὶ
[13, 52]	θαλάττης. (Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι ὡς	ἤκουσαν	τὴν περὶ Κύζικον αὐτοῖς γενομένην
[13, 57]	πρεσβύτας ἐφόνευον, οὐδεμίαν συμπάθειαν λαμβάνοντες.	(Ἠκρωτηρίαζον	δὲ καὶ τοὺς νεκροὺς κατὰ
[13, 60]	συγκεκλεισμένους τηλικαῦτα τολμήσειν, οὐ μετρίως	ἠλαττοῦντο·	εἰς ἕνα γὰρ τόπον ὀκτὼ
[13, 55]	ἔφοδον εἰς δυσχωρίας ἐμπίπτοντες ῥᾳδίως	ἠλαττοῦντο.	νυκτὸς δ' ἐπιγενομένης οἱ μὲν
[13, 71]	γῆς, Αθηναῖοι διὰ τὴν ἀταξίαν	ἠλαττώθησαν	καὶ ναῦς ἀπέβαλον δύο πρὸς
[13, 13]	ὃ πλεονεκτεῖν ἐδόκουν κατὰ τοῦτο	ἠλαττώθησαν.	Ὁ γὰρ Εὐρυμέδων ἐπιχειρήσας περιπλεῖν
[13, 110]	πόλιν, ὡς κατέλαβε τὸ στρατόπεδον	ἠλαττωμένον,	τότε μὲν ἐντὸς τῶν τειχῶν
[13, 77]	δὲ Λακεδαιμόνιοι προσιόντες ἀεὶ μᾶλλον	ἤλαυνον	τὰς ναῦς, ἐλπίζοντες αἱρήσειν τὰς
[13, 90]	σύνολον, ὑπ' αὐτῆς τῆς τύχης	ἠλέγχθη·	Σκιπίων γὰρ ὕστερον ταύτης τῆς
[13, 34]	Φάβιον, ὀλυμπιὰς δ' ἤχθη παρ'	Ηλείοις	δευτέρα πρὸς ταῖς ἐνενήκοντα, καθ'
[13, 111]	ὀργῆς μὲν εἶχον τὸν Διονύσιον,	ἠλέουν	δὲ τὰς τῶν ἀκληρούντων τύχας·
[13, 58]	οἱ τοῖς Καρχηδονίοις Ελληνες συμμαχοῦντες	ἠλέουν	τὴν τῶν ἀκληρούντων τύχην. Αἱ
[13, 93]	μὲν δισχιλίων, ἱππέων δὲ τετρακοσίων,	ἦλθε	συντόμως εἰς τὴν πόλιν τῶν
[13, 103]	τοῦ πλήθους μεταμεληθέντος εἰς αἰτίαν	ἦλθεν	ὡς τὸν δῆμον ἐξηπατηκώς· οὐκ
[13, 49]	ὑπὸ τῶν πολεμίων. (Ἐπεὶ δ'	ἦλθον	εἰς Προικόννησον, τὴν μὲν νύκτα
[13, 39]	ἐδίωκον τοὺς Λακεδαιμονίους. (Ἐπεὶ δ'	ἦλθον	εἰς Σίγειον, εὗρον τὸν μὲν
[13, 75]	γεγενημένον ἀκούσαντες σὺν τοῖς ὅπλοις	ἦλθον	εἰς τὴν ἀγοράν, καθ' ἣν
[13, 48]	δὲ νυκτὸς καταλαβούσης εἰς ὁμολογίας	ἦλθον	πρὸς ἀλλήλους, καὶ τῆς φιλονεικίας
[13, 52]	τῶν πολεμίων ἀπώλεια φέρει χαράν,	ἡλίκην	ἔχει λύπην ἡ τῶν ἰδίων
[13, 109]	Συρακοσίων τοὺς πλείστους τῶν ἐν	ἡλικίᾳ	καὶ τοὺς μισθοφόρους κατέλεξεν εἰς
[13, 95]	Εὐθὺς οὖν παρήγγειλε τοὺς ἐν	ἡλικίᾳ	πάντας ἕως ἐτῶν τεσσαράκοντα λαβόντας
[13, 85]	μὲν οὖν Ακραγαντῖνοι τοὺς ἐν	ἡλικίᾳ	πάντας καθώπλισαν, καὶ καταστήσαντες εἰς
[13, 55]	(Οἱ μὲν γὰρ ἀκμάζοντες ταῖς	ἡλικίαις	ἐν τοῖς ὅπλοις ὄντες διεκινδύνευον,
[13, 108]	οἱ μὲν γὰρ ἀκμάζοντες ταῖς	ἡλικίαις	ἐν τοῖς ὅπλοις ὄντες διετέλουν
[13, 89]	ἑκάστου φροντίζοντος, οἱ δὲ ταῖς	ἡλικίαις	ἤδη προβεβηκότες ὑπὸ τῆς τοῦ
[13, 14]	καὶ παρθένοι καὶ οἱ ταῖς	ἡλικίαις	τὴν ἐν τῷ πολέμῳ χρείαν
[13, 57]	οὐ διακρίνοντες οὔτε φύσιν οὔθ'	ἡλικίαν,	ἀλλ' ὁμοίως παῖδας νηπίους, γυναῖκας,
[13, 14]	ὄντες ὑπὸ τὴν τῶν νεανίσκων	ἡλικίαν	καὶ συναγωνιζόμενοι μετὰ τῶν πατέρων.
[13, 87]	πέμπτον, Αργεῖον καλούμενον, τὴν δ'	ἡλικίαν	παντελῶς ὄντα νεώτερον, ἀφεθῆναι· βλασφημίας
[13, 20]	ἐγὼ δ' ἐπὶ τῆς ἐσχάτης	ἡλικίας	ἔρημος ὢν τῶν θεραπευσόντων τὸ
[13, 58]	ἠναγκάζοντο πασχούσας οὐκ οἰκεῖα τῆς	ἡλικίας.	(Ἡ γὰρ βαρβάρων ὠμότης οὔτε
[13, 111]	καὶ παρθένους ἐπιγάμους ἀναξίως τῆς	ἡλικίας	ὡς ἔτυχε κατὰ τὴν ὁδὸν
[13, 95]	ὑπάρχον φυγάδων καὶ ξένων ἀνθρώπων.	Ἤλπιζε	γὰρ τούτους συναγωνιστὰς ἕξειν, ἐπιθυμοῦντας
[13, 112]	παραδοξότερον ἐκείνων ποιήσαιτο τὴν ἄφιξιν,	ἤλπιζε	ῥᾳδίως κρατήσειν τῆς ἐπιβολῆς· ὅπερ
[13, 106]	ἐκλιπόντες ἔφυγον, ὅπου ποθ' ἕκαστος	ἤλπιζε	σωθήσεσθαι. (Τῶν μὲν οὖν τριήρων
[13, 37]	οὐδὲ τὸν ἐλάχιστον χρόνον οὐδεὶς	ἤλπιζε	τοιαῦτα ὑποστήσεσθαι. Οὐ μὴν τὰ
[13, 92]	τοὺς πολεμίους. Οὕτω γὰρ μάλιστ'	ἤλπιζεν	ἐκείνων μὲν περιαιρήσεσθαι τὴν ἐξουσίαν,
[13, 78]	καταλελυμένον, πεζῇ δὲ τοὺς ἀγῶνας	ἤλπιζεν	ὑπολείπεσθαι. Διόπερ οὗτος μὲν ἐπὶ
[13, 43]	καταλυθέντος τοῦ πολέμου περιδεεῖς καθειστήκεισαν·	ἤλπιζον	γάρ, ὅπερ ἦν εἰκός, τιμωρίαν
[13, 9]	τῇ ναυμαχίᾳ, βοηθήσειν τοῖς φεύγουσιν	ἤλπιζον.	(Οἱ δὲ τῶν Συρακοσίων στρατηγοὶ
[13, 68]	προετέρουν, οὕτως ἑαυτοὺς πάλιν κατορθώσειν	ἤλπιζον	σύμμαχον ἔχοντες τὸν ἄνδρα τοῦτον.
[13, 2]	ταῖς ἐλπίσιν ἐξ ἑτοίμου κατακληρουχεῖν	ἤλπιζον	τὴν Σικελίαν. (Ἤδη δὲ τοῦ
[13, 55]	συνηγωνισμένοι μόνοι τῶν Σικελιωτῶν, οὔποτ'	ἤλπιζον	ὑπὸ τῶν εὐεργετηθέντων εἰς τοιούτους
[13, 21]	περιβαλεῖν συμφοραῖς. (Τίς γὰρ ἂν	ἤλπισεν	Αθηναίους, μύρια μὲν εἰληφότας ἐκ
[13, 82]	τελείως κατεσκάφη διὰ τὸ πολλάκις	ἡλωκέναι	τὴν πόλιν, τὸ δ' Ολύμπιον
[13, 32]	κρατῶσιν, ὡς δούλοις χρῆσθαι τοῖς	ἡλωκόσιν,	ὅταν δὲ κρατηθῶσιν, ὡς οὐδὲν
[13, 59]	βοήθειαν. Πυθόμενοι δὲ τὴν πόλιν	ἡλωκυῖαν,	πρέσβεις ἀπέστειλαν, παρακαλοῦντες τὸν Αννίβαν
[13, 105]	ὀγδοήκοντα. (Εὑρόντες δὲ τὴν πόλιν	ἡλωκυῖαν,	τότε μὲν ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς
[13, 77]	τῆς Μηθύμνης· (εὑρὼν δὲ αὐτὴν	ἡλωκυῖαν	τότε μὲν ηὐλίσθη πρός τινι
[13, 68]	ὁ κατάπλους· ἦγον γὰρ τῶν	ἡλωκυιῶν	νεῶν οὐκ ἐλάττους διακοσίων, αἰχμαλώτων
[13, 26]	πράξωμεν τὰ αὐτὰ τοῖς ὁμολογουμένως	ἡμαρτηκόσι.	(Μέχρι μὲν γὰρ τοῦ μηδὲν
[13, 74]	καὶ τὰ περὶ τὴν Κύμην	ἡμαρτημένα,	ὁ δὲ τῶν Αθηναίων δῆμος
[13, 102]	εὐχὰς ἐπειδήπερ ἡ τύχη κεκώλυκεν	ἡμᾶς	ἀποδοῦναι, καλῶς ἔχον ὑμᾶς φροντίσαι,
[13, 28]	τοῖς θυμοῖς, τί χρὴ νῦν	ἡμᾶς	διατείνεσθαι τοὺς μηδὲν ἠδικημένους; (Δότε
[13, 27]	καὶ διὰ μὲν τὴν εἰς	ἡμᾶς	εὔνοιαν μὴ τυχεῖν φιλανθρωπίας, διὰ
[13, 26]	νόμιμα τοὺς αἰχμαλώτους παρεσπονδημένους, ἐφ'	ἡμᾶς	μετοίσουσι τὴν κατηγορίαν. Καὶ γὰρ
[13, 27]	βουλομένης. Ἧς τὴν εὐημερίαν ἀνθρωπίνως	ἡμᾶς	ὑπενεγκεῖν προσήκει καὶ μὴ βάρβαρον
[13, 22]	ὡς ἐκεῖνοι μὲν δικαίως ἐσφάλησαν,	ἡμεῖς	δ' ἀξίως ηὐτυχήσαμεν, εἴπερ οἱ
[13, 114]	ἔτι δὲ τῶν συμμάχων διεφθάρησαν.	(Ἡμεῖς	δὲ παραγενηθέντες ἐπὶ τὴν κατάλυσιν
[13, 22]	καὶ πρὸς τοὺς ἐχθροὺς εὐγνωμόνησαν,	ἡμεῖς	δὲ τοιούτους ἐνικήσαμεν οἳ καὶ
[13, 52]	λόγον ἐκ τῶν πραγμάτων μάθετε.	Ἡμεῖς	μὲν ἅπασαν τὴν Πελοπόννησον γεωργοῦμεν,
[13, 52]	ταῖς ναυσίν. Τὸ δὲ μέγιστον,	ἡμεῖς	μὲν κἂν κρατηθῶμεν ἐν τοῖς
[13, 52]	φεύγουσι καὶ τὰς δαπάνας. (Ἔπειθ'	ἡμεῖς	μὲν κατὰ θάλατταν πολεμοῦντες σκάφεσι
[13, 71]	λαμπρόν, τῶν μὲν Αλκιβιάδου λόγων	ἠμέλησε,	δέκα δὲ ναῦς τὰς ἀρίστας
[13, 95]	σώματος· τούτου γὰρ συγχωρηθέντος ῥᾳδίως	ἤμελλε	κυριεύσειν τῆς τυραννίδος. Εὐθὺς οὖν
[13, 92]	ἐπίθεσιν τῆς τυραννίδος εὐθέτως διακειμένους·	ἤμελλον	γὰρ ἡδέως ὄψεσθαι τῶν ἐχθρῶν
[13, 66]	μὲν τὰ πρὸς πολιορκίαν ἡτοιμάζοντο·	ἤμελλον	γὰρ νικήσειν πόλιν βάρος ἔχουσαν
[13, 72]	δὲ στρατηγοὶ τῶν Αθηναίων ἅμ'	ἡμέρᾳ	θεωροῦντες ἐκτεταγμένην τὴν τῶν πολεμίων
[13, 77]	τῶν Εκατὸν καλουμένων, ἅμα δ'	ἡμέρᾳ	κατανοήσας τὰς τῶν πολεμίων ναῦς
[13, 56]	δὲ τῆς νυκτὸς διελθούσης ἅμα	ἡμέρᾳ	πανταχόθεν μὲν προσέβαλε, τὸ δὲ
[13, 47]	ἤδη νυκτὸς οὔσης, ἅμα δ'	ἡμέρᾳ	τά τε ναυάγια συνήγαγον καὶ
[13, 113]	νῦν καλουμένην Αἴτνην. (Ἅμα δ'	ἡμέρᾳ	τὸ μὲν πλῆθος τῶν μισθοφόρων
[13, 60]	ἔλυσαν τὴν πολιορκίαν· Ἅμα δ'	ἡμέρᾳ	τοῖς Ιμεραίοις ἔδοξε μὴ περιορᾶν
[13, 95]	τῶν στρατιωτῶν μεταπεμπόμενος. (Ἅμα δ'	ἡμέρᾳ	τοῦ πλήθους ἀθροισθέντος εἰς Λεοντίνους,
[13, 62]	ἐπὶ τῶν τειχῶν· ἅμα δ'	ἡμέρᾳ	τῶν Καρχηδονίων περιστρατοπεδευσάντων τὴν πόλιν
[13, 10]	μετὰ Δημοσθένους στόλον ἐν ὀλίγαις	ἡμέραις	ἥξειν, ἔκριναν μηκέτι διακινδυνεύειν, ἕως
[13, 14]	σανίδων κατεσκεύασαν καὶ πέρας ἐν	ἡμέραις	τρισὶ τοῖς ἔργοις ἐπέθηκαν (συντέλειαν)
[13, 91]	προσεπειπόντος ὅτι καθ' ὅλην τὴν	ἡμέραν,	ἂν ζημιοῦν θέλωσιν, ἐκτίσει τἀργύριον
[13, 38]	τοὺς στρατιώτας εἰς ναυμαχίαν καθ'	ἡμέραν	ἀναπείρας ποιούμενοι. (Μίνδαρος δ' ὁ
[13, 108]	καὶ πολλοὺς μὲν αὐτῶν καθ'	ἡμέραν	ἀνῆγον ζῶντας, οὐκ ὀλίγους δὲ
[13, 106]	σιτοδεία κατεῖχε, Φιλοκλῆς ἐκείνην τὴν	ἡμέραν	ἀφηγούμενος τοῖς μὲν ἄλλοις τριηράρχοις
[13, 62]	παρουσίαν. (Ἐκείνην μὲν οὖν τὴν	ἡμέραν	διεκαρτέρησαν, τῇ δ' ὑστεραίᾳ τῶν
[13, 97]	ἐπὶ τῆς ἡγεμονίας ἐκείνην τὴν	ἡμέραν,	εἶδε κατὰ τὴν νύκτα τοιαύτην
[13, 105]	ταῦτ' ἐπιπλέοντες τοῖς πολεμίοις καθ'	ἡμέραν	εἰς ναυμαχίαν προεκαλοῦντο. Οὐκ ἀνταναγομένων
[13, 85]	ὑπερμεγέθεις. τὴν μὲν οὖν πρώτην	ἡμέραν	ἐπὶ τούτων τειχομαχήσαντες καὶ συχνοὺς
[13, 20]	θάνατον ἐμήνυεν. (Διὸ καὶ καθ'	ἡμέραν	ἐπιζητῶν τὴν συμβίωσιν, καὶ τὴν
[13, 10]	περὶ τῶν ὅλων διακριθῆναι, καθ'	ἡμέραν	ἐπιπλέοντες ταῖς τῶν Αθηναίων ναυσὶν
[13, 107]	Ἐπιτείνοντος δὲ τοῦ δεινοῦ καθ'	ἡμέραν,	ἡ μὲν πόλις ἔγεμε νεκρῶν,
[13, 97]	ἀπέγνωσαν, εἰς δὲ τὴν ἐχομένην	ἡμέραν	ἡτοιμάζοντο τὰ πρὸς τὴν ναυμαχίαν,
[13, 108]	Τίμαιός φησι, κατὰ τὴν ὁμώνυμον	ἡμέραν	καὶ τὴν αὐτὴν ὥραν ἐν
[13, 86]	πάσας τὰς μηχανὰς καὶ καθ'	ἡμέραν	προσβολὰς ἐποιεῖτο. (Οἱ δὲ Συρακόσιοι
[13, 12]	ἀναγκαῖον εἶναι τὰς εἰθισμένας τρεῖς	ἡμέρας	ἀναβαλέσθαι τὸν ἔκπλουν, ἠναγκάσθησαν καὶ
[13, 39]	μάχην ἑτοιμαζομένους, καὶ αὐτοὶ πένθ'	ἡμέρας	ἀναπείρας ποιούμενοι καὶ γυμνάσαντες τοὺς
[13, 88]	μὲν στρατιώτας ἔπεισεν ὀλίγας ἐπισχεῖν	ἡμέρας,	ἐνέχυρα δοὺς τὰ παρὰ τῶν
[13, 56]	βοηθῆσον. Τῆς δὲ πολιορκίας ἐφ'	ἡμέρας	ἐννέα γενομένης μετὰ φιλοτιμίας ἀνυπερβλήτου,
[13, 19]	τοὔμπροσθεν διακωλύοντες. (Ἐπὶ τρεῖς δ'	ἡμέρας	ἐπακολουθοῦντες καὶ πανταχόθεν περιλαμβάνοντες ἀπεῖργον
[13, 109]	ἐκ τῆς ἰδίας ἐπικρατείας. (Ἐφ'	ἡμέρας	μὲν οὖν εἴκοσι διέτριβον οὐδὲν
[13, 8]	εἰς Συρακούσας. ~Καὶ μετ' ὀλίγας	ἡμέρας	μετὰ τῶν Συρακοσίων ἐξήγαγε τὴν
[13, 10]	τριήρεις. (Ἐπὶ μὲν οὖν συχνὰς	ἡμέρας	οἱ Συρακόσιοι τῇ παρεμβολῇ τῶν
[13, 108]	ἠμύνοντο· τά τε γὰρ ἐφ'	ἡμέρας	πίπτοντα τῶν τειχῶν νυκτὸς ἀνῳκοδόμουν,
[13, 48]	ἤπειρον ἔφυγον· μετὰ δέ τινας	ἡμέρας	τῶν ἐν τῇ πόλει τινες
[13, 18]	(Οἱ μὲν οὖν Συρακόσιοι τῆς	ἡμέρας	ὑποφωσκούσης ἀπέστειλαν τοὺς προκαταληψομένους τὰ
[13, 111]	Οὗτοι μὲν οὖν ἤδη τῆς	ἡμέρας	ὑποφωσκούσης ἀφώρμησαν πρὸς τοὺς περὶ
[13, 26]	ἀγρίας καὶ ἀδίκου ζωῆς εἰς	ἥμερον	καὶ δικαίαν ἐλήλυθε συμβίωσιν· οὗτοι
[13, 22]	ἡ δ' ἐν ταῖς εὐπραξίαις	ἡμερότης	ἴδιόν ἐστι σημεῖον τῆς τῶν
[13, 22]	γὰρ οἱ τῶν ἄλλων ὑπερέχειν	ἡμερότητι	σεμνυνόμενοι τῇ παρ' ἡμῶν εὐγνωμοσύνῃ
[13, 22]	διαδοθείσης εἰς πάντα τόπον τῆς	ἡμερότητος	ἅπαντες οἱ κατὰ τὴν Ασίαν
[13, 26]	γάρ εἰσιν οἱ πρῶτοι τροφῆς	ἡμέρου	τοῖς Ελλησι μεταδόντες, ἣν ἰδίᾳ
[13, 23]	ἐν ταῖς τῶν ἄλλων ἀτυχίαις	ἡμέρους	φανέντας ἕτοιμον ἔχειν τὸν παρὰ
[13, 24]	κρατοῦσιν. (Ἁλίσκονται δ' οἶμαι, τῶν	ἡμέρων	ἀνδρῶν αἱ ψυχαὶ μάλιστά πως
[13, 95]	ἕως ἐτῶν τεσσαράκοντα λαβόντας ἐπισιτισμὸν	ἡμερῶν	τριάκοντα καταντᾶν μετὰ τῶν ὅπλων
[13, 26]	ἀνήκεστον πεπονθέναι τοὺς εἰς τὴν	ἡμετέραν	πίστιν ἑαυτοὺς παραδόντας, ἅπαντες καταμέμψονται
[13, 22]	χρόνοις ἀφεστηκότα; Κατὰ γὰρ τὴν	ἡμετέραν	πόλιν οὐ πάλαι Γέλων ἐξ
[13, 21]	διόπερ οὐκ ἄξιον αὐτοὺς τῆς	ἡμετέρας	ψευσθῆναι φιλανθρωπίας. (Οἱ μὲν οὖν
[13, 52]	τὴν οἰκουμένην· (διόπερ οἱ μὲν	ἡμέτεροι	κατὰ τὸ μέγεθος τῶν μισθῶν
[13, 47]	διάχωσιν ἐπερρώσθησαν καὶ πρὸς ἀλλήλας	ἡμιλλῶντο·	οὐ γὰρ μόνον τοῖς πολίταις
[13, 21]	μαχόμενοι τετελευτήκασιν, οἱ δ' ἑαυτοὺς	ἡμῖν	ἐγχειρίσαντες ἀντὶ πολεμίων γεγόνασιν ἱκέται.
[13, 52]	ὅσους τοῖς πολεμίοις ἔδωκε· καὶ	ἡμῖν	μὲν ὁ πλουσιώτατος τῶν κατὰ
[13, 8]	τὴν παρουσίαν αὐτῶν, ἐπιθέμενοι τοὺς	ἡμίσεις	ἀνεῖλον· οἱ δὲ περιλειφθέντες διεσώθησαν
[13, 51]	ἀπήντα τοῖς ἐπιοῦσι, τοὺς δ'	ἡμίσεις	αὐτὸς ἔχων, καὶ δεόμενος ἑκάστου
[13, 61]	τὴν πόλιν καὶ τοὺς μὲν	ἡμίσεις	εἰς τὰς τριήρεις ἐμβιβάσαι ταύτας
[13, 67]	γεγονός, τὸ μὲν πρῶτον τοὺς	ἡμίσεις	ἐπὶ τοῦ λιμένος ἀπέλιπον, τοῖς
[13, 72]	ὀκτακισχιλίους, ὧν ἦσαν οἱ μὲν	ἡμίσεις	ὁπλῖται κατ' ἐκλογήν, οἱ δ'
[13, 72]	ὁπλῖται κατ' ἐκλογήν, οἱ δ'	ἡμίσεις	ψιλοί· κατηκολούθουν δ' αὐτῷ καὶ
[13, 61]	Ιμεραίας γένωνται χώρας τοῖς δ'	ἡμίσεσι	τηρεῖν, ἕως ἂν πάλιν αἱ
[13, 51]	διελόμενος τοὺς Πελοποννησίους τοῖς μὲν	ἡμίσεσιν	ἀπήντα τοῖς ἐπιοῦσι, τοὺς δ'
[13, 114]	Λιβύην ἐξέπλευσαν, πλεῖον ἢ τὸ	ἥμισυ	μέρος τῶν στρατιωτῶν ἀποβαλόντες ὑπὸ
[13, 13]	καὶ ἀπὸ τῶν νεῶν ἐρρωμένως	ἠμύναντο	τοὺς ἐπιφερομένους, ἄλλην οὐδεμίαν εὑρίσκοντες
[13, 56]	δὲ πολεμίους ἐπὶ πολὺν χρόνον	ἠμύνοντο.	(Βιαζομένων δὲ τῶν Καρχηδονίων, τὰ
[13, 46]	τριήρεις μεθαλλόμενοι τοῖς ξίφεσιν ἀλλήλους	ἠμύνοντο.	(Κατὰ δὲ τὰς γινομένας ἐλαττώσεις
[13, 67]	οἱ πολιτικοὶ μεταβαλλόμενοι τοὺς Πελοποννησίους	ἠμύνοντο.	(Ὅθεν οἱ πλεῖστοι μὲν αὐτῶν
[13, 55]	τοὺς πολεμίους ἀπὸ τῶν τειχῶν	ἠμύνοντο.	(Οἱ μὲν γὰρ ἀκμάζοντες ταῖς
[13, 67]	χρόνον ἀντιστάντες εὐρώστως τοὺς Αθηναίους	ἠμύνοντο	συναγωνιζομένων τῶν Βυζαντίων. Καὶ πέρας
[13, 108]	κριοῖς καταβαλλόντων τὰ τείχη γενναίως	ἠμύνοντο·	τά τε γὰρ ἐφ' ἡμέρας
[13, 62]	Τῶν δὲ βαρβάρων οἱ μὲν	ἠμύνοντο	τοὺς παραβοηθοῦντας τῶν Ιμεραίων, οἱ
[13, 27]	οὖν Νικίαν κολάζεσθαι τὸν ὑπὲρ	ἡμῶν	Αθήνησι πεπολιτευμένον, καὶ διὰ μὲν
[13, 22]	προσήκει δοῦναι τῷ φθόνῳ καθ'	ἡμῶν	ἀφορμὴν εἰπεῖν, ὡς ἀναξίως εὐτυχοῦμεν·
[13, 22]	ὑπερέχειν ἡμερότητι σεμνυνόμενοι τῇ παρ'	ἡμῶν	εὐγνωμοσύνῃ πολυωρούμενοι, καὶ οἱ πρῶτοι
[13, 27]	Συρακοσίους Αλκιβιάδην ἅμα καὶ παρ'	ἡμῶν	καὶ παρ' Αθηναίων ἐκφυγεῖν τὴν
[13, 102]	ἄνδρες Αθηναῖοι, τὰ μὲν περὶ	ἡμῶν	κυρωθέντα συνενέγκαι τῇ πόλει· τὰς
[13, 24]	τὴν ἀτυχίαν οἰκτείροντες. Θραύεται γὰρ	ἡμῶν	ὁ θυμός, ὅταν ὁ πρότερον
[13, 26]	πεφροντικότας· εἰ δὲ παρὰ πρώτων	ἡμῶν	τυγχάνουσι κατηγορίας, μηδὲ αὐτοὶ πράξωμεν
[13, 21]	θεῶν, μετὰ δὲ ταῦτα παρ'	ἡμῶν	τῶν ἀδικηθέντων. (Ἀγαθὸν γάρ ἐστι
[13, 88]	τοὺς πολεμίους. (Ὁ δ' Ιμίλκας	ἦν	ἀκηκοώς τινος, ὅτι Συρακόσιοι πλῆθος
[13, 93]	μετὰ τῶν ἰδίων στρατιωτῶν ἕτοιμος	ἦν	ἀνακάμπτειν εἰς Συρακούσας. (Οἱ δὲ
[13, 71]	τῶν δέκα, καθ' ἣν Αντίοχος	ἦν	ἀντιτεταγμένος, κατέδυσε, τὰς δ' ἄλλας
[13, 83]	πύλαις ἔταττεν οἰκέτας, οἷς παρηγγελμένον	ἦν	ἅπαντας τοὺς ξένους καλεῖν ἐπὶ
[13, 11]	Επιπολαῖς ἄλλως γὰρ οὐ δυνατὸν	ἦν	ἀποτειχίσαι τὴν πόλιν ἀναλαβὼν μυρίους
[13, 52]	εἰς Αθήνας ὑπὲρ εἰρήνης, ὧν	ἦν	ἀρχιπρεσβευτὴς Ενδιος. Ἐξουσίας δ' αὐτῷ
[13, 50]	Αλκιβιάδην, οἱ μὲν Αθηναῖοι, καθάπερ	ἦν	αὐτοῖς παρηγγελμένον, προσεποιοῦντο φεύγειν, οἱ
[13, 40]	αὕτη γὰρ πρὸ τῆς ναυμαχίας	ἦν	ἀφεστηκυῖα πρὸς Φαρνάβαζον τὸν Δαρείου
[13, 98]	συνεστράτευε τότε, πρότερον δὲ πολλάκις	ἦν	ἀφηγημένος δυνάμεων· τοὺς δ' ἄλλους
[13, 46]	συνεχές, καὶ ταχὺ ὁ τόπος	ἦν	βελῶν πλήρης· οἱ δ' ἀεὶ
[13, 63]	ἐκκλησίαις, ὁ μὲν δῆμος φανερὸς	ἦν	βουλόμενος καταδέχεσθαι τὸν ἄνδρα, ὁ
[13, 37]	ἐν τῷ πολέμῳ χρείας παρέσχετο·	ἦν	γὰρ καὶ λόγῳ δυνατώτατος καὶ
[13, 66]	μισοῦντες τὸ βάρος τῆς ἐπιστασίας-	ἦν	γὰρ ὁ Κλέαρχος χαλεπός προύδωκαν
[13, 82]	ἔστιν οἰκείως τῆς περιστάσεως δεδημιουργημένον.	(Ἦν	δὲ καὶ λίμνη κατ' ἐκεῖνον
[13, 68]	κατὰ δὲ τὴν τόλμαν πρακτικώτατος·	ἦν	δὲ καὶ τὴν ὄψιν καθ'
[13, 83]	ἀργυραῖς τε καὶ χρυσαῖς χρώμενοι.	~Ἦν	δὲ τῶν Ακραγαντίνων σχεδὸν πλουσιώτατος
[13, 107]	τοὺς λιμένας ἀπεχώννυον, ἐλπίζοντες, ὅπερ	ἦν	εἰκός, εἰς πολιορκίαν καταστήσεσθαι. (Εὐθὺ
[13, 42]	τοῖς Ελλησι δόξαν, ὑπελάμβανον, ὅπερ	ἦν	εἰκός, οὐ μικρὰν ῥοπὴν ἔσεσθαι
[13, 43]	περιδεεῖς καθειστήκεισαν· ἤλπιζον γάρ, ὅπερ	ἦν	εἰκός, τιμωρίαν δώσειν τοῖς Σικελιώταις,
[13, 17]	τῶν τε τριήρων ὅσας δυνατὸν	ἦν	εἷλκον ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ
[13, 68]	διέφερε τῶν ἄλλων, καὶ δεινότατος	ἦν	εἰπεῖν, καὶ κατὰ μὲν τὴν
[13, 38]	πολιτῶν συνεστήσαντο. (Τούτων δὲ πάντων	ἦν	εἰσηγητὴς Θηραμένης, ἀνὴρ καὶ τῷ
[13, 90]	καὶ τῶνδε τῶν ἱστοριῶν γραφομένων	ἦν	ἐν Ακράγαντι. (Περὶ δὲ τούτου
[13, 9]	διελθόντος Κλεόκριτος μὲν ἄρχων Αθηναίων	ἦν,	ἐν Ρώμῃ δ' ἀντὶ τῶν
[13, 1]	τοῖς ἄλλοις ἱστορίαν ἐπραγματευόμεθα, σχεδὸν	ἦν	ἐν τῷ προοιμίῳ περί τινων
[13, 81]	τῶν Καρχηδονίων ἐπικρατείᾳ, διελάμβανον, ὅπερ	ἦν,	ἐπ' αὐτοὺς πρώτους ἥξειν τὸ
[13, 97]	Αθηναίων ὁ στρατηγὸς Θρασύβουλος, ὃς	ἦν	ἐπὶ τῆς ἡγεμονίας ἐκείνην τὴν
[13, 52]	ὁρῶν τῇ πόλει προσγεγενημένας μετέωρος	ἦν	ἐπὶ τοῖς εὐημερήμασι, καὶ τοῖς
[13, 47]	θάλατταν, τότε δὲ πολὺ μᾶλλον	ἦν	ἐπιτείνοντα τὰ κατὰ τὸν ῥοῦν,
[13, 35]	τῶν πολιτῶν εἵλοντο νομοθέτας, ὧν	ἦν	ἐπιφανέστατος Διοκλῆς. Τοσοῦτο γὰρ τῶν
[13, 1]	περί τινων διαλεχθέντας ἐφ' ὅσον	ἦν	εὔκαιρον, οὕτως ἐπὶ τὰς συνεχεῖς
[13, 69]	τὰς στήλας κατεπόντισαν, ἐν αἷς	ἦν	ἡ καταδίκη καὶ τἄλλα τὰ
[13, 46]	Ἐπὶ πολὺν οὖν χρόνον ἰσόρροπος	ἦν	ἡ μάχη διὰ τὴν ὑπερβολὴν
[13, 107]	δὲ Πελοποννησίοις ἔδοξεν, ἐπείπερ δυσχερὴς	ἦν	ἡ πολιορκία, τὰς μὲν δυνάμεις
[13, 57]	παρὰ δὲ τοῖς βαρβάροις ἀλαλαγμὸς	ἦν	καὶ βοὴ σύμμικτος· οἱ μὲν
[13, 75]	τοῦ πλήθους ὀργῇ παραδοθῶσιν, ὧν	ἦν	καὶ Διονύσιος ὁ μετὰ ταῦτα
[13, 27]	διὰ τὴν καλοκἀγαθίαν ἐπαινούμενος μακαριστὸς	ἦν	καὶ περίβλεπτος κατὰ πᾶσαν πόλιν·
[13, 109]	οὗ τὰ μηχανήματα τῶν Καρχηδονίων	ἦν.	(Καὶ τοῖς μὲν ἱππεῦσι παρήγγειλεν,
[13, 79]	κατὰ τὴν Μιτυλήνην ἐν τούτοις	ἦν.	(Κατὰ δὲ Σικελίαν Συρακόσιοι πέμψαντες
[13, 44]	κατὰ τὴν Σικελίαν ἐν τούτοις	ἦν.	~Κατὰ δὲ τὴν Ελλάδα Δωριεὺς
[13, 63]	μὲν κατὰ Σικελίαν ἐν τούτοις	ἦν.	~Κατὰ δὲ τὴν Ελλάδα Θρασύβουλος
[13, 77]	οὐδεὶς ἕτερος τῶν πρότερον στρατηγῶν	ἦν	κατεσκευακώς. Ἔτυχε μὲν οὖν ἁπάσαις
[13, 87]	δ' εἴτε χρήμασιν ἐφθαρμένοι, καθάπερ	ἦν	λόγος, εἴτε φοβηθέντες μὴ τῆς
[13, 59]	ὁ μὲν πατὴρ αὐτοῦ φυγὰς	ἦν,	ὁ δὲ προπάτωρ Αμίλκας πρὸς
[13, 15]	χωρισθέντων ἀπὸ τῶν κλείθρων πλήρης	ἦν	ὁ λιμὴν τῶν κατ' ὀλίγους
[13, 46]	διεκινδύνευον· ἐπεὶ δ' ἤδη σύνεγγυς	ἦν	ὁ στόλος, καὶ τοῖς μὲν
[13, 57]	καταλαμβανομένης παρὰ μὲν τοῖς Ελλησιν	ἦν	ὀδυρμοὺς καὶ δάκρυα θεωρεῖν, παρὰ
[13, 2]	παρασκευὴν κομιζόντων πολύς τις ἀριθμὸς	ἦν·	ὁπλῖται δὲ καὶ σφενδονῆται, πρὸς
[13, 17]	ἔφευγον. (Ὁ δὲ λιμὴν πλήρης	ἦν	ὅπλων τε καὶ ναυαγίων, ὡς
[13, 76]	ἀπέστειλαν. Οὗτος δὲ νέος μὲν	ἦν	παντελῶς, ἄκακος δὲ καὶ τὴν
[13, 111]	τῶν Καρχηδονίων δεινότητα. Οὐδεμία γὰρ	ἦν	παρ' αὐτοῖς φειδὼ τῶν ἁλισκομένων,
[13, 92]	μάχαις ἀνδρείᾳ δόξας διενηνοχέναι περίβλεπτος	ἦν	παρὰ τοῖς Συρακοσίοις. (Διὸ καὶ
[13, 111]	ψιλῶν περὶ δισχιλίους. (Τούτοις δ'	ἦν	παρηγγελμένον πυρὰ καίειν δι' ὅλης
[13, 59]	ἀποκατέστησεν· ἀεὶ γὰρ τὰ Καρχηδονίων	ἦν	πεφρονηκὼς καὶ πρὸ τῆς πολιορκίας
[13, 100]	τῷ τῆς ναυαρχίας χρόνῳ κατωρθωκὼς	ἦν	πολλὰ καὶ ἐδόκει διαφέρειν στρατηγίᾳ
[13, 42]	καὶ τὴν Ασίαν ἐν τούτοις	ἦν.	Ρωμαῖοι δὲ πρὸς Αἴκους διαπολεμοῦντες
[13, 47]	ἐνταῦθα γὰρ ὁ μεταξὺ τόπος	ἦν	στενώτατος. Συνέβαινε μὲν οὖν καὶ
[13, 46]	ἀπὸ τῆς ἰδίας νεώς, ὅπερ	ἦν	σύσσημον αὐτοῖς διατεταγμένον, οἱ μὲν
[13, 38]	ἀκούων ἐκ Φοινίκης καταπεπλευκέναι μετέωρος	ἦν	ταῖς ἐλπίσι, νομίζων τηλικούτῳ στόλῳ
[13, 32]	περὶ τῆς στρατείας, ἐνταῦθα στρατηγὸς	ἦν	τῆς δυνάμεως· καὶ ὁ πολιτευόμενος
[13, 56]	μάχην, τοῖς δὲ Σελινουντίοις οὐκ	ἦν	τὸ βοηθῆσον. Τῆς δὲ πολιορκίας
[13, 74]	ἐπενηνόχεισαν ἐγκλήματα πολλά· μέγιστον δ'	ἦν	τὸ περὶ τῶν ἵππων, τετιμημένον
[13, 77]	νεὼς φοινικίδα· τοῦτο γὰρ σύσσημον	ἦν	τοῖς τριηράρχοις. (Διόπερ αἱ μὲν
[13, 57]	αἱ δὲ κατεσκάφησαν, πᾶς δ'	ἦν	τόπος αἵματος καὶ νεκρῶν πλήρης.
[13, 56]	οὐ μήν γε βιάσασθαι δυνατὸν	ἦν	τοὺς ὑπὲρ τῶν ὅλων διαγωνιζομένους.
[13, 95]	δ' ἡ πόλις τότε φρούριον	ἦν	τῶν Συρακοσίων, πλῆρες ὑπάρχον φυγάδων
[13, 43]	νόμους τότε βασιλεύοντα. Οὗτος δὲ	ἦν	υἱωνὸς μὲν τοῦ πρὸς Γέλωνα
[13, 4]	παρεισέπεσον εἰς τὴν πόλιν· δι'	ἣν	αἰτίαν ἠναγκάσθησαν οἱ Καταναῖοι κοινωνεῖν
[13, 11]	ἐν στρογγύλοις πλοίοις ἐκόμιζον. Δι'	ἣν	αἰτίαν οἱ Συρακόσιοι πάλιν ἐταπεινοῦντο
[13, 70]	ἑκάστους τῶν πόλεων ποιήσειν. Δι'	ἣν	αἰτίαν συνέβη τούτους πρὸς ἀλλήλους
[13, 71]	τὴν προπλέουσαν τῶν δέκα, καθ'	ἣν	Αντίοχος ἦν ἀντιτεταγμένος, κατέδυσε, τὰς
[13, 94]	οὐδ' ἡντινοῦν ποιοῦνται φροντίδα. (Δι'	ἣν	δ' αἰτίαν ταῦτα πράττουσιν, εἰδέναι
[13, 48]	γενέσθαι μεγάλην στάσιν καὶ σφαγήν,	ἣν	δι' ἑτέρας μὲν αἰτίας λέγεται
[13, 69]	αὐτῷ τήν τε οὐσίαν ἀπέδωκαν	ἣν	ἐδήμευσαν, ἔπειτα δὲ τὰς στήλας
[13, 82]	ἡ περιφέρεια ποδῶν εἴκοσι, καθ'	ἣν	εἰς τὰ διαξύσματα δύναται ἀνθρώπινον
[13, 34]	δευτέρα πρὸς ταῖς ἐνενήκοντα, καθ'	ἣν	ἐνίκα στάδιον Εξαίνετος Ακραγαντῖνος. ἐπὶ
[13, 68]	τρίτη πρὸς ταῖς ἐνενήκοντα, καθ'	ἣν	ἐνίκα στάδιον Εὔβατος Κυρηναῖος. περὶ
[13, 69]	πόλιν Πελοποννησίων ἐγενήθη μάχη, καθ'	ἣν	ἐνίκησαν Αθηναῖοι· τῶν δ' ἐκ
[13, 6]	οἱ στρατηγοὶ συνετάξαντο νύκτα καθ'	ἣν	ἐξάξουσι τὴν δύναμιν, καὶ τὸν
[13, 82]	δὲ βάθος εἴκοσι πηχῶν· εἰς	ἣν	ἐπαγομένων ὑδάτων ἐφιλοτέχνησαν πλῆθος ἰχθύων
[13, 69]	τοὺς Εὐμολπίδας ἆραι τὴν ἀράν,	ἣν	ἐποιήσαντο κατ' αὐτοῦ καθ' ὃν
[13, 17]	ἢ τὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος,	ἣν	ἔχοντες μάρτυρα τῶν ἀγώνων αἰσχρῶς
[13, 26]	τροφῆς ἡμέρου τοῖς Ελλησι μεταδόντες,	ἣν	ἰδίᾳ παρὰ θεῶν λαβόντες τῇ
[13, 103]	νικήσαντα χαρᾷ περιπεσεῖν ἀνυπερβλήτῳ, δι'	ἣν	καὶ τελευτῆσαι. (Απολλόδωρος δ' ὁ
[13, 113]	ἱππέων ἑκατὸν καὶ πεζῶν ἑξακοσίων·	ἣν	καταλαβὼν κεκλεισμένην, προσέθηκεν αὐτῇ τὸν
[13, 64]	Αθηναίων δυνάμεις, ἐστράτευσαν ἐπὶ Πύλον,	ἣν	Μεσσήνιοι φρουρᾷ κατεῖχον, κατὰ μὲν
[13, 75]	ἦλθον εἰς τὴν ἀγοράν, καθ'	ἣν	μετὰ πολλοῦ πλήθους ἐπιφανέντες τόν
[13, 6]	τῶν πολεμίων συνέστη μάχη, καθ'	ἣν	οἱ Αθηναῖοι τετρακοσίους τῶν ἐναντίων
[13, 93]	εἰς τὴν πόλιν τῶν Γελῴων,	ἣν	τότε παρεφύλαττε Δέξιππος ὁ Λακεδαιμόνιος,
[13, 10]	καταστρωμάτων ἠκόντιζον καὶ λιθοβολοῦντες λιπεῖν	ἠνάγκαζον	τὰς πρῴρας, ἁπλῶς δὲ πολλαῖς
[13, 16]	Ἔνιοι δὲ σιδηρᾶς χεῖρας ἐπιβάλλοντες	ἠνάγκαζον	τοὺς ἀντιταττομένους ἐπὶ τῶν νεῶν
[13, 89]	ἅμα δὲ διὰ τὴν σπουδὴν	ἠναγκάζοντο	καταλιπεῖν εἰς διαρπαγὴν τοῖς βαρβάροις
[13, 58]	ὧν ἔνιαι θυγατέρας ἐπιγάμους ὁρᾶν	ἠναγκάζοντο	πασχούσας οὐκ οἰκεῖα τῆς ἡλικίας.
[13, 96]	Οἱ δὲ Συρακόσιοι βαρέως φέροντες	ἠναγκάζοντο	τὴν ἡσυχίαν ἔχειν· οὐδὲν γὰρ
[13, 15]	τριήρεσι, καὶ συμπλεκόμενοι τοῖς ἐναντίοις	ἠνάγκασαν	αὐτοὺς ἐπιστρέφειν ἀπὸ τοῦ ζεύγματος
[13, 6]	τετρακοσίους τῶν ἐναντίων ἀνελόντες φυγεῖν	ἠνάγκασαν	τοὺς Συρακοσίους. (Οἱ δὲ τῶν
[13, 25]	κρατεῖν βασιλέα συνθήκας ἀσχήμονας ποιεῖν	ἠνάγκασε,	καὶ πάλιν ὑπὸ Ξέρξου τῆς
[13, 111]	δὲ παραγενόμενος εἰς τὴν Καμάριναν,	ἠνάγκασε	καὶ τοὺς ἐκεῖ μετὰ τέκνων
[13, 72]	ἐγκλείσας δ' αὐτοὺς εἰς πολιορκίαν	ἠνάγκασε	τοὺς φυγάδας τοὺς τὰ τῶν
[13, 50]	τοὺς Πελοποννησίους ἀποκλεισάντων, ὁ Μίνδαρος	ἠναγκάσθη	καταφυγεῖν τῆς χώρας πρὸς τοὺς
[13, 12]	τὰς ναῦς ὁρμώντων, ὁ Νικίας	ἠναγκάσθη	συγχωρῆσαι περὶ τῆς εἰς οἶκον
[13, 13]	βιασθέντες οἱ Αθηναῖοι πάντες φυγεῖν	ἠναγκάσθησαν.	(Γενομένου δὲ τοῦ διωγμοῦ πρὸς
[13, 9]	τοὺς Συρακοσίους δυεῖν φρουρίων κυριεύειν,	ἠναγκάσθησαν	ἐξ ὑποστροφῆς πάλιν ναυμαχῆσαι. (Τῶν
[13, 12]	τρεῖς ἡμέρας ἀναβαλέσθαι τὸν ἔκπλουν,	ἠναγκάσθησαν	καὶ οἱ περὶ τὸν Δημοσθένην
[13, 73]	τῆς πόλεως καὶ τῆς χώρας	ἠναγκάσθησαν	καταλιπόντες τοὺς αἰχμαλώτους καταφυγεῖν ἐπὶ
[13, 4]	τὴν πόλιν· δι' ἣν αἰτίαν	ἠναγκάσθησαν	οἱ Καταναῖοι κοινωνεῖν τοῦ κατὰ
[13, 27]	τῇ τῶν κρατούντων ὑπεροχῇ βιασθέντες	ἠναγκάσθησαν	συστρατεύειν. (Διόπερ εἰ τοὺς ἐξ
[13, 19]	Αθηναῖοι πάντοθεν ἀποκλειομένης τῆς σωτηρίας	ἠναγκάσθησαν	τὰ ὅπλα καὶ ἑαυτοὺς παραδοῦναι
[13, 99]	τῶν νικώντων ἐπ' αὐτοὺς ἐπιστραφέν,	ἠναγκάσθησαν	φυγεῖν. Τῶν μὲν οὖν Πελοποννησίων
[13, 41]	ἰδίαν ἀρετὴν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν	ἠνάγκασται	κατὰ τῆς πατρίδος ἐνδείξασθαι. ~Τῶν
[13, 101]	τοὺς δ' ἀπολογουμένους συνθορυβοῦντες οὐκ	ἠνείχοντο	τῶν λόγων. Οὐκ ἐλάχιστα δ'
[13, 108]	ποιητὴν Απολλόδωρος ὁ Αθηναῖός φησιν	ἠνθηκέναι.	(Κατὰ δὲ τὴν Σικελίαν Ιμίλκων
[13, 55]	γεγονότες καὶ τῶν τειχῶν οὐδ'	ἡντινοῦν	ἐπιμέλειαν πεποιημένοι ῥᾳδίως κατεπονοῦντο, τῶν
[13, 102]	μὲν καθ' αὑτὸν πάθους μηδ'	ἡντινοῦν	ποιεῖσθαι μνείαν, ὑπὲρδὲ τῆς ἀδικούσης
[13, 94]	τὴν δύναμιν ἄγειν, τούτων οὐδ'	ἡντινοῦν	ποιοῦνται φροντίδα. (Δι' ἣν δ'
[13, 76]	προσβολὰς ἐν ἀρχῇ μὲν οὐδὲν	ἤνυε,	μετ' ὀλίγον δέ τινων ἐνδόντων
[13, 10]	καὶ κατὰ θάλατταν προσβάλλοντες οὐδὲν	ἤνυον,	τῶν Αθηναίων ἀγόντων ἡσυχίαν· ἐπειδὴ
[13, 95]	δὲ Συρακοσίων τοὺς πλείστους οὐδ'	ἥξειν	εἰς Λεοντίνους. (Οὐ μὴν ἀλλὰ
[13, 10]	Δημοσθένους στόλον ἐν ὀλίγαις ἡμέραις	ἥξειν,	ἔκριναν μηκέτι διακινδυνεύειν, ἕως ἂν
[13, 108]	στρατοπεδείᾳ· προσεδέχοντο γὰρ τὸν Διονύσιον	ἥξειν	μετὰ δυνάμεως πολλῆς βοηθήσοντα τοῖς
[13, 93]	Οἷς ἐπαγγειλάμενος ὁ Διονύσιος συντόμως	ἥξειν	μετὰ πλείονος δυνάμεως, ἐξώρμησεν ἐκ
[13, 81]	ὅπερ ἦν, ἐπ' αὐτοὺς πρώτους	ἥξειν	τὸ τοῦ πολέμου βάρος. Ἔδοξεν
[13, 55]	σωτηρίαν ἀπεγίνωσκον, ἀλλὰ προσδοκῶντες συντόμως	ἥξειν	τοὺς Συρακοσίους καὶ τοὺς ἄλλους
[13, 105]	διαπολεμεῖν τοῖς Λακεδαιμονίοις· διόπερ αὐτοὺς	ἠξίου	μεταδοῦναι τῆς ἡγεμονίας, ἐπαγγελλόμενος αὐτοῖς
[13, 15]	ἀναμνησθέντας τῶν ἐν Σαλαμῖνι τροπαίων	ἠξίου	μὴ καταρρῖψαι τῆς πατρίδος τὴν
[13, 8]	ναυμαχεῖν διέγνωσαν· κατὰ τάχος οὖν	ἠξίου	τριήρεις τε πέμπειν καὶ χρήματα
[13, 6]	τὸν δῆμον ἐπιστολάς, ἐν αἷς	ἠξίουν	ἱππεῖς ἀποστεῖλαι καὶ χρήματα· πολυχρόνιον
[13, 47]	οἰκοῦντες ἐκπολιορκηθῶσιν ὑπ' Αθηναίων θαλασσοκρατούντων·	ἠξίουν	οὖν Βοιωτοὺς κοινῇ χῶσαι τὸν
[13, 79]	πολέμου κατεμέμφοντο καὶ τὸ λοιπὸν	ἠξίουν	παύσασθαι τῆς διαφορᾶς. Οἷς οἱ
[13, 35]	οἱ Σικελιῶται τῆς Ρωμαίων πολιτείας	ἠξιώθησαν.	Οἱ δ' οὖν Συρακόσιοι κατὰ
[13, 23]	κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ πιστεύσαντας ἀπαραιτήτου τιμωρίας	ἠξίωκεν,	ἢ τίς ἧττον τοῦ μὲν
[13, 85]	ἀξίωμα διὰ τὴν πατρίδα. (Διόπερ	ἠξίωσαν	αὐτὸν οἱ Ακραγαντῖνοι μισθωσάμενον στρατιώτας
[13, 17]	καὶ συμμάχους ἀνελόμενοι δημοσίας ταφῆς	ἠξίωσαν.	~Οἱ δ' Αθηναῖοι συνδραμόντες ἐπὶ
[13, 112]	πεζῶν τοὺς πιστοτάτους, μεθ' ὧν	ἠπείγετο	πρὸς τὴν πόλιν σπουδῆς οὐδὲν
[13, 46]	τὰ μὲν σκάφη τοῖς οἴαξιν	ἠπείθει,	τὰς δ' ἐμβολὰς ἀπράκτους συνέβαινε
[13, 47]	μὲν ἄλλοις νῆσον, ἑαυτοῖς δ'	ἤπειρον·	διόπερ αἱ πόλεις ἅπασαι πρὸς
[13, 48]	τῆς πατρίδος εἰς τὴν καταντίον	ἤπειρον	ἔφυγον· μετὰ δέ τινας ἡμέρας
[13, 97]	Μιτυλήνης καὶ Κύμης, ἀπέχουσαι τῆς	ἠπείρου	βραχὺ παντελῶς καὶ τῆς ἄκρας
[13, 65]	ἐφυγάδευσαν. Οὗτοι δὲ τῆς ἀντιπέραν	ἠπείρου	χωρίον Αταρνέα καλούμενον κατελάβοντο, σφόδρα
[13, 92]	μᾶλλον ἐπὶ ξένης ἀλωμένους ἀποθανεῖν	ἤπερ	ἀλλότριόν τι κατὰ τῆς πατρίδος
[13, 60]	καὶ πλείονα πάσχειν ὑφ' ἑαυτῶν	ἤπερ	ὑπὸ τῶν πολεμίων. (Οἱ δ'
[13, 2]	μὲν οὖν αὑτὸν ἐξελέγξας κατεψευσμένος	ἠπιστήθη,	τῶν δ' ἄλλων οὐδ' ἴχνος
[13, 4]	κατέστησαν αὐτοκράτορας τρεῖς, Ερμοκράτην, Σικανόν,	Ηρακλείδην,	οἳ τοὺς στρατιώτας κατέγραφον καὶ
[13, 3]	οὐ προσεδέχθησαν, Μεταποντίνους δὲ καὶ	Ηρακλειώτας	παρέπλευσαν· εἰς δὲ Θουρίους κατενεχθέντες
[13, 67]	(Διόπερ οἱ τὴν πόλιν προδιδόντες	ἦραν	τὸ σύσσημον ἀπὸ τοῦ τείχους,
[13, 45]	ἐξηρτυμένων, οἱ μὲν ἡγεμόνες αὐτῶν	ἦραν	τὸ σύσσημον τῆς μάχης, οἱ
[13, 48]	καὶ καθωρμίσθη πρὸς τῷ τῆς	Ηρας	τεμένει. (Οἱ δὲ ἑξακόσιοι μετὰ
[13, 3]	τῶν Κροτωνιατῶν, τῆς τε Λακινίας	Ηρας	τὸ ἱερὸν παρέπλευσαν καὶ τὴν
[13, 77]	ὡς ἤδη τῆς Μιτυλήνης ἤγγιζον,	ἦρεν	ἀπὸ τῆς ἰδίας νεὼς φοινικίδα·
[13, 50]	αὐτοὺς ἀπέσπασε πορρωτέρω, τὸ σύσσημον	ἦρεν·	οὗ γενηθέντος αἱ μετ' Αλκιβιάδου
[13, 2]	τὰ πρὸς τὴν στρατείαν παρεσκευάζοντο.	ᾑρημένοι	δὲ τρεῖς στρατηγούς, Αλκιβιάδην, Νικίαν,
[13, 51]	οἱ τοῦ Φαρναβάζου μισθοφόροι φεύγειν	ἤρξαντο,	καὶ τὸ συνεχὲς ἀεὶ τῆς
[13, 45]	σαλπικταὶ δὲ ἀφ' ἑνὸς παραγγέλματος	ἤρξαντο	σημαίνειν τὸ πολεμικόν· καὶ τῶν
[13, 19]	οὖν σιωπῆς ὁ πρεσβύτερος ἐντεῦθεν	ἤρξατο	τῶν λόγων. ~Τῶν κατὰ τὸν
[13, 75]	διαδεξάμενος δὲ τὴν ἀρχὴν Παυσανίας	ἦρξεν	ἔτη τετταρακαίδεκα. Οἱ δὲ τὴν
[13, 108]	υἱῶν ὁ πρεσβύτατος Αρταξέρξης καὶ	ἦρξεν	ἔτη τρία πρὸς τοῖς τεσσαράκοντα.
[13, 12]	ἐνετίθεντο καὶ τὰς τριήρεις πληρώσαντες	ᾖρον	τὰς κεραίας· καὶ παρήγγειλαν οἱ
[13, 53]	δημοσίας ταραχὰς ἰδίας ποιούμενοι προσόδους	ᾑροῦντο	τὸν πόλεμον. (Συνεπελάβετο δὲ τῆς
[13, 43]	πράξεων τέλος ἐχουσῶν Αθήνησι μὲν	ἦρχε	Γλαύκιππος, ἐν δὲ τῇ Ρώμῃ
[13, 34]	τοὺς μὲν Λακεδαιμονίους συμμαχήσαντας, ὧν	ἦρχε	Γύλιππος, ἐτίμησαν τοῖς ἐκ τοῦ
[13, 38]	ἐνιαυσιαίου χρόνου διεληλυθότος Αθήνησι μὲν	ἦρχε	Θεόπομπος, Ρωμαῖοι δ' ἀντὶ τῶν
[13, 104]	ἔτους τούτου διελθόντος Αθήνησι μὲν	ἦρχεν	Αλεξίας, ἐν δὲ τῇ Ρώμῃ
[13, 50]	τὸ ναυτικόν, καὶ τοῦ μὲν	ἦρχεν	Αλκιβιάδης, τοῦ δὲ Θηραμένης, τοῦ
[13, 34]	τριάκοντα καὶ πέντε τριήρεις, ὧν	ἦρχεν	Ερμοκράτης ὁ πρωτεύων τῶν πολιτῶν.
[13, 35]	Συρακόσιοι, ἀλλὰ καὶ τελευτήσαντα τιμαῖς	ἡρωικαῖς	ἐτίμησαν καὶ νεὼν ᾠκοδόμησαν δημοσίᾳ
[13, 51]	Αλκιβιάδην. (Περὶ δὲ τῶν νεῶν	ἡρωικὴν	συστησάμενος μάχην, καὶ πρὸ πάντων
[13, 17]	μάχης καὶ τῇ γῇ προσπλέοντας	ἠρώτων,	εἰ διὰ τῆς γῆς εἰς
[13, 82]	τῆς Τροίας, ἐν ᾗ τῶν	ἡρώων	ἕκαστον ἰδεῖν ἔστιν οἰκείως τῆς
[13, 69]	ἐπὶ τὴν Αλκιβιάδου ναῦν, ἐξ	ἧς	ἐκβάντα τὸν ἄνδρα πάντες ἐδεξιοῦντο,
[13, 73]	πρὸς Φαρνάβαζον ἔχει φιλίαν, δι'	ἧς	ἐλπίζει καταλυθέντος τοῦ πολέμου καταδυναστεύσειν
[13, 81]	συνέβαινεν εὐδαιμονίας ὑπάρχειν πλήρη· περὶ	ἧς	οὐκ ἀνάρμοστόν μοι φαίνεται διελθεῖν.
[13, 81]	τῆς χώρας ἐλαίαις κατάφυτον, ἐξ	ἧς	παμπληθῆ κομιζόμενοι καρπὸν ἐπώλουν εἰς
[13, 66]	Σηλυβρίαν διὰ προδοσίας εἷλεν, ἐξ	ἧς	πολλὰ χρήματα πραξάμενος ἐν μὲν
[13, 27]	τὴν ἑαυτῆς δύναμιν ἐπιδείξασθαι βουλομένης.	Ἧς	τὴν εὐημερίαν ἀνθρωπίνως ἡμᾶς ὑπενεγκεῖν
[13, 83]	κεκονιαμένην, χωροῦσαν ἀμφορεῖς χιλίους, ἐξ	ἧς	τὴν ῥύσιν εἰς τοὺς πίθους
[13, 47]	οἱ τὴν Εὔβοιαν κατοικοῦντες ἀφεστηκότες	ἦσαν	Αθηναίων, καὶ διὰ τοῦτο περιδεεῖς
[13, 64]	μὲν θάλατταν ἕνδεκα ναυσίν, ὧν	ἦσαν	αἱ μὲν ἀπὸ Σικελίας πέντε,
[13, 10]	(Αἱ μὲν γὰρ Αττικαὶ τριήρεις	ἦσαν	ἀσθενεστέρας ἔχουσαι τὰς πρῴρας καὶ
[13, 113]	δ' ἐξεβοήθουν ὄντες ὀλίγοι παντελῶς	ἦσαν	δὲ περὶ τὴν ἀγοράν καὶ
[13, 55]	τὰ πλήθη τῶν πολεμίων, περιδεεῖς	ἦσαν	καὶ κατεπλήττοντο τὸ μέγεθος τοῦ
[13, 55]	πρεσβύτεροι περί τε τὰς παρασκευὰς	ἦσαν	καὶ περιπορευόμενοι τὸ τεῖχος ἐδέοντο
[13, 49]	συναγομένου τοῖς πολεμίοις στόλου, περιδεεῖς	ἦσαν,	μήποτε πάσαις ταῖς τριήρεσιν ἐπιπλεύσαντες
[13, 68]	τῇ πατρίδι. Ὡς δ' ἐγγὺς	ἦσαν,	ὁ δῆμος ἅπας ἀπήντα περιχαρὴς
[13, 57]	συμφορᾶς ἐν ὀφθαλμοῖς ἔχοντες περιδεεῖς	ἦσαν,	οἱ δὲ τοῖς εὐημερήμασιν ἐπηρμένοι
[13, 72]	δὲ πεζοὺς δισμυρίους ὀκτακισχιλίους, ὧν	ἦσαν	οἱ μὲν ἡμίσεις ὁπλῖται κατ'
[13, 97]	θάτερα μέρη· αἳ νῆσοι τότ'	ἦσαν	οἰκούμεναι καὶ πολισμάτιον Αἰολικὸν ἔχουσαι,
[13, 41]	Σάμῳ διατρίβοντας, οἳ πάλαι προακηκοότες	ἦσαν,	ὅτι πεπεικὼς εἴη τὸν Φαρνάβαζον
[13, 84]	γὰρ τὸν χρόνον Ακραγαντῖνοι μὲν	ἦσαν	πλείους τῶν δισμυρίων, σὺν δὲ
[13, 99]	τῆς μάχης. (Ἔμπειροί τε γὰρ	ἦσαν	τῶν κινδύνων οἱ πλεῖστοι διὰ
[13, 44]	τῶν Καμπανῶν ὀκτακοσίους. (Οὗτοι δ'	ἦσαν	ὑπὸ τῶν Χαλκιδέων τοῖς Αθηναίοις
[13, 6]	δὲ στρατηγοὶ τῶν Συρακοσίων ὡς	ᾔσθοντο	τὴν ἀπάτην, ταχέως ἀναστρέψαντες προσέβαλον
[13, 4]	Συρακοσίους ἔρρεπον, ὅμως δ' ἐν	ἡσυχίᾳ	μένουσαι τὸ συμβησόμενον ἐκαραδόκουν. (Τῶν
[13, 10]	οὐδὲν ἤνυον, τῶν Αθηναίων ἀγόντων	ἡσυχίαν·	ἐπειδὴ δέ τινες τῶν τριηράρχων
[13, 85]	αὐτοῖς, εἰ δὲ μή γε,	ἡσυχίαν	ἔχειν καὶ φίλους εἶναι Καρχηδονίοις
[13, 96]	Συρακόσιοι βαρέως φέροντες ἠναγκάζοντο τὴν	ἡσυχίαν	ἔχειν· οὐδὲν γὰρ ἔτι περαίνειν
[13, 12]	διόπερ οὐδὲν σαφὲς ἐπικρίναντες ἐφ'	ἡσυχίας	ἔμενον. (Τοῖς δὲ Συρακοσίοις παραγενομένης
[13, 6]	λιμένα τῶν Συρακοσίων μετὰ πολλῆς	ἡσυχίας	τοῦ τε Ολυμπίου κύριοι κατέστησαν
[13, 66]	οὗτοι μὲν τὰ πρὸς πολιορκίαν	ἡτοιμάζοντο·	ἤμελλον γὰρ νικήσειν πόλιν βάρος
[13, 97]	εἰς δὲ τὴν ἐχομένην ἡμέραν	ἡτοιμάζοντο	τὰ πρὸς τὴν ναυμαχίαν, τὸ
[13, 88]	ὠθούμενοι τὰς σιτομετρίας τὰς προτεταγμένας	ᾔτουν·	εἰ δὲ μή, διηπειλοῦντο μεταβάλλεσθαι
[13, 87]	στρατιῶται θεωροῦντες τὴν τῶν Καρχηδονίων	ἧτταν	ἐδέοντο τῶν στρατηγῶν ἐξάγειν αὐτούς,
[13, 43]	ὃς διὰ τὴν τοῦ πατρὸς	ἧτταν	ἐφυγαδεύθη καὶ κατεβίωσεν ἐν τῇ
[13, 87]	στρατεύματος Ιμίλκας ἐπιφανεὶς ἀναλάβῃ τὴν	ἧτταν.	Καὶ γὰρ τοὺς Ιμεραίους ἐγίνωσκε
[13, 44]	πόλεμον μεμισθωμένοι, καὶ μετὰ τὴν	ἧτταν	καταπεπλευκότες οὐκ εἶχον τοὺς μισθοδοτήσοντας·
[13, 100]	πυθόμενός τινος τὴν τῶν Πελοποννησίων	ἧτταν,	τὰς μὲν ναῦς εἰς Χίον
[13, 114]	εἰς Συρακούσας κήρυκα, παρακαλῶν τοὺς	ἡττημένους	διαλύσασθαι. Ἀσμένως δ' ὑπακούσαντος τοῦ
[13, 110]	ἱππεῖς ὡς εἶδον τοὺς ἰδίους	ἡττημένους,	καὶ αὐτοὶ πρὸς τὴν πόλιν
[13, 100]	Αθηναῖοι διώξαντες ἐφ' ἱκανὸν τοὺς	ἡττημένους	πάντα τὸν σύνεγγυς τόπον τῆς
[13, 72]	τοὺς Αθηναίους, δεινὸν ἡγοῦντο τῶν	ἡττημένων	φανῆναι καταδεέστεροι· οἱ δ' Αθηναῖοι
[13, 80]	τὸ πέλαγος. (Ἀπαγγελθείσης δὲ τῆς	ἥττης	τοῖς Καρχηδονίοις, Αννίβας ὁ στρατηγὸς
[13, 41]	τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος ἀπὸ τῆς	ἥττης	φυγὼν εἰς Αβυδον τάς τε
[13, 114]	ὑπὸ τῆς νόσου· οὐδὲν δ'	ἧττον	καὶ κατὰ Λιβύην διαμείναντος τοῦ
[13, 23]	ἀπαραιτήτου τιμωρίας ἠξίωκεν, ἢ τίς	ἧττον	τοῦ μὲν ὠμοῦ τὸν ἔλεον,
[13, 77]	ἕξειν ἀναστροφὴν εἰς τὸ διώκειν,	ἡττώμενος	δ' εἰς τὸν λιμένα καταφεύξεσθαι.
[13, 58]	οὔτε παρθένων φειδομένη δεινὰς τοῖς	ἠτυχηκόσι	παρίστα συμφοράς. Διόπερ αἱ γυναῖκες
[13, 20]	δ' ἅμα τῷ πρὸς τοὺς	ἠτυχηκότας	ἐλέῳ κρίνεται τό τε κοινῇ
[13, 22]	πάντας ἀνθρώπους, τὴν εἰς τοὺς	ἠτυχηκότας	συγγνώμην προσλαβοῦσα. (Ἀπ' ἐκείνων οὖν
[13, 23]	κατάρξασθαι φιλίας, καὶ τῷ τῶν	ἠτυχηκότων	ἐλέῳ σπείσασθαι τὴν διαφοράν. Δεῖ
[13, 29]	τοὺς αἰχμαλώτους; Ἐν τῇ τῶν	ἠτυχηκότων;	καὶ τίς αὐτοὺς τύχη μὴ
[13, 111]	τῶν ἁλισκομένων, ἀλλ' ἀσυμπαθῶς τῶν	ἠτυχηκότων	οὓς μὲν ἀνεσταύρουν, οἷς δ'
[13, 77]	δὲ αὐτὴν ἡλωκυῖαν τότε μὲν	ηὐλίσθη	πρός τινι νήσῳ τῶν Εκατὸν
[13, 90]	πολυτέλειαν· (καὶ γὰρ γραφαὶ παμπληθεῖς	ηὑρέθησαν	εἰς ἄκρον ἐκπεπονημέναι καὶ παντοίων
[13, 22]	δικαίως ἐσφάλησαν, ἡμεῖς δ' ἀξίως	ηὐτυχήσαμεν,	εἴπερ οἱ μὲν τοιούτους ἀδικεῖν
[13, 34]	καὶ Γάιον Φάβιον, ὀλυμπιὰς δ'	ἤχθη	παρ' Ηλείοις δευτέρα πρὸς ταῖς
[13, 59]	ἄλλαι δὲ οὐκ ἐλάττους τούτων	ᾐχμαλωτίσθησαν.	(Ὑπὲρ ὧν σπεύδων τιμωρίαν λαβεῖν