Livre, Chap.
[13, 31]	τὴν ἱερὰν αὐτῶν νῆσον πεπορθηκότες;	(Ναί,	ἀλλ' οὐκ αἴτιον τὸ πλῆθος
[13, 26]	τῶν ἄλλων ἁπάντων τὴν εὐδοξίαν.	~Ναί,	ἀλλά τινες τῶν Ελλήνων ἀπέσφαξαν
[13, 4]	νῆσον. (Ακραγαντῖνοι μὲν οὖν καὶ	Νάξιοι	συμμαχήσειν ἔφησαν Αθηναίοις, Καμαριναῖοι δὲ
[13, 4]	καὶ κατέπλευσαν τῆς Σικελίας εἰς	Νάξον.	Δεξαμένων δ' αὐτοὺς τῶν ἐν
[13, 90]	δὴ καὶ τοὺς ἐν τοῖς	ναοῖς	καταπεφευγότας ἀποσπῶντες οἱ Καρχηδόνιοι ἀνῄρουν.
[13, 34]	γενομένας ὠφελείας ἀθροίσαντες τοὺς μὲν	ναοὺς	ἀναθήμασι καὶ σκύλοις ἐκόσμησαν, τῶν
[13, 59]	ἀπολυτρῶσαι καὶ τῶν θεῶν τοὺς	ναοὺς	ἐᾶσαι. (Ὁ δ' Αννίβας ἀπεκρίθη,
[13, 57]	αἱ γυναῖκες ἀπογνοῦσαι κατακαύσωσι τοὺς	ναούς,	καὶ μὴ δυνηθῶσι συλῆσαι τὴν
[13, 57]	πολεμίων, ὅπως τοὺς τῶν θεῶν	ναοὺς	συλήσειαν. (Ἤδη δὲ νυκτὸς οὔσης
[13, 57]	γυναικῶν μετὰ τέκνων εἰς τοὺς	ναοὺς	συμπεφευγυίας κατελάμβανον, παρεκελεύοντο μὴ φονεύειν,
[13, 47]	ἅμα δ' ἡμέρᾳ τά τε	ναυάγια	συνήγαγον καὶ πρὸς τῷ προτέρῳ
[13, 100]	τῆς θαλάττης ἐπλήρωσαν νεκρῶν καὶ	ναυαγίων.	Μετὰ δὲ ταῦτα τῶν στρατηγῶν
[13, 100]	ἡ παραθαλάττιος χώρα νεκρῶν καὶ	ναυαγίων.	(Ὁ δὲ τὴν Μιτυλήνην πολιορκῶν
[13, 17]	πλήρης ἦν ὅπλων τε καὶ	ναυαγίων,	ὡς ἂν Αττικῶν μὲν νεῶν
[13, 76]	Λυσάνδρῳ διεληλυθότος ἤδη τοῦ τῆς	ναυαρχίας	χρόνου, Καλλικρατίδην ἐπὶ τὴν διαδοχὴν
[13, 100]	γὰρ ἔν τε τῷ τῆς	ναυαρχίας	χρόνῳ κατωρθωκὼς ἦν πολλὰ καὶ
[13, 99]	Ελληνας. ~Ἅμα δ' οἵ τε	ναύαρχοι	τοῖς σαλπιγκταῖς παρεκελεύοντο σημαίνειν καὶ
[13, 61]	ἐν Ιμέρᾳ στρατηγὸς συνεβούλευσε τοῖς	ναυάρχοις	τὴν ταχίστην ἐκπλεῖν εἰς Συρακούσας,
[13, 98]	τὰ στρατόπεδα γινόμενα, νῦν ἀναδεικνύω	ναύαρχον,	ἂν ἐγώ τι πάθω, τὸν
[13, 70]	ψυχαῖς ὅμως οὐκ ἐνέδωκαν, ἀλλὰ	ναύαρχον	εἵλαντο Λύσανδρον, δοκοῦντα στρατηγίᾳ διαφέρειν
[13, 99]	ὡς δὲ τὸ περὶ τὸν	ναύαρχον	ἐλάττωμα συμφανὲς ἐγένετο, συνέβη τοὺς
[13, 65]	ἀνεῖλον. (Λακεδαιμόνιοι δὲ Κρατησιππίδαν ἑλόμενοι	ναύαρχον,	καὶ παρὰ τῶν συμμάχων ναῦς
[13, 100]	εἰς Σπάρτην καὶ Λύσανδρον αἰτεῖσθαι	ναύαρχον·	οὗτος γὰρ ἔν τε τῷ
[13, 100]	θέλοντες καταλύειν, Αρακον μὲν εἵλοντο	ναύαρχον,	τὸν δὲ Λύσανδρον ἰδιώτην αὐτῷ
[13, 41]	~Μίνδαρος δ' ὁ τῶν Λακεδαιμονίων	ναύαρχος	ἀπὸ τῆς ἥττης φυγὼν εἰς
[13, 104]	(Λύσανδρος δ' ὁ τῶν Λακεδαιμονίων	ναύαρχος	ἐκ Πελοποννήσου παρὰ τῶν ἐγγὺς
[13, 45]	πυθόμενος Μίνδαρος ὁ τῶν Πελοποννησίων	ναύαρχος,	εὐθέως ἐξ Αβύδου μετὰ παντὸς
[13, 97]	πολιορκίαν. (Ὁ δὲ τῶν Λακεδαιμονίων	ναύαρχος	Καλλικρατίδας πυθόμενος τὸν κατάπλουν τῶν
[13, 39]	Μίνδαρος δ' ὁ τῶν Λακεδαιμονίων	ναύαρχος	νυκτὸς μετὰ τοῦ στόλου παντὸς
[13, 97]	προύλεγε, διότι τελευτήσει ναυμαχῶν ὁ	ναύαρχος·	οὗ ῥηθέντος φασὶ τὸν Καλλικρατίδαν
[13, 63]	τοῖς Συρακοσίοις, μετὰ δὲ ταῦτα	ναύαρχος	πεμφθεὶς σὺν τριάκοντα πέντε τριήρεσι
[13, 49]	(Μίνδαρος δ' ὁ τῶν Λακεδαιμονίων	ναύαρχος	πλεύσας εἰς Κύζικον πᾶσαν τὴν
[13, 98]	τὴν δύναμιν. ~Καλλικρατίδας δ' ὁ	ναύαρχος	συναγαγὼν τὰ πλήθη καὶ παραθαρσύνας
[13, 38]	(Μίνδαρος δ' ὁ τῶν Λακεδαιμονίων	ναύαρχος	χρόνον μέν τινα περὶ τὴν
[13, 45]	τὴν Ελλάδα Δωριεὺς ὁ Ρόδιος,	ναύαρχος	ὢν τῶν ἐξ Ιταλίας τριήρων,
[13, 97]	μέγεθος τῶν πνευμάτων τὸ μὲν	ναυμαχεῖν	ἀπέγνωσαν, εἰς δὲ τὴν ἐχομένην
[13, 8]	διότι ναῦς οὐκ ὀλίγας πληρώσαντες	ναυμαχεῖν	διέγνωσαν· κατὰ τάχος οὖν ἠξίου
[13, 71]	ἑτοίμας ἔχειν, ἂν ἦ χρεία	ναυμαχεῖν,	ἐπέπλευσε τοῖς πολεμίοις, προκαλεσόμενος εἰς
[13, 71]	ἰδίῳ κυβερνήτῃ, διακελευσάμενος αὐτῷ μὴ	ναυμαχεῖν,	ἕως ἂν αὐτὸς παραγένηται, τὰς
[13, 9]	πεντακισχιλίους. (Οἱ δὲ Συρακόσιοι κρίναντες	ναυμαχεῖν,	καὶ πληρώσαντες ὀγδοήκοντα τριήρεις, ἐπέπλεον
[13, 15]	ἐλπίδος· ἐν γὰρ ταῖς τῶν	ναυμαχεῖν	μελλόντων ἀρεταῖς καὶ ἑαυτῶν ἁπάντων
[13, 106]	~Ἐπεὶ δ' οἱ μὲν πολέμιοι	ναυμαχεῖν	οὐκ ἤθελον, τὸ δὲ στρατόπεδον
[13, 105]	ἐπαγγελλόμενος αὐτοῖς δυεῖν θάτερον, ἢ	ναυμαχεῖν	τοὺς πολεμίους ἀναγκάσειν ἢ πεζῇ
[13, 77]	προσεπισπασάμενός τινας τῶν πολεμίων τριήρων	ναυμαχῆσαι	πρὸς τῇ Μιτυλήνῃ· οὕτως γὰρ
[13, 9]	κυριεύειν, ἠναγκάσθησαν ἐξ ὑποστροφῆς πάλιν	ναυμαχῆσαι.	(Τῶν δὲ Συρακοσίων λελυκότων τὰς
[13, 9]	εἴ τι πταίσειαν ἐν τῇ	ναυμαχίᾳ,	βοηθήσειν τοῖς φεύγουσιν ἤλπιζον. (Οἱ
[13, 98]	τριακοσίων· μεγίστη γὰρ αὕτη μνημονεύεται	ναυμαχία	γεγενημένη Ελλησι πρὸς Ελληνας. ~Ἅμα
[13, 10]	(καὶ) συνέστη πασῶν τῶν τριήρων	ναυμαχία.	(Οἱ μὲν οὖν Αθηναῖοι ταχυναυτούσας
[13, 100]	κατέπλευσαν. Ἀπώλοντο δὲ ἐν τῇ	ναυμαχίᾳ	τῶν μὲν Αθηναίων ναῦς εἴκοσι
[13, 79]	ἐπὶ τὰ καταστρώματα τάξαντες, τὴν	ναυμαχίαν	ἅμα καὶ πεζὴν ἐποιοῦντο μάχην·
[13, 74]	δόξα διὰ τὸ περὶ τὴν	ναυμαχίαν	ἐλάττωμα καὶ τὰ περὶ τὴν
[13, 42]	ἱστορίαν εἰς τὴν περὶ Κνίδον	ναυμαχίαν	ἐν βύβλοις δώδεκα. (Τὰ μὲν
[13, 50]	βουλόμενος προκαλέσασθαι τοὺς Λακεδαιμονίους εἰς	ναυμαχίαν·	Θηραμένης δὲ καὶ Θρασύβουλος ἐφιλοτέχνουν
[13, 38]	ἀθροίσαντες ἐγύμναζον τοὺς στρατιώτας εἰς	ναυμαχίαν	καθ' ἡμέραν ἀναπείρας ποιούμενοι. (Μίνδαρος
[13, 45]	διέταξαν ἀμφότεροι τὰς τριήρεις εἰς	ναυμαχίαν·	καὶ Μίνδαρος μὲν ἔχων ἑπτὰ
[13, 102]	ἠδικηκότας τι τὴν πόλιν, ἀλλὰ	ναυμαχίαν	μεγίστην τῶν Ελλησι πρὸς Ελληνας
[13, 71]	ἐπέπλευσε τοῖς πολεμίοις, προκαλεσόμενος εἰς	ναυμαχίαν.	(Ὁ δὲ Λύσανδρος πεπυσμένος παρά
[13, 39]	ἐρέτας, ἐξέταξαν τὸν στόλον εἰς	ναυμαχίαν,	ὄντα νεῶν δυεῖν ἐλάττω τῶν
[13, 39]	Ελεοῦντα καταπλεύσαντες τὰ περὶ τὴν	ναυμαχίαν	παρεσκευάζοντο. (Λακεδαιμόνιοι δὲ θεωροῦντες τοὺς
[13, 101]	μέγιστον, συμπαραγεγονότας τοῖς εἰς τὴν	ναυμαχίαν	πράγμασιν, ἐκ τῶν ἐναντίων ἔσχον
[13, 105]	τοῖς πολεμίοις καθ' ἡμέραν εἰς	ναυμαχίαν	προεκαλοῦντο. Οὐκ ἀνταναγομένων δὲ τῶν
[13, 97]	ἡμέραν ἡτοιμάζοντο τὰ πρὸς τὴν	ναυμαχίαν,	τὸ αὐτὸ ποιούντων καὶ τῶν
[13, 77]	ναῦς, οὕτως ἐξηρτυμένας τὰ πρὸς	ναυμαχίαν	ὡς οὐδεὶς ἕτερος τῶν πρότερον
[13, 71]	ἐν οὐδεμιᾷ τάξει. (Γενομένης δὲ	ναυμαχίας	ἀθρόαις ταῖς ναυσὶν οὐ μακρὰν
[13, 39]	γὰρ Αβύδου καὶ Σηστοῦ τῆς	ναυμαχίας	γινομένης συνέβαινε τὸν ῥοῦν οὐ
[13, 10]	τὴν ἐν τούτοις ὑπεροχήν, τῆς	ναυμαχίας	ἐν στενῷ τόπῳ γινομένης· οἱ
[13, 51]	ἑκατέρας νίκης, τὸ μὲν τῆς	ναυμαχίας	ἐν τῇ νήσῳ τῇ Πολυδώρου
[13, 9]	ἑξήκοντα ναυσὶν ἀνταναχθέντων, καὶ τῆς	ναυμαχίας	ἐνεργοῦ γενομένης ἤδη, πάντες οἱ
[13, 34]	τῶν πολεμίων τριήρεις. Γενομένης οὖν	ναυμαχίας	ἐνίκων οἱ Λακεδαιμόνιοι, καὶ σκαφῶν
[13, 80]	τὸν Ερυκα τόποις. Γενομένης δὲ	ναυμαχίας	ἐπὶ πολὺν χρόνον πεντεκαίδεκα μὲν
[13, 78]	παρεμβολήν, καὶ τρόπαιον ἀπὸ τῆς	ναυμαχίας	ἔστησεν. Τῇ δ' ὑστεραίᾳ τὰς
[13, 13]	τῷ τόπῳ διεφθάρησαν. (Τῆς δὲ	ναυμαχίας	ἤδη γινομένης ὅλοις τοῖς στόλοις,
[13, 40]	ἐποιήσαντο· αὕτη γὰρ πρὸ τῆς	ναυμαχίας	ἦν ἀφεστηκυῖα πρὸς Φαρνάβαζον τὸν
[13, 9]	ἔστησαν, οἱ μὲν Αθηναῖοι τῆς	ναυμαχίας,	οἱ δὲ Συρακόσιοι τῶν ἐπὶ
[13, 10]	τῆς γῆς κατωρθωμένων. ~Τῆς δὲ	ναυμαχίας	τοιοῦτο τέλος λαβούσης, οἱ μὲν
[13, 40]	καὶ φιλοτιμότερον διωξάντων. (Τῆς δὲ	ναυμαχίας	τοιοῦτον τέλος λαβούσης, Αθηναῖοι ναῦς
[13, 47]	περὶ Φοινίκην πράγμασιν. ~Τῆς δὲ	ναυμαχίας	τοιοῦτον τὸ τέλος λαβούσης Αθηναῖοι
[13, 46]	ἐγίνετο παρ' ὅλον τὸν τῆς	ναυμαχίας	τόπον. Ἐπὶ πολὺν οὖν χρόνον
[13, 16]	ἐνίοτε τοὺς παρὰ τὴν γῆν	ναυμαχοῦντας	συμμάχους ἔχειν τοὺς ἐπὶ τῆς
[13, 9]	φρούρια καὶ τὴν παρεμβολήν, οἱ	ναυμαχοῦντες	Αθηναῖοι καταπλαγέντες ἐτράπησαν καὶ πρὸς
[13, 15]	ὁ λιμὴν τῶν κατ' ὀλίγους	ναυμαχούντων.	(Ἔνθα δὴ παραβόλως ἀμφοτέρων περὶ
[13, 16]	δὲ καὶ τῇ κραυγῇ τῶν	ναυμαχούντων	καὶ τῶν ἀπὸ τῆς γῆς
[13, 98]	ὡς ἂν τεττάρων μὲν στόλων	ναυμαχούντων,	τῶν δὲ νεῶν συνηθροισμένων εἰς
[13, 97]	ὁ μάντις προύλεγε, διότι τελευτήσει	ναυμαχῶν	ὁ ναύαρχος· οὗ ῥηθέντος φασὶ
[13, 15]	καταλιπὼν τοὺς πεζοὺς ἐπί τινα	ναῦν	ἀνέβη καὶ παρέπλει τὰς τριήρεις
[13, 5]	δημαγωγῶν παροξυνθείς, ἀπέστειλε τὴν Σαλαμινίαν	ναῦν	εἰς Σικελίαν, κελεύων τὴν ταχίστην
[13, 99]	οἱ μὲν Αθηναῖοι περιστάντες τὴν	ναῦν	εἰσήλλοντο, καὶ περιχυθέντες τοὺς ἐν
[13, 69]	τὸ πλῆθος ἐπὶ τὴν Αλκιβιάδου	ναῦν,	ἐξ ἧς ἐκβάντα τὸν ἄνδρα
[13, 99]	ἐπὶ τὴν Λυσίου τοῦ στρατηγοῦ	ναῦν	ἐπιπλεύσας, καὶ σὺν ταῖς ἅμα
[13, 106]	τριήρους, κοσμήσας τοῖς πολυτελεστάτοις τὴν	ναῦν	ὅπλοις καὶ λαφύροις. (Ἐπὶ δὲ
[13, 16]	θορύβου, καὶ πολλάκις ἐπὶ μίαν	ναῦν	πλείους ἐπιφερομένας, οὔθ' ὅ, τι
[13, 48]	Κόρκυραν, ἑξακοσίους μὲν τῶν ἐκ	Ναυπάκτου	Μεσσηνίων κατέλιπεν ἐν τῇ πόλει,
[13, 34]	οἱ δὲ τῆς ὀλιγαρχίας προεστῶτες	ναυπηγησάμενοι	πλείους τριήρεις ἀπέστειλαν τεσσαράκοντα καὶ
[13, 106]	τὰς ὁρμούσας ἐπὶ τῇ γῇ	ναῦς.	(Αθηναῖοι δὲ τὸ παράδοξον ἐκπεπληγμένοι,
[13, 104]	τῶν ἐγγὺς συμμάχων τριάκοντα πέντε	ναῦς	ἀθροίσας κατέπλευσεν εἰς Εφεσον. μεταπεμψάμενος
[13, 19]	Συρακόσιοι πεντήκοντα μὲν τὰς καταλειφθείσας	ναῦς	ἀναψάμενοι κατήγαγον εἰς τὴν πόλιν,
[13, 71]	αὐτὸς παραγένηται, τὰς δὲ στρατιώτιδας	ναῦς	ἀνέλαβε καὶ κατὰ σπουδὴν ἔπλευσεν
[13, 78]	διώξαντας Αθηναίους αἱ τῶν Πελοποννησίων	ναῦς	ἅπασαι περιχυθεῖσαι κατεπλήξαντο, καὶ τῆς
[13, 41]	χειμὼν τηλικοῦτος ὥστε τὰς μὲν	ναῦς	ἁπάσας ἀπολέσθαι, τῶν δὲ ἀνδρῶν
[13, 104]	πρὸς Κόνωνα εἰς Σάμον, τὰς	ναῦς	ἁπάσας ἐπλήρωσεν, οὔσας τρεῖς πρὸς
[13, 40]	ἐξ ἑκάστων· αὐτοὶ δὲ πέντε	ναῦς	ἀπέβαλον, ἃς πάσας βυθισθῆναι συνέβη.
[13, 71]	διὰ τὴν ἀταξίαν ἠλαττώθησαν καὶ	ναῦς	ἀπέβαλον δύο πρὸς ταῖς εἴκοσι·
[13, 8]	Εὐρυμέδοντος μὲν τοῦ στρατηγοῦ δέκα	ναῦς	ἀπέστειλαν εἰς Σικελίαν καὶ ἀργυρίου
[13, 46]	μὲν πρῶτον ἐπεχείρησαν ἀποσπᾶν τὰς	ναῦς	ἀπὸ τῆς γῆς καὶ παραβόλως
[13, 114]	τὰ δὲ αἰχμάλωτα καὶ τὰς	ναῦς	ἀποδοῦναι τοὺς ἔχοντας τοῖς ἀποβαλοῦσι.
[13, 13]	τε στρατηγὸν ἀνῃρῆσθαι καί τινας	ναῦς	ἀπολωλέναι, τὸ μὲν πρῶτον αἱ
[13, 37]	καὶ θεωρῶν αὐτὸν μέλλοντα τριακοσίας	ναῦς	ἀποστέλλειν τοῖς Λακεδαιμονίοις εἰς συμμαχίαν,
[13, 38]	ἀπεστάλκεισαν εἰς συμμαχίαν τὰς προειρημένας	ναῦς·	αὐτὸς δὲ τὰς ἄλλας πάσας
[13, 65]	ναύαρχον, καὶ παρὰ τῶν συμμάχων	ναῦς	αὑτῶν πληρώσαντες εἴκοσι πέντε, προσέταξαν
[13, 109]	μὲν τρισμυρίους, ἱππεῖς δὲ χιλίους,	ναῦς	δὲ καταφράκτους πεντήκοντα. Μετὰ δὲ
[13, 18]	(Νικίας δὲ συνεβούλευε καταλιπόντας τὰς	ναῦς	διὰ τῆς μεσογείου (χώρας) πρὸς
[13, 36]	τὸν κίνδυνον ἀγεννῶς ὑπομείναντες, ἀπέβαλον	ναῦς	δύο πρὸς ταῖς εἴκοσι, τὰς
[13, 100]	τῇ ναυμαχίᾳ τῶν μὲν Αθηναίων	ναῦς	εἴκοσι πέντε καὶ τῶν ἐν
[13, 40]	οὔσης, ἐπεφάνησαν ὑπέρ τινος ἄκρας	ναῦς	εἴκοσι πέντε παρὰ τῶν συμμάχων
[13, 100]	τῶν Πελοποννησίων ἧτταν, τὰς μὲν	ναῦς	εἰς Χίον ἔπεμψε, τὴν δὲ
[13, 10]	καὶ εἰς τὰς τῶν ἐναντίων	ναῦς	εἰσαλλόμενοι πεζομαχίαν ἐν ταῖς ναυσὶ
[13, 97]	πεζῆς δυνάμεως, αὐτὸς δὲ πληρώσας	ναῦς	ἑκατὸν τεσσαράκοντα κατὰ σπουδὴν ἀνήχθη
[13, 73]	σωμάτων κυριεύσας ἀπῆγεν ἐπὶ τὰς	ναῦς·	(Ἐκβοηθησάντων δὲ τῶν ἐκ τῆς
[13, 40]	ναυμαχίας τοιοῦτον τέλος λαβούσης, Αθηναῖοι	ναῦς	ἔλαβον ὀκτὼ μὲν Χίων, πέντε
[13, 77]	προσιόντες ἀεὶ μᾶλλον ἤλαυνον τὰς	ναῦς,	ἐλπίζοντες αἱρήσειν τὰς ἐσχάτας τῶν
[13, 6]	συλλαβόντες τὰς ἐν τῷ λιμένι	ναῦς	ἐμπρῆσαι· πρὸς δὲ τὴν τούτων
[13, 13]	τὸν βίον μετήλλαξεν, ἑπτὰ δὲ	ναῦς	ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ διεφθάρησαν.
[13, 54]	δέκα μυριάδων. Τὰς μὲν οὖν	ναῦς	ἐν τῷ περὶ Μοτύην κόλπῳ
[13, 7]	καταπλεύσας εἰς Ιμέραν τὰς μὲν	ναῦς	ἐνεώλκησε, τοὺς δ' Ιμεραίους πείσας
[13, 13]	τὸν αἰγιαλόν, ἐφ' ὃν αἱ	ναῦς	ἐξεπεπτώκεισαν. (Ἁπάντων δὲ καρτερῶς ὑπομενόντων
[13, 64]	ὁ Θρασύβουλος ἀναλαβὼν εἰς τὰς	ναῦς	ἐξέπλευσεν εἰς Λέσβον. (Οἱ δὲ
[13, 97]	εἰς τὴν στρατείαν. Παρεσκευάσαντο δὲ	ναῦς	ἑξήκοντα, καὶ ταύτας πολυτελῶς καταρτίσαντες
[13, 14]	καὶ τριήρεις, ἔτι δὲ στρογγύλας	ναῦς	ἐπ' ἀγκυρῶν ὁρμίσαντες, καὶ σιδηραῖς
[13, 47]	Αβυδον ἀναχθεὶς τάς τε πεπονηκυίας	ναῦς	ἐπεσκεύαζε καὶ πρὸς Λακεδαιμονίους διεπέμψατο
[13, 2]	πρὸς Συρακοσίους πόλεμον τάς τε	ναῦς	ἐπεσκεύασαν καὶ χρήματα συναγαγόντες μετὰ
[13, 41]	εἰς Αβυδον τάς τε πεπονηκυίας	ναῦς	ἐπεσκεύασε καὶ πρὸς τὰς ἐν
[13, 17]	μετὰ πολλῆς κραυγῆς κατεδίωκον τὰς	ναῦς	ἐπὶ τὴν γῆν· τῶν δὲ
[13, 54]	συνήγαγε, καὶ μακρὰς μὲν ἑξήκοντα	ναῦς	ἐπλήρωσε, τὰ δὲ φορτηγὰ πλοῖα
[13, 70]	τε κατέγραφε τοὺς ἱκανοὺς καὶ	ναῦς	ἐπλήρωσεν ὅσας ἐδύνατο πλείστας. (Ἐκπλεύσας
[13, 99]	ἀποστάσεως· ἐπειδὴ δὲ τὰς πλείστας	ναῦς	ἑώρων τετρωμένας καὶ τὸ πλῆθος
[13, 8]	ἀγώνων ἀντιποιεῖσθαι, τάς τε προϋπαρχούσας	ναῦς	καθείλκυσαν καὶ ἄλλας προσκατασκευάσαντες. Ἐν
[13, 71]	οὐδεὶς ἀντανήγετο, τὰς μὲν πολλὰς	ναῦς	καθώρμισε περὶ τὸ Νότιον, τὴν
[13, 50]	(Μίνδαρος δὲ τὰς μὲν Αλκιβιάδου	ναῦς	(καὶ) μόνας ὁρῶν προσφερομένας, τὰς
[13, 45]	σπουδὴν καταπλεύσαντες ἐνεχείρησαν ἀποσπᾶν τὰς	ναῦς,	καὶ πανταχόθεν τῷ πλήθει περιχυθέντες
[13, 79]	τινα καιρὸν πάλιν πληρώσας τὰς	ναῦς,	καὶ πολὺν διαγωνισάμενος χρόνον, μόγις
[13, 38]	καταρτίσας τάς τ' ἐκ Πελοποννήσου	ναῦς	καὶ τὰς παρὰ τῶν ἔξωθεν
[13, 51]	σπουδὴν ἐπειγόμενον, ἀνέκαμψαν ἐπὶ τὰς	ναῦς,	καὶ τὴν μὲν πόλιν παρέλαβον,
[13, 15]	τῶν Αθηναίων στρατηγὸς ἐπιβλέψας τὰς	ναῦς	καὶ τὸ μέγεθος τοῦ κινδύνου
[13, 17]	ἀνέστρεφον, καίπερ συντετριμμένας ἔχοντες τὰς	ναῦς	καὶ ὑπὸ τῶν τραυμάτων καταβαρούμενοι.
[13, 62]	δ' Αννίβας εἰς τὰς μακρὰς	ναῦς	καὶ φορτηγοὺς ἐμβιβάσας τὴν δύναμιν,
[13, 106]	Φιλοκλέα τρεψάμενος πρὸς τὰς ἄλλας	ναῦς	κατεδίωξεν. (Οὔπω δὲ τῶν τριήρων
[13, 13]	ἐνέπρησε τὰς ἐν τοῖς βράχεσι	ναῦς	κυλινδουμένας. (Ὧν ἀναφθεισῶν οἱ μὲν
[13, 66]	Θηραμένην, ὃς ἐπόρθει τὴν Χαλκηδόνα	ναῦς	μὲν ἔχων ἑβδομήκοντα, στρατιώτας δὲ
[13, 105]	ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς καθώρμισαν τὰς	ναῦς,	μετὰ δὲ ταῦτ' ἐπιπλέοντες τοῖς
[13, 76]	καταπλεύσας εἰς Εφεσον παρέλαβε τὰς	ναῦς,	μεταπεμψάμενος δὲ καὶ τὰς παρὰ
[13, 107]	τοῦ Πειραιέως περιελεῖν, καὶ μακρὰς	ναῦς	μὴ πλεῖον ἔχειν δέκα, τῶν
[13, 73]	τοὺς αἰχμαλώτους καταφυγεῖν ἐπὶ τὰς	ναῦς.	(Ὁ δ' Αλκιβιάδης ἐπὶ τοῖς
[13, 98]	σπεύδων ὅτι πλεῖστον παρεκτεῖναι τὰς	ναῦς.	(Ὁ δὲ Καλλικρατίδας ἀνήχθη τὸ
[13, 98]	παρακαλοῦντες ἀλλήλους ἀνέβαινον εἰς τὰς	ναῦς·	οἱ δ' Αθηναῖοι, παρακληθέντες ὑπὸ
[13, 39]	τὴν Ασίαν μέρους ἔστησαν τὰς	ναῦς,	οἱ δ' Αθηναῖοι τὸ πρὸς
[13, 106]	εὐθὺ δ' οἱ μὲν τὰς	ναῦς,	οἱ δὲ τὴν παρεμβολὴν ἐκλιπόντες
[13, 12]	τῶν ἄλλων πάντων ἐπὶ τὰς	ναῦς	ὁρμώντων, ὁ Νικίας ἠναγκάσθη συγχωρῆσαι
[13, 70]	εἰς Ρόδον, καὶ προσλαβόμενος ἐκεῖθεν	ναῦς	ὅσας εἶχον αἱ πόλεις, ἔπλευσεν
[13, 8]	σύμμαχοι τοῖς Συρακοσίοις, καὶ διότι	ναῦς	οὐκ ὀλίγας πληρώσαντες ναυμαχεῖν διέγνωσαν·
[13, 41]	κατέπλευσεν εἰς Εὔβοιαν, ἀθροίσας τὰς	ναῦς	οὔσας πεντήκοντα κατὰ σπουδὴν ἀνήχθη·
[13, 21]	γὰρ τῆς τηλικαύτης παρασκευῆς οὔτε	ναῦς	οὔτ' ἀνὴρ οὐθεὶς ἐπανῆλθεν, ὥστε
[13, 77]	Αθηναίων στρατηγὸς εἶχε μὲν ἑβδομήκοντα	ναῦς,	οὕτως ἐξηρτυμένας τὰ πρὸς ναυμαχίαν
[13, 14]	συμπαρείποντό τε τὰς ὑπηρετικὰς ἔχοντες	ναῦς	παῖδες ἐλεύθεροι, τοῖς τε ἔτεσιν
[13, 106]	διεσώθησαν. (Λύσανδρος δὲ τὰς λοιπὰς	ναῦς	παραλαβὼν αἰχμαλώτους, καὶ ζωγρήσας Φιλοκλέα
[13, 44]	ἁπάσης πόλεως τοὺς κρατίστους, καὶ	ναῦς	παρεσκευάζετο, διανοούμενος τῆς ἐαρινῆς ὥρας
[13, 49]	καθελκύσαντες τὰς οὔσας ἐν Σηστῷ	ναῦς	περιέπλευσαν τὴν Χερρόνησον καὶ καθωρμίσθησαν
[13, 69]	Θρασύβουλον. (Ὁ δ' Αλκιβιάδης ἑκατὸν	ναῦς	πληρώσας ἐξέπλευσεν εἰς Ανδρον, καὶ
[13, 45]	τοῦ καιροῦ ῥοπὴν ἐπέστρεφον τὰς	ναῦς	πραγματικῶς, ὥστε τὰς πληγὰς γίνεσθαι
[13, 77]	ἡμέρᾳ κατανοήσας τὰς τῶν πολεμίων	ναῦς	προσπλεούσας, τὸ μὲν αὐτοῦ διαναυμαχεῖν
[13, 36]	πόλεμον διῴκησαν. Ἀποστείλαντες γὰρ τεσσαράκοντα	ναῦς	συνεξέπεμψαν τοὺς ἀφηγησομένους δύο στρατηγοὺς
[13, 45]	ἐπιβάται θεωροῦντες πλαγίας τὰς ἑαυτῶν	ναῦς	συνεπιφερομένας ταῖς τῶν πολεμίων τριήρεσι,
[13, 16]	(Πολλάκις δὲ τὰς ἰδίας ἔχοντες	ναῦς	συντετριμμένας, εἰς τὰς τῶν ἐναντίων
[13, 79]	γὰρ εἰς τὰς τῶν ἀντιτεταγμένων	ναῦς	ταῖς πρῴραις ἐπέβαινον τετολμηκότως, ὡς
[13, 71]	Αλκιβιάδου λόγων ἠμέλησε, δέκα δὲ	ναῦς	τὰς ἀρίστας πληρώσας, καὶ τὰς
[13, 76]	καὶ τὰς παρὰ τῶν συμμάχων	ναῦς	τὰς πάσας σὺν ταῖς παρὰ
[13, 36]	φιλοτιμίας περὶ τῆς ἡγεμονίας, ἀλλὰ	ναῦς	τε κατεσκεύαζον πλείους καὶ χρήματα
[13, 77]	καθειστήκεισαν διὰ τὸ τὰς ἀφυστερούσας	ναῦς	τὴν εἰθισμένην λελοιπέναι τάξιν. ~Ὁ
[13, 45]	διατρίβων συνῆγε πανταχόθεν τὰς συμμαχούσας	ναῦς	τοῖς Πελοποννησίοις. (Ἤδη δὲ τοῦ
[13, 46]	κυβερνήτας· ὁπότε δὲ συνερείσειαν αἱ	ναῦς,	τοῖς τε δόρασιν ἠγωνίζοντο καὶ
[13, 77]	γεγονότι ταχέως ἐπεχείρουν ἀντιπαρατάττειν τὰς	ναῦς,	τοῦ καιροῦ δ' ἀναστροφὴν οὐ
[13, 110]	πλείστους εὑρόντες παραβεβοηθηκότας ἐπὶ τὰς	ναῦς·	τοὺς δ' ἐπὶ τούτου τοῦ
[13, 64]	ἐξαπέστειλε τοῖς πολιορκουμένοις εἰς βοήθειαν	ναῦς	τριάκοντα καὶ στρατηγὸν Ανυτον τὸν
[13, 106]	ἀκολουθεῖν, αὐτὸς δ' ἑτοίμας ἔχων	ναῦς	τριάκοντα τάχιον ἐξέπλευσεν. (Ὁ δὲ
[13, 77]	ὑποχωροῦντος οἱ τὰς ἀρίστας ἔχοντες	ναῦς	τῶν Πελοποννησίων κατὰ σπουδὴν ἐδίωκον,
[13, 77]	τοῖς τριηράρχοις. (Διόπερ αἱ μὲν	ναῦς,	τῶν πολεμίων ἐξαπτομένων, ἐξαίφνης πρὸς
[13, 16]	ἐναλλὰξ ἀπολλυμένων. (Ὅτε γὰρ ἀποληφθείη	ναῦς	ὑπὸ πλειόνων τριήρων, πανταχόθεν τυπτομένη
[13, 39]	μὲν στόλον ἐκπεπλευκότα, τρεῖς δὲ	ναῦς	ὑπολελειμμένας, ὧν εὐθέως ἐκυρίευσαν· καὶ
[13, 41]	τὸν Φαρνάβαζον μηκέτι ταῖς τριακοσίαις	ναυσὶ	βοηθεῖν τοῖς Λακεδαιμονίοις. (Φιλοφρόνως δ'
[13, 107]	ἐκ τῆς Αττικῆς, ταῖς δὲ	ναυσὶ	μακρὰν ἐφεδρεύειν, ὅπως αὐτοῖς μὴ
[13, 15]	ἐπανῆλθεν· οἱ δ' ἐν ταῖς	ναυσὶ	παιανίσαντες ἔπλεον, καὶ φθάσαντες τοὺς
[13, 109]	θλιβομένους· τοῖς δ' ἐν ταῖς	ναυσὶ	παρήγγειλε πρὸς τὴν τῶν Ιταλιωτῶν
[13, 67]	ἀπάξοντες εἰς Ιωνίαν δείλης ταῖς	ναυσὶ	πάσαις ἐξέπλευσαν, καὶ τὸ πεζὸν
[13, 101]	Αθήνας, ἐλπίζοντες τοὺς ἐν ταῖς	ναυσὶ	πολλοὺς ὄντας βοηθοὺς ἕξειν ἐν
[13, 10]	ναῦς εἰσαλλόμενοι πεζομαχίαν ἐν ταῖς	ναυσὶ	συνίσταντο. (Θλιβόμενοι δὲ πανταχόθεν οἱ
[13, 78]	ἐφεστῶτες ἐπέρριψαν ταῖς τῶν πολεμίων	ναυσὶ	τοὺς ἀπὸ τῶν κεραιῶν λίθους·
[13, 42]	Αλκιβιάδης πρὸς αἷς εἶχεν ἰδίαις	ναυσὶ	τρισκαίδεκα ἐννέα προσέλαβε, καὶ μετὰ
[13, 78]	δὲ τῶν Πελοποννησίων πάσαις ταῖς	ναυσίν,	Αθηναῖοι θεωροῦντες μηδεμίαν σωτηρίαν ἄλλην
[13, 79]	φιλοτιμίας ἐλείποντο οὐδέν. Ταῖς γὰρ	ναυσὶν	ἀθρόαις ἐπιπλεύσαντες, καὶ τοὺς ἀρίστους
[13, 106]	ἐκπεπληγμένοι, καὶ μήτ' ἀναχθῆναι ταῖς	ναυσὶν	ἀναστροφὴν ἔχοντες μήτε πεζῇ διαγωνίζεσθαι
[13, 110]	χιλίων. Τῶν δ' ἐν ταῖς	ναυσὶν	ἀνειργόντων τοξεύμασι τοὺς διώκοντας, οἱ
[13, 71]	Σπάρτης ἄξιον. Διόπερ πάσαις ταῖς	ναυσὶν	ἀνταναχθεὶς μίαν μὲν τὴν προπλέουσαν
[13, 9]	πολεμίοις. Τῶν δὲ Αθηναίων ἑξήκοντα	ναυσὶν	ἀνταναχθέντων, καὶ τῆς ναυμαχίας ἐνεργοῦ
[13, 76]	κατὰ σπουδὴν ἐπείγεσθαι, ταῖς δὲ	ναυσὶν	αὐτὸς παρέπλευσεν. ~Κόνων δ' ὁ
[13, 40]	Πελοποννήσιοι κατὰ σπουδὴν ἀθρόαις ταῖς	ναυσὶν	εἰς ἐμβολὴν ἐπιφέροιντο, τὰς ἑαυτῶν
[13, 105]	κατὰ σπουδὴν ἀνήχθησαν ἐπ' αὐτοὺς	ναυσὶν	ἑκατὸν ὀγδοήκοντα. (Εὑρόντες δὲ τὴν
[13, 13]	αἱ μάλιστα συνεγγίζουσαι ταῖς διεφθαρμέναις	ναυσὶν	ἐνέκλιναν, μετὰ δὲ ταῦτα τῶν
[13, 10]	ἡμέραν ἐπιπλέοντες ταῖς τῶν Αθηναίων	ναυσὶν	ἐξήπτοντο τῆς μάχης. (Συμβουλεύσαντος δ'
[13, 109]	τοῖς δ' ἱππεῦσι καὶ ταῖς	ναυσὶν	ἐπειρᾶτο τὰς ἀγορὰς ἀφαιρεῖσθαι τὰς
[13, 80]	Συρακόσιοι κατὰ τάχος ταῖς παραπλησίαις	ναυσὶν	ἐπεφάνησαν ἐν τοῖς περὶ τὸν
[13, 45]	ἔχων ἑπτὰ πρὸς ταῖς ἐνενήκοντα	ναυσὶν	ἐπὶ μὲν τὸ λαιὸν κέρας
[13, 9]	τὸν διωγμὸν διερριμμένων, ἀθρόαις ταῖς	ναυσὶν	ἐπιπλεύσαντες ἕνδεκα μὲν κατέδυσαν, τὰς
[13, 50]	δ' ἄλλας ἀγνοῶν, κατεφρόνησε, καὶ	ναυσὶν	ὀγδοήκοντα θρασέως ἐκ τῆς πόλεως
[13, 76]	τὸν στόλον ταῖς τῶν πολεμίων	ναυσίν.	(Οἱ δὲ Σπαρτιᾶται, τῷ Λυσάνδρῳ
[13, 71]	(Γενομένης δὲ ναυμαχίας ἀθρόαις ταῖς	ναυσὶν	οὐ μακρὰν τῆς γῆς, Αθηναῖοι
[13, 45]	ἀνήχθησαν ἐπ' αὐτοὺς πάσαις ταῖς	ναυσίν,	οὔσαις ἑβδομήκοντα καὶ τέσσαρσιν. (Ὁ
[13, 97]	δέκα τριήρεις, ἀνήχθησαν ἁπάσαις ταῖς	ναυσὶν	οὔσαις ἑκατὸν πεντήκοντα, καὶ κατέπλευσαν
[13, 52]	ἔχετε τοὺς πλείστους ἐν ταῖς	ναυσίν.	Τὸ δὲ μέγιστον, ἡμεῖς μὲν
[13, 64]	κατεῖχον, κατὰ μὲν θάλατταν ἕνδεκα	ναυσίν,	ὧν ἦσαν αἱ μὲν ἀπὸ
[13, 96]	εἰς Συρακούσας κατεσκήνωσεν ἐν τῷ	ναυστάθμῳ,	φανερῶς αὑτὸν ἀναδείξας τύραννον. Οἱ
[13, 54]	οὐ πάρεστιν ἐκείνοις πολεμήσων οὐδὲ	ναυτικῇ	δυνάμει παραπλεύσων ἐπὶ Συρακούσας· (παραλαβὼν
[13, 70]	διατροφάς. ~Λακεδαιμόνιοι δὲ τήν τε	ναυτικὴν	δύναμιν ἄρδην ἀπολωλεκότες καὶ μετ'
[13, 47]	περὶ βοηθείας πεζῆς τε καὶ	ναυτικῆς·	διενοεῖτο γὰρ ἐν ὅσῳ τὰ
[13, 104]	ἡγεμονίαν ἔταξαν Φιλοκλέα, καὶ τὸ	ναυτικὸν	αὐτῷ παραδόντες ἐξέπεμψαν πρὸς Κόνωνα,
[13, 78]	τριάκοντα νεῶν κυριεύσας τὸ μὲν	ναυτικὸν	ἐθεώρει τῶν πολεμίων καταλελυμένον, πεζῇ
[13, 50]	εἰς τρία μέρη διείλαντο τὸ	ναυτικόν,	καὶ τοῦ μὲν ἦρχεν Αλκιβιάδης,
[13, 74]	ταχέως ἐξέπεμψε παρ' Αλκιβιάδου τὸ	ναυτικὸν	παραληψόμενον. (Αλκιβιάδης δὲ τῆς ἀρχῆς
[13, 106]	εἰς Σικελίαν τοῖς Συρακοσίοις τῷ	ναυτικῷ	συμπολεμήσαντα ἀπέστειλεν εἰς Σπάρτην τά
[13, 9]	τῶν Αθηναίων ὀχυρώματα, χρημάτων καὶ	ναυτικῶν	σκευῶν, ἔτι δὲ τῆς ἄλλης
[13, 68]	κατέστησαν Μάρκον Παπίριον καὶ Σπόριον	Ναύτιον,	Ολυμπιὰς δ' ἐγένετο τρίτη πρὸς
[13, 9]	Μάρκος Παπίριος, Κόιντος Φάβιος, Σπόριος	Ναύτιος.	(Ἐπὶ δὲ τούτων Λακεδαιμόνιοι μετὰ
[13, 56]	παρ' ἀμφοτέροις, τοῖς μὲν Καρχηδονίοις	νεαλεῖς	διεδέχοντο τὴν μάχην, τοῖς δὲ
[13, 70]	πρὸς αὐτόν, καὶ παροξύνας τὸν	νεανίσκον	εἰς τὸν κατὰ τῶν Αθηναίων
[13, 14]	ἔτεσιν ὄντες ὑπὸ τὴν τῶν	νεανίσκων	ἡλικίαν καὶ συναγωνιζόμενοι μετὰ τῶν
[13, 57]	λαμβάνοντες. (Ἠκρωτηρίαζον δὲ καὶ τοὺς	νεκροὺς	κατὰ τὸ πάτριον ἔθος, καὶ
[13, 100]	σύνεγγυς τόπον τῆς θαλάττης ἐπλήρωσαν	νεκρῶν	καὶ ναυαγίων. Μετὰ δὲ ταῦτα
[13, 100]	καὶ Φωκαέων ἡ παραθαλάττιος χώρα	νεκρῶν	καὶ ναυαγίων. (Ὁ δὲ τὴν
[13, 111]	τῆς εἰς αὔριον ἀναιρέσεως τῶν	νεκρῶν,	καὶ τὸν μὲν ἐκ τῆς
[13, 107]	ἡμέραν, ἡ μὲν πόλις ἔγεμε	νεκρῶν,	οἱ δὲ λοιποὶ διαπρεσβευσάμενοι πρὸς
[13, 57]	δ' ἦν τόπος αἵματος καὶ	νεκρῶν	πλήρης. Ἑξακισχίλια μὲν πρὸς τοῖς
[13, 100]	ἀντιλέγειν πρὸς τὴν ἀναίρεσιν τῶν	νεκρῶν.	(Τέλος δὲ τοῦ χειμῶνος ἐπιτείνοντος
[13, 103]	καὶ τοῖς πεισθεῖσι μετεμέλησεν, οἱονεὶ	νεμεσήσαντος	τοῦ δαιμονίου· οἱ μὲν γὰρ
[13, 81]	Λιβύης πεφυτευμένης οἱ τὴν Ακραγαντίνην	νεμόμενοι	τὸν ἐκ τῆς Λιβύης ἀντιφορτιζόμενοι
[13, 11]	καὶ κατὰ θάλατταν τοὺς πολεμίους	νενικηκέναι,	παρῆν Εὐρυμέδων καὶ Δημοσθένης, καταπεπλευκότες
[13, 102]	τῶν Ελλησι πρὸς Ελληνας γεγενημένων	νενικηκότας	καὶ ἐν ἄλλαις μάχαις λαμπρῶς
[13, 51]	ἂν δύο δυνάμεις ἅμα τηλικαύτας	νενικηκότες.	~Ἀπενεχθείσης δὲ τῆς νίκης εἰς
[13, 94]	τριάκοντα μυριάδας περὶ τὴν Ιμέραν	νενικῆσθαι	στρατηγοῦντος Γέλωνος αὐτοκράτορος. ~Ταχὺ δὲ
[13, 76]	τὴν διαδοχὴν ἀπέστειλαν. Οὗτος δὲ	νέος	μὲν ἦν παντελῶς, ἄκακος δὲ
[13, 82]	στρογγύλοι, τὸ δ' ἐντὸς τοῦ	νεὼ	ἔχοντες τετράγωνον· καὶ τοῦ μὲν
[13, 41]	κείμενον ἐν τῷ περὶ Κορώνειαν	νεῷ,	καθάπερ φησὶν Εφορος, τὴν ἐπιγραφὴν
[13, 18]	ἐδέοντο τῶν στρατηγῶν μὴ τῶν	νεῶν,	ἀλλὰ τῆς ἑαυτῶν φροντίζειν σωτηρίας.
[13, 106]	ταῦτ' ἀκούσας, μετὰ πασῶν τῶν	νεῶν	ἀναχθεὶς καὶ τὸν Φιλοκλέα τρεψάμενος
[13, 51]	τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ τῶν τε	νεῶν	ἁπασῶν ἐγκρατεῖς ἐγενήθησαν καὶ πολλοὺς
[13, 78]	διώκειν ἀπέστη, μετὰ τεσσαράκοντα δὲ	νεῶν	ἀπέπλευσεν εἰς Μιτυλήνην. (Τοὺς δὲ
[13, 38]	μὲν μετὰ τριῶν καὶ δέκα	νεῶν	ἀπέστειλεν εἰς Ρόδον, πυνθανόμενος ἐπὶ
[13, 110]	παρεβοήθουν, ἀνείργοντες τοὺς ἐκ τῶν	νεῶν	ἀποβαίνοντας· καὶ γὰρ οὐδ' ὠχυρωμένον
[13, 16]	κατεπίνετο. Ἔνιοι δὲ καταδυομένων τῶν	νεῶν	ἀποκολυμβῶντες τοῖς τε τόξοις κατετιτρώσκοντο
[13, 17]	ναυαγίων, ὡς ἂν Αττικῶν μὲν	νεῶν	ἀπολομένων ἑξήκοντα, παρὰ δὲ τῶν
[13, 64]	τὸν Θρασύβουλον μετὰ τῶν τριάκοντα	νεῶν	ἀπολύσας ἔπλευσεν εἰς τὴν ὑπὸ
[13, 80]	χρόνον πεντεκαίδεκα μὲν τῶν Φοινισσῶν	νεῶν	διεφθάρησαν, αἱ δ' ἄλλαι νυκτὸς
[13, 51]	πρὸς Αλκιβιάδην ὑπὲρ τῶν ἀφελκομένων	νεῶν	διηγωνίζετο, Κλέαρχον δὲ τὸν Σπαρτιάτην
[13, 39]	τὸν στόλον εἰς ναυμαχίαν, ὄντα	νεῶν	δυεῖν ἐλάττω τῶν ἐνενήκοντα. οὗτοι
[13, 42]	εἰς Φοινίκην ἀποστολῆς τῶν τριακοσίων	νεῶν	ἐγκαλοῦντες τῷ Φαρναβάζῳ τοῖς Αντανδρον
[13, 46]	ἐκ Σάμου παραδόξως ἐπεφάνη μετὰ	νεῶν	εἴκοσι, πλέων κατὰ τύχην εἰς
[13, 71]	στόλον, ἀνήχθη μετὰ πασῶν τῶν	νεῶν	εἰς Εφεσον. ἐπιπλεύσας δὲ τοῖς
[13, 17]	βράχη προσηνέχθησαν, ἐκπηδῶντες ἐκ τῶν	νεῶν	εἰς τὸ πεζὸν στρατόπεδον ἔφευγον.
[13, 10]	ἁπλῶς δὲ πολλαῖς τῶν ἐμπιπτουσῶν	νεῶν	ἐμβολὰς διδόντες καὶ εἰς τὰς
[13, 38]	παραπλέοντας, ἀνήχθησαν ἐπ' αὐτοὺς μετὰ	νεῶν	ἑξήκοντα. τῶν δὲ Λακεδαιμονίων κατενεχθέντων
[13, 76]	Σάμῳ, τάς τε παρούσας τῶν	νεῶν	ἐξηρτύετο καὶ τὰς παρὰτῶν συμμάχων
[13, 104]	(Λύσανδρος δὲ μετὰ τῶν πλείστων	νεῶν	ἐπὶ Ιασον τῆς Καρίας πλεύσας,
[13, 97]	Καλλικρατίδας πυθόμενος τὸν κατάπλουν τῶν	νεῶν,	ἐπὶ μὲν τῆς πολιορκίας κατέλιπεν
[13, 78]	δ' ὑστεραίᾳ τὰς κρατίστας τῶν	νεῶν	ἐπιλέξας, καὶ παρακελευσάμενος μὴ ἀπολείπεσθαι
[13, 40]	ἀλλ' εὐφυῶς ἐκκλίνοντες τὰς τῶν	νεῶν	ἐπιφερομένας ἐμβολὰς πλαγίαις ἐνέσειον καὶ
[13, 13]	φλόγα κατέσβεσαν καὶ ἀπὸ τῶν	νεῶν	ἐρρωμένως ἠμύναντο τοὺς ἐπιφερομένους, ἄλλην
[13, 46]	τὰς ὑποφευγούσας. (Καὶ δέκα μὲν	νεῶν	εὐθὺς ἐκυρίευσαν, μετὰ δὲ ταῦτα
[13, 51]	τὸν Αλκιβιάδην. (Περὶ δὲ τῶν	νεῶν	ἡρωικὴν συστησάμενος μάχην, καὶ πρὸ
[13, 41]	ἔχον ταύτην· οἵδ' ἀπὸ πεντήκοντα	νεῶν	θάνατον προφυγόντες πρὸς σκοπέλοισιν Αθω
[13, 15]	Αθηναῖοι τῷ τε πλήθει τῶν	νεῶν	θαρροῦντες καὶ σωτηρίαν ἄλλην οὐχ
[13, 50]	ἤδη τὸ πλῆθος τῶν πολεμίων	νεῶν,	καὶ μαθόντες ἑαυτοὺς κατεστρατηγημένους, περίφοβοι
[13, 90]	αὐτῶν τὴν ἀσέβειαν, ἐμπρῆσαι τὸν	νεὼν	καὶ μετὰ τῶν ἐν τούτῳ
[13, 76]	τούτους ἔπλευσε μετὰ πασῶν τῶν	νεῶν,	καὶ πολιορκεῖν ἐπεχείρησεν. (Οἱ δ'
[13, 49]	ἐκ Λέσβου μεθ' ὧν εἶχε	νεῶν,	καὶ συνήχθη πᾶς ὁ στόλος
[13, 40]	Πελοποννησίων ὑπερεχόντων τῷ πλήθει τῶν	νεῶν	καὶ ταῖς τῶν ἐπιβατῶν ἀρεταῖς,
[13, 79]	μόγις τῷ τε πλήθει τῶν	νεῶν	καὶ τῇ ῥώμῃ τῶν ἐπιβατῶν
[13, 14]	ἐμβιβάσαι, τῷ τε πλήθει τῶν	νεῶν	καὶ τῇ τῶν ἀγωνιζομένων ὑπὲρ
[13, 49]	πλεῖν, ἀνήχθησαν μετὰ πασῶν τῶν	νεῶν	καὶ τὴν Χερρόνησον περιέπλεον. Καὶ
[13, 100]	πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα· (διόπερ τοσούτων	νεῶν	καὶ τῶν ἐν αὐταῖς γεγενημένων
[13, 68]	κατέλιπον, αὐτοὶ δὲ μετὰ τῶν	νεῶν	καὶ τῶν λαφύρων ἔπλεον εἰς
[13, 64]	δυνάμεις, Θηραμένης μὲν μετὰ πεντήκοντα	νεῶν	κατελείφθη πολιορκήσων Χαλκηδόνα καὶ Βυζάντιον,
[13, 101]	καὶ Αριστοκράτης μετὰ τῶν πλείστων	νεῶν	κατέπλευσαν εἰς τὰς Αθήνας, ἐλπίζοντες
[13, 78]	εἰς Μιτυλήνην. (Καλλικρατίδας δὲ τριάκοντα	νεῶν	κυριεύσας τὸ μὲν ναυτικὸν ἐθεώρει
[13, 55]	περιπορευόμενοι τὸ τεῖχος ἐδέοντο τῶν	νέων	μὴ περιιδεῖν αὐτοὺς ὑποχειρίους τοῖς
[13, 49]	ἐπιπλεύσαντες οἱ πολέμιοι κυριεύσωσι τῶν	νεῶν.	(Ὅθεν αὐτοὶ μὲν καθελκύσαντες τὰς
[13, 88]	ἄφνω κατέδυσε μὲν τῶν μακρῶν	νεῶν	ὀκτώ, τὰς δ' ἄλλας εἰς
[13, 68]	κατάπλους· ἦγον γὰρ τῶν ἡλωκυιῶν	νεῶν	οὐκ ἐλάττους διακοσίων, αἰχμαλώτων δὲ
[13, 38]	πολεμίους ὑπερέχειν τῷ πλήθει τῶν	νεῶν.	~Οὗτοι μὲν οὖν περὶ ταῦτα
[13, 100]	τὸν Κόνωνα μετὰ τῶν τεσσαράκοντα	νεῶν	παραλαβόντες εἰς Σάμον κατέπλευσαν, κἀκεῖθεν
[13, 48]	πόλει, αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν	νεῶν	παρέπλευσε, καὶ καθωρμίσθη πρὸς τῷ
[13, 62]	ἀφειδῶς ἠγωνίζοντο, προσδοκῶντες τὴν τῶν	νεῶν	παρουσίαν. (Ἐκείνην μὲν οὖν τὴν
[13, 16]	ἠνάγκαζον τοὺς ἀντιταττομένους ἐπὶ τῶν	νεῶν	πεζομαχεῖν. (Πολλάκις δὲ τὰς ἰδίας
[13, 72]	ὁ τῶν Αθηναίων στρατηγὸς μετὰ	νεῶν	πεντεκαίδεκα πλεύσας ἐπὶ Θάσον ἐνίκησε
[13, 80]	Αννίβας ὁ στρατηγὸς ἐξέπλευσε μετὰ	νεῶν	πεντήκοντα· ἔσπευδε γὰρ τοὺς μὲν
[13, 73]	ἐκ Σάμου μετὰ πασῶν τῶν	νεῶν	πλεύσας εἰς Κύμην ψευδεῖς αἰτίας
[13, 10]	Κορινθίου κυβερνήτου τὰς πρῴρας τῶν	νεῶν	ποιῆσαι βραχυτέρας καὶ ταπεινοτέρας, πεισθέντες
[13, 98]	μὲν στόλων ναυμαχούντων, τῶν δὲ	νεῶν	συνηθροισμένων εἰς ἕνα τόπον οὐ
[13, 45]	κατέπλει πρὸς τὸ Δαρδάνειον μετὰ	νεῶν	τεσσάρων πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα, βοηθήσων
[13, 18]	ἀναχωρεῖν. πάντες ὁμογνώμονες γενόμενοι τῶν	νεῶν	τινας ἐνέπρησαν καὶ τὰ πρὸς
[13, 78]	διώκοντες. Ἤδη δὲ πασῶν τῶν	νεῶν	τοῖς Πελοποννησίοις ἠθροισμένων, ὁ μὲν
[13, 86]	ἐποιοῦντο, συμπαραπλεουσῶν αὐτοῖς καὶ τῶν	νεῶν	τριάκοντα. Εἶχον δὲ τοὺς πάντας
[13, 64]	Θρασύβουλος πεμφθεὶς παρ' Αθηναίων μετὰ	νεῶν	τριάκοντα καὶ πολλῶν ὁπλιτῶν σὺν
[13, 47]	δ' ὑπ' Αθηναίων ἀποσταλεὶς μετὰ	νεῶν	τριάκοντα τὸ μὲν πρῶτον ἐπεχείρησε
[13, 46]	περὶ τῶν εἰς Φοινίκην ἀποσταλεισῶν	νεῶν	τριακοσίων ἐδίδαξεν, ὡς τοῦτο ἔπραξε
[13, 70]	καὶ στόλον ἐξήρτυεν ἐξ Εφέσου	νεῶν	ὑπάρχοντα σχεδὸν ἑβδομήκοντα. (Ἀκούσας δὲ
[13, 49]	μὴ κατανοηθῆναι τὸ πλῆθος τῶν	νεῶν	ὑπὸ τῶν πολεμίων. (Ἐπεὶ δ'
[13, 46]	ἀπράκτους συνέβαινε γίνεσθαι, τῶν τυπτομένων	νεῶν	ὑποχωρουσῶν. (Τέλος δ' οἱ μὲν
[13, 35]	τελευτήσαντα τιμαῖς ἡρωικαῖς ἐτίμησαν καὶ	νεὼν	ᾠκοδόμησαν δημοσίᾳ τὸν ὕστερον ὑπὸ
[13, 112]	(Καταλαβόντες δὲ τοὺς ἐν τοῖς	νεωρίοις	ἀγνοοῦντας τὰ περὶ τὴν Γέλαν,
[13, 78]	παρακελευσάμενος μὴ ἀπολείπεσθαι τῆς ἰδίας	νεώς,	ἀνήχθη, σπεύδων εἰς τὸν λιμένα
[13, 5]	τὴν κρίσιν. παραγενομένης οὖν τῆς	νεὼς	εἰς τὴν Κατάνην, Αλκιβιάδης, ἀκούσας
[13, 82]	καὶ μάλιστα ὁ τοῦ Διὸς	νεὼς	ἐμφαίνει τὴν μεγαλοπρέπειαν τῶν τότε
[13, 82]	τοῖς οἰκοδομήμασιν. (Ἔστι δὲ ὁ	νεὼς	ἔχων τὸ μὲν μῆκος πόδας
[13, 82]	ἄλλων ἢ μετὰ περιτειχῶν τοὺς	νεὼς	οἰκοδομούντων ἢ κύκλῳ κίοσι τοὺς
[13, 46]	ἐπίσημον φοινικοῦν ἀπὸ τῆς ἰδίας	νεώς,	ὅπερ ἦν σύσσημον αὐτοῖς διατεταγμένον,
[13, 16]	ἐναντίων πρῴραις ἐπιβάντες, τῆς οἰκείας	νεὼς	ὑφ' ἑτέρας τρωθείσης, ἐν μέσοις
[13, 77]	ἤγγιζον, ἦρεν ἀπὸ τῆς ἰδίας	νεὼς	φοινικίδα· τοῦτο γὰρ σύσσημον ἦν
[13, 47]	πόλεις, καὶ τοὺς ἐν αὐταῖς	νεωτερίζοντας	εἰσεπράττετο χρήματα. (Καταπλεύσας δ' εἰς
[13, 38]	ἀπέστειλεν εἰς Ρόδον, πυνθανόμενος ἐπὶ	νεωτερισμῷ	τινας συνίστασθαι τῶν Ροδίων· (Προσφάτως
[13, 87]	τὴν δ' ἡλικίαν παντελῶς ὄντα	νεώτερον,	ἀφεθῆναι· βλασφημίας δὲ τυγχάνειν καὶ
[13, 35]	δ' οὖν Συρακόσιοι κατὰ τοὺς	νεωτέρους	χρόνους κατὰ μὲν Τιμολέοντα νομοθετήσαντος
[13, 33]	πλεῖον παιδείας μετεσχηκότες ὑπὸ τῶν	νεωτέρων	ἐξαρπαγέντες διεσώθησαν, οἱ δὲ λοιποὶ
[13, 32]	ἀφανῆ τῶν ὑπὸ πάντων ἑωραμένων.	(Νὴ	Δί' ἀλλὰ καλὸν μὴ ποιεῖν
[13, 29]	τοὺς ἐκείνων αὐτόχειρας; Εἰ μὴ	νὴ	Δία πολιτογραφήσαντες αὐτοὺς βούλεσθε καταλιπεῖν
[13, 41]	ἄλλους ὄλεσεν μέγα λαῖτμα θαλάσσης,	νῆάς	τε στυγεροῖς πνεύμασι χρησαμένας. (Περὶ
[13, 5]	Οἱ δ' ἐν τῇ Σαλαμινίᾳ	νηὶ	παραγενόμενοι τὸ μὲν πρῶτον ἐζήτουν
[13, 99]	μὲν ἐπέβαλε τῇ τοῦ Καλλικρατίδα	νηὶ	σιδηρᾶν χεῖρα, προσαφθείσης δ' αὐτῆς
[13, 47]	ὁ γὰρ διέκπλους ἀπελείφθη μιᾷ	νηί.	ᾠκοδόμησαν δὲ καὶ πύργους ὑψηλοὺς
[13, 111]	δὲ γονεῖς καὶ τέκνα τὰ	νήπια	λαβόντες ἔφευγον, οὐδεμίαν ἐπιστροφὴν χρημάτων
[13, 57]	οὔθ' ἡλικίαν, ἀλλ' ὁμοίως παῖδας	νηπίους,	γυναῖκας, πρεσβύτας ἐφόνευον, οὐδεμίαν συμπάθειαν
[13, 97]	Αργινουσῶν περὶ θάτερα μέρη· αἳ	νῆσοι	τότ' ἦσαν οἰκούμεναι καὶ πολισμάτιον
[13, 4]	ἀληθείᾳ καταστρέψασθαι βουλομένους ὅλην τὴν	νῆσον.	(Ακραγαντῖνοι μὲν οὖν καὶ Νάξιοι
[13, 81]	τῆς Αννίβα βοηθείας κατὰ τὴν	νῆσον,	ἅπαντες προσεδόκων καὶ τὰς δυνάμεις
[13, 47]	Εὔβοιαν εἶναι τοῖς μὲν ἄλλοις	νῆσον,	ἑαυτοῖς δ' ἤπειρον· διόπερ αἱ
[13, 91]	Ακράγαντα συμφορᾶς διαγγελθείσης, τοσοῦτος τὴν	νῆσον	κατέσχε φόβος, ὥστε τῶν Σικελιωτῶν
[13, 75]	τετταρακαίδεκα. Οἱ δὲ τὴν Ρόδον	νῆσον	κατοικοῦντες καὶ Ιηλυσὸν καὶ Λίνδον
[13, 47]	διὰ τοῦτο περιδεεῖς ἐγίνοντο, μήποτε	νῆσον	οἰκοῦντες ἐκπολιορκηθῶσιν ὑπ' Αθηναίων θαλασσοκρατούντων·
[13, 31]	ἐπικαλοῦνται μυστήρια, τὴν ἱερὰν αὐτῶν	νῆσον	πεπορθηκότες; (Ναί, ἀλλ' οὐκ αἴτιον
[13, 35]	(πολλαὶ γοῦν τῶν κατὰ τὴν	νῆσον	πόλεων χρώμεναι διετέλεσαν τοῖς τούτου
[13, 24]	Πελοποννησιακὸν πόλεμον εἰς τὴν Σφακτηρίαν	νῆσον	πολλοὺς τῶν Λακεδαιμονίων κατακλείσαντες καὶ
[13, 79]	μὲν γὰρ ἀρχαία πόλις μικρὰ	νῆσός	ἐστιν, ἡ δ' ὕστερον προσοικισθεῖσα
[13, 9]	τὰς δὲ λοιπὰς ἕως τῆς	Νήσου	κατεδίωξαν. Διαλυθείσης δὲ τῆς μάχης
[13, 2]	κατὰ τὴν Σικελίαν, ἐὰν τῆς	νήσου	κρατήσωσιν. ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς Σελινουντίους
[13, 80]	μετεωριζόμενοι, καὶ σπεύδοντες ἁπάσης τῆς	νήσου	κυριεῦσαι, μεγάλας δυνάμεις ἐψηφίσαντο παρασκευάζεσθαι·
[13, 80]	τοὺς δ' εἰς τὰς Βαλιαρίδας	νήσους,	παρακελευσάμενοι ξενολογεῖν ὡς πλείστους. (Αὐτοὶ
[13, 98]	τοῖς πολεμίοις διὰ τὸ τὰς	νήσους	πολὺν ἐπέχειν τόπον, διείλατο τὴν
[13, 97]	καὶ κατέπλευσαν εἰς τὰς Αργινούσας	νήσους,	σπεύδοντες λῦσαι τὴν Μιτυλήνης πολιορκίαν.
[13, 98]	διέταξε, καὶ τὰς καλουμένας Αργινούσας	νήσους	συμπεριέλαβε τῇ τάξει, σπεύδων ὅτι
[13, 100]	καὶ τὴν Ιωνίαν καὶ τὰς	νήσους	τὰς συμμαχούσας Λακεδαιμονίοις συνῆλθον εἰς
[13, 79]	ἐπιθυμοῦντες ἁπάσας τὰς ἐν τῇ	νήσῳ	πόλεις καταδουλώσασθαι· πρὶν ἢ δὲ
[13, 51]	μὲν τῆς ναυμαχίας ἐν τῇ	νήσῳ	τῇ Πολυδώρου καλουμένῃ, τὸ δὲ
[13, 77]	τότε μὲν ηὐλίσθη πρός τινι	νήσῳ	τῶν Εκατὸν καλουμένων, ἅμα δ'
[13, 25]	τῶν τε κατὰ τὴν Ελλάδα	νήσων	ἁπασῶν, καὶ τῆς παραλίου τῆς
[13, 47]	τὸν δὲ πλοῦν ἐπὶ (τῶν)	νήσων	ἐποιήσατο. (Βουλόμενος δὲ τούς τε
[13, 97]	ἄλλους στρατηγοὺς ἀπὸ τῶν ἄλλων	νήσων	ὀγδοήκοντα τριήρεις ἠθροικότας. (Δεηθέντες δὲ
[13, 24]	Ελλήνων ἐν ταῖς κατὰ πόλεμον	νίκαις	κατέδειξαν οὐ διὰ λίθων, διὰ
[13, 19]	λέγειν, ὡς κάλλιόν ἐστι τοῦ	νικᾶν	τὸ τὴν νίκην ἐνεγκεῖν ἀνθρωπίνως.
[13, 103]	ποιητὴς τραγῳδιῶν, ἔτη βιώσας ἐνενήκοντα,	νίκας	δ' ἔχων ὀκτωκαίδεκα. Φασὶ δὲ
[13, 101]	Αργινούσαις εὐημερίαν ἐπὶ μὲν τῇ	νίκῃ	τοὺς στρατηγοὺς ἐπῄνουν, ἐπὶ δὲ
[13, 11]	τὰς ἄλλας πόλεις, τήν τε	νίκην	ἀπαγγελοῦντα τοῖς συμμάχοις καὶ βοηθεῖν
[13, 106]	ταῦτ' εἰς Λακεδαίμονα τοὺς τὴν	νίκην	ἀπαγγελοῦντας ἀπέστειλεν ἐπὶ τῆς κρατίστης
[13, 97]	τὰς Ικέτιδας δόξαι τὴν Καδμείαν	νίκην	αὐτοῖς περιγενέσθαι, καὶ πάντας ἀποθανεῖν
[13, 40]	μνημεῖον, καὶ τοὺς ἀπαγγελοῦντας τὴν	νίκην	εἰς Αθήνας ἔπεμψαν, αὐτοὶ δὲ
[13, 98]	τῶν ἱερείων ὑμῖν μὲν προσημαίνεσθαι	νίκην,	ἐμοὶ δὲ θάνατον, ὅμως ἕτοιμός
[13, 19]	ἐστι τοῦ νικᾶν τὸ τὴν	νίκην	ἐνεγκεῖν ἀνθρωπίνως. (Θορυβοῦντος δὲ τοῦ
[13, 97]	ἀναιρεθήσεσθαι. Τῶν δ' ἱερῶν φερόντων	νίκην,	οἱ στρατηγοὶ περὶ μὲν τῆς
[13, 15]	ἑκάστου βουλομένου δι' ἑαυτοῦ τὴν	νίκην	περιγενέσθαι τῇ πατρίδι. ~Διὸ καὶ
[13, 39]	ἐμπειρίαις προέχοντες πολλὰ πρὸς τὴν	νίκην	συνεβάλοντο. ~Τῶν γὰρ Πελοποννησίων ὑπερεχόντων
[13, 15]	δὴ παραβόλως ἀμφοτέρων περὶ τῆς	νίκης	ἀγωνιζομένων, οἱ μὲν Αθηναῖοι τῷ
[13, 97]	δὲ τῆς ἐν τοῖς ἱεροῖς	νίκης	ἀνήγγειλαν καθ' ὅλην τὴν δύναμιν.
[13, 74]	τέθριππον τήν τ' ἐκ τῆς	νίκης	δόξαν αὐτὸς ἀπηνέγκατο καὶ τοὺς
[13, 52]	τηλικαύτας νενικηκότες. ~Ἀπενεχθείσης δὲ τῆς	νίκης	εἰς Αθήνας, ὁ μὲν δῆμος
[13, 79]	ἀπολειπομένην σωτηρίαν τὴν ἐκ τῆς	νίκης,	εὐγενῶς ἀποθνήσκειν ἔσπευδον ὑπὲρ τοῦ
[13, 102]	πόλει· τὰς δὲ ὑπὲρ τῆς	νίκης	εὐχὰς ἐπειδήπερ ἡ τύχη κεκώλυκεν
[13, 40]	διεκινδύνευον, οὐδετέρων δυναμένων τυχεῖν τῆς	νίκης.	(Ἰσορρόπου δὲ τῆς μάχης οὔσης,
[13, 24]	τὴν ἔχθραν εἶναι μέχρι τῆς	νίκης,	καὶ κολάζειν μέχρι τοῦ κρατῆσαι
[13, 72]	γνωριζόμενοι, πᾶν ὑπέμενον ὑπὲρ τῆς	νίκης.	(Τέλος δὲ βιασάμενοι τοὺς ἀντιτεταγμένους,
[13, 51]	δὲ τρόπαια κατέστησαν ἀφ' ἑκατέρας	νίκης,	τὸ μὲν τῆς ναυμαχίας ἐν
[13, 103]	τὴν ἐσχάτην τραγῳδίαν εἰσαγαγόντα καὶ	νικήσαντα	χαρᾷ περιπεσεῖν ἀνυπερβλήτῳ, δι' ἣν
[13, 99]	ὑπελάμβανον τοὺς ταύτῃ τῇ μάχῃ	νικήσαντας	πέρας ἐπιθήσειν τῷ πολέμῳ. (Οὐ
[13, 82]	Ολυμπιάδα, δευτέραν ἐπὶ ταῖς ἐνενήκοντα,	νικήσαντος	Εξαινέτου Ακραγαντίνου, κατήγαγον αὐτὸν εἰς
[13, 74]	τοὺς ἵππους ἰδίους ἀπεγράψατο, καὶ	νικήσας	τὸ τέθριππον τήν τ' ἐκ
[13, 66]	πρὸς πολιορκίαν ἡτοιμάζοντο· ἤμελλον γὰρ	νικήσειν	πόλιν βάρος ἔχουσαν καὶ γέμουσαν
[13, 12]	τῆς ἀναγωγῆς, οἱ δὲ τῷ	Νικίᾳ	τὴν αὐτὴν γνώμην ἀπεφαίνοντο· διόπερ
[13, 27]	πρόξενος ὢν διατετέλεκεν; (Ἄτοπον οὖν	Νικίαν	κολάζεσθαι τὸν ὑπὲρ ἡμῶν Αθήνησι
[13, 2]	ᾑρημένοι δὲ τρεῖς στρατηγούς, Αλκιβιάδην,	Νικίαν,	Λάμαχον, αὐτοκράτορας αὐτοὺς κατέστησαν ἁπάντων
[13, 19]	καὶ τοὺς στρατηγοὺς Δημοσθένην καὶ	Νικίαν·	οἱ δὲ λοιποὶ διηρπάσθησαν ὑπὸ
[13, 27]	εἴη συγγνώμης ἀξιοῦν. Τί λέγω	Νικίαν,	ὃς ἀπ' ἀρχῆς τὴν πολιτείαν
[13, 8]	μικρῷ λιμένι τὰς ἀναπείρας ἐποιοῦντο.	(Νικίας	δὲ ὁ τῶν Αθηναίων στρατηγὸς
[13, 18]	ἐπηγγέλλετο ῥᾳδίως κρατήσειν τῆς ἐπιβολῆς·	(Νικίας	δὲ συνεβούλευε καταλιπόντας τὰς ναῦς
[13, 12]	ἐπὶ τὰς ναῦς ὁρμώντων, ὁ	Νικίας	ἠναγκάσθη συγχωρῆσαι περὶ τῆς εἰς
[13, 7]	Σικελίαν. (Ἐν δὲ τῇ Κατάνῃ	Νικίας	καὶ Λάμαχος οἱ τῶν Αθηναίων
[13, 12]	τῆς ἐπιούσης νυκτός. Διόπερ ὁ	Νικίας,	καὶ φύσει δεισιδαίμων ὑπάρχων καὶ
[13, 15]	μάχην. ~Καθ' ὃν δὴ χρόνον	Νικίας	ὁ τῶν Αθηναίων στρατηγὸς ἐπιβλέψας
[13, 12]	τῶν χρησίμων ἐπιτελεῖν· ὁ δὲ	Νικίας	οὐκ ἔφη δεῖν αἰσχρῶς οὕτως
[13, 15]	τοῖς Συρακοσίοις. (Ὁ μὲν οὖν	Νικίας	τοιούτοις χρησάμενος λόγοις πάλιν ἐπὶ
[13, 32]	ὑπολείπεσθαι τοῖς ἁμαρτάνουσι. ~Δία, ἀλλὰ	Νικίας	ὑπὲρ Συρακοσίων ἐπολιτεύσατο καὶ μόνος
[13, 18]	ὧν μὲν Δημοσθένους, ὧν δὲ	Νικίου	καθηγουμένων. ~Οἱ δὲ Συρακόσιοι πεντήκοντα
[13, 28]	πρῶτον ἄν τις ἐπιζητήσειε, πῶς	Νικόλαος	ἐλεῆσαί φησι τοὺς Αθηναίους, οἳ
[13, 28]	ὠμότητα πρὸς ὁμοεθνεῖς ἀνθρώπους ἐνδείξασθαι.	~Νικόλαος	μὲν οὖν πρὸς τοὺς Συρακοσίους
[13, 19]	καὶ τὴν δημηγορίαν οὐχ ὑπομένοντος,	Νικόλαός	τις, ἐστερημένος ἐν τῷ πολέμῳ
[13, 77]	τῇ Μιτυλήνῃ· οὕτως γὰρ ὑπελάμβανε	νικῶν	μὲν ἕξειν ἀναστροφὴν εἰς τὸ
[13, 50]	ὄντες ἠκολούθουν κατὰ σπουδὴν ὡς	νικῶντες.	(Ὁ δὲ Αλκιβιάδης ἐπειδὴ τῆς
[13, 99]	τετρωμένας καὶ τὸ πλῆθος τῶν	νικώντων	ἐπ' αὐτοὺς ἐπιστραφέν, ἠναγκάσθησαν φυγεῖν.
[13, 46]	δὲ τὰς γινομένας ἐλαττώσεις τῶν	νικώντων	ἐπαλαλαζόντων καὶ τῶν ἄλλων μετὰ
[13, 65]	βαρέως φέροντες ἐπὶ τῷ τὴν	Νίσαιαν	κατειλῆφθαι τοὺς μὲν Λακεδαιμονίους οὐκ
[13, 65]	~Τούτων δὲ πραττομένων Μεγαρεῖς μὲν	Νίσαιαν	ὑπ' Αθηναίους οὖσαν εἷλον, Αθηναῖοι
[13, 80]	καὶ βασιλέων στρατιώτας Μαυρουσίους καὶ	Νομάδας	καί τινας τῶν οἰκούντων τὰ
[13, 90]	εἰς τὸ τῆς Αθηνᾶς ἱερόν,	νομίζοντα	τῆς εἰς θεοὺς παρανομίας ἀφέξεσθαι
[13, 60]	εἰς ἔκπληξιν ἤγαγον τοὺς βαρβάρους,	νομίζοντας	ἥκειν τοὺς συμμάχους τοῖς πολιορκουμένοις.
[13, 56]	γυναῖκες ἀνεβόησαν, οἱ δὲ Σελινούντιοι	νομίζοντες	ἁλίσκεσθαι τὴν πόλιν κατεπλάγησαν, καὶ
[13, 56]	ἀθροίζοντες, μεγάλην ποιούμενοι παρασκευὴν ἐχρόνιζον,	νομίζοντες	ἐκπολιορκηθήσεσθαι τὴν πόλιν, ἀλλ' οὐκ
[13, 11]	Συρακόσιοι πάλιν ἐταπεινοῦντο ταῖς ἐλπίσι,	νομίζοντες	μηκέτι ῥᾳδίως ἐξισωθῆναι τοῖς πολεμίοις
[13, 14]	δ' ὀκτωκαίδεκα. ~Οἱ δὲ Συρακόσιοι	νομίζοντες	μηκέτι τὸν κίνδυνον εἶναι περὶ
[13, 112]	τύραννον βαρέως ἐνέχειν τὴν ὀργήν,	νομίζοντες	τὴν ταύτης τιμωρίαν μεγίστην εἶναι
[13, 17]	τῆς γῆς εἰς Αθήνας πλεῦσαι	νομίζουσιν,	οἱ δὲ πεζοὶ τῶν Συρακοσίων
[13, 113]	τῶν ἑλῶν κάλαμον, ᾧ χρῆσθαι	νομίζουσιν	οἱ Συρακόσιοι πρὸς τὴν τῆς
[13, 32]	μένειν καὶ πολεμεῖν. διόπερ ἔγωγε	νομίζω	μὴ δεῖν παρ' ὑμῖν πλέον
[13, 43]	προσποιούμενος δικαιοπραγεῖν, τῇ δ' ἀληθείᾳ	νομίζων	ἐκ τοῦ μὴ βούλεσθαι τοὺς
[13, 19]	ὁ δῆμος, ἔληξε τοῦ θορύβου,	νομίζων	κατηγορήσειν τῶν αἰχμαλώτων. Γενομένης οὖν
[13, 38]	καταπεπλευκέναι μετέωρος ἦν ταῖς ἐλπίσι,	νομίζων	τηλικούτῳ στόλῳ καταλύσειν τὴν Αθηναίων
[13, 29]	ἀπ' ἀρχῆς τὰ περὶ τούτων	νόμιμα	διατάξαντες τοῖς μὲν δυστυχοῦσι τὸν
[13, 23]	μεταβολαῖς ἐπιβοᾶσθαι τὰ κοινὰ πάντων	νόμιμα.	(Τίς γὰρ Ελλήνων τοὺς παραδόντας
[13, 26]	δὲ ἀκούσωσι παρὰ τὰ κοινὰ	νόμιμα	τοὺς αἰχμαλώτους παρεσπονδημένους, ἐφ' ἡμᾶς
[13, 112]	ὑπελάμβανον· διόπερ κεκρατηκέναι τῆς ἐπιβολῆς	νομίσαντες,	ἔφασαν αὐτὸν ἐκ μὲν Γέλας
[13, 18]	νυκτὸς οὔσης, οἱ μὲν Αθηναῖοι	νομίσαντες	τῶν Λεοντίνων τινὰς εἶναι τοὺς
[13, 105]	Οἱ δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοί,	νομίσαντες	τῶν μὲν ἐλαττωμάτων ἑαυτοῖς τὴν
[13, 2]	δῆμος, οὐχ ὑπὸ τῶν τυχόντων	νομίσας	γεγενῆσθαι τὴν πρᾶξιν, ἀλλ' ὑπὸ
[13, 35]	(Μεγάλης δὲ οὔσης κατὰ τὴν	νομοθεσίαν	ἀναθεωρήσεως, μισοπόνηρος μὲν φαίνεται διὰ
[13, 35]	συνέσει καὶ δόξῃ, ὥστε τῆς	νομοθεσίας	ὑπὸ πάντων κοινῇ γραφείσης ὀνομασθῆναι
[13, 34]	ἀρχὰς διοικεῖσθαι, ἑλέσθαι δὲ καὶ	νομοθέτας	εἰς τὸ τὴν πολιτείαν διατάξαι
[13, 35]	φρονήσει διαφέροντας τῶν πολιτῶν εἵλοντο	νομοθέτας,	ὧν ἦν ἐπιφανέστατος Διοκλῆς. Τοσοῦτο
[13, 35]	βασιλέα Πολυδώρου, οὐδέτερον αὐτῶν ὠνόμασαν	νομοθέτην,	ἀλλ' ἢ ἐξηγητὴν τοῦ νομοθέτου,
[13, 35]	νεωτέρους χρόνους κατὰ μὲν Τιμολέοντα	νομοθετήσαντος	αὐτοῖς Κεφάλου, κατὰ δὲ τὸν
[13, 35]	νομοθέτην, ἀλλ' ἢ ἐξηγητὴν τοῦ	νομοθέτου,	διὰ τὸ τοὺς νόμους γεγραμμένους
[13, 35]	φαίνεται διὰ τὸ πάντων τῶν	νομοθετῶν	πικρότατα πρόστιμα θεῖναι κατὰ πάντων
[13, 33]	τοὺς ἐξαμαρτάνοντας, ἔγραψεν ἐν τοῖς	νόμοις,	ἐάν τις ὅπλον ἔχων εἰς
[13, 35]	πόλεων χρώμεναι διετέλεσαν τοῖς τούτου	νόμοις,	μέχρι ὅτου πάντες οἱ Σικελιῶται
[13, 100]	τῶν ἄλλων. (Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι	νόμον	ἔχοντες δὶς τὸν αὐτὸν μὴ
[13, 23]	ἔλεον ἀποκόψομεν, πικρὸν καθ' ἑαυτῶν	νόμον	θήσομεν εἰς ἅπαντα τὸν αἰῶνα.
[13, 30]	γάρ ἐστιν, ὃν καθ' ἑτέρων	νόμον	τις ἔθηκε, τούτῳ χρώμενον μὴ
[13, 33]	ὅτι τοὺς ἰδίους αὐτὸς καταλύει	νόμους,	ἀνεβόησε, Μὰ Δία οὐ μὲν
[13, 33]	κατάλυσιν τοῦ πολέμου Διοκλῆς τοὺς	νόμους	ἀνέγραψε τοῖς Συρακοσίοις, καὶ συνέβη
[13, 35]	τοῦ νομοθέτου, διὰ τὸ τοὺς	νόμους	γεγραμμένους ἀρχαίᾳ διαλέκτῳ δοκεῖν εἶναι
[13, 35]	πάντων κοινῇ γραφείσης ὀνομασθῆναι τοὺς	νόμους	Διοκλέους. (Οὐ μόνον δὲ τὸν
[13, 26]	τῇ χρείᾳ κοινὴν ἐποίησαν· οὗτοι	νόμους	εὗρον, δι' οὓς ὁ κοινὸς
[13, 34]	τὸ τὴν πολιτείαν διατάξαι καὶ	νόμους	καινοὺς ἰδίᾳ συγγράψαι. ~Διόπερ οἱ
[13, 91]	μὴ περιμεῖναι τὸν κατὰ τοὺς	νόμους	λῆρον, ἀλλ' ἐκ χειρὸς ἐπιθεῖναι
[13, 26]	διασώσαντες τοὺς περὶ τῶν ἱκετῶν	νόμους	παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ἰσχῦσαι παρεσκεύασαν·
[13, 43]	στρατηγὸν κατέστησαν τὸν Αννίβαν, κατὰ	νόμους	τότε βασιλεύοντα. Οὗτος δὲ ἦν
[13, 91]	ζημιούντων τὸν Διονύσιον κατὰ τοὺς	νόμους	ὡς θορυβοῦντα, Φίλιστος ὁ τὰς
[13, 102]	οὖν οἱ ταχθέντες ὑπὸ τῶν	νόμων	ἕνδεκα ἄρχοντες ἀπέκτειναν, οὐχ οἷον
[13, 75]	κωλύεσθαι τοὺς φυγάδας ὑπὸ τῶν	νόμων	συνιέναι, τῶν δὲ μετ' αὐτοῦ
[13, 12]	διὰ τὴν ἐν τῷ στρατοπέδῳ	νόσον	εὐλαβῶς διακείμενος, συνεκάλεσε τοὺς μάντεις.
[13, 12]	Αθηναῖοι περιδεεῖς ἐγίνοντο. τῆς δὲ	νόσου	μεγάλην ἐπίτασιν λαμβανούσης πολλοὶ τῶν
[13, 114]	τῶν στρατιωτῶν ἀποβαλόντες ὑπὸ τῆς	νόσου·	οὐδὲν δ' ἧττον καὶ κατὰ
[13, 111]	ποιούμενοι· ἔνιοι δὲ γεγηρακότες ἢ	νόσῳ	βαρυνόμενοι δι' ἐρημίαν συγγενῶν ἢ
[13, 71]	διὰ σπουδῆς ἀνέκαμψεν εἰς τὸ	Νότιον,	καὶ πάσας τὰς τριήρεις πληρώσας
[13, 71]	πολλὰς ναῦς καθώρμισε περὶ τὸ	Νότιον,	τὴν ἡγεμονίαν αὐτῶν παραδοὺς Αντιόχῳ
[13, 2]	οἰκίαν μετοίκου τινὰς ἑωρακέναι τῇ	νουμηνίᾳ	περὶ μέσας νύκτας εἰσιόντας, ἐν
[13, 30]	πλεονεξία, ἐπιβουλή, ὑπερηφανία, τίς ἂν	νοῦν	ἔχων αὐτοὺς ἐλεήσειεν; (Ἐπεί τοί
[13, 95]	οὖν αὐτῷ τὰ πράγματα κατὰ	νοῦν	ἠκολούθει, ψήφισμα ἔγραψε τοὺς μισθοὺς
[13, 58]	τῶν εἰς ταῦτα παρανομημάτων οἱονεὶ	νυγμοὺς	εἰς τὴν ψυχὴν λαμβάνουσαι περιπαθεῖς
[13, 6]	οὖν Συρακόσιοι κατὰ τὴν τεταγμένην	νύκτα	ἦγον τὸ στρατόπεδον ἐπὶ τὴν
[13, 6]	περὶ τούτων οἱ στρατηγοὶ συνετάξαντο	νύκτα	καθ' ἣν ἐξάξουσι τὴν δύναμιν,
[13, 49]	ἦλθον εἰς Προικόννησον, τὴν μὲν	νύκτα	κατηυλίσθησαν ἐν ταύτῃ, τῇ δ'
[13, 97]	τὴν ἡμέραν, εἶδε κατὰ τὴν	νύκτα	τοιαύτην ὄψιν· ἔδοξεν Αθήνησι τοῦ
[13, 111]	ἐξαπέστειλεν, αὐτὸς δὲ περὶ μέσας	νύκτας	ἀφώρμησε, καταλιπὼν τῶν ψιλῶν περὶ
[13, 2]	ἑωρακέναι τῇ νουμηνίᾳ περὶ μέσας	νύκτας	εἰσιόντας, ἐν οἷς καὶ τὸν
[13, 113]	περὶ τετρακοσίους παρῆν περὶ μέσας	νύκτας	πρὸς τὴν πύλην τῆς Αχραδινῆς
[13, 67]	ὑπέστρεψαν καὶ περὶ μέσας (τὰς)	νύκτας	προσέμιξαν τῇ πόλει, καὶ τὰς
[13, 2]	παμπληθεῖς ὄντας συνέβη ἐν μιᾷ	νυκτὶ	περικοπῆναι. Ὁ μὲν οὖν δῆμος,
[13, 18]	(Φανεροῦ δ' ὄντος ὅτι τῆς	νυκτὸς	ἀναζεύξουσιν, Ερμοκράτης συνεβούλευε τοῖς Συρακοσίοις
[13, 108]	ἐφ' ἡμέρας πίπτοντα τῶν τειχῶν	νυκτὸς	ἀνῳκοδόμουν, συνυπηρετουσῶν τῶν γυναικῶν καὶ
[13, 18]	συνεβούλευε τοῖς Συρακοσίοις ἐξάγειν τῆς	νυκτὸς	ἅπαν τὸ στρατόπεδον καὶ τὰς
[13, 72]	τῶν Αθηναίων μετ' Αλκιβιάδου στρατευομένους,	νυκτὸς	ἀσελήνου τὸ στρατόπεδον ἤγαγεν ἐπὶ
[13, 60]	τὴν ἡγεμονίαν. ~ότε μὲν οὖν	νυκτὸς	ἀφελομένης τὴν ἐπὶ τὸ πλέον
[13, 6]	τῶν ὅπλων ἐν τῇ πόλει	νυκτὸς	ἄφνω συλλαβόντες τὰς ἐν τῷ
[13, 55]	εἰς δυσχωρίας ἐμπίπτοντες ῥᾳδίως ἠλαττοῦντο.	νυκτὸς	δ' ἐπιγενομένης οἱ μὲν Καρχηδόνιοι
[13, 56]	οὐκ ἀναρπασθήσεσθαι. (Αννίβας δὲ τῆς	νυκτὸς	διελθούσης ἅμα ἡμέρᾳ πανταχόθεν μὲν
[13, 12]	ἐξέλιπεν ἡ σελήνη τῆς ἐπιούσης	νυκτός.	Διόπερ ὁ Νικίας, καὶ φύσει
[13, 86]	φυλακὰς προπεμπομένων ἤγγελλόν τινες διὰ	νυκτὸς	εἴδωλα φαίνεσθαι τῶν τετελευτηκότων. Ιμίλκας
[13, 7]	Συρακούσας. Καὶ προσενεχθέντες τῇ πόλει	νυκτὸς	ἔλαθον τοὺς Συρακοσίους καταλαβόμενοι τὰς
[13, 111]	ὄχλον περὶ πρώτην φυλακὴν τῆς	νυκτὸς	ἐξαπέστειλεν, αὐτὸς δὲ περὶ μέσας
[13, 11]	ὁπλίτας, ἄλλους δὲ τοσούτους ψιλούς,	νυκτὸς	ἐπέθετο τοῖς Συρακοσίοις. Ἀπροσδοκήτου δὲ
[13, 95]	εἰς Λεοντίνους. (Οὐ μὴν ἀλλὰ	νυκτὸς	ἐπὶ τῆς χώρας στρατοπεδεύων, καὶ
[13, 75]	πορευθεὶς διὰ τῆς Γελῴας ἧκε	νυκτὸς	ἐπὶ τὸν συντεταγμένον τόπον. (Οὐ
[13, 80]	νεῶν διεφθάρησαν, αἱ δ' ἄλλαι	νυκτὸς	ἐπιγενομένης ἔφυγον εἰς τὸ πέλαγος.
[13, 85]	σάλπιγγι τοὺς μαχομένους· τῆς δὲ	νυκτὸς	ἐπιγενομένης οἱ κατὰ τὴν πόλιν
[13, 61]	πράξειαν ἕτερον, αἱ μὲν τριήρεις	νυκτὸς	ἐπληροῦντο κατὰ σπουδὴν ἀναμὶξ γυναικῶν
[13, 56]	ἱππέων τοὺς κρατίστους ἐπιλέξαντες διὰ	νυκτὸς	εὐθέως ἀπέστειλαν τοὺς μὲν εἰς
[13, 111]	πυρὰ καίειν δι' ὅλης τῆς	νυκτὸς	καὶ θορυβοποιεῖν πρὸς τὸ δόξαν
[13, 48]	τῶν ὅλων διηγωνίζοντο. Τέλος δὲ	νυκτὸς	καταλαβούσης εἰς ὁμολογίας ἦλθον πρὸς
[13, 39]	δ' ὁ τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος	νυκτὸς	μετὰ τοῦ στόλου παντὸς ἐκπλεύσας
[13, 47]	μὲν εἰς Σηστὸν ἀπέπλευσαν ἤδη	νυκτὸς	οὔσης, ἅμα δ' ἡμέρᾳ τά
[13, 11]	ἐπιβοηθήσαντος, ἐξεώσθησαν οἱ Αθηναῖοι καὶ	νυκτὸς	οὔσης διὰ τὴν ἀπειρίαν τῶν
[13, 2]	δ' ὑπὸ τῆς βουλῆς, πῶς	νυκτὸς	οὔσης ἐπεγίνωσκε τὰς ὄψεις, ἔφησε
[13, 57]	θεῶν ναοὺς συλήσειαν. (Ἤδη δὲ	νυκτὸς	οὔσης ἡ μὲν πόλις διήρπαστο,
[13, 18]	τῶν ἱππέων τὸ προσταχθὲν ἤδη	νυκτὸς	οὔσης, οἱ μὲν Αθηναῖοι νομίσαντες
[13, 76]	ἐπὶ δὲ Τηίους πλεύσας, καὶ	νυκτὸς	παρεισπεσὼν ἐντὸς τῶν τειχῶν, διήρπασε
[13, 88]	πόλιν. Εὐθὺς οὖν ἐπιγινομένης τῆς	νυκτὸς	παρήγγειλαν ἀναζευγνύειν ἅπαντας. ~Τοσούτου δὲ
[13, 47]	πάλιν ἕτερον ἔστησαν. (Μίνδαρος δὲ	νυκτὸς	περὶ πρώτην φυλακὴν εἰς Αβυδον
[13, 49]	παρεγένοντο· μετὰ δὲ ταῦτα ἐφιλοτιμήθησαν	νυκτὸς	τὴν τῶν Αβυδηνῶν πόλιν παραπλεῦσαι
[13, 84]	καθ' ὃν καιρὸν ἤγετο ἡ	νύμφη,	προηγουμένων πολλῶν τῶν τὰς δᾷδας
[13, 84]	ᾤκουν ἕκαστοι, καὶ ζεύγη τῇ	νύμφῃ	συνηκολούθησε πλείω τῶν ὀκτακοσίων· πρὸς
[13, 84]	ἐπὶ τὸν γάμον συμπροέπεμψαν τὴν	νύμφην.	(Περιττότατον δέ φασι γενέσθαι τὸ
[13, 30]	εὐεργέτας πολλάκις γεγενημένους. Μὴ δὴ	νῦν	ἀγανακτούντων, εἰ τοιαῦτα πρὸς τοὺς
[13, 98]	ἐν θορύβῳ τὰ στρατόπεδα γινόμενα,	νῦν	ἀναδεικνύω ναύαρχον, ἂν ἐγώ τι
[13, 15]	εἰ καὶ πρότερον, (ἢ) τὸ	νῦν	ἀντιλαβέσθαι τῆς μόνης καταλελειμμένης ἐλπίδος·
[13, 92]	ἐν τῇ πόλει στάσεις φυγόντας,	νῦν	γε τυχόντας ταύτης τῆς εὐεργεσίας
[13, 23]	ἀσθενέστεροι γίνονται. (Μαρτυρεῖ δ' ὁ	νῦν	γενόμενος πόλεμος· οἱ γὰρ ἐπὶ
[13, 94]	πράττουσιν, εἰδέναι μὲν καὶ πρότερον,	νῦν	δὲ σαφέστερον ἀνεγνωκέναι· Ιμίλκωνα γὰρ
[13, 28]	ἀνεῖσθε τοῖς θυμοῖς, τί χρὴ	νῦν	ἡμᾶς διατείνεσθαι τοὺς μηδὲν ἠδικημένους;
[13, 113]	ἐκ τῆς πόλεως κατελάβετο τὴν	νῦν	καλουμένην Αἴτνην. (Ἅμα δ' ἡμέρᾳ
[13, 75]	μετῳκίσθησαν εἰς μίαν πόλιν τὴν	νῦν	καλουμένην Ρόδον. (Ερμοκράτης δ' ὁ
[13, 17]	τριήρεις ἐμβαίνειν κωλύσαντες αὐτοὺς μάχεσθαι	νῦν	προδιδόασι τὴν πατρίδα, καὶ εἰ
[13, 25]	τίνα καλλίω καιρὸν εὑρήσετε τοῦ	νῦν	ὑπάρχοντος, ἐν ᾧ τὴν πρὸς
[13, 27]	καὶ περίβλεπτος κατὰ πᾶσαν πόλιν·	(νυνὶ	δ' ἐξηγκωνισμένος καὶ ἐν ἀσχήμονί
[13, 112]	Γέλας προσποιηθῆναι τοὺς Φοίνικας ἀποδιδράσκειν,	νυνὶ	δὲ ὡς ἀληθῶς ἀποδεδρακέναι τοὺς
[13, 67]	τινὸς ἀπαγαγόντες, ὡς ἐπέλαβεν ἡ	νύξ,	πάλιν ὑπέστρεψαν καὶ περὶ μέσας