Livre, Chap.
[13, 54]	τοὺς Συρακοσίους ἀπέστειλαν, δεόμενοι βοηθεῖν·	(Ό	δ' Αννίβας ἐκβιβάσας τὴν δύναμιν
[13, 60]	ὡς δ' Εφορός φησι, δισμυρίων.	(Ο	δ' Αννίβας ὁρῶν τοὺς ἰδίους
[13, 75]	ἁμάξας παρεκόμισαν εἰς τὰς Συρακούσας.	(Ό	δ' Ερμοκράτης ταῦτα ἔπραττεν, ὅπως
[13, 51]	τοὺς παρὰ Φαρναβάζῳ στρατευομένους μισθοφόρους.	(Ό	δὲ Θρασύβουλος μετὰ τῶν ἐπιβατῶν
[13, 108]	καὶ Αντίμαχον τὸν ποιητὴν Απολλόδωρος	ὁ	Αθηναῖός φησιν ἠνθηκέναι. (Κατὰ δὲ
[13, 5]	καὶ συνειδὼς αὑτῷ τὴν ἀσέβειαν	ὁ	Αλκιβιάδης εἴτε καὶ φοβηθεὶς τὸ
[13, 105]	πρὸς αὐτοὺς διαγωνιεῖσθαι. (Ταῦτα δὲ	ὁ	Αλκιβιάδης ἔπραττεν ἐπιθυμῶν δι' ἑαυτοῦ
[13, 74]	συμπέμψαντος αὐτῷ τέθριππον εἰς Ολυμπίαν,	ὁ	Αλκιβιάδης κατὰ τὴν ἀπογραφὴν τὴν
[13, 35]	τὴν τειχοποιίαν καθαιρεθέντα. Ἐθαυμάσθη δὲ	ὁ	ἀνὴρ οὗτος καὶ παρὰ τοῖς
[13, 59]	Εμπεδίωνα πρεσβευτὴν ἀποστειλάντων, τούτῳ μὲν	ὁ	Αννίβας τὰς οὐσίας ἀποκατέστησεν· ἀεὶ
[13, 75]	Ολυμπιάδα, καὶ παρὰ Λακεδαιμονίοις Πλειστῶναξ	ὁ	βασιλεὺς ἐτελεύτησεν ἄρξας ἔτη πεντήκοντα,
[13, 23]	συμβαίνῃ τῶν ἀνθρωπίνων. Πολλὰ γὰρ	ὁ	βίος ἔχει παράδοξα, στάσεις πολιτικάς,
[13, 21]	Τί δ' ἔνδοξον τιμωρίᾳ περιβαλεῖν;	Ὁ	γὰρ ἀμετάθετον ἔχων τὴν περὶ
[13, 32]	τὰ δ' ἐνταῦθα πεπραγμένα τεθεωρήκαμεν.	(Ὁ	γὰρ ἀντειπὼν ἐκεῖ περὶ τῆς
[13, 7]	καὶ στρατιώτας ἀθροίζειν, πάλιν ἐθάρρησαν.	(Ὁ	γὰρ Γύλιππος μετὰ τεττάρων τριήρων
[13, 92]	ἐξῆρε τὸν τῶν ἐκκλησιαζόντων θυμόν·	ὁ	γὰρ δῆμος καὶ πάλαι μισῶν
[13, 47]	στενὸν ἄγαν συγκεκλεισμένης τῆς θαλάττης·	ὁ	γὰρ διέκπλους ἀπελείφθη μιᾷ νηί.
[13, 79]	πλησίον τῆς πόλεως τῶν Μιτυληναίων.	(Ὁ	γὰρ εἴσπλους ὑπὲρ οὗ διηγωνίζοντο
[13, 13]	πλεονεκτεῖν ἐδόκουν κατὰ τοῦτο ἠλαττώθησαν.	Ὁ	γὰρ Εὐρυμέδων ἐπιχειρήσας περιπλεῖν τὸ
[13, 46]	στρατεύματος ἀνακοπέντες ἀπέπλευσαν εἰς Σηστόν.	(Ὁ	γὰρ Φαρνάβαζος βουλόμενος τοῖς Λακεδαιμονίοις
[13, 28]	(καὶ) πολλῷ πλείους ἐπεσημήναντο. (Καὶ	ὁ	Γύλιππος, θεωρεῖς, ἔφη, τὸ πλῆθος
[13, 8]	τοὺς ἐκ τῶν πληρωμάτων ἀναλαβὼν	ὁ	Γύλιππος μετὰ τῶν Συρακοσίων προσέβαλε
[13, 106]	τοῦ χρήματος δηλοῦσαν, ταύτην ἀγνοήσας	ὁ	Γύλιππος τὰ μὲν σακία παρέλυσεν,
[13, 5]	ὀνόματα δίκην ἐρήμην κατεδίκασαν θανάτου.	Ὁ	δ' Αλκιβιάδης ἐκ τῆς Ιταλίας
[13, 69]	ἐκεῖνος ἤθελεν, Αδείμαντον καὶ Θρασύβουλον.	(Ὁ	δ' Αλκιβιάδης ἑκατὸν ναῦς πληρώσας
[13, 73]	αἰχμαλώτους καταφυγεῖν ἐπὶ τὰς ναῦς.	(Ὁ	δ' Αλκιβιάδης ἐπὶ τοῖς ἐλαττώμασι
[13, 59]	τῶν θεῶν τοὺς ναοὺς ἐᾶσαι.	(Ὁ	δ' Αννίβας ἀπεκρίθη, τοὺς μὲν
[13, 62]	δὲ χάριτας εἰληφότες τῶν πεπραγμένων·	(Ὁ	δ' Αννίβας εἰς τὰς μακρὰς
[13, 55]	τῆς παρὰ τῶν γυναικῶν βοηθείας.	Ὁ	δ' Αννίβας ἐπαγγειλάμενος τοῖς στρατιώταις
[13, 62]	ἐκ τῶν οἰκιῶν εὐδαιμονία διεφορεῖτο.	(Ὁ	δ' Αννίβας τὰ μὲν ἱερὰ
[13, 71]	ἔπασχεν ὑπό τινων φυγάδων πορθουμένη.	(Ὁ	δ' Αντίοχος ὢν τῇ φύσει
[13, 64]	αὐτοῦ προδοσίαν, μετέστησεν εἰς κρίσιν·	ὁ	δ' Ανυτος ἰσχυρῶς κινδυνεύων ἐρρύσατο
[13, 69]	ἅμα καὶ τῇ καθόδῳ συγχαίροντες.	Ὁ	δ' ἀσπασάμενος τὰ πλήθη φιλανθρώπως
[13, 66]	θαλάττης εἰς θάλατταν ξυλίνῳ τείχει.	(Ὁ	δ' ἐν τῇ πόλει καθεσταμένος
[13, 103]	ἑνὸς δεσπότου μόνον, ἀλλὰ τριάκοντα·	(Ὁ	δ' ἐξαπατήσας καὶ τὴν γνώμην
[13, 28]	Πολλοὶ (οὖν) τῶν καθημένων ἐθορύβησαν.	(Ὁ	δ' ἐπιβαλών, Ορᾷς, φησί, τοὺς
[13, 63]	ἦν βουλόμενος καταδέχεσθαι τὸν ἄνδρα,	ὁ	δ' Ερμοκράτης ἀκούων τὴν περὶ
[13, 90]	δόντων τὴν πόλιν ταύτην οἰκητήριον.	~Ὁ	δ' Ιμίλκας ἅμα τῷ φωτὶ
[13, 88]	διηπειλοῦντο μεταβάλλεσθαι πρὸς τοὺς πολεμίους.	(Ὁ	δ' Ιμίλκας ἦν ἀκηκοώς τινος,
[13, 43]	καὶ κατεβίωσεν ἐν τῇ Σελινοῦντι.	(Ὁ	δ' οὖν Αννίβας, ὢν μὲν
[13, 96]	Καρχηδονίους ἐδεδοίκεισαν τηλικαύτας ἔχοντας δυνάμεις.	(Ὁ	δ' οὖν Διονύσιος εὐθέως ἔγημε
[13, 93]	ὁ Λακεδαιμόνιος, κατασταθεὶς ὑπὸ Συρακοσίων.	(Ὁ	δ' οὖν Διονύσιος καταλαβὼν τοὺς
[13, 83]	καταδεέστερον τῆς περὶ αὐτοῦ δόξης·	ὁ	δ' ὑπολαβὼν εἶπε μὴ θαυμάζειν·
[13, 50]	ἠκολούθουν κατὰ σπουδὴν ὡς νικῶντες.	(Ὁ	δὲ Αλκιβιάδης ἐπειδὴ τῆς πόλεως
[13, 59]	ἐτῶν διακοσίων τεσσαράκοντα δύο ἑάλω.	Ὁ	δὲ Αννίβας περιελὼν τὰ τείχη
[13, 44]	δυνάμεως, καὶ πάντα προθύμως ὑπηρέτουν.	(Ὁ	δὲ Αννίβας τό τε θέρος
[13, 87]	τὴν πρὸς τῇ πόλει παρεμβολήν.	Ὁ	δὲ Δαφναῖος μετὰ τῆς δυνάμεως
[13, 92]	πάσας τὰς συνόδους ἐβλασφήμουν αὐτόν,	ὁ	δὲ δημοτικὸς ὄχλος, ἀγνοῶν τὴν
[13, 48]	τῆς ὀλιγαρχίας ἐφρόνουν τὰ Λακεδαιμονίων,	ὁ	δὲ δημοτικὸς ὄχλος ἔσπευδε τοῖς
[13, 93]	οἷς αὐτὸν μεγάλαις δωρεαῖς ἐτίμησαν.	Ὁ	δὲ Διονύσιος ἐπεβάλετο μὲν τὸν
[13, 113]	ὑπὸ τῶν μισθοφόρων ἅπαντες κατηκοντίσθησαν.	(Ὁ	δὲ Διονύσιος ἐπελθὼν τὴν πόλιν
[13, 112]	ἀλλήλους κοινωνίας κατὰ τὴν ἐπίθεσιν.	(Ὁ	δὲ Διονύσιος κατὰ τὴν ὁδοιπορίαν
[13, 95]	ἑαυτοὺς δεσπότην τῆς πατρίδος καθεστακότες·	(ὁ	δὲ Διονύσιος τὴν μετάνοιαν τῶν
[13, 45]	ναυσίν, οὔσαις ἑβδομήκοντα καὶ τέσσαρσιν.	(Ὁ	δὲ Δωριεὺς μέχρι μέν τινος
[13, 90]	εἰς τὸ σῶμα ἐσομένην ὕβριν.	(Ὁ	δὲ Ιμίλκας τὰ ἱερὰ καὶ
[13, 98]	ὅτι πλεῖστον παρεκτεῖναι τὰς ναῦς.	(Ὁ	δὲ Καλλικρατίδας ἀνήχθη τὸ μὲν
[13, 79]	καὶ ποιῶν τὴν πόλιν ὀχυράν.	(Ὁ	δὲ Καλλικρατίδας ἐκβιβάσας τὴν δύναμιν
[13, 78]	κατεσκεύασε τὰ πρὸς τὴν πολιορκίαν.	Ὁ	δὲ Καλλικρατίδας ἐκβιβάσας τοὺς στρατιώτας
[13, 78]	ναῦς τὴν εἰθισμένην λελοιπέναι τάξιν.	~Ὁ	δὲ Κόνων δεξιῶς τῷ καιρῷ
[13, 78]	λῦσαι τὸ διάφραγμα τῶν πολεμίων.	(Ὁ	δὲ Κόνων τοὺς μὲν εἰς
[13, 3]	καὶ τῇ λαμπρότητι τῶν ὅπλων·	ὁ	δὲ κύκλος ἅπας τοῦ λιμένος
[13, 104]	πρὸς τὰς τῶν στρατιωτῶν διατροφάς.	(Ὁ	δὲ Κῦρος, μεταπεμπομένου τοῦ πατρὸς
[13, 17]	εἰς τὸ πεζὸν στρατόπεδον ἔφευγον.	(Ὁ	δὲ λιμὴν πλήρης ἦν ὅπλων
[13, 104]	τοὺς φόρους τούτῳ τελεῖν συνέταξεν.	Ὁ	δὲ Λύσανδρος πάντων τῶν εἰς
[13, 106]	ἔχων ναῦς τριάκοντα τάχιον ἐξέπλευσεν.	(Ὁ	δὲ Λύσανδρος παρά τινων αὐτομόλων
[13, 71]	τοῖς πολεμίοις, προκαλεσόμενος εἰς ναυμαχίαν.	(Ὁ	δὲ Λύσανδρος πεπυσμένος παρά τινων
[13, 106]	τὴν ἀπροσδόκητον ἐπιφάνειαν τῶν πολεμίων.	(ὁ	δὲ Λύσανδρος συνιδὼν τὴν τῶν
[13, 49]	ἀπὸ θαλάττης ὡς εἴκοσι στάδια.	Ὁ	δὲ Μίνδαρος, ἤδη τοῦ χειμῶνος
[13, 12]	Σικελίαν μηδὲν τῶν χρησίμων ἐπιτελεῖν·	ὁ	δὲ Νικίας οὐκ ἔφη δεῖν
[13, 106]	εἰωθότων πεζῇ μάχεσθαι ταχέως ἀπεβίβασεν·	ὁ	δὲ ὀξέως τῇ τοῦ καιροῦ
[13, 24]	μέχρι τοῦ κρατῆσαι τῶν ἐναντίων.	(Ὁ	δὲ περαιτέρω τὸν ὑποπεσόντα καὶ
[13, 59]	μὲν πατὴρ αὐτοῦ φυγὰς ἦν,	ὁ	δὲ προπάτωρ Αμίλκας πρὸς ταύτῃ
[13, 100]	παραθαλάττιος χώρα νεκρῶν καὶ ναυαγίων.	(Ὁ	δὲ τὴν Μιτυλήνην πολιορκῶν Ετεόνικος
[13, 74]	τὰ περὶ τὴν Κύμην ἡμαρτημένα,	ὁ	δὲ τῶν Αθηναίων δῆμος ὑφορώμενος
[13, 97]	σπεύδοντες λῦσαι τὴν Μιτυλήνης πολιορκίαν.	(Ὁ	δὲ τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος Καλλικρατίδας
[13, 34]	ἀπέστησαν πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους. διόπερ	ὁ	δῆμος ἀθυμήσας ἐξεχώρησεν ἑκουσίως τῆς
[13, 68]	πατρίδι. Ὡς δ' ἐγγὺς ἦσαν,	ὁ	δῆμος ἅπας ἀπήντα περιχαρὴς ἐπὶ
[13, 31]	λέγων κύριος τοῦ πλήθους, ἀλλ'	ὁ	δῆμος ἐθίζει τὸν ῥήτορα τὰ
[13, 19]	τὸ γῆρας· ὃν ὡς εἶδεν	ὁ	δῆμος, ἔληξε τοῦ θορύβου, νομίζων
[13, 101]	μεταπεσεῖν εἰς τοὺς στρατηγούς. (Διόπερ	ὁ	δῆμος προέθηκεν αὐτοῖς κρίσιν, καὶ
[13, 5]	τῶν πολιτῶν ἀνῃρέθησαν. (Πιστεύσας οὖν	ὁ	δῆμος ταῖς κατηγορίαις, καὶ δεινῶς
[13, 102]	τῶν πολεμίων ἑστακότας. (Οὕτως δ'	ὁ	δῆμος τότε παρεφρόνησε, καὶ παροξυνθεὶς
[13, 31]	τὴν δικαίαν μισοπονηρίαν οὐκ ἔσχηκεν	ὁ	δῆμος τῶν Συρακοσίων. (Εἰ δὲ
[13, 95]	εἰώθασιν, ἐπὶ τὸ χεῖρον ῥεπόντων,	ὁ	Διονύσιος ἀπεδείχθη στρατηγὸς αὐτοκράτωρ. Ἐπεὶ
[13, 92]	εὐεργετηθέντων χάριν. (Τοῦτο δ' ἔπραξεν	ὁ	Διονύσιος ἐλπίζων ἰδίους ἕξειν τοὺς
[13, 93]	ὅπως ἀποσταλῶσι στρατιῶται πλείους, ἔλαβεν	ὁ	Διονύσιος οἰκείαν ἔφοδον τῆς ἰδίας
[13, 93]	τοῖς Ακραγαντίνοις παθόντας. Οἷς ἐπαγγειλάμενος	ὁ	Διονύσιος συντόμως ἥξειν μετὰ πλείονος
[13, 84]	πολλοὺς ἄλλους Ακραγαντίνους. Αντισθένης γοῦν	ὁ	ἐπικαλούμενος Ρόδος γάμους ἐπιτελῶν τῆς
[13, 91]	Ἀπορουμένων δὲ πάντων παρελθὼν Διονύσιος	ὁ	Ερμοκράτους τῶν μὲν στρατηγῶν κατηγόρησεν
[13, 98]	εὐώνυμον παρέδωκε Βοιωτοῖς, ὧν Θρασώνδας	ὁ	Θηβαῖος τὴν ἡγεμονίαν ἔσχεν. Οὐ
[13, 64]	Αθηναίων ἔπεσον, τοὺς δ' ἄλλους	ὁ	Θρασύβουλος ἀναλαβὼν εἰς τὰς ναῦς
[13, 24]	ἀτυχίαν οἰκτείροντες. Θραύεται γὰρ ἡμῶν	ὁ	θυμός, ὅταν ὁ πρότερον ἐχθρὸς
[13, 111]	τὴν πρὸς τοὺς ἀλλοτρίους ἐντροπὴν	ὁ	καιρὸς ἀφῃρεῖτο. Παραπλησίως δὲ καὶ
[13, 99]	τῷ πολέμῳ. (Οὐ μὴν ἀλλ'	ὁ	Καλλικρατίδας ἀκηκοὼς τοῦ μάντεως τὴν
[13, 79]	καὶ πολλῶν παρ' ἀμφοτέροις ἀπολλυμένων,	ὁ	Καλλικρατίδας ἀνεκαλέσατο τῇ σάλπιγγι τοὺς
[13, 87]	ἐπεχούσης τὴν ἐκκλησίαν, παρελθὼν Μένης	ὁ	Καμαριναῖος ἐφ' ἡγεμονίας τεταγμένος κατηγόρησε
[13, 3]	τὸν Πειραιέα, καὶ συνηκολούθει πᾶς	ὁ	κατὰ τὴν πόλιν ὄχλος ἀναμὶξ
[13, 68]	γὰρ πολλὴν κατάπληξιν τῶν στρατηγῶν	ὁ	κατάπλους· ἦγον γὰρ τῶν ἡλωκυιῶν
[13, 66]	βάρος τῆς ἐπιστασίας- ἦν γὰρ	ὁ	Κλέαρχος χαλεπός προύδωκαν τὴν πόλιν
[13, 6]	Σικελίαν. (Τούτων δὲ πραττομένων Διαγόρας	ὁ	κληθεὶς ἄθεος, διαβολῆς τυχὼν ἐπ'
[13, 26]	οὗτοι νόμους εὗρον, δι' οὓς	ὁ	κοινὸς βίος ἐκ τῆς ἀγρίας
[13, 78]	κατὰ θάλατταν. (Αὐτὸς μὲν οὖν	ὁ	Κόνων τὰς τριήρεις ἔχων ἐναυμάχει,
[13, 77]	ἄλλων ἀπεσπάσθησαν. Ἂ δὴ συνιδὼν	ὁ	Κόνων, ὡς ἤδη τῆς Μιτυλήνης
[13, 13]	παρὰ δὲ τοῖς Συρακοσίοις Πύθης	ὁ	Κορίνθιος. (Ὑπερτεινούσης δὲ τῆς τῶν
[13, 70]	καὶ εἰς τὸ λοιπὸν δὲ	ὁ	Κῦρος ἐκέλευσεν αἰτεῖν μηδὲν ὑποστελλόμενον·
[13, 66]	τῶν Βυζαντίων, πολλῶν ὄντων, Κλέαρχος	ὁ	Λακεδαιμόνιος ἁρμοστὴς εἶχε πολλοὺς ἐν
[13, 93]	Γελῴων, ἣν τότε παρεφύλαττε Δέξιππος	ὁ	Λακεδαιμόνιος, κατασταθεὶς ὑπὸ Συρακοσίων. (Ὁ
[13, 88]	ἐξαναλωθείς. (Λέγεται δὲ καὶ Δέξιππος	ὁ	Λακεδαιμόνιος πεντεκαίδεκα ταλάντοις διαφθαρῆναι· εὐθὺ
[13, 85]	Συνεμάχει δ' αὐτοῖς Δέξιππός τε	ὁ	Λακεδαιμόνιος προσφάτως ἐκ Γέλας παρὼν
[13, 28]	ποιήσας τοὺς ἀκούοντας. Γύλιππος δ'	ὁ	Λάκων ἀπαραίτητον τὸ πρὸς Αθηναίους
[13, 31]	τῆς ἑαυτοῦ προαιρέσεως. οὐ γὰρ	ὁ	λέγων κύριος τοῦ πλήθους, ἀλλ'
[13, 15]	ἀπὸ τῶν κλείθρων πλήρης ἦν	ὁ	λιμὴν τῶν κατ' ὀλίγους ναυμαχούντων.
[13, 106]	κατελάβετο τῆς παρεμβολῆς· αὐτὸς δ'	ὁ	Λύσανδρος ἁπάσαις ταῖς τριήρεσιν ἐξηρτυμέναις
[13, 97]	ἐγεγόνει, προσκλύζοντος τοῦ κύματος· διόπερ	ὁ	μάντις προύλεγε, διότι τελευτήσει ναυμαχῶν
[13, 97]	τὰς Θήβας στρατευσάντων. (Ἀκούσας δ'	ὁ	μάντις ταῦτα διεσάφει τοὺς ἑπτὰ
[13, 52]	δὲ τῆς νίκης εἰς Αθήνας,	ὁ	μὲν δῆμος ἐκ τῶν προτέρων
[13, 64]	ἀνέπλευσεν εἰς Αθήνας. Ἐφ' οἷς	ὁ	μὲν δῆμος ὀργισθείς, καὶ καταιτιασάμενος
[13, 63]	λόγων γινομένων ἐν ταῖς ἐκκλησίαις,	ὁ	μὲν δῆμος φανερὸς ἦν βουλόμενος
[13, 75]	δ' Ερμοκράτης ταῦτα ἔπραττεν, ὅπως	ὁ	μὲν Διοκλῆς ἀντιπράττων αὐτῷ περὶ
[13, 75]	πανδημεὶ τὴν ἐκφορὰν ἐτίμησαν. Καὶ	ὁ	μὲν Διοκλῆς ἐφυγαδεύθη, τὸν δ'
[13, 75]	δὲ ἁπάντων ἀκολουθῆσαι τῶν στρατιωτῶν,	ὁ	μὲν Ερμοκράτης μετ' ὀλίγων προσελθὼν
[13, 36]	περὶ τοὺς Αθηναίους πραγμάτων τεταπεινωμένων	ὁ	μὲν καιρὸς προσεδεῖτο πολλῆς ὁμονοίας,
[13, 44]	βοηθείας. (Ἑκατέρων δ' ἐπαγγειλαμένων συμμαχήσειν,	ὁ	μὲν Καρχηδονιακὸς πόλεμος ταύτην ἔλαβεν
[13, 78]	τῶν νεῶν τοῖς Πελοποννησίοις ἠθροισμένων,	ὁ	μὲν Κόνων εὐλαβηθεὶς τὸ πλῆθος
[13, 72]	ὧν ταχὺ τὸ προσταχθὲν ποιησάντων,	ὁ	μὲν κύκλος τοῦ τείχους πλήρης
[13, 51]	τῶν δυνάμεων εἰς ἕνα τόπον,	ὁ	μὲν Μίνδαρος οὐ κατεπλάγη τὴν
[13, 49]	τὸν ἀφηγούμενον τοῦ στόλου παντός.	(Ὁ	μὲν οὖν Αρχέλαος φιλοτιμότερον πολιορκήσας
[13, 2]	συνέβη ἐν μιᾷ νυκτὶ περικοπῆναι.	Ὁ	μὲν οὖν δῆμος, οὐχ ὑπὸ
[13, 21]	ποιήσομαι τὴν τοῦ συμφέροντος συμβουλίαν.	~Ὁ	μὲν οὖν δῆμος τῶν Αθηναίων
[13, 102]	γὰρ εὐξάμενοι τοὺς πολεμίους κατεναυμαχήσαμεν.	(Ὁ	μὲν οὖν Διομέδων ταῦτα διαλεχθεὶς
[13, 75]	τυχὼν ἡγεμονίας ἀναδείξῃ ἑαυτὸν τύραννον.	(Ὁ	μὲν οὖν Ερμοκράτης τότε τὸν
[13, 98]	τῶν κατὰ τὸν πόλεμον ἔργων.	(Ὁ	μὲν οὖν Καλλικρατίδας ταῦτ' εἰπὼν
[13, 15]	ἀνδραπόδων τρόπον παραδοῦναι τοῖς Συρακοσίοις.	(Ὁ	μὲν οὖν Νικίας τοιούτοις χρησάμενος
[13, 107]	ἐκχωρῆσαι καὶ Λακεδαιμονίοις ἡγεμόσι χρῆσθαι.	(Ὁ	μὲν οὖν Πελοποννησιακὸς πόλεμος, μακρότατος
[13, 59]	τὴν πόλιν. (Διὰ ταύτην γὰρ	ὁ	μὲν πατὴρ αὐτοῦ φυγὰς ἦν,
[13, 62]	Τοῦ δ' Αννίβα ζωγρεῖν παραγγείλαντος	ὁ	μὲν φόνος ἔληξεν, ἡ δ'
[13, 75]	παραδοθῶσιν, ὧν ἦν καὶ Διονύσιος	ὁ	μετὰ ταῦτα τῶν Συρακοσίων τυραννήσας.
[13, 47]	Βοιωτίας πλησίον Αὐλίδος· ἐνταῦθα γὰρ	ὁ	μεταξὺ τόπος ἦν στενώτατος. Συνέβαινε
[13, 50]	πόλιν ἐφόδου τοὺς Πελοποννησίους ἀποκλεισάντων,	ὁ	Μίνδαρος ἠναγκάσθη καταφυγεῖν τῆς χώρας
[13, 40]	ἐμβόλων μόνοις ἀναγκάζεσθαι συμβάλλειν. (Διόπερ	ὁ	Μίνδαρος ὁρῶν ἄπρακτον οὖσαν τὴν
[13, 97]	μάντις προύλεγε, διότι τελευτήσει ναυμαχῶν	ὁ	ναύαρχος· οὗ ῥηθέντος φασὶ τὸν
[13, 98]	ὅλην τὴν δύναμιν. ~Καλλικρατίδας δ'	ὁ	ναύαρχος συναγαγὼν τὰ πλήθη καὶ
[13, 82]	ἐπιθεῖναι τοῖς οἰκοδομήμασιν. (Ἔστι δὲ	ὁ	νεὼς ἔχων τὸ μὲν μῆκος
[13, 12]	πάντων ἐπὶ τὰς ναῦς ὁρμώντων,	ὁ	Νικίας ἠναγκάσθη συγχωρῆσαι περὶ τῆς
[13, 12]	σελήνη τῆς ἐπιούσης νυκτός. Διόπερ	ὁ	Νικίας, καὶ φύσει δεισιδαίμων ὑπάρχων
[13, 23]	ὑποπεπτωκότων ἀσθενέστεροι γίνονται. (Μαρτυρεῖ δ'	ὁ	νῦν γενόμενος πόλεμος· οἱ γὰρ
[13, 62]	τόπον, ἐν ᾧ πρότερον Αμίλκας	ὁ	πάππος αὐτοῦ ὑπὸ Γέλωνος ἀνῃρέθη,
[13, 98]	κέρατος Θράσυλλος ἡγεῖτο καὶ Περικλῆς	ὁ	Περικλέους τοῦ προσαγορευθέντος κατὰ τὴν
[13, 34]	(Μετὰ δὲ ταῦτα τῶν δημαγωγῶν	ὁ	πλεῖστον παρ' αὐτοῖς ἰσχύσας Διοκλῆς
[13, 52]	πολεμίοις ἔδωκε· καὶ ἡμῖν μὲν	ὁ	πλουσιώτατος τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην
[13, 82]	Ολύμπιον μέλλον λαμβάνειν τὴν ὀροφὴν	ὁ	πόλεμος ἐκώλυσεν· ἐξ οὗ τῆς
[13, 8]	ἔλυσαν τὰς πρὸς Αθηναίους, καὶ	ὁ	πόλεμος οὗτος διέμεινεν ἔτη δώδεκα.
[13, 52]	τῆς Αττικῆς· καὶ Λάκωσι μὲν	ὁ	πόλεμος πολλοὺς συνέθηκε συμμάχους, Αθηναίων
[13, 32]	στρατηγὸς ἦν τῆς δυνάμεως· καὶ	ὁ	πολιτευόμενος ὑπὲρ Συρακοσίων, ἀπετείχισεν ὑμῶν
[13, 108]	δ' ἡγεμονίαν διεδέξατο τῶν υἱῶν	ὁ	πρεσβύτατος Αρταξέρξης καὶ ἦρξεν ἔτη
[13, 19]	τῶν αἰχμαλώτων. Γενομένης οὖν σιωπῆς	ὁ	πρεσβύτερος ἐντεῦθεν ἤρξατο τῶν λόγων.
[13, 30]	(Οὐ Σκύθαι τοῦτ' ἔπραξαν, ἀλλ'	ὁ	προσποιούμενος φιλανθρωπίᾳ διαφέρειν δῆμος ψηφίσμασι
[13, 24]	γὰρ ἡμῶν ὁ θυμός, ὅταν	ὁ	πρότερον ἐχθρὸς ὢν ἐκ μεταβολῆς
[13, 34]	πέντε τριήρεις, ὧν ἦρχεν Ερμοκράτης	ὁ	πρωτεύων τῶν πολιτῶν. (Αὐτοὶ δὲ
[13, 45]	~Κατὰ δὲ τὴν Ελλάδα Δωριεὺς	ὁ	Ρόδιος, ναύαρχος ὢν τῶν ἐξ
[13, 88]	μίαν ἠθροίσθησαν πόλιν, ἔλαθεν αὐτοὺς	ὁ	σῖτος ἐξαναλωθείς. (Λέγεται δὲ καὶ
[13, 103]	τὸν αὐτὸν χρόνον ἐτελεύτησε Σοφοκλῆς	ὁ	Σοφίλου, ποιητὴς τραγῳδιῶν, ἔτη βιώσας
[13, 49]	εἶχε νεῶν, καὶ συνήχθη πᾶς	ὁ	στόλος εἰς ἕνα τόπον, σπευδόντων
[13, 69]	τοῦτον. ~Ἐπεὶ δ' οὖν κατέπλευσεν	ὁ	στόλος, ἐπέστρεψε τὸ πλῆθος ἐπὶ
[13, 46]	ἐπεὶ δ' ἤδη σύνεγγυς ἦν	ὁ	στόλος, καὶ τοῖς μὲν Λακεδαιμονίοις
[13, 80]	τῆς ἥττης τοῖς Καρχηδονίοις, Αννίβας	ὁ	στρατηγὸς ἐξέπλευσε μετὰ νεῶν πεντήκοντα·
[13, 87]	ἀλλὰ τῶν στρατιωτῶν ἀτάκτως διωκόντων	ὁ	στρατηγὸς εὐλαβήθη, μήποτε μετὰ τοῦ
[13, 97]	τὴν Σπάρτην. (Τῶν δ' Αθηναίων	ὁ	στρατηγὸς Θρασύβουλος, ὃς ἦν ἐπὶ
[13, 86]	περιέπιπτον. (Ἀπέθανε δὲ καὶ Αννίβας	ὁ	στρατηγός, καὶ τῶν ἐπὶ τὰς
[13, 106]	διεξέπεσον, ὧν μίαν ἔχων Κόνων	ὁ	στρατηγὸς τὴν μὲν εἰς Αθήνας
[13, 48]	παραφυλάξουσαν τὴν πόλιν. (Κόνων δ'	ὁ	στρατηγὸς τῶν Αθηναίων πλεύσας εἰς
[13, 75]	νῦν καλουμένην Ρόδον. (Ερμοκράτης δ'	ὁ	Συρακόσιος ἀναλαβὼν τοὺς μετ' αὐτοῦ
[13, 59]	πάντες εἰς τετρακισχιλίους, ὧν Διοκλῆς	ὁ	Συρακόσιος εἶχε τὴν ἡγεμονίαν. ~ότε
[13, 63]	δὲ τὴν Σικελίαν κατέπλευσεν Ερμοκράτης	ὁ	Συρακόσιος. Οὗτος δ' ἐν μὲν
[13, 91]	τοὺς νόμους ὡς θορυβοῦντα, Φίλιστος	ὁ	τὰς ἱστορίας ὕστερον συγγράψας, οὐσίαν
[13, 31]	πλῆθος τῶν Αθηναίων, ἀλλ' Αλκιβιάδης	ὁ	ταῦτα συμβουλεύσας. Ἀλλ' εὑρήσομεν τοὺς
[13, 103]	ἣν καὶ τελευτῆσαι. (Απολλόδωρος δ'	ὁ	τὴν χρονικὴν σύνταξιν πραγματευσάμενός φησι
[13, 108]	τῆς εἰρήνης ὕστερον ἐτελεύτησε Δαρεῖος	ὁ	τῆς Ασίας βασιλεύς, ἄρξας ἔτη
[13, 66]	τοὺς ἔνδον διετέλουν· ἐπεὶ δ'	ὁ	τῆς πόλεως ἐπιστάτης ἀπῆλθε πρὸς
[13, 14]	τὸν λιμένα τείχη καὶ πᾶς	ὁ	τῆς πόλεως ὑπερκείμενος τόπος ἔγεμε
[13, 42]	πράγμασι τούτου προσγενομένου. (Καὶ γὰρ	ὁ	τῆς πολιτείας ἀφηγούμενος τότε Θηραμένης,
[13, 90]	ἐλαφυροπώλησεν. (Τοῦτον δὲ τὸν ταῦρον	ὁ	Τίμαιος ἐν ταῖς ἱστορίαις διαβεβαιωσάμενος
[13, 46]	κατὰ τὸ συνεχές, καὶ ταχὺ	ὁ	τόπος ἦν βελῶν πλήρης· οἱ
[13, 82]	τῶν ἱερῶν κατασκευὴ καὶ μάλιστα	ὁ	τοῦ Διὸς νεὼς ἐμφαίνει τὴν
[13, 64]	κατὰ θάλατταν. (Ἃ δὴ πυθόμενος	ὁ	τῶν Αθηναίων δῆμος ἐξαπέστειλε τοῖς
[13, 8]	τὰς ἀναπείρας ἐποιοῦντο. (Νικίας δὲ	ὁ	τῶν Αθηναίων στρατηγὸς ἀπέστειλεν εἰς
[13, 77]	ναυσὶν αὐτὸς παρέπλευσεν. ~Κόνων δ'	ὁ	τῶν Αθηναίων στρατηγὸς εἶχε μὲν
[13, 76]	δὲ τούτους τοὺς χρόνους Κόνων	ὁ	τῶν Αθηναίων στρατηγός, ἐπειδὴ παρέλαβε
[13, 15]	~Καθ' ὃν δὴ χρόνον Νικίας	ὁ	τῶν Αθηναίων στρατηγὸς ἐπιβλέψας τὰς
[13, 8]	γενομένης δὲ μάχης ἰσχυρᾶς Λάμαχος	ὁ	τῶν Αθηναίων στρατηγὸς μαχόμενος ἐτελεύτησε·
[13, 72]	ἐποιήσατο. ~Τούτων δὲ πραττομένων Θρασύβουλος	ὁ	τῶν Αθηναίων στρατηγὸς μετὰ νεῶν
[13, 61]	τῶν ἀμυνομένων καταλαβέσθαι. (Διόπερ Διοκλῆς	ὁ	τῶν ἐν Ιμέρᾳ στρατηγὸς συνεβούλευσε
[13, 36]	Δαρείου τοῦ Περσῶν βασιλέως, Φαρνάβαζος	ὁ	τῶν ἐπὶ θαλάττης τόπων ἔχων
[13, 108]	(Κατὰ δὲ τὴν Σικελίαν Ιμίλκων	ὁ	τῶν Καρχηδονίων ἀφηγούμενος ἀρχομένου τοῦ
[13, 54]	δὲ τούτους τοὺς καιροὺς Αννίβας	ὁ	τῶν Καρχηδονίων στρατηγὸς τούς τ'
[13, 51]	Αθηναίων περὶ ταῦτα γινομένων Μίνδαρος	ὁ	τῶν Λακεδαιμονίων ἀφηγούμενος αὐτὸς μὲν
[13, 72]	τὸν οἴκοθεν ἔκπλουν. (Αγις δ'	ὁ	τῶν Λακεδαιμονίων βασιλεὺς ἔτυχε μὲν
[13, 41]	ἀπέπλευσαν εἰς Σηστόν. ~Μίνδαρος δ'	ὁ	τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος ἀπὸ τῆς
[13, 104]	Κόνωνος καὶ Φιλοκλέους. (Λύσανδρος δ'	ὁ	τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος ἐκ Πελοποννήσου
[13, 39]	περὶ ταῦτα διέτριβον. Μίνδαρος δ'	ὁ	τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος νυκτὸς μετὰ
[13, 49]	τῶν ὅλων διακινδυνεῦσαι. (Μίνδαρος δ'	ὁ	τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος πλεύσας εἰς
[13, 38]	ἡμέραν ἀναπείρας ποιούμενοι. (Μίνδαρος δ'	ὁ	τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος χρόνον μέν
[13, 49]	ἔσχε τὸ τέλος. ~Αρχέλαος δ'	ὁ	τῶν Μακεδόνων βασιλεύς, τῶν Πυδναίων
[13, 45]	ἐναντίους. (Ἅ δὴ πυθόμενος Μίνδαρος	ὁ	τῶν Πελοποννησίων ναύαρχος, εὐθέως ἐξ
[13, 89]	κατεῖχε τὰς οἰκίας. Ἅμα γὰρ	ὁ	τῶν πολεμίων ἐξέπληττε φόβος, ἅμα
[13, 90]	φιλοτιμότερον εἰπεῖν προήχθην, διότι Τίμαιος	ὁ	τῶν πρό γε αὐτοῦ συγγραφέων
[13, 28]	τέκνων. (ὐκέτι γὰρ ἐπιεικής ἐστιν	ὁ	τῶν συγγενεστάτων μετὰ τὴν τελευτὴν
[13, 13]	τῷ στρατηγῷ, καθ' ὃ ἐτάχθη	ὁ	τῶν Συρακοσίων στρατηγὸς Αγάθαρχος· ἐπὶ
[13, 13]	βράχεσιν ἐπώκειλαν. Ὧν συμβαινόντων Σικανὸς	ὁ	τῶν Συρακοσίων στρατηγὸς ταχέως ὁλκάδα
[13, 109]	τὸν περιεστῶτα κίνδυνον. ~Διονύσιος δ'	ὁ	τῶν Συρακοσίων τύραννος μεταπεμψάμενος παρὰ
[13, 37]	ὡς πλεῖστον χρόνον διαφέρωνται. (Ὅθεν	ὁ	Φαρνάβαζος διαλαβὼν εὖ λέγειν τὸν
[13, 32]	ἀπετείχισεν ὑμῶν τὴν πόλιν· καὶ	ὁ	φιλανθρώπως διακείμενος πρὸς ὑμᾶς, Δημοσθένους
[13, 31]	τῆς τῶν ἀκουόντων βουλήσεως, ὥσθ'	ὁ	χειροτονῶν τῷ ῥήτορι λόγον οἰκεῖον
[13, 66]	περὶ τὸν Αλκιβιάδην ἐρρωμένως ἀγωνισαμένων,	ὅ	τε Ιπποκράτης ἔπεσε καὶ τῶν
[13, 24]	μεταβολῆς ἱκέτης γενόμενος ὑπομένῃ παθεῖν	ὅ,	τι ἂν δοκῇ τοῖς κρατοῦσιν.
[13, 16]	μίαν ναῦν πλείους ἐπιφερομένας, οὔθ'	ὅ,	τι σημαίνοιεν εἶχον, μὴ τῶν
[13, 105]	Πελοποννησίων, οἱ μὲν Αθηναῖοι διηπόρουν	ὅ,	τι χρήσωνται τοῖς πράγμασιν, οὐ
[13, 13]	παρέδωκαν Εὐρυμέδοντι τῷ στρατηγῷ, καθ'	ὃ	ἐτάχθη ὁ τῶν Συρακοσίων στρατηγὸς
[13, 54]	κατεστρατοπέδευσεν, ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ φρέατος,	ὃ	κατ' ἐκείνους μὲν τοὺς καιροὺς
[13, 13]	ἀγωνίζεσθαι τριήρεσιν, οὐχ ἥκιστα καθ'	ὃ	πλεονεκτεῖν ἐδόκουν κατὰ τοῦτο ἠλαττώθησαν.
[13, 61]	τοῖς λεγομένοις, οὐκ ἐχόντων δὲ	ὃ	πράξειαν ἕτερον, αἱ μὲν τριήρεις
[13, 45]	μετὰ νεῶν τεσσάρων πρὸς ταῖς	ὀγδοήκοντα,	βοηθήσων τοῖς μετὰ τοῦ Δωριέως·
[13, 105]	ἀνήχθησαν ἐπ' αὐτοὺς ναυσὶν ἑκατὸν	ὀγδοήκοντα.	(Εὑρόντες δὲ τὴν πόλιν ἡλωκυῖαν,
[13, 50]	ἄλλας ἀγνοῶν, κατεφρόνησε, καὶ ναυσὶν	ὀγδοήκοντα	θρασέως ἐκ τῆς πόλεως τὸν
[13, 38]	τὰς ἄλλας πάσας ἀναλαβών, οὔσας	ὀγδοήκοντα	καὶ τρεῖς, ἀπῆρεν εἰς Ελλήσποντον
[13, 9]	δὲ τὴν Σικελίαν ἐψηφίσαντο πέμπειν	ὀγδοήκοντα	μὲν τριήρεις, ὁπλίτας δὲ πεντακισχιλίους.
[13, 11]	(Ἦγον δὲ τριήρεις πλείους τῶν	ὀγδοήκοντα,	στρατιωτῶν δὲ χωρὶς τῶν ἐν
[13, 13]	τριήρεις πληρώσαντες ἓξ πρὸς ταῖς	ὀγδοήκοντα,	τὸ μὲν δεξιὸν κέρας παρέδωκαν
[13, 9]	Συρακόσιοι κρίναντες ναυμαχεῖν, καὶ πληρώσαντες	ὀγδοήκοντα	τριήρεις, ἐπέπλεον τοῖς πολεμίοις. Τῶν
[13, 97]	στρατηγοὺς ἀπὸ τῶν ἄλλων νήσων	ὀγδοήκοντα	τριήρεις ἠθροικότας. (Δεηθέντες δὲ καὶ
[13, 84]	αἱ δημόσιαι κατὰ τὸ ἑξῆς	ὁδοί,	πάντων συμφιλοτιμουμένων τῇ τἀνδρὸς μεγαλοπρεπείᾳ.
[13, 89]	αἳ τὴν συνήθη τρυφὴν εἰς	ὁδοιπορίαν	σύντονον καὶ κακοπάθειαν ὑπεράγουσαν μεταβαλλόμεναι
[13, 112]	(Ὁ δὲ Διονύσιος κατὰ τὴν	ὁδοιπορίαν	τὸ γεγονὸς καταστοχαζόμενος, ἐπέλεξε τῶν
[13, 112]	ἐπετήρουν, εἰ δύναιντο κατὰ τὴν	ὁδὸν	ἀνελεῖν τὸν τύραννον· ὡς δὲ
[13, 86]	δύναμιν ἀθροίσαντες παρέλαβον κατὰ τὴν	ὁδὸν	Καμαριναίους καὶ Γελῴους· ἔτι δὲ
[13, 111]	ἡλικίας ὡς ἔτυχε κατὰ τὴν	ὁδὸν	ὡρμημένας, ἐπειδὴ τὴν σεμνότητα καὶ
[13, 89]	εἰς τὴν Γέλαν· ἡ δ'	ὁδὸς	καὶ πάντα τὰ πρὸς τὴν
[13, 18]	ἅπαν τὸ στρατόπεδον καὶ τὰς	ὁδοὺς	ἁπάσας προκαταλαβέσθαι. (Οὐ πειθομένων δὲ
[13, 57]	συγκατέκαιον, τῶν δ' εἰς τὰς	ὁδοὺς	βιαζομένων οὐ διακρίνοντες οὔτε φύσιν
[13, 56]	ἀθρόοι συνίσταντο, καὶ τὰς μὲν	ὁδοὺς	διοικοδομεῖν ἐνεχείρησαν, τοὺς δὲ πολεμίους
[13, 88]	τῆς ἐπιβολῆς ἀπέστησαν, τὰς δ'	ὁδοὺς	ἱππαζόμενοι τούς τ' ἐν ταῖς
[13, 18]	προαπεστάλκασιν οἱ Συρακόσιοι τοὺς τὰς	ὁδοὺς	καὶ τοὺς ἐπικαιροτάτους τόπους προκαταληψομένους.
[13, 110]	διεπορεύοντο τὰς κατὰ τὴν πόλιν	ὁδούς,	οὐ δυνάμενοι κατὰ τὴν ἰδίαν
[13, 57]	παρὰ μὲν τοῖς Ελλησιν ἦν	ὀδυρμοὺς	καὶ δάκρυα θεωρεῖν, παρὰ δὲ
[13, 18]	τοὺς προκαταληψομένους τὰ στενόπορα τῶν	ὁδῶν·	οἱ δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ
[13, 49]	οἱ πολέμιοι κυριεύσωσι τῶν νεῶν.	(Ὅθεν	αὐτοὶ μὲν καθελκύσαντες τὰς οὔσας
[13, 37]	ἀλλήλους ὡς πλεῖστον χρόνον διαφέρωνται.	(Ὅθεν	ὁ Φαρνάβαζος διαλαβὼν εὖ λέγειν
[13, 67]	πολιτικοὶ μεταβαλλόμενοι τοὺς Πελοποννησίους ἠμύνοντο.	(Ὅθεν	οἱ πλεῖστοι μὲν αὐτῶν ἀνῃρέθησαν
[13, 11]	μετὰ τῶν ἐπιλέκτων ἐπιβοηθήσαντος, ἐξεώσθησαν	οἱ	Αθηναῖοι καὶ νυκτὸς οὔσης διὰ
[13, 13]	γεγονὸς εὐημέρημα θρασέως ἀγωνιζομένων, βιασθέντες	οἱ	Αθηναῖοι πάντες φυγεῖν ἠναγκάσθησαν. (Γενομένου
[13, 9]	Τῶν δὲ Συρακοσίων ἀτάκτως διωκόντων	οἱ	Αθηναῖοι πρὸς τὴν γῆν καταφεύγειν
[13, 10]	ναυσὶ συνίσταντο. (Θλιβόμενοι δὲ πανταχόθεν	οἱ	Αθηναῖοι πρὸς φυγὴν ὥρμησαν· οἱ
[13, 6]	πολεμίων συνέστη μάχη, καθ' ἣν	οἱ	Αθηναῖοι τετρακοσίους τῶν ἐναντίων ἀνελόντες
[13, 8]	διὰ τῆς μεσογείου. Πυθόμενοι δὲ	οἱ	Αθηναῖοι τὴν παρουσίαν αὐτῶν, ἐπιθέμενοι
[13, 53]	τοὺς ἰδίους χρόνους· τότε δὲ	οἱ	Αθηναῖοι τοῖς τε εὐημερήμασιν ἐπαρθέντες
[13, 85]	τὴν πατρίδα. (Διόπερ ἠξίωσαν αὐτὸν	οἱ	Ακραγαντῖνοι μισθωσάμενον στρατιώτας ὡς πλείστους
[13, 9]	ναυμαχίας ἐνεργοῦ γενομένης ἤδη, πάντες	οἱ	ἀπὸ τῶν φρουρίων Αθηναῖοι κατέβησαν
[13, 87]	τὸν Ιμέραν ποταμὸν διαβεβηκότων ἀπήντησαν	οἱ	βάρβαροι, καὶ παρατάξεως γενομένης ἐπὶ
[13, 59]	τῆς περιμαχήτου πᾶσι πατρίδος, ἐξεώσθησαν	οἱ	βάρβαροι, καὶ ταχὺ τὸ μέρος
[13, 62]	τῆς πόλεως, ἐπὶ πολὺν χρόνον	οἱ	βάρβαροι πάντας ἐφόνευον τοὺς καταλαμβανομένους
[13, 60]	σωτηρίαν. (Λαμπρῶς δ' αὐτῶν ἀγωνιζομένων	οἱ	βάρβαροι τάς τε τόλμας καὶ
[13, 57]	πολυτέλειαν. (Τοσοῦτο γὰρ ὠμότητι διέφερον	οἱ	βάρβαροι τῶν ἄλλων, ὥστε τῶν
[13, 65]	τῶν δὲ Λακεδαιμονίων εἴκοσι μόνον·	οἱ	γὰρ Αθηναῖοι βαρέως φέροντες ἐπὶ
[13, 19]	λοιποὶ διηρπάσθησαν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν.	(Οἱ	γὰρ Αθηναῖοι πάντοθεν ἀποκλειομένης τῆς
[13, 58]	καὶ πάντων ἔτυχον τῶν φιλανθρώπων·	οἱ	γὰρ Ακραγαντῖνοι σιτομετρήσαντες αὐτοῖς δημοσίᾳ
[13, 29]	αὐτοῖς ταύτης τῆς φιλανθρωπίας συγκεχωρημένης;	Οἱ	γὰρ ἀπ' ἀρχῆς τὰ περὶ
[13, 21]	ἐγχειρίσαντες ἀντὶ πολεμίων γεγόνασιν ἱκέται.	Οἱ	γὰρ ἐν ταῖς μάχαις τοῖς
[13, 23]	δ' ὁ νῦν γενόμενος πόλεμος·	οἱ	γὰρ ἐπὶ πολιορκίᾳ παραγενόμενοι καὶ
[13, 5]	τὸ πραχθὲν παρὰ τοῖς Αργείοις·	οἱ	γὰρ ἰδιόξενοι συνθέμενοι καταλῦσαι τὴν
[13, 112]	τῆς ἐπιβολῆς· ὅπερ καὶ συνέπεσεν.	(Οἱ	γὰρ ἱππεῖς οὔτ' ἂν ἔτ'
[13, 42]	φυλακὴν ἐλευθέραν ᾤκουν τὴν πατρίδα·	οἱ	γὰρ Λακεδαιμόνιοι περὶ τῆς εἰς
[13, 30]	τὴν τῶν Συρακοσίων πόλιν ἐξεπόρθησαν·	οἱ	γὰρ τοῖς οἰκείοις οὕτως ὠμῶς
[13, 22]	ὡς τοῖς τρόποις ἐπιεικεῖς παρέχεσθαι.	~Οἱ	γὰρ ὑποτεταγμένοι τοὺς μὲν φόβῳ
[13, 108]	εἰς τὴν Τύρον. Τοῦτον μὲν	οἱ	Γελῷοι κατὰ τὸν τοῦ θεοῦ
[13, 46]	ὁ τόπος ἦν βελῶν πλήρης·	οἱ	δ' ἀεὶ προσιόντες ἐγγυτέρω τὰς
[13, 100]	οἱ δ' εἰς Κύμην διεσώθησαν.	~Οἱ	δ' Αθηναῖοι διώξαντες ἐφ' ἱκανὸν
[13, 72]	ἡγοῦντο τῶν ἡττημένων φανῆναι καταδεέστεροι·	οἱ	δ' Αθηναῖοι θεατὰς ἔχοντες τῆς
[13, 14]	τρισὶ τοῖς ἔργοις ἐπέθηκαν (συντέλειαν)	(Οἱ	δ' Αθηναῖοι θεωροῦντες αὑτοῖς πάντοθεν
[13, 79]	ὑποστησομένων τὸ δεινὸν τῶν προηττημένων.	(Οἱ	δ' Αθηναῖοι καὶ Μιτυληναῖοι μίαν
[13, 45]	ἐπὶ τῆς γῆς εὐκαίρως ἔταξεν.	(Οἱ	δ' Αθηναῖοι κατὰ πολλὴν σπουδὴν
[13, 8]	τῆς Επιπολῆς τὸ τεῖχος κατέσκαψαν·	οἱ	δ' Αθηναῖοι καταλιπόντες τὸν πρὸς
[13, 72]	ἄλλους συνεδίωξεν ἐντὸς τῶν τειχῶν.	(Οἱ	δ' Αθηναῖοι μαθόντες τὸ γεγενημένον,
[13, 8]	ἀπολελεῖφθαι, καὶ ταῦτ' ἀσθενῶς διακείμενον.	(Οἱ	δ' Αθηναῖοι μετ' Εὐρυμέδοντος μὲν
[13, 51]	καὶ καταπλαγέντες εἰς φυγὴν ὥρμησαν.	(Οἱ	δ' Αθηναῖοι μέχρι μέν τινος
[13, 98]	ἀλλήλους ἀνέβαινον εἰς τὰς ναῦς·	οἱ	δ' Αθηναῖοι, παρακληθέντες ὑπὸ τῶν
[13, 33]	παραχρῆμα ἀνῃρέθησαν καὶ οἱ σύμμαχοι,	οἱ	δ' Αθηναῖοι παρεδόθησαν εἰς τὰς
[13, 76]	τῶν νεῶν, καὶ πολιορκεῖν ἐπεχείρησεν.	(Οἱ	δ' Αθηναῖοι περὶ πεντακοσίους ὄντες
[13, 12]	οἱ μὲν Συρακόσιοι μᾶλλον ἐθάρρουν,	οἱ	δ' Αθηναῖοι περιδεεῖς ἐγίνοντο. τῆς
[13, 36]	συγγραφέων ὀλιγωρότερον περὶ αὐτοῦ διειλέχθαι.	~Οἱ	δ' Αθηναῖοι πυθόμενοι τὴν ἐν
[13, 39]	καὶ δευτεραῖος εἰς Σίγειον κατέπλευσεν.	Οἱ	δ' Αθηναῖοι πυθόμενοι τὸν παράπλουν,
[13, 18]	συμμάχους ἀνελόμενοι δημοσίας ταφῆς ἠξίωσαν.	~Οἱ	δ' Αθηναῖοι συνδραμόντες ἐπὶ τὰς
[13, 107]	τριήρεσιν εἰς τὸν Πειραιέα κατέπλευσεν.	Οἱ	δ' Αθηναῖοι τηλικούτοις περιεχόμενοι κακοῖς
[13, 46]	τὸ πεζὸν τοῦ Φαρναβάζου στρατόπεδον,	οἱ	δ' Αθηναῖοι τὸ μὲν πρῶτον
[13, 39]	Ασίαν μέρους ἔστησαν τὰς ναῦς,	οἱ	δ' Αθηναῖοι τὸ πρὸς τὴν
[13, 67]	τοὺς ἐν τοῖς ἱεροῖς βωμούς.	(Οἱ	δ' Αθηναῖοι τοῖς μὲν Βυζαντίοις
[13, 97]	καὶ τῆς ἄκρας τῆς Κανίδος.	(Οἱ	δ' Αθηναῖοι τὸν μὲν κατάπλουν
[13, 6]	γὰρ ἔσεσθαι τὴν πολιορκίαν ὑπελάμβανον.	Οἱ	δ' Αθηναῖοι τριακόσια τάλαντα καὶ
[13, 13]	κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν.	(Οἱ	δ' Αθηναῖοι τριήρεις πληρώσαντες ἓξ
[13, 6]	δῆμον, ἔφυγεν ἐκ τῆς Αττικῆς·	οἱ	δ' Αθηναῖοι τῷ ἀνελόντι Διαγόραν
[13, 7]	δ' ἱππομαχίας συχνοὺς ἀποβαλόντες ἐτράπησαν.	Οἱ	δ' Αθηναῖοι τῷ μέρει τῆς
[13, 46]	οἱ μὲν Λακεδαιμόνιοι καταπλαγέντες ἐτράπησαν,	οἱ	δ' Αθηναῖοι τῷ προτερήματι μετεωρισθέντες
[13, 44]	οἱ μὲν Σελινούντιοι πρὸς Συρακοσίους,	οἱ	δ' Αἰγεσταῖοι πρὸς Καρχηδονίους, περὶ
[13, 68]	θρασέως ἀντιτάξασθαι τῷ δήμῳ δυνάμενον,	οἱ	δ' ἄποροι ὑπειλήφεισαν συναγωνιστὴν ἕξειν
[13, 21]	τὴν ἔχθραν φυλάττοντες μαχόμενοι τετελευτήκασιν,	οἱ	δ' ἑαυτοὺς ἡμῖν ἐγχειρίσαντες ἀντὶ
[13, 9]	γὰρ θεάσασθαι τὴν μάχην ἐπεθύμουν,	οἱ	δ' εἴ τι πταίσειαν ἐν
[13, 99]	Πελοποννησίων οἱ μὲν εἰς Χίον,	οἱ	δ' εἰς Κύμην διεσώθησαν. ~Οἱ
[13, 87]	φθεῖραι τὴν τῶν πολεμίων δύναμιν.	(Οἱ	δ' εἴτε χρήμασιν ἐφθαρμένοι, καθάπερ
[13, 64]	μὲν ἐκ τῶν τραυμάτων ἀπέθνησκον,	οἱ	δ' ἐκ τῆς σιτοδείας κακῶς
[13, 49]	παρὰ τῶν ἄλλων συμμάχων ὁμοίως.	Οἱ	δ' ἐν Σηστῷ τῶν Αθηναίων
[13, 6]	Λακεδαιμονίους παρώξυνεν ἐπιθέσθαι τοῖς Αθηναίοις.	~Οἱ	δ' ἐν Σικελίᾳ στρατηγοὶ μετὰ
[13, 15]	ἐπὶ τὴν ἰδίαν τάξιν ἐπανῆλθεν·	οἱ	δ' ἐν ταῖς ναυσὶ παιανίσαντες
[13, 62]	χωρῆσαι τῶν τριήρων τὸν ὄχλον.	~Οἱ	δ' ἐν τῇ πόλει καταλειφθέντες
[13, 64]	πρῶτος Αθηναίων δοκεῖ δικαστήριον δωροδοκῆσαι.	(Οἱ	δ' ἐν τῇ Πύλῳ Μεσσήνιοι
[13, 5]	τῶν συνδιαβεβλημένων διαδρὰς ἐκποδὼν ἐχωρίσθη.	Οἱ	δ' ἐν τῇ Σαλαμινίᾳ νηὶ
[13, 69]	μὲν κατὰ τὴν χώραν διεσκεδάσθησαν,	οἱ	δ' ἐντὸς τῶν τειχῶν συνέφυγον.
[13, 46]	μὲν ἐπὶ τοὺς ἀμυνομένους ἐπιβάτας,	οἱ	δ' ἐπ' αὐτοὺς βαλεῖν φιλοτιμούμενοι
[13, 78]	τοὺς ἀπὸ τῶν κεραιῶν λίθους·	οἱ	δ' ἐπὶ ταῖς χηλαῖς τοῦ
[13, 78]	τὸν μεταξὺ τόπον τῶν διαφραγμάτων·	οἱ	δ' ἐπὶ τῶν μεγάλων πλοίων
[13, 16]	τοὺς ἐπὶ τῆς χέρσου στρατοπεδεύοντας.	(Οἱ	δ' ἐπὶ τῶν τειχῶν ὅτε
[13, 100]	τοῖς ἀτάφους περιορῶσι τοὺς τετελευτηκότας,	οἱ	δ' ἔφασαν δεῖν ἐπὶ τὴν
[13, 72]	μὲν ἡμίσεις ὁπλῖται κατ' ἐκλογήν,	οἱ	δ' ἡμίσεις ψιλοί· κατηκολούθουν δ'
[13, 60]	ἑαυτῶν ἤπερ ὑπὸ τῶν πολεμίων.	(Οἱ	δ' Ιμεραῖοι θεατὰς ἔχοντες ἀπὸ
[13, 72]	πέντε σταδίους ἀπεῖχε τοῦ τείχους,	οἱ	δ' ἱππεῖς συμπλακέντες ἀλλήλοις πρὸς
[13, 110]	ἀποβαλόντες πρὸς τὴν πόλιν ἀπεχώρησαν.	(Οἱ	δ' ἱππεῖς ὡς εἶδον τοὺς
[13, 110]	ἅπαν τὸ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν·	(οἱ	δ' Ιταλιῶται κατὰ τοῦτον τὸν
[13, 108]	ἄλληλα θεῖναι διὰ τὸ παράδοξον.	Οἱ	δ' οὖν Καρχηδόνιοι δενδροτομοῦντες τὴν
[13, 48]	δημοκρατίας ἐν ταῖς πόλεσι καθίστανον.	(Οἱ	δ' οὖν Κορκυραῖοι θεωροῦντες τοὺς
[13, 35]	Σικελιῶται τῆς Ρωμαίων πολιτείας ἠξιώθησαν.	Οἱ	δ' οὖν Συρακόσιοι κατὰ τοὺς
[13, 6]	τὸ στρατόπεδον ἐπὶ τὴν Κατάνην,	οἱ	δὲ Αθηναῖοι παραπλεύσαντες εἰς τὸν
[13, 88]	καὶ μεταβαλέσθαι πρὸς τοὺς Καρχηδονίους.	(Οἱ	δὲ Ακραγαντῖνοι τὸ μὲν πρῶτον
[13, 3]	ἐγγὺς ἔπειθον τοὺς Ρηγίνους συμμαχεῖν·	οἱ	δὲ ἀπεκρίναντο βουλεύσεσθαι μετὰ τῶν
[13, 57]	μὲν ἐνταῦθα μαχόμενοι πάντες ἀνῃρέθησαν·	οἱ	δὲ βάρβαροι σκεδασθέντες καθ' ὅλην
[13, 110]	κατὰ τὴν ἰδίαν προαίρεσιν ἐπισπεῦσαι.	Οἱ	δὲ Γελῷοι μέχρι τινὸς ἐπεξιόντες
[13, 93]	ἕτοιμος ἦν ἀνακάμπτειν εἰς Συρακούσας.	(Οἱ	δὲ Γελῷοι πυνθανόμενοι τοὺς Καρχηδονίους
[13, 108]	δυνάμεως πολλῆς βοηθήσοντα τοῖς κινδυνεύουσιν.	(Οἱ	δὲ Γελῷοι τὸ μὲν πρῶτον
[13, 91]	καὶ τὴν ἄλλην κτῆσιν ἀποσκευάζεσθαι.	(Οἱ	δὲ διαφυγόντες τὴν αἰχμαλωσίαν Ακραγαντῖνοι
[13, 48]	πρὸς τῷ τῆς Ηρας τεμένει.	(Οἱ	δὲ ἑξακόσιοι μετὰ τῶν δημοτικῶν
[13, 110]	φυλακήν· διόπερ ὑστέρουν τῆς βοηθείας.	(Οἱ	δὲ Ιβηρες καὶ Καμπανοὶ μετὰ
[13, 110]	τοὺς ἐντὸς τῆς τάφρου βιασαμένους.	Οἱ	δὲ Ιταλιῶται τῷ πλήθει τῶν
[13, 88]	πολλοὶ διὰ τὴν σπάνιν ἀπέθνησκον,	οἱ	δὲ Καμπανοὶ μετὰ τῶν ἄλλων
[13, 111]	πρὸς τοὺς περὶ τὸν Διονύσιον,	οἱ	δὲ Καρχηδόνιοι διαισθόμενοι τὸ γεγονὸς
[13, 96]	περιπεποιῆσθαι δι' ἑαυτοῦ καὶ πολυχρονιωτάτην.	(Οἱ	δὲ Καρχηδόνιοι μετὰ τὴν ἅλωσιν
[13, 88]	ἀποκλείοντες εἰς πολλὴν ἀπορίαν ἦγον.	(Οἱ	δὲ Καρχηδόνιοι παρατάττεσθαι μὲν οὐ
[13, 44]	καταπεπλευκότες οὐκ εἶχον τοὺς μισθοδοτήσοντας·	οἱ	δὲ Καρχηδόνιοι πᾶσιν ἵππους ἀγοράσαντες
[13, 44]	Καρχηδονιακὸς πόλεμος ταύτην ἔλαβεν ἀρχήν·	οἱ	δὲ Καρχηδόνιοι προορώμενοι τὸ μέγεθος
[13, 85]	ἵνα μὴ τῶν ἀναγκαιοτέρων ἀποπίπτωμεν.	~Οἱ	δὲ Καρχηδόνιοι τὰς δυνάμεις διαβιβάσαντες
[13, 62]	ἠμύνοντο τοὺς παραβοηθοῦντας τῶν Ιμεραίων,	οἱ	δὲ καταλαμβανόμενοι τὰ τείχη παρεδέχοντο
[13, 66]	τῶν λοιπῶν οἱ μὲν ἀνῃρέθησαν,	οἱ	δὲ κατατρωθέντες συνέφυγον εἰς τὴν
[13, 65]	τὴν ἀκρόπολιν τῶν Χίων κατελάβετο.	(Οἱ	δὲ κατελθόντες τῶν Χίων τῶν
[13, 16]	καὶ τοῖς δόρασι τυπτόμενοι διεφθείροντο.	(Οἱ	δὲ κυβερνῆται θεωροῦντες τεταραγμένην τὴν
[13, 100]	ἐδόκει διαφέρειν στρατηγίᾳ τῶν ἄλλων.	(Οἱ	δὲ Λακεδαιμόνιοι νόμον ἔχοντες δὶς
[13, 77]	ὅπως αἱ τῶν Πελοποννησίων ἐγγίσωσιν.	Οἱ	δὲ Λακεδαιμόνιοι προσιόντες ἀεὶ μᾶλλον
[13, 52]	ἀδεῶς πορθῶσι κρατοῦντες τῆς θαλάττης.	(Οἱ	δὲ Λακεδαιμόνιοι ὡς ἤκουσαν τὴν
[13, 107]	ἡ μὲν πόλις ἔγεμε νεκρῶν,	οἱ	δὲ λοιποὶ διαπρεσβευσάμενοι πρὸς Λακεδαιμονίους
[13, 19]	τοὺς στρατηγοὺς Δημοσθένην καὶ Νικίαν·	οἱ	δὲ λοιποὶ διηρπάσθησαν ὑπὸ τῶν
[13, 71]	αὐταῖς ἀνδρῶν ὀλίγοι μὲν ἐζωγρήθησαν,	οἱ	δὲ λοιποὶ πρὸς τὴν γῆν
[13, 33]	ὑπὸ τῶν νεωτέρων ἐξαρπαγέντες διεσώθησαν,	οἱ	δὲ λοιποὶ σχεδὸν ἅπαντες ἐν
[13, 27]	τὴν χάριν διδόντες τῆς εὐεργεσίας,	οἱ	δὲ μέλλοντες μεταλήψεσθαι μὴ παραιρούμενοι
[13, 51]	τοὺς μετὰ Χαιρέου ἄγων πεζούς.	(Οἱ	δὲ μετὰ τοῦ Θρασυβούλου καταπεπονημένοι
[13, 50]	τὸν ἀπόπλουν τῶν Λακεδαιμονίων ὑπετέμοντο.	(Οἱ	δὲ μετὰ τοῦ Μινδάρου καθορῶντες
[13, 49]	εἷλε τὴν Κύζικον κατὰ κράτος.	(Οἱ	δὲ (μετὰ) τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ
[13, 17]	γῆς εἰς Αθήνας πλεῦσαι νομίζουσιν,	οἱ	δὲ πεζοὶ τῶν Συρακοσίων τοὺς
[13, 77]	δὲ σαλπικταὶ τὸ πολεμικὸν ἐσήμηναν·	οἱ	δὲ Πελοποννήσιοι καταπλαγέντες ἐπὶ τῷ
[13, 50]	ἦν αὐτοῖς παρηγγελμένον, προσεποιοῦντο φεύγειν,	οἱ	δὲ Πελοποννήσιοι περιχαρεῖς ὄντες ἠκολούθουν
[13, 67]	πλήθους ἐπὶ τὸν λιμένα συνδεδραμηκότος.	(Οἱ	δὲ Πελοποννήσιοι πυθόμενοι τὸ γεγονός,
[13, 79]	ἀποτολμῶντας εἰς τὴν γῆν ἀποβαίνειν.	~Οἱ	δὲ Πελοποννήσιοι τῆς τῶν Αθηναίων
[13, 64]	τὰς ναῦς ἐξέπλευσεν εἰς Λέσβον.	(Οἱ	δὲ περὶ Κύζικον ὄντες τῶν
[13, 86]	πόλιν ἐπεξελθόντες ἐνεπύρισαν τὰς μηχανάς.	~Οἱ	δὲ περὶ τὸν Αννίβαν σπεύδοντες
[13, 66]	Χερρόνησον ἐξέπλευσε, βουλόμενος ἀθροῖσαι χρήματα,	οἱ	δὲ περὶ τὸν Θηραμένην ὁμολογίαν
[13, 8]	αὐτῶν, ἐπιθέμενοι τοὺς ἡμίσεις ἀνεῖλον·	οἱ	δὲ περιλειφθέντες διεσώθησαν εἰς Συρακούσας.
[13, 67]	μὲν αὐτῶν ἀνῃρέθησαν εὐγενῶς ἀγωνισάμενοι,	οἱ	δὲ περιλειφθέντες εἰς πεντακοσίους κατέφυγον
[13, 53]	ταῖς γνώμαις πρὸς τὴν εἰρήνην,	οἱ	δὲ πολεμοποιεῖν εἰωθότες καὶ τὰς
[13, 21]	μὲν παθόντες ἀναδέξονται τὴν συμφοράν,	οἱ	δὲ πράξαντες ἀγνώμονες ἂν κληθεῖεν.
[13, 55]	ἐν τοῖς ὅπλοις ὄντες διεκινδύνευον,	οἱ	δὲ πρεσβύτεροι περί τε τὰς
[13, 77]	καὶ τὸ μὲν πλῆθος ἐπαιάνισεν,	οἱ	δὲ σαλπικταὶ τὸ πολεμικὸν ἐσήμηναν·
[13, 55]	τοὺς ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων μαχομένους.	~Οἱ	δὲ Σελινούντιοι ἐκ πολλῶν ὄντες
[13, 44]	δόντες εἰς τὴν Αἴγεσταν κατέστησαν.	(Οἱ	δὲ Σελινούντιοι κατ' ἐκείνους τοὺς
[13, 56]	τῶν οἰκιῶν οὖσαι γυναῖκες ἀνεβόησαν,	οἱ	δὲ Σελινούντιοι νομίζοντες ἁλίσκεσθαι τὴν
[13, 56]	μὲν Καρχηδόνιοι τὴν πολιορκίαν ἔλυσαν.	~Οἱ	δὲ Σελινούντιοι τῶν ἱππέων τοὺς
[13, 76]	στόλον ταῖς τῶν πολεμίων ναυσίν.	(Οἱ	δὲ Σπαρτιᾶται, τῷ Λυσάνδρῳ διεληλυθότος
[13, 36]	μὲν καιρὸς προσεδεῖτο πολλῆς ὁμονοίας,	οἱ	δὲ στρατηγοὶ πρὸς ἀλλήλους ἐστασίαζον.
[13, 72]	ἐπὶ τὸν κοινὸν κίνδυνον συνδεδραμηκότων,	(Οἱ	δὲ στρατηγοὶ τῶν Αθηναίων ἅμ'
[13, 6]	περικείμενον τόπον καταλαβόμενοι παρεμβολὴν ἐποιήσαντο.	(Οἱ	δὲ στρατηγοὶ τῶν Συρακοσίων ὡς
[13, 96]	ναυστάθμῳ, φανερῶς αὑτὸν ἀναδείξας τύραννον.	Οἱ	δὲ Συρακόσιοι βαρέως φέροντες ἠναγκάζοντο
[13, 10]	οἱ Αθηναῖοι πρὸς φυγὴν ὥρμησαν·	οἱ	δὲ Συρακόσιοι διώξαντες ἑπτὰ μὲν
[13, 15]	τῇ μάχῃ θάνατον εὐγενῶς ὑπέμενον·	οἱ	δὲ Συρακόσιοι θεατὰς τῶν ἀγώνων
[13, 86]	καὶ καθ' ἡμέραν προσβολὰς ἐποιεῖτο.	(Οἱ	δὲ Συρακόσιοι θεωροῦντες τὴν Ακράγαντος
[13, 9]	μὲν τριήρεις, ὁπλίτας δὲ πεντακισχιλίους.	(Οἱ	δὲ Συρακόσιοι κρίναντες ναυμαχεῖν, καὶ
[13, 11]	ἄλλοι κατ' ἄλλους τόπους ἐσκεδάσθησαν.	(Οἱ	δὲ Συρακόσιοι μετὰ τῶν συμμάχων
[13, 14]	ἐλάττους δισχιλίων, τριήρεις δ' ὀκτωκαίδεκα.	~Οἱ	δὲ Συρακόσιοι νομίζοντες μηκέτι τὸν
[13, 13]	τὴν πρὸς τὸ θεῖον εὐλάβειαν.	~Οἱ	δὲ Συρακόσιοι παρά τινων αὐτομόλων
[13, 19]	Δημοσθένους, ὧν δὲ Νικίου καθηγουμένων.	~Οἱ	δὲ Συρακόσιοι πεντήκοντα μὲν τὰς
[13, 56]	ἀθρόαν ἄγειν ἐπὶ τοὺς Καρχηδονίους·	οἱ	δὲ Συρακόσιοι πυθόμενοι τὰ περὶ
[13, 10]	ναυμαχίας ἐν στενῷ τόπῳ γινομένης·	οἱ	δὲ Συρακόσιοι συμπλεκόμενοι καὶ τοῖς
[13, 15]	τοὺς πολεμίους διέλυον τὸ ζεῦγμα.	οἱ	δὲ Συρακόσιοι ταχέως ἐπαναχθέντες συνετάττοντο
[13, 75]	τοὺς τόπους, ἀνελάμβανε τοὺς ἀφυστεροῦντας·	(οἱ	δὲ Συρακόσιοι τὸ γεγενημένον ἀκούσαντες
[13, 14]	γῆς ἔταξαν παρὰ τὸν αἰγιαλόν.	Οἱ	δὲ Συρακόσιοι τὸ μὲν πεζὸν
[13, 88]	ἐπέθετο τοῖς τὴν ἀγορὰν παρακομίζουσιν·	οἱ	δὲ Συρακόσιοι, τὸν ἔμπροσθεν χρόνον
[13, 10]	ἂν ἡ δύναμις ἐκείνη παραγένηται,	οἱ	δὲ Συρακόσιοι τοὐναντίον βουλόμενοι πρὶν
[13, 9]	οἱ μὲν Αθηναῖοι τῆς ναυμαχίας,	οἱ	δὲ Συρακόσιοι τῶν ἐπὶ τῆς
[13, 17]	τελέως διεφθαρμένων, ἑκκαίδεκα δὲ συντετριμμένων.	Οἱ	δὲ Συρακόσιοι τῶν τε τριήρων
[13, 89]	καθ' ἑαυτὸν σωτηρίας ἑκάστου φροντίζοντος,	οἱ	δὲ ταῖς ἡλικίαις ἤδη προβεβηκότες
[13, 58]	ἀνάξιον ἑωρακότας τῆς ἰδίας ἀρετῆς.	(Οἱ	δὲ τὴν αἰχμαλωσίαν διαφυγόντες Σελινούντιοι,
[13, 78]	ἀνακρουόμεναι διεκαρτέρουν, προσδεχόμεναι τὰς ἀφυστερούσας·	(Οἱ	δὲ τὴν εὐώνυμον ἔχοντες τάξιν
[13, 106]	δ' οἱ μὲν τὰς ναῦς,	οἱ	δὲ τὴν παρεμβολὴν ἐκλιπόντες ἔφυγον,
[13, 75]	ἀρχὴν Παυσανίας ἦρξεν ἔτη τετταρακαίδεκα.	Οἱ	δὲ τὴν Ρόδον νῆσον κατοικοῦντες
[13, 34]	τὴν διοίκησιν ἐπέτρεψε τῶν κοινῶν.	οἱ	δὲ τῆς ὀλιγαρχίας προεστῶτες ναυπηγησάμενοι
[13, 57]	ἐν ὀφθαλμοῖς ἔχοντες περιδεεῖς ἦσαν,	οἱ	δὲ τοῖς εὐημερήμασιν ἐπηρμένοι σφάττειν
[13, 108]	τὸν τοῦ θεοῦ χρησμὸν ἀνέθηκαν,	οἱ	δὲ Τύριοι καθ' ὃν καιρὸν
[13, 12]	Δημοσθένει συγκατέθεντο περὶ τῆς ἀναγωγῆς,	οἱ	δὲ τῷ Νικίᾳ τὴν αὐτὴν
[13, 18]	προκαταληψομένους τὰ στενόπορα τῶν ὁδῶν·	οἱ	δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ διελόμενοι
[13, 6]	ἀνελόντες φυγεῖν ἠνάγκασαν τοὺς Συρακοσίους.	(Οἱ	δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ θεωροῦντες
[13, 105]	ἀποκαταστῆσαι εἰς τὴν ἀρχαίαν εὔνοιαν.	Οἱ	δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοί, νομίσαντες
[13, 100]	κινδυνεύσῃ τὴν δύναμιν ἀποβαλεῖν ἅπασαν.	(Οἱ	δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ πλεύσαντες
[13, 105]	τοῖς Λαμψακηνοῖς ἀπέδωκε τὴν πόλιν.	~Οἱ	δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ πυθόμενοι
[13, 51]	ἐπὶ τὸ τοῦ Φαρναβάζου στρατόπεδον·	οἱ	δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ τῶν
[13, 44]	κατὰ πᾶσαν τὴν χώραν ἐσκεδάσθησαν.	(Οἱ	δὲ τῶν Αἰγεσταίων στρατηγοὶ παρατηρήσαντες
[13, 112]	τῆς μεσογείου τὴν πορείαν ἐποιήσαντο,	οἱ	δὲ τῶν Συρακοσίων ἱππεῖς τὸ
[13, 9]	ναυμαχίᾳ, βοηθήσειν τοῖς φεύγουσιν ἤλπιζον.	(Οἱ	δὲ τῶν Συρακοσίων στρατηγοὶ προϊδόμενοι
[13, 52]	μέγεθος τῶν μισθῶν προθύμως στρατεύονται,	οἱ	δὲ ὑμέτεροι, τὰς εἰσφορὰς ἀπὸ
[13, 104]	τριακοσίους ἐπιλέξαντες τοὺς εὐπορωτάτους ἀνεῖλον.	(Οἱ	δὲ χαριέστατοι τῶν τὰ τοῦ
[13, 56]	τὰ βέλη, τοῖς δὲ Καρχηδονίοις	οἱ	διαδεχόμενοι τοὺς κακοπαθοῦντας ἀκέραιοι διηγωνίζοντο.
[13, 51]	τῇ πόλει Πελοποννήσιοι καὶ πάντες	οἱ	διαφυγόντες ἐκ τῆς μάχης ἔφυγον
[13, 23]	εὔγνωμον οὔτε ἀσφαλές· ἐνίοτε γὰρ	οἱ	δοκοῦντες ὑπερέχειν ἐν ῥοπῇ καιροῦ
[13, 113]	τῆς Αχραδινῆς, τῶν δ' ἱππέων	οἱ	δυνατώτατοι τὸ γεγονὸς ἀκούσαντες, τὸ
[13, 46]	ταῖς ἐλπίσιν. ~Οὐ μὴν οὐδ'	οἱ	(ἐν) τοῖς καταστρώμασιν ἐπιβεβηκότες ἄπρακτον
[13, 17]	τέλος οὐκ ἐλάμβανεν· οὐδὲ γὰρ	οἱ	θλιβόμενοι πρὸς τὴν γῆν φεύγειν
[13, 43]	ἐντολὰς εἰπόντων, οὐ μετρίως διηπόρησαν	οἱ	Καρχηδόνιοι· ἅμα μὲν γὰρ ἐπεθύμουν
[13, 90]	ἐν τοῖς ναοῖς καταπεφευγότας ἀποσπῶντες	οἱ	Καρχηδόνιοι ἀνῄρουν. (Λέγεται δὲ τὸν
[13, 56]	πολεμίους. Ὲπὶ πολὺν δὲ χρόνον	οἱ	Καρχηδόνιοι κακῶς ἀπήλλαττον, οὔτε περιστῆναι
[13, 79]	ἠξίουν παύσασθαι τῆς διαφορᾶς. Οἷς	οἱ	Καρχηδόνιοι τὰς ἀποκρίσεις ἀμφιβόλους δόντες,
[13, 110]	εἰς τὴν στρατοπεδείαν. (Οὗ γενηθέντος	οἱ	Καρχηδόνιοι τῷ πλείστῳ μέρει τῆς
[13, 84]	πρὸς δὲ τούτοις οὐ μόνον	οἱ	κατ' αὐτὴν τὴν πόλιν ἱππεῖς,
[13, 22]	πάντα τόπον τῆς ἡμερότητος ἅπαντες	οἱ	κατὰ τὴν Ασίαν ἀλλήλους φθάνοντες
[13, 5]	Συρακοσίων πολέμου. ~Τούτων δὲ πραττομένων	οἱ	κατὰ τὴν ἰδίαν ἔχθραν μισοῦντες
[13, 85]	μαχομένους· τῆς δὲ νυκτὸς ἐπιγενομένης	οἱ	κατὰ τὴν πόλιν ἐπεξελθόντες ἐνεπύρισαν
[13, 87]	εἰς τὴν πρὸς Ακράγαντι παρεμβολήν,	οἱ	κατὰ τὴν πόλιν στρατιῶται θεωροῦντες
[13, 7]	περὶ τοὺς Συρακοσίους γενομένων ἠθύμουν	οἱ	κατὰ τὴν πόλιν· ὡς δ'
[13, 62]	πόλιν καὶ πυκνὰς προσβολὰς ποιουμένων,	οἱ	καταλειφθέντες τῶν Ιμεραίων ἀφειδῶς ἠγωνίζοντο,
[13, 4]	πόλιν· δι' ἣν αἰτίαν ἠναγκάσθησαν	οἱ	Καταναῖοι κοινωνεῖν τοῦ κατὰ τῶν
[13, 82]	ὑποστάσεων· συνῳκοδομοῦντο γὰρ τοῖς τοίχοις	οἱ	κίονες, ἔξωθεν μὲν στρογγύλοι, τὸ
[13, 45]	τριήρεις εἰς ἐμβολὴν ἐπιφέροιντο, τηνικαῦτα	οἱ	κυβερνῆται πρὸς αὐτὴν τὴν τοῦ
[13, 45]	περὶ σφῶν ἀγωνιῶντες· ὁπότε δ'	οἱ	κυβερνῆται ταῖς ἐμπειρίαις ἐκκρούσειαν τὰς
[13, 34]	τριήρεις. Γενομένης οὖν ναυμαχίας ἐνίκων	οἱ	Λακεδαιμόνιοι, καὶ σκαφῶν εἴκοσι καὶ
[13, 8]	συνήθροιζον. (Κατὰ δὲ τὴν Πελοπόννησον	οἱ	Λακεδαιμόνιοι παροξυνθέντες ὑπὸ Αλκιβιάδου τὰς
[13, 73]	τεῖχος παραταττομένων, τὸ μὲν πρῶτον	οἱ	Λακεδαιμόνιοι πρὸς μάχην ὥρμησαν, ἀπὸ
[13, 66]	ὑπὸ Λακεδαιμονίων Ιπποκράτης ἡγεμών, ὃν	οἱ	Λάκωνες ἁρμοστὴν ἐκάλουν, τούς τ'
[13, 110]	ναυσὶν ἀνειργόντων τοξεύμασι τοὺς διώκοντας,	οἱ	λοιποὶ μετ' ἀσφαλείας διεσώθησαν πρὸς
[13, 47]	πολιορκήσειν. (Χαλκιδεῖς δὲ καὶ σχεδὸν	οἱ	λοιποὶ πάντες οἱ τὴν Εὔβοιαν
[13, 55]	τῷ δ' ὕψει τῶν πύργων	οἱ	μαχόμενοι πολλοὺς τῶν Σελινουντίων ἀνῄρουν·
[13, 65]	χιλίων, ἱππέων δὲ τετρακοσίων. ἷς	οἱ	Μεγαρεῖς ἀπαντήσαντες μετὰ τῶν ὅπλων
[13, 105]	Οὐκ ἀνταναγομένων δὲ τῶν Πελοποννησίων,	οἱ	μὲν Αθηναῖοι διηπόρουν ὅ, τι
[13, 107]	μὴ παρακομισθῇ σῖτος. (Οὗ συντελεσθέντος,	οἱ	μὲν Αθηναῖοι εἰς δεινὴν σπάνιν
[13, 50]	ἐγένετο τῶν περὶ τὸν Αλκιβιάδην,	οἱ	μὲν Αθηναῖοι, καθάπερ ἦν αὐτοῖς
[13, 18]	τὸ προσταχθὲν ἤδη νυκτὸς οὔσης,	οἱ	μὲν Αθηναῖοι νομίσαντες τῶν Λεοντίνων
[13, 99]	σιδηρᾶν χεῖρα, προσαφθείσης δ' αὐτῆς	οἱ	μὲν Αθηναῖοι περιστάντες τὴν ναῦν
[13, 10]	δὲ ναυμαχίας τοιοῦτο τέλος λαβούσης,	οἱ	μὲν Αθηναῖοι πυνθανόμενοι τὸν μετὰ
[13, 13]	βράχεσι ναῦς κυλινδουμένας. (Ὧν ἀναφθεισῶν	οἱ	μὲν Αθηναῖοι ταχέως τήν τε
[13, 9]	τῆς μάχης ἑκάτεροι τρόπαιον ἔστησαν,	οἱ	μὲν Αθηναῖοι τῆς ναυμαχίας, οἱ
[13, 15]	ἀμφοτέρων περὶ τῆς νίκης ἀγωνιζομένων,	οἱ	μὲν Αθηναῖοι τῷ τε πλήθει
[13, 48]	πρὸς ὄλεθρον ἀνήκουσα. Δοκοῦσι γὰρ	οἱ	μὲν ἀναιρεθέντες ὑπ' ἀλλήλων πρὸ
[13, 66]	Ιπποκράτης ἔπεσε καὶ τῶν λοιπῶν	οἱ	μὲν ἀνῃρέθησαν, οἱ δὲ κατατρωθέντες
[13, 17]	πρὸς τὴν γῆν φεύγειν ἐτόλμων.	Οἱ	μὲν γὰρ Αθηναῖοι τοὺς ἀφισταμένους
[13, 55]	πολεμίους ἀπὸ τῶν τειχῶν ἠμύνοντο.	(Οἱ	μὲν γὰρ ἀκμάζοντες ταῖς ἡλικίαις
[13, 108]	συνυπηρετουσῶν τῶν γυναικῶν καὶ παίδων·	οἱ	μὲν γὰρ ἀκμάζοντες ταῖς ἡλικίαις
[13, 89]	ἀπολειπομένην, ἀλλὰ καὶ σωμάτων πλῆθος.	Οἱ	μὲν γὰρ ἐν ἀρρωστίαις ὑπὸ
[13, 103]	μετεμέλησεν, οἱονεὶ νεμεσήσαντος τοῦ δαιμονίου·	οἱ	μὲν γὰρ ἐξαπατηθέντες ἐπίχειρα τῆς
[13, 79]	τὰ σώματα τοῖς κινδύνοις παραρριπτόντων.	(Οἱ	μὲν γὰρ ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων
[13, 9]	Αθηναῖοι κατέβησαν ἐπὶ τὴν θάλατταν·	οἱ	μὲν γὰρ θεάσασθαι τὴν μάχην
[13, 48]	πρὸς ἀλλήλους πάλιν αὐξήσασα διαφοράν.	Οἱ	μὲν γὰρ προέχοντες τοῖς ἀξιώμασι
[13, 27]	ἐξετάζων εὕροι δικαίως ἐλέου τυγχάνοντας.	Οἱ	μὲν γὰρ σύμμαχοι τῇ τῶν
[13, 57]	ἀλαλαγμὸς ἦν καὶ βοὴ σύμμικτος·	οἱ	μὲν γὰρ τὸ μέγεθος τῆς
[13, 99]	φυγεῖν. Τῶν μὲν οὖν Πελοποννησίων	οἱ	μὲν εἰς Χίον, οἱ δ'
[13, 46]	ἄπρακτον εἶχον τὴν φιλοτιμίαν, ἀλλ'	οἱ	μὲν ἐκ πολλοῦ διαστήματος ἐφεστηκότες
[13, 64]	διαδοχῆς ἐποιοῦντο, τῶν δὲ ἰδίων	οἱ	μὲν ἐκ τῶν τραυμάτων ἀπέθνησκον,
[13, 33]	εἰς τὰς λατομίας, ὧν ὕστερον	οἱ	μὲν ἐπὶ πλεῖον παιδείας μετεσχηκότες
[13, 46]	προσιόντες ἐγγυτέρω τὰς λόγχας ἠκόντιζον,	οἱ	μὲν ἐπὶ τοὺς ἀμυνομένους ἐπιβάτας,
[13, 53]	τούτοις παραπλήσια τοῦ Λάκωνος διαλεχθέντος,	οἱ	μὲν ἐπιεικέστατοι τῶν Αθηναίων ἔρρεπον
[13, 45]	δὲ τὸν τρόπον αὐτῶν ἐξηρτυμένων,	οἱ	μὲν ἡγεμόνες αὐτῶν ἦραν τὸ
[13, 27]	μυστηρίων μετειλήφατε, σώσατε τοὺς μυήσαντας,	οἱ	μὲν ἤδη μετεσχηκότες τῶν φιλανθρωπιῶν
[13, 52]	τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην· (διόπερ	οἱ	μὲν ἡμέτεροι κατὰ τὸ μέγεθος
[13, 72]	πεζοὺς δισμυρίους ὀκτακισχιλίους, ὧν ἦσαν	οἱ	μὲν ἡμίσεις ὁπλῖται κατ' ἐκλογήν,
[13, 62]	τὴν πόλιν. Τῶν δὲ βαρβάρων	οἱ	μὲν ἠμύνοντο τοὺς παραβοηθοῦντας τῶν
[13, 55]	ὑπερεχόντων. Πεσόντος δὲ τοῦ τείχους	οἱ	μὲν Καμπανοὶ σπεύδοντες ἐπιφανές τι
[13, 110]	δ' αὐτῶν ποιησάντων τὸ παραγγελθέν,	οἱ	μὲν Καρχηδόνιοι πρὸς ἐκεῖνο τὸ
[13, 55]	ῥᾳδίως ἠλαττοῦντο. νυκτὸς δ' ἐπιγενομένης	οἱ	μὲν Καρχηδόνιοι τὴν πολιορκίαν ἔλυσαν.
[13, 67]	ἔτι δὲ βοὴν ἐξαίσιον ποιούντων,	οἱ	μὲν κατὰ τὴν πόλιν ὄντες
[13, 69]	μὲν ἀνῃρέθησαν, τῶν δὲ διασωθέντων	οἱ	μὲν κατὰ τὴν χώραν διεσκεδάσθησαν,
[13, 46]	ὅπερ ἦν σύσσημον αὐτοῖς διατεταγμένον,	οἱ	μὲν Λακεδαιμόνιοι καταπλαγέντες ἐτράπησαν, οἱ
[13, 46]	τυπτομένων νεῶν ὑποχωρουσῶν. (Τέλος δ'	οἱ	μὲν Λακεδαιμόνιοι πρὸς τὴν γῆν
[13, 78]	βάθεσιν ὁλκάδας καθώρμιζεν οὔσας λιθοφόρους.	(Οἱ	μὲν οὖν Αθηναῖοι καὶ τῶν
[13, 5]	ἀπήγγειλαν τῷ δήμῳ τὰ πεπραγμένα.	(Οἱ	μὲν οὖν Αθηναῖοι παραδόντες δικαστηρίῳ
[13, 10]	συνέστη πασῶν τῶν τριήρων ναυμαχία.	(Οἱ	μὲν οὖν Αθηναῖοι ταχυναυτούσας ἔχοντες
[13, 56]	ὑποστῆναι τῶν πολεμίων τὴν δύναμιν.	(Οἱ	μὲν οὖν Ακραγαντῖνοι καὶ Γελῷοι
[13, 85]	εὐθὺς τὰ τῆς πολιορκίας ἐνηργεῖτο.	(Οἱ	μὲν οὖν Ακραγαντῖνοι τοὺς ἐν
[13, 21]	αὐτοὺς τῆς ἡμετέρας ψευσθῆναι φιλανθρωπίας.	(Οἱ	μὲν οὖν ἀμετάθετον τὴν ἔχθραν
[13, 72]	πρὸς αὐτοῖς τοῖς τείχεσι διηγωνίζοντο.	(Οἱ	μὲν οὖν Βοιωτοὶ καθ' αὑτοὺς
[13, 48]	καὶ τὴν δύναμιν τῶν φυγάδων.	(Οἱ	μὲν οὖν ἐκπεσόντες ἐκ τῆς
[13, 51]	τὴν τροπὴν ἐποιήσαντο τὴν πρώτην.	(Οἱ	μὲν οὖν ἐν τῇ πόλει
[13, 45]	τὰς πληγὰς γίνεσθαι κατ' ἐμβολήν.	(Οἱ	μὲν οὖν ἐπιβάται θεωροῦντες πλαγίας
[13, 112]	πρὸς τὴν κατάλυσιν τῆς δυναστείας.	(Οἱ	μὲν οὖν Ιταλιῶται καταλιπόντες αὐτὸν
[13, 72]	οὖσαν τότε τῶν ἐπὶ Θρᾴκης.	Οἱ	μὲν οὖν στρατηγοὶ τῶν Αθηναίων
[13, 6]	ἄνθρωπον ἐξαπέστειλαν εἰς τὴν Κατάνην.	(Οἱ	μὲν οὖν Συρακόσιοι κατὰ τὴν
[13, 17]	καὶ κατ' ὀλίγον ἅπαντες ἐτράπησαν.	(Οἱ	μὲν οὖν Συρακόσιοι μετὰ πολλῆς
[13, 81]	ὅλων ἐσόμενον, οὐ μετρίως ἠγωνίων.	(Οἱ	μὲν οὖν Συρακόσιοι πρός τε
[13, 18]	μὴ παρεκρούσθησαν, ἀσφαλῶς ἂν ἐχωρίσθησαν.	(Οἱ	μὲν οὖν Συρακόσιοι τῆς ἡμέρας
[13, 87]	τῆς ὁρμῆς ἐπέσχον τοὺς στρατιώτας.	Οἱ	μὲν οὖν φεύγοντες μετὰ πάσης
[13, 21]	δὲ πιστεύσαντες τιμωρίας τεύξονται τηλικαύτης,	οἱ	μὲν παθόντες ἀναδέξονται τὴν συμφοράν,
[13, 106]	προσεγγίζειν τῷ στρατοπέδῳ. ~Ἐπεὶ δ'	οἱ	μὲν πολέμιοι ναυμαχεῖν οὐκ ἤθελον,
[13, 64]	τῶν Αθηναίων βοήθειαν· ὡς δ'	οἱ	μὲν πολέμιοι τὰς προσβολὰς ἐκ
[13, 94]	ἔνδον τῶν κοινῶν προεστῶτας, οἷς	οἱ	μὲν πολῖται πιστεύοντες ἑορτάζουσιν, αὐτοὶ
[13, 44]	τὴν μάχην εὐθέως ἀπέστειλαν πρέσβεις,	οἱ	μὲν Σελινούντιοι πρὸς Συρακοσίους, οἱ
[13, 54]	τῶν πολεμίων παρουσίαν ἐδήλωσαν. Καὶ	οἱ	μὲν Σελινούντιοι τοὺς βιβλιαφόρους παραχρῆμα
[13, 33]	τὴν Διοκλέους γνώμην ἐκύρωσεν. Διόπερ	οἱ	μὲν στρατηγοὶ παραχρῆμα ἀνῃρέθησαν καὶ
[13, 12]	δὲ τούτοις Ιμεραίων καὶ Καμαριναίων,	οἱ	μὲν Συρακόσιοι μᾶλλον ἐθάρρουν, οἱ
[13, 106]	ἀντισχόντες χρόνον ἐτράπησαν, εὐθὺ δ'	οἱ	μὲν τὰς ναῦς, οἱ δὲ
[13, 22]	ἡμεῖς δ' ἀξίως ηὐτυχήσαμεν, εἴπερ	οἱ	μὲν τοιούτους ἀδικεῖν ἐπεχείρησαν οἳ
[13, 12]	δὲ εἰς τὸ συμβούλιον παρειλημμένων	οἱ	μὲν τῷ Δημοσθένει συγκατέθεντο περὶ
[13, 107]	εἰς πολιορκίαν καταστήσεσθαι. (Εὐθὺ γὰρ	οἱ	μὲν τῶν Λακεδαιμονίων βασιλεῖς Αγις
[13, 68]	θαυμασθῆναι τὸν ἄνδρα τοῦτον, ὥσθ'	οἱ	μὲν ὑπερέχοντες τῶν Αθηναίων μόγις
[13, 92]	στρατηγίαν. (Ταῦτα δ' αὐτοῦ πράττοντος	οἱ	μὲν χαριέστατοι τῶν πολιτῶν ὑπώπτευον
[13, 100]	Μετὰ δὲ ταῦτα τῶν στρατηγῶν	οἱ	μὲν ᾤοντο δεῖν τοὺς τετελευτηκότας
[13, 9]	τὰ φρούρια καὶ τὴν παρεμβολήν,	οἱ	ναυμαχοῦντες Αθηναῖοι καταπλαγέντες ἐτράπησαν καὶ
[13, 59]	καί τινες τῶν ἄλλων συμμάχων,	οἱ	πάντες εἰς τετρακισχιλίους, ὧν Διοκλῆς
[13, 80]	ἀθροισθεισῶν εἰς Καρχηδόνα συνήχθησαν αὐτοῖς	οἱ	πάντες σὺν ἱππεῦσιν οὐ πολλῷ
[13, 40]	τῶν ἐναντίων ἐποίει. Ὁπότε γὰρ	οἱ	Πελοποννήσιοι κατὰ σπουδὴν ἀθρόαις ταῖς
[13, 51]	τῆς τάξεως παρερρήγνυτο· τέλος δὲ	οἱ	Πελοποννήσιοι μετὰ Κλεάρχου καταλειφθέντες καὶ
[13, 40]	ἀπεσταλμέναι τοῖς Αθηναίοις. φοβηθέντες δὲ	οἱ	Πελοποννήσιοι πρὸς τὴν Αβυδον ἔφυγον,
[13, 52]	ἐστι τοῦ πολέμου, ὑμῖν δὲ	οἱ	πενιχρότατοι τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην·
[13, 45]	περὶ τὸ Σίγειον τῆς Τρῳάδος,	οἱ	περὶ Σηστὸν ὄντες Αθηναῖοι πυθόμενοι
[13, 100]	χώραν ἐπόρθουν. (Μετὰ δὲ ταῦτα	οἱ	περὶ τὴν Αἰολίδα καὶ τὴν
[13, 48]	γὰρ διαφερούσας τὰς σπουδὰς εἶχον	οἱ	περὶ τῆς ἡγεμονίας διαγωνιζόμενοι δῆμοι·
[13, 73]	ἀπροσδοκήτως, χρόνον μέν τινα διεκαρτέρουν	οἱ	περὶ τὸν Αλκιβιάδην, μετὰ δὲ
[13, 88]	ἕνεκα. ~Μετὰ δὲ τὴν ἐκκλησίαν	οἱ	περὶ τὸν Δαφναῖον προαγαγόντες τὰς
[13, 12]	ἀναβαλέσθαι τὸν ἔκπλουν, ἠναγκάσθησαν καὶ	οἱ	περὶ τὸν Δημοσθένην συγκαταθέσθαι διὰ
[13, 51]	παθόντες ἐξεώσθησαν. (ούτων δὲ καταπεπονημένων	οἱ	περὶ τὸν Θηραμένην ὥρμησαν τοῖς
[13, 40]	βυθισθῆναι συνέβη. (Μετὰ δὲ ταῦθ'	οἱ	περὶ τὸν Θρασύβουλον ἔστησαν τρόπαιον
[13, 99]	τε γὰρ ἦσαν τῶν κινδύνων	οἱ	πλεῖστοι διὰ τὸ μῆκος τοῦ
[13, 67]	μεταβαλλόμενοι τοὺς Πελοποννησίους ἠμύνοντο. (Ὅθεν	οἱ	πλεῖστοι μὲν αὐτῶν ἀνῃρέθησαν εὐγενῶς
[13, 106]	αὐτὸν φιλίαν· τῶν δὲ στρατιωτῶν	οἱ	πλεῖστοι μὲν κατὰ γῆν φυγόντες
[13, 63]	Εὐθὺ δὲ καὶ τῶν Συρακοσίων	οἱ	πλεῖστοι μετεμελήθησαν, ἀναξίως τῆς ἰδίας
[13, 100]	πέντε καὶ τῶν ἐν αὐταῖς	οἱ	πλεῖστοι, τῶν δὲ Πελοποννησίων ἑπτὰ
[13, 49]	μήποτε πάσαις ταῖς τριήρεσιν ἐπιπλεύσαντες	οἱ	πολέμιοι κυριεύσωσι τῶν νεῶν. (Ὅθεν
[13, 94]	καὶ μὴ περιμένειν, ἄχρις ἂν	οἱ	πολέμιοι τοῖς τείχεσιν ἐπεισίωσι· χρείαν
[13, 86]	Σελινουντίοις καὶ τοῖς Ιμεραίοις τύχωσιν	οἱ	πολιορκούμενοι τύχης, πάλαι μὲν ἔσπευδον
[13, 67]	ποιεῖν τοῖς Βυζαντίοις· οὕτω γὰρ	οἱ	πολιτικοὶ μεταβαλλόμενοι τοὺς Πελοποννησίους ἠμύνοντο.
[13, 24]	οὖσαν κυρίαν. Τίνος γὰρ χάριν	οἱ	πρόγονοι πάντων τῶν Ελλήνων ἐν
[13, 17]	γῆς στρατιωτῶν ὀνειδιζόντων τοῖς προσπλέουσιν,	οἱ	πρὸς τοὺς αἰγιαλοὺς ἀποφεύγοντες πάλιν
[13, 17]	ἐκβιασθέντων καὶ πρὸς φυγὴν ὁρμησάντων,	οἱ	προσεχεῖς ἀεὶ τῶν Αθηναίων ἐνέκλινον,
[13, 85]	ἅμα δὲ τούτοις ἐμισθώθησαν καὶ	οἱ	πρότερον Αννίβᾳ συμμαχήσαντες Καμπανοί, περὶ
[13, 22]	παρ' ἡμῶν εὐγνωμοσύνῃ πολυωρούμενοι, καὶ	οἱ	πρῶτοι βωμὸν ἐλέου καθιδρυσάμενοι τοῦτον
[13, 26]	ἄνθρωπον εὐεργετημάτων. (Οὗτοι γάρ εἰσιν	οἱ	πρῶτοι τροφῆς ἡμέρου τοῖς Ελλησι
[13, 45]	ἦραν τὸ σύσσημον τῆς μάχης,	οἱ	σαλπικταὶ δὲ ἀφ' ἑνὸς παραγγέλματος
[13, 56]	ἐμπιπτόντων, ἐξεώσθησαν ἐκ τῶν στενωπῶν	οἱ	Σελινούντιοι. ~Διὸ καὶ τῆς πόλεως
[13, 43]	ἀπολέσαι τὴν πατρίδα. (Ἐπεὶ δ'	οἱ	Σελινούντιοι χωρὶς τῆς ἀμφισβητησίμου πολλὴν
[13, 110]	πόλιν. (Ἐκ δὲ θατέρου μέρους	οἱ	Σικελιῶται πρὸς τοὺς ἀπαντήσαντας Λίβυας
[13, 35]	τούτου νόμοις, μέχρι ὅτου πάντες	οἱ	Σικελιῶται τῆς Ρωμαίων πολιτείας ἠξιώθησαν.
[13, 45]	(Ὡς δ' ἐγγὺς ἀλλήλων ἐγενήθησαν	οἱ	στόλοι, διέταξαν ἀμφότεροι τὰς τριήρεις
[13, 97]	ταχὺ δὲ πολλοῦ πλήθους πολιτογραφηθέντος,	οἱ	στρατηγοὶ κατέγραφον τοὺς εὐθέτους εἰς
[13, 2]	τοῖς πληρώμασι. (Τότε μὲν οὖν	οἱ	στρατηγοὶ μετὰ τῆς βουλῆς ἐν
[13, 88]	δὲ τὴν τούτων ἀπαλλαγὴν συνελθόντες	οἱ	στρατηγοὶ μετὰ τῶν ἐφ' ἡγεμονίας
[13, 3]	Αθηναίοις. ~Τῇ δ' ὑστεραίᾳ κατέβαινον	οἱ	στρατηγοὶ μετὰ τῶν στρατιωτῶν εἰς
[13, 97]	Τῶν δ' ἱερῶν φερόντων νίκην,	οἱ	στρατηγοὶ περὶ μὲν τῆς ἑαυτῶν
[13, 88]	τὴν γὰρ τροφὴν ἐκλιπεῖν. Διόπερ	οἱ	στρατηγοὶ πρόφασιν ἐνέγκαντες ὡς διεληλύθασιν
[13, 6]	τὰ προειρημένα, πιστεύσαντες περὶ τούτων	οἱ	στρατηγοὶ συνετάξαντο νύκτα καθ' ἣν
[13, 12]	ᾖρον τὰς κεραίας· καὶ παρήγγειλαν	οἱ	στρατηγοὶ τοῖς πλήθεσιν, ὅταν σημήνῃ,
[13, 101]	Θρασυβούλου προαπεληλυθότων εἰς Αθήνας, ὑπολαβόντες	οἱ	στρατηγοὶ τούτους εἶναι τοὺς διαβαλόντας
[13, 4]	δώσειν πλέον τῶν τριάκοντα ταλάντων,	οἱ	στρατηγοὶ τῶν Αθηναίων ἐγκαλέσαντες αὐτοῖς
[13, 4]	ἐασάντων εἰσελθεῖν καὶ παρασχομένων ἐκκλησίαν,	οἱ	στρατηγοὶ τῶν Αθηναίων περὶ συμμαχίας
[13, 111]	τῶν ἄλλων ὄχλων· ἃ θεωροῦντες	οἱ	στρατιῶται δι' ὀργῆς μὲν εἶχον
[13, 89]	ἐκ τῆς πόλεως ἐξιὸν πλῆθος	οἱ	στρατιῶται μετὰ τῶν ὅπλων παρέπεμπον
[13, 12]	Ὁμογνωμόνων δὲ ὄντων τῶν στρατηγῶν,	οἱ	στρατιῶται τὰ σκεύη ἐνετίθεντο καὶ
[13, 101]	Οὐκ ἐλάχιστα δ' αὐτοὺς ἔβλαψαν	οἱ	συγγενεῖς τῶν τετελευτηκότων, παρελθόντες μὲν
[13, 99]	εὐλαβοῦντο γὰρ αὐτοί τε καὶ	οἱ	συγκινδυνεύοντες Εὐβοεῖς καὶ πάντες οἱ
[13, 31]	καὶ κατ' ἀλήθειαν αἴτιοι γεγόνασιν	οἱ	σύμβουλοι τοῦ πολέμου, μεμφέσθω τὸ
[13, 33]	μὲν στρατηγοὶ παραχρῆμα ἀνῃρέθησαν καὶ	οἱ	σύμμαχοι, οἱ δ' Αθηναῖοι παρεδόθησαν
[13, 51]	οἵ τε Πελοποννήσιοι καὶ πάντες	οἱ	σύμμαχοι συνέδραμον καὶ καταπλαγέντες εἰς
[13, 36]	εἰς Ερέτριαν. (Τούτων δὲ πραχθέντων	οἱ	σύμμαχοι τῶν Αθηναίων διά τε
[13, 35]	τὸν ἄνδρα τοῦτον ζῶντα ἐθαύμασαν	οἱ	Συρακόσιοι, ἀλλὰ καὶ τελευτήσαντα τιμαῖς
[13, 8]	Συρακούσας. (Ἐλθόντων δὲ τῶν συμμάχων	οἱ	Συρακόσιοι βουλόμενοι καὶ τῶν κατὰ
[13, 75]	δὲ πολλῶν συγκατατιθεμένων. Τέλος δ'	οἱ	Συρακόσιοι ἔθαψάν τε τὰ λείψανα
[13, 87]	γενομένης ἐπὶ πολὺν χρόνον ἐνίκησαν	οἱ	Συρακόσιοι καὶ πλείους τῶν ἑξακισχιλίων
[13, 8]	δὲ τῶν Αθηναίων συνῆψαν μάχην	οἱ	Συρακόσιοι, καὶ πολλοὺς τῶν Αθηναίων
[13, 13]	ἐπὶ μὲν τῆς γῆς ἐτράπησαν	οἱ	Συρακόσιοι, κατὰ θάλατταν δὲ προτερήσαντες
[13, 7]	καταλαβόμενοι τὰς Επιπολάς. αἰσθόμενοι δ'	οἱ	Συρακόσιοι κατὰ τάχος ἐβοήθουν, καὶ
[13, 80]	αὐτῶν εἰς Σικελίαν τεσσαράκοντα τριήρεις,	οἱ	Συρακόσιοι κατὰ τάχος ταῖς παραπλησίαις
[13, 8]	παρεμβολὴν μετήγαγον. (Τούτων δὲ πραχθέντων	οἱ	Συρακόσιοι μὲν πρέσβεις ἀπέστειλαν εἰς
[13, 11]	πλοίοις ἐκόμιζον. Δι' ἣν αἰτίαν	οἱ	Συρακόσιοι πάλιν ἐταπεινοῦντο ταῖς ἐλπίσι,
[13, 9]	ὑπάρχοντα πλήρη· ἃ δὴ καταλαβόντες	οἱ	Συρακόσιοι παντελῶς ὑπ' ὀλίγων τηρούμενα
[13, 10]	ποιῆσαι βραχυτέρας καὶ ταπεινοτέρας, πεισθέντες	οἱ	Συρακόσιοι πολλὰ διὰ ταύτην τὴν
[13, 113]	ἑλῶν κάλαμον, ᾧ χρῆσθαι νομίζουσιν	οἱ	Συρακόσιοι πρὸς τὴν τῆς κονίας
[13, 19]	τοῖς πολεμίοις. Τούτων δὲ πραχθέντων	οἱ	Συρακόσιοι στήσαντες δύο τρόπαια, καὶ
[13, 43]	μὴ διὰ ταύτην τὴν πρόφασιν	οἱ	Συρακόσιοι συνεπιλάβωνται τοῦ πολέμου τοῖς
[13, 75]	δ' ἐν ᾧ τόπῳ παρετάχθησαν	οἱ	Συρακόσιοι, τὰ τῶν τετελευτηκότων ὀστᾶ
[13, 10]	(Ἐπὶ μὲν οὖν συχνὰς ἡμέρας	οἱ	Συρακόσιοι τῇ παρεμβολῇ τῶν πολεμίων
[13, 18]	Αθηναίων τοὺς ἐροῦντας, ὅτι προαπεστάλκασιν	οἱ	Συρακόσιοι τοὺς τὰς ὁδοὺς καὶ
[13, 35]	νόμους καινοὺς ἰδίᾳ συγγράψαι. ~Διόπερ	οἱ	Συρακόσιοι τοὺς φρονήσει διαφέροντας τῶν
[13, 14]	τε γὰρ καὶ παρθένοι καὶ	οἱ	ταῖς ἡλικίαις τὴν ἐν τῷ
[13, 2]	τὸν πόλεμον. (ῶν δὲ ἰδιωτῶν	οἱ	ταῖς οὐσίαις εὐποροῦντες τῇ προθυμίᾳ
[13, 77]	πολεμίων. (Τοῦ δὲ Κόνωνος ὑποχωροῦντος	οἱ	τὰς ἀρίστας ἔχοντες ναῦς τῶν
[13, 88]	στρατηγοὶ πρόφασιν ἐνέγκαντες ὡς διεληλύθασιν	οἱ	ταχθέντες τῆς στρατηγίας χρόνοι, τὰς
[13, 102]	τύχης ἀναξίου. (Τούτους μὲν οὖν	οἱ	ταχθέντες ὑπὸ τῶν νόμων ἕνδεκα
[13, 43]	πολλὴν τῆς παρακειμένης ἀπετέμοντο, τηνικαῦθ'	οἱ	τὴν Αἴγεσταν οἰκοῦντες πρέσβεις ἀπέστειλαν
[13, 81]	τοὺς χρόνους τῆς Λιβύης πεφυτευμένης	οἱ	τὴν Ακραγαντίνην νεμόμενοι τὸν ἐκ
[13, 67]	πόλιν ὄντες Πελοποννήσιοι καὶ πάντες	οἱ	τὴν ἀπάτην ἀγνοοῦντες ἐξεβοήθουν ἐπὶ
[13, 47]	καὶ σχεδὸν οἱ λοιποὶ πάντες	οἱ	τὴν Εὔβοιαν κατοικοῦντες ἀφεστηκότες ἦσαν
[13, 67]	ἐξεβοήθουν ἐπὶ τοὺς λιμένας. (Διόπερ	οἱ	τὴν πόλιν προδιδόντες ἦραν τὸ
[13, 3]	ἐξ ὧν ἐκπώμασι χρυσοῖς ἔσπενδον	οἱ	τιμῶντες τὸ θεῖον καὶ προσευχόμενοι
[13, 99]	δεξιοῦ μέρους τῶν Πελοποννησίων φυγόντος,	οἱ	τὸ λαιὸν ἔχοντες Βοιωτοὶ χρόνον
[13, 58]	δὲ τὴν τοῦ βίου μεταβολὴν	οἱ	τοῖς Καρχηδονίοις Ελληνες συμμαχοῦντες ἠλέουν
[13, 101]	οἵ τε τούτων φίλοι καὶ	οἱ	τοῖς περὶ Θηραμένην συναγωνιζόμενοι πολλοὶ
[13, 51]	μάχης γενομένης, τὸ μὲν πρῶτον	οἱ	τοῦ Φαρναβάζου μισθοφόροι φεύγειν ἤρξαντο,
[13, 71]	μέχρις οὗ τὰς ἄλλας πληρώσαντες	οἱ	τριήραρχοι τῶν Αθηναίων παρεβοήθησαν ἐν
[13, 99]	οἱ συγκινδυνεύοντες Εὐβοεῖς καὶ πάντες	οἱ	τῶν Αθηναίων ἀφεστηκότες, μήποτε Αθηναῖοι
[13, 39]	στενοῖς τόποις. οὐ μὴν ἀλλ'	οἱ	τῶν Αθηναίων κυβερνῆται πολὺ ταῖς
[13, 68]	περὶ δὲ τούτους τοὺς χρόνους	οἱ	τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ Βυζαντίου κυριεύσαντες
[13, 38]	διατρίβειν. (Καθ' ὃν δὴ χρόνον	οἱ	τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ θεωροῦντες παραπλέοντας,
[13, 7]	τῇ Κατάνῃ Νικίας καὶ Λάμαχος	οἱ	τῶν Αθηναίων στρατηγοί, παραγενομένων αὐτοῖς
[13, 22]	καὶ τῇ φιλανθρωπίᾳ. (Φανήσονται γὰρ	οἱ	τῶν ἄλλων ὑπερέχειν ἡμερότητι σεμνυνόμενοι
[13, 105]	λέγοντος, ὅτι Μήδοκος καὶ Σεύθης	οἱ	τῶν Θρᾳκῶν βασιλεῖς εἰσιν αὐτῷ
[13, 85]	κείμενον. (Ιμίλκας δὲ καὶ Αννίβας	οἱ	τῶν Καρχηδονίων στρατηγοὶ διασκεψάμενοι τὰ
[13, 59]	δ' αὐτοῖς εἰς τὴν βοήθειαν	οἵ	τ' ἐξ Ακράγαντος Συρακόσιοι καί
[13, 110]	ἀπωξυμμένον ἐνέπιπτον, οὐκ ἔχοντες βοήθειαν·	(οἵ	τε γὰρ Σικελιῶται διὰ τοῦ
[13, 110]	πεδίου πορευόμενοι καθυστέρουν τῶν καιρῶν,	οἵ	τε μετὰ Διονυσίου μισθοφόροι μόγις
[13, 99]	Ελλησι πρὸς Ελληνας. ~Ἅμα δ'	οἵ	τε ναύαρχοι τοῖς σαλπιγκταῖς παρεκελεύοντο
[13, 51]	Αλκιβιάδην ἀνῃρέθη. ούτου δὲ πεπτωκότος	οἵ	τε Πελοποννήσιοι καὶ πάντες οἱ
[13, 101]	πατρίδος προθύμως τετελευτηκότας. (Τέλος δ'	οἵ	τε τούτων φίλοι καὶ οἱ
[13, 58]	δὲ πατέρας, ἔτι δὲ ἀδελφούς,	οἳ	διαγωνιζόμενοι περὶ τῆς πατρίδος ἐτετελευτήκεισαν,
[13, 22]	οἱ μὲν τοιούτους ἀδικεῖν ἐπεχείρησαν	οἳ	καὶ πρὸς τοὺς ἐχθροὺς εὐγνωμόνησαν,
[13, 22]	εὐγνωμόνησαν, ἡμεῖς δὲ τοιούτους ἐνικήσαμεν	οἳ	καὶ τοῖς πολεμιωτάτοις μερίζουσι τὸν
[13, 41]	πρὸς τοὺς ἐν Σάμῳ διατρίβοντας,	οἳ	πάλαι προακηκοότες ἦσαν, ὅτι πεπεικὼς
[13, 30]	ἐκπολιορκήσαντες ἡβηδὸν ἀπέκτειναν, καὶ Σκιωναίους,	οἳ	συγγενεῖς ὄντες τῆς αὐτῆς Μηλίοις
[13, 75]	δὲ μετ' αὐτοῦ τινας ἀπέστειλεν,	οἳ	τὰς ἁμάξας παρεκόμισαν εἰς τὰς
[13, 28]	Νικόλαος ἐλεῆσαί φησι τοὺς Αθηναίους,	οἳ	τὸ γῆρας αὐτοῦ διὰ τὴν
[13, 38]	στρατηγοὺς κατέστησαν Θράσυλλον καὶ Θρασύβουλον,	οἳ	τὸν στόλον εἰς Σάμον ἀθροίσαντες
[13, 4]	αὐτοκράτορας τρεῖς, Ερμοκράτην, Σικανόν, Ηρακλείδην,	οἳ	τοὺς στρατιώτας κατέγραφον καὶ πρέσβεις
[13, 45]	τῶν δὲ κυβερνητῶν ἐντέχνως τοῖς	οἴαξι	χρωμένων, καταπληκτικὸν συνέβαινε γίνεσθαι τὸν
[13, 46]	κυμάτων τὰ μὲν σκάφη τοῖς	οἴαξιν	ἠπείθει, τὰς δ' ἐμβολὰς ἀπράκτους
[13, 41]	Εφορος, τὴν ἐπιγραφὴν ἔχον ταύτην·	οἵδ'	ἀπὸ πεντήκοντα νεῶν θάνατον προφυγόντες
[13, 52]	ἡγεμονίαν ὁμολογουμένως ἔχομεν· οὐδὲ γὰρ	οἶδε	τὸ φυγεῖν πεζὸς Σπαρτιάτης· ὑμεῖς
[13, 25]	τῆς φιλίας ποιήσεσθε; Μὴ γὰρ	οἴεσθε	τὸν τῶν Αθηναίων δῆμον τελέως
[13, 58]	ἐπιγάμους ὁρᾶν ἠναγκάζοντο πασχούσας οὐκ	οἰκεῖα	τῆς ἡλικίας. (Ἡ γὰρ βαρβάρων
[13, 92]	τὴν ὑπόθεσιν ταύτην πολλὰ διαλεχθεὶς	οἰκεῖα	τοῖς πράγμασι συμψήφους ἔλαβε τοὺς
[13, 93]	στρατιῶται πλείους, ἔλαβεν ὁ Διονύσιος	οἰκείαν	ἔφοδον τῆς ἰδίας προαιρέσεως. Ἀποσταλεὶς
[13, 16]	τῶν ἐναντίων πρῴραις ἐπιβάντες, τῆς	οἰκείας	νεὼς ὑφ' ἑτέρας τρωθείσης, ἐν
[13, 59]	Σελινουντίοις ἔδωκεν ἐξουσίαν τὴν πόλιν	οἰκεῖν	καὶ τὴν χώραν γεωργεῖν τελοῦντας
[13, 114]	δὲ τούτοις Γελῴους καὶ Καμαριναίους	οἰκεῖν	μὲν ἐν ἀτειχίστοις ταῖς πόλεσι,
[13, 98]	τὰ πλήθη καὶ παραθαρσύνας τοῖς	οἰκείοις	λόγοις, τὸ τελευταῖον εἶπεν· εἰς
[13, 30]	πόλιν ἐξεπόρθησαν· οἱ γὰρ τοῖς	οἰκείοις	οὕτως ὠμῶς χρησάμενοι τοῖς μηδὲν
[13, 37]	περὶ μὲν τούτων ἐν τοῖς	οἰκείοις	χρόνοις ἀκριβέστερον ἐροῦμεν, ἵνα μὴ
[13, 96]	αὔξησιν τῆς ἀρχῆς ἐν τοῖς	οἰκείοις	χρόνοις διέξιμεν· δοκεῖ γὰρ οὗτος
[13, 31]	ὁ χειροτονῶν τῷ ῥήτορι λόγον	οἰκεῖον	ὑποβάλλει τῆς ἑαυτοῦ προαιρέσεως. οὐ
[13, 96]	ἔπραξε βουλόμενος οἰκίαν ἐπίσημον εἰς	οἰκειότητα	προσλαβέσθαι πρὸς τὸ τὴν τυραννίδα
[13, 60]	καὶ παῖδας, ἔτι δὲ τοὺς	οἰκείους	ἅπαντας, ἀφειδῶς ἐχρῶντο τοῖς ἰδίοις
[13, 91]	τῶν ἐπισημοτάτων πολιτῶν, συνιστὰς αὐτοὺς	οἰκείους	ὄντας ὀλιγαρχίας. (Διόπερ συνεβούλευεν αἱρεῖσθαι
[13, 89]	γὰρ ἐν ἀρρωστίαις ὑπὸ τῶν	οἰκείων	περιεωρῶντο, τῆς καθ' ἑαυτὸν σωτηρίας
[13, 53]	καὶ πολλὰ πρὸς τὴν ὑπόθεσιν	οἰκείως	διαλεχθεὶς ἐμετεώρισε τὸν δῆμον, τὸ
[13, 82]	τῶν ἡρώων ἕκαστον ἰδεῖν ἔστιν	οἰκείως	τῆς περιστάσεως δεδημιουργημένον. (Ἦν δὲ
[13, 83]	πλείους πρὸς ταῖς πύλαις ἔταττεν	οἰκέτας,	οἷς παρηγγελμένον ἦν ἅπαντας τοὺς
[13, 19]	τὸ βῆμα κατεχόμενος ὑπὸ τῶν	οἰκετῶν	διὰ τὸ γῆρας· ὃν ὡς
[13, 95]	καὶ θόρυβον διὰ τῶν ἰδίων	οἰκετῶν·	τοῦτο δὲ πράξας συνέφυγεν εἰς
[13, 20]	ὑπὸ τῶν τέκνων, ἀλλ' ὑπὸ	οἰκετῶν,	ὡς ὁρᾶτε, χειραγωγούμενος. (Εἰ μὲν
[13, 59]	ἡ πόλις ἀπὸ τῆς κτίσεως	οἰκηθεῖσα	χρόνον ἐτῶν διακοσίων τεσσαράκοντα δύο
[13, 89]	αὐτοῖς δόντων τὴν πόλιν ταύτην	οἰκητήριον.	~Ὁ δ' Ιμίλκας ἅμα τῷ
[13, 89]	ἑαυτοῖς προσήνεγκαν, ὅπως ταῖς πατρῴαις	οἰκίαις	ἐναποπνεύσωσιν. (Οὐ μὴν ἀλλὰ τὸ
[13, 57]	πόλιν τὴν μὲν ἐν ταῖς	οἰκίαις	εὐδαιμονίαν συνήρπασαν, τῶν δὲ ἐγκαταληφθέντων
[13, 91]	ὅπως αἱ δυνάμεις ἐν ταῖς	οἰκίαις	παραχειμάσωσιν. Τῆς δὲ περὶ τὸν
[13, 57]	σωμάτων ἃ μὲν (ἐν) ταῖς	οἰκίαις	συγκατέκαιον, τῶν δ' εἰς τὰς
[13, 104]	πρῶτον Διονυσίων ὄντων ἐν ταῖς	οἰκίαις	τοὺς μάλιστα ἀντιπράττοντας συνήρπασαν καὶ
[13, 96]	ἀδελφῷ· τοῦτο δ' ἔπραξε βουλόμενος	οἰκίαν	ἐπίσημον εἰς οἰκειότητα προσλαβέσθαι πρὸς
[13, 2]	βουλῇ τῶν ἰδιωτῶν ἔφησεν εἰς	οἰκίαν	μετοίκου τινὰς ἑωρακέναι τῇ νουμηνίᾳ
[13, 83]	χρόνον Τελλίας, ὃς κατὰ τὴν	οἰκίαν	ξενῶνας ἔχων πλείους πρὸς ταῖς
[13, 83]	ἐξηγεῖται περὶ τοῦ κατὰ τὴν	οἰκίαν	πιθεῶνος λέγων ὡς διαμείναντος αὐτοῦ
[13, 112]	οὐδενὸς κωλύσαντος, καὶ τὴν μὲν	οἰκίαν	τοῦ Διονυσίου διήρπασαν γέμουσαν ἀργύρου
[13, 89]	οἶκτος καὶ δάκρυα κατεῖχε τὰς	οἰκίας.	Ἅμα γὰρ ὁ τῶν πολεμίων
[13, 111]	καὶ τὰ περιλειφθέντα κατὰ τὰς	οἰκίας	διήρπασαν. (Διονύσιος δὲ παραγενόμενος εἰς
[13, 56]	καὶ παίδων ἔφευγον ἐπὶ τὰς	οἰκίας,	καὶ τούς τε λίθους καὶ
[13, 58]	αὐτοῖς δημοσίᾳ διέδωκαν κατὰ τὰς	οἰκίας,	παρακελευσάμενοι τοῖς ἰδιώταις καὶ αὐτοῖς
[13, 90]	Ιμίλκας τὰ ἱερὰ καὶ τὰς	οἰκίας	συλήσας καὶ φιλοτίμως ἐρευνήσας, τοσαύτην
[13, 113]	τῶν ἀλλοτρίως διακειμένων ἐπῄει τὰς	οἰκίας,	ὧν τοὺς μὲν ἀπέκτεινε, τοὺς
[13, 62]	τὴν πόλιν εἰς ἔδαφος κατέσκαψεν,	οἰκισθεῖσαν	ἔτη διακόσια τεσσαράκοντα· τῶν δ'
[13, 56]	παρεκτείνοντος, τοῖς μὲν ἀπὸ τῶν	οἰκιῶν	ἀγωνιζομένοις ἐνέλιπε τὰ βέλη, τοῖς
[13, 57]	μὲν πόλις διήρπαστο, τῶν δ'	οἰκιῶν	αἱ μὲν κατεκαύθησαν, αἱ δὲ
[13, 62]	ἔληξεν, ἡ δ' ἐκ τῶν	οἰκιῶν	εὐδαιμονία διεφορεῖτο. (Ὁ δ' Αννίβας
[13, 56]	Ιβήρων, αἱ μὲν ἐπὶ τῶν	οἰκιῶν	οὖσαι γυναῖκες ἀνεβόησαν, οἱ δὲ
[13, 56]	τοῖς στενωποῖς διὰ τοὺς τῶν	οἰκιῶν	τοίχους, οὔτ' ἐπ' ἴσης διαγωνίσασθαι
[13, 82]	ἴσχυσαν Ακραγαντῖνοι τέλος ἐπιθεῖναι τοῖς	οἰκοδομήμασιν.	(Ἔστι δὲ ὁ νεὼς ἔχων
[13, 7]	τῆς πόλεως ἐπεχείρησαν διακωλύειν τοὺς	οἰκοδομοῦντας	τὸ τεῖχος· γενομένης δ' ἱππομαχίας
[13, 82]	ἢ μετὰ περιτειχῶν τοὺς νεὼς	οἰκοδομούντων	ἢ κύκλῳ κίοσι τοὺς σηκοὺς
[13, 72]	Αθηναίων ταῦτα ἔπραξαν μετὰ τὸν	οἴκοθεν	ἔκπλουν. (Αγις δ' ὁ τῶν
[13, 89]	τῆς τύχης τὴν ἐξουσίαν τῶν	οἴκοι	καλῶν, ἀγαπητὸν ἡγοῦντο τὰ σώματα
[13, 12]	ἠναγκάσθη συγχωρῆσαι περὶ τῆς εἰς	οἶκον	ἀναγωγῆς. Ὁμογνωμόνων δὲ ὄντων τῶν
[13, 94]	μὲν εἷς ἕκαστος ἀγωνιῶν εἰς	οἶκον	ἐχωρίσθη· τῇ δ' ὑστεραίᾳ συναχθείσης
[13, 112]	οὖν Ιταλιῶται καταλιπόντες αὐτὸν ἐπ'	οἴκου	διὰ τῆς μεσογείου τὴν πορείαν
[13, 61]	τῇ μάχῃ καταλιπών, ὥρμησεν ἐπ'	οἴκου	τὴν πορείαν ποιούμενος. Πολλοὶ δὲ
[13, 97]	μέρη· αἳ νῆσοι τότ' ἦσαν	οἰκούμεναι	καὶ πολισμάτιον Αἰολικὸν ἔχουσαι, κείμεναι
[13, 52]	ὁ πλουσιώτατος τῶν κατὰ τὴν	οἰκουμένην	βασιλέων χορηγός ἐστι τοῦ πολέμου,
[13, 52]	οἱ πενιχρότατοι τῶν κατὰ τὴν	οἰκουμένην·	(διόπερ οἱ μὲν ἡμέτεροι κατὰ
[13, 90]	ὅσην εἰκός ἐστιν ἐσχηκέναι πόλιν	οἰκουμένην	ὑπὸ ἀνδρῶν εἴκοσι μυριάδων, ἀπόρθητον
[13, 66]	παρέλαβε δὲ καὶ τοὺς Χερρόνησον	οἰκοῦντας	πανδημεί, καὶ μετὰ πάσης τῆς
[13, 47]	τοῦτο περιδεεῖς ἐγίνοντο, μήποτε νῆσον	οἰκοῦντες	ἐκπολιορκηθῶσιν ὑπ' Αθηναίων θαλασσοκρατούντων· ἠξίουν
[13, 43]	ἀπετέμοντο, τηνικαῦθ' οἱ τὴν Αἴγεσταν	οἰκοῦντες	πρέσβεις ἀπέστειλαν εἰς Καρχηδόνα, δεόμενοι
[13, 80]	καὶ Νομάδας καί τινας τῶν	οἰκούντων	τὰ πρὸς τὴν Κυρήνην κεκλιμένα
[13, 42]	ἐγκαλοῦντες τῷ Φαρναβάζῳ τοῖς Αντανδρον	οἰκοῦσι	συνεμάχησαν. (Τῶν δὲ συγγραφέων Θουκυδίδης
[13, 28]	πενθίμῃ δακρύει καὶ λέγει δεῖν	οἰκτείρειν	τοὺς φονεῖς τῶν ἰδίων τέκνων.
[13, 24]	καταπονοῦντες, ὧν δὲ τὴν ἀτυχίαν	οἰκτείροντες.	Θραύεται γὰρ ἡμῶν ὁ θυμός,
[13, 102]	τοῖς ἀγαθοῖς τῶν πολιτῶν πολὺν	οἶκτον	παραστήσας καὶ δάκρυα· τὸν γὰρ
[13, 89]	ἐκλιπόντων τὴν πόλιν ἄφνω πολὺς	οἶκτος	καὶ δάκρυα κατεῖχε τὰς οἰκίας.
[13, 16]	καὶ γυναῖκας ἀνδρῶν καὶ ἀδελφῶν	οἰκτρὰν	καταστροφήν. ~Ἐπὶ πολὺν δὲ χρόνον
[13, 27]	χιτῶνι προσόψει τῶν τῆς αἰχμαλωσίας	οἰκτρῶν	πεπείραται, καθαπερεὶ τῆς τύχης ἐν
[13, 33]	τῷ δεσμωτηρίῳ κακούμενοι τὸν βίον	οἰκτρῶς	κατέστρεψαν. (Μετὰ δὲ τὴν κατάλυσιν
[13, 82]	τῶν παρθένων καὶ παίδων ἐν	οἴκῳ	τρεφομένοις ὀρνιθαρίοις, ἃ Τίμαιος ἑωρακέναι
[13, 90]	ἑαυτὸν ἀποπέφαγκεν ἀκριβολογούμενον. (Δεῖ γάρ,	οἶμαι,	τοὺς συγγραφεῖς ἐν μὲν τοῖς
[13, 24]	δοκῇ τοῖς κρατοῦσιν. (Ἁλίσκονται δ'	οἶμαι,	τῶν ἡμέρων ἀνδρῶν αἱ ψυχαὶ
[13, 52]	πολλὰ καὶ δεινὰ πάθη ποιούσας,	οἰόμεθα	δεῖν φανερὸν ποιῆσαι πᾶσι καὶ
[13, 102]	νόμων ἕνδεκα ἄρχοντες ἀπέκτειναν, οὐχ	οἷον	ἠδικηκότας τι τὴν πόλιν, ἀλλὰ
[13, 103]	πείσασι καὶ τοῖς πεισθεῖσι μετεμέλησεν,	οἱονεὶ	νεμεσήσαντος τοῦ δαιμονίου· οἱ μὲν
[13, 58]	ἕκαστον τῶν εἰς ταῦτα παρανομημάτων	οἱονεὶ	νυγμοὺς εἰς τὴν ψυχὴν λαμβάνουσαι
[13, 8]	Κόρινθον καὶ Λακεδαίμονα περὶ βοηθείας·	οἷς	ἀπέστειλαν Κορίνθιοι μετὰ Βοιωτῶν μὲν
[13, 93]	καὶ τὰ ψηφίσματα φέροντας, ἐν	οἷς	αὐτὸν μεγάλαις δωρεαῖς ἐτίμησαν. Ὁ
[13, 111]	τῶν ἠτυχηκότων οὓς μὲν ἀνεσταύρουν,	οἷς	δ' ἀφορήτους ἐπῆγον ὕβρεις. (Οὐ
[13, 89]	διαρπαγὴν τοῖς βαρβάροις ταῦτ' ἐφ'	οἷς	ἑαυτοὺς ἐμακάριζον· ἀφαιρουμένης γὰρ τῆς
[13, 112]	ἅμα τοῖς ἀκμάζουσιν ἐπισπεύδειν. ~Ἐφ'	οἷς	ἐξεκάετο τὸ κατὰ τοῦ Διονυσίου
[13, 93]	τὰ αὐτὰ τοῖς Ακραγαντίνοις παθόντας.	Οἷς	ἐπαγγειλάμενος ὁ Διονύσιος συντόμως ἥξειν
[13, 2]	περὶ μέσας νύκτας εἰσιόντας, ἐν	οἷς	καὶ τὸν Αλκιβιάδην. Ἀνακρινόμενος δ'
[13, 92]	ἑτέρους δ' εἵλατο στρατηγούς, ἐν	οἷς	καὶ τὸν Διονύσιον, ὃς ἐν
[13, 90]	ἔργων ἀπέστειλεν εἰς Καρχηδόνα, ἐν	οἷς	καὶ τὸν Φαλάριδος συνέβη κομισθῆναι
[13, 19]	ὀκτακισχιλίους, ἐζώγρησαν δὲ ἑπτακισχιλίους, ἐν	οἷς	καὶ τοὺς στρατηγοὺς Δημοσθένην καὶ
[13, 37]	τῶν χρησίμων, καὶ μάλιστ' ἐν	οἷς	καιροῖς ἐδόκουν τοῖς ὅλοις ἐλαττοῦσθαι.
[13, 90]	ἀπολιπὼν αὐτὸς εὑρίσκεται σχεδιάζων, ἐν	οἷς	μάλιστα ἑαυτὸν ἀποπέφαγκεν ἀκριβολογούμενον. (Δεῖ
[13, 64]	κάμψαι, ἀνέπλευσεν εἰς Αθήνας. Ἐφ'	οἷς	ὁ μὲν δῆμος ὀργισθείς, καὶ
[13, 79]	λοιπὸν ἠξίουν παύσασθαι τῆς διαφορᾶς.	Οἷς	οἱ Καρχηδόνιοι τὰς ἀποκρίσεις ἀμφιβόλους
[13, 94]	τοὺς ἔνδον τῶν κοινῶν προεστῶτας,	οἷς	οἱ μὲν πολῖται πιστεύοντες ἑορτάζουσιν,
[13, 23]	στάσεις πολιτικάς, λῃστείας, πολέμους, ἐν	οἷς	οὐ ῥᾴδιον διαφεύγειν τὸν κίνδυνον
[13, 83]	πρὸς ταῖς πύλαις ἔταττεν οἰκέτας,	οἷς	παρηγγελμένον ἦν ἅπαντας τοὺς ξένους
[13, 109]	μὲν τάγμα ποιήσας τῶν Σικελιωτῶν,	οἷς	προσέταξεν ἐν ἀριστερᾷ τὴν πόλιν
[13, 31]	Συρακοσίοις φέρειν ἀπώλειαν, οὐδ' ἐν	οἷς	τὸ πραχθὲν ἀνήκεστόν ἐστιν, ἐν
[13, 2]	τάξαι φόρους, οὓς κατ' ἐνιαυτὸν	οἴσουσιν	Αθηναίοις. ~Τῇ δ' ὑστεραίᾳ κατέβαινον
[13, 59]	τοὺς δὲ θεοὺς ἐκτὸς Σελινοῦντος	οἴχεσθαι	προσκόψαντας τοῖς ἐνοικοῦσιν. (Ὅμως δὲ
[13, 19]	ποταμῷ περικυκλώσαντες ἀπέκτειναν μὲν μυρίους	ὀκτακισχιλίους,	ἐζώγρησαν δὲ ἑπτακισχιλίους, ἐν οἷς
[13, 72]	Αθήνας. (Εἶχε δὲ πεζοὺς δισμυρίους	ὀκτακισχιλίους,	ὧν ἦσαν οἱ μὲν ἡμίσεις
[13, 7]	πεντήκοντα, συνήγαγον ἱππεῖς τοὺς πάντας	ὀκτακοσίους.	κατασκευάσαντες δὲ περὶ τὸ Λάβδαλον
[13, 104]	συμμαχοῦσαν, καὶ τοὺς μὲν ἡβῶντας	ὀκτακοσίους	ὄντας ἀπέσφαξε, παῖδας δὲ καὶ
[13, 85]	πρότερον Αννίβᾳ συμμαχήσαντες Καμπανοί, περὶ	ὀκτακοσίους	ὄντες. Οὗτοι δὲ κατέσχον τὸν
[13, 44]	τε πεντακισχιλίους καὶ τῶν Καμπανῶν	ὀκτακοσίους.	(Οὗτοι δ' ἦσαν ὑπὸ τῶν
[13, 84]	τῇ νύμφῃ συνηκολούθησε πλείω τῶν	ὀκτακοσίων·	πρὸς δὲ τούτοις οὐ μόνον
[13, 103]	διελθὼν χρόνον ἐτῶν πλείω τῶν	ὀκτακοσίων,	τῆς δὲ δευτέρας συντάξεως τὴν
[13, 74]	περὶ τῶν ἵππων, τετιμημένον ταλάντων	ὀκτώ.	Διομήδους γάρ τινος τῶν φίλων
[13, 1]	ἁλώσεως ἐστὶν ἔτη ἑπτακόσια ἑξήκοντα	ὀκτώ·	(Ἐν ταύτῃ δὲ προσαναπληροῦντες τὸν
[13, 42]	περιέλαβε χρόνον ἐτῶν τεσσαράκοντα καὶ	ὀκτώ,	Θεόπομπος δὲ τὰς Ελληνικὰς πράξεις
[13, 17]	ἑξήκοντα, παρὰ δὲ τῶν Συρακοσίων	ὀκτὼ	μὲν τελέως διεφθαρμένων, ἑκκαίδεκα δὲ
[13, 40]	τέλος λαβούσης, Αθηναῖοι ναῦς ἔλαβον	ὀκτὼ	μὲν Χίων, πέντε δὲ Κορινθίων,
[13, 91]	ἀποσφάλλωνται τῆς ἀληθείας. ~Ιμίλκας δὲ	ὀκτὼ	μῆνας πολιορκήσας τὴν πόλιν, καὶ
[13, 60]	ἠλαττοῦντο· εἰς ἕνα γὰρ τόπον	ὀκτὼ	μυριάδων συνδραμουσῶν ἀτάκτως συνέβαινε τοὺς
[13, 88]	κατέδυσε μὲν τῶν μακρῶν νεῶν	ὀκτώ,	τὰς δ' ἄλλας εἰς τὸν
[13, 42]	εἴκοσι καὶ δυοῖν ἐν βύβλοις	ὀκτώ·	τινὲς δὲ διαιροῦσιν εἰς ἐννέα·
[13, 72]	τὸ δὲ μῆκος ἐπὶ σταδίους	ὀκτώ,	τότε πρῶτον κατεπλάγησαν, θεωροῦντες τὰ
[13, 13]	οὐκ ἐλάττους δισχιλίων, τριήρεις δ'	ὀκτωκαίδεκα.	~Οἱ δὲ Συρακόσιοι νομίζοντες μηκέτι
[13, 103]	βιώσας ἐνενήκοντα, νίκας δ' ἔχων	ὀκτωκαίδεκα.	Φασὶ δὲ τὸν ἄνδρα τοῦτον
[13, 48]	μείζων ἔρις καὶ φιλονεικία πρὸς	ὄλεθρον	ἀνήκουσα. Δοκοῦσι γὰρ οἱ μὲν
[13, 41]	πέλασαν δώδεκα, τοὺς δ' ἄλλους	ὄλεσεν	μέγα λαῖτμα θαλάσσης, νῆάς τε
[13, 97]	τοῖς ἱεροῖς νίκης ἀνήγγειλαν καθ'	ὅλην	τὴν δύναμιν. ~Καλλικρατίδας δ' ὁ
[13, 91]	προῄρητο. Καὶ προσεπειπόντος ὅτι καθ'	ὅλην	τὴν ἡμέραν, ἂν ζημιοῦν θέλωσιν,
[13, 4]	τῇ δ' ἀληθείᾳ καταστρέψασθαι βουλομένους	ὅλην	τὴν νῆσον. (Ακραγαντῖνοι μὲν οὖν
[13, 84]	τοὺς ἐν τοῖς στενωποῖς καθ'	ὅλην	τὴν πόλιν ἐπλήρωσε ξύλων, καὶ
[13, 57]	οἱ δὲ βάρβαροι σκεδασθέντες καθ'	ὅλην	τὴν πόλιν τὴν μὲν ἐν
[13, 98]	τοὺς δ' ἄλλους στρατηγοὺς παρ'	ὅλην	τὴν φάλαγγα διέταξε, καὶ τὰς
[13, 22]	Κῦρος ἐξ ἰδιώτου τῆς Ασίας	ὅλης	ἐβασίλευσε; Τῇ πρὸς τοὺς κρατηθέντας
[13, 22]	Γέλων ἐξ ἰδιώτου τῆς Σικελίας	ὅλης	ἡγεμὼν ἐγένετο, τῶν πόλεων ἑκουσίως
[13, 8]	Αθηναίων ἀποκτείναντες ἐνίκησαν, καὶ δι'	ὅλης	τῆς Επιπολῆς τὸ τεῖχος κατέσκαψαν·
[13, 111]	ἦν παρηγγελμένον πυρὰ καίειν δι'	ὅλης	τῆς νυκτὸς καὶ θορυβοποιεῖν πρὸς
[13, 13]	τεναγῶδες μέρος τοῦ λιμένος, οὐκ	ὀλίγαι	τῶν τριήρων ἐν τοῖς βράχεσιν
[13, 1]	καρπὸν προσλαμβάνεσθαι· (Ἐπεὶ δὲ ἐν	ὀλίγαις	βίβλοις ἐπηγγειλάμεθα μὴ μόνον τὰς
[13, 10]	τὸν μετὰ Δημοσθένους στόλον ἐν	ὀλίγαις	ἡμέραις ἥξειν, ἔκριναν μηκέτι διακινδυνεύειν,
[13, 47]	δ' εἰς Πάρον καὶ καταλαβὼν	ὀλιγαρχίαν	ἐν τῇ πόλει, τῷ μὲν
[13, 36]	τὸν πόλεμον· ὑπελάμβανον γὰρ τὴν	ὀλιγαρχίαν	εὐθετωτέραν εἶναι τῆς δημοκρατίας ἐν
[13, 38]	Αθηναῖοι τὴν ἐκ τῶν τετρακοσίων	ὀλιγαρχίαν	κατέλυσαν καὶ τὸ σύστημα τῆς
[13, 91]	πολιτῶν, συνιστὰς αὐτοὺς οἰκείους ὄντας	ὀλιγαρχίας.	(Διόπερ συνεβούλευεν αἱρεῖσθαι στρατηγοὺς μὴ
[13, 48]	ἀξιώμασι τῶν Κορκυραίων ὀρεγόμενοι τῆς	ὀλιγαρχίας	ἐφρόνουν τὰ Λακεδαιμονίων, ὁ δὲ
[13, 104]	χρόνον ἐν τῇ Μιλήτῳ τινὲς	ὀλιγαρχίας	ὀρεγόμενοι κατέλυσαν τὸν δῆμον, συμπραξάντων
[13, 34]	τῶν κοινῶν. οἱ δὲ τῆς	ὀλιγαρχίας	προεστῶτες ναυπηγησάμενοι πλείους τριήρεις ἀπέστειλαν
[13, 47]	παρὰ δὲ τῶν ἁψαμένων τῆς	ὀλιγαρχίας	χρημάτων πλῆθος εἰσεπράξατο. ~Συνέβη δὲ
[13, 88]	σωτηρίας, τοὺς μὲν στρατιώτας ἔπεισεν	ὀλίγας	ἐπισχεῖν ἡμέρας, ἐνέχυρα δοὺς τὰ
[13, 8]	παρῆγεν εἰς Συρακούσας. ~Καὶ μετ'	ὀλίγας	ἡμέρας μετὰ τῶν Συρακοσίων ἐξήγαγε
[13, 40]	ἐκ τῶν ἐμβολῶν βίαν, κατ'	ὀλίγας	καὶ κατὰ μίαν ἐκέλευσε συμπλέκεσθαι.
[13, 8]	Συρακοσίοις, καὶ διότι ναῦς οὐκ	ὀλίγας	πληρώσαντες ναυμαχεῖν διέγνωσαν· κατὰ τάχος
[13, 86]	καὶ πολλοὶ μὲν ἐτελεύτων, οὐκ	ὀλίγοι	δὲ στρέβλαις καὶ δειναῖς ταλαιπωρίαις
[13, 71]	τῶν δ' ἐν αὐταῖς ἀνδρῶν	ὀλίγοι	μὲν ἐζωγρήθησαν, οἱ δὲ λοιποὶ
[13, 113]	ἀνέμενον, εὐθὺς δ' ἐξεβοήθουν ὄντες	ὀλίγοι	παντελῶς ἦσαν δὲ περὶ τὴν
[13, 13]	ἀπώλοντο δὲ τῶν μὲν Συρακοσίων	ὀλίγοι,	τῶν δ' Αθηναίων ἄνδρες μὲν
[13, 95]	(Διαλυθείσης δὲ τῆς ἐκκλησίας οὐκ	ὀλίγοι	τῶν Συρακοσίων κατηγόρουν τῶν πραχθέντων,
[13, 17]	τῶν Αθηναίων ἐνέκλινον, καὶ κατ'	ὀλίγον	ἅπαντες ἐτράπησαν. (Οἱ μὲν οὖν
[13, 1]	συνεχεῖς πράξεις μεταβιβάζειν τὸν λόγον·	ὀλίγον	γὰρ χρόνον ἀπολαβόντες τῇ γραφῇ,
[13, 38]	καταλύσειν τὴν Αθηναίων ἡγεμονίαν· (Μετ'	ὀλίγον	δὲ πυθόμενός τινων, ὅτι πεισθεὶς
[13, 76]	ἀρχῇ μὲν οὐδὲν ἤνυε, μετ'	ὀλίγον	δέ τινων ἐνδόντων αὐτῷ τὴν
[13, 88]	πόλει σῖτον· ὃν εὑρόντες παντελῶς	ὀλίγον	ἐθεώρουν ἀναγκαῖον ὑπάρχειν ἐκλιπεῖν τὴν
[13, 56]	κρατίστοις ἐκ διαδοχῆς ἀγωνιζόμενος, ἐπ'	ὀλίγον	ἐξέωσε τοὺς Σελινουντίους· οὐ μήν
[13, 25]	Ξέρξου τῆς πόλεως κατασκαφείσης μετ'	ὀλίγον	κἀκεῖνον ἐνίκησε καὶ τῆς Ελλάδος
[13, 84]	παρὰ τοῖς Ακραγαντίνοις, ὥστε μετ'	ὀλίγον	τῆς πολιορκίας γινομένης ποιῆσαι ψήφισμα
[13, 24]	τὰ τρόπαια; (Ἆρ' οὐχ ὅπως	ὀλίγον	χρόνον διαμένοντα ταχέως ἀφανίζηται τὰ
[13, 108]	καθ' ἡμέραν ἀνῆγον ζῶντας, οὐκ	ὀλίγους	δὲ ἀνῄρουν. (Τῶν δὲ Καρχηδονίων
[13, 51]	καὶ πολλοὺς μὲν ἀνεῖλεν, οὐκ	ὀλίγους	δὲ καὶ τῶν ἰδίων ἑώρα
[13, 44]	μὲν ἐξ Ιβηρίας ἐξενολόγησεν, οὐκ	ὀλίγους	δὲ καὶ τῶν πολιτῶν κατέγραφεν·
[13, 11]	πεντακοσίους τῶν πολεμίων ἀποκτείναντες, οὐκ	ὀλίγους	δὲ τραυματίας ποιήσαντες, πολλῶν ὅπλων
[13, 98]	οὖν Καλλικρατίδας ταῦτ' εἰπὼν οὐκ	ὀλίγους	ἐποίησε ζηλῶσαι τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ
[13, 72]	αὐτοὺς τρεψάμενος διὰ τὸ παράδοξον,	ὀλίγους	μὲν ἀνεῖλε, τοὺς δ' ἄλλους
[13, 15]	ἦν ὁ λιμὴν τῶν κατ'	ὀλίγους	ναυμαχούντων. (Ἔνθα δὴ παραβόλως ἀμφοτέρων
[13, 55]	οὖν πρῶτον κατεπλήξαντο τοὺς ὑποστάντας,	ὀλίγους	ὄντας· μετὰ δὲ ταῦτα πολλῶν
[13, 62]	δεξιούμενοι καὶ τιμῶντες ὡς ἐν	ὀλίγῳ	χρόνῳ μείζονα πράξαντα τῶν πρότερον
[13, 75]	στρατιωτῶν, ὁ μὲν Ερμοκράτης μετ'	ὀλίγων	προσελθὼν τῷ κατὰ τὴν Αχραδινὴν
[13, 9]	καταλαβόντες οἱ Συρακόσιοι παντελῶς ὑπ'	ὀλίγων	τηρούμενα καὶ τῶν ἀπὸ τῆς
[13, 35]	τὸ τοὺς πλείους τῶν συγγραφέων	ὀλιγωρότερον	περὶ αὐτοῦ διειλέχθαι. ~Οἱ δ'
[13, 88]	τολμησόντων πληροῦν τὰς τριήρεις. (Διόπερ	ὀλιγώρως	αὐτῶν παραπεμψάντων τὴν ἀγοράν, Ιμίλκας
[13, 13]	ὁ τῶν Συρακοσίων στρατηγὸς ταχέως	ὁλκάδα	κληματίδων καὶ δᾴδων, ἔτι δὲ
[13, 78]	κατεπόντισε, πρὸς δὲ τοῖς βάθεσιν	ὁλκάδας	καθώρμιζεν οὔσας λιθοφόρους. (Οἱ μὲν
[13, 2]	(Τριήρων μὲν ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἑτοιμασμένων,	ὁλκάδων	δὲ καὶ τῶν ἱππαγωγῶν, ἔτι
[13, 37]	ἐν οἷς καιροῖς ἐδόκουν τοῖς	ὅλοις	ἐλαττοῦσθαι. (Ἔχων οὖν φιλίαν πρὸς
[13, 87]	παρὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν τοῖς	ὅλοις	ἐπταικότας. Οὐ μὴν ἀλλὰ τῶν
[13, 13]	(Τῆς δὲ ναυμαχίας ἤδη γινομένης	ὅλοις	τοῖς στόλοις, ὡς διεδόθη λόγος
[13, 53]	εἰρημένοις ἐξαπατηθέντες οὕτως ἔπταισαν τοῖς	ὅλοις,	ὥστε μηκέτι δύνασθαι πώποτε αὑτοὺς
[13, 87]	τῶν ἑξακισχιλίων ἀνεῖλον. (Τελέως δὲ	ὅλον	τὸ στρατόπεδον διέφθειραν ἂν καὶ
[13, 103]	δακτυλοδεικτουμένην ἔχῃ τὴν πονηρίαν παρ'	ὅλον	τὸν βίον. (Τὰ μὲν οὖν
[13, 3]	(Αἱ μὲν οὖν τριήρεις παρ'	ὅλον	τὸν λιμένα παρώρμουν κεκοσμημέναι τοῖς
[13, 16]	τῶν τριήρων. Ἁπλῶς δὲ καθ'	ὅλον	τὸν λιμένα τῶν τ' ἐμβολῶν
[13, 46]	παραβοηθούντων, κραυγὴ σύμμικτος ἐγίνετο παρ'	ὅλον	τὸν τῆς ναυμαχίας τόπον. Ἐπὶ
[13, 14]	τεταγμένους καὶ τοὺς ἀρίστους ἐξ	ὅλου	τοῦ στρατεύματος ἐμβιβάσαντες τριήρεις μὲν
[13, 82]	κατὰ τὴν προτέραν δὲ ταύτης	Ολυμπιάδα,	δευτέραν ἐπὶ ταῖς ἐνενήκοντα, νικήσαντος
[13, 75]	καὶ συνωρὶς κατὰ τὴν αὐτὴν	Ολυμπιάδα,	καὶ παρὰ Λακεδαιμονίοις Πλειστῶναξ ὁ
[13, 74]	φίλων συμπέμψαντος αὐτῷ τέθριππον εἰς	Ολυμπίαν,	ὁ Αλκιβιάδης κατὰ τὴν ἀπογραφὴν
[13, 68]	Μάρκον Παπίριον καὶ Σπόριον Ναύτιον,	Ολυμπιὰς	δ' ἐγένετο τρίτη πρὸς ταῖς
[13, 34]	Πόπλιον Κορνήλιον καὶ Γάιον Φάβιον,	ὀλυμπιὰς	δ' ἤχθη παρ' Ηλείοις δευτέρα
[13, 82]	ἡλωκέναι τὴν πόλιν, τὸ δ'	Ολύμπιον	μέλλον λαμβάνειν τὴν ὀροφὴν ὁ
[13, 6]	μετὰ πολλῆς ἡσυχίας τοῦ τε	Ολυμπίου	κύριοι κατέστησαν καὶ πάντα τὸν
[13, 98]	τοῦ προσαγορευθέντος κατὰ τὴν δύναμιν	Ολυμπίου·	συμπαρέλαβε δὲ καὶ Θηραμένην εἰς
[13, 99]	κρατίστους εἰς τὸν ὑπὲρ τῶν	ὅλων	ἀγῶνα συνηθροῖσθαι· πάντες γὰρ ὑπελάμβανον
[13, 56]	δυνατὸν ἦν τοὺς ὑπὲρ τῶν	ὅλων	διαγωνιζομένους. (Πολλῶν δ' ἀναιρουμένων παρ'
[13, 49]	σπευδόντων τῶν στρατηγῶν περὶ τῶν	ὅλων	διακινδυνεῦσαι. (Μίνδαρος δ' ὁ τῶν
[13, 10]	μετὰ Δημοσθένους στρατιὰν περὶ τῶν	ὅλων	διακριθῆναι, καθ' ἡμέραν ἐπιπλέοντες ταῖς
[13, 111]	εἶναι τὸν τόπον περὶ τῶν	ὅλων	διακρίνεσθαι τοῖς πολεμίοις, πρὸς τὴν
[13, 48]	μεταπεμψάμενοι τοὺς φυγάδας περὶ τῶν	ὅλων	διηγωνίζοντο. Τέλος δὲ νυκτὸς καταλαβούσης
[13, 81]	συλλογιζόμεναι τὸν ἀγῶνα περὶ τῶν	ὅλων	ἐσόμενον, οὐ μετρίως ἠγωνίων. (Οἱ
[13, 7]	μὴ περιορᾶν αὐτοὺς περὶ τῶν	ὅλων	κινδυνεύοντας. (Συνηγορήσαντος δ' αὐτοῖς Αλκιβιάδου
[13, 52]	συνατυχοῦντας τοῖς πολεμίοις, παρὸν μηδ'	ὅλως	ἀτυχίας λαβεῖν πεῖραν· οὐ τοσαύτην
[13, 92]	συνήδρευσεν ἅμα τοῖς στρατηγοῖς οὔθ'	ὅλως	συνῆν· ταῦτα δὲ πράττων διεδίδου
[13, 83]	τὸ παραπλήσιον, ἀρχαϊκῶς καὶ φιλανθρώπως	ὁμιλοῦντες·	διόπερ καὶ Εμπεδοκλῆς λέγει περὶ
[13, 18]	τὰς συμμαχίδας πόλεις ἀναχωρεῖν. πάντες	ὁμογνώμονες	γενόμενοι τῶν νεῶν τινας ἐνέπρησαν
[13, 12]	περὶ τῆς εἰς οἶκον ἀναγωγῆς.	Ὁμογνωμόνων	δὲ ὄντων τῶν στρατηγῶν, οἱ
[13, 27]	καὶ μὴ βάρβαρον ὠμότητα πρὸς	ὁμοεθνεῖς	ἀνθρώπους ἐνδείξασθαι. ~Νικόλαος μὲν οὖν
[13, 112]	οὐκ ἀπολείποντας αὐτὸν τοὺς μισθοφόρους,	ὁμοθυμαδὸν	ἀφίππευσαν εἰς τὰς Συρακούσας. (Καταλαβόντες
[13, 1]	~Εἰ μὲν	ὅμοια	τοῖς ἄλλοις ἱστορίαν ἐπραγματευόμεθα, σχεδὸν
[13, 83]	τὰς ταπεινὰς καὶ λίαν εὐτελεῖς	ὁμοίους.	~Οὐ μόνον δὲ περὶ τὸν
[13, 41]	κατεπαγγελλόμενος χρήσιμος ἔσεσθαι τῇ πατρίδι,	ὁμοίως	καὶ τὰ καθ' ἑαυτὸν ἀπολογησάμενος,
[13, 49]	καὶ παρὰ τῶν ἄλλων συμμάχων	ὁμοίως.	Οἱ δ' ἐν Σηστῷ τῶν
[13, 57]	οὔτε φύσιν οὔθ' ἡλικίαν, ἀλλ'	ὁμοίως	παῖδας νηπίους, γυναῖκας, πρεσβύτας ἐφόνευον,
[13, 69]	εὔνοιαν τοὺς ὄχλους ἤγαγεν, ὥστε	ὁμολογεῖν	πάντας τὴν πόλιν αἰτίαν γεγονέναι
[13, 66]	οἱ δὲ περὶ τὸν Θηραμένην	ὁμολογίαν	ἐποιήσαντο πρὸς Χαλκηδονίους φόρον λαμβάνειν
[13, 67]	ἐπὶ τοῖς βωμοῖς ὄντας ἱκέτας	ὁμολογίας	ἔθεντο, τὰ μὲν ὅπλα παραλαβεῖν,
[13, 48]	Τέλος δὲ νυκτὸς καταλαβούσης εἰς	ὁμολογίας	ἦλθον πρὸς ἀλλήλους, καὶ τῆς
[13, 76]	ἠθῶν πεπειραμένος, δικαιότατος δὲ Σπαρτιατῶν·	ὁμολογουμένως	δὲ καὶ κατὰ τὴν ἀρχὴν
[13, 52]	τήν γε κατὰ γῆν ἡγεμονίαν	ὁμολογουμένως	ἔχομεν· οὐδὲ γὰρ οἶδε τὸ
[13, 26]	αὐτοὶ πράξωμεν τὰ αὐτὰ τοῖς	ὁμολογουμένως	ἡμαρτηκόσι. (Μέχρι μὲν γὰρ τοῦ
[13, 27]	ἐκφυγεῖν τὴν τιμωρίαν, τὸν δ'	ὁμολογουμένως	φιλανθρωπότατον Αθηναίων γεγενημένον μηδὲ τοῦ
[13, 4]	ἐκαραδόκουν. (Τῶν δ' Αἰγεσταίων οὐχ	ὁμολογούντων	δώσειν πλέον τῶν τριάκοντα ταλάντων,
[13, 36]	ὁ μὲν καιρὸς προσεδεῖτο πολλῆς	ὁμονοίας,	οἱ δὲ στρατηγοὶ πρὸς ἀλλήλους
[13, 24]	διὰ τὴν κοινὴν τῆς φύσεως	ὁμοπάθειαν.	Αθηναῖοι γὰρ κατὰ τὸν Πελοποννησιακὸν
[13, 44]	μὲν πρῶτον ἐν τάξει τὴν	ὅμορον	χώραν ἐπόρθουν, πολὺ προέχοντες ταῖς
[13, 81]	κοινῆς ἐλευθερίας κίνδυνον. (Ακραγαντῖνοι δέ,	ὁμοροῦντες	τῇ τῶν Καρχηδονίων ἐπικρατείᾳ, διελάμβανον,
[13, 55]	ἐκ διαδοχῆς προσέβαλλε τοῖς τείχεσιν.	(Ὁμοῦ	δὲ αἵ τε σάλπιγγες τὸ
[13, 43]	ὢν μὲν καὶ φύσει μισέλλην,	ὁμοῦ	δὲ τὰς τῶν προγόνων ἀτιμίας
[13, 108]	ὡς Τίμαιός φησι, κατὰ τὴν	ὁμώνυμον	ἡμέραν καὶ τὴν αὐτὴν ὥραν
[13, 108]	ἐπὶ Γέλαν πορευθεὶς παρὰ τὸν	ὁμώνυμον	ποταμὸν τῇ πόλει κατεστρατοπέδευσεν. (Ἐχόντων
[13, 107]	δ' Αθηναῖοι τηλικούτοις περιεχόμενοι κακοῖς	ὅμως	ἀντεῖχον, καὶ ῥᾳδίως τὴν πόλιν
[13, 4]	μὲν εὐνοίᾳ πρὸς Συρακοσίους ἔρρεπον,	ὅμως	δ' ἐν ἡσυχίᾳ μένουσαι τὸ
[13, 59]	Σελινοῦντος οἴχεσθαι προσκόψαντας τοῖς ἐνοικοῦσιν.	(Ὅμως	δὲ τῶν πεφευγότων Εμπεδίωνα πρεσβευτὴν
[13, 98]	προσημαίνεσθαι νίκην, ἐμοὶ δὲ θάνατον,	ὅμως	ἕτοιμός εἰμι τελευτᾶν. Εἰδὼς οὖν
[13, 67]	τῆς δυνάμεως τῶν Αθηναίων παρεισπεπτωκυίας,	ὅμως	οὐ κατεπλάγησαν, ἀλλὰ πολὺν χρόνον
[13, 70]	Μίνδαρον τὸν ἡγεμόνα, ταῖς ψυχαῖς	ὅμως	οὐκ ἐνέδωκαν, ἀλλὰ ναύαρχον εἵλαντο
[13, 13]	παρεβοήθει παρὰ τὸν αἰγιαλόν, ἐφ'	ὃν	αἱ ναῦς ἐξεπεπτώκεισαν. (Ἁπάντων δὲ
[13, 32]	ἀφεθήσονται, λόγῳ δ' εὐσχήμονι καθ'	ὃν	ἂν χρόνον αὐτοῖς συμφέρῃ τῆς
[13, 13]	θατέρου μέρους Εὐθύδημος ἐτέτακτο, καθ'	ὃν	ἀντετάξατο Σικανὸς τῶν Συρακοσίων ἡγούμενος·
[13, 1]	ψηφισθέντα πόλεμον ἐπὶ Συρακοσίους, εἰς	ὃν	ἀπὸ Τροίας ἁλώσεως ἐστὶν ἔτη
[13, 104]	εὐπορήσας εἰς Εφεσον ἀνέστρεψεν. (Καθ'	ὃν	δὴ χρόνον ἐν τῇ Μιλήτῳ
[13, 108]	τρία πρὸς τοῖς τεσσαράκοντα. καθ'	ὃν	δὴ χρόνον καὶ Αντίμαχον τὸν
[13, 15]	ἀγωνίας ἐπεθεώρουν τὴν μάχην. ~Καθ'	ὃν	δὴ χρόνον Νικίας ὁ τῶν
[13, 38]	στόλον ἐν Σάμῳ διατρίβειν. (Καθ'	ὃν	δὴ χρόνον οἱ τῶν Αθηναίων
[13, 54]	τῆς Λιβύης, καλουμένην Λιλύβαιον· (καθ'	ὃν	δὴ χρόνον τῶν Σελινουντίων τινὲς
[13, 88]	τὸν ἐν τῇ πόλει σῖτον·	ὃν	εὑρόντες παντελῶς ὀλίγον ἐθεώρουν ἀναγκαῖον
[13, 30]	τεύξονται τιμωρίας· δικαιότατον γάρ ἐστιν,	ὃν	καθ' ἑτέρων νόμον τις ἔθηκε,
[13, 69]	ἣν ἐποιήσαντο κατ' αὐτοῦ καθ'	ὃν	καιρὸν ἔδοξεν ἀσεβεῖν περὶ τὰ
[13, 84]	(ὧν ποιησάντων τὸ προσταχθέν, καθ'	ὃν	καιρὸν ἤγετο ἡ νύμφη, προηγουμένων
[13, 108]	ἀνέθηκαν, οἱ δὲ Τύριοι καθ'	ὃν	καιρὸν ὕστερον ὑπ' Αλεξάνδρου τοῦ
[13, 66]	καθεσταμένος ὑπὸ Λακεδαιμονίων Ιπποκράτης ἡγεμών,	ὃν	οἱ Λάκωνες ἁρμοστὴν ἐκάλουν, τούς
[13, 38]	οὗτος μόνος συνεβούλευσε κατάγειν, δι'	ὃν	πάλιν ἑαυτοὺς ἀνέλαβον, καὶ πολλῶν
[13, 31]	τῶν λογισμῶν, ὥστ' Αλκιβιάδην, εἰς	ὃν	τὴν ἐξουσίαν οὐκ ἔχομεν, φασὶ
[13, 19]	τῶν οἰκετῶν διὰ τὸ γῆρας·	ὃν	ὡς εἶδεν ὁ δῆμος, ἔληξε
[13, 17]	τῶν ἀπὸ τῆς γῆς στρατιωτῶν	ὀνειδιζόντων	τοῖς προσπλέουσιν, οἱ πρὸς τοὺς
[13, 29]	μηδ' ἐπικαλείσθων τὸ τῆς ἱκεσίας	ὄνομα.	Τοῦτο γὰρ παρ' ἀνθρώποις φυλάττεται
[13, 42]	δυνάμεως· περιστρατοπεδεύσαντες δὲ πόλιν Βώλας	ὀνομαζομένην	ἐξεπολιόρκησαν. ~Τῶν δὲ κατὰ τὸν
[13, 85]	πόλεως λόφον, τὸν Αθήναιον μὲν	ὀνομαζόμενον,	κατὰ δὲ τῆς πόλεως εὐφυῶς
[13, 79]	αὐτοῖς τοῖς θερμοῖς ὕδασι πόλιν,	ὀνομάσαντες	Θέρμα. ~Τῶν δὲ κατὰ τοῦτον
[13, 35]	νομοθεσίας ὑπὸ πάντων κοινῇ γραφείσης	ὀνομασθῆναι	τοὺς νόμους Διοκλέους. (Οὐ μόνον
[13, 5]	τῶν ἄλλων τῶν συμφυγόντων τὰ	ὀνόματα	δίκην ἐρήμην κατεδίκασαν θανάτου. Ὁ
[13, 15]	ἕκαστον δὲ τῶν τριηράρχων ἐξ	ὀνόματος	προσφωνῶν καὶ τὰς χεῖρας ἐκτείνων
[13, 23]	ῥᾴδιον διαφεύγειν τὸν κίνδυνον ἄνθρωπον	ὄντα.	(Διόπερ εἰ τὸν πρὸς τοὺς
[13, 86]	(Τὸν γὰρ τοῦ Θήρωνος τάφον	ὄντα	καθ' ὑπερβολὴν μέγαν συνέβαινεν ὑπὸ
[13, 39]	ἐξέταξαν τὸν στόλον εἰς ναυμαχίαν,	ὄντα	νεῶν δυεῖν ἐλάττω τῶν ἐνενήκοντα.
[13, 87]	καλούμενον, τὴν δ' ἡλικίαν παντελῶς	ὄντα	νεώτερον, ἀφεθῆναι· βλασφημίας δὲ τυγχάνειν
[13, 16]	τὴν μάχην, καὶ πάντα τόπον	ὄντα	πλήρη θορύβου, καὶ πολλάκις ἐπὶ
[13, 80]	τὸν Αννωνος, ἐκ τῆς αὐτῆς	ὄντα	συγγενείας. Οὗτοι δὲ κοινῇ συνεδρεύσαντες
[13, 104]	ἀντιπράττοντας συνήρπασαν καὶ περὶ τεσσαράκοντα	ὄντας	ἀπέσφαξαν, μετὰ δέ, τῆς ἀγορᾶς
[13, 104]	καὶ τοὺς μὲν ἡβῶντας ὀκτακοσίους	ὄντας	ἀπέσφαξε, παῖδας δὲ καὶ γυναῖκας
[13, 101]	τοὺς ἐν ταῖς ναυσὶ πολλοὺς	ὄντας	βοηθοὺς ἕξειν ἐν τῇ κρίσει.
[13, 96]	τῶν ἀντιπραξάντων αὐτῷ τοὺς δυνατωτάτους	ὄντας,	Δαφναῖον καὶ Δήμαρχον, ἀνεῖλεν. (Διονύσιος
[13, 59]	δ' αὐτῷ τοὺς συγγενεῖς τοὺς	ὄντας	ἐν τοῖς αἰχμαλώτοις, καὶ τοῖς
[13, 65]	ἐκπτώσεως εἰς ἑξακοσίους τὸν ἀριθμὸν	ὄντας	ἐφυγάδευσαν. Οὗτοι δὲ τῆς ἀντιπέραν
[13, 67]	δὲ τοὺς ἐπὶ τοῖς βωμοῖς	ὄντας	ἱκέτας ὁμολογίας ἔθεντο, τὰ μὲν
[13, 90]	τυγχάνειν συγγνώμης, ὡς ἂν ἀνθρώπους	ὄντας	καὶ τῆς ἐν τοῖς παροιχομένοις
[13, 55]	πρῶτον κατεπλήξαντο τοὺς ὑποστάντας, ὀλίγους	ὄντας·	μετὰ δὲ ταῦτα πολλῶν συνδραμόντων
[13, 91]	ἐπισημοτάτων πολιτῶν, συνιστὰς αὐτοὺς οἰκείους	ὄντας	ὀλιγαρχίας. (Διόπερ συνεβούλευεν αἱρεῖσθαι στρατηγοὺς
[13, 37]	εἶναι περιορᾶν τοὺς διαπολεμοῦντας ἴσους	ὄντας,	ὅπως πρὸς ἀλλήλους ὡς πλεῖστον
[13, 72]	δὲ ταῦτα τοὺς ἱππεῖς ἐξαπέστειλαν,	ὄντας	παραπλησίους τὸν ἀριθμὸν τοῖς ἐναντίοις·
[13, 62]	ἀνδρῶν τοὺς ἁλόντας εἰς τρισχιλίους	ὄντας	παρήγαγεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἐν
[13, 15]	σωτηρίαν. (Καὶ τοὺς μὲν τέκνων	ὄντας	πατέρας τῶν υἱῶν ὑπομιμνήσκων, τοὺς
[13, 60]	δὺν τοῖς παραγεγονόσι συμμάχοις ἐξήγαγον,	ὄντας	περὶ μυρίους. (Ἀπροσδοκήτως δὲ τοῖς
[13, 48]	θεωροῦντες τοὺς δυνατωτάτους τῶν πολιτῶν	ὄντας	πρὸς τῷ τὴν πόλιν ἐγχειρίζειν
[13, 2]	τοὺς κατὰ τὴν πόλιν παμπληθεῖς	ὄντας	συνέβη ἐν μιᾷ νυκτὶ περικοπῆναι.
[13, 65]	Αθηναίων λαμπρῶς ἀγωνισαμένων, καὶ πολλαπλασίους	ὄντας	τοὺς πολεμίους τρεψαμένων, Μεγαρέων ἔπεσον
[13, 45]	τῆς Τρῳάδος, οἱ περὶ Σηστὸν	ὄντες	Αθηναῖοι πυθόμενοι τὸν παράπλουν ἀνήχθησαν
[13, 55]	~Οἱ δὲ Σελινούντιοι ἐκ πολλῶν	ὄντες	ἄπειροι πολιορκίας, καὶ Καρχηδονίοις ἐν
[13, 55]	ταῖς ἡλικίαις ἐν τοῖς ὅπλοις	ὄντες	διεκινδύνευον, οἱ δὲ πρεσβύτεροι περί
[13, 108]	ταῖς ἡλικίαις ἐν τοῖς ὅπλοις	ὄντες	διετέλουν μαχόμενοι, τὸ δ' ἄλλο
[13, 58]	αἰχμαλωσίαν διαφυγόντες Σελινούντιοι, τὸν ἀριθμὸν	ὄντες	ἑξακόσιοι πρὸς τοῖς δισχιλίοις, διεσώθησαν
[13, 108]	πόλιν ἀνώχυρον ἔχοντες καὶ συμμάχων	ὄντες	ἔρημοι, πρὸς δὲ τούτοις τὰ
[13, 50]	φεύγειν, οἱ δὲ Πελοποννήσιοι περιχαρεῖς	ὄντες	ἠκολούθουν κατὰ σπουδὴν ὡς νικῶντες.
[13, 76]	(Οἱ δ' Αθηναῖοι περὶ πεντακοσίους	ὄντες	κατεπλάγησαν τὸ μέγεθος τῆς δυνάμεως,
[13, 113]	οὐκ ἀνέμενον, εὐθὺς δ' ἐξεβοήθουν	ὄντες	ὀλίγοι παντελῶς ἦσαν δὲ περὶ
[13, 104]	τῶν τὰ τοῦ δήμου φρονούντων,	ὄντες	οὐκ ἐλάττους χιλίων, φοβηθέντες τὴν
[13, 85]	Αννίβᾳ συμμαχήσαντες Καμπανοί, περὶ ὀκτακοσίους	ὄντες.	Οὗτοι δὲ κατέσχον τὸν ὑπὲρ
[13, 67]	οἱ μὲν κατὰ τὴν πόλιν	ὄντες	Πελοποννήσιοι καὶ πάντες οἱ τὴν
[13, 30]	ἀπέκτειναν, καὶ Σκιωναίους, οἳ συγγενεῖς	ὄντες	τῆς αὐτῆς Μηλίοις τύχης ἐκοινώνησαν;
[13, 30]	καὶ τοῦτ' ἐνήργησαν. Φίλοι γὰρ	ὄντες	τὸν ἔμπροσθεν χρόνον, ἐξαίφνης ἀνελπίστως
[13, 64]	Λέσβον. (Οἱ δὲ περὶ Κύζικον	ὄντες	τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ πλεύσαντες ἐπὶ
[13, 30]	οὗτοι ταῦτ' ἔπραξαν. εὐδαιμονέστατοι γὰρ	ὄντες	τῶν Ελλήνων, τὴν εὐτυχίαν ὥσπερ
[13, 14]	παῖδες ἐλεύθεροι, τοῖς τε ἔτεσιν	ὄντες	ὑπὸ τὴν τῶν νεανίσκων ἡλικίαν
[13, 32]	τὴν φιλίαν, ἀλλ' ἀσθενεῖς μὲν	ὄντες	ὑποκριθήσονται τὴν εὔνοιαν, ἀναλαβόντες δ'
[13, 106]	ἀργυρίου τάλαντα χίλια καὶ πεντακόσια.	(Ὄντος	δὲ τοῦ χρήματος ἐν σακίοις,
[13, 18]	τὴν ἀπαλλαγὴν παρεσκευάζοντο. (Φανεροῦ δ'	ὄντος	ὅτι τῆς νυκτὸς ἀναζεύξουσιν, Ερμοκράτης
[13, 45]	Πελοποννησίοις. (Ἤδη δὲ τοῦ Δωριέως	ὄντος	περὶ τὸ Σίγειον τῆς Τρῳάδος,
[13, 36]	μεθίσταντο πρὸς Λακεδαιμονίους. συμμάχου δ'	ὄντος	τοῖς Λακεδαιμονίοις Δαρείου τοῦ Περσῶν
[13, 104]	Καὶ τὸ μὲν πρῶτον Διονυσίων	ὄντων	ἐν ταῖς οἰκίαις τοὺς μάλιστα
[13, 66]	χωρὶς γὰρ τῶν Βυζαντίων, πολλῶν	ὄντων,	Κλέαρχος ὁ Λακεδαιμόνιος ἁρμοστὴς εἶχε
[13, 80]	ἐν ἀξιώματι παρὰ τοῖς Καρχηδονίοις	ὄντων	μετὰ πολλῶν χρημάτων, τοὺς μὲν
[13, 12]	εἰς οἶκον ἀναγωγῆς. Ὁμογνωμόνων δὲ	ὄντων	τῶν στρατηγῶν, οἱ στρατιῶται τὰ
[13, 21]	φύσει ταῖς ἀνθρωπίναις ἡδομένη συμφοραῖς	ὀξείας	τῆς εὐδαιμονίας ποιεῖ τὰς μεταβολάς.
[13, 106]	μάχεσθαι ταχέως ἀπεβίβασεν· ὁ δὲ	ὀξέως	τῇ τοῦ καιροῦ ῥοπῇ χρησάμενος
[13, 25]	πολλάκις τοὺς ὑπερηφάνους. ~Εἰ δ'	ὅπερ	εἰκός ἐστι, παύσεσθε πολεμοῦντες, τίνα
[13, 112]	τῶν ἱππέων, εἰ μὴ σπεύδοι·	ὅπερ	ἐποίησεν. Εἰ γὰρ παραδοξότερον ἐκείνων
[13, 107]	καὶ τοὺς λιμένας ἀπεχώννυον, ἐλπίζοντες,	ὅπερ	ἦν εἰκός, εἰς πολιορκίαν καταστήσεσθαι.
[13, 42]	παρὰ τοῖς Ελλησι δόξαν, ὑπελάμβανον,	ὅπερ	ἦν εἰκός, οὐ μικρὰν ῥοπὴν
[13, 43]	πολέμου περιδεεῖς καθειστήκεισαν· ἤλπιζον γάρ,	ὅπερ	ἦν εἰκός, τιμωρίαν δώσειν τοῖς
[13, 81]	τῇ τῶν Καρχηδονίων ἐπικρατείᾳ, διελάμβανον,	ὅπερ	ἦν, ἐπ' αὐτοὺς πρώτους ἥξειν
[13, 46]	φοινικοῦν ἀπὸ τῆς ἰδίας νεώς,	ὅπερ	ἦν σύσσημον αὐτοῖς διατεταγμένον, οἱ
[13, 112]	ἤλπιζε ῥᾳδίως κρατήσειν τῆς ἐπιβολῆς·	ὅπερ	καὶ συνέπεσεν. (Οἱ γὰρ ἱππεῖς
[13, 101]	τούτοις ἐπέταξαν ἀνελέσθαι τοὺς τελευτήσαντας·	ὅπερ	μάλιστ' αὐτοῖς αἴτιον ἐγενήθη τῶν
[13, 11]	τῶν ἐν τοῖς πληρώμασι πεντακισχιλίους·	ὅπλα	δὲ καὶ χρήματα, πρὸς δὲ
[13, 19]	ἀποκλειομένης τῆς σωτηρίας ἠναγκάσθησαν τὰ	ὅπλα	καὶ ἑαυτοὺς παραδοῦναι τοῖς πολεμίοις.
[13, 67]	ἱκέτας ὁμολογίας ἔθεντο, τὰ μὲν	ὅπλα	παραλαβεῖν, τὰ δὲ σώματα εἰς
[13, 19]	τρόπαια, καὶ τὰ τῶν στρατηγῶν	ὅπλα	πρὸς ἑκάτερον προσηλώσαντες, ἀνέστρεψαν εἰς
[13, 2]	κομιζόντων πολύς τις ἀριθμὸς ἦν·	ὁπλῖται	δὲ καὶ σφενδονῆται, πρὸς δὲ
[13, 72]	ὧν ἦσαν οἱ μὲν ἡμίσεις	ὁπλῖται	κατ' ἐκλογήν, οἱ δ' ἡμίσεις
[13, 11]	τὴν πόλιν ἀναλαβὼν μυρίους μὲν	ὁπλίτας,	ἄλλους δὲ τοσούτους ψιλούς, νυκτὸς
[13, 9]	ἐψηφίσαντο πέμπειν ὀγδοήκοντα μὲν τριήρεις,	ὁπλίτας	δὲ πεντακισχιλίους. (Οἱ δὲ Συρακόσιοι
[13, 76]	Μιτυλήνην ὥρμησε, καὶ τοὺς μὲν	ὁπλίτας	Θώρακι τῷ Λακεδαιμονίῳ παραδοὺς ἐκέλευσε
[13, 73]	γενόμενος ἐκ Μιτυλήνης μετεπέμψατο τοὺς	ὁπλίτας,	καὶ πρὸ τῆς πόλεως ἐκτάξας
[13, 64]	μετὰ νεῶν τριάκοντα καὶ πολλῶν	ὁπλιτῶν	σὺν ἱππεῦσιν ἑκατὸν κατέπλευσεν εἰς
[13, 52]	τὸν πόλεμον ἐπέλεξε χιλίους τῶν	ὁπλιτῶν	τοὺς κρατίστους, ἱππεῖς δ' ἑκατόν,
[13, 22]	Αθηναίους ἐνίκησεν οὐ μόνον τοῖς	ὅπλοις,	ἀλλὰ καὶ τῇ φιλανθρωπίᾳ. (Φανήσονται
[13, 21]	ἄνδρες Συρακόσιοι, μὴ οὕτως τοῖς	ὅπλοις	ἑαυτοὺς ἰσχυροὺς κατασκευάζειν, ὡς τοῖς
[13, 62]	καταλειφθέντες διενυκτέρευον μὲν ἐν τοῖς	ὅπλοις	ἐπὶ τῶν τειχῶν· ἅμα δ'
[13, 68]	εἶχον δὲ τὰς ἰδίας τριήρεις	ὅπλοις	ἐπιχρύσοις καὶ στεφάνοις, ἔτι δὲ
[13, 75]	τὸ γεγενημένον ἀκούσαντες σὺν τοῖς	ὅπλοις	ἦλθον εἰς τὴν ἀγοράν, καθ'
[13, 106]	κοσμήσας τοῖς πολυτελεστάτοις τὴν ναῦν	ὅπλοις	καὶ λαφύροις. (Ἐπὶ δὲ τοὺς
[13, 55]	ἀκμάζοντες ταῖς ἡλικίαις ἐν τοῖς	ὅπλοις	ὄντες διεκινδύνευον, οἱ δὲ πρεσβύτεροι
[13, 108]	ἀκμάζοντες ταῖς ἡλικίαις ἐν τοῖς	ὅπλοις	ὄντες διετέλουν μαχόμενοι, τὸ δ'
[13, 22]	(Τὰ μὲν οὖν ἐν τοῖς	ὅπλοις	πλεονεκτήματα τύχῃ καὶ καιρῷ κρίνεται
[13, 96]	θρασεῖς ἐπιλέξας, ὑπὲρ τοὺς χιλίους,	ὅπλοις	τε πολυτελέσι καθώπλισε καὶ ταῖς
[13, 33]	ἐν τοῖς νόμοις, ἐάν τις	ὅπλον	ἔχων εἰς τὴν ἀγορὰν παραγένηται,
[13, 95]	ἡμερῶν τριάκοντα καταντᾶν μετὰ τῶν	ὅπλων	εἰς Λεοντίνους. Αὕτη δ' ἡ
[13, 11]	ὀλίγους δὲ τραυματίας ποιήσαντες, πολλῶν	ὅπλων	ἐκυρίευσαν. (Μετὰ δὲ τὴν μάχην
[13, 6]	τῶν Αθηναίων αὐλιζομένους ἀπὸ τῶν	ὅπλων	ἐν τῇ πόλει νυκτὸς ἄφνω
[13, 96]	ἥ τε γὰρ πόλις ἔγεμεν	ὅπλων	ξενικῶν, τούς τε Καρχηδονίους ἐδεδοίκεισαν
[13, 3]	ἐπισήμασι καὶ τῇ λαμπρότητι τῶν	ὅπλων·	ὁ δὲ κύκλος ἅπας τοῦ
[13, 65]	οἱ Μεγαρεῖς ἀπαντήσαντες μετὰ τῶν	ὅπλων	πανδημεὶ καὶ παραλαβόντες τινὰς τῶν
[13, 89]	πλῆθος οἱ στρατιῶται μετὰ τῶν	ὅπλων	παρέπεμπον εἰς τὴν Γέλαν· ἡ
[13, 21]	Παρέδωκαν γὰρ ἑαυτοὺς μετὰ τῶν	ὅπλων	πιστεύσαντες τῇ τῶν κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ·
[13, 17]	(Ὁ δὲ λιμὴν πλήρης ἦν	ὅπλων	τε καὶ ναυαγίων, ὡς ἂν
[13, 72]	μεγίστοις παισὶν ἀπαντᾶν μετὰ τῶν	ὅπλων·	ὧν ταχὺ τὸ προσταχθὲν ποιησάντων,
[13, 45]	καταπληκτικὸν συνέβαινε γίνεσθαι τὸν ἀγῶνα.	(Ὁπότε	γὰρ αἱ τριήρεις εἰς ἐμβολὴν
[13, 40]	τὴν ὑπεροχὴν τῶν ἐναντίων ἐποίει.	Ὁπότε	γὰρ οἱ Πελοποννήσιοι κατὰ σπουδὴν
[13, 45]	περιδεεῖς ἐγίνοντο, περὶ σφῶν ἀγωνιῶντες·	ὁπότε	δ' οἱ κυβερνῆται ταῖς ἐμπειρίαις
[13, 46]	αὐτοὺς βαλεῖν φιλοτιμούμενοι τοὺς κυβερνήτας·	ὁπότε	δὲ συνερείσειαν αἱ ναῦς, τοῖς
[13, 50]	χώρας πρὸς τοὺς καλουμένους Κλήρους,	ὅπου	καὶ Φαρνάβαζος εἶχε τὴν δύναμιν.
[13, 106]	δὲ τὴν παρεμβολὴν ἐκλιπόντες ἔφυγον,	ὅπου	ποθ' ἕκαστος ἤλπιζε σωθήσεσθαι. (Τῶν
[13, 91]	κυριεύσας αὐτῆς, οὐκ εὐθὺς κατέσκαψεν,	ὅπως	αἱ δυνάμεις ἐν ταῖς οἰκίαις
[13, 77]	ἔπλει σχολαίως ταῖς εἰρεσίαις χρώμενος,	ὅπως	αἱ τῶν Πελοποννησίων ἐγγίσωσιν. Οἱ
[13, 93]	δὲ τῆς Γέλας ἐνεχθέντων γραμμάτων,	ὅπως	ἀποσταλῶσι στρατιῶται πλείους, ἔλαβεν ὁ
[13, 107]	ταῖς δὲ ναυσὶ μακρὰν ἐφεδρεύειν,	ὅπως	αὐτοῖς μὴ παρακομισθῇ σῖτος. (Οὗ
[13, 103]	πρὸς τοὺς πολεμίους εἰς Δεκέλειαν,	ὅπως	διαφυγὼν τὸν θάνατον μὴ μόνον
[13, 22]	τὸν βασιλέα λαβὼν αἰχμάλωτον οὐχ	ὅπως	ἠδίκησεν, ἀλλὰ καὶ προσευηργέτησεν· παραπλησίως
[13, 17]	ἔφραξαν τὸ στόμα τοῦ λιμένος,	ὅπως	κωλύσαντες τοὺς πολεμίους αὐτοὶ φεύγωσιν
[13, 66]	πόλεως ἐπιστάτης ἀπῆλθε πρὸς Φαρνάβαζον,	ὅπως	λάβῃ χρήματα, τηνικαῦτά τινες τῶν
[13, 38]	παρὰ τῶν συμμάχων ἀθροῖσαι τριήρεις,	ὅπως	μὴ συμβαίνῃ τοὺς πολεμίους ὑπερέχειν
[13, 75]	τετελευτηκότες ὑπὸ τῶν συγγενῶν παρεδόθησαν,	ὅπως	μὴ τῇ τοῦ πλήθους ὀργῇ
[13, 84]	τῶν ἐν τοῖς φυλακείοις διανυκτερευόντων,	ὅπως	μή τις ἔχῃ πλεῖον τύλης
[13, 39]	ἀμφότεροι φιλοτιμούμενοι περὶ τοῦ τόπου,	ὅπως	μὴ τὸν ῥοῦν ἔχωσιν ἐναντίον.
[13, 75]	(Ό δ' Ερμοκράτης ταῦτα ἔπραττεν,	ὅπως	ὁ μὲν Διοκλῆς ἀντιπράττων αὐτῷ
[13, 24]	ἱστάναι τὰ τρόπαια; (Ἆρ' οὐχ	ὅπως	ὀλίγον χρόνον διαμένοντα ταχέως ἀφανίζηται
[13, 70]	γὰρ ἔχειν παρὰ τοῦ πατρός,	ὅπως	ὅσα ἂν προαιρῶνται Λακεδαιμόνιοι χορηγήσαι
[13, 78]	τὰς χηλὰς τοῦ λιμένος παρέπεμψεν,	ὅπως	πανταχόθεν ᾖ πεφραγμένος καὶ κατὰ
[13, 50]	πεζοῖς συνάψαντα τὴν ταχίστην ἥκειν,	ὅπως	πεζῇ διαγωνίσωνται. ~Τῶν δὲ Αθηναίων
[13, 84]	ποιήσῃ τὸν γείτονα, ἀλλὰ τοὐναντίον	ὅπως	πλούσιος ὑπάρχῃ· οὕτως γὰρ αὐτὸν
[13, 37]	περιορᾶν τοὺς διαπολεμοῦντας ἴσους ὄντας,	ὅπως	πρὸς ἀλλήλους ὡς πλεῖστον χρόνον
[13, 89]	τιμώμενοι τὰς χεῖρας ἑαυτοῖς προσήνεγκαν,	ὅπως	ταῖς πατρῴαις οἰκίαις ἐναποπνεύσωσιν. (Οὐ
[13, 52]	ἀπέστειλε τοῖς περὶ τὸν Αλκιβιάδην,	ὅπως	τὰς περὶ Λακεδαιμονίους πόλεις ἀδεῶς
[13, 57]	Καρχηδόνιοι τοὐναντίον ἀπέσχοντο τῶν πολεμίων,	ὅπως	τοὺς τῶν θεῶν ναοὺς συλήσειαν.
[13, 36]	κατεσκεύαζον πλείους καὶ χρήματα ἐπορίζοντο,	ὅπως	φιλονικῶσι μέχρι τῆς ἐσχάτης ἐλπίδος
[13, 89]	τῆς τοιαύτης πόλεως εὐδαιμονίαν παρῆν	ὁρᾶν	ἀπολειπομένην, ἀλλὰ καὶ σωμάτων πλῆθος.
[13, 58]	ταλαιπωρίας· ὧν ἔνιαι θυγατέρας ἐπιγάμους	ὁρᾶν	ἠναγκάζοντο πασχούσας οὐκ οἰκεῖα τῆς
[13, 28]	καθημένων ἐθορύβησαν. (Ὁ δ' ἐπιβαλών,	Ορᾷς,	φησί, τοὺς τῷ θορύβῳ τὴν
[13, 111]	ἐξέπληττε, πάντων καθάπερ ὑπὸ τὴν	ὅρασιν	λαμβανόντων τὴν τῶν Καρχηδονίων δεινότητα.
[13, 23]	ἐκ μεταβολῆς αἰχμάλωτοι γεγόνασιν, ὡς	ὁρᾶτε.	καλὸν οὖν ἐν ταῖς τῶν
[13, 20]	τέκνων, ἀλλ' ὑπὸ οἰκετῶν, ὡς	ὁρᾶτε,	χειραγωγούμενος. (Εἰ μὲν οὖν ἑώρων,
[13, 11]	δὲ τούτοις τὰ πρὸς πολιορκίαν	ὄργανα	καὶ τὴν ἄλλην παρασκευὴν ἐν
[13, 75]	ὅπως μὴ τῇ τοῦ πλήθους	ὀργῇ	παραδοθῶσιν, ὧν ἦν καὶ Διονύσιος
[13, 102]	ἀδίκως ὑπὸ τῶν δημαγωγῶν τὴν	ὀργὴν	ἀπέσκηψεν εἰς ἄνδρας οὐ τιμωρίας,
[13, 30]	Ὥστε δύο δήμους πρὸς Αττικὴν	ὀργὴν	ἐπταικότας οὐδὲ τοὺς κηδεύσοντας ἔχειν
[13, 112]	τὸν τύραννον βαρέως ἐνέχειν τὴν	ὀργήν,	νομίζοντες τὴν ταύτης τιμωρίαν μεγίστην
[13, 101]	τούτων δὲ ἀπολογησαμένων συνέβη τὴν	ὀργὴν	πάλιν μεταπεσεῖν εἰς τοὺς στρατηγούς.
[13, 106]	Αθήνας ἐπάνοδον ἀπέγνω φοβηθεὶς τὴν	ὀργὴν	τοῦ δήμου, πρὸς Εὐαγόραν δὲ
[13, 101]	μὲν καὶ Πρωτόμαχος φοβηθέντες τὴν	ὀργὴν	τοῦ πλήθους ἔφυγον, Θράσυλλος δὲ
[13, 74]	χωρὶς γὰρ τῆς τοῦ πλήθους	ὀργῆς	καὶ τὰς ἐπενηνεγμένας αὐτῷ δίκας
[13, 111]	ἃ θεωροῦντες οἱ στρατιῶται δι'	ὀργῆς	μὲν εἶχον τὸν Διονύσιον, ἠλέουν
[13, 64]	Ἐφ' οἷς ὁ μὲν δῆμος	ὀργισθείς,	καὶ καταιτιασάμενος αὐτοῦ προδοσίαν, μετέστησεν
[13, 104]	ἐν τῇ Μιλήτῳ τινὲς ὀλιγαρχίας	ὀρεγόμενοι	κατέλυσαν τὸν δῆμον, συμπραξάντων αὐτοῖς
[13, 48]	προέχοντες τοῖς ἀξιώμασι τῶν Κορκυραίων	ὀρεγόμενοι	τῆς ὀλιγαρχίας ἐφρόνουν τὰ Λακεδαιμονίων,
[13, 92]	διά τε τὴν τοῦ πλήθους	ὁρμὴν	καὶ διὰ τὸ θεωρεῖν ἑαυτῷ
[13, 109]	ἐκ τοῦ αὐτοῦ τόπου τὴν	ὁρμὴν	ποιούμενος κατὰ γῆν ἅμα καὶ
[13, 87]	ἐρημωθείσης Ιμίλκων αὐτὴν καταλάβηται, τῆς	ὁρμῆς	ἐπέσχον τοὺς στρατιώτας. Οἱ μὲν
[13, 87]	τοὺς λόγους, καὶ τὸ πλῆθος	ὁρμῆσαν	ἐπὶ τὸ βάλλειν τοῖς λίθοις
[13, 48]	δὲ ἑξακόσιοι μετὰ τῶν δημοτικῶν	ὁρμήσαντες	ἐπὶ τοὺς τὰ Λακεδαιμονίων φρονοῦντας
[13, 17]	Αθηναίων ἐκβιασθέντων καὶ πρὸς φυγὴν	ὁρμησάντων,	οἱ προσεχεῖς ἀεὶ τῶν Αθηναίων
[13, 14]	δὲ στρογγύλας ναῦς ἐπ' ἀγκυρῶν	ὁρμίσαντες,	καὶ σιδηραῖς ἁλύσεσι διαλαμβάνοντες, ἐπὶ
[13, 97]	πολεμίων εὐθέως ἔγνωσαν, οὐ μακρὰν	ὁρμοῦντες,	διὰ δὲ τὸ μέγεθος τῶν
[13, 106]	σιδηρᾶς ἐπιβαλὼν χεῖρας, ἀπέσπα τὰς	ὁρμούσας	ἐπὶ τῇ γῇ ναῦς. (Αθηναῖοι
[13, 100]	παραλαβόντες εἰς Σάμον κατέπλευσαν, κἀκεῖθεν	ὁρμώμενοι	τὴν τῶν πολεμίων χώραν ἐπόρθουν.
[13, 63]	ἐπιλέκτων ἀνδρῶν ἑξακισχιλίων. ἐντεῦθεν δ'	ὁρμώμενος	πρῶτον μὲν τὴν τῶν Μοτυηνῶν
[13, 12]	ἄλλων πάντων ἐπὶ τὰς ναῦς	ὁρμώντων,	ὁ Νικίας ἠναγκάσθη συγχωρῆσαι περὶ
[13, 82]	συνδιέτριβον κύκνοι καὶ τῶν ἄλλων	ὀρνέων	πολὺ πλῆθος, ὥστε μεγάλην τέρψιν
[13, 82]	καὶ παίδων ἐν οἴκῳ τρεφομένοις	ὀρνιθαρίοις,	ἃ Τίμαιος ἑωρακέναι φησὶ μέχρι
[13, 82]	δ' Ολύμπιον μέλλον λαμβάνειν τὴν	ὀροφὴν	ὁ πόλεμος ἐκώλυσεν· ἐξ οὗ
[13, 40]	ἀναγκάζεσθαι συμβάλλειν. (Διόπερ ὁ Μίνδαρος	ὁρῶν	ἄπρακτον οὖσαν τὴν ἐκ τῶν
[13, 75]	Ερμοκράτης τότε τὸν καιρὸν οὐχ	ὁρῶν	εὔθετον εἰς τὸ βιάσασθαι, πάλιν
[13, 45]	κατεπλάγη, καὶ σωτηρίαν ἄλλην οὐδεμίαν	ὁρῶν	κατέφυγεν εἰς Δάρδανον. (Ἐκβιβάσας δὲ
[13, 50]	μὲν Αλκιβιάδου ναῦς (καὶ) μόνας	ὁρῶν	προσφερομένας, τὰς δ' ἄλλας ἀγνοῶν,
[13, 52]	τῶν προτέρων συμφορῶν ἀνελπίστους εὐτυχίας	ὁρῶν	τῇ πόλει προσγεγενημένας μετέωρος ἦν
[13, 60]	φησι, δισμυρίων. (Ο δ' Αννίβας	ὁρῶν	τοὺς ἰδίους καταπονουμένους, κατεβίβασε τοὺς
[13, 75]	(Αὐτὸς μὲν οὖν ἐπὶ τῶν	ὅρων	κατέμεινε διὰ τὸ κωλύεσθαι τοὺς
[13, 79]	δ' Αθηναῖοι καὶ Μιτυληναῖοι μίαν	ὁρῶντες	ἀπολειπομένην σωτηρίαν τὴν ἐκ τῆς
[13, 15]	θαρροῦντες καὶ σωτηρίαν ἄλλην οὐχ	ὁρῶντες	θρασέως ἐκινδύνευον καὶ τὸν ἐν
[13, 63]	μετεμελήθησαν, ἀναξίως τῆς ἰδίας ἀρετῆς	ὁρῶντες	πεφυγαδευμένον τὸν Ερμοκράτην. (Διὸ καὶ
[13, 88]	τῶν Καρχηδονίων, πολυτελῶς δ' αὐτὴν	ὁρῶντες	ὠχυρωμένην ταύτης μὲν τῆς ἐπιβολῆς
[13, 58]	δεσποτῶν ἀναγκαζομένας ὑπακούειν, τούτους δ'	ὁρῶσαι	ἀσύνετον μὲν τὴν φωνήν, θηριώδη
[13, 109]	τὸ πεδίον καθιππάζεσθαι, κἂν μὲν	ὁρῶσι	τοὺς ἰδίους προτεροῦντας, συνεπιλαμβάνεσθαι τῆς
[13, 41]	Σπαρτιάτην, προστάξας ἄγειν τὴν ταχίστην.	(Ὅς	ἐπεὶ κατέπλευσεν εἰς Εὔβοιαν, ἀθροίσας
[13, 27]	συγγνώμης ἀξιοῦν. Τί λέγω Νικίαν,	ὃς	ἀπ' ἀρχῆς τὴν πολιτείαν ὑπὲρ
[13, 43]	Ιμέρᾳ τελευτήσαντος, υἱὸς δὲ Γέσκωνος,	ὃς	διὰ τὴν τοῦ πατρὸς ἧτταν
[13, 92]	ἐν οἷς καὶ τὸν Διονύσιον,	ὃς	ἐν ταῖς πρὸς Καρχηδονίους μάχαις
[13, 104]	προστάξαντες κοινῶς ἀφηγεῖσθαι τῶν δυνάμεων.	(Ὃς	ἐπεὶ κατέπλευσε πρὸς Κόνωνα εἰς
[13, 66]	τῆς δυνάμεως ἐξέπλευσαν πρὸς Θηραμένην,	ὃς	ἐπόρθει τὴν Χαλκηδόνα ναῦς μὲν
[13, 97]	δ' Αθηναίων ὁ στρατηγὸς Θρασύβουλος,	ὃς	ἦν ἐπὶ τῆς ἡγεμονίας ἐκείνην
[13, 98]	δεξιὸν κέρας, ἐφ' ἡγεμονίας τάξας·	ὃς	ἰδιώτης ὢν μὲν συνεστράτευε τότε,
[13, 90]	τοῖς Καρχηδονίοις ἀποκατέστησε τὸν ταῦρον,	ὃς	καὶ τῶνδε τῶν ἱστοριῶν γραφομένων
[13, 83]	κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον Τελλίας,	ὃς	κατὰ τὴν οἰκίαν ξενῶνας ἔχων
[13, 25]	διὰ τὴν ἐν Σικελίᾳ συμφοράν,	ὃς	κρατεῖ σχεδὸν τῶν τε κατὰ
[13, 70]	ἔμπρακτον ἔχοντα πρὸς πᾶσαν περίστασιν·	ὃς	παραλαβὼν τὴν ἀρχὴν ἐκ τῆς
[13, 53]	Κλεοφῶν, μέγιστος ὢν τότε δημαγωγός.	Ὃς	παρελθὼν καὶ πολλὰ πρὸς τὴν
[13, 49]	αὐτῷ καὶ Θηραμένης ἔχων στόλον·	ὃς	χρονιζούσης τῆς πολιορκίας ἀπέπλευσεν εἰς
[13, 70]	ἔχειν παρὰ τοῦ πατρός, ὅπως	ὅσα	ἂν προαιρῶνται Λακεδαιμόνιοι χορηγήσαι αὐτοῖς.
[13, 108]	πόλιν κατέσκαψε, τῶν δ' ἱερῶν,	ὅσα	μηδ' ἱκανῶς ὑπὸ τοῦ πυρὸς
[13, 91]	καὶ τῷ Διονυσίῳ παρεκελεύετο λέγειν	ὅσα	προῄρητο. Καὶ προσεπειπόντος ὅτι καθ'
[13, 57]	καὶ τῶν σαυνίων ἀναπείροντες ἔφερον.	Ὅσας	δὲ τῶν γυναικῶν μετὰ τέκνων
[13, 17]	δὲ Συρακόσιοι τῶν τε τριήρων	ὅσας	δυνατὸν ἦν εἷλκον ἐπὶ τὴν
[13, 70]	τοὺς ἱκανοὺς καὶ ναῦς ἐπλήρωσεν	ὅσας	ἐδύνατο πλείστας. (Ἐκπλεύσας δὲ εἰς
[13, 70]	Ρόδον, καὶ προσλαβόμενος ἐκεῖθεν ναῦς	ὅσας	εἶχον αἱ πόλεις, ἔπλευσεν εἰς
[13, 100]	παρὰ τῶν συμμάχων τριήρεις ἤθροιζον	ὅσας	ἠδύναντο πλείστας. ~Αθηναῖοι δὲ πυθόμενοι
[13, 90]	φιλοτίμως ἐρευνήσας, τοσαύτην ὠφέλειαν συνήθροισεν	ὅσην	εἰκός ἐστιν ἐσχηκέναι πόλιν οἰκουμένην
[13, 27]	κοινὸν παιδευτήριον παρεχομένοις πᾶσιν ἀνθρώποις·	ὅσοι	δὲ τῶν ἁγνοτάτων μυστηρίων μετειλήφατε,
[13, 27]	δ' ἐνίους ὑπομνήσω τῶν φιλανθρώπων.	~Ὅσοι	μὲν γὰρ λόγου καὶ παιδείας
[13, 17]	τὴν γῆν· τῶν δὲ Αθηναίων	ὅσοι	μὴ μετέωροι διεφθάρησαν, ἐπεὶ πρὸς
[13, 1]	μὴ μόνον τὰς πράξεις ἐφ'	ὅσον	ἂν δυνώμεθα γράψειν, ἀλλὰ καὶ
[13, 1]	προοιμίῳ περί τινων διαλεχθέντας ἐφ'	ὅσον	ἦν εὔκαιρον, οὕτως ἐπὶ τὰς
[13, 66]	Χαλκηδονίους φόρον λαμβάνειν παρ' αὐτῶν	ὅσον	καὶ πρότερον. ἐντεῦθεν δὲ τὰς
[13, 111]	συγγενῶν ἢ φίλων ὑπελείποντο, προσδοκωμένων	ὅσον	οὔπω παρέσεσθαι τῶν Καρχηδονίων· (ἡ
[13, 28]	τοσοῦτο μισεῖν τοὺς Αθηναίους ὀφείλουσιν,	ὅσον	τοὺς ἰδίους ἠγαπήκασι. ~Πῶς οὖν
[13, 52]	συμμάχους, Αθηναίων δὲ τοσούτους ἀφείλατο	ὅσους	τοῖς πολεμίοις ἔδωκε· καὶ ἡμῖν
[13, 75]	οἱ Συρακόσιοι, τὰ τῶν τετελευτηκότων	ὀστᾶ	συνήθροιζε, παρασκευάσας δ' ἁμάξας πολυτελῶς
[13, 75]	τὴν προτέραν εὔνοιαν. (Τῶν οὖν	ὀστῶν	παρακομισθέντων ἐνέπεσεν εἰς τὰ πλήθη
[13, 20]	συγγένειαν ἅμα καὶ ἀρετὴν ἐπιζητῶν·	(ὅσῳ	γὰρ εὐγενέστερον ἐτελεύτησαν, τοσούτῳ ποθεινοτέραν
[13, 113]	τὴν τῆς κονίας σύνδεσιν. ἐν	ὅσῳ	δὲ συνέβαινε τὰς πύλας κατακαίεσθαι,
[13, 47]	καὶ ναυτικῆς· διενοεῖτο γὰρ ἐν	ὅσῳ	τὰ κατὰ τὸν στόλον ἕτοιμα
[13, 84]	ἔδωκε σχίδακας καὶ κληματίδας, παραγγείλας,	ὅταν	ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως ἀναφθῇ πῦρ,
[13, 32]	ὡς δούλοις χρῆσθαι τοῖς ἡλωκόσιν,	ὅταν	δὲ κρατηθῶσιν, ὡς οὐδὲν ἠδικηκότας
[13, 90]	τοῦ ἀκριβοῦς προσηκόντως κατηγορίας τυγχάνειν,	ὅταν	κολακεύοντές τινας ἢ δι' ἔχθραν
[13, 32]	τὴν ἔχθραν. Οὐ γὰρ δίκαιον,	ὅταν	μὲν κρατῶσιν, ὡς δούλοις χρῆσθαι
[13, 24]	Θραύεται γὰρ ἡμῶν ὁ θυμός,	ὅταν	ὁ πρότερον ἐχθρὸς ὢν ἐκ
[13, 30]	δὲ λοιποὺς διδόναι φόρους ἀναγκάζειν.	Ὅταν	οὖν περὶ τοὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους
[13, 12]	παρήγγειλαν οἱ στρατηγοὶ τοῖς πλήθεσιν,	ὅταν	σημήνῃ, μηδένα τῶν κατὰ τὸ
[13, 60]	ὁ Συρακόσιος εἶχε τὴν ἡγεμονίαν.	~ότε	μὲν οὖν νυκτὸς ἀφελομένης τὴν
[13, 16]	βοὴ τῶν ἀγωνιζομένων ἐναλλὰξ ἀπολλυμένων.	(Ὅτε	γὰρ ἀποληφθείη ναῦς ὑπὸ πλειόνων
[13, 16]	ἴδοιεν τοὺς ἰδίους εὐημεροῦντας, ἐπαιάνιζον,	ὅτε	δ' ἐλαττουμένους, ἔστενον καὶ μετὰ
[13, 90]	σχεδὸν ἅπαντας τοὺς ἐγκαταλειφθέντας ἀνεῖλεν·	ὅτε	δὴ καὶ τοὺς ἐν τοῖς
[13, 16]	(Οἱ δ' ἐπὶ τῶν τειχῶν	ὅτε	μὲν ἴδοιεν τοὺς ἰδίους εὐημεροῦντας,
[13, 53]	μὲν οὖν κακῶς βουλευσάμενοι μετενόησαν	ὅτε	οὐδὲν ὄφελος, καὶ λόγοις πρὸς
[13, 106]	φυγεῖν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις,	ὅτι	δόξας παρὰ Περικλέους λαβεῖν χρήματα
[13, 91]	λέγειν ὅσα προῄρητο. Καὶ προσεπειπόντος	ὅτι	καθ' ὅλην τὴν ἡμέραν, ἂν
[13, 1]	τὰς πράξεις, τοῦτο μόνον προειπόντας,	ὅτι	κατὰ μὲν τὰς προηγουμένας ἓξ
[13, 105]	πρὸς αὐτοὺς ἐλθόντος καὶ λέγοντος,	ὅτι	Μήδοκος καὶ Σεύθης οἱ τῶν
[13, 38]	(Μετ' ὀλίγον δὲ πυθόμενός τινων,	ὅτι	πεισθεὶς Αλκιβιάδῃ πάλιν ἀπέστειλε τὸν
[13, 41]	διατρίβοντας, οἳ πάλαι προακηκοότες ἦσαν,	ὅτι	πεπεικὼς εἴη τὸν Φαρνάβαζον μηκέτι
[13, 98]	νήσους συμπεριέλαβε τῇ τάξει, σπεύδων	ὅτι	πλεῖστον παρεκτεῖναι τὰς ναῦς. (Ὁ
[13, 8]	Αθήνας ἐπιστολάς, ἐν αἷς ἐδήλου	ὅτι	πολλοὶ πάρεισι σύμμαχοι τοῖς Συρακοσίοις,
[13, 18]	παρεμβολὴν τῶν Αθηναίων τοὺς ἐροῦντας,	ὅτι	προαπεστάλκασιν οἱ Συρακόσιοι τοὺς τὰς
[13, 88]	πρὸς τοὺς τῶν Ιταλιωτῶν στρατηγούς,	ὅτι	συμφέρει τὸν πόλεμον ἐν ἄλλῳ
[13, 61]	φήμη τις κατὰ τὴν πόλιν,	ὅτι	Συρακόσιοι μὲν πανδημεὶ μετὰ τῶν
[13, 88]	δ' Ιμίλκας ἦν ἀκηκοώς τινος,	ὅτι	Συρακόσιοι πλῆθος σίτου παρακομίζοιεν εἰς
[13, 73]	κατηγόρησαν ἐν ἐκκλησίᾳ κατ' Αλκιβιάδου,	ὅτι	τὰ Λακεδαιμονίων φρονεῖ καὶ πρὸς
[13, 97]	ῥηθέντος φασὶ τὸν Καλλικρατίδαν εἰπεῖν,	ὅτι	τελευτήσας κατὰ τὴν μάχην οὐδὲν
[13, 87]	τυγχάνειν καὶ τὸν Λακεδαιμόνιον Δέξιππον,	ὅτι	τεταγμένος ἐφ' ἡγεμονίας καὶ δοκῶν
[13, 41]	πολλὰ τὴν ἑαυτοῦ δακρύσας τύχην,	ὅτι	τὴν ἰδίαν ἀρετὴν ὑπὸ τῶν
[13, 18]	ἀπαλλαγὴν παρεσκευάζοντο. (Φανεροῦ δ' ὄντος	ὅτι	τῆς νυκτὸς ἀναζεύξουσιν, Ερμοκράτης συνεβούλευε
[13, 6]	λέγειν τοῖς ἡγεμόσι τῶν Συρακοσίων,	ὅτι	τινὲς Καταναίων συστάντες βούλονται συχνοὺς
[13, 91]	Σικελιωτῶν ἐπιτιμήσεως τυγχάνειν τοὺς Συρακοσίους,	ὅτι	τοιούτους προστάτας αἱροῦνται, δι' οὓς
[13, 22]	περιβόητον γενέσθαι παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις,	ὅτι	τοὺς Αθηναίους ἐνίκησεν οὐ μόνον
[13, 33]	ἰδιωτῶν τινος κατανοήσαντος καὶ εἰπόντος,	ὅτι	τοὺς ἰδίους αὐτὸς καταλύει νόμους,
[13, 32]	τῆς φιλίας μνημονεύσουσιν. (Ἐῶ γὰρ	ὅτι	τοῦτο πράξαντες σὺν πολλοῖς ἄλλοις
[13, 101]	ἐπιστολὰς πρὸς τὸν δῆμον, διασαφοῦντες	ὅτι	τούτοις ἐπέταξαν ἀνελέσθαι τοὺς τελευτήσαντας·
[13, 52]	πᾶσι καὶ θεοῖς καὶ ἀνθρώποις,	ὅτι	τούτων ἥκιστα πάντων ἐσμὲν αἴτιοι.
[13, 91]	ἐκκλησίαν συνταράττων διέβαλλε τοὺς στρατηγούς,	ὅτι	χρήμασι πεισθέντες ἐγκατέλιπον τὴν τῶν
[13, 64]	τῶν Αθηναίων αὐτὴν κατεσχηκότων, ἀφ'	ὅτου	Δημοσθένης αὐτὴν ἐτείχισεν. ~Τούτων δὲ
[13, 35]	διετέλεσαν τοῖς τούτου νόμοις, μέχρι	ὅτου	πάντες οἱ Σικελιῶται τῆς Ρωμαίων
[13, 52]	ἑνὸς Αθηναίου λαβεῖν ἕνα Λάκωνα.	Οὐ	γὰρ ἀγνοοῦμεν τὸν πόλεμον ἀμφοτέροις
[13, 32]	στρατιώτας ἀποδόντες πάλιν ἰσχυροὺς κατασκευάσετε.	Οὐ	γὰρ ἄν ποτ' ἔγωγε πιστεύσαιμι,
[13, 94]	ἀλλὰ παρεῖναι τὴν ἀρχὴν ἀποθησόμενος·	οὐ	γὰρ ἀνεκτὸν εἶναι, τῶν ἄλλων
[13, 31]	τοῖς τῶν ἄλλων βίοις ἐθισθῶσιν.	οὐ	γὰρ δίκαιόν ἐστι τὴν Αθηναίων
[13, 32]	δοκῇ, προσηκόντως διαλύσεσθε τὴν ἔχθραν.	Οὐ	γὰρ δίκαιον, ὅταν μὲν κρατῶσιν,
[13, 23]	θήσομεν εἰς ἅπαντα τὸν αἰῶνα.	Οὐ	γὰρ δυνατὸν τοὺς ἄλλοις ἀνημέρως
[13, 47]	ἐπερρώσθησαν καὶ πρὸς ἀλλήλας ἡμιλλῶντο·	οὐ	γὰρ μόνον τοῖς πολίταις ἐξιέναι
[13, 31]	οἰκεῖον ὑποβάλλει τῆς ἑαυτοῦ προαιρέσεως.	οὐ	γὰρ ὁ λέγων κύριος τοῦ
[13, 22]	ἀπαραιτήτους πρὸς ἀνθρωπίνην ἀτυχίαν παράσχωμεν.	Οὐ	γὰρ προσήκει δοῦναι τῷ φθόνῳ
[13, 37]	τοὺς Λακεδαιμονίους ποιεῖν ἄγαν ἰσχυρούς·	οὐ	γὰρ συνοίσειν Πέρσαις· κρεῖττον οὖν
[13, 4]	Καταναίων εἰς μὲν τὴν πόλιν	οὐ	δεχομένων τοὺς στρατιώτας, τοὺς δὲ
[13, 24]	ταῖς κατὰ πόλεμον νίκαις κατέδειξαν	οὐ	διὰ λίθων, διὰ δὲ τῶν
[13, 57]	δ' εἰς τὰς ὁδοὺς βιαζομένων	οὐ	διακρίνοντες οὔτε φύσιν οὔθ' ἡλικίαν,
[13, 77]	ναῦς, τοῦ καιροῦ δ' ἀναστροφὴν	οὐ	διδόντος οὗτοι μὲν ἐν πολλῷ
[13, 56]	δεόμενοι τὴν ταχίστην βοηθεῖν, ὡς	οὐ	δυναμένης πλείω χρόνον τῆς πόλεως
[13, 9]	Αθηναῖοι πρὸς τὴν γῆν καταφεύγειν	οὐ	δυνάμενοι διὰ τὸ τοὺς Συρακοσίους
[13, 110]	τὰς κατὰ τὴν πόλιν ὁδούς,	οὐ	δυνάμενοι κατὰ τὴν ἰδίαν προαίρεσιν
[13, 105]	ὅ, τι χρήσωνται τοῖς πράγμασιν,	οὐ	δυνάμενοι τὸν πλείω χρόνον ἐκεῖ
[13, 84]	αὐτὸν ἐπιθυμήσειν μὲν ἀγροῦ μείζονος,	οὐ	δυνάμενον δὲ παρὰ τοῦ γείτονος
[13, 98]	ὁ Θηβαῖος τὴν ἡγεμονίαν ἔσχεν.	Οὐ	δυνάμενος δὲ τὴν τάξιν ἐξισῶσαι
[13, 11]	ἐπιθέσθαι ταῖς Επιπολαῖς ἄλλως γὰρ	οὐ	δυνατὸν ἦν ἀποτειχίσαι τὴν πόλιν
[13, 64]	ἐκπλεύσας, καὶ διά τινας χειμῶνας	οὐ	δυνηθεὶς τὸν Μαλέαν κάμψαι, ἀνέπλευσεν
[13, 75]	νυκτὸς ἐπὶ τὸν συντεταγμένον τόπον.	(Οὐ	δυνηθέντων δὲ ἁπάντων ἀκολουθῆσαι τῶν
[13, 51]	ἕνα τόπον, ὁ μὲν Μίνδαρος	οὐ	κατεπλάγη τὴν ἔφοδον τῶν περὶ
[13, 67]	δυνάμεως τῶν Αθηναίων παρεισπεπτωκυίας, ὅμως	οὐ	κατεπλάγησαν, ἀλλὰ πολὺν χρόνον ἀντιστάντες
[13, 108]	θεωροῦντες πίπτοντα κατὰ πλείονας τόπους,	οὐ	κατεπλάγησαν τὸν περιεστῶτα κίνδυνον. ~Διονύσιος
[13, 73]	πόλιν, ~Αγις δὲ τότε μὲν	οὐ	κρίνας πολιορκεῖν ἐν Ακαδημίᾳ κατεστρατοπέδευσε,
[13, 97]	κατάπλουν τῶν πολεμίων εὐθέως ἔγνωσαν,	οὐ	μακρὰν ὁρμοῦντες, διὰ δὲ τὸ
[13, 71]	δὲ ναυμαχίας ἀθρόαις ταῖς ναυσὶν	οὐ	μακρὰν τῆς γῆς, Αθηναῖοι διὰ
[13, 33]	καταλύει νόμους, ἀνεβόησε, Μὰ Δία	οὐ	μὲν οὖν, ἀλλὰ καὶ κυρίους
[13, 38]	γενόμενος ἐπ' ἀγαθῷ τῆς πατρίδος	οὐ	μετρίας ἀποδοχῆς ἐτύγχανεν. (Ἀλλὰ ταῦτα
[13, 43]	τοῦ δήμου δεδομένας ἐντολὰς εἰπόντων,	οὐ	μετρίως διηπόρησαν οἱ Καρχηδόνιοι· ἅμα
[13, 39]	ναυμαχίας γινομένης συνέβαινε τὸν ῥοῦν	οὐ	μετρίως ἐμποδίζειν ἐν στενοῖς τόποις.
[13, 92]	καὶ τὴν ἰδίαν ἐπιβολὴν δημηγορήσας	οὐ	μετρίως ἐξῆρε τὸν τῶν ἐκκλησιαζόντων
[13, 94]	ᾗ τῶν ἀρχόντων πολλὰ κατηγορήσας	οὐ	μετρίως εὐδοκίμησε, τὸν δὲ δῆμον
[13, 81]	ἀγῶνα περὶ τῶν ὅλων ἐσόμενον,	οὐ	μετρίως ἠγωνίων. (Οἱ μὲν οὖν
[13, 60]	ἐλπίσαι τοὺς συγκεκλεισμένους τηλικαῦτα τολμήσειν,	οὐ	μετρίως ἠλαττοῦντο· εἰς ἕνα γὰρ
[13, 99]	νικήσαντας πέρας ἐπιθήσειν τῷ πολέμῳ.	(Οὐ	μὴν ἀλλ' ὁ Καλλικρατίδας ἀκηκοὼς
[13, 39]	μετρίως ἐμποδίζειν ἐν στενοῖς τόποις.	οὐ	μὴν ἀλλ' οἱ τῶν Αθηναίων
[13, 111]	οἷς δ' ἀφορήτους ἐπῆγον ὕβρεις.	(Οὐ	μὴν ἀλλὰ δυεῖν πόλεων ἐξοριζομένων
[13, 43]	καταπεπολεμημένας τὰς τῶν Αθηναίων δυνάμεις.	(Οὐ	μὴν ἀλλὰ καὶ τοῦ παρ'
[13, 95]	πλείστους οὐδ' ἥξειν εἰς Λεοντίνους.	(Οὐ	μὴν ἀλλὰ νυκτὸς ἐπὶ τῆς
[13, 96]	τούτων βεβαιότατα τηρηθήσεσθαι τὴν τυραννίδα.	Οὐ	μὴν ἀλλὰ παραγενόμενος εἰς Συρακούσας
[13, 92]	τὴν πόλιν προστάτην εὑρηκέναι βέβαιον.	(Οὐ	μὴν ἀλλὰ πολλάκις ἐκκλησίας συναγομένης
[13, 91]	οὓς ἀπολέσθαι κινδυνεύει πᾶσα Σικελία.	(Οὐ	μὴν ἀλλὰ συναχθείσης ἐκκλησίας ἐν
[13, 79]	βαλλόντων λίθους ὑπερμεγέθεις τῶν Αθηναίων.	(Οὐ	μὴν ἀλλὰ τῆς μάχης ἐπὶ
[13, 89]	ὅπως ταῖς πατρῴαις οἰκίαις ἐναποπνεύσωσιν.	(Οὐ	μὴν ἀλλὰ τὸ μὲν ἐκ
[13, 56]	τοὺς ἀπὸ τῶν στεγῶν βάλλοντας.	(Οὐ	μὴν ἀλλὰ τοῦ κινδύνου μέχρι
[13, 87]	αὐτὴν αἰτίαν τοῖς ὅλοις ἐπταικότας.	Οὐ	μὴν ἀλλὰ τῶν βαρβάρων φευγόντων
[13, 86]	δὲ Ποσειδῶνι πλῆθος ἱερείων καταποντίσας.	Οὐ	μὴν ἀπέστη γε τῶν ἔργων,
[13, 56]	ἐπ' ὀλίγον ἐξέωσε τοὺς Σελινουντίους·	οὐ	μήν γε βιάσασθαι δυνατὸν ἦν
[13, 36]	ἔφερον τὸ πλῆθος τῆς συμφορᾶς.	Οὐ	μὴν ἔληγόν γε διὰ τοῦτο
[13, 36]	δημοκρατίας ἐν ταῖς τοιαύταις περιστάσεσιν.	(Οὐ	μὴν (καὶ) τὰ πράγματά γε
[13, 55]	τὸ μέγεθος τοῦ περιεστῶτος κινδύνου.	(Οὐ	μὴν κατὰ πᾶν γε τὴν
[13, 40]	καὶ κατὰ μίαν ἐκέλευσε συμπλέκεσθαι.	Οὐ	μὴν οὐδ' ἐνταῦθα τὴν τῶν
[13, 46]	περιχαρεῖς καὶ μετέωροι ταῖς ἐλπίσιν.	~Οὐ	μὴν οὐδ' οἱ (ἐν) τοῖς
[13, 37]	χρόνον οὐδεὶς ἤλπιζε τοιαῦτα ὑποστήσεσθαι.	Οὐ	μὴν τὰ πράγματά γε τῇ
[13, 42]	δόξαν, ὑπελάμβανον, ὅπερ ἦν εἰκός,	οὐ	μικρὰν ῥοπὴν ἔσεσθαι τοῖς σφετέροις
[13, 18]	τοὺς δι' εὔνοιαν ἀπηγγελκότας, διεταράχθησαν	οὐ	μικρῶς καὶ τὴν ἀπαλλαγὴν ὑπερέθεντο·
[13, 84]	ταπεινὰς καὶ λίαν εὐτελεῖς ὁμοίους.	~Οὐ	μόνον δὲ περὶ τὸν Τελλίαν
[13, 89]	τὰ σώματα γοῦν αὑτῶν διασῶσαι.	(Οὐ	μόνον δὲ τῆς τοιαύτης πόλεως
[13, 35]	γραφείσης ὀνομασθῆναι τοὺς νόμους Διοκλέους.	(Οὐ	μόνον δὲ τὸν ἄνδρα τοῦτον
[13, 52]	λύπην ἡ τῶν ἰδίων ταλαιπωρία.	(Οὐ	μόνον δὲ τούτων ἕνεκα διαλυθῆναι
[13, 84]	τῶν ὀκτακοσίων· πρὸς δὲ τούτοις	οὐ	μόνον οἱ κατ' αὐτὴν τὴν
[13, 40]	(Φιλοτιμίας δ' ἐμπεσούσης εἰς ἀμφοτέρους,	οὐ	μόνον ταῖς ἐμβολαῖς διεκινδύνευον, ἀλλὰ
[13, 22]	ἀνθρώποις, ὅτι τοὺς Αθηναίους ἐνίκησεν	οὐ	μόνον τοῖς ὅπλοις, ἀλλὰ καὶ
[13, 22]	Κατὰ γὰρ τὴν ἡμετέραν πόλιν	οὐ	πάλαι Γέλων ἐξ ἰδιώτου τῆς
[13, 54]	ἔννοιαν διδόναι τοῖς Συρακοσίοις, ὡς	οὐ	πάρεστιν ἐκείνοις πολεμήσων οὐδὲ ναυτικῇ
[13, 18]	καὶ τὰς ὁδοὺς ἁπάσας προκαταλαβέσθαι.	(Οὐ	πειθομένων δὲ τῶν στρατηγῶν διὰ
[13, 98]	νεῶν συνηθροισμένων εἰς ἕνα τόπον	οὐ	πολλαῖς ἐλάττω τῶν τριακοσίων· μεγίστη
[13, 54]	τετρακισχιλίους, ὡς δὲ Τίμαιός φησιν,	οὐ	πολλῷ πλείους τῶν δέκα μυριάδων.
[13, 80]	αὐτοῖς οἱ πάντες σὺν ἱππεῦσιν	οὐ	πολλῷ πλείους, ὡς μὲν Τίμαιος,
[13, 103]	ἐπίχειρα τῆς ἀγνοίας ἔλαβον μετ'	οὐ	πολὺν χρόνον καταπολεμηθέντες οὐχ ὑφ'
[13, 94]	μή γ' ἀντιπράττειν, ἐπειδὴ συνεργεῖν	οὐ	προαιρεῖται. (Μηκέτ' οὖν βούλεσθαι στρατηγεῖν,
[13, 85]	εἶναι Καρχηδονίοις ἐν εἰρήνῃ μένοντας·	οὐ	προσδεξαμένων δὲ τῶν ἐν τῇ
[13, 3]	Ιταλίαν. (Ὑπὸ μὲν οὖν Ταραντίνων	οὐ	προσεδέχθησαν, Μεταποντίνους δὲ καὶ Ηρακλειώτας
[13, 23]	πολιτικάς, λῃστείας, πολέμους, ἐν οἷς	οὐ	ῥᾴδιον διαφεύγειν τὸν κίνδυνον ἄνθρωπον
[13, 30]	ἔχειν τὰ τῶν τετελευτηκότων σώματα.	(Οὐ	Σκύθαι τοῦτ' ἔπραξαν, ἀλλ' ὁ
[13, 93]	κοινωνῆσαι τῆς ἐπιβολῆς· ἐπεὶ δ'	οὐ	συγκατετίθετο, μετὰ τῶν ἰδίων στρατιωτῶν
[13, 37]	τῆς πράξεως· ἐδίδασκε γὰρ ὡς	οὐ	συμφέρει τῷ βασιλεῖ τοὺς Λακεδαιμονίους
[13, 102]	τὴν ὀργὴν ἀπέσκηψεν εἰς ἄνδρας	οὐ	τιμωρίας, ἀλλὰ πολλῶν ἐπαίνων καὶ
[13, 88]	(Οἱ δὲ Καρχηδόνιοι παρατάττεσθαι μὲν	οὐ	τολμῶντες, τῇ δὲ σιτοδείᾳ δεινῶς
[13, 71]	ἐπέπλευσε τοῖς λιμέσι τῶν πολεμίων·	οὐ	τολμῶντος δ' ἀνταναχθῆναι τοῦ Λυσάνδρου
[13, 52]	μηδ' ὅλως ἀτυχίας λαβεῖν πεῖραν·	οὐ	τοσαύτην γὰρ ἡ τῶν πολεμίων
[13, 57]	πίστιν ἔδοσαν. (Τοῦτο δ' ἔπραξαν	οὐ	τοὺς ἀκληροῦντας ἐλεοῦντες, ἀλλ' εὐλαβούμενοι,
[13, 90]	τοὺς μέντοι γε κατὰ προαίρεσιν	οὐ	τυγχάνοντας τοῦ ἀκριβοῦς προσηκόντως κατηγορίας
[13, 30]	τὴν εὐτυχίαν ὥσπερ βαρὺ φορτίον	οὐ	φέροντες, τὴν πελάγει τηλικούτῳ διειργομένην
[13, 52]	ὠφελεῖσθαι μὲν ἐκ τοῦ πολεμεῖν	οὔ	φημι τὴν Σπάρτην, βλάπτεσθαι μέντοι
[13, 50]	ἀπέσπασε πορρωτέρω, τὸ σύσσημον ἦρεν·	οὗ	γενηθέντος αἱ μετ' Αλκιβιάδου τριήρεις
[13, 110]	τρεψάμενοι παρεισέπεσον εἰς τὴν στρατοπεδείαν.	(Οὗ	γενηθέντος οἱ Καρχηδόνιοι τῷ πλείστῳ
[13, 79]	Μιτυληναίων. (Ὁ γὰρ εἴσπλους ὑπὲρ	οὗ	διηγωνίζοντο λιμένα μὲν εἶχε καλόν,
[13, 94]	τοῦ πολέμου τοιούτου στρατηγοῦ, δι'	οὗ	δυνατὸν εἶναι εὐπορεῖν τοῖς πράγμασιν·
[13, 49]	Φαρνάβαζος μετὰ πολλῆς στρατιᾶς, μεθ'	οὗ	πολιορκήσας Μίνδαρος εἷλε τὴν Κύζικον
[13, 97]	διότι τελευτήσει ναυμαχῶν ὁ ναύαρχος·	οὗ	ῥηθέντος φασὶ τὸν Καλλικρατίδαν εἰπεῖν,
[13, 107]	ὅπως αὐτοῖς μὴ παρακομισθῇ σῖτος.	(Οὗ	συντελεσθέντος, οἱ μὲν Αθηναῖοι εἰς
[13, 109]	πόλεως ὥρμησεν ἐπὶ τὸν τόπον,	οὗ	τὰ μηχανήματα τῶν Καρχηδονίων ἦν.
[13, 71]	δ' ἄλλας τρεψάμενος ἐδίωξε, μέχρις	οὗ	τὰς ἄλλας πληρώσαντες οἱ τριήραρχοι
[13, 51]	καλουμένῃ, τὸ δὲ τῆς πεζομαχίας	οὗ	τὴν τροπὴν ἐποιήσαντο τὴν πρώτην.
[13, 82]	ὀροφὴν ὁ πόλεμος ἐκώλυσεν· ἐξ	οὗ	τῆς πόλεως κατασκαφείσης οὐδέποτε ὕστερον
[13, 40]	ἔστησαν τρόπαιον ἐπὶ τῆς ἄκρας,	οὗ	τὸ τῆς Εκάβης ἐστὶ μνημεῖον,
[13, 95]	ὄχλων φθάσαι βουλόμενος, ἐπεζήτει δι'	οὗ	τρόπου δύναιτο φύλακας αἰτήσασθαι τοῦ
[13, 38]	Κορνήλιον, πρὸς δὲ τούτοις Γάιον	Οὐαλέριον	καὶ Καίσωνα Φάβιον. Περὶ δὲ
[13, 76]	Γάιον Μάνιον Αἰμίλιον καὶ Γάιον	Οὐαλέριον.	Περὶ δὲ τούτους τοὺς χρόνους
[13, 104]	τόπους πλεύσας μέγα μὲν οὐδὲν	οὐδ'	ἄξιον μνήμης ἔπραξε· διὸ καὶ
[13, 32]	ἀφέντες, ἐὰν ἀποβῇ τι δυσχερές,	οὐδ'	ἀπολογίαν ἑαυτοῖς εὐσχήμονα καταλείψετε. ~Τοιαῦτα
[13, 31]	Αθηναίων ἄγνοιαν Συρακοσίοις φέρειν ἀπώλειαν,	οὐδ'	ἐν οἷς τὸ πραχθὲν ἀνήκεστόν
[13, 40]	μίαν ἐκέλευσε συμπλέκεσθαι. Οὐ μὴν	οὐδ'	ἐνταῦθα τὴν τῶν κυβερνητῶν τέχνην
[13, 55]	εἰρήνῃ γεγονότες καὶ τῶν τειχῶν	οὐδ'	ἡντινοῦν ἐπιμέλειαν πεποιημένοι ῥᾳδίως κατεπονοῦντο,
[13, 94]	Συρακούσας τὴν δύναμιν ἄγειν, τούτων	οὐδ'	ἡντινοῦν ποιοῦνται φροντίδα. (Δι' ἣν
[13, 95]	τῶν δὲ Συρακοσίων τοὺς πλείστους	οὐδ'	ἥξειν εἰς Λεοντίνους. (Οὐ μὴν
[13, 2]	κατεψευσμένος ἠπιστήθη, τῶν δ' ἄλλων	οὐδ'	ἴχνος οὐδεὶς τῆς πράξεως εὑρεῖν
[13, 46]	μετέωροι ταῖς ἐλπίσιν. ~Οὐ μὴν	οὐδ'	οἱ (ἐν) τοῖς καταστρώμασιν ἐπιβεβηκότες
[13, 31]	εἰκῇ βουλευσάμενοι τὸν πόλεμον ἐξήνεγκαν,	οὐδ'	ὣς αὐτοὺς ἀφετέον, ἵνα μὴ
[13, 75]	Διοκλῆς ἐφυγαδεύθη, τὸν δ' Ερμοκράτην	οὐδ'	ὣς προσεδέξαντο· ὑπώπτευον γὰρ τὴν
[13, 110]	τῶν νεῶν ἀποβαίνοντας· καὶ γὰρ	οὐδ'	ὠχυρωμένον τὸ μέρος εἶχον, ἅπαν
[13, 17]	ἡ μάχη τέλος οὐκ ἐλάμβανεν·	οὐδὲ	γὰρ οἱ θλιβόμενοι πρὸς τὴν
[13, 52]	κατὰ γῆν ἡγεμονίαν ὁμολογουμένως ἔχομεν·	οὐδὲ	γὰρ οἶδε τὸ φυγεῖν πεζὸς
[13, 92]	πράγμασι συμψήφους ἔλαβε τοὺς Συρακοσίους·	οὐδὲ	γὰρ τῶν συναρχόντων οὐδεὶς ἐτόλμα
[13, 48]	πόλει τοιοῦτοι πολιτῶν φόνοι συνετελέσθησαν	οὐδὲ	μείζων ἔρις καὶ φιλονεικία πρὸς
[13, 54]	ὡς οὐ πάρεστιν ἐκείνοις πολεμήσων	οὐδὲ	ναυτικῇ δυνάμει παραπλεύσων ἐπὶ Συρακούσας·
[13, 37]	διειλήφεισαν· οὐκέτι γὰρ τοὺς Αθηναίους	οὐδὲ	τὸν ἐλάχιστον χρόνον οὐδεὶς ἤλπιζε
[13, 30]	δήμους πρὸς Αττικὴν ὀργὴν ἐπταικότας	οὐδὲ	τοὺς κηδεύσοντας ἔχειν τὰ τῶν
[13, 30]	προλαμβάνοντας τὴν τύχην καταψηφίζεσθαι τιμωρίαν·	οὐδὲ	τοῦτο παραλελοίπασι. πρὸ τοῦ γὰρ
[13, 71]	ἐπιπλεύσας δὲ τοῖς λιμέσιν, ὡς	οὐδεὶς	ἀντανήγετο, τὰς μὲν πολλὰς ναῦς
[13, 77]	ἐξηρτυμένας τὰ πρὸς ναυμαχίαν ὡς	οὐδεὶς	ἕτερος τῶν πρότερον στρατηγῶν ἦν
[13, 92]	Συρακοσίους· οὐδὲ γὰρ τῶν συναρχόντων	οὐδεὶς	ἐτόλμα περὶ τούτων ἀντειπεῖν διά
[13, 37]	Αθηναίους οὐδὲ τὸν ἐλάχιστον χρόνον	οὐδεὶς	ἤλπιζε τοιαῦτα ὑποστήσεσθαι. Οὐ μὴν
[13, 16]	βελῶν. (Ἁπλῶς δὲ τῶν παραγγελλομένων	οὐδεὶς	οὐδὲν ἤκουε, τῶν σκαφῶν θραυομένων
[13, 2]	τῶν δ' ἄλλων οὐδ' ἴχνος	οὐδεὶς	τῆς πράξεως εὑρεῖν ἠδυνήθη. (Τριήρων
[13, 111]	λαμβανόντων τὴν τῶν Καρχηδονίων δεινότητα.	Οὐδεμία	γὰρ ἦν παρ' αὐτοῖς φειδὼ
[13, 48]	αὐτοῖς πρὸς ἀλλήλους ἔχθραν. (Ἐν	οὐδεμιᾷ	γάρ ποτε πόλει τοιοῦτοι πολιτῶν
[13, 78]	οὖν κατὰ τὸν Κόνωνα ταχθεισῶν	οὐδεμία	πρὸς φυγὴν ἐπέστρεψεν, ἀλλὰ πρύμναν
[13, 71]	τριήραρχοι τῶν Αθηναίων παρεβοήθησαν ἐν	οὐδεμιᾷ	τάξει. (Γενομένης δὲ ναυμαχίας ἀθρόαις
[13, 60]	ἐλαττουμένοις κατέλαβε τοὺς Ιμεραίους ἐν	οὐδεμιᾷ	τάξει τὸν διωγμὸν ποιουμένους. (Γενομένης
[13, 111]	Συρακούσας ἀπιέναι. τοῦ φόβου δ'	οὐδεμίαν	ἀναβολὴν διδόντος τινὲς μὲν ἀργύριον
[13, 10]	Συρακόσιοι συμπλεκόμενοι καὶ τοῖς πολεμίοις	οὐδεμίαν	διδόντες ἀναστροφήν, τούς τε ἐπὶ
[13, 111]	τέκνα τὰ νήπια λαβόντες ἔφευγον,	οὐδεμίαν	ἐπιστροφὴν χρημάτων ποιούμενοι· ἔνιοι δὲ
[13, 13]	ἐρρωμένως ἠμύναντο τοὺς ἐπιφερομένους, ἄλλην	οὐδεμίαν	εὑρίσκοντες σωτηρίαν· τὰ δὲ πεζὰ
[13, 45]	στόλου κατεπλάγη, καὶ σωτηρίαν ἄλλην	οὐδεμίαν	ὁρῶν κατέφυγεν εἰς Δάρδανον. (Ἐκβιβάσας
[13, 57]	παῖδας νηπίους, γυναῖκας, πρεσβύτας ἐφόνευον,	οὐδεμίαν	συμπάθειαν λαμβάνοντες. (Ἠκρωτηρίαζον δὲ καὶ
[13, 90]	συγγραφέων πικρότατα κατηγορήσας καὶ συγγνώμην	οὐδεμίαν	τοῖς ἱστοριογράφοις ἀπολιπὼν αὐτὸς εὑρίσκεται
[13, 73]	κατηγορούντων Αλκιβιάδου, διότι σύμμαχον πόλιν	οὐδὲν	ἀδικήσασαν ἐπόρθησεν· ἐγίνοντο δὲ καὶ
[13, 97]	ὅτι τελευτήσας κατὰ τὴν μάχην	οὐδὲν	ἀδοξοτέραν ποιήσει τὴν Σπάρτην. (Τῶν
[13, 66]	οὖν τινος προσβολὰς ποιούμενοι, κακὸν	οὐδὲν	ἀξιόλογον δρῶντες τοὺς ἔνδον διετέλουν·
[13, 109]	ἡμέρας μὲν οὖν εἴκοσι διέτριβον	οὐδὲν	ἄξιον λόγου πράττοντες· μετὰ δὲ
[13, 30]	Κρατήσαντες γὰρ αὐτῶν, ἀδικῆσαι μὲν	οὐδὲν	βουλομένων, ἐπιθυμούντων δὲ τῆς ἐλευθερίας,
[13, 96]	φέροντες ἠναγκάζοντο τὴν ἡσυχίαν ἔχειν·	οὐδὲν	γὰρ ἔτι περαίνειν ἠδύναντο· ἥ
[13, 114]	στρατιωτῶν ἀποβαλόντες ὑπὸ τῆς νόσου·	οὐδὲν	δ' ἧττον καὶ κατὰ Λιβύην
[13, 28]	δι' Αθηναίους δυστυχούντων; Οὗτοι πάντες	οὐδὲν	εἰς ἐκείνους ἁμαρτάνοντες τῶν ἀναγκαιοτάτων
[13, 112]	ἠπείγετο πρὸς τὴν πόλιν σπουδῆς	οὐδὲν	ἐλλείπων· ἐλογίζετο γὰρ οὐκ ἂν
[13, 76]	δὲ καὶ κατὰ τὴν ἀρχὴν	οὐδὲν	ἔπραξεν ἄδικον οὔτ' εἰς πόλιν
[13, 46]	στόλος, καὶ τοῖς μὲν Λακεδαιμονίοις	οὐδὲν	ἐφαίνετο σύσσημον, τοῖς δ' Αθηναίοις
[13, 55]	ἐπὶ τῆς εἰρήνης αἰσχύνην παρ'	οὐδὲν	ἡγούμεναι. (Τοσαύτη κατάπληξις καθειστήκει, ὥστε
[13, 32]	ἡλωκόσιν, ὅταν δὲ κρατηθῶσιν, ὡς	οὐδὲν	ἠδικηκότας συγγνώμης τυγχάνειν. Καὶ τοῦ
[13, 16]	(Ἁπλῶς δὲ τῶν παραγγελλομένων οὐδεὶς	οὐδὲν	ἤκουε, τῶν σκαφῶν θραυομένων καὶ
[13, 76]	συνεχεῖς προσβολὰς ἐν ἀρχῇ μὲν	οὐδὲν	ἤνυε, μετ' ὀλίγον δέ τινων
[13, 10]	γῆν καὶ κατὰ θάλατταν προσβάλλοντες	οὐδὲν	ἤνυον, τῶν Αθηναίων ἀγόντων ἡσυχίαν·
[13, 104]	πολλοὺς τόπους πλεύσας μέγα μὲν	οὐδὲν	οὐδ' ἄξιον μνήμης ἔπραξε· διὸ
[13, 53]	οὖν κακῶς βουλευσάμενοι μετενόησαν ὅτε	οὐδὲν	ὄφελος, καὶ λόγοις πρὸς ἀρέσκειαν
[13, 91]	ἡγεῖσθαι προσόδους, τοὺς δὲ ταπεινοτέρους	οὐδὲν	πράξειν τῶν τοιούτων, δεδιότας τὴν
[13, 12]	τὴν αὐτὴν γνώμην ἀπεφαίνοντο· διόπερ	οὐδὲν	σαφὲς ἐπικρίναντες ἐφ' ἡσυχίας ἔμενον.
[13, 79]	τῆς τῶν Αθηναίων φιλοτιμίας ἐλείποντο	οὐδέν.	Ταῖς γὰρ ναυσὶν ἀθρόαις ἐπιπλεύσαντες,
[13, 29]	ἀδικημάτων πλήρη τὸν βίον ἔχοντες	οὐδένα	τόπον αὐτοῖς βάσιμον εἰς ἔλεον
[13, 60]	πρὸς φυγὴν ἐτράπησαν. Τούτων δ'	οὐδενὶ	κόσμῳ φευγόντων πρὸς τοὺς ἐπὶ
[13, 73]	προεκαλεῖτο τοὺς Κυμαίους εἰς μάχην·	οὐδενὸς	δ' ἐξιόντος δῃώσας τὴν χώραν
[13, 112]	τὰ περὶ τὴν Γέλαν, εἰσῆλθον	οὐδενὸς	κωλύσαντος, καὶ τὴν μὲν οἰκίαν
[13, 82]	ἐξ οὗ τῆς πόλεως κατασκαφείσης	οὐδέποτε	ὕστερον ἴσχυσαν Ακραγαντῖνοι τέλος ἐπιθεῖναι
[13, 35]	τὸν Ιέρωνα τὸν βασιλέα Πολυδώρου,	οὐδέτερον	αὐτῶν ὠνόμασαν νομοθέτην, ἀλλ' ἢ
[13, 40]	πράττειν ἐφ' ἱκανὸν χρόνον διεκινδύνευον,	οὐδετέρων	δυναμένων τυχεῖν τῆς νίκης. (Ἰσορρόπου
[13, 7]	Γάιον Σερουίλιον, Αγρίππαν Μενήνιον, Σπούριον	Οὐετούριον.	Ἐπὶ δὲ τούτων Συρακόσιοι πρέσβεις
[13, 57]	βιαζομένων οὐ διακρίνοντες οὔτε φύσιν	οὔθ'	ἡλικίαν, ἀλλ' ὁμοίως παῖδας νηπίους,
[13, 16]	ἐπὶ μίαν ναῦν πλείους ἐπιφερομένας,	οὔθ'	ὅ, τι σημαίνοιεν εἶχον, μὴ
[13, 92]	οὔτε συνήδρευσεν ἅμα τοῖς στρατηγοῖς	οὔθ'	ὅλως συνῆν· ταῦτα δὲ πράττων
[13, 21]	συναδικεῖ τὴν κοινὴν ἀνθρώπων ἀσθένειαν.	(Οὐθεὶς	γάρ ἐστιν οὕτω φρόνιμος, ὥστε
[13, 21]	παρασκευῆς οὔτε ναῦς οὔτ' ἀνὴρ	οὐθεὶς	ἐπανῆλθεν, ὥστε μηδὲ τὸν ἀγγελοῦντα
[13, 91]	Συρακούσαις, καὶ μεγάλων φόβων ἐπικρεμαμένων,	οὐθεὶς	ἐτόλμα περὶ τοῦ πολέμου συμβουλεύειν.
[13, 58]	περὶ τῆς πατρίδος ἐτετελευτήκεισαν, ἐμακάριζον,	οὐθὲν	ἀνάξιον ἑωρακότας τῆς ἰδίας ἀρετῆς.
[13, 65]	τινα περὶ τὴν Ιωνίαν διέτριψεν	οὐθὲν	ἄξιον λόγου πράξας· μετὰ δὲ
[13, 45]	πολεμικόν· καὶ τῶν μὲν ἐρετῶν	οὐθὲν	ἐλλειπόντων προθυμίας, τῶν δὲ κυβερνητῶν
[13, 79]	εἰς τὴν θάλατταν, τινὲς δ'	οὐκ	αἰσθανόμενοι θερμῶν ἔτι τῶν πληγῶν
[13, 31]	αὐτῶν νῆσον πεπορθηκότες; (Ναί, ἀλλ'	οὐκ	αἴτιον τὸ πλῆθος τῶν Αθηναίων,
[13, 82]	ἐν Σικελίᾳ καὶ τοῖς ἐκτὸς	οὐκ	ἀλόγως ἂν συγκρίνοιτο κατὰ τὸ
[13, 112]	σπουδῆς οὐδὲν ἐλλείπων· ἐλογίζετο γὰρ	οὐκ	ἂν ἄλλως δυνατὸν ἐπικρατῆσαι τῶν
[13, 67]	συναγωνιζομένων τῶν Βυζαντίων. Καὶ πέρας	οὐκ	ἂν ἐκράτησαν Αθηναῖοι τῆς πόλεως
[13, 104]	ἔπραξε· διὸ καὶ ταῦτα μὲν	οὐκ	ἀναγράφειν ἐσπουδάσαμεν· τὸ δὲ τελευταῖον
[13, 81]	εὐδαιμονίας ὑπάρχειν πλήρη· περὶ ἧς	οὐκ	ἀνάρμοστόν μοι φαίνεται διελθεῖν. καὶ
[13, 56]	νομίζοντες ἐκπολιορκηθήσεσθαι τὴν πόλιν, ἀλλ'	οὐκ	ἀναρπασθήσεσθαι. (Αννίβας δὲ τῆς νυκτὸς
[13, 39]	δ' Αθηναῖοι πυθόμενοι τὸν παράπλουν,	οὐκ	ἀνέμειναν ἁπάσας τὰς παρὰ τῶν
[13, 113]	γεγονὸς ἀκούσαντες, τὸ μὲν πλῆθος	οὐκ	ἀνέμενον, εὐθὺς δ' ἐξεβοήθουν ὄντες
[13, 108]	καίπερ ἐν ἄλλοις πραχθέντα χρόνοις,	οὐκ	ἀνεπιτήδειον ἡγησάμεθα παρ' ἄλληλα θεῖναι
[13, 81]	αὐτοῖς διαμένει σημεῖα, περὶ ὧν	οὐκ	ἀνοίκειόν ἐστι βραχέα διελθεῖν. ~Ἥ
[13, 105]	καθ' ἡμέραν εἰς ναυμαχίαν προεκαλοῦντο.	Οὐκ	ἀνταναγομένων δὲ τῶν Πελοποννησίων, οἱ
[13, 62]	αἰτιώτατοι μὲν τῶν εὐημερημάτων γεγενημένοι,	οὐκ	ἀξίας δὲ χάριτας εἰληφότες τῶν
[13, 26]	ἰσχῦσαι παρεσκεύασαν· ὧν ἀρχηγοὺς γενομένους	οὐκ	ἄξιον αὐτοὺς ἀποστερῆσαι. καὶ ταῦτα
[13, 21]	τῇ τῶν κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ· διόπερ	οὐκ	ἄξιον αὐτοὺς τῆς ἡμετέρας ψευσθῆναι
[13, 103]	ἦλθεν ὡς τὸν δῆμον ἐξηπατηκώς·	οὐκ	ἀξιωθεὶς δ' ἀπολογίας ἐδέθη, καὶ
[13, 74]	αὐτὸς ἀπηνέγκατο καὶ τοὺς ἵππους	οὐκ	ἀπέδωκε τῷ πιστεύσαντι. (Ταῦτα δὴ
[13, 87]	δοκῶν εἶναι τῶν πολεμικῶν ἔργων	οὐκ	ἄπειρος τοῦτ' ἔπραξε προδοσίας ἕνεκα.
[13, 112]	τὸν τύραννον· ὡς δὲ ἑώρων	οὐκ	ἀπολείποντας αὐτὸν τοὺς μισθοφόρους, ὁμοθυμαδὸν
[13, 59]	τιμωρίαν λαβεῖν Αννίβας τέτρασι μυριάσιν	οὐκ	ἄπωθεν τῆς πόλεως ἐπί τινων
[13, 85]	εἰς τετρακισμυρίους· τὴν δ' ἄλλην	οὐκ	ἄπωθεν τῆς πόλεως ποιησάμενοι τάφρῳ
[13, 30]	ἐστι τὸ ταῖς ἰδίαις εὐτυχίαις	οὐκ	ἀρκούμενον τῶν πόρρω κειμένων καὶ
[13, 43]	πατρίδι. Θεωρῶν οὖν τοὺς Σελινουντίους	οὐκ	ἀρκουμένους τῇ παραχωρήσει τῆς ἀμφισβητησίμου
[13, 29]	τοὺς ἰδίους ἠγαπήκασι. ~Πῶς οὖν	οὐκ	ἄτοπον, ἄνδρες Συρακόσιοι, τοὺς μὲν
[13, 95]	Συρακοσίων κατηγόρουν τῶν πραχθέντων, ὥσπερ	οὐκ	αὐτοὶ ταῦτα κεκυρωκότες· τοῖς γὰρ
[13, 30]	ἀπολελοίπασι. ~Τί γὰρ τῶν αἰσχίστων	οὐκ	ἐβουλεύσαντο, τί δὲ τῶν δεινοτάτων
[13, 65]	Νίσαιαν κατειλῆφθαι τοὺς μὲν Λακεδαιμονίους	οὐκ	ἐδίωξαν, πρὸς δὲ τοὺς Μεγαρεῖς
[13, 109]	ψιλοῖς ἠγωνίζετο καὶ τὴν χώραν	οὐκ	εἴα προνομεύεσθαι, τοῖς δ' ἱππεῦσι
[13, 44]	καὶ μετὰ τὴν ἧτταν καταπεπλευκότες	οὐκ	εἶχον τοὺς μισθοδοτήσοντας· οἱ δὲ
[13, 17]	πολλῶν ἀπολλυμένων ἡ μάχη τέλος	οὐκ	ἐλάμβανεν· οὐδὲ γὰρ οἱ θλιβόμενοι
[13, 68]	ἦγον γὰρ τῶν ἡλωκυιῶν νεῶν	οὐκ	ἐλάττους διακοσίων, αἰχμαλώτων δὲ ἀνδρῶν
[13, 13]	τῶν δ' Αθηναίων ἄνδρες μὲν	οὐκ	ἐλάττους δισχιλίων, τριήρεις δ' ὀκτωκαίδεκα.
[13, 87]	καὶ Καμπανοὺς καὶ τῶν ἄλλων	οὐκ	ἐλάττους τετρακισμυρίων. Ἤδη δὲ τῶν
[13, 59]	μυριάδες στρατιωτῶν ἀνῃρέθησαν, ἄλλαι δὲ	οὐκ	ἐλάττους τούτων ᾐχμαλωτίσθησαν. (Ὑπὲρ ὧν
[13, 84]	σὺν δὲ τοῖς κατοικοῦσι ξένοις	οὐκ	ἐλάττους τῶν εἴκοσι μυριάδων. (Φασὶ
[13, 86]	πλείους τῶν τρισμυρίων, ἱππεῖς δ'	οὐκ	ἐλάττους τῶν πεντακισχιλίων. ~Ιμίλκων δὲ
[13, 104]	τὰ τοῦ δήμου φρονούντων, ὄντες	οὐκ	ἐλάττους χιλίων, φοβηθέντες τὴν περίστασιν
[13, 101]	συνθορυβοῦντες οὐκ ἠνείχοντο τῶν λόγων.	Οὐκ	ἐλάχιστα δ' αὐτοὺς ἔβλαψαν οἱ
[13, 20]	πόλεμον ἀτυχημάτων, ἄνδρες Συρακόσιοι, μέρος	οὐκ	ἐλάχιστον ἐγὼ μετέσχηκα· δυεῖν γὰρ
[13, 53]	εὐημερημάτων προφερόμενος, ὥσπερ τῆς τύχης	οὐκ	ἐναλλὰξ εἰθισμένης βραβεύειν τὰ κατὰ
[13, 21]	καταρχομένους καὶ τὴν αὑτῶν ὑπεροχὴν	οὐκ	ἐνεγκόντας ἀνθρωπίνως ἀνελπίστοις περιβαλεῖν συμφοραῖς.
[13, 70]	τὸν ἡγεμόνα, ταῖς ψυχαῖς ὅμως	οὐκ	ἐνέδωκαν, ἀλλὰ ναύαρχον εἵλαντο Λύσανδρον,
[13, 15]	τὸ μέγεθος τοῦ κινδύνου λογισάμενος,	οὐκ	ἐπέμεινεν ἐπὶ τῆς ἐν τῇ
[13, 30]	ἐβουλεύσαντο, τί δὲ τῶν δεινοτάτων	οὐκ	ἔπραξαν; Πλεονεξίας ἴδιόν ἐστι τὸ
[13, 31]	προσήκουσι βαρυτέραν ἂν ἐξεῦρον τιμωρίαν.	~Οὐκ	ἔστιν οὖν τούτοις δίκαιος ἀποκείμενος
[13, 31]	ἐνδείξασθαι, διότι τὴν δικαίαν μισοπονηρίαν	οὐκ	ἔσχηκεν ὁ δῆμος τῶν Συρακοσίων.
[13, 91]	τῆς χειμερινῆς τροπῆς κυριεύσας αὐτῆς,	οὐκ	εὐθὺς κατέσκαψεν, ὅπως αἱ δυνάμεις
[13, 12]	χρησίμων ἐπιτελεῖν· ὁ δὲ Νικίας	οὐκ	ἔφη δεῖν αἰσχρῶς οὕτως ἐγκαταλιπεῖν
[13, 31]	Αλκιβιάδην, εἰς ὃν τὴν ἐξουσίαν	οὐκ	ἔχομεν, φασὶ δεῖν τιμωρεῖσθαι, τοὺς
[13, 110]	τὸ τοῦ χάρακος ἀπωξυμμένον ἐνέπιπτον,	οὐκ	ἔχοντες βοήθειαν· (οἵ τε γὰρ
[13, 61]	σχετλιαζόντων μὲν ἐπὶ τοῖς λεγομένοις,	οὐκ	ἐχόντων δὲ ὃ πράξειαν ἕτερον,
[13, 84]	φωτός, τὸ δὲ συνακολουθοῦν πλῆθος	οὐκ	ἐχώρουν αἱ δημόσιαι κατὰ τὸ
[13, 106]	δ' οἱ μὲν πολέμιοι ναυμαχεῖν	οὐκ	ἤθελον, τὸ δὲ στρατόπεδον σιτοδεία
[13, 56]	τὴν μάχην, τοῖς δὲ Σελινουντίοις	οὐκ	ἦν τὸ βοηθῆσον. Τῆς δὲ
[13, 101]	ἤκουον, τοὺς δ' ἀπολογουμένους συνθορυβοῦντες	οὐκ	ἠνείχοντο τῶν λόγων. Οὐκ ἐλάχιστα
[13, 58]	θυγατέρας ἐπιγάμους ὁρᾶν ἠναγκάζοντο πασχούσας	οὐκ	οἰκεῖα τῆς ἡλικίας. (Ἡ γὰρ
[13, 13]	τὸ τεναγῶδες μέρος τοῦ λιμένος,	οὐκ	ὀλίγαι τῶν τριήρων ἐν τοῖς
[13, 8]	τοῖς Συρακοσίοις, καὶ διότι ναῦς	οὐκ	ὀλίγας πληρώσαντες ναυμαχεῖν διέγνωσαν· κατὰ
[13, 86]	στρατόπεδον, καὶ πολλοὶ μὲν ἐτελεύτων,	οὐκ	ὀλίγοι δὲ στρέβλαις καὶ δειναῖς
[13, 95]	ῥᾴδιον. (Διαλυθείσης δὲ τῆς ἐκκλησίας	οὐκ	ὀλίγοι τῶν Συρακοσίων κατηγόρουν τῶν
[13, 108]	αὐτῶν καθ' ἡμέραν ἀνῆγον ζῶντας,	οὐκ	ὀλίγους δὲ ἀνῄρουν. (Τῶν δὲ
[13, 51]	πολεμίους, καὶ πολλοὺς μὲν ἀνεῖλεν,	οὐκ	ὀλίγους δὲ καὶ τῶν ἰδίων
[13, 44]	πολλοὺς μὲν ἐξ Ιβηρίας ἐξενολόγησεν,	οὐκ	ὀλίγους δὲ καὶ τῶν πολιτῶν
[13, 11]	καὶ πεντακοσίους τῶν πολεμίων ἀποκτείναντες,	οὐκ	ὀλίγους δὲ τραυματίας ποιήσαντες, πολλῶν
[13, 98]	μὲν οὖν Καλλικρατίδας ταῦτ' εἰπὼν	οὐκ	ὀλίγους ἐποίησε ζηλῶσαι τὴν ἀρετὴν
[13, 37]	ἅπαντες καταλελύσθαι τὸν πόλεμον διειλήφεισαν·	οὐκέτι	γὰρ τοὺς Αθηναίους οὐδὲ τὸν
[13, 10]	ἐπειδὴ δέ τινες τῶν τριηράρχων	οὐκέτι	δυνάμενοι καρτερεῖν τὴν τῶν Συρακοσίων
[13, 88]	ἤδη, κατεφρόνουν τῶν Καρχηδονίων, ὡς	οὐκέτι	τολμησόντων πληροῦν τὰς τριήρεις. (Διόπερ
[13, 24]	τοῦ κρατοῦντος εὐγνωμοσύνην προσφεύγοντα τιμωρούμενος	οὐκέτι	τὸν ἐχθρὸν κολάζει, πολὺ δὲ
[13, 32]	μὴ ποιεῖν τὴν ἔχθραν αἰώνιον.	Οὐκοῦν	μετὰ τὴν τῶν ἠδικηκότων κόλασιν,
[13, 21]	αὐτῶν τιμωρίας ἔχομεν τὴν ἐξουσίαν.	(Οὐκοῦν	παρὰ μὲν τοῦ δήμου πολλαπλασίαν
[13, 78]	καθώρμιζεν οὔσας λιθοφόρους. (Οἱ μὲν	οὖν	Αθηναῖοι καὶ τῶν Μιτυληναίων ὄχλος
[13, 5]	δήμῳ τὰ πεπραγμένα. (Οἱ μὲν	οὖν	Αθηναῖοι παραδόντες δικαστηρίῳ τοῦ τε
[13, 10]	τῶν τριήρων ναυμαχία. (Οἱ μὲν	οὖν	Αθηναῖοι ταχυναυτούσας ἔχοντες τριήρεις, καὶ
[13, 56]	πολεμίων τὴν δύναμιν. (Οἱ μὲν	οὖν	Ακραγαντῖνοι καὶ Γελῷοι περιέμενον τοὺς
[13, 85]	τῆς πολιορκίας ἐνηργεῖτο. (Οἱ μὲν	οὖν	Ακραγαντῖνοι τοὺς ἐν ἡλικίᾳ πάντας
[13, 35]	τὴν τελευτὴν περιπέτεια. Ταῦτα μὲν	οὖν	ἀκριβέστερον εἰπεῖν προήχθην διὰ τὸ
[13, 33]	ἀνεβόησε, Μὰ Δία οὐ μὲν	οὖν,	ἀλλὰ καὶ κυρίους ποιήσω. Καὶ
[13, 82]	τῶν τότε ἀνθρώπων· τῶν μὲν	οὖν	ἄλλων ἱερῶν τὰ μὲν κατεκαύθη,
[13, 62]	παρεδέχοντο τοὺς ἰδίους. (Κατὰ κράτος	οὖν	ἁλούσης τῆς πόλεως, ἐπὶ πολὺν
[13, 21]	ἡμετέρας ψευσθῆναι φιλανθρωπίας. (Οἱ μὲν	οὖν	ἀμετάθετον τὴν ἔχθραν φυλάττοντες μαχόμενοι
[13, 106]	τῆς Ιταλίας διέτριβεν. Οὗτοι μὲν	οὖν,	ἄνδρες ἱκανοὶ τἄλλα δόξαντες εἶναι,
[13, 21]	αὐτοῖς τὴν συμφορὰν περιλειφθῆναι. (Εἰδότες	οὖν,	ἄνδρες Συρακόσιοι, τοὺς ὑπερηφανοῦντας (καὶ)
[13, 43]	ἐν τῇ Σελινοῦντι. (Ὁ δ'	οὖν	Αννίβας, ὢν μὲν καὶ φύσει
[13, 25]	μηδέποτε ταπεινὸν μηδὲν βουλεύεσθαι. Καλὸν	οὖν	ἀντὶ τοῦ τὴν ἔχθραν ἐπαύξειν
[13, 77]	στρατηγῶν ἦν κατεσκευακώς. Ἔτυχε μὲν	οὖν	ἁπάσαις ἀνηγμένος ἐπὶ τὴν βοήθειαν
[13, 49]	τοῦ στόλου παντός. (Ὁ μὲν	οὖν	Αρχέλαος φιλοτιμότερον πολιορκήσας τὴν Πύδναν
[13, 89]	τὰς ψυχὰς ἐντείνοντος. (Οὗτοι μὲν	οὖν	ἀσφαλῶς διασωθέντες εἰς Γέλαν ὕστερον
[13, 2]	ἐὰν τῆς νήσου κρατήσωσιν. ἔδοξεν	οὖν	αὐτοῖς Σελινουντίους μὲν καὶ Συρακοσίους
[13, 81]	τὸ τοῦ πολέμου βάρος. Ἔδοξεν	οὖν	αὐτοῖς τόν τε σῖτον καὶ
[13, 2]	σελήνης φῶς ἑωρακέναι. οὗτος μὲν	οὖν	αὑτὸν ἐξελέγξας κατεψευσμένος ἠπιστήθη, τῶν
[13, 83]	τὸ δὲ ἦθος θαυμαστόν. ἀποσταλέντος	οὖν	αὐτοῦ πρὸς Κεντοριπίνους κατὰ πρεσβείαν,
[13, 74]	ὧν εἰς αὐτοὺς ἐξήμαρτεν· αὐτὸς	οὖν	αὑτοῦ κατέγνω φυγήν. ~Προσετέθη δὲ
[13, 95]	ἀπεδείχθη στρατηγὸς αὐτοκράτωρ. Ἐπεὶ δ'	οὖν	αὐτῷ τὰ πράγματα κατὰ νοῦν
[13, 95]	ἐσομένην δυναστείαν ἀνεθεώρουν. Οὗτοι μὲν	οὖν	βεβαιῶσαι βουλόμενοι τὴν ἐλευθερίαν ἔλαθον
[13, 72]	τοῖς τείχεσι διηγωνίζοντο. (Οἱ μὲν	οὖν	Βοιωτοὶ καθ' αὑτοὺς προνενικηκότες ἐπὶ
[13, 47]	ἐκπολιορκηθῶσιν ὑπ' Αθηναίων θαλασσοκρατούντων· ἠξίουν	οὖν	Βοιωτοὺς κοινῇ χῶσαι τὸν Εὔριπον,
[13, 94]	ἐπειδὴ συνεργεῖν οὐ προαιρεῖται. (Μηκέτ'	οὖν	βούλεσθαι στρατηγεῖν, ἀλλὰ παρεῖναι τὴν
[13, 98]	εἰς τάξιν καθίσταντο. (Τοῦ μὲν	οὖν	δεξιοῦ κέρατος Θράσυλλος ἡγεῖτο καὶ
[13, 2]	μιᾷ νυκτὶ περικοπῆναι. Ὁ μὲν	οὖν	δῆμος, οὐχ ὑπὸ τῶν τυχόντων
[13, 21]	τοῦ συμφέροντος συμβουλίαν. ~Ὁ μὲν	οὖν	δῆμος τῶν Αθηναίων τῆς ἰδίας
[13, 102]	τοὺς πολεμίους κατεναυμαχήσαμεν. (Ὁ μὲν	οὖν	Διομέδων ταῦτα διαλεχθεὶς ἐπὶ τὸν
[13, 96]	τηλικαύτας ἔχοντας δυνάμεις. (Ὁ δ'	οὖν	Διονύσιος εὐθέως ἔγημε τὴν Ερμοκράτους
[13, 93]	κατασταθεὶς ὑπὸ Συρακοσίων. (Ὁ δ'	οὖν	Διονύσιος καταλαβὼν τοὺς εὐπορωτάτους στασιάζοντας
[13, 64]	τὸν τόπον ἐξέλιπον. Λακεδαιμόνιοι μὲν	οὖν	ἐγκρατεῖς ἐγένοντο τῆς Πύλου, πεντεκαίδεκα
[13, 26]	Ελλήνων ἀπέσφαξαν τοὺς αἰχμαλώτους. Τί	οὖν;	Εἰ μὲν αὐτοῖς ἐκ ταύτης
[13, 109]	ἰδίας ἐπικρατείας. (Ἐφ' ἡμέρας μὲν	οὖν	εἴκοσι διέτριβον οὐδὲν ἄξιον λόγου
[13, 37]	οὐ γὰρ συνοίσειν Πέρσαις· κρεῖττον	οὖν	εἶναι περιορᾶν τοὺς διαπολεμοῦντας ἴσους
[13, 96]	καὶ Δήμαρχον, ἀνεῖλεν. (Διονύσιος μὲν	οὖν	ἐκ γραμματέως καὶ τοῦ τυχόντος
[13, 3]	προσευχόμενοι κατατυχεῖν τῆς στρατείας. (Ἀναχθέντες	οὖν	ἐκ τοῦ Πειραιέως περιέπλευσαν τὴν
[13, 39]	ἐλάττω τῶν ἐνενήκοντα. οὗτοι μὲν	οὖν	ἐκ τοῦ πρὸς τὴν Ασίαν
[13, 48]	δύναμιν τῶν φυγάδων. (Οἱ μὲν	οὖν	ἐκπεσόντες ἐκ τῆς πατρίδος εἰς
[13, 64]	Ανυτον τὸν Ανθεμίωνος. Οὗτος μὲν	οὖν	ἐκπλεύσας, καὶ διά τινας χειμῶνας
[13, 48]	ᾤκουν τὴν πατρίδα. Ἡ μὲν	οὖν	ἐν Κορκύρᾳ σφαγὴ τοιοῦτον ἔσχε
[13, 23]	αἰχμάλωτοι γεγόνασιν, ὡς ὁρᾶτε. καλὸν	οὖν	ἐν ταῖς τῶν ἄλλων ἀτυχίαις
[13, 51]	ἐποιήσαντο τὴν πρώτην. (Οἱ μὲν	οὖν	ἐν τῇ πόλει Πελοποννήσιοι καὶ
[13, 22]	κατορθώμασι τοὺς ἡδομένους. (Τὰ μὲν	οὖν	ἐν τοῖς ὅπλοις πλεονεκτήματα τύχῃ
[13, 39]	δ' ἐμπειρίαις ὑπερέχοντες. (Λακεδαιμόνιοι μὲν	οὖν	ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ κέρατος ἔταξαν
[13, 75]	ἐπὶ τὴν Συράκουσαν. (Αὐτὸς μὲν	οὖν	ἐπὶ τῶν ὅρων κατέμεινε διὰ
[13, 45]	γίνεσθαι κατ' ἐμβολήν. (Οἱ μὲν	οὖν	ἐπιβάται θεωροῦντες πλαγίας τὰς ἑαυτῶν
[13, 88]	ὑπάρχειν ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν. Εὐθὺς	οὖν	ἐπιγινομένης τῆς νυκτὸς παρήγγειλαν ἀναζευγνύειν
[13, 37]	καὶ πλούτῳ πρῶτος Αθηναίων. (Οὗτος	οὖν	ἐπιθυμῶν τῆς εἰς τὴν πατρίδα
[13, 33]	ξίφος ἑαυτὸν ἀπέκτεινεν. ταῦτα μὲν	οὖν	ἐπράχθη κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτόν.
[13, 6]	ἔχοντες Λαβικοὺς ἐξεπολιόρκησαν. ταῦτα μὲν	οὖν	ἐπράχθη κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτόν.
[13, 75]	ἀναδείξῃ ἑαυτὸν τύραννον. (Ὁ μὲν	οὖν	Ερμοκράτης τότε τὸν καιρὸν οὐχ
[13, 47]	ταχέως λαβεῖν συντέλειαν. (Τῆς μὲν	οὖν	Εὐβοίας κατεσκευάσθη τὸ χῶμα κατὰ
[13, 18]	ἑαυτῶν φροντίζειν σωτηρίας. Δημοσθένης μὲν	οὖν	ἔφη δεῖν, λελυμένου τοῦ ζεύγματος,
[13, 20]	ὡς ὁρᾶτε, χειραγωγούμενος. (Εἰ μὲν	οὖν	ἑώρων, ὦ ἄνδρες Συρακόσιοι, τὴν
[13, 59]	φόρον τοῖς Καρχηδονίοις. (Αὕτη μὲν	οὖν	ἡ πόλις ἀπὸ τῆς κτίσεως
[13, 111]	ἐν τῇ πόλει. Οὗτοι μὲν	οὖν	ἤδη τῆς ἡμέρας ὑποφωσκούσης ἀφώρμησαν
[13, 8]	πληρώσαντες ναυμαχεῖν διέγνωσαν· κατὰ τάχος	οὖν	ἠξίου τριήρεις τε πέμπειν καὶ
[13, 112]	κατάλυσιν τῆς δυναστείας. (Οἱ μὲν	οὖν	Ιταλιῶται καταλιπόντες αὐτὸν ἐπ' οἴκου
[13, 4]	ὅλην τὴν νῆσον. (Ακραγαντῖνοι μὲν	οὖν	καὶ Νάξιοι συμμαχήσειν ἔφησαν Αθηναίοις,
[13, 47]	τόπος ἦν στενώτατος. Συνέβαινε μὲν	οὖν	καὶ πρότερον ἀεὶ κατ' ἐκεῖνον
[13, 108]	γεγενημένον τῆς ἁλώσεως. (Ταῦτα μὲν	οὖν,	καίπερ ἐν ἄλλοις πραχθέντα χρόνοις,
[13, 53]	κατὰ πόλεμον προτερήματα. (Αθηναῖοι μὲν	οὖν	κακῶς βουλευσάμενοι μετενόησαν ὅτε οὐδὲν
[13, 98]	τὸν πόλεμον ἔργων. (Ὁ μὲν	οὖν	Καλλικρατίδας ταῦτ' εἰπὼν οὐκ ὀλίγους
[13, 108]	διὰ τὸ παράδοξον. Οἱ δ'	οὖν	Καρχηδόνιοι δενδροτομοῦντες τὴν χώραν τάφρον
[13, 42]	ἐν βύβλοις δώδεκα. (Τὰ μὲν	οὖν	κατὰ τὴν Ελλάδα καὶ τὴν
[13, 44]	διαβιβάζειν τὰς δυνάμεις. Τὰ μὲν	οὖν	κατὰ τὴν Σικελίαν ἐν τούτοις
[13, 78]	τοὺς ταρσοὺς παρασύρων. Τῶν μὲν	οὖν	κατὰ τὸν Κόνωνα ταχθεισῶν οὐδεμία
[13, 103]	ὅλον τὸν βίον. (Τὰ μὲν	οὖν	κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν πραχθέντα
[13, 69]	τὸν ἄνδρα τοῦτον. ~Ἐπεὶ δ'	οὖν	κατέπλευσεν ὁ στόλος, ἐπέστρεψε τὸ
[13, 48]	ταῖς πόλεσι καθίστανον. (Οἱ δ'	οὖν	Κορκυραῖοι θεωροῦντες τοὺς δυνατωτάτους τῶν
[13, 98]	ὅμως ἕτοιμός εἰμι τελευτᾶν. Εἰδὼς	οὖν	μετὰ τὸν τῶν ἡγεμόνων θάνατον
[13, 50]	δὲ τρίτου Θρασύβουλος. Αλκιβιάδης μὲν	οὖν	μετὰ τοῦ καθ' αὑτὸν μέρους
[13, 20]	ὑπὲρ αὐτῶν μνήμην καταλελοίπασιν. Εἰκότως	οὖν	μισῶ τοὺς Αθηναίους, δι' ἐκείνους
[13, 34]	αἱ τῶν πολεμίων τριήρεις. Γενομένης	οὖν	ναυμαχίας ἐνίκων οἱ Λακεδαιμόνιοι, καὶ
[13, 54]	τῶν δέκα μυριάδων. Τὰς μὲν	οὖν	ναῦς ἐν τῷ περὶ Μοτύην
[13, 27]	καὶ πρόξενος ὢν διατετέλεκεν; (Ἄτοπον	οὖν	Νικίαν κολάζεσθαι τὸν ὑπὲρ ἡμῶν
[13, 15]	παραδοῦναι τοῖς Συρακοσίοις. (Ὁ μὲν	οὖν	Νικίας τοιούτοις χρησάμενος λόγοις πάλιν
[13, 60]	εἶχε τὴν ἡγεμονίαν. ~ότε μὲν	οὖν	νυκτὸς ἀφελομένης τὴν ἐπὶ τὸ
[13, 5]	ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἀνῃρέθησαν. (Πιστεύσας	οὖν	ὁ δῆμος ταῖς κατηγορίαις, καὶ
[13, 78]	καὶ κατὰ θάλατταν. (Αὐτὸς μὲν	οὖν	ὁ Κόνων τὰς τριήρεις ἔχων
[13, 2]	ἐν τοῖς πληρώμασι. (Τότε μὲν	οὖν	οἱ στρατηγοὶ μετὰ τῆς βουλῆς
[13, 102]	αὐτὸν τύχης ἀναξίου. (Τούτους μὲν	οὖν	οἱ ταχθέντες ὑπὸ τῶν νόμων
[13, 75]	εἰς τὴν προτέραν εὔνοιαν. (Τῶν	οὖν	ὀστῶν παρακομισθέντων ἐνέπεσεν εἰς τὰ
[13, 29]	ὅσον τοὺς ἰδίους ἠγαπήκασι. ~Πῶς	οὖν	οὐκ ἄτοπον, ἄνδρες Συρακόσιοι, τοὺς
[13, 95]	ἤμελλε κυριεύσειν τῆς τυραννίδος. Εὐθὺς	οὖν	παρήγγειλε τοὺς ἐν ἡλικίᾳ πάντας
[13, 107]	Λακεδαιμονίοις ἡγεμόσι χρῆσθαι. (Ὁ μὲν	οὖν	Πελοποννησιακὸς πόλεμος, μακρότατος γενόμενος ὧν
[13, 99]	ἐπιστραφέν, ἠναγκάσθησαν φυγεῖν. Τῶν μὲν	οὖν	Πελοποννησίων οἱ μὲν εἰς Χίον,
[13, 39]	πλήθει τῶν νεῶν. ~Οὗτοι μὲν	οὖν	περὶ ταῦτα διέτριβον. Μίνδαρος δ'
[13, 30]	λοιποὺς διδόναι φόρους ἀναγκάζειν. Ὅταν	οὖν	περὶ τοὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους ὑπάρχῃ
[13, 90]	δεδημιουργημένων ὑπεράγων ἀριθμός. Τὰ μὲν	οὖν	πολυτελέστατα τῶν ἔργων ἀπέστειλεν εἰς
[13, 28]	ὁμοεθνεῖς ἀνθρώπους ἐνδείξασθαι. ~Νικόλαος μὲν	οὖν	πρὸς τοὺς Συρακοσίους τοιούτοις χρησάμενος
[13, 85]	τοῖς τείχεσιν ὑπερμεγέθεις. τὴν μὲν	οὖν	πρώτην ἡμέραν ἐπὶ τούτων τειχομαχήσαντες
[13, 55]	εἰς τὴν πόλιν. (Τὸ μὲν	οὖν	πρῶτον κατεπλήξαντο τοὺς ὑποστάντας, ὀλίγους
[13, 19]	νομίζων κατηγορήσειν τῶν αἰχμαλώτων. Γενομένης	οὖν	σιωπῆς ὁ πρεσβύτερος ἐντεῦθεν ἤρξατο
[13, 72]	τῶν ἐπὶ Θρᾴκης. Οἱ μὲν	οὖν	στρατηγοὶ τῶν Αθηναίων ταῦτα ἔπραξαν
[13, 6]	εἰς τὴν Κατάνην. (Οἱ μὲν	οὖν	Συρακόσιοι κατὰ τὴν τεταγμένην νύκτα
[13, 35]	Ρωμαίων πολιτείας ἠξιώθησαν. Οἱ δ'	οὖν	Συρακόσιοι κατὰ τοὺς νεωτέρους χρόνους
[13, 17]	ὀλίγον ἅπαντες ἐτράπησαν. (Οἱ μὲν	οὖν	Συρακόσιοι μετὰ πολλῆς κραυγῆς κατεδίωκον
[13, 81]	οὐ μετρίως ἠγωνίων. (Οἱ μὲν	οὖν	Συρακόσιοι πρός τε τοὺς κατ'
[13, 18]	ἀσφαλῶς ἂν ἐχωρίσθησαν. (Οἱ μὲν	οὖν	Συρακόσιοι τῆς ἡμέρας ὑποφωσκούσης ἀπέστειλαν
[13, 10]	τῶν Αθηναίων τριήρεις. (Ἐπὶ μὲν	οὖν	συχνὰς ἡμέρας οἱ Συρακόσιοι τῇ
[13, 80]	Εφορος, τριάκοντα μυριάδες. Καρχηδόνιοι μὲν	οὖν	τὰ πρὸς τὴν διάβασιν ἑτοιμάζοντες
[13, 3]	παρελέγοντο τὴν Ιταλίαν. (Ὑπὸ μὲν	οὖν	Ταραντίνων οὐ προσεδέχθησαν, Μεταποντίνους δὲ
[13, 37]	ἀπέστειλεν εἰς Φοινίκην. Τότε μὲν	οὖν	τηλικαύτην τῶν Λακεδαιμονίων συμμαχίαν παρείλατο·
[13, 62]	τῶν νεῶν παρουσίαν. (Ἐκείνην μὲν	οὖν	τὴν ἡμέραν διεκαρτέρησαν, τῇ δ'
[13, 5]	Αλκιβιάδην ἐπὶ τὴν κρίσιν. παραγενομένης	οὖν	τῆς νεὼς εἰς τὴν Κατάνην,
[13, 66]	Πελοποννησίων καὶ μισθοφόρους. (Μέχρι μὲν	οὖν	τινος προσβολὰς ποιούμενοι, κακὸν οὐδὲν
[13, 19]	εἰς τὴν πόλιν. (Τότε μὲν	οὖν	τοῖς θεοῖς ἔθυσαν πανδημεί, τῇ
[13, 43]	κατασκευάσαι χρήσιμον τῇ πατρίδι. Θεωρῶν	οὖν	τοὺς Σελινουντίους οὐκ ἀρκουμένους τῇ
[13, 77]	εἰς τὸν λιμένα καταφεύξεσθαι. (Ἐμβιβάσας	οὖν	τοὺς στρατιώτας ἔπλει σχολαίως ταῖς
[13, 31]	ἂν ἐξεῦρον τιμωρίαν. ~Οὐκ ἔστιν	οὖν	τούτοις δίκαιος ἀποκείμενος ἔλεος· αὐτοὶ
[13, 84]	λοιπὸν βίον τρυφήν. Περὶ μὲν	οὖν	τούτων οὔτε παραδραμεῖν ἠθελήσαμεν οὔτ'
[13, 3]	καὶ φίλους προπέμποντος. (Αἱ μὲν	οὖν	τριήρεις παρ' ὅλον τὸν λιμένα
[13, 106]	ἕκαστος ἤλπιζε σωθήσεσθαι. (Τῶν μὲν	οὖν	τριήρων δέκα μόνον διεξέπεσον, ὧν
[13, 28]	κατὰ τὸν πόλεμον ἐπενθήσατε; Πολλοὶ	(οὖν)	τῶν καθημένων ἐθορύβησαν. (Ὁ δ'
[13, 6]	τῇ παρεμβολῇ τῶν Αθηναίων. ἐπεξελθόντων	οὖν	τῶν πολεμίων συνέστη μάχη, καθ'
[13, 22]	ἠτυχηκότας συγγνώμην προσλαβοῦσα. (Ἀπ' ἐκείνων	οὖν	τῶν χρόνων τῆς κατὰ Σικελίαν
[13, 87]	ἐπέσχον τοὺς στρατιώτας. Οἱ μὲν	οὖν	φεύγοντες μετὰ πάσης ἀσφαλείας διεσώθησαν
[13, 37]	ἐδόκουν τοῖς ὅλοις ἐλαττοῦσθαι. (Ἔχων	οὖν	φιλίαν πρὸς Φαρνάβαζον τὸν Δαρείου
[13, 46]	τῆς ναυμαχίας τόπον. Ἐπὶ πολὺν	οὖν	χρόνον ἰσόρροπος ἦν ἡ μάχη
[13, 32]	εἰς τέλος ἄξουσιν. (Ἐγὼ μὲν	οὖν,	ὦ Ζεῦ καὶ πάντες θεοί,
[13, 12]	χρῆσθαι τοῖς πράγμασιν. (Δημοσθένης μὲν	οὖν	ᾤετο δεῖν ἀποπλεῖν τὴν ταχίστην
[13, 55]	πολέμῳ συνηγωνισμένοι μόνοι τῶν Σικελιωτῶν,	οὔποτ'	ἤλπιζον ὑπὸ τῶν εὐεργετηθέντων εἰς
[13, 81]	κομιζόμενοι καρπὸν ἐπώλουν εἰς Καρχηδόνα·	(οὔπω	γὰρ κατ' ἐκείνους τοὺς χρόνους
[13, 55]	ἐξεώσθησαν καὶ συχνοὺς ἑαυτῶν ἀπέβαλον·	οὔπω	γὰρ τελέως ἀνακεκαθαρμένου τοῦ τείχους
[13, 106]	πρὸς τὰς ἄλλας ναῦς κατεδίωξεν.	(Οὔπω	δὲ τῶν τριήρων τοῖς Αθηναίοις
[13, 111]	ἢ φίλων ὑπελείποντο, προσδοκωμένων ὅσον	οὔπω	παρέσεσθαι τῶν Καρχηδονίων· (ἡ γὰρ
[13, 76]	δὲ καὶ τὴν ψυχὴν ἁπλοῦς,	οὔπω	τῶν ξενικῶν ἠθῶν πεπειραμένος, δικαιότατος
[13, 18]	δὲ δυναμένους μάχεσθαι προηγεῖσθαι καὶ	οὐραγεῖν	τάξαντες, προῄεσαν ἐπὶ Κατάνης, ὧν
[13, 92]	πρὸς τοὺς ἰδίους κινδύνους συμπαραλαμβάνειν,	οὕς	τῶν πολεμίων μεγάλας δωρεὰς ὑπισχνουμένων,
[13, 95]	φύλακας αὐτῷ τῶν στρατιωτῶν ἑξακοσίους,	οὓς	ἂν προαιρῆται. Λέγεται δὲ τοῦτο
[13, 91]	ὅτι τοιούτους προστάτας αἱροῦνται, δι'	οὓς	ἀπολέσθαι κινδυνεύει πᾶσα Σικελία. (Οὐ
[13, 45]	μὲν ἐπὶ τὰς πρῴρας ἐπέστησεν,	οὓς	δ' ἐπὶ τῆς γῆς εὐκαίρως
[13, 48]	ἀγορᾶς πληθούσης οὓς μὲν συνελάμβανον,	οὓς	δ' ἐφόνευον, πλείους δὲ τῶν
[13, 31]	τιμὰς ἀφελέσθαι προείλοντο; πρὸς ἀνθρώπους,	οὓς	δουλωσόμενοι παρεγένοντο; Δήμητρα καὶ Κόρην
[13, 69]	εἵλαντο δὲ καὶ στρατηγοὺς ἑτέρους	οὓς	ἐκεῖνος ἤθελεν, Αδείμαντον καὶ Θρασύβουλον.
[13, 30]	ἀγανακτεῖν. (Καὶ τί λέγω Μηλίους,	οὓς	ἐκπολιορκήσαντες ἡβηδὸν ἀπέκτειναν, καὶ Σκιωναίους,
[13, 70]	πόλεων μετεπέμπετο τοὺς δυνατωτάτους, πρὸς	οὓς	ἑταιρίας συντιθέμενος ἐπηγγέλλετο τῶν πραγμάτων
[13, 2]	δ' ἄλλοις ἁπλῶς τάξαι φόρους,	οὓς	κατ' ἐνιαυτὸν οἴσουσιν Αθηναίοις. ~Τῇ
[13, 111]	ἁλισκομένων, ἀλλ' ἀσυμπαθῶς τῶν ἠτυχηκότων	οὓς	μὲν ἀνεσταύρουν, οἷς δ' ἀφορήτους
[13, 45]	ταχέως παρεκόμισε καὶ τῶν στρατιωτῶν	οὓς	μὲν ἐπὶ τὰς πρῴρας ἐπέστησεν,
[13, 48]	Λακεδαιμονίων φρονοῦντας ἐξαίφνης ἀγορᾶς πληθούσης	οὓς	μὲν συνελάμβανον, οὓς δ' ἐφόνευον,
[13, 26]	ἐποίησαν· οὗτοι νόμους εὗρον, δι'	οὓς	ὁ κοινὸς βίος ἐκ τῆς
[13, 71]	γὰρ ἡ πόλις σύμμαχος Αθηναίων	οὖσα	κακῶς ἔπασχεν ὑπό τινων φυγάδων
[13, 56]	αἱ μὲν ἐπὶ τῶν οἰκιῶν	οὖσαι	γυναῖκες ἀνεβόησαν, οἱ δὲ Σελινούντιοι
[13, 45]	ἐπ' αὐτοὺς πάσαις ταῖς ναυσίν,	οὔσαις	ἑβδομήκοντα καὶ τέσσαρσιν. (Ὁ δὲ
[13, 97]	τριήρεις, ἀνήχθησαν ἁπάσαις ταῖς ναυσὶν	οὔσαις	ἑκατὸν πεντήκοντα, καὶ κατέπλευσαν εἰς
[13, 65]	Μεγαρεῖς μὲν Νίσαιαν ὑπ' Αθηναίους	οὖσαν	εἷλον, Αθηναῖοι δ' ἐπ' αὐτοὺς
[13, 24]	σαυτόν, ἰδὲ τὴν τύχην ἁπάντων	οὖσαν	κυρίαν. Τίνος γὰρ χάριν οἱ
[13, 63]	χώραν ἅπασαν τὴν ὑπὸ Καρχηδονίους	οὖσαν	πορθῶν ἐπαίνου παρὰ τοῖς Σικελιώταις
[13, 100]	εἰς τὴν Πυρραίων πόλιν ἀπεχώρησεν,	οὖσαν	σύμμαχον· ἐδεδοίκει γάρ, μήποτε τῷ
[13, 40]	(Διόπερ ὁ Μίνδαρος ὁρῶν ἄπρακτον	οὖσαν	τὴν ἐκ τῶν ἐμβολῶν βίαν,
[13, 85]	καθ' ἕνα τόπον θεωροῦντες εὐέφοδον	οὖσαν	τὴν πόλιν, δύο πύργους προσήγαγον
[13, 72]	προσηγάγετο πόλιν ἐν ταῖς δυνατωτάταις	οὖσαν	τότε τῶν ἐπὶ Θρᾴκης. Οἱ
[13, 13]	τάς τε τριήρεις πάσας ἐπλήρωσαν,	οὔσας	ἑβδομήκοντα καὶ τέσσαρας, καὶ τὰς
[13, 49]	(Ὅθεν αὐτοὶ μὲν καθελκύσαντες τὰς	οὔσας	ἐν Σηστῷ ναῦς περιέπλευσαν τὴν
[13, 78]	δὲ τοῖς βάθεσιν ὁλκάδας καθώρμιζεν	οὔσας	λιθοφόρους. (Οἱ μὲν οὖν Αθηναῖοι
[13, 38]	δὲ τὰς ἄλλας πάσας ἀναλαβών,	οὔσας	ὀγδοήκοντα καὶ τρεῖς, ἀπῆρεν εἰς
[13, 41]	εἰς Εὔβοιαν, ἀθροίσας τὰς ναῦς	οὔσας	πεντήκοντα κατὰ σπουδὴν ἀνήχθη· καὶ
[13, 104]	Σάμον, τὰς ναῦς ἁπάσας ἐπλήρωσεν,	οὔσας	τρεῖς πρὸς ταῖς ἑκατὸν ἑβδομήκοντα.
[13, 47]	εἰς Σηστὸν ἀπέπλευσαν ἤδη νυκτὸς	οὔσης,	ἅμα δ' ἡμέρᾳ τά τε
[13, 67]	ὡς ἁπάσης ἐκεῖ τῆς δυνάμεως	οὔσης,	αὐτοὶ δὲ μετὰ τοῦ πεζοῦ
[13, 11]	ἐξεώσθησαν οἱ Αθηναῖοι καὶ νυκτὸς	οὔσης	διὰ τὴν ἀπειρίαν τῶν τόπων
[13, 90]	ἐν τοῖς παροιχομένοις χρόνοις ἀληθείας	οὔσης	δυσευρέτου, τοὺς μέντοι γε κατὰ
[13, 94]	τῶν ἰδίων στρατιωτῶν. ~Θέας δ'	οὔσης	ἐν ταῖς Συρακούσαις, κατὰ τὴν
[13, 2]	ὑπὸ τῆς βουλῆς, πῶς νυκτὸς	οὔσης	ἐπεγίνωσκε τὰς ὄψεις, ἔφησε πρὸς
[13, 40]	νίκης. (Ἰσορρόπου δὲ τῆς μάχης	οὔσης,	ἐπεφάνησαν ὑπέρ τινος ἄκρας ναῦς
[13, 57]	ναοὺς συλήσειαν. (Ἤδη δὲ νυκτὸς	οὔσης	ἡ μὲν πόλις διήρπαστο, τῶν
[13, 83]	παραγενομένων ἐκ Γέλας χειμερίου περιστάσεως	οὔσης,	καθάπερ φησὶ Τίμαιος ἐν τῇ
[13, 35]	δοκεῖν εἶναι δυσκατανοήτους. (Μεγάλης δὲ	οὔσης	κατὰ τὴν νομοθεσίαν ἀναθεωρήσεως, μισοπόνηρος
[13, 18]	ἱππέων τὸ προσταχθὲν ἤδη νυκτὸς	οὔσης,	οἱ μὲν Αθηναῖοι νομίσαντες τῶν
[13, 58]	τοῖς ἰδιώταις καὶ αὐτοῖς προθύμοις	οὖσι	χορηγεῖν τὰ πρὸς τὸ ζῆν
[13, 2]	(ῶν δὲ ἰδιωτῶν οἱ ταῖς	οὐσίαις	εὐποροῦντες τῇ προθυμίᾳ τοῦ δήμου
[13, 69]	ψηφισμάτων. (Διόπερ αὐτῷ τήν τε	οὐσίαν	ἀπέδωκαν ἣν ἐδήμευσαν, ἔπειτα δὲ
[13, 91]	ὁ τὰς ἱστορίας ὕστερον συγγράψας,	οὐσίαν	ἔχων μεγάλην, ἐξέτισε τὰ πρόστιμα,
[13, 81]	ἐκ τῆς Λιβύης ἀντιφορτιζόμενοι πλοῦτον	οὐσίας	ἀπίστους τοῖς μεγέθεσιν ἐκέκτηντο. Πολλὰ
[13, 59]	τούτῳ μὲν ὁ Αννίβας τὰς	οὐσίας	ἀποκατέστησεν· ἀεὶ γὰρ τὰ Καρχηδονίων
[13, 93]	αὐτοὺς μὲν ἀπέκτεινε, τὰς δ'	οὐσίας	αὐτῶν ἐδήμευσεν, ἐκ δὲ τῶν
[13, 52]	εἰσφορὰς ἀπὸ τῶν ἰδίων διδόντες	οὐσιῶν,	ἅμα καὶ τὰς κακοπαθείας φεύγουσι
[13, 92]	τῶν ἐχθρῶν φόνους, δημεύσεις τῶν	οὐσιῶν,	ἑαυτοῖς ἀποκαθεσταμένα τὰ χρήματα. Καὶ
[13, 101]	στρατηγοὺς θανάτῳ καὶ δημεύσει τῶν	οὐσιῶν.	~Τούτων δὲ κυρωθέντων, καὶ μελλόντων
[13, 79]	αἰσθανόμενοι θερμῶν ἔτι τῶν πληγῶν	οὐσῶν	διηγωνίζοντο· πλεῖστοι δ' ὑπὸ τῶν
[13, 46]	Ελλήσποντον. (Τούτων δὲ πόρρω μὲν	οὐσῶν,	ἑκάτεροι σφίσι βοήθειαν ἐλπίζοντες παραγενέσθαι,
[13, 112]	καὶ συνέπεσεν. (Οἱ γὰρ ἱππεῖς	οὔτ'	ἂν ἔτ' ἀπελθεῖν οὔτε μεῖναι
[13, 21]	τῆς τηλικαύτης παρασκευῆς οὔτε ναῦς	οὔτ'	ἀνὴρ οὐθεὶς ἐπανῆλθεν, ὥστε μηδὲ
[13, 76]	ἔπραξεν ἄδικον οὔτ' εἰς πόλιν	οὔτ'	εἰς ἰδιώτην, ἀλλὰ καὶ τοῖς
[13, 76]	τὴν ἀρχὴν οὐδὲν ἔπραξεν ἄδικον	οὔτ'	εἰς πόλιν οὔτ' εἰς ἰδιώτην,
[13, 56]	διὰ τοὺς τῶν οἰκιῶν τοίχους,	οὔτ'	ἐπ' ἴσης διαγωνίσασθαι διὰ τοὺς
[13, 84]	οὖν τούτων οὔτε παραδραμεῖν ἠθελήσαμεν	οὔτ'	ἐπὶ πλεῖον μακρολογεῖν, ἵνα μὴ
[13, 23]	αἰώνιον διαφυλάττοντας παραδιδόναι παισὶ παίδων	οὔτ'	εὔγνωμον οὔτε ἀσφαλές· ἐνίοτε γὰρ
[13, 33]	ἀγορὰν παραγένηται, θάνατον εἶναι πρόστιμον,	οὔτε	ἀγνοίᾳ δοὺς οὔτε ἄλλῃ τινὶ
[13, 33]	εἶναι πρόστιμον, οὔτε ἀγνοίᾳ δοὺς	οὔτε	ἄλλῃ τινὶ περιστάσει συγγνώμην. (Προσαγγελθέντων
[13, 23]	παραδιδόναι παισὶ παίδων οὔτ' εὔγνωμον	οὔτε	ἀσφαλές· ἐνίοτε γὰρ οἱ δοκοῦντες
[13, 100]	(Τέλος δὲ τοῦ χειμῶνος ἐπιτείνοντος	οὔτε	ἐπὶ τὴν Μιτυλήνην ἔπλευσαν οὔτε
[13, 112]	ἱππεῖς οὔτ' ἂν ἔτ' ἀπελθεῖν	οὔτε	μεῖναι κατὰ τὸ στρατόπεδον τὸν
[13, 21]	Ἀπὸ γὰρ τῆς τηλικαύτης παρασκευῆς	οὔτε	ναῦς οὔτ' ἀνὴρ οὐθεὶς ἐπανῆλθεν,
[13, 58]	ἡλικίας. (Ἡ γὰρ βαρβάρων ὠμότης	οὔτε	παίδων ἐλευθέρων οὔτε παρθένων φειδομένη
[13, 84]	τρυφήν. Περὶ μὲν οὖν τούτων	οὔτε	παραδραμεῖν ἠθελήσαμεν οὔτ' ἐπὶ πλεῖον
[13, 58]	βαρβάρων ὠμότης οὔτε παίδων ἐλευθέρων	οὔτε	παρθένων φειδομένη δεινὰς τοῖς ἠτυχηκόσι
[13, 56]	χρόνον οἱ Καρχηδόνιοι κακῶς ἀπήλλαττον,	οὔτε	περιστῆναι δυνάμενοι τοὺς ἐν τοῖς
[13, 16]	τῶν αὐτῶν πρὸς ἅπαντα συμφερόντων,	οὔτε	πρὸς τοὺς κελεύοντας τοὺς ἐνεδέχετο
[13, 92]	γὰρ τὴν παράληψιν τῆς ἀρχῆς	οὔτε	συνήδρευσεν ἅμα τοῖς στρατηγοῖς οὔθ'
[13, 100]	οὔτε ἐπὶ τὴν Μιτυλήνην ἔπλευσαν	οὔτε	τοὺς τετελευτηκότας ἀνείλαντο, βιασθέντες δὲ
[13, 57]	τὰς ὁδοὺς βιαζομένων οὐ διακρίνοντες	οὔτε	φύσιν οὔθ' ἡλικίαν, ἀλλ' ὁμοίως
[13, 26]	ἀπομερίσαι τῶν εἰς ἄνθρωπον εὐεργετημάτων.	(Οὗτοι	γάρ εἰσιν οἱ πρῶτοι τροφῆς
[13, 29]	ἀγνώμονα δὲ τὴν τύχην ἐσχηκόσιν.	(Οὗτοι	δ' ἁπάντων τῶν ἀδικημάτων πλήρη
[13, 108]	στρατιώτας ἀπέστελλον ἐπὶ τὴν χώραν·	οὗτοι	δ' ἐμπειρίαν ἔχοντες ἐπετίθεντο τοῖς
[13, 44]	πεντακισχιλίους καὶ τῶν Καμπανῶν ὀκτακοσίους.	(Οὗτοι	δ' ἦσαν ὑπὸ τῶν Χαλκιδέων
[13, 85]	συμμαχήσαντες Καμπανοί, περὶ ὀκτακοσίους ὄντες.	Οὗτοι	δὲ κατέσχον τὸν ὑπὲρ τῆς
[13, 80]	ἐκ τῆς αὐτῆς ὄντα συγγενείας.	Οὗτοι	δὲ κοινῇ συνεδρεύσαντες ἔπεμψάν τινας
[13, 34]	τριήρεις ἀπέστειλαν τεσσαράκοντα καὶ στρατηγούς.	(Οὗτοι	δὲ στασιάζοντες πρὸς ἀλλήλους εἰς
[13, 65]	ἑξακοσίους τὸν ἀριθμὸν ὄντας ἐφυγάδευσαν.	Οὗτοι	δὲ τῆς ἀντιπέραν ἠπείρου χωρίον
[13, 67]	πόλιν τοῖς περὶ τὸν Αλκιβιάδην.	~Οὗτοι	δὲ ὡς λύσοντες τὴν πολιορκίαν
[13, 100]	συνεξέπεμψαν, προστάξαντες ἀκούειν ἅπαντα τούτου.	οὗτοι	μὲν ἐκπεμφθέντες ἐπὶ τὴν ἡγεμονίαν
[13, 77]	καιροῦ δ' ἀναστροφὴν οὐ διδόντος	οὗτοι	μὲν ἐν πολλῷ θορύβῳ καθειστήκεισαν
[13, 57]	τὴν ἀγορὰν συνδραμόντων τῶν Σελινουντίων,	οὗτοι	μὲν ἐνταῦθα μαχόμενοι πάντες ἀνῃρέθησαν·
[13, 72]	πεζῶν φάλαγγος. Μετὰ δὲ ταῦτα	οὗτοι	μὲν ἐπιπορευομένων τῶν πεζῶν ἀνεχώρησαν
[13, 92]	τῆς περὶ τῶν φυγάδων γνώμης,	οὗτοι	μὲν εὐθὺς εἰς τὴν πατρίδα
[13, 106]	ἐν Θουρίοις τῆς Ιταλίας διέτριβεν.	Οὗτοι	μὲν οὖν, ἄνδρες ἱκανοὶ τἄλλα
[13, 89]	τοῦ φόβου τὰς ψυχὰς ἐντείνοντος.	(Οὗτοι	μὲν οὖν ἀσφαλῶς διασωθέντες εἰς
[13, 95]	ἐρχόμενοι τὴν ἐσομένην δυναστείαν ἀνεθεώρουν.	Οὗτοι	μὲν οὖν βεβαιῶσαι βουλόμενοι τὴν
[13, 39]	νεῶν δυεῖν ἐλάττω τῶν ἐνενήκοντα.	οὗτοι	μὲν οὖν ἐκ τοῦ πρὸς
[13, 111]	ὡς μένοντος ἐν τῇ πόλει.	Οὗτοι	μὲν οὖν ἤδη τῆς ἡμέρας
[13, 39]	ὑπερέχειν τῷ πλήθει τῶν νεῶν.	~Οὗτοι	μὲν οὖν περὶ ταῦτα διέτριβον.
[13, 66]	Βυζάντιον. (Ἀθροισθεισῶν δὲ τῶν δυνάμεων,	οὗτοι	μὲν τὰ πρὸς πολιορκίαν ἡτοιμάζοντο·
[13, 26]	λαβόντες τῇ χρείᾳ κοινὴν ἐποίησαν·	οὗτοι	νόμους εὗρον, δι' οὓς ὁ
[13, 28]	πλῆθος τῶν δι' Αθηναίους δυστυχούντων;	Οὗτοι	πάντες οὐδὲν εἰς ἐκείνους ἁμαρτάνοντες
[13, 48]	χιλίους καὶ πεντακοσίους, καὶ πάντες	οὗτοι	πρωτεύοντες τῶν πολιτῶν. (Τούτων δ'
[13, 26]	ἥμερον καὶ δικαίαν ἐλήλυθε συμβίωσιν·	οὗτοι	πρῶτοι τοὺς καταφυγόντας διασώσαντες τοὺς
[13, 30]	κειμένων καὶ μηδὲν προσηκόντων ἐπιθυμεῖν·	οὗτοι	ταῦτ' ἔπραξαν. εὐδαιμονέστατοι γὰρ ὄντες
[13, 45]	Ελλήσποντον, σπεύδων συμμῖξαι τῷ Μινδάρῳ·	οὗτος	γὰρ ἐν Αβύδῳ διατρίβων συνῆγε
[13, 100]	Σπάρτην καὶ Λύσανδρον αἰτεῖσθαι ναύαρχον·	οὗτος	γὰρ ἔν τε τῷ τῆς
[13, 85]	παρὼν μετὰ ξένων χιλίων πεντακοσίων·	οὗτος	γὰρ κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον,
[13, 63]	Σικελίαν κατέπλευσεν Ερμοκράτης ὁ Συρακόσιος.	Οὗτος	δ' ἐν μὲν τῷ πρὸς
[13, 43]	Αννίβαν, κατὰ νόμους τότε βασιλεύοντα.	Οὗτος	δὲ ἦν υἱωνὸς μὲν τοῦ
[13, 76]	Καλλικρατίδην ἐπὶ τὴν διαδοχὴν ἀπέστειλαν.	Οὗτος	δὲ νέος μὲν ἦν παντελῶς,
[13, 104]	ἔφυγον πρὸς Φαρνάβαζον τὸν σατράπην·	οὗτος	δὲ φιλοφρόνως αὐτοὺς δεξάμενος, καὶ
[13, 65]	πέντε, προσέταξαν παραβοηθεῖν τοῖς συμμάχοις.	Οὗτος	δὲ χρόνον μέν τινα περὶ
[13, 8]	πρὸς Αθηναίους, καὶ ὁ πόλεμος	οὗτος	διέμεινεν ἔτη δώδεκα. ~Τοῦ δὲ
[13, 82]	κύκλῳ κίοσι τοὺς σηκοὺς περιλαμβανόντων,	οὗτος	ἑκατέρας τούτων μετέχει τῶν ὑποστάσεων·
[13, 35]	καθαιρεθέντα. Ἐθαυμάσθη δὲ ὁ ἀνὴρ	οὗτος	καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις Σικελιώταις·
[13, 76]	καὶ δίκην παρ' αὐτῶν ἐλάμβανεν.	(Οὗτος	καταπλεύσας εἰς Εφεσον παρέλαβε τὰς
[13, 96]	οἰκείοις χρόνοις διέξιμεν· δοκεῖ γὰρ	οὗτος	μεγίστην τῶν ἱστορουμένων τυραννίδα περιπεποιῆσθαι
[13, 78]	τοὺς ἀγῶνας ἤλπιζεν ὑπολείπεσθαι. Διόπερ	οὗτος	μὲν ἐπὶ τὴν πόλιν διέπλει,
[13, 113]	τὸ πῦρ κατέφθειρε τὰς πύλας,	οὗτος	μὲν μετὰ τῶν ἠκολουθηκότων εἰσήλαυνε
[13, 2]	τὸ τῆς σελήνης φῶς ἑωρακέναι.	οὗτος	μὲν οὖν αὑτὸν ἐξελέγξας κατεψευσμένος
[13, 64]	καὶ στρατηγὸν Ανυτον τὸν Ανθεμίωνος.	Οὗτος	μὲν οὖν ἐκπλεύσας, καὶ διά
[13, 38]	ἄλλων· καὶ γὰρ τὸν Αλκιβιάδην	οὗτος	μόνος συνεβούλευσε κατάγειν, δι' ὃν
[13, 37]	εὐγενείᾳ καὶ πλούτῳ πρῶτος Αθηναίων.	(Οὗτος	οὖν ἐπιθυμῶν τῆς εἰς τὴν
[13, 51]	τῶν περὶ τὸν Αλκιβιάδην ἀνῃρέθη.	ούτου	δὲ πεπτωκότος οἵ τε Πελοποννήσιοι
[13, 92]	διαπεμπομένων αὐτῶν πρὸς τοὺς πολεμίους.	Οὕτω	γὰρ μάλιστ' ἤλπιζεν ἐκείνων μὲν
[13, 67]	μηδὲν ἀδίκημα ποιεῖν τοῖς Βυζαντίοις·	οὕτω	γὰρ οἱ πολιτικοὶ μεταβαλλόμενοι τοὺς
[13, 23]	πρὸς τοὺς ἐναντίους ἔχθραν θνητήν·	οὕτω	γὰρ συμβήσεται τοὺς μὲν συμμάχους
[13, 112]	ἁπάσης, τὴν δὲ γυναῖκα συλλαβόντες	οὕτω	διέθεσαν κακῶς, ὥστε καὶ τὸν
[13, 87]	τῶν Ακραγαντίνων στρατηγῶν καὶ πάντας	οὕτω	παρώξυνεν, ὥστε τῶν κατηγορουμένων ἐγχειρούντων
[13, 68]	(Κατ' ἐκείνους γὰρ τοὺς χρόνους	οὕτω	συνέβη θαυμασθῆναι τὸν ἄνδρα τοῦτον,
[13, 21]	ἀνθρώπων ἀσθένειαν. (Οὐθεὶς γάρ ἐστιν	οὕτω	φρόνιμος, ὥστε μεῖζον ἰσχῦσαι τῆς
[13, 51]	πολλὰ δράσαντες καὶ παθόντες ἐξεώσθησαν.	(ούτων	δὲ καταπεπονημένων οἱ περὶ τὸν
[13, 2]	καταγράφειν ἑαυτοὺς εἰς τοὺς στρατιώτας.	οὕτως	ἅπαντες μεμετεωρισμένοι ταῖς ἐλπίσιν ἐξ
[13, 84]	ἀλλὰ τοὐναντίον ὅπως πλούσιος ὑπάρχῃ·	οὕτως	γὰρ αὐτὸν ἐπιθυμήσειν μὲν ἀγροῦ
[13, 77]	τριήρων ναυμαχῆσαι πρὸς τῇ Μιτυλήνῃ·	οὕτως	γὰρ ὑπελάμβανε νικῶν μὲν ἕξειν
[13, 102]	τρόπαια κατὰ τῶν πολεμίων ἑστακότας.	(Οὕτως	δ' ὁ δῆμος τότε παρεφρόνησε,
[13, 68]	ὥσπερ Λακεδαιμόνιοι τούτου συναγωνιζομένου προετέρουν,	οὕτως	ἑαυτοὺς πάλιν κατορθώσειν ἤλπιζον σύμμαχον
[13, 12]	Νικίας οὐκ ἔφη δεῖν αἰσχρῶς	οὕτως	ἐγκαταλιπεῖν τὴν πολιορκίαν, καὶ τριήρων
[13, 108]	πάσης προθυμίας· (τὸ δὲ σύνολον	οὕτως	ἐδέξαντο τὴν ἔφοδον τῶν Καρχηδονίων
[13, 98]	τὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος κίνδυνον	οὕτως	εἰμὶ πρόθυμος αὐτός, ὥστε τοῦ
[13, 77]	στρατηγὸς εἶχε μὲν ἑβδομήκοντα ναῦς,	οὕτως	ἐξηρτυμένας τὰ πρὸς ναυμαχίαν ὡς
[13, 1]	διαλεχθέντας ἐφ' ὅσον ἦν εὔκαιρον,	οὕτως	ἐπὶ τὰς συνεχεῖς πράξεις μεταβιβάζειν
[13, 53]	λόγοις πρὸς ἀρέσκειαν εἰρημένοις ἐξαπατηθέντες	οὕτως	ἔπταισαν τοῖς ὅλοις, ὥστε μηκέτι
[13, 21]	ἀγωνισομένους ἄνδρας πλείους τῶν τετρακισμυρίων,	οὕτως	μεγάλαις συμφοραῖς περιπεσεῖσθαι; Ἀπὸ γὰρ
[13, 28]	μεγάλως, ἄνδρες Συρακόσιοι, θεωρῶν ὑμᾶς	οὕτως	ταχέως, περὶ ὧν ἔργῳ κακῶς
[13, 21]	ἀντιποιουμένους, ὦ ἄνδρες Συρακόσιοι, μὴ	οὕτως	τοῖς ὅπλοις ἑαυτοὺς ἰσχυροὺς κατασκευάζειν,
[13, 40]	εἰς ἐμβολὴν ἐπιφέροιντο, τὰς ἑαυτῶν	οὕτως	φιλοτέχνως καθίστανον, ὥστε τοῦ μὲν
[13, 30]	ἐξεπόρθησαν· οἱ γὰρ τοῖς οἰκείοις	οὕτως	ὠμῶς χρησάμενοι τοῖς μηδὲν προσήκουσι
[13, 5]	περὶ τὸν Αλκιβιάδην· ὡς δ'	οὐχ	εὕρισκον, ἀποπλεύσαντες εἰς Αθήνας ἀπήγγειλαν
[13, 13]	τὸ πλείοσιν αὐτοὺς ἀγωνίζεσθαι τριήρεσιν,	οὐχ	ἥκιστα καθ' ὃ πλεονεκτεῖν ἐδόκουν
[13, 102]	τῶν νόμων ἕνδεκα ἄρχοντες ἀπέκτειναν,	οὐχ	οἷον ἠδικηκότας τι τὴν πόλιν,
[13, 4]	συμβησόμενον ἐκαραδόκουν. (Τῶν δ' Αἰγεσταίων	οὐχ	ὁμολογούντων δώσειν πλέον τῶν τριάκοντα
[13, 22]	γὰρ τὸν βασιλέα λαβὼν αἰχμάλωτον	οὐχ	ὅπως ἠδίκησεν, ἀλλὰ καὶ προσευηργέτησεν·
[13, 24]	ξύλων ἱστάναι τὰ τρόπαια; (Ἆρ'	οὐχ	ὅπως ὀλίγον χρόνον διαμένοντα ταχέως
[13, 75]	οὖν Ερμοκράτης τότε τὸν καιρὸν	οὐχ	ὁρῶν εὔθετον εἰς τὸ βιάσασθαι,
[13, 15]	νεῶν θαρροῦντες καὶ σωτηρίαν ἄλλην	οὐχ	ὁρῶντες θρασέως ἐκινδύνευον καὶ τὸν
[13, 52]	Σπαρτιάτης· ὑμεῖς δὲ τῆς θαλάττης	οὐχ	ὑπὲρ ἡγεμονίας πεζῆς, ἀλλ' ὑπὲρ
[13, 20]	μισῶ τοὺς Αθηναίους, δι' ἐκείνους	οὐχ	ὑπὸ τῶν τέκνων, ἀλλ' ὑπὸ
[13, 2]	περικοπῆναι. Ὁ μὲν οὖν δῆμος,	οὐχ	ὑπὸ τῶν τυχόντων νομίσας γεγενῆσθαι
[13, 19]	τοῦ δήμου καὶ τὴν δημηγορίαν	οὐχ	ὑπομένοντος, Νικόλαός τις, ἐστερημένος ἐν
[13, 79]	ταῖς πρῴραις ἐπέβαινον τετολμηκότως, ὡς	οὐχ	ὑποστησομένων τὸ δεινὸν τῶν προηττημένων.
[13, 103]	μετ' οὐ πολὺν χρόνον καταπολεμηθέντες	οὐχ	ὑφ' ἑνὸς δεσπότου μόνον, ἀλλὰ
[13, 20]	δυστυχέστατος. (Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ τὸν	ὀφειλόμενον	τῇ φύσει θάνατον εἰς πατρίδος
[13, 17]	τὸν αἰγιαλόν, καὶ τοῦ τελευτᾶν	ὀφειλομένου	πᾶσιν ἀνθρώποις ποῖον ζητοῦσι καλλίω
[13, 93]	ὧν ἡγεῖτο Δέξιππος, ἀπέδωκε τοὺς	ὀφειλομένους	μισθούς· τοῖς δὲ μετ' αὐτοῦ
[13, 28]	καὶ τοσοῦτο μισεῖν τοὺς Αθηναίους	ὀφείλουσιν,	ὅσον τοὺς ἰδίους ἠγαπήκασι. ~Πῶς
[13, 53]	κακῶς βουλευσάμενοι μετενόησαν ὅτε οὐδὲν	ὄφελος,	καὶ λόγοις πρὸς ἀρέσκειαν εἰρημένοις
[13, 57]	μέγεθος τῆς περιεστώσης συμφορᾶς ἐν	ὀφθαλμοῖς	ἔχοντες περιδεεῖς ἦσαν, οἱ δὲ
[13, 16]	συνέβαινε, καὶ τοὺς ἰδίους ἐν	ὀφθαλμοῖς	τῶν συγγενῶν ἀναιρεῖσθαι, καὶ θεωρεῖν
[13, 61]	δυναμένων χωρῆσαι τῶν τριήρων τὸν	ὄχλον.	~Οἱ δ' ἐν τῇ πόλει
[13, 111]	τὸν μὲν ἐκ τῆς πόλεως	ὄχλον	περὶ πρώτην φυλακὴν τῆς νυκτὸς
[13, 92]	ἐβλασφήμουν αὐτόν, ὁ δὲ δημοτικὸς	ὄχλος,	ἀγνοῶν τὴν ἐπιβουλήν, ἐπῄνει καὶ
[13, 3]	πᾶς ὁ κατὰ τὴν πόλιν	ὄχλος	ἀναμὶξ ἀστῶν τε καὶ ξένων,
[13, 48]	τὰ Λακεδαιμονίων, ὁ δὲ δημοτικὸς	ὄχλος	ἔσπευδε τοῖς Αθηναίοις συμμαχεῖν. (Καὶ
[13, 78]	οὖν Αθηναῖοι καὶ τῶν Μιτυληναίων	ὄχλος	πολὺς ἐκ τῶν ἀγρῶν διὰ
[13, 95]	ἐπιβολῆς ὑπόθεσιν πιθανολογήσας ἔπεισε τοὺς	ὄχλους	δοῦναι φύλακας αὐτῷ τῶν στρατιωτῶν
[13, 69]	ἀπολογησάμενος εἰς τοσαύτην εὔνοιαν τοὺς	ὄχλους	ἤγαγεν, ὥστε ὁμολογεῖν πάντας τὴν
[13, 111]	καὶ παίδων καὶ τῶν ἄλλων	ὄχλων·	ἃ θεωροῦντες οἱ στρατιῶται δι'
[13, 94]	τὴν πόλιν. Συνδραμόντων δὲ τῶν	ὄχλων	ἐπ' αὐτὸν καὶ πυνθανομένων περὶ
[13, 95]	δὲ Διονύσιος τὴν μετάνοιαν τῶν	ὄχλων	φθάσαι βουλόμενος, ἐπεζήτει δι' οὗ
[13, 79]	στενὸς καὶ ποιῶν τὴν πόλιν	ὀχυράν.	(Ὁ δὲ Καλλικρατίδας ἐκβιβάσας τὴν
[13, 9]	τοῦ Αθηναίου. Καταλαβόμενοι δὲ χωρίον	ὀχυρὸν	Δεκέλειαν φρούριον ἐποίησαν κατὰ τῆς
[13, 65]	κατελάβοντο, σφόδρα τῇ φύσει καθεστηκὸς	ὀχυρόν,	καὶ τὸ λοιπὸν ἐκ τούτου
[13, 7]	κατασκευάσαντες δὲ περὶ τὸ Λάβδαλον	ὀχύρωμα,	τὴν πόλιν τῶν Συρακοσίων ἀπετείχιζον
[13, 9]	πόλιν ἐπὶ τὰ τῶν Αθηναίων	ὀχυρώματα,	χρημάτων καὶ ναυτικῶν σκευῶν, ἔτι
[13, 2]	πῶς νυκτὸς οὔσης ἐπεγίνωσκε τὰς	ὄψεις,	ἔφησε πρὸς τὸ τῆς σελήνης
[13, 92]	εὐθέτως διακειμένους· ἤμελλον γὰρ ἡδέως	ὄψεσθαι	τῶν ἐχθρῶν φόνους, δημεύσεις τῶν
[13, 97]	εἶδε κατὰ τὴν νύκτα τοιαύτην	ὄψιν·	ἔδοξεν Αθήνησι τοῦ θεάτρου πλήθοντος
[13, 68]	πρακτικώτατος· ἦν δὲ καὶ τὴν	ὄψιν	καθ' ὑπερβολὴν εὐπρεπὴς καὶ τὴν