Livre, Chap.
[13, 7]	ὀκτακοσίους. κατασκευάσαντες δὲ περὶ τὸ	Λάβδαλον	ὀχύρωμα, τὴν πόλιν τῶν Συρακοσίων
[13, 87]	προσήκουσαν τιμωρίαν παρ' αὐτῶν μὴ	λαβεῖν,	ἀλλὰ δυναμένους τοὺς ἐκ τῆς
[13, 59]	ᾐχμαλωτίσθησαν. (Ὑπὲρ ὧν σπεύδων τιμωρίαν	λαβεῖν	Αννίβας τέτρασι μυριάσιν οὐκ ἄπωθεν
[13, 52]	αἰχμαλώτων λυτροῦντες ἀνθ' ἑνὸς Αθηναίου	λαβεῖν	ἕνα Λάκωνα. Οὐ γὰρ ἀγνοοῦμεν
[13, 25]	τοῖς μεγίστοις ἀτυχήμασι μεγίστην ἐπίδοσιν	λαβεῖν	καὶ μηδέποτε ταπεινὸν μηδὲν βουλεύεσθαι.
[13, 95]	ἐπιβεβουλευμένον, καὶ διὰ τοῦτο φυλακὴν	λαβεῖν	παρὰ τῶν πολιτῶν, ᾗ χρησάμενον
[13, 52]	πολεμίοις, παρὸν μηδ' ὅλως ἀτυχίας	λαβεῖν	πεῖραν· οὐ τοσαύτην γὰρ ἡ
[13, 82]	καὶ γὰρ εἰ μὴ τέλος	λαβεῖν	συνέβη τὴν ἐπιβολήν, ἥ γε
[13, 47]	ἔργοις προσιόντων τὴν πρόθεσιν ταχέως	λαβεῖν	συντέλειαν. (Τῆς μὲν οὖν Εὐβοίας
[13, 112]	ὥστε τοῖς πρότερον ἐπιθυμοῦσι καιρὸν	λαβεῖν	τῆς ἀποστάσεως καθάπερ θεῶν προνοίᾳ
[13, 29]	ἐκείνων μηδὲ παρὰ τῶν πολεμιωτάτων	λαβεῖν	τιμωρίαν, καὶ ἐπαινεῖν μὲν τοὺς
[13, 14]	ἐνεστηκέναι τὸν ἀγῶνα περὶ τοῦ	λαβεῖν	τὸ στρατόπεδον μετὰ τῶν πολεμίων
[13, 106]	χρόνοις, ὅτι δόξας παρὰ Περικλέους	λαβεῖν	χρήματα περὶ τοῦ τὴν εἰσβολὴν
[13, 66]	ἐπιστάτης ἀπῆλθε πρὸς Φαρνάβαζον, ὅπως	λάβῃ	χρήματα, τηνικαῦτά τινες τῶν Βυζαντίων,
[13, 6]	Ρωμαῖοι πρὸς Αἴκους πόλεμον ἔχοντες	Λαβικοὺς	ἐξεπολιόρκησαν. ταῦτα μὲν οὖν ἐπράχθη
[13, 95]	ἡλικίᾳ πάντας ἕως ἐτῶν τεσσαράκοντα	λαβόντας	ἐπισιτισμὸν ἡμερῶν τριάκοντα καταντᾶν μετὰ
[13, 72]	Αθηναίων φρονοῦντας καταδέχεσθαι, καὶ φρουρὰν	λαβόντας	συμμάχους Αθηναίων εἶναι. (Μετὰ δὲ
[13, 3]	δὲ καταπλεύσαντες εἰς Κρότωνα, καὶ	λαβόντες	ἀγορὰν παρὰ τῶν Κροτωνιατῶν, τῆς
[13, 74]	πάντα διανοούμενος ἐφοβεῖτο, μήποτε καιρὸν	λαβόντες	Αθηναῖοι τιμωρίαν ἐπιθῶσι περὶ πάντων
[13, 24]	πολλοὺς τῶν Λακεδαιμονίων κατακλείσαντες καὶ	λαβόντες	αἰχμαλώτους ἀπελύτρωσαν τοῖς Σπαρτιάταις. (Πάλιν
[13, 111]	γονεῖς καὶ τέκνα τὰ νήπια	λαβόντες	ἔφευγον, οὐδεμίαν ἐπιστροφὴν χρημάτων ποιούμενοι·
[13, 26]	μεταδόντες, ἣν ἰδίᾳ παρὰ θεῶν	λαβόντες	τῇ χρείᾳ κοινὴν ἐποίησαν· οὗτοι
[13, 18]	καὶ τοὺς ἀρρώστους εἰς μέσον	λαβόντες,	τοὺς δὲ δυναμένους μάχεσθαι προηγεῖσθαι
[13, 40]	(Τῆς δὲ ναυμαχίας τοιοῦτον τέλος	λαβούσης,	Αθηναῖοι ναῦς ἔλαβον ὀκτὼ μὲν
[13, 47]	δὲ ναυμαχίας τοιοῦτον τὸ τέλος	λαβούσης	Αθηναῖοι τότε μὲν εἰς Σηστὸν
[13, 10]	~Τῆς δὲ ναυμαχίας τοιοῦτο τέλος	λαβούσης,	οἱ μὲν Αθηναῖοι πυνθανόμενοι τὸν
[13, 22]	εὐγνωμοσύνῃ. Κροῖσον γὰρ τὸν βασιλέα	λαβὼν	αἰχμάλωτον οὐχ ὅπως ἠδίκησεν, ἀλλὰ
[13, 8]	πόλεις πολλοὺς προετρέπετο συμμαχεῖν, καὶ	λαβὼν	στρατιώτας παρά τε τῶν Ιμεραίων
[13, 65]	παρὰ τῶν ἐκ Χίου φυγάδων	λαβὼν	χρήματα κατήγαγεν αὐτοὺς καὶ τὴν
[13, 99]	ἀρχὴν ἀνακτησάμενοι τιμωρίαν παρ' αὐτῶν	λάβωσιν	ὑπὲρ τῆς ἀποστάσεως· ἐπειδὴ δὲ
[13, 99]	τῶν Πελοποννησίων φυγόντος, οἱ τὸ	λαιὸν	ἔχοντες Βοιωτοὶ χρόνον μέν τινα
[13, 45]	ἐνενήκοντα ναυσὶν ἐπὶ μὲν τὸ	λαιὸν	κέρας ἔταξε Συρακοσίους, τοῦ δεξιοῦ
[13, 41]	τοὺς δ' ἄλλους ὄλεσεν μέγα	λαῖτμα	θαλάσσης, νῆάς τε στυγεροῖς πνεύμασι
[13, 7]	ἀποστείλαντες εἴς τε Κόρινθον καὶ	Λακεδαίμονα	παρεκάλουν βοηθῆσαι καὶ μὴ περιορᾶν
[13, 8]	πρέσβεις ἀπέστειλαν εἰς Κόρινθον καὶ	Λακεδαίμονα	περὶ βοηθείας· οἷς ἀπέστειλαν Κορίνθιοι
[13, 34]	λαφύροις, συναπέστειλαν δ' αὐτοῖς εἰς	Λακεδαίμονα	συμμαχίαν εἰς τὸν πρὸς Αθηναίους
[13, 106]	ἀπέσφαξεν. Μετὰ δὲ ταῦτ' εἰς	Λακεδαίμονα	τοὺς τὴν νίκην ἀπαγγελοῦντας ἀπέστειλεν
[13, 48]	περὶ τῆς ἡγεμονίας διαγωνιζόμενοι δῆμοι·	Λακεδαιμόνιοι	γὰρ τοὺς πρωτεύοντας ἐν ταῖς
[13, 39]	τὰ περὶ τὴν ναυμαχίαν παρεσκευάζοντο.	(Λακεδαιμόνιοι	δὲ θεωροῦντες τοὺς πολεμίους τὰ
[13, 65]	Μεγαρεῖς χαλεπῶς διακείμενοι παμπληθεῖς ἀνεῖλον.	(Λακεδαιμόνιοι	δὲ Κρατησιππίδαν ἑλόμενοι ναύαρχον, καὶ
[13, 64]	κουφίσαι τὸν δῆμον τῶν εἰσφορῶν.	(Λακεδαιμόνιοι	δὲ πυνθανόμενοι περὶ τὸν Ελλήσποντον
[13, 70]	πρὸς τὰς τῶν στρατιωτῶν διατροφάς.	~Λακεδαιμόνιοι	δὲ τήν τε ναυτικὴν δύναμιν
[13, 34]	Γενομένης οὖν ναυμαχίας ἐνίκων οἱ	Λακεδαιμόνιοι,	καὶ σκαφῶν εἴκοσι καὶ δυεῖν
[13, 46]	σύσσημον αὐτοῖς διατεταγμένον, οἱ μὲν	Λακεδαιμόνιοι	καταπλαγέντες ἐτράπησαν, οἱ δ' Αθηναῖοι
[13, 64]	ἀπήλλαττον, ὑπόσπονδοι τὸν τόπον ἐξέλιπον.	Λακεδαιμόνιοι	μὲν οὖν ἐγκρατεῖς ἐγένοντο τῆς
[13, 39]	λειπόμενοι, ταῖς δ' ἐμπειρίαις ὑπερέχοντες.	(Λακεδαιμόνιοι	μὲν οὖν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ
[13, 98]	γενέσθαι πρὸς τὴν μάχην. Καὶ	Λακεδαιμόνιοι	μὲν παρακαλοῦντες ἀλλήλους ἀνέβαινον εἰς
[13, 7]	κινδυνεύοντας. (Συνηγορήσαντος δ' αὐτοῖς Αλκιβιάδου	Λακεδαιμόνιοι	μὲν ψηφισάμενοι βοηθεῖν τοῖς Συρακοσίοις
[13, 9]	Σπόριος Ναύτιος. (Ἐπὶ δὲ τούτων	Λακεδαιμόνιοι	μετὰ τῶν συμμάχων ἐνέβαλον εἰς
[13, 100]	στρατηγίᾳ τῶν ἄλλων. (Οἱ δὲ	Λακεδαιμόνιοι	νόμον ἔχοντες δὶς τὸν αὐτὸν
[13, 8]	(Κατὰ δὲ τὴν Πελοπόννησον οἱ	Λακεδαιμόνιοι	παροξυνθέντες ὑπὸ Αλκιβιάδου τὰς σπονδὰς
[13, 42]	ᾤκουν τὴν πατρίδα· οἱ γὰρ	Λακεδαιμόνιοι	περὶ τῆς εἰς Φοινίκην ἀποστολῆς
[13, 24]	αἰχμαλώτους ἀπελύτρωσαν τοῖς Σπαρτιάταις. (Πάλιν	Λακεδαιμόνιοι	πολλοὺς τῶν Αθηναίων καὶ τῶν
[13, 73]	παραταττομένων, τὸ μὲν πρῶτον οἱ	Λακεδαιμόνιοι	πρὸς μάχην ὥρμησαν, ἀπὸ δὲ
[13, 46]	ὑποχωρουσῶν. (Τέλος δ' οἱ μὲν	Λακεδαιμόνιοι	πρὸς τὴν γῆν κατενεχθέντες ἔφυγον
[13, 77]	τῶν Πελοποννησίων ἐγγίσωσιν. Οἱ δὲ	Λακεδαιμόνιοι	προσιόντες ἀεὶ μᾶλλον ἤλαυνον τὰς
[13, 68]	διελάμβανον. πρὸς δὲ τούτοις, ὥσπερ	Λακεδαιμόνιοι	τούτου συναγωνιζομένου προετέρουν, οὕτως ἑαυτοὺς
[13, 70]	πατρός, ὅπως ὅσα ἂν προαιρῶνται	Λακεδαιμόνιοι	χορηγήσαι αὐτοῖς. (Ἀνακάμψας δὲ εἰς
[13, 52]	κρατοῦντες τῆς θαλάττης. (Οἱ δὲ	Λακεδαιμόνιοι	ὡς ἤκουσαν τὴν περὶ Κύζικον
[13, 36]	Λακεδαιμονίους. συμμάχου δ' ὄντος τοῖς	Λακεδαιμονίοις	Δαρείου τοῦ Περσῶν βασιλέως, Φαρνάβαζος
[13, 105]	δώσειν, ἐὰν βούληται διαπολεμεῖν τοῖς	Λακεδαιμονίοις·	διόπερ αὐτοὺς ἠξίου μεταδοῦναι τῆς
[13, 37]	μέλλοντα τριακοσίας ναῦς ἀποστέλλειν τοῖς	Λακεδαιμονίοις	εἰς συμμαχίαν, ἔπεισεν ἀποστῆναι τῆς
[13, 61]	ἃς πρότερον μὲν ἀπεστάλκεισαν τοῖς	Λακεδαιμονίοις	ἐπὶ συμμαχίαν, τότε δ' ἀνέστρεψαν
[13, 36]	τριήρεις τριακοσίας, διαλογιζόμενος ἀποστεῖλαι τοῖς	Λακεδαιμονίοις	ἐπὶ τὴν βοήθειαν. ~Τοιούτων δ'
[13, 97]	τῶν μάντεων. (Τοῖς μὲν γὰρ	Λακεδαιμονίοις	ἡ τοῦ θύματος κεφαλὴ κειμένη
[13, 107]	δὲ πόλεων πασῶν ἐκχωρῆσαι καὶ	Λακεδαιμονίοις	ἡγεμόσι χρῆσθαι. (Ὁ μὲν οὖν
[13, 70]	τοῦ πατρὸς ἀπεσταλμένον συμπολεμεῖν τοῖς	Λακεδαιμονίοις,	ἧκεν εἰς Σάρδεις πρὸς αὐτόν,
[13, 37]	Αθηνῶν συνεπολέμησε χρόνον τινὰ τοῖς	Λακεδαιμονίοις,	καὶ μεγάλας ἐν τῷ πολέμῳ
[13, 50]	τοῦ Φαρναβάζου στρατόπεδον παρεβοήθει τοῖς	Λακεδαιμονίοις,	καὶ τὴν μάχην ἐκ τῆς
[13, 48]	πρὸς τῷ τὴν πόλιν ἐγχειρίζειν	Λακεδαιμονίοις,	μετεπέμψαντο παρ' Αθηναίων δύναμιν τὴν
[13, 36]	τὴν στρατηγίαν ἐχορήγει χρήματα τοῖς	Λακεδαιμονίοις·	μετεπέμψατο δὲ καὶ τὰς ἐκ
[13, 46]	ὁ στόλος, καὶ τοῖς μὲν	Λακεδαιμονίοις	οὐδὲν ἐφαίνετο σύσσημον, τοῖς δ'
[13, 75]	τὴν αὐτὴν Ολυμπιάδα, καὶ παρὰ	Λακεδαιμονίοις	Πλειστῶναξ ὁ βασιλεὺς ἐτελεύτησεν ἄρξας
[13, 63]	πεμφθεὶς σὺν τριάκοντα πέντε τριήρεσι	Λακεδαιμονίοις	συμμαχήσων ὑπὸ τῶν ἀντιπολιτευομένων κατεστασιάσθη,
[13, 100]	καὶ τὰς νήσους τὰς συμμαχούσας	Λακεδαιμονίοις	συνῆλθον εἰς Εφεσον, καὶ βουλευομένοις
[13, 38]	τῶν Ροδίων· (Προσφάτως γὰρ τοῖς	Λακεδαιμονίοις	τινὲς τῶν ἀπὸ τῆς Ιταλίας
[13, 46]	(Ὁ γὰρ Φαρνάβαζος βουλόμενος τοῖς	Λακεδαιμονίοις	ὑπὲρ ὧν ἐνεκάλουν ἀπολογεῖσθαι, βιαιότερον
[13, 41]	ταῖς τριακοσίαις ναυσὶ βοηθεῖν τοῖς	Λακεδαιμονίοις.	(Φιλοφρόνως δ' αὐτὸν ἀποδεξαμένων τῶν
[13, 45]	στράτευμα τοῦ Φαρναβάζου, βοηθοῦν τοῖς	Λακεδαιμονίοις.	(Ὡς δ' ἐγγὺς ἀλλήλων ἐγενήθησαν
[13, 96]	ἡγεμονίας παραδιδούς, καὶ Δέξιππον τὸν	Λακεδαιμόνιον	ἀπέλυσεν εἰς τὴν Ελλάδα· ὑφεωρᾶτο
[13, 87]	βλασφημίας δὲ τυγχάνειν καὶ τὸν	Λακεδαιμόνιον	Δέξιππον, ὅτι τεταγμένος ἐφ' ἡγεμονίας
[13, 66]	Βυζαντίων, πολλῶν ὄντων, Κλέαρχος ὁ	Λακεδαιμόνιος	ἁρμοστὴς εἶχε πολλοὺς ἐν τῇ
[13, 93]	ἣν τότε παρεφύλαττε Δέξιππος ὁ	Λακεδαιμόνιος,	κατασταθεὶς ὑπὸ Συρακοσίων. (Ὁ δ'
[13, 88]	(Λέγεται δὲ καὶ Δέξιππος ὁ	Λακεδαιμόνιος	πεντεκαίδεκα ταλάντοις διαφθαρῆναι· εὐθὺ γὰρ
[13, 85]	δ' αὐτοῖς Δέξιππός τε ὁ	Λακεδαιμόνιος	προσφάτως ἐκ Γέλας παρὼν μετὰ
[13, 32]	σὺν πολλοῖς ἄλλοις καὶ τοὺς	Λακεδαιμονίους	ἀδικήσετε, ὑμῶν χάριν κἀκεῖ τὸν
[13, 47]	πεπονηκυίας ναῦς ἐπεσκεύαζε καὶ πρὸς	Λακεδαιμονίους	διεπέμψατο περὶ βοηθείας πεζῆς τε
[13, 34]	τῶν συμμάχων ἀπέστησαν πρὸς τοὺς	Λακεδαιμονίους.	διόπερ ὁ δῆμος ἀθυμήσας ἐξεχώρησεν
[13, 50]	τῶν ἄλλων, βουλόμενος προκαλέσασθαι τοὺς	Λακεδαιμονίους	εἰς ναυμαχίαν· Θηραμένης δὲ καὶ
[13, 39]	μόνον προσγενομένων αὐτοῖς, ἐδίωκον τοὺς	Λακεδαιμονίους.	(Ἐπεὶ δ' ἦλθον εἰς Σίγειον,
[13, 37]	ἡγησάμενος, πολλαῖς μὲν μάχαις ἐνίκησε	Λακεδαιμονίους,	καὶ τελέως τὰ τῶν Αθηναίων
[13, 65]	τὴν Νίσαιαν κατειλῆφθαι τοὺς μὲν	Λακεδαιμονίους	οὐκ ἐδίωξαν, πρὸς δὲ τοὺς
[13, 5]	ἔφυγεν εἰς Σπάρτην, καὶ τοὺς	Λακεδαιμονίους	παρώξυνεν ἐπιθέσθαι τοῖς Αθηναίοις. ~Οἱ
[13, 105]	τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ πυθόμενοι τοὺς	Λακεδαιμονίους	πάσῃ τῇ δυνάμει πολιορκεῖν Λάμψακον,
[13, 81]	κατ' Ιταλίαν Ελληνας καὶ πρὸς	Λακεδαιμονίους	περὶ συμμαχίας διεπέμποντο· ἀπέστελλον δὲ
[13, 37]	οὐ συμφέρει τῷ βασιλεῖ τοὺς	Λακεδαιμονίους	ποιεῖν ἄγαν ἰσχυρούς· οὐ γὰρ
[13, 52]	τὸν Αλκιβιάδην, ὅπως τὰς περὶ	Λακεδαιμονίους	πόλεις ἀδεῶς πορθῶσι κρατοῦντες τῆς
[13, 34]	πρὸς Αθηναίους πόλεμον, τοὺς μὲν	Λακεδαιμονίους	συμμαχήσαντας, ὧν ἦρχε Γύλιππος, ἐτίμησαν
[13, 36]	τῶν ἡγεμόνων καχεξίας μεθίσταντο πρὸς	Λακεδαιμονίους.	συμμάχου δ' ὄντος τοῖς Λακεδαιμονίοις
[13, 107]	οἱ δὲ λοιποὶ διαπρεσβευσάμενοι πρὸς	Λακεδαιμονίους	συνέθεντο τὴν εἰρήνην, ὥστε τὰ
[13, 12]	Αθήνας φάσκων αἱρετώτερον εἶναι πρὸς	Λακεδαιμονίους	ὑπὲρ τῆς πατρίδος κινδυνεύειν ἢ
[13, 76]	τοὺς μὲν ὁπλίτας Θώρακι τῷ	Λακεδαιμονίῳ	παραδοὺς ἐκέλευσε πεζῇ κατὰ σπουδὴν
[13, 51]	ταῦτα γινομένων Μίνδαρος ὁ τῶν	Λακεδαιμονίων	ἀφηγούμενος αὐτὸς μὲν πρὸς Αλκιβιάδην
[13, 107]	(Εὐθὺ γὰρ οἱ μὲν τῶν	Λακεδαιμονίων	βασιλεῖς Αγις καὶ Παυσανίας μετὰ
[13, 72]	ἔκπλουν. (Αγις δ' ὁ τῶν	Λακεδαιμονίων	βασιλεὺς ἔτυχε μὲν ἐν τῇ
[13, 65]	ἔπεσον μὲν πολλοί, τῶν δὲ	Λακεδαιμονίων	εἴκοσι μόνον· οἱ γὰρ Αθηναῖοι
[13, 40]	Δαρείου στρατηγὸν καὶ Κλέαρχον τὸν	Λακεδαιμονίων	ἡγεμόνα. εὑρόντες δ' αὐτὴν ἀτείχιστον
[13, 66]	ἐν τῇ πόλει καθεσταμένος ὑπὸ	Λακεδαιμονίων	Ιπποκράτης ἡγεμών, ὃν οἱ Λάκωνες
[13, 104]	κατέλυσαν τὸν δῆμον, συμπραξάντων αὐτοῖς	Λακεδαιμονίων.	Καὶ τὸ μὲν πρῶτον Διονυσίων
[13, 97]	τὸ αὐτὸ ποιούντων καὶ τῶν	Λακεδαιμονίων,	καίπερ ἀμφοτέροις ἀπαγορευόντων τῶν μάντεων.
[13, 24]	τὴν Σφακτηρίαν νῆσον πολλοὺς τῶν	Λακεδαιμονίων	κατακλείσαντες καὶ λαβόντες αἰχμαλώτους ἀπελύτρωσαν
[13, 38]	μετὰ νεῶν ἑξήκοντα. τῶν δὲ	Λακεδαιμονίων	κατενεχθέντων εἰς Χίον ἔδοξε τοῖς
[13, 41]	Σηστόν. ~Μίνδαρος δ' ὁ τῶν	Λακεδαιμονίων	ναύαρχος ἀπὸ τῆς ἥττης φυγὼν
[13, 104]	Φιλοκλέους. (Λύσανδρος δ' ὁ τῶν	Λακεδαιμονίων	ναύαρχος ἐκ Πελοποννήσου παρὰ τῶν
[13, 97]	Μιτυλήνης πολιορκίαν. (Ὁ δὲ τῶν	Λακεδαιμονίων	ναύαρχος Καλλικρατίδας πυθόμενος τὸν κατάπλουν
[13, 39]	διέτριβον. Μίνδαρος δ' ὁ τῶν	Λακεδαιμονίων	ναύαρχος νυκτὸς μετὰ τοῦ στόλου
[13, 49]	διακινδυνεῦσαι. (Μίνδαρος δ' ὁ τῶν	Λακεδαιμονίων	ναύαρχος πλεύσας εἰς Κύζικον πᾶσαν
[13, 38]	ποιούμενοι. (Μίνδαρος δ' ὁ τῶν	Λακεδαιμονίων	ναύαρχος χρόνον μέν τινα περὶ
[13, 48]	ὀρεγόμενοι τῆς ὀλιγαρχίας ἐφρόνουν τὰ	Λακεδαιμονίων,	ὁ δὲ δημοτικὸς ὄχλος ἔσπευδε
[13, 42]	Αντάνδριοι, φρουρὰν ἔχοντες, μετεπέμψαντο παρὰ	Λακεδαιμονίων	στρατιώτας, μεθ' ὧν ἐκβαλόντες τὴν
[13, 37]	Τότε μὲν οὖν τηλικαύτην τῶν	Λακεδαιμονίων	συμμαχίαν παρείλατο· μετὰ δέ τινα
[13, 50]	πόλιν καὶ τὸν ἀπόπλουν τῶν	Λακεδαιμονίων	ὑπετέμοντο. (Οἱ δὲ μετὰ τοῦ
[13, 36]	ἔληγόν γε διὰ τοῦτο τῆς	(Λακεδαιμονίων)	φιλοτιμίας περὶ τῆς ἡγεμονίας, ἀλλὰ
[13, 73]	ἐκκλησίᾳ κατ' Αλκιβιάδου, ὅτι τὰ	Λακεδαιμονίων	φρονεῖ καὶ πρὸς Φαρνάβαζον ἔχει
[13, 48]	δημοτικῶν ὁρμήσαντες ἐπὶ τοὺς τὰ	Λακεδαιμονίων	φρονοῦντας ἐξαίφνης ἀγορᾶς πληθούσης οὓς
[13, 99]	δὲ στόματος ἐναρμοσθέντος εἰς τὴν	λακίδα,	καὶ μὴ δυναμένων αὐτῶν ἀνακρούσασθαι,
[13, 3]	παρὰ τῶν Κροτωνιατῶν, τῆς τε	Λακινίας	Ηρας τὸ ἱερὸν παρέπλευσαν καὶ
[13, 28]	τοὺς ἀκούοντας. Γύλιππος δ' ὁ	Λάκων	ἀπαραίτητον τὸ πρὸς Αθηναίους μῖσος
[13, 52]	ἀνθ' ἑνὸς Αθηναίου λαβεῖν ἕνα	Λάκωνα.	Οὐ γὰρ ἀγνοοῦμεν τὸν πόλεμον
[13, 66]	Λακεδαιμονίων Ιπποκράτης ἡγεμών, ὃν οἱ	Λάκωνες	ἁρμοστὴν ἐκάλουν, τούς τ' ἰδίους
[13, 9]	Αθηναῖοι δὲ περὶ μὲν τὴν	Λακωνικὴν	τριάκοντα τριήρεις ἀπέστειλαν καὶ Χαρικλέα
[13, 52]	αὐτῷ δοθείσης παρελθὼν συντόμως καὶ	λακωνικῶς	διελέχθη· διόπερ ἔκρινα μὴ παραλιπεῖν
[13, 53]	δὲ καὶ τούτοις παραπλήσια τοῦ	Λάκωνος	διαλεχθέντος, οἱ μὲν ἐπιεικέστατοι τῶν
[13, 33]	εὐσχήμονα καταλείψετε. ~Τοιαῦτα διαλεχθέντος τοῦ	Λάκωνος	μετέπεσε τὸ πλῆθος καὶ τὴν
[13, 52]	βραχὺ μέρος τῆς Αττικῆς· καὶ	Λάκωσι	μὲν ὁ πόλεμος πολλοὺς συνέθηκε
[13, 2]	δὲ τρεῖς στρατηγούς, Αλκιβιάδην, Νικίαν,	Λάμαχον,	αὐτοκράτορας αὐτοὺς κατέστησαν ἁπάντων τῶν
[13, 8]	Αθηναίους. γενομένης δὲ μάχης ἰσχυρᾶς	Λάμαχος	ὁ τῶν Αθηναίων στρατηγὸς μαχόμενος
[13, 7]	δὲ τῇ Κατάνῃ Νικίας καὶ	Λάμαχος	οἱ τῶν Αθηναίων στρατηγοί, παραγενομένων
[13, 8]	πόλεμον· Αλκιβιάδου μὲν γὰρ πεφευγότος,	Λαμάχου	δὲ τετελευτηκότος αὐτὸν μόνον ἀπολελεῖφθαι,
[13, 19]	Αθηναίους ἐργαζομένους ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ	λαμβάνειν	ἀλφίτων δύο κοτύλας. (Ἀναγνωσθέντος δὲ
[13, 66]	ὁμολογίαν ἐποιήσαντο πρὸς Χαλκηδονίους φόρον	λαμβάνειν	παρ' αὐτῶν ὅσον καὶ πρότερον.
[13, 82]	πόλιν, τὸ δ' Ολύμπιον μέλλον	λαμβάνειν	τὴν ὀροφὴν ὁ πόλεμος ἐκώλυσεν·
[13, 96]	τὸν ἄνδρα τοῦτον, μὴ καιροῦ	λαμβανόμενος	ἀνακτήσηται τοῖς Συρακοσίοις τὴν ἐλευθερίαν.
[13, 57]	γυναῖκας, πρεσβύτας ἐφόνευον, οὐδεμίαν συμπάθειαν	λαμβάνοντες.	(Ἠκρωτηρίαζον δὲ καὶ τοὺς νεκροὺς
[13, 14]	τοῦ παντὸς πολέμου τὴν κρίσιν	λαμβάνοντος,	μετὰ πολλῆς ἀγωνίας ἐπεθεώρουν τὴν
[13, 111]	πάντων καθάπερ ὑπὸ τὴν ὅρασιν	λαμβανόντων	τὴν τῶν Καρχηδονίων δεινότητα. Οὐδεμία
[13, 58]	οἱονεὶ νυγμοὺς εἰς τὴν ψυχὴν	λαμβάνουσαι	περιπαθεῖς ἐγίνοντο καὶ πολλὰ τὴν
[13, 12]	τῆς δὲ νόσου μεγάλην ἐπίτασιν	λαμβανούσης	πολλοὶ τῶν στρατιωτῶν ἀπέθνησκον, καὶ
[13, 56]	τῆς μὲν ἔνδον δυνάμεως ἀφαίρεσιν	λαμβανούσης,	τῶν δὲ πολεμίων ἀεὶ πλειόνων
[13, 84]	ἐπιπλήττειν, τῆς δ' ἐπιθυμίας ἐπίτασιν	λαμβανούσης,	φῆσαι δεῖν μὴ σπεύδειν πῶς
[13, 71]	σπεύδων δι' ἑαυτοῦ τι πρᾶξαι	λαμπρόν,	τῶν μὲν Αλκιβιάδου λόγων ἠμέλησε,
[13, 68]	ὑπερβολὴν εὐπρεπὴς καὶ τὴν ψυχὴν	λαμπρὸς	καὶ μεγαλεπίβολος. (Καθόλου δὲ τηλικαύτην
[13, 3]	ταῖς πρῴραις ἐπισήμασι καὶ τῇ	λαμπρότητι	τῶν ὅπλων· ὁ δὲ κύκλος
[13, 99]	(Τότε δή φασι τὸν Καλλικρατίδαν	λαμπρῶς	ἀγωνισάμενον καὶ πολὺν ἀντισχόντα χρόνον,
[13, 65]	Κέρασι καλουμένοις· (τῶν δ' Αθηναίων	λαμπρῶς	ἀγωνισαμένων, καὶ πολλαπλασίους ὄντας τοὺς
[13, 60]	σώμασιν εἰς τὴν κοινὴν σωτηρίαν.	(Λαμπρῶς	δ' αὐτῶν ἀγωνιζομένων οἱ βάρβαροι
[13, 102]	νενικηκότας καὶ ἐν ἄλλαις μάχαις	λαμπρῶς	ἠγωνισμένους, καὶ διὰ τὰς ἰδίας
[13, 104]	τὰς δὲ κτήσεις ἁρπάσας τοῖς	Λαμψακηνοῖς	ἀπέδωκε τὴν πόλιν. ~Οἱ δὲ
[13, 106]	Φιλοκλέα τὸν στρατηγόν, ἀπαγαγὼν εἰς	Λάμψακον	ἀπέσφαξεν. Μετὰ δὲ ταῦτ' εἰς
[13, 104]	ἀναγράφειν ἐσπουδάσαμεν· τὸ δὲ τελευταῖον	Λάμψακον	ἑλὼν τὴν μὲν Αθηναίων φρουρὰν
[13, 105]	Λακεδαιμονίους πάσῃ τῇ δυνάμει πολιορκεῖν	Λάμψακον,	συνήγαγόν τε πανταχόθεν τριήρεις καὶ
[13, 66]	δὲ πραττομένων Αλκιβιάδης καὶ Θρασύβουλος	Λάμψακον	τειχίσαντες, ἐν μὲν ταύτῃ τὴν
[13, 19]	παρόντι τεθῆναι πάντας εἰς τὰς	λατομίας,	μετὰ δὲ ταῦτα τοὺς μὲν
[13, 33]	δ' Αθηναῖοι παρεδόθησαν εἰς τὰς	λατομίας,	ὧν ὕστερον οἱ μὲν ἐπὶ
[13, 86]	Ιταλίας καὶ Μεσσήνης συμμάχων στρατηγὸν	Λαφναῖον	εἵλαντο. (Τὴν δὲ δύναμιν ἀθροίσαντες
[13, 106]	ἀπέστειλεν εἰς Σπάρτην τά τε	λάφυρα	κομίζοντα καὶ μετὰ τούτων ἀργυρίου
[13, 106]	πολυτελεστάτοις τὴν ναῦν ὅπλοις καὶ	λαφύροις.	(Ἐπὶ δὲ τοὺς εἰς Σηστὸν
[13, 68]	ἐπιχρύσοις καὶ στεφάνοις, ἔτι δὲ	λαφύροις	καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἐπιμελῶς
[13, 34]	ἐτίμησαν τοῖς ἐκ τοῦ πολέμου	λαφύροις,	συναπέστειλαν δ' αὐτοῖς εἰς Λακεδαίμονα
[13, 19]	τοὺς μὲν συμμαχήσαντας τοῖς Αθηναίοις	λαφυροπωλῆσαι,	τοὺς δ' Αθηναίους ἐργαζομένους ἐν
[13, 104]	ἀπέσφαξε, παῖδας δὲ καὶ γυναῖκας	λαφυροπωλήσας	κατέσκαψε τὴν πόλιν. (Μετὰ δὲ
[13, 62]	εἰς Καρχηδόνα κατέπλευσε μετὰ πολλῶν	λαφύρων,	ἀπήντων αὐτῷ πάντες δεξιούμενοι καὶ
[13, 64]	αὐτοὶ χρήματα συνήγαγον ἐκ τῶν	λαφύρων,	βουλόμενοι κουφίσαι τὸν δῆμον τῶν
[13, 68]	μετὰ τῶν νεῶν καὶ τῶν	λαφύρων	ἔπλεον εἰς Αθήνας, πολλὰ καὶ
[13, 51]	μὲν αἰχμαλώτους, ἀναρίθμητον δὲ πλῆθος	λαφύρων	ἤθροισαν, ὡς ἂν δύο δυνάμεις
[13, 68]	διακοσίων, αἰχμαλώτων δὲ ἀνδρῶν καὶ	λαφύρων	πλῆθος· εἶχον δὲ τὰς ἰδίας
[13, 6]	Σικελικὸν πολισμάτιον ἑλόντες ἐκ τῶν	λαφύρων	συνήγαγον ἑκατὸν τάλαντα· κομισάμενοι δὲ
[13, 42]	εἰς Σάμον. πολλῶν δὲ συναχθέντων	λαφύρων,	τοῖς τ' ἐν Σάμῳ στρατιώταις
[13, 28]	ἐν ἐσθῆτι πενθίμῃ δακρύει καὶ	λέγει	δεῖν οἰκτείρειν τοὺς φονεῖς τῶν
[13, 83]	φιλανθρώπως ὁμιλοῦντες· διόπερ καὶ Εμπεδοκλῆς	λέγει	περὶ αὐτῶν, Ξείνων αἰδοῖοι λιμένες,
[13, 91]	πρόστιμα, καὶ τῷ Διονυσίῳ παρεκελεύετο	λέγειν	ὅσα προῄρητο. Καὶ προσεπειπόντος ὅτι
[13, 6]	δὲ Συρακοσίων στρατηγοῖς πιθανόν, διακελευσάμενοι	λέγειν	τοῖς ἡγεμόσι τῶν Συρακοσίων, ὅτι
[13, 37]	(Ὅθεν ὁ Φαρνάβαζος διαλαβὼν εὖ	λέγειν	τὸν Αλκιβιάδην, πάλιν τὸν στόλον
[13, 31]	ἐθίζει τὸν ῥήτορα τὰ βέλτιστα	λέγειν	χρηστὰ βουλευόμενος. (Εἰ δὲ τοῖς
[13, 19]	παρελθὼν εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἐνεχείρει	λέγειν,	ὡς κάλλιόν ἐστι τοῦ νικᾶν
[13, 48]	ἣν δι' ἑτέρας μὲν αἰτίας	λέγεται	γενέσθαι, μάλιστα δὲ διὰ τὴν
[13, 88]	ἔλαθεν αὐτοὺς ὁ σῖτος ἐξαναλωθείς.	(Λέγεται	δὲ καὶ Δέξιππος ὁ Λακεδαιμόνιος
[13, 90]	καταπεφευγότας ἀποσπῶντες οἱ Καρχηδόνιοι ἀνῄρουν.	(Λέγεται	δὲ τὸν Τελλίαν τὸν πρωτεύοντα
[13, 95]	στρατιωτῶν ἑξακοσίους, οὓς ἂν προαιρῆται.	Λέγεται	δὲ τοῦτο πρᾶξαι τὸν Διονύσιον
[13, 61]	Ιμεραίων σχετλιαζόντων μὲν ἐπὶ τοῖς	λεγομένοις,	οὐκ ἐχόντων δὲ ὃ πράξειαν
[13, 98]	πρόθυμος αὐτός, ὥστε τοῦ μάντεως	λέγοντος	διὰ τῶν ἱερείων ὑμῖν μὲν
[13, 105]	δὲ πρὸς αὐτοὺς ἐλθόντος καὶ	λέγοντος,	ὅτι Μήδοκος καὶ Σεύθης οἱ
[13, 111]	περὶ τοῦ πολέμου. Πάντων δὲ	λεγόντων	ἀνεπιτήδειον εἶναι τὸν τόπον περὶ
[13, 103]	αὐτὸν ἐνιαυτὸν τελευτῆσαι· τινὲς δὲ	λέγουσι	παρ' Αρχελάῳ τῷ βασιλεῖ Μακεδόνων
[13, 30]	χρώμενον μὴ ἀγανακτεῖν. (Καὶ τί	λέγω	Μηλίους, οὓς ἐκπολιορκήσαντες ἡβηδὸν ἀπέκτειναν,
[13, 27]	ἂν εἴη συγγνώμης ἀξιοῦν. Τί	λέγω	Νικίαν, ὃς ἀπ' ἀρχῆς τὴν
[13, 22]	τοῦ βασιλέως συμμαχίαν παρεγίνοντο. (Τί	λέγω	τὰ μακρὰν καὶ τόποις καὶ
[13, 31]	ἑαυτοῦ προαιρέσεως. οὐ γὰρ ὁ	λέγων	κύριος τοῦ πλήθους, ἀλλ' ὁ
[13, 83]	τοῦ κατὰ τὴν οἰκίαν πιθεῶνος	λέγων	ὡς διαμείναντος αὐτοῦ τε στρατευομένου
[13, 63]	ταῦτα τὴν τῶν Πανορμιτῶν χώραν	λεηλατήσας	ἀναριθμήτου λείας ἐκυρίευσε, τῶν δὲ
[13, 42]	τὴν Μεροπίδα πορθήσας μετὰ πολλῆς	λείας	ἀνέπλευσεν εἰς Σάμον. πολλῶν δὲ
[13, 63]	τῶν Πανορμιτῶν χώραν λεηλατήσας ἀναριθμήτου	λείας	ἐκυρίευσε, τῶν δὲ Πανορμιτῶν πανδημεὶ
[13, 44]	ἀνεῖλον περὶ χιλίους, τῆς δὲ	λείας	πάσης ἐκυρίευσαν. μετὰ δὲ τὴν
[13, 39]	ἔχοντες ἀντανήγοντο, τῷ μὲν πλήθει	λειπόμενοι,	ταῖς δ' ἐμπειρίαις ὑπερέχοντες. (Λακεδαιμόνιοι
[13, 9]	καταπλαγέντες ἐτράπησαν καὶ πρὸς τὸ	λειπόμενον	τῶν φρουρίων ἔφυγον. Τῶν δὲ
[13, 96]	τῆς τελευτῆς, τυραννήσας ἔτη δύο	λείποντα	τῶν τεσσαράκοντα. Τὰς δὲ κατὰ
[13, 14]	ἐμβιβάσαντες τριήρεις μὲν ἐπλήρωσαν πέντε	λειπούσας	τῶν ἑκατὸν εἴκοσι, τοὺς δὲ
[13, 75]	οἱ Συρακόσιοι ἔθαψάν τε τὰ	λείψανα	τῶν τετελευτηκότων καὶ πανδημεὶ τὴν
[13, 77]	τὰς ἀφυστερούσας ναῦς τὴν εἰθισμένην	λελοιπέναι	τάξιν. ~Ὁ δὲ Κόνων δεξιῶς
[13, 9]	πάλιν ναυμαχῆσαι. (Τῶν δὲ Συρακοσίων	λελυκότων	τὰς τάξεις καὶ κατὰ τὸν
[13, 18]	Δημοσθένης μὲν οὖν ἔφη δεῖν,	λελυμένου	τοῦ ζεύγματος, κατὰ τάχος πληροῦν
[13, 35]	ἔστι δὲ καὶ κατὰ τὴν	λέξιν	σύντομος καὶ πολλὴν τοῖς ἀναγινώσκουσιν
[13, 113]	τῷ Διονυσίῳ διαφόρως ἔχοντες εἰς	Λεοντίνους	ἀπηλλάγησαν. ~Διόπερ ὑπὸ τῶν πραγμάτων
[13, 95]	καταντᾶν μετὰ τῶν ὅπλων εἰς	Λεοντίνους.	Αὕτη δ' ἡ πόλις τότε
[13, 114]	φόρον δὲ τελεῖν τοῖς Καρχηδονίοις·	Λεοντίνους	δὲ καὶ Μεσσηνίους καὶ Σικελοὺς
[13, 89]	διασωθέντες εἰς Γέλαν ὕστερον εἰς	Λεοντίνους	κατῴκησαν, Συρακοσίων αὐτοῖς δόντων τὴν
[13, 95]	τοὺς πλείστους οὐδ' ἥξειν εἰς	Λεοντίνους.	(Οὐ μὴν ἀλλὰ νυκτὸς ἐπὶ
[13, 95]	ἡμέρᾳ τοῦ πλήθους ἀθροισθέντος εἰς	Λεοντίνους,	πολλὰ πρὸς τὴν τῆς ἐπιβολῆς
[13, 18]	οἱ μὲν Αθηναῖοι νομίσαντες τῶν	Λεοντίνων	τινὰς εἶναι τοὺς δι' εὔνοιαν
[13, 64]	εἰς τὰς ναῦς ἐξέπλευσεν εἰς	Λέσβον.	(Οἱ δὲ περὶ Κύζικον ὄντες
[13, 76]	(Μετὰ δὲ ταῦτα πλεύσας εἰς	Λέσβον,	τῇ Μηθύμνῃ προσέβαλε μετὰ τῆς
[13, 79]	ὕστερον προσοικισθεῖσα τῆς ἀντιπέραν ἐστὶ	Λέσβου·	ἀνὰ μέσον δ' αὐτῶν ἐστιν
[13, 49]	δὲ καὶ τὸν Αλκιβιάδην ἐκ	Λέσβου	μεθ' ὧν εἶχε νεῶν, καὶ
[13, 38]	τῶν Αθηναίων στρατηγοῖς προσπλεῦσαι τῇ	Λέσβῳ,	κἀκεῖ παρὰ τῶν συμμάχων ἀθροῖσαι
[13, 40]	Συρακοσίων δὲ καὶ Πελληνέων καὶ	Λευκαδίων	μίαν ἐξ ἑκάστων· αὐτοὶ δὲ
[13, 2]	τῶν ὑπάτων κατέστησαν χιλιάρχους τρεῖς,	Λεύκιον	Σέργιον, Μάρκον Παπίριον, Μάρκον Σερουίλιον.
[13, 80]	δὲ τῇ Ρώμῃ κατεστάθησαν ὕπατοι	Λεύκιος	Φούριος καὶ Γναῖος Πομπήιος. Περὶ
[13, 43]	κατεστάθησαν ὕπατοι Μάρκος Κορνήλιος καὶ	Λεύκιος	Φούριος. περὶ δὲ τούτους τοὺς
[13, 82]	χωρὶς τῶν ἄλλων συνωρίδες τριακόσιαι	λευκῶν	ἵππων, πᾶσαι παρ' αὐτῶν τῶν
[13, 65]	Αθηναῖοι δ' ἐπ' αὐτοὺς ἀπέστειλαν	Λεωτροφίδην	καὶ Τίμαρχον μετὰ μὲν πεζῶν
[13, 49]	δὲ Μίνδαρος, ἤδη τοῦ χειμῶνος	λήγοντος,	συνήγαγε τὰς πανταχόθεν τριήρεις· ἔκ
[13, 82]	χρυσοφοροῦντες, ἔτι δὲ στλεγγίσι καὶ	ληκύθοις	ἀργυραῖς τε καὶ χρυσαῖς χρώμενοι.
[13, 91]	περιμεῖναι τὸν κατὰ τοὺς νόμους	λῆρον,	ἀλλ' ἐκ χειρὸς ἐπιθεῖναι τὴν
[13, 23]	βίος ἔχει παράδοξα, στάσεις πολιτικάς,	λῃστείας,	πολέμους, ἐν οἷς οὐ ῥᾴδιον
[13, 59]	τὴν ἐλευθερίαν πεῖραν τῆς δουλείας	λήψεσθαι,	τοὺς δὲ θεοὺς ἐκτὸς Σελινοῦντος
[13, 83]	πρὸς δὲ τὰς ταπεινὰς καὶ	λίαν	εὐτελεῖς ὁμοίους. ~Οὐ μόνον δὲ
[13, 110]	οἱ Σικελιῶται πρὸς τοὺς ἀπαντήσαντας	Λίβυας	διαγωνισάμενοι συχνοὺς μὲν αὐτῶν ἀνεῖλον,
[13, 80]	ἐπῄεσαν τὴν Λιβύην καταγράφοντες στρατιώτας	Λίβυας	καὶ Φοίνικας καὶ τῶν πολιτικῶν
[13, 44]	Καρχηδόνιοι μὲν τοῖς Αἰγεσταίοις ἀπέστειλαν	Λίβυάς	τε πεντακισχιλίους καὶ τῶν Καμπανῶν
[13, 79]	ἀμφιβόλους δόντες, ἐν μὲν τῇ	Λιβύῃ	μεγάλας παρεσκευάζοντο δυνάμεις, ἐπιθυμοῦντες ἁπάσας
[13, 58]	ἀναλογιζόμεναι μὲν τὴν ἐν τῇ	Λιβύῃ	μέλλουσαν αὑταῖς ἔσεσθαι δουλείαν, θεωροῦσαι
[13, 114]	οὐδὲν δ' ἧττον καὶ κατὰ	Λιβύην	διαμείναντος τοῦ λοιμοῦ, παμπληθεῖς αὐτῶν
[13, 114]	δὲ γενομένων Καρχηδόνιοι μὲν εἰς	Λιβύην	ἐξέπλευσαν, πλεῖον ἢ τὸ ἥμισυ
[13, 44]	κατέγραφεν· ἐπῄει δὲ καὶ τὴν	Λιβύην	ἐπιλεγόμενος ἐξ ἁπάσης πόλεως τοὺς
[13, 80]	Ιταλίας μισθωσάμενοι Καμπανοὺς διεβίβασαν εἰς	Λιβύην·	ᾔδεισαν γὰρ τὴν μὲν χρείαν
[13, 80]	πλείστους. (Αὐτοὶ δ' ἐπῄεσαν τὴν	Λιβύην	καταγράφοντες στρατιώτας Λίβυας καὶ Φοίνικας
[13, 81]	Ακραγαντίνην νεμόμενοι τὸν ἐκ τῆς	Λιβύης	ἀντιφορτιζόμενοι πλοῦτον οὐσίας ἀπίστους τοῖς
[13, 54]	τὴν ἄκραν τὴν ἀπέναντι τῆς	Λιβύης,	καλουμένην Λιλύβαιον· (καθ' ὃν δὴ
[13, 54]	ξενολογηθέντας καὶ τοὺς ἐκ τῆς	Λιβύης	καταγραφέντας στρατιώτας συνήγαγε, καὶ μακρὰς
[13, 81]	κατ' ἐκείνους τοὺς χρόνους τῆς	Λιβύης	πεφυτευμένης οἱ τὴν Ακραγαντίνην νεμόμενοι
[13, 54]	δὲ μετὰ τοῦ στόλου τὸ	Λιβυκὸν	πέλαγος, κατέπλευσε τῆς Σικελίας ἐπὶ
[13, 110]	ἔτι δὲ Καρχηδονίων, παραβοηθησάντων τοῖς	Λίβυσι,	περὶ ἑξακοσίους ἀποβαλόντες πρὸς τὴν
[13, 85]	τε Ιβηρας καί τινας τῶν	Λιβύων	ἔταξαν εἰς τετρακισμυρίους· τὴν δ'
[13, 79]	πολιτῶν τινας καὶ τῶν ἄλλων	Λιβύων	τοὺς βουλομένους ἔκτισαν ἐν τῇ
[13, 10]	ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων ἠκόντιζον καὶ	λιθοβολοῦντες	λιπεῖν ἠνάγκαζον τὰς πρῴρας, ἁπλῶς
[13, 87]	ὁρμῆσαν ἐπὶ τὸ βάλλειν τοῖς	λίθοις	τέσσαρας αὐτῶν καταλεῦσαι, τὸν δὲ
[13, 56]	τὰς οἰκίας, καὶ τούς τε	λίθους	καὶ τὰς κεραμίδας ἔβαλλον ἐπὶ
[13, 78]	ναυσὶ τοὺς ἀπὸ τῶν κεραιῶν	λίθους·	οἱ δ' ἐπὶ ταῖς χηλαῖς
[13, 79]	ἂν ἐξ ὑπερδεξίων τόπων βαλλόντων	λίθους	ὑπερμεγέθεις τῶν Αθηναίων. (Οὐ μὴν
[13, 78]	τοῖς βάθεσιν ὁλκάδας καθώρμιζεν οὔσας	λιθοφόρους.	(Οἱ μὲν οὖν Αθηναῖοι καὶ
[13, 79]	διηγωνίζοντο· πλεῖστοι δ' ὑπὸ τῶν	λιθοφόρων	κεραιῶν ἔπιπτον, ὡς ἂν ἐξ
[13, 24]	πόλεμον νίκαις κατέδειξαν οὐ διὰ	λίθων,	διὰ δὲ τῶν τυχόντων ξύλων
[13, 78]	τοῦ λιμένος πλοῖα μικρὰ πληρώσας	λίθων	κατεπόντισε, πρὸς δὲ τοῖς βάθεσιν
[13, 54]	τὴν ἀπέναντι τῆς Λιβύης, καλουμένην	Λιλύβαιον·	(καθ' ὃν δὴ χρόνον τῶν
[13, 54]	ἐκείνους μὲν τοὺς καιροὺς ὠνομάζετο	Λιλύβαιον,	μετὰ δὲ ταῦτα πολλοῖς ἔτεσι
[13, 54]	ἄλλων συμμάχων ἀνέζευξεν ἀπὸ τοῦ	Λιλυβαίου	τὴν πορείαν ποιούμενος ἐπὶ Σελινοῦντος.
[13, 79]	εἰς τὸν ἐν τῇ πόλει	λιμένα,	διέπλευσε τὰ διαφράγματα, καὶ καθωρμίσθη
[13, 77]	διώκειν, ἡττώμενος δ' εἰς τὸν	λιμένα	καταφεύξεσθαι. (Ἐμβιβάσας οὖν τοὺς στρατιώτας
[13, 79]	γὰρ εἴσπλους ὑπὲρ οὗ διηγωνίζοντο	λιμένα	μὲν εἶχε καλόν, ἐκτὸς δὲ
[13, 3]	οὖν τριήρεις παρ' ὅλον τὸν	λιμένα	παρώρμουν κεκοσμημέναι τοῖς ἐπὶ ταῖς
[13, 78]	νεώς, ἀνήχθη, σπεύδων εἰς τὸν	λιμένα	πλεῦσαι καὶ λῦσαι τὸ διάφραγμα
[13, 67]	ἂν τοῦ πλήθους ἐπὶ τὸν	λιμένα	συνδεδραμηκότος. (Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι πυθόμενοι
[13, 14]	πατέρων. (Τὰ δὲ περὶ τὸν	λιμένα	τείχη καὶ πᾶς ὁ τῆς
[13, 15]	τῶν δ' εἰς μέσον τὸν	λιμένα,	τινῶν δὲ πρὸς τὰ τείχη,
[13, 6]	Αθηναῖοι παραπλεύσαντες εἰς τὸν μέγαν	λιμένα	τῶν Συρακοσίων μετὰ πολλῆς ἡσυχίας
[13, 16]	Ἁπλῶς δὲ καθ' ὅλον τὸν	λιμένα	τῶν τ' ἐμβολῶν ψόφος ἐγίνετο
[13, 107]	τειχῶν κατασκευὴν ἐγίνοντο καὶ τοὺς	λιμένας	ἀπεχώννυον, ἐλπίζοντες, ὅπερ ἦν εἰκός,
[13, 67]	ἀπάτην ἀγνοοῦντες ἐξεβοήθουν ἐπὶ τοὺς	λιμένας.	(Διόπερ οἱ τὴν πόλιν προδιδόντες
[13, 68]	Αλκιβιάδου θέαν συνέδραμον ἐπὶ τοὺς	λιμένας,	ὥστε παντελῶς ἐρημωθῆναι τὴν πόλιν,
[13, 83]	λέγει περὶ αὐτῶν, Ξείνων αἰδοῖοι	λιμένες,	κακότητος ἄπειροι. (Καὶ δή ποτε
[13, 10]	τοῖς πολεμίοις ἐν τῷ μεγάλῳ	λιμένι,	(καὶ) συνέστη πασῶν τῶν τριήρων
[13, 6]	ἄφνω συλλαβόντες τὰς ἐν τῷ	λιμένι	ναῦς ἐμπρῆσαι· πρὸς δὲ τὴν
[13, 8]	ἄλλας προσκατασκευάσαντες. Ἐν τῷ μικρῷ	λιμένι	τὰς ἀναπείρας ἐποιοῦντο. (Νικίας δὲ
[13, 6]	δὲ τὸν πρὸς τῷ μεγάλῳ	λιμένι	τόπον Συρακοσίων ἀκινδύνως καταλαβέσθαι, πέμπουσιν
[13, 67]	πρῶτον τοὺς ἡμίσεις ἐπὶ τοῦ	λιμένος	ἀπέλιπον, τοῖς δὲ λοιποῖς κατὰ
[13, 3]	ὁ δὲ κύκλος ἅπας τοῦ	λιμένος	ἔγεμε θυμιατηρίων καὶ κρατήρων ἀργυρῶν,
[13, 14]	αἰχμάλωτον, ἀπέφραττον τὸ στόμα τοῦ	λιμένος	ζεῦγμα κατασκευάζοντες. (Ἀκάτους τε γὰρ
[13, 78]	τὰ περὶ τὸν εἴσπλουν τοῦ	λιμένος	κατεσκεύαζεν· εἰς μὲν γὰρ τὰ
[13, 17]	τοῦτο ἔφραξαν τὸ στόμα τοῦ	λιμένος,	ὅπως κωλύσαντες τοὺς πολεμίους αὐτοὶ
[13, 13]	πρὸς τὸ τεναγῶδες μέρος τοῦ	λιμένος,	οὐκ ὀλίγαι τῶν τριήρων ἐν
[13, 78]	δ' ἐπὶ τὰς χηλὰς τοῦ	λιμένος	παρέπεμψεν, ὅπως πανταχόθεν ᾖ πεφραγμένος
[13, 78]	μὲν γὰρ τὰ βράχη τοῦ	λιμένος	πλοῖα μικρὰ πληρώσας λίθων κατεπόντισε,
[13, 78]	δ' ἐπὶ ταῖς χηλαῖς τοῦ	λιμένος	τεταγμένοι διεκώλυον τοὺς ἀποτολμῶντας εἰς
[13, 7]	τῆς δυνάμεως τὸν ὑπερκείμενον τοῦ	λιμένος	τόπον κατελάβοντο, καὶ τὴν καλουμένην
[13, 71]	τὰς τριήρεις πληρώσας ἐπέπλευσε τοῖς	λιμέσι	τῶν πολεμίων· οὐ τολμῶντος δ'
[13, 71]	εἰς Εφεσον. ἐπιπλεύσας δὲ τοῖς	λιμέσιν,	ὡς οὐδεὶς ἀντανήγετο, τὰς μὲν
[13, 17]	πεζὸν στρατόπεδον ἔφευγον. (Ὁ δὲ	λιμὴν	πλήρης ἦν ὅπλων τε καὶ
[13, 15]	τῶν κλείθρων πλήρης ἦν ὁ	λιμὴν	τῶν κατ' ὀλίγους ναυμαχούντων. (Ἔνθα
[13, 82]	περιστάσεως δεδημιουργημένον. (Ἦν δὲ καὶ	λίμνη	κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐκτὸς
[13, 75]	νῆσον κατοικοῦντες καὶ Ιηλυσὸν καὶ	Λίνδον	καὶ Κάμειρον μετῳκίσθησαν εἰς μίαν
[13, 10]	τῶν καταστρωμάτων ἠκόντιζον καὶ λιθοβολοῦντες	λιπεῖν	ἠνάγκαζον τὰς πρῴρας, ἁπλῶς δὲ
[13, 79]	ἀποθνήσκειν ἔσπευδον ὑπὲρ τοῦ μὴ	λιπεῖν	τὴν τάξιν. Κατεχούσης δὲ φιλοτιμίας
[13, 110]	βραχὺν τόπον τοῖς Ιταλιώταις, εὐλαβούμενοι	λιπεῖν	τὴν τῶν τειχῶν φυλακήν· διόπερ
[13, 56]	πόλιν κατεπλάγησαν, καὶ τὰ τείχη	λιπόντες	κατὰ τὰς εἰσβολὰς τῶν στενωπῶν
[13, 84]	τῆς σκληροτάτης στρωμνῆς ὑπαρχούσης, ἔξεστι	λογίζεσθαι	τὴν κατὰ τὸν λοιπὸν βίον
[13, 30]	τὰς πόλεις ἄρδην ἀνῄρηκεν. Ἤδη	λογίζεσθε,	τί ἂν ἔπραξαν, εἰ τὴν
[13, 15]	καὶ τὸ μέγεθος τοῦ κινδύνου	λογισάμενος,	οὐκ ἐπέμεινεν ἐπὶ τῆς ἐν
[13, 95]	αὐτοὶ ταῦτα κεκυρωκότες· τοῖς γὰρ	λογισμοῖς	εἰς ἑαυτοὺς ἐρχόμενοι τὴν ἐσομένην
[13, 31]	ἐπὶ τοσοῦτόν τινες ἐξεστήκασι τῶν	λογισμῶν,	ὥστ' Αλκιβιάδην, εἰς ὃν τὴν
[13, 28]	πρὸς τοὺς Συρακοσίους τοιούτοις χρησάμενος	λόγοις	κατέπαυσε τὴν δημηγορίαν, συμπαθεῖς ποιήσας
[13, 15]	μὲν οὖν Νικίας τοιούτοις χρησάμενος	λόγοις	πάλιν ἐπὶ τὴν ἰδίαν τάξιν
[13, 53]	μετενόησαν ὅτε οὐδὲν ὄφελος, καὶ	λόγοις	πρὸς ἀρέσκειαν εἰρημένοις ἐξαπατηθέντες οὕτως
[13, 98]	πλήθη καὶ παραθαρσύνας τοῖς οἰκείοις	λόγοις,	τὸ τελευταῖον εἶπεν· εἰς τὸν
[13, 96]	δὲ μισθοφόρους ἀνακαλούμενος καὶ φιλανθρώποις	λόγοις	χρώμενος ἰδίους κατεσκεύαζεν. μετετίθει δὲ
[13, 32]	πολεμεῖν. τὸν μὲν ἐκεῖ γεγενημένον	λόγον	ἀκούομεν, τὰ δ' ἐνταῦθα πεπραγμένα
[13, 52]	ὑμῖν. (Παραπέμψαντες δὲ τὸν ἐμὸν	λόγον	ἐκ τῶν πραγμάτων μάθετε. Ἡμεῖς
[13, 28]	Σπαρτιάτης γὰρ ὢν καὶ τὸν	λόγον	ἔχω Σπαρτιάτην. Καὶ πρῶτον ἄν
[13, 31]	ὥσθ' ὁ χειροτονῶν τῷ ῥήτορι	λόγον	οἰκεῖον ὑποβάλλει τῆς ἑαυτοῦ προαιρέσεως.
[13, 1]	τὰς συνεχεῖς πράξεις μεταβιβάζειν τὸν	λόγον·	ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀπολαβόντες τῇ
[13, 32]	ὑμῖν πλέον ἰσχῦσαι τὸν μὲν	λόγον	τῶν ἔργων, τὴν δ' ἀπαγγελίαν
[13, 1]	ἐτῶν, ἀναγκαῖόν ἐστι τὸν πολὺν	λόγον	τῶν προοιμίων παραπέμψαντας ἐπ' αὐτὰς
[13, 92]	συνῆν· ταῦτα δὲ πράττων διεδίδου	λόγον	ὡς διαπεμπομένων αὐτῶν πρὸς τοὺς
[13, 87]	εἴτε χρήμασιν ἐφθαρμένοι, καθάπερ ἦν	λόγος,	εἴτε φοβηθέντες μὴ τῆς πόλεως
[13, 13]	ὅλοις τοῖς στόλοις, ὡς διεδόθη	λόγος	τόν τε στρατηγὸν ἀνῃρῆσθαι καί
[13, 94]	ἐπὶ τοῖς ῥηθεῖσι καὶ τοῦ	λόγου	διὰ πάσης τῆς δυνάμεως ῥυέντος,
[13, 27]	τῶν φιλανθρώπων. ~Ὅσοι μὲν γὰρ	λόγου	καὶ παιδείας ἐν τῇ πόλει
[13, 53]	ταῦτα μὲν ὕστερον πραχθέντα τεύξεται	λόγου	κατὰ τοὺς ἰδίους χρόνους· τότε
[13, 65]	τὴν Ιωνίαν διέτριψεν οὐθὲν ἄξιον	λόγου	πράξας· μετὰ δὲ ταῦτα παρὰ
[13, 109]	οὖν εἴκοσι διέτριβον οὐδὲν ἄξιον	λόγου	πράττοντες· μετὰ δὲ ταῦτα Διονύσιος
[13, 52]	ἔκρινα μὴ παραλιπεῖν τοὺς ῥηθέντας	λόγους.	(Βουλόμεθα πρὸς ὑμᾶς ἄγειν εἰρήνην,
[13, 85]	τῶν ἐν τῇ πόλει τοὺς	λόγους,	εὐθὺς τὰ τῆς πολιορκίας ἐνηργεῖτο.
[13, 87]	ἐγχειρούντων ἀπολογεῖσθαι μηδένα προσδέχεσθαι τοὺς	λόγους,	καὶ τὸ πλῆθος ὁρμῆσαν ἐπὶ
[13, 42]	~Τῶν δὲ στρατιωτῶν ἀσμένως τοὺς	λόγους	προσδεξαμένων, καὶ περὶ τούτων διαπεμψαμένων
[13, 46]	δ' ἀεὶ προσιόντες ἐγγυτέρω τὰς	λόγχας	ἠκόντιζον, οἱ μὲν ἐπὶ τοὺς
[13, 32]	δοῦναι δίκην ὧν ἔπραξαν ἀφεθήσονται,	λόγῳ	δ' εὐσχήμονι καθ' ὃν ἂν
[13, 101]	τοὺς περὶ Θηραμένην, ἄνδρας καὶ	λόγῳ	δυνατοὺς καὶ φίλους πολλοὺς ἔχοντας,
[13, 37]	χρείας παρέσχετο· ἦν γὰρ καὶ	λόγῳ	δυνατώτατος καὶ τόλμῃ πολὺ προέχων
[13, 28]	κακῶς πεπόνθατε, περὶ τούτων τῷ	λόγῳ	μεταδιδασκομένους. Εἰ γὰρ ὑμεῖς ὑπὲρ
[13, 4]	τοὺς γὰρ Αθηναίους τῷ μὲν	λόγῳ	πρὸς Συρακοσίους ἐνίστασθαι τὸν πόλεμον,
[13, 43]	τὴν κρίσιν τούτων, τῷ μὲν	λόγῳ	προσποιούμενος δικαιοπραγεῖν, τῇ δ' ἀληθείᾳ
[13, 63]	(Διὸ καὶ περὶ αὐτοῦ πολλῶν	λόγων	γινομένων ἐν ταῖς ἐκκλησίαις, ὁ
[13, 71]	πρᾶξαι λαμπρόν, τῶν μὲν Αλκιβιάδου	λόγων	ἠμέλησε, δέκα δὲ ναῦς τὰς
[13, 101]	ἀπολογουμένους συνθορυβοῦντες οὐκ ἠνείχοντο τῶν	λόγων.	Οὐκ ἐλάχιστα δ' αὐτοὺς ἔβλαψαν
[13, 92]	τοῦ πολέμου, τότε διὰ τῶν	λόγων	παροξυνθεὶς παραυτίκα τοὺς μὲν ἔλυσε
[13, 28]	ἀναβὰς ἐπὶ τὸ βῆμα τῶν	λόγων	τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν ἐποιήσατο. (Θαυμάζω
[13, 19]	ὁ πρεσβύτερος ἐντεῦθεν ἤρξατο τῶν	λόγων.	~Τῶν κατὰ τὸν πόλεμον ἀτυχημάτων,
[13, 12]	τὸν περικείμενον τόπον ὑπάρχειν ἑλώδη	λοιμικῆς	καταστάσεως εἰς τὸ στρατόπεδον ἐμπεσούσης,
[13, 86]	προνοήσαντες διεκώλυσαν, εὐθὺ δὲ καὶ	λοιμὸς	ἐνέπεσεν εἰς τὸ στρατόπεδον, καὶ
[13, 114]	καὶ κατὰ Λιβύην διαμείναντος τοῦ	λοιμοῦ,	παμπληθεῖς αὐτῶν τε τῶν Καρχηδονίων,
[13, 9]	ἕνδεκα μὲν κατέδυσαν, τὰς δὲ	λοιπὰς	ἕως τῆς Νήσου κατεδίωξαν. Διαλυθείσης
[13, 36]	πρὸς ταῖς εἴκοσι, τὰς δὲ	λοιπὰς	μόγις διέσωσαν εἰς Ερέτριαν. (Τούτων
[13, 106]	Σηστὸν διεσώθησαν. (Λύσανδρος δὲ τὰς	λοιπὰς	ναῦς παραλαβὼν αἰχμαλώτους, καὶ ζωγρήσας
[13, 107]	πόλις ἔγεμε νεκρῶν, οἱ δὲ	λοιποὶ	διαπρεσβευσάμενοι πρὸς Λακεδαιμονίους συνέθεντο τὴν
[13, 19]	Δημοσθένην καὶ Νικίαν· οἱ δὲ	λοιποὶ	διηρπάσθησαν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν. (Οἱ
[13, 110]	ἀνειργόντων τοξεύμασι τοὺς διώκοντας, οἱ	λοιποὶ	μετ' ἀσφαλείας διεσώθησαν πρὸς τὴν
[13, 47]	(Χαλκιδεῖς δὲ καὶ σχεδὸν οἱ	λοιποὶ	πάντες οἱ τὴν Εὔβοιαν κατοικοῦντες
[13, 71]	ὀλίγοι μὲν ἐζωγρήθησαν, οἱ δὲ	λοιποὶ	πρὸς τὴν γῆν διενήξαντο. Αλκιβιάδης
[13, 33]	νεωτέρων ἐξαρπαγέντες διεσώθησαν, οἱ δὲ	λοιποὶ	σχεδὸν ἅπαντες ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ
[13, 67]	τοῦ λιμένος ἀπέλιπον, τοῖς δὲ	λοιποῖς	κατὰ σπουδὴν ἐξεβοήθουν ἐπὶ τὰ
[13, 84]	ἔξεστι λογίζεσθαι τὴν κατὰ τὸν	λοιπὸν	βίον τρυφήν. Περὶ μὲν οὖν
[13, 70]	στρατιωτῶν μισθόν, καὶ εἰς τὸ	λοιπὸν	δὲ ὁ Κῦρος ἐκέλευσεν αἰτεῖν
[13, 65]	φύσει καθεστηκὸς ὀχυρόν, καὶ τὸ	λοιπὸν	ἐκ τούτου τὰς ἀφορμὰς ἔχοντες
[13, 79]	τοῦ πολέμου κατεμέμφοντο καὶ τὸ	λοιπὸν	ἠξίουν παύσασθαι τῆς διαφορᾶς. Οἷς
[13, 91]	ἐκτίσει τἀργύριον ὑπὲρ αὐτοῦ, τὸ	λοιπὸν	θαρρήσας ἀνέσειε τὰ πλήθη, καὶ
[13, 113]	τῆς πόλεως ἐξέβαλε. Τὸ δὲ	λοιπὸν	πλῆθος τῶν ἱππέων ἐκπεσὸν ἐκ
[13, 73]	πόλεως· μετὰ δὲ ταῦτα τὸ	λοιπὸν	τῆς Αττικῆς δῃώσαντες εἰς Πελοπόννησον
[13, 87]	στρατηγὸς εὐλαβήθη, μήποτε μετὰ τοῦ	λοιποῦ	στρατεύματος Ιμίλκας ἐπιφανεὶς ἀναλάβῃ τὴν
[13, 30]	καὶ Σελινουντίους ἐξανδραποδίσασθαι, τοὺς δὲ	λοιποὺς	διδόναι φόρους ἀναγκάζειν. Ὅταν οὖν
[13, 14]	τῶν ἑκατὸν εἴκοσι, τοὺς δὲ	λοιποὺς	ἐπὶ τῆς γῆς ἔταξαν παρὰ
[13, 72]	μὲν Βοιωτοὶ παρείχοντο, τοὺς δὲ	λοιποὺς	Πελοποννήσιοι συνεξέπεμψαν. Ὡς δ' ἐγγὺς
[13, 50]	τοῖς πολεμίοις βοηθοῦντας, καὶ τοὺς	λοιποὺς	τῶν ἐπιβατῶν ἀπεβίβασεν εἰς τὴν
[13, 57]	βάρβαροι τῶν ἄλλων, ὥστε τῶν	λοιπῶν	ἕνεκα τοῦ μηδὲν ἀσεβεῖν εἰς
[13, 66]	τε Ιπποκράτης ἔπεσε καὶ τῶν	λοιπῶν	οἱ μὲν ἀνῃρέθησαν, οἱ δὲ
[13, 7]	ὑπάτων χιλιάρχους κατέστησαν τέτταρας, Πόπλιον	Λοκρήτιον,	Γάιον Σερουίλιον, Αγρίππαν Μενήνιον, Σπούριον
[13, 3]	τὸ καλούμενόν τε Σκυλήτιον καὶ	Λοκροὺς	παρήλλαξαν, καὶ τοῦ Ρηγίου καθορμισθέντες
[13, 65]	ἐκ Σικελίας, παρετάξαντο πρὸς τοῖς	λόφοις	τοῖς Κέρασι καλουμένοις· (τῶν δ'
[13, 85]	κατέσχον τὸν ὑπὲρ τῆς πόλεως	λόφον,	τὸν Αθήναιον μὲν ὀνομαζόμενον, κατὰ
[13, 85]	ἐποιήσαντο, μίαν μὲν ἐπί τινων	λόφων,	ἐφ' ὧν τούς τε Ιβηρας
[13, 60]	καταπονουμένους, κατεβίβασε τοὺς ἐπὶ τῶν	λόφων	κατεστρατοπεδευκότας, καὶ παραβοηθήσας τοῖς ἐλαττουμένοις
[13, 59]	ἄπωθεν τῆς πόλεως ἐπί τινων	λόφων	κατεστρατοπέδευσε, τῇ δ' ἄλλῃ δυνάμει
[13, 60]	φευγόντων πρὸς τοὺς ἐπὶ τῶν	λόφων	στρατοπεδεύοντας, ἐπηκολούθουν ἀλλήλοις παρακελευόμενοι μηδένα
[13, 104]	εἰς Βλαῦδα, φρούριόν τι τῆς	Λυδίας.	(Λύσανδρος δὲ μετὰ τῶν πλείστων
[13, 88]	ἄλλων ἐπιτηδείων, ἀεὶ προσδοκῶντες ταχέως	λυθήσεσθαι	τὴν πολιορκίαν· ἐπεὶ δ' αἱ
[13, 52]	ἀπώλεια φέρει χαράν, ἡλίκην ἔχει	λύπην	ἡ τῶν ἰδίων ταλαιπωρία. (Οὐ
[13, 97]	εἰς τὰς Αργινούσας νήσους, σπεύδοντες	λῦσαι	τὴν Μιτυλήνης πολιορκίαν. (Ὁ δὲ
[13, 100]	Μιτυλήνην πλεῖν καὶ τὴν ταχίστην	λῦσαι	τὴν πολιορκίαν. (Ἐπεγενήθη δὲ καὶ
[13, 32]	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων βουλομένων	λῦσαι	τὴν πολιορκίαν, μόνος ἐβιάσατο μένειν
[13, 78]	εἰς τὸν λιμένα πλεῦσαι καὶ	λῦσαι	τὸ διάφραγμα τῶν πολεμίων. (Ὁ
[13, 100]	ἔδοξεν ἀποστέλλειν εἰς Σπάρτην καὶ	Λύσανδρον	αἰτεῖσθαι ναύαρχον· οὗτος γὰρ ἔν
[13, 70]	οὐκ ἐνέδωκαν, ἀλλὰ ναύαρχον εἵλαντο	Λύσανδρον,	δοκοῦντα στρατηγίᾳ διαφέρειν τῶν ἄλλων
[13, 71]	δὲ πυθόμενος ἐν Εφέσῳ τὸν	Λύσανδρον	ἐξαρτύειν τὸν στόλον, ἀνήχθη μετὰ
[13, 100]	μὲν εἵλοντο ναύαρχον, τὸν δὲ	Λύσανδρον	ἰδιώτην αὐτῷ συνεξέπεμψαν, προστάξαντες ἀκούειν
[13, 70]	καὶ ταχὺ παραδόξως εὐπορεῖν τὸν	Λύσανδρον	πάντων τῶν εἰς πόλεμον χρησίμων.
[13, 106]	τῆς παρεμβολῆς· αὐτὸς δ' ὁ	Λύσανδρος	ἁπάσαις ταῖς τριήρεσιν ἐξηρτυμέναις ἐπιπλεύσας,
[13, 104]	Ελλήσποντον, ἡγουμένου Κόνωνος καὶ Φιλοκλέους.	(Λύσανδρος	δ' ὁ τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος
[13, 104]	Βλαῦδα, φρούριόν τι τῆς Λυδίας.	(Λύσανδρος	δὲ μετὰ τῶν πλείστων νεῶν
[13, 107]	Αττικὴν πρὸς τοῖς τείχεσιν ἐστρατοπέδευον,	Λύσανδρος	δὲ πλέον ἢ διακοσίαις τριήρεσιν
[13, 106]	γῆν φυγόντες εἰς Σηστὸν διεσώθησαν.	(Λύσανδρος	δὲ τὰς λοιπὰς ναῦς παραλαβὼν
[13, 104]	τούτῳ τελεῖν συνέταξεν. Ὁ δὲ	Λύσανδρος	πάντων τῶν εἰς πόλεμον εὐπορήσας
[13, 106]	τριάκοντα τάχιον ἐξέπλευσεν. (Ὁ δὲ	Λύσανδρος	παρά τινων αὐτομόλων ταῦτ' ἀκούσας,
[13, 71]	προκαλεσόμενος εἰς ναυμαχίαν. (Ὁ δὲ	Λύσανδρος	πεπυσμένος παρά τινων αὐτομόλων τὴν
[13, 106]	ἐπιφάνειαν τῶν πολεμίων. (ὁ δὲ	Λύσανδρος	συνιδὼν τὴν τῶν ἐναντίων ταραχήν,
[13, 76]	τὰς πάσας σὺν ταῖς παρὰ	Λυσάνδρου	παρέλαβεν ἑκατὸν τεσσαράκοντα. Ἐν δὲ
[13, 71]	οὐ τολμῶντος δ' ἀνταναχθῆναι τοῦ	Λυσάνδρου	τὸν πλοῦν εἰς Σάμον ἐποιήσατο.
[13, 76]	ναυσίν. (Οἱ δὲ Σπαρτιᾶται, τῷ	Λυσάνδρῳ	διεληλυθότος ἤδη τοῦ τῆς ναυαρχίας
[13, 104]	πατρὸς αὐτὸν εἰς Πέρσας, τῷ	Λυσάνδρῳ	τῶν ὑφ' αὑτὸν πόλεων τὴν
[13, 74]	τόλμαν δέκα στρατηγοὺς εἵλατο, Κόνωνα,	Λυσίαν,	Διομέδοντα, Περικλέα, πρὸς δὲ τούτοις
[13, 101]	δὲ καὶ Καλλιάδης, ἔτι δὲ	Λυσίας	καὶ Περικλῆς καὶ Αριστοκράτης μετὰ
[13, 99]	θάνατον. Διόπερ πρῶτος ἐπὶ τὴν	Λυσίου	τοῦ στρατηγοῦ ναῦν ἐπιπλεύσας, καὶ
[13, 67]	τὸν Αλκιβιάδην. ~Οὗτοι δὲ ὡς	λύσοντες	τὴν πολιορκίαν καὶ τὰς δυνάμεις
[13, 52]	ἀλλήλοις καταλῦσαι, τῶν δ' αἰχμαλώτων	λυτροῦντες	ἀνθ' ἑνὸς Αθηναίου λαβεῖν ἕνα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/06/2005