Livre, Chap.
[13, 34]	τέτταρας, Πόπλιον Κορνήλιον καὶ Γάιον	Φάβιον,	ὀλυμπιὰς δ' ἤχθη παρ' Ηλείοις
[13, 38]	τούτοις Γάιον Οὐαλέριον καὶ Καίσωνα	Φάβιον.	Περὶ δὲ τούτους τοὺς χρόνους
[13, 54]	τὴν ὕπατον εἶχον ἀρχὴν Κόιντος	Φάβιος	καὶ Γάιος Φούριος. Περὶ δὲ
[13, 9]	Σεμπρώνιος καὶ Μάρκος Παπίριος, Κόιντος	Φάβιος,	Σπόριος Ναύτιος. (Ἐπὶ δὲ τούτων
[13, 86]	ἤγγελλόν τινες διὰ νυκτὸς εἴδωλα	φαίνεσθαι	τῶν τετελευτηκότων. Ιμίλκας δὲ θεωρῶν
[13, 35]	τὴν νομοθεσίαν ἀναθεωρήσεως, μισοπόνηρος μὲν	φαίνεται	διὰ τὸ πάντων τῶν νομοθετῶν
[13, 81]	περὶ ἧς οὐκ ἀνάρμοστόν μοι	φαίνεται	διελθεῖν. καὶ γὰρ ἀμπελῶνες τοῖς
[13, 98]	ἄλλους στρατηγοὺς παρ' ὅλην τὴν	φάλαγγα	διέταξε, καὶ τὰς καλουμένας Αργινούσας
[13, 72]	τὴν τῶν πολεμίων δύναμιν εἰς	φάλαγγα	τὸ μὲν βάθος εἰς τέτταρας
[13, 13]	(Ὑπερτεινούσης δὲ τῆς τῶν Αθηναίων	φάλαγγος	διὰ τὸ πλείοσιν αὐτοὺς ἀγωνίζεσθαι
[13, 72]	κατεδίωξαν μέχρι τῆς τῶν πεζῶν	φάλαγγος.	Μετὰ δὲ ταῦτα οὗτοι μὲν
[13, 72]	καρτερὰ μάχη. ἡ μὲν γὰρ	φάλαγξ	περὶ πέντε σταδίους ἀπεῖχε τοῦ
[13, 90]	Καρχηδόνα, ἐν οἷς καὶ τὸν	Φαλάριδος	συνέβη κομισθῆναι ταῦρον, τὴν δ'
[13, 23]	ταῖς τῶν ἄλλων ἀτυχίαις ἡμέρους	φανέντας	ἕτοιμον ἔχειν τὸν παρὰ πάντων
[13, 82]	ἐπιβολήν, ἥ γε προαίρεσις ὑπάρχει	φανερά.	(Τῶν δ' ἄλλων ἢ μετὰ
[13, 52]	δεινὰ πάθη ποιούσας, οἰόμεθα δεῖν	φανερὸν	ποιῆσαι πᾶσι καὶ θεοῖς καὶ
[13, 22]	εὑρήσουσιν. (Ἐξ ὧν πᾶσιν ἔσται	φανερόν,	ὡς ἐκεῖνοι μὲν δικαίως ἐσφάλησαν,
[13, 63]	ταῖς ἐκκλησίαις, ὁ μὲν δῆμος	φανερὸς	ἦν βουλόμενος καταδέχεσθαι τὸν ἄνδρα,
[13, 18]	τὰ πρὸς τὴν ἀπαλλαγὴν παρεσκευάζοντο.	(Φανεροῦ	δ' ὄντος ὅτι τῆς νυκτὸς
[13, 96]	Συρακούσας κατεσκήνωσεν ἐν τῷ ναυστάθμῳ,	φανερῶς	αὑτὸν ἀναδείξας τύραννον. Οἱ δὲ
[13, 68]	ἐνόμιζον εὑρηκέναι δυνατὸν ἄνδρα τὸν	φανερῶς	καὶ θρασέως ἀντιτάξασθαι τῷ δήμῳ
[13, 72]	Αθηναίους, δεινὸν ἡγοῦντο τῶν ἡττημένων	φανῆναι	καταδεέστεροι· οἱ δ' Αθηναῖοι θεατὰς
[13, 15]	τοῦ δήμου τετιμημένους προτρεπόμενος ἀξίους	φανῆναι	τῶν στεφάνων, ἅπαντας δ' ἀναμνησθέντας
[13, 32]	αἰχμαλώτους ἀφέντες φιλίαν συνάπτησθε, προδόται	φανήσεσθε	τῶν συμμαχησάντων, καὶ τοὺς κοινοὺς
[13, 22]	ὅπλοις, ἀλλὰ καὶ τῇ φιλανθρωπίᾳ.	(Φανήσονται	γὰρ οἱ τῶν ἄλλων ὑπερέχειν
[13, 73]	τὰ Λακεδαιμονίων φρονεῖ καὶ πρὸς	Φαρνάβαζον	ἔχει φιλίαν, δι' ἧς ἐλπίζει
[13, 51]	τοὺς πολεμίους, πυνθανόμενοι δὲ τὸν	Φαρνάβαζον	μετὰ πολλῆς ἵππου κατὰ σπουδὴν
[13, 41]	ἦσαν, ὅτι πεπεικὼς εἴη τὸν	Φαρνάβαζον	μηκέτι ταῖς τριακοσίαις ναυσὶ βοηθεῖν
[13, 66]	τῆς πόλεως ἐπιστάτης ἀπῆλθε πρὸς	Φαρνάβαζον,	ὅπως λάβῃ χρήματα, τηνικαῦτά τινες
[13, 37]	ἐλαττοῦσθαι. (Ἔχων οὖν φιλίαν πρὸς	Φαρνάβαζον	τὸν Δαρείου σατράπην, καὶ θεωρῶν
[13, 40]	τῆς ναυμαχίας ἦν ἀφεστηκυῖα πρὸς	Φαρνάβαζον	τὸν Δαρείου στρατηγὸν καὶ Κλέαρχον
[13, 104]	φοβηθέντες τὴν περίστασιν ἔφυγον πρὸς	Φαρνάβαζον	τὸν σατράπην· οὗτος δὲ φιλοφρόνως
[13, 63]	τῆς στρατείας φιλίαν ἔχων πρὸς	Φαρνάβαζον	τὸν τῶν Περσῶν σατράπην ἔλαβε
[13, 64]	ἀπολύσας ἔπλευσεν εἰς τὴν ὑπὸ	Φαρνάβαζον	χώραν, καὶ κοινῇ πολλὴν αὐτῆς
[13, 46]	ἀπέπλευσαν εἰς Σηστόν. (Ὁ γὰρ	Φαρνάβαζος	βουλόμενος τοῖς Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ ὧν
[13, 37]	πλεῖστον χρόνον διαφέρωνται. (Ὅθεν ὁ	Φαρνάβαζος	διαλαβὼν εὖ λέγειν τὸν Αλκιβιάδην,
[13, 50]	τοὺς καλουμένους Κλήρους, ὅπου καὶ	Φαρνάβαζος	εἶχε τὴν δύναμιν. (Αλκιβιάδης δὲ
[13, 49]	πόλιν περιεστρατοπέδευσεν. παρεγενήθη δὲ καὶ	Φαρνάβαζος	μετὰ πολλῆς στρατιᾶς, μεθ' οὗ
[13, 36]	Λακεδαιμονίοις Δαρείου τοῦ Περσῶν βασιλέως,	Φαρνάβαζος	ὁ τῶν ἐπὶ θαλάττης τόπων
[13, 38]	Μίλητον διέτριβε, προσδοκῶν τὴν παρὰ	Φαρναβάζου	βοήθειαν· τριακοσίας γὰρ τριήρεις ἀκούων
[13, 45]	καὶ τὸ πεζὸν στράτευμα τοῦ	Φαρναβάζου,	βοηθοῦν τοῖς Λακεδαιμονίοις. (Ὡς δ'
[13, 38]	εἰς Φοινίκην, τὰς μὲν παρὰ	Φαρναβάζου	ἐλπίδας ἀπέγνω, αὐτὸς δὲ καταρτίσας
[13, 51]	τὸ μὲν πρῶτον οἱ τοῦ	Φαρναβάζου	μισθοφόροι φεύγειν ἤρξαντο, καὶ τὸ
[13, 51]	πίπτοντας· τῶν δὲ μετὰ τοῦ	Φαρναβάζου	μισθοφόρων κυκλούντων τοὺς Αθηναίους καὶ
[13, 46]	ἔφυγον πρὸς τὸ πεζὸν τοῦ	Φαρναβάζου	στρατόπεδον, οἱ δ' Αθηναῖοι τὸ
[13, 51]	μάχης ἔφυγον ἐπὶ τὸ τοῦ	Φαρναβάζου	στρατόπεδον· οἱ δὲ τῶν Αθηναίων
[13, 50]	ὑπεραγόντων· καὶ γὰρ τὸ τοῦ	Φαρναβάζου	στρατόπεδον παρεβοήθει τοῖς Λακεδαιμονίοις, καὶ
[13, 47]	στόλον ἕτοιμα ἐγίνετο, πεζῇ μετὰ	Φαρναβάζου	τὰς συμμαχούσας κατὰ τὴν Ασίαν
[13, 51]	δ' αὐτῷ καὶ τοὺς παρὰ	Φαρναβάζῳ	στρατευομένους μισθοφόρους. (Ό δὲ Θρασύβουλος
[13, 42]	τῶν τριακοσίων νεῶν ἐγκαλοῦντες τῷ	Φαρναβάζῳ	τοῖς Αντανδρον οἰκοῦσι συνεμάχησαν. (Τῶν
[13, 84]	συμπροέπεμψαν τὴν νύμφην. (Περιττότατον δέ	φασι	γενέσθαι τὸ περὶ τὴν τοῦ
[13, 103]	ἐνενήκοντα, νίκας δ' ἔχων ὀκτωκαίδεκα.	Φασὶ	δὲ τὸν ἄνδρα τοῦτον τὴν
[13, 84]	οὐκ ἐλάττους τῶν εἴκοσι μυριάδων.	(Φασὶ	δὲ τὸν Αντισθένην, ἐπειδὴ τὸν
[13, 31]	ὃν τὴν ἐξουσίαν οὐκ ἔχομεν,	φασὶ	δεῖν τιμωρεῖσθαι, τοὺς δ' αἰχμαλώτους
[13, 97]	ναυμαχῶν ὁ ναύαρχος· οὗ ῥηθέντος	φασὶ	τὸν Καλλικρατίδαν εἰπεῖν, ὅτι τελευτήσας
[13, 99]	αὐτῇ πάντας ἀπέσφαξαν. (Τότε δή	φασι	τὸν Καλλικρατίδαν λαμπρῶς ἀγωνισάμενον καὶ
[13, 83]	τοὺς πίθους γίνεσθαι. (Γεγονέναι δέ	φασι	τὸν Τελλίαν τὸ μὲν εἶδος
[13, 95]	τὸν Αθηναῖον· (καὶ γὰρ ἐκεῖνόν	φασιν	ἑαυτὸν κατατραυματίσαντα προελθεῖν εἰς τὴν
[13, 91]	εἰς Συρακούσας κατηγόρουν τῶν στρατηγῶν,	φάσκοντες	διὰ τὴν ἐκείνων προδοσίαν ἀπολωλέναι
[13, 87]	στρατηγῶν ἐξάγειν αὐτούς, καιρὸν εἶναι	φάσκοντες	τοῦ φθεῖραι τὴν τῶν πολεμίων
[13, 12]	ἀποπλεῖν τὴν ταχίστην εἰς Αθήνας	φάσκων	αἱρετώτερον εἶναι πρὸς Λακεδαιμονίους ὑπὲρ
[13, 58]	οὔτε παίδων ἐλευθέρων οὔτε παρθένων	φειδομένη	δεινὰς τοῖς ἠτυχηκόσι παρίστα συμφοράς.
[13, 111]	Οὐδεμία γὰρ ἦν παρ' αὐτοῖς	φειδὼ	τῶν ἁλισκομένων, ἀλλ' ἀσυμπαθῶς τῶν
[13, 76]	κτήσεις διήρπασε, τῶν δ' ἀνδρῶν	φεισάμενος	ἀπέδωκε τοῖς Μηθυμναίοις τὴν πόλιν.
[13, 25]	ἔχθραν ἐπαύξειν συμμάχους αὐτοὺς ἔχειν	φεισαμένους	τῶν αἰχμαλώτων. (Ἀνελόντες μὲν γὰρ
[13, 52]	γὰρ ἡ τῶν πολεμίων ἀπώλεια	φέρει	χαράν, ἡλίκην ἔχει λύπην ἡ
[13, 31]	ἐστι τὴν Αθηναίων ἄγνοιαν Συρακοσίοις	φέρειν	ἀπώλειαν, οὐδ' ἐν οἷς τὸ
[13, 111]	καὶ χρυσίον καὶ τὰ ῥᾳδίως	φέρεσθαι	δυνάμενα συνεσκευάζοντο, τινὲς δὲ γονεῖς
[13, 74]	(Πολλοὶ γὰρ θεωροῦντες αὐτὸν κακῶς	φερόμενον	ἐπενηνόχεισαν ἐγκλήματα πολλά· μέγιστον δ'
[13, 79]	τοῦ πλήθους τῶν εἰς αὐτοὺς	φερομένων	βελῶν κατετιτρώσκοντο, καὶ τινὲς μὲν
[13, 93]	ἐν Συρακούσαις καὶ τὰ ψηφίσματα	φέροντας,	ἐν οἷς αὐτὸν μεγάλαις δωρεαῖς
[13, 65]	μόνον· οἱ γὰρ Αθηναῖοι βαρέως	φέροντες	ἐπὶ τῷ τὴν Νίσαιαν κατειλῆφθαι
[13, 96]	τύραννον. Οἱ δὲ Συρακόσιοι βαρέως	φέροντες	ἠναγκάζοντο τὴν ἡσυχίαν ἔχειν· οὐδὲν
[13, 30]	εὐτυχίαν ὥσπερ βαρὺ φορτίον οὐ	φέροντες,	τὴν πελάγει τηλικούτῳ διειργομένην Σικελίαν
[13, 84]	προηγουμένων πολλῶν τῶν τὰς δᾷδας	φερόντων,	ἡ μὲν πόλις ἔγεμε φωτός,
[13, 97]	στρατηγῶν ἀναιρεθήσεσθαι. Τῶν δ' ἱερῶν	φερόντων	νίκην, οἱ στρατηγοὶ περὶ μὲν
[13, 17]	οἱ θλιβόμενοι πρὸς τὴν γῆν	φεύγειν	ἐτόλμων. Οἱ μὲν γὰρ Αθηναῖοι
[13, 51]	πρῶτον οἱ τοῦ Φαρναβάζου μισθοφόροι	φεύγειν	ἤρξαντο, καὶ τὸ συνεχὲς ἀεὶ
[13, 50]	καθάπερ ἦν αὐτοῖς παρηγγελμένον, προσεποιοῦντο	φεύγειν,	οἱ δὲ Πελοποννήσιοι περιχαρεῖς ὄντες
[13, 87]	τοὺς στρατιώτας. Οἱ μὲν οὖν	φεύγοντες	μετὰ πάσης ἀσφαλείας διεσώθησαν εἰς
[13, 87]	Οὐ μὴν ἀλλὰ τῶν βαρβάρων	φευγόντων	εἰς τὴν πρὸς Ακράγαντι παρεμβολήν,
[13, 60]	ἐτράπησαν. Τούτων δ' οὐδενὶ κόσμῳ	φευγόντων	πρὸς τοὺς ἐπὶ τῶν λόφων
[13, 52]	οὐσιῶν, ἅμα καὶ τὰς κακοπαθείας	φεύγουσι	καὶ τὰς δαπάνας. (Ἔπειθ' ἡμεῖς
[13, 9]	ἐν τῇ ναυμαχίᾳ, βοηθήσειν τοῖς	φεύγουσιν	ἤλπιζον. (Οἱ δὲ τῶν Συρακοσίων
[13, 17]	ὅπως κωλύσαντες τοὺς πολεμίους αὐτοὶ	φεύγωσιν	ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν, καὶ τοῦ
[13, 61]	τῆς στρατείας. (Διεδόθη δὲ καὶ	φήμη	τις κατὰ τὴν πόλιν, ὅτι
[13, 63]	Ερμοκράτης ἀκούων τὴν περὶ αὑτοῦ	φήμην	ἐν ταῖς Συρακούσαις παρεσκευάζετο πρὸς
[13, 52]	μὲν ἐκ τοῦ πολεμεῖν οὔ	φημι	τὴν Σπάρτην, βλάπτεσθαι μέντοι γε
[13, 84]	τῆς δ' ἐπιθυμίας ἐπίτασιν λαμβανούσης,	φῆσαι	δεῖν μὴ σπεύδειν πῶς ἄπορον
[13, 60]	ὡς Τίμαιος, ὡς δ' Εφορός	φησι,	δισμυρίων. (Ο δ' Αννίβας ὁρῶν
[13, 103]	ὁ τὴν χρονικὴν σύνταξιν πραγματευσάμενός	φησι	καὶ τὸν Εὐριπίδην κατὰ τὸν
[13, 108]	ἑλόντος τὴν πόλιν, ὡς Τίμαιός	φησι,	κατὰ τὴν ὁμώνυμον ἡμέραν καὶ
[13, 82]	τρεφομένοις ὀρνιθαρίοις, ἃ Τίμαιος ἑωρακέναι	φησὶ	μέχρι τοῦ καθ' ἑαυτὸν βίου
[13, 83]	Γέλας χειμερίου περιστάσεως οὔσης, καθάπερ	φησὶ	Τίμαιος ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ βίβλῳ,
[13, 28]	τις ἐπιζητήσειε, πῶς Νικόλαος ἐλεῆσαί	φησι	τοὺς Αθηναίους, οἳ τὸ γῆρας
[13, 28]	ἐθορύβησαν. (Ὁ δ' ἐπιβαλών, Ορᾷς,	φησί,	τοὺς τῷ θορύβῳ τὴν συμφορὰν
[13, 85]	ἐκεῖνον τὸν χρόνον, ὡς Τίμαιός	φησιν,	ἐν Γέλᾳ διέτριβεν, ἔχων ἀξίωμα
[13, 41]	τῷ περὶ Κορώνειαν νεῷ, καθάπερ	φησὶν	Εφορος, τὴν ἐπιγραφὴν ἔχον ταύτην·
[13, 108]	τὸν ποιητὴν Απολλόδωρος ὁ Αθηναῖός	φησιν	ἠνθηκέναι. (Κατὰ δὲ τὴν Σικελίαν
[13, 54]	δὲ τετρακισχιλίους, ὡς δὲ Τίμαιός	φησιν,	οὐ πολλῷ πλείους τῶν δέκα
[13, 22]	οἱ κατὰ τὴν Ασίαν ἀλλήλους	φθάνοντες	εἰς τὴν τοῦ βασιλέως συμμαχίαν
[13, 88]	τῶν Ελλήνων ὑποθέσεως πεντεκαίδεκα ταλάντοις	φθαρῆναι	καὶ μεταβαλέσθαι πρὸς τοὺς Καρχηδονίους.
[13, 95]	Διονύσιος τὴν μετάνοιαν τῶν ὄχλων	φθάσαι	βουλόμενος, ἐπεζήτει δι' οὗ τρόπου
[13, 15]	ταῖς ναυσὶ παιανίσαντες ἔπλεον, καὶ	φθάσαντες	τοὺς πολεμίους διέλυον τὸ ζεῦγμα.
[13, 87]	αὐτούς, καιρὸν εἶναι φάσκοντες τοῦ	φθεῖραι	τὴν τῶν πολεμίων δύναμιν. (Οἱ
[13, 22]	τῶν εὐτυχούντων ἀρετῆς. Διὸ μὴ	φθονήσητε	τῇ πατρίδι περιβόητον γενέσθαι παρὰ
[13, 93]	τῆς ἐλευθερίας· τοῖς γὰρ δυνατωτάτοις	φθονοῦντες	τὴν ἐκείνων ὑπεροχὴν δεσποτείαν αὐτῶν
[13, 22]	Οὐ γὰρ προσήκει δοῦναι τῷ	φθόνῳ	καθ' ἡμῶν ἀφορμὴν εἰπεῖν, ὡς
[13, 107]	~Αθηναῖοι δὲ τὴν τῶν δυνάμεων	φθορὰν	ἀκούσαντες τοῦ μὲν ἀντέχεσθαι τῆς
[13, 30]	τοῦτ' ἔπραξαν, ἀλλ' ὁ προσποιούμενος	φιλανθρωπίᾳ	διαφέρειν δῆμος ψηφίσμασι τὰς πόλεις
[13, 22]	τοῖς ὅπλοις, ἀλλὰ καὶ τῇ	φιλανθρωπίᾳ.	(Φανήσονται γὰρ οἱ τῶν ἄλλων
[13, 25]	ᾧ τὴν πρὸς τοὺς ἐπταικότας	φιλανθρωπίαν	ἀφορμὴν τῆς φιλίας ποιήσεσθε; Μὴ
[13, 23]	αὐτοὺς παρ' ἑτέρων τυχεῖν ποτε	φιλανθρωπίας,	ἄλλους τε πράξαντας δεινὰ παθεῖν
[13, 27]	εἰς ἡμᾶς εὔνοιαν μὴ τυχεῖν	φιλανθρωπίας,	διὰ δὲ τὴν ἐν τοῖς
[13, 21]	ἄξιον αὐτοὺς τῆς ἡμετέρας ψευσθῆναι	φιλανθρωπίας.	(Οἱ μὲν οὖν ἀμετάθετον τὴν
[13, 29]	ἱκέται· πόθεν αὐτοῖς ταύτης τῆς	φιλανθρωπίας	συγκεχωρημένης; Οἱ γὰρ ἀπ' ἀρχῆς
[13, 27]	οἱ μὲν ἤδη μετεσχηκότες τῶν	φιλανθρωπιῶν	τὴν χάριν διδόντες τῆς εὐεργεσίας,
[13, 96]	τοὺς δὲ μισθοφόρους ἀνακαλούμενος καὶ	φιλανθρώποις	λόγοις χρώμενος ἰδίους κατεσκεύαζεν. μετετίθει
[13, 29]	σφαλέντες δέ, τοῖς τῆς ἱκεσίας	φιλανθρώποις	παραιτείσθων τὴν τιμωρίαν. (Εἰ δ'
[13, 27]	τὴν τιμωρίαν, τὸν δ' ὁμολογουμένως	φιλανθρωπότατον	Αθηναίων γεγενημένον μηδὲ τοῦ κοινοῦ
[13, 3]	Θουρίους κατενεχθέντες πάντων ἔτυχον τῶν	φιλανθρώπων.	ἐκεῖθεν δὲ καταπλεύσαντες εἰς Κρότωνα,
[13, 58]	Ακράγαντα καὶ πάντων ἔτυχον τῶν	φιλανθρώπων·	οἱ γὰρ Ακραγαντῖνοι σιτομετρήσαντες αὐτοῖς
[13, 26]	ἰδίᾳ δ' ἐνίους ὑπομνήσω τῶν	φιλανθρώπων.	~Ὅσοι μὲν γὰρ λόγου καὶ
[13, 22]	διὰ τὸ μῖσος, τοὺς δὲ	φιλανθρώπως	ἀφηγουμένους βεβαίως ἀγαπῶντες ἀεὶ συναύξουσι
[13, 32]	ὑμῶν τὴν πόλιν· καὶ ὁ	φιλανθρώπως	διακείμενος πρὸς ὑμᾶς, Δημοσθένους καὶ
[13, 69]	Ὁ δ' ἀσπασάμενος τὰ πλήθη	φιλανθρώπως	ἐκκλησίαν συνήγαγε, καὶ πολλὰ τῶν
[13, 83]	ἐποίουν τὸ παραπλήσιον, ἀρχαϊκῶς καὶ	φιλανθρώπως	ὁμιλοῦντες· διόπερ καὶ Εμπεδοκλῆς λέγει
[13, 75]	προσκόψαι τοῖς πλήθεσιν, αὐτὸς δὲ	φιλανθρώπως	τούτοις προσενεχθεὶς ἐπαγάγοι τὸ πλῆθος
[13, 32]	ἔχθραν ἐπανῃρημένοι βεβαίαν φυλάξουσι τὴν	φιλίαν,	ἀλλ' ἀσθενεῖς μὲν ὄντες ὑποκριθήσονται
[13, 73]	φρονεῖ καὶ πρὸς Φαρνάβαζον ἔχει	φιλίαν,	δι' ἧς ἐλπίζει καταλυθέντος τοῦ
[13, 63]	(Αὐτὸς δ' ἐκ τῆς στρατείας	φιλίαν	ἔχων πρὸς Φαρνάβαζον τὸν τῶν
[13, 37]	τοῖς ὅλοις ἐλαττοῦσθαι. (Ἔχων οὖν	φιλίαν	πρὸς Φαρνάβαζον τὸν Δαρείου σατράπην,
[13, 32]	(Διόπερ ἐὰν τοὺς αἰχμαλώτους ἀφέντες	φιλίαν	συνάπτησθε, προδόται φανήσεσθε τῶν συμμαχησάντων,
[13, 106]	Κύπρου κατέφυγεν, ἔχων πρὸς αὐτὸν	φιλίαν·	τῶν δὲ στρατιωτῶν οἱ πλεῖστοι
[13, 23]	~Καλόν, ὦ ἄνδρες Συρακόσιοι, κατάρξασθαι	φιλίας,	καὶ τῷ τῶν ἠτυχηκότων ἐλέῳ
[13, 32]	ἂν χρόνον αὐτοῖς συμφέρῃ τῆς	φιλίας	μνημονεύσουσιν. (Ἐῶ γὰρ ὅτι τοῦτο
[13, 25]	τοὺς ἐπταικότας φιλανθρωπίαν ἀφορμὴν τῆς	φιλίας	ποιήσεσθε; Μὴ γὰρ οἴεσθε τὸν
[13, 91]	κατὰ τοὺς νόμους ὡς θορυβοῦντα,	Φίλιστος	ὁ τὰς ἱστορίας ὕστερον συγγράψας,
[13, 103]	ταῦτ' ἐστίν. Τῶν δὲ συγγραφέων	Φίλιστος	τὴν πρώτην σύνταξιν τῶν Σικελικῶν
[13, 30]	πόλεμον ἐπιφέρειν· καὶ τοῦτ' ἐνήργησαν.	Φίλοι	γὰρ ὄντες τὸν ἔμπροσθεν χρόνον,
[13, 105]	τῶν Θρᾳκῶν βασιλεῖς εἰσιν αὐτῷ	φίλοι,	καὶ δύναμιν πολλὴν ὡμολόγησαν δώσειν,
[13, 101]	(Τέλος δ' οἵ τε τούτων	φίλοι	καὶ οἱ τοῖς περὶ Θηραμένην
[13, 90]	καὶ ταῦτα τῶν ἐν αὐτῇ	φιλοκαλησάντων	εἰς παντοίων κατασκευασμάτων πολυτέλειαν· (καὶ
[13, 104]	στρατηγῶν ἐπὶ τὴν ἡγεμονίαν ἔταξαν	Φιλοκλέα,	καὶ τὸ ναυτικὸν αὐτῷ παραδόντες
[13, 106]	ναῦς παραλαβὼν αἰχμαλώτους, καὶ ζωγρήσας	Φιλοκλέα	τὸν στρατηγόν, ἀπαγαγὼν εἰς Λάμψακον
[13, 106]	τῶν νεῶν ἀναχθεὶς καὶ τὸν	Φιλοκλέα	τρεψάμενος πρὸς τὰς ἄλλας ναῦς
[13, 104]	εἰς Ελλήσποντον, ἡγουμένου Κόνωνος καὶ	Φιλοκλέους.	(Λύσανδρος δ' ὁ τῶν Λακεδαιμονίων
[13, 106]	τὸ δὲ στρατόπεδον σιτοδεία κατεῖχε,	Φιλοκλῆς	ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἀφηγούμενος τοῖς
[13, 48]	συνετελέσθησαν οὐδὲ μείζων ἔρις καὶ	φιλονεικία	πρὸς ὄλεθρον ἀνήκουσα. Δοκοῦσι γὰρ
[13, 60]	ἀφελομένης τὴν ἐπὶ τὸ πλέον	φιλονεικίαν	ἔλυσαν τὴν πολιορκίαν· Ἅμα δ'
[13, 48]	ἦλθον πρὸς ἀλλήλους, καὶ τῆς	φιλονεικίας	παυσάμενοι κοινῶς ᾤκουν τὴν πατρίδα.
[13, 52]	γὰρ τὰς ἐν τῷ πολέμῳ	φιλονεικίας	πολλὰ καὶ δεινὰ πάθη ποιούσας,
[13, 36]	πλείους καὶ χρήματα ἐπορίζοντο, ὅπως	φιλονικῶσι	μέχρι τῆς ἐσχάτης ἐλπίδος ὑπὲρ
[13, 90]	ἄκρον ἐκπεπονημέναι καὶ παντοίων ἀνδριάντων	φιλοτέχνως	δεδημιουργημένων ὑπεράγων ἀριθμός. Τὰ μὲν
[13, 40]	ἐμβολὴν ἐπιφέροιντο, τὰς ἑαυτῶν οὕτως	φιλοτέχνως	καθίστανον, ὥστε τοῦ μὲν ἄλλου
[13, 46]	καταστρώμασιν ἐπιβεβηκότες ἄπρακτον εἶχον τὴν	φιλοτιμίαν,	ἀλλ' οἱ μὲν ἐκ πολλοῦ
[13, 56]	ἐφ' ἡμέρας ἐννέα γενομένης μετὰ	φιλοτιμίας	ἀνυπερβλήτου, πολλὰ συνέβη τοὺς Καρχηδονίους
[13, 79]	λιπεῖν τὴν τάξιν. Κατεχούσης δὲ	φιλοτιμίας	ἀνυπερβλήτου τὰ στρατόπεδα πολὺς ἐγένετο
[13, 40]	πλαγίαις ἐνέσειον καὶ πολλὰς κατετίτρωσκον.	(Φιλοτιμίας	δ' ἐμπεσούσης εἰς ἀμφοτέρους, οὐ
[13, 79]	δὲ Πελοποννήσιοι τῆς τῶν Αθηναίων	φιλοτιμίας	ἐλείποντο οὐδέν. Ταῖς γὰρ ναυσὶν
[13, 46]	τὴν ὑπερβολὴν τῆς παρ' ἀμφοτέροις	φιλοτιμίας·	μετὰ δὲ ταῦτα Αλκιβιάδης ἐκ
[13, 36]	γε διὰ τοῦτο τῆς (Λακεδαιμονίων)	φιλοτιμίας	περὶ τῆς ἡγεμονίας, ἀλλὰ ναῦς
[13, 40]	ἔφυγον, ἐξαπτομένων τῶν Αθηναίων καὶ	φιλοτιμότερον	διωξάντων. (Τῆς δὲ ναυμαχίας τοιοῦτον
[13, 90]	ἐν Ακράγαντι. (Περὶ δὲ τούτου	φιλοτιμότερον	εἰπεῖν προήχθην, διότι Τίμαιος ὁ
[13, 78]	τρεψάμενοι τοὺς καθ' αὑτοὺς ἐπέκειντο	φιλοτιμότερον	ἐπὶ πολὺν χρόνον διώκοντες. Ἤδη
[13, 49]	παντός. (Ὁ μὲν οὖν Αρχέλαος	φιλοτιμότερον	πολιορκήσας τὴν Πύδναν καὶ κρατήσας
[13, 39]	τὸ μὲν πρῶτον ἔσπευδον ἀμφότεροι	φιλοτιμούμενοι	περὶ τοῦ τόπου, ὅπως μὴ
[13, 46]	οἱ δ' ἐπ' αὐτοὺς βαλεῖν	φιλοτιμούμενοι	τοὺς κυβερνήτας· ὁπότε δὲ συνερείσειαν
[13, 90]	καὶ τὰς οἰκίας συλήσας καὶ	φιλοτίμως	ἐρευνήσας, τοσαύτην ὠφέλειαν συνήθροισεν ὅσην
[13, 28]	δὲ ἀδελφοὺς ἢ συγγενεῖς ἢ	φίλους	ἀπολωλεκότες ἐπιζητεῖτε; (καὶ) πολλῷ πλείους
[13, 85]	μή γε, ἡσυχίαν ἔχειν καὶ	φίλους	εἶναι Καρχηδονίοις ἐν εἰρήνῃ μένοντας·
[13, 23]	γὰρ τὴν μὲν πρὸς τοὺς	φίλους	εὔνοιαν ἀθάνατον φυλάττειν, τὴν δὲ
[13, 101]	ἄνδρας καὶ λόγῳ δυνατοὺς καὶ	φίλους	πολλοὺς ἔχοντας, καὶ τὸ μέγιστον,
[13, 3]	τοὺς ἰδίους συγγενεῖς τε καὶ	φίλους	προπέμποντος. (Αἱ μὲν οὖν τριήρεις
[13, 104]	Φαρνάβαζον τὸν σατράπην· οὗτος δὲ	φιλοφρόνως	αὐτοὺς δεξάμενος, καὶ στατῆρα χρυσοῦν
[13, 41]	τριακοσίαις ναυσὶ βοηθεῖν τοῖς Λακεδαιμονίοις.	(Φιλοφρόνως	δ' αὐτὸν ἀποδεξαμένων τῶν ἐν
[13, 4]	αὐτοὺς τῶν ἐν τῇ πόλει	φιλοφρόνως,	παρέπλευσαν ἐκεῖθεν εἰς Κατάνην. (Τῶν
[13, 63]	Συρακούσας κατελθεῖν συναγωνιζομένων αὐτῷ τῶν	φίλων,	ἀποτυχὼν δὲ τῆς ἐπιβολῆς ὥρμησε
[13, 75]	Μετὰ δέ τινα χρόνον τῶν	φίλων	αὐτὸν μεταπεμπομένων ὥρμησε μετὰ τρισχιλίων
[13, 74]	ὀκτώ. Διομήδους γάρ τινος τῶν	φίλων	συμπέμψαντος αὐτῷ τέθριππον εἰς Ολυμπίαν,
[13, 111]	ἀνεχώρησεν. ~Μετὰ δὲ ταῦτα τῶν	φίλων	συναγαγὼν συνέδριον ἐβουλεύετο περὶ τοῦ
[13, 75]	τὴν Αχραδινὴν πυλῶνι, καὶ τῶν	φίλων	τινὰς εὑρὼν προκατειλημμένους τοὺς τόπους,
[13, 111]	βαρυνόμενοι δι' ἐρημίαν συγγενῶν ἢ	φίλων	ὑπελείποντο, προσδοκωμένων ὅσον οὔπω παρέσεσθαι
[13, 13]	μὲν Αθηναῖοι ταχέως τήν τε	φλόγα	κατέσβεσαν καὶ ἀπὸ τῶν νεῶν
[13, 106]	μὲν εἰς Αθήνας ἐπάνοδον ἀπέγνω	φοβηθεὶς	τὴν ὀργὴν τοῦ δήμου, πρὸς
[13, 5]	ἀσέβειαν ὁ Αλκιβιάδης εἴτε καὶ	φοβηθεὶς	τὸ μέγεθος τοῦ κινδύνου, μετὰ
[13, 6]	διαβολῆς τυχὼν ἐπ' ἀσεβείᾳ καὶ	φοβηθεὶς	τὸν δῆμον, ἔφυγεν ἐκ τῆς
[13, 40]	τῶν συμμάχων ἀπεσταλμέναι τοῖς Αθηναίοις.	φοβηθέντες	δὲ οἱ Πελοποννήσιοι πρὸς τὴν
[13, 87]	ἐφθαρμένοι, καθάπερ ἦν λόγος, εἴτε	φοβηθέντες	μὴ τῆς πόλεως ἐρημωθείσης Ιμίλκων
[13, 101]	Ὧν Αριστογένης μὲν καὶ Πρωτόμαχος	φοβηθέντες	τὴν ὀργὴν τοῦ πλήθους ἔφυγον,
[13, 104]	φρονούντων, ὄντες οὐκ ἐλάττους χιλίων,	φοβηθέντες	τὴν περίστασιν ἔφυγον πρὸς Φαρνάβαζον
[13, 92]	καταπεπληγμένους τὸν ἀπὸ τῶν πολεμίων	φόβον,	συνεβούλευε κατάγειν τοὺς φυγάδας· (ἄτοπον
[13, 7]	τῶν Συρακοσίων ἀπετείχιζον καὶ πολὺν	φόβον	τοῖς Συρακοσίοις ἐπέστησαν. (Διόπερ ἐπεξελθόντες
[13, 89]	γὰρ ὁ τῶν πολεμίων ἐξέπληττε	φόβος,	ἅμα δὲ διὰ τὴν σπουδὴν
[13, 91]	διαγγελθείσης, τοσοῦτος τὴν νῆσον κατέσχε	φόβος,	ὥστε τῶν Σικελιωτῶν τοὺς μὲν
[13, 111]	γυναικῶν εἰς Συρακούσας ἀπιέναι. τοῦ	φόβου	δ' οὐδεμίαν ἀναβολὴν διδόντος τινὲς
[13, 89]	κακοπάθειαν ὑπεράγουσαν μεταβαλλόμεναι διεκαρτέρουν, τοῦ	φόβου	τὰς ψυχὰς ἐντείνοντος. (Οὗτοι μὲν
[13, 86]	θεωροῦντες τὴν Ακράγαντος πολιορκίαν, καὶ	φοβούμενοι	μὴ τῆς αὐτῆς τοῖς Σελινουντίοις
[13, 59]	τοῦ τείχους παρεισπεσεῖν, τῶν δὲ	φοβουμένων	μὴ ταὐτὰ πάθωσι τοῖς Σελινουντίοις.
[13, 55]	ὑπὸ τῶν εὐεργετηθέντων εἰς τοιούτους	φόβους	συγκλεισθήσεσθαι. (Θεωροῦντες δὲ τὰ μεγέθη
[13, 22]	~Οἱ γὰρ ὑποτεταγμένοι τοὺς μὲν	φόβῳ	κατισχύοντας καιροτηρήσαντες ἀμύνονται διὰ τὸ
[13, 112]	πεποιηκέναι πρὸς τὸ τῷ Καρχηδονίων	φόβῳ	τῶν ἄλλων πόλεων ἀσφαλῶς δυναστεύειν.
[13, 91]	ἐκκλησίας ἐν Συρακούσαις, καὶ μεγάλων	φόβων	ἐπικρεμαμένων, οὐθεὶς ἐτόλμα περὶ τοῦ
[13, 112]	ἐκ μὲν Γέλας προσποιηθῆναι τοὺς	Φοίνικας	ἀποδιδράσκειν, νυνὶ δὲ ὡς ἀληθῶς
[13, 80]	Λιβύην καταγράφοντες στρατιώτας Λίβυας καὶ	Φοίνικας	καὶ τῶν πολιτικῶν τοὺς κρατίστους.
[13, 46]	δὲ καὶ περὶ τῶν εἰς	Φοινίκην	ἀποσταλεισῶν νεῶν τριακοσίων ἐδίδαξεν, ὡς
[13, 42]	γὰρ Λακεδαιμόνιοι περὶ τῆς εἰς	Φοινίκην	ἀποστολῆς τῶν τριακοσίων νεῶν ἐγκαλοῦντες
[13, 46]	τῶν Αἰγυπτίων ἐπιβουλεύειν τοῖς περὶ	Φοινίκην	πράγμασιν. ~Τῆς δὲ ναυμαχίας τοιοῦτον
[13, 38]	πάλιν ἀπέστειλε τὸν στόλον εἰς	Φοινίκην,	τὰς μὲν παρὰ Φαρναβάζου ἐλπίδας
[13, 37]	πάλιν τὸν στόλον ἀπέστειλεν εἰς	Φοινίκην.	Τότε μὲν οὖν τηλικαύτην τῶν
[13, 38]	τριακοσίας γὰρ τριήρεις ἀκούων ἐκ	Φοινίκης	καταπεπλευκέναι μετέωρος ἦν ταῖς ἐλπίσι,
[13, 36]	μετεπέμψατο δὲ καὶ τὰς ἐκ	Φοινίκης	τριήρεις τριακοσίας, διαλογιζόμενος ἀποστεῖλαι τοῖς
[13, 77]	ἦρεν ἀπὸ τῆς ἰδίας νεὼς	φοινικίδα·	τοῦτο γὰρ σύσσημον ἦν τοῖς
[13, 46]	Αθηναίοις Αλκιβιάδης μετέωρον ἐποίησεν ἐπίσημον	φοινικοῦν	ἀπὸ τῆς ἰδίας νεώς, ὅπερ
[13, 97]	στρατηγῶν ἓξ ὑποκρίνεσθαι τραγῳδίαν Εὐριπίδου	Φοινίσσας·	τῶν δ' ἀντιπάλων ὑποκρινομένων τὰς
[13, 80]	πολὺν χρόνον πεντεκαίδεκα μὲν τῶν	Φοινισσῶν	νεῶν διεφθάρησαν, αἱ δ' ἄλλαι
[13, 28]	καὶ λέγει δεῖν οἰκτείρειν τοὺς	φονεῖς	τῶν ἰδίων τέκνων. (ὐκέτι γὰρ
[13, 57]	ναοὺς συμπεφευγυίας κατελάμβανον, παρεκελεύοντο μὴ	φονεύειν,	καὶ ταύταις μόναις πίστιν ἔδοσαν.
[13, 21]	ἄνθρωπον πράξητε. Τί γὰρ σεμνὸν	φονεῦσαι	τὸν ὑποπεπτωκότα; Τί δ' ἔνδοξον
[13, 23]	τῶν Ελλήνων ἐθισμοὺς τοσούτους ἄνδρας	φονεύσαντας	ἐν ταῖς τοῦ βίου μεταβολαῖς
[13, 29]	περὶ πλείονος δὲ τὴν τῶν	φονέων	ποιεῖσθαι σωτηρίαν τῆς ἐκείνων τιμῆς;
[13, 48]	γάρ ποτε πόλει τοιοῦτοι πολιτῶν	φόνοι	συνετελέσθησαν οὐδὲ μείζων ἔρις καὶ
[13, 79]	ἀνυπερβλήτου τὰ στρατόπεδα πολὺς ἐγένετο	φόνος,	ἁπάντων ἀφειδῶς τὰ σώματα τοῖς
[13, 62]	Αννίβα ζωγρεῖν παραγγείλαντος ὁ μὲν	φόνος	ἔληξεν, ἡ δ' ἐκ τῶν
[13, 50]	γῆς τοῖς Πελοποννησίοις πολὺς ἐγένετο	φόνος,	ὡς ἂν τῶν μὲν Αθηναίων
[13, 92]	γὰρ ἡδέως ὄψεσθαι τῶν ἐχθρῶν	φόνους,	δημεύσεις τῶν οὐσιῶν, ἑαυτοῖς ἀποκαθεσταμένα
[13, 114]	μὲν ἐν ἀτειχίστοις ταῖς πόλεσι,	φόρον	δὲ τελεῖν τοῖς Καρχηδονίοις· Λεοντίνους
[13, 66]	Θηραμένην ὁμολογίαν ἐποιήσαντο πρὸς Χαλκηδονίους	φόρον	λαμβάνειν παρ' αὐτῶν ὅσον καὶ
[13, 59]	καὶ τὴν χώραν γεωργεῖν τελοῦντας	φόρον	τοῖς Καρχηδονίοις. (Αὕτη μὲν οὖν
[13, 82]	τρυφεράς, τήν τ' ἐσθῆτα μαλακὴν	φοροῦντες	καθ' ὑπερβολὴν καὶ χρυσοφοροῦντες, ἔτι
[13, 30]	ἐξανδραποδίσασθαι, τοὺς δὲ λοιποὺς διδόναι	φόρους	ἀναγκάζειν. Ὅταν οὖν περὶ τοὺς
[13, 2]	τοῖς δ' ἄλλοις ἁπλῶς τάξαι	φόρους,	οὓς κατ' ἐνιαυτὸν οἴσουσιν Αθηναίοις.
[13, 104]	τὴν ἐπιστασίαν παρέδωκε καὶ τοὺς	φόρους	τούτῳ τελεῖν συνέταξεν. Ὁ δὲ
[13, 54]	ἑξήκοντα ναῦς ἐπλήρωσε, τὰ δὲ	φορτηγὰ	πλοῖα περὶ χίλια πεντακόσια παρεσκευάσατο.
[13, 80]	τε τριήρεις πάσας κατήρτιζον καὶ	φορτηγὰ	πλοῖς συνήγαγον πλείω τῶν χιλίων·
[13, 62]	εἰς τὰς μακρὰς ναῦς καὶ	φορτηγοὺς	ἐμβιβάσας τὴν δύναμιν, καὶ τοὺς
[13, 30]	Ελλήνων, τὴν εὐτυχίαν ὥσπερ βαρὺ	φορτίον	οὐ φέροντες, τὴν πελάγει τηλικούτῳ
[13, 80]	τῇ Ρώμῃ κατεστάθησαν ὕπατοι Λεύκιος	Φούριος	καὶ Γναῖος Πομπήιος. Περὶ δὲ
[13, 54]	ἀρχὴν Κόιντος Φάβιος καὶ Γάιος	Φούριος.	Περὶ δὲ τούτους τοὺς καιροὺς
[13, 43]	ὕπατοι Μάρκος Κορνήλιος καὶ Λεύκιος	Φούριος.	περὶ δὲ τούτους τοὺς χρόνους
[13, 54]	δύναμιν κατεστρατοπέδευσεν, ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ	φρέατος,	ὃ κατ' ἐκείνους μὲν τοὺς
[13, 24]	σοφῶν ἀποφάσεις, ἄνθρωπε, μὴ μέγα	φρόνει,	γνῶθι σαυτόν, ἰδὲ τὴν τύχην
[13, 73]	κατ' Αλκιβιάδου, ὅτι τὰ Λακεδαιμονίων	φρονεῖ	καὶ πρὸς Φαρνάβαζον ἔχει φιλίαν,
[13, 35]	συγγράψαι. ~Διόπερ οἱ Συρακόσιοι τοὺς	φρονήσει	διαφέροντας τῶν πολιτῶν εἵλοντο νομοθέτας,
[13, 38]	καὶ τῷ βίῳ κόσμιος καὶ	φρονήσει	δοκῶν διαφέρειν τῶν ἄλλων· καὶ
[13, 21]	ἀσθένειαν. (Οὐθεὶς γάρ ἐστιν οὕτω	φρόνιμος,	ὥστε μεῖζον ἰσχῦσαι τῆς τύχης,
[13, 48]	ὁρμήσαντες ἐπὶ τοὺς τὰ Λακεδαιμονίων	φρονοῦντας	ἐξαίφνης ἀγορᾶς πληθούσης οὓς μὲν
[13, 72]	φυγάδας τοὺς τὰ τῶν Αθηναίων	φρονοῦντας	καταδέχεσθαι, καὶ φρουρὰν λαβόντας συμμάχους
[13, 48]	τῶν ἐν τῇ πόλει τινες	φρονοῦντες	τὰ τῶν φυγάδων κατελάβοντο τὴν
[13, 104]	χαριέστατοι τῶν τὰ τοῦ δήμου	φρονούντων,	ὄντες οὐκ ἐλάττους χιλίων, φοβηθέντες
[13, 94]	ἄγειν, τούτων οὐδ' ἡντινοῦν ποιοῦνται	φροντίδα.	(Δι' ἣν δ' αἰτίαν ταῦτα
[13, 18]	τῶν νεῶν, ἀλλὰ τῆς ἑαυτῶν	φροντίζειν	σωτηρίας. Δημοσθένης μὲν οὖν ἔφη
[13, 89]	τῆς καθ' ἑαυτὸν σωτηρίας ἑκάστου	φροντίζοντος,	οἱ δὲ ταῖς ἡλικίαις ἤδη
[13, 27]	ἀεὶ δὲ τῶν παρεπιδημούντων Συρακοσίων	φροντίζων	καὶ πρόξενος ὢν διατετέλεκεν; (Ἄτοπον
[13, 102]	ἡμᾶς ἀποδοῦναι, καλῶς ἔχον ὑμᾶς	φροντίσαι,	καὶ τῷ Διὶ τῷ σωτῆρι
[13, 64]	ἐστράτευσαν ἐπὶ Πύλον, ἣν Μεσσήνιοι	φρουρᾷ	κατεῖχον, κατὰ μὲν θάλατταν ἕνδεκα
[13, 104]	Λάμψακον ἑλὼν τὴν μὲν Αθηναίων	φρουρὰν	ἀφῆκεν ὑπόσπονδον, τὰς δὲ κτήσεις
[13, 42]	δὲ τὸν αὐτὸν χρόνον Αντάνδριοι,	φρουρὰν	ἔχοντες, μετεπέμψαντο παρὰ Λακεδαιμονίων στρατιώτας,
[13, 66]	χρήματα πραξάμενος ἐν μὲν ταύτῃ	φρουρὰν	κατέλιπεν, αὐτὸς δὲ διὰ τάχους
[13, 72]	τῶν Αθηναίων φρονοῦντας καταδέχεσθαι, καὶ	φρουρὰν	λαβόντας συμμάχους Αθηναίων εἶναι. (Μετὰ
[13, 76]	τῆς δυνάμεως παρ' Αθηναίων ἐχούσῃ	φρουράν.	Ποιησάμενος δὲ συνεχεῖς προσβολὰς ἐν
[13, 9]	δὲ πολλῆς γενομένης περὶ τὰ	φρούρια	καὶ τὴν παρεμβολήν, οἱ ναυμαχοῦντες
[13, 52]	ἃς ἑκάτεροι κρατοῦμεν, τὰ δὲ	φρούρια	τὰ παρ' ἀλλήλοις καταλῦσαι, τῶν
[13, 9]	Καταλαβόμενοι δὲ χωρίον ὀχυρὸν Δεκέλειαν	φρούριον	ἐποίησαν κατὰ τῆς Αττικῆς· διὸ
[13, 64]	ἱκανὴν δύναμιν, καὶ περιστρατοπεδεύσαντες τὸ	φρούριον	ἐπόρθουν ἅμα καὶ κατὰ γῆν
[13, 69]	εἰς Ανδρον, καὶ καταλαβόμενος Γαύριον	φρούριον	ἐτείχισεν. Ἐξελθόντων δὲ τῶν Ανδρίων
[13, 95]	Αὕτη δ' ἡ πόλις τότε	φρούριον	ἦν τῶν Συρακοσίων, πλῆρες ὑπάρχον
[13, 64]	πλεύσαντες ἐπὶ Χαλκηδόνα, Χρυσόπολιν ᾤκισαν	φρούριον	καὶ τὴν ἱκανὴν αὐτῷ κατέλιπον
[13, 76]	ὑπόσπονδοι. Καλλικρατίδας δὲ τὸ μὲν	φρούριον	παραλαβὼν κατέσκαψεν, ἐπὶ δὲ Τηίους
[13, 104]	ἑκάστῳ δωρησάμενος, κατῴκισεν εἰς Βλαῦδα,	φρούριόν	τι τῆς Λυδίας. (Λύσανδρος δὲ
[13, 9]	ἤδη, πάντες οἱ ἀπὸ τῶν	φρουρίων	Αθηναῖοι κατέβησαν ἐπὶ τὴν θάλατταν·
[13, 9]	καὶ πρὸς τὸ λειπόμενον τῶν	φρουρίων	ἔφυγον. Τῶν δὲ Συρακοσίων ἀτάκτως
[13, 9]	διὰ τὸ τοὺς Συρακοσίους δυεῖν	φρουρίων	κυριεύειν, ἠναγκάσθησαν ἐξ ὑποστροφῆς πάλιν
[13, 11]	Ἀπροσδοκήτου δὲ γενομένης τῆς ἐφόδου	φρουρίων	τέ τινων ἐκράτησαν καὶ παρεισπεσόντες
[13, 45]	δὲ τοὺς στρατιώτας καὶ τοὺς	φρουροῦντας	τὴν πόλιν προσλαβόμενος, βέλη τε
[13, 93]	τῶν χρημάτων τούτων τοῖς μὲν	φρουροῦσι	τὴν πόλιν, ὧν ἡγεῖτο Δέξιππος,
[13, 92]	Διονύσιος ἐλπίζων ἰδίους ἕξειν τοὺς	φυγάδας,	ἀνθρώπους μεταβολῆς ἐπιθυμοῦντας καὶ πρὸς
[13, 92]	πολεμίων φόβον, συνεβούλευε κατάγειν τοὺς	φυγάδας·	(ἄτοπον γὰρ ὑπάρχειν ἐκ μὲν
[13, 96]	μισθοφόρους, καὶ πανταχόθεν συνῆγε τοὺς	φυγάδας	καὶ ἀσεβεῖς, ἐλπίζων διὰ τούτων
[13, 48]	τὴν ἀγοράν, καὶ μεταπεμψάμενοι τοὺς	φυγάδας	περὶ τῶν ὅλων διηγωνίζοντο. Τέλος
[13, 72]	αὐτοὺς εἰς πολιορκίαν ἠνάγκασε τοὺς	φυγάδας	τοὺς τὰ τῶν Αθηναίων φρονοῦντας
[13, 75]	κατέμεινε διὰ τὸ κωλύεσθαι τοὺς	φυγάδας	ὑπὸ τῶν νόμων συνιέναι, τῶν
[13, 92]	τέλος κυρωθείσης τῆς περὶ τῶν	φυγάδων	γνώμης, οὗτοι μὲν εὐθὺς εἰς
[13, 95]	ἦν τῶν Συρακοσίων, πλῆρες ὑπάρχον	φυγάδων	καὶ ξένων ἀνθρώπων. Ἤλπιζε γὰρ
[13, 48]	πόλει τινες φρονοῦντες τὰ τῶν	φυγάδων	κατελάβοντο τὴν ἀγοράν, καὶ μεταπεμψάμενοι
[13, 65]	ταῦτα παρὰ τῶν ἐκ Χίου	φυγάδων	λαβὼν χρήματα κατήγαγεν αὐτοὺς καὶ
[13, 48]	πλῆθος καὶ τὴν δύναμιν τῶν	φυγάδων.	(Οἱ μὲν οὖν ἐκπεσόντες ἐκ
[13, 71]	οὖσα κακῶς ἔπασχεν ὑπό τινων	φυγάδων	πορθουμένη. (Ὁ δ' Αντίοχος ὢν
[13, 59]	γὰρ ὁ μὲν πατὴρ αὐτοῦ	φυγὰς	ἦν, ὁ δὲ προπάτωρ Αμίλκας
[13, 37]	συνέβη διὰ τοιαύτας αἰτίας. (Αλκιβιάδης	φυγὰς	ὢν ἐξ Αθηνῶν συνεπολέμησε χρόνον
[13, 112]	τὸ μηδενὸς ἁδροῦ πταίσματος γεγενημένου	φυγεῖν	ἀλόγως, τὸ δὲ μέγιστον, τὸ
[13, 106]	πατέρα τοῦ Γυλίππου Κλέαρχον συνέβη	φυγεῖν	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις, ὅτι
[13, 6]	Αθηναῖοι τετρακοσίους τῶν ἐναντίων ἀνελόντες	φυγεῖν	ἠνάγκασαν τοὺς Συρακοσίους. (Οἱ δὲ
[13, 13]	ἀγωνιζομένων, βιασθέντες οἱ Αθηναῖοι πάντες	φυγεῖν	ἠναγκάσθησαν. (Γενομένου δὲ τοῦ διωγμοῦ
[13, 77]	τριήρεις, διενοεῖτο δὲ ἔξω πλέων	φυγεῖν	καὶ προσεπισπασάμενός τινας τῶν πολεμίων
[13, 52]	ἔχομεν· οὐδὲ γὰρ οἶδε τὸ	φυγεῖν	πεζὸς Σπαρτιάτης· ὑμεῖς δὲ τῆς
[13, 78]	ἐπὶ τὴν πόλιν ἐπανόδου διακλείσασαι	φυγεῖν	πρὸς τὴν γῆν ἐβιάσαντο. Ἐπικειμένων
[13, 99]	νικώντων ἐπ' αὐτοὺς ἐπιστραφέν, ἠναγκάσθησαν	φυγεῖν.	Τῶν μὲν οὖν Πελοποννησίων οἱ
[13, 75]	μάχης διασωθέντας μεθιστάντες εἰς κρίσιν	φυγῇ	κατεδίκαζον· (διόπερ τινὲς αὐτῶν πολλοῖς
[13, 78]	τὸν Κόνωνα ταχθεισῶν οὐδεμία πρὸς	φυγὴν	ἐπέστρεψεν, ἀλλὰ πρύμναν ἀνακρουόμεναι διεκαρτέρουν,
[13, 60]	καὶ τὸ παράδοξον καταπλαγέντες πρὸς	φυγὴν	ἐτράπησαν. Τούτων δ' οὐδενὶ κόσμῳ
[13, 17]	κινδυνευόντων Αθηναίων ἐκβιασθέντων καὶ πρὸς	φυγὴν	ὁρμησάντων, οἱ προσεχεῖς ἀεὶ τῶν
[13, 74]	ἐξήμαρτεν· αὐτὸς οὖν αὑτοῦ κατέγνω	φυγήν.	~Προσετέθη δὲ καὶ συνωρὶς κατὰ
[13, 51]	σύμμαχοι συνέδραμον καὶ καταπλαγέντες εἰς	φυγὴν	ὥρμησαν. (Οἱ δ' Αθηναῖοι μέχρι
[13, 10]	δὲ πανταχόθεν οἱ Αθηναῖοι πρὸς	φυγὴν	ὥρμησαν· οἱ δὲ Συρακόσιοι διώξαντες
[13, 60]	μὲν πλῆθος τῶν Ιμεραίων πρὸς	φυγὴν	ὥρμησε, τρισχίλιοι δ' αὐτῶν ὑποστάντες
[13, 63]	ὑπὸ τῶν ἀντιπολιτευομένων κατεστασιάσθη, καὶ	φυγῆς	μὲν ἐγενήθη κατάδικος, τὸν δὲ
[13, 92]	γεγενημένας ἐν τῇ πόλει στάσεις	φυγόντας,	νῦν γε τυχόντας ταύτης τῆς
[13, 106]	οἱ πλεῖστοι μὲν κατὰ γῆν	φυγόντες	εἰς Σηστὸν διεσώθησαν. (Λύσανδρος δὲ
[13, 99]	δὲ δεξιοῦ μέρους τῶν Πελοποννησίων	φυγόντος,	οἱ τὸ λαιὸν ἔχοντες Βοιωτοὶ
[13, 41]	Λακεδαιμονίων ναύαρχος ἀπὸ τῆς ἥττης	φυγὼν	εἰς Αβυδον τάς τε πεπονηκυίας
[13, 106]	μὴ ποιήσασθαι κατεδικάσθη θανάτῳ, καὶ	φυγὼν	ἐν Θουρίοις τῆς Ιταλίας διέτριβεν.
[13, 95]	ἐπεζήτει δι' οὗ τρόπου δύναιτο	φύλακας	αἰτήσασθαι τοῦ σώματος· τούτου γὰρ
[13, 95]	πιθανολογήσας ἔπεισε τοὺς ὄχλους δοῦναι	φύλακας	αὐτῷ τῶν στρατιωτῶν ἑξακοσίους, οὓς
[13, 60]	Σελινουντίους, ἐπὶ δὲ τῶν τειχῶν	φύλακας	κατέταττον, τοὺς δ' ἄλλους στρατιώτας
[13, 86]	στρατηγός, καὶ τῶν ἐπὶ τὰς	φυλακὰς	προπεμπομένων ἤγγελλόν τινες διὰ νυκτὸς
[13, 84]	ψήφισμα περὶ τῶν ἐν τοῖς	φυλακείοις	διανυκτερευόντων, ὅπως μή τις ἔχῃ
[13, 110]	εὐλαβούμενοι λιπεῖν τὴν τῶν τειχῶν	φυλακήν·	διόπερ ὑστέρουν τῆς βοηθείας. (Οἱ
[13, 47]	(Μίνδαρος δὲ νυκτὸς περὶ πρώτην	φυλακὴν	εἰς Αβυδον ἀναχθεὶς τάς τε
[13, 103]	καὶ καταβληθεὶς εἰς τὴν δημοσίαν	φυλακὴν	ἔλαθε μετά τινων διορύξας τὸ
[13, 42]	στρατιώτας, μεθ' ὧν ἐκβαλόντες τὴν	φυλακὴν	ἐλευθέραν ᾤκουν τὴν πατρίδα· οἱ
[13, 69]	τῷ πεφρουρημένῳ τείχει τὴν ἱκανὴν	φυλακὴν	κατέλιπε καὶ Θρασύβουλον ἡγεμόνα κατέστησεν,
[13, 66]	ἐν μὲν ταύτῃ τὴν ἱκανὴν	φυλακὴν	κατέλιπον, αὐτοὶ δὲ μετὰ τῆς
[13, 95]	ὡς ἐπιβεβουλευμένον, καὶ διὰ τοῦτο	φυλακὴν	λαβεῖν παρὰ τῶν πολιτῶν, ᾗ
[13, 111]	τῆς πόλεως ὄχλον περὶ πρώτην	φυλακὴν	τῆς νυκτὸς ἐξαπέστειλεν, αὐτὸς δὲ
[13, 25]	χαριούμεθα, τὴν ἄκαρπον ἐπιθυμίαν ἐκπληροῦντες,	φυλάξαντες	δὲ παρὰ μὲν τῶν εὖ
[13, 32]	Αθηναῖοι τηλικαύτην ἔχθραν ἐπανῃρημένοι βεβαίαν	φυλάξουσι	τὴν φιλίαν, ἀλλ' ἀσθενεῖς μὲν
[13, 23]	πρὸς τοὺς φίλους εὔνοιαν ἀθάνατον	φυλάττειν,	τὴν δὲ πρὸς τοὺς ἐναντίους
[13, 29]	ὄνομα. Τοῦτο γὰρ παρ' ἀνθρώποις	φυλάττεται	τοῖς καθαρὰν μὲν τὴν ψυχήν,
[13, 21]	μὲν οὖν ἀμετάθετον τὴν ἔχθραν	φυλάττοντες	μαχόμενοι τετελευτήκασιν, οἱ δ' ἑαυτοὺς
[13, 12]	νυκτός. Διόπερ ὁ Νικίας, καὶ	φύσει	δεισιδαίμων ὑπάρχων καὶ διὰ τὴν
[13, 20]	μὲν γὰρ τὸν ὀφειλόμενον τῇ	φύσει	θάνατον εἰς πατρίδος σωτηρίαν ἀναλώσαντες
[13, 65]	Αταρνέα καλούμενον κατελάβοντο, σφόδρα τῇ	φύσει	καθεστηκὸς ὀχυρόν, καὶ τὸ λοιπὸν
[13, 43]	οὖν Αννίβας, ὢν μὲν καὶ	φύσει	μισέλλην, ὁμοῦ δὲ τὰς τῶν
[13, 71]	(Ὁ δ' Αντίοχος ὢν τῇ	φύσει	πρόχειρος, καὶ σπεύδων δι' ἑαυτοῦ
[13, 21]	μεῖζον ἰσχῦσαι τῆς τύχης, ἣ	φύσει	ταῖς ἀνθρωπίναις ἡδομένη συμφοραῖς ὀξείας
[13, 24]	ἐλέῳ διὰ τὴν κοινὴν τῆς	φύσεως	ὁμοπάθειαν. Αθηναῖοι γὰρ κατὰ τὸν
[13, 111]	τοῖς πρεσβυτέροις συνήλγουν, βλέποντες παρὰ	φύσιν	ἀναγκαζομένους ἅμα τοῖς ἀκμάζουσιν ἐπισπεύδειν.
[13, 57]	ὁδοὺς βιαζομένων οὐ διακρίνοντες οὔτε	φύσιν	οὔθ' ἡλικίαν, ἀλλ' ὁμοίως παῖδας
[13, 37]	ἀκριβέστερον ἐροῦμεν, ἵνα μὴ παρὰ	φύσιν	προλαμβάνωμεν τῇ γραφῇ τοὺς καιρούς.
[13, 100]	ἀπολωλότων ἐπλήσθη τῆς Κυμαίων καὶ	Φωκαέων	ἡ παραθαλάττιος χώρα νεκρῶν καὶ
[13, 58]	δ' ὁρῶσαι ἀσύνετον μὲν τὴν	φωνήν,	θηριώδη δὲ τὸν τρόπον ἔχοντας,
[13, 2]	ἔφησε πρὸς τὸ τῆς σελήνης	φῶς	ἑωρακέναι. οὗτος μὲν οὖν αὑτὸν
[13, 90]	~Ὁ δ' Ιμίλκας ἅμα τῷ	φωτὶ	τὴν δύναμιν ἐντὸς τῶν τειχῶν
[13, 84]	γενέσθαι τὸ περὶ τὴν τοῦ	φωτὸς	κατασκευήν· τούς τε γὰρ βωμοὺς
[13, 84]	φερόντων, ἡ μὲν πόλις ἔγεμε	φωτός,	τὸ δὲ συνακολουθοῦν πλῆθος οὐκ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/06/2005