Livre, Chap.
[13, 38]	ἀπέγνω, αὐτὸς δὲ καταρτίσας τάς	τ'	ἐκ Πελοποννήσου ναῦς καὶ τὰς
[13, 74]	καὶ νικήσας τὸ τέθριππον τήν	τ'	ἐκ τῆς νίκης δόξαν αὐτὸς
[13, 16]	καθ' ὅλον τὸν λιμένα τῶν	τ'	ἐμβολῶν ψόφος ἐγίνετο καὶ βοὴ
[13, 93]	δὲ τούτου τοῦ τρόπου τούς	τ'	ἐν Γέλᾳ στρατιώτας καὶ τοὺς
[13, 42]	πολλῶν δὲ συναχθέντων λαφύρων, τοῖς	τ'	ἐν Σάμῳ στρατιώταις καὶ τοῖς
[13, 88]	τὰς δ' ὁδοὺς ἱππαζόμενοι τούς	τ'	ἐν ταῖς προνομαῖς αὐτῶν κατελάμβανον
[13, 59]	αὐτοῖς εἰς τὴν βοήθειαν οἵ	τ'	ἐξ Ακράγαντος Συρακόσιοι καί τινες
[13, 54]	ὁ τῶν Καρχηδονίων στρατηγὸς τούς	τ'	ἐξ Ιβηρίας ξενολογηθέντας καὶ τοὺς
[13, 82]	ἐκ παίδων ἐποιοῦντο τρυφεράς, τήν	τ'	ἐσθῆτα μαλακὴν φοροῦντες καθ' ὑπερβολὴν
[13, 66]	οἱ Λάκωνες ἁρμοστὴν ἐκάλουν, τούς	τ'	ἰδίους στρατιώτας προσήγαγε καὶ τοὺς
[13, 93]	μεῖναι καὶ μὴ περιιδεῖν αὐτοὺς	τὰ	αὐτὰ τοῖς Ακραγαντίνοις παθόντας. Οἷς
[13, 26]	τυγχάνουσι κατηγορίας, μηδὲ αὐτοὶ πράξωμεν	τὰ	αὐτὰ τοῖς ὁμολογουμένως ἡμαρτηκόσι. (Μέχρι
[13, 56]	ἀπὸ τῶν οἰκιῶν ἀγωνιζομένοις ἐνέλιπε	τὰ	βέλη, τοῖς δὲ Καρχηδονίοις οἱ
[13, 55]	παῖδες τάς τε τροφὰς καὶ	(τὰ	βέλη τοῖς ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[13, 31]	ὁ δῆμος ἐθίζει τὸν ῥήτορα	τὰ	βέλτιστα λέγειν χρηστὰ βουλευόμενος. (Εἰ
[13, 17]	μὴ μετέωροι διεφθάρησαν, ἐπεὶ πρὸς	τὰ	βράχη προσηνέχθησαν, ἐκπηδῶντες ἐκ τῶν
[13, 78]	λιμένος κατεσκεύαζεν· εἰς μὲν γὰρ	τὰ	βράχη τοῦ λιμένος πλοῖα μικρὰ
[13, 67]	τὰ μὲν συντριβόντων ταῖς ἐμβολαῖς,	τὰ	δ' ἀποσπᾶν πειρωμένων ταῖς σιδηραῖς
[13, 32]	τὴν δ' ἀπαγγελίαν τῆς πείρας,	τὰ	δ' ἀφανῆ τῶν ὑπὸ πάντων
[13, 32]	μὲν ἐκεῖ γεγενημένον λόγον ἀκούομεν,	τὰ	δ' ἐνταῦθα πεπραγμένα τεθεωρήκαμεν. (Ὁ
[13, 105]	ἐλαττωμάτων ἑαυτοῖς τὴν μέμψιν ἀκολουθήσειν,	τὰ	δ' ἐπιτεύγματα προσάψειν ἅπαντας Αλκιβιάδῃ,
[13, 96]	τὰ πολυτελέστατα μετήνεγκαν εἰς Καρχηδόνα,	τὰ	δ' ἱερὰ κατακαύσαντες καὶ τὴν
[13, 114]	Συρακοσίους μὲν ὑπὸ Διονύσιον τετάχθαι,	τὰ	δὲ αἰχμάλωτα καὶ τὰς ναῦς
[13, 13]	ἐπιφερομένους, ἄλλην οὐδεμίαν εὑρίσκοντες σωτηρίαν·	τὰ	δὲ πεζὰ στρατόπεδα παρεβοήθει παρὰ
[13, 14]	καὶ συναγωνιζόμενοι μετὰ τῶν πατέρων.	(Τὰ	δὲ περὶ τὸν λιμένα τείχη
[13, 94]	δυνατὸν εἶναι εὐπορεῖν τοῖς πράγμασιν·	τὰ	δὲ περὶ τῶν προδοτῶν ἐν
[13, 91]	προδιδόντων τὰ πράγματα τοῖς Καρχηδονίοις,	τὰ	δὲ πλήθη παρώξυνε πρὸς τὴν
[13, 67]	ἔθεντο, τὰ μὲν ὅπλα παραλαβεῖν,	τὰ	δὲ σώματα εἰς Αθήνας κομίσαντες
[13, 82]	ἄλλων ἱερῶν τὰ μὲν κατεκαύθη,	τὰ	δὲ τελείως κατεσκάφη διὰ τὸ
[13, 54]	μακρὰς μὲν ἑξήκοντα ναῦς ἐπλήρωσε,	τὰ	δὲ φορτηγὰ πλοῖα περὶ χίλια
[13, 52]	πόλεις ἔχειν ἃς ἑκάτεροι κρατοῦμεν,	τὰ	δὲ φρούρια τὰ παρ' ἀλλήλοις
[13, 94]	πιστεύοντες ἑορτάζουσιν, αὐτοὶ δὲ διαφοροῦντες	τὰ	δημόσια τοὺς στρατιώτας ἀμίσθους πεποιήκασι,
[13, 82]	ποδῶν εἴκοσι, καθ' ἣν εἰς	τὰ	διαξύσματα δύναται ἀνθρώπινον ἐναρμόζεσθαι σῶμα,
[13, 79]	ἐν τῇ πόλει λιμένα, διέπλευσε	τὰ	διαφράγματα, καὶ καθωρμίσθη πλησίον τῆς
[13, 5]	Κατάνην, Αλκιβιάδης, ἀκούσας τῶν πρέσβεων	τὰ	δόξαντα τῷ δήμῳ, τοὺς συνδιαβεβλημένους
[13, 72]	ὀκτώ, τότε πρῶτον κατεπλάγησαν, θεωροῦντες	τὰ	δύο μέρη σχεδὸν τοῦ τείχους
[13, 90]	ἐσομένην ὕβριν. (Ὁ δὲ Ιμίλκας	τὰ	ἱερὰ καὶ τὰς οἰκίας συλήσας
[13, 57]	τὸ δαιμόνιον διασωζόντων τοὺς εἰς	τὰ	ἱερὰ καταπεφευγότας Καρχηδόνιοι τοὐναντίον ἀπέσχοντο
[13, 41]	ἔσεσθαι τῇ πατρίδι, ὁμοίως καὶ	τὰ	καθ' ἑαυτὸν ἀπολογησάμενος, καὶ πολλὰ
[13, 59]	τὰς οὐσίας ἀποκατέστησεν· ἀεὶ γὰρ	τὰ	Καρχηδονίων ἦν πεφρονηκὼς καὶ πρὸ
[13, 69]	ἦν ἡ καταδίκη καὶ τἄλλα	τὰ	κατ' ἐκείνου κυρωθέντα· ἐψηφίσαντο δὲ
[13, 53]	τύχης οὐκ ἐναλλὰξ εἰθισμένης βραβεύειν	τὰ	κατὰ πόλεμον προτερήματα. (Αθηναῖοι μὲν
[13, 2]	συνεδρεύοντες ἐβουλεύοντο, πῶς χρὴ διοικῆσαι	τὰ	κατὰ τὴν Σικελίαν, ἐὰν τῆς
[13, 36]	ἔδωκαν τὴν ἐξουσίαν αὐτοκράτορα διοικεῖν	τὰ	κατὰ τὸν πόλεμον· ὑπελάμβανον γὰρ
[13, 47]	δὲ πολὺ μᾶλλον ἦν ἐπιτείνοντα	τὰ	κατὰ τὸν ῥοῦν, ὡς ἂν
[13, 47]	ναυτικῆς· διενοεῖτο γὰρ ἐν ὅσῳ	τὰ	κατὰ τὸν στόλον ἕτοιμα ἐγίνετο,
[13, 79]	καὶ τοὺς ἀρίστους ἄνδρας ἐπὶ	τὰ	καταστρώματα τάξαντες, τὴν ναυμαχίαν ἅμα
[13, 67]	λοιποῖς κατὰ σπουδὴν ἐξεβοήθουν ἐπὶ	τὰ	κατειλημμένα τείχη. (Ἤδη δὲ σχεδὸν
[13, 26]	δῆμον· ἐὰν δὲ ἀκούσωσι παρὰ	τὰ	κοινὰ νόμιμα τοὺς αἰχμαλώτους παρεσπονδημένους,
[13, 23]	ταῖς τοῦ βίου μεταβολαῖς ἐπιβοᾶσθαι	τὰ	κοινὰ πάντων νόμιμα. (Τίς γὰρ
[13, 48]	Κορκυραίων ὀρεγόμενοι τῆς ὀλιγαρχίας ἐφρόνουν	τὰ	Λακεδαιμονίων, ὁ δὲ δημοτικὸς ὄχλος
[13, 73]	ἐν ἐκκλησίᾳ κατ' Αλκιβιάδου, ὅτι	τὰ	Λακεδαιμονίων φρονεῖ καὶ πρὸς Φαρνάβαζον
[13, 48]	τῶν δημοτικῶν ὁρμήσαντες ἐπὶ τοὺς	τὰ	Λακεδαιμονίων φρονοῦντας ἐξαίφνης ἀγορᾶς πληθούσης
[13, 75]	δ' οἱ Συρακόσιοι ἔθαψάν τε	τὰ	λείψανα τῶν τετελευτηκότων καὶ πανδημεὶ
[13, 107]	Λακεδαιμονίους συνέθεντο τὴν εἰρήνην, ὥστε	τὰ	μακρὰ σκέλη καὶ τὰ τείχη
[13, 22]	βασιλέως συμμαχίαν παρεγίνοντο. (Τί λέγω	τὰ	μακρὰν καὶ τόποις καὶ χρόνοις
[13, 78]	ἀντιπρῴρους κατέστησε, τοὺς δ' ἐπὶ	τὰ	μεγάλα πλοῖα διέταξε, τινὰς δ'
[13, 55]	τοιούτους φόβους συγκλεισθήσεσθαι. (Θεωροῦντες δὲ	τὰ	μεγέθη τῶν μηχανημάτων καὶ τὰ
[13, 96]	μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς πόλεως	τὰ	μὲν ἀναθήματα καὶ τοὺς ἀνδριάντας
[13, 58]	θηριώδη δὲ τὸν τρόπον ἔχοντας,	τὰ	μὲν ζῶντα τῶν τέκνων ἐπένθουν,
[13, 62]	εὐδαιμονία διεφορεῖτο. (Ὁ δ' Αννίβας	τὰ	μὲν ἱερὰ συλήσας καὶ τοὺς
[13, 63]	εἰδὼς τοὺς ἀντιπολιτευομένους ἀντιπράξοντας. καὶ	τὰ	μὲν κατὰ Σικελίαν ἐν τούτοις
[13, 79]	καὶ πανταχόθεν προσβολὰς ἐποιεῖτο. Καὶ	τὰ	μὲν κατὰ τὴν Μιτυλήνην ἐν
[13, 82]	τῶν μὲν οὖν ἄλλων ἱερῶν	τὰ	μὲν κατεκαύθη, τὰ δὲ τελείως
[13, 67]	βωμοῖς ὄντας ἱκέτας ὁμολογίας ἔθεντο,	τὰ	μὲν ὅπλα παραλαβεῖν, τὰ δὲ
[13, 22]	ἐν τοῖς κατορθώμασι τοὺς ἡδομένους.	(Τὰ	μὲν οὖν ἐν τοῖς ὅπλοις
[13, 42]	Κνίδον ναυμαχίαν ἐν βύβλοις δώδεκα.	(Τὰ	μὲν οὖν κατὰ τὴν Ελλάδα
[13, 44]	ὥρας ἐνισταμένης διαβιβάζειν τὰς δυνάμεις.	Τὰ	μὲν οὖν κατὰ τὴν Σικελίαν
[13, 103]	πονηρίαν παρ' ὅλον τὸν βίον.	(Τὰ	μὲν οὖν κατὰ τοῦτον τὸν
[13, 90]	ἀνδριάντων φιλοτέχνως δεδημιουργημένων ὑπεράγων ἀριθμός.	Τὰ	μὲν οὖν πολυτελέστατα τῶν ἔργων
[13, 102]	δὲ πάντων εἶπεν· ἄνδρες Αθηναῖοι,	τὰ	μὲν περὶ ἡμῶν κυρωθέντα συνενέγκαι
[13, 106]	δηλοῦσαν, ταύτην ἀγνοήσας ὁ Γύλιππος	τὰ	μὲν σακία παρέλυσεν, ἐξελόμενος δὲ
[13, 46]	γὰρ τὸ μέγεθος τῶν κυμάτων	τὰ	μὲν σκάφη τοῖς οἴαξιν ἠπείθει,
[13, 18]	στρατιώτας εἰς δύο μέρη, καὶ	τὰ	μὲν σκευοφόρα καὶ τοὺς ἀρρώστους
[13, 67]	τὸ προσταχθέν, καὶ τῶν πλοίων	τὰ	μὲν συντριβόντων ταῖς ἐμβολαῖς, τὰ
[13, 109]	ὥρμησεν ἐπὶ τὸν τόπον, οὗ	τὰ	μηχανήματα τῶν Καρχηδονίων ἦν. (Καὶ
[13, 86]	ποιεῖσθαι, παρήγγειλαν τοῖς στρατιώταις καθαιρεῖν	τὰ	μνήματα καὶ χώματα κατασκευάζειν μέχρι
[13, 86]	δεισιδαιμονοῦντα πρῶτον μὲν ἐπαύσατο καθαιρῶν	τὰ	μνημεῖα, μετὰ δὲ ταῦτα ἱκέτευε
[13, 69]	ὃν καιρὸν ἔδοξεν ἀσεβεῖν περὶ	τὰ	μυστήρια. (Τὸ δὲ τελευταῖον αὐτὸν
[13, 111]	τινὲς δὲ γονεῖς καὶ τέκνα	τὰ	νήπια λαβόντες ἔφευγον, οὐδεμίαν ἐπιστροφὴν
[13, 5]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν συμφυγόντων	τὰ	ὀνόματα δίκην ἐρήμην κατεδίκασαν θανάτου.
[13, 19]	πάντοθεν ἀποκλειομένης τῆς σωτηρίας ἠναγκάσθησαν	τὰ	ὅπλα καὶ ἑαυτοὺς παραδοῦναι τοῖς
[13, 52]	ἑκάτεροι κρατοῦμεν, τὰ δὲ φρούρια	τὰ	παρ' ἀλλήλοις καταλῦσαι, τῶν δ'
[13, 88]	ὀλίγας ἐπισχεῖν ἡμέρας, ἐνέχυρα δοὺς	τὰ	παρὰ τῶν ἐκ Καρχηδόνος στρατευομένων
[13, 5]	εἰς Αθήνας ἀπήγγειλαν τῷ δήμῳ	τὰ	πεπραγμένα. (Οἱ μὲν οὖν Αθηναῖοι
[13, 112]	τοὺς ἐν τοῖς νεωρίοις ἀγνοοῦντας	τὰ	περὶ τὴν Γέλαν, εἰσῆλθον οὐδενὸς
[13, 74]	περὶ τὴν ναυμαχίαν ἐλάττωμα καὶ	τὰ	περὶ τὴν Κύμην ἡμαρτημένα, ὁ
[13, 39]	μετὰ ταῦτ' εἰς Ελεοῦντα καταπλεύσαντες	τὰ	περὶ τὴν ναυμαχίαν παρεσκευάζοντο. (Λακεδαιμόνιοι
[13, 56]	Καρχηδονίους· οἱ δὲ Συρακόσιοι πυθόμενοι	τὰ	περὶ τὴν πολιορκίαν, πρὸς μὲν
[13, 78]	τῷ καταπλεῦσαι προσδεχόμενος τὴν πολιορκίαν,	τὰ	περὶ τὸν εἴσπλουν τοῦ λιμένος
[13, 102]	εἰς τὸ μέσον, ἀνὴρ καὶ	τὰ	περὶ τὸν πόλεμον ἔμπρακτος καὶ
[13, 41]	δώδεκα μόνον διασωθῆναι. (Δηλοῖ δὲ	τὰ	περὶ τούτων ἀνάθημα κείμενον ἐν
[13, 29]	συγκεχωρημένης; Οἱ γὰρ ἀπ' ἀρχῆς	τὰ	περὶ τούτων νόμιμα διατάξαντες τοῖς
[13, 111]	μετεστρατοπέδευσαν εἰς τὴν πόλιν καὶ	τὰ	περιλειφθέντα κατὰ τὰς οἰκίας διήρπασαν.
[13, 108]	ἐδόκει διεφθάρθαι, τὰς γλυφὰς καὶ	τὰ	περιττοτέρως εἰργασμένα περιέκοψεν· αὐτόθε δ'
[13, 22]	ὠμότης. (Ἀποστάντων γὰρ Περσῶν καὶ	τὰ	πλεῖστα τῶν ἐθνῶν συνεπέθετο. Πῶς
[13, 86]	τῶν τετελευτηκότων. Ιμίλκας δὲ θεωρῶν	τὰ	πλήθη δεισιδαιμονοῦντα πρῶτον μὲν ἐπαύσατο
[13, 98]	~Καλλικρατίδας δ' ὁ ναύαρχος συναγαγὼν	τὰ	πλήθη καὶ παραθαρσύνας τοῖς οἰκείοις
[13, 91]	αὐτοῦ, τὸ λοιπὸν θαρρήσας ἀνέσειε	τὰ	πλήθη, καὶ τὴν ἐκκλησίαν συνταράττων
[13, 101]	τούτους εἶναι τοὺς διαβαλόντας πρὸς	τὰ	πλήθη περὶ τῶν τελευτησάντων, ἀπέστειλαν
[13, 81]	ἐν Σικελίᾳ πόλεις τοὺς παρορμήσοντας	τὰ	πλήθη πρὸς τὸν ὑπὲρ τῆς
[13, 75]	οὖν ὀστῶν παρακομισθέντων ἐνέπεσεν εἰς	τὰ	πλήθη στάσις, τοῦ μὲν Διοκλέους
[13, 87]	αὐτοῖς, ἀπὸ συνδρομῆς εἰς ἐκκλησίαν	τὰ	πλήθη συνῆλθεν· πάντων δ' ἀγανακτούντων
[13, 101]	(Ὡς δ' εἰς τὴν ἐκκλησίαν	τὰ	πλήθη συνῆλθον, τῆς μὲν κατηγορίας
[13, 101]	μὲν τοῖς περὶ Θηραμένην ὠργίζετο	τὰ	πλήθη, τούτων δὲ ἀπολογησαμένων συνέβη
[13, 56]	ἠμύνοντο. (Βιαζομένων δὲ τῶν Καρχηδονίων,	τὰ	πλήθη τῶν γυναικῶν καὶ παίδων
[13, 55]	τὰ μεγέθη τῶν μηχανημάτων καὶ	τὰ	πλήθη τῶν πολεμίων, περιδεεῖς ἦσαν
[13, 69]	καθόδῳ συγχαίροντες. Ὁ δ' ἀσπασάμενος	τὰ	πλήθη φιλανθρώπως ἐκκλησίαν συνήγαγε, καὶ
[13, 67]	μὲν τριήρεις ἀπέστειλαν προστάξαντες ἀφέλκειν	τὰ	πλοῖα καὶ κραυγὴν ποιεῖν, ὡς
[13, 96]	καὶ τοὺς ἀνδριάντας καὶ τἄλλα	τὰ	πολυτελέστατα μετήνεγκαν εἰς Καρχηδόνα, τὰ
[13, 36]	τοιαύταις περιστάσεσιν. (Οὐ μὴν (καὶ)	τὰ	πράγματά γε κατὰ τὴν ἐκείνων
[13, 37]	ἤλπιζε τοιαῦτα ὑποστήσεσθαι. Οὐ μὴν	τὰ	πράγματά γε τῇ τῶν πολλῶν
[13, 95]	αὐτοκράτωρ. Ἐπεὶ δ' οὖν αὐτῷ	τὰ	πράγματα κατὰ νοῦν ἠκολούθει, ψήφισμα
[13, 91]	μὲν στρατηγῶν κατηγόρησεν ὡς προδιδόντων	τὰ	πράγματα τοῖς Καρχηδονίοις, τὰ δὲ
[13, 97]	περιγενέσθαι, καὶ πάντας ἀποθανεῖν μιμουμένους	τὰ	πράγματα τῶν ἐπὶ τὰς Θήβας
[13, 6]	ἡγεμόνας τῶν Συρακοσίων καὶ δηλώσαντος	τὰ	προειρημένα, πιστεύσαντες περὶ τούτων οἱ
[13, 73]	ἐν Σάμῳ τινὲς στρατιωτῶν ἀλλοτρίως	τὰ	πρὸς αὐτὸν ἔχοντες ἔπλευσαν εἰς
[13, 27]	μῖσος, μεγάλα δὲ καὶ πολλὰ	τὰ	πρὸς εὔνοιαν αὐτοῖς εἰργασμένα. Χωρὶς
[13, 77]	μὲν ἑβδομήκοντα ναῦς, οὕτως ἐξηρτυμένας	τὰ	πρὸς ναυμαχίαν ὡς οὐδεὶς ἕτερος
[13, 66]	δὲ τῶν δυνάμεων, οὗτοι μὲν	τὰ	πρὸς πολιορκίαν ἡτοιμάζοντο· ἤμελλον γὰρ
[13, 11]	καὶ χρήματα, πρὸς δὲ τούτοις	τὰ	πρὸς πολιορκίαν ὄργανα καὶ τὴν
[13, 54]	τήν τε δύναμιν διεκόμιζε καὶ	τὰ	πρὸς τὰς πολιορκίας μηχανήματα καὶ
[13, 18]	τῶν νεῶν τινας ἐνέπρησαν καὶ	τὰ	πρὸς τὴν ἀπαλλαγὴν παρεσκευάζοντο. (Φανεροῦ
[13, 89]	ἡ δ' ὁδὸς καὶ πάντα	τὰ	πρὸς τὴν Γελῴαν ἀποκεκλιμένα τῆς
[13, 80]	τριάκοντα μυριάδες. Καρχηδόνιοι μὲν οὖν	τὰ	πρὸς τὴν διάβασιν ἑτοιμάζοντες τάς
[13, 80]	Νομάδας καί τινας τῶν οἰκούντων	τὰ	πρὸς τὴν Κυρήνην κεκλιμένα μέρη.
[13, 39]	(Λακεδαιμόνιοι δὲ θεωροῦντες τοὺς πολεμίους	τὰ	πρὸς τὴν μάχην ἑτοιμαζομένους, καὶ
[13, 97]	δὲ τὴν ἐχομένην ἡμέραν ἡτοιμάζοντο	τὰ	πρὸς τὴν ναυμαχίαν, τὸ αὐτὸ
[13, 6]	πολεμίους ἱπποκρατοῦντας, καὶ βουλόμενοι βέλτιον	τὰ	πρὸς τὴν πολιορκίαν κατασκευάσασθαι, πάλιν
[13, 78]	τὸν πόλεμον συνεληλυθὼς ταχέως κατεσκεύασε	τὰ	πρὸς τὴν πολιορκίαν. Ὁ δὲ
[13, 2]	συναγαγόντες μετὰ πολλῆς σπουδῆς ἅπαντα	τὰ	πρὸς τὴν στρατείαν παρεσκευάζοντο. ᾑρημένοι
[13, 58]	καὶ αὐτοῖς προθύμοις οὖσι χορηγεῖν	τὰ	πρὸς τὸ ζῆν ἅπαντα. ~Ἅμα
[13, 91]	συγγράψας, οὐσίαν ἔχων μεγάλην, ἐξέτισε	τὰ	πρόστιμα, καὶ τῷ Διονυσίῳ παρεκελεύετο
[13, 111]	μὲν ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ	τὰ	ῥᾳδίως φέρεσθαι δυνάμενα συνεσκευάζοντο, τινὲς
[13, 14]	καὶ σιδηραῖς ἁλύσεσι διαλαμβάνοντες, ἐπὶ	τὰ	σκάφη γεφύρας ἐκ σανίδων κατεσκεύασαν
[13, 78]	πρὸς τὴν γῆν, καὶ καταλιπόντες	τὰ	σκάφη διεσώθησαν εἰς Μιτυλήνην. (Καλλικρατίδας
[13, 12]	ὄντων τῶν στρατηγῶν, οἱ στρατιῶται	τὰ	σκεύη ἐνετίθεντο καὶ τὰς τριήρεις
[13, 39]	πολὺν χρόνον ἀλλήλους περιέπλεον, διακλείοντες	τὰ	στενὰ καὶ περὶ τῆς στάσεως
[13, 18]	ἡμέρας ὑποφωσκούσης ἀπέστειλαν τοὺς προκαταληψομένους	τὰ	στενόπορα τῶν ὁδῶν· οἱ δὲ
[13, 98]	τῶν ἡγεμόνων θάνατον ἐν θορύβῳ	τὰ	στρατόπεδα γινόμενα, νῦν ἀναδεικνύω ναύαρχον,
[13, 79]	πόλεις καταδουλώσασθαι· πρὶν ἢ δὲ	τὰ	στρατόπεδα διαβιβάζειν, καταλέξαντες τῶν πολιτῶν
[13, 79]	τάξιν. Κατεχούσης δὲ φιλοτιμίας ἀνυπερβλήτου	τὰ	στρατόπεδα πολὺς ἐγένετο φόνος, ἁπάντων
[13, 89]	τῶν οἴκοι καλῶν, ἀγαπητὸν ἡγοῦντο	τὰ	σώματα γοῦν αὑτῶν διασῶσαι. (Οὐ
[13, 21]	ἐν ταῖς μάχαις τοῖς ἐναντίοις	τὰ	σώματα ἐγχειρίζοντες, ἐπ' ἐλπίδι σωτηρίας
[13, 79]	πολὺς ἐγένετο φόνος, ἁπάντων ἀφειδῶς	τὰ	σώματα τοῖς κινδύνοις παραρριπτόντων. (Οἱ
[13, 108]	καταβαλλόντων τὰ τείχη γενναίως ἠμύνοντο·	τά	τε γὰρ ἐφ' ἡμέρας πίπτοντα
[13, 106]	ναυτικῷ συμπολεμήσαντα ἀπέστειλεν εἰς Σπάρτην	τά	τε λάφυρα κομίζοντα καὶ μετὰ
[13, 47]	νυκτὸς οὔσης, ἅμα δ' ἡμέρᾳ	τά	τε ναυάγια συνήγαγον καὶ πρὸς
[13, 108]	πόλει καὶ τοῖς κριοῖς καταβαλλόντων	τὰ	τείχη γενναίως ἠμύνοντο· τά τε
[13, 16]	τύχοι, τῶν Συρακοσίων τριήρων παρὰ	τὰ	τείχη διαφθείρεσθαί τινας συνέβαινε, καὶ
[13, 108]	ὄντες ἔρημοι, πρὸς δὲ τούτοις	τὰ	τείχη θεωροῦντες πίπτοντα κατὰ πλείονας
[13, 85]	οἱ τῶν Καρχηδονίων στρατηγοὶ διασκεψάμενοι	τὰ	τείχη, καὶ καθ' ἕνα τόπον
[13, 59]	ταῖς εὐτυχίαις. (Ὑπώρυττε δὲ καὶ	τὰ	τείχη, καὶ ξύλοις ὑπήρειδεν, ὧν
[13, 56]	ἁλίσκεσθαι τὴν πόλιν κατεπλάγησαν, καὶ	τὰ	τείχη λιπόντες κατὰ τὰς εἰσβολὰς
[13, 62]	τῶν Ιμεραίων, οἱ δὲ καταλαμβανόμενοι	τὰ	τείχη παρεδέχοντο τοὺς ἰδίους. (Κατὰ
[13, 15]	τὸν λιμένα, τινῶν δὲ πρὸς	τὰ	τείχη, ταχέως ἀπ' ἀλλήλων διεσπάσθησαν
[13, 59]	ἑάλω. Ὁ δὲ Αννίβας περιελὼν	τὰ	τείχη τῆς Σελινοῦντος ἀνέζευξε μετὰ
[13, 107]	ὥστε τὰ μακρὰ σκέλη καὶ	τὰ	τείχη τοῦ Πειραιέως περιελεῖν, καὶ
[13, 55]	βίᾳ μὲν τῶν κριῶν ἐσαλεύετο	τὰ	τείχη, τῷ δ' ὕψει τῶν
[13, 24]	ὀλίγον χρόνον διαμένοντα ταχέως ἀφανίζηται	τὰ	τῆς ἔχθρας ὑπομνήματα; Καθόλου δ'
[13, 85]	τῇ πόλει τοὺς λόγους, εὐθὺς	τὰ	τῆς πολιορκίας ἐνηργεῖτο. (Οἱ μὲν
[13, 95]	μηχανῇ τὸ πλῆθος ἐξαπατήσας ἐνήργει	τὰ	τῆς τυραννίδος. ~Εὐθὺ γὰρ τοὺς
[13, 104]	ἀνεῖλον. (Οἱ δὲ χαριέστατοι τῶν	τὰ	τοῦ δήμου φρονούντων, ὄντες οὐκ
[13, 29]	ἑλόμενοι πόλεμον ἄδικον εὐψύχως ὑπομενόντων	τὰ	τούτου δεινά, καὶ μή, κρατοῦντες
[13, 31]	παρεγένοντο; Δήμητρα καὶ Κόρην καὶ	τὰ	τούτων ἐπικαλοῦνται μυστήρια, τὴν ἱερὰν
[13, 24]	δὲ τῶν τυχόντων ξύλων ἱστάναι	τὰ	τρόπαια; (Ἆρ' οὐχ ὅπως ὀλίγον
[13, 9]	τοὺς κατὰ τὴν πόλιν ἐπὶ	τὰ	τῶν Αθηναίων ὀχυρώματα, χρημάτων καὶ
[13, 37]	μάχαις ἐνίκησε Λακεδαιμονίους, καὶ τελέως	τὰ	τῶν Αθηναίων πράγματα πεσόντα πάλιν
[13, 72]	πολιορκίαν ἠνάγκασε τοὺς φυγάδας τοὺς	τὰ	τῶν Αθηναίων φρονοῦντας καταδέχεσθαι, καὶ
[13, 19]	Συρακόσιοι στήσαντες δύο τρόπαια, καὶ	τὰ	τῶν στρατηγῶν ὅπλα πρὸς ἑκάτερον
[13, 75]	ᾧ τόπῳ παρετάχθησαν οἱ Συρακόσιοι,	τὰ	τῶν τετελευτηκότων ὀστᾶ συνήθροιζε, παρασκευάσας
[13, 30]	ἐπταικότας οὐδὲ τοὺς κηδεύσοντας ἔχειν	τὰ	τῶν τετελευτηκότων σώματα. (Οὐ Σκύθαι
[13, 48]	ἐν τῇ πόλει τινες φρονοῦντες	τὰ	τῶν φυγάδων κατελάβοντο τὴν ἀγοράν,
[13, 9]	(Κραυγῆς δὲ πολλῆς γενομένης περὶ	τὰ	φρούρια καὶ τὴν παρεμβολήν, οἱ
[13, 92]	δημεύσεις τῶν οὐσιῶν, ἑαυτοῖς ἀποκαθεσταμένα	τὰ	χρήματα. Καὶ τέλος κυρωθείσης τῆς
[13, 47]	πλήθους στρατιωτῶν συμπαρόντος τοῖς κατασκευάζουσι	τὰ	χώματα ταύτης μὲν τῆς ἐπιβολῆς
[13, 93]	τοὺς ἐπαινοῦντας ἐν Συρακούσαις καὶ	τὰ	ψηφίσματα φέροντας, ἐν οἷς αὐτὸν
[13, 109]	τρία μέρη διεῖλεν, ἓν μὲν	τάγμα	ποιήσας τῶν Σικελιωτῶν, οἷς προσέταξεν
[13, 109]	ἐναντίων πορεύεσθαι· τὸ δ' ἕτερον	τάγμα	συμμάχων καταστήσας ἐκέλευσεν ἐν δεξιᾷ
[13, 102]	ἔμπρακτος καὶ δικαιοσύνῃ τε καὶ	ταῖς	ἄλλαις ἀρεταῖς δοκῶν διαφέρειν. (Σιωπησάντων
[13, 108]	ἄλλο πλῆθος τοῖς ἔργοις καὶ	ταῖς	ἄλλαις παρασκευαῖς προσήδρευε μετὰ πάσης
[13, 99]	στρατηγοῦ ναῦν ἐπιπλεύσας, καὶ σὺν	ταῖς	ἅμα πλεούσαις τριήρεσιν ἐξ ἐφόδου
[13, 21]	ἰσχῦσαι τῆς τύχης, ἣ φύσει	ταῖς	ἀνθρωπίναις ἡδομένη συμφοραῖς ὀξείας τῆς
[13, 101]	~Αθηναῖοι δὲ πυθόμενοι τὴν ἐν	ταῖς	Αργινούσαις εὐημερίαν ἐπὶ μὲν τῇ
[13, 79]	τῶν Αθηναίων φιλοτιμίας ἐλείποντο οὐδέν.	Ταῖς	γὰρ ναυσὶν ἀθρόαις ἐπιπλεύσαντες, καὶ
[13, 53]	μὲν ἐπιεικέστατοι τῶν Αθηναίων ἔρρεπον	ταῖς	γνώμαις πρὸς τὴν εἰρήνην, οἱ
[13, 104]	εἴκοσι μὲν ἔδοξεν αὐτοῦ καταλιπεῖν,	ταῖς	δ' ἄλλαις ἁπάσαις ἀνήχθησαν εἰς
[13, 39]	ἀντανήγοντο, τῷ μὲν πλήθει λειπόμενοι,	ταῖς	δ' ἐμπειρίαις ὑπερέχοντες. (Λακεδαιμόνιοι μὲν
[13, 80]	Συρακοσίους κωλῦσαι χρήσασθαι τῷ προτερήματι,	ταῖς	δὲ ἰδίαις δυνάμεσιν ἀσφαλῆ παρασκευάσαι
[13, 107]	δυνάμεις ἀπαγαγεῖν ἐκ τῆς Αττικῆς,	ταῖς	δὲ ναυσὶ μακρὰν ἐφεδρεύειν, ὅπως
[13, 76]	ἐκέλευσε πεζῇ κατὰ σπουδὴν ἐπείγεσθαι,	ταῖς	δὲ ναυσὶν αὐτὸς παρέπλευσεν. ~Κόνων
[13, 5]	ἀγαλμάτων περικοπήν, διέβαλον αὐτὸν ἐν	ταῖς	δημηγορίαις ὡς συνωμοσίαν κατὰ τοῦ
[13, 74]	~Ταχὺ δὲ τοῦ πλήθους πιστεύοντος	ταῖς	διαβολαῖς, ἡ μὲν περὶ Αλκιβιάδην
[13, 5]	δήμου πεποιημένον. Συνελάβετο δ' αὐτῶν	ταῖς	διαβολαῖς τὸ πραχθὲν παρὰ τοῖς
[13, 13]	μὲν πρῶτον αἱ μάλιστα συνεγγίζουσαι	ταῖς	διεφθαρμέναις ναυσὶν ἐνέκλιναν, μετὰ δὲ
[13, 2]	πρᾶξιν, ἀλλ' ὑπὸ τῶν προεχόντων	ταῖς	δόξαις ἐπὶ τῇ καταλύσει τῆς
[13, 44]	ὅμορον χώραν ἐπόρθουν, πολὺ προέχοντες	ταῖς	δυνάμεσι, μετὰ δὲ ταῦτα καταφρονήσαντες
[13, 72]	εἰς Αβδηρα προσηγάγετο πόλιν ἐν	ταῖς	δυνατωτάταις οὖσαν τότε τῶν ἐπὶ
[13, 100]	τῶν δὲ Πελοποννησίων ἑπτὰ πρὸς	ταῖς	ἑβδομήκοντα· (διόπερ τοσούτων νεῶν καὶ
[13, 36]	ὑπομείναντες, ἀπέβαλον ναῦς δύο πρὸς	ταῖς	εἴκοσι, τὰς δὲ λοιπὰς μόγις
[13, 61]	πρὸς τὴν Ιμέραν πέντε πρὸς	ταῖς	εἴκοσι τριήρεις παρὰ τῶν Σικελιωτῶν,
[13, 71]	καὶ ναῦς ἀπέβαλον δύο πρὸς	ταῖς	εἴκοσι· τῶν δ' ἐν αὐταῖς
[13, 77]	οὖν τοὺς στρατιώτας ἔπλει σχολαίως	ταῖς	εἰρεσίαις χρώμενος, ὅπως αἱ τῶν
[13, 104]	ἁπάσας ἐπλήρωσεν, οὔσας τρεῖς πρὸς	ταῖς	ἑκατὸν ἑβδομήκοντα. Τούτων εἴκοσι μὲν
[13, 63]	αὐτοῦ πολλῶν λόγων γινομένων ἐν	ταῖς	ἐκκλησίαις, ὁ μὲν δῆμος φανερὸς
[13, 11]	ἐποίησαν. ~Τῶν δὲ Συρακοσίων ἐπηρμένων	ταῖς	ἐλπίσι διὰ τὸ καὶ κατὰ
[13, 11]	αἰτίαν οἱ Συρακόσιοι πάλιν ἐταπεινοῦντο	ταῖς	ἐλπίσι, νομίζοντες μηκέτι ῥᾳδίως ἐξισωθῆναι
[13, 38]	ἐκ Φοινίκης καταπεπλευκέναι μετέωρος ἦν	ταῖς	ἐλπίσι, νομίζων τηλικούτῳ στόλῳ καταλύσειν
[13, 92]	τοῖς Συρακοσίοις. (Διὸ καὶ μετεωρισθεὶς	ταῖς	ἐλπίσι πᾶν ἐμηχανήσατο πρὸς τὸ
[13, 46]	σφίσι βοήθειαν ἐλπίζοντες παραγενέσθαι, μετέωροι	ταῖς	ἐλπίσιν ἐγίνοντο καὶ πολὺ προθυμότερον
[13, 2]	τοὺς στρατιώτας. οὕτως ἅπαντες μεμετεωρισμένοι	ταῖς	ἐλπίσιν ἐξ ἑτοίμου κατακληρουχεῖν ἤλπιζον
[13, 45]	πάλιν ἐγίνοντο περιχαρεῖς καὶ μετέωροι	ταῖς	ἐλπίσιν. ~Οὐ μὴν οὐδ' οἱ
[13, 40]	ἐμπεσούσης εἰς ἀμφοτέρους, οὐ μόνον	ταῖς	ἐμβολαῖς διεκινδύνευον, ἀλλὰ συμπλεκόμενοι τοῖς
[13, 67]	τῶν πλοίων τὰ μὲν συντριβόντων	ταῖς	ἐμβολαῖς, τὰ δ' ἀποσπᾶν πειρωμένων
[13, 45]	ἀγωνιῶντες· ὁπότε δ' οἱ κυβερνῆται	ταῖς	ἐμπειρίαις ἐκκρούσειαν τὰς ἐπιφοράς, πάλιν
[13, 39]	οἱ τῶν Αθηναίων κυβερνῆται πολὺ	ταῖς	ἐμπειρίαις προέχοντες πολλὰ πρὸς τὴν
[13, 34]	ἤχθη παρ' Ηλείοις δευτέρα πρὸς	ταῖς	ἐνενήκοντα, καθ' ἣν ἐνίκα στάδιον
[13, 68]	Ολυμπιὰς δ' ἐγένετο τρίτη πρὸς	ταῖς	ἐνενήκοντα, καθ' ἣν ἐνίκα στάδιον
[13, 45]	Μίνδαρος μὲν ἔχων ἑπτὰ πρὸς	ταῖς	ἐνενήκοντα ναυσὶν ἐπὶ μὲν τὸ
[13, 82]	δὲ ταύτης Ολυμπιάδα, δευτέραν ἐπὶ	ταῖς	ἐνενήκοντα, νικήσαντος Εξαινέτου Ακραγαντίνου, κατήγαγον
[13, 11]	δὲ πείσας τοὺς συνάρχοντας ἐπιθέσθαι	ταῖς	Επιπολαῖς ἄλλως γὰρ οὐ δυνατὸν
[13, 8]	δ' Αθηναῖοι καταλιπόντες τὸν πρὸς	ταῖς	Επιπολαῖς τόπον πᾶσαν τὴν δύναμιν
[13, 93]	στρατιώτας καὶ τοὺς μετ' αὐτοῦ	ταῖς	εὐνοίαις ἰδίους κατεσκεύασεν. ἐπῃνεῖτο δὲ
[13, 22]	κρίνεται πολλάκις, ἡ δ' ἐν	ταῖς	εὐπραξίαις ἡμερότης ἴδιόν ἐστι σημεῖον
[13, 59]	ἅτε καὶ τῶν στρατιωτῶν ἐπηρμένων	ταῖς	εὐτυχίαις. (Ὑπώρυττε δὲ καὶ τὰ
[13, 60]	δὲ ταῖς τόλμαις ὑπερέχοντες καὶ	ταῖς	εὐχειρίαις, καὶ τὸ μέγιστον, μιᾶς
[13, 14]	τοὺς Συρακοσίους. (Διόπερ τοὺς ἐπὶ	ταῖς	ἡγεμονίαις τεταγμένους καὶ τοὺς ἀρίστους
[13, 108]	παίδων· οἱ μὲν γὰρ ἀκμάζοντες	ταῖς	ἡλικίαις ἐν τοῖς ὅπλοις ὄντες
[13, 55]	ἠμύνοντο. (Οἱ μὲν γὰρ ἀκμάζοντες	ταῖς	ἡλικίαις ἐν τοῖς ὅπλοις ὄντες
[13, 89]	σωτηρίας ἑκάστου φροντίζοντος, οἱ δὲ	ταῖς	ἡλικίαις ἤδη προβεβηκότες ὑπὸ τῆς
[13, 14]	γὰρ καὶ παρθένοι καὶ οἱ	ταῖς	ἡλικίαις τὴν ἐν τῷ πολέμῳ
[13, 30]	ἔπραξαν; Πλεονεξίας ἴδιόν ἐστι τὸ	ταῖς	ἰδίαις εὐτυχίαις οὐκ ἀρκούμενον τῶν
[13, 90]	τὸν ταῦρον ὁ Τίμαιος ἐν	ταῖς	ἱστορίαις διαβεβαιωσάμενος μὴ γεγονέναι τὸ
[13, 83]	προενέγκας ἔδωκεν. (Καὶ Πολύκλειτος ἐν	ταῖς	ἱστορίαις ἐξηγεῖται περὶ τοῦ κατὰ
[13, 10]	Αθηναῖοι ταχυναυτούσας ἔχοντες τριήρεις, καὶ	ταῖς	κατὰ θάλατταν ἐμπειρίαις, ἔτι δὲ
[13, 24]	πρόγονοι πάντων τῶν Ελλήνων ἐν	ταῖς	κατὰ πόλεμον νίκαις κατέδειξαν οὐ
[13, 5]	ἀνῃρέθησαν. (Πιστεύσας οὖν ὁ δῆμος	ταῖς	κατηγορίαις, καὶ δεινῶς ὑπὸ τῶν
[13, 21]	γεγόνασιν ἱκέται. Οἱ γὰρ ἐν	ταῖς	μάχαις τοῖς ἐναντίοις τὰ σώματα
[13, 96]	ὅπλοις τε πολυτελέσι καθώπλισε καὶ	ταῖς	μεγίσταις ἐπαγγελίαις ἐμετεώρισε, τοὺς δὲ
[13, 108]	συνέβη τιμηθῆναι θυσίαις καὶ προσόδοις	ταῖς	μεγίσταις ὑπὸ τῶν Ελλήνων, ὡς
[13, 56]	καὶ τὸ συνάπτον τούτῳ κατέβαλε	ταῖς	μηχαναῖς. (Ἀνακαθάρας δὲ τὸν πεσόντα
[13, 15]	τάξιν ἐπανῆλθεν· οἱ δ' ἐν	ταῖς	ναυσὶ παιανίσαντες ἔπλεον, καὶ φθάσαντες
[13, 109]	τοὺς θλιβομένους· τοῖς δ' ἐν	ταῖς	ναυσὶ παρήγγειλε πρὸς τὴν τῶν
[13, 67]	δυνάμεις ἀπάξοντες εἰς Ιωνίαν δείλης	ταῖς	ναυσὶ πάσαις ἐξέπλευσαν, καὶ τὸ
[13, 101]	τὰς Αθήνας, ἐλπίζοντες τοὺς ἐν	ταῖς	ναυσὶ πολλοὺς ὄντας βοηθοὺς ἕξειν
[13, 10]	ἐναντίων ναῦς εἰσαλλόμενοι πεζομαχίαν ἐν	ταῖς	ναυσὶ συνίσταντο. (Θλιβόμενοι δὲ πανταχόθεν
[13, 78]	Ἐπικειμένων δὲ τῶν Πελοποννησίων πάσαις	ταῖς	ναυσίν, Αθηναῖοι θεωροῦντες μηδεμίαν σωτηρίαν
[13, 106]	παράδοξον ἐκπεπληγμένοι, καὶ μήτ' ἀναχθῆναι	ταῖς	ναυσὶν ἀναστροφὴν ἔχοντες μήτε πεζῇ
[13, 110]	τῶν χιλίων. Τῶν δ' ἐν	ταῖς	ναυσὶν ἀνειργόντων τοξεύμασι τοὺς διώκοντας,
[13, 71]	τῆς Σπάρτης ἄξιον. Διόπερ πάσαις	ταῖς	ναυσὶν ἀνταναχθεὶς μίαν μὲν τὴν
[13, 40]	οἱ Πελοποννήσιοι κατὰ σπουδὴν ἀθρόαις	ταῖς	ναυσὶν εἰς ἐμβολὴν ἐπιφέροιντο, τὰς
[13, 109]	προνομεύεσθαι, τοῖς δ' ἱππεῦσι καὶ	ταῖς	ναυσὶν ἐπειρᾶτο τὰς ἀγορὰς ἀφαιρεῖσθαι
[13, 9]	κατὰ τὸν διωγμὸν διερριμμένων, ἀθρόαις	ταῖς	ναυσὶν ἐπιπλεύσαντες ἕνδεκα μὲν κατέδυσαν,
[13, 71]	τάξει. (Γενομένης δὲ ναυμαχίας ἀθρόαις	ταῖς	ναυσὶν οὐ μακρὰν τῆς γῆς,
[13, 45]	παράπλουν ἀνήχθησαν ἐπ' αὐτοὺς πάσαις	ταῖς	ναυσίν, οὔσαις ἑβδομήκοντα καὶ τέσσαρσιν.
[13, 97]	προσπληρῶσαι δέκα τριήρεις, ἀνήχθησαν ἁπάσαις	ταῖς	ναυσὶν οὔσαις ἑκατὸν πεντήκοντα, καὶ
[13, 52]	πολίτας ἔχετε τοὺς πλείστους ἐν	ταῖς	ναυσίν. Τὸ δὲ μέγιστον, ἡμεῖς
[13, 45]	Δαρδάνειον μετὰ νεῶν τεσσάρων πρὸς	ταῖς	ὀγδοήκοντα, βοηθήσων τοῖς μετὰ τοῦ
[13, 13]	Αθηναῖοι τριήρεις πληρώσαντες ἓξ πρὸς	ταῖς	ὀγδοήκοντα, τὸ μὲν δεξιὸν κέρας
[13, 57]	τὴν πόλιν τὴν μὲν ἐν	ταῖς	οἰκίαις εὐδαιμονίαν συνήρπασαν, τῶν δὲ
[13, 91]	κατέσκαψεν, ὅπως αἱ δυνάμεις ἐν	ταῖς	οἰκίαις παραχειμάσωσιν. Τῆς δὲ περὶ
[13, 57]	ἐγκαταληφθέντων σωμάτων ἃ μὲν (ἐν)	ταῖς	οἰκίαις συγκατέκαιον, τῶν δ' εἰς
[13, 104]	μὲν πρῶτον Διονυσίων ὄντων ἐν	ταῖς	οἰκίαις τοὺς μάλιστα ἀντιπράττοντας συνήρπασαν
[13, 2]	πόλεμον. (ῶν δὲ ἰδιωτῶν οἱ	ταῖς	οὐσίαις εὐποροῦντες τῇ προθυμίᾳ τοῦ
[13, 76]	συμμάχων ναῦς τὰς πάσας σὺν	ταῖς	παρὰ Λυσάνδρου παρέλαβεν ἑκατὸν τεσσαράκοντα.
[13, 80]	τριήρεις, οἱ Συρακόσιοι κατὰ τάχος	ταῖς	παραπλησίαις ναυσὶν ἐπεφάνησαν ἐν τοῖς
[13, 89]	τὰς χεῖρας ἑαυτοῖς προσήνεγκαν, ὅπως	ταῖς	πατρῴαις οἰκίαις ἐναποπνεύσωσιν. (Οὐ μὴν
[13, 48]	κοινῶν, Αθηναῖοι δὲ δημοκρατίας ἐν	ταῖς	πόλεσι καθίστανον. (Οἱ δ' οὖν
[13, 70]	δὲ καὶ τὰς ἐν ταύταις	ταῖς	πόλεσι τριήρεις, μετεπέμψατο τὰς ἐκ
[13, 114]	Καμαριναίους οἰκεῖν μὲν ἐν ἀτειχίστοις	ταῖς	πόλεσι, φόρον δὲ τελεῖν τοῖς
[13, 88]	ὁδοὺς ἱππαζόμενοι τούς τ' ἐν	ταῖς	προνομαῖς αὐτῶν κατελάμβανον καὶ τῶν
[13, 92]	καὶ τὸν Διονύσιον, ὃς ἐν	ταῖς	πρὸς Καρχηδονίους μάχαις ἀνδρείᾳ δόξας
[13, 34]	τῶν δὲ στρατιωτῶν τοὺς ἀριστεύσαντας	ταῖς	προσηκούσαις δωρεαῖς ἐτίμησαν. (Μετὰ δὲ
[13, 72]	ἐγγὺς ἐγενήθη τῆς πόλεως, ἔλαθε	ταῖς	προφυλακαῖς ἐγγίσας, καὶ ῥᾳδίως αὐτοὺς
[13, 79]	εἰς τὰς τῶν ἀντιτεταγμένων ναῦς	ταῖς	πρῴραις ἐπέβαινον τετολμηκότως, ὡς οὐχ
[13, 3]	λιμένα παρώρμουν κεκοσμημέναι τοῖς ἐπὶ	ταῖς	πρῴραις ἐπισήμασι καὶ τῇ λαμπρότητι
[13, 83]	οἰκίαν ξενῶνας ἔχων πλείους πρὸς	ταῖς	πύλαις ἔταττεν οἰκέτας, οἷς παρηγγελμένον
[13, 102]	τῷ σωτῆρι καὶ Απόλλωνι καὶ	ταῖς	σεμναῖς θεαῖς ἀπόδοτε· τούτοις γὰρ
[13, 67]	ἐμβολαῖς, τὰ δ' ἀποσπᾶν πειρωμένων	ταῖς	σιδηραῖς χερσίν, ἔτι δὲ βοὴν
[13, 48]	Λακεδαιμόνιοι γὰρ τοὺς πρωτεύοντας ἐν	ταῖς	συμμαχίσι πόλεσιν ἐποίουν ἐπὶ τῆς
[13, 94]	στρατιωτῶν. ~Θέας δ' οὔσης ἐν	ταῖς	Συρακούσαις, κατὰ τὴν ὥραν τῆς
[13, 63]	τὴν περὶ αὑτοῦ φήμην ἐν	ταῖς	Συρακούσαις παρεσκευάζετο πρὸς τὴν αὑτοῦ
[13, 36]	εὐθετωτέραν εἶναι τῆς δημοκρατίας ἐν	ταῖς	τοιαύταις περιστάσεσιν. (Οὐ μὴν (καὶ)
[13, 46]	ἐλπίσιν ἐγίνοντο καὶ πολὺ προθυμότερον	ταῖς	τόλμαις διεκινδύνευον· ἐπεὶ δ' ἤδη
[13, 60]	συμμάχους τοῖς πολιορκουμένοις. Πολὺ δὲ	ταῖς	τόλμαις ὑπερέχοντες καὶ ταῖς εὐχειρίαις,
[13, 23]	ἐθισμοὺς τοσούτους ἄνδρας φονεύσαντας ἐν	ταῖς	τοῦ βίου μεταβολαῖς ἐπιβοᾶσθαι τὰ
[13, 41]	πεπεικὼς εἴη τὸν Φαρνάβαζον μηκέτι	ταῖς	τριακοσίαις ναυσὶ βοηθεῖν τοῖς Λακεδαιμονίοις.
[13, 15]	δὲ Συρακόσιοι ταχέως ἐπαναχθέντες συνετάττοντο	ταῖς	τριήρεσι, καὶ συμπλεκόμενοι τοῖς ἐναντίοις
[13, 67]	ἐνδιδόντων σύσσημον. (Τῶν δ' ἐν	ταῖς	τριήρεσι ποιησάντων τὸ προσταχθέν, καὶ
[13, 106]	αὐτὸς δ' ὁ Λύσανδρος ἁπάσαις	ταῖς	τριήρεσιν ἐξηρτυμέναις ἐπιπλεύσας, καὶ σιδηρᾶς
[13, 49]	στόλου, περιδεεῖς ἦσαν, μήποτε πάσαις	ταῖς	τριήρεσιν ἐπιπλεύσαντες οἱ πολέμιοι κυριεύσωσι
[13, 10]	ὅλων διακριθῆναι, καθ' ἡμέραν ἐπιπλέοντες	ταῖς	τῶν Αθηναίων ναυσὶν ἐξήπτοντο τῆς
[13, 23]	ὡς ὁρᾶτε. καλὸν οὖν ἐν	ταῖς	τῶν ἄλλων ἀτυχίαις ἡμέρους φανέντας
[13, 16]	τῇ πατρίδι. ~Διὸ καὶ πολλοὶ	ταῖς	τῶν ἐναντίων πρῴραις ἐπιβάντες, τῆς
[13, 40]	τῷ πλήθει τῶν νεῶν καὶ	ταῖς	τῶν ἐπιβατῶν ἀρεταῖς, ἡ τέχνη
[13, 10]	κατὰ θάλατταν ἐμπειρίαις, ἔτι δὲ	ταῖς	τῶν κυβερνητῶν τέχναις προτεροῦντες, ἄπρακτον
[13, 15]	μόνης καταλελειμμένης ἐλπίδος· ἐν γὰρ	ταῖς	τῶν ναυμαχεῖν μελλόντων ἀρεταῖς καὶ
[13, 78]	τῶν μεγάλων πλοίων ἐφεστῶτες ἐπέρριψαν	ταῖς	τῶν πολεμίων ναυσὶ τοὺς ἀπὸ
[13, 76]	σπεύδων ἐφάμιλλον κατασκευάσαι τὸν στόλον	ταῖς	τῶν πολεμίων ναυσίν. (Οἱ δὲ
[13, 45]	πλαγίας τὰς ἑαυτῶν ναῦς συνεπιφερομένας	ταῖς	τῶν πολεμίων τριήρεσι, περιδεεῖς ἐγίνοντο,
[13, 78]	κεραιῶν λίθους· οἱ δ' ἐπὶ	ταῖς	χηλαῖς τοῦ λιμένος τεταγμένοι διεκώλυον
[13, 51]	σωτηρίας ἐλπίδας ἀπεγνωκότες πάλιν ἐξαίφνης	ταῖς	ψυχαῖς διηγείροντο τηλικαύτης βοηθείας παραγεγενημένης.
[13, 70]	μετ' αὐτῆς Μίνδαρον τὸν ἡγεμόνα,	ταῖς	ψυχαῖς ὅμως οὐκ ἐνέδωκαν, ἀλλὰ
[13, 52]	ἔχει λύπην ἡ τῶν ἰδίων	ταλαιπωρία.	(Οὐ μόνον δὲ τούτων ἕνεκα
[13, 86]	ὀλίγοι δὲ στρέβλαις καὶ δειναῖς	ταλαιπωρίαις	περιέπιπτον. (Ἀπέθανε δὲ καὶ Αννίβας
[13, 58]	πολεμίων ὕβρει διενυκτέρευον, ὑπομένουσαι δεινὰς	ταλαιπωρίας·	ὧν ἔνιαι θυγατέρας ἐπιγάμους ὁρᾶν
[13, 8]	ἀπέστειλαν εἰς Σικελίαν καὶ ἀργυρίου	τάλαντα	ἑκατὸν τεσσαράκοντα περὶ τὰς χειμερινὰς
[13, 6]	ὑπελάμβανον. Οἱ δ' Αθηναῖοι τριακόσια	τάλαντα	καὶ τῶν ἱππέων τινὰς ἐψηφίσαντο
[13, 6]	ἐκ τῶν λαφύρων συνήγαγον ἑκατὸν	τάλαντα·	κομισάμενοι δὲ καὶ τριάκοντα τάλαντα
[13, 6]	τάλαντα· κομισάμενοι δὲ καὶ τριάκοντα	τάλαντα	παρὰ τῶν Αἰγεσταίων κατέπλευσαν εἰς
[13, 106]	μὲν σακία παρέλυσεν, ἐξελόμενος δὲ	τάλαντα	τριακόσια, καὶ διὰ τῆς ἐπιγραφῆς
[13, 21]	μύρια μὲν εἰληφότας ἐκ Δήλου	τάλαντα,	τριήρεις δὲ διακοσίας εἰς Σικελίαν
[13, 106]	κομίζοντα καὶ μετὰ τούτων ἀργυρίου	τάλαντα	χίλια καὶ πεντακόσια. (Ὄντος δὲ
[13, 88]	καὶ Δέξιππος ὁ Λακεδαιμόνιος πεντεκαίδεκα	ταλάντοις	διαφθαρῆναι· εὐθὺ γὰρ ἀπεκρίνατο πρὸς
[13, 88]	τῆς τῶν Ελλήνων ὑποθέσεως πεντεκαίδεκα	ταλάντοις	φθαρῆναι καὶ μεταβαλέσθαι πρὸς τοὺς
[13, 6]	Αθηναῖοι τῷ ἀνελόντι Διαγόραν ἀργυρίου	τάλαντον	ἐπεκήρυξαν. (Κατὰ δὲ τὴν Ιταλίαν
[13, 4]	ὁμολογούντων δώσειν πλέον τῶν τριάκοντα	ταλάντων,	οἱ στρατηγοὶ τῶν Αθηναίων ἐγκαλέσαντες
[13, 74]	τὸ περὶ τῶν ἵππων, τετιμημένον	ταλάντων	ὀκτώ. Διομήδους γάρ τινος τῶν
[13, 7]	μὲν διακοσίων πεντήκοντα, ἀργυρίου δὲ	ταλάντων	τριακοσίων, ἀναλαβόντες τὴν δύναμιν ἔπλευσαν
[13, 106]	Οὗτοι μὲν οὖν, ἄνδρες ἱκανοὶ	τἄλλα	δόξαντες εἶναι, ταῦτα πράξαντες τὸν
[13, 69]	αἷς ἦν ἡ καταδίκη καὶ	τἄλλα	τὰ κατ' ἐκείνου κυρωθέντα· ἐψηφίσαντο
[13, 96]	ἀναθήματα καὶ τοὺς ἀνδριάντας καὶ	τἄλλα	τὰ πολυτελέστατα μετήνεγκαν εἰς Καρχηδόνα,
[13, 22]	ἐκείνου παραγενομένων· προσεκαλεῖτο γὰρ ἡ	τἀνδρὸς	ἐπιείκεια πάντας ἀνθρώπους, τὴν εἰς
[13, 84]	ἑξῆς ὁδοί, πάντων συμφιλοτιμουμένων τῇ	τἀνδρὸς	μεγαλοπρεπείᾳ. Κατ' ἐκεῖνον γὰρ τὸν
[13, 74]	τῶν Αθηναίων δῆμος ὑφορώμενος τὴν	τἀνδρὸς	τόλμαν δέκα στρατηγοὺς εἵλατο, Κόνωνα,
[13, 75]	ὣς προσεδέξαντο· ὑπώπτευον γὰρ τὴν	τἀνδρὸς	τόλμαν, μήποτε τυχὼν ἡγεμονίας ἀναδείξῃ
[13, 2]	ἀνδραποδίσασθαι, τοῖς δ' ἄλλοις ἁπλῶς	τάξαι	φόρους, οὓς κατ' ἐνιαυτὸν οἴσουσιν
[13, 18]	δυναμένους μάχεσθαι προηγεῖσθαι καὶ οὐραγεῖν	τάξαντες,	προῄεσαν ἐπὶ Κατάνης, ὧν μὲν
[13, 79]	ἀρίστους ἄνδρας ἐπὶ τὰ καταστρώματα	τάξαντες,	τὴν ναυμαχίαν ἅμα καὶ πεζὴν
[13, 98]	τὸ δεξιὸν κέρας, ἐφ' ἡγεμονίας	τάξας·	ὃς ἰδιώτης ὢν μὲν συνεστράτευε
[13, 71]	τῶν Αθηναίων παρεβοήθησαν ἐν οὐδεμιᾷ	τάξει.	(Γενομένης δὲ ναυμαχίας ἀθρόαις ταῖς
[13, 29]	ἔταξαν τιμωρίαν. (Ἐν ποτέρᾳ δὴ	τάξει	θῶμεν τοὺς αἰχμαλώτους; Ἐν τῇ
[13, 98]	καλουμένας Αργινούσας νήσους συμπεριέλαβε τῇ	τάξει,	σπεύδων ὅτι πλεῖστον παρεκτεῖναι τὰς
[13, 44]	Καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἐν	τάξει	τὴν ὅμορον χώραν ἐπόρθουν, πολὺ
[13, 60]	κατέλαβε τοὺς Ιμεραίους ἐν οὐδεμιᾷ	τάξει	τὸν διωγμὸν ποιουμένους. (Γενομένης δὲ
[13, 9]	(Τῶν δὲ Συρακοσίων λελυκότων τὰς	τάξεις	καὶ κατὰ τὸν διωγμὸν διερριμμένων,
[13, 108]	κοινωνῆσαι, συνεχώρησαν. (Μετὰ δὲ ταῦτα	τάξεις	ποιησάμενοι πλείστας, κατὰ μέρος τοὺς
[13, 96]	κατεσκεύαζεν. μετετίθει δὲ καὶ τὰς	τάξεις,	τοῖς πιστοτάτοις τὰς ἡγεμονίας παραδιδούς,
[13, 15]	ἐπὶ τῆς ἐν τῇ γῇ	τάξεως,	ἀλλὰ καταλιπὼν τοὺς πεζοὺς ἐπί
[13, 13]	Συρακοσίων ἡγούμενος· τῆς δὲ μέσης	τάξεως	εἶχε τὴν ἡγεμονίαν παρὰ μὲν
[13, 13]	τῶν ἐναντίων, ὡς ἀπεσπάσθη τῆς	τάξεως,	ἐπιστρεψάντων ἐπ' αὐτὸν τῶν Συρακοσίων
[13, 51]	καὶ τὸ συνεχὲς ἀεὶ τῆς	τάξεως	παρερρήγνυτο· τέλος δὲ οἱ Πελοποννήσιοι
[13, 78]	(Οἱ δὲ τὴν εὐώνυμον ἔχοντες	τάξιν	Αθηναῖοι τρεψάμενοι τοὺς καθ' αὑτοὺς
[13, 98]	ἔσχεν. Οὐ δυνάμενος δὲ τὴν	τάξιν	ἐξισῶσαι τοῖς πολεμίοις διὰ τὸ
[13, 15]	λόγοις πάλιν ἐπὶ τὴν ἰδίαν	τάξιν	ἐπανῆλθεν· οἱ δ' ἐν ταῖς
[13, 98]	τὰς τριήρεις καὶ πάντες εἰς	τάξιν	καθίσταντο. (Τοῦ μὲν οὖν δεξιοῦ
[13, 79]	ὑπὲρ τοῦ μὴ λιπεῖν τὴν	τάξιν.	Κατεχούσης δὲ φιλοτιμίας ἀνυπερβλήτου τὰ
[13, 77]	ἀφυστερούσας ναῦς τὴν εἰθισμένην λελοιπέναι	τάξιν.	~Ὁ δὲ Κόνων δεξιῶς τῷ
[13, 85]	πάντας καθώπλισαν, καὶ καταστήσαντες εἰς	τάξιν	τοὺς μὲν ἐπὶ τῶν τειχῶν
[13, 83]	τῷ κάλλει, πρὸς δὲ τὰς	ταπεινὰς	καὶ λίαν εὐτελεῖς ὁμοίους. ~Οὐ
[13, 24]	καιρὸς καὶ βραχεῖα ῥοπὴ τύχης	ταπεινοῖ	πολλάκις τοὺς ὑπερηφάνους. ~Εἰ δ'
[13, 10]	πρῴραν τόπον ἰσχυρὸν ἔχουσαι καὶ	ταπεινόν,	κατὰ τὰς τῶν ἐμβολῶν δόσεις
[13, 25]	μεγίστην ἐπίδοσιν λαβεῖν καὶ μηδέποτε	ταπεινὸν	μηδὲν βουλεύεσθαι. Καλὸν οὖν ἀντὶ
[13, 10]	τῶν νεῶν ποιῆσαι βραχυτέρας καὶ	ταπεινοτέρας,	πεισθέντες οἱ Συρακόσιοι πολλὰ διὰ
[13, 91]	ἰδίας ἡγεῖσθαι προσόδους, τοὺς δὲ	ταπεινοτέρους	οὐδὲν πράξειν τῶν τοιούτων, δεδιότας
[13, 22]	Μήδων ἀρχήν; Ἡ πρὸς τοὺς	ταπεινοτέρους	ὠμότης. (Ἀποστάντων γὰρ Περσῶν καὶ
[13, 32]	καὶ τοὺς κοινοὺς ἐχθροὺς δυνάμενοι	ταπεινῶσαι,	τοσούτους στρατιώτας ἀποδόντες πάλιν ἰσχυροὺς
[13, 3]	τὴν Ιταλίαν. (Ὑπὸ μὲν οὖν	Ταραντίνων	οὐ προσεδέχθησαν, Μεταποντίνους δὲ καὶ
[13, 53]	πολεμοποιεῖν εἰωθότες καὶ τὰς δημοσίας	ταραχὰς	ἰδίας ποιούμενοι προσόδους ᾑροῦντο τὸν
[13, 45]	ἐπειδὴ κατέστησε τὴν ἐν Ρόδῳ	ταραχήν,	ἐξέπλευσεν ἐφ' Ελλήσποντον, σπεύδων συμμῖξαι
[13, 106]	Λύσανδρος συνιδὼν τὴν τῶν ἐναντίων	ταραχήν,	Ετεόνικον μὲν μετὰ τῶν εἰωθότων
[13, 33]	ἔχων· αἰφνιδίου δὲ στάσεως καὶ	ταραχῆς	κατὰ τὴν ἀγορὰν γενομένης, ἀγνοήσας
[13, 91]	ἡμέραν, ἂν ζημιοῦν θέλωσιν, ἐκτίσει	τἀργύριον	ὑπὲρ αὐτοῦ, τὸ λοιπὸν θαρρήσας
[13, 99]	ἄπλους ἐποίει, τῶν δὲ τοὺς	ταρσοὺς	παρασύρων ἀχρήστους ἀπετέλει πρὸς τὴν
[13, 78]	μὲν τιτρώσκων, ὧν δὲ τοὺς	ταρσοὺς	παρασύρων. Τῶν μὲν οὖν κατὰ
[13, 16]	σκαφῶν θραυομένων καὶ παρασυρομένων τῶν	ταρσῶν,	ἅμα δὲ καὶ τῇ κραυγῇ
[13, 109]	ἱππεῦσι καὶ ταῖς ναυσὶν ἐπειρᾶτο	τὰς	ἀγορὰς ἀφαιρεῖσθαι τὰς κομιζομένας τοῖς
[13, 82]	τῶν Ακραγαντίνων. (Καθόλου δὲ καὶ	τὰς	ἀγωγὰς εὐθὺς ἐκ παίδων ἐποιοῦντο
[13, 72]	ἀσελήνου τὸ στρατόπεδον ἤγαγεν ἐπὶ	τὰς	Αθήνας. (Εἶχε δὲ πεζοὺς δισμυρίους
[13, 101]	τῶν πλείστων νεῶν κατέπλευσαν εἰς	τὰς	Αθήνας, ἐλπίζοντες τοὺς ἐν ταῖς
[13, 106]	καὶ τὸν Φιλοκλέα τρεψάμενος πρὸς	τὰς	ἄλλας ναῦς κατεδίωξεν. (Οὔπω δὲ
[13, 38]	τὰς προειρημένας ναῦς· αὐτὸς δὲ	τὰς	ἄλλας πάσας ἀναλαβών, οὔσας ὀγδοήκοντα
[13, 71]	ἄλλας τρεψάμενος ἐδίωξε, μέχρις οὗ	τὰς	ἄλλας πληρώσαντες οἱ τριήραρχοι τῶν
[13, 11]	μετὰ δώδεκα τριήρων ἀπέστειλαν εἰς	τὰς	ἄλλας πόλεις, τήν τε νίκην
[13, 71]	ναῦς τὰς ἀρίστας πληρώσας, καὶ	τὰς	ἄλλας τοῖς τριηράρχοις παραγγείλας ἑτοίμας
[13, 75]	μετ' αὐτοῦ τινας ἀπέστειλεν, οἳ	τὰς	ἁμάξας παρεκόμισαν εἰς τὰς Συρακούσας.
[13, 15]	ζεύγματος καὶ διαμάχεσθαι. (Ποιουμένων δὲ	τὰς	ἀνακρούσεις τῶν μὲν ἐπὶ τὸν
[13, 8]	προσκατασκευάσαντες. Ἐν τῷ μικρῷ λιμένι	τὰς	ἀναπείρας ἐποιοῦντο. (Νικίας δὲ ὁ
[13, 1]	τὰς προηγουμένας ἓξ βίβλους ἀνεγράψαμεν	τὰς	ἀπὸ τῶν Τρωικῶν πράξεις ἕως
[13, 79]	τῆς διαφορᾶς. Οἷς οἱ Καρχηδόνιοι	τὰς	ἀποκρίσεις ἀμφιβόλους δόντες, ἐν μὲν
[13, 97]	ἑκατὸν πεντήκοντα, καὶ κατέπλευσαν εἰς	τὰς	Αργινούσας νήσους, σπεύδοντες λῦσαι τὴν
[13, 77]	(Τοῦ δὲ Κόνωνος ὑποχωροῦντος οἱ	τὰς	ἀρίστας ἔχοντες ναῦς τῶν Πελοποννησίων
[13, 71]	λόγων ἠμέλησε, δέκα δὲ ναῦς	τὰς	ἀρίστας πληρώσας, καὶ τὰς ἄλλας
[13, 34]	τὴν πολιτείαν εἰς τὸ κλήρῳ	τὰς	ἀρχὰς διοικεῖσθαι, ἑλέσθαι δὲ καὶ
[13, 65]	καὶ τὸ λοιπὸν ἐκ τούτου	τὰς	ἀφορμὰς ἔχοντες ἐπολέμουν τοῖς Χίον
[13, 77]	πολλῷ θορύβῳ καθειστήκεισαν διὰ τὸ	τὰς	ἀφυστερούσας ναῦς τὴν εἰθισμένην λελοιπέναι
[13, 78]	ἀλλὰ πρύμναν ἀνακρουόμεναι διεκαρτέρουν, προσδεχόμεναι	τὰς	ἀφυστερούσας· (Οἱ δὲ τὴν εὐώνυμον
[13, 80]	εἰς Ιβηρίαν, τοὺς δ' εἰς	τὰς	Βαλιαρίδας νήσους, παρακελευσάμενοι ξενολογεῖν ὡς
[13, 92]	πατρίδος βουλεύσασθαι. (Καὶ γὰρ διὰ	τὰς	γεγενημένας ἐν τῇ πόλει στάσεις
[13, 46]	ξίφεσιν ἀλλήλους ἠμύνοντο. (Κατὰ δὲ	τὰς	γινομένας ἐλαττώσεις τῶν νικώντων ἐπαλαλαζόντων
[13, 108]	ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἐδόκει διεφθάρθαι,	τὰς	γλυφὰς καὶ τὰ περιττοτέρως εἰργασμένα
[13, 50]	ναῦς (καὶ) μόνας ὁρῶν προσφερομένας,	τὰς	δ' ἄλλας ἀγνοῶν, κατεφρόνησε, καὶ
[13, 88]	μὲν τῶν μακρῶν νεῶν ὀκτώ,	τὰς	δ' ἄλλας εἰς τὸν αἰγιαλὸν
[13, 71]	ἣν Αντίοχος ἦν ἀντιτεταγμένος, κατέδυσε,	τὰς	δ' ἄλλας τρεψάμενος ἐδίωξε, μέχρις
[13, 56]	μὲν Χαλκιδεῖς πόλεμον ἔχοντες διελύσαντο,	τὰς	δ' ἀπὸ τῆς χώρας δυνάμεις
[13, 46]	μὲν σκάφη τοῖς οἴαξιν ἠπείθει,	τὰς	δ' ἐμβολὰς ἀπράκτους συνέβαινε γίνεσθαι,
[13, 88]	ταύτης μὲν τῆς ἐπιβολῆς ἀπέστησαν,	τὰς	δ' ὁδοὺς ἱππαζόμενοι τούς τ'
[13, 93]	καὶ κατακρίνας, αὐτοὺς μὲν ἀπέκτεινε,	τὰς	δ' οὐσίας αὐτῶν ἐδήμευσεν, ἐκ
[13, 4]	τὴν μὲν εἰρήνην ἄξειν ὡμολόγησαν,	τὰς	δ' ὑπὲρ τῆς συμμαχίας ἀποκρίσεις
[13, 84]	ἡ νύμφη, προηγουμένων πολλῶν τῶν	τὰς	δᾷδας φερόντων, ἡ μὲν πόλις
[13, 52]	καὶ τὰς κακοπαθείας φεύγουσι καὶ	τὰς	δαπάνας. (Ἔπειθ' ἡμεῖς μὲν κατὰ
[13, 96]	ἔτη δύο λείποντα τῶν τεσσαράκοντα.	Τὰς	δὲ κατὰ μέρος αὐτοῦ πράξεις
[13, 104]	μὲν Αθηναίων φρουρὰν ἀφῆκεν ὑπόσπονδον,	τὰς	δὲ κτήσεις ἁρπάσας τοῖς Λαμψακηνοῖς
[13, 9]	ναυσὶν ἐπιπλεύσαντες ἕνδεκα μὲν κατέδυσαν,	τὰς	δὲ λοιπὰς ἕως τῆς Νήσου
[13, 36]	ναῦς δύο πρὸς ταῖς εἴκοσι,	τὰς	δὲ λοιπὰς μόγις διέσωσαν εἰς
[13, 50]	ἃς δὲ κατατιτρώσκων ὑποχειρίους ἐλάμβανε,	τὰς	δὲ πλείστας πρὸς αὐτῇ τῇ
[13, 71]	ναυμαχεῖν, ἕως ἂν αὐτὸς παραγένηται,	τὰς	δὲ στρατιώτιδας ναῦς ἀνέλαβε καὶ
[13, 102]	ἡμῶν κυρωθέντα συνενέγκαι τῇ πόλει·	τὰς	δὲ ὑπὲρ τῆς νίκης εὐχὰς
[13, 82]	ἐν αὐτῇ ποιῆσαι παντοίων εἰς	τὰς	δημοσίας ἑστιάσεις, μεθ' ὧν συνδιέτριβον
[13, 53]	οἱ δὲ πολεμοποιεῖν εἰωθότες καὶ	τὰς	δημοσίας ταραχὰς ἰδίας ποιούμενοι προσόδους
[13, 105]	τὸν πλείω χρόνον ἐκεῖ διατρέφειν	τὰς	δυνάμεις. (Αλκιβιάδου δὲ πρὸς αὐτοὺς
[13, 66]	ὅσον καὶ πρότερον. ἐντεῦθεν δὲ	τὰς	δυνάμεις ἀπαγαγόντες πρὸς Βυζάντιον ἐπολιόρκουν
[13, 67]	ὡς λύσοντες τὴν πολιορκίαν καὶ	τὰς	δυνάμεις ἀπάξοντες εἰς Ιωνίαν δείλης
[13, 88]	οἱ ταχθέντες τῆς στρατηγίας χρόνοι,	τὰς	δυνάμεις ἀπήγαγον ἐπὶ τὸν πορθμόν.
[13, 85]	ἀναγκαιοτέρων ἀποπίπτωμεν. ~Οἱ δὲ Καρχηδόνιοι	τὰς	δυνάμεις διαβιβάσαντες εἰς τὴν Σικελίαν
[13, 4]	δ' ἀκούσαντες ἐπὶ τοῦ πορθμοῦ	τὰς	δυνάμεις εἶναι τῶν Αθηναίων, στρατηγοὺς
[13, 76]	τῶν Αθηναίων στρατηγός, ἐπειδὴ παρέλαβε	τὰς	δυνάμεις ἐν Σάμῳ, τάς τε
[13, 69]	γῆν καὶ κατὰ θάλατταν, ἁπάσας	τὰς	δυνάμεις ἐνεχείρισαν αὐτῷ. εἵλαντο δὲ
[13, 88]	οἱ περὶ τὸν Δαφναῖον προαγαγόντες	τὰς	δυνάμεις ἐπεχείρουν μὲν πολιορκεῖν τὴν
[13, 81]	τὴν νῆσον, ἅπαντες προσεδόκων καὶ	τὰς	δυνάμεις εὐθέως διαβιβασθήσεσθαι. Αἱ δὲ
[13, 64]	(Μετὰ δὲ ταῦτα διελομένων αὐτῶν	τὰς	δυνάμεις, Θηραμένης μὲν μετὰ πεντήκοντα
[13, 101]	ἀπολύσας τῆς αἰτίας προσέταξε τούτῳ	τὰς	δυνάμεις παραδίδοσθαι, τοὺς δ' ἄλλους
[13, 74]	ἀρχῆς ἐκχωρήσας τῷ Κόνωνι καὶ	τὰς	δυνάμεις παραδούς, τὴν μὲν εἰς
[13, 44]	τῆς ἐαρινῆς ὥρας ἐνισταμένης διαβιβάζειν	τὰς	δυνάμεις. Τὰ μὲν οὖν κατὰ
[13, 45]	μὲν οὖν ἐπιβάται θεωροῦντες πλαγίας	τὰς	ἑαυτῶν ναῦς συνεπιφερομένας ταῖς τῶν
[13, 40]	ταῖς ναυσὶν εἰς ἐμβολὴν ἐπιφέροιντο,	τὰς	ἑαυτῶν οὕτως φιλοτέχνως καθίστανον, ὥστε
[13, 12]	τούτων δ' ἀποφηναμένων ἀναγκαῖον εἶναι	τὰς	εἰθισμένας τρεῖς ἡμέρας ἀναβαλέσθαι τὸν
[13, 94]	καὶ τῶν πολεμίων ἀνυπερβλήτους ποιουμένων	τὰς	εἰς τὸν πόλεμον παρασκευὰς καὶ
[13, 56]	καὶ τὰ τείχη λιπόντες κατὰ	τὰς	εἰσβολὰς τῶν στενωπῶν ἀθρόοι συνίσταντο,
[13, 52]	προθύμως στρατεύονται, οἱ δὲ ὑμέτεροι,	τὰς	εἰσφορὰς ἀπὸ τῶν ἰδίων διδόντες
[13, 34]	πρωτεύων τῶν πολιτῶν. (Αὐτοὶ δὲ	τὰς	ἐκ τοῦ πολέμου γενομένας ὠφελείας
[13, 36]	τοῖς Λακεδαιμονίοις· μετεπέμψατο δὲ καὶ	τὰς	ἐκ Φοινίκης τριήρεις τριακοσίας, διαλογιζόμενος
[13, 70]	ταύταις ταῖς πόλεσι τριήρεις, μετεπέμψατο	τὰς	ἐκ Χίου, καὶ στόλον ἐξήρτυεν
[13, 88]	ἁπάντων κυριεύσας, τοσοῦτον εἰς τοὐναντίον	τὰς	ἑκατέρων ἐλπίδας μεταπεσεῖν ἐποίησεν, ὥστε
[13, 42]	τεσσαράκοντα καὶ ὀκτώ, Θεόπομπος δὲ	τὰς	Ελληνικὰς πράξεις διελθὼν ἐπ' ἔτη
[13, 10]	καὶ μετεώρους· διὸ συνέβαινεν αὐτῶν	τὰς	ἐμβολὰς τιτρώσκειν τοὺς ὑπερέχοντας τῆς
[13, 68]	κυριεύσαντες ἐπῆλθον τὸν Ελλήσποντον, καὶ	τὰς	ἐν αὐτῷ πόλεις πλὴν Αβύδου
[13, 41]	πεπονηκυίας ναῦς ἐπεσκεύασε καὶ πρὸς	τὰς	ἐν Εὐβοίᾳ τριήρεις ἀπέστειλεν Επικλέα
[13, 61]	Ιμεραίοις βοηθεῖν, Αννίβας δὲ μέλλοι	τὰς	ἐν Μοτύῃ τριήρεις πληροῦν τῶν
[13, 81]	διεπέμποντο· ἀπέστελλον δὲ καὶ πρὸς	τὰς	ἐν Σικελίᾳ πόλεις τοὺς παρορμήσοντας
[13, 70]	καὶ Μίλητον. Καταρτίσας δὲ καὶ	τὰς	ἐν ταύταις ταῖς πόλεσι τριήρεις,
[13, 79]	μεγάλας παρεσκευάζοντο δυνάμεις, ἐπιθυμοῦντες ἁπάσας	τὰς	ἐν τῇ νήσῳ πόλεις καταδουλώσασθαι·
[13, 13]	ἔτι δὲ πίττης πληρώσας, ἐνέπρησε	τὰς	ἐν τοῖς βράχεσι ναῦς κυλινδουμένας.
[13, 64]	Θρασύβουλος δὲ περὶ Θρᾴκην πεμφθεὶς	τὰς	ἐν τούτοις τοῖς τόποις πόλεις
[13, 6]	τῇ πόλει νυκτὸς ἄφνω συλλαβόντες	τὰς	ἐν τῷ λιμένι ναῦς ἐμπρῆσαι·
[13, 52]	πάτριον ἔθος τηροῦντες· θεωροῦντες γὰρ	τὰς	ἐν τῷ πολέμῳ φιλονεικίας πολλὰ
[13, 114]	ἡγούμεθα δεῖν ἐπιτετελεσμένης τῆς προθέσεως	τὰς	ἑξῆς πράξεις εἰς τὴν ἐχομένην
[13, 74]	τῆς τοῦ πλήθους ὀργῆς καὶ	τὰς	ἐπενηνεγμένας αὐτῷ δίκας εὐλαβεῖτο. (Πολλοὶ
[13, 83]	εἶναι τοῖς Ακραγαντίνοις πρὸς μὲν	τὰς	ἐπιδόξους πόλεις ἀποστέλλειν τοὺς κρατίστους
[13, 7]	νυκτὸς ἔλαθον τοὺς Συρακοσίους καταλαβόμενοι	τὰς	Επιπολάς. αἰσθόμενοι δ' οἱ Συρακόσιοι
[13, 8]	τῇ παρεμβολῇ τῶν πολεμίων, καὶ	τὰς	Επιπολὰς ἐπολιόρκει. ἐξελθόντων δὲ τῶν
[13, 45]	οἱ κυβερνῆται ταῖς ἐμπειρίαις ἐκκρούσειαν	τὰς	ἐπιφοράς, πάλιν ἐγίνοντο περιχαρεῖς καὶ
[13, 77]	ἤλαυνον τὰς ναῦς, ἐλπίζοντες αἱρήσειν	τὰς	ἐσχάτας τῶν πολεμίων. (Τοῦ δὲ
[13, 102]	ὑπὲρδὲ τῆς ἀδικούσης πόλεως ἀξιοῦν	τὰς	εὐχὰς ἀποδιδόναι τοῖς θεοῖς, ἐφαίνετ'
[13, 96]	καὶ τὰς τάξεις, τοῖς πιστοτάτοις	τὰς	ἡγεμονίας παραδιδούς, καὶ Δέξιππον τὸν
[13, 97]	μιμουμένους τὰ πράγματα τῶν ἐπὶ	τὰς	Θήβας στρατευσάντων. (Ἀκούσας δ' ὁ
[13, 102]	μάχαις λαμπρῶς ἠγωνισμένους, καὶ διὰ	τὰς	ἰδίας ἀρετὰς τρόπαια κατὰ τῶν
[13, 20]	τῆς πατρίδος συμφορὰς καὶ διὰ	τὰς	ἰδίας ἀτυχίας πικρῶς ἂν αὐτοῖς
[13, 16]	τῶν νεῶν πεζομαχεῖν. (Πολλάκις δὲ	τὰς	ἰδίας ἔχοντες ναῦς συντετριμμένας, εἰς
[13, 68]	καὶ λαφύρων πλῆθος· εἶχον δὲ	τὰς	ἰδίας τριήρεις ὅπλοις ἐπιχρύσοις καὶ
[13, 97]	Φοινίσσας· τῶν δ' ἀντιπάλων ὑποκρινομένων	τὰς	Ικέτιδας δόξαι τὴν Καδμείαν νίκην
[13, 91]	νόμους ὡς θορυβοῦντα, Φίλιστος ὁ	τὰς	ἱστορίας ὕστερον συγγράψας, οὐσίαν ἔχων
[13, 52]	ἰδίων διδόντες οὐσιῶν, ἅμα καὶ	τὰς	κακοπαθείας φεύγουσι καὶ τὰς δαπάνας.
[13, 98]	ὅλην τὴν φάλαγγα διέταξε, καὶ	τὰς	καλουμένας Αργινούσας νήσους συμπεριέλαβε τῇ
[13, 4]	στρατιώτας κατέγραφον καὶ πρέσβεις ἐπὶ	τὰς	κατὰ Σικελίαν πόλεις ἀπέστελλον, δεόμενοι
[13, 8]	δ' ἑξακοσίους· (Γύλιππος δὲ περιπορευόμενος	τὰς	κατὰ Σικελίαν πόλεις πολλοὺς προετρέπετο
[13, 110]	μετὰ Διονυσίου μισθοφόροι μόγις διεπορεύοντο	τὰς	κατὰ τὴν πόλιν ὁδούς, οὐ
[13, 19]	~Οἱ δὲ Συρακόσιοι πεντήκοντα μὲν	τὰς	καταλειφθείσας ναῦς ἀναψάμενοι κατήγαγον εἰς
[13, 12]	καὶ τὰς τριήρεις πληρώσαντες ᾖρον	τὰς	κεραίας· καὶ παρήγγειλαν οἱ στρατηγοὶ
[13, 56]	καὶ τούς τε λίθους καὶ	τὰς	κεραμίδας ἔβαλλον ἐπὶ τοὺς πολεμίους.
[13, 20]	Αθηναίων, εἰκότως ἂν καὶ διὰ	τὰς	κοινὰς τῆς πατρίδος συμφορὰς καὶ
[13, 109]	ναυσὶν ἐπειρᾶτο τὰς ἀγορὰς ἀφαιρεῖσθαι	τὰς	κομιζομένας τοῖς Καρχηδονίοις ἐκ τῆς
[13, 78]	ναυμαχίας ἔστησεν. Τῇ δ' ὑστεραίᾳ	τὰς	κρατίστας τῶν νεῶν ἐπιλέξας, καὶ
[13, 81]	τοὺς ἄλλους καρπούς, ἔτι δὲ	τὰς	κτήσεις ἁπάσας, ἀπὸ τῆς χώρας
[13, 19]	τῷ παρόντι τεθῆναι πάντας εἰς	τὰς	λατομίας, μετὰ δὲ ταῦτα τοὺς
[13, 33]	οἱ δ' Αθηναῖοι παρεδόθησαν εἰς	τὰς	λατομίας, ὧν ὕστερον οἱ μὲν
[13, 46]	οἱ δ' ἀεὶ προσιόντες ἐγγυτέρω	τὰς	λόγχας ἠκόντιζον, οἱ μὲν ἐπὶ
[13, 106]	εἰς Σηστὸν διεσώθησαν. (Λύσανδρος δὲ	τὰς	λοιπὰς ναῦς παραλαβὼν αἰχμαλώτους, καὶ
[13, 62]	πεπραγμένων· (Ὁ δ' Αννίβας εἰς	τὰς	μακρὰς ναῦς καὶ φορτηγοὺς ἐμβιβάσας
[13, 50]	τοὺς ἐκπλεύσαντας εἶρξαι. (Μίνδαρος δὲ	τὰς	μὲν Αλκιβιάδου ναῦς (καὶ) μόνας
[13, 107]	ἐπείπερ δυσχερὴς ἦν ἡ πολιορκία,	τὰς	μὲν δυνάμεις ἀπαγαγεῖν ἐκ τῆς
[13, 76]	παρεισέπεσεν ἐντὸς τῶν τειχῶν, καὶ	τὰς	μὲν κτήσεις διήρπασε, τῶν δ'
[13, 41]	τριήρων ἐπεγενήθη χειμὼν τηλικοῦτος ὥστε	τὰς	μὲν ναῦς ἁπάσας ἀπολέσθαι, τῶν
[13, 100]	τινος τὴν τῶν Πελοποννησίων ἧτταν,	τὰς	μὲν ναῦς εἰς Χίον ἔπεμψε,
[13, 7]	τεττάρων τριήρων καταπλεύσας εἰς Ιμέραν	τὰς	μὲν ναῦς ἐνεώλκησε, τοὺς δ'
[13, 56]	τῶν στενωπῶν ἀθρόοι συνίσταντο, καὶ	τὰς	μὲν ὁδοὺς διοικοδομεῖν ἐνεχείρησαν, τοὺς
[13, 54]	πολλῷ πλείους τῶν δέκα μυριάδων.	Τὰς	μὲν οὖν ναῦς ἐν τῷ
[13, 38]	ἀπέστειλε τὸν στόλον εἰς Φοινίκην,	τὰς	μὲν παρὰ Φαρναβάζου ἐλπίδας ἀπέγνω,
[13, 52]	ἄγειν εἰρήνην, ἄνδρες Αθηναῖοι, καὶ	τὰς	μὲν πόλεις ἔχειν ἃς ἑκάτεροι
[13, 71]	τοῖς λιμέσιν, ὡς οὐδεὶς ἀντανήγετο,	τὰς	μὲν πολλὰς ναῦς καθώρμισε περὶ
[13, 99]	τρώσας, κατέδυσε· τῶν δ' ἄλλων	τὰς	μὲν τοῖς ἐμβόλοις τύπτων ἄπλους
[13, 67]	νύκτας προσέμιξαν τῇ πόλει, καὶ	τὰς	μὲν τριήρεις ἀπέστειλαν προστάξαντες ἀφέλκειν
[13, 21]	συμφοραῖς ὀξείας τῆς εὐδαιμονίας ποιεῖ	τὰς	μεταβολάς. Ἐροῦσί τινες ἴσως, ἠδίκησαν,
[13, 54]	δύναμιν· περιστρατοπεδεύσας δ' αὐτὴν καὶ	τὰς	μηχανὰς ἐπιστήσας μετὰ πάσης σπουδῆς
[13, 86]	μέχρι τῶν τειχῶν ἐπέστησε πάσας	τὰς	μηχανὰς καὶ καθ' ἡμέραν προσβολὰς
[13, 85]	κατὰ τὴν πόλιν ἐπεξελθόντες ἐνεπύρισαν	τὰς	μηχανάς. ~Οἱ δὲ περὶ τὸν
[13, 104]	κατέπλευσε πρὸς Κόνωνα εἰς Σάμον,	τὰς	ναῦς ἁπάσας ἐπλήρωσεν, οὔσας τρεῖς
[13, 46]	τὸ μὲν πρῶτον ἐπεχείρησαν ἀποσπᾶν	τὰς	ναῦς ἀπὸ τῆς γῆς καὶ
[13, 114]	τετάχθαι, τὰ δὲ αἰχμάλωτα καὶ	τὰς	ναῦς ἀποδοῦναι τοὺς ἔχοντας τοῖς
[13, 18]	ἐπιβολῆς· (Νικίας δὲ συνεβούλευε καταλιπόντας	τὰς	ναῦς διὰ τῆς μεσογείου (χώρας)
[13, 73]	αἰχμαλώτων σωμάτων κυριεύσας ἀπῆγεν ἐπὶ	τὰς	ναῦς· (Ἐκβοηθησάντων δὲ τῶν ἐκ
[13, 77]	Λακεδαιμόνιοι προσιόντες ἀεὶ μᾶλλον ἤλαυνον	τὰς	ναῦς, ἐλπίζοντες αἱρήσειν τὰς ἐσχάτας
[13, 64]	ἄλλους ὁ Θρασύβουλος ἀναλαβὼν εἰς	τὰς	ναῦς ἐξέπλευσεν εἰς Λέσβον. (Οἱ
[13, 17]	Συρακόσιοι μετὰ πολλῆς κραυγῆς κατεδίωκον	τὰς	ναῦς ἐπὶ τὴν γῆν· τῶν
[13, 45]	πολλὴν σπουδὴν καταπλεύσαντες ἐνεχείρησαν ἀποσπᾶν	τὰς	ναῦς, καὶ πανταχόθεν τῷ πλήθει
[13, 79]	δέ τινα καιρὸν πάλιν πληρώσας	τὰς	ναῦς, καὶ πολὺν διαγωνισάμενος χρόνον,
[13, 51]	κατὰ σπουδὴν ἐπειγόμενον, ἀνέκαμψαν ἐπὶ	τὰς	ναῦς, καὶ τὴν μὲν πόλιν
[13, 15]	ὁ τῶν Αθηναίων στρατηγὸς ἐπιβλέψας	τὰς	ναῦς καὶ τὸ μέγεθος τοῦ
[13, 17]	πάλιν ἀνέστρεφον, καίπερ συντετριμμένας ἔχοντες	τὰς	ναῦς καὶ ὑπὸ τῶν τραυμάτων
[13, 105]	μὲν ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς καθώρμισαν	τὰς	ναῦς, μετὰ δὲ ταῦτ' ἐπιπλέοντες
[13, 76]	(Οὗτος καταπλεύσας εἰς Εφεσον παρέλαβε	τὰς	ναῦς, μεταπεμψάμενος δὲ καὶ τὰς
[13, 73]	καταλιπόντες τοὺς αἰχμαλώτους καταφυγεῖν ἐπὶ	τὰς	ναῦς. (Ὁ δ' Αλκιβιάδης ἐπὶ
[13, 98]	τάξει, σπεύδων ὅτι πλεῖστον παρεκτεῖναι	τὰς	ναῦς. (Ὁ δὲ Καλλικρατίδας ἀνήχθη
[13, 98]	μὲν παρακαλοῦντες ἀλλήλους ἀνέβαινον εἰς	τὰς	ναῦς· οἱ δ' Αθηναῖοι, παρακληθέντες
[13, 39]	πρὸς τὴν Ασίαν μέρους ἔστησαν	τὰς	ναῦς, οἱ δ' Αθηναῖοι τὸ
[13, 106]	ἐτράπησαν, εὐθὺ δ' οἱ μὲν	τὰς	ναῦς, οἱ δὲ τὴν παρεμβολὴν
[13, 12]	καὶ τῶν ἄλλων πάντων ἐπὶ	τὰς	ναῦς ὁρμώντων, ὁ Νικίας ἠναγκάσθη
[13, 41]	ἐπεὶ κατέπλευσεν εἰς Εὔβοιαν, ἀθροίσας	τὰς	ναῦς οὔσας πεντήκοντα κατὰ σπουδὴν
[13, 45]	τὴν τοῦ καιροῦ ῥοπὴν ἐπέστρεφον	τὰς	ναῦς πραγματικῶς, ὥστε τὰς πληγὰς
[13, 77]	τῷ γεγονότι ταχέως ἐπεχείρουν ἀντιπαρατάττειν	τὰς	ναῦς, τοῦ καιροῦ δ' ἀναστροφὴν
[13, 110]	τοὺς πλείστους εὑρόντες παραβεβοηθηκότας ἐπὶ	τὰς	ναῦς· τοὺς δ' ἐπὶ τούτου
[13, 98]	ἐξισῶσαι τοῖς πολεμίοις διὰ τὸ	τὰς	νήσους πολὺν ἐπέχειν τόπον, διείλατο
[13, 100]	Αἰολίδα καὶ τὴν Ιωνίαν καὶ	τὰς	νήσους τὰς συμμαχούσας Λακεδαιμονίοις συνῆλθον
[13, 67]	πάλιν ὑπέστρεψαν καὶ περὶ μέσας	(τὰς)	νύκτας προσέμιξαν τῇ πόλει, καὶ
[13, 18]	νυκτὸς ἅπαν τὸ στρατόπεδον καὶ	τὰς	ὁδοὺς ἁπάσας προκαταλαβέσθαι. (Οὐ πειθομένων
[13, 57]	οἰκίαις συγκατέκαιον, τῶν δ' εἰς	τὰς	ὁδοὺς βιαζομένων οὐ διακρίνοντες οὔτε
[13, 18]	ὅτι προαπεστάλκασιν οἱ Συρακόσιοι τοὺς	τὰς	ὁδοὺς καὶ τοὺς ἐπικαιροτάτους τόπους
[13, 89]	πολὺς οἶκτος καὶ δάκρυα κατεῖχε	τὰς	οἰκίας. Ἅμα γὰρ ὁ τῶν
[13, 111]	πόλιν καὶ τὰ περιλειφθέντα κατὰ	τὰς	οἰκίας διήρπασαν. (Διονύσιος δὲ παραγενόμενος
[13, 56]	γυναικῶν καὶ παίδων ἔφευγον ἐπὶ	τὰς	οἰκίας, καὶ τούς τε λίθους
[13, 58]	σιτομετρήσαντες αὐτοῖς δημοσίᾳ διέδωκαν κατὰ	τὰς	οἰκίας, παρακελευσάμενοι τοῖς ἰδιώταις καὶ
[13, 90]	δὲ Ιμίλκας τὰ ἱερὰ καὶ	τὰς	οἰκίας συλήσας καὶ φιλοτίμως ἐρευνήσας,
[13, 113]	καὶ τῶν ἀλλοτρίως διακειμένων ἐπῄει	τὰς	οἰκίας, ὧν τοὺς μὲν ἀπέκτεινε,
[13, 106]	καὶ σιδηρᾶς ἐπιβαλὼν χεῖρας, ἀπέσπα	τὰς	ὁρμούσας ἐπὶ τῇ γῇ ναῦς.
[13, 49]	νεῶν. (Ὅθεν αὐτοὶ μὲν καθελκύσαντες	τὰς	οὔσας ἐν Σηστῷ ναῦς περιέπλευσαν
[13, 59]	ἀποστειλάντων, τούτῳ μὲν ὁ Αννίβας	τὰς	οὐσίας ἀποκατέστησεν· ἀεὶ γὰρ τὰ
[13, 2]	βουλῆς, πῶς νυκτὸς οὔσης ἐπεγίνωσκε	τὰς	ὄψεις, ἔφησε πρὸς τὸ τῆς
[13, 49]	ἤδη τοῦ χειμῶνος λήγοντος, συνήγαγε	τὰς	πανταχόθεν τριήρεις· ἔκ τε γὰρ
[13, 43]	τῶν πεμφθέντων, καὶ τῇ γερουσίᾳ	τὰς	παρὰ τοῦ δήμου δεδομένας ἐντολὰς
[13, 38]	τ' ἐκ Πελοποννήσου ναῦς καὶ	τὰς	παρὰ τῶν ἔξωθεν συμμάχων, Δωριέα
[13, 76]	τὰς ναῦς, μεταπεμψάμενος δὲ καὶ	τὰς	παρὰ τῶν συμμάχων ναῦς τὰς
[13, 39]	τὸν παράπλουν, οὐκ ἀνέμειναν ἁπάσας	τὰς	παρὰ τῶν συμμάχων τριήρεις, τριῶν
[13, 55]	οἱ δὲ πρεσβύτεροι περί τε	τὰς	παρασκευὰς ἦσαν καὶ περιπορευόμενοι τὸ
[13, 76]	παρούσας τῶν νεῶν ἐξηρτύετο καὶ	τὰς	παρὰτῶν συμμάχων ἤθροιζε, σπεύδων ἐφάμιλλον
[13, 76]	τὰς παρὰ τῶν συμμάχων ναῦς	τὰς	πάσας σὺν ταῖς παρὰ Λυσάνδρου
[13, 62]	ἀπὸ Σικελίας συμμάχους ἀπέστειλεν εἰς	τὰς	πατρίδας, μεθ' ὧν καὶ Καμπανοὶ
[13, 31]	τούτοις καταφυγεῖν; πρὸς θεούς, ὧν	τὰς	πατρίους τιμὰς ἀφελέσθαι προείλοντο; πρὸς
[13, 13]	οὔσας ἑβδομήκοντα καὶ τέσσαρας, καὶ	τὰς	πεζὰς δυνάμεις ἐξαγαγόντες προσέβαλον τοῖς
[13, 52]	τοῖς περὶ τὸν Αλκιβιάδην, ὅπως	τὰς	περὶ Λακεδαιμονίους πόλεις ἀδεῶς πορθῶσι
[13, 36]	σύμμαχοι τῶν Αθηναίων διά τε	τὰς	περὶ Σικελίαν ἀτυχίας καὶ διὰ
[13, 99]	ὑπὲρ τῆς ἀποστάσεως· ἐπειδὴ δὲ	τὰς	πλείστας ναῦς ἑώρων τετρωμένας καὶ
[13, 45]	ἐπέστρεφον τὰς ναῦς πραγματικῶς, ὥστε	τὰς	πληγὰς γίνεσθαι κατ' ἐμβολήν. (Οἱ
[13, 30]	προσποιούμενος φιλανθρωπίᾳ διαφέρειν δῆμος ψηφίσμασι	τὰς	πόλεις ἄρδην ἀνῄρηκεν. Ἤδη λογίζεσθε,
[13, 54]	δύναμιν διεκόμιζε καὶ τὰ πρὸς	τὰς	πολιορκίας μηχανήματα καὶ βέλη καὶ
[13, 1]	ὀλίγαις βίβλοις ἐπηγγειλάμεθα μὴ μόνον	τὰς	πράξεις ἐφ' ὅσον ἂν δυνώμεθα
[13, 1]	προοιμίων παραπέμψαντας ἐπ' αὐτὰς ἔρχεσθαι	τὰς	πράξεις, τοῦτο μόνον προειπόντας, ὅτι
[13, 38]	Ιταλίας Ελλήνων ἀπεστάλκεισαν εἰς συμμαχίαν	τὰς	προειρημένας ναῦς· αὐτὸς δὲ τὰς
[13, 1]	μόνον προειπόντας, ὅτι κατὰ μὲν	τὰς	προηγουμένας ἓξ βίβλους ἀνεγράψαμεν τὰς
[13, 8]	ὑπὸ Αλκιβιάδου τὰς σπονδὰς ἔλυσαν	τὰς	πρὸς Αθηναίους, καὶ ὁ πόλεμος
[13, 46]	τε δόρασιν ἠγωνίζοντο καὶ κατὰ	τὰς	προσαγωγὰς εἰς τὰς τῶν πολεμίων
[13, 64]	ὡς δ' οἱ μὲν πολέμιοι	τὰς	προσβολὰς ἐκ διαδοχῆς ἐποιοῦντο, τῶν
[13, 54]	μηχανὰς ἐπιστήσας μετὰ πάσης σπουδῆς	τὰς	προσβολὰς ἐποιεῖτο. (Ἔξ μὲν γὰρ
[13, 86]	Αννίβαν σπεύδοντες κατὰ πλείονα μέρη	τὰς	προσβολὰς ποιεῖσθαι, παρήγγειλαν τοῖς στρατιώταις
[13, 88]	Ιμίλκα σκηνὴν ὠθούμενοι τὰς σιτομετρίας	τὰς	προτεταγμένας ᾔτουν· εἰ δὲ μή,
[13, 10]	ἠκόντιζον καὶ λιθοβολοῦντες λιπεῖν ἠνάγκαζον	τὰς	πρῴρας, ἁπλῶς δὲ πολλαῖς τῶν
[13, 45]	τῶν στρατιωτῶν οὓς μὲν ἐπὶ	τὰς	πρῴρας ἐπέστησεν, οὓς δ' ἐπὶ
[13, 10]	Αττικαὶ τριήρεις ἦσαν ἀσθενεστέρας ἔχουσαι	τὰς	πρῴρας καὶ μετεώρους· διὸ συνέβαινεν
[13, 10]	αὐτοῖς Αρίστωνος τοῦ Κορινθίου κυβερνήτου	τὰς	πρῴρας τῶν νεῶν ποιῆσαι βραχυτέρας
[13, 113]	σύνδεσιν. ἐν ὅσῳ δὲ συνέβαινε	τὰς	πύλας κατακαίεσθαι, προσανελάμβανε τοὺς ἀφυστεροῦντας.
[13, 113]	(Ἐπειδὴ δὲ τὸ πῦρ κατέφθειρε	τὰς	πύλας, οὗτος μὲν μετὰ τῶν
[13, 88]	ἐπὶ τὴν Ιμίλκα σκηνὴν ὠθούμενοι	τὰς	σιτομετρίας τὰς προτεταγμένας ᾔτουν· εἰ
[13, 8]	οἱ Λακεδαιμόνιοι παροξυνθέντες ὑπὸ Αλκιβιάδου	τὰς	σπονδὰς ἔλυσαν τὰς πρὸς Αθηναίους,
[13, 48]	Αθηναίοις συμμαχεῖν. (Καὶ γὰρ διαφερούσας	τὰς	σπουδὰς εἶχον οἱ περὶ τῆς
[13, 69]	ἀπέδωκαν ἣν ἐδήμευσαν, ἔπειτα δὲ	τὰς	στήλας κατεπόντισαν, ἐν αἷς ἦν
[13, 18]	διὰ τῆς μεσογείου (χώρας) πρὸς	τὰς	συμμαχίδας πόλεις ἀναχωρεῖν. πάντες ὁμογνώμονες
[13, 47]	ὠφελείας ἤθροισεν. Ἐπῄει δὲ καὶ	τὰς	συμμαχίδας πόλεις, καὶ τοὺς ἐν
[13, 47]	ἕτοιμα ἐγίνετο, πεζῇ μετὰ Φαρναβάζου	τὰς	συμμαχούσας κατὰ τὴν Ασίαν πόλεις
[13, 100]	τὴν Ιωνίαν καὶ τὰς νήσους	τὰς	συμμαχούσας Λακεδαιμονίοις συνῆλθον εἰς Εφεσον,
[13, 45]	ἐν Αβύδῳ διατρίβων συνῆγε πανταχόθεν	τὰς	συμμαχούσας ναῦς τοῖς Πελοποννησίοις. (Ἤδη
[13, 1]	ὅσον ἦν εὔκαιρον, οὕτως ἐπὶ	τὰς	συνεχεῖς πράξεις μεταβιβάζειν τὸν λόγον·
[13, 92]	τὸ γινόμενον, καὶ κατὰ πάσας	τὰς	συνόδους ἐβλασφήμουν αὐτόν, ὁ δὲ
[13, 113]	στράτευμα τῶν Σικελιωτῶν κατήντησεν εἰς	τὰς	Συρακούσας, Γελῷοι δὲ καὶ Καμαριναῖοι
[13, 7]	καὶ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν	τὰς	Συρακούσας ἐπολιόρκουν. (Τοιούτων δὲ ἐλαττωμάτων
[13, 112]	τοὺς μισθοφόρους, ὁμοθυμαδὸν ἀφίππευσαν εἰς	τὰς	Συρακούσας. (Καταλαβόντες δὲ τοὺς ἐν
[13, 75]	οἳ τὰς ἁμάξας παρεκόμισαν εἰς	τὰς	Συρακούσας. (Ό δ' Ερμοκράτης ταῦτα
[13, 38]	ἐλπίδας ἀπέγνω, αὐτὸς δὲ καταρτίσας	τάς	τ' ἐκ Πελοποννήσου ναῦς καὶ
[13, 9]	ναυμαχῆσαι. (Τῶν δὲ Συρακοσίων λελυκότων	τὰς	τάξεις καὶ κατὰ τὸν διωγμὸν
[13, 96]	ἰδίους κατεσκεύαζεν. μετετίθει δὲ καὶ	τὰς	τάξεις, τοῖς πιστοτάτοις τὰς ἡγεμονίας
[13, 83]	κρατίστους τῷ κάλλει, πρὸς δὲ	τὰς	ταπεινὰς καὶ λίαν εὐτελεῖς ὁμοίους.
[13, 55]	εἰς διαρπαγὴν δώσειν τὴν πόλιν,	τάς	τε μηχανὰς προσήρεισε καὶ τοῖς
[13, 2]	ψηφισάμενοι τὸν πρὸς Συρακοσίους πόλεμον	τάς	τε ναῦς ἐπεσκεύασαν καὶ χρήματα
[13, 76]	παρέλαβε τὰς δυνάμεις ἐν Σάμῳ,	τάς	τε παρούσας τῶν νεῶν ἐξηρτύετο
[13, 47]	πρώτην φυλακὴν εἰς Αβυδον ἀναχθεὶς	τάς	τε πεπονηκυίας ναῦς ἐπεσκεύαζε καὶ
[13, 41]	τῆς ἥττης φυγὼν εἰς Αβυδον	τάς	τε πεπονηκυίας ναῦς ἐπεσκεύασε καὶ
[13, 8]	τῶν κατὰ θάλατταν ἀγώνων ἀντιποιεῖσθαι,	τάς	τε προϋπαρχούσας ναῦς καθείλκυσαν καὶ
[13, 60]	δ' αὐτῶν ἀγωνιζομένων οἱ βάρβαροι	τάς	τε τόλμας καὶ τὸ παράδοξον
[13, 13]	αἰτίαν τοῦ ὑπερτεθεῖσθαι τὸν ἀπόπλουν,	τάς	τε τριήρεις πάσας ἐπλήρωσαν, οὔσας
[13, 80]	τὰ πρὸς τὴν διάβασιν ἑτοιμάζοντες	τάς	τε τριήρεις πάσας κατήρτιζον καὶ
[13, 55]	γινομένους· γυναῖκες δὲ καὶ παῖδες	τάς	τε τροφὰς καὶ (τὰ βέλη
[13, 91]	πολιτῶν καταφρονεῖν τῶν πολλῶν, καὶ	τὰς	τῆς πατρίδος συμφορὰς ἰδίας ἡγεῖσθαι
[13, 51]	μετὰ τοῦ Θρασυβούλου καταπεπονημένοι καὶ	τὰς	τῆς σωτηρίας ἐλπίδας ἀπεγνωκότες πάλιν
[13, 94]	εἶναι· καὶ πρότερον δὲ Καρχηδονίων	τὰς	τριάκοντα μυριάδας περὶ τὴν Ιμέραν
[13, 106]	μὲν ἄλλοις τριηράρχοις προσέταξε πληρώσαντας	τὰς	τριήρεις ἀκολουθεῖν, αὐτὸς δ' ἑτοίμας
[13, 88]	Καρχηδονίων, ὡς οὐκέτι τολμησόντων πληροῦν	τὰς	τριήρεις. (Διόπερ ὀλιγώρως αὐτῶν παραπεμψάντων
[13, 45]	ἐγενήθησαν οἱ στόλοι, διέταξαν ἀμφότεροι	τὰς	τριήρεις εἰς ναυμαχίαν· καὶ Μίνδαρος
[13, 17]	διὰ τί βουλομένων αὐτῶν εἰς	τὰς	τριήρεις ἐμβαίνειν κωλύσαντες αὐτοὺς μάχεσθαι
[13, 61]	καὶ τοὺς μὲν ἡμίσεις εἰς	τὰς	τριήρεις ἐμβιβάσαι ταύτας γὰρ κατακομιεῖν
[13, 78]	δὲ Κόνων τοὺς μὲν εἰς	τὰς	τριήρεις ἐνεβίβασε καὶ κατὰ τὸν
[13, 78]	(Αὐτὸς μὲν οὖν ὁ Κόνων	τὰς	τριήρεις ἔχων ἐναυμάχει, πληρώσας τὸν
[13, 18]	τοῦ ζεύγματος, κατὰ τάχος πληροῦν	τὰς	τριήρεις, καὶ ἀπροσδοκήτως ἐπιθεμένους ἐπηγγέλλετο
[13, 98]	τὸν ἀγῶνα, κατὰ σπουδὴν ἐπλήρουν	τὰς	τριήρεις καὶ πάντες εἰς τάξιν
[13, 100]	καὶ χειμὼν μέγας, ὥστε σαλεύεσθαι	τὰς	τριήρεις, καὶ τοὺς στρατιώτας διά
[13, 14]	τὴν σωτηρίαν ἀποκεκλεισμένην, ἔκριναν ἁπάσας	τὰς	τριήρεις πληροῦν καὶ τῶν πεζῶν
[13, 12]	στρατιῶται τὰ σκεύη ἐνετίθεντο καὶ	τὰς	τριήρεις πληρώσαντες ᾖρον τὰς κεραίας·
[13, 71]	εἰς τὸ Νότιον, καὶ πάσας	τὰς	τριήρεις πληρώσας ἐπέπλευσε τοῖς λιμέσι
[13, 15]	τινα ναῦν ἀνέβη καὶ παρέπλει	τὰς	τριήρεις τῶν Αθηναίων. ἕκαστον δὲ
[13, 2]	τινὲς δὲ χρήματα δώσειν εἰς	τὰς	τροφὰς τῆς δυνάμεως ἐπηγγέλλοντο· πολλοὶ
[13, 64]	περὶ τὸν Ελλήσποντον ὑπάρχειν ἁπάσας	τὰς	τῶν Αθηναίων δυνάμεις, ἐστράτευσαν ἐπὶ
[13, 43]	τοὺς Συρακοσίους, ἑωρακότες προσφάτως καταπεπολεμημένας	τὰς	τῶν Αθηναίων δυνάμεις. (Οὐ μὴν
[13, 10]	δόσεις μιᾷ πολλάκις πληγῇ κατέδυον	τὰς	τῶν Αθηναίων τριήρεις. (Ἐπὶ μὲν
[13, 111]	εἶχον τὸν Διονύσιον, ἠλέουν δὲ	τὰς	τῶν ἀκληρούντων τύχας· (ἑώρων γὰρ
[13, 79]	ἐποιοῦντο μάχην· βιαζόμενοι γὰρ εἰς	τὰς	τῶν ἀντιτεταγμένων ναῦς ταῖς πρῴραις
[13, 37]	ἀλλ' εἰς τοὐναντίον πάντα διὰ	τὰς	τῶν διαπολεμούντων ὑπεροχὰς μεταπεσεῖν συνέβη
[13, 10]	ἰσχυρὸν ἔχουσαι καὶ ταπεινόν, κατὰ	τὰς	τῶν ἐμβολῶν δόσεις μιᾷ πολλάκις
[13, 16]	ἰδίας ἔχοντες ναῦς συντετριμμένας, εἰς	τὰς	τῶν ἐναντίων μεθαλλόμενοι, καὶ τοὺς
[13, 10]	νεῶν ἐμβολὰς διδόντες καὶ εἰς	τὰς	τῶν ἐναντίων ναῦς εἰσαλλόμενοι πεζομαχίαν
[13, 36]	περὶ Σικελίαν ἀτυχίας καὶ διὰ	τὰς	τῶν ἡγεμόνων καχεξίας μεθίσταντο πρὸς
[13, 18]	~Οἱ δ' Αθηναῖοι συνδραμόντες ἐπὶ	τὰς	τῶν ἡγεμόνων σκηνὰς ἐδέοντο τῶν
[13, 85]	ἔστησαν, τοὺς δὲ ἐφέδρους πρὸς	τὰς	τῶν καταπονουμένων διαδοχάς. Συνεμάχει δ'
[13, 40]	εἶναι συνέβαινεν, ἀλλ' εὐφυῶς ἐκκλίνοντες	τὰς	τῶν νεῶν ἐπιφερομένας ἐμβολὰς πλαγίαις
[13, 24]	πρὸς τὴν τοῦ τοιούτου σκληρότητα	τὰς	τῶν πάλαι σοφῶν ἀποφάσεις, ἄνθρωπε,
[13, 77]	καλουμένων, ἅμα δ' ἡμέρᾳ κατανοήσας	τὰς	τῶν πολεμίων ναῦς προσπλεούσας, τὸ
[13, 46]	καὶ κατὰ τὰς προσαγωγὰς εἰς	τὰς	τῶν πολεμίων τριήρεις μεθαλλόμενοι τοῖς
[13, 15]	δ' ἐνδόξων γεγονότας πατέρων παρακαλῶν	τὰς	τῶν προγόνων ἀρετὰς μὴ καταισχῦναι,
[13, 43]	καὶ φύσει μισέλλην, ὁμοῦ δὲ	τὰς	τῶν προγόνων ἀτιμίας διορθώσασθαι βουλόμενος,
[13, 69]	καὶ συχνὰς ὠφελείας ἤθροισε πρὸς	τὰς	τῶν στρατιωτῶν διατροφάς. ~Λακεδαιμόνιοι δὲ
[13, 104]	καὶ χρήματα πολλὰ παρέλαβε πρὸς	τὰς	τῶν στρατιωτῶν διατροφάς. (Ὁ δὲ
[13, 14]	συνεπλήρωσαν ἑβδομήκοντα τέσσαρας· συμπαρείποντό τε	τὰς	ὑπηρετικὰς ἔχοντες ναῦς παῖδες ἐλεύθεροι,
[13, 46]	προτερήματι μετεωρισθέντες μετὰ σπουδῆς ἐπεδίωκον	τὰς	ὑποφευγούσας. (Καὶ δέκα μὲν νεῶν
[13, 86]	ὁ στρατηγός, καὶ τῶν ἐπὶ	τὰς	φυλακὰς προπεμπομένων ἤγγελλόν τινες διὰ
[13, 31]	συμβούλους, ἀλλὰ τὸν δῆμον ἀπολαμβάνειν	τὰς	χάριτας παρὰ τῶν εὖ παθόντων,
[13, 8]	ἀργυρίου τάλαντα ἑκατὸν τεσσαράκοντα περὶ	τὰς	χειμερινὰς τροπάς· περὶ δὲ τὴν
[13, 89]	ἀλλαγὴν τῆς πατρίδος θανάτου τιμώμενοι	τὰς	χεῖρας ἑαυτοῖς προσήνεγκαν, ὅπως ταῖς
[13, 15]	τριηράρχων ἐξ ὀνόματος προσφωνῶν καὶ	τὰς	χεῖρας ἐκτείνων ἐδεῖτο πάντων, εἰ
[13, 78]	πλοῖα διέταξε, τινὰς δ' ἐπὶ	τὰς	χηλὰς τοῦ λιμένος παρέπεμψεν, ὅπως
[13, 89]	ὑπεράγουσαν μεταβαλλόμεναι διεκαρτέρουν, τοῦ φόβου	τὰς	ψυχὰς ἐντείνοντος. (Οὗτοι μὲν οὖν
[13, 42]	καὶ τοῖς μεθ' ἑαυτοῦ διελόμενος	τὰς	ὠφελείας ταχὺ τοὺς εὖ παθόντας
[13, 40]	πάσας βυθισθῆναι συνέβη. (Μετὰ δὲ	ταῦθ'	οἱ περὶ τὸν Θρασύβουλον ἔστησαν
[13, 90]	ὠφέλειαν ἐλαφυροπώλησεν. (Τοῦτον δὲ τὸν	ταῦρον	ὁ Τίμαιος ἐν ταῖς ἱστορίαις
[13, 90]	παρὰ τοῖς Καρχηδονίοις ἀποκατέστησε τὸν	ταῦρον,	ὃς καὶ τῶνδε τῶν ἱστοριῶν
[13, 90]	καὶ τὸν Φαλάριδος συνέβη κομισθῆναι	ταῦρον,	τὴν δ' ἄλλην ὠφέλειαν ἐλαφυροπώλησεν.
[13, 106]	δὲ Λύσανδρος παρά τινων αὐτομόλων	ταῦτ'	ἀκούσας, μετὰ πασῶν τῶν νεῶν
[13, 8]	τετελευτηκότος αὐτὸν μόνον ἀπολελεῖφθαι, καὶ	ταῦτ'	ἀσθενῶς διακείμενον. (Οἱ δ' Αθηναῖοι
[13, 98]	ἔργων. (Ὁ μὲν οὖν Καλλικρατίδας	ταῦτ'	εἰπὼν οὐκ ὀλίγους ἐποίησε ζηλῶσαι
[13, 39]	ὧν εὐθέως ἐκυρίευσαν· καὶ μετὰ	ταῦτ'	εἰς Ελεοῦντα καταπλεύσαντες τὰ περὶ
[13, 106]	εἰς Λάμψακον ἀπέσφαξεν. Μετὰ δὲ	ταῦτ'	εἰς Λακεδαίμονα τοὺς τὴν νίκην
[13, 104]	κατέσκαψε τὴν πόλιν. (Μετὰ δὲ	ταῦτ'	ἐπὶ τὴν Αττικὴν καὶ πολλοὺς
[13, 105]	καθώρμισαν τὰς ναῦς, μετὰ δὲ	ταῦτ'	ἐπιπλέοντες τοῖς πολεμίοις καθ' ἡμέραν
[13, 24]	παραπλησίως ἐχρήσαντο. Καὶ καλῶς ἀμφότεροι	ταῦτ'	ἔπραξαν. Δεῖ γὰρ τοῖς Ελλησι
[13, 30]	καὶ μηδὲν προσηκόντων ἐπιθυμεῖν· οὗτοι	ταῦτ'	ἔπραξαν. εὐδαιμονέστατοι γὰρ ὄντες τῶν
[13, 103]	τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν πραχθέντα σχεδὸν	ταῦτ'	ἐστίν. Τῶν δὲ συγγραφέων Φίλιστος
[13, 89]	καταλιπεῖν εἰς διαρπαγὴν τοῖς βαρβάροις	ταῦτ'	ἐφ' οἷς ἑαυτοὺς ἐμακάριζον· ἀφαιρουμένης
[13, 106]	τοῦ χρήματος ἐν σακίοις, καὶ	ταῦτ'	ἔχοντος ἑκάστου σκυτάλην ἔχουσαν τὴν
[13, 46]	παρ' ἀμφοτέροις φιλοτιμίας· μετὰ δὲ	ταῦτα	Αλκιβιάδης ἐκ Σάμου παραδόξως ἐπεφάνη
[13, 66]	εἰς τὴν πόλιν. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	Αλκιβιάδης μὲν εἰς Ελλήσποντον καὶ
[13, 51]	διαγωνίσωνται. ~Τῶν δὲ Αθηναίων περὶ	ταῦτα	γινομένων Μίνδαρος ὁ τῶν Λακεδαιμονίων
[13, 92]	δὲ μόνῳ περιστήσειν τὴν στρατηγίαν.	(Ταῦτα	δ' αὐτοῦ πράττοντος οἱ μὲν
[13, 105]	μετὰ Θρᾳκῶν πρὸς αὐτοὺς διαγωνιεῖσθαι.	(Ταῦτα	δὲ ὁ Αλκιβιάδης ἔπραττεν ἐπιθυμῶν
[13, 92]	τοῖς στρατηγοῖς οὔθ' ὅλως συνῆν·	ταῦτα	δὲ πράττων διεδίδου λόγον ὡς
[13, 74]	ἵππους οὐκ ἀπέδωκε τῷ πιστεύσαντι.	(Ταῦτα	δὴ πάντα διανοούμενος ἐφοβεῖτο, μήποτε
[13, 102]	κατεναυμαχήσαμεν. (Ὁ μὲν οὖν Διομέδων	ταῦτα	διαλεχθεὶς ἐπὶ τὸν κυρωθέντα θάνατον
[13, 62]	πάντας αἰκισάμενος κατέσφαξεν. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	διαλύσας τὸ στρατόπεδον, τοὺς μὲν
[13, 64]	τοῦ Πόντου πλέοντας. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	διελομένων αὐτῶν τὰς δυνάμεις, Θηραμένης
[13, 97]	στρατευσάντων. (Ἀκούσας δ' ὁ μάντις	ταῦτα	διεσάφει τοὺς ἑπτὰ τῶν στρατηγῶν
[13, 39]	νεῶν. ~Οὗτοι μὲν οὖν περὶ	ταῦτα	διέτριβον. Μίνδαρος δ' ὁ τῶν
[13, 68]	Αβύδου πάσας εἷλον. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	Διόδωρον καὶ Μαντίθεον ἐπιμελητὰς μετὰ
[13, 109]	ἄξιον λόγου πράττοντες· μετὰ δὲ	ταῦτα	Διονύσιος τοὺς πεζοὺς εἰς τρία
[13, 30]	καὶ βάρβαρον τὸ πεπραγμένον. Καὶ	ταῦτα	ἐξήμαρτον εἰς Ελληνας, εἰς συμμάχους,
[13, 108]	στράτευμα παντοίας ὠφελείας. Μετὰ δὲ	ταῦτα	ἐπὶ Γέλαν πορευθεὶς παρὰ τὸν
[13, 72]	μὲν οὖν στρατηγοὶ τῶν Αθηναίων	ταῦτα	ἔπραξαν μετὰ τὸν οἴκοθεν ἔκπλουν.
[13, 75]	τὰς Συρακούσας. (Ό δ' Ερμοκράτης	ταῦτα	ἔπραττεν, ὅπως ὁ μὲν Διοκλῆς
[13, 49]	εἰς Ελεοῦντα παρεγένοντο· μετὰ δὲ	ταῦτα	ἐφιλοτιμήθησαν νυκτὸς τὴν τῶν Αβυδηνῶν
[13, 86]	καθαιρῶν τὰ μνημεῖα, μετὰ δὲ	ταῦτα	ἱκέτευε τοὺς θεοὺς κατὰ τὸ
[13, 44]	προέχοντες ταῖς δυνάμεσι, μετὰ δὲ	ταῦτα	καταφρονήσαντες κατὰ πᾶσαν τὴν χώραν
[13, 95]	τῶν πραχθέντων, ὥσπερ οὐκ αὐτοὶ	ταῦτα	κεκυρωκότες· τοῖς γὰρ λογισμοῖς εἰς
[13, 10]	τὴν αἰτίαν ἐν τοῖς μετὰ	ταῦτα	κινδύνοις ἐπλεονέκτησαν. (Αἱ μὲν γὰρ
[13, 38]	οὐ μετρίας ἀποδοχῆς ἐτύγχανεν. (Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν μικρὸν ὕστερον ἐγενήθη, εἰς
[13, 104]	ἄξιον μνήμης ἔπραξε· διὸ καὶ	ταῦτα	μὲν οὐκ ἀναγράφειν ἐσπουδάσαμεν· τὸ
[13, 35]	ἡ περὶ τὴν τελευτὴν περιπέτεια.	Ταῦτα	μὲν οὖν ἀκριβέστερον εἰπεῖν προήχθην
[13, 33]	σπασάμενος τὸ ξίφος ἑαυτὸν ἀπέκτεινεν.	ταῦτα	μὲν οὖν ἐπράχθη κατὰ τοῦτον
[13, 6]	Αἴκους πόλεμον ἔχοντες Λαβικοὺς ἐξεπολιόρκησαν.	ταῦτα	μὲν οὖν ἐπράχθη κατὰ τοῦτον
[13, 108]	ὡς αἴτιον γεγενημένον τῆς ἁλώσεως.	(Ταῦτα	μὲν οὖν, καίπερ ἐν ἄλλοις
[13, 26]	οὐκ ἄξιον αὐτοὺς ἀποστερῆσαι. καὶ	ταῦτα	μὲν πρὸς ἅπαντας· ἰδίᾳ δ'
[13, 53]	πώποτε αὑτοὺς γνησίως ἀναλαβεῖν. (Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν ὕστερον πραχθέντα τεύξεται λόγου
[13, 63]	παρὰ τοῖς Συρακοσίοις, μετὰ δὲ	ταῦτα	ναύαρχος πεμφθεὶς σὺν τριάκοντα πέντε
[13, 100]	πολεμίων χώραν ἐπόρθουν. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	οἱ περὶ τὴν Αἰολίδα καὶ
[13, 72]	τῶν πεζῶν φάλαγγος. Μετὰ δὲ	ταῦτα	οὗτοι μὲν ἐπιπορευομένων τῶν πεζῶν
[13, 21]	μὲν παρὰ θεῶν, μετὰ δὲ	ταῦτα	παρ' ἡμῶν τῶν ἀδικηθέντων. (Ἀγαθὸν
[13, 65]	ἄξιον λόγου πράξας· μετὰ δὲ	ταῦτα	παρὰ τῶν ἐκ Χίου φυγάδων
[13, 7]	τὴν πόλιν συνεδιώχθησαν. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	παραγενομένων τοῖς Αθηναίοις ἐξ Αἰγέστης
[13, 58]	καὶ καθ' ἕκαστον τῶν εἰς	ταῦτα	παρανομημάτων οἱονεὶ νυγμοὺς εἰς τὴν
[13, 51]	τὸ τῆς Σπάρτης ἀξίωμα, καὶ	ταῦτα	πεζομαχοῦντας, ἀντετάχθησαν τοῖς περὶ τὸν
[13, 72]	συμμάχους Αθηναίων εἶναι. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	πλεύσας εἰς Αβδηρα προσηγάγετο πόλιν
[13, 76]	διήρπασε τὴν πόλιν. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	πλεύσας εἰς Λέσβον, τῇ Μηθύμνῃ
[13, 54]	καιροὺς ὠνομάζετο Λιλύβαιον, μετὰ δὲ	ταῦτα	πολλοῖς ἔτεσι πρὸς αὐτῷ κτισθείσης
[13, 55]	ὑποστάντας, ὀλίγους ὄντας· μετὰ δὲ	ταῦτα	πολλῶν συνδραμόντων ἐπὶ τὴν βοήθειαν
[13, 106]	ἄνδρες ἱκανοὶ τἄλλα δόξαντες εἶναι,	ταῦτα	πράξαντες τὸν ἄλλον βίον αὐτῶν
[13, 94]	φροντίδα. (Δι' ἣν δ' αἰτίαν	ταῦτα	πράττουσιν, εἰδέναι μὲν καὶ πρότερον,
[13, 31]	τῶν Αθηναίων, ἀλλ' Αλκιβιάδης ὁ	ταῦτα	συμβουλεύσας. Ἀλλ' εὑρήσομεν τοὺς συμβούλους
[13, 96]	τυραννίδα ποιῆσαι βεβαίαν. Μετὰ δὲ	ταῦτα	συναγαγὼν ἐκκλησίαν τῶν ἀντιπραξάντων αὐτῷ
[13, 108]	τύχης κοινωνῆσαι, συνεχώρησαν. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	τάξεις ποιησάμενοι πλείστας, κατὰ μέρος
[13, 42]	πόλεως εἰσεπράξατο χρήματα. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	τὴν Μεροπίδα πορθήσας μετὰ πολλῆς
[13, 63]	ἐντὸς τοῦ τείχους. μετὰ δὲ	ταῦτα	τὴν τῶν Πανορμιτῶν χώραν λεηλατήσας
[13, 3]	καλουμένην ἄκραν ὑπερέθεντο. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	τὸ καλούμενόν τε Σκυλήτιον καὶ
[13, 73]	ἀπὸ τῆς πόλεως· μετὰ δὲ	ταῦτα	τὸ λοιπὸν τῆς Αττικῆς δῃώσαντες
[13, 73]	περὶ τὸν Αλκιβιάδην, μετὰ δὲ	ταῦτα	τοῖς Κυμαίοις προσγενομένων πολλῶν τῶν
[13, 72]	τῶν πολεμίων περιειλημμένα. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	τοὺς ἱππεῖς ἐξαπέστειλαν, ὄντας παραπλησίους
[13, 19]	εἰς τὰς λατομίας, μετὰ δὲ	ταῦτα	τοὺς μὲν συμμαχήσαντας τοῖς Αθηναίοις
[13, 34]	προσηκούσαις δωρεαῖς ἐτίμησαν. (Μετὰ δὲ	ταῦτα	τῶν δημαγωγῶν ὁ πλεῖστον παρ'
[13, 90]	τότε Ελληνίδων πόλεων γεγενημένην, καὶ	ταῦτα	τῶν ἐν αὐτῇ φιλοκαλησάντων εἰς
[13, 100]	νεκρῶν καὶ ναυαγίων. Μετὰ δὲ	ταῦτα	τῶν στρατηγῶν οἱ μὲν ᾤοντο
[13, 13]	διεφθαρμέναις ναυσὶν ἐνέκλιναν, μετὰ δὲ	ταῦτα	τῶν Συρακοσίων ἐπικειμένων καὶ διὰ
[13, 75]	ἦν καὶ Διονύσιος ὁ μετὰ	ταῦτα	τῶν Συρακοσίων τυραννήσας. ~Τῶν δὲ
[13, 111]	τῶν τειχῶν ἀνεχώρησεν. ~Μετὰ δὲ	ταῦτα	τῶν φίλων συναγαγὼν συνέδριον ἐβουλεύετο
[13, 46]	νεῶν εὐθὺς ἐκυρίευσαν, μετὰ δὲ	ταῦτα	χειμῶνος ἐπιγενομένου καὶ πνευμάτων μεγάλων
[13, 59]	παρεισπεσεῖν, τῶν δὲ φοβουμένων μὴ	ταὐτὰ	πάθωσι τοῖς Σελινουντίοις. (Διὸ καὶ
[13, 50]	καταλαβὼν ἐπέβαλλε σιδηρᾶς χεῖρας, καὶ	ταύταις	ἀποσπᾶν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπειρᾶτο.
[13, 57]	κατελάμβανον, παρεκελεύοντο μὴ φονεύειν, καὶ	ταύταις	μόναις πίστιν ἔδοσαν. (Τοῦτο δ'
[13, 70]	Καταρτίσας δὲ καὶ τὰς ἐν	ταύταις	ταῖς πόλεσι τριήρεις, μετεπέμψατο τὰς
[13, 61]	ἡμίσεις εἰς τὰς τριήρεις ἐμβιβάσαι	ταύτας	γὰρ κατακομιεῖν αὐτούς, μέχρι ἂν
[13, 97]	Παρεσκευάσαντο δὲ ναῦς ἑξήκοντα, καὶ	ταύτας	πολυτελῶς καταρτίσαντες ἐξέπλευσαν εἰς Σάμον,
[13, 1]	ἔτη ἑπτακόσια ἑξήκοντα ὀκτώ· (Ἐν	ταύτῃ	δὲ προσαναπληροῦντες τὸν συνεχῆ χρόνον,
[13, 59]	ὁ δὲ προπάτωρ Αμίλκας πρὸς	ταύτῃ	καταστρατηγηθεὶς ὑπὸ Γέλωνος ἀνῃρέθη, καὶ
[13, 87]	τῶν βαρβάρων ἐκλελειμμένην στρατοπεδείαν, ἐν	ταύτῃ	παρενέβαλεν. (Εὐθὺ δὲ καὶ τῶν
[13, 49]	τὴν μὲν νύκτα κατηυλίσθησαν ἐν	ταύτῃ,	τῇ δ' ὑστεραίᾳ τοὺς μὲν
[13, 99]	συνηθροῖσθαι· πάντες γὰρ ὑπελάμβανον τοὺς	ταύτῃ	τῇ μάχῃ νικήσαντας πέρας ἐπιθήσειν
[13, 66]	Θρασύβουλος Λάμψακον τειχίσαντες, ἐν μὲν	ταύτῃ	τὴν ἱκανὴν φυλακὴν κατέλιπον, αὐτοὶ
[13, 66]	πολλὰ χρήματα πραξάμενος ἐν μὲν	ταύτῃ	φρουρὰν κατέλιπεν, αὐτὸς δὲ διὰ
[13, 106]	τὸ πλῆθος τοῦ χρήματος δηλοῦσαν,	ταύτην	ἀγνοήσας ὁ Γύλιππος τὰ μὲν
[13, 107]	μάλιστα δὲ τροφῆς διὰ τὸ	ταύτην	ἀεὶ κατὰ θάλατταν αὐτοῖς κομίζεσθαι.
[13, 59]	ταύτην κατασκάψαι τὴν πόλιν. (Διὰ	ταύτην	γὰρ ὁ μὲν πατὴρ αὐτοῦ
[13, 44]	συμμαχήσειν, ὁ μὲν Καρχηδονιακὸς πόλεμος	ταύτην	ἔλαβεν ἀρχήν· οἱ δὲ Καρχηδόνιοι
[13, 106]	πλεύσας ἐπὶ Σάμον αὐτὸς μὲν	ταύτην	ἐπολιόρκει, Γύλιππον δὲ τὸν εἰς
[13, 59]	ἐπὶ τὴν Ιμέραν, ἐπιθυμῶν μάλιστα	ταύτην	κατασκάψαι τὴν πόλιν. (Διὰ ταύτην
[13, 88]	εἰς Ακράγαντα κατὰ θάλατταν. Διόπερ	ταύτην	μόνην ἔχων ἐλπίδα σωτηρίας, τοὺς
[13, 41]	φησὶν Εφορος, τὴν ἐπιγραφὴν ἔχον	ταύτην·	οἵδ' ἀπὸ πεντήκοντα νεῶν θάνατον
[13, 89]	Συρακοσίων αὐτοῖς δόντων τὴν πόλιν	ταύτην	οἰκητήριον. ~Ὁ δ' Ιμίλκας ἅμα
[13, 108]	τῶν Γελῴων χώραν. (Ἐπελθὼν δὲ	ταύτην	πᾶσαν καὶ τὴν Καμαριναίαν, πλῆρες
[13, 92]	χάριτας. Πρὸς δὲ τὴν ὑπόθεσιν	ταύτην	πολλὰ διαλεχθεὶς οἰκεῖα τοῖς πράγμασι
[13, 10]	πεισθέντες οἱ Συρακόσιοι πολλὰ διὰ	ταύτην	τὴν αἰτίαν ἐν τοῖς μετὰ
[13, 43]	ἑκουσίως ἐξεχώρουν, εὐλαβούμενοι, μὴ διὰ	ταύτην	τὴν πρόφασιν οἱ Συρακόσιοι συνεπιλάβωνται
[13, 61]	ἅπαντες ἀνῃρέθησαν. ~Τῆς δὲ μάχης	ταύτης	ἤδη τέλος ἐχούσης κατέπλευσαν πρὸς
[13, 53]	πόλεμον. (Συνεπελάβετο δὲ τῆς γνώμης	ταύτης	καὶ Κλεοφῶν, μέγιστος ὢν τότε
[13, 47]	συμπαρόντος τοῖς κατασκευάζουσι τὰ χώματα	ταύτης	μὲν τῆς ἐπιβολῆς ἀπέστη, τὸν
[13, 88]	πολυτελῶς δ' αὐτὴν ὁρῶντες ὠχυρωμένην	ταύτης	μὲν τῆς ἐπιβολῆς ἀπέστησαν, τὰς
[13, 82]	(Καὶ κατὰ τὴν προτέραν δὲ	ταύτης	Ολυμπιάδα, δευτέραν ἐπὶ ταῖς ἐνενήκοντα,
[13, 90]	τύχης ἠλέγχθη· Σκιπίων γὰρ ὕστερον	ταύτης	τῆς ἁλώσεως σχεδὸν ἑξήκοντα καὶ
[13, 92]	στάσεις φυγόντας, νῦν γε τυχόντας	ταύτης	τῆς εὐεργεσίας προθύμως ἀγωνιεῖσθαι, τοῖς
[13, 26]	οὖν; Εἰ μὲν αὐτοῖς ἐκ	ταύτης	τῆς πράξεως ἔπαινοι τυγχάνουσι, μιμησώμεθα
[13, 48]	μὲν ἀναιρεθέντες ὑπ' ἀλλήλων πρὸ	ταύτης	τῆς στάσεως γεγονέναι περὶ χιλίους
[13, 29]	προσηγορίαν γεγόνασιν ἱκέται· πόθεν αὐτοῖς	ταύτης	τῆς φιλανθρωπίας συγκεχωρημένης; Οἱ γὰρ
[13, 112]	ἐνέχειν τὴν ὀργήν, νομίζοντες τὴν	ταύτης	τιμωρίαν μεγίστην εἶναι πίστιν τῆς
[13, 17]	τε καὶ συμμάχους ἀνελόμενοι δημοσίας	ταφῆς	ἠξίωσαν. ~Οἱ δ' Αθηναῖοι συνδραμόντες
[13, 86]	δεισιδαιμονία. (Τὸν γὰρ τοῦ Θήρωνος	τάφον	ὄντα καθ' ὑπερβολὴν μέγαν συνέβαινεν
[13, 29]	τιμῆς; (Κοσμεῖν ἐψηφίσασθε δημοσίᾳ τοὺς	τάφους	τῶν μετηλλαχότων· καὶ τίνα καλλίονα
[13, 108]	οὖν Καρχηδόνιοι δενδροτομοῦντες τὴν χώραν	τάφρον	περιεβάλοντο τῇ στρατοπεδείᾳ· προσεδέχοντο γὰρ
[13, 110]	μόγις ἐξέωσαν τοὺς ἐντὸς τῆς	τάφρου	βιασαμένους. Οἱ δὲ Ιταλιῶται τῷ
[13, 85]	οὐκ ἄπωθεν τῆς πόλεως ποιησάμενοι	τάφρῳ	βαθείᾳ καὶ χάρακι περιέλαβον. (Καὶ
[13, 6]	Συρακοσίων ὡς ᾔσθοντο τὴν ἀπάτην,	ταχέως	ἀναστρέψαντες προσέβαλον τῇ παρεμβολῇ τῶν
[13, 15]	τινῶν δὲ πρὸς τὰ τείχη,	ταχέως	ἀπ' ἀλλήλων διεσπάσθησαν αἱ τριήρεις
[13, 106]	μετὰ τῶν εἰωθότων πεζῇ μάχεσθαι	ταχέως	ἀπεβίβασεν· ὁ δὲ ὀξέως τῇ
[13, 105]	δ' ἐπιτεύγματα προσάψειν ἅπαντας Αλκιβιάδῃ,	ταχέως	αὐτὸν ἐκέλευσαν ἀπιέναι καὶ μηκέτι
[13, 24]	οὐχ ὅπως ὀλίγον χρόνον διαμένοντα	ταχέως	ἀφανίζηται τὰ τῆς ἔχθρας ὑπομνήματα;
[13, 55]	Καμπανοὶ σπεύδοντες ἐπιφανές τι πρᾶξαι,	ταχέως	εἰσέπεσον εἰς τὴν πόλιν. (Τὸ
[13, 74]	ἐκ δὲ τούτων προκρίνας Κόνωνα	ταχέως	ἐξέπεμψε παρ' Αλκιβιάδου τὸ ναυτικὸν
[13, 15]	τὸ ζεῦγμα. οἱ δὲ Συρακόσιοι	ταχέως	ἐπαναχθέντες συνετάττοντο ταῖς τριήρεσι, καὶ
[13, 77]	Πελοποννήσιοι καταπλαγέντες ἐπὶ τῷ γεγονότι	ταχέως	ἐπεχείρουν ἀντιπαρατάττειν τὰς ναῦς, τοῦ
[13, 78]	ἀγρῶν διὰ τὸν πόλεμον συνεληλυθὼς	ταχέως	κατεσκεύασε τὰ πρὸς τὴν πολιορκίαν.
[13, 47]	τοῖς ἔργοις προσιόντων τὴν πρόθεσιν	ταχέως	λαβεῖν συντέλειαν. (Τῆς μὲν οὖν
[13, 88]	τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων, ἀεὶ προσδοκῶντες	ταχέως	λυθήσεσθαι τὴν πολιορκίαν· ἐπεὶ δ'
[13, 13]	Σικανὸς ὁ τῶν Συρακοσίων στρατηγὸς	ταχέως	ὁλκάδα κληματίδων καὶ δᾴδων, ἔτι
[13, 45]	πόλιν προσλαβόμενος, βέλη τε παμπληθῆ	ταχέως	παρεκόμισε καὶ τῶν στρατιωτῶν οὓς
[13, 28]	ἄνδρες Συρακόσιοι, θεωρῶν ὑμᾶς οὕτως	ταχέως,	περὶ ὧν ἔργῳ κακῶς πεπόνθατε,
[13, 13]	(Ὧν ἀναφθεισῶν οἱ μὲν Αθηναῖοι	ταχέως	τήν τε φλόγα κατέσβεσαν καὶ
[13, 54]	μέγεθος τοῦ καταπλέοντος στόλου θεασάμενοι,	ταχέως	τοῖς πολίταις τὴν τῶν πολεμίων
[13, 53]	Αλκιβιάδην ἀφηγεῖσθαι τῶν ἰδίων δυνάμεων,	ταχέως	ᾤοντο τὴν ἡγεμονίαν ἀνακτήσασθαι. ~Τῶν
[13, 78]	μὲν οὖν κατὰ τὸν Κόνωνα	ταχθεισῶν	οὐδεμία πρὸς φυγὴν ἐπέστρεψεν, ἀλλὰ
[13, 88]	πρόφασιν ἐνέγκαντες ὡς διεληλύθασιν οἱ	ταχθέντες	τῆς στρατηγίας χρόνοι, τὰς δυνάμεις
[13, 102]	ἀναξίου. (Τούτους μὲν οὖν οἱ	ταχθέντες	ὑπὸ τῶν νόμων ἕνδεκα ἄρχοντες
[13, 80]	τοῖς Καρχηδονίοις μετὰ τῶν Σικελιωτῶν	ταχθησομένους.	(Τέλος δὲ τῶν δυνάμεων ἀθροισθεισῶν
[13, 106]	δ' ἑτοίμας ἔχων ναῦς τριάκοντα	τάχιον	ἐξέπλευσεν. (Ὁ δὲ Λύσανδρος παρά
[13, 56]	Γέλαν καὶ Συρακούσας, δεόμενοι τὴν	ταχίστην	βοηθεῖν, ὡς οὐ δυναμένης πλείω
[13, 12]	οὖν ᾤετο δεῖν ἀποπλεῖν τὴν	ταχίστην	εἰς Αθήνας φάσκων αἱρετώτερον εἶναι
[13, 61]	στρατηγὸς συνεβούλευσε τοῖς ναυάρχοις τὴν	ταχίστην	ἐκπλεῖν εἰς Συρακούσας, ἵνα μὴ
[13, 5]	ναῦν εἰς Σικελίαν, κελεύων τὴν	ταχίστην	ἥκειν Αλκιβιάδην ἐπὶ τὴν κρίσιν.
[13, 49]	παρακαλοῦντες μετὰ τοῦ στόλου τὴν	ταχίστην	ἥκειν· μετεπέμψαντο δὲ καὶ τὸν
[13, 50]	περὶ Χαιρέαν πεζοῖς συνάψαντα τὴν	ταχίστην	ἥκειν, ὅπως πεζῇ διαγωνίσωνται. ~Τῶν
[13, 101]	τοὺς δ' ἄλλους ἐψηφίσατο τὴν	ταχίστην	ἥκειν. Ὧν Αριστογένης μὲν καὶ
[13, 100]	τὴν Μιτυλήνην πλεῖν καὶ τὴν	ταχίστην	λῦσαι τὴν πολιορκίαν. (Ἐπεγενήθη δὲ
[13, 41]	τὸν Σπαρτιάτην, προστάξας ἄγειν τὴν	ταχίστην.	(Ὅς ἐπεὶ κατέπλευσεν εἰς Εὔβοιαν,
[13, 7]	αἰσθόμενοι δ' οἱ Συρακόσιοι κατὰ	τάχος	ἐβοήθουν, καὶ ἀποβαλόντες τῶν στρατιωτῶν
[13, 8]	ὀλίγας πληρώσαντες ναυμαχεῖν διέγνωσαν· κατὰ	τάχος	οὖν ἠξίου τριήρεις τε πέμπειν
[13, 18]	δεῖν, λελυμένου τοῦ ζεύγματος, κατὰ	τάχος	πληροῦν τὰς τριήρεις, καὶ ἀπροσδοκήτως
[13, 80]	τεσσαράκοντα τριήρεις, οἱ Συρακόσιοι κατὰ	τάχος	ταῖς παραπλησίαις ναυσὶν ἐπεφάνησαν ἐν
[13, 66]	φρουρὰν κατέλιπεν, αὐτὸς δὲ διὰ	τάχους	ἧκε πρὸς τοὺς περὶ Θηραμένην
[13, 103]	πολλῶν ἐπαίνων καὶ στεφάνων ἀξίους.	~Ταχὺ	δὲ καὶ τοῖς πείσασι καὶ
[13, 97]	ἄλλων ξένων τοὺς βουλομένους συναγωνίσασθαι·	ταχὺ	δὲ πολλοῦ πλήθους πολιτογραφηθέντος, οἱ
[13, 74]	τοῦ πολέμου καταδυναστεύσειν τῶν πολιτῶν.	~Ταχὺ	δὲ τοῦ πλήθους πιστεύοντος ταῖς
[13, 86]	χώματα κατασκευάζειν μέχρι τῶν τειχῶν.	Ταχὺ	δὲ τῶν ἔργων διὰ τὴν
[13, 95]	Ιμέραν νενικῆσθαι στρατηγοῦντος Γέλωνος αὐτοκράτορος.	~Ταχὺ	δὲ τῶν πολλῶν, ὥσπερ εἰώθασιν,
[13, 46]	ἐτόξευον κατὰ τὸ συνεχές, καὶ	ταχὺ	ὁ τόπος ἦν βελῶν πλήρης·
[13, 70]	ὑπηρετεῖν πλείονα τῶν ἐπιταττομένων, καὶ	ταχὺ	παραδόξως εὐπορεῖν τὸν Λύσανδρον πάντων
[13, 59]	καὶ ξύλοις ὑπήρειδεν, ὧν ἐμπρησθέντων	ταχὺ	πολὺ μέρος τοῦ τείχους ἔπεσεν.
[13, 59]	πατρίδος, ἐξεώσθησαν οἱ βάρβαροι, καὶ	ταχὺ	τὸ μέρος τοῦ τείχους ἀνῳκοδόμησαν.
[13, 72]	ἀπαντᾶν μετὰ τῶν ὅπλων· ὧν	ταχὺ	τὸ προσταχθὲν ποιησάντων, ὁ μὲν
[13, 42]	μεθ' ἑαυτοῦ διελόμενος τὰς ὠφελείας	ταχὺ	τοὺς εὖ παθόντας εὔνους ἑαυτῷ
[13, 10]	ναυμαχία. (Οἱ μὲν οὖν Αθηναῖοι	ταχυναυτούσας	ἔχοντες τριήρεις, καὶ ταῖς κατὰ
[13, 59]	ἀπέστειλαν, παρακαλοῦντες τὸν Αννίβαν τούς	τε	αἰχμαλώτους ἀπολυτρῶσαι καὶ τῶν θεῶν
[13, 5]	οὖν Αθηναῖοι παραδόντες δικαστηρίῳ τοῦ	τε	Αλκιβιάδου καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[13, 84]	τὴν τοῦ φωτὸς κατασκευήν· τούς	τε	γὰρ βωμοὺς τοὺς ἐν πᾶσι
[13, 108]	τὰ τείχη γενναίως ἠμύνοντο· τά	τε	γὰρ ἐφ' ἡμέρας πίπτοντα τῶν
[13, 99]	πρώτου κατάρξασθαι τῆς μάχης. (Ἔμπειροί	τε	γὰρ ἦσαν τῶν κινδύνων οἱ
[13, 14]	ὑπερκείμενος τόπος ἔγεμε σωμάτων· γυναῖκές	τε	γὰρ καὶ παρθένοι καὶ οἱ
[13, 14]	τοῦ λιμένος ζεῦγμα κατασκευάζοντες. (Ἀκάτους	τε	γὰρ καὶ τριήρεις, ἔτι δὲ
[13, 96]	γὰρ ἔτι περαίνειν ἠδύναντο· ἥ	τε	γὰρ πόλις ἔγεμεν ὅπλων ξενικῶν,
[13, 110]	ἐνέπιπτον, οὐκ ἔχοντες βοήθειαν· (οἵ	τε	γὰρ Σικελιῶται διὰ τοῦ πεδίου
[13, 49]	συνήγαγε τὰς πανταχόθεν τριήρεις· ἔκ	τε	γὰρ τῆς Πελοποννήσου πολλαὶ παρεγενήθησαν
[13, 82]	ἀνοίκειόν ἐστι βραχέα διελθεῖν. ~Ἥ	τε	γὰρ τῶν ἱερῶν κατασκευὴ καὶ
[13, 46]	δὲ συνερείσειαν αἱ ναῦς, τοῖς	τε	δόρασιν ἠγωνίζοντο καὶ κατὰ τὰς
[13, 54]	πεντακόσια παρεσκευάσατο. (Ἐν τούτοις τήν	τε	δύναμιν διεκόμιζε καὶ τὰ πρὸς
[13, 10]	πολεμίοις οὐδεμίαν διδόντες ἀναστροφήν, τούς	τε	ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων ἠκόντιζον καὶ
[13, 75]	μετὰ πολλοῦ πλήθους ἐπιφανέντες τόν	τε	Ερμοκράτην καὶ τῶν συμπραττόντων αὐτῷ
[13, 14]	ἔχοντες ναῦς παῖδες ἐλεύθεροι, τοῖς	τε	ἔτεσιν ὄντες ὑπὸ τὴν τῶν
[13, 53]	τότε δὲ οἱ Αθηναῖοι τοῖς	τε	εὐημερήμασιν ἐπαρθέντες καὶ πολλὰς καὶ
[13, 44]	ὑπηρέτουν. (Ὁ δὲ Αννίβας τό	τε	θέρος ἐκεῖνο καὶ τὸν συνάπτοντα
[13, 87]	ἔφοδον, ἀπέστειλεν αὐτοῖς ἀπαντᾶν τούς	τε	Ιβηρας καὶ Καμπανοὺς καὶ τῶν
[13, 85]	τινων λόφων, ἐφ' ὧν τούς	τε	Ιβηρας καί τινας τῶν Λιβύων
[13, 51]	πανταχόθεν περιχεομένων, ἐπεφάνη Θηραμένης τούς	τε	ἰδίους καὶ τοὺς μετὰ Χαιρέου
[13, 66]	τὸν Αλκιβιάδην ἐρρωμένως ἀγωνισαμένων, ὅ	τε	Ιπποκράτης ἔπεσε καὶ τῶν λοιπῶν
[13, 30]	ἐν τῇ πόλει κατασφάξαι. (Ὠμόν	τε	καὶ βάρβαρον τὸ πεπραγμένον. Καὶ
[13, 22]	δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις βασιλεῦσί	τε	καὶ δήμοις προσηνέχθη. (Τοιγαροῦν διαδοθείσης
[13, 35]	πᾶν ἔγκλημα καὶ πρᾶγμα δημόσιόν	τε	καὶ ἰδιωτικὸν ἀμφισβητούμενον ὡρισμένης ἀξιῶσαι
[13, 17]	δὲ λιμὴν πλήρης ἦν ὅπλων	τε	καὶ ναυαγίων, ὡς ἂν Αττικῶν
[13, 47]	Λακεδαιμονίους διεπέμψατο περὶ βοηθείας πεζῆς	τε	καὶ ναυτικῆς· διενοεῖτο γὰρ ἐν
[13, 3]	τὴν πόλιν ὄχλος ἀναμὶξ ἀστῶν	τε	καὶ ξένων, ἑκάστου τοὺς ἰδίους
[13, 99]	εὐρώστως ἀγωνιζόμενοι· εὐλαβοῦντο γὰρ αὐτοί	τε	καὶ οἱ συγκινδυνεύοντες Εὐβοεῖς καὶ
[13, 61]	ἐπληροῦντο κατὰ σπουδὴν ἀναμὶξ γυναικῶν	τε	καὶ παίδων, ἔτι δὲ τῶν
[13, 17]	γῆν, καὶ τοὺς τετελευτηκότας πολίτας	τε	καὶ συμμάχους ἀνελόμενοι δημοσίας ταφῆς
[13, 102]	τὸν πόλεμον ἔμπρακτος καὶ δικαιοσύνῃ	τε	καὶ ταῖς ἄλλαις ἀρεταῖς δοκῶν
[13, 97]	Αθήνησι τοῦ θεάτρου πλήθοντος αὐτός	τε	καὶ τῶν ἄλλων στρατηγῶν ἓξ
[13, 3]	ξένων, ἑκάστου τοὺς ἰδίους συγγενεῖς	τε	καὶ φίλους προπέμποντος. (Αἱ μὲν
[13, 82]	δὲ στλεγγίσι καὶ ληκύθοις ἀργυραῖς	τε	καὶ χρυσαῖς χρώμενοι. ~Ἦν δὲ
[13, 112]	τοῦ Διονυσίου διήρπασαν γέμουσαν ἀργύρου	τε	καὶ χρυσοῦ καὶ τῆς ἄλλης
[13, 96]	πόλις ἔγεμεν ὅπλων ξενικῶν, τούς	τε	Καρχηδονίους ἐδεδοίκεισαν τηλικαύτας ἔχοντας δυνάμεις.
[13, 25]	συμφοράν, ὃς κρατεῖ σχεδὸν τῶν	τε	κατὰ τὴν Ελλάδα νήσων ἁπασῶν,
[13, 25]	ἁπασῶν, καὶ τῆς παραλίου τῆς	τε	κατὰ τὴν Εὐρώπην καὶ τὴν
[13, 70]	ἀρχὴν ἐκ τῆς Πελοποννήσου στρατιώτας	τε	κατέγραφε τοὺς ἱκανοὺς καὶ ναῦς
[13, 36]	περὶ τῆς ἡγεμονίας, ἀλλὰ ναῦς	τε	κατεσκεύαζον πλείους καὶ χρήματα ἐπορίζοντο,
[13, 20]	τοὺς ἠτυχηκότας ἐλέῳ κρίνεται τό	τε	κοινῇ συμφέρον καὶ ἡ πρὸς
[13, 7]	τούτων Συρακόσιοι πρέσβεις ἀποστείλαντες εἴς	τε	Κόρινθον καὶ Λακεδαίμονα παρεκάλουν βοηθῆσαι
[13, 69]	μετὰ τῆς δυνάμεως ἐκπλεύσας τήν	τε	Κῶν καὶ Ρόδον ἐδῄωσε, καὶ
[13, 3]	ἀγορὰν παρὰ τῶν Κροτωνιατῶν, τῆς	τε	Λακινίας Ηρας τὸ ἱερὸν παρέπλευσαν
[13, 106]	συμπολεμήσαντα ἀπέστειλεν εἰς Σπάρτην τά	τε	λάφυρα κομίζοντα καὶ μετὰ τούτων
[13, 56]	ἐπὶ τὰς οἰκίας, καὶ τούς	τε	λίθους καὶ τὰς κεραμίδας ἔβαλλον
[13, 86]	διασεῖσθαι· διόπερ αὐτοῦ καθαιρουμένου τῶν	τε	μάντεών τινες προνοήσαντες διεκώλυσαν, εὐθὺ
[13, 110]	πορευόμενοι καθυστέρουν τῶν καιρῶν, οἵ	τε	μετὰ Διονυσίου μισθοφόροι μόγις διεπορεύοντο
[13, 55]	διαρπαγὴν δώσειν τὴν πόλιν, τάς	τε	μηχανὰς προσήρεισε καὶ τοῖς κρατίστοις
[13, 47]	οὔσης, ἅμα δ' ἡμέρᾳ τά	τε	ναυάγια συνήγαγον καὶ πρὸς τῷ
[13, 99]	πρὸς Ελληνας. ~Ἅμα δ' οἵ	τε	ναύαρχοι τοῖς σαλπιγκταῖς παρεκελεύοντο σημαίνειν
[13, 2]	τὸν πρὸς Συρακοσίους πόλεμον τάς	τε	ναῦς ἐπεσκεύασαν καὶ χρήματα συναγαγόντες
[13, 70]	στρατιωτῶν διατροφάς. ~Λακεδαιμόνιοι δὲ τήν	τε	ναυτικὴν δύναμιν ἄρδην ἀπολωλεκότες καὶ
[13, 51]	δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ τῶν	τε	νεῶν ἁπασῶν ἐγκρατεῖς ἐγενήθησαν καὶ
[13, 11]	εἰς τὰς ἄλλας πόλεις, τήν	τε	νίκην ἀπαγγελοῦντα τοῖς συμμάχοις καὶ
[13, 85]	διαδοχάς. Συνεμάχει δ' αὐτοῖς Δέξιππός	τε	ὁ Λακεδαιμόνιος προσφάτως ἐκ Γέλας
[13, 6]	Συρακοσίων μετὰ πολλῆς ἡσυχίας τοῦ	τε	Ολυμπίου κύριοι κατέστησαν καὶ πάντα
[13, 69]	ἐκείνου ψηφισμάτων. (Διόπερ αὐτῷ τήν	τε	οὐσίαν ἀπέδωκαν ἣν ἐδήμευσαν, ἔπειτα
[13, 45]	φρουροῦντας τὴν πόλιν προσλαβόμενος, βέλη	τε	παμπληθῆ ταχέως παρεκόμισε καὶ τῶν
[13, 8]	μέγαν στόλον ἀποστέλλειν. Διόπερ στρατιώτας	τε	πανταχόθεν παρὰ τῶν συμμάχων κατέγραφον
[13, 105]	τῇ δυνάμει πολιορκεῖν Λάμψακον, συνήγαγόν	τε	πανταχόθεν τριήρεις καὶ κατὰ σπουδὴν
[13, 76]	τὰς δυνάμεις ἐν Σάμῳ, τάς	τε	παρούσας τῶν νεῶν ἐξηρτύετο καὶ
[13, 51]	ἀνῃρέθη. ούτου δὲ πεπτωκότος οἵ	τε	Πελοποννήσιοι καὶ πάντες οἱ σύμμαχοι
[13, 8]	κατὰ τάχος οὖν ἠξίου τριήρεις	τε	πέμπειν καὶ χρήματα καὶ στρατηγοὺς
[13, 44]	μὲν τοῖς Αἰγεσταίοις ἀπέστειλαν Λίβυάς	τε	πεντακισχιλίους καὶ τῶν Καμπανῶν ὀκτακοσίους.
[13, 47]	φυλακὴν εἰς Αβυδον ἀναχθεὶς τάς	τε	πεπονηκυίας ναῦς ἐπεσκεύαζε καὶ πρὸς
[13, 41]	ἥττης φυγὼν εἰς Αβυδον τάς	τε	πεπονηκυίας ναῦς ἐπεσκεύασε καὶ πρὸς
[13, 15]	ἀγωνιζομένων, οἱ μὲν Αθηναῖοι τῷ	τε	πλήθει τῶν νεῶν θαρροῦντες καὶ
[13, 14]	πεζῶν τοὺς κρατίστους ἐμβιβάσαι, τῷ	τε	πλήθει τῶν νεῶν καὶ τῇ
[13, 79]	πολὺν διαγωνισάμενος χρόνον, μόγις τῷ	τε	πλήθει τῶν νεῶν καὶ τῇ
[13, 48]	δὲ ξένους πολίτας, εὐλαβούμενοι τό	τε	πλῆθος καὶ τὴν δύναμιν τῶν
[13, 81]	ἐκείνους δὲ τοὺς καιροὺς τήν	τε	πόλιν καὶ τὴν χώραν τῶν
[13, 47]	νήσων ἐποιήσατο. (Βουλόμενος δὲ τούς	τε	πολίτας καὶ συμμάχους ἀναπαῦσαι τῶν
[13, 96]	ἐπιλέξας, ὑπὲρ τοὺς χιλίους, ὅπλοις	τε	πολυτελέσι καθώπλισε καὶ ταῖς μεγίσταις
[13, 23]	ἑτέρων τυχεῖν ποτε φιλανθρωπίας, ἄλλους	τε	πράξαντας δεινὰ παθεῖν εὐγνώμονα, καὶ
[13, 8]	κατὰ θάλατταν ἀγώνων ἀντιποιεῖσθαι, τάς	τε	προϋπαρχούσας ναῦς καθείλκυσαν καὶ ἄλλας
[13, 55]	τοῖς τείχεσιν. (Ὁμοῦ δὲ αἵ	τε	σάλπιγγες τὸ πολεμικὸν ἐσήμαινον καὶ
[13, 12]	δὲ Συρακοσίοις παραγενομένης συμμαχίας παρά	τε	Σικελῶν καὶ Σελινουντίων, ἔτι δὲ
[13, 59]	τὴν πόλιν, προσγενομένων ἄλλων παρά	τε	Σικελῶν καὶ Σικανῶν δισμυρίων στρατιωτῶν.
[13, 81]	βάρος. Ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς τόν	τε	σῖτον καὶ τοὺς ἄλλους καρπούς,
[13, 88]	τῶν Καρχηδονίων ἀφθόνως ἀπήλαυον τοῦ	τε	σίτου καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων,
[13, 3]	(Μετὰ δὲ ταῦτα τὸ καλούμενόν	τε	Σκυλήτιον καὶ Λοκροὺς παρήλλαξαν, καὶ
[13, 113]	Διονύσιος ἐπελθὼν τὴν πόλιν τούς	τε	σποράδην ἐκβοηθοῦντας ἀνεῖλε, καὶ τῶν
[13, 83]	πιθεῶνος λέγων ὡς διαμείναντος αὐτοῦ	τε	στρατευομένου ἐν Ακράγαντι τεθεωρηκότος· εἶναι
[13, 13]	στόλοις, ὡς διεδόθη λόγος τόν	τε	στρατηγὸν ἀνῃρῆσθαι καί τινας ναῦς
[13, 64]	κοινῇ πολλὴν αὐτῆς πορθήσαντες τούς	τε	στρατιώτας ἐνέπλησαν ὠφελείας καὶ αὐτοὶ
[13, 41]	ὄλεσεν μέγα λαῖτμα θαλάσσης, νῆάς	τε	στυγεροῖς πνεύμασι χρησαμένας. (Περὶ δὲ
[13, 75]	Τέλος δ' οἱ Συρακόσιοι ἔθαψάν	τε	τὰ λείψανα τῶν τετελευτηκότων καὶ
[13, 55]	διεκινδύνευον, οἱ δὲ πρεσβύτεροι περί	τε	τὰς παρασκευὰς ἦσαν καὶ περιπορευόμενοι
[13, 36]	οἱ σύμμαχοι τῶν Αθηναίων διά	τε	τὰς περὶ Σικελίαν ἀτυχίας καὶ
[13, 14]	δὲ συνεπλήρωσαν ἑβδομήκοντα τέσσαρας· συμπαρείποντό	τε	τὰς ὑπηρετικὰς ἔχοντες ναῦς παῖδες
[13, 100]	τριήρεις, καὶ τοὺς στρατιώτας διά	τε	τὴν ἐκ τῆς μάχης κακοπάθειαν
[13, 92]	ἐτόλμα περὶ τούτων ἀντειπεῖν διά	τε	τὴν τοῦ πλήθους ὁρμὴν καὶ
[13, 100]	ἐκπεμφθέντες ἐπὶ τὴν ἡγεμονίαν ἔκ	τε	τῆς Πελοποννήσου καὶ παρὰ τῶν
[13, 11]	δὲ γενομένης τῆς ἐφόδου φρουρίων	τέ	τινων ἐκράτησαν καὶ παρεισπεσόντες ἐντὸς
[13, 60]	αὐτῶν ἀγωνιζομένων οἱ βάρβαροι τάς	τε	τόλμας καὶ τὸ παράδοξον καταπλαγέντες
[13, 16]	καταδυομένων τῶν νεῶν ἀποκολυμβῶντες τοῖς	τε	τόξοις κατετιτρώσκοντο καὶ τοῖς δόρασι
[13, 7]	τὴν καλουμένην Πολίχνην τειχίσαντες τό	τε	τοῦ Διὸς ἱερὸν περιεβάλοντο καὶ
[13, 79]	πέμψαντες εἰς Καρχηδόνα πρέσβεις περί	τε	τοῦ πολέμου κατεμέμφοντο καὶ τὸ
[13, 81]	(Οἱ μὲν οὖν Συρακόσιοι πρός	τε	τοὺς κατ' Ιταλίαν Ελληνας καὶ
[13, 7]	πείσας συμμαχεῖν τοῖς Συρακοσίοις, παρά	τε	τούτων καὶ Γελῴων, ἔτι δὲ
[13, 101]	προθύμως τετελευτηκότας. (Τέλος δ' οἵ	τε	τούτων φίλοι καὶ οἱ τοῖς
[13, 13]	τοῦ ὑπερτεθεῖσθαι τὸν ἀπόπλουν, τάς	τε	τριήρεις πάσας ἐπλήρωσαν, οὔσας ἑβδομήκοντα
[13, 80]	πρὸς τὴν διάβασιν ἑτοιμάζοντες τάς	τε	τριήρεις πάσας κατήρτιζον καὶ φορτηγὰ
[13, 17]	συντετριμμένων. Οἱ δὲ Συρακόσιοι τῶν	τε	τριήρων ὅσας δυνατὸν ἦν εἷλκον
[13, 55]	γυναῖκες δὲ καὶ παῖδες τάς	τε	τροφὰς καὶ (τὰ βέλη τοῖς
[13, 100]	αἰτεῖσθαι ναύαρχον· οὗτος γὰρ ἔν	τε	τῷ τῆς ναυαρχίας χρόνῳ κατωρθωκὼς
[13, 46]	ὡς τοῦτο ἔπραξε πυνθανόμενος τόν	τε	τῶν Αράβων βασιλέα καὶ τὸν
[13, 8]	συμμαχεῖν, καὶ λαβὼν στρατιώτας παρά	τε	τῶν Ιμεραίων καὶ Σικανῶν τρισχιλίους
[13, 114]	διαμείναντος τοῦ λοιμοῦ, παμπληθεῖς αὐτῶν	τε	τῶν Καρχηδονίων, ἔτι δὲ τῶν
[13, 47]	συμμάχους ἀναπαῦσαι τῶν εἰσφορῶν, τήν	τε	τῶν πολεμίων χώραν ἐπόρθησε καὶ
[13, 80]	στρατηγὸν Αννίβαν τὸν κατασκάψαντα τήν	τε	τῶν Σελινουντίων καὶ τὴν τῶν
[13, 13]	οἱ μὲν Αθηναῖοι ταχέως τήν	τε	φλόγα κατέσβεσαν καὶ ἀπὸ τῶν
[13, 32]	ἀκούομεν, τὰ δ' ἐνταῦθα πεπραγμένα	τεθεωρήκαμεν.	(Ὁ γὰρ ἀντειπὼν ἐκεῖ περὶ
[13, 83]	αὐτοῦ τε στρατευομένου ἐν Ακράγαντι	τεθεωρηκότος·	εἶναι δ' ἐν αὐτῷ τριακοσίους
[13, 19]	αἰχμαλώτους ἐν μὲν τῷ παρόντι	τεθῆναι	πάντας εἰς τὰς λατομίας, μετὰ
[13, 74]	τινος τῶν φίλων συμπέμψαντος αὐτῷ	τέθριππον	εἰς Ολυμπίαν, ὁ Αλκιβιάδης κατὰ
[13, 74]	ἰδίους ἀπεγράψατο, καὶ νικήσας τὸ	τέθριππον	τήν τ' ἐκ τῆς νίκης
[13, 66]	ἀπὸ θαλάττης εἰς θάλατταν ξυλίνῳ	τείχει.	(Ὁ δ' ἐν τῇ πόλει
[13, 69]	πόλει, ἐν μὲν τῷ πεφρουρημένῳ	τείχει	τὴν ἱκανὴν φυλακὴν κατέλιπε καὶ
[13, 72]	συμπλακέντες ἀλλήλοις πρὸς αὐτοῖς τοῖς	τείχεσι	διηγωνίζοντο. (Οἱ μὲν οὖν Βοιωτοὶ
[13, 54]	δὲ κριοὺς κατασεσιδηρωμένους προσήρεισε τοῖς	τείχεσι·	χωρὶς δὲ τούτων τοῖς τοξόταις
[13, 94]	ἄχρις ἂν οἱ πολέμιοι τοῖς	τείχεσιν	ἐπεισίωσι· χρείαν γὰρ ἔχειν τὸ
[13, 107]	εἰς τὴν Αττικὴν πρὸς τοῖς	τείχεσιν	ἐστρατοπέδευον, Λύσανδρος δὲ πλέον ἢ
[13, 67]	τοῦ πεζοῦ στρατεύματος πρὸς τοῖς	τείχεσιν	ἐτήρουν τὸ συντεταγμένον παρὰ τῶν
[13, 55]	στρατιώταις ἐκ διαδοχῆς προσέβαλλε τοῖς	τείχεσιν.	(Ὁμοῦ δὲ αἵ τε σάλπιγγες
[13, 85]	πόλιν, δύο πύργους προσήγαγον τοῖς	τείχεσιν	ὑπερμεγέθεις. τὴν μὲν οὖν πρώτην
[13, 108]	καὶ τοῖς κριοῖς καταβαλλόντων τὰ	τείχη	γενναίως ἠμύνοντο· τά τε γὰρ
[13, 16]	τῶν Συρακοσίων τριήρων παρὰ τὰ	τείχη	διαφθείρεσθαί τινας συνέβαινε, καὶ τοὺς
[13, 67]	σπουδὴν ἐξεβοήθουν ἐπὶ τὰ κατειλημμένα	τείχη.	(Ἤδη δὲ σχεδὸν πάσης τῆς
[13, 108]	ἔρημοι, πρὸς δὲ τούτοις τὰ	τείχη	θεωροῦντες πίπτοντα κατὰ πλείονας τόπους,
[13, 85]	τῶν Καρχηδονίων στρατηγοὶ διασκεψάμενοι τὰ	τείχη,	καὶ καθ' ἕνα τόπον θεωροῦντες
[13, 59]	εὐτυχίαις. (Ὑπώρυττε δὲ καὶ τὰ	τείχη,	καὶ ξύλοις ὑπήρειδεν, ὧν ἐμπρησθέντων
[13, 14]	(Τὰ δὲ περὶ τὸν λιμένα	τείχη	καὶ πᾶς ὁ τῆς πόλεως
[13, 56]	τὴν πόλιν κατεπλάγησαν, καὶ τὰ	τείχη	λιπόντες κατὰ τὰς εἰσβολὰς τῶν
[13, 62]	Ιμεραίων, οἱ δὲ καταλαμβανόμενοι τὰ	τείχη	παρεδέχοντο τοὺς ἰδίους. (Κατὰ κράτος
[13, 15]	λιμένα, τινῶν δὲ πρὸς τὰ	τείχη,	ταχέως ἀπ' ἀλλήλων διεσπάσθησαν αἱ
[13, 59]	Ὁ δὲ Αννίβας περιελὼν τὰ	τείχη	τῆς Σελινοῦντος ἀνέζευξε μετὰ πάσης
[13, 107]	τὰ μακρὰ σκέλη καὶ τὰ	τείχη	τοῦ Πειραιέως περιελεῖν, καὶ μακρὰς
[13, 55]	μὲν τῶν κριῶν ἐσαλεύετο τὰ	τείχη,	τῷ δ' ὕψει τῶν πύργων
[13, 66]	πραττομένων Αλκιβιάδης καὶ Θρασύβουλος Λάμψακον	τειχίσαντες,	ἐν μὲν ταύτῃ τὴν ἱκανὴν
[13, 7]	κατελάβοντο, καὶ τὴν καλουμένην Πολίχνην	τειχίσαντες	τό τε τοῦ Διὸς ἱερὸν
[13, 11]	ἐκράτησαν καὶ παρεισπεσόντες ἐντὸς τοῦ	τειχίσματος	τῆς Επιπολῆς μέρος τι τοῦ
[13, 85]	οὖν πρώτην ἡμέραν ἐπὶ τούτων	τειχομαχήσαντες	καὶ συχνοὺς ἀνελόντες ἀνεκαλέσαντο τῇ
[13, 35]	ὕστερον ὑπὸ Διονυσίου κατὰ τὴν	τειχοποιίαν	καθαιρεθέντα. Ἐθαυμάσθη δὲ ὁ ἀνὴρ
[13, 56]	δεινά. (Κατὰ δὲ τὸ πεπτωκὸς	τεῖχος	ἀναβάντων τῶν Ιβήρων, αἱ μὲν
[13, 7]	ἐπεχείρησαν διακωλύειν τοὺς οἰκοδομοῦντας τὸ	τεῖχος·	γενομένης δ' ἱππομαχίας συχνοὺς ἀποβαλόντες
[13, 55]	παρασκευὰς ἦσαν καὶ περιπορευόμενοι τὸ	τεῖχος	ἐδέοντο τῶν νέων μὴ περιιδεῖν
[13, 59]	στρατιωτῶν. (Στήσας δὲ μηχανὰς τὸ	τεῖχος	κατὰ πλείονας τόπους ἐσάλευε, καὶ
[13, 8]	δι' ὅλης τῆς Επιπολῆς τὸ	τεῖχος	κατέσκαψαν· οἱ δ' Αθηναῖοι καταλιπόντες
[13, 73]	τοὺς στρατιώτας καὶ παρὰ τὸ	τεῖχος	παραταττομένων, τὸ μὲν πρῶτον οἱ
[13, 62]	ἐπιφαινομένων ἤδη συνέβαινε τὸ μὲν	τεῖχος	πεσεῖν ὑπὸ τῶν μηχανῶν, τοὺς
[13, 59]	καὶ ταχὺ τὸ μέρος τοῦ	τείχους	ἀνῳκοδόμησαν. Παρεγενήθησαν δ' αὐτοῖς εἰς
[13, 55]	οὔπω γὰρ τελέως ἀνακεκαθαρμένου τοῦ	τείχους	βιασάμενοι καὶ κατὰ τὴν ἔφοδον
[13, 59]	ἐμπρησθέντων ταχὺ πολὺ μέρος τοῦ	τείχους	ἔπεσεν. Ἔνθα δὴ συνέβαινε καρτερωτάτην
[13, 67]	ἦραν τὸ σύσσημον ἀπὸ τοῦ	τείχους,	καὶ παρεδέχοντο τοὺς περὶ τὸν
[13, 56]	τὴν πόλιν πεπτωκὸς μέρος τοῦ	τείχους	καὶ τὸ συνάπτον τούτῳ κατέβαλε
[13, 56]	δὲ τὸν πεσόντα τόπον τοῦ	τείχους,	καὶ τοῖς κρατίστοις ἐκ διαδοχῆς
[13, 11]	τῆς Επιπολῆς μέρος τι τοῦ	τείχους	κατέβαλον. (Τῶν δὲ Συρακοσίων πανταχόθεν
[13, 63]	δ' ἄλλους συνεδίωξεν ἐντὸς τοῦ	τείχους.	μετὰ δὲ ταῦτα τὴν τῶν
[13, 72]	περὶ πέντε σταδίους ἀπεῖχε τοῦ	τείχους,	οἱ δ' ἱππεῖς συμπλακέντες ἀλλήλοις
[13, 55]	ὕψεσιν ὑπερεχόντων. Πεσόντος δὲ τοῦ	τείχους	οἱ μὲν Καμπανοὶ σπεύδοντες ἐπιφανές
[13, 59]	τῶν μὲν βιαζομένων ἐντὸς τοῦ	τείχους	παρεισπεσεῖν, τῶν δὲ φοβουμένων μὴ
[13, 72]	ποιησάντων, ὁ μὲν κύκλος τοῦ	τείχους	πλήρης ἐγένετο τῶν ἐπὶ τὸν
[13, 72]	τὰ δύο μέρη σχεδὸν τοῦ	τείχους	ὑπὸ τῶν πολεμίων περιειλημμένα. (Μετὰ
[13, 62]	ἐν τοῖς ὅπλοις ἐπὶ τῶν	τειχῶν·	ἅμα δ' ἡμέρᾳ τῶν Καρχηδονίων
[13, 110]	ἠλαττωμένον, τότε μὲν ἐντὸς τῶν	τειχῶν	ἀνεχώρησεν. ~Μετὰ δὲ ταῦτα τῶν
[13, 60]	Ιμεραῖοι θεατὰς ἔχοντες ἀπὸ τῶν	τειχῶν	γονεῖς καὶ παῖδας, ἔτι δὲ
[13, 76]	καὶ νυκτὸς παρεισπεσὼν ἐντὸς τῶν	τειχῶν,	διήρπασε τὴν πόλιν. (Μετὰ δὲ
[13, 86]	τὴν πόλιν ποταμὸν μέχρι τῶν	τειχῶν	ἐπέστησε πάσας τὰς μηχανὰς καὶ
[13, 85]	τάξιν τοὺς μὲν ἐπὶ τῶν	τειχῶν	ἔστησαν, τοὺς δὲ ἐφέδρους πρὸς
[13, 72]	τῆς ἀρετῆς τοὺς ἐπὶ τῶν	τειχῶν	ἐφεστῶτας καὶ κατὰ ἄνδρα γνωριζόμενοι,
[13, 55]	πανδημεὶ τοὺς πολεμίους ἀπὸ τῶν	τειχῶν	ἠμύνοντο. (Οἱ μὲν γὰρ ἀκμάζοντες
[13, 76]	τὴν πόλιν παρεισέπεσεν ἐντὸς τῶν	τειχῶν,	καὶ τὰς μὲν κτήσεις διήρπασε,
[13, 81]	τῆς χώρας κατακομίζειν ἐντὸς τῶν	τειχῶν.	(Κατ' ἐκείνους δὲ τοὺς καιροὺς
[13, 107]	ἀπέστησαν, περὶ δὲ τὴν τῶν	τειχῶν	κατασκευὴν ἐγίνοντο καὶ τοὺς λιμένας
[13, 108]	γὰρ ἐφ' ἡμέρας πίπτοντα τῶν	τειχῶν	νυκτὸς ἀνῳκοδόμουν, συνυπηρετουσῶν τῶν γυναικῶν
[13, 72]	δ' ἄλλους συνεδίωξεν ἐντὸς τῶν	τειχῶν.	(Οἱ δ' Αθηναῖοι μαθόντες τὸ
[13, 16]	στρατοπεδεύοντας. (Οἱ δ' ἐπὶ τῶν	τειχῶν	ὅτε μὲν ἴδοιεν τοὺς ἰδίους
[13, 55]	γὰρ εἰρήνῃ γεγονότες καὶ τῶν	τειχῶν	οὐδ' ἡντινοῦν ἐπιμέλειαν πεποιημένοι ῥᾳδίως
[13, 63]	δ' ἄλλους συνέκλεισεν ἐντὸς τῶν	τειχῶν.	(Παραπλησίως δὲ καὶ τὴν ἄλλην
[13, 90]	φωτὶ τὴν δύναμιν ἐντὸς τῶν	τειχῶν	παρεισαγαγὼν σχεδὸν ἅπαντας τοὺς ἐγκαταλειφθέντας
[13, 73]	μάχην ὥρμησαν, ἀπὸ δὲ τῶν	τειχῶν	πολλοῦ πλήθους βελῶν ἐπ' αὐτοὺς
[13, 69]	διεσκεδάσθησαν, οἱ δ' ἐντὸς τῶν	τειχῶν	συνέφυγον. (Αὐτὸς δ' Αλκιβιάδης προσβολὰς
[13, 86]	καὶ χώματα κατασκευάζειν μέχρι τῶν	τειχῶν.	Ταχὺ δὲ τῶν ἔργων διὰ
[13, 60]	τοὺς Σελινουντίους, ἐπὶ δὲ τῶν	τειχῶν	φύλακας κατέταττον, τοὺς δ' ἄλλους
[13, 110]	Ιταλιώταις, εὐλαβούμενοι λιπεῖν τὴν τῶν	τειχῶν	φυλακήν· διόπερ ὑστέρουν τῆς βοηθείας.
[13, 108]	Γελῷοι τὸ μὲν πρῶτον ἐψηφίσαντο	τέκνα	καὶ γυναῖκας εἰς Συρακούσας ὑπεκθέσθαι
[13, 91]	τοὺς δὲ εἰς τὴν Ιταλίαν	τέκνα	καὶ γυναῖκας καὶ τὴν ἄλλην
[13, 111]	συνεσκευάζοντο, τινὲς δὲ γονεῖς καὶ	τέκνα	τὰ νήπια λαβόντες ἔφευγον, οὐδεμίαν
[13, 58]	θεωροῦσαι δ' αὑτὰς ἅμα τοῖς	τέκνοις	ἐν ἀτιμίᾳ καὶ προπηλακισμῷ δεσποτῶν
[13, 20]	δι' ἐκείνους οὐχ ὑπὸ τῶν	τέκνων,	ἀλλ' ὑπὸ οἰκετῶν, ὡς ὁρᾶτε,
[13, 16]	ἀναιρεῖσθαι, καὶ θεωρεῖν γονεῖς μὲν	τέκνων	ἀπώλειαν, ἀδελφὰς δὲ καὶ γυναῖκας
[13, 57]	Ὅσας δὲ τῶν γυναικῶν μετὰ	τέκνων	εἰς τοὺς ναοὺς συμπεφευγυίας κατελάμβανον,
[13, 58]	ἔχοντας, τὰ μὲν ζῶντα τῶν	τέκνων	ἐπένθουν, καὶ καθ' ἕκαστον τῶν
[13, 59]	ἔσχατον ἀγῶνα τιθεμένων αὐτῶν ὑπὲρ	τέκνων	καὶ γονέων καὶ τῆς περιμαχήτου
[13, 111]	ἠνάγκασε καὶ τοὺς ἐκεῖ μετὰ	τέκνων	καὶ γυναικῶν εἰς Συρακούσας ἀπιέναι.
[13, 61]	Πολλοὶ δὲ τῶν Ιμεραίων μετὰ	τέκνων	καὶ γυναικῶν ἐξώρμησαν σὺν τοῖς
[13, 15]	τὴν σωτηρίαν. (Καὶ τοὺς μὲν	τέκνων	ὄντας πατέρας τῶν υἱῶν ὑπομιμνήσκων,
[13, 28]	οἰκτείρειν τοὺς φονεῖς τῶν ἰδίων	τέκνων.	(ὐκέτι γὰρ ἐπιεικής ἐστιν ὁ
[13, 104]	παρέδωκε καὶ τοὺς φόρους τούτῳ	τελεῖν	συνέταξεν. Ὁ δὲ Λύσανδρος πάντων
[13, 114]	ἀτειχίστοις ταῖς πόλεσι, φόρον δὲ	τελεῖν	τοῖς Καρχηδονίοις· Λεοντίνους δὲ καὶ
[13, 82]	τὰ μὲν κατεκαύθη, τὰ δὲ	τελείως	κατεσκάφη διὰ τὸ πολλάκις ἡλωκέναι
[13, 51]	ἀνεῖλε τῶν ἀντιτεταγμένων, τὸ δὲ	τελευταῖον	ἀξίως τῆς πατρίδος ἀγωνισάμενος ὑπὸ
[13, 69]	περὶ τὰ μυστήρια. (Τὸ δὲ	τελευταῖον	αὐτὸν στρατηγὸν καταστήσαντες αὐτοκράτορα καὶ
[13, 99]	πρὸς τὴν μάχην. (Τὸ δὲ	τελευταῖον	δοὺς ἐμβολὴν τῇ τοῦ Περικλέους
[13, 98]	παραθαρσύνας τοῖς οἰκείοις λόγοις, τὸ	τελευταῖον	εἶπεν· εἰς τὸν ὑπὲρ τῆς
[13, 104]	οὐκ ἀναγράφειν ἐσπουδάσαμεν· τὸ δὲ	τελευταῖον	Λάμψακον ἑλὼν τὴν μὲν Αθηναίων
[13, 99]	καὶ πολὺν ἀντισχόντα χρόνον, τὸ	τελευταῖον	ὑπὸ τοῦ πλήθους πανταχόθεν τιτρωσκόμενον
[13, 98]	δὲ θάνατον, ὅμως ἕτοιμός εἰμι	τελευτᾶν.	Εἰδὼς οὖν μετὰ τὸν τῶν
[13, 102]	καὶ δάκρυα· τὸν γὰρ ἀδίκως	τελευτᾶν	μέλλοντα τοῦ μὲν καθ' αὑτὸν
[13, 17]	ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν, καὶ τοῦ	τελευτᾶν	ὀφειλομένου πᾶσιν ἀνθρώποις ποῖον ζητοῦσι
[13, 28]	ὁ τῶν συγγενεστάτων μετὰ τὴν	τελευτὴν	ἀμνημονῶν, τοὺς δὲ πολεμιωτάτους σῶσαι
[13, 20]	ἐπιζητῶν τὴν συμβίωσιν, καὶ τὴν	τελευτὴν	ἀναλογιζόμενος, ἐκείνους μὲν μακαρίζω, τὸν
[13, 99]	μάντεως τὴν περὶ αὐτὸν ἐσομένην	τελευτήν,	ἔσπευδεν ἐπιφανέστατον ἑαυτῷ περιποιήσασθαι θάνατον.
[13, 35]	τῆς ψυχῆς ἡ περὶ τὴν	τελευτὴν	περιπέτεια. Ταῦτα μὲν οὖν ἀκριβέστερον
[13, 103]	ἀρχὴν ἀπὸ τῆς τῆς προτέρας	τελευτῆς	πεποίηται, γέγραφε δὲ βύβλους τέσσαρας.
[13, 96]	δὲ τὴν δυναστείαν ἄχρι τῆς	τελευτῆς,	τυραννήσας ἔτη δύο λείποντα τῶν
[13, 103]	περιπεσεῖν ἀνυπερβλήτῳ, δι' ἣν καὶ	τελευτῆσαι.	(Απολλόδωρος δ' ὁ τὴν χρονικὴν
[13, 103]	Εὐριπίδην κατὰ τὸν αὐτὸν ἐνιαυτὸν	τελευτῆσαι·	τινὲς δὲ λέγουσι παρ' Αρχελάῳ
[13, 35]	ἐθαύμασαν οἱ Συρακόσιοι, ἀλλὰ καὶ	τελευτήσαντα	τιμαῖς ἡρωικαῖς ἐτίμησαν καὶ νεὼν
[13, 101]	ὅτι τούτοις ἐπέταξαν ἀνελέσθαι τοὺς	τελευτήσαντας·	ὅπερ μάλιστ' αὐτοῖς αἴτιον ἐγενήθη
[13, 43]	πολεμήσαντος Αμίλκου καὶ πρὸς Ιμέρᾳ	τελευτήσαντος,	υἱὸς δὲ Γέσκωνος, ὃς διὰ
[13, 101]	πρὸς τὰ πλήθη περὶ τῶν	τελευτησάντων,	ἀπέστειλαν κατ' αὐτῶν ἐπιστολὰς πρὸς
[13, 97]	φασὶ τὸν Καλλικρατίδαν εἰπεῖν, ὅτι	τελευτήσας	κατὰ τὴν μάχην οὐδὲν ἀδοξοτέραν
[13, 97]	διόπερ ὁ μάντις προύλεγε, διότι	τελευτήσει	ναυμαχῶν ὁ ναύαρχος· οὗ ῥηθέντος
[13, 55]	συχνοὺς ἑαυτῶν ἀπέβαλον· οὔπω γὰρ	τελέως	ἀνακεκαθαρμένου τοῦ τείχους βιασάμενοι καὶ
[13, 87]	καὶ πλείους τῶν ἑξακισχιλίων ἀνεῖλον.	(Τελέως	δὲ ὅλον τὸ στρατόπεδον διέφθειραν
[13, 17]	δὲ τῶν Συρακοσίων ὀκτὼ μὲν	τελέως	διεφθαρμένων, ἑκκαίδεκα δὲ συντετριμμένων. Οἱ
[13, 25]	οἴεσθε τὸν τῶν Αθηναίων δῆμον	τελέως	ἐξησθενηκέναι διὰ τὴν ἐν Σικελίᾳ
[13, 37]	μὲν μάχαις ἐνίκησε Λακεδαιμονίους, καὶ	τελέως	τὰ τῶν Αθηναίων πράγματα πεσόντα
[13, 84]	~Οὐ μόνον δὲ περὶ τὸν	Τελλίαν	συνέβαινεν εἶναι τοῦ πλούτου μεγαλοπρέπειαν,
[13, 83]	γίνεσθαι. (Γεγονέναι δέ φασι τὸν	Τελλίαν	τὸ μὲν εἶδος εὐτελῆ παντελῶς,
[13, 90]	Καρχηδόνιοι ἀνῄρουν. (Λέγεται δὲ τὸν	Τελλίαν	τὸν πρωτεύοντα τῶν πολιτῶν πλούτῳ
[13, 83]	πλουσιώτατος κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον	Τελλίας,	ὃς κατὰ τὴν οἰκίαν ξενῶνας
[13, 32]	αὑτοὺς τὴν ἀρχαίαν προαίρεσιν εἰς	τέλος	ἄξουσιν. (Ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ
[13, 48]	Κορκύρᾳ σφαγὴ τοιοῦτον ἔσχε τὸ	τέλος.	~Αρχέλαος δ' ὁ τῶν Μακεδόνων
[13, 46]	γίνεσθαι, τῶν τυπτομένων νεῶν ὑποχωρουσῶν.	(Τέλος	δ' οἱ μὲν Λακεδαιμόνιοι πρὸς
[13, 75]	θάπτειν, τῶν δὲ πολλῶν συγκατατιθεμένων.	Τέλος	δ' οἱ Συρακόσιοι ἔθαψάν τε
[13, 101]	ὑπὲρ τῆς πατρίδος προθύμως τετελευτηκότας.	(Τέλος	δ' οἵ τε τούτων φίλοι
[13, 72]	πᾶν ὑπέμενον ὑπὲρ τῆς νίκης.	(Τέλος	δὲ βιασάμενοι τοὺς ἀντιτεταγμένους, συχνοὺς
[13, 48]	φυγάδας περὶ τῶν ὅλων διηγωνίζοντο.	Τέλος	δὲ νυκτὸς καταλαβούσης εἰς ὁμολογίας
[13, 51]	συνεχὲς ἀεὶ τῆς τάξεως παρερρήγνυτο·	τέλος	δὲ οἱ Πελοποννήσιοι μετὰ Κλεάρχου
[13, 56]	διαδεχόμενοι τοὺς κακοπαθοῦντας ἀκέραιοι διηγωνίζοντο.	Τέλος	δὲ τῆς μὲν ἔνδον δυνάμεως
[13, 100]	πρὸς τὴν ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν.	(Τέλος	δὲ τοῦ χειμῶνος ἐπιτείνοντος οὔτε
[13, 50]	μαθόντες ἑαυτοὺς κατεστρατηγημένους, περίφοβοι καθειστήκεισαν.	Τέλος	δὲ τῶν Αθηναίων πανταχόθεν ἐπιφαινομένων
[13, 80]	Καρχηδονίοις μετὰ τῶν Σικελιωτῶν ταχθησομένους.	(Τέλος	δὲ τῶν δυνάμεων ἀθροισθεισῶν εἰς
[13, 94]	δῆμον κατὰ τῶν στρατηγῶν παρώξυνε.	(Τέλος	δὲ τῶν καθημένων τινὲς ἀνεβόησαν
[13, 43]	καὶ τῶν Αἰγεσταίων πρέσβεις ἀντειπόντων,	τέλος	ἔδοξε τοῖς Συρακοσίοις ψηφίσασθαι τηρεῖν
[13, 36]	στρατηγοὶ πρὸς ἀλλήλους ἐστασίαζον. (Καὶ	τέλος	ἐκπλεύσαντες εἰς Ωρωπὸν ἀπαράσκευοι πρὸς
[13, 82]	κατασκαφείσης οὐδέποτε ὕστερον ἴσχυσαν Ακραγαντῖνοι	τέλος	ἐπιθεῖναι τοῖς οἰκοδομήμασιν. (Ἔστι δὲ
[13, 37]	γε τῇ τῶν πολλῶν ὑπολήψει	τέλος	ἔσχεν ἀκόλουθον, ἀλλ' εἰς τοὐναντίον
[13, 107]	ὧν ἴσμεν, τοιοῦτον ἔσχε τὸ	τέλος,	ἔτη διαμείνας ἑπτὰ πρὸς τοῖς
[13, 61]	~Τῆς δὲ μάχης ταύτης ἤδη	τέλος	ἐχούσης κατέπλευσαν πρὸς τὴν Ιμέραν
[13, 76]	κατὰ τὸν ἐνιαυτὸν τοῦτον πράξεων	τέλος	ἐχουσῶν Αθήνησι μὲν Αντιγένης τὴν
[13, 43]	κατὰ τὸν ἐνιαυτὸν τοῦτον πράξεων	τέλος	ἐχουσῶν Αθήνησι μὲν ἦρχε Γλαύκιππος,
[13, 54]	κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν πράξεων	τέλος	ἐχουσῶν Αθήνησι μὲν παρέλαβε τὴν
[13, 80]	κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν πράξεων	τέλος	ἐχουσῶν Αθήνησι μὲν παρέλαβε τὴν
[13, 92]	ἑαυτοῖς ἀποκαθεσταμένα τὰ χρήματα. Καὶ	τέλος	κυρωθείσης τῆς περὶ τῶν φυγάδων
[13, 82]	ὑποστάσεως· καὶ γὰρ εἰ μὴ	τέλος	λαβεῖν συνέβη τὴν ἐπιβολήν, ἥ
[13, 40]	διωξάντων. (Τῆς δὲ ναυμαχίας τοιοῦτον	τέλος	λαβούσης, Αθηναῖοι ναῦς ἔλαβον ὀκτὼ
[13, 47]	~Τῆς δὲ ναυμαχίας τοιοῦτον τὸ	τέλος	λαβούσης Αθηναῖοι τότε μὲν εἰς
[13, 10]	κατωρθωμένων. ~Τῆς δὲ ναυμαχίας τοιοῦτο	τέλος	λαβούσης, οἱ μὲν Αθηναῖοι πυνθανόμενοι
[13, 17]	χρόνον πολλῶν ἀπολλυμένων ἡ μάχη	τέλος	οὐκ ἐλάμβανεν· οὐδὲ γὰρ οἱ
[13, 59]	οἰκεῖν καὶ τὴν χώραν γεωργεῖν	τελοῦντας	φόρον τοῖς Καρχηδονίοις. (Αὕτη μὲν
[13, 48]	καθωρμίσθη πρὸς τῷ τῆς Ηρας	τεμένει.	(Οἱ δὲ ἑξακόσιοι μετὰ τῶν
[13, 13]	δὲ τοῦ διωγμοῦ πρὸς τὸ	τεναγῶδες	μέρος τοῦ λιμένος, οὐκ ὀλίγαι
[13, 82]	ὀρνέων πολὺ πλῆθος, ὥστε μεγάλην	τέρψιν	παρασκευάζειν τοῖς θεωμένοις. (Δηλοῖ δὲ
[13, 78]	τοῦ μὲν διώκειν ἀπέστη, μετὰ	τεσσαράκοντα	δὲ νεῶν ἀπέπλευσεν εἰς Μιτυλήνην.
[13, 59]	κτίσεως οἰκηθεῖσα χρόνον ἐτῶν διακοσίων	τεσσαράκοντα	δύο ἑάλω. Ὁ δὲ Αννίβας
[13, 76]	ταῖς παρὰ Λυσάνδρου παρέλαβεν ἑκατὸν	τεσσαράκοντα.	Ἐν δὲ τῇ Χίων χώρᾳ
[13, 2]	εὑρεῖν ἠδυνήθη. (Τριήρων μὲν ἑκατὸν	τεσσαράκοντα	ἑτοιμασμένων, ὁλκάδων δὲ καὶ τῶν
[13, 108]	ἦρξεν ἔτη τρία πρὸς τοῖς	τεσσαράκοντα.	καθ' ὃν δὴ χρόνον καὶ
[13, 42]	Ξενοφῶν μὲν περιέλαβε χρόνον ἐτῶν	τεσσαράκοντα	καὶ ὀκτώ, Θεόπομπος δὲ τὰς
[13, 34]	προεστῶτες ναυπηγησάμενοι πλείους τριήρεις ἀπέστειλαν	τεσσαράκοντα	καὶ στρατηγούς. (Οὗτοι δὲ στασιάζοντες
[13, 97]	αὐτὸς δὲ πληρώσας ναῦς ἑκατὸν	τεσσαράκοντα	κατὰ σπουδὴν ἀνήχθη τῶν Αργινουσῶν
[13, 95]	ἐν ἡλικίᾳ πάντας ἕως ἐτῶν	τεσσαράκοντα	λαβόντας ἐπισιτισμὸν ἡμερῶν τριάκοντα καταντᾶν
[13, 36]	τὸν πόλεμον διῴκησαν. Ἀποστείλαντες γὰρ	τεσσαράκοντα	ναῦς συνεξέπεμψαν τοὺς ἀφηγησομένους δύο
[13, 100]	καὶ τὸν Κόνωνα μετὰ τῶν	τεσσαράκοντα	νεῶν παραλαβόντες εἰς Σάμον κατέπλευσαν,
[13, 104]	μάλιστα ἀντιπράττοντας συνήρπασαν καὶ περὶ	τεσσαράκοντα	ὄντας ἀπέσφαξαν, μετὰ δέ, τῆς
[13, 8]	Σικελίαν καὶ ἀργυρίου τάλαντα ἑκατὸν	τεσσαράκοντα	περὶ τὰς χειμερινὰς τροπάς· περὶ
[13, 96]	τυραννήσας ἔτη δύο λείποντα τῶν	τεσσαράκοντα.	Τὰς δὲ κατὰ μέρος αὐτοῦ
[13, 82]	τὸ μὲν μῆκος πόδας τριακοσίους	τεσσαράκοντα,	τὸ δὲ πλάτος ἑξήκοντα, τὸ
[13, 88]	ἐκ Πανόρμου καὶ Μοτύης μεταπεμψάμενος	τεσσαράκοντα	τριήρεις ἐπέθετο τοῖς τὴν ἀγορὰν
[13, 80]	(προαποστειλάντων δ' αὐτῶν εἰς Σικελίαν	τεσσαράκοντα	τριήρεις, οἱ Συρακόσιοι κατὰ τάχος
[13, 88]	παραπεμψάντων τὴν ἀγοράν, Ιμίλκας ἐκπλεύσας	τεσσαράκοντα	τριήρεσιν ἄφνω κατέδυσε μὲν τῶν
[13, 62]	ἔδαφος κατέσκαψεν, οἰκισθεῖσαν ἔτη διακόσια	τεσσαράκοντα·	τῶν δ' αἰχμαλώτων γυναῖκας καὶ
[13, 87]	ἐπὶ τὸ βάλλειν τοῖς λίθοις	τέσσαρας	αὐτῶν καταλεῦσαι, τὸν δὲ πέμπτον,
[13, 13]	πάσας ἐπλήρωσαν, οὔσας ἑβδομήκοντα καὶ	τέσσαρας,	καὶ τὰς πεζὰς δυνάμεις ἐξαγαγόντες
[13, 103]	τελευτῆς πεποίηται, γέγραφε δὲ βύβλους	τέσσαρας.	(Περὶ δὲ τὸν αὐτὸν χρόνον
[13, 14]	ἔστησαν, τριήρεις δὲ συνεπλήρωσαν ἑβδομήκοντα	τέσσαρας·	συμπαρείποντό τε τὰς ὑπηρετικὰς ἔχοντες
[13, 45]	ταῖς ναυσίν, οὔσαις ἑβδομήκοντα καὶ	τέσσαρσιν.	(Ὁ δὲ Δωριεὺς μέχρι μέν
[13, 45]	πρὸς τὸ Δαρδάνειον μετὰ νεῶν	τεσσάρων	πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα, βοηθήσων τοῖς
[13, 6]	μὲν οὖν Συρακόσιοι κατὰ τὴν	τεταγμένην	νύκτα ἦγον τὸ στρατόπεδον ἐπὶ
[13, 78]	ἐπὶ ταῖς χηλαῖς τοῦ λιμένος	τεταγμένοι	διεκώλυον τοὺς ἀποτολμῶντας εἰς τὴν
[13, 87]	καὶ τὸν Λακεδαιμόνιον Δέξιππον, ὅτι	τεταγμένος	ἐφ' ἡγεμονίας καὶ δοκῶν εἶναι
[13, 87]	Μένης ὁ Καμαριναῖος ἐφ' ἡγεμονίας	τεταγμένος	κατηγόρησε τῶν Ακραγαντίνων στρατηγῶν καὶ
[13, 14]	(Διόπερ τοὺς ἐπὶ ταῖς ἡγεμονίαις	τεταγμένους	καὶ τοὺς ἀρίστους ἐξ ὅλου
[13, 88]	στρατηγοὶ μετὰ τῶν ἐφ' ἡγεμονίας	τεταγμένων	διέγνωσαν ἐξετάσαι τὸν ἐν τῇ
[13, 36]	δὲ περὶ τοὺς Αθηναίους πραγμάτων	τεταπεινωμένων	ὁ μὲν καιρὸς προσεδεῖτο πολλῆς
[13, 16]	διεφθείροντο. (Οἱ δὲ κυβερνῆται θεωροῦντες	τεταραγμένην	τὴν μάχην, καὶ πάντα τόπον
[13, 114]	καὶ Συρακοσίους μὲν ὑπὸ Διονύσιον	τετάχθαι,	τὰ δὲ αἰχμάλωτα καὶ τὰς
[13, 21]	ἀμετάθετον τὴν ἔχθραν φυλάττοντες μαχόμενοι	τετελευτήκασιν,	οἱ δ' ἑαυτοὺς ἡμῖν ἐγχειρίσαντες
[13, 100]	οἱ μὲν ᾤοντο δεῖν τοὺς	τετελευτηκότας	ἀναιρεῖσθαι διὰ τὸ χαλεπῶς διατίθεσθαι
[13, 100]	τὴν Μιτυλήνην ἔπλευσαν οὔτε τοὺς	τετελευτηκότας	ἀνείλαντο, βιασθέντες δὲ ὑπὸ τῶν
[13, 75]	αἴτιος εἶναι τοῦ περιεωρᾶσθαι τοὺς	τετελευτηκότας	ἀτάφους, προσκόψαι τοῖς πλήθεσιν, αὐτὸς
[13, 29]	ἄτοπον, ἄνδρες Συρακόσιοι, τοὺς μὲν	τετελευτηκότας	ἑκούσιον ὑπὲρ ὑμῶν ἑλέσθαι θάνατον,
[13, 100]	ἐπὶ τοῖς ἀτάφους περιορῶσι τοὺς	τετελευτηκότας,	οἱ δ' ἔφασαν δεῖν ἐπὶ
[13, 17]	ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τοὺς	τετελευτηκότας	πολίτας τε καὶ συμμάχους ἀνελόμενοι
[13, 101]	τοὺς ὑπὲρ τῆς πατρίδος προθύμως	τετελευτηκότας.	(Τέλος δ' οἵ τε τούτων
[13, 101]	ἀτάφους τοὺς ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας	τετελευτηκότας	χαλεπῶς διετέθησαν. (Θηραμένους δὲ καὶ
[13, 75]	αὐτῶν πολλοῖς περιπεσόντες τραύμασιν ὡς	τετελευτηκότες	ὑπὸ τῶν συγγενῶν παρεδόθησαν, ὅπως
[13, 8]	μὲν γὰρ πεφευγότος, Λαμάχου δὲ	τετελευτηκότος	αὐτὸν μόνον ἀπολελεῖφθαι, καὶ ταῦτ'
[13, 86]	διὰ νυκτὸς εἴδωλα φαίνεσθαι τῶν	τετελευτηκότων.	Ιμίλκας δὲ θεωρῶν τὰ πλήθη
[13, 75]	ἔθαψάν τε τὰ λείψανα τῶν	τετελευτηκότων	καὶ πανδημεὶ τὴν ἐκφορὰν ἐτίμησαν.
[13, 75]	παρετάχθησαν οἱ Συρακόσιοι, τὰ τῶν	τετελευτηκότων	ὀστᾶ συνήθροιζε, παρασκευάσας δ' ἁμάξας
[13, 101]	αὐτοὺς ἔβλαψαν οἱ συγγενεῖς τῶν	τετελευτηκότων,	παρελθόντες μὲν εἰς τὴν ἐκκλησίαν
[13, 30]	τοὺς κηδεύσοντας ἔχειν τὰ τῶν	τετελευτηκότων	σώματα. (Οὐ Σκύθαι τοῦτ' ἔπραξαν,
[13, 74]	ἦν τὸ περὶ τῶν ἵππων,	τετιμημένον	ταλάντων ὀκτώ. Διομήδους γάρ τινος
[13, 15]	τοὺς δ' ὑπὸ τοῦ δήμου	τετιμημένους	προτρεπόμενος ἀξίους φανῆναι τῶν στεφάνων,
[13, 83]	πίθους ἐξ αὐτῆς τῆς πέτρας	τετμημένους,	ἕκαστον ἑκατὸν ἀμφορεῖς χωροῦντα· κολυμβήθραν
[13, 79]	ἀντιτεταγμένων ναῦς ταῖς πρῴραις ἐπέβαινον	τετολμηκότως,	ὡς οὐχ ὑποστησομένων τὸ δεινὸν
[13, 82]	δ' ἐντὸς τοῦ νεὼ ἔχοντες	τετράγωνον·	καὶ τοῦ μὲν ἐκτὸς μέρους
[13, 85]	τινας τῶν Λιβύων ἔταξαν εἰς	τετρακισμυρίους·	τὴν δ' ἄλλην οὐκ ἄπωθεν
[13, 87]	καὶ τῶν ἄλλων οὐκ ἐλάττους	τετρακισμυρίων.	Ἤδη δὲ τῶν Συρακοσίων τὸν
[13, 21]	τοὺς ἀγωνισομένους ἄνδρας πλείους τῶν	τετρακισμυρίων,	οὕτως μεγάλαις συμφοραῖς περιπεσεῖσθαι; Ἀπὸ
[13, 59]	ἄλλων συμμάχων, οἱ πάντες εἰς	τετρακισχιλίους,	ὧν Διοκλῆς ὁ Συρακόσιος εἶχε
[13, 54]	πεζῶν μυριάδας εἴκοσι, ἱππεῖς δὲ	τετρακισχιλίους,	ὡς δὲ Τίμαιός φησιν, οὐ
[13, 64]	πανδημεὶ δὲ τῶν Εφεσίων ἀγωνισαμένων	τετρακόσιοι	μὲν τῶν Αθηναίων ἔπεσον, τοὺς
[13, 36]	ὑπὲρ τῶν πρωτείων. (Ἑλόμενοι δὲ	τετρακοσίους	ἄνδρας, τούτοις ἔδωκαν τὴν ἐξουσίαν
[13, 113]	~Διονύσιος δὲ διανύσας σταδίους περὶ	τετρακοσίους	παρῆν περὶ μέσας νύκτας πρὸς
[13, 34]	τῆς δημοκρατίας, ἑλόμενος δὲ ἄνδρας	τετρακοσίους,	τούτοις τὴν διοίκησιν ἐπέτρεψε τῶν
[13, 6]	μάχη, καθ' ἣν οἱ Αθηναῖοι	τετρακοσίους	τῶν ἐναντίων ἀνελόντες φυγεῖν ἠνάγκασαν
[13, 93]	πεζῶν μὲν δισχιλίων, ἱππέων δὲ	τετρακοσίων,	ἦλθε συντόμως εἰς τὴν πόλιν
[13, 65]	μὲν πεζῶν χιλίων, ἱππέων δὲ	τετρακοσίων.	ἷς οἱ Μεγαρεῖς ἀπαντήσαντες μετὰ
[13, 38]	χρόνους Αθηναῖοι τὴν ἐκ τῶν	τετρακοσίων	ὀλιγαρχίαν κατέλυσαν καὶ τὸ σύστημα
[13, 59]	ὧν σπεύδων τιμωρίαν λαβεῖν Αννίβας	τέτρασι	μυριάσιν οὐκ ἄπωθεν τῆς πόλεως
[13, 99]	δὲ τὰς πλείστας ναῦς ἑώρων	τετρωμένας	καὶ τὸ πλῆθος τῶν νικώντων
[13, 75]	τὴν ἀρχὴν Παυσανίας ἦρξεν ἔτη	τετταρακαίδεκα.	Οἱ δὲ τὴν Ρόδον νῆσον
[13, 72]	φάλαγγα τὸ μὲν βάθος εἰς	τέτταρας	ἄνδρας, τὸ δὲ μῆκος ἐπὶ
[13, 34]	ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλιάρχους κατέστησαν	τέτταρας,	Πόπλιον Κορνήλιον καὶ Γάιον Φάβιον,
[13, 7]	ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλιάρχους κατέστησαν	τέτταρας,	Πόπλιον Λοκρήτιον, Γάιον Σερουίλιον, Αγρίππαν
[13, 38]	Ρωμαῖοι δ' ἀντὶ τῶν ὑπάτων	τέτταρας	χιλιάρχους κατέστησαν, Τιβέριον Ποστούμιον καὶ
[13, 9]	δ' ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλίαρχοι	τέτταρες	ὑπῆρχον, Αὖλος Σεμπρώνιος καὶ Μάρκος
[13, 98]	πολλαχῇ τοῖς θεωμένοις, ὡς ἂν	τεττάρων	μὲν στόλων ναυμαχούντων, τῶν δὲ
[13, 7]	ἐθάρρησαν. (Ὁ γὰρ Γύλιππος μετὰ	τεττάρων	τριήρων καταπλεύσας εἰς Ιμέραν τὰς
[13, 53]	(Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὕστερον πραχθέντα	τεύξεται	λόγου κατὰ τοὺς ἰδίους χρόνους·
[13, 21]	πράττουσιν· εἰ δὲ πιστεύσαντες τιμωρίας	τεύξονται	τηλικαύτης, οἱ μὲν παθόντες ἀναδέξονται
[13, 30]	τοὺς ἄλλους πράξαντες αὐτοὶ παραπλησίας	τεύξονται	τιμωρίας· δικαιότατον γάρ ἐστιν, ὃν
[13, 10]	ἔτι δὲ ταῖς τῶν κυβερνητῶν	τέχναις	προτεροῦντες, ἄπρακτον εἶχον τὴν ἐν
[13, 40]	ταῖς τῶν ἐπιβατῶν ἀρεταῖς, ἡ	τέχνη	τῶν κυβερνητῶν ἄχρηστον τὴν ὑπεροχὴν
[13, 40]	οὐδ' ἐνταῦθα τὴν τῶν κυβερνητῶν	τέχνην	ἄπρακτον εἶναι συνέβαινεν, ἀλλ' εὐφυῶς
[13, 55]	τὸ τῶν Καρχηδονίων στράτευμα, καὶ	τῇ	βίᾳ μὲν τῶν κριῶν ἐσαλεύετο
[13, 47]	Εὔριπον, ὥστε συνάψαι τὴν Εὔβοιαν	τῇ	Βοιωτίᾳ. (Συγκαταθεμένων δὲ τῶν Βοιωτῶν
[13, 2]	τῷ μηνύσαντι. (Προσελθὼν δέ τις	τῇ	βουλῇ τῶν ἰδιωτῶν ἔφησεν εἰς
[13, 43]	(Καταπλευσάντων δὲ τῶν πεμφθέντων, καὶ	τῇ	γερουσίᾳ τὰς παρὰ τοῦ δήμου
[13, 50]	τὰς δὲ πλείστας πρὸς αὐτῇ	τῇ	γῇ καθωρμισμένας καταλαβὼν ἐπέβαλλε σιδηρᾶς
[13, 106]	χεῖρας, ἀπέσπα τὰς ὁρμούσας ἐπὶ	τῇ	γῇ ναῦς. (Αθηναῖοι δὲ τὸ
[13, 17]	τοὺς ἀφισταμένους τῆς μάχης καὶ	τῇ	γῇ προσπλέοντας ἠρώτων, εἰ διὰ
[13, 15]	οὐκ ἐπέμεινεν ἐπὶ τῆς ἐν	τῇ	γῇ τάξεως, ἀλλὰ καταλιπὼν τοὺς
[13, 1]	λόγον· ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀπολαβόντες	τῇ	γραφῇ, τὴν ἀναστροφὴν ἂν εἴχομεν
[13, 37]	ἵνα μὴ παρὰ φύσιν προλαμβάνωμεν	τῇ	γραφῇ τοὺς καιρούς. ~Τοῦ γὰρ
[13, 4]	πρὸς Συρακοσίους ἐνίστασθαι τὸν πόλεμον,	τῇ	δ' ἀληθείᾳ καταστρέψασθαι βουλομένους ὅλην
[13, 43]	τῷ μὲν λόγῳ προσποιούμενος δικαιοπραγεῖν,	τῇ	δ' ἀληθείᾳ νομίζων ἐκ τοῦ
[13, 59]	πόλεως ἐπί τινων λόφων κατεστρατοπέδευσε,	τῇ	δ' ἄλλῃ δυνάμει πάσῃ περιεστρατοπέδευσε
[13, 3]	οὓς κατ' ἐνιαυτὸν οἴσουσιν Αθηναίοις.	~Τῇ	δ' ὑστεραίᾳ κατέβαινον οἱ στρατηγοὶ
[13, 19]	οὖν τοῖς θεοῖς ἔθυσαν πανδημεί,	τῇ	δ' ὑστεραίᾳ συναχθείσης ἐκκλησίας ἐβουλεύοντο,
[13, 94]	ἕκαστος ἀγωνιῶν εἰς οἶκον ἐχωρίσθη·	τῇ	δ' ὑστεραίᾳ συναχθείσης ἐκκλησίας, ἐν
[13, 78]	τρόπαιον ἀπὸ τῆς ναυμαχίας ἔστησεν.	Τῇ	δ' ὑστεραίᾳ τὰς κρατίστας τῶν
[13, 49]	μὲν νύκτα κατηυλίσθησαν ἐν ταύτῃ,	τῇ	δ' ὑστεραίᾳ τοὺς μὲν ἐπιβεβηκότας
[13, 73]	κρίνας πολιορκεῖν ἐν Ακαδημίᾳ κατεστρατοπέδευσε,	τῇ	δ' ὑστεραίᾳ τῶν Αθηναίων στησάντων
[13, 62]	μὲν οὖν τὴν ἡμέραν διεκαρτέρησαν,	τῇ	δ' ὑστεραίᾳ τῶν τριήρων ἐπιφαινομένων
[13, 88]	Καρχηδόνιοι παρατάττεσθαι μὲν οὐ τολμῶντες,	τῇ	δὲ σιτοδείᾳ δεινῶς πιεζούμενοι, μεγάλοις
[13, 96]	γὰρ τοὺς χρημάτων μὲν ἐνδεεῖς,	τῇ	δὲ ψυχῇ θρασεῖς ἐπιλέξας, ὑπὲρ
[13, 72]	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς ἔτυχε μὲν ἐν	τῇ	Δεκελείᾳ διατρίβων μετὰ τῆς δυνάμεως,
[13, 106]	Αθηναίους ὑποσπόνδους ἀφῆκεν. Εὐθὺς δὲ	τῇ	δυνάμει πλεύσας ἐπὶ Σάμον αὐτὸς
[13, 105]	στρατηγοὶ πυθόμενοι τοὺς Λακεδαιμονίους πάσῃ	τῇ	δυνάμει πολιορκεῖν Λάμψακον, συνήγαγόν τε
[13, 69]	ἐδεξιοῦντο, τοῖς εὐημερήμασιν ἅμα καὶ	τῇ	καθόδῳ συγχαίροντες. Ὁ δ' ἀσπασάμενος
[13, 2]	τῶν προεχόντων ταῖς δόξαις ἐπὶ	τῇ	καταλύσει τῆς δημοκρατίας, ἐμισοπονήρει καὶ
[13, 7]	προαπέστειλαν εἰς Σικελίαν. (Ἐν δὲ	τῇ	Κατάνῃ Νικίας καὶ Λάμαχος οἱ
[13, 68]	αὐτοῦ σχεδὸν ἅπαντες, ὥσθ' ἅμα	τῇ	κείνου καθόδῳ καὶ τὴν τῶν
[13, 48]	περὶ τοῦτον τὸν χρόνον ἐν	τῇ	Κορκύρᾳ γενέσθαι μεγάλην στάσιν καὶ
[13, 16]	τῶν ταρσῶν, ἅμα δὲ καὶ	τῇ	κραυγῇ τῶν ναυμαχούντων καὶ τῶν
[13, 101]	πολλοὺς ὄντας βοηθοὺς ἕξειν ἐν	τῇ	κρίσει. (Ὡς δ' εἰς τὴν
[13, 3]	ἐπὶ ταῖς πρῴραις ἐπισήμασι καὶ	τῇ	λαμπρότητι τῶν ὅπλων· ὁ δὲ
[13, 38]	τοῖς τῶν Αθηναίων στρατηγοῖς προσπλεῦσαι	τῇ	Λέσβῳ, κἀκεῖ παρὰ τῶν συμμάχων
[13, 79]	ἀποκρίσεις ἀμφιβόλους δόντες, ἐν μὲν	τῇ	Λιβύῃ μεγάλας παρεσκευάζοντο δυνάμεις, ἐπιθυμοῦντες
[13, 58]	γυναῖκες ἀναλογιζόμεναι μὲν τὴν ἐν	τῇ	Λιβύῃ μέλλουσαν αὑταῖς ἔσεσθαι δουλείαν,
[13, 15]	θρασέως ἐκινδύνευον καὶ τὸν ἐν	τῇ	μάχῃ θάνατον εὐγενῶς ὑπέμενον· οἱ
[13, 61]	ἀναλαβὼν καὶ τοὺς πεσόντας ἐν	τῇ	μάχῃ καταλιπών, ὥρμησεν ἐπ' οἴκου
[13, 60]	ἐλπίδος εἰς σωτηρίαν ὑποκειμένης, εἰ	τῇ	μάχῃ κρατήσειαν (ἂν) εὐθὺ τοὺς
[13, 99]	πάντες γὰρ ὑπελάμβανον τοὺς ταύτῃ	τῇ	μάχῃ νικήσαντας πέρας ἐπιθήσειν τῷ
[13, 61]	ἁλῶναι τὴν πόλιν, ἀπόντων ἐν	τῇ	μάχῃ τῶν κρατίστων ἀνδρῶν. (Διόπερ
[13, 4]	Αἱ δὲ τῶν Σικελῶν πόλεις	τῇ	μὲν εὐνοίᾳ πρὸς Συρακοσίους ἔρρεπον,
[13, 76]	δὲ ταῦτα πλεύσας εἰς Λέσβον,	τῇ	Μηθύμνῃ προσέβαλε μετὰ τῆς δυνάμεως
[13, 104]	(Καθ' ὃν δὴ χρόνον ἐν	τῇ	Μιλήτῳ τινὲς ὀλιγαρχίας ὀρεγόμενοι κατέλυσαν
[13, 77]	τῶν πολεμίων τριήρων ναυμαχῆσαι πρὸς	τῇ	Μιτυλήνῃ· οὕτως γὰρ ὑπελάμβανε νικῶν
[13, 9]	δ' εἴ τι πταίσειαν ἐν	τῇ	ναυμαχίᾳ, βοηθήσειν τοῖς φεύγουσιν ἤλπιζον.
[13, 100]	Αργινούσας κατέπλευσαν. Ἀπώλοντο δὲ ἐν	τῇ	ναυμαχίᾳ τῶν μὲν Αθηναίων ναῦς
[13, 79]	δυνάμεις, ἐπιθυμοῦντες ἁπάσας τὰς ἐν	τῇ	νήσῳ πόλεις καταδουλώσασθαι· πρὶν ἢ
[13, 51]	τὸ μὲν τῆς ναυμαχίας ἐν	τῇ	νήσῳ τῇ Πολυδώρου καλουμένῃ, τὸ
[13, 101]	ταῖς Αργινούσαις εὐημερίαν ἐπὶ μὲν	τῇ	νίκῃ τοὺς στρατηγοὺς ἐπῄνουν, ἐπὶ
[13, 2]	εἰς οἰκίαν μετοίκου τινὰς ἑωρακέναι	τῇ	νουμηνίᾳ περὶ μέσας νύκτας εἰσιόντας,
[13, 84]	ὧν ᾤκουν ἕκαστοι, καὶ ζεύγη	τῇ	νύμφῃ συνηκολούθησε πλείω τῶν ὀκτακοσίων·
[13, 22]	τῶν ἄλλων ὑπερέχειν ἡμερότητι σεμνυνόμενοι	τῇ	παρ' ἡμῶν εὐγνωμοσύνῃ πολυωρούμενοι, καὶ
[13, 95]	τυραννίδα περιπεποιῆσθαι. Καὶ τότε Διονύσιος	τῇ	παραπλησίᾳ μηχανῇ τὸ πλῆθος ἐξαπατήσας
[13, 43]	οὖν τοὺς Σελινουντίους οὐκ ἀρκουμένους	τῇ	παραχωρήσει τῆς ἀμφισβητησίμου χώρας, πρέσβεις
[13, 6]	τὴν ἀπάτην, ταχέως ἀναστρέψαντες προσέβαλον	τῇ	παρεμβολῇ τῶν Αθηναίων. ἐπεξελθόντων οὖν
[13, 110]	θάλατταν τὸ πᾶν διανύσαντες ἐπέθεντο	τῇ	παρεμβολῇ τῶν Καρχηδονίων, τοὺς πλείστους
[13, 109]	πρὸς τὴν τῶν Ιταλιωτῶν ἔφοδον	τῇ	παρεμβολῇ τῶν πολεμίων ἐπιπλεῦσαι. ~Εὐκαίρως
[13, 10]	οὖν συχνὰς ἡμέρας οἱ Συρακόσιοι	τῇ	παρεμβολῇ τῶν πολεμίων καὶ κατὰ
[13, 8]	Γύλιππος μετὰ τῶν Συρακοσίων προσέβαλε	τῇ	παρεμβολῇ τῶν πολεμίων, καὶ τὰς
[13, 90]	πολιτῶν πλούτῳ καὶ καλοκἀγαθίᾳ συνατυχῆσαι	τῇ	πατρίδι, βουληθέντα καταφυγεῖν σύν τισιν
[13, 15]	δι' ἑαυτοῦ τὴν νίκην περιγενέσθαι	τῇ	πατρίδι. ~Διὸ καὶ πολλοὶ ταῖς
[13, 43]	δι' ἑαυτοῦ τι κατασκευάσαι χρήσιμον	τῇ	πατρίδι. Θεωρῶν οὖν τοὺς Σελινουντίους
[13, 32]	συμμάχους, μὴ πάλιν ἕτερον ἐπάγειν	τῇ	πατρίδι κίνδυνον. ὑμεῖς δέ, ὦ
[13, 105]	Αλκιβιάδης ἔπραττεν ἐπιθυμῶν δι' ἑαυτοῦ	τῇ	πατρίδι μέγα τι κατεργάσασθαι καὶ
[13, 41]	καθόδου, πολλὰ κατεπαγγελλόμενος χρήσιμος ἔσεσθαι	τῇ	πατρίδι, ὁμοίως καὶ τὰ καθ'
[13, 22]	εὐτυχούντων ἀρετῆς. Διὸ μὴ φθονήσητε	τῇ	πατρίδι περιβόητον γενέσθαι παρὰ πᾶσιν
[13, 63]	Αθηναίους πολέμῳ στρατηγήσας καὶ πολλὰ	τῇ	πατρίδι χρήσιμος γενόμενος πλεῖστον ἴσχυσε
[13, 68]	Αθήνας, πολλὰ καὶ μεγάλα κατειργασμένοι	τῇ	πατρίδι. Ὡς δ' ἐγγὺς ἦσαν,
[13, 83]	οὔσης, καθάπερ φησὶ Τίμαιος ἐν	τῇ	πεντεκαιδεκάτῃ βίβλῳ, πάντας αὐτὸς ὑπεδέξατο,
[13, 48]	ἐκ Ναυπάκτου Μεσσηνίων κατέλιπεν ἐν	τῇ	πόλει, αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν
[13, 69]	(Αὐτὸς δ' Αλκιβιάδης προσβολὰς ποιησάμενος	τῇ	πόλει, ἐν μὲν τῷ πεφρουρημένῳ
[13, 66]	ξυλίνῳ τείχει. (Ὁ δ' ἐν	τῇ	πόλει καθεσταμένος ὑπὸ Λακεδαιμονίων Ιπποκράτης
[13, 67]	περὶ μέσας (τὰς) νύκτας προσέμιξαν	τῇ	πόλει, καὶ τὰς μὲν τριήρεις
[13, 108]	δὲ Καρχηδονίων ἀπὸ μέρους προσβαλλόντων	τῇ	πόλει καὶ τοῖς κριοῖς καταβαλλόντων
[13, 62]	τὸν ὄχλον. ~Οἱ δ' ἐν	τῇ	πόλει καταλειφθέντες διενυκτέρευον μὲν ἐν
[13, 30]	τῆς ἐλευθερίας, ἐψηφίσαντο τοὺς ἐν	τῇ	πόλει κατασφάξαι. (Ὠμόν τε καὶ
[13, 108]	πορευθεὶς παρὰ τὸν ὁμώνυμον ποταμὸν	τῇ	πόλει κατεστρατοπέδευσεν. (Ἐχόντων δὲ τῶν
[13, 79]	Ὧν συμφυγόντων εἰς τὸν ἐν	τῇ	πόλει λιμένα, διέπλευσε τὰ διαφράγματα,
[13, 27]	γὰρ λόγου καὶ παιδείας ἐν	τῇ	πόλει μετεσχήκατε, δότε τὸν ἔλεον
[13, 6]	αὐλιζομένους ἀπὸ τῶν ὅπλων ἐν	τῇ	πόλει νυκτὸς ἄφνω συλλαβόντες τὰς
[13, 7]	ἔπλευσαν εἰς Συρακούσας. Καὶ προσενεχθέντες	τῇ	πόλει νυκτὸς ἔλαθον τοὺς Συρακοσίους
[13, 111]	τοῖς Καρχηδονίοις ὡς μένοντος ἐν	τῇ	πόλει. Οὗτοι μὲν οὖν ἤδη
[13, 87]	ἀσφαλείας διεσώθησαν εἰς τὴν πρὸς	τῇ	πόλει παρεμβολήν. Ὁ δὲ Δαφναῖος
[13, 51]	πρώτην. (Οἱ μὲν οὖν ἐν	τῇ	πόλει Πελοποννήσιοι καὶ πάντες οἱ
[13, 73]	δύναμιν καὶ προεκαλεῖτο τοὺς ἐν	τῇ	πόλει περὶ τοῦ τροπαίου διαγωνίσασθαι.
[13, 52]	προτέρων συμφορῶν ἀνελπίστους εὐτυχίας ὁρῶν	τῇ	πόλει προσγεγενημένας μετέωρος ἦν ἐπὶ
[13, 88]	τεταγμένων διέγνωσαν ἐξετάσαι τὸν ἐν	τῇ	πόλει σῖτον· ὃν εὑρόντες παντελῶς
[13, 92]	γὰρ διὰ τὰς γεγενημένας ἐν	τῇ	πόλει στάσεις φυγόντας, νῦν γε
[13, 102]	μὲν περὶ ἡμῶν κυρωθέντα συνενέγκαι	τῇ	πόλει· τὰς δὲ ὑπὲρ τῆς
[13, 54]	αὐτῷ κτισθείσης πόλεως αἴτιον ἐγενήθη	τῇ	πόλει τῆς ἐπωνυμίας. (Εἶχε δὲ
[13, 48]	δέ τινας ἡμέρας τῶν ἐν	τῇ	πόλει τινες φρονοῦντες τὰ τῶν
[13, 85]	οὐ προσδεξαμένων δὲ τῶν ἐν	τῇ	πόλει τοὺς λόγους, εὐθὺς τὰ
[13, 47]	Πάρον καὶ καταλαβὼν ὀλιγαρχίαν ἐν	τῇ	πόλει, τῷ μὲν δήμῳ τὴν
[13, 66]	Λακεδαιμόνιος ἁρμοστὴς εἶχε πολλοὺς ἐν	τῇ	πόλει τῶν Πελοποννησίων καὶ μισθοφόρους.
[13, 22]	βωμὸν ἐλέου καθιδρυσάμενοι τοῦτον ἐν	τῇ	πόλει τῶν Συρακοσίων εὑρήσουσιν. (Ἐξ
[13, 4]	Δεξαμένων δ' αὐτοὺς τῶν ἐν	τῇ	πόλει φιλοφρόνως, παρέπλευσαν ἐκεῖθεν εἰς
[13, 51]	τῆς ναυμαχίας ἐν τῇ νήσῳ	τῇ	Πολυδώρου καλουμένῃ, τὸ δὲ τῆς
[13, 2]	ἰδιωτῶν οἱ ταῖς οὐσίαις εὐποροῦντες	τῇ	προθυμίᾳ τοῦ δήμου χαρίζεσθαι βουλόμενοι
[13, 22]	ἰδιώτου τῆς Ασίας ὅλης ἐβασίλευσε;	Τῇ	πρὸς τοὺς κρατηθέντας εὐγνωμοσύνῃ. Κροῖσον
[13, 64]	δικαστήριον δωροδοκῆσαι. (Οἱ δ' ἐν	τῇ	Πύλῳ Μεσσήνιοι μέχρι μέν τινος
[13, 104]	μὲν ἦρχεν Αλεξίας, ἐν δὲ	τῇ	Ρώμῃ ἀντὶ τῶν ὑπάτων τρεῖς
[13, 80]	τὴν ἀρχὴν Καλλίας, ἐν δὲ	τῇ	Ρώμῃ κατεστάθησαν ὕπατοι Λεύκιος Φούριος
[13, 43]	μὲν ἦρχε Γλαύκιππος, ἐν δὲ	τῇ	Ρώμῃ κατεστάθησαν ὕπατοι Μάρκος Κορνήλιος
[13, 79]	τε πλήθει τῶν νεῶν καὶ	τῇ	ῥώμῃ τῶν ἐπιβατῶν ἐξέωσε τοὺς
[13, 5]	ἐκποδὼν ἐχωρίσθη. Οἱ δ' ἐν	τῇ	Σαλαμινίᾳ νηὶ παραγενόμενοι τὸ μὲν
[13, 85]	τειχομαχήσαντες καὶ συχνοὺς ἀνελόντες ἀνεκαλέσαντο	τῇ	σάλπιγγι τοὺς μαχομένους· τῆς δὲ
[13, 79]	ἀμφοτέροις ἀπολλυμένων, ὁ Καλλικρατίδας ἀνεκαλέσατο	τῇ	σάλπιγγι τοὺς στρατιώτας, βουλόμενος αὐτοὺς
[13, 41]	δ' αὐτὸν ἀποδεξαμένων τῶν ἐν	τῇ	Σάμῳ, διελέγετο πρὸς αὐτοὺς περὶ
[13, 43]	ἧτταν ἐφυγαδεύθη καὶ κατεβίωσεν ἐν	τῇ	Σελινοῦντι. (Ὁ δ' οὖν Αννίβας,
[13, 79]	Λιβύων τοὺς βουλομένους ἔκτισαν ἐν	τῇ	Σικελίᾳ πρὸς αὐτοῖς τοῖς θερμοῖς
[13, 108]	δενδροτομοῦντες τὴν χώραν τάφρον περιεβάλοντο	τῇ	στρατοπεδείᾳ· προσεδέχοντο γὰρ τὸν Διονύσιον
[13, 84]	τὸ ἑξῆς ὁδοί, πάντων συμφιλοτιμουμένων	τῇ	τἀνδρὸς μεγαλοπρεπείᾳ. Κατ' ἐκεῖνον γὰρ
[13, 98]	τὰς καλουμένας Αργινούσας νήσους συμπεριέλαβε	τῇ	τάξει, σπεύδων ὅτι πλεῖστον παρεκτεῖναι
[13, 106]	ταχέως ἀπεβίβασεν· ὁ δὲ ὀξέως	τῇ	τοῦ καιροῦ ῥοπῇ χρησάμενος μέρος
[13, 99]	αὐτῶν ἀνακρούσασθαι, Περικλῆς μὲν ἐπέβαλε	τῇ	τοῦ Καλλικρατίδα νηὶ σιδηρᾶν χεῖρα,
[13, 99]	(Τὸ δὲ τελευταῖον δοὺς ἐμβολὴν	τῇ	τοῦ Περικλέους τριήρει βιαιότερον, τῆς
[13, 75]	τῶν συγγενῶν παρεδόθησαν, ὅπως μὴ	τῇ	τοῦ πλήθους ὀργῇ παραδοθῶσιν, ὧν
[13, 14]	τε πλήθει τῶν νεῶν καὶ	τῇ	τῶν ἀγωνιζομένων ὑπὲρ τῆς σωτηρίας
[13, 29]	τάξει θῶμεν τοὺς αἰχμαλώτους; Ἐν	τῇ	τῶν ἠτυχηκότων; καὶ τίς αὐτοὺς
[13, 81]	ἐλευθερίας κίνδυνον. (Ακραγαντῖνοι δέ, ὁμοροῦντες	τῇ	τῶν Καρχηδονίων ἐπικρατείᾳ, διελάμβανον, ὅπερ
[13, 21]	ἑαυτοὺς μετὰ τῶν ὅπλων πιστεύσαντες	τῇ	τῶν κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ· διόπερ οὐκ
[13, 23]	Ελλήνων τοὺς παραδόντας ἑαυτοὺς καὶ	τῇ	τῶν κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ πιστεύσαντας ἀπαραιτήτου
[13, 27]	τυγχάνοντας. Οἱ μὲν γὰρ σύμμαχοι	τῇ	τῶν κρατούντων ὑπεροχῇ βιασθέντες ἠναγκάσθησαν
[13, 37]	Οὐ μὴν τὰ πράγματά γε	τῇ	τῶν πολλῶν ὑπολήψει τέλος ἔσχεν
[13, 12]	τὸν βραδύνοντα. (Μελλόντων δ' αὐτῶν	τῇ	ὑστεραίᾳ πλεῖν, ἐξέλιπεν ἡ σελήνη
[13, 22]	μόνον τοῖς ὅπλοις, ἀλλὰ καὶ	τῇ	φιλανθρωπίᾳ. (Φανήσονται γὰρ οἱ τῶν
[13, 20]	(Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ τὸν ὀφειλόμενον	τῇ	φύσει θάνατον εἰς πατρίδος σωτηρίαν
[13, 65]	χωρίον Αταρνέα καλούμενον κατελάβοντο, σφόδρα	τῇ	φύσει καθεστηκὸς ὀχυρόν, καὶ τὸ
[13, 71]	πορθουμένη. (Ὁ δ' Αντίοχος ὢν	τῇ	φύσει πρόχειρος, καὶ σπεύδων δι'
[13, 76]	παρέλαβεν ἑκατὸν τεσσαράκοντα. Ἐν δὲ	τῇ	Χίων χώρᾳ Δελφίνιον κατεχόντων Αθηναίων,
[13, 26]	ἣν ἰδίᾳ παρὰ θεῶν λαβόντες	τῇ	χρείᾳ κοινὴν ἐποίησαν· οὗτοι νόμους
[13, 76]	φρούριον παραλαβὼν κατέσκαψεν, ἐπὶ δὲ	Τηίους	πλεύσας, καὶ νυκτὸς παρεισπεσὼν ἐντὸς
[13, 52]	μοι διδάξαι, πῶς τοσαῦτα καὶ	τηλικαῦτα	πλεονεκτοῦντες ἐν τῷ πολεμεῖν εἰρήνην
[13, 60]	μηδέποτ' ἂν ἐλπίσαι τοὺς συγκεκλεισμένους	τηλικαῦτα	τολμήσειν, οὐ μετρίως ἠλαττοῦντο· εἰς
[13, 96]	ξενικῶν, τούς τε Καρχηδονίους ἐδεδοίκεισαν	τηλικαύτας	ἔχοντας δυνάμεις. (Ὁ δ' οὖν
[13, 51]	ὡς ἂν δύο δυνάμεις ἅμα	τηλικαύτας	νενικηκότες. ~Ἀπενεχθείσης δὲ τῆς νίκης
[13, 30]	τὸν ἔμπροσθεν χρόνον, ἐξαίφνης ἀνελπίστως	τηλικαύτῃ	δυνάμει Συρακοσίους ἐπολιόρκησαν. (Ὑπερηφάνων ἐστὶ
[13, 32]	ποτ' ἔγωγε πιστεύσαιμι, ὡς Αθηναῖοι	τηλικαύτην	ἔχθραν ἐπανῃρημένοι βεβαίαν φυλάξουσι τὴν
[13, 37]	εἰς Φοινίκην. Τότε μὲν οὖν	τηλικαύτην	τῶν Λακεδαιμονίων συμμαχίαν παρείλατο· μετὰ
[13, 68]	λαμπρὸς καὶ μεγαλεπίβολος. (Καθόλου δὲ	τηλικαύτην	ὑπόληψιν εἶχον ὑπὲρ αὐτοῦ σχεδὸν
[13, 51]	πάλιν ἐξαίφνης ταῖς ψυχαῖς διηγείροντο	τηλικαύτης	βοηθείας παραγεγενημένης. (Ἑπὶ πολὺν δὲ
[13, 21]	εἰ δὲ πιστεύσαντες τιμωρίας τεύξονται	τηλικαύτης,	οἱ μὲν παθόντες ἀναδέξονται τὴν
[13, 21]	συμφοραῖς περιπεσεῖσθαι; Ἀπὸ γὰρ τῆς	τηλικαύτης	παρασκευῆς οὔτε ναῦς οὔτ' ἀνὴρ
[13, 107]	Πειραιέα κατέπλευσεν. Οἱ δ' Αθηναῖοι	τηλικούτοις	περιεχόμενοι κακοῖς ὅμως ἀντεῖχον, καὶ
[13, 41]	γενομένων τῶν τριήρων ἐπεγενήθη χειμὼν	τηλικοῦτος	ὥστε τὰς μὲν ναῦς ἁπάσας
[13, 30]	φορτίον οὐ φέροντες, τὴν πελάγει	τηλικούτῳ	διειργομένην Σικελίαν ἐπεθύμησαν κατακληρουχῆσαι, τοὺς
[13, 38]	μετέωρος ἦν ταῖς ἐλπίσι, νομίζων	τηλικούτῳ	στόλῳ καταλύσειν τὴν Αθηναίων ἡγεμονίαν·
[13, 40]	φοβηθέντες δὲ οἱ Πελοποννήσιοι πρὸς	τὴν	Αβυδον ἔφυγον, ἐξαπτομένων τῶν Αθηναίων
[13, 108]	δὲ γυναικῶν ἐπὶ τοὺς κατὰ	τὴν	ἀγορὰν βωμοὺς καταφυγουσῶν καὶ δεομένων
[13, 33]	δὲ στάσεως καὶ ταραχῆς κατὰ	τὴν	ἀγορὰν γενομένης, ἀγνοήσας μετὰ τοῦ
[13, 88]	τριήρεις. (Διόπερ ὀλιγώρως αὐτῶν παραπεμψάντων	τὴν	ἀγοράν, Ιμίλκας ἐκπλεύσας τεσσαράκοντα τριήρεσιν
[13, 75]	σὺν τοῖς ὅπλοις ἦλθον εἰς	τὴν	ἀγοράν, καθ' ἣν μετὰ πολλοῦ
[13, 113]	ὀλίγοι παντελῶς ἦσαν δὲ περὶ	τὴν	ἀγοράν καὶ κυκλωθέντες ὑπὸ τῶν
[13, 48]	φρονοῦντες τὰ τῶν φυγάδων κατελάβοντο	τὴν	ἀγοράν, καὶ μεταπεμψάμενοι τοὺς φυγάδας
[13, 33]	ἐάν τις ὅπλον ἔχων εἰς	τὴν	ἀγορὰν παραγένηται, θάνατον εἶναι πρόστιμον,
[13, 88]	μεταπεμψάμενος τεσσαράκοντα τριήρεις ἐπέθετο τοῖς	τὴν	ἀγορὰν παρακομίζουσιν· οἱ δὲ Συρακόσιοι,
[13, 57]	ἐπηρμένοι σφάττειν παρεκελεύοντο. (Εἰς δὲ	τὴν	ἀγορὰν συνδραμόντων τῶν Σελινουντίων, οὗτοι
[13, 33]	μετὰ τοῦ ξίφους παρῆν εἰς	τὴν	ἀγοράν. Τῶν δὲ ἰδιωτῶν τινος
[13, 96]	θυγατέρα τοῦ καταπολεμήσαντος Αθηναίους, καὶ	τὴν	ἀδελφὴν ἔδωκε Πολυξένῳ τῆς Ερμοκράτους
[13, 31]	ἐθισθῶσιν. οὐ γὰρ δίκαιόν ἐστι	τὴν	Αθηναίων ἄγνοιαν Συρακοσίοις φέρειν ἀπώλειαν,
[13, 38]	ἐλπίσι, νομίζων τηλικούτῳ στόλῳ καταλύσειν	τὴν	Αθηναίων ἡγεμονίαν· (Μετ' ὀλίγον δὲ
[13, 44]	καὶ μισθοὺς ἀξιολόγους δόντες εἰς	τὴν	Αἴγεσταν κατέστησαν. (Οἱ δὲ Σελινούντιοι
[13, 43]	τῆς παρακειμένης ἀπετέμοντο, τηνικαῦθ' οἱ	τὴν	Αἴγεσταν οἰκοῦντες πρέσβεις ἀπέστειλαν εἰς
[13, 25]	ἡγεμονίαν. (Καὶ γὰρ πρότερον περὶ	τὴν	Αἴγυπτον τριακοσίας τριήρεις αὐτάνδρους ἀπολέσας
[13, 55]	ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀγωνιζομένοις παρεκόμιζον,	τὴν	αἰδῶ καὶ τὴν ἐπὶ τῆς
[13, 100]	(Μετὰ δὲ ταῦτα οἱ περὶ	τὴν	Αἰολίδα καὶ τὴν Ιωνίαν καὶ
[13, 31]	δώσομεν, ἐὰν εἰς τοὺς συμβούλους	τὴν	αἰτίαν ἀναφέρωσιν, εὐχερῆ τοῖς πονηροῖς
[13, 10]	οἱ Συρακόσιοι πολλὰ διὰ ταύτην	τὴν	αἰτίαν ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα
[13, 13]	Συρακόσιοι παρά τινων αὐτομόλων πυθόμενοι	τὴν	αἰτίαν τοῦ ὑπερτεθεῖσθαι τὸν ἀπόπλουν,
[13, 91]	κτῆσιν ἀποσκευάζεσθαι. (Οἱ δὲ διαφυγόντες	τὴν	αἰχμαλωσίαν Ακραγαντῖνοι παραγενηθέντες εἰς Συρακούσας
[13, 58]	τῆς ἰδίας ἀρετῆς. (Οἱ δὲ	τὴν	αἰχμαλωσίαν διαφυγόντες Σελινούντιοι, τὸν ἀριθμὸν
[13, 25]	αὐτοὺς τῷ θυμῷ μόνον χαριούμεθα,	τὴν	ἄκαρπον ἐπιθυμίαν ἐκπληροῦντες, φυλάξαντες δὲ
[13, 81]	χρόνους τῆς Λιβύης πεφυτευμένης οἱ	τὴν	Ακραγαντίνην νεμόμενοι τὸν ἐκ τῆς
[13, 103]	τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν κατέστροφεν, εἰς	τὴν	Ακράγαντος ἅλωσιν, ἐν βύβλοις ἑπτὰ
[13, 86]	ἐποιεῖτο. (Οἱ δὲ Συρακόσιοι θεωροῦντες	τὴν	Ακράγαντος πολιορκίαν, καὶ φοβούμενοι μὴ
[13, 54]	πέλαγος, κατέπλευσε τῆς Σικελίας ἐπὶ	τὴν	ἄκραν τὴν ἀπέναντι τῆς Λιβύης,
[13, 95]	τοῦτο δὲ πράξας συνέφυγεν εἰς	τὴν	ἀκρόπολιν, καὶ διενυκτέρευσε πυρὰ καίων
[13, 65]	λαβὼν χρήματα κατήγαγεν αὐτοὺς καὶ	τὴν	ἀκρόπολιν τῶν Χίων κατελάβετο. (Οἱ
[13, 68]	ἐπιμελῶς κεκοσμημένας. Πλεῖστοι δ' ἐπὶ	τὴν	Αλκιβιάδου θέαν συνέδραμον ἐπὶ τοὺς
[13, 69]	στόλος, ἐπέστρεψε τὸ πλῆθος ἐπὶ	τὴν	Αλκιβιάδου ναῦν, ἐξ ἧς ἐκβάντα
[13, 89]	ἀσθενείας κατελείποντο· πολλοὶ δὲ καὶ	τὴν	ἀλλαγὴν τῆς πατρίδος θανάτου τιμώμενοι
[13, 91]	Ιταλίαν τέκνα καὶ γυναῖκας καὶ	τὴν	ἄλλην κτῆσιν ἀποσκευάζεσθαι. (Οἱ δὲ
[13, 54]	πολιορκίας μηχανήματα καὶ βέλη καὶ	τὴν	ἄλλην παρασκευὴν ἅπασαν. Περαιωθεὶς δὲ
[13, 11]	τὰ πρὸς πολιορκίαν ὄργανα καὶ	τὴν	ἄλλην παρασκευὴν ἐν στρογγύλοις πλοίοις
[13, 2]	δὲ τῶν τὸν σῖτον καὶ	τὴν	ἄλλην παρασκευὴν κομιζόντων πολύς τις
[13, 8]	τόπον πᾶσαν τὴν δύναμιν εἰς	τὴν	ἄλλην παρεμβολὴν μετήγαγον. (Τούτων δὲ
[13, 63]	τῶν τειχῶν. (Παραπλησίως δὲ καὶ	τὴν	ἄλλην χώραν ἅπασαν τὴν ὑπὸ
[13, 96]	πολυχρονιωτάτην. (Οἱ δὲ Καρχηδόνιοι μετὰ	τὴν	ἅλωσιν τῆς πόλεως τὰ μὲν
[13, 82]	ἐν δὲ τῷ πρὸς δυσμὰς	τὴν	ἅλωσιν τῆς Τροίας, ἐν ᾗ
[13, 27]	πόλεως ἀνῃρημένης; Βραχὺ τὸ διὰ	τὴν	ἁμαρτίαν μῖσος, μεγάλα δὲ καὶ
[13, 100]	μέγεθος τῶν κυμάτων ἀντιλέγειν πρὸς	τὴν	ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν. (Τέλος δὲ
[13, 104]	τὴν ἀρχὴν παραλαβόντων Αθηναῖοι μετὰ	τὴν	ἀναίρεσιν τῶν στρατηγῶν ἐπὶ τὴν
[13, 1]	γὰρ χρόνον ἀπολαβόντες τῇ γραφῇ,	τὴν	ἀναστροφὴν ἂν εἴχομεν τὸν ἀπὸ
[13, 110]	πλήθει τῶν βαρβάρων καταπονούμενοι κατὰ	τὴν	ἀναχώρησιν εἰς τὸ τοῦ χάρακος
[13, 24]	κολάζει, πολὺ δὲ μᾶλλον ἀδικεῖ	τὴν	ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν. (Εἴποι γὰρ ἄν
[13, 24]	ἵστασθαι τὴν διαφορὰν βούλεσθε, μάθετε	τὴν	ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν ὑπερφρονοῦντες· εἷς γὰρ
[13, 28]	οἳ τὸ γῆρας αὐτοῦ διὰ	τὴν	ἀπαιδίαν ἐλεεινὸν πεποιήκασι, καὶ παριὼν
[13, 18]	τινας ἐνέπρησαν καὶ τὰ πρὸς	τὴν	ἀπαλλαγὴν παρεσκευάζοντο. (Φανεροῦ δ' ὄντος
[13, 18]	ἀπηγγελκότας, διεταράχθησαν οὐ μικρῶς καὶ	τὴν	ἀπαλλαγὴν ὑπερέθεντο· ᾧπερ εἰ μὴ
[13, 67]	ὄντες Πελοποννήσιοι καὶ πάντες οἱ	τὴν	ἀπάτην ἀγνοοῦντες ἐξεβοήθουν ἐπὶ τοὺς
[13, 6]	στρατηγοὶ τῶν Συρακοσίων ὡς ᾔσθοντο	τὴν	ἀπάτην, ταχέως ἀναστρέψαντες προσέβαλον τῇ
[13, 11]	Αθηναῖοι καὶ νυκτὸς οὔσης διὰ	τὴν	ἀπειρίαν τῶν τόπων ἄλλοι κατ'
[13, 54]	τῆς Σικελίας ἐπὶ τὴν ἄκραν	τὴν	ἀπέναντι τῆς Λιβύης, καλουμένην Λιλύβαιον·
[13, 92]	τὸ θεωρεῖν ἑαυτῷ μὲν περιεσομένην	τὴν	ἀπέχθειαν, ἐκείνῳ δὲ τὴν παρὰ
[13, 74]	εἰς Ολυμπίαν, ὁ Αλκιβιάδης κατὰ	τὴν	ἀπογραφὴν τὴν εἰωθυῖαν γίνεσθαι τοὺς
[13, 31]	αἰτίαν ἀναφέρωσιν, εὐχερῆ τοῖς πονηροῖς	τὴν	ἀπολογίαν παρεξόμεθα. Ἁπλῶς δὲ πάντων
[13, 106]	πεπληρωμένων θόρυβος κατεῖχεν ἅπαντας διὰ	τὴν	ἀπροσδόκητον ἐπιφάνειαν τῶν πολεμίων. (ὁ
[13, 69]	δὲ καὶ τοὺς Εὐμολπίδας ἆραι	τὴν	ἀράν, ἣν ἐποιήσαντο κατ' αὐτοῦ
[13, 98]	εἰπὼν οὐκ ὀλίγους ἐποίησε ζηλῶσαι	τὴν	ἀρετὴν αὐτοῦ καὶ προθυμοτέρους γενέσθαι
[13, 35]	ἀπολείπων ἀναθεώρησιν. (Ἐμαρτύρησε δ' αὐτοῦ	τὴν	ἀρετὴν καὶ τὴν σκληρότητα τῆς
[13, 105]	εὐεργεσιῶν τὸν δῆμον ἀποκαταστῆσαι εἰς	τὴν	ἀρχαίαν εὔνοιαν. Οἱ δὲ τῶν
[13, 32]	τὴν εὔνοιαν, ἀναλαβόντες δ' αὑτοὺς	τὴν	ἀρχαίαν προαίρεσιν εἰς τέλος ἄξουσιν.
[13, 99]	τῶν Αθηναίων ἀφεστηκότες, μήποτε Αθηναῖοι	τὴν	ἀρχὴν ἀνακτησάμενοι τιμωρίαν παρ' αὐτῶν
[13, 94]	οὖν βούλεσθαι στρατηγεῖν, ἀλλὰ παρεῖναι	τὴν	ἀρχὴν ἀποθησόμενος· οὐ γὰρ ἀνεκτὸν
[13, 54]	τέλος ἐχουσῶν Αθήνησι μὲν παρέλαβε	τὴν	ἀρχὴν Διοκλῆς, ἐν Ρώμῃ δὲ
[13, 70]	πρὸς πᾶσαν περίστασιν· ὃς παραλαβὼν	τὴν	ἀρχὴν ἐκ τῆς Πελοποννήσου στρατιώτας
[13, 28]	ἐπὶ τὸ βῆμα τῶν λόγων	τὴν	ἀρχὴν ἐντεῦθεν ἐποιήσατο. (Θαυμάζω μεγάλως,
[13, 80]	τέλος ἐχουσῶν Αθήνησι μὲν παρέλαβε	τὴν	ἀρχὴν Καλλίας, ἐν δὲ τῇ
[13, 76]	Σπαρτιατῶν· ὁμολογουμένως δὲ καὶ κατὰ	τὴν	ἀρχὴν οὐδὲν ἔπραξεν ἄδικον οὔτ'
[13, 104]	Κορνήλιος, Γάιος Σερουίλιος. Τούτων δὲ	τὴν	ἀρχὴν παραλαβόντων Αθηναῖοι μετὰ τὴν
[13, 76]	τέλος ἐχουσῶν Αθήνησι μὲν Αντιγένης	τὴν	ἀρχὴν παρέλαβε, Ρωμαῖοι δ' ὑπάτους
[13, 75]	ἄρξας ἔτη πεντήκοντα, διαδεξάμενος δὲ	τὴν	ἀρχὴν Παυσανίας ἦρξεν ἔτη τετταρακαίδεκα.
[13, 42]	Θεόπομπος ἀφ' ὧν ἀπέλιπε Θουκυδίδης	τὴν	ἀρχὴν πεποίηνται, καὶ Ξενοφῶν μὲν
[13, 68]	διελθόντος Αθηναῖοι μὲν Εὐκτήμονι παρέδωκαν	τὴν	ἀρχήν, Ρωμαῖοι δ' ὑπάτους κατέστησαν
[13, 1]	Συρακοσίους στρατείας, καταλήξομεν δ' ἐπὶ	τὴν	ἀρχὴν τοῦ δευτέρου πολέμου Καρχηδονίοις
[13, 90]	τοὺς Καρχηδονίους· θεωροῦντα δὲ αὐτῶν	τὴν	ἀσέβειαν, ἐμπρῆσαι τὸν νεὼν καὶ
[13, 5]	κατέπλευσεν, εἴτε καὶ συνειδὼς αὑτῷ	τὴν	ἀσέβειαν ὁ Αλκιβιάδης εἴτε καὶ
[13, 22]	τῆς ἡμερότητος ἅπαντες οἱ κατὰ	τὴν	Ασίαν ἀλλήλους φθάνοντες εἰς τὴν
[13, 42]	οὖν κατὰ τὴν Ελλάδα καὶ	τὴν	Ασίαν ἐν τούτοις ἦν. Ρωμαῖοι
[13, 25]	τε κατὰ τὴν Εὐρώπην καὶ	τὴν	Ασίαν ἔχει τὴν ἡγεμονίαν. (Καὶ
[13, 39]	μὲν οὖν ἐκ τοῦ πρὸς	τὴν	Ασίαν μέρους ἔστησαν τὰς ναῦς,
[13, 47]	μετὰ Φαρναβάζου τὰς συμμαχούσας κατὰ	τὴν	Ασίαν πόλεις Αθηναίοις πολιορκήσειν. (Χαλκιδεῖς
[13, 71]	μακρὰν τῆς γῆς, Αθηναῖοι διὰ	τὴν	ἀταξίαν ἠλαττώθησαν καὶ ναῦς ἀπέβαλον
[13, 9]	μετὰ τῶν συμμάχων ἐνέβαλον εἰς	τὴν	Αττικήν, Αγιδός ἡγουμένου καὶ Αλκιβιάδου
[13, 104]	πόλιν. (Μετὰ δὲ ταῦτ' ἐπὶ	τὴν	Αττικὴν καὶ πολλοὺς τόπους πλεύσας
[13, 106]	περὶ τοῦ τὴν εἰσβολὴν εἰς	τὴν	Αττικὴν μὴ ποιήσασθαι κατεδικάσθη θανάτῳ,
[13, 107]	μετὰ πολλῆς δυνάμεως ἐμβαλόντες εἰς	τὴν	Αττικὴν πρὸς τοῖς τείχεσιν ἐστρατοπέδευον,
[13, 24]	τὴν τόλμαν καταπονοῦντες, ὧν δὲ	τὴν	ἀτυχίαν οἰκτείροντες. Θραύεται γὰρ ἡμῶν
[13, 96]	κατὰ μέρος αὐτοῦ πράξεις καὶ	τὴν	αὔξησιν τῆς ἀρχῆς ἐν τοῖς
[13, 87]	γὰρ τοὺς Ιμεραίους ἐγίνωσκε παρὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν τοῖς ὅλοις ἐπταικότας.
[13, 12]	ἀναγωγῆς, οἱ δὲ τῷ Νικίᾳ	τὴν	αὐτὴν γνώμην ἀπεφαίνοντο· διόπερ οὐδὲν
[13, 75]	~Προσετέθη δὲ καὶ συνωρὶς κατὰ	τὴν	αὐτὴν Ολυμπιάδα, καὶ παρὰ Λακεδαιμονίοις
[13, 108]	κατὰ τὴν ὁμώνυμον ἡμέραν καὶ	τὴν	αὐτὴν ὥραν ἐν ᾗ Καρχηδόνιοι
[13, 63]	ἐν ταῖς Συρακούσαις παρεσκευάζετο πρὸς	τὴν	αὑτοῦ κάθοδον ἐπιμελῶς, εἰδὼς τοὺς
[13, 91]	τὰ δὲ πλήθη παρώξυνε πρὸς	τὴν	αὐτῶν τιμωρίαν, παρακαλῶν μὴ περιμεῖναι
[13, 21]	τοὺς ἀδίκου πολέμου καταρχομένους καὶ	τὴν	αὑτῶν ὑπεροχὴν οὐκ ἐνεγκόντας ἀνθρωπίνως
[13, 112]	Εἰ γὰρ παραδοξότερον ἐκείνων ποιήσαιτο	τὴν	ἄφιξιν, ἤλπιζε ῥᾳδίως κρατήσειν τῆς
[13, 71]	Λύσανδρος πεπυσμένος παρά τινων αὐτομόλων	τὴν	ἄφοδον Αλκιβιάδου καὶ τῶν ἀρίστων
[13, 75]	μετ' ὀλίγων προσελθὼν τῷ κατὰ	τὴν	Αχραδινὴν πυλῶνι, καὶ τῶν φίλων
[13, 55]	δὲ ταῦτα πολλῶν συνδραμόντων ἐπὶ	τὴν	βοήθειαν ἐξεώσθησαν καὶ συχνοὺς ἑαυτῶν
[13, 59]	ἀνῳκοδόμησαν. Παρεγενήθησαν δ' αὐτοῖς εἰς	τὴν	βοήθειαν οἵ τ' ἐξ Ακράγαντος
[13, 59]	ἐπίλεκτοι, προαπεσταλμένοι κατὰ σπουδὴν ἐπὶ	τὴν	βοήθειαν. Πυθόμενοι δὲ τὴν πόλιν
[13, 77]	μὲν οὖν ἁπάσαις ἀνηγμένος ἐπὶ	τὴν	βοήθειαν τῆς Μηθύμνης· (εὑρὼν δὲ
[13, 36]	διαλογιζόμενος ἀποστεῖλαι τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐπὶ	τὴν	βοήθειαν. ~Τοιούτων δ' ἐλαττωμάτων τοῖς
[13, 109]	δὲ τοσαύτης δυνάμεως ἐξορμήσας ἐπὶ	τὴν	βοήθειαν τοῖς Γελῴοις, ὡς ἤγγισε
[13, 86]	τύχης, πάλαι μὲν ἔσπευδον ἐκπέμψαι	τὴν	βοήθειαν, τότε δὲ παραγενομένων τῶν
[13, 112]	πόλεων ἀσφαλῶς δυναστεύειν. (Ἀνελογίζοντο γὰρ	τὴν	βραδυτῆτα τῆς βοηθείας, τὸ μηδένα
[13, 88]	πόλεμον ἐν ἄλλῳ συστήσασθαι τόπῳ·	τὴν	γὰρ τροφὴν ἐκλιπεῖν. Διόπερ οἱ
[13, 52]	ἐν τοῖς κατὰ θάλατταν πράγμασι,	τήν	γε κατὰ γῆν ἡγεμονίαν ὁμολογουμένως
[13, 93]	τῆς δυνάμεως ἐπὶ πρώτην στρατεύειν	τὴν	Γέλαν, ἐδέοντο τοῦ Διονυσίου μεῖναι
[13, 112]	τοῖς νεωρίοις ἀγνοοῦντας τὰ περὶ	τὴν	Γέλαν, εἰσῆλθον οὐδενὸς κωλύσαντος, καὶ
[13, 89]	μετὰ τῶν ὅπλων παρέπεμπον εἰς	τὴν	Γέλαν· ἡ δ' ὁδὸς καὶ
[13, 89]	ὁδὸς καὶ πάντα τὰ πρὸς	τὴν	Γελῴαν ἀποκεκλιμένα τῆς χώρας μέρη
[13, 78]	τεταγμένοι διεκώλυον τοὺς ἀποτολμῶντας εἰς	τὴν	γῆν ἀποβαίνειν. ~Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι
[13, 71]	ἐζωγρήθησαν, οἱ δὲ λοιποὶ πρὸς	τὴν	γῆν διενήξαντο. Αλκιβιάδης δὲ πυθόμενος
[13, 78]	πόλιν ἐπανόδου διακλείσασαι φυγεῖν πρὸς	τὴν	γῆν ἐβιάσαντο. Ἐπικειμένων δὲ τῶν
[13, 13]	στενὸν τόπον καὶ βιασθεὶς εἰς	τὴν	γῆν ἐκπεσεῖν, αὐτὸς μὲν ὑπό
[13, 78]	σωτηρίαν ἄλλην ὑποκειμένην, κατέφυγον πρὸς	τὴν	γῆν, καὶ καταλιπόντες τὰ σκάφη
[13, 17]	ὅσας δυνατὸν ἦν εἷλκον ἐπὶ	τὴν	γῆν, καὶ τοὺς τετελευτηκότας πολίτας
[13, 9]	ἀτάκτως διωκόντων οἱ Αθηναῖοι πρὸς	τὴν	γῆν καταφεύγειν οὐ δυνάμενοι διὰ
[13, 46]	δ' οἱ μὲν Λακεδαιμόνιοι πρὸς	τὴν	γῆν κατενεχθέντες ἔφυγον πρὸς τὸ
[13, 16]	Συρακοσίων, ὥστ' ἐνίοτε τοὺς παρὰ	τὴν	γῆν ναυμαχοῦντας συμμάχους ἔχειν τοὺς
[13, 50]	λοιποὺς τῶν ἐπιβατῶν ἀπεβίβασεν εἰς	τὴν	γῆν, σπεύδων βοηθῆσαι τοῖς περὶ
[13, 17]	κραυγῆς κατεδίωκον τὰς ναῦς ἐπὶ	τὴν	γῆν· τῶν δὲ Αθηναίων ὅσοι
[13, 17]	οὐδὲ γὰρ οἱ θλιβόμενοι πρὸς	τὴν	γῆν φεύγειν ἐτόλμων. Οἱ μὲν
[13, 82]	μὲν τῷ πρὸς ἕω μέρει	τὴν	γιγαντομαχίαν ἐποιήσαντο γλυφαῖς καὶ τῷ
[13, 103]	τριάκοντα· (Ὁ δ' ἐξαπατήσας καὶ	τὴν	γνώμην εἰπὼν Καλλίξενος εὐθὺ τοῦ
[13, 85]	τῶν Λιβύων ἔταξαν εἰς τετρακισμυρίους·	τὴν	δ' ἄλλην οὐκ ἄπωθεν τῆς
[13, 90]	τὸν Φαλάριδος συνέβη κομισθῆναι ταῦρον,	τὴν	δ' ἄλλην ὠφέλειαν ἐλαφυροπώλησεν. (Τοῦτον
[13, 32]	τὸν μὲν λόγον τῶν ἔργων,	τὴν	δ' ἀπαγγελίαν τῆς πείρας, τὰ
[13, 108]	Ασίας βασιλεύς, ἄρξας ἔτη ἐννεακαίδεκα,	τὴν	δ' ἡγεμονίαν διεδέξατο τῶν υἱῶν
[13, 87]	τὸν δὲ πέμπτον, Αργεῖον καλούμενον,	τὴν	δ' ἡλικίαν παντελῶς ὄντα νεώτερον,
[13, 112]	καὶ τῆς ἄλλης πολυτελείας ἁπάσης,	τὴν	δὲ γυναῖκα συλλαβόντες οὕτω διέθεσαν
[13, 23]	πλείους, τοὺς δὲ πολεμίους ἐλάττους.	(Τὴν	δὲ διαφορὰν αἰώνιον διαφυλάττοντας παραδιδόναι
[13, 86]	Μεσσήνης συμμάχων στρατηγὸν Λαφναῖον εἵλαντο.	(Τὴν	δὲ δύναμιν ἀθροίσαντες παρέλαβον κατὰ
[13, 100]	μὲν ναῦς εἰς Χίον ἔπεμψε,	τὴν	δὲ πεζὴν δύναμιν αὐτὸς ἔχων
[13, 23]	τοὺς φίλους εὔνοιαν ἀθάνατον φυλάττειν,	τὴν	δὲ πρὸς τοὺς ἐναντίους ἔχθραν
[13, 19]	(Θορυβοῦντος δὲ τοῦ δήμου καὶ	τὴν	δημηγορίαν οὐχ ὑπομένοντος, Νικόλαός τις,
[13, 28]	Συρακοσίους τοιούτοις χρησάμενος λόγοις κατέπαυσε	τὴν	δημηγορίαν, συμπαθεῖς ποιήσας τοὺς ἀκούοντας.
[13, 103]	ἀπολογίας ἐδέθη, καὶ καταβληθεὶς εἰς	τὴν	δημοσίαν φυλακὴν ἔλαθε μετά τινων
[13, 80]	Καρχηδόνιοι μὲν οὖν τὰ πρὸς	τὴν	διάβασιν ἑτοιμάζοντες τάς τε τριήρεις
[13, 76]	τῆς ναυαρχίας χρόνου, Καλλικρατίδην ἐπὶ	τὴν	διαδοχὴν ἀπέστειλαν. Οὗτος δὲ νέος
[13, 63]	παρέδωκεν ἐν Πελοποννήσῳ τοῖς ἐπὶ	τὴν	διαδοχὴν ἀποσταλεῖσιν. (Αὐτὸς δ' ἐκ
[13, 24]	δ' εἰ μὲν αἰώνιον ἵστασθαι	τὴν	διαφορὰν βούλεσθε, μάθετε τὴν ἀνθρωπίνην
[13, 23]	τῷ τῶν ἠτυχηκότων ἐλέῳ σπείσασθαι	τὴν	διαφοράν. Δεῖ γὰρ τὴν μὲν
[13, 47]	διόπερ αἱ πόλεις ἅπασαι πρὸς	τὴν	διάχωσιν ἐπερρώσθησαν καὶ πρὸς ἀλλήλας
[13, 31]	ἀφεῖναι, καὶ πᾶσιν ἐνδείξασθαι, διότι	τὴν	δικαίαν μισοπονηρίαν οὐκ ἔσχηκεν ὁ
[13, 91]	λῆρον, ἀλλ' ἐκ χειρὸς ἐπιθεῖναι	τὴν	δίκην. (Τῶν δ' ἀρχόντων ζημιούντων
[13, 34]	ἑλόμενος δὲ ἄνδρας τετρακοσίους, τούτοις	τὴν	διοίκησιν ἐπέτρεψε τῶν κοινῶν. οἱ
[13, 33]	Λάκωνος μετέπεσε τὸ πλῆθος καὶ	τὴν	Διοκλέους γνώμην ἐκύρωσεν. Διόπερ οἱ
[13, 3]	Ηρας τὸ ἱερὸν παρέπλευσαν καὶ	τὴν	Διοσκουριάδα καλουμένην ἄκραν ὑπερέθεντο. (Μετὰ
[13, 94]	παρασκευὰς καὶ μελλόντων ἐπὶ Συρακούσας	τὴν	δύναμιν ἄγειν, τούτων οὐδ' ἡντινοῦν
[13, 56]	Γελῷοι περιέμενον τοὺς Συρακοσίους, βουλόμενοι	τὴν	δύναμιν ἀθρόαν ἄγειν ἐπὶ τοὺς
[13, 50]	Κλήρους, ὅπου καὶ Φαρνάβαζος εἶχε	τὴν	δύναμιν. (Αλκιβιάδης δὲ κατὰ σπουδὴν
[13, 73]	βελῶν ἐπ' αὐτοὺς ῥιφέντος ἀπήγαγον	τὴν	δύναμιν ἀπὸ τῆς πόλεως· μετὰ
[13, 100]	ἐκ τῆς πόλεως ἐπεξελθόντων κινδυνεύσῃ	τὴν	δύναμιν ἀποβαλεῖν ἅπασαν. (Οἱ δὲ
[13, 8]	πρὸς ταῖς Επιπολαῖς τόπον πᾶσαν	τὴν	δύναμιν εἰς τὴν ἄλλην παρεμβολὴν
[13, 108]	περιέκοψεν· αὐτόθε δ' ἀναλαβὼν ἅπασαν	τὴν	δύναμιν ἐνέβαλεν εἰς τὴν τῶν
[13, 90]	δ' Ιμίλκας ἅμα τῷ φωτὶ	τὴν	δύναμιν ἐντὸς τῶν τειχῶν παρεισαγαγὼν
[13, 49]	ναύαρχος πλεύσας εἰς Κύζικον πᾶσαν	τὴν	δύναμιν ἐξεβίβασε καὶ τὴν πόλιν
[13, 8]	ἡμέρας μετὰ τῶν Συρακοσίων ἐξήγαγε	τὴν	δύναμιν ἐπὶ τοὺς Αθηναίους. γενομένης
[13, 7]	ἀργυρίου δὲ ταλάντων τριακοσίων, ἀναλαβόντες	τὴν	δύναμιν ἔπλευσαν εἰς Συρακούσας. Καὶ
[13, 98]	νήσους πολὺν ἐπέχειν τόπον, διείλατο	τὴν	δύναμιν, καὶ δύο ποιήσας στόλους
[13, 73]	τῶν Αθηναίων στησάντων τρόπαιον ἐξέταξε	τὴν	δύναμιν καὶ προεκαλεῖτο τοὺς ἐν
[13, 6]	συνετάξαντο νύκτα καθ' ἣν ἐξάξουσι	τὴν	δύναμιν, καὶ τὸν ἄνθρωπον ἐξαπέστειλαν
[13, 62]	μακρὰς ναῦς καὶ φορτηγοὺς ἐμβιβάσας	τὴν	δύναμιν, καὶ τοὺς ἱκανοὺς τοῖς
[13, 97]	ἱεροῖς νίκης ἀνήγγειλαν καθ' ὅλην	τὴν	δύναμιν. ~Καλλικρατίδας δ' ὁ ναύαρχος
[13, 64]	εἰς τὴν Εφεσον· ἐκβιβάσας δὲ	τὴν	δύναμιν κατὰ δύο τόπους προσβολὰς
[13, 54]	βοηθεῖν· (Ό δ' Αννίβας ἐκβιβάσας	τὴν	δύναμιν κατεστρατοπέδευσεν, ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ
[13, 56]	τῆς πόλεως ὑποστῆναι τῶν πολεμίων	τὴν	δύναμιν. (Οἱ μὲν οὖν Ακραγαντῖνοι
[13, 98]	ὁ Περικλέους τοῦ προσαγορευθέντος κατὰ	τὴν	δύναμιν Ολυμπίου· συμπαρέλαβε δὲ καὶ
[13, 79]	ὀχυράν. (Ὁ δὲ Καλλικρατίδας ἐκβιβάσας	τὴν	δύναμιν περιεστρατοπέδευσε τὴν πόλιν, καὶ
[13, 54]	παραγενηθεὶς εἰς δύο μέρη διεῖλε	τὴν	δύναμιν· περιστρατοπεδεύσας δ' αὐτὴν καὶ
[13, 73]	καὶ πρὸ τῆς πόλεως ἐκτάξας	τὴν	δύναμιν προεκαλεῖτο τοὺς Κυμαίους εἰς
[13, 48]	εὐλαβούμενοι τό τε πλῆθος καὶ	τὴν	δύναμιν τῶν φυγάδων. (Οἱ μὲν
[13, 96]	Ελληνίδων ἐγενήθη τύραννος· διετήρησε δὲ	τὴν	δυναστείαν ἄχρι τῆς τελευτῆς, τυραννήσας
[13, 8]	τὰς χειμερινὰς τροπάς· περὶ δὲ	τὴν	ἐαρινὴν ὥραν παρεσκευάζοντο μέγαν στόλον
[13, 96]	διαρπάσαντες αὐτοῦ παρεχείμασαν. Ἐπὶ δὲ	τὴν	ἐαρινὴν ὥραν παρεσκευάζοντο μηχανήματα καὶ
[13, 27]	τύχης ἐν τῷ τούτου βίῳ	τὴν	ἑαυτῆς δύναμιν ἐπιδείξασθαι βουλομένης. Ἧς
[13, 41]	καθ' ἑαυτὸν ἀπολογησάμενος, καὶ πολλὰ	τὴν	ἑαυτοῦ δακρύσας τύχην, ὅτι τὴν
[13, 68]	ἀπονενοημένως συνταράξοντα τὴν πόλιν καὶ	τὴν	ἑαυτῶν ἐπανορθώσοντα πενίαν. (Θράσει γὰρ
[13, 58]	λαμβάνουσαι περιπαθεῖς ἐγίνοντο καὶ πολλὰ	τὴν	ἑαυτῶν τύχην κατωδύροντο· τοὺς δὲ
[13, 77]	διὰ τὸ τὰς ἀφυστερούσας ναῦς	τὴν	εἰθισμένην λελοιπέναι τάξιν. ~Ὁ δὲ
[13, 114]	Ἀσμένως δ' ὑπακούσαντος τοῦ Διονυσίου	τὴν	εἰρήνην ἐπὶ τοῖσδε ἔθεντο· Καρχηδονίων
[13, 43]	τὴν συμμαχίαν, πρὸς δὲ Καρχηδονίους	τὴν	εἰρήνην. ~Μετὰ δὲ τὴν ἐπάνοδον
[13, 53]	Αθηναίων ἔρρεπον ταῖς γνώμαις πρὸς	τὴν	εἰρήνην, οἱ δὲ πολεμοποιεῖν εἰωθότες
[13, 107]	λοιποὶ διαπρεσβευσάμενοι πρὸς Λακεδαιμονίους συνέθεντο	τὴν	εἰρήνην, ὥστε τὰ μακρὰ σκέλη
[13, 27]	Αθήνησι πεπολιτευμένον, καὶ διὰ μὲν	τὴν	εἰς ἡμᾶς εὔνοιαν μὴ τυχεῖν
[13, 90]	ἁρπαγὰς πολλῶν χρημάτων, μέγιστον ἑαυτοῦ	τὴν	εἰς τὸ σῶμα ἐσομένην ὕβριν.
[13, 22]	ἡ τἀνδρὸς ἐπιείκεια πάντας ἀνθρώπους,	τὴν	εἰς τοὺς ἠτυχηκότας συγγνώμην προσλαβοῦσα.
[13, 106]	Περικλέους λαβεῖν χρήματα περὶ τοῦ	τὴν	εἰσβολὴν εἰς τὴν Αττικὴν μὴ
[13, 74]	ὁ Αλκιβιάδης κατὰ τὴν ἀπογραφὴν	τὴν	εἰωθυῖαν γίνεσθαι τοὺς ἵππους ἰδίους
[13, 100]	καὶ τοὺς στρατιώτας διά τε	τὴν	ἐκ τῆς μάχης κακοπάθειαν καὶ
[13, 79]	Μιτυληναῖοι μίαν ὁρῶντες ἀπολειπομένην σωτηρίαν	τὴν	ἐκ τῆς νίκης, εὐγενῶς ἀποθνήσκειν
[13, 40]	ὁ Μίνδαρος ὁρῶν ἄπρακτον οὖσαν	τὴν	ἐκ τῶν ἐμβολῶν βίαν, κατ'
[13, 38]	δὲ τούτους τοὺς χρόνους Αθηναῖοι	τὴν	ἐκ τῶν τετρακοσίων ὀλιγαρχίαν κατέλυσαν
[13, 36]	(καὶ) τὰ πράγματά γε κατὰ	τὴν	ἐκείνων ἠκολούθησε κρίσιν, ἀλλὰ πολὺ
[13, 91]	κατηγόρουν τῶν στρατηγῶν, φάσκοντες διὰ	τὴν	ἐκείνων προδοσίαν ἀπολωλέναι τὴν πατρίδα.
[13, 93]	ἐλευθερίας· τοῖς γὰρ δυνατωτάτοις φθονοῦντες	τὴν	ἐκείνων ὑπεροχὴν δεσποτείαν αὐτῶν ἀπεκάλουν.
[13, 101]	τῶν τετελευτηκότων, παρελθόντες μὲν εἰς	τὴν	ἐκκλησίαν ἐν πενθίμοις, δεόμενοι δὲ
[13, 19]	τοῦ ψηφίσματος Ερμοκράτης παρελθὼν εἰς	τὴν	ἐκκλησίαν ἐνεχείρει λέγειν, ὡς κάλλιόν
[13, 88]	ἔπραξε προδοσίας ἕνεκα. ~Μετὰ δὲ	τὴν	ἐκκλησίαν οἱ περὶ τὸν Δαφναῖον
[13, 87]	δὲ καὶ πολλῆς κραυγῆς ἐπεχούσης	τὴν	ἐκκλησίαν, παρελθὼν Μένης ὁ Καμαριναῖος
[13, 91]	θαρρήσας ἀνέσειε τὰ πλήθη, καὶ	τὴν	ἐκκλησίαν συνταράττων διέβαλλε τοὺς στρατηγούς,
[13, 101]	τῇ κρίσει. (Ὡς δ' εἰς	τὴν	ἐκκλησίαν τὰ πλήθη συνῆλθον, τῆς
[13, 83]	κατὰ πρεσβείαν, καὶ παρεληλυθότος εἰς	τὴν	ἐκκλησίαν, τὸ μὲν πλῆθος προέπεσεν
[13, 95]	φασιν ἑαυτὸν κατατραυματίσαντα προελθεῖν εἰς	τὴν	ἐκκλησίαν ὡς ἐπιβεβουλευμένον, καὶ διὰ
[13, 75]	λείψανα τῶν τετελευτηκότων καὶ πανδημεὶ	τὴν	ἐκφορὰν ἐτίμησαν. Καὶ ὁ μὲν
[13, 47]	τῇ πόλει, τῷ μὲν δήμῳ	τὴν	ἐλευθερίαν ἀποκατέστησε, παρὰ δὲ τῶν
[13, 95]	Οὗτοι μὲν οὖν βεβαιῶσαι βουλόμενοι	τὴν	ἐλευθερίαν ἔλαθον ἑαυτοὺς δεσπότην τῆς
[13, 96]	καιροῦ λαμβανόμενος ἀνακτήσηται τοῖς Συρακοσίοις	τὴν	ἐλευθερίαν. (Μετεπέμψατο δὲ καὶ τοὺς
[13, 59]	μὲν Σελινουντίους μὴ δυναμένους τηρεῖν	τὴν	ἐλευθερίαν πεῖραν τῆς δουλείας λήψεσθαι,
[13, 45]	ἐν τούτοις ἦν. ~Κατὰ δὲ	τὴν	Ελλάδα Δωριεὺς ὁ Ρόδιος, ναύαρχος
[13, 64]	ἐν τούτοις ἦν. ~Κατὰ δὲ	τὴν	Ελλάδα Θρασύβουλος πεμφθεὶς παρ' Αθηναίων
[13, 42]	δώδεκα. (Τὰ μὲν οὖν κατὰ	τὴν	Ελλάδα καὶ τὴν Ασίαν ἐν
[13, 25]	κρατεῖ σχεδὸν τῶν τε κατὰ	τὴν	Ελλάδα νήσων ἁπασῶν, καὶ τῆς
[13, 114]	κατάλυσιν τῶν πολέμων, κατὰ μὲν	τὴν	Ελλάδα τοῦ Πελοποννησιακοῦ, κατὰ δὲ
[13, 96]	Δέξιππον τὸν Λακεδαιμόνιον ἀπέλυσεν εἰς	τὴν	Ελλάδα· ὑφεωρᾶτο γὰρ τὸν ἄνδρα
[13, 27]	μεταλήψεσθαι μὴ παραιρούμενοι τῷ θυμῷ	τὴν	ἐλπίδα. (Ποῖος γὰρ τόπος τοῖς
[13, 5]	οἱ γὰρ ἰδιόξενοι συνθέμενοι καταλῦσαι	τὴν	ἐν Αργει δημοκρατίαν πάντες ὑπὸ
[13, 57]	ναούς, καὶ μὴ δυνηθῶσι συλῆσαι	τὴν	ἐν αὐτοῖς καθιερωμένην πολυτέλειαν. (Τοσοῦτο
[13, 45]	ἐξ Ιταλίας τριήρων, ἐπειδὴ κατέστησε	τὴν	ἐν Ρόδῳ ταραχήν, ἐξέπλευσεν ἐφ'
[13, 36]	διειλέχθαι. ~Οἱ δ' Αθηναῖοι πυθόμενοι	τὴν	ἐν Σικελίᾳ δύναμιν ἄρδην ἀνῃρημένην,
[13, 25]	Αθηναίων δῆμον τελέως ἐξησθενηκέναι διὰ	τὴν	ἐν Σικελίᾳ συμφοράν, ὃς κρατεῖ
[13, 101]	ἠδύναντο πλείστας. ~Αθηναῖοι δὲ πυθόμενοι	τὴν	ἐν ταῖς Αργινούσαις εὐημερίαν ἐπὶ
[13, 58]	Διόπερ αἱ γυναῖκες ἀναλογιζόμεναι μὲν	τὴν	ἐν τῇ Λιβύῃ μέλλουσαν αὑταῖς
[13, 27]	μὴ τυχεῖν φιλανθρωπίας, διὰ δὲ	τὴν	ἐν τοῖς κοινοῖς ὑπηρεσίαν ἀπαραιτήτῳ
[13, 10]	κυβερνητῶν τέχναις προτεροῦντες, ἄπρακτον εἶχον	τὴν	ἐν τούτοις ὑπεροχήν, τῆς ναυμαχίας
[13, 14]	παρθένοι καὶ οἱ ταῖς ἡλικίαις	τὴν	ἐν τῷ πολέμῳ χρείαν παρέχεσθαι
[13, 12]	φύσει δεισιδαίμων ὑπάρχων καὶ διὰ	τὴν	ἐν τῷ στρατοπέδῳ νόσον εὐλαβῶς
[13, 36]	δὲ τετρακοσίους ἄνδρας, τούτοις ἔδωκαν	τὴν	ἐξουσίαν αὐτοκράτορα διοικεῖν τὰ κατὰ
[13, 92]	μάλιστ' ἤλπιζεν ἐκείνων μὲν περιαιρήσεσθαι	τὴν	ἐξουσίαν, ἑαυτῷ δὲ μόνῳ περιστήσειν
[13, 22]	ἐγένετο, τῶν πόλεων ἑκουσίως εἰς	τὴν	ἐξουσίαν ἐκείνου παραγενομένων· προσεκαλεῖτο γὰρ
[13, 31]	λογισμῶν, ὥστ' Αλκιβιάδην, εἰς ὃν	τὴν	ἐξουσίαν οὐκ ἔχομεν, φασὶ δεῖν
[13, 21]	τῆς κατ' αὐτῶν τιμωρίας ἔχομεν	τὴν	ἐξουσίαν. (Οὐκοῦν παρὰ μὲν τοῦ
[13, 89]	ἐμακάριζον· ἀφαιρουμένης γὰρ τῆς τύχης	τὴν	ἐξουσίαν τῶν οἴκοι καλῶν, ἀγαπητὸν
[13, 44]	Καρχηδονίους τὴν εἰρήνην. ~Μετὰ δὲ	τὴν	ἐπάνοδον τῶν πρεσβευτῶν Καρχηδόνιοι μὲν
[13, 55]	ἀγωνιζομένοις παρεκόμιζον, τὴν αἰδῶ καὶ	τὴν	ἐπὶ τῆς εἰρήνης αἰσχύνην παρ'
[13, 60]	~ότε μὲν οὖν νυκτὸς ἀφελομένης	τὴν	ἐπὶ τὸ πλέον φιλονεικίαν ἔλυσαν
[13, 82]	εἰ μὴ τέλος λαβεῖν συνέβη	τὴν	ἐπιβολήν, ἥ γε προαίρεσις ὑπάρχει
[13, 92]	ὁ δὲ δημοτικὸς ὄχλος, ἀγνοῶν	τὴν	ἐπιβουλήν, ἐπῄνει καὶ μόγις ἔφασκε
[13, 41]	Κορώνειαν νεῷ, καθάπερ φησὶν Εφορος,	τὴν	ἐπιγραφὴν ἔχον ταύτην· οἵδ' ἀπὸ
[13, 106]	ταῦτ' ἔχοντος ἑκάστου σκυτάλην ἔχουσαν	τὴν	ἐπιγραφὴν τὸ πλῆθος τοῦ χρήματος
[13, 112]	τῆς πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας κατὰ	τὴν	ἐπίθεσιν. (Ὁ δὲ Διονύσιος κατὰ
[13, 92]	ἀνθρώπους μεταβολῆς ἐπιθυμοῦντας καὶ πρὸς	τὴν	ἐπίθεσιν τῆς τυραννίδος εὐθέτως διακειμένους·
[13, 104]	Λυσάνδρῳ τῶν ὑφ' αὑτὸν πόλεων	τὴν	ἐπιστασίαν παρέδωκε καὶ τοὺς φόρους
[13, 44]	προορώμενοι τὸ μέγεθος τοῦ πολέμου,	τὴν	ἐπιτροπὴν ἔδωκαν Αννίβᾳ τῷ στρατηγῷ
[13, 96]	δ' οὖν Διονύσιος εὐθέως ἔγημε	τὴν	Ερμοκράτους θυγατέρα τοῦ καταπολεμήσαντος Αθηναίους,
[13, 95]	γὰρ λογισμοῖς εἰς ἑαυτοὺς ἐρχόμενοι	τὴν	ἐσομένην δυναστείαν ἀνεθεώρουν. Οὗτοι μὲν
[13, 111]	ὅλων διακρίνεσθαι τοῖς πολεμίοις, πρὸς	τὴν	ἑσπέραν ἀπέστειλε κήρυκα περὶ τῆς
[13, 103]	Φασὶ δὲ τὸν ἄνδρα τοῦτον	τὴν	ἐσχάτην τραγῳδίαν εἰσαγαγόντα καὶ νικήσαντα
[13, 47]	Βοιωτῶν διὰ τὸ κἀκείνοις συμφέρειν	τὴν	Εὔβοιαν εἶναι τοῖς μὲν ἄλλοις
[13, 47]	σχεδὸν οἱ λοιποὶ πάντες οἱ	τὴν	Εὔβοιαν κατοικοῦντες ἀφεστηκότες ἦσαν Αθηναίων,
[13, 47]	χῶσαι τὸν Εὔριπον, ὥστε συνάψαι	τὴν	Εὔβοιαν τῇ Βοιωτίᾳ. (Συγκαταθεμένων δὲ
[13, 25]	παρὰ δὲ τῶν ἄλλων ἁπάντων	τὴν	εὐδοξίαν. ~Ναί, ἀλλά τινες τῶν
[13, 27]	ἑαυτῆς δύναμιν ἐπιδείξασθαι βουλομένης. Ἧς	τὴν	εὐημερίαν ἀνθρωπίνως ἡμᾶς ὑπενεγκεῖν προσήκει
[13, 23]	τὸν ἔλεον, τῆς δὲ προπετείας	τὴν	εὐλάβειαν ἔσχηκεν; ~Πάντες δὲ ἀνατείνονται
[13, 32]	ἀλλ' ἀσθενεῖς μὲν ὄντες ὑποκριθήσονται	τὴν	εὔνοιαν, ἀναλαβόντες δ' αὑτοὺς τὴν
[13, 39]	οἱ δ' Αθηναῖοι τὸ πρὸς	τὴν	Εὐρώπην ἔχοντες ἀντανήγοντο, τῷ μὲν
[13, 25]	τῆς παραλίου τῆς τε κατὰ	τὴν	Εὐρώπην καὶ τὴν Ασίαν ἔχει
[13, 30]	εὐδαιμονέστατοι γὰρ ὄντες τῶν Ελλήνων,	τὴν	εὐτυχίαν ὥσπερ βαρὺ φορτίον οὐ
[13, 78]	προσδεχόμεναι τὰς ἀφυστερούσας· (Οἱ δὲ	τὴν	εὐώνυμον ἔχοντες τάξιν Αθηναῖοι τρεψάμενοι
[13, 64]	σὺν ἱππεῦσιν ἑκατὸν κατέπλευσεν εἰς	τὴν	Εφεσον· ἐκβιβάσας δὲ τὴν δύναμιν
[13, 55]	τοῦ τείχους βιασάμενοι καὶ κατὰ	τὴν	ἔφοδον εἰς δυσχωρίας ἐμπίπτοντες ῥᾳδίως
[13, 108]	(τὸ δὲ σύνολον οὕτως ἐδέξαντο	τὴν	ἔφοδον τῶν Καρχηδονίων εὐρώστως, ὥστε
[13, 51]	ὁ μὲν Μίνδαρος οὐ κατεπλάγη	τὴν	ἔφοδον τῶν περὶ Θηραμένην, ἀλλὰ
[13, 32]	Δί' ἀλλὰ καλὸν μὴ ποιεῖν	τὴν	ἔχθραν αἰώνιον. Οὐκοῦν μετὰ τὴν
[13, 24]	ἔπραξαν. Δεῖ γὰρ τοῖς Ελλησι	τὴν	ἔχθραν εἶναι μέχρι τῆς νίκης,
[13, 25]	βουλεύεσθαι. Καλὸν οὖν ἀντὶ τοῦ	τὴν	ἔχθραν ἐπαύξειν συμμάχους αὐτοὺς ἔχειν
[13, 32]	ἐὰν ὑμῖν δοκῇ, προσηκόντως διαλύσεσθε	τὴν	ἔχθραν. Οὐ γὰρ δίκαιον, ὅταν
[13, 21]	φιλανθρωπίας. (Οἱ μὲν οὖν ἀμετάθετον	τὴν	ἔχθραν φυλάττοντες μαχόμενοι τετελευτήκασιν, οἱ
[13, 114]	προθέσεως τὰς ἑξῆς πράξεις εἰς	τὴν	ἐχομένην βίβλον καταχωρίσαι.
[13, 97]	μὲν ναυμαχεῖν ἀπέγνωσαν, εἰς δὲ	τὴν	ἐχομένην ἡμέραν ἡτοιμάζοντο τὰ πρὸς
[13, 53]	τῶν ἰδίων δυνάμεων, ταχέως ᾤοντο	τὴν	ἡγεμονίαν ἀνακτήσασθαι. ~Τῶν δὲ κατὰ
[13, 34]	Αθηναίων περὶ Σικελίαν ἐπταικότων συνέβη	τὴν	ἡγεμονίαν αὐτῶν καταφρονηθῆναι· (εὐθὺς γὰρ
[13, 71]	ναῦς καθώρμισε περὶ τὸ Νότιον,	τὴν	ἡγεμονίαν αὐτῶν παραδοὺς Αντιόχῳ τῷ
[13, 100]	τούτου. οὗτοι μὲν ἐκπεμφθέντες ἐπὶ	τὴν	ἡγεμονίαν ἔκ τε τῆς Πελοποννήσου
[13, 25]	κἀκεῖνον ἐνίκησε καὶ τῆς Ελλάδος	τὴν	ἡγεμονίαν ἐκτήσατο. (Ἀγαθὴ γὰρ ἡ
[13, 98]	Βοιωτοῖς, ὧν Θρασώνδας ὁ Θηβαῖος	τὴν	ἡγεμονίαν ἔσχεν. Οὐ δυνάμενος δὲ
[13, 104]	τὴν ἀναίρεσιν τῶν στρατηγῶν ἐπὶ	τὴν	ἡγεμονίαν ἔταξαν Φιλοκλέα, καὶ τὸ
[13, 39]	εὐώνυμον αὐτοὶ συνεπλήρουν Πελοποννήσιοι, Μινδάρου	τὴν	ἡγεμονίαν ἔχοντος. Τῶν δ' Αθηναίων
[13, 25]	Εὐρώπην καὶ τὴν Ασίαν ἔχει	τὴν	ἡγεμονίαν. (Καὶ γὰρ πρότερον περὶ
[13, 59]	ὧν Διοκλῆς ὁ Συρακόσιος εἶχε	τὴν	ἡγεμονίαν. ~ότε μὲν οὖν νυκτὸς
[13, 13]	τῆς δὲ μέσης τάξεως εἶχε	τὴν	ἡγεμονίαν παρὰ μὲν τοῖς Αθηναίοις
[13, 22]	ἀφηγουμένους βεβαίως ἀγαπῶντες ἀεὶ συναύξουσι	τὴν	ἡγεμονίαν. Τί καθεῖλε τὴν Μήδων
[13, 45]	τοῦ δεξιοῦ δ' αὐτὸς εἶχε	τὴν	ἡγεμονίαν· τῶν δ' Αθηναίων τοῦ
[13, 91]	Καὶ προσεπειπόντος ὅτι καθ' ὅλην	τὴν	ἡμέραν, ἂν ζημιοῦν θέλωσιν, ἐκτίσει
[13, 106]	στρατόπεδον σιτοδεία κατεῖχε, Φιλοκλῆς ἐκείνην	τὴν	ἡμέραν ἀφηγούμενος τοῖς μὲν ἄλλοις
[13, 62]	νεῶν παρουσίαν. (Ἐκείνην μὲν οὖν	τὴν	ἡμέραν διεκαρτέρησαν, τῇ δ' ὑστεραίᾳ
[13, 97]	ἦν ἐπὶ τῆς ἡγεμονίας ἐκείνην	τὴν	ἡμέραν, εἶδε κατὰ τὴν νύκτα
[13, 26]	μηδὲν ἀνήκεστον πεπονθέναι τοὺς εἰς	τὴν	ἡμετέραν πίστιν ἑαυτοὺς παραδόντας, ἅπαντες
[13, 22]	καὶ χρόνοις ἀφεστηκότα; Κατὰ γὰρ	τὴν	ἡμετέραν πόλιν οὐ πάλαι Γέλων
[13, 96]	δὲ Συρακόσιοι βαρέως φέροντες ἠναγκάζοντο	τὴν	ἡσυχίαν ἔχειν· οὐδὲν γὰρ ἔτι
[13, 87]	λοιποῦ στρατεύματος Ιμίλκας ἐπιφανεὶς ἀναλάβῃ	τὴν	ἧτταν. Καὶ γὰρ τοὺς Ιμεραίους
[13, 44]	Συρακοσίους πόλεμον μεμισθωμένοι, καὶ μετὰ	τὴν	ἧτταν καταπεπλευκότες οὐκ εἶχον τοὺς
[13, 109]	ἤγγισε τῆς πόλεως, κατεστρατοπέδευσε παρὰ	τὴν	θάλατταν. (Ἔσπευδε γὰρ μὴ διασπᾶν
[13, 9]	τῶν φρουρίων Αθηναῖοι κατέβησαν ἐπὶ	τὴν	θάλατταν· οἱ μὲν γὰρ θεάσασθαι
[13, 16]	μὲν ἀποκτείνοντες, τοὺς δ' εἰς	τὴν	θάλατταν προωθοῦντες, ἐκυρίευον τῶν τριήρων.
[13, 79]	μὲν ἐπικαίρως πληγέντες ἔπιπτον εἰς	τὴν	θάλατταν, τινὲς δ' οὐκ αἰσθανόμενοι
[13, 110]	κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν παρὰ	τὴν	θάλατταν τὸ πᾶν διανύσαντες ἐπέθεντο
[13, 47]	ῥοῦν καὶ πυκνὰς ποιεῖσθαι τροπὰς	τὴν	θάλατταν, τότε δὲ πολὺ μᾶλλον
[13, 41]	τὴν ἑαυτοῦ δακρύσας τύχην, ὅτι	τὴν	ἰδίαν ἀρετὴν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν
[13, 92]	τὴν τῶν ἀκουόντων προαίρεσιν καὶ	τὴν	ἰδίαν ἐπιβολὴν δημηγορήσας οὐ μετρίως
[13, 5]	~Τούτων δὲ πραττομένων οἱ κατὰ	τὴν	ἰδίαν ἔχθραν μισοῦντες τὸν Αλκιβιάδην
[13, 110]	πόλιν ὁδούς, οὐ δυνάμενοι κατὰ	τὴν	ἰδίαν προαίρεσιν ἐπισπεῦσαι. Οἱ δὲ
[13, 15]	τοιούτοις χρησάμενος λόγοις πάλιν ἐπὶ	τὴν	ἰδίαν τάξιν ἐπανῆλθεν· οἱ δ'
[13, 5]	δήμῳ, τοὺς συνδιαβεβλημένους ἀναλαβὼν εἰς	τὴν	ἰδίαν τριήρη μετὰ τῆς Σαλαμινίας
[13, 64]	Ανυτος ἰσχυρῶς κινδυνεύων ἐρρύσατο χρήμασι	τὴν	ἰδίαν ψυχήν, καὶ πρῶτος Αθηναίων
[13, 31]	καὶ τὰ τούτων ἐπικαλοῦνται μυστήρια,	τὴν	ἱερὰν αὐτῶν νῆσον πεπορθηκότες; (Ναί,
[13, 64]	Χαλκηδόνα, Χρυσόπολιν ᾤκισαν φρούριον καὶ	τὴν	ἱκανὴν αὐτῷ κατέλιπον δύναμιν· τοῖς
[13, 69]	ἐν μὲν τῷ πεφρουρημένῳ τείχει	τὴν	ἱκανὴν φυλακὴν κατέλιπε καὶ Θρασύβουλον
[13, 66]	Λάμψακον τειχίσαντες, ἐν μὲν ταύτῃ	τὴν	ἱκανὴν φυλακὴν κατέλιπον, αὐτοὶ δὲ
[13, 59]	μετὰ πάσης τῆς δυνάμεως ἐπὶ	τὴν	Ιμέραν, ἐπιθυμῶν μάλιστα ταύτην κατασκάψαι
[13, 75]	ἐκ Σελινοῦντος, καὶ παραγενόμενος πρὸς	τὴν	Ιμέραν κατεστρατοπέδευσεν ἐν τοῖς προαστείοις
[13, 94]	Καρχηδονίων τὰς τριάκοντα μυριάδας περὶ	τὴν	Ιμέραν νενικῆσθαι στρατηγοῦντος Γέλωνος αὐτοκράτορος.
[13, 61]	ἤδη τέλος ἐχούσης κατέπλευσαν πρὸς	τὴν	Ιμέραν πέντε πρὸς ταῖς εἴκοσι
[13, 88]	ἄλλων μισθοφόρων σχεδὸν ἅπαντες ἐπὶ	τὴν	Ιμίλκα σκηνὴν ὠθούμενοι τὰς σιτομετρίας
[13, 42]	διελθὼν ἐπ' ἔτη ἑπτακαίδεκα καταλήγει	τὴν	ἱστορίαν εἰς τὴν περὶ Κνίδον
[13, 42]	(Τῶν δὲ συγγραφέων Θουκυδίδης μὲν	τὴν	ἱστορίαν κατέστροφε, περιλαβὼν χρόνον ἐτῶν
[13, 6]	ἀργυρίου τάλαντον ἐπεκήρυξαν. (Κατὰ δὲ	τὴν	Ιταλίαν Ρωμαῖοι πρὸς Αἴκους πόλεμον
[13, 91]	Συρακούσας μεθίστασθαι, τοὺς δὲ εἰς	τὴν	Ιταλίαν τέκνα καὶ γυναῖκας καὶ
[13, 3]	Ιαπυγίαν κατηνέχθησαν, κἀκεῖθεν ἤδη παρελέγοντο	τὴν	Ιταλίαν. (Ὑπὸ μὲν οὖν Ταραντίνων
[13, 65]	δὲ χρόνον μέν τινα περὶ	τὴν	Ιωνίαν διέτριψεν οὐθὲν ἄξιον λόγου
[13, 100]	οἱ περὶ τὴν Αἰολίδα καὶ	τὴν	Ιωνίαν καὶ τὰς νήσους τὰς
[13, 97]	ἀντιπάλων ὑποκρινομένων τὰς Ικέτιδας δόξαι	τὴν	Καδμείαν νίκην αὐτοῖς περιγενέσθαι, καὶ
[13, 29]	μή, κρατοῦντες μέν, ἀπαραίτητον ἐχόντων	τὴν	καθ' ὑμῶν ὠμότητα, σφαλέντες δέ,
[13, 27]	τῶν Ελλήνων ὑπάρχων καὶ διὰ	τὴν	καλοκἀγαθίαν ἐπαινούμενος μακαριστὸς ἦν καὶ
[13, 7]	τοῦ λιμένος τόπον κατελάβοντο, καὶ	τὴν	καλουμένην Πολίχνην τειχίσαντες τό τε
[13, 108]	(Ἐπελθὼν δὲ ταύτην πᾶσαν καὶ	τὴν	Καμαριναίαν, πλῆρες ἐποίησε τὸ στράτευμα
[13, 111]	διήρπασαν. (Διονύσιος δὲ παραγενόμενος εἰς	τὴν	Καμάριναν, ἠνάγκασε καὶ τοὺς ἐκεῖ
[13, 84]	σκληροτάτης στρωμνῆς ὑπαρχούσης, ἔξεστι λογίζεσθαι	τὴν	κατὰ τὸν λοιπὸν βίον τρυφήν.
[13, 80]	τῶν Ιμεραίων πόλιν, ἅπασαν αὐτῷ	τὴν	κατὰ τὸν πόλεμον ἐξουσίαν ἐπέτρεψαν.
[13, 112]	θεῶν προνοίᾳ πάντα ὑπουργεῖν πρὸς	τὴν	κατάλυσιν τῆς δυναστείας. (Οἱ μὲν
[13, 33]	βίον οἰκτρῶς κατέστρεψαν. (Μετὰ δὲ	τὴν	κατάλυσιν τοῦ πολέμου Διοκλῆς τοὺς
[13, 114]	διεφθάρησαν. (Ἡμεῖς δὲ παραγενηθέντες ἐπὶ	τὴν	κατάλυσιν τῶν πολέμων, κατὰ μὲν
[13, 5]	παραγενομένης οὖν τῆς νεὼς εἰς	τὴν	Κατάνην, Αλκιβιάδης, ἀκούσας τῶν πρέσβεων
[13, 6]	νύκτα ἦγον τὸ στρατόπεδον ἐπὶ	τὴν	Κατάνην, οἱ δὲ Αθηναῖοι παραπλεύσαντες
[13, 6]	καὶ τὸν ἄνθρωπον ἐξαπέστειλαν εἰς	τὴν	Κατάνην. (Οἱ μὲν οὖν Συρακόσιοι
[13, 6]	πολιορκίαν κατασκευάσασθαι, πάλιν ἀπέπλευσαν εἰς	τὴν	Κατάνην. πέμψαντες δ' εἰς Αθήνας
[13, 48]	ἐκπεσόντες ἐκ τῆς πατρίδος εἰς	τὴν	καταντίον ἤπειρον ἔφυγον· μετὰ δέ
[13, 26]	αἰχμαλώτους παρεσπονδημένους, ἐφ' ἡμᾶς μετοίσουσι	τὴν	κατηγορίαν. Καὶ γὰρ εἴ τινων
[13, 21]	περὶ τῶν ἀτυχημάτων ὠμότητα συναδικεῖ	τὴν	κοινὴν ἀνθρώπων ἀσθένειαν. (Οὐθεὶς γάρ
[13, 60]	ἐχρῶντο τοῖς ἰδίοις σώμασιν εἰς	τὴν	κοινὴν σωτηρίαν. (Λαμπρῶς δ' αὐτῶν
[13, 24]	ψυχαὶ μάλιστά πως ἐλέῳ διὰ	τὴν	κοινὴν τῆς φύσεως ὁμοπάθειαν. Αθηναῖοι
[13, 14]	μὴ δυνάμενοι, τοῦ παντὸς πολέμου	τὴν	κρίσιν λαμβάνοντος, μετὰ πολλῆς ἀγωνίας
[13, 5]	τὴν ταχίστην ἥκειν Αλκιβιάδην ἐπὶ	τὴν	κρίσιν. παραγενομένης οὖν τῆς νεὼς
[13, 101]	(Δυνάμενοι γὰρ ἔχειν συναγωνιστὰς εἰς	τὴν	κρίσιν τοὺς περὶ Θηραμένην, ἄνδρας
[13, 43]	Αἰγεσταίων πρὸς Συρακοσίους, ἐπιτρέπων αὐτοῖς	τὴν	κρίσιν τούτων, τῷ μὲν λόγῳ
[13, 49]	μεθ' οὗ πολιορκήσας Μίνδαρος εἷλε	τὴν	Κύζικον κατὰ κράτος. (Οἱ δὲ
[13, 74]	ναυμαχίαν ἐλάττωμα καὶ τὰ περὶ	τὴν	Κύμην ἡμαρτημένα, ὁ δὲ τῶν
[13, 80]	τινας τῶν οἰκούντων τὰ πρὸς	τὴν	Κυρήνην κεκλιμένα μέρη. (Ἐκ δὲ
[13, 99]	τοῦ δὲ στόματος ἐναρμοσθέντος εἰς	τὴν	λακίδα, καὶ μὴ δυναμένων αὐτῶν
[13, 9]	προσαγορευθῆναι. Αθηναῖοι δὲ περὶ μὲν	τὴν	Λακωνικὴν τριάκοντα τριήρεις ἀπέστειλαν καὶ
[13, 35]	τιμωρίας· ἔστι δὲ καὶ κατὰ	τὴν	λέξιν σύντομος καὶ πολλὴν τοῖς
[13, 44]	πολιτῶν κατέγραφεν· ἐπῄει δὲ καὶ	τὴν	Λιβύην ἐπιλεγόμενος ἐξ ἁπάσης πόλεως
[13, 80]	ὡς πλείστους. (Αὐτοὶ δ' ἐπῄεσαν	τὴν	Λιβύην καταγράφοντες στρατιώτας Λίβυας καὶ
[13, 99]	περιποιήσασθαι θάνατον. Διόπερ πρῶτος ἐπὶ	τὴν	Λυσίου τοῦ στρατηγοῦ ναῦν ἐπιπλεύσας,
[13, 50]	στρατόπεδον παρεβοήθει τοῖς Λακεδαιμονίοις, καὶ	τὴν	μάχην ἐκ τῆς γῆς ποιούμενον
[13, 36]	Πελοποννησίους ἐναυμάχησαν· κακῶς δὲ καὶ	τὴν	μάχην ἐνστησάμενοι καὶ τὸν κίνδυνον
[13, 9]	θάλατταν· οἱ μὲν γὰρ θεάσασθαι	τὴν	μάχην ἐπεθύμουν, οἱ δ' εἴ
[13, 39]	θεωροῦντες τοὺς πολεμίους τὰ πρὸς	τὴν	μάχην ἑτοιμαζομένους, καὶ αὐτοὶ πένθ'
[13, 44]	λείας πάσης ἐκυρίευσαν. μετὰ δὲ	τὴν	μάχην εὐθέως ἀπέστειλαν πρέσβεις, οἱ
[13, 14]	λαμβάνοντος, μετὰ πολλῆς ἀγωνίας ἐπεθεώρουν	τὴν	μάχην. ~Καθ' ὃν δὴ χρόνον
[13, 98]	αὐτοῦ καὶ προθυμοτέρους γενέσθαι πρὸς	τὴν	μάχην. Καὶ Λακεδαιμόνιοι μὲν παρακαλοῦντες
[13, 16]	(Οἱ δὲ κυβερνῆται θεωροῦντες τεταραγμένην	τὴν	μάχην, καὶ πάντα τόπον ὄντα
[13, 97]	Καλλικρατίδαν εἰπεῖν, ὅτι τελευτήσας κατὰ	τὴν	μάχην οὐδὲν ἀδοξοτέραν ποιήσει τὴν
[13, 8]	ἀναιρεθέντων ἐνίκησαν Αθηναῖοι. (Μετὰ δὲ	τὴν	μάχην παραγενομένων τρισκαίδεκα τριήρων ἐκ
[13, 11]	πολλῶν ὅπλων ἐκυρίευσαν. (Μετὰ δὲ	τὴν	μάχην Συρακόσιοι μὲν Σικανὸν ἕνα
[13, 99]	ταρσοὺς παρασύρων ἀχρήστους ἀπετέλει πρὸς	τὴν	μάχην. (Τὸ δὲ τελευταῖον δοὺς
[13, 56]	τοῖς μὲν Καρχηδονίοις νεαλεῖς διεδέχοντο	τὴν	μάχην, τοῖς δὲ Σελινουντίοις οὐκ
[13, 82]	ὁ τοῦ Διὸς νεὼς ἐμφαίνει	τὴν	μεγαλοπρέπειαν τῶν τότε ἀνθρώπων· τῶν
[13, 105]	νομίσαντες τῶν μὲν ἐλαττωμάτων ἑαυτοῖς	τὴν	μέμψιν ἀκολουθήσειν, τὰ δ' ἐπιτεύγματα
[13, 104]	τὸ δὲ τελευταῖον Λάμψακον ἑλὼν	τὴν	μὲν Αθηναίων φρουρὰν ἀφῆκεν ὑπόσπονδον,
[13, 103]	ὀκτακοσίων, τῆς δὲ δευτέρας συντάξεως	τὴν	μὲν ἀρχὴν ἀπὸ τῆς τῆς
[13, 4]	Αθηναίοις, Καμαριναῖοι δὲ καὶ Μεσσήνιοι	τὴν	μὲν εἰρήνην ἄξειν ὡμολόγησαν, τὰς
[13, 74]	Κόνωνι καὶ τὰς δυνάμεις παραδούς,	τὴν	μὲν εἰς Αθήνας ἐπάνοδον ἀπέγνω,
[13, 106]	μίαν ἔχων Κόνων ὁ στρατηγὸς	τὴν	μὲν εἰς Αθήνας ἐπάνοδον ἀπέγνω
[13, 57]	σκεδασθέντες καθ' ὅλην τὴν πόλιν	τὴν	μὲν ἐν ταῖς οἰκίαις εὐδαιμονίαν
[13, 49]	(Ἐπεὶ δ' ἦλθον εἰς Προικόννησον,	τὴν	μὲν νύκτα κατηυλίσθησαν ἐν ταύτῃ,
[13, 112]	Γέλαν, εἰσῆλθον οὐδενὸς κωλύσαντος, καὶ	τὴν	μὲν οἰκίαν τοῦ Διονυσίου διήρπασαν
[13, 85]	πύργους προσήγαγον τοῖς τείχεσιν ὑπερμεγέθεις.	τὴν	μὲν οὖν πρώτην ἡμέραν ἐπὶ
[13, 106]	εἰς Σηστὸν καταφυγόντας Αθηναίους στρατεύσας	τὴν	μὲν πόλιν εἷλε, τοὺς δ'
[13, 51]	ἀνέκαμψαν ἐπὶ τὰς ναῦς, καὶ	τὴν	μὲν πόλιν παρέλαβον, δύο δὲ
[13, 23]	σπείσασθαι τὴν διαφοράν. Δεῖ γὰρ	τὴν	μὲν πρὸς τοὺς φίλους εὔνοιαν
[13, 108]	Καρχηδονίων ἀφηγούμενος ἀρχομένου τοῦ θέρους	τὴν	μὲν τῶν Ακραγαντίνων πόλιν κατέσκαψε,
[13, 80]	διεβίβασαν εἰς Λιβύην· ᾔδεισαν γὰρ	τὴν	μὲν χρείαν αὐτῶν μεγάλα συμβαλλομένην,
[13, 42]	εἰσεπράξατο χρήματα. (Μετὰ δὲ ταῦτα	τὴν	Μεροπίδα πορθήσας μετὰ πολλῆς λείας
[13, 10]	Συρακόσιοι τοὐναντίον βουλόμενοι πρὶν ἐλθεῖν	τὴν	μετὰ Δημοσθένους στρατιὰν περὶ τῶν
[13, 95]	πατρίδος καθεστακότες· (ὁ δὲ Διονύσιος	τὴν	μετάνοιαν τῶν ὄχλων φθάσαι βουλόμενος,
[13, 22]	συναύξουσι τὴν ἡγεμονίαν. Τί καθεῖλε	τὴν	Μήδων ἀρχήν; Ἡ πρὸς τοὺς
[13, 38]	ναύαρχος χρόνον μέν τινα περὶ	τὴν	Μίλητον διέτριβε, προσδοκῶν τὴν παρὰ
[13, 79]	ἐποιεῖτο. Καὶ τὰ μὲν κατὰ	τὴν	Μιτυλήνην ἐν τούτοις ἦν. (Κατὰ
[13, 100]	τοῦ χειμῶνος ἐπιτείνοντος οὔτε ἐπὶ	τὴν	Μιτυλήνην ἔπλευσαν οὔτε τοὺς τετελευτηκότας
[13, 100]	οἱ δ' ἔφασαν δεῖν ἐπὶ	τὴν	Μιτυλήνην πλεῖν καὶ τὴν ταχίστην
[13, 100]	νεκρῶν καὶ ναυαγίων. (Ὁ δὲ	τὴν	Μιτυλήνην πολιορκῶν Ετεόνικος πυθόμενός τινος
[13, 76]	πόλιν. (Τούτων δὲ πραχθέντων ἐπὶ	τὴν	Μιτυλήνην ὥρμησε, καὶ τοὺς μὲν
[13, 97]	τὰς Αργινούσας νήσους, σπεύδοντες λῦσαι	τὴν	Μιτυλήνης πολιορκίαν. (Ὁ δὲ τῶν
[13, 79]	ἄνδρας ἐπὶ τὰ καταστρώματα τάξαντες,	τὴν	ναυμαχίαν ἅμα καὶ πεζὴν ἐποιοῦντο
[13, 74]	ἐθραύετο δόξα διὰ τὸ περὶ	τὴν	ναυμαχίαν ἐλάττωμα καὶ τὰ περὶ
[13, 39]	εἰς Ελεοῦντα καταπλεύσαντες τὰ περὶ	τὴν	ναυμαχίαν παρεσκευάζοντο. (Λακεδαιμόνιοι δὲ θεωροῦντες
[13, 101]	τὸ μέγιστον, συμπαραγεγονότας τοῖς εἰς	τὴν	ναυμαχίαν πράγμασιν, ἐκ τῶν ἐναντίων
[13, 97]	ἐχομένην ἡμέραν ἡτοιμάζοντο τὰ πρὸς	τὴν	ναυμαχίαν, τὸ αὐτὸ ποιούντων καὶ
[13, 99]	αὐτῆς οἱ μὲν Αθηναῖοι περιστάντες	τὴν	ναῦν εἰσήλλοντο, καὶ περιχυθέντες τοὺς
[13, 106]	κρατίστης τριήρους, κοσμήσας τοῖς πολυτελεστάτοις	τὴν	ναῦν ὅπλοις καὶ λαφύροις. (Ἐπὶ
[13, 4]	δ' ἀληθείᾳ καταστρέψασθαι βουλομένους ὅλην	τὴν	νῆσον. (Ακραγαντῖνοι μὲν οὖν καὶ
[13, 81]	δὲ τῆς Αννίβα βοηθείας κατὰ	τὴν	νῆσον, ἅπαντες προσεδόκων καὶ τὰς
[13, 91]	τὸν Ακράγαντα συμφορᾶς διαγγελθείσης, τοσοῦτος	τὴν	νῆσον κατέσχε φόβος, ὥστε τῶν
[13, 35]	Σικελιώταις· (πολλαὶ γοῦν τῶν κατὰ	τὴν	νῆσον πόλεων χρώμεναι διετέλεσαν τοῖς
[13, 106]	δὲ ταῦτ' εἰς Λακεδαίμονα τοὺς	τὴν	νίκην ἀπαγγελοῦντας ἀπέστειλεν ἐπὶ τῆς
[13, 40]	ἐστὶ μνημεῖον, καὶ τοὺς ἀπαγγελοῦντας	τὴν	νίκην εἰς Αθήνας ἔπεμψαν, αὐτοὶ
[13, 19]	κάλλιόν ἐστι τοῦ νικᾶν τὸ	τὴν	νίκην ἐνεγκεῖν ἀνθρωπίνως. (Θορυβοῦντος δὲ
[13, 15]	ἀλλήλους, ἑκάστου βουλομένου δι' ἑαυτοῦ	τὴν	νίκην περιγενέσθαι τῇ πατρίδι. ~Διὸ
[13, 39]	ταῖς ἐμπειρίαις προέχοντες πολλὰ πρὸς	τὴν	νίκην συνεβάλοντο. ~Τῶν γὰρ Πελοποννησίων
[13, 65]	Αθηναῖοι βαρέως φέροντες ἐπὶ τῷ	τὴν	Νίσαιαν κατειλῆφθαι τοὺς μὲν Λακεδαιμονίους
[13, 35]	δυσκατανοήτους. (Μεγάλης δὲ οὔσης κατὰ	τὴν	νομοθεσίαν ἀναθεωρήσεως, μισοπόνηρος μὲν φαίνεται
[13, 97]	ἐκείνην τὴν ἡμέραν, εἶδε κατὰ	τὴν	νύκτα τοιαύτην ὄψιν· ἔδοξεν Αθήνησι
[13, 84]	κληθέντες ἐπὶ τὸν γάμον συμπροέπεμψαν	τὴν	νύμφην. (Περιττότατον δέ φασι γενέσθαι
[13, 113]	ἐκπεσὸν ἐκ τῆς πόλεως κατελάβετο	τὴν	νῦν καλουμένην Αἴτνην. (Ἅμα δ'
[13, 75]	Κάμειρον μετῳκίσθησαν εἰς μίαν πόλιν	τὴν	νῦν καλουμένην Ρόδον. (Ερμοκράτης δ'
[13, 112]	ἐπίθεσιν. (Ὁ δὲ Διονύσιος κατὰ	τὴν	ὁδοιπορίαν τὸ γεγονὸς καταστοχαζόμενος, ἐπέλεξε
[13, 112]	πρῶτον ἐπετήρουν, εἰ δύναιντο κατὰ	τὴν	ὁδὸν ἀνελεῖν τὸν τύραννον· ὡς
[13, 86]	δὲ δύναμιν ἀθροίσαντες παρέλαβον κατὰ	τὴν	ὁδὸν Καμαριναίους καὶ Γελῴους· ἔτι
[13, 111]	τῆς ἡλικίας ὡς ἔτυχε κατὰ	τὴν	ὁδὸν ὡρμημένας, ἐπειδὴ τὴν σεμνότητα
[13, 83]	τὸν χρόνον Τελλίας, ὃς κατὰ	τὴν	οἰκίαν ξενῶνας ἔχων πλείους πρὸς
[13, 83]	ἱστορίαις ἐξηγεῖται περὶ τοῦ κατὰ	τὴν	οἰκίαν πιθεῶνος λέγων ὡς διαμείναντος
[13, 52]	μὲν ὁ πλουσιώτατος τῶν κατὰ	τὴν	οἰκουμένην βασιλέων χορηγός ἐστι τοῦ
[13, 52]	δὲ οἱ πενιχρότατοι τῶν κατὰ	τὴν	οἰκουμένην· (διόπερ οἱ μὲν ἡμέτεροι
[13, 36]	κατὰ τὸν πόλεμον· ὑπελάμβανον γὰρ	τὴν	ὀλιγαρχίαν εὐθετωτέραν εἶναι τῆς δημοκρατίας
[13, 44]	τὸ μὲν πρῶτον ἐν τάξει	τὴν	ὅμορον χώραν ἐπόρθουν, πολὺ προέχοντες
[13, 108]	πόλιν, ὡς Τίμαιός φησι, κατὰ	τὴν	ὁμώνυμον ἡμέραν καὶ τὴν αὐτὴν
[13, 111]	ἀνθρώπους ἐξέπληττε, πάντων καθάπερ ὑπὸ	τὴν	ὅρασιν λαμβανόντων τὴν τῶν Καρχηδονίων
[13, 102]	παροξυνθεὶς ἀδίκως ὑπὸ τῶν δημαγωγῶν	τὴν	ὀργὴν ἀπέσκηψεν εἰς ἄνδρας οὐ
[13, 112]	καὶ τὸν τύραννον βαρέως ἐνέχειν	τὴν	ὀργήν, νομίζοντες τὴν ταύτης τιμωρίαν
[13, 101]	πλήθη, τούτων δὲ ἀπολογησαμένων συνέβη	τὴν	ὀργὴν πάλιν μεταπεσεῖν εἰς τοὺς
[13, 106]	εἰς Αθήνας ἐπάνοδον ἀπέγνω φοβηθεὶς	τὴν	ὀργὴν τοῦ δήμου, πρὸς Εὐαγόραν
[13, 101]	Αριστογένης μὲν καὶ Πρωτόμαχος φοβηθέντες	τὴν	ὀργὴν τοῦ πλήθους ἔφυγον, Θράσυλλος
[13, 109]	ἀλλ' ἐκ τοῦ αὐτοῦ τόπου	τὴν	ὁρμὴν ποιούμενος κατὰ γῆν ἅμα
[13, 82]	τὸ δ' Ολύμπιον μέλλον λαμβάνειν	τὴν	ὀροφὴν ὁ πόλεμος ἐκώλυσεν· ἐξ
[13, 68]	τόλμαν πρακτικώτατος· ἦν δὲ καὶ	τὴν	ὄψιν καθ' ὑπερβολὴν εὐπρεπὴς καὶ
[13, 29]	προαδικηθέντας ἐβιάσατο πολεμεῖν Συρακοσίοις καὶ	τὴν	παρὰ πᾶσιν ἐπαινουμένην εἰρήνην ἀφέντας
[13, 42]	τὸ πρακτικὸν τῆς τόλμης καὶ	τὴν	παρὰ τοῖς Ελλησι δόξαν, ὑπελάμβανον,
[13, 92]	περιεσομένην τὴν ἀπέχθειαν, ἐκείνῳ δὲ	τὴν	παρὰ τῶν εὐεργετηθέντων χάριν. (Τοῦτο
[13, 38]	περὶ τὴν Μίλητον διέτριβε, προσδοκῶν	τὴν	παρὰ Φαρναβάζου βοήθειαν· τριακοσίας γὰρ
[13, 92]	τῆς πατρίδος τύραννος. Μετὰ γὰρ	τὴν	παράληψιν τῆς ἀρχῆς οὔτε συνήδρευσεν
[13, 78]	καιρῷ χρησάμενος εὐθὺς ἐνέκειτο, καὶ	τὴν	παράταξιν αὐτῶν διεκώλυεν, ἃς μὲν
[13, 48]	Λακεδαιμονίοις, μετεπέμψαντο παρ' Αθηναίων δύναμιν	τὴν	παραφυλάξουσαν τὴν πόλιν. (Κόνων δ'
[13, 106]	μὲν τὰς ναῦς, οἱ δὲ	τὴν	παρεμβολὴν ἐκλιπόντες ἔφυγον, ὅπου ποθ'
[13, 9]	γενομένης περὶ τὰ φρούρια καὶ	τὴν	παρεμβολήν, οἱ ναυμαχοῦντες Αθηναῖοι καταπλαγέντες
[13, 18]	ἀπέστειλέ τινας τῶν ἱππέων ἐπὶ	τὴν	παρεμβολὴν τῶν Αθηναίων τοὺς ἐροῦντας,
[13, 88]	τὰς δυνάμεις ἐπεχείρουν μὲν πολιορκεῖν	τὴν	παρεμβολὴν τῶν Καρχηδονίων, πολυτελῶς δ'
[13, 20]	οὖν ἑώρων, ὦ ἄνδρες Συρακόσιοι,	τὴν	παροῦσαν ἐνεστηκέναι βουλὴν ὑπὲρ Αθηναίων,
[13, 8]	μεσογείου. Πυθόμενοι δὲ οἱ Αθηναῖοι	τὴν	παρουσίαν αὐτῶν, ἐπιθέμενοι τοὺς ἡμίσεις
[13, 85]	Γέλᾳ διέτριβεν, ἔχων ἀξίωμα διὰ	τὴν	πατρίδα. (Διόπερ ἠξίωσαν αὐτὸν οἱ
[13, 43]	Σελινουντίοις, καὶ κινδυνεύσωσιν ἄρδην ἀπολέσαι	τὴν	πατρίδα. (Ἐπεὶ δ' οἱ Σελινούντιοι
[13, 48]	τῆς φιλονεικίας παυσάμενοι κοινῶς ᾤκουν	τὴν	πατρίδα. Ἡ μὲν οὖν ἐν
[13, 17]	κωλύσαντες αὐτοὺς μάχεσθαι νῦν προδιδόασι	τὴν	πατρίδα, καὶ εἰ διὰ τοῦτο
[13, 92]	γνώμης, οὗτοι μὲν εὐθὺς εἰς	τὴν	πατρίδα κατῆλθον· ~Ἐκ δὲ τῆς
[13, 12]	πρὸς τοὺς Συρακοσίους ἀποπλεύσωσιν εἰς	τὴν	πατρίδα, κίνδυνον αὐτοῖς ἐπακολουθήσειν ἀπὸ
[13, 27]	μετεσχήκατε, δότε τὸν ἔλεον τοῖς	τὴν	πατρίδα κοινὸν παιδευτήριον παρεχομένοις πᾶσιν
[13, 94]	ἀνεκτὸν εἶναι, τῶν ἄλλων πωλούντων	τὴν	πατρίδα, μόνον κινδυνεύειν μετὰ τῶν
[13, 42]	ἐκβαλόντες τὴν φυλακὴν ἐλευθέραν ᾤκουν	τὴν	πατρίδα· οἱ γὰρ Λακεδαιμόνιοι περὶ
[13, 91]	διὰ τὴν ἐκείνων προδοσίαν ἀπολωλέναι	τὴν	πατρίδα. Συνέβαινε δὲ καὶ ὑπὸ
[13, 37]	(Οὗτος οὖν ἐπιθυμῶν τῆς εἰς	τὴν	πατρίδα τυχεῖν καθόδου, πάντα ἐμηχανᾶτο
[13, 30]	ὥσπερ βαρὺ φορτίον οὐ φέροντες,	τὴν	πελάγει τηλικούτῳ διειργομένην Σικελίαν ἐπεθύμησαν
[13, 52]	πραγμάτων μάθετε. Ἡμεῖς μὲν ἅπασαν	τὴν	Πελοπόννησον γεωργοῦμεν, ὑμεῖς δὲ βραχὺ
[13, 3]	οὖν ἐκ τοῦ Πειραιέως περιέπλευσαν	τὴν	Πελοπόννησον καὶ κατηνέχθησαν εἰς Κόρκυραν·
[13, 8]	καὶ χρήματα συνήθροιζον. (Κατὰ δὲ	τὴν	Πελοπόννησον οἱ Λακεδαιμόνιοι παροξυνθέντες ὑπὸ
[13, 99]	ὁ Καλλικρατίδας ἀκηκοὼς τοῦ μάντεως	τὴν	περὶ αὐτὸν ἐσομένην τελευτήν, ἔσπευδεν
[13, 63]	ἄνδρα, ὁ δ' Ερμοκράτης ἀκούων	τὴν	περὶ αὑτοῦ φήμην ἐν ταῖς
[13, 91]	οὐδὲν πράξειν τῶν τοιούτων, δεδιότας	τὴν	περὶ αὑτοὺς ἀσθένειαν. ~Πάντα δὲ
[13, 42]	ἑπτακαίδεκα καταλήγει τὴν ἱστορίαν εἰς	τὴν	περὶ Κνίδον ναυμαχίαν ἐν βύβλοις
[13, 52]	(Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι ὡς ἤκουσαν	τὴν	περὶ Κύζικον αὐτοῖς γενομένην συμφοράν,
[13, 21]	περιβαλεῖν; Ὁ γὰρ ἀμετάθετον ἔχων	τὴν	περὶ τῶν ἀτυχημάτων ὠμότητα συναδικεῖ
[13, 15]	ἠξίου μὴ καταρρῖψαι τῆς πατρίδος	τὴν	περιβόητον δόξαν, μηδὲ αὑτοὺς ἀνδραπόδων
[13, 82]	ἐκτὸς τῆς πόλεως χειροποίητος, ἔχουσα	τὴν	περίμετρον σταδίων ἑπτά, τὸ δὲ
[13, 104]	ὄντες οὐκ ἐλάττους χιλίων, φοβηθέντες	τὴν	περίστασιν ἔφυγον πρὸς Φαρνάβαζον τὸν
[13, 72]	ἐπιπορευομένων τῶν πεζῶν ἀνεχώρησαν εἰς	τὴν	πόλιν, ~Αγις δὲ τότε μὲν
[13, 69]	ὄχλους ἤγαγεν, ὥστε ὁμολογεῖν πάντας	τὴν	πόλιν αἰτίαν γεγονέναι τῶν κατ'
[13, 56]	ποιούμενοι παρασκευὴν ἐχρόνιζον, νομίζοντες ἐκπολιορκηθήσεσθαι	τὴν	πόλιν, ἀλλ' οὐκ ἀναρπασθήσεσθαι. (Αννίβας
[13, 102]	ἀπέκτειναν, οὐχ οἷον ἠδικηκότας τι	τὴν	πόλιν, ἀλλὰ ναυμαχίαν μεγίστην τῶν
[13, 11]	γὰρ οὐ δυνατὸν ἦν ἀποτειχίσαι	τὴν	πόλιν ἀναλαβὼν μυρίους μὲν ὁπλίτας,
[13, 110]	Λίβυσι, περὶ ἑξακοσίους ἀποβαλόντες πρὸς	τὴν	πόλιν ἀπεχώρησαν. (Οἱ δ' ἱππεῖς
[13, 110]	ἰδίους ἡττημένους, καὶ αὐτοὶ πρὸς	τὴν	πόλιν ἀπῆλθον, ἐπικειμένων αὐτοῖς τῶν
[13, 66]	δυνάμεων εἰς ἕνα τόπον ἀπετείχισαν	τὴν	πόλιν ἀπὸ θαλάττης εἰς θάλατταν
[13, 61]	μὴ συμβῇ κατὰ κράτος ἁλῶναι	τὴν	πόλιν, ἀπόντων ἐν τῇ μάχῃ
[13, 13]	θάλατταν δὲ προτερήσαντες ἀπέπλευσαν εἰς	τὴν	πόλιν. ἀπώλοντο δὲ τῶν μὲν
[13, 49]	προσέταξαν ἄγειν τὸ στρατόπεδον ἐπὶ	τὴν	πόλιν. ~Αὐτοὶ δ' εἰς τρία
[13, 43]	εἰς Καρχηδόνα, δεόμενοι βοηθῆσαι καὶ	τὴν	πόλιν αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες. (Καταπλευσάντων δὲ
[13, 89]	πλήθους ἀνδρῶν γυναικῶν παίδων ἐκλιπόντων	τὴν	πόλιν ἄφνω πολὺς οἶκτος καὶ
[13, 4]	τινες διελόντες πυλίδα παρεισέπεσον εἰς	τὴν	πόλιν· δι' ἣν αἰτίαν ἠναγκάσθησαν
[13, 59]	Ιμέραν, ἐπιθυμῶν μάλιστα ταύτην κατασκάψαι	τὴν	πόλιν. (Διὰ ταύτην γὰρ ὁ
[13, 96]	τὰ δ' ἱερὰ κατακαύσαντες καὶ	τὴν	πόλιν διαρπάσαντες αὐτοῦ παρεχείμασαν. Ἐπὶ
[13, 78]	ὑπολείπεσθαι. Διόπερ οὗτος μὲν ἐπὶ	τὴν	πόλιν διέπλει, Κόνων δ' ἅμα
[13, 85]	ἕνα τόπον θεωροῦντες εὐέφοδον οὖσαν	τὴν	πόλιν, δύο πύργους προσήγαγον τοῖς
[13, 48]	τῶν πολιτῶν ὄντας πρὸς τῷ	τὴν	πόλιν ἐγχειρίζειν Λακεδαιμονίοις, μετεπέμψαντο παρ'
[13, 62]	καταφυγόντας ἱκέτας ἀποσπάσας ἐνέπρησε, καὶ	τὴν	πόλιν εἰς ἔδαφος κατέσκαψεν, οἰκισθεῖσαν
[13, 110]	λοιποὶ μετ' ἀσφαλείας διεσώθησαν πρὸς	τὴν	πόλιν. (Ἐκ δὲ θατέρου μέρους
[13, 23]	καὶ διὰ τὴν ὑπεροχὴν ἀποτειχίσαντες	τὴν	πόλιν ἐκ μεταβολῆς αἰχμάλωτοι γεγόνασιν,
[13, 19]	καταλειφθείσας ναῦς ἀναψάμενοι κατήγαγον εἰς	τὴν	πόλιν, ἐκβιβάσαντες δ' ἐκ τῶν
[13, 56]	δὲ πολεμίων ἀεὶ πλειόνων εἰς	τὴν	πόλιν ἐμπιπτόντων, ἐξεώσθησαν ἐκ τῶν
[13, 27]	εἰργασμένα. Χωρὶς δὲ τῆς περὶ	τὴν	πόλιν ἐντροπῆς καὶ κατ' ἰδίαν
[13, 78]	περιχυθεῖσαι κατεπλήξαντο, καὶ τῆς ἐπὶ	τὴν	πόλιν ἐπανόδου διακλείσασαι φυγεῖν πρὸς
[13, 50]	τὸ κυκλώσασθαι καὶ τῆς εἰς	τὴν	πόλιν ἐπανόδου τοὺς ἐκπλεύσαντας εἶρξαι.
[13, 85]	δὲ νυκτὸς ἐπιγενομένης οἱ κατὰ	τὴν	πόλιν ἐπεξελθόντες ἐνεπύρισαν τὰς μηχανάς.
[13, 9]	τὸ γινόμενον ἀπεστάλκεισαν τοὺς κατὰ	τὴν	πόλιν ἐπὶ τὰ τῶν Αθηναίων
[13, 84]	ἐν τοῖς στενωποῖς καθ' ὅλην	τὴν	πόλιν ἐπλήρωσε ξύλων, καὶ τοῖς
[13, 88]	ὀλίγον ἐθεώρουν ἀναγκαῖον ὑπάρχειν ἐκλιπεῖν	τὴν	πόλιν. Εὐθὺς οὖν ἐπιγινομένης τῆς
[13, 84]	δὲ τὸ μέγεθος τῆς κατὰ	τὴν	πόλιν εὐπορίας τοσαύτην συνέβαινε τρυφὴν
[13, 82]	Εξαινέτου Ακραγαντίνου, κατήγαγον αὐτὸν εἰς	τὴν	πόλιν ἐφ' ἅρματος· συνεπόμπευον δ'
[13, 50]	πανταχόθεν ἐπιφαινομένων καὶ τῆς εἰς	τὴν	πόλιν ἐφόδου τοὺς Πελοποννησίους ἀποκλεισάντων,
[13, 109]	συμμάχων καταστήσας ἐκέλευσεν ἐν δεξιᾷ	τὴν	πόλιν ἔχοντας ἐπείγεσθαι παρ' αὐτὸν
[13, 109]	Σικελιωτῶν, οἷς προσέταξεν ἐν ἀριστερᾷ	τὴν	πόλιν ἔχοντας ἐπὶ τὸν χάρακα
[13, 68]	τὴν τῶν πραγμάτων εὐτυχίαν εἰς	τὴν	πόλιν ἥκειν διελάμβανον. πρὸς δὲ
[13, 59]	ἐπὶ τὴν βοήθειαν. Πυθόμενοι δὲ	τὴν	πόλιν ἡλωκυῖαν, πρέσβεις ἀπέστειλαν, παρακαλοῦντες
[13, 105]	ναυσὶν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα. (Εὑρόντες δὲ	τὴν	πόλιν ἡλωκυῖαν, τότε μὲν ἐν
[13, 84]	οὐ μόνον οἱ κατ' αὐτὴν	τὴν	πόλιν ἱππεῖς, ἀλλὰ καὶ τῶν
[13, 66]	δυνάμεις ἀπαγαγόντες πρὸς Βυζάντιον ἐπολιόρκουν	τὴν	πόλιν καὶ μετὰ πολλῆς σπουδῆς
[13, 91]	~Ιμίλκας δὲ ὀκτὼ μῆνας πολιορκήσας	τὴν	πόλιν, καὶ μικρὸν πρὸ τῆς
[13, 32]	πολιτευόμενος ὑπὲρ Συρακοσίων, ἀπετείχισεν ὑμῶν	τὴν	πόλιν· καὶ ὁ φιλανθρώπως διακείμενος
[13, 79]	Καλλικρατίδας ἐκβιβάσας τὴν δύναμιν περιεστρατοπέδευσε	τὴν	πόλιν, καὶ πανταχόθεν προσβολὰς ἐποιεῖτο.
[13, 62]	δ' ἡμέρᾳ τῶν Καρχηδονίων περιστρατοπεδευσάντων	τὴν	πόλιν καὶ πυκνὰς προσβολὰς ποιουμένων,
[13, 111]	διαισθόμενοι τὸ γεγονὸς μετεστρατοπέδευσαν εἰς	τὴν	πόλιν καὶ τὰ περιλειφθέντα κατὰ
[13, 68]	ἕξειν ἄριστον τὸν ἀπονενοημένως συνταράξοντα	τὴν	πόλιν καὶ τὴν ἑαυτῶν ἐπανορθώσοντα
[13, 50]	δὲ καὶ Θρασύβουλος ἔπλεον ἐπὶ	τὴν	πόλιν καὶ τὸν ἀπόπλουν τῶν
[13, 61]	(Διόπερ ἐφαίνετο συμφέρειν αὐτοῖς ἐκλιπεῖν	τὴν	πόλιν καὶ τοὺς μὲν ἡμίσεις
[13, 56]	οἱ δὲ Σελινούντιοι νομίζοντες ἁλίσκεσθαι	τὴν	πόλιν κατεπλάγησαν, καὶ τὰ τείχη
[13, 17]	τραυμάτων καταβαρούμενοι. (Τῶν δὲ παρὰ	τὴν	πόλιν κινδυνευόντων Αθηναίων ἐκβιασθέντων καὶ
[13, 48]	παρ' Αθηναίων δύναμιν τὴν παραφυλάξουσαν	τὴν	πόλιν. (Κόνων δ' ὁ στρατηγὸς
[13, 104]	δὲ καὶ γυναῖκας λαφυροπωλήσας κατέσκαψε	τὴν	πόλιν. (Μετὰ δὲ ταῦτ' ἐπὶ
[13, 66]	οἱ δὲ κατατρωθέντες συνέφυγον εἰς	τὴν	πόλιν. (Μετὰ δὲ ταῦτα Αλκιβιάδης
[13, 76]	παρεισπεσὼν ἐντὸς τῶν τειχῶν, διήρπασε	τὴν	πόλιν. (Μετὰ δὲ ταῦτα πλεύσας
[13, 110]	μισθοφόροι μόγις διεπορεύοντο τὰς κατὰ	τὴν	πόλιν ὁδούς, οὐ δυνάμενοι κατὰ
[13, 104]	κτήσεις ἁρπάσας τοῖς Λαμψακηνοῖς ἀπέδωκε	τὴν	πόλιν. ~Οἱ δὲ τῶν Αθηναίων
[13, 59]	τοῖς ἐκπεφευγόσι Σελινουντίοις ἔδωκεν ἐξουσίαν	τὴν	πόλιν οἰκεῖν καὶ τὴν χώραν
[13, 67]	ἐξαίσιον ποιούντων, οἱ μὲν κατὰ	τὴν	πόλιν ὄντες Πελοποννήσιοι καὶ πάντες
[13, 61]	δὲ καὶ φήμη τις κατὰ	τὴν	πόλιν, ὅτι Συρακόσιοι μὲν πανδημεὶ
[13, 4]	(Τῶν δὲ Καταναίων εἰς μὲν	τὴν	πόλιν οὐ δεχομένων τοὺς στρατιώτας,
[13, 3]	καὶ συνηκολούθει πᾶς ὁ κατὰ	τὴν	πόλιν ὄχλος ἀναμὶξ ἀστῶν τε
[13, 79]	ἐστιν εὔριπος στενὸς καὶ ποιῶν	τὴν	πόλιν ὀχυράν. (Ὁ δὲ Καλλικρατίδας
[13, 2]	παρεσκευασμένου, τοὺς ἑρμᾶς τοὺς κατὰ	τὴν	πόλιν παμπληθεῖς ὄντας συνέβη ἐν
[13, 54]	εἷλεν ἐξ ἐφόδου, πρὸς δὲ	τὴν	πόλιν παραγενηθεὶς εἰς δύο μέρη
[13, 76]	ὀλίγον δέ τινων ἐνδόντων αὐτῷ	τὴν	πόλιν παρεισέπεσεν ἐντὸς τῶν τειχῶν,
[13, 107]	κακοῖς ὅμως ἀντεῖχον, καὶ ῥᾳδίως	τὴν	πόλιν παρεφύλαττον ἐπί τινα χρόνον.
[13, 69]	Ανδρίων πανδημεὶ μετὰ τῶν παραφυλαττόντων	τὴν	πόλιν Πελοποννησίων ἐγενήθη μάχη, καθ'
[13, 56]	μὲν προσέβαλε, τὸ δὲ κατὰ	τὴν	πόλιν πεπτωκὸς μέρος τοῦ τείχους
[13, 49]	τῶν Πυδναίων ἀπειθούντων, πολλῇ δυνάμει	τὴν	πόλιν περιεστρατοπέδευσεν. Παρεβοήθησε δ' αὐτῷ
[13, 49]	πᾶσαν τὴν δύναμιν ἐξεβίβασε καὶ	τὴν	πόλιν περιεστρατοπέδευσεν. παρεγενήθη δὲ καὶ
[13, 86]	ἔργων, ἀλλὰ χώσας τὸν παρὰ	τὴν	πόλιν ποταμὸν μέχρι τῶν τειχῶν
[13, 67]	ἐπὶ τοὺς λιμένας. (Διόπερ οἱ	τὴν	πόλιν προδιδόντες ἦραν τὸ σύσσημον
[13, 59]	δ' ἄλλῃ δυνάμει πάσῃ περιεστρατοπέδευσε	τὴν	πόλιν, προσγενομένων ἄλλων παρά τε
[13, 45]	τοὺς στρατιώτας καὶ τοὺς φρουροῦντας	τὴν	πόλιν προσλαβόμενος, βέλη τε παμπληθῆ
[13, 92]	ἐπιβουλήν, ἐπῄνει καὶ μόγις ἔφασκε	τὴν	πόλιν προστάτην εὑρηκέναι βέβαιον. (Οὐ
[13, 112]	πιστοτάτους, μεθ' ὧν ἠπείγετο πρὸς	τὴν	πόλιν σπουδῆς οὐδὲν ἐλλείπων· ἐλογίζετο
[13, 87]	πρὸς Ακράγαντι παρεμβολήν, οἱ κατὰ	τὴν	πόλιν στρατιῶται θεωροῦντες τὴν τῶν
[13, 67]	Αθηναῖοι τοῖς μὲν Βυζαντίοις ἀπέδωκαν	τὴν	πόλιν, συμμάχους αὐτοὺς ποιησάμενοι, πρὸς
[13, 68]	τοὺς λιμένας, ὥστε παντελῶς ἐρημωθῆναι	τὴν	πόλιν, συμφιλοτιμουμένων τοῖς ἐλευθέροις τῶν
[13, 94]	ἐκ τοῦ θεάτρου παρῆν εἰς	τὴν	πόλιν. Συνδραμόντων δὲ τῶν ὄχλων
[13, 7]	ἀποβαλόντες τῶν στρατιωτῶν τριακοσίους εἰς	τὴν	πόλιν συνεδιώχθησαν. (Μετὰ δὲ ταῦτα
[13, 55]	τοῖς στρατιώταις εἰς διαρπαγὴν δώσειν	τὴν	πόλιν, τάς τε μηχανὰς προσήρεισε
[13, 89]	Λεοντίνους κατῴκησαν, Συρακοσίων αὐτοῖς δόντων	τὴν	πόλιν ταύτην οἰκητήριον. ~Ὁ δ'
[13, 57]	δὲ βάρβαροι σκεδασθέντες καθ' ὅλην	τὴν	πόλιν τὴν μὲν ἐν ταῖς
[13, 82]	κατεσκάφη διὰ τὸ πολλάκις ἡλωκέναι	τὴν	πόλιν, τὸ δ' Ολύμπιον μέλλον
[13, 55]	τι πρᾶξαι, ταχέως εἰσέπεσον εἰς	τὴν	πόλιν. (Τὸ μὲν οὖν πρῶτον
[13, 43]	τοῦ παρ' αὐτοῖς πρωτεύοντος παραλαβεῖν	τὴν	πόλιν, τοῖς μὲν πρεσβευταῖς ἀπεκρίθησαν
[13, 66]	γὰρ ὁ Κλέαρχος χαλεπός προύδωκαν	τὴν	πόλιν τοῖς περὶ τὸν Αλκιβιάδην.
[13, 19]	πρὸς ἑκάτερον προσηλώσαντες, ἀνέστρεψαν εἰς	τὴν	πόλιν. (Τότε μὲν οὖν τοῖς
[13, 113]	κατηκοντίσθησαν. (Ὁ δὲ Διονύσιος ἐπελθὼν	τὴν	πόλιν τούς τε σποράδην ἐκβοηθοῦντας
[13, 76]	ἀνδρῶν φεισάμενος ἀπέδωκε τοῖς Μηθυμναίοις	τὴν	πόλιν. (Τούτων δὲ πραχθέντων ἐπὶ
[13, 85]	εἰς τὴν Σικελίαν ἀνέζευξαν ἐπὶ	τὴν	πόλιν τῶν Ακραγαντίνων, καὶ δύο
[13, 61]	καὶ περιπλεύσας ἐπὶ Συρακούσας ἔρημον	τὴν	πόλιν τῶν ἀμυνομένων καταλαβέσθαι. (Διόπερ
[13, 93]	δὲ τετρακοσίων, ἦλθε συντόμως εἰς	τὴν	πόλιν τῶν Γελῴων, ἣν τότε
[13, 62]	δ' Ιβηρας ἀθρόους παρεισπεσεῖν εἰς	τὴν	πόλιν. Τῶν δὲ βαρβάρων οἱ
[13, 7]	δὲ περὶ τὸ Λάβδαλον ὀχύρωμα,	τὴν	πόλιν τῶν Συρακοσίων ἀπετείχιζον καὶ
[13, 93]	χρημάτων τούτων τοῖς μὲν φρουροῦσι	τὴν	πόλιν, ὧν ἡγεῖτο Δέξιππος, ἀπέδωκε
[13, 7]	Συρακοσίους γενομένων ἠθύμουν οἱ κατὰ	τὴν	πόλιν· ὡς δ' ἤκουσαν Γύλιππον
[13, 110]	πολεμίων. Διονύσιος δὲ μόγις διελθὼν	τὴν	πόλιν, ὡς κατέλαβε τὸ στρατόπεδον
[13, 108]	τοῖς πολεμίοις· Αλεξάνδρου δ' ἑλόντος	τὴν	πόλιν, ὡς Τίμαιός φησι, κατὰ
[13, 60]	ἐπὶ τὸ πλέον φιλονεικίαν ἔλυσαν	τὴν	πολιορκίαν· Ἅμα δ' ἡμέρᾳ τοῖς
[13, 55]	δ' ἐπιγενομένης οἱ μὲν Καρχηδόνιοι	τὴν	πολιορκίαν ἔλυσαν. ~Οἱ δὲ Σελινούντιοι
[13, 100]	πλεῖν καὶ τὴν ταχίστην λῦσαι	τὴν	πολιορκίαν. (Ἐπεγενήθη δὲ καὶ χειμὼν
[13, 88]	ἐπιτηδείων, ἀεὶ προσδοκῶντες ταχέως λυθήσεσθαι	τὴν	πολιορκίαν· ἐπεὶ δ' αἱ τῶν
[13, 67]	Αλκιβιάδην. ~Οὗτοι δὲ ὡς λύσοντες	τὴν	πολιορκίαν καὶ τὰς δυνάμεις ἀπάξοντες
[13, 12]	ἔφη δεῖν αἰσχρῶς οὕτως ἐγκαταλιπεῖν	τὴν	πολιορκίαν, καὶ τριήρων καὶ στρατιωτῶν,
[13, 6]	καὶ βουλόμενοι βέλτιον τὰ πρὸς	τὴν	πολιορκίαν κατασκευάσασθαι, πάλιν ἀπέπλευσαν εἰς
[13, 32]	τῶν ἄλλων ἁπάντων βουλομένων λῦσαι	τὴν	πολιορκίαν, μόνος ἐβιάσατο μένειν καὶ
[13, 78]	συνεληλυθὼς ταχέως κατεσκεύασε τὰ πρὸς	τὴν	πολιορκίαν. Ὁ δὲ Καλλικρατίδας ἐκβιβάσας
[13, 56]	δὲ Συρακόσιοι πυθόμενοι τὰ περὶ	τὴν	πολιορκίαν, πρὸς μὲν Χαλκιδεῖς πόλεμον
[13, 78]	δ' ἅμα τῷ καταπλεῦσαι προσδεχόμενος	τὴν	πολιορκίαν, τὰ περὶ τὸν εἴσπλουν
[13, 6]	καὶ χρήματα· πολυχρόνιον γὰρ ἔσεσθαι	τὴν	πολιορκίαν ὑπελάμβανον. Οἱ δ' Αθηναῖοι
[13, 34]	δὲ καὶ νομοθέτας εἰς τὸ	τὴν	πολιτείαν διατάξαι καὶ νόμους καινοὺς
[13, 34]	Διοκλῆς ἔπεισε τὸν δῆμον μεταστῆσαι	τὴν	πολιτείαν εἰς τὸ κλήρῳ τὰς
[13, 27]	λέγω Νικίαν, ὃς ἀπ' ἀρχῆς	τὴν	πολιτείαν ὑπὲρ Συρακοσίων ἐνστησάμενος μόνος
[13, 86]	Ταχὺ δὲ τῶν ἔργων διὰ	τὴν	πολυχειρίαν συντελουμένων ἐνέπεσεν εἰς τὸ
[13, 103]	τοῖς ἄλλοις Ελλησι δακτυλοδεικτουμένην ἔχῃ	τὴν	πονηρίαν παρ' ὅλον τὸν βίον.
[13, 112]	ἐπ' οἴκου διὰ τῆς μεσογείου	τὴν	πορείαν ἐποιήσαντο, οἱ δὲ τῶν
[13, 86]	μεσογείου μεταπεμψάμενοί τινας ἐπ' Ακράγαντος	τὴν	πορείαν ἐποιοῦντο, συμπαραπλεουσῶν αὐτοῖς καὶ
[13, 54]	συμμάχων ἀνέζευξεν ἀπὸ τοῦ Λιλυβαίου	τὴν	πορείαν ποιούμενος ἐπὶ Σελινοῦντος. Ὡς
[13, 61]	μάχῃ καταλιπών, ὥρμησεν ἐπ' οἴκου	τὴν	πορείαν ποιούμενος. Πολλοὶ δὲ τῶν
[13, 2]	ὑπὸ τῶν τυχόντων νομίσας γεγενῆσθαι	τὴν	πρᾶξιν, ἀλλ' ὑπὸ τῶν προεχόντων
[13, 31]	ἐπιστάμενοι σαφῶς ἠδίκησαν, δι' αὐτὴν	τὴν	προαίρεσιν ἄξιοι τιμωρίας, εἰ δ'
[13, 47]	πλῆθος τῶν τοῖς ἔργοις προσιόντων	τὴν	πρόθεσιν ταχέως λαβεῖν συντέλειαν. (Τῆς
[13, 71]	ταῖς ναυσὶν ἀνταναχθεὶς μίαν μὲν	τὴν	προπλέουσαν τῶν δέκα, καθ' ἣν
[13, 87]	ἀλλὰ τῶν βαρβάρων φευγόντων εἰς	τὴν	πρὸς Ακράγαντι παρεμβολήν, οἱ κατὰ
[13, 48]	αὐτοῖς συμφορὰν ἐπέστησεν ἡ τύχη,	τὴν	πρὸς ἀλλήλους πάλιν αὐξήσασα διαφοράν.
[13, 87]	μετὰ πάσης ἀσφαλείας διεσώθησαν εἰς	τὴν	πρὸς τῇ πόλει παρεμβολήν. Ὁ
[13, 12]	περὶ τὸν Δημοσθένην συγκαταθέσθαι διὰ	τὴν	πρὸς τὸ θεῖον εὐλάβειαν. ~Οἱ
[13, 111]	ὡρμημένας, ἐπειδὴ τὴν σεμνότητα καὶ	τὴν	πρὸς τοὺς ἀλλοτρίους ἐντροπὴν ὁ
[13, 25]	τοῦ νῦν ὑπάρχοντος, ἐν ᾧ	τὴν	πρὸς τοὺς ἐπταικότας φιλανθρωπίαν ἀφορμὴν
[13, 31]	τοὺς δ' αἰχμαλώτους ἀγομένους ἐπὶ	τὴν	προσήκουσαν τιμωρίαν ἀφεῖναι, καὶ πᾶσιν
[13, 87]	καιρὸν καὶ κεκρατηκότας τῶν βαρβάρων	τὴν	προσήκουσαν τιμωρίαν παρ' αὐτῶν μὴ
[13, 82]	ἑαυτὸν βίου διαμένοντα. (Καὶ κατὰ	τὴν	προτέραν δὲ ταύτης Ολυμπιάδα, δευτέραν
[13, 75]	προσενεχθεὶς ἐπαγάγοι τὸ πλῆθος εἰς	τὴν	προτέραν εὔνοιαν. (Τῶν οὖν ὀστῶν
[13, 43]	ἐξεχώρουν, εὐλαβούμενοι, μὴ διὰ ταύτην	τὴν	πρόφασιν οἱ Συρακόσιοι συνεπιλάβωνται τοῦ
[13, 10]	δὲ τῶν Συρακοσίων τὸν περὶ	τὴν	πρῴραν τόπον ἰσχυρὸν ἔχουσαι καὶ
[13, 51]	πεζομαχίας οὗ τὴν τροπὴν ἐποιήσαντο	τὴν	πρώτην. (Οἱ μὲν οὖν ἐν
[13, 103]	ἐστίν. Τῶν δὲ συγγραφέων Φίλιστος	τὴν	πρώτην σύνταξιν τῶν Σικελικῶν εἰς
[13, 49]	μὲν οὖν Αρχέλαος φιλοτιμότερον πολιορκήσας	τὴν	Πύδναν καὶ κρατήσας μετῴκισεν αὐτὴν
[13, 113]	παρῆν περὶ μέσας νύκτας πρὸς	τὴν	πύλην τῆς Αχραδινῆς μεθ' ἱππέων
[13, 100]	πεζὴν δύναμιν αὐτὸς ἔχων εἰς	τὴν	Πυρραίων πόλιν ἀπεχώρησεν, οὖσαν σύμμαχον·
[13, 75]	ἦρξεν ἔτη τετταρακαίδεκα. Οἱ δὲ	τὴν	Ρόδον νῆσον κατοικοῦντες καὶ Ιηλυσὸν
[13, 83]	χωροῦσαν ἀμφορεῖς χιλίους, ἐξ ἧς	τὴν	ῥύσιν εἰς τοὺς πίθους γίνεσθαι.
[13, 5]	ὑπὸ τῶν δημαγωγῶν παροξυνθείς, ἀπέστειλε	τὴν	Σαλαμινίαν ναῦν εἰς Σικελίαν, κελεύων
[13, 111]	κατὰ τὴν ὁδὸν ὡρμημένας, ἐπειδὴ	τὴν	σεμνότητα καὶ τὴν πρὸς τοὺς
[13, 85]	Καρχηδόνιοι τὰς δυνάμεις διαβιβάσαντες εἰς	τὴν	Σικελίαν ἀνέζευξαν ἐπὶ τὴν πόλιν
[13, 2]	πῶς χρὴ διοικῆσαι τὰ κατὰ	τὴν	Σικελίαν, ἐὰν τῆς νήσου κρατήσωσιν.
[13, 44]	δυνάμεις. Τὰ μὲν οὖν κατὰ	τὴν	Σικελίαν ἐν τούτοις ἦν. ~Κατὰ
[13, 9]	καὶ Χαρικλέα στρατηγόν, εἰς δὲ	τὴν	Σικελίαν ἐψηφίσαντο πέμπειν ὀγδοήκοντα μὲν
[13, 2]	ἐλπίσιν ἐξ ἑτοίμου κατακληρουχεῖν ἤλπιζον	τὴν	Σικελίαν. (Ἤδη δὲ τοῦ στόλου
[13, 108]	Αθηναῖός φησιν ἠνθηκέναι. (Κατὰ δὲ	τὴν	Σικελίαν Ιμίλκων ὁ τῶν Καρχηδονίων
[13, 63]	τῶν πρότερον στρατηγῶν. ~Εἰς δὲ	τὴν	Σικελίαν κατέπλευσεν Ερμοκράτης ὁ Συρακόσιος.
[13, 32]	ἀγαπητῶς ἄγειν εἰρήνην καὶ περιορᾶν	τὴν	Σικελίαν πορθουμένην. (Διόπερ ἐὰν τοὺς
[13, 43]	τούτους τοὺς χρόνους Αἰγεσταῖοι κατὰ	τὴν	Σικελίαν σύμμαχοι γεγενημένοι τοῖς Αθηναίοις
[13, 114]	Ελλάδα τοῦ Πελοποννησιακοῦ, κατὰ δὲ	τὴν	Σικελίαν τοῦ Καρχηδονίοις πρὸς Διονύσιον
[13, 6]	ἱππέων τινὰς ἐψηφίσαντο πέμπειν εἰς	τὴν	Σικελίαν. (Τούτων δὲ πραττομένων Διαγόρας
[13, 35]	δ' αὐτοῦ τὴν ἀρετὴν καὶ	τὴν	σκληρότητα τῆς ψυχῆς ἡ περὶ
[13, 88]	μὲν γὰρ στρατιωτῶν πολλοὶ διὰ	τὴν	σπάνιν ἀπέθνησκον, οἱ δὲ Καμπανοὶ
[13, 52]	ἐκ τοῦ πολεμεῖν οὔ φημι	τὴν	Σπάρτην, βλάπτεσθαι μέντοι γε ἔλαττον
[13, 97]	τὴν μάχην οὐδὲν ἀδοξοτέραν ποιήσει	τὴν	Σπάρτην. (Τῶν δ' Αθηναίων ὁ
[13, 89]	ἐξέπληττε φόβος, ἅμα δὲ διὰ	τὴν	σπουδὴν ἠναγκάζοντο καταλιπεῖν εἰς διαρπαγὴν
[13, 50]	μάχην ἐκ τῆς γῆς ποιούμενον	τὴν	στάσιν εἶχεν ἀσφαλεστέραν. (Θρασύβουλος δὲ
[13, 2]	πολλῆς σπουδῆς ἅπαντα τὰ πρὸς	τὴν	στρατείαν παρεσκευάζοντο. ᾑρημένοι δὲ τρεῖς
[13, 97]	στρατηγοὶ κατέγραφον τοὺς εὐθέτους εἰς	τὴν	στρατείαν. Παρεσκευάσαντο δὲ ναῦς ἑξήκοντα,
[13, 68]	ἦν εἰπεῖν, καὶ κατὰ μὲν	τὴν	στρατηγίαν ἄριστος, κατὰ δὲ τὴν
[13, 36]	τῶν ἐπὶ θαλάττης τόπων ἔχων	τὴν	στρατηγίαν ἐχορήγει χρήματα τοῖς Λακεδαιμονίοις·
[13, 92]	ἐξουσίαν, ἑαυτῷ δὲ μόνῳ περιστήσειν	τὴν	στρατηγίαν. (Ταῦτα δ' αὐτοῦ πράττοντος
[13, 109]	θάλατταν. (Ἔσπευδε γὰρ μὴ διασπᾶν	τὴν	στρατιάν, ἀλλ' ἐκ τοῦ αὐτοῦ
[13, 110]	μέρους ὑπολελειμμένους τρεψάμενοι παρεισέπεσον εἰς	τὴν	στρατοπεδείαν. (Οὗ γενηθέντος οἱ Καρχηδόνιοι
[13, 110]	ἀνεῖλον, τοὺς δ' ἄλλους εἰς	τὴν	στρατοπεδείαν συνεδίωξαν· τῶν δὲ Ιβήρων
[13, 20]	γῆρας διπλοῦν ἔχω τὸ πένθος,	τὴν	συγγένειαν ἅμα καὶ ἀρετὴν ἐπιζητῶν·
[13, 20]	(Διὸ καὶ καθ' ἡμέραν ἐπιζητῶν	τὴν	συμβίωσιν, καὶ τὴν τελευτὴν ἀναλογιζόμενος,
[13, 28]	πρὸς θεῶν, ἄνδρες Συρακόσιοι, συγγνώμην	τὴν	συμβουλίαν ἐκτιθεμένῳ μετὰ παρρησίας· Σπαρτιάτης
[13, 43]	ψηφίσασθαι τηρεῖν πρὸς μὲν Σελινουντίους	τὴν	συμμαχίαν, πρὸς δὲ Καρχηδονίους τὴν
[13, 28]	Ορᾷς, φησί, τοὺς τῷ θορύβῳ	τὴν	συμφορὰν ἐμφανίζοντας; Πόσοι δὲ ἀδελφοὺς
[13, 21]	τηλικαύτης, οἱ μὲν παθόντες ἀναδέξονται	τὴν	συμφοράν, οἱ δὲ πράξαντες ἀγνώμονες
[13, 21]	ὥστε μηδὲ τὸν ἀγγελοῦντα αὐτοῖς	τὴν	συμφορὰν περιλειφθῆναι. (Εἰδότες οὖν, ἄνδρες
[13, 77]	καὶ τοὺς μὲν ἐρέτας διὰ	τὴν	συνέχειαν τῆς εἰρεσίας ἐξέλυσαν, αὐτοὶ
[13, 89]	καὶ παίδων ἀναμὶξ παρθένοις, αἳ	τὴν	συνήθη τρυφὴν εἰς ὁδοιπορίαν σύντονον
[13, 75]	ἐπὶ τούτων παρεκόμισεν αὐτὰ ἐπὶ	τὴν	Συράκουσαν. (Αὐτὸς μὲν οὖν ἐπὶ
[13, 24]	κατὰ τὸν Πελοποννησιακὸν πόλεμον εἰς	τὴν	Σφακτηρίαν νῆσον πολλοὺς τῶν Λακεδαιμονίων
[13, 57]	ἀκληροῦντας ἐλεοῦντες, ἀλλ' εὐλαβούμενοι, μήποτε	τὴν	σωτηρίαν αἱ γυναῖκες ἀπογνοῦσαι κατακαύσωσι
[13, 55]	(Οὐ μὴν κατὰ πᾶν γε	τὴν	σωτηρίαν ἀπεγίνωσκον, ἀλλὰ προσδοκῶντες συντόμως
[13, 14]	δ' Αθηναῖοι θεωροῦντες αὑτοῖς πάντοθεν	τὴν	σωτηρίαν ἀποκεκλεισμένην, ἔκριναν ἁπάσας τὰς
[13, 15]	ἁπάντων καὶ τῆς πατρίδος κεῖσθαι	τὴν	σωτηρίαν. (Καὶ τοὺς μὲν τέκνων
[13, 74]	ἀπεγράψατο, καὶ νικήσας τὸ τέθριππον	τήν	τ' ἐκ τῆς νίκης δόξαν
[13, 82]	εὐθὺς ἐκ παίδων ἐποιοῦντο τρυφεράς,	τήν	τ' ἐσθῆτα μαλακὴν φοροῦντες καθ'
[13, 74]	δὲ τῶν Αθηναίων δῆμος ὑφορώμενος	τὴν	τἀνδρὸς τόλμαν δέκα στρατηγοὺς εἵλατο,
[13, 75]	οὐδ' ὣς προσεδέξαντο· ὑπώπτευον γὰρ	τὴν	τἀνδρὸς τόλμαν, μήποτε τυχὼν ἡγεμονίας
[13, 98]	ἡγεμονίαν ἔσχεν. Οὐ δυνάμενος δὲ	τὴν	τάξιν ἐξισῶσαι τοῖς πολεμίοις διὰ
[13, 79]	ἔσπευδον ὑπὲρ τοῦ μὴ λιπεῖν	τὴν	τάξιν. Κατεχούσης δὲ φιλοτιμίας ἀνυπερβλήτου
[13, 112]	βαρέως ἐνέχειν τὴν ὀργήν, νομίζοντες	τὴν	ταύτης τιμωρίαν μεγίστην εἶναι πίστιν
[13, 56]	εἰς Γέλαν καὶ Συρακούσας, δεόμενοι	τὴν	ταχίστην βοηθεῖν, ὡς οὐ δυναμένης
[13, 12]	μὲν οὖν ᾤετο δεῖν ἀποπλεῖν	τὴν	ταχίστην εἰς Αθήνας φάσκων αἱρετώτερον
[13, 61]	Ιμέρᾳ στρατηγὸς συνεβούλευσε τοῖς ναυάρχοις	τὴν	ταχίστην ἐκπλεῖν εἰς Συρακούσας, ἵνα
[13, 5]	Σαλαμινίαν ναῦν εἰς Σικελίαν, κελεύων	τὴν	ταχίστην ἥκειν Αλκιβιάδην ἐπὶ τὴν
[13, 49]	τριήρεις, παρακαλοῦντες μετὰ τοῦ στόλου	τὴν	ταχίστην ἥκειν· μετεπέμψαντο δὲ καὶ
[13, 50]	τοῖς περὶ Χαιρέαν πεζοῖς συνάψαντα	τὴν	ταχίστην ἥκειν, ὅπως πεζῇ διαγωνίσωνται.
[13, 101]	παραδίδοσθαι, τοὺς δ' ἄλλους ἐψηφίσατο	τὴν	ταχίστην ἥκειν. Ὧν Αριστογένης μὲν
[13, 100]	ἐπὶ τὴν Μιτυλήνην πλεῖν καὶ	τὴν	ταχίστην λῦσαι τὴν πολιορκίαν. (Ἐπεγενήθη
[13, 41]	Επικλέα τὸν Σπαρτιάτην, προστάξας ἄγειν	τὴν	ταχίστην. (Ὅς ἐπεὶ κατέπλευσεν εἰς
[13, 54]	χίλια πεντακόσια παρεσκευάσατο. (Ἐν τούτοις	τήν	τε δύναμιν διεκόμιζε καὶ τὰ
[13, 69]	δὲ μετὰ τῆς δυνάμεως ἐκπλεύσας	τήν	τε Κῶν καὶ Ρόδον ἐδῄωσε,
[13, 70]	τῶν στρατιωτῶν διατροφάς. ~Λακεδαιμόνιοι δὲ	τήν	τε ναυτικὴν δύναμιν ἄρδην ἀπολωλεκότες
[13, 11]	ἀπέστειλαν εἰς τὰς ἄλλας πόλεις,	τήν	τε νίκην ἀπαγγελοῦντα τοῖς συμμάχοις
[13, 69]	κατ' ἐκείνου ψηφισμάτων. (Διόπερ αὐτῷ	τήν	τε οὐσίαν ἀπέδωκαν ἣν ἐδήμευσαν,
[13, 81]	(Κατ' ἐκείνους δὲ τοὺς καιροὺς	τήν	τε πόλιν καὶ τὴν χώραν
[13, 47]	καὶ συμμάχους ἀναπαῦσαι τῶν εἰσφορῶν,	τήν	τε τῶν πολεμίων χώραν ἐπόρθησε
[13, 80]	δὲ στρατηγὸν Αννίβαν τὸν κατασκάψαντα	τήν	τε τῶν Σελινουντίων καὶ τὴν
[13, 13]	ἀναφθεισῶν οἱ μὲν Αθηναῖοι ταχέως	τήν	τε φλόγα κατέσβεσαν καὶ ἀπὸ
[13, 35]	τὸν ὕστερον ὑπὸ Διονυσίου κατὰ	τὴν	τειχοποιίαν καθαιρεθέντα. Ἐθαυμάσθη δὲ ὁ
[13, 28]	ἐστιν ὁ τῶν συγγενεστάτων μετὰ	τὴν	τελευτὴν ἀμνημονῶν, τοὺς δὲ πολεμιωτάτους
[13, 20]	ἡμέραν ἐπιζητῶν τὴν συμβίωσιν, καὶ	τὴν	τελευτὴν ἀναλογιζόμενος, ἐκείνους μὲν μακαρίζω,
[13, 35]	σκληρότητα τῆς ψυχῆς ἡ περὶ	τὴν	τελευτὴν περιπέτεια. Ταῦτα μὲν οὖν
[13, 6]	(Οἱ μὲν οὖν Συρακόσιοι κατὰ	τὴν	τεταγμένην νύκτα ἦγον τὸ στρατόπεδον
[13, 95]	ἀθροισθέντος εἰς Λεοντίνους, πολλὰ πρὸς	τὴν	τῆς ἐπιβολῆς ὑπόθεσιν πιθανολογήσας ἔπεισε
[13, 113]	χρῆσθαι νομίζουσιν οἱ Συρακόσιοι πρὸς	τὴν	τῆς κονίας σύνδεσιν. ἐν ὅσῳ
[13, 29]	τοῖς τῆς ἱκεσίας φιλανθρώποις παραιτείσθων	τὴν	τιμωρίαν. (Εἰ δ' ἐλέγχονται διὰ
[13, 31]	ἀδικημάτων ἐπὶ τοὺς ῥήτορας μεταφέρειν	τὴν	τιμωρίαν. (Καὶ ἐπὶ τοσοῦτόν τινες
[13, 27]	ἡμῶν καὶ παρ' Αθηναίων ἐκφυγεῖν	τὴν	τιμωρίαν, τὸν δ' ὁμολογουμένως φιλανθρωπότατον
[13, 24]	δὲ τοῖς ὑποπεπτωκόσιν, ὧν μὲν	τὴν	τόλμαν καταπονοῦντες, ὧν δὲ τὴν
[13, 68]	τὴν στρατηγίαν ἄριστος, κατὰ δὲ	τὴν	τόλμαν πρακτικώτατος· ἦν δὲ καὶ
[13, 22]	τὴν Ασίαν ἀλλήλους φθάνοντες εἰς	τὴν	τοῦ βασιλέως συμμαχίαν παρεγίνοντο. (Τί
[13, 27]	κοινοῦ τυχεῖν ἐλέου. (Διόπερ ἔγωγε	τὴν	τοῦ βίου μεταβολὴν θεωρῶν ἐλεῶ
[13, 58]	πλείω τῶν πεντακισχιλίων· ~θεωροῦντες δὲ	τὴν	τοῦ βίου μεταβολὴν οἱ τοῖς
[13, 45]	τηνικαῦτα οἱ κυβερνῆται πρὸς αὐτὴν	τὴν	τοῦ καιροῦ ῥοπὴν ἐπέστρεφον τὰς
[13, 24]	περαιτέρω τὸν ὑποπεσόντα καὶ πρὸς	τὴν	τοῦ κρατοῦντος εὐγνωμοσύνην προσφεύγοντα τιμωρούμενος
[13, 43]	υἱὸς δὲ Γέσκωνος, ὃς διὰ	τὴν	τοῦ πατρὸς ἧτταν ἐφυγαδεύθη καὶ
[13, 92]	περὶ τούτων ἀντειπεῖν διά τε	τὴν	τοῦ πλήθους ὁρμὴν καὶ διὰ
[13, 20]	Συρακοσίων ἐξενεχθησομένη δόξα, ἀκέραιον ποιήσομαι	τὴν	τοῦ συμφέροντος συμβουλίαν. ~Ὁ μὲν
[13, 24]	(Εἴποι γὰρ ἄν τις πρὸς	τὴν	τοῦ τοιούτου σκληρότητα τὰς τῶν
[13, 84]	δέ φασι γενέσθαι τὸ περὶ	τὴν	τοῦ φωτὸς κατασκευήν· τούς τε
[13, 88]	ἐπὶ τὸν πορθμόν. (Μετὰ δὲ	τὴν	τούτων ἀπαλλαγὴν συνελθόντες οἱ στρατηγοὶ
[13, 43]	πρεσβευταῖς ἀπεκρίθησαν βοηθήσειν, εἰς δὲ	τὴν	τούτων διοίκησιν, ἂν ᾖ χρεία
[13, 6]	λιμένι ναῦς ἐμπρῆσαι· πρὸς δὲ	τὴν	τούτων συντέλειαν ἀξιοῦν τοὺς στρατηγοὺς
[13, 51]	τὸ δὲ τῆς πεζομαχίας οὗ	τὴν	τροπὴν ἐποιήσαντο τὴν πρώτην. (Οἱ
[13, 82]	παρασκευάζειν τοῖς θεωμένοις. (Δηλοῖ δὲ	τὴν	τρυφὴν αὐτῶν καὶ ἡ πολυτέλεια
[13, 96]	ἐλπίζων διὰ τούτων βεβαιότατα τηρηθήσεσθαι	τὴν	τυραννίδα. Οὐ μὴν ἀλλὰ παραγενόμενος
[13, 95]	παρὰ τῶν πολιτῶν, ᾗ χρησάμενον	τὴν	τυραννίδα περιπεποιῆσθαι. Καὶ τότε Διονύσιος
[13, 96]	εἰς οἰκειότητα προσλαβέσθαι πρὸς τὸ	τὴν	τυραννίδα ποιῆσαι βεβαίαν. Μετὰ δὲ
[13, 108]	μέγαν, συλήσαντες αὐτὸν ἀπέστειλαν εἰς	τὴν	Τύρον. Τοῦτον μὲν οἱ Γελῷοι
[13, 24]	μέγα φρόνει, γνῶθι σαυτόν, ἰδὲ	τὴν	τύχην ἁπάντων οὖσαν κυρίαν. Τίνος
[13, 29]	μὲν τὴν ψυχήν, ἀγνώμονα δὲ	τὴν	τύχην ἐσχηκόσιν. (Οὗτοι δ' ἁπάντων
[13, 30]	τὸ τῶν μήπω κρατηθέντων προλαμβάνοντας	τὴν	τύχην καταψηφίζεσθαι τιμωρίαν· οὐδὲ τοῦτο
[13, 29]	τοιούτοις ἐλαττώμασι περιπεπτωκότες, μὴ καταμεμφέσθων	τὴν	τύχην, μηδ' ἐπικαλείσθων τὸ τῆς
[13, 21]	καὶ παρ' ἀνθρώποις μισουμένους, προσκυνοῦντες	τὴν	τύχην μηθὲν ὑπὲρ ἄνθρωπον πράξητε.
[13, 27]	τοῦ βίου μεταβολὴν θεωρῶν ἐλεῶ	τὴν	τύχην. Πρότερον μὲν γὰρ ἐν
[13, 49]	μετὰ δὲ ταῦτα ἐφιλοτιμήθησαν νυκτὸς	τὴν	τῶν Αβυδηνῶν πόλιν παραπλεῦσαι πρὸς
[13, 5]	Αλκιβιάδην ἐν Αθήναις, πρόφασιν ἔχοντες	τὴν	τῶν ἀγαλμάτων περικοπήν, διέβαλον αὐτὸν
[13, 58]	τοῖς Καρχηδονίοις Ελληνες συμμαχοῦντες ἠλέουν	τὴν	τῶν ἀκληρούντων τύχην. Αἱ μὲν
[13, 92]	αὑτοὺς ἀσθένειαν. ~Πάντα δὲ πρὸς	τὴν	τῶν ἀκουόντων προαίρεσιν καὶ τὴν
[13, 91]	στρατηγούς, ὅτι χρήμασι πεισθέντες ἐγκατέλιπον	τὴν	τῶν Ακραγαντίνων σωτηρίαν. Συγκατηγόρησε δὲ
[13, 96]	βέλη παντοδαπά, διανοούμενοι πρώτην πολιορκῆσαι	τὴν	τῶν Γελῴων πόλιν. ~Τούτων δὲ
[13, 108]	ἅπασαν τὴν δύναμιν ἐνέβαλεν εἰς	τὴν	τῶν Γελῴων χώραν. (Ἐπελθὼν δὲ
[13, 107]	βίον αὐτῶν κατῄσχυναν. ~Αθηναῖοι δὲ	τὴν	τῶν δυνάμεων φθορὰν ἀκούσαντες τοῦ
[13, 106]	πολεμίων. (ὁ δὲ Λύσανδρος συνιδὼν	τὴν	τῶν ἐναντίων ταραχήν, Ετεόνικον μὲν
[13, 32]	τὴν ἔχθραν αἰώνιον. Οὐκοῦν μετὰ	τὴν	τῶν ἠδικηκότων κόλασιν, ἐὰν ὑμῖν
[13, 80]	τήν τε τῶν Σελινουντίων καὶ	τὴν	τῶν Ιμεραίων πόλιν, ἅπασαν αὐτῷ
[13, 109]	ἐν ταῖς ναυσὶ παρήγγειλε πρὸς	τὴν	τῶν Ιταλιωτῶν ἔφοδον τῇ παρεμβολῇ
[13, 111]	καθάπερ ὑπὸ τὴν ὅρασιν λαμβανόντων	τὴν	τῶν Καρχηδονίων δεινότητα. Οὐδεμία γὰρ
[13, 60]	ὥρμησε, τρισχίλιοι δ' αὐτῶν ὑποστάντες	τὴν	τῶν Καρχηδονίων δύναμιν, καὶ πολλὰ
[13, 87]	κατὰ τὴν πόλιν στρατιῶται θεωροῦντες	τὴν	τῶν Καρχηδονίων ἧτταν ἐδέοντο τῶν
[13, 40]	συμπλέκεσθαι. Οὐ μὴν οὐδ' ἐνταῦθα	τὴν	τῶν κυβερνητῶν τέχνην ἄπρακτον εἶναι
[13, 49]	μὲν ἐπιβεβηκότας στρατιώτας διεβίβασαν εἰς	τὴν	τῶν Κυζικηνῶν χώραν, καὶ τῷ
[13, 63]	ἐντεῦθεν δ' ὁρμώμενος πρῶτον μὲν	τὴν	τῶν Μοτυηνῶν ἐπόρθησε χώραν, καὶ
[13, 14]	τοῖς τε ἔτεσιν ὄντες ὑπὸ	τὴν	τῶν νεανίσκων ἡλικίαν καὶ συναγωνιζόμενοι
[13, 62]	τῶν Ιμεραίων ἀφειδῶς ἠγωνίζοντο, προσδοκῶντες	τὴν	τῶν νεῶν παρουσίαν. (Ἐκείνην μὲν
[13, 63]	τοῦ τείχους. μετὰ δὲ ταῦτα	τὴν	τῶν Πανορμιτῶν χώραν λεηλατήσας ἀναριθμήτου
[13, 100]	Μιτυλήνην πολιορκῶν Ετεόνικος πυθόμενός τινος	τὴν	τῶν Πελοποννησίων ἧτταν, τὰς μὲν
[13, 87]	πόλεως στρατηγοὺς ἐπεξελθεῖν καὶ διαφθεῖραι	τὴν	τῶν πολεμίων δύναμιν ἀφεικέναι τοσαύτας
[13, 72]	Αθηναίων ἅμ' ἡμέρᾳ θεωροῦντες ἐκτεταγμένην	τὴν	τῶν πολεμίων δύναμιν εἰς φάλαγγα
[13, 87]	καιρὸν εἶναι φάσκοντες τοῦ φθεῖραι	τὴν	τῶν πολεμίων δύναμιν. (Οἱ δ'
[13, 87]	τῶν πεντακισχιλίων. ~Ιμίλκων δὲ πυθόμενος	τὴν	τῶν πολεμίων ἔφοδον, ἀπέστειλεν αὐτοῖς
[13, 54]	στόλου θεασάμενοι, ταχέως τοῖς πολίταις	τὴν	τῶν πολεμίων παρουσίαν ἐδήλωσαν. Καὶ
[13, 29]	τρόπαια τῶν μετηλλαχότων. (Ἀλλὰ μεταβαλόντες	τὴν	τῶν πολεμίων προσηγορίαν γεγόνασιν ἱκέται·
[13, 100]	εἰς Σάμον κατέπλευσαν, κἀκεῖθεν ὁρμώμενοι	τὴν	τῶν πολεμίων χώραν ἐπόρθουν. (Μετὰ
[13, 68]	ἅμα τῇ κείνου καθόδῳ καὶ	τὴν	τῶν πραγμάτων εὐτυχίαν εἰς τὴν
[13, 10]	τῶν τριηράρχων οὐκέτι δυνάμενοι καρτερεῖν	τὴν	τῶν Συρακοσίων καταφρόνησιν ἀντανήχθησαν τοῖς
[13, 30]	λογίζεσθε, τί ἂν ἔπραξαν, εἰ	τὴν	τῶν Συρακοσίων πόλιν ἐξεπόρθησαν· οἱ
[13, 107]	τῆς θαλάττης ἀπέστησαν, περὶ δὲ	τὴν	τῶν τειχῶν κατασκευὴν ἐγίνοντο καὶ
[13, 110]	τόπον τοῖς Ιταλιώταις, εὐλαβούμενοι λιπεῖν	τὴν	τῶν τειχῶν φυλακήν· διόπερ ὑστέρουν
[13, 29]	ἀναλώσαντας βίους, περὶ πλείονος δὲ	τὴν	τῶν φονέων ποιεῖσθαι σωτηρίαν τῆς
[13, 48]	λέγεται γενέσθαι, μάλιστα δὲ διὰ	τὴν	ὑπάρχουσαν αὐτοῖς πρὸς ἀλλήλους ἔχθραν.
[13, 54]	ἀρχὴν Διοκλῆς, ἐν Ρώμῃ δὲ	τὴν	ὕπατον εἶχον ἀρχὴν Κόιντος Φάβιος
[13, 20]	γὰρ εὐγενέστερον ἐτελεύτησαν, τοσούτῳ ποθεινοτέραν	τὴν	ὑπὲρ αὐτῶν μνήμην καταλελοίπασιν. Εἰκότως
[13, 46]	ἰσόρροπος ἦν ἡ μάχη διὰ	τὴν	ὑπερβολὴν τῆς παρ' ἀμφοτέροις φιλοτιμίας·
[13, 23]	ἐπὶ πολιορκίᾳ παραγενόμενοι καὶ διὰ	τὴν	ὑπεροχὴν ἀποτειχίσαντες τὴν πόλιν ἐκ
[13, 40]	ἡ τέχνη τῶν κυβερνητῶν ἄχρηστον	τὴν	ὑπεροχὴν τῶν ἐναντίων ἐποίει. Ὁπότε
[13, 63]	καὶ τὴν ἄλλην χώραν ἅπασαν	τὴν	ὑπὸ Καρχηδονίους οὖσαν πορθῶν ἐπαίνου
[13, 87]	μετὰ τῆς δυνάμεως παραγενηθεὶς εἰς	τὴν	ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἐκλελειμμένην στρατοπεδείαν,
[13, 64]	τριάκοντα νεῶν ἀπολύσας ἔπλευσεν εἰς	τὴν	ὑπὸ Φαρνάβαζον χώραν, καὶ κοινῇ
[13, 53]	Ὃς παρελθὼν καὶ πολλὰ πρὸς	τὴν	ὑπόθεσιν οἰκείως διαλεχθεὶς ἐμετεώρισε τὸν
[13, 92]	ποιήσασιν ἀποδιδόντας χάριτας. Πρὸς δὲ	τὴν	ὑπόθεσιν ταύτην πολλὰ διαλεχθεὶς οἰκεῖα
[13, 98]	δ' ἄλλους στρατηγοὺς παρ' ὅλην	τὴν	φάλαγγα διέταξε, καὶ τὰς καλουμένας
[13, 32]	τηλικαύτην ἔχθραν ἐπανῃρημένοι βεβαίαν φυλάξουσι	τὴν	φιλίαν, ἀλλ' ἀσθενεῖς μὲν ὄντες
[13, 46]	τοῖς καταστρώμασιν ἐπιβεβηκότες ἄπρακτον εἶχον	τὴν	φιλοτιμίαν, ἀλλ' οἱ μὲν ἐκ
[13, 42]	Λακεδαιμονίων στρατιώτας, μεθ' ὧν ἐκβαλόντες	τὴν	φυλακὴν ἐλευθέραν ᾤκουν τὴν πατρίδα·
[13, 58]	τούτους δ' ὁρῶσαι ἀσύνετον μὲν	τὴν	φωνήν, θηριώδη δὲ τὸν τρόπον
[13, 66]	ἐξέπλευσαν πρὸς Θηραμένην, ὃς ἐπόρθει	τὴν	Χαλκηδόνα ναῦς μὲν ἔχων ἑβδομήκοντα,
[13, 47]	Εὐβοίας κατεσκευάσθη τὸ χῶμα κατὰ	τὴν	Χαλκίδα, τῆς δὲ Βοιωτίας πλησίον
[13, 27]	μὲν ἤδη μετεσχηκότες τῶν φιλανθρωπιῶν	τὴν	χάριν διδόντες τῆς εὐεργεσίας, οἱ
[13, 25]	παρὰ μὲν τῶν εὖ παθόντων	τὴν	χάριν ἕξομεν, παρὰ δὲ τῶν
[13, 49]	οὔσας ἐν Σηστῷ ναῦς περιέπλευσαν	τὴν	Χερρόνησον καὶ καθωρμίσθησαν εἰς Καρδίαν·
[13, 49]	μετὰ πασῶν τῶν νεῶν καὶ	τὴν	Χερρόνησον περιέπλεον. Καὶ πρῶτον μὲν
[13, 103]	καὶ τελευτῆσαι. (Απολλόδωρος δ' ὁ	τὴν	χρονικὴν σύνταξιν πραγματευσάμενός φησι καὶ
[13, 73]	μάχην· οὐδενὸς δ' ἐξιόντος δῃώσας	τὴν	χώραν ἀπέπλευσεν ἐπὶ Μιτυλήνην. (Κυμαίων
[13, 59]	ἐξουσίαν τὴν πόλιν οἰκεῖν καὶ	τὴν	χώραν γεωργεῖν τελοῦντας φόρον τοῖς
[13, 69]	δὲ διασωθέντων οἱ μὲν κατὰ	τὴν	χώραν διεσκεδάσθησαν, οἱ δ' ἐντὸς
[13, 103]	Αρχελάῳ τῷ βασιλεῖ Μακεδόνων κατὰ	τὴν	χώραν ἐξελθόντα κυσὶ περιπεσεῖν καὶ
[13, 44]	δὲ ταῦτα καταφρονήσαντες κατὰ πᾶσαν	τὴν	χώραν ἐσκεδάσθησαν. (Οἱ δὲ τῶν
[13, 73]	βουλόμενος αὐτῶν μετὰ προφάσεως διαρπάσαι	τὴν	χώραν. Καὶ τὸ μὲν πρῶτον
[13, 42]	Αἴκους διαπολεμοῦντες ἐνέβαλον αὐτῶν εἰς	τὴν	χώραν μετὰ πολλῆς δυνάμεως· περιστρατοπεδεύσαντες
[13, 109]	μὲν γὰρ ψιλοῖς ἠγωνίζετο καὶ	τὴν	χώραν οὐκ εἴα προνομεύεσθαι, τοῖς
[13, 108]	μέρος τοὺς στρατιώτας ἀπέστελλον ἐπὶ	τὴν	χώραν· οὗτοι δ' ἐμπειρίαν ἔχοντες
[13, 108]	Οἱ δ' οὖν Καρχηδόνιοι δενδροτομοῦντες	τὴν	χώραν τάφρον περιεβάλοντο τῇ στρατοπεδείᾳ·
[13, 81]	καιροὺς τήν τε πόλιν καὶ	τὴν	χώραν τῶν Ακραγαντίνων συνέβαινεν εὐδαιμονίας
[13, 29]	ἀνθρώποις φυλάττεται τοῖς καθαρὰν μὲν	τὴν	ψυχήν, ἀγνώμονα δὲ τὴν τύχην
[13, 76]	ἦν παντελῶς, ἄκακος δὲ καὶ	τὴν	ψυχὴν ἁπλοῦς, οὔπω τῶν ξενικῶν
[13, 58]	ταῦτα παρανομημάτων οἱονεὶ νυγμοὺς εἰς	τὴν	ψυχὴν λαμβάνουσαι περιπαθεῖς ἐγίνοντο καὶ
[13, 68]	ὄψιν καθ' ὑπερβολὴν εὐπρεπὴς καὶ	τὴν	ψυχὴν λαμπρὸς καὶ μεγαλεπίβολος. (Καθόλου
[13, 94]	οὔσης ἐν ταῖς Συρακούσαις, κατὰ	τὴν	ὥραν τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν ἐκ
[13, 43]	ἀμφισβητησίμου πολλὴν τῆς παρακειμένης ἀπετέμοντο,	τηνικαῦθ'	οἱ τὴν Αἴγεσταν οἰκοῦντες πρέσβεις
[13, 45]	αἱ τριήρεις εἰς ἐμβολὴν ἐπιφέροιντο,	τηνικαῦτα	οἱ κυβερνῆται πρὸς αὐτὴν τὴν
[13, 66]	πρὸς Φαρνάβαζον, ὅπως λάβῃ χρήματα,	τηνικαῦτά	τινες τῶν Βυζαντίων, μισοῦντες τὸ
[13, 61]	γένωνται χώρας τοῖς δ' ἡμίσεσι	τηρεῖν,	ἕως ἂν πάλιν αἱ τριήρεις
[13, 43]	τέλος ἔδοξε τοῖς Συρακοσίοις ψηφίσασθαι	τηρεῖν	πρὸς μὲν Σελινουντίους τὴν συμμαχίαν,
[13, 59]	τοὺς μὲν Σελινουντίους μὴ δυναμένους	τηρεῖν	τὴν ἐλευθερίαν πεῖραν τῆς δουλείας
[13, 96]	ἀσεβεῖς, ἐλπίζων διὰ τούτων βεβαιότατα	τηρηθήσεσθαι	τὴν τυραννίδα. Οὐ μὴν ἀλλὰ
[13, 9]	οἱ Συρακόσιοι παντελῶς ὑπ' ὀλίγων	τηρούμενα	καὶ τῶν ἀπὸ τῆς θαλάττης
[13, 52]	ἀλλὰ καὶ τὸ πάτριον ἔθος	τηροῦντες·	θεωροῦντες γὰρ τὰς ἐν τῷ
[13, 103]	οἱ μὲν γὰρ ἐξαπατηθέντες ἐπίχειρα	τῆς	ἀγνοίας ἔλαβον μετ' οὐ πολὺν
[13, 104]	τεσσαράκοντα ὄντας ἀπέσφαξαν, μετὰ δέ,	τῆς	ἀγορᾶς πληθούσης, τριακοσίους ἐπιλέξαντες τοὺς
[13, 26]	οὓς ὁ κοινὸς βίος ἐκ	τῆς	ἀγρίας καὶ ἀδίκου ζωῆς εἰς
[13, 102]	μηδ' ἡντινοῦν ποιεῖσθαι μνείαν, ὑπὲρδὲ	τῆς	ἀδικούσης πόλεως ἀξιοῦν τὰς εὐχὰς
[13, 27]	ξένοις βάσιμος εἰς παιδείαν ἐλευθέριον	τῆς	Αθηναίων πόλεως ἀνῃρημένης; Βραχὺ τὸ
[13, 90]	σύν τισιν ἑτέροις εἰς τὸ	τῆς	Αθηνᾶς ἱερόν, νομίζοντα τῆς εἰς
[13, 101]	κρίσιν, καὶ Κόνωνα μὲν ἀπολύσας	τῆς	αἰτίας προσέταξε τούτῳ τὰς δυνάμεις
[13, 27]	ἐν ἀσχήμονί χιτῶνι προσόψει τῶν	τῆς	αἰχμαλωσίας οἰκτρῶν πεπείραται, καθαπερεὶ τῆς
[13, 40]	τὸν Θρασύβουλον ἔστησαν τρόπαιον ἐπὶ	τῆς	ἄκρας, οὗ τὸ τῆς Εκάβης
[13, 97]	τῆς ἠπείρου βραχὺ παντελῶς καὶ	τῆς	ἄκρας τῆς Κανίδος. (Οἱ δ'
[13, 84]	καὶ κληματίδας, παραγγείλας, ὅταν ἀπὸ	τῆς	ἀκροπόλεως ἀναφθῇ πῦρ, ἅπαντας ἐπιτελεῖν
[13, 90]	δι' ἔχθραν πικρότερον προσβάλλοντες ἀποσφάλλωνται	τῆς	ἀληθείας. ~Ιμίλκας δὲ ὀκτὼ μῆνας
[13, 9]	καὶ ναυτικῶν σκευῶν, ἔτι δὲ	τῆς	ἄλλης παρασκευῆς ὑπάρχοντα πλήρη· ἃ
[13, 112]	ἀργύρου τε καὶ χρυσοῦ καὶ	τῆς	ἄλλης πολυτελείας ἁπάσης, τὴν δὲ
[13, 90]	ἠλέγχθη· Σκιπίων γὰρ ὕστερον ταύτης	τῆς	ἁλώσεως σχεδὸν ἑξήκοντα καὶ διακοσίοις
[13, 108]	τῶν Ελλήνων, ὡς αἴτιον γεγενημένον	τῆς	ἁλώσεως. (Ταῦτα μὲν οὖν, καίπερ
[13, 43]	(Ἐπεὶ δ' οἱ Σελινούντιοι χωρὶς	τῆς	ἀμφισβητησίμου πολλὴν τῆς παρακειμένης ἀπετέμοντο,
[13, 43]	ἐξήμαρτον. (Τῶν δὲ Σελινουντίων περὶ	τῆς	ἀμφισβητησίμου χώρας πολεμούντων αὐτούς, ἑκουσίως
[13, 43]	Σελινουντίους οὐκ ἀρκουμένους τῇ παραχωρήσει	τῆς	ἀμφισβητησίμου χώρας, πρέσβεις ἀπέστειλε μετὰ
[13, 12]	μὲν τῷ Δημοσθένει συγκατέθεντο περὶ	τῆς	ἀναγωγῆς, οἱ δὲ τῷ Νικίᾳ
[13, 75]	Ιμέραν κατεστρατοπέδευσεν ἐν τοῖς προαστείοις	τῆς	ἀνατετραμμένης πόλεως. Διαπυθόμενος δ' ἐν
[13, 81]	παρασκευάσαι τὸν κατάπλουν. ~Διαβοηθείσης δὲ	τῆς	Αννίβα βοηθείας κατὰ τὴν νῆσον,
[13, 79]	ἐστιν, ἡ δ' ὕστερον προσοικισθεῖσα	τῆς	ἀντιπέραν ἐστὶ Λέσβου· ἀνὰ μέσον
[13, 65]	ἀριθμὸν ὄντας ἐφυγάδευσαν. Οὗτοι δὲ	τῆς	ἀντιπέραν ἠπείρου χωρίον Αταρνέα καλούμενον
[13, 94]	ταῖς Συρακούσαις, κατὰ τὴν ὥραν	τῆς	ἀπαλλαγῆς τῶν ἐκ τοῦ θεάτρου
[13, 99]	τιμωρίαν παρ' αὐτῶν λάβωσιν ὑπὲρ	τῆς	ἀποστάσεως· ἐπειδὴ δὲ τὰς πλείστας
[13, 112]	τοῖς πρότερον ἐπιθυμοῦσι καιρὸν λαβεῖν	τῆς	ἀποστάσεως καθάπερ θεῶν προνοίᾳ πάντα
[13, 72]	οἱ δ' Αθηναῖοι θεατὰς ἔχοντες	τῆς	ἀρετῆς τοὺς ἐπὶ τῶν τειχῶν
[13, 74]	τὸ ναυτικὸν παραληψόμενον. (Αλκιβιάδης δὲ	τῆς	ἀρχῆς ἐκχωρήσας τῷ Κόνωνι καὶ
[13, 96]	αὐτοῦ πράξεις καὶ τὴν αὔξησιν	τῆς	ἀρχῆς ἐν τοῖς οἰκείοις χρόνοις
[13, 92]	παροξυνθεὶς παραυτίκα τοὺς μὲν ἔλυσε	τῆς	ἀρχῆς, ἑτέρους δ' εἵλατο στρατηγούς,
[13, 92]	τύραννος. Μετὰ γὰρ τὴν παράληψιν	τῆς	ἀρχῆς οὔτε συνήδρευσεν ἅμα τοῖς
[13, 108]	εἰρήνης ὕστερον ἐτελεύτησε Δαρεῖος ὁ	τῆς	Ασίας βασιλεύς, ἄρξας ἔτη ἐννεακαίδεκα,
[13, 22]	Πῶς γὰρ Κῦρος ἐξ ἰδιώτου	τῆς	Ασίας ὅλης ἐβασίλευσε; Τῇ πρὸς
[13, 73]	μετὰ δὲ ταῦτα τὸ λοιπὸν	τῆς	Αττικῆς δῃώσαντες εἰς Πελοπόννησον ἀπηλλάγησαν.
[13, 9]	ὀχυρὸν Δεκέλειαν φρούριον ἐποίησαν κατὰ	τῆς	Αττικῆς· διὸ καὶ συνέβη τὸν
[13, 52]	γεωργοῦμεν, ὑμεῖς δὲ βραχὺ μέρος	τῆς	Αττικῆς· καὶ Λάκωσι μὲν ὁ
[13, 6]	φοβηθεὶς τὸν δῆμον, ἔφυγεν ἐκ	τῆς	Αττικῆς· οἱ δ' Αθηναῖοι τῷ
[13, 107]	τὰς μὲν δυνάμεις ἀπαγαγεῖν ἐκ	τῆς	Αττικῆς, ταῖς δὲ ναυσὶ μακρὰν
[13, 30]	καὶ Σκιωναίους, οἳ συγγενεῖς ὄντες	τῆς	αὐτῆς Μηλίοις τύχης ἐκοινώνησαν; Ὥστε
[13, 80]	στρατηγὸν Ιμίλκωνα τὸν Αννωνος, ἐκ	τῆς	αὐτῆς ὄντα συγγενείας. Οὗτοι δὲ
[13, 108]	ἀγορὰν βωμοὺς καταφυγουσῶν καὶ δεομένων	τῆς	αὐτῆς τοῖς ἀνδράσι τύχης κοινωνῆσαι,
[13, 86]	Ακράγαντος πολιορκίαν, καὶ φοβούμενοι μὴ	τῆς	αὐτῆς τοῖς Σελινουντίοις καὶ τοῖς
[13, 113]	μέσας νύκτας πρὸς τὴν πύλην	τῆς	Αχραδινῆς μεθ' ἱππέων ἑκατὸν καὶ
[13, 113]	μετὰ τῶν ἠκολουθηκότων εἰσήλαυνε διὰ	τῆς	Αχραδινῆς, τῶν δ' ἱππέων οἱ
[13, 110]	τῶν τειχῶν φυλακήν· διόπερ ὑστέρουν	τῆς	βοηθείας. (Οἱ δὲ Ιβηρες καὶ
[13, 112]	δυναστεύειν. (Ἀνελογίζοντο γὰρ τὴν βραδυτῆτα	τῆς	βοηθείας, τὸ μηδένα πεπτωκέναι τῶν
[13, 2]	μὲν οὖν οἱ στρατηγοὶ μετὰ	τῆς	βουλῆς ἐν ἀπορρήτῳ συνεδρεύοντες ἐβουλεύοντο,
[13, 2]	τὸν Αλκιβιάδην. Ἀνακρινόμενος δ' ὑπὸ	τῆς	βουλῆς, πῶς νυκτὸς οὔσης ἐπεγίνωσκε
[13, 93]	τὴν πατρίδα κατῆλθον· ~Ἐκ δὲ	τῆς	Γέλας ἐνεχθέντων γραμμάτων, ὅπως ἀποσταλῶσι
[13, 93]	μετὰ πλείονος δυνάμεως, ἐξώρμησεν ἐκ	τῆς	Γέλας μετὰ τῶν ἰδίων στρατιωτῶν.
[13, 75]	τρισχιλίων στρατιωτῶν, καὶ πορευθεὶς διὰ	τῆς	Γελῴας ἧκε νυκτὸς ἐπὶ τὸν
[13, 71]	ἀθρόαις ταῖς ναυσὶν οὐ μακρὰν	τῆς	γῆς, Αθηναῖοι διὰ τὴν ἀταξίαν
[13, 17]	γῇ προσπλέοντας ἠρώτων, εἰ διὰ	τῆς	γῆς εἰς Αθήνας πλεῦσαι νομίζουσιν,
[13, 50]	χεῖρας, καὶ ταύταις ἀποσπᾶν ἀπὸ	τῆς	γῆς ἐπειρᾶτο. (Παραβοηθούντων δὲ τῶν
[13, 14]	εἴκοσι, τοὺς δὲ λοιποὺς ἐπὶ	τῆς	γῆς ἔταξαν παρὰ τὸν αἰγιαλόν.
[13, 13]	ὑπομενόντων τὸν κίνδυνον, ἐπὶ μὲν	τῆς	γῆς ἐτράπησαν οἱ Συρακόσιοι, κατὰ
[13, 45]	πρῴρας ἐπέστησεν, οὓς δ' ἐπὶ	τῆς	γῆς εὐκαίρως ἔταξεν. (Οἱ δ'
[13, 46]	ἐπεχείρησαν ἀποσπᾶν τὰς ναῦς ἀπὸ	τῆς	γῆς καὶ παραβόλως διεκινδύνευον, ὑπὸ
[13, 9]	οἱ δὲ Συρακόσιοι τῶν ἐπὶ	τῆς	γῆς κατωρθωμένων. ~Τῆς δὲ ναυμαχίας
[13, 50]	Λακεδαιμονίοις, καὶ τὴν μάχην ἐκ	τῆς	γῆς ποιούμενον τὴν στάσιν εἶχεν
[13, 17]	ἐγκαταλείπουσιν. (Τοιαῦτα δὲ τῶν ἀπὸ	τῆς	γῆς στρατιωτῶν ὀνειδιζόντων τοῖς προσπλέουσιν,
[13, 16]	τῶν ναυμαχούντων καὶ τῶν ἀπὸ	τῆς	γῆς συμφιλοτιμουμένων. (Τοῦ γὰρ αἰγιαλοῦ
[13, 50]	(Παραβοηθούντων δὲ τῶν πεζῶν ἀπὸ	τῆς	γῆς τοῖς Πελοποννησίοις πολὺς ἐγένετο
[13, 53]	ᾑροῦντο τὸν πόλεμον. (Συνεπελάβετο δὲ	τῆς	γνώμης ταύτης καὶ Κλεοφῶν, μέγιστος
[13, 84]	πωλῆσαι, μέχρι μέν τινος ἐπιπλήττειν,	τῆς	δ' ἐπιθυμίας ἐπίτασιν λαμβανούσης, φῆσαι
[13, 47]	τὸ χῶμα κατὰ τὴν Χαλκίδα,	τῆς	δὲ Βοιωτίας πλησίον Αὐλίδος· ἐνταῦθα
[13, 103]	χρόνον ἐτῶν πλείω τῶν ὀκτακοσίων,	τῆς	δὲ δευτέρας συντάξεως τὴν μὲν
[13, 44]	μὲν στρατιωτῶν ἀνεῖλον περὶ χιλίους,	τῆς	δὲ λείας πάσης ἐκυρίευσαν. μετὰ
[13, 61]	καὶ πολλὰ δράσαντες, ἅπαντες ἀνῃρέθησαν.	~Τῆς	δὲ μάχης ταύτης ἤδη τέλος
[13, 13]	ἀντετάξατο Σικανὸς τῶν Συρακοσίων ἡγούμενος·	τῆς	δὲ μέσης τάξεως εἶχε τὴν
[13, 13]	ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ διεφθάρησαν.	(Τῆς	δὲ ναυμαχίας ἤδη γινομένης ὅλοις
[13, 10]	τῶν ἐπὶ τῆς γῆς κατωρθωμένων.	~Τῆς	δὲ ναυμαχίας τοιοῦτο τέλος λαβούσης,
[13, 40]	τῶν Αθηναίων καὶ φιλοτιμότερον διωξάντων.	(Τῆς	δὲ ναυμαχίας τοιοῦτον τέλος λαβούσης,
[13, 47]	ἐπιβουλεύειν τοῖς περὶ Φοινίκην πράγμασιν.	~Τῆς	δὲ ναυμαχίας τοιοῦτον τὸ τέλος
[13, 12]	οἱ δ' Αθηναῖοι περιδεεῖς ἐγίνοντο.	τῆς	δὲ νόσου μεγάλην ἐπίτασιν λαμβανούσης
[13, 85]	ἀνεκαλέσαντο τῇ σάλπιγγι τοὺς μαχομένους·	τῆς	δὲ νυκτὸς ἐπιγενομένης οἱ κατὰ
[13, 91]	δυνάμεις ἐν ταῖς οἰκίαις παραχειμάσωσιν.	Τῆς	δὲ περὶ τὸν Ακράγαντα συμφορᾶς
[13, 56]	Σελινουντίοις οὐκ ἦν τὸ βοηθῆσον.	Τῆς	δὲ πολιορκίας ἐφ' ἡμέρας ἐννέα
[13, 23]	τοῦ μὲν ὠμοῦ τὸν ἔλεον,	τῆς	δὲ προπετείας τὴν εὐλάβειαν ἔσχηκεν;
[13, 34]	ὁ δῆμος ἀθυμήσας ἐξεχώρησεν ἑκουσίως	τῆς	δημοκρατίας, ἑλόμενος δὲ ἄνδρας τετρακοσίους,
[13, 2]	ταῖς δόξαις ἐπὶ τῇ καταλύσει	τῆς	δημοκρατίας, ἐμισοπονήρει καὶ τοὺς πράξαντας
[13, 36]	γὰρ τὴν ὀλιγαρχίαν εὐθετωτέραν εἶναι	τῆς	δημοκρατίας ἐν ταῖς τοιαύταις περιστάσεσιν.
[13, 79]	καὶ τὸ λοιπὸν ἠξίουν παύσασθαι	τῆς	διαφορᾶς. Οἷς οἱ Καρχηδόνιοι τὰς
[13, 48]	ταῖς συμμαχίσι πόλεσιν ἐποίουν ἐπὶ	τῆς	διοικήσεως τῶν κοινῶν, Αθηναῖοι δὲ
[13, 26]	πράξεως ἔπαινοι τυγχάνουσι, μιμησώμεθα τοὺς	τῆς	δόξης πεφροντικότας· εἰ δὲ παρὰ
[13, 59]	δυναμένους τηρεῖν τὴν ἐλευθερίαν πεῖραν	τῆς	δουλείας λήψεσθαι, τοὺς δὲ θεοὺς
[13, 66]	οἰκοῦντας πανδημεί, καὶ μετὰ πάσης	τῆς	δυνάμεως ἀναζεύξας πρῶτον μὲν Σηλυβρίαν
[13, 69]	ἡγεμόνα κατέστησεν, αὐτὸς δὲ μετὰ	τῆς	δυνάμεως ἐκπλεύσας τήν τε Κῶν
[13, 66]	φυλακὴν κατέλιπον, αὐτοὶ δὲ μετὰ	τῆς	δυνάμεως ἐξέπλευσαν πρὸς Θηραμένην, ὃς
[13, 2]	χρήματα δώσειν εἰς τὰς τροφὰς	τῆς	δυνάμεως ἐπηγγέλλοντο· πολλοὶ δὲ καὶ
[13, 93]	τοὺς Καρχηδονίους μέλλειν μετὰ πάσης	τῆς	δυνάμεως ἐπὶ πρώτην στρατεύειν τὴν
[13, 59]	τῆς Σελινοῦντος ἀνέζευξε μετὰ πάσης	τῆς	δυνάμεως ἐπὶ τὴν Ιμέραν, ἐπιθυμῶν
[13, 110]	οἱ Καρχηδόνιοι τῷ πλείστῳ μέρει	τῆς	δυνάμεως ἐπιστρέψαντες καὶ πολὺν διαγωνισάμενοι
[13, 19]	ἅπαντας καὶ καθοπλίσαντες, μετὰ πάσης	τῆς	δυνάμεως ἠκολούθουν τοῖς Αθηναίοις, ἐξαπτόμενοι
[13, 76]	πεντακοσίους ὄντες κατεπλάγησαν τὸ μέγεθος	τῆς	δυνάμεως, καὶ διεξελθόντες ἐξέλιπον τὸ
[13, 4]	αὐτοῖς ἀνήχθησαν ἐκ Ρηγίου μετὰ	τῆς	δυνάμεως, καὶ κατέπλευσαν τῆς Σικελίας
[13, 32]	τῆς στρατείας, ἐνταῦθα στρατηγὸς ἦν	τῆς	δυνάμεως· καὶ ὁ πολιτευόμενος ὑπὲρ
[13, 44]	τῷ στρατηγῷ περὶ τοῦ μεγέθους	τῆς	δυνάμεως, καὶ πάντα προθύμως ὑπηρέτουν.
[13, 67]	κραυγὴν ποιεῖν, ὡς ἁπάσης ἐκεῖ	τῆς	δυνάμεως οὔσης, αὐτοὶ δὲ μετὰ
[13, 76]	Λέσβον, τῇ Μηθύμνῃ προσέβαλε μετὰ	τῆς	δυνάμεως παρ' Αθηναίων ἐχούσῃ φρουράν.
[13, 87]	παρεμβολήν. Ὁ δὲ Δαφναῖος μετὰ	τῆς	δυνάμεως παραγενηθεὶς εἰς τὴν ὑπὸ
[13, 72]	ἐν τῇ Δεκελείᾳ διατρίβων μετὰ	τῆς	δυνάμεως, πυνθανόμενος δὲ τοὺς κρατίστους
[13, 94]	καὶ τοῦ λόγου διὰ πάσης	τῆς	δυνάμεως ῥυέντος, τότε μὲν εἷς
[13, 7]	Οἱ δ' Αθηναῖοι τῷ μέρει	τῆς	δυνάμεως τὸν ὑπερκείμενον τοῦ λιμένος
[13, 67]	τείχη. (Ἤδη δὲ σχεδὸν πάσης	τῆς	δυνάμεως τῶν Αθηναίων παρεισπεπτωκυίας, ὅμως
[13, 112]	πάντα ὑπουργεῖν πρὸς τὴν κατάλυσιν	τῆς	δυναστείας. (Οἱ μὲν οὖν Ιταλιῶται
[13, 44]	κρατίστους, καὶ ναῦς παρεσκευάζετο, διανοούμενος	τῆς	ἐαρινῆς ὥρας ἐνισταμένης διαβιβάζειν τὰς
[13, 31]	τῷ ῥήτορι λόγον οἰκεῖον ὑποβάλλει	τῆς	ἑαυτοῦ προαιρέσεως. οὐ γὰρ ὁ
[13, 97]	νίκην, οἱ στρατηγοὶ περὶ μὲν	τῆς	ἑαυτῶν ἀπωλείας ἐκώλυον ἑτέροις ἀπαγγέλλειν,
[13, 18]	στρατηγῶν μὴ τῶν νεῶν, ἀλλὰ	τῆς	ἑαυτῶν φροντίζειν σωτηρίας. Δημοσθένης μὲν
[13, 77]	μὲν ἐρέτας διὰ τὴν συνέχειαν	τῆς	εἰρεσίας ἐξέλυσαν, αὐτοὶ δὲ πολὺ
[13, 55]	τὴν αἰδῶ καὶ τὴν ἐπὶ	τῆς	εἰρήνης αἰσχύνην παρ' οὐδὲν ἡγούμεναι.
[13, 108]	πρὸς τοῖς εἴκοσι. ~Μικρὸν δὲ	τῆς	εἰρήνης ὕστερον ἐτελεύτησε Δαρεῖος ὁ
[13, 111]	τὴν ἑσπέραν ἀπέστειλε κήρυκα περὶ	τῆς	εἰς αὔριον ἀναιρέσεως τῶν νεκρῶν,
[13, 90]	τὸ τῆς Αθηνᾶς ἱερόν, νομίζοντα	τῆς	εἰς θεοὺς παρανομίας ἀφέξεσθαι τοὺς
[13, 12]	ὁ Νικίας ἠναγκάσθη συγχωρῆσαι περὶ	τῆς	εἰς οἶκον ἀναγωγῆς. Ὁμογνωμόνων δὲ
[13, 27]	Συρακοσίων ἐνστησάμενος μόνος ἀντεῖπεν ὑπὲρ	τῆς	εἰς Σικελίαν στρατείας, ἀεὶ δὲ
[13, 37]	πρῶτος Αθηναίων. (Οὗτος οὖν ἐπιθυμῶν	τῆς	εἰς τὴν πατρίδα τυχεῖν καθόδου,
[13, 50]	ἐφιλοτέχνουν εἰς τὸ κυκλώσασθαι καὶ	τῆς	εἰς τὴν πόλιν ἐπανόδου τοὺς
[13, 50]	τῶν Αθηναίων πανταχόθεν ἐπιφαινομένων καὶ	τῆς	εἰς τὴν πόλιν ἐφόδου τοὺς
[13, 92]	ἀλλὰ πολλάκις ἐκκλησίας συναγομένης περὶ	τῆς	εἰς τὸν πόλεμον παρασκευῆς, θεωρήσας
[13, 42]	πατρίδα· οἱ γὰρ Λακεδαιμόνιοι περὶ	τῆς	εἰς Φοινίκην ἀποστολῆς τῶν τριακοσίων
[13, 40]	ἐπὶ τῆς ἄκρας, οὗ τὸ	τῆς	Εκάβης ἐστὶ μνημεῖον, καὶ τοὺς
[13, 29]	τὴν τῶν φονέων ποιεῖσθαι σωτηρίαν	τῆς	ἐκείνων τιμῆς; (Κοσμεῖν ἐψηφίσασθε δημοσίᾳ
[13, 95]	τὸν πόρον ῥᾴδιον. (Διαλυθείσης δὲ	τῆς	ἐκκλησίας οὐκ ὀλίγοι τῶν Συρακοσίων
[13, 65]	Χίων τῶν ἀντιπολιτευομένων αὐτοῖς καὶ	τῆς	ἐκπτώσεως εἰς ἑξακοσίους τὸν ἀριθμὸν
[13, 30]	μὲν οὐδὲν βουλομένων, ἐπιθυμούντων δὲ	τῆς	ἐλευθερίας, ἐψηφίσαντο τοὺς ἐν τῇ
[13, 93]	Γελῴων ὡς αἴτιος αὐτοῖς γεγενημένος	τῆς	ἐλευθερίας· τοῖς γὰρ δυνατωτάτοις φθονοῦντες
[13, 25]	μετ' ὀλίγον κἀκεῖνον ἐνίκησε καὶ	τῆς	Ελλάδος τὴν ἡγεμονίαν ἐκτήσατο. (Ἀγαθὴ
[13, 15]	κινδύνου λογισάμενος, οὐκ ἐπέμεινεν ἐπὶ	τῆς	ἐν τῇ γῇ τάξεως, ἀλλὰ
[13, 97]	ἐκώλυον ἑτέροις ἀπαγγέλλειν, περὶ δὲ	τῆς	ἐν τοῖς ἱεροῖς νίκης ἀνήγγειλαν
[13, 90]	ὡς ἂν ἀνθρώπους ὄντας καὶ	τῆς	ἐν τοῖς παροιχομένοις χρόνοις ἀληθείας
[13, 1]	συνεχῆ χρόνον, ἀρξόμεθα μὲν ἀπὸ	τῆς	ἐπὶ Συρακοσίους στρατείας, καταλήξομεν δ'
[13, 78]	ναῦς ἅπασαι περιχυθεῖσαι κατεπλήξαντο, καὶ	τῆς	ἐπὶ τὴν πόλιν ἐπανόδου διακλείσασαι
[13, 47]	κατασκευάζουσι τὰ χώματα ταύτης μὲν	τῆς	ἐπιβολῆς ἀπέστη, τὸν δὲ πλοῦν
[13, 88]	αὐτὴν ὁρῶντες ὠχυρωμένην ταύτης μὲν	τῆς	ἐπιβολῆς ἀπέστησαν, τὰς δ' ὁδοὺς
[13, 6]	στρατηγοὺς ἐπιφανῆναι μετὰ δυνάμεως, μήποτε	τῆς	ἐπιβολῆς ἀποτύχωσιν. (Ἐλθόντος δὲ τοῦ
[13, 40]	εὑρόντες δ' αὐτὴν ἀτείχιστον ῥᾳδίως	τῆς	ἐπιβολῆς ἐκράτησαν, καὶ χρήματα πραξάμενοι
[13, 93]	μὲν τὸν Δέξιππον πείθειν κοινωνῆσαι	τῆς	ἐπιβολῆς· ἐπεὶ δ' οὐ συγκατετίθετο,
[13, 18]	ἀπροσδοκήτως ἐπιθεμένους ἐπηγγέλλετο ῥᾳδίως κρατήσειν	τῆς	ἐπιβολῆς· (Νικίας δὲ συνεβούλευε καταλιπόντας
[13, 112]	τὸν Διονύσιον ὑπελάμβανον· διόπερ κεκρατηκέναι	τῆς	ἐπιβολῆς νομίσαντες, ἔφασαν αὐτὸν ἐκ
[13, 112]	τὴν ἄφιξιν, ἤλπιζε ῥᾳδίως κρατήσειν	τῆς	ἐπιβολῆς· ὅπερ καὶ συνέπεσεν. (Οἱ
[13, 95]	εἰς Λεοντίνους, πολλὰ πρὸς τὴν	τῆς	ἐπιβολῆς ὑπόθεσιν πιθανολογήσας ἔπεισε τοὺς
[13, 63]	αὐτῷ τῶν φίλων, ἀποτυχὼν δὲ	τῆς	ἐπιβολῆς ὥρμησε διὰ τῆς μεσογείου,
[13, 106]	δὲ τάλαντα τριακόσια, καὶ διὰ	τῆς	ἐπιγραφῆς γνωσθεὶς ὑπὸ τῶν ἐφόρων,
[13, 12]	ὑστεραίᾳ πλεῖν, ἐξέλιπεν ἡ σελήνη	τῆς	ἐπιούσης νυκτός. Διόπερ ὁ Νικίας,
[13, 11]	καὶ παρεισπεσόντες ἐντὸς τοῦ τειχίσματος	τῆς	Επιπολῆς μέρος τι τοῦ τείχους
[13, 8]	ἀποκτείναντες ἐνίκησαν, καὶ δι' ὅλης	τῆς	Επιπολῆς τὸ τεῖχος κατέσκαψαν· οἱ
[13, 66]	τῶν Βυζαντίων, μισοῦντες τὸ βάρος	τῆς	ἐπιστασίας- ἦν γὰρ ὁ Κλέαρχος
[13, 54]	πόλεως αἴτιον ἐγενήθη τῇ πόλει	τῆς	ἐπωνυμίας. (Εἶχε δὲ τοὺς σύμπαντας
[13, 96]	καὶ τὴν ἀδελφὴν ἔδωκε Πολυξένῳ	τῆς	Ερμοκράτους γυναικὸς ἀδελφῷ· τοῦτο δ'
[13, 36]	χρήματα ἐπορίζοντο, ὅπως φιλονικῶσι μέχρι	τῆς	ἐσχάτης ἐλπίδος ὑπὲρ τῶν πρωτείων.
[13, 20]	δόξαν καταλελοίπασιν, ἐγὼ δ' ἐπὶ	τῆς	ἐσχάτης ἡλικίας ἔρημος ὢν τῶν
[13, 21]	ταῖς ἀνθρωπίναις ἡδομένη συμφοραῖς ὀξείας	τῆς	εὐδαιμονίας ποιεῖ τὰς μεταβολάς. Ἐροῦσί
[13, 27]	τῶν φιλανθρωπιῶν τὴν χάριν διδόντες	τῆς	εὐεργεσίας, οἱ δὲ μέλλοντες μεταλήψεσθαι
[13, 92]	φυγόντας, νῦν γε τυχόντας ταύτης	τῆς	εὐεργεσίας προθύμως ἀγωνιεῖσθαι, τοῖς εὖ
[13, 44]	καὶ τῶν Καμπανῶν. Ἀπροσδοκήτου δὲ	τῆς	ἐφόδου γενομένης ῥᾳδίως ἐτρέψαντο τοὺς
[13, 11]	τοῖς Συρακοσίοις. Ἀπροσδοκήτου δὲ γενομένης	τῆς	ἐφόδου φρουρίων τέ τινων ἐκράτησαν
[13, 24]	χρόνον διαμένοντα ταχέως ἀφανίζηται τὰ	τῆς	ἔχθρας ὑπομνήματα; Καθόλου δ' εἰ
[13, 36]	τοῦτο τῆς (Λακεδαιμονίων) φιλοτιμίας περὶ	τῆς	ἡγεμονίας, ἀλλὰ ναῦς τε κατεσκεύαζον
[13, 21]	ἂν κληθεῖεν. (Δεῖ δὲ τοὺς	τῆς	ἡγεμονίας ἀντιποιουμένους, ὦ ἄνδρες Συρακόσιοι,
[13, 48]	τὰς σπουδὰς εἶχον οἱ περὶ	τῆς	ἡγεμονίας διαγωνιζόμενοι δῆμοι· Λακεδαιμόνιοι γὰρ
[13, 97]	στρατηγὸς Θρασύβουλος, ὃς ἦν ἐπὶ	τῆς	ἡγεμονίας ἐκείνην τὴν ἡμέραν, εἶδε
[13, 105]	Λακεδαιμονίοις· διόπερ αὐτοὺς ἠξίου μεταδοῦναι	τῆς	ἡγεμονίας, ἐπαγγελλόμενος αὐτοῖς δυεῖν θάτερον,
[13, 101]	τῷ περιιδεῖν ἀτάφους τοὺς ὑπὲρ	τῆς	ἡγεμονίας τετελευτηκότας χαλεπῶς διετέθησαν. (Θηραμένους
[13, 58]	ὁρᾶν ἠναγκάζοντο πασχούσας οὐκ οἰκεῖα	τῆς	ἡλικίας. (Ἡ γὰρ βαρβάρων ὠμότης
[13, 111]	ἐλευθέρους καὶ παρθένους ἐπιγάμους ἀναξίως	τῆς	ἡλικίας ὡς ἔτυχε κατὰ τὴν
[13, 18]	ἐχωρίσθησαν. (Οἱ μὲν οὖν Συρακόσιοι	τῆς	ἡμέρας ὑποφωσκούσης ἀπέστειλαν τοὺς προκαταληψομένους
[13, 111]	πόλει. Οὗτοι μὲν οὖν ἤδη	τῆς	ἡμέρας ὑποφωσκούσης ἀφώρμησαν πρὸς τοὺς
[13, 22]	(Τοιγαροῦν διαδοθείσης εἰς πάντα τόπον	τῆς	ἡμερότητος ἅπαντες οἱ κατὰ τὴν
[13, 21]	εὐγνωμοσύνῃ· διόπερ οὐκ ἄξιον αὐτοὺς	τῆς	ἡμετέρας ψευσθῆναι φιλανθρωπίας. (Οἱ μὲν
[13, 97]	μεταξὺ Μιτυλήνης καὶ Κύμης, ἀπέχουσαι	τῆς	ἠπείρου βραχὺ παντελῶς καὶ τῆς
[13, 48]	παρέπλευσε, καὶ καθωρμίσθη πρὸς τῷ	τῆς	Ηρας τεμένει. (Οἱ δὲ ἑξακόσιοι
[13, 80]	εἰς τὸ πέλαγος. (Ἀπαγγελθείσης δὲ	τῆς	ἥττης τοῖς Καρχηδονίοις, Αννίβας ὁ
[13, 41]	ὁ τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος ἀπὸ	τῆς	ἥττης φυγὼν εἰς Αβυδον τάς
[13, 107]	φθορὰν ἀκούσαντες τοῦ μὲν ἀντέχεσθαι	τῆς	θαλάττης ἀπέστησαν, περὶ δὲ τὴν
[13, 100]	ἡττημένους πάντα τὸν σύνεγγυς τόπον	τῆς	θαλάττης ἐπλήρωσαν νεκρῶν καὶ ναυαγίων.
[13, 16]	τοῦ ῥεύματος εἰσπίπτοντος αὔτανδρος ὑπὸ	τῆς	θαλάττης κατεπίνετο. Ἔνιοι δὲ καταδυομένων
[13, 47]	ἂν εἰς στενὸν ἄγαν συγκεκλεισμένης	τῆς	θαλάττης· ὁ γὰρ διέκπλους ἀπελείφθη
[13, 52]	Λακεδαιμονίους πόλεις ἀδεῶς πορθῶσι κρατοῦντες	τῆς	θαλάττης. (Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι ὡς
[13, 52]	φυγεῖν πεζὸς Σπαρτιάτης· ὑμεῖς δὲ	τῆς	θαλάττης οὐχ ὑπὲρ ἡγεμονίας πεζῆς,
[13, 88]	τὸν ἔμπροσθεν χρόνον τῶν βαρβάρων	τῆς	θαλάττης παρακεχωρηκότων καὶ τοῦ χειμῶνος
[13, 9]	ὀλίγων τηρούμενα καὶ τῶν ἀπὸ	τῆς	θαλάττης προσβοηθούντων πολλοὺς ἀπέκτειναν. (Κραυγῆς
[13, 10]	τὰς ἐμβολὰς τιτρώσκειν τοὺς ὑπερέχοντας	τῆς	θαλάττης τόπους, ὥστε τοὺς πολεμίους
[13, 74]	δὲ τριήρους μιᾶς εἰς Πακτύην	τῆς	Θρᾴκης ἀπεχώρησε· χωρὶς γὰρ τῆς
[13, 84]	ὁ ἐπικαλούμενος Ρόδος γάμους ἐπιτελῶν	τῆς	θυγατρὸς εἱστίασε τοὺς πολίτας ἐπὶ
[13, 21]	μὲν οὖν δῆμος τῶν Αθηναίων	τῆς	ἰδίας ἀνοίας ἀξίαν κεκόμισται τιμωρίαν,
[13, 58]	ἐτετελευτήκεισαν, ἐμακάριζον, οὐθὲν ἀνάξιον ἑωρακότας	τῆς	ἰδίας ἀρετῆς. (Οἱ δὲ τὴν
[13, 63]	Συρακοσίων οἱ πλεῖστοι μετεμελήθησαν, ἀναξίως	τῆς	ἰδίας ἀρετῆς ὁρῶντες πεφυγαδευμένον τὸν
[13, 109]	τὰς κομιζομένας τοῖς Καρχηδονίοις ἐκ	τῆς	ἰδίας ἐπικρατείας. (Ἐφ' ἡμέρας μὲν
[13, 78]	ἐπιλέξας, καὶ παρακελευσάμενος μὴ ἀπολείπεσθαι	τῆς	ἰδίας νεώς, ἀνήχθη, σπεύδων εἰς
[13, 46]	μετέωρον ἐποίησεν ἐπίσημον φοινικοῦν ἀπὸ	τῆς	ἰδίας νεώς, ὅπερ ἦν σύσσημον
[13, 77]	τῆς Μιτυλήνης ἤγγιζον, ἦρεν ἀπὸ	τῆς	ἰδίας νεὼς φοινικίδα· τοῦτο γὰρ
[13, 93]	ἔλαβεν ὁ Διονύσιος οἰκείαν ἔφοδον	τῆς	ἰδίας προαιρέσεως. Ἀποσταλεὶς γὰρ μετὰ
[13, 68]	Διόδωρον καὶ Μαντίθεον ἐπιμελητὰς μετὰ	τῆς	ἱκανῆς δυνάμεως κατέλιπον, αὐτοὶ δὲ
[13, 29]	τὴν τύχην, μηδ' ἐπικαλείσθων τὸ	τῆς	ἱκεσίας ὄνομα. Τοῦτο γὰρ παρ'
[13, 29]	ὑμῶν ὠμότητα, σφαλέντες δέ, τοῖς	τῆς	ἱκεσίας φιλανθρώποις παραιτείσθων τὴν τιμωρίαν.
[13, 61]	κατακομιεῖν αὐτούς, μέχρι ἂν ἐκτὸς	τῆς	Ιμεραίας γένωνται χώρας τοῖς δ'
[13, 5]	θανάτου. Ὁ δ' Αλκιβιάδης ἐκ	τῆς	Ιταλίας διαπλεύσας ἐπὶ Πελοπόννησον ἔφυγεν
[13, 106]	θανάτῳ, καὶ φυγὼν ἐν Θουρίοις	τῆς	Ιταλίας διέτριβεν. Οὗτοι μὲν οὖν,
[13, 38]	τοῖς Λακεδαιμονίοις τινὲς τῶν ἀπὸ	τῆς	Ιταλίας Ελλήνων ἀπεστάλκεισαν εἰς συμμαχίαν
[13, 110]	καὶ βαρεῖς ἐπικείμενοι τοῖς ἀπὸ	τῆς	Ιταλίας Ελλησι, κατέβαλον αὐτῶν πλείους
[13, 80]	Κυρήνην κεκλιμένα μέρη. (Ἐκ δὲ	τῆς	Ιταλίας μισθωσάμενοι Καμπανοὺς διεβίβασαν εἰς
[13, 89]	ἀρρωστίαις ὑπὸ τῶν οἰκείων περιεωρῶντο,	τῆς	καθ' ἑαυτὸν σωτηρίας ἑκάστου φροντίζοντος,
[13, 75]	μὲν Διοκλῆς ἀντιπράττων αὐτῷ περὶ	τῆς	καθόδου, δοκῶν δ' αἴτιος εἶναι
[13, 37]	μετὰ δέ τινα χρόνον τυχὼν	τῆς	καθόδου, καὶ δυνάμεως ἡγησάμενος, πολλαῖς
[13, 41]	Σάμῳ, διελέγετο πρὸς αὐτοὺς περὶ	τῆς	καθόδου, πολλὰ κατεπαγγελλόμενος χρήσιμος ἔσεσθαι
[13, 97]	βραχὺ παντελῶς καὶ τῆς ἄκρας	τῆς	Κανίδος. (Οἱ δ' Αθηναῖοι τὸν
[13, 104]	τῶν πλείστων νεῶν ἐπὶ Ιασον	τῆς	Καρίας πλεύσας, κατὰ κράτος αὐτὴν
[13, 21]	Ἐροῦσί τινες ἴσως, ἠδίκησαν, καὶ	τῆς	κατ' αὐτῶν τιμωρίας ἔχομεν τὴν
[13, 22]	(Ἀπ' ἐκείνων οὖν τῶν χρόνων	τῆς	κατὰ Σικελίαν ἡγεμονίας ἀντιποιουμένης τῆς
[13, 84]	πωλήσειν. (Διὰ δὲ τὸ μέγεθος	τῆς	κατὰ τὴν πόλιν εὐπορίας τοσαύτην
[13, 81]	τὰ πλήθη πρὸς τὸν ὑπὲρ	τῆς	κοινῆς ἐλευθερίας κίνδυνον. (Ακραγαντῖνοι δέ,
[13, 29]	καὶ ἐπαινεῖν μὲν τοὺς ὑπὲρ	τῆς	κοινῆς ἐλευθερίας τοὺς ἰδίους ἀναλώσαντας
[13, 4]	κατὰ Σικελίαν πόλεις ἀπέστελλον, δεόμενοι	τῆς	κοινῆς σωτηρίας ἀντιλαμβάνεσθαι· τοὺς γὰρ
[13, 113]	νομίζουσιν οἱ Συρακόσιοι πρὸς τὴν	τῆς	κονίας σύνδεσιν. ἐν ὅσῳ δὲ
[13, 106]	τὴν νίκην ἀπαγγελοῦντας ἀπέστειλεν ἐπὶ	τῆς	κρατίστης τριήρους, κοσμήσας τοῖς πολυτελεστάτοις
[13, 90]	εἴκοσι μυριάδων, ἀπόρθητον δὲ ἀπὸ	τῆς	κτίσεως γεγενημένην, πλουσιωτάτην δὲ σχεδὸν
[13, 59]	μὲν οὖν ἡ πόλις ἀπὸ	τῆς	κτίσεως οἰκηθεῖσα χρόνον ἐτῶν διακοσίων
[13, 100]	αὐταῖς γεγενημένων ἀνδρῶν ἀπολωλότων ἐπλήσθη	τῆς	Κυμαίων καὶ Φωκαέων ἡ παραθαλάττιος
[13, 106]	πρὸς Εὐαγόραν δὲ τὸν ἀφηγούμενον	τῆς	Κύπρου κατέφυγεν, ἔχων πρὸς αὐτὸν
[13, 36]	μὴν ἔληγόν γε διὰ τοῦτο	τῆς	(Λακεδαιμονίων) φιλοτιμίας περὶ τῆς ἡγεμονίας,
[13, 81]	τὴν Ακραγαντίνην νεμόμενοι τὸν ἐκ	τῆς	Λιβύης ἀντιφορτιζόμενοι πλοῦτον οὐσίας ἀπίστους
[13, 54]	ἐπὶ τὴν ἄκραν τὴν ἀπέναντι	τῆς	Λιβύης, καλουμένην Λιλύβαιον· (καθ' ὃν
[13, 54]	Ιβηρίας ξενολογηθέντας καὶ τοὺς ἐκ	τῆς	Λιβύης καταγραφέντας στρατιώτας συνήγαγε, καὶ
[13, 81]	γὰρ κατ' ἐκείνους τοὺς χρόνους	τῆς	Λιβύης πεφυτευμένης οἱ τὴν Ακραγαντίνην
[13, 104]	κατῴκισεν εἰς Βλαῦδα, φρούριόν τι	τῆς	Λυδίας. (Λύσανδρος δὲ μετὰ τῶν
[13, 109]	ὁρῶσι τοὺς ἰδίους προτεροῦντας, συνεπιλαμβάνεσθαι	τῆς	μάχης, ἂν δ' ἐλαττωμένους, δέχεσθαι
[13, 75]	πλείστους ἀπέκτειναν. Τοὺς δὲ ἀπὸ	τῆς	μάχης διασωθέντας μεθιστάντες εἰς κρίσιν
[13, 9]	τῆς Νήσου κατεδίωξαν. Διαλυθείσης δὲ	τῆς	μάχης ἑκάτεροι τρόπαιον ἔστησαν, οἱ
[13, 99]	ἀλλήλους, ἑκάστου σπεύδοντος πρώτου κατάρξασθαι	τῆς	μάχης. (Ἔμπειροί τε γὰρ ἦσαν
[13, 79]	τῶν Αθηναίων. (Οὐ μὴν ἀλλὰ	τῆς	μάχης ἐπὶ πολὺν χρόνον γενομένης,
[13, 51]	καὶ πάντες οἱ διαφυγόντες ἐκ	τῆς	μάχης ἔφυγον ἐπὶ τὸ τοῦ
[13, 17]	μὲν γὰρ Αθηναῖοι τοὺς ἀφισταμένους	τῆς	μάχης καὶ τῇ γῇ προσπλέοντας
[13, 100]	στρατιώτας διά τε τὴν ἐκ	τῆς	μάχης κακοπάθειαν καὶ διὰ τὸ
[13, 18]	τῶν στρατιωτῶν, πάντας δ' ὑπὸ	τῆς	μάχης κατακόπους ὑπάρχειν τοῖς σώμασιν,
[13, 45]	ἡγεμόνες αὐτῶν ἦραν τὸ σύσσημον	τῆς	μάχης, οἱ σαλπικταὶ δὲ ἀφ'
[13, 40]	τυχεῖν τῆς νίκης. (Ἰσορρόπου δὲ	τῆς	μάχης οὔσης, ἐπεφάνησαν ὑπέρ τινος
[13, 10]	ταῖς τῶν Αθηναίων ναυσὶν ἐξήπτοντο	τῆς	μάχης. (Συμβουλεύσαντος δ' αὐτοῖς Αρίστωνος
[13, 96]	γραμματέως καὶ τοῦ τυχόντος ἰδιώτου	τῆς	μεγίστης πόλεως τῶν Ελληνίδων ἐγενήθη
[13, 56]	κακοπαθοῦντας ἀκέραιοι διηγωνίζοντο. Τέλος δὲ	τῆς	μὲν ἔνδον δυνάμεως ἀφαίρεσιν λαμβανούσης,
[13, 101]	τὴν ἐκκλησίαν τὰ πλήθη συνῆλθον,	τῆς	μὲν κατηγορίας καὶ τῶν πρὸς
[13, 47]	τὴν πρόθεσιν ταχέως λαβεῖν συντέλειαν.	(Τῆς	μὲν οὖν Εὐβοίας κατεσκευάσθη τὸ
[13, 99]	τῇ τοῦ Περικλέους τριήρει βιαιότερον,	τῆς	μὲν τριήρους ἐπὶ πολὺν ἀνέρρηξε
[13, 63]	δὲ τῆς ἐπιβολῆς ὥρμησε διὰ	τῆς	μεσογείου, καὶ καταλαβόμενος τὸν Σελινοῦντα
[13, 86]	Γελῴους· ἔτι δὲ τῶν ἐκ	τῆς	μεσογείου μεταπεμψάμενοί τινας ἐπ' Ακράγαντος
[13, 7]	πεζούς, διακοσίους δ' ἱππεῖς, διὰ	τῆς	μεσογείου παρῆγεν εἰς Συρακούσας. ~Καὶ
[13, 8]	καὶ Σικανῶν τρισχιλίους ἦγε διὰ	τῆς	μεσογείου. Πυθόμενοι δὲ οἱ Αθηναῖοι
[13, 112]	καταλιπόντες αὐτὸν ἐπ' οἴκου διὰ	τῆς	μεσογείου τὴν πορείαν ἐποιήσαντο, οἱ
[13, 18]	συνεβούλευε καταλιπόντας τὰς ναῦς διὰ	τῆς	μεσογείου (χώρας) πρὸς τὰς συμμαχίδας
[13, 77]	ἁπάσαις ἀνηγμένος ἐπὶ τὴν βοήθειαν	τῆς	Μηθύμνης· (εὑρὼν δὲ αὐτὴν ἡλωκυῖαν
[13, 77]	συνιδὼν ὁ Κόνων, ὡς ἤδη	τῆς	Μιτυλήνης ἤγγιζον, ἦρεν ἀπὸ τῆς
[13, 15]	πρότερον, (ἢ) τὸ νῦν ἀντιλαβέσθαι	τῆς	μόνης καταλελειμμένης ἐλπίδος· ἐν γὰρ
[13, 76]	τῷ Λυσάνδρῳ διεληλυθότος ἤδη τοῦ	τῆς	ναυαρχίας χρόνου, Καλλικρατίδην ἐπὶ τὴν
[13, 100]	οὗτος γὰρ ἔν τε τῷ	τῆς	ναυαρχίας χρόνῳ κατωρθωκὼς ἦν πολλὰ
[13, 39]	μεταξὺ γὰρ Αβύδου καὶ Σηστοῦ	τῆς	ναυμαχίας γινομένης συνέβαινε τὸν ῥοῦν
[13, 10]	εἶχον τὴν ἐν τούτοις ὑπεροχήν,	τῆς	ναυμαχίας ἐν στενῷ τόπῳ γινομένης·
[13, 51]	ἀφ' ἑκατέρας νίκης, τὸ μὲν	τῆς	ναυμαχίας ἐν τῇ νήσῳ τῇ
[13, 9]	Αθηναίων ἑξήκοντα ναυσὶν ἀνταναχθέντων, καὶ	τῆς	ναυμαχίας ἐνεργοῦ γενομένης ἤδη, πάντες
[13, 78]	ἐποιήσατο παρεμβολήν, καὶ τρόπαιον ἀπὸ	τῆς	ναυμαχίας ἔστησεν. Τῇ δ' ὑστεραίᾳ
[13, 40]	Κύζικον ἐποιήσαντο· αὕτη γὰρ πρὸ	τῆς	ναυμαχίας ἦν ἀφεστηκυῖα πρὸς Φαρνάβαζον
[13, 9]	τρόπαιον ἔστησαν, οἱ μὲν Αθηναῖοι	τῆς	ναυμαχίας, οἱ δὲ Συρακόσιοι τῶν
[13, 46]	σύμμικτος ἐγίνετο παρ' ὅλον τὸν	τῆς	ναυμαχίας τόπον. Ἐπὶ πολὺν οὖν
[13, 5]	ἐπὶ τὴν κρίσιν. παραγενομένης οὖν	τῆς	νεὼς εἰς τὴν Κατάνην, Αλκιβιάδης,
[13, 9]	κατέδυσαν, τὰς δὲ λοιπὰς ἕως	τῆς	Νήσου κατεδίωξαν. Διαλυθείσης δὲ τῆς
[13, 2]	τὰ κατὰ τὴν Σικελίαν, ἐὰν	τῆς	νήσου κρατήσωσιν. ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς
[13, 80]	εὐτυχήμασι μετεωριζόμενοι, καὶ σπεύδοντες ἁπάσης	τῆς	νήσου κυριεῦσαι, μεγάλας δυνάμεις ἐψηφίσαντο
[13, 15]	(Ἔνθα δὴ παραβόλως ἀμφοτέρων περὶ	τῆς	νίκης ἀγωνιζομένων, οἱ μὲν Αθηναῖοι
[13, 74]	τὸ τέθριππον τήν τ' ἐκ	τῆς	νίκης δόξαν αὐτὸς ἀπηνέγκατο καὶ
[13, 52]	ἅμα τηλικαύτας νενικηκότες. ~Ἀπενεχθείσης δὲ	τῆς	νίκης εἰς Αθήνας, ὁ μὲν
[13, 79]	ὁρῶντες ἀπολειπομένην σωτηρίαν τὴν ἐκ	τῆς	νίκης, εὐγενῶς ἀποθνήσκειν ἔσπευδον ὑπὲρ
[13, 102]	τῇ πόλει· τὰς δὲ ὑπὲρ	τῆς	νίκης εὐχὰς ἐπειδήπερ ἡ τύχη
[13, 40]	χρόνον διεκινδύνευον, οὐδετέρων δυναμένων τυχεῖν	τῆς	νίκης. (Ἰσορρόπου δὲ τῆς μάχης
[13, 24]	Ελλησι τὴν ἔχθραν εἶναι μέχρι	τῆς	νίκης, καὶ κολάζειν μέχρι τοῦ
[13, 72]	ἄνδρα γνωριζόμενοι, πᾶν ὑπέμενον ὑπὲρ	τῆς	νίκης. (Τέλος δὲ βιασάμενοι τοὺς
[13, 35]	διήνεγκε συνέσει καὶ δόξῃ, ὥστε	τῆς	νομοθεσίας ὑπὸ πάντων κοινῇ γραφείσης
[13, 114]	μέρος τῶν στρατιωτῶν ἀποβαλόντες ὑπὸ	τῆς	νόσου· οὐδὲν δ' ἧττον καὶ
[13, 18]	παρεσκευάζοντο. (Φανεροῦ δ' ὄντος ὅτι	τῆς	νυκτὸς ἀναζεύξουσιν, Ερμοκράτης συνεβούλευε τοῖς
[13, 18]	Ερμοκράτης συνεβούλευε τοῖς Συρακοσίοις ἐξάγειν	τῆς	νυκτὸς ἅπαν τὸ στρατόπεδον καὶ
[13, 56]	ἀλλ' οὐκ ἀναρπασθήσεσθαι. (Αννίβας δὲ	τῆς	νυκτὸς διελθούσης ἅμα ἡμέρᾳ πανταχόθεν
[13, 111]	πόλεως ὄχλον περὶ πρώτην φυλακὴν	τῆς	νυκτὸς ἐξαπέστειλεν, αὐτὸς δὲ περὶ
[13, 111]	παρηγγελμένον πυρὰ καίειν δι' ὅλης	τῆς	νυκτὸς καὶ θορυβοποιεῖν πρὸς τὸ
[13, 88]	τὴν πόλιν. Εὐθὺς οὖν ἐπιγινομένης	τῆς	νυκτὸς παρήγγειλαν ἀναζευγνύειν ἅπαντας. ~Τοσούτου
[13, 16]	ταῖς τῶν ἐναντίων πρῴραις ἐπιβάντες,	τῆς	οἰκείας νεὼς ὑφ' ἑτέρας τρωθείσης,
[13, 48]	τοῖς ἀξιώμασι τῶν Κορκυραίων ὀρεγόμενοι	τῆς	ὀλιγαρχίας ἐφρόνουν τὰ Λακεδαιμονίων, ὁ
[13, 34]	ἐπέτρεψε τῶν κοινῶν. οἱ δὲ	τῆς	ὀλιγαρχίας προεστῶτες ναυπηγησάμενοι πλείους τριήρεις
[13, 47]	ἀποκατέστησε, παρὰ δὲ τῶν ἁψαμένων	τῆς	ὀλιγαρχίας χρημάτων πλῆθος εἰσεπράξατο. ~Συνέβη
[13, 87]	πόλεως ἐρημωθείσης Ιμίλκων αὐτὴν καταλάβηται,	τῆς	ὁρμῆς ἐπέσχον τοὺς στρατιώτας. Οἱ
[13, 46]	ἡ μάχη διὰ τὴν ὑπερβολὴν	τῆς	παρ' ἀμφοτέροις φιλοτιμίας· μετὰ δὲ
[13, 55]	μέγεθος τῆς περιστάσεως δεῖσθαι καὶ	τῆς	παρὰ τῶν γυναικῶν βοηθείας. Ὁ
[13, 43]	Σελινούντιοι χωρὶς τῆς ἀμφισβητησίμου πολλὴν	τῆς	παρακειμένης ἀπετέμοντο, τηνικαῦθ' οἱ τὴν
[13, 25]	τὴν Ελλάδα νήσων ἁπασῶν, καὶ	τῆς	παραλίου τῆς τε κατὰ τὴν
[13, 81]	Αἱ δὲ πόλεις τὸ μέγεθος	τῆς	παρασκευῆς ἀκούουσαι, καὶ συλλογιζόμεναι τὸν
[13, 106]	καιροῦ ῥοπῇ χρησάμενος μέρος κατελάβετο	τῆς	παρεμβολῆς· αὐτὸς δ' ὁ Λύσανδρος
[13, 55]	καὶ (τὰ βέλη τοῖς ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος ἀγωνιζομένοις παρεκόμιζον, τὴν αἰδῶ
[13, 51]	ἀντιτεταγμένων, τὸ δὲ τελευταῖον ἀξίως	τῆς	πατρίδος ἀγωνισάμενος ὑπὸ τῶν περὶ
[13, 92]	ἀποθανεῖν ἤπερ ἀλλότριόν τι κατὰ	τῆς	πατρίδος βουλεύσασθαι. (Καὶ γὰρ διὰ
[13, 48]	(Οἱ μὲν οὖν ἐκπεσόντες ἐκ	τῆς	πατρίδος εἰς τὴν καταντίον ἤπειρον
[13, 41]	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἠνάγκασται κατὰ	τῆς	πατρίδος ἐνδείξασθαι. ~Τῶν δὲ στρατιωτῶν
[13, 58]	δὲ ἀδελφούς, οἳ διαγωνιζόμενοι περὶ	τῆς	πατρίδος ἐτετελευτήκεισαν, ἐμακάριζον, οὐθὲν ἀνάξιον
[13, 17]	καλλίω θάνατον ἢ τὸν ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος, ἣν ἔχοντες μάρτυρα τῶν
[13, 89]	πολλοὶ δὲ καὶ τὴν ἀλλαγὴν	τῆς	πατρίδος θανάτου τιμώμενοι τὰς χεῖρας
[13, 95]	τὴν ἐλευθερίαν ἔλαθον ἑαυτοὺς δεσπότην	τῆς	πατρίδος καθεστακότες· (ὁ δὲ Διονύσιος
[13, 15]	ἀρεταῖς καὶ ἑαυτῶν ἁπάντων καὶ	τῆς	πατρίδος κεῖσθαι τὴν σωτηρίαν. (Καὶ
[13, 12]	αἱρετώτερον εἶναι πρὸς Λακεδαιμονίους ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος κινδυνεύειν ἢ καθημένους εἰς
[13, 98]	τελευταῖον εἶπεν· εἰς τὸν ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος κίνδυνον οὕτως εἰμὶ πρόθυμος
[13, 20]	μὲν αὐτοὺς εἰς τὸν ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος κίνδυνον, ὑπεδεξάμην δ' ἀντ'
[13, 38]	ἄλλων εἰσηγητὴς γενόμενος ἐπ' ἀγαθῷ	τῆς	πατρίδος οὐ μετρίας ἀποδοχῆς ἐτύγχανεν.
[13, 101]	τοὺς περιεωρακότας ἀτάφους τοὺς ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος προθύμως τετελευτηκότας. (Τέλος δ'
[13, 91]	καταφρονεῖν τῶν πολλῶν, καὶ τὰς	τῆς	πατρίδος συμφορὰς ἰδίας ἡγεῖσθαι προσόδους,
[13, 20]	ἂν καὶ διὰ τὰς κοινὰς	τῆς	πατρίδος συμφορὰς καὶ διὰ τὰς
[13, 15]	Σαλαμῖνι τροπαίων ἠξίου μὴ καταρρῖψαι	τῆς	πατρίδος τὴν περιβόητον δόξαν, μηδὲ
[13, 92]	πᾶν ἐμηχανήσατο πρὸς τὸ γενέσθαι	τῆς	πατρίδος τύραννος. Μετὰ γὰρ τὴν
[13, 28]	κινδυνεύσαντες πρὸς τοὺς ἐπὶ κατασκαφῇ	τῆς	πατρίδος ὑμῶν παραγεγενημένους ἀνεῖσθε τοῖς
[13, 97]	τῆς πολιορκίας κατέλιπεν Ετεόνικον μετὰ	τῆς	πεζῆς δυνάμεως, αὐτὸς δὲ πληρώσας
[13, 51]	τῇ Πολυδώρου καλουμένῃ, τὸ δὲ	τῆς	πεζομαχίας οὗ τὴν τροπὴν ἐποιήσαντο
[13, 32]	τῶν ἔργων, τὴν δ' ἀπαγγελίαν	τῆς	πείρας, τὰ δ' ἀφανῆ τῶν
[13, 100]	ἐπὶ τὴν ἡγεμονίαν ἔκ τε	τῆς	Πελοποννήσου καὶ παρὰ τῶν συμμάχων
[13, 49]	πανταχόθεν τριήρεις· ἔκ τε γὰρ	τῆς	Πελοποννήσου πολλαὶ παρεγενήθησαν καὶ παρὰ
[13, 70]	ὃς παραλαβὼν τὴν ἀρχὴν ἐκ	τῆς	Πελοποννήσου στρατιώτας τε κατέγραφε τοὺς
[13, 102]	εὐσεβοῦς ἔργον καὶ μεγαλοψύχου καὶ	τῆς	περὶ αὐτὸν τύχης ἀναξίου. (Τούτους
[13, 83]	εἰς ἄκαιρον γέλωτα, θεωροῦν καταδεέστερον	τῆς	περὶ αὐτοῦ δόξης· ὁ δ'
[13, 27]	εὔνοιαν αὐτοῖς εἰργασμένα. Χωρὶς δὲ	τῆς	περὶ τὴν πόλιν ἐντροπῆς καὶ
[13, 92]	τὰ χρήματα. Καὶ τέλος κυρωθείσης	τῆς	περὶ τῶν φυγάδων γνώμης, οὗτοι
[13, 57]	οἱ μὲν γὰρ τὸ μέγεθος	τῆς	περιεστώσης συμφορᾶς ἐν ὀφθαλμοῖς ἔχοντες
[13, 59]	ὑπὲρ τέκνων καὶ γονέων καὶ	τῆς	περιμαχήτου πᾶσι πατρίδος, ἐξεώσθησαν οἱ
[13, 82]	ἡρώων ἕκαστον ἰδεῖν ἔστιν οἰκείως	τῆς	περιστάσεως δεδημιουργημένον. (Ἦν δὲ καὶ
[13, 55]	κατάπληξις καθειστήκει, ὥστε τὸ μέγεθος	τῆς	περιστάσεως δεῖσθαι καὶ τῆς παρὰ
[13, 83]	τριακοσίους μὲν πίθους ἐξ αὐτῆς	τῆς	πέτρας τετμημένους, ἕκαστον ἑκατὸν ἀμφορεῖς
[13, 78]	τοὺς στρατιώτας εἰς τὸν πλησίον	τῆς	πόλεως αἰγιαλὸν ἐποιήσατο παρεμβολήν, καὶ
[13, 14]	μηκέτι τὸν κίνδυνον εἶναι περὶ	τῆς	πόλεως, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἐνεστηκέναι
[13, 26]	ἄξιόν ἐστιν ἐντραπῆναι μὲν τὸ	τῆς	πόλεως ἀξίωμα, χάριν δ' αὐτοῖς
[13, 108]	(Ἐχόντων δὲ τῶν Γελῴων ἐκτὸς	τῆς	πόλεως Απόλλωνος ἀνδριάντα χαλκοῦν σφόδρα
[13, 44]	ἐκείνους τοὺς χρόνους εὐδαιμονοῦντες, καὶ	τῆς	πόλεως αὐτοῖς πολυανδρούσης, κατεφρόνουν τῶν
[13, 50]	νικῶντες. (Ὁ δὲ Αλκιβιάδης ἐπειδὴ	τῆς	πόλεως αὐτοὺς ἀπέσπασε πορρωτέρω, τὸ
[13, 67]	πέρας οὐκ ἂν ἐκράτησαν Αθηναῖοι	τῆς	πόλεως διὰ μάχης, εἰ μὴ
[13, 63]	δὲ Πανορμιτῶν πανδημεὶ παραταξαμένων πρὸ	τῆς	πόλεως εἰς πεντακοσίους μὲν αὐτῶν
[13, 42]	τούτων ἐκπλεύσας εἰς Αλικαρνασσὸν παρὰ	τῆς	πόλεως εἰσεπράξατο χρήματα. (Μετὰ δὲ
[13, 73]	μετεπέμψατο τοὺς ὁπλίτας, καὶ πρὸ	τῆς	πόλεως ἐκτάξας τὴν δύναμιν προεκαλεῖτο
[13, 72]	συνεξέπεμψαν. Ὡς δ' ἐγγὺς ἐγενήθη	τῆς	πόλεως, ἔλαθε ταῖς προφυλακαῖς ἐγγίσας,
[13, 113]	μὲν ἀπέκτεινε, τοὺς δ' ἐκ	τῆς	πόλεως ἐξέβαλε. Τὸ δὲ λοιπὸν
[13, 89]	μὴν ἀλλὰ τὸ μὲν ἐκ	τῆς	πόλεως ἐξιὸν πλῆθος οἱ στρατιῶται
[13, 100]	ἐπ' αὐτοὺς καὶ τῶν ἐκ	τῆς	πόλεως ἐπεξελθόντων κινδυνεύσῃ τὴν δύναμιν
[13, 7]	Συρακοσίοις ἐπέστησαν. (Διόπερ ἐπεξελθόντες ἐκ	τῆς	πόλεως ἐπεχείρησαν διακωλύειν τοὺς οἰκοδομοῦντας
[13, 62]	ἰδίους. (Κατὰ κράτος οὖν ἁλούσης	τῆς	πόλεως, ἐπὶ πολὺν χρόνον οἱ
[13, 59]	Αννίβας τέτρασι μυριάσιν οὐκ ἄπωθεν	τῆς	πόλεως ἐπί τινων λόφων κατεστρατοπέδευσε,
[13, 66]	ἔνδον διετέλουν· ἐπεὶ δ' ὁ	τῆς	πόλεως ἐπιστάτης ἀπῆλθε πρὸς Φαρνάβαζον,
[13, 87]	ἦν λόγος, εἴτε φοβηθέντες μὴ	τῆς	πόλεως ἐρημωθείσης Ιμίλκων αὐτὴν καταλάβηται,
[13, 14]	τὸ μὲν πεζὸν στράτευμα πρὸ	τῆς	πόλεως ἔστησαν, τριήρεις δὲ συνεπλήρωσαν
[13, 79]	μὲν εἶχε καλόν, ἐκτὸς δὲ	τῆς	πόλεώς ἐστιν. Ἡ μὲν γὰρ
[13, 85]	Αθήναιον μὲν ὀνομαζόμενον, κατὰ δὲ	τῆς	πόλεως εὐφυῶς κείμενον. (Ιμίλκας δὲ
[13, 72]	Θάσον ἐνίκησε μάχῃ τοὺς ἐκ	τῆς	πόλεως καὶ περὶ διακοσίους αὐτῶν
[13, 73]	Κυμαίοις προσγενομένων πολλῶν τῶν ἐκ	τῆς	πόλεως καὶ τῆς χώρας ἠναγκάσθησαν
[13, 57]	στενωπῶν οἱ Σελινούντιοι. ~Διὸ καὶ	τῆς	πόλεως καταλαμβανομένης παρὰ μὲν τοῖς
[13, 25]	ἠνάγκασε, καὶ πάλιν ὑπὸ Ξέρξου	τῆς	πόλεως κατασκαφείσης μετ' ὀλίγον κἀκεῖνον
[13, 82]	ὁ πόλεμος ἐκώλυσεν· ἐξ οὗ	τῆς	πόλεως κατασκαφείσης οὐδέποτε ὕστερον ἴσχυσαν
[13, 87]	στρατόπεδον διέφθειραν ἂν καὶ μέχρι	τῆς	πόλεως κατεδίωξαν, ἀλλὰ τῶν στρατιωτῶν
[13, 113]	πλῆθος τῶν ἱππέων ἐκπεσὸν ἐκ	τῆς	πόλεως κατελάβετο τὴν νῦν καλουμένην
[13, 109]	βοήθειαν τοῖς Γελῴοις, ὡς ἤγγισε	τῆς	πόλεως, κατεστρατοπέδευσε παρὰ τὴν θάλατταν.
[13, 85]	Οὗτοι δὲ κατέσχον τὸν ὑπὲρ	τῆς	πόλεως λόφον, τὸν Αθήναιον μὲν
[13, 63]	χώραν, καὶ τοὺς ἐπεξελθόντας ἐκ	τῆς	πόλεως μάχῃ κρατήσας πολλοὺς μὲν
[13, 63]	καὶ καταλαβόμενος τὸν Σελινοῦντα (καὶ)	τῆς	πόλεως μέρος ἐτείχισε καὶ πανταχόθεν
[13, 73]	ῥιφέντος ἀπήγαγον τὴν δύναμιν ἀπὸ	τῆς	πόλεως· μετὰ δὲ ταῦτα τὸ
[13, 22]	τῆς κατὰ Σικελίαν ἡγεμονίας ἀντιποιουμένης	τῆς	πόλεως, μὴ καταρρίψωμεν τὸν ὑπὲρ
[13, 111]	νεκρῶν, καὶ τὸν μὲν ἐκ	τῆς	πόλεως ὄχλον περὶ πρώτην φυλακὴν
[13, 73]	ναῦς· (Ἐκβοηθησάντων δὲ τῶν ἐκ	τῆς	πόλεως πανδημεὶ καὶ προσπεσόντων ἀπροσδοκήτως,
[13, 85]	τὴν δ' ἄλλην οὐκ ἄπωθεν	τῆς	πόλεως ποιησάμενοι τάφρῳ βαθείᾳ καὶ
[13, 69]	ἐνίκησαν Αθηναῖοι· τῶν δ' ἐκ	τῆς	πόλεως πολλοὶ μὲν ἀνῃρέθησαν, τῶν
[13, 87]	λαβεῖν, ἀλλὰ δυναμένους τοὺς ἐκ	τῆς	πόλεως στρατηγοὺς ἐπεξελθεῖν καὶ διαφθεῖραι
[13, 87]	(Εὐθὺ δὲ καὶ τῶν ἐκ	τῆς	πόλεως στρατιωτῶν ἐπιμιχθέντων καὶ τοῦ
[13, 72]	ἀριθμὸν τοῖς ἐναντίοις· ὧν πρὸ	τῆς	πόλεως συστησαμένων ἱππομαχίαν ἐπί τινα
[13, 96]	δὲ Καρχηδόνιοι μετὰ τὴν ἅλωσιν	τῆς	πόλεως τὰ μὲν ἀναθήματα καὶ
[13, 50]	καὶ ναυσὶν ὀγδοήκοντα θρασέως ἐκ	τῆς	πόλεως τὸν ἐπίπλουν ἐποιήσατο. Ὡς
[13, 79]	τὰ διαφράγματα, καὶ καθωρμίσθη πλησίον	τῆς	πόλεως τῶν Μιτυληναίων. (Ὁ γὰρ
[13, 14]	λιμένα τείχη καὶ πᾶς ὁ	τῆς	πόλεως ὑπερκείμενος τόπος ἔγεμε σωμάτων·
[13, 56]	ὡς οὐ δυναμένης πλείω χρόνον	τῆς	πόλεως ὑποστῆναι τῶν πολεμίων τὴν
[13, 82]	κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐκτὸς	τῆς	πόλεως χειροποίητος, ἔχουσα τὴν περίμετρον
[13, 109]	τὸ τῶν μισθοφόρων σύνταγμα διὰ	τῆς	πόλεως ὥρμησεν ἐπὶ τὸν τόπον,
[13, 49]	Θηραμένης ἔχων στόλον· ὃς χρονιζούσης	τῆς	πολιορκίας ἀπέπλευσεν εἰς Θρᾴκην πρὸς
[13, 84]	τοῖς Ακραγαντίνοις, ὥστε μετ' ὀλίγον	τῆς	πολιορκίας γινομένης ποιῆσαι ψήφισμα περὶ
[13, 85]	πόλει τοὺς λόγους, εὐθὺς τὰ	τῆς	πολιορκίας ἐνηργεῖτο. (Οἱ μὲν οὖν
[13, 97]	κατάπλουν τῶν νεῶν, ἐπὶ μὲν	τῆς	πολιορκίας κατέλιπεν Ετεόνικον μετὰ τῆς
[13, 59]	Καρχηδονίων ἦν πεφρονηκὼς καὶ πρὸ	τῆς	πολιορκίας τοῖς πολίταις συμβεβουλευκὼς μὴ
[13, 42]	τούτου προσγενομένου. (Καὶ γὰρ ὁ	τῆς	πολιτείας ἀφηγούμενος τότε Θηραμένης, ἀνὴρ
[13, 38]	ὀλιγαρχίαν κατέλυσαν καὶ τὸ σύστημα	τῆς	πολιτείας ἐκ τῶν πολιτῶν συνεστήσαντο.
[13, 37]	Λακεδαιμονίοις εἰς συμμαχίαν, ἔπεισεν ἀποστῆναι	τῆς	πράξεως· ἐδίδασκε γὰρ ὡς οὐ
[13, 26]	Εἰ μὲν αὐτοῖς ἐκ ταύτης	τῆς	πράξεως ἔπαινοι τυγχάνουσι, μιμησώμεθα τοὺς
[13, 2]	δ' ἄλλων οὐδ' ἴχνος οὐδεὶς	τῆς	πράξεως εὑρεῖν ἠδυνήθη. (Τριήρων μὲν
[13, 94]	πολιτῶν ἅμα καὶ δόξειν μετεσχηκέναι	τῆς	προδοσίας. (Μαροξυνθέντων δὲ ἐπὶ τοῖς
[13, 114]	πρώτου συστάντος, ἡγούμεθα δεῖν ἐπιτετελεσμένης	τῆς	προθέσεως τὰς ἑξῆς πράξεις εἰς
[13, 112]	ταύτης τιμωρίαν μεγίστην εἶναι πίστιν	τῆς	πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας κατὰ τὴν
[13, 103]	τὴν μὲν ἀρχὴν ἀπὸ τῆς	τῆς	προτέρας τελευτῆς πεποίηται, γέγραφε δὲ
[13, 64]	Λακεδαιμόνιοι μὲν οὖν ἐγκρατεῖς ἐγένοντο	τῆς	Πύλου, πεντεκαίδεκα ἔτη τῶν Αθηναίων
[13, 35]	μέχρι ὅτου πάντες οἱ Σικελιῶται	τῆς	Ρωμαίων πολιτείας ἠξιώθησαν. Οἱ δ'
[13, 5]	εἰς τὴν ἰδίαν τριήρη μετὰ	τῆς	Σαλαμινίας ἐξέπλευσεν. (Ἐπεὶ δ' εἰς
[13, 2]	τὰς ὄψεις, ἔφησε πρὸς τὸ	τῆς	σελήνης φῶς ἑωρακέναι. οὗτος μὲν
[13, 59]	δὲ Αννίβας περιελὼν τὰ τείχη	τῆς	Σελινοῦντος ἀνέζευξε μετὰ πάσης τῆς
[13, 30]	παραλελοίπασι. πρὸ τοῦ γὰρ ἐπιβῆναι	τῆς	Σικελίας γνώμην ἐκύρωσαν Συρακοσίους μὲν
[13, 4]	μετὰ τῆς δυνάμεως, καὶ κατέπλευσαν	τῆς	Σικελίας εἰς Νάξον. Δεξαμένων δ'
[13, 62]	συμμάχοις ἀπολιπὼν στρατιώτας, ἐξέπλευσεν ἐκ	τῆς	Σικελίας. Ἐπεὶ δ' εἰς Καρχηδόνα
[13, 54]	στόλου τὸ Λιβυκὸν πέλαγος, κατέπλευσε	τῆς	Σικελίας ἐπὶ τὴν ἄκραν τὴν
[13, 22]	οὐ πάλαι Γέλων ἐξ ἰδιώτου	τῆς	Σικελίας ὅλης ἡγεμὼν ἐγένετο, τῶν
[13, 64]	τραυμάτων ἀπέθνησκον, οἱ δ' ἐκ	τῆς	σιτοδείας κακῶς ἀπήλλαττον, ὑπόσπονδοι τὸν
[13, 84]	καὶ δυεῖν προσκεφαλαίων. (Τοιαύτης δὲ	τῆς	σκληροτάτης στρωμνῆς ὑπαρχούσης, ἔξεστι λογίζεσθαι
[13, 71]	καιρὸν εἶναι διέλαβε πρᾶξαί τι	τῆς	Σπάρτης ἄξιον. Διόπερ πάσαις ταῖς
[13, 51]	δεόμενος ἑκάστου μὴ καταισχῦναι τὸ	τῆς	Σπάρτης ἀξίωμα, καὶ ταῦτα πεζομαχοῦντας,
[13, 48]	ἀναιρεθέντες ὑπ' ἀλλήλων πρὸ ταύτης	τῆς	στάσεως γεγονέναι περὶ χιλίους καὶ
[13, 39]	διακλείοντες τὰ στενὰ καὶ περὶ	τῆς	στάσεως τοπομαχοῦντες· μεταξὺ γὰρ Αβύδου
[13, 3]	τὸ θεῖον καὶ προσευχόμενοι κατατυχεῖν	τῆς	στρατείας. (Ἀναχθέντες οὖν ἐκ τοῦ
[13, 61]	συμμαχίαν, τότε δ' ἀνέστρεψαν ἀπὸ	τῆς	στρατείας. (Διεδόθη δὲ καὶ φήμη
[13, 32]	(Ὁ γὰρ ἀντειπὼν ἐκεῖ περὶ	τῆς	στρατείας, ἐνταῦθα στρατηγὸς ἦν τῆς
[13, 63]	διαδοχὴν ἀποσταλεῖσιν. (Αὐτὸς δ' ἐκ	τῆς	στρατείας φιλίαν ἔχων πρὸς Φαρνάβαζον
[13, 42]	τῶν ἐγκλημάτων ἀπολῦσαι καὶ μεταδοῦναι	τῆς	στρατηγίας· θεωροῦντες γὰρ αὐτοῦ τὸ
[13, 88]	ἐνέγκαντες ὡς διεληλύθασιν οἱ ταχθέντες	τῆς	στρατηγίας χρόνοι, τὰς δυνάμεις ἀπήγαγον
[13, 4]	ἄξειν ὡμολόγησαν, τὰς δ' ὑπὲρ	τῆς	συμμαχίας ἀποκρίσεις ἀνεβάλοντο· Ιμεραῖοι δὲ
[13, 36]	ἀνῃρημένην, βαρέως ἔφερον τὸ πλῆθος	τῆς	συμφορᾶς. Οὐ μὴν ἔληγόν γε
[13, 58]	τύχην. Αἱ μὲν γυναῖκες ἐστερημέναι	τῆς	συνήθους τρυφῆς ἐν πολεμίων ὕβρει
[13, 14]	καὶ τῇ τῶν ἀγωνιζομένων ὑπὲρ	τῆς	σωτηρίας ἀπονοίᾳ καταπλήξειν τοὺς Συρακοσίους.
[13, 51]	τοῦ Θρασυβούλου καταπεπονημένοι καὶ τὰς	τῆς	σωτηρίας ἐλπίδας ἀπεγνωκότες πάλιν ἐξαίφνης
[13, 19]	(Οἱ γὰρ Αθηναῖοι πάντοθεν ἀποκλειομένης	τῆς	σωτηρίας ἠναγκάσθησαν τὰ ὅπλα καὶ
[13, 13]	κέρας τῶν ἐναντίων, ὡς ἀπεσπάσθη	τῆς	τάξεως, ἐπιστρεψάντων ἐπ' αὐτὸν τῶν
[13, 51]	ἤρξαντο, καὶ τὸ συνεχὲς ἀεὶ	τῆς	τάξεως παρερρήγνυτο· τέλος δὲ οἱ
[13, 110]	χρόνον μόγις ἐξέωσαν τοὺς ἐντὸς	τῆς	τάφρου βιασαμένους. Οἱ δὲ Ιταλιῶται
[13, 25]	νήσων ἁπασῶν, καὶ τῆς παραλίου	τῆς	τε κατὰ τὴν Εὐρώπην καὶ
[13, 3]	λαβόντες ἀγορὰν παρὰ τῶν Κροτωνιατῶν,	τῆς	τε Λακινίας Ηρας τὸ ἱερὸν
[13, 96]	διετήρησε δὲ τὴν δυναστείαν ἄχρι	τῆς	τελευτῆς, τυραννήσας ἔτη δύο λείποντα
[13, 21]	μεγάλαις συμφοραῖς περιπεσεῖσθαι; Ἀπὸ γὰρ	τῆς	τηλικαύτης παρασκευῆς οὔτε ναῦς οὔτ'
[13, 103]	συντάξεως τὴν μὲν ἀρχὴν ἀπὸ	τῆς	τῆς προτέρας τελευτῆς πεποίηται, γέγραφε
[13, 89]	αὑτῶν διασῶσαι. (Οὐ μόνον δὲ	τῆς	τοιαύτης πόλεως εὐδαιμονίαν παρῆν ὁρᾶν
[13, 42]	θεωροῦντες γὰρ αὐτοῦ τὸ πρακτικὸν	τῆς	τόλμης καὶ τὴν παρὰ τοῖς
[13, 89]	ταῖς ἡλικίαις ἤδη προβεβηκότες ὑπὸ	τῆς	τοῦ γήρως ἀσθενείας κατελείποντο· πολλοὶ
[13, 12]	πρὸς δὲ τούτοις, ἐὰν ἄνευ	τῆς	τοῦ δήμου γνώμης εἰρήνην ποιησάμενοι
[13, 74]	τῆς Θρᾴκης ἀπεχώρησε· χωρὶς γὰρ	τῆς	τοῦ πλήθους ὀργῆς καὶ τὰς
[13, 40]	ἐπιβάταις διηγωνίζοντο. Πολλὰ δ' ὑπὸ	τῆς	τοῦ ῥοῦ βίας διακωλυόμενοι πράττειν
[13, 82]	τῷ πρὸς δυσμὰς τὴν ἅλωσιν	τῆς	Τροίας, ἐν ᾗ τῶν ἡρώων
[13, 45]	Δωριέως ὄντος περὶ τὸ Σίγειον	τῆς	Τρῳάδος, οἱ περὶ Σηστὸν ὄντες
[13, 92]	ἐπιθυμοῦντας καὶ πρὸς τὴν ἐπίθεσιν	τῆς	τυραννίδος εὐθέτως διακειμένους· ἤμελλον γὰρ
[13, 95]	τὸ πλῆθος ἐξαπατήσας ἐνήργει τὰ	τῆς	τυραννίδος. ~Εὐθὺ γὰρ τοὺς χρημάτων
[13, 95]	γὰρ συγχωρηθέντος ῥᾳδίως ἤμελλε κυριεύσειν	τῆς	τυραννίδος. Εὐθὺς οὖν παρήγγειλε τοὺς
[13, 22]	εὐτυχοῦμεν· καλὸν γὰρ καὶ τὸ	τῆς	τύχης ἀντιπραττούσης ἔχειν τοὺς συναλγήσοντας
[13, 27]	τῆς αἰχμαλωσίας οἰκτρῶν πεπείραται, καθαπερεὶ	τῆς	τύχης ἐν τῷ τούτου βίῳ
[13, 21]	οὕτω φρόνιμος, ὥστε μεῖζον ἰσχῦσαι	τῆς	τύχης, ἣ φύσει ταῖς ἀνθρωπίναις
[13, 90]	γεγονέναι τὸ σύνολον, ὑπ' αὐτῆς	τῆς	τύχης ἠλέγχθη· Σκιπίων γὰρ ὕστερον
[13, 53]	μέγεθος τῶν εὐημερημάτων προφερόμενος, ὥσπερ	τῆς	τύχης οὐκ ἐναλλὰξ εἰθισμένης βραβεύειν
[13, 89]	οἷς ἑαυτοὺς ἐμακάριζον· ἀφαιρουμένης γὰρ	τῆς	τύχης τὴν ἐξουσίαν τῶν οἴκοι
[13, 6]	δ' ἐν Σικελίᾳ στρατηγοὶ μετὰ	τῆς	τῶν Αθηναίων δυνάμεως παραπλεύσαντες εἰς
[13, 13]	Πύθης ὁ Κορίνθιος. (Ὑπερτεινούσης δὲ	τῆς	τῶν Αθηναίων φάλαγγος διὰ τὸ
[13, 79]	γῆν ἀποβαίνειν. ~Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι	τῆς	τῶν Αθηναίων φιλοτιμίας ἐλείποντο οὐδέν.
[13, 31]	συμβούλους κατὰ τὸ πλεῖστον στοχαζομένους	τῆς	τῶν ἀκουόντων βουλήσεως, ὥσθ' ὁ
[13, 88]	παρὰ τοῖς Ακραγαντίνοις Καμπανοὺς καταγνόντας	τῆς	τῶν Ελλήνων ὑποθέσεως πεντεκαίδεκα ταλάντοις
[13, 22]	εὐπραξίαις ἡμερότης ἴδιόν ἐστι σημεῖον	τῆς	τῶν εὐτυχούντων ἀρετῆς. Διὸ μὴ
[13, 72]	τοὺς δ' ἄλλους κατεδίωξαν μέχρι	τῆς	τῶν πεζῶν φάλαγγος. Μετὰ δὲ
[13, 29]	εἰρήνην ἀφέντας ἐπὶ κατασκαφῇ παρεῖναι	τῆς	ὑμετέρας πόλεως; (Διόπερ ἑκουσίως ἑλόμενοι
[13, 82]	ἂν συγκρίνοιτο κατὰ τὸ μέγεθος	τῆς	ὑποστάσεως· καὶ γὰρ εἰ μὴ
[13, 29]	γεγόνασιν ἱκέται· πόθεν αὐτοῖς ταύτης	τῆς	φιλανθρωπίας συγκεχωρημένης; Οἱ γὰρ ἀπ'
[13, 32]	ὃν ἂν χρόνον αὐτοῖς συμφέρῃ	τῆς	φιλίας μνημονεύσουσιν. (Ἐῶ γὰρ ὅτι
[13, 25]	πρὸς τοὺς ἐπταικότας φιλανθρωπίαν ἀφορμὴν	τῆς	φιλίας ποιήσεσθε; Μὴ γὰρ οἴεσθε
[13, 48]	ὁμολογίας ἦλθον πρὸς ἀλλήλους, καὶ	τῆς	φιλονεικίας παυσάμενοι κοινῶς ᾤκουν τὴν
[13, 24]	πως ἐλέῳ διὰ τὴν κοινὴν	τῆς	φύσεως ὁμοπάθειαν. Αθηναῖοι γὰρ κατὰ
[13, 91]	τὴν πόλιν, καὶ μικρὸν πρὸ	τῆς	χειμερινῆς τροπῆς κυριεύσας αὐτῆς, οὐκ
[13, 16]	ναυμαχοῦντας συμμάχους ἔχειν τοὺς ἐπὶ	τῆς	χέρσου στρατοπεδεύοντας. (Οἱ δ' ἐπὶ
[13, 56]	ἔχοντες διελύσαντο, τὰς δ' ἀπὸ	τῆς	χώρας δυνάμεις ἀθροίζοντες, μεγάλην ποιούμενοι
[13, 81]	κάλλει διαφέροντες, καὶ τὸ πλεῖστον	τῆς	χώρας ἐλαίαις κατάφυτον, ἐξ ἧς
[13, 33]	συγγνώμην. (Προσαγγελθέντων δὲ πολεμίων ἐπὶ	τῆς	χώρας ἐξεπορεύετο ξίφος ἔχων· αἰφνιδίου
[13, 73]	τῶν ἐκ τῆς πόλεως καὶ	τῆς	χώρας ἠναγκάσθησαν καταλιπόντες τοὺς αἰχμαλώτους
[13, 81]	δὲ τὰς κτήσεις ἁπάσας, ἀπὸ	τῆς	χώρας κατακομίζειν ἐντὸς τῶν τειχῶν.
[13, 89]	τὰ πρὸς τὴν Γελῴαν ἀποκεκλιμένα	τῆς	χώρας μέρη ἔγεμε γυναικῶν καὶ
[13, 50]	ἀποκλεισάντων, ὁ Μίνδαρος ἠναγκάσθη καταφυγεῖν	τῆς	χώρας πρὸς τοὺς καλουμένους Κλήρους,
[13, 95]	(Οὐ μὴν ἀλλὰ νυκτὸς ἐπὶ	τῆς	χώρας στρατοπεδεύων, καὶ προσποιηθεὶς ἐπιβουλεύεσθαι,
[13, 35]	τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν σκληρότητα	τῆς	ψυχῆς ἡ περὶ τὴν τελευτὴν
[13, 24]	ἱκέτης γενόμενος ὑπομένῃ παθεῖν ὅ,	τι	ἂν δοκῇ τοῖς κρατοῦσιν. (Ἁλίσκονται
[13, 30]	πόλεις ἄρδην ἀνῄρηκεν. Ἤδη λογίζεσθε,	τί	ἂν ἔπραξαν, εἰ τὴν τῶν
[13, 17]	Συρακοσίων τοὺς προσπλέοντας ἀνέκρινον, διὰ	τί	βουλομένων αὐτῶν εἰς τὰς τριήρεις
[13, 21]	τύχην μηθὲν ὑπὲρ ἄνθρωπον πράξητε.	Τί	γὰρ σεμνὸν φονεῦσαι τὸν ὑποπεπτωκότα;
[13, 30]	εἰς ἔλεον καὶ καταφυγὴν ἀπολελοίπασι.	~Τί	γὰρ τῶν αἰσχίστων οὐκ ἐβουλεύσαντο,
[13, 21]	γὰρ σεμνὸν φονεῦσαι τὸν ὑποπεπτωκότα;	Τί	δ' ἔνδοξον τιμωρίᾳ περιβαλεῖν; Ὁ
[13, 30]	γὰρ τῶν αἰσχίστων οὐκ ἐβουλεύσαντο,	τί	δὲ τῶν δεινοτάτων οὐκ ἔπραξαν;
[13, 32]	Συρακόσιοι, τούτους ἀφέντες, ἐὰν ἀποβῇ	τι	δυσχερές, οὐδ' ἀπολογίαν ἑαυτοῖς εὐσχήμονα
[13, 22]	ἀγαπῶντες ἀεὶ συναύξουσι τὴν ἡγεμονίαν.	Τί	καθεῖλε τὴν Μήδων ἀρχήν; Ἡ
[13, 92]	ξένης ἀλωμένους ἀποθανεῖν ἤπερ ἀλλότριόν	τι	κατὰ τῆς πατρίδος βουλεύσασθαι. (Καὶ
[13, 43]	διορθώσασθαι βουλόμενος, ἔσπευδε δι' ἑαυτοῦ	τι	κατασκευάσαι χρήσιμον τῇ πατρίδι. Θεωρῶν
[13, 105]	δι' ἑαυτοῦ τῇ πατρίδι μέγα	τι	κατεργάσασθαι καὶ διὰ τῶν εὐεργεσιῶν
[13, 30]	τούτῳ χρώμενον μὴ ἀγανακτεῖν. (Καὶ	τί	λέγω Μηλίους, οὓς ἐκπολιορκήσαντες ἡβηδὸν
[13, 27]	προσῆκον ἂν εἴη συγγνώμης ἀξιοῦν.	Τί	λέγω Νικίαν, ὃς ἀπ' ἀρχῆς
[13, 22]	τὴν τοῦ βασιλέως συμμαχίαν παρεγίνοντο.	(Τί	λέγω τὰ μακρὰν καὶ τόποις
[13, 26]	τῶν Ελλήνων ἀπέσφαξαν τοὺς αἰχμαλώτους.	Τί	οὖν; Εἰ μὲν αὐτοῖς ἐκ
[13, 98]	νῦν ἀναδεικνύω ναύαρχον, ἂν ἐγώ	τι	πάθω, τὸν διαδεξόμενον Κλέαρχον, ἄνδρα
[13, 71]	πρόχειρος, καὶ σπεύδων δι' ἑαυτοῦ	τι	πρᾶξαι λαμπρόν, τῶν μὲν Αλκιβιάδου
[13, 55]	οἱ μὲν Καμπανοὶ σπεύδοντες ἐπιφανές	τι	πρᾶξαι, ταχέως εἰσέπεσον εἰς τὴν
[13, 9]	μάχην ἐπεθύμουν, οἱ δ' εἴ	τι	πταίσειαν ἐν τῇ ναυμαχίᾳ, βοηθήσειν
[13, 16]	ναῦν πλείους ἐπιφερομένας, οὔθ' ὅ,	τι	σημαίνοιεν εἶχον, μὴ τῶν αὐτῶν
[13, 23]	τὸν παρὰ πάντων ἔλεον, ἐάν	τι	συμβαίνῃ τῶν ἀνθρωπίνων. Πολλὰ γὰρ
[13, 102]	ἄρχοντες ἀπέκτειναν, οὐχ οἷον ἠδικηκότας	τι	τὴν πόλιν, ἀλλὰ ναυμαχίαν μεγίστην
[13, 104]	δωρησάμενος, κατῴκισεν εἰς Βλαῦδα, φρούριόν	τι	τῆς Λυδίας. (Λύσανδρος δὲ μετὰ
[13, 71]	στρατιωτῶν, καιρὸν εἶναι διέλαβε πρᾶξαί	τι	τῆς Σπάρτης ἄξιον. Διόπερ πάσαις
[13, 11]	τοῦ τειχίσματος τῆς Επιπολῆς μέρος	τι	τοῦ τείχους κατέβαλον. (Τῶν δὲ
[13, 37]	πρὸς τὸ τοῖς Αθηναίοις πρᾶξαί	τι	τῶν χρησίμων, καὶ μάλιστ' ἐν
[13, 28]	ὑμῶν παραγεγενημένους ἀνεῖσθε τοῖς θυμοῖς,	τί	χρὴ νῦν ἡμᾶς διατείνεσθαι τοὺς
[13, 105]	οἱ μὲν Αθηναῖοι διηπόρουν ὅ,	τι	χρήσωνται τοῖς πράγμασιν, οὐ δυνάμενοι
[13, 38]	τῶν ὑπάτων τέτταρας χιλιάρχους κατέστησαν,	Τιβέριον	Ποστούμιον καὶ Γάιον Κορνήλιον, πρὸς
[13, 59]	(Διὸ καὶ τὸν ἔσχατον ἀγῶνα	τιθεμένων	αὐτῶν ὑπὲρ τέκνων καὶ γονέων
[13, 109]	μέν τινες, πεντακισμυρίους, ὡς δὲ	Τίμαιος	ἀνέγραψε, πεζοὺς μὲν τρισμυρίους, ἱππεῖς
[13, 90]	(Τοῦτον δὲ τὸν ταῦρον ὁ	Τίμαιος	ἐν ταῖς ἱστορίαις διαβεβαιωσάμενος μὴ
[13, 83]	χειμερίου περιστάσεως οὔσης, καθάπερ φησὶ	Τίμαιος	ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ βίβλῳ, πάντας
[13, 82]	ἐν οἴκῳ τρεφομένοις ὀρνιθαρίοις, ἃ	Τίμαιος	ἑωρακέναι φησὶ μέχρι τοῦ καθ'
[13, 90]	τούτου φιλοτιμότερον εἰπεῖν προήχθην, διότι	Τίμαιος	ὁ τῶν πρό γε αὐτοῦ
[13, 80]	οὐ πολλῷ πλείους, ὡς μὲν	Τίμαιος,	τῶν δώδεκα μυριάδων, ὡς δ'
[13, 108]	δ' ἑλόντος τὴν πόλιν, ὡς	Τίμαιός	φησι, κατὰ τὴν ὁμώνυμον ἡμέραν
[13, 85]	κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον, ὡς	Τίμαιός	φησιν, ἐν Γέλᾳ διέτριβεν, ἔχων
[13, 54]	ἱππεῖς δὲ τετρακισχιλίους, ὡς δὲ	Τίμαιός	φησιν, οὐ πολλῷ πλείους τῶν
[13, 60]	πλείους ἀνεῖλον τῶν ἑξακισχιλίων, ὡς	Τίμαιος,	ὡς δ' Εφορός φησι, δισμυρίων.
[13, 35]	οἱ Συρακόσιοι, ἀλλὰ καὶ τελευτήσαντα	τιμαῖς	ἡρωικαῖς ἐτίμησαν καὶ νεὼν ᾠκοδόμησαν
[13, 65]	ἐπ' αὐτοὺς ἀπέστειλαν Λεωτροφίδην καὶ	Τίμαρχον	μετὰ μὲν πεζῶν χιλίων, ἱππέων
[13, 31]	πρὸς θεούς, ὧν τὰς πατρίους	τιμὰς	ἀφελέσθαι προείλοντο; πρὸς ἀνθρώπους, οὓς
[13, 108]	Απόλλωνα περὶ Γέλαν ἐσύλησαν, συνέβη	τιμηθῆναι	θυσίαις καὶ προσόδοις ταῖς μεγίσταις
[13, 29]	φονέων ποιεῖσθαι σωτηρίαν τῆς ἐκείνων	τιμῆς;	(Κοσμεῖν ἐψηφίσασθε δημοσίᾳ τοὺς τάφους
[13, 35]	τοὺς νεωτέρους χρόνους κατὰ μὲν	Τιμολέοντα	νομοθετήσαντος αὐτοῖς Κεφάλου, κατὰ δὲ
[13, 89]	τὴν ἀλλαγὴν τῆς πατρίδος θανάτου	τιμώμενοι	τὰς χεῖρας ἑαυτοῖς προσήνεγκαν, ὅπως
[13, 3]	ὧν ἐκπώμασι χρυσοῖς ἔσπενδον οἱ	τιμῶντες	τὸ θεῖον καὶ προσευχόμενοι κατατυχεῖν
[13, 62]	ἀπήντων αὐτῷ πάντες δεξιούμενοι καὶ	τιμῶντες	ὡς ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ μείζονα
[13, 27]	ἐξ ἐπιβολῆς ἀδικήσαντας δίκαιόν ἐστι	τιμωρεῖσθαι,	τοὺς ἀκουσίως ἐξαμαρτάνοντας προσῆκον ἂν
[13, 31]	ἐξουσίαν οὐκ ἔχομεν, φασὶ δεῖν	τιμωρεῖσθαι,	τοὺς δ' αἰχμαλώτους ἀγομένους ἐπὶ
[13, 101]	πενθίμοις, δεόμενοι δὲ τοῦ δήμου	τιμωρήσασθαι	τοὺς περιεωρακότας ἀτάφους τοὺς ὑπὲρ
[13, 27]	τοῖς κοινοῖς ὑπηρεσίαν ἀπαραιτήτῳ περιπεσεῖν	τιμωρίᾳ,	καὶ τὸν μὲν ἐπαγαγόντα τὸν
[13, 21]	τὸν ὑποπεπτωκότα; Τί δ' ἔνδοξον	τιμωρίᾳ	περιβαλεῖν; Ὁ γὰρ ἀμετάθετον ἔχων
[13, 31]	αἰχμαλώτους ἀγομένους ἐπὶ τὴν προσήκουσαν	τιμωρίαν	ἀφεῖναι, καὶ πᾶσιν ἐνδείξασθαι, διότι
[13, 43]	ἤλπιζον γάρ, ὅπερ ἦν εἰκός,	τιμωρίαν	δώσειν τοῖς Σικελιώταις, ὑπὲρ ὧν
[13, 29]	τῆς ἱκεσίας φιλανθρώποις παραιτείσθων τὴν	τιμωρίαν.	(Εἰ δ' ἐλέγχονται διὰ πονηρίαν
[13, 29]	δὲ διὰ πονηρίαν ἀδικοῦσιν ἔταξαν	τιμωρίαν.	(Ἐν ποτέρᾳ δὴ τάξει θῶμεν
[13, 74]	ἐφοβεῖτο, μήποτε καιρὸν λαβόντες Αθηναῖοι	τιμωρίαν	ἐπιθῶσι περὶ πάντων ὧν εἰς
[13, 29]	μηδὲ παρὰ τῶν πολεμιωτάτων λαβεῖν	τιμωρίαν,	καὶ ἐπαινεῖν μὲν τοὺς ὑπὲρ
[13, 31]	ἐπὶ τοὺς ῥήτορας μεταφέρειν τὴν	τιμωρίαν.	(Καὶ ἐπὶ τοσοῦτόν τινες ἐξεστήκασι
[13, 59]	τούτων ᾐχμαλωτίσθησαν. (Ὑπὲρ ὧν σπεύδων	τιμωρίαν	λαβεῖν Αννίβας τέτρασι μυριάσιν οὐκ
[13, 112]	τὴν ὀργήν, νομίζοντες τὴν ταύτης	τιμωρίαν	μεγίστην εἶναι πίστιν τῆς πρὸς
[13, 30]	κρατηθέντων προλαμβάνοντας τὴν τύχην καταψηφίζεσθαι	τιμωρίαν·	οὐδὲ τοῦτο παραλελοίπασι. πρὸ τοῦ
[13, 30]	μηδὲν προσήκουσι βαρυτέραν ἂν ἐξεῦρον	τιμωρίαν.	~Οὐκ ἔστιν οὖν τούτοις δίκαιος
[13, 99]	μήποτε Αθηναῖοι τὴν ἀρχὴν ἀνακτησάμενοι	τιμωρίαν	παρ' αὐτῶν λάβωσιν ὑπὲρ τῆς
[13, 87]	κεκρατηκότας τῶν βαρβάρων τὴν προσήκουσαν	τιμωρίαν	παρ' αὐτῶν μὴ λαβεῖν, ἀλλὰ
[13, 21]	μὲν τοῦ δήμου πολλαπλασίαν εἰλήφατε	τιμωρίαν,	παρὰ δὲ τῶν αἰχμαλώτων ἱκανὴν
[13, 91]	πλήθη παρώξυνε πρὸς τὴν αὐτῶν	τιμωρίαν,	παρακαλῶν μὴ περιμεῖναι τὸν κατὰ
[13, 21]	τῆς ἰδίας ἀνοίας ἀξίαν κεκόμισται	τιμωρίαν,	πρῶτον μὲν παρὰ θεῶν, μετὰ
[13, 27]	καὶ παρ' Αθηναίων ἐκφυγεῖν τὴν	τιμωρίαν,	τὸν δ' ὁμολογουμένως φιλανθρωπότατον Αθηναίων
[13, 102]	ὀργὴν ἀπέσκηψεν εἰς ἄνδρας οὐ	τιμωρίας,	ἀλλὰ πολλῶν ἐπαίνων καὶ στεφάνων
[13, 30]	ἄλλους πράξαντες αὐτοὶ παραπλησίας τεύξονται	τιμωρίας·	δικαιότατον γάρ ἐστιν, ὃν καθ'
[13, 31]	δι' αὐτὴν τὴν προαίρεσιν ἄξιοι	τιμωρίας,	εἰ δ' εἰκῇ βουλευσάμενοι τὸν
[13, 35]	καὶ ἰδιωτικὸν ἀμφισβητούμενον ὡρισμένης ἀξιῶσαι	τιμωρίας·	ἔστι δὲ καὶ κατὰ τὴν
[13, 21]	ἠδίκησαν, καὶ τῆς κατ' αὐτῶν	τιμωρίας	ἔχομεν τὴν ἐξουσίαν. (Οὐκοῦν παρὰ
[13, 23]	τῶν κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ πιστεύσαντας ἀπαραιτήτου	τιμωρίας	ἠξίωκεν, ἢ τίς ἧττον τοῦ
[13, 21]	τοῦτο πράττουσιν· εἰ δὲ πιστεύσαντες	τιμωρίας	τεύξονται τηλικαύτης, οἱ μὲν παθόντες
[13, 24]	τὴν τοῦ κρατοῦντος εὐγνωμοσύνην προσφεύγοντα	τιμωρούμενος	οὐκέτι τὸν ἐχθρὸν κολάζει, πολὺ
[13, 82]	μὲν τοῖς ἀθληταῖς ἵπποις κατεσκεύασαν,	τινὰ	δὲ τοῖς ὑπὸ τῶν παρθένων
[13, 99]	λαιὸν ἔχοντες Βοιωτοὶ χρόνον μέν	τινα	διεκαρτέρουν εὐρώστως ἀγωνιζόμενοι· εὐλαβοῦντο γὰρ
[13, 73]	καὶ προσπεσόντων ἀπροσδοκήτως, χρόνον μέν	τινα	διεκαρτέρουν οἱ περὶ τὸν Αλκιβιάδην,
[13, 79]	βουλόμενος αὐτοὺς διαναπαῦσαι. (Μετὰ δέ	τινα	καιρὸν πάλιν πληρώσας τὰς ναῦς,
[13, 29]	τοὺς τάφους τῶν μετηλλαχότων· καὶ	τίνα	καλλίονα κόσμον εὑρήσετε τοῦ κολάσαι
[13, 25]	ὅπερ εἰκός ἐστι, παύσεσθε πολεμοῦντες,	τίνα	καλλίω καιρὸν εὑρήσετε τοῦ νῦν
[13, 82]	ἡ πολυτέλεια τῶν μνημείων, ἃ	τινὰ	μὲν τοῖς ἀθληταῖς ἵπποις κατεσκεύασαν,
[13, 15]	ἀλλὰ καταλιπὼν τοὺς πεζοὺς ἐπί	τινα	ναῦν ἀνέβη καὶ παρέπλει τὰς
[13, 65]	συμμάχοις. Οὗτος δὲ χρόνον μέν	τινα	περὶ τὴν Ιωνίαν διέτριψεν οὐθὲν
[13, 38]	τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος χρόνον μέν	τινα	περὶ τὴν Μίλητον διέτριβε, προσδοκῶν
[13, 37]	ὢν ἐξ Αθηνῶν συνεπολέμησε χρόνον	τινὰ	τοῖς Λακεδαιμονίοις, καὶ μεγάλας ἐν
[13, 84]	ἐπειδὴ τὸν υἱὸν ἑώρα πολεμοῦντά	τινα	τῶν ἀγρογειτόνων πένητα καὶ βιαζόμενον
[13, 72]	τῆς πόλεως συστησαμένων ἱππομαχίαν ἐπί	τινα	χρόνον ἐγένετο καρτερὰ μάχη. ἡ
[13, 107]	ῥᾳδίως τὴν πόλιν παρεφύλαττον ἐπί	τινα	χρόνον. (Τοῖς δὲ Πελοποννησίοις ἔδοξεν,
[13, 37]	Λακεδαιμονίων συμμαχίαν παρείλατο· μετὰ δέ	τινα	χρόνον τυχὼν τῆς καθόδου, καὶ
[13, 75]	ἀνεχώρησεν εἰς Σελινοῦντα. Μετὰ δέ	τινα	χρόνον τῶν φίλων αὐτὸν μεταπεμπομένων
[13, 75]	συνιέναι, τῶν δὲ μετ' αὐτοῦ	τινας	ἀπέστειλεν, οἳ τὰς ἁμάξας παρεκόμισαν
[13, 78]	ἐπὶ τὰ μεγάλα πλοῖα διέταξε,	τινὰς	δ' ἐπὶ τὰς χηλὰς τοῦ
[13, 6]	Κατάνην. πέμψαντες δ' εἰς Αθήνας	τινὰς	ἔγραψαν πρὸς τὸν δῆμον ἐπιστολάς,
[13, 18]	μὲν Αθηναῖοι νομίσαντες τῶν Λεοντίνων	τινὰς	εἶναι τοὺς δι' εὔνοιαν ἀπηγγελκότας,
[13, 18]	πάντες ὁμογνώμονες γενόμενοι τῶν νεῶν	τινας	ἐνέπρησαν καὶ τὰ πρὸς τὴν
[13, 86]	τῶν ἐκ τῆς μεσογείου μεταπεμψάμενοί	τινας	ἐπ' Ακράγαντος τὴν πορείαν ἐποιοῦντο,
[13, 75]	Αχραδινὴν πυλῶνι, καὶ τῶν φίλων	τινὰς	εὑρὼν προκατειλημμένους τοὺς τόπους, ἀνελάμβανε
[13, 6]	τριακόσια τάλαντα καὶ τῶν ἱππέων	τινὰς	ἐψηφίσαντο πέμπειν εἰς τὴν Σικελίαν.
[13, 2]	ἰδιωτῶν ἔφησεν εἰς οἰκίαν μετοίκου	τινὰς	ἑωρακέναι τῇ νουμηνίᾳ περὶ μέσας
[13, 90]	προσηκόντως κατηγορίας τυγχάνειν, ὅταν κολακεύοντές	τινας	ἢ δι' ἔχθραν πικρότερον προσβάλλοντες
[13, 48]	καταντίον ἤπειρον ἔφυγον· μετὰ δέ	τινας	ἡμέρας τῶν ἐν τῇ πόλει
[13, 79]	στρατόπεδα διαβιβάζειν, καταλέξαντες τῶν πολιτῶν	τινας	καὶ τῶν ἄλλων Λιβύων τοὺς
[13, 13]	τόν τε στρατηγὸν ἀνῃρῆσθαι καί	τινας	ναῦς ἀπολωλέναι, τὸ μὲν πρῶτον
[13, 16]	τριήρων παρὰ τὰ τείχη διαφθείρεσθαί	τινας	συνέβαινε, καὶ τοὺς ἰδίους ἐν
[13, 38]	εἰς Ρόδον, πυνθανόμενος ἐπὶ νεωτερισμῷ	τινας	συνίστασθαι τῶν Ροδίων· (Προσφάτως γὰρ
[13, 65]	τῶν ὅπλων πανδημεὶ καὶ παραλαβόντες	τινὰς	τῶν ἐκ Σικελίας, παρετάξαντο πρὸς
[13, 80]	Οὗτοι δὲ κοινῇ συνεδρεύσαντες ἔπεμψάν	τινας	τῶν ἐν ἀξιώματι παρὰ τοῖς
[13, 18]	κατακόπους ὑπάρχειν τοῖς σώμασιν, ἀπέστειλέ	τινας	τῶν ἱππέων ἐπὶ τὴν παρεμβολὴν
[13, 85]	ὧν τούς τε Ιβηρας καί	τινας	τῶν Λιβύων ἔταξαν εἰς τετρακισμυρίους·
[13, 80]	στρατιώτας Μαυρουσίους καὶ Νομάδας καί	τινας	τῶν οἰκούντων τὰ πρὸς τὴν
[13, 77]	ἔξω πλέων φυγεῖν καὶ προσεπισπασάμενός	τινας	τῶν πολεμίων τριήρων ναυμαχῆσαι πρὸς
[13, 64]	μὲν οὖν ἐκπλεύσας, καὶ διά	τινας	χειμῶνας οὐ δυνηθεὶς τὸν Μαλέαν
[13, 94]	παρώξυνε. (Τέλος δὲ τῶν καθημένων	τινὲς	ἀνεβόησαν στρατηγὸν αὐτὸν αὐτοκράτορα καθιστάναι
[13, 75]	εἰς κρίσιν φυγῇ κατεδίκαζον· (διόπερ	τινὲς	αὐτῶν πολλοῖς περιπεσόντες τραύμασιν ὡς
[13, 79]	πληγέντες ἔπιπτον εἰς τὴν θάλατταν,	τινὲς	δ' οὐκ αἰσθανόμενοι θερμῶν ἔτι
[13, 111]	τὰ ῥᾳδίως φέρεσθαι δυνάμενα συνεσκευάζοντο,	τινὲς	δὲ γονεῖς καὶ τέκνα τὰ
[13, 42]	καὶ δυοῖν ἐν βύβλοις ὀκτώ·	τινὲς	δὲ διαιροῦσιν εἰς ἐννέα· Ξενοφῶν
[13, 57]	χεῖρας ἀθρόας περιέφερον τοῖς σώμασι,	τινὲς	δὲ κεφαλὰς ἐπὶ τῶν γαίσων
[13, 103]	κατὰ τὸν αὐτὸν ἐνιαυτὸν τελευτῆσαι·	τινὲς	δὲ λέγουσι παρ' Αρχελάῳ τῷ
[13, 2]	τινὲς μὲν ἰδίας τριήρεις κατεσκεύασαν,	τινὲς	δὲ χρήματα δώσειν εἰς τὰς
[13, 86]	ἐπὶ τὰς φυλακὰς προπεμπομένων ἤγγελλόν	τινες	διὰ νυκτὸς εἴδωλα φαίνεσθαι τῶν
[13, 4]	δὲ τοῦ Αλκιβιάδου τῶν στρατιωτῶν	τινες	διελόντες πυλίδα παρεισέπεσον εἰς τὴν
[13, 31]	τὴν τιμωρίαν. (Καὶ ἐπὶ τοσοῦτόν	τινες	ἐξεστήκασι τῶν λογισμῶν, ὥστ' Αλκιβιάδην,
[13, 54]	ὃν δὴ χρόνον τῶν Σελινουντίων	τινὲς	ἱππέων περὶ τοὺς τόπους διατρίβοντες,
[13, 21]	εὐδαιμονίας ποιεῖ τὰς μεταβολάς. Ἐροῦσί	τινες	ἴσως, ἠδίκησαν, καὶ τῆς κατ'
[13, 6]	τοῖς ἡγεμόσι τῶν Συρακοσίων, ὅτι	τινὲς	Καταναίων συστάντες βούλονται συχνοὺς τῶν
[13, 111]	φόβου δ' οὐδεμίαν ἀναβολὴν διδόντος	τινὲς	μὲν ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ
[13, 79]	αὐτοὺς φερομένων βελῶν κατετιτρώσκοντο, καὶ	τινὲς	μὲν ἐπικαίρως πληγέντες ἔπιπτον εἰς
[13, 2]	προθυμίᾳ τοῦ δήμου χαρίζεσθαι βουλόμενοι	τινὲς	μὲν ἰδίας τριήρεις κατεσκεύασαν, τινὲς
[13, 57]	κατὰ τὸ πάτριον ἔθος, καὶ	τινὲς	μὲν χεῖρας ἀθρόας περιέφερον τοῖς
[13, 104]	δὴ χρόνον ἐν τῇ Μιλήτῳ	τινὲς	ὀλιγαρχίας ὀρεγόμενοι κατέλυσαν τὸν δῆμον,
[13, 109]	δὲ τοὺς ἅπαντας, ὡς μέν	τινες,	πεντακισμυρίους, ὡς δὲ Τίμαιος ἀνέγραψε,
[13, 86]	αὐτοῦ καθαιρουμένου τῶν τε μάντεών	τινες	προνοήσαντες διεκώλυσαν, εὐθὺ δὲ καὶ
[13, 73]	αὐτοῦ· τῶν γὰρ ἐν Σάμῳ	τινὲς	στρατιωτῶν ἀλλοτρίως τὰ πρὸς αὐτὸν
[13, 59]	τ' ἐξ Ακράγαντος Συρακόσιοι καί	τινες	τῶν ἄλλων συμμάχων, οἱ πάντες
[13, 38]	Ροδίων· (Προσφάτως γὰρ τοῖς Λακεδαιμονίοις	τινὲς	τῶν ἀπὸ τῆς Ιταλίας Ελλήνων
[13, 66]	Φαρνάβαζον, ὅπως λάβῃ χρήματα, τηνικαῦτά	τινες	τῶν Βυζαντίων, μισοῦντες τὸ βάρος
[13, 26]	ἁπάντων τὴν εὐδοξίαν. ~Ναί, ἀλλά	τινες	τῶν Ελλήνων ἀπέσφαξαν τοὺς αἰχμαλώτους.
[13, 10]	Αθηναίων ἀγόντων ἡσυχίαν· ἐπειδὴ δέ	τινες	τῶν τριηράρχων οὐκέτι δυνάμενοι καρτερεῖν
[13, 48]	ἡμέρας τῶν ἐν τῇ πόλει	τινες	φρονοῦντες τὰ τῶν φυγάδων κατελάβοντο
[13, 77]	ἡλωκυῖαν τότε μὲν ηὐλίσθη πρός	τινι	νήσῳ τῶν Εκατὸν καλουμένων, ἅμα
[13, 33]	οὔτε ἀγνοίᾳ δοὺς οὔτε ἄλλῃ	τινὶ	περιστάσει συγγνώμην. (Προσαγγελθέντων δὲ πολεμίων
[13, 45]	(Ὁ δὲ Δωριεὺς μέχρι μέν	τινος	ἀγνοήσας τὸ γινόμενον ἔπλει μετέωρος·
[13, 40]	τῆς μάχης οὔσης, ἐπεφάνησαν ὑπέρ	τινος	ἄκρας ναῦς εἴκοσι πέντε παρὰ
[13, 64]	τῇ Πύλῳ Μεσσήνιοι μέχρι μέν	τινος	ἀντεῖχον, προσδοκῶντες παρὰ τῶν Αθηναίων
[13, 67]	καὶ τὸ πεζὸν στράτευμα μέχρι	τινὸς	ἀπαγαγόντες, ὡς ἐπέλαβεν ἡ νύξ,
[13, 24]	τὴν τύχην ἁπάντων οὖσαν κυρίαν.	Τίνος	γὰρ χάριν οἱ πρόγονοι πάντων
[13, 51]	(Οἱ δ' Αθηναῖοι μέχρι μέν	τινος	ἐπεδίωξαν τοὺς πολεμίους, πυνθανόμενοι δὲ
[13, 110]	ἐπισπεῦσαι. Οἱ δὲ Γελῷοι μέχρι	τινὸς	ἐπεξιόντες ἐπεβοήθουν κατὰ βραχὺν τόπον
[13, 84]	τὸ ἀγρίδιον πωλῆσαι, μέχρι μέν	τινος	ἐπιπλήττειν, τῆς δ' ἐπιθυμίας ἐπίτασιν
[13, 33]	τὴν ἀγοράν. Τῶν δὲ ἰδιωτῶν	τινος	κατανοήσαντος καὶ εἰπόντος, ὅτι τοὺς
[13, 88]	(Ὁ δ' Ιμίλκας ἦν ἀκηκοώς	τινος,	ὅτι Συρακόσιοι πλῆθος σίτου παρακομίζοιεν
[13, 66]	καὶ μισθοφόρους. (Μέχρι μὲν οὖν	τινος	προσβολὰς ποιούμενοι, κακὸν οὐδὲν ἀξιόλογον
[13, 100]	τὴν Μιτυλήνην πολιορκῶν Ετεόνικος πυθόμενός	τινος	τὴν τῶν Πελοποννησίων ἧτταν, τὰς
[13, 13]	γῆν ἐκπεσεῖν, αὐτὸς μὲν ὑπό	τινος	τρωθεὶς καιρίᾳ πληγῇ τὸν βίον
[13, 74]	τετιμημένον ταλάντων ὀκτώ. Διομήδους γάρ	τινος	τῶν φίλων συμπέμψαντος αὐτῷ τέθριππον
[13, 26]	τὴν κατηγορίαν. Καὶ γὰρ εἴ	τινων	ἄλλων, Αθηναίων ἄξιόν ἐστιν ἐντραπῆναι
[13, 13]	εὐλάβειαν. ~Οἱ δὲ Συρακόσιοι παρά	τινων	αὐτομόλων πυθόμενοι τὴν αἰτίαν τοῦ
[13, 106]	ἐξέπλευσεν. (Ὁ δὲ Λύσανδρος παρά	τινων	αὐτομόλων ταῦτ' ἀκούσας, μετὰ πασῶν
[13, 71]	(Ὁ δὲ Λύσανδρος πεπυσμένος παρά	τινων	αὐτομόλων τὴν ἄφοδον Αλκιβιάδου καὶ
[13, 15]	δ' εἰς μέσον τὸν λιμένα,	τινῶν	δὲ πρὸς τὰ τείχη, ταχέως
[13, 1]	ἦν ἐν τῷ προοιμίῳ περί	τινων	διαλεχθέντας ἐφ' ὅσον ἦν εὔκαιρον,
[13, 103]	τὴν δημοσίαν φυλακὴν ἔλαθε μετά	τινων	διορύξας τὸ δεσμωτήριον καὶ διαδρὰς
[13, 11]	γενομένης τῆς ἐφόδου φρουρίων τέ	τινων	ἐκράτησαν καὶ παρεισπεσόντες ἐντὸς τοῦ
[13, 76]	οὐδὲν ἤνυε, μετ' ὀλίγον δέ	τινων	ἐνδόντων αὐτῷ τὴν πόλιν παρεισέπεσεν
[13, 85]	παρεμβολὰς ἐποιήσαντο, μίαν μὲν ἐπί	τινων	λόφων, ἐφ' ὧν τούς τε
[13, 59]	οὐκ ἄπωθεν τῆς πόλεως ἐπί	τινων	λόφων κατεστρατοπέδευσε, τῇ δ' ἄλλῃ
[13, 38]	ἡγεμονίαν· (Μετ' ὀλίγον δὲ πυθόμενός	τινων,	ὅτι πεισθεὶς Αλκιβιάδῃ πάλιν ἀπέστειλε
[13, 71]	Αθηναίων οὖσα κακῶς ἔπασχεν ὑπό	τινων	φυγάδων πορθουμένη. (Ὁ δ' Αντίοχος
[13, 42]	τότε Θηραμένης, ἀνὴρ εἰ καί	τις	ἄλλος εἶναι δόξας συνετός, τῷ
[13, 30]	ἀνθρώπους ὑπάρχῃ πλεονεξία, ἐπιβουλή, ὑπερηφανία,	τίς	ἂν νοῦν ἔχων αὐτοὺς ἐλεήσειεν;
[13, 2]	τὴν ἄλλην παρασκευὴν κομιζόντων πολύς	τις	ἀριθμὸς ἦν· ὁπλῖται δὲ καὶ
[13, 29]	Ἐν τῇ τῶν ἠτυχηκότων; καὶ	τίς	αὐτοὺς τύχη μὴ προαδικηθέντας ἐβιάσατο
[13, 21]	ἐνεγκόντας ἀνθρωπίνως ἀνελπίστοις περιβαλεῖν συμφοραῖς.	(Τίς	γὰρ ἂν ἤλπισεν Αθηναίους, μύρια
[13, 23]	ἐπιβοᾶσθαι τὰ κοινὰ πάντων νόμιμα.	(Τίς	γὰρ Ελλήνων τοὺς παραδόντας ἑαυτοὺς
[13, 30]	ἐστιν, ὃν καθ' ἑτέρων νόμον	τις	ἔθηκε, τούτῳ χρώμενον μὴ ἀγανακτεῖν.
[13, 28]	ἔχω Σπαρτιάτην. Καὶ πρῶτον ἄν	τις	ἐπιζητήσειε, πῶς Νικόλαος ἐλεῆσαί φησι
[13, 19]	τὴν δημηγορίαν οὐχ ὑπομένοντος, Νικόλαός	τις,	ἐστερημένος ἐν τῷ πολέμῳ δυεῖν
[13, 84]	τοῖς φυλακείοις διανυκτερευόντων, ὅπως μή	τις	ἔχῃ πλεῖον τύλης καὶ περιστρώματος
[13, 23]	πιστεύσαντας ἀπαραιτήτου τιμωρίας ἠξίωκεν, ἢ	τίς	ἧττον τοῦ μὲν ὠμοῦ τὸν
[13, 61]	στρατείας. (Διεδόθη δὲ καὶ φήμη	τις	κατὰ τὴν πόλιν, ὅτι Συρακόσιοι
[13, 33]	ἔγραψεν ἐν τοῖς νόμοις, ἐάν	τις	ὅπλον ἔχων εἰς τὴν ἀγορὰν
[13, 24]	ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν. (Εἴποι γὰρ ἄν	τις	πρὸς τὴν τοῦ τοιούτου σκληρότητα
[13, 2]	προθεὶς τῷ μηνύσαντι. (Προσελθὼν δέ	τις	τῇ βουλῇ τῶν ἰδιωτῶν ἔφησεν
[13, 27]	ἐντροπῆς καὶ κατ' ἰδίαν ἄν	τις	τοὺς αἰχμαλώτους ἐξετάζων εὕροι δικαίως
[13, 19]	χρήσονται τοῖς αἰχμαλώτοις. Διοκλῆς δέ	τις,	τῶν δημαγωγῶν ἐνδοξότατος ὤν, ἀπεφήνατο
[13, 7]	ἐνιαυτόν. ~Ἐπ' ἄρχοντος δ' Αθήνησι	Τισάνδρου	Ρωμαῖοι μὲν ἀντὶ τῶν ὑπάτων
[13, 90]	τῇ πατρίδι, βουληθέντα καταφυγεῖν σύν	τισιν	ἑτέροις εἰς τὸ τῆς Αθηνᾶς
[13, 10]	διὸ συνέβαινεν αὐτῶν τὰς ἐμβολὰς	τιτρώσκειν	τοὺς ὑπερέχοντας τῆς θαλάττης τόπους,
[13, 99]	τελευταῖον ὑπὸ τοῦ πλήθους πανταχόθεν	τιτρωσκόμενον	καταπονηθῆναι. ὡς δὲ τὸ περὶ
[13, 78]	παράταξιν αὐτῶν διεκώλυεν, ἃς μὲν	τιτρώσκων,	ὧν δὲ τοὺς ταρσοὺς παρασύρων.
[13, 84]	ἀγρογειτόνων πένητα καὶ βιαζόμενον ἑαυτῷ	τὸ	ἀγρίδιον πωλῆσαι, μέχρι μέν τινος
[13, 97]	ἡτοιμάζοντο τὰ πρὸς τὴν ναυμαχίαν,	τὸ	αὐτὸ ποιούντων καὶ τῶν Λακεδαιμονίων,
[13, 87]	καὶ τὸ πλῆθος ὁρμῆσαν ἐπὶ	τὸ	βάλλειν τοῖς λίθοις τέσσαρας αὐτῶν
[13, 66]	τηνικαῦτά τινες τῶν Βυζαντίων, μισοῦντες	τὸ	βάρος τῆς ἐπιστασίας- ἦν γὰρ
[13, 19]	πολέμῳ δυεῖν υἱῶν, ἀνέβαινεν ἐπὶ	τὸ	βῆμα κατεχόμενος ὑπὸ τῶν οἰκετῶν
[13, 28]	Αθηναίους μῖσος διαφυλάττων, ἀναβὰς ἐπὶ	τὸ	βῆμα τῶν λόγων τὴν ἀρχὴν
[13, 75]	καιρὸν οὐχ ὁρῶν εὔθετον εἰς	τὸ	βιάσασθαι, πάλιν ἀνεχώρησεν εἰς Σελινοῦντα.
[13, 56]	τοῖς δὲ Σελινουντίοις οὐκ ἦν	τὸ	βοηθῆσον. Τῆς δὲ πολιορκίας ἐφ'
[13, 75]	τοὺς ἀφυστεροῦντας· (οἱ δὲ Συρακόσιοι	τὸ	γεγενημένον ἀκούσαντες σὺν τοῖς ὅπλοις
[13, 72]	τειχῶν. (Οἱ δ' Αθηναῖοι μαθόντες	τὸ	γεγενημένον, ἅπασι παρήγγειλαν τοῖς πρεσβυτέροις
[13, 71]	γῆν διενήξαντο. Αλκιβιάδης δὲ πυθόμενος	τὸ	γεγενημένον διὰ σπουδῆς ἀνέκαμψεν εἰς
[13, 113]	τῶν δ' ἱππέων οἱ δυνατώτατοι	τὸ	γεγονὸς ἀκούσαντες, τὸ μὲν πλῆθος
[13, 13]	τῶν Συρακοσίων ἐπικειμένων καὶ διὰ	τὸ	γεγονὸς εὐημέρημα θρασέως ἀγωνιζομένων, βιασθέντες
[13, 112]	δὲ Διονύσιος κατὰ τὴν ὁδοιπορίαν	τὸ	γεγονὸς καταστοχαζόμενος, ἐπέλεξε τῶν ἱππέων
[13, 111]	Διονύσιον, οἱ δὲ Καρχηδόνιοι διαισθόμενοι	τὸ	γεγονὸς μετεστρατοπέδευσαν εἰς τὴν πόλιν
[13, 67]	συνδεδραμηκότος. (Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι πυθόμενοι	τὸ	γεγονός, τὸ μὲν πρῶτον τοὺς
[13, 92]	ταῖς ἐλπίσι πᾶν ἐμηχανήσατο πρὸς	τὸ	γενέσθαι τῆς πατρίδος τύραννος. Μετὰ
[13, 28]	ἐλεῆσαί φησι τοὺς Αθηναίους, οἳ	τὸ	γῆρας αὐτοῦ διὰ τὴν ἀπαιδίαν
[13, 20]	ἡλικίας ἔρημος ὢν τῶν θεραπευσόντων	τὸ	γῆρας διπλοῦν ἔχω τὸ πένθος,
[13, 19]	κατεχόμενος ὑπὸ τῶν οἰκετῶν διὰ	τὸ	γῆρας· ὃν ὡς εἶδεν ὁ
[13, 80]	ἐξουσίαν ἐπέτρεψαν. (Παραιτουμένου δὲ διὰ	τὸ	γῆρας, προσκατέστησαν καὶ ἄλλον στρατηγὸν
[13, 9]	δὲ τῶν Συρακοσίων στρατηγοὶ προϊδόμενοι	τὸ	γινόμενον ἀπεστάλκεισαν τοὺς κατὰ τὴν
[13, 45]	Δωριεὺς μέχρι μέν τινος ἀγνοήσας	τὸ	γινόμενον ἔπλει μετέωρος· κατανοήσας δὲ
[13, 92]	μὲν χαριέστατοι τῶν πολιτῶν ὑπώπτευον	τὸ	γινόμενον, καὶ κατὰ πάσας τὰς
[13, 108]	τοῖς ὅπλοις ὄντες διετέλουν μαχόμενοι,	τὸ	δ' ἄλλο πλῆθος τοῖς ἔργοις
[13, 82]	διαξύσματα δύναται ἀνθρώπινον ἐναρμόζεσθαι σῶμα,	τὸ	δ' ἐντὸς ποδῶν δώδεκα. (Τῶν
[13, 82]	οἱ κίονες, ἔξωθεν μὲν στρογγύλοι,	τὸ	δ' ἐντὸς τοῦ νεὼ ἔχοντες
[13, 109]	τὸν χάρακα τῶν ἐναντίων πορεύεσθαι·	τὸ	δ' ἕτερον τάγμα συμμάχων καταστήσας
[13, 39]	τοὺς Συρακοσίους, ὧν Ερμοκράτης ἀφηγεῖτο,	τὸ	δ' εὐώνυμον αὐτοὶ συνεπλήρουν Πελοποννήσιοι,
[13, 98]	μὲν δεξιὸν μέρος αὐτὸς ἔχων,	τὸ	δ' εὐώνυμον παρέδωκε Βοιωτοῖς, ὧν
[13, 82]	τὸ πολλάκις ἡλωκέναι τὴν πόλιν,	τὸ	δ' Ολύμπιον μέλλον λαμβάνειν τὴν
[13, 16]	τῶν πεζῶν τῶν Αθηναίων κατείχετο,	τὸ	δ' ὑπὸ τῶν Συρακοσίων, ὥστ'
[13, 57]	ἕνεκα τοῦ μηδὲν ἀσεβεῖν εἰς	τὸ	δαιμόνιον διασωζόντων τοὺς εἰς τὰ
[13, 45]	τοῦ στόλου, καὶ κατέπλει πρὸς	τὸ	Δαρδάνειον μετὰ νεῶν τεσσάρων πρὸς
[13, 82]	ἔχουσα τὴν περίμετρον σταδίων ἑπτά,	τὸ	δὲ βάθος εἴκοσι πηχῶν· εἰς
[13, 83]	τὸ μὲν εἶδος εὐτελῆ παντελῶς,	τὸ	δὲ ἦθος θαυμαστόν. ἀποσταλέντος οὖν
[13, 56]	ἅμα ἡμέρᾳ πανταχόθεν μὲν προσέβαλε,	τὸ	δὲ κατὰ τὴν πόλιν πεπτωκὸς
[13, 113]	δ' ἐκ τῆς πόλεως ἐξέβαλε.	Τὸ	δὲ λοιπὸν πλῆθος τῶν ἱππέων
[13, 52]	τοὺς πλείστους ἐν ταῖς ναυσίν.	Τὸ	δὲ μέγιστον, ἡμεῖς μὲν κἂν
[13, 112]	ἁδροῦ πταίσματος γεγενημένου φυγεῖν ἀλόγως,	τὸ	δὲ μέγιστον, τὸ μηδένα τῶν
[13, 72]	μὲν βάθος εἰς τέτταρας ἄνδρας,	τὸ	δὲ μῆκος ἐπὶ σταδίους ὀκτώ,
[13, 82]	μὲν μῆκος πόδας τριακοσίους τεσσαράκοντα,	τὸ	δὲ πλάτος ἑξήκοντα, τὸ δὲ
[13, 106]	μὲν πολέμιοι ναυμαχεῖν οὐκ ἤθελον,	τὸ	δὲ στρατόπεδον σιτοδεία κατεῖχε, Φιλοκλῆς
[13, 84]	ἡ μὲν πόλις ἔγεμε φωτός,	τὸ	δὲ συνακολουθοῦν πλῆθος οὐκ ἐχώρουν
[13, 108]	παρασκευαῖς προσήδρευε μετὰ πάσης προθυμίας·	(τὸ	δὲ σύνολον οὕτως ἐδέξαντο τὴν
[13, 51]	πολλοὺς μὲν ἀνεῖλε τῶν ἀντιτεταγμένων,	τὸ	δὲ τελευταῖον ἀξίως τῆς πατρίδος
[13, 69]	ἔδοξεν ἀσεβεῖν περὶ τὰ μυστήρια.	(Τὸ	δὲ τελευταῖον αὐτὸν στρατηγὸν καταστήσαντες
[13, 99]	ἀχρήστους ἀπετέλει πρὸς τὴν μάχην.	(Τὸ	δὲ τελευταῖον δοὺς ἐμβολὴν τῇ
[13, 104]	ταῦτα μὲν οὐκ ἀναγράφειν ἐσπουδάσαμεν·	τὸ	δὲ τελευταῖον Λάμψακον ἑλὼν τὴν
[13, 51]	τῇ νήσῳ τῇ Πολυδώρου καλουμένῃ,	τὸ	δὲ τῆς πεζομαχίας οὗ τὴν
[13, 82]	τεσσαράκοντα, τὸ δὲ πλάτος ἑξήκοντα,	τὸ	δὲ ὕψος ἑκατὸν εἴκοσι χωρὶς
[13, 79]	ἐπέβαινον τετολμηκότως, ὡς οὐχ ὑποστησομένων	τὸ	δεινὸν τῶν προηττημένων. (Οἱ δ'
[13, 39]	Τῶν δ' Αθηναίων ἐπὶ μὲν	τὸ	δεξιὸν ἐτάχθη Θράσυλλος, ἐπὶ δὲ
[13, 98]	συμπαρέλαβε δὲ καὶ Θηραμένην εἰς	τὸ	δεξιὸν κέρας, ἐφ' ἡγεμονίας τάξας·
[13, 103]	φυλακὴν ἔλαθε μετά τινων διορύξας	τὸ	δεσμωτήριον καὶ διαδρὰς πρὸς τοὺς
[13, 27]	τῆς Αθηναίων πόλεως ἀνῃρημένης; Βραχὺ	τὸ	διὰ τὴν ἁμαρτίαν μῖσος, μεγάλα
[13, 78]	τὸν λιμένα πλεῦσαι καὶ λῦσαι	τὸ	διάφραγμα τῶν πολεμίων. (Ὁ δὲ
[13, 77]	νικῶν μὲν ἕξειν ἀναστροφὴν εἰς	τὸ	διώκειν, ἡττώμενος δ' εἰς τὸν
[13, 92]	πάλαι μισῶν τοὺς στρατηγοὺς διὰ	τὸ	δοκεῖν κακῶς προΐστασθαι τοῦ πολέμου,
[13, 111]	τῆς νυκτὸς καὶ θορυβοποιεῖν πρὸς	τὸ	δόξαν ἐμποιῆσαι τοῖς Καρχηδονίοις ὡς
[13, 84]	οὐκ ἐχώρουν αἱ δημόσιαι κατὰ	τὸ	ἑξῆς ὁδοί, πάντων συμφιλοτιμουμένων τῇ
[13, 35]	πρὸ αὐτοῦ κατ' ἀξίαν ἑκάστῳ	τὸ	ἐπιτίμιον ὑπάρξαι, πραγματικὸς δὲ καὶ
[13, 39]	δεξιὸν ἐτάχθη Θράσυλλος, ἐπὶ δὲ	τὸ	εὐώνυμον Θρασύβουλος. Καὶ τὸ μὲν
[13, 15]	καὶ φθάσαντες τοὺς πολεμίους διέλυον	τὸ	ζεῦγμα. οἱ δὲ Συρακόσιοι ταχέως
[13, 58]	προθύμοις οὖσι χορηγεῖν τὰ πρὸς	τὸ	ζῆν ἅπαντα. ~Ἅμα δὲ τούτοις
[13, 114]	εἰς Λιβύην ἐξέπλευσαν, πλεῖον ἢ	τὸ	ἥμισυ μέρος τῶν στρατιωτῶν ἀποβαλόντες
[13, 12]	Δημοσθένην συγκαταθέσθαι διὰ τὴν πρὸς	τὸ	θεῖον εὐλάβειαν. ~Οἱ δὲ Συρακόσιοι
[13, 3]	ἐκπώμασι χρυσοῖς ἔσπενδον οἱ τιμῶντες	τὸ	θεῖον καὶ προσευχόμενοι κατατυχεῖν τῆς
[13, 21]	τῶν ἀδικηθέντων. (Ἀγαθὸν γάρ ἐστι	τὸ	θεῖον τοὺς ἀδίκου πολέμου καταρχομένους
[13, 92]	τοῦ πλήθους ὁρμὴν καὶ διὰ	τὸ	θεωρεῖν ἑαυτῷ μὲν περιεσομένην τὴν
[13, 3]	Κροτωνιατῶν, τῆς τε Λακινίας Ηρας	τὸ	ἱερὸν παρέπλευσαν καὶ τὴν Διοσκουριάδα
[13, 11]	Συρακοσίων ἐπηρμένων ταῖς ἐλπίσι διὰ	τὸ	καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ
[13, 47]	(Συγκαταθεμένων δὲ τῶν Βοιωτῶν διὰ	τὸ	κἀκείνοις συμφέρειν τὴν Εὔβοιαν εἶναι
[13, 3]	ἄκραν ὑπερέθεντο. (Μετὰ δὲ ταῦτα	τὸ	καλούμενόν τε Σκυλήτιον καὶ Λοκροὺς
[13, 112]	ἀκμάζουσιν ἐπισπεύδειν. ~Ἐφ' οἷς ἐξεκάετο	τὸ	κατὰ τοῦ Διονυσίου μῖσος· καὶ
[13, 13]	Ὁ γὰρ Εὐρυμέδων ἐπιχειρήσας περιπλεῖν	τὸ	κέρας τῶν ἐναντίων, ὡς ἀπεσπάσθη
[13, 34]	δῆμον μεταστῆσαι τὴν πολιτείαν εἰς	τὸ	κλήρῳ τὰς ἀρχὰς διοικεῖσθαι, ἑλέσθαι
[13, 50]	δὲ καὶ Θρασύβουλος ἐφιλοτέχνουν εἰς	τὸ	κυκλώσασθαι καὶ τῆς εἰς τὴν
[13, 75]	ἐπὶ τῶν ὅρων κατέμεινε διὰ	τὸ	κωλύεσθαι τοὺς φυγάδας ὑπὸ τῶν
[13, 7]	πάντας ὀκτακοσίους. κατασκευάσαντες δὲ περὶ	τὸ	Λάβδαλον ὀχύρωμα, τὴν πόλιν τῶν
[13, 99]	μέρους τῶν Πελοποννησίων φυγόντος, οἱ	τὸ	λαιὸν ἔχοντες Βοιωτοὶ χρόνον μέν
[13, 45]	ταῖς ἐνενήκοντα ναυσὶν ἐπὶ μὲν	τὸ	λαιὸν κέρας ἔταξε Συρακοσίους, τοῦ
[13, 9]	Αθηναῖοι καταπλαγέντες ἐτράπησαν καὶ πρὸς	τὸ	λειπόμενον τῶν φρουρίων ἔφυγον. Τῶν
[13, 54]	Περαιωθεὶς δὲ μετὰ τοῦ στόλου	τὸ	Λιβυκὸν πέλαγος, κατέπλευσε τῆς Σικελίας
[13, 70]	τῶν στρατιωτῶν μισθόν, καὶ εἰς	τὸ	λοιπὸν δὲ ὁ Κῦρος ἐκέλευσεν
[13, 65]	τῇ φύσει καθεστηκὸς ὀχυρόν, καὶ	τὸ	λοιπὸν ἐκ τούτου τὰς ἀφορμὰς
[13, 79]	τε τοῦ πολέμου κατεμέμφοντο καὶ	τὸ	λοιπὸν ἠξίουν παύσασθαι τῆς διαφορᾶς.
[13, 91]	θέλωσιν, ἐκτίσει τἀργύριον ὑπὲρ αὐτοῦ,	τὸ	λοιπὸν θαρρήσας ἀνέσειε τὰ πλήθη,
[13, 73]	τῆς πόλεως· μετὰ δὲ ταῦτα	τὸ	λοιπὸν τῆς Αττικῆς δῃώσαντες εἰς
[13, 82]	ποδῶν δώδεκα. (Τῶν δὲ στοῶν	τὸ	μέγεθος καὶ τὸ ὕψος ἐξαίσιον
[13, 76]	Αθηναῖοι περὶ πεντακοσίους ὄντες κατεπλάγησαν	τὸ	μέγεθος τῆς δυνάμεως, καὶ διεξελθόντες
[13, 84]	τὸν ὑπάρχοντα πωλήσειν. (Διὰ δὲ	τὸ	μέγεθος τῆς κατὰ τὴν πόλιν
[13, 81]	εὐθέως διαβιβασθήσεσθαι. Αἱ δὲ πόλεις	τὸ	μέγεθος τῆς παρασκευῆς ἀκούουσαι, καὶ
[13, 57]	βοὴ σύμμικτος· οἱ μὲν γὰρ	τὸ	μέγεθος τῆς περιεστώσης συμφορᾶς ἐν
[13, 55]	ἡγούμεναι. (Τοσαύτη κατάπληξις καθειστήκει, ὥστε	τὸ	μέγεθος τῆς περιστάσεως δεῖσθαι καὶ
[13, 82]	οὐκ ἀλόγως ἂν συγκρίνοιτο κατὰ	τὸ	μέγεθος τῆς ὑποστάσεως· καὶ γὰρ
[13, 54]	περὶ τοὺς τόπους διατρίβοντες, καὶ	τὸ	μέγεθος τοῦ καταπλέοντος στόλου θεασάμενοι,
[13, 15]	στρατηγὸς ἐπιβλέψας τὰς ναῦς καὶ	τὸ	μέγεθος τοῦ κινδύνου λογισάμενος, οὐκ
[13, 5]	ὁ Αλκιβιάδης εἴτε καὶ φοβηθεὶς	τὸ	μέγεθος τοῦ κινδύνου, μετὰ τῶν
[13, 55]	πολεμίων, περιδεεῖς ἦσαν καὶ κατεπλήττοντο	τὸ	μέγεθος τοῦ περιεστῶτος κινδύνου. (Οὐ
[13, 44]	ἀρχήν· οἱ δὲ Καρχηδόνιοι προορώμενοι	τὸ	μέγεθος τοῦ πολέμου, τὴν ἐπιτροπὴν
[13, 94]	τείχεσιν ἐπεισίωσι· χρείαν γὰρ ἔχειν	τὸ	μέγεθος τοῦ πολέμου τοιούτου στρατηγοῦ,
[13, 108]	γυναῖκας εἰς Συρακούσας ὑπεκθέσθαι διὰ	τὸ	μέγεθος τοῦ προσδοκωμένου κινδύνου· τῶν
[13, 45]	γινόμενον ἔπλει μετέωρος· κατανοήσας δὲ	τὸ	μέγεθος τοῦ στόλου κατεπλάγη, καὶ
[13, 49]	Σηστῷ τῶν Αθηναίων στρατηγοί, πυνθανόμενοι	τὸ	μέγεθος τοῦ συναγομένου τοῖς πολεμίοις
[13, 53]	οἰκείως διαλεχθεὶς ἐμετεώρισε τὸν δῆμον,	τὸ	μέγεθος τῶν εὐημερημάτων προφερόμενος, ὥσπερ
[13, 100]	τῆς μάχης κακοπάθειαν καὶ διὰ	τὸ	μέγεθος τῶν κυμάτων ἀντιλέγειν πρὸς
[13, 46]	αὐτοὺς ἐμποδίζεσθαι συνέβαινε· διὰ γὰρ	τὸ	μέγεθος τῶν κυμάτων τὰ μὲν
[13, 52]	(διόπερ οἱ μὲν ἡμέτεροι κατὰ	τὸ	μέγεθος τῶν μισθῶν προθύμως στρατεύονται,
[13, 97]	οὐ μακρὰν ὁρμοῦντες, διὰ δὲ	τὸ	μέγεθος τῶν πνευμάτων τὸ μὲν
[13, 60]	ὑπερέχοντες καὶ ταῖς εὐχειρίαις, καὶ	τὸ	μέγιστον, μιᾶς ἐλπίδος εἰς σωτηρίαν
[13, 101]	καὶ φίλους πολλοὺς ἔχοντας, καὶ	τὸ	μέγιστον, συμπαραγεγονότας τοῖς εἰς τὴν
[13, 77]	τὰς τῶν πολεμίων ναῦς προσπλεούσας,	τὸ	μὲν αὐτοῦ διαναυμαχεῖν ἔκρινεν ἐπισφαλὲς
[13, 72]	τῶν πολεμίων δύναμιν εἰς φάλαγγα	τὸ	μὲν βάθος εἰς τέτταρας ἄνδρας,
[13, 13]	πληρώσαντες ἓξ πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα,	τὸ	μὲν δεξιὸν κέρας παρέδωκαν Εὐρυμέδοντι
[13, 98]	ναῦς. (Ὁ δὲ Καλλικρατίδας ἀνήχθη	τὸ	μὲν δεξιὸν μέρος αὐτὸς ἔχων,
[13, 83]	(Γεγονέναι δέ φασι τὸν Τελλίαν	τὸ	μὲν εἶδος εὐτελῆ παντελῶς, τὸ
[13, 89]	οἰκίαις ἐναποπνεύσωσιν. (Οὐ μὴν ἀλλὰ	τὸ	μὲν ἐκ τῆς πόλεως ἐξιὸν
[13, 82]	(Ἔστι δὲ ὁ νεὼς ἔχων	τὸ	μὲν μῆκος πόδας τριακοσίους τεσσαράκοντα,
[13, 97]	δὲ τὸ μέγεθος τῶν πνευμάτων	τὸ	μὲν ναυμαχεῖν ἀπέγνωσαν, εἰς δὲ
[13, 78]	(Καλλικρατίδας δὲ τριάκοντα νεῶν κυριεύσας	τὸ	μὲν ναυτικὸν ἐθεώρει τῶν πολεμίων
[13, 55]	ταχέως εἰσέπεσον εἰς τὴν πόλιν.	(Τὸ	μὲν οὖν πρῶτον κατεπλήξαντο τοὺς
[13, 54]	ἐπὶ τὸν Μάζαρον ποταμὸν παρεγενήθη,	τὸ	μὲν παρ' αὐτὸν ἐμπόριον κείμενον
[13, 14]	τὸν αἰγιαλόν. Οἱ δὲ Συρακόσιοι	τὸ	μὲν πεζὸν στράτευμα πρὸ τῆς
[13, 77]	πρὸς ἕνα καιρὸν ἐπέστρεψαν, καὶ	τὸ	μὲν πλῆθος ἐπαιάνισεν, οἱ δὲ
[13, 113]	οἱ δυνατώτατοι τὸ γεγονὸς ἀκούσαντες,	τὸ	μὲν πλῆθος οὐκ ἀνέμενον, εὐθὺς
[13, 83]	καὶ παρεληλυθότος εἰς τὴν ἐκκλησίαν,	τὸ	μὲν πλῆθος προέπεσεν εἰς ἄκαιρον
[13, 31]	οἱ σύμβουλοι τοῦ πολέμου, μεμφέσθω	τὸ	μὲν πλῆθος τοῖς ῥήτορσιν ὑπὲρ
[13, 60]	ποιουμένους. (Γενομένης δὲ μάχης καρτερᾶς,	τὸ	μὲν πλῆθος τῶν Ιμεραίων πρὸς
[13, 113]	καλουμένην Αἴτνην. (Ἅμα δ' ἡμέρᾳ	τὸ	μὲν πλῆθος τῶν μισθοφόρων καὶ
[13, 13]	ἀνῃρῆσθαι καί τινας ναῦς ἀπολωλέναι,	τὸ	μὲν πρῶτον αἱ μάλιστα συνεγγίζουσαι
[13, 104]	δῆμον, συμπραξάντων αὐτοῖς Λακεδαιμονίων. Καὶ	τὸ	μὲν πρῶτον Διονυσίων ὄντων ἐν
[13, 5]	ἐν τῇ Σαλαμινίᾳ νηὶ παραγενόμενοι	τὸ	μὲν πρῶτον ἐζήτουν τοὺς περὶ
[13, 44]	πολυανδρούσης, κατεφρόνουν τῶν Αἰγεσταίων. Καὶ	τὸ	μὲν πρῶτον ἐν τάξει τὴν
[13, 112]	οἱ δὲ τῶν Συρακοσίων ἱππεῖς	τὸ	μὲν πρῶτον ἐπετήρουν, εἰ δύναιντο
[13, 46]	Φαρναβάζου στρατόπεδον, οἱ δ' Αθηναῖοι	τὸ	μὲν πρῶτον ἐπεχείρησαν ἀποσπᾶν τὰς
[13, 47]	Αθηναίων ἀποσταλεὶς μετὰ νεῶν τριάκοντα	τὸ	μὲν πρῶτον ἐπεχείρησε κωλύειν τοὺς
[13, 39]	δὲ τὸ εὐώνυμον Θρασύβουλος. Καὶ	τὸ	μὲν πρῶτον ἔσπευδον ἀμφότεροι φιλοτιμούμενοι
[13, 51]	τῶν ἐπιβατῶν καὶ τῶν τοξοτῶν	τὸ	μὲν πρῶτον εὐρώστως ὑπέστη τοὺς
[13, 108]	τοῖς κινδυνεύουσιν. (Οἱ δὲ Γελῷοι	τὸ	μὲν πρῶτον ἐψηφίσαντο τέκνα καὶ
[13, 88]	τοὺς Καρχηδονίους. (Οἱ δὲ Ακραγαντῖνοι	τὸ	μὲν πρῶτον κακῶς ἀπαλλαττόντων τῶν
[13, 73]	καὶ παρὰ τὸ τεῖχος παραταττομένων,	τὸ	μὲν πρῶτον οἱ Λακεδαιμόνιοι πρὸς
[13, 51]	δὲ χρόνον καρτερᾶς μάχης γενομένης,	τὸ	μὲν πρῶτον οἱ τοῦ Φαρναβάζου
[13, 73]	προφάσεως διαρπάσαι τὴν χώραν. Καὶ	τὸ	μὲν πρῶτον πολλῶν αἰχμαλώτων σωμάτων
[13, 67]	δὲ Πελοποννήσιοι πυθόμενοι τὸ γεγονός,	τὸ	μὲν πρῶτον τοὺς ἡμίσεις ἐπὶ
[13, 62]	τῶν τριήρων ἐπιφαινομένων ἤδη συνέβαινε	τὸ	μὲν τεῖχος πεσεῖν ὑπὸ τῶν
[13, 51]	τρόπαια κατέστησαν ἀφ' ἑκατέρας νίκης,	τὸ	μὲν τῆς ναυμαχίας ἐν τῇ
[13, 16]	συμφιλοτιμουμένων. (Τοῦ γὰρ αἰγιαλοῦ παντὸς	τὸ	μὲν ὑπὸ τῶν πεζῶν τῶν
[13, 76]	τὸ χωρίον ὑπόσπονδοι. Καλλικρατίδας δὲ	τὸ	μὲν φρούριον παραλαβὼν κατέσκαψεν, ἐπὶ
[13, 110]	ἀποβαίνοντας· καὶ γὰρ οὐδ' ὠχυρωμένον	τὸ	μέρος εἶχον, ἅπαν τὸ παρὰ
[13, 110]	οἱ μὲν Καρχηδόνιοι πρὸς ἐκεῖνο	τὸ	μέρος παρεβοήθουν, ἀνείργοντες τοὺς ἐκ
[13, 59]	ἐξεώσθησαν οἱ βάρβαροι, καὶ ταχὺ	τὸ	μέρος τοῦ τείχους ἀνῳκοδόμησαν. Παρεγενήθησαν
[13, 102]	εἷς τῶν στρατηγῶν παρῆλθεν εἰς	τὸ	μέσον, ἀνὴρ καὶ τὰ περὶ
[13, 49]	τῶν Αβυδηνῶν πόλιν παραπλεῦσαι πρὸς	τὸ	μὴ κατανοηθῆναι τὸ πλῆθος τῶν
[13, 12]	ἀπέθνησκον, καὶ πάντες μετεμέλοντο διὰ	τὸ	μὴ πάλαι τὸν ἀπόπλουν πεποιῆσθαι.
[13, 112]	γὰρ τὴν βραδυτῆτα τῆς βοηθείας,	τὸ	μηδένα πεπτωκέναι τῶν μισθοφόρων, τὸ
[13, 112]	φυγεῖν ἀλόγως, τὸ δὲ μέγιστον,	τὸ	μηδένα τῶν πολεμίων ἐπηκολουθηκέναι· ὥστε
[13, 112]	τὸ μηδένα πεπτωκέναι τῶν μισθοφόρων,	τὸ	μηδενὸς ἁδροῦ πταίσματος γεγενημένου φυγεῖν
[13, 60]	συντρέχοντος ἐν ἀταξίᾳ πολλῇ διὰ	τὸ	μηδέποτ' ἂν ἐλπίσαι τοὺς συγκεκλεισμένους
[13, 99]	τῶν κινδύνων οἱ πλεῖστοι διὰ	τὸ	μῆκος τοῦ πολέμου καὶ σπουδὴν
[13, 22]	φόβῳ κατισχύοντας καιροτηρήσαντες ἀμύνονται διὰ	τὸ	μῖσος, τοὺς δὲ φιλανθρώπως ἀφηγουμένους
[13, 104]	τὴν ἡγεμονίαν ἔταξαν Φιλοκλέα, καὶ	τὸ	ναυτικὸν αὐτῷ παραδόντες ἐξέπεμψαν πρὸς
[13, 50]	δ' εἰς τρία μέρη διείλαντο	τὸ	ναυτικόν, καὶ τοῦ μὲν ἦρχεν
[13, 74]	Κόνωνα ταχέως ἐξέπεμψε παρ' Αλκιβιάδου	τὸ	ναυτικὸν παραληψόμενον. (Αλκιβιάδης δὲ τῆς
[13, 71]	γεγενημένον διὰ σπουδῆς ἀνέκαμψεν εἰς	τὸ	Νότιον, καὶ πάσας τὰς τριήρεις
[13, 71]	μὲν πολλὰς ναῦς καθώρμισε περὶ	τὸ	Νότιον, τὴν ἡγεμονίαν αὐτῶν παραδοὺς
[13, 15]	πάντων, εἰ καὶ πρότερον, (ἢ)	τὸ	νῦν ἀντιλαβέσθαι τῆς μόνης καταλελειμμένης
[13, 33]	καὶ κυρίους ποιήσω. Καὶ σπασάμενος	τὸ	ξίφος ἑαυτὸν ἀπέκτεινεν. ταῦτα μὲν
[13, 110]	τὸν καιρὸν παρὰ τὴν θάλατταν	τὸ	πᾶν διανύσαντες ἐπέθεντο τῇ παρεμβολῇ
[13, 35]	ἀναθεωρήσεως, μισοπόνηρος μὲν φαίνεται διὰ	τὸ	πάντων τῶν νομοθετῶν πικρότατα πρόστιμα
[13, 99]	τοῖς σαλπιγκταῖς παρεκελεύοντο σημαίνειν καὶ	τὸ	παρ' ἑκατέροις πλῆθος ἐναλλὰξ ἐπαλαλάζον
[13, 110]	ὠχυρωμένον τὸ μέρος εἶχον, ἅπαν	τὸ	παρὰ τὸν αἰγιαλὸν· (οἱ δ'
[13, 110]	ἐπιπλεῦσαι. ~Εὐκαίρως δ' αὐτῶν ποιησάντων	τὸ	παραγγελθέν, οἱ μὲν Καρχηδόνιοι πρὸς
[13, 106]	τῇ γῇ ναῦς. (Αθηναῖοι δὲ	τὸ	παράδοξον ἐκπεπληγμένοι, καὶ μήτ' ἀναχθῆναι
[13, 60]	βάρβαροι τάς τε τόλμας καὶ	τὸ	παράδοξον καταπλαγέντες πρὸς φυγὴν ἐτράπησαν.
[13, 108]	ἡγησάμεθα παρ' ἄλληλα θεῖναι διὰ	τὸ	παράδοξον. Οἱ δ' οὖν Καρχηδόνιοι
[13, 72]	καὶ ῥᾳδίως αὐτοὺς τρεψάμενος διὰ	τὸ	παράδοξον, ὀλίγους μὲν ἀνεῖλε, τοὺς
[13, 83]	καὶ τῶν ἄλλων Ακραγαντίνων ἐποίουν	τὸ	παραπλήσιον, ἀρχαϊκῶς καὶ φιλανθρώπως ὁμιλοῦντες·
[13, 84]	ἀκροπόλεως ἀναφθῇ πῦρ, ἅπαντας ἐπιτελεῖν	τὸ	παραπλήσιον· (ὧν ποιησάντων τὸ προσταχθέν,
[13, 57]	δὲ καὶ τοὺς νεκροὺς κατὰ	τὸ	πάτριον ἔθος, καὶ τινὲς μὲν
[13, 100]	τὸν αὐτὸν μὴ πέμπειν, καὶ	τὸ	πάτριον ἔθος μὴ θέλοντες καταλύειν,
[13, 52]	ἕνεκα διαλυθῆναι σπεύδομεν, ἀλλὰ καὶ	τὸ	πάτριον ἔθος τηροῦντες· θεωροῦντες γὰρ
[13, 86]	ταῦτα ἱκέτευε τοὺς θεοὺς κατὰ	τὸ	πάτριον ἔθος τῷ μὲν Κρόνῳ
[13, 109]	ὡρμημένους, διαβῆναι τὸν ποταμὸν καὶ	τὸ	πεδίον καθιππάζεσθαι, κἂν μὲν ὁρῶσι
[13, 67]	ταῖς ναυσὶ πάσαις ἐξέπλευσαν, καὶ	τὸ	πεζὸν στράτευμα μέχρι τινὸς ἀπαγαγόντες,
[13, 45]	τοῦ Δωριέως· συμπαρῆν δὲ καὶ	τὸ	πεζὸν στράτευμα τοῦ Φαρναβάζου, βοηθοῦν
[13, 17]	ἐκπηδῶντες ἐκ τῶν νεῶν εἰς	τὸ	πεζὸν στρατόπεδον ἔφευγον. (Ὁ δὲ
[13, 46]	τὴν γῆν κατενεχθέντες ἔφυγον πρὸς	τὸ	πεζὸν τοῦ Φαρναβάζου στρατόπεδον, οἱ
[13, 80]	ἄλλαι νυκτὸς ἐπιγενομένης ἔφυγον εἰς	τὸ	πέλαγος. (Ἀπαγγελθείσης δὲ τῆς ἥττης
[13, 20]	θεραπευσόντων τὸ γῆρας διπλοῦν ἔχω	τὸ	πένθος, τὴν συγγένειαν ἅμα καὶ
[13, 30]	κατασφάξαι. (Ὠμόν τε καὶ βάρβαρον	τὸ	πεπραγμένον. Καὶ ταῦτα ἐξήμαρτον εἰς
[13, 56]	καὶ δρᾶσαι δεινά. (Κατὰ δὲ	τὸ	πεπτωκὸς τεῖχος ἀναβάντων τῶν Ιβήρων,
[13, 74]	περὶ Αλκιβιάδην ἐθραύετο δόξα διὰ	τὸ	περὶ τὴν ναυμαχίαν ἐλάττωμα καὶ
[13, 84]	νύμφην. (Περιττότατον δέ φασι γενέσθαι	τὸ	περὶ τὴν τοῦ φωτὸς κατασκευήν·
[13, 99]	πανταχόθεν τιτρωσκόμενον καταπονηθῆναι. ὡς δὲ	τὸ	περὶ τὸν ναύαρχον ἐλάττωμα συμφανὲς
[13, 74]	ἐγκλήματα πολλά· μέγιστον δ' ἦν	τὸ	περὶ τῶν ἵππων, τετιμημένον ταλάντων
[13, 13]	τῆς τῶν Αθηναίων φάλαγγος διὰ	τὸ	πλείοσιν αὐτοὺς ἀγωνίζεσθαι τριήρεσιν, οὐχ
[13, 31]	Ἀλλ' εὑρήσομεν τοὺς συμβούλους κατὰ	τὸ	πλεῖστον στοχαζομένους τῆς τῶν ἀκουόντων
[13, 81]	καὶ τῷ κάλλει διαφέροντες, καὶ	τὸ	πλεῖστον τῆς χώρας ἐλαίαις κατάφυτον,
[13, 60]	οὖν νυκτὸς ἀφελομένης τὴν ἐπὶ	τὸ	πλέον φιλονεικίαν ἔλυσαν τὴν πολιορκίαν·
[13, 75]	δὲ φιλανθρώπως τούτοις προσενεχθεὶς ἐπαγάγοι	τὸ	πλῆθος εἰς τὴν προτέραν εὔνοιαν.
[13, 95]	τότε Διονύσιος τῇ παραπλησίᾳ μηχανῇ	τὸ	πλῆθος ἐξαπατήσας ἐνήργει τὰ τῆς
[13, 69]	οὖν κατέπλευσεν ὁ στόλος, ἐπέστρεψε	τὸ	πλῆθος ἐπὶ τὴν Αλκιβιάδου ναῦν,
[13, 33]	~Τοιαῦτα διαλεχθέντος τοῦ Λάκωνος μετέπεσε	τὸ	πλῆθος καὶ τὴν Διοκλέους γνώμην
[13, 87]	μηδένα προσδέχεσθαι τοὺς λόγους, καὶ	τὸ	πλῆθος ὁρμῆσαν ἐπὶ τὸ βάλλειν
[13, 36]	δύναμιν ἄρδην ἀνῃρημένην, βαρέως ἔφερον	τὸ	πλῆθος τῆς συμφορᾶς. Οὐ μὴν
[13, 106]	ἑκάστου σκυτάλην ἔχουσαν τὴν ἐπιγραφὴν	τὸ	πλῆθος τοῦ χρήματος δηλοῦσαν, ταύτην
[13, 31]	πεπορθηκότες; (Ναί, ἀλλ' οὐκ αἴτιον	τὸ	πλῆθος τῶν Αθηναίων, ἀλλ' Αλκιβιάδης
[13, 16]	κελεύοντας τοὺς ἐνεδέχετο βλέπειν διὰ	τὸ	πλῆθος τῶν βελῶν. (Ἁπλῶς δὲ
[13, 28]	(Καὶ ὁ Γύλιππος, θεωρεῖς, ἔφη,	τὸ	πλῆθος τῶν δι' Αθηναίους δυστυχούντων;
[13, 49]	παραπλεῦσαι πρὸς τὸ μὴ κατανοηθῆναι	τὸ	πλῆθος τῶν νεῶν ὑπὸ τῶν
[13, 99]	πλείστας ναῦς ἑώρων τετρωμένας καὶ	τὸ	πλῆθος τῶν νικώντων ἐπ' αὐτοὺς
[13, 50]	μετὰ τοῦ Μινδάρου καθορῶντες ἤδη	τὸ	πλῆθος τῶν πολεμίων νεῶν, καὶ
[13, 78]	ἠθροισμένων, ὁ μὲν Κόνων εὐλαβηθεὶς	τὸ	πλῆθος τῶν πολεμίων τοῦ μὲν
[13, 47]	τοῖς παροικοῦσι ξένοις, ὥστε διὰ	τὸ	πλῆθος τῶν τοῖς ἔργοις προσιόντων
[13, 31]	ἐξηπάτησαν, ὑμεῖς δὲ δικαίως μετελεύσεσθε	τὸ	πλῆθος ὑπὲρ ὧν ἠδίκησθε. καθόλου
[13, 55]	(Ὁμοῦ δὲ αἵ τε σάλπιγγες	τὸ	πολεμικὸν ἐσήμαινον καὶ πρὸς ἓν
[13, 77]	πλῆθος ἐπαιάνισεν, οἱ δὲ σαλπικταὶ	τὸ	πολεμικὸν ἐσήμηναν· οἱ δὲ Πελοποννήσιοι
[13, 45]	ἀφ' ἑνὸς παραγγέλματος ἤρξαντο σημαίνειν	τὸ	πολεμικόν· καὶ τῶν μὲν ἐρετῶν
[13, 82]	τὰ δὲ τελείως κατεσκάφη διὰ	τὸ	πολλάκις ἡλωκέναι τὴν πόλιν, τὸ
[13, 18]	πειθομένων δὲ τῶν στρατηγῶν διὰ	τὸ	πολλοὺς μὲν τραυματίας εἶναι τῶν
[13, 42]	τῆς στρατηγίας· θεωροῦντες γὰρ αὐτοῦ	τὸ	πρακτικὸν τῆς τόλμης καὶ τὴν
[13, 31]	φέρειν ἀπώλειαν, οὐδ' ἐν οἷς	τὸ	πραχθὲν ἀνήκεστόν ἐστιν, ἐν τούτοις
[13, 5]	Συνελάβετο δ' αὐτῶν ταῖς διαβολαῖς	τὸ	πραχθὲν παρὰ τοῖς Αργείοις· οἱ
[13, 28]	Γύλιππος δ' ὁ Λάκων ἀπαραίτητον	τὸ	πρὸς Αθηναίους μῖσος διαφυλάττων, ἀναβὰς
[13, 39]	τὰς ναῦς, οἱ δ' Αθηναῖοι	τὸ	πρὸς τὴν Εὐρώπην ἔχοντες ἀντανήγοντο,
[13, 80]	ἐν Σικελίᾳ καταλελειμμένους Καμπανοὺς διὰ	τὸ	προσκεκοφέναι τοῖς Καρχηδονίοις μετὰ τῶν
[13, 18]	προκαταληψομένους. (Ποιησάντων δὲ τῶν ἱππέων	τὸ	προσταχθὲν ἤδη νυκτὸς οὔσης, οἱ
[13, 84]	ἐπιτελεῖν τὸ παραπλήσιον· (ὧν ποιησάντων	τὸ	προσταχθέν, καθ' ὃν καιρὸν ἤγετο
[13, 67]	δ' ἐν ταῖς τριήρεσι ποιησάντων	τὸ	προσταχθέν, καὶ τῶν πλοίων τὰ
[13, 72]	μετὰ τῶν ὅπλων· ὧν ταχὺ	τὸ	προσταχθὲν ποιησάντων, ὁ μὲν κύκλος
[13, 50]	ἂν τῶν μὲν Αθηναίων διὰ	τὸ	προτέρημα θρασύτερον ἢ συμφορώτερον ἀγωνιζομένων,
[13, 38]	τρεῖς, ἀπῆρεν εἰς Ελλήσποντον διὰ	τὸ	πυνθάνεσθαι τὸν τῶν Αθηναίων στόλον
[13, 113]	προσανελάμβανε τοὺς ἀφυστεροῦντας. (Ἐπειδὴ δὲ	τὸ	πῦρ κατέφθειρε τὰς πύλας, οὗτος
[13, 99]	πάντες δὲ μετὰ σπουδῆς ἐλαύνοντες	τὸ	ῥόθιον ἐφιλοτιμοῦντο πρὸς ἀλλήλους, ἑκάστου
[13, 45]	δὲ τοῦ Δωριέως ὄντος περὶ	τὸ	Σίγειον τῆς Τρῳάδος, οἱ περὶ
[13, 14]	μετὰ τῶν πολεμίων αἰχμάλωτον, ἀπέφραττον	τὸ	στόμα τοῦ λιμένος ζεῦγμα κατασκευάζοντες.
[13, 17]	καὶ εἰ διὰ τοῦτο ἔφραξαν	τὸ	στόμα τοῦ λιμένος, ὅπως κωλύσαντες
[13, 108]	καὶ τὴν Καμαριναίαν, πλῆρες ἐποίησε	τὸ	στράτευμα παντοίας ὠφελείας. Μετὰ δὲ
[13, 113]	μὲν πλῆθος τῶν μισθοφόρων καὶ	τὸ	στράτευμα τῶν Σικελιωτῶν κατήντησεν εἰς
[13, 87]	ἑξακισχιλίων ἀνεῖλον. (Τελέως δὲ ὅλον	τὸ	στρατόπεδον διέφθειραν ἂν καὶ μέχρι
[13, 109]	καὶ τοὺς μισθοφόρους κατέλεξεν εἰς	τὸ	στρατόπεδον. (Εἶχε δὲ τοὺς ἅπαντας,
[13, 12]	ὑπάρχειν ἑλώδη λοιμικῆς καταστάσεως εἰς	τὸ	στρατόπεδον ἐμπεσούσης, ἐβουλεύοντο, πῶς δεῖ
[13, 6]	κατὰ τὴν τεταγμένην νύκτα ἦγον	τὸ	στρατόπεδον ἐπὶ τὴν Κατάνην, οἱ
[13, 49]	στρατηγοῦντι τούτων Χαιρέᾳ προσέταξαν ἄγειν	τὸ	στρατόπεδον ἐπὶ τὴν πόλιν. ~Αὐτοὶ
[13, 72]	μετ' Αλκιβιάδου στρατευομένους, νυκτὸς ἀσελήνου	τὸ	στρατόπεδον ἤγαγεν ἐπὶ τὰς Αθήνας.
[13, 110]	διελθὼν τὴν πόλιν, ὡς κατέλαβε	τὸ	στρατόπεδον ἠλαττωμένον, τότε μὲν ἐντὸς
[13, 86]	δὲ καὶ λοιμὸς ἐνέπεσεν εἰς	τὸ	στρατόπεδον, καὶ πολλοὶ μὲν ἐτελεύτων,
[13, 18]	Συρακοσίοις ἐξάγειν τῆς νυκτὸς ἅπαν	τὸ	στρατόπεδον καὶ τὰς ὁδοὺς ἁπάσας
[13, 14]	τὸν ἀγῶνα περὶ τοῦ λαβεῖν	τὸ	στρατόπεδον μετὰ τῶν πολεμίων αἰχμάλωτον,
[13, 62]	γυναῖκας καὶ παῖδας διαδοὺς εἰς	τὸ	στρατόπεδον παρεφύλαττε, τῶν δ' ἀνδρῶν
[13, 86]	τὴν πολυχειρίαν συντελουμένων ἐνέπεσεν εἰς	τὸ	στρατόπεδον πολλὴ δεισιδαιμονία. (Τὸν γὰρ
[13, 112]	ἔτ' ἀπελθεῖν οὔτε μεῖναι κατὰ	τὸ	στρατόπεδον τὸν Διονύσιον ὑπελάμβανον· διόπερ
[13, 62]	κατέσφαξεν. (Μετὰ δὲ ταῦτα διαλύσας	τὸ	στρατόπεδον, τοὺς μὲν ἀπὸ Σικελίας
[13, 12]	ὅταν σημήνῃ, μηδένα τῶν κατὰ	τὸ	στρατόπεδον ὑστερεῖν, ὡς ἀπολειφθησόμενον τὸν
[13, 4]	ὅμως δ' ἐν ἡσυχίᾳ μένουσαι	τὸ	συμβησόμενον ἐκαραδόκουν. (Τῶν δ' Αἰγεσταίων
[13, 12]	στρατηγοὺς συκοφαντεῖν. (Τῶν δὲ εἰς	τὸ	συμβούλιον παρειλημμένων οἱ μὲν τῷ
[13, 56]	πεπτωκὸς μέρος τοῦ τείχους καὶ	τὸ	συνάπτον τούτῳ κατέβαλε ταῖς μηχαναῖς.
[13, 51]	Φαρναβάζου μισθοφόροι φεύγειν ἤρξαντο, καὶ	τὸ	συνεχὲς ἀεὶ τῆς τάξεως παρερρήγνυτο·
[13, 97]	δὲ πραττομένων Αθηναῖοι μὲν κατὰ	τὸ	συνεχὲς ἐλαττώμασι περιπίπτοντες, ἐποιήσαντο πολίτας
[13, 46]	πολλοῦ διαστήματος ἐφεστηκότες ἐτόξευον κατὰ	τὸ	συνεχές, καὶ ταχὺ ὁ τόπος
[13, 90]	ταῖς ἱστορίαις διαβεβαιωσάμενος μὴ γεγονέναι	τὸ	σύνολον, ὑπ' αὐτῆς τῆς τύχης
[13, 67]	στρατεύματος πρὸς τοῖς τείχεσιν ἐτήρουν	τὸ	συντεταγμένον παρὰ τῶν ἐνδιδόντων σύσσημον.
[13, 67]	οἱ τὴν πόλιν προδιδόντες ἦραν	τὸ	σύσσημον ἀπὸ τοῦ τείχους, καὶ
[13, 50]	τῆς πόλεως αὐτοὺς ἀπέσπασε πορρωτέρω,	τὸ	σύσσημον ἦρεν· οὗ γενηθέντος αἱ
[13, 45]	οἱ μὲν ἡγεμόνες αὐτῶν ἦραν	τὸ	σύσσημον τῆς μάχης, οἱ σαλπικταὶ
[13, 38]	τῶν τετρακοσίων ὀλιγαρχίαν κατέλυσαν καὶ	τὸ	σύστημα τῆς πολιτείας ἐκ τῶν
[13, 90]	χρημάτων, μέγιστον ἑαυτοῦ τὴν εἰς	τὸ	σῶμα ἐσομένην ὕβριν. (Ὁ δὲ
[13, 30]	οὐκ ἔπραξαν; Πλεονεξίας ἴδιόν ἐστι	τὸ	ταῖς ἰδίαις εὐτυχίαις οὐκ ἀρκούμενον
[13, 77]	ἐν πολλῷ θορύβῳ καθειστήκεισαν διὰ	τὸ	τὰς ἀφυστερούσας ναῦς τὴν εἰθισμένην
[13, 98]	τάξιν ἐξισῶσαι τοῖς πολεμίοις διὰ	τὸ	τὰς νήσους πολὺν ἐπέχειν τόπον,
[13, 107]	μέν, μάλιστα δὲ τροφῆς διὰ	τὸ	ταύτην ἀεὶ κατὰ θάλατταν αὐτοῖς
[13, 44]	προθύμως ὑπηρέτουν. (Ὁ δὲ Αννίβας	τό	τε θέρος ἐκεῖνο καὶ τὸν
[13, 20]	πρὸς τοὺς ἠτυχηκότας ἐλέῳ κρίνεται	τό	τε κοινῇ συμφέρον καὶ ἡ
[13, 48]	τοὺς δὲ ξένους πολίτας, εὐλαβούμενοι	τό	τε πλῆθος καὶ τὴν δύναμιν
[13, 7]	καὶ τὴν καλουμένην Πολίχνην τειχίσαντες	τό	τε τοῦ Διὸς ἱερὸν περιεβάλοντο
[13, 74]	ἵππους ἰδίους ἀπεγράψατο, καὶ νικήσας	τὸ	τέθριππον τήν τ' ἐκ τῆς
[13, 7]	πόλεως ἐπεχείρησαν διακωλύειν τοὺς οἰκοδομοῦντας	τὸ	τεῖχος· γενομένης δ' ἱππομαχίας συχνοὺς
[13, 55]	τὰς παρασκευὰς ἦσαν καὶ περιπορευόμενοι	τὸ	τεῖχος ἐδέοντο τῶν νέων μὴ
[13, 59]	δισμυρίων στρατιωτῶν. (Στήσας δὲ μηχανὰς	τὸ	τεῖχος κατὰ πλείονας τόπους ἐσάλευε,
[13, 8]	καὶ δι' ὅλης τῆς Επιπολῆς	τὸ	τεῖχος κατέσκαψαν· οἱ δ' Αθηναῖοι
[13, 73]	ἐξαγαγόντων τοὺς στρατιώτας καὶ παρὰ	τὸ	τεῖχος παραταττομένων, τὸ μὲν πρῶτον
[13, 98]	καὶ παραθαρσύνας τοῖς οἰκείοις λόγοις,	τὸ	τελευταῖον εἶπεν· εἰς τὸν ὑπὲρ
[13, 99]	ἀγωνισάμενον καὶ πολὺν ἀντισχόντα χρόνον,	τὸ	τελευταῖον ὑπὸ τοῦ πλήθους πανταχόθεν
[13, 48]	ἐν Κορκύρᾳ σφαγὴ τοιοῦτον ἔσχε	τὸ	τέλος. ~Αρχέλαος δ' ὁ τῶν
[13, 107]	γενόμενος ὧν ἴσμεν, τοιοῦτον ἔσχε	τὸ	τέλος, ἔτη διαμείνας ἑπτὰ πρὸς
[13, 47]	πράγμασιν. ~Τῆς δὲ ναυμαχίας τοιοῦτον	τὸ	τέλος λαβούσης Αθηναῖοι τότε μὲν
[13, 13]	(Γενομένου δὲ τοῦ διωγμοῦ πρὸς	τὸ	τεναγῶδες μέρος τοῦ λιμένος, οὐκ
[13, 19]	ὡς κάλλιόν ἐστι τοῦ νικᾶν	τὸ	τὴν νίκην ἐνεγκεῖν ἀνθρωπίνως. (Θορυβοῦντος
[13, 34]	ἑλέσθαι δὲ καὶ νομοθέτας εἰς	τὸ	τὴν πολιτείαν διατάξαι καὶ νόμους
[13, 96]	ἐπίσημον εἰς οἰκειότητα προσλαβέσθαι πρὸς	τὸ	τὴν τυραννίδα ποιῆσαι βεβαίαν. Μετὰ
[13, 90]	καταφυγεῖν σύν τισιν ἑτέροις εἰς	τὸ	τῆς Αθηνᾶς ἱερόν, νομίζοντα τῆς
[13, 40]	τρόπαιον ἐπὶ τῆς ἄκρας, οὗ	τὸ	τῆς Εκάβης ἐστὶ μνημεῖον, καὶ
[13, 29]	καταμεμφέσθων τὴν τύχην, μηδ' ἐπικαλείσθων	τὸ	τῆς ἱκεσίας ὄνομα. Τοῦτο γὰρ
[13, 26]	Αθηναίων ἄξιόν ἐστιν ἐντραπῆναι μὲν	τὸ	τῆς πόλεως ἀξίωμα, χάριν δ'
[13, 2]	ἐπεγίνωσκε τὰς ὄψεις, ἔφησε πρὸς	τὸ	τῆς σελήνης φῶς ἑωρακέναι. οὗτος
[13, 51]	καὶ δεόμενος ἑκάστου μὴ καταισχῦναι	τὸ	τῆς Σπάρτης ἀξίωμα, καὶ ταῦτα
[13, 22]	ἀναξίως εὐτυχοῦμεν· καλὸν γὰρ καὶ	τὸ	τῆς τύχης ἀντιπραττούσης ἔχειν τοὺς
[13, 37]	τυχεῖν καθόδου, πάντα ἐμηχανᾶτο πρὸς	τὸ	τοῖς Αθηναίοις πρᾶξαί τι τῶν
[13, 12]	τὸ χεῖρον ἐκβάντων καὶ διὰ	τὸ	τὸν περικείμενον τόπον ὑπάρχειν ἑλώδη
[13, 81]	ἦν, ἐπ' αὐτοὺς πρώτους ἥξειν	τὸ	τοῦ πολέμου βάρος. Ἔδοξεν οὖν
[13, 51]	ἐκ τῆς μάχης ἔφυγον ἐπὶ	τὸ	τοῦ Φαρναβάζου στρατόπεδον· οἱ δὲ
[13, 50]	τοῖς πλήθεσιν ὑπεραγόντων· καὶ γὰρ	τὸ	τοῦ Φαρναβάζου στρατόπεδον παρεβοήθει τοῖς
[13, 110]	καταπονούμενοι κατὰ τὴν ἀναχώρησιν εἰς	τὸ	τοῦ χάρακος ἀπωξυμμένον ἐνέπιπτον, οὐκ
[13, 99]	καὶ σπουδὴν ἀνυπέρβλητον εἰσεφέροντο διὰ	τὸ	τοὺς κρατίστους εἰς τὸν ὑπὲρ
[13, 35]	ἢ ἐξηγητὴν τοῦ νομοθέτου, διὰ	τὸ	τοὺς νόμους γεγραμμένους ἀρχαίᾳ διαλέκτῳ
[13, 35]	οὖν ἀκριβέστερον εἰπεῖν προήχθην διὰ	τὸ	τοὺς πλείους τῶν συγγραφέων ὀλιγωρότερον
[13, 9]	γῆν καταφεύγειν οὐ δυνάμενοι διὰ	τὸ	τοὺς Συρακοσίους δυεῖν φρουρίων κυριεύειν,
[13, 112]	ἐκ συνθέσεως τοῦτο πεποιηκέναι πρὸς	τὸ	τῷ Καρχηδονίων φόβῳ τῶν ἄλλων
[13, 55]	πρὸς ἓν παράγγελμα πᾶν ἐπηλάλαξε	τὸ	τῶν Καρχηδονίων στράτευμα, καὶ τῇ
[13, 30]	δυνάμει Συρακοσίους ἐπολιόρκησαν. (Ὑπερηφάνων ἐστὶ	τὸ	τῶν μήπω κρατηθέντων προλαμβάνοντας τὴν
[13, 109]	τὸν αἰγιαλόν· αὐτὸς δ' ἔχων	τὸ	τῶν μισθοφόρων σύνταγμα διὰ τῆς
[13, 82]	δὲ στοῶν τὸ μέγεθος καὶ	τὸ	ὕψος ἐξαίσιον ἐχουσῶν, ἐν μὲν
[13, 64]	παρήγαγον ἱκανὴν δύναμιν, καὶ περιστρατοπεδεύσαντες	τὸ	φρούριον ἐπόρθουν ἅμα καὶ κατὰ
[13, 52]	ὁμολογουμένως ἔχομεν· οὐδὲ γὰρ οἶδε	τὸ	φυγεῖν πεζὸς Σπαρτιάτης· ὑμεῖς δὲ
[13, 100]	δεῖν τοὺς τετελευτηκότας ἀναιρεῖσθαι διὰ	τὸ	χαλεπῶς διατίθεσθαι τοὺς Αθηναίους ἐπὶ
[13, 12]	δέ, τῶν πραγμάτων αὐτοῖς ἐπὶ	τὸ	χεῖρον ἐκβάντων καὶ διὰ τὸ
[13, 95]	τῶν πολλῶν, ὥσπερ εἰώθασιν, ἐπὶ	τὸ	χεῖρον ῥεπόντων, ὁ Διονύσιος ἀπεδείχθη
[13, 47]	(Τῆς μὲν οὖν Εὐβοίας κατεσκευάσθη	τὸ	χῶμα κατὰ τὴν Χαλκίδα, τῆς
[13, 76]	τῆς δυνάμεως, καὶ διεξελθόντες ἐξέλιπον	τὸ	χωρίον ὑπόσπονδοι. Καλλικρατίδας δὲ τὸ
[13, 30]	νοῦν ἔχων αὐτοὺς ἐλεήσειεν; (Ἐπεί	τοί	γε Αθηναῖοι πῶς ἐχρήσαντο Μιτυληναίοις;
[13, 53]	τούτων ἥκιστα πάντων ἐσμὲν αἴτιοι.	~Τοιαῦτα	δὲ καὶ τούτοις παραπλήσια τοῦ
[13, 17]	μάρτυρα τῶν ἀγώνων αἰσχρῶς ἐγκαταλείπουσιν.	(Τοιαῦτα	δὲ τῶν ἀπὸ τῆς γῆς
[13, 33]	οὐδ' ἀπολογίαν ἑαυτοῖς εὐσχήμονα καταλείψετε.	~Τοιαῦτα	διαλεχθέντος τοῦ Λάκωνος μετέπεσε τὸ
[13, 30]	Μὴ δὴ νῦν ἀγανακτούντων, εἰ	τοιαῦτα	πρὸς τοὺς ἄλλους πράξαντες αὐτοὶ
[13, 37]	τὸν ἐλάχιστον χρόνον οὐδεὶς ἤλπιζε	τοιαῦτα	ὑποστήσεσθαι. Οὐ μὴν τὰ πράγματά
[13, 36]	εἶναι τῆς δημοκρατίας ἐν ταῖς	τοιαύταις	περιστάσεσιν. (Οὐ μὴν (καὶ) τὰ
[13, 37]	διαπολεμούντων ὑπεροχὰς μεταπεσεῖν συνέβη διὰ	τοιαύτας	αἰτίας. (Αλκιβιάδης φυγὰς ὢν ἐξ
[13, 97]	ἡμέραν, εἶδε κατὰ τὴν νύκτα	τοιαύτην	ὄψιν· ἔδοξεν Αθήνησι τοῦ θεάτρου
[13, 84]	καὶ κωδίου καὶ δυεῖν προσκεφαλαίων.	(Τοιαύτης	δὲ τῆς σκληροτάτης στρωμνῆς ὑπαρχούσης,
[13, 89]	διασῶσαι. (Οὐ μόνον δὲ τῆς	τοιαύτης	πόλεως εὐδαιμονίαν παρῆν ὁρᾶν ἀπολειπομένην,
[13, 22]	βασιλεῦσί τε καὶ δήμοις προσηνέχθη.	(Τοιγαροῦν	διαδοθείσης εἰς πάντα τόπον τῆς
[13, 10]	γῆς κατωρθωμένων. ~Τῆς δὲ ναυμαχίας	τοιοῦτο	τέλος λαβούσης, οἱ μὲν Αθηναῖοι
[13, 48]	(Ἐν οὐδεμιᾷ γάρ ποτε πόλει	τοιοῦτοι	πολιτῶν φόνοι συνετελέσθησαν οὐδὲ μείζων
[13, 29]	ἐλέγχονται διὰ πονηρίαν καὶ πλεονεξίαν	τοιούτοις	ἐλαττώμασι περιπεπτωκότες, μὴ καταμεμφέσθων τὴν
[13, 28]	μὲν οὖν πρὸς τοὺς Συρακοσίους	τοιούτοις	χρησάμενος λόγοις κατέπαυσε τὴν δημηγορίαν,
[13, 15]	Συρακοσίοις. (Ὁ μὲν οὖν Νικίας	τοιούτοις	χρησάμενος λόγοις πάλιν ἐπὶ τὴν
[13, 48]	μὲν οὖν ἐν Κορκύρᾳ σφαγὴ	τοιοῦτον	ἔσχε τὸ τέλος. ~Αρχέλαος δ'
[13, 107]	πόλεμος, μακρότατος γενόμενος ὧν ἴσμεν,	τοιοῦτον	ἔσχε τὸ τέλος, ἔτη διαμείνας
[13, 40]	φιλοτιμότερον διωξάντων. (Τῆς δὲ ναυμαχίας	τοιοῦτον	τέλος λαβούσης, Αθηναῖοι ναῦς ἔλαβον
[13, 47]	Φοινίκην πράγμασιν. ~Τῆς δὲ ναυμαχίας	τοιοῦτον	τὸ τέλος λαβούσης Αθηναῖοι τότε
[13, 24]	ἄν τις πρὸς τὴν τοῦ	τοιούτου	σκληρότητα τὰς τῶν πάλαι σοφῶν
[13, 94]	ἔχειν τὸ μέγεθος τοῦ πολέμου	τοιούτου	στρατηγοῦ, δι' οὗ δυνατὸν εἶναι
[13, 22]	ἀξίως ηὐτυχήσαμεν, εἴπερ οἱ μὲν	τοιούτους	ἀδικεῖν ἐπεχείρησαν οἳ καὶ πρὸς
[13, 22]	καὶ αὐτοὺς ἑαυτῶν καταγινώσκειν, εἰ	τοιούτους	ἄνδρας ἀδικεῖν ἐνεχείρησαν. ~Καλόν, ὦ
[13, 22]	τοὺς ἐχθροὺς εὐγνωμόνησαν, ἡμεῖς δὲ	τοιούτους	ἐνικήσαμεν οἳ καὶ τοῖς πολεμιωτάτοις
[13, 91]	ἐπιτιμήσεως τυγχάνειν τοὺς Συρακοσίους, ὅτι	τοιούτους	προστάτας αἱροῦνται, δι' οὓς ἀπολέσθαι
[13, 55]	ἤλπιζον ὑπὸ τῶν εὐεργετηθέντων εἰς	τοιούτους	φόβους συγκλεισθήσεσθαι. (Θεωροῦντες δὲ τὰ
[13, 37]	τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐπὶ τὴν βοήθειαν.	~Τοιούτων	δ' ἐλαττωμάτων τοῖς Αθηναίοις εἰς
[13, 7]	τῶν μερῶν τὰς Συρακούσας ἐπολιόρκουν.	(Τοιούτων	δὲ ἐλαττωμάτων περὶ τοὺς Συρακοσίους
[13, 91]	δὲ ταπεινοτέρους οὐδὲν πράξειν τῶν	τοιούτων,	δεδιότας τὴν περὶ αὑτοὺς ἀσθένειαν.
[13, 102]	ἀπήγετο μετὰ τῶν ἄλλων στρατηγῶν,	τοῖς	ἀγαθοῖς τῶν πολιτῶν πολὺν οἶκτον
[13, 90]	οἶμαι, τοὺς συγγραφεῖς ἐν μὲν	τοῖς	ἀγνοήμασι τυγχάνειν συγγνώμης, ὡς ἂν
[13, 31]	λέγειν χρηστὰ βουλευόμενος. (Εἰ δὲ	τοῖς	ἀδικοῦσιν ἀνήκεστα συγγνώμην δώσομεν, ἐὰν
[13, 37]	τὴν βοήθειαν. ~Τοιούτων δ' ἐλαττωμάτων	τοῖς	Αθηναίοις εἰς ἕνα καιρὸν συνδραμόντων
[13, 44]	δ' ἦσαν ὑπὸ τῶν Χαλκιδέων	τοῖς	Αθηναίοις εἰς τὸν πρὸς Συρακοσίους
[13, 7]	συνεδιώχθησαν. (Μετὰ δὲ ταῦτα παραγενομένων	τοῖς	Αθηναίοις ἐξ Αἰγέστης τριακοσίων μὲν
[13, 19]	μετὰ πάσης τῆς δυνάμεως ἠκολούθουν	τοῖς	Αθηναίοις, ἐξαπτόμενοι καὶ βαδίζειν εἰς
[13, 43]	κατὰ τὴν Σικελίαν σύμμαχοι γεγενημένοι	τοῖς	Αθηναίοις κατὰ Συρακοσίων, καταλυθέντος τοῦ
[13, 19]	δὲ ταῦτα τοὺς μὲν συμμαχήσαντας	τοῖς	Αθηναίοις λαφυροπωλῆσαι, τοὺς δ' Αθηναίους
[13, 13]	εἶχε τὴν ἡγεμονίαν παρὰ μὲν	τοῖς	Αθηναίοις Μένανδρος, παρὰ δὲ τοῖς
[13, 5]	καὶ τοὺς Λακεδαιμονίους παρώξυνεν ἐπιθέσθαι	τοῖς	Αθηναίοις. ~Οἱ δ' ἐν Σικελίᾳ
[13, 106]	κατεδίωξεν. (Οὔπω δὲ τῶν τριήρων	τοῖς	Αθηναίοις πεπληρωμένων θόρυβος κατεῖχεν ἅπαντας
[13, 37]	καθόδου, πάντα ἐμηχανᾶτο πρὸς τὸ	τοῖς	Αθηναίοις πρᾶξαί τι τῶν χρησίμων,
[13, 48]	ὁ δὲ δημοτικὸς ὄχλος ἔσπευδε	τοῖς	Αθηναίοις συμμαχεῖν. (Καὶ γὰρ διαφερούσας
[13, 40]	πέντε παρὰ τῶν συμμάχων ἀπεσταλμέναι	τοῖς	Αθηναίοις. φοβηθέντες δὲ οἱ Πελοποννήσιοι
[13, 82]	τῶν μνημείων, ἃ τινὰ μὲν	τοῖς	ἀθληταῖς ἵπποις κατεσκεύασαν, τινὰ δὲ
[13, 44]	ἐπάνοδον τῶν πρεσβευτῶν Καρχηδόνιοι μὲν	τοῖς	Αἰγεσταίοις ἀπέστειλαν Λίβυάς τε πεντακισχιλίους
[13, 19]	συναχθείσης ἐκκλησίας ἐβουλεύοντο, πῶς χρήσονται	τοῖς	αἰχμαλώτοις. Διοκλῆς δέ τις, τῶν
[13, 59]	τοὺς συγγενεῖς τοὺς ὄντας ἐν	τοῖς	αἰχμαλώτοις, καὶ τοῖς ἐκπεφευγόσι Σελινουντίοις
[13, 111]	βλέποντες παρὰ φύσιν ἀναγκαζομένους ἅμα	τοῖς	ἀκμάζουσιν ἐπισπεύδειν. ~Ἐφ' οἷς ἐξεκάετο
[13, 88]	μεταπεσεῖν ἐποίησεν, ὥστε τοὺς παρὰ	τοῖς	Ακραγαντίνοις Καμπανοὺς καταγνόντας τῆς τῶν
[13, 90]	καὶ διακοσίοις ἔτεσιν ἐκπορθήσας Καρχηδόνα	τοῖς	Ακραγαντίνοις μετὰ τῶν ἄλλων τῶν
[13, 93]	μὴ περιιδεῖν αὐτοὺς τὰ αὐτὰ	τοῖς	Ακραγαντίνοις παθόντας. Οἷς ἐπαγγειλάμενος ὁ
[13, 83]	θαυμάζειν· ἐν ἔθει γὰρ εἶναι	τοῖς	Ακραγαντίνοις πρὸς μὲν τὰς ἐπιδόξους
[13, 84]	τοσαύτην συνέβαινε τρυφὴν εἶναι παρὰ	τοῖς	Ακραγαντίνοις, ὥστε μετ' ὀλίγον τῆς
[13, 68]	στεφάνοις, ἔτι δὲ λαφύροις καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἅπασιν ἐπιμελῶς κεκοσμημένας. Πλεῖστοι
[13, 22]	καὶ προσευηργέτησεν· παραπλησίως δὲ καὶ	τοῖς	ἄλλοις βασιλεῦσί τε καὶ δήμοις
[13, 103]	μόνον Αθήνησιν, ἀλλὰ καὶ παρὰ	τοῖς	ἄλλοις Ελλησι δακτυλοδεικτουμένην ἔχῃ τὴν
[13, 1]	~Εἰ μὲν ὅμοια	τοῖς	ἄλλοις ἱστορίαν ἐπραγματευόμεθα, σχεδὸν ἦν
[13, 35]	ὁ ἀνὴρ οὗτος καὶ παρὰ	τοῖς	ἄλλοις Σικελιώταις· (πολλαὶ γοῦν τῶν
[13, 31]	ἐστιν, ἐν τούτοις ἀπολογίαν ὑπολείπεσθαι	τοῖς	ἁμαρτάνουσι. ~Δία, ἀλλὰ Νικίας ὑπὲρ
[13, 35]	τὴν λέξιν σύντομος καὶ πολλὴν	τοῖς	ἀναγινώσκουσιν ἀπολείπων ἀναθεώρησιν. (Ἐμαρτύρησε δ'
[13, 108]	καταφυγουσῶν καὶ δεομένων τῆς αὐτῆς	τοῖς	ἀνδράσι τύχης κοινωνῆσαι, συνεχώρησαν. (Μετὰ
[13, 42]	τριακοσίων νεῶν ἐγκαλοῦντες τῷ Φαρναβάζῳ	τοῖς	Αντανδρον οἰκοῦσι συνεμάχησαν. (Τῶν δὲ
[13, 48]	διαφοράν. Οἱ μὲν γὰρ προέχοντες	τοῖς	ἀξιώμασι τῶν Κορκυραίων ὀρεγόμενοι τῆς
[13, 110]	Καρχηδονίων στρατευόμενοι, καὶ βαρεῖς ἐπικείμενοι	τοῖς	ἀπὸ τῆς Ιταλίας Ελλησι, κατέβαλον
[13, 114]	τὰς ναῦς ἀποδοῦναι τοὺς ἔχοντας	τοῖς	ἀποβαλοῦσι. (Τῶν συνθηκῶν δὲ γενομένων
[13, 5]	ταῖς διαβολαῖς τὸ πραχθὲν παρὰ	τοῖς	Αργείοις· οἱ γὰρ ἰδιόξενοι συνθέμενοι
[13, 100]	χαλεπῶς διατίθεσθαι τοὺς Αθηναίους ἐπὶ	τοῖς	ἀτάφους περιορῶσι τοὺς τετελευτηκότας, οἱ
[13, 78]	πληρώσας λίθων κατεπόντισε, πρὸς δὲ	τοῖς	βάθεσιν ὁλκάδας καθώρμιζεν οὔσας λιθοφόρους.
[13, 57]	καὶ δάκρυα θεωρεῖν, παρὰ δὲ	τοῖς	βαρβάροις ἀλαλαγμὸς ἦν καὶ βοὴ
[13, 89]	σπουδὴν ἠναγκάζοντο καταλιπεῖν εἰς διαρπαγὴν	τοῖς	βαρβάροις ταῦτ' ἐφ' οἷς ἑαυτοὺς
[13, 13]	πίττης πληρώσας, ἐνέπρησε τὰς ἐν	τοῖς	βράχεσι ναῦς κυλινδουμένας. (Ὧν ἀναφθεισῶν
[13, 13]	οὐκ ὀλίγαι τῶν τριήρων ἐν	τοῖς	βράχεσιν ἐπώκειλαν. Ὧν συμβαινόντων Σικανὸς
[13, 67]	Αλκιβιάδης ἐκήρυξε μηδὲν ἀδίκημα ποιεῖν	τοῖς	Βυζαντίοις· οὕτω γὰρ οἱ πολιτικοὶ
[13, 67]	ποιησάμενοι, πρὸς δὲ τοὺς ἐπὶ	τοῖς	βωμοῖς ὄντας ἱκέτας ὁμολογίας ἔθεντο,
[13, 93]	αἴτιος αὐτοῖς γεγενημένος τῆς ἐλευθερίας·	τοῖς	γὰρ δυνατωτάτοις φθονοῦντες τὴν ἐκείνων
[13, 95]	ὥσπερ οὐκ αὐτοὶ ταῦτα κεκυρωκότες·	τοῖς	γὰρ λογισμοῖς εἰς ἑαυτοὺς ἐρχόμενοι
[13, 109]	δυνάμεως ἐξορμήσας ἐπὶ τὴν βοήθειαν	τοῖς	Γελῴοις, ὡς ἤγγισε τῆς πόλεως,
[13, 46]	μὲν Λακεδαιμονίοις οὐδὲν ἐφαίνετο σύσσημον,	τοῖς	δ' Αθηναίοις Αλκιβιάδης μετέωρον ἐποίησεν
[13, 2]	Σελινουντίους μὲν καὶ Συρακοσίους ἀνδραποδίσασθαι,	τοῖς	δ' ἄλλοις ἁπλῶς τάξαι φόρους,
[13, 109]	δ' ἐλαττωμένους, δέχεσθαι τοὺς θλιβομένους·	τοῖς	δ' ἐν ταῖς ναυσὶ παρήγγειλε
[13, 64]	τὴν ἱκανὴν αὐτῷ κατέλιπον δύναμιν·	τοῖς	δ' ἐπὶ τούτων κατασταθεῖσι προσέταξαν
[13, 61]	ἐκτὸς τῆς Ιμεραίας γένωνται χώρας	τοῖς	δ' ἡμίσεσι τηρεῖν, ἕως ἂν
[13, 109]	τὴν χώραν οὐκ εἴα προνομεύεσθαι,	τοῖς	δ' ἱππεῦσι καὶ ταῖς ναυσὶν
[13, 29]	τοῖς μὲν δυστυχοῦσι τὸν ἔλεον,	τοῖς	δὲ διὰ πονηρίαν ἀδικοῦσιν ἔταξαν
[13, 56]	οἰκιῶν ἀγωνιζομένοις ἐνέλιπε τὰ βέλη,	τοῖς	δὲ Καρχηδονίοις οἱ διαδεχόμενοι τοὺς
[13, 67]	ἡμίσεις ἐπὶ τοῦ λιμένος ἀπέλιπον,	τοῖς	δὲ λοιποῖς κατὰ σπουδὴν ἐξεβοήθουν
[13, 93]	Δέξιππος, ἀπέδωκε τοὺς ὀφειλομένους μισθούς·	τοῖς	δὲ μετ' αὐτοῦ παραγεγονόσιν ἐκ
[13, 107]	πόλιν παρεφύλαττον ἐπί τινα χρόνον.	(Τοῖς	δὲ Πελοποννησίοις ἔδοξεν, ἐπείπερ δυσχερὴς
[13, 56]	Καρχηδονίοις νεαλεῖς διεδέχοντο τὴν μάχην,	τοῖς	δὲ Σελινουντίοις οὐκ ἦν τὸ
[13, 40]	μέρους αὐτὰς μὴ δύνασθαι θιγεῖν,	τοῖς	δὲ στόμασι τῶν ἐμβόλων μόνοις
[13, 12]	σαφὲς ἐπικρίναντες ἐφ' ἡσυχίας ἔμενον.	(Τοῖς	δὲ Συρακοσίοις παραγενομένης συμμαχίας παρά
[13, 6]	ἄνδρα Καταναῖον, ἑαυτοῖς μὲν πιστόν,	τοῖς	δὲ Συρακοσίων στρατηγοῖς πιθανόν, διακελευσάμενοι
[13, 47]	ἀμφοτέρων τῶν ἄκρων, καὶ ξυλίνας	τοῖς	διάρροις ἐπέστησαν γεφύρας. (Θηραμένης δ'
[13, 58]	τὸν ἀριθμὸν ὄντες ἑξακόσιοι πρὸς	τοῖς	δισχιλίοις, διεσώθησαν εἰς Ακράγαντα καὶ
[13, 16]	τοῖς τε τόξοις κατετιτρώσκοντο καὶ	τοῖς	δόρασι τυπτόμενοι διεφθείροντο. (Οἱ δὲ
[13, 107]	τέλος, ἔτη διαμείνας ἑπτὰ πρὸς	τοῖς	εἴκοσι. ~Μικρὸν δὲ τῆς εἰρήνης
[13, 101]	ἔχοντας, καὶ τὸ μέγιστον, συμπαραγεγονότας	τοῖς	εἰς τὴν ναυμαχίαν πράγμασιν, ἐκ
[13, 34]	συμμαχήσαντας, ὧν ἦρχε Γύλιππος, ἐτίμησαν	τοῖς	ἐκ τοῦ πολέμου λαφύροις, συναπέστειλαν
[13, 59]	ὄντας ἐν τοῖς αἰχμαλώτοις, καὶ	τοῖς	ἐκπεφευγόσι Σελινουντίοις ἔδωκεν ἐξουσίαν τὴν
[13, 82]	ὢν τῶν ἐν Σικελίᾳ καὶ	τοῖς	ἐκτὸς οὐκ ἀλόγως ἂν συγκρίνοιτο
[13, 60]	τῶν λόφων κατεστρατοπεδευκότας, καὶ παραβοηθήσας	τοῖς	ἐλαττουμένοις κατέλαβε τοὺς Ιμεραίους ἐν
[13, 73]	ναῦς. (Ὁ δ' Αλκιβιάδης ἐπὶ	τοῖς	ἐλαττώμασι περιαλγὴς γενόμενος ἐκ Μιτυλήνης
[13, 68]	παντελῶς ἐρημωθῆναι τὴν πόλιν, συμφιλοτιμουμένων	τοῖς	ἐλευθέροις τῶν δούλων. (Κατ' ἐκείνους
[13, 42]	τῆς τόλμης καὶ τὴν παρὰ	τοῖς	Ελλησι δόξαν, ὑπελάμβανον, ὅπερ ἦν
[13, 26]	εἰσιν οἱ πρῶτοι τροφῆς ἡμέρου	τοῖς	Ελλησι μεταδόντες, ἣν ἰδίᾳ παρὰ
[13, 24]	ἀμφότεροι ταῦτ' ἔπραξαν. Δεῖ γὰρ	τοῖς	Ελλησι τὴν ἔχθραν εἶναι μέχρι
[13, 57]	τῆς πόλεως καταλαμβανομένης παρὰ μὲν	τοῖς	Ελλησιν ἦν ὀδυρμοὺς καὶ δάκρυα
[13, 99]	τῶν δ' ἄλλων τὰς μὲν	τοῖς	ἐμβόλοις τύπτων ἄπλους ἐποίει, τῶν
[13, 106]	Γυλίππου Κλέαρχον συνέβη φυγεῖν ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν χρόνοις, ὅτι δόξας παρὰ
[13, 15]	συνετάττοντο ταῖς τριήρεσι, καὶ συμπλεκόμενοι	τοῖς	ἐναντίοις ἠνάγκασαν αὐτοὺς ἐπιστρέφειν ἀπὸ
[13, 21]	Οἱ γὰρ ἐν ταῖς μάχαις	τοῖς	ἐναντίοις τὰ σώματα ἐγχειρίζοντες, ἐπ'
[13, 72]	ἐξαπέστειλαν, ὄντας παραπλησίους τὸν ἀριθμὸν	τοῖς	ἐναντίοις· ὧν πρὸ τῆς πόλεως
[13, 59]	θεοὺς ἐκτὸς Σελινοῦντος οἴχεσθαι προσκόψαντας	τοῖς	ἐνοικοῦσιν. (Ὅμως δὲ τῶν πεφευγότων
[13, 3]	ὅλον τὸν λιμένα παρώρμουν κεκοσμημέναι	τοῖς	ἐπὶ ταῖς πρῴραις ἐπισήμασι καὶ
[13, 63]	δὲ στόλον παρέδωκεν ἐν Πελοποννήσῳ	τοῖς	ἐπὶ τὴν διαδοχὴν ἀποσταλεῖσιν. (Αὐτὸς
[13, 84]	τὴν πόλιν ἐπλήρωσε ξύλων, καὶ	τοῖς	ἐπὶ τῶν ἐργαστηρίων ἔδωκε σχίδακας
[13, 40]	ταῖς ἐμβολαῖς διεκινδύνευον, ἀλλὰ συμπλεκόμενοι	τοῖς	ἐπιβάταις διηγωνίζοντο. Πολλὰ δ' ὑπὸ
[13, 51]	Πελοποννησίους τοῖς μὲν ἡμίσεσιν ἀπήντα	τοῖς	ἐπιοῦσι, τοὺς δ' ἡμίσεις αὐτὸς
[13, 27]	τύχην. Πρότερον μὲν γὰρ ἐν	τοῖς	ἐπισημοτάτοις τῶν Ελλήνων ὑπάρχων καὶ
[13, 33]	γενέσθαι περιπέτειαν. Ἀπαραίτητος γὰρ ἐν	τοῖς	ἐπιτιμίοις γενόμενος καὶ σκληρῶς κολάζων
[13, 76]	οὔτ' εἰς ἰδιώτην, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	ἐπιχειροῦσιν αὐτὸν διαφθείρειν χρήμασι χαλεπῶς
[13, 14]	καὶ πέρας ἐν ἡμέραις τρισὶ	τοῖς	ἔργοις ἐπέθηκαν (συντέλειαν) (Οἱ δ'
[13, 108]	μαχόμενοι, τὸ δ' ἄλλο πλῆθος	τοῖς	ἔργοις καὶ ταῖς ἄλλαις παρασκευαῖς
[13, 47]	ὥστε διὰ τὸ πλῆθος τῶν	τοῖς	ἔργοις προσιόντων τὴν πρόθεσιν ταχέως
[13, 92]	ταύτης τῆς εὐεργεσίας προθύμως ἀγωνιεῖσθαι,	τοῖς	εὖ ποιήσασιν ἀποδιδόντας χάριτας. Πρὸς
[13, 52]	πόλει προσγεγενημένας μετέωρος ἦν ἐπὶ	τοῖς	εὐημερήμασι, καὶ τοῖς μὲν θεοῖς
[13, 68]	δῆμος ἅπας ἀπήντα περιχαρὴς ἐπὶ	τοῖς	εὐημερήμασι· συνέδραμον δ' εἰς τὸν
[13, 69]	ἐκβάντα τὸν ἄνδρα πάντες ἐδεξιοῦντο,	τοῖς	εὐημερήμασιν ἅμα καὶ τῇ καθόδῳ
[13, 57]	ἔχοντες περιδεεῖς ἦσαν, οἱ δὲ	τοῖς	εὐημερήμασιν ἐπηρμένοι σφάττειν παρεκελεύοντο. (Εἰς
[13, 6]	Συρακοσίων στρατηγοῖς πιθανόν, διακελευσάμενοι λέγειν	τοῖς	ἡγεμόσι τῶν Συρακοσίων, ὅτι τινὲς
[13, 32]	μὲν κρατῶσιν, ὡς δούλοις χρῆσθαι	τοῖς	ἡλωκόσιν, ὅταν δὲ κρατηθῶσιν, ὡς
[13, 58]	ἐλευθέρων οὔτε παρθένων φειδομένη δεινὰς	τοῖς	ἠτυχηκόσι παρίστα συμφοράς. Διόπερ αἱ
[13, 19]	τὴν πόλιν. (Τότε μὲν οὖν	τοῖς	θεοῖς ἔθυσαν πανδημεί, τῇ δ'
[13, 102]	πόλεως ἀξιοῦν τὰς εὐχὰς ἀποδιδόναι	τοῖς	θεοῖς, ἐφαίνετ' ἀνδρὸς εὐσεβοῦς ἔργον
[13, 16]	ἐλαττουμένους, ἔστενον καὶ μετὰ δακρύων	τοῖς	θεοῖς προσηύχοντο. Ἐνίοτε γάρ, εἰ
[13, 79]	ἐν τῇ Σικελίᾳ πρὸς αὐτοῖς	τοῖς	θερμοῖς ὕδασι πόλιν, ὀνομάσαντες Θέρμα.
[13, 82]	πλῆθος, ὥστε μεγάλην τέρψιν παρασκευάζειν	τοῖς	θεωμένοις. (Δηλοῖ δὲ τὴν τρυφὴν
[13, 98]	καὶ παρείχετο μεγάλην κατάπληξιν πολλαχῇ	τοῖς	θεωμένοις, ὡς ἂν τεττάρων μὲν
[13, 28]	τῆς πατρίδος ὑμῶν παραγεγενημένους ἀνεῖσθε	τοῖς	θυμοῖς, τί χρὴ νῦν ἡμᾶς
[13, 60]	τοὺς οἰκείους ἅπαντας, ἀφειδῶς ἐχρῶντο	τοῖς	ἰδίοις σώμασιν εἰς τὴν κοινὴν
[13, 58]	διέδωκαν κατὰ τὰς οἰκίας, παρακελευσάμενοι	τοῖς	ἰδιώταις καὶ αὐτοῖς προθύμοις οὖσι
[13, 67]	πεντακοσίους κατέφυγον πρὸς τοὺς ἐν	τοῖς	ἱεροῖς βωμούς. (Οἱ δ' Αθηναῖοι
[13, 84]	γὰρ βωμοὺς τοὺς ἐν πᾶσι	τοῖς	ἱεροῖς καὶ τοὺς ἐν τοῖς
[13, 97]	ἀπαγγέλλειν, περὶ δὲ τῆς ἐν	τοῖς	ἱεροῖς νίκης ἀνήγγειλαν καθ' ὅλην
[13, 61]	πανδημεὶ μετὰ τῶν συμμάχων πορεύονται	τοῖς	Ιμεραίοις βοηθεῖν, Αννίβας δὲ μέλλοι
[13, 60]	τὴν πολιορκίαν· Ἅμα δ' ἡμέρᾳ	τοῖς	Ιμεραίοις ἔδοξε μὴ περιορᾶν αὑτοὺς
[13, 86]	τῆς αὐτῆς τοῖς Σελινουντίοις καὶ	τοῖς	Ιμεραίοις τύχωσιν οἱ πολιορκούμενοι τύχης,
[13, 90]	πικρότατα κατηγορήσας καὶ συγγνώμην οὐδεμίαν	τοῖς	ἱστοριογράφοις ἀπολιπὼν αὐτὸς εὑρίσκεται σχεδιάζων,
[13, 110]	ἐπεξιόντες ἐπεβοήθουν κατὰ βραχὺν τόπον	τοῖς	Ιταλιώταις, εὐλαβούμενοι λιπεῖν τὴν τῶν
[13, 29]	Τοῦτο γὰρ παρ' ἀνθρώποις φυλάττεται	τοῖς	καθαρὰν μὲν τὴν ψυχήν, ἀγνώμονα
[13, 80]	πέλαγος. (Ἀπαγγελθείσης δὲ τῆς ἥττης	τοῖς	Καρχηδονίοις, Αννίβας ὁ στρατηγὸς ἐξέπλευσε
[13, 90]	τῶν ἄλλων τῶν διαμεινάντων παρὰ	τοῖς	Καρχηδονίοις ἀποκατέστησε τὸν ταῦρον, ὃς
[13, 59]	τὴν χώραν γεωργεῖν τελοῦντας φόρον	τοῖς	Καρχηδονίοις. (Αὕτη μὲν οὖν ἡ
[13, 109]	τὰς ἀγορὰς ἀφαιρεῖσθαι τὰς κομιζομένας	τοῖς	Καρχηδονίοις ἐκ τῆς ἰδίας ἐπικρατείας.
[13, 58]	τὴν τοῦ βίου μεταβολὴν οἱ	τοῖς	Καρχηδονίοις Ελληνες συμμαχοῦντες ἠλέουν τὴν
[13, 114]	ταῖς πόλεσι, φόρον δὲ τελεῖν	τοῖς	Καρχηδονίοις· Λεοντίνους δὲ καὶ Μεσσηνίους
[13, 80]	καταλελειμμένους Καμπανοὺς διὰ τὸ προσκεκοφέναι	τοῖς	Καρχηδονίοις μετὰ τῶν Σικελιωτῶν ταχθησομένους.
[13, 80]	τινας τῶν ἐν ἀξιώματι παρὰ	τοῖς	Καρχηδονίοις ὄντων μετὰ πολλῶν χρημάτων,
[13, 91]	κατηγόρησεν ὡς προδιδόντων τὰ πράγματα	τοῖς	Καρχηδονίοις, τὰ δὲ πλήθη παρώξυνε
[13, 62]	καὶ Καμπανοὶ συνηκολούθησαν, ἐγκαλοῦντες (μὲν)	τοῖς	Καρχηδονίοις ὡς αἰτιώτατοι μὲν τῶν
[13, 111]	θορυβοποιεῖν πρὸς τὸ δόξαν ἐμποιῆσαι	τοῖς	Καρχηδονίοις ὡς μένοντος ἐν τῇ
[13, 52]	ἡμεῖς μὲν κἂν κρατηθῶμεν ἐν	τοῖς	κατὰ θάλατταν πράγμασι, τήν γε
[13, 47]	πολλοῦ δὲ πλήθους στρατιωτῶν συμπαρόντος	τοῖς	κατασκευάζουσι τὰ χώματα ταύτης μὲν
[13, 46]	~Οὐ μὴν οὐδ' οἱ (ἐν)	τοῖς	καταστρώμασιν ἐπιβεβηκότες ἄπρακτον εἶχον τὴν
[13, 84]	πλείους τῶν δισμυρίων, σὺν δὲ	τοῖς	κατοικοῦσι ξένοις οὐκ ἐλάττους τῶν
[13, 22]	τοὺς συναλγήσοντας καὶ πάλιν ἐν	τοῖς	κατορθώμασι τοὺς ἡδομένους. (Τὰ μὲν
[13, 65]	Σικελίας, παρετάξαντο πρὸς τοῖς λόφοις	τοῖς	Κέρασι καλουμένοις· (τῶν δ' Αθηναίων
[13, 108]	ἥξειν μετὰ δυνάμεως πολλῆς βοηθήσοντα	τοῖς	κινδυνεύουσιν. (Οἱ δὲ Γελῷοι τὸ
[13, 79]	φόνος, ἁπάντων ἀφειδῶς τὰ σώματα	τοῖς	κινδύνοις παραρριπτόντων. (Οἱ μὲν γὰρ
[13, 27]	φιλανθρωπίας, διὰ δὲ τὴν ἐν	τοῖς	κοινοῖς ὑπηρεσίαν ἀπαραιτήτῳ περιπεσεῖν τιμωρίᾳ,
[13, 56]	πεσόντα τόπον τοῦ τείχους, καὶ	τοῖς	κρατίστοις ἐκ διαδοχῆς ἀγωνιζόμενος, ἐπ'
[13, 55]	τάς τε μηχανὰς προσήρεισε καὶ	τοῖς	κρατίστοις στρατιώταις ἐκ διαδοχῆς προσέβαλλε
[13, 24]	παθεῖν ὅ, τι ἂν δοκῇ	τοῖς	κρατοῦσιν. (Ἁλίσκονται δ' οἶμαι, τῶν
[13, 108]	μέρους προσβαλλόντων τῇ πόλει καὶ	τοῖς	κριοῖς καταβαλλόντων τὰ τείχη γενναίως
[13, 73]	εἰς Κύμην ψευδεῖς αἰτίας ἐπέρριψε	τοῖς	Κυμαίοις, βουλόμενος αὐτῶν μετὰ προφάσεως
[13, 73]	τὸν Αλκιβιάδην, μετὰ δὲ ταῦτα	τοῖς	Κυμαίοις προσγενομένων πολλῶν τῶν ἐκ
[13, 36]	πρὸς Λακεδαιμονίους. συμμάχου δ' ὄντος	τοῖς	Λακεδαιμονίοις Δαρείου τοῦ Περσῶν βασιλέως,
[13, 105]	ὡμολόγησαν δώσειν, ἐὰν βούληται διαπολεμεῖν	τοῖς	Λακεδαιμονίοις· διόπερ αὐτοὺς ἠξίου μεταδοῦναι
[13, 37]	αὐτὸν μέλλοντα τριακοσίας ναῦς ἀποστέλλειν	τοῖς	Λακεδαιμονίοις εἰς συμμαχίαν, ἔπεισεν ἀποστῆναι
[13, 61]	Σικελιωτῶν, ἃς πρότερον μὲν ἀπεστάλκεισαν	τοῖς	Λακεδαιμονίοις ἐπὶ συμμαχίαν, τότε δ'
[13, 36]	Φοινίκης τριήρεις τριακοσίας, διαλογιζόμενος ἀποστεῖλαι	τοῖς	Λακεδαιμονίοις ἐπὶ τὴν βοήθειαν. ~Τοιούτων
[13, 70]	ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἀπεσταλμένον συμπολεμεῖν	τοῖς	Λακεδαιμονίοις, ἧκεν εἰς Σάρδεις πρὸς
[13, 37]	ἐξ Αθηνῶν συνεπολέμησε χρόνον τινὰ	τοῖς	Λακεδαιμονίοις, καὶ μεγάλας ἐν τῷ
[13, 50]	τὸ τοῦ Φαρναβάζου στρατόπεδον παρεβοήθει	τοῖς	Λακεδαιμονίοις, καὶ τὴν μάχην ἐκ
[13, 36]	ἔχων τὴν στρατηγίαν ἐχορήγει χρήματα	τοῖς	Λακεδαιμονίοις· μετεπέμψατο δὲ καὶ τὰς
[13, 38]	συνίστασθαι τῶν Ροδίων· (Προσφάτως γὰρ	τοῖς	Λακεδαιμονίοις τινὲς τῶν ἀπὸ τῆς
[13, 46]	Σηστόν. (Ὁ γὰρ Φαρνάβαζος βουλόμενος	τοῖς	Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ ὧν ἐνεκάλουν ἀπολογεῖσθαι,
[13, 41]	μηκέτι ταῖς τριακοσίαις ναυσὶ βοηθεῖν	τοῖς	Λακεδαιμονίοις. (Φιλοφρόνως δ' αὐτὸν ἀποδεξαμένων
[13, 45]	πεζὸν στράτευμα τοῦ Φαρναβάζου, βοηθοῦν	τοῖς	Λακεδαιμονίοις. (Ὡς δ' ἐγγὺς ἀλλήλων
[13, 104]	ὑπόσπονδον, τὰς δὲ κτήσεις ἁρπάσας	τοῖς	Λαμψακηνοῖς ἀπέδωκε τὴν πόλιν. ~Οἱ
[13, 61]	δ' Ιμεραίων σχετλιαζόντων μὲν ἐπὶ	τοῖς	λεγομένοις, οὐκ ἐχόντων δὲ ὃ
[13, 110]	Καμπανῶν, ἔτι δὲ Καρχηδονίων, παραβοηθησάντων	τοῖς	Λίβυσι, περὶ ἑξακοσίους ἀποβαλόντες πρὸς
[13, 87]	πλῆθος ὁρμῆσαν ἐπὶ τὸ βάλλειν	τοῖς	λίθοις τέσσαρας αὐτῶν καταλεῦσαι, τὸν
[13, 71]	πάσας τὰς τριήρεις πληρώσας ἐπέπλευσε	τοῖς	λιμέσι τῶν πολεμίων· οὐ τολμῶντος
[13, 71]	νεῶν εἰς Εφεσον. ἐπιπλεύσας δὲ	τοῖς	λιμέσιν, ὡς οὐδεὶς ἀντανήγετο, τὰς
[13, 65]	τῶν ἐκ Σικελίας, παρετάξαντο πρὸς	τοῖς	λόφοις τοῖς Κέρασι καλουμένοις· (τῶν
[13, 81]	φαίνεται διελθεῖν. καὶ γὰρ ἀμπελῶνες	τοῖς	μεγέθεσι καὶ τῷ κάλλει διαφέροντες,
[13, 81]	Λιβύης ἀντιφορτιζόμενοι πλοῦτον οὐσίας ἀπίστους	τοῖς	μεγέθεσιν ἐκέκτηντο. Πολλὰ δὲ τοῦ
[13, 54]	(Ἔξ μὲν γὰρ πύργους ὑπερβάλλοντας	τοῖς	μεγέθεσιν ἐπέστησε, τοὺς ἴσους δὲ
[13, 25]	(Ἀγαθὴ γὰρ ἡ πόλις ἐν	τοῖς	μεγίστοις ἀτυχήμασι μεγίστην ἐπίδοσιν λαβεῖν
[13, 72]	ἅπασι παρήγγειλαν τοῖς πρεσβυτέροις καὶ	τοῖς	μεγίστοις παισὶν ἀπαντᾶν μετὰ τῶν
[13, 42]	τ' ἐν Σάμῳ στρατιώταις καὶ	τοῖς	μεθ' ἑαυτοῦ διελόμενος τὰς ὠφελείας
[13, 47]	κἀκείνοις συμφέρειν τὴν Εὔβοιαν εἶναι	τοῖς	μὲν ἄλλοις νῆσον, ἑαυτοῖς δ'
[13, 106]	Φιλοκλῆς ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἀφηγούμενος	τοῖς	μὲν ἄλλοις τριηράρχοις προσέταξε πληρώσαντας
[13, 56]	τοῦ κινδύνου μέχρι δείλης παρεκτείνοντος,	τοῖς	μὲν ἀπὸ τῶν οἰκιῶν ἀγωνιζομένοις
[13, 67]	ἱεροῖς βωμούς. (Οἱ δ' Αθηναῖοι	τοῖς	μὲν Βυζαντίοις ἀπέδωκαν τὴν πόλιν,
[13, 97]	καίπερ ἀμφοτέροις ἀπαγορευόντων τῶν μάντεων.	(Τοῖς	μὲν γὰρ Λακεδαιμονίοις ἡ τοῦ
[13, 109]	ἅμα καὶ κατὰ θάλατταν ἀγωνίζεσθαι·	τοῖς	μὲν γὰρ ψιλοῖς ἠγωνίζετο καὶ
[13, 29]	τὰ περὶ τούτων νόμιμα διατάξαντες	τοῖς	μὲν δυστυχοῦσι τὸν ἔλεον, τοῖς
[13, 51]	Θηραμένην, ἀλλὰ διελόμενος τοὺς Πελοποννησίους	τοῖς	μὲν ἡμίσεσιν ἀπήντα τοῖς ἐπιοῦσι,
[13, 52]	ἦν ἐπὶ τοῖς εὐημερήμασι, καὶ	τοῖς	μὲν θεοῖς πανδημεὶ θυσίας καὶ
[13, 109]	μηχανήματα τῶν Καρχηδονίων ἦν. (Καὶ	τοῖς	μὲν ἱππεῦσι παρήγγειλεν, ἐπειδὰν ἴδωσι
[13, 56]	(Πολλῶν δ' ἀναιρουμένων παρ' ἀμφοτέροις,	τοῖς	μὲν Καρχηδονίοις νεαλεῖς διεδέχοντο τὴν
[13, 46]	σύνεγγυς ἦν ὁ στόλος, καὶ	τοῖς	μὲν Λακεδαιμονίοις οὐδὲν ἐφαίνετο σύσσημον,
[13, 43]	αὐτοῖς πρωτεύοντος παραλαβεῖν τὴν πόλιν,	τοῖς	μὲν πρεσβευταῖς ἀπεκρίθησαν βοηθήσειν, εἰς
[13, 93]	ἐκ δὲ τῶν χρημάτων τούτων	τοῖς	μὲν φρουροῦσι τὴν πόλιν, ὧν
[13, 51]	οἱ περὶ τὸν Θηραμένην ὥρμησαν	τοῖς	μετ' Αλκιβιάδου κινδυνεύσασι βοηθῆσαι. συνδραμουσῶν
[13, 10]	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ἐν	τοῖς	μετὰ ταῦτα κινδύνοις ἐπλεονέκτησαν. (Αἱ
[13, 45]	τεσσάρων πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα, βοηθήσων	τοῖς	μετὰ τοῦ Δωριέως· συμπαρῆν δὲ
[13, 30]	τοῖς οἰκείοις οὕτως ὠμῶς χρησάμενοι	τοῖς	μηδὲν προσήκουσι βαρυτέραν ἂν ἐξεῦρον
[13, 76]	τῶν δ' ἀνδρῶν φεισάμενος ἀπέδωκε	τοῖς	Μηθυμναίοις τὴν πόλιν. (Τούτων δὲ
[13, 57]	νεκρῶν πλήρης. Ἑξακισχίλια μὲν πρὸς	τοῖς	μυρίοις εὑρέθη σώματα πεπτωκότα, καὶ
[13, 90]	ὅτε δὴ καὶ τοὺς ἐν	τοῖς	ναοῖς καταπεφευγότας ἀποσπῶντες οἱ Καρχηδόνιοι
[13, 61]	τῶν ἐν Ιμέρᾳ στρατηγὸς συνεβούλευσε	τοῖς	ναυάρχοις τὴν ταχίστην ἐκπλεῖν εἰς
[13, 112]	Συρακούσας. (Καταλαβόντες δὲ τοὺς ἐν	τοῖς	νεωρίοις ἀγνοοῦντας τὰ περὶ τὴν
[13, 33]	κολάζων τοὺς ἐξαμαρτάνοντας, ἔγραψεν ἐν	τοῖς	νόμοις, ἐάν τις ὅπλον ἔχων
[13, 27]	τὴν ἐλπίδα. (Ποῖος γὰρ τόπος	τοῖς	ξένοις βάσιμος εἰς παιδείαν ἐλευθέριον
[13, 46]	τὰς τῶν πολεμίων τριήρεις μεθαλλόμενοι	τοῖς	ξίφεσιν ἀλλήλους ἠμύνοντο. (Κατὰ δὲ
[13, 45]	προθυμίας, τῶν δὲ κυβερνητῶν ἐντέχνως	τοῖς	οἴαξι χρωμένων, καταπληκτικὸν συνέβαινε γίνεσθαι
[13, 46]	τῶν κυμάτων τὰ μὲν σκάφη	τοῖς	οἴαξιν ἠπείθει, τὰς δ' ἐμβολὰς
[13, 98]	συναγαγὼν τὰ πλήθη καὶ παραθαρσύνας	τοῖς	οἰκείοις λόγοις, τὸ τελευταῖον εἶπεν·
[13, 30]	Συρακοσίων πόλιν ἐξεπόρθησαν· οἱ γὰρ	τοῖς	οἰκείοις οὕτως ὠμῶς χρησάμενοι τοῖς
[13, 37]	(Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν	τοῖς	οἰκείοις χρόνοις ἀκριβέστερον ἐροῦμεν, ἵνα
[13, 96]	τὴν αὔξησιν τῆς ἀρχῆς ἐν	τοῖς	οἰκείοις χρόνοις διέξιμεν· δοκεῖ γὰρ
[13, 82]	ὕστερον ἴσχυσαν Ακραγαντῖνοι τέλος ἐπιθεῖναι	τοῖς	οἰκοδομήμασιν. (Ἔστι δὲ ὁ νεὼς
[13, 37]	μάλιστ' ἐν οἷς καιροῖς ἐδόκουν	τοῖς	ὅλοις ἐλαττοῦσθαι. (Ἔχων οὖν φιλίαν
[13, 87]	ἐγίνωσκε παρὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν	τοῖς	ὅλοις ἐπταικότας. Οὐ μὴν ἀλλὰ
[13, 53]	ἀρέσκειαν εἰρημένοις ἐξαπατηθέντες οὕτως ἔπταισαν	τοῖς	ὅλοις, ὥστε μηκέτι δύνασθαι πώποτε
[13, 26]	μηδὲ αὐτοὶ πράξωμεν τὰ αὐτὰ	τοῖς	ὁμολογουμένως ἡμαρτηκόσι. (Μέχρι μὲν γὰρ
[13, 22]	τοὺς Αθηναίους ἐνίκησεν οὐ μόνον	τοῖς	ὅπλοις, ἀλλὰ καὶ τῇ φιλανθρωπίᾳ.
[13, 21]	ὦ ἄνδρες Συρακόσιοι, μὴ οὕτως	τοῖς	ὅπλοις ἑαυτοὺς ἰσχυροὺς κατασκευάζειν, ὡς
[13, 62]	πόλει καταλειφθέντες διενυκτέρευον μὲν ἐν	τοῖς	ὅπλοις ἐπὶ τῶν τειχῶν· ἅμα
[13, 75]	Συρακόσιοι τὸ γεγενημένον ἀκούσαντες σὺν	τοῖς	ὅπλοις ἦλθον εἰς τὴν ἀγοράν,
[13, 55]	γὰρ ἀκμάζοντες ταῖς ἡλικίαις ἐν	τοῖς	ὅπλοις ὄντες διεκινδύνευον, οἱ δὲ
[13, 108]	γὰρ ἀκμάζοντες ταῖς ἡλικίαις ἐν	τοῖς	ὅπλοις ὄντες διετέλουν μαχόμενοι, τὸ
[13, 22]	ἡδομένους. (Τὰ μὲν οὖν ἐν	τοῖς	ὅπλοις πλεονεκτήματα τύχῃ καὶ καιρῷ
[13, 60]	τοὺς δ' ἄλλους στρατιώτας δὺν	τοῖς	παραγεγονόσι συμμάχοις ἐξήγαγον, ὄντας περὶ
[13, 47]	ἐξιέναι πανδημεὶ προσέταξαν, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	παροικοῦσι ξένοις, ὥστε διὰ τὸ
[13, 90]	ἀνθρώπους ὄντας καὶ τῆς ἐν	τοῖς	παροιχομένοις χρόνοις ἀληθείας οὔσης δυσευρέτου,
[13, 103]	στεφάνων ἀξίους. ~Ταχὺ δὲ καὶ	τοῖς	πείσασι καὶ τοῖς πεισθεῖσι μετεμέλησεν,
[13, 103]	δὲ καὶ τοῖς πείσασι καὶ	τοῖς	πεισθεῖσι μετεμέλησεν, οἱονεὶ νεμεσήσαντος τοῦ
[13, 45]	συνῆγε πανταχόθεν τὰς συμμαχούσας ναῦς	τοῖς	Πελοποννησίοις. (Ἤδη δὲ τοῦ Δωριέως
[13, 78]	Ἤδη δὲ πασῶν τῶν νεῶν	τοῖς	Πελοποννησίοις ἠθροισμένων, ὁ μὲν Κόνων
[13, 50]	τῶν πεζῶν ἀπὸ τῆς γῆς	τοῖς	Πελοποννησίοις πολὺς ἐγένετο φόνος, ὡς
[13, 101]	τε τούτων φίλοι καὶ οἱ	τοῖς	περὶ Θηραμένην συναγωνιζόμενοι πολλοὶ καθεστῶτες
[13, 101]	δήμῳ τῶν ἐπιστολῶν εὐθὺς μὲν	τοῖς	περὶ Θηραμένην ὠργίζετο τὰ πλήθη,
[13, 80]	δὲ τούτους τοὺς χρόνους Καρχηδόνιοι	τοῖς	περὶ Σικελίαν εὐτυχήμασι μετεωριζόμενοι, καὶ
[13, 52]	δὲ τούτοις τριάκοντα τριήρεις ἀπέστειλε	τοῖς	περὶ τὸν Αλκιβιάδην, ὅπως τὰς
[13, 66]	Κλέαρχος χαλεπός προύδωκαν τὴν πόλιν	τοῖς	περὶ τὸν Αλκιβιάδην. ~Οὗτοι δὲ
[13, 51]	ἀξίωμα, καὶ ταῦτα πεζομαχοῦντας, ἀντετάχθησαν	τοῖς	περὶ τὸν Αλκιβιάδην. (Περὶ δὲ
[13, 50]	εἰς τὴν γῆν, σπεύδων βοηθῆσαι	τοῖς	περὶ τὸν Αλκιβιάδην· τῷ δὲ
[13, 61]	τέκνων καὶ γυναικῶν ἐξώρμησαν σὺν	τοῖς	περὶ τὸν Διοκλῆν, μὴ δυναμένων
[13, 80]	ταῖς παραπλησίαις ναυσὶν ἐπεφάνησαν ἐν	τοῖς	περὶ τὸν Ερυκα τόποις. Γενομένης
[13, 46]	καὶ τὸν τῶν Αἰγυπτίων ἐπιβουλεύειν	τοῖς	περὶ Φοινίκην πράγμασιν. ~Τῆς δὲ
[13, 50]	Αλκιβιάδην· τῷ δὲ Θηραμένει παρεκελεύσατο	τοῖς	περὶ Χαιρέαν πεζοῖς συνάψαντα τὴν
[13, 96]	μετετίθει δὲ καὶ τὰς τάξεις,	τοῖς	πιστοτάτοις τὰς ἡγεμονίας παραδιδούς, καὶ
[13, 108]	οὗτοι δ' ἐμπειρίαν ἔχοντες ἐπετίθεντο	τοῖς	πλανωμένοις τῶν πολεμίων, καὶ πολλοὺς
[13, 75]	περιεωρᾶσθαι τοὺς τετελευτηκότας ἀτάφους, προσκόψαι	τοῖς	πλήθεσιν, αὐτὸς δὲ φιλανθρώπως τούτοις
[13, 12]	κεραίας· καὶ παρήγγειλαν οἱ στρατηγοὶ	τοῖς	πλήθεσιν, ὅταν σημήνῃ, μηδένα τῶν
[13, 50]	ἀγωνιζομένων, τῶν δὲ Πελοποννησίων πολὺ	τοῖς	πλήθεσιν ὑπεραγόντων· καὶ γὰρ τὸ
[13, 11]	στρατιωτῶν δὲ χωρὶς τῶν ἐν	τοῖς	πληρώμασι πεντακισχιλίους· ὅπλα δὲ καὶ
[13, 2]	τῶν ἑπτακισχιλίων ἐκτὸς τῶν ἐν	τοῖς	πληρώμασι. (Τότε μὲν οὖν οἱ
[13, 108]	Μακεδόνος ἐπολιορκοῦντο, καθύβριζον ὡς συναγωνιζόμενον	τοῖς	πολεμίοις· Αλεξάνδρου δ' ἑλόντος τὴν
[13, 60]	ὄντας περὶ μυρίους. (Ἀπροσδοκήτως δὲ	τοῖς	πολεμίοις ἀπαντήσαντες εἰς ἔκπληξιν ἤγαγον
[13, 16]	ὑφ' ἑτέρας τρωθείσης, ἐν μέσοις	τοῖς	πολεμίοις ἀπελαμβάνοντο. Ἔνιοι δὲ σιδηρᾶς
[13, 50]	(Θρασύβουλος δὲ θεωρῶν τοὺς πεζοὺς	τοῖς	πολεμίοις βοηθοῦντας, καὶ τοὺς λοιποὺς
[13, 55]	νέων μὴ περιιδεῖν αὐτοὺς ὑποχειρίους	τοῖς	πολεμίοις γινομένους· γυναῖκες δὲ καὶ
[13, 98]	δυνάμενος δὲ τὴν τάξιν ἐξισῶσαι	τοῖς	πολεμίοις διὰ τὸ τὰς νήσους
[13, 11]	ἐλπίσι, νομίζοντες μηκέτι ῥᾳδίως ἐξισωθῆναι	τοῖς	πολεμίοις δυνήσεσθαι. (Δημοσθένης δὲ πείσας
[13, 52]	Αθηναίων δὲ τοσούτους ἀφείλατο ὅσους	τοῖς	πολεμίοις ἔδωκε· καὶ ἡμῖν μὲν
[13, 10]	τὴν τῶν Συρακοσίων καταφρόνησιν ἀντανήχθησαν	τοῖς	πολεμίοις ἐν τῷ μεγάλῳ λιμένι,
[13, 50]	πρὸς ἕνα καιρὸν ἐπέστρεψαν ἀντίπρῳροι	τοῖς	πολεμίοις, Θηραμένης δὲ καὶ Θρασύβουλος
[13, 105]	ναῦς, μετὰ δὲ ταῦτ' ἐπιπλέοντες	τοῖς	πολεμίοις καθ' ἡμέραν εἰς ναυμαχίαν
[13, 13]	τὰς πεζὰς δυνάμεις ἐξαγαγόντες προσέβαλον	τοῖς	πολεμίοις καὶ κατὰ γῆν καὶ
[13, 10]	οἱ δὲ Συρακόσιοι συμπλεκόμενοι καὶ	τοῖς	πολεμίοις οὐδεμίαν διδόντες ἀναστροφήν, τούς
[13, 52]	Αθηναίων. ἀποπλήκτων δὲ εὐδοκεῖν συνατυχοῦντας	τοῖς	πολεμίοις, παρὸν μηδ' ὅλως ἀτυχίας
[13, 71]	ἂν ἦ χρεία ναυμαχεῖν, ἐπέπλευσε	τοῖς	πολεμίοις, προκαλεσόμενος εἰς ναυμαχίαν. (Ὁ
[13, 111]	τόπον περὶ τῶν ὅλων διακρίνεσθαι	τοῖς	πολεμίοις, πρὸς τὴν ἑσπέραν ἀπέστειλε
[13, 49]	πυνθανόμενοι τὸ μέγεθος τοῦ συναγομένου	τοῖς	πολεμίοις στόλου, περιδεεῖς ἦσαν, μήποτε
[13, 19]	τὰ ὅπλα καὶ ἑαυτοὺς παραδοῦναι	τοῖς	πολεμίοις. Τούτων δὲ πραχθέντων οἱ
[13, 9]	καὶ πληρώσαντες ὀγδοήκοντα τριήρεις, ἐπέπλεον	τοῖς	πολεμίοις. Τῶν δὲ Αθηναίων ἑξήκοντα
[13, 22]	δὲ τοιούτους ἐνικήσαμεν οἳ καὶ	τοῖς	πολεμιωτάτοις μερίζουσι τὸν ἔλεον ἐτόλμησαν
[13, 64]	ὁ τῶν Αθηναίων δῆμος ἐξαπέστειλε	τοῖς	πολιορκουμένοις εἰς βοήθειαν ναῦς τριάκοντα
[13, 60]	βαρβάρους, νομίζοντας ἥκειν τοὺς συμμάχους	τοῖς	πολιορκουμένοις. Πολὺ δὲ ταῖς τόλμαις
[13, 47]	ἀλλήλας ἡμιλλῶντο· οὐ γὰρ μόνον	τοῖς	πολίταις ἐξιέναι πανδημεὶ προσέταξαν, ἀλλὰ
[13, 59]	πεφρονηκὼς καὶ πρὸ τῆς πολιορκίας	τοῖς	πολίταις συμβεβουλευκὼς μὴ πολεμεῖν Καρχηδονίους·
[13, 54]	τοῦ καταπλέοντος στόλου θεασάμενοι, ταχέως	τοῖς	πολίταις τὴν τῶν πολεμίων παρουσίαν
[13, 106]	ἐπὶ τῆς κρατίστης τριήρους, κοσμήσας	τοῖς	πολυτελεστάτοις τὴν ναῦν ὅπλοις καὶ
[13, 31]	συμβούλους τὴν αἰτίαν ἀναφέρωσιν, εὐχερῆ	τοῖς	πονηροῖς τὴν ἀπολογίαν παρεξόμεθα. Ἁπλῶς
[13, 92]	ὑπόθεσιν ταύτην πολλὰ διαλεχθεὶς οἰκεῖα	τοῖς	πράγμασι συμψήφους ἔλαβε τοὺς Συρακοσίους·
[13, 12]	ἐμπεσούσης, ἐβουλεύοντο, πῶς δεῖ χρῆσθαι	τοῖς	πράγμασιν. (Δημοσθένης μὲν οὖν ᾤετο
[13, 105]	Αθηναῖοι διηπόρουν ὅ, τι χρήσωνται	τοῖς	πράγμασιν, οὐ δυνάμενοι τὸν πλείω
[13, 94]	δι' οὗ δυνατὸν εἶναι εὐπορεῖν	τοῖς	πράγμασιν· τὰ δὲ περὶ τῶν
[13, 72]	μαθόντες τὸ γεγενημένον, ἅπασι παρήγγειλαν	τοῖς	πρεσβυτέροις καὶ τοῖς μεγίστοις παισὶν
[13, 111]	καιρὸς ἀφῃρεῖτο. Παραπλησίως δὲ καὶ	τοῖς	πρεσβυτέροις συνήλγουν, βλέποντες παρὰ φύσιν
[13, 75]	πρὸς τὴν Ιμέραν κατεστρατοπέδευσεν ἐν	τοῖς	προαστείοις τῆς ἀνατετραμμένης πόλεως. Διαπυθόμενος
[13, 17]	ἀπὸ τῆς γῆς στρατιωτῶν ὀνειδιζόντων	τοῖς	προσπλέουσιν, οἱ πρὸς τοὺς αἰγιαλοὺς
[13, 112]	μηδένα τῶν πολεμίων ἐπηκολουθηκέναι· ὥστε	τοῖς	πρότερον ἐπιθυμοῦσι καιρὸν λαβεῖν τῆς
[13, 94]	τῆς προδοσίας. (Μαροξυνθέντων δὲ ἐπὶ	τοῖς	ῥηθεῖσι καὶ τοῦ λόγου διὰ
[13, 31]	πολέμου, μεμφέσθω τὸ μὲν πλῆθος	τοῖς	ῥήτορσιν ὑπὲρ ὧν ἐξηπάτησαν, ὑμεῖς
[13, 99]	~Ἅμα δ' οἵ τε ναύαρχοι	τοῖς	σαλπιγκταῖς παρεκελεύοντο σημαίνειν καὶ τὸ
[13, 59]	δὲ φοβουμένων μὴ ταὐτὰ πάθωσι	τοῖς	Σελινουντίοις. (Διὸ καὶ τὸν ἔσχατον
[13, 43]	οἱ Συρακόσιοι συνεπιλάβωνται τοῦ πολέμου	τοῖς	Σελινουντίοις, καὶ κινδυνεύσωσιν ἄρδην ἀπολέσαι
[13, 86]	καὶ φοβούμενοι μὴ τῆς αὐτῆς	τοῖς	Σελινουντίοις καὶ τοῖς Ιμεραίοις τύχωσιν
[13, 63]	Καρχηδονίους οὖσαν πορθῶν ἐπαίνου παρὰ	τοῖς	Σικελιώταις ἐτύγχανεν. Εὐθὺ δὲ καὶ
[13, 43]	ὅπερ ἦν εἰκός, τιμωρίαν δώσειν	τοῖς	Σικελιώταις, ὑπὲρ ὧν εἰς αὐτοὺς
[13, 24]	κατακλείσαντες καὶ λαβόντες αἰχμαλώτους ἀπελύτρωσαν	τοῖς	Σπαρτιάταις. (Πάλιν Λακεδαιμόνιοι πολλοὺς τῶν
[13, 56]	οὔτε περιστῆναι δυνάμενοι τοὺς ἐν	τοῖς	στενωποῖς διὰ τοὺς τῶν οἰκιῶν
[13, 84]	τοῖς ἱεροῖς καὶ τοὺς ἐν	τοῖς	στενωποῖς καθ' ὅλην τὴν πόλιν
[13, 13]	δὲ ναυμαχίας ἤδη γινομένης ὅλοις	τοῖς	στόλοις, ὡς διεδόθη λόγος τόν
[13, 2]	ἔτι δὲ συμμάχων, ἑκουσίως προσιόντες	τοῖς	στρατηγοῖς διεκελεύοντο καταγράφειν ἑαυτοὺς εἰς
[13, 92]	τῆς ἀρχῆς οὔτε συνήδρευσεν ἅμα	τοῖς	στρατηγοῖς οὔθ' ὅλως συνῆν· ταῦτα
[13, 55]	βοηθείας. Ὁ δ' Αννίβας ἐπαγγειλάμενος	τοῖς	στρατιώταις εἰς διαρπαγὴν δώσειν τὴν
[13, 86]	μέρη τὰς προσβολὰς ποιεῖσθαι, παρήγγειλαν	τοῖς	στρατιώταις καθαιρεῖν τὰ μνήματα καὶ
[13, 62]	τὴν δύναμιν, καὶ τοὺς ἱκανοὺς	τοῖς	συμμάχοις ἀπολιπὼν στρατιώτας, ἐξέπλευσεν ἐκ
[13, 11]	πόλεις, τήν τε νίκην ἀπαγγελοῦντα	τοῖς	συμμάχοις καὶ βοηθεῖν ἀξιοῦντα. ~Αθηναῖοι
[13, 65]	πληρώσαντες εἴκοσι πέντε, προσέταξαν παραβοηθεῖν	τοῖς	συμμάχοις. Οὗτος δὲ χρόνον μέν
[13, 11]	δὲ τοσούτους ψιλούς, νυκτὸς ἐπέθετο	τοῖς	Συρακοσίοις. Ἀπροσδοκήτου δὲ γενομένης τῆς
[13, 92]	δόξας διενηνοχέναι περίβλεπτος ἦν παρὰ	τοῖς	Συρακοσίοις. (Διὸ καὶ μετεωρισθεὶς ταῖς
[13, 18]	τῆς νυκτὸς ἀναζεύξουσιν, Ερμοκράτης συνεβούλευε	τοῖς	Συρακοσίοις ἐξάγειν τῆς νυκτὸς ἅπαν
[13, 7]	Συρακοσίων ἀπετείχιζον καὶ πολὺν φόβον	τοῖς	Συρακοσίοις ἐπέστησαν. (Διόπερ ἐπεξελθόντες ἐκ
[13, 4]	τούτοις Γελῷοι καὶ Καταναῖοι, συναγωνιεῖσθαι	τοῖς	Συρακοσίοις ἐπηγγείλαντο. Αἱ δὲ τῶν
[13, 8]	ἐδήλου ὅτι πολλοὶ πάρεισι σύμμαχοι	τοῖς	Συρακοσίοις, καὶ διότι ναῦς οὐκ
[13, 33]	πολέμου Διοκλῆς τοὺς νόμους ἀνέγραψε	τοῖς	Συρακοσίοις, καὶ συνέβη παράδοξον περὶ
[13, 63]	χρήσιμος γενόμενος πλεῖστον ἴσχυσε παρὰ	τοῖς	Συρακοσίοις, μετὰ δὲ ταῦτα ναύαρχος
[13, 15]	μηδὲ αὑτοὺς ἀνδραπόδων τρόπον παραδοῦναι	τοῖς	Συρακοσίοις. (Ὁ μὲν οὖν Νικίας
[13, 7]	τοὺς δ' Ιμεραίους πείσας συμμαχεῖν	τοῖς	Συρακοσίοις, παρά τε τούτων καὶ
[13, 13]	τοῖς Αθηναίοις Μένανδρος, παρὰ δὲ	τοῖς	Συρακοσίοις Πύθης ὁ Κορίνθιος. (Ὑπερτεινούσης
[13, 7]	Αλκιβιάδου Λακεδαιμόνιοι μὲν ψηφισάμενοι βοηθεῖν	τοῖς	Συρακοσίοις στρατηγὸν εἵλοντο Γύλιππον, Κορίνθιοι
[13, 96]	τοῦτον, μὴ καιροῦ λαμβανόμενος ἀνακτήσηται	τοῖς	Συρακοσίοις τὴν ἐλευθερίαν. (Μετεπέμψατο δὲ
[13, 106]	Γύλιππον δὲ τὸν εἰς Σικελίαν	τοῖς	Συρακοσίοις τῷ ναυτικῷ συμπολεμήσαντα ἀπέστειλεν
[13, 43]	Αἰγεσταίων πρέσβεις ἀντειπόντων, τέλος ἔδοξε	τοῖς	Συρακοσίοις ψηφίσασθαι τηρεῖν πρὸς μὲν
[13, 54]	πάσας ἐνεώλκησε, βουλόμενος ἔννοιαν διδόναι	τοῖς	Συρακοσίοις, ὡς οὐ πάρεστιν ἐκείνοις
[13, 42]	εἰκός, οὐ μικρὰν ῥοπὴν ἔσεσθαι	τοῖς	σφετέροις πράγμασι τούτου προσγενομένου. (Καὶ
[13, 57]	τινὲς μὲν χεῖρας ἀθρόας περιέφερον	τοῖς	σώμασι, τινὲς δὲ κεφαλὰς ἐπὶ
[13, 18]	ὑπὸ τῆς μάχης κατακόπους ὑπάρχειν	τοῖς	σώμασιν, ἀπέστειλέ τινας τῶν ἱππέων
[13, 42]	Σάμον. πολλῶν δὲ συναχθέντων λαφύρων,	τοῖς	τ' ἐν Σάμῳ στρατιώταις καὶ
[13, 46]	ὁπότε δὲ συνερείσειαν αἱ ναῦς,	τοῖς	τε δόρασιν ἠγωνίζοντο καὶ κατὰ
[13, 14]	ὑπηρετικὰς ἔχοντες ναῦς παῖδες ἐλεύθεροι,	τοῖς	τε ἔτεσιν ὄντες ὑπὸ τὴν
[13, 53]	χρόνους· τότε δὲ οἱ Αθηναῖοι	τοῖς	τε εὐημερήμασιν ἐπαρθέντες καὶ πολλὰς
[13, 16]	δὲ καταδυομένων τῶν νεῶν ἀποκολυμβῶντες	τοῖς	τε τόξοις κατετιτρώσκοντο καὶ τοῖς
[13, 72]	ἱππεῖς συμπλακέντες ἀλλήλοις πρὸς αὐτοῖς	τοῖς	τείχεσι διηγωνίζοντο. (Οἱ μὲν οὖν
[13, 54]	ἴσους δὲ κριοὺς κατασεσιδηρωμένους προσήρεισε	τοῖς	τείχεσι· χωρὶς δὲ τούτων τοῖς
[13, 94]	περιμένειν, ἄχρις ἂν οἱ πολέμιοι	τοῖς	τείχεσιν ἐπεισίωσι· χρείαν γὰρ ἔχειν
[13, 107]	ἐμβαλόντες εἰς τὴν Αττικὴν πρὸς	τοῖς	τείχεσιν ἐστρατοπέδευον, Λύσανδρος δὲ πλέον
[13, 67]	μετὰ τοῦ πεζοῦ στρατεύματος πρὸς	τοῖς	τείχεσιν ἐτήρουν τὸ συντεταγμένον παρὰ
[13, 55]	κρατίστοις στρατιώταις ἐκ διαδοχῆς προσέβαλλε	τοῖς	τείχεσιν. (Ὁμοῦ δὲ αἵ τε
[13, 85]	τὴν πόλιν, δύο πύργους προσήγαγον	τοῖς	τείχεσιν ὑπερμεγέθεις. τὴν μὲν οὖν
[13, 58]	δουλείαν, θεωροῦσαι δ' αὑτὰς ἅμα	τοῖς	τέκνοις ἐν ἀτιμίᾳ καὶ προπηλακισμῷ
[13, 108]	καὶ ἦρξεν ἔτη τρία πρὸς	τοῖς	τεσσαράκοντα. καθ' ὃν δὴ χρόνον
[13, 88]	Μοτύης μεταπεμψάμενος τεσσαράκοντα τριήρεις ἐπέθετο	τοῖς	τὴν ἀγορὰν παρακομίζουσιν· οἱ δὲ
[13, 27]	πόλει μετεσχήκατε, δότε τὸν ἔλεον	τοῖς	τὴν πατρίδα κοινὸν παιδευτήριον παρεχομένοις
[13, 29]	καθ' ὑμῶν ὠμότητα, σφαλέντες δέ,	τοῖς	τῆς ἱκεσίας φιλανθρώποις παραιτείσθων τὴν
[13, 82]	μετέχει τῶν ὑποστάσεων· συνῳκοδομοῦντο γὰρ	τοῖς	τοίχοις οἱ κίονες, ἔξωθεν μὲν
[13, 54]	τοῖς τείχεσι· χωρὶς δὲ τούτων	τοῖς	τοξόταις καὶ σφενδονήταις πολλοῖς χρώμενος
[13, 64]	Θρᾴκην πεμφθεὶς τὰς ἐν τούτοις	τοῖς	τόποις πόλεις προσηγάγετο. (Αλκιβιάδης δὲ
[13, 35]	τὴν νῆσον πόλεων χρώμεναι διετέλεσαν	τοῖς	τούτου νόμοις, μέχρι ὅτου πάντες
[13, 77]	φοινικίδα· τοῦτο γὰρ σύσσημον ἦν	τοῖς	τριηράρχοις. (Διόπερ αἱ μὲν ναῦς,
[13, 71]	ἀρίστας πληρώσας, καὶ τὰς ἄλλας	τοῖς	τριηράρχοις παραγγείλας ἑτοίμας ἔχειν, ἂν
[13, 21]	ὅπλοις ἑαυτοὺς ἰσχυροὺς κατασκευάζειν, ὡς	τοῖς	τρόποις ἐπιεικεῖς παρέχεσθαι. ~Οἱ γὰρ
[13, 38]	Λακεδαιμονίων κατενεχθέντων εἰς Χίον ἔδοξε	τοῖς	τῶν Αθηναίων στρατηγοῖς προσπλεῦσαι τῇ
[13, 31]	ἀφετέον, ἵνα μὴ σχεδιάζειν ἐν	τοῖς	τῶν ἄλλων βίοις ἐθισθῶσιν. οὐ
[13, 55]	τε τροφὰς καὶ (τὰ βέλη	τοῖς	ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀγωνιζομένοις παρεκόμιζον,
[13, 82]	ἀθληταῖς ἵπποις κατεσκεύασαν, τινὰ δὲ	τοῖς	ὑπὸ τῶν παρθένων καὶ παίδων
[13, 24]	πρὸς τοὺς ἀντιταττομένους, εἴκουσι δὲ	τοῖς	ὑποπεπτωκόσιν, ὧν μὲν τὴν τόλμαν
[13, 55]	κατεπονοῦντο, τῶν ξυλίνων πύργων πολὺ	τοῖς	ὕψεσιν ὑπερεχόντων. Πεσόντος δὲ τοῦ
[13, 9]	πταίσειαν ἐν τῇ ναυμαχίᾳ, βοηθήσειν	τοῖς	φεύγουσιν ἤλπιζον. (Οἱ δὲ τῶν
[13, 84]	ποιῆσαι ψήφισμα περὶ τῶν ἐν	τοῖς	φυλακείοις διανυκτερευόντων, ὅπως μή τις
[13, 16]	ὑπὸ πλειόνων τριήρων, πανταχόθεν τυπτομένη	τοῖς	χαλκώμασι, τοῦ ῥεύματος εἰσπίπτοντος αὔτανδρος
[13, 65]	τούτου τὰς ἀφορμὰς ἔχοντες ἐπολέμουν	τοῖς	Χίον ἔχουσιν. ~Τούτων δὲ πραττομένων
[13, 114]	τοῦ Διονυσίου τὴν εἰρήνην ἐπὶ	τοῖσδε	ἔθεντο· Καρχηδονίων εἶναι μετὰ τῶν
[13, 82]	τῶν ὑποστάσεων· συνῳκοδομοῦντο γὰρ τοῖς	τοίχοις	οἱ κίονες, ἔξωθεν μὲν στρογγύλοι,
[13, 56]	στενωποῖς διὰ τοὺς τῶν οἰκιῶν	τοίχους,	οὔτ' ἐπ' ἴσης διαγωνίσασθαι διὰ
[13, 46]	ἐγίνοντο καὶ πολὺ προθυμότερον ταῖς	τόλμαις	διεκινδύνευον· ἐπεὶ δ' ἤδη σύνεγγυς
[13, 60]	τοῖς πολιορκουμένοις. Πολὺ δὲ ταῖς	τόλμαις	ὑπερέχοντες καὶ ταῖς εὐχειρίαις, καὶ
[13, 74]	Αθηναίων δῆμος ὑφορώμενος τὴν τἀνδρὸς	τόλμαν	δέκα στρατηγοὺς εἵλατο, Κόνωνα, Λυσίαν,
[13, 70]	στρατηγίᾳ διαφέρειν τῶν ἄλλων καὶ	τόλμαν	ἔμπρακτον ἔχοντα πρὸς πᾶσαν περίστασιν·
[13, 24]	τοῖς ὑποπεπτωκόσιν, ὧν μὲν τὴν	τόλμαν	καταπονοῦντες, ὧν δὲ τὴν ἀτυχίαν
[13, 75]	προσεδέξαντο· ὑπώπτευον γὰρ τὴν τἀνδρὸς	τόλμαν,	μήποτε τυχὼν ἡγεμονίας ἀναδείξῃ ἑαυτὸν
[13, 68]	στρατηγίαν ἄριστος, κατὰ δὲ τὴν	τόλμαν	πρακτικώτατος· ἦν δὲ καὶ τὴν
[13, 60]	ἀγωνιζομένων οἱ βάρβαροι τάς τε	τόλμας	καὶ τὸ παράδοξον καταπλαγέντες πρὸς
[13, 37]	γὰρ καὶ λόγῳ δυνατώτατος καὶ	τόλμῃ	πολὺ προέχων τῶν πολιτῶν, ἔτι
[13, 42]	γὰρ αὐτοῦ τὸ πρακτικὸν τῆς	τόλμης	καὶ τὴν παρὰ τοῖς Ελλησι
[13, 60]	ἂν ἐλπίσαι τοὺς συγκεκλεισμένους τηλικαῦτα	τολμήσειν,	οὐ μετρίως ἠλαττοῦντο· εἰς ἕνα
[13, 88]	κατεφρόνουν τῶν Καρχηδονίων, ὡς οὐκέτι	τολμησόντων	πληροῦν τὰς τριήρεις. (Διόπερ ὀλιγώρως
[13, 88]	δὲ Καρχηδόνιοι παρατάττεσθαι μὲν οὐ	τολμῶντες,	τῇ δὲ σιτοδείᾳ δεινῶς πιεζούμενοι,
[13, 71]	τοῖς λιμέσι τῶν πολεμίων· οὐ	τολμῶντος	δ' ἀνταναχθῆναι τοῦ Λυσάνδρου τὸν
[13, 21]	ἀνὴρ οὐθεὶς ἐπανῆλθεν, ὥστε μηδὲ	τὸν	ἀγγελοῦντα αὐτοῖς τὴν συμφορὰν περιλειφθῆναι.
[13, 95]	τούτου γενομένου προθυμοτέρους ἔσεσθαι πρὸς	τὸν	ἀγῶνα, καὶ περὶ τῶν χρημάτων
[13, 98]	παρακληθέντες ὑπὸ τῶν στρατηγῶν εἰς	τὸν	ἀγῶνα, κατὰ σπουδὴν ἐπλήρουν τὰς
[13, 45]	οἴαξι χρωμένων, καταπληκτικὸν συνέβαινε γίνεσθαι	τὸν	ἀγῶνα. (Ὁπότε γὰρ αἱ τριήρεις
[13, 14]	πόλεως, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἐνεστηκέναι	τὸν	ἀγῶνα περὶ τοῦ λαβεῖν τὸ
[13, 81]	τῆς παρασκευῆς ἀκούουσαι, καὶ συλλογιζόμεναι	τὸν	ἀγῶνα περὶ τῶν ὅλων ἐσόμενον,
[13, 95]	πρᾶξαι τὸν Διονύσιον ἀπομιμούμενον Πεισίστρατον	τὸν	Αθηναῖον· (καὶ γὰρ ἐκεῖνόν φασιν
[13, 85]	τὸν ὑπὲρ τῆς πόλεως λόφον,	τὸν	Αθήναιον μὲν ὀνομαζόμενον, κατὰ δὲ
[13, 26]	ἑαυτοὺς παραδόντας, ἅπαντες καταμέμψονται δικαίως	τὸν	Αθηναίων δῆμον· ἐὰν δὲ ἀκούσωσι
[13, 41]	κατὰ σπουδὴν ἀνήχθη· καὶ κατὰ	τὸν	Αθω γενομένων τῶν τριήρων ἐπεγενήθη
[13, 109]	πόλιν ἔχοντας ἐπείγεσθαι παρ' αὐτὸν	τὸν	αἰγιαλόν· αὐτὸς δ' ἔχων τὸ
[13, 97]	τοῦ θύματος κεφαλὴ κειμένη παρὰ	τὸν	αἰγιαλὸν ἀφανὴς ἐγεγόνει, προσκλύζοντος τοῦ
[13, 13]	δὲ πεζὰ στρατόπεδα παρεβοήθει παρὰ	τὸν	αἰγιαλόν, ἐφ' ὃν αἱ ναῦς
[13, 17]	τοὺς πολεμίους αὐτοὶ φεύγωσιν ἐπὶ	τὸν	αἰγιαλόν, καὶ τοῦ τελευτᾶν ὀφειλομένου
[13, 88]	ὀκτώ, τὰς δ' ἄλλας εἰς	τὸν	αἰγιαλὸν κατεδίωξεν· τῶν δ' ἄλλων
[13, 110]	μέρος εἶχον, ἅπαν τὸ παρὰ	τὸν	αἰγιαλὸν· (οἱ δ' Ιταλιῶται κατὰ
[13, 14]	ἐπὶ τῆς γῆς ἔταξαν παρὰ	τὸν	αἰγιαλόν. Οἱ δὲ Συρακόσιοι τὸ
[13, 15]	τὰς ἀνακρούσεις τῶν μὲν ἐπὶ	τὸν	αἰγιαλόν, τῶν δ' εἰς μέσον
[13, 23]	ἑαυτῶν νόμον θήσομεν εἰς ἅπαντα	τὸν	αἰῶνα. Οὐ γὰρ δυνατὸν τοὺς
[13, 59]	~Ἅμα δὲ τούτοις πραττομένοις εἰς	τὸν	Ακράγαντα κατήντησαν στρατιῶται τρισχίλιοι παρὰ
[13, 91]	οἰκίαις παραχειμάσωσιν. Τῆς δὲ περὶ	τὸν	Ακράγαντα συμφορᾶς διαγγελθείσης, τοσοῦτος τὴν
[13, 2]	νύκτας εἰσιόντας, ἐν οἷς καὶ	τὸν	Αλκιβιάδην. Ἀνακρινόμενος δ' ὑπὸ τῆς
[13, 51]	πατρίδος ἀγωνισάμενος ὑπὸ τῶν περὶ	τὸν	Αλκιβιάδην ἀνῃρέθη. ούτου δὲ πεπτωκότος
[13, 53]	μεγάλας ἐλπίδας ἔχοντες ἐν τῷ	τὸν	Αλκιβιάδην ἀφηγεῖσθαι τῶν ἰδίων δυνάμεων,
[13, 67]	τείχους, καὶ παρεδέχοντο τοὺς περὶ	τὸν	Αλκιβιάδην διὰ τῶν κλιμάκων κατὰ
[13, 49]	ταχίστην ἥκειν· μετεπέμψαντο δὲ καὶ	τὸν	Αλκιβιάδην ἐκ Λέσβου μεθ' ὧν
[13, 5]	κατὰ τὴν ἰδίαν ἔχθραν μισοῦντες	τὸν	Αλκιβιάδην ἐν Αθήναις, πρόφασιν ἔχοντες
[13, 66]	καρτερᾶς μάχης, καὶ τῶν περὶ	τὸν	Αλκιβιάδην ἐρρωμένως ἀγωνισαμένων, ὅ τε
[13, 73]	μέν τινα διεκαρτέρουν οἱ περὶ	τὸν	Αλκιβιάδην, μετὰ δὲ ταῦτα τοῖς
[13, 50]	δὲ πλησίον ἐγένετο τῶν περὶ	τὸν	Αλκιβιάδην, οἱ μὲν Αθηναῖοι, καθάπερ
[13, 52]	τριάκοντα τριήρεις ἀπέστειλε τοῖς περὶ	τὸν	Αλκιβιάδην, ὅπως τὰς περὶ Λακεδαιμονίους
[13, 66]	προύδωκαν τὴν πόλιν τοῖς περὶ	τὸν	Αλκιβιάδην. ~Οὗτοι δὲ ὡς λύσοντες
[13, 38]	διαφέρειν τῶν ἄλλων· καὶ γὰρ	τὸν	Αλκιβιάδην οὗτος μόνος συνεβούλευσε κατάγειν,
[13, 37]	ὁ Φαρνάβαζος διαλαβὼν εὖ λέγειν	τὸν	Αλκιβιάδην, πάλιν τὸν στόλον ἀπέστειλεν
[13, 51]	ταῦτα πεζομαχοῦντας, ἀντετάχθησαν τοῖς περὶ	τὸν	Αλκιβιάδην. (Περὶ δὲ τῶν νεῶν
[13, 42]	συνετός, τῷ δήμῳ συνεβούλευσε κατάγειν	τὸν	Αλκιβιάδην. τούτων δ' ἀπαγγελθέντων εἰς
[13, 50]	γῆν, σπεύδων βοηθῆσαι τοῖς περὶ	τὸν	Αλκιβιάδην· τῷ δὲ Θηραμένει παρεκελεύσατο
[13, 5]	μὲν πρῶτον ἐζήτουν τοὺς περὶ	τὸν	Αλκιβιάδην· ὡς δ' οὐχ εὕρισκον,
[13, 106]	τἄλλα δόξαντες εἶναι, ταῦτα πράξαντες	τὸν	ἄλλον βίον αὐτῶν κατῄσχυναν. ~Αθηναῖοι
[13, 63]	δῆμος φανερὸς ἦν βουλόμενος καταδέχεσθαι	τὸν	ἄνδρα, ὁ δ' Ερμοκράτης ἀκούων
[13, 69]	Αλκιβιάδου ναῦν, ἐξ ἧς ἐκβάντα	τὸν	ἄνδρα πάντες ἐδεξιοῦντο, τοῖς εὐημερήμασιν
[13, 33]	Συρακοσίοις, καὶ συνέβη παράδοξον περὶ	τὸν	ἄνδρα τοῦτον γενέσθαι περιπέτειαν. Ἀπαραίτητος
[13, 68]	πάλιν κατορθώσειν ἤλπιζον σύμμαχον ἔχοντες	τὸν	ἄνδρα τοῦτον. ~Ἐπεὶ δ' οὖν
[13, 35]	νόμους Διοκλέους. (Οὐ μόνον δὲ	τὸν	ἄνδρα τοῦτον ζῶντα ἐθαύμασαν οἱ
[13, 96]	εἰς τὴν Ελλάδα· ὑφεωρᾶτο γὰρ	τὸν	ἄνδρα τοῦτον, μὴ καιροῦ λαμβανόμενος
[13, 103]	δ' ἔχων ὀκτωκαίδεκα. Φασὶ δὲ	τὸν	ἄνδρα τοῦτον τὴν ἐσχάτην τραγῳδίαν
[13, 68]	τοὺς χρόνους οὕτω συνέβη θαυμασθῆναι	τὸν	ἄνδρα τοῦτον, ὥσθ' οἱ μὲν
[13, 42]	εἰς Αθήνας, ἔδοξε τῷ δήμῳ	τὸν	ἄνδρα τῶν ἐγκλημάτων ἀπολῦσαι καὶ
[13, 64]	ναῦς τριάκοντα καὶ στρατηγὸν Ανυτον	τὸν	Ανθεμίωνος. Οὗτος μὲν οὖν ἐκπλεύσας,
[13, 6]	ἣν ἐξάξουσι τὴν δύναμιν, καὶ	τὸν	ἄνθρωπον ἐξαπέστειλαν εἰς τὴν Κατάνην.
[13, 43]	ᾖ χρεία πολεμεῖν, στρατηγὸν κατέστησαν	τὸν	Αννίβαν, κατὰ νόμους τότε βασιλεύοντα.
[13, 86]	τὰς μηχανάς. ~Οἱ δὲ περὶ	τὸν	Αννίβαν σπεύδοντες κατὰ πλείονα μέρη
[13, 59]	πόλιν ἡλωκυῖαν, πρέσβεις ἀπέστειλαν, παρακαλοῦντες	τὸν	Αννίβαν τούς τε αἰχμαλώτους ἀπολυτρῶσαι
[13, 80]	προσκατέστησαν καὶ ἄλλον στρατηγὸν Ιμίλκωνα	τὸν	Αννωνος, ἐκ τῆς αὐτῆς ὄντα
[13, 84]	τῶν εἴκοσι μυριάδων. (Φασὶ δὲ	τὸν	Αντισθένην, ἐπειδὴ τὸν υἱὸν ἑώρα
[13, 92]	παρασκευῆς, θεωρήσας τοὺς Συρακοσίους καταπεπληγμένους	τὸν	ἀπὸ τῶν πολεμίων φόβον, συνεβούλευε
[13, 1]	γραφῇ, τὴν ἀναστροφὴν ἂν εἴχομεν	τὸν	ἀπὸ τῶν προοιμίων καρπὸν προσλαμβάνεσθαι·
[13, 108]	αὐτὴν ὥραν ἐν ᾗ Καρχηδόνιοι	τὸν	Απόλλωνα περὶ Γέλαν ἐσύλησαν, συνέβη
[13, 68]	ἄποροι ὑπειλήφεισαν συναγωνιστὴν ἕξειν ἄριστον	τὸν	ἀπονενοημένως συνταράξοντα τὴν πόλιν καὶ
[13, 12]	μετεμέλοντο διὰ τὸ μὴ πάλαι	τὸν	ἀπόπλουν πεποιῆσθαι. (Διὸ καὶ τοῦ
[13, 13]	πυθόμενοι τὴν αἰτίαν τοῦ ὑπερτεθεῖσθαι	τὸν	ἀπόπλουν, τάς τε τριήρεις πάσας
[13, 50]	ἔπλεον ἐπὶ τὴν πόλιν καὶ	τὸν	ἀπόπλουν τῶν Λακεδαιμονίων ὑπετέμοντο. (Οἱ
[13, 65]	καὶ τῆς ἐκπτώσεως εἰς ἑξακοσίους	τὸν	ἀριθμὸν ὄντας ἐφυγάδευσαν. Οὗτοι δὲ
[13, 58]	δὲ τὴν αἰχμαλωσίαν διαφυγόντες Σελινούντιοι,	τὸν	ἀριθμὸν ὄντες ἑξακόσιοι πρὸς τοῖς
[13, 72]	τοὺς ἱππεῖς ἐξαπέστειλαν, ὄντας παραπλησίους	τὸν	ἀριθμὸν τοῖς ἐναντίοις· ὧν πρὸ
[13, 103]	φησι καὶ τὸν Εὐριπίδην κατὰ	τὸν	αὐτὸν ἐνιαυτὸν τελευτῆσαι· τινὲς δὲ
[13, 41]	στυγεροῖς πνεύμασι χρησαμένας. (Περὶ δὲ	τὸν	αὐτὸν καιρὸν Αλκιβιάδης ἔχων τρισκαίδεκα
[13, 100]	δὲ Λακεδαιμόνιοι νόμον ἔχοντες δὶς	τὸν	αὐτὸν μὴ πέμπειν, καὶ τὸ
[13, 42]	εὔνους ἑαυτῷ κατεσκεύασεν. (Περὶ δὲ	τὸν	αὐτὸν χρόνον Αντάνδριοι, φρουρὰν ἔχοντες,
[13, 103]	δὲ βύβλους τέσσαρας. (Περὶ δὲ	τὸν	αὐτὸν χρόνον ἐτελεύτησε Σοφοκλῆς ὁ
[13, 106]	τοῦ δήμου, πρὸς Εὐαγόραν δὲ	τὸν	ἀφηγούμενον τῆς Κύπρου κατέφυγεν, ἔχων
[13, 49]	ἀπέπλευσεν εἰς Θρᾴκην πρὸς Θρασύβουλον	τὸν	ἀφηγούμενον τοῦ στόλου παντός. (Ὁ
[13, 22]	τοὺς κρατηθέντας εὐγνωμοσύνῃ. Κροῖσον γὰρ	τὸν	βασιλέα λαβὼν αἰχμάλωτον οὐχ ὅπως
[13, 35]	Κεφάλου, κατὰ δὲ τὸν Ιέρωνα	τὸν	βασιλέα Πολυδώρου, οὐδέτερον αὐτῶν ὠνόμασαν
[13, 29]	δ' ἁπάντων τῶν ἀδικημάτων πλήρη	τὸν	βίον ἔχοντες οὐδένα τόπον αὐτοῖς
[13, 13]	ὑπό τινος τρωθεὶς καιρίᾳ πληγῇ	τὸν	βίον μετήλλαξεν, ἑπτὰ δὲ ναῦς
[13, 33]	ἅπαντες ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ κακούμενοι	τὸν	βίον οἰκτρῶς κατέστρεψαν. (Μετὰ δὲ
[13, 103]	ἔχῃ τὴν πονηρίαν παρ' ὅλον	τὸν	βίον. (Τὰ μὲν οὖν κατὰ
[13, 12]	τὸ στρατόπεδον ὑστερεῖν, ὡς ἀπολειφθησόμενον	τὸν	βραδύνοντα. (Μελλόντων δ' αὐτῶν τῇ
[13, 84]	τῶν ἀστυγειτόνων πολλοὶ κληθέντες ἐπὶ	τὸν	γάμον συμπροέπεμψαν τὴν νύμφην. (Περιττότατον
[13, 102]	πολὺν οἶκτον παραστήσας καὶ δάκρυα·	τὸν	γὰρ ἀδίκως τελευτᾶν μέλλοντα τοῦ
[13, 86]	εἰς τὸ στρατόπεδον πολλὴ δεισιδαιμονία.	(Τὸν	γὰρ τοῦ Θήρωνος τάφον ὄντα
[13, 84]	μὴ σπεύδειν πῶς ἄπορον ποιήσῃ	τὸν	γείτονα, ἀλλὰ τοὐναντίον ὅπως πλούσιος
[13, 75]	Καὶ ὁ μὲν Διοκλῆς ἐφυγαδεύθη,	τὸν	δ' Ερμοκράτην οὐδ' ὣς προσεδέξαντο·
[13, 27]	παρ' Αθηναίων ἐκφυγεῖν τὴν τιμωρίαν,	τὸν	δ' ὁμολογουμένως φιλανθρωπότατον Αθηναίων γεγενημένον
[13, 37]	(Ἔχων οὖν φιλίαν πρὸς Φαρνάβαζον	τὸν	Δαρείου σατράπην, καὶ θεωρῶν αὐτὸν
[13, 40]	ναυμαχίας ἦν ἀφεστηκυῖα πρὸς Φαρνάβαζον	τὸν	Δαρείου στρατηγὸν καὶ Κλέαρχον τὸν
[13, 104]	ἀνέβη δὲ καὶ πρὸς Κῦρον	τὸν	Δαρείου τοῦ βασιλέως υἱόν, καὶ
[13, 70]	σχεδὸν ἑβδομήκοντα. (Ἀκούσας δὲ Κῦρον	τὸν	Δαρείου τοῦ βασιλέως υἱὸν ὑπὸ
[13, 13]	Συρακοσίων ἀπελήφθη πρὸς τὸν κόλπον	τὸν	Δάσκωνα μὲν καλούμενον, ὑπὸ δὲ
[13, 88]	δὲ τὴν ἐκκλησίαν οἱ περὶ	τὸν	Δαφναῖον προαγαγόντες τὰς δυνάμεις ἐπεχείρουν
[13, 94]	πολλὰ κατηγορήσας οὐ μετρίως εὐδοκίμησε,	τὸν	δὲ δῆμον κατὰ τῶν στρατηγῶν
[13, 100]	καταλύειν, Αρακον μὲν εἵλοντο ναύαρχον,	τὸν	δὲ Λύσανδρον ἰδιώτην αὐτῷ συνεξέπεμψαν,
[13, 87]	τοῖς λίθοις τέσσαρας αὐτῶν καταλεῦσαι,	τὸν	δὲ πέμπτον, Αργεῖον καλούμενον, τὴν
[13, 47]	ταύτης μὲν τῆς ἐπιβολῆς ἀπέστη,	τὸν	δὲ πλοῦν ἐπὶ (τῶν) νήσων
[13, 63]	καὶ φυγῆς μὲν ἐγενήθη κατάδικος,	τὸν	δὲ στόλον παρέδωκεν ἐν Πελοποννήσῳ
[13, 93]	Ὁ δὲ Διονύσιος ἐπεβάλετο μὲν	τὸν	Δέξιππον πείθειν κοινωνῆσαι τῆς ἐπιβολῆς·
[13, 105]	κατεργάσασθαι καὶ διὰ τῶν εὐεργεσιῶν	τὸν	δῆμον ἀποκαταστῆσαι εἰς τὴν ἀρχαίαν
[13, 31]	εὐεργεσιῶν μὴ τοὺς συμβούλους, ἀλλὰ	τὸν	δῆμον ἀπολαμβάνειν τὰς χάριτας παρὰ
[13, 101]	ἀπέστειλαν κατ' αὐτῶν ἐπιστολὰς πρὸς	τὸν	δῆμον, διασαφοῦντες ὅτι τούτοις ἐπέταξαν
[13, 103]	μεταμεληθέντος εἰς αἰτίαν ἦλθεν ὡς	τὸν	δῆμον ἐξηπατηκώς· οὐκ ἀξιωθεὶς δ'
[13, 6]	εἰς Αθήνας τινὰς ἔγραψαν πρὸς	τὸν	δῆμον ἐπιστολάς, ἐν αἷς ἠξίουν
[13, 6]	τυχὼν ἐπ' ἀσεβείᾳ καὶ φοβηθεὶς	τὸν	δῆμον, ἔφυγεν ἐκ τῆς Αττικῆς·
[13, 93]	καταλαβὼν τοὺς εὐπορωτάτους στασιάζοντας πρὸς	τὸν	δῆμον, καὶ κατηγορήσας αὐτῶν ἐν
[13, 34]	παρ' αὐτοῖς ἰσχύσας Διοκλῆς ἔπεισε	τὸν	δῆμον μεταστῆσαι τὴν πολιτείαν εἰς
[13, 104]	Μιλήτῳ τινὲς ὀλιγαρχίας ὀρεγόμενοι κατέλυσαν	τὸν	δῆμον, συμπραξάντων αὐτοῖς Λακεδαιμονίων. Καὶ
[13, 53]	τὴν ὑπόθεσιν οἰκείως διαλεχθεὶς ἐμετεώρισε	τὸν	δῆμον, τὸ μέγεθος τῶν εὐημερημάτων
[13, 64]	ἐκ τῶν λαφύρων, βουλόμενοι κουφίσαι	τὸν	δῆμον τῶν εἰσφορῶν. (Λακεδαιμόνιοι δὲ
[13, 12]	ἔκπλουν, ἠναγκάσθησαν καὶ οἱ περὶ	τὸν	Δημοσθένην συγκαταθέσθαι διὰ τὴν πρὸς
[13, 98]	ναύαρχον, ἂν ἐγώ τι πάθω,	τὸν	διαδεξόμενον Κλέαρχον, ἄνδρα πεῖραν δεδωκότα
[13, 78]	τὰς τριήρεις ἐνεβίβασε καὶ κατὰ	τὸν	διέκπλουν ἀντιπρῴρους κατέστησε, τοὺς δ'
[13, 61]	γυναικῶν ἐξώρμησαν σὺν τοῖς περὶ	τὸν	Διοκλῆν, μὴ δυναμένων χωρῆσαι τῶν
[13, 95]	προαιρῆται. Λέγεται δὲ τοῦτο πρᾶξαι	τὸν	Διονύσιον ἀπομιμούμενον Πεισίστρατον τὸν Αθηναῖον·
[13, 111]	στρατιῶται δι' ὀργῆς μὲν εἶχον	τὸν	Διονύσιον, ἠλέουν δὲ τὰς τῶν
[13, 108]	περιεβάλοντο τῇ στρατοπεδείᾳ· προσεδέχοντο γὰρ	τὸν	Διονύσιον ἥξειν μετὰ δυνάμεως πολλῆς
[13, 91]	δίκην. (Τῶν δ' ἀρχόντων ζημιούντων	τὸν	Διονύσιον κατὰ τοὺς νόμους ὡς
[13, 111]	ὑποφωσκούσης ἀφώρμησαν πρὸς τοὺς περὶ	τὸν	Διονύσιον, οἱ δὲ Καρχηδόνιοι διαισθόμενοι
[13, 92]	εἵλατο στρατηγούς, ἐν οἷς καὶ	τὸν	Διονύσιον, ὃς ἐν ταῖς πρὸς
[13, 112]	οὔτε μεῖναι κατὰ τὸ στρατόπεδον	τὸν	Διονύσιον ὑπελάμβανον· διόπερ κεκρατηκέναι τῆς
[13, 46]	καὶ πνευμάτων μεγάλων πολλὰ περὶ	τὸν	διωγμὸν αὐτοὺς ἐμποδίζεσθαι συνέβαινε· διὰ
[13, 9]	λελυκότων τὰς τάξεις καὶ κατὰ	τὸν	διωγμὸν διερριμμένων, ἀθρόαις ταῖς ναυσὶν
[13, 60]	τοὺς Ιμεραίους ἐν οὐδεμιᾷ τάξει	τὸν	διωγμὸν ποιουμένους. (Γενομένης δὲ μάχης
[13, 25]	Αἴγυπτον τριακοσίας τριήρεις αὐτάνδρους ἀπολέσας	τὸν	δοκοῦντα κρατεῖν βασιλέα συνθήκας ἀσχήμονας
[13, 106]	μὲν ταύτην ἐπολιόρκει, Γύλιππον δὲ	τὸν	εἰς Σικελίαν τοῖς Συρακοσίοις τῷ
[13, 78]	προσδεχόμενος τὴν πολιορκίαν, τὰ περὶ	τὸν	εἴσπλουν τοῦ λιμένος κατεσκεύαζεν· εἰς
[13, 81]	πεφυτευμένης οἱ τὴν Ακραγαντίνην νεμόμενοι	τὸν	ἐκ τῆς Λιβύης ἀντιφορτιζόμενοι πλοῦτον
[13, 104]	εἰς Εφεσον. μεταπεμψάμενος δὲ καὶ	τὸν	ἐκ Χίου στόλον ἐξήρτυεν· ἀνέβη
[13, 20]	δ' ἀντ' αὐτῶν ἀγγελίαν, ἣ	τὸν	ἐκείνων θάνατον ἐμήνυεν. (Διὸ καὶ
[13, 12]	τὰς εἰθισμένας τρεῖς ἡμέρας ἀναβαλέσθαι	τὸν	ἔκπλουν, ἠναγκάσθησαν καὶ οἱ περὶ
[13, 37]	οὐκέτι γὰρ τοὺς Αθηναίους οὐδὲ	τὸν	ἐλάχιστον χρόνον οὐδεὶς ἤλπιζε τοιαῦτα
[13, 22]	οἳ καὶ τοῖς πολεμιωτάτοις μερίζουσι	τὸν	ἔλεον ἐτόλμησαν ἐπιβουλεῦσαι· ὥστε μὴ
[13, 23]	τίς ἧττον τοῦ μὲν ὠμοῦ	τὸν	ἔλεον, τῆς δὲ προπετείας τὴν
[13, 29]	νόμιμα διατάξαντες τοῖς μὲν δυστυχοῦσι	τὸν	ἔλεον, τοῖς δὲ διὰ πονηρίαν
[13, 27]	ἐν τῇ πόλει μετεσχήκατε, δότε	τὸν	ἔλεον τοῖς τὴν πατρίδα κοινὸν
[13, 68]	Αθηναίων στρατηγοὶ Βυζαντίου κυριεύσαντες ἐπῆλθον	τὸν	Ελλήσποντον, καὶ τὰς ἐν αὐτῷ
[13, 64]	εἰσφορῶν. (Λακεδαιμόνιοι δὲ πυνθανόμενοι περὶ	τὸν	Ελλήσποντον ὑπάρχειν ἁπάσας τὰς τῶν
[13, 20]	τελευτὴν ἀναλογιζόμενος, ἐκείνους μὲν μακαρίζω,	τὸν	ἐμαυτοῦ δὲ βίον ἐλεῶ, πάντων
[13, 52]	δὲ μᾶλλον ὑμῖν. (Παραπέμψαντες δὲ	τὸν	ἐμὸν λόγον ἐκ τῶν πραγμάτων
[13, 30]	τοῦτ' ἐνήργησαν. Φίλοι γὰρ ὄντες	τὸν	ἔμπροσθεν χρόνον, ἐξαίφνης ἀνελπίστως τηλικαύτῃ
[13, 88]	ἀγορὰν παρακομίζουσιν· οἱ δὲ Συρακόσιοι,	τὸν	ἔμπροσθεν χρόνον τῶν βαρβάρων τῆς
[13, 15]	οὐχ ὁρῶντες θρασέως ἐκινδύνευον καὶ	τὸν	ἐν τῇ μάχῃ θάνατον εὐγενῶς
[13, 79]	τοὺς Αθηναίους. Ὧν συμφυγόντων εἰς	τὸν	ἐν τῇ πόλει λιμένα, διέπλευσε
[13, 88]	ἐφ' ἡγεμονίας τεταγμένων διέγνωσαν ἐξετάσαι	τὸν	ἐν τῇ πόλει σῖτον· ὃν
[13, 33]	μὲν οὖν ἐπράχθη κατὰ τοῦτον	τὸν	ἐνιαυτόν. ~Ἐπ' ἄρχοντος δ' Αθήνησι
[13, 6]	μὲν οὖν ἐπράχθη κατὰ τοῦτον	τὸν	ἐνιαυτόν. ~Ἐπ' ἄρχοντος δ' Αθήνησι
[13, 103]	σύνταξιν τῶν Σικελικῶν εἰς τοῦτον	τὸν	ἐνιαυτὸν κατέστροφεν, εἰς τὴν Ακράγαντος
[13, 54]	ἀνακτήσασθαι. ~Τῶν δὲ κατὰ τοῦτον	τὸν	ἐνιαυτὸν πράξεων τέλος ἐχουσῶν Αθήνησι
[13, 80]	Θέρμα. ~Τῶν δὲ κατὰ τοῦτον	τὸν	ἐνιαυτὸν πράξεων τέλος ἐχουσῶν Αθήνησι
[13, 103]	(Τὰ μὲν οὖν κατὰ τοῦτον	τὸν	ἐνιαυτὸν πραχθέντα σχεδὸν ταῦτ' ἐστίν.
[13, 76]	Συρακοσίων τυραννήσας. ~Τῶν δὲ κατὰ	τὸν	ἐνιαυτὸν τοῦτον πράξεων τέλος ἐχουσῶν
[13, 43]	ὀνομαζομένην ἐξεπολιόρκησαν. ~Τῶν δὲ κατὰ	τὸν	ἐνιαυτὸν τοῦτον πράξεων τέλος ἐχουσῶν
[13, 50]	ὀγδοήκοντα θρασέως ἐκ τῆς πόλεως	τὸν	ἐπίπλουν ἐποιήσατο. Ὡς δὲ πλησίον
[13, 63]	τῆς ἰδίας ἀρετῆς ὁρῶντες πεφυγαδευμένον	τὸν	Ερμοκράτην. (Διὸ καὶ περὶ αὐτοῦ
[13, 80]	ναυσὶν ἐπεφάνησαν ἐν τοῖς περὶ	τὸν	Ερυκα τόποις. Γενομένης δὲ ναυμαχίας
[13, 59]	πάθωσι τοῖς Σελινουντίοις. (Διὸ καὶ	τὸν	ἔσχατον ἀγῶνα τιθεμένων αὐτῶν ὑπὲρ
[13, 103]	χρονικὴν σύνταξιν πραγματευσάμενός φησι καὶ	τὸν	Εὐριπίδην κατὰ τὸν αὐτὸν ἐνιαυτὸν
[13, 47]	ἠξίουν οὖν Βοιωτοὺς κοινῇ χῶσαι	τὸν	Εὔριπον, ὥστε συνάψαι τὴν Εὔβοιαν
[13, 24]	κρατοῦντος εὐγνωμοσύνην προσφεύγοντα τιμωρούμενος οὐκέτι	τὸν	ἐχθρὸν κολάζει, πολὺ δὲ μᾶλλον
[13, 70]	ἀπολωλεκότες καὶ μετ' αὐτῆς Μίνδαρον	τὸν	ἡγεμόνα, ταῖς ψυχαῖς ὅμως οὐκ
[13, 102]	αὐτῶν ὑπὸ τῶν δημοσίων ἐπὶ	τὸν	θάνατον ἄγεσθαι, Διομέδων εἷς τῶν
[13, 103]	πολεμίους εἰς Δεκέλειαν, ὅπως διαφυγὼν	τὸν	θάνατον μὴ μόνον Αθήνησιν, ἀλλὰ
[13, 66]	ἀθροῖσαι χρήματα, οἱ δὲ περὶ	τὸν	Θηραμένην ὁμολογίαν ἐποιήσαντο πρὸς Χαλκηδονίους
[13, 51]	(ούτων δὲ καταπεπονημένων οἱ περὶ	τὸν	Θηραμένην ὥρμησαν τοῖς μετ' Αλκιβιάδου
[13, 40]	(Μετὰ δὲ ταῦθ' οἱ περὶ	τὸν	Θρασύβουλον ἔστησαν τρόπαιον ἐπὶ τῆς
[13, 64]	τόποις πόλεις προσηγάγετο. (Αλκιβιάδης δὲ	τὸν	Θρασύβουλον μετὰ τῶν τριάκοντα νεῶν
[13, 35]	νομοθετήσαντος αὐτοῖς Κεφάλου, κατὰ δὲ	τὸν	Ιέρωνα τὸν βασιλέα Πολυδώρου, οὐδέτερον
[13, 87]	τετρακισμυρίων. Ἤδη δὲ τῶν Συρακοσίων	τὸν	Ιμέραν ποταμὸν διαβεβηκότων ἀπήντησαν οἱ
[13, 3]	Ἐπεὶ δ' ἅπαντες ἠθροίσθησαν, διαπλεύσαντες	τὸν	Ιόνιον πόρον πρὸς ἄκραν Ιαπυγίαν
[13, 67]	διὰ μάχης, εἰ μὴ συννοήσας	τὸν	καιρὸν Αλκιβιάδης ἐκήρυξε μηδὲν ἀδίκημα
[13, 87]	δ' ἀγανακτούντων ἐπὶ τῷ παρεῖσθαι	τὸν	καιρὸν καὶ κεκρατηκότας τῶν βαρβάρων
[13, 75]	(Ὁ μὲν οὖν Ερμοκράτης τότε	τὸν	καιρὸν οὐχ ὁρῶν εὔθετον εἰς
[13, 110]	(οἱ δ' Ιταλιῶται κατὰ τοῦτον	τὸν	καιρὸν παρὰ τὴν θάλατταν τὸ
[13, 97]	ὁ ναύαρχος· οὗ ῥηθέντος φασὶ	τὸν	Καλλικρατίδαν εἰπεῖν, ὅτι τελευτήσας κατὰ
[13, 99]	πάντας ἀπέσφαξαν. (Τότε δή φασι	τὸν	Καλλικρατίδαν λαμπρῶς ἀγωνισάμενον καὶ πολὺν
[13, 91]	αὐτῶν τιμωρίαν, παρακαλῶν μὴ περιμεῖναι	τὸν	κατὰ τοὺς νόμους λῆρον, ἀλλ'
[13, 70]	καὶ παροξύνας τὸν νεανίσκον εἰς	τὸν	κατὰ τῶν Αθηναίων πόλεμον μυρίους
[13, 113]	ἣν καταλαβὼν κεκλεισμένην, προσέθηκεν αὐτῇ	τὸν	κατακεκομισμένον ἐκ τῶν ἑλῶν κάλαμον,
[13, 80]	δὲ ἰδίαις δυνάμεσιν ἀσφαλῆ παρασκευάσαι	τὸν	κατάπλουν. ~Διαβοηθείσης δὲ τῆς Αννίβα
[13, 97]	τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος Καλλικρατίδας πυθόμενος	τὸν	κατάπλουν τῶν νεῶν, ἐπὶ μὲν
[13, 80]	παρασκευάζεσθαι· ἑλόμενοι δὲ στρατηγὸν Αννίβαν	τὸν	κατασκάψαντα τήν τε τῶν Σελινουντίων
[13, 36]	καὶ τὴν μάχην ἐνστησάμενοι καὶ	τὸν	κίνδυνον ἀγεννῶς ὑπομείναντες, ἀπέβαλον ναῦς
[13, 23]	ἐν οἷς οὐ ῥᾴδιον διαφεύγειν	τὸν	κίνδυνον ἄνθρωπον ὄντα. (Διόπερ εἰ
[13, 14]	~Οἱ δὲ Συρακόσιοι νομίζοντες μηκέτι	τὸν	κίνδυνον εἶναι περὶ τῆς πόλεως,
[13, 13]	ἐξεπεπτώκεισαν. (Ἁπάντων δὲ καρτερῶς ὑπομενόντων	τὸν	κίνδυνον, ἐπὶ μὲν τῆς γῆς
[13, 72]	τείχους πλήρης ἐγένετο τῶν ἐπὶ	τὸν	κοινὸν κίνδυνον συνδεδραμηκότων, (Οἱ δὲ
[13, 13]	αὐτὸν τῶν Συρακοσίων ἀπελήφθη πρὸς	τὸν	κόλπον τὸν Δάσκωνα μὲν καλούμενον,
[13, 100]	στρατηγοὶ πλεύσαντες εἰς Μιτυλήνην καὶ	τὸν	Κόνωνα μετὰ τῶν τεσσαράκοντα νεῶν
[13, 78]	παρασύρων. Τῶν μὲν οὖν κατὰ	τὸν	Κόνωνα ταχθεισῶν οὐδεμία πρὸς φυγὴν
[13, 102]	οὖν Διομέδων ταῦτα διαλεχθεὶς ἐπὶ	τὸν	κυρωθέντα θάνατον ἀπήγετο μετὰ τῶν
[13, 96]	τὰς ἡγεμονίας παραδιδούς, καὶ Δέξιππον	τὸν	Λακεδαιμόνιον ἀπέλυσεν εἰς τὴν Ελλάδα·
[13, 87]	ἀφεθῆναι· βλασφημίας δὲ τυγχάνειν καὶ	τὸν	Λακεδαιμόνιον Δέξιππον, ὅτι τεταγμένος ἐφ'
[13, 40]	τὸν Δαρείου στρατηγὸν καὶ Κλέαρχον	τὸν	Λακεδαιμονίων ἡγεμόνα. εὑρόντες δ' αὐτὴν
[13, 77]	τὸ διώκειν, ἡττώμενος δ' εἰς	τὸν	λιμένα καταφεύξεσθαι. (Ἐμβιβάσας οὖν τοὺς
[13, 3]	μὲν οὖν τριήρεις παρ' ὅλον	τὸν	λιμένα παρώρμουν κεκοσμημέναι τοῖς ἐπὶ
[13, 78]	ἰδίας νεώς, ἀνήχθη, σπεύδων εἰς	τὸν	λιμένα πλεῦσαι καὶ λῦσαι τὸ
[13, 67]	ὡς ἂν τοῦ πλήθους ἐπὶ	τὸν	λιμένα συνδεδραμηκότος. (Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι
[13, 14]	τῶν πατέρων. (Τὰ δὲ περὶ	τὸν	λιμένα τείχη καὶ πᾶς ὁ
[13, 15]	αἰγιαλόν, τῶν δ' εἰς μέσον	τὸν	λιμένα, τινῶν δὲ πρὸς τὰ
[13, 16]	τριήρων. Ἁπλῶς δὲ καθ' ὅλον	τὸν	λιμένα τῶν τ' ἐμβολῶν ψόφος
[13, 28]	παρρησίας· Σπαρτιάτης γὰρ ὢν καὶ	τὸν	λόγον ἔχω Σπαρτιάτην. Καὶ πρῶτον
[13, 1]	ἐπὶ τὰς συνεχεῖς πράξεις μεταβιβάζειν	τὸν	λόγον· ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀπολαβόντες
[13, 84]	ὑπαρχούσης, ἔξεστι λογίζεσθαι τὴν κατὰ	τὸν	λοιπὸν βίον τρυφήν. Περὶ μὲν
[13, 71]	~Αλκιβιάδης δὲ πυθόμενος ἐν Εφέσῳ	τὸν	Λύσανδρον ἐξαρτύειν τὸν στόλον, ἀνήχθη
[13, 70]	ἐπιταττομένων, καὶ ταχὺ παραδόξως εὐπορεῖν	τὸν	Λύσανδρον πάντων τῶν εἰς πόλεμον
[13, 54]	ἐπὶ Σελινοῦντος. Ὡς δ' ἐπὶ	τὸν	Μάζαρον ποταμὸν παρεγενήθη, τὸ μὲν
[13, 64]	διά τινας χειμῶνας οὐ δυνηθεὶς	τὸν	Μαλέαν κάμψαι, ἀνέπλευσεν εἰς Αθήνας.
[13, 6]	οἱ δὲ Αθηναῖοι παραπλεύσαντες εἰς	τὸν	μέγαν λιμένα τῶν Συρακοσίων μετὰ
[13, 111]	αὔριον ἀναιρέσεως τῶν νεκρῶν, καὶ	τὸν	μὲν ἐκ τῆς πόλεως ὄχλον
[13, 32]	καὶ μόνος συνεβούλευσε μὴ πολεμεῖν.	τὸν	μὲν ἐκεῖ γεγενημένον λόγον ἀκούομεν,
[13, 27]	ὑπηρεσίαν ἀπαραιτήτῳ περιπεσεῖν τιμωρίᾳ, καὶ	τὸν	μὲν ἐπαγαγόντα τὸν πόλεμον ἐπὶ
[13, 97]	τῆς Κανίδος. (Οἱ δ' Αθηναῖοι	τὸν	μὲν κατάπλουν τῶν πολεμίων εὐθέως
[13, 32]	δεῖν παρ' ὑμῖν πλέον ἰσχῦσαι	τὸν	μὲν λόγον τῶν ἔργων, τὴν
[13, 39]	δ' ἦλθον εἰς Σίγειον, εὗρον	τὸν	μὲν στόλον ἐκπεπλευκότα, τρεῖς δὲ
[13, 10]	λαβούσης, οἱ μὲν Αθηναῖοι πυνθανόμενοι	τὸν	μετὰ Δημοσθένους στόλον ἐν ὀλίγαις
[13, 78]	τὰς τριήρεις ἔχων ἐναυμάχει, πληρώσας	τὸν	μεταξὺ τόπον τῶν διαφραγμάτων· οἱ
[13, 99]	καταπονηθῆναι. ὡς δὲ τὸ περὶ	τὸν	ναύαρχον ἐλάττωμα συμφανὲς ἐγένετο, συνέβη
[13, 70]	Σάρδεις πρὸς αὐτόν, καὶ παροξύνας	τὸν	νεανίσκον εἰς τὸν κατὰ τῶν
[13, 90]	δὲ αὐτῶν τὴν ἀσέβειαν, ἐμπρῆσαι	τὸν	νεὼν καὶ μετὰ τῶν ἐν
[13, 72]	τῶν Αθηναίων ταῦτα ἔπραξαν μετὰ	τὸν	οἴκοθεν ἔκπλουν. (Αγις δ' ὁ
[13, 108]	ταῦτα ἐπὶ Γέλαν πορευθεὶς παρὰ	τὸν	ὁμώνυμον ποταμὸν τῇ πόλει κατεστρατοπέδευσεν.
[13, 20]	εἶναι δυστυχέστατος. (Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ	τὸν	ὀφειλόμενον τῇ φύσει θάνατον εἰς
[13, 61]	μὴ δυναμένων χωρῆσαι τῶν τριήρων	τὸν	ὄχλον. ~Οἱ δ' ἐν τῇ
[13, 23]	ἀτυχίαις ἡμέρους φανέντας ἕτοιμον ἔχειν	τὸν	παρὰ πάντων ἔλεον, ἐάν τι
[13, 86]	γε τῶν ἔργων, ἀλλὰ χώσας	τὸν	παρὰ τὴν πόλιν ποταμὸν μέχρι
[13, 45]	περὶ Σηστὸν ὄντες Αθηναῖοι πυθόμενοι	τὸν	παράπλουν ἀνήχθησαν ἐπ' αὐτοὺς πάσαις
[13, 39]	κατέπλευσεν. Οἱ δ' Αθηναῖοι πυθόμενοι	τὸν	παράπλουν, οὐκ ἀνέμειναν ἁπάσας τὰς
[13, 106]	κατεδικάσθη θανάτῳ. (Παραπλησίως δὲ καὶ	τὸν	πατέρα τοῦ Γυλίππου Κλέαρχον συνέβη
[13, 3]	στρατηγοὶ μετὰ τῶν στρατιωτῶν εἰς	τὸν	Πειραιέα, καὶ συνηκολούθει πᾶς ὁ
[13, 107]	πλέον ἢ διακοσίαις τριήρεσιν εἰς	τὸν	Πειραιέα κατέπλευσεν. Οἱ δ' Αθηναῖοι
[13, 68]	τοῖς εὐημερήμασι· συνέδραμον δ' εἰς	τὸν	Πειραιέα πολλοὶ καὶ τῶν ξένων,
[13, 24]	φύσεως ὁμοπάθειαν. Αθηναῖοι γὰρ κατὰ	τὸν	Πελοποννησιακὸν πόλεμον εἰς τὴν Σφακτηρίαν
[13, 10]	περιπίπτειν· αἱ δὲ τῶν Συρακοσίων	τὸν	περὶ τὴν πρῴραν τόπον ἰσχυρὸν
[13, 108]	κατὰ πλείονας τόπους, οὐ κατεπλάγησαν	τὸν	περιεστῶτα κίνδυνον. ~Διονύσιος δ' ὁ
[13, 6]	Ολυμπίου κύριοι κατέστησαν καὶ πάντα	τὸν	περικείμενον τόπον καταλαβόμενοι παρεμβολὴν ἐποιήσαντο.
[13, 12]	χεῖρον ἐκβάντων καὶ διὰ τὸ	τὸν	περικείμενον τόπον ὑπάρχειν ἑλώδη λοιμικῆς
[13, 56]	κατέβαλε ταῖς μηχαναῖς. (Ἀνακαθάρας δὲ	τὸν	πεσόντα τόπον τοῦ τείχους, καὶ
[13, 105]	χρήσωνται τοῖς πράγμασιν, οὐ δυνάμενοι	τὸν	πλείω χρόνον ἐκεῖ διατρέφειν τὰς
[13, 78]	Καλλικρατίδας ἐκβιβάσας τοὺς στρατιώτας εἰς	τὸν	πλησίον τῆς πόλεως αἰγιαλὸν ἐποιήσατο
[13, 71]	τολμῶντος δ' ἀνταναχθῆναι τοῦ Λυσάνδρου	τὸν	πλοῦν εἰς Σάμον ἐποιήσατο. ~Τούτων
[13, 40]	δὲ μετὰ παντὸς τοῦ στόλου	τὸν	πλοῦν ἐπὶ Κύζικον ἐποιήσαντο· αὕτη
[13, 108]	ὃν δὴ χρόνον καὶ Αντίμαχον	τὸν	ποιητὴν Απολλόδωρος ὁ Αθηναῖός φησιν
[13, 38]	μικρὸν ὕστερον ἐγενήθη, εἰς δὲ	τὸν	πόλεμον Αθηναῖοι μὲν στρατηγοὺς κατέστησαν
[13, 8]	χρήματα καὶ στρατηγοὺς τοὺς συνδιοικήσοντας	τὸν	πόλεμον· Αλκιβιάδου μὲν γὰρ πεφευγότος,
[13, 52]	ἕνα Λάκωνα. Οὐ γὰρ ἀγνοοῦμεν	τὸν	πόλεμον ἀμφοτέροις μὲν βλαβερόν, πολὺ
[13, 20]	ἤρξατο τῶν λόγων. ~Τῶν κατὰ	τὸν	πόλεμον ἀτυχημάτων, ἄνδρες Συρακόσιοι, μέρος
[13, 37]	ἕνα καιρὸν συνδραμόντων ἅπαντες καταλελύσθαι	τὸν	πόλεμον διειλήφεισαν· οὐκέτι γὰρ τοὺς
[13, 36]	ἠκολούθησε κρίσιν, ἀλλὰ πολὺ χεῖρον	τὸν	πόλεμον διῴκησαν. Ἀποστείλαντες γὰρ τεσσαράκοντα
[13, 102]	μέσον, ἀνὴρ καὶ τὰ περὶ	τὸν	πόλεμον ἔμπρακτος καὶ δικαιοσύνῃ τε
[13, 88]	τῶν Ιταλιωτῶν στρατηγούς, ὅτι συμφέρει	τὸν	πόλεμον ἐν ἄλλῳ συστήσασθαι τόπῳ·
[13, 31]	τιμωρίας, εἰ δ' εἰκῇ βουλευσάμενοι	τὸν	πόλεμον ἐξήνεγκαν, οὐδ' ὣς αὐτοὺς
[13, 80]	πόλιν, ἅπασαν αὐτῷ τὴν κατὰ	τὸν	πόλεμον ἐξουσίαν ἐπέτρεψαν. (Παραιτουμένου δὲ
[13, 32]	Λακεδαιμονίους ἀδικήσετε, ὑμῶν χάριν κἀκεῖ	τὸν	πόλεμον ἐπανῃρημένους καὶ ἐνταῦθα συμμαχίαν
[13, 52]	καὶ πανηγύρεις ἐποιήσατο, εἰς δὲ	τὸν	πόλεμον ἐπέλεξε χιλίους τῶν ὁπλιτῶν
[13, 28]	τῶν ἐκκλησιαζόντων υἱοὺς ἀνῃρημένους κατὰ	τὸν	πόλεμον ἐπενθήσατε; Πολλοὶ (οὖν) τῶν
[13, 27]	τιμωρίᾳ, καὶ τὸν μὲν ἐπαγαγόντα	τὸν	πόλεμον ἐπὶ Συρακοσίους Αλκιβιάδην ἅμα
[13, 98]	ἄνδρα πεῖραν δεδωκότα τῶν κατὰ	τὸν	πόλεμον ἔργων. (Ὁ μὲν οὖν
[13, 94]	πολεμίων ἀνυπερβλήτους ποιουμένων τὰς εἰς	τὸν	πόλεμον παρασκευὰς καὶ μελλόντων ἐπὶ
[13, 92]	ἐκκλησίας συναγομένης περὶ τῆς εἰς	τὸν	πόλεμον παρασκευῆς, θεωρήσας τοὺς Συρακοσίους
[13, 78]	πολὺς ἐκ τῶν ἀγρῶν διὰ	τὸν	πόλεμον συνεληλυθὼς ταχέως κατεσκεύασε τὰ
[13, 53]	ταραχὰς ἰδίας ποιούμενοι προσόδους ᾑροῦντο	τὸν	πόλεμον. (Συνεπελάβετο δὲ τῆς γνώμης
[13, 4]	μὲν λόγῳ πρὸς Συρακοσίους ἐνίστασθαι	τὸν	πόλεμον, τῇ δ' ἀληθείᾳ καταστρέψασθαι
[13, 9]	τῆς Αττικῆς· διὸ καὶ συνέβη	τὸν	πόλεμον τοῦτον Δεκελεικὸν προσαγορευθῆναι. Αθηναῖοι
[13, 36]	ἐξουσίαν αὐτοκράτορα διοικεῖν τὰ κατὰ	τὸν	πόλεμον· ὑπελάμβανον γὰρ τὴν ὀλιγαρχίαν
[13, 2]	αὐτοὺς κατέστησαν ἁπάντων τῶν κατὰ	τὸν	πόλεμον. (ῶν δὲ ἰδιωτῶν οἱ
[13, 1]	καὶ ἑκατὸν ἐτῶν, ἀναγκαῖόν ἐστι	τὸν	πολὺν λόγον τῶν προοιμίων παραπέμψαντας
[13, 88]	χρόνοι, τὰς δυνάμεις ἀπήγαγον ἐπὶ	τὸν	πορθμόν. (Μετὰ δὲ τὴν τούτων
[13, 95]	μηθὲν ἀγωνιᾶν· ἔσεσθαι γὰρ αὐτῶν	τὸν	πόρον ῥᾴδιον. (Διαλυθείσης δὲ τῆς
[13, 109]	ἴδωσι τοὺς πεζοὺς ὡρμημένους, διαβῆναι	τὸν	ποταμὸν καὶ τὸ πεδίον καθιππάζεσθαι,
[13, 34]	δυεῖν ἐκυρίευσαν. (Συρακόσιοι δὲ καταλελυκότες	τὸν	πρὸς Αθηναίους πόλεμον, τοὺς μὲν
[13, 34]	αὐτοῖς εἰς Λακεδαίμονα συμμαχίαν εἰς	τὸν	πρὸς Αθηναίους πόλεμον τριάκοντα καὶ
[13, 44]	τῶν Χαλκιδέων τοῖς Αθηναίοις εἰς	τὸν	πρὸς Συρακοσίους πόλεμον μεμισθωμένοι, καὶ
[13, 2]	Ἐπὶ δὲ τούτων Αθηναῖοι ψηφισάμενοι	τὸν	πρὸς Συρακοσίους πόλεμον τάς τε
[13, 8]	κατέσκαψαν· οἱ δ' Αθηναῖοι καταλιπόντες	τὸν	πρὸς ταῖς Επιπολαῖς τόπον πᾶσαν
[13, 23]	κίνδυνον ἄνθρωπον ὄντα. (Διόπερ εἰ	τὸν	πρὸς τοὺς ὑποπεπτωκότας ἔλεον ἀποκόψομεν,
[13, 6]	κατέπλευσαν εἰς Κατάνην. (Βουλόμενοι δὲ	τὸν	πρὸς τῷ μεγάλῳ λιμένι τόπον
[13, 90]	ἀνῄρουν. (Λέγεται δὲ τὸν Τελλίαν	τὸν	πρωτεύοντα τῶν πολιτῶν πλούτῳ καὶ
[13, 31]	πλήθους, ἀλλ' ὁ δῆμος ἐθίζει	τὸν	ῥήτορα τὰ βέλτιστα λέγειν χρηστὰ
[13, 39]	περὶ τοῦ τόπου, ὅπως μὴ	τὸν	ῥοῦν ἔχωσιν ἐναντίον. (Διὸ καὶ
[13, 39]	Σηστοῦ τῆς ναυμαχίας γινομένης συνέβαινε	τὸν	ῥοῦν οὐ μετρίως ἐμποδίζειν ἐν
[13, 47]	μᾶλλον ἦν ἐπιτείνοντα τὰ κατὰ	τὸν	ῥοῦν, ὡς ἂν εἰς στενὸν
[13, 104]	τὴν περίστασιν ἔφυγον πρὸς Φαρνάβαζον	τὸν	σατράπην· οὗτος δὲ φιλοφρόνως αὐτοὺς
[13, 63]	διὰ τῆς μεσογείου, καὶ καταλαβόμενος	τὸν	Σελινοῦντα (καὶ) τῆς πόλεως μέρος
[13, 2]	τῶν ἱππαγωγῶν, ἔτι δὲ τῶν	τὸν	σῖτον καὶ τὴν ἄλλην παρασκευὴν
[13, 51]	ἀφελκομένων νεῶν διηγωνίζετο, Κλέαρχον δὲ	τὸν	Σπαρτιάτην μετὰ μέρους τῶν Πελοποννησίων
[13, 41]	ἐν Εὐβοίᾳ τριήρεις ἀπέστειλεν Επικλέα	τὸν	Σπαρτιάτην, προστάξας ἄγειν τὴν ταχίστην.
[13, 71]	ἐν Εφέσῳ τὸν Λύσανδρον ἐξαρτύειν	τὸν	στόλον, ἀνήχθη μετὰ πασῶν τῶν
[13, 37]	εὖ λέγειν τὸν Αλκιβιάδην, πάλιν	τὸν	στόλον ἀπέστειλεν εἰς Φοινίκην. Τότε
[13, 39]	καὶ γυμνάσαντες τοὺς ἐρέτας, ἐξέταξαν	τὸν	στόλον εἰς ναυμαχίαν, ὄντα νεῶν
[13, 38]	κατέστησαν Θράσυλλον καὶ Θρασύβουλον, οἳ	τὸν	στόλον εἰς Σάμον ἀθροίσαντες ἐγύμναζον
[13, 38]	ὅτι πεισθεὶς Αλκιβιάδῃ πάλιν ἀπέστειλε	τὸν	στόλον εἰς Φοινίκην, τὰς μὲν
[13, 47]	γὰρ ἐν ὅσῳ τὰ κατὰ	τὸν	στόλον ἕτοιμα ἐγίνετο, πεζῇ μετὰ
[13, 76]	συμμάχων ἤθροιζε, σπεύδων ἐφάμιλλον κατασκευάσαι	τὸν	στόλον ταῖς τῶν πολεμίων ναυσίν.
[13, 106]	παραλαβὼν αἰχμαλώτους, καὶ ζωγρήσας Φιλοκλέα	τὸν	στρατηγόν, ἀπαγαγὼν εἰς Λάμψακον ἀπέσφαξεν.
[13, 44]	τό τε θέρος ἐκεῖνο καὶ	τὸν	συνάπτοντα χειμῶνα πολλοὺς μὲν ἐξ
[13, 100]	ἐφ' ἱκανὸν τοὺς ἡττημένους πάντα	τὸν	σύνεγγυς τόπον τῆς θαλάττης ἐπλήρωσαν
[13, 1]	ὀκτώ· (Ἐν ταύτῃ δὲ προσαναπληροῦντες	τὸν	συνεχῆ χρόνον, ἀρξόμεθα μὲν ἀπὸ
[13, 75]	τῆς Γελῴας ἧκε νυκτὸς ἐπὶ	τὸν	συντεταγμένον τόπον. (Οὐ δυνηθέντων δὲ
[13, 1]	δευτέρου πολέμου Καρχηδονίοις πρὸς Διονύσιον	τὸν	Συρακοσίων τύραννον. ~Ἐπ' ἄρχοντος γὰρ
[13, 90]	ἄλλην ὠφέλειαν ἐλαφυροπώλησεν. (Τοῦτον δὲ	τὸν	ταῦρον ὁ Τίμαιος ἐν ταῖς
[13, 90]	διαμεινάντων παρὰ τοῖς Καρχηδονίοις ἀποκατέστησε	τὸν	ταῦρον, ὃς καὶ τῶνδε τῶν
[13, 75]	ἣν μετὰ πολλοῦ πλήθους ἐπιφανέντες	τόν	τε Ερμοκράτην καὶ τῶν συμπραττόντων
[13, 81]	πολέμου βάρος. Ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς	τόν	τε σῖτον καὶ τοὺς ἄλλους
[13, 13]	τοῖς στόλοις, ὡς διεδόθη λόγος	τόν	τε στρατηγὸν ἀνῃρῆσθαι καί τινας
[13, 46]	ἐδίδαξεν, ὡς τοῦτο ἔπραξε πυνθανόμενος	τόν	τε τῶν Αράβων βασιλέα καὶ
[13, 84]	ὁμοίους. ~Οὐ μόνον δὲ περὶ	τὸν	Τελλίαν συνέβαινεν εἶναι τοῦ πλούτου
[13, 83]	πίθους γίνεσθαι. (Γεγονέναι δέ φασι	τὸν	Τελλίαν τὸ μὲν εἶδος εὐτελῆ
[13, 90]	οἱ Καρχηδόνιοι ἀνῄρουν. (Λέγεται δὲ	τὸν	Τελλίαν τὸν πρωτεύοντα τῶν πολιτῶν
[13, 46]	κραυγὴ σύμμικτος ἐγίνετο παρ' ὅλον	τὸν	τῆς ναυμαχίας τόπον. Ἐπὶ πολὺν
[13, 47]	καὶ πρότερον ἀεὶ κατ' ἐκεῖνον	τὸν	τόπον εἶναι ῥοῦν καὶ πυκνὰς
[13, 62]	εἰς τρισχιλίους ὄντας παρήγαγεν ἐπὶ	τὸν	τόπον, ἐν ᾧ πρότερον Αμίλκας
[13, 64]	τῆς σιτοδείας κακῶς ἀπήλλαττον, ὑπόσπονδοι	τὸν	τόπον ἐξέλιπον. Λακεδαιμόνιοι μὲν οὖν
[13, 11]	δὲ Συρακοσίων πανταχόθεν συνδραμόντων ἐπὶ	τὸν	τόπον, ἔτι δὲ Ερμοκράτους μετὰ
[13, 109]	διὰ τῆς πόλεως ὥρμησεν ἐπὶ	τὸν	τόπον, οὗ τὰ μηχανήματα τῶν
[13, 111]	Πάντων δὲ λεγόντων ἀνεπιτήδειον εἶναι	τὸν	τόπον περὶ τῶν ὅλων διακρίνεσθαι
[13, 63]	δὲ καὶ ἄλλους ὑποδεχόμενος εἰς	τὸν	τόπον συνήγαγε δύναμιν ἐπιλέκτων ἀνδρῶν
[13, 108]	Τοῦτον μὲν οἱ Γελῷοι κατὰ	τὸν	τοῦ θεοῦ χρησμὸν ἀνέθηκαν, οἱ
[13, 45]	δ' ἑτέρου Θράσυλλος. (Τοῦτον δὲ	τὸν	τρόπον αὐτῶν ἐξηρτυμένων, οἱ μὲν
[13, 58]	μὲν τὴν φωνήν, θηριώδη δὲ	τὸν	τρόπον ἔχοντας, τὰ μὲν ζῶντα
[13, 112]	οὕτω διέθεσαν κακῶς, ὥστε καὶ	τὸν	τύραννον βαρέως ἐνέχειν τὴν ὀργήν,
[13, 112]	δύναιντο κατὰ τὴν ὁδὸν ἀνελεῖν	τὸν	τύραννον· ὡς δὲ ἑώρων οὐκ
[13, 25]	φιλίας ποιήσεσθε; Μὴ γὰρ οἴεσθε	τὸν	τῶν Αθηναίων δῆμον τελέως ἐξησθενηκέναι
[13, 38]	εἰς Ελλήσποντον διὰ τὸ πυνθάνεσθαι	τὸν	τῶν Αθηναίων στόλον ἐν Σάμῳ
[13, 46]	τε τῶν Αράβων βασιλέα καὶ	τὸν	τῶν Αἰγυπτίων ἐπιβουλεύειν τοῖς περὶ
[13, 92]	ἐπιβολὴν δημηγορήσας οὐ μετρίως ἐξῆρε	τὸν	τῶν ἐκκλησιαζόντων θυμόν· ὁ γὰρ
[13, 98]	εἰμι τελευτᾶν. Εἰδὼς οὖν μετὰ	τὸν	τῶν ἡγεμόνων θάνατον ἐν θορύβῳ
[13, 63]	στρατείας φιλίαν ἔχων πρὸς Φαρνάβαζον	τὸν	τῶν Περσῶν σατράπην ἔλαβε παρ'
[13, 70]	μὲν δαρεικοὺς παραχρῆμα ἔλαβεν εἰς	τὸν	τῶν στρατιωτῶν μισθόν, καὶ εἰς
[13, 84]	(Φασὶ δὲ τὸν Αντισθένην, ἐπειδὴ	τὸν	υἱὸν ἑώρα πολεμοῦντά τινα τῶν
[13, 84]	δὲ παρὰ τοῦ γείτονος προσαγοράσαι	τὸν	ὑπάρχοντα πωλήσειν. (Διὰ δὲ τὸ
[13, 27]	διατετέλεκεν; (Ἄτοπον οὖν Νικίαν κολάζεσθαι	τὸν	ὑπὲρ ἡμῶν Αθήνησι πεπολιτευμένον, καὶ
[13, 81]	τοὺς παρορμήσοντας τὰ πλήθη πρὸς	τὸν	ὑπὲρ τῆς κοινῆς ἐλευθερίας κίνδυνον.
[13, 17]	ποῖον ζητοῦσι καλλίω θάνατον ἢ	τὸν	ὑπὲρ τῆς πατρίδος, ἣν ἔχοντες
[13, 98]	λόγοις, τὸ τελευταῖον εἶπεν· εἰς	τὸν	ὑπὲρ τῆς πατρίδος κίνδυνον οὕτως
[13, 20]	πατὴρ ἐξέπεμψα μὲν αὐτοὺς εἰς	τὸν	ὑπὲρ τῆς πατρίδος κίνδυνον, ὑπεδεξάμην
[13, 85]	ὀκτακοσίους ὄντες. Οὗτοι δὲ κατέσχον	τὸν	ὑπὲρ τῆς πόλεως λόφον, τὸν
[13, 99]	διὰ τὸ τοὺς κρατίστους εἰς	τὸν	ὑπὲρ τῶν ὅλων ἀγῶνα συνηθροῖσθαι·
[13, 22]	ἀντιποιουμένης τῆς πόλεως, μὴ καταρρίψωμεν	τὸν	ὑπὲρ τῶν προγόνων ἔπαινον, μηδ'
[13, 7]	Αθηναῖοι τῷ μέρει τῆς δυνάμεως	τὸν	ὑπερκείμενον τοῦ λιμένος τόπον κατελάβοντο,
[13, 1]	τῶν Τρωικῶν πράξεις ἕως εἰς	τὸν	ὑπὸ τῶν Αθηναίων ψηφισθέντα πόλεμον
[13, 21]	πράξητε. Τί γὰρ σεμνὸν φονεῦσαι	τὸν	ὑποπεπτωκότα; Τί δ' ἔνδοξον τιμωρίᾳ
[13, 24]	τῶν ἐναντίων. (Ὁ δὲ περαιτέρω	τὸν	ὑποπεσόντα καὶ πρὸς τὴν τοῦ
[13, 35]	ἐτίμησαν καὶ νεὼν ᾠκοδόμησαν δημοσίᾳ	τὸν	ὕστερον ὑπὸ Διονυσίου κατὰ τὴν
[13, 90]	εἰς Καρχηδόνα, ἐν οἷς καὶ	τὸν	Φαλάριδος συνέβη κομισθῆναι ταῦρον, τὴν
[13, 68]	μόγις ἐνόμιζον εὑρηκέναι δυνατὸν ἄνδρα	τὸν	φανερῶς καὶ θρασέως ἀντιτάξασθαι τῷ
[13, 51]	ἐπεδίωξαν τοὺς πολεμίους, πυνθανόμενοι δὲ	τὸν	Φαρνάβαζον μετὰ πολλῆς ἵππου κατὰ
[13, 41]	προακηκοότες ἦσαν, ὅτι πεπεικὼς εἴη	τὸν	Φαρνάβαζον μηκέτι ταῖς τριακοσίαις ναυσὶ
[13, 106]	πασῶν τῶν νεῶν ἀναχθεὶς καὶ	τὸν	Φιλοκλέα τρεψάμενος πρὸς τὰς ἄλλας
[13, 109]	ἀριστερᾷ τὴν πόλιν ἔχοντας ἐπὶ	τὸν	χάρακα τῶν ἐναντίων πορεύεσθαι· τὸ
[13, 84]	τἀνδρὸς μεγαλοπρεπείᾳ. Κατ' ἐκεῖνον γὰρ	τὸν	χρόνον Ακραγαντῖνοι μὲν ἦσαν πλείους
[13, 82]	δὲ καὶ λίμνη κατ' ἐκεῖνον	τὸν	χρόνον ἐκτὸς τῆς πόλεως χειροποίητος,
[13, 48]	εἰσεπράξατο. ~Συνέβη δὲ περὶ τοῦτον	τὸν	χρόνον ἐν τῇ Κορκύρᾳ γενέσθαι
[13, 83]	Ακραγαντίνων σχεδὸν πλουσιώτατος κατ' ἐκεῖνον	τὸν	χρόνον Τελλίας, ὃς κατὰ τὴν
[13, 85]	πεντακοσίων· οὗτος γὰρ κατ' ἐκεῖνον	τὸν	χρόνον, ὡς Τίμαιός φησιν, ἐν
[13, 110]	δ' ἐν ταῖς ναυσὶν ἀνειργόντων	τοξεύμασι	τοὺς διώκοντας, οἱ λοιποὶ μετ'
[13, 16]	τῶν νεῶν ἀποκολυμβῶντες τοῖς τε	τόξοις	κατετιτρώσκοντο καὶ τοῖς δόρασι τυπτόμενοι
[13, 54]	τείχεσι· χωρὶς δὲ τούτων τοῖς	τοξόταις	καὶ σφενδονήταις πολλοῖς χρώμενος ἀνέστελλε
[13, 51]	μετὰ τῶν ἐπιβατῶν καὶ τῶν	τοξοτῶν	τὸ μὲν πρῶτον εὐρώστως ὑπέστη
[13, 80]	ἐν τοῖς περὶ τὸν Ερυκα	τόποις.	Γενομένης δὲ ναυμαχίας ἐπὶ πολὺν
[13, 22]	(Τί λέγω τὰ μακρὰν καὶ	τόποις	καὶ χρόνοις ἀφεστηκότα; Κατὰ γὰρ
[13, 39]	οὐ μετρίως ἐμποδίζειν ἐν στενοῖς	τόποις.	οὐ μὴν ἀλλ' οἱ τῶν
[13, 64]	πεμφθεὶς τὰς ἐν τούτοις τοῖς	τόποις	πόλεις προσηγάγετο. (Αλκιβιάδης δὲ τὸν
[13, 39]	στενὰ καὶ περὶ τῆς στάσεως	τοπομαχοῦντες·	μεταξὺ γὰρ Αβύδου καὶ Σηστοῦ
[13, 66]	δὲ τῶν δυνάμεων εἰς ἕνα	τόπον	ἀπετείχισαν τὴν πόλιν ἀπὸ θαλάττης
[13, 29]	πλήρη τὸν βίον ἔχοντες οὐδένα	τόπον	αὐτοῖς βάσιμον εἰς ἔλεον καὶ
[13, 98]	τὸ τὰς νήσους πολὺν ἐπέχειν	τόπον,	διείλατο τὴν δύναμιν, καὶ δύο
[13, 47]	πρότερον ἀεὶ κατ' ἐκεῖνον τὸν	τόπον	εἶναι ῥοῦν καὶ πυκνὰς ποιεῖσθαι
[13, 62]	τρισχιλίους ὄντας παρήγαγεν ἐπὶ τὸν	τόπον,	ἐν ᾧ πρότερον Αμίλκας ὁ
[13, 64]	σιτοδείας κακῶς ἀπήλλαττον, ὑπόσπονδοι τὸν	τόπον	ἐξέλιπον. Λακεδαιμόνιοι μὲν οὖν ἐγκρατεῖς
[13, 46]	παρ' ὅλον τὸν τῆς ναυμαχίας	τόπον.	Ἐπὶ πολὺν οὖν χρόνον ἰσόρροπος
[13, 11]	Συρακοσίων πανταχόθεν συνδραμόντων ἐπὶ τὸν	τόπον,	ἔτι δὲ Ερμοκράτους μετὰ τῶν
[13, 85]	τὰ τείχη, καὶ καθ' ἕνα	τόπον	θεωροῦντες εὐέφοδον οὖσαν τὴν πόλιν,
[13, 10]	Συρακοσίων τὸν περὶ τὴν πρῴραν	τόπον	ἰσχυρὸν ἔχουσαι καὶ ταπεινόν, κατὰ
[13, 13]	κατεχόμενον. (Κατακλεισθεὶς δ' εἰς στενὸν	τόπον	καὶ βιασθεὶς εἰς τὴν γῆν
[13, 6]	κατέστησαν καὶ πάντα τὸν περικείμενον	τόπον	καταλαβόμενοι παρεμβολὴν ἐποιήσαντο. (Οἱ δὲ
[13, 7]	δυνάμεως τὸν ὑπερκείμενον τοῦ λιμένος	τόπον	κατελάβοντο, καὶ τὴν καλουμένην Πολίχνην
[13, 51]	δὲ τῶν δυνάμεων εἰς ἕνα	τόπον,	ὁ μὲν Μίνδαρος οὐ κατεπλάγη
[13, 60]	μετρίως ἠλαττοῦντο· εἰς ἕνα γὰρ	τόπον	ὀκτὼ μυριάδων συνδραμουσῶν ἀτάκτως συνέβαινε
[13, 16]	τεταραγμένην τὴν μάχην, καὶ πάντα	τόπον	ὄντα πλήρη θορύβου, καὶ πολλάκις
[13, 75]	ἧκε νυκτὸς ἐπὶ τὸν συντεταγμένον	τόπον.	(Οὐ δυνηθέντων δὲ ἁπάντων ἀκολουθῆσαι
[13, 98]	δὲ νεῶν συνηθροισμένων εἰς ἕνα	τόπον	οὐ πολλαῖς ἐλάττω τῶν τριακοσίων·
[13, 109]	τῆς πόλεως ὥρμησεν ἐπὶ τὸν	τόπον,	οὗ τὰ μηχανήματα τῶν Καρχηδονίων
[13, 8]	καταλιπόντες τὸν πρὸς ταῖς Επιπολαῖς	τόπον	πᾶσαν τὴν δύναμιν εἰς τὴν
[13, 111]	δὲ λεγόντων ἀνεπιτήδειον εἶναι τὸν	τόπον	περὶ τῶν ὅλων διακρίνεσθαι τοῖς
[13, 49]	πᾶς ὁ στόλος εἰς ἕνα	τόπον,	σπευδόντων τῶν στρατηγῶν περὶ τῶν
[13, 63]	καὶ ἄλλους ὑποδεχόμενος εἰς τὸν	τόπον	συνήγαγε δύναμιν ἐπιλέκτων ἀνδρῶν ἑξακισχιλίων.
[13, 6]	τὸν πρὸς τῷ μεγάλῳ λιμένι	τόπον	Συρακοσίων ἀκινδύνως καταλαβέσθαι, πέμπουσιν ἄνδρα
[13, 22]	προσηνέχθη. (Τοιγαροῦν διαδοθείσης εἰς πάντα	τόπον	τῆς ἡμερότητος ἅπαντες οἱ κατὰ
[13, 100]	τοὺς ἡττημένους πάντα τὸν σύνεγγυς	τόπον	τῆς θαλάττης ἐπλήρωσαν νεκρῶν καὶ
[13, 110]	τινὸς ἐπεξιόντες ἐπεβοήθουν κατὰ βραχὺν	τόπον	τοῖς Ιταλιώταις, εὐλαβούμενοι λιπεῖν τὴν
[13, 99]	μὲν τριήρους ἐπὶ πολὺν ἀνέρρηξε	τόπον,	τοῦ δὲ στόματος ἐναρμοσθέντος εἰς
[13, 56]	μηχαναῖς. (Ἀνακαθάρας δὲ τὸν πεσόντα	τόπον	τοῦ τείχους, καὶ τοῖς κρατίστοις
[13, 78]	ἔχων ἐναυμάχει, πληρώσας τὸν μεταξὺ	τόπον	τῶν διαφραγμάτων· οἱ δ' ἐπὶ
[13, 12]	καὶ διὰ τὸ τὸν περικείμενον	τόπον	ὑπάρχειν ἑλώδη λοιμικῆς καταστάσεως εἰς
[13, 57]	δὲ κατεσκάφησαν, πᾶς δ' ἦν	τόπος	αἵματος καὶ νεκρῶν πλήρης. Ἑξακισχίλια
[13, 14]	πᾶς ὁ τῆς πόλεως ὑπερκείμενος	τόπος	ἔγεμε σωμάτων· γυναῖκές τε γὰρ
[13, 46]	τὸ συνεχές, καὶ ταχὺ ὁ	τόπος	ἦν βελῶν πλήρης· οἱ δ'
[13, 47]	Αὐλίδος· ἐνταῦθα γὰρ ὁ μεταξὺ	τόπος	ἦν στενώτατος. Συνέβαινε μὲν οὖν
[13, 27]	θυμῷ τὴν ἐλπίδα. (Ποῖος γὰρ	τόπος	τοῖς ξένοις βάσιμος εἰς παιδείαν
[13, 39]	ἔσπευδον ἀμφότεροι φιλοτιμούμενοι περὶ τοῦ	τόπου,	ὅπως μὴ τὸν ῥοῦν ἔχωσιν
[13, 109]	στρατιάν, ἀλλ' ἐκ τοῦ αὐτοῦ	τόπου	τὴν ὁρμὴν ποιούμενος κατὰ γῆν
[13, 75]	φίλων τινὰς εὑρὼν προκατειλημμένους τοὺς	τόπους,	ἀνελάμβανε τοὺς ἀφυστεροῦντας· (οἱ δὲ
[13, 54]	Σελινουντίων τινὲς ἱππέων περὶ τοὺς	τόπους	διατρίβοντες, καὶ τὸ μέγεθος τοῦ
[13, 59]	μηχανὰς τὸ τεῖχος κατὰ πλείονας	τόπους	ἐσάλευε, καὶ πολλῷ πλήθει διαγωνιζόμενος
[13, 11]	τῶν τόπων ἄλλοι κατ' ἄλλους	τόπους	ἐσκεδάσθησαν. (Οἱ δὲ Συρακόσιοι μετὰ
[13, 108]	τείχη θεωροῦντες πίπτοντα κατὰ πλείονας	τόπους,	οὐ κατεπλάγησαν τὸν περιεστῶτα κίνδυνον.
[13, 104]	ἐπὶ τὴν Αττικὴν καὶ πολλοὺς	τόπους	πλεύσας μέγα μὲν οὐδὲν οὐδ'
[13, 18]	τὰς ὁδοὺς καὶ τοὺς ἐπικαιροτάτους	τόπους	προκαταληψομένους. (Ποιησάντων δὲ τῶν ἱππέων
[13, 64]	δὲ τὴν δύναμιν κατὰ δύο	τόπους	προσβολὰς ἐποιήσατο. Τῶν δ' ἔνδον
[13, 10]	τιτρώσκειν τοὺς ὑπερέχοντας τῆς θαλάττης	τόπους,	ὥστε τοὺς πολεμίους μὴ μεγάλοις
[13, 10]	ὑπεροχήν, τῆς ναυμαχίας ἐν στενῷ	τόπῳ	γινομένης· οἱ δὲ Συρακόσιοι συμπλεκόμενοι
[13, 13]	δὲ ναῦς ἐν τούτῳ τῷ	τόπῳ	διεφθάρησαν. (Τῆς δὲ ναυμαχίας ἤδη
[13, 75]	πόλεως. Διαπυθόμενος δ' ἐν ᾧ	τόπῳ	παρετάχθησαν οἱ Συρακόσιοι, τὰ τῶν
[13, 88]	τὸν πόλεμον ἐν ἄλλῳ συστήσασθαι	τόπῳ·	τὴν γὰρ τροφὴν ἐκλιπεῖν. Διόπερ
[13, 11]	οὔσης διὰ τὴν ἀπειρίαν τῶν	τόπων	ἄλλοι κατ' ἄλλους τόπους ἐσκεδάσθησαν.
[13, 79]	ἔπιπτον, ὡς ἂν ἐξ ὑπερδεξίων	τόπων	βαλλόντων λίθους ὑπερμεγέθεις τῶν Αθηναίων.
[13, 36]	Φαρνάβαζος ὁ τῶν ἐπὶ θαλάττης	τόπων	ἔχων τὴν στρατηγίαν ἐχορήγει χρήματα
[13, 52]	ἀγωνιᾶτε. (Καταλείπεταί μοι διδάξαι, πῶς	τοσαῦτα	καὶ τηλικαῦτα πλεονεκτοῦντες ἐν τῷ
[13, 88]	τῶν βαρβάρων ἐλπίδες ἀνέκυψαν καὶ	τοσαῦται	μυριάδες εἰς μίαν ἠθροίσθησαν πόλιν,
[13, 87]	τὴν τῶν πολεμίων δύναμιν ἀφεικέναι	τοσαύτας	μυριάδας· (θορύβου δὲ καὶ πολλῆς
[13, 55]	εἰρήνης αἰσχύνην παρ' οὐδὲν ἡγούμεναι.	(Τοσαύτη	κατάπληξις καθειστήκει, ὥστε τὸ μέγεθος
[13, 52]	ὅλως ἀτυχίας λαβεῖν πεῖραν· οὐ	τοσαύτην	γὰρ ἡ τῶν πολεμίων ἀπώλεια
[13, 69]	τῶν καθ' ἑαυτὸν ἀπολογησάμενος εἰς	τοσαύτην	εὔνοιαν τοὺς ὄχλους ἤγαγεν, ὥστε
[13, 84]	τῆς κατὰ τὴν πόλιν εὐπορίας	τοσαύτην	συνέβαινε τρυφὴν εἶναι παρὰ τοῖς
[13, 90]	οἰκίας συλήσας καὶ φιλοτίμως ἐρευνήσας,	τοσαύτην	ὠφέλειαν συνήθροισεν ὅσην εἰκός ἐστιν
[13, 109]	δὲ καταφράκτους πεντήκοντα. Μετὰ δὲ	τοσαύτης	δυνάμεως ἐξορμήσας ἐπὶ τὴν βοήθειαν
[13, 35]	νομοθέτας, ὧν ἦν ἐπιφανέστατος Διοκλῆς.	Τοσοῦτο	γὰρ τῶν ἄλλων διήνεγκε συνέσει
[13, 57]	τὴν ἐν αὐτοῖς καθιερωμένην πολυτέλειαν.	(Τοσοῦτο	γὰρ ὠμότητι διέφερον οἱ βάρβαροι
[13, 28]	τῶν ἀναγκαιοτάτων σωμάτων ἐστερήθησαν, καὶ	τοσοῦτο	μισεῖν τοὺς Αθηναίους ὀφείλουσιν, ὅσον
[13, 88]	δ' ἄλλων πλοίων ἁπάντων κυριεύσας,	τοσοῦτον	εἰς τοὐναντίον τὰς ἑκατέρων ἐλπίδας
[13, 31]	μεταφέρειν τὴν τιμωρίαν. (Καὶ ἐπὶ	τοσοῦτόν	τινες ἐξεστήκασι τῶν λογισμῶν, ὥστ'
[13, 91]	περὶ τὸν Ακράγαντα συμφορᾶς διαγγελθείσης,	τοσοῦτος	τὴν νῆσον κατέσχε φόβος, ὥστε
[13, 89]	τῆς νυκτὸς παρήγγειλαν ἀναζευγνύειν ἅπαντας.	~Τοσούτου	δὲ πλήθους ἀνδρῶν γυναικῶν παίδων
[13, 23]	παρὰ τοὺς τῶν Ελλήνων ἐθισμοὺς	τοσούτους	ἄνδρας φονεύσαντας ἐν ταῖς τοῦ
[13, 52]	πολλοὺς συνέθηκε συμμάχους, Αθηναίων δὲ	τοσούτους	ἀφείλατο ὅσους τοῖς πολεμίοις ἔδωκε·
[13, 32]	τοὺς κοινοὺς ἐχθροὺς δυνάμενοι ταπεινῶσαι,	τοσούτους	στρατιώτας ἀποδόντες πάλιν ἰσχυροὺς κατασκευάσετε.
[13, 11]	μυρίους μὲν ὁπλίτας, ἄλλους δὲ	τοσούτους	ψιλούς, νυκτὸς ἐπέθετο τοῖς Συρακοσίοις.
[13, 20]	ἐπιζητῶν· (ὅσῳ γὰρ εὐγενέστερον ἐτελεύτησαν,	τοσούτῳ	ποθεινοτέραν τὴν ὑπὲρ αὐτῶν μνήμην
[13, 100]	ἑπτὰ πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα· (διόπερ	τοσούτων	νεῶν καὶ τῶν ἐν αὐταῖς
[13, 97]	περὶ θάτερα μέρη· αἳ νῆσοι	τότ'	ἦσαν οἰκούμεναι καὶ πολισμάτιον Αἰολικὸν
[13, 82]	νεὼς ἐμφαίνει τὴν μεγαλοπρέπειαν τῶν	τότε	ἀνθρώπων· τῶν μὲν οὖν ἄλλων
[13, 43]	κατέστησαν τὸν Αννίβαν, κατὰ νόμους	τότε	βασιλεύοντα. Οὗτος δὲ ἦν υἱωνὸς
[13, 61]	ἀπεστάλκεισαν τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐπὶ συμμαχίαν,	τότε	δ' ἀνέστρεψαν ἀπὸ τῆς στρατείας.
[13, 7]	πλείονας μὲν τριήρεις παρεσκευάζοντο πέμπειν,	τότε	δὲ μετὰ Γυλίππου Πύθην μετὰ
[13, 53]	λόγου κατὰ τοὺς ἰδίους χρόνους·	τότε	δὲ οἱ Αθηναῖοι τοῖς τε
[13, 86]	μὲν ἔσπευδον ἐκπέμψαι τὴν βοήθειαν,	τότε	δὲ παραγενομένων τῶν ἐξ Ιταλίας
[13, 47]	πυκνὰς ποιεῖσθαι τροπὰς τὴν θάλατταν,	τότε	δὲ πολὺ μᾶλλον ἦν ἐπιτείνοντα
[13, 99]	τοὺς ἐν αὐτῇ πάντας ἀπέσφαξαν.	(Τότε	δή φασι τὸν Καλλικρατίδαν λαμπρῶς
[13, 53]	ταύτης καὶ Κλεοφῶν, μέγιστος ὢν	τότε	δημαγωγός. Ὃς παρελθὼν καὶ πολλὰ
[13, 92]	δοκεῖν κακῶς προΐστασθαι τοῦ πολέμου,	τότε	διὰ τῶν λόγων παροξυνθεὶς παραυτίκα
[13, 95]	χρησάμενον τὴν τυραννίδα περιπεποιῆσθαι. Καὶ	τότε	Διονύσιος τῇ παραπλησίᾳ μηχανῇ τὸ
[13, 90]	γεγενημένην, πλουσιωτάτην δὲ σχεδὸν τῶν	τότε	Ελληνίδων πόλεων γεγενημένην, καὶ ταῦτα
[13, 42]	γὰρ ὁ τῆς πολιτείας ἀφηγούμενος	τότε	Θηραμένης, ἀνὴρ εἰ καί τις
[13, 47]	τοιοῦτον τὸ τέλος λαβούσης Αθηναῖοι	τότε	μὲν εἰς Σηστὸν ἀπέπλευσαν ἤδη
[13, 94]	διὰ πάσης τῆς δυνάμεως ῥυέντος,	τότε	μὲν εἷς ἕκαστος ἀγωνιῶν εἰς
[13, 105]	(Εὑρόντες δὲ τὴν πόλιν ἡλωκυῖαν,	τότε	μὲν ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς καθώρμισαν
[13, 110]	ὡς κατέλαβε τὸ στρατόπεδον ἠλαττωμένον,	τότε	μὲν ἐντὸς τῶν τειχῶν ἀνεχώρησεν.
[13, 77]	Μηθύμνης· (εὑρὼν δὲ αὐτὴν ἡλωκυῖαν	τότε	μὲν ηὐλίσθη πρός τινι νήσῳ
[13, 73]	εἰς τὴν πόλιν, ~Αγις δὲ	τότε	μὲν οὐ κρίνας πολιορκεῖν ἐν
[13, 2]	ἐκτὸς τῶν ἐν τοῖς πληρώμασι.	(Τότε	μὲν οὖν οἱ στρατηγοὶ μετὰ
[13, 37]	τὸν στόλον ἀπέστειλεν εἰς Φοινίκην.	Τότε	μὲν οὖν τηλικαύτην τῶν Λακεδαιμονίων
[13, 19]	προσηλώσαντες, ἀνέστρεψαν εἰς τὴν πόλιν.	(Τότε	μὲν οὖν τοῖς θεοῖς ἔθυσαν
[13, 102]	ἑστακότας. (Οὕτως δ' ὁ δῆμος	τότε	παρεφρόνησε, καὶ παροξυνθεὶς ἀδίκως ὑπὸ
[13, 93]	τὴν πόλιν τῶν Γελῴων, ἣν	τότε	παρεφύλαττε Δέξιππος ὁ Λακεδαιμόνιος, κατασταθεὶς
[13, 98]	ὃς ἰδιώτης ὢν μὲν συνεστράτευε	τότε,	πρότερον δὲ πολλάκις ἦν ἀφηγημένος
[13, 72]	δὲ μῆκος ἐπὶ σταδίους ὀκτώ,	τότε	πρῶτον κατεπλάγησαν, θεωροῦντες τὰ δύο
[13, 75]	τύραννον. (Ὁ μὲν οὖν Ερμοκράτης	τότε	τὸν καιρὸν οὐχ ὁρῶν εὔθετον
[13, 72]	πόλιν ἐν ταῖς δυνατωτάταις οὖσαν	τότε	τῶν ἐπὶ Θρᾴκης. Οἱ μὲν
[13, 95]	Λεοντίνους. Αὕτη δ' ἡ πόλις	τότε	φρούριον ἦν τῶν Συρακοσίων, πλῆρες
[13, 9]	Αττικήν, Αγιδός ἡγουμένου καὶ Αλκιβιάδου	τοῦ	Αθηναίου. Καταλαβόμενοι δὲ χωρίον ὀχυρὸν
[13, 90]	γε κατὰ προαίρεσιν οὐ τυγχάνοντας	τοῦ	ἀκριβοῦς προσηκόντως κατηγορίας τυγχάνειν, ὅταν
[13, 4]	περὶ συμμαχίας διελέγοντο. (Δημηγοροῦντος δὲ	τοῦ	Αλκιβιάδου τῶν στρατιωτῶν τινες διελόντες
[13, 109]	διασπᾶν τὴν στρατιάν, ἀλλ' ἐκ	τοῦ	αὐτοῦ τόπου τὴν ὁρμὴν ποιούμενος
[13, 22]	Ασίαν ἀλλήλους φθάνοντες εἰς τὴν	τοῦ	βασιλέως συμμαχίαν παρεγίνοντο. (Τί λέγω
[13, 104]	καὶ πρὸς Κῦρον τὸν Δαρείου	τοῦ	βασιλέως υἱόν, καὶ χρήματα πολλὰ
[13, 70]	(Ἀκούσας δὲ Κῦρον τὸν Δαρείου	τοῦ	βασιλέως υἱὸν ὑπὸ τοῦ πατρὸς
[13, 23]	τοσούτους ἄνδρας φονεύσαντας ἐν ταῖς	τοῦ	βίου μεταβολαῖς ἐπιβοᾶσθαι τὰ κοινὰ
[13, 27]	τυχεῖν ἐλέου. (Διόπερ ἔγωγε τὴν	τοῦ	βίου μεταβολὴν θεωρῶν ἐλεῶ τὴν
[13, 58]	τῶν πεντακισχιλίων· ~θεωροῦντες δὲ τὴν	τοῦ	βίου μεταβολὴν οἱ τοῖς Καρχηδονίοις
[13, 16]	τῶν ἀπὸ τῆς γῆς συμφιλοτιμουμένων.	(Τοῦ	γὰρ αἰγιαλοῦ παντὸς τὸ μὲν
[13, 38]	προλαμβάνωμεν τῇ γραφῇ τοὺς καιρούς.	~Τοῦ	γὰρ ἐνιαυσιαίου χρόνου διεληλυθότος Αθήνησι
[13, 30]	τιμωρίαν· οὐδὲ τοῦτο παραλελοίπασι. πρὸ	τοῦ	γὰρ ἐπιβῆναι τῆς Σικελίας γνώμην
[13, 84]	μείζονος, οὐ δυνάμενον δὲ παρὰ	τοῦ	γείτονος προσαγοράσαι τὸν ὑπάρχοντα πωλήσειν.
[13, 89]	ἡλικίαις ἤδη προβεβηκότες ὑπὸ τῆς	τοῦ	γήρως ἀσθενείας κατελείποντο· πολλοὶ δὲ
[13, 106]	(Παραπλησίως δὲ καὶ τὸν πατέρα	τοῦ	Γυλίππου Κλέαρχον συνέβη φυγεῖν ἐν
[13, 62]	πάντας ἐφόνευον τοὺς καταλαμβανομένους ἀσυμπαθῶς.	Τοῦ	δ' Αννίβα ζωγρεῖν παραγγείλαντος ὁ
[13, 45]	μὲν δεξιοῦ μέρους Θρασύβουλος ἡγεῖτο,	τοῦ	δ' ἑτέρου Θράσυλλος. (Τοῦτον δὲ
[13, 68]	ἐπιτρέψαι τῷ δήμῳ περὶ αὐτῶν.	~Τοῦ	δ' ἔτους διελθόντος Αθηναῖοι μὲν
[13, 104]	μικρῷ πρόσθεν τούτων τῶν χρόνων.	~Τοῦ	δ' ἔτους τούτου διελθόντος Αθήνησι
[13, 103]	τοῖς πεισθεῖσι μετεμέλησεν, οἱονεὶ νεμεσήσαντος	τοῦ	δαιμονίου· οἱ μὲν γὰρ ἐξαπατηθέντες
[13, 99]	συνέβη τοὺς Πελοποννησίους δείσαντας ἐγκλῖναι.	(Τοῦ	δὲ δεξιοῦ μέρους τῶν Πελοποννησίων
[13, 9]	πόλεμος οὗτος διέμεινεν ἔτη δώδεκα.	~Τοῦ	δὲ ἔτους τούτου διελθόντος Κλεόκριτος
[13, 50]	καὶ τοῦ μὲν ἦρχεν Αλκιβιάδης,	τοῦ	δὲ Θηραμένης, τοῦ δὲ τρίτου
[13, 77]	αἱρήσειν τὰς ἐσχάτας τῶν πολεμίων.	(Τοῦ	δὲ Κόνωνος ὑποχωροῦντος οἱ τὰς
[13, 60]	εὐθὺ τοὺς πρώτους ὑποστάντας ἀνεῖλον.	(Τοῦ	δὲ πλήθους τῶν βαρβάρων συντρέχοντος
[13, 99]	τριήρους ἐπὶ πολὺν ἀνέρρηξε τόπον,	τοῦ	δὲ στόματος ἐναρμοσθέντος εἰς τὴν
[13, 50]	ἦρχεν Αλκιβιάδης, τοῦ δὲ Θηραμένης,	τοῦ	δὲ τρίτου Θρασύβουλος. Αλκιβιάδης μὲν
[13, 107]	θάλατταν αὐτοῖς κομίζεσθαι. Ἐπιτείνοντος δὲ	τοῦ	δεινοῦ καθ' ἡμέραν, ἡ μὲν
[13, 45]	τὸ λαιὸν κέρας ἔταξε Συρακοσίους,	τοῦ	δεξιοῦ δ' αὐτὸς εἶχε τὴν
[13, 39]	ὑπερέχοντες. (Λακεδαιμόνιοι μὲν οὖν ἐπὶ	τοῦ	δεξιοῦ κέρατος ἔταξαν τοὺς Συρακοσίους,
[13, 87]	τῆς πόλεως στρατιωτῶν ἐπιμιχθέντων καὶ	τοῦ	Δεξίππου συγκαταβάντος αὐτοῖς, ἀπὸ συνδρομῆς
[13, 1]	καταλήξομεν δ' ἐπὶ τὴν ἀρχὴν	τοῦ	δευτέρου πολέμου Καρχηδονίοις πρὸς Διονύσιον
[13, 12]	δὲ τούτοις, ἐὰν ἄνευ τῆς	τοῦ	δήμου γνώμης εἰρήνην ποιησάμενοι πρὸς
[13, 43]	καὶ τῇ γερουσίᾳ τὰς παρὰ	τοῦ	δήμου δεδομένας ἐντολὰς εἰπόντων, οὐ
[13, 19]	νίκην ἐνεγκεῖν ἀνθρωπίνως. (Θορυβοῦντος δὲ	τοῦ	δήμου καὶ τὴν δημηγορίαν οὐχ
[13, 5]	ταῖς δημηγορίαις ὡς συνωμοσίαν κατὰ	τοῦ	δήμου πεποιημένον. Συνελάβετο δ' αὐτῶν
[13, 21]	τὴν ἐξουσίαν. (Οὐκοῦν παρὰ μὲν	τοῦ	δήμου πολλαπλασίαν εἰλήφατε τιμωρίαν, παρὰ
[13, 106]	ἐπάνοδον ἀπέγνω φοβηθεὶς τὴν ὀργὴν	τοῦ	δήμου, πρὸς Εὐαγόραν δὲ τὸν
[13, 15]	μὴ καταισχῦναι, τοὺς δ' ὑπὸ	τοῦ	δήμου τετιμημένους προτρεπόμενος ἀξίους φανῆναι
[13, 101]	ἐκκλησίαν ἐν πενθίμοις, δεόμενοι δὲ	τοῦ	δήμου τιμωρήσασθαι τοὺς περιεωρακότας ἀτάφους
[13, 93]	κατεσκεύασεν. ἐπῃνεῖτο δὲ καὶ ὑπὸ	τοῦ	δήμου τῶν Γελῴων ὡς αἴτιος
[13, 20]	ἡ πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους ὑπὲρ	τοῦ	δήμου τῶν Συρακοσίων ἐξενεχθησομένη δόξα,
[13, 104]	(Οἱ δὲ χαριέστατοι τῶν τὰ	τοῦ	δήμου φρονούντων, ὄντες οὐκ ἐλάττους
[13, 2]	ταῖς οὐσίαις εὐποροῦντες τῇ προθυμίᾳ	τοῦ	δήμου χαρίζεσθαι βουλόμενοι τινὲς μὲν
[13, 112]	κωλύσαντος, καὶ τὴν μὲν οἰκίαν	τοῦ	Διονυσίου διήρπασαν γέμουσαν ἀργύρου τε
[13, 93]	πρώτην στρατεύειν τὴν Γέλαν, ἐδέοντο	τοῦ	Διονυσίου μεῖναι καὶ μὴ περιιδεῖν
[13, 112]	~Ἐφ' οἷς ἐξεκάετο τὸ κατὰ	τοῦ	Διονυσίου μῖσος· καὶ γὰρ ὑπελάμβανον
[13, 114]	ἡττημένους διαλύσασθαι. Ἀσμένως δ' ὑπακούσαντος	τοῦ	Διονυσίου τὴν εἰρήνην ἐπὶ τοῖσδε
[13, 7]	καλουμένην Πολίχνην τειχίσαντες τό τε	τοῦ	Διὸς ἱερὸν περιεβάλοντο καὶ ἐξ
[13, 82]	ἱερῶν κατασκευὴ καὶ μάλιστα ὁ	τοῦ	Διὸς νεὼς ἐμφαίνει τὴν μεγαλοπρέπειαν
[13, 13]	πάντες φυγεῖν ἠναγκάσθησαν. (Γενομένου δὲ	τοῦ	διωγμοῦ πρὸς τὸ τεναγῶδες μέρος
[13, 45]	ναῦς τοῖς Πελοποννησίοις. (Ἤδη δὲ	τοῦ	Δωριέως ὄντος περὶ τὸ Σίγειον
[13, 45]	ταῖς ὀγδοήκοντα, βοηθήσων τοῖς μετὰ	τοῦ	Δωριέως· συμπαρῆν δὲ καὶ τὸ
[13, 19]	παλινοδίαν δὲ καταναγκάσαντες ποιήσασθαι διὰ	τοῦ	Ελωρίου πεδίου, πρὸς τῷ Ασινάρῳ
[13, 15]	ἐναντίοις ἠνάγκασαν αὐτοὺς ἐπιστρέφειν ἀπὸ	τοῦ	ζεύγματος καὶ διαμάχεσθαι. (Ποιουμένων δὲ
[13, 18]	μὲν οὖν ἔφη δεῖν, λελυμένου	τοῦ	ζεύγματος, κατὰ τάχος πληροῦν τὰς
[13, 94]	ὥραν τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν ἐκ	τοῦ	θεάτρου παρῆν εἰς τὴν πόλιν.
[13, 97]	νύκτα τοιαύτην ὄψιν· ἔδοξεν Αθήνησι	τοῦ	θεάτρου πλήθοντος αὐτός τε καὶ
[13, 108]	μὲν οἱ Γελῷοι κατὰ τὸν	τοῦ	θεοῦ χρησμὸν ἀνέθηκαν, οἱ δὲ
[13, 108]	ὁ τῶν Καρχηδονίων ἀφηγούμενος ἀρχομένου	τοῦ	θέρους τὴν μὲν τῶν Ακραγαντίνων
[13, 86]	στρατόπεδον πολλὴ δεισιδαιμονία. (Τὸν γὰρ	τοῦ	Θήρωνος τάφον ὄντα καθ' ὑπερβολὴν
[13, 19]	ὡς εἶδεν ὁ δῆμος, ἔληξε	τοῦ	θορύβου, νομίζων κατηγορήσειν τῶν αἰχμαλώτων.
[13, 51]	ἄγων πεζούς. (Οἱ δὲ μετὰ	τοῦ	Θρασυβούλου καταπεπονημένοι καὶ τὰς τῆς
[13, 97]	(Τοῖς μὲν γὰρ Λακεδαιμονίοις ἡ	τοῦ	θύματος κεφαλὴ κειμένη παρὰ τὸν
[13, 50]	Θρασύβουλος. Αλκιβιάδης μὲν οὖν μετὰ	τοῦ	καθ' αὑτὸν μέρους πολὺ προέπλευσε
[13, 82]	ἃ Τίμαιος ἑωρακέναι φησὶ μέχρι	τοῦ	καθ' ἑαυτὸν βίου διαμένοντα. (Καὶ
[13, 77]	ταχέως ἐπεχείρουν ἀντιπαρατάττειν τὰς ναῦς,	τοῦ	καιροῦ δ' ἀναστροφὴν οὐ διδόντος
[13, 106]	ἀπεβίβασεν· ὁ δὲ ὀξέως τῇ	τοῦ	καιροῦ ῥοπῇ χρησάμενος μέρος κατελάβετο
[13, 45]	οἱ κυβερνῆται πρὸς αὐτὴν τὴν	τοῦ	καιροῦ ῥοπὴν ἐπέστρεφον τὰς ναῦς
[13, 99]	ἀνακρούσασθαι, Περικλῆς μὲν ἐπέβαλε τῇ	τοῦ	Καλλικρατίδα νηὶ σιδηρᾶν χεῖρα, προσαφθείσης
[13, 114]	Πελοποννησιακοῦ, κατὰ δὲ τὴν Σικελίαν	τοῦ	Καρχηδονίοις πρὸς Διονύσιον πρώτου συστάντος,
[13, 83]	ἐν ταῖς ἱστορίαις ἐξηγεῖται περὶ	τοῦ	κατὰ τὴν οἰκίαν πιθεῶνος λέγων
[13, 4]	αἰτίαν ἠναγκάσθησαν οἱ Καταναῖοι κοινωνεῖν	τοῦ	κατὰ τῶν Συρακοσίων πολέμου. ~Τούτων
[13, 6]	τῆς ἐπιβολῆς ἀποτύχωσιν. (Ἐλθόντος δὲ	τοῦ	Καταναίου πρὸς τοὺς ἡγεμόνας τῶν
[13, 54]	τόπους διατρίβοντες, καὶ τὸ μέγεθος	τοῦ	καταπλέοντος στόλου θεασάμενοι, ταχέως τοῖς
[13, 96]	εὐθέως ἔγημε τὴν Ερμοκράτους θυγατέρα	τοῦ	καταπολεμήσαντος Αθηναίους, καὶ τὴν ἀδελφὴν
[13, 15]	τὰς ναῦς καὶ τὸ μέγεθος	τοῦ	κινδύνου λογισάμενος, οὐκ ἐπέμεινεν ἐπὶ
[13, 5]	εἴτε καὶ φοβηθεὶς τὸ μέγεθος	τοῦ	κινδύνου, μετὰ τῶν συνδιαβεβλημένων διαδρὰς
[13, 56]	στεγῶν βάλλοντας. (Οὐ μὴν ἀλλὰ	τοῦ	κινδύνου μέχρι δείλης παρεκτείνοντος, τοῖς
[13, 27]	ὁμολογουμένως φιλανθρωπότατον Αθηναίων γεγενημένον μηδὲ	τοῦ	κοινοῦ τυχεῖν ἐλέου. (Διόπερ ἔγωγε
[13, 29]	καὶ τίνα καλλίονα κόσμον εὑρήσετε	τοῦ	κολάσαι τοὺς ἐκείνων αὐτόχειρας; Εἰ
[13, 10]	μάχης. (Συμβουλεύσαντος δ' αὐτοῖς Αρίστωνος	τοῦ	Κορινθίου κυβερνήτου τὰς πρῴρας τῶν
[13, 24]	τῆς νίκης, καὶ κολάζειν μέχρι	τοῦ	κρατῆσαι τῶν ἐναντίων. (Ὁ δὲ
[13, 24]	τὸν ὑποπεσόντα καὶ πρὸς τὴν	τοῦ	κρατοῦντος εὐγνωμοσύνην προσφεύγοντα τιμωρούμενος οὐκέτι
[13, 82]	δὲ ὕψος ἑκατὸν εἴκοσι χωρὶς	τοῦ	κρηπιδώματος. Μέγιστος δ' ὢν τῶν
[13, 97]	τὸν αἰγιαλὸν ἀφανὴς ἐγεγόνει, προσκλύζοντος	τοῦ	κύματος· διόπερ ὁ μάντις προύλεγε,
[13, 14]	μᾶλλον ἐνεστηκέναι τὸν ἀγῶνα περὶ	τοῦ	λαβεῖν τὸ στρατόπεδον μετὰ τῶν
[13, 53]	~Τοιαῦτα δὲ καὶ τούτοις παραπλήσια	τοῦ	Λάκωνος διαλεχθέντος, οἱ μὲν ἐπιεικέστατοι
[13, 33]	ἑαυτοῖς εὐσχήμονα καταλείψετε. ~Τοιαῦτα διαλεχθέντος	τοῦ	Λάκωνος μετέπεσε τὸ πλῆθος καὶ
[13, 54]	τῶν ἄλλων συμμάχων ἀνέζευξεν ἀπὸ	τοῦ	Λιλυβαίου τὴν πορείαν ποιούμενος ἐπὶ
[13, 67]	μὲν πρῶτον τοὺς ἡμίσεις ἐπὶ	τοῦ	λιμένος ἀπέλιπον, τοῖς δὲ λοιποῖς
[13, 3]	ὅπλων· ὁ δὲ κύκλος ἅπας	τοῦ	λιμένος ἔγεμε θυμιατηρίων καὶ κρατήρων
[13, 14]	πολεμίων αἰχμάλωτον, ἀπέφραττον τὸ στόμα	τοῦ	λιμένος ζεῦγμα κατασκευάζοντες. (Ἀκάτους τε
[13, 78]	πολιορκίαν, τὰ περὶ τὸν εἴσπλουν	τοῦ	λιμένος κατεσκεύαζεν· εἰς μὲν γὰρ
[13, 17]	διὰ τοῦτο ἔφραξαν τὸ στόμα	τοῦ	λιμένος, ὅπως κωλύσαντες τοὺς πολεμίους
[13, 13]	διωγμοῦ πρὸς τὸ τεναγῶδες μέρος	τοῦ	λιμένος, οὐκ ὀλίγαι τῶν τριήρων
[13, 78]	τινὰς δ' ἐπὶ τὰς χηλὰς	τοῦ	λιμένος παρέπεμψεν, ὅπως πανταχόθεν ᾖ
[13, 78]	εἰς μὲν γὰρ τὰ βράχη	τοῦ	λιμένος πλοῖα μικρὰ πληρώσας λίθων
[13, 78]	οἱ δ' ἐπὶ ταῖς χηλαῖς	τοῦ	λιμένος τεταγμένοι διεκώλυον τοὺς ἀποτολμῶντας
[13, 7]	μέρει τῆς δυνάμεως τὸν ὑπερκείμενον	τοῦ	λιμένος τόπον κατελάβοντο, καὶ τὴν
[13, 94]	δὲ ἐπὶ τοῖς ῥηθεῖσι καὶ	τοῦ	λόγου διὰ πάσης τῆς δυνάμεως
[13, 114]	ἧττον καὶ κατὰ Λιβύην διαμείναντος	τοῦ	λοιμοῦ, παμπληθεῖς αὐτῶν τε τῶν
[13, 87]	ὁ στρατηγὸς εὐλαβήθη, μήποτε μετὰ	τοῦ	λοιποῦ στρατεύματος Ιμίλκας ἐπιφανεὶς ἀναλάβῃ
[13, 71]	πολεμίων· οὐ τολμῶντος δ' ἀνταναχθῆναι	τοῦ	Λυσάνδρου τὸν πλοῦν εἰς Σάμον
[13, 108]	ὃν καιρὸν ὕστερον ὑπ' Αλεξάνδρου	τοῦ	Μακεδόνος ἐπολιορκοῦντο, καθύβριζον ὡς συναγωνιζόμενον
[13, 98]	οὕτως εἰμὶ πρόθυμος αὐτός, ὥστε	τοῦ	μάντεως λέγοντος διὰ τῶν ἱερείων
[13, 99]	μὴν ἀλλ' ὁ Καλλικρατίδας ἀκηκοὼς	τοῦ	μάντεως τὴν περὶ αὐτὸν ἐσομένην
[13, 44]	ἔδωκαν Αννίβᾳ τῷ στρατηγῷ περὶ	τοῦ	μεγέθους τῆς δυνάμεως, καὶ πάντα
[13, 40]	ἑαυτῶν οὕτως φιλοτέχνως καθίστανον, ὥστε	τοῦ	μὲν ἄλλου μέρους αὐτὰς μὴ
[13, 107]	τὴν τῶν δυνάμεων φθορὰν ἀκούσαντες	τοῦ	μὲν ἀντέχεσθαι τῆς θαλάττης ἀπέστησαν,
[13, 45]	τὴν ἡγεμονίαν· τῶν δ' Αθηναίων	τοῦ	μὲν δεξιοῦ μέρους Θρασύβουλος ἡγεῖτο,
[13, 75]	ἐνέπεσεν εἰς τὰ πλήθη στάσις,	τοῦ	μὲν Διοκλέους κωλύοντος θάπτειν, τῶν
[13, 78]	εὐλαβηθεὶς τὸ πλῆθος τῶν πολεμίων	τοῦ	μὲν διώκειν ἀπέστη, μετὰ τεσσαράκοντα
[13, 32]	οὐδὲν ἠδικηκότας συγγνώμης τυγχάνειν. Καὶ	τοῦ	μὲν δοῦναι δίκην ὧν ἔπραξαν
[13, 82]	τοῦ νεὼ ἔχοντες τετράγωνον· καὶ	τοῦ	μὲν ἐκτὸς μέρους ἐστὶν αὐτῶν
[13, 50]	μέρη διείλαντο τὸ ναυτικόν, καὶ	τοῦ	μὲν ἦρχεν Αλκιβιάδης, τοῦ δὲ
[13, 102]	τὸν γὰρ ἀδίκως τελευτᾶν μέλλοντα	τοῦ	μὲν καθ' αὑτὸν πάθους μηδ'
[13, 98]	καὶ πάντες εἰς τάξιν καθίσταντο.	(Τοῦ	μὲν οὖν δεξιοῦ κέρατος Θράσυλλος
[13, 23]	τιμωρίας ἠξίωκεν, ἢ τίς ἧττον	τοῦ	μὲν ὠμοῦ τὸν ἔλεον, τῆς
[13, 110]	ναῦς· τοὺς δ' ἐπὶ τούτου	τοῦ	μέρους ὑπολελειμμένους τρεψάμενοι παρεισέπεσον εἰς
[13, 43]	τῇ δ' ἀληθείᾳ νομίζων ἐκ	τοῦ	μὴ βούλεσθαι τοὺς Σελινουντίους διακριθῆναι
[13, 79]	νίκης, εὐγενῶς ἀποθνήσκειν ἔσπευδον ὑπὲρ	τοῦ	μὴ λιπεῖν τὴν τάξιν. Κατεχούσης
[13, 26]	ὁμολογουμένως ἡμαρτηκόσι. (Μέχρι μὲν γὰρ	τοῦ	μηδὲν ἀνήκεστον πεπονθέναι τοὺς εἰς
[13, 57]	ἄλλων, ὥστε τῶν λοιπῶν ἕνεκα	τοῦ	μηδὲν ἀσεβεῖν εἰς τὸ δαιμόνιον
[13, 50]	Λακεδαιμονίων ὑπετέμοντο. (Οἱ δὲ μετὰ	τοῦ	Μινδάρου καθορῶντες ἤδη τὸ πλῆθος
[13, 82]	μὲν στρογγύλοι, τὸ δ' ἐντὸς	τοῦ	νεὼ ἔχοντες τετράγωνον· καὶ τοῦ
[13, 19]	ἐνεχείρει λέγειν, ὡς κάλλιόν ἐστι	τοῦ	νικᾶν τὸ τὴν νίκην ἐνεγκεῖν
[13, 35]	ὠνόμασαν νομοθέτην, ἀλλ' ἢ ἐξηγητὴν	τοῦ	νομοθέτου, διὰ τὸ τοὺς νόμους
[13, 25]	πολεμοῦντες, τίνα καλλίω καιρὸν εὑρήσετε	τοῦ	νῦν ὑπάρχοντος, ἐν ᾧ τὴν
[13, 33]	τὴν ἀγορὰν γενομένης, ἀγνοήσας μετὰ	τοῦ	ξίφους παρῆν εἰς τὴν ἀγοράν.
[13, 35]	πραγματικὸς δὲ καὶ πολύπειρος ἐκ	τοῦ	πᾶν ἔγκλημα καὶ πρᾶγμα δημόσιόν
[13, 14]	πολέμῳ χρείαν παρέχεσθαι μὴ δυνάμενοι,	τοῦ	παντὸς πολέμου τὴν κρίσιν λαμβάνοντος,
[13, 43]	δυνάμεις. (Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ	τοῦ	παρ' αὐτοῖς πρωτεύοντος παραλαβεῖν τὴν
[13, 70]	Δαρείου τοῦ βασιλέως υἱὸν ὑπὸ	τοῦ	πατρὸς ἀπεσταλμένον συμπολεμεῖν τοῖς Λακεδαιμονίοις,
[13, 104]	διατροφάς. (Ὁ δὲ Κῦρος, μεταπεμπομένου	τοῦ	πατρὸς αὐτὸν εἰς Πέρσας, τῷ
[13, 43]	δὲ Γέσκωνος, ὃς διὰ τὴν	τοῦ	πατρὸς ἧτταν ἐφυγαδεύθη καὶ κατεβίωσεν
[13, 70]	ὑποστελλόμενον· ἐντολὰς γὰρ ἔχειν παρὰ	τοῦ	πατρός, ὅπως ὅσα ἂν προαιρῶνται
[13, 110]	(οἵ τε γὰρ Σικελιῶται διὰ	τοῦ	πεδίου πορευόμενοι καθυστέρουν τῶν καιρῶν,
[13, 67]	δυνάμεως οὔσης, αὐτοὶ δὲ μετὰ	τοῦ	πεζοῦ στρατεύματος πρὸς τοῖς τείχεσιν
[13, 107]	μακρὰ σκέλη καὶ τὰ τείχη	τοῦ	Πειραιέως περιελεῖν, καὶ μακρὰς ναῦς
[13, 3]	τῆς στρατείας. (Ἀναχθέντες οὖν ἐκ	τοῦ	Πειραιέως περιέπλευσαν τὴν Πελοπόννησον καὶ
[13, 114]	πολέμων, κατὰ μὲν τὴν Ελλάδα	τοῦ	Πελοποννησιακοῦ, κατὰ δὲ τὴν Σικελίαν
[13, 55]	ἦσαν καὶ κατεπλήττοντο τὸ μέγεθος	τοῦ	περιεστῶτος κινδύνου. (Οὐ μὴν κατὰ
[13, 75]	καθόδου, δοκῶν δ' αἴτιος εἶναι	τοῦ	περιεωρᾶσθαι τοὺς τετελευτηκότας ἀτάφους, προσκόψαι
[13, 99]	δὲ τελευταῖον δοὺς ἐμβολὴν τῇ	τοῦ	Περικλέους τριήρει βιαιότερον, τῆς μὲν
[13, 35]	τῶν ἀδικούντων, δίκαιος δ' ἐκ	τοῦ	περιττότερον τῶν πρὸ αὐτοῦ κατ'
[13, 46]	καὶ παραβόλως διεκινδύνευον, ὑπὸ δὲ	τοῦ	Περσικοῦ στρατεύματος ἀνακοπέντες ἀπέπλευσαν εἰς
[13, 36]	δ' ὄντος τοῖς Λακεδαιμονίοις Δαρείου	τοῦ	Περσῶν βασιλέως, Φαρνάβαζος ὁ τῶν
[13, 95]	στρατιωτῶν μεταπεμπόμενος. (Ἅμα δ' ἡμέρᾳ	τοῦ	πλήθους ἀθροισθέντος εἰς Λεοντίνους, πολλὰ
[13, 31]	οὐ γὰρ ὁ λέγων κύριος	τοῦ	πλήθους, ἀλλ' ὁ δῆμος ἐθίζει
[13, 67]	κατὰ πολλὴν ἀσφάλειαν, ὡς ἂν	τοῦ	πλήθους ἐπὶ τὸν λιμένα συνδεδραμηκότος.
[13, 101]	καὶ Πρωτόμαχος φοβηθέντες τὴν ὀργὴν	τοῦ	πλήθους ἔφυγον, Θράσυλλος δὲ καὶ
[13, 12]	τὸν ἀπόπλουν πεποιῆσθαι. (Διὸ καὶ	τοῦ	πλήθους θορυβοῦντος, καὶ τῶν ἄλλων
[13, 103]	τὴν γνώμην εἰπὼν Καλλίξενος εὐθὺ	τοῦ	πλήθους μεταμεληθέντος εἰς αἰτίαν ἦλθεν
[13, 75]	συγγενῶν παρεδόθησαν, ὅπως μὴ τῇ	τοῦ	πλήθους ὀργῇ παραδοθῶσιν, ὧν ἦν
[13, 74]	Θρᾴκης ἀπεχώρησε· χωρὶς γὰρ τῆς	τοῦ	πλήθους ὀργῆς καὶ τὰς ἐπενηνεγμένας
[13, 92]	τούτων ἀντειπεῖν διά τε τὴν	τοῦ	πλήθους ὁρμὴν καὶ διὰ τὸ
[13, 99]	ἀντισχόντα χρόνον, τὸ τελευταῖον ὑπὸ	τοῦ	πλήθους πανταχόθεν τιτρωσκόμενον καταπονηθῆναι. ὡς
[13, 74]	καταδυναστεύσειν τῶν πολιτῶν. ~Ταχὺ δὲ	τοῦ	πλήθους πιστεύοντος ταῖς διαβολαῖς, ἡ
[13, 79]	γὰρ ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων ὑπὸ	τοῦ	πλήθους τῶν εἰς αὐτοὺς φερομένων
[13, 84]	περὶ τὸν Τελλίαν συνέβαινεν εἶναι	τοῦ	πλούτου μεγαλοπρέπειαν, ἀλλὰ καὶ περὶ
[13, 81]	τοῖς μεγέθεσιν ἐκέκτηντο. Πολλὰ δὲ	τοῦ	πλούτου παρ' αὐτοῖς διαμένει σημεῖα,
[13, 52]	Ἐγὼ δ' ὠφελεῖσθαι μὲν ἐκ	τοῦ	πολεμεῖν οὔ φημι τὴν Σπάρτην,
[13, 81]	ἐπ' αὐτοὺς πρώτους ἥξειν τὸ	τοῦ	πολέμου βάρος. Ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς
[13, 34]	πολιτῶν. (Αὐτοὶ δὲ τὰς ἐκ	τοῦ	πολέμου γενομένας ὠφελείας ἀθροίσαντες τοὺς
[13, 33]	κατέστρεψαν. (Μετὰ δὲ τὴν κατάλυσιν	τοῦ	πολέμου Διοκλῆς τοὺς νόμους ἀνέγραψε
[13, 99]	οἱ πλεῖστοι διὰ τὸ μῆκος	τοῦ	πολέμου καὶ σπουδὴν ἀνυπέρβλητον εἰσεφέροντο
[13, 73]	φιλίαν, δι' ἧς ἐλπίζει καταλυθέντος	τοῦ	πολέμου καταδυναστεύσειν τῶν πολιτῶν. ~Ταχὺ
[13, 79]	εἰς Καρχηδόνα πρέσβεις περί τε	τοῦ	πολέμου κατεμέμφοντο καὶ τὸ λοιπὸν
[13, 34]	ἦρχε Γύλιππος, ἐτίμησαν τοῖς ἐκ	τοῦ	πολέμου λαφύροις, συναπέστειλαν δ' αὐτοῖς
[13, 31]	ἀλήθειαν αἴτιοι γεγόνασιν οἱ σύμβουλοι	τοῦ	πολέμου, μεμφέσθω τὸ μὲν πλῆθος
[13, 111]	φίλων συναγαγὼν συνέδριον ἐβουλεύετο περὶ	τοῦ	πολέμου. Πάντων δὲ λεγόντων ἀνεπιτήδειον
[13, 43]	τοῖς Αθηναίοις κατὰ Συρακοσίων, καταλυθέντος	τοῦ	πολέμου περιδεεῖς καθειστήκεισαν· ἤλπιζον γάρ,
[13, 91]	φόβων ἐπικρεμαμένων, οὐθεὶς ἐτόλμα περὶ	τοῦ	πολέμου συμβουλεύειν. Ἀπορουμένων δὲ πάντων
[13, 44]	δὲ Καρχηδόνιοι προορώμενοι τὸ μέγεθος	τοῦ	πολέμου, τὴν ἐπιτροπὴν ἔδωκαν Αννίβᾳ
[13, 94]	χρείαν γὰρ ἔχειν τὸ μέγεθος	τοῦ	πολέμου τοιούτου στρατηγοῦ, δι' οὗ
[13, 43]	τὴν πρόφασιν οἱ Συρακόσιοι συνεπιλάβωνται	τοῦ	πολέμου τοῖς Σελινουντίοις, καὶ κινδυνεύσωσιν
[13, 92]	διὰ τὸ δοκεῖν κακῶς προΐστασθαι	τοῦ	πολέμου, τότε διὰ τῶν λόγων
[13, 52]	τὴν οἰκουμένην βασιλέων χορηγός ἐστι	τοῦ	πολέμου, ὑμῖν δὲ οἱ πενιχρότατοι
[13, 64]	προσέταξαν δεκάτην πράττεσθαι τοὺς ἐκ	τοῦ	Πόντου πλέοντας. (Μετὰ δὲ ταῦτα
[13, 4]	Ιταλιωτῶν. ~Συρακόσιοι δ' ἀκούσαντες ἐπὶ	τοῦ	πορθμοῦ τὰς δυνάμεις εἶναι τῶν
[13, 43]	Οὗτος δὲ ἦν υἱωνὸς μὲν	τοῦ	πρὸς Γέλωνα πολεμήσαντος Αμίλκου καὶ
[13, 39]	ἐνενήκοντα. οὗτοι μὲν οὖν ἐκ	τοῦ	πρὸς τὴν Ασίαν μέρους ἔστησαν
[13, 98]	ἡγεῖτο καὶ Περικλῆς ὁ Περικλέους	τοῦ	προσαγορευθέντος κατὰ τὴν δύναμιν Ολυμπίου·
[13, 108]	Συρακούσας ὑπεκθέσθαι διὰ τὸ μέγεθος	τοῦ	προσδοκωμένου κινδύνου· τῶν δὲ γυναικῶν
[13, 108]	ἱερῶν, ὅσα μηδ' ἱκανῶς ὑπὸ	τοῦ	πυρὸς ἐδόκει διεφθάρθαι, τὰς γλυφὰς
[13, 16]	τριήρων, πανταχόθεν τυπτομένη τοῖς χαλκώμασι,	τοῦ	ῥεύματος εἰσπίπτοντος αὔτανδρος ὑπὸ τῆς
[13, 3]	Σκυλήτιον καὶ Λοκροὺς παρήλλαξαν, καὶ	τοῦ	Ρηγίου καθορμισθέντες ἐγγὺς ἔπειθον τοὺς
[13, 40]	διηγωνίζοντο. Πολλὰ δ' ὑπὸ τῆς	τοῦ	ῥοῦ βίας διακωλυόμενοι πράττειν ἐφ'
[13, 45]	ἐξ Αβύδου μετὰ παντὸς ἀνήχθη	τοῦ	στόλου, καὶ κατέπλει πρὸς τὸ
[13, 45]	μετέωρος· κατανοήσας δὲ τὸ μέγεθος	τοῦ	στόλου κατεπλάγη, καὶ σωτηρίαν ἄλλην
[13, 39]	τῶν Λακεδαιμονίων ναύαρχος νυκτὸς μετὰ	τοῦ	στόλου παντὸς ἐκπλεύσας εἰς Ελλήσποντον
[13, 49]	Θρᾴκην πρὸς Θρασύβουλον τὸν ἀφηγούμενον	τοῦ	στόλου παντός. (Ὁ μὲν οὖν
[13, 2]	ἤλπιζον τὴν Σικελίαν. (Ἤδη δὲ	τοῦ	στόλου παρεσκευασμένου, τοὺς ἑρμᾶς τοὺς
[13, 49]	Θηραμένην ἔπεμψαν τριήρεις, παρακαλοῦντες μετὰ	τοῦ	στόλου τὴν ταχίστην ἥκειν· μετεπέμψαντο
[13, 54]	παρασκευὴν ἅπασαν. Περαιωθεὶς δὲ μετὰ	τοῦ	στόλου τὸ Λιβυκὸν πέλαγος, κατέπλευσε
[13, 40]	ἔπεμψαν, αὐτοὶ δὲ μετὰ παντὸς	τοῦ	στόλου τὸν πλοῦν ἐπὶ Κύζικον
[13, 14]	καὶ τοὺς ἀρίστους ἐξ ὅλου	τοῦ	στρατεύματος ἐμβιβάσαντες τριήρεις μὲν ἐπλήρωσαν
[13, 8]	δ' Αθηναῖοι μετ' Εὐρυμέδοντος μὲν	τοῦ	στρατηγοῦ δέκα ναῦς ἀπέστειλαν εἰς
[13, 99]	Διόπερ πρῶτος ἐπὶ τὴν Λυσίου	τοῦ	στρατηγοῦ ναῦν ἐπιπλεύσας, καὶ σὺν
[13, 20]	ἐξενεχθησομένη δόξα, ἀκέραιον ποιήσομαι τὴν	τοῦ	συμφέροντος συμβουλίαν. ~Ὁ μὲν οὖν
[13, 49]	Αθηναίων στρατηγοί, πυνθανόμενοι τὸ μέγεθος	τοῦ	συναγομένου τοῖς πολεμίοις στόλου, περιδεεῖς
[13, 95]	οὗ τρόπου δύναιτο φύλακας αἰτήσασθαι	τοῦ	σώματος· τούτου γὰρ συγχωρηθέντος ῥᾳδίως
[13, 5]	μὲν οὖν Αθηναῖοι παραδόντες δικαστηρίῳ	τοῦ	τε Αλκιβιάδου καὶ τῶν ἄλλων
[13, 6]	τῶν Συρακοσίων μετὰ πολλῆς ἡσυχίας	τοῦ	τε Ολυμπίου κύριοι κατέστησαν καὶ
[13, 88]	ἀπαλλαττόντων τῶν Καρχηδονίων ἀφθόνως ἀπήλαυον	τοῦ	τε σίτου καὶ τῶν ἄλλων
[13, 11]	τινων ἐκράτησαν καὶ παρεισπεσόντες ἐντὸς	τοῦ	τειχίσματος τῆς Επιπολῆς μέρος τι
[13, 59]	βάρβαροι, καὶ ταχὺ τὸ μέρος	τοῦ	τείχους ἀνῳκοδόμησαν. Παρεγενήθησαν δ' αὐτοῖς
[13, 55]	ἀπέβαλον· οὔπω γὰρ τελέως ἀνακεκαθαρμένου	τοῦ	τείχους βιασάμενοι καὶ κατὰ τὴν
[13, 59]	ὧν ἐμπρησθέντων ταχὺ πολὺ μέρος	τοῦ	τείχους ἔπεσεν. Ἔνθα δὴ συνέβαινε
[13, 67]	προδιδόντες ἦραν τὸ σύσσημον ἀπὸ	τοῦ	τείχους, καὶ παρεδέχοντο τοὺς περὶ
[13, 56]	κατὰ τὴν πόλιν πεπτωκὸς μέρος	τοῦ	τείχους καὶ τὸ συνάπτον τούτῳ
[13, 56]	(Ἀνακαθάρας δὲ τὸν πεσόντα τόπον	τοῦ	τείχους, καὶ τοῖς κρατίστοις ἐκ
[13, 11]	τειχίσματος τῆς Επιπολῆς μέρος τι	τοῦ	τείχους κατέβαλον. (Τῶν δὲ Συρακοσίων
[13, 63]	τοὺς δ' ἄλλους συνεδίωξεν ἐντὸς	τοῦ	τείχους. μετὰ δὲ ταῦτα τὴν
[13, 72]	φάλαγξ περὶ πέντε σταδίους ἀπεῖχε	τοῦ	τείχους, οἱ δ' ἱππεῖς συμπλακέντες
[13, 55]	τοῖς ὕψεσιν ὑπερεχόντων. Πεσόντος δὲ	τοῦ	τείχους οἱ μὲν Καμπανοὶ σπεύδοντες
[13, 59]	γίνεσθαι, τῶν μὲν βιαζομένων ἐντὸς	τοῦ	τείχους παρεισπεσεῖν, τῶν δὲ φοβουμένων
[13, 72]	προσταχθὲν ποιησάντων, ὁ μὲν κύκλος	τοῦ	τείχους πλήρης ἐγένετο τῶν ἐπὶ
[13, 72]	θεωροῦντες τὰ δύο μέρη σχεδὸν	τοῦ	τείχους ὑπὸ τῶν πολεμίων περιειλημμένα.
[13, 17]	φεύγωσιν ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν, καὶ	τοῦ	τελευτᾶν ὀφειλομένου πᾶσιν ἀνθρώποις ποῖον
[13, 106]	παρὰ Περικλέους λαβεῖν χρήματα περὶ	τοῦ	τὴν εἰσβολὴν εἰς τὴν Αττικὴν
[13, 25]	μηδὲν βουλεύεσθαι. Καλὸν οὖν ἀντὶ	τοῦ	τὴν ἔχθραν ἐπαύξειν συμμάχους αὐτοὺς
[13, 76]	Σπαρτιᾶται, τῷ Λυσάνδρῳ διεληλυθότος ἤδη	τοῦ	τῆς ναυαρχίας χρόνου, Καλλικρατίδην ἐπὶ
[13, 24]	γὰρ ἄν τις πρὸς τὴν	τοῦ	τοιούτου σκληρότητα τὰς τῶν πάλαι
[13, 39]	πρῶτον ἔσπευδον ἀμφότεροι φιλοτιμούμενοι περὶ	τοῦ	τόπου, ὅπως μὴ τὸν ῥοῦν
[13, 73]	τοὺς ἐν τῇ πόλει περὶ	τοῦ	τροπαίου διαγωνίσασθαι. (Τῶν δ' Αθηναίων
[13, 93]	πόλις ἔταξε. (Διὰ δὲ τούτου	τοῦ	τρόπου τούς τ' ἐν Γέλᾳ
[13, 96]	μὲν οὖν ἐκ γραμματέως καὶ	τοῦ	τυχόντος ἰδιώτου τῆς μεγίστης πόλεως
[13, 13]	τινων αὐτομόλων πυθόμενοι τὴν αἰτίαν	τοῦ	ὑπερτεθεῖσθαι τὸν ἀπόπλουν, τάς τε
[13, 45]	δὲ καὶ τὸ πεζὸν στράτευμα	τοῦ	Φαρναβάζου, βοηθοῦν τοῖς Λακεδαιμονίοις. (Ὡς
[13, 51]	γενομένης, τὸ μὲν πρῶτον οἱ	τοῦ	Φαρναβάζου μισθοφόροι φεύγειν ἤρξαντο, καὶ
[13, 51]	ἑώρα πίπτοντας· τῶν δὲ μετὰ	τοῦ	Φαρναβάζου μισθοφόρων κυκλούντων τοὺς Αθηναίους
[13, 46]	κατενεχθέντες ἔφυγον πρὸς τὸ πεζὸν	τοῦ	Φαρναβάζου στρατόπεδον, οἱ δ' Αθηναῖοι
[13, 51]	τῆς μάχης ἔφυγον ἐπὶ τὸ	τοῦ	Φαρναβάζου στρατόπεδον· οἱ δὲ τῶν
[13, 50]	πλήθεσιν ὑπεραγόντων· καὶ γὰρ τὸ	τοῦ	Φαρναβάζου στρατόπεδον παρεβοήθει τοῖς Λακεδαιμονίοις,
[13, 87]	ἐξάγειν αὐτούς, καιρὸν εἶναι φάσκοντες	τοῦ	φθεῖραι τὴν τῶν πολεμίων δύναμιν.
[13, 111]	καὶ γυναικῶν εἰς Συρακούσας ἀπιέναι.	τοῦ	φόβου δ' οὐδεμίαν ἀναβολὴν διδόντος
[13, 89]	καὶ κακοπάθειαν ὑπεράγουσαν μεταβαλλόμεναι διεκαρτέρουν,	τοῦ	φόβου τὰς ψυχὰς ἐντείνοντος. (Οὗτοι
[13, 54]	τὴν δύναμιν κατεστρατοπέδευσεν, ἀρξάμενος ἀπὸ	τοῦ	φρέατος, ὃ κατ' ἐκείνους μὲν
[13, 84]	φασι γενέσθαι τὸ περὶ τὴν	τοῦ	φωτὸς κατασκευήν· τούς τε γὰρ
[13, 110]	κατὰ τὴν ἀναχώρησιν εἰς τὸ	τοῦ	χάρακος ἀπωξυμμένον ἐνέπιπτον, οὐκ ἔχοντες
[13, 88]	βαρβάρων τῆς θαλάττης παρακεχωρηκότων καὶ	τοῦ	χειμῶνος ἐνεστηκότος ἤδη, κατεφρόνουν τῶν
[13, 100]	ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν. (Τέλος δὲ	τοῦ	χειμῶνος ἐπιτείνοντος οὔτε ἐπὶ τὴν
[13, 49]	στάδια. Ὁ δὲ Μίνδαρος, ἤδη	τοῦ	χειμῶνος λήγοντος, συνήγαγε τὰς πανταχόθεν
[13, 106]	ἔχουσαν τὴν ἐπιγραφὴν τὸ πλῆθος	τοῦ	χρήματος δηλοῦσαν, ταύτην ἀγνοήσας ὁ
[13, 106]	χίλια καὶ πεντακόσια. (Ὄντος δὲ	τοῦ	χρήματος ἐν σακίοις, καὶ ταῦτ'
[13, 19]	ἀλφίτων δύο κοτύλας. (Ἀναγνωσθέντος δὲ	τοῦ	ψηφίσματος Ερμοκράτης παρελθὼν εἰς τὴν
[13, 19]	Αθηναίοις, ἐξαπτόμενοι καὶ βαδίζειν εἰς	τοὔμπροσθεν	διακωλύοντες. (Ἐπὶ τρεῖς δ' ἡμέρας
[13, 57]	εἰς τὰ ἱερὰ καταπεφευγότας Καρχηδόνιοι	τοὐναντίον	ἀπέσχοντο τῶν πολεμίων, ὅπως τοὺς
[13, 10]	ἐκείνη παραγένηται, οἱ δὲ Συρακόσιοι	τοὐναντίον	βουλόμενοι πρὶν ἐλθεῖν τὴν μετὰ
[13, 84]	ἄπορον ποιήσῃ τὸν γείτονα, ἀλλὰ	τοὐναντίον	ὅπως πλούσιος ὑπάρχῃ· οὕτως γὰρ
[13, 37]	τέλος ἔσχεν ἀκόλουθον, ἀλλ' εἰς	τοὐναντίον	πάντα διὰ τὰς τῶν διαπολεμούντων
[13, 88]	πλοίων ἁπάντων κυριεύσας, τοσοῦτον εἰς	τοὐναντίον	τὰς ἑκατέρων ἐλπίδας μεταπεσεῖν ἐποίησεν,
[13, 78]	τῶν πολεμίων καταλελυμένον, πεζῇ δὲ	τοὺς	ἀγῶνας ἤλπιζεν ὑπολείπεσθαι. Διόπερ οὗτος
[13, 21]	διακοσίας εἰς Σικελίαν ἀπεσταλκότας καὶ	τοὺς	ἀγωνισομένους ἄνδρας πλείους τῶν τετρακισμυρίων,
[13, 21]	(Ἀγαθὸν γάρ ἐστι τὸ θεῖον	τοὺς	ἀδίκου πολέμου καταρχομένους καὶ τὴν
[13, 22]	ὑπὸ τῶν ἄλλων κατηγορίας τυγχάνειν	τοὺς	Αθηναίους, ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς ἑαυτῶν
[13, 46]	ἐνεκάλουν ἀπολογεῖσθαι, βιαιότερον διηγωνίζετο πρὸς	τοὺς	Αθηναίους· ἅμα δὲ καὶ περὶ
[13, 8]	Συρακοσίων ἐξήγαγε τὴν δύναμιν ἐπὶ	τοὺς	Αθηναίους. γενομένης δὲ μάχης ἰσχυρᾶς
[13, 72]	καθ' αὑτοὺς προνενικηκότες ἐπὶ Δηλίῳ	τοὺς	Αθηναίους, δεινὸν ἡγοῦντο τῶν ἡττημένων
[13, 20]	μνήμην καταλελοίπασιν. Εἰκότως οὖν μισῶ	τοὺς	Αθηναίους, δι' ἐκείνους οὐχ ὑπὸ
[13, 22]	γενέσθαι παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις, ὅτι	τοὺς	Αθηναίους ἐνίκησεν οὐ μόνον τοῖς
[13, 100]	ἀναιρεῖσθαι διὰ τὸ χαλεπῶς διατίθεσθαι	τοὺς	Αθηναίους ἐπὶ τοῖς ἀτάφους περιορῶσι
[13, 67]	ἀλλὰ πολὺν χρόνον ἀντιστάντες εὐρώστως	τοὺς	Αθηναίους ἠμύνοντο συναγωνιζομένων τῶν Βυζαντίων.
[13, 51]	μετὰ τοῦ Φαρναβάζου μισθοφόρων κυκλούντων	τοὺς	Αθηναίους καὶ τῷ πλήθει πανταχόθεν
[13, 28]	ἐπιζητήσειε, πῶς Νικόλαος ἐλεῆσαί φησι	τοὺς	Αθηναίους, οἳ τὸ γῆρας αὐτοῦ
[13, 37]	τὸν πόλεμον διειλήφεισαν· οὐκέτι γὰρ	τοὺς	Αθηναίους οὐδὲ τὸν ἐλάχιστον χρόνον
[13, 28]	σωμάτων ἐστερήθησαν, καὶ τοσοῦτο μισεῖν	τοὺς	Αθηναίους ὀφείλουσιν, ὅσον τοὺς ἰδίους
[13, 36]	πρὸς ἀλλήλους. Τῶν δὲ περὶ	τοὺς	Αθηναίους πραγμάτων τεταπεινωμένων ὁ μὲν
[13, 79]	τῇ ῥώμῃ τῶν ἐπιβατῶν ἐξέωσε	τοὺς	Αθηναίους. Ὧν συμφυγόντων εἰς τὸν
[13, 17]	ὀνειδιζόντων τοῖς προσπλέουσιν, οἱ πρὸς	τοὺς	αἰγιαλοὺς ἀποφεύγοντες πάλιν ἀνέστρεφον, καίπερ
[13, 32]	τὴν Σικελίαν πορθουμένην. (Διόπερ ἐὰν	τοὺς	αἰχμαλώτους ἀφέντες φιλίαν συνάπτησθε, προδόται
[13, 29]	(Ἐν ποτέρᾳ δὴ τάξει θῶμεν	τοὺς	αἰχμαλώτους; Ἐν τῇ τῶν ἠτυχηκότων;
[13, 27]	καὶ κατ' ἰδίαν ἄν τις	τοὺς	αἰχμαλώτους ἐξετάζων εὕροι δικαίως ἐλέου
[13, 73]	καὶ τῆς χώρας ἠναγκάσθησαν καταλιπόντες	τοὺς	αἰχμαλώτους καταφυγεῖν ἐπὶ τὰς ναῦς.
[13, 26]	ἀκούσωσι παρὰ τὰ κοινὰ νόμιμα	τοὺς	αἰχμαλώτους παρεσπονδημένους, ἐφ' ἡμᾶς μετοίσουσι
[13, 26]	ἀλλά τινες τῶν Ελλήνων ἀπέσφαξαν	τοὺς	αἰχμαλώτους. Τί οὖν; Εἰ μὲν
[13, 57]	ἔδοσαν. (Τοῦτο δ' ἔπραξαν οὐ	τοὺς	ἀκληροῦντας ἐλεοῦντες, ἀλλ' εὐλαβούμενοι, μήποτε
[13, 28]	κατέπαυσε τὴν δημηγορίαν, συμπαθεῖς ποιήσας	τοὺς	ἀκούοντας. Γύλιππος δ' ὁ Λάκων
[13, 27]	ἐπιβολῆς ἀδικήσαντας δίκαιόν ἐστι τιμωρεῖσθαι,	τοὺς	ἀκουσίως ἐξαμαρτάνοντας προσῆκον ἂν εἴη
[13, 85]	πρῶτον μὲν ἀπέστειλαν πρέσβεις πρὸς	τοὺς	Ακραγαντίνους, ἀξιοῦντες μάλιστα μὲν συμμαχεῖν
[13, 23]	τὸν αἰῶνα. Οὐ γὰρ δυνατὸν	τοὺς	ἄλλοις ἀνημέρως χρησαμένους αὐτοὺς παρ'
[13, 111]	τὴν σεμνότητα καὶ τὴν πρὸς	τοὺς	ἀλλοτρίους ἐντροπὴν ὁ καιρὸς ἀφῃρεῖτο.
[13, 81]	αὐτοῖς τόν τε σῖτον καὶ	τοὺς	ἄλλους καρπούς, ἔτι δὲ τὰς
[13, 30]	νῦν ἀγανακτούντων, εἰ τοιαῦτα πρὸς	τοὺς	ἄλλους πράξαντες αὐτοὶ παραπλησίας τεύξονται
[13, 97]	εἰς Σάμον, ἐν ᾗ κατέλαβον	τοὺς	ἄλλους στρατηγοὺς ἀπὸ τῶν ἄλλων
[13, 55]	συντόμως ἥξειν τοὺς Συρακοσίους καὶ	τοὺς	ἄλλους συμμάχους, πανδημεὶ τοὺς πολεμίους
[13, 62]	στρατόπεδον παρεφύλαττε, τῶν δ' ἀνδρῶν	τοὺς	ἁλόντας εἰς τρισχιλίους ὄντας παρήγαγεν
[13, 46]	λόγχας ἠκόντιζον, οἱ μὲν ἐπὶ	τοὺς	ἀμυνομένους ἐπιβάτας, οἱ δ' ἐπ'
[13, 96]	πόλεως τὰ μὲν ἀναθήματα καὶ	τοὺς	ἀνδριάντας καὶ τἄλλα τὰ πολυτελέστατα
[13, 111]	ἔτι δὲ Ακράγαντα, γενομένη συμφορὰ	τοὺς	ἀνθρώπους ἐξέπληττε, πάντων καθάπερ ὑπὸ
[13, 63]	τὴν αὑτοῦ κάθοδον ἐπιμελῶς, εἰδὼς	τοὺς	ἀντιπολιτευομένους ἀντιπράξοντας. καὶ τὰ μὲν
[13, 24]	~Πάντες δὲ ἀνατείνονται μὲν πρὸς	τοὺς	ἀντιταττομένους, εἴκουσι δὲ τοῖς ὑποπεπτωκόσιν,
[13, 16]	δὲ σιδηρᾶς χεῖρας ἐπιβάλλοντες ἠνάγκαζον	τοὺς	ἀντιταττομένους ἐπὶ τῶν νεῶν πεζομαχεῖν.
[13, 72]	τῆς νίκης. (Τέλος δὲ βιασάμενοι	τοὺς	ἀντιτεταγμένους, συχνοὺς μὲν αὐτῶν ἀνεῖλον,
[13, 40]	τῆς Εκάβης ἐστὶ μνημεῖον, καὶ	τοὺς	ἀπαγγελοῦντας τὴν νίκην εἰς Αθήνας
[13, 7]	Σικανῶν ἤθροιζε στρατιώτας. Συναγαγὼν δὲ	τοὺς	ἅπαντας τρισχιλίους μὲν πεζούς, διακοσίους
[13, 109]	εἰς τὸ στρατόπεδον. (Εἶχε δὲ	τοὺς	ἅπαντας, ὡς μέν τινες, πεντακισμυρίους,
[13, 110]	θατέρου μέρους οἱ Σικελιῶται πρὸς	τοὺς	ἀπαντήσαντας Λίβυας διαγωνισάμενοι συχνοὺς μὲν
[13, 78]	ἐπέρριψαν ταῖς τῶν πολεμίων ναυσὶ	τοὺς	ἀπὸ τῶν κεραιῶν λίθους· οἱ
[13, 56]	οὔτ' ἐπ' ἴσης διαγωνίσασθαι διὰ	τοὺς	ἀπὸ τῶν στεγῶν βάλλοντας. (Οὐ
[13, 78]	χηλαῖς τοῦ λιμένος τεταγμένοι διεκώλυον	τοὺς	ἀποτολμῶντας εἰς τὴν γῆν ἀποβαίνειν.
[13, 34]	σκύλοις ἐκόσμησαν, τῶν δὲ στρατιωτῶν	τοὺς	ἀριστεύσαντας ταῖς προσηκούσαις δωρεαῖς ἐτίμησαν.
[13, 79]	γὰρ ναυσὶν ἀθρόαις ἐπιπλεύσαντες, καὶ	τοὺς	ἀρίστους ἄνδρας ἐπὶ τὰ καταστρώματα
[13, 14]	ἐπὶ ταῖς ἡγεμονίαις τεταγμένους καὶ	τοὺς	ἀρίστους ἐξ ὅλου τοῦ στρατεύματος
[13, 18]	καὶ τὰ μὲν σκευοφόρα καὶ	τοὺς	ἀρρώστους εἰς μέσον λαβόντες, τοὺς
[13, 30]	φόρους ἀναγκάζειν. Ὅταν οὖν περὶ	τοὺς	αὐτοὺς ἀνθρώπους ὑπάρχῃ πλεονεξία, ἐπιβουλή,
[13, 36]	Ἀποστείλαντες γὰρ τεσσαράκοντα ναῦς συνεξέπεμψαν	τοὺς	ἀφηγησομένους δύο στρατηγοὺς ἀλλοτρίως ἔχοντας
[13, 17]	ἐτόλμων. Οἱ μὲν γὰρ Αθηναῖοι	τοὺς	ἀφισταμένους τῆς μάχης καὶ τῇ
[13, 113]	συνέβαινε τὰς πύλας κατακαίεσθαι, προσανελάμβανε	τοὺς	ἀφυστεροῦντας. (Ἐπειδὴ δὲ τὸ πῦρ
[13, 75]	εὑρὼν προκατειλημμένους τοὺς τόπους, ἀνελάμβανε	τοὺς	ἀφυστεροῦντας· (οἱ δὲ Συρακόσιοι τὸ
[13, 60]	ὀκτὼ μυριάδων συνδραμουσῶν ἀτάκτως συνέβαινε	τοὺς	βαρβάρους ἀλλήλοις ἐμπίπτειν καὶ πλείονα
[13, 60]	πολεμίοις ἀπαντήσαντες εἰς ἔκπληξιν ἤγαγον	τοὺς	βαρβάρους, νομίζοντας ἥκειν τοὺς συμμάχους
[13, 54]	ἐδήλωσαν. Καὶ οἱ μὲν Σελινούντιοι	τοὺς	βιβλιαφόρους παραχρῆμα πρὸς τοὺς Συρακοσίους
[13, 79]	τινας καὶ τῶν ἄλλων Λιβύων	τοὺς	βουλομένους ἔκτισαν ἐν τῇ Σικελίᾳ
[13, 97]	μετοίκους καὶ τῶν ἄλλων ξένων	τοὺς	βουλομένους συναγωνίσασθαι· ταχὺ δὲ πολλοῦ
[13, 4]	δεόμενοι τῆς κοινῆς σωτηρίας ἀντιλαμβάνεσθαι·	τοὺς	γὰρ Αθηναίους τῷ μὲν λόγῳ
[13, 95]	καὶ διενυκτέρευσε πυρὰ καίων καὶ	τοὺς	γνωριμωτάτους τῶν στρατιωτῶν μεταπεμπόμενος. (Ἅμα
[13, 19]	μὲν συμμαχήσαντας τοῖς Αθηναίοις λαφυροπωλῆσαι,	τοὺς	δ' Αθηναίους ἐργαζομένους ἐν τῷ
[13, 106]	στρατεύσας τὴν μὲν πόλιν εἷλε,	τοὺς	δ' Αθηναίους ὑποσπόνδους ἀφῆκεν. Εὐθὺς
[13, 31]	οὐκ ἔχομεν, φασὶ δεῖν τιμωρεῖσθαι,	τοὺς	δ' αἰχμαλώτους ἀγομένους ἐπὶ τὴν
[13, 19]	τῶν Αθηναίων μετ' αἰκίας ἀνελεῖν,	τοὺς	δ' ἄλλους αἰχμαλώτους ἐν μὲν
[13, 110]	διαγωνισάμενοι συχνοὺς μὲν αὐτῶν ἀνεῖλον,	τοὺς	δ' ἄλλους εἰς τὴν στρατοπεδείαν
[13, 101]	προσέταξε τούτῳ τὰς δυνάμεις παραδίδοσθαι,	τοὺς	δ' ἄλλους ἐψηφίσατο τὴν ταχίστην
[13, 72]	ἀντιτεταγμένους, συχνοὺς μὲν αὐτῶν ἀνεῖλον,	τοὺς	δ' ἄλλους κατεδίωξαν μέχρι τῆς
[13, 64]	τετρακόσιοι μὲν τῶν Αθηναίων ἔπεσον,	τοὺς	δ' ἄλλους ὁ Θρασύβουλος ἀναλαβὼν
[13, 41]	Αθω σώματα γῇ πέλασαν δώδεκα,	τοὺς	δ' ἄλλους ὄλεσεν μέγα λαῖτμα
[13, 98]	δὲ πολλάκις ἦν ἀφηγημένος δυνάμεων·	τοὺς	δ' ἄλλους στρατηγοὺς παρ' ὅλην
[13, 60]	δὲ τῶν τειχῶν φύλακας κατέταττον,	τοὺς	δ' ἄλλους στρατιώτας δὺν τοῖς
[13, 63]	μάχῃ κρατήσας πολλοὺς μὲν ἀνεῖλε,	τοὺς	δ' ἄλλους συνεδίωξεν ἐντὸς τοῦ
[13, 72]	τὸ παράδοξον, ὀλίγους μὲν ἀνεῖλε,	τοὺς	δ' ἄλλους συνεδίωξεν ἐντὸς τῶν
[13, 63]	εἰς πεντακοσίους μὲν αὐτῶν ἀνεῖλε,	τοὺς	δ' ἄλλους συνέκλεισεν ἐντὸς τῶν
[13, 101]	τῶν πρὸς χάριν δημηγορούντων ἤκουον,	τοὺς	δ' ἀπολογουμένους συνθορυβοῦντες οὐκ ἠνείχοντο
[13, 56]	ἀπέστειλαν τοὺς μὲν εἰς Ακράγαντα,	τοὺς	δ' εἰς Γέλαν καὶ Συρακούσας,
[13, 80]	χρημάτων, τοὺς μὲν εἰς Ιβηρίαν,	τοὺς	δ' εἰς τὰς Βαλιαρίδας νήσους,
[13, 16]	μεθαλλόμενοι, καὶ τοὺς μὲν ἀποκτείνοντες,	τοὺς	δ' εἰς τὴν θάλατταν προωθοῦντες,
[13, 113]	οἰκίας, ὧν τοὺς μὲν ἀπέκτεινε,	τοὺς	δ' ἐκ τῆς πόλεως ἐξέβαλε.
[13, 80]	μὲν χρείαν αὐτῶν μεγάλα συμβαλλομένην,	τοὺς	δ' ἐν Σικελίᾳ καταλελειμμένους Καμπανοὺς
[13, 15]	ὄντας πατέρας τῶν υἱῶν ὑπομιμνήσκων,	τοὺς	δ' ἐνδόξων γεγονότας πατέρων παρακαλῶν
[13, 78]	κατὰ τὸν διέκπλουν ἀντιπρῴρους κατέστησε,	τοὺς	δ' ἐπὶ τὰ μεγάλα πλοῖα
[13, 110]	εὑρόντες παραβεβοηθηκότας ἐπὶ τὰς ναῦς·	τοὺς	δ' ἐπὶ τούτου τοῦ μέρους
[13, 51]	μὲν ἡμίσεσιν ἀπήντα τοῖς ἐπιοῦσι,	τοὺς	δ' ἡμίσεις αὐτὸς ἔχων, καὶ
[13, 62]	τεῖχος πεσεῖν ὑπὸ τῶν μηχανῶν,	τοὺς	δ' Ιβηρας ἀθρόους παρεισπεσεῖν εἰς
[13, 7]	Ιμέραν τὰς μὲν ναῦς ἐνεώλκησε,	τοὺς	δ' Ιμεραίους πείσας συμμαχεῖν τοῖς
[13, 15]	τῶν προγόνων ἀρετὰς μὴ καταισχῦναι,	τοὺς	δ' ὑπὸ τοῦ δήμου τετιμημένους
[13, 75]	συμπραττόντων αὐτῷ τοὺς πλείστους ἀπέκτειναν.	Τοὺς	δὲ ἀπὸ τῆς μάχης διασωθέντας
[13, 78]	δὲ νεῶν ἀπέπλευσεν εἰς Μιτυλήνην.	(Τοὺς	δὲ διώξαντας Αθηναίους αἱ τῶν
[13, 18]	τοὺς ἀρρώστους εἰς μέσον λαβόντες,	τοὺς	δὲ δυναμένους μάχεσθαι προηγεῖσθαι καὶ
[13, 91]	τοὺς μὲν εἰς Συρακούσας μεθίστασθαι,	τοὺς	δὲ εἰς τὴν Ιταλίαν τέκνα
[13, 85]	μὲν ἐπὶ τῶν τειχῶν ἔστησαν,	τοὺς	δὲ ἐφέδρους πρὸς τὰς τῶν
[13, 59]	ἐλευθερίαν πεῖραν τῆς δουλείας λήψεσθαι,	τοὺς	δὲ θεοὺς ἐκτὸς Σελινοῦντος οἴχεσθαι
[13, 30]	Συρακοσίους μὲν καὶ Σελινουντίους ἐξανδραποδίσασθαι,	τοὺς	δὲ λοιποὺς διδόναι φόρους ἀναγκάζειν.
[13, 14]	πέντε λειπούσας τῶν ἑκατὸν εἴκοσι,	τοὺς	δὲ λοιποὺς ἐπὶ τῆς γῆς
[13, 72]	ὧν ἐννακοσίους μὲν Βοιωτοὶ παρείχοντο,	τοὺς	δὲ λοιποὺς Πελοποννήσιοι συνεξέπεμψαν. Ὡς
[13, 96]	καὶ ταῖς μεγίσταις ἐπαγγελίαις ἐμετεώρισε,	τοὺς	δὲ μισθοφόρους ἀνακαλούμενος καὶ φιλανθρώποις
[13, 48]	δὲ τοὺς μὲν δούλους ἐλευθέρους,	τοὺς	δὲ ξένους πολίτας, εὐλαβούμενοι τό
[13, 58]	πολλὰ τὴν ἑαυτῶν τύχην κατωδύροντο·	τοὺς	δὲ πατέρας, ἔτι δὲ ἀδελφούς,
[13, 23]	τοὺς μὲν συμμάχους γίνεσθαι πλείους,	τοὺς	δὲ πολεμίους ἐλάττους. (Τὴν δὲ
[13, 56]	τὰς μὲν ὁδοὺς διοικοδομεῖν ἐνεχείρησαν,	τοὺς	δὲ πολεμίους ἐπὶ πολὺν χρόνον
[13, 28]	συγγενεστάτων μετὰ τὴν τελευτὴν ἀμνημονῶν,	τοὺς	δὲ πολεμιωτάτους σῶσαι προαιρούμενος. Ἐπεὶ
[13, 92]	μεταπέμπεσθαι βοήθειαν παρὰ τῶν ἀλλοτρίων,	τοὺς	δὲ πολίτας μὴ βούλεσθαι πρὸς
[13, 4]	πόλιν οὐ δεχομένων τοὺς στρατιώτας,	τοὺς	δὲ στρατηγοὺς ἐασάντων εἰσελθεῖν καὶ
[13, 91]	πατρίδος συμφορὰς ἰδίας ἡγεῖσθαι προσόδους,	τοὺς	δὲ ταπεινοτέρους οὐδὲν πράξειν τῶν
[13, 22]	καιροτηρήσαντες ἀμύνονται διὰ τὸ μῖσος,	τοὺς	δὲ φιλανθρώπως ἀφηγουμένους βεβαίως ἀγαπῶντες
[13, 18]	νομίσαντες τῶν Λεοντίνων τινὰς εἶναι	τοὺς	δι' εὔνοιαν ἀπηγγελκότας, διεταράχθησαν οὐ
[13, 101]	ὑπολαβόντες οἱ στρατηγοὶ τούτους εἶναι	τοὺς	διαβαλόντας πρὸς τὰ πλήθη περὶ
[13, 37]	Πέρσαις· κρεῖττον οὖν εἶναι περιορᾶν	τοὺς	διαπολεμοῦντας ἴσους ὄντας, ὅπως πρὸς
[13, 63]	μέρος ἐτείχισε καὶ πανταχόθεν κατεκάλει	τοὺς	διασωζομένους τῶν Σελινουντίων. (Πολλοὺς δὲ
[13, 110]	ἐν ταῖς ναυσὶν ἀνειργόντων τοξεύμασι	τοὺς	διώκοντας, οἱ λοιποὶ μετ' ἀσφαλείας
[13, 91]	(Διόπερ συνεβούλευεν αἱρεῖσθαι στρατηγοὺς μὴ	τοὺς	δυνατωτάτους, ἀλλὰ τοὺς εὐνουστάτους καὶ
[13, 96]	συναγαγὼν ἐκκλησίαν τῶν ἀντιπραξάντων αὐτῷ	τοὺς	δυνατωτάτους ὄντας, Δαφναῖον καὶ Δήμαρχον,
[13, 70]	Εφεσον ἀπὸ τῶν πόλεων μετεπέμπετο	τοὺς	δυνατωτάτους, πρὸς οὓς ἑταιρίας συντιθέμενος
[13, 48]	(Οἱ δ' οὖν Κορκυραῖοι θεωροῦντες	τοὺς	δυνατωτάτους τῶν πολιτῶν ὄντας πρὸς
[13, 90]	τῶν τειχῶν παρεισαγαγὼν σχεδὸν ἅπαντας	τοὺς	ἐγκαταλειφθέντας ἀνεῖλεν· ὅτε δὴ καὶ
[13, 106]	ὅπλοις καὶ λαφύροις. (Ἐπὶ δὲ	τοὺς	εἰς Σηστὸν καταφυγόντας Αθηναίους στρατεύσας
[13, 57]	ἀσεβεῖν εἰς τὸ δαιμόνιον διασωζόντων	τοὺς	εἰς τὰ ἱερὰ καταπεφευγότας Καρχηδόνιοι
[13, 26]	γὰρ τοῦ μηδὲν ἀνήκεστον πεπονθέναι	τοὺς	εἰς τὴν ἡμετέραν πίστιν ἑαυτοὺς
[13, 54]	τ' ἐξ Ιβηρίας ξενολογηθέντας καὶ	τοὺς	ἐκ τῆς Λιβύης καταγραφέντας στρατιώτας
[13, 72]	πλεύσας ἐπὶ Θάσον ἐνίκησε μάχῃ	τοὺς	ἐκ τῆς πόλεως καὶ περὶ
[13, 87]	αὐτῶν μὴ λαβεῖν, ἀλλὰ δυναμένους	τοὺς	ἐκ τῆς πόλεως στρατηγοὺς ἐπεξελθεῖν
[13, 64]	τούτων κατασταθεῖσι προσέταξαν δεκάτην πράττεσθαι	τοὺς	ἐκ τοῦ Πόντου πλέοντας. (Μετὰ
[13, 110]	ἐκεῖνο τὸ μέρος παρεβοήθουν, ἀνείργοντες	τοὺς	ἐκ τῶν νεῶν ἀποβαίνοντας· καὶ
[13, 8]	παραγενομένων τρισκαίδεκα τριήρων ἐκ Κορίνθου,	τοὺς	ἐκ τῶν πληρωμάτων ἀναλαβὼν ὁ
[13, 111]	εἰς τὴν Καμάριναν, ἠνάγκασε καὶ	τοὺς	ἐκεῖ μετὰ τέκνων καὶ γυναικῶν
[13, 29]	καλλίονα κόσμον εὑρήσετε τοῦ κολάσαι	τοὺς	ἐκείνων αὐτόχειρας; Εἰ μὴ νὴ
[13, 50]	τῆς εἰς τὴν πόλιν ἐπανόδου	τοὺς	ἐκπλεύσαντας εἶρξαι. (Μίνδαρος δὲ τὰς
[13, 47]	καὶ τὰς συμμαχίδας πόλεις, καὶ	τοὺς	ἐν αὐταῖς νεωτερίζοντας εἰσεπράττετο χρήματα.
[13, 99]	τὴν ναῦν εἰσήλλοντο, καὶ περιχυθέντες	τοὺς	ἐν αὐτῇ πάντας ἀπέσφαξαν. (Τότε
[13, 96]	τὴν ἐλευθερίαν. (Μετεπέμψατο δὲ καὶ	τοὺς	ἐν Γέλᾳ μισθοφόρους, καὶ πανταχόθεν
[13, 95]	τῆς τυραννίδος. Εὐθὺς οὖν παρήγγειλε	τοὺς	ἐν ἡλικίᾳ πάντας ἕως ἐτῶν
[13, 85]	ἐνηργεῖτο. (Οἱ μὲν οὖν Ακραγαντῖνοι	τοὺς	ἐν ἡλικίᾳ πάντας καθώπλισαν, καὶ
[13, 84]	κατασκευήν· τούς τε γὰρ βωμοὺς	τοὺς	ἐν πᾶσι τοῖς ἱεροῖς καὶ
[13, 41]	ἔχων τρισκαίδεκα τριήρεις κατέπλευσε πρὸς	τοὺς	ἐν Σάμῳ διατρίβοντας, οἳ πάλαι
[13, 101]	κατέπλευσαν εἰς τὰς Αθήνας, ἐλπίζοντες	τοὺς	ἐν ταῖς ναυσὶ πολλοὺς ὄντας
[13, 30]	ἐπιθυμούντων δὲ τῆς ἐλευθερίας, ἐψηφίσαντο	τοὺς	ἐν τῇ πόλει κατασφάξαι. (Ὠμόν
[13, 73]	ἐξέταξε τὴν δύναμιν καὶ προεκαλεῖτο	τοὺς	ἐν τῇ πόλει περὶ τοῦ
[13, 67]	περιλειφθέντες εἰς πεντακοσίους κατέφυγον πρὸς	τοὺς	ἐν τοῖς ἱεροῖς βωμούς. (Οἱ
[13, 90]	ἐγκαταλειφθέντας ἀνεῖλεν· ὅτε δὴ καὶ	τοὺς	ἐν τοῖς ναοῖς καταπεφευγότας ἀποσπῶντες
[13, 112]	εἰς τὰς Συρακούσας. (Καταλαβόντες δὲ	τοὺς	ἐν τοῖς νεωρίοις ἀγνοοῦντας τὰ
[13, 56]	κακῶς ἀπήλλαττον, οὔτε περιστῆναι δυνάμενοι	τοὺς	ἐν τοῖς στενωποῖς διὰ τοὺς
[13, 84]	ἐν πᾶσι τοῖς ἱεροῖς καὶ	τοὺς	ἐν τοῖς στενωποῖς καθ' ὅλην
[13, 45]	πανταχόθεν τῷ πλήθει περιχυθέντες κατεπόνουν	τοὺς	ἐναντίους. (Ἅ δὴ πυθόμενος Μίνδαρος
[13, 23]	ἀθάνατον φυλάττειν, τὴν δὲ πρὸς	τοὺς	ἐναντίους ἔχθραν θνητήν· οὕτω γὰρ
[13, 66]	ποιούμενοι, κακὸν οὐδὲν ἀξιόλογον δρῶντες	τοὺς	ἔνδον διετέλουν· ἐπεὶ δ' ὁ
[13, 94]	διότι τῶν ἔξωθεν πολεμιωτέρους ἔχουσι	τοὺς	ἔνδον τῶν κοινῶν προεστῶτας, οἷς
[13, 16]	συμφερόντων, οὔτε πρὸς τοὺς κελεύοντας	τοὺς	ἐνεδέχετο βλέπειν διὰ τὸ πλῆθος
[13, 30]	τηλικούτῳ διειργομένην Σικελίαν ἐπεθύμησαν κατακληρουχῆσαι,	τοὺς	ἐνοικοῦντας ἐξανδραποδισάμενοι. (Δεινόν ἐστι μὴ
[13, 110]	πολὺν διαγωνισάμενοι χρόνον μόγις ἐξέωσαν	τοὺς	ἐντὸς τῆς τάφρου βιασαμένους. Οἱ
[13, 27]	βιασθέντες ἠναγκάσθησαν συστρατεύειν. (Διόπερ εἰ	τοὺς	ἐξ ἐπιβολῆς ἀδικήσαντας δίκαιόν ἐστι
[13, 33]	ἐπιτιμίοις γενόμενος καὶ σκληρῶς κολάζων	τοὺς	ἐξαμαρτάνοντας, ἔγραψεν ἐν τοῖς νόμοις,
[13, 93]	αὐτῶν ἀπεκάλουν. (Διόπερ ἐξέπεμψαν πρέσβεις	τοὺς	ἐπαινοῦντας ἐν Συρακούσαις καὶ τὰ
[13, 63]	τῶν Μοτυηνῶν ἐπόρθησε χώραν, καὶ	τοὺς	ἐπεξελθόντας ἐκ τῆς πόλεως μάχῃ
[13, 28]	ὑμεῖς ὑπὲρ ἀναστάσεως κινδυνεύσαντες πρὸς	τοὺς	ἐπὶ κατασκαφῇ τῆς πατρίδος ὑμῶν
[13, 14]	ἀπονοίᾳ καταπλήξειν τοὺς Συρακοσίους. (Διόπερ	τοὺς	ἐπὶ ταῖς ἡγεμονίαις τεταγμένους καὶ
[13, 16]	τὴν γῆν ναυμαχοῦντας συμμάχους ἔχειν	τοὺς	ἐπὶ τῆς χέρσου στρατοπεδεύοντας. (Οἱ
[13, 67]	συμμάχους αὐτοὺς ποιησάμενοι, πρὸς δὲ	τοὺς	ἐπὶ τοῖς βωμοῖς ὄντας ἱκέτας
[13, 54]	καὶ σφενδονήταις πολλοῖς χρώμενος ἀνέστελλε	τοὺς	ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων μαχομένους. ~Οἱ
[13, 47]	τὸ μὲν πρῶτον ἐπεχείρησε κωλύειν	τοὺς	ἐπὶ τῶν ἔργων, πολλοῦ δὲ
[13, 60]	ὁρῶν τοὺς ἰδίους καταπονουμένους, κατεβίβασε	τοὺς	ἐπὶ τῶν λόφων κατεστρατοπεδευκότας, καὶ
[13, 60]	δ' οὐδενὶ κόσμῳ φευγόντων πρὸς	τοὺς	ἐπὶ τῶν λόφων στρατοπεδεύοντας, ἐπηκολούθουν
[13, 72]	Αθηναῖοι θεατὰς ἔχοντες τῆς ἀρετῆς	τοὺς	ἐπὶ τῶν τειχῶν ἐφεστῶτας καὶ
[13, 18]	Συρακόσιοι τοὺς τὰς ὁδοὺς καὶ	τοὺς	ἐπικαιροτάτους τόπους προκαταληψομένους. (Ποιησάντων δὲ
[13, 13]	ἀπὸ τῶν νεῶν ἐρρωμένως ἠμύναντο	τοὺς	ἐπιφερομένους, ἄλλην οὐδεμίαν εὑρίσκοντες σωτηρίαν·
[13, 97]	δ' ὁ μάντις ταῦτα διεσάφει	τοὺς	ἑπτὰ τῶν στρατηγῶν ἀναιρεθήσεσθαι. Τῶν
[13, 25]	ὑπάρχοντος, ἐν ᾧ τὴν πρὸς	τοὺς	ἐπταικότας φιλανθρωπίαν ἀφορμὴν τῆς φιλίας
[13, 39]	ἡμέρας ἀναπείρας ποιούμενοι καὶ γυμνάσαντες	τοὺς	ἐρέτας, ἐξέταξαν τὸν στόλον εἰς
[13, 2]	(Ἤδη δὲ τοῦ στόλου παρεσκευασμένου,	τοὺς	ἑρμᾶς τοὺς κατὰ τὴν πόλιν
[13, 18]	ἐπὶ τὴν παρεμβολὴν τῶν Αθηναίων	τοὺς	ἐροῦντας, ὅτι προαπεστάλκασιν οἱ Συρακόσιοι
[13, 42]	ἑαυτοῦ διελόμενος τὰς ὠφελείας ταχὺ	τοὺς	εὖ παθόντας εὔνους ἑαυτῷ κατεσκεύασεν.
[13, 97]	πλήθους πολιτογραφηθέντος, οἱ στρατηγοὶ κατέγραφον	τοὺς	εὐθέτους εἰς τὴν στρατείαν. Παρεσκευάσαντο
[13, 69]	ἐκείνου κυρωθέντα· ἐψηφίσαντο δὲ καὶ	τοὺς	Εὐμολπίδας ἆραι τὴν ἀράν, ἣν
[13, 91]	στρατηγοὺς μὴ τοὺς δυνατωτάτους, ἀλλὰ	τοὺς	εὐνουστάτους καὶ δημοτικοὺς μᾶλλον· ἐκείνους
[13, 104]	τῆς ἀγορᾶς πληθούσης, τριακοσίους ἐπιλέξαντες	τοὺς	εὐπορωτάτους ἀνεῖλον. (Οἱ δὲ χαριέστατοι
[13, 93]	(Ὁ δ' οὖν Διονύσιος καταλαβὼν	τοὺς	εὐπορωτάτους στασιάζοντας πρὸς τὸν δῆμον,
[13, 22]	ἀδικεῖν ἐπεχείρησαν οἳ καὶ πρὸς	τοὺς	ἐχθροὺς εὐγνωμόνησαν, ἡμεῖς δὲ τοιούτους
[13, 114]	αἰχμάλωτα καὶ τὰς ναῦς ἀποδοῦναι	τοὺς	ἔχοντας τοῖς ἀποβαλοῦσι. (Τῶν συνθηκῶν
[13, 6]	(Ἐλθόντος δὲ τοῦ Καταναίου πρὸς	τοὺς	ἡγεμόνας τῶν Συρακοσίων καὶ δηλώσαντος
[13, 22]	καὶ πάλιν ἐν τοῖς κατορθώμασι	τοὺς	ἡδομένους. (Τὰ μὲν οὖν ἐν
[13, 8]	Αθηναῖοι τὴν παρουσίαν αὐτῶν, ἐπιθέμενοι	τοὺς	ἡμίσεις ἀνεῖλον· οἱ δὲ περιλειφθέντες
[13, 67]	τὸ γεγονός, τὸ μὲν πρῶτον	τοὺς	ἡμίσεις ἐπὶ τοῦ λιμένος ἀπέλιπον,
[13, 114]	ἔπεμψεν εἰς Συρακούσας κήρυκα, παρακαλῶν	τοὺς	ἡττημένους διαλύσασθαι. Ἀσμένως δ' ὑπακούσαντος
[13, 100]	δ' Αθηναῖοι διώξαντες ἐφ' ἱκανὸν	τοὺς	ἡττημένους πάντα τὸν σύνεγγυς τόπον
[13, 20]	ἐπεὶ δ' ἅμα τῷ πρὸς	τοὺς	ἠτυχηκότας ἐλέῳ κρίνεται τό τε
[13, 22]	ἐπιείκεια πάντας ἀνθρώπους, τὴν εἰς	τοὺς	ἠτυχηκότας συγγνώμην προσλαβοῦσα. (Ἀπ' ἐκείνων
[13, 86]	μνημεῖα, μετὰ δὲ ταῦτα ἱκέτευε	τοὺς	θεοὺς κατὰ τὸ πάτριον ἔθος
[13, 109]	μάχης, ἂν δ' ἐλαττωμένους, δέχεσθαι	τοὺς	θλιβομένους· τοῖς δ' ἐν ταῖς
[13, 29]	τοὺς ὑπὲρ τῆς κοινῆς ἐλευθερίας	τοὺς	ἰδίους ἀναλώσαντας βίους, περὶ πλείονος
[13, 33]	τινος κατανοήσαντος καὶ εἰπόντος, ὅτι	τοὺς	ἰδίους αὐτὸς καταλύει νόμους, ἀνεβόησε,
[13, 16]	τείχη διαφθείρεσθαί τινας συνέβαινε, καὶ	τοὺς	ἰδίους ἐν ὀφθαλμοῖς τῶν συγγενῶν
[13, 16]	τῶν τειχῶν ὅτε μὲν ἴδοιεν	τοὺς	ἰδίους εὐημεροῦντας, ἐπαιάνιζον, ὅτε δ'
[13, 28]	μισεῖν τοὺς Αθηναίους ὀφείλουσιν, ὅσον	τοὺς	ἰδίους ἠγαπήκασι. ~Πῶς οὖν οὐκ
[13, 110]	(Οἱ δ' ἱππεῖς ὡς εἶδον	τοὺς	ἰδίους ἡττημένους, καὶ αὐτοὶ πρὸς
[13, 62]	δὲ καταλαμβανόμενοι τὰ τείχη παρεδέχοντο	τοὺς	ἰδίους. (Κατὰ κράτος οὖν ἁλούσης
[13, 60]	δισμυρίων. (Ο δ' Αννίβας ὁρῶν	τοὺς	ἰδίους καταπονουμένους, κατεβίβασε τοὺς ἐπὶ
[13, 92]	δὲ πολίτας μὴ βούλεσθαι πρὸς	τοὺς	ἰδίους κινδύνους συμπαραλαμβάνειν, οὕς τῶν
[13, 109]	πεδίον καθιππάζεσθαι, κἂν μὲν ὁρῶσι	τοὺς	ἰδίους προτεροῦντας, συνεπιλαμβάνεσθαι τῆς μάχης,
[13, 61]	ὡς ἐπὶ Μεσσήνην· (Διοκλῆς δὲ	τοὺς	ἰδίους στρατιώτας ἀναλαβὼν καὶ τοὺς
[13, 3]	ἀστῶν τε καὶ ξένων, ἑκάστου	τοὺς	ἰδίους συγγενεῖς τε καὶ φίλους
[13, 53]	ὕστερον πραχθέντα τεύξεται λόγου κατὰ	τοὺς	ἰδίους χρόνους· τότε δὲ οἱ
[13, 70]	τῆς Πελοποννήσου στρατιώτας τε κατέγραφε	τοὺς	ἱκανοὺς καὶ ναῦς ἐπλήρωσεν ὅσας
[13, 62]	φορτηγοὺς ἐμβιβάσας τὴν δύναμιν, καὶ	τοὺς	ἱκανοὺς τοῖς συμμάχοις ἀπολιπὼν στρατιώτας,
[13, 87]	ἀναλάβῃ τὴν ἧτταν. Καὶ γὰρ	τοὺς	Ιμεραίους ἐγίνωσκε παρὰ τὴν αὐτὴν
[13, 60]	καὶ παραβοηθήσας τοῖς ἐλαττουμένοις κατέλαβε	τοὺς	Ιμεραίους ἐν οὐδεμιᾷ τάξει τὸν
[13, 72]	πολεμίων περιειλημμένα. (Μετὰ δὲ ταῦτα	τοὺς	ἱππεῖς ἐξαπέστειλαν, ὄντας παραπλησίους τὸν
[13, 74]	τὴν ἀπογραφὴν τὴν εἰωθυῖαν γίνεσθαι	τοὺς	ἵππους ἰδίους ἀπεγράψατο, καὶ νικήσας
[13, 74]	νίκης δόξαν αὐτὸς ἀπηνέγκατο καὶ	τοὺς	ἵππους οὐκ ἀπέδωκε τῷ πιστεύσαντι.
[13, 54]	πύργους ὑπερβάλλοντας τοῖς μεγέθεσιν ἐπέστησε,	τοὺς	ἴσους δὲ κριοὺς κατασεσιδηρωμένους προσήρεισε
[13, 78]	εὐώνυμον ἔχοντες τάξιν Αθηναῖοι τρεψάμενοι	τοὺς	καθ' αὑτοὺς ἐπέκειντο φιλοτιμότερον ἐπὶ
[13, 54]	Γάιος Φούριος. Περὶ δὲ τούτους	τοὺς	καιροὺς Αννίβας ὁ τῶν Καρχηδονίων
[13, 81]	τῶν τειχῶν. (Κατ' ἐκείνους δὲ	τοὺς	καιροὺς τήν τε πόλιν καὶ
[13, 37]	παρὰ φύσιν προλαμβάνωμεν τῇ γραφῇ	τοὺς	καιρούς. ~Τοῦ γὰρ ἐνιαυσιαίου χρόνου
[13, 54]	φρέατος, ὃ κατ' ἐκείνους μὲν	τοὺς	καιροὺς ὠνομάζετο Λιλύβαιον, μετὰ δὲ
[13, 56]	τοῖς δὲ Καρχηδονίοις οἱ διαδεχόμενοι	τοὺς	κακοπαθοῦντας ἀκέραιοι διηγωνίζοντο. Τέλος δὲ
[13, 50]	ἠναγκάσθη καταφυγεῖν τῆς χώρας πρὸς	τοὺς	καλουμένους Κλήρους, ὅπου καὶ Φαρνάβαζος
[13, 90]	τῆς εἰς θεοὺς παρανομίας ἀφέξεσθαι	τοὺς	Καρχηδονίους· θεωροῦντα δὲ αὐτῶν τὴν
[13, 56]	μετὰ φιλοτιμίας ἀνυπερβλήτου, πολλὰ συνέβη	τοὺς	Καρχηδονίους κακοπαθεῖν καὶ δρᾶσαι δεινά.
[13, 93]	Συρακούσας. (Οἱ δὲ Γελῷοι πυνθανόμενοι	τοὺς	Καρχηδονίους μέλλειν μετὰ πάσης τῆς
[13, 88]	ταλάντοις φθαρῆναι καὶ μεταβαλέσθαι πρὸς	τοὺς	Καρχηδονίους. (Οἱ δὲ Ακραγαντῖνοι τὸ
[13, 56]	τὴν δύναμιν ἀθρόαν ἄγειν ἐπὶ	τοὺς	Καρχηδονίους· οἱ δὲ Συρακόσιοι πυθόμενοι
[13, 81]	μὲν οὖν Συρακόσιοι πρός τε	τοὺς	κατ' Ιταλίαν Ελληνας καὶ πρὸς
[13, 108]	κινδύνου· τῶν δὲ γυναικῶν ἐπὶ	τοὺς	κατὰ τὴν ἀγορὰν βωμοὺς καταφυγουσῶν
[13, 9]	στρατηγοὶ προϊδόμενοι τὸ γινόμενον ἀπεστάλκεισαν	τοὺς	κατὰ τὴν πόλιν ἐπὶ τὰ
[13, 2]	τοῦ στόλου παρεσκευασμένου, τοὺς ἑρμᾶς	τοὺς	κατὰ τὴν πόλιν παμπληθεῖς ὄντας
[13, 62]	χρόνον οἱ βάρβαροι πάντας ἐφόνευον	τοὺς	καταλαμβανομένους ἀσυμπαθῶς. Τοῦ δ' Αννίβα
[13, 26]	δικαίαν ἐλήλυθε συμβίωσιν· οὗτοι πρῶτοι	τοὺς	καταφυγόντας διασώσαντες τοὺς περὶ τῶν
[13, 62]	τὰ μὲν ἱερὰ συλήσας καὶ	τοὺς	καταφυγόντας ἱκέτας ἀποσπάσας ἐνέπρησε, καὶ
[13, 16]	πρὸς ἅπαντα συμφερόντων, οὔτε πρὸς	τοὺς	κελεύοντας τοὺς ἐνεδέχετο βλέπειν διὰ
[13, 30]	πρὸς Αττικὴν ὀργὴν ἐπταικότας οὐδὲ	τοὺς	κηδεύσοντας ἔχειν τὰ τῶν τετελευτηκότων
[13, 32]	προδόται φανήσεσθε τῶν συμμαχησάντων, καὶ	τοὺς	κοινοὺς ἐχθροὺς δυνάμενοι ταπεινῶσαι, τοσούτους
[13, 22]	Ασίας ὅλης ἐβασίλευσε; Τῇ πρὸς	τοὺς	κρατηθέντας εὐγνωμοσύνῃ. Κροῖσον γὰρ τὸν
[13, 99]	σπουδὴν ἀνυπέρβλητον εἰσεφέροντο διὰ τὸ	τοὺς	κρατίστους εἰς τὸν ὑπὲρ τῶν
[13, 14]	τριήρεις πληροῦν καὶ τῶν πεζῶν	τοὺς	κρατίστους ἐμβιβάσαι, τῷ τε πλήθει
[13, 56]	~Οἱ δὲ Σελινούντιοι τῶν ἱππέων	τοὺς	κρατίστους ἐπιλέξαντες διὰ νυκτὸς εὐθέως
[13, 52]	πόλεμον ἐπέλεξε χιλίους τῶν ὁπλιτῶν	τοὺς	κρατίστους, ἱππεῖς δ' ἑκατόν, πρὸς
[13, 44]	Λιβύην ἐπιλεγόμενος ἐξ ἁπάσης πόλεως	τοὺς	κρατίστους, καὶ ναῦς παρεσκευάζετο, διανοούμενος
[13, 80]	καὶ Φοίνικας καὶ τῶν πολιτικῶν	τοὺς	κρατίστους. Μετεπέμποντο δὲ καὶ παρὰ
[13, 83]	μὲν τὰς ἐπιδόξους πόλεις ἀποστέλλειν	τοὺς	κρατίστους τῷ κάλλει, πρὸς δὲ
[13, 72]	μετὰ τῆς δυνάμεως, πυνθανόμενος δὲ	τοὺς	κρατίστους τῶν Αθηναίων μετ' Αλκιβιάδου
[13, 46]	δ' ἐπ' αὐτοὺς βαλεῖν φιλοτιμούμενοι	τοὺς	κυβερνήτας· ὁπότε δὲ συνερείσειαν αἱ
[13, 40]	ἐπιβολῆς ἐκράτησαν, καὶ χρήματα πραξάμενοι	τοὺς	Κυζικηνοὺς ἀπέπλευσαν εἰς Σηστόν. ~Μίνδαρος
[13, 73]	πόλεως ἐκτάξας τὴν δύναμιν προεκαλεῖτο	τοὺς	Κυμαίους εἰς μάχην· οὐδενὸς δ'
[13, 32]	πράξαντες σὺν πολλοῖς ἄλλοις καὶ	τοὺς	Λακεδαιμονίους ἀδικήσετε, ὑμῶν χάριν κἀκεῖ
[13, 34]	πολλοὶ τῶν συμμάχων ἀπέστησαν πρὸς	τοὺς	Λακεδαιμονίους. διόπερ ὁ δῆμος ἀθυμήσας
[13, 50]	προέπλευσε τῶν ἄλλων, βουλόμενος προκαλέσασθαι	τοὺς	Λακεδαιμονίους εἰς ναυμαχίαν· Θηραμένης δὲ
[13, 39]	δὲ μόνον προσγενομένων αὐτοῖς, ἐδίωκον	τοὺς	Λακεδαιμονίους. (Ἐπεὶ δ' ἦλθον εἰς
[13, 5]	Πελοπόννησον ἔφυγεν εἰς Σπάρτην, καὶ	τοὺς	Λακεδαιμονίους παρώξυνεν ἐπιθέσθαι τοῖς Αθηναίοις.
[13, 105]	δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ πυθόμενοι	τοὺς	Λακεδαιμονίους πάσῃ τῇ δυνάμει πολιορκεῖν
[13, 37]	ὡς οὐ συμφέρει τῷ βασιλεῖ	τοὺς	Λακεδαιμονίους ποιεῖν ἄγαν ἰσχυρούς· οὐ
[13, 107]	τῶν τειχῶν κατασκευὴν ἐγίνοντο καὶ	τοὺς	λιμένας ἀπεχώννυον, ἐλπίζοντες, ὅπερ ἦν
[13, 67]	τὴν ἀπάτην ἀγνοοῦντες ἐξεβοήθουν ἐπὶ	τοὺς	λιμένας. (Διόπερ οἱ τὴν πόλιν
[13, 68]	τὴν Αλκιβιάδου θέαν συνέδραμον ἐπὶ	τοὺς	λιμένας, ὥστε παντελῶς ἐρημωθῆναι τὴν
[13, 85]	δὲ τῶν ἐν τῇ πόλει	τοὺς	λόγους, εὐθὺς τὰ τῆς πολιορκίας
[13, 87]	κατηγορουμένων ἐγχειρούντων ἀπολογεῖσθαι μηδένα προσδέχεσθαι	τοὺς	λόγους, καὶ τὸ πλῆθος ὁρμῆσαν
[13, 42]	ἐνδείξασθαι. ~Τῶν δὲ στρατιωτῶν ἀσμένως	τοὺς	λόγους προσδεξαμένων, καὶ περὶ τούτων
[13, 50]	πεζοὺς τοῖς πολεμίοις βοηθοῦντας, καὶ	τοὺς	λοιποὺς τῶν ἐπιβατῶν ἀπεβίβασεν εἰς
[13, 104]	Διονυσίων ὄντων ἐν ταῖς οἰκίαις	τοὺς	μάλιστα ἀντιπράττοντας συνήρπασαν καὶ περὶ
[13, 12]	στρατοπέδῳ νόσον εὐλαβῶς διακείμενος, συνεκάλεσε	τοὺς	μάντεις. τούτων δ' ἀποφηναμένων ἀναγκαῖον
[13, 85]	συχνοὺς ἀνελόντες ἀνεκαλέσαντο τῇ σάλπιγγι	τοὺς	μαχομένους· τῆς δὲ νυκτὸς ἐπιγενομένης
[13, 65]	Λακεδαιμονίους οὐκ ἐδίωξαν, πρὸς δὲ	τοὺς	Μεγαρεῖς χαλεπῶς διακείμενοι παμπληθεῖς ἀνεῖλον.
[13, 113]	διακειμένων ἐπῄει τὰς οἰκίας, ὧν	τοὺς	μὲν ἀπέκτεινε, τοὺς δ' ἐκ
[13, 62]	δὲ ταῦτα διαλύσας τὸ στρατόπεδον,	τοὺς	μὲν ἀπὸ Σικελίας συμμάχους ἀπέστειλεν
[13, 16]	τὰς τῶν ἐναντίων μεθαλλόμενοι, καὶ	τοὺς	μὲν ἀποκτείνοντες, τοὺς δ' εἰς
[13, 48]	τῶν χιλίων ἐφυγάδευσαν· ἐποιήσαντο δὲ	τοὺς	μὲν δούλους ἐλευθέρους, τοὺς δὲ
[13, 56]	ἐπιλέξαντες διὰ νυκτὸς εὐθέως ἀπέστειλαν	τοὺς	μὲν εἰς Ακράγαντα, τοὺς δ'
[13, 80]	Καρχηδονίοις ὄντων μετὰ πολλῶν χρημάτων,	τοὺς	μὲν εἰς Ιβηρίαν, τοὺς δ'
[13, 91]	κατέσχε φόβος, ὥστε τῶν Σικελιωτῶν	τοὺς	μὲν εἰς Συρακούσας μεθίστασθαι, τοὺς
[13, 78]	τῶν πολεμίων. (Ὁ δὲ Κόνων	τοὺς	μὲν εἰς τὰς τριήρεις ἐνεβίβασε
[13, 92]	διὰ τῶν λόγων παροξυνθεὶς παραυτίκα	τοὺς	μὲν ἔλυσε τῆς ἀρχῆς, ἑτέρους
[13, 85]	καθώπλισαν, καὶ καταστήσαντες εἰς τάξιν	τοὺς	μὲν ἐπὶ τῶν τειχῶν ἔστησαν,
[13, 49]	ἐν ταύτῃ, τῇ δ' ὑστεραίᾳ	τοὺς	μὲν ἐπιβεβηκότας στρατιώτας διεβίβασαν εἰς
[13, 77]	Πελοποννησίων κατὰ σπουδὴν ἐδίωκον, καὶ	τοὺς	μὲν ἐρέτας διὰ τὴν συνέχειαν
[13, 104]	αὐτὴν εἷλεν Αθηναίοις συμμαχοῦσαν, καὶ	τοὺς	μὲν ἡβῶντας ὀκτακοσίους ὄντας ἀπέσφαξε,
[13, 61]	αὐτοῖς ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν καὶ	τοὺς	μὲν ἡμίσεις εἰς τὰς τριήρεις
[13, 65]	ἐπὶ τῷ τὴν Νίσαιαν κατειλῆφθαι	τοὺς	μὲν Λακεδαιμονίους οὐκ ἐδίωξαν, πρὸς
[13, 34]	καταλελυκότες τὸν πρὸς Αθηναίους πόλεμον,	τοὺς	μὲν Λακεδαιμονίους συμμαχήσαντας, ὧν ἦρχε
[13, 34]	τοῦ πολέμου γενομένας ὠφελείας ἀθροίσαντες	τοὺς	μὲν ναοὺς ἀναθήμασι καὶ σκύλοις
[13, 76]	ἐπὶ τὴν Μιτυλήνην ὥρμησε, καὶ	τοὺς	μὲν ὁπλίτας Θώρακι τῷ Λακεδαιμονίῳ
[13, 59]	ἐᾶσαι. (Ὁ δ' Αννίβας ἀπεκρίθη,	τοὺς	μὲν Σελινουντίους μὴ δυναμένους τηρεῖν
[13, 19]	ὤν, ἀπεφήνατο γνώμην ὡς δέοι	τοὺς	μὲν στρατηγοὺς τῶν Αθηναίων μετ'
[13, 88]	ταύτην μόνην ἔχων ἐλπίδα σωτηρίας,	τοὺς	μὲν στρατιώτας ἔπεισεν ὀλίγας ἐπισχεῖν
[13, 19]	τὰς λατομίας, μετὰ δὲ ταῦτα	τοὺς	μὲν συμμαχήσαντας τοῖς Αθηναίοις λαφυροπωλῆσαι,
[13, 23]	ἔχθραν θνητήν· οὕτω γὰρ συμβήσεται	τοὺς	μὲν συμμάχους γίνεσθαι πλείους, τοὺς
[13, 80]	μετὰ νεῶν πεντήκοντα· ἔσπευδε γὰρ	τοὺς	μὲν Συρακοσίους κωλῦσαι χρήσασθαι τῷ
[13, 15]	πατρίδος κεῖσθαι τὴν σωτηρίαν. (Καὶ	τοὺς	μὲν τέκνων ὄντας πατέρας τῶν
[13, 29]	οὖν οὐκ ἄτοπον, ἄνδρες Συρακόσιοι,	τοὺς	μὲν τετελευτηκότας ἑκούσιον ὑπὲρ ὑμῶν
[13, 22]	ἐπιεικεῖς παρέχεσθαι. ~Οἱ γὰρ ὑποτεταγμένοι	τοὺς	μὲν φόβῳ κατισχύοντας καιροτηρήσαντες ἀμύνονται
[13, 90]	παροιχομένοις χρόνοις ἀληθείας οὔσης δυσευρέτου,	τοὺς	μέντοι γε κατὰ προαίρεσιν οὐ
[13, 75]	(Ερμοκράτης δ' ὁ Συρακόσιος ἀναλαβὼν	τοὺς	μετ' αὐτοῦ στρατεύοντας ὥρμησεν ἐκ
[13, 93]	τ' ἐν Γέλᾳ στρατιώτας καὶ	τοὺς	μετ' αὐτοῦ ταῖς εὐνοίαις ἰδίους
[13, 51]	Θηραμένης τούς τε ἰδίους καὶ	τοὺς	μετὰ Χαιρέου ἄγων πεζούς. (Οἱ
[13, 97]	συνεχὲς ἐλαττώμασι περιπίπτοντες, ἐποιήσαντο πολίτας	τοὺς	μετοίκους καὶ τῶν ἄλλων ξένων
[13, 28]	τί χρὴ νῦν ἡμᾶς διατείνεσθαι	τοὺς	μηδὲν ἠδικημένους; (Δότε δέ μοι
[13, 44]	τὴν ἧτταν καταπεπλευκότες οὐκ εἶχον	τοὺς	μισθοδοτήσοντας· οἱ δὲ Καρχηδόνιοι πᾶσιν
[13, 95]	κατὰ νοῦν ἠκολούθει, ψήφισμα ἔγραψε	τοὺς	μισθοὺς διπλασίους εἶναι· πάντας γὰρ
[13, 93]	ἐκ Συρακουσῶν ἐπηγγείλατο διπλοῦς ποιήσειν	τοὺς	μισθούς, ὧν ἡ πόλις ἔταξε.
[13, 109]	πλείστους τῶν ἐν ἡλικίᾳ καὶ	τοὺς	μισθοφόρους κατέλεξεν εἰς τὸ στρατόπεδον.
[13, 112]	δὲ ἑώρων οὐκ ἀπολείποντας αὐτὸν	τοὺς	μισθοφόρους, ὁμοθυμαδὸν ἀφίππευσαν εἰς τὰς
[13, 27]	τῶν ἁγνοτάτων μυστηρίων μετειλήφατε, σώσατε	τοὺς	μυήσαντας, οἱ μὲν ἤδη μετεσχηκότες
[13, 59]	αἰχμαλώτους ἀπολυτρῶσαι καὶ τῶν θεῶν	τοὺς	ναοὺς ἐᾶσαι. (Ὁ δ' Αννίβας
[13, 57]	σωτηρίαν αἱ γυναῖκες ἀπογνοῦσαι κατακαύσωσι	τοὺς	ναούς, καὶ μὴ δυνηθῶσι συλῆσαι
[13, 57]	τῶν γυναικῶν μετὰ τέκνων εἰς	τοὺς	ναοὺς συμπεφευγυίας κατελάμβανον, παρεκελεύοντο μὴ
[13, 57]	συμπάθειαν λαμβάνοντες. (Ἠκρωτηρίαζον δὲ καὶ	τοὺς	νεκροὺς κατὰ τὸ πάτριον ἔθος,
[13, 82]	δ' ἄλλων ἢ μετὰ περιτειχῶν	τοὺς	νεὼς οἰκοδομούντων ἢ κύκλῳ κίοσι
[13, 35]	Οἱ δ' οὖν Συρακόσιοι κατὰ	τοὺς	νεωτέρους χρόνους κατὰ μὲν Τιμολέοντα
[13, 33]	τὴν κατάλυσιν τοῦ πολέμου Διοκλῆς	τοὺς	νόμους ἀνέγραψε τοῖς Συρακοσίοις, καὶ
[13, 35]	ἐξηγητὴν τοῦ νομοθέτου, διὰ τὸ	τοὺς	νόμους γεγραμμένους ἀρχαίᾳ διαλέκτῳ δοκεῖν
[13, 35]	ὑπὸ πάντων κοινῇ γραφείσης ὀνομασθῆναι	τοὺς	νόμους Διοκλέους. (Οὐ μόνον δὲ
[13, 91]	παρακαλῶν μὴ περιμεῖναι τὸν κατὰ	τοὺς	νόμους λῆρον, ἀλλ' ἐκ χειρὸς
[13, 91]	ἀρχόντων ζημιούντων τὸν Διονύσιον κατὰ	τοὺς	νόμους ὡς θορυβοῦντα, Φίλιστος ὁ
[13, 83]	οἰκέτας, οἷς παρηγγελμένον ἦν ἅπαντας	τοὺς	ξένους καλεῖν ἐπὶ ξενίᾳ. Πολλοὶ
[13, 60]	γονεῖς καὶ παῖδας, ἔτι δὲ	τοὺς	οἰκείους ἅπαντας, ἀφειδῶς ἐχρῶντο τοῖς
[13, 7]	ἐκ τῆς πόλεως ἐπεχείρησαν διακωλύειν	τοὺς	οἰκοδομοῦντας τὸ τεῖχος· γενομένης δ'
[13, 59]	ἐχαρίσατο δ' αὐτῷ τοὺς συγγενεῖς	τοὺς	ὄντας ἐν τοῖς αἰχμαλώτοις, καὶ
[13, 73]	περιαλγὴς γενόμενος ἐκ Μιτυλήνης μετεπέμψατο	τοὺς	ὁπλίτας, καὶ πρὸ τῆς πόλεως
[13, 93]	πόλιν, ὧν ἡγεῖτο Δέξιππος, ἀπέδωκε	τοὺς	ὀφειλομένους μισθούς· τοῖς δὲ μετ'
[13, 95]	τῆς ἐπιβολῆς ὑπόθεσιν πιθανολογήσας ἔπεισε	τοὺς	ὄχλους δοῦναι φύλακας αὐτῷ τῶν
[13, 69]	ἑαυτὸν ἀπολογησάμενος εἰς τοσαύτην εὔνοιαν	τοὺς	ὄχλους ἤγαγεν, ὥστε ὁμολογεῖν πάντας
[13, 7]	ἱππέων διακοσίων πεντήκοντα, συνήγαγον ἱππεῖς	τοὺς	πάντας ὀκτακοσίους. κατασκευάσαντες δὲ περὶ
[13, 86]	τῶν νεῶν τριάκοντα. Εἶχον δὲ	τοὺς	πάντας πεζοὺς μὲν πλείους τῶν
[13, 54]	παραπλεύσων ἐπὶ Συρακούσας· (παραλαβὼν δὲ	τοὺς	παρ' Αἰγεσταίων στρατιώτας καὶ τοὺς
[13, 43]	μὴ βουλομένων, πολλὰ δὲ πρὸς	τοὺς	παρὰ Καρχηδονίων καὶ τῶν Αἰγεσταίων
[13, 16]	ὑπὸ τῶν Συρακοσίων, ὥστ' ἐνίοτε	τοὺς	παρὰ τὴν γῆν ναυμαχοῦντας συμμάχους
[13, 88]	ἑκατέρων ἐλπίδας μεταπεσεῖν ἐποίησεν, ὥστε	τοὺς	παρὰ τοῖς Ακραγαντίνοις Καμπανοὺς καταγνόντας
[13, 54]	τοὺς παρ' Αἰγεσταίων στρατιώτας καὶ	τοὺς	παρὰ τῶν ἄλλων συμμάχων ἀνέζευξεν
[13, 51]	Θρασύβουλον· συναπέστειλε δ' αὐτῷ καὶ	τοὺς	παρὰ Φαρναβάζῳ στρατευομένους μισθοφόρους. (Ό
[13, 62]	δὲ βαρβάρων οἱ μὲν ἠμύνοντο	τοὺς	παραβοηθοῦντας τῶν Ιμεραίων, οἱ δὲ
[13, 23]	πάντων νόμιμα. (Τίς γὰρ Ελλήνων	τοὺς	παραδόντας ἑαυτοὺς καὶ τῇ τῶν
[13, 3]	γὰρ παραμένειν παρήγγελτο καὶ προσαναλαμβάνειν	τοὺς	παροίκους τῶν συμμάχων. Ἐπεὶ δ'
[13, 81]	πρὸς τὰς ἐν Σικελίᾳ πόλεις	τοὺς	παρορμήσοντας τὰ πλήθη πρὸς τὸν
[13, 109]	πράττοντες· μετὰ δὲ ταῦτα Διονύσιος	τοὺς	πεζοὺς εἰς τρία μέρη διεῖλεν,
[13, 15]	τῇ γῇ τάξεως, ἀλλὰ καταλιπὼν	τοὺς	πεζοὺς ἐπί τινα ναῦν ἀνέβη
[13, 50]	εἶχεν ἀσφαλεστέραν. (Θρασύβουλος δὲ θεωρῶν	τοὺς	πεζοὺς τοῖς πολεμίοις βοηθοῦντας, καὶ
[13, 109]	μὲν ἱππεῦσι παρήγγειλεν, ἐπειδὰν ἴδωσι	τοὺς	πεζοὺς ὡρμημένους, διαβῆναι τὸν ποταμὸν
[13, 50]	τῆς εἰς τὴν πόλιν ἐφόδου	τοὺς	Πελοποννησίους ἀποκλεισάντων, ὁ Μίνδαρος ἠναγκάσθη
[13, 99]	ναύαρχον ἐλάττωμα συμφανὲς ἐγένετο, συνέβη	τοὺς	Πελοποννησίους δείσαντας ἐγκλῖναι. (Τοῦ δὲ
[13, 36]	ἐκπλεύσαντες εἰς Ωρωπὸν ἀπαράσκευοι πρὸς	τοὺς	Πελοποννησίους ἐναυμάχησαν· κακῶς δὲ καὶ
[13, 67]	οὕτω γὰρ οἱ πολιτικοὶ μεταβαλλόμενοι	τοὺς	Πελοποννησίους ἠμύνοντο. (Ὅθεν οἱ πλεῖστοι
[13, 51]	τῶν περὶ Θηραμένην, ἀλλὰ διελόμενος	τοὺς	Πελοποννησίους τοῖς μὲν ἡμίσεσιν ἀπήντα
[13, 101]	ἔχειν συναγωνιστὰς εἰς τὴν κρίσιν	τοὺς	περὶ Θηραμένην, ἄνδρας καὶ λόγῳ
[13, 66]	δὲ διὰ τάχους ἧκε πρὸς	τοὺς	περὶ Θηραμένην εἰς Βυζάντιον. (Ἀθροισθεισῶν
[13, 51]	μέρους τῶν Πελοποννησίων ἀπέστειλε πρὸς	τοὺς	περὶ Θρασύβουλον· συναπέστειλε δ' αὐτῷ
[13, 67]	ἀπὸ τοῦ τείχους, καὶ παρεδέχοντο	τοὺς	περὶ τὸν Αλκιβιάδην διὰ τῶν
[13, 5]	παραγενόμενοι τὸ μὲν πρῶτον ἐζήτουν	τοὺς	περὶ τὸν Αλκιβιάδην· ὡς δ'
[13, 111]	τῆς ἡμέρας ὑποφωσκούσης ἀφώρμησαν πρὸς	τοὺς	περὶ τὸν Διονύσιον, οἱ δὲ
[13, 26]	οὗτοι πρῶτοι τοὺς καταφυγόντας διασώσαντες	τοὺς	περὶ τῶν ἱκετῶν νόμους παρὰ
[13, 101]	δεόμενοι δὲ τοῦ δήμου τιμωρήσασθαι	τοὺς	περιεωρακότας ἀτάφους τοὺς ὑπὲρ τῆς
[13, 61]	τοὺς ἰδίους στρατιώτας ἀναλαβὼν καὶ	τοὺς	πεσόντας ἐν τῇ μάχῃ καταλιπών,
[13, 83]	ἐξ ἧς τὴν ῥύσιν εἰς	τοὺς	πίθους γίνεσθαι. (Γεγονέναι δέ φασι
[13, 112]	τῶν ἱππέων καὶ τῶν πεζῶν	τοὺς	πιστοτάτους, μεθ' ὧν ἠπείγετο πρὸς
[13, 35]	ἀκριβέστερον εἰπεῖν προήχθην διὰ τὸ	τοὺς	πλείους τῶν συγγραφέων ὀλιγωρότερον περὶ
[13, 75]	Ερμοκράτην καὶ τῶν συμπραττόντων αὐτῷ	τοὺς	πλείστους ἀπέκτειναν. Τοὺς δὲ ἀπὸ
[13, 52]	κινδυνεύομεν, ὑμεῖς δὲ πολίτας ἔχετε	τοὺς	πλείστους ἐν ταῖς ναυσίν. Τὸ
[13, 110]	ἐπέθεντο τῇ παρεμβολῇ τῶν Καρχηδονίων,	τοὺς	πλείστους εὑρόντες παραβεβοηθηκότας ἐπὶ τὰς
[13, 95]	ἐπιθυμοῦντας μεταβολῆς, τῶν δὲ Συρακοσίων	τοὺς	πλείστους οὐδ' ἥξειν εἰς Λεοντίνους.
[13, 109]	ἐπέλεξε δὲ καὶ τῶν Συρακοσίων	τοὺς	πλείστους τῶν ἐν ἡλικίᾳ καὶ
[13, 105]	αὐτοῖς δυεῖν θάτερον, ἢ ναυμαχεῖν	τοὺς	πολεμίους ἀναγκάσειν ἢ πεζῇ μετὰ
[13, 55]	καὶ τοὺς ἄλλους συμμάχους, πανδημεὶ	τοὺς	πολεμίους ἀπὸ τῶν τειχῶν ἠμύνοντο.
[13, 17]	στόμα τοῦ λιμένος, ὅπως κωλύσαντες	τοὺς	πολεμίους αὐτοὶ φεύγωσιν ἐπὶ τὸν
[13, 15]	ναυσὶ παιανίσαντες ἔπλεον, καὶ φθάσαντες	τοὺς	πολεμίους διέλυον τὸ ζεῦγμα. οἱ
[13, 103]	τὸ δεσμωτήριον καὶ διαδρὰς πρὸς	τοὺς	πολεμίους εἰς Δεκέλειαν, ὅπως διαφυγὼν
[13, 56]	καὶ τὰς κεραμίδας ἔβαλλον ἐπὶ	τοὺς	πολεμίους. Ὲπὶ πολὺν δὲ χρόνον
[13, 6]	δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ θεωροῦντες	τοὺς	πολεμίους ἱπποκρατοῦντας, καὶ βουλόμενοι βέλτιον
[13, 51]	τὸ μὲν πρῶτον εὐρώστως ὑπέστη	τοὺς	πολεμίους, καὶ πολλοὺς μὲν ἀνεῖλεν,
[13, 102]	θεαῖς ἀπόδοτε· τούτοις γὰρ εὐξάμενοι	τοὺς	πολεμίους κατεναυμαχήσαμεν. (Ὁ μὲν οὖν
[13, 32]	μαρτύρομαι πάντας ὑμᾶς μὴ σώζειν	τοὺς	πολεμίους, μὴ ἐγκαταλιπεῖν τοὺς συμμάχους,
[13, 10]	ὑπερέχοντας τῆς θαλάττης τόπους, ὥστε	τοὺς	πολεμίους μὴ μεγάλοις ἐλαττώμασι περιπίπτειν·
[13, 11]	κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν	τοὺς	πολεμίους νενικηκέναι, παρῆν Εὐρυμέδων καὶ
[13, 88]	δὲ μή, διηπειλοῦντο μεταβάλλεσθαι πρὸς	τοὺς	πολεμίους. (Ὁ δ' Ιμίλκας ἦν
[13, 92]	λόγον ὡς διαπεμπομένων αὐτῶν πρὸς	τοὺς	πολεμίους. Οὕτω γὰρ μάλιστ' ἤλπιζεν
[13, 51]	Αθηναῖοι μέχρι μέν τινος ἐπεδίωξαν	τοὺς	πολεμίους, πυνθανόμενοι δὲ τὸν Φαρνάβαζον
[13, 39]	ναυμαχίαν παρεσκευάζοντο. (Λακεδαιμόνιοι δὲ θεωροῦντες	τοὺς	πολεμίους τὰ πρὸς τὴν μάχην
[13, 65]	λαμπρῶς ἀγωνισαμένων, καὶ πολλαπλασίους ὄντας	τοὺς	πολεμίους τρεψαμένων, Μεγαρέων ἔπεσον μὲν
[13, 38]	ἀθροῖσαι τριήρεις, ὅπως μὴ συμβαίνῃ	τοὺς	πολεμίους ὑπερέχειν τῷ πλήθει τῶν
[13, 59]	πλήθει διαγωνιζόμενος ἐκ διαδοχῆς κατεπόνει	τοὺς	πολιορκουμένους, ἅτε καὶ τῶν στρατιωτῶν
[13, 84]	γάμους ἐπιτελῶν τῆς θυγατρὸς εἱστίασε	τοὺς	πολίτας ἐπὶ τῶν στενωπῶν ὧν
[13, 2]	καταλύσει τῆς δημοκρατίας, ἐμισοπονήρει καὶ	τοὺς	πράξαντας ἐζήτει μεγάλας δωρεὰς προθεὶς
[13, 18]	Συρακόσιοι τῆς ἡμέρας ὑποφωσκούσης ἀπέστειλαν	τοὺς	προκαταληψομένους τὰ στενόπορα τῶν ὁδῶν·
[13, 17]	οἱ δὲ πεζοὶ τῶν Συρακοσίων	τοὺς	προσπλέοντας ἀνέκρινον, διὰ τί βουλομένων
[13, 48]	ἡγεμονίας διαγωνιζόμενοι δῆμοι· Λακεδαιμόνιοι γὰρ	τοὺς	πρωτεύοντας ἐν ταῖς συμμαχίσι πόλεσιν
[13, 60]	τῇ μάχῃ κρατήσειαν (ἂν) εὐθὺ	τοὺς	πρώτους ὑποστάντας ἀνεῖλον. (Τοῦ δὲ
[13, 3]	τοῦ Ρηγίου καθορμισθέντες ἐγγὺς ἔπειθον	τοὺς	Ρηγίνους συμμαχεῖν· οἱ δὲ ἀπεκρίναντο
[13, 52]	διελέχθη· διόπερ ἔκρινα μὴ παραλιπεῖν	τοὺς	ῥηθέντας λόγους. (Βουλόμεθα πρὸς ὑμᾶς
[13, 31]	παθόντων, τῶν δ' ἀδικημάτων ἐπὶ	τοὺς	ῥήτορας μεταφέρειν τὴν τιμωρίαν. (Καὶ
[13, 43]	νομίζων ἐκ τοῦ μὴ βούλεσθαι	τοὺς	Σελινουντίους διακριθῆναι μὴ συμμαχήσειν αὐτοῖς
[13, 60]	περιορᾶν αὑτοὺς συγκεκλεισμένους ἀγεννῶς, καθάπερ	τοὺς	Σελινουντίους, ἐπὶ δὲ τῶν τειχῶν
[13, 44]	τῆς ἐφόδου γενομένης ῥᾳδίως ἐτρέψαντο	τοὺς	Σελινουντίους, καὶ τῶν μὲν στρατιωτῶν
[13, 56]	διαδοχῆς ἀγωνιζόμενος, ἐπ' ὀλίγον ἐξέωσε	τοὺς	Σελινουντίους· οὐ μήν γε βιάσασθαι
[13, 43]	χρήσιμον τῇ πατρίδι. Θεωρῶν οὖν	τοὺς	Σελινουντίους οὐκ ἀρκουμένους τῇ παραχωρήσει
[13, 82]	νεὼς οἰκοδομούντων ἢ κύκλῳ κίοσι	τοὺς	σηκοὺς περιλαμβανόντων, οὗτος ἑκατέρας τούτων
[13, 19]	δὲ ἑπτακισχιλίους, ἐν οἷς καὶ	τοὺς	στρατηγοὺς Δημοσθένην καὶ Νικίαν· οἱ
[13, 92]	γὰρ δῆμος καὶ πάλαι μισῶν	τοὺς	στρατηγοὺς διὰ τὸ δοκεῖν κακῶς
[13, 101]	τὴν ὀργὴν πάλιν μεταπεσεῖν εἰς	τοὺς	στρατηγούς. (Διόπερ ὁ δῆμος προέθηκεν
[13, 101]	εὐημερίαν ἐπὶ μὲν τῇ νίκῃ	τοὺς	στρατηγοὺς ἐπῄνουν, ἐπὶ δὲ τῷ
[13, 6]	δὲ τὴν τούτων συντέλειαν ἀξιοῦν	τοὺς	στρατηγοὺς ἐπιφανῆναι μετὰ δυνάμεως, μήποτε
[13, 101]	καθεστῶτες ἐνίσχυσαν, καὶ συνέβη καταδικασθῆναι	τοὺς	στρατηγοὺς θανάτῳ καὶ δημεύσει τῶν
[13, 91]	καὶ τὴν ἐκκλησίαν συνταράττων διέβαλλε	τοὺς	στρατηγούς, ὅτι χρήμασι πεισθέντες ἐγκατέλιπον
[13, 12]	αὐτοῖς ἐπακολουθήσειν ἀπὸ τῶν εἰωθότων	τοὺς	στρατηγοὺς συκοφαντεῖν. (Τῶν δὲ εἰς
[13, 94]	αὐτοὶ δὲ διαφοροῦντες τὰ δημόσια	τοὺς	στρατιώτας ἀμίσθους πεποιήκασι, καὶ τῶν
[13, 108]	τάξεις ποιησάμενοι πλείστας, κατὰ μέρος	τοὺς	στρατιώτας ἀπέστελλον ἐπὶ τὴν χώραν·
[13, 79]	ὁ Καλλικρατίδας ἀνεκαλέσατο τῇ σάλπιγγι	τοὺς	στρατιώτας, βουλόμενος αὐτοὺς διαναπαῦσαι. (Μετὰ
[13, 100]	ὥστε σαλεύεσθαι τὰς τριήρεις, καὶ	τοὺς	στρατιώτας διά τε τὴν ἐκ
[13, 18]	δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ διελόμενοι	τοὺς	στρατιώτας εἰς δύο μέρη, καὶ
[13, 38]	στόλον εἰς Σάμον ἀθροίσαντες ἐγύμναζον	τοὺς	στρατιώτας εἰς ναυμαχίαν καθ' ἡμέραν
[13, 78]	πολιορκίαν. Ὁ δὲ Καλλικρατίδας ἐκβιβάσας	τοὺς	στρατιώτας εἰς τὸν πλησίον τῆς
[13, 77]	τὸν λιμένα καταφεύξεσθαι. (Ἐμβιβάσας οὖν	τοὺς	στρατιώτας ἔπλει σχολαίως ταῖς εἰρεσίαις
[13, 73]	διαγωνίσασθαι. (Τῶν δ' Αθηναίων ἐξαγαγόντων	τοὺς	στρατιώτας καὶ παρὰ τὸ τεῖχος
[13, 45]	κατέφυγεν εἰς Δάρδανον. (Ἐκβιβάσας δὲ	τοὺς	στρατιώτας καὶ τοὺς φρουροῦντας τὴν
[13, 4]	τρεῖς, Ερμοκράτην, Σικανόν, Ηρακλείδην, οἳ	τοὺς	στρατιώτας κατέγραφον καὶ πρέσβεις ἐπὶ
[13, 87]	αὐτὴν καταλάβηται, τῆς ὁρμῆς ἐπέσχον	τοὺς	στρατιώτας. Οἱ μὲν οὖν φεύγοντες
[13, 2]	στρατηγοῖς διεκελεύοντο καταγράφειν ἑαυτοὺς εἰς	τοὺς	στρατιώτας. οὕτως ἅπαντες μεμετεωρισμένοι ταῖς
[13, 4]	μὲν τὴν πόλιν οὐ δεχομένων	τοὺς	στρατιώτας, τοὺς δὲ στρατηγοὺς ἐασάντων
[13, 59]	πολεμεῖν Καρχηδονίους· ἐχαρίσατο δ' αὐτῷ	τοὺς	συγγενεῖς τοὺς ὄντας ἐν τοῖς
[13, 90]	ἀποπέφαγκεν ἀκριβολογούμενον. (Δεῖ γάρ, οἶμαι,	τοὺς	συγγραφεῖς ἐν μὲν τοῖς ἀγνοήμασι
[13, 60]	διὰ τὸ μηδέποτ' ἂν ἐλπίσαι	τοὺς	συγκεκλεισμένους τηλικαῦτα τολμήσειν, οὐ μετρίως
[13, 31]	ἀδικώτατον τῶν μὲν εὐεργεσιῶν μὴ	τοὺς	συμβούλους, ἀλλὰ τὸν δῆμον ἀπολαμβάνειν
[13, 31]	ὁ ταῦτα συμβουλεύσας. Ἀλλ' εὑρήσομεν	τοὺς	συμβούλους κατὰ τὸ πλεῖστον στοχαζομένους
[13, 31]	ἀνήκεστα συγγνώμην δώσομεν, ἐὰν εἰς	τοὺς	συμβούλους τὴν αἰτίαν ἀναφέρωσιν, εὐχερῆ
[13, 32]	σώζειν τοὺς πολεμίους, μὴ ἐγκαταλιπεῖν	τοὺς	συμμάχους, μὴ πάλιν ἕτερον ἐπάγειν
[13, 60]	ἤγαγον τοὺς βαρβάρους, νομίζοντας ἥκειν	τοὺς	συμμάχους τοῖς πολιορκουμένοις. Πολὺ δὲ
[13, 54]	πόλει τῆς ἐπωνυμίας. (Εἶχε δὲ	τοὺς	σύμπαντας Αννίβας, ὡς μὲν Εφορος
[13, 22]	τὸ τῆς τύχης ἀντιπραττούσης ἔχειν	τοὺς	συναλγήσοντας καὶ πάλιν ἐν τοῖς
[13, 11]	πολεμίοις δυνήσεσθαι. (Δημοσθένης δὲ πείσας	τοὺς	συνάρχοντας ἐπιθέσθαι ταῖς Επιπολαῖς ἄλλως
[13, 5]	πρέσβεων τὰ δόξαντα τῷ δήμῳ,	τοὺς	συνδιαβεβλημένους ἀναλαβὼν εἰς τὴν ἰδίαν
[13, 8]	πέμπειν καὶ χρήματα καὶ στρατηγοὺς	τοὺς	συνδιοικήσοντας τὸν πόλεμον· Αλκιβιάδου μὲν
[13, 54]	Σελινούντιοι τοὺς βιβλιαφόρους παραχρῆμα πρὸς	τοὺς	Συρακοσίους ἀπέστειλαν, δεόμενοι βοηθεῖν· (Ό
[13, 12]	δήμου γνώμης εἰρήνην ποιησάμενοι πρὸς	τοὺς	Συρακοσίους ἀποπλεύσωσιν εἰς τὴν πατρίδα,
[13, 43]	Σελινουντίους διακριθῆναι μὴ συμμαχήσειν αὐτοῖς	τοὺς	Συρακοσίους. (Ἀποστειλάντων δὲ καὶ Σελινουντίων
[13, 56]	οὖν Ακραγαντῖνοι καὶ Γελῷοι περιέμενον	τοὺς	Συρακοσίους, βουλόμενοι τὴν δύναμιν ἀθρόαν
[13, 7]	ἐπολιόρκουν. (Τοιούτων δὲ ἐλαττωμάτων περὶ	τοὺς	Συρακοσίους γενομένων ἠθύμουν οἱ κατὰ
[13, 112]	νυνὶ δὲ ὡς ἀληθῶς ἀποδεδρακέναι	τοὺς	Συρακοσίους. ~Διονύσιος δὲ διανύσας σταδίους
[13, 14]	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας ἀπονοίᾳ καταπλήξειν	τοὺς	Συρακοσίους. (Διόπερ τοὺς ἐπὶ ταῖς
[13, 9]	καταφεύγειν οὐ δυνάμενοι διὰ τὸ	τοὺς	Συρακοσίους δυεῖν φρουρίων κυριεύειν, ἠναγκάσθησαν
[13, 43]	πόλιν εὔκαιρον, ἅμα δ' ἐφοβοῦντο	τοὺς	Συρακοσίους, ἑωρακότες προσφάτως καταπεπολεμημένας τὰς
[13, 55]	ἀπεγίνωσκον, ἀλλὰ προσδοκῶντες συντόμως ἥξειν	τοὺς	Συρακοσίους καὶ τοὺς ἄλλους συμμάχους,
[13, 7]	προσενεχθέντες τῇ πόλει νυκτὸς ἔλαθον	τοὺς	Συρακοσίους καταλαβόμενοι τὰς Επιπολάς. αἰσθόμενοι
[13, 92]	εἰς τὸν πόλεμον παρασκευῆς, θεωρήσας	τοὺς	Συρακοσίους καταπεπληγμένους τὸν ἀπὸ τῶν
[13, 6]	τῶν ἐναντίων ἀνελόντες φυγεῖν ἠνάγκασαν	τοὺς	Συρακοσίους. (Οἱ δὲ τῶν Αθηναίων
[13, 91]	τῶν ἄλλων Σικελιωτῶν ἐπιτιμήσεως τυγχάνειν	τοὺς	Συρακοσίους, ὅτι τοιούτους προστάτας αἱροῦνται,
[13, 92]	οἰκεῖα τοῖς πράγμασι συμψήφους ἔλαβε	τοὺς	Συρακοσίους· οὐδὲ γὰρ τῶν συναρχόντων
[13, 28]	ἐνδείξασθαι. ~Νικόλαος μὲν οὖν πρὸς	τοὺς	Συρακοσίους τοιούτοις χρησάμενος λόγοις κατέπαυσε
[13, 39]	ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ κέρατος ἔταξαν	τοὺς	Συρακοσίους, ὧν Ερμοκράτης ἀφηγεῖτο, τὸ
[13, 93]	(Διὰ δὲ τούτου τοῦ τρόπου	τούς	τ' ἐν Γέλᾳ στρατιώτας καὶ
[13, 88]	ἀπέστησαν, τὰς δ' ὁδοὺς ἱππαζόμενοι	τούς	τ' ἐν ταῖς προνομαῖς αὐτῶν
[13, 54]	Αννίβας ὁ τῶν Καρχηδονίων στρατηγὸς	τούς	τ' ἐξ Ιβηρίας ξενολογηθέντας καὶ
[13, 66]	ὃν οἱ Λάκωνες ἁρμοστὴν ἐκάλουν,	τούς	τ' ἰδίους στρατιώτας προσήγαγε καὶ
[13, 48]	μετὰ τῶν δημοτικῶν ὁρμήσαντες ἐπὶ	τοὺς	τὰ Λακεδαιμονίων φρονοῦντας ἐξαίφνης ἀγορᾶς
[13, 72]	εἰς πολιορκίαν ἠνάγκασε τοὺς φυγάδας	τοὺς	τὰ τῶν Αθηναίων φρονοῦντας καταδέχεσθαι,
[13, 22]	τὴν Μήδων ἀρχήν; Ἡ πρὸς	τοὺς	ταπεινοτέρους ὠμότης. (Ἀποστάντων γὰρ Περσῶν
[13, 99]	τύπτων ἄπλους ἐποίει, τῶν δὲ	τοὺς	ταρσοὺς παρασύρων ἀχρήστους ἀπετέλει πρὸς
[13, 78]	ἃς μὲν τιτρώσκων, ὧν δὲ	τοὺς	ταρσοὺς παρασύρων. Τῶν μὲν οὖν
[13, 18]	ἐροῦντας, ὅτι προαπεστάλκασιν οἱ Συρακόσιοι	τοὺς	τὰς ὁδοὺς καὶ τοὺς ἐπικαιροτάτους
[13, 99]	ἀγῶνα συνηθροῖσθαι· πάντες γὰρ ὑπελάμβανον	τοὺς	ταύτῃ τῇ μάχῃ νικήσαντας πέρας
[13, 29]	ἐκείνων τιμῆς; (Κοσμεῖν ἐψηφίσασθε δημοσίᾳ	τοὺς	τάφους τῶν μετηλλαχότων· καὶ τίνα
[13, 59]	πρέσβεις ἀπέστειλαν, παρακαλοῦντες τὸν Αννίβαν	τούς	τε αἰχμαλώτους ἀπολυτρῶσαι καὶ τῶν
[13, 84]	περὶ τὴν τοῦ φωτὸς κατασκευήν·	τούς	τε γὰρ βωμοὺς τοὺς ἐν
[13, 10]	τοῖς πολεμίοις οὐδεμίαν διδόντες ἀναστροφήν,	τούς	τε ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων ἠκόντιζον
[13, 87]	πολεμίων ἔφοδον, ἀπέστειλεν αὐτοῖς ἀπαντᾶν	τούς	τε Ιβηρας καὶ Καμπανοὺς καὶ
[13, 85]	ἐπί τινων λόφων, ἐφ' ὧν	τούς	τε Ιβηρας καί τινας τῶν
[13, 51]	πλήθει πανταχόθεν περιχεομένων, ἐπεφάνη Θηραμένης	τούς	τε ἰδίους καὶ τοὺς μετὰ
[13, 96]	γὰρ πόλις ἔγεμεν ὅπλων ξενικῶν,	τούς	τε Καρχηδονίους ἐδεδοίκεισαν τηλικαύτας ἔχοντας
[13, 56]	ἔφευγον ἐπὶ τὰς οἰκίας, καὶ	τούς	τε λίθους καὶ τὰς κεραμίδας
[13, 47]	(τῶν) νήσων ἐποιήσατο. (Βουλόμενος δὲ	τούς	τε πολίτας καὶ συμμάχους ἀναπαῦσαι
[13, 113]	δὲ Διονύσιος ἐπελθὼν τὴν πόλιν	τούς	τε σποράδην ἐκβοηθοῦντας ἀνεῖλε, καὶ
[13, 64]	καὶ κοινῇ πολλὴν αὐτῆς πορθήσαντες	τούς	τε στρατιώτας ἐνέπλησαν ὠφελείας καὶ
[13, 101]	διασαφοῦντες ὅτι τούτοις ἐπέταξαν ἀνελέσθαι	τοὺς	τελευτήσαντας· ὅπερ μάλιστ' αὐτοῖς αἴτιον
[13, 100]	στρατηγῶν οἱ μὲν ᾤοντο δεῖν	τοὺς	τετελευτηκότας ἀναιρεῖσθαι διὰ τὸ χαλεπῶς
[13, 100]	ἐπὶ τὴν Μιτυλήνην ἔπλευσαν οὔτε	τοὺς	τετελευτηκότας ἀνείλαντο, βιασθέντες δὲ ὑπὸ
[13, 75]	δ' αἴτιος εἶναι τοῦ περιεωρᾶσθαι	τοὺς	τετελευτηκότας ἀτάφους, προσκόψαι τοῖς πλήθεσιν,
[13, 100]	Αθηναίους ἐπὶ τοῖς ἀτάφους περιορῶσι	τοὺς	τετελευτηκότας, οἱ δ' ἔφασαν δεῖν
[13, 17]	εἷλκον ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ	τοὺς	τετελευτηκότας πολίτας τε καὶ συμμάχους
[13, 106]	Μετὰ δὲ ταῦτ' εἰς Λακεδαίμονα	τοὺς	τὴν νίκην ἀπαγγελοῦντας ἀπέστειλεν ἐπὶ
[13, 26]	τῆς πράξεως ἔπαινοι τυγχάνουσι, μιμησώμεθα	τοὺς	τῆς δόξης πεφροντικότας· εἰ δὲ
[13, 21]	ἀγνώμονες ἂν κληθεῖεν. (Δεῖ δὲ	τοὺς	τῆς ἡγεμονίας ἀντιποιουμένους, ὦ ἄνδρες
[13, 75]	τῶν φίλων τινὰς εὑρὼν προκατειλημμένους	τοὺς	τόπους, ἀνελάμβανε τοὺς ἀφυστεροῦντας· (οἱ
[13, 54]	τῶν Σελινουντίων τινὲς ἱππέων περὶ	τοὺς	τόπους διατρίβοντες, καὶ τὸ μέγεθος
[13, 28]	(Ὁ δ' ἐπιβαλών, Ορᾷς, φησί,	τοὺς	τῷ θορύβῳ τὴν συμφορὰν ἐμφανίζοντας;
[13, 23]	δεινὰ παθεῖν εὐγνώμονα, καὶ παρὰ	τοὺς	τῶν Ελλήνων ἐθισμοὺς τοσούτους ἄνδρας
[13, 57]	τοὐναντίον ἀπέσχοντο τῶν πολεμίων, ὅπως	τοὺς	τῶν θεῶν ναοὺς συλήσειαν. (Ἤδη
[13, 88]	διαφθαρῆναι· εὐθὺ γὰρ ἀπεκρίνατο πρὸς	τοὺς	τῶν Ιταλιωτῶν στρατηγούς, ὅτι συμφέρει
[13, 56]	τοὺς ἐν τοῖς στενωποῖς διὰ	τοὺς	τῶν οἰκιῶν τοίχους, οὔτ' ἐπ'
[13, 101]	ἐπὶ δὲ τῷ περιιδεῖν ἀτάφους	τοὺς	ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας τετελευτηκότας χαλεπῶς
[13, 29]	λαβεῖν τιμωρίαν, καὶ ἐπαινεῖν μὲν	τοὺς	ὑπὲρ τῆς κοινῆς ἐλευθερίας τοὺς
[13, 101]	δήμου τιμωρήσασθαι τοὺς περιεωρακότας ἀτάφους	τοὺς	ὑπὲρ τῆς πατρίδος προθύμως τετελευτηκότας.
[13, 56]	μήν γε βιάσασθαι δυνατὸν ἦν	τοὺς	ὑπὲρ τῶν ὅλων διαγωνιζομένους. (Πολλῶν
[13, 10]	συνέβαινεν αὐτῶν τὰς ἐμβολὰς τιτρώσκειν	τοὺς	ὑπερέχοντας τῆς θαλάττης τόπους, ὥστε
[13, 21]	περιλειφθῆναι. (Εἰδότες οὖν, ἄνδρες Συρακόσιοι,	τοὺς	ὑπερηφανοῦντας (καὶ) παρὰ θεοῖς καὶ
[13, 24]	βραχεῖα ῥοπὴ τύχης ταπεινοῖ πολλάκις	τοὺς	ὑπερηφάνους. ~Εἰ δ' ὅπερ εἰκός
[13, 23]	ὄντα. (Διόπερ εἰ τὸν πρὸς	τοὺς	ὑποπεπτωκότας ἔλεον ἀποκόψομεν, πικρὸν καθ'
[13, 55]	(Τὸ μὲν οὖν πρῶτον κατεπλήξαντο	τοὺς	ὑποστάντας, ὀλίγους ὄντας· μετὰ δὲ
[13, 23]	Δεῖ γὰρ τὴν μὲν πρὸς	τοὺς	φίλους εὔνοιαν ἀθάνατον φυλάττειν, τὴν
[13, 112]	αὐτὸν ἐκ μὲν Γέλας προσποιηθῆναι	τοὺς	Φοίνικας ἀποδιδράσκειν, νυνὶ δὲ ὡς
[13, 28]	δακρύει καὶ λέγει δεῖν οἰκτείρειν	τοὺς	φονεῖς τῶν ἰδίων τέκνων. (ὐκέτι
[13, 104]	πόλεων τὴν ἐπιστασίαν παρέδωκε καὶ	τοὺς	φόρους τούτῳ τελεῖν συνέταξεν. Ὁ
[13, 35]	ἰδίᾳ συγγράψαι. ~Διόπερ οἱ Συρακόσιοι	τοὺς	φρονήσει διαφέροντας τῶν πολιτῶν εἵλοντο
[13, 45]	(Ἐκβιβάσας δὲ τοὺς στρατιώτας καὶ	τοὺς	φρουροῦντας τὴν πόλιν προσλαβόμενος, βέλη
[13, 92]	ὁ Διονύσιος ἐλπίζων ἰδίους ἕξειν	τοὺς	φυγάδας, ἀνθρώπους μεταβολῆς ἐπιθυμοῦντας καὶ
[13, 92]	τῶν πολεμίων φόβον, συνεβούλευε κατάγειν	τοὺς	φυγάδας· (ἄτοπον γὰρ ὑπάρχειν ἐκ
[13, 96]	Γέλᾳ μισθοφόρους, καὶ πανταχόθεν συνῆγε	τοὺς	φυγάδας καὶ ἀσεβεῖς, ἐλπίζων διὰ
[13, 48]	κατελάβοντο τὴν ἀγοράν, καὶ μεταπεμψάμενοι	τοὺς	φυγάδας περὶ τῶν ὅλων διηγωνίζοντο.
[13, 72]	δ' αὐτοὺς εἰς πολιορκίαν ἠνάγκασε	τοὺς	φυγάδας τοὺς τὰ τῶν Αθηναίων
[13, 75]	ὅρων κατέμεινε διὰ τὸ κωλύεσθαι	τοὺς	φυγάδας ὑπὸ τῶν νόμων συνιέναι,
[13, 66]	τ' ἰδίους στρατιώτας προσήγαγε καὶ	τοὺς	Χαλκηδονίους ἅπαντας. Γενομένης δὲ καρτερᾶς
[13, 66]	ἔπεισε συστρατεῦσαι, παρέλαβε δὲ καὶ	τοὺς	Χερρόνησον οἰκοῦντας πανδημεί, καὶ μετὰ
[13, 96]	δὲ ψυχῇ θρασεῖς ἐπιλέξας, ὑπὲρ	τοὺς	χιλίους, ὅπλοις τε πολυτελέσι καθώπλισε
[13, 96]	τὰ τῆς τυραννίδος. ~Εὐθὺ γὰρ	τοὺς	χρημάτων μὲν ἐνδεεῖς, τῇ δὲ
[13, 38]	Καίσωνα Φάβιον. Περὶ δὲ τούτους	τοὺς	χρόνους Αθηναῖοι τὴν ἐκ τῶν
[13, 43]	Λεύκιος Φούριος. περὶ δὲ τούτους	τοὺς	χρόνους Αἰγεσταῖοι κατὰ τὴν Σικελίαν
[13, 44]	(Οἱ δὲ Σελινούντιοι κατ' ἐκείνους	τοὺς	χρόνους εὐδαιμονοῦντες, καὶ τῆς πόλεως
[13, 80]	Γναῖος Πομπήιος. Περὶ δὲ τούτους	τοὺς	χρόνους Καρχηδόνιοι τοῖς περὶ Σικελίαν
[13, 76]	Γάιον Οὐαλέριον. Περὶ δὲ τούτους	τοὺς	χρόνους Κόνων ὁ τῶν Αθηναίων
[13, 68]	Εὔβατος Κυρηναῖος. περὶ δὲ τούτους	τοὺς	χρόνους οἱ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ
[13, 68]	τῶν δούλων. (Κατ' ἐκείνους γὰρ	τοὺς	χρόνους οὕτω συνέβη θαυμασθῆναι τὸν
[13, 81]	Καρχηδόνα· (οὔπω γὰρ κατ' ἐκείνους	τοὺς	χρόνους τῆς Λιβύης πεφυτευμένης οἱ
[13, 30]	μὴ προαδικηθέντας πόλεμον ἐπιφέρειν· καὶ	τοῦτ'	ἐνήργησαν. Φίλοι γὰρ ὄντες τὸν
[13, 30]	τῶν τετελευτηκότων σώματα. (Οὐ Σκύθαι	τοῦτ'	ἔπραξαν, ἀλλ' ὁ προσποιούμενος φιλανθρωπίᾳ
[13, 87]	τῶν πολεμικῶν ἔργων οὐκ ἄπειρος	τοῦτ'	ἔπραξε προδοσίας ἕνεκα. ~Μετὰ δὲ
[13, 29]	ἐπικαλείσθων τὸ τῆς ἱκεσίας ὄνομα.	Τοῦτο	γὰρ παρ' ἀνθρώποις φυλάττεται τοῖς
[13, 77]	ἀπὸ τῆς ἰδίας νεὼς φοινικίδα·	τοῦτο	γὰρ σύσσημον ἦν τοῖς τριηράρχοις.
[13, 57]	καὶ ταύταις μόναις πίστιν ἔδοσαν.	(Τοῦτο	δ' ἔπραξαν οὐ τοὺς ἀκληροῦντας
[13, 96]	Πολυξένῳ τῆς Ερμοκράτους γυναικὸς ἀδελφῷ·	τοῦτο	δ' ἔπραξε βουλόμενος οἰκίαν ἐπίσημον
[13, 92]	τὴν παρὰ τῶν εὐεργετηθέντων χάριν.	(Τοῦτο	δ' ἔπραξεν ὁ Διονύσιος ἐλπίζων
[13, 95]	θόρυβον διὰ τῶν ἰδίων οἰκετῶν·	τοῦτο	δὲ πράξας συνέφυγεν εἰς τὴν
[13, 46]	ἀποσταλεισῶν νεῶν τριακοσίων ἐδίδαξεν, ὡς	τοῦτο	ἔπραξε πυνθανόμενος τόν τε τῶν
[13, 17]	τὴν πατρίδα, καὶ εἰ διὰ	τοῦτο	ἔφραξαν τὸ στόμα τοῦ λιμένος,
[13, 13]	καθ' ὃ πλεονεκτεῖν ἐδόκουν κατὰ	τοῦτο	ἠλαττώθησαν. Ὁ γὰρ Εὐρυμέδων ἐπιχειρήσας
[13, 1]	ἐπ' αὐτὰς ἔρχεσθαι τὰς πράξεις,	τοῦτο	μόνον προειπόντας, ὅτι κατὰ μὲν
[13, 30]	τὴν τύχην καταψηφίζεσθαι τιμωρίαν· οὐδὲ	τοῦτο	παραλελοίπασι. πρὸ τοῦ γὰρ ἐπιβῆναι
[13, 112]	γὰρ ὑπελάμβανον αὐτὸν ἐκ συνθέσεως	τοῦτο	πεποιηκέναι πρὸς τὸ τῷ Καρχηδονίων
[13, 47]	ἀφεστηκότες ἦσαν Αθηναίων, καὶ διὰ	τοῦτο	περιδεεῖς ἐγίνοντο, μήποτε νῆσον οἰκοῦντες
[13, 95]	οὓς ἂν προαιρῆται. Λέγεται δὲ	τοῦτο	πρᾶξαι τὸν Διονύσιον ἀπομιμούμενον Πεισίστρατον
[13, 32]	φιλίας μνημονεύσουσιν. (Ἐῶ γὰρ ὅτι	τοῦτο	πράξαντες σὺν πολλοῖς ἄλλοις καὶ
[13, 21]	σώματα ἐγχειρίζοντες, ἐπ' ἐλπίδι σωτηρίας	τοῦτο	πράττουσιν· εἰ δὲ πιστεύσαντες τιμωρίας
[13, 36]	Οὐ μὴν ἔληγόν γε διὰ	τοῦτο	τῆς (Λακεδαιμονίων) φιλοτιμίας περὶ τῆς
[13, 95]	ἐκκλησίαν ὡς ἐπιβεβουλευμένον, καὶ διὰ	τοῦτο	φυλακὴν λαβεῖν παρὰ τῶν πολιτῶν,
[13, 31]	τὸ πραχθὲν ἀνήκεστόν ἐστιν, ἐν	τούτοις	ἀπολογίαν ὑπολείπεσθαι τοῖς ἁμαρτάνουσι. ~Δία,
[13, 38]	καὶ Γάιον Κορνήλιον, πρὸς δὲ	τούτοις	Γάιον Οὐαλέριον καὶ Καίσωνα Φάβιον.
[13, 102]	καὶ ταῖς σεμναῖς θεαῖς ἀπόδοτε·	τούτοις	γὰρ εὐξάμενοι τοὺς πολεμίους κατεναυμαχήσαμεν.
[13, 4]	δὲ καὶ Σελινούντιοι, πρὸς δὲ	τούτοις	Γελῷοι καὶ Καταναῖοι, συναγωνιεῖσθαι τοῖς
[13, 114]	ἔτι δ' Ιμεραίους, πρὸς δὲ	τούτοις	Γελῴους καὶ Καμαριναίους οἰκεῖν μὲν
[13, 111]	καταλιπὼν τῶν ψιλῶν περὶ δισχιλίους.	(Τούτοις	δ' ἦν παρηγγελμένον πυρὰ καίειν
[13, 31]	ἐξεῦρον τιμωρίαν. ~Οὐκ ἔστιν οὖν	τούτοις	δίκαιος ἀποκείμενος ἔλεος· αὐτοὶ γὰρ
[13, 12]	δὲ χρημάτων εὐποροῦντας· πρὸς δὲ	τούτοις,	ἐὰν ἄνευ τῆς τοῦ δήμου
[13, 36]	πρωτείων. (Ἑλόμενοι δὲ τετρακοσίους ἄνδρας,	τούτοις	ἔδωκαν τὴν ἐξουσίαν αὐτοκράτορα διοικεῖν
[13, 85]	ἐλθεῖν εἰς Ακράγαντα· ἅμα δὲ	τούτοις	ἐμισθώθησαν καὶ οἱ πρότερον Αννίβᾳ
[13, 101]	πρὸς τὸν δῆμον, διασαφοῦντες ὅτι	τούτοις	ἐπέταξαν ἀνελέσθαι τοὺς τελευτήσαντας· ὅπερ
[13, 74]	Λυσίαν, Διομέδοντα, Περικλέα, πρὸς δὲ	τούτοις	Ερασινίδην, Αριστοκράτην, Αρχέστρατον, Πρωτόμαχον, Θρασύβουλον,
[13, 79]	μὲν κατὰ τὴν Μιτυλήνην ἐν	τούτοις	ἦν. (Κατὰ δὲ Σικελίαν Συρακόσιοι
[13, 44]	οὖν κατὰ τὴν Σικελίαν ἐν	τούτοις	ἦν. ~Κατὰ δὲ τὴν Ελλάδα
[13, 63]	τὰ μὲν κατὰ Σικελίαν ἐν	τούτοις	ἦν. ~Κατὰ δὲ τὴν Ελλάδα
[13, 42]	Ελλάδα καὶ τὴν Ασίαν ἐν	τούτοις	ἦν. Ρωμαῖοι δὲ πρὸς Αἴκους
[13, 12]	ἔτι δὲ Γελῴων, πρὸς δὲ	τούτοις	Ιμεραίων καὶ Καμαριναίων, οἱ μὲν
[13, 2]	δὲ καὶ σφενδονῆται, πρὸς δὲ	τούτοις	ἱππεῖς καὶ τῶν συμμάχων πλείους
[13, 31]	ἀκληρημάτων ἀνῃρήκασι. ποῦ γὰρ ἄξιον	τούτοις	καταφυγεῖν; πρὸς θεούς, ὧν τὰς
[13, 84]	πλείω τῶν ὀκτακοσίων· πρὸς δὲ	τούτοις	οὐ μόνον οἱ κατ' αὐτὴν
[13, 53]	ἐσμὲν αἴτιοι. ~Τοιαῦτα δὲ καὶ	τούτοις	παραπλήσια τοῦ Λάκωνος διαλεχθέντος, οἱ
[13, 59]	τὸ ζῆν ἅπαντα. ~Ἅμα δὲ	τούτοις	πραττομένοις εἰς τὸν Ακράγαντα κατήντησαν
[13, 75]	τοῖς πλήθεσιν, αὐτὸς δὲ φιλανθρώπως	τούτοις	προσενεχθεὶς ἐπαγάγοι τὸ πλῆθος εἰς
[13, 11]	δὲ καὶ χρήματα, πρὸς δὲ	τούτοις	τὰ πρὸς πολιορκίαν ὄργανα καὶ
[13, 108]	συμμάχων ὄντες ἔρημοι, πρὸς δὲ	τούτοις	τὰ τείχη θεωροῦντες πίπτοντα κατὰ
[13, 34]	δημοκρατίας, ἑλόμενος δὲ ἄνδρας τετρακοσίους,	τούτοις	τὴν διοίκησιν ἐπέτρεψε τῶν κοινῶν.
[13, 54]	περὶ χίλια πεντακόσια παρεσκευάσατο. (Ἐν	τούτοις	τήν τε δύναμιν διεκόμιζε καὶ
[13, 64]	περὶ Θρᾴκην πεμφθεὶς τὰς ἐν	τούτοις	τοῖς τόποις πόλεις προσηγάγετο. (Αλκιβιάδης
[13, 52]	ἱππεῖς δ' ἑκατόν, πρὸς δὲ	τούτοις	τριάκοντα τριήρεις ἀπέστειλε τοῖς περὶ
[13, 10]	προτεροῦντες, ἄπρακτον εἶχον τὴν ἐν	τούτοις	ὑπεροχήν, τῆς ναυμαχίας ἐν στενῷ
[13, 68]	πόλιν ἥκειν διελάμβανον. πρὸς δὲ	τούτοις,	ὥσπερ Λακεδαιμόνιοι τούτου συναγωνιζομένου προετέρουν,
[13, 33]	συνέβη παράδοξον περὶ τὸν ἄνδρα	τοῦτον	γενέσθαι περιπέτειαν. Ἀπαραίτητος γὰρ ἐν
[13, 90]	τὴν δ' ἄλλην ὠφέλειαν ἐλαφυροπώλησεν.	(Τοῦτον	δὲ τὸν ταῦρον ὁ Τίμαιος
[13, 45]	ἡγεῖτο, τοῦ δ' ἑτέρου Θράσυλλος.	(Τοῦτον	δὲ τὸν τρόπον αὐτῶν ἐξηρτυμένων,
[13, 9]	διὸ καὶ συνέβη τὸν πόλεμον	τοῦτον	Δεκελεικὸν προσαγορευθῆναι. Αθηναῖοι δὲ περὶ
[13, 22]	οἱ πρῶτοι βωμὸν ἐλέου καθιδρυσάμενοι	τοῦτον	ἐν τῇ πόλει τῶν Συρακοσίων
[13, 68]	ἤλπιζον σύμμαχον ἔχοντες τὸν ἄνδρα	τοῦτον.	~Ἐπεὶ δ' οὖν κατέπλευσεν ὁ
[13, 35]	(Οὐ μόνον δὲ τὸν ἄνδρα	τοῦτον	ζῶντα ἐθαύμασαν οἱ Συρακόσιοι, ἀλλὰ
[13, 108]	αὐτὸν ἀπέστειλαν εἰς τὴν Τύρον.	Τοῦτον	μὲν οἱ Γελῷοι κατὰ τὸν
[13, 96]	Ελλάδα· ὑφεωρᾶτο γὰρ τὸν ἄνδρα	τοῦτον,	μὴ καιροῦ λαμβανόμενος ἀνακτήσηται τοῖς
[13, 43]	~Τῶν δὲ κατὰ τὸν ἐνιαυτὸν	τοῦτον	πράξεων τέλος ἐχουσῶν Αθήνησι μὲν
[13, 76]	~Τῶν δὲ κατὰ τὸν ἐνιαυτὸν	τοῦτον	πράξεων τέλος ἐχουσῶν Αθήνησι μὲν
[13, 103]	ὀκτωκαίδεκα. Φασὶ δὲ τὸν ἄνδρα	τοῦτον	τὴν ἐσχάτην τραγῳδίαν εἰσαγαγόντα καὶ
[13, 33]	ταῦτα μὲν οὖν ἐπράχθη κατὰ	τοῦτον	τὸν ἐνιαυτόν. ~Ἐπ' ἄρχοντος δ'
[13, 6]	ταῦτα μὲν οὖν ἐπράχθη κατὰ	τοῦτον	τὸν ἐνιαυτόν. ~Ἐπ' ἄρχοντος δ'
[13, 103]	πρώτην σύνταξιν τῶν Σικελικῶν εἰς	τοῦτον	τὸν ἐνιαυτὸν κατέστροφεν, εἰς τὴν
[13, 54]	ἡγεμονίαν ἀνακτήσασθαι. ~Τῶν δὲ κατὰ	τοῦτον	τὸν ἐνιαυτὸν πράξεων τέλος ἐχουσῶν
[13, 80]	ὀνομάσαντες Θέρμα. ~Τῶν δὲ κατὰ	τοῦτον	τὸν ἐνιαυτὸν πράξεων τέλος ἐχουσῶν
[13, 103]	βίον. (Τὰ μὲν οὖν κατὰ	τοῦτον	τὸν ἐνιαυτὸν πραχθέντα σχεδὸν ταῦτ'
[13, 110]	αἰγιαλὸν· (οἱ δ' Ιταλιῶται κατὰ	τοῦτον	τὸν καιρὸν παρὰ τὴν θάλατταν
[13, 48]	πλῆθος εἰσεπράξατο. ~Συνέβη δὲ περὶ	τοῦτον	τὸν χρόνον ἐν τῇ Κορκύρᾳ
[13, 68]	οὕτω συνέβη θαυμασθῆναι τὸν ἄνδρα	τοῦτον,	ὥσθ' οἱ μὲν ὑπερέχοντες τῶν
[13, 27]	καθαπερεὶ τῆς τύχης ἐν τῷ	τούτου	βίῳ τὴν ἑαυτῆς δύναμιν ἐπιδείξασθαι
[13, 95]	δύναιτο φύλακας αἰτήσασθαι τοῦ σώματος·	τούτου	γὰρ συγχωρηθέντος ῥᾳδίως ἤμελλε κυριεύσειν
[13, 95]	διπλασίους εἶναι· πάντας γὰρ ἔφησε	τούτου	γενομένου προθυμοτέρους ἔσεσθαι πρὸς τὸν
[13, 29]	πόλεμον ἄδικον εὐψύχως ὑπομενόντων τὰ	τούτου	δεινά, καὶ μή, κρατοῦντες μέν,
[13, 104]	τῶν χρόνων. ~Τοῦ δ' ἔτους	τούτου	διελθόντος Αθήνησι μὲν ἦρχεν Αλεξίας,
[13, 9]	ἔτη δώδεκα. ~Τοῦ δὲ ἔτους	τούτου	διελθόντος Κλεόκριτος μὲν ἄρχων Αθηναίων
[13, 35]	νῆσον πόλεων χρώμεναι διετέλεσαν τοῖς	τούτου	νόμοις, μέχρι ὅτου πάντες οἱ
[13, 100]	αὐτῷ συνεξέπεμψαν, προστάξαντες ἀκούειν ἅπαντα	τούτου.	οὗτοι μὲν ἐκπεμφθέντες ἐπὶ τὴν
[13, 42]	ῥοπὴν ἔσεσθαι τοῖς σφετέροις πράγμασι	τούτου	προσγενομένου. (Καὶ γὰρ ὁ τῆς
[13, 68]	πρὸς δὲ τούτοις, ὥσπερ Λακεδαιμόνιοι	τούτου	συναγωνιζομένου προετέρουν, οὕτως ἑαυτοὺς πάλιν
[13, 65]	ὀχυρόν, καὶ τὸ λοιπὸν ἐκ	τούτου	τὰς ἀφορμὰς ἔχοντες ἐπολέμουν τοῖς
[13, 110]	τὰς ναῦς· τοὺς δ' ἐπὶ	τούτου	τοῦ μέρους ὑπολελειμμένους τρεψάμενοι παρεισέπεσον
[13, 93]	ἡ πόλις ἔταξε. (Διὰ δὲ	τούτου	τοῦ τρόπου τούς τ' ἐν
[13, 90]	ἦν ἐν Ακράγαντι. (Περὶ δὲ	τούτου	φιλοτιμότερον εἰπεῖν προήχθην, διότι Τίμαιος
[13, 32]	ὑμεῖς δέ, ὦ ἄνδρες Συρακόσιοι,	τούτους	ἀφέντες, ἐὰν ἀποβῇ τι δυσχερές,
[13, 58]	καὶ προπηλακισμῷ δεσποτῶν ἀναγκαζομένας ὑπακούειν,	τούτους	δ' ὁρῶσαι ἀσύνετον μὲν τὴν
[13, 101]	εἰς Αθήνας, ὑπολαβόντες οἱ στρατηγοὶ	τούτους	εἶναι τοὺς διαβαλόντας πρὸς τὰ
[13, 76]	χώρᾳ Δελφίνιον κατεχόντων Αθηναίων, ἐπὶ	τούτους	ἔπλευσε μετὰ πασῶν τῶν νεῶν,
[13, 102]	τῆς περὶ αὐτὸν τύχης ἀναξίου.	(Τούτους	μὲν οὖν οἱ ταχθέντες ὑπὸ
[13, 70]	ποιήσειν. Δι' ἣν αἰτίαν συνέβη	τούτους	πρὸς ἀλλήλους ἁμιλλωμένους ὑπηρετεῖν πλείονα
[13, 95]	καὶ ξένων ἀνθρώπων. Ἤλπιζε γὰρ	τούτους	συναγωνιστὰς ἕξειν, ἐπιθυμοῦντας μεταβολῆς, τῶν
[13, 54]	καὶ Γάιος Φούριος. Περὶ δὲ	τούτους	τοὺς καιροὺς Αννίβας ὁ τῶν
[13, 38]	καὶ Καίσωνα Φάβιον. Περὶ δὲ	τούτους	τοὺς χρόνους Αθηναῖοι τὴν ἐκ
[13, 43]	καὶ Λεύκιος Φούριος. περὶ δὲ	τούτους	τοὺς χρόνους Αἰγεσταῖοι κατὰ τὴν
[13, 80]	καὶ Γναῖος Πομπήιος. Περὶ δὲ	τούτους	τοὺς χρόνους Καρχηδόνιοι τοῖς περὶ
[13, 76]	καὶ Γάιον Οὐαλέριον. Περὶ δὲ	τούτους	τοὺς χρόνους Κόνων ὁ τῶν
[13, 68]	στάδιον Εὔβατος Κυρηναῖος. περὶ δὲ	τούτους	τοὺς χρόνους οἱ τῶν Αθηναίων
[13, 90]	νεὼν καὶ μετὰ τῶν ἐν	τούτῳ	ἀναθημάτων ἑαυτὸν συγκατακαῦσαι. Μιᾷ γὰρ
[13, 56]	τοῦ τείχους καὶ τὸ συνάπτον	τούτῳ	κατέβαλε ταῖς μηχαναῖς. (Ἀνακαθάρας δὲ
[13, 59]	τῶν πεφευγότων Εμπεδίωνα πρεσβευτὴν ἀποστειλάντων,	τούτῳ	μὲν ὁ Αννίβας τὰς οὐσίας
[13, 101]	μὲν ἀπολύσας τῆς αἰτίας προσέταξε	τούτῳ	τὰς δυνάμεις παραδίδοσθαι, τοὺς δ'
[13, 104]	ἐπιστασίαν παρέδωκε καὶ τοὺς φόρους	τούτῳ	τελεῖν συνέταξεν. Ὁ δὲ Λύσανδρος
[13, 13]	μετήλλαξεν, ἑπτὰ δὲ ναῦς ἐν	τούτῳ	τῷ τόπῳ διεφθάρησαν. (Τῆς δὲ
[13, 30]	καθ' ἑτέρων νόμον τις ἔθηκε,	τούτῳ	χρώμενον μὴ ἀγανακτεῖν. (Καὶ τί
[13, 2]	Παπίριον, Μάρκον Σερουίλιον. Ἐπὶ δὲ	τούτων	Αθηναῖοι ψηφισάμενοι τὸν πρὸς Συρακοσίους
[13, 34]	στάδιον Εξαίνετος Ακραγαντῖνος. ἐπὶ δὲ	τούτων	Αθηναίων περὶ Σικελίαν ἐπταικότων συνέβη
[13, 41]	διασωθῆναι. (Δηλοῖ δὲ τὰ περὶ	τούτων	ἀνάθημα κείμενον ἐν τῷ περὶ
[13, 92]	τῶν συναρχόντων οὐδεὶς ἐτόλμα περὶ	τούτων	ἀντειπεῖν διά τε τὴν τοῦ
[13, 88]	τὸν πορθμόν. (Μετὰ δὲ τὴν	τούτων	ἀπαλλαγὴν συνελθόντες οἱ στρατηγοὶ μετὰ
[13, 61]	τῶν ἄλλων σωμάτων, (καὶ) ἐπὶ	τούτων	ἀποπλεόντων ὡς ἐπὶ Μεσσήνην· (Διοκλῆς
[13, 106]	τε λάφυρα κομίζοντα καὶ μετὰ	τούτων	ἀργυρίου τάλαντα χίλια καὶ πεντακόσια.
[13, 96]	φυγάδας καὶ ἀσεβεῖς, ἐλπίζων διὰ	τούτων	βεβαιότατα τηρηθήσεσθαι τὴν τυραννίδα. Οὐ
[13, 42]	δήμῳ συνεβούλευσε κατάγειν τὸν Αλκιβιάδην.	τούτων	δ' ἀπαγγελθέντων εἰς Σάμον, Αλκιβιάδης
[13, 12]	εὐλαβῶς διακείμενος, συνεκάλεσε τοὺς μάντεις.	τούτων	δ' ἀποφηναμένων ἀναγκαῖον εἶναι τὰς
[13, 48]	πάντες οὗτοι πρωτεύοντες τῶν πολιτῶν.	(Τούτων	δ' ἐπιγεγενημένων τῶν ἀτυχημάτων ἑτέραν
[13, 60]	παράδοξον καταπλαγέντες πρὸς φυγὴν ἐτράπησαν.	Τούτων	δ' οὐδενὶ κόσμῳ φευγόντων πρὸς
[13, 101]	περὶ Θηραμένην ὠργίζετο τὰ πλήθη,	τούτων	δὲ ἀπολογησαμένων συνέβη τὴν ὀργὴν
[13, 102]	θανάτῳ καὶ δημεύσει τῶν οὐσιῶν.	~Τούτων	δὲ κυρωθέντων, καὶ μελλόντων αὐτῶν
[13, 38]	πολιτείας ἐκ τῶν πολιτῶν συνεστήσαντο.	(Τούτων	δὲ πάντων ἦν εἰσηγητὴς Θηραμένης,
[13, 46]	πλέων κατὰ τύχην εἰς Ελλήσποντον.	(Τούτων	δὲ πόρρω μὲν οὐσῶν, ἑκάτεροι
[13, 97]	πολιορκῆσαι τὴν τῶν Γελῴων πόλιν.	~Τούτων	δὲ πραττομένων Αθηναῖοι μὲν κατὰ
[13, 66]	ἔχοντες ἐπολέμουν τοῖς Χίον ἔχουσιν.	~Τούτων	δὲ πραττομένων Αλκιβιάδης καὶ Θρασύβουλος
[13, 6]	ἐψηφίσαντο πέμπειν εἰς τὴν Σικελίαν.	(Τούτων	δὲ πραττομένων Διαγόρας ὁ κληθεὶς
[13, 72]	τὸν πλοῦν εἰς Σάμον ἐποιήσατο.	~Τούτων	δὲ πραττομένων Θρασύβουλος ὁ τῶν
[13, 65]	ἀφ' ὅτου Δημοσθένης αὐτὴν ἐτείχισεν.	~Τούτων	δὲ πραττομένων Μεγαρεῖς μὲν Νίσαιαν
[13, 5]	τοῦ κατὰ τῶν Συρακοσίων πολέμου.	~Τούτων	δὲ πραττομένων οἱ κατὰ τὴν
[13, 76]	ἀπέδωκε τοῖς Μηθυμναίοις τὴν πόλιν.	(Τούτων	δὲ πραχθέντων ἐπὶ τὴν Μιτυλήνην
[13, 36]	λοιπὰς μόγις διέσωσαν εἰς Ερέτριαν.	(Τούτων	δὲ πραχθέντων οἱ σύμμαχοι τῶν
[13, 8]	εἰς τὴν ἄλλην παρεμβολὴν μετήγαγον.	(Τούτων	δὲ πραχθέντων οἱ Συρακόσιοι μὲν
[13, 19]	καὶ ἑαυτοὺς παραδοῦναι τοῖς πολεμίοις.	Τούτων	δὲ πραχθέντων οἱ Συρακόσιοι στήσαντες
[13, 104]	Ιούλιος, Πούπλιος Κορνήλιος, Γάιος Σερουίλιος.	Τούτων	δὲ τὴν ἀρχὴν παραλαβόντων Αθηναῖοι
[13, 42]	τοὺς λόγους προσδεξαμένων, καὶ περὶ	τούτων	διαπεμψαμένων εἰς Αθήνας, ἔδοξε τῷ
[13, 43]	ἀπεκρίθησαν βοηθήσειν, εἰς δὲ τὴν	τούτων	διοίκησιν, ἂν ᾖ χρεία πολεμεῖν,
[13, 104]	τρεῖς πρὸς ταῖς ἑκατὸν ἑβδομήκοντα.	Τούτων	εἴκοσι μὲν ἔδοξεν αὐτοῦ καταλιπεῖν,
[13, 42]	τρισκαίδεκα ἐννέα προσέλαβε, καὶ μετὰ	τούτων	ἐκπλεύσας εἰς Αλικαρνασσὸν παρὰ τῆς
[13, 37]	πάλιν ἤγειρεν. (Ἀλλὰ περὶ μὲν	τούτων	ἐν τοῖς οἰκείοις χρόνοις ἀκριβέστερον
[13, 52]	ἰδίων ταλαιπωρία. (Οὐ μόνον δὲ	τούτων	ἕνεκα διαλυθῆναι σπεύδομεν, ἀλλὰ καὶ
[13, 31]	Δήμητρα καὶ Κόρην καὶ τὰ	τούτων	ἐπικαλοῦνται μυστήρια, τὴν ἱερὰν αὐτῶν
[13, 52]	καὶ θεοῖς καὶ ἀνθρώποις, ὅτι	τούτων	ἥκιστα πάντων ἐσμὲν αἴτιοι. ~Τοιαῦτα
[13, 59]	ἀνῃρέθησαν, ἄλλαι δὲ οὐκ ἐλάττους	τούτων	ᾐχμαλωτίσθησαν. (Ὑπὲρ ὧν σπεύδων τιμωρίαν
[13, 7]	συμμαχεῖν τοῖς Συρακοσίοις, παρά τε	τούτων	καὶ Γελῴων, ἔτι δὲ Σελινουντίων
[13, 64]	κατέλιπον δύναμιν· τοῖς δ' ἐπὶ	τούτων	κατασταθεῖσι προσέταξαν δεκάτην πράττεσθαι τοὺς
[13, 9]	Φάβιος, Σπόριος Ναύτιος. (Ἐπὶ δὲ	τούτων	Λακεδαιμόνιοι μετὰ τῶν συμμάχων ἐνέβαλον
[13, 82]	τοὺς σηκοὺς περιλαμβανόντων, οὗτος ἑκατέρας	τούτων	μετέχει τῶν ὑποστάσεων· συνῳκοδομοῦντο γὰρ
[13, 29]	γὰρ ἀπ' ἀρχῆς τὰ περὶ	τούτων	νόμιμα διατάξαντες τοῖς μὲν δυστυχοῦσι
[13, 6]	δηλώσαντος τὰ προειρημένα, πιστεύσαντες περὶ	τούτων	οἱ στρατηγοὶ συνετάξαντο νύκτα καθ'
[13, 94]	ἐπὶ Συρακούσας τὴν δύναμιν ἄγειν,	τούτων	οὐδ' ἡντινοῦν ποιοῦνται φροντίδα. (Δι'
[13, 84]	βίον τρυφήν. Περὶ μὲν οὖν	τούτων	οὔτε παραδραμεῖν ἠθελήσαμεν οὔτ' ἐπὶ
[13, 75]	δ' ἁμάξας πολυτελῶς κεκοσμημένας, ἐπὶ	τούτων	παρεκόμισεν αὐτὰ ἐπὶ τὴν Συράκουσαν.
[13, 74]	Πρωτόμαχον, Θρασύβουλον, Αριστογένην· ἐκ δὲ	τούτων	προκρίνας Κόνωνα ταχέως ἐξέπεμψε παρ'
[13, 6]	ναῦς ἐμπρῆσαι· πρὸς δὲ τὴν	τούτων	συντέλειαν ἀξιοῦν τοὺς στρατηγοὺς ἐπιφανῆναι
[13, 7]	Μενήνιον, Σπούριον Οὐετούριον. Ἐπὶ δὲ	τούτων	Συρακόσιοι πρέσβεις ἀποστείλαντες εἴς τε
[13, 85]	μὲν οὖν πρώτην ἡμέραν ἐπὶ	τούτων	τειχομαχήσαντες καὶ συχνοὺς ἀνελόντες ἀνεκαλέσαντο
[13, 93]	ἐδήμευσεν, ἐκ δὲ τῶν χρημάτων	τούτων	τοῖς μὲν φρουροῦσι τὴν πόλιν,
[13, 54]	προσήρεισε τοῖς τείχεσι· χωρὶς δὲ	τούτων	τοῖς τοξόταις καὶ σφενδονήταις πολλοῖς
[13, 28]	ὧν ἔργῳ κακῶς πεπόνθατε, περὶ	τούτων	τῷ λόγῳ μεταδιδασκομένους. Εἰ γὰρ
[13, 43]	Συρακοσίους, ἐπιτρέπων αὐτοῖς τὴν κρίσιν	τούτων,	τῷ μὲν λόγῳ προσποιούμενος δικαιοπραγεῖν,
[13, 103]	περιπεσεῖν καὶ διασπασθῆναι μικρῷ πρόσθεν	τούτων	τῶν χρόνων. ~Τοῦ δ' ἔτους
[13, 101]	τετελευτηκότας. (Τέλος δ' οἵ τε	τούτων	φίλοι καὶ οἱ τοῖς περὶ
[13, 49]	Κυζικηνῶν χώραν, καὶ τῷ στρατηγοῦντι	τούτων	Χαιρέᾳ προσέταξαν ἄγειν τὸ στρατόπεδον
[13, 103]	τὸν ἄνδρα τοῦτον τὴν ἐσχάτην	τραγῳδίαν	εἰσαγαγόντα καὶ νικήσαντα χαρᾷ περιπεσεῖν
[13, 97]	τῶν ἄλλων στρατηγῶν ἓξ ὑποκρίνεσθαι	τραγῳδίαν	Εὐριπίδου Φοινίσσας· τῶν δ' ἀντιπάλων
[13, 103]	ἐτελεύτησε Σοφοκλῆς ὁ Σοφίλου, ποιητὴς	τραγῳδιῶν,	ἔτη βιώσας ἐνενήκοντα, νίκας δ'
[13, 75]	(διόπερ τινὲς αὐτῶν πολλοῖς περιπεσόντες	τραύμασιν	ὡς τετελευτηκότες ὑπὸ τῶν συγγενῶν
[13, 18]	στρατηγῶν διὰ τὸ πολλοὺς μὲν	τραυματίας	εἶναι τῶν στρατιωτῶν, πάντας δ'
[13, 11]	πολεμίων ἀποκτείναντες, οὐκ ὀλίγους δὲ	τραυματίας	ποιήσαντες, πολλῶν ὅπλων ἐκυρίευσαν. (Μετὰ
[13, 64]	ἰδίων οἱ μὲν ἐκ τῶν	τραυμάτων	ἀπέθνησκον, οἱ δ' ἐκ τῆς
[13, 17]	τὰς ναῦς καὶ ὑπὸ τῶν	τραυμάτων	καταβαρούμενοι. (Τῶν δὲ παρὰ τὴν
[13, 38]	πάσας ἀναλαβών, οὔσας ὀγδοήκοντα καὶ	τρεῖς,	ἀπῆρεν εἰς Ελλήσποντον διὰ τὸ
[13, 19]	βαδίζειν εἰς τοὔμπροσθεν διακωλύοντες. (Ἐπὶ	τρεῖς	δ' ἡμέρας ἐπακολουθοῦντες καὶ πανταχόθεν
[13, 39]	εὗρον τὸν μὲν στόλον ἐκπεπλευκότα,	τρεῖς	δὲ ναῦς ὑπολελειμμένας, ὧν εὐθέως
[13, 4]	τῶν Αθηναίων, στρατηγοὺς κατέστησαν αὐτοκράτορας	τρεῖς,	Ερμοκράτην, Σικανόν, Ηρακλείδην, οἳ τοὺς
[13, 12]	ἀποφηναμένων ἀναγκαῖον εἶναι τὰς εἰθισμένας	τρεῖς	ἡμέρας ἀναβαλέσθαι τὸν ἔκπλουν, ἠναγκάσθησαν
[13, 2]	ἀντὶ τῶν ὑπάτων κατέστησαν χιλιάρχους	τρεῖς,	Λεύκιον Σέργιον, Μάρκον Παπίριον, Μάρκον
[13, 104]	τὰς ναῦς ἁπάσας ἐπλήρωσεν, οὔσας	τρεῖς	πρὸς ταῖς ἑκατὸν ἑβδομήκοντα. Τούτων
[13, 2]	τὴν στρατείαν παρεσκευάζοντο. ᾑρημένοι δὲ	τρεῖς	στρατηγούς, Αλκιβιάδην, Νικίαν, Λάμαχον, αὐτοκράτορας
[13, 104]	τῇ Ρώμῃ ἀντὶ τῶν ὑπάτων	τρεῖς	χιλίαρχοι κατεστάθησαν, Γάιος Ιούλιος, Πούπλιος
[13, 82]	παρθένων καὶ παίδων ἐν οἴκῳ	τρεφομένοις	ὀρνιθαρίοις, ἃ Τίμαιος ἑωρακέναι φησὶ
[13, 110]	ἐπὶ τούτου τοῦ μέρους ὑπολελειμμένους	τρεψάμενοι	παρεισέπεσον εἰς τὴν στρατοπεδείαν. (Οὗ
[13, 78]	τὴν εὐώνυμον ἔχοντες τάξιν Αθηναῖοι	τρεψάμενοι	τοὺς καθ' αὑτοὺς ἐπέκειντο φιλοτιμότερον
[13, 72]	προφυλακαῖς ἐγγίσας, καὶ ῥᾳδίως αὐτοὺς	τρεψάμενος	διὰ τὸ παράδοξον, ὀλίγους μὲν
[13, 71]	ἀντιτεταγμένος, κατέδυσε, τὰς δ' ἄλλας	τρεψάμενος	ἐδίωξε, μέχρις οὗ τὰς ἄλλας
[13, 106]	νεῶν ἀναχθεὶς καὶ τὸν Φιλοκλέα	τρεψάμενος	πρὸς τὰς ἄλλας ναῦς κατεδίωξεν.
[13, 65]	καὶ πολλαπλασίους ὄντας τοὺς πολεμίους	τρεψαμένων,	Μεγαρέων ἔπεσον μὲν πολλοί, τῶν
[13, 50]	τὴν πόλιν. ~Αὐτοὶ δ' εἰς	τρία	μέρη διείλαντο τὸ ναυτικόν, καὶ
[13, 109]	ταῦτα Διονύσιος τοὺς πεζοὺς εἰς	τρία	μέρη διεῖλεν, ἓν μὲν τάγμα
[13, 108]	πρεσβύτατος Αρταξέρξης καὶ ἦρξεν ἔτη	τρία	πρὸς τοῖς τεσσαράκοντα. καθ' ὃν
[13, 86]	συμπαραπλεουσῶν αὐτοῖς καὶ τῶν νεῶν	τριάκοντα.	Εἶχον δὲ τοὺς πάντας πεζοὺς
[13, 34]	εἰς τὸν πρὸς Αθηναίους πόλεμον	τριάκοντα	καὶ πέντε τριήρεις, ὧν ἦρχεν
[13, 64]	πεμφθεὶς παρ' Αθηναίων μετὰ νεῶν	τριάκοντα	καὶ πολλῶν ὁπλιτῶν σὺν ἱππεῦσιν
[13, 64]	τοῖς πολιορκουμένοις εἰς βοήθειαν ναῦς	τριάκοντα	καὶ στρατηγὸν Ανυτον τὸν Ανθεμίωνος.
[13, 95]	ἐτῶν τεσσαράκοντα λαβόντας ἐπισιτισμὸν ἡμερῶν	τριάκοντα	καταντᾶν μετὰ τῶν ὅπλων εἰς
[13, 94]	καὶ πρότερον δὲ Καρχηδονίων τὰς	τριάκοντα	μυριάδας περὶ τὴν Ιμέραν νενικῆσθαι
[13, 80]	δώδεκα μυριάδων, ὡς δ' Εφορος,	τριάκοντα	μυριάδες. Καρχηδόνιοι μὲν οὖν τὰ
[13, 64]	δὲ τὸν Θρασύβουλον μετὰ τῶν	τριάκοντα	νεῶν ἀπολύσας ἔπλευσεν εἰς τὴν
[13, 78]	διεσώθησαν εἰς Μιτυλήνην. (Καλλικρατίδας δὲ	τριάκοντα	νεῶν κυριεύσας τὸ μὲν ναυτικὸν
[13, 103]	ὑφ' ἑνὸς δεσπότου μόνον, ἀλλὰ	τριάκοντα·	(Ὁ δ' ἐξαπατήσας καὶ τὴν
[13, 104]	Πελοποννήσου παρὰ τῶν ἐγγὺς συμμάχων	τριάκοντα	πέντε ναῦς ἀθροίσας κατέπλευσεν εἰς
[13, 63]	δὲ ταῦτα ναύαρχος πεμφθεὶς σὺν	τριάκοντα	πέντε τριήρεσι Λακεδαιμονίοις συμμαχήσων ὑπὸ
[13, 6]	ἑκατὸν τάλαντα· κομισάμενοι δὲ καὶ	τριάκοντα	τάλαντα παρὰ τῶν Αἰγεσταίων κατέπλευσαν
[13, 4]	οὐχ ὁμολογούντων δώσειν πλέον τῶν	τριάκοντα	ταλάντων, οἱ στρατηγοὶ τῶν Αθηναίων
[13, 106]	αὐτὸς δ' ἑτοίμας ἔχων ναῦς	τριάκοντα	τάχιον ἐξέπλευσεν. (Ὁ δὲ Λύσανδρος
[13, 47]	ὑπ' Αθηναίων ἀποσταλεὶς μετὰ νεῶν	τριάκοντα	τὸ μὲν πρῶτον ἐπεχείρησε κωλύειν
[13, 9]	δὲ περὶ μὲν τὴν Λακωνικὴν	τριάκοντα	τριήρεις ἀπέστειλαν καὶ Χαρικλέα στρατηγόν,
[13, 52]	δ' ἑκατόν, πρὸς δὲ τούτοις	τριάκοντα	τριήρεις ἀπέστειλε τοῖς περὶ τὸν
[13, 106]	σακία παρέλυσεν, ἐξελόμενος δὲ τάλαντα	τριακόσια,	καὶ διὰ τῆς ἐπιγραφῆς γνωσθεὶς
[13, 6]	πολιορκίαν ὑπελάμβανον. Οἱ δ' Αθηναῖοι	τριακόσια	τάλαντα καὶ τῶν ἱππέων τινὰς
[13, 82]	αὐτῷ χωρὶς τῶν ἄλλων συνωρίδες	τριακόσιαι	λευκῶν ἵππων, πᾶσαι παρ' αὐτῶν
[13, 41]	εἴη τὸν Φαρνάβαζον μηκέτι ταῖς	τριακοσίαις	ναυσὶ βοηθεῖν τοῖς Λακεδαιμονίοις. (Φιλοφρόνως
[13, 38]	προσδοκῶν τὴν παρὰ Φαρναβάζου βοήθειαν·	τριακοσίας	γὰρ τριήρεις ἀκούων ἐκ Φοινίκης
[13, 36]	καὶ τὰς ἐκ Φοινίκης τριήρεις	τριακοσίας,	διαλογιζόμενος ἀποστεῖλαι τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐπὶ
[13, 37]	σατράπην, καὶ θεωρῶν αὐτὸν μέλλοντα	τριακοσίας	ναῦς ἀποστέλλειν τοῖς Λακεδαιμονίοις εἰς
[13, 25]	γὰρ πρότερον περὶ τὴν Αἴγυπτον	τριακοσίας	τριήρεις αὐτάνδρους ἀπολέσας τὸν δοκοῦντα
[13, 7]	ἐβοήθουν, καὶ ἀποβαλόντες τῶν στρατιωτῶν	τριακοσίους	εἰς τὴν πόλιν συνεδιώχθησαν. (Μετὰ
[13, 104]	μετὰ δέ, τῆς ἀγορᾶς πληθούσης,	τριακοσίους	ἐπιλέξαντες τοὺς εὐπορωτάτους ἀνεῖλον. (Οἱ
[13, 83]	τεθεωρηκότος· εἶναι δ' ἐν αὐτῷ	τριακοσίους	μὲν πίθους ἐξ αὐτῆς τῆς
[13, 82]	ἔχων τὸ μὲν μῆκος πόδας	τριακοσίους	τεσσαράκοντα, τὸ δὲ πλάτος ἑξήκοντα,
[13, 7]	διακοσίων πεντήκοντα, ἀργυρίου δὲ ταλάντων	τριακοσίων,	ἀναλαβόντες τὴν δύναμιν ἔπλευσαν εἰς
[13, 46]	τῶν εἰς Φοινίκην ἀποσταλεισῶν νεῶν	τριακοσίων	ἐδίδαξεν, ὡς τοῦτο ἔπραξε πυνθανόμενος
[13, 98]	τόπον οὐ πολλαῖς ἐλάττω τῶν	τριακοσίων·	μεγίστη γὰρ αὕτη μνημονεύεται ναυμαχία
[13, 7]	παραγενομένων τοῖς Αθηναίοις ἐξ Αἰγέστης	τριακοσίων	μὲν ἱππέων, παρὰ δὲ τῶν
[13, 42]	τῆς εἰς Φοινίκην ἀποστολῆς τῶν	τριακοσίων	νεῶν ἐγκαλοῦντες τῷ Φαρναβάζῳ τοῖς
[13, 71]	οὗ τὰς ἄλλας πληρώσαντες οἱ	τριήραρχοι	τῶν Αθηναίων παρεβοήθησαν ἐν οὐδεμιᾷ
[13, 77]	τοῦτο γὰρ σύσσημον ἦν τοῖς	τριηράρχοις.	(Διόπερ αἱ μὲν ναῦς, τῶν
[13, 71]	πληρώσας, καὶ τὰς ἄλλας τοῖς	τριηράρχοις	παραγγείλας ἑτοίμας ἔχειν, ἂν ἦ
[13, 106]	ἡμέραν ἀφηγούμενος τοῖς μὲν ἄλλοις	τριηράρχοις	προσέταξε πληρώσαντας τὰς τριήρεις ἀκολουθεῖν,
[13, 15]	τῶν Αθηναίων. ἕκαστον δὲ τῶν	τριηράρχων	ἐξ ὀνόματος προσφωνῶν καὶ τὰς
[13, 10]	ἡσυχίαν· ἐπειδὴ δέ τινες τῶν	τριηράρχων	οὐκέτι δυνάμενοι καρτερεῖν τὴν τῶν
[13, 99]	δοὺς ἐμβολὴν τῇ τοῦ Περικλέους	τριήρει	βιαιότερον, τῆς μὲν τριήρους ἐπὶ
[13, 106]	ἄλλοις τριηράρχοις προσέταξε πληρώσαντας τὰς	τριήρεις	ἀκολουθεῖν, αὐτὸς δ' ἑτοίμας ἔχων
[13, 38]	παρὰ Φαρναβάζου βοήθειαν· τριακοσίας γὰρ	τριήρεις	ἀκούων ἐκ Φοινίκης καταπεπλευκέναι μετέωρος
[13, 97]	καὶ τῶν Σαμίων προσπληρῶσαι δέκα	τριήρεις,	ἀνήχθησαν ἁπάσαις ταῖς ναυσὶν οὔσαις
[13, 15]	ταχέως ἀπ' ἀλλήλων διεσπάσθησαν αἱ	τριήρεις	ἅπασαι, καὶ χωρισθέντων ἀπὸ τῶν
[13, 9]	περὶ μὲν τὴν Λακωνικὴν τριάκοντα	τριήρεις	ἀπέστειλαν καὶ Χαρικλέα στρατηγόν, εἰς
[13, 67]	τῇ πόλει, καὶ τὰς μὲν	τριήρεις	ἀπέστειλαν προστάξαντες ἀφέλκειν τὰ πλοῖα
[13, 34]	τῆς ὀλιγαρχίας προεστῶτες ναυπηγησάμενοι πλείους	τριήρεις	ἀπέστειλαν τεσσαράκοντα καὶ στρατηγούς. (Οὗτοι
[13, 52]	ἑκατόν, πρὸς δὲ τούτοις τριάκοντα	τριήρεις	ἀπέστειλε τοῖς περὶ τὸν Αλκιβιάδην,
[13, 41]	καὶ πρὸς τὰς ἐν Εὐβοίᾳ	τριήρεις	ἀπέστειλεν Επικλέα τὸν Σπαρτιάτην, προστάξας
[13, 25]	πρότερον περὶ τὴν Αἴγυπτον τριακοσίας	τριήρεις	αὐτάνδρους ἀπολέσας τὸν δοκοῦντα κρατεῖν
[13, 34]	γὰρ ὥρμουν αἱ τῶν πολεμίων	τριήρεις.	Γενομένης οὖν ναυμαχίας ἐνίκων οἱ
[13, 13]	ἄνδρες μὲν οὐκ ἐλάττους δισχιλίων,	τριήρεις	δ' ὀκτωκαίδεκα. ~Οἱ δὲ Συρακόσιοι
[13, 21]	μὲν εἰληφότας ἐκ Δήλου τάλαντα,	τριήρεις	δὲ διακοσίας εἰς Σικελίαν ἀπεσταλκότας
[13, 14]	στράτευμα πρὸ τῆς πόλεως ἔστησαν,	τριήρεις	δὲ συνεπλήρωσαν ἑβδομήκοντα τέσσαρας· συμπαρείποντό
[13, 77]	ἔκρινεν ἐπισφαλὲς εἶναι πρὸς διπλασίας	τριήρεις,	διενοεῖτο δὲ ἔξω πλέων φυγεῖν
[13, 88]	ὡς οὐκέτι τολμησόντων πληροῦν τὰς	τριήρεις.	(Διόπερ ὀλιγώρως αὐτῶν παραπεμψάντων τὴν
[13, 45]	τὸν ἀγῶνα. (Ὁπότε γὰρ αἱ	τριήρεις	εἰς ἐμβολὴν ἐπιφέροιντο, τηνικαῦτα οἱ
[13, 45]	οἱ στόλοι, διέταξαν ἀμφότεροι τὰς	τριήρεις	εἰς ναυμαχίαν· καὶ Μίνδαρος μὲν
[13, 49]	χειμῶνος λήγοντος, συνήγαγε τὰς πανταχόθεν	τριήρεις·	ἔκ τε γὰρ τῆς Πελοποννήσου
[13, 17]	τί βουλομένων αὐτῶν εἰς τὰς	τριήρεις	ἐμβαίνειν κωλύσαντες αὐτοὺς μάχεσθαι νῦν
[13, 61]	τοὺς μὲν ἡμίσεις εἰς τὰς	τριήρεις	ἐμβιβάσαι ταύτας γὰρ κατακομιεῖν αὐτούς,
[13, 78]	Κόνων τοὺς μὲν εἰς τὰς	τριήρεις	ἐνεβίβασε καὶ κατὰ τὸν διέκπλουν
[13, 50]	οὗ γενηθέντος αἱ μετ' Αλκιβιάδου	τριήρεις	ἐξαίφνης πρὸς ἕνα καιρὸν ἐπέστρεψαν
[13, 88]	Πανόρμου καὶ Μοτύης μεταπεμψάμενος τεσσαράκοντα	τριήρεις	ἐπέθετο τοῖς τὴν ἀγορὰν παρακομίζουσιν·
[13, 9]	κρίναντες ναυμαχεῖν, καὶ πληρώσαντες ὀγδοήκοντα	τριήρεις,	ἐπέπλεον τοῖς πολεμίοις. Τῶν δὲ
[13, 10]	πληγῇ κατέδυον τὰς τῶν Αθηναίων	τριήρεις.	(Ἐπὶ μὲν οὖν συχνὰς ἡμέρας
[13, 61]	τηρεῖν, ἕως ἂν πάλιν αἱ	τριήρεις	ἐπιστρέψωσιν. (Τῶν δ' Ιμεραίων σχετλιαζόντων
[13, 14]	κατασκευάζοντες. (Ἀκάτους τε γὰρ καὶ	τριήρεις,	ἔτι δὲ στρογγύλας ναῦς ἐπ'
[13, 78]	μὲν οὖν ὁ Κόνων τὰς	τριήρεις	ἔχων ἐναυμάχει, πληρώσας τὸν μεταξὺ
[13, 100]	Πελοποννήσου καὶ παρὰ τῶν συμμάχων	τριήρεις	ἤθροιζον ὅσας ἠδύναντο πλείστας. ~Αθηναῖοι
[13, 97]	ἀπὸ τῶν ἄλλων νήσων ὀγδοήκοντα	τριήρεις	ἠθροικότας. (Δεηθέντες δὲ καὶ τῶν
[13, 10]	ἐπλεονέκτησαν. (Αἱ μὲν γὰρ Αττικαὶ	τριήρεις	ἦσαν ἀσθενεστέρας ἔχουσαι τὰς πρῴρας
[13, 18]	ζεύγματος, κατὰ τάχος πληροῦν τὰς	τριήρεις,	καὶ ἀπροσδοκήτως ἐπιθεμένους ἐπηγγέλλετο ῥᾳδίως
[13, 105]	πολιορκεῖν Λάμψακον, συνήγαγόν τε πανταχόθεν	τριήρεις	καὶ κατὰ σπουδὴν ἀνήχθησαν ἐπ'
[13, 98]	ἀγῶνα, κατὰ σπουδὴν ἐπλήρουν τὰς	τριήρεις	καὶ πάντες εἰς τάξιν καθίσταντο.
[13, 10]	μὲν οὖν Αθηναῖοι ταχυναυτούσας ἔχοντες	τριήρεις,	καὶ ταῖς κατὰ θάλατταν ἐμπειρίαις,
[13, 100]	χειμὼν μέγας, ὥστε σαλεύεσθαι τὰς	τριήρεις,	καὶ τοὺς στρατιώτας διά τε
[13, 10]	δὲ Συρακόσιοι διώξαντες ἑπτὰ μὲν	τριήρεις	κατέδυσαν, πολλὰς δὲ ἀχρήστους ἐποίησαν.
[13, 41]	αὐτὸν καιρὸν Αλκιβιάδης ἔχων τρισκαίδεκα	τριήρεις	κατέπλευσε πρὸς τοὺς ἐν Σάμῳ
[13, 2]	χαρίζεσθαι βουλόμενοι τινὲς μὲν ἰδίας	τριήρεις	κατεσκεύασαν, τινὲς δὲ χρήματα δώσειν
[13, 46]	προσαγωγὰς εἰς τὰς τῶν πολεμίων	τριήρεις	μεθαλλόμενοι τοῖς ξίφεσιν ἀλλήλους ἠμύνοντο.
[13, 14]	ἐξ ὅλου τοῦ στρατεύματος ἐμβιβάσαντες	τριήρεις	μὲν ἐπλήρωσαν πέντε λειπούσας τῶν
[13, 70]	τὰς ἐν ταύταις ταῖς πόλεσι	τριήρεις,	μετεπέμψατο τὰς ἐκ Χίου, καὶ
[13, 61]	ὃ πράξειαν ἕτερον, αἱ μὲν	τριήρεις	νυκτὸς ἐπληροῦντο κατὰ σπουδὴν ἀναμὶξ
[13, 80]	δ' αὐτῶν εἰς Σικελίαν τεσσαράκοντα	τριήρεις,	οἱ Συρακόσιοι κατὰ τάχος ταῖς
[13, 9]	Σικελίαν ἐψηφίσαντο πέμπειν ὀγδοήκοντα μὲν	τριήρεις,	ὁπλίτας δὲ πεντακισχιλίους. (Οἱ δὲ
[13, 68]	πλῆθος· εἶχον δὲ τὰς ἰδίας	τριήρεις	ὅπλοις ἐπιχρύσοις καὶ στεφάνοις, ἔτι
[13, 38]	κἀκεῖ παρὰ τῶν συμμάχων ἀθροῖσαι	τριήρεις,	ὅπως μὴ συμβαίνῃ τοὺς πολεμίους
[13, 3]	φίλους προπέμποντος. (Αἱ μὲν οὖν	τριήρεις	παρ' ὅλον τὸν λιμένα παρώρμουν
[13, 61]	Ιμέραν πέντε πρὸς ταῖς εἴκοσι	τριήρεις	παρὰ τῶν Σικελιωτῶν, ἃς πρότερον
[13, 49]	πρὸς Θρασύβουλον καὶ Θηραμένην ἔπεμψαν	τριήρεις,	παρακαλοῦντες μετὰ τοῦ στόλου τὴν
[13, 7]	Γύλιππον, Κορίνθιοι δὲ πλείονας μὲν	τριήρεις	παρεσκευάζοντο πέμπειν, τότε δὲ μετὰ
[13, 13]	ὑπερτεθεῖσθαι τὸν ἀπόπλουν, τάς τε	τριήρεις	πάσας ἐπλήρωσαν, οὔσας ἑβδομήκοντα καὶ
[13, 80]	τὴν διάβασιν ἑτοιμάζοντες τάς τε	τριήρεις	πάσας κατήρτιζον καὶ φορτηγὰ πλοῖς
[13, 11]	Μεσσαπίων προσειληφότες συμμαχίαν. (Ἦγον δὲ	τριήρεις	πλείους τῶν ὀγδοήκοντα, στρατιωτῶν δὲ
[13, 14]	σωτηρίαν ἀποκεκλεισμένην, ἔκριναν ἁπάσας τὰς	τριήρεις	πληροῦν καὶ τῶν πεζῶν τοὺς
[13, 61]	δὲ μέλλοι τὰς ἐν Μοτύῃ	τριήρεις	πληροῦν τῶν κρατίστων ἀνδρῶν καὶ
[13, 13]	κατὰ θάλατταν. (Οἱ δ' Αθηναῖοι	τριήρεις	πληρώσαντες ἓξ πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα,
[13, 12]	τὰ σκεύη ἐνετίθεντο καὶ τὰς	τριήρεις	πληρώσαντες ᾖρον τὰς κεραίας· καὶ
[13, 71]	τὸ Νότιον, καὶ πάσας τὰς	τριήρεις	πληρώσας ἐπέπλευσε τοῖς λιμέσι τῶν
[13, 8]	διέγνωσαν· κατὰ τάχος οὖν ἠξίου	τριήρεις	τε πέμπειν καὶ χρήματα καὶ
[13, 36]	δὲ καὶ τὰς ἐκ Φοινίκης	τριήρεις	τριακοσίας, διαλογιζόμενος ἀποστεῖλαι τοῖς Λακεδαιμονίοις
[13, 39]	ἁπάσας τὰς παρὰ τῶν συμμάχων	τριήρεις,	τριῶν δὲ μόνον προσγενομένων αὐτοῖς,
[13, 15]	ναῦν ἀνέβη καὶ παρέπλει τὰς	τριήρεις	τῶν Αθηναίων. ἕκαστον δὲ τῶν
[13, 63]	Μεσσήνην καταπλεύσας πέντε μὲν ἐναυπήγησε	τριήρεις,	χιλίους δ' ἐμισθώσατο στρατιώτας. (Παραλαβὼν
[13, 34]	Αθηναίους πόλεμον τριάκοντα καὶ πέντε	τριήρεις,	ὧν ἦρχεν Ερμοκράτης ὁ πρωτεύων
[13, 15]	Συρακόσιοι ταχέως ἐπαναχθέντες συνετάττοντο ταῖς	τριήρεσι,	καὶ συμπλεκόμενοι τοῖς ἐναντίοις ἠνάγκασαν
[13, 63]	ναύαρχος πεμφθεὶς σὺν τριάκοντα πέντε	τριήρεσι	Λακεδαιμονίοις συμμαχήσων ὑπὸ τῶν ἀντιπολιτευομένων
[13, 45]	ναῦς συνεπιφερομένας ταῖς τῶν πολεμίων	τριήρεσι,	περιδεεῖς ἐγίνοντο, περὶ σφῶν ἀγωνιῶντες·
[13, 67]	σύσσημον. (Τῶν δ' ἐν ταῖς	τριήρεσι	ποιησάντων τὸ προσταχθέν, καὶ τῶν
[13, 88]	τὴν ἀγοράν, Ιμίλκας ἐκπλεύσας τεσσαράκοντα	τριήρεσιν	ἄφνω κατέδυσε μὲν τῶν μακρῶν
[13, 107]	Λύσανδρος δὲ πλέον ἢ διακοσίαις	τριήρεσιν	εἰς τὸν Πειραιέα κατέπλευσεν. Οἱ
[13, 99]	καὶ σὺν ταῖς ἅμα πλεούσαις	τριήρεσιν	ἐξ ἐφόδου τρώσας, κατέδυσε· τῶν
[13, 106]	δ' ὁ Λύσανδρος ἁπάσαις ταῖς	τριήρεσιν	ἐξηρτυμέναις ἐπιπλεύσας, καὶ σιδηρᾶς ἐπιβαλὼν
[13, 49]	περιδεεῖς ἦσαν, μήποτε πάσαις ταῖς	τριήρεσιν	ἐπιπλεύσαντες οἱ πολέμιοι κυριεύσωσι τῶν
[13, 13]	διὰ τὸ πλείοσιν αὐτοὺς ἀγωνίζεσθαι	τριήρεσιν,	οὐχ ἥκιστα καθ' ὃ πλεονεκτεῖν
[13, 5]	συνδιαβεβλημένους ἀναλαβὼν εἰς τὴν ἰδίαν	τριήρη	μετὰ τῆς Σαλαμινίας ἐξέπλευσεν. (Ἐπεὶ
[13, 99]	Περικλέους τριήρει βιαιότερον, τῆς μὲν	τριήρους	ἐπὶ πολὺν ἀνέρρηξε τόπον, τοῦ
[13, 106]	ἀπαγγελοῦντας ἀπέστειλεν ἐπὶ τῆς κρατίστης	τριήρους,	κοσμήσας τοῖς πολυτελεστάτοις τὴν ναῦν
[13, 74]	Αθήνας ἐπάνοδον ἀπέγνω, μετὰ δὲ	τριήρους	μιᾶς εἰς Πακτύην τῆς Θρᾴκης
[13, 19]	πόλιν, ἐκβιβάσαντες δ' ἐκ τῶν	τριήρων	ἅπαντας καὶ καθοπλίσαντες, μετὰ πάσης
[13, 11]	ἕνα τῶν στρατηγῶν μετὰ δώδεκα	τριήρων	ἀπέστειλαν εἰς τὰς ἄλλας πόλεις,
[13, 16]	τὴν θάλατταν προωθοῦντες, ἐκυρίευον τῶν	τριήρων.	Ἁπλῶς δὲ καθ' ὅλον τὸν
[13, 106]	ἤλπιζε σωθήσεσθαι. (Τῶν μὲν οὖν	τριήρων	δέκα μόνον διεξέπεσον, ὧν μίαν
[13, 8]	δὲ τὴν μάχην παραγενομένων τρισκαίδεκα	τριήρων	ἐκ Κορίνθου, τοὺς ἐκ τῶν
[13, 13]	τοῦ λιμένος, οὐκ ὀλίγαι τῶν	τριήρων	ἐν τοῖς βράχεσιν ἐπώκειλαν. Ὧν
[13, 41]	κατὰ τὸν Αθω γενομένων τῶν	τριήρων	ἐπεγενήθη χειμὼν τηλικοῦτος ὥστε τὰς
[13, 45]	ναύαρχος ὢν τῶν ἐξ Ιταλίας	τριήρων,	ἐπειδὴ κατέστησε τὴν ἐν Ρόδῳ
[13, 62]	διεκαρτέρησαν, τῇ δ' ὑστεραίᾳ τῶν	τριήρων	ἐπιφαινομένων ἤδη συνέβαινε τὸ μὲν
[13, 12]	οὕτως ἐγκαταλιπεῖν τὴν πολιορκίαν, καὶ	τριήρων	καὶ στρατιωτῶν, ἔτι δὲ χρημάτων
[13, 7]	(Ὁ γὰρ Γύλιππος μετὰ τεττάρων	τριήρων	καταπλεύσας εἰς Ιμέραν τὰς μὲν
[13, 2]	οὐδεὶς τῆς πράξεως εὑρεῖν ἠδυνήθη.	(Τριήρων	μὲν ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἑτοιμασμένων, ὁλκάδων
[13, 77]	καὶ προσεπισπασάμενός τινας τῶν πολεμίων	τριήρων	ναυμαχῆσαι πρὸς τῇ Μιτυλήνῃ· οὕτως
[13, 10]	λιμένι, (καὶ) συνέστη πασῶν τῶν	τριήρων	ναυμαχία. (Οἱ μὲν οὖν Αθηναῖοι
[13, 17]	Οἱ δὲ Συρακόσιοι τῶν τε	τριήρων	ὅσας δυνατὸν ἦν εἷλκον ἐπὶ
[13, 16]	γὰρ ἀποληφθείη ναῦς ὑπὸ πλειόνων	τριήρων,	πανταχόθεν τυπτομένη τοῖς χαλκώμασι, τοῦ
[13, 16]	γάρ, εἰ τύχοι, τῶν Συρακοσίων	τριήρων	παρὰ τὰ τείχη διαφθείρεσθαί τινας
[13, 7]	μετὰ Γυλίππου Πύθην μετὰ δύο	τριήρων	προαπέστειλαν εἰς Σικελίαν. (Ἐν δὲ
[13, 106]	ναῦς κατεδίωξεν. (Οὔπω δὲ τῶν	τριήρων	τοῖς Αθηναίοις πεπληρωμένων θόρυβος κατεῖχεν
[13, 61]	Διοκλῆν, μὴ δυναμένων χωρῆσαι τῶν	τριήρων	τὸν ὄχλον. ~Οἱ δ' ἐν
[13, 14]	κατεσκεύασαν καὶ πέρας ἐν ἡμέραις	τρισὶ	τοῖς ἔργοις ἐπέθηκαν (συντέλειαν) (Οἱ
[13, 42]	πρὸς αἷς εἶχεν ἰδίαις ναυσὶ	τρισκαίδεκα	ἐννέα προσέλαβε, καὶ μετὰ τούτων
[13, 41]	τὸν αὐτὸν καιρὸν Αλκιβιάδης ἔχων	τρισκαίδεκα	τριήρεις κατέπλευσε πρὸς τοὺς ἐν
[13, 8]	(Μετὰ δὲ τὴν μάχην παραγενομένων	τρισκαίδεκα	τριήρων ἐκ Κορίνθου, τοὺς ἐκ
[13, 109]	δὲ Τίμαιος ἀνέγραψε, πεζοὺς μὲν	τρισμυρίους,	ἱππεῖς δὲ χιλίους, ναῦς δὲ
[13, 86]	πάντας πεζοὺς μὲν πλείους τῶν	τρισμυρίων,	ἱππεῖς δ' οὐκ ἐλάττους τῶν
[13, 60]	τῶν Ιμεραίων πρὸς φυγὴν ὥρμησε,	τρισχίλιοι	δ' αὐτῶν ὑποστάντες τὴν τῶν
[13, 59]	εἰς τὸν Ακράγαντα κατήντησαν στρατιῶται	τρισχίλιοι	παρὰ Συρακοσίων ἐπίλεκτοι, προαπεσταλμένοι κατὰ
[13, 8]	τε τῶν Ιμεραίων καὶ Σικανῶν	τρισχιλίους	ἦγε διὰ τῆς μεσογείου. Πυθόμενοι
[13, 7]	στρατιώτας. Συναγαγὼν δὲ τοὺς ἅπαντας	τρισχιλίους	μὲν πεζούς, διακοσίους δ' ἱππεῖς,
[13, 62]	δ' ἀνδρῶν τοὺς ἁλόντας εἰς	τρισχιλίους	ὄντας παρήγαγεν ἐπὶ τὸν τόπον,
[13, 75]	φίλων αὐτὸν μεταπεμπομένων ὥρμησε μετὰ	τρισχιλίων	στρατιωτῶν, καὶ πορευθεὶς διὰ τῆς
[13, 68]	Σπόριον Ναύτιον, Ολυμπιὰς δ' ἐγένετο	τρίτη	πρὸς ταῖς ἐνενήκοντα, καθ' ἣν
[13, 50]	τοῦ δὲ Θηραμένης, τοῦ δὲ	τρίτου	Θρασύβουλος. Αλκιβιάδης μὲν οὖν μετὰ
[13, 39]	τὰς παρὰ τῶν συμμάχων τριήρεις,	τριῶν	δὲ μόνον προσγενομένων αὐτοῖς, ἐδίωκον
[13, 38]	ἔξωθεν συμμάχων, Δωριέα μὲν μετὰ	τριῶν	καὶ δέκα νεῶν ἀπέστειλεν εἰς
[13, 1]	ἐπὶ Συρακοσίους, εἰς ὃν ἀπὸ	Τροίας	ἁλώσεως ἐστὶν ἔτη ἑπτακόσια ἑξήκοντα
[13, 82]	πρὸς δυσμὰς τὴν ἅλωσιν τῆς	Τροίας,	ἐν ᾗ τῶν ἡρώων ἕκαστον
[13, 24]	τῶν τυχόντων ξύλων ἱστάναι τὰ	τρόπαια;	(Ἆρ' οὐχ ὅπως ὀλίγον χρόνον
[13, 19]	πραχθέντων οἱ Συρακόσιοι στήσαντες δύο	τρόπαια,	καὶ τὰ τῶν στρατηγῶν ὅπλα
[13, 102]	καὶ διὰ τὰς ἰδίας ἀρετὰς	τρόπαια	κατὰ τῶν πολεμίων ἑστακότας. (Οὕτως
[13, 51]	μὲν πόλιν παρέλαβον, δύο δὲ	τρόπαια	κατέστησαν ἀφ' ἑκατέρας νίκης, τὸ
[13, 29]	πολιτογραφήσαντες αὐτοὺς βούλεσθε καταλιπεῖν ἔμψυχα	τρόπαια	τῶν μετηλλαχότων. (Ἀλλὰ μεταβαλόντες τὴν
[13, 78]	πόλεως αἰγιαλὸν ἐποιήσατο παρεμβολήν, καὶ	τρόπαιον	ἀπὸ τῆς ναυμαχίας ἔστησεν. Τῇ
[13, 73]	δ' ὑστεραίᾳ τῶν Αθηναίων στησάντων	τρόπαιον	ἐξέταξε τὴν δύναμιν καὶ προεκαλεῖτο
[13, 40]	οἱ περὶ τὸν Θρασύβουλον ἔστησαν	τρόπαιον	ἐπὶ τῆς ἄκρας, οὗ τὸ
[13, 9]	Διαλυθείσης δὲ τῆς μάχης ἑκάτεροι	τρόπαιον	ἔστησαν, οἱ μὲν Αθηναῖοι τῆς
[13, 73]	ἐν τῇ πόλει περὶ τοῦ	τροπαίου	διαγωνίσασθαι. (Τῶν δ' Αθηναίων ἐξαγαγόντων
[13, 47]	συνήγαγον καὶ πρὸς τῷ προτέρῳ	τροπαίῳ	πάλιν ἕτερον ἔστησαν. (Μίνδαρος δὲ
[13, 15]	δ' ἀναμνησθέντας τῶν ἐν Σαλαμῖνι	τροπαίων	ἠξίου μὴ καταρρῖψαι τῆς πατρίδος
[13, 8]	ἑκατὸν τεσσαράκοντα περὶ τὰς χειμερινὰς	τροπάς·	περὶ δὲ τὴν ἐαρινὴν ὥραν
[13, 47]	εἶναι ῥοῦν καὶ πυκνὰς ποιεῖσθαι	τροπὰς	τὴν θάλατταν, τότε δὲ πολὺ
[13, 51]	δὲ τῆς πεζομαχίας οὗ τὴν	τροπὴν	ἐποιήσαντο τὴν πρώτην. (Οἱ μὲν
[13, 91]	καὶ μικρὸν πρὸ τῆς χειμερινῆς	τροπῆς	κυριεύσας αὐτῆς, οὐκ εὐθὺς κατέσκαψεν,
[13, 21]	ἑαυτοὺς ἰσχυροὺς κατασκευάζειν, ὡς τοῖς	τρόποις	ἐπιεικεῖς παρέχεσθαι. ~Οἱ γὰρ ὑποτεταγμένοι
[13, 45]	ἑτέρου Θράσυλλος. (Τοῦτον δὲ τὸν	τρόπον	αὐτῶν ἐξηρτυμένων, οἱ μὲν ἡγεμόνες
[13, 58]	τὴν φωνήν, θηριώδη δὲ τὸν	τρόπον	ἔχοντας, τὰ μὲν ζῶντα τῶν
[13, 15]	περιβόητον δόξαν, μηδὲ αὑτοὺς ἀνδραπόδων	τρόπον	παραδοῦναι τοῖς Συρακοσίοις. (Ὁ μὲν
[13, 95]	φθάσαι βουλόμενος, ἐπεζήτει δι' οὗ	τρόπου	δύναιτο φύλακας αἰτήσασθαι τοῦ σώματος·
[13, 93]	ἔταξε. (Διὰ δὲ τούτου τοῦ	τρόπου	τούς τ' ἐν Γέλᾳ στρατιώτας
[13, 55]	δὲ καὶ παῖδες τάς τε	τροφὰς	καὶ (τὰ βέλη τοῖς ὑπὲρ
[13, 2]	δὲ χρήματα δώσειν εἰς τὰς	τροφὰς	τῆς δυνάμεως ἐπηγγέλλοντο· πολλοὶ δὲ
[13, 88]	ἄλλῳ συστήσασθαι τόπῳ· τὴν γὰρ	τροφὴν	ἐκλιπεῖν. Διόπερ οἱ στρατηγοὶ πρόφασιν
[13, 107]	ἐνέπεσον ἁπάντων μέν, μάλιστα δὲ	τροφῆς	διὰ τὸ ταύτην ἀεὶ κατὰ
[13, 26]	(Οὗτοι γάρ εἰσιν οἱ πρῶτοι	τροφῆς	ἡμέρου τοῖς Ελλησι μεταδόντες, ἣν
[13, 82]	ἀγωγὰς εὐθὺς ἐκ παίδων ἐποιοῦντο	τρυφεράς,	τήν τ' ἐσθῆτα μαλακὴν φοροῦντες
[13, 82]	τοῖς θεωμένοις. (Δηλοῖ δὲ τὴν	τρυφὴν	αὐτῶν καὶ ἡ πολυτέλεια τῶν
[13, 84]	τὴν πόλιν εὐπορίας τοσαύτην συνέβαινε	τρυφὴν	εἶναι παρὰ τοῖς Ακραγαντίνοις, ὥστε
[13, 89]	ἀναμὶξ παρθένοις, αἳ τὴν συνήθη	τρυφὴν	εἰς ὁδοιπορίαν σύντονον καὶ κακοπάθειαν
[13, 84]	τὴν κατὰ τὸν λοιπὸν βίον	τρυφήν.	Περὶ μὲν οὖν τούτων οὔτε
[13, 58]	μὲν γυναῖκες ἐστερημέναι τῆς συνήθους	τρυφῆς	ἐν πολεμίων ὕβρει διενυκτέρευον, ὑπομένουσαι
[13, 45]	ὄντος περὶ τὸ Σίγειον τῆς	Τρῳάδος,	οἱ περὶ Σηστὸν ὄντες Αθηναῖοι
[13, 13]	ἐκπεσεῖν, αὐτὸς μὲν ὑπό τινος	τρωθεὶς	καιρίᾳ πληγῇ τὸν βίον μετήλλαξεν,
[13, 16]	τῆς οἰκείας νεὼς ὑφ' ἑτέρας	τρωθείσης,	ἐν μέσοις τοῖς πολεμίοις ἀπελαμβάνοντο.
[13, 1]	βίβλους ἀνεγράψαμεν τὰς ἀπὸ τῶν	Τρωικῶν	πράξεις ἕως εἰς τὸν ὑπὸ
[13, 99]	ἅμα πλεούσαις τριήρεσιν ἐξ ἐφόδου	τρώσας,	κατέδυσε· τῶν δ' ἄλλων τὰς
[13, 87]	ὄντα νεώτερον, ἀφεθῆναι· βλασφημίας δὲ	τυγχάνειν	καὶ τὸν Λακεδαιμόνιον Δέξιππον, ὅτι
[13, 32]	κρατηθῶσιν, ὡς οὐδὲν ἠδικηκότας συγγνώμης	τυγχάνειν.	Καὶ τοῦ μὲν δοῦναι δίκην
[13, 90]	τυγχάνοντας τοῦ ἀκριβοῦς προσηκόντως κατηγορίας	τυγχάνειν,	ὅταν κολακεύοντές τινας ἢ δι'
[13, 90]	συγγραφεῖς ἐν μὲν τοῖς ἀγνοήμασι	τυγχάνειν	συγγνώμης, ὡς ἂν ἀνθρώπους ὄντας
[13, 22]	μόνον ὑπὸ τῶν ἄλλων κατηγορίας	τυγχάνειν	τοὺς Αθηναίους, ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς
[13, 91]	ὑπὸ τῶν ἄλλων Σικελιωτῶν ἐπιτιμήσεως	τυγχάνειν	τοὺς Συρακοσίους, ὅτι τοιούτους προστάτας
[13, 27]	αἰχμαλώτους ἐξετάζων εὕροι δικαίως ἐλέου	τυγχάνοντας.	Οἱ μὲν γὰρ σύμμαχοι τῇ
[13, 90]	μέντοι γε κατὰ προαίρεσιν οὐ	τυγχάνοντας	τοῦ ἀκριβοῦς προσηκόντως κατηγορίας τυγχάνειν,
[13, 26]	εἰ δὲ παρὰ πρώτων ἡμῶν	τυγχάνουσι	κατηγορίας, μηδὲ αὐτοὶ πράξωμεν τὰ
[13, 26]	ἐκ ταύτης τῆς πράξεως ἔπαινοι	τυγχάνουσι,	μιμησώμεθα τοὺς τῆς δόξης πεφροντικότας·
[13, 84]	ὅπως μή τις ἔχῃ πλεῖον	τύλης	καὶ περιστρώματος καὶ κωδίου καὶ
[13, 16]	ναῦς ὑπὸ πλειόνων τριήρων, πανταχόθεν	τυπτομένη	τοῖς χαλκώμασι, τοῦ ῥεύματος εἰσπίπτοντος
[13, 16]	τόξοις κατετιτρώσκοντο καὶ τοῖς δόρασι	τυπτόμενοι	διεφθείροντο. (Οἱ δὲ κυβερνῆται θεωροῦντες
[13, 46]	ἐμβολὰς ἀπράκτους συνέβαινε γίνεσθαι, τῶν	τυπτομένων	νεῶν ὑποχωρουσῶν. (Τέλος δ' οἱ
[13, 99]	ἄλλων τὰς μὲν τοῖς ἐμβόλοις	τύπτων	ἄπλους ἐποίει, τῶν δὲ τοὺς
[13, 96]	τὴν δυναστείαν ἄχρι τῆς τελευτῆς,	τυραννήσας	ἔτη δύο λείποντα τῶν τεσσαράκοντα.
[13, 75]	ὁ μετὰ ταῦτα τῶν Συρακοσίων	τυραννήσας.	~Τῶν δὲ κατὰ τὸν ἐνιαυτὸν
[13, 96]	διὰ τούτων βεβαιότατα τηρηθήσεσθαι τὴν	τυραννίδα.	Οὐ μὴν ἀλλὰ παραγενόμενος εἰς
[13, 96]	γὰρ οὗτος μεγίστην τῶν ἱστορουμένων	τυραννίδα	περιπεποιῆσθαι δι' ἑαυτοῦ καὶ πολυχρονιωτάτην.
[13, 95]	τῶν πολιτῶν, ᾗ χρησάμενον τὴν	τυραννίδα	περιπεποιῆσθαι. Καὶ τότε Διονύσιος τῇ
[13, 96]	οἰκειότητα προσλαβέσθαι πρὸς τὸ τὴν	τυραννίδα	ποιῆσαι βεβαίαν. Μετὰ δὲ ταῦτα
[13, 92]	καὶ πρὸς τὴν ἐπίθεσιν τῆς	τυραννίδος	εὐθέτως διακειμένους· ἤμελλον γὰρ ἡδέως
[13, 95]	πλῆθος ἐξαπατήσας ἐνήργει τὰ τῆς	τυραννίδος.	~Εὐθὺ γὰρ τοὺς χρημάτων μὲν
[13, 95]	συγχωρηθέντος ῥᾳδίως ἤμελλε κυριεύσειν τῆς	τυραννίδος.	Εὐθὺς οὖν παρήγγειλε τοὺς ἐν
[13, 112]	διέθεσαν κακῶς, ὥστε καὶ τὸν	τύραννον	βαρέως ἐνέχειν τὴν ὀργήν, νομίζοντες
[13, 1]	Καρχηδονίοις πρὸς Διονύσιον τὸν Συρακοσίων	τύραννον.	~Ἐπ' ἄρχοντος γὰρ Αθήνησι Χαβρίου
[13, 75]	μήποτε τυχὼν ἡγεμονίας ἀναδείξῃ ἑαυτὸν	τύραννον.	(Ὁ μὲν οὖν Ερμοκράτης τότε
[13, 96]	τῷ ναυστάθμῳ, φανερῶς αὑτὸν ἀναδείξας	τύραννον.	Οἱ δὲ Συρακόσιοι βαρέως φέροντες
[13, 112]	κατὰ τὴν ὁδὸν ἀνελεῖν τὸν	τύραννον·	ὡς δὲ ἑώρων οὐκ ἀπολείποντας
[13, 96]	μεγίστης πόλεως τῶν Ελληνίδων ἐγενήθη	τύραννος·	διετήρησε δὲ τὴν δυναστείαν ἄχρι
[13, 92]	πρὸς τὸ γενέσθαι τῆς πατρίδος	τύραννος.	Μετὰ γὰρ τὴν παράληψιν τῆς
[13, 109]	~Διονύσιος δ' ὁ τῶν Συρακοσίων	τύραννος	μεταπεμψάμενος παρὰ τῶν ἐξ Ιταλίας
[13, 108]	θεοῦ χρησμὸν ἀνέθηκαν, οἱ δὲ	Τύριοι	καθ' ὃν καιρὸν ὕστερον ὑπ'
[13, 108]	συλήσαντες αὐτὸν ἀπέστειλαν εἰς τὴν	Τύρον.	Τοῦτον μὲν οἱ Γελῷοι κατὰ
[13, 111]	ἠλέουν δὲ τὰς τῶν ἀκληρούντων	τύχας·	(ἑώρων γὰρ παῖδας ἐλευθέρους καὶ
[13, 27]	Αθηναίων γεγενημένον μηδὲ τοῦ κοινοῦ	τυχεῖν	ἐλέου. (Διόπερ ἔγωγε τὴν τοῦ
[13, 37]	ἐπιθυμῶν τῆς εἰς τὴν πατρίδα	τυχεῖν	καθόδου, πάντα ἐμηχανᾶτο πρὸς τὸ
[13, 23]	ἀνημέρως χρησαμένους αὐτοὺς παρ' ἑτέρων	τυχεῖν	ποτε φιλανθρωπίας, ἄλλους τε πράξαντας
[13, 40]	ἱκανὸν χρόνον διεκινδύνευον, οὐδετέρων δυναμένων	τυχεῖν	τῆς νίκης. (Ἰσορρόπου δὲ τῆς
[13, 27]	τὴν εἰς ἡμᾶς εὔνοιαν μὴ	τυχεῖν	φιλανθρωπίας, διὰ δὲ τὴν ἐν
[13, 22]	οὖν ἐν τοῖς ὅπλοις πλεονεκτήματα	τύχῃ	καὶ καιρῷ κρίνεται πολλάκις, ἡ
[13, 102]	τῆς νίκης εὐχὰς ἐπειδήπερ ἡ	τύχη	κεκώλυκεν ἡμᾶς ἀποδοῦναι, καλῶς ἔχον
[13, 29]	τῶν ἠτυχηκότων; καὶ τίς αὐτοὺς	τύχη	μὴ προαδικηθέντας ἐβιάσατο πολεμεῖν Συρακοσίοις
[13, 48]	ἑτέραν αὐτοῖς συμφορὰν ἐπέστησεν ἡ	τύχη,	τὴν πρὸς ἀλλήλους πάλιν αὐξήσασα
[13, 58]	συμμαχοῦντες ἠλέουν τὴν τῶν ἀκληρούντων	τύχην.	Αἱ μὲν γυναῖκες ἐστερημέναι τῆς
[13, 24]	φρόνει, γνῶθι σαυτόν, ἰδὲ τὴν	τύχην	ἁπάντων οὖσαν κυρίαν. Τίνος γὰρ
[13, 46]	μετὰ νεῶν εἴκοσι, πλέων κατὰ	τύχην	εἰς Ελλήσποντον. (Τούτων δὲ πόρρω
[13, 29]	τὴν ψυχήν, ἀγνώμονα δὲ τὴν	τύχην	ἐσχηκόσιν. (Οὗτοι δ' ἁπάντων τῶν
[13, 30]	τῶν μήπω κρατηθέντων προλαμβάνοντας τὴν	τύχην	καταψηφίζεσθαι τιμωρίαν· οὐδὲ τοῦτο παραλελοίπασι.
[13, 58]	ἐγίνοντο καὶ πολλὰ τὴν ἑαυτῶν	τύχην	κατωδύροντο· τοὺς δὲ πατέρας, ἔτι
[13, 29]	ἐλαττώμασι περιπεπτωκότες, μὴ καταμεμφέσθων τὴν	τύχην,	μηδ' ἐπικαλείσθων τὸ τῆς ἱκεσίας
[13, 21]	παρ' ἀνθρώποις μισουμένους, προσκυνοῦντες τὴν	τύχην	μηθὲν ὑπὲρ ἄνθρωπον πράξητε. Τί
[13, 41]	καὶ πολλὰ τὴν ἑαυτοῦ δακρύσας	τύχην,	ὅτι τὴν ἰδίαν ἀρετὴν ὑπὸ
[13, 27]	βίου μεταβολὴν θεωρῶν ἐλεῶ τὴν	τύχην.	Πρότερον μὲν γὰρ ἐν τοῖς
[13, 102]	μεγαλοψύχου καὶ τῆς περὶ αὐτὸν	τύχης	ἀναξίου. (Τούτους μὲν οὖν οἱ
[13, 22]	καλὸν γὰρ καὶ τὸ τῆς	τύχης	ἀντιπραττούσης ἔχειν τοὺς συναλγήσοντας καὶ
[13, 30]	συγγενεῖς ὄντες τῆς αὐτῆς Μηλίοις	τύχης	ἐκοινώνησαν; Ὥστε δύο δήμους πρὸς
[13, 27]	αἰχμαλωσίας οἰκτρῶν πεπείραται, καθαπερεὶ τῆς	τύχης	ἐν τῷ τούτου βίῳ τὴν
[13, 21]	φρόνιμος, ὥστε μεῖζον ἰσχῦσαι τῆς	τύχης,	ἣ φύσει ταῖς ἀνθρωπίναις ἡδομένη
[13, 90]	τὸ σύνολον, ὑπ' αὐτῆς τῆς	τύχης	ἠλέγχθη· Σκιπίων γὰρ ὕστερον ταύτης
[13, 108]	δεομένων τῆς αὐτῆς τοῖς ἀνδράσι	τύχης	κοινωνῆσαι, συνεχώρησαν. (Μετὰ δὲ ταῦτα
[13, 53]	τῶν εὐημερημάτων προφερόμενος, ὥσπερ τῆς	τύχης	οὐκ ἐναλλὰξ εἰθισμένης βραβεύειν τὰ
[13, 86]	τοῖς Ιμεραίοις τύχωσιν οἱ πολιορκούμενοι	τύχης,	πάλαι μὲν ἔσπευδον ἐκπέμψαι τὴν
[13, 24]	γὰρ καιρὸς καὶ βραχεῖα ῥοπὴ	τύχης	ταπεινοῖ πολλάκις τοὺς ὑπερηφάνους. ~Εἰ
[13, 89]	ἑαυτοὺς ἐμακάριζον· ἀφαιρουμένης γὰρ τῆς	τύχης	τὴν ἐξουσίαν τῶν οἴκοι καλῶν,
[13, 16]	θεοῖς προσηύχοντο. Ἐνίοτε γάρ, εἰ	τύχοι,	τῶν Συρακοσίων τριήρων παρὰ τὰ
[13, 92]	πόλει στάσεις φυγόντας, νῦν γε	τυχόντας	ταύτης τῆς εὐεργεσίας προθύμως ἀγωνιεῖσθαι,
[13, 96]	οὖν ἐκ γραμματέως καὶ τοῦ	τυχόντος	ἰδιώτου τῆς μεγίστης πόλεως τῶν
[13, 2]	οὖν δῆμος, οὐχ ὑπὸ τῶν	τυχόντων	νομίσας γεγενῆσθαι τὴν πρᾶξιν, ἀλλ'
[13, 24]	διὰ λίθων, διὰ δὲ τῶν	τυχόντων	ξύλων ἱστάναι τὰ τρόπαια; (Ἆρ'
[13, 6]	Διαγόρας ὁ κληθεὶς ἄθεος, διαβολῆς	τυχὼν	ἐπ' ἀσεβείᾳ καὶ φοβηθεὶς τὸν
[13, 75]	γὰρ τὴν τἀνδρὸς τόλμαν, μήποτε	τυχὼν	ἡγεμονίας ἀναδείξῃ ἑαυτὸν τύραννον. (Ὁ
[13, 37]	παρείλατο· μετὰ δέ τινα χρόνον	τυχὼν	τῆς καθόδου, καὶ δυνάμεως ἡγησάμενος,
[13, 86]	τοῖς Σελινουντίοις καὶ τοῖς Ιμεραίοις	τύχωσιν	οἱ πολιορκούμενοι τύχης, πάλαι μὲν
[13, 6]	τῆς Αττικῆς· οἱ δ' Αθηναῖοι	τῷ	ἀνελόντι Διαγόραν ἀργυρίου τάλαντον ἐπεκήρυξαν.
[13, 19]	διὰ τοῦ Ελωρίου πεδίου, πρὸς	τῷ	Ασινάρῳ ποταμῷ περικυκλώσαντες ἀπέκτειναν μὲν
[13, 103]	τινὲς δὲ λέγουσι παρ' Αρχελάῳ	τῷ	βασιλεῖ Μακεδόνων κατὰ τὴν χώραν
[13, 37]	ἐδίδασκε γὰρ ὡς οὐ συμφέρει	τῷ	βασιλεῖ τοὺς Λακεδαιμονίους ποιεῖν ἄγαν
[13, 38]	ἦν εἰσηγητὴς Θηραμένης, ἀνὴρ καὶ	τῷ	βίῳ κόσμιος καὶ φρονήσει δοκῶν
[13, 77]	οἱ δὲ Πελοποννήσιοι καταπλαγέντες ἐπὶ	τῷ	γεγονότι ταχέως ἐπεχείρουν ἀντιπαρατάττειν τὰς
[13, 55]	τῶν κριῶν ἐσαλεύετο τὰ τείχη,	τῷ	δ' ὕψει τῶν πύργων οἱ
[13, 50]	βοηθῆσαι τοῖς περὶ τὸν Αλκιβιάδην·	τῷ	δὲ Θηραμένει παρεκελεύσατο τοῖς περὶ
[13, 86]	τῷ μὲν Κρόνῳ παῖδα σφαγιάσας,	τῷ	δὲ Ποσειδῶνι πλῆθος ἱερείων καταποντίσας.
[13, 33]	δὲ λοιποὶ σχεδὸν ἅπαντες ἐν	τῷ	δεσμωτηρίῳ κακούμενοι τὸν βίον οἰκτρῶς
[13, 19]	τοὺς δ' Αθηναίους ἐργαζομένους ἐν	τῷ	δεσμωτηρίῳ λαμβάνειν ἀλφίτων δύο κοτύλας.
[13, 12]	τὸ συμβούλιον παρειλημμένων οἱ μὲν	τῷ	Δημοσθένει συγκατέθεντο περὶ τῆς ἀναγωγῆς,
[13, 68]	τὸν φανερῶς καὶ θρασέως ἀντιτάξασθαι	τῷ	δήμῳ δυνάμενον, οἱ δ' ἄποροι
[13, 67]	σώματα εἰς Αθήνας κομίσαντες ἐπιτρέψαι	τῷ	δήμῳ περὶ αὐτῶν. ~Τοῦ δ'
[13, 42]	τις ἄλλος εἶναι δόξας συνετός,	τῷ	δήμῳ συνεβούλευσε κατάγειν τὸν Αλκιβιάδην.
[13, 5]	εὕρισκον, ἀποπλεύσαντες εἰς Αθήνας ἀπήγγειλαν	τῷ	δήμῳ τὰ πεπραγμένα. (Οἱ μὲν
[13, 42]	τούτων διαπεμψαμένων εἰς Αθήνας, ἔδοξε	τῷ	δήμῳ τὸν ἄνδρα τῶν ἐγκλημάτων
[13, 5]	ἀκούσας τῶν πρέσβεων τὰ δόξαντα	τῷ	δήμῳ, τοὺς συνδιαβεβλημένους ἀναλαβὼν εἰς
[13, 101]	πικροὺς κατηγόρους. (Ἀναγνωσθεισῶν γὰρ ἐν	τῷ	δήμῳ τῶν ἐπιστολῶν εὐθὺς μὲν
[13, 102]	καλῶς ἔχον ὑμᾶς φροντίσαι, καὶ	τῷ	Διὶ τῷ σωτῆρι καὶ Απόλλωνι
[13, 113]	Συρακούσας, Γελῷοι δὲ καὶ Καμαριναῖοι	τῷ	Διονυσίῳ διαφόρως ἔχοντες εἰς Λεοντίνους
[13, 91]	μεγάλην, ἐξέτισε τὰ πρόστιμα, καὶ	τῷ	Διονυσίῳ παρεκελεύετο λέγειν ὅσα προῄρητο.
[13, 28]	δ' ἐπιβαλών, Ορᾷς, φησί, τοὺς	τῷ	θορύβῳ τὴν συμφορὰν ἐμφανίζοντας; Πόσοι
[13, 25]	αἰχμαλώτων. (Ἀνελόντες μὲν γὰρ αὐτοὺς	τῷ	θυμῷ μόνον χαριούμεθα, τὴν ἄκαρπον
[13, 27]	δὲ μέλλοντες μεταλήψεσθαι μὴ παραιρούμενοι	τῷ	θυμῷ τὴν ἐλπίδα. (Ποῖος γὰρ
[13, 71]	τὴν ἡγεμονίαν αὐτῶν παραδοὺς Αντιόχῳ	τῷ	ἰδίῳ κυβερνήτῃ, διακελευσάμενος αὐτῷ μὴ
[13, 78]	τάξιν. ~Ὁ δὲ Κόνων δεξιῶς	τῷ	καιρῷ χρησάμενος εὐθὺς ἐνέκειτο, καὶ
[13, 81]	γὰρ ἀμπελῶνες τοῖς μεγέθεσι καὶ	τῷ	κάλλει διαφέροντες, καὶ τὸ πλεῖστον
[13, 82]	γλυφαῖς καὶ τῷ μεγέθει καὶ	τῷ	κάλλει διαφερούσαις, ἐν δὲ τῷ
[13, 83]	ἐπιδόξους πόλεις ἀποστέλλειν τοὺς κρατίστους	τῷ	κάλλει, πρὸς δὲ τὰς ταπεινὰς
[13, 112]	συνθέσεως τοῦτο πεποιηκέναι πρὸς τὸ	τῷ	Καρχηδονίων φόβῳ τῶν ἄλλων πόλεων
[13, 75]	μὲν Ερμοκράτης μετ' ὀλίγων προσελθὼν	τῷ	κατὰ τὴν Αχραδινὴν πυλῶνι, καὶ
[13, 78]	πόλιν διέπλει, Κόνων δ' ἅμα	τῷ	καταπλεῦσαι προσδεχόμενος τὴν πολιορκίαν, τὰ
[13, 74]	(Αλκιβιάδης δὲ τῆς ἀρχῆς ἐκχωρήσας	τῷ	Κόνωνι καὶ τὰς δυνάμεις παραδούς,
[13, 76]	καὶ τοὺς μὲν ὁπλίτας Θώρακι	τῷ	Λακεδαιμονίῳ παραδοὺς ἐκέλευσε πεζῇ κατὰ
[13, 6]	νυκτὸς ἄφνω συλλαβόντες τὰς ἐν	τῷ	λιμένι ναῦς ἐμπρῆσαι· πρὸς δὲ
[13, 28]	ἔργῳ κακῶς πεπόνθατε, περὶ τούτων	τῷ	λόγῳ μεταδιδασκομένους. Εἰ γὰρ ὑμεῖς
[13, 76]	πολεμίων ναυσίν. (Οἱ δὲ Σπαρτιᾶται,	τῷ	Λυσάνδρῳ διεληλυθότος ἤδη τοῦ τῆς
[13, 104]	τοῦ πατρὸς αὐτὸν εἰς Πέρσας,	τῷ	Λυσάνδρῳ τῶν ὑφ' αὑτὸν πόλεων
[13, 10]	καταφρόνησιν ἀντανήχθησαν τοῖς πολεμίοις ἐν	τῷ	μεγάλῳ λιμένι, (καὶ) συνέστη πασῶν
[13, 6]	Κατάνην. (Βουλόμενοι δὲ τὸν πρὸς	τῷ	μεγάλῳ λιμένι τόπον Συρακοσίων ἀκινδύνως
[13, 82]	τὴν γιγαντομαχίαν ἐποιήσαντο γλυφαῖς καὶ	τῷ	μεγέθει καὶ τῷ κάλλει διαφερούσαις,
[13, 47]	καταλαβὼν ὀλιγαρχίαν ἐν τῇ πόλει,	τῷ	μὲν δήμῳ τὴν ἐλευθερίαν ἀποκατέστησε,
[13, 86]	θεοὺς κατὰ τὸ πάτριον ἔθος	τῷ	μὲν Κρόνῳ παῖδα σφαγιάσας, τῷ
[13, 4]	σωτηρίας ἀντιλαμβάνεσθαι· τοὺς γὰρ Αθηναίους	τῷ	μὲν λόγῳ πρὸς Συρακοσίους ἐνίστασθαι
[13, 43]	ἐπιτρέπων αὐτοῖς τὴν κρίσιν τούτων,	τῷ	μὲν λόγῳ προσποιούμενος δικαιοπραγεῖν, τῇ
[13, 39]	πρὸς τὴν Εὐρώπην ἔχοντες ἀντανήγοντο,	τῷ	μὲν πλήθει λειπόμενοι, ταῖς δ'
[13, 7]	ἀποβαλόντες ἐτράπησαν. Οἱ δ' Αθηναῖοι	τῷ	μέρει τῆς δυνάμεως τὸν ὑπερκείμενον
[13, 2]	πράξαντας ἐζήτει μεγάλας δωρεὰς προθεὶς	τῷ	μηνύσαντι. (Προσελθὼν δέ τις τῇ
[13, 8]	καθείλκυσαν καὶ ἄλλας προσκατασκευάσαντες. Ἐν	τῷ	μικρῷ λιμένι τὰς ἀναπείρας ἐποιοῦντο.
[13, 45]	ἐξέπλευσεν ἐφ' Ελλήσποντον, σπεύδων συμμῖξαι	τῷ	Μινδάρῳ· οὗτος γὰρ ἐν Αβύδῳ
[13, 96]	παραγενόμενος εἰς Συρακούσας κατεσκήνωσεν ἐν	τῷ	ναυστάθμῳ, φανερῶς αὑτὸν ἀναδείξας τύραννον.
[13, 106]	τὸν εἰς Σικελίαν τοῖς Συρακοσίοις	τῷ	ναυτικῷ συμπολεμήσαντα ἀπέστειλεν εἰς Σπάρτην
[13, 12]	περὶ τῆς ἀναγωγῆς, οἱ δὲ	τῷ	Νικίᾳ τὴν αὐτὴν γνώμην ἀπεφαίνοντο·
[13, 11]	μετὰ δυνάμεως πολλῆς, ἐν δὲ	τῷ	παράπλῳ παρὰ Θουρίων καὶ Μεσσαπίων
[13, 87]	συνῆλθεν· πάντων δ' ἀγανακτούντων ἐπὶ	τῷ	παρεῖσθαι τὸν καιρὸν καὶ κεκρατηκότας
[13, 19]	δ' ἄλλους αἰχμαλώτους ἐν μὲν	τῷ	παρόντι τεθῆναι πάντας εἰς τὰς
[13, 41]	περὶ τούτων ἀνάθημα κείμενον ἐν	τῷ	περὶ Κορώνειαν νεῷ, καθάπερ φησὶν
[13, 54]	Τὰς μὲν οὖν ναῦς ἐν	τῷ	περὶ Μοτύην κόλπῳ πάσας ἐνεώλκησε,
[13, 101]	τοὺς στρατηγοὺς ἐπῄνουν, ἐπὶ δὲ	τῷ	περιιδεῖν ἀτάφους τοὺς ὑπὲρ τῆς
[13, 69]	ποιησάμενος τῇ πόλει, ἐν μὲν	τῷ	πεφρουρημένῳ τείχει τὴν ἱκανὴν φυλακὴν
[13, 74]	καὶ τοὺς ἵππους οὐκ ἀπέδωκε	τῷ	πιστεύσαντι. (Ταῦτα δὴ πάντα διανοούμενος
[13, 110]	στρατοπεδείαν. (Οὗ γενηθέντος οἱ Καρχηδόνιοι	τῷ	πλείστῳ μέρει τῆς δυνάμεως ἐπιστρέψαντες
[13, 51]	μισθοφόρων κυκλούντων τοὺς Αθηναίους καὶ	τῷ	πλήθει πανταχόθεν περιχεομένων, ἐπεφάνη Θηραμένης
[13, 45]	ἀποσπᾶν τὰς ναῦς, καὶ πανταχόθεν	τῷ	πλήθει περιχυθέντες κατεπόνουν τοὺς ἐναντίους.
[13, 110]	τάφρου βιασαμένους. Οἱ δὲ Ιταλιῶται	τῷ	πλήθει τῶν βαρβάρων καταπονούμενοι κατὰ
[13, 40]	συνεβάλοντο. ~Τῶν γὰρ Πελοποννησίων ὑπερεχόντων	τῷ	πλήθει τῶν νεῶν καὶ ταῖς
[13, 38]	μὴ συμβαίνῃ τοὺς πολεμίους ὑπερέχειν	τῷ	πλήθει τῶν νεῶν. ~Οὗτοι μὲν
[13, 52]	τοσαῦτα καὶ τηλικαῦτα πλεονεκτοῦντες ἐν	τῷ	πολεμεῖν εἰρήνην ἄγειν παρακαλοῦμεν. Ἐγὼ
[13, 19]	ὑπομένοντος, Νικόλαός τις, ἐστερημένος ἐν	τῷ	πολέμῳ δυεῖν υἱῶν, ἀνέβαινεν ἐπὶ
[13, 99]	τῇ μάχῃ νικήσαντας πέρας ἐπιθήσειν	τῷ	πολέμῳ. (Οὐ μὴν ἀλλ' ὁ
[13, 52]	τηροῦντες· θεωροῦντες γὰρ τὰς ἐν	τῷ	πολέμῳ φιλονεικίας πολλὰ καὶ δεινὰ
[13, 14]	οἱ ταῖς ἡλικίαις τὴν ἐν	τῷ	πολέμῳ χρείαν παρέχεσθαι μὴ δυνάμενοι,
[13, 37]	τοῖς Λακεδαιμονίοις, καὶ μεγάλας ἐν	τῷ	πολέμῳ χρείας παρέσχετο· ἦν γὰρ
[13, 1]	ἱστορίαν ἐπραγματευόμεθα, σχεδὸν ἦν ἐν	τῷ	προοιμίῳ περί τινων διαλεχθέντας ἐφ'
[13, 63]	Συρακόσιος. Οὗτος δ' ἐν μὲν	τῷ	πρὸς Αθηναίους πολέμῳ στρατηγήσας καὶ
[13, 55]	ἄπειροι πολιορκίας, καὶ Καρχηδονίοις ἐν	τῷ	πρὸς Γέλωνα πολέμῳ συνηγωνισμένοι μόνοι
[13, 82]	τῷ κάλλει διαφερούσαις, ἐν δὲ	τῷ	πρὸς δυσμὰς τὴν ἅλωσιν τῆς
[13, 82]	ὕψος ἐξαίσιον ἐχουσῶν, ἐν μὲν	τῷ	πρὸς ἕω μέρει τὴν γιγαντομαχίαν
[13, 20]	αὐτοῖς προσηνέχθην· ἐπεὶ δ' ἅμα	τῷ	πρὸς τοὺς ἠτυχηκότας ἐλέῳ κρίνεται
[13, 46]	καταπλαγέντες ἐτράπησαν, οἱ δ' Αθηναῖοι	τῷ	προτερήματι μετεωρισθέντες μετὰ σπουδῆς ἐπεδίωκον
[13, 80]	τοὺς μὲν Συρακοσίους κωλῦσαι χρήσασθαι	τῷ	προτερήματι, ταῖς δὲ ἰδίαις δυνάμεσιν
[13, 47]	τε ναυάγια συνήγαγον καὶ πρὸς	τῷ	προτέρῳ τροπαίῳ πάλιν ἕτερον ἔστησαν.
[13, 31]	ἀκουόντων βουλήσεως, ὥσθ' ὁ χειροτονῶν	τῷ	ῥήτορι λόγον οἰκεῖον ὑποβάλλει τῆς
[13, 100]	οὖσαν σύμμαχον· ἐδεδοίκει γάρ, μήποτε	τῷ	στόλῳ πλευσάντων τῶν Αθηναίων ἐπ'
[13, 49]	τὴν τῶν Κυζικηνῶν χώραν, καὶ	τῷ	στρατηγοῦντι τούτων Χαιρέᾳ προσέταξαν ἄγειν
[13, 13]	μὲν δεξιὸν κέρας παρέδωκαν Εὐρυμέδοντι	τῷ	στρατηγῷ, καθ' ὃ ἐτάχθη ὁ
[13, 44]	πολέμου, τὴν ἐπιτροπὴν ἔδωκαν Αννίβᾳ	τῷ	στρατηγῷ περὶ τοῦ μεγέθους τῆς
[13, 105]	ἐκέλευσαν ἀπιέναι καὶ μηκέτι προσεγγίζειν	τῷ	στρατοπέδῳ. ~Ἐπεὶ δ' οἱ μὲν
[13, 12]	ὑπάρχων καὶ διὰ τὴν ἐν	τῷ	στρατοπέδῳ νόσον εὐλαβῶς διακείμενος, συνεκάλεσε
[13, 102]	ὑμᾶς φροντίσαι, καὶ τῷ Διὶ	τῷ	σωτῆρι καὶ Απόλλωνι καὶ ταῖς
[13, 15]	νίκης ἀγωνιζομένων, οἱ μὲν Αθηναῖοι	τῷ	τε πλήθει τῶν νεῶν θαρροῦντες
[13, 14]	τῶν πεζῶν τοὺς κρατίστους ἐμβιβάσαι,	τῷ	τε πλήθει τῶν νεῶν καὶ
[13, 79]	καὶ πολὺν διαγωνισάμενος χρόνον, μόγις	τῷ	τε πλήθει τῶν νεῶν καὶ
[13, 65]	γὰρ Αθηναῖοι βαρέως φέροντες ἐπὶ	τῷ	τὴν Νίσαιαν κατειλῆφθαι τοὺς μὲν
[13, 48]	δυνατωτάτους τῶν πολιτῶν ὄντας πρὸς	τῷ	τὴν πόλιν ἐγχειρίζειν Λακεδαιμονίοις, μετεπέμψαντο
[13, 48]	νεῶν παρέπλευσε, καὶ καθωρμίσθη πρὸς	τῷ	τῆς Ηρας τεμένει. (Οἱ δὲ
[13, 100]	ναύαρχον· οὗτος γὰρ ἔν τε	τῷ	τῆς ναυαρχίας χρόνῳ κατωρθωκὼς ἦν
[13, 53]	καὶ μεγάλας ἐλπίδας ἔχοντες ἐν	τῷ	τὸν Αλκιβιάδην ἀφηγεῖσθαι τῶν ἰδίων
[13, 13]	ἑπτὰ δὲ ναῦς ἐν τούτῳ	τῷ	τόπῳ διεφθάρησαν. (Τῆς δὲ ναυμαχίας
[13, 27]	πεπείραται, καθαπερεὶ τῆς τύχης ἐν	τῷ	τούτου βίῳ τὴν ἑαυτῆς δύναμιν
[13, 23]	ἄνδρες Συρακόσιοι, κατάρξασθαι φιλίας, καὶ	τῷ	τῶν ἠτυχηκότων ἐλέῳ σπείσασθαι τὴν
[13, 42]	ἀποστολῆς τῶν τριακοσίων νεῶν ἐγκαλοῦντες	τῷ	Φαρναβάζῳ τοῖς Αντανδρον οἰκοῦσι συνεμάχησαν.
[13, 22]	παράσχωμεν. Οὐ γὰρ προσήκει δοῦναι	τῷ	φθόνῳ καθ' ἡμῶν ἀφορμὴν εἰπεῖν,
[13, 90]	οἰκητήριον. ~Ὁ δ' Ιμίλκας ἅμα	τῷ	φωτὶ τὴν δύναμιν ἐντὸς τῶν
[13, 49]	δὲ ταῦτα ἐφιλοτιμήθησαν νυκτὸς τὴν	τῶν	Αβυδηνῶν πόλιν παραπλεῦσαι πρὸς τὸ
[13, 5]	ἐν Αθήναις, πρόφασιν ἔχοντες τὴν	τῶν	ἀγαλμάτων περικοπήν, διέβαλον αὐτὸν ἐν
[13, 27]	παρεχομένοις πᾶσιν ἀνθρώποις· ὅσοι δὲ	τῶν	ἁγνοτάτων μυστηρίων μετειλήφατε, σώσατε τοὺς
[13, 84]	τὸν υἱὸν ἑώρα πολεμοῦντά τινα	τῶν	ἀγρογειτόνων πένητα καὶ βιαζόμενον ἑαυτῷ
[13, 78]	τῶν Μιτυληναίων ὄχλος πολὺς ἐκ	τῶν	ἀγρῶν διὰ τὸν πόλεμον συνεληλυθὼς
[13, 16]	ἐμβολῶν ψόφος ἐγίνετο καὶ βοὴ	τῶν	ἀγωνιζομένων ἐναλλὰξ ἀπολλυμένων. (Ὅτε γὰρ
[13, 14]	πλήθει τῶν νεῶν καὶ τῇ	τῶν	ἀγωνιζομένων ὑπὲρ τῆς σωτηρίας ἀπονοίᾳ
[13, 17]	τῆς πατρίδος, ἣν ἔχοντες μάρτυρα	τῶν	ἀγώνων αἰσχρῶς ἐγκαταλείπουσιν. (Τοιαῦτα δὲ
[13, 15]	ὑπέμενον· οἱ δὲ Συρακόσιοι θεατὰς	τῶν	ἀγώνων ἔχοντες γονεῖς καὶ παῖδας
[13, 21]	μετὰ δὲ ταῦτα παρ' ἡμῶν	τῶν	ἀδικηθέντων. (Ἀγαθὸν γάρ ἐστι τὸ
[13, 29]	τύχην ἐσχηκόσιν. (Οὗτοι δ' ἁπάντων	τῶν	ἀδικημάτων πλήρη τὸν βίον ἔχοντες
[13, 35]	πικρότατα πρόστιμα θεῖναι κατὰ πάντων	τῶν	ἀδικούντων, δίκαιος δ' ἐκ τοῦ
[13, 10]	κατὰ θάλατταν προσβάλλοντες οὐδὲν ἤνυον,	τῶν	Αθηναίων ἀγόντων ἡσυχίαν· ἐπειδὴ δέ
[13, 31]	ἀλλ' οὐκ αἴτιον τὸ πλῆθος	τῶν	Αθηναίων, ἀλλ' Αλκιβιάδης ὁ ταῦτα
[13, 72]	κίνδυνον συνδεδραμηκότων, (Οἱ δὲ στρατηγοὶ	τῶν	Αθηναίων ἅμ' ἡμέρᾳ θεωροῦντες ἐκτεταγμένην
[13, 8]	μάχην οἱ Συρακόσιοι, καὶ πολλοὺς	τῶν	Αθηναίων ἀποκτείναντες ἐνίκησαν, καὶ δι'
[13, 52]	Σπάρτην, βλάπτεσθαι μέντοι γε ἔλαττον	τῶν	Αθηναίων. ἀποπλήκτων δὲ εὐδοκεῖν συνατυχοῦντας
[13, 6]	τινὲς Καταναίων συστάντες βούλονται συχνοὺς	τῶν	Αθηναίων αὐλιζομένους ἀπὸ τῶν ὅπλων
[13, 64]	ἐγένοντο τῆς Πύλου, πεντεκαίδεκα ἔτη	τῶν	Αθηναίων αὐτὴν κατεσχηκότων, ἀφ' ὅτου
[13, 99]	συγκινδυνεύοντες Εὐβοεῖς καὶ πάντες οἱ	τῶν	Αθηναίων ἀφεστηκότες, μήποτε Αθηναῖοι τὴν
[13, 64]	μέν τινος ἀντεῖχον, προσδοκῶντες παρὰ	τῶν	Αθηναίων βοήθειαν· ὡς δ' οἱ
[13, 25]	ποιήσεσθε; Μὴ γὰρ οἴεσθε τὸν	τῶν	Αθηναίων δῆμον τελέως ἐξησθενηκέναι διὰ
[13, 64]	θάλατταν. (Ἃ δὴ πυθόμενος ὁ	τῶν	Αθηναίων δῆμος ἐξαπέστειλε τοῖς πολιορκουμένοις
[13, 74]	τὴν Κύμην ἡμαρτημένα, ὁ δὲ	τῶν	Αθηναίων δῆμος ὑφορώμενος τὴν τἀνδρὸς
[13, 36]	(Τούτων δὲ πραχθέντων οἱ σύμμαχοι	τῶν	Αθηναίων διά τε τὰς περὶ
[13, 64]	τὸν Ελλήσποντον ὑπάρχειν ἁπάσας τὰς	τῶν	Αθηναίων δυνάμεις, ἐστράτευσαν ἐπὶ Πύλον,
[13, 43]	Συρακοσίους, ἑωρακότες προσφάτως καταπεπολεμημένας τὰς	τῶν	Αθηναίων δυνάμεις. (Οὐ μὴν ἀλλὰ
[13, 6]	ἐν Σικελίᾳ στρατηγοὶ μετὰ τῆς	τῶν	Αθηναίων δυνάμεως παραπλεύσαντες εἰς Αἴγεσταν,
[13, 4]	τῶν τριάκοντα ταλάντων, οἱ στρατηγοὶ	τῶν	Αθηναίων ἐγκαλέσαντες αὐτοῖς ἀνήχθησαν ἐκ
[13, 15]	ἀνέβη καὶ παρέπλει τὰς τριήρεις	τῶν	Αθηναίων. ἕκαστον δὲ τῶν τριηράρχων
[13, 17]	φυγὴν ὁρμησάντων, οἱ προσεχεῖς ἀεὶ	τῶν	Αθηναίων ἐνέκλινον, καὶ κατ' ὀλίγον
[13, 100]	γάρ, μήποτε τῷ στόλῳ πλευσάντων	τῶν	Αθηναίων ἐπ' αὐτοὺς καὶ τῶν
[13, 6]	ταχέως ἀναστρέψαντες προσέβαλον τῇ παρεμβολῇ	τῶν	Αθηναίων. ἐπεξελθόντων οὖν τῶν πολεμίων
[13, 64]	τῶν Εφεσίων ἀγωνισαμένων τετρακόσιοι μὲν	τῶν	Αθηναίων ἔπεσον, τοὺς δ' ἄλλους
[13, 53]	Λάκωνος διαλεχθέντος, οἱ μὲν ἐπιεικέστατοι	τῶν	Αθηναίων ἔρρεπον ταῖς γνώμαις πρὸς
[13, 24]	τοῖς Σπαρτιάταις. (Πάλιν Λακεδαιμόνιοι πολλοὺς	τῶν	Αθηναίων καὶ τῶν συμμάχων αἰχμαλωτισάμενοι
[13, 40]	πρὸς τὴν Αβυδον ἔφυγον, ἐξαπτομένων	τῶν	Αθηναίων καὶ φιλοτιμότερον διωξάντων. (Τῆς
[13, 16]	τὸ μὲν ὑπὸ τῶν πεζῶν	τῶν	Αθηναίων κατείχετο, τὸ δ' ὑπὸ
[13, 39]	τόποις. οὐ μὴν ἀλλ' οἱ	τῶν	Αθηναίων κυβερνῆται πολὺ ταῖς ἐμπειρίαις
[13, 19]	ὡς δέοι τοὺς μὲν στρατηγοὺς	τῶν	Αθηναίων μετ' αἰκίας ἀνελεῖν, τοὺς
[13, 72]	δυνάμεως, πυνθανόμενος δὲ τοὺς κρατίστους	τῶν	Αθηναίων μετ' Αλκιβιάδου στρατευομένους, νυκτὸς
[13, 68]	τοῦτον, ὥσθ' οἱ μὲν ὑπερέχοντες	τῶν	Αθηναίων μόγις ἐνόμιζον εὑρηκέναι δυνατὸν
[13, 10]	διακριθῆναι, καθ' ἡμέραν ἐπιπλέοντες ταῖς	τῶν	Αθηναίων ναυσὶν ἐξήπτοντο τῆς μάχης.
[13, 79]	ὑπερδεξίων τόπων βαλλόντων λίθους ὑπερμεγέθεις	τῶν	Αθηναίων. (Οὐ μὴν ἀλλὰ τῆς
[13, 9]	κατὰ τὴν πόλιν ἐπὶ τὰ	τῶν	Αθηναίων ὀχυρώματα, χρημάτων καὶ ναυτικῶν
[13, 50]	κατεστρατηγημένους, περίφοβοι καθειστήκεισαν. Τέλος δὲ	τῶν	Αθηναίων πανταχόθεν ἐπιφαινομένων καὶ τῆς
[13, 71]	τὰς ἄλλας πληρώσαντες οἱ τριήραρχοι	τῶν	Αθηναίων παρεβοήθησαν ἐν οὐδεμιᾷ τάξει.
[13, 67]	δὲ σχεδὸν πάσης τῆς δυνάμεως	τῶν	Αθηναίων παρεισπεπτωκυίας, ὅμως οὐ κατεπλάγησαν,
[13, 4]	καὶ παρασχομένων ἐκκλησίαν, οἱ στρατηγοὶ	τῶν	Αθηναίων περὶ συμμαχίας διελέγοντο. (Δημηγοροῦντος
[13, 48]	πόλιν. (Κόνων δ' ὁ στρατηγὸς	τῶν	Αθηναίων πλεύσας εἰς Κόρκυραν, ἑξακοσίους
[13, 70]	τὸν νεανίσκον εἰς τὸν κατὰ	τῶν	Αθηναίων πόλεμον μυρίους μὲν δαρεικοὺς
[13, 37]	ἐνίκησε Λακεδαιμονίους, καὶ τελέως τὰ	τῶν	Αθηναίων πράγματα πεσόντα πάλιν ἤγειρεν.
[13, 73]	Ακαδημίᾳ κατεστρατοπέδευσε, τῇ δ' ὑστεραίᾳ	τῶν	Αθηναίων στησάντων τρόπαιον ἐξέταξε τὴν
[13, 38]	Ελλήσποντον διὰ τὸ πυνθάνεσθαι τὸν	τῶν	Αθηναίων στόλον ἐν Σάμῳ διατρίβειν.
[13, 68]	δὲ τούτους τοὺς χρόνους οἱ	τῶν	Αθηναίων στρατηγοὶ Βυζαντίου κυριεύσαντες ἐπῆλθον
[13, 18]	στενόπορα τῶν ὁδῶν· οἱ δὲ	τῶν	Αθηναίων στρατηγοὶ διελόμενοι τοὺς στρατιώτας
[13, 38]	(Καθ' ὃν δὴ χρόνον οἱ	τῶν	Αθηναίων στρατηγοὶ θεωροῦντες παραπλέοντας, ἀνήχθησαν
[13, 6]	ἠνάγκασαν τοὺς Συρακοσίους. (Οἱ δὲ	τῶν	Αθηναίων στρατηγοὶ θεωροῦντες τοὺς πολεμίους
[13, 49]	κατὰ κράτος. (Οἱ δὲ (μετὰ)	τῶν	Αθηναίων στρατηγοὶ κρίναντες ἐπὶ Κύζικον
[13, 105]	τὴν ἀρχαίαν εὔνοιαν. Οἱ δὲ	τῶν	Αθηναίων στρατηγοί, νομίσαντες τῶν μὲν
[13, 7]	Κατάνῃ Νικίας καὶ Λάμαχος οἱ	τῶν	Αθηναίων στρατηγοί, παραγενομένων αὐτοῖς ἐξ
[13, 100]	δύναμιν ἀποβαλεῖν ἅπασαν. (Οἱ δὲ	τῶν	Αθηναίων στρατηγοὶ πλεύσαντες εἰς Μιτυλήνην
[13, 64]	(Οἱ δὲ περὶ Κύζικον ὄντες	τῶν	Αθηναίων στρατηγοὶ πλεύσαντες ἐπὶ Χαλκηδόνα,
[13, 105]	ἀπέδωκε τὴν πόλιν. ~Οἱ δὲ	τῶν	Αθηναίων στρατηγοὶ πυθόμενοι τοὺς Λακεδαιμονίους
[13, 49]	ὁμοίως. Οἱ δ' ἐν Σηστῷ	τῶν	Αθηναίων στρατηγοί, πυνθανόμενοι τὸ μέγεθος
[13, 51]	τοῦ Φαρναβάζου στρατόπεδον· οἱ δὲ	τῶν	Αθηναίων στρατηγοὶ τῶν τε νεῶν
[13, 38]	κατενεχθέντων εἰς Χίον ἔδοξε τοῖς	τῶν	Αθηναίων στρατηγοῖς προσπλεῦσαι τῇ Λέσβῳ,
[13, 8]	ἀναπείρας ἐποιοῦντο. (Νικίας δὲ ὁ	τῶν	Αθηναίων στρατηγὸς ἀπέστειλεν εἰς Αθήνας
[13, 77]	αὐτὸς παρέπλευσεν. ~Κόνων δ' ὁ	τῶν	Αθηναίων στρατηγὸς εἶχε μὲν ἑβδομήκοντα
[13, 76]	τούτους τοὺς χρόνους Κόνων ὁ	τῶν	Αθηναίων στρατηγός, ἐπειδὴ παρέλαβε τὰς
[13, 15]	ὃν δὴ χρόνον Νικίας ὁ	τῶν	Αθηναίων στρατηγὸς ἐπιβλέψας τὰς ναῦς
[13, 8]	δὲ μάχης ἰσχυρᾶς Λάμαχος ὁ	τῶν	Αθηναίων στρατηγὸς μαχόμενος ἐτελεύτησε· πολλῶν
[13, 72]	~Τούτων δὲ πραττομένων Θρασύβουλος ὁ	τῶν	Αθηναίων στρατηγὸς μετὰ νεῶν πεντεκαίδεκα
[13, 4]	τοῦ πορθμοῦ τὰς δυνάμεις εἶναι	τῶν	Αθηναίων, στρατηγοὺς κατέστησαν αὐτοκράτορας τρεῖς,
[13, 8]	τὰς Επιπολὰς ἐπολιόρκει. ἐξελθόντων δὲ	τῶν	Αθηναίων συνῆψαν μάχην οἱ Συρακόσιοι,
[13, 72]	Θρᾴκης. Οἱ μὲν οὖν στρατηγοὶ	τῶν	Αθηναίων ταῦτα ἔπραξαν μετὰ τὸν
[13, 21]	συμβουλίαν. ~Ὁ μὲν οὖν δῆμος	τῶν	Αθηναίων τῆς ἰδίας ἀνοίας ἀξίαν
[13, 18]	τῶν ἱππέων ἐπὶ τὴν παρεμβολὴν	τῶν	Αθηναίων τοὺς ἐροῦντας, ὅτι προαπεστάλκασιν
[13, 10]	μιᾷ πολλάκις πληγῇ κατέδυον τὰς	τῶν	Αθηναίων τριήρεις. (Ἐπὶ μὲν οὖν
[13, 13]	ὁ Κορίνθιος. (Ὑπερτεινούσης δὲ τῆς	τῶν	Αθηναίων φάλαγγος διὰ τὸ πλείοσιν
[13, 79]	ἀποβαίνειν. ~Οἱ δὲ Πελοποννήσιοι τῆς	τῶν	Αθηναίων φιλοτιμίας ἐλείποντο οὐδέν. Ταῖς
[13, 72]	ἠνάγκασε τοὺς φυγάδας τοὺς τὰ	τῶν	Αθηναίων φρονοῦντας καταδέχεσθαι, καὶ φρουρὰν
[13, 1]	πράξεις ἕως εἰς τὸν ὑπὸ	τῶν	Αθηναίων ψηφισθέντα πόλεμον ἐπὶ Συρακοσίους,
[13, 44]	τῆς πόλεως αὐτοῖς πολυανδρούσης, κατεφρόνουν	τῶν	Αἰγεσταίων. Καὶ τὸ μὲν πρῶτον
[13, 6]	δὲ καὶ τριάκοντα τάλαντα παρὰ	τῶν	Αἰγεσταίων κατέπλευσαν εἰς Κατάνην. (Βουλόμενοι
[13, 43]	πρὸς τοὺς παρὰ Καρχηδονίων καὶ	τῶν	Αἰγεσταίων πρέσβεις ἀντειπόντων, τέλος ἔδοξε
[13, 43]	ἀμφισβητησίμου χώρας, πρέσβεις ἀπέστειλε μετὰ	τῶν	Αἰγεσταίων πρὸς Συρακοσίους, ἐπιτρέπων αὐτοῖς
[13, 44]	τὴν χώραν ἐσκεδάσθησαν. (Οἱ δὲ	τῶν	Αἰγεσταίων στρατηγοὶ παρατηρήσαντες αὐτοὺς ἐπέθεντο
[13, 46]	τῶν Αράβων βασιλέα καὶ τὸν	τῶν	Αἰγυπτίων ἐπιβουλεύειν τοῖς περὶ Φοινίκην
[13, 30]	καὶ καταφυγὴν ἀπολελοίπασι. ~Τί γὰρ	τῶν	αἰσχίστων οὐκ ἐβουλεύσαντο, τί δὲ
[13, 25]	ἐπαύξειν συμμάχους αὐτοὺς ἔχειν φεισαμένους	τῶν	αἰχμαλώτων. (Ἀνελόντες μὲν γὰρ αὐτοὺς
[13, 19]	ἔληξε τοῦ θορύβου, νομίζων κατηγορήσειν	τῶν	αἰχμαλώτων. Γενομένης οὖν σιωπῆς ὁ
[13, 21]	πολλαπλασίαν εἰλήφατε τιμωρίαν, παρὰ δὲ	τῶν	αἰχμαλώτων ἱκανὴν ἔχετε κόλασιν; Παρέδωκαν
[13, 94]	ἀπεσταλκέναι κήρυκα, πρόφασιν μὲν ὑπὲρ	τῶν	αἰχμαλώτων, παρακαλεῖν δὲ πλῆθος τῶν
[13, 111]	τὸν Διονύσιον, ἠλέουν δὲ τὰς	τῶν	ἀκληρούντων τύχας· (ἑώρων γὰρ παῖδας
[13, 58]	Καρχηδονίοις Ελληνες συμμαχοῦντες ἠλέουν τὴν	τῶν	ἀκληρούντων τύχην. Αἱ μὲν γυναῖκες
[13, 31]	κατὰ τὸ πλεῖστον στοχαζομένους τῆς	τῶν	ἀκουόντων βουλήσεως, ὥσθ' ὁ χειροτονῶν
[13, 92]	ἀσθένειαν. ~Πάντα δὲ πρὸς τὴν	τῶν	ἀκουόντων προαίρεσιν καὶ τὴν ἰδίαν
[13, 82]	λευκῶν ἵππων, πᾶσαι παρ' αὐτῶν	τῶν	Ακραγαντίνων. (Καθόλου δὲ καὶ τὰς
[13, 85]	Σικελίαν ἀνέζευξαν ἐπὶ τὴν πόλιν	τῶν	Ακραγαντίνων, καὶ δύο παρεμβολὰς ἐποιήσαντο,
[13, 108]	ἀρχομένου τοῦ θέρους τὴν μὲν	τῶν	Ακραγαντίνων πόλιν κατέσκαψε, τῶν δ'
[13, 87]	Καμαριναῖος ἐφ' ἡγεμονίας τεταγμένος κατηγόρησε	τῶν	Ακραγαντίνων στρατηγῶν καὶ πάντας οὕτω
[13, 81]	τε πόλιν καὶ τὴν χώραν	τῶν	Ακραγαντίνων συνέβαινεν εὐδαιμονίας ὑπάρχειν πλήρη·
[13, 83]	καὶ χρυσαῖς χρώμενοι. ~Ἦν δὲ	τῶν	Ακραγαντίνων σχεδὸν πλουσιώτατος κατ' ἐκεῖνον
[13, 91]	ὅτι χρήμασι πεισθέντες ἐγκατέλιπον τὴν	τῶν	Ακραγαντίνων σωτηρίαν. Συγκατηγόρησε δὲ καὶ
[13, 47]	καὶ πύργους ὑψηλοὺς ἐπ' ἀμφοτέρων	τῶν	ἄκρων, καὶ ξυλίνας τοῖς διάρροις
[13, 111]	γὰρ ἦν παρ' αὐτοῖς φειδὼ	τῶν	ἁλισκομένων, ἀλλ' ἀσυμπαθῶς τῶν ἠτυχηκότων
[13, 92]	καὶ Πελοποννήσου μεταπέμπεσθαι βοήθειαν παρὰ	τῶν	ἀλλοτρίων, τοὺς δὲ πολίτας μὴ
[13, 113]	τε σποράδην ἐκβοηθοῦντας ἀνεῖλε, καὶ	τῶν	ἀλλοτρίως διακειμένων ἐπῄει τὰς οἰκίας,
[13, 83]	ἐπὶ ξενίᾳ. Πολλοὶ δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων Ακραγαντίνων ἐποίουν τὸ παραπλήσιον,
[13, 32]	διακείμενος πρὸς ὑμᾶς, Δημοσθένους καὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων βουλομένων λῦσαι τὴν
[13, 25]	τὴν χάριν ἕξομεν, παρὰ δὲ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων τὴν εὐδοξίαν. ~Ναί,
[13, 77]	εἰρεσίας ἐξέλυσαν, αὐτοὶ δὲ πολὺ	τῶν	ἄλλων ἀπεσπάσθησαν. Ἂ δὴ συνιδὼν
[13, 23]	ὁρᾶτε. καλὸν οὖν ἐν ταῖς	τῶν	ἄλλων ἀτυχίαις ἡμέρους φανέντας ἕτοιμον
[13, 31]	ἵνα μὴ σχεδιάζειν ἐν τοῖς	τῶν	ἄλλων βίοις ἐθισθῶσιν. οὐ γὰρ
[13, 50]	καθ' αὑτὸν μέρους πολὺ προέπλευσε	τῶν	ἄλλων, βουλόμενος προκαλέσασθαι τοὺς Λακεδαιμονίους
[13, 35]	ἦν ἐπιφανέστατος Διοκλῆς. Τοσοῦτο γὰρ	τῶν	ἄλλων διήνεγκε συνέσει καὶ δόξῃ,
[13, 88]	ἀπήλαυον τοῦ τε σίτου καὶ	τῶν	ἄλλων ἐπιτηδείων, ἀεὶ προσδοκῶντες ταχέως
[13, 3]	οἱ δὲ ἀπεκρίναντο βουλεύσεσθαι μετὰ	τῶν	ἄλλων Ιταλιωτῶν. ~Συρακόσιοι δ' ἀκούσαντες
[13, 38]	κόσμιος καὶ φρονήσει δοκῶν διαφέρειν	τῶν	ἄλλων· καὶ γὰρ τὸν Αλκιβιάδην
[13, 68]	πενίαν. (Θράσει γὰρ πολὺ διέφερε	τῶν	ἄλλων, καὶ δεινότατος ἦν εἰπεῖν,
[13, 70]	εἵλαντο Λύσανδρον, δοκοῦντα στρατηγίᾳ διαφέρειν	τῶν	ἄλλων καὶ τόλμαν ἔμπρακτον ἔχοντα
[13, 22]	ἐπιβουλεῦσαι· ὥστε μὴ μόνον ὑπὸ	τῶν	ἄλλων κατηγορίας τυγχάνειν τοὺς Αθηναίους,
[13, 79]	καταλέξαντες τῶν πολιτῶν τινας καὶ	τῶν	ἄλλων Λιβύων τοὺς βουλομένους ἔκτισαν
[13, 46]	ἐλαττώσεις τῶν νικώντων ἐπαλαλαζόντων καὶ	τῶν	ἄλλων μετὰ βοῆς παραβοηθούντων, κραυγὴ
[13, 88]	ἀπέθνησκον, οἱ δὲ Καμπανοὶ μετὰ	τῶν	ἄλλων μισθοφόρων σχεδὸν ἅπαντες ἐπὶ
[13, 97]	κατέλαβον τοὺς ἄλλους στρατηγοὺς ἀπὸ	τῶν	ἄλλων νήσων ὀγδοήκοντα τριήρεις ἠθροικότας.
[13, 97]	ἐποιήσαντο πολίτας τοὺς μετοίκους καὶ	τῶν	ἄλλων ξένων τοὺς βουλομένους συναγωνίσασθαι·
[13, 100]	πολλὰ καὶ ἐδόκει διαφέρειν στρατηγίᾳ	τῶν	ἄλλων. (Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι νόμον
[13, 82]	μεθ' ὧν συνδιέτριβον κύκνοι καὶ	τῶν	ἄλλων ὀρνέων πολὺ πλῆθος, ὥστε
[13, 87]	τε Ιβηρας καὶ Καμπανοὺς καὶ	τῶν	ἄλλων οὐκ ἐλάττους τετρακισμυρίων. Ἤδη
[13, 111]	χώρα γυναικῶν καὶ παίδων καὶ	τῶν	ἄλλων ὄχλων· ἃ θεωροῦντες οἱ
[13, 12]	καὶ τοῦ πλήθους θορυβοῦντος, καὶ	τῶν	ἄλλων πάντων ἐπὶ τὰς ναῦς
[13, 112]	πρὸς τὸ τῷ Καρχηδονίων φόβῳ	τῶν	ἄλλων πόλεων ἀσφαλῶς δυναστεύειν. (Ἀνελογίζοντο
[13, 94]	ἀποθησόμενος· οὐ γὰρ ἀνεκτὸν εἶναι,	τῶν	ἄλλων πωλούντων τὴν πατρίδα, μόνον
[13, 91]	πατρίδα. Συνέβαινε δὲ καὶ ὑπὸ	τῶν	ἄλλων Σικελιωτῶν ἐπιτιμήσεως τυγχάνειν τοὺς
[13, 97]	θεάτρου πλήθοντος αὐτός τε καὶ	τῶν	ἄλλων στρατηγῶν ἓξ ὑποκρίνεσθαι τραγῳδίαν
[13, 102]	τὸν κυρωθέντα θάνατον ἀπήγετο μετὰ	τῶν	ἄλλων στρατηγῶν, τοῖς ἀγαθοῖς τῶν
[13, 54]	Αἰγεσταίων στρατιώτας καὶ τοὺς παρὰ	τῶν	ἄλλων συμμάχων ἀνέζευξεν ἀπὸ τοῦ
[13, 109]	Ελλήνων βοήθειαν ἐξῆγε καὶ παρὰ	τῶν	ἄλλων συμμάχων δύναμιν· ἐπέλεξε δὲ
[13, 59]	ἐξ Ακράγαντος Συρακόσιοι καί τινες	τῶν	ἄλλων συμμάχων, οἱ πάντες εἰς
[13, 49]	Πελοποννήσου πολλαὶ παρεγενήθησαν καὶ παρὰ	τῶν	ἄλλων συμμάχων ὁμοίως. Οἱ δ'
[13, 82]	ἅρματος· συνεπόμπευον δ' αὐτῷ χωρὶς	τῶν	ἄλλων συνωρίδες τριακόσιαι λευκῶν ἵππων,
[13, 61]	τε καὶ παίδων, ἔτι δὲ	τῶν	ἄλλων σωμάτων, (καὶ) ἐπὶ τούτων
[13, 90]	ἐκπορθήσας Καρχηδόνα τοῖς Ακραγαντίνοις μετὰ	τῶν	ἄλλων τῶν διαμεινάντων παρὰ τοῖς
[13, 91]	Ακραγαντίνων σωτηρίαν. Συγκατηγόρησε δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν ἐπισημοτάτων πολιτῶν, συνιστὰς
[13, 5]	δικαστηρίῳ τοῦ τε Αλκιβιάδου καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν συμφυγόντων τὰ ὀνόματα
[13, 22]	τῇ φιλανθρωπίᾳ. (Φανήσονται γὰρ οἱ	τῶν	ἄλλων ὑπερέχειν ἡμερότητι σεμνυνόμενοι τῇ
[13, 57]	γὰρ ὠμότητι διέφερον οἱ βάρβαροι	τῶν	ἄλλων, ὥστε τῶν λοιπῶν ἕνεκα
[13, 61]	ἐπὶ Συρακούσας ἔρημον τὴν πόλιν	τῶν	ἀμυνομένων καταλαβέσθαι. (Διόπερ Διοκλῆς ὁ
[13, 28]	πάντες οὐδὲν εἰς ἐκείνους ἁμαρτάνοντες	τῶν	ἀναγκαιοτάτων σωμάτων ἐστερήθησαν, καὶ τοσοῦτο
[13, 84]	ἐπὶ πλεῖον μακρολογεῖν, ἵνα μὴ	τῶν	ἀναγκαιοτέρων ἀποπίπτωμεν. ~Οἱ δὲ Καρχηδόνιοι
[13, 69]	Γαύριον φρούριον ἐτείχισεν. Ἐξελθόντων δὲ	τῶν	Ανδρίων πανδημεὶ μετὰ τῶν παραφυλαττόντων
[13, 23]	πάντων ἔλεον, ἐάν τι συμβαίνῃ	τῶν	ἀνθρωπίνων. Πολλὰ γὰρ ὁ βίος
[13, 65]	(Οἱ δὲ κατελθόντες τῶν Χίων	τῶν	ἀντιπολιτευομένων αὐτοῖς καὶ τῆς ἐκπτώσεως
[13, 63]	πέντε τριήρεσι Λακεδαιμονίοις συμμαχήσων ὑπὸ	τῶν	ἀντιπολιτευομένων κατεστασιάσθη, καὶ φυγῆς μὲν
[13, 96]	Μετὰ δὲ ταῦτα συναγαγὼν ἐκκλησίαν	τῶν	ἀντιπραξάντων αὐτῷ τοὺς δυνατωτάτους ὄντας,
[13, 79]	μάχην· βιαζόμενοι γὰρ εἰς τὰς	τῶν	ἀντιτεταγμένων ναῦς ταῖς πρῴραις ἐπέβαινον
[13, 51]	αὐτὸς κινδυνεύων, πολλοὺς μὲν ἀνεῖλε	τῶν	ἀντιτεταγμένων, τὸ δὲ τελευταῖον ἀξίως
[13, 17]	ἀγώνων αἰσχρῶς ἐγκαταλείπουσιν. (Τοιαῦτα δὲ	τῶν	ἀπὸ τῆς γῆς στρατιωτῶν ὀνειδιζόντων
[13, 16]	τῇ κραυγῇ τῶν ναυμαχούντων καὶ	τῶν	ἀπὸ τῆς γῆς συμφιλοτιμουμένων. (Τοῦ
[13, 9]	παντελῶς ὑπ' ὀλίγων τηρούμενα καὶ	τῶν	ἀπὸ τῆς θαλάττης προσβοηθούντων πολλοὺς
[13, 38]	(Προσφάτως γὰρ τοῖς Λακεδαιμονίοις τινὲς	τῶν	ἀπὸ τῆς Ιταλίας Ελλήνων ἀπεστάλκεισαν
[13, 46]	τοῦτο ἔπραξε πυνθανόμενος τόν τε	τῶν	Αράβων βασιλέα καὶ τὸν τῶν
[13, 97]	ἑκατὸν τεσσαράκοντα κατὰ σπουδὴν ἀνήχθη	τῶν	Αργινουσῶν περὶ θάτερα μέρη· αἳ
[13, 71]	αὐτομόλων τὴν ἄφοδον Αλκιβιάδου καὶ	τῶν	ἀρίστων μετ' αὐτοῦ στρατιωτῶν, καιρὸν
[13, 94]	ὑστεραίᾳ συναχθείσης ἐκκλησίας, ἐν ᾗ	τῶν	ἀρχόντων πολλὰ κατηγορήσας οὐ μετρίως
[13, 84]	τὴν πόλιν ἱππεῖς, ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἀστυγειτόνων πολλοὶ κληθέντες ἐπὶ τὸν
[13, 48]	τῶν πολιτῶν. (Τούτων δ' ἐπιγεγενημένων	τῶν	ἀτυχημάτων ἑτέραν αὐτοῖς συμφορὰν ἐπέστησεν
[13, 21]	γὰρ ἀμετάθετον ἔχων τὴν περὶ	τῶν	ἀτυχημάτων ὠμότητα συναδικεῖ τὴν κοινὴν
[13, 16]	ὅ, τι σημαίνοιεν εἶχον, μὴ	τῶν	αὐτῶν πρὸς ἅπαντα συμφερόντων, οὔτε
[13, 51]	αὐτὸς μὲν πρὸς Αλκιβιάδην ὑπὲρ	τῶν	ἀφελκομένων νεῶν διηγωνίζετο, Κλέαρχον δὲ
[13, 47]	τὴν ἐλευθερίαν ἀποκατέστησε, παρὰ δὲ	τῶν	ἁψαμένων τῆς ὀλιγαρχίας χρημάτων πλῆθος
[13, 87]	δυνάμεως παραγενηθεὶς εἰς τὴν ὑπὸ	τῶν	βαρβάρων ἐκλελειμμένην στρατοπεδείαν, ἐν ταύτῃ
[13, 88]	τὴν πολιορκίαν· ἐπεὶ δ' αἱ	τῶν	βαρβάρων ἐλπίδες ἀνέκυψαν καὶ τοσαῦται
[13, 110]	Οἱ δὲ Ιταλιῶται τῷ πλήθει	τῶν	βαρβάρων καταπονούμενοι κατὰ τὴν ἀναχώρησιν
[13, 60]	ὑποστάντας ἀνεῖλον. (Τοῦ δὲ πλήθους	τῶν	βαρβάρων συντρέχοντος ἐν ἀταξίᾳ πολλῇ
[13, 87]	παρεῖσθαι τὸν καιρὸν καὶ κεκρατηκότας	τῶν	βαρβάρων τὴν προσήκουσαν τιμωρίαν παρ'
[13, 88]	δὲ Συρακόσιοι, τὸν ἔμπροσθεν χρόνον	τῶν	βαρβάρων τῆς θαλάττης παρακεχωρηκότων καὶ
[13, 87]	ὅλοις ἐπταικότας. Οὐ μὴν ἀλλὰ	τῶν	βαρβάρων φευγόντων εἰς τὴν πρὸς
[13, 16]	ἐνεδέχετο βλέπειν διὰ τὸ πλῆθος	τῶν	βελῶν. (Ἁπλῶς δὲ τῶν παραγγελλομένων
[13, 47]	Εὔβοιαν τῇ Βοιωτίᾳ. (Συγκαταθεμένων δὲ	τῶν	Βοιωτῶν διὰ τὸ κἀκείνοις συμφέρειν
[13, 67]	εὐρώστως τοὺς Αθηναίους ἠμύνοντο συναγωνιζομένων	τῶν	Βυζαντίων. Καὶ πέρας οὐκ ἂν
[13, 66]	ὅπως λάβῃ χρήματα, τηνικαῦτά τινες	τῶν	Βυζαντίων, μισοῦντες τὸ βάρος τῆς
[13, 66]	ὑπὲρ αὐτῆς ἀμυνομένων· χωρὶς γὰρ	τῶν	Βυζαντίων, πολλῶν ὄντων, Κλέαρχος ὁ
[13, 57]	σώμασι, τινὲς δὲ κεφαλὰς ἐπὶ	τῶν	γαίσων καὶ τῶν σαυνίων ἀναπείροντες
[13, 73]	ἄλλαι πολλαὶ διαβολαὶ κατ' αὐτοῦ·	τῶν	γὰρ ἐν Σάμῳ τινὲς στρατιωτῶν
[13, 94]	προδοτῶν ἐν ἐκκλησίᾳ ἑτέρᾳ βουλεύεσθαι·	τῶν	γὰρ ἐνεστώτων καιρῶν ἀλλότριον εἶναι·
[13, 40]	πολλὰ πρὸς τὴν νίκην συνεβάλοντο.	~Τῶν	γὰρ Πελοποννησίων ὑπερεχόντων τῷ πλήθει
[13, 108]	τῇ πόλει κατεστρατοπέδευσεν. (Ἐχόντων δὲ	τῶν	Γελῴων ἐκτὸς τῆς πόλεως Απόλλωνος
[13, 93]	ἦλθε συντόμως εἰς τὴν πόλιν	τῶν	Γελῴων, ἣν τότε παρεφύλαττε Δέξιππος
[13, 96]	παντοδαπά, διανοούμενοι πρώτην πολιορκῆσαι τὴν	τῶν	Γελῴων πόλιν. ~Τούτων δὲ πραττομένων
[13, 108]	τὴν δύναμιν ἐνέβαλεν εἰς τὴν	τῶν	Γελῴων χώραν. (Ἐπελθὼν δὲ ταύτην
[13, 93]	δὲ καὶ ὑπὸ τοῦ δήμου	τῶν	Γελῴων ὡς αἴτιος αὐτοῖς γεγενημένος
[13, 55]	περιστάσεως δεῖσθαι καὶ τῆς παρὰ	τῶν	γυναικῶν βοηθείας. Ὁ δ' Αννίβας
[13, 56]	δὲ τῶν Καρχηδονίων, τὰ πλήθη	τῶν	γυναικῶν καὶ παίδων ἔφευγον ἐπὶ
[13, 108]	τῶν τειχῶν νυκτὸς ἀνῳκοδόμουν, συνυπηρετουσῶν	τῶν	γυναικῶν καὶ παίδων· οἱ μὲν
[13, 57]	σαυνίων ἀναπείροντες ἔφερον. Ὅσας δὲ	τῶν	γυναικῶν μετὰ τέκνων εἰς τοὺς
[13, 31]	χάριτας παρὰ τῶν εὖ παθόντων,	τῶν	δ' ἀδικημάτων ἐπὶ τοὺς ῥήτορας
[13, 13]	δὲ τῶν μὲν Συρακοσίων ὀλίγοι,	τῶν	δ' Αθηναίων ἄνδρες μὲν οὐκ
[13, 73]	πόλει περὶ τοῦ τροπαίου διαγωνίσασθαι.	(Τῶν	δ' Αθηναίων ἐξαγαγόντων τοὺς στρατιώτας
[13, 39]	Πελοποννήσιοι, Μινδάρου τὴν ἡγεμονίαν ἔχοντος.	Τῶν	δ' Αθηναίων ἐπὶ μὲν τὸ
[13, 65]	τοῖς λόφοις τοῖς Κέρασι καλουμένοις·	(τῶν	δ' Αθηναίων λαμπρῶς ἀγωνισαμένων, καὶ
[13, 97]	οὐδὲν ἀδοξοτέραν ποιήσει τὴν Σπάρτην.	(Τῶν	δ' Αθηναίων ὁ στρατηγὸς Θρασύβουλος,
[13, 45]	δ' αὐτὸς εἶχε τὴν ἡγεμονίαν·	τῶν	δ' Αθηναίων τοῦ μὲν δεξιοῦ
[13, 4]	ἡσυχίᾳ μένουσαι τὸ συμβησόμενον ἐκαραδόκουν.	(Τῶν	δ' Αἰγεσταίων οὐχ ὁμολογούντων δώσειν
[13, 62]	κατέσκαψεν, οἰκισθεῖσαν ἔτη διακόσια τεσσαράκοντα·	τῶν	δ' αἰχμαλώτων γυναῖκας καὶ παῖδας
[13, 52]	φρούρια τὰ παρ' ἀλλήλοις καταλῦσαι,	τῶν	δ' αἰχμαλώτων λυτροῦντες ἀνθ' ἑνὸς
[13, 82]	ἥ γε προαίρεσις ὑπάρχει φανερά.	(Τῶν	δ' ἄλλων ἢ μετὰ περιτειχῶν
[13, 2]	οὖν αὑτὸν ἐξελέγξας κατεψευσμένος ἠπιστήθη,	τῶν	δ' ἄλλων οὐδ' ἴχνος οὐδεὶς
[13, 88]	ἄλλας εἰς τὸν αἰγιαλὸν κατεδίωξεν·	τῶν	δ' ἄλλων πλοίων ἁπάντων κυριεύσας,
[13, 99]	τριήρεσιν ἐξ ἐφόδου τρώσας, κατέδυσε·	τῶν	δ' ἄλλων τὰς μὲν τοῖς
[13, 62]	διαδοὺς εἰς τὸ στρατόπεδον παρεφύλαττε,	τῶν	δ' ἀνδρῶν τοὺς ἁλόντας εἰς
[13, 76]	καὶ τὰς μὲν κτήσεις διήρπασε,	τῶν	δ' ἀνδρῶν φεισάμενος ἀπέδωκε τοῖς
[13, 97]	ἓξ ὑποκρίνεσθαι τραγῳδίαν Εὐριπίδου Φοινίσσας·	τῶν	δ' ἀντιπάλων ὑποκρινομένων τὰς Ικέτιδας
[13, 91]	ἐκ χειρὸς ἐπιθεῖναι τὴν δίκην.	(Τῶν	δ' ἀρχόντων ζημιούντων τὸν Διονύσιον
[13, 15]	τῶν μὲν ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν,	τῶν	δ' εἰς μέσον τὸν λιμένα,
[13, 57]	μὲν (ἐν) ταῖς οἰκίαις συγκατέκαιον,	τῶν	δ' εἰς τὰς ὁδοὺς βιαζομένων
[13, 69]	μάχη, καθ' ἣν ἐνίκησαν Αθηναῖοι·	τῶν	δ' ἐκ τῆς πόλεως πολλοὶ
[13, 71]	ἀπέβαλον δύο πρὸς ταῖς εἴκοσι·	τῶν	δ' ἐν αὐταῖς ἀνδρῶν ὀλίγοι
[13, 110]	κατέβαλον αὐτῶν πλείους τῶν χιλίων.	Τῶν	δ' ἐν ταῖς ναυσὶν ἀνειργόντων
[13, 67]	συντεταγμένον παρὰ τῶν ἐνδιδόντων σύσσημον.	(Τῶν	δ' ἐν ταῖς τριήρεσι ποιησάντων
[13, 64]	κατὰ δύο τόπους προσβολὰς ἐποιήσατο.	Τῶν	δ' ἔνδον ἐπεξελθόντων καρτερὰν συνέβη
[13, 108]	μὲν τῶν Ακραγαντίνων πόλιν κατέσκαψε,	τῶν	δ' ἱερῶν, ὅσα μηδ' ἱκανῶς
[13, 97]	τοὺς ἑπτὰ τῶν στρατηγῶν ἀναιρεθήσεσθαι.	Τῶν	δ' ἱερῶν φερόντων νίκην, οἱ
[13, 61]	ἂν πάλιν αἱ τριήρεις ἐπιστρέψωσιν.	(Τῶν	δ' Ιμεραίων σχετλιαζόντων μὲν ἐπὶ
[13, 113]	ἠκολουθηκότων εἰσήλαυνε διὰ τῆς Αχραδινῆς,	τῶν	δ' ἱππέων οἱ δυνατώτατοι τὸ
[13, 57]	οὔσης ἡ μὲν πόλις διήρπαστο,	τῶν	δ' οἰκιῶν αἱ μὲν κατεκαύθησαν,
[13, 9]	ὀγδοήκοντα τριήρεις, ἐπέπλεον τοῖς πολεμίοις.	Τῶν	δὲ Αθηναίων ἑξήκοντα ναυσὶν ἀνταναχθέντων,
[13, 17]	τὰς ναῦς ἐπὶ τὴν γῆν·	τῶν	δὲ Αθηναίων ὅσοι μὴ μετέωροι
[13, 51]	ταχίστην ἥκειν, ὅπως πεζῇ διαγωνίσωνται.	~Τῶν	δὲ Αθηναίων περὶ ταῦτα γινομένων
[13, 41]	τὰς μὲν ναῦς ἁπάσας ἀπολέσθαι,	τῶν	δὲ ἀνδρῶν δώδεκα μόνον διασωθῆναι.
[13, 62]	ἀθρόους παρεισπεσεῖν εἰς τὴν πόλιν.	Τῶν	δὲ βαρβάρων οἱ μὲν ἠμύνοντο
[13, 108]	τὸ μέγεθος τοῦ προσδοκωμένου κινδύνου·	τῶν	δὲ γυναικῶν ἐπὶ τοὺς κατὰ
[13, 69]	τῆς πόλεως πολλοὶ μὲν ἀνῃρέθησαν,	τῶν	δὲ διασωθέντων οἱ μὲν κατὰ
[13, 57]	ἐν ταῖς οἰκίαις εὐδαιμονίαν συνήρπασαν,	τῶν	δὲ ἐγκαταληφθέντων σωμάτων ἃ μὲν
[13, 12]	τῶν εἰωθότων τοὺς στρατηγοὺς συκοφαντεῖν.	(Τῶν	δὲ εἰς τὸ συμβούλιον παρειλημμένων
[13, 110]	ἄλλους εἰς τὴν στρατοπεδείαν συνεδίωξαν·	τῶν	δὲ Ιβήρων καὶ Καμπανῶν, ἔτι
[13, 64]	τὰς προσβολὰς ἐκ διαδοχῆς ἐποιοῦντο,	τῶν	δὲ ἰδίων οἱ μὲν ἐκ
[13, 33]	ξίφους παρῆν εἰς τὴν ἀγοράν.	Τῶν	δὲ ἰδιωτῶν τινος κατανοήσαντος καὶ
[13, 108]	ζῶντας, οὐκ ὀλίγους δὲ ἀνῄρουν.	(Τῶν	δὲ Καρχηδονίων ἀπὸ μέρους προσβαλλόντων
[13, 43]	δὲ πόλιν Βώλας ὀνομαζομένην ἐξεπολιόρκησαν.	~Τῶν	δὲ κατὰ τὸν ἐνιαυτὸν τοῦτον
[13, 76]	μετὰ ταῦτα τῶν Συρακοσίων τυραννήσας.	~Τῶν	δὲ κατὰ τὸν ἐνιαυτὸν τοῦτον
[13, 80]	θερμοῖς ὕδασι πόλιν, ὀνομάσαντες Θέρμα.	~Τῶν	δὲ κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν
[13, 54]	ταχέως ᾤοντο τὴν ἡγεμονίαν ἀνακτήσασθαι.	~Τῶν	δὲ κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν
[13, 4]	φιλοφρόνως, παρέπλευσαν ἐκεῖθεν εἰς Κατάνην.	(Τῶν	δὲ Καταναίων εἰς μὲν τὴν
[13, 45]	μὲν ἐρετῶν οὐθὲν ἐλλειπόντων προθυμίας,	τῶν	δὲ κυβερνητῶν ἐντέχνως τοῖς οἴαξι
[13, 65]	τρεψαμένων, Μεγαρέων ἔπεσον μὲν πολλοί,	τῶν	δὲ Λακεδαιμονίων εἴκοσι μόνον· οἱ
[13, 38]	ἐπ' αὐτοὺς μετὰ νεῶν ἑξήκοντα.	τῶν	δὲ Λακεδαιμονίων κατενεχθέντων εἰς Χίον
[13, 75]	φυγάδας ὑπὸ τῶν νόμων συνιέναι,	τῶν	δὲ μετ' αὐτοῦ τινας ἀπέστειλεν,
[13, 51]	καὶ τῶν ἰδίων ἑώρα πίπτοντας·	τῶν	δὲ μετὰ τοῦ Φαρναβάζου μισθοφόρων
[13, 98]	ἂν τεττάρων μὲν στόλων ναυμαχούντων,	τῶν	δὲ νεῶν συνηθροισμένων εἰς ἕνα
[13, 63]	χώραν λεηλατήσας ἀναριθμήτου λείας ἐκυρίευσε,	τῶν	δὲ Πανορμιτῶν πανδημεὶ παραταξαμένων πρὸ
[13, 17]	καὶ ὑπὸ τῶν τραυμάτων καταβαρούμενοι.	(Τῶν	δὲ παρὰ τὴν πόλιν κινδυνευόντων
[13, 100]	τῶν ἐν αὐταῖς οἱ πλεῖστοι,	τῶν	δὲ Πελοποννησίων ἑπτὰ πρὸς ταῖς
[13, 50]	προτέρημα θρασύτερον ἢ συμφορώτερον ἀγωνιζομένων,	τῶν	δὲ Πελοποννησίων πολὺ τοῖς πλήθεσιν
[13, 36]	στρατηγοὺς ἀλλοτρίως ἔχοντας πρὸς ἀλλήλους.	Τῶν	δὲ περὶ τοὺς Αθηναίους πραγμάτων
[13, 56]	μὲν ἔνδον δυνάμεως ἀφαίρεσιν λαμβανούσης,	τῶν	δὲ πολεμίων ἀεὶ πλειόνων εἰς
[13, 107]	ναῦς μὴ πλεῖον ἔχειν δέκα,	τῶν	δὲ πόλεων πασῶν ἐκχωρῆσαι καὶ
[13, 75]	τοῦ μὲν Διοκλέους κωλύοντος θάπτειν,	τῶν	δὲ πολλῶν συγκατατιθεμένων. Τέλος δ'
[13, 43]	ὑπὲρ ὧν εἰς αὐτοὺς ἐξήμαρτον.	(Τῶν	δὲ Σελινουντίων περὶ τῆς ἀμφισβητησίμου
[13, 82]	τὸ δ' ἐντὸς ποδῶν δώδεκα.	(Τῶν	δὲ στοῶν τὸ μέγεθος καὶ
[13, 42]	ἠνάγκασται κατὰ τῆς πατρίδος ἐνδείξασθαι.	~Τῶν	δὲ στρατιωτῶν ἀσμένως τοὺς λόγους
[13, 106]	κατέφυγεν, ἔχων πρὸς αὐτὸν φιλίαν·	τῶν	δὲ στρατιωτῶν οἱ πλεῖστοι μὲν
[13, 34]	ναοὺς ἀναθήμασι καὶ σκύλοις ἐκόσμησαν,	τῶν	δὲ στρατιωτῶν τοὺς ἀριστεύσαντας ταῖς
[13, 42]	Φαρναβάζῳ τοῖς Αντανδρον οἰκοῦσι συνεμάχησαν.	(Τῶν	δὲ συγγραφέων Θουκυδίδης μὲν τὴν
[13, 103]	ἐνιαυτὸν πραχθέντα σχεδὸν ταῦτ' ἐστίν.	Τῶν	δὲ συγγραφέων Φίλιστος τὴν πρώτην
[13, 9]	τὸ λειπόμενον τῶν φρουρίων ἔφυγον.	Τῶν	δὲ Συρακοσίων ἀτάκτως διωκόντων οἱ
[13, 11]	κατέδυσαν, πολλὰς δὲ ἀχρήστους ἐποίησαν.	~Τῶν	δὲ Συρακοσίων ἐπηρμένων ταῖς ἐλπίσι
[13, 9]	ἠναγκάσθησαν ἐξ ὑποστροφῆς πάλιν ναυμαχῆσαι.	(Τῶν	δὲ Συρακοσίων λελυκότων τὰς τάξεις
[13, 11]	μέρος τι τοῦ τείχους κατέβαλον.	(Τῶν	δὲ Συρακοσίων πανταχόθεν συνδραμόντων ἐπὶ
[13, 95]	τούτους συναγωνιστὰς ἕξειν, ἐπιθυμοῦντας μεταβολῆς,	τῶν	δὲ Συρακοσίων τοὺς πλείστους οὐδ'
[13, 99]	τοῖς ἐμβόλοις τύπτων ἄπλους ἐποίει,	τῶν	δὲ τοὺς ταρσοὺς παρασύρων ἀχρήστους
[13, 59]	βιαζομένων ἐντὸς τοῦ τείχους παρεισπεσεῖν,	τῶν	δὲ φοβουμένων μὴ ταὐτὰ πάθωσι
[13, 30]	αἰσχίστων οὐκ ἐβουλεύσαντο, τί δὲ	τῶν	δεινοτάτων οὐκ ἔπραξαν; Πλεονεξίας ἴδιόν
[13, 71]	ἀνταναχθεὶς μίαν μὲν τὴν προπλέουσαν	τῶν	δέκα, καθ' ἣν Αντίοχος ἦν
[13, 54]	Τίμαιός φησιν, οὐ πολλῷ πλείους	τῶν	δέκα μυριάδων. Τὰς μὲν οὖν
[13, 19]	τοῖς αἰχμαλώτοις. Διοκλῆς δέ τις,	τῶν	δημαγωγῶν ἐνδοξότατος ὤν, ἀπεφήνατο γνώμην
[13, 34]	δωρεαῖς ἐτίμησαν. (Μετὰ δὲ ταῦτα	τῶν	δημαγωγῶν ὁ πλεῖστον παρ' αὐτοῖς
[13, 5]	ταῖς κατηγορίαις, καὶ δεινῶς ὑπὸ	τῶν	δημαγωγῶν παροξυνθείς, ἀπέστειλε τὴν Σαλαμινίαν
[13, 102]	παρεφρόνησε, καὶ παροξυνθεὶς ἀδίκως ὑπὸ	τῶν	δημαγωγῶν τὴν ὀργὴν ἀπέσκηψεν εἰς
[13, 102]	κυρωθέντων, καὶ μελλόντων αὐτῶν ὑπὸ	τῶν	δημοσίων ἐπὶ τὸν θάνατον ἄγεσθαι,
[13, 48]	τεμένει. (Οἱ δὲ ἑξακόσιοι μετὰ	τῶν	δημοτικῶν ὁρμήσαντες ἐπὶ τοὺς τὰ
[13, 2]	δυνάμεως ἐπηγγέλλοντο· πολλοὶ δὲ καὶ	τῶν	δημοτικῶν πολιτῶν καὶ ξένων, ἔτι
[13, 28]	Γύλιππος, θεωρεῖς, ἔφη, τὸ πλῆθος	τῶν	δι' Αθηναίους δυστυχούντων; Οὗτοι πάντες
[13, 90]	τοῖς Ακραγαντίνοις μετὰ τῶν ἄλλων	τῶν	διαμεινάντων παρὰ τοῖς Καρχηδονίοις ἀποκατέστησε
[13, 37]	εἰς τοὐναντίον πάντα διὰ τὰς	τῶν	διαπολεμούντων ὑπεροχὰς μεταπεσεῖν συνέβη διὰ
[13, 78]	ἐναυμάχει, πληρώσας τὸν μεταξὺ τόπον	τῶν	διαφραγμάτων· οἱ δ' ἐπὶ τῶν
[13, 84]	χρόνον Ακραγαντῖνοι μὲν ἦσαν πλείους	τῶν	δισμυρίων, σὺν δὲ τοῖς κατοικοῦσι
[13, 68]	τὴν πόλιν, συμφιλοτιμουμένων τοῖς ἐλευθέροις	τῶν	δούλων. (Κατ' ἐκείνους γὰρ τοὺς
[13, 80]	τῶν Σικελιωτῶν ταχθησομένους. (Τέλος δὲ	τῶν	δυνάμεων ἀθροισθεισῶν εἰς Καρχηδόνα συνήχθησαν
[13, 66]	στρατιώτας δὲ πεντακισχιλίους. Ἀθροισθεισῶν δὲ	τῶν	δυνάμεων εἰς ἕνα τόπον ἀπετείχισαν
[13, 51]	Αλκιβιάδου κινδυνεύσασι βοηθῆσαι. συνδραμουσῶν δὲ	τῶν	δυνάμεων εἰς ἕνα τόπον, ὁ
[13, 104]	πρὸς Κόνωνα, προστάξαντες κοινῶς ἀφηγεῖσθαι	τῶν	δυνάμεων. (Ὃς ἐπεὶ κατέπλευσε πρὸς
[13, 66]	Θηραμένην εἰς Βυζάντιον. (Ἀθροισθεισῶν δὲ	τῶν	δυνάμεων, οὗτοι μὲν τὰ πρὸς
[13, 107]	αὐτῶν κατῄσχυναν. ~Αθηναῖοι δὲ τὴν	τῶν	δυνάμεων φθορὰν ἀκούσαντες τοῦ μὲν
[13, 80]	πολλῷ πλείους, ὡς μὲν Τίμαιος,	τῶν	δώδεκα μυριάδων, ὡς δ' Εφορος,
[13, 104]	Λακεδαιμονίων ναύαρχος ἐκ Πελοποννήσου παρὰ	τῶν	ἐγγὺς συμμάχων τριάκοντα πέντε ναῦς
[13, 42]	ἔδοξε τῷ δήμῳ τὸν ἄνδρα	τῶν	ἐγκλημάτων ἀπολῦσαι καὶ μεταδοῦναι τῆς
[13, 22]	γὰρ Περσῶν καὶ τὰ πλεῖστα	τῶν	ἐθνῶν συνεπέθετο. Πῶς γὰρ Κῦρος
[13, 84]	τοῖς κατοικοῦσι ξένοις οὐκ ἐλάττους	τῶν	εἴκοσι μυριάδων. (Φασὶ δὲ τὸν
[13, 26]	ἀξίωμα, χάριν δ' αὐτοῖς ἀπομερίσαι	τῶν	εἰς ἄνθρωπον εὐεργετημάτων. (Οὗτοι γάρ
[13, 79]	τῶν καταστρωμάτων ὑπὸ τοῦ πλήθους	τῶν	εἰς αὐτοὺς φερομένων βελῶν κατετιτρώσκοντο,
[13, 104]	συνέταξεν. Ὁ δὲ Λύσανδρος πάντων	τῶν	εἰς πόλεμον εὐπορήσας εἰς Εφεσον
[13, 70]	παραδόξως εὐπορεῖν τὸν Λύσανδρον πάντων	τῶν	εἰς πόλεμον χρησίμων. ~Αλκιβιάδης δὲ
[13, 58]	τέκνων ἐπένθουν, καὶ καθ' ἕκαστον	τῶν	εἰς ταῦτα παρανομημάτων οἱονεὶ νυγμοὺς
[13, 46]	Αθηναίους· ἅμα δὲ καὶ περὶ	τῶν	εἰς Φοινίκην ἀποσταλεισῶν νεῶν τριακοσίων
[13, 64]	λαφύρων, βουλόμενοι κουφίσαι τὸν δῆμον	τῶν	εἰσφορῶν. (Λακεδαιμόνιοι δὲ πυνθανόμενοι περὶ
[13, 47]	τε πολίτας καὶ συμμάχους ἀναπαῦσαι	τῶν	εἰσφορῶν, τήν τε τῶν πολεμίων
[13, 106]	ἐναντίων ταραχήν, Ετεόνικον μὲν μετὰ	τῶν	εἰωθότων πεζῇ μάχεσθαι ταχέως ἀπεβίβασεν·
[13, 12]	πατρίδα, κίνδυνον αὐτοῖς ἐπακολουθήσειν ἀπὸ	τῶν	εἰωθότων τοὺς στρατηγοὺς συκοφαντεῖν. (Τῶν
[13, 88]	ἡμέρας, ἐνέχυρα δοὺς τὰ παρὰ	τῶν	ἐκ Καρχηδόνος στρατευομένων ποτήρια. (Καὶ
[13, 48]	πλεύσας εἰς Κόρκυραν, ἑξακοσίους μὲν	τῶν	ἐκ Ναυπάκτου Μεσσηνίων κατέλιπεν ἐν
[13, 65]	ὅπλων πανδημεὶ καὶ παραλαβόντες τινὰς	τῶν	ἐκ Σικελίας, παρετάξαντο πρὸς τοῖς
[13, 86]	Καμαριναίους καὶ Γελῴους· ἔτι δὲ	τῶν	ἐκ τῆς μεσογείου μεταπεμψάμενοί τινας
[13, 100]	τῶν Αθηναίων ἐπ' αὐτοὺς καὶ	τῶν	ἐκ τῆς πόλεως ἐπεξελθόντων κινδυνεύσῃ
[13, 73]	ταῦτα τοῖς Κυμαίοις προσγενομένων πολλῶν	τῶν	ἐκ τῆς πόλεως καὶ τῆς
[13, 73]	ἐπὶ τὰς ναῦς· (Ἐκβοηθησάντων δὲ	τῶν	ἐκ τῆς πόλεως πανδημεὶ καὶ
[13, 87]	ταύτῃ παρενέβαλεν. (Εὐθὺ δὲ καὶ	τῶν	ἐκ τῆς πόλεως στρατιωτῶν ἐπιμιχθέντων
[13, 94]	κατὰ τὴν ὥραν τῆς ἀπαλλαγῆς	τῶν	ἐκ τοῦ θεάτρου παρῆν εἰς
[13, 65]	πράξας· μετὰ δὲ ταῦτα παρὰ	τῶν	ἐκ Χίου φυγάδων λαβὼν χρήματα
[13, 77]	μὲν ηὐλίσθη πρός τινι νήσῳ	τῶν	Εκατὸν καλουμένων, ἅμα δ' ἡμέρᾳ
[13, 14]	τριήρεις μὲν ἐπλήρωσαν πέντε λειπούσας	τῶν	ἑκατὸν εἴκοσι, τοὺς δὲ λοιποὺς
[13, 92]	δημηγορήσας οὐ μετρίως ἐξῆρε τὸν	τῶν	ἐκκλησιαζόντων θυμόν· ὁ γὰρ δῆμος
[13, 28]	πολεμιωτάτους σῶσαι προαιρούμενος. Ἐπεὶ πόσοι	τῶν	ἐκκλησιαζόντων υἱοὺς ἀνῃρημένους κατὰ τὸν
[13, 63]	ἐμισθώσατο στρατιώτας. (Παραλαβὼν δὲ καὶ	τῶν	ἐκπεπτωκότων Ιμεραίων ὡς χιλίους, ἐπεχείρησε
[13, 96]	τυχόντος ἰδιώτου τῆς μεγίστης πόλεως	τῶν	Ελληνίδων ἐγενήθη τύραννος· διετήρησε δὲ
[13, 26]	τὴν εὐδοξίαν. ~Ναί, ἀλλά τινες	τῶν	Ελλήνων ἀπέσφαξαν τοὺς αἰχμαλώτους. Τί
[13, 23]	παθεῖν εὐγνώμονα, καὶ παρὰ τοὺς	τῶν	Ελλήνων ἐθισμοὺς τοσούτους ἄνδρας φονεύσαντας
[13, 24]	γὰρ χάριν οἱ πρόγονοι πάντων	τῶν	Ελλήνων ἐν ταῖς κατὰ πόλεμον
[13, 30]	ταῦτ' ἔπραξαν. εὐδαιμονέστατοι γὰρ ὄντες	τῶν	Ελλήνων, τὴν εὐτυχίαν ὥσπερ βαρὺ
[13, 27]	μὲν γὰρ ἐν τοῖς ἐπισημοτάτοις	τῶν	Ελλήνων ὑπάρχων καὶ διὰ τὴν
[13, 88]	τοῖς Ακραγαντίνοις Καμπανοὺς καταγνόντας τῆς	τῶν	Ελλήνων ὑποθέσεως πεντεκαίδεκα ταλάντοις φθαρῆναι
[13, 108]	καὶ προσόδοις ταῖς μεγίσταις ὑπὸ	τῶν	Ελλήνων, ὡς αἴτιον γεγενημένον τῆς
[13, 102]	τὴν πόλιν, ἀλλὰ ναυμαχίαν μεγίστην	τῶν	Ελλησι πρὸς Ελληνας γεγενημένων νενικηκότας
[13, 113]	προσέθηκεν αὐτῇ τὸν κατακεκομισμένον ἐκ	τῶν	ἑλῶν κάλαμον, ᾧ χρῆσθαι νομίζουσιν
[13, 40]	ὁρῶν ἄπρακτον οὖσαν τὴν ἐκ	τῶν	ἐμβολῶν βίαν, κατ' ὀλίγας καὶ
[13, 10]	ἔχουσαι καὶ ταπεινόν, κατὰ τὰς	τῶν	ἐμβολῶν δόσεις μιᾷ πολλάκις πληγῇ
[13, 40]	δύνασθαι θιγεῖν, τοῖς δὲ στόμασι	τῶν	ἐμβόλων μόνοις ἀναγκάζεσθαι συμβάλλειν. (Διόπερ
[13, 10]	τὰς πρῴρας, ἁπλῶς δὲ πολλαῖς	τῶν	ἐμπιπτουσῶν νεῶν ἐμβολὰς διδόντες καὶ
[13, 80]	δὲ κοινῇ συνεδρεύσαντες ἔπεμψάν τινας	τῶν	ἐν ἀξιώματι παρὰ τοῖς Καρχηδονίοις
[13, 100]	ἑβδομήκοντα· (διόπερ τοσούτων νεῶν καὶ	τῶν	ἐν αὐταῖς γεγενημένων ἀνδρῶν ἀπολωλότων
[13, 100]	Αθηναίων ναῦς εἴκοσι πέντε καὶ	τῶν	ἐν αὐταῖς οἱ πλεῖστοι, τῶν
[13, 90]	Ελληνίδων πόλεων γεγενημένην, καὶ ταῦτα	τῶν	ἐν αὐτῇ φιλοκαλησάντων εἰς παντοίων
[13, 109]	καὶ τῶν Συρακοσίων τοὺς πλείστους	τῶν	ἐν ἡλικίᾳ καὶ τοὺς μισθοφόρους
[13, 61]	ἀμυνομένων καταλαβέσθαι. (Διόπερ Διοκλῆς ὁ	τῶν	ἐν Ιμέρᾳ στρατηγὸς συνεβούλευσε τοῖς
[13, 15]	τῶν στεφάνων, ἅπαντας δ' ἀναμνησθέντας	τῶν	ἐν Σαλαμῖνι τροπαίων ἠξίου μὴ
[13, 82]	τοῦ κρηπιδώματος. Μέγιστος δ' ὢν	τῶν	ἐν Σικελίᾳ καὶ τοῖς ἐκτὸς
[13, 48]	ἔφυγον· μετὰ δέ τινας ἡμέρας	τῶν	ἐν τῇ πόλει τινες φρονοῦντες
[13, 85]	εἰρήνῃ μένοντας· οὐ προσδεξαμένων δὲ	τῶν	ἐν τῇ πόλει τοὺς λόγους,
[13, 4]	εἰς Νάξον. Δεξαμένων δ' αὐτοὺς	τῶν	ἐν τῇ πόλει φιλοφρόνως, παρέπλευσαν
[13, 41]	Λακεδαιμονίοις. (Φιλοφρόνως δ' αὐτὸν ἀποδεξαμένων	τῶν	ἐν τῇ Σάμῳ, διελέγετο πρὸς
[13, 11]	τῶν ὀγδοήκοντα, στρατιωτῶν δὲ χωρὶς	τῶν	ἐν τοῖς πληρώμασι πεντακισχιλίους· ὅπλα
[13, 2]	συμμάχων πλείους τῶν ἑπτακισχιλίων ἐκτὸς	τῶν	ἐν τοῖς πληρώμασι. (Τότε μὲν
[13, 84]	πολιορκίας γινομένης ποιῆσαι ψήφισμα περὶ	τῶν	ἐν τοῖς φυλακείοις διανυκτερευόντων, ὅπως
[13, 90]	ἐμπρῆσαι τὸν νεὼν καὶ μετὰ	τῶν	ἐν τούτῳ ἀναθημάτων ἑαυτὸν συγκατακαῦσαι.
[13, 6]	καθ' ἣν οἱ Αθηναῖοι τετρακοσίους	τῶν	ἐναντίων ἀνελόντες φυγεῖν ἠνάγκασαν τοὺς
[13, 40]	τῶν κυβερνητῶν ἄχρηστον τὴν ὑπεροχὴν	τῶν	ἐναντίων ἐποίει. Ὁπότε γὰρ οἱ
[13, 101]	εἰς τὴν ναυμαχίαν πράγμασιν, ἐκ	τῶν	ἐναντίων ἔσχον ἀντιδίκους καὶ πικροὺς
[13, 16]	ἔχοντες ναῦς συντετριμμένας, εἰς τὰς	τῶν	ἐναντίων μεθαλλόμενοι, καὶ τοὺς μὲν
[13, 10]	ἐμβολὰς διδόντες καὶ εἰς τὰς	τῶν	ἐναντίων ναῦς εἰσαλλόμενοι πεζομαχίαν ἐν
[13, 24]	καὶ κολάζειν μέχρι τοῦ κρατῆσαι	τῶν	ἐναντίων. (Ὁ δὲ περαιτέρω τὸν
[13, 109]	πόλιν ἔχοντας ἐπὶ τὸν χάρακα	τῶν	ἐναντίων πορεύεσθαι· τὸ δ' ἕτερον
[13, 16]	πατρίδι. ~Διὸ καὶ πολλοὶ ταῖς	τῶν	ἐναντίων πρῴραις ἐπιβάντες, τῆς οἰκείας
[13, 106]	(ὁ δὲ Λύσανδρος συνιδὼν τὴν	τῶν	ἐναντίων ταραχήν, Ετεόνικον μὲν μετὰ
[13, 13]	Εὐρυμέδων ἐπιχειρήσας περιπλεῖν τὸ κέρας	τῶν	ἐναντίων, ὡς ἀπεσπάσθη τῆς τάξεως,
[13, 67]	τείχεσιν ἐτήρουν τὸ συντεταγμένον παρὰ	τῶν	ἐνδιδόντων σύσσημον. (Τῶν δ' ἐν
[13, 39]	ναυμαχίαν, ὄντα νεῶν δυεῖν ἐλάττω	τῶν	ἐνενήκοντα. οὗτοι μὲν οὖν ἐκ
[13, 114]	τοῖσδε ἔθεντο· Καρχηδονίων εἶναι μετὰ	τῶν	ἐξ ἀρχῆς ἀποίκων Ελύμους καὶ
[13, 109]	τῶν Συρακοσίων τύραννος μεταπεμψάμενος παρὰ	τῶν	ἐξ Ιταλίας Ελλήνων βοήθειαν ἐξῆγε
[13, 86]	τὴν βοήθειαν, τότε δὲ παραγενομένων	τῶν	ἐξ Ιταλίας καὶ Μεσσήνης συμμάχων
[13, 45]	Δωριεὺς ὁ Ρόδιος, ναύαρχος ὢν	τῶν	ἐξ Ιταλίας τριήρων, ἐπειδὴ κατέστησε
[13, 87]	ἐνίκησαν οἱ Συρακόσιοι καὶ πλείους	τῶν	ἑξακισχιλίων ἀνεῖλον. (Τελέως δὲ ὅλον
[13, 60]	μηδένα ζωγρεῖν, καὶ πλείους ἀνεῖλον	τῶν	ἑξακισχιλίων, ὡς Τίμαιος, ὡς δ'
[13, 94]	Καρχηδονίων, ἀγνοεῖν αὐτοὺς ἔφη, διότι	τῶν	ἔξωθεν πολεμιωτέρους ἔχουσι τοὺς ἔνδον
[13, 38]	Πελοποννήσου ναῦς καὶ τὰς παρὰ	τῶν	ἔξωθεν συμμάχων, Δωριέα μὲν μετὰ
[13, 54]	πολλοῖς χρώμενος ἀνέστελλε τοὺς ἐπὶ	τῶν	ἐπάλξεων μαχομένους. ~Οἱ δὲ Σελινούντιοι
[13, 36]	τοῦ Περσῶν βασιλέως, Φαρνάβαζος ὁ	τῶν	ἐπὶ θαλάττης τόπων ἔχων τὴν
[13, 72]	ἐν ταῖς δυνατωτάταις οὖσαν τότε	τῶν	ἐπὶ Θρᾴκης. Οἱ μὲν οὖν
[13, 97]	πάντας ἀποθανεῖν μιμουμένους τὰ πράγματα	τῶν	ἐπὶ τὰς Θήβας στρατευσάντων. (Ἀκούσας
[13, 86]	καὶ Αννίβας ὁ στρατηγός, καὶ	τῶν	ἐπὶ τὰς φυλακὰς προπεμπομένων ἤγγελλόν
[13, 9]	τῆς ναυμαχίας, οἱ δὲ Συρακόσιοι	τῶν	ἐπὶ τῆς γῆς κατωρθωμένων. ~Τῆς
[13, 72]	κύκλος τοῦ τείχους πλήρης ἐγένετο	τῶν	ἐπὶ τὸν κοινὸν κίνδυνον συνδεδραμηκότων,
[13, 50]	πολεμίοις βοηθοῦντας, καὶ τοὺς λοιποὺς	τῶν	ἐπιβατῶν ἀπεβίβασεν εἰς τὴν γῆν,
[13, 40]	πλήθει τῶν νεῶν καὶ ταῖς	τῶν	ἐπιβατῶν ἀρεταῖς, ἡ τέχνη τῶν
[13, 79]	τῶν νεῶν καὶ τῇ ῥώμῃ	τῶν	ἐπιβατῶν ἐξέωσε τοὺς Αθηναίους. Ὧν
[13, 51]	μισθοφόρους. (Ό δὲ Θρασύβουλος μετὰ	τῶν	ἐπιβατῶν καὶ τῶν τοξοτῶν τὸ
[13, 11]	τόπον, ἔτι δὲ Ερμοκράτους μετὰ	τῶν	ἐπιλέκτων ἐπιβοηθήσαντος, ἐξεώσθησαν οἱ Αθηναῖοι
[13, 91]	Συγκατηγόρησε δὲ καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	ἐπισημοτάτων πολιτῶν, συνιστὰς αὐτοὺς οἰκείους
[13, 101]	(Ἀναγνωσθεισῶν γὰρ ἐν τῷ δήμῳ	τῶν	ἐπιστολῶν εὐθὺς μὲν τοῖς περὶ
[13, 70]	πρὸς ἀλλήλους ἁμιλλωμένους ὑπηρετεῖν πλείονα	τῶν	ἐπιταττομένων, καὶ ταχὺ παραδόξως εὐπορεῖν
[13, 2]	ἱππεῖς καὶ τῶν συμμάχων πλείους	τῶν	ἑπτακισχιλίων ἐκτὸς τῶν ἐν τοῖς
[13, 84]	ἐπλήρωσε ξύλων, καὶ τοῖς ἐπὶ	τῶν	ἐργαστηρίων ἔδωκε σχίδακας καὶ κληματίδας,
[13, 86]	καταποντίσας. Οὐ μὴν ἀπέστη γε	τῶν	ἔργων, ἀλλὰ χώσας τὸν παρὰ
[13, 90]	ἀριθμός. Τὰ μὲν οὖν πολυτελέστατα	τῶν	ἔργων ἀπέστειλεν εἰς Καρχηδόνα, ἐν
[13, 86]	μέχρι τῶν τειχῶν. Ταχὺ δὲ	τῶν	ἔργων διὰ τὴν πολυχειρίαν συντελουμένων
[13, 47]	πρῶτον ἐπεχείρησε κωλύειν τοὺς ἐπὶ	τῶν	ἔργων, πολλοῦ δὲ πλήθους στρατιωτῶν
[13, 32]	πλέον ἰσχῦσαι τὸν μὲν λόγον	τῶν	ἔργων, τὴν δ' ἀπαγγελίαν τῆς
[13, 25]	ἐκπληροῦντες, φυλάξαντες δὲ παρὰ μὲν	τῶν	εὖ παθόντων τὴν χάριν ἕξομεν,
[13, 31]	δῆμον ἀπολαμβάνειν τὰς χάριτας παρὰ	τῶν	εὖ παθόντων, τῶν δ' ἀδικημάτων
[13, 105]	μέγα τι κατεργάσασθαι καὶ διὰ	τῶν	εὐεργεσιῶν τὸν δῆμον ἀποκαταστῆσαι εἰς
[13, 55]	τῶν Σικελιωτῶν, οὔποτ' ἤλπιζον ὑπὸ	τῶν	εὐεργετηθέντων εἰς τοιούτους φόβους συγκλεισθήσεσθαι.
[13, 92]	ἀπέχθειαν, ἐκείνῳ δὲ τὴν παρὰ	τῶν	εὐεργετηθέντων χάριν. (Τοῦτο δ' ἔπραξεν
[13, 62]	τοῖς Καρχηδονίοις ὡς αἰτιώτατοι μὲν	τῶν	εὐημερημάτων γεγενημένοι, οὐκ ἀξίας δὲ
[13, 53]	ἐμετεώρισε τὸν δῆμον, τὸ μέγεθος	τῶν	εὐημερημάτων προφερόμενος, ὥσπερ τῆς τύχης
[13, 22]	ἡμερότης ἴδιόν ἐστι σημεῖον τῆς	τῶν	εὐτυχούντων ἀρετῆς. Διὸ μὴ φθονήσητε
[13, 88]	ἀπαλλαγὴν συνελθόντες οἱ στρατηγοὶ μετὰ	τῶν	ἐφ' ἡγεμονίας τεταγμένων διέγνωσαν ἐξετάσαι
[13, 64]	συνέβη μάχην συστῆναι· πανδημεὶ δὲ	τῶν	Εφεσίων ἀγωνισαμένων τετρακόσιοι μὲν τῶν
[13, 106]	διὰ τῆς ἐπιγραφῆς γνωσθεὶς ὑπὸ	τῶν	ἐφόρων, ἔφυγε καὶ κατεδικάσθη θανάτῳ.
[13, 41]	ὅτι τὴν ἰδίαν ἀρετὴν ὑπὸ	τῶν	ἐχθρῶν ἠνάγκασται κατὰ τῆς πατρίδος
[13, 92]	διακειμένους· ἤμελλον γὰρ ἡδέως ὄψεσθαι	τῶν	ἐχθρῶν φόνους, δημεύσεις τῶν οὐσιῶν,
[13, 98]	τελευτᾶν. Εἰδὼς οὖν μετὰ τὸν	τῶν	ἡγεμόνων θάνατον ἐν θορύβῳ τὰ
[13, 36]	Σικελίαν ἀτυχίας καὶ διὰ τὰς	τῶν	ἡγεμόνων καχεξίας μεθίσταντο πρὸς Λακεδαιμονίους.
[13, 18]	δ' Αθηναῖοι συνδραμόντες ἐπὶ τὰς	τῶν	ἡγεμόνων σκηνὰς ἐδέοντο τῶν στρατηγῶν
[13, 32]	ἔχθραν αἰώνιον. Οὐκοῦν μετὰ τὴν	τῶν	ἠδικηκότων κόλασιν, ἐὰν ὑμῖν δοκῇ,
[13, 113]	τὰς πύλας, οὗτος μὲν μετὰ	τῶν	ἠκολουθηκότων εἰσήλαυνε διὰ τῆς Αχραδινῆς,
[13, 68]	στρατηγῶν ὁ κατάπλους· ἦγον γὰρ	τῶν	ἡλωκυιῶν νεῶν οὐκ ἐλάττους διακοσίων,
[13, 24]	τοῖς κρατοῦσιν. (Ἁλίσκονται δ' οἶμαι,	τῶν	ἡμέρων ἀνδρῶν αἱ ψυχαὶ μάλιστά
[13, 82]	ἅλωσιν τῆς Τροίας, ἐν ᾗ	τῶν	ἡρώων ἕκαστον ἰδεῖν ἔστιν οἰκείως
[13, 72]	Δηλίῳ τοὺς Αθηναίους, δεινὸν ἡγοῦντο	τῶν	ἡττημένων φανῆναι καταδεέστεροι· οἱ δ'
[13, 23]	Συρακόσιοι, κατάρξασθαι φιλίας, καὶ τῷ	τῶν	ἠτυχηκότων ἐλέῳ σπείσασθαι τὴν διαφοράν.
[13, 29]	θῶμεν τοὺς αἰχμαλώτους; Ἐν τῇ	τῶν	ἠτυχηκότων; καὶ τίς αὐτοὺς τύχη
[13, 111]	φειδὼ τῶν ἁλισκομένων, ἀλλ' ἀσυμπαθῶς	τῶν	ἠτυχηκότων οὓς μὲν ἀνεσταύρουν, οἷς
[13, 20]	τῆς ἐσχάτης ἡλικίας ἔρημος ὢν	τῶν	θεραπευσόντων τὸ γῆρας διπλοῦν ἔχω
[13, 57]	ἀπέσχοντο τῶν πολεμίων, ὅπως τοὺς	τῶν	θεῶν ναοὺς συλήσειαν. (Ἤδη δὲ
[13, 59]	τούς τε αἰχμαλώτους ἀπολυτρῶσαι καὶ	τῶν	θεῶν τοὺς ναοὺς ἐᾶσαι. (Ὁ
[13, 105]	ὅτι Μήδοκος καὶ Σεύθης οἱ	τῶν	Θρᾳκῶν βασιλεῖς εἰσιν αὐτῷ φίλοι,
[13, 66]	δὲ ἀθροίσας χρήματα πολλοὺς αὑτῷ	τῶν	Θρᾳκῶν ἔπεισε συστρατεῦσαι, παρέλαβε δὲ
[13, 56]	δὲ τὸ πεπτωκὸς τεῖχος ἀναβάντων	τῶν	Ιβήρων, αἱ μὲν ἐπὶ τῶν
[13, 31]	ἔλεος· αὐτοὶ γὰρ αὐτὸν ἐπὶ	τῶν	ἰδίων ἀκληρημάτων ἀνῃρήκασι. ποῦ γὰρ
[13, 52]	δὲ ὑμέτεροι, τὰς εἰσφορὰς ἀπὸ	τῶν	ἰδίων διδόντες οὐσιῶν, ἅμα καὶ
[13, 53]	ἐν τῷ τὸν Αλκιβιάδην ἀφηγεῖσθαι	τῶν	ἰδίων δυνάμεων, ταχέως ᾤοντο τὴν
[13, 51]	ἀνεῖλεν, οὐκ ὀλίγους δὲ καὶ	τῶν	ἰδίων ἑώρα πίπτοντας· τῶν δὲ
[13, 95]	κραυγὴν ἐποίησε καὶ θόρυβον διὰ	τῶν	ἰδίων οἰκετῶν· τοῦτο δὲ πράξας
[13, 93]	ἐπεὶ δ' οὐ συγκατετίθετο, μετὰ	τῶν	ἰδίων στρατιωτῶν ἕτοιμος ἦν ἀνακάμπτειν
[13, 93]	ἐξώρμησεν ἐκ τῆς Γέλας μετὰ	τῶν	ἰδίων στρατιωτῶν. ~Θέας δ' οὔσης
[13, 52]	χαράν, ἡλίκην ἔχει λύπην ἡ	τῶν	ἰδίων ταλαιπωρία. (Οὐ μόνον δὲ
[13, 28]	λέγει δεῖν οἰκτείρειν τοὺς φονεῖς	τῶν	ἰδίων τέκνων. (ὐκέτι γὰρ ἐπιεικής
[13, 2]	(Προσελθὼν δέ τις τῇ βουλῇ	τῶν	ἰδιωτῶν ἔφησεν εἰς οἰκίαν μετοίκου
[13, 98]	ὥστε τοῦ μάντεως λέγοντος διὰ	τῶν	ἱερείων ὑμῖν μὲν προσημαίνεσθαι νίκην,
[13, 82]	βραχέα διελθεῖν. ~Ἥ τε γὰρ	τῶν	ἱερῶν κατασκευὴ καὶ μάλιστα ὁ
[13, 26]	τοὺς καταφυγόντας διασώσαντες τοὺς περὶ	τῶν	ἱκετῶν νόμους παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις
[13, 62]	πυκνὰς προσβολὰς ποιουμένων, οἱ καταλειφθέντες	τῶν	Ιμεραίων ἀφειδῶς ἠγωνίζοντο, προσδοκῶντες τὴν
[13, 8]	καὶ λαβὼν στρατιώτας παρά τε	τῶν	Ιμεραίων καὶ Σικανῶν τρισχιλίους ἦγε
[13, 61]	τὴν πορείαν ποιούμενος. Πολλοὶ δὲ	τῶν	Ιμεραίων μετὰ τέκνων καὶ γυναικῶν
[13, 62]	οἱ μὲν ἠμύνοντο τοὺς παραβοηθοῦντας	τῶν	Ιμεραίων, οἱ δὲ καταλαμβανόμενοι τὰ
[13, 80]	τε τῶν Σελινουντίων καὶ τὴν	τῶν	Ιμεραίων πόλιν, ἅπασαν αὐτῷ τὴν
[13, 60]	μάχης καρτερᾶς, τὸ μὲν πλῆθος	τῶν	Ιμεραίων πρὸς φυγὴν ὥρμησε, τρισχίλιοι
[13, 2]	τεσσαράκοντα ἑτοιμασμένων, ὁλκάδων δὲ καὶ	τῶν	ἱππαγωγῶν, ἔτι δὲ τῶν τὸν
[13, 112]	οὐκ ἂν ἄλλως δυνατὸν ἐπικρατῆσαι	τῶν	ἱππέων, εἰ μὴ σπεύδοι· ὅπερ
[13, 72]	ψιλοί· κατηκολούθουν δ' αὐτῷ καὶ	τῶν	ἱππέων εἰς χιλίους διακοσίους, ὧν
[13, 113]	ἐξέβαλε. Τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος	τῶν	ἱππέων ἐκπεσὸν ἐκ τῆς πόλεως
[13, 18]	ὑπάρχειν τοῖς σώμασιν, ἀπέστειλέ τινας	τῶν	ἱππέων ἐπὶ τὴν παρεμβολὴν τῶν
[13, 112]	ὁδοιπορίαν τὸ γεγονὸς καταστοχαζόμενος, ἐπέλεξε	τῶν	ἱππέων καὶ τῶν πεζῶν τοὺς
[13, 6]	δ' Αθηναῖοι τριακόσια τάλαντα καὶ	τῶν	ἱππέων τινὰς ἐψηφίσαντο πέμπειν εἰς
[13, 18]	ἐπικαιροτάτους τόπους προκαταληψομένους. (Ποιησάντων δὲ	τῶν	ἱππέων τὸ προσταχθὲν ἤδη νυκτὸς
[13, 56]	πολιορκίαν ἔλυσαν. ~Οἱ δὲ Σελινούντιοι	τῶν	ἱππέων τοὺς κρατίστους ἐπιλέξαντες διὰ
[13, 74]	μέγιστον δ' ἦν τὸ περὶ	τῶν	ἵππων, τετιμημένον ταλάντων ὀκτώ. Διομήδους
[13, 90]	τὸν ταῦρον, ὃς καὶ τῶνδε	τῶν	ἱστοριῶν γραφομένων ἦν ἐν Ακράγαντι.
[13, 96]	διέξιμεν· δοκεῖ γὰρ οὗτος μεγίστην	τῶν	ἱστορουμένων τυραννίδα περιπεποιῆσθαι δι' ἑαυτοῦ
[13, 109]	ταῖς ναυσὶ παρήγγειλε πρὸς τὴν	τῶν	Ιταλιωτῶν ἔφοδον τῇ παρεμβολῇ τῶν
[13, 88]	εὐθὺ γὰρ ἀπεκρίνατο πρὸς τοὺς	τῶν	Ιταλιωτῶν στρατηγούς, ὅτι συμφέρει τὸν
[13, 69]	φιλανθρώπως ἐκκλησίαν συνήγαγε, καὶ πολλὰ	τῶν	καθ' ἑαυτὸν ἀπολογησάμενος εἰς τοσαύτην
[13, 28]	τὸν πόλεμον ἐπενθήσατε; Πολλοὶ (οὖν)	τῶν	καθημένων ἐθορύβησαν. (Ὁ δ' ἐπιβαλών,
[13, 94]	τῶν στρατηγῶν παρώξυνε. (Τέλος δὲ	τῶν	καθημένων τινὲς ἀνεβόησαν στρατηγὸν αὐτὸν
[13, 110]	διὰ τοῦ πεδίου πορευόμενοι καθυστέρουν	τῶν	καιρῶν, οἵ τε μετὰ Διονυσίου
[13, 101]	ὅπερ μάλιστ' αὐτοῖς αἴτιον ἐγενήθη	τῶν	κακῶν. (Δυνάμενοι γὰρ ἔχειν συναγωνιστὰς
[13, 44]	ἐπέθεντο μετὰ τῶν Καρχηδονίων καὶ	τῶν	Καμπανῶν. Ἀπροσδοκήτου δὲ τῆς ἐφόδου
[13, 44]	ἀπέστειλαν Λίβυάς τε πεντακισχιλίους καὶ	τῶν	Καμπανῶν ὀκτακοσίους. (Οὗτοι δ' ἦσαν
[13, 94]	ἐπ' αὐτὸν καὶ πυνθανομένων περὶ	τῶν	Καρχηδονίων, ἀγνοεῖν αὐτοὺς ἔφη, διότι
[13, 108]	δὲ τὴν Σικελίαν Ιμίλκων ὁ	τῶν	Καρχηδονίων ἀφηγούμενος ἀρχομένου τοῦ θέρους
[13, 88]	τὸ μὲν πρῶτον κακῶς ἀπαλλαττόντων	τῶν	Καρχηδονίων ἀφθόνως ἀπήλαυον τοῦ τε
[13, 111]	ὑπὸ τὴν ὅρασιν λαμβανόντων τὴν	τῶν	Καρχηδονίων δεινότητα. Οὐδεμία γὰρ ἦν
[13, 60]	τρισχίλιοι δ' αὐτῶν ὑποστάντες τὴν	τῶν	Καρχηδονίων δύναμιν, καὶ πολλὰ δράσαντες,
[13, 81]	κίνδυνον. (Ακραγαντῖνοι δέ, ὁμοροῦντες τῇ	τῶν	Καρχηδονίων ἐπικρατείᾳ, διελάμβανον, ὅπερ ἦν,
[13, 114]	τοῦ λοιμοῦ, παμπληθεῖς αὐτῶν τε	τῶν	Καρχηδονίων, ἔτι δὲ τῶν συμμάχων
[13, 108]	σύνολον οὕτως ἐδέξαντο τὴν ἔφοδον	τῶν	Καρχηδονίων εὐρώστως, ὥστε καὶ πόλιν
[13, 111]	ὑπελείποντο, προσδοκωμένων ὅσον οὔπω παρέσεσθαι	τῶν	Καρχηδονίων· (ἡ γὰρ περὶ Σελινοῦντα
[13, 109]	τὸν τόπον, οὗ τὰ μηχανήματα	τῶν	Καρχηδονίων ἦν. (Καὶ τοῖς μὲν
[13, 87]	τὴν πόλιν στρατιῶται θεωροῦντες τὴν	τῶν	Καρχηδονίων ἧτταν ἐδέοντο τῶν στρατηγῶν
[13, 44]	στρατηγοὶ παρατηρήσαντες αὐτοὺς ἐπέθεντο μετὰ	τῶν	Καρχηδονίων καὶ τῶν Καμπανῶν. Ἀπροσδοκήτου
[13, 62]	τῶν τειχῶν· ἅμα δ' ἡμέρᾳ	τῶν	Καρχηδονίων περιστρατοπεδευσάντων τὴν πόλιν καὶ
[13, 88]	ἐπεχείρουν μὲν πολιορκεῖν τὴν παρεμβολὴν	τῶν	Καρχηδονίων, πολυτελῶς δ' αὐτὴν ὁρῶντες
[13, 55]	ἓν παράγγελμα πᾶν ἐπηλάλαξε τὸ	τῶν	Καρχηδονίων στράτευμα, καὶ τῇ βίᾳ
[13, 110]	δὲ Ιβηρες καὶ Καμπανοὶ μετὰ	τῶν	Καρχηδονίων στρατευόμενοι, καὶ βαρεῖς ἐπικείμενοι
[13, 85]	(Ιμίλκας δὲ καὶ Αννίβας οἱ	τῶν	Καρχηδονίων στρατηγοὶ διασκεψάμενοι τὰ τείχη,
[13, 54]	τούτους τοὺς καιροὺς Αννίβας ὁ	τῶν	Καρχηδονίων στρατηγὸς τούς τ' ἐξ
[13, 56]	πολὺν χρόνον ἠμύνοντο. (Βιαζομένων δὲ	τῶν	Καρχηδονίων, τὰ πλήθη τῶν γυναικῶν
[13, 110]	πᾶν διανύσαντες ἐπέθεντο τῇ παρεμβολῇ	τῶν	Καρχηδονίων, τοὺς πλείστους εὑρόντες παραβεβοηθηκότας
[13, 88]	τοῦ χειμῶνος ἐνεστηκότος ἤδη, κατεφρόνουν	τῶν	Καρχηδονίων, ὡς οὐκέτι τολμησόντων πληροῦν
[13, 69]	πάντας τὴν πόλιν αἰτίαν γεγονέναι	τῶν	κατ' ἐκείνου ψηφισμάτων. (Διόπερ αὐτῷ
[13, 15]	κλείθρων πλήρης ἦν ὁ λιμὴν	τῶν	κατ' ὀλίγους ναυμαχούντων. (Ἔνθα δὴ
[13, 8]	συμμάχων οἱ Συρακόσιοι βουλόμενοι καὶ	τῶν	κατὰ θάλατταν ἀγώνων ἀντιποιεῖσθαι, τάς
[13, 35]	τοῖς ἄλλοις Σικελιώταις· (πολλαὶ γοῦν	τῶν	κατὰ τὴν νῆσον πόλεων χρώμεναι
[13, 52]	καὶ ἡμῖν μὲν ὁ πλουσιώτατος	τῶν	κατὰ τὴν οἰκουμένην βασιλέων χορηγός
[13, 52]	πολέμου, ὑμῖν δὲ οἱ πενιχρότατοι	τῶν	κατὰ τὴν οἰκουμένην· (διόπερ οἱ
[13, 12]	τοῖς πλήθεσιν, ὅταν σημήνῃ, μηδένα	τῶν	κατὰ τὸ στρατόπεδον ὑστερεῖν, ὡς
[13, 20]	πρεσβύτερος ἐντεῦθεν ἤρξατο τῶν λόγων.	~Τῶν	κατὰ τὸν πόλεμον ἀτυχημάτων, ἄνδρες
[13, 98]	διαδεξόμενον Κλέαρχον, ἄνδρα πεῖραν δεδωκότα	τῶν	κατὰ τὸν πόλεμον ἔργων. (Ὁ
[13, 2]	Λάμαχον, αὐτοκράτορας αὐτοὺς κατέστησαν ἁπάντων	τῶν	κατὰ τὸν πόλεμον. (ῶν δὲ
[13, 85]	τοὺς δὲ ἐφέδρους πρὸς τὰς	τῶν	καταπονουμένων διαδοχάς. Συνεμάχει δ' αὐτοῖς
[13, 10]	διδόντες ἀναστροφήν, τούς τε ἐπὶ	τῶν	καταστρωμάτων ἠκόντιζον καὶ λιθοβολοῦντες λιπεῖν
[13, 79]	παραρριπτόντων. (Οἱ μὲν γὰρ ἐπὶ	τῶν	καταστρωμάτων ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν
[13, 87]	καὶ πάντας οὕτω παρώξυνεν, ὥστε	τῶν	κατηγορουμένων ἐγχειρούντων ἀπολογεῖσθαι μηδένα προσδέχεσθαι
[13, 78]	τῶν πολεμίων ναυσὶ τοὺς ἀπὸ	τῶν	κεραιῶν λίθους· οἱ δ' ἐπὶ
[13, 99]	μάχης. (Ἔμπειροί τε γὰρ ἦσαν	τῶν	κινδύνων οἱ πλεῖστοι διὰ τὸ
[13, 15]	τριήρεις ἅπασαι, καὶ χωρισθέντων ἀπὸ	τῶν	κλείθρων πλήρης ἦν ὁ λιμὴν
[13, 67]	τοὺς περὶ τὸν Αλκιβιάδην διὰ	τῶν	κλιμάκων κατὰ πολλὴν ἀσφάλειαν, ὡς
[13, 48]	πόλεσιν ἐποίουν ἐπὶ τῆς διοικήσεως	τῶν	κοινῶν, Αθηναῖοι δὲ δημοκρατίας ἐν
[13, 34]	τετρακοσίους, τούτοις τὴν διοίκησιν ἐπέτρεψε	τῶν	κοινῶν. οἱ δὲ τῆς ὀλιγαρχίας
[13, 94]	ἔξωθεν πολεμιωτέρους ἔχουσι τοὺς ἔνδον	τῶν	κοινῶν προεστῶτας, οἷς οἱ μὲν
[13, 48]	μὲν γὰρ προέχοντες τοῖς ἀξιώμασι	τῶν	Κορκυραίων ὀρεγόμενοι τῆς ὀλιγαρχίας ἐφρόνουν
[13, 61]	πόλιν, ἀπόντων ἐν τῇ μάχῃ	τῶν	κρατίστων ἀνδρῶν. (Διόπερ ἐφαίνετο συμφέρειν
[13, 61]	τὰς ἐν Μοτύῃ τριήρεις πληροῦν	τῶν	κρατίστων ἀνδρῶν καὶ περιπλεύσας ἐπὶ
[13, 21]	μετὰ τῶν ὅπλων πιστεύσαντες τῇ	τῶν	κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ· διόπερ οὐκ ἄξιον
[13, 23]	τοὺς παραδόντας ἑαυτοὺς καὶ τῇ	τῶν	κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ πιστεύσαντας ἀπαραιτήτου τιμωρίας
[13, 27]	Οἱ μὲν γὰρ σύμμαχοι τῇ	τῶν	κρατούντων ὑπεροχῇ βιασθέντες ἠναγκάσθησαν συστρατεύειν.
[13, 55]	στράτευμα, καὶ τῇ βίᾳ μὲν	τῶν	κριῶν ἐσαλεύετο τὰ τείχη, τῷ
[13, 3]	Κρότωνα, καὶ λαβόντες ἀγορὰν παρὰ	τῶν	Κροτωνιατῶν, τῆς τε Λακινίας Ηρας
[13, 40]	τῶν ἐπιβατῶν ἀρεταῖς, ἡ τέχνη	τῶν	κυβερνητῶν ἄχρηστον τὴν ὑπεροχὴν τῶν
[13, 10]	θάλατταν ἐμπειρίαις, ἔτι δὲ ταῖς	τῶν	κυβερνητῶν τέχναις προτεροῦντες, ἄπρακτον εἶχον
[13, 40]	Οὐ μὴν οὐδ' ἐνταῦθα τὴν	τῶν	κυβερνητῶν τέχνην ἄπρακτον εἶναι συνέβαινεν,
[13, 49]	ἐπιβεβηκότας στρατιώτας διεβίβασαν εἰς τὴν	τῶν	Κυζικηνῶν χώραν, καὶ τῷ στρατηγοῦντι
[13, 100]	κακοπάθειαν καὶ διὰ τὸ μέγεθος	τῶν	κυμάτων ἀντιλέγειν πρὸς τὴν ἀναίρεσιν
[13, 46]	συνέβαινε· διὰ γὰρ τὸ μέγεθος	τῶν	κυμάτων τὰ μὲν σκάφη τοῖς
[13, 51]	περὶ ταῦτα γινομένων Μίνδαρος ὁ	τῶν	Λακεδαιμονίων ἀφηγούμενος αὐτὸς μὲν πρὸς
[13, 107]	καταστήσεσθαι. (Εὐθὺ γὰρ οἱ μὲν	τῶν	Λακεδαιμονίων βασιλεῖς Αγις καὶ Παυσανίας
[13, 72]	οἴκοθεν ἔκπλουν. (Αγις δ' ὁ	τῶν	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς ἔτυχε μὲν ἐν
[13, 97]	ναυμαχίαν, τὸ αὐτὸ ποιούντων καὶ	τῶν	Λακεδαιμονίων, καίπερ ἀμφοτέροις ἀπαγορευόντων τῶν
[13, 24]	εἰς τὴν Σφακτηρίαν νῆσον πολλοὺς	τῶν	Λακεδαιμονίων κατακλείσαντες καὶ λαβόντες αἰχμαλώτους
[13, 41]	εἰς Σηστόν. ~Μίνδαρος δ' ὁ	τῶν	Λακεδαιμονίων ναύαρχος ἀπὸ τῆς ἥττης
[13, 104]	καὶ Φιλοκλέους. (Λύσανδρος δ' ὁ	τῶν	Λακεδαιμονίων ναύαρχος ἐκ Πελοποννήσου παρὰ
[13, 97]	τὴν Μιτυλήνης πολιορκίαν. (Ὁ δὲ	τῶν	Λακεδαιμονίων ναύαρχος Καλλικρατίδας πυθόμενος τὸν
[13, 39]	ταῦτα διέτριβον. Μίνδαρος δ' ὁ	τῶν	Λακεδαιμονίων ναύαρχος νυκτὸς μετὰ τοῦ
[13, 49]	ὅλων διακινδυνεῦσαι. (Μίνδαρος δ' ὁ	τῶν	Λακεδαιμονίων ναύαρχος πλεύσας εἰς Κύζικον
[13, 38]	ἀναπείρας ποιούμενοι. (Μίνδαρος δ' ὁ	τῶν	Λακεδαιμονίων ναύαρχος χρόνον μέν τινα
[13, 37]	Φοινίκην. Τότε μὲν οὖν τηλικαύτην	τῶν	Λακεδαιμονίων συμμαχίαν παρείλατο· μετὰ δέ
[13, 50]	τὴν πόλιν καὶ τὸν ἀπόπλουν	τῶν	Λακεδαιμονίων ὑπετέμοντο. (Οἱ δὲ μετὰ
[13, 64]	καὶ αὐτοὶ χρήματα συνήγαγον ἐκ	τῶν	λαφύρων, βουλόμενοι κουφίσαι τὸν δῆμον
[13, 68]	δὲ μετὰ τῶν νεῶν καὶ	τῶν	λαφύρων ἔπλεον εἰς Αθήνας, πολλὰ
[13, 6]	μὲν Σικελικὸν πολισμάτιον ἑλόντες ἐκ	τῶν	λαφύρων συνήγαγον ἑκατὸν τάλαντα· κομισάμενοι
[13, 18]	οὔσης, οἱ μὲν Αθηναῖοι νομίσαντες	τῶν	Λεοντίνων τινὰς εἶναι τοὺς δι'
[13, 85]	τούς τε Ιβηρας καί τινας	τῶν	Λιβύων ἔταξαν εἰς τετρακισμυρίους· τὴν
[13, 79]	οὐσῶν διηγωνίζοντο· πλεῖστοι δ' ὑπὸ	τῶν	λιθοφόρων κεραιῶν ἔπιπτον, ὡς ἂν
[13, 31]	(Καὶ ἐπὶ τοσοῦτόν τινες ἐξεστήκασι	τῶν	λογισμῶν, ὥστ' Αλκιβιάδην, εἰς ὃν
[13, 101]	δ' ἀπολογουμένους συνθορυβοῦντες οὐκ ἠνείχοντο	τῶν	λόγων. Οὐκ ἐλάχιστα δ' αὐτοὺς
[13, 92]	προΐστασθαι τοῦ πολέμου, τότε διὰ	τῶν	λόγων παροξυνθεὶς παραυτίκα τοὺς μὲν
[13, 28]	διαφυλάττων, ἀναβὰς ἐπὶ τὸ βῆμα	τῶν	λόγων τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν ἐποιήσατο.
[13, 19]	σιωπῆς ὁ πρεσβύτερος ἐντεῦθεν ἤρξατο	τῶν	λόγων. ~Τῶν κατὰ τὸν πόλεμον
[13, 57]	οἱ βάρβαροι τῶν ἄλλων, ὥστε	τῶν	λοιπῶν ἕνεκα τοῦ μηδὲν ἀσεβεῖν
[13, 66]	ὅ τε Ιπποκράτης ἔπεσε καὶ	τῶν	λοιπῶν οἱ μὲν ἀνῃρέθησαν, οἱ
[13, 60]	ἰδίους καταπονουμένους, κατεβίβασε τοὺς ἐπὶ	τῶν	λόφων κατεστρατοπεδευκότας, καὶ παραβοηθήσας τοῖς
[13, 60]	κόσμῳ φευγόντων πρὸς τοὺς ἐπὶ	τῶν	λόφων στρατοπεδεύοντας, ἐπηκολούθουν ἀλλήλοις παρακελευόμενοι
[13, 49]	τὸ τέλος. ~Αρχέλαος δ' ὁ	τῶν	Μακεδόνων βασιλεύς, τῶν Πυδναίων ἀπειθούντων,
[13, 88]	τεσσαράκοντα τριήρεσιν ἄφνω κατέδυσε μὲν	τῶν	μακρῶν νεῶν ὀκτώ, τὰς δ'
[13, 97]	τῶν Λακεδαιμονίων, καίπερ ἀμφοτέροις ἀπαγορευόντων	τῶν	μάντεων. (Τοῖς μὲν γὰρ Λακεδαιμονίοις
[13, 78]	τῶν διαφραγμάτων· οἱ δ' ἐπὶ	τῶν	μεγάλων πλοίων ἐφεστῶτες ἐπέρριψαν ταῖς
[13, 50]	πολὺς ἐγένετο φόνος, ὡς ἂν	τῶν	μὲν Αθηναίων διὰ τὸ προτέρημα
[13, 100]	Ἀπώλοντο δὲ ἐν τῇ ναυμαχίᾳ	τῶν	μὲν Αθηναίων ναῦς εἴκοσι πέντε
[13, 71]	δι' ἑαυτοῦ τι πρᾶξαι λαμπρόν,	τῶν	μὲν Αλκιβιάδου λόγων ἠμέλησε, δέκα
[13, 59]	δὴ συνέβαινε καρτερωτάτην μάχην γίνεσθαι,	τῶν	μὲν βιαζομένων ἐντὸς τοῦ τείχους
[13, 88]	δεινῶς πιεζούμενοι, μεγάλοις ἀτυχήμασι περιέπιπτον.	Τῶν	μὲν γὰρ στρατιωτῶν πολλοὶ διὰ
[13, 105]	δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοί, νομίσαντες	τῶν	μὲν ἐλαττωμάτων ἑαυτοῖς τὴν μέμψιν
[13, 15]	διαμάχεσθαι. (Ποιουμένων δὲ τὰς ἀνακρούσεις	τῶν	μὲν ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν, τῶν
[13, 45]	ἤρξαντο σημαίνειν τὸ πολεμικόν· καὶ	τῶν	μὲν ἐρετῶν οὐθὲν ἐλλειπόντων προθυμίας,
[13, 31]	Ἁπλῶς δὲ πάντων ἐστὶν ἀδικώτατον	τῶν	μὲν εὐεργεσιῶν μὴ τοὺς συμβούλους,
[13, 82]	τὴν μεγαλοπρέπειαν τῶν τότε ἀνθρώπων·	τῶν	μὲν οὖν ἄλλων ἱερῶν τὰ
[13, 78]	ὧν δὲ τοὺς ταρσοὺς παρασύρων.	Τῶν	μὲν οὖν κατὰ τὸν Κόνωνα
[13, 99]	ἐπ' αὐτοὺς ἐπιστραφέν, ἠναγκάσθησαν φυγεῖν.	Τῶν	μὲν οὖν Πελοποννησίων οἱ μὲν
[13, 106]	ὅπου ποθ' ἕκαστος ἤλπιζε σωθήσεσθαι.	(Τῶν	μὲν οὖν τριήρων δέκα μόνον
[13, 91]	πάντων παρελθὼν Διονύσιος ὁ Ερμοκράτους	τῶν	μὲν στρατηγῶν κατηγόρησεν ὡς προδιδόντων
[13, 44]	ῥᾳδίως ἐτρέψαντο τοὺς Σελινουντίους, καὶ	τῶν	μὲν στρατιωτῶν ἀνεῖλον περὶ χιλίους,
[13, 13]	εἰς τὴν πόλιν. ἀπώλοντο δὲ	τῶν	μὲν Συρακοσίων ὀλίγοι, τῶν δ'
[13, 7]	ἱερὸν περιεβάλοντο καὶ ἐξ ἀμφοτέρων	τῶν	μερῶν τὰς Συρακούσας ἐπολιόρκουν. (Τοιούτων
[13, 29]	αὐτοὺς βούλεσθε καταλιπεῖν ἔμψυχα τρόπαια	τῶν	μετηλλαχότων. (Ἀλλὰ μεταβαλόντες τὴν τῶν
[13, 29]	(Κοσμεῖν ἐψηφίσασθε δημοσίᾳ τοὺς τάφους	τῶν	μετηλλαχότων· καὶ τίνα καλλίονα κόσμον
[13, 30]	Συρακοσίους ἐπολιόρκησαν. (Ὑπερηφάνων ἐστὶ τὸ	τῶν	μήπω κρατηθέντων προλαμβάνοντας τὴν τύχην
[13, 55]	συγκλεισθήσεσθαι. (Θεωροῦντες δὲ τὰ μεγέθη	τῶν	μηχανημάτων καὶ τὰ πλήθη τῶν
[13, 62]	τὸ μὲν τεῖχος πεσεῖν ὑπὸ	τῶν	μηχανῶν, τοὺς δ' Ιβηρας ἀθρόους
[13, 113]	τὴν ἀγοράν καὶ κυκλωθέντες ὑπὸ	τῶν	μισθοφόρων ἅπαντες κατηκοντίσθησαν. (Ὁ δὲ
[13, 113]	δ' ἡμέρᾳ τὸ μὲν πλῆθος	τῶν	μισθοφόρων καὶ τὸ στράτευμα τῶν
[13, 109]	αἰγιαλόν· αὐτὸς δ' ἔχων τὸ	τῶν	μισθοφόρων σύνταγμα διὰ τῆς πόλεως
[13, 112]	τῆς βοηθείας, τὸ μηδένα πεπτωκέναι	τῶν	μισθοφόρων, τὸ μηδενὸς ἁδροῦ πταίσματος
[13, 52]	μὲν ἡμέτεροι κατὰ τὸ μέγεθος	τῶν	μισθῶν προθύμως στρατεύονται, οἱ δὲ
[13, 79]	καὶ καθωρμίσθη πλησίον τῆς πόλεως	τῶν	Μιτυληναίων. (Ὁ γὰρ εἴσπλους ὑπὲρ
[13, 78]	(Οἱ μὲν οὖν Αθηναῖοι καὶ	τῶν	Μιτυληναίων ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν
[13, 82]	τρυφὴν αὐτῶν καὶ ἡ πολυτέλεια	τῶν	μνημείων, ἃ τινὰ μὲν τοῖς
[13, 63]	δ' ὁρμώμενος πρῶτον μὲν τὴν	τῶν	Μοτυηνῶν ἐπόρθησε χώραν, καὶ τοὺς
[13, 15]	καταλελειμμένης ἐλπίδος· ἐν γὰρ ταῖς	τῶν	ναυμαχεῖν μελλόντων ἀρεταῖς καὶ ἑαυτῶν
[13, 16]	ἅμα δὲ καὶ τῇ κραυγῇ	τῶν	ναυμαχούντων καὶ τῶν ἀπὸ τῆς
[13, 14]	τε ἔτεσιν ὄντες ὑπὸ τὴν	τῶν	νεανίσκων ἡλικίαν καὶ συναγωνιζόμενοι μετὰ
[13, 111]	περὶ τῆς εἰς αὔριον ἀναιρέσεως	τῶν	νεκρῶν, καὶ τὸν μὲν ἐκ
[13, 100]	κυμάτων ἀντιλέγειν πρὸς τὴν ἀναίρεσιν	τῶν	νεκρῶν. (Τέλος δὲ τοῦ χειμῶνος
[13, 18]	σκηνὰς ἐδέοντο τῶν στρατηγῶν μὴ	τῶν	νεῶν, ἀλλὰ τῆς ἑαυτῶν φροντίζειν
[13, 106]	αὐτομόλων ταῦτ' ἀκούσας, μετὰ πασῶν	τῶν	νεῶν ἀναχθεὶς καὶ τὸν Φιλοκλέα
[13, 110]	μέρος παρεβοήθουν, ἀνείργοντες τοὺς ἐκ	τῶν	νεῶν ἀποβαίνοντας· καὶ γὰρ οὐδ'
[13, 16]	θαλάττης κατεπίνετο. Ἔνιοι δὲ καταδυομένων	τῶν	νεῶν ἀποκολυμβῶντες τοῖς τε τόξοις
[13, 71]	τὸν στόλον, ἀνήχθη μετὰ πασῶν	τῶν	νεῶν εἰς Εφεσον. ἐπιπλεύσας δὲ
[13, 17]	τὰ βράχη προσηνέχθησαν, ἐκπηδῶντες ἐκ	τῶν	νεῶν εἰς τὸ πεζὸν στρατόπεδον
[13, 76]	ἐν Σάμῳ, τάς τε παρούσας	τῶν	νεῶν ἐξηρτύετο καὶ τὰς παρὰτῶν
[13, 97]	ναύαρχος Καλλικρατίδας πυθόμενος τὸν κατάπλουν	τῶν	νεῶν, ἐπὶ μὲν τῆς πολιορκίας
[13, 78]	Τῇ δ' ὑστεραίᾳ τὰς κρατίστας	τῶν	νεῶν ἐπιλέξας, καὶ παρακελευσάμενος μὴ
[13, 40]	συνέβαινεν, ἀλλ' εὐφυῶς ἐκκλίνοντες τὰς	τῶν	νεῶν ἐπιφερομένας ἐμβολὰς πλαγίαις ἐνέσειον
[13, 13]	τε φλόγα κατέσβεσαν καὶ ἀπὸ	τῶν	νεῶν ἐρρωμένως ἠμύναντο τοὺς ἐπιφερομένους,
[13, 51]	περὶ τὸν Αλκιβιάδην. (Περὶ δὲ	τῶν	νεῶν ἡρωικὴν συστησάμενος μάχην, καὶ
[13, 15]	μὲν Αθηναῖοι τῷ τε πλήθει	τῶν	νεῶν θαρροῦντες καὶ σωτηρίαν ἄλλην
[13, 76]	ἐπὶ τούτους ἔπλευσε μετὰ πασῶν	τῶν	νεῶν, καὶ πολιορκεῖν ἐπεχείρησεν. (Οἱ
[13, 40]	γὰρ Πελοποννησίων ὑπερεχόντων τῷ πλήθει	τῶν	νεῶν καὶ ταῖς τῶν ἐπιβατῶν
[13, 79]	χρόνον, μόγις τῷ τε πλήθει	τῶν	νεῶν καὶ τῇ ῥώμῃ τῶν
[13, 14]	κρατίστους ἐμβιβάσαι, τῷ τε πλήθει	τῶν	νεῶν καὶ τῇ τῶν ἀγωνιζομένων
[13, 49]	Κύζικον πλεῖν, ἀνήχθησαν μετὰ πασῶν	τῶν	νεῶν καὶ τὴν Χερρόνησον περιέπλεον.
[13, 68]	δυνάμεως κατέλιπον, αὐτοὶ δὲ μετὰ	τῶν	νεῶν καὶ τῶν λαφύρων ἔπλεον
[13, 55]	καὶ περιπορευόμενοι τὸ τεῖχος ἐδέοντο	τῶν	νέων μὴ περιιδεῖν αὐτοὺς ὑποχειρίους
[13, 49]	τριήρεσιν ἐπιπλεύσαντες οἱ πολέμιοι κυριεύσωσι	τῶν	νεῶν. (Ὅθεν αὐτοὶ μὲν καθελκύσαντες
[13, 38]	τοὺς πολεμίους ὑπερέχειν τῷ πλήθει	τῶν	νεῶν. ~Οὗτοι μὲν οὖν περὶ
[13, 48]	τῇ πόλει, αὐτὸς δὲ μετὰ	τῶν	νεῶν παρέπλευσε, καὶ καθωρμίσθη πρὸς
[13, 62]	Ιμεραίων ἀφειδῶς ἠγωνίζοντο, προσδοκῶντες τὴν	τῶν	νεῶν παρουσίαν. (Ἐκείνην μὲν οὖν
[13, 16]	ἐπιβάλλοντες ἠνάγκαζον τοὺς ἀντιταττομένους ἐπὶ	τῶν	νεῶν πεζομαχεῖν. (Πολλάκις δὲ τὰς
[13, 73]	δὲ ἐκ Σάμου μετὰ πασῶν	τῶν	νεῶν πλεύσας εἰς Κύμην ψευδεῖς
[13, 10]	τοῦ Κορινθίου κυβερνήτου τὰς πρῴρας	τῶν	νεῶν ποιῆσαι βραχυτέρας καὶ ταπεινοτέρας,
[13, 18]	πόλεις ἀναχωρεῖν. πάντες ὁμογνώμονες γενόμενοι	τῶν	νεῶν τινας ἐνέπρησαν καὶ τὰ
[13, 78]	χρόνον διώκοντες. Ἤδη δὲ πασῶν	τῶν	νεῶν τοῖς Πελοποννησίοις ἠθροισμένων, ὁ
[13, 86]	πορείαν ἐποιοῦντο, συμπαραπλεουσῶν αὐτοῖς καὶ	τῶν	νεῶν τριάκοντα. Εἶχον δὲ τοὺς
[13, 49]	τὸ μὴ κατανοηθῆναι τὸ πλῆθος	τῶν	νεῶν ὑπὸ τῶν πολεμίων. (Ἐπεὶ
[13, 33]	ἐπὶ πλεῖον παιδείας μετεσχηκότες ὑπὸ	τῶν	νεωτέρων ἐξαρπαγέντες διεσώθησαν, οἱ δὲ
[13, 47]	ἀπέστη, τὸν δὲ πλοῦν ἐπὶ	(τῶν)	νήσων ἐποιήσατο. (Βουλόμενος δὲ τούς
[13, 99]	ἑώρων τετρωμένας καὶ τὸ πλῆθος	τῶν	νικώντων ἐπ' αὐτοὺς ἐπιστραφέν, ἠναγκάσθησαν
[13, 46]	(Κατὰ δὲ τὰς γινομένας ἐλαττώσεις	τῶν	νικώντων ἐπαλαλαζόντων καὶ τῶν ἄλλων
[13, 35]	μὲν φαίνεται διὰ τὸ πάντων	τῶν	νομοθετῶν πικρότατα πρόστιμα θεῖναι κατὰ
[13, 102]	μὲν οὖν οἱ ταχθέντες ὑπὸ	τῶν	νόμων ἕνδεκα ἄρχοντες ἀπέκτειναν, οὐχ
[13, 75]	τὸ κωλύεσθαι τοὺς φυγάδας ὑπὸ	τῶν	νόμων συνιέναι, τῶν δὲ μετ'
[13, 76]	καὶ τὴν ψυχὴν ἁπλοῦς, οὔπω	τῶν	ξενικῶν ἠθῶν πεπειραμένος, δικαιότατος δὲ
[13, 68]	εἰς τὸν Πειραιέα πολλοὶ καὶ	τῶν	ξένων, ἔτι δὲ παίδων καὶ
[13, 55]	ἡντινοῦν ἐπιμέλειαν πεποιημένοι ῥᾳδίως κατεπονοῦντο,	τῶν	ξυλίνων πύργων πολὺ τοῖς ὕψεσιν
[13, 11]	συμμαχίαν. (Ἦγον δὲ τριήρεις πλείους	τῶν	ὀγδοήκοντα, στρατιωτῶν δὲ χωρὶς τῶν
[13, 18]	ἀπέστειλαν τοὺς προκαταληψομένους τὰ στενόπορα	τῶν	ὁδῶν· οἱ δὲ τῶν Αθηναίων
[13, 89]	μὲν γὰρ ἐν ἀρρωστίαις ὑπὸ	τῶν	οἰκείων περιεωρῶντο, τῆς καθ' ἑαυτὸν
[13, 19]	ἐπὶ τὸ βῆμα κατεχόμενος ὑπὸ	τῶν	οἰκετῶν διὰ τὸ γῆρας· ὃν
[13, 56]	δείλης παρεκτείνοντος, τοῖς μὲν ἀπὸ	τῶν	οἰκιῶν ἀγωνιζομένοις ἐνέλιπε τὰ βέλη,
[13, 62]	φόνος ἔληξεν, ἡ δ' ἐκ	τῶν	οἰκιῶν εὐδαιμονία διεφορεῖτο. (Ὁ δ'
[13, 56]	τῶν Ιβήρων, αἱ μὲν ἐπὶ	τῶν	οἰκιῶν οὖσαι γυναῖκες ἀνεβόησαν, οἱ
[13, 56]	ἐν τοῖς στενωποῖς διὰ τοὺς	τῶν	οἰκιῶν τοίχους, οὔτ' ἐπ' ἴσης
[13, 89]	γὰρ τῆς τύχης τὴν ἐξουσίαν	τῶν	οἴκοι καλῶν, ἀγαπητὸν ἡγοῦντο τὰ
[13, 80]	Μαυρουσίους καὶ Νομάδας καί τινας	τῶν	οἰκούντων τὰ πρὸς τὴν Κυρήνην
[13, 84]	ζεύγη τῇ νύμφῃ συνηκολούθησε πλείω	τῶν	ὀκτακοσίων· πρὸς δὲ τούτοις οὐ
[13, 103]	ἑπτὰ διελθὼν χρόνον ἐτῶν πλείω	τῶν	ὀκτακοσίων, τῆς δὲ δευτέρας συντάξεως
[13, 99]	τοὺς κρατίστους εἰς τὸν ὑπὲρ	τῶν	ὅλων ἀγῶνα συνηθροῖσθαι· πάντες γὰρ
[13, 56]	βιάσασθαι δυνατὸν ἦν τοὺς ὑπὲρ	τῶν	ὅλων διαγωνιζομένους. (Πολλῶν δ' ἀναιρουμένων
[13, 49]	τόπον, σπευδόντων τῶν στρατηγῶν περὶ	τῶν	ὅλων διακινδυνεῦσαι. (Μίνδαρος δ' ὁ
[13, 10]	τὴν μετὰ Δημοσθένους στρατιὰν περὶ	τῶν	ὅλων διακριθῆναι, καθ' ἡμέραν ἐπιπλέοντες
[13, 111]	ἀνεπιτήδειον εἶναι τὸν τόπον περὶ	τῶν	ὅλων διακρίνεσθαι τοῖς πολεμίοις, πρὸς
[13, 48]	καὶ μεταπεμψάμενοι τοὺς φυγάδας περὶ	τῶν	ὅλων διηγωνίζοντο. Τέλος δὲ νυκτὸς
[13, 81]	καὶ συλλογιζόμεναι τὸν ἀγῶνα περὶ	τῶν	ὅλων ἐσόμενον, οὐ μετρίως ἠγωνίων.
[13, 7]	καὶ μὴ περιορᾶν αὐτοὺς περὶ	τῶν	ὅλων κινδυνεύοντας. (Συνηγορήσαντος δ' αὐτοῖς
[13, 52]	δὲ τὸν πόλεμον ἐπέλεξε χιλίους	τῶν	ὁπλιτῶν τοὺς κρατίστους, ἱππεῖς δ'
[13, 95]	ἐπισιτισμὸν ἡμερῶν τριάκοντα καταντᾶν μετὰ	τῶν	ὅπλων εἰς Λεοντίνους. Αὕτη δ'
[13, 6]	συχνοὺς τῶν Αθηναίων αὐλιζομένους ἀπὸ	τῶν	ὅπλων ἐν τῇ πόλει νυκτὸς
[13, 3]	πρῴραις ἐπισήμασι καὶ τῇ λαμπρότητι	τῶν	ὅπλων· ὁ δὲ κύκλος ἅπας
[13, 65]	ἷς οἱ Μεγαρεῖς ἀπαντήσαντες μετὰ	τῶν	ὅπλων πανδημεὶ καὶ παραλαβόντες τινὰς
[13, 89]	ἐξιὸν πλῆθος οἱ στρατιῶται μετὰ	τῶν	ὅπλων παρέπεμπον εἰς τὴν Γέλαν·
[13, 21]	κόλασιν; Παρέδωκαν γὰρ ἑαυτοὺς μετὰ	τῶν	ὅπλων πιστεύσαντες τῇ τῶν κρατούντων
[13, 72]	τοῖς μεγίστοις παισὶν ἀπαντᾶν μετὰ	τῶν	ὅπλων· ὧν ταχὺ τὸ προσταχθὲν
[13, 75]	Συράκουσαν. (Αὐτὸς μὲν οὖν ἐπὶ	τῶν	ὅρων κατέμεινε διὰ τὸ κωλύεσθαι
[13, 75]	πλῆθος εἰς τὴν προτέραν εὔνοιαν.	(Τῶν	οὖν ὀστῶν παρακομισθέντων ἐνέπεσεν εἰς
[13, 92]	ὄψεσθαι τῶν ἐχθρῶν φόνους, δημεύσεις	τῶν	οὐσιῶν, ἑαυτοῖς ἀποκαθεσταμένα τὰ χρήματα.
[13, 101]	τοὺς στρατηγοὺς θανάτῳ καὶ δημεύσει	τῶν	οὐσιῶν. ~Τούτων δὲ κυρωθέντων, καὶ
[13, 94]	εἰς τὴν πόλιν. Συνδραμόντων δὲ	τῶν	ὄχλων ἐπ' αὐτὸν καὶ πυνθανομένων
[13, 95]	(ὁ δὲ Διονύσιος τὴν μετάνοιαν	τῶν	ὄχλων φθάσαι βουλόμενος, ἐπεζήτει δι'
[13, 24]	τὴν τοῦ τοιούτου σκληρότητα τὰς	τῶν	πάλαι σοφῶν ἀποφάσεις, ἄνθρωπε, μὴ
[13, 63]	τείχους. μετὰ δὲ ταῦτα τὴν	τῶν	Πανορμιτῶν χώραν λεηλατήσας ἀναριθμήτου λείας
[13, 16]	πλῆθος τῶν βελῶν. (Ἁπλῶς δὲ	τῶν	παραγγελλομένων οὐδεὶς οὐδὲν ἤκουε, τῶν
[13, 69]	δὲ τῶν Ανδρίων πανδημεὶ μετὰ	τῶν	παραφυλαττόντων τὴν πόλιν Πελοποννησίων ἐγενήθη
[13, 27]	εἰς Σικελίαν στρατείας, ἀεὶ δὲ	τῶν	παρεπιδημούντων Συρακοσίων φροντίζων καὶ πρόξενος
[13, 82]	κατεσκεύασαν, τινὰ δὲ τοῖς ὑπὸ	τῶν	παρθένων καὶ παίδων ἐν οἴκῳ
[13, 14]	νεανίσκων ἡλικίαν καὶ συναγωνιζόμενοι μετὰ	τῶν	πατέρων. (Τὰ δὲ περὶ τὸν
[13, 72]	δὲ ταῦτα οὗτοι μὲν ἐπιπορευομένων	τῶν	πεζῶν ἀνεχώρησαν εἰς τὴν πόλιν,
[13, 50]	τῆς γῆς ἐπειρᾶτο. (Παραβοηθούντων δὲ	τῶν	πεζῶν ἀπὸ τῆς γῆς τοῖς
[13, 14]	ἁπάσας τὰς τριήρεις πληροῦν καὶ	τῶν	πεζῶν τοὺς κρατίστους ἐμβιβάσαι, τῷ
[13, 112]	καταστοχαζόμενος, ἐπέλεξε τῶν ἱππέων καὶ	τῶν	πεζῶν τοὺς πιστοτάτους, μεθ' ὧν
[13, 16]	αἰγιαλοῦ παντὸς τὸ μὲν ὑπὸ	τῶν	πεζῶν τῶν Αθηναίων κατείχετο, τὸ
[13, 72]	δ' ἄλλους κατεδίωξαν μέχρι τῆς	τῶν	πεζῶν φάλαγγος. Μετὰ δὲ ταῦτα
[13, 51]	δὲ τὸν Σπαρτιάτην μετὰ μέρους	τῶν	Πελοποννησίων ἀπέστειλε πρὸς τοὺς περὶ
[13, 77]	ταῖς εἰρεσίαις χρώμενος, ὅπως αἱ	τῶν	Πελοποννησίων ἐγγίσωσιν. Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι
[13, 100]	πολιορκῶν Ετεόνικος πυθόμενός τινος τὴν	τῶν	Πελοποννησίων ἧτταν, τὰς μὲν ναῦς
[13, 66]	εἶχε πολλοὺς ἐν τῇ πόλει	τῶν	Πελοποννησίων καὶ μισθοφόρους. (Μέχρι μὲν
[13, 77]	οἱ τὰς ἀρίστας ἔχοντες ναῦς	τῶν	Πελοποννησίων κατὰ σπουδὴν ἐδίωκον, καὶ
[13, 45]	(Ἅ δὴ πυθόμενος Μίνδαρος ὁ	τῶν	Πελοποννησίων ναύαρχος, εὐθέως ἐξ Αβύδου
[13, 78]	(Τοὺς δὲ διώξαντας Αθηναίους αἱ	τῶν	Πελοποννησίων ναῦς ἅπασαι περιχυθεῖσαι κατεπλήξαντο,
[13, 105]	ναυμαχίαν προεκαλοῦντο. Οὐκ ἀνταναγομένων δὲ	τῶν	Πελοποννησίων, οἱ μὲν Αθηναῖοι διηπόρουν
[13, 78]	τὴν γῆν ἐβιάσαντο. Ἐπικειμένων δὲ	τῶν	Πελοποννησίων πάσαις ταῖς ναυσίν, Αθηναῖοι
[13, 99]	ἐγκλῖναι. (Τοῦ δὲ δεξιοῦ μέρους	τῶν	Πελοποννησίων φυγόντος, οἱ τὸ λαιὸν
[13, 43]	πόλιν αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες. (Καταπλευσάντων δὲ	τῶν	πεμφθέντων, καὶ τῇ γερουσίᾳ τὰς
[13, 57]	καὶ χωρὶς αἰχμάλωτα συνήχθη πλείω	τῶν	πεντακισχιλίων· ~θεωροῦντες δὲ τὴν τοῦ
[13, 86]	τρισμυρίων, ἱππεῖς δ' οὐκ ἐλάττους	τῶν	πεντακισχιλίων. ~Ιμίλκων δὲ πυθόμενος τὴν
[13, 62]	οὐκ ἀξίας δὲ χάριτας εἰληφότες	τῶν	πεπραγμένων· (Ὁ δ' Αννίβας εἰς
[13, 51]	Μίνδαρος οὐ κατεπλάγη τὴν ἔφοδον	τῶν	περὶ Θηραμένην, ἀλλὰ διελόμενος τοὺς
[13, 51]	ἀξίως τῆς πατρίδος ἀγωνισάμενος ὑπὸ	τῶν	περὶ τὸν Αλκιβιάδην ἀνῃρέθη. ούτου
[13, 66]	Γενομένης δὲ καρτερᾶς μάχης, καὶ	τῶν	περὶ τὸν Αλκιβιάδην ἐρρωμένως ἀγωνισαμένων,
[13, 50]	ἐποιήσατο. Ὡς δὲ πλησίον ἐγένετο	τῶν	περὶ τὸν Αλκιβιάδην, οἱ μὲν
[13, 63]	φιλίαν ἔχων πρὸς Φαρνάβαζον τὸν	τῶν	Περσῶν σατράπην ἔλαβε παρ' αὐτοῦ
[13, 59]	προσκόψαντας τοῖς ἐνοικοῦσιν. (Ὅμως δὲ	τῶν	πεφευγότων Εμπεδίωνα πρεσβευτὴν ἀποστειλάντων, τούτῳ
[13, 104]	τῆς Λυδίας. (Λύσανδρος δὲ μετὰ	τῶν	πλείστων νεῶν ἐπὶ Ιασον τῆς
[13, 101]	καὶ Περικλῆς καὶ Αριστοκράτης μετὰ	τῶν	πλείστων νεῶν κατέπλευσαν εἰς τὰς
[13, 79]	δ' οὐκ αἰσθανόμενοι θερμῶν ἔτι	τῶν	πληγῶν οὐσῶν διηγωνίζοντο· πλεῖστοι δ'
[13, 8]	τριήρων ἐκ Κορίνθου, τοὺς ἐκ	τῶν	πληρωμάτων ἀναλαβὼν ὁ Γύλιππος μετὰ
[13, 67]	τριήρεσι ποιησάντων τὸ προσταχθέν, καὶ	τῶν	πλοίων τὰ μὲν συντριβόντων ταῖς
[13, 100]	τετελευτηκότας ἀνείλαντο, βιασθέντες δὲ ὑπὸ	τῶν	πνευμάτων εἰς Αργινούσας κατέπλευσαν. Ἀπώλοντο
[13, 97]	ὁρμοῦντες, διὰ δὲ τὸ μέγεθος	τῶν	πνευμάτων τὸ μὲν ναυμαχεῖν ἀπέγνωσαν,
[13, 87]	ἐφ' ἡγεμονίας καὶ δοκῶν εἶναι	τῶν	πολεμικῶν ἔργων οὐκ ἄπειρος τοῦτ'
[13, 14]	τοῦ λαβεῖν τὸ στρατόπεδον μετὰ	τῶν	πολεμίων αἰχμάλωτον, ἀπέφραττον τὸ στόμα
[13, 94]	τοὺς στρατιώτας ἀμίσθους πεποιήκασι, καὶ	τῶν	πολεμίων ἀνυπερβλήτους ποιουμένων τὰς εἰς
[13, 11]	καταδιώξαντες, δισχιλίους μὲν καὶ πεντακοσίους	τῶν	πολεμίων ἀποκτείναντες, οὐκ ὀλίγους δὲ
[13, 52]	πεῖραν· οὐ τοσαύτην γὰρ ἡ	τῶν	πολεμίων ἀπώλεια φέρει χαράν, ἡλίκην
[13, 110]	τὴν πόλιν ἀπῆλθον, ἐπικειμένων αὐτοῖς	τῶν	πολεμίων. Διονύσιος δὲ μόγις διελθὼν
[13, 87]	στρατηγοὺς ἐπεξελθεῖν καὶ διαφθεῖραι τὴν	τῶν	πολεμίων δύναμιν ἀφεικέναι τοσαύτας μυριάδας·
[13, 72]	ἅμ' ἡμέρᾳ θεωροῦντες ἐκτεταγμένην τὴν	τῶν	πολεμίων δύναμιν εἰς φάλαγγα τὸ
[13, 87]	εἶναι φάσκοντες τοῦ φθεῖραι τὴν	τῶν	πολεμίων δύναμιν. (Οἱ δ' εἴτε
[13, 77]	τριηράρχοις. (Διόπερ αἱ μὲν ναῦς,	τῶν	πολεμίων ἐξαπτομένων, ἐξαίφνης πρὸς ἕνα
[13, 89]	τὰς οἰκίας. Ἅμα γὰρ ὁ	τῶν	πολεμίων ἐξέπληττε φόβος, ἅμα δὲ
[13, 49]	τὸ πλῆθος τῶν νεῶν ὑπὸ	τῶν	πολεμίων. (Ἐπεὶ δ' ἦλθον εἰς
[13, 112]	τὸ δὲ μέγιστον, τὸ μηδένα	τῶν	πολεμίων ἐπηκολουθηκέναι· ὥστε τοῖς πρότερον
[13, 109]	τῶν Ιταλιωτῶν ἔφοδον τῇ παρεμβολῇ	τῶν	πολεμίων ἐπιπλεῦσαι. ~Εὐκαίρως δ' αὐτῶν
[13, 102]	τὰς ἰδίας ἀρετὰς τρόπαια κατὰ	τῶν	πολεμίων ἑστακότας. (Οὕτως δ' ὁ
[13, 97]	δ' Αθηναῖοι τὸν μὲν κατάπλουν	τῶν	πολεμίων εὐθέως ἔγνωσαν, οὐ μακρὰν
[13, 87]	πεντακισχιλίων. ~Ιμίλκων δὲ πυθόμενος τὴν	τῶν	πολεμίων ἔφοδον, ἀπέστειλεν αὐτοῖς ἀπαντᾶν
[13, 10]	ἡμέρας οἱ Συρακόσιοι τῇ παρεμβολῇ	τῶν	πολεμίων καὶ κατὰ γῆν καὶ
[13, 108]	ἐμπειρίαν ἔχοντες ἐπετίθεντο τοῖς πλανωμένοις	τῶν	πολεμίων, καὶ πολλοὺς μὲν αὐτῶν
[13, 8]	τῶν Συρακοσίων προσέβαλε τῇ παρεμβολῇ	τῶν	πολεμίων, καὶ τὰς Επιπολὰς ἐπολιόρκει.
[13, 78]	κυριεύσας τὸ μὲν ναυτικὸν ἐθεώρει	τῶν	πολεμίων καταλελυμένον, πεζῇ δὲ τοὺς
[13, 92]	τοὺς ἰδίους κινδύνους συμπαραλαμβάνειν, οὕς	τῶν	πολεμίων μεγάλας δωρεὰς ὑπισχνουμένων, ἂν
[13, 77]	ἅμα δ' ἡμέρᾳ κατανοήσας τὰς	τῶν	πολεμίων ναῦς προσπλεούσας, τὸ μὲν
[13, 78]	μεγάλων πλοίων ἐφεστῶτες ἐπέρριψαν ταῖς	τῶν	πολεμίων ναυσὶ τοὺς ἀπὸ τῶν
[13, 76]	ἐφάμιλλον κατασκευάσαι τὸν στόλον ταῖς	τῶν	πολεμίων ναυσίν. (Οἱ δὲ Σπαρτιᾶται,
[13, 50]	Μινδάρου καθορῶντες ἤδη τὸ πλῆθος	τῶν	πολεμίων νεῶν, καὶ μαθόντες ἑαυτοὺς
[13, 78]	πλεῦσαι καὶ λῦσαι τὸ διάφραγμα	τῶν	πολεμίων. (Ὁ δὲ Κόνων τοὺς
[13, 106]	ἅπαντας διὰ τὴν ἀπροσδόκητον ἐπιφάνειαν	τῶν	πολεμίων. (ὁ δὲ Λύσανδρος συνιδὼν
[13, 60]	πάσχειν ὑφ' ἑαυτῶν ἤπερ ὑπὸ	τῶν	πολεμίων. (Οἱ δ' Ιμεραῖοι θεατὰς
[13, 57]	ἱερὰ καταπεφευγότας Καρχηδόνιοι τοὐναντίον ἀπέσχοντο	τῶν	πολεμίων, ὅπως τοὺς τῶν θεῶν
[13, 71]	τριήρεις πληρώσας ἐπέπλευσε τοῖς λιμέσι	τῶν	πολεμίων· οὐ τολμῶντος δ' ἀνταναχθῆναι
[13, 54]	θεασάμενοι, ταχέως τοῖς πολίταις τὴν	τῶν	πολεμίων παρουσίαν ἐδήλωσαν. Καὶ οἱ
[13, 55]	τῶν μηχανημάτων καὶ τὰ πλήθη	τῶν	πολεμίων, περιδεεῖς ἦσαν καὶ κατεπλήττοντο
[13, 72]	μέρη σχεδὸν τοῦ τείχους ὑπὸ	τῶν	πολεμίων περιειλημμένα. (Μετὰ δὲ ταῦτα
[13, 29]	τῶν μετηλλαχότων. (Ἀλλὰ μεταβαλόντες τὴν	τῶν	πολεμίων προσηγορίαν γεγόνασιν ἱκέται· πόθεν
[13, 6]	παρεμβολῇ τῶν Αθηναίων. ἐπεξελθόντων οὖν	τῶν	πολεμίων συνέστη μάχη, καθ' ἣν
[13, 56]	πλείω χρόνον τῆς πόλεως ὑποστῆναι	τῶν	πολεμίων τὴν δύναμιν. (Οἱ μὲν
[13, 77]	ναῦς, ἐλπίζοντες αἱρήσειν τὰς ἐσχάτας	τῶν	πολεμίων. (Τοῦ δὲ Κόνωνος ὑποχωροῦντος
[13, 78]	μὲν Κόνων εὐλαβηθεὶς τὸ πλῆθος	τῶν	πολεμίων τοῦ μὲν διώκειν ἀπέστη,
[13, 34]	ἐξέπλευσαν· ἐκεῖ γὰρ ὥρμουν αἱ	τῶν	πολεμίων τριήρεις. Γενομένης οὖν ναυμαχίας
[13, 46]	κατὰ τὰς προσαγωγὰς εἰς τὰς	τῶν	πολεμίων τριήρεις μεθαλλόμενοι τοῖς ξίφεσιν
[13, 45]	τὰς ἑαυτῶν ναῦς συνεπιφερομένας ταῖς	τῶν	πολεμίων τριήρεσι, περιδεεῖς ἐγίνοντο, περὶ
[13, 77]	πλέων φυγεῖν καὶ προσεπισπασάμενός τινας	τῶν	πολεμίων τριήρων ναυμαχῆσαι πρὸς τῇ
[13, 92]	τοὺς Συρακοσίους καταπεπληγμένους τὸν ἀπὸ	τῶν	πολεμίων φόβον, συνεβούλευε κατάγειν τοὺς
[13, 47]	ἀναπαῦσαι τῶν εἰσφορῶν, τήν τε	τῶν	πολεμίων χώραν ἐπόρθησε καὶ πολλὰς
[13, 100]	Σάμον κατέπλευσαν, κἀκεῖθεν ὁρμώμενοι τὴν	τῶν	πολεμίων χώραν ἐπόρθουν. (Μετὰ δὲ
[13, 29]	δὲ ὑπὲρ ἐκείνων μηδὲ παρὰ	τῶν	πολεμιωτάτων λαβεῖν τιμωρίαν, καὶ ἐπαινεῖν
[13, 114]	δὲ παραγενηθέντες ἐπὶ τὴν κατάλυσιν	τῶν	πολέμων, κατὰ μὲν τὴν Ελλάδα
[13, 22]	τῆς Σικελίας ὅλης ἡγεμὼν ἐγένετο,	τῶν	πόλεων ἑκουσίως εἰς τὴν ἐξουσίαν
[13, 70]	(Ἀνακάμψας δὲ εἰς Εφεσον ἀπὸ	τῶν	πόλεων μετεπέμπετο τοὺς δυνατωτάτους, πρὸς
[13, 70]	τῶν πραγμάτων κατορθωθέντων κυρίους ἑκάστους	τῶν	πόλεων ποιήσειν. Δι' ἣν αἰτίαν
[13, 80]	στρατιώτας Λίβυας καὶ Φοίνικας καὶ	τῶν	πολιτικῶν τοὺς κρατίστους. Μετεπέμποντο δὲ
[13, 94]	τὴν πατρίδα, μόνον κινδυνεύειν μετὰ	τῶν	πολιτῶν ἅμα καὶ δόξειν μετεσχηκέναι
[13, 5]	ἐν Αργει δημοκρατίαν πάντες ὑπὸ	τῶν	πολιτῶν ἀνῃρέθησαν. (Πιστεύσας οὖν ὁ
[13, 34]	ὧν ἦρχεν Ερμοκράτης ὁ πρωτεύων	τῶν	πολιτῶν. (Αὐτοὶ δὲ τὰς ἐκ
[13, 35]	οἱ Συρακόσιοι τοὺς φρονήσει διαφέροντας	τῶν	πολιτῶν εἵλοντο νομοθέτας, ὧν ἦν
[13, 37]	δυνατώτατος καὶ τόλμῃ πολὺ προέχων	τῶν	πολιτῶν, ἔτι δ' εὐγενείᾳ καὶ
[13, 95]	διὰ τοῦτο φυλακὴν λαβεῖν παρὰ	τῶν	πολιτῶν, ᾗ χρησάμενον τὴν τυραννίδα
[13, 91]	ἐκείνους μὲν γὰρ δεσποτικῶς ἄρχοντας	τῶν	πολιτῶν καταφρονεῖν τῶν πολλῶν, καὶ
[13, 44]	ἐξενολόγησεν, οὐκ ὀλίγους δὲ καὶ	τῶν	πολιτῶν κατέγραφεν· ἐπῄει δὲ καὶ
[13, 48]	οὖν Κορκυραῖοι θεωροῦντες τοὺς δυνατωτάτους	τῶν	πολιτῶν ὄντας πρὸς τῷ τὴν
[13, 64]	Σικελίας πέντε, ἓξ δὲ ἐκ	τῶν	πολιτῶν πεπληρωμέναι· πεζῇ δὲ παρήγαγον
[13, 90]	δὲ τὸν Τελλίαν τὸν πρωτεύοντα	τῶν	πολιτῶν πλούτῳ καὶ καλοκἀγαθίᾳ συνατυχῆσαι
[13, 102]	τῶν ἄλλων στρατηγῶν, τοῖς ἀγαθοῖς	τῶν	πολιτῶν πολὺν οἶκτον παραστήσας καὶ
[13, 38]	τὸ σύστημα τῆς πολιτείας ἐκ	τῶν	πολιτῶν συνεστήσαντο. (Τούτων δὲ πάντων
[13, 73]	ἐλπίζει καταλυθέντος τοῦ πολέμου καταδυναστεύσειν	τῶν	πολιτῶν. ~Ταχὺ δὲ τοῦ πλήθους
[13, 79]	δὲ τὰ στρατόπεδα διαβιβάζειν, καταλέξαντες	τῶν	πολιτῶν τινας καὶ τῶν ἄλλων
[13, 48]	πεντακοσίους, καὶ πάντες οὗτοι πρωτεύοντες	τῶν	πολιτῶν. (Τούτων δ' ἐπιγεγενημένων τῶν
[13, 92]	αὐτοῦ πράττοντος οἱ μὲν χαριέστατοι	τῶν	πολιτῶν ὑπώπτευον τὸ γινόμενον, καὶ
[13, 91]	δεσποτικῶς ἄρχοντας τῶν πολιτῶν καταφρονεῖν	τῶν	πολλῶν, καὶ τὰς τῆς πατρίδος
[13, 37]	μὴν τὰ πράγματά γε τῇ	τῶν	πολλῶν ὑπολήψει τέλος ἔσχεν ἀκόλουθον,
[13, 95]	στρατηγοῦντος Γέλωνος αὐτοκράτορος. ~Ταχὺ δὲ	τῶν	πολλῶν, ὥσπερ εἰώθασιν, ἐπὶ τὸ
[13, 30]	ταῖς ἰδίαις εὐτυχίαις οὐκ ἀρκούμενον	τῶν	πόρρω κειμένων καὶ μηδὲν προσηκόντων
[13, 114]	εἰς Λεοντίνους ἀπηλλάγησαν. ~Διόπερ ὑπὸ	τῶν	πραγμάτων ἀναγκαζόμενος Ιμίλκας ἔπεμψεν εἰς
[13, 12]	καὶ βοηθεῖν ἀξιοῦντα. ~Αθηναῖοι δέ,	τῶν	πραγμάτων αὐτοῖς ἐπὶ τὸ χεῖρον
[13, 68]	τῇ κείνου καθόδῳ καὶ τὴν	τῶν	πραγμάτων εὐτυχίαν εἰς τὴν πόλιν
[13, 70]	πρὸς οὓς ἑταιρίας συντιθέμενος ἐπηγγέλλετο	τῶν	πραγμάτων κατορθωθέντων κυρίους ἑκάστους τῶν
[13, 52]	δὲ τὸν ἐμὸν λόγον ἐκ	τῶν	πραγμάτων μάθετε. Ἡμεῖς μὲν ἅπασαν
[13, 94]	πλῆθος τῶν συναρχόντων περιποιησάμενον μηδὲν	τῶν	πραττομένων πολυπραγμονεῖν μή γ' ἀντιπράττειν,
[13, 95]	οὐκ ὀλίγοι τῶν Συρακοσίων κατηγόρουν	τῶν	πραχθέντων, ὥσπερ οὐκ αὐτοὶ ταῦτα
[13, 44]	εἰρήνην. ~Μετὰ δὲ τὴν ἐπάνοδον	τῶν	πρεσβευτῶν Καρχηδόνιοι μὲν τοῖς Αἰγεσταίοις
[13, 5]	εἰς τὴν Κατάνην, Αλκιβιάδης, ἀκούσας	τῶν	πρέσβεων τὰ δόξαντα τῷ δήμῳ,
[13, 35]	δίκαιος δ' ἐκ τοῦ περιττότερον	τῶν	πρὸ αὐτοῦ κατ' ἀξίαν ἑκάστῳ
[13, 90]	εἰπεῖν προήχθην, διότι Τίμαιος ὁ	τῶν	πρό γε αὐτοῦ συγγραφέων πικρότατα
[13, 15]	ἐνδόξων γεγονότας πατέρων παρακαλῶν τὰς	τῶν	προγόνων ἀρετὰς μὴ καταισχῦναι, τοὺς
[13, 43]	φύσει μισέλλην, ὁμοῦ δὲ τὰς	τῶν	προγόνων ἀτιμίας διορθώσασθαι βουλόμενος, ἔσπευδε
[13, 22]	πόλεως, μὴ καταρρίψωμεν τὸν ὑπὲρ	τῶν	προγόνων ἔπαινον, μηδ' ἑαυτοὺς θηριώδεις
[13, 94]	τοῖς πράγμασιν· τὰ δὲ περὶ	τῶν	προδοτῶν ἐν ἐκκλησίᾳ ἑτέρᾳ βουλεύεσθαι·
[13, 2]	γεγενῆσθαι τὴν πρᾶξιν, ἀλλ' ὑπὸ	τῶν	προεχόντων ταῖς δόξαις ἐπὶ τῇ
[13, 79]	ὡς οὐχ ὑποστησομένων τὸ δεινὸν	τῶν	προηττημένων. (Οἱ δ' Αθηναῖοι καὶ
[13, 1]	ἀναστροφὴν ἂν εἴχομεν τὸν ἀπὸ	τῶν	προοιμίων καρπὸν προσλαμβάνεσθαι· (Ἐπεὶ δὲ
[13, 1]	ἀναγκαῖόν ἐστι τὸν πολὺν λόγον	τῶν	προοιμίων παραπέμψαντας ἐπ' αὐτὰς ἔρχεσθαι
[13, 101]	συνῆλθον, τῆς μὲν κατηγορίας καὶ	τῶν	πρὸς χάριν δημηγορούντων ἤκουον, τοὺς
[13, 62]	ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ μείζονα πράξαντα	τῶν	πρότερον στρατηγῶν. ~Εἰς δὲ τὴν
[13, 77]	πρὸς ναυμαχίαν ὡς οὐδεὶς ἕτερος	τῶν	πρότερον στρατηγῶν ἦν κατεσκευακώς. Ἔτυχε
[13, 23]	δοκοῦντες ὑπερέχειν ἐν ῥοπῇ καιροῦ	τῶν	πρότερον ὑποπεπτωκότων ἀσθενέστεροι γίνονται. (Μαρτυρεῖ
[13, 52]	Αθήνας, ὁ μὲν δῆμος ἐκ	τῶν	προτέρων συμφορῶν ἀνελπίστους εὐτυχίας ὁρῶν
[13, 36]	μέχρι τῆς ἐσχάτης ἐλπίδος ὑπὲρ	τῶν	πρωτείων. (Ἑλόμενοι δὲ τετρακοσίους ἄνδρας,
[13, 49]	δ' ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεύς,	τῶν	Πυδναίων ἀπειθούντων, πολλῇ δυνάμει τὴν
[13, 55]	τὰ τείχη, τῷ δ' ὕψει	τῶν	πύργων οἱ μαχόμενοι πολλοὺς τῶν
[13, 38]	πυνθανόμενος ἐπὶ νεωτερισμῷ τινας συνίστασθαι	τῶν	Ροδίων· (Προσφάτως γὰρ τοῖς Λακεδαιμονίοις
[13, 97]	τριήρεις ἠθροικότας. (Δεηθέντες δὲ καὶ	τῶν	Σαμίων προσπληρῶσαι δέκα τριήρεις, ἀνήχθησαν
[13, 57]	κεφαλὰς ἐπὶ τῶν γαίσων καὶ	τῶν	σαυνίων ἀναπείροντες ἔφερον. Ὅσας δὲ
[13, 55]	τῶν πύργων οἱ μαχόμενοι πολλοὺς	τῶν	Σελινουντίων ἀνῄρουν· (ἐν πολυχρονίῳ γὰρ
[13, 80]	Αννίβαν τὸν κατασκάψαντα τήν τε	τῶν	Σελινουντίων καὶ τὴν τῶν Ιμεραίων
[13, 57]	(Εἰς δὲ τὴν ἀγορὰν συνδραμόντων	τῶν	Σελινουντίων, οὗτοι μὲν ἐνταῦθα μαχόμενοι
[13, 63]	καὶ πανταχόθεν κατεκάλει τοὺς διασωζομένους	τῶν	Σελινουντίων. (Πολλοὺς δὲ καὶ ἄλλους
[13, 54]	Λιλύβαιον· (καθ' ὃν δὴ χρόνον	τῶν	Σελινουντίων τινὲς ἱππέων περὶ τοὺς
[13, 103]	συγγραφέων Φίλιστος τὴν πρώτην σύνταξιν	τῶν	Σικελικῶν εἰς τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν
[13, 61]	πρὸς ταῖς εἴκοσι τριήρεις παρὰ	τῶν	Σικελιωτῶν, ἃς πρότερον μὲν ἀπεστάλκεισαν
[13, 113]	τῶν μισθοφόρων καὶ τὸ στράτευμα	τῶν	Σικελιωτῶν κατήντησεν εἰς τὰς Συρακούσας,
[13, 109]	διεῖλεν, ἓν μὲν τάγμα ποιήσας	τῶν	Σικελιωτῶν, οἷς προσέταξεν ἐν ἀριστερᾷ
[13, 55]	πρὸς Γέλωνα πολέμῳ συνηγωνισμένοι μόνοι	τῶν	Σικελιωτῶν, οὔποτ' ἤλπιζον ὑπὸ τῶν
[13, 80]	τὸ προσκεκοφέναι τοῖς Καρχηδονίοις μετὰ	τῶν	Σικελιωτῶν ταχθησομένους. (Τέλος δὲ τῶν
[13, 91]	τὴν νῆσον κατέσχε φόβος, ὥστε	τῶν	Σικελιωτῶν τοὺς μὲν εἰς Συρακούσας
[13, 7]	τριακοσίων μὲν ἱππέων, παρὰ δὲ	τῶν	Σικελῶν ἱππέων διακοσίων πεντήκοντα, συνήγαγον
[13, 4]	τοῖς Συρακοσίοις ἐπηγγείλαντο. Αἱ δὲ	τῶν	Σικελῶν πόλεις τῇ μὲν εὐνοίᾳ
[13, 88]	ταῖς προνομαῖς αὐτῶν κατελάμβανον καὶ	τῶν	σιτοπομπιῶν ἀποκλείοντες εἰς πολλὴν ἀπορίαν
[13, 16]	τῶν παραγγελλομένων οὐδεὶς οὐδὲν ἤκουε,	τῶν	σκαφῶν θραυομένων καὶ παρασυρομένων τῶν
[13, 56]	ἴσης διαγωνίσασθαι διὰ τοὺς ἀπὸ	τῶν	στεγῶν βάλλοντας. (Οὐ μὴν ἀλλὰ
[13, 56]	τείχη λιπόντες κατὰ τὰς εἰσβολὰς	τῶν	στενωπῶν ἀθρόοι συνίσταντο, καὶ τὰς
[13, 56]	τὴν πόλιν ἐμπιπτόντων, ἐξεώσθησαν ἐκ	τῶν	στενωπῶν οἱ Σελινούντιοι. ~Διὸ καὶ
[13, 84]	θυγατρὸς εἱστίασε τοὺς πολίτας ἐπὶ	τῶν	στενωπῶν ὧν ᾤκουν ἕκαστοι, καὶ
[13, 15]	δήμου τετιμημένους προτρεπόμενος ἀξίους φανῆναι	τῶν	στεφάνων, ἅπαντας δ' ἀναμνησθέντας τῶν
[13, 97]	μάντις ταῦτα διεσάφει τοὺς ἑπτὰ	τῶν	στρατηγῶν ἀναιρεθήσεσθαι. Τῶν δ' ἱερῶν
[13, 18]	ἁπάσας προκαταλαβέσθαι. (Οὐ πειθομένων δὲ	τῶν	στρατηγῶν διὰ τὸ πολλοὺς μὲν
[13, 98]	οἱ δ' Αθηναῖοι, παρακληθέντες ὑπὸ	τῶν	στρατηγῶν εἰς τὸν ἀγῶνα, κατὰ
[13, 87]	τὴν τῶν Καρχηδονίων ἧτταν ἐδέοντο	τῶν	στρατηγῶν ἐξάγειν αὐτούς, καιρὸν εἶναι
[13, 104]	παραλαβόντων Αθηναῖοι μετὰ τὴν ἀναίρεσιν	τῶν	στρατηγῶν ἐπὶ τὴν ἡγεμονίαν ἔταξαν
[13, 11]	μάχην Συρακόσιοι μὲν Σικανὸν ἕνα	τῶν	στρατηγῶν μετὰ δώδεκα τριήρων ἀπέστειλαν
[13, 18]	τὰς τῶν ἡγεμόνων σκηνὰς ἐδέοντο	τῶν	στρατηγῶν μὴ τῶν νεῶν, ἀλλὰ
[13, 68]	γυναικῶν. (Εἶχε γὰρ πολλὴν κατάπληξιν	τῶν	στρατηγῶν ὁ κατάπλους· ἦγον γὰρ
[13, 100]	καὶ ναυαγίων. Μετὰ δὲ ταῦτα	τῶν	στρατηγῶν οἱ μὲν ᾤοντο δεῖν
[13, 12]	οἶκον ἀναγωγῆς. Ὁμογνωμόνων δὲ ὄντων	τῶν	στρατηγῶν, οἱ στρατιῶται τὰ σκεύη
[13, 19]	στήσαντες δύο τρόπαια, καὶ τὰ	τῶν	στρατηγῶν ὅπλα πρὸς ἑκάτερον προσηλώσαντες,
[13, 102]	τὸν θάνατον ἄγεσθαι, Διομέδων εἷς	τῶν	στρατηγῶν παρῆλθεν εἰς τὸ μέσον,
[13, 94]	εὐδοκίμησε, τὸν δὲ δῆμον κατὰ	τῶν	στρατηγῶν παρώξυνε. (Τέλος δὲ τῶν
[13, 49]	στόλος εἰς ἕνα τόπον, σπευδόντων	τῶν	στρατηγῶν περὶ τῶν ὅλων διακινδυνεῦσαι.
[13, 91]	Ακραγαντῖνοι παραγενηθέντες εἰς Συρακούσας κατηγόρουν	τῶν	στρατηγῶν, φάσκοντες διὰ τὴν ἐκείνων
[13, 12]	νόσου μεγάλην ἐπίτασιν λαμβανούσης πολλοὶ	τῶν	στρατιωτῶν ἀπέθνησκον, καὶ πάντες μετεμέλοντο
[13, 114]	πλεῖον ἢ τὸ ἥμισυ μέρος	τῶν	στρατιωτῶν ἀποβαλόντες ὑπὸ τῆς νόσου·
[13, 87]	μέχρι τῆς πόλεως κατεδίωξαν, ἀλλὰ	τῶν	στρατιωτῶν ἀτάκτως διωκόντων ὁ στρατηγὸς
[13, 69]	συχνὰς ὠφελείας ἤθροισε πρὸς τὰς	τῶν	στρατιωτῶν διατροφάς. ~Λακεδαιμόνιοι δὲ τήν
[13, 104]	χρήματα πολλὰ παρέλαβε πρὸς τὰς	τῶν	στρατιωτῶν διατροφάς. (Ὁ δὲ Κῦρος,
[13, 3]	ὑστεραίᾳ κατέβαινον οἱ στρατηγοὶ μετὰ	τῶν	στρατιωτῶν εἰς τὸν Πειραιέα, καὶ
[13, 95]	τοὺς ὄχλους δοῦναι φύλακας αὐτῷ	τῶν	στρατιωτῶν ἑξακοσίους, οὓς ἂν προαιρῆται.
[13, 59]	κατεπόνει τοὺς πολιορκουμένους, ἅτε καὶ	τῶν	στρατιωτῶν ἐπηρμένων ταῖς εὐτυχίαις. (Ὑπώρυττε
[13, 95]	πυρὰ καίων καὶ τοὺς γνωριμωτάτους	τῶν	στρατιωτῶν μεταπεμπόμενος. (Ἅμα δ' ἡμέρᾳ
[13, 70]	δαρεικοὺς παραχρῆμα ἔλαβεν εἰς τὸν	τῶν	στρατιωτῶν μισθόν, καὶ εἰς τὸ
[13, 75]	(Οὐ δυνηθέντων δὲ ἁπάντων ἀκολουθῆσαι	τῶν	στρατιωτῶν, ὁ μὲν Ερμοκράτης μετ'
[13, 19]	οἱ δὲ λοιποὶ διηρπάσθησαν ὑπὸ	τῶν	στρατιωτῶν. (Οἱ γὰρ Αθηναῖοι πάντοθεν
[13, 45]	τε παμπληθῆ ταχέως παρεκόμισε καὶ	τῶν	στρατιωτῶν οὓς μὲν ἐπὶ τὰς
[13, 18]	τὸ πολλοὺς μὲν τραυματίας εἶναι	τῶν	στρατιωτῶν, πάντας δ' ὑπὸ τῆς
[13, 4]	διελέγοντο. (Δημηγοροῦντος δὲ τοῦ Αλκιβιάδου	τῶν	στρατιωτῶν τινες διελόντες πυλίδα παρεισέπεσον
[13, 7]	κατὰ τάχος ἐβοήθουν, καὶ ἀποβαλόντες	τῶν	στρατιωτῶν τριακοσίους εἰς τὴν πόλιν
[13, 28]	(ὐκέτι γὰρ ἐπιεικής ἐστιν ὁ	τῶν	συγγενεστάτων μετὰ τὴν τελευτὴν ἀμνημονῶν,
[13, 16]	καὶ τοὺς ἰδίους ἐν ὀφθαλμοῖς	τῶν	συγγενῶν ἀναιρεῖσθαι, καὶ θεωρεῖν γονεῖς
[13, 75]	περιπεσόντες τραύμασιν ὡς τετελευτηκότες ὑπὸ	τῶν	συγγενῶν παρεδόθησαν, ὅπως μὴ τῇ
[13, 35]	προήχθην διὰ τὸ τοὺς πλείους	τῶν	συγγραφέων ὀλιγωρότερον περὶ αὐτοῦ διειλέχθαι.
[13, 32]	ἀφέντες φιλίαν συνάπτησθε, προδόται φανήσεσθε	τῶν	συμμαχησάντων, καὶ τοὺς κοινοὺς ἐχθροὺς
[13, 80]	κρατίστους. Μετεπέμποντο δὲ καὶ παρὰ	τῶν	συμμαχούντων αὐτοῖς ἐθνῶν καὶ βασιλέων
[13, 38]	προσπλεῦσαι τῇ Λέσβῳ, κἀκεῖ παρὰ	τῶν	συμμάχων ἀθροῖσαι τριήρεις, ὅπως μὴ
[13, 24]	Λακεδαιμόνιοι πολλοὺς τῶν Αθηναίων καὶ	τῶν	συμμάχων αἰχμαλωτισάμενοι παραπλησίως ἐχρήσαντο. Καὶ
[13, 40]	ἄκρας ναῦς εἴκοσι πέντε παρὰ	τῶν	συμμάχων ἀπεσταλμέναι τοῖς Αθηναίοις. φοβηθέντες
[13, 34]	Σάμιοι καὶ Βυζάντιοι καὶ πολλοὶ	τῶν	συμμάχων ἀπέστησαν πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους.
[13, 114]	τε τῶν Καρχηδονίων, ἔτι δὲ	τῶν	συμμάχων διεφθάρησαν. (Ἡμεῖς δὲ παραγενηθέντες
[13, 9]	(Ἐπὶ δὲ τούτων Λακεδαιμόνιοι μετὰ	τῶν	συμμάχων ἐνέβαλον εἰς τὴν Αττικήν,
[13, 3]	παρήγγελτο καὶ προσαναλαμβάνειν τοὺς παροίκους	τῶν	συμμάχων. Ἐπεὶ δ' ἅπαντες ἠθροίσθησαν,
[13, 11]	ἐσκεδάσθησαν. (Οἱ δὲ Συρακόσιοι μετὰ	τῶν	συμμάχων καταδιώξαντες, δισχιλίους μὲν καὶ
[13, 8]	Διόπερ στρατιώτας τε πανταχόθεν παρὰ	τῶν	συμμάχων κατέγραφον καὶ χρήματα συνήθροιζον.
[13, 65]	Κρατησιππίδαν ἑλόμενοι ναύαρχον, καὶ παρὰ	τῶν	συμμάχων ναῦς αὑτῶν πληρώσαντες εἴκοσι
[13, 76]	μεταπεμψάμενος δὲ καὶ τὰς παρὰ	τῶν	συμμάχων ναῦς τὰς πάσας σὺν
[13, 8]	διεσώθησαν εἰς Συρακούσας. (Ἐλθόντων δὲ	τῶν	συμμάχων οἱ Συρακόσιοι βουλόμενοι καὶ
[13, 2]	πρὸς δὲ τούτοις ἱππεῖς καὶ	τῶν	συμμάχων πλείους τῶν ἑπτακισχιλίων ἐκτὸς
[13, 61]	ὅτι Συρακόσιοι μὲν πανδημεὶ μετὰ	τῶν	συμμάχων πορεύονται τοῖς Ιμεραίοις βοηθεῖν,
[13, 100]	τε τῆς Πελοποννήσου καὶ παρὰ	τῶν	συμμάχων τριήρεις ἤθροιζον ὅσας ἠδύναντο
[13, 39]	οὐκ ἀνέμειναν ἁπάσας τὰς παρὰ	τῶν	συμμάχων τριήρεις, τριῶν δὲ μόνον
[13, 75]	ἐπιφανέντες τόν τε Ερμοκράτην καὶ	τῶν	συμπραττόντων αὐτῷ τοὺς πλείστους ἀπέκτειναν.
[13, 5]	τε Αλκιβιάδου καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	συμφυγόντων τὰ ὀνόματα δίκην ἐρήμην
[13, 92]	ἔλαβε τοὺς Συρακοσίους· οὐδὲ γὰρ	τῶν	συναρχόντων οὐδεὶς ἐτόλμα περὶ τούτων
[13, 94]	τῶν αἰχμαλώτων, παρακαλεῖν δὲ πλῆθος	τῶν	συναρχόντων περιποιησάμενον μηδὲν τῶν πραττομένων
[13, 5]	τὸ μέγεθος τοῦ κινδύνου, μετὰ	τῶν	συνδιαβεβλημένων διαδρὰς ἐκποδὼν ἐχωρίσθη. Οἱ
[13, 114]	ἀποδοῦναι τοὺς ἔχοντας τοῖς ἀποβαλοῦσι.	(Τῶν	συνθηκῶν δὲ γενομένων Καρχηδόνιοι μὲν
[13, 13]	τῆς τάξεως, ἐπιστρεψάντων ἐπ' αὐτὸν	τῶν	Συρακοσίων ἀπελήφθη πρὸς τὸν κόλπον
[13, 7]	τὸ Λάβδαλον ὀχύρωμα, τὴν πόλιν	τῶν	Συρακοσίων ἀπετείχιζον καὶ πολὺν φόβον
[13, 31]	μισοπονηρίαν οὐκ ἔσχηκεν ὁ δῆμος	τῶν	Συρακοσίων. (Εἰ δὲ καὶ κατ'
[13, 20]	ἅπαντας ἀνθρώπους ὑπὲρ τοῦ δήμου	τῶν	Συρακοσίων ἐξενεχθησομένη δόξα, ἀκέραιον ποιήσομαι
[13, 8]	~Καὶ μετ' ὀλίγας ἡμέρας μετὰ	τῶν	Συρακοσίων ἐξήγαγε τὴν δύναμιν ἐπὶ
[13, 13]	ναυσὶν ἐνέκλιναν, μετὰ δὲ ταῦτα	τῶν	Συρακοσίων ἐπικειμένων καὶ διὰ τὸ
[13, 22]	καθιδρυσάμενοι τοῦτον ἐν τῇ πόλει	τῶν	Συρακοσίων εὑρήσουσιν. (Ἐξ ὧν πᾶσιν
[13, 13]	ἐτέτακτο, καθ' ὃν ἀντετάξατο Σικανὸς	τῶν	Συρακοσίων ἡγούμενος· τῆς δὲ μέσης
[13, 112]	τὴν πορείαν ἐποιήσαντο, οἱ δὲ	τῶν	Συρακοσίων ἱππεῖς τὸ μὲν πρῶτον
[13, 6]	τοῦ Καταναίου πρὸς τοὺς ἡγεμόνας	τῶν	Συρακοσίων καὶ δηλώσαντος τὰ προειρημένα,
[13, 10]	τριηράρχων οὐκέτι δυνάμενοι καρτερεῖν τὴν	τῶν	Συρακοσίων καταφρόνησιν ἀντανήχθησαν τοῖς πολεμίοις
[13, 13]	Δάσκωνα μὲν καλούμενον, ὑπὸ δὲ	τῶν	Συρακοσίων κατεχόμενον. (Κατακλεισθεὶς δ' εἰς
[13, 95]	δὲ τῆς ἐκκλησίας οὐκ ὀλίγοι	τῶν	Συρακοσίων κατηγόρουν τῶν πραχθέντων, ὥσπερ
[13, 6]	παραπλεύσαντες εἰς τὸν μέγαν λιμένα	τῶν	Συρακοσίων μετὰ πολλῆς ἡσυχίας τοῦ
[13, 63]	Σικελιώταις ἐτύγχανεν. Εὐθὺ δὲ καὶ	τῶν	Συρακοσίων οἱ πλεῖστοι μετεμελήθησαν, ἀναξίως
[13, 17]	νεῶν ἀπολομένων ἑξήκοντα, παρὰ δὲ	τῶν	Συρακοσίων ὀκτὼ μὲν τελέως διεφθαρμένων,
[13, 6]	πιθανόν, διακελευσάμενοι λέγειν τοῖς ἡγεμόσι	τῶν	Συρακοσίων, ὅτι τινὲς Καταναίων συστάντες
[13, 95]	ἡ πόλις τότε φρούριον ἦν	τῶν	Συρακοσίων, πλῆρες ὑπάρχον φυγάδων καὶ
[13, 4]	οἱ Καταναῖοι κοινωνεῖν τοῦ κατὰ	τῶν	Συρακοσίων πολέμου. ~Τούτων δὲ πραττομένων
[13, 30]	τί ἂν ἔπραξαν, εἰ τὴν	τῶν	Συρακοσίων πόλιν ἐξεπόρθησαν· οἱ γὰρ
[13, 8]	πληρωμάτων ἀναλαβὼν ὁ Γύλιππος μετὰ	τῶν	Συρακοσίων προσέβαλε τῇ παρεμβολῇ τῶν
[13, 9]	τοῖς φεύγουσιν ἤλπιζον. (Οἱ δὲ	τῶν	Συρακοσίων στρατηγοὶ προϊδόμενοι τὸ γινόμενον
[13, 13]	στρατηγῷ, καθ' ὃ ἐτάχθη ὁ	τῶν	Συρακοσίων στρατηγὸς Αγάθαρχος· ἐπὶ δὲ
[13, 13]	ἐπώκειλαν. Ὧν συμβαινόντων Σικανὸς ὁ	τῶν	Συρακοσίων στρατηγὸς ταχέως ὁλκάδα κληματίδων
[13, 87]	οὐκ ἐλάττους τετρακισμυρίων. Ἤδη δὲ	τῶν	Συρακοσίων τὸν Ιμέραν ποταμὸν διαβεβηκότων
[13, 10]	μεγάλοις ἐλαττώμασι περιπίπτειν· αἱ δὲ	τῶν	Συρακοσίων τὸν περὶ τὴν πρῴραν
[13, 109]	συμμάχων δύναμιν· ἐπέλεξε δὲ καὶ	τῶν	Συρακοσίων τοὺς πλείστους τῶν ἐν
[13, 17]	πλεῦσαι νομίζουσιν, οἱ δὲ πεζοὶ	τῶν	Συρακοσίων τοὺς προσπλέοντας ἀνέκρινον, διὰ
[13, 16]	προσηύχοντο. Ἐνίοτε γάρ, εἰ τύχοι,	τῶν	Συρακοσίων τριήρων παρὰ τὰ τείχη
[13, 75]	καὶ Διονύσιος ὁ μετὰ ταῦτα	τῶν	Συρακοσίων τυραννήσας. ~Τῶν δὲ κατὰ
[13, 109]	περιεστῶτα κίνδυνον. ~Διονύσιος δ' ὁ	τῶν	Συρακοσίων τύραννος μεταπεμψάμενος παρὰ τῶν
[13, 6]	παρεμβολὴν ἐποιήσαντο. (Οἱ δὲ στρατηγοὶ	τῶν	Συρακοσίων ὡς ᾔσθοντο τὴν ἀπάτην,
[13, 16]	Αθηναίων κατείχετο, τὸ δ' ὑπὸ	τῶν	Συρακοσίων, ὥστ' ἐνίοτε τοὺς παρὰ
[13, 16]	δὲ καθ' ὅλον τὸν λιμένα	τῶν	τ' ἐμβολῶν ψόφος ἐγίνετο καὶ
[13, 104]	εὐπορωτάτους ἀνεῖλον. (Οἱ δὲ χαριέστατοι	τῶν	τὰ τοῦ δήμου φρονούντων, ὄντες
[13, 16]	τῶν σκαφῶν θραυομένων καὶ παρασυρομένων	τῶν	ταρσῶν, ἅμα δὲ καὶ τῇ
[13, 84]	ἤγετο ἡ νύμφη, προηγουμένων πολλῶν	τῶν	τὰς δᾷδας φερόντων, ἡ μὲν
[13, 25]	Σικελίᾳ συμφοράν, ὃς κρατεῖ σχεδὸν	τῶν	τε κατὰ τὴν Ελλάδα νήσων
[13, 86]	κεραυνοῦ διασεῖσθαι· διόπερ αὐτοῦ καθαιρουμένου	τῶν	τε μάντεών τινες προνοήσαντες διεκώλυσαν,
[13, 51]	οἱ δὲ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ	τῶν	τε νεῶν ἁπασῶν ἐγκρατεῖς ἐγενήθησαν
[13, 17]	δὲ συντετριμμένων. Οἱ δὲ Συρακόσιοι	τῶν	τε τριήρων ὅσας δυνατὸν ἦν
[13, 62]	μὲν ἐν τοῖς ὅπλοις ἐπὶ	τῶν	τειχῶν· ἅμα δ' ἡμέρᾳ τῶν
[13, 110]	στρατόπεδον ἠλαττωμένον, τότε μὲν ἐντὸς	τῶν	τειχῶν ἀνεχώρησεν. ~Μετὰ δὲ ταῦτα
[13, 60]	δ' Ιμεραῖοι θεατὰς ἔχοντες ἀπὸ	τῶν	τειχῶν γονεῖς καὶ παῖδας, ἔτι
[13, 76]	πλεύσας, καὶ νυκτὸς παρεισπεσὼν ἐντὸς	τῶν	τειχῶν, διήρπασε τὴν πόλιν. (Μετὰ
[13, 86]	παρὰ τὴν πόλιν ποταμὸν μέχρι	τῶν	τειχῶν ἐπέστησε πάσας τὰς μηχανὰς
[13, 85]	εἰς τάξιν τοὺς μὲν ἐπὶ	τῶν	τειχῶν ἔστησαν, τοὺς δὲ ἐφέδρους
[13, 72]	ἔχοντες τῆς ἀρετῆς τοὺς ἐπὶ	τῶν	τειχῶν ἐφεστῶτας καὶ κατὰ ἄνδρα
[13, 55]	συμμάχους, πανδημεὶ τοὺς πολεμίους ἀπὸ	τῶν	τειχῶν ἠμύνοντο. (Οἱ μὲν γὰρ
[13, 76]	αὐτῷ τὴν πόλιν παρεισέπεσεν ἐντὸς	τῶν	τειχῶν, καὶ τὰς μὲν κτήσεις
[13, 81]	ἀπὸ τῆς χώρας κατακομίζειν ἐντὸς	τῶν	τειχῶν. (Κατ' ἐκείνους δὲ τοὺς
[13, 107]	θαλάττης ἀπέστησαν, περὶ δὲ τὴν	τῶν	τειχῶν κατασκευὴν ἐγίνοντο καὶ τοὺς
[13, 108]	τε γὰρ ἐφ' ἡμέρας πίπτοντα	τῶν	τειχῶν νυκτὸς ἀνῳκοδόμουν, συνυπηρετουσῶν τῶν
[13, 72]	τοὺς δ' ἄλλους συνεδίωξεν ἐντὸς	τῶν	τειχῶν. (Οἱ δ' Αθηναῖοι μαθόντες
[13, 16]	χέρσου στρατοπεδεύοντας. (Οἱ δ' ἐπὶ	τῶν	τειχῶν ὅτε μὲν ἴδοιεν τοὺς
[13, 55]	πολυχρονίῳ γὰρ εἰρήνῃ γεγονότες καὶ	τῶν	τειχῶν οὐδ' ἡντινοῦν ἐπιμέλειαν πεποιημένοι
[13, 63]	τοὺς δ' ἄλλους συνέκλεισεν ἐντὸς	τῶν	τειχῶν. (Παραπλησίως δὲ καὶ τὴν
[13, 90]	τῷ φωτὶ τὴν δύναμιν ἐντὸς	τῶν	τειχῶν παρεισαγαγὼν σχεδὸν ἅπαντας τοὺς
[13, 73]	πρὸς μάχην ὥρμησαν, ἀπὸ δὲ	τῶν	τειχῶν πολλοῦ πλήθους βελῶν ἐπ'
[13, 69]	χώραν διεσκεδάσθησαν, οἱ δ' ἐντὸς	τῶν	τειχῶν συνέφυγον. (Αὐτὸς δ' Αλκιβιάδης
[13, 86]	μνήματα καὶ χώματα κατασκευάζειν μέχρι	τῶν	τειχῶν. Ταχὺ δὲ τῶν ἔργων
[13, 60]	καθάπερ τοὺς Σελινουντίους, ἐπὶ δὲ	τῶν	τειχῶν φύλακας κατέταττον, τοὺς δ'
[13, 110]	τοῖς Ιταλιώταις, εὐλαβούμενοι λιπεῖν τὴν	τῶν	τειχῶν φυλακήν· διόπερ ὑστέρουν τῆς
[13, 20]	Αθηναίους, δι' ἐκείνους οὐχ ὑπὸ	τῶν	τέκνων, ἀλλ' ὑπὸ οἰκετῶν, ὡς
[13, 58]	τρόπον ἔχοντας, τὰ μὲν ζῶντα	τῶν	τέκνων ἐπένθουν, καὶ καθ' ἕκαστον
[13, 101]	διαβαλόντας πρὸς τὰ πλήθη περὶ	τῶν	τελευτησάντων, ἀπέστειλαν κατ' αὐτῶν ἐπιστολὰς
[13, 100]	Μιτυλήνην καὶ τὸν Κόνωνα μετὰ	τῶν	τεσσαράκοντα νεῶν παραλαβόντες εἰς Σάμον
[13, 96]	τελευτῆς, τυραννήσας ἔτη δύο λείποντα	τῶν	τεσσαράκοντα. Τὰς δὲ κατὰ μέρος
[13, 86]	τινες διὰ νυκτὸς εἴδωλα φαίνεσθαι	τῶν	τετελευτηκότων. Ιμίλκας δὲ θεωρῶν τὰ
[13, 75]	Συρακόσιοι ἔθαψάν τε τὰ λείψανα	τῶν	τετελευτηκότων καὶ πανδημεὶ τὴν ἐκφορὰν
[13, 75]	τόπῳ παρετάχθησαν οἱ Συρακόσιοι, τὰ	τῶν	τετελευτηκότων ὀστᾶ συνήθροιζε, παρασκευάσας δ'
[13, 101]	δ' αὐτοὺς ἔβλαψαν οἱ συγγενεῖς	τῶν	τετελευτηκότων, παρελθόντες μὲν εἰς τὴν
[13, 30]	οὐδὲ τοὺς κηδεύσοντας ἔχειν τὰ	τῶν	τετελευτηκότων σώματα. (Οὐ Σκύθαι τοῦτ'
[13, 21]	καὶ τοὺς ἀγωνισομένους ἄνδρας πλείους	τῶν	τετρακισμυρίων, οὕτως μεγάλαις συμφοραῖς περιπεσεῖσθαι;
[13, 38]	τοὺς χρόνους Αθηναῖοι τὴν ἐκ	τῶν	τετρακοσίων ὀλιγαρχίαν κατέλυσαν καὶ τὸ
[13, 27]	καὶ ἐν ἀσχήμονί χιτῶνι προσόψει	τῶν	τῆς αἰχμαλωσίας οἰκτρῶν πεπείραται, καθαπερεὶ
[13, 91]	τοὺς δὲ ταπεινοτέρους οὐδὲν πράξειν	τῶν	τοιούτων, δεδιότας τὴν περὶ αὑτοὺς
[13, 47]	ξένοις, ὥστε διὰ τὸ πλῆθος	τῶν	τοῖς ἔργοις προσιόντων τὴν πρόθεσιν
[13, 2]	καὶ τῶν ἱππαγωγῶν, ἔτι δὲ	τῶν	τὸν σῖτον καὶ τὴν ἄλλην
[13, 51]	Θρασύβουλος μετὰ τῶν ἐπιβατῶν καὶ	τῶν	τοξοτῶν τὸ μὲν πρῶτον εὐρώστως
[13, 11]	νυκτὸς οὔσης διὰ τὴν ἀπειρίαν	τῶν	τόπων ἄλλοι κατ' ἄλλους τόπους
[13, 82]	Διὸς νεὼς ἐμφαίνει τὴν μεγαλοπρέπειαν	τῶν	τότε ἀνθρώπων· τῶν μὲν οὖν
[13, 90]	κτίσεως γεγενημένην, πλουσιωτάτην δὲ σχεδὸν	τῶν	τότε Ελληνίδων πόλεων γεγενημένην, καὶ
[13, 64]	δὲ ἰδίων οἱ μὲν ἐκ	τῶν	τραυμάτων ἀπέθνησκον, οἱ δ' ἐκ
[13, 17]	ἔχοντες τὰς ναῦς καὶ ὑπὸ	τῶν	τραυμάτων καταβαρούμενοι. (Τῶν δὲ παρὰ
[13, 64]	(Αλκιβιάδης δὲ τὸν Θρασύβουλον μετὰ	τῶν	τριάκοντα νεῶν ἀπολύσας ἔπλευσεν εἰς
[13, 4]	Αἰγεσταίων οὐχ ὁμολογούντων δώσειν πλέον	τῶν	τριάκοντα ταλάντων, οἱ στρατηγοὶ τῶν
[13, 98]	ἕνα τόπον οὐ πολλαῖς ἐλάττω	τῶν	τριακοσίων· μεγίστη γὰρ αὕτη μνημονεύεται
[13, 42]	περὶ τῆς εἰς Φοινίκην ἀποστολῆς	τῶν	τριακοσίων νεῶν ἐγκαλοῦντες τῷ Φαρναβάζῳ
[13, 15]	τριήρεις τῶν Αθηναίων. ἕκαστον δὲ	τῶν	τριηράρχων ἐξ ὀνόματος προσφωνῶν καὶ
[13, 10]	ἀγόντων ἡσυχίαν· ἐπειδὴ δέ τινες	τῶν	τριηράρχων οὐκέτι δυνάμενοι καρτερεῖν τὴν
[13, 19]	τὴν πόλιν, ἐκβιβάσαντες δ' ἐκ	τῶν	τριήρων ἅπαντας καὶ καθοπλίσαντες, μετὰ
[13, 16]	εἰς τὴν θάλατταν προωθοῦντες, ἐκυρίευον	τῶν	τριήρων. Ἁπλῶς δὲ καθ' ὅλον
[13, 13]	μέρος τοῦ λιμένος, οὐκ ὀλίγαι	τῶν	τριήρων ἐν τοῖς βράχεσιν ἐπώκειλαν.
[13, 41]	καὶ κατὰ τὸν Αθω γενομένων	τῶν	τριήρων ἐπεγενήθη χειμὼν τηλικοῦτος ὥστε
[13, 62]	ἡμέραν διεκαρτέρησαν, τῇ δ' ὑστεραίᾳ	τῶν	τριήρων ἐπιφαινομένων ἤδη συνέβαινε τὸ
[13, 10]	μεγάλῳ λιμένι, (καὶ) συνέστη πασῶν	τῶν	τριήρων ναυμαχία. (Οἱ μὲν οὖν
[13, 106]	ἄλλας ναῦς κατεδίωξεν. (Οὔπω δὲ	τῶν	τριήρων τοῖς Αθηναίοις πεπληρωμένων θόρυβος
[13, 61]	τὸν Διοκλῆν, μὴ δυναμένων χωρῆσαι	τῶν	τριήρων τὸν ὄχλον. ~Οἱ δ'
[13, 86]	τοὺς πάντας πεζοὺς μὲν πλείους	τῶν	τρισμυρίων, ἱππεῖς δ' οὐκ ἐλάττους
[13, 1]	ἓξ βίβλους ἀνεγράψαμεν τὰς ἀπὸ	τῶν	Τρωικῶν πράξεις ἕως εἰς τὸν
[13, 46]	δ' ἐμβολὰς ἀπράκτους συνέβαινε γίνεσθαι,	τῶν	τυπτομένων νεῶν ὑποχωρουσῶν. (Τέλος δ'
[13, 2]	μὲν οὖν δῆμος, οὐχ ὑπὸ	τῶν	τυχόντων νομίσας γεγενῆσθαι τὴν πρᾶξιν,
[13, 24]	οὐ διὰ λίθων, διὰ δὲ	τῶν	τυχόντων ξύλων ἱστάναι τὰ τρόπαια;
[13, 108]	ἐννεακαίδεκα, τὴν δ' ἡγεμονίαν διεδέξατο	τῶν	υἱῶν ὁ πρεσβύτατος Αρταξέρξης καὶ
[13, 15]	τοὺς μὲν τέκνων ὄντας πατέρας	τῶν	υἱῶν ὑπομιμνήσκων, τοὺς δ' ἐνδόξων
[13, 2]	Αθήνησι Χαβρίου Ρωμαῖοι μὲν ἀντὶ	τῶν	ὑπάτων κατέστησαν χιλιάρχους τρεῖς, Λεύκιον
[13, 38]	ἦρχε Θεόπομπος, Ρωμαῖοι δ' ἀντὶ	τῶν	ὑπάτων τέτταρας χιλιάρχους κατέστησαν, Τιβέριον
[13, 104]	ἐν δὲ τῇ Ρώμῃ ἀντὶ	τῶν	ὑπάτων τρεῖς χιλίαρχοι κατεστάθησαν, Γάιος
[13, 9]	ἦν, ἐν Ρώμῃ δ' ἀντὶ	τῶν	ὑπάτων χιλίαρχοι τέτταρες ὑπῆρχον, Αὖλος
[13, 34]	Αθήνησι Καλλίου Ρωμαῖοι μὲν ἀντὶ	τῶν	ὑπάτων χιλιάρχους κατέστησαν τέτταρας, Πόπλιον
[13, 7]	Αθήνησι Τισάνδρου Ρωμαῖοι μὲν ἀντὶ	τῶν	ὑπάτων χιλιάρχους κατέστησαν τέτταρας, Πόπλιον
[13, 66]	πόλιν βάρος ἔχουσαν καὶ γέμουσαν	τῶν	ὑπὲρ αὐτῆς ἀμυνομένων· χωρὶς γὰρ
[13, 32]	τῆς πείρας, τὰ δ' ἀφανῆ	τῶν	ὑπὸ πάντων ἑωραμένων. (Νὴ Δί'
[13, 82]	περιλαμβανόντων, οὗτος ἑκατέρας τούτων μετέχει	τῶν	ὑποστάσεων· συνῳκοδομοῦντο γὰρ τοῖς τοίχοις
[13, 104]	αὐτὸν εἰς Πέρσας, τῷ Λυσάνδρῳ	τῶν	ὑφ' αὑτὸν πόλεων τὴν ἐπιστασίαν
[13, 27]	μυήσαντας, οἱ μὲν ἤδη μετεσχηκότες	τῶν	φιλανθρωπιῶν τὴν χάριν διδόντες τῆς
[13, 3]	δὲ Θουρίους κατενεχθέντες πάντων ἔτυχον	τῶν	φιλανθρώπων. ἐκεῖθεν δὲ καταπλεύσαντες εἰς
[13, 58]	εἰς Ακράγαντα καὶ πάντων ἔτυχον	τῶν	φιλανθρώπων· οἱ γὰρ Ακραγαντῖνοι σιτομετρήσαντες
[13, 26]	ἅπαντας· ἰδίᾳ δ' ἐνίους ὑπομνήσω	τῶν	φιλανθρώπων. ~Ὅσοι μὲν γὰρ λόγου
[13, 63]	εἰς Συρακούσας κατελθεῖν συναγωνιζομένων αὐτῷ	τῶν	φίλων, ἀποτυχὼν δὲ τῆς ἐπιβολῆς
[13, 75]	Σελινοῦντα. Μετὰ δέ τινα χρόνον	τῶν	φίλων αὐτὸν μεταπεμπομένων ὥρμησε μετὰ
[13, 74]	ταλάντων ὀκτώ. Διομήδους γάρ τινος	τῶν	φίλων συμπέμψαντος αὐτῷ τέθριππον εἰς
[13, 111]	τειχῶν ἀνεχώρησεν. ~Μετὰ δὲ ταῦτα	τῶν	φίλων συναγαγὼν συνέδριον ἐβουλεύετο περὶ
[13, 75]	κατὰ τὴν Αχραδινὴν πυλῶνι, καὶ	τῶν	φίλων τινὰς εὑρὼν προκατειλημμένους τοὺς
[13, 80]	ἐπὶ πολὺν χρόνον πεντεκαίδεκα μὲν	τῶν	Φοινισσῶν νεῶν διεφθάρησαν, αἱ δ'
[13, 29]	βίους, περὶ πλείονος δὲ τὴν	τῶν	φονέων ποιεῖσθαι σωτηρίαν τῆς ἐκείνων
[13, 9]	γενομένης ἤδη, πάντες οἱ ἀπὸ	τῶν	φρουρίων Αθηναῖοι κατέβησαν ἐπὶ τὴν
[13, 9]	ἐτράπησαν καὶ πρὸς τὸ λειπόμενον	τῶν	φρουρίων ἔφυγον. Τῶν δὲ Συρακοσίων
[13, 92]	Καὶ τέλος κυρωθείσης τῆς περὶ	τῶν	φυγάδων γνώμης, οὗτοι μὲν εὐθὺς
[13, 48]	τῇ πόλει τινες φρονοῦντες τὰ	τῶν	φυγάδων κατελάβοντο τὴν ἀγοράν, καὶ
[13, 48]	τε πλῆθος καὶ τὴν δύναμιν	τῶν	φυγάδων. (Οἱ μὲν οὖν ἐκπεσόντες
[13, 44]	ὀκτακοσίους. (Οὗτοι δ' ἦσαν ὑπὸ	τῶν	Χαλκιδέων τοῖς Αθηναίοις εἰς τὸν
[13, 48]	οὓς δ' ἐφόνευον, πλείους δὲ	τῶν	χιλίων ἐφυγάδευσαν· ἐποιήσαντο δὲ τοὺς
[13, 1]	ἀλλὰ καὶ περιλήψεσθαι χρόνον πλείονα	τῶν	χιλίων καὶ ἑκατὸν ἐτῶν, ἀναγκαῖόν
[13, 80]	καὶ φορτηγὰ πλοῖς συνήγαγον πλείω	τῶν	χιλίων· (προαποστειλάντων δ' αὐτῶν εἰς
[13, 110]	Ιταλίας Ελλησι, κατέβαλον αὐτῶν πλείους	τῶν	χιλίων. Τῶν δ' ἐν ταῖς
[13, 65]	κατήγαγεν αὐτοὺς καὶ τὴν ἀκρόπολιν	τῶν	Χίων κατελάβετο. (Οἱ δὲ κατελθόντες
[13, 65]	Χίων κατελάβετο. (Οἱ δὲ κατελθόντες	τῶν	Χίων τῶν ἀντιπολιτευομένων αὐτοῖς καὶ
[13, 95]	πρὸς τὸν ἀγῶνα, καὶ περὶ	τῶν	χρημάτων παρεκάλει μηθὲν ἀγωνιᾶν· ἔσεσθαι
[13, 93]	οὐσίας αὐτῶν ἐδήμευσεν, ἐκ δὲ	τῶν	χρημάτων τούτων τοῖς μὲν φρουροῦσι
[13, 12]	ἢ καθημένους εἰς Σικελίαν μηδὲν	τῶν	χρησίμων ἐπιτελεῖν· ὁ δὲ Νικίας
[13, 37]	τὸ τοῖς Αθηναίοις πρᾶξαί τι	τῶν	χρησίμων, καὶ μάλιστ' ἐν οἷς
[13, 22]	συγγνώμην προσλαβοῦσα. (Ἀπ' ἐκείνων οὖν	τῶν	χρόνων τῆς κατὰ Σικελίαν ἡγεμονίας
[13, 103]	καὶ διασπασθῆναι μικρῷ πρόσθεν τούτων	τῶν	χρόνων. ~Τοῦ δ' ἔτους τούτου
[13, 111]	περὶ μέσας νύκτας ἀφώρμησε, καταλιπὼν	τῶν	ψιλῶν περὶ δισχιλίους. (Τούτοις δ'
[13, 90]	ἀποκατέστησε τὸν ταῦρον, ὃς καὶ	τῶνδε	τῶν ἱστοριῶν γραφομένων ἦν ἐν