Livre, Chap.
[1, 3]	Πλατωνικῷ· οὕτως γοῦν ἄρχεται· αὐτός,	ὦ	Ἀθήναιε, μετειληφὼς τῆς καλῆς ἐκείνης
[1, 60]	τὰ ἀποιότατα τῶν ὑδάτων εὐθετεῖ.	~ὦ	γλῶσσα, σιγήσασα τὸν πολὺν χρόνον,
[1, 3]	μαθὼν τοῖς ἑταίροις διεξῄεις’ αὐτός,	ὦ	Τιμόκρατες, μετασχών’ ἆρ´ οὖν ἐθελήσεις
[1, 62]	τῆς κράμβης σπέρμα. καὶ ἐν	ᾧ	δ´ ἂν ἀμπελῶνι κράμβαι φύωνται,
[1, 14]	καὶ πάλιν· μακάριος ὁ βίος,	ᾧ	δεῖ μ´ ἀεὶ καινὸν πόρον
[1, 57]	φησὶ γίνεσθαι τὸν ἀναδενδρίτην καλούμενον,	ᾧ	μηδένα συγκρίνεσθαι. Ἀλκίφρων δ´ ὁ
[1, 61]	ἐστὶν ἀπέχων ὀκτὼ στάδια, ἐν	ᾧ	οἱ ἐγχώριοι κατακλείοντες τοῖς Διονυσίοις
[1, 2]	εἷς ἦν ὃν Κύνουλκον καλεῖ·	ᾧ	οὐ μόνον δύο κύνες ἀργοὶ
[1, 54]	εἰς στολὴν Γάμβρειον προσθεὶς ἐφ´	ᾧ	τε μηκέτι Ἑλληνικὸν ἱμάτιον περιβάληται.
[1, 29]	πάλιν στάντα τὴν Πηνελόπην ἐν	ᾧ	τὸ δεύτερον ἐγένετο χωρίῳ ἐντεῦθεν
[1, 20]	δέπα. ἰδιάζον δὲ τὸ παρὰ	Μενελάῳ	εἰσάγει συμπόσιον. δειπνήσαντας γὰρ ποιεῖ
[1, 24]	ὡς οἱ μνηστῆρες. καὶ παρὰ	Μενελάῳ	ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδός’ δύο δὲ
[1, 46]	Φοῖνιξ τε καὶ Νέστωρ. μόνῳ	Μενελάῳ	οὐ συνέζευκται γυνὴ διὰ γυναῖκα
[1, 14]	συμπόσιον ἦλθον καὶ προμελετήσας, ἵνα	κἀγὼ	τὸ στεγανόμιον κομίζων παραγένωμαι. ἄκαπνα
[1, 41]	φαγόντας δαψιλῶς βρέχειν. Εὔβουλος· Σίκων	ἐγὼ	βεβρεγμένος ἥκω καὶ κεκωθωνισμένος. {Β.
[1, 25]	πάντα σοι ἔσται παρ´ ἡμῶν,	ἐγὼ	δ´ ἄν, ἔφη, σοὶ διαλεχθείην;
[1, 8]	Δείπνου Πλάτων ὁ κωμῳδιοποιὸς μέμνηται·	ἐγὼ	δ´ ἐνθάδ´ ἐν τῇ ἐρημίᾳ
[1, 42]	χρωμένους τῇ λέξει διέσυρον. Δίφιλος·	ἐγὼ	δ´ ἕως μέν τινος ἀνεκείμην.
[1, 9]	παρὰ Κρωβύλῳ τῷ κωμικῷ φησιν·	ἐγὼ	δὲ πρὸς τὰ θερμὰ ταῦθ´
[1, 9]	ὠνομάσθησαν. περὶ τούτου Χρύσιππός φησιν·	ἐγὼ	κατέχω τινὰ ὀψοφάγον ἐπὶ τοσοῦτον
[1, 53]	δὴ μήλων ἐπιδέδρομεν ὀδμή, τοῦτον	ἐγὼ	κρίνω πολὺ πάντων εἶναι ἄριστον
[1, 41]	{Β. πέπωκας οὗτος; {Α. πέπωκ´	ἐγώ,	μὰ Δία τὸν Μενδαῖον. ~ὅτι
[1, 13]	Εὔφρονι τῷ κωμικῷ μάγειρός φησιν·	ἐγὼ	μαθητὴς ἐγενόμην Σωτηρίδου, ὃς ἀπὸ
[1, 41]	τί ἐστι; τὸ πίνειν φήμ´	ἐγώ.	ὁρᾷς παρὰ ῥείθροισι χειμάρροις ὅσα
[1, 25]	σφαίρας ἁρπαστὸν φαινίνδα ἐκαλεῖτο, ὃ	ἐγὼ	πάντων μάλιστα ἀσπάζομαι. ~πολὺ δὲ
[1, 36]	ὁ Ζεὺς ἀναφαίνει, τὰς Ἀθήνας	λέγω.	ἐπιλείποι δ´ ἄν με οὐχ
[1, 22]	ἐκδεδωκότων ποιήματα ἢ συγγράμματα, Καίκαλον	λέγω	τὸν Ἀργεῖον καὶ Νουμήνιον τὸν
[1, 22]	Ποσειδώνιον τὸν Κορίνθιον καὶ τὸν	ὀλίγῳ	πρὸ ἡμῶν γενόμενον Ὀππιανὸν τὸν
[1, 30]	ὠφέλιμοι αἱ φιλοτιμίαι ζητούντων εἰ	λόγῳ	ἢ μάχῃ αἱρεθῆναι δεῖ τὸ
[1, 1]	τὸ ὄνομα. ὑπόκειται δὲ τῷ	λόγῳ	Λαρήνσιος Ῥωμαῖος, ἀνὴρ τῇ τύχῃ
[1, 18]	δὲ Ὀδυσσέα σῴζει τῷ Ἑρμοῦ	λόγῳ	πεισθέντα· διὸ καὶ ἀπαθὴς γίνεται.
[1, 53]	κατὰ πᾶν δ´ ἔχει ὑψερεφὲς	δῶ,	ἀμβροσία καὶ νέκταρ ὁμοῦ. τοῦτ´
[1, 22]	ἁρπαζομένους Ὀδυσσέως ἑταίρους ἰχθύσι προμήκει	ῥάβδῳ	ἁλισκομένοις καὶ θύραζε ῥιπτομένοις. οὕτω
[1, 10]	ἵν´ ὡς θερμότατον ὁ τρισάθλιος	ἀναδιδῷ	τῇ γλώττῃ. ἄλλοι δὲ φίλιχθυν
[1, 15]	ἐν γάμοις οὔτ´ ἐν ἄλλῃ	συνόδῳ	παρατίθησιν οὐδέν, καίτοι πολλάκις τὸν
[1, 57]	Ῥόδιος ὑπόχυτόν τινα οἶνον ἐν	Ῥόδῳ	καλεῖ παραπλήσιον τῷ γλεύκει. καὶ
[1, 19]	μέν ἐστι τὸ ὑπὸ τὴν	ἕω	λαμβανόμενον, δεῖπνον δὲ τὸ μεσημβρινόν,
[1, 12]	ἐπότιζεν ἑσπέρας καὶ ὑπὸ τὴν	ἕω	λαμβάνων χλωροὺς ἔχειν ἔλεγε πλακοῦντας
[1, 25]	τις Χαιρεφάνης· ὃς ἀσελγεῖ τινι	νέῳ	παρακολουθῶν οὐ διελέγετο μέν, ἐκώλυε
[1, 25]	ἔφη, τὸ δὲ ἦθος οὐ	δοκιμάζω.	ὅτι τὸ φούλλικλον καλούμενον (ἦν
[1, 38]	καὶ Ἄλεξίς φησιν· ἓν γὰρ	νομίζω	τοῦτο τῶν ἀνελευθέρων εἶναι, τὸ
[1, 6]	ἐν Μήλῳ ἐρίφους, τοὺς ἐν	Σκιάθῳ	κεστρέας· καὶ τῶν ἀδόξων δὲ
[1, 46]	ὀρνεοθηρευτικὴν {καὶ} τὴν πελειάδα τῇ	μηρίνθῳ	κρεμάντες ἀπὸ νηὸς ἱστοῦ καὶ
[1, 22]	καὶ ἡδύ, ἀλλὰ κἀν τῷ	βυθῷ	κατὰ βάθος κειμένων. καὶ οὐκ
[1, 53]	ποιεῖ τὸν Διόνυσον πλειόνων μεμνημένον·	Μενδαίῳ	μὲν καὶ ἐνουροῦσιν θεοὶ αὐτοὶ
[1, 44]	ἐυξέστας λούσαντο καὶ ἀλειψάμενοι λίπ´	ἐλαίῳ	δείπνῳ ἐφιζανέτην. ἔστι καὶ τρόπος
[1, 15]	καὶ Νέστορι δ´ ἤδη ὄντι	γηραιῷ	καὶ Φοίνικι {δὲ} κρέας ὀπτὸν
[1, 24]	ἢ εἰδὼς ἐν τρυφερῷ τινι	βίῳ	τεθραμμένους κἀντεῦθεν ὁμοιότατα τοῖς τρόποις
[1, 38]	ὁρῶσιν ἡδονήν, κόσμον δὲ τῷ	βίῳ	τὸ τοιοῦτον γέρας τίς οὐκ
[1, 59]	ἔτι δὲ τῷ Χίῳ καὶ	Λεσβίῳ	τὰ ἀποιότατα τῶν ὑδάτων εὐθετεῖ.
[1, 59]	ἐστὶ μαλακτικός. Κῴῳ δὲ καὶ	Μυνδίῳ	καὶ Ἁλικαρνασσίῳ καὶ παντὶ τῷ
[1, 28]	καὶ οὐχ ὡς ὕστερον Διὶ	τελείῳ.	δοκεῖ γὰρ Ἑρμῆς ὕπνου προστάτης
[1, 23]	καὶ Ἰδομενέα δέ {καὶ} Ἀγαμέμνων	πλείῳ	δέπᾳ τιμᾷ. καὶ Σαρπηδὼν δὲ
[1, 47]	τὸν τοῦ Μάρωνος. ἐπιδέχεται δὲ	πλείω	κρᾶσιν ὁ παλαιὸς οἶνος διὰ
[1, 26]	ἄν τι μεῖζον ἔλαβον, εἰ	πλείω	χρόνον ἔμεινα· καὶ νῦν δ´
[1, 58]	Θάσῳ φησὶ τὸν ἐν τῷ	πρυτανείῳ	διδόμενον θαυμαστὸν εἶναι τὴν ἡδονήν·
[1, 51]	οἶνον γίνεσθαι ὃν πᾶσι συγκρινόμενον	καλλίω	εὑρίσκεσθαι. Χίου δὲ οἴνου καὶ
[1, 29]	διαλιπεῖν ὀλίγον· ἐν δὲ τῷ	μεταιχμίῳ	τούτῳ μίαν τιθέναι ψῆφον, ἣν
[1, 42]	μετὰ ταῦτα κατακείμενοι μαλακώτατ´ ἐπὶ	τρικλινίῳ,	Τελαμῶνος οἰμώζοντες ἀλλήλοις μέλη. Φιλωνίδης·
[1, 55]	σκληρὸς καὶ δύναμιν ἔχων διαφέρουσαν·	οἵῳ	Ἀριστοφάνης οὐχ ἥδεσθαι Ἀθηναίους φησί
[1, 51]	μου καταφάγῃ τὴν καρδίαν, ὅταν	πίω	τοῦδ´, εὐθὺς ὑγιὴς γίνεται· Ἀσκληπιὸς
[1, 5]	καὶ Εὐριπίδης ἔγραψεν ἐπινίκιον, θύσας	Ὀλυμπίῳ	Διὶ τὴν πανήγυριν πᾶσαν εἱστίασε.
[1, 53]	ἐπὶ τῇ ἀμπέλῳ ῥαίνειν τῷ	ἐλατηρίῳ·	διὸ γίνεσθαι τὸν οἶνον μαλακόν.
[1, 9]	ἔχω καὶ τὸν λάρυγγ´ ἥδιστα	πυριῶ	τεμαχίοις. {Β. κάμινος, οὐκ ἄνθρωπος.
[1, 29]	ἐν ᾧ τὸ δεύτερον ἐγένετο	χωρίῳ	ἐντεῦθεν βάλλειν τὴν ἑαυτοῦ. εἰ
[1, 27]	τῷ παρὰ Σεύθῃ τῷ Θρᾳκὶ	συμποσίῳ.	φησὶ γοῦν· ἐπειδὴ σπονδαί τε
[1, 59]	Κῴῳ δὲ καὶ Μυνδίῳ καὶ	Ἁλικαρνασσίῳ	καὶ παντὶ τῷ ἱκανῶς τεθαλαττωμένῳ
[1, 11]	μὴ παρακολουθεῖν· τὴν δὲ τῷ	Διονυσίῳ	παρατεθεῖσαν πρεσβυτέραν οὖσαν εἰδέναι πάντα
[1, 11]	τοῖς ὄψοις, δειπνῶν ποτε παρὰ	Διονυσίῳ	ὡς εἶδεν ἐκείνῳ μὲν μεγάλην
[1, 42]	γυναικῶν ἀνακείμενοι ὑπὸ τῷ αὐτῷ	ἱματίῳ.	Θεόπομπος· ἐπίνομεν μετὰ ταῦτα κατακείμενοι
[1, 37]	μετὰ λύρας· οἳ δὲ ἐν	ἱματίῳ	φασί. καὶ τὸν Θάμυριν διδάσκων
[1, 7]	ὅτι οἱ ἐν τῷ Πλάτωνος	συσσιτίῳ	ὀκτὼ καὶ εἴκοσι ἦσαν. οὗτοι
[1, 46]	εἰς αὐτήν, ὡς ἐν τῷ	ἐπιταφίῳ	δηλοῦται. παρέλιπε δὲ τὴν χρῆσιν
[1, 59]	ἱκανωτέραν στύψιν, ἔτι δὲ τῷ	Χίῳ	καὶ Λεσβίῳ τὰ ἀποιότατα τῶν
[1, 58]	τις κεράσῃ σκληρὸν καὶ εὔοσμον	μαλακῷ	καὶ ἀόσμῳ, καθάπερ τὸν Ἡρακλεώτην
[1, 41]	βρέχειν. Εὔβουλος· Σίκων ἐγὼ βεβρεγμένος	ἥκω	καὶ κεκωθωνισμένος. {Β. πέπωκας οὗτος;
[1, 6]	παρατιθεμένων· εἰς μὲν τὸν ἰχθύν·	ἥκω	λιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος, εἰς
[1, 6]	στόματος εἶχον τὰς ἐν τῷ	Σικελικῷ	μυραίνας, τὰς πλωτὰς ἐγχέλεις, τῶν
[1, 42]	ῥοθίαζε κἀνάπιπτε. καὶ Ξενοφῶν ἐν	Οἰκονομικῷ·	διὰ τί ἄλυποι ἀλλήλοις εἰσὶν
[1, 13]	ὁ γοῦν παρ´ Εὔφρονι τῷ	κωμικῷ	μάγειρός φησιν· ἐγὼ μαθητὴς ἐγενόμην
[1, 9]	ὧν τις παρὰ Κρωβύλῳ τῷ	κωμικῷ	φησιν· ἐγὼ δὲ πρὸς τὰ
[1, 3]	τὸν διάλογον ὁ Ἀθήναιος ζήλῳ	Πλατωνικῷ·	οὕτως γοῦν ἄρχεται· αὐτός, ὦ
[1, 41]	κυνὸς καὶ εἴκοσι τὰς μετέπειτα	οἴκῳ	ἐνὶ σκιερῷ Διονύσῳ χρῆσθαι ἰητρῷ.
[1, 26]	νῦν δ´ οὐχ ὑγιαίνειν μοι	δοκῶ.	ἐσφαίριζε δ´ οὐκ ἀηδῶς καὶ
[1, 51]	αὐτὸς ἐποίησεν ὁ Μάρων, μοι	δοκῶ,	φησὶ Κλέαρχος. Λεσβίου πώματος οὐκ
[1, 23]	δαιτυμόνων παρ´ Ὁμήρῳ παράκειται ποτήριον.	Δημοδόκῳ	γοῦν παρατίθεται κάνεον καὶ τράπεζα
[1, 23]	ἀποπροταμὼν οὗ αὐτῷ παρέθεντο τῷ	Δημοδόκῳ.	~ἐχρῶντο δ´ ἐν τοῖς συμποσίοις
[1, 51]	ἔπινεν· ὅν φησι Ποσειδώνιος κἀν	Δαμασκῷ	τῆς Συρίας γίνεσθαι, Περσῶν αὐτόθι
[1, 52]	κρᾶτα φοροῦντα οἶνον, ὑγρὰν χαίταν	λευκῷ	πεπυκασμένον ἄνθει πίνειν, ἐκ Λέσβου
[1, 32]	Σανδρόκοττόν φησι τὸν Ἰνδῶν βασιλέα	Σελεύκῳ	μεθ´ ὧν ἔπεμψε δώρων ἀποστεῖλαί
[1, 45]	που γηράσκει, σῦκον δ´ ἐπὶ	σύκῳ.	διὸ καὶ τῶν δένδρων τὰ
[1, 1]	ἐμνημόνευσεν. ἰχθῦς τε γὰρ τῇ	βίβλῳ	ἐνέθετο καὶ τὰς τούτων χρείας
[1, 53]	Μενδαίους τοὺς βότρυς ἐπὶ τῇ	ἀμπέλῳ	ῥαίνειν τῷ ἐλατηρίῳ· διὸ γίνεσθαι
[1, 3]	δὲ τὸν διάλογον ὁ Ἀθήναιος	ζήλῳ	Πλατωνικῷ· οὕτως γοῦν ἄρχεται· αὐτός,
[1, 6]	θύννων τὰς ἠτριαίας, τοὺς ἐν	Μήλῳ	ἐρίφους, τοὺς ἐν Σκιάθῳ κεστρέας·
[1, 51]	ἱερὰν ἐγγράφων τὴν οὐσίαν. Ἔφιππος·	φιλῶ	γε πράμνιον οἶνον Λέσβιον πολλὴ
[1, 54]	ὁ μέγας Πυθάρχῳ τῷ Κυζικηνῷ	φίλῳ	ὄντι ἐχαρίσατο ἑπτὰ πόλεις, ὥς
[1, 43]	πρὸς Ἀχιλλέα· οὐκ ἤθελον ἅμ´	ἄλλῳ	ἐν μεγάροισι πάσασθαι. καὶ ἀλλαχοῦ·
[1, 52]	μῆκος ἄπλατον· πινόμενος δ´ ἥσσων	πολλῷ.	κεῖνος δὲ δοκήσει οὐκ οἴνῳ
[1, 10]	αἱ ἐπιθυμίαι καὶ αἱ ἡδοναὶ	πολλῷ	μείζους καὶ σφοδρότεραι· πρὸς γὰρ
[1, 8]	πρὸς ἐμαυτόν. {Β. ἐστὶ δ´,	ἀντιβολῶ	σε, τοῦτο τί; {Α. Φιλοξένου
[1, 22]	ἄγκιστρα, ἀλλ´ ἐπεφέροντο ἐν τῷ	πλῷ	δηλονότι· ὥστε ἦν αὐτοῖς θήρας
[1, 18]	καὶ τοὺς Ἕλληνας ἐν τῷ	ἀπόπλῳ	μεθύοντας, διὸ καὶ στασιάζοντας· ὅθεν
[1, 9]	ἄλλων πλειόνων, ὧν τις παρὰ	Κρωβύλῳ	τῷ κωμικῷ φησιν· ἐγὼ δὲ
[1, 44]	ἕλοντο. ~ποτίκολλον ἅτε ξύλον παρὰ	ξύλῳ‘	φησὶν ὁ Θηβαῖος μελοποιός. {ἔτι
[1, 41]	πολλοὶ μὲν βόσκονται ἐν Αἰγύπτῳ	πολυφύλῳ	βιβλιακοὶ χαρακῖται ἀπείριτα δηριόωντες Μουσέων
[1, 19]	δ´ ἡ τάξις καὶ παρ´	Αἰσχύλῳ	τῶν ὀνομάτων ἐν οἷς ὁ
[1, 29]	παιδιᾷ καὶ εὔελπιν εἶναι τῷ	γάμῳ.	οὕτω δὲ διὰ τὴν τρυφὴν
[1, 39]	Φρύγας οἶδα θεωρῶν, ὅτε τῷ	Πριάμῳ	συλλυσόμενοι τὸν παῖδ´ ἦλθον τεθνεῶτα,
[1, 10]	μὲν γὰρ ἀθανασίας ἐπιθυμήσας ἐν	θαλάμῳ	κρέμαται πάντων ὑπὸ γήρως ἐστερημένος
[1, 30]	ἔρριψεν οὐδ´ ἥμαρτε· περὶ δ´	ἐμῷ	κάρᾳ κατάγνυται τὸ τεῦχος οὐ
[1, 30]	ἔρριψεν οὐδ´ ἥμαρτε· περὶ δ´	ἐμῷ	κάρᾳ πληγεῖς´ ἐναυάγησεν ὀστρακουμένη, χωρὶς
[1, 27]	κιθαρίζοντος ἄλλοι ἐναντίοι μολπῇ τε	ὀρχηθμῷ	τε ἔσκαιρον. ὑποσημαίνεται δὲ ἐν
[1, 16]	ἡρωικὰς πράξεις ἐν μέλει καὶ	ῥυθμῷ	ποιούντων. ~διὸ οὐδὲν θαυμαστὸν τοὺς
[1, 27]	καὶ ἐξανίστατο· καὶ ταῦτα πάντα	ῥυθμῷ	πρὸς τὸν αὐλὸν ἐποίει. καὶ
[1, 27]	μάχεται πρὸ τοῦ ζεύγους ἐν	ῥυθμῷ	πρὸς τὸν αὐλόν· καὶ τέλος
[1, 27]	φησίν, ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν ἐν	ῥυθμῷ	πρὸς τὸν ἐνόπλιον ῥυθμὸν αὐλούμενοι
[1, 9]	θερμὸν καὶ τὸ στόμα ἀναγαργαριζόμενον	θερμῷ,	ὅπως δηλονότι ἐν τοῖς θερμοῖς
[1, 56]	Βίβλινος οἶνος. χρησμός. ἐν τῷ	χρησμῷ,	φησίν, ὁ θεὸς ηὐτομάτισε· πῖν´
[1, 58]	σκληρὸν καὶ εὔοσμον μαλακῷ καὶ	ἀόσμῳ,	καθάπερ τὸν Ἡρακλεώτην καὶ τὸν
[1, 30]	ἐν Ἀχαιῶν συνδείπνῳ· ἀλλ´ ἀμφὶ	θυμῷ	τὴν κάκοσμον οὐράνην ἔρριψεν οὐδ´
[1, 26]	παρ´ αὐτόν, ὑπὲρ αὐτόν, κάτω,	ἄνω,	βραχεῖαν, ἀπόδος ἐν καταστροφῇ. ἐκαλεῖτο
[1, 38]	οὐ καθήσεις, τάλαν, μηδ´ ἀγροίκως	ἄνω	γόνατος ἀμφέξει; Ἕρμιππος δέ φησι
[1, 13]	ἅλας δοὺς μουσικῶς, μήκωνος ἐπιπάσας	ἄνω	κόκκους μελαίνης τετταράκοντα τὸν ἀριθμόν,
[1, 48]	ὁ Βυξεντῖνος ἐμφερῶς ἔχει τῷ	Ἀλβανῷ	τῷ ὀμφακίᾳ· ἐστὶ δὲ δυνάμει
[1, 13]	ὑπὸ τῆς γῆς ἀναπεμπομένους αὐτῷ.	~Τραιανῷ	δὲ τῷ αὐτοκράτορι ἐν Παρθίᾳ
[1, 19]	καὶ δῖος ὑφορβὸς ἐντύνοντ´ ἄριστον	κειαμένω	πῦρ, καὶ ἅπαξ ἐν Ἰλιάδι·
[1, 46]	γυναῖκα γαμετὴν ἡρπασμένην τὴν στρατείαν	πεποιημένῳ.	~παλαιὸν μὲν οἶνον, ἄνθεα δ´
[1, 42]	τοῦτό φησιν ἐπικαιόμενος τῷ Ἡρακλεῖ·	ἀνακειμένῳ	μέσον εἰς τὸν αὐχέν´ εἰσαλοίμην.
[1, 57]	καὶ πόματί τινι ἐξ ἀρωμάτων	κατασκευαζομένῳ,	ὃ ἐκάλουν τρίμμα. Θεόφραστος δὲ
[1, 17]	κορεσσάμενος καὶ ἐδωδῆς. τῷ δὲ	κωθωνιζομένῳ	δίδωσι τὸν ἡδύποτον, οὕτω καλέσας
[1, 20]	τράπεζαν. τῷ γοῦν Μέντῃ, φασίν,	ἀφικομένῳ	πρὸς Τηλέμαχον τῶν τραπεζῶν παρακειμένων
[1, 19]	παρ´ Ὁμήρῳ πρῶτον μὲν τῷ	καλουμένῳ	ἀκρατίσματι, ὃ λέγει ἄριστον· οὗ
[1, 17]	Νέστορα πεποίηκε Μαχάονι τῷ ἰατρῷ	τετρωμένῳ	τὸν δεξιὸν ὦμον προσφέροντα οἶνον,
[1, 59]	Ἁλικαρνασσίῳ καὶ παντὶ τῷ ἱκανῶς	τεθαλαττωμένῳ	συνᾴδει τὰ σκληρὰ τῶν ὑδάτων
[1, 11]	παρακειμένην αὐτῷ. συνεμέθυε δὲ τῷ	Φιλοξένῳ	ἡδέως ὁ Διονύσιος. ἐπεὶ δὲ
[1, 54]	δὲ ὁ μέγας Πυθάρχῳ τῷ	Κυζικηνῷ	φίλῳ ὄντι ἐχαρίσατο ἑπτὰ πόλεις,
[1, 52]	ἀπὸ Φοινίκης ἱερᾶς τὸν Βύβλινον	αἰνῶ·	οὐ μέντοι κείνῳ γε παρεξισῶ
[1, 35]	ὀργίζεται δ´ οὔ. Ἀθηναῖοι δὲ	Ποθεινῷ	τῷ νευροσπάστῃ τὴν σκηνὴν ἔδωκαν
[1, 52]	τὸν Βύβλινον αἰνῶ· οὐ μέντοι	κείνῳ	γε παρεξισῶ αὐτόν. ἐὰν γὰρ
[1, 11]	ποτε παρὰ Διονυσίῳ ὡς εἶδεν	ἐκείνῳ	μὲν μεγάλην τρῖγλαν παρατεθεῖσαν, ἑαυτῷ
[1, 18]	Κωκάλου θυγατέρες, ὡς νενομισμένον, τὸν	Μίνω	παραγενόμενον εἰς Σικελίαν. τῆς μέθης
[1, 18]	ἀασάμην φρεσὶ λευγαλέῃσι πιθήσας ἢ	οἴνῳ	μεθύων, ἤ μ´ ἔβλαψαν θεοὶ
[1, 52]	πολλῷ. κεῖνος δὲ δοκήσει οὐκ	οἴνῳ	σοι ἔχειν ὅμοιον γέρας, ἀμβροσίᾳ
[1, 41]	ὁ Μιτυληναῖος ποιητής· τέγγε πνεύμονα	οἴνῳ·	τὸ γὰρ ἄστρον περιτέλλεται· ἡ
[1, 56]	ἐν δορὶ δ´ οἶνος Ἰσμαρικός·	πίνω	δ´ ἐν δορὶ κεκλιμένος. Στράττις
[1, 48]	καὶ ὁ Καυκῖνος καὶ τῷ	Φαλερίνῳ	ἐμφερής. ὁ Βενεφρανὸς εὐστόμαχος καὶ
[1, 48]	πρώτων ἐστὶν οἴνων, ἐμφερὴς τῷ	Φαλερίνῳ,	κουφότερος δέ, οὐ πληκτικός. ὁ
[1, 53]	μήλων ἐπιδέδρομεν ὀδμή, τοῦτον ἐγὼ	κρίνω	πολὺ πάντων εἶναι ἄριστον τῶν
[1, 40]	δὲ ἔνδοξοι Βολβὸς μὲν παρὰ	Κρατίνῳ	καὶ Καλλίᾳ, Ζήνων δὲ ὁ
[1, 48]	χρυσίζει. Αἰκουανὸς κατὰ πολλὰ τῷ	Συρεντίνῳ	παρεμφερής. ὁ Βαρῖνος λίαν αὐστηρὸς
[1, 40]	τις ἐν τῷ εἰς Ἀπόλλωνα	ὕμνῳ	φησίν· Ἀπόλλων φόρμιγγ´ ἐν χείρεσσιν
[1, 46]	γέροντες Φοῖνιξ τε καὶ Νέστωρ.	μόνῳ	Μενελάῳ οὐ συνέζευκται γυνὴ διὰ
[1, 2]	ὑπεράλλεται. ~οἱ δ´ ἐν τῷ	δείπνῳ	δῆθεν ἐπιδημήσαντες δειπνοσοφισταὶ ἦσαν Μανσούριος,
[1, 31]	ἐν Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί τινα ἐν	δείπνῳ,	εἰ μή τις ἔξω λίνων
[1, 19]	καὶ συνωνυμεῖ τὸ ἄριστον τῷ	δείπνῳ.	ἐπὶ γὰρ τῆς πρωινῆς που
[1, 44]	λούσαντο καὶ ἀλειψάμενοι λίπ´ ἐλαίῳ	δείπνῳ	ἐφιζανέτην. ἔστι καὶ τρόπος ἕτερος
[1, 1]	βίβλου διασκευὴ τῆς ἐν τῷ	δείπνῳ	παρασκευῆς. τοιοῦτον ὁ θαυμαστὸς οὗτος
[1, 19]	οἱ παλαιοί, ἀκρατίσματι, ἀρίστῳ, ἑσπερίσματι,	δείπνῳ.	τὸν μὲν οὖν ἀκρατισμὸν διανηστισμὸν
[1, 6]	πολλούς φησι τῷ Λαρηνσίου παρεῖναι	δείπνῳ,	ὥσπερ συμβολὰς κομίζοντας τὰ ἀπὸ
[1, 30]	καὶ Σοφοκλῆς δὲ ἐν Ἀχαιῶν	συνδείπνῳ·	ἀλλ´ ἀμφὶ θυμῷ τὴν κάκοσμον
[1, 62]	οὐδὲν τοιοῦτον ὡς τὸ προσπεσεῖν	ἄφνω	λύπην τιν´. οὕτως ἐξελαύνει γὰρ
[1, 31]	ἐν δείπνῳ, εἰ μή τις	ἔξω	λίνων ὗν κεντήσειεν· ἕως δὲ
[1, 26]	δ´ ἀνέστησεν πάλιν, κλαγκταῖσι φωναῖς	ἔξω,	μακράν, παρ´ αὐτόν, ὑπὲρ αὐτόν,
[1, 48]	ἡδεῖς, εὐστόμαχοι. ὁ δὲ Μαμερτῖνος	ἔξω	μὲν τῆς Ἰταλίας γίνεται· καὶ
[1, 44]	ἀναψυχὴν καὶ διέξοδον εἰς τὸ	ἔξω	παράσχῃ, ὡς Ἀριστοτέλης εἴρηκεν ἐν
[1, 39]	ὄρχησιν τοῦ χοροῦ, ἀλλὰ καὶ	ἔξω	τῶν ἰδίων ποιημάτων διδάσκειν τοὺς
[1, 56]	προσαγορευομένου. φησὶ δὲ Φιλύλλιος ὅτι	παρέξω	Λέσβιον, Χῖον σαπρόν, Θάσιον, Βίβλινον,
[1, 19]	ἀριστήσομεν. Ἀριστομένης· ἀκρατιοῦμαι μικρόν, εἶθ´	ἥξω	πάλιν, ἄρτου δὶς ἢ τρὶς
[1, 30]	καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Ἀγαμέμνων χαῖρε	νόῳ‘	ἀλλ´ ὠφέλιμοι αἱ φιλοτιμίαι ζητούντων
[1, 23]	τοῖς ἀνδράσιν. Ἀλκίνους γοῦν τῷ	Ποντονόῳ	φησί· μέθυ νεῖμον πᾶσιν ἀνὰ
[1, 12]	τρυφῆς καὶ τὰς ἐν τῷ	κήπῳ	γινομένας θριδακίνας οἰνομέλιτι ἐπότιζεν ἑσπέρας
[1, 58]	μυρίνης δὲ οἶνος κεῖται παρὰ	Ποσειδίππῳ·	διψηρὸς ἄτοπος ὁ μυρίνης ὁ
[1, 21]	ἐπεὶ γὰρ ἡ τροφὴ τῷ	ἀνθρώπῳ	ἀγαθὸν ἀναγκαῖον ἦν, ἐπεκτείνας, φησίν,
[1, 55]	πέπονι νεκταροσταγεῖ. εἶναι γὰρ ἐν	Ἰκάρῳ	φησὶ Σῆμος Πράμνιον πέτραν καὶ
[1, 55]	ἰσχάδες Κιμώλιαι. γίνεται δὲ ἐν	Ἰκάρῳ,	φησὶν Ἐπαρχίδης, ὁ πράμνιος. ἐστὶ
[1, 41]	χαρακῖται ἀπείριτα δηριόωντες Μουσέων ἐν	ταλάρῳ.	ἕως ἂν τῆς λογοδιαρροίας ἀπαλλαγῶσιν
[1, 41]	τρεφομένους φιλοσόφους, ὅτι ὥσπερ ἐν	πανάγρῳ	τινὶ σιτοῦνται καθάπερ οἱ πολυτιμότατοι
[1, 44]	γοῦν ἀπὸ τῆς σκοπιῆς ἐπανελθόντες	ἱδρῶ	πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ κνήμας ἠδὲ
[1, 35]	ἔνδοξοι δ´ ἦσαν καὶ παρ´	Ἀλεξάνδρῳ	θαυματοποιοὶ Σκύμνος ὁ Ταραντῖνος, Φιλιστίδης
[1, 31]	κατακέκλινται. τοῦτο δὲ καὶ παρ´	Ἀλεξάνδρῳ	τῷ βασιλεῖ ἐνίοτε ἦν, ὥς
[1, 41]	εἴκοσι τὰς μετέπειτα οἴκῳ ἐνὶ	σκιερῷ	Διονύσῳ χρῆσθαι ἰητρῷ. καὶ Μνησίθεος
[1, 13]	διαφέρει· ὁ νοῦς γάρ ἐστιν	ἑκατέρῳ	τούτων τέχνη. ~ὅτι περὶ Περικλέους
[1, 24]	παρανόμων ἔργων, ἢ εἰδὼς ἐν	τρυφερῷ	τινι βίῳ τεθραμμένους κἀντεῦθεν ὁμοιότατα
[1, 25]	πολυβοτείρῃ. ~ὀρχήσεις δ´ εἰσὶ παρ´	Ὁμήρῳ	αἳ μέν τινες τῶν κυβιστητήρων,
[1, 44]	ὅτι Σέλευκός φησι τὴν παρ´	Ὁμήρῳ	δαῖτα θάλειαν στοιχείων μεταθέσει δίαιταν
[1, 30]	τοὐξεύρημα καὶ σοφόν σου. παρ´	Ὁμήρῳ	δὲ οἱ ἀριστεῖς κοσμίως δειπνοῦσιν
[1, 20]	τὴν μάχην. ~εὐωχοῦνται δὲ παρ´	Ὁμήρῳ	καθήμενοι. οἴονται δέ τινες καὶ
[1, 27]	Λάκων. ~οἱ Φαίακες δὲ παρ´	Ὁμήρῳ	καὶ ἄνευ σφαίρας ὀρχοῦνται. καὶ
[1, 29]	οἱ διακονούμενοι. δυνατωτάτη δὲ παρ´	Ὁμήρῳ	καὶ ἡ τῶν μύρων εὐωδία·
[1, 21]	οὐκ ἔφερον δὲ οἴκαδε παρ´	Ὁμήρῳ	οἱ δαιτυμόνες τὰ λειπόμενα, ἀλλὰ
[1, 44]	σφαιριζούσας ᾄδειν. σφαιρίζουσι δὲ παρ´	Ὁμήρῳ	οὐ μόνον ἄνδρες ἀλλὰ καὶ
[1, 46]	κοιμῶνται δὲ μετὰ γυναικῶν παρ´	Ὁμήρῳ	οὐ μόνον οἱ νέοι, ἀλλὰ
[1, 23]	~ἑκάστῳ δὲ τῶν δαιτυμόνων παρ´	Ὁμήρῳ	παράκειται ποτήριον. Δημοδόκῳ γοῦν παρατίθεται
[1, 19]	τροφαῖς ἐχρῶντο οἱ ἥρωες παρ´	Ὁμήρῳ	πρῶτον μὲν τῷ καλουμένῳ ἀκρατίσματι,
[1, 25]	διαλεχθείην; τί οὖν, εἶπε, παρακολουθεῖς;	χαίρω	σε θεωρῶν, ἔφη, τὸ δὲ
[1, 30]	ὃς δὲ πρῶτος ἐξεῦρεν τὸ	πρῲ	´πιπίνειν; {Β. πολλήν γε λακκοπρωκτίαν
[1, 37]	μουσικὴν ἔτι παῖς ὢν παρὰ	Λάμπρῳ.	μετὰ γοῦν τὴν ἐν Σαλαμῖνι
[1, 36]	ὅτι οὐκ ἄν τις σκοποῦ	πόρρω	τοξεύων λέγοι τὴν Ῥώμην πόλιν
[1, 35]	δὲ καὶ Εὐρυκλείδην ἐν τῷ	θεάτρῳ	ἀνέστησαν μετὰ τῶν περὶ Αἰσχύλον.
[1, 34]	Ὠρεῖται Θεοδώρου τοῦ ψηφοκλέπτου ἐν	θεάτρῳ	χαλκῆν εἰκόνα ἀνέθηκαν ψῆφον κρατοῦσαν·
[1, 17]	σοφώτατον Νέστορα πεποίηκε Μαχάονι τῷ	ἰατρῷ	τετρωμένῳ τὸν δεξιὸν ὦμον προσφέροντα
[1, 41]	οἴκῳ ἐνὶ σκιερῷ Διονύσῳ χρῆσθαι	ἰητρῷ.	καὶ Μνησίθεος δ´ ὁ Ἀθηναῖος
[1, 52]	οἴνου· οἶνον δὲ πίνειν οὐκ	ἐάσω	πράμνιον, οὐ Χῖον, οὐχὶ Θάσιον,
[1, 57]	φησί, ποιεῖ τοὺς πίνοντας. ἐν	Θάσῳ	δὲ λέγει ὡς αὐτοὶ ποιοῦσιν
[1, 58]	ἀνθοσμίας ἐγένετο. Θεόφραστος δ´ ἐν	Θάσῳ	φησὶ τὸν ἐν τῷ πρυτανείῳ
[1, 28]	πλὴν τοῦ τοὺς κρατῆρας ἐν	μέσῳ	τῆς οἰκίας ἑστάναι πλήρεις οἴνου
[1, 51]	Ἴσσῃ τῇ κατὰ τὸν Ἀδρίαν	νήσῳ	Ἀγαθαρχίδης φησὶν οἶνον γίνεσθαι ὃν
[1, 24]	πρὶν τὸν ἀοιδὸν ἀποκτεῖναι ἐν	νήσῳ	ἐρήμῃ. τοιοῦτός ἐστι καὶ ὁ
[1, 55]	Οἰνόη δὲ πόλις ἐν τῇ	νήσῳ	ἐστί. Δίδυμος δὲ πράμνιόν φησιν
[1, 8]	ἄκουε δή. ἄρξομαι ἐκ βολβοῖο,	τελευτήσω	δ´ ἐπὶ θύννον. {Β. ἐπὶ
[1, 56]	ὁδοιπόροις πιεῖν μέλας Σκιάθιος, ἴσον	ἴσῳ	κεκραμένος. Ἀχαιὸς δὲ τὸν Βίβλινον·
[1, 30]	ἀμίδος ὄνομα ἐπιπλήττει λέγων· {ΑΛΚ.	μισῶ	λακωνίζειν, ταγηνίζειν δὲ κἂν πριαίμην.
[1, 52]	αἰνῶ· οὐ μέντοι κείνῳ γε	παρεξισῶ	αὐτόν. ἐὰν γὰρ ἐξαίφνης αὐτοῦ
[1, 27]	εἶτα παρὰ τοὺς βοῦς δήσας	ὀπίσω	τὼ χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει. καί
[1, 19]	ψωμούς, ὡς Ἀντιφάνης· ἄριστον ἐν	ὅσῳ	ὁ μάγειρος ποιεῖ, εἶτ´ ἐπάγει·
[1, 29]	δέ τις τύχοι καὶ ἐκκρούσειε	πρόσω	τὴν Πηνελόπην, ἀποτίθεσθαι τὴν ἑαυτοῦ
[1, 54]	Πρίηπος ὁ αὐτὸς ὢν τῷ	Διονύσῳ,	ἐξ ἐπιθέτου καλούμενος οὕτως, ὡς
[1, 41]	τὰς μετέπειτα οἴκῳ ἐνὶ σκιερῷ	Διονύσῳ	χρῆσθαι ἰητρῷ. καὶ Μνησίθεος δ´
[1, 18]	καὶ ὁ Ἀχιλλεὺς δ´ ὀνειδίζων	τῷ	Ἀγαμέμνονί φησιν· οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ´
[1, 48]	πο- ὁ Βυξεντῖνος ἐμφερῶς ἔχει	τῷ	Ἀλβανῷ τῷ ὀμφακίᾳ· ἐστὶ δὲ
[1, 21]	λέγεσθαι. ἐπεὶ γὰρ ἡ τροφὴ	τῷ	ἀνθρώπῳ ἀγαθὸν ἀναγκαῖον ἦν, ἐπεκτείνας,
[1, 18]	δὲ καὶ τοὺς Ἕλληνας ἐν	τῷ	ἀπόπλῳ μεθύοντας, διὸ καὶ στασιάζοντας·
[1, 13]	γῆς ἀναπεμπομένους αὐτῷ. ~Τραιανῷ δὲ	τῷ	αὐτοκράτορι ἐν Παρθίᾳ ὄντι καὶ
[1, 42]	μετὰ τῶν γυναικῶν ἀνακείμενοι ὑπὸ	τῷ	αὐτῷ ἱματίῳ. Θεόπομπος· ἐπίνομεν μετὰ
[1, 20]	δεῖ. πῶς γὰρ ἦν πρέπον	τῷ	Ἀχιλλεῖ πενθοῦντι παρακεῖσθαι τράπεζαν καθάπερ
[1, 31]	τοῦτο δὲ καὶ παρ´ Ἀλεξάνδρῳ	τῷ	βασιλεῖ ἐνίοτε ἦν, ὥς φησι
[1, 34]	Ἀρχέλαος ὁ ὀρχηστὴς παρὰ Ἀντιόχῳ	τῷ	βασιλεῖ μάλιστα ἐτιμῶντο τῶν φίλων.
[1, 13]	τεθησαυρισμένα· καὶ οὐχ ὡς Νικομήδει	τῷ	Βιθυνῶν βασιλεῖ ἐπιθυμήσαντι ἀφύης (μακρὰν
[1, 38]	δ´ ὁρῶσιν ἡδονήν, κόσμον δὲ	τῷ	βίῳ τὸ τοιοῦτον γέρας τίς
[1, 18]	δεινότατον Αἰνείαν τῶν Τρώων ἐν	τῷ	βουλεύεσθαι διὰ τὴν ἐν τῇ
[1, 22]	ὠφέλιμον καὶ ἡδύ, ἀλλὰ κἀν	τῷ	βυθῷ κατὰ βάθος κειμένων. καὶ
[1, 29]	τῇ παιδιᾷ καὶ εὔελπιν εἶναι	τῷ	γάμῳ. οὕτω δὲ διὰ τὴν
[1, 57]	οἶνον ἐν Ῥόδῳ καλεῖ παραπλήσιον	τῷ	γλεύκει. καὶ γλύξις δ´ οἶνος
[1, 20]	δαιτυμόνων κατ´ ἄνδρα παρακεῖσθαι τράπεζαν.	τῷ	γοῦν Μέντῃ, φασίν, ἀφικομένῳ πρὸς
[1, 21]	ὥστε ἡ τροφὴ δαὶς ἐπὶ	τῷ	δαίεσθαι λέγεται, ὅ ἐστι διαμοιρᾶσθαι
[1, 17]	ἀνὴρ οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ ἐδωδῆς.	τῷ	δὲ κωθωνιζομένῳ δίδωσι τὸν ἡδύποτον,
[1, 20]	ἐξαῦτις μεμνημένους μετὰ τὸν κλαυθμόν.	τῷ	δὲ μὴ αἴρεσθαι τὰς τραπέζας
[1, 2]	βαθμηδὸν ὑπεράλλεται. ~οἱ δ´ ἐν	τῷ	δείπνῳ δῆθεν ἐπιδημήσαντες δειπνοσοφισταὶ ἦσαν
[1, 19]	δὲ καὶ συνωνυμεῖ τὸ ἄριστον	τῷ	δείπνῳ. ἐπὶ γὰρ τῆς πρωινῆς
[1, 1]	τῆς βίβλου διασκευὴ τῆς ἐν	τῷ	δείπνῳ παρασκευῆς. τοιοῦτον ὁ θαυμαστὸς
[1, 53]	Μάγνητα δὲ μειλιχόδωρον καὶ Θάσιον,	τῷ	δὴ μήλων ἐπιδέδρομεν ὀδμή, τοῦτον
[1, 23]	νώτου ἀποπροταμὼν οὗ αὐτῷ παρέθεντο	τῷ	Δημοδόκῳ. ~ἐχρῶντο δ´ ἐν τοῖς
[1, 11]	διὸ μὴ παρακολουθεῖν· τὴν δὲ	τῷ	Διονυσίῳ παρατεθεῖσαν πρεσβυτέραν οὖσαν εἰδέναι
[1, 54]	ὁ Πρίηπος ὁ αὐτὸς ὢν	τῷ	Διονύσῳ, ἐξ ἐπιθέτου καλούμενος οὕτως,
[1, 40]	ἢ τῶν Ὁμηριδῶν τις ἐν	τῷ	εἰς Ἀπόλλωνα ὕμνῳ φησίν· Ἀπόλλων
[1, 33]	ἀλλ´ οὐδὲ στεφανουμένους εἰσάγει, καίτοι	τῷ	ἐκ τῆς μεταφορᾶς ὁμοιώματι σημαίνεται
[1, 53]	βότρυς ἐπὶ τῇ ἀμπέλῳ ῥαίνειν	τῷ	ἐλατηρίῳ· διὸ γίνεσθαι τὸν οἶνον
[1, 46]	ἑκηβόλως εἰς αὐτήν, ὡς ἐν	τῷ	ἐπιταφίῳ δηλοῦται. παρέλιπε δὲ τὴν
[1, 18]	ἐπακολουθήσαντας. τὸν δὲ Ὀδυσσέα σῴζει	τῷ	Ἑρμοῦ λόγῳ πεισθέντα· διὸ καὶ
[1, 60]	ἀνακιρνάμενον. οὗτος ὁ Ταινιωτικὸς πρὸς	τῷ	ἡδὺς εἶναι ἔχει τι καὶ
[1, 42]	παρὰ Σοφοκλεῖ τοῦτό φησιν ἐπικαιόμενος	τῷ	Ἡρακλεῖ· ἀνακειμένῳ μέσον εἰς τὸν
[1, 35]	Ἀθηναῖοι δὲ καὶ Εὐρυκλείδην ἐν	τῷ	θεάτρῳ ἀνέστησαν μετὰ τῶν περὶ
[1, 27]	Ἀναβάσει ἐν τῷ παρὰ Σεύθῃ	τῷ	Θρᾳκὶ συμποσίῳ. φησὶ γοῦν· ἐπειδὴ
[1, 17]	τὸν σοφώτατον Νέστορα πεποίηκε Μαχάονι	τῷ	ἰατρῷ τετρωμένῳ τὸν δεξιὸν ὦμον
[1, 59]	Μυνδίῳ καὶ Ἁλικαρνασσίῳ καὶ παντὶ	τῷ	ἱκανῶς τεθαλαττωμένῳ συνᾴδει τὰ σκληρὰ
[1, 55]	τὸν μέλανα, ἔνιοι δὲ ἐν	τῷ	καθόλου τὸν πρὸς παραμονὴν ἐπιτήδειον
[1, 37]	τοῦτον διατίθεσθαι. Σοφοκλῆς δὲ πρὸς	τῷ	καλὸς γεγενῆσθαι τὴν ὥραν ἦν
[1, 19]	ἥρωες παρ´ Ὁμήρῳ πρῶτον μὲν	τῷ	καλουμένῳ ἀκρατίσματι, ὃ λέγει ἄριστον·
[1, 12]	ἀνυπερβλήτου τρυφῆς καὶ τὰς ἐν	τῷ	κήπῳ γινομένας θριδακίνας οἰνομέλιτι ἐπότιζεν
[1, 12]	ὑπομνησθεὶς τῶν ἐν Μιντούρναις ἐκέλευσε	τῷ	κυβερνήτῃ τὴν αὐτὴν ὁδὸν ἐπὶ
[1, 54]	Κῦρος δὲ ὁ μέγας Πυθάρχῳ	τῷ	Κυζικηνῷ φίλῳ ὄντι ἐχαρίσατο ἑπτὰ
[1, 13]	ἀφύας} ὁ γοῦν παρ´ Εὔφρονι	τῷ	κωμικῷ μάγειρός φησιν· ἐγὼ μαθητὴς
[1, 9]	πλειόνων, ὧν τις παρὰ Κρωβύλῳ	τῷ	κωμικῷ φησιν· ἐγὼ δὲ πρὸς
[1, 6]	προκαλυπτομένα βοστρυχώδεα. τοιούτους πολλούς φησι	τῷ	Λαρηνσίου παρεῖναι δείπνῳ, ὥσπερ συμβολὰς
[1, 1]	Ἀθήνησι ῥήτορες, ὑπὸ τῆς ἐν	τῷ	λέγειν θερμότητος πρὸς τὰ ἑπόμενα
[1, 1]	ταύτῃ τὸ ὄνομα. ὑπόκειται δὲ	τῷ	λόγῳ Λαρήνσιος Ῥωμαῖος, ἀνὴρ τῇ
[1, 26]	παιδιὰν οὕτως Ἀντιφάνης· σφαῖραν λαβὼν	τῷ	μὲν διδοὺς ἔχαιρε, τὸν δ´
[1, 17]	κατοχὴν τῆς δυνάμεως. ἀλλ´ ἐκεῖνος	τῷ	μὲν Μαχάονι μετ´ ἀλφίτου καὶ
[1, 29]	τούτων διαλιπεῖν ὀλίγον· ἐν δὲ	τῷ	μεταιχμίῳ τούτῳ μίαν τιθέναι ψῆφον,
[1, 38]	ἐν συγγράμματι κακῶς εἴρηκεν ἐπὶ	τῷ	μὴ εὐρύθμως ἀμπέχεσθαι, φέροντός τι
[1, 56]	Εὐβοικὸν οἶνον. Ἀρχίλοχος τὸν Νάξιον	τῷ	νέκταρι παραβάλλει· ὃς καί πού
[1, 35]	δ´ οὔ. Ἀθηναῖοι δὲ Ποθεινῷ	τῷ	νευροσπάστῃ τὴν σκηνὴν ἔδωκαν ἀφ´
[1, 24]	καὶ αἱ Σειρῆνες δὲ ᾄδουσι	τῷ	Ὀδυσσεῖ τὰ μάλιστα αὐτὸν τέρψοντα
[1, 48]	Βυξεντῖνος ἐμφερῶς ἔχει τῷ Ἀλβανῷ	τῷ	ὀμφακίᾳ· ἐστὶ δὲ δυνάμει καὶ
[1, 5]	καὶ τειχίσας τὸν Πειραιᾶ ἑκατόμβην	τῷ	ὄντι θύσας καὶ οὐ ψευδωνύμως
[1, 39]	οὕτως ἦν τεχνίτης ὥστε ἐν	τῷ	ὀρχεῖσθαι τοὺς Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας
[1, 27]	καλὸς ἐν τῇ Ἀναβάσει ἐν	τῷ	παρὰ Σεύθῃ τῷ Θρᾳκὶ συμποσίῳ.
[1, 31]	τριάκοντα ὢν ἐτῶν ἐδείπνει παρὰ	τῷ	πατρὶ καθήμενος, οὐ δυνάμενος τὸν
[1, 15]	βρῶμα, ὥς φησι Χρύσιππος ἐν	τῷ	περὶ καλοῦ καὶ ἡδονῆς, οὗ
[1, 7]	ἀγνοεῖ δ´ ὅτι οἱ ἐν	τῷ	Πλάτωνος συσσιτίῳ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι
[1, 22]	τὰ ἄγκιστρα, ἀλλ´ ἐπεφέροντο ἐν	τῷ	πλῷ δηλονότι· ὥστε ἦν αὐτοῖς
[1, 16]	κατασκευὴ περιεργοτέρα. ~Πρίαμος δὲ παρὰ	τῷ	ποιητῇ καὶ ὀνειδίζει τοῖς υἱοῖς
[1, 23]	ἀλλὰ τοῖς ἀνδράσιν. Ἀλκίνους γοῦν	τῷ	Ποντονόῳ φησί· μέθυ νεῖμον πᾶσιν
[1, 39]	τοὺς Φρύγας οἶδα θεωρῶν, ὅτε	τῷ	Πριάμῳ συλλυσόμενοι τὸν παῖδ´ ἦλθον
[1, 58]	ἐν Θάσῳ φησὶ τὸν ἐν	τῷ	πρυτανείῳ διδόμενον θαυμαστὸν εἶναι τὴν
[1, 6]	διὰ στόματος εἶχον τὰς ἐν	τῷ	Σικελικῷ μυραίνας, τὰς πλωτὰς ἐγχέλεις,
[1, 48]	οἴνων φησὶν ὁ παρὰ τούτῳ	τῷ	σοφιστῇ Γαληνός· ὁ Φαλερῖνος οἶνος
[1, 48]	χρώματι χρυσίζει. Αἰκουανὸς κατὰ πολλὰ	τῷ	Συρεντίνῳ παρεμφερής. ὁ Βαρῖνος λίαν
[1, 40]	αὐλητὴν κινήσεις καὶ ῥυθμοὺς ποιῆσαι	τῷ	σώματι αὐλοῦντα· ὅθεν σικελίζειν τὸ
[1, 2]	δύο κύνες ἀργοὶ εἵποντο’ ὡς	τῷ	Τηλεμάχῳ ἐκκλησιάζοντι, ἀλλὰ τῶν Ἀκταίωνος
[1, 26]	ἡ τάξις δ´ ὅση. ἐν	τῷ	τι πράττειν ἢ λέγειν ἐφαίνετο
[1, 48]	εὐγενὴς καὶ ὁ Καυκῖνος καὶ	τῷ	Φαλερίνῳ ἐμφερής. ὁ Βενεφρανὸς εὐστόμαχος
[1, 48]	τῶν πρώτων ἐστὶν οἴνων, ἐμφερὴς	τῷ	Φαλερίνῳ, κουφότερος δέ, οὐ πληκτικός.
[1, 11]	τὴν παρακειμένην αὐτῷ. συνεμέθυε δὲ	τῷ	Φιλοξένῳ ἡδέως ὁ Διονύσιος. ἐπεὶ
[1, 27]	παρὰ τοὺς βοῦς δήσας ὀπίσω	τὼ	χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει. καί τις,
[1, 59]	παρέχουσιν ἱκανωτέραν στύψιν, ἔτι δὲ	τῷ	Χίῳ καὶ Λεσβίῳ τὰ ἀποιότατα
[1, 56]	ὁ Βίβλινος οἶνος. χρησμός. ἐν	τῷ	χρησμῷ, φησίν, ὁ θεὸς ηὐτομάτισε·
[1, 48]	οὕτω τρυγηθεὶς αὐστηρός τε καὶ	τῷ	χρώματι κιρρός. καὶ τοῦ Ἀλβανοῦ
[1, 48]	οἶνος καὶ πινόμενος ἡδὺς καὶ	τῷ	χρώματι χρυσίζει. Αἰκουανὸς κατὰ πολλὰ
[1, 26]	μακράν, παρ´ αὐτόν, ὑπὲρ αὐτόν,	κάτω,	ἄνω, βραχεῖαν, ἀπόδος ἐν καταστροφῇ.
[1, 54]	στολὴν φορεῖν βαρβαρικήν, ὡς καὶ	Δημαράτῳ,	δοὺς τὰ πρότερον ὑπάρχοντα καὶ
[1, 19]	ἀκρατισμὸν καλοῦμεν διὰ τὸ ἐν	ἀκράτῳ	βρέχειν καὶ προσίεσθαι ψωμούς, ὡς
[1, 38]	τοῦτο ποιοῦντας ἔσκωπτον. Πλάτων ἐν	Θεαιτήτῳ·	πάντα δυναμένους ὀξέως τε καὶ
[1, 15]	ὃ μὲν πεδίονδ´ ἐπὶ βοῦν	ἴτω	καὶ τὰ ἑξῆς· ὁσιωτέρα γὰρ
[1, 29]	τῶν μνηστήρων πεττείαν οἵα ἦν.	ὀκτὼ	γάρ, φησί, καὶ ἑκατὸν ὄντες
[1, 7]	οἱ ἐν τῷ Πλάτωνος συσσιτίῳ	ὀκτὼ	καὶ εἴκοσι ἦσαν. οὗτοι δὲ
[1, 61]	τῆς Ἠλείας τόπος ἐστὶν ἀπέχων	ὀκτὼ	στάδια, ἐν ᾧ οἱ ἐγχώριοι
[1, 57]	κάλλιστος δ´ οὗτος γίνεται ἐν	Βενεβέντῳ	πόλει Ἰταλίας. ἀμφίας δ´ οἶνος
[1, 62]	κατανύστασον· παύσῃ γάρ. εἶτά σοι	δότω	ῥάφανόν τις ἑφθήν. Εὔβουλος δέ
[1, 6]	καὶ τὸ πέρδικος σκέλος. ἀμίδα	δότω	τις ἢ πλακοῦντά τις δότω.
[1, 6]	δότω τις ἢ πλακοῦντά τις	δότω.	τὸν βίον, φησίν, εὐσταθεῖς, οὐκ
[1, 41]	ὄρνιθες· πολλοὶ μὲν βόσκονται ἐν	Αἰγύπτῳ	πολυφύλῳ βιβλιακοὶ χαρακῖται ἀπείριτα δηριόωντες
[1, 23]	πολλοὺς ἂν κορέσαι τήθεα διφῶντα.	~ἑκάστῳ	δὲ τῶν δαιτυμόνων παρ´ Ὁμήρῳ
[1, 21]	τροφὴ δαίς· καὶ μοῖρα τὸ	ἑκάστῳ	διδόμενον. οὐκ ἔφερον δὲ οἴκαδε
[1, 21]	πολλὴ ἐκ τῆς Δήμητρος, διένεμον	ἑκάστῳ	ἴσην, καὶ οὕτως εἰς κόσμον
[1, 21]	κρέα ὀπτῶν δαιτρός, ἐπεὶ ἴσην	ἑκάστῳ	μοῖραν ἐδίδου. καὶ ἐπὶ μόνων
[1, 5]	Χῖος Ἴων τραγῳδίαν νικήσας Ἀθήνησιν	ἑκάστῳ	τῶν Ἀθηναίων ἔδωκε Χίου κεράμιον.
[1, 20]	καθήμενοι. οἴονται δέ τινες καὶ	ἑκάστῳ	τῶν δαιτυμόνων κατ´ ἄνδρα παρακεῖσθαι
[1, 5]	ὡς αὐτὸν χειμῶνος ὥρᾳ ἔδωκεν	ἑκάστῳ	χιτῶνα καὶ ἱμάτιον. ~ὁ τρεχέδειπνος,
[1, 19]	δʹ ἐχρῶντο οἱ παλαιοί, ἀκρατίσματι,	ἀρίστῳ,	ἑσπερίσματι, δείπνῳ. τὸν μὲν οὖν
[1, 46]	τὴν ἐν ταῖς σκευασίαις ἀπρέπειαν,	ἐλάττω	κεκρικὼς ἡρωικῶν καὶ θείων ἔργων.
[1, 28]	τῶν δείπνων ἀπιόντες. προσνέμονται δ´	αὐτῷ	αἱ γλῶσσαι διὰ τὴν ἑρμηνείαν.
[1, 4]	δέ, φησί, καὶ βιβλίων κτῆσις	αὐτῷ	ἀρχαίων Ἑλληνικῶν τοσαύτη ὡς ὑπερβάλλειν
[1, 48]	εἶναι· ἐμφαίνει γὰρ ὡς ἐμμεμιγμένου	αὐτῷ	ἑτέρου. ὁ Καληνὸς κοῦφος, τοῦ
[1, 42]	τῶν γυναικῶν ἀνακείμενοι ὑπὸ τῷ	αὐτῷ	ἱματίῳ. Θεόπομπος· ἐπίνομεν μετὰ ταῦτα
[1, 28]	ὕπνου προστάτης εἶναι. σπένδουσι δ´	αὐτῷ	καὶ ἐπὶ ταῖς γλώσσαις ἐκ
[1, 21]	τις ἀφίκηται ξένος, ἔχοι δοῦναι	αὐτῷ.	~καὶ ἰχθύσι δὲ Ὅμηρος ποιεῖ
[1, 15]	τά ῥά οἱ γέρα πάρθεσαν	αὐτῷ.	καὶ Νέστωρ δὲ βόας θύει
[1, 28]	Ἑρμῆν. ἀπολαυστικὸς δέ ἐστι παρ´	αὐτῷ	καὶ ὁ τῶν Φαιάκων βίος·
[1, 23]	βοός, τά ῥά οἱ πάρθεσαν	αὐτῷ’	{Μενέλαος δηλονότι} καὶ Ἰδομενέα δέ
[1, 39]	φησι Χαμαιλέων. Σοφοκλῆς γοῦν ὠνείδιζεν	αὐτῷ	ὅτι εἰ καὶ τὰ δέοντα
[1, 45]	δ´ Ὀδυσσεὺς ἀναμιμνήσκει ὧν ἔδωκεν	αὐτῷ	παιδὶ ὄντι· ὄγχνας μοι δῶκας
[1, 9]	πόλεσι περιέρχεσθαι τὰς οἰκίας, ἀκολουθούντων	αὐτῷ	παίδων {καὶ} φερόντων ἔλαιον οἶνον
[1, 23]	ὡς Ὀδυσσεὺς νώτου ἀποπροταμὼν οὗ	αὐτῷ	παρέθεντο τῷ Δημοδόκῳ. ~ἐχρῶντο δ´
[1, 29]	~καὶ οἱ μνηστῆρες δὲ παρ´	αὐτῷ	πεσσοῖσι προπάροιθε θυράων‘ ἐτέρποντο, οὐ
[1, 26]	καὶ πολλοὶ διὰ τὴν σφαιρικὴν	αὐτῷ	συναπεδύοντο τῶν Ἀντιγόνου τοῦ βασιλέως
[1, 11]	αὐτῷ τὴν τρῖγλαν τὴν παρακειμένην	αὐτῷ.	συνεμέθυε δὲ τῷ Φιλοξένῳ ἡδέως
[1, 12]	ἀφίξεως αὐτοῦ) προσπλεύσαντες ἁλιεῖς προσήνεγκαν	αὐτῷ	τὰς καλλίστας καρίδας. ὃ δ´
[1, 23]	τοῦ ἐδεξιοῦτο, ὅ ἐστι προέπινεν	αὐτῷ	τῇ δεξιᾷ διδοὺς τὸ ποτήριον.
[1, 15]	καὶ τὸν Ὀδυσσέα ξενίζων, ἐπιδεικνύμενος	αὐτῷ	τὴν τοῦ κήπου κατασκευὴν καὶ
[1, 11]	τὸν οὖν Διονύσιον γελάσαντα ἀποστεῖλαι	αὐτῷ	τὴν τρῖγλαν τὴν παρακειμένην αὐτῷ.
[1, 14]	ἐπὶ δεῖπνον πρός τινος, εἰπόντος	αὐτῷ	τοῦ φίλου, ὁπηνίκ´ ἂν εἴκοσι
[1, 12]	πλακοῦντας ὑπὸ τῆς γῆς ἀναπεμπομένους	αὐτῷ.	~Τραιανῷ δὲ τῷ αὐτοκράτορι ἐν
[1, 41]	πού φησιν ἐπισκώπτων τοὺς ἐν	αὐτῷ	τρεφομένους φιλοσόφους, ὅτι ὥσπερ ἐν
[1, 38]	τοιοῦτον γέρας τίς οὐκ ἂν	αὑτῷ	κτῷτο φάσκων νοῦν ἔχειν; ~καὶ
[1, 11]	ἐκείνῳ μὲν μεγάλην τρῖγλαν παρατεθεῖσαν,	ἑαυτῷ	δὲ μικράν, ἀναλαβὼν αὐτὴν εἰς
[1, 10]	ἢ ἐλέφαντα δεῖ σπουδάζειν γενέσθαι.	οὕτω	γὰρ καὶ αἱ ἐπιθυμίαι καὶ
[1, 28]	τὰ ἑξῆς ἃ ἔπη Ἐρατοσθένης	οὕτω	γεγράφθαι φησίν· οὐ γὰρ ἔγωγέ
[1, 29]	καὶ εὔελπιν εἶναι τῷ γάμῳ.	οὕτω	δὲ διὰ τὴν τρυφὴν τὰς
[1, 18]	πλάστιγγα τὴν μέθην τῇ μανίᾳ.	(οὕτω	δὲ καὶ τὰ ἔπη ταῦτα
[1, 62]	σφόδρα λῆρον ὥστε τὰς ῥαφάνους	οὕτω	δοκεῖν. περὶ δὲ τῆς δυνάμεως
[1, 20]	καὶ παρέκειτο τράπεζα. ἀναγνωστέον οὖν	οὕτω·	ἔσθων καὶ πίνων ἔτι, καὶ
[1, 22]	ῥάβδῳ ἁλισκομένοις καὶ θύραζε ῥιπτομένοις.	οὕτω	καὶ ταύτην τὴν τέχνην ἀκριβοῖ
[1, 17]	δὲ κωθωνιζομένῳ δίδωσι τὸν ἡδύποτον,	οὕτω	καλέσας αὐτόν· ἐν δὲ πίθοι
[1, 55]	φησιν οἶνον ἀπὸ πραμνίας ἀμπέλου	οὕτω	καλουμένης, οἳ δὲ ἰδίως τὸν
[1, 21]	καὶ τῶν ἄλλων οἰωνῶν τροφὴν	οὕτω	καλῶν, μόνου ἀνθρώπου χωροῦντος εἰς
[1, 49]	τὰ ἐξ ἑκάστης πόλεως ἰδιώματα	οὕτω	καταλέγει· ἐξ Ἤλιδος μάγειρος, ἐξ
[1, 52]	Λευκάδιος πάρεστι καὶ μελίττιος οἰνίσκος	οὕτω	πότιμος. Ἀρχεστράτου τοῦ δειπνολόγου· εἶθ´
[1, 56]	δ´ οὕτως ἀπό τινος χωρίου	οὕτω	προσαγορευομένου. φησὶ δὲ Φιλύλλιος ὅτι
[1, 32]	ὁστισοῦν μου λαβόμενος τοῦ δέρματος.	οὕτω	στερεόν τι πρᾶγμα θερμόν ἐσθ´
[1, 20]	ὤπτα δὲ καὶ τὰς κοιλίας.	οὕτω	σφόδρ´ ἦν ἀρχαῖος, Ἀντιφάνης φησί.
[1, 17]	ποιούντων. ~διὸ οὐδὲν θαυμαστὸν τοὺς	οὕτω	τεθραμμένους ἀφλεγμάντους εἶναι τὰ σώματα
[1, 41]	ἢ ξηρασίαν ἔχοντ´} αὐτόπρεμν´ ἀπόλλυται.	οὕτω	τούτοις, φησί, κυνολογήσασιν ἐδόθη πιεῖν.
[1, 48]	μελάντερος γίνεται. ὁ δὲ μὴ	οὕτω	τρυγηθεὶς αὐστηρός τε καὶ τῷ
[1, 32]	πρὸς ἀφροδισίων πλῆθος. Θεόφραστος δ´	οὕτω	φησί τινας ὀχευτικὰς δυνάμεις εἶναι
[1, 48]	Ῥηγίνου ἥκιστά τε καθαπτόμενος κεφαλῆς.	τούτῳ	ἐμφερὴς ὁ Φορμιανός, ταχὺ δὲ
[1, 29]	ὀλίγον· ἐν δὲ τῷ μεταιχμίῳ	τούτῳ	μίαν τιθέναι ψῆφον, ἣν καλεῖν
[1, 4]	τίς γὰρ τὰ οἴκοι ποθεῖ	τούτῳ	ξυνὼν ἀναπεπταμένην ἔχοντι τοῖς φίλοις
[1, 54]	στρωμνὴν καὶ ἱματισμόν. ἐκέλευσε δὲ	τούτῳ	στολὴν φορεῖν βαρβαρικήν, ὡς καὶ
[1, 48]	Ἰταλικῶν οἴνων φησὶν ὁ παρὰ	τούτῳ	τῷ σοφιστῇ Γαληνός· ὁ Φαλερῖνος
[1, 4]	ἀγλαίζεται δὲ καὶ μουσικᾶς ἐν	ἀώτῳ·	οἷα παίζομεν φίλαν ἄνδρες ἀμφὶ
[1, 8]	δὲ δύ´ ὦς´, ἑφθῇ κλαίειν	ἀγορεύω.	τρίγλη δ´ οὐκ ἐθέλει νεύρων
[1, 29]	δὲ ποιεῖσθαι εἴ τις βάλλοι	ψήφῳ	ἑτέρᾳ· καὶ κληρουμένων τὸν λαχόντα
[1, 2]	Πτολεμαεύς, ἀνὴρ οὐ μόνον ἐν	φιλοσόφῳ	θεωρίᾳ τεθραμμένος, ἀλλὰ καὶ κατὰ
[1, 38]	τε καὶ ἀνθρώπων εὐδαιμόνων βίον.	Σαπφὼ	περὶ Ἀνδρομέδας σκώπτει· τίς δ´
[1, 2]	κύνες ἀργοὶ εἵποντο’ ὡς τῷ	Τηλεμάχῳ	ἐκκλησιάζοντι, ἀλλὰ τῶν Ἀκταίωνος πολὺ
[1, 26]	οἴμοι κακοδαίμων, τὸν τράχηλον ὡς	ἔχω.	διηγεῖται δὲ τὴν φαινίνδα παιδιὰν
[1, 9]	ὑπερβολῇ τοὺς δακτύλους δήπουθεν Ἰδαίους	ἔχω	καὶ τὸν λάρυγγ´ ἥδιστα πυριῶ
[1, 14]	εὑρίσκειν, ὡς μάσημα ταῖς γνάθοις	ἔχω.	ταῦτα οἴκοθεν ἔχων εἰς τὸ
[1, 52]	ἔφυ πάντων Φοινίκιος οἶνος, οὐ	προσέχω	τὸν νοῦν αὐτοῖς ἐστὶ δὲ
[1, 9]	περὶ τούτου Χρύσιππός φησιν· ἐγὼ	κατέχω	τινὰ ὀψοφάγον ἐπὶ τοσοῦτον ἐκπεπτωκότα
[1, 34]	καὶ Ἀρχέλαος ὁ ὀρχηστὴς παρὰ	Ἀντιόχῳ	τῷ βασιλεῖ μάλιστα ἐτιμῶντο τῶν
[1, 54]	καὶ Κῦρος δὲ ὁ μέγας	Πυθάρχῳ	τῷ Κυζικηνῷ φίλῳ ὄντι ἐχαρίσατο
[1, 59]	καλούμενος κοιλίας μόνον ἐστὶ μαλακτικός.	Κῴῳ	δὲ καὶ Μυνδίῳ καὶ Ἁλικαρνασσίῳ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/02/2006