Livre, Chap. |
[1, 56] |
τῶν
πολιτῶν
οὐκ
ἔχεις;
Κορινθίου
|
οἴνου |
Ἄλεξις
μνημονεύει
ὡς
σκληροῦ·
οἶνος |
[1, 48] |
κιρρός.
καὶ
τοῦ
Ἀλβανοῦ
δὲ
|
οἴνου |
εἴδη
δύο,
ὃ
μὲν
γλυκάζων, |
[1, 17] |
ὠφέλιμον
καὶ
τὸ
σύμμετρον
τοῦ
|
οἴνου
|
ἐν
οἷς
τὸν
χανδὸν
ἕλκοντα |
[1, 21] |
κρεῶν
διανεμομένων
ἀλλὰ
καὶ
τοῦ
|
οἴνου· |
ἤδη
μὲν
δαιτὸς
κεκορήμεθα
θυμὸν |
[1, 55] |
ἐστὶ
δὲ
οὗτος
γένος
τι
|
οἴνου. |
καί
ἐστιν
οὗτος
οὔτε
γλυκὺς |
[1, 51] |
συγκρινόμενον
καλλίω
εὑρίσκεσθαι.
Χίου
δὲ
|
οἴνου |
καὶ
Θασίου
μέμνηται
Ἐπίλυκος·
Χῖος |
[1, 5] |
τί
μικρολόγος
εἶ;
πλεῖαί
τοι
|
οἴνου |
κλισίαι·
δαίνυ
δαῖτα
γέρουσι
θάλειαν· |
[1, 28] |
μέσῳ
τῆς
οἰκίας
ἑστάναι
πλήρεις
|
οἴνου |
κριθίνου,
ἀργυροῦς
ὄντας
καὶ
χρυσοῦς. |
[1, 35] |
παραγενόμενος
εἰς
Θήβας
καὶ
ὑποζωννύμενος
|
οἴνου |
κύστεις
μεστὰς
καὶ
γάλακτος
καὶ |
[1, 61] |
φησιν
ὅτι
οἱ
μὲν
ὑπ´
|
οἴνου |
μεθυσθέντες
ἐπὶ
πρόσωπον
φέρονται,
οἱ |
[1, 53] |
τὰ
παρ´
αὑτοῖς.
~φοινικίνου
δὲ
|
οἴνου |
μέμνηται
καὶ
Ἔφιππος·
κάρυα,
ῥοίας, |
[1, 53] |
φοίνικας,
ἕτερα
νώγαλα,
σταμνάριά
τ´
|
οἴνου |
μικρὰ
τοῦ
φοινικίνου.
καὶ
πάλιν· |
[1, 51] |
μέμνηται
δὲ
οὗτος
καὶ
ψιθίου
|
οἴνου· |
οἶνον
γάρ
με
ψίθιον
γεύσας
|
[1, 52] |
ταύτῃ
ὁ
κωμικὸς
μέμνηται
Πεπαρηθίου
|
οἴνου· |
οἶνον
δὲ
πίνειν
οὐκ
ἐάσω |
[1, 61] |
ἀποσφραγίζονται
καὶ
ὕστερον
ἀνοίγοντες
εὑρίσκουσιν
|
οἴνου |
πεπληρωμένους.
Ἑλλάνικος
δέ
φησιν
ἐν |
[1, 56] |
Ἀκάνθιος.
{Α.
εἶτα
πρὸς
θεῶν
|
οἴνου |
πολίτης
ὢν
κρατίστου
στρυφνὸς
εἶ
|
[1, 17] |
δῆλον·
τοῖς
γοῦν
καρδιακοῖς
μετὰ
|
οἴνου |
σιτῶδες
ἀναμίσγουσί
τι
πρὸς
κατοχὴν |
[1, 58] |
~περὶ
δὲ
τῆς
τοῦ
ἀνθοσμίου
|
οἴνου |
σκευασίας
Φαινίας
ὁ
Ἐρέσιός
φησι |
[1, 61] |
ὥστε
τοὺς
διὰ
πενίαν
ἀποροῦντας
|
οἴνου |
τὸν
ἐκ
τῶν
κριθῶν
γενόμενον |
[1, 59] |
ὄντως
γὰρ
ἡ
τοῦ
γλυκέος
|
οἴνου |
φύσις
ἐγχρονίζει
περὶ
τὰ
ὑποχόνδρια
|
[1, 17] |
τὴν
ἀπὸ
τῶν
σιτίων
καὶ
|
οἴνου |
ὠφέλειαν·
ὃς
δέ
κ´
ἀνὴρ |