Livre, Chap.
[1, 32]	μέντοι μεθύειν τὸν ἄνδρα χρὴ	τὸν	ἀγαθὸν οὐδὲ θερμολουτεῖν, ἃ σὺ
[1, 15]	συνόδῳ παρατίθησιν οὐδέν, καίτοι πολλάκις	τὸν	Ἀγαμέμνονα ποιήσας δειπνίζοντα τοὺς ἀρίστους·
[1, 51]	ἐν δὲ Ἴσσῃ τῇ κατὰ	τὸν	Ἀδρίαν νήσῳ Ἀγαθαρχίδης φησὶν οἶνον
[1, 46]	ἀπεχώρησαν ἧς εἷλον τότε. οὐδὲ	τὸν	ἀέρα δ´ οἱ ἥρωες τοῖς
[1, 55]	οὐχ ἥδεσθαι Ἀθηναίους φησί λέγων	τὸν	Ἀθηναίων δῆμον οὔτε ποιηταῖς ἥδεσθαι
[1, 4]	τε τὸν Σάμιον καὶ Πεισίστρατον	τὸν	Ἀθηναίων τυραννήσαντα Εὐκλείδην τε τὸν
[1, 31]	τῷ πατρὶ καθήμενος, οὐ δυνάμενος	τὸν	ἆθλον ἐκτελέσαι καίπερ ἀνδρεῖος γεγονὼς
[1, 34]	προοίμιον. ~ὅτι Ἀριστόνικον τὸν Καρύστιον,	τὸν	Ἀλεξάνδρου σφαιριστήν, Ἀθηναῖοι πολίτην ἐποιήσαντο
[1, 15]	ἐν εὐτελείᾳ εὐτάκτους καὶ περὶ	τὸν	ἄλλον βίον γίνεσθαι ἐγκρατεῖς. ἁπλῆν
[1, 2]	θεωρίᾳ τεθραμμένος, ἀλλὰ καὶ κατὰ	τὸν	ἄλλον βίον ἐξητασμένος. τῶν δὲ
[1, 61]	ἱστορεῖ εὑρεθῆναι ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ	τὸν	Ἀλφειόν· καὶ ὅτι τῆς Ἠλείας
[1, 57]	οἶνον ἐν Καπύῃ φησὶ γίνεσθαι	τὸν	ἀναδενδρίτην καλούμενον, ᾧ μηδένα συγκρίνεσθαι.
[1, 27]	παίει, ὡς πᾶσι δοκεῖν πεπληγέναι	τὸν	ἄνδρα. ὃ δ´ ἔπεσε τεχνικῶς
[1, 27]	καὶ τέλος ὁ λῃστὴς δήσας	τὸν	ἄνδρα τὸ ζεῦγος ἀπάγει, ἐνίοτε
[1, 32]	τὸν Δί´, οὐ μέντοι μεθύειν	τὸν	ἄνδρα χρὴ τὸν ἀγαθὸν οὐδὲ
[1, 34]	Θήβας πατρίδ´ ἐπευκλεΐσας. ὑπὸ τούτου	τὸν	ἀνδριάντα, ὅτε Ἀλέξανδρος τὰς Θήβας
[1, 24]	πρότερον διέφθειρε τὴν γυναῖκα πρὶν	τὸν	ἀοιδὸν ἀποκτεῖναι ἐν νήσῳ ἐρήμῃ.
[1, 24]	φιλοσόφων διάθεσιν ἐπέχον. Ἀγαμέμνων γοῦν	τὸν	ἀοιδὸν καταλείπει τῇ Κλυταιμνήστρᾳ φύλακα
[1, 40]	σοφὸν ἡ ὄρχησις ὥστε Πίνδαρος	τὸν	Ἀπόλλωνα ὀρχηστὴν καλεῖ· ὀρχήστ´ ἀγλαΐας
[1, 22]	ποιήματα ἢ συγγράμματα, Καίκαλον λέγω	τὸν	Ἀργεῖον καὶ Νουμήνιον τὸν Ἡρακλεώτην,
[1, 56]	βιβλίαν φησὶ καλεῖσθαι, ἣν Πόλλιν	τὸν	Ἀργεῖον, ὃς ἐβασίλευσε Συρακουσίων, πρῶτον
[1, 29]	ἐναντίας ἀλλήλαις, ἴσας πρὸς ἴσας	τὸν	ἀριθμόν, ὅσοιπερ ἦσαν καὶ αὐτοί.
[1, 13]	ἐπιπάσας ἄνω κόκκους μελαίνης τετταράκοντα	τὸν	ἀριθμόν, περὶ τὴν Σκυθίαν ἔπαυσε
[1, 22]	καὶ Νουμήνιον τὸν Ἡρακλεώτην, Παγκράτην	τὸν	Ἀρκάδα, Ποσειδώνιον τὸν Κορίνθιον καὶ
[1, 27]	καὶ ταῦτα πάντα ῥυθμῷ πρὸς	τὸν	αὐλὸν ἐποίει. καὶ Ἀρκάδες δέ,
[1, 27]	τοῦ ζεύγους ἐν ῥυθμῷ πρὸς	τὸν	αὐλόν· καὶ τέλος ὁ λῃστὴς
[1, 15]	κατασκευὴν καὶ τῆς οἰκίας καὶ	τὸν	αὑτοῦ βίον, τοιαύτας παρατίθεται τραπέζας.
[1, 42]	τῷ Ἡρακλεῖ· ἀνακειμένῳ μέσον εἰς	τὸν	αὐχέν´ εἰσαλοίμην. Ἀριστοτέλης ἐν Τυρρηνῶν
[1, 37]	φησι παντομίμους ὀρχήσασθαι Σέλευκος. τοῦτον	τὸν	Βάθυλλόν φησιν Ἀριστόνικος καὶ Πυλάδην,
[1, 56]	ἴσον ἴσῳ κεκραμένος. Ἀχαιὸς δὲ	τὸν	Βίβλινον· ἐδεξιοῦτο Βιβλίνου μέθης ἐκπώματι.
[1, 15]	πρὸς ἀλλήλους, εὐτελῆ κατεσκεύασε πᾶσι	τὸν	βίον καὶ αὐτάρκη, λογιζόμενος τὰς
[1, 6]	τις ἢ πλακοῦντά τις δότω.	τὸν	βίον, φησίν, εὐσταθεῖς, οὐκ ἐγχειρογάστορες.
[1, 52]	τόν τ´ ἀπὸ Φοινίκης ἱερᾶς	τὸν	Βύβλινον αἰνῶ· οὐ μέντοι κείνῳ
[1, 14]	ἐπὶ γλισχρότητι καὶ πλεονεξίᾳ διαβάλλεσθαι·	τὸν	γοῦν γλίσχρον Ἰσχόμαχον Κρατῖνος Μυκόνιον
[1, 26]	ἔφευγ´ ἅμα, τοῦ δ´ ἐξέκρουσε,	τὸν	δ´ ἀνέστησεν πάλιν, κλαγκταῖσι φωναῖς
[1, 26]	λαβὼν τῷ μὲν διδοὺς ἔχαιρε,	τὸν	δ´ ἔφευγ´ ἅμα, τοῦ δ´
[1, 17]	καὶ τυροῦ δέδωκε τὸν οἶνον,	τὸν	δ´ Ὀδυσσέα ποιεῖ συνάπτοντα τὴν
[1, 29]	ἐλπίδας ἔχειν πολλὰς γαμήσειν αὐτήν.	τὸν	δὲ Εὐρύμαχον πλείστας εἰληφέναι ταύτῃ
[1, 18]	καὶ λύκους ταῖς ἡδοναῖς ἐπακολουθήσαντας.	τὸν	δὲ Ὀδυσσέα σῴζει τῷ Ἑρμοῦ
[1, 50]	δ´ ἀκάτους Κᾶρες ἁλὸς ταμίαι.	τὸν	δὲ τροχὸν γαίας τε καμίνου
[1, 18]	καὶ ἀπόλλυνται. ἱστορεῖ δὲ καὶ	τὸν	δεινότατον Αἰνείαν τῶν Τρώων ἐν
[1, 17]	πεποίηκε Μαχάονι τῷ ἰατρῷ τετρωμένῳ	τὸν	δεξιὸν ὦμον προσφέροντα οἶνον, ταῖς
[1, 53]	ἄλυπον. ἔστι δέ τις οἶνος,	τὸν	δὴ σαπρίαν καλέουσι, οὗ καὶ
[1, 7]	φησί, καὶ ἐπάγει· οὓς ἔδει	τὸν	δῆμον ἐκ κοινοῦ τρέφειν, ἀεί
[1, 32]	θερμόν ἐσθ´ ὕδωρ. Ἕρμιππος· μὰ	τὸν	Δί´, οὐ μέντοι μεθύειν τὸν
[1, 40]	δὲ ὁ Κορίνθιος ἢ Ἀρκτῖνος	τὸν	Δία ὀρχούμενόν που παράγει λέγων·
[1, 3]	μᾶλλον ἢ συμποτικός. ~δραματουργεῖ δὲ	τὸν	διάλογον ὁ Ἀθήναιος ζήλῳ Πλατωνικῷ·
[1, 53]	τρία; Ἕρμιππος δέ που ποιεῖ	τὸν	Διόνυσον πλειόνων μεμνημένον· Μενδαίῳ μὲν
[1, 57]	Σπάρτης ἀπέχων στάδια ἑπτά· καὶ	τὸν	ἐκ Δενθιάδων, ἐρύματός τινος, καὶ
[1, 57]	ἢ Ὄνογλιν ἢ Σταθμίταν. καὶ	τὸν	ἐκ Καρύστου, ὅς ἐστι πλησίον
[1, 57]	οἶνον καὶ ἄνθεος ὄσδοντά’ φησι	τὸν	ἐκ Πέντε λόφων, ὅς ἐστι
[1, 61]	τοὺς διὰ πενίαν ἀποροῦντας οἴνου	τὸν	ἐκ τῶν κριθῶν γενόμενον πίνειν·
[1, 52]	Πεπαρήθιον, οὐδ´ ἄλλον ὅστις ἐπεγερεῖ	τὸν	ἔμβολον. Εὔβουλος· ὁ Λευκάδιος πάρεστι
[1, 58]	Θεόφραστος δ´ ἐν Θάσῳ φησὶ	τὸν	ἐν τῷ πρυτανείῳ διδόμενον θαυμαστὸν
[1, 36]	πόλεις, ἀλλὰ πᾶσαι αἱ κατὰ	τὸν	ἐνιαυτὸν {ἀριθμούμεναι} διὰ τὸ πλῆθος.
[1, 27]	ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν ἐν ῥυθμῷ πρὸς	τὸν	ἐνόπλιον ῥυθμὸν αὐλούμενοι καὶ ἐνωπλίσαντο
[1, 56]	πιόντες προσηνεῖς. ~ἐπαινεῖ Ἄμφις καὶ	τὸν	ἐξ Ἀκάνθου πόλεως οἶνον λέγων·
[1, 35]	τὰς δὲ κιθαρῳδίας οἱ περὶ	τὸν	ἐξ Ἰταλίας Οἰνώναν, ὃς καὶ
[1, 57]	ἐκ Δενθιάδων, ἐρύματός τινος, καὶ	τὸν	ἐξ Οἰνοῦντος καὶ τὸν ἐξ
[1, 57]	καὶ τὸν ἐξ Οἰνοῦντος καὶ	τὸν	ἐξ Ὀνόγλων καὶ Σταθμῶν. χωρία
[1, 47]	ἀταράχους παρέχει. ἐπαινεῖ δὲ Ὅμηρος	τὸν	ἐπιδεχόμενον ἱκανὴν κρᾶσιν, ὡς τὸν
[1, 28]	καὶ τὴν Καλυψοῦς οἰκίαν ἐκπλήττει	τὸν	Ἑρμῆν. ἀπολαυστικὸς δέ ἐστι παρ´
[1, 58]	ἀόσμῳ, καθάπερ τὸν Ἡρακλεώτην καὶ	τὸν	Ἐρυθραῖον, τοῦ μὲν τὴν μαλακότητα,
[1, 10]	δέ φησιν· οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον	τὸν	Ἐρύξιδος· ἐκεῖνος γάρ, ὡς ἔοικεν,
[1, 27]	Σιτάλκαν, ἄλλοι δὲ τῶν Θρᾳκῶν	τὸν	ἕτερον ἐξέφερον ὡς τεθνηκότα· ἦν
[1, 27]	ἐχρῶντο· τέλος δ´ ὁ ἕτερος	τὸν	ἕτερον παίει, ὡς πᾶσι δοκεῖν
[1, 36]	ὁ σύμπας δῆμος τῆς οἰκουμένης,	τὸν	ἐφ´ ἡμῖν, φησί, φιλόσοφον ὀρχηστὴν
[1, 15]	ἐφεξῆς, ἵνα τὴν σχολὴν καὶ	τὸν	ζῆλον ἐν τοῖς καλοῖς ἔργοις
[1, 17]	ἐδωδῆς. τῷ δὲ κωθωνιζομένῳ δίδωσι	τὸν	ἡδύποτον, οὕτω καλέσας αὐτόν· ἐν
[1, 58]	εὔοσμον μαλακῷ καὶ ἀόσμῳ, καθάπερ	τὸν	Ἡρακλεώτην καὶ τὸν Ἐρυθραῖον, τοῦ
[1, 22]	λέγω τὸν Ἀργεῖον καὶ Νουμήνιον	τὸν	Ἡρακλεώτην, Παγκράτην τὸν Ἀρκάδα, Ποσειδώνιον
[1, 37]	δὲ ἐν ἱματίῳ φασί. καὶ	τὸν	Θάμυριν διδάσκων αὐτὸς ἐκιθάρισεν· ἄκρως
[1, 4]	ἄνδρες ἀμφὶ θαμὰ τράπεζαν, κατὰ	τὸν	Θηβαῖον μελοποιόν. καὶ ἐπὶ τὰς
[1, 40]	τοῖς παλαιοῖς· μεθ´ ὃν Κλεόλαν	τὸν	Θηβαῖον. ὀρχησταὶ δὲ ἔνδοξοι Βολβὸς
[1, 55]	φησὶν Ἐπαρχίδης, ἡ ἄμπελος ἡ	τὸν	Ἰκάριον πράμνιον φέρουσα ὑπὸ τῶν
[1, 32]	ἀποκρίνεσθαι. Φύλαρχος δὲ Σανδρόκοττόν φησι	τὸν	Ἰνδῶν βασιλέα Σελεύκῳ μεθ´ ὧν
[1, 6]	τοῖς δείπνοις παρατιθεμένων· εἰς μὲν	τὸν	ἰχθύν· ἥκω λιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν
[1, 4]	τὸν Ἀθηναίων τυραννήσαντα Εὐκλείδην τε	τὸν	καὶ αὐτὸν Ἀθηναῖον καὶ Νικοκράτην
[1, 20]	ἔτι, καὶ παρέκειτο τράπεζα, ἢ	τὸν	καιρὸν αἰτιᾶσθαι τὸν παρόντα δεῖ.
[1, 41]	γὰρ ἄστρον περιτέλλεται. Εὔπολίς τε	τὸν	Καλλίαν φησὶν ἀναγκάζεσθαι ὑπὸ Πρωταγόρου
[1, 58]	ἐν Βαβυλῶνι οἶνόν φησι γίνεσθαι	τὸν	καλούμενον νέκταρ. ἦν ἄρ´ ἔπος
[1, 34]	θύγατερ, ἐγχέων προοίμιον. ~ὅτι Ἀριστόνικον	τὸν	Καρύστιον, τὸν Ἀλεξάνδρου σφαιριστήν, Ἀθηναῖοι
[1, 40]	Θεόφραστος δὲ πρῶτόν φησιν Ἄνδρωνα	τὸν	Καταναῖον αὐλητὴν κινήσεις καὶ ῥυθμοὺς
[1, 18]	ταύτην ἀπολλύμενον παρίστησι καὶ Εὐρυτίωνα	τὸν	Κένταυρον· τούς τε παρὰ Κίρκῃ
[1, 22]	ὀλίγῳ πρὸ ἡμῶν γενόμενον Ὀππιανὸν	τὸν	Κίλικα· τοσούτοις γὰρ ἐνετύχομεν ἐποποιοῖς
[1, 54]	αὐτὸν ἐβοηδρόμουν, πρόκροσσοι φερόμενοι ἐπὶ	τὸν	κίνδυνον. τιμᾶται δὲ παρὰ Λαμψακηνοῖς
[1, 20]	καὶ δόρπου ἐξαῦτις μεμνημένους μετὰ	τὸν	κλαυθμόν. τῷ δὲ μὴ αἴρεσθαι
[1, 22]	Ἡρακλεώτην, Παγκράτην τὸν Ἀρκάδα, Ποσειδώνιον	τὸν	Κορίνθιον καὶ τὸν ὀλίγῳ πρὸ
[1, 61]	ἐπὶ πρόσωπον φέρονται, οἱ δὲ	τὸν	κρίθινον πεπωκότες ἐξυπτιάζονται τὴν κεφαλήν·
[1, 11]	λατομίας ἐνεβλήθη· ἐν αἷς ποιῶν	τὸν	Κύκλωπα συνέθηκε τὸν μῦθον εἰς
[1, 4]	καὶ αὐτὸν Ἀθηναῖον καὶ Νικοκράτην	τὸν	Κύπριον ἔτι τε τοὺς Περγάμου
[1, 4]	φίλοις τὴν οἰκίαν; κατὰ γὰρ	τὸν	κωμῳδιοποιὸν Ἀπολλόδωρον· εἰς οἰκίαν ὅταν
[1, 9]	δακτύλους δήπουθεν Ἰδαίους ἔχω καὶ	τὸν	λάρυγγ´ ἥδιστα πυριῶ τεμαχίοις. {Β.
[1, 29]	βάλλοι ψήφῳ ἑτέρᾳ· καὶ κληρουμένων	τὸν	λαχόντα στοχάζεσθαι ταύτης. εἰ δέ
[1, 27]	ἐνίοτε δὲ καὶ ὁ ζευγηλάτης	τὸν	λῃστήν· εἶτα παρὰ τοὺς βοῦς
[1, 38]	καὶ ἐξησκημένον, εἶτα καθίσαντα διατίθεσθαι	τὸν	λόγον οὐδεμιᾶς ἀπεχόμενον κινήσεως οὐδὲ
[1, 1]	τῆς βίβλου πατήρ· ποιεῖται δὲ	τὸν	λόγον πρὸς Τιμοκράτην· Δειπνοσοφιστὴς δὲ
[1, 55]	οὕτω καλουμένης, οἳ δὲ ἰδίως	τὸν	μέλανα, ἔνιοι δὲ ἐν τῷ
[1, 47]	φησι παρὰ Χίοις πρώτοις γενέσθαι	τὸν	μέλανα οἶνον, καὶ τὸ φυτεύειν
[1, 47]	παρεγχεομένης θαλάσσης. ἐπαινῶν δὲ Ὅμηρος	τὸν	μέλανα οἶνον πολλάκις αὐτὸν καὶ
[1, 11]	τὸ περὶ αὑτὸν γενόμενον πάθος,	τὸν	μὲν Διονύσιον Κύκλωπα ὑποστησάμενος, τὴν
[1, 47]	Εὔβουλος δέ φησιν· ἄτοπον δὲ	τὸν	μὲν οἶνον εὐδοκιμεῖν ἀεὶ παρὰ
[1, 19]	παλαιοί, ἀκρατίσματι, ἀρίστῳ, ἑσπερίσματι, δείπνῳ.	τὸν	μὲν οὖν ἀκρατισμὸν διανηστισμὸν ἔλεγον,
[1, 41]	{Α. πέπωκ´ ἐγώ, μὰ Δία	τὸν	Μενδαῖον. ~ὅτι τὸ ἀναπίπτειν κυρίως
[1, 18]	αἱ Κωκάλου θυγατέρες, ὡς νενομισμένον,	τὸν	Μίνω παραγενόμενον εἰς Σικελίαν. τῆς
[1, 11]	αἷς ποιῶν τὸν Κύκλωπα συνέθηκε	τὸν	μῦθον εἰς τὸ περὶ αὑτὸν
[1, 56]	πολὺν πιὼν Εὐβοικὸν οἶνον. Ἀρχίλοχος	τὸν	Νάξιον τῷ νέκταρι παραβάλλει· ὃς
[1, 25]	διελέγετο μέν, ἐκώλυε δὲ πράττειν	τὸν	νεανίσκον. εἰπόντος δὲ ὅτι Χαιρέφανες,
[1, 60]	ἠρέμα ἐπιστῦφον. ἡ δὲ περὶ	τὸν	Νεῖλον ἄμπελος πλείστη μὲν αὐτή,
[1, 47]	δὲ μὴ τὸν παλαιόν, ἀλλὰ	τὸν	νεώτερον. τὸ αὐτὸ δὲ καὶ
[1, 52]	πάντων Φοινίκιος οἶνος, οὐ προσέχω	τὸν	νοῦν αὐτοῖς ἐστὶ δὲ καὶ
[1, 9]	συνηγόρασται λουσάμενος παρῆν ἄκλητος ὡς	τὸν	νυμφίον. καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον
[1, 15]	τοὺς τρυφερωτάτους ἑστιῶν Φαίακας καὶ	τὸν	Ὀδυσσέα ξενίζων, ἐπιδεικνύμενος αὐτῷ τὴν
[1, 30]	πεποιήκασιν, ἀλλὰ πόδα βόειον ἐπὶ	τὸν	Ὀδυσσέα ῥιπτούμενον. ~καθέζονται δ´ ἐν
[1, 51]	Βρόμιος τὴν ἀτέλειαν Λεσβίου ποιῶν	τὸν	οἶνον εἰσάγουσιν ἐνθάδε· ὃς ἂν
[1, 17]	πλεῖον πίνῃ, καίτοι ἀλλαχοῦ λέγων	τὸν	οἶνον ἐκλύειν τὴν ἰσχὺν καὶ
[1, 57]	τι γένος εἶναι, ἀφ´ ἧς	τὸν	οἶνον ἐξαμβλοῦν ποιεῖν τὰς γυναῖκας
[1, 58]	γλυκύτητα ἀπὸ τοῦ σταιτὸς λαμβάνειν	τὸν	οἶνον. καὶ ἑξῆς δέ φησιν·
[1, 53]	ῥαίνειν τῷ ἐλατηρίῳ· διὸ γίνεσθαι	τὸν	οἶνον μαλακόν. ~ὅτι Θεμιστοκλῆς ὑπὸ
[1, 17]	καὶ ἣ μὲν ἀπερισπάστως ἐπαινεῖ	τὸν	οἶνον, ὃ δὲ μετὰ ἄσθματος
[1, 47]	πάλαι γνωριζομένην. ἡδὺν γὰρ εἶναι	τὸν	οἶνον παρεγχεομένης θαλάσσης. ἐπαινῶν δὲ
[1, 17]	μετ´ ἀλφίτου καὶ τυροῦ δέδωκε	τὸν	οἶνον, τὸν δ´ Ὀδυσσέα ποιεῖ
[1, 22]	Ἀρκάδα, Ποσειδώνιον τὸν Κορίνθιον καὶ	τὸν	ὀλίγῳ πρὸ ἡμῶν γενόμενον Ὀππιανὸν
[1, 11]	πάντα σαφῶς ἃ βούλεται μαθεῖν.	τὸν	οὖν Διονύσιον γελάσαντα ἀποστεῖλαι αὐτῷ
[1, 57]	πλησίον Ἀρκαδίας. ἄπυρον δὲ εἶπε	τὸν	οὐχ ἡψημένον· ἐχρῶντο γὰρ ἑφθοῖς
[1, 39]	θεωρῶν, ὅτε τῷ Πριάμῳ συλλυσόμενοι	τὸν	παῖδ´ ἦλθον τεθνεῶτα, πολλὰ τοιαυτὶ
[1, 47]	τὸν παλαιόν, ἄνδρα δὲ μὴ	τὸν	παλαιόν, ἀλλὰ τὸν νεώτερον. τὸ
[1, 47]	εὐδοκιμεῖν ἀεὶ παρὰ ταῖς ἑταίραις	τὸν	παλαιόν, ἄνδρα δὲ μὴ τὸν
[1, 54]	Θρίαμβος καὶ Διθύραμβος. ὅτι Μιτυληναῖοι	τὸν	παρ´ αὑτοῖς γλυκὺν οἶνον πρόδρομον
[1, 33]	μύροις ἀλειφομένους τοὺς ἥρωας πλὴν	τὸν	Πάριν ἐν οἷς φησὶ κάλλει
[1, 20]	τράπεζα, ἢ τὸν καιρὸν αἰτιᾶσθαι	τὸν	παρόντα δεῖ. πῶς γὰρ ἦν
[1, 5]	ναυμαχίᾳ νικήσας Λακεδαιμονίους καὶ τειχίσας	τὸν	Πειραιᾶ ἑκατόμβην τῷ ὄντι θύσας
[1, 38]	δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι εἰς	τὸν	περίπατον καθ´ ὥραν λαμπρὸν καὶ
[1, 12]	ἡμέραν. καὶ πολλὰ κακοπαθήσας κατὰ	τὸν	πλοῦν ὡς πλησίον ἧκε τῶν
[1, 41]	πίνειν, ἵνα· πρὸ τοῦ κυνὸς	τὸν	πνεύμον´ ἔκλυτον φορῇ. ἡμῖν δ´
[1, 4]	τοὺς Περγάμου βασιλέας Εὐριπίδην τε	τὸν	ποιητὴν Ἀριστοτέλην τε τὸν φιλόσοφον
[1, 60]	ὑδάτων εὐθετεῖ. ~ὦ γλῶσσα, σιγήσασα	τὸν	πολὺν χρόνον, πῶς δῆτα τλήσῃ
[1, 55]	αὐτῇ ὄρος μέγα, ἀφ´ οὗ	τὸν	Πράμνιον οἶνον, ὃν καὶ φαρμακίτην
[1, 57]	Λατωρείας Ἀμαζόνος· ἐν ᾗ γίνεσθαι	τὸν	πράμνιον οἶνον. Τιμαχίδας δὲ ὁ
[1, 55]	οἱονεὶ παραμόνιον ὄντα· οἳ δὲ	τὸν	πραύνοντα τὸ μένος, ἐπεὶ οἱ
[1, 55]	ἔνιοι δὲ ἐν τῷ καθόλου	τὸν	πρὸς παραμονὴν ἐπιτήδειον οἱονεὶ παραμόνιον
[1, 8]	αὖ— {Β. παίσειέ γέ σου	τὸν	πρωκτὸν ὑπελθών. ~ἀπὸ τούτου τοῦ
[1, 30]	φίλης ὀσμῆς ὕπο. Εὔπολις δὲ	τὸν	πρῶτον εἰσηγησάμενον τὸ τῆς ἀμίδος
[1, 4]	ἐπὶ συναγωγῇ τεθαυμασμένους, Πολυκράτην τε	τὸν	Σάμιον καὶ Πεισίστρατον τὸν Ἀθηναίων
[1, 56]	ἐν δορὶ κεκλιμένος. Στράττις δὲ	τὸν	Σκιάθιον ἐπαινεῖ· οἶνος κοχύζει τοῖς
[1, 17]	ἐστι καὶ εὔχρηστον καὶ κοινὸν	τὸν	σοφώτατον Νέστορα πεποίηκε Μαχάονι τῷ
[1, 33]	μεταφορᾶς ὁμοιώματι σημαίνεται ὅτι ᾔδει	τὸν	στέφανον. φησὶ γοῦν· νῆσος, ἣν
[1, 59]	καὶ κοιλίας λύουσιν ἐπιδάκνουσί τε	τὸν	στόμαχον ἐμφυσήσεις τε ἐνεργάζονται καὶ
[1, 59]	κατασκευάζων· πλείων δὲ πινόμενος ἐκλύει	τὸν	στόμαχον. ὁ δὲ Λέσβιος στῦψιν
[1, 6]	φησί, σοφιστής. Κλέαρχός φησι Χάρμον	τὸν	Συρακούσιον εὐτρεπίσθαι στιχίδια καὶ παροιμίας
[1, 4]	τὸν φιλόσοφον καὶ Θεόφραστον καὶ	τὸν	τὰ τούτων διατηρήσαντα βιβλία Νηλέα·
[1, 10]	ἐνδιατρίβῃ. ὁ αὐτός φησι Πίθυλλον	τὸν	Τένθην καλούμενον οὐ περιγλωττίδα μόνον
[1, 18]	μέθης δὲ κατατρέχων ὁ ποιητὴς	τὸν	τηλικοῦτον Κύκλωπα ὑπὸ μικροῦ σώματος
[1, 4]	~εἶτα εἰσβάλλει μετ´ ὀλίγον εἰς	τὸν	τοῦ Λαρηνσίου ἔπαινον καὶ λέγει·
[1, 47]	τὸν ἐπιδεχόμενον ἱκανὴν κρᾶσιν, ὡς	τὸν	τοῦ Μάρωνος. ἐπιδέχεται δὲ πλείω
[1, 10]	ἐρῶν ηὔξατο τῆς μακραύχενος ὄρνιθος	τὸν	τράχηλον ἔχειν, ἵν´ ὅτι πλεῖστον
[1, 26]	τραχηλισμοὺς ῥωμαλέον. Ἀντιφάνης· οἴμοι κακοδαίμων,	τὸν	τράχηλον ὡς ἔχω. διηγεῖται δὲ
[1, 48]	δὲ τοιοῦτος γίνεται ὅταν ὑπὸ	τὸν	τρυγητὸν νότοι πνεύσωσι, παρ´ ὃ
[1, 15]	ἐπιθυμιῶν. καὶ Ἀλκίνους δὲ ὁ	τὸν	τρυφερὸν ᾑρημένος βίον τοὺς τρυφερωτάτους
[1, 10]	τῇ γλώττῃ. ἄλλοι δὲ φίλιχθυν	τὸν	Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης δὲ φιλόδειπνον
[1, 4]	τε τὸν ποιητὴν Ἀριστοτέλην τε	τὸν	φιλόσοφον καὶ Θεόφραστον καὶ τὸν
[1, 35]	θαυματοποιός, ὃς μαθητὴν κατέλιπε Κρατισθένη	τὸν	Φλιάσιον· ὃς πῦρ τε αὐτόματον
[1, 51]	Τενέδιον. ~ὅτι ὁ Περσῶν βασιλεὺς	τὸν	Χαλυβώνιον μόνον οἶνον ἔπινεν· ὅν
[1, 17]	σύμμετρον τοῦ οἴνου ἐν οἷς	τὸν	χανδὸν ἕλκοντα αὐτὸν βλάπτεσθαι φησί.
[1, 38]	ἀμφέξει; Ἕρμιππος δέ φησι Θεόκριτον	τὸν	Χῖον ὡς ἀπαίδευτον μέμφεσθαι τὴν
[1, 48]	ὁ δ´ ὑπὲρ τοῦτον ἐκπίπτων	τὸν	χρόνον κεφαλαλγὴς καὶ τοῦ νευρώδους

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/02/2006