Livre, Chap. |
[1, 32] |
μέντοι
μεθύειν
τὸν
ἄνδρα
χρὴ
|
τὸν |
ἀγαθὸν
οὐδὲ
θερμολουτεῖν,
ἃ
σὺ |
[1, 15] |
συνόδῳ
παρατίθησιν
οὐδέν,
καίτοι
πολλάκις
|
τὸν |
Ἀγαμέμνονα
ποιήσας
δειπνίζοντα
τοὺς
ἀρίστους· |
[1, 51] |
ἐν
δὲ
Ἴσσῃ
τῇ
κατὰ
|
τὸν
|
Ἀδρίαν
νήσῳ
Ἀγαθαρχίδης
φησὶν
οἶνον
|
[1, 46] |
ἀπεχώρησαν
ἧς
εἷλον
τότε.
οὐδὲ
|
τὸν |
ἀέρα
δ´
οἱ
ἥρωες
τοῖς |
[1, 55] |
οὐχ
ἥδεσθαι
Ἀθηναίους
φησί
λέγων
|
τὸν |
Ἀθηναίων
δῆμον
οὔτε
ποιηταῖς
ἥδεσθαι |
[1, 4] |
τε
τὸν
Σάμιον
καὶ
Πεισίστρατον
|
τὸν |
Ἀθηναίων
τυραννήσαντα
Εὐκλείδην
τε
τὸν |
[1, 31] |
τῷ
πατρὶ
καθήμενος,
οὐ
δυνάμενος
|
τὸν |
ἆθλον
ἐκτελέσαι
καίπερ
ἀνδρεῖος
γεγονὼς |
[1, 34] |
προοίμιον.
~ὅτι
Ἀριστόνικον
τὸν
Καρύστιον,
|
τὸν |
Ἀλεξάνδρου
σφαιριστήν,
Ἀθηναῖοι
πολίτην
ἐποιήσαντο |
[1, 15] |
ἐν
εὐτελείᾳ
εὐτάκτους
καὶ
περὶ
|
τὸν |
ἄλλον
βίον
γίνεσθαι
ἐγκρατεῖς.
ἁπλῆν |
[1, 2] |
θεωρίᾳ
τεθραμμένος,
ἀλλὰ
καὶ
κατὰ
|
τὸν
|
ἄλλον
βίον
ἐξητασμένος.
τῶν
δὲ |
[1, 61] |
ἱστορεῖ
εὑρεθῆναι
ἐν
Ὀλυμπίᾳ
παρὰ
|
τὸν |
Ἀλφειόν·
καὶ
ὅτι
τῆς
Ἠλείας |
[1, 57] |
οἶνον
ἐν
Καπύῃ
φησὶ
γίνεσθαι
|
τὸν |
ἀναδενδρίτην
καλούμενον,
ᾧ
μηδένα
συγκρίνεσθαι. |
[1, 27] |
παίει,
ὡς
πᾶσι
δοκεῖν
πεπληγέναι
|
τὸν |
ἄνδρα.
ὃ
δ´
ἔπεσε
τεχνικῶς |
[1, 27] |
καὶ
τέλος
ὁ
λῃστὴς
δήσας
|
τὸν |
ἄνδρα
τὸ
ζεῦγος
ἀπάγει,
ἐνίοτε
|
[1, 32] |
τὸν
Δί´,
οὐ
μέντοι
μεθύειν
|
τὸν |
ἄνδρα
χρὴ
τὸν
ἀγαθὸν
οὐδὲ |
[1, 34] |
Θήβας
πατρίδ´
ἐπευκλεΐσας.
ὑπὸ
τούτου
|
τὸν |
ἀνδριάντα,
ὅτε
Ἀλέξανδρος
τὰς
Θήβας
|
[1, 24] |
πρότερον
διέφθειρε
τὴν
γυναῖκα
πρὶν
|
τὸν |
ἀοιδὸν
ἀποκτεῖναι
ἐν
νήσῳ
ἐρήμῃ. |
[1, 24] |
φιλοσόφων
διάθεσιν
ἐπέχον.
Ἀγαμέμνων
γοῦν
|
τὸν
|
ἀοιδὸν
καταλείπει
τῇ
Κλυταιμνήστρᾳ
φύλακα |
[1, 40] |
σοφὸν
ἡ
ὄρχησις
ὥστε
Πίνδαρος
|
τὸν |
Ἀπόλλωνα
ὀρχηστὴν
καλεῖ·
ὀρχήστ´
ἀγλαΐας |
[1, 22] |
ποιήματα
ἢ
συγγράμματα,
Καίκαλον
λέγω
|
τὸν |
Ἀργεῖον
καὶ
Νουμήνιον
τὸν
Ἡρακλεώτην, |
[1, 56] |
βιβλίαν
φησὶ
καλεῖσθαι,
ἣν
Πόλλιν
|
τὸν |
Ἀργεῖον,
ὃς
ἐβασίλευσε
Συρακουσίων,
πρῶτον |
[1, 29] |
ἐναντίας
ἀλλήλαις,
ἴσας
πρὸς
ἴσας
|
τὸν |
ἀριθμόν,
ὅσοιπερ
ἦσαν
καὶ
αὐτοί. |
[1, 13] |
ἐπιπάσας
ἄνω
κόκκους
μελαίνης
τετταράκοντα
|
τὸν |
ἀριθμόν,
περὶ
τὴν
Σκυθίαν
ἔπαυσε |
[1, 22] |
καὶ
Νουμήνιον
τὸν
Ἡρακλεώτην,
Παγκράτην
|
τὸν |
Ἀρκάδα,
Ποσειδώνιον
τὸν
Κορίνθιον
καὶ |
[1, 27] |
καὶ
ταῦτα
πάντα
ῥυθμῷ
πρὸς
|
τὸν |
αὐλὸν
ἐποίει.
καὶ
Ἀρκάδες
δέ, |
[1, 27] |
τοῦ
ζεύγους
ἐν
ῥυθμῷ
πρὸς
|
τὸν |
αὐλόν·
καὶ
τέλος
ὁ
λῃστὴς |
[1, 15] |
κατασκευὴν
καὶ
τῆς
οἰκίας
καὶ
|
τὸν |
αὑτοῦ
βίον,
τοιαύτας
παρατίθεται
τραπέζας. |
[1, 42] |
τῷ
Ἡρακλεῖ·
ἀνακειμένῳ
μέσον
εἰς
|
τὸν |
αὐχέν´
εἰσαλοίμην.
Ἀριστοτέλης
ἐν
Τυρρηνῶν |
[1, 37] |
φησι
παντομίμους
ὀρχήσασθαι
Σέλευκος.
τοῦτον
|
τὸν |
Βάθυλλόν
φησιν
Ἀριστόνικος
καὶ
Πυλάδην, |
[1, 56] |
ἴσον
ἴσῳ
κεκραμένος.
Ἀχαιὸς
δὲ
|
τὸν |
Βίβλινον·
ἐδεξιοῦτο
Βιβλίνου
μέθης
ἐκπώματι. |
[1, 15] |
πρὸς
ἀλλήλους,
εὐτελῆ
κατεσκεύασε
πᾶσι
|
τὸν |
βίον
καὶ
αὐτάρκη,
λογιζόμενος
τὰς |
[1, 6] |
τις
ἢ
πλακοῦντά
τις
δότω.
|
τὸν |
βίον,
φησίν,
εὐσταθεῖς,
οὐκ
ἐγχειρογάστορες. |
[1, 52] |
τόν
τ´
ἀπὸ
Φοινίκης
ἱερᾶς
|
τὸν |
Βύβλινον
αἰνῶ·
οὐ
μέντοι
κείνῳ |
[1, 14] |
ἐπὶ
γλισχρότητι
καὶ
πλεονεξίᾳ
διαβάλλεσθαι·
|
τὸν |
γοῦν
γλίσχρον
Ἰσχόμαχον
Κρατῖνος
Μυκόνιον |
[1, 26] |
ἔφευγ´
ἅμα,
τοῦ
δ´
ἐξέκρουσε,
|
τὸν |
δ´
ἀνέστησεν
πάλιν,
κλαγκταῖσι
φωναῖς |
[1, 26] |
λαβὼν
τῷ
μὲν
διδοὺς
ἔχαιρε,
|
τὸν |
δ´
ἔφευγ´
ἅμα,
τοῦ
δ´ |
[1, 17] |
καὶ
τυροῦ
δέδωκε
τὸν
οἶνον,
|
τὸν |
δ´
Ὀδυσσέα
ποιεῖ
συνάπτοντα
τὴν |
[1, 29] |
ἐλπίδας
ἔχειν
πολλὰς
γαμήσειν
αὐτήν.
|
τὸν |
δὲ
Εὐρύμαχον
πλείστας
εἰληφέναι
ταύτῃ |
[1, 18] |
καὶ
λύκους
ταῖς
ἡδοναῖς
ἐπακολουθήσαντας.
|
τὸν |
δὲ
Ὀδυσσέα
σῴζει
τῷ
Ἑρμοῦ |
[1, 50] |
δ´
ἀκάτους
Κᾶρες
ἁλὸς
ταμίαι.
|
τὸν |
δὲ
τροχὸν
γαίας
τε
καμίνου |
[1, 18] |
καὶ
ἀπόλλυνται.
ἱστορεῖ
δὲ
καὶ
|
τὸν |
δεινότατον
Αἰνείαν
τῶν
Τρώων
ἐν |
[1, 17] |
πεποίηκε
Μαχάονι
τῷ
ἰατρῷ
τετρωμένῳ
|
τὸν |
δεξιὸν
ὦμον
προσφέροντα
οἶνον,
ταῖς |
[1, 53] |
ἄλυπον.
ἔστι
δέ
τις
οἶνος,
|
τὸν |
δὴ
σαπρίαν
καλέουσι,
οὗ
καὶ |
[1, 7] |
φησί,
καὶ
ἐπάγει·
οὓς
ἔδει
|
τὸν |
δῆμον
ἐκ
κοινοῦ
τρέφειν,
ἀεί |
[1, 32] |
θερμόν
ἐσθ´
ὕδωρ.
Ἕρμιππος·
μὰ
|
τὸν |
Δί´,
οὐ
μέντοι
μεθύειν
τὸν |
[1, 40] |
δὲ
ὁ
Κορίνθιος
ἢ
Ἀρκτῖνος
|
τὸν |
Δία
ὀρχούμενόν
που
παράγει
λέγων· |
[1, 3] |
μᾶλλον
ἢ
συμποτικός.
~δραματουργεῖ
δὲ
|
τὸν |
διάλογον
ὁ
Ἀθήναιος
ζήλῳ
Πλατωνικῷ· |
[1, 53] |
τρία;
Ἕρμιππος
δέ
που
ποιεῖ
|
τὸν |
Διόνυσον
πλειόνων
μεμνημένον·
Μενδαίῳ
μὲν |
[1, 57] |
Σπάρτης
ἀπέχων
στάδια
ἑπτά·
καὶ
|
τὸν |
ἐκ
Δενθιάδων,
ἐρύματός
τινος,
καὶ |
[1, 57] |
ἢ
Ὄνογλιν
ἢ
Σταθμίταν.
καὶ
|
τὸν |
ἐκ
Καρύστου,
ὅς
ἐστι
πλησίον |
[1, 57] |
οἶνον
καὶ
ἄνθεος
ὄσδοντά’
φησι
|
τὸν |
ἐκ
Πέντε
λόφων,
ὅς
ἐστι
|
[1, 61] |
τοὺς
διὰ
πενίαν
ἀποροῦντας
οἴνου
|
τὸν |
ἐκ
τῶν
κριθῶν
γενόμενον
πίνειν· |
[1, 52] |
Πεπαρήθιον,
οὐδ´
ἄλλον
ὅστις
ἐπεγερεῖ
|
τὸν |
ἔμβολον.
Εὔβουλος·
ὁ
Λευκάδιος
πάρεστι |
[1, 58] |
Θεόφραστος
δ´
ἐν
Θάσῳ
φησὶ
|
τὸν |
ἐν
τῷ
πρυτανείῳ
διδόμενον
θαυμαστὸν
|
[1, 36] |
πόλεις,
ἀλλὰ
πᾶσαι
αἱ
κατὰ
|
τὸν |
ἐνιαυτὸν
{ἀριθμούμεναι}
διὰ
τὸ
πλῆθος. |
[1, 27] |
ἐξοπλισάμενοι
ᾔεσαν
ἐν
ῥυθμῷ
πρὸς
|
τὸν |
ἐνόπλιον
ῥυθμὸν
αὐλούμενοι
καὶ
ἐνωπλίσαντο |
[1, 56] |
πιόντες
προσηνεῖς.
~ἐπαινεῖ
Ἄμφις
καὶ
|
τὸν |
ἐξ
Ἀκάνθου
πόλεως
οἶνον
λέγων· |
[1, 35] |
τὰς
δὲ
κιθαρῳδίας
οἱ
περὶ
|
τὸν |
ἐξ
Ἰταλίας
Οἰνώναν,
ὃς
καὶ |
[1, 57] |
ἐκ
Δενθιάδων,
ἐρύματός
τινος,
καὶ
|
τὸν |
ἐξ
Οἰνοῦντος
καὶ
τὸν
ἐξ |
[1, 57] |
καὶ
τὸν
ἐξ
Οἰνοῦντος
καὶ
|
τὸν
|
ἐξ
Ὀνόγλων
καὶ
Σταθμῶν.
χωρία |
[1, 47] |
ἀταράχους
παρέχει.
ἐπαινεῖ
δὲ
Ὅμηρος
|
τὸν |
ἐπιδεχόμενον
ἱκανὴν
κρᾶσιν,
ὡς
τὸν |
[1, 28] |
καὶ
τὴν
Καλυψοῦς
οἰκίαν
ἐκπλήττει
|
τὸν |
Ἑρμῆν.
ἀπολαυστικὸς
δέ
ἐστι
παρ´ |
[1, 58] |
ἀόσμῳ,
καθάπερ
τὸν
Ἡρακλεώτην
καὶ
|
τὸν |
Ἐρυθραῖον,
τοῦ
μὲν
τὴν
μαλακότητα, |
[1, 10] |
δέ
φησιν·
οὐχ
ὥσπερ
Φιλόξενον
|
τὸν |
Ἐρύξιδος·
ἐκεῖνος
γάρ,
ὡς
ἔοικεν, |
[1, 27] |
Σιτάλκαν,
ἄλλοι
δὲ
τῶν
Θρᾳκῶν
|
τὸν |
ἕτερον
ἐξέφερον
ὡς
τεθνηκότα·
ἦν |
[1, 27] |
ἐχρῶντο·
τέλος
δ´
ὁ
ἕτερος
|
τὸν |
ἕτερον
παίει,
ὡς
πᾶσι
δοκεῖν |
[1, 36] |
ὁ
σύμπας
δῆμος
τῆς
οἰκουμένης,
|
τὸν |
ἐφ´
ἡμῖν,
φησί,
φιλόσοφον
ὀρχηστὴν
|
[1, 15] |
ἐφεξῆς,
ἵνα
τὴν
σχολὴν
καὶ
|
τὸν |
ζῆλον
ἐν
τοῖς
καλοῖς
ἔργοις
|
[1, 17] |
ἐδωδῆς.
τῷ
δὲ
κωθωνιζομένῳ
δίδωσι
|
τὸν |
ἡδύποτον,
οὕτω
καλέσας
αὐτόν·
ἐν |
[1, 58] |
εὔοσμον
μαλακῷ
καὶ
ἀόσμῳ,
καθάπερ
|
τὸν |
Ἡρακλεώτην
καὶ
τὸν
Ἐρυθραῖον,
τοῦ |
[1, 22] |
λέγω
τὸν
Ἀργεῖον
καὶ
Νουμήνιον
|
τὸν |
Ἡρακλεώτην,
Παγκράτην
τὸν
Ἀρκάδα,
Ποσειδώνιον |
[1, 37] |
δὲ
ἐν
ἱματίῳ
φασί.
καὶ
|
τὸν |
Θάμυριν
διδάσκων
αὐτὸς
ἐκιθάρισεν·
ἄκρως |
[1, 4] |
ἄνδρες
ἀμφὶ
θαμὰ
τράπεζαν,
κατὰ
|
τὸν |
Θηβαῖον
μελοποιόν.
καὶ
ἐπὶ
τὰς |
[1, 40] |
τοῖς
παλαιοῖς·
μεθ´
ὃν
Κλεόλαν
|
τὸν |
Θηβαῖον.
ὀρχησταὶ
δὲ
ἔνδοξοι
Βολβὸς |
[1, 55] |
φησὶν
Ἐπαρχίδης,
ἡ
ἄμπελος
ἡ
|
τὸν |
Ἰκάριον
πράμνιον
φέρουσα
ὑπὸ
τῶν |
[1, 32] |
ἀποκρίνεσθαι.
Φύλαρχος
δὲ
Σανδρόκοττόν
φησι
|
τὸν
|
Ἰνδῶν
βασιλέα
Σελεύκῳ
μεθ´
ὧν |
[1, 6] |
τοῖς
δείπνοις
παρατιθεμένων·
εἰς
μὲν
|
τὸν |
ἰχθύν·
ἥκω
λιπὼν
Αἰγαῖον
ἁλμυρὸν |
[1, 4] |
τὸν
Ἀθηναίων
τυραννήσαντα
Εὐκλείδην
τε
|
τὸν |
καὶ
αὐτὸν
Ἀθηναῖον
καὶ
Νικοκράτην
|
[1, 20] |
ἔτι,
καὶ
παρέκειτο
τράπεζα,
ἢ
|
τὸν |
καιρὸν
αἰτιᾶσθαι
τὸν
παρόντα
δεῖ. |
[1, 41] |
γὰρ
ἄστρον
περιτέλλεται.
Εὔπολίς
τε
|
τὸν |
Καλλίαν
φησὶν
ἀναγκάζεσθαι
ὑπὸ
Πρωταγόρου |
[1, 58] |
ἐν
Βαβυλῶνι
οἶνόν
φησι
γίνεσθαι
|
τὸν |
καλούμενον
νέκταρ.
ἦν
ἄρ´
ἔπος |
[1, 34] |
θύγατερ,
ἐγχέων
προοίμιον.
~ὅτι
Ἀριστόνικον
|
τὸν |
Καρύστιον,
τὸν
Ἀλεξάνδρου
σφαιριστήν,
Ἀθηναῖοι |
[1, 40] |
Θεόφραστος
δὲ
πρῶτόν
φησιν
Ἄνδρωνα
|
τὸν |
Καταναῖον
αὐλητὴν
κινήσεις
καὶ
ῥυθμοὺς |
[1, 18] |
ταύτην
ἀπολλύμενον
παρίστησι
καὶ
Εὐρυτίωνα
|
τὸν |
Κένταυρον·
τούς
τε
παρὰ
Κίρκῃ |
[1, 22] |
ὀλίγῳ
πρὸ
ἡμῶν
γενόμενον
Ὀππιανὸν
|
τὸν |
Κίλικα·
τοσούτοις
γὰρ
ἐνετύχομεν
ἐποποιοῖς |
[1, 54] |
αὐτὸν
ἐβοηδρόμουν,
πρόκροσσοι
φερόμενοι
ἐπὶ
|
τὸν |
κίνδυνον.
τιμᾶται
δὲ
παρὰ
Λαμψακηνοῖς |
[1, 20] |
καὶ
δόρπου
ἐξαῦτις
μεμνημένους
μετὰ
|
τὸν
|
κλαυθμόν.
τῷ
δὲ
μὴ
αἴρεσθαι |
[1, 22] |
Ἡρακλεώτην,
Παγκράτην
τὸν
Ἀρκάδα,
Ποσειδώνιον
|
τὸν |
Κορίνθιον
καὶ
τὸν
ὀλίγῳ
πρὸ |
[1, 61] |
ἐπὶ
πρόσωπον
φέρονται,
οἱ
δὲ
|
τὸν |
κρίθινον
πεπωκότες
ἐξυπτιάζονται
τὴν
κεφαλήν· |
[1, 11] |
λατομίας
ἐνεβλήθη·
ἐν
αἷς
ποιῶν
|
τὸν |
Κύκλωπα
συνέθηκε
τὸν
μῦθον
εἰς |
[1, 4] |
καὶ
αὐτὸν
Ἀθηναῖον
καὶ
Νικοκράτην
|
τὸν |
Κύπριον
ἔτι
τε
τοὺς
Περγάμου |
[1, 4] |
φίλοις
τὴν
οἰκίαν;
κατὰ
γὰρ
|
τὸν |
κωμῳδιοποιὸν
Ἀπολλόδωρον·
εἰς
οἰκίαν
ὅταν |
[1, 9] |
δακτύλους
δήπουθεν
Ἰδαίους
ἔχω
καὶ
|
τὸν |
λάρυγγ´
ἥδιστα
πυριῶ
τεμαχίοις.
{Β. |
[1, 29] |
βάλλοι
ψήφῳ
ἑτέρᾳ·
καὶ
κληρουμένων
|
τὸν |
λαχόντα
στοχάζεσθαι
ταύτης.
εἰ
δέ |
[1, 27] |
ἐνίοτε
δὲ
καὶ
ὁ
ζευγηλάτης
|
τὸν |
λῃστήν·
εἶτα
παρὰ
τοὺς
βοῦς
|
[1, 38] |
καὶ
ἐξησκημένον,
εἶτα
καθίσαντα
διατίθεσθαι
|
τὸν |
λόγον
οὐδεμιᾶς
ἀπεχόμενον
κινήσεως
οὐδὲ |
[1, 1] |
τῆς
βίβλου
πατήρ·
ποιεῖται
δὲ
|
τὸν |
λόγον
πρὸς
Τιμοκράτην·
Δειπνοσοφιστὴς
δὲ
|
[1, 55] |
οὕτω
καλουμένης,
οἳ
δὲ
ἰδίως
|
τὸν |
μέλανα,
ἔνιοι
δὲ
ἐν
τῷ |
[1, 47] |
φησι
παρὰ
Χίοις
πρώτοις
γενέσθαι
|
τὸν |
μέλανα
οἶνον,
καὶ
τὸ
φυτεύειν |
[1, 47] |
παρεγχεομένης
θαλάσσης.
ἐπαινῶν
δὲ
Ὅμηρος
|
τὸν |
μέλανα
οἶνον
πολλάκις
αὐτὸν
καὶ |
[1, 11] |
τὸ
περὶ
αὑτὸν
γενόμενον
πάθος,
|
τὸν |
μὲν
Διονύσιον
Κύκλωπα
ὑποστησάμενος,
τὴν |
[1, 47] |
Εὔβουλος
δέ
φησιν·
ἄτοπον
δὲ
|
τὸν |
μὲν
οἶνον
εὐδοκιμεῖν
ἀεὶ
παρὰ |
[1, 19] |
παλαιοί,
ἀκρατίσματι,
ἀρίστῳ,
ἑσπερίσματι,
δείπνῳ.
|
τὸν
|
μὲν
οὖν
ἀκρατισμὸν
διανηστισμὸν
ἔλεγον, |
[1, 41] |
{Α.
πέπωκ´
ἐγώ,
μὰ
Δία
|
τὸν |
Μενδαῖον.
~ὅτι
τὸ
ἀναπίπτειν
κυρίως |
[1, 18] |
αἱ
Κωκάλου
θυγατέρες,
ὡς
νενομισμένον,
|
τὸν |
Μίνω
παραγενόμενον
εἰς
Σικελίαν.
τῆς |
[1, 11] |
αἷς
ποιῶν
τὸν
Κύκλωπα
συνέθηκε
|
τὸν |
μῦθον
εἰς
τὸ
περὶ
αὑτὸν |
[1, 56] |
πολὺν
πιὼν
Εὐβοικὸν
οἶνον.
Ἀρχίλοχος
|
τὸν |
Νάξιον
τῷ
νέκταρι
παραβάλλει·
ὃς |
[1, 25] |
διελέγετο
μέν,
ἐκώλυε
δὲ
πράττειν
|
τὸν |
νεανίσκον.
εἰπόντος
δὲ
ὅτι
Χαιρέφανες, |
[1, 60] |
ἠρέμα
ἐπιστῦφον.
ἡ
δὲ
περὶ
|
τὸν |
Νεῖλον
ἄμπελος
πλείστη
μὲν
αὐτή, |
[1, 47] |
δὲ
μὴ
τὸν
παλαιόν,
ἀλλὰ
|
τὸν |
νεώτερον.
τὸ
αὐτὸ
δὲ
καὶ |
[1, 52] |
πάντων
Φοινίκιος
οἶνος,
οὐ
προσέχω
|
τὸν |
νοῦν
αὐτοῖς
ἐστὶ
δὲ
καὶ |
[1, 9] |
συνηγόρασται
λουσάμενος
παρῆν
ἄκλητος
ὡς
|
τὸν |
νυμφίον.
καὶ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον |
[1, 15] |
τοὺς
τρυφερωτάτους
ἑστιῶν
Φαίακας
καὶ
|
τὸν |
Ὀδυσσέα
ξενίζων,
ἐπιδεικνύμενος
αὐτῷ
τὴν |
[1, 30] |
πεποιήκασιν,
ἀλλὰ
πόδα
βόειον
ἐπὶ
|
τὸν |
Ὀδυσσέα
ῥιπτούμενον.
~καθέζονται
δ´
ἐν |
[1, 51] |
Βρόμιος
τὴν
ἀτέλειαν
Λεσβίου
ποιῶν
|
τὸν |
οἶνον
εἰσάγουσιν
ἐνθάδε·
ὃς
ἂν |
[1, 17] |
πλεῖον
πίνῃ,
καίτοι
ἀλλαχοῦ
λέγων
|
τὸν |
οἶνον
ἐκλύειν
τὴν
ἰσχὺν
καὶ |
[1, 57] |
τι
γένος
εἶναι,
ἀφ´
ἧς
|
τὸν |
οἶνον
ἐξαμβλοῦν
ποιεῖν
τὰς
γυναῖκας |
[1, 58] |
γλυκύτητα
ἀπὸ
τοῦ
σταιτὸς
λαμβάνειν
|
τὸν |
οἶνον.
καὶ
ἑξῆς
δέ
φησιν· |
[1, 53] |
ῥαίνειν
τῷ
ἐλατηρίῳ·
διὸ
γίνεσθαι
|
τὸν |
οἶνον
μαλακόν.
~ὅτι
Θεμιστοκλῆς
ὑπὸ |
[1, 17] |
καὶ
ἣ
μὲν
ἀπερισπάστως
ἐπαινεῖ
|
τὸν |
οἶνον,
ὃ
δὲ
μετὰ
ἄσθματος |
[1, 47] |
πάλαι
γνωριζομένην.
ἡδὺν
γὰρ
εἶναι
|
τὸν |
οἶνον
παρεγχεομένης
θαλάσσης.
ἐπαινῶν
δὲ |
[1, 17] |
μετ´
ἀλφίτου
καὶ
τυροῦ
δέδωκε
|
τὸν |
οἶνον,
τὸν
δ´
Ὀδυσσέα
ποιεῖ |
[1, 22] |
Ἀρκάδα,
Ποσειδώνιον
τὸν
Κορίνθιον
καὶ
|
τὸν |
ὀλίγῳ
πρὸ
ἡμῶν
γενόμενον
Ὀππιανὸν |
[1, 11] |
πάντα
σαφῶς
ἃ
βούλεται
μαθεῖν.
|
τὸν |
οὖν
Διονύσιον
γελάσαντα
ἀποστεῖλαι
αὐτῷ |
[1, 57] |
πλησίον
Ἀρκαδίας.
ἄπυρον
δὲ
εἶπε
|
τὸν |
οὐχ
ἡψημένον·
ἐχρῶντο
γὰρ
ἑφθοῖς |
[1, 39] |
θεωρῶν,
ὅτε
τῷ
Πριάμῳ
συλλυσόμενοι
|
τὸν |
παῖδ´
ἦλθον
τεθνεῶτα,
πολλὰ
τοιαυτὶ |
[1, 47] |
τὸν
παλαιόν,
ἄνδρα
δὲ
μὴ
|
τὸν |
παλαιόν,
ἀλλὰ
τὸν
νεώτερον.
τὸ |
[1, 47] |
εὐδοκιμεῖν
ἀεὶ
παρὰ
ταῖς
ἑταίραις
|
τὸν |
παλαιόν,
ἄνδρα
δὲ
μὴ
τὸν |
[1, 54] |
Θρίαμβος
καὶ
Διθύραμβος.
ὅτι
Μιτυληναῖοι
|
τὸν |
παρ´
αὑτοῖς
γλυκὺν
οἶνον
πρόδρομον |
[1, 33] |
μύροις
ἀλειφομένους
τοὺς
ἥρωας
πλὴν
|
τὸν |
Πάριν
ἐν
οἷς
φησὶ
κάλλει |
[1, 20] |
τράπεζα,
ἢ
τὸν
καιρὸν
αἰτιᾶσθαι
|
τὸν |
παρόντα
δεῖ.
πῶς
γὰρ
ἦν |
[1, 5] |
ναυμαχίᾳ
νικήσας
Λακεδαιμονίους
καὶ
τειχίσας
|
τὸν |
Πειραιᾶ
ἑκατόμβην
τῷ
ὄντι
θύσας |
[1, 38] |
δέ
φησι
Θεόφραστον
παραγίνεσθαι
εἰς
|
τὸν |
περίπατον
καθ´
ὥραν
λαμπρὸν
καὶ |
[1, 12] |
ἡμέραν.
καὶ
πολλὰ
κακοπαθήσας
κατὰ
|
τὸν |
πλοῦν
ὡς
πλησίον
ἧκε
τῶν |
[1, 41] |
πίνειν,
ἵνα·
πρὸ
τοῦ
κυνὸς
|
τὸν |
πνεύμον´
ἔκλυτον
φορῇ.
ἡμῖν
δ´ |
[1, 4] |
τοὺς
Περγάμου
βασιλέας
Εὐριπίδην
τε
|
τὸν |
ποιητὴν
Ἀριστοτέλην
τε
τὸν
φιλόσοφον
|
[1, 60] |
ὑδάτων
εὐθετεῖ.
~ὦ
γλῶσσα,
σιγήσασα
|
τὸν |
πολὺν
χρόνον,
πῶς
δῆτα
τλήσῃ |
[1, 55] |
αὐτῇ
ὄρος
μέγα,
ἀφ´
οὗ
|
τὸν |
Πράμνιον
οἶνον,
ὃν
καὶ
φαρμακίτην |
[1, 57] |
Λατωρείας
Ἀμαζόνος·
ἐν
ᾗ
γίνεσθαι
|
τὸν |
πράμνιον
οἶνον.
Τιμαχίδας
δὲ
ὁ |
[1, 55] |
οἱονεὶ
παραμόνιον
ὄντα·
οἳ
δὲ
|
τὸν
|
πραύνοντα
τὸ
μένος,
ἐπεὶ
οἱ |
[1, 55] |
ἔνιοι
δὲ
ἐν
τῷ
καθόλου
|
τὸν |
πρὸς
παραμονὴν
ἐπιτήδειον
οἱονεὶ
παραμόνιον |
[1, 8] |
αὖ—
{Β.
παίσειέ
γέ
σου
|
τὸν |
πρωκτὸν
ὑπελθών.
~ἀπὸ
τούτου
τοῦ |
[1, 30] |
φίλης
ὀσμῆς
ὕπο.
Εὔπολις
δὲ
|
τὸν |
πρῶτον
εἰσηγησάμενον
τὸ
τῆς
ἀμίδος |
[1, 4] |
ἐπὶ
συναγωγῇ
τεθαυμασμένους,
Πολυκράτην
τε
|
τὸν |
Σάμιον
καὶ
Πεισίστρατον
τὸν
Ἀθηναίων |
[1, 56] |
ἐν
δορὶ
κεκλιμένος.
Στράττις
δὲ
|
τὸν |
Σκιάθιον
ἐπαινεῖ·
οἶνος
κοχύζει
τοῖς |
[1, 17] |
ἐστι
καὶ
εὔχρηστον
καὶ
κοινὸν
|
τὸν |
σοφώτατον
Νέστορα
πεποίηκε
Μαχάονι
τῷ |
[1, 33] |
μεταφορᾶς
ὁμοιώματι
σημαίνεται
ὅτι
ᾔδει
|
τὸν |
στέφανον.
φησὶ
γοῦν·
νῆσος,
ἣν |
[1, 59] |
καὶ
κοιλίας
λύουσιν
ἐπιδάκνουσί
τε
|
τὸν |
στόμαχον
ἐμφυσήσεις
τε
ἐνεργάζονται
καὶ |
[1, 59] |
κατασκευάζων·
πλείων
δὲ
πινόμενος
ἐκλύει
|
τὸν |
στόμαχον.
ὁ
δὲ
Λέσβιος
στῦψιν
|
[1, 6] |
φησί,
σοφιστής.
Κλέαρχός
φησι
Χάρμον
|
τὸν |
Συρακούσιον
εὐτρεπίσθαι
στιχίδια
καὶ
παροιμίας |
[1, 4] |
τὸν
φιλόσοφον
καὶ
Θεόφραστον
καὶ
|
τὸν |
τὰ
τούτων
διατηρήσαντα
βιβλία
Νηλέα· |
[1, 10] |
ἐνδιατρίβῃ.
ὁ
αὐτός
φησι
Πίθυλλον
|
τὸν
|
Τένθην
καλούμενον
οὐ
περιγλωττίδα
μόνον |
[1, 18] |
μέθης
δὲ
κατατρέχων
ὁ
ποιητὴς
|
τὸν |
τηλικοῦτον
Κύκλωπα
ὑπὸ
μικροῦ
σώματος |
[1, 4] |
~εἶτα
εἰσβάλλει
μετ´
ὀλίγον
εἰς
|
τὸν |
τοῦ
Λαρηνσίου
ἔπαινον
καὶ
λέγει· |
[1, 47] |
τὸν
ἐπιδεχόμενον
ἱκανὴν
κρᾶσιν,
ὡς
|
τὸν |
τοῦ
Μάρωνος.
ἐπιδέχεται
δὲ
πλείω |
[1, 10] |
ἐρῶν
ηὔξατο
τῆς
μακραύχενος
ὄρνιθος
|
τὸν |
τράχηλον
ἔχειν,
ἵν´
ὅτι
πλεῖστον
|
[1, 26] |
τραχηλισμοὺς
ῥωμαλέον.
Ἀντιφάνης·
οἴμοι
κακοδαίμων,
|
τὸν |
τράχηλον
ὡς
ἔχω.
διηγεῖται
δὲ |
[1, 48] |
δὲ
τοιοῦτος
γίνεται
ὅταν
ὑπὸ
|
τὸν |
τρυγητὸν
νότοι
πνεύσωσι,
παρ´
ὃ |
[1, 15] |
ἐπιθυμιῶν.
καὶ
Ἀλκίνους
δὲ
ὁ
|
τὸν |
τρυφερὸν
ᾑρημένος
βίον
τοὺς
τρυφερωτάτους |
[1, 10] |
τῇ
γλώττῃ.
ἄλλοι
δὲ
φίλιχθυν
|
τὸν |
Φιλόξενόν
φασιν·
Ἀριστοτέλης
δὲ
φιλόδειπνον |
[1, 4] |
τε
τὸν
ποιητὴν
Ἀριστοτέλην
τε
|
τὸν |
φιλόσοφον
καὶ
Θεόφραστον
καὶ
τὸν |
[1, 35] |
θαυματοποιός,
ὃς
μαθητὴν
κατέλιπε
Κρατισθένη
|
τὸν |
Φλιάσιον·
ὃς
πῦρ
τε
αὐτόματον |
[1, 51] |
Τενέδιον.
~ὅτι
ὁ
Περσῶν
βασιλεὺς
|
τὸν |
Χαλυβώνιον
μόνον
οἶνον
ἔπινεν·
ὅν |
[1, 17] |
σύμμετρον
τοῦ
οἴνου
ἐν
οἷς
|
τὸν |
χανδὸν
ἕλκοντα
αὐτὸν
βλάπτεσθαι
φησί. |
[1, 38] |
ἀμφέξει;
Ἕρμιππος
δέ
φησι
Θεόκριτον
|
τὸν |
Χῖον
ὡς
ἀπαίδευτον
μέμφεσθαι
τὴν |
[1, 48] |
ὁ
δ´
ὑπὲρ
τοῦτον
ἐκπίπτων
|
τὸν |
χρόνον
κεφαλαλγὴς
καὶ
τοῦ
νευρώδους |