Livre, Chap.
[1, 47]	τοῦ σφόδρα μόνου κειμένου ἀντὶ	τοῦ	ἀεί. ὄντως δὲ ὁ παλαιὸς
[1, 48]	καὶ τῷ χρώματι κιρρός. καὶ	τοῦ	Ἀλβανοῦ δὲ οἴνου εἴδη δύο,
[1, 29]	πεττείαν οὐδὲ τοῦ Μιτυληναίου Λέοντος	τοῦ	ἀνέκαθεν Ἀθηναίου, ὃς ἀήττητος ἦν
[1, 58]	τοὺς πίνοντας. ~περὶ δὲ τῆς	τοῦ	ἀνθοσμίου οἴνου σκευασίας Φαινίας ὁ
[1, 43]	ἐμέ. ~ὅτι τὸ πάσασθαι ἐπὶ	τοῦ	ἀπογεύσασθαι τίθεται. φησὶ γοῦν Φοῖνιξ
[1, 22]	Λεωνίδου τοῦ Βυζαντίου καὶ Ἀγαθοκλέους	τοῦ	Ἀτρακίου. οὐ μνημονεύει δὲ τοιαύτης
[1, 34]	πατὴρ αὐτοῦ Ἀντίοχος τοὺς Σωστράτου	τοῦ	αὐλητοῦ υἱεῖς σωματοφύλακας ἐπεποίητο. ~ἐθαυμάζετο
[1, 26]	σφαιρικὴν αὐτῷ συναπεδύοντο τῶν Ἀντιγόνου	τοῦ	βασιλέως φίλων. συνέγραψε δὲ περὶ
[1, 22]	Σελεύκου τοῦ Ταρσέως καὶ Λεωνίδου	τοῦ	Βυζαντίου καὶ Ἀγαθοκλέους τοῦ Ἀτρακίου.
[1, 5]	τῶν Ἀθηναίων ἔδωκε Χίου κεράμιον.	τοῦ	γάρ τις ἄλλου πρὸς θεῶν
[1, 35]	Κηφισόδωρος καὶ Πανταλέων. Φιλίππου δὲ	τοῦ	γελωτοποιοῦ Ξενοφῶν μνημονεύει. ~ὅρος οἰκουμένης.
[1, 59]	ἧττον παρενοχλεῖ. ὄντως γὰρ ἡ	τοῦ	γλυκέος οἴνου φύσις ἐγχρονίζει περὶ
[1, 26]	ἔχαιρε, τὸν δ´ ἔφευγ´ ἅμα,	τοῦ	δ´ ἐξέκρουσε, τὸν δ´ ἀνέστησεν
[1, 44]	δίαιταν εἶναι· τὸ δὲ ἀπὸ	τοῦ	δαίσασθαι λέγειν βιαιότερόν ἐστι. ὅτι
[1, 21]	γὰρ δεῖπνα δαῖτας ἔλεγον ἀπὸ	τοῦ	δατεῖσθαι, οὐ μόνον τῶν κρεῶν
[1, 58]	Ἐρυθραῖον, τοῦ μὲν τὴν μαλακότητα,	τοῦ	δὲ τὴν εὐοσμίαν παρεχομένου. μυρίνης
[1, 52]	μελίττιος οἰνίσκος οὕτω πότιμος. Ἀρχεστράτου	τοῦ	δειπνολόγου· εἶθ´ ὁπόταν πλήρωμα Διὸς
[1, 1]	τοῦ λόγου οἰκονομία μίμημα τῆς	τοῦ	δείπνου πολυτελείας καὶ ἡ τῆς
[1, 32]	ἂν κἂν ὁστισοῦν μου λαβόμενος	τοῦ	δέρματος. οὕτω στερεόν τι πρᾶγμα
[1, 62]	ἐδεσμάτων κράμβας {ἔσθειν} ἑφθὰς μέχρι	τοῦ	δεῦρο παρασκευάζεσθαι. καὶ πολλοὶ εἰς
[1, 11]	τὸ οὖς προσήνεγκε. πυθομένου δὲ	τοῦ	Διονυσίου τίνος ἕνεκεν τοῦτο ποιεῖ,
[1, 47]	Χίους πρώτους μαθόντας παρ´ Οἰνοπίωνος	τοῦ	Διονύσου, ὃς καὶ συνῴκισε τὴν
[1, 5]	πλουτεῖν εὐπορεῖν τε χρημάτων ἢ	τοῦ	δύνασθαι παραβοηθεῖν τοῖς φίλοις σπείρειν
[1, 23]	τις δὲ δείδεκτ´ Ἀχιλλέα’ ἀντὶ	τοῦ	ἐδεξιοῦτο, ὅ ἐστι προέπινεν αὐτῷ
[1, 2]	εἰ ἡ μήτρα κεῖται ἐπὶ	τοῦ	ἐδωδίμου βρώματος, εἰ σύαγρος κεῖται
[1, 39]	ἑαυτὸν περιιστᾶν. ὑπεκρίνετο γοῦν μετὰ	τοῦ	εἰκότος τὰ δράματα. Ἀριστοφάνης γοῦν
[1, 17]	ἰσχὺν καὶ ἀπογυιοῦν. περὶ δὲ	τοῦ	Ἕκτορος Ἑκάβη οἰομένη μενεῖν αὐτὸν
[1, 27]	ὃ μὲν σκυλεύσας τὰ ὅπλα	τοῦ	ἑτέρου ἐξῄει ᾄδων Σιτάλκαν, ἄλλοι
[1, 27]	ἁρπάσας τὰ ὅπλα μάχεται πρὸ	τοῦ	ζεύγους ἐν ῥυθμῷ πρὸς τὸν
[1, 8]	Νουμήνιος ὁ Ἡρακλεώτης, ὁ Διεύχους	τοῦ	ἰατροῦ μαθητής, καὶ Ματρέας ὁ
[1, 29]	Ἀλεξανδρεὺς καὶ ἀκηκοέναι φησὶ παρὰ	τοῦ	Ἰθακησίου Κτήσωνος τὴν τῶν μνηστήρων
[1, 5]	καὶ Λεώφρων Ὀλυμπίασιν, ἐπινίκιον γράψαντος	τοῦ	Κείου Σιμωνίδου. Ἐμπεδοκλῆς δ´ ὁ
[1, 15]	Ὀδυσσέα ξενίζων, ἐπιδεικνύμενος αὐτῷ τὴν	τοῦ	κήπου κατασκευὴν καὶ τῆς οἰκίας
[1, 34]	ὡς δ´ αὕτως Μιλήσιοι Ἀρχελάου	τοῦ	κιθαριστοῦ. ἐν δὲ Θήβαις Πινδάρου
[1, 37]	ἔταττον γὰρ τὸ ὀρχεῖσθαι ἐπὶ	τοῦ	κινεῖσθαι καὶ ἐρεθίζεσθαι. Ἀνακρέων· καλλίκομοι
[1, 48]	Ταραντῖνος δὲ καὶ οἱ ἀπὸ	τοῦ	κλίματος τούτου πάντες ἁπαλοί, οὐ
[1, 38]	χείλη. ἔμελε δὲ αὐτοῖς καὶ	τοῦ	κοσμίως ἀναλαμβάνειν τὴν ἐσθῆτα καὶ
[1, 9]	τὰ δ´ αὐτὰ καὶ περὶ	τοῦ	Κυθηρίου Φιλοξένου ἱστοροῦσι καὶ Ἀρχύτου
[1, 41]	ὑπὸ Πρωταγόρου πίνειν, ἵνα· πρὸ	τοῦ	κυνὸς τὸν πνεύμον´ ἔκλυτον φορῇ.
[1, 2]	περιπάτοις, βιβλιοπωλείοις, βαλανείοις, ἔσχεν ὄνομα	τοῦ	κυρίου διασημότερον Κειτούκειτος. οὗτος ὁ
[1, 4]	εἰσβάλλει μετ´ ὀλίγον εἰς τὸν	τοῦ	Λαρηνσίου ἔπαινον καὶ λέγει· ὃς
[1, 52]	ἐθισθείς, εὐώδης μέν σοι δόξει	τοῦ	Λεσβίου εἶναι μᾶλλον· ἔχει γὰρ
[1, 8]	λέξεις συνήγαγε. τοῦ Φιλοξένου δὲ	τοῦ	Λευκαδίου Δείπνου Πλάτων ὁ κωμῳδιοποιὸς
[1, 1]	εἶδος διεξερχόμενον. καί ἐστιν ἡ	τοῦ	λόγου οἰκονομία μίμημα τῆς τοῦ
[1, 1]	παρασκευῆς. τοιοῦτον ὁ θαυμαστὸς οὗτος	τοῦ	λόγου οἰκονόμος Ἀθήναιος ἥδιστον λογόδειπνον
[1, 47]	ἐπιδεχόμενον ἱκανὴν κρᾶσιν, ὡς τὸν	τοῦ	Μάρωνος. ἐπιδέχεται δὲ πλείω κρᾶσιν
[1, 29]	προπάροιθε θυράων‘ ἐτέρποντο, οὐ παρὰ	τοῦ	μεγάλου Διοδώρου {ἢ Θεοδώρου} μαθόντες
[1, 5]	τε καρπὸν Χάριτος, ἡδίστης θεῶν;	τοῦ	μὲν πιεῖν γὰρ καὶ φαγεῖν
[1, 58]	τὸν Ἡρακλεώτην καὶ τὸν Ἐρυθραῖον,	τοῦ	μὲν τὴν μαλακότητα, τοῦ δὲ
[1, 62]	τὸ προσὸν νῦν νέφος ἐπὶ	τοῦ	μετώπου. Νικοχάρης· εἰσαύριον ἀντὶ ῥαφάνων
[1, 9]	τινὰ ὀψοφάγον ἐπὶ τοσοῦτον ἐκπεπτωκότα	τοῦ	μὴ ἐντρέπεσθαι τοὺς πλησίον ἐπὶ
[1, 29]	ἑαυτοῦ. εἰ δὲ τύχοι ἄνευ	τοῦ	μηδεμιᾶς τῶν ἄλλων ψαῦσαι, νικᾶν
[1, 29]	Θεοδώρου} μαθόντες τὴν πεττείαν οὐδὲ	τοῦ	Μιτυληναίου Λέοντος τοῦ ἀνέκαθεν Ἀθηναίου,
[1, 14]	πῶς ἂν σύγ´ Ἰσχομάχου γεγονὼς	τοῦ	Μυκονίου φιλόδωρος {ἂν} εἴης; ἀγαθὸς
[1, 33]	ἐπήκμασε πολυτέλεια. ~Ὅμηρος δὲ τὴν	τοῦ	μύρου φύσιν εἰδὼς οὐκ εἰσήγαγε
[1, 48]	ἐκπίπτων τὸν χρόνον κεφαλαλγὴς καὶ	τοῦ	νευρώδους καθάπτεται. εἴδη δ´ αὐτοῦ
[1, 17]	τὸ ὠφέλιμον καὶ τὸ σύμμετρον	τοῦ	οἴνου ἐν οἷς τὸν χανδὸν
[1, 21]	τῶν κρεῶν διανεμομένων ἀλλὰ καὶ	τοῦ	οἴνου· ἤδη μὲν δαιτὸς κεκορήμεθα
[1, 24]	ἐξάρχοντες ἐδίνευον. μολπῆς δὲ ἀντὶ	τοῦ	παιδιᾶς. σῶφρον δέ τι ἦν
[1, 4]	ἱερῶν εἶναι καὶ θυσιῶν ὑπὸ	τοῦ	πάντα ἀρίστου βασιλέως Μάρκου καὶ
[1, 6]	εἶναι, ὡς καὶ Καλλιφάνης ὁ	τοῦ	Παραβρύκοντος κληθεὶς ἀρχὰς ποιημάτων πολλῶν
[1, 4]	ἀνευρίσκων, οὐκ ἀβασανίστως οὐδ´ ἐκ	τοῦ	παρατυχόντος τὰς ζητήσεις ποιούμενος, ἀλλ´
[1, 41]	δὲ τὸ βρέχειν καὶ ἐπὶ	τοῦ	πίνειν. Ἀντιφάνης· δεῖ γὰρ φαγόντας
[1, 62]	καὶ Συβαρῖται, φησὶ Τίμαιος, πρὸ	τοῦ	πίνειν κράμβας ἤσθιον. Ἄλεξις· ἐχθὲς
[1, 43]	οἱ δὲ νεώτεροι καὶ ἐπὶ	τοῦ	πληρωθῆναι τιθέασι τὸ πάσασθαι. Καλλίμαχος·
[1, 13]	φίλοις ἐγκώμιον. οὐδὲν ὁ μάγειρος	τοῦ	ποιητοῦ διαφέρει· ὁ νοῦς γάρ
[1, 23]	οἱ κρατῆρες ποιοῦνται, ὥστε διὰ	τοῦ	ποτοῦ ἐπιστεφανοῦσθαι, καὶ ταῦτα ἔπρασσον
[1, 20]	οὔκ ἐστι δὲ τοῦτο ἐμφανῶς	τοῦ	προκειμένου κατασκευαστικόν· δύναται γὰρ ἡ
[1, 39]	φησὶ κιθαρῳδοὺς κινήσεις ἀπὸ μὲν	τοῦ	προσώπου μικρὰς φέρειν, ἀπὸ ποδῶν
[1, 41]	γλωσσαλγίας ἐπιλελῆσθαί μοι δοκοῦσι καὶ	τοῦ	Πυθικοῦ χρησμοῦ, ὃν ἀναγράφει Χαμαιλέων·
[1, 18]	τρώει μελιηδής’ αὐτὸς οὐκ ἀπείχετο	τοῦ	πώματος· διὸ καὶ τρωθεὶς ἀπώλετο,
[1, 48]	καὶ ὁ Πριούερνος λεπτομερέστερος ὢν	τοῦ	Ῥηγίνου ἥκιστά τε καθαπτόμενος κεφαλῆς.
[1, 58]	αὐτοῦ, τὴν δὲ γλυκύτητα ἀπὸ	τοῦ	σταιτὸς λαμβάνειν τὸν οἶνον. καὶ
[1, 35]	ταύτας ἀποθλίβων ἀνιμᾶν ἔλεγεν ἐκ	τοῦ	στόματος. τοιαῦτα ποιῶν ηὐδοκίμει καὶ
[1, 2]	σύαγρος κεῖται τὸ σύνθετον ἐπὶ	τοῦ	συός. ἰατρῶν δὲ παρῆσαν Δάφνος
[1, 48]	ἀκμάζει ὁ Τριφολῖνος, ἐστὶ δὲ	τοῦ	Συρεντίνου γεωδέστερος. ὁ δὲ Στατανὸς
[1, 48]	χρωμένοις διηνεκῶς. ὁ δὲ Ῥηγῖνος	τοῦ	Συρεντίνου λιπαρώτερος ὢν χρήσιμος ἀπὸ
[1, 47]	δὲ καὶ Ἄλεξις σχεδὸν ἀπαραλλάκτως,	τοῦ	σφόδρα μόνου κειμένου ἀντὶ τοῦ
[1, 36]	Μέμφιν ἐκάλεσαν ἀπαρχαίζοντες τὴν διὰ	τοῦ	σώματος αὐτοῦ κίνησιν τῇ τῶν
[1, 22]	γεγραφόσι. καταλογάδην δὲ τοῖς Σελεύκου	τοῦ	Ταρσέως καὶ Λεωνίδου τοῦ Βυζαντίου
[1, 15]	τῶν παίδων γάμους ποιούμενος καὶ	τοῦ	Τηλεμάχου πρὸς αὐτὸν παραγενομένου νῶτα
[1, 43]	καὶ σίτου πασάμην. οἰκεῖον γὰρ	τοῦ	τηνικάδε ἀτυχήσαντος ἀπογεύσασθαι μόνον· εἰς
[1, 2]	οἷον εἰ κεῖται ὥρα ἐπὶ	τοῦ	τῆς ἡμέρας μορίου, εἰ ὁ
[1, 4]	ἱερουργιῶν τῶν νομισθεισῶν ὑπό τε	τοῦ	τῆς πόλεως ἐπωνύμου Ῥωμύλου καὶ
[1, 38]	εὐρύθμως ἀμπέχεσθαι, φέροντός τι καὶ	τοῦ	τοιούτου πρὸς παιδείας ἐξέτασιν. διὸ
[1, 28]	τὴν τῶν Φαιάκων τρυφὴν πλὴν	τοῦ	τοὺς κρατῆρας ἐν μέσῳ τῆς
[1, 44]	ὁ Θηβαῖος μελοποιός. {ἔτι περὶ	τοῦ	τῶν ἡρώων βίου. ὅτι Σέλευκός
[1, 14]	κόρακας, μονοφάγε καὶ τοιχωρύχε. {περὶ	τοῦ	τῶν ἡρώων καθ´ Ὅμηρον βίου.
[1, 44]	λίπα πρὸς τὸ μὴ ξηρανθέντος	τοῦ	ὕδατος ἀπεσκληρυμμένα γίνεσθαι τὰ σώματα.
[1, 60]	αὑτοῖς λιπαρόν, ὃ κατὰ τὴν	τοῦ	ὕδατος κρᾶσιν ἀναλύεται κατὰ βραχύ,
[1, 44]	ἐμβάσεις περικεχυμένου πανταχόθεν τοῖς πόροις	τοῦ	ὕδατος φράττουσι τὴν τῶν ἱδρώτων
[1, 19]	τινες δειλινόν, ὅ ἐστι μεταξὺ	τοῦ	ὑφ´ ἡμῶν λεγομένου ἀρίστου καὶ
[1, 48]	αὐτῷ ἑτέρου. ὁ Καληνὸς κοῦφος,	τοῦ	Φαλερίνου εὐστομαχώτερος. εὐγενὴς δὲ καὶ
[1, 10]	θαύμασι καὶ πρὸς τοὺς ἐκ	τοῦ	Φάσιδος ἢ Βορυσθένους καταπλέοντας, ἀνεγνωκότες
[1, 8]	ὁ Ψευδαριστοφάνειος ὀψαρτυτικὰς λέξεις συνήγαγε.	τοῦ	Φιλοξένου δὲ τοῦ Λευκαδίου Δείπνου
[1, 9]	τὸν πρωκτὸν ὑπελθών. ~ἀπὸ τούτου	τοῦ	Φιλοξένου καὶ Φιλοξένειοί τινες πλακοῦντες
[1, 4]	φίλου, ἔστιν θεωρεῖν, Νικοφῶν, τὴν	τοῦ	φίλου εὔνοιαν εὐθὺς εἰσιόντα τὰς
[1, 14]	δεῖπνον πρός τινος, εἰπόντος αὐτῷ	τοῦ	φίλου, ὁπηνίκ´ ἂν εἴκοσι ποδῶν
[1, 53]	νώγαλα, σταμνάριά τ´ οἴνου μικρὰ	τοῦ	φοινικίνου. καὶ πάλιν· φοινικίνου βῖκός
[1, 59]	δ´ ἐστὶν ὁ Χῖος καὶ	τοῦ	Χίου ὁ καλούμενος Ἀριούσιος. διαφοραὶ
[1, 25]	ἐπὶ σφαιρικῇ Δημοτέλης ὁ Θεοκρίτου	τοῦ	Χίου σοφιστοῦ ἀδελφὸς καί τις
[1, 39]	ἑαυτῶν δράματα ἀναφέρειν εἰς ὄρχησιν	τοῦ	χοροῦ, ἀλλὰ καὶ ἔξω τῶν
[1, 34]	Ἑστιαιεῖς γοῦν καὶ Ὠρεῖται Θεοδώρου	τοῦ	ψηφοκλέπτου ἐν θεάτρῳ χαλκῆν εἰκόνα
[1, 34]	οὐκ ἔστιν εἰκών, Κλέωνος δὲ	τοῦ	ᾠδοῦ, ἐφ´ ἧς ἐπιγέγραπται· Πυθέα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/02/2006