HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Δάφνος 1
δαψιλῶς 1
δὲ 401
δέ 42
δεδεμένον 1
δέδηε 1
δεδιδαγμένος 1

Fréquences [« »]
39 ἐκ
39 οὐκ
38 παρ´
42 δέ
43 περὶ
47 παρὰ
48 ἢ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée, Le Banquet ou les Deipnosophistes, livre I

δέ

Livre, Chap.

[1, 48]   Μαρσικὸς δὲ πάνυ αὐστηρός, εὐστόμαχος δέ. γίνεται δὲ περὶ τὴν Καμπανίας

[1, 52]   σοι ἔχειν ὅμοιον γέρας, ἀμβροσίᾳ δέ. εἰ δέ τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι,

[1, 28]   οἰκίαν ἐκπλήττει τὸν Ἑρμῆν. ἀπολαυστικὸς δέ ἐστι παρ´ αὐτῷ καὶ ὁ

[1, 51]   καὶ Θάσιος ἠθημένος. καὶ Ἀντίδοτος δέ· Θάσιον ἔγχει ὁ γὰρ λαβών

[1, 17]   σιτίων καὶ οἴνου ὠφέλειαν· ὃς δέ κ´ ἀνὴρ οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ

[1, 23]   αὐτῷ’ {Μενέλαος δηλονότι} καὶ Ἰδομενέα δέ {καὶ} Ἀγαμέμνων πλείῳ δέπᾳ τιμᾷ.

[1, 50]   Σικελικὰ βατάνια, Μεγαρικὰ πιθάκνια. Ἀντιφάνης δέ· καὶ νᾶπυ Κύπριον καὶ σκαμωνίας

[1, 48]   οἴνων, ἐμφερὴς τῷ Φαλερίνῳ, κουφότερος δέ, οὐ πληκτικός. ὁ Τιβουρτῖνος λεπτός,

[1, 56]   Κορίνθιος βασανισμός ἐστι. καὶ Εὐβοικοῦ δέ· πολὺν πιὼν Εὐβοικὸν οἶνον. Ἀρχίλοχος

[1, 57]   ἑνὸς τῶν Ἀλφειοῦ ἀπογόνων. ~Ἀλκμὰν δέ που ἄπυρον οἶνον καὶ ἄνθεος

[1, 24]   ἐφεδρεύοντας τῇ Πηνελόπῃ ἐβδελύττετο. κοινῶς δέ που πάντας τοὺς ἀοιδοὺς αἰδοίους

[1, 53]   λευκός· ἆρ´ οἴσει τρία; Ἕρμιππος δέ που ποιεῖ τὸν Διόνυσον πλειόνων

[1, 62]   δότω ῥάφανόν τις ἑφθήν. Εὔβουλος δέ πού φησι· γύναι, ῥάφανόν με

[1, 24]   δὲ ἀντὶ τοῦ παιδιᾶς. σῶφρον δέ τι ἦν τὸ τῶν ἀοιδῶν

[1, 28]   οὖν λαμπρότατος ὁ Μενελάου. τοιοῦτον δέ τινα ὑφίσταται τῇ κατασκευῇ καὶ

[1, 20]   δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καθήμενοι. οἴονται δέ τινες καὶ ἑκάστῳ τῶν δαιτυμόνων

[1, 52]   ὅμοιον γέρας, ἀμβροσίᾳ δέ. εἰ δέ τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι, ὡς ἅδιστος

[1, 23]   καὶ ἕδρῃ καὶ κρέασιν. ἦν δέ τις αὐτοῖς καὶ διὰ τῆς

[1, 4]   κύων ἔσηνε καὶ προσῆλθ´, ὑπαντήσας δέ τις δίφρον εὐθέως ἔθηκε, κἂν

[1, 53]   μετ´ ἀμύμονα Χῖον ἄλυπον. ἔστι δέ τις οἶνος, τὸν δὴ σαπρίαν

[1, 29]   τὸν λαχόντα στοχάζεσθαι ταύτης. εἰ δέ τις τύχοι καὶ ἐκκρούσειε πρόσω

[1, 42]   ἐν τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν; ἀνακεῖσθαι δέ φαμεν ἐπὶ ἀνδριάντος· ὅθεν τοὺς

[1, 37]   εὑρετὴς Σίκιννός τις βάρβαρος. οἳ δέ φασιν ὅτι Κρὴς ἦν ὁ

[1, 14]   παραλειπτὸς ἀσύμβολος, ἀλλὰ διωκτός. Ἀντιφάνης δέ φησι· βίος θεῶν γάρ ἐστιν,

[1, 38]   ἀγροίκως ἄνω γόνατος ἀμφέξει; Ἕρμιππος δέ φησι Θεόκριτον τὸν Χῖον ὡς

[1, 38]   ἀέλπτων μᾶλλον ὤρχησεν φρένας. ~Ἕρμιππος δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι εἰς τὸν

[1, 4]   τῆς τῶν πολλῶν ἀφιλοκαλίας. ἦν δέ, φησί, καὶ βιβλίων κτῆσις αὐτῷ

[1, 50]   ὄντως ὁ Ἀττικὸς κέραμος. Εὔβουλος δέ φησι Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ βατάνια,

[1, 47]   τῶν πινόντων πλεῖστον χρόνον. Θεόπομπος δέ φησι παρὰ Χίοις πρώτοις γενέσθαι

[1, 57]   τὰς ἐγκύμονας· κἂν τῶν βοτρύων δέ, φησί, φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ

[1, 9]   {Β. κάμινος, οὐκ ἄνθρωπος. Κλέαρχος δέ φησι Φιλόξενον προλουόμενον ἐν τῇ

[1, 27]   τὸν αὐλὸν ἐποίει. καὶ Ἀρκάδες δέ, φησίν, ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν ἐν

[1, 14]   Ἄμφις φησὶν ὁ κωμικός. Χρύσιππος δέ φησιν· ἀσύμβολον κώθωνα μὴ παραλίμπανε.

[1, 47]   ὕμνων νεωτέρων‘ Πίνδαρος ἐπαινεῖ. Εὔβουλος δέ φησιν· ἄτοπον δὲ τὸν μὲν

[1, 58]   λαμβάνειν τὸν οἶνον. καὶ ἑξῆς δέ φησιν· ἐάν τις κεράσῃ σκληρὸν

[1, 61]   ἀνοίγοντες εὑρίσκουσιν οἴνου πεπληρωμένους. Ἑλλάνικος δέ φησιν ἐν τῇ Πλινθίνῃ πόλει

[1, 55]   Λοπαδοῦσσαι ἀπὸ τῶν παραπλησίων. προσαγορεύεται δέ, φησὶν Ἐπαρχίδης, ἡ ἄμπελος ἡ

[1, 61]   ὅσα τοὺς ἐξοίνους γινομένους. Ἀριστοτέλης δέ φησιν ὅτι οἱ μὲν ὑπ´

[1, 19]   δὶς ἢ τρὶς ἀποδακών. Φιλήμων δέ φησιν ὅτι τροφαῖς δʹ ἐχρῶντο

[1, 11]   Φιλοξένου Δεῖπνον οὐχ ὅλον. ~Φαινίας δέ φησιν ὅτι Φιλόξενος ὁ Κυθήριος

[1, 31]   κλιντήρων, ἁλουργοῖς περιστρώσας ἱματίοις. Ἡγήσανδρος δέ φησιν οὐδὲ ἔθος εἶναι ἐν

[1, 10]   ἔφη, μὴ πωλῇ τις. ~Θεόφιλος δέ φησιν· οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον τὸν

Livre, Chap.
[1, 48]	Μαρσικὸς δὲ πάνυ αὐστηρός, εὐστόμαχος	δέ.	γίνεται δὲ περὶ τὴν Καμπανίας
[1, 52]	σοι ἔχειν ὅμοιον γέρας, ἀμβροσίᾳ	δέ.	εἰ δέ τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι,
[1, 28]	οἰκίαν ἐκπλήττει τὸν Ἑρμῆν. ἀπολαυστικὸς	δέ	ἐστι παρ´ αὐτῷ καὶ ὁ
[1, 51]	καὶ Θάσιος ἠθημένος. καὶ Ἀντίδοτος	δέ·	Θάσιον ἔγχει ὁ γὰρ λαβών
[1, 17]	σιτίων καὶ οἴνου ὠφέλειαν· ὃς	δέ	κ´ ἀνὴρ οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ
[1, 23]	αὐτῷ’ {Μενέλαος δηλονότι} καὶ Ἰδομενέα	δέ	{καὶ} Ἀγαμέμνων πλείῳ δέπᾳ τιμᾷ.
[1, 50]	Σικελικὰ βατάνια, Μεγαρικὰ πιθάκνια. Ἀντιφάνης	δέ·	καὶ νᾶπυ Κύπριον καὶ σκαμωνίας
[1, 48]	οἴνων, ἐμφερὴς τῷ Φαλερίνῳ, κουφότερος	δέ,	οὐ πληκτικός. ὁ Τιβουρτῖνος λεπτός,
[1, 56]	Κορίνθιος βασανισμός ἐστι. καὶ Εὐβοικοῦ	δέ·	πολὺν πιὼν Εὐβοικὸν οἶνον. Ἀρχίλοχος
[1, 57]	ἑνὸς τῶν Ἀλφειοῦ ἀπογόνων. ~Ἀλκμὰν	δέ	που ἄπυρον οἶνον καὶ ἄνθεος
[1, 24]	ἐφεδρεύοντας τῇ Πηνελόπῃ ἐβδελύττετο. κοινῶς	δέ	που πάντας τοὺς ἀοιδοὺς αἰδοίους
[1, 53]	λευκός· ἆρ´ οἴσει τρία; Ἕρμιππος	δέ	που ποιεῖ τὸν Διόνυσον πλειόνων
[1, 62]	δότω ῥάφανόν τις ἑφθήν. Εὔβουλος	δέ	πού φησι· γύναι, ῥάφανόν με
[1, 24]	δὲ ἀντὶ τοῦ παιδιᾶς. σῶφρον	δέ	τι ἦν τὸ τῶν ἀοιδῶν
[1, 28]	οὖν λαμπρότατος ὁ Μενελάου. τοιοῦτον	δέ	τινα ὑφίσταται τῇ κατασκευῇ καὶ
[1, 20]	δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καθήμενοι. οἴονται	δέ	τινες καὶ ἑκάστῳ τῶν δαιτυμόνων
[1, 52]	ὅμοιον γέρας, ἀμβροσίᾳ δέ. εἰ	δέ	τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι, ὡς ἅδιστος
[1, 23]	καὶ ἕδρῃ καὶ κρέασιν. ἦν	δέ	τις αὐτοῖς καὶ διὰ τῆς
[1, 4]	κύων ἔσηνε καὶ προσῆλθ´, ὑπαντήσας	δέ	τις δίφρον εὐθέως ἔθηκε, κἂν
[1, 53]	μετ´ ἀμύμονα Χῖον ἄλυπον. ἔστι	δέ	τις οἶνος, τὸν δὴ σαπρίαν
[1, 29]	τὸν λαχόντα στοχάζεσθαι ταύτης. εἰ	δέ	τις τύχοι καὶ ἐκκρούσειε πρόσω
[1, 42]	ἐν τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν; ἀνακεῖσθαι	δέ	φαμεν ἐπὶ ἀνδριάντος· ὅθεν τοὺς
[1, 37]	εὑρετὴς Σίκιννός τις βάρβαρος. οἳ	δέ	φασιν ὅτι Κρὴς ἦν ὁ
[1, 14]	παραλειπτὸς ἀσύμβολος, ἀλλὰ διωκτός. Ἀντιφάνης	δέ	φησι· βίος θεῶν γάρ ἐστιν,
[1, 38]	ἀγροίκως ἄνω γόνατος ἀμφέξει; Ἕρμιππος	δέ	φησι Θεόκριτον τὸν Χῖον ὡς
[1, 38]	ἀέλπτων μᾶλλον ὤρχησεν φρένας. ~Ἕρμιππος	δέ	φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι εἰς τὸν
[1, 4]	τῆς τῶν πολλῶν ἀφιλοκαλίας. ἦν	δέ,	φησί, καὶ βιβλίων κτῆσις αὐτῷ
[1, 50]	ὄντως ὁ Ἀττικὸς κέραμος. Εὔβουλος	δέ	φησι Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ βατάνια,
[1, 47]	τῶν πινόντων πλεῖστον χρόνον. Θεόπομπος	δέ	φησι παρὰ Χίοις πρώτοις γενέσθαι
[1, 57]	τὰς ἐγκύμονας· κἂν τῶν βοτρύων	δέ,	φησί, φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ
[1, 9]	{Β. κάμινος, οὐκ ἄνθρωπος. Κλέαρχος	δέ	φησι Φιλόξενον προλουόμενον ἐν τῇ
[1, 27]	τὸν αὐλὸν ἐποίει. καὶ Ἀρκάδες	δέ,	φησίν, ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν ἐν
[1, 14]	Ἄμφις φησὶν ὁ κωμικός. Χρύσιππος	δέ	φησιν· ἀσύμβολον κώθωνα μὴ παραλίμπανε.
[1, 47]	ὕμνων νεωτέρων‘ Πίνδαρος ἐπαινεῖ. Εὔβουλος	δέ	φησιν· ἄτοπον δὲ τὸν μὲν
[1, 58]	λαμβάνειν τὸν οἶνον. καὶ ἑξῆς	δέ	φησιν· ἐάν τις κεράσῃ σκληρὸν
[1, 61]	ἀνοίγοντες εὑρίσκουσιν οἴνου πεπληρωμένους. Ἑλλάνικος	δέ	φησιν ἐν τῇ Πλινθίνῃ πόλει
[1, 55]	Λοπαδοῦσσαι ἀπὸ τῶν παραπλησίων. προσαγορεύεται	δέ,	φησὶν Ἐπαρχίδης, ἡ ἄμπελος ἡ
[1, 61]	ὅσα τοὺς ἐξοίνους γινομένους. Ἀριστοτέλης	δέ	φησιν ὅτι οἱ μὲν ὑπ´
[1, 19]	δὶς ἢ τρὶς ἀποδακών. Φιλήμων	δέ	φησιν ὅτι τροφαῖς δʹ ἐχρῶντο
[1, 11]	Φιλοξένου Δεῖπνον οὐχ ὅλον. ~Φαινίας	δέ	φησιν ὅτι Φιλόξενος ὁ Κυθήριος
[1, 31]	κλιντήρων, ἁλουργοῖς περιστρώσας ἱματίοις. Ἡγήσανδρος	δέ	φησιν οὐδὲ ἔθος εἶναι ἐν
[1, 10]	ἔφη, μὴ πωλῇ τις. ~Θεόφιλος	δέ	φησιν· οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον τὸν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 16/02/2006