HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée, Le Banquet ou les Deipnosophistes, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 137 formes différentes pour 759 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[1, 54]   μαλακόν. ~ὅτι Θεμιστοκλῆς ὑπὸ βασιλέως ἔλαβε δωρεὰν τὴν Λάμψακον εἰς οἶνον,

[1, 12]   ἐν Μιντούρναις (πόλις δὲ Καμπανίας) διέτριβε τὰ πλεῖστα καρίδας ἐσθίων πολυτελεῖς,

[1, 30]   τὸ πρῲ ´πιπίνειν; {Β. πολλήν γε λακκοπρωκτίαν ἡμῖν ἐπίστας´ εὑρών. {ΑΛΚ.

[1, 7]   οἱ ξυνάπαντες ἢ τῶν πέντε γε μὴ πλείους· ἤδη γὰρ ἂν

[1, 5]   λοιποὺς εἶναι πλείους ὡς τοῖς γε μὴ τοῦτο ποιοῦσιν ἐρεῖ τις

[1, 39]   δέοντα ποιεῖ, ἀλλ´ οὐκ εἰδώς γε. ~ὀρχήσεις δὲ ἐθνικαὶ αἵδε· Λακωνικαί,

[1, 52]   Βύβλινον αἰνῶ· οὐ μέντοι κείνῳ γε παρεξισῶ αὐτόν. ἐὰν γὰρ ἐξαίφνης

[1, 51]   ἐγγράφων τὴν οὐσίαν. Ἔφιππος· φιλῶ γε πράμνιον οἶνον Λέσβιον πολλὴ δὲ

[1, 8]   μισεῖ. σκορπίος αὖ— {Β. παίσειέ γέ σου τὸν πρωκτὸν ὑπελθών. ~ἀπὸ

[1, 12]   πολυτελεῖς, αἳ γίνονται αὐτόθι ὑπέρ γε τὰς ἐν Σμύρνῃ μέγισται καὶ

[1, 30]   πρῶτος μεταξὺ πίνων; {Β. Παλαμηδικόν γε τοῦτο τοὐξεύρημα καὶ σοφόν σου.

[1, 49]   πόντον, ὅσς´ ἀγάθ´ ἀνθρώποις δεῦρ´ ἤγαγε νηὶ μελαίνῃ. ἐκ μὲν Κυρήνης

[1, 8]   Ἀρτεμίδωρος ὁ Ψευδαριστοφάνειος ὀψαρτυτικὰς λέξεις συνήγαγε. τοῦ Φιλοξένου δὲ τοῦ Λευκαδίου

[1, 28]   εἰς δὲ τὰ συμπόσια οὐ παρήγαγε· πλὴν ἐν τῇ Ὁπλοποιίᾳ γάμων

[1, 33]   τοῦ μύρου φύσιν εἰδὼς οὐκ εἰσήγαγε μύροις ἀλειφομένους τοὺς ἥρωας πλὴν

[1, 35]   Ἰταλίας Οἰνώναν, ὃς καὶ Κύκλωπα εἰσήγαγε τερετίζοντα καὶ ναυαγὸν Ὀδυσσέα σολοικίζοντα,

[1, 4]   Ῥόδου εἰς τὴν καλὴν Ἀλεξάνδρειαν μετήγαγε. διόπερ ἐκεῖνα τῶν Ἀντιφάνους ἐρεῖ

[1, 14]   ἐμέ. Ἀμειψίας· ἔρρ´ ἐς κόρακας, μονοφάγε καὶ τοιχωρύχε. {περὶ τοῦ τῶν

[1, 41]   καὶ Ἀλκαῖος ὁ Μιτυληναῖος ποιητής· τέγγε πνεύμονα οἴνῳ· τὸ γὰρ ἄστρον

[1, 35]   ὁ πλάνος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὃς ἔλεγε καὶ θηρίον τρέφειν ὃ αὐτὸ

[1, 6]   πάντα παρὰ τοὺς πότους ἔμμετρα ἔλεγε, καὶ Πάμφιλος δὲ ὁ Σικελός,

[1, 12]   τὴν ἕω λαμβάνων χλωροὺς ἔχειν ἔλεγε πλακοῦντας ὑπὸ τῆς γῆς ἀναπεμπομένους

[1, 37]   καταλαμβανόμενος ὀρχούμενος, ὥς φησι Ξενοφῶν, ἔλεγε τοῖς γνωρίμοις παντὸς εἶναι μέλους

[1, 13]   Νικομήδης γογγυλίδα μασώμενος ἀφύης τοτ´ ἔλεγε τοῖς φίλοις ἐγκώμιον. οὐδὲν ὁ

[1, 28]   οὕτω γεγράφθαι φησίν· οὐ γὰρ ἔγωγέ τί φημι τέλος χαριέστερον εἶναι

[1, 8]   δαμάσας καταχύσματι δεύσας ὡς πλείστους διάτρωγε· τὸ γὰρ δέμας ἀνέρος ὀρθοῖ.

[1, 24]   νόστον Ἀχαιῶν. καὶ αἱ Σειρῆνες δὲ ᾄδουσι τῷ Ὀδυσσεῖ τὰ μάλιστα

[1, 59]   ὢν καροῖ λίαν ταχέως. ὁ δὲ Ἀδριανὸς καλούμενος εὔπνους, εὐανάδοτος, ἄλυπος

[1, 48]   τούτῳ ἐμφερὴς ὁ Φορμιανός, ταχὺ δὲ ἀκμάζει καὶ λιπαρώτερός ἐστιν αὐτοῦ.

[1, 42]   τάξει δὲ προνεύουσιν, ἐν τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν; ἀνακεῖσθαι δέ φαμεν ἐπὶ

[1, 4]   προβάλλων τῶν ἀξίων ζητήσεως, τὰ δὲ ἀνευρίσκων, οὐκ ἀβασανίστως οὐδ´ ἐκ

[1, 24]   κυβιστητῆρες μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον. μολπῆς δὲ ἀντὶ τοῦ παιδιᾶς. σῶφρον δέ

[1, 16]   ἐξαιρεῖται τοὺς πρώτους. καὶ θεοῖς δὲ ἁπλῆν ἀποδίδωσι δίαιταν νέκταρ καὶ

[1, 48]   ἀπὸ πεντεκαίδεκα ἐτῶν ἀκμάζουσι. Συρεντῖνος δὲ ἀπὸ πέντε καὶ εἴκοσιν ἐτῶν

[1, 48]   γλυκάζων, ὃ δ´ ὀμφακίας· ἀμφότεροι δὲ ἀπὸ πεντεκαίδεκα ἐτῶν ἀκμάζουσι. Συρεντῖνος

[1, 56]   Μενδαῖον, ὥστε μηδένα κραιπαλᾶν. Ἐπίχαρμος δὲ ἀπό τινων ὀρῶν Βιβλίνων φησὶν

[1, 44]   στοιχείων μεταθέσει δίαιταν εἶναι· τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ δαίσασθαι λέγειν βιαιότερόν

[1, 28]   αὐλῶν συρίγγων τ´ ἐνοπή. ἔσπενδον δὲ ἀπὸ τῶν δείπνων ἀναλύοντες καὶ

[1, 15]   τοῖς νέοις καὶ πρώτην, ἔτι δὲ ἁρμόττουσαν καὶ πάντων τῶν καλῶν

[1, 48]   μεταξὺ Φαλερίνου καὶ Ἀλβανοῦ· ὃ δὲ ἄρχεται τῆς πόσεως ἀπὸ ἐτῶν

[1, 57]   ὁ τὸ ἕψημα ἔχων. Πολύζηλος δὲ αὐτίτην καλεῖ οἶνον. Πλάτων δ´

[1, 38]   γλῶσσαν περιλείχειν τὰ χείλη. ἔμελε δὲ αὐτοῖς καὶ τοῦ κοσμίως ἀναλαμβάνειν

[1, 4]   τὰ τῶν Ἑλλήνων μεταχειρίζεσθαι. καλεῖ δὲ αὐτὸν καὶ Ἀστεροπαῖόν τινα, ἐπ´

[1, 59]   Χίου ὁ καλούμενος Ἀριούσιος. διαφοραὶ δὲ αὐτοῦ εἰσι τρεῖς· ὃ μὲν

[1, 45]   δὲ κρόμυον ποτοῦ ὄψον. ἐπιμελουμένους δὲ αὐτοὺς εἰσάγει καὶ τῶν ἀκροδρύων·

[1, 59]   εὐανάδοτος, ἄλυπος τὸ σύνολον. οἰνοποιητέον δὲ αὐτοὺς πρό τινος χρόνου καὶ

[1, 37]   παθητική τε καὶ πολυπρόσωπος, ἡ δὲ Βαθύλλειος ἱλαρωτέρα· καὶ γὰρ ὑπόρχημά

[1, 28]   γάμων γινομένων αὐλῶν μνημονεύει. τοῖς δὲ βαρβάροις ἀποδίδωσι τοὺς αὐλούς· παρὰ

[1, 15]   γέρα πάρθεσαν αὐτῷ. καὶ Νέστωρ δὲ βόας θύει Ποσειδῶνι παρὰ τῇ

[1, 17]   αὐτὸν βλάπτεσθαι φησί. καὶ κράσεων δὲ γένη διάφορα ἐπίσταται· οὐκ ἂν

[1, 48]   Μαρσικὸς δὲ πάνυ αὐστηρός, εὐστόμαχος δέ. γίνεται δὲ περὶ τὴν Καμπανίας

[1, 8]   πανταχοῦ. ~τὰ μὲν θέρεος, τὰ δὲ γίνεται ἐν χειμῶνι, φησὶν ὁ

[1, 48]   ἀκμάζων ἀπὸ ἐτῶν δέκα· κρείττων δὲ γίνεται παλαιούμενος. ὁ Λαβικανὸς ἡδὺς

[1, 48]   τρυφερός. ὁ Μασσαλιήτης καλός· ὀλίγος δὲ γίνεται, παχύς, σαρκώδης. Ταραντῖνος δὲ

[1, 59]   μὴ γλυκάζων, τροφιμώτατος, στυπτικός· ὁ δὲ γλυκάζων καὶ τῶν λευκῶν καὶ

[1, 59]   μὲν γὰρ αὐστηρός ἐστιν, ὃ δὲ γλυκάζων, ὃ δὲ μέσος τούτων

[1, 59]   τρόφιμος καὶ μᾶλλον οὐρεῖται, ὁ δὲ γλυκάζων τρόφιμος, πλήσμιος, κοιλίας μαλακτικός,

[1, 58]   τὴν ὀσμὴν ἀπ´ αὐτοῦ, τὴν δὲ γλυκύτητα ἀπὸ τοῦ σταιτὸς λαμβάνειν

[1, 57]   μὲν ἄνδρας πινόμενος ἐξίστησι, τὰς δὲ γυναῖκας τεκνούσσας ποιεῖ. περὶ δὲ

[1, 23]   ἑαυτοῖς ταῖς δεξιαῖς. καί τις δὲ δείδεκτ´ Ἀχιλλέα’ ἀντὶ τοῦ ἐδεξιοῦτο,

[1, 20]   ἄρτοι σὺν τοῖς κανοῖς, τὰ δὲ δεῖπνα κρέα μόνον ἦν ὀπτά.

[1, 19]   τὸ δ´ ἄριστον δορπηστόν, τὸ δὲ δεῖπνον ἐπιδορπίδα. ἐστὶ δ´ ἡ

[1, 29]   εὔελπιν εἶναι τῷ γάμῳ. οὕτω δὲ διὰ τὴν τρυφὴν τὰς χεῖρας

[1, 25]   μέν τινες τῶν κυβιστητήρων, αἳ δὲ διὰ τῆς σφαίρας· ἧς τὴν

[1, 15]   περὶ ἐδωδὴν καὶ πόσιν, τοὺς δὲ διαμεμενηκότας ἐν εὐτελείᾳ εὐτάκτους καὶ

[1, 23]   ἔπρασσον πρὸς οἰωνοῦ τιθέμενοι. κοῦροι δὲ διανέμουσι πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσι’ τὸ

[1, 57]   ἐχρῶντο γὰρ ἑφθοῖς οἴνοις. Πολύβιος δὲ διάφορον οἶνον ἐν Καπύῃ φησὶ

[1, 9]   θεῶν λαμπρότατε’ πάντας ἐψυχαγώγησεν· ἦν δὲ διθυραμβοποιός. καὶ ὁ νυμφίος Φιλόξενε,

[1, 49]   δούλους καὶ στιγματίας παρέχουσι. τὰς δὲ Διὸς βαλάνους καὶ ἀμύγδαλα σιγαλόεντα

[1, 41]   ἡ δ´ ὥρη χαλεπή· πάντα δὲ δίψαις´ ὑπὸ καύματος. καὶ ἀλλαχοῦ·

[1, 52]   πινόμενος δ´ ἥσσων πολλῷ. κεῖνος δὲ δοκήσει οὐκ οἴνῳ σοι ἔχειν

[1, 8]   μείζων, πολὺ κρείττων· ἢν ὀπταὶ δὲ δύ´ ὦς´, ἑφθῇ κλαίειν ἀγορεύω.

[1, 48]   τῷ Ἀλβανῷ τῷ ὀμφακίᾳ· ἐστὶ δὲ δυνάμει καὶ εὐστόμαχος. ὁ Οὐελίτερνος

[1, 13]   ὥστε πάντας ἀνακραγεῖν. {Β. πῶς δὲ δυνατὸν τοῦτ´ ἐστι; {Α. θήλειαν

[1, 40]   ἀλλ´ οὐκ εἰδώς γε. ~ὀρχήσεις δὲ ἐθνικαὶ αἵδε· Λακωνικαί, Τροιζήνιαι, Ἐπιζεφύριοι,

[1, 52]   σοι ἔχειν ὅμοιον γέρας, ἀμβροσίᾳ δέ. εἰ δέ τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι,

[1, 57]   ὅς ἐστι πλησίον Ἀρκαδίας. ἄπυρον δὲ εἶπε τὸν οὐχ ἡψημένον· ἐχρῶντο

[1, 59]   Κῷος τεθαλάττωται. καὶ ὁ Ῥόδιος δὲ ἐλάττονος μὲν κεκοινώνηκε θαλάσσης, ὁ

[1, 48]   Μιτυληναῖος, ὃς καλεῖται Σοροάδειος· ἑρμηνεύεται δὲ Ἑλλάδι φωνῇ οἰνοποιός. ~ὅτι Ἀντιφάνης

[1, 21]   κατ´ αὐτὸν ἐκδόσει γράφει· αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε

[1, 30]   τευχέων πνέους´ ἐμοί. καὶ Σοφοκλῆς δὲ ἐν Ἀχαιῶν συνδείπνῳ· ἀλλ´ ἀμφὶ

[1, 58]   εἶδος πόσεως παρὰ Στράττιδι Χαιρέας δὲ ἐν Βαβυλῶνι οἶνόν φησι γίνεσθαι

[1, 55]   Ἰκάριος οἶνος, ἰσχάδες Κιμώλιαι. γίνεται δὲ ἐν Ἰκάρῳ, φησὶν Ἐπαρχίδης, ὁ

[1, 37]   ἀληλιμμένος ἐχόρευσε μετὰ λύρας· οἳ δὲ ἐν ἱματίῳ φασί. καὶ τὸν

[1, 57]   κατασκευαζομένῳ, ὃ ἐκάλουν τρίμμα. Θεόφραστος δὲ ἐν τῇ περὶ φυτῶν ἱστορίᾳ

[1, 40]   Ἀρταξέρξῃ προσφιλέστατος παρὰ Κτησίᾳ. Ἀλέξανδρος δὲ ἐν τῇ πρὸς Φιλόξενον ἐπιστολῇ

[1, 27]   τε ὀρχηθμῷ τε ἔσκαιρον. ὑποσημαίνεται δὲ ἐν τούτοις ὁ ὑπορχηματικὸς τρόπος,

[1, 55]   δὲ ἰδίως τὸν μέλανα, ἔνιοι δὲ ἐν τῷ καθόλου τὸν πρὸς

[1, 40]   ὃν Κλεόλαν τὸν Θηβαῖον. ὀρχησταὶ δὲ ἔνδοξοι Βολβὸς μὲν παρὰ Κρατίνῳ

[1, 44]   κακοπάθειαν κουφίζει. καὶ ἐπὶ κυνηγέσια δὲ ἐξίασιν οἱ νέοι πρὸς μελέτην

[1, 27]   φοβούμενος, λῃστὴς δὲ προσέρχεται· ὃ δὲ ἐπὰν προίδηται ἁρπάσας τὰ ὅπλα

[1, 25]   ἡρωίδων Ὅμηρος παράγει σφαιρίζουσαν. διαβόητοι δὲ ἐπὶ σφαιρικῇ Δημοτέλης ὁ Θεοκρίτου

[1, 31]   ὁ νυμφίος Μεγαπένθης οἰνοχοεῖ. νῦν δὲ ἐπὶ τοσοῦτον ἐκπεπτώκαμεν ὡς κατακεῖσθαι

[1, 4]   ὁ ἡμεδαπὸς βασιλεὺς Πτολεμαῖος, Φιλάδελφος δὲ ἐπίκλην, μετὰ τῶν Ἀθήνηθεν καὶ

[1, 39]   διδάσκειν τοὺς βουλομένους ὀρχεῖσθαι. μεθύων δὲ ἐποίει τὰς τραγῳδίας Αἰσχύλος, ὥς

[1, 28]   οἰκίαν ἐκπλήττει τὸν Ἑρμῆν. ἀπολαυστικὸς δέ ἐστι παρ´ αὐτῷ καὶ ὁ

[1, 37]   Θάμυριν διδάσκων αὐτὸς ἐκιθάρισεν· ἄκρως δὲ ἐσφαίρισεν, ὅτε τὴν Ναυσικάαν καθῆκε.

[1, 48]   ἐστι μέλας, μετ´ οὐ πολλὰ δὲ ἔτη λευκὸς γίνεται· ἐστὶ δὲ

[1, 42]   ἐστι τῆς τραπέζης πλησίον. ἔστι δὲ εὑρεῖν καὶ ἐπὶ τῆς ἐννοίας

[1, 26]   παίζων ᾔεις ἐν Φαινεστίου. ἐφρόντιζον δὲ εὐρυθμίας οἱ σφαιρίζοντες. Δαμόξενος γοῦν

[1, 29]   ἔχειν πολλὰς γαμήσειν αὐτήν. τὸν δὲ Εὐρύμαχον πλείστας εἰληφέναι ταύτῃ τῇ

[1, 59]   εἰς παλαίωσιν ὁ Κερκυραῖος. ὁ δὲ Ζακύνθιος καὶ ὁ Λευκάδιος διὰ

[1, 41]   καρδία. καίτοι Ἀντιφάνης λέγει· τὸ δὲ ζῆν, εἰπέ μοι, τί ἐστι;

[1, 39]   καὶ δεῦρο σχηματίσαντας. καὶ Τέλεσις δὲ ἢ Τελέστης ὁ ὀρχηστοδιδάσκαλος πολλὰ

[1, 56]   Ἀντισάρην καὶ Οἰσύμην προσαγορευθῆναι. ἐπιεικῶς δὲ ἡ Θρᾴκη ἐθαυμάζετο ὡς ἡδύοινος,

[1, 55]   καὶ φαρμακίτην τινὰς καλεῖν. ἐκαλεῖτο δὲ ἡ Ἴκαρος πρότερον Ἰχθυόεσσα διὰ

[1, 60]   Διονύσου τὰς στρατείας πεποιημένων. πολλὴ δὲ ἡ περὶ τὴν γῆν ταύτην

[1, 37]   Κρὴς ἦν ὁ Σίκιννος. ἦν δὲ ἡ Πυλάδου ὄρχησις ὀγκώδης παθητική

[1, 48]   δυνάμει καὶ εὐστόμαχος. ὁ Οὐελίτερνος δὲ ἡδὺς πινόμενος, εὐστόμαχος· ἴδιον δ´

[1, 25]   χαίρω σε θεωρῶν, ἔφη, τὸ δὲ ἦθος οὐ δοκιμάζω. ὅτι τὸ

[1, 2]   πολυμαθείᾳ ἐκ παίδων συνετράφη· ἰάμβων δὲ ἦν ποιητὴς οὐδενὸς δεύτερος, φησί,

[1, 11]   τῶν κατὰ Νηρέα πυθέσθαι· τὴν δὲ ἠρωτημένην ἀποκεκρίσθαι διότι νεωτέρα ἁλοίη·

[1, 51]   καὶ Θάσιος ἠθημένος. καὶ Ἀντίδοτος δέ· Θάσιον ἔγχει ὁ γὰρ λαβών

[1, 34]   Μιλήσιοι Ἀρχελάου τοῦ κιθαριστοῦ. ἐν δὲ Θήβαις Πινδάρου μὲν οὐκ ἔστιν

[1, 21]   δαῖτα λέγει ὁ ποιητής, ἐπὶ δὲ θηρίων οὐκ ἔτι. ἀγνοῶν δὲ

[1, 50]   κάλλει δαπάνῃ τε κράτιστος. Θεσσαλικὸς δὲ θρόνος, γυίων τρυφερωτάτη ἕδρα. εὐναίου

[1, 55]   πραμνίας ἀμπέλου οὕτω καλουμένης, οἳ δὲ ἰδίως τὸν μέλανα, ἔνιοι δὲ

[1, 51]   αὐτόθι καταφυτευσάντων τὰς ἀμπέλους. ἐν δὲ Ἴσσῃ τῇ κατὰ τὸν Ἀδρίαν

[1, 16]   ἠδ´ ἐρίφων ἐπιδήμιοι ἁρπακτῆρες. Φιλόχορος δὲ ἱστορεῖ καὶ κεκωλῦσθαι Ἀθήνησιν ἀπέκτου

[1, 22]   τῶν νεογνῶν ἱερείων. οὐ μόνον δὲ ἰχθύσιν ἀλλὰ καὶ ὀστρείοις ἐχρῶντο,

[1, 17]   σιτίων καὶ οἴνου ὠφέλειαν· ὃς δέ κ´ ἀνὴρ οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ

[1, 17]   μὲν ἀξιοῖ σπείσαντα πιεῖν, ὃ δὲ καθῃμαγμένος ἀσεβὲς ἡγεῖται. οἶδε δὲ

[1, 23]   αὐτῷ’ {Μενέλαος δηλονότι} καὶ Ἰδομενέα δέ {καὶ} Ἀγαμέμνων πλείῳ δέπᾳ τιμᾷ.

[1, 32]   ἂν δύναιτο, φησὶν Ἄλεξις. ἀνθοῦσι δὲ καὶ αἱ τῶν περὶ τὰ

[1, 44]   ἀλλὰ καὶ γυναῖκες. καὶ δίσκοις δὲ καὶ ἀκοντίοις μετά τινος συμμετρίας

[1, 47]   ἀλλὰ τὸν νεώτερον. τὸ αὐτὸ δὲ καὶ Ἄλεξις σχεδὸν ἀπαραλλάκτως, τοῦ

[1, 41]   Πυθίαν χρῆσαι τιμᾶν Ἀθηναίοις. φησὶ δὲ καὶ Ἀλκαῖος ὁ Μιτυληναῖος ποιητής·

[1, 6]   στίχων, πολυμαθείας δόξαν προσποιούμενος. πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι διὰ στόματος εἶχον

[1, 23]   δεξιᾷ διδοὺς τὸ ποτήριον. ἐδωροῦντο δὲ καὶ ἀπὸ τῆς αὑτῶν μοίρας

[1, 28]   καὶ ἐνωπλίσαντο καὶ ὠρχήσαντο. ~ἐχρῶντο δὲ καὶ αὐλοῖς καὶ σύριγξιν οἱ

[1, 35]   ἐνεθουσίων οἱ περὶ Εὐριπίδην. Ἀθηναῖοι δὲ καὶ Εὐρυκλείδην ἐν τῷ θεάτρῳ

[1, 46]   ἡρωικῶν καὶ θείων ἔργων. ὅτι δὲ καὶ ἑφθοῖς ἐχρῶντο κρέασιν ἐμφανίζει

[1, 41]   μόνον ὁ πνεύμων ἀπεξήρανται, κινδυνεύει δὲ καὶ ἡ καρδία. καίτοι Ἀντιφάνης

[1, 32]   θερμολουτεῖν, ἃ σὺ ποιεῖς. ηὔξηται δὲ καὶ ἡ τῶν ὀψοποιῶν περιεργία

[1, 52]   προσέχω τὸν νοῦν αὐτοῖς ἐστὶ δὲ καὶ Θάσιος πίνειν γενναῖος, ἐὰν

[1, 47]   μέλανα οἶνον, καὶ τὸ φυτεύειν δὲ καὶ θεραπεύειν ἀμπέλους Χίους πρώτους

[1, 46]   τρισκαίδεκα‘ καὶ τὰ ἑξῆς. ~ὅτι δὲ καὶ ἰχθῦς ἤσθιον Σαρπηδὼν δῆλον

[1, 44]   καὶ ἀντίον ἱστάμενοι ἀκοντίζουσιν‘ ἴσασι δὲ καὶ λουτρὰ ἄκη πόνων παντοῖα,

[1, 4]   τι σοφίας ἔργον ἐξετάζεται. ἀγλαίζεται δὲ καὶ μουσικᾶς ἐν ἀώτῳ· οἷα

[1, 59]   κοιλίας μόνον ἐστὶ μαλακτικός. Κῴῳ δὲ καὶ Μυνδίῳ καὶ Ἁλικαρνασσίῳ καὶ

[1, 50]   Σικελικὰ βατάνια, Μεγαρικὰ πιθάκνια. Ἀντιφάνης δέ· καὶ νᾶπυ Κύπριον καὶ σκαμωνίας

[1, 35]   μετὰ τῶν περὶ Αἰσχύλον. ἐθαυμάζετο δὲ καὶ Ξενοφῶν ὁ θαυματοποιός, ὃς

[1, 27]   ἄνδρα τὸ ζεῦγος ἀπάγει, ἐνίοτε δὲ καὶ ὁ ζευγηλάτης τὸν λῃστήν·

[1, 55]   δὲ πρότροπον {ἢ πρόδρομον} ~θαυμάζεται δὲ καὶ ὁ Ἰκάριος οἶνος, ὡς

[1, 48]   κοῦφος, τοῦ Φαλερίνου εὐστομαχώτερος. εὐγενὴς δὲ καὶ ὁ Καίκουβος, πληκτικός, εὔτονος·

[1, 59]   ἁλμοπότιν τὴν Μύνδον φησίν. ἱκανῶς δὲ καὶ ὁ Κῷος τεθαλάττωται. καὶ

[1, 48]   δὲ γίνεται, παχύς, σαρκώδης. Ταραντῖνος δὲ καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ κλίματος

[1, 48]   ἀπὸ ἐτῶν δέκα. ὁ Γαυρανὸς δὲ καὶ ὀλίγος καὶ κάλλιστος, προσέτι

[1, 33]   περὶ στέφανος πολέμοιο δέδηε. παρατηρητέον δὲ καὶ ὅτι ἐν μὲν Ὀδυσσείᾳ

[1, 6]   ἀπὸ τῶν στρωματοδέσμων γράμματα. φησὶ δὲ καὶ ὅτι ὁ Χάρμος εἰς

[1, 39]   τὰ πράγματα δι´ ὀρχήσεως. φασὶ δὲ καὶ ὅτι οἱ ἀρχαῖοι ποιηταί,

[1, 36]   δῆμον τὴν Ῥώμην φησί. λέγει δὲ καὶ ὅτι οὐκ ἄν τις

[1, 13]   Βιθυνῶν βασιλεῖ ἐπιθυμήσαντι ἀφύης (μακρὰν δὲ καὶ οὗτος ἦν τῆς θαλάσσης)

[1, 31]   οἱ ἥρωες, οὐ κατακέκλινται. τοῦτο δὲ καὶ παρ´ Ἀλεξάνδρῳ τῷ βασιλεῖ

[1, 28]   οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες. οἶδε δὲ καὶ πᾶσαν τὴν νῦν πολυτέλειαν.

[1, 35]   Συρακούσιος, Ἡράκλειτος ὁ Μιτυληναῖος. γεγόνασι δὲ καὶ πλάνοι ἔνδοξοι, ὧν Κηφισόδωρος

[1, 2]   τῶν μετ´ Ἀρχίλοχον ποιητῶν. παρῆν δὲ καὶ Πλούταρχος καὶ Λεωνίδης ὁ

[1, 19]   δόρπον δὲ τὸ ἑσπερινόν. μήποτε δὲ καὶ συνωνυμεῖ τὸ ἄριστον τῷ

[1, 32]   ἐκπεπτώκαμεν ὡς κατακεῖσθαι δαινύμενοι. ~προσφάτως δὲ καὶ τὰ βαλανεῖα παρῆκται, τὴν

[1, 18]   τὴν μέθην τῇ μανίᾳ. (οὕτω δὲ καὶ τὰ ἔπη ταῦτα προηνέγκατο

[1, 20]   ἧψεν κρέα οὐδ´ ἐγκέφαλον· ὤπτα δὲ καὶ τὰς κοιλίας. οὕτω σφόδρ´

[1, 47]   μᾶλλον θερμὸς γίνεσθαι παλαιούμενος. ἔνιοι δὲ καὶ τὴν Διονύσου φυγὴν εἰς

[1, 54]   Μυοῦντα δ´ εἰς ὄψον, Περκώτην δὲ καὶ τὴν Παλαίσκηψιν εἰς στρωμνὴν

[1, 48]   τε εὔτονος καὶ παχύς, Πραινεστίνου δὲ καὶ Τιβουρτίνου λιπαρώτερος. ὁ Μαρσικὸς

[1, 23]   ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενος δεπάεσσιν. εἰσὶ δὲ καὶ τοῖς ἀρίστοις κατὰ δεῖπνα

[1, 18]   στασιάζοντας· ὅθεν καὶ ἀπόλλυνται. ἱστορεῖ δὲ καὶ τὸν δεινότατον Αἰνείαν τῶν

[1, 18]   ἔτι κρατῶν τὸ ποτήριον. ποιεῖ δὲ καὶ τοὺς Ἕλληνας ἐν τῷ

[1, 22]   ἰχθύων ἐπιμέλεια καὶ τέχνη. εἰκάζει δὲ καὶ τοὺς ὑπὸ Σκύλλης ἁρπαζομένους

[1, 46]   Συβαριτικὰς {καὶ Ἰταλικὰς} τραπέζας, ἤδη δὲ καὶ Χίας. μαρτυροῦνται γὰρ καὶ

[1, 49]   δ´ αὖ Συρίας λιβανωτόν· ἡ δὲ καλὴ Κρήτη κυπάριττον τοῖσι θεοῖσιν,

[1, 60]   κεφαλῆς οὐ καθικνούμενος, διουρητικός. τούτου δὲ καλλίων ὁ Ταινιωτικὸς καλούμενος. ταινία

[1, 25]   γυμνασίας ἕνεκα Πομπηίου Μάγνου. τὸ δὲ καλούμενον διὰ τῆς σφαίρας ἁρπαστὸν

[1, 12]   τὴν γαστέρα ἐν Μιντούρναις (πόλις δὲ Καμπανίας) διέτριβε τὰ πλεῖστα καρίδας

[1, 30]   λέγων· {ΑΛΚ. μισῶ λακωνίζειν, ταγηνίζειν δὲ κἂν πριαίμην. {Β. πολλὰς δ´

[1, 52]   πρεσβεύων ἐτέων περικαλλέσιν ὥραις. οἶδα δὲ κἀξ ἄλλων πόλεων βοτρυοσταγῆ ἔρνη

[1, 60]   γαμεταῖς ἐδίδοσαν εἰς ζώνας. ὁ δὲ κατὰ τὴν Θηβαίδα καὶ μάλιστα

[1, 12]   Γαλάτειαν, ἑαυτὸν δ´ Ὀδυσσέα. ~ἐγένετο δὲ κατὰ τοὺς Τιβερίου χρόνους ἀνήρ

[1, 37]   λόγων τέχνας ἐπαγγελλόμενοι διδάσκειν. ~τῆς δὲ κατὰ τοῦτον ὀρχήσεως τῆς τραγικῆς

[1, 32]   ὁρμὰς ἐμποιεῖν ὀρνίθων δίκην, οὓς δὲ καταπαύειν. ηὔξηται δὲ νῦν καὶ

[1, 16]   ἀγρίων ὀρνίθων, καὶ εἰς εὐδαιμονίαν δὲ καταριθμῶν τὸ τὴν θάλασσαν ἰχθῦς

[1, 18]   παραγενόμενον εἰς Σικελίαν. τῆς μέθης δὲ κατατρέχων ὁ ποιητὴς τὸν τηλικοῦτον

[1, 57]   δὲ γυναῖκας τεκνούσσας ποιεῖ. περὶ δὲ Κερυνίαν τῆς Ἀχαίας ἀμπέλου τι

[1, 35]   ἐθαυμάζετο τοὺς διθυράμβους μιμούμενος· τὰς δὲ κιθαρῳδίας οἱ περὶ τὸν ἐξ

[1, 16]   τὰ πρὸς σπουδὴν ἐκμελετῶντες· οἳ δὲ κιθαρῳδῶν ἠκροῶντο τὰς ἡρωικὰς πράξεις

[1, 59]   λευκὸς οὐρητικώτατος καὶ λεπτότατος, ὁ δὲ κιρρὸς ξηρὸς καὶ τῶν σιτίων

[1, 59]   οἴνων ὃ μὲν λευκός, ὃ δὲ κιρρός, ὃ δὲ μέλας. καὶ

[1, 47]   οἶνος ἀσθενὴς καὶ λεπτός. ὁ δὲ κιρρὸς πέττει ῥᾷον ξηραντικὸς ὤν.

[1, 7]   Λυγκεὺς καὶ Καλλίμαχος Ἡδυπαθείᾳ, ὡς δὲ Κλέαρχος Δειπνολογίᾳ, ὡς δ´ ἄλλοι

[1, 59]   καθημερινὴν χρῆσιν οὐκ ἀνοίκειος. ὁ δὲ Κνίδιος αἵματος γεννητικός, τρόφιμος, κοιλίαν

[1, 50]   τ´ ἔναλος πόλις Οἰνοπίωνος. Τυρσηνὴ δὲ κρατεῖ χρυσότυπος φιάλη καὶ πᾶς

[1, 53]   αὐτοῦ καὶ Ξενοφῶν Ἀναβάσει. Μενδαίου δὲ Κρατῖνος· νῦν δ´ ἂν ἴδῃ

[1, 15]   ἤδη ὄντι γηραιῷ καὶ Φοίνικι {δὲ} κρέας ὀπτὸν δίδωσι, ἀφιστῶν ἡμᾶς

[1, 15]   αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα. δαιτρὸς δὲ κρειῶν πίνακας παρέθηκεν ἀείρας, καὶ

[1, 61]   μὲν γὰρ οἶνος καρηβαρικός, ὁ δὲ κρίθινος καρωτικός. ~ὅτι δὲ φίλοινοι

[1, 45]   τοῖς κακοχυμοτάτοις κρομύοις ἐχρῶντο· ἐπὶ δὲ κρόμυον ποτοῦ ὄψον. ἐπιμελουμένους δὲ

[1, 17]   καὶ ἐπιξύοντα τυρὸν αἴγειον, ἐπὶ δὲ κρόμυον ποτοῦ ὄψον, ἵνα πλεῖον

[1, 24]   Μενελάῳ ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδός’ δύο δὲ κυβιστητῆρες μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον. μολπῆς

[1, 2]   τὸν ἄλλον βίον ἐξητασμένος. τῶν δὲ κυνικῶν εἷς ἦν ὃν Κύνουλκον

[1, 17]   οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ ἐδωδῆς. τῷ δὲ κωθωνιζομένῳ δίδωσι τὸν ἡδύποτον, οὕτω

[1, 60]   πρότερον μὲν ἦν μεγίστη, νῦν δὲ κώμης περιείληφε μέγεθος, τὴν προσηγορίαν

[1, 25]   χαριζομένη, Δικαίαρχος δὲ Σικυωνίοις, Ἵππασος δὲ Λακεδαιμονίοις ταύτην τε καὶ τὰ

[1, 57]   πρότερον μὲν καλουμένην Λητοῦς, νῦν δὲ Λατώρειαν ἀπὸ Λατωρείας Ἀμαζόνος· ἐν

[1, 46]   ἐμφανίζει ἐν οἷς λέγει· ὡς δὲ λέβης ζεῖ κνίσσῃ μελδόμενος ἁπαλοτρεφέος

[1, 18]   καὶ μικροῦ παραπολλύμενον. καὶ Ἀγαμέμνων δὲ λέγει που περὶ αὑτοῦ· ἀλλ´

[1, 57]   ποιεῖ τοὺς πίνοντας. ἐν Θάσῳ δὲ λέγει ὡς αὐτοὶ ποιοῦσιν οἶνόν

[1, 42]   ἐπάγει· πότερον ἀνδριάντας εἱστία; κατακεῖσθαι δὲ λέγεται καὶ κατακεκλίσθαι, ὡς ἐν

[1, 51]   γε πράμνιον οἶνον Λέσβιον πολλὴ δὲ Λεσβία σταγὼν ἐκπίνεται ἄγαν. Ἀντιφάνης·

[1, 59]   πινόμενος ἐκλύει τὸν στόμαχον. ὁ δὲ Λέσβιος στῦψιν μικροτέραν ἔχει καὶ

[1, 47]   τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις μεταδοῦναι. ὁ δὲ λευκὸς οἶνος ἀσθενὴς καὶ λεπτός.

[1, 59]   μέλας οἶνός ἐστι θρεπτικώτατος, ὁ δὲ λευκὸς οὐρητικώτατος καὶ λεπτότατος, ὁ

[1, 50]   θρόνος, γυίων τρυφερωτάτη ἕδρα. εὐναίου δὲ λέχους κάλλος ἔχει Μίλητός τε

[1, 48]   δὲ ἔτη λευκὸς γίνεται· ἐστὶ δὲ λίαν κοῦφος καὶ τρυφερός. ὁ

[1, 7]   ὡς Χρύσιππος ἐπιγράφει Γαστρονομίᾳ, ὡς δὲ Λυγκεὺς καὶ Καλλίμαχος Ἡδυπαθείᾳ, ὡς

[1, 48]   τόνον ἔχοντες, ἡδεῖς, εὐστόμαχοι. ὁ δὲ Μαμερτῖνος ἔξω μὲν τῆς Ἰταλίας

[1, 53]   αὐτοὶ στρώμασιν ἐν μαλακοῖς. Μάγνητα δὲ μειλιχόδωρον καὶ Θάσιον, τῷ δὴ

[1, 10]   δυνάμεις ποιοῦνται τὰς ἀπολαύσεις. Κλέαρχος δὲ Μελάνθιόν φησι τοῦτ´ εὔξασθαι λέγων·

[1, 59]   λευκός, ὃ δὲ κιρρός, ὃ δὲ μέλας. καὶ ὁ μὲν λευκὸς

[1, 59]   ἀνωφερὴς γὰρ ὁ οἶνος. ὁ δὲ μέλας, ὁ μὴ γλυκάζων, τροφιμώτατος,

[1, 37]   ὅτε τὴν Ναυσικάαν καθῆκε. τῆς δὲ Μέμφιδος ὀρχήσεως ἤρα καὶ Σωκράτης

[1, 59]   ἐστιν, ὃ δὲ γλυκάζων, ὃ δὲ μέσος τούτων τῇ γεύσει αὐτόκρατος

[1, 17]   ἀπερισπάστως ἐπαινεῖ τὸν οἶνον, ὃ δὲ μετὰ ἄσθματος ἥκων ἀπωθεῖται· καὶ

[1, 46]   πολὺ ἄριστ´ ἀνευρήκασιν ὀψαρτυτικήν. κοιμῶνται δὲ μετὰ γυναικῶν παρ´ Ὁμήρῳ οὐ

[1, 48]   ὁ Καίκουβος, πληκτικός, εὔτονος· παλαιοῦται δὲ μετὰ ἱκανὰ ἔτη. ὁ Φουνδανὸς

[1, 20]   μεμνημένους μετὰ τὸν κλαυθμόν. τῷ δὲ μὴ αἴρεσθαι τὰς τραπέζας ἐναντιοῦσθαι

[1, 12]   ἐπύθετο εἰ μείζους ἔχουσιν· εἰπόντων δὲ μὴ γίνεσθαι ὧν ἤνεγκαν, ὑπομνησθεὶς

[1, 48]   ὃ καὶ μελάντερος γίνεται. ὁ δὲ μὴ οὕτω τρυγηθεὶς αὐστηρός τε

[1, 47]   ταῖς ἑταίραις τὸν παλαιόν, ἄνδρα δὲ μὴ τὸν παλαιόν, ἀλλὰ τὸν

[1, 7]   ποιούμενος Ἑλλάδι πάσῃ— φησί· πρὸς δὲ μιᾷ πάντας δειπνεῖν ἁβρόδαιτι τραπέζῃ.

[1, 11]   μὲν μεγάλην τρῖγλαν παρατεθεῖσαν, ἑαυτῷ δὲ μικράν, ἀναλαβὼν αὐτὴν εἰς τὰς

[1, 21]   Ἀντιφάνης φησί. ~καὶ τῶν κρεῶν δὲ μοῖραι ἐνέμοντο· ὅθεν ἐίσας φησὶ

[1, 25]   καὶ τὰ γυμνάσια πρώτοις. ταύτην δὲ μόνην τῶν ἡρωίδων Ὅμηρος παράγει

[1, 46]   ποῦ τίνα τῶν Ἀχαιῶν; κρέα δὲ μόνον ὤπτων, ἐπεὶ ἕψοντά γ´

[1, 43]   ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο. οἱ δὲ νεώτεροι καὶ ἐπὶ τοῦ πληρωθῆναι

[1, 59]   πολὺς αὐτοῦ ἀχρεῖός ἐστιν. ὁ δὲ νησιώτης εἴς τε τοὺς πότους

[1, 4]   ψηφισμάτων καὶ δογμάτων τηρήσεως, ἔτι δὲ νόμων συναγωγῆς οὓς ἔτι διδάσκουσιν,

[1, 32]   δίκην, οὓς δὲ καταπαύειν. ηὔξηται δὲ νῦν καὶ ἡ τῆς μουσικῆς

[1, 15]   ἰδιώταις, νέοις πρεσβύταις, λέγων· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν, σῖτον δ´

[1, 29]   πεττευτικήν, ὥς φησι Φαινίας. Ἀπίων δὲ ὁ Ἀλεξανδρεὺς καὶ ἀκηκοέναι φησὶ

[1, 35]   δειλίαν αὐτοὺς ἔσκωψε πρῶτος. Εὔδικος δὲ ὁ γελωτοποιὸς ηὐδοκίμει μιμούμενος παλαιστὰς

[1, 40]   καλὰ καὶ ὕψι βιβάς. Εὔμηλος δὲ ὁ Κορίνθιος ἢ Ἀρκτῖνος τὸν

[1, 40]   παρὰ Κρατίνῳ καὶ Καλλίᾳ, Ζήνων δὲ ὁ Κρὴς ὁ πάνυ Ἀρταξέρξῃ

[1, 34]   χρυσίον μετὰ ἔτη τριάκοντα. Ἡρόδοτος δὲ ὁ λογόμιμος, ὥς φησιν Ἡγήσανδρος,

[1, 35]   σολοικίζοντα, ὁ αὐτός φησι. Διοπείθης δὲ ὁ Λοκρός, ὥς φησι Φανόδημος,

[1, 54]   Ἑλληνικὸν ἱμάτιον περιβάληται. καὶ Κῦρος δὲ ὁ μέγας Πυθάρχῳ τῷ Κυζικηνῷ

[1, 17]   δὲ καθῃμαγμένος ἀσεβὲς ἡγεῖται. οἶδε δὲ ὁ Ὅμηρος καὶ τὸ ὠφέλιμον

[1, 47]   κειμένου ἀντὶ τοῦ ἀεί. ὄντως δὲ ὁ παλαιὸς οἶνος οὐ πρὸς

[1, 27]   δακτύλοις, ὅ φησι ληκεῖν. οἶδε δὲ ὁ ποιητὴς καὶ τὴν πρὸς

[1, 57]   γίνεσθαι τὸν πράμνιον οἶνον. Τιμαχίδας δὲ ὁ Ῥόδιος ὑπόχυτόν τινα οἶνον

[1, 6]   πότους ἔμμετρα ἔλεγε, καὶ Πάμφιλος δὲ ὁ Σικελός, ὡς ταῦτα· ἔγχει

[1, 6]   τὰ παρ´ Ἀσκραίοις τεῦτλα. Κλεάνθης δὲ ὁ Ταραντῖνος, ὥς φησι Κλέαρχος,

[1, 15]   τῶν ἀτάκτων ἐπιθυμιῶν. καὶ Ἀλκίνους δὲ ὁ τὸν τρυφερὸν ᾑρημένος βίον

[1, 18]   λύκους ταῖς ἡδοναῖς ἐπακολουθήσαντας. τὸν δὲ Ὀδυσσέα σῴζει τῷ Ἑρμοῦ λόγῳ

[1, 30]   καὶ σοφόν σου. παρ´ Ὁμήρῳ δὲ οἱ ἀριστεῖς κοσμίως δειπνοῦσιν ἐν

[1, 20]   παρ´ ὅλην τὴν συνουσίαν; παρετίθεντο δὲ οἱ μὲν ἄρτοι σὺν τοῖς

[1, 45]   ἥρωσι δειπνοῦσι καὶ λάχανα. ὅτι δὲ οἴδασι τὰς λαχανείας δῆλον ἐκ

[1, 29]   οὐρανὸν ἵκετ´ ἀυτμή. καὶ στρωμνὰς δὲ οἶδε διαπρεπούσας· τοιαύτας οὖν Ἀρήτη

[1, 21]   τὸ ἑκάστῳ διδόμενον. οὐκ ἔφερον δὲ οἴκαδε παρ´ Ὁμήρῳ οἱ δαιτυμόνες

[1, 58]   δὲ τὴν εὐοσμίαν παρεχομένου. μυρίνης δὲ οἶνος κεῖται παρὰ Ποσειδίππῳ· διψηρὸς

[1, 48]   χρώματι κιρρός. καὶ τοῦ Ἀλβανοῦ δὲ οἴνου εἴδη δύο, ὃ μὲν

[1, 51]   πᾶσι συγκρινόμενον καλλίω εὑρίσκεσθαι. Χίου δὲ οἴνου καὶ Θασίου μέμνηται Ἐπίλυκος·

[1, 53]   ἐπαινοῦντες τὰ παρ´ αὑτοῖς. ~φοινικίνου δὲ οἴνου μέμνηται καὶ Ἔφιππος· κάρυα,

[1, 5]   ψευδωνύμως πάντας Ἀθηναίους εἱστίασεν. Ἀλκιβιάδης δὲ Ὀλύμπια νικήσας ἅρματι πρῶτος καὶ

[1, 31]   κυνηγὸς ἀγαθός. ἐς τὸ πρέπον δὲ Ὅμηρος ἀφορῶν τοὺς ἥρωας οὐ

[1, 16]   τῶν ζῴων τούτων γενέσεως. Ἑλλήσποντον δὲ Ὅμηρος ἰχθυόεντα προσαγορεύων καὶ τοὺς

[1, 18]   πίθοι οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπότοιο. ~ποιεῖ δὲ Ὅμηρος καὶ τὰς κόρας καὶ

[1, 22]   ἔχοι δοῦναι αὐτῷ. ~καὶ ἰχθύσι δὲ Ὅμηρος ποιεῖ χρωμένους τοὺς τότε

[1, 47]   τοὺς ὕπνους ἀταράχους παρέχει. ἐπαινεῖ δὲ Ὅμηρος τὸν ἐπιδεχόμενον ἱκανὴν κρᾶσιν,

[1, 47]   τὸν οἶνον παρεγχεομένης θαλάσσης. ἐπαινῶν δὲ Ὅμηρος τὸν μέλανα οἶνον πολλάκις

[1, 25]   δὲ πράττειν τὸν νεανίσκον. εἰπόντος δὲ ὅτι Χαιρέφανες, ἐὰν παύσῃ ἀκολουθῶν,

[1, 33]   καὶ ὀρχοῦνται καὶ σφαιρίζουσιν. Ἡρόδοτος δὲ οὐ καλῶς εἴρηκεν ἐπὶ Ἄτυος

[1, 39]   φάσκων νοῦν ἔχειν; ~καὶ Αἰσχύλος δὲ οὐ μόνον ἐξεῦρε τὴν τῆς

[1, 48]   οἴνων, ἐμφερὴς τῷ Φαλερίνῳ, κουφότερος δέ, οὐ πληκτικός. ὁ Τιβουρτῖνος λεπτός,

[1, 27]   ἕτερον ἐξέφερον ὡς τεθνηκότα· ἦν δὲ οὐδὲν πεπονθώς. μετὰ τοῦτον Αἰνιᾶνες

[1, 20]   κρέα μόνον ἦν ὀπτά. ζωμὸν δὲ οὐκ ἐποίει Ὅμηρος θύων βοῦς

[1, 55]   φησὶν Ἐπαρχίδης, ὁ πράμνιος. ἐστὶ δὲ οὗτος γένος τι οἴνου. καί

[1, 51]   ἢ Λέσβιον γέροντα νεκταροσταγῆ. μέμνηται δὲ οὗτος καὶ ψιθίου οἴνου· οἶνον

[1, 50]   Σικελίας ὄχημα δαιδάλεον ματεύειν. Κριτίας δὲ οὕτως· κότταβος ἐκ Σικελῆς ἐστι

[1, 27]   ὠρχοῦντο· καὶ ἐν τῇ Ὁπλοποιίᾳ δὲ παιδὸς κιθαρίζοντος ἄλλοι ἐναντίοι μολπῇ

[1, 48]   καὶ Τιβουρτίνου λιπαρώτερος. ὁ Μαρσικὸς δὲ πάνυ αὐστηρός, εὐστόμαχος δέ. γίνεται

[1, 29]   Ναυσικάα φησί. ~καὶ οἱ μνηστῆρες δὲ παρ´ αὐτῷ πεσσοῖσι προπάροιθε θυράων‘

[1, 35]   αὐλητοῦ υἱεῖς σωματοφύλακας ἐπεποίητο. ~ἐθαυμάζετο δὲ παρ´ Ἕλλησι καὶ Ῥωμαίοις Ματρέας

[1, 20]   προέρχονται εἰς τὴν μάχην. ~εὐωχοῦνται δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καθήμενοι. οἴονται δέ

[1, 27]   Τιμοκράτης ὁ Λάκων. ~οἱ Φαίακες δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καὶ ἄνευ σφαίρας

[1, 29]   αὐτοῖς καὶ οἱ διακονούμενοι. δυνατωτάτη δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καὶ ἡ τῶν

[1, 44]   καὶ νῦν σφαιριζούσας ᾄδειν. σφαιρίζουσι δὲ παρ´ Ὁμήρῳ οὐ μόνον ἄνδρες

[1, 54]   φερόμενοι ἐπὶ τὸν κίνδυνον. τιμᾶται δὲ παρὰ Λαμψακηνοῖς ὁ Πρίηπος ὁ

[1, 23]   πλείῳ δέπᾳ τιμᾷ. καὶ Σαρπηδὼν δὲ παρὰ Λυκίοις τοῖς αὐτοῖς τιμᾶται,

[1, 56]   γ´ ἄτρυγον οἶνον ἔπινες. ὠνομάζετο δὲ παρὰ Τροιζηνίοις, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης

[1, 16]   οὗ ἡ κατασκευὴ περιεργοτέρα. ~Πρίαμος δὲ παρὰ τῷ ποιητῇ καὶ ὀνειδίζει

[1, 24]   φίλησέ τε φῦλον ἀοιδῶν. ὁ δὲ παρὰ Φαίαξι Δημόδοκος ᾄδει Ἄρεος

[1, 4]   μελοποιόν. καὶ ἐπὶ τὰς ἑστιάσεις δὲ παρακαλῶν πατρίδα, φησί, τὴν Ῥώμην

[1, 21]   οἱ ἄνθρωποι εἰς ἀλλήλους. ὡς δὲ παρεγένετο αὐτοῖς πολλὴ ἐκ τῆς

[1, 2]   Ῥουφῖνός τε ὁ Νικαεύς. μουσικὸς δὲ παρῆν Ἀλκείδης ὁ Ἀλεξανδρεύς. καὶ

[1, 2]   σύνθετον ἐπὶ τοῦ συός. ἰατρῶν δὲ παρῆσαν Δάφνος Ἐφέσιος, ἱερὸς τὴν

[1, 2]   Ζωίλος, γραμματικῶν οἱ χαριέστατοι. φιλοσόφων δὲ παρῆσαν Ποντιανὸς καὶ Δημόκριτος οἱ

[1, 18]   διὸ καὶ ἀπαθὴς γίνεται. Ἐλπήνορα δὲ πάροινον ὄντα καὶ τρυφερὸν κατακρημνίζει.

[1, 43]   τιθέασι τὸ πάσασθαι. Καλλίμαχος· μύθου δὲ πασαίμην ἥδιον. Ἐρατοσθένης· ὀπταλέα κρέα

[1, 23]   διανέμουσι πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσι’ τὸ δὲ πᾶσιν οὐ τοῖς ποτηρίοις, ἀλλὰ

[1, 34]   μάλιστα ἐτιμῶντο τῶν φίλων. ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ Ἀντίοχος τοὺς Σωστράτου

[1, 31]   εἶναί φησι. καὶ ἐν Λιταῖς δὲ Πάτροκλος καὶ Ἀχιλλεὺς πάντα εὐτρεπίζει.

[1, 26]   Ἀντιγόνου τοῦ βασιλέως φίλων. συνέγραψε δὲ περὶ σφαιριστικῆς Τιμοκράτης ὁ Λάκων.

[1, 48]   πάνυ αὐστηρός, εὐστόμαχος δέ. γίνεται δὲ περὶ τὴν Καμπανίας Κύμην ὁ

[1, 60]   καὶ ἀρωματῶδες ἠρέμα ἐπιστῦφον. ἡ δὲ περὶ τὸν Νεῖλον ἄμπελος πλείστη

[1, 17]   ἡδύποτον, οὕτω καλέσας αὐτόν· ἐν δὲ πίθοι οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπότοιο. ~ποιεῖ

[1, 46]   οὐδεὶς ὀπτᾷ. καὶ τὸ κρειῶν δὲ πίνακας παρέθηκεν ἀείρας παντοίων‘ οὐ

[1, 52]   κωμικὸς μέμνηται Πεπαρηθίου οἴνου· οἶνον δὲ πίνειν οὐκ ἐάσω πράμνιον, οὐ

[1, 59]   τρόφιμος, κοιλίαν εὔλυτον κατασκευάζων· πλείων δὲ πινόμενος ἐκλύει τὸν στόμαχον. ὁ

[1, 14]   γὰρ τὰ τῶν φίλων. πολλὸν δὲ πίνων καὶ χαλίκρητον μέθυ, οὔτε

[1, 39]   προσώπου μικρὰς φέρειν, ἀπὸ ποδῶν δὲ πλείους, ἐμβατηρίους καὶ χορευτικάς. Ἀριστοκλῆς

[1, 47]   ὡς τὸν τοῦ Μάρωνος. ἐπιδέχεται δὲ πλείω κρᾶσιν ὁ παλαιὸς οἶνος

[1, 35]   μὲν ὀργίζεται δ´ οὔ. Ἀθηναῖοι δὲ Ποθεινῷ τῷ νευροσπάστῃ τὴν σκηνὴν

[1, 16]   καὶ ἀμβροσίαν. καὶ τοὺς ἀνθρώπους δὲ ποιεῖ τιμῶντας αὐτοὺς ἀπὸ τῆς

[1, 29]   καλεῖν μὲν αὐτοὺς Πηνελόπην, σκοπὸν δὲ ποιεῖσθαι εἴ τις βάλλοι ψήφῳ

[1, 55]   δὲ τῶν Οἰνοαίων Διονυσιάς. Οἰνόη δὲ πόλις ἐν τῇ νήσῳ ἐστί.

[1, 48]   μέχρις ἐτῶν ἓξ χρήσιμος, παλαιωθεὶς δὲ πολὺ χρησιμώτερος. ὁ Νουμεντανὸς ἀκμάζει

[1, 56]   Κορίνθιος βασανισμός ἐστι. καὶ Εὐβοικοῦ δέ· πολὺν πιὼν Εὐβοικὸν οἶνον. Ἀρχίλοχος

[1, 59]   ἐλάττονος μὲν κεκοινώνηκε θαλάσσης, ὁ δὲ πολὺς αὐτοῦ ἀχρεῖός ἐστιν. ὁ

[1, 23]   πιεῖν ὅτε θυμὸς ἀνώγοι. ἐπιστέφονται δὲ ποτοῖο οἱ κρητῆρες, ἤτοι ὑπερχειλεῖς

[1, 57]   ἑνὸς τῶν Ἀλφειοῦ ἀπογόνων. ~Ἀλκμὰν δέ που ἄπυρον οἶνον καὶ ἄνθεος

[1, 24]   ἐφεδρεύοντας τῇ Πηνελόπῃ ἐβδελύττετο. κοινῶς δέ που πάντας τοὺς ἀοιδοὺς αἰδοίους

[1, 53]   λευκός· ἆρ´ οἴσει τρία; Ἕρμιππος δέ που ποιεῖ τὸν Διόνυσον πλειόνων

[1, 62]   δότω ῥάφανόν τις ἑφθήν. Εὔβουλος δέ πού φησι· γύναι, ῥάφανόν με

[1, 55]   ἐν τῇ νήσῳ ἐστί. Δίδυμος δὲ πράμνιόν φησιν οἶνον ἀπὸ πραμνίας

[1, 25]   παρακολουθῶν οὐ διελέγετο μέν, ἐκώλυε δὲ πράττειν τὸν νεανίσκον. εἰπόντος δὲ

[1, 42]   τάξει μὲν κάθηνται, ἐν τάξει δὲ προνεύουσιν, ἐν τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν;

[1, 43]   πολὺς ὅμιλος. καὶ ὁ Πρίαμος δὲ πρὸς Ἀχιλλέα φησί· νῦν δὴ

[1, 4]   ἐρεῖ τις εἰς αὐτόν· ἀεὶ δὲ πρὸς Μούσαισι καὶ λόγοις πάρει,

[1, 46]   κίχλαις καὶ πελειάσιν ἱστάντες. ἐγυμνάζοντο δὲ πρὸς ὀρνεοθηρευτικὴν {καὶ} τὴν πελειάδα

[1, 7]   ὀκτὼ καὶ εἴκοσι ἦσαν. οὗτοι δὲ πρὸς τὰ δεῖπνα τῶν ἐν

[1, 9]   Κρωβύλῳ τῷ κωμικῷ φησιν· ἐγὼ δὲ πρὸς τὰ θερμὰ ταῦθ´ ὑπερβολῇ

[1, 37]   ὑπόρχημά τι τοῦτον διατίθεσθαι. Σοφοκλῆς δὲ πρὸς τῷ καλὸς γεγενῆσθαι τὴν

[1, 27]   πυκνὰ μεταστρεφόμενος ὡς φοβούμενος, λῃστὴς δὲ προσέρχεται· ὃ δὲ ἐπὰν προίδηται

[1, 54]   γλυκὺν οἶνον πρόδρομον καλοῦσι, ἄλλοι δὲ πρότροπον {ἢ πρόδρομον} ~θαυμάζεται δὲ

[1, 40]   ἀνδρῶν τε θεῶν τε. Θεόφραστος δὲ πρῶτόν φησιν Ἄνδρωνα τὸν Καταναῖον

[1, 30]   οἶμαι νῦν βεβινῆσθαι. {ΑΛΚ. ὃς δὲ πρῶτος ἐξεῦρεν τὸ πρῲ ´πιπίνειν;

[1, 8]   οὖν πάντα παρασκευάζεσθαι δυνατόν, λέγεσθαι δὲ ῥᾴδιον. ὅτι δείπνων ἀναγραφὰς πεποίηνται

[1, 48]   ἐπιτήδειος τοῖς χρωμένοις διηνεκῶς. ὁ δὲ Ῥηγῖνος τοῦ Συρεντίνου λιπαρώτερος ὢν

[1, 53]   στάμνων ὑπανοιγομενάων ὄζει ἴων, ὄζει δὲ ῥόδων, ὄζει δ´ ὑακίνθου· ὀσμὴ

[1, 32]   τελευταῖον αὐτοῖς αἷμα ἀποκρίνεσθαι. Φύλαρχος δὲ Σανδρόκοττόν φησι τὸν Ἰνδῶν βασιλέα

[1, 48]   ἐπιτήδειος πίνεσθαι μέχρι πεντεκαίδεκα. ὁ δὲ Σιγνῖνος μέχρις ἐτῶν ἓξ χρήσιμος,

[1, 25]   ἀνατίθησιν ὡς πολίτιδι χαριζομένη, Δικαίαρχος δὲ Σικυωνίοις, Ἵππασος δὲ Λακεδαιμονίοις ταύτην

[1, 48]   δὲ τοῦ Συρεντίνου γεωδέστερος. ὁ δὲ Στατανὸς τῶν πρώτων ἐστὶν οἴνων,

[1, 49]   ψεύδη ναυσὶν πάνυ πολλαῖς. αἱ δὲ Συράκουσαι σῦς καὶ τυρὸν παρέχουσι.

[1, 28]   συρίγγων τ´ ἐνοπὴν‘ ἀκούει. εἰς δὲ τὰ συμπόσια οὐ παρήγαγε· πλὴν

[1, 44]   τοῖς νεύροις ἐστὶ πρόσφορος, ἀναχαλῶντες δὲ ταῖς ἐμβάσεσι τὰς τῶν μυῶν

[1, 6]   Σκιάθῳ κεστρέας· καὶ τῶν ἀδόξων δὲ τὰς Πελωρίδας κόγχας, τὰς ἐκ

[1, 36]   πόλεις ἱδρυμένας, καὶ κατ´ ἰδίαν δὲ τὰς πολλάς, ὡς Ἀλεξανδρέων μὲν

[1, 4]   καὶ ἐπιστήμονα νόμων πολιτικῶν. πάντα δὲ ταῦτα μόνον ἐξευρεῖν ἐκ παλαιῶν

[1, 15]   ἐπὶ τὸ πολὺ βοείων· παρὰ δὲ ταῦτα οὔτε ἐν ἑορταῖς οὔτ´

[1, 57]   ἐξ Ὀνόγλων καὶ Σταθμῶν. χωρία δὲ ταῦτα τὰ καὶ πλησίον Πιτάνης.

[1, 1]   τὸν λόγον πρὸς Τιμοκράτην· Δειπνοσοφιστὴς δὲ ταύτῃ τὸ ὄνομα. ὑπόκειται δὲ

[1, 16]   ταῦτα τρυφήν. καὶ τῆς ἁπλῆς δὲ ταύτης διαίτης οὐκ ἀπλήστως ἀπολαύοντας

[1, 21]   δὲ θηρίων οὐκ ἔτι. ἀγνοῶν δὲ ταύτης τῆς φωνῆς τὴν δύναμιν

[1, 31]   Ἀχιλλεὺς πάντα εὐτρεπίζει. καὶ Μενελάου δὲ τελοῦντος γάμους ὁ νυμφίος Μεγαπένθης

[1, 19]   δόρπα δ´ αἱρεῖσθαι τρίτα. τῆς δὲ τετάρτης τροφῆς οὕτως Ὅμηρος μέμνηται·

[1, 5]   μεγαλοψυχίᾳ ὁ μέγας Ἀλέξανδρος. Κόνων δὲ τῇ περὶ Κνίδον ναυμαχίᾳ νικήσας

[1, 20]   παντοίων ἀγαθῶν, κατὰ Ἀνακρέοντα. μετὰ δὲ τὴν ἀναχώρησιν αἱ δμωαὶ ἀπὸ

[1, 6]   ἀπ´ ἐμοῦ σκεδάσεις ὄχλον, εἰς δὲ τὴν ἀποδεδαρμένην ἔγχελυν· οὐ προκαλυπτομένα

[1, 11]   Φιλοξένῳ ἡδέως ὁ Διονύσιος. ἐπεὶ δὲ τὴν ἐρωμένην Γαλάτειαν ἐφωράθη διαφθείρων,

[1, 58]   τοῦ μὲν τὴν μαλακότητα, τοῦ δὲ τὴν εὐοσμίαν παρεχομένου. μυρίνης δὲ

[1, 36]   Ἀλεξανδρέων μὲν τὴν χρυσῆν, Ἀντιοχέων δὲ τὴν καλήν, Νικομηδέων δὲ τὴν

[1, 62]   πᾶσαν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖς. ὅτι δὲ τὴν κράμβην ῥάφανον ἐκάλουν οἱ

[1, 36]   Ἀντιοχέων δὲ τὴν καλήν, Νικομηδέων δὲ τὴν περικαλλῆ, προσέτι τε τὴν

[1, 20]   Τηλεμάχου τραπέζης δαίνυσθαι. παρ´ ὅλην δὲ τὴν συνουσίαν παρέκειντο αἱ τράπεζαι

[1, 33]   καὶ ὑποδέσεις ἐπήκμασε πολυτέλεια. ~Ὅμηρος δὲ τὴν τοῦ μύρου φύσιν εἰδὼς

[1, 26]   τὸν τράχηλον ὡς ἔχω. διηγεῖται δὲ τὴν φαινίνδα παιδιὰν οὕτως Ἀντιφάνης·

[1, 6]   χαίρετε, κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι, εἰς δὲ τὴν χορδήν· ἑλικτὰ κοὐδὲν ὑγιές,

[1, 46]   ἐν τῷ ἐπιταφίῳ δηλοῦται. παρέλιπε δὲ τὴν χρῆσιν τῶν λαχάνων καὶ

[1, 6]   χορδήν· ἑλικτὰ κοὐδὲν ὑγιές, εἰς δὲ τὴν ὠνθυλευμένην τευθίδα· σοφή, σοφὴ

[1, 62]   τὰς ῥαφάνους οὕτω δοκεῖν. περὶ δὲ τῆς δυνάμεως ταύτης ἣν ἡ

[1, 56]   Βιβλίνων φησὶν αὐτὸν ὠνομάσθαι. Ἀρμενίδας δὲ τῆς Θρᾴκης φησὶν εἶναι χώραν

[1, 58]   ἀγρυπνεῖν ποιοῦντα τοὺς πίνοντας. ~περὶ δὲ τῆς τοῦ ἀνθοσμίου οἴνου σκευασίας

[1, 24]   δὲ ἀντὶ τοῦ παιδιᾶς. σῶφρον δέ τι ἦν τὸ τῶν ἀοιδῶν

[1, 28]   οὖν λαμπρότατος ὁ Μενελάου. τοιοῦτον δέ τινα ὑφίσταται τῇ κατασκευῇ καὶ

[1, 20]   δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καθήμενοι. οἴονται δέ τινες καὶ ἑκάστῳ τῶν δαιτυμόνων

[1, 52]   ὅμοιον γέρας, ἀμβροσίᾳ δέ. εἰ δέ τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι, ὡς ἅδιστος

[1, 23]   καὶ ἕδρῃ καὶ κρέασιν. ἦν δέ τις αὐτοῖς καὶ διὰ τῆς

[1, 4]   κύων ἔσηνε καὶ προσῆλθ´, ὑπαντήσας δέ τις δίφρον εὐθέως ἔθηκε, κἂν

[1, 53]   μετ´ ἀμύμονα Χῖον ἄλυπον. ἔστι δέ τις οἶνος, τὸν δὴ σαπρίαν

[1, 29]   τὸν λαχόντα στοχάζεσθαι ταύτης. εἰ δέ τις τύχοι καὶ ἐκκρούσειε πρόσω

[1, 41]   φησί, κυνολογήσασιν ἐδόθη πιεῖν. εἴρηται δὲ τὸ βρέχειν καὶ ἐπὶ τοῦ

[1, 6]   τευθίδα· σοφή, σοφὴ σύ, εἰς δὲ τὸ ἐν τοῖς ἑψητοῖς ὡραῖον·

[1, 19]   μεσημβρινόν, ὃ ἡμεῖς ἄριστον, δόρπον δὲ τὸ ἑσπερινόν. μήποτε δὲ καὶ

[1, 19]   ὑπὸ τὴν ἕω λαμβανόμενον, δεῖπνον δὲ τὸ μεσημβρινόν, ὃ ἡμεῖς ἄριστον,

[1, 20]   καὶ τράπεζαν καὶ δέπα. ἰδιάζον δὲ τὸ παρὰ Μενελάῳ εἰσάγει συμπόσιον.

[1, 7]   ὡς δ´ ἄλλοι Ὀψοποιίᾳ— ἐπικὸν δὲ τὸ ποίημα, οὗ ἡ ἀρχή·

[1, 19]   ἐπένοντο καὶ ἐντύνοντ´ ἄριστον. λέγει δὲ τὸ πρωινὸν ἔμβρωμα, ὃ ἡμεῖς

[1, 26]   ἐγὼ πάντων μάλιστα ἀσπάζομαι. ~πολὺ δὲ τὸ σύντονον καὶ καματηρὸν τῆς

[1, 22]   Ἀγαθοκλέους τοῦ Ἀτρακίου. οὐ μνημονεύει δὲ τοιαύτης ἐδωδῆς ἐπὶ τῶν δείπνων,

[1, 48]   αὐστηρὸς καὶ ὁ γλυκάζων· οὗτος δὲ τοιοῦτος γίνεται ὅταν ὑπὸ τὸν

[1, 23]   διηνεκέεσσι γεραίρεται, καὶ οἱ βασιλεῖς δὲ τοῖς αὐτοῖς· νῶτα βοός, τά

[1, 45]   ἐπανέλθωσιν ἀπὸ τῶν ἐμβάσεων. ~παρετίθετο δὲ τοῖς ἥρωσι δειπνοῦσι καὶ λάχανα.

[1, 51]   ἐν πλησμονῇ γὰρ Κύπρις, ἐν δὲ τοῖς κακῶς πράσσουσιν οὐκ ἔνεστιν

[1, 39]   τὰ δράματα. Ἀριστοφάνης γοῦν (παρὰ δὲ τοῖς κωμικοῖς ἡ περὶ τῶν

[1, 38]   δόντα δεῖ ἑτέρων λαβεῖν, φέρει δὲ τοῖς μὲν χρωμένοις δόξης τιν´

[1, 22]   ἐνετύχομεν ἐποποιοῖς Ἁλιευτικὰ γεγραφόσι. καταλογάδην δὲ τοῖς Σελεύκου τοῦ Ταρσέως καὶ

[1, 56]   Σκιάθιος, ἴσον ἴσῳ κεκραμένος. Ἀχαιὸς δὲ τὸν Βίβλινον· ἐδεξιοῦτο Βιβλίνου μέθης

[1, 3]   φησί, μᾶλλον ἢ συμποτικός. ~δραματουργεῖ δὲ τὸν διάλογον ὁ Ἀθήναιος ζήλῳ

[1, 61]   μεθυσθέντες ἐπὶ πρόσωπον φέρονται, οἱ δὲ τὸν κρίθινον πεπωκότες ἐξυπτιάζονται τὴν

[1, 1]   ὁ τῆς βίβλου πατήρ· ποιεῖται δὲ τὸν λόγον πρὸς Τιμοκράτην· Δειπνοσοφιστὴς

[1, 47]   ἐπαινεῖ. Εὔβουλος δέ φησιν· ἄτοπον δὲ τὸν μὲν οἶνον εὐδοκιμεῖν ἀεὶ

[1, 55]   ἐπιτήδειον οἱονεὶ παραμόνιον ὄντα· οἳ δὲ τὸν πραύνοντα τὸ μένος, ἐπεὶ

[1, 30]   οὐ φίλης ὀσμῆς ὕπο. Εὔπολις δὲ τὸν πρῶτον εἰσηγησάμενον τὸ τῆς

[1, 56]   δ´ ἐν δορὶ κεκλιμένος. Στράττις δὲ τὸν Σκιάθιον ἐπαινεῖ· οἶνος κοχύζει

[1, 28]   ἀργυροῦς ὄντας καὶ χρυσοῦς. Ὅμηρος δὲ τοπογραφῶν καὶ τὴν Καλυψοῦς οἰκίαν

[1, 31]   ἔξω λίνων ὗν κεντήσειεν· ἕως δὲ τότε καθήμενοι ἐδείπνουν. Κάσανδρος οὖν

[1, 35]   ὧν Κηφισόδωρος καὶ Πανταλέων. Φιλίππου δὲ τοῦ γελωτοποιοῦ Ξενοφῶν μνημονεύει. ~ὅρος

[1, 11]   πρὸς τὸ οὖς προσήνεγκε. πυθομένου δὲ τοῦ Διονυσίου τίνος ἕνεκεν τοῦτο

[1, 17]   τὴν ἰσχὺν καὶ ἀπογυιοῦν. περὶ δὲ τοῦ Ἕκτορος Ἑκάβη οἰομένη μενεῖν

[1, 8]   ὀψαρτυτικὰς λέξεις συνήγαγε. τοῦ Φιλοξένου δὲ τοῦ Λευκαδίου Δείπνου Πλάτων ὁ

[1, 48]   δ´ ἀκμάζει ὁ Τριφολῖνος, ἐστὶ δὲ τοῦ Συρεντίνου γεωδέστερος. ὁ δὲ

[1, 34]   μὲν οὐκ ἔστιν εἰκών, Κλέωνος δὲ τοῦ ᾠδοῦ, ἐφ´ ἧς ἐπιγέγραπται·

[1, 6]   λιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος, εἰς δὲ τοὺς κήρυκας· χαίρετε, κήρυκες, Διὸς

[1, 15]   τοιαύτας παρατίθεται τραπέζας. καὶ Μενέλαος δὲ τοὺς τῶν παίδων γάμους ποιούμενος

[1, 18]   βεβιωκότων καὶ σωφρόνως ἁπτομένας. ἀρχαῖον δὲ τοῦτο ἔθος· λούουσι γοῦν καὶ

[1, 20]   ξεστὴ παρετέθη τράπεζα. οὔκ ἐστι δὲ τοῦτο ἐμφανῶς τοῦ προκειμένου κατασκευαστικόν·

[1, 33]   πρὶν μεταλαβεῖν τροφῆς, ἐν Ἰλιάδι δὲ τοῦτο ποιοῦντας οὐκ ἔστιν εὑρεῖν.

[1, 54]   εἰς στρωμνὴν καὶ ἱματισμόν. ἐκέλευσε δὲ τούτῳ στολὴν φορεῖν βαρβαρικήν, ὡς

[1, 48]   πολὺς ἐν συμποσίοις πίνεται. πάντων δὲ τούτων ὁ Σαβῖνος κουφότερος, ἀπὸ

[1, 59]   Ἀλβανὸς καὶ ὁ Φαλερνίτης. ὁ δὲ τούτων πεπαλαιωμένος καὶ κεχρονικὼς φαρμακώδης

[1, 60]   ἐπαινεῖς ὥσπερ Ἀστυδάμας, γύναι. ἦν δὲ τραγικὸς ποιητὴς ὁ Ἀστυδάμας. ~ὅτι

[1, 14]   ὄντα δύο λογίζομαι, μεγάλους μᾶλλον δὲ τρεῖς. ὅν φασί ποτε κληθέντ´

[1, 57]   δέ, φησί, φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ Τροιζήνιος οἶνος ἀγόνους, φησί, ποιεῖ

[1, 27]   καλουμένην ἐν τοῖς ὅπλοις. ὁ δὲ τρόπος τῆς ὀρχήσεως ἦν· ὃ

[1, 50]   ἀκάτους Κᾶρες ἁλὸς ταμίαι. τὸν δὲ τροχὸν γαίας τε καμίνου τ´

[1, 42]   Ἀριστοτέλης ἐν Τυρρηνῶν Νομίμοις· οἱ δὲ Τυρρηνοὶ δειπνοῦσι μετὰ τῶν γυναικῶν

[1, 29]   ἐντεῦθεν βάλλειν τὴν ἑαυτοῦ. εἰ δὲ τύχοι ἄνευ τοῦ μηδεμιᾶς τῶν

[1, 13]   τῆς γῆς ἀναπεμπομένους αὐτῷ. ~Τραιανῷ δὲ τῷ αὐτοκράτορι ἐν Παρθίᾳ ὄντι

[1, 38]   τοῖς δ´ ὁρῶσιν ἡδονήν, κόσμον δὲ τῷ βίῳ τὸ τοιοῦτον γέρας

[1, 11]   ἁλοίη· διὸ μὴ παρακολουθεῖν· τὴν δὲ τῷ Διονυσίῳ παρατεθεῖσαν πρεσβυτέραν οὖσαν

[1, 1]   δὲ ταύτῃ τὸ ὄνομα. ὑπόκειται δὲ τῷ λόγῳ Λαρήνσιος Ῥωμαῖος, ἀνὴρ

[1, 29]   μέσον τούτων διαλιπεῖν ὀλίγον· ἐν δὲ τῷ μεταιχμίῳ τούτῳ μίαν τιθέναι

[1, 11]   τρῖγλαν τὴν παρακειμένην αὐτῷ. συνεμέθυε δὲ τῷ Φιλοξένῳ ἡδέως ὁ Διονύσιος.

[1, 59]   τοῖς παρέχουσιν ἱκανωτέραν στύψιν, ἔτι δὲ τῷ Χίῳ καὶ Λεσβίῳ τὰ

[1, 10]   γήρως ἐστερημένος τῶν ἡδέων· Μελάνθιος δὲ τῶν ἀπολαύσεων ἐρῶν ηὔξατο τῆς

[1, 43]   τροφῆς κεῖτ´ ἄσιτος, ἄπαστος. ἐπὶ δὲ τῶν ἀποπληρουμένων οὐδέποτε λέγει τὸ

[1, 23]   ἂν κορέσαι τήθεα διφῶντα. ~ἑκάστῳ δὲ τῶν δαιτυμόνων παρ´ Ὁμήρῳ παράκειται

[1, 27]   ἑτέρου ἐξῄει ᾄδων Σιτάλκαν, ἄλλοι δὲ τῶν Θρᾳκῶν τὸν ἕτερον ἐξέφερον

[1, 55]   τῶν ξένων μὲν ἱερά, ὑπὸ δὲ τῶν Οἰνοαίων Διονυσιάς. Οἰνόη δὲ

[1, 15]   εὐνουστάτων ἀνδρῶν. καὶ τοὺς μνηστῆρας δὲ ὑβριστὰς ὄντας καὶ πρὸς ἡδονὰς

[1, 53]   δ´ ἐχθροῖς ἐκ Πεπαρήθου· φησὶ δὲ Φαινίας ὁ Ἐρέσιος Μενδαίους τοὺς

[1, 26]   βραχεῖαν, ἀπόδος ἐν καταστροφῇ. ἐκαλεῖτο δὲ φαινίνδα ἀπὸ τῆς ἀφέσεως τῶν

[1, 42]   ἐν τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν; ἀνακεῖσθαι δέ φαμεν ἐπὶ ἀνδριάντος· ὅθεν τοὺς

[1, 37]   εὑρετὴς Σίκιννός τις βάρβαρος. οἳ δέ φασιν ὅτι Κρὴς ἦν ὁ

[1, 14]   παραλειπτὸς ἀσύμβολος, ἀλλὰ διωκτός. Ἀντιφάνης δέ φησι· βίος θεῶν γάρ ἐστιν,

[1, 38]   ἀγροίκως ἄνω γόνατος ἀμφέξει; Ἕρμιππος δέ φησι Θεόκριτον τὸν Χῖον ὡς

[1, 38]   ἀέλπτων μᾶλλον ὤρχησεν φρένας. ~Ἕρμιππος δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι εἰς τὸν

[1, 4]   τῆς τῶν πολλῶν ἀφιλοκαλίας. ἦν δέ, φησί, καὶ βιβλίων κτῆσις αὐτῷ

[1, 50]   ὄντως ὁ Ἀττικὸς κέραμος. Εὔβουλος δέ φησι Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ βατάνια,

[1, 47]   τῶν πινόντων πλεῖστον χρόνον. Θεόπομπος δέ φησι παρὰ Χίοις πρώτοις γενέσθαι

[1, 57]   τὰς ἐγκύμονας· κἂν τῶν βοτρύων δέ, φησί, φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ

[1, 9]   {Β. κάμινος, οὐκ ἄνθρωπος. Κλέαρχος δέ φησι Φιλόξενον προλουόμενον ἐν τῇ

[1, 27]   τὸν αὐλὸν ἐποίει. καὶ Ἀρκάδες δέ, φησίν, ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν ἐν

[1, 14]   Ἄμφις φησὶν ὁ κωμικός. Χρύσιππος δέ φησιν· ἀσύμβολον κώθωνα μὴ παραλίμπανε.

[1, 47]   ὕμνων νεωτέρων‘ Πίνδαρος ἐπαινεῖ. Εὔβουλος δέ φησιν· ἄτοπον δὲ τὸν μὲν

[1, 58]   λαμβάνειν τὸν οἶνον. καὶ ἑξῆς δέ φησιν· ἐάν τις κεράσῃ σκληρὸν

[1, 61]   ἀνοίγοντες εὑρίσκουσιν οἴνου πεπληρωμένους. Ἑλλάνικος δέ φησιν ἐν τῇ Πλινθίνῃ πόλει

[1, 55]   Λοπαδοῦσσαι ἀπὸ τῶν παραπλησίων. προσαγορεύεται δέ, φησὶν Ἐπαρχίδης, ἡ ἄμπελος ἡ

[1, 61]   ὅσα τοὺς ἐξοίνους γινομένους. Ἀριστοτέλης δέ φησιν ὅτι οἱ μὲν ὑπ´

[1, 19]   δὶς ἢ τρὶς ἀποδακών. Φιλήμων δέ φησιν ὅτι τροφαῖς δʹ ἐχρῶντο

[1, 11]   Φιλοξένου Δεῖπνον οὐχ ὅλον. ~Φαινίας δέ φησιν ὅτι Φιλόξενος ὁ Κυθήριος

[1, 31]   κλιντήρων, ἁλουργοῖς περιστρώσας ἱματίοις. Ἡγήσανδρος δέ φησιν οὐδὲ ἔθος εἶναι ἐν

[1, 10]   ἔφη, μὴ πωλῇ τις. ~Θεόφιλος δέ φησιν· οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον τὸν

[1, 10]   τρισάθλιος ἀναδιδῷ τῇ γλώττῃ. ἄλλοι δὲ φίλιχθυν τὸν Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης

[1, 10]   φίλιχθυν τὸν Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης δὲ φιλόδειπνον ἁπλῶς, ὃς καὶ γράφει

[1, 62]   ὁ δὲ κρίθινος καρωτικός. ~ὅτι δὲ φίλοινοι Αἰγύπτιοι, σημεῖον καὶ τὸ

[1, 56]   τινος χωρίου οὕτω προσαγορευομένου. φησὶ δὲ Φιλύλλιος ὅτι παρέξω Λέσβιον, Χῖον

[1, 5]   εἰς τὴν πανήγυριν ἀπαντήσασιν. ὁ δὲ Χῖος Ἴων τραγῳδίαν νικήσας Ἀθήνησιν

[1, 25]   ὅτι τὸ φούλλικλον καλούμενον (ἦν δὲ ὡς ἔοικε σφαιρίσκιόν τι) εὗρεν

[1, 51]   Λεσβίου ποιῶν τὸν οἶνον εἰσάγουσιν ἐνθάδε· ὃς ἂν εἰς ἑτέραν ληφθῇ

[1, 43]   σίτου πασάμην. οἰκεῖον γὰρ τοῦ τηνικάδε ἀτυχήσαντος ἀπογεύσασθαι μόνον· εἰς κόρον

[1, 21]   ἑκάστῳ διδόμενον. οὐκ ἔφερον δὲ οἴκαδε παρ´ Ὁμήρῳ οἱ δαιτυμόνες τὰ

[1, 58]   σκευασίας Φαινίας ὁ Ἐρέσιός φησι τάδε· γλεύκει παραχεῖται παρὰ χοῦς πεντήκοντα

[1, 8]   γὰρ δέμας ἀνέρος ὀρθοῖ. καὶ τάδε μὲν δὴ ταῦτα· θαλάσσης δ´

[1, 15]   ὢν καὶ πολλοὺς ἔχων ὑπηκόους, τάδε παρακελευόμενος· ἀλλ´ ἄγ´, ὃ μὲν

[1, 44]   ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ κνήμας ἠδὲ λόφον ἀμφί τε μηρούς‘ καὶ

[1, 12]   αὐτὴν ὁδὸν ἐπὶ Ἰταλίαν ἀναπλεῖν μηδὲ προσπελάσαντι τῇ γῇ. Ἀριστόξενος δ´

[1, 29]   οἱ μνηστῆρες ἔχουσιν ἁπαλὰς ὡς μηδὲ τὸ τόξον ἐντεῖναι δύνασθαι. πολυτελεῖς

[1, 40]   εἰδώς γε. ~ὀρχήσεις δὲ ἐθνικαὶ αἵδε· Λακωνικαί, Τροιζήνιαι, Ἐπιζεφύριοι, Κρητικαί, Ἰωνικαί,

[1, 46]   ἀλλ´ οὐδὲ μίαν ἀλλ´ ἑταίραν εἶδέ τις αὐτῶν, ἑαυτοὺς δ´ ἔδεφον

[1, 28]   αἱ γλῶσσαι διὰ τὴν ἑρμηνείαν. οἶδε δ´ Ὅμηρος καὶ ποικίλας ἐδωδάς·

[1, 28]   ὄψα οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες. οἶδε δὲ καὶ πᾶσαν τὴν νῦν

[1, 17]   ὃ δὲ καθῃμαγμένος ἀσεβὲς ἡγεῖται. οἶδε δὲ ὁ Ὅμηρος καὶ τὸ

[1, 27]   λιχανοῖς δακτύλοις, ὅ φησι ληκεῖν. οἶδε δὲ ὁ ποιητὴς καὶ τὴν

[1, 29]   ἵκετ´ ἀυτμή. καὶ στρωμνὰς δὲ οἶδε διαπρεπούσας· τοιαύτας οὖν Ἀρήτη Ὀδυσσεῖ

[1, 60]   πῶς δῆτα τλήσῃ πρᾶγμ´ ὑπεξελθεῖν τόδε; ἦ τῆς ἀνάγκης οὐδὲν ἐμβριθέστερον,

[1, 58]   ἔχειν ἐθέλει. οὐδὲν ἀπόβλητον Διονύσιον, οὐδὲ γίγαρτον, ὁ Κεῖός φησι ποιητής.

[1, 31]   περιστρώσας ἱματίοις. Ἡγήσανδρος δέ φησιν οὐδὲ ἔθος εἶναι ἐν Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί

[1, 32]   τὰ βαλανεῖα παρῆκται, τὴν ἀρχὴν οὐδὲ ἔνδον τῆς πόλεως ἐώντων εἶναι

[1, 45]   ἡ τούτων χρῆσις. Τάνταλος γοῦν οὐδὲ θανὼν ἀπαλλάττεται τῆς τούτων ἐπιθυμίας·

[1, 32]   τὸν ἄνδρα χρὴ τὸν ἀγαθὸν οὐδὲ θερμολουτεῖν, ἃ σὺ ποιεῖς. ηὔξηται

[1, 16]   στεφανουμένους οὐδὲ μυρουμένους ποιεῖ ὥσπερ οὐδὲ θυμιῶντας, ἀλλὰ πάντων τούτων ἀπολυομένους

[1, 8]   τέκν´ ἄνειμι. εἶτα μετὰ μικρόν· οὐδὲ λοπὰς κακόν ἐστιν· ἀτὰρ τὸ

[1, 14]   μέθυ, οὔτε τῖμον εἰσενέγκας οὔτε- οὐδὲ μὲν κληθεὶς ἦλθες, οἷα δὴ

[1, 46]   οὐ πεποίηκεν αὐτῶν οὐδένα. ἀλλ´ οὐδὲ μίαν ἀλλ´ ἑταίραν εἶδέ τις

[1, 16]   ἑξῆς. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ στεφανουμένους οὐδὲ μυρουμένους ποιεῖ ὥσπερ οὐδὲ θυμιῶντας,

[1, 33]   κάλλει τὰ πρόσωπα καθαίρει. ἀλλ´ οὐδὲ στεφανουμένους εἰσάγει, καίτοι τῷ ἐκ

[1, 16]   καὶ τὰ ἑξῆς. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ στεφανουμένους οὐδὲ μυρουμένους ποιεῖ ὥσπερ

[1, 38]   τὸν λόγον οὐδεμιᾶς ἀπεχόμενον κινήσεως οὐδὲ σχήματος ἑνός. καί ποτε ὀψοφάγον

[1, 22]   ἐν ἀξιώμασιν ἥρωσι κειμένοις, ὡς οὐδὲ τῆς τῶν νεογνῶν ἱερείων. οὐ

[1, 5]   φαγεῖν τὰς ἡδονὰς ἔχομεν ὁμοίας· οὐδὲ τοῖς λαμπροῖσι γὰρ δείπνοις τὸ

[1, 46]   πόλεος ἀπεχώρησαν ἧς εἷλον τότε. οὐδὲ τὸν ἀέρα δ´ οἱ ἥρωες

[1, 30]   οὐδ´ ὅτε μνηστῆρας εἰσάγει μεθύοντας, οὐδὲ τότε τοιαύτην ἀκοσμίαν εἰσήγαγεν ὡς

[1, 29]   {ἢ Θεοδώρου} μαθόντες τὴν πεττείαν οὐδὲ τοῦ Μιτυληναίου Λέοντος τοῦ ἀνέκαθεν

[1, 9]   νυμφίος Φιλόξενε, εἶπε, καὶ αὔριον ὧδε δειπνήσεις· καὶ ὁ Φιλόξενος ἂν

[1, 42]   ἐπὶ ἐρετῶν χρᾶται τῇ λέξει· ῥοθίαζε κἀνάπιπτε. καὶ Ξενοφῶν ἐν Οἰκονομικῷ·

[1, 27]   ὠρχεῖτο καὶ κροτῶν τὰς πέλτας ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο· καὶ ταῦτα πάντα

[1, 22]   ἰχθύσι προμήκει ῥάβδῳ ἁλισκομένοις καὶ θύραζε ῥιπτομένοις. οὕτω καὶ ταύτην τὴν

[1, 14]   γὰρ ὅστις ὑστερεῖ, τοῦτον ταχέως νόμιζε κἂν τάξιν λιπεῖν, Ἄμφις φησὶν

[1, 40]   φόρμιγγ´ ἐν χείρεσσιν ἔχων χάριεν κιθάριζε, καλὰ καὶ ὕψι βιβάς. Εὔμηλος

[1, 26]   δ´ οὐχ ὑγιαίνειν μοι δοκῶ. ἐσφαίριζε δ´ οὐκ ἀηδῶς καὶ Κτησίβιος

[1, 33]   γάρ σε περὶ στέφανος πολέμοιο δέδηε. παρατηρητέον δὲ καὶ ὅτι ἐν

[1, 29]   μνηστῆρες δὲ παρ´ αὐτῷ πεσσοῖσι προπάροιθε θυράων‘ ἐτέρποντο, οὐ παρὰ τοῦ

[1, 21]   ἴσην, καὶ οὕτως εἰς κόσμον ἦλθε τοῖς ἀνθρώποις τὰ δόρπα. διὸ

[1, 52]   εἶθ´ ὁπόταν πλήρωμα Διὸς σωτῆρος ἕλησθε, ἤδη χρὴ γεραόν, πολιὸν σφόδρα

[1, 62]   γυναιξὶ διαφέρειν οἴονται. Ἀναξανδρίδης· ἐὰν λούσησθε νῦν ῥάφανόν τε πολλὴν ἐντράγητε,

[1, 3]   οὕτως γοῦν ἄρχεται· αὐτός, ὦ Ἀθήναιε, μετειληφὼς τῆς καλῆς ἐκείνης συνουσίας

[1, 49]   παρέχουσι. καὶ Κερκυραίους ὁ Ποσειδῶν ἐξολέσειε ναυσὶν ἐπὶ γλαφυραῖς, ὁτιὴ δίχα

[1, 8]   στύματα μισεῖ. σκορπίος αὖ— {Β. παίσειέ γέ σου τὸν πρωκτὸν ὑπελθών.

[1, 29]   εἰ δέ τις τύχοι καὶ ἐκκρούσειε πρόσω τὴν Πηνελόπην, ἀποτίθεσθαι τὴν

[1, 26]   νῆσος φέρειν. ὃς ἐπεί ποτ´ ἐμβλέψειε τοῖς καθημένοις, ἢ λαμβάνων τὴν

[1, 11]   τὰς χεῖρας πρὸς τὸ οὖς προσήνεγκε. πυθομένου δὲ τοῦ Διονυσίου τίνος

[1, 12]   κατὰ τὸν πλοῦν ὡς πλησίον ἧκε τῶν τόπων πρὶν ἐξορμῆσαι τῆς

[1, 37]   δὲ ἐσφαίρισεν, ὅτε τὴν Ναυσικάαν καθῆκε. τῆς δὲ Μέμφιδος ὀρχήσεως ἤρα

[1, 4]   ὑπαντήσας δέ τις δίφρον εὐθέως ἔθηκε, κἂν μηδεὶς λέγῃ μηδέν. ~τοιούτους

[1, 32]   εἰς μακαρίαν τὸ λουτρόν, ὡς διέθηκέ με. ἑφθὸν κομιδῇ πεποίηκεν· ἀποκναίσειεν

[1, 11]   ἐν αἷς ποιῶν τὸν Κύκλωπα συνέθηκε τὸν μῦθον εἰς τὸ περὶ

[1, 13]   ποτε ἀφύης ἐπιθυμήσαντι χειμῶνος μέσου παρέθηκε νὴ Δί´, ὥστε πάντας ἀνακραγεῖν.

[1, 15]   τράπεζαν, σῖτον δ´ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα. δαιτρὸς δὲ κρειῶν πίνακας

[1, 17]   καὶ κοινὸν τὸν σοφώτατον Νέστορα πεποίηκε Μαχάονι τῷ ἰατρῷ τετρωμένῳ τὸν

[1, 59]   ὁ Ῥόδιος δὲ ἐλάττονος μὲν κεκοινώνηκε θαλάσσης, ὁ δὲ πολὺς αὐτοῦ

[1, 46]   παίζων· ἰχθὺν δ´ Ὅμηρος ἐσθίοντ´ εἴρηκε ποῦ τίνα τῶν Ἀχαιῶν; κρέα

[1, 39]   ἢ Τελέστης ὁ ὀρχηστοδιδάσκαλος πολλὰ ἐξεύρηκε σχήματα, ἄκρως ταῖς χερσὶ τὰ

[1, 10]   τοῦτ´ εὔξασθαι λέγων· Τιθωνοῦ Μελάνθιος ἔοικε βουλεύσασθαι βέλτιον. ὃ μὲν γὰρ

[1, 25]   φούλλικλον καλούμενον (ἦν δὲ ὡς ἔοικε σφαιρίσκιόν τι) εὗρεν Ἀττικὸς Νεαπολίτης

[1, 5]   κλισίαι· δαίνυ δαῖτα γέρουσι θάλειαν· ἔοικέ τοι. τοιοῦτος ἦν τῇ μεγαλοψυχίᾳ

[1, 62]   κραιπάλην. Ἄμφις· οὐκ ἔστιν, ὡς ἔοικε, φάρμακον μέθης οὐδὲν τοιοῦτον ὡς

[1, 35]   παρὰ τὰς Ἀριστοτέλους ἀπορίας καὶ ἀνεγίνωσκε δημοσίᾳ, διὰ τί ὁ ἥλιος

[1, 5]   νικήσας Ἀθήνησιν ἑκάστῳ τῶν Ἀθηναίων ἔδωκε Χίου κεράμιον. τοῦ γάρ τις

[1, 17]   Μαχάονι μετ´ ἀλφίτου καὶ τυροῦ δέδωκε τὸν οἶνον, τὸν δ´ Ὀδυσσέα

[1, 2]   τε ὁ Περγαμηνός, ὃς τοσαῦτ´ ἐκδέδωκε συγγράμματα φιλόσοφά τε καὶ ἰατρικὰ

[1, 15]   βίον γίνεσθαι ἐγκρατεῖς. ἁπλῆν οὖν ἀποδέδωκε τὴν δίαιταν πᾶσι καὶ τὴν

[1, 38]   τὴν γλῶσσαν περιλείχειν τὰ χείλη. ἔμελε δὲ αὐτοῖς καὶ τοῦ κοσμίως

[1, 17]   γὰρ Ἀχιλλεὺς τὸ ζωρότερον κεραίρειν διέστειλε, μὴ οὔσης τινὸς καθημερινῆς κράσεως.

[1, 24]   πρῶτον μὲν ἀρετὴν γυναικῶν διερχόμενος ἐνέβαλλέ τινα φιλοτιμίαν εἰς καλοκἀγαθίαν, εἶτα

[1, 32]   μακαρίαν τὸ λουτρόν, ὡς διέθηκέ με. ἑφθὸν κομιδῇ πεποίηκεν· ἀποκναίσειεν ἂν

[1, 52]   εἰπεῖν αἰνῆσαί τε καὶ οὔ με λέληθ´ ὀνομῆναι· ἀλλ´ οὐθὲν τἄλλ´

[1, 62]   δέ πού φησι· γύναι, ῥάφανόν με νομίσας´ εἰς ἐμέ σου τὴν

[1, 36]   Ἀθήνας λέγω. ἐπιλείποι δ´ ἄν με οὐχ ἡμέρα μία ἐξαριθμούμενον τὰς

[1, 51]   καὶ ψιθίου οἴνου· οἶνον γάρ με ψίθιον γεύσας ἡδὺν ἄκρατον, διψῶντα

[1, 9]   ᾄσας ὑμέναιον, οὗ ἡ ἀρχὴ Γάμε θεῶν λαμπρότατε’ πάντας ἐψυχαγώγησεν· ἦν

[1, 14]   μονοφαγεῖς, ἤδη τι καὶ βλάπτεις ἐμέ. Ἀμειψίας· ἔρρ´ ἐς κόρακας, μονοφάγε

[1, 42]   ταῦτ´ ἀναπεσεῖν ἐκέλευον αὐτὴν παρ´ ἐμέ. ~ὅτι τὸ πάσασθαι ἐπὶ τοῦ

[1, 62]   γύναι, ῥάφανόν με νομίσας´ εἰς ἐμέ σου τὴν κραιπάλην μέλλεις ἀφεῖναι

[1, 13]   {Α. θήλειαν λαβὼν γογγυλίδα ταύτην ἔτεμε λεπτὰ καὶ μακρὰ τὴν ὄψιν

[1, 5]   τῶν πολυτελεστάτων ἀρωμάτων βοῦν ἀναπλάσας διένειμε τοῖς εἰς τὴν πανήγυριν ἀπαντήσασιν.

[1, 14]   δέ φησιν· ἀσύμβολον κώθωνα μὴ παραλίμπανε. κώθων δ´ οὐ παραλειπτὸς ἀσύμβολος,

[1, 9]   δὲ διθυραμβοποιός. καὶ ὁ νυμφίος Φιλόξενε, εἶπε, καὶ αὔριον ὧδε δειπνήσεις·

[1, 4]   ἱλαρὸς πρῶτόν ἐστιν, ἡ κύων ἔσηνε καὶ προσῆλθ´, ὑπαντήσας δέ τις

[1, 17]   τοῦτο ποιεῖν· σὺ μέν, φησί, πῖνε καθήμενος’ καὶ ἐπιξύοντα τυρὸν αἴγειον,

[1, 37]   τῆς τραγικῆς καλουμένης πρῶτος εἰσηγητὴς γέγονε Βάθυλλος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὅν φησι

[1, 24]   τοὔνεκ´ ἄρα σφέας οἴμας Μοῦς´ ἐδίδαξε φίλησέ τε φῦλον ἀοιδῶν. ὁ

[1, 51]   τοῦδ´, εὐθὺς ὑγιὴς γίνεται· Ἀσκληπιὸς κατέβρεξε οἶνος Λέσβιος, ὃν αὐτὸς ἐποίησεν

[1, 41]   Ἀντιφάνης λέγει· τὸ δὲ ζῆν, εἰπέ μοι, τί ἐστι; τὸ πίνειν

[1, 9]   διθυραμβοποιός. καὶ ὁ νυμφίος Φιλόξενε, εἶπε, καὶ αὔριον ὧδε δειπνήσεις· καὶ

[1, 25]   ἔφη, σοὶ διαλεχθείην; τί οὖν, εἶπε, παρακολουθεῖς; χαίρω σε θεωρῶν, ἔφη,

[1, 18]   οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ´ ἔχων. ταῦτ´ εἶπε τὸ Θετταλὸν σόφισμα ἤτοι ὁ

[1, 57]   ἐστι πλησίον Ἀρκαδίας. ἄπυρον δὲ εἶπε τὸν οὐχ ἡψημένον· ἐχρῶντο γὰρ

[1, 46]   ὡς ἐν τῷ ἐπιταφίῳ δηλοῦται. παρέλιπε δὲ τὴν χρῆσιν τῶν λαχάνων

[1, 35]   Ξενοφῶν ὁ θαυματοποιός, ὃς μαθητὴν κατέλιπε Κρατισθένη τὸν Φλιάσιον· ὃς πῦρ

[1, 34]   σφετέρου, καί οἱ κλέος οὐρανόμηκες. χαῖρε, Κλέων, Θήβας πατρίδ´ ἐπευκλεΐσας. ὑπὸ

[1, 30]   Ἀχιλλεὺς καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Ἀγαμέμνων χαῖρε νόῳ‘ ἀλλ´ ὠφέλιμοι αἱ φιλοτιμίαι

[1, 26]   σφαῖραν λαβὼν τῷ μὲν διδοὺς ἔχαιρε, τὸν δ´ ἔφευγ´ ἅμα, τοῦ

[1, 24]   ἐπινοιῶν. διὸ Αἴγισθος οὐ πρότερον διέφθειρε τὴν γυναῖκα πρὶν τὸν ἀοιδὸν

[1, 27]   τοὺς βοῦς δήσας ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει. καί τις, φησί,

[1, 50]   γαίας τε καμίνου τ´ ἔκγονον εὗρε, κλεινότατον κέραμον, χρήσιμον οἰκονόμον, ἡ

[1, 39]   ~καὶ Αἰσχύλος δὲ οὐ μόνον ἐξεῦρε τὴν τῆς στολῆς εὐπρέπειαν καὶ

[1, 25]   τί οὖν, εἶπε, παρακολουθεῖς; χαίρω σε θεωρῶν, ἔφη, τὸ δὲ ἦθος

[1, 33]   ἀπείριτος ἐστεφάνωτο. καί· πάντῃ γάρ σε περὶ στέφανος πολέμοιο δέδηε. παρατηρητέον

[1, 8]   ἐμαυτόν. {Β. ἐστὶ δ´, ἀντιβολῶ σε, τοῦτο τί; {Α. Φιλοξένου καινή

[1, 18]   ὁ λέγων πρὸς Ὀδυσσέα οἶνός σε τρώει μελιηδής’ αὐτὸς οὐκ ἀπείχετο

[1, 5]   Ὀλυμπίῳ Διὶ τὴν πανήγυριν πᾶσαν εἱστίασε. τὸ αὐτὸ ἐποίησε καὶ Λεώφρων

[1, 32]   περὶ τὰς ἐσθήσεις καὶ ὑποδέσεις ἐπήκμασε πολυτέλεια. ~Ὅμηρος δὲ τὴν τοῦ

[1, 15]   καὶ κοινωνικοὶ πρὸς ἀλλήλους, εὐτελῆ κατεσκεύασε πᾶσι τὸν βίον καὶ αὐτάρκη,

[1, 27]   πεπληγέναι τὸν ἄνδρα. ὃ δ´ ἔπεσε τεχνικῶς πως, καὶ πάντες ἀνέκραγον

[1, 42]   ὡς ὁρᾶτε, δεκάπαλαι. Εὐριπίδης Κύκλωπι· ἀνέπεσε φάρυγος αἰθέρ´ ἐξανιεὶς βαρύν. Ἄλεξις·

[1, 35]   τὸ Ματρέου θηρίον τί ἐστιν. ἐποίησε δ´ οὗτος καὶ παρὰ τὰς

[1, 5]   πανήγυριν πᾶσαν εἱστίασε. τὸ αὐτὸ ἐποίησε καὶ Λεώφρων Ὀλυμπίασιν, ἐπινίκιον γράψαντος

[1, 24]   ἄρα σφέας οἴμας Μοῦς´ ἐδίδαξε φίλησέ τε φῦλον ἀοιδῶν. ὁ δὲ

[1, 54]   φησί, καὶ ἄνοιαν προελθὼν τυραννεῖν ἐπεχείρησε τῆς πατρίδος στρατιὰν συναγαγών. καὶ

[1, 47]   Οἰνοπίωνος τοῦ Διονύσου, ὃς καὶ συνῴκισε τὴν νῆσον, τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις

[1, 56]   τῷ χρησμῷ, φησίν, ὁ θεὸς ηὐτομάτισε· πῖν´ οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ οὐκ

[1, 15]   πρεσβύταις, λέγων· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν, σῖτον δ´ αἰδοίη ταμίη

[1, 13]   τὸν ἀριθμόν, περὶ τὴν Σκυθίαν ἔπαυσε τὴν ἐπιθυμίαν. καὶ Νικομήδης γογγυλίδα

[1, 54]   Παλαίσκηψιν εἰς στρωμνὴν καὶ ἱματισμόν. ἐκέλευσε δὲ τούτῳ στολὴν φορεῖν βαρβαρικήν,

[1, 12]   ἤνεγκαν, ὑπομνησθεὶς τῶν ἐν Μιντούρναις ἐκέλευσε τῷ κυβερνήτῃ τὴν αὐτὴν ὁδὸν

[1, 56]   ἣν Πόλλιν τὸν Ἀργεῖον, ὃς ἐβασίλευσε Συρακουσίων, πρῶτον εἰς Συρακούσας κομίσαι

[1, 37]   ναυμαχίαν περὶ τρόπαιον γυμνὸς ἀληλιμμένος ἐχόρευσε μετὰ λύρας· οἳ δὲ ἐν

[1, 26]   δ´ ἔφευγ´ ἅμα, τοῦ δ´ ἐξέκρουσε, τὸν δ´ ἀνέστησεν πάλιν, κλαγκταῖσι

[1, 35]   Κρατισθένη τὸν Φλιάσιον· ὃς πῦρ τε αὐτόματον ἐποίει ἀναφύεσθαι καὶ ἄλλα

[1, 1]   Ἀθήναιος ἥδιστον λογόδειπνον εἰσηγεῖται κρείττων τε αὐτὸς ἑαυτοῦ γινόμενος, ὥσπερ οἱ

[1, 61]   φιλοπότας τοὺς Αἰγυπτίους γενέσθαι· εὑρεθῆναί τε βοήθημα παρ´ αὐτοῖς ὥστε τοὺς

[1, 60]   ὁ γινόμενος οἶνος κάλλιστος· λευκός τε γὰρ καὶ ἡδύς, εὔπνους, εὐανάδοτος,

[1, 47]   καὶ πρὸς ὑγίειαν προσφορώτερος. πέσσει τε γὰρ μᾶλλον τὰ σῖτα καὶ

[1, 1]   τῶν καλλίστων οὐκ ἐμνημόνευσεν. ἰχθῦς τε γὰρ τῇ βίβλῳ ἐνέθετο καὶ

[1, 21]   δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε δαῖτα, τὴν τῶν γυπῶν καὶ

[1, 27]   συμποσίῳ. φησὶ γοῦν· ἐπειδὴ σπονδαί τε ἐγένοντο καὶ ἐπαιώνισαν, ἀνέστησαν πρῶτοι

[1, 21]   διὸ ἄρτου τε ἐπίνοια πέμματός τε εἰς ἴσον διαμεμοιραμένου καὶ τοῖς

[1, 59]   δ´ ἐπιμελέστερον τεθαλαττωμένοι οἶνοι ἀκραίπαλοί τέ εἰσι καὶ κοιλίας λύουσιν ἐπιδάκνουσί

[1, 59]   ἐπιδάκνουσί τε τὸν στόμαχον ἐμφυσήσεις τε ἐνεργάζονται καὶ συγκατεργάζονται τὴν τροφήν.

[1, 47]   τοῖς σώμασιν ἐμποιεῖ τὸ αἷμά τε ἐνερευθὲς καὶ εὐανάδοτον κατασκευάζει καὶ

[1, 21]   ἀνθρώποις τὰ δόρπα. διὸ ἄρτου τε ἐπίνοια πέμματός τε εἰς ἴσον

[1, 27]   ἄλλοι ἐναντίοι μολπῇ τε ὀρχηθμῷ τε ἔσκαιρον. ὑποσημαίνεται δὲ ἐν τούτοις

[1, 48]   καὶ ὀλίγος καὶ κάλλιστος, προσέτι τε εὔτονος καὶ παχύς, Πραινεστίνου δὲ

[1, 2]   τῶν Ἀκταίωνος πολὺ πλείονες. ῥητόρων τε ἦν ἄγυρις τῶν κυνικῶν κατ´

[1, 51]   ὄψον χρηστόν, ἐπαγωγὸν πάνυ οἶνός τε Θάσιος καὶ μύρον καὶ στέμματα.

[1, 40]   ὠρχεῖτο πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε. Θεόφραστος δὲ πρῶτόν φησιν Ἄνδρωνα

[1, 40]   μέσσοισιν δ´ ὠρχεῖτο πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε. Θεόφραστος δὲ πρῶτόν

[1, 48]   λεπτομερέστερος ὢν τοῦ Ῥηγίνου ἥκιστά τε καθαπτόμενος κεφαλῆς. τούτῳ ἐμφερὴς ὁ

[1, 60]   φησὶ Σοφοκλῆς. αὐτὸς ἐμαυτοῦ Ἰόλεώς τε καὶ Ἀλκείδης γενήσομαι. ὅτι ὁ

[1, 38]   λόγων λαβόντας ὀρθῶς ὑμνῆσαι θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων εὐδαιμόνων βίον. Σαπφὼ

[1, 15]   ἰσχυροτάτας γίνεσθαι καὶ πρώτας ἔτι τε καὶ ἐμφύτους τὰς περὶ ἐδωδὴν

[1, 2]   ὃς τοσαῦτ´ ἐκδέδωκε συγγράμματα φιλόσοφά τε καὶ ἰατρικὰ ὡς πάντας ὑπερβαλεῖν

[1, 49]   κατὰ πρᾶσιν· ἡ Ῥόδος ἀσταφίδας τε καὶ ἰσχάδας ἡδυονείρους. αὐτὰρ ἀπ´

[1, 27]   σὺν ὅπλοις καὶ ἥλλοντο ὑψηλά τε καὶ κούφως καὶ ταῖς μαχαίραις

[1, 46]   ἀλλὰ καὶ οἱ γέροντες Φοῖνιξ τε καὶ Νέστωρ. μόνῳ Μενελάῳ οὐ

[1, 52]   πόλεων βοτρυοσταγῆ ἔρνη εἰπεῖν αἰνῆσαί τε καὶ οὔ με λέληθ´ ὀνομῆναι·

[1, 29]   χαλκοβατὲς δῶμα ἔμπης εἰς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´ ἀυτμή. καὶ

[1, 60]   φόρους οἱ τότε βασιλεῖς Αἰγύπτιοί τε καὶ Πέρσαι ταῖς γαμεταῖς ἐδίδοσαν

[1, 37]   ἡ Πυλάδου ὄρχησις ὀγκώδης παθητική τε καὶ πολυπρόσωπος, ἡ δὲ Βαθύλλειος

[1, 31]   τούτοις εὐστροφίᾳ. Ὀδυσσεὺς γοῦν δαιτρεῦσαί τε καὶ πῦρ νηῆσαι‘ οἷος οὐκ

[1, 25]   Σικυωνίοις, Ἵππασος δὲ Λακεδαιμονίοις ταύτην τε καὶ τὰ γυμνάσια πρώτοις. ταύτην

[1, 28]   ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρίς τε‘ καὶ τὰ ἑξῆς ἃ ἔπη

[1, 55]   {σκληροῖσιν} οἴνοις συνάγουσι τὰς ὀφρῦς τε καὶ τὴν κοιλίαν, ἀλλ´ ἀνθοσμίᾳ

[1, 8]   ὅτι δείπνων ἀναγραφὰς πεποίηνται ἄλλοι τε καὶ Τιμαχίδας ὁ Ῥόδιος δι´

[1, 38]   ἐν Θεαιτήτῳ· πάντα δυναμένους ὀξέως τε καὶ τορῶς διακονεῖν, ἀναβάλλεσθαι δ´

[1, 48]   δὲ μὴ οὕτω τρυγηθεὶς αὐστηρός τε καὶ τῷ χρώματι κιρρός. καὶ

[1, 14]   ἀλλά ς´ ἡ γαστὴρ νόον τε καὶ φρένας παρήγαγεν εἰς ἀναιδείην,

[1, 44]   καταιονήσεων· θυμῆρες κεράσασα κατὰ κρατός τε καὶ ὤμων. αἱ γὰρ ἐμβάσεις

[1, 50]   ταμίαι. τὸν δὲ τροχὸν γαίας τε καμίνου τ´ ἔκγονον εὗρε, κλεινότατον

[1, 5]   δύνασθαι παραβοηθεῖν τοῖς φίλοις σπείρειν τε καρπὸν Χάριτος, ἡδίστης θεῶν; τοῦ

[1, 8]   μετ´ ὀλίγα· ὀρφὼν αἰολίαν συνόδοντά τε καρχαρίαν τε μὴ τέμνειν, μή

[1, 26]   περὶ τὴν σφαιριστικὴν ἁμίλλης τό τε κατὰ τοὺς τραχηλισμοὺς ῥωμαλέον. Ἀντιφάνης·

[1, 50]   δ´ ὄχος Σικελὸς κάλλει δαπάνῃ τε κράτιστος. Θεσσαλικὸς δὲ θρόνος, γυίων

[1, 36]   ἧς Βακχυλίδης φησί· τὴν ἀχείμαντόν τε Μέμφιν καὶ δονακώδεα Νεῖλον. οὗτος

[1, 8]   ὀρφὼν αἰολίαν συνόδοντά τε καρχαρίαν τε μὴ τέμνειν, μή σοι νέμεσις

[1, 54]   στολὴν Γάμβρειον προσθεὶς ἐφ´ ᾧ τε μηκέτι Ἑλληνικὸν ἱμάτιον περιβάληται. καὶ

[1, 44]   θαλάσσῃ κνήμας ἠδὲ λόφον ἀμφί τε μηρούς‘ καὶ οὕτως ἀναψύξαντες ἐς

[1, 59]   τροφήν. τοιοῦτος δ´ ἐστὶν ὅ τε Μύνδιος καὶ ὁ ἀπὸ Ἁλικαρνασσοῦ.

[1, 38]   μέμφεσθαι τὴν Ἀναξιμένους περιβολήν· Καλλίστρατός τε ὁ Ἀριστοφάνειος Ἀρίσταρχον ἐν συγγράμματι

[1, 2]   ὢν τῶν ἀρχαίων ἀδυνατώτερος, Ῥουφῖνός τε ὁ Νικαεύς. μουσικὸς δὲ παρῆν

[1, 2]   λόγων οὐ παρέργως ἁπτόμενος, Γαληνός τε ὁ Περγαμηνός, ὃς τοσαῦτ´ ἐκδέδωκε

[1, 2]   Νικομηδεῖς, πολυμαθείᾳ πάντας ὑπερηκοντικότες, Φιλάδελφός τε ὁ Πτολεμαεύς, ἀνὴρ οὐ μόνον

[1, 27]   παιδὸς κιθαρίζοντος ἄλλοι ἐναντίοι μολπῇ τε ὀρχηθμῷ τε ἔσκαιρον. ὑποσημαίνεται δὲ

[1, 18]   καὶ Εὐρυτίωνα τὸν Κένταυρον· τούς τε παρὰ Κίρκῃ λέοντας ποιεῖ καὶ

[1, 62]   Ἀναξανδρίδης· ἐὰν λούσησθε νῦν ῥάφανόν τε πολλὴν ἐντράγητε, παύσεται τὸ βάρος

[1, 60]   τῶν οἴνων αἱ ἰδιότητες κατά τε τὰ χρώματα καὶ τὴν προσφοράν.

[1, 50]   θύμον τε τῶν Ὑμηττίων ὀρίγανόν τε Τενέδιον. ~ὅτι ὁ Περσῶν βασιλεὺς

[1, 36]   Νικομηδέων δὲ τὴν περικαλλῆ, προσέτι τε τὴν λαμπροτάτην πόλεων πασῶν ὁπόσας

[1, 46]   ἰχθύων καὶ τῶν ὀρνίθων διά τε τὴν λιχνείαν καὶ προσέτι τὴν

[1, 62]   ἐντράγητε, παύσεται τὸ βάρος διασκεδᾷ τε τὸ προσὸν νῦν νέφος ἐπὶ

[1, 15]   καὶ κάνδυλον καὶ ἄμητας μελίπηκτά τε τοῖς βασιλεῦσιν ἐξαίρετα παρατίθησιν Ὅμηρος,

[1, 47]   λεπτομερὴς ὢν εὐανάδοτός ἐστι δύναμίν τε τοῖς σώμασιν ἐμποιεῖ τὸ αἷμά

[1, 4]   Πεισίστρατον τὸν Ἀθηναίων τυραννήσαντα Εὐκλείδην τε τὸν καὶ αὐτὸν Ἀθηναῖον καὶ

[1, 41]   τὸ γὰρ ἄστρον περιτέλλεται. Εὔπολίς τε τὸν Καλλίαν φησὶν ἀναγκάζεσθαι ὑπὸ

[1, 4]   τε τοὺς Περγάμου βασιλέας Εὐριπίδην τε τὸν ποιητὴν Ἀριστοτέλην τε τὸν

[1, 4]   τοὺς ἐπὶ συναγωγῇ τεθαυμασμένους, Πολυκράτην τε τὸν Σάμιον καὶ Πεισίστρατον τὸν

[1, 59]   εἰσι καὶ κοιλίας λύουσιν ἐπιδάκνουσί τε τὸν στόμαχον ἐμφυσήσεις τε ἐνεργάζονται

[1, 4]   Εὐριπίδην τε τὸν ποιητὴν Ἀριστοτέλην τε τὸν φιλόσοφον καὶ Θεόφραστον καὶ

[1, 4]   εἶναι ἱερουργιῶν τῶν νομισθεισῶν ὑπό τε τοῦ τῆς πόλεως ἐπωνύμου Ῥωμύλου

[1, 4]   καὶ Νικοκράτην τὸν Κύπριον ἔτι τε τοὺς Περγάμου βασιλέας Εὐριπίδην τε

[1, 59]   ἐστιν. ὁ δὲ νησιώτης εἴς τε τοὺς πότους ἐστὶν εὖ πεφυκὼς

[1, 50]   ἐκ Καρχηδόνος καὶ σίλφιον θύμον τε τῶν Ὑμηττίων ὀρίγανόν τε Τενέδιον.

[1, 58]   ἰσχυρότερος ἢ ἐκ παλαιῶν. ἑξῆς τέ φησι· τὰς ὀμφακώδεις συμπατήσαντες ἀπέθεντο

[1, 22]   Ὀδυσσέως ἑταῖροι θηρεύουσιν ἰχθῦς ὄρνιθάς τε φίλας θ´ ὅ τι χεῖρας

[1, 28]   βίος· αἰεὶ γὰρ ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρίς τε‘ καὶ τὰ

[1, 24]   σφέας οἴμας Μοῦς´ ἐδίδαξε φίλησέ τε φῦλον ἀοιδῶν. ὁ δὲ παρὰ

[1, 9]   φανερῶς ἐν τοῖς βαλανείοις τήν τε χεῖρα συνεθίζειν πρὸς τὰ θερμὰ

[1, 50]   δὲ λέχους κάλλος ἔχει Μίλητός τε Χίος τ´ ἔναλος πόλις Οἰνοπίωνος.

[1, 5]   ἂν οὕνεκα εὔξαιτο πλουτεῖν εὐπορεῖν τε χρημάτων ἢ τοῦ δύνασθαι παραβοηθεῖν

[1, 59]   τῇ φύσει, οὐρητικός, θερμὸς πεπτικός τε ὢν τὴν κεφαλὴν ποιεῖ διάπυρον·

[1, 44]   τά τ´ ἀγρώσσοντες ἕλοντο. ~ποτίκολλον ἅτε ξύλον παρὰ ξύλῳ‘ φησὶν ὁ

[1, 42]   ἀλλήλοις μέλη. Φιλωνίδης· κατάκειμαι, ὡς ὁρᾶτε, δεκάπαλαι. Εὐριπίδης Κύκλωπι· ἀνέπεσε φάρυγος

[1, 9]   οὗ ἡ ἀρχὴ Γάμε θεῶν λαμπρότατε’ πάντας ἐψυχαγώγησεν· ἦν δὲ διθυραμβοποιός.

[1, 49]   ἐγχέλεις Βοιώτιαι. Ἕρμιππος δ´ οὕτως· ἕσπετε νῦν μοι, Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ´

[1, 6]   βάθος, εἰς δὲ τοὺς κήρυκας· χαίρετε, κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι, εἰς δὲ

[1, 62]   λούσησθε νῦν ῥάφανόν τε πολλὴν ἐντράγητε, παύσεται τὸ βάρος διασκεδᾷ τε

[1, 38]   ταῖς ὁδοῖς, ἐξὸν καλῶς. οὗ μήτε πράττεται τέλος μηδεὶς ἡμᾶς μήτε

[1, 38]   μήτε πράττεται τέλος μηδεὶς ἡμᾶς μήτε τιμὴν δόντα δεῖ ἑτέρων λαβεῖν,

[1, 7]   τέσσαρες οἱ ξυνάπαντες ἢ τῶν πέντε γε μὴ πλείους· ἤδη γὰρ

[1, 48]   ἐτῶν ἀκμάζουσι. Συρεντῖνος δὲ ἀπὸ πέντε καὶ εἴκοσιν ἐτῶν ἄρχεται γίνεσθαι

[1, 31]   τότε καθήμενοι ἐδείπνουν. Κάσανδρος οὖν πέντε καὶ τριάκοντα ὢν ἐτῶν ἐδείπνει

[1, 57]   ἄνθεος ὄσδοντά’ φησι τὸν ἐκ Πέντε λόφων, ὅς ἐστι τόπος Σπάρτης

[1, 48]   Οὐλβανός, κοῦφος, πότιμος ἀπὸ ἐτῶν πέντε. ὁ Ἀγκωνιτανὸς χρηστός, λιπαρός, πο-

[1, 48]   ἀκμάζει ταχὺ καὶ ἀπὸ ἐτῶν πέντε πότιμός ἐστιν· ἐστὶ δ´ οὔτε

[1, 34]   ἐπευκλεΐσας. ὑπὸ τούτου τὸν ἀνδριάντα, ὅτε Ἀλέξανδρος τὰς Θήβας κατασκάπτων φησὶ

[1, 23]   καὶ τράπεζα καὶ δέπας πιεῖν ὅτε θυμὸς ἀνώγοι. ἐπιστέφονται δὲ ποτοῖο

[1, 30]   δεῖ τὸ Ἴλιον. ἀλλ´ οὐδ´ ὅτε μνηστῆρας εἰσάγει μεθύοντας, οὐδὲ τότε

[1, 44]   ῥωμαλεώτεροι καὶ ὑγιεινότεροι διετέλουν, {ὡς} ὅτε πυργηδὸν σφέας αὐτοὺς ἀρτύνουσι καὶ

[1, 37]   αὐτὸς ἐκιθάρισεν· ἄκρως δὲ ἐσφαίρισεν, ὅτε τὴν Ναυσικάαν καθῆκε. τῆς δὲ

[1, 45]   καρποὺς ἀποκρούεται αὐτὸν τῆς ἀπολαύσεως, ὅτε τῆς ἐλπίδος ἐγγὺς ἔλθοι. καὶ

[1, 39]   πάλιν· τοὺς Φρύγας οἶδα θεωρῶν, ὅτε τῷ Πριάμῳ συλλυσόμενοι τὸν παῖδ´

[1, 27]   τὸν ἄνδρα τὸ ζεῦγος ἀπάγει, ἐνίοτε δὲ καὶ ὁ ζευγηλάτης τὸν

[1, 31]   καὶ παρ´ Ἀλεξάνδρῳ τῷ βασιλεῖ ἐνίοτε ἦν, ὥς φησι Δοῦρις. ἑστιῶν

[1, 13]   δώδεκα ὁδὸν ἀπέχοντι πρῶτος ἡμερῶν ποτε ἀφύης ἐπιθυμήσαντι χειμῶνος μέσου παρέθηκε

[1, 10]   φύσιν εἰς τὴν ἀπόλαυσιν ηὔξατό ποτε γεράνου τὴν φάρυγγα σχεῖν· ἀλλὰ

[1, 31]   ὥς φησι Δοῦρις. ἑστιῶν γοῦν ποτε ἡγεμόνας εἰς ἑξακισχιλίους ἐκάθισεν ἐπὶ

[1, 5]   πολυωρῶν, πεντακοσίοις ἱππεῦσιν ἐκ Γέλας ποτὲ καταλύσασιν ὡς αὐτὸν χειμῶνος ὥρᾳ

[1, 14]   μᾶλλον δὲ τρεῖς. ὅν φασί ποτε κληθέντ´ ἐπὶ δεῖπνον πρός τινος,

[1, 38]   κινήσεως οὐδὲ σχήματος ἑνός. καί ποτε ὀψοφάγον μιμούμενον ἐξείραντα τὴν γλῶσσαν

[1, 11]   περιπαθὴς ὢν τοῖς ὄψοις, δειπνῶν ποτε παρὰ Διονυσίῳ ὡς εἶδεν ἐκείνῳ

[1, 16]   ἀπέκτου ἀρνὸς μηδένα γεύεσθαι, ἐπιλιπούσης ποτὲ τῆς τῶν ζῴων τούτων γενέσεως.

[1, 43]   ἄπαστος. ἐπὶ δὲ τῶν ἀποπληρουμένων οὐδέποτε λέγει τὸ πάσασθαι, ἀλλ´ ὁπόσα

[1, 19]   ἄριστον, δόρπον δὲ τὸ ἑσπερινόν. μήποτε δὲ καὶ συνωνυμεῖ τὸ ἄριστον

[1, 60]   Ἀλεξανδρείας, ἧς τοὺς φόρους οἱ τότε βασιλεῖς Αἰγύπτιοί τε καὶ Πέρσαι

[1, 31]   λίνων ὗν κεντήσειεν· ἕως δὲ τότε καθήμενοι ἐδείπνουν. Κάσανδρος οὖν πέντε

[1, 22]   δὲ Ὅμηρος ποιεῖ χρωμένους τοὺς τότε καὶ ὄρνισι. κατὰ γοῦν τὴν

[1, 46]   τῆς πόλεος ἀπεχώρησαν ἧς εἷλον τότε. οὐδὲ τὸν ἀέρα δ´ οἱ

[1, 30]   ὅτε μνηστῆρας εἰσάγει μεθύοντας, οὐδὲ τότε τοιαύτην ἀκοσμίαν εἰσήγαγεν ὡς Σοφοκλῆς

[1, 42]   ἐρετῶν χρᾶται τῇ λέξει· ῥοθίαζε κἀνάπιπτε. καὶ Ξενοφῶν ἐν Οἰκονομικῷ· διὰ

[1, 30]   τὴν κάκοσμον οὐράνην ἔρριψεν οὐδ´ ἥμαρτε· περὶ δ´ ἐμῷ κάρᾳ κατάγνυται

[1, 30]   τὴν κάκοσμον οὐράνην, ἔρριψεν οὐδ´ ἥμαρτε· περὶ δ´ ἐμῷ κάρᾳ πληγεῖς´

[1, 23]   ἤτοι ὑπερχειλεῖς οἱ κρατῆρες ποιοῦνται, ὥστε διὰ τοῦ ποτοῦ ἐπιστεφανοῦσθαι, καὶ

[1, 39]   Αἰσχύλου ὀρχηστὴς οὕτως ἦν τεχνίτης ὥστε ἐν τῷ ὀρχεῖσθαι τοὺς Ἑπτὰ

[1, 21]   εἰς τὸ ἴσον χωρούντων ἐγίνετο. ὥστε ἡ τροφὴ δαὶς ἐπὶ τῷ

[1, 22]   ἐπεφέροντο ἐν τῷ πλῷ δηλονότι· ὥστε ἦν αὐτοῖς θήρας ἰχθύων ἐπιμέλεια

[1, 56]   Χῖον σαπρόν, Θάσιον, Βίβλινον, Μενδαῖον, ὥστε μηδένα κραιπαλᾶν. Ἐπίχαρμος δὲ ἀπό

[1, 13]   χειμῶνος μέσου παρέθηκε νὴ Δί´, ὥστε πάντας ἀνακραγεῖν. {Β. πῶς δὲ

[1, 40]   ἔνδοξον καὶ σοφὸν ἡ ὄρχησις ὥστε Πίνδαρος τὸν Ἀπόλλωνα ὀρχηστὴν καλεῖ·

[1, 62]   οὕτως ἐξελαύνει γὰρ σφόδρα λῆρον ὥστε τὰς ῥαφάνους οὕτω δοκεῖν. περὶ

[1, 58]   τὸ κεράμιον σταῖς μέλιτι φυράσαντες, ὥστε τὴν ὀσμὴν ἀπ´ αὐτοῦ, τὴν

[1, 61]   εὑρεθῆναί τε βοήθημα παρ´ αὐτοῖς ὥστε τοὺς διὰ πενίαν ἀποροῦντας οἴνου

[1, 9]   τοὺς πλησίον ἐπὶ τοῖς γινομένοις ὥστε φανερῶς ἐν τοῖς βαλανείοις τήν

[1, 18]   τοὺς ξένους, ὡς οὔτε φλεγμονὴν οὔτε ἀκρασίαν τῶν εὖ βεβιωκότων καὶ

[1, 42]   ἐστι κατακεῖσθαι πρὸ δείπνου συμφορά· οὔτε γὰρ ὕπνος δήπουθεν οὐδέν´ ἂν

[1, 55]   τι οἴνου. καί ἐστιν οὗτος οὔτε γλυκὺς οὔτε παχύς, ἀλλ´ αὐστηρὸς

[1, 15]   πολὺ βοείων· παρὰ δὲ ταῦτα οὔτε ἐν ἑορταῖς οὔτ´ ἐν γάμοις

[1, 15]   ὄντας καὶ πρὸς ἡδονὰς ἀνειμένους οὔτε ἰχθῦς ἐσθίοντας ποιεῖ οὔτε ὄρνιθας

[1, 48]   ἐστὶ δ´ οὔτε λίαν ἡδὺς οὔτε λεπτός. ὁ Σπωλητῖνος οἶνος καὶ

[1, 48]   πέντε πότιμός ἐστιν· ἐστὶ δ´ οὔτε λίαν ἡδὺς οὔτε λεπτός. ὁ

[1, 15]   ἰχθῦς ἐσθίοντας ποιεῖ οὔτε ὄρνιθας οὔτε μελίπηκτα, περιελὼν παντὶ σθένει τὰς

[1, 15]   ἀνειμένους οὔτε ἰχθῦς ἐσθίοντας ποιεῖ οὔτε ὄρνιθας οὔτε μελίπηκτα, περιελὼν παντὶ

[1, 14]   χαλίκρητον μέθυ, οὔτε τῖμον εἰσενέγκας οὔτε- οὐδὲ μὲν κληθεὶς ἦλθες, οἷα

[1, 55]   καί ἐστιν οὗτος οὔτε γλυκὺς οὔτε παχύς, ἀλλ´ αὐστηρὸς καὶ σκληρὸς

[1, 55]   φησί λέγων τὸν Ἀθηναίων δῆμον οὔτε ποιηταῖς ἥδεσθαι σκληροῖς καὶ ἀστεμφέσιν

[1, 55]   ποιηταῖς ἥδεσθαι σκληροῖς καὶ ἀστεμφέσιν οὔτε πραμνίοις {σκληροῖσιν} οἴνοις συνάγουσι τὰς

[1, 14]   δὲ πίνων καὶ χαλίκρητον μέθυ, οὔτε τῖμον εἰσενέγκας οὔτε- οὐδὲ μὲν

[1, 18]   γυναῖκας λουούσας τοὺς ξένους, ὡς οὔτε φλεγμονὴν οὔτε ἀκρασίαν τῶν εὖ

[1, 11]   τὴν τρῖγλαν τὴν παρακειμένην αὐτῷ. συνεμέθυε δὲ τῷ Φιλοξένῳ ἡδέως ὁ

[1, 25]   νέῳ παρακολουθῶν οὐ διελέγετο μέν, ἐκώλυε δὲ πράττειν τὸν νεανίσκον. εἰπόντος

[1, 8]   ἐπίδειξον αὐτὴν ἥτις ἔστ´. {Α. ἄκουε δή. ἄρξομαι ἐκ βολβοῖο, τελευτήσω

[1, 60]   ἦν μεγίστη, νῦν δὲ κώμης περιείληφε μέγεθος, τὴν προσηγορίαν λαβοῦσα ἀπὸ

[1, 2]   κυνικῶν κατ´ οὐδὲν ἀπολειπομένη· ὧν κατέτρεχε μετὰ καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι

[1, 21]   ἐκδόσει γράφει· αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε δαῖτα, τὴν

[1, 14]   ἔρρ´ ἐς κόρακας, μονοφάγε καὶ τοιχωρύχε. {περὶ τοῦ τῶν ἡρώων καθ´

[1, 5]   Ἀκαδημαικὸς καὶ Ἀριστοτέλης βασιλικοὺς νόμους ἔγραψε. ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνος

[1, 26]   τῶν Ἀντιγόνου τοῦ βασιλέως φίλων. συνέγραψε δὲ περὶ σφαιριστικῆς Τιμοκράτης ὁ

[1, 32]   Ἰνδῶν βασιλέα Σελεύκῳ μεθ´ ὧν ἔπεμψε δώρων ἀποστεῖλαί τινας δυνάμεις στυτικὰς

[1, 35]   φησι Δοῦρις, εἰς δειλίαν αὐτοὺς ἔσκωψε πρῶτος. Εὔδικος δὲ ὁ γελωτοποιὸς

Livre, Chap.
[1, 54]	μαλακόν. ~ὅτι Θεμιστοκλῆς ὑπὸ βασιλέως	ἔλαβε	δωρεὰν τὴν Λάμψακον εἰς οἶνον,
[1, 12]	ἐν Μιντούρναις (πόλις δὲ Καμπανίας)	διέτριβε	τὰ πλεῖστα καρίδας ἐσθίων πολυτελεῖς,
[1, 30]	τὸ πρῲ ´πιπίνειν; {Β. πολλήν	γε	λακκοπρωκτίαν ἡμῖν ἐπίστας´ εὑρών. {ΑΛΚ.
[1, 7]	οἱ ξυνάπαντες ἢ τῶν πέντε	γε	μὴ πλείους· ἤδη γὰρ ἂν
[1, 5]	λοιποὺς εἶναι πλείους ὡς τοῖς	γε	μὴ τοῦτο ποιοῦσιν ἐρεῖ τις
[1, 39]	δέοντα ποιεῖ, ἀλλ´ οὐκ εἰδώς	γε.	~ὀρχήσεις δὲ ἐθνικαὶ αἵδε· Λακωνικαί,
[1, 52]	Βύβλινον αἰνῶ· οὐ μέντοι κείνῳ	γε	παρεξισῶ αὐτόν. ἐὰν γὰρ ἐξαίφνης
[1, 51]	ἐγγράφων τὴν οὐσίαν. Ἔφιππος· φιλῶ	γε	πράμνιον οἶνον Λέσβιον πολλὴ δὲ
[1, 8]	μισεῖ. σκορπίος αὖ— {Β. παίσειέ	γέ	σου τὸν πρωκτὸν ὑπελθών. ~ἀπὸ
[1, 12]	πολυτελεῖς, αἳ γίνονται αὐτόθι ὑπέρ	γε	τὰς ἐν Σμύρνῃ μέγισται καὶ
[1, 30]	πρῶτος μεταξὺ πίνων; {Β. Παλαμηδικόν	γε	τοῦτο τοὐξεύρημα καὶ σοφόν σου.
[1, 49]	πόντον, ὅσς´ ἀγάθ´ ἀνθρώποις δεῦρ´	ἤγαγε	νηὶ μελαίνῃ. ἐκ μὲν Κυρήνης
[1, 8]	Ἀρτεμίδωρος ὁ Ψευδαριστοφάνειος ὀψαρτυτικὰς λέξεις	συνήγαγε.	τοῦ Φιλοξένου δὲ τοῦ Λευκαδίου
[1, 28]	εἰς δὲ τὰ συμπόσια οὐ	παρήγαγε·	πλὴν ἐν τῇ Ὁπλοποιίᾳ γάμων
[1, 33]	τοῦ μύρου φύσιν εἰδὼς οὐκ	εἰσήγαγε	μύροις ἀλειφομένους τοὺς ἥρωας πλὴν
[1, 35]	Ἰταλίας Οἰνώναν, ὃς καὶ Κύκλωπα	εἰσήγαγε	τερετίζοντα καὶ ναυαγὸν Ὀδυσσέα σολοικίζοντα,
[1, 4]	Ῥόδου εἰς τὴν καλὴν Ἀλεξάνδρειαν	μετήγαγε.	διόπερ ἐκεῖνα τῶν Ἀντιφάνους ἐρεῖ
[1, 14]	ἐμέ. Ἀμειψίας· ἔρρ´ ἐς κόρακας,	μονοφάγε	καὶ τοιχωρύχε. {περὶ τοῦ τῶν
[1, 41]	καὶ Ἀλκαῖος ὁ Μιτυληναῖος ποιητής·	τέγγε	πνεύμονα οἴνῳ· τὸ γὰρ ἄστρον
[1, 35]	ὁ πλάνος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὃς	ἔλεγε	καὶ θηρίον τρέφειν ὃ αὐτὸ
[1, 6]	πάντα παρὰ τοὺς πότους ἔμμετρα	ἔλεγε,	καὶ Πάμφιλος δὲ ὁ Σικελός,
[1, 12]	τὴν ἕω λαμβάνων χλωροὺς ἔχειν	ἔλεγε	πλακοῦντας ὑπὸ τῆς γῆς ἀναπεμπομένους
[1, 37]	καταλαμβανόμενος ὀρχούμενος, ὥς φησι Ξενοφῶν,	ἔλεγε	τοῖς γνωρίμοις παντὸς εἶναι μέλους
[1, 13]	Νικομήδης γογγυλίδα μασώμενος ἀφύης τοτ´	ἔλεγε	τοῖς φίλοις ἐγκώμιον. οὐδὲν ὁ
[1, 28]	οὕτω γεγράφθαι φησίν· οὐ γὰρ	ἔγωγέ	τί φημι τέλος χαριέστερον εἶναι
[1, 8]	δαμάσας καταχύσματι δεύσας ὡς πλείστους	διάτρωγε·	τὸ γὰρ δέμας ἀνέρος ὀρθοῖ.
[1, 24]	νόστον Ἀχαιῶν. καὶ αἱ Σειρῆνες	δὲ	ᾄδουσι τῷ Ὀδυσσεῖ τὰ μάλιστα
[1, 59]	ὢν καροῖ λίαν ταχέως. ὁ	δὲ	Ἀδριανὸς καλούμενος εὔπνους, εὐανάδοτος, ἄλυπος
[1, 48]	τούτῳ ἐμφερὴς ὁ Φορμιανός, ταχὺ	δὲ	ἀκμάζει καὶ λιπαρώτερός ἐστιν αὐτοῦ.
[1, 42]	τάξει δὲ προνεύουσιν, ἐν τάξει	δὲ	ἀναπίπτουσιν; ἀνακεῖσθαι δέ φαμεν ἐπὶ
[1, 4]	προβάλλων τῶν ἀξίων ζητήσεως, τὰ	δὲ	ἀνευρίσκων, οὐκ ἀβασανίστως οὐδ´ ἐκ
[1, 24]	κυβιστητῆρες μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον. μολπῆς	δὲ	ἀντὶ τοῦ παιδιᾶς. σῶφρον δέ
[1, 16]	ἐξαιρεῖται τοὺς πρώτους. καὶ θεοῖς	δὲ	ἁπλῆν ἀποδίδωσι δίαιταν νέκταρ καὶ
[1, 48]	ἀπὸ πεντεκαίδεκα ἐτῶν ἀκμάζουσι. Συρεντῖνος	δὲ	ἀπὸ πέντε καὶ εἴκοσιν ἐτῶν
[1, 48]	γλυκάζων, ὃ δ´ ὀμφακίας· ἀμφότεροι	δὲ	ἀπὸ πεντεκαίδεκα ἐτῶν ἀκμάζουσι. Συρεντῖνος
[1, 56]	Μενδαῖον, ὥστε μηδένα κραιπαλᾶν. Ἐπίχαρμος	δὲ	ἀπό τινων ὀρῶν Βιβλίνων φησὶν
[1, 44]	στοιχείων μεταθέσει δίαιταν εἶναι· τὸ	δὲ	ἀπὸ τοῦ δαίσασθαι λέγειν βιαιότερόν
[1, 28]	αὐλῶν συρίγγων τ´ ἐνοπή. ἔσπενδον	δὲ	ἀπὸ τῶν δείπνων ἀναλύοντες καὶ
[1, 15]	τοῖς νέοις καὶ πρώτην, ἔτι	δὲ	ἁρμόττουσαν καὶ πάντων τῶν καλῶν
[1, 48]	μεταξὺ Φαλερίνου καὶ Ἀλβανοῦ· ὃ	δὲ	ἄρχεται τῆς πόσεως ἀπὸ ἐτῶν
[1, 57]	ὁ τὸ ἕψημα ἔχων. Πολύζηλος	δὲ	αὐτίτην καλεῖ οἶνον. Πλάτων δ´
[1, 38]	γλῶσσαν περιλείχειν τὰ χείλη. ἔμελε	δὲ	αὐτοῖς καὶ τοῦ κοσμίως ἀναλαμβάνειν
[1, 4]	τὰ τῶν Ἑλλήνων μεταχειρίζεσθαι. καλεῖ	δὲ	αὐτὸν καὶ Ἀστεροπαῖόν τινα, ἐπ´
[1, 59]	Χίου ὁ καλούμενος Ἀριούσιος. διαφοραὶ	δὲ	αὐτοῦ εἰσι τρεῖς· ὃ μὲν
[1, 45]	δὲ κρόμυον ποτοῦ ὄψον. ἐπιμελουμένους	δὲ	αὐτοὺς εἰσάγει καὶ τῶν ἀκροδρύων·
[1, 59]	εὐανάδοτος, ἄλυπος τὸ σύνολον. οἰνοποιητέον	δὲ	αὐτοὺς πρό τινος χρόνου καὶ
[1, 37]	παθητική τε καὶ πολυπρόσωπος, ἡ	δὲ	Βαθύλλειος ἱλαρωτέρα· καὶ γὰρ ὑπόρχημά
[1, 28]	γάμων γινομένων αὐλῶν μνημονεύει. τοῖς	δὲ	βαρβάροις ἀποδίδωσι τοὺς αὐλούς· παρὰ
[1, 15]	γέρα πάρθεσαν αὐτῷ. καὶ Νέστωρ	δὲ	βόας θύει Ποσειδῶνι παρὰ τῇ
[1, 17]	αὐτὸν βλάπτεσθαι φησί. καὶ κράσεων	δὲ	γένη διάφορα ἐπίσταται· οὐκ ἂν
[1, 48]	Μαρσικὸς δὲ πάνυ αὐστηρός, εὐστόμαχος	δέ.	γίνεται δὲ περὶ τὴν Καμπανίας
[1, 8]	πανταχοῦ. ~τὰ μὲν θέρεος, τὰ	δὲ	γίνεται ἐν χειμῶνι, φησὶν ὁ
[1, 48]	ἀκμάζων ἀπὸ ἐτῶν δέκα· κρείττων	δὲ	γίνεται παλαιούμενος. ὁ Λαβικανὸς ἡδὺς
[1, 48]	τρυφερός. ὁ Μασσαλιήτης καλός· ὀλίγος	δὲ	γίνεται, παχύς, σαρκώδης. Ταραντῖνος δὲ
[1, 59]	μὴ γλυκάζων, τροφιμώτατος, στυπτικός· ὁ	δὲ	γλυκάζων καὶ τῶν λευκῶν καὶ
[1, 59]	μὲν γὰρ αὐστηρός ἐστιν, ὃ	δὲ	γλυκάζων, ὃ δὲ μέσος τούτων
[1, 59]	τρόφιμος καὶ μᾶλλον οὐρεῖται, ὁ	δὲ	γλυκάζων τρόφιμος, πλήσμιος, κοιλίας μαλακτικός,
[1, 58]	τὴν ὀσμὴν ἀπ´ αὐτοῦ, τὴν	δὲ	γλυκύτητα ἀπὸ τοῦ σταιτὸς λαμβάνειν
[1, 57]	μὲν ἄνδρας πινόμενος ἐξίστησι, τὰς	δὲ	γυναῖκας τεκνούσσας ποιεῖ. περὶ δὲ
[1, 23]	ἑαυτοῖς ταῖς δεξιαῖς. καί τις	δὲ	δείδεκτ´ Ἀχιλλέα’ ἀντὶ τοῦ ἐδεξιοῦτο,
[1, 20]	ἄρτοι σὺν τοῖς κανοῖς, τὰ	δὲ	δεῖπνα κρέα μόνον ἦν ὀπτά.
[1, 19]	τὸ δ´ ἄριστον δορπηστόν, τὸ	δὲ	δεῖπνον ἐπιδορπίδα. ἐστὶ δ´ ἡ
[1, 29]	εὔελπιν εἶναι τῷ γάμῳ. οὕτω	δὲ	διὰ τὴν τρυφὴν τὰς χεῖρας
[1, 25]	μέν τινες τῶν κυβιστητήρων, αἳ	δὲ	διὰ τῆς σφαίρας· ἧς τὴν
[1, 15]	περὶ ἐδωδὴν καὶ πόσιν, τοὺς	δὲ	διαμεμενηκότας ἐν εὐτελείᾳ εὐτάκτους καὶ
[1, 23]	ἔπρασσον πρὸς οἰωνοῦ τιθέμενοι. κοῦροι	δὲ	διανέμουσι πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσι’ τὸ
[1, 57]	ἐχρῶντο γὰρ ἑφθοῖς οἴνοις. Πολύβιος	δὲ	διάφορον οἶνον ἐν Καπύῃ φησὶ
[1, 9]	θεῶν λαμπρότατε’ πάντας ἐψυχαγώγησεν· ἦν	δὲ	διθυραμβοποιός. καὶ ὁ νυμφίος Φιλόξενε,
[1, 49]	δούλους καὶ στιγματίας παρέχουσι. τὰς	δὲ	Διὸς βαλάνους καὶ ἀμύγδαλα σιγαλόεντα
[1, 41]	ἡ δ´ ὥρη χαλεπή· πάντα	δὲ	δίψαις´ ὑπὸ καύματος. καὶ ἀλλαχοῦ·
[1, 52]	πινόμενος δ´ ἥσσων πολλῷ. κεῖνος	δὲ	δοκήσει οὐκ οἴνῳ σοι ἔχειν
[1, 8]	μείζων, πολὺ κρείττων· ἢν ὀπταὶ	δὲ	δύ´ ὦς´, ἑφθῇ κλαίειν ἀγορεύω.
[1, 48]	τῷ Ἀλβανῷ τῷ ὀμφακίᾳ· ἐστὶ	δὲ	δυνάμει καὶ εὐστόμαχος. ὁ Οὐελίτερνος
[1, 13]	ὥστε πάντας ἀνακραγεῖν. {Β. πῶς	δὲ	δυνατὸν τοῦτ´ ἐστι; {Α. θήλειαν
[1, 40]	ἀλλ´ οὐκ εἰδώς γε. ~ὀρχήσεις	δὲ	ἐθνικαὶ αἵδε· Λακωνικαί, Τροιζήνιαι, Ἐπιζεφύριοι,
[1, 52]	σοι ἔχειν ὅμοιον γέρας, ἀμβροσίᾳ	δέ.	εἰ δέ τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι,
[1, 57]	ὅς ἐστι πλησίον Ἀρκαδίας. ἄπυρον	δὲ	εἶπε τὸν οὐχ ἡψημένον· ἐχρῶντο
[1, 59]	Κῷος τεθαλάττωται. καὶ ὁ Ῥόδιος	δὲ	ἐλάττονος μὲν κεκοινώνηκε θαλάσσης, ὁ
[1, 48]	Μιτυληναῖος, ὃς καλεῖται Σοροάδειος· ἑρμηνεύεται	δὲ	Ἑλλάδι φωνῇ οἰνοποιός. ~ὅτι Ἀντιφάνης
[1, 21]	κατ´ αὐτὸν ἐκδόσει γράφει· αὐτοὺς	δὲ	ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε
[1, 30]	τευχέων πνέους´ ἐμοί. καὶ Σοφοκλῆς	δὲ	ἐν Ἀχαιῶν συνδείπνῳ· ἀλλ´ ἀμφὶ
[1, 58]	εἶδος πόσεως παρὰ Στράττιδι Χαιρέας	δὲ	ἐν Βαβυλῶνι οἶνόν φησι γίνεσθαι
[1, 55]	Ἰκάριος οἶνος, ἰσχάδες Κιμώλιαι. γίνεται	δὲ	ἐν Ἰκάρῳ, φησὶν Ἐπαρχίδης, ὁ
[1, 37]	ἀληλιμμένος ἐχόρευσε μετὰ λύρας· οἳ	δὲ	ἐν ἱματίῳ φασί. καὶ τὸν
[1, 57]	κατασκευαζομένῳ, ὃ ἐκάλουν τρίμμα. Θεόφραστος	δὲ	ἐν τῇ περὶ φυτῶν ἱστορίᾳ
[1, 40]	Ἀρταξέρξῃ προσφιλέστατος παρὰ Κτησίᾳ. Ἀλέξανδρος	δὲ	ἐν τῇ πρὸς Φιλόξενον ἐπιστολῇ
[1, 27]	τε ὀρχηθμῷ τε ἔσκαιρον. ὑποσημαίνεται	δὲ	ἐν τούτοις ὁ ὑπορχηματικὸς τρόπος,
[1, 55]	δὲ ἰδίως τὸν μέλανα, ἔνιοι	δὲ	ἐν τῷ καθόλου τὸν πρὸς
[1, 40]	ὃν Κλεόλαν τὸν Θηβαῖον. ὀρχησταὶ	δὲ	ἔνδοξοι Βολβὸς μὲν παρὰ Κρατίνῳ
[1, 44]	κακοπάθειαν κουφίζει. καὶ ἐπὶ κυνηγέσια	δὲ	ἐξίασιν οἱ νέοι πρὸς μελέτην
[1, 27]	φοβούμενος, λῃστὴς δὲ προσέρχεται· ὃ	δὲ	ἐπὰν προίδηται ἁρπάσας τὰ ὅπλα
[1, 25]	ἡρωίδων Ὅμηρος παράγει σφαιρίζουσαν. διαβόητοι	δὲ	ἐπὶ σφαιρικῇ Δημοτέλης ὁ Θεοκρίτου
[1, 31]	ὁ νυμφίος Μεγαπένθης οἰνοχοεῖ. νῦν	δὲ	ἐπὶ τοσοῦτον ἐκπεπτώκαμεν ὡς κατακεῖσθαι
[1, 4]	ὁ ἡμεδαπὸς βασιλεὺς Πτολεμαῖος, Φιλάδελφος	δὲ	ἐπίκλην, μετὰ τῶν Ἀθήνηθεν καὶ
[1, 39]	διδάσκειν τοὺς βουλομένους ὀρχεῖσθαι. μεθύων	δὲ	ἐποίει τὰς τραγῳδίας Αἰσχύλος, ὥς
[1, 28]	οἰκίαν ἐκπλήττει τὸν Ἑρμῆν. ἀπολαυστικὸς	δέ	ἐστι παρ´ αὐτῷ καὶ ὁ
[1, 37]	Θάμυριν διδάσκων αὐτὸς ἐκιθάρισεν· ἄκρως	δὲ	ἐσφαίρισεν, ὅτε τὴν Ναυσικάαν καθῆκε.
[1, 48]	ἐστι μέλας, μετ´ οὐ πολλὰ	δὲ	ἔτη λευκὸς γίνεται· ἐστὶ δὲ
[1, 42]	ἐστι τῆς τραπέζης πλησίον. ἔστι	δὲ	εὑρεῖν καὶ ἐπὶ τῆς ἐννοίας
[1, 26]	παίζων ᾔεις ἐν Φαινεστίου. ἐφρόντιζον	δὲ	εὐρυθμίας οἱ σφαιρίζοντες. Δαμόξενος γοῦν
[1, 29]	ἔχειν πολλὰς γαμήσειν αὐτήν. τὸν	δὲ	Εὐρύμαχον πλείστας εἰληφέναι ταύτῃ τῇ
[1, 59]	εἰς παλαίωσιν ὁ Κερκυραῖος. ὁ	δὲ	Ζακύνθιος καὶ ὁ Λευκάδιος διὰ
[1, 41]	καρδία. καίτοι Ἀντιφάνης λέγει· τὸ	δὲ	ζῆν, εἰπέ μοι, τί ἐστι;
[1, 39]	καὶ δεῦρο σχηματίσαντας. καὶ Τέλεσις	δὲ	ἢ Τελέστης ὁ ὀρχηστοδιδάσκαλος πολλὰ
[1, 56]	Ἀντισάρην καὶ Οἰσύμην προσαγορευθῆναι. ἐπιεικῶς	δὲ	ἡ Θρᾴκη ἐθαυμάζετο ὡς ἡδύοινος,
[1, 55]	καὶ φαρμακίτην τινὰς καλεῖν. ἐκαλεῖτο	δὲ	ἡ Ἴκαρος πρότερον Ἰχθυόεσσα διὰ
[1, 60]	Διονύσου τὰς στρατείας πεποιημένων. πολλὴ	δὲ	ἡ περὶ τὴν γῆν ταύτην
[1, 37]	Κρὴς ἦν ὁ Σίκιννος. ἦν	δὲ	ἡ Πυλάδου ὄρχησις ὀγκώδης παθητική
[1, 48]	δυνάμει καὶ εὐστόμαχος. ὁ Οὐελίτερνος	δὲ	ἡδὺς πινόμενος, εὐστόμαχος· ἴδιον δ´
[1, 25]	χαίρω σε θεωρῶν, ἔφη, τὸ	δὲ	ἦθος οὐ δοκιμάζω. ὅτι τὸ
[1, 2]	πολυμαθείᾳ ἐκ παίδων συνετράφη· ἰάμβων	δὲ	ἦν ποιητὴς οὐδενὸς δεύτερος, φησί,
[1, 11]	τῶν κατὰ Νηρέα πυθέσθαι· τὴν	δὲ	ἠρωτημένην ἀποκεκρίσθαι διότι νεωτέρα ἁλοίη·
[1, 51]	καὶ Θάσιος ἠθημένος. καὶ Ἀντίδοτος	δέ·	Θάσιον ἔγχει ὁ γὰρ λαβών
[1, 34]	Μιλήσιοι Ἀρχελάου τοῦ κιθαριστοῦ. ἐν	δὲ	Θήβαις Πινδάρου μὲν οὐκ ἔστιν
[1, 21]	δαῖτα λέγει ὁ ποιητής, ἐπὶ	δὲ	θηρίων οὐκ ἔτι. ἀγνοῶν δὲ
[1, 50]	κάλλει δαπάνῃ τε κράτιστος. Θεσσαλικὸς	δὲ	θρόνος, γυίων τρυφερωτάτη ἕδρα. εὐναίου
[1, 55]	πραμνίας ἀμπέλου οὕτω καλουμένης, οἳ	δὲ	ἰδίως τὸν μέλανα, ἔνιοι δὲ
[1, 51]	αὐτόθι καταφυτευσάντων τὰς ἀμπέλους. ἐν	δὲ	Ἴσσῃ τῇ κατὰ τὸν Ἀδρίαν
[1, 16]	ἠδ´ ἐρίφων ἐπιδήμιοι ἁρπακτῆρες. Φιλόχορος	δὲ	ἱστορεῖ καὶ κεκωλῦσθαι Ἀθήνησιν ἀπέκτου
[1, 22]	τῶν νεογνῶν ἱερείων. οὐ μόνον	δὲ	ἰχθύσιν ἀλλὰ καὶ ὀστρείοις ἐχρῶντο,
[1, 17]	σιτίων καὶ οἴνου ὠφέλειαν· ὃς	δέ	κ´ ἀνὴρ οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ
[1, 17]	μὲν ἀξιοῖ σπείσαντα πιεῖν, ὃ	δὲ	καθῃμαγμένος ἀσεβὲς ἡγεῖται. οἶδε δὲ
[1, 23]	αὐτῷ’ {Μενέλαος δηλονότι} καὶ Ἰδομενέα	δέ	{καὶ} Ἀγαμέμνων πλείῳ δέπᾳ τιμᾷ.
[1, 32]	ἂν δύναιτο, φησὶν Ἄλεξις. ἀνθοῦσι	δὲ	καὶ αἱ τῶν περὶ τὰ
[1, 44]	ἀλλὰ καὶ γυναῖκες. καὶ δίσκοις	δὲ	καὶ ἀκοντίοις μετά τινος συμμετρίας
[1, 47]	ἀλλὰ τὸν νεώτερον. τὸ αὐτὸ	δὲ	καὶ Ἄλεξις σχεδὸν ἀπαραλλάκτως, τοῦ
[1, 41]	Πυθίαν χρῆσαι τιμᾶν Ἀθηναίοις. φησὶ	δὲ	καὶ Ἀλκαῖος ὁ Μιτυληναῖος ποιητής·
[1, 6]	στίχων, πολυμαθείας δόξαν προσποιούμενος. πολλοὶ	δὲ	καὶ ἄλλοι διὰ στόματος εἶχον
[1, 23]	δεξιᾷ διδοὺς τὸ ποτήριον. ἐδωροῦντο	δὲ	καὶ ἀπὸ τῆς αὑτῶν μοίρας
[1, 28]	καὶ ἐνωπλίσαντο καὶ ὠρχήσαντο. ~ἐχρῶντο	δὲ	καὶ αὐλοῖς καὶ σύριγξιν οἱ
[1, 35]	ἐνεθουσίων οἱ περὶ Εὐριπίδην. Ἀθηναῖοι	δὲ	καὶ Εὐρυκλείδην ἐν τῷ θεάτρῳ
[1, 46]	ἡρωικῶν καὶ θείων ἔργων. ὅτι	δὲ	καὶ ἑφθοῖς ἐχρῶντο κρέασιν ἐμφανίζει
[1, 41]	μόνον ὁ πνεύμων ἀπεξήρανται, κινδυνεύει	δὲ	καὶ ἡ καρδία. καίτοι Ἀντιφάνης
[1, 32]	θερμολουτεῖν, ἃ σὺ ποιεῖς. ηὔξηται	δὲ	καὶ ἡ τῶν ὀψοποιῶν περιεργία
[1, 52]	προσέχω τὸν νοῦν αὐτοῖς ἐστὶ	δὲ	καὶ Θάσιος πίνειν γενναῖος, ἐὰν
[1, 47]	μέλανα οἶνον, καὶ τὸ φυτεύειν	δὲ	καὶ θεραπεύειν ἀμπέλους Χίους πρώτους
[1, 46]	τρισκαίδεκα‘ καὶ τὰ ἑξῆς. ~ὅτι	δὲ	καὶ ἰχθῦς ἤσθιον Σαρπηδὼν δῆλον
[1, 44]	καὶ ἀντίον ἱστάμενοι ἀκοντίζουσιν‘ ἴσασι	δὲ	καὶ λουτρὰ ἄκη πόνων παντοῖα,
[1, 4]	τι σοφίας ἔργον ἐξετάζεται. ἀγλαίζεται	δὲ	καὶ μουσικᾶς ἐν ἀώτῳ· οἷα
[1, 59]	κοιλίας μόνον ἐστὶ μαλακτικός. Κῴῳ	δὲ	καὶ Μυνδίῳ καὶ Ἁλικαρνασσίῳ καὶ
[1, 50]	Σικελικὰ βατάνια, Μεγαρικὰ πιθάκνια. Ἀντιφάνης	δέ·	καὶ νᾶπυ Κύπριον καὶ σκαμωνίας
[1, 35]	μετὰ τῶν περὶ Αἰσχύλον. ἐθαυμάζετο	δὲ	καὶ Ξενοφῶν ὁ θαυματοποιός, ὃς
[1, 27]	ἄνδρα τὸ ζεῦγος ἀπάγει, ἐνίοτε	δὲ	καὶ ὁ ζευγηλάτης τὸν λῃστήν·
[1, 55]	δὲ πρότροπον {ἢ πρόδρομον} ~θαυμάζεται	δὲ	καὶ ὁ Ἰκάριος οἶνος, ὡς
[1, 48]	κοῦφος, τοῦ Φαλερίνου εὐστομαχώτερος. εὐγενὴς	δὲ	καὶ ὁ Καίκουβος, πληκτικός, εὔτονος·
[1, 59]	ἁλμοπότιν τὴν Μύνδον φησίν. ἱκανῶς	δὲ	καὶ ὁ Κῷος τεθαλάττωται. καὶ
[1, 48]	δὲ γίνεται, παχύς, σαρκώδης. Ταραντῖνος	δὲ	καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ κλίματος
[1, 48]	ἀπὸ ἐτῶν δέκα. ὁ Γαυρανὸς	δὲ	καὶ ὀλίγος καὶ κάλλιστος, προσέτι
[1, 33]	περὶ στέφανος πολέμοιο δέδηε. παρατηρητέον	δὲ	καὶ ὅτι ἐν μὲν Ὀδυσσείᾳ
[1, 6]	ἀπὸ τῶν στρωματοδέσμων γράμματα. φησὶ	δὲ	καὶ ὅτι ὁ Χάρμος εἰς
[1, 39]	τὰ πράγματα δι´ ὀρχήσεως. φασὶ	δὲ	καὶ ὅτι οἱ ἀρχαῖοι ποιηταί,
[1, 36]	δῆμον τὴν Ῥώμην φησί. λέγει	δὲ	καὶ ὅτι οὐκ ἄν τις
[1, 13]	Βιθυνῶν βασιλεῖ ἐπιθυμήσαντι ἀφύης (μακρὰν	δὲ	καὶ οὗτος ἦν τῆς θαλάσσης)
[1, 31]	οἱ ἥρωες, οὐ κατακέκλινται. τοῦτο	δὲ	καὶ παρ´ Ἀλεξάνδρῳ τῷ βασιλεῖ
[1, 28]	οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες. οἶδε	δὲ	καὶ πᾶσαν τὴν νῦν πολυτέλειαν.
[1, 35]	Συρακούσιος, Ἡράκλειτος ὁ Μιτυληναῖος. γεγόνασι	δὲ	καὶ πλάνοι ἔνδοξοι, ὧν Κηφισόδωρος
[1, 2]	τῶν μετ´ Ἀρχίλοχον ποιητῶν. παρῆν	δὲ	καὶ Πλούταρχος καὶ Λεωνίδης ὁ
[1, 19]	δόρπον δὲ τὸ ἑσπερινόν. μήποτε	δὲ	καὶ συνωνυμεῖ τὸ ἄριστον τῷ
[1, 32]	ἐκπεπτώκαμεν ὡς κατακεῖσθαι δαινύμενοι. ~προσφάτως	δὲ	καὶ τὰ βαλανεῖα παρῆκται, τὴν
[1, 18]	τὴν μέθην τῇ μανίᾳ. (οὕτω	δὲ	καὶ τὰ ἔπη ταῦτα προηνέγκατο
[1, 20]	ἧψεν κρέα οὐδ´ ἐγκέφαλον· ὤπτα	δὲ	καὶ τὰς κοιλίας. οὕτω σφόδρ´
[1, 47]	μᾶλλον θερμὸς γίνεσθαι παλαιούμενος. ἔνιοι	δὲ	καὶ τὴν Διονύσου φυγὴν εἰς
[1, 54]	Μυοῦντα δ´ εἰς ὄψον, Περκώτην	δὲ	καὶ τὴν Παλαίσκηψιν εἰς στρωμνὴν
[1, 48]	τε εὔτονος καὶ παχύς, Πραινεστίνου	δὲ	καὶ Τιβουρτίνου λιπαρώτερος. ὁ Μαρσικὸς
[1, 23]	ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενος δεπάεσσιν. εἰσὶ	δὲ	καὶ τοῖς ἀρίστοις κατὰ δεῖπνα
[1, 18]	στασιάζοντας· ὅθεν καὶ ἀπόλλυνται. ἱστορεῖ	δὲ	καὶ τὸν δεινότατον Αἰνείαν τῶν
[1, 18]	ἔτι κρατῶν τὸ ποτήριον. ποιεῖ	δὲ	καὶ τοὺς Ἕλληνας ἐν τῷ
[1, 22]	ἰχθύων ἐπιμέλεια καὶ τέχνη. εἰκάζει	δὲ	καὶ τοὺς ὑπὸ Σκύλλης ἁρπαζομένους
[1, 46]	Συβαριτικὰς {καὶ Ἰταλικὰς} τραπέζας, ἤδη	δὲ	καὶ Χίας. μαρτυροῦνται γὰρ καὶ
[1, 49]	δ´ αὖ Συρίας λιβανωτόν· ἡ	δὲ	καλὴ Κρήτη κυπάριττον τοῖσι θεοῖσιν,
[1, 60]	κεφαλῆς οὐ καθικνούμενος, διουρητικός. τούτου	δὲ	καλλίων ὁ Ταινιωτικὸς καλούμενος. ταινία
[1, 25]	γυμνασίας ἕνεκα Πομπηίου Μάγνου. τὸ	δὲ	καλούμενον διὰ τῆς σφαίρας ἁρπαστὸν
[1, 12]	τὴν γαστέρα ἐν Μιντούρναις (πόλις	δὲ	Καμπανίας) διέτριβε τὰ πλεῖστα καρίδας
[1, 30]	λέγων· {ΑΛΚ. μισῶ λακωνίζειν, ταγηνίζειν	δὲ	κἂν πριαίμην. {Β. πολλὰς δ´
[1, 52]	πρεσβεύων ἐτέων περικαλλέσιν ὥραις. οἶδα	δὲ	κἀξ ἄλλων πόλεων βοτρυοσταγῆ ἔρνη
[1, 60]	γαμεταῖς ἐδίδοσαν εἰς ζώνας. ὁ	δὲ	κατὰ τὴν Θηβαίδα καὶ μάλιστα
[1, 12]	Γαλάτειαν, ἑαυτὸν δ´ Ὀδυσσέα. ~ἐγένετο	δὲ	κατὰ τοὺς Τιβερίου χρόνους ἀνήρ
[1, 37]	λόγων τέχνας ἐπαγγελλόμενοι διδάσκειν. ~τῆς	δὲ	κατὰ τοῦτον ὀρχήσεως τῆς τραγικῆς
[1, 32]	ὁρμὰς ἐμποιεῖν ὀρνίθων δίκην, οὓς	δὲ	καταπαύειν. ηὔξηται δὲ νῦν καὶ
[1, 16]	ἀγρίων ὀρνίθων, καὶ εἰς εὐδαιμονίαν	δὲ	καταριθμῶν τὸ τὴν θάλασσαν ἰχθῦς
[1, 18]	παραγενόμενον εἰς Σικελίαν. τῆς μέθης	δὲ	κατατρέχων ὁ ποιητὴς τὸν τηλικοῦτον
[1, 57]	δὲ γυναῖκας τεκνούσσας ποιεῖ. περὶ	δὲ	Κερυνίαν τῆς Ἀχαίας ἀμπέλου τι
[1, 35]	ἐθαυμάζετο τοὺς διθυράμβους μιμούμενος· τὰς	δὲ	κιθαρῳδίας οἱ περὶ τὸν ἐξ
[1, 16]	τὰ πρὸς σπουδὴν ἐκμελετῶντες· οἳ	δὲ	κιθαρῳδῶν ἠκροῶντο τὰς ἡρωικὰς πράξεις
[1, 59]	λευκὸς οὐρητικώτατος καὶ λεπτότατος, ὁ	δὲ	κιρρὸς ξηρὸς καὶ τῶν σιτίων
[1, 59]	οἴνων ὃ μὲν λευκός, ὃ	δὲ	κιρρός, ὃ δὲ μέλας. καὶ
[1, 47]	οἶνος ἀσθενὴς καὶ λεπτός. ὁ	δὲ	κιρρὸς πέττει ῥᾷον ξηραντικὸς ὤν.
[1, 7]	Λυγκεὺς καὶ Καλλίμαχος Ἡδυπαθείᾳ, ὡς	δὲ	Κλέαρχος Δειπνολογίᾳ, ὡς δ´ ἄλλοι
[1, 59]	καθημερινὴν χρῆσιν οὐκ ἀνοίκειος. ὁ	δὲ	Κνίδιος αἵματος γεννητικός, τρόφιμος, κοιλίαν
[1, 50]	τ´ ἔναλος πόλις Οἰνοπίωνος. Τυρσηνὴ	δὲ	κρατεῖ χρυσότυπος φιάλη καὶ πᾶς
[1, 53]	αὐτοῦ καὶ Ξενοφῶν Ἀναβάσει. Μενδαίου	δὲ	Κρατῖνος· νῦν δ´ ἂν ἴδῃ
[1, 15]	ἤδη ὄντι γηραιῷ καὶ Φοίνικι	{δὲ}	κρέας ὀπτὸν δίδωσι, ἀφιστῶν ἡμᾶς
[1, 15]	αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα. δαιτρὸς	δὲ	κρειῶν πίνακας παρέθηκεν ἀείρας, καὶ
[1, 61]	μὲν γὰρ οἶνος καρηβαρικός, ὁ	δὲ	κρίθινος καρωτικός. ~ὅτι δὲ φίλοινοι
[1, 45]	τοῖς κακοχυμοτάτοις κρομύοις ἐχρῶντο· ἐπὶ	δὲ	κρόμυον ποτοῦ ὄψον. ἐπιμελουμένους δὲ
[1, 17]	καὶ ἐπιξύοντα τυρὸν αἴγειον, ἐπὶ	δὲ	κρόμυον ποτοῦ ὄψον, ἵνα πλεῖον
[1, 24]	Μενελάῳ ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδός’ δύο	δὲ	κυβιστητῆρες μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον. μολπῆς
[1, 2]	τὸν ἄλλον βίον ἐξητασμένος. τῶν	δὲ	κυνικῶν εἷς ἦν ὃν Κύνουλκον
[1, 17]	οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ ἐδωδῆς. τῷ	δὲ	κωθωνιζομένῳ δίδωσι τὸν ἡδύποτον, οὕτω
[1, 60]	πρότερον μὲν ἦν μεγίστη, νῦν	δὲ	κώμης περιείληφε μέγεθος, τὴν προσηγορίαν
[1, 25]	χαριζομένη, Δικαίαρχος δὲ Σικυωνίοις, Ἵππασος	δὲ	Λακεδαιμονίοις ταύτην τε καὶ τὰ
[1, 57]	πρότερον μὲν καλουμένην Λητοῦς, νῦν	δὲ	Λατώρειαν ἀπὸ Λατωρείας Ἀμαζόνος· ἐν
[1, 46]	ἐμφανίζει ἐν οἷς λέγει· ὡς	δὲ	λέβης ζεῖ κνίσσῃ μελδόμενος ἁπαλοτρεφέος
[1, 18]	καὶ μικροῦ παραπολλύμενον. καὶ Ἀγαμέμνων	δὲ	λέγει που περὶ αὑτοῦ· ἀλλ´
[1, 57]	ποιεῖ τοὺς πίνοντας. ἐν Θάσῳ	δὲ	λέγει ὡς αὐτοὶ ποιοῦσιν οἶνόν
[1, 42]	ἐπάγει· πότερον ἀνδριάντας εἱστία; κατακεῖσθαι	δὲ	λέγεται καὶ κατακεκλίσθαι, ὡς ἐν
[1, 51]	γε πράμνιον οἶνον Λέσβιον πολλὴ	δὲ	Λεσβία σταγὼν ἐκπίνεται ἄγαν. Ἀντιφάνης·
[1, 59]	πινόμενος ἐκλύει τὸν στόμαχον. ὁ	δὲ	Λέσβιος στῦψιν μικροτέραν ἔχει καὶ
[1, 47]	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις μεταδοῦναι. ὁ	δὲ	λευκὸς οἶνος ἀσθενὴς καὶ λεπτός.
[1, 59]	μέλας οἶνός ἐστι θρεπτικώτατος, ὁ	δὲ	λευκὸς οὐρητικώτατος καὶ λεπτότατος, ὁ
[1, 50]	θρόνος, γυίων τρυφερωτάτη ἕδρα. εὐναίου	δὲ	λέχους κάλλος ἔχει Μίλητός τε
[1, 48]	δὲ ἔτη λευκὸς γίνεται· ἐστὶ	δὲ	λίαν κοῦφος καὶ τρυφερός. ὁ
[1, 7]	ὡς Χρύσιππος ἐπιγράφει Γαστρονομίᾳ, ὡς	δὲ	Λυγκεὺς καὶ Καλλίμαχος Ἡδυπαθείᾳ, ὡς
[1, 48]	τόνον ἔχοντες, ἡδεῖς, εὐστόμαχοι. ὁ	δὲ	Μαμερτῖνος ἔξω μὲν τῆς Ἰταλίας
[1, 53]	αὐτοὶ στρώμασιν ἐν μαλακοῖς. Μάγνητα	δὲ	μειλιχόδωρον καὶ Θάσιον, τῷ δὴ
[1, 10]	δυνάμεις ποιοῦνται τὰς ἀπολαύσεις. Κλέαρχος	δὲ	Μελάνθιόν φησι τοῦτ´ εὔξασθαι λέγων·
[1, 59]	λευκός, ὃ δὲ κιρρός, ὃ	δὲ	μέλας. καὶ ὁ μὲν λευκὸς
[1, 59]	ἀνωφερὴς γὰρ ὁ οἶνος. ὁ	δὲ	μέλας, ὁ μὴ γλυκάζων, τροφιμώτατος,
[1, 37]	ὅτε τὴν Ναυσικάαν καθῆκε. τῆς	δὲ	Μέμφιδος ὀρχήσεως ἤρα καὶ Σωκράτης
[1, 59]	ἐστιν, ὃ δὲ γλυκάζων, ὃ	δὲ	μέσος τούτων τῇ γεύσει αὐτόκρατος
[1, 17]	ἀπερισπάστως ἐπαινεῖ τὸν οἶνον, ὃ	δὲ	μετὰ ἄσθματος ἥκων ἀπωθεῖται· καὶ
[1, 46]	πολὺ ἄριστ´ ἀνευρήκασιν ὀψαρτυτικήν. κοιμῶνται	δὲ	μετὰ γυναικῶν παρ´ Ὁμήρῳ οὐ
[1, 48]	ὁ Καίκουβος, πληκτικός, εὔτονος· παλαιοῦται	δὲ	μετὰ ἱκανὰ ἔτη. ὁ Φουνδανὸς
[1, 20]	μεμνημένους μετὰ τὸν κλαυθμόν. τῷ	δὲ	μὴ αἴρεσθαι τὰς τραπέζας ἐναντιοῦσθαι
[1, 12]	ἐπύθετο εἰ μείζους ἔχουσιν· εἰπόντων	δὲ	μὴ γίνεσθαι ὧν ἤνεγκαν, ὑπομνησθεὶς
[1, 48]	ὃ καὶ μελάντερος γίνεται. ὁ	δὲ	μὴ οὕτω τρυγηθεὶς αὐστηρός τε
[1, 47]	ταῖς ἑταίραις τὸν παλαιόν, ἄνδρα	δὲ	μὴ τὸν παλαιόν, ἀλλὰ τὸν
[1, 7]	ποιούμενος Ἑλλάδι πάσῃ— φησί· πρὸς	δὲ	μιᾷ πάντας δειπνεῖν ἁβρόδαιτι τραπέζῃ.
[1, 11]	μὲν μεγάλην τρῖγλαν παρατεθεῖσαν, ἑαυτῷ	δὲ	μικράν, ἀναλαβὼν αὐτὴν εἰς τὰς
[1, 21]	Ἀντιφάνης φησί. ~καὶ τῶν κρεῶν	δὲ	μοῖραι ἐνέμοντο· ὅθεν ἐίσας φησὶ
[1, 25]	καὶ τὰ γυμνάσια πρώτοις. ταύτην	δὲ	μόνην τῶν ἡρωίδων Ὅμηρος παράγει
[1, 46]	ποῦ τίνα τῶν Ἀχαιῶν; κρέα	δὲ	μόνον ὤπτων, ἐπεὶ ἕψοντά γ´
[1, 43]	ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο. οἱ	δὲ	νεώτεροι καὶ ἐπὶ τοῦ πληρωθῆναι
[1, 59]	πολὺς αὐτοῦ ἀχρεῖός ἐστιν. ὁ	δὲ	νησιώτης εἴς τε τοὺς πότους
[1, 4]	ψηφισμάτων καὶ δογμάτων τηρήσεως, ἔτι	δὲ	νόμων συναγωγῆς οὓς ἔτι διδάσκουσιν,
[1, 32]	δίκην, οὓς δὲ καταπαύειν. ηὔξηται	δὲ	νῦν καὶ ἡ τῆς μουσικῆς
[1, 15]	ἰδιώταις, νέοις πρεσβύταις, λέγων· παρὰ	δὲ	ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν, σῖτον δ´
[1, 29]	πεττευτικήν, ὥς φησι Φαινίας. Ἀπίων	δὲ	ὁ Ἀλεξανδρεὺς καὶ ἀκηκοέναι φησὶ
[1, 35]	δειλίαν αὐτοὺς ἔσκωψε πρῶτος. Εὔδικος	δὲ	ὁ γελωτοποιὸς ηὐδοκίμει μιμούμενος παλαιστὰς
[1, 40]	καλὰ καὶ ὕψι βιβάς. Εὔμηλος	δὲ	ὁ Κορίνθιος ἢ Ἀρκτῖνος τὸν
[1, 40]	παρὰ Κρατίνῳ καὶ Καλλίᾳ, Ζήνων	δὲ	ὁ Κρὴς ὁ πάνυ Ἀρταξέρξῃ
[1, 34]	χρυσίον μετὰ ἔτη τριάκοντα. Ἡρόδοτος	δὲ	ὁ λογόμιμος, ὥς φησιν Ἡγήσανδρος,
[1, 35]	σολοικίζοντα, ὁ αὐτός φησι. Διοπείθης	δὲ	ὁ Λοκρός, ὥς φησι Φανόδημος,
[1, 54]	Ἑλληνικὸν ἱμάτιον περιβάληται. καὶ Κῦρος	δὲ	ὁ μέγας Πυθάρχῳ τῷ Κυζικηνῷ
[1, 17]	δὲ καθῃμαγμένος ἀσεβὲς ἡγεῖται. οἶδε	δὲ	ὁ Ὅμηρος καὶ τὸ ὠφέλιμον
[1, 47]	κειμένου ἀντὶ τοῦ ἀεί. ὄντως	δὲ	ὁ παλαιὸς οἶνος οὐ πρὸς
[1, 27]	δακτύλοις, ὅ φησι ληκεῖν. οἶδε	δὲ	ὁ ποιητὴς καὶ τὴν πρὸς
[1, 57]	γίνεσθαι τὸν πράμνιον οἶνον. Τιμαχίδας	δὲ	ὁ Ῥόδιος ὑπόχυτόν τινα οἶνον
[1, 6]	πότους ἔμμετρα ἔλεγε, καὶ Πάμφιλος	δὲ	ὁ Σικελός, ὡς ταῦτα· ἔγχει
[1, 6]	τὰ παρ´ Ἀσκραίοις τεῦτλα. Κλεάνθης	δὲ	ὁ Ταραντῖνος, ὥς φησι Κλέαρχος,
[1, 15]	τῶν ἀτάκτων ἐπιθυμιῶν. καὶ Ἀλκίνους	δὲ	ὁ τὸν τρυφερὸν ᾑρημένος βίον
[1, 18]	λύκους ταῖς ἡδοναῖς ἐπακολουθήσαντας. τὸν	δὲ	Ὀδυσσέα σῴζει τῷ Ἑρμοῦ λόγῳ
[1, 30]	καὶ σοφόν σου. παρ´ Ὁμήρῳ	δὲ	οἱ ἀριστεῖς κοσμίως δειπνοῦσιν ἐν
[1, 20]	παρ´ ὅλην τὴν συνουσίαν; παρετίθεντο	δὲ	οἱ μὲν ἄρτοι σὺν τοῖς
[1, 45]	ἥρωσι δειπνοῦσι καὶ λάχανα. ὅτι	δὲ	οἴδασι τὰς λαχανείας δῆλον ἐκ
[1, 29]	οὐρανὸν ἵκετ´ ἀυτμή. καὶ στρωμνὰς	δὲ	οἶδε διαπρεπούσας· τοιαύτας οὖν Ἀρήτη
[1, 21]	τὸ ἑκάστῳ διδόμενον. οὐκ ἔφερον	δὲ	οἴκαδε παρ´ Ὁμήρῳ οἱ δαιτυμόνες
[1, 58]	δὲ τὴν εὐοσμίαν παρεχομένου. μυρίνης	δὲ	οἶνος κεῖται παρὰ Ποσειδίππῳ· διψηρὸς
[1, 48]	χρώματι κιρρός. καὶ τοῦ Ἀλβανοῦ	δὲ	οἴνου εἴδη δύο, ὃ μὲν
[1, 51]	πᾶσι συγκρινόμενον καλλίω εὑρίσκεσθαι. Χίου	δὲ	οἴνου καὶ Θασίου μέμνηται Ἐπίλυκος·
[1, 53]	ἐπαινοῦντες τὰ παρ´ αὑτοῖς. ~φοινικίνου	δὲ	οἴνου μέμνηται καὶ Ἔφιππος· κάρυα,
[1, 5]	ψευδωνύμως πάντας Ἀθηναίους εἱστίασεν. Ἀλκιβιάδης	δὲ	Ὀλύμπια νικήσας ἅρματι πρῶτος καὶ
[1, 31]	κυνηγὸς ἀγαθός. ἐς τὸ πρέπον	δὲ	Ὅμηρος ἀφορῶν τοὺς ἥρωας οὐ
[1, 16]	τῶν ζῴων τούτων γενέσεως. Ἑλλήσποντον	δὲ	Ὅμηρος ἰχθυόεντα προσαγορεύων καὶ τοὺς
[1, 18]	πίθοι οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπότοιο. ~ποιεῖ	δὲ	Ὅμηρος καὶ τὰς κόρας καὶ
[1, 22]	ἔχοι δοῦναι αὐτῷ. ~καὶ ἰχθύσι	δὲ	Ὅμηρος ποιεῖ χρωμένους τοὺς τότε
[1, 47]	τοὺς ὕπνους ἀταράχους παρέχει. ἐπαινεῖ	δὲ	Ὅμηρος τὸν ἐπιδεχόμενον ἱκανὴν κρᾶσιν,
[1, 47]	τὸν οἶνον παρεγχεομένης θαλάσσης. ἐπαινῶν	δὲ	Ὅμηρος τὸν μέλανα οἶνον πολλάκις
[1, 25]	δὲ πράττειν τὸν νεανίσκον. εἰπόντος	δὲ	ὅτι Χαιρέφανες, ἐὰν παύσῃ ἀκολουθῶν,
[1, 33]	καὶ ὀρχοῦνται καὶ σφαιρίζουσιν. Ἡρόδοτος	δὲ	οὐ καλῶς εἴρηκεν ἐπὶ Ἄτυος
[1, 39]	φάσκων νοῦν ἔχειν; ~καὶ Αἰσχύλος	δὲ	οὐ μόνον ἐξεῦρε τὴν τῆς
[1, 48]	οἴνων, ἐμφερὴς τῷ Φαλερίνῳ, κουφότερος	δέ,	οὐ πληκτικός. ὁ Τιβουρτῖνος λεπτός,
[1, 27]	ἕτερον ἐξέφερον ὡς τεθνηκότα· ἦν	δὲ	οὐδὲν πεπονθώς. μετὰ τοῦτον Αἰνιᾶνες
[1, 20]	κρέα μόνον ἦν ὀπτά. ζωμὸν	δὲ	οὐκ ἐποίει Ὅμηρος θύων βοῦς
[1, 55]	φησὶν Ἐπαρχίδης, ὁ πράμνιος. ἐστὶ	δὲ	οὗτος γένος τι οἴνου. καί
[1, 51]	ἢ Λέσβιον γέροντα νεκταροσταγῆ. μέμνηται	δὲ	οὗτος καὶ ψιθίου οἴνου· οἶνον
[1, 50]	Σικελίας ὄχημα δαιδάλεον ματεύειν. Κριτίας	δὲ	οὕτως· κότταβος ἐκ Σικελῆς ἐστι
[1, 27]	ὠρχοῦντο· καὶ ἐν τῇ Ὁπλοποιίᾳ	δὲ	παιδὸς κιθαρίζοντος ἄλλοι ἐναντίοι μολπῇ
[1, 48]	καὶ Τιβουρτίνου λιπαρώτερος. ὁ Μαρσικὸς	δὲ	πάνυ αὐστηρός, εὐστόμαχος δέ. γίνεται
[1, 29]	Ναυσικάα φησί. ~καὶ οἱ μνηστῆρες	δὲ	παρ´ αὐτῷ πεσσοῖσι προπάροιθε θυράων‘
[1, 35]	αὐλητοῦ υἱεῖς σωματοφύλακας ἐπεποίητο. ~ἐθαυμάζετο	δὲ	παρ´ Ἕλλησι καὶ Ῥωμαίοις Ματρέας
[1, 20]	προέρχονται εἰς τὴν μάχην. ~εὐωχοῦνται	δὲ	παρ´ Ὁμήρῳ καθήμενοι. οἴονται δέ
[1, 27]	Τιμοκράτης ὁ Λάκων. ~οἱ Φαίακες	δὲ	παρ´ Ὁμήρῳ καὶ ἄνευ σφαίρας
[1, 29]	αὐτοῖς καὶ οἱ διακονούμενοι. δυνατωτάτη	δὲ	παρ´ Ὁμήρῳ καὶ ἡ τῶν
[1, 44]	καὶ νῦν σφαιριζούσας ᾄδειν. σφαιρίζουσι	δὲ	παρ´ Ὁμήρῳ οὐ μόνον ἄνδρες
[1, 54]	φερόμενοι ἐπὶ τὸν κίνδυνον. τιμᾶται	δὲ	παρὰ Λαμψακηνοῖς ὁ Πρίηπος ὁ
[1, 23]	πλείῳ δέπᾳ τιμᾷ. καὶ Σαρπηδὼν	δὲ	παρὰ Λυκίοις τοῖς αὐτοῖς τιμᾶται,
[1, 56]	γ´ ἄτρυγον οἶνον ἔπινες. ὠνομάζετο	δὲ	παρὰ Τροιζηνίοις, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης
[1, 16]	οὗ ἡ κατασκευὴ περιεργοτέρα. ~Πρίαμος	δὲ	παρὰ τῷ ποιητῇ καὶ ὀνειδίζει
[1, 24]	φίλησέ τε φῦλον ἀοιδῶν. ὁ	δὲ	παρὰ Φαίαξι Δημόδοκος ᾄδει Ἄρεος
[1, 4]	μελοποιόν. καὶ ἐπὶ τὰς ἑστιάσεις	δὲ	παρακαλῶν πατρίδα, φησί, τὴν Ῥώμην
[1, 21]	οἱ ἄνθρωποι εἰς ἀλλήλους. ὡς	δὲ	παρεγένετο αὐτοῖς πολλὴ ἐκ τῆς
[1, 2]	Ῥουφῖνός τε ὁ Νικαεύς. μουσικὸς	δὲ	παρῆν Ἀλκείδης ὁ Ἀλεξανδρεύς. καὶ
[1, 2]	σύνθετον ἐπὶ τοῦ συός. ἰατρῶν	δὲ	παρῆσαν Δάφνος Ἐφέσιος, ἱερὸς τὴν
[1, 2]	Ζωίλος, γραμματικῶν οἱ χαριέστατοι. φιλοσόφων	δὲ	παρῆσαν Ποντιανὸς καὶ Δημόκριτος οἱ
[1, 18]	διὸ καὶ ἀπαθὴς γίνεται. Ἐλπήνορα	δὲ	πάροινον ὄντα καὶ τρυφερὸν κατακρημνίζει.
[1, 43]	τιθέασι τὸ πάσασθαι. Καλλίμαχος· μύθου	δὲ	πασαίμην ἥδιον. Ἐρατοσθένης· ὀπταλέα κρέα
[1, 23]	διανέμουσι πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσι’ τὸ	δὲ	πᾶσιν οὐ τοῖς ποτηρίοις, ἀλλὰ
[1, 34]	μάλιστα ἐτιμῶντο τῶν φίλων. ὁ	δὲ	πατὴρ αὐτοῦ Ἀντίοχος τοὺς Σωστράτου
[1, 31]	εἶναί φησι. καὶ ἐν Λιταῖς	δὲ	Πάτροκλος καὶ Ἀχιλλεὺς πάντα εὐτρεπίζει.
[1, 26]	Ἀντιγόνου τοῦ βασιλέως φίλων. συνέγραψε	δὲ	περὶ σφαιριστικῆς Τιμοκράτης ὁ Λάκων.
[1, 48]	πάνυ αὐστηρός, εὐστόμαχος δέ. γίνεται	δὲ	περὶ τὴν Καμπανίας Κύμην ὁ
[1, 60]	καὶ ἀρωματῶδες ἠρέμα ἐπιστῦφον. ἡ	δὲ	περὶ τὸν Νεῖλον ἄμπελος πλείστη
[1, 17]	ἡδύποτον, οὕτω καλέσας αὐτόν· ἐν	δὲ	πίθοι οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπότοιο. ~ποιεῖ
[1, 46]	οὐδεὶς ὀπτᾷ. καὶ τὸ κρειῶν	δὲ	πίνακας παρέθηκεν ἀείρας παντοίων‘ οὐ
[1, 52]	κωμικὸς μέμνηται Πεπαρηθίου οἴνου· οἶνον	δὲ	πίνειν οὐκ ἐάσω πράμνιον, οὐ
[1, 59]	τρόφιμος, κοιλίαν εὔλυτον κατασκευάζων· πλείων	δὲ	πινόμενος ἐκλύει τὸν στόμαχον. ὁ
[1, 14]	γὰρ τὰ τῶν φίλων. πολλὸν	δὲ	πίνων καὶ χαλίκρητον μέθυ, οὔτε
[1, 39]	προσώπου μικρὰς φέρειν, ἀπὸ ποδῶν	δὲ	πλείους, ἐμβατηρίους καὶ χορευτικάς. Ἀριστοκλῆς
[1, 47]	ὡς τὸν τοῦ Μάρωνος. ἐπιδέχεται	δὲ	πλείω κρᾶσιν ὁ παλαιὸς οἶνος
[1, 35]	μὲν ὀργίζεται δ´ οὔ. Ἀθηναῖοι	δὲ	Ποθεινῷ τῷ νευροσπάστῃ τὴν σκηνὴν
[1, 16]	καὶ ἀμβροσίαν. καὶ τοὺς ἀνθρώπους	δὲ	ποιεῖ τιμῶντας αὐτοὺς ἀπὸ τῆς
[1, 29]	καλεῖν μὲν αὐτοὺς Πηνελόπην, σκοπὸν	δὲ	ποιεῖσθαι εἴ τις βάλλοι ψήφῳ
[1, 55]	δὲ τῶν Οἰνοαίων Διονυσιάς. Οἰνόη	δὲ	πόλις ἐν τῇ νήσῳ ἐστί.
[1, 48]	μέχρις ἐτῶν ἓξ χρήσιμος, παλαιωθεὶς	δὲ	πολὺ χρησιμώτερος. ὁ Νουμεντανὸς ἀκμάζει
[1, 56]	Κορίνθιος βασανισμός ἐστι. καὶ Εὐβοικοῦ	δέ·	πολὺν πιὼν Εὐβοικὸν οἶνον. Ἀρχίλοχος
[1, 59]	ἐλάττονος μὲν κεκοινώνηκε θαλάσσης, ὁ	δὲ	πολὺς αὐτοῦ ἀχρεῖός ἐστιν. ὁ
[1, 23]	πιεῖν ὅτε θυμὸς ἀνώγοι. ἐπιστέφονται	δὲ	ποτοῖο οἱ κρητῆρες, ἤτοι ὑπερχειλεῖς
[1, 57]	ἑνὸς τῶν Ἀλφειοῦ ἀπογόνων. ~Ἀλκμὰν	δέ	που ἄπυρον οἶνον καὶ ἄνθεος
[1, 24]	ἐφεδρεύοντας τῇ Πηνελόπῃ ἐβδελύττετο. κοινῶς	δέ	που πάντας τοὺς ἀοιδοὺς αἰδοίους
[1, 53]	λευκός· ἆρ´ οἴσει τρία; Ἕρμιππος	δέ	που ποιεῖ τὸν Διόνυσον πλειόνων
[1, 62]	δότω ῥάφανόν τις ἑφθήν. Εὔβουλος	δέ	πού φησι· γύναι, ῥάφανόν με
[1, 55]	ἐν τῇ νήσῳ ἐστί. Δίδυμος	δὲ	πράμνιόν φησιν οἶνον ἀπὸ πραμνίας
[1, 25]	παρακολουθῶν οὐ διελέγετο μέν, ἐκώλυε	δὲ	πράττειν τὸν νεανίσκον. εἰπόντος δὲ
[1, 42]	τάξει μὲν κάθηνται, ἐν τάξει	δὲ	προνεύουσιν, ἐν τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν;
[1, 43]	πολὺς ὅμιλος. καὶ ὁ Πρίαμος	δὲ	πρὸς Ἀχιλλέα φησί· νῦν δὴ
[1, 4]	ἐρεῖ τις εἰς αὐτόν· ἀεὶ	δὲ	πρὸς Μούσαισι καὶ λόγοις πάρει,
[1, 46]	κίχλαις καὶ πελειάσιν ἱστάντες. ἐγυμνάζοντο	δὲ	πρὸς ὀρνεοθηρευτικὴν {καὶ} τὴν πελειάδα
[1, 7]	ὀκτὼ καὶ εἴκοσι ἦσαν. οὗτοι	δὲ	πρὸς τὰ δεῖπνα τῶν ἐν
[1, 9]	Κρωβύλῳ τῷ κωμικῷ φησιν· ἐγὼ	δὲ	πρὸς τὰ θερμὰ ταῦθ´ ὑπερβολῇ
[1, 37]	ὑπόρχημά τι τοῦτον διατίθεσθαι. Σοφοκλῆς	δὲ	πρὸς τῷ καλὸς γεγενῆσθαι τὴν
[1, 27]	πυκνὰ μεταστρεφόμενος ὡς φοβούμενος, λῃστὴς	δὲ	προσέρχεται· ὃ δὲ ἐπὰν προίδηται
[1, 54]	γλυκὺν οἶνον πρόδρομον καλοῦσι, ἄλλοι	δὲ	πρότροπον {ἢ πρόδρομον} ~θαυμάζεται δὲ
[1, 40]	ἀνδρῶν τε θεῶν τε. Θεόφραστος	δὲ	πρῶτόν φησιν Ἄνδρωνα τὸν Καταναῖον
[1, 30]	οἶμαι νῦν βεβινῆσθαι. {ΑΛΚ. ὃς	δὲ	πρῶτος ἐξεῦρεν τὸ πρῲ ´πιπίνειν;
[1, 8]	οὖν πάντα παρασκευάζεσθαι δυνατόν, λέγεσθαι	δὲ	ῥᾴδιον. ὅτι δείπνων ἀναγραφὰς πεποίηνται
[1, 48]	ἐπιτήδειος τοῖς χρωμένοις διηνεκῶς. ὁ	δὲ	Ῥηγῖνος τοῦ Συρεντίνου λιπαρώτερος ὢν
[1, 53]	στάμνων ὑπανοιγομενάων ὄζει ἴων, ὄζει	δὲ	ῥόδων, ὄζει δ´ ὑακίνθου· ὀσμὴ
[1, 32]	τελευταῖον αὐτοῖς αἷμα ἀποκρίνεσθαι. Φύλαρχος	δὲ	Σανδρόκοττόν φησι τὸν Ἰνδῶν βασιλέα
[1, 48]	ἐπιτήδειος πίνεσθαι μέχρι πεντεκαίδεκα. ὁ	δὲ	Σιγνῖνος μέχρις ἐτῶν ἓξ χρήσιμος,
[1, 25]	ἀνατίθησιν ὡς πολίτιδι χαριζομένη, Δικαίαρχος	δὲ	Σικυωνίοις, Ἵππασος δὲ Λακεδαιμονίοις ταύτην
[1, 48]	δὲ τοῦ Συρεντίνου γεωδέστερος. ὁ	δὲ	Στατανὸς τῶν πρώτων ἐστὶν οἴνων,
[1, 49]	ψεύδη ναυσὶν πάνυ πολλαῖς. αἱ	δὲ	Συράκουσαι σῦς καὶ τυρὸν παρέχουσι.
[1, 28]	συρίγγων τ´ ἐνοπὴν‘ ἀκούει. εἰς	δὲ	τὰ συμπόσια οὐ παρήγαγε· πλὴν
[1, 44]	τοῖς νεύροις ἐστὶ πρόσφορος, ἀναχαλῶντες	δὲ	ταῖς ἐμβάσεσι τὰς τῶν μυῶν
[1, 6]	Σκιάθῳ κεστρέας· καὶ τῶν ἀδόξων	δὲ	τὰς Πελωρίδας κόγχας, τὰς ἐκ
[1, 36]	πόλεις ἱδρυμένας, καὶ κατ´ ἰδίαν	δὲ	τὰς πολλάς, ὡς Ἀλεξανδρέων μὲν
[1, 4]	καὶ ἐπιστήμονα νόμων πολιτικῶν. πάντα	δὲ	ταῦτα μόνον ἐξευρεῖν ἐκ παλαιῶν
[1, 15]	ἐπὶ τὸ πολὺ βοείων· παρὰ	δὲ	ταῦτα οὔτε ἐν ἑορταῖς οὔτ´
[1, 57]	ἐξ Ὀνόγλων καὶ Σταθμῶν. χωρία	δὲ	ταῦτα τὰ καὶ πλησίον Πιτάνης.
[1, 1]	τὸν λόγον πρὸς Τιμοκράτην· Δειπνοσοφιστὴς	δὲ	ταύτῃ τὸ ὄνομα. ὑπόκειται δὲ
[1, 16]	ταῦτα τρυφήν. καὶ τῆς ἁπλῆς	δὲ	ταύτης διαίτης οὐκ ἀπλήστως ἀπολαύοντας
[1, 21]	δὲ θηρίων οὐκ ἔτι. ἀγνοῶν	δὲ	ταύτης τῆς φωνῆς τὴν δύναμιν
[1, 31]	Ἀχιλλεὺς πάντα εὐτρεπίζει. καὶ Μενελάου	δὲ	τελοῦντος γάμους ὁ νυμφίος Μεγαπένθης
[1, 19]	δόρπα δ´ αἱρεῖσθαι τρίτα. τῆς	δὲ	τετάρτης τροφῆς οὕτως Ὅμηρος μέμνηται·
[1, 5]	μεγαλοψυχίᾳ ὁ μέγας Ἀλέξανδρος. Κόνων	δὲ	τῇ περὶ Κνίδον ναυμαχίᾳ νικήσας
[1, 20]	παντοίων ἀγαθῶν, κατὰ Ἀνακρέοντα. μετὰ	δὲ	τὴν ἀναχώρησιν αἱ δμωαὶ ἀπὸ
[1, 6]	ἀπ´ ἐμοῦ σκεδάσεις ὄχλον, εἰς	δὲ	τὴν ἀποδεδαρμένην ἔγχελυν· οὐ προκαλυπτομένα
[1, 11]	Φιλοξένῳ ἡδέως ὁ Διονύσιος. ἐπεὶ	δὲ	τὴν ἐρωμένην Γαλάτειαν ἐφωράθη διαφθείρων,
[1, 58]	τοῦ μὲν τὴν μαλακότητα, τοῦ	δὲ	τὴν εὐοσμίαν παρεχομένου. μυρίνης δὲ
[1, 36]	Ἀλεξανδρέων μὲν τὴν χρυσῆν, Ἀντιοχέων	δὲ	τὴν καλήν, Νικομηδέων δὲ τὴν
[1, 62]	πᾶσαν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖς. ὅτι	δὲ	τὴν κράμβην ῥάφανον ἐκάλουν οἱ
[1, 36]	Ἀντιοχέων δὲ τὴν καλήν, Νικομηδέων	δὲ	τὴν περικαλλῆ, προσέτι τε τὴν
[1, 20]	Τηλεμάχου τραπέζης δαίνυσθαι. παρ´ ὅλην	δὲ	τὴν συνουσίαν παρέκειντο αἱ τράπεζαι
[1, 33]	καὶ ὑποδέσεις ἐπήκμασε πολυτέλεια. ~Ὅμηρος	δὲ	τὴν τοῦ μύρου φύσιν εἰδὼς
[1, 26]	τὸν τράχηλον ὡς ἔχω. διηγεῖται	δὲ	τὴν φαινίνδα παιδιὰν οὕτως Ἀντιφάνης·
[1, 6]	χαίρετε, κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι, εἰς	δὲ	τὴν χορδήν· ἑλικτὰ κοὐδὲν ὑγιές,
[1, 46]	ἐν τῷ ἐπιταφίῳ δηλοῦται. παρέλιπε	δὲ	τὴν χρῆσιν τῶν λαχάνων καὶ
[1, 6]	χορδήν· ἑλικτὰ κοὐδὲν ὑγιές, εἰς	δὲ	τὴν ὠνθυλευμένην τευθίδα· σοφή, σοφὴ
[1, 62]	τὰς ῥαφάνους οὕτω δοκεῖν. περὶ	δὲ	τῆς δυνάμεως ταύτης ἣν ἡ
[1, 56]	Βιβλίνων φησὶν αὐτὸν ὠνομάσθαι. Ἀρμενίδας	δὲ	τῆς Θρᾴκης φησὶν εἶναι χώραν
[1, 58]	ἀγρυπνεῖν ποιοῦντα τοὺς πίνοντας. ~περὶ	δὲ	τῆς τοῦ ἀνθοσμίου οἴνου σκευασίας
[1, 24]	δὲ ἀντὶ τοῦ παιδιᾶς. σῶφρον	δέ	τι ἦν τὸ τῶν ἀοιδῶν
[1, 28]	οὖν λαμπρότατος ὁ Μενελάου. τοιοῦτον	δέ	τινα ὑφίσταται τῇ κατασκευῇ καὶ
[1, 20]	δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καθήμενοι. οἴονται	δέ	τινες καὶ ἑκάστῳ τῶν δαιτυμόνων
[1, 52]	ὅμοιον γέρας, ἀμβροσίᾳ δέ. εἰ	δέ	τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι, ὡς ἅδιστος
[1, 23]	καὶ ἕδρῃ καὶ κρέασιν. ἦν	δέ	τις αὐτοῖς καὶ διὰ τῆς
[1, 4]	κύων ἔσηνε καὶ προσῆλθ´, ὑπαντήσας	δέ	τις δίφρον εὐθέως ἔθηκε, κἂν
[1, 53]	μετ´ ἀμύμονα Χῖον ἄλυπον. ἔστι	δέ	τις οἶνος, τὸν δὴ σαπρίαν
[1, 29]	τὸν λαχόντα στοχάζεσθαι ταύτης. εἰ	δέ	τις τύχοι καὶ ἐκκρούσειε πρόσω
[1, 41]	φησί, κυνολογήσασιν ἐδόθη πιεῖν. εἴρηται	δὲ	τὸ βρέχειν καὶ ἐπὶ τοῦ
[1, 6]	τευθίδα· σοφή, σοφὴ σύ, εἰς	δὲ	τὸ ἐν τοῖς ἑψητοῖς ὡραῖον·
[1, 19]	μεσημβρινόν, ὃ ἡμεῖς ἄριστον, δόρπον	δὲ	τὸ ἑσπερινόν. μήποτε δὲ καὶ
[1, 19]	ὑπὸ τὴν ἕω λαμβανόμενον, δεῖπνον	δὲ	τὸ μεσημβρινόν, ὃ ἡμεῖς ἄριστον,
[1, 20]	καὶ τράπεζαν καὶ δέπα. ἰδιάζον	δὲ	τὸ παρὰ Μενελάῳ εἰσάγει συμπόσιον.
[1, 7]	ὡς δ´ ἄλλοι Ὀψοποιίᾳ— ἐπικὸν	δὲ	τὸ ποίημα, οὗ ἡ ἀρχή·
[1, 19]	ἐπένοντο καὶ ἐντύνοντ´ ἄριστον. λέγει	δὲ	τὸ πρωινὸν ἔμβρωμα, ὃ ἡμεῖς
[1, 26]	ἐγὼ πάντων μάλιστα ἀσπάζομαι. ~πολὺ	δὲ	τὸ σύντονον καὶ καματηρὸν τῆς
[1, 22]	Ἀγαθοκλέους τοῦ Ἀτρακίου. οὐ μνημονεύει	δὲ	τοιαύτης ἐδωδῆς ἐπὶ τῶν δείπνων,
[1, 48]	αὐστηρὸς καὶ ὁ γλυκάζων· οὗτος	δὲ	τοιοῦτος γίνεται ὅταν ὑπὸ τὸν
[1, 23]	διηνεκέεσσι γεραίρεται, καὶ οἱ βασιλεῖς	δὲ	τοῖς αὐτοῖς· νῶτα βοός, τά
[1, 45]	ἐπανέλθωσιν ἀπὸ τῶν ἐμβάσεων. ~παρετίθετο	δὲ	τοῖς ἥρωσι δειπνοῦσι καὶ λάχανα.
[1, 51]	ἐν πλησμονῇ γὰρ Κύπρις, ἐν	δὲ	τοῖς κακῶς πράσσουσιν οὐκ ἔνεστιν
[1, 39]	τὰ δράματα. Ἀριστοφάνης γοῦν (παρὰ	δὲ	τοῖς κωμικοῖς ἡ περὶ τῶν
[1, 38]	δόντα δεῖ ἑτέρων λαβεῖν, φέρει	δὲ	τοῖς μὲν χρωμένοις δόξης τιν´
[1, 22]	ἐνετύχομεν ἐποποιοῖς Ἁλιευτικὰ γεγραφόσι. καταλογάδην	δὲ	τοῖς Σελεύκου τοῦ Ταρσέως καὶ
[1, 56]	Σκιάθιος, ἴσον ἴσῳ κεκραμένος. Ἀχαιὸς	δὲ	τὸν Βίβλινον· ἐδεξιοῦτο Βιβλίνου μέθης
[1, 3]	φησί, μᾶλλον ἢ συμποτικός. ~δραματουργεῖ	δὲ	τὸν διάλογον ὁ Ἀθήναιος ζήλῳ
[1, 61]	μεθυσθέντες ἐπὶ πρόσωπον φέρονται, οἱ	δὲ	τὸν κρίθινον πεπωκότες ἐξυπτιάζονται τὴν
[1, 1]	ὁ τῆς βίβλου πατήρ· ποιεῖται	δὲ	τὸν λόγον πρὸς Τιμοκράτην· Δειπνοσοφιστὴς
[1, 47]	ἐπαινεῖ. Εὔβουλος δέ φησιν· ἄτοπον	δὲ	τὸν μὲν οἶνον εὐδοκιμεῖν ἀεὶ
[1, 55]	ἐπιτήδειον οἱονεὶ παραμόνιον ὄντα· οἳ	δὲ	τὸν πραύνοντα τὸ μένος, ἐπεὶ
[1, 30]	οὐ φίλης ὀσμῆς ὕπο. Εὔπολις	δὲ	τὸν πρῶτον εἰσηγησάμενον τὸ τῆς
[1, 56]	δ´ ἐν δορὶ κεκλιμένος. Στράττις	δὲ	τὸν Σκιάθιον ἐπαινεῖ· οἶνος κοχύζει
[1, 28]	ἀργυροῦς ὄντας καὶ χρυσοῦς. Ὅμηρος	δὲ	τοπογραφῶν καὶ τὴν Καλυψοῦς οἰκίαν
[1, 31]	ἔξω λίνων ὗν κεντήσειεν· ἕως	δὲ	τότε καθήμενοι ἐδείπνουν. Κάσανδρος οὖν
[1, 35]	ὧν Κηφισόδωρος καὶ Πανταλέων. Φιλίππου	δὲ	τοῦ γελωτοποιοῦ Ξενοφῶν μνημονεύει. ~ὅρος
[1, 11]	πρὸς τὸ οὖς προσήνεγκε. πυθομένου	δὲ	τοῦ Διονυσίου τίνος ἕνεκεν τοῦτο
[1, 17]	τὴν ἰσχὺν καὶ ἀπογυιοῦν. περὶ	δὲ	τοῦ Ἕκτορος Ἑκάβη οἰομένη μενεῖν
[1, 8]	ὀψαρτυτικὰς λέξεις συνήγαγε. τοῦ Φιλοξένου	δὲ	τοῦ Λευκαδίου Δείπνου Πλάτων ὁ
[1, 48]	δ´ ἀκμάζει ὁ Τριφολῖνος, ἐστὶ	δὲ	τοῦ Συρεντίνου γεωδέστερος. ὁ δὲ
[1, 34]	μὲν οὐκ ἔστιν εἰκών, Κλέωνος	δὲ	τοῦ ᾠδοῦ, ἐφ´ ἧς ἐπιγέγραπται·
[1, 6]	λιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος, εἰς	δὲ	τοὺς κήρυκας· χαίρετε, κήρυκες, Διὸς
[1, 15]	τοιαύτας παρατίθεται τραπέζας. καὶ Μενέλαος	δὲ	τοὺς τῶν παίδων γάμους ποιούμενος
[1, 18]	βεβιωκότων καὶ σωφρόνως ἁπτομένας. ἀρχαῖον	δὲ	τοῦτο ἔθος· λούουσι γοῦν καὶ
[1, 20]	ξεστὴ παρετέθη τράπεζα. οὔκ ἐστι	δὲ	τοῦτο ἐμφανῶς τοῦ προκειμένου κατασκευαστικόν·
[1, 33]	πρὶν μεταλαβεῖν τροφῆς, ἐν Ἰλιάδι	δὲ	τοῦτο ποιοῦντας οὐκ ἔστιν εὑρεῖν.
[1, 54]	εἰς στρωμνὴν καὶ ἱματισμόν. ἐκέλευσε	δὲ	τούτῳ στολὴν φορεῖν βαρβαρικήν, ὡς
[1, 48]	πολὺς ἐν συμποσίοις πίνεται. πάντων	δὲ	τούτων ὁ Σαβῖνος κουφότερος, ἀπὸ
[1, 59]	Ἀλβανὸς καὶ ὁ Φαλερνίτης. ὁ	δὲ	τούτων πεπαλαιωμένος καὶ κεχρονικὼς φαρμακώδης
[1, 60]	ἐπαινεῖς ὥσπερ Ἀστυδάμας, γύναι. ἦν	δὲ	τραγικὸς ποιητὴς ὁ Ἀστυδάμας. ~ὅτι
[1, 14]	ὄντα δύο λογίζομαι, μεγάλους μᾶλλον	δὲ	τρεῖς. ὅν φασί ποτε κληθέντ´
[1, 57]	δέ, φησί, φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσιν. ὁ	δὲ	Τροιζήνιος οἶνος ἀγόνους, φησί, ποιεῖ
[1, 27]	καλουμένην ἐν τοῖς ὅπλοις. ὁ	δὲ	τρόπος τῆς ὀρχήσεως ἦν· ὃ
[1, 50]	ἀκάτους Κᾶρες ἁλὸς ταμίαι. τὸν	δὲ	τροχὸν γαίας τε καμίνου τ´
[1, 42]	Ἀριστοτέλης ἐν Τυρρηνῶν Νομίμοις· οἱ	δὲ	Τυρρηνοὶ δειπνοῦσι μετὰ τῶν γυναικῶν
[1, 29]	ἐντεῦθεν βάλλειν τὴν ἑαυτοῦ. εἰ	δὲ	τύχοι ἄνευ τοῦ μηδεμιᾶς τῶν
[1, 13]	τῆς γῆς ἀναπεμπομένους αὐτῷ. ~Τραιανῷ	δὲ	τῷ αὐτοκράτορι ἐν Παρθίᾳ ὄντι
[1, 38]	τοῖς δ´ ὁρῶσιν ἡδονήν, κόσμον	δὲ	τῷ βίῳ τὸ τοιοῦτον γέρας
[1, 11]	ἁλοίη· διὸ μὴ παρακολουθεῖν· τὴν	δὲ	τῷ Διονυσίῳ παρατεθεῖσαν πρεσβυτέραν οὖσαν
[1, 1]	δὲ ταύτῃ τὸ ὄνομα. ὑπόκειται	δὲ	τῷ λόγῳ Λαρήνσιος Ῥωμαῖος, ἀνὴρ
[1, 29]	μέσον τούτων διαλιπεῖν ὀλίγον· ἐν	δὲ	τῷ μεταιχμίῳ τούτῳ μίαν τιθέναι
[1, 11]	τρῖγλαν τὴν παρακειμένην αὐτῷ. συνεμέθυε	δὲ	τῷ Φιλοξένῳ ἡδέως ὁ Διονύσιος.
[1, 59]	τοῖς παρέχουσιν ἱκανωτέραν στύψιν, ἔτι	δὲ	τῷ Χίῳ καὶ Λεσβίῳ τὰ
[1, 10]	γήρως ἐστερημένος τῶν ἡδέων· Μελάνθιος	δὲ	τῶν ἀπολαύσεων ἐρῶν ηὔξατο τῆς
[1, 43]	τροφῆς κεῖτ´ ἄσιτος, ἄπαστος. ἐπὶ	δὲ	τῶν ἀποπληρουμένων οὐδέποτε λέγει τὸ
[1, 23]	ἂν κορέσαι τήθεα διφῶντα. ~ἑκάστῳ	δὲ	τῶν δαιτυμόνων παρ´ Ὁμήρῳ παράκειται
[1, 27]	ἑτέρου ἐξῄει ᾄδων Σιτάλκαν, ἄλλοι	δὲ	τῶν Θρᾳκῶν τὸν ἕτερον ἐξέφερον
[1, 55]	τῶν ξένων μὲν ἱερά, ὑπὸ	δὲ	τῶν Οἰνοαίων Διονυσιάς. Οἰνόη δὲ
[1, 15]	εὐνουστάτων ἀνδρῶν. καὶ τοὺς μνηστῆρας	δὲ	ὑβριστὰς ὄντας καὶ πρὸς ἡδονὰς
[1, 53]	δ´ ἐχθροῖς ἐκ Πεπαρήθου· φησὶ	δὲ	Φαινίας ὁ Ἐρέσιος Μενδαίους τοὺς
[1, 26]	βραχεῖαν, ἀπόδος ἐν καταστροφῇ. ἐκαλεῖτο	δὲ	φαινίνδα ἀπὸ τῆς ἀφέσεως τῶν
[1, 42]	ἐν τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν; ἀνακεῖσθαι	δέ	φαμεν ἐπὶ ἀνδριάντος· ὅθεν τοὺς
[1, 37]	εὑρετὴς Σίκιννός τις βάρβαρος. οἳ	δέ	φασιν ὅτι Κρὴς ἦν ὁ
[1, 14]	παραλειπτὸς ἀσύμβολος, ἀλλὰ διωκτός. Ἀντιφάνης	δέ	φησι· βίος θεῶν γάρ ἐστιν,
[1, 38]	ἀγροίκως ἄνω γόνατος ἀμφέξει; Ἕρμιππος	δέ	φησι Θεόκριτον τὸν Χῖον ὡς
[1, 38]	ἀέλπτων μᾶλλον ὤρχησεν φρένας. ~Ἕρμιππος	δέ	φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι εἰς τὸν
[1, 4]	τῆς τῶν πολλῶν ἀφιλοκαλίας. ἦν	δέ,	φησί, καὶ βιβλίων κτῆσις αὐτῷ
[1, 50]	ὄντως ὁ Ἀττικὸς κέραμος. Εὔβουλος	δέ	φησι Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ βατάνια,
[1, 47]	τῶν πινόντων πλεῖστον χρόνον. Θεόπομπος	δέ	φησι παρὰ Χίοις πρώτοις γενέσθαι
[1, 57]	τὰς ἐγκύμονας· κἂν τῶν βοτρύων	δέ,	φησί, φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ
[1, 9]	{Β. κάμινος, οὐκ ἄνθρωπος. Κλέαρχος	δέ	φησι Φιλόξενον προλουόμενον ἐν τῇ
[1, 27]	τὸν αὐλὸν ἐποίει. καὶ Ἀρκάδες	δέ,	φησίν, ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν ἐν
[1, 14]	Ἄμφις φησὶν ὁ κωμικός. Χρύσιππος	δέ	φησιν· ἀσύμβολον κώθωνα μὴ παραλίμπανε.
[1, 47]	ὕμνων νεωτέρων‘ Πίνδαρος ἐπαινεῖ. Εὔβουλος	δέ	φησιν· ἄτοπον δὲ τὸν μὲν
[1, 58]	λαμβάνειν τὸν οἶνον. καὶ ἑξῆς	δέ	φησιν· ἐάν τις κεράσῃ σκληρὸν
[1, 61]	ἀνοίγοντες εὑρίσκουσιν οἴνου πεπληρωμένους. Ἑλλάνικος	δέ	φησιν ἐν τῇ Πλινθίνῃ πόλει
[1, 55]	Λοπαδοῦσσαι ἀπὸ τῶν παραπλησίων. προσαγορεύεται	δέ,	φησὶν Ἐπαρχίδης, ἡ ἄμπελος ἡ
[1, 61]	ὅσα τοὺς ἐξοίνους γινομένους. Ἀριστοτέλης	δέ	φησιν ὅτι οἱ μὲν ὑπ´
[1, 19]	δὶς ἢ τρὶς ἀποδακών. Φιλήμων	δέ	φησιν ὅτι τροφαῖς δʹ ἐχρῶντο
[1, 11]	Φιλοξένου Δεῖπνον οὐχ ὅλον. ~Φαινίας	δέ	φησιν ὅτι Φιλόξενος ὁ Κυθήριος
[1, 31]	κλιντήρων, ἁλουργοῖς περιστρώσας ἱματίοις. Ἡγήσανδρος	δέ	φησιν οὐδὲ ἔθος εἶναι ἐν
[1, 10]	ἔφη, μὴ πωλῇ τις. ~Θεόφιλος	δέ	φησιν· οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον τὸν
[1, 10]	τρισάθλιος ἀναδιδῷ τῇ γλώττῃ. ἄλλοι	δὲ	φίλιχθυν τὸν Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης
[1, 10]	φίλιχθυν τὸν Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης	δὲ	φιλόδειπνον ἁπλῶς, ὃς καὶ γράφει
[1, 62]	ὁ δὲ κρίθινος καρωτικός. ~ὅτι	δὲ	φίλοινοι Αἰγύπτιοι, σημεῖον καὶ τὸ
[1, 56]	τινος χωρίου οὕτω προσαγορευομένου. φησὶ	δὲ	Φιλύλλιος ὅτι παρέξω Λέσβιον, Χῖον
[1, 5]	εἰς τὴν πανήγυριν ἀπαντήσασιν. ὁ	δὲ	Χῖος Ἴων τραγῳδίαν νικήσας Ἀθήνησιν
[1, 25]	ὅτι τὸ φούλλικλον καλούμενον (ἦν	δὲ	ὡς ἔοικε σφαιρίσκιόν τι) εὗρεν
[1, 51]	Λεσβίου ποιῶν τὸν οἶνον εἰσάγουσιν	ἐνθάδε·	ὃς ἂν εἰς ἑτέραν ληφθῇ
[1, 43]	σίτου πασάμην. οἰκεῖον γὰρ τοῦ	τηνικάδε	ἀτυχήσαντος ἀπογεύσασθαι μόνον· εἰς κόρον
[1, 21]	ἑκάστῳ διδόμενον. οὐκ ἔφερον δὲ	οἴκαδε	παρ´ Ὁμήρῳ οἱ δαιτυμόνες τὰ
[1, 58]	σκευασίας Φαινίας ὁ Ἐρέσιός φησι	τάδε·	γλεύκει παραχεῖται παρὰ χοῦς πεντήκοντα
[1, 8]	γὰρ δέμας ἀνέρος ὀρθοῖ. καὶ	τάδε	μὲν δὴ ταῦτα· θαλάσσης δ´
[1, 15]	ὢν καὶ πολλοὺς ἔχων ὑπηκόους,	τάδε	παρακελευόμενος· ἀλλ´ ἄγ´, ὃ μὲν
[1, 44]	ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ κνήμας	ἠδὲ	λόφον ἀμφί τε μηρούς‘ καὶ
[1, 12]	αὐτὴν ὁδὸν ἐπὶ Ἰταλίαν ἀναπλεῖν	μηδὲ	προσπελάσαντι τῇ γῇ. Ἀριστόξενος δ´
[1, 29]	οἱ μνηστῆρες ἔχουσιν ἁπαλὰς ὡς	μηδὲ	τὸ τόξον ἐντεῖναι δύνασθαι. πολυτελεῖς
[1, 40]	εἰδώς γε. ~ὀρχήσεις δὲ ἐθνικαὶ	αἵδε·	Λακωνικαί, Τροιζήνιαι, Ἐπιζεφύριοι, Κρητικαί, Ἰωνικαί,
[1, 46]	ἀλλ´ οὐδὲ μίαν ἀλλ´ ἑταίραν	εἶδέ	τις αὐτῶν, ἑαυτοὺς δ´ ἔδεφον
[1, 28]	αἱ γλῶσσαι διὰ τὴν ἑρμηνείαν.	οἶδε	δ´ Ὅμηρος καὶ ποικίλας ἐδωδάς·
[1, 28]	ὄψα οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες.	οἶδε	δὲ καὶ πᾶσαν τὴν νῦν
[1, 17]	ὃ δὲ καθῃμαγμένος ἀσεβὲς ἡγεῖται.	οἶδε	δὲ ὁ Ὅμηρος καὶ τὸ
[1, 27]	λιχανοῖς δακτύλοις, ὅ φησι ληκεῖν.	οἶδε	δὲ ὁ ποιητὴς καὶ τὴν
[1, 29]	ἵκετ´ ἀυτμή. καὶ στρωμνὰς δὲ	οἶδε	διαπρεπούσας· τοιαύτας οὖν Ἀρήτη Ὀδυσσεῖ
[1, 60]	πῶς δῆτα τλήσῃ πρᾶγμ´ ὑπεξελθεῖν	τόδε;	ἦ τῆς ἀνάγκης οὐδὲν ἐμβριθέστερον,
[1, 58]	ἔχειν ἐθέλει. οὐδὲν ἀπόβλητον Διονύσιον,	οὐδὲ	γίγαρτον, ὁ Κεῖός φησι ποιητής.
[1, 31]	περιστρώσας ἱματίοις. Ἡγήσανδρος δέ φησιν	οὐδὲ	ἔθος εἶναι ἐν Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί
[1, 32]	τὰ βαλανεῖα παρῆκται, τὴν ἀρχὴν	οὐδὲ	ἔνδον τῆς πόλεως ἐώντων εἶναι
[1, 45]	ἡ τούτων χρῆσις. Τάνταλος γοῦν	οὐδὲ	θανὼν ἀπαλλάττεται τῆς τούτων ἐπιθυμίας·
[1, 32]	τὸν ἄνδρα χρὴ τὸν ἀγαθὸν	οὐδὲ	θερμολουτεῖν, ἃ σὺ ποιεῖς. ηὔξηται
[1, 16]	στεφανουμένους οὐδὲ μυρουμένους ποιεῖ ὥσπερ	οὐδὲ	θυμιῶντας, ἀλλὰ πάντων τούτων ἀπολυομένους
[1, 8]	τέκν´ ἄνειμι. εἶτα μετὰ μικρόν·	οὐδὲ	λοπὰς κακόν ἐστιν· ἀτὰρ τὸ
[1, 14]	μέθυ, οὔτε τῖμον εἰσενέγκας οὔτε-	οὐδὲ	μὲν κληθεὶς ἦλθες, οἷα δὴ
[1, 46]	οὐ πεποίηκεν αὐτῶν οὐδένα. ἀλλ´	οὐδὲ	μίαν ἀλλ´ ἑταίραν εἶδέ τις
[1, 16]	ἑξῆς. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ στεφανουμένους	οὐδὲ	μυρουμένους ποιεῖ ὥσπερ οὐδὲ θυμιῶντας,
[1, 33]	κάλλει τὰ πρόσωπα καθαίρει. ἀλλ´	οὐδὲ	στεφανουμένους εἰσάγει, καίτοι τῷ ἐκ
[1, 16]	καὶ τὰ ἑξῆς. ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	στεφανουμένους οὐδὲ μυρουμένους ποιεῖ ὥσπερ
[1, 38]	τὸν λόγον οὐδεμιᾶς ἀπεχόμενον κινήσεως	οὐδὲ	σχήματος ἑνός. καί ποτε ὀψοφάγον
[1, 22]	ἐν ἀξιώμασιν ἥρωσι κειμένοις, ὡς	οὐδὲ	τῆς τῶν νεογνῶν ἱερείων. οὐ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 16/02/2006