Livre, Chap.
[1, 2]	ὃς διὰ τὰς συνεχεῖς ζητήσεις,	ἃς	ἀνὰ πᾶσαν ὥραν ποιεῖται ἐν
[1, 5]	καὶ δεύτερος καὶ τέταρτος, εἰς	ἃς	νίκας καὶ Εὐριπίδης ἔγραψεν ἐπινίκιον,
[1, 40]	Τροιζήνιαι, Ἐπιζεφύριοι, Κρητικαί, Ἰωνικαί, Μαντινικαί,	ἃς	προκρίνει Ἀριστόξενος διὰ τὴν τῶν
[1, 18]	μέθῃ παρρησίαν καὶ τὰς ἀπειλὰς	ἃς	Τρωσὶν ὑπέσχετο οἰνοποτάζων ὑπομείναντα τὴν
[1, 35]	ὥς φησι Φανόδημος, παραγενόμενος εἰς	Θήβας	καὶ ὑποζωννύμενος οἴνου κύστεις μεστὰς
[1, 34]	τὸν ἀνδριάντα, ὅτε Ἀλέξανδρος τὰς	Θήβας	κατασκάπτων φησὶ Πολέμων φεύγοντά τινα
[1, 34]	οἱ κλέος οὐρανόμηκες. χαῖρε, Κλέων,	Θήβας	πατρίδ´ ἐπευκλεΐσας. ὑπὸ τούτου τὸν
[1, 39]	τῷ ὀρχεῖσθαι τοὺς Ἑπτὰ ἐπὶ	Θήβας	φανερὰ ποιῆσαι τὰ πράγματα δι´
[1, 40]	χάριεν κιθάριζε, καλὰ καὶ ὕψι	βιβάς.	Εὔμηλος δὲ ὁ Κορίνθιος ἢ
[1, 62]	τοῖς δείπνοις πρὸ πάντων ἐδεσμάτων	κράμβας	{ἔσθειν} ἑφθὰς μέχρι τοῦ δεῦρο
[1, 62]	φησὶ Τίμαιος, πρὸ τοῦ πίνειν	κράμβας	ἤσθιον. Ἄλεξις· ἐχθὲς ὑπέπινες, εἶτα
[1, 26]	ὅτι εὑρετὴς αὐτοῦ, ὥς φησιν	Ἰόβας	ὁ Μαυρούσιος, Φαινέστιος ὁ παιδοτρίβης.
[1, 5]	τοιοῦτος ἦν τῇ μεγαλοψυχίᾳ ὁ	μέγας	Ἀλέξανδρος. Κόνων δὲ τῇ περὶ
[1, 54]	περιβάληται. καὶ Κῦρος δὲ ὁ	μέγας	Πυθάρχῳ τῷ Κυζικηνῷ φίλῳ ὄντι
[1, 39]	σχήματ´ ἐποίουν. καὶ πάλιν· τοὺς	Φρύγας	οἶδα θεωρῶν, ὅτε τῷ Πριάμῳ
[1, 6]	Μαντινικὴν γογγυλίδα, τὰς ἐκ Θηβῶν	βουνιάδας	καὶ τὰ παρ´ Ἀσκραίοις τεῦτλα.
[1, 12]	πολλὰ Ἀπίκια ὀνομάζεται. οὗτος ἱκανὰς	μυριάδας	καταναλώσας εἰς τὴν γαστέρα ἐν
[1, 49]	ἡ Ῥόδος ἀσταφίδας τε καὶ	ἰσχάδας	ἡδυονείρους. αὐτὰρ ἀπ´ Εὐβοίας ἀπίους
[1, 38]	ἀνθρώπων εὐδαιμόνων βίον. Σαπφὼ περὶ	Ἀνδρομέδας	σκώπτει· τίς δ´ ἀγροιῶτις θέλγει
[1, 46]	ἥρωες τοῖς ὄρνισιν εἴων ἐλεύθερον,	παγίδας	καὶ νεφέλας ἐπὶ ταῖς κίχλαις
[1, 30]	τοὺς Ἕλληνας, ὡς καὶ τὰς	ἀμίδας	ἀλλήλοις περικαταγνύναι. λέγει γοῦν· ὅδ´
[1, 56]	ὀρῶν Βιβλίνων φησὶν αὐτὸν ὠνομάσθαι.	Ἀρμενίδας	δὲ τῆς Θρᾴκης φησὶν εἶναι
[1, 6]	Πελωρίδας κόγχας, τὰς ἐκ Λιπάρας	μαινίδας,	τὴν Μαντινικὴν γογγυλίδα, τὰς ἐκ
[1, 49]	καρπὸν φοίνικος καὶ σεμίδαλιν· Καρχηδὼν	δάπιδας	καὶ ποικίλα προσκεφάλαια. ~Πίνδαρος δ´
[1, 29]	τῶν ἄλλων ψαῦσαι, νικᾶν καὶ	ἐλπίδας	ἔχειν πολλὰς γαμήσειν αὐτήν. τὸν
[1, 12]	δὲ Καμπανίας) διέτριβε τὰ πλεῖστα	καρίδας	ἐσθίων πολυτελεῖς, αἳ γίνονται αὐτόθι
[1, 12]	ἁλιεῖς προσήνεγκαν αὐτῷ τὰς καλλίστας	καρίδας.	ὃ δ´ ἰδὼν ἐπύθετο εἰ
[1, 6]	καὶ τῶν ἀδόξων δὲ τὰς	Πελωρίδας	κόγχας, τὰς ἐκ Λιπάρας μαινίδας,
[1, 49]	παρέχει κατὰ πρᾶσιν· ἡ Ῥόδος	ἀσταφίδας	τε καὶ ἰσχάδας ἡδυονείρους. αὐτὰρ
[1, 57]	ᾗ γίνεσθαι τὸν πράμνιον οἶνον.	Τιμαχίδας	δὲ ὁ Ῥόδιος ὑπόχυτόν τινα
[1, 8]	ἀναγραφὰς πεποίηνται ἄλλοι τε καὶ	Τιμαχίδας	ὁ Ῥόδιος δι´ ἐπῶν ἐν
[1, 28]	τῶν δείπνων ἀναλύοντες καὶ τὰς	σπονδὰς	ἐποιοῦντο Ἑρμῇ καὶ οὐχ ὡς
[1, 32]	στυτικὰς τοιαύτας ὡς ὑπὸ τοὺς	πόδας	τιθεμένας τῶν συνουσιαζόντων οἷς μὲν
[1, 28]	οἶδε δ´ Ὅμηρος καὶ ποικίλας	ἐδωδάς·	λέγει γοῦν ἐδωδὴν παντοίην‘ καὶ
[1, 4]	Κύπριον ἔτι τε τοὺς Περγάμου	βασιλέας	Εὐριπίδην τε τὸν ποιητὴν Ἀριστοτέλην
[1, 58]	δ´ εἶδος πόσεως παρὰ Στράττιδι	Χαιρέας	δὲ ἐν Βαβυλῶνι οἶνόν φησι
[1, 15]	ὄντι γηραιῷ καὶ Φοίνικι {δὲ}	κρέας	ὀπτὸν δίδωσι, ἀφιστῶν ἡμᾶς τῶν
[1, 8]	Διεύχους τοῦ ἰατροῦ μαθητής, καὶ	Ματρέας	ὁ Πιταναῖος ὁ παρῳδὸς καὶ
[1, 35]	δὲ παρ´ Ἕλλησι καὶ Ῥωμαίοις	Ματρέας	ὁ πλάνος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὃς
[1, 6]	Μήλῳ ἐρίφους, τοὺς ἐν Σκιάθῳ	κεστρέας·	καὶ τῶν ἀδόξων δὲ τὰς
[1, 44]	ὑγιεινότεροι διετέλουν, {ὡς} ὅτε πυργηδὸν	σφέας	αὐτοὺς ἀρτύνουσι καὶ ἀντίον ἱστάμενοι
[1, 24]	ἀνθρώποις εἶναί φησι· τοὔνεκ´ ἄρα	σφέας	οἴμας Μοῦς´ ἐδίδαξε φίλησέ τε
[1, 13]	τῆς ἀφύης μιμούμενος, ἀποζέσας, ἔλαιον	ἐπιχέας,	ἅλας δοὺς μουσικῶς, μήκωνος ἐπιπάσας
[1, 20]	τῷ δὲ μὴ αἴρεσθαι τὰς	τραπέζας	ἐναντιοῦσθαι δοκεῖ τὸ ἐν Ἰλιάδι·
[1, 46]	Σικελικὰς καὶ Συβαριτικὰς {καὶ Ἰταλικὰς}	τραπέζας,	ἤδη δὲ καὶ Χίας. μαρτυροῦνται
[1, 15]	τὸν αὑτοῦ βίον, τοιαύτας παρατίθεται	τραπέζας.	καὶ Μενέλαος δὲ τοὺς τῶν
[1, 15]	οὔτε ἰχθῦς ἐσθίοντας ποιεῖ οὔτε	ὄρνιθας	οὔτε μελίπηκτα, περιελὼν παντὶ σθένει
[1, 22]	οἱ Ὀδυσσέως ἑταῖροι θηρεύουσιν ἰχθῦς	ὄρνιθάς	τε φίλας θ´ ὅ τι
[1, 62]	πρὸ πάντων ἐδεσμάτων κράμβας {ἔσθειν}	ἑφθὰς	μέχρι τοῦ δεῦρο παρασκευάζεσθαι. καὶ
[1, 50]	ἁλὸς ταμίαι. τὸν δὲ τροχὸν	γαίας	τε καμίνου τ´ ἔκγονον εὗρε,
[1, 6]	ἐγχέλεις, τῶν Παχυνικῶν θύννων τὰς	ἠτριαίας,	τοὺς ἐν Μήλῳ ἐρίφους, τοὺς
[1, 40]	τὸν Ἀπόλλωνα ὀρχηστὴν καλεῖ· ὀρχήστ´	ἀγλαΐας	ἀνάσσων, εὐρυφάρετρ´ Ἄπολλον, καὶ Ὅμηρος
[1, 44]	Καρύστιος ὁ Περγαμηνὸς ἱστορεῖ τὰς	Κερκυραίας	γυναῖκας ἔτι καὶ νῦν σφαιριζούσας
[1, 57]	ποιεῖ. περὶ δὲ Κερυνίαν τῆς	Ἀχαίας	ἀμπέλου τι γένος εἶναι, ἀφ´
[1, 21]	τὸ ἴσον ἐκ τῆς πρόσθεν	βίας.	διὸ καὶ μόνου τούτου ἡ
[1, 41]	οὗτοι οἱ τραπεζορήτορες, οἳ ὑπὸ	γλωσσαλγίας	ἐπιλελῆσθαί μοι δοκοῦσι καὶ τοῦ
[1, 49]	καὶ ἴφια μῆλα· ἀνδράποδ´ ἐκ	Φρυγίας,	ἀπὸ δ´ Ἀρκαδίας ἐπικούρους. αἱ
[1, 57]	ἐκ Καρύστου, ὅς ἐστι πλησίον	Ἀρκαδίας.	ἄπυρον δὲ εἶπε τὸν οὐχ
[1, 57]	ἱστορίᾳ φησὶν ἐν Ἡραίᾳ τῆς	Ἀρκαδίας	γίνεσθαι οἶνον ὃς τοὺς μὲν
[1, 49]	ἀνδράποδ´ ἐκ Φρυγίας, ἀπὸ δ´	Ἀρκαδίας	ἐπικούρους. αἱ Παγασαὶ δούλους καὶ
[1, 33]	Ἄτυος διὰ λιμὸν εὑρεθῆναι τὰς	παιδιάς·	πρεσβεύει γὰρ τοῖς χρόνοις τὰ
[1, 24]	ἐδίνευον. μολπῆς δὲ ἀντὶ τοῦ	παιδιᾶς.	σῶφρον δέ τι ἦν τὸ
[1, 39]	ὀρχεῖσθαι. μεθύων δὲ ἐποίει τὰς	τραγῳδίας	Αἰσχύλος, ὥς φησι Χαμαιλέων. Σοφοκλῆς
[1, 39]	καὶ ὅλως πᾶσαν τὴν τῆς	τραγῳδίας	οἰκονομίαν εἰς ἑαυτὸν περιιστᾶν. ὑπεκρίνετο
[1, 35]	τοὺς διθυράμβους μιμούμενος· τὰς δὲ	κιθαρῳδίας	οἱ περὶ τὸν ἐξ Ἰταλίας
[1, 38]	τι καὶ τοῦ τοιούτου πρὸς	παιδείας	ἐξέτασιν. διὸ καὶ Ἄλεξίς φησιν·
[1, 2]	Μανσούριος, νόμων ἐξηγητὴς καὶ πάσης	παιδείας	οὐ παρέργως ἐπιμέλειαν ποιούμενος, μόνος
[1, 4]	ὑπὸ φιλοτιμίας πολλοὺς τῶν ἀπὸ	παιδείας	συναθροίζων οὐ μόνον τοῖς ἄλλοις
[1, 6]	μέχρι τριῶν καὶ τεσσάρων στίχων,	πολυμαθείας	δόξαν προσποιούμενος. πολλοὶ δὲ καὶ
[1, 22]	ἐπὶ τῶν δείπνων, ὡς οὐκ	οἰκείας	νομιζομένης τῆς τροφῆς τοῖς ἐν
[1, 1]	οἰκονομία μίμημα τῆς τοῦ δείπνου	πολυτελείας	καὶ ἡ τῆς βίβλου διασκευὴ
[1, 30]	ποιητῶν ἔνιοι τὰς καθ´ αὑτοὺς	πολυτελείας	καὶ ῥᾳθυμίας ἀνέπεμπον ὡς οὔσας
[1, 61]	τὸν Ἀλφειόν· καὶ ὅτι τῆς	Ἠλείας	τόπος ἐστὶν ἀπέχων ὀκτὼ στάδια,
[1, 15]	περιελὼν παντὶ σθένει τὰς μαγειρικὰς	μαγγανείας	καὶ τά, ὡς ὁ Μένανδρός
[1, 45]	λάχανα. ὅτι δὲ οἴδασι τὰς	λαχανείας	δῆλον ἐκ τῶν παρὰ νείατον
[1, 60]	ἀπὸ τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ λίμνης	Μαρείας	καὶ τῆς παρ´ αὐτὴν πόλεως
[1, 60]	Ἄντυλλαν πόλιν οὐ μακρὰν οὖσαν	Ἀλεξανδρείας,	ἧς τοὺς φόρους οἱ τότε
[1, 56]	αὐτῶν πολιτείᾳ, ἄμπελος Ἀνθηδονιὰς καὶ	Ὑπερειὰς	ἀπὸ Ἄνθου τινὸς καὶ Ὑπέρου,
[1, 1]	βίβλῳ ἐνέθετο καὶ τὰς τούτων	χρείας	καὶ τὰς τῶν ὀνομάτων ἀναπτύεις
[1, 57]	Λητοῦς, νῦν δὲ Λατώρειαν ἀπὸ	Λατωρείας	Ἀμαζόνος· ἐν ᾗ γίνεσθαι τὸν
[1, 60]	ἑνὸς τῶν μετὰ Διονύσου τὰς	στρατείας	πεποιημένων. πολλὴ δὲ ἡ περὶ
[1, 48]	ὃ μὲν γλυκάζων, ὃ δ´	ὀμφακίας·	ἀμφότεροι δὲ ἀπὸ πεντεκαίδεκα ἐτῶν
[1, 59]	κεφαλὴν ἀδικοῦσιν. ὁ δ´ ἀπὸ	Κιλικίας	Ἀβάτης καλούμενος κοιλίας μόνον ἐστὶ
[1, 9]	κἀν ἄλλαις πόλεσι περιέρχεσθαι τὰς	οἰκίας,	ἀκολουθούντων αὐτῷ παίδων {καὶ} φερόντων
[1, 28]	τοὺς κρατῆρας ἐν μέσῳ τῆς	οἰκίας	ἑστάναι πλήρεις οἴνου κριθίνου, ἀργυροῦς
[1, 15]	τοῦ κήπου κατασκευὴν καὶ τῆς	οἰκίας	καὶ τὸν αὑτοῦ βίον, τοιαύτας
[1, 9]	ἔπειτα εἰσιόντα εἰς τὰς ἀλλοτρίας	οἰκίας	τὰ ἑψόμενα τοῖς ἄλλοις ἀρτύειν
[1, 14]	ἢ δυοῖν ποδοῖν παρεῖναι τῆς	σκιᾶς·	ἔπειτα φάναι μικρὸν ὀψιαίτερον δι´
[1, 4]	κατασεσιγασμένα ὑπὸ τῆς τῶν πολλῶν	ἀφιλοκαλίας.	ἦν δέ, φησί, καὶ βιβλίων
[1, 57]	οὗτος γίνεται ἐν Βενεβέντῳ πόλει	Ἰταλίας.	ἀμφίας δ´ οἶνος ὁ φαῦλος
[1, 48]	δὲ Μαμερτῖνος ἔξω μὲν τῆς	Ἰταλίας	γίνεται· καὶ γινόμενος ἐν Σικελίᾳ
[1, 56]	πρῶτον εἰς Συρακούσας κομίσαι ἐξ	Ἰταλίας.	εἴη ἂν οὖν ὁ παρὰ
[1, 35]	κιθαρῳδίας οἱ περὶ τὸν ἐξ	Ἰταλίας	Οἰνώναν, ὃς καὶ Κύκλωπα εἰσήγαγε
[1, 18]	Θετταλὸν σόφισμα ἤτοι ὁ ἐκ	Θετταλίας	σοφιστής· παίζει δ´ ἴσως πρὸς
[1, 49]	πάντα ταρίχη· ἐκ δ´ αὖ	Θετταλίας	χόνδρον καὶ πλευρὰ βόεια· καὶ
[1, 50]	Θηβαῖον, ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ἀγλαοκάρπου	Σικελίας	ὄχημα δαιδάλεον ματεύειν. Κριτίας δὲ
[1, 59]	οἶνοι ἀκραίπαλοί τέ εἰσι καὶ	κοιλίας	λύουσιν ἐπιδάκνουσί τε τὸν στόμαχον
[1, 59]	ὁ δὲ γλυκάζων τρόφιμος, πλήσμιος,	κοιλίας	μαλακτικός, ὁ δ´ αὐτόκρατος τῇ
[1, 59]	δ´ ἀπὸ Κιλικίας Ἀβάτης καλούμενος	κοιλίας	μόνον ἐστὶ μαλακτικός. Κῴῳ δὲ
[1, 20]	ἐγκέφαλον· ὤπτα δὲ καὶ τὰς	κοιλίας.	οὕτω σφόδρ´ ἦν ἀρχαῖος, Ἀντιφάνης
[1, 5]	ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνος	Τελλίας,	φιλόξενος ὢν καὶ πάντας πολυωρῶν,
[1, 29]	εἰ δὲ τύχοι ἄνευ τοῦ	μηδεμιᾶς	τῶν ἄλλων ψαῦσαι, νικᾶν καὶ
[1, 38]	εἶτα καθίσαντα διατίθεσθαι τὸν λόγον	οὐδεμιᾶς	ἀπεχόμενον κινήσεως οὐδὲ σχήματος ἑνός.
[1, 61]	διὸ καὶ Δίων ὁ ἐξ	Ἀκαδημίας	φιλοίνους καὶ φιλοπότας τοὺς Αἰγυπτίους
[1, 26]	ᾔεις ἐν Φαινεστίου. ἐφρόντιζον δὲ	εὐρυθμίας	οἱ σφαιρίζοντες. Δαμόξενος γοῦν φησι·
[1, 6]	τὸν Συρακούσιον εὐτρεπίσθαι στιχίδια καὶ	παροιμίας	εἰς ἕκαστον τῶν ἐν τοῖς
[1, 4]	ἔπαινον καὶ λέγει· ὃς ὑπὸ	φιλοτιμίας	πολλοὺς τῶν ἀπὸ παιδείας συναθροίζων
[1, 11]	Γαλάτειαν ἐφωράθη διαφθείρων, εἰς τὰς	λατομίας	ἐνεβλήθη· ἐν αἷς ποιῶν τὸν
[1, 58]	καὶ γίνεται ἀνθοσμίας. καὶ πάλιν·	ἀνθοσμίας	γίνεται ἐκ νέων ἀμπέλων ἰσχυρότερος
[1, 58]	τὰς ὀμφακώδεις συμπατήσαντες ἀπέθεντο καὶ	ἀνθοσμίας	ἐγένετο. Θεόφραστος δ´ ἐν Θάσῳ
[1, 58]	πεντήκοντα εἷς θαλάσσης καὶ γίνεται	ἀνθοσμίας.	καὶ πάλιν· ἀνθοσμίας γίνεται ἐκ
[1, 21]	τοὺς ἔχοντας, καὶ μετὰ τῆς	ἀκοσμίας	ἐγίνοντο καὶ φόνοι. ἐξ ὧν
[1, 30]	τὰς καθ´ αὑτοὺς πολυτελείας καὶ	ῥᾳθυμίας	ἀνέπεμπον ὡς οὔσας καὶ κατὰ
[1, 45]	οὐδὲ θανὼν ἀπαλλάττεται τῆς τούτων	ἐπιθυμίας·	εἴπερ ὁ κολάζων αὐτὸν θεὸς
[1, 15]	βίον καὶ αὐτάρκη, λογιζόμενος τὰς	ἐπιθυμίας	καὶ τὰς ἡδονὰς ἰσχυροτάτας γίνεσθαι
[1, 26]	οἱ σφαιρίζοντες. Δαμόξενος γοῦν φησι·	νεανίας	τις ἐσφαίριζεν εἷς ἐτῶν ἴσως
[1, 12]	γαστέρα ἐν Μιντούρναις (πόλις δὲ	Καμπανίας)	διέτριβε τὰ πλεῖστα καρίδας ἐσθίων
[1, 48]	δέ. γίνεται δὲ περὶ τὴν	Καμπανίας	Κύμην ὁ καλούμενος Οὐλβανός, κοῦφος,
[1, 29]	κατὰ τὴν πεττευτικήν, ὥς φησι	Φαινίας.	Ἀπίων δὲ ὁ Ἀλεξανδρεὺς καὶ
[1, 11]	τὸ Φιλοξένου Δεῖπνον οὐχ ὅλον.	~Φαινίας	δέ φησιν ὅτι Φιλόξενος ὁ
[1, 53]	ἐχθροῖς ἐκ Πεπαρήθου· φησὶ δὲ	Φαινίας	ὁ Ἐρέσιος Μενδαίους τοὺς βότρυς
[1, 58]	τῆς τοῦ ἀνθοσμίου οἴνου σκευασίας	Φαινίας	ὁ Ἐρέσιός φησι τάδε· γλεύκει
[1, 55]	δὲ πράμνιόν φησιν οἶνον ἀπὸ	πραμνίας	ἀμπέλου οὕτω καλουμένης, οἳ δὲ
[1, 56]	ἐν τῇ αὐτῶν πολιτείᾳ, ἄμπελος	Ἀνθηδονιὰς	καὶ Ὑπερειὰς ἀπὸ Ἄνθου τινὸς
[1, 50]	δέ· καὶ νᾶπυ Κύπριον καὶ	σκαμωνίας	ὀπὸν καὶ κάρδαμον Μιλήσιον καὶ
[1, 49]	καὶ ἰσχάδας ἡδυονείρους. αὐτὰρ ἀπ´	Εὐβοίας	ἀπίους καὶ ἴφια μῆλα· ἀνδράποδ´
[1, 5]	καὶ φαγεῖν τὰς ἡδονὰς ἔχομεν	ὁμοίας·	οὐδὲ τοῖς λαμπροῖσι γὰρ δείπνοις
[1, 34]	ἢ τὰς κατὰ παιδείαν γινομένας	ἐπινοίας.	Ἑστιαιεῖς γοῦν καὶ Ὠρεῖται Θεοδώρου
[1, 42]	δὲ εὑρεῖν καὶ ἐπὶ τῆς	ἐννοίας	ταύτης σπανίως τὸ ἀνακεῖσθαι. σάτυρος
[1, 53]	οἴνου μέμνηται καὶ Ἔφιππος· κάρυα,	ῥοίας,	φοίνικας, ἕτερα νώγαλα, σταμνάριά τ´
[1, 41]	ἐν ταλάρῳ. ἕως ἂν τῆς	λογοδιαρροίας	ἀπαλλαγῶσιν οὗτοι οἱ τραπεζορήτορες, οἳ
[1, 44]	πολεμικῶν κινδύνων καὶ ἐπὶ θήρας	παντοίας,	ἀφ´ ὧν ῥωμαλεώτεροι καὶ ὑγιεινότεροι
[1, 55]	Ἐχινάδες ἀπὸ τῶν ἐχίνων καὶ	Σηπιὰς	ἄκρα ἀπὸ τῶν περὶ αὐτὴν
[1, 35]	οὗτος καὶ παρὰ τὰς Ἀριστοτέλους	ἀπορίας	καὶ ἀνεγίνωσκε δημοσίᾳ, διὰ τί
[1, 1]	καὶ ζῴων παντοδαπῶν καὶ ἄνδρας	ἱστορίας	συγγεγραφότας καὶ ποιητὰς καὶ φιλοσόφους
[1, 44]	δὲ καὶ ἀκοντίοις μετά τινος	συμμετρίας	ἐχρῶντο· δίσκοισιν τέρποντο καὶ αἰγανέῃσιν
[1, 9]	ἡδύσματα· ἔπειτα εἰσιόντα εἰς τὰς	ἀλλοτρίας	οἰκίας τὰ ἑψόμενα τοῖς ἄλλοις
[1, 51]	φησι Ποσειδώνιος κἀν Δαμασκῷ τῆς	Συρίας	γίνεσθαι, Περσῶν αὐτόθι καταφυτευσάντων τὰς
[1, 49]	καὶ βίβλους· ἀπὸ δ´ αὖ	Συρίας	λιβανωτόν· ἡ δὲ καλὴ Κρήτη
[1, 10]	βουλεύσασθαι βέλτιον. ὃ μὲν γὰρ	ἀθανασίας	ἐπιθυμήσας ἐν θαλάμῳ κρέμαται πάντων
[1, 25]	τι) εὗρεν Ἀττικὸς Νεαπολίτης παιδοτρίβης	γυμνασίας	ἕνεκα Πομπηίου Μάγνου. τὸ δὲ
[1, 58]	δὲ τῆς τοῦ ἀνθοσμίου οἴνου	σκευασίας	Φαινίας ὁ Ἐρέσιός φησι τάδε·
[1, 55]	ἱερά, ὑπὸ δὲ τῶν Οἰνοαίων	Διονυσιάς.	Οἰνόη δὲ πόλις ἐν τῇ
[1, 32]	δημιουργίαι καὶ αἱ περὶ τὰς	συνουσίας	περιεργίαι, ὥστ´ ἐπιτεχνᾶσθαι σπόγγους ὑποτίθεσθαι·
[1, 3]	Ἀθήναιε, μετειληφὼς τῆς καλῆς ἐκείνης	συνουσίας	τῶν νῦν ἐπικληθέντων δειπνοσοφιστῶν, ἥτις
[1, 49]	ἐπικούρους. αἱ Παγασαὶ δούλους καὶ	στιγματίας	παρέχουσι. τὰς δὲ Διὸς βαλάνους
[1, 50]	ἀγλαοκάρπου Σικελίας ὄχημα δαιδάλεον ματεύειν.	Κριτίας	δὲ οὕτως· κότταβος ἐκ Σικελῆς
[1, 29]	ὄντες οἱ μνηστῆρες διετίθεσαν ψήφους	ἐναντίας	ἀλλήλαις, ἴσας πρὸς ἴσας τὸν
[1, 56]	τινὸς καὶ Ὑπέρου, ὡς καὶ	Ἀλθηφιὰς	ἀπὸ Ἀλθηφίου τινός, ἑνὸς τῶν
[1, 57]	γίνεται ἐν Βενεβέντῳ πόλει Ἰταλίας.	ἀμφίας	δ´ οἶνος ὁ φαῦλος καλεῖται
[1, 13]	Ἀπίκιος ὄστρεα νεαρὰ διεπέμψατο ὑπὸ	σοφίας	αὐτοῦ τεθησαυρισμένα· καὶ οὐχ ὡς
[1, 4]	καὶ λόγοις πάρει, ὅπου τι	σοφίας	ἔργον ἐξετάζεται. ἀγλαίζεται δὲ καὶ
[1, 46]	Ἰταλικὰς} τραπέζας, ἤδη δὲ καὶ	Χίας.	μαρτυροῦνται γὰρ καὶ Χῖοι οὐκ
[1, 14]	ἤδη τι καὶ βλάπτεις ἐμέ.	Ἀμειψίας·	ἔρρ´ ἐς κόρακας, μονοφάγε καὶ
[1, 15]	ᾑρημένος βίον τοὺς τρυφερωτάτους ἑστιῶν	Φαίακας	καὶ τὸν Ὀδυσσέα ξενίζων, ἐπιδεικνύμενος
[1, 28]	ἀδύνατον γὰρ μὴ φρονίμους εἶναι	Φαίακας,	οἳ μάλα φίλοι εἰσὶ θεοῖσιν,
[1, 16]	Ὅμηρος ἰχθυόεντα προσαγορεύων καὶ τοὺς	Φαίακας	πλωτικωτάτους ποιῶν καὶ ἐν τῇ
[1, 34]	τοὺς Σωστράτου τοῦ αὐλητοῦ υἱεῖς	σωματοφύλακας	ἐπεποίητο. ~ἐθαυμάζετο δὲ παρ´ Ἕλλησι
[1, 15]	παρέθηκε φέρουσα. δαιτρὸς δὲ κρειῶν	πίνακας	παρέθηκεν ἀείρας, καὶ τούτων ὀπτῶν
[1, 46]	ὀπτᾷ. καὶ τὸ κρειῶν δὲ	πίνακας	παρέθηκεν ἀείρας παντοίων‘ οὐ μόνον
[1, 14]	βλάπτεις ἐμέ. Ἀμειψίας· ἔρρ´ ἐς	κόρακας,	μονοφάγε καὶ τοιχωρύχε. {περὶ τοῦ
[1, 14]	καὶ χαλίκρητον μέθυ, οὔτε τῖμον	εἰσενέγκας	οὔτε- οὐδὲ μὲν κληθεὶς ἦλθες,
[1, 44]	ὁ Περγαμηνὸς ἱστορεῖ τὰς Κερκυραίας	γυναῖκας	ἔτι καὶ νῦν σφαιριζούσας ᾄδειν.
[1, 18]	καὶ τὰς κόρας καὶ τὰς	γυναῖκας	λουούσας τοὺς ξένους, ὡς οὔτε
[1, 57]	τὸν οἶνον ἐξαμβλοῦν ποιεῖν τὰς	γυναῖκας	τὰς ἐγκύμονας· κἂν τῶν βοτρύων
[1, 57]	ἄνδρας πινόμενος ἐξίστησι, τὰς δὲ	γυναῖκας	τεκνούσσας ποιεῖ. περὶ δὲ Κερυνίαν
[1, 46]	τὰς Σικελικὰς καὶ Συβαριτικὰς {καὶ	Ἰταλικὰς}	τραπέζας, ἤδη δὲ καὶ Χίας.
[1, 46]	ἀλλὰ περιττήν. ὡς ἀνακύπτειν τὰς	Σικελικὰς	καὶ Συβαριτικὰς {καὶ Ἰταλικὰς} τραπέζας,
[1, 5]	δεύτερος καὶ τέταρτος, εἰς ἃς	νίκας	καὶ Εὐριπίδης ἔγραψεν ἐπινίκιον, θύσας
[1, 53]	μέμνηται καὶ Ἔφιππος· κάρυα, ῥοίας,	φοίνικας,	ἕτερα νώγαλα, σταμνάριά τ´ οἴνου
[1, 15]	μελίπηκτα, περιελὼν παντὶ σθένει τὰς	μαγειρικὰς	μαγγανείας καὶ τά, ὡς ὁ
[1, 4]	ἔργον ἐξετάζεται. ἀγλαίζεται δὲ καὶ	μουσικᾶς	ἐν ἀώτῳ· οἷα παίζομεν φίλαν
[1, 46]	ὡς ἀνακύπτειν τὰς Σικελικὰς καὶ	Συβαριτικὰς	{καὶ Ἰταλικὰς} τραπέζας, ἤδη δὲ
[1, 39]	ποδῶν δὲ πλείους, ἐμβατηρίους καὶ	χορευτικάς.	Ἀριστοκλῆς οὖν φησιν ὅτι Τελέστης
[1, 32]	Θεόφραστος δ´ οὕτω φησί τινας	ὀχευτικὰς	δυνάμεις εἶναι ὡς καὶ μέχρι
[1, 8]	ἐντάττουσιν. ὅτι Ἀρτεμίδωρος ὁ Ψευδαριστοφάνειος	ὀψαρτυτικὰς	λέξεις συνήγαγε. τοῦ Φιλοξένου δὲ
[1, 32]	ἔπεμψε δώρων ἀποστεῖλαί τινας δυνάμεις	στυτικὰς	τοιαύτας ὡς ὑπὸ τοὺς πόδας
[1, 16]	οἳ δὲ κιθαρῳδῶν ἠκροῶντο τὰς	ἡρωικὰς	πράξεις ἐν μέλει καὶ ῥυθμῷ
[1, 6]	ἁλμυρὸν βάθος, εἰς δὲ τοὺς	κήρυκας·	χαίρετε, κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι, εἰς
[1, 45]	αὐτῷ παιδὶ ὄντι· ὄγχνας μοι	δῶκας	τρισκαίδεκα‘ καὶ τὰ ἑξῆς. ~ὅτι
[1, 41]	βεβρεγμένος ἥκω καὶ κεκωθωνισμένος. {Β.	πέπωκας	οὗτος; {Α. πέπωκ´ ἐγώ, μὰ
[1, 13]	ἀφύης μιμούμενος, ἀποζέσας, ἔλαιον ἐπιχέας,	ἅλας	δοὺς μουσικῶς, μήκωνος ἐπιπάσας ἄνω
[1, 29]	τὰς χεῖρας οἱ μνηστῆρες ἔχουσιν	ἁπαλὰς	ὡς μηδὲ τὸ τόξον ἐντεῖναι
[1, 62]	Ἄλεξις· ἐχθὲς ὑπέπινες, εἶτα νυνὶ	κραιπαλᾷς.	κατανύστασον· παύσῃ γάρ. εἶτά σοι
[1, 5]	πάντας πολυωρῶν, πεντακοσίοις ἱππεῦσιν ἐκ	Γέλας	ποτὲ καταλύσασιν ὡς αὐτὸν χειμῶνος
[1, 59]	ὃ δὲ κιρρός, ὃ δὲ	μέλας.	καὶ ὁ μὲν λευκὸς λεπτότατος
[1, 48]	Ἔρβουλος ἐν ἀρχῇ μέν ἐστι	μέλας,	μετ´ οὐ πολλὰ δὲ ἔτη
[1, 59]	γὰρ ὁ οἶνος. ὁ δὲ	μέλας,	ὁ μὴ γλυκάζων, τροφιμώτατος, στυπτικός·
[1, 59]	δ´ ὁ Ἀθηναῖός φησιν· ὁ	μέλας	οἶνός ἐστι θρεπτικώτατος, ὁ δὲ
[1, 56]	οἶνος κοχύζει τοῖς ὁδοιπόροις πιεῖν	μέλας	Σκιάθιος, ἴσον ἴσῳ κεκραμένος. Ἀχαιὸς
[1, 46]	ὄρνισιν εἴων ἐλεύθερον, παγίδας καὶ	νεφέλας	ἐπὶ ταῖς κίχλαις καὶ πελειάσιν
[1, 18]	τῇ μέθῃ παρρησίαν καὶ τὰς	ἀπειλὰς	ἃς Τρωσὶν ὑπέσχετο οἰνοποτάζων ὑπομείναντα
[1, 28]	ἑρμηνείαν. οἶδε δ´ Ὅμηρος καὶ	ποικίλας	ἐδωδάς· λέγει γοῦν ἐδωδὴν παντοίην‘
[1, 22]	ἑταῖροι θηρεύουσιν ἰχθῦς ὄρνιθάς τε	φίλας	θ´ ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο
[1, 29]	ψαῦσαι, νικᾶν καὶ ἐλπίδας ἔχειν	πολλὰς	γαμήσειν αὐτήν. τὸν δὲ Εὐρύμαχον
[1, 30]	ταγηνίζειν δὲ κἂν πριαίμην. {Β.	πολλὰς	δ´ οἶμαι νῦν βεβινῆσθαι. {ΑΛΚ.
[1, 16]	λιμένας πλείους καὶ νήσους προσεχεῖς	πολλάς,	ἐν αἷς ἰχθύων ἐγίνετο πλῆθος
[1, 36]	καὶ κατ´ ἰδίαν δὲ τὰς	πολλάς,	ὡς Ἀλεξανδρέων μὲν τὴν χρυσῆν,
[1, 6]	τῷ Λαρηνσίου παρεῖναι δείπνῳ, ὥσπερ	συμβολὰς	κομίζοντας τὰ ἀπὸ τῶν στρωματοδέσμων
[1, 60]	μὴ βλάπτειν. σαυτὴν ἐπαινεῖς ὥσπερ	Ἀστυδάμας,	γύναι. ἦν δὲ τραγικὸς ποιητὴς
[1, 60]	ἦν δὲ τραγικὸς ποιητὴς ὁ	Ἀστυδάμας.	~ὅτι {ὁ} Θεόπομπος ὁ Χῖος
[1, 8]	ὡς πλείστους διάτρωγε· τὸ γὰρ	δέμας	ἀνέρος ὀρθοῖ. καὶ τάδε μὲν
[1, 3]	ποιητής ἢ παρ´ ἄλλου τινὸς	ἡμᾶς	ἀναπυνθάνεσθαι δεῖ; ~εἶτα εἰσβάλλει μετ´
[1, 38]	οὗ μήτε πράττεται τέλος μηδεὶς	ἡμᾶς	μήτε τιμὴν δόντα δεῖ ἑτέρων
[1, 15]	{δὲ} κρέας ὀπτὸν δίδωσι, ἀφιστῶν	ἡμᾶς	τῶν ἀτάκτων ἐπιθυμιῶν. καὶ Ἀλκίνους
[1, 44]	ἐπανελθόντες ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ	κνήμας	ἠδὲ λόφον ἀμφί τε μηρούς‘
[1, 24]	εἶναί φησι· τοὔνεκ´ ἄρα σφέας	οἴμας	Μοῦς´ ἐδίδαξε φίλησέ τε φῦλον
[1, 32]	τιθεμένας τῶν συνουσιαζόντων οἷς μὲν	ὁρμὰς	ἐμποιεῖν ὀρνίθων δίκην, οὓς δὲ
[1, 12]	γένη πολλὰ Ἀπίκια ὀνομάζεται. οὗτος	ἱκανὰς	μυριάδας καταναλώσας εἰς τὴν γαστέρα
[1, 32]	τοιαύτας ὡς ὑπὸ τοὺς πόδας	τιθεμένας	τῶν συνουσιαζόντων οἷς μὲν ὁρμὰς
[1, 16]	καὶ ἐν τῇ Ἰθάκῃ εἰδὼς	λιμένας	πλείους καὶ νήσους προσεχεῖς πολλάς,
[1, 62]	παρασκευάζεσθαι. καὶ πολλοὶ εἰς τὰς	κατασκευαζομένας	ἀμεθύστους προσλαμβάνουσι τὸ τῆς κράμβης
[1, 34]	ἐποιοῦντο ἢ τὰς κατὰ παιδείαν	γινομένας	ἐπινοίας. Ἑστιαιεῖς γοῦν καὶ Ὠρεῖται
[1, 12]	καὶ τὰς ἐν τῷ κήπῳ	γινομένας	θριδακίνας οἰνομέλιτι ἐπότιζεν ἑσπέρας καὶ
[1, 18]	τῶν εὖ βεβιωκότων καὶ σωφρόνως	ἁπτομένας.	ἀρχαῖον δὲ τοῦτο ἔθος· λούουσι
[1, 36]	ἐν τῇ Ῥωμαίων οὐρανοπόλει {Ῥώμῃ}	ἀριθμουμένας	πόλεις, ἀλλὰ πᾶσαι αἱ κατὰ
[1, 36]	ἔστιν οὕτως πάσας τὰς πόλεις	ἱδρυμένας,	καὶ κατ´ ἰδίαν δὲ τὰς
[1, 37]	ἐκ τῶν ἀέλπτων μᾶλλον ὤρχησεν	φρένας.	~Ἕρμιππος δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι
[1, 14]	ἡ γαστὴρ νόον τε καὶ	φρένας	παρήγαγεν εἰς ἀναιδείην, Ἀρχίλοχος φησίν.
[1, 36]	ὁπόσας ὁ Ζεὺς ἀναφαίνει, τὰς	Ἀθήνας	λέγω. ἐπιλείποι δ´ ἄν με
[1, 18]	ποτήριον. ποιεῖ δὲ καὶ τοὺς	Ἕλληνας	ἐν τῷ ἀπόπλῳ μεθύοντας, διὸ
[1, 30]	ἀπρεπῶς που παράγει μεθύοντας τοὺς	Ἕλληνας,	ὡς καὶ τὰς ἀμίδας ἀλλήλοις
[1, 6]	εἶχον τὰς ἐν τῷ Σικελικῷ	μυραίνας,	τὰς πλωτὰς ἐγχέλεις, τῶν Παχυνικῶν
[1, 12]	Λιβύην γίνεσθαι ὑπερμεγέθεις ἐξέπλευσεν οὐδ´	ἀναμείνας	μίαν ἡμέραν. καὶ πολλὰ κακοπαθήσας
[1, 21]	τῷ ἀνθρώπῳ ἀγαθὸν ἀναγκαῖον ἦν,	ἐπεκτείνας,	φησίν, εἴρηκεν ἐίσην· ἐπεὶ οἱ
[1, 12]	τὰς ἐν τῷ κήπῳ γινομένας	θριδακίνας	οἰνομέλιτι ἐπότιζεν ἑσπέρας καὶ ὑπὸ
[1, 32]	μεθ´ ὧν ἔπεμψε δώρων ἀποστεῖλαί	τινας	δυνάμεις στυτικὰς τοιαύτας ὡς ὑπὸ
[1, 55]	Πράμνιον οἶνον, ὃν καὶ φαρμακίτην	τινὰς	καλεῖν. ἐκαλεῖτο δὲ ἡ Ἴκαρος
[1, 32]	πλῆθος. Θεόφραστος δ´ οὕτω φησί	τινας	ὀχευτικὰς δυνάμεις εἶναι ὡς καὶ
[1, 39]	ὅτι οἱ ἀρχαῖοι ποιηταί, Θέσπις,	Πρατίνας	{Κρατῖνος} Φρύνιχος, ὀρχησταὶ ἐκαλοῦντο διὰ
[1, 29]	καὶ οὐρανὸν ἵκετ´ ἀυτμή. καὶ	στρωμνὰς	δὲ οἶδε διαπρεπούσας· τοιαύτας οὖν
[1, 15]	δὲ ὑβριστὰς ὄντας καὶ πρὸς	ἡδονὰς	ἀνειμένους οὔτε ἰχθῦς ἐσθίοντας ποιεῖ
[1, 5]	πιεῖν γὰρ καὶ φαγεῖν τὰς	ἡδονὰς	ἔχομεν ὁμοίας· οὐδὲ τοῖς λαμπροῖσι
[1, 15]	λογιζόμενος τὰς ἐπιθυμίας καὶ τὰς	ἡδονὰς	ἰσχυροτάτας γίνεσθαι καὶ πρώτας ἔτι
[1, 31]	φησι Δοῦρις. ἑστιῶν γοῦν ποτε	ἡγεμόνας	εἰς ἑξακισχιλίους ἐκάθισεν ἐπὶ δίφρων
[1, 16]	κράτιστοι τῶν ἰατρῶν ἀφαιρεῖ τὰς	πλησμονάς,	αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος
[1, 57]	ἐξαμβλοῦν ποιεῖν τὰς γυναῖκας τὰς	ἐγκύμονας·	κἂν τῶν βοτρύων δέ, φησί,
[1, 1]	παιδείαν ἐμπειροτάτους ἐν {τοῖς} αὑτοῦ	δαιτυμόνας	ποιούμενος· ἐν οἷς οὐκ ἔσθ´
[1, 45]	ὧν ἔδωκεν αὐτῷ παιδὶ ὄντι·	ὄγχνας	μοι δῶκας τρισκαίδεκα‘ καὶ τὰ
[1, 34]	ἀνδριάντα ἀνέστησαν. τὰς γὰρ βαναύσους	τέχνας	Ἕλληνες ὕστερον περὶ πλείστου μᾶλλον
[1, 36]	ἢ οἱ τὰς τῶν λόγων	τέχνας	ἐπαγγελλόμενοι διδάσκειν. ~τῆς δὲ κατὰ
[1, 60]	Πέρσαι ταῖς γαμεταῖς ἐδίδοσαν εἰς	ζώνας.	ὁ δὲ κατὰ τὴν Θηβαίδα
[1, 15]	πάρθεσαν αὐτῷ. καὶ Νέστωρ δὲ	βόας	θύει Ποσειδῶνι παρὰ τῇ θαλάσσῃ
[1, 50]	δὲ κρατεῖ χρυσότυπος φιάλη καὶ	πᾶς	χαλκὸς ὅτις κοσμεῖ δόμον ἔν
[1, 23]	παρατίθεται κάνεον καὶ τράπεζα καὶ	δέπας	πιεῖν ὅτε θυμὸς ἀνώγοι. ἐπιστέφονται
[1, 36]	πλειόνων. οὗτοι οὖν πάντες, ὁ	σύμπας	δῆμος τῆς οἰκουμένης, τὸν ἐφ´
[1, 8]	ἄνειμι. εἶτα μετὰ μικρόν· οὐδὲ	λοπὰς	κακόν ἐστιν· ἀτὰρ τὸ τάγηνον
[1, 6]	τὰς Πελωρίδας κόγχας, τὰς ἐκ	Λιπάρας	μαινίδας, τὴν Μαντινικὴν γογγυλίδα, τὰς
[1, 14]	{ἂν} εἴης; ἀγαθὸς πρὸς ἀγαθοὺς	ἄνδρας	ἑστιασόμενος ἧκον· κοινὰ γὰρ τὰ
[1, 1]	παντοῖα καὶ ζῴων παντοδαπῶν καὶ	ἄνδρας	ἱστορίας συγγεγραφότας καὶ ποιητὰς καὶ
[1, 57]	γίνεσθαι οἶνον ὃς τοὺς μὲν	ἄνδρας	πινόμενος ἐξίστησι, τὰς δὲ γυναῖκας
[1, 52]	οὐκ οἴνῳ σοι ἔχειν ὅμοιον	γέρας,	ἀμβροσίᾳ δέ. εἰ δέ τινες
[1, 38]	δὲ τῷ βίῳ τὸ τοιοῦτον	γέρας	τίς οὐκ ἂν αὑτῷ κτῷτο
[1, 52]	ἐκγεγαῶτα. τόν τ´ ἀπὸ Φοινίκης	ἱερᾶς	τὸν Βύβλινον αἰνῶ· οὐ μέντοι
[1, 2]	κεῖται ὥρα ἐπὶ τοῦ τῆς	ἡμέρας	μορίου, εἰ ὁ μέθυσος ἐπὶ
[1, 17]	μενεῖν αὐτὸν τὸ καταλειπόμενον τῆς	ἡμέρας	παρακαλεῖ πιεῖν σπείσαντα, προτρεπομένη εἰς
[1, 51]	Θασίοις καὶ Λεσβίοις οἰναρίοις τῆς	ἡμέρας	τὸ λοιπὸν ὑποβρέχει μέρος καὶ
[1, 12]	κήπῳ γινομένας θριδακίνας οἰνομέλιτι ἐπότιζεν	ἑσπέρας	καὶ ὑπὸ τὴν ἕω λαμβάνων
[1, 26]	τι πράττειν ἢ λέγειν ἐφαίνετο	τέρας	τι κάλλους, ἄνδρες· οὔτ´ ἀκήκοα
[1, 14]	αὐτὸν εὐθὺς ἡλίου μετρεῖν ἀνέχοντος,	μακροτέρας	δ´ οὔσης ἔτι πλεῖν ἢ
[1, 52]	κεκραμένος ψιθίου. ~ὅτι Ἀριστοφάνους τὰς	δευτέρας	Θεσμοφοριαζούσας Δημήτριος ὁ Τροιζήνιος Θεσμοφοριασάσας
[1, 22]	πλῷ δηλονότι· ὥστε ἦν αὐτοῖς	θήρας	ἰχθύων ἐπιμέλεια καὶ τέχνη. εἰκάζει
[1, 44]	τῶν πολεμικῶν κινδύνων καὶ ἐπὶ	θήρας	παντοίας, ἀφ´ ὧν ῥωμαλεώτεροι καὶ
[1, 28]	Φαιάκων τρυφὴν πλὴν τοῦ τοὺς	κρατῆρας	ἐν μέσῳ τῆς οἰκίας ἑστάναι
[1, 15]	καὶ εὐνουστάτων ἀνδρῶν. καὶ τοὺς	μνηστῆρας	δὲ ὑβριστὰς ὄντας καὶ πρὸς
[1, 30]	τὸ Ἴλιον. ἀλλ´ οὐδ´ ὅτε	μνηστῆρας	εἰσάγει μεθύοντας, οὐδὲ τότε τοιαύτην
[1, 10]	δ´ οὗτος τῶν ἀπολαυστικῶν καὶ	δακτυλήθρας	ἔχων ἐσθίειν λέγεται τὸ ὄψον,
[1, 25]	τὸ δὲ καλούμενον διὰ τῆς	σφαίρας	ἁρπαστὸν φαινίνδα ἐκαλεῖτο, ὃ ἐγὼ
[1, 25]	κυβιστητήρων, αἳ δὲ διὰ τῆς	σφαίρας·	ἧς τὴν εὕρεσιν Ἀγαλλὶς ἡ
[1, 27]	δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καὶ ἄνευ	σφαίρας	ὀρχοῦνται. καὶ ὀρχοῦνταί που ἀνὰ
[1, 15]	δαιτρὸς δὲ κρειῶν πίνακας παρέθηκεν	ἀείρας,	καὶ τούτων ὀπτῶν καὶ ὡς
[1, 46]	τὸ κρειῶν δὲ πίνακας παρέθηκεν	ἀείρας	παντοίων‘ οὐ μόνον τὴν τῶν
[1, 22]	τε φίλας θ´ ὅ τι	χεῖρας	ἵκοιτο γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν. οὐ γὰρ
[1, 29]	δὲ διὰ τὴν τρυφὴν τὰς	χεῖρας	οἱ μνηστῆρες ἔχουσιν ἁπαλὰς ὡς
[1, 33]	ἐν μὲν Ὀδυσσείᾳ ἀπονιζομένους τὰς	χεῖρας	ποιεῖ πρὶν μεταλαβεῖν τροφῆς, ἐν
[1, 11]	μικράν, ἀναλαβὼν αὐτὴν εἰς τὰς	χεῖρας	πρὸς τὸ οὖς προσήνεγκε. πυθομένου
[1, 23]	δὲ καὶ ἀπὸ τῆς αὑτῶν	μοίρας	οἷς ἐβούλοντο, ὡς Ὀδυσσεὺς νώτου
[1, 39]	κινήσεις ἀπὸ μὲν τοῦ προσώπου	μικρὰς	φέρειν, ἀπὸ ποδῶν δὲ πλείους,
[1, 41]	ἐστι; τὸ πίνειν φήμ´ ἐγώ.	ὁρᾷς	παρὰ ῥείθροισι χειμάρροις ὅσα δένδρων
[1, 59]	ἐστὶν ἀναγωγός, ὡς Διοκλῆς καὶ	Πραξαγόρας	ἱστοροῦσι. Μνησίθεος δ´ ὁ Ἀθηναῖός
[1, 18]	~ποιεῖ δὲ Ὅμηρος καὶ τὰς	κόρας	καὶ τὰς γυναῖκας λουούσας τοὺς
[1, 1]	σκωμμάτων εἴδη μυρία καὶ ἐκπωμάτων	διαφορὰς	καὶ πλούτους βασιλέων διηγήσατο καὶ
[1, 33]	εἰσάγει, καίτοι τῷ ἐκ τῆς	μεταφορᾶς	ὁμοιώματι σημαίνεται ὅτι ᾔδει τὸν
[1, 4]	φίλου εὔνοιαν εὐθὺς εἰσιόντα τὰς	θύρας.	ὁ θυρωρὸς ἱλαρὸς πρῶτόν ἐστιν,
[1, 37]	τρόπαιον γυμνὸς ἀληλιμμένος ἐχόρευσε μετὰ	λύρας·	οἳ δὲ ἐν ἱματίῳ φασί.
[1, 9]	νυμφίον. καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον	ᾄσας	ὑμέναιον, οὗ ἡ ἀρχὴ Γάμε
[1, 5]	καὶ τῶν πολυτελεστάτων ἀρωμάτων βοῦν	ἀναπλάσας	διένειμε τοῖς εἰς τὴν πανήγυριν
[1, 8]	τάξεως. {Α. βολβοὺς μὲν σποδιᾷ	δαμάσας	καταχύσματι δεύσας ὡς πλείστους διάτρωγε·
[1, 36]	ἐν ᾗ συνιδεῖν ἔστιν οὕτως	πάσας	τὰς πόλεις ἱδρυμένας, καὶ κατ´
[1, 13]	ἐπιχέας, ἅλας δοὺς μουσικῶς, μήκωνος	ἐπιπάσας	ἄνω κόκκους μελαίνης τετταράκοντα τὸν
[1, 27]	προσέρχεται· ὃ δὲ ἐπὰν προίδηται	ἁρπάσας	τὰ ὅπλα μάχεται πρὸ τοῦ
[1, 52]	δευτέρας Θεσμοφοριαζούσας Δημήτριος ὁ Τροιζήνιος	Θεσμοφοριασάσας	ἐπιγράφει. ἐν ταύτῃ ὁ κωμικὸς
[1, 13]	ὄψιν αὐτῆς τῆς ἀφύης μιμούμενος,	ἀποζέσας,	ἔλαιον ἐπιχέας, ἅλας δοὺς μουσικῶς,
[1, 17]	κωθωνιζομένῳ δίδωσι τὸν ἡδύποτον, οὕτω	καλέσας	αὐτόν· ἐν δὲ πίθοι οἴνοιο
[1, 27]	λῃστήν· εἶτα παρὰ τοὺς βοῦς	δήσας	ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει.
[1, 27]	αὐλόν· καὶ τέλος ὁ λῃστὴς	δήσας	τὸν ἄνδρα τὸ ζεῦγος ἀπάγει,
[1, 12]	ἀναμείνας μίαν ἡμέραν. καὶ πολλὰ	κακοπαθήσας	κατὰ τὸν πλοῦν ὡς πλησίον
[1, 18]	ἀλλ´ ἐπεὶ ἀασάμην φρεσὶ λευγαλέῃσι	πιθήσας	ἢ οἴνῳ μεθύων, ἤ μ´
[1, 19]	Ὅμηρος μέμνηται· σὺ δ´ ἔρχεο	δειελιήσας’	ὃ καλοῦσί τινες δειλινόν, ὅ
[1, 15]	οὐδέν, καίτοι πολλάκις τὸν Ἀγαμέμνονα	ποιήσας	δειπνίζοντα τοὺς ἀρίστους· καὶ οὐ
[1, 5]	ὁ δὲ Χῖος Ἴων τραγῳδίαν	νικήσας	Ἀθήνησιν ἑκάστῳ τῶν Ἀθηναίων ἔδωκε
[1, 5]	Ἀθηναίους εἱστίασεν. Ἀλκιβιάδης δὲ Ὀλύμπια	νικήσας	ἅρματι πρῶτος καὶ δεύτερος καὶ
[1, 5]	δὲ τῇ περὶ Κνίδον ναυμαχίᾳ	νικήσας	Λακεδαιμονίους καὶ τειχίσας τὸν Πειραιᾶ
[1, 5]	δ´ ὁ Ἀκραγαντῖνος ἵπποις Ὀλύμπια	νικήσας,	Πυθαγορικὸς ὢν καὶ ἐμψύχων ἀπεχόμενος,
[1, 10]	βέλτιον. ὃ μὲν γὰρ ἀθανασίας	ἐπιθυμήσας	ἐν θαλάμῳ κρέμαται πάντων ὑπὸ
[1, 14]	εἰς τὸ συμπόσιον ἦλθον καὶ	προμελετήσας,	ἵνα κἀγὼ τὸ στεγανόμιον κομίζων
[1, 4]	ἡ κύων ἔσηνε καὶ προσῆλθ´,	ὑπαντήσας	δέ τις δίφρον εὐθέως ἔθηκε,
[1, 8]	νέμεσις θεόθεν καταπνεύσῃ, ἀλλ´ ὅλον	ὀπτήσας	παράθες· πολλὸν γὰρ ἄμεινον. πουλύποδος
[1, 29]	μνηστῆρες διετίθεσαν ψήφους ἐναντίας ἀλλήλαις,	ἴσας	πρὸς ἴσας τὸν ἀριθμόν, ὅσοιπερ
[1, 29]	ψήφους ἐναντίας ἀλλήλαις, ἴσας πρὸς	ἴσας	τὸν ἀριθμόν, ὅσοιπερ ἦσαν καὶ
[1, 21]	κρεῶν δὲ μοῖραι ἐνέμοντο· ὅθεν	ἐίσας	φησὶ τὰς δαῖτας ἀπὸ τῆς
[1, 34]	οὐρανόμηκες. χαῖρε, Κλέων, Θήβας πατρίδ´	ἐπευκλεΐσας.	ὑπὸ τούτου τὸν ἀνδριάντα, ὅτε
[1, 44]	οὐθέν, εἰ μή τις αὐτὸν	μετεωρίσας	τοῖς πόροις ἀναψυχὴν καὶ διέξοδον
[1, 5]	Κνίδον ναυμαχίᾳ νικήσας Λακεδαιμονίους καὶ	τειχίσας	τὸν Πειραιᾶ ἑκατόμβην τῷ ὄντι
[1, 36]	τε τὴν λαμπροτάτην πόλεων πασῶν	ὁπόσας	ὁ Ζεὺς ἀναφαίνει, τὰς Ἀθήνας
[1, 57]	πινόμενος ἐξίστησι, τὰς δὲ γυναῖκας	τεκνούσσας	ποιεῖ. περὶ δὲ Κερυνίαν τῆς
[1, 51]	οἴνου· οἶνον γάρ με ψίθιον	γεύσας	ἡδὺν ἄκρατον, διψῶντα λαβὼν ὄξει
[1, 8]	βολβοὺς μὲν σποδιᾷ δαμάσας καταχύσματι	δεύσας	ὡς πλείστους διάτρωγε· τὸ γὰρ
[1, 9]	κύψαντα εὐωχεῖσθαι. οὗτος εἰς Ἔφεσον	καταπλεύσας	εὑρὼν τὴν ὀψοπώλιδα κενὴν ἐπύθετο
[1, 27]	συνδειπνοῦντες Παφλαγόνες. καὶ ὃ μὲν	σκυλεύσας	τὰ ὅπλα τοῦ ἑτέρου ἐξῄει
[1, 5]	τὸν Πειραιᾶ ἑκατόμβην τῷ ὄντι	θύσας	καὶ οὐ ψευδωνύμως πάντας Ἀθηναίους
[1, 5]	νίκας καὶ Εὐριπίδης ἔγραψεν ἐπινίκιον,	θύσας	Ὀλυμπίῳ Διὶ τὴν πανήγυριν πᾶσαν
[1, 30]	πολυτελείας καὶ ῥᾳθυμίας ἀνέπεμπον ὡς	οὔσας	καὶ κατὰ τὰ Τρωικά. Αἰσχύλος
[1, 52]	ψιθίου. ~ὅτι Ἀριστοφάνους τὰς δευτέρας	Θεσμοφοριαζούσας	Δημήτριος ὁ Τροιζήνιος Θεσμοφοριασάσας ἐπιγράφει.
[1, 44]	Κερκυραίας γυναῖκας ἔτι καὶ νῦν	σφαιριζούσας	ᾄδειν. σφαιρίζουσι δὲ παρ´ Ὁμήρῳ
[1, 12]	καὶ τοὺς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἀστακούς.	ἀκούσας	οὖν καὶ κατὰ Λιβύην γίνεσθαι
[1, 56]	ὃς ἐβασίλευσε Συρακουσίων, πρῶτον εἰς	Συρακούσας	κομίσαι ἐξ Ἰταλίας. εἴη ἂν
[1, 29]	ἀυτμή. καὶ στρωμνὰς δὲ οἶδε	διαπρεπούσας·	τοιαύτας οὖν Ἀρήτη Ὀδυσσεῖ ὑποστρωννύειν
[1, 35]	καὶ Νυμφόδωρος ὁ θαυματοποιός, ὃς	προσκρούσας	Ῥηγίνοις, ὥς φησι Δοῦρις, εἰς
[1, 18]	τὰς κόρας καὶ τὰς γυναῖκας	λουούσας	τοὺς ξένους, ὡς οὔτε φλεγμονὴν
[1, 12]	Ἀπίκια ὀνομάζεται. οὗτος ἱκανὰς μυριάδας	καταναλώσας	εἰς τὴν γαστέρα ἐν Μιντούρναις
[1, 31]	δίφρων ἀργυρῶν καὶ κλιντήρων, ἁλουργοῖς	περιστρώσας	ἱματίοις. Ἡγήσανδρος δέ φησιν οὐδὲ
[1, 36]	πασῶν ὁπόσας ὁ Ζεὺς ἀναφαίνει,	τὰς	Ἀθήνας λέγω. ἐπιλείποι δ´ ἄν
[1, 9]	ἄλλα ἡδύσματα· ἔπειτα εἰσιόντα εἰς	τὰς	ἀλλοτρίας οἰκίας τὰ ἑψόμενα τοῖς
[1, 30]	μεθύοντας τοὺς Ἕλληνας, ὡς καὶ	τὰς	ἀμίδας ἀλλήλοις περικαταγνύναι. λέγει γοῦν·
[1, 51]	Συρίας γίνεσθαι, Περσῶν αὐτόθι καταφυτευσάντων	τὰς	ἀμπέλους. ἐν δὲ Ἴσσῃ τῇ
[1, 18]	ἐν τῇ μέθῃ παρρησίαν καὶ	τὰς	ἀπειλὰς ἃς Τρωσὶν ὑπέσχετο οἰνοποτάζων
[1, 10]	καὶ προσελυτροῦν τὴν γλῶσσαν πρὸς	τὰς	ἀπολαύσεις· καὶ τέλος ἰχθύαν τρίβων
[1, 10]	πρὸς γὰρ τὰς δυνάμεις ποιοῦνται	τὰς	ἀπολαύσεις. Κλέαρχος δὲ Μελάνθιόν φησι
[1, 35]	ἐποίησε δ´ οὗτος καὶ παρὰ	τὰς	Ἀριστοτέλους ἀπορίας καὶ ἀνεγίνωσκε δημοσίᾳ,
[1, 34]	τὴν τέχνην καὶ ἀνδριάντα ἀνέστησαν.	τὰς	γὰρ βαναύσους τέχνας Ἕλληνες ὕστερον
[1, 18]	Ὅμηρος καὶ τὰς κόρας καὶ	τὰς	γυναῖκας λουούσας τοὺς ξένους, ὡς
[1, 57]	ἧς τὸν οἶνον ἐξαμβλοῦν ποιεῖν	τὰς	γυναῖκας τὰς ἐγκύμονας· κἂν τῶν
[1, 21]	μοῖραι ἐνέμοντο· ὅθεν ἐίσας φησὶ	τὰς	δαῖτας ἀπὸ τῆς ἰσότητος. τὰ
[1, 57]	τοὺς μὲν ἄνδρας πινόμενος ἐξίστησι,	τὰς	δὲ γυναῖκας τεκνούσσας ποιεῖ. περὶ
[1, 49]	Παγασαὶ δούλους καὶ στιγματίας παρέχουσι.	τὰς	δὲ Διὸς βαλάνους καὶ ἀμύγδαλα
[1, 35]	Ταραντῖνος ἐθαυμάζετο τοὺς διθυράμβους μιμούμενος·	τὰς	δὲ κιθαρῳδίας οἱ περὶ τὸν
[1, 52]	χοῦς κεκραμένος ψιθίου. ~ὅτι Ἀριστοφάνους	τὰς	δευτέρας Θεσμοφοριαζούσας Δημήτριος ὁ Τροιζήνιος
[1, 10]	μείζους καὶ σφοδρότεραι· πρὸς γὰρ	τὰς	δυνάμεις ποιοῦνται τὰς ἀπολαύσεις. Κλέαρχος
[1, 57]	οἶνον ἐξαμβλοῦν ποιεῖν τὰς γυναῖκας	τὰς	ἐγκύμονας· κἂν τῶν βοτρύων δέ,
[1, 6]	Λιπάρας μαινίδας, τὴν Μαντινικὴν γογγυλίδα,	τὰς	ἐκ Θηβῶν βουνιάδας καὶ τὰ
[1, 6]	ἀδόξων δὲ τὰς Πελωρίδας κόγχας,	τὰς	ἐκ Λιπάρας μαινίδας, τὴν Μαντινικὴν
[1, 12]	αἳ γίνονται αὐτόθι ὑπέρ γε	τὰς	ἐν Σμύρνῃ μέγισται καὶ τοὺς
[1, 36]	με οὐχ ἡμέρα μία ἐξαριθμούμενον	τὰς	ἐν τῇ Ῥωμαίων οὐρανοπόλει {Ῥώμῃ}
[1, 12]	ὑπὸ τῆς ἀνυπερβλήτου τρυφῆς καὶ	τὰς	ἐν τῷ κήπῳ γινομένας θριδακίνας
[1, 6]	καὶ ἄλλοι διὰ στόματος εἶχον	τὰς	ἐν τῷ Σικελικῷ μυραίνας, τὰς
[1, 15]	τὸν βίον καὶ αὐτάρκη, λογιζόμενος	τὰς	ἐπιθυμίας καὶ τὰς ἡδονὰς ἰσχυροτάτας
[1, 32]	μουσικῆς διαστροφή, καὶ ἡ περὶ	τὰς	ἐσθήσεις καὶ ὑποδέσεις ἐπήκμασε πολυτέλεια.
[1, 4]	τὸν Θηβαῖον μελοποιόν. καὶ ἐπὶ	τὰς	ἑστιάσεις δὲ παρακαλῶν πατρίδα, φησί,
[1, 4]	ἀβασανίστως οὐδ´ ἐκ τοῦ παρατυχόντος	τὰς	ζητήσεις ποιούμενος, ἀλλ´ ὡς ἔνι
[1, 5]	μὲν πιεῖν γὰρ καὶ φαγεῖν	τὰς	ἡδονὰς ἔχομεν ὁμοίας· οὐδὲ τοῖς
[1, 15]	αὐτάρκη, λογιζόμενος τὰς ἐπιθυμίας καὶ	τὰς	ἡδονὰς ἰσχυροτάτας γίνεσθαι καὶ πρώτας
[1, 16]	ἐκμελετῶντες· οἳ δὲ κιθαρῳδῶν ἠκροῶντο	τὰς	ἡρωικὰς πράξεις ἐν μέλει καὶ
[1, 6]	πλωτὰς ἐγχέλεις, τῶν Παχυνικῶν θύννων	τὰς	ἠτριαίας, τοὺς ἐν Μήλῳ ἐρίφους,
[1, 34]	τούτου τὸν ἀνδριάντα, ὅτε Ἀλέξανδρος	τὰς	Θήβας κατασκάπτων φησὶ Πολέμων φεύγοντά
[1, 4]	τοῦ φίλου εὔνοιαν εὐθὺς εἰσιόντα	τὰς	θύρας. ὁ θυρωρὸς ἱλαρὸς πρῶτόν
[1, 30]	~τῶν δ´ ἄλλων ποιητῶν ἔνιοι	τὰς	καθ´ αὑτοὺς πολυτελείας καὶ ῥᾳθυμίας
[1, 12]	αὐτοῦ) προσπλεύσαντες ἁλιεῖς προσήνεγκαν αὐτῷ	τὰς	καλλίστας καρίδας. ὃ δ´ ἰδὼν
[1, 34]	περὶ πλείστου μᾶλλον ἐποιοῦντο ἢ	τὰς	κατὰ παιδείαν γινομένας ἐπινοίας. Ἑστιαιεῖς
[1, 62]	δεῦρο παρασκευάζεσθαι. καὶ πολλοὶ εἰς	τὰς	κατασκευαζομένας ἀμεθύστους προσλαμβάνουσι τὸ τῆς
[1, 44]	ὅτι Καρύστιος ὁ Περγαμηνὸς ἱστορεῖ	τὰς	Κερκυραίας γυναῖκας ἔτι καὶ νῦν
[1, 20]	οὐδ´ ἐγκέφαλον· ὤπτα δὲ καὶ	τὰς	κοιλίας. οὕτω σφόδρ´ ἦν ἀρχαῖος,
[1, 18]	ἡδυπότοιο. ~ποιεῖ δὲ Ὅμηρος καὶ	τὰς	κόρας καὶ τὰς γυναῖκας λουούσας
[1, 11]	ἐρωμένην Γαλάτειαν ἐφωράθη διαφθείρων, εἰς	τὰς	λατομίας ἐνεβλήθη· ἐν αἷς ποιῶν
[1, 45]	καὶ λάχανα. ὅτι δὲ οἴδασι	τὰς	λαχανείας δῆλον ἐκ τῶν παρὰ
[1, 15]	οὔτε μελίπηκτα, περιελὼν παντὶ σθένει	τὰς	μαγειρικὰς μαγγανείας καὶ τά, ὡς
[1, 41]	τὰς πρὸ κυνὸς καὶ εἴκοσι	τὰς	μετέπειτα οἴκῳ ἐνὶ σκιερῷ Διονύσῳ
[1, 9]	πατρίδι κἀν ἄλλαις πόλεσι περιέρχεσθαι	τὰς	οἰκίας, ἀκολουθούντων αὐτῷ παίδων {καὶ}
[1, 58]	ἐκ παλαιῶν. ἑξῆς τέ φησι·	τὰς	ὀμφακώδεις συμπατήσαντες ἀπέθεντο καὶ ἀνθοσμίας
[1, 55]	οὔτε πραμνίοις {σκληροῖσιν} οἴνοις συνάγουσι	τὰς	ὀφρῦς τε καὶ τὴν κοιλίαν,
[1, 33]	ἐπὶ Ἄτυος διὰ λιμὸν εὑρεθῆναι	τὰς	παιδιάς· πρεσβεύει γὰρ τοῖς χρόνοις
[1, 27]	τὸ Περσικὸν ὠρχεῖτο καὶ κροτῶν	τὰς	πέλτας ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο· καὶ
[1, 6]	κεστρέας· καὶ τῶν ἀδόξων δὲ	τὰς	Πελωρίδας κόγχας, τὰς ἐκ Λιπάρας
[1, 15]	πρώτας ἔτι τε καὶ ἐμφύτους	τὰς	περὶ ἐδωδὴν καὶ πόσιν, τοὺς
[1, 16]	οἱ κράτιστοι τῶν ἰατρῶν ἀφαιρεῖ	τὰς	πλησμονάς, αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ
[1, 6]	τὰς ἐν τῷ Σικελικῷ μυραίνας,	τὰς	πλωτὰς ἐγχέλεις, τῶν Παχυνικῶν θύννων
[1, 36]	ᾗ συνιδεῖν ἔστιν οὕτως πάσας	τὰς	πόλεις ἱδρυμένας, καὶ κατ´ ἰδίαν
[1, 36]	ἱδρυμένας, καὶ κατ´ ἰδίαν δὲ	τὰς	πολλάς, ὡς Ἀλεξανδρέων μὲν τὴν
[1, 41]	χρησμοῦ, ὃν ἀναγράφει Χαμαιλέων· εἴκοσι	τὰς	πρὸ κυνὸς καὶ εἴκοσι τὰς
[1, 62]	ἐξελαύνει γὰρ σφόδρα λῆρον ὥστε	τὰς	ῥαφάνους οὕτω δοκεῖν. περὶ δὲ
[1, 46]	μονοειδῆ ἀλλὰ περιττήν. ὡς ἀνακύπτειν	τὰς	Σικελικὰς καὶ Συβαριτικὰς {καὶ Ἰταλικὰς}
[1, 28]	ἀπὸ τῶν δείπνων ἀναλύοντες καὶ	τὰς	σπονδὰς ἐποιοῦντο Ἑρμῇ καὶ οὐχ
[1, 60]	Μάρωνος ἑνὸς τῶν μετὰ Διονύσου	τὰς	στρατείας πεποιημένων. πολλὴ δὲ ἡ
[1, 2]	Οὐλπιανὸς ὁ Τύριος, ὃς διὰ	τὰς	συνεχεῖς ζητήσεις, ἃς ἀνὰ πᾶσαν
[1, 32]	πέμματα δημιουργίαι καὶ αἱ περὶ	τὰς	συνουσίας περιεργίαι, ὥστ´ ἐπιτεχνᾶσθαι σπόγγους
[1, 1]	γὰρ τῇ βίβλῳ ἐνέθετο καὶ	τὰς	τούτων χρείας καὶ τὰς τῶν
[1, 39]	βουλομένους ὀρχεῖσθαι. μεθύων δὲ ἐποίει	τὰς	τραγῳδίας Αἰσχύλος, ὥς φησι Χαμαιλέων.
[1, 20]	κλαυθμόν. τῷ δὲ μὴ αἴρεσθαι	τὰς	τραπέζας ἐναντιοῦσθαι δοκεῖ τὸ ἐν
[1, 36]	ἡμῖν ἐμφανίζων σαφέστερον ἢ οἱ	τὰς	τῶν λόγων τέχνας ἐπαγγελλόμενοι διδάσκειν.
[1, 44]	πρόσφορος, ἀναχαλῶντες δὲ ταῖς ἐμβάσεσι	τὰς	τῶν μυῶν συντάσεις, εἶτ´ ἐπαλείφοντες
[1, 1]	καὶ τὰς τούτων χρείας καὶ	τὰς	τῶν ὀνομάτων ἀναπτύεις καὶ λαχάνων
[1, 29]	οὕτω δὲ διὰ τὴν τρυφὴν	τὰς	χεῖρας οἱ μνηστῆρες ἔχουσιν ἁπαλὰς
[1, 33]	ὅτι ἐν μὲν Ὀδυσσείᾳ ἀπονιζομένους	τὰς	χεῖρας ποιεῖ πρὶν μεταλαβεῖν τροφῆς,
[1, 11]	δὲ μικράν, ἀναλαβὼν αὐτὴν εἰς	τὰς	χεῖρας πρὸς τὸ οὖς προσήνεγκε.
[1, 45]	ξυλείαν εὔθετα μακρά, τοῖς ἐπιθέτοις	τὰς	χρήσεις διαστέλλων· ἔνθα δένδρεα μακρὰ
[1, 17]	ἀφλεγμάντους εἶναι τὰ σώματα καὶ	τὰς	ψυχάς. ἐνδεικνύμενος οὖν καὶ τὴν
[1, 15]	τὰς ἐπιθυμίας καὶ τὰς ἡδονὰς	ἰσχυροτάτας	γίνεσθαι καὶ πρώτας ἔτι τε
[1, 61]	ἐγχώριοι κατακλείοντες τοῖς Διονυσίοις χαλκοῦς	λέβητας	τρεῖς κενοὺς παρόντων τῶν ἐπιδημούντων
[1, 1]	καὶ ἄνδρας ἱστορίας συγγεγραφότας καὶ	ποιητὰς	καὶ φιλοσόφους καὶ ὄργανα μουσικὰ
[1, 15]	οὐ θρῖα καὶ κάνδυλον καὶ	ἄμητας	μελίπηκτά τε τοῖς βασιλεῦσιν ἐξαίρετα
[1, 21]	ἐνέμοντο· ὅθεν ἐίσας φησὶ τὰς	δαῖτας	ἀπὸ τῆς ἰσότητος. τὰ γὰρ
[1, 21]	τῆς ἰσότητος. τὰ γὰρ δεῖπνα	δαῖτας	ἔλεγον ἀπὸ τοῦ δατεῖσθαι, οὐ
[1, 35]	γελωτοποιὸς ηὐδοκίμει μιμούμενος παλαιστὰς καὶ	πύκτας,	ὥς φησιν Ἀριστόξενος. Στράτων δ´
[1, 27]	Περσικὸν ὠρχεῖτο καὶ κροτῶν τὰς	πέλτας	ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο· καὶ ταῦτα
[1, 42]	παρ´ αὐτόν. καὶ ἐπάγει· πότερον	ἀνδριάντας	εἱστία; κατακεῖσθαι δὲ λέγεται καὶ
[1, 5]	ὄντι θύσας καὶ οὐ ψευδωνύμως	πάντας	Ἀθηναίους εἱστίασεν. Ἀλκιβιάδης δὲ Ὀλύμπια
[1, 13]	μέσου παρέθηκε νὴ Δί´, ὥστε	πάντας	ἀνακραγεῖν. {Β. πῶς δὲ δυνατὸν
[1, 7]	πάσῃ— φησί· πρὸς δὲ μιᾷ	πάντας	δειπνεῖν ἁβρόδαιτι τραπέζῃ. ἔστωσαν δ´
[1, 9]	ἡ ἀρχὴ Γάμε θεῶν λαμπρότατε’	πάντας	ἐψυχαγώγησεν· ἦν δὲ διθυραμβοποιός. καὶ
[1, 4]	τινος καὶ Σωκρατικῆς ἐπιστήμης, ὡς	πάντας	θαυμάζειν τῶν ζητήσεων τὴν τήρησιν.
[1, 5]	Ἀκραγαντῖνος Τελλίας, φιλόξενος ὢν καὶ	πάντας	πολυωρῶν, πεντακοσίοις ἱππεῦσιν ἐκ Γέλας
[1, 24]	Πηνελόπῃ ἐβδελύττετο. κοινῶς δέ που	πάντας	τοὺς ἀοιδοὺς αἰδοίους τοῖς ἀνθρώποις
[1, 4]	ἀρχαίων Ἑλληνικῶν τοσαύτη ὡς ὑπερβάλλειν	πάντας	τοὺς ἐπὶ συναγωγῇ τεθαυμασμένους, Πολυκράτην
[1, 2]	φιλόσοφά τε καὶ ἰατρικὰ ὡς	πάντας	ὑπερβαλεῖν τοὺς πρὸ αὐτοῦ, καὶ
[1, 2]	καὶ Δημόκριτος οἱ Νικομηδεῖς, πολυμαθείᾳ	πάντας	ὑπερηκοντικότες, Φιλάδελφός τε ὁ Πτολεμαεύς,
[1, 18]	ποιεῖ καὶ λύκους ταῖς ἡδοναῖς	ἐπακολουθήσαντας.	τὸν δὲ Ὀδυσσέα σῴζει τῷ
[1, 20]	τὸ παρὰ Μενελάῳ εἰσάγει συμπόσιον.	δειπνήσαντας	γὰρ ποιεῖ ὁμιλοῦντας· εἶτ´ ἀπονιψαμένους
[1, 39]	τοιαυτὶ καὶ τοιαυτὶ καὶ δεῦρο	σχηματίσαντας.	καὶ Τέλεσις δὲ ἢ Τελέστης
[1, 15]	καὶ τοὺς μνηστῆρας δὲ ὑβριστὰς	ὄντας	καὶ πρὸς ἡδονὰς ἀνειμένους οὔτε
[1, 28]	ἑστάναι πλήρεις οἴνου κριθίνου, ἀργυροῦς	ὄντας	καὶ χρυσοῦς. Ὅμηρος δὲ τοπογραφῶν
[1, 38]	ἐπιδέξι´ ἐλευθερίως οὐδ´ ἁρμονίαν λόγων	λαβόντας	ὀρθῶς ὑμνῆσαι θεῶν τε καὶ
[1, 41]	τοῦ πίνειν. Ἀντιφάνης· δεῖ γὰρ	φαγόντας	δαψιλῶς βρέχειν. Εὔβουλος· Σίκων ἐγὼ
[1, 18]	Κένταυρον· τούς τε παρὰ Κίρκῃ	λέοντας	ποιεῖ καὶ λύκους ταῖς ἡδοναῖς
[1, 10]	ἐκ τοῦ Φάσιδος ἢ Βορυσθένους	καταπλέοντας,	ἀνεγνωκότες οὐδὲν πλὴν εἰ τὸ
[1, 18]	τῷ ἀπόπλῳ μεθύοντας, διὸ καὶ	στασιάζοντας·	ὅθεν καὶ ἀπόλλυνται. ἱστορεῖ δὲ
[1, 31]	ἢ κρέα καὶ ταῦτα ἑαυτοῖς	σκευάζοντας.	οὐ γὰρ ἔχει γέλωτα οὐδ´
[1, 6]	Λαρηνσίου παρεῖναι δείπνῳ, ὥσπερ συμβολὰς	κομίζοντας	τὰ ἀπὸ τῶν στρωματοδέσμων γράμματα.
[1, 47]	καὶ θεραπεύειν ἀμπέλους Χίους πρώτους	μαθόντας	παρ´ Οἰνοπίωνος τοῦ Διονύσου, ὃς
[1, 15]	πρὸς ἡδονὰς ἀνειμένους οὔτε ἰχθῦς	ἐσθίοντας	ποιεῖ οὔτε ὄρνιθας οὔτε μελίπηκτα,
[1, 57]	οἶνος ἀγόνους, φησί, ποιεῖ τοὺς	πίνοντας.	ἐν Θάσῳ δὲ λέγει ὡς
[1, 57]	καὶ ἕτερον ἀγρυπνεῖν ποιοῦντα τοὺς	πίνοντας.	~περὶ δὲ τῆς τοῦ ἀνθοσμίου
[1, 16]	δὲ ταύτης διαίτης οὐκ ἀπλήστως	ἀπολαύοντας	παρίστησιν, ἀλλ´ ὡς οἱ κράτιστοι
[1, 24]	μνηστῆρσιν ἀείδων ἀνάγκῃ, ὃς τοὺς	ἐφεδρεύοντας	τῇ Πηνελόπῃ ἐβδελύττετο. κοινῶς δέ
[1, 18]	τοὺς Ἕλληνας ἐν τῷ ἀπόπλῳ	μεθύοντας,	διὸ καὶ στασιάζοντας· ὅθεν καὶ
[1, 30]	ἀλλ´ οὐδ´ ὅτε μνηστῆρας εἰσάγει	μεθύοντας,	οὐδὲ τότε τοιαύτην ἀκοσμίαν εἰσήγαγεν
[1, 30]	Αἰσχύλος γοῦν ἀπρεπῶς που παράγει	μεθύοντας	τοὺς Ἕλληνας, ὡς καὶ τὰς
[1, 31]	γὰρ ἔχει γέλωτα οὐδ´ αἰσχύνην	ὀψαρτύοντας	αὐτοὺς καὶ ἕψοντας ὁρᾶν. ἐπετήδευον
[1, 21]	βίᾳ ἥρπαζον καὶ ἀφῃροῦντο τοὺς	ἔχοντας,	καὶ μετὰ τῆς ἀκοσμίας ἐγίνοντο
[1, 31]	οὐδ´ αἰσχύνην ὀψαρτύοντας αὐτοὺς καὶ	ἕψοντας	ὁρᾶν. ἐπετήδευον γὰρ τὴν αὐτοδιακονίαν
[1, 38]	ἐσθῆτα καὶ τοὺς μὴ τοῦτο	ποιοῦντας	ἔσκωπτον. Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ· πάντα
[1, 33]	τροφῆς, ἐν Ἰλιάδι δὲ τοῦτο	ποιοῦντας	οὐκ ἔστιν εὑρεῖν. σχολαζόντων γὰρ
[1, 9]	ἔφασαν γὰρ αὐτὸν καὶ τοὺς	ὀψοποιοῦντας	ὑποποιεῖσθαι, ἵνα θερμότατα παρατιθῶσι καὶ
[1, 12]	ἕω λαμβάνων χλωροὺς ἔχειν ἔλεγε	πλακοῦντας	ὑπὸ τῆς γῆς ἀναπεμπομένους αὐτῷ.
[1, 20]	εἰσάγει συμπόσιον. δειπνήσαντας γὰρ ποιεῖ	ὁμιλοῦντας·	εἶτ´ ἀπονιψαμένους ποιεῖ πάλιν δειπνοῦντας
[1, 20]	ὁμιλοῦντας· εἶτ´ ἀπονιψαμένους ποιεῖ πάλιν	δειπνοῦντας	καὶ δόρπου ἐξαῦτις μεμνημένους μετὰ
[1, 61]	αὐτοῖς ὥστε τοὺς διὰ πενίαν	ἀποροῦντας	οἴνου τὸν ἐκ τῶν κριθῶν
[1, 16]	οὐδὲ μυρουμένους ποιεῖ ὥσπερ οὐδὲ	θυμιῶντας,	ἀλλὰ πάντων τούτων ἀπολυομένους τοὺς
[1, 16]	καὶ τοὺς ἀνθρώπους δὲ ποιεῖ	τιμῶντας	αὐτοὺς ἀπὸ τῆς διαίτης, ἀφελὼν
[1, 15]	ἐδωδὴν καὶ πόσιν, τοὺς δὲ	διαμεμενηκότας	ἐν εὐτελείᾳ εὐτάκτους καὶ περὶ
[1, 61]	ὁ ἐξ Ἀκαδημίας φιλοίνους καὶ	φιλοπότας	τοὺς Αἰγυπτίους γενέσθαι· εὑρεθῆναί τε
[1, 1]	ζῴων παντοδαπῶν καὶ ἄνδρας ἱστορίας	συγγεγραφότας	καὶ ποιητὰς καὶ φιλοσόφους καὶ
[1, 35]	Θήβας καὶ ὑποζωννύμενος οἴνου κύστεις	μεστὰς	καὶ γάλακτος καὶ ταύτας ἀποθλίβων
[1, 44]	οὕτως ἀναψύξαντες ἐς ἀσαμίνθους βάντες	ἐυξέστας	λούσαντο καὶ ἀλειψάμενοι λίπ´ ἐλαίῳ
[1, 35]	δὲ ὁ γελωτοποιὸς ηὐδοκίμει μιμούμενος	παλαιστὰς	καὶ πύκτας, ὥς φησιν Ἀριστόξενος.
[1, 29]	γαμήσειν αὐτήν. τὸν δὲ Εὐρύμαχον	πλείστας	εἰληφέναι ταύτῃ τῇ παιδιᾷ καὶ
[1, 12]	προσπλεύσαντες ἁλιεῖς προσήνεγκαν αὐτῷ τὰς	καλλίστας	καρίδας. ὃ δ´ ἰδὼν ἐπύθετο
[1, 15]	ἀνδρῶν. καὶ τοὺς μνηστῆρας δὲ	ὑβριστὰς	ὄντας καὶ πρὸς ἡδονὰς ἀνειμένους
[1, 29]	καὶ στρωμνὰς δὲ οἶδε διαπρεπούσας·	τοιαύτας	οὖν Ἀρήτη Ὀδυσσεῖ ὑποστρωννύειν κελεύει,
[1, 15]	οἰκίας καὶ τὸν αὑτοῦ βίον,	τοιαύτας	παρατίθεται τραπέζας. καὶ Μενέλαος δὲ
[1, 32]	δώρων ἀποστεῖλαί τινας δυνάμεις στυτικὰς	τοιαύτας	ὡς ὑπὸ τοὺς πόδας τιθεμένας
[1, 35]	κύστεις μεστὰς καὶ γάλακτος καὶ	ταύτας	ἀποθλίβων ἀνιμᾶν ἔλεγεν ἐκ τοῦ
[1, 6]	ἐν τῷ Σικελικῷ μυραίνας, τὰς	πλωτὰς	ἐγχέλεις, τῶν Παχυνικῶν θύννων τὰς
[1, 15]	τὰς ἡδονὰς ἰσχυροτάτας γίνεσθαι καὶ	πρώτας	ἔτι τε καὶ ἐμφύτους τὰς
[1, 13]	μιμησάμενος τὸ ἰχθύδιον παρέθηκεν {ὡς	ἀφύας}	ὁ γοῦν παρ´ Εὔφρονι τῷ
[1, 8]	λέγεσθαι δὲ ῥᾴδιον. ὅτι δείπνων	ἀναγραφὰς	πεποίηνται ἄλλοι τε καὶ Τιμαχίδας
[1, 6]	τῶν ἀδόξων δὲ τὰς Πελωρίδας	κόγχας,	τὰς ἐκ Λιπάρας μαινίδας, τὴν
[1, 6]	Καλλιφάνης ὁ τοῦ Παραβρύκοντος κληθεὶς	ἀρχὰς	ποιημάτων πολλῶν καὶ λόγων ἐκγραψάμενος
[1, 19]	ὁ Παλαμήδης πεποίηται λέγων· καὶ	ταξιάρχας	καὶ στρατάρχας καὶ ἑκατοντάρχας ἔταξα.
[1, 19]	πεποίηται λέγων· καὶ ταξιάρχας καὶ	στρατάρχας	καὶ ἑκατοντάρχας ἔταξα. σῖτον δ´
[1, 19]	καὶ ταξιάρχας καὶ στρατάρχας καὶ	ἑκατοντάρχας	ἔταξα. σῖτον δ´ εἰδέναι διώρισα
[1, 17]	εἶναι τὰ σώματα καὶ τὰς	ψυχάς.	ἐνδεικνύμενος οὖν καὶ τὴν εὐταξίαν
[1, 31]	πρέπον δὲ Ὅμηρος ἀφορῶν τοὺς	ἥρωας	οὐ παρήγαγεν ἄλλο τι δαινυμένους
[1, 33]	οὐκ εἰσήγαγε μύροις ἀλειφομένους τοὺς	ἥρωας	πλὴν τὸν Πάριν ἐν οἷς
[1, 50]	τρέχειν πυκινώτατον ἑρπετόν. Σκύριαι δ´	ἐς	ἄμελξιν γάλακτος αἶγες ἐξοχώταται· ὅπλα
[1, 44]	τε μηρούς‘ καὶ οὕτως ἀναψύξαντες	ἐς	ἀσαμίνθους βάντες ἐυξέστας λούσαντο καὶ
[1, 14]	καὶ βλάπτεις ἐμέ. Ἀμειψίας· ἔρρ´	ἐς	κόρακας, μονοφάγε καὶ τοιχωρύχε. {περὶ
[1, 50]	χθονὸς ἐκπρεπὲς ἔργον, ὃν σκοπὸν	ἐς	λατάγων τόξα καθιστάμεθα. εἶτα δ´
[1, 8]	μὲν δὴ ταῦτα· θαλάσσης δ´	ἐς	τέκν´ ἄνειμι. εἶτα μετὰ μικρόν·
[1, 31]	ἀνδρεῖος γεγονὼς καὶ κυνηγὸς ἀγαθός.	ἐς	τὸ πρέπον δὲ Ὅμηρος ἀφορῶν
[1, 17]	σπείσαντα πιεῖν, ὃ δὲ καθῃμαγμένος	ἀσεβὲς	ἡγεῖται. οἶδε δὲ ὁ Ὅμηρος
[1, 50]	Σκύριαι δ´ ἐς ἄμελξιν γάλακτος	αἶγες	ἐξοχώταται· ὅπλα δ´ ἀπ´ Ἄργεος,
[1, 27]	πρὸς τὸν αὐλὸν ἐποίει. καὶ	Ἀρκάδες	δέ, φησίν, ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν
[1, 55]	τῶν ἰχθύων πλῆθος, ὡς καὶ	Ἐχινάδες	ἀπὸ τῶν ἐχίνων καὶ Σηπιὰς
[1, 55]	ἐν Γέλᾳ φακοί, Ἰκάριος οἶνος,	ἰσχάδες	Κιμώλιαι. γίνεται δὲ ἐν Ἰκάρῳ,
[1, 49]	στρώματα, ἰχθῦς Σικυῶνος, Αἰγίου δ´	αὐλητρίδες,	τυρὸς Σικελικός, μύρον ἐξ Ἀθηνῶν,
[1, 60]	ἡδὺς εἶναι ἔχει τι καὶ	ἀρωματῶδες	ἠρέμα ἐπιστῦφον. ἡ δὲ περὶ
[1, 17]	τοῖς γοῦν καρδιακοῖς μετὰ οἴνου	σιτῶδες	ἀναμίσγουσί τι πρὸς κατοχὴν τῆς
[1, 20]	ἔτι καὶ νῦν ἔθος ἐστί,	κατηρεφέες	παντοίων ἀγαθῶν, κατὰ Ἀνακρέοντα. μετὰ
[1, 28]	παντοίην‘ καὶ ὄψα οἷα ἔδουσι	διοτρεφέες	βασιλῆες. οἶδε δὲ καὶ πᾶσαν
[1, 28]	καὶ ὄψα οἷα ἔδουσι διοτρεφέες	βασιλῆες.	οἶδε δὲ καὶ πᾶσαν τὴν
[1, 56]	τὰ ἀπὸ πλησίον αὐτῆς χωρία·	νῆες	δ´ ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν οἶνον
[1, 8]	θεόθεν καταπνεύσῃ, ἀλλ´ ὅλον ὀπτήσας	παράθες·	πολλὸν γὰρ ἄμεινον. πουλύποδος πλεκτὴ
[1, 58]	νέκταρ. ἦν ἄρ´ ἔπος τόδ´	ἀληθές,	ὅ τ´ οὐ μόνον ὕδατος
[1, 41]	τινὶ σιτοῦνται καθάπερ οἱ πολυτιμότατοι	ὄρνιθες·	πολλοὶ μὲν βόσκονται ἐν Αἰγύπτῳ
[1, 14]	εἰσενέγκας οὔτε- οὐδὲ μὲν κληθεὶς	ἦλθες,	οἷα δὴ φίλος· ἀλλά ς´
[1, 47]	σώμασιν ἐμποιεῖ τὸ αἷμά τε	ἐνερευθὲς	καὶ εὐανάδοτον κατασκευάζει καὶ τοὺς
[1, 62]	τοῦ πίνειν κράμβας ἤσθιον. Ἄλεξις·	ἐχθὲς	ὑπέπινες, εἶτα νυνὶ κραιπαλᾷς. κατανύστασον·
[1, 6]	δὲ τὴν χορδήν· ἑλικτὰ κοὐδὲν	ὑγιές,	εἰς δὲ τὴν ὠνθυλευμένην τευθίδα·
[1, 27]	σφαιριστικῆς Τιμοκράτης ὁ Λάκων. ~οἱ	Φαίακες	δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καὶ ἄνευ
[1, 27]	ἐγένοντο καὶ ἐπαιώνισαν, ἀνέστησαν πρῶτοι	Θρᾷκες	καὶ πρὸς αὐλὸν ὠρχοῦντο σὺν
[1, 34]	ἐπὶ σφετέρου, καί οἱ κλέος	οὐρανόμηκες.	χαῖρε, Κλέων, Θήβας πατρίδ´ ἐπευκλεΐσας.
[1, 44]	οὐ μόνον ἄνδρες ἀλλὰ καὶ	γυναῖκες.	καὶ δίσκοις δὲ καὶ ἀκοντίοις
[1, 50]	κοσμεῖ δόμον ἔν τινι χρείᾳ.	Φοίνικες	δ´ εὗρον γράμματα ἀλεξίλογα. Θήβη
[1, 6]	εἰς δὲ τοὺς κήρυκας· χαίρετε,	κήρυκες,	Διὸς ἄγγελοι, εἰς δὲ τὴν
[1, 27]	δὲ οὐδὲν πεπονθώς. μετὰ τοῦτον	Αἰνιᾶνες	καὶ Μάγνητες ἀνέστησαν, οἳ ὠρχοῦντο
[1, 25]	τὸν νεανίσκον. εἰπόντος δὲ ὅτι	Χαιρέφανες,	ἐὰν παύσῃ ἀκολουθῶν, πάντα σοι
[1, 34]	ἀνέστησαν. τὰς γὰρ βαναύσους τέχνας	Ἕλληνες	ὕστερον περὶ πλείστου μᾶλλον ἐποιοῦντο
[1, 24]	Φήμιος νόστον Ἀχαιῶν. καὶ αἱ	Σειρῆνες	δὲ ᾄδουσι τῷ Ὀδυσσεῖ τὰ
[1, 56]	Ὑπέραν, ὅθι γ´ ἄτρυγον οἶνον	ἔπινες.	ὠνομάζετο δὲ παρὰ Τροιζηνίοις, ὥς
[1, 62]	πίνειν κράμβας ἤσθιον. Ἄλεξις· ἐχθὲς	ὑπέπινες,	εἶτα νυνὶ κραιπαλᾷς. κατανύστασον· παύσῃ
[1, 19]	δ´ ἔρχεο δειελιήσας’ ὃ καλοῦσί	τινες	δειλινόν, ὅ ἐστι μεταξὺ τοῦ
[1, 8]	Φακῆ, ὃν τῇ ἀρχαίᾳ κωμῳδίᾳ	τινὲς	ἐντάττουσιν. ὅτι Ἀρτεμίδωρος ὁ Ψευδαριστοφάνειος
[1, 20]	παρ´ Ὁμήρῳ καθήμενοι. οἴονται δέ	τινες	καὶ ἑκάστῳ τῶν δαιτυμόνων κατ´
[1, 9]	τούτου τοῦ Φιλοξένου καὶ Φιλοξένειοί	τινες	πλακοῦντες ὠνομάσθησαν. περὶ τούτου Χρύσιππός
[1, 52]	γέρας, ἀμβροσίᾳ δέ. εἰ δέ	τινες	σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι, ὡς ἅδιστος ἔφυ
[1, 25]	εἰσὶ παρ´ Ὁμήρῳ αἳ μέν	τινες	τῶν κυβιστητήρων, αἳ δὲ διὰ
[1, 52]	ἁπλῶς πρὸς Λέσβιον οἶνον. ἀλλά	τινες	χαίρουσιν ἐπαινοῦντες τὰ παρ´ αὑτοῖς.
[1, 46]	δέκα. πικρὰν στρατείαν δ´ εἶδον,	οἵτινες	πόλιν μίαν λαβόντες εὐρυπρωκτότεροι πολὺ
[1, 27]	καὶ πάντες ἀνέκραγον οἱ συνδειπνοῦντες	Παφλαγόνες.	καὶ ὃ μὲν σκυλεύσας τὰ
[1, 49]	Διὸς βαλάνους καὶ ἀμύγδαλα σιγαλόεντα	Παφλαγόνες	παρέχουσι· τὰ γάρ τ´ ἀναθήματα
[1, 2]	ἐκκλησιάζοντι, ἀλλὰ τῶν Ἀκταίωνος πολὺ	πλείονες.	ῥητόρων τε ἦν ἄγυρις τῶν
[1, 28]	εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ κακότητος ἀπούσης,	δαιτυμόνες	δ´ ἀνὰ δώματ´ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ,
[1, 21]	δὲ οἴκαδε παρ´ Ὁμήρῳ οἱ	δαιτυμόνες	τὰ λειπόμενα, ἀλλὰ κορεσθέντες κατέλιπον
[1, 2]	καλεῖ· ᾧ οὐ μόνον δύο	κύνες	ἀργοὶ εἵποντο’ ὡς τῷ Τηλεμάχῳ
[1, 50]	κότταβος ἐκ Σικελῆς ἐστι χθονὸς	ἐκπρεπὲς	ἔργον, ὃν σκοπὸν ἐς λατάγων
[1, 18]	δ´ ὀνειδίζων τῷ Ἀγαμέμνονί φησιν·	οἰνοβαρές,	κυνὸς ὄμματ´ ἔχων. ταῦτ´ εἶπε
[1, 50]	συνεπήξατο πρώτη· φορτηγοὺς δ´ ἀκάτους	Κᾶρες	ἁλὸς ταμίαι. τὸν δὲ τροχὸν
[1, 7]	ἔστωσαν δ´ ἢ τρεῖς ἢ	τέσσαρες	οἱ ξυνάπαντες ἢ τῶν πέντε
[1, 44]	δὲ παρ´ Ὁμήρῳ οὐ μόνον	ἄνδρες	ἀλλὰ καὶ γυναῖκες. καὶ δίσκοις
[1, 4]	ἐν ἀώτῳ· οἷα παίζομεν φίλαν	ἄνδρες	ἀμφὶ θαμὰ τράπεζαν, κατὰ τὸν
[1, 26]	λέγειν ἐφαίνετο τέρας τι κάλλους,	ἄνδρες·	οὔτ´ ἀκήκοα ἔμπροσθεν οὔθ´ ἑόρακα
[1, 18]	λούουσι γοῦν καὶ αἱ Κωκάλου	θυγατέρες,	ὡς νενομισμένον, τὸν Μίνω παραγενόμενον
[1, 44]	ἐκ τῶν κατὰ κεφαλῆς καταιονήσεων·	θυμῆρες	κεράσασα κατὰ κρατός τε καὶ
[1, 23]	οἱ κρητῆρες, ἤτοι ὑπερχειλεῖς οἱ	κρατῆρες	ποιοῦνται, ὥστε διὰ τοῦ ποτοῦ
[1, 23]	ἀνώγοι. ἐπιστέφονται δὲ ποτοῖο οἱ	κρητῆρες,	ἤτοι ὑπερχειλεῖς οἱ κρατῆρες ποιοῦνται,
[1, 24]	ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδός’ δύο δὲ	κυβιστητῆρες	μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον. μολπῆς δὲ
[1, 16]	νενομισμένα· ἀρνῶν ἠδ´ ἐρίφων ἐπιδήμιοι	ἁρπακτῆρες.	Φιλόχορος δὲ ἱστορεῖ καὶ κεκωλῦσθαι
[1, 29]	ἡ Ναυσικάα φησί. ~καὶ οἱ	μνηστῆρες	δὲ παρ´ αὐτῷ πεσσοῖσι προπάροιθε
[1, 29]	φησί, καὶ ἑκατὸν ὄντες οἱ	μνηστῆρες	διετίθεσαν ψήφους ἐναντίας ἀλλήλαις, ἴσας
[1, 29]	τὴν τρυφὴν τὰς χεῖρας οἱ	μνηστῆρες	ἔχουσιν ἁπαλὰς ὡς μηδὲ τὸ
[1, 24]	κιθαρῳδοῖς καὶ ὀρχησταῖς, ὡς οἱ	μνηστῆρες.	καὶ παρὰ Μενελάῳ ἐμέλπετο θεῖος
[1, 1]	ἑαυτοῦ γινόμενος, ὥσπερ οἱ Ἀθήνησι	ῥήτορες,	ὑπὸ τῆς ἐν τῷ λέγειν
[1, 41]	τῆς λογοδιαρροίας ἀπαλλαγῶσιν οὗτοι οἱ	τραπεζορήτορες,	οἳ ὑπὸ γλωσσαλγίας ἐπιλελῆσθαί μοι
[1, 6]	τὸν βίον, φησίν, εὐσταθεῖς, οὐκ	ἐγχειρογάστορες.	γυργάθους ψηφισμάτων φέροντες, Ἀριστοφάνης φησίν.
[1, 29]	εὐωδία· οὗ κινυμένου Διὸς ποτὶ	χαλκοβατὲς	δῶμα ἔμπης εἰς γαῖάν τε
[1, 3]	τοῖς ἑταίροις διεξῄεις’ αὐτός, ὦ	Τιμόκρατες,	μετασχών’ ἆρ´ οὖν ἐθελήσεις καὶ
[1, 27]	πεπονθώς. μετὰ τοῦτον Αἰνιᾶνες καὶ	Μάγνητες	ἀνέστησαν, οἳ ὠρχοῦντο τὴν καρπαίαν
[1, 60]	καὶ πολλαὶ τῶν οἴνων αἱ	ἰδιότητες	κατά τε τὰ χρώματα καὶ
[1, 44]	καὶ οὕτως ἀναψύξαντες ἐς ἀσαμίνθους	βάντες	ἐυξέστας λούσαντο καὶ ἀλειψάμενοι λίπ´
[1, 46]	{καὶ} τὴν πελειάδα τῇ μηρίνθῳ	κρεμάντες	ἀπὸ νηὸς ἱστοῦ καὶ τοξεύοντες
[1, 44]	ἀμφί τε μηρούς‘ καὶ οὕτως	ἀναψύξαντες	ἐς ἀσαμίνθους βάντες ἐυξέστας λούσαντο
[1, 27]	δ´ ἔπεσε τεχνικῶς πως, καὶ	πάντες	ἀνέκραγον οἱ συνδειπνοῦντες Παφλαγόνες. καὶ
[1, 48]	οἱ ἀπὸ τοῦ κλίματος τούτου	πάντες	ἁπαλοί, οὐ πλῆξιν, οὐ τόνον
[1, 26]	τὴν σφαῖραν ἢ διδούς, ἅμα	πάντες	ἐβοῶμεν· ἡ δ´ εὐρυθμία, τὸ
[1, 36]	καὶ ἄλλων πλειόνων. οὗτοι οὖν	πάντες,	ὁ σύμπας δῆμος τῆς οἰκουμένης,
[1, 7]	ἢ τρεῖς ἢ τέσσαρες οἱ	ξυνάπαντες	ἢ τῶν πέντε γε μὴ
[1, 58]	εἰς τὸ κεράμιον σταῖς μέλιτι	φυράσαντες,	ὥστε τὴν ὀσμὴν ἀπ´ αὐτοῦ,
[1, 2]	δ´ ἐν τῷ δείπνῳ δῆθεν	ἐπιδημήσαντες	δειπνοσοφισταὶ ἦσαν Μανσούριος, νόμων ἐξηγητὴς
[1, 54]	στρατιὰν συναγαγών. καὶ οἱ Κυζικηνοὶ	ἐξορμήσαντες	ἐπ´ αὐτὸν ἐβοηδρόμουν, πρόκροσσοι φερόμενοι
[1, 58]	ἑξῆς τέ φησι· τὰς ὀμφακώδεις	συμπατήσαντες	ἀπέθεντο καὶ ἀνθοσμίας ἐγένετο. Θεόφραστος
[1, 12]	Λίβυσι φήμη τῆς ἀφίξεως αὐτοῦ)	προσπλεύσαντες	ἁλιεῖς προσήνεγκαν αὐτῷ τὰς καλλίστας
[1, 39]	στολῆς εὐπρέπειαν καὶ σεμνότητα, ἣν	ζηλώσαντες	οἱ ἱεροφάνται καὶ δᾳδοῦχοι ἀμφιέννυνται,
[1, 16]	ἔρον ἕντο· καὶ τὴν ἐπιθυμίαν	πληρώσαντες	οἳ μὲν ἐξώρμων ἐπὶ μελέτην
[1, 27]	ἐποίει. καὶ Ἀρκάδες δέ, φησίν,	ἀναστάντες	ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν ἐν ῥυθμῷ πρὸς
[1, 46]	ἐπὶ ταῖς κίχλαις καὶ πελειάσιν	ἱστάντες.	ἐγυμνάζοντο δὲ πρὸς ὀρνεοθηρευτικὴν {καὶ}
[1, 21]	οἱ δαιτυμόνες τὰ λειπόμενα, ἀλλὰ	κορεσθέντες	κατέλιπον παρ´ οἷς ἦν ἡ
[1, 61]	ὅτι οἱ μὲν ὑπ´ οἴνου	μεθυσθέντες	ἐπὶ πρόσωπον φέρονται, οἱ δὲ
[1, 44]	ἐχρῶντο· δίσκοισιν τέρποντο καὶ αἰγανέῃσιν	ἱέντες.	τὸ γὰρ τερπνὸν τὴν κακοπάθειαν
[1, 29]	ὀκτὼ γάρ, φησί, καὶ ἑκατὸν	ὄντες	οἱ μνηστῆρες διετίθεσαν ψήφους ἐναντίας
[1, 46]	δ´ εἶδον, οἵτινες πόλιν μίαν	λαβόντες	εὐρυπρωκτότεροι πολὺ τῆς πόλεος ἀπεχώρησαν
[1, 45]	ἄλογα τῶν ζῴων τοῖς θαλλοῖς	ἄγοντες,	τοὺς τοιούτους καρποὺς ἀποκρούεται αὐτὸν
[1, 61]	τῶν ἐπιδημούντων ἀποσφραγίζονται καὶ ὕστερον	ἀνοίγοντες	εὑρίσκουσιν οἴνου πεπληρωμένους. Ἑλλάνικος δέ
[1, 36]	φησί, φιλόσοφον ὀρχηστὴν Μέμφιν ἐκάλεσαν	ἀπαρχαίζοντες	τὴν διὰ τοῦ σώματος αὐτοῦ
[1, 26]	Φαινεστίου. ἐφρόντιζον δὲ εὐρυθμίας οἱ	σφαιρίζοντες.	Δαμόξενος γοῦν φησι· νεανίας τις
[1, 42]	κατακείμενοι μαλακώτατ´ ἐπὶ τρικλινίῳ, Τελαμῶνος	οἰμώζοντες	ἀλλήλοις μέλη. Φιλωνίδης· κατάκειμαι, ὡς
[1, 29]	τοῦ μεγάλου Διοδώρου {ἢ Θεοδώρου}	μαθόντες	τὴν πεττείαν οὐδὲ τοῦ Μιτυληναίου
[1, 44]	οἱ γοῦν ἀπὸ τῆς σκοπιῆς	ἐπανελθόντες	ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ κνήμας
[1, 21]	ἄρτι φαινομένης ἀθρόον ἐπ´ αὐτὴν	ἰόντες	βίᾳ ἥρπαζον καὶ ἀφῃροῦντο τοὺς
[1, 61]	στάδια, ἐν ᾧ οἱ ἐγχώριοι	κατακλείοντες	τοῖς Διονυσίοις χαλκοῦς λέβητας τρεῖς
[1, 55]	πραύνοντα τὸ μένος, ἐπεὶ οἱ	πιόντες	προσηνεῖς. ~ἐπαινεῖ Ἄμφις καὶ τὸν
[1, 28]	ταῖς γλώσσαις ἐκ τῶν δείπνων	ἀπιόντες.	προσνέμονται δ´ αὐτῷ αἱ γλῶσσαι
[1, 60]	οἶνοί εἰσι μὲν ἠρέμα ὑπόχλωροι,	ἐμφαίνοντές	τι ἐν αὑτοῖς λιπαρόν, ὃ
[1, 23]	δεπάεσσι δειδέχατ´ ἀλλήλους’ ἤτοι ἐδεξιοῦντο	προπίνοντες	ἑαυτοῖς ταῖς δεξιαῖς. καί τις
[1, 46]	οἱ νέοι, ἀλλὰ καὶ οἱ	γέροντες	Φοῖνιξ τε καὶ Νέστωρ. μόνῳ
[1, 6]	εὐσταθεῖς, οὐκ ἐγχειρογάστορες. γυργάθους ψηφισμάτων	φέροντες,	Ἀριστοφάνης φησίν. ~ὅτι Ἀρχέστρατος ὁ
[1, 43]	ἐκ τέφρης ἐπάσαντο τά τ´	ἀγρώσσοντες	ἕλοντο. ~ποτίκολλον ἅτε ξύλον παρὰ
[1, 46]	κρεμάντες ἀπὸ νηὸς ἱστοῦ καὶ	τοξεύοντες	ἑκηβόλως εἰς αὐτήν, ὡς ἐν
[1, 44]	πόνων παντοῖα, κόπον μὲν θαλάττῃ	λύοντες,	ἣ μάλιστα τοῖς νεύροις ἐστὶ
[1, 28]	ἔσπενδον δὲ ἀπὸ τῶν δείπνων	ἀναλύοντες	καὶ τὰς σπονδὰς ἐποιοῦντο Ἑρμῇ
[1, 44]	τὰς τῶν μυῶν συντάσεις, εἶτ´	ἐπαλείφοντες	λίπα πρὸς τὸ μὴ ξηρανθέντος
[1, 48]	ἁπαλοί, οὐ πλῆξιν, οὐ τόνον	ἔχοντες,	ἡδεῖς, εὐστόμαχοι. ὁ δὲ Μαμερτῖνος
[1, 24]	ἀοιδός’ δύο δὲ κυβιστητῆρες μολπῆς	ἐξάρχοντες	ἐδίνευον. μολπῆς δὲ ἀντὶ τοῦ
[1, 9]	τοῦ Φιλοξένου καὶ Φιλοξένειοί τινες	πλακοῦντες	ὠνομάσθησαν. περὶ τούτου Χρύσιππός φησιν·
[1, 52]	Λέσβιον οἶνον. ἀλλά τινες χαίρουσιν	ἐπαινοῦντες	τὰ παρ´ αὑτοῖς. ~φοινικίνου δὲ
[1, 27]	πως, καὶ πάντες ἀνέκραγον οἱ	συνδειπνοῦντες	Παφλαγόνες. καὶ ὃ μὲν σκυλεύσας
[1, 44]	προβλήμασι ζητῶν, διὰ τί οἱ	ἱδροῦντες	ἐπὰν ἔλθωσιν εἰς θερμὸν ἢ
[1, 10]	ὃς καὶ γράφει που ταῦτα·	δημηγοροῦντες	ἐν τοῖς ὄχλοις κατατρίβουσιν ὅλην
[1, 44]	μάλιστα τοῖς νεύροις ἐστὶ πρόσφορος,	ἀναχαλῶντες	δὲ ταῖς ἐμβάσεσι τὰς τῶν
[1, 41]	Αἰγύπτῳ πολυφύλῳ βιβλιακοὶ χαρακῖται ἀπείριτα	δηριόωντες	Μουσέων ἐν ταλάρῳ. ἕως ἂν
[1, 16]	τῇ παιδιᾷ τὰ πρὸς σπουδὴν	ἐκμελετῶντες·	οἳ δὲ κιθαρῳδῶν ἠκροῶντο τὰς
[1, 2]	Δημόκριτος οἱ Νικομηδεῖς, πολυμαθείᾳ πάντας	ὑπερηκοντικότες,	Φιλάδελφός τε ὁ Πτολεμαεύς, ἀνὴρ
[1, 10]	τοῦ Φάσιδος ἢ Βορυσθένους καταπλέοντας,	ἀνεγνωκότες	οὐδὲν πλὴν εἰ τὸ Φιλοξένου
[1, 61]	φέρονται, οἱ δὲ τὸν κρίθινον	πεπωκότες	ἐξυπτιάζονται τὴν κεφαλήν· ὁ μὲν
[1, 53]	θεσπεσία κατὰ πᾶν δ´ ἔχει	ὑψερεφὲς	δῶ, ἀμβροσία καὶ νέκταρ ὁμοῦ.
[1, 28]	καὶ αὐλοῖς καὶ σύριγξιν οἱ	ἥρωες.	ὁ γοῦν Ἀγαμέμνων αὐλῶν συρίγγων
[1, 31]	δ´ ἐν τοῖς συνδείπνοις οἱ	ἥρωες,	οὐ κατακέκλινται. τοῦτο δὲ καὶ
[1, 19]	Ἀθήναιος. ~ὅτι τροφαῖς ἐχρῶντο οἱ	ἥρωες	παρ´ Ὁμήρῳ πρῶτον μὲν τῷ
[1, 46]	οὐδὲ τὸν ἀέρα δ´ οἱ	ἥρωες	τοῖς ὄρνισιν εἴων ἐλεύθερον, παγίδας
[1, 36]	πόλεων ἀρχαιοτάτῃ καὶ βασιλικωτάτῃ, περὶ	ἧς	Βακχυλίδης φησί· τὴν ἀχείμαντόν τε
[1, 46]	εὐρυπρωκτότεροι πολὺ τῆς πόλεος ἀπεχώρησαν	ἧς	εἷλον τότε. οὐδὲ τὸν ἀέρα
[1, 35]	νευροσπάστῃ τὴν σκηνὴν ἔδωκαν ἀφ´	ἧς	ἐνεθουσίων οἱ περὶ Εὐριπίδην. Ἀθηναῖοι
[1, 34]	Κλέωνος δὲ τοῦ ᾠδοῦ, ἐφ´	ἧς	ἐπιγέγραπται· Πυθέα υἱὸς ὅδ´ ἐστὶ
[1, 37]	(διὸ καὶ οἱ σάτυροι σικιννισταί)	ἧς	εὑρετὴς Σίκιννός τις βάρβαρος. οἳ
[1, 60]	περὶ τὴν γῆν ταύτην ἄμπελος,	ἧς	καὶ ἡ σταφυλὴ πάνυ βρωθῆναι
[1, 60]	περὶ τοὺς αὐτοὺς τόπους, ἀφ´	ἧς	οἱ γινόμενοι οἶνοί εἰσι μὲν
[1, 25]	αἳ δὲ διὰ τῆς σφαίρας·	ἧς	τὴν εὕρεσιν Ἀγαλλὶς ἡ Κερκυραία
[1, 60]	τῆς ἀνάγκης οὐδὲν ἐμβριθέστερον, ὑφ´	ἧς	τὸ κρυφθὲν ἐκφανεῖς ἀνακτόρων, φησὶ
[1, 57]	ἀμπέλου τι γένος εἶναι, ἀφ´	ἧς	τὸν οἶνον ἐξαμβλοῦν ποιεῖν τὰς
[1, 60]	πόλιν οὐ μακρὰν οὖσαν Ἀλεξανδρείας,	ἧς	τοὺς φόρους οἱ τότε βασιλεῖς
[1, 46]	ἐν οἷς λέγει· ὡς δὲ	λέβης	ζεῖ κνίσσῃ μελδόμενος ἁπαλοτρεφέος σιάλοιο.
[1, 49]	ἐξ Ἤλιδος μάγειρος, ἐξ Ἄργους	λέβης,	Φλιάσιος οἶνος, ἐκ Κορίνθου στρώματα,
[1, 25]	σφαιρίσκιόν τι) εὗρεν Ἀττικὸς Νεαπολίτης	παιδοτρίβης	γυμνασίας ἕνεκα Πομπηίου Μάγνου. τὸ
[1, 26]	Ἰόβας ὁ Μαυρούσιος, Φαινέστιος ὁ	παιδοτρίβης.	καὶ Ἀντιφάνης· φαινίνδα παίζων ᾔεις
[1, 62]	κατασκευαζομένας ἀμεθύστους προσλαμβάνουσι τὸ τῆς	κράμβης	σπέρμα. καὶ ἐν ᾧ δ´
[1, 12]	ἔχειν ἔλεγε πλακοῦντας ὑπὸ τῆς	γῆς	ἀναπεμπομένους αὐτῷ. ~Τραιανῷ δὲ τῷ
[1, 48]	ὑπὲρ τοῦτον ἐκπίπτων τὸν χρόνον	κεφαλαλγὴς	καὶ τοῦ νευρώδους καθάπτεται. εἴδη
[1, 4]	δογμάτων τηρήσεως, ἔτι δὲ νόμων	συναγωγῆς	οὓς ἔτι διδάσκουσιν, ὡς τὰ
[1, 5]	οὐ ψευδωνύμως πάντας Ἀθηναίους εἱστίασεν.	Ἀλκιβιάδης	δὲ Ὀλύμπια νικήσας ἅρματι πρῶτος
[1, 18]	πρὸς Ὀδυσσέα οἶνός σε τρώει	μελιηδής’	αὐτὸς οὐκ ἀπείχετο τοῦ πώματος·
[1, 19]	τῶν ὀνομάτων ἐν οἷς ὁ	Παλαμήδης	πεποίηται λέγων· καὶ ταξιάρχας καὶ
[1, 13]	Σκυθίαν ἔπαυσε τὴν ἐπιθυμίαν. καὶ	Νικομήδης	γογγυλίδα μασώμενος ἀφύης τοτ´ ἔλεγε
[1, 42]	ψυχῆς ἐστιν, οἷον ἀθυμεῖν, ὀλιγοδρανεῖν.	Θουκυδίδης	αʹ νικώμενοι ἐπ´ ἐλάχιστον ἀναπίπτουσι.
[1, 23]	τοῖς ἀρίστοις κατὰ δεῖπνα τιμαί.	Τυδείδης	γοῦν καὶ κρέασι καὶ πλείοις
[1, 60]	αὐτὸς ἐμαυτοῦ Ἰόλεώς τε καὶ	Ἀλκείδης	γενήσομαι. ὅτι ὁ Μαρεώτης οἶνος
[1, 2]	ὁ Νικαεύς. μουσικὸς δὲ παρῆν	Ἀλκείδης	ὁ Ἀλεξανδρεύς. καὶ ἦν ὁ
[1, 36]	ἀρχαιοτάτῃ καὶ βασιλικωτάτῃ, περὶ ἧς	Βακχυλίδης	φησί· τὴν ἀχείμαντόν τε Μέμφιν
[1, 2]	παρῆν δὲ καὶ Πλούταρχος καὶ	Λεωνίδης	ὁ Ἠλεῖος καὶ Αἰμιλιανὸς ὁ
[1, 42]	τρικλινίῳ, Τελαμῶνος οἰμώζοντες ἀλλήλοις μέλη.	Φιλωνίδης·	κατάκειμαι, ὡς ὁρᾶτε, δεκάπαλαι. Εὐριπίδης
[1, 5]	τέταρτος, εἰς ἃς νίκας καὶ	Εὐριπίδης	ἔγραψεν ἐπινίκιον, θύσας Ὀλυμπίῳ Διὶ
[1, 42]	Φιλωνίδης· κατάκειμαι, ὡς ὁρᾶτε, δεκάπαλαι.	Εὐριπίδης	Κύκλωπι· ἀνέπεσε φάρυγος αἰθέρ´ ἐξανιεὶς
[1, 42]	δυσχεραίνων ὁ ἑταῖρός φησιν· ἀνάκεισο.	Φιλιππίδης·	καὶ δειπνῶν ἀεὶ ἀνακείμενος παρ´
[1, 62]	ξένοι κράμβην, γυναιξὶ διαφέρειν οἴονται.	Ἀναξανδρίδης·	ἐὰν λούσησθε νῦν ῥάφανόν τε
[1, 51]	παίει πρὸς τὰ στήθη. καὶ	Ἀναξανδρίδης·	χοῦς κεκραμένος ψιθίου. ~ὅτι Ἀριστοφάνους
[1, 18]	καὶ τὰ ἔπη ταῦτα προηνέγκατο	Διοσκουρίδης	ὁ Ἰσοκράτους μαθητής) καὶ ὁ
[1, 35]	Ἀλεξάνδρῳ θαυματοποιοὶ Σκύμνος ὁ Ταραντῖνος,	Φιλιστίδης	ὁ Συρακούσιος, Ἡράκλειτος ὁ Μιτυληναῖος.
[1, 51]	τῇ κατὰ τὸν Ἀδρίαν νήσῳ	Ἀγαθαρχίδης	φησὶν οἶνον γίνεσθαι ὃν πᾶσι
[1, 55]	τῶν παραπλησίων. προσαγορεύεται δέ, φησὶν	Ἐπαρχίδης,	ἡ ἄμπελος ἡ τὸν Ἰκάριον
[1, 55]	γίνεται δὲ ἐν Ἰκάρῳ, φησὶν	Ἐπαρχίδης,	ὁ πράμνιος. ἐστὶ δὲ οὗτος
[1, 22]	Ἀτρακίου. οὐ μνημονεύει δὲ τοιαύτης	ἐδωδῆς	ἐπὶ τῶν δείπνων, ὡς οὐκ
[1, 22]	ὀστρείοις ἐχρῶντο, καίτοι τῆς τούτων	ἐδωδῆς	οὐ πολὺ ἐχούσης τὸ ὠφέλιμον
[1, 17]	κ´ ἀνὴρ οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ	ἐδωδῆς.	τῷ δὲ κωθωνιζομένῳ δίδωσι τὸν
[1, 59]	δὲ τούτων πεπαλαιωμένος καὶ κεχρονικὼς	φαρμακώδης	ὢν καροῖ λίαν ταχέως. ὁ
[1, 37]	ἦν δὲ ἡ Πυλάδου ὄρχησις	ὀγκώδης	παθητική τε καὶ πολυπρόσωπος, ἡ
[1, 48]	καλός· ὀλίγος δὲ γίνεται, παχύς,	σαρκώδης.	Ταραντῖνος δὲ καὶ οἱ ἀπὸ
[1, 52]	αὐτοῦ γεύσῃ μὴ πρόσθεν ἐθισθείς,	εὐώδης	μέν σοι δόξει τοῦ Λεσβίου
[1, 20]	ἡ Ἀθηνᾶ ἀπὸ τῆς Τηλεμάχου	τραπέζης	δαίνυσθαι. παρ´ ὅλην δὲ τὴν
[1, 42]	ὁ νοῦς γάρ ἐστι τῆς	τραπέζης	πλησίον. ἔστι δὲ εὑρεῖν καὶ
[1, 18]	Ἑρμοῦ λόγῳ πεισθέντα· διὸ καὶ	ἀπαθὴς	γίνεται. Ἐλπήνορα δὲ πάροινον ὄντα
[1, 11]	ὅτι Φιλόξενος ὁ Κυθήριος ποιητής,	περιπαθὴς	ὢν τοῖς ὄψοις, δειπνῶν ποτε
[1, 18]	Μίνω παραγενόμενον εἰς Σικελίαν. τῆς	μέθης	δὲ κατατρέχων ὁ ποιητὴς τὸν
[1, 56]	δὲ τὸν Βίβλινον· ἐδεξιοῦτο Βιβλίνου	μέθης	ἐκπώματι. ἐκαλεῖτο δ´ οὕτως ἀπό
[1, 62]	οὐκ ἔστιν, ὡς ἔοικε, φάρμακον	μέθης	οὐδὲν τοιοῦτον ὡς τὸ προσπεσεῖν
[1, 35]	Ὀδυσσέα σολοικίζοντα, ὁ αὐτός φησι.	Διοπείθης	δὲ ὁ Λοκρός, ὥς φησι
[1, 6]	καὶ τὰ παρ´ Ἀσκραίοις τεῦτλα.	Κλεάνθης	δὲ ὁ Ταραντῖνος, ὥς φησι
[1, 31]	δὲ τελοῦντος γάμους ὁ νυμφίος	Μεγαπένθης	οἰνοχοεῖ. νῦν δὲ ἐπὶ τοσοῦτον
[1, 51]	καρδίαν, ὅταν πίω τοῦδ´, εὐθὺς	ὑγιὴς	γίνεται· Ἀσκληπιὸς κατέβρεξε οἶνος Λέσβιος,
[1, 14]	γεγονὼς τοῦ Μυκονίου φιλόδωρος {ἂν}	εἴης;	ἀγαθὸς πρὸς ἀγαθοὺς ἄνδρας ἑστιασόμενος
[1, 44]	σώματα. οἱ γοῦν ἀπὸ τῆς	σκοπιῆς	ἐπανελθόντες ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ
[1, 7]	τὸ ποίημα, οὗ ἡ ἀρχή·	ἱστορίης	ἐπίδειγμα ποιούμενος Ἑλλάδι πάσῃ— φησί·
[1, 56]	αὐτὸν ὠνομάσθαι. Ἀρμενίδας δὲ τῆς	Θρᾴκης	φησὶν εἶναι χώραν τὴν Βιβλίαν,
[1, 60]	πρᾶγμ´ ὑπεξελθεῖν τόδε; ἦ τῆς	ἀνάγκης	οὐδὲν ἐμβριθέστερον, ὑφ´ ἧς τὸ
[1, 60]	Ταινιωτικὸς καλούμενος. ταινία δ´ ἐστὶν	ἐπιμήκης	περὶ τοὺς αὐτοὺς τόπους, ἀφ´
[1, 45]	αἴγειρός τ´ ἐλάτη τ´ ἦν	οὐρανομήκης.	ἀρχαιοτέρα δ´ ἦν καὶ τῶν
[1, 37]	ἣ ἐκαλεῖτο κόρδαξ, καὶ τῆς	τραγικῆς,	ἣ ἐκαλεῖτο ἐμμέλεια, καὶ τῆς
[1, 37]	δὲ κατὰ τοῦτον ὀρχήσεως τῆς	τραγικῆς	καλουμένης πρῶτος εἰσηγητὴς γέγονε Βάθυλλος
[1, 37]	Ἰταλικὴν ὄρχησιν συστήσασθαι ἐκ τῆς	κωμικῆς,	ἣ ἐκαλεῖτο κόρδαξ, καὶ τῆς
[1, 52]	περικύμονος ἐκγεγαῶτα. τόν τ´ ἀπὸ	Φοινίκης	ἱερᾶς τὸν Βύβλινον αἰνῶ· οὐ
[1, 37]	ἣ ἐκαλεῖτο ἐμμέλεια, καὶ τῆς	σατυρικῆς,	ἣ ἐλέγετο σίκιννις (διὸ καὶ
[1, 32]	δὲ νῦν καὶ ἡ τῆς	μουσικῆς	διαστροφή, καὶ ἡ περὶ τὰς
[1, 4]	μάλιστα μετὰ κριτικῆς τινος καὶ	Σωκρατικῆς	ἐπιστήμης, ὡς πάντας θαυμάζειν τῶν
[1, 4]	ἀλλ´ ὡς ἔνι μάλιστα μετὰ	κριτικῆς	τινος καὶ Σωκρατικῆς ἐπιστήμης, ὡς
[1, 26]	βασιλέως φίλων. συνέγραψε δὲ περὶ	σφαιριστικῆς	Τιμοκράτης ὁ Λάκων. ~οἱ Φαίακες
[1, 3]	αὐτός, ὦ Ἀθήναιε, μετειληφὼς τῆς	καλῆς	ἐκείνης συνουσίας τῶν νῦν ἐπικληθέντων
[1, 48]	ἔτη. ὁ Φουνδανὸς εὔτονος, πολύτροφος,	κεφαλῆς	καὶ στομάχου ἅπτεται· διὸ οὐ
[1, 44]	καμάτων λύσεως ἐκ τῶν κατὰ	κεφαλῆς	καταιονήσεων· θυμῆρες κεράσασα κατὰ κρατός
[1, 60]	καὶ ἡδύς, εὔπνους, εὐανάδοτος, λεπτός,	κεφαλῆς	οὐ καθικνούμενος, διουρητικός. τούτου δὲ
[1, 48]	τοῦ Ῥηγίνου ἥκιστά τε καθαπτόμενος	κεφαλῆς.	τούτῳ ἐμφερὴς ὁ Φορμιανός, ταχὺ
[1, 50]	Κριτίας δὲ οὕτως· κότταβος ἐκ	Σικελῆς	ἐστι χθονὸς ἐκπρεπὲς ἔργον, ὃν
[1, 25]	σφαιρίζουσαν. διαβόητοι δὲ ἐπὶ σφαιρικῇ	Δημοτέλης	ὁ Θεοκρίτου τοῦ Χίου σοφιστοῦ
[1, 5]	καὶ Σπεύσιππος ὁ Ἀκαδημαικὸς καὶ	Ἀριστοτέλης	βασιλικοὺς νόμους ἔγραψε. ἀλλὰ μὴν
[1, 61]	ποιεῖν ὅσα τοὺς ἐξοίνους γινομένους.	Ἀριστοτέλης	δέ φησιν ὅτι οἱ μὲν
[1, 10]	δὲ φίλιχθυν τὸν Φιλόξενόν φασιν·	Ἀριστοτέλης	δὲ φιλόδειπνον ἁπλῶς, ὃς καὶ
[1, 44]	εἰς τὸ ἔξω παράσχῃ, ὡς	Ἀριστοτέλης	εἴρηκεν ἐν τοῖς φυσικοῖς προβλήμασι
[1, 56]	δὲ παρὰ Τροιζηνίοις, ὥς φησιν	Ἀριστοτέλης	ἐν τῇ αὐτῶν πολιτείᾳ, ἄμπελος
[1, 42]	μέσον εἰς τὸν αὐχέν´ εἰσαλοίμην.	Ἀριστοτέλης	ἐν Τυρρηνῶν Νομίμοις· οἱ δὲ
[1, 30]	μύρου πνέον. ἐδειματούμην δ´ οὐ	φίλης	ὀσμῆς ὕπο. Εὔπολις δὲ τὸν
[1, 5]	ἐπινίκιον γράψαντος τοῦ Κείου Σιμωνίδου.	Ἐμπεδοκλῆς	δ´ ὁ Ἀκραγαντῖνος ἵπποις Ὀλύμπια
[1, 54]	πόλεις, ὥς φησιν ὁ Βαβυλώνιος	Ἀγαθοκλῆς,	Πήδασον, Ὀλύμπιον, Ἀκαμάντιον, Τίον, Σκῆπτρα,
[1, 59]	καὶ πτυέλου ἐστὶν ἀναγωγός, ὡς	Διοκλῆς	καὶ Πραξαγόρας ἱστοροῦσι. Μνησίθεος δ´
[1, 46]	ἔλαττον τῶν προειρημένων ἐπὶ ὀψαρτυτικῇ.	Τιμοκλῆς·	Χῖοι πολὺ ἄριστ´ ἀνευρήκασιν ὀψαρτυτικήν.
[1, 54]	γίνεσθαι τὸν οἶνον μαλακόν. ~ὅτι	Θεμιστοκλῆς	ὑπὸ βασιλέως ἔλαβε δωρεὰν τὴν
[1, 39]	δὲ πλείους, ἐμβατηρίους καὶ χορευτικάς.	Ἀριστοκλῆς	οὖν φησιν ὅτι Τελέστης ὁ
[1, 60]	τὸ κρυφθὲν ἐκφανεῖς ἀνακτόρων, φησὶ	Σοφοκλῆς.	αὐτὸς ἐμαυτοῦ Ἰόλεώς τε καὶ
[1, 39]	τραγῳδίας Αἰσχύλος, ὥς φησι Χαμαιλέων.	Σοφοκλῆς	γοῦν ὠνείδιζεν αὐτῷ ὅτι εἰ
[1, 30]	μυρηρῶν τευχέων πνέους´ ἐμοί. καὶ	Σοφοκλῆς	δὲ ἐν Ἀχαιῶν συνδείπνῳ· ἀλλ´
[1, 37]	γὰρ ὑπόρχημά τι τοῦτον διατίθεσθαι.	Σοφοκλῆς	δὲ πρὸς τῷ καλὸς γεγενῆσθαι
[1, 30]	τότε τοιαύτην ἀκοσμίαν εἰσήγαγεν ὡς	Σοφοκλῆς	καὶ Αἰσχύλος πεποιήκασιν, ἀλλὰ πόδα
[1, 26]	καματηρὸν τῆς περὶ τὴν σφαιριστικὴν	ἁμίλλης	τό τε κατὰ τοὺς τραχηλισμοὺς
[1, 22]	εἰκάζει δὲ καὶ τοὺς ὑπὸ	Σκύλλης	ἁρπαζομένους Ὀδυσσέως ἑταίρους ἰχθύσι προμήκει
[1, 39]	οὐ μόνον ἐξεῦρε τὴν τῆς	στολῆς	εὐπρέπειαν καὶ σεμνότητα, ἣν ζηλώσαντες
[1, 16]	περὶ ταῦτα τρυφήν. καὶ τῆς	ἁπλῆς	δὲ ταύτης διαίτης οὐκ ἀπλήστως
[1, 4]	μετὰ κριτικῆς τινος καὶ Σωκρατικῆς	ἐπιστήμης,	ὡς πάντας θαυμάζειν τῶν ζητήσεων
[1, 58]	ὁ μυρίνης ὁ τίμιος. καὶ	Ἑρμῆς	δ´ εἶδος πόσεως παρὰ Στράττιδι
[1, 28]	ὕστερον Διὶ τελείῳ. δοκεῖ γὰρ	Ἑρμῆς	ὕπνου προστάτης εἶναι. σπένδουσι δ´
[1, 30]	πνέον. ἐδειματούμην δ´ οὐ φίλης	ὀσμῆς	ὕπο. Εὔπολις δὲ τὸν πρῶτον
[1, 60]	μὲν ἦν μεγίστη, νῦν δὲ	κώμης	περιείληφε μέγεθος, τὴν προσηγορίαν λαβοῦσα
[1, 57]	δὲ ταῦτα τὰ καὶ πλησίον	Πιτάνης.	φησὶν οὖν οἶνον δ´ Οἰνουντιάδαν
[1, 25]	Χίου σοφιστοῦ ἀδελφὸς καί τις	Χαιρεφάνης·	ὃς ἀσελγεῖ τινι νέῳ παρακολουθῶν
[1, 6]	Μεσσηνίοις πεπαιδευμένος εἶναι, ὡς καὶ	Καλλιφάνης	ὁ τοῦ Παραβρύκοντος κληθεὶς ἀρχὰς
[1, 1]	Λαρήνσιος Ῥωμαῖος, ἀνὴρ τῇ τύχῃ	περιφανής,	τοὺς κατὰ πᾶσαν παιδείαν ἐμπειροτάτους
[1, 19]	βρέχειν καὶ προσίεσθαι ψωμούς, ὡς	Ἀντιφάνης·	ἄριστον ἐν ὅσῳ ὁ μάγειρος
[1, 50]	κεράμια, Σικελικὰ βατάνια, Μεγαρικὰ πιθάκνια.	Ἀντιφάνης	δέ· καὶ νᾶπυ Κύπριον καὶ
[1, 14]	οὐ παραλειπτὸς ἀσύμβολος, ἀλλὰ διωκτός.	Ἀντιφάνης	δέ φησι· βίος θεῶν γάρ
[1, 41]	βρέχειν καὶ ἐπὶ τοῦ πίνειν.	Ἀντιφάνης·	δεῖ γὰρ φαγόντας δαψιλῶς βρέχειν.
[1, 32]	εἶναι αὐτά, ὧν τὸ βλαπτικὸν	Ἀντιφάνης	δηλοῖ· εἰς μακαρίαν τὸ λουτρόν,
[1, 51]	δὲ Λεσβία σταγὼν ἐκπίνεται ἄγαν.	Ἀντιφάνης·	ἔστιν ὄψον χρηστόν, ἐπαγωγὸν πάνυ
[1, 41]	δὲ καὶ ἡ καρδία. καίτοι	Ἀντιφάνης	λέγει· τὸ δὲ ζῆν, εἰπέ
[1, 14]	ἐστιν ἐν χρήσει τοῖς παλαιοῖς.	Ἀντιφάνης·	μονοφαγεῖς, ἤδη τι καὶ βλάπτεις
[1, 26]	τε κατὰ τοὺς τραχηλισμοὺς ῥωμαλέον.	Ἀντιφάνης·	οἴμοι κακοδαίμων, τὸν τράχηλον ὡς
[1, 49]	δὲ Ἑλλάδι φωνῇ οἰνοποιός. ~ὅτι	Ἀντιφάνης	που ὁ χαρίεις τὰ ἐξ
[1, 26]	δὲ τὴν φαινίνδα παιδιὰν οὕτως	Ἀντιφάνης·	σφαῖραν λαβὼν τῷ μὲν διδοὺς
[1, 26]	Μαυρούσιος, Φαινέστιος ὁ παιδοτρίβης. καὶ	Ἀντιφάνης·	φαινίνδα παίζων ᾔεις ἐν Φαινεστίου.
[1, 7]	πέτονται δεξιῶς ἐπὶ ταῦτ´ ἄκλητοι,	Ἀντιφάνης	φησί, καὶ ἐπάγει· οὓς ἔδει
[1, 20]	κοιλίας. οὕτω σφόδρ´ ἦν ἀρχαῖος,	Ἀντιφάνης	φησί. ~καὶ τῶν κρεῶν δὲ
[1, 5]	γὰρ δείπνοις τὸ πεινῆν παύεται,	Ἀντιφάνης	φησίν. ὅτι Ξενοκράτης ὁ Χαλκηδόνιος
[1, 39]	μετὰ τοῦ εἰκότος τὰ δράματα.	Ἀριστοφάνης	γοῦν (παρὰ δὲ τοῖς κωμικοῖς
[1, 55]	καὶ δύναμιν ἔχων διαφέρουσαν· οἵῳ	Ἀριστοφάνης	οὐχ ἥδεσθαι Ἀθηναίους φησί λέγων
[1, 6]	οὐκ ἐγχειρογάστορες. γυργάθους ψηφισμάτων φέροντες,	Ἀριστοφάνης	φησίν. ~ὅτι Ἀρχέστρατος ὁ Συρακούσιος
[1, 48]	Καληνὸς κοῦφος, τοῦ Φαλερίνου εὐστομαχώτερος.	εὐγενὴς	δὲ καὶ ὁ Καίκουβος, πληκτικός,
[1, 48]	καὶ ἀεὶ ἑαυτοῦ κρείττων γίνεται.	εὐγενὴς	καὶ ὁ Καυκῖνος καὶ τῷ
[1, 47]	μεταδοῦναι. ὁ δὲ λευκὸς οἶνος	ἀσθενὴς	καὶ λεπτός. ὁ δὲ κιρρὸς
[1, 43]	Καλλίμαχος· μύθου δὲ πασαίμην ἥδιον.	Ἐρατοσθένης·	ὀπταλέα κρέα ἐκ τέφρης ἐπάσαντο
[1, 28]	καὶ τὰ ἑξῆς ἃ ἔπη	Ἐρατοσθένης	οὕτω γεγράφθαι φησίν· οὐ γὰρ
[1, 47]	ἡδὺν γὰρ εἶναι τὸν οἶνον	παρεγχεομένης	θαλάσσης. ἐπαινῶν δὲ Ὅμηρος τὸν
[1, 34]	ἱμάτιον κοῖλον ὂν ἐνθέσθαι, καὶ	ἀνοικιζομένης	τῆς πόλεως ἐπανελθόντα εὑρεῖν τὸ
[1, 22]	τῶν δείπνων, ὡς οὐκ οἰκείας	νομιζομένης	τῆς τροφῆς τοῖς ἐν ἀξιώμασιν
[1, 21]	οὐ παρῆν ἄφθονος τροφή, ἄρτι	φαινομένης	ἀθρόον ἐπ´ αὐτὴν ἰόντες βίᾳ
[1, 19]	{Β. μηδαμῶς· Ἰσθμοῖ γὰρ ἀριστήσομεν.	Ἀριστομένης·	ἀκρατιοῦμαι μικρόν, εἶθ´ ἥξω πάλιν,
[1, 29]	εἰς τὴν τῆς βληθείσης καὶ	ἐξωσμένης	χώραν, ἐν ᾗ πρότερον ἦν·
[1, 36]	τοῦ γελωτοποιοῦ Ξενοφῶν μνημονεύει. ~ὅρος	οἰκουμένης.	δῆμον τὴν Ῥώμην φησί. λέγει
[1, 36]	τὴν Ῥώμην πόλιν ἐπιτομὴν τῆς	οἰκουμένης·	ἐν ᾗ συνιδεῖν ἔστιν οὕτως
[1, 36]	πάντες, ὁ σύμπας δῆμος τῆς	οἰκουμένης,	τὸν ἐφ´ ἡμῖν, φησί, φιλόσοφον
[1, 55]	οἶνον ἀπὸ πραμνίας ἀμπέλου οὕτω	καλουμένης,	οἳ δὲ ἰδίως τὸν μέλανα,
[1, 37]	κατὰ τοῦτον ὀρχήσεως τῆς τραγικῆς	καλουμένης	πρῶτος εἰσηγητὴς γέγονε Βάθυλλος ὁ
[1, 49]	ἤγαγε νηὶ μελαίνῃ. ἐκ μὲν	Κυρήνης	καυλὸν καὶ δέρμα βόειον· ἐκ
[1, 13]	μουσικῶς, μήκωνος ἐπιπάσας ἄνω κόκκους	μελαίνης	τετταράκοντα τὸν ἀριθμόν, περὶ τὴν
[1, 3]	ὦ Ἀθήναιε, μετειληφὼς τῆς καλῆς	ἐκείνης	συνουσίας τῶν νῦν ἐπικληθέντων δειπνοσοφιστῶν,
[1, 11]	τὴν Γαλάτειαν βούλοιτό τινα παρ´	ἐκείνης	τῶν κατὰ Νηρέα πυθέσθαι· τὴν
[1, 17]	κεραίρειν διέστειλε, μὴ οὔσης τινὸς	καθημερινῆς	κράσεως. ἴσως οὖν οὐκ ἐγίνωσκεν
[1, 58]	τοῦ δὲ τὴν εὐοσμίαν παρεχομένου.	μυρίνης	δὲ οἶνος κεῖται παρὰ Ποσειδίππῳ·
[1, 58]	παρὰ Ποσειδίππῳ· διψηρὸς ἄτοπος ὁ	μυρίνης	ὁ τίμιος. καὶ Ἑρμῆς δ´
[1, 19]	τῷ δείπνῳ. ἐπὶ γὰρ τῆς	πρωινῆς	που τροφῆς ἔφη· οἳ δ´
[1, 60]	ἔχει ἀπὸ τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ	λίμνης	Μαρείας καὶ τῆς παρ´ αὐτὴν
[1, 15]	ἐν τῷ περὶ καλοῦ καὶ	ἡδονῆς,	οὗ ἡ κατασκευὴ περιεργοτέρα. ~Πρίαμος
[1, 5]	ὢν καὶ ἐμψύχων ἀπεχόμενος, ἐκ	σμύρνης	καὶ λιβανωτοῦ καὶ τῶν πολυτελεστάτων
[1, 28]	ἀοιδοῦ, κακότητος ἀπούσης φάσκων τῆς	ἀφροσύνης.	ἀδύνατον γὰρ μὴ φρονίμους εἶναι
[1, 52]	γε παρεξισῶ αὐτόν. ἐὰν γὰρ	ἐξαίφνης	αὐτοῦ γεύσῃ μὴ πρόσθεν ἐθισθείς,
[1, 21]	ἔτι. ἀγνοῶν δὲ ταύτης τῆς	φωνῆς	τὴν δύναμιν Ζηνόδοτος ἐν τῇ
[1, 28]	φίλη κίθαρίς τε‘ καὶ τὰ	ἑξῆς	ἃ ἔπη Ἐρατοσθένης οὕτω γεγράφθαι
[1, 16]	φησίν, ἐπ´ ὄγχνῃ’ καὶ τὰ	ἑξῆς.	ἀλλὰ μὴν οὐδὲ στεφανουμένους οὐδὲ
[1, 58]	σταιτὸς λαμβάνειν τὸν οἶνον. καὶ	ἑξῆς	δέ φησιν· ἐάν τις κεράσῃ
[1, 23]	νεῖμον πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον. καὶ	ἑξῆς	ἐπάγει· νώμησεν δ´ ἄρα πᾶσιν
[1, 15]	ἐπὶ βοῦν ἴτω καὶ τὰ	ἑξῆς·	ὁσιωτέρα γὰρ αὕτη ἡ θυσία
[1, 45]	μοι δῶκας τρισκαίδεκα‘ καὶ τὰ	ἑξῆς.	~ὅτι δὲ καὶ ἰχθῦς ἤσθιον
[1, 58]	ἀμπέλων ἰσχυρότερος ἢ ἐκ παλαιῶν.	ἑξῆς	τέ φησι· τὰς ὀμφακώδεις συμπατήσαντες
[1, 15]	πάλιν αὐτὴν ἀπ´ ἀρχῆς καὶ	ἐφεξῆς,	ἵνα τὴν σχολὴν καὶ τὸν
[1, 38]	φέρει δὲ τοῖς μὲν χρωμένοις	δόξης	τιν´ ὄγκον, τοῖς δ´ ὁρῶσιν
[1, 48]	ἄρχεται γίνεσθαι πότιμος· ὢν γὰρ	ἀλιπὴς	καὶ λίαν ψαφαρὸς μόλις πεπαίνεται·
[1, 24]	δὲ κυβιστητῆρες μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον.	μολπῆς	δὲ ἀντὶ τοῦ παιδιᾶς. σῶφρον
[1, 24]	θεῖος ἀοιδός’ δύο δὲ κυβιστητῆρες	μολπῆς	ἐξάρχοντες ἐδίνευον. μολπῆς δὲ ἀντὶ
[1, 29]	κινυμένου Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶμα	ἔμπης	εἰς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν
[1, 36]	φιλοσοφίαν ἐπιδείκνυσιν ἥτις ἐστί, μετὰ	σιωπῆς	πάνθ´ ἡμῖν ἐμφανίζων σαφέστερον ἢ
[1, 48]	Ἰνδοῖς τιμᾶται δαίμων, ὥς φησι	Χάρης	ὁ Μιτυληναῖος, ὃς καλεῖται Σοροάδειος·
[1, 62]	νῦν νέφος ἐπὶ τοῦ μετώπου.	Νικοχάρης·	εἰσαύριον ἀντὶ ῥαφάνων ἑψήσομεν βαλάνιον,
[1, 47]	γὰρ μᾶλλον τὰ σῖτα καὶ	λεπτομερὴς	ὢν εὐανάδοτός ἐστι δύναμίν τε
[1, 48]	ὁ Καυκῖνος καὶ τῷ Φαλερίνῳ	ἐμφερής.	ὁ Βενεφρανὸς εὐστόμαχος καὶ κοῦφος.
[1, 48]	ἥκιστά τε καθαπτόμενος κεφαλῆς. τούτῳ	ἐμφερὴς	ὁ Φορμιανός, ταχὺ δὲ ἀκμάζει
[1, 48]	Στατανὸς τῶν πρώτων ἐστὶν οἴνων,	ἐμφερὴς	τῷ Φαλερίνῳ, κουφότερος δέ, οὐ
[1, 48]	Αἰκουανὸς κατὰ πολλὰ τῷ Συρεντίνῳ	παρεμφερής.	ὁ Βαρῖνος λίαν αὐστηρὸς καὶ
[1, 59]	ὢν τὴν κεφαλὴν ποιεῖ διάπυρον·	ἀνωφερὴς	γὰρ ὁ οἶνος. ὁ δὲ
[1, 37]	βάρβαρος. οἳ δέ φασιν ὅτι	Κρὴς	ἦν ὁ Σίκιννος. ἦν δὲ
[1, 40]	καὶ Καλλίᾳ, Ζήνων δὲ ὁ	Κρὴς	ὁ πάνυ Ἀρταξέρξῃ προσφιλέστατος παρὰ
[1, 43]	ἥδιον. Ἐρατοσθένης· ὀπταλέα κρέα ἐκ	τέφρης	ἐπάσαντο τά τ´ ἀγρώσσοντες ἕλοντο.
[1, 2]	ἦσαν Μανσούριος, νόμων ἐξηγητὴς καὶ	πάσης	παιδείας οὐ παρέργως ἐπιμέλειαν ποιούμενος,
[1, 8]	ἄμεινον. πουλύποδος πλεκτὴ δ´, ἂν	πιλήσῃς	κατὰ καιρόν, ἑφθὴ τῆς ὀπτῆς,
[1, 4]	αὐτὸν καὶ Ἀστεροπαῖόν τινα, ἐπ´	ἴσης	ἀμφοτέρων τῶν φωνῶν προιστάμενον. λέγει
[1, 21]	λέγεται, ὅ ἐστι διαμοιρᾶσθαι ἐπ´	ἴσης·	καὶ ὁ τὰ κρέα ὀπτῶν
[1, 21]	ἤδη μὲν δαιτὸς κεκορήμεθα θυμὸν	ἐίσης.	καί· χαῖρ´, Ἀχιλεῦ, δαιτὸς μὲν
[1, 21]	καί· χαῖρ´, Ἀχιλεῦ, δαιτὸς μὲν	ἐίσης	οὐκ ἐπιδευεῖς. ἐκ τούτων δ´
[1, 29]	τὴν ἑαυτοῦ εἰς τὴν τῆς	βληθείσης	καὶ ἐξωσμένης χώραν, ἐν ᾗ
[1, 13]	ἐν Παρθίᾳ ὄντι καὶ τῆς	θαλάσσης	ἀπέχοντι ἡμερῶν παμπόλλων ὁδὸν Ἀπίκιος
[1, 8]	καὶ τάδε μὲν δὴ ταῦτα·	θαλάσσης	δ´ ἐς τέκν´ ἄνειμι. εἶτα
[1, 47]	γὰρ εἶναι τὸν οἶνον παρεγχεομένης	θαλάσσης.	ἐπαινῶν δὲ Ὅμηρος τὸν μέλανα
[1, 58]	παραχεῖται παρὰ χοῦς πεντήκοντα εἷς	θαλάσσης	καὶ γίνεται ἀνθοσμίας. καὶ πάλιν·
[1, 13]	δὲ καὶ οὗτος ἦν τῆς	θαλάσσης)	μάγειρός τις μιμησάμενος τὸ ἰχθύδιον
[1, 13]	μαθητὴς ἐγενόμην Σωτηρίδου, ὃς ἀπὸ	θαλάσσης	Νικομήδει δώδεκα ὁδὸν ἀπέχοντι πρῶτος
[1, 59]	Ῥόδιος δὲ ἐλάττονος μὲν κεκοινώνηκε	θαλάσσης,	ὁ δὲ πολὺς αὐτοῦ ἀχρεῖός
[1, 14]	ἡλίου μετρεῖν ἀνέχοντος, μακροτέρας δ´	οὔσης	ἔτι πλεῖν ἢ δυοῖν ποδοῖν
[1, 17]	τὸ ζωρότερον κεραίρειν διέστειλε, μὴ	οὔσης	τινὸς καθημερινῆς κράσεως. ἴσως οὖν
[1, 28]	ὅταν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ κακότητος	ἀπούσης,	δαιτυμόνες δ´ ἀνὰ δώματ´ ἀκουάζωνται
[1, 28]	ἀνὰ δώματ´ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ, κακότητος	ἀπούσης	φάσκων τῆς ἀφροσύνης. ἀδύνατον γὰρ
[1, 16]	Ἀθήνησιν ἀπέκτου ἀρνὸς μηδένα γεύεσθαι,	ἐπιλιπούσης	ποτὲ τῆς τῶν ζῴων τούτων
[1, 22]	τῆς τούτων ἐδωδῆς οὐ πολὺ	ἐχούσης	τὸ ὠφέλιμον καὶ ἡδύ, ἀλλὰ
[1, 50]	Ἄργεος, ἅρμα Θηβαῖον, ἀλλ´ ἀπὸ	τῆς	ἀγλαοκάρπου Σικελίας ὄχημα δαιδάλεον ματεύειν.
[1, 21]	ἀφῃροῦντο τοὺς ἔχοντας, καὶ μετὰ	τῆς	ἀκοσμίας ἐγίνοντο καὶ φόνοι. ἐξ
[1, 30]	δὲ τὸν πρῶτον εἰσηγησάμενον τὸ	τῆς	ἀμίδος ὄνομα ἐπιπλήττει λέγων· {ΑΛΚ.
[1, 60]	τλήσῃ πρᾶγμ´ ὑπεξελθεῖν τόδε; ἦ	τῆς	ἀνάγκης οὐδὲν ἐμβριθέστερον, ὑφ´ ἧς
[1, 12]	καλεῖται Ἀριστόξενος ἰδίως σκευαζόμενος, ὑπὸ	τῆς	ἀνυπερβλήτου τρυφῆς καὶ τὰς ἐν
[1, 16]	τὴν περὶ ταῦτα τρυφήν. καὶ	τῆς	ἁπλῆς δὲ ταύτης διαίτης οὐκ
[1, 45]	τοὺς τοιούτους καρποὺς ἀποκρούεται αὐτὸν	τῆς	ἀπολαύσεως, ὅτε τῆς ἐλπίδος ἐγγὺς
[1, 57]	φυτῶν ἱστορίᾳ φησὶν ἐν Ἡραίᾳ	τῆς	Ἀρκαδίας γίνεσθαι οἶνον ὃς τοὺς
[1, 23]	ποτήριον. ἐδωροῦντο δὲ καὶ ἀπὸ	τῆς	αὑτῶν μοίρας οἷς ἐβούλοντο, ὡς
[1, 26]	καταστροφῇ. ἐκαλεῖτο δὲ φαινίνδα ἀπὸ	τῆς	ἀφέσεως τῶν σφαιριζόντων, ἢ ὅτι
[1, 12]	δ´ ἐγεγόνει παρὰ Λίβυσι φήμη	τῆς	ἀφίξεως αὐτοῦ) προσπλεύσαντες ἁλιεῖς προσήνεγκαν
[1, 28]	ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ, κακότητος ἀπούσης φάσκων	τῆς	ἀφροσύνης. ἀδύνατον γὰρ μὴ φρονίμους
[1, 13]	καὶ μακρὰ τὴν ὄψιν αὐτῆς	τῆς	ἀφύης μιμούμενος, ἀποζέσας, ἔλαιον ἐπιχέας,
[1, 57]	τεκνούσσας ποιεῖ. περὶ δὲ Κερυνίαν	τῆς	Ἀχαίας ἀμπέλου τι γένος εἶναι,
[1, 1]	λέγειν θερμότητος πρὸς τὰ ἑπόμενα	τῆς	βίβλου βαθμηδὸν ὑπεράλλεται. ~οἱ δ´
[1, 1]	τοῦ δείπνου πολυτελείας καὶ ἡ	τῆς	βίβλου διασκευὴ τῆς ἐν τῷ
[1, 1]	ΝΑΥΚΡΑΤΙΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΩΝ ~Ἀθήναιος μὲν ὁ	τῆς	βίβλου πατήρ· ποιεῖται δὲ τὸν
[1, 29]	ἀποτίθεσθαι τὴν ἑαυτοῦ εἰς τὴν	τῆς	βληθείσης καὶ ἐξωσμένης χώραν, ἐν
[1, 12]	χλωροὺς ἔχειν ἔλεγε πλακοῦντας ὑπὸ	τῆς	γῆς ἀναπεμπομένους αὐτῷ. ~Τραιανῷ δὲ
[1, 37]	τῶν λόγων τέχνας ἐπαγγελλόμενοι διδάσκειν.	~τῆς	δὲ κατὰ τοῦτον ὀρχήσεως τῆς
[1, 37]	ἐσφαίρισεν, ὅτε τὴν Ναυσικάαν καθῆκε.	τῆς	δὲ Μέμφιδος ὀρχήσεως ἤρα καὶ
[1, 19]	δεῖπνα, δόρπα δ´ αἱρεῖσθαι τρίτα.	τῆς	δὲ τετάρτης τροφῆς οὕτως Ὅμηρος
[1, 21]	δὲ παρεγένετο αὐτοῖς πολλὴ ἐκ	τῆς	Δήμητρος, διένεμον ἑκάστῳ ἴσην, καὶ
[1, 16]	δὲ ποιεῖ τιμῶντας αὐτοὺς ἀπὸ	τῆς	διαίτης, ἀφελὼν λιβανωτὸν καὶ σμύρναν
[1, 17]	σιτῶδες ἀναμίσγουσί τι πρὸς κατοχὴν	τῆς	δυνάμεως. ἀλλ´ ἐκεῖνος τῷ μὲν
[1, 59]	εἰς τὸ διαπνεῦσαι τὸ παχὺ	τῆς	δυνάμεως αὐτῶν. χαριέστατος δ´ οἶνος
[1, 62]	ῥαφάνους οὕτω δοκεῖν. περὶ δὲ	τῆς	δυνάμεως ταύτης ἣν ἡ κράμβη
[1, 45]	ἀποκρούεται αὐτὸν τῆς ἀπολαύσεως, ὅτε	τῆς	ἐλπίδος ἐγγὺς ἔλθοι. καὶ Λαέρτην
[1, 60]	τὴν μὲν προσηγορίαν ἔχει ἀπὸ	τῆς	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ λίμνης Μαρείας καὶ
[1, 1]	καὶ ἡ τῆς βίβλου διασκευὴ	τῆς	ἐν τῷ δείπνῳ παρασκευῆς. τοιοῦτον
[1, 1]	ὥσπερ οἱ Ἀθήνησι ῥήτορες, ὑπὸ	τῆς	ἐν τῷ λέγειν θερμότητος πρὸς
[1, 42]	ἔστι δὲ εὑρεῖν καὶ ἐπὶ	τῆς	ἐννοίας ταύτης σπανίως τὸ ἀνακεῖσθαι.
[1, 61]	παρὰ τὸν Ἀλφειόν· καὶ ὅτι	τῆς	Ἠλείας τόπος ἐστὶν ἀπέχων ὀκτὼ
[1, 2]	εἰ κεῖται ὥρα ἐπὶ τοῦ	τῆς	ἡμέρας μορίου, εἰ ὁ μέθυσος
[1, 17]	οἰομένη μενεῖν αὐτὸν τὸ καταλειπόμενον	τῆς	ἡμέρας παρακαλεῖ πιεῖν σπείσαντα, προτρεπομένη
[1, 51]	Ἄλεξις. Θασίοις καὶ Λεσβίοις οἰναρίοις	τῆς	ἡμέρας τὸ λοιπὸν ὑποβρέχει μέρος
[1, 13]	αὐτοκράτορι ἐν Παρθίᾳ ὄντι καὶ	τῆς	θαλάσσης ἀπέχοντι ἡμερῶν παμπόλλων ὁδὸν
[1, 13]	(μακρὰν δὲ καὶ οὗτος ἦν	τῆς	θαλάσσης) μάγειρός τις μιμησάμενος τὸ
[1, 56]	φησὶν αὐτὸν ὠνομάσθαι. Ἀρμενίδας δὲ	τῆς	Θρᾴκης φησὶν εἶναι χώραν τὴν
[1, 21]	ἐίσας φησὶ τὰς δαῖτας ἀπὸ	τῆς	ἰσότητος. τὰ γὰρ δεῖπνα δαῖτας
[1, 48]	ὁ δὲ Μαμερτῖνος ἔξω μὲν	τῆς	Ἰταλίας γίνεται· καὶ γινόμενος ἐν
[1, 3]	ἄρχεται· αὐτός, ὦ Ἀθήναιε, μετειληφὼς	τῆς	καλῆς ἐκείνης συνουσίας τῶν νῦν
[1, 62]	τὰς κατασκευαζομένας ἀμεθύστους προσλαμβάνουσι τὸ	τῆς	κράμβης σπέρμα. καὶ ἐν ᾧ
[1, 37]	τὴν Ἰταλικὴν ὄρχησιν συστήσασθαι ἐκ	τῆς	κωμικῆς, ἣ ἐκαλεῖτο κόρδαξ, καὶ
[1, 27]	τοιαύτη ὄρχησις μίμησις τῶν ὑπὸ	τῆς	λέξεως ἑρμηνευομένων πραγμάτων· ἣν παρίστησι
[1, 41]	Μουσέων ἐν ταλάρῳ. ἕως ἂν	τῆς	λογοδιαρροίας ἀπαλλαγῶσιν οὗτοι οἱ τραπεζορήτορες,
[1, 10]	δὲ τῶν ἀπολαύσεων ἐρῶν ηὔξατο	τῆς	μακραύχενος ὄρνιθος τὸν τράχηλον ἔχειν,
[1, 18]	τὸν Μίνω παραγενόμενον εἰς Σικελίαν.	τῆς	μέθης δὲ κατατρέχων ὁ ποιητὴς
[1, 33]	στεφανουμένους εἰσάγει, καίτοι τῷ ἐκ	τῆς	μεταφορᾶς ὁμοιώματι σημαίνεται ὅτι ᾔδει
[1, 32]	ηὔξηται δὲ νῦν καὶ ἡ	τῆς	μουσικῆς διαστροφή, καὶ ἡ περὶ
[1, 12]	ἧκε τῶν τόπων πρὶν ἐξορμῆσαι	τῆς	νεὼς (πολλὴ δ´ ἐγεγόνει παρὰ
[1, 28]	τοῦ τοὺς κρατῆρας ἐν μέσῳ	τῆς	οἰκίας ἑστάναι πλήρεις οἴνου κριθίνου,
[1, 15]	τὴν τοῦ κήπου κατασκευὴν καὶ	τῆς	οἰκίας καὶ τὸν αὑτοῦ βίον,
[1, 36]	λέγοι τὴν Ῥώμην πόλιν ἐπιτομὴν	τῆς	οἰκουμένης· ἐν ᾗ συνιδεῖν ἔστιν
[1, 36]	οὖν πάντες, ὁ σύμπας δῆμος	τῆς	οἰκουμένης, τὸν ἐφ´ ἡμῖν, φησί,
[1, 8]	ἂν πιλήσῃς κατὰ καιρόν, ἑφθὴ	τῆς	ὀπτῆς, ἢν ᾖ μείζων, πολὺ
[1, 27]	τοῖς ὅπλοις. ὁ δὲ τρόπος	τῆς	ὀρχήσεως ἦν· ὃ μὲν παραθέμενος
[1, 60]	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ λίμνης Μαρείας καὶ	τῆς	παρ´ αὐτὴν πόλεως ὁμωνύμου, ἣ
[1, 56]	στρυφνὸς εἶ καὶ τοὔνομ´ αὐτὸ	τῆς	πατρίδος ἐν τοῖς τρόποις ἔχεις,
[1, 54]	καὶ ἄνοιαν προελθὼν τυραννεῖν ἐπεχείρησε	τῆς	πατρίδος στρατιὰν συναγαγών. καὶ οἱ
[1, 26]	δὲ τὸ σύντονον καὶ καματηρὸν	τῆς	περὶ τὴν σφαιριστικὴν ἁμίλλης τό
[1, 46]	πόλιν μίαν λαβόντες εὐρυπρωκτότεροι πολὺ	τῆς	πόλεος ἀπεχώρησαν ἧς εἷλον τότε.
[1, 34]	κοῖλον ὂν ἐνθέσθαι, καὶ ἀνοικιζομένης	τῆς	πόλεως ἐπανελθόντα εὑρεῖν τὸ χρυσίον
[1, 4]	τῶν νομισθεισῶν ὑπό τε τοῦ	τῆς	πόλεως ἐπωνύμου Ῥωμύλου καὶ Πομπιλίου
[1, 32]	παρῆκται, τὴν ἀρχὴν οὐδὲ ἔνδον	τῆς	πόλεως ἐώντων εἶναι αὐτά, ὧν
[1, 48]	καὶ Ἀλβανοῦ· ὃ δὲ ἄρχεται	τῆς	πόσεως ἀπὸ ἐτῶν δέκα. ὁ
[1, 23]	δέ τις αὐτοῖς καὶ διὰ	τῆς	προπόσεως ἀσπασμός· οἱ γοῦν θεοὶ
[1, 21]	χωροῦντος εἰς τὸ ἴσον ἐκ	τῆς	πρόσθεν βίας. διὸ καὶ μόνου
[1, 19]	ἄριστον τῷ δείπνῳ. ἐπὶ γὰρ	τῆς	πρωινῆς που τροφῆς ἔφη· οἳ
[1, 62]	φάσκων καὶ ζῶσαν τὴν ἄμπελον	τῆς	ῥαφάνου τὴν ὀδμήν.
[1, 37]	τραγικῆς, ἣ ἐκαλεῖτο ἐμμέλεια, καὶ	τῆς	σατυρικῆς, ἣ ἐλέγετο σίκιννις (διὸ
[1, 14]	πλεῖν ἢ δυοῖν ποδοῖν παρεῖναι	τῆς	σκιᾶς· ἔπειτα φάναι μικρὸν ὀψιαίτερον
[1, 44]	τὰ σώματα. οἱ γοῦν ἀπὸ	τῆς	σκοπιῆς ἐπανελθόντες ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο
[1, 39]	δὲ οὐ μόνον ἐξεῦρε τὴν	τῆς	στολῆς εὐπρέπειαν καὶ σεμνότητα, ἣν
[1, 51]	ὅν φησι Ποσειδώνιος κἀν Δαμασκῷ	τῆς	Συρίας γίνεσθαι, Περσῶν αὐτόθι καταφυτευσάντων
[1, 25]	Μάγνου. τὸ δὲ καλούμενον διὰ	τῆς	σφαίρας ἁρπαστὸν φαινίνδα ἐκαλεῖτο, ὃ
[1, 25]	τῶν κυβιστητήρων, αἳ δὲ διὰ	τῆς	σφαίρας· ἧς τὴν εὕρεσιν Ἀγαλλὶς
[1, 8]	θύννον. {Β. ἐπὶ θύννον; οὐκοῦν	{τῆς	τελευτῆς} πολὺ κράτιστον ἐνταυθὶ τετάχθαι
[1, 20]	δύναται γὰρ ἡ Ἀθηνᾶ ἀπὸ	τῆς	Τηλεμάχου τραπέζης δαίνυσθαι. παρ´ ὅλην
[1, 58]	ποιοῦντα τοὺς πίνοντας. ~περὶ δὲ	τῆς	τοῦ ἀνθοσμίου οἴνου σκευασίας Φαινίας
[1, 1]	ἡ τοῦ λόγου οἰκονομία μίμημα	τῆς	τοῦ δείπνου πολυτελείας καὶ ἡ
[1, 22]	ἀλλὰ καὶ ὀστρείοις ἐχρῶντο, καίτοι	τῆς	τούτων ἐδωδῆς οὐ πολὺ ἐχούσης
[1, 45]	Τάνταλος γοῦν οὐδὲ θανὼν ἀπαλλάττεται	τῆς	τούτων ἐπιθυμίας· εἴπερ ὁ κολάζων
[1, 37]	κωμικῆς, ἣ ἐκαλεῖτο κόρδαξ, καὶ	τῆς	τραγικῆς, ἣ ἐκαλεῖτο ἐμμέλεια, καὶ
[1, 37]	~τῆς δὲ κατὰ τοῦτον ὀρχήσεως	τῆς	τραγικῆς καλουμένης πρῶτος εἰσηγητὴς γέγονε
[1, 39]	ὀρχήσεων, καὶ ὅλως πᾶσαν τὴν	τῆς	τραγῳδίας οἰκονομίαν εἰς ἑαυτὸν περιιστᾶν.
[1, 42]	ἄν· ὁ νοῦς γάρ ἐστι	τῆς	τραπέζης πλησίον. ἔστι δὲ εὑρεῖν
[1, 22]	δείπνων, ὡς οὐκ οἰκείας νομιζομένης	τῆς	τροφῆς τοῖς ἐν ἀξιώμασιν ἥρωσι
[1, 16]	ἀρνὸς μηδένα γεύεσθαι, ἐπιλιπούσης ποτὲ	τῆς	τῶν ζῴων τούτων γενέσεως. Ἑλλήσποντον
[1, 22]	ἀξιώμασιν ἥρωσι κειμένοις, ὡς οὐδὲ	τῆς	τῶν νεογνῶν ἱερείων. οὐ μόνον
[1, 4]	Εὔπολίς φησιν ἤδη κατασεσιγασμένα ὑπὸ	τῆς	τῶν πολλῶν ἀφιλοκαλίας. ἦν δέ,
[1, 21]	οὐκ ἔτι. ἀγνοῶν δὲ ταύτης	τῆς	φωνῆς τὴν δύναμιν Ζηνόδοτος ἐν
[1, 59]	ἀδικοῦσιν. ὁ δ´ ἀπὸ Κιλικίας	Ἀβάτης	καλούμενος κοιλίας μόνον ἐστὶ μαλακτικός.
[1, 27]	ἀπάγει, ἐνίοτε δὲ καὶ ὁ	ζευγηλάτης	τὸν λῃστήν· εἶτα παρὰ τοὺς
[1, 14]	ἐπὶ δεῖπνον ἄμαχοι, Φιλοκράτης καὶ	Φιλοκράτης.	ἕνα γὰρ ἐκεῖνον ὄντα δύο
[1, 14]	κεκλημένων δύο ἐπὶ δεῖπνον ἄμαχοι,	Φιλοκράτης	καὶ Φιλοκράτης. ἕνα γὰρ ἐκεῖνον
[1, 26]	φίλων. συνέγραψε δὲ περὶ σφαιριστικῆς	Τιμοκράτης	ὁ Λάκων. ~οἱ Φαίακες δὲ
[1, 5]	πεινῆν παύεται, Ἀντιφάνης φησίν. ὅτι	Ξενοκράτης	ὁ Χαλκηδόνιος καὶ Σπεύσιππος ὁ
[1, 37]	δὲ Μέμφιδος ὀρχήσεως ἤρα καὶ	Σωκράτης	ὁ σοφὸς καὶ πολλάκις καταλαμβανόμενος
[1, 28]	τελείῳ. δοκεῖ γὰρ Ἑρμῆς ὕπνου	προστάτης	εἶναι. σπένδουσι δ´ αὐτῷ καὶ
[1, 26]	ἀφέσεως τῶν σφαιριζόντων, ἢ ὅτι	εὑρετὴς	αὐτοῦ, ὥς φησιν Ἰόβας ὁ
[1, 37]	καὶ οἱ σάτυροι σικιννισταί) ἧς	εὑρετὴς	Σίκιννός τις βάρβαρος. οἳ δέ
[1, 2]	ἐπιδημήσαντες δειπνοσοφισταὶ ἦσαν Μανσούριος, νόμων	ἐξηγητὴς	καὶ πάσης παιδείας οὐ παρέργως
[1, 37]	ὀρχήσεως τῆς τραγικῆς καλουμένης πρῶτος	εἰσηγητὴς	γέγονε Βάθυλλος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὅν
[1, 13]	τῷ κωμικῷ μάγειρός φησιν· ἐγὼ	μαθητὴς	ἐγενόμην Σωτηρίδου, ὃς ἀπὸ θαλάσσης
[1, 8]	Ἡρακλεώτης, ὁ Διεύχους τοῦ ἰατροῦ	μαθητής,	καὶ Ματρέας ὁ Πιταναῖος ὁ
[1, 18]	ταῦτα προηνέγκατο Διοσκουρίδης ὁ Ἰσοκράτους	μαθητής)	καὶ ὁ Ἀχιλλεὺς δ´ ὀνειδίζων
[1, 48]	λίαν κοῦφος καὶ τρυφερός. ὁ	Μασσαλιήτης	καλός· ὀλίγος δὲ γίνεται, παχύς,
[1, 2]	οὐ παρέργως ἐπιμέλειαν ποιούμενος, μόνος	ποιητής,	ἀνὴρ καὶ κατὰ τὴν ἄλλην
[1, 21]	μόνων ἀνθρώπων δαῖτα λέγει ὁ	ποιητής,	ἐπὶ δὲ θηρίων οὐκ ἔτι.
[1, 3]	ὥς πού φησιν ὁ Κυρηναῖος	ποιητής	ἢ παρ´ ἄλλου τινὸς ἡμᾶς
[1, 27]	φησι ληκεῖν. οἶδε δὲ ὁ	ποιητὴς	καὶ τὴν πρὸς ᾠδὴν ὄρχησιν·
[1, 60]	Ἀστυδάμας, γύναι. ἦν δὲ τραγικὸς	ποιητὴς	ὁ Ἀστυδάμας. ~ὅτι {ὁ} Θεόπομπος
[1, 2]	παίδων συνετράφη· ἰάμβων δὲ ἦν	ποιητὴς	οὐδενὸς δεύτερος, φησί, τῶν μετ´
[1, 8]	ἐν χειμῶνι, φησὶν ὁ Συρακούσιος	ποιητής·	οὐχ ἅμα μὲν οὖν πάντα
[1, 11]	φησιν ὅτι Φιλόξενος ὁ Κυθήριος	ποιητής,	περιπαθὴς ὢν τοῖς ὄψοις, δειπνῶν
[1, 41]	δὲ καὶ Ἀλκαῖος ὁ Μιτυληναῖος	ποιητής·	τέγγε πνεύμονα οἴνῳ· τὸ γὰρ
[1, 18]	τῆς μέθης δὲ κατατρέχων ὁ	ποιητὴς	τὸν τηλικοῦτον Κύκλωπα ὑπὸ μικροῦ
[1, 58]	οὐδὲ γίγαρτον, ὁ Κεῖός φησι	ποιητής.	~τῶν οἴνων ὃ μὲν λευκός,
[1, 14]	Περικλέους φησὶν Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος	ποιητὴς	ὡς ἀκλήτου ἐπεισπαίοντος εἰς τὰ
[1, 12]	χρόνους ἀνήρ τις Ἀπίκιος, πλουσιώτατος	τρυφητής,	ἀφ´ οὗ πλακούντων γένη πολλὰ
[1, 16]	ποιεῖ τιμῶντας αὐτοὺς ἀπὸ τῆς	διαίτης,	ἀφελὼν λιβανωτὸν καὶ σμύρναν καὶ
[1, 16]	καὶ τῆς ἁπλῆς δὲ ταύτης	διαίτης	οὐκ ἀπλήστως ἀπολαύοντας παρίστησιν, ἀλλ´
[1, 24]	Φαίαξι Δημόδοκος ᾄδει Ἄρεος καὶ	Ἀφροδίτης	συνουσίαν, οὐ διὰ τὸ ἀποδέχεσθαι
[1, 56]	{Α. εἶτα πρὸς θεῶν οἴνου	πολίτης	ὢν κρατίστου στρυφνὸς εἶ καὶ
[1, 25]	ἔοικε σφαιρίσκιόν τι) εὗρεν Ἀττικὸς	Νεαπολίτης	παιδοτρίβης γυμνασίας ἕνεκα Πομπηίου Μάγνου.
[1, 59]	τὴν Ἰταλίαν Ἀλβανὸς καὶ ὁ	Φαλερνίτης.	ὁ δὲ τούτων πεπαλαιωμένος καὶ
[1, 39]	ὁ Αἰσχύλου ὀρχηστὴς οὕτως ἦν	τεχνίτης	ὥστε ἐν τῷ ὀρχεῖσθαι τοὺς
[1, 8]	πιλήσῃς κατὰ καιρόν, ἑφθὴ τῆς	ὀπτῆς,	ἢν ᾖ μείζων, πολὺ κρείττων·
[1, 57]	Πέντε λόφων, ὅς ἐστι τόπος	Σπάρτης	ἀπέχων στάδια ἑπτά· καὶ τὸν
[1, 19]	δ´ αἱρεῖσθαι τρίτα. τῆς δὲ	τετάρτης	τροφῆς οὕτως Ὅμηρος μέμνηται· σὺ
[1, 49]	που ὁ χαρίεις τὰ ἐξ	ἑκάστης	πόλεως ἰδιώματα οὕτω καταλέγει· ἐξ
[1, 39]	χορευτικάς. Ἀριστοκλῆς οὖν φησιν ὅτι	Τελέστης	ὁ Αἰσχύλου ὀρχηστὴς οὕτως ἦν
[1, 39]	σχηματίσαντας. καὶ Τέλεσις δὲ ἢ	Τελέστης	ὁ ὀρχηστοδιδάσκαλος πολλὰ ἐξεύρηκε σχήματα,
[1, 27]	ζευγηλατεῖ πυκνὰ μεταστρεφόμενος ὡς φοβούμενος,	λῃστὴς	δὲ προσέρχεται· ὃ δὲ ἐπὰν
[1, 27]	τὸν αὐλόν· καὶ τέλος ὁ	λῃστὴς	δήσας τὸν ἄνδρα τὸ ζεῦγος
[1, 39]	φησιν ὅτι Τελέστης ὁ Αἰσχύλου	ὀρχηστὴς	οὕτως ἦν τεχνίτης ὥστε ἐν
[1, 34]	φησιν Ἡγήσανδρος, καὶ Ἀρχέλαος ὁ	ὀρχηστὴς	παρὰ Ἀντιόχῳ τῷ βασιλεῖ μάλιστα
[1, 5]	φίλοις σπείρειν τε καρπὸν Χάριτος,	ἡδίστης	θεῶν; τοῦ μὲν πιεῖν γὰρ
[1, 6]	καὶ ἱμάτιον. ~ὁ τρεχέδειπνος, φησί,	σοφιστής.	Κλέαρχός φησι Χάρμον τὸν Συρακούσιον
[1, 18]	σόφισμα ἤτοι ὁ ἐκ Θετταλίας	σοφιστής·	παίζει δ´ ἴσως πρὸς τὴν
[1, 1]	δὲ τὸν λόγον πρὸς Τιμοκράτην·	Δειπνοσοφιστὴς	δὲ ταύτῃ τὸ ὄνομα. ὑπόκειται
[1, 13]	λεπτὰ καὶ μακρὰ τὴν ὄψιν	αὐτῆς	τῆς ἀφύης μιμούμενος, ἀποζέσας, ἔλαιον
[1, 56]	καὶ συνόλως τὰ ἀπὸ πλησίον	αὐτῆς	χωρία· νῆες δ´ ἐκ Λήμνοιο
[1, 22]	τοῦ Ἀτρακίου. οὐ μνημονεύει δὲ	τοιαύτης	ἐδωδῆς ἐπὶ τῶν δείπνων, ὡς
[1, 16]	τρυφήν. καὶ τῆς ἁπλῆς δὲ	ταύτης	διαίτης οὐκ ἀπλήστως ἀπολαύοντας παρίστησιν,
[1, 29]	καὶ κληρουμένων τὸν λαχόντα στοχάζεσθαι	ταύτης.	εἰ δέ τις τύχοι καὶ
[1, 62]	δοκεῖν. περὶ δὲ τῆς δυνάμεως	ταύτης	ἣν ἡ κράμβη ποιεῖ ἱστορεῖ
[1, 16]	καίπερ οὖσαν πολλὴν καὶ ἥδιστα	ταύτης	μνημονεύων καὶ πάντα χρόνον παρασκευάζων
[1, 42]	εὑρεῖν καὶ ἐπὶ τῆς ἐννοίας	ταύτης	σπανίως τὸ ἀνακεῖσθαι. σάτυρος παρὰ
[1, 21]	θηρίων οὐκ ἔτι. ἀγνοῶν δὲ	ταύτης	τῆς φωνῆς τὴν δύναμιν Ζηνόδοτος
[1, 8]	{Β. ἐπὶ θύννον; οὐκοῦν {τῆς	τελευτῆς}	πολὺ κράτιστον ἐνταυθὶ τετάχθαι τάξεως.
[1, 8]	καὶ πλείοσι καὶ Νουμήνιος ὁ	Ἡρακλεώτης,	ὁ Διεύχους τοῦ ἰατροῦ μαθητής,
[1, 60]	καὶ Ἀλκείδης γενήσομαι. ὅτι ὁ	Μαρεώτης	οἶνος ὁ Ἀλεξανδρεωτικὸς τὴν μὲν
[1, 59]	αὐτοῦ ἀχρεῖός ἐστιν. ὁ δὲ	νησιώτης	εἴς τε τοὺς πότους ἐστὶν
[1, 1]	διασκευὴ τῆς ἐν τῷ δείπνῳ	παρασκευῆς.	τοιοῦτον ὁ θαυμαστὸς οὗτος τοῦ
[1, 58]	ὕδατος αἶσαν, ἀλλά τι καὶ	χλεύης	οἶνος ἔχειν ἐθέλει. οὐδὲν ἀπόβλητον
[1, 13]	ὁδὸν ἀπέχοντι πρῶτος ἡμερῶν ποτε	ἀφύης	ἐπιθυμήσαντι χειμῶνος μέσου παρέθηκε νὴ
[1, 13]	Νικομήδει τῷ Βιθυνῶν βασιλεῖ ἐπιθυμήσαντι	ἀφύης	(μακρὰν δὲ καὶ οὗτος ἦν
[1, 13]	μακρὰ τὴν ὄψιν αὐτῆς τῆς	ἀφύης	μιμούμενος, ἀποζέσας, ἔλαιον ἐπιχέας, ἅλας
[1, 13]	ἐπιθυμίαν. καὶ Νικομήδης γογγυλίδα μασώμενος	ἀφύης	τοτ´ ἔλεγε τοῖς φίλοις ἐγκώμιον.
[1, 33]	τὰς χεῖρας ποιεῖ πρὶν μεταλαβεῖν	τροφῆς,	ἐν Ἰλιάδι δὲ τοῦτο ποιοῦντας
[1, 19]	ἐπὶ γὰρ τῆς πρωινῆς που	τροφῆς	ἔφη· οἳ δ´ ἄρα δεῖπνον
[1, 43]	ὁ τὸ σύνολον οὐ γευσάμενος	τροφῆς	κεῖτ´ ἄσιτος, ἄπαστος. ἐπὶ δὲ
[1, 19]	αἱρεῖσθαι τρίτα. τῆς δὲ τετάρτης	τροφῆς	οὕτως Ὅμηρος μέμνηται· σὺ δ´
[1, 22]	ὡς οὐκ οἰκείας νομιζομένης τῆς	τροφῆς	τοῖς ἐν ἀξιώμασιν ἥρωσι κειμένοις,
[1, 12]	ἰδίως σκευαζόμενος, ὑπὸ τῆς ἀνυπερβλήτου	τρυφῆς	καὶ τὰς ἐν τῷ κήπῳ
[1, 14]	βίος θεῶν γάρ ἐστιν, ὅταν	ἔχῃς	ποθὲν τἀλλότρια δειπνεῖν, μὴ προσέχων
[1, 15]	βουλόμενος ἐμφῦσαι πάλιν αὐτὴν ἀπ´	ἀρχῆς	καὶ ἐφεξῆς, ἵνα τὴν σχολὴν
[1, 42]	~ὅτι τὸ ἀναπίπτειν κυρίως ἐπὶ	ψυχῆς	ἐστιν, οἷον ἀθυμεῖν, ὀλιγοδρανεῖν. Θουκυδίδης
[1, 17]	ἴδμεν παχὺν καὶ πολύτροφον (οὐ	δίψης	ἄκος, ἀλλ´ ἐμφορήσεως ἕνεκα· πεπωκότι
[1, 16]	καὶ νήσους προσεχεῖς πολλάς, ἐν	αἷς	ἰχθύων ἐγίνετο πλῆθος καὶ ἀγρίων
[1, 11]	εἰς τὰς λατομίας ἐνεβλήθη· ἐν	αἷς	ποιῶν τὸν Κύκλωπα συνέθηκε τὸν
[1, 34]	Ἀρχελάου τοῦ κιθαριστοῦ. ἐν δὲ	Θήβαις	Πινδάρου μὲν οὐκ ἔστιν εἰκών,
[1, 21]	χωρούντων ἐγίνετο. ὥστε ἡ τροφὴ	δαὶς	ἐπὶ τῷ δαίεσθαι λέγεται, ὅ
[1, 21]	κατέλιπον παρ´ οἷς ἦν ἡ	δαίς·	καὶ ἡ ταμία λαβοῦσα εἶχεν,
[1, 21]	καὶ μόνου τούτου ἡ τροφὴ	δαίς·	καὶ μοῖρα τὸ ἑκάστῳ διδόμενον.
[1, 28]	Φαιάκων βίος· αἰεὶ γὰρ ἡμῖν	δαίς	τε φίλη κίθαρίς τε‘ καὶ
[1, 16]	μελέτην ἀθλητικὴν δίσκοισι τερπόμενοι καὶ	αἰγανέαις,	τῇ παιδιᾷ τὰ πρὸς σπουδὴν
[1, 21]	τὴν ἀτασθαλίαν, ὅτι ἐν ταῖς	θαλίαις	τὰ πρῶτα ἐξημάρτανον οἱ ἄνθρωποι
[1, 23]	ἤτοι ἐδεξιοῦντο προπίνοντες ἑαυτοῖς ταῖς	δεξιαῖς.	καί τις δὲ δείδεκτ´ Ἀχιλλέα’
[1, 46]	καὶ προσέτι τὴν ἐν ταῖς	σκευασίαις	ἀπρέπειαν, ἐλάττω κεκρικὼς ἡρωικῶν καὶ
[1, 2]	πᾶσαν ὥραν ποιεῖται ἐν ταῖς	ἀγυιαῖς,	περιπάτοις, βιβλιοπωλείοις, βαλανείοις, ἔσχεν ὄνομα
[1, 7]	θ´ ὅπερ Ὀλυμπίασί φασι ταῖς	μυίαις	ποιεῖν, βοῦν τοῖς ἀκλήτοις προκατακόπτειν
[1, 29]	οἱ μνηστῆρες διετίθεσαν ψήφους ἐναντίας	ἀλλήλαις,	ἴσας πρὸς ἴσας τὸν ἀριθμόν,
[1, 9]	προλουόμενον ἐν τῇ πατρίδι κἀν	ἄλλαις	πόλεσι περιέρχεσθαι τὰς οἰκίας, ἀκολουθούντων
[1, 49]	παρὰ Περδίκκου ψεύδη ναυσὶν πάνυ	πολλαῖς.	αἱ δὲ Συράκουσαι σῦς καὶ
[1, 52]	Θάσιος πίνειν γενναῖος, ἐὰν ᾖ	πολλαῖς	πρεσβεύων ἐτέων περικαλλέσιν ὥραις. οἶδα
[1, 46]	παγίδας καὶ νεφέλας ἐπὶ ταῖς	κίχλαις	καὶ πελειάσιν ἱστάντες. ἐγυμνάζοντο δὲ
[1, 18]	λέοντας ποιεῖ καὶ λύκους ταῖς	ἡδοναῖς	ἐπακολουθήσαντας. τὸν δὲ Ὀδυσσέα σῴζει
[1, 17]	δεξιὸν ὦμον προσφέροντα οἶνον, ταῖς	φλεγμοναῖς	ἐναντιώτατον ὄντα, καὶ τοῦτον Πράμνειον,
[1, 12]	ὧν ἤνεγκαν, ὑπομνησθεὶς τῶν ἐν	Μιντούρναις	ἐκέλευσε τῷ κυβερνήτῃ τὴν αὐτὴν
[1, 12]	καταναλώσας εἰς τὴν γαστέρα ἐν	Μιντούρναις	(πόλις δὲ Καμπανίας) διέτριβε τὰ
[1, 26]	τὸν δ´ ἀνέστησεν πάλιν, κλαγκταῖσι	φωναῖς	ἔξω, μακράν, παρ´ αὐτόν, ὑπὲρ
[1, 37]	ὀρχηστικὴν δεδιδαγμένος καὶ μουσικὴν ἔτι	παῖς	ὢν παρὰ Λάμπρῳ. μετὰ γοῦν
[1, 47]	οἶνον εὐδοκιμεῖν ἀεὶ παρὰ ταῖς	ἑταίραις	τὸν παλαιόν, ἄνδρα δὲ μὴ
[1, 27]	τε καὶ κούφως καὶ ταῖς	μαχαίραις	ἐχρῶντο· τέλος δ´ ὁ ἕτερος
[1, 49]	ὁ Ποσειδῶν ἐξολέσειε ναυσὶν ἐπὶ	γλαφυραῖς,	ὁτιὴ δίχα θυμὸν ἔχουσι. ταῦτα
[1, 52]	ᾖ πολλαῖς πρεσβεύων ἐτέων περικαλλέσιν	ὥραις.	οἶδα δὲ κἀξ ἄλλων πόλεων
[1, 28]	δ´ αὐτῷ καὶ ἐπὶ ταῖς	γλώσσαις	ἐκ τῶν δείπνων ἀπιόντες. προσνέμονται
[1, 2]	ἀνὰ πᾶσαν ὥραν ποιεῖται ἐν	ταῖς	ἀγυιαῖς, περιπάτοις, βιβλιοπωλείοις, βαλανείοις, ἔσχεν
[1, 60]	βασιλεῖς Αἰγύπτιοί τε καὶ Πέρσαι	ταῖς	γαμεταῖς ἐδίδοσαν εἰς ζώνας. ὁ
[1, 28]	σπένδουσι δ´ αὐτῷ καὶ ἐπὶ	ταῖς	γλώσσαις ἐκ τῶν δείπνων ἀπιόντες.
[1, 14]	καινὸν πόρον εὑρίσκειν, ὡς μάσημα	ταῖς	γνάθοις ἔχω. ταῦτα οἴκοθεν ἔχων
[1, 23]	ἀλλήλους’ ἤτοι ἐδεξιοῦντο προπίνοντες ἑαυτοῖς	ταῖς	δεξιαῖς. καί τις δὲ δείδεκτ´
[1, 44]	νεύροις ἐστὶ πρόσφορος, ἀναχαλῶντες δὲ	ταῖς	ἐμβάσεσι τὰς τῶν μυῶν συντάσεις,
[1, 47]	γάρ ἐστι καὶ μένων ἐν	ταῖς	ἕξεσι τῶν πινόντων πλεῖστον χρόνον.
[1, 47]	μὲν οἶνον εὐδοκιμεῖν ἀεὶ παρὰ	ταῖς	ἑταίραις τὸν παλαιόν, ἄνδρα δὲ
[1, 18]	Κίρκῃ λέοντας ποιεῖ καὶ λύκους	ταῖς	ἡδοναῖς ἐπακολουθήσαντας. τὸν δὲ Ὀδυσσέα
[1, 21]	καὶ τὴν ἀτασθαλίαν, ὅτι ἐν	ταῖς	θαλίαις τὰ πρῶτα ἐξημάρτανον οἱ
[1, 46]	ἐλεύθερον, παγίδας καὶ νεφέλας ἐπὶ	ταῖς	κίχλαις καὶ πελειάσιν ἱστάντες. ἐγυμνάζοντο
[1, 27]	ὑψηλά τε καὶ κούφως καὶ	ταῖς	μαχαίραις ἐχρῶντο· τέλος δ´ ὁ
[1, 7]	ἀεί θ´ ὅπερ Ὀλυμπίασί φασι	ταῖς	μυίαις ποιεῖν, βοῦν τοῖς ἀκλήτοις
[1, 38]	εἶναι, τὸ βαδίζειν ἀρρύθμως ἐν	ταῖς	ὁδοῖς, ἐξὸν καλῶς. οὗ μήτε
[1, 46]	λιχνείαν καὶ προσέτι τὴν ἐν	ταῖς	σκευασίαις ἀπρέπειαν, ἐλάττω κεκρικὼς ἡρωικῶν
[1, 17]	τὸν δεξιὸν ὦμον προσφέροντα οἶνον,	ταῖς	φλεγμοναῖς ἐναντιώτατον ὄντα, καὶ τοῦτον
[1, 39]	ὀρχηστοδιδάσκαλος πολλὰ ἐξεύρηκε σχήματα, ἄκρως	ταῖς	χερσὶ τὰ λεγόμενα δεικνύς. Φίλλις
[1, 60]	Αἰγύπτιοί τε καὶ Πέρσαι ταῖς	γαμεταῖς	ἐδίδοσαν εἰς ζώνας. ὁ δὲ
[1, 55]	λέγων τὸν Ἀθηναίων δῆμον οὔτε	ποιηταῖς	ἥδεσθαι σκληροῖς καὶ ἀστεμφέσιν οὔτε
[1, 31]	δεξιὸς εἶναί φησι. καὶ ἐν	Λιταῖς	δὲ Πάτροκλος καὶ Ἀχιλλεὺς πάντα
[1, 15]	παρὰ δὲ ταῦτα οὔτε ἐν	ἑορταῖς	οὔτ´ ἐν γάμοις οὔτ´ ἐν
[1, 58]	ἐμβάλλουσι γὰρ εἰς τὸ κεράμιον	σταῖς	μέλιτι φυράσαντες, ὥστε τὴν ὀσμὴν
[1, 24]	τοῖς συμποσίοις καὶ κιθαρῳδοῖς καὶ	ὀρχησταῖς,	ὡς οἱ μνηστῆρες. καὶ παρὰ
[1, 55]	Λαγοῦσσαι νῆσοι ἀπὸ τῶν ἐν	αὐταῖς	λαγωῶν καὶ ἕτεραι Φυκοῦσσαι καὶ
[1, 59]	οὗτοι Ἀθήνησι καὶ Σικυῶνι· ἐν	ταύταις	γὰρ σκληρὰ τὰ ὕδατα. τοῖς
[1, 15]	αὐτὴν ὁμοίως βασιλεῦσιν ἰδιώταις, νέοις	πρεσβύταις,	λέγων· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε
[1, 39]	ὀρχηστικὰ αὐτὸς ἐξευρίσκων ἀνεδίδου τοῖς	χορευταῖς.	Χαμαιλέων γοῦν πρῶτον αὐτόν φησι
[1, 15]	καὶ τὴν αὐτὴν ὁμοίως βασιλεῦσιν	ἰδιώταις,	νέοις πρεσβύταις, λέγων· παρὰ δὲ
[1, 56]	εἴη ἂν οὖν ὁ παρὰ	Σικελιώταις	γλυκὺς καλούμενος Πόλλιος ὁ Βίβλινος
[1, 19]	ἀποδακών. Φιλήμων δέ φησιν ὅτι	τροφαῖς	δʹ ἐχρῶντο οἱ παλαιοί, ἀκρατίσματι,
[1, 19]	τὴν παροιμίαν ὁ Ἀθήναιος. ~ὅτι	τροφαῖς	ἐχρῶντο οἱ ἥρωες παρ´ Ὁμήρῳ
[1, 19]	μικρόν, εἶθ´ ἥξω πάλιν, ἄρτου	δὶς	ἢ τρὶς ἀποδακών. Φιλήμων δέ
[1, 21]	τὰ πρῶτα ἐξημάρτανον οἱ ἄνθρωποι	εἰς	ἀλλήλους. ὡς δὲ παρεγένετο αὐτοῖς
[1, 14]	νόον τε καὶ φρένας παρήγαγεν	εἰς	ἀναιδείην, Ἀρχίλοχος φησίν. Εὔβουλος ὁ
[1, 59]	αὐτοὺς πρό τινος χρόνου καὶ	εἰς	ἀναπεπταμένον τόπον θετέον εἰς τὸ
[1, 40]	τῶν Ὁμηριδῶν τις ἐν τῷ	εἰς	Ἀπόλλωνα ὕμνῳ φησίν· Ἀπόλλων φόρμιγγ´
[1, 54]	Λάμψακον εἰς οἶνον, Μαγνησίαν δ´	εἰς	ἄρτον, Μυοῦντα δ´ εἰς ὄψον,
[1, 5]	πρῶτος καὶ δεύτερος καὶ τέταρτος,	εἰς	ἃς νίκας καὶ Εὐριπίδης ἔγραψεν
[1, 46]	νηὸς ἱστοῦ καὶ τοξεύοντες ἑκηβόλως	εἰς	αὐτήν, ὡς ἐν τῷ ἐπιταφίῳ
[1, 4]	ἐκεῖνα τῶν Ἀντιφάνους ἐρεῖ τις	εἰς	αὐτόν· ἀεὶ δὲ πρὸς Μούσαισι
[1, 29]	Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶμα ἔμπης	εἰς	γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´
[1, 9]	αἰτίαν· καὶ μαθὼν ὅτι πᾶν	εἰς	γάμους συνηγόρασται λουσάμενος παρῆν ἄκλητος
[1, 28]	αὐλῶν συρίγγων τ´ ἐνοπὴν‘ ἀκούει.	εἰς	δὲ τὰ συμπόσια οὐ παρήγαγε·
[1, 6]	οὐκ ἀπ´ ἐμοῦ σκεδάσεις ὄχλον,	εἰς	δὲ τὴν ἀποδεδαρμένην ἔγχελυν· οὐ
[1, 6]	κήρυκας· χαίρετε, κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι,	εἰς	δὲ τὴν χορδήν· ἑλικτὰ κοὐδὲν
[1, 6]	τὴν χορδήν· ἑλικτὰ κοὐδὲν ὑγιές,	εἰς	δὲ τὴν ὠνθυλευμένην τευθίδα· σοφή,
[1, 6]	ὠνθυλευμένην τευθίδα· σοφή, σοφὴ σύ,	εἰς	δὲ τὸ ἐν τοῖς ἑψητοῖς
[1, 6]	ἥκω λιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος,	εἰς	δὲ τοὺς κήρυκας· χαίρετε, κήρυκες,
[1, 35]	προσκρούσας Ῥηγίνοις, ὥς φησι Δοῦρις,	εἰς	δειλίαν αὐτοὺς ἔσκωψε πρῶτος. Εὔδικος
[1, 9]	ὧν ἐστι χρεία, κἆθ´ οὕτως	εἰς	ἑαυτὸν κύψαντα εὐωχεῖσθαι. οὗτος εἰς
[1, 39]	πᾶσαν τὴν τῆς τραγῳδίας οἰκονομίαν	εἰς	ἑαυτὸν περιιστᾶν. ὑπεκρίνετο γοῦν μετὰ
[1, 6]	Συρακούσιον εὐτρεπίσθαι στιχίδια καὶ παροιμίας	εἰς	ἕκαστον τῶν ἐν τοῖς δείπνοις
[1, 6]	δὲ καὶ ὅτι ὁ Χάρμος	εἰς	ἕκαστον τῶν παρατιθεμένων ἔχων τι
[1, 16]	πάντων τούτων ἀπολυομένους τοὺς ἀνθρώπους	εἰς	ἐλευθερίαν καὶ αὐτάρκειαν ἐξαιρεῖται τοὺς
[1, 62]	φησι· γύναι, ῥάφανόν με νομίσας´	εἰς	ἐμέ σου τὴν κραιπάλην μέλλεις
[1, 31]	Δοῦρις. ἑστιῶν γοῦν ποτε ἡγεμόνας	εἰς	ἑξακισχιλίους ἐκάθισεν ἐπὶ δίφρων ἀργυρῶν
[1, 51]	οἶνον εἰσάγουσιν ἐνθάδε· ὃς ἂν	εἰς	ἑτέραν ληφθῇ δ´ ἀποστέλλων πόλιν
[1, 16]	πλῆθος καὶ ἀγρίων ὀρνίθων, καὶ	εἰς	εὐδαιμονίαν δὲ καταριθμῶν τὸ τὴν
[1, 9]	εἰς ἑαυτὸν κύψαντα εὐωχεῖσθαι. οὗτος	εἰς	Ἔφεσον καταπλεύσας εὑρὼν τὴν ὀψοπώλιδα
[1, 60]	καὶ Πέρσαι ταῖς γαμεταῖς ἐδίδοσαν	εἰς	ζώνας. ὁ δὲ κατὰ τὴν
[1, 44]	τί οἱ ἱδροῦντες ἐπὰν ἔλθωσιν	εἰς	θερμὸν ἢ ψυχρὸν ὕδωρ οὐκ
[1, 35]	Λοκρός, ὥς φησι Φανόδημος, παραγενόμενος	εἰς	Θήβας καὶ ὑποζωννύμενος οἴνου κύστεις
[1, 17]	ἡμέρας παρακαλεῖ πιεῖν σπείσαντα, προτρεπομένη	εἰς	θυμηδίαν· ὃ δ´ ὑπερτίθεται πρὸς
[1, 50]	προσκεφάλαια. ~Πίνδαρος δ´ ἐν τῇ	εἰς	Ἱέρωνα Πυθικῇ ᾠδῇ· ἀπὸ Ταϋγέτοιο
[1, 21]	ἄρτου τε ἐπίνοια πέμματός τε	εἰς	ἴσον διαμεμοιραμένου καὶ τοῖς διαπίνουσιν
[1, 24]	γυναικῶν διερχόμενος ἐνέβαλλέ τινα φιλοτιμίαν	εἰς	καλοκἀγαθίαν, εἶτα διατριβὴν παρέχων ἡδεῖαν
[1, 32]	μυρεψῶν· ὥστ´ οὐδ´ ἂν κολυμβᾶν	εἰς	κολυμβήθραν μύρου‘ ἀρκεῖσθαί τις ἂν
[1, 43]	τοῦ τηνικάδε ἀτυχήσαντος ἀπογεύσασθαι μόνον·	εἰς	κόρον γὰρ ἐλθεῖν οὐκ εἴα
[1, 21]	διένεμον ἑκάστῳ ἴσην, καὶ οὕτως	εἰς	κόσμον ἦλθε τοῖς ἀνθρώποις τὰ
[1, 32]	ὧν τὸ βλαπτικὸν Ἀντιφάνης δηλοῖ·	εἰς	μακαρίαν τὸ λουτρόν, ὡς διέθηκέ
[1, 6]	τῶν ἐν τοῖς δείπνοις παρατιθεμένων·	εἰς	μὲν τὸν ἰχθύν· ἥκω λιπὼν
[1, 45]	ῥοιαὶ καὶ μηλέαι. τὰ δ´	εἰς	ξυλείαν εὔθετα μακρά, τοῖς ἐπιθέτοις
[1, 4]	κατὰ γὰρ τὸν κωμῳδιοποιὸν Ἀπολλόδωρον·	εἰς	οἰκίαν ὅταν τις εἰσίῃ φίλου,
[1, 54]	βασιλέως ἔλαβε δωρεὰν τὴν Λάμψακον	εἰς	οἶνον, Μαγνησίαν δ´ εἰς ἄρτον,
[1, 39]	μόνον τὰ ἑαυτῶν δράματα ἀναφέρειν	εἰς	ὄρχησιν τοῦ χοροῦ, ἀλλὰ καὶ
[1, 54]	δ´ εἰς ἄρτον, Μυοῦντα δ´	εἰς	ὄψον, Περκώτην δὲ καὶ τὴν
[1, 59]	δυνάμεως αὐτῶν. χαριέστατος δ´ οἶνος	εἰς	παλαίωσιν ὁ Κερκυραῖος. ὁ δὲ
[1, 18]	ὡς νενομισμένον, τὸν Μίνω παραγενόμενον	εἰς	Σικελίαν. τῆς μέθης δὲ κατατρέχων
[1, 54]	δοὺς τὰ πρότερον ὑπάρχοντα καὶ	εἰς	στολὴν Γάμβρειον προσθεὶς ἐφ´ ᾧ
[1, 54]	Περκώτην δὲ καὶ τὴν Παλαίσκηψιν	εἰς	στρωμνὴν καὶ ἱματισμόν. ἐκέλευσε δὲ
[1, 56]	Ἀργεῖον, ὃς ἐβασίλευσε Συρακουσίων, πρῶτον	εἰς	Συρακούσας κομίσαι ἐξ Ἰταλίας. εἴη
[1, 14]	Πάριος ποιητὴς ὡς ἀκλήτου ἐπεισπαίοντος	εἰς	τὰ συμπόσια Μυκονίων δίκην. δοκοῦσι
[1, 9]	καὶ ἄλλα ἡδύσματα· ἔπειτα εἰσιόντα	εἰς	τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας τὰ ἑψόμενα
[1, 62]	τοῦ δεῦρο παρασκευάζεσθαι. καὶ πολλοὶ	εἰς	τὰς κατασκευαζομένας ἀμεθύστους προσλαμβάνουσι τὸ
[1, 11]	τὴν ἐρωμένην Γαλάτειαν ἐφωράθη διαφθείρων,	εἰς	τὰς λατομίας ἐνεβλήθη· ἐν αἷς
[1, 11]	ἑαυτῷ δὲ μικράν, ἀναλαβὼν αὐτὴν	εἰς	τὰς χεῖρας πρὸς τὸ οὖς
[1, 22]	βάθος κειμένων. καὶ οὐκ ἔστιν	εἰς	ταῦτα ἄλλῃ τινὶ τέχνῃ χρήσασθαι
[1, 10]	ὡς ἔοικεν, ἐπιμεμφόμενος τὴν φύσιν	εἰς	τὴν ἀπόλαυσιν ηὔξατό ποτε γεράνου
[1, 18]	ἤ μ´ ἔβλαψαν θεοὶ αὐτοί,	εἰς	τὴν αὐτὴν τιθεὶς πλάστιγγα τὴν
[1, 12]	ὀνομάζεται. οὗτος ἱκανὰς μυριάδας καταναλώσας	εἰς	τὴν γαστέρα ἐν Μιντούρναις (πόλις
[1, 47]	δὲ καὶ τὴν Διονύσου φυγὴν	εἰς	τὴν θάλασσαν οἰνοποιίαν σημαίνειν φασὶ
[1, 4]	Ἀθήνηθεν καὶ τῶν ἀπὸ Ῥόδου	εἰς	τὴν καλὴν Ἀλεξάνδρειαν μετήγαγε. διόπερ
[1, 19]	τὴν ἀνατολὴν εὐθὺς δειπνοποιησάμενοι προέρχονται	εἰς	τὴν μάχην. ~εὐωχοῦνται δὲ παρ´
[1, 5]	ἀρωμάτων βοῦν ἀναπλάσας διένειμε τοῖς	εἰς	τὴν πανήγυριν ἀπαντήσασιν. ὁ δὲ
[1, 29]	τὴν Πηνελόπην, ἀποτίθεσθαι τὴν ἑαυτοῦ	εἰς	τὴν τῆς βληθείσης καὶ ἐξωσμένης
[1, 59]	καὶ εἰς ἀναπεπταμένον τόπον θετέον	εἰς	τὸ διαπνεῦσαι τὸ παχὺ τῆς
[1, 44]	τοῖς πόροις ἀναψυχὴν καὶ διέξοδον	εἰς	τὸ ἔξω παράσχῃ, ὡς Ἀριστοτέλης
[1, 34]	φησὶ Πολέμων φεύγοντά τινα χρυσίον	εἰς	τὸ ἱμάτιον κοῖλον ὂν ἐνθέσθαι,
[1, 21]	οὕτω καλῶν, μόνου ἀνθρώπου χωροῦντος	εἰς	τὸ ἴσον ἐκ τῆς πρόσθεν
[1, 21]	διαπίνουσιν ἄλεισα· καὶ γὰρ ταῦτα	εἰς	τὸ ἴσον χωρούντων ἐγίνετο. ὥστε
[1, 58]	ἠρτυμένος γάρ ἐστιν. ἐμβάλλουσι γὰρ	εἰς	τὸ κεράμιον σταῖς μέλιτι φυράσαντες,
[1, 11]	τὸν Κύκλωπα συνέθηκε τὸν μῦθον	εἰς	τὸ περὶ αὑτὸν γενόμενον πάθος,
[1, 14]	γνάθοις ἔχω. ταῦτα οἴκοθεν ἔχων	εἰς	τὸ συμπόσιον ἦλθον καὶ προμελετήσας,
[1, 42]	ἐπικαιόμενος τῷ Ἡρακλεῖ· ἀνακειμένῳ μέσον	εἰς	τὸν αὐχέν´ εἰσαλοίμην. Ἀριστοτέλης ἐν
[1, 38]	~Ἕρμιππος δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι	εἰς	τὸν περίπατον καθ´ ὥραν λαμπρὸν
[1, 4]	δεῖ; ~εἶτα εἰσβάλλει μετ´ ὀλίγον	εἰς	τὸν τοῦ Λαρηνσίου ἔπαινον καὶ
[1, 54]	Σκῆπτρα, Ἀρτύψον, Τορτύρην. ὃ δ´	εἰς	ὕβριν, φησί, καὶ ἄνοιαν προελθὼν
[1, 44]	καθάπερ ἂν εἴ τις ἠθμὸς	εἰς	ὕδωρ βληθείς· διέξεισι γὰρ οὐθέν,
[1, 9]	συνεθίζειν πρὸς τὰ θερμὰ καθιέντα	εἰς	ὕδωρ θερμὸν καὶ τὸ στόμα
[1, 59]	ἀχρεῖός ἐστιν. ὁ δὲ νησιώτης	εἴς	τε τοὺς πότους ἐστὶν εὖ
[1, 26]	γοῦν φησι· νεανίας τις ἐσφαίριζεν	εἷς	ἐτῶν ἴσως ἑκκαίδεκ´ ἢ ἑπτακαίδεκα,
[1, 2]	βίον ἐξητασμένος. τῶν δὲ κυνικῶν	εἷς	ἦν ὃν Κύνουλκον καλεῖ· ᾧ
[1, 58]	γλεύκει παραχεῖται παρὰ χοῦς πεντήκοντα	εἷς	θαλάσσης καὶ γίνεται ἀνθοσμίας. καὶ
[1, 14]	ἐν χρήσει τοῖς παλαιοῖς. Ἀντιφάνης·	μονοφαγεῖς,	ἤδη τι καὶ βλάπτεις ἐμέ.
[1, 48]	οὐ πλῆξιν, οὐ τόνον ἔχοντες,	ἡδεῖς,	εὐστόμαχοι. ὁ δὲ Μαμερτῖνος ἔξω
[1, 38]	καλῶς. οὗ μήτε πράττεται τέλος	μηδεὶς	ἡμᾶς μήτε τιμὴν δόντα δεῖ
[1, 4]	τις δίφρον εὐθέως ἔθηκε, κἂν	μηδεὶς	λέγῃ μηδέν. ~τοιούτους ἔδει καὶ
[1, 2]	παρῆσαν Ποντιανὸς καὶ Δημόκριτος οἱ	Νικομηδεῖς,	πολυμαθείᾳ πάντας ὑπερηκοντικότες, Φιλάδελφός τε
[1, 46]	τούτου σημεῖον· πόδα γὰρ βόειον	οὐδεὶς	ὀπτᾷ. καὶ τὸ κρειῶν δὲ
[1, 58]	παλαιῶν. ἑξῆς τέ φησι· τὰς	ὀμφακώδεις	συμπατήσαντες ἀπέθεντο καὶ ἀνθοσμίας ἐγένετο.
[1, 26]	παιδοτρίβης. καὶ Ἀντιφάνης· φαινίνδα παίζων	ᾔεις	ἐν Φαινεστίου. ἐφρόντιζον δὲ εὐρυθμίας
[1, 3]	παρ´ ἄλλου μαθὼν τοῖς ἑταίροις	διεξῄεις’	αὐτός, ὦ Τιμόκρατες, μετασχών’ ἆρ´
[1, 6]	τις δότω. τὸν βίον, φησίν,	εὐσταθεῖς,	οὐκ ἐγχειρογάστορες. γυργάθους ψηφισμάτων φέροντες,
[1, 12]	οὖν καὶ κατὰ Λιβύην γίνεσθαι	ὑπερμεγέθεις	ἐξέπλευσεν οὐδ´ ἀναμείνας μίαν ἡμέραν.
[1, 46]	σιάλοιο. καὶ ὁ κατ´ Ὀδυσσέως	ἀφεθεὶς	ποῦς βοὸς τούτου σημεῖον· πόδα
[1, 48]	γίνεται. ὁ δὲ μὴ οὕτω	τρυγηθεὶς	αὐστηρός τε καὶ τῷ χρώματι
[1, 44]	εἴ τις ἠθμὸς εἰς ὕδωρ	βληθείς·	διέξεισι γὰρ οὐθέν, εἰ μή
[1, 6]	καὶ Καλλιφάνης ὁ τοῦ Παραβρύκοντος	κληθεὶς	ἀρχὰς ποιημάτων πολλῶν καὶ λόγων
[1, 14]	τῖμον εἰσενέγκας οὔτε- οὐδὲ μὲν	κληθεὶς	ἦλθες, οἷα δὴ φίλος· ἀλλά
[1, 8]	καὶ Ἡγήμων ὁ Θάσιος ὁ	ἐπικληθεὶς	Φακῆ, ὃν τῇ ἀρχαίᾳ κωμῳδίᾳ
[1, 18]	θεοὶ αὐτοί, εἰς τὴν αὐτὴν	τιθεὶς	πλάστιγγα τὴν μέθην τῇ μανίᾳ.
[1, 12]	δὲ μὴ γίνεσθαι ὧν ἤνεγκαν,	ὑπομνησθεὶς	τῶν ἐν Μιντούρναις ἐκέλευσε τῷ
[1, 52]	ἐξαίφνης αὐτοῦ γεύσῃ μὴ πρόσθεν	ἐθισθείς,	εὐώδης μέν σοι δόξει τοῦ
[1, 54]	ὑπάρχοντα καὶ εἰς στολὴν Γάμβρειον	προσθεὶς	ἐφ´ ᾧ τε μηκέτι Ἑλληνικὸν
[1, 25]	σοὶ διαλεχθείην; τί οὖν, εἶπε,	παρακολουθεῖς;	χαίρω σε θεωρῶν, ἔφη, τὸ
[1, 48]	Σιγνῖνος μέχρις ἐτῶν ἓξ χρήσιμος,	παλαιωθεὶς	δὲ πολὺ χρησιμώτερος. ὁ Νουμεντανὸς
[1, 18]	ἀπείχετο τοῦ πώματος· διὸ καὶ	τρωθεὶς	ἀπώλετο, ἔτι κρατῶν τὸ ποτήριον.
[1, 34]	τὰς κατὰ παιδείαν γινομένας ἐπινοίας.	Ἑστιαιεῖς	γοῦν καὶ Ὠρεῖται Θεοδώρου τοῦ
[1, 56]	οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ οὐκ Ἀνθηδόνα	ναίεις	οὐδ´ ἱερὰν Ὑπέραν, ὅθι γ´
[1, 12]	φήμη τῆς ἀφίξεως αὐτοῦ) προσπλεύσαντες	ἁλιεῖς	προσήνεγκαν αὐτῷ τὰς καλλίστας καρίδας.
[1, 42]	Εὐριπίδης Κύκλωπι· ἀνέπεσε φάρυγος αἰθέρ´	ἐξανιεὶς	βαρύν. Ἄλεξις· μετὰ ταῦτ´ ἀναπεσεῖν
[1, 32]	ἀγαθὸν οὐδὲ θερμολουτεῖν, ἃ σὺ	ποιεῖς.	ηὔξηται δὲ καὶ ἡ τῶν
[1, 49]	οἰνοποιός. ~ὅτι Ἀντιφάνης που ὁ	χαρίεις	τὰ ἐξ ἑκάστης πόλεως ἰδιώματα
[1, 34]	Ἀντίοχος τοὺς Σωστράτου τοῦ αὐλητοῦ	υἱεῖς	σωματοφύλακας ἐπεποίητο. ~ἐθαυμάζετο δὲ παρ´
[1, 62]	μέλλεις ἀφεῖναι πᾶσαν, ὡς ἐμοὶ	δοκεῖς.	ὅτι δὲ τὴν κράμβην ῥάφανον
[1, 12]	διέτριβε τὰ πλεῖστα καρίδας ἐσθίων	πολυτελεῖς,	αἳ γίνονται αὐτόθι ὑπέρ γε
[1, 29]	μηδὲ τὸ τόξον ἐντεῖναι δύνασθαι.	πολυτελεῖς	δ´ αὐτοῖς καὶ οἱ διακονούμενοι.
[1, 49]	τυρὸς Σικελικός, μύρον ἐξ Ἀθηνῶν,	ἐγχέλεις	Βοιώτιαι. Ἕρμιππος δ´ οὕτως· ἕσπετε
[1, 6]	τῷ Σικελικῷ μυραίνας, τὰς πλωτὰς	ἐγχέλεις,	τῶν Παχυνικῶν θύννων τὰς ἠτριαίας,
[1, 23]	δὲ ποτοῖο οἱ κρητῆρες, ἤτοι	ὑπερχειλεῖς	οἱ κρατῆρες ποιοῦνται, ὥστε διὰ
[1, 60]	ἧς τοὺς φόρους οἱ τότε	βασιλεῖς	Αἰγύπτιοί τε καὶ Πέρσαι ταῖς
[1, 23]	Αἴαςνώτοισι διηνεκέεσσι γεραίρεται, καὶ οἱ	βασιλεῖς	δὲ τοῖς αὐτοῖς· νῶτα βοός,
[1, 62]	εἰς ἐμέ σου τὴν κραιπάλην	μέλλεις	ἀφεῖναι πᾶσαν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖς.
[1, 36]	τῇ Ῥωμαίων οὐρανοπόλει {Ῥώμῃ} ἀριθμουμένας	πόλεις,	ἀλλὰ πᾶσαι αἱ κατὰ τὸν
[1, 36]	συνιδεῖν ἔστιν οὕτως πάσας τὰς	πόλεις	ἱδρυμένας, καὶ κατ´ ἰδίαν δὲ
[1, 54]	Κυζικηνῷ φίλῳ ὄντι ἐχαρίσατο ἑπτὰ	πόλεις,	ὥς φησιν ὁ Βαβυλώνιος Ἀγαθοκλῆς,
[1, 32]	δ´ οὕτω φησί τινας ὀχευτικὰς	δυνάμεις	εἶναι ὡς καὶ μέχρι ἑβδομήκοντα
[1, 10]	καὶ σφοδρότεραι· πρὸς γὰρ τὰς	δυνάμεις	ποιοῦνται τὰς ἀπολαύσεις. Κλέαρχος δὲ
[1, 32]	ὧν ἔπεμψε δώρων ἀποστεῖλαί τινας	δυνάμεις	στυτικὰς τοιαύτας ὡς ὑπὸ τοὺς
[1, 19]	δὲ τὸ πρωινὸν ἔμβρωμα, ὃ	ἡμεῖς	ἀκρατισμὸν καλοῦμεν διὰ τὸ ἐν
[1, 19]	δεῖπνον δὲ τὸ μεσημβρινόν, ὃ	ἡμεῖς	ἄριστον, δόρπον δὲ τὸ ἑσπερινόν.
[1, 62]	εἰ δ´ ὅτι καλοῦμεν ῥάφανον,	ὑμεῖς	δ´ οἱ ξένοι κράμβην, γυναιξὶ
[1, 60]	ἐμβριθέστερον, ὑφ´ ἧς τὸ κρυφθὲν	ἐκφανεῖς	ἀνακτόρων, φησὶ Σοφοκλῆς. αὐτὸς ἐμαυτοῦ
[1, 55]	τὸ μένος, ἐπεὶ οἱ πιόντες	προσηνεῖς.	~ἐπαινεῖ Ἄμφις καὶ τὸν ἐξ
[1, 60]	πυρεταίνουσι διδόμενος μὴ βλάπτειν. σαυτὴν	ἐπαινεῖς	ὥσπερ Ἀστυδάμας, γύναι. ἦν δὲ
[1, 16]	δὲ κιθαρῳδῶν ἠκροῶντο τὰς ἡρωικὰς	πράξεις	ἐν μέλει καὶ ῥυθμῷ ποιούντων.
[1, 8]	ὅτι Ἀρτεμίδωρος ὁ Ψευδαριστοφάνειος ὀψαρτυτικὰς	λέξεις	συνήγαγε. τοῦ Φιλοξένου δὲ τοῦ
[1, 28]	ἐν μέσῳ τῆς οἰκίας ἑστάναι	πλήρεις	οἴνου κριθίνου, ἀργυροῦς ὄντας καὶ
[1, 20]	τὴν συνουσίαν παρέκειντο αἱ τράπεζαι	πλήρεις,	ὡς παρὰ πολλοῖς τῶν βαρβάρων
[1, 7]	ἁβρόδαιτι τραπέζῃ. ἔστωσαν δ´ ἢ	τρεῖς	ἢ τέσσαρες οἱ ξυνάπαντες ἢ
[1, 61]	κατακλείοντες τοῖς Διονυσίοις χαλκοῦς λέβητας	τρεῖς	κενοὺς παρόντων τῶν ἐπιδημούντων ἀποσφραγίζονται
[1, 59]	Ἀριούσιος. διαφοραὶ δὲ αὐτοῦ εἰσι	τρεῖς·	ὃ μὲν γὰρ αὐστηρός ἐστιν,
[1, 14]	δύο λογίζομαι, μεγάλους μᾶλλον δὲ	τρεῖς.	ὅν φασί ποτε κληθέντ´ ἐπὶ
[1, 44]	τε καὶ ὤμων. αἱ γὰρ	ἐμβάσεις	περικεχυμένου πανταχόθεν τοῖς πόροις τοῦ
[1, 6]	ἑψητοῖς ὡραῖον· οὐκ ἀπ´ ἐμοῦ	σκεδάσεις	ὄχλον, εἰς δὲ τὴν ἀποδεδαρμένην
[1, 4]	Θηβαῖον μελοποιόν. καὶ ἐπὶ τὰς	ἑστιάσεις	δὲ παρακαλῶν πατρίδα, φησί, τὴν
[1, 44]	ταῖς ἐμβάσεσι τὰς τῶν μυῶν	συντάσεις,	εἶτ´ ἐπαλείφοντες λίπα πρὸς τὸ
[1, 32]	ἡ περὶ τὰς ἐσθήσεις καὶ	ὑποδέσεις	ἐπήκμασε πολυτέλεια. ~Ὅμηρος δὲ τὴν
[1, 38]	σφυρῶν; Φιλέταιρος· ἀμφιβάλλου σφυροῖς· οὐ	καθήσεις,	τάλαν, μηδ´ ἀγροίκως ἄνω γόνατος
[1, 32]	διαστροφή, καὶ ἡ περὶ τὰς	ἐσθήσεις	καὶ ὑποδέσεις ἐπήκμασε πολυτέλεια. ~Ὅμηρος
[1, 3]	ὦ Τιμόκρατες, μετασχών’ ἆρ´ οὖν	ἐθελήσεις	καὶ ἡμῖν τῶν καλῶν ἐπικυλικίων
[1, 39]	μουσικὸς τοὺς ἀρχαίους φησὶ κιθαρῳδοὺς	κινήσεις	ἀπὸ μὲν τοῦ προσώπου μικρὰς
[1, 40]	φησιν Ἄνδρωνα τὸν Καταναῖον αὐλητὴν	κινήσεις	καὶ ῥυθμοὺς ποιῆσαι τῷ σώματι
[1, 9]	Φιλόξενε, εἶπε, καὶ αὔριον ὧδε	δειπνήσεις·	καὶ ὁ Φιλόξενος ἂν ὄψον,
[1, 45]	εὔθετα μακρά, τοῖς ἐπιθέτοις τὰς	χρήσεις	διαστέλλων· ἔνθα δένδρεα μακρὰ πεφύκει,
[1, 59]	λύουσιν ἐπιδάκνουσί τε τὸν στόμαχον	ἐμφυσήσεις	τε ἐνεργάζονται καὶ συγκατεργάζονται τὴν
[1, 2]	Τύριος, ὃς διὰ τὰς συνεχεῖς	ζητήσεις,	ἃς ἀνὰ πᾶσαν ὥραν ποιεῖται
[1, 4]	οὐδ´ ἐκ τοῦ παρατυχόντος τὰς	ζητήσεις	ποιούμενος, ἀλλ´ ὡς ἔνι μάλιστα
[1, 25]	ὅσσα γένηται ἐν χθονὶ πολυβοτείρῃ.	~ὀρχήσεις	δ´ εἰσὶ παρ´ Ὁμήρῳ αἳ
[1, 40]	ποιεῖ, ἀλλ´ οὐκ εἰδώς γε.	~ὀρχήσεις	δὲ ἐθνικαὶ αἵδε· Λακωνικαί, Τροιζήνιαι,
[1, 10]	προσελυτροῦν τὴν γλῶσσαν πρὸς τὰς	ἀπολαύσεις·	καὶ τέλος ἰχθύαν τρίβων ἀπεκάθαιρεν
[1, 10]	γὰρ τὰς δυνάμεις ποιοῦνται τὰς	ἀπολαύσεις.	Κλέαρχος δὲ Μελάνθιόν φησι τοῦτ´
[1, 15]	περὶ τὸν ἄλλον βίον γίνεσθαι	ἐγκρατεῖς.	ἁπλῆν οὖν ἀποδέδωκε τὴν δίαιταν
[1, 14]	Ἀντιφάνης· μονοφαγεῖς, ἤδη τι καὶ	βλάπτεις	ἐμέ. Ἀμειψίας· ἔρρ´ ἐς κόρακας,
[1, 30]	σου. παρ´ Ὁμήρῳ δὲ οἱ	ἀριστεῖς	κοσμίως δειπνοῦσιν ἐν Ἀγαμέμνονος. εἰ
[1, 35]	εἰς Θήβας καὶ ὑποζωννύμενος οἴνου	κύστεις	μεστὰς καὶ γάλακτος καὶ ταύτας
[1, 21]	Ἀχιλεῦ, δαιτὸς μὲν ἐίσης οὐκ	ἐπιδευεῖς.	ἐκ τούτων δ´ ἐπείσθη Ζηνόδοτος
[1, 1]	χρείας καὶ τὰς τῶν ὀνομάτων	ἀναπτύεις	καὶ λαχάνων γένη παντοῖα καὶ
[1, 56]	δ´ ἤδη τῶν πολιτῶν οὐκ	ἔχεις;	Κορινθίου οἴνου Ἄλεξις μνημονεύει ὡς
[1, 19]	ποιεῖ, εἶτ´ ἐπάγει· συνακρατίσασθαι πῶς	ἔχεις	μετ´ ἐμοῦ; καὶ Κάνθαρος· οὐκοῦν
[1, 56]	τῆς πατρίδος ἐν τοῖς τρόποις	ἔχεις,	τὰ δ´ ἤδη τῶν πολιτῶν
[1, 2]	ὁ Τύριος, ὃς διὰ τὰς	συνεχεῖς	ζητήσεις, ἃς ἀνὰ πᾶσαν ὥραν
[1, 16]	εἰδὼς λιμένας πλείους καὶ νήσους	προσεχεῖς	πολλάς, ἐν αἷς ἰχθύων ἐγίνετο
[1, 47]	δὲ Ὅμηρος τὸν μέλανα οἶνον	πολλάκις	αὐτὸν καὶ αἴθοπα καλεῖ. δυναμικώτατος
[1, 37]	καὶ Σωκράτης ὁ σοφὸς καὶ	πολλάκις	καταλαμβανόμενος ὀρχούμενος, ὥς φησι Ξενοφῶν,
[1, 15]	ἄλλῃ συνόδῳ παρατίθησιν οὐδέν, καίτοι	πολλάκις	τὸν Ἀγαμέμνονα ποιήσας δειπνίζοντα τοὺς
[1, 25]	τῆς σφαίρας· ἧς τὴν εὕρεσιν	Ἀγαλλὶς	ἡ Κερκυραία γραμματικὴ Ναυσικάᾳ ἀνατίθησιν
[1, 39]	ταῖς χερσὶ τὰ λεγόμενα δεικνύς.	Φίλλις	ὁ Δήλιος μουσικὸς τοὺς ἀρχαίους
[1, 48]	γὰρ ἀλιπὴς καὶ λίαν ψαφαρὸς	μόλις	πεπαίνεται· καὶ παλαιούμενος σχεδὸν μόνοις
[1, 12]	εἰς τὴν γαστέρα ἐν Μιντούρναις	(πόλις	δὲ Καμπανίας) διέτριβε τὰ πλεῖστα
[1, 55]	τῶν Οἰνοαίων Διονυσιάς. Οἰνόη δὲ	πόλις	ἐν τῇ νήσῳ ἐστί. Δίδυμος
[1, 50]	Μίλητός τε Χίος τ´ ἔναλος	πόλις	Οἰνοπίωνος. Τυρσηνὴ δὲ κρατεῖ χρυσότυπος
[1, 30]	δ´ οὐ φίλης ὀσμῆς ὕπο.	Εὔπολις	δὲ τὸν πρῶτον εἰσηγησάμενον τὸ
[1, 41]	πίνωμεν, τὸ γὰρ ἄστρον περιτέλλεται.	Εὔπολίς	τε τὸν Καλλίαν φησὶν ἀναγκάζεσθαι
[1, 4]	ὡς τὰ Πινδάρου ὁ κωμῳδιοποιὸς	Εὔπολίς	φησιν ἤδη κατασεσιγασμένα ὑπὸ τῆς
[1, 37]	καὶ τῆς σατυρικῆς, ἣ ἐλέγετο	σίκιννις	(διὸ καὶ οἱ σάτυροι σικιννισταί)
[1, 26]	εὐρυθμία, τὸ δ´ ἦθος, ἡ	τάξις	δ´ ὅση. ἐν τῷ τι
[1, 19]	δεῖπνον ἐπιδορπίδα. ἐστὶ δ´ ἡ	τάξις	καὶ παρ´ Αἰσχύλῳ τῶν ὀνομάτων
[1, 32]	ἀρκεῖσθαί τις ἂν δύναιτο, φησὶν	Ἄλεξις.	ἀνθοῦσι δὲ καὶ αἱ τῶν
[1, 62]	πρὸ τοῦ πίνειν κράμβας ἤσθιον.	Ἄλεξις·	ἐχθὲς ὑπέπινες, εἶτα νυνὶ κραιπαλᾷς.
[1, 51]	ἄλλος οἶνος ἡδίων πιεῖν, φησὶν	Ἄλεξις.	Θασίοις καὶ Λεσβίοις οἰναρίοις τῆς
[1, 42]	ἀνέπεσε φάρυγος αἰθέρ´ ἐξανιεὶς βαρύν.	Ἄλεξις·	μετὰ ταῦτ´ ἀναπεσεῖν ἐκέλευον αὐτὴν
[1, 56]	πολιτῶν οὐκ ἔχεις; Κορινθίου οἴνου	Ἄλεξις	μνημονεύει ὡς σκληροῦ· οἶνος ξενικὸς
[1, 47]	νεώτερον. τὸ αὐτὸ δὲ καὶ	Ἄλεξις	σχεδὸν ἀπαραλλάκτως, τοῦ σφόδρα μόνου
[1, 38]	πρὸς παιδείας ἐξέτασιν. διὸ καὶ	Ἄλεξίς	φησιν· ἓν γὰρ νομίζω τοῦτο
[1, 42]	ἐν Συμποσίοις Ξενοφῶν καὶ Πλάτων.	Ἄλεξις·	ὥς ἐστι κατακεῖσθαι πρὸ δείπνου
[1, 57]	καλεῖ παραπλήσιον τῷ γλεύκει. καὶ	γλύξις	δ´ οἶνος καλεῖται ὁ τὸ
[1, 21]	ἐίσην· ἐπεὶ οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι,	οἷς	δὴ οὐ παρῆν ἄφθονος τροφή,
[1, 23]	καὶ ἀπὸ τῆς αὑτῶν μοίρας	οἷς	ἐβούλοντο, ὡς Ὀδυσσεὺς νώτου ἀποπροταμὼν
[1, 21]	λειπόμενα, ἀλλὰ κορεσθέντες κατέλιπον παρ´	οἷς	ἦν ἡ δαίς· καὶ ἡ
[1, 46]	ἑφθοῖς ἐχρῶντο κρέασιν ἐμφανίζει ἐν	οἷς	λέγει· ὡς δὲ λέβης ζεῖ
[1, 32]	τοὺς πόδας τιθεμένας τῶν συνουσιαζόντων	οἷς	μὲν ὁρμὰς ἐμποιεῖν ὀρνίθων δίκην,
[1, 19]	παρ´ Αἰσχύλῳ τῶν ὀνομάτων ἐν	οἷς	ὁ Παλαμήδης πεποίηται λέγων· καὶ
[1, 1]	{τοῖς} αὑτοῦ δαιτυμόνας ποιούμενος· ἐν	οἷς	οὐκ ἔσθ´ οὗτινος τῶν καλλίστων
[1, 17]	τὸ σύμμετρον τοῦ οἴνου ἐν	οἷς	τὸν χανδὸν ἕλκοντα αὐτὸν βλάπτεσθαι
[1, 33]	ἥρωας πλὴν τὸν Πάριν ἐν	οἷς	φησὶ κάλλει στίλβων‘ ὡς καὶ
[1, 4]	μόνον τοῖς ἄλλοις ἀλλὰ καὶ	λόγοις	εἱστία, τὰ μὲν προβάλλων τῶν
[1, 4]	ἀεὶ δὲ πρὸς Μούσαισι καὶ	λόγοις	πάρει, ὅπου τι σοφίας ἔργον
[1, 15]	τὸν ζῆλον ἐν τοῖς καλοῖς	ἔργοις	ἀναλίσκωσι καὶ ὦσιν εὐεργετικοὶ καὶ
[1, 31]	ἐπὶ δίφρων ἀργυρῶν καὶ κλιντήρων,	ἁλουργοῖς	περιστρώσας ἱματίοις. Ἡγήσανδρος δέ φησιν
[1, 48]	ἐστί, κοῦφος, εὔτονος. ὅτι παρ´	Ἰνδοῖς	τιμᾶται δαίμων, ὥς φησι Χάρης
[1, 38]	τὸ βαδίζειν ἀρρύθμως ἐν ταῖς	ὁδοῖς,	ἐξὸν καλῶς. οὗ μήτε πράττεται
[1, 24]	δ´ ἐν τοῖς συμποσίοις καὶ	κιθαρῳδοῖς	καὶ ὀρχησταῖς, ὡς οἱ μνηστῆρες.
[1, 16]	αὐτάρκειαν ἐξαιρεῖται τοὺς πρώτους. καὶ	θεοῖς	δὲ ἁπλῆν ἀποδίδωσι δίαιταν νέκταρ
[1, 15]	ὁσιωτέρα γὰρ αὕτη ἡ θυσία	θεοῖς	καὶ προσφιλεστέρα ἡ διὰ τῶν
[1, 15]	σωφροσύνην οἰκειοτάτην ἀρετὴν οὖσαν τοῖς	νέοις	καὶ πρώτην, ἔτι δὲ ἁρμόττουσαν
[1, 15]	τὴν αὐτὴν ὁμοίως βασιλεῦσιν ἰδιώταις,	νέοις	πρεσβύταις, λέγων· παρὰ δὲ ξεστὴν
[1, 23]	προπόσεως ἀσπασμός· οἱ γοῦν θεοὶ	χρυσέοις	δεπάεσσι δειδέχατ´ ἀλλήλους’ ἤτοι ἐδεξιοῦντο
[1, 14]	πόρον εὑρίσκειν, ὡς μάσημα ταῖς	γνάθοις	ἔχω. ταῦτα οἴκοθεν ἔχων εἰς
[1, 46]	θείων ἔργων. ὅτι δὲ καὶ	ἑφθοῖς	ἐχρῶντο κρέασιν ἐμφανίζει ἐν οἷς
[1, 57]	τὸν οὐχ ἡψημένον· ἐχρῶντο γὰρ	ἑφθοῖς	οἴνοις. Πολύβιος δὲ διάφορον οἶνον
[1, 14]	μονοφαγεῖν ἐστιν ἐν χρήσει τοῖς	παλαιοῖς.	Ἀντιφάνης· μονοφαγεῖς, ἤδη τι καὶ
[1, 40]	σικελίζειν τὸ ὀρχεῖσθαι παρὰ τοῖς	παλαιοῖς·	μεθ´ ὃν Κλεόλαν τὸν Θηβαῖον.
[1, 35]	~ἐθαυμάζετο δὲ παρ´ Ἕλλησι καὶ	Ῥωμαίοις	Ματρέας ὁ πλάνος ὁ Ἀλεξανδρεύς,
[1, 41]	φησι τὴν Πυθίαν χρῆσαι τιμᾶν	Ἀθηναίοις.	φησὶ δὲ καὶ Ἀλκαῖος ὁ
[1, 6]	Θηβῶν βουνιάδας καὶ τὰ παρ´	Ἀσκραίοις	τεῦτλα. Κλεάνθης δὲ ὁ Ταραντῖνος,
[1, 51]	πιεῖν, φησὶν Ἄλεξις. Θασίοις καὶ	Λεσβίοις	οἰναρίοις τῆς ἡμέρας τὸ λοιπὸν
[1, 23]	Τυδείδης γοῦν καὶ κρέασι καὶ	πλείοις	δεπάεσσι τιμᾶται καὶ Αἴαςνώτοισι διηνεκέεσσι
[1, 2]	ποιεῖται ἐν ταῖς ἀγυιαῖς, περιπάτοις,	βιβλιοπωλείοις,	βαλανείοις, ἔσχεν ὄνομα τοῦ κυρίου
[1, 2]	ἐν ταῖς ἀγυιαῖς, περιπάτοις, βιβλιοπωλείοις,	βαλανείοις,	ἔσχεν ὄνομα τοῦ κυρίου διασημότερον
[1, 9]	γινομένοις ὥστε φανερῶς ἐν τοῖς	βαλανείοις	τήν τε χεῖρα συνεθίζειν πρὸς
[1, 22]	μόνον δὲ ἰχθύσιν ἀλλὰ καὶ	ὀστρείοις	ἐχρῶντο, καίτοι τῆς τούτων ἐδωδῆς
[1, 23]	τιμᾷ. καὶ Σαρπηδὼν δὲ παρὰ	Λυκίοις	τοῖς αὐτοῖς τιμᾶται, καὶ ἕδρῃ
[1, 8]	Ῥόδιος δι´ ἐπῶν ἐν ἕνδεκα	βιβλίοις	ἢ καὶ πλείοσι καὶ Νουμήνιος
[1, 56]	οἶνον ἔπινες. ὠνομάζετο δὲ παρὰ	Τροιζηνίοις,	ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῇ
[1, 6]	πρόχειρον, ὡς προείρηται, ἐδόκει τοῖς	Μεσσηνίοις	πεπαιδευμένος εἶναι, ὡς καὶ Καλλιφάνης
[1, 55]	ἥδεσθαι σκληροῖς καὶ ἀστεμφέσιν οὔτε	πραμνίοις	{σκληροῖσιν} οἴνοις συνάγουσι τὰς ὀφρῦς
[1, 25]	Δικαίαρχος δὲ Σικυωνίοις, Ἵππασος δὲ	Λακεδαιμονίοις	ταύτην τε καὶ τὰ γυμνάσια
[1, 25]	ὡς πολίτιδι χαριζομένη, Δικαίαρχος δὲ	Σικυωνίοις,	Ἵππασος δὲ Λακεδαιμονίοις ταύτην τε
[1, 22]	τὸν Κίλικα· τοσούτοις γὰρ ἐνετύχομεν	ἐποποιοῖς	Ἁλιευτικὰ γεγραφόσι. καταλογάδην δὲ τοῖς
[1, 51]	φησὶν Ἄλεξις. Θασίοις καὶ Λεσβίοις	οἰναρίοις	τῆς ἡμέρας τὸ λοιπὸν ὑποβρέχει
[1, 23]	τὸ δὲ πᾶσιν οὐ τοῖς	ποτηρίοις,	ἀλλὰ τοῖς ἀνδράσιν. Ἀλκίνους γοῦν
[1, 55]	Ἰκάριος οἶνος, ὡς Ἄμφος· ἐν	Θουρίοις	τοὔλαιον, ἐν Γέλᾳ φακοί, Ἰκάριος
[1, 51]	οἶνος ἡδίων πιεῖν, φησὶν Ἄλεξις.	Θασίοις	καὶ Λεσβίοις οἰναρίοις τῆς ἡμέρας
[1, 5]	φιλόξενος ὢν καὶ πάντας πολυωρῶν,	πεντακοσίοις	ἱππεῦσιν ἐκ Γέλας ποτὲ καταλύσασιν
[1, 24]	Δημοδόκῳ. ~ἐχρῶντο δ´ ἐν τοῖς	συμποσίοις	καὶ κιθαρῳδοῖς καὶ ὀρχησταῖς, ὡς
[1, 42]	λέγεται καὶ κατακεκλίσθαι, ὡς ἐν	Συμποσίοις	Ξενοφῶν καὶ Πλάτων. Ἄλεξις· ὥς
[1, 48]	ἅπτεται· διὸ οὐ πολὺς ἐν	συμποσίοις	πίνεται. πάντων δὲ τούτων ὁ
[1, 61]	ᾧ οἱ ἐγχώριοι κατακλείοντες τοῖς	Διονυσίοις	χαλκοῦς λέβητας τρεῖς κενοὺς παρόντων
[1, 31]	ἀργυρῶν καὶ κλιντήρων, ἁλουργοῖς περιστρώσας	ἱματίοις.	Ἡγήσανδρος δέ φησιν οὐδὲ ἔθος
[1, 44]	γυναῖκες. καὶ δίσκοις δὲ καὶ	ἀκοντίοις	μετά τινος συμμετρίας ἐχρῶντο· δίσκοισιν
[1, 16]	τῷ ποιητῇ καὶ ὀνειδίζει τοῖς	υἱοῖς	ἀναλίσκουσι τὰ μὴ νενομισμένα· ἀρνῶν
[1, 47]	χρόνον. Θεόπομπος δέ φησι παρὰ	Χίοις	πρώτοις γενέσθαι τὸν μέλανα οἶνον,
[1, 9]	καὶ τὸν λάρυγγ´ ἥδιστα πυριῶ	τεμαχίοις.	{Β. κάμινος, οὐκ ἄνθρωπος. Κλέαρχος
[1, 17]	τέχνην ἐστὶ δῆλον· τοῖς γοῦν	καρδιακοῖς	μετὰ οἴνου σιτῶδες ἀναμίσγουσί τι
[1, 53]	ἐνουροῦσιν θεοὶ αὐτοὶ στρώμασιν ἐν	μαλακοῖς.	Μάγνητα δὲ μειλιχόδωρον καὶ Θάσιον,
[1, 39]	Ἀριστοφάνης γοῦν (παρὰ δὲ τοῖς	κωμικοῖς	ἡ περὶ τῶν τραγικῶν ἀπόκειται
[1, 44]	ὡς Ἀριστοτέλης εἴρηκεν ἐν τοῖς	φυσικοῖς	προβλήμασι ζητῶν, διὰ τί οἱ
[1, 44]	ἄνδρες ἀλλὰ καὶ γυναῖκες. καὶ	δίσκοις	δὲ καὶ ἀκοντίοις μετά τινος
[1, 15]	καὶ τὸν ζῆλον ἐν τοῖς	καλοῖς	ἔργοις ἀναλίσκωσι καὶ ὦσιν εὐεργετικοὶ
[1, 39]	αὐτόν φησι σχηματίσαι τοὺς χοροὺς	ὀρχηστοδιδασκάλοις	οὐ χρησάμενον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν
[1, 42]	ἐν Οἰκονομικῷ· διὰ τί ἄλυποι	ἀλλήλοις	εἰσὶν οἱ ἐρέται; ἢ ὅτι
[1, 42]	μαλακώτατ´ ἐπὶ τρικλινίῳ, Τελαμῶνος οἰμώζοντες	ἀλλήλοις	μέλη. Φιλωνίδης· κατάκειμαι, ὡς ὁρᾶτε,
[1, 30]	Ἕλληνας, ὡς καὶ τὰς ἀμίδας	ἀλλήλοις	περικαταγνύναι. λέγει γοῦν· ὅδ´ ἐστὶν
[1, 13]	μασώμενος ἀφύης τοτ´ ἔλεγε τοῖς	φίλοις	ἐγκώμιον. οὐδὲν ὁ μάγειρος τοῦ
[1, 5]	ἢ τοῦ δύνασθαι παραβοηθεῖν τοῖς	φίλοις	σπείρειν τε καρπὸν Χάριτος, ἡδίστης
[1, 4]	τούτῳ ξυνὼν ἀναπεπταμένην ἔχοντι τοῖς	φίλοις	τὴν οἰκίαν; κατὰ γὰρ τὸν
[1, 53]	ἐν δαιτὶ θαλείῃ τοῖσιν ἐμοῖσι	φίλοις,	τοῖς δ´ ἐχθροῖς ἐκ Πεπαρήθου·
[1, 4]	παιδείας συναθροίζων οὐ μόνον τοῖς	ἄλλοις	ἀλλὰ καὶ λόγοις εἱστία, τὰ
[1, 47]	καὶ συνῴκισε τὴν νῆσον, τοῖς	ἄλλοις	ἀνθρώποις μεταδοῦναι. ὁ δὲ λευκὸς
[1, 9]	ἀλλοτρίας οἰκίας τὰ ἑψόμενα τοῖς	ἄλλοις	ἀρτύειν ἐμβάλλοντα ὧν ἐστι χρεία,
[1, 45]	τὰ ἄλογα τῶν ζῴων τοῖς	θαλλοῖς	ἄγοντες, τοὺς τοιούτους καρποὺς ἀποκρούεται
[1, 15]	ὑποβινητιῶντα βρώματα καὶ τὸ παρὰ	πολλοῖς	λασταυροκάκαβον καλούμενον βρῶμα, ὥς φησι
[1, 20]	αἱ τράπεζαι πλήρεις, ὡς παρὰ	πολλοῖς	τῶν βαρβάρων ἔτι καὶ νῦν
[1, 27]	καὶ πρὸς αὐλὸν ὠρχοῦντο σὺν	ὅπλοις	καὶ ἥλλοντο ὑψηλά τε καὶ
[1, 27]	τὴν καρπαίαν καλουμένην ἐν τοῖς	ὅπλοις.	ὁ δὲ τρόπος τῆς ὀρχήσεως
[1, 28]	καὶ ὠρχήσαντο. ~ἐχρῶντο δὲ καὶ	αὐλοῖς	καὶ σύριγξιν οἱ ἥρωες. ὁ
[1, 27]	ἐφεστώτων καὶ ἐπικροτούντων τοῖς λιχανοῖς	δακτύλοις,	ὅ φησι ληκεῖν. οἶδε δὲ
[1, 10]	που ταῦτα· δημηγοροῦντες ἐν τοῖς	ὄχλοις	κατατρίβουσιν ὅλην τὴν ἡμέραν ἐν
[1, 15]	οὔτε ἐν ἑορταῖς οὔτ´ ἐν	γάμοις	οὔτ´ ἐν ἄλλῃ συνόδῳ παρατίθησιν
[1, 42]	αὐχέν´ εἰσαλοίμην. Ἀριστοτέλης ἐν Τυρρηνῶν	Νομίμοις·	οἱ δὲ Τυρρηνοὶ δειπνοῦσι μετὰ
[1, 37]	ὥς φησι Ξενοφῶν, ἔλεγε τοῖς	γνωρίμοις	παντὸς εἶναι μέλους τὴν ὄρχησιν
[1, 9]	θερμῷ, ὅπως δηλονότι ἐν τοῖς	θερμοῖς	δυσκίνητος ᾖ. ἔφασαν γὰρ αὐτὸν
[1, 20]	οἱ μὲν ἄρτοι σὺν τοῖς	κανοῖς,	τὰ δὲ δεῖπνα κρέα μόνον
[1, 27]	ἄλλων ἐφεστώτων καὶ ἐπικροτούντων τοῖς	λιχανοῖς	δακτύλοις, ὅ φησι ληκεῖν. οἶδε
[1, 26]	ὃς ἐπεί ποτ´ ἐμβλέψειε τοῖς	καθημένοις,	ἢ λαμβάνων τὴν σφαῖραν ἢ
[1, 22]	τροφῆς τοῖς ἐν ἀξιώμασιν ἥρωσι	κειμένοις,	ὡς οὐδὲ τῆς τῶν νεογνῶν
[1, 22]	Ὀδυσσέως ἑταίρους ἰχθύσι προμήκει ῥάβδῳ	ἁλισκομένοις	καὶ θύραζε ῥιπτομένοις. οὕτω καὶ
[1, 9]	ἐντρέπεσθαι τοὺς πλησίον ἐπὶ τοῖς	γινομένοις	ὥστε φανερῶς ἐν τοῖς βαλανείοις
[1, 22]	προμήκει ῥάβδῳ ἁλισκομένοις καὶ θύραζε	ῥιπτομένοις.	οὕτω καὶ ταύτην τὴν τέχνην
[1, 20]	πενθοῦντι παρακεῖσθαι τράπεζαν καθάπερ τοῖς	εὐωχουμένοις	παρ´ ὅλην τὴν συνουσίαν; παρετίθεντο
[1, 48]	σχεδὸν μόνοις ἐστὶν ἐπιτήδειος τοῖς	χρωμένοις	διηνεκῶς. ὁ δὲ Ῥηγῖνος τοῦ
[1, 38]	λαβεῖν, φέρει δὲ τοῖς μὲν	χρωμένοις	δόξης τιν´ ὄγκον, τοῖς δ´
[1, 54]	τὸν κίνδυνον. τιμᾶται δὲ παρὰ	Λαμψακηνοῖς	ὁ Πρίηπος ὁ αὐτὸς ὢν
[1, 35]	Νυμφόδωρος ὁ θαυματοποιός, ὃς προσκρούσας	Ῥηγίνοις,	ὥς φησι Δοῦρις, εἰς δειλίαν
[1, 57]	οὐχ ἡψημένον· ἐχρῶντο γὰρ ἑφθοῖς	οἴνοις.	Πολύβιος δὲ διάφορον οἶνον ἐν
[1, 55]	καὶ ἀστεμφέσιν οὔτε πραμνίοις {σκληροῖσιν}	οἴνοις	συνάγουσι τὰς ὀφρῦς τε καὶ
[1, 62]	Αἰγύπτιοι, σημεῖον καὶ τὸ παρὰ	μόνοις	αὐτοῖς ὡς νόμιμον ἐν τοῖς
[1, 48]	μόλις πεπαίνεται· καὶ παλαιούμενος σχεδὸν	μόνοις	ἐστὶν ἐπιτήδειος τοῖς χρωμένοις διηνεκῶς.
[1, 33]	τὰς παιδιάς· πρεσβεύει γὰρ τοῖς	χρόνοις	τὰ ἡρωικά. οἱ δ´ ἐν
[1, 6]	εἰς ἕκαστον τῶν ἐν τοῖς	δείπνοις	παρατιθεμένων· εἰς μὲν τὸν ἰχθύν·
[1, 62]	αὐτοῖς ὡς νόμιμον ἐν τοῖς	δείπνοις	πρὸ πάντων ἐδεσμάτων κράμβας {ἔσθειν}
[1, 5]	ὁμοίας· οὐδὲ τοῖς λαμπροῖσι γὰρ	δείπνοις	τὸ πεινῆν παύεται, Ἀντιφάνης φησίν.
[1, 31]	ῥιπτούμενον. ~καθέζονται δ´ ἐν τοῖς	συνδείπνοις	οἱ ἥρωες, οὐ κατακέκλινται. τοῦτο
[1, 24]	βίῳ τεθραμμένους κἀντεῦθεν ὁμοιότατα τοῖς	τρόποις	αὐτῶν τὰ πρὸς ἀνάπαυσιν προφέρων.
[1, 56]	αὐτὸ τῆς πατρίδος ἐν τοῖς	τρόποις	ἔχεις, τὰ δ´ ἤδη τῶν
[1, 5]	Σιμωνίδου. Ἐμπεδοκλῆς δ´ ὁ Ἀκραγαντῖνος	ἵπποις	Ὀλύμπια νικήσας, Πυθαγορικὸς ὢν καὶ
[1, 49]	ἐπ´ οἴνοπα πόντον, ὅσς´ ἀγάθ´	ἀνθρώποις	δεῦρ´ ἤγαγε νηὶ μελαίνῃ. ἐκ
[1, 24]	πάντας τοὺς ἀοιδοὺς αἰδοίους τοῖς	ἀνθρώποις	εἶναί φησι· τοὔνεκ´ ἄρα σφέας
[1, 47]	συνῴκισε τὴν νῆσον, τοῖς ἄλλοις	ἀνθρώποις	μεταδοῦναι. ὁ δὲ λευκὸς οἶνος
[1, 21]	οὕτως εἰς κόσμον ἦλθε τοῖς	ἀνθρώποις	τὰ δόρπα. διὸ ἄρτου τε
[1, 28]	γινομένων αὐλῶν μνημονεύει. τοῖς δὲ	βαρβάροις	ἀποδίδωσι τοὺς αὐλούς· παρὰ Τρωσὶ
[1, 55]	Ἀθηναίων δῆμον οὔτε ποιηταῖς ἥδεσθαι	σκληροῖς	καὶ ἀστεμφέσιν οὔτε πραμνίοις {σκληροῖσιν}
[1, 53]	τοῖσιν ἐμοῖσι φίλοις, τοῖς δ´	ἐχθροῖς	ἐκ Πεπαρήθου· φησὶ δὲ Φαινίας
[1, 3]	ἢ παρ´ ἄλλου μαθὼν τοῖς	ἑταίροις	διεξῄεις’ αὐτός, ὦ Τιμόκρατες, μετασχών’
[1, 44]	μή τις αὐτὸν μετεωρίσας τοῖς	πόροις	ἀναψυχὴν καὶ διέξοδον εἰς τὸ
[1, 44]	γὰρ ἐμβάσεις περικεχυμένου πανταχόθεν τοῖς	πόροις	τοῦ ὕδατος φράττουσι τὴν τῶν
[1, 56]	Σκιάθιον ἐπαινεῖ· οἶνος κοχύζει τοῖς	ὁδοιπόροις	πιεῖν μέλας Σκιάθιος, ἴσον ἴσῳ
[1, 39]	ποιεῖ αὐτὸν Αἰσχύλον λέγοντα· τοῖσι	χοροῖς	αὐτὸς τὰ σχήματ´ ἐποίουν. καὶ
[1, 39]	χρησάμενον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τοῖς	χοροῖς	τὰ σχήματα ποιοῦντα τῶν ὀρχήσεων,
[1, 41]	φήμ´ ἐγώ. ὁρᾷς παρὰ ῥείθροισι	χειμάρροις	ὅσα δένδρων ἀεὶ τὴν νύκτα
[1, 17]	στερεμνίου σιτίου μίγματος, ὃ τοῖς	ἰατροῖς	διὰ τὴν τέχνην ἐστὶ δῆλον·
[1, 44]	θαλάττῃ λύοντες, ἣ μάλιστα τοῖς	νεύροις	ἐστὶ πρόσφορος, ἀναχαλῶντες δὲ ταῖς
[1, 33]	μύρου φύσιν εἰδὼς οὐκ εἰσήγαγε	μύροις	ἀλειφομένους τοὺς ἥρωας πλὴν τὸν
[1, 38]	ἐπὶ τῶν σφυρῶν; Φιλέταιρος· ἀμφιβάλλου	σφυροῖς·	οὐ καθήσεις, τάλαν, μηδ´ ἀγροίκως
[1, 59]	σκληρὰ τὰ ὕδατα. τοῖς δ´	ἀθαλάσσοις	τῶν οἴνων καὶ τοῖς παρέχουσιν
[1, 7]	φασι ταῖς μυίαις ποιεῖν, βοῦν	τοῖς	ἀκλήτοις προκατακόπτειν πανταχοῦ. ~τὰ μὲν
[1, 4]	ἀπὸ παιδείας συναθροίζων οὐ μόνον	τοῖς	ἄλλοις ἀλλὰ καὶ λόγοις εἱστία,
[1, 47]	ὃς καὶ συνῴκισε τὴν νῆσον,	τοῖς	ἄλλοις ἀνθρώποις μεταδοῦναι. ὁ δὲ
[1, 9]	τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας τὰ ἑψόμενα	τοῖς	ἄλλοις ἀρτύειν ἐμβάλλοντα ὧν ἐστι
[1, 23]	πᾶσιν οὐ τοῖς ποτηρίοις, ἀλλὰ	τοῖς	ἀνδράσιν. Ἀλκίνους γοῦν τῷ Ποντονόῳ
[1, 24]	που πάντας τοὺς ἀοιδοὺς αἰδοίους	τοῖς	ἀνθρώποις εἶναί φησι· τοὔνεκ´ ἄρα
[1, 21]	καὶ οὕτως εἰς κόσμον ἦλθε	τοῖς	ἀνθρώποις τὰ δόρπα. διὸ ἄρτου
[1, 23]	ἐπαρξάμενος δεπάεσσιν. εἰσὶ δὲ καὶ	τοῖς	ἀρίστοις κατὰ δεῖπνα τιμαί. Τυδείδης
[1, 23]	γεραίρεται, καὶ οἱ βασιλεῖς δὲ	τοῖς	αὐτοῖς· νῶτα βοός, τά ῥά
[1, 23]	καὶ Σαρπηδὼν δὲ παρὰ Λυκίοις	τοῖς	αὐτοῖς τιμᾶται, καὶ ἕδρῃ καὶ
[1, 1]	κατὰ πᾶσαν παιδείαν ἐμπειροτάτους ἐν	{τοῖς}	αὑτοῦ δαιτυμόνας ποιούμενος· ἐν οἷς
[1, 9]	τοῖς γινομένοις ὥστε φανερῶς ἐν	τοῖς	βαλανείοις τήν τε χεῖρα συνεθίζειν
[1, 15]	κάνδυλον καὶ ἄμητας μελίπηκτά τε	τοῖς	βασιλεῦσιν ἐξαίρετα παρατίθησιν Ὅμηρος, ἀλλ´
[1, 5]	τοὺς λοιποὺς εἶναι πλείους ὡς	τοῖς	γε μὴ τοῦτο ποιοῦσιν ἐρεῖ
[1, 9]	μὴ ἐντρέπεσθαι τοὺς πλησίον ἐπὶ	τοῖς	γινομένοις ὥστε φανερῶς ἐν τοῖς
[1, 37]	ὀρχούμενος, ὥς φησι Ξενοφῶν, ἔλεγε	τοῖς	γνωρίμοις παντὸς εἶναι μέλους τὴν
[1, 17]	διὰ τὴν τέχνην ἐστὶ δῆλον·	τοῖς	γοῦν καρδιακοῖς μετὰ οἴνου σιτῶδες
[1, 59]	ταύταις γὰρ σκληρὰ τὰ ὕδατα.	τοῖς	δ´ ἀθαλάσσοις τῶν οἴνων καὶ
[1, 53]	δαιτὶ θαλείῃ τοῖσιν ἐμοῖσι φίλοις,	τοῖς	δ´ ἐχθροῖς ἐκ Πεπαρήθου· φησὶ
[1, 38]	μὲν χρωμένοις δόξης τιν´ ὄγκον,	τοῖς	δ´ ὁρῶσιν ἡδονήν, κόσμον δὲ
[1, 28]	Ὁπλοποιίᾳ γάμων γινομένων αὐλῶν μνημονεύει.	τοῖς	δὲ βαρβάροις ἀποδίδωσι τοὺς αὐλούς·
[1, 6]	παροιμίας εἰς ἕκαστον τῶν ἐν	τοῖς	δείπνοις παρατιθεμένων· εἰς μὲν τὸν
[1, 62]	μόνοις αὐτοῖς ὡς νόμιμον ἐν	τοῖς	δείπνοις πρὸ πάντων ἐδεσμάτων κράμβας
[1, 21]	τε εἰς ἴσον διαμεμοιραμένου καὶ	τοῖς	διαπίνουσιν ἄλεισα· καὶ γὰρ ταῦτα
[1, 61]	ἐν ᾧ οἱ ἐγχώριοι κατακλείοντες	τοῖς	Διονυσίοις χαλκοῦς λέβητας τρεῖς κενοὺς
[1, 5]	πολυτελεστάτων ἀρωμάτων βοῦν ἀναπλάσας διένειμε	τοῖς	εἰς τὴν πανήγυριν ἀπαντήσασιν. ὁ
[1, 22]	οὐκ οἰκείας νομιζομένης τῆς τροφῆς	τοῖς	ἐν ἀξιώμασιν ἥρωσι κειμένοις, ὡς
[1, 45]	δ´ εἰς ξυλείαν εὔθετα μακρά,	τοῖς	ἐπιθέτοις τὰς χρήσεις διαστέλλων· ἔνθα
[1, 3]	ἐγένετο, ἢ παρ´ ἄλλου μαθὼν	τοῖς	ἑταίροις διεξῄεις’ αὐτός, ὦ Τιμόκρατες,
[1, 20]	Ἀχιλλεῖ πενθοῦντι παρακεῖσθαι τράπεζαν καθάπερ	τοῖς	εὐωχουμένοις παρ´ ὅλην τὴν συνουσίαν;
[1, 6]	σύ, εἰς δὲ τὸ ἐν	τοῖς	ἑψητοῖς ὡραῖον· οὐκ ἀπ´ ἐμοῦ
[1, 10]	τράχηλον ἔχειν, ἵν´ ὅτι πλεῖστον	τοῖς	ἡδέσιν ἐνδιατρίβῃ. ὁ αὐτός φησι
[1, 45]	ἀπὸ τῶν ἐμβάσεων. ~παρετίθετο δὲ	τοῖς	ἥρωσι δειπνοῦσι καὶ λάχανα. ὅτι
[1, 45]	οἱ τὰ ἄλογα τῶν ζῴων	τοῖς	θαλλοῖς ἄγοντες, τοὺς τοιούτους καρποὺς
[1, 10]	κατατρίβουσιν ὅλην τὴν ἡμέραν ἐν	τοῖς	θαύμασι καὶ πρὸς τοὺς ἐκ
[1, 9]	ἀναγαργαριζόμενον θερμῷ, ὅπως δηλονότι ἐν	τοῖς	θερμοῖς δυσκίνητος ᾖ. ἔφασαν γὰρ
[1, 17]	ἄνευ στερεμνίου σιτίου μίγματος, ὃ	τοῖς	ἰατροῖς διὰ τὴν τέχνην ἐστὶ
[1, 26]	φέρειν. ὃς ἐπεί ποτ´ ἐμβλέψειε	τοῖς	καθημένοις, ἢ λαμβάνων τὴν σφαῖραν
[1, 45]	κοσμητῶν πρασιῶν. ἀλλὰ μὴν καὶ	τοῖς	κακοχυμοτάτοις κρομύοις ἐχρῶντο· ἐπὶ δὲ
[1, 51]	πλησμονῇ γὰρ Κύπρις, ἐν δὲ	τοῖς	κακῶς πράσσουσιν οὐκ ἔνεστιν Ἀφροδίτη
[1, 15]	σχολὴν καὶ τὸν ζῆλον ἐν	τοῖς	καλοῖς ἔργοις ἀναλίσκωσι καὶ ὦσιν
[1, 20]	δὲ οἱ μὲν ἄρτοι σὺν	τοῖς	κανοῖς, τὰ δὲ δεῖπνα κρέα
[1, 39]	δράματα. Ἀριστοφάνης γοῦν (παρὰ δὲ	τοῖς	κωμικοῖς ἡ περὶ τῶν τραγικῶν
[1, 5]	τὰς ἡδονὰς ἔχομεν ὁμοίας· οὐδὲ	τοῖς	λαμπροῖσι γὰρ δείπνοις τὸ πεινῆν
[1, 27]	ἀμειβόμενοι’ ἄλλων ἐφεστώτων καὶ ἐπικροτούντων	τοῖς	λιχανοῖς δακτύλοις, ὅ φησι ληκεῖν.
[1, 38]	δεῖ ἑτέρων λαβεῖν, φέρει δὲ	τοῖς	μὲν χρωμένοις δόξης τιν´ ὄγκον,
[1, 6]	τι πρόχειρον, ὡς προείρηται, ἐδόκει	τοῖς	Μεσσηνίοις πεπαιδευμένος εἶναι, ὡς καὶ
[1, 24]	τὰ πρὸς ἀνάπαυσιν προφέρων. καὶ	τοῖς	μνηστῆρσιν ᾄδει πρὸς τὴν αὐτὴν
[1, 24]	τοιοῦτός ἐστι καὶ ὁ παρὰ	τοῖς	μνηστῆρσιν ἀείδων ἀνάγκῃ, ὃς τοὺς
[1, 15]	τὴν σωφροσύνην οἰκειοτάτην ἀρετὴν οὖσαν	τοῖς	νέοις καὶ πρώτην, ἔτι δὲ
[1, 44]	μὲν θαλάττῃ λύοντες, ἣ μάλιστα	τοῖς	νεύροις ἐστὶ πρόσφορος, ἀναχαλῶντες δὲ
[1, 56]	τὸν Σκιάθιον ἐπαινεῖ· οἶνος κοχύζει	τοῖς	ὁδοιπόροις πιεῖν μέλας Σκιάθιος, ἴσον
[1, 27]	ὠρχοῦντο τὴν καρπαίαν καλουμένην ἐν	τοῖς	ὅπλοις. ὁ δὲ τρόπος τῆς
[1, 46]	τὸν ἀέρα δ´ οἱ ἥρωες	τοῖς	ὄρνισιν εἴων ἐλεύθερον, παγίδας καὶ
[1, 10]	γράφει που ταῦτα· δημηγοροῦντες ἐν	τοῖς	ὄχλοις κατατρίβουσιν ὅλην τὴν ἡμέραν
[1, 11]	ὁ Κυθήριος ποιητής, περιπαθὴς ὢν	τοῖς	ὄψοις, δειπνῶν ποτε παρὰ Διονυσίῳ
[1, 14]	τὸ μονοφαγεῖν ἐστιν ἐν χρήσει	τοῖς	παλαιοῖς. Ἀντιφάνης· μονοφαγεῖς, ἤδη τι
[1, 40]	ὅθεν σικελίζειν τὸ ὀρχεῖσθαι παρὰ	τοῖς	παλαιοῖς· μεθ´ ὃν Κλεόλαν τὸν
[1, 59]	δ´ ἀθαλάσσοις τῶν οἴνων καὶ	τοῖς	παρέχουσιν ἱκανωτέραν στύψιν, ἔτι δὲ
[1, 44]	εἰ μή τις αὐτὸν μετεωρίσας	τοῖς	πόροις ἀναψυχὴν καὶ διέξοδον εἰς
[1, 44]	αἱ γὰρ ἐμβάσεις περικεχυμένου πανταχόθεν	τοῖς	πόροις τοῦ ὕδατος φράττουσι τὴν
[1, 23]	δεπάεσσι’ τὸ δὲ πᾶσιν οὐ	τοῖς	ποτηρίοις, ἀλλὰ τοῖς ἀνδράσιν. Ἀλκίνους
[1, 60]	καὶ ταχέως πεπτικὸς ὡς καὶ	τοῖς	πυρεταίνουσι διδόμενος μὴ βλάπτειν. σαυτὴν
[1, 22]	ἐποποιοῖς Ἁλιευτικὰ γεγραφόσι. καταλογάδην δὲ	τοῖς	Σελεύκου τοῦ Ταρσέως καὶ Λεωνίδου
[1, 24]	τῷ Δημοδόκῳ. ~ἐχρῶντο δ´ ἐν	τοῖς	συμποσίοις καὶ κιθαρῳδοῖς καὶ ὀρχησταῖς,
[1, 31]	Ὀδυσσέα ῥιπτούμενον. ~καθέζονται δ´ ἐν	τοῖς	συνδείπνοις οἱ ἥρωες, οὐ κατακέκλινται.
[1, 47]	ὢν εὐανάδοτός ἐστι δύναμίν τε	τοῖς	σώμασιν ἐμποιεῖ τὸ αἷμά τε
[1, 24]	τινι βίῳ τεθραμμένους κἀντεῦθεν ὁμοιότατα	τοῖς	τρόποις αὐτῶν τὰ πρὸς ἀνάπαυσιν
[1, 56]	τοὔνομ´ αὐτὸ τῆς πατρίδος ἐν	τοῖς	τρόποις ἔχεις, τὰ δ´ ἤδη
[1, 16]	παρὰ τῷ ποιητῇ καὶ ὀνειδίζει	τοῖς	υἱοῖς ἀναλίσκουσι τὰ μὴ νενομισμένα·
[1, 13]	γογγυλίδα μασώμενος ἀφύης τοτ´ ἔλεγε	τοῖς	φίλοις ἐγκώμιον. οὐδὲν ὁ μάγειρος
[1, 5]	χρημάτων ἢ τοῦ δύνασθαι παραβοηθεῖν	τοῖς	φίλοις σπείρειν τε καρπὸν Χάριτος,
[1, 4]	ποθεῖ τούτῳ ξυνὼν ἀναπεπταμένην ἔχοντι	τοῖς	φίλοις τὴν οἰκίαν; κατὰ γὰρ
[1, 44]	παράσχῃ, ὡς Ἀριστοτέλης εἴρηκεν ἐν	τοῖς	φυσικοῖς προβλήμασι ζητῶν, διὰ τί
[1, 39]	σχήματα ὀρχηστικὰ αὐτὸς ἐξευρίσκων ἀνεδίδου	τοῖς	χορευταῖς. Χαμαιλέων γοῦν πρῶτον αὐτόν
[1, 39]	οὐ χρησάμενον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν	τοῖς	χοροῖς τὰ σχήματα ποιοῦντα τῶν
[1, 33]	εὑρεθῆναι τὰς παιδιάς· πρεσβεύει γὰρ	τοῖς	χρόνοις τὰ ἡρωικά. οἱ δ´
[1, 48]	παλαιούμενος σχεδὸν μόνοις ἐστὶν ἐπιτήδειος	τοῖς	χρωμένοις διηνεκῶς. ὁ δὲ Ῥηγῖνος
[1, 2]	ὥραν ποιεῖται ἐν ταῖς ἀγυιαῖς,	περιπάτοις,	βιβλιοπωλείοις, βαλανείοις, ἔσχεν ὄνομα τοῦ
[1, 45]	πρασιῶν. ἀλλὰ μὴν καὶ τοῖς	κακοχυμοτάτοις	κρομύοις ἐχρῶντο· ἐπὶ δὲ κρόμυον
[1, 45]	εἰς ξυλείαν εὔθετα μακρά, τοῖς	ἐπιθέτοις	τὰς χρήσεις διαστέλλων· ἔνθα δένδρεα
[1, 7]	ταῖς μυίαις ποιεῖν, βοῦν τοῖς	ἀκλήτοις	προκατακόπτειν πανταχοῦ. ~τὰ μὲν θέρεος,
[1, 6]	εἰς δὲ τὸ ἐν τοῖς	ἑψητοῖς	ὡραῖον· οὐκ ἀπ´ ἐμοῦ σκεδάσεις
[1, 51]	κακῶς πράσσουσιν οὐκ ἔνεστιν Ἀφροδίτη	βροτοῖς.	Εὔβουλος· Θάσιον ἢ Χῖον λαβὼν
[1, 22]	θ´ ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο	γναμπτοῖς	ἀγκίστροισιν. οὐ γὰρ ἐν τῇ
[1, 23]	δεπάεσσιν. εἰσὶ δὲ καὶ τοῖς	ἀρίστοις	κατὰ δεῖπνα τιμαί. Τυδείδης γοῦν
[1, 32]	συνουσιῶν ἐπιτελεῖν καὶ τὸ τελευταῖον	αὐτοῖς	αἷμα ἀποκρίνεσθαι. Φύλαρχος δὲ Σανδρόκοττόν
[1, 52]	οἶνος, οὐ προσέχω τὸν νοῦν	αὐτοῖς	ἐστὶ δὲ καὶ Θάσιος πίνειν
[1, 22]	τῷ πλῷ δηλονότι· ὥστε ἦν	αὐτοῖς	θήρας ἰχθύων ἐπιμέλεια καὶ τέχνη.
[1, 23]	καὶ κρέασιν. ἦν δέ τις	αὐτοῖς	καὶ διὰ τῆς προπόσεως ἀσπασμός·
[1, 29]	τόξον ἐντεῖναι δύνασθαι. πολυτελεῖς δ´	αὐτοῖς	καὶ οἱ διακονούμενοι. δυνατωτάτη δὲ
[1, 38]	περιλείχειν τὰ χείλη. ἔμελε δὲ	αὐτοῖς	καὶ τοῦ κοσμίως ἀναλαμβάνειν τὴν
[1, 23]	καὶ οἱ βασιλεῖς δὲ τοῖς	αὐτοῖς·	νῶτα βοός, τά ῥά οἱ
[1, 21]	εἰς ἀλλήλους. ὡς δὲ παρεγένετο	αὐτοῖς	πολλὴ ἐκ τῆς Δήμητρος, διένεμον
[1, 23]	Σαρπηδὼν δὲ παρὰ Λυκίοις τοῖς	αὐτοῖς	τιμᾶται, καὶ ἕδρῃ καὶ κρέασιν.
[1, 62]	σημεῖον καὶ τὸ παρὰ μόνοις	αὐτοῖς	ὡς νόμιμον ἐν τοῖς δείπνοις
[1, 61]	γενέσθαι· εὑρεθῆναί τε βοήθημα παρ´	αὐτοῖς	ὥστε τοὺς διὰ πενίαν ἀποροῦντας
[1, 54]	Διθύραμβος. ὅτι Μιτυληναῖοι τὸν παρ´	αὑτοῖς	γλυκὺν οἶνον πρόδρομον καλοῦσι, ἄλλοι
[1, 60]	ἠρέμα ὑπόχλωροι, ἐμφαίνοντές τι ἐν	αὑτοῖς	λιπαρόν, ὃ κατὰ τὴν τοῦ
[1, 52]	τινες χαίρουσιν ἐπαινοῦντες τὰ παρ´	αὑτοῖς.	~φοινικίνου δὲ οἴνου μέμνηται καὶ
[1, 31]	δαινυμένους ἢ κρέα καὶ ταῦτα	ἑαυτοῖς	σκευάζοντας. οὐ γὰρ ἔχει γέλωτα
[1, 23]	δειδέχατ´ ἀλλήλους’ ἤτοι ἐδεξιοῦντο προπίνοντες	ἑαυτοῖς	ταῖς δεξιαῖς. καί τις δὲ
[1, 22]	ἡμῶν γενόμενον Ὀππιανὸν τὸν Κίλικα·	τοσούτοις	γὰρ ἐνετύχομεν ἐποποιοῖς Ἁλιευτικὰ γεγραφόσι.
[1, 31]	ἐκαλλωπίζοντο, φησὶ Χρύσιππος, τῇ ἐν	τούτοις	εὐστροφίᾳ. Ὀδυσσεὺς γοῦν δαιτρεῦσαί τε
[1, 27]	τε ἔσκαιρον. ὑποσημαίνεται δὲ ἐν	τούτοις	ὁ ὑπορχηματικὸς τρόπος, ὃς ἤνθησεν
[1, 41]	ξηρασίαν ἔχοντ´} αὐτόπρεμν´ ἀπόλλυται. οὕτω	τούτοις,	φησί, κυνολογήσασιν ἐδόθη πιεῖν. εἴρηται
[1, 47]	Θεόπομπος δέ φησι παρὰ Χίοις	πρώτοις	γενέσθαι τὸν μέλανα οἶνον, καὶ
[1, 25]	ταύτην τε καὶ τὰ γυμνάσια	πρώτοις.	ταύτην δὲ μόνην τῶν ἡρωίδων
[1, 45]	ἀλλὰ μὴν καὶ τοῖς κακοχυμοτάτοις	κρομύοις	ἐχρῶντο· ἐπὶ δὲ κρόμυον ποτοῦ
[1, 11]	Κυθήριος ποιητής, περιπαθὴς ὢν τοῖς	ὄψοις,	δειπνῶν ποτε παρὰ Διονυσίῳ ὡς
[1, 39]	καὶ ὅτι οἱ ἀρχαῖοι ποιηταί,	Θέσπις,	Πρατίνας {Κρατῖνος} Φρύνιχος, ὀρχησταὶ ἐκαλοῦντο
[1, 28]	γὰρ ἡμῖν δαίς τε φίλη	κίθαρίς	τε‘ καὶ τὰ ἑξῆς ἃ
[1, 51]	καὶ στέμματα. ἐν πλησμονῇ γὰρ	Κύπρις,	ἐν δὲ τοῖς κακῶς πράσσουσιν
[1, 19]	ἥξω πάλιν, ἄρτου δὶς ἢ	τρὶς	ἀποδακών. Φιλήμων δέ φησιν ὅτι
[1, 3]	τῶν καλῶν ἐπικυλικίων λόγων μεταδοῦναι	τρὶς	δ´ ἀπομαξαμένοισι θεοὶ διδόασιν ἄμεινον,
[1, 2]	πολὺ πλείονες. ῥητόρων τε ἦν	ἄγυρις	τῶν κυνικῶν κατ´ οὐδὲν ἀπολειπομένη·
[1, 35]	ὃς προσκρούσας Ῥηγίνοις, ὥς φησι	Δοῦρις,	εἰς δειλίαν αὐτοὺς ἔσκωψε πρῶτος.
[1, 31]	βασιλεῖ ἐνίοτε ἦν, ὥς φησι	Δοῦρις.	ἑστιῶν γοῦν ποτε ἡγεμόνας εἰς
[1, 48]	μέχρι πεντεκαίδεκα. ὁ δὲ Σιγνῖνος	μέχρις	ἐτῶν ἓξ χρήσιμος, παλαιωθεὶς δὲ
[1, 30]	ἐμῷ κάρᾳ πληγεῖς´ ἐναυάγησεν ὀστρακουμένη,	χωρὶς	μυρηρῶν τευχέων πνέους´ ἐμοί. καὶ
[1, 39]	τοιαυτὶ καὶ δεῦρο σχηματίσαντας. καὶ	Τέλεσις	δὲ ἢ Τελέστης ὁ ὀρχηστοδιδάσκαλος
[1, 8]	τε μὴ τέμνειν, μή σοι	νέμεσις	θεόθεν καταπνεύσῃ, ἀλλ´ ὅλον ὀπτήσας
[1, 27]	καί ἐστιν ἡ τοιαύτη ὄρχησις	μίμησις	τῶν ὑπὸ τῆς λέξεως ἑρμηνευομένων
[1, 45]	καὶ τῶν Τρωικῶν ἡ τούτων	χρῆσις.	Τάνταλος γοῦν οὐδὲ θανὼν ἀπαλλάττεται
[1, 4]	ἦν δέ, φησί, καὶ βιβλίων	κτῆσις	αὐτῷ ἀρχαίων Ἑλληνικῶν τοσαύτη ὡς
[1, 27]	Πινδάρου. καί ἐστιν ἡ τοιαύτη	ὄρχησις	μίμησις τῶν ὑπὸ τῆς λέξεως
[1, 37]	Σίκιννος. ἦν δὲ ἡ Πυλάδου	ὄρχησις	ὀγκώδης παθητική τε καὶ πολυπρόσωπος,
[1, 40]	ἦν ἔνδοξον καὶ σοφὸν ἡ	ὄρχησις	ὥστε Πίνδαρος τὸν Ἀπόλλωνα ὀρχηστὴν
[1, 59]	γὰρ ἡ τοῦ γλυκέος οἴνου	φύσις	ἐγχρονίζει περὶ τὰ ὑποχόνδρια καὶ
[1, 5]	ἔδωκε Χίου κεράμιον. τοῦ γάρ	τις	ἄλλου πρὸς θεῶν ἂν οὕνεκα
[1, 32]	κολυμβᾶν εἰς κολυμβήθραν μύρου‘ ἀρκεῖσθαί	τις	ἂν δύναιτο, φησὶν Ἄλεξις. ἀνθοῦσι
[1, 12]	κατὰ τοὺς Τιβερίου χρόνους ἀνήρ	τις	Ἀπίκιος, πλουσιώτατος τρυφητής, ἀφ´ οὗ
[1, 23]	ἕδρῃ καὶ κρέασιν. ἦν δέ	τις	αὐτοῖς καὶ διὰ τῆς προπόσεως
[1, 44]	διέξεισι γὰρ οὐθέν, εἰ μή	τις	αὐτὸν μετεωρίσας τοῖς πόροις ἀναψυχὴν
[1, 46]	οὐδὲ μίαν ἀλλ´ ἑταίραν εἶδέ	τις	αὐτῶν, ἑαυτοὺς δ´ ἔδεφον ἐνιαυτοὺς
[1, 21]	ταμία λαβοῦσα εἶχεν, ἵνα ἄν	τις	ἀφίκηται ξένος, ἔχοι δοῦναι αὐτῷ.
[1, 29]	Πηνελόπην, σκοπὸν δὲ ποιεῖσθαι εἴ	τις	βάλλοι ψήφῳ ἑτέρᾳ· καὶ κληρουμένων
[1, 37]	σάτυροι σικιννισταί) ἧς εὑρετὴς Σίκιννός	τις	βάρβαρος. οἳ δέ φασιν ὅτι
[1, 4]	φησί, τὴν Ῥώμην πᾶσιν ἀποφαίνει.	τίς	γὰρ τὰ οἴκοι ποθεῖ τούτῳ
[1, 38]	βίον. Σαπφὼ περὶ Ἀνδρομέδας σκώπτει·	τίς	δ´ ἀγροιῶτις θέλγει νόον οὐκ
[1, 23]	προπίνοντες ἑαυτοῖς ταῖς δεξιαῖς. καί	τις	δὲ δείδεκτ´ Ἀχιλλέα’ ἀντὶ τοῦ
[1, 4]	ἔσηνε καὶ προσῆλθ´, ὑπαντήσας δέ	τις	δίφρον εὐθέως ἔθηκε, κἂν μηδεὶς
[1, 6]	ἀμίδα δότω τις ἢ πλακοῦντά	τις	δότω. τὸν βίον, φησίν, εὐσταθεῖς,
[1, 30]	ἡμῖν ἐπίστας´ εὑρών. {ΑΛΚ. εἶεν·	τίς	εἶπεν ἀμίδα παῖ‘ πρῶτος μεταξὺ
[1, 4]	διόπερ ἐκεῖνα τῶν Ἀντιφάνους ἐρεῖ	τις	εἰς αὐτόν· ἀεὶ δὲ πρὸς
[1, 4]	κωμῳδιοποιὸν Ἀπολλόδωρον· εἰς οἰκίαν ὅταν	τις	εἰσίῃ φίλου, ἔστιν θεωρεῖν, Νικοφῶν,
[1, 40]	καὶ Ὅμηρος ἢ τῶν Ὁμηριδῶν	τις	ἐν τῷ εἰς Ἀπόλλωνα ὕμνῳ
[1, 31]	τινα ἐν δείπνῳ, εἰ μή	τις	ἔξω λίνων ὗν κεντήσειεν· ἕως
[1, 26]	σφαιρίζοντες. Δαμόξενος γοῦν φησι· νεανίας	τις	ἐσφαίριζεν εἷς ἐτῶν ἴσως ἑκκαίδεκ´
[1, 62]	γάρ. εἶτά σοι δότω ῥάφανόν	τις	ἑφθήν. Εὔβουλος δέ πού φησι·
[1, 6]	τὸ πέρδικος σκέλος. ἀμίδα δότω	τις	ἢ πλακοῦντά τις δότω. τὸν
[1, 44]	ἱδρώτων ἔκκρισιν καθάπερ ἂν εἴ	τις	ἠθμὸς εἰς ὕδωρ βληθείς· διέξεισι
[1, 9]	ἂν ὄψον, ἔφη, μὴ πωλῇ	τις.	~Θεόφιλος δέ φησιν· οὐχ ὥσπερ
[1, 12]	φιλοσοφίαν, ἀφ´ οὗ καὶ κωλήν	τις	καλεῖται Ἀριστόξενος ἰδίως σκευαζόμενος, ὑπὸ
[1, 58]	καὶ ἑξῆς δέ φησιν· ἐάν	τις	κεράσῃ σκληρὸν καὶ εὔοσμον μαλακῷ
[1, 13]	οὗτος ἦν τῆς θαλάσσης) μάγειρός	τις	μιμησάμενος τὸ ἰχθύδιον παρέθηκεν {ὡς
[1, 53]	ἀμύμονα Χῖον ἄλυπον. ἔστι δέ	τις	οἶνος, τὸν δὴ σαπρίαν καλέουσι,
[1, 42]	ἂν λάβοι οὔθ´ ἃν λέγῃ	τις	οὐδαμῶς μάθοιμεν ἄν· ὁ νοῦς
[1, 38]	τῷ βίῳ τὸ τοιοῦτον γέρας	τίς	οὐκ ἂν αὑτῷ κτῷτο φάσκων
[1, 8]	τοῦτο τί; {Α. Φιλοξένου καινή	τις	ὀψαρτυσία. {Β. ἐπίδειξον αὐτὴν ἥτις
[1, 9]	Ἀρχύτου καὶ ἄλλων πλειόνων, ὧν	τις	παρὰ Κρωβύλῳ τῷ κωμικῷ φησιν·
[1, 36]	δὲ καὶ ὅτι οὐκ ἄν	τις	σκοποῦ πόρρω τοξεύων λέγοι τὴν
[1, 5]	γε μὴ τοῦτο ποιοῦσιν ἐρεῖ	τις	τί μικρολόγος εἶ; πλεῖαί τοι
[1, 29]	λαχόντα στοχάζεσθαι ταύτης. εἰ δέ	τις	τύχοι καὶ ἐκκρούσειε πρόσω τὴν
[1, 53]	φοινικίνου. καὶ πάλιν· φοινικίνου βῖκός	τις	ὑπανεῴγνυτο. μνημονεύει αὐτοῦ καὶ Ξενοφῶν
[1, 27]	τὼ χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει. καί	τις,	φησί, τὸ Περσικὸν ὠρχεῖτο καὶ
[1, 25]	τοῦ Χίου σοφιστοῦ ἀδελφὸς καί	τις	Χαιρεφάνης· ὃς ἀσελγεῖ τινι νέῳ
[1, 3]	συνουσίας τῶν νῦν ἐπικληθέντων δειπνοσοφιστῶν,	ἥτις	ἀνὰ τὴν πόλιν πολυθρύλητος ἐγένετο,
[1, 8]	τις ὀψαρτυσία. {Β. ἐπίδειξον αὐτὴν	ἥτις	ἔστ´. {Α. ἄκουε δή. ἄρξομαι
[1, 36]	οὗτος τὴν Πυθαγόρειον φιλοσοφίαν ἐπιδείκνυσιν	ἥτις	ἐστί, μετὰ σιωπῆς πάνθ´ ἡμῖν
[1, 50]	χρυσότυπος φιάλη καὶ πᾶς χαλκὸς	ὅτις	κοσμεῖ δόμον ἔν τινι χρείᾳ.
[1, 39]	ἡ περὶ τῶν τραγικῶν ἀπόκειται	πίστις)	ποιεῖ αὐτὸν Αἰσχύλον λέγοντα· τοῖσι
[1, 52]	Θάσιον, οὐ Πεπαρήθιον, οὐδ´ ἄλλον	ὅστις	ἐπεγερεῖ τὸν ἔμβολον. Εὔβουλος· ὁ
[1, 14]	ἅμ´ ἡμέρᾳ. ἀσυμβόλου δείπνου γὰρ	ὅστις	ὑστερεῖ, τοῦτον ταχέως νόμιζε κἂν
[1, 56]	πίνω δ´ ἐν δορὶ κεκλιμένος.	Στράττις	δὲ τὸν Σκιάθιον ἐπαινεῖ· οἶνος
[1, 20]	ποιεῖ πάλιν δειπνοῦντας καὶ δόρπου	ἐξαῦτις	μεμνημένους μετὰ τὸν κλαυθμόν. τῷ
[1, 38]	περὶ Ἀνδρομέδας σκώπτει· τίς δ´	ἀγροιῶτις	θέλγει νόον οὐκ ἐπισταμένη τὰ
[1, 56]	ἐπεὶ οἱ πιόντες προσηνεῖς. ~ἐπαινεῖ	Ἄμφις	καὶ τὸν ἐξ Ἀκάνθου πόλεως
[1, 62]	ἵνα νῷν ἐξάγῃ τὴν κραιπάλην.	Ἄμφις·	οὐκ ἔστιν, ὡς ἔοικε, φάρμακον
[1, 14]	ταχέως νόμιζε κἂν τάξιν λιπεῖν,	Ἄμφις	φησὶν ὁ κωμικός. Χρύσιππος δέ
[1, 57]	Σταθμίταν. καὶ τὸν ἐκ Καρύστου,	ὅς	ἐστι πλησίον Ἀρκαδίας. ἄπυρον δὲ
[1, 57]	φησι τὸν ἐκ Πέντε λόφων,	ὅς	ἐστι τόπος Σπάρτης ἀπέχων στάδια
[1, 30]	περικαταγνύναι. λέγει γοῦν· ὅδ´ ἐστὶν	ὅς	ποτ´ ἀμφ´ ἐμοὶ βέλος γελωτοποιόν,
[1, 29]	Μιτυληναίου Λέοντος τοῦ ἀνέκαθεν Ἀθηναίου,	ὃς	ἀήττητος ἦν κατὰ τὴν πεττευτικήν,
[1, 51]	ποιῶν τὸν οἶνον εἰσάγουσιν ἐνθάδε·	ὃς	ἂν εἰς ἑτέραν ληφθῇ δ´
[1, 13]	φησιν· ἐγὼ μαθητὴς ἐγενόμην Σωτηρίδου,	ὃς	ἀπὸ θαλάσσης Νικομήδει δώδεκα ὁδὸν
[1, 25]	σοφιστοῦ ἀδελφὸς καί τις Χαιρεφάνης·	ὃς	ἀσελγεῖ τινι νέῳ παρακολουθῶν οὐ
[1, 17]	τῶν σιτίων καὶ οἴνου ὠφέλειαν·	ὃς	δέ κ´ ἀνὴρ οἴνοιο κορεσσάμενος
[1, 30]	δ´ οἶμαι νῦν βεβινῆσθαι. {ΑΛΚ.	ὃς	δὲ πρῶτος ἐξεῦρεν τὸ πρῲ
[1, 2]	τι ἐφθέγγοντο Οὐλπιανὸς ὁ Τύριος,	ὃς	διὰ τὰς συνεχεῖς ζητήσεις, ἃς
[1, 56]	καλεῖσθαι, ἣν Πόλλιν τὸν Ἀργεῖον,	ὃς	ἐβασίλευσε Συρακουσίων, πρῶτον εἰς Συρακούσας
[1, 35]	Ματρέας ὁ πλάνος ὁ Ἀλεξανδρεύς,	ὃς	ἔλεγε καὶ θηρίον τρέφειν ὃ
[1, 26]	γὰρ φαίνεθ´ ἡ νῆσος φέρειν.	ὃς	ἐπεί ποτ´ ἐμβλέψειε τοῖς καθημένοις,
[1, 27]	ἐν τούτοις ὁ ὑπορχηματικὸς τρόπος,	ὃς	ἤνθησεν ἐπὶ Ξενοδήμου καὶ Πινδάρου.
[1, 10]	φασιν· Ἀριστοτέλης δὲ φιλόδειπνον ἁπλῶς,	ὃς	καὶ γράφει που ταῦτα· δημηγοροῦντες
[1, 35]	περὶ τὸν ἐξ Ἰταλίας Οἰνώναν,	ὃς	καὶ Κύκλωπα εἰσήγαγε τερετίζοντα καὶ
[1, 56]	τὸν Νάξιον τῷ νέκταρι παραβάλλει·	ὃς	καί πού φησιν· ἐν δορὶ
[1, 47]	μαθόντας παρ´ Οἰνοπίωνος τοῦ Διονύσου,	ὃς	καὶ συνῴκισε τὴν νῆσον, τοῖς
[1, 48]	ὥς φησι Χάρης ὁ Μιτυληναῖος,	ὃς	καλεῖται Σοροάδειος· ἑρμηνεύεται δὲ Ἑλλάδι
[1, 35]	δὲ καὶ Ξενοφῶν ὁ θαυματοποιός,	ὃς	μαθητὴν κατέλιπε Κρατισθένη τὸν Φλιάσιον·
[1, 34]	ὅδ´ ἐστὶ Κλέων Θηβαῖος ἀοιδός,	ὃς	πλείστους θνητῶν ἀμφέθετο στεφάνους κρατὸς
[1, 35]	ἦν καὶ Νυμφόδωρος ὁ θαυματοποιός,	ὃς	προσκρούσας Ῥηγίνοις, ὥς φησι Δοῦρις,
[1, 24]	Κλυταιμνήστρᾳ φύλακα καὶ παραινετῆρά τινα·	ὃς	πρῶτον μὲν ἀρετὴν γυναικῶν διερχόμενος
[1, 35]	μαθητὴν κατέλιπε Κρατισθένη τὸν Φλιάσιον·	ὃς	πῦρ τε αὐτόματον ἐποίει ἀναφύεσθαι
[1, 22]	βυθοῦ. ἦ μάλ´ ἐλαφρὸς ἀνήρ,	ὃς	ῥεῖα κυβιστᾷ, ὃν καὶ λέγει
[1, 2]	ἁπτόμενος, Γαληνός τε ὁ Περγαμηνός,	ὃς	τοσαῦτ´ ἐκδέδωκε συγγράμματα φιλόσοφά τε
[1, 24]	παρὰ τοῖς μνηστῆρσιν ἀείδων ἀνάγκῃ,	ὃς	τοὺς ἐφεδρεύοντας τῇ Πηνελόπῃ ἐβδελύττετο.
[1, 57]	Ἡραίᾳ τῆς Ἀρκαδίας γίνεσθαι οἶνον	ὃς	τοὺς μὲν ἄνδρας πινόμενος ἐξίστησι,
[1, 4]	τοῦ Λαρηνσίου ἔπαινον καὶ λέγει·	ὃς	ὑπὸ φιλοτιμίας πολλοὺς τῶν ἀπὸ
[1, 15]	βίον, τοιαύτας παρατίθεται τραπέζας. καὶ	Μενέλαος	δὲ τοὺς τῶν παίδων γάμους
[1, 23]	τά ῥά οἱ πάρθεσαν αὐτῷ’	{Μενέλαος	δηλονότι} καὶ Ἰδομενέα δέ {καὶ}
[1, 34]	λογόμιμος, ὥς φησιν Ἡγήσανδρος, καὶ	Ἀρχέλαος	ὁ ὀρχηστὴς παρὰ Ἀντιόχῳ τῷ
[1, 50]	δαιδάλεον ματεύειν. Κριτίας δὲ οὕτως·	κότταβος	ἐκ Σικελῆς ἐστι χθονὸς ἐκπρεπὲς
[1, 40]	τὸν Θηβαῖον. ὀρχησταὶ δὲ ἔνδοξοι	Βολβὸς	μὲν παρὰ Κρατίνῳ καὶ Καλλίᾳ,
[1, 54]	ἐξ ἐπιθέτου καλούμενος οὕτως, ὡς	Θρίαμβος	καὶ Διθύραμβος. ὅτι Μιτυληναῖοι τὸν
[1, 54]	καλούμενος οὕτως, ὡς Θρίαμβος καὶ	Διθύραμβος.	ὅτι Μιτυληναῖοι τὸν παρ´ αὑτοῖς
[1, 19]	ἐν Ὀδυσσείᾳ· Ὀδυσεὺς καὶ δῖος	ὑφορβὸς	ἐντύνοντ´ ἄριστον κειαμένω πῦρ, καὶ
[1, 48]	εὐστομαχώτερος. εὐγενὴς δὲ καὶ ὁ	Καίκουβος,	πληκτικός, εὔτονος· παλαιοῦται δὲ μετὰ
[1, 31]	ἐκτελέσαι καίπερ ἀνδρεῖος γεγονὼς καὶ	κυνηγὸς	ἀγαθός. ἐς τὸ πρέπον δὲ
[1, 48]	καὶ τρυφερός. ὁ Μασσαλιήτης καλός·	ὀλίγος	δὲ γίνεται, παχύς, σαρκώδης. Ταραντῖνος
[1, 48]	δέκα. ὁ Γαυρανὸς δὲ καὶ	ὀλίγος	καὶ κάλλιστος, προσέτι τε εὔτονος
[1, 2]	ὁ Ἀλεξανδρεύς. καὶ ἦν ὁ	κατάλογος	οὗτος στρατιωτικός, φησί, μᾶλλον ἢ
[1, 35]	ποιῶν ηὐδοκίμει καὶ Νοήμων ὁ	ἠθολόγος.	ἔνδοξοι δ´ ἦσαν καὶ παρ´
[1, 5]	τοῦτο ποιοῦσιν ἐρεῖ τις τί	μικρολόγος	εἶ; πλεῖαί τοι οἴνου κλισίαι·
[1, 27]	λῃστὴς δήσας τὸν ἄνδρα τὸ	ζεῦγος	ἀπάγει, ἐνίοτε δὲ καὶ ὁ
[1, 42]	ὁρᾶτε, δεκάπαλαι. Εὐριπίδης Κύκλωπι· ἀνέπεσε	φάρυγος	αἰθέρ´ ἐξανιεὶς βαρύν. Ἄλεξις· μετὰ
[1, 59]	τὰ ὑποχόνδρια καὶ πτυέλου ἐστὶν	ἀναγωγός,	ὡς Διοκλῆς καὶ Πραξαγόρας ἱστοροῦσι.
[1, 27]	καὶ ἐν τῇ Ὁπλοποιίᾳ δὲ	παιδὸς	κιθαρίζοντος ἄλλοι ἐναντίοι μολπῇ τε
[1, 1]	μ´ ἂν ἡ ἡμέρα κατ´	εἶδος	διεξερχόμενον. καί ἐστιν ἡ τοῦ
[1, 58]	ὁ τίμιος. καὶ Ἑρμῆς δ´	εἶδος	πόσεως παρὰ Στράττιδι Χαιρέας δὲ
[1, 49]	πόλεως ἰδιώματα οὕτω καταλέγει· ἐξ	Ἤλιδος	μάγειρος, ἐξ Ἄργους λέβης, Φλιάσιος
[1, 30]	τὸν πρῶτον εἰσηγησάμενον τὸ τῆς	ἀμίδος	ὄνομα ἐπιπλήττει λέγων· {ΑΛΚ. μισῶ
[1, 8]	ἐθέλει νεύρων ἐπιήρανος εἶναι· παρθένου	Ἀρτέμιδος	γὰρ ἔφυ καὶ στύματα μισεῖ.
[1, 10]	φησιν· οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον τὸν	Ἐρύξιδος·	ἐκεῖνος γάρ, ὡς ἔοικεν, ἐπιμεμφόμενος
[1, 24]	καὶ παρὰ Μενελάῳ ἐμέλπετο θεῖος	ἀοιδός’	δύο δὲ κυβιστητῆρες μολπῆς ἐξάρχοντες
[1, 34]	υἱὸς ὅδ´ ἐστὶ Κλέων Θηβαῖος	ἀοιδός,	ὃς πλείστους θνητῶν ἀμφέθετο στεφάνους
[1, 45]	αὐτὸν τῆς ἀπολαύσεως, ὅτε τῆς	ἐλπίδος	ἐγγὺς ἔλθοι. καὶ Λαέρτην δ´
[1, 56]	εἶ καὶ τοὔνομ´ αὐτὸ τῆς	πατρίδος	ἐν τοῖς τρόποις ἔχεις, τὰ
[1, 54]	ἄνοιαν προελθὼν τυραννεῖν ἐπεχείρησε τῆς	πατρίδος	στρατιὰν συναγαγών. καὶ οἱ Κυζικηνοὶ
[1, 10]	καὶ πρὸς τοὺς ἐκ τοῦ	Φάσιδος	ἢ Βορυσθένους καταπλέοντας, ἀνεγνωκότες οὐδὲν
[1, 37]	τὴν Ναυσικάαν καθῆκε. τῆς δὲ	Μέμφιδος	ὀρχήσεως ἤρα καὶ Σωκράτης ὁ
[1, 26]	ὑπὲρ αὐτόν, κάτω, ἄνω, βραχεῖαν,	ἀπόδος	ἐν καταστροφῇ. ἐκαλεῖτο δὲ φαινίνδα
[1, 8]	ὀπτήσας παράθες· πολλὸν γὰρ ἄμεινον.	πουλύποδος	πλεκτὴ δ´, ἂν πιλήσῃς κατὰ
[1, 49]	πολὺν παρέχει κατὰ πρᾶσιν· ἡ	Ῥόδος	ἀσταφίδας τε καὶ ἰσχάδας ἡδυονείρους.
[1, 8]	καὶ Ματρέας ὁ Πιταναῖος ὁ	παρῳδὸς	καὶ Ἡγήμων ὁ Θάσιος ὁ
[1, 50]	αἶγες ἐξοχώταται· ὅπλα δ´ ἀπ´	Ἄργεος,	ἅρμα Θηβαῖον, ἀλλ´ ἀπὸ τῆς
[1, 56]	ἐν τῷ χρησμῷ, φησίν, ὁ	θεὸς	ηὐτομάτισε· πῖν´ οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ
[1, 45]	ἐπιθυμίας· εἴπερ ὁ κολάζων αὐτὸν	θεὸς	προσείων, καθάπερ οἱ τὰ ἄλογα
[1, 41]	σκιερῷ Διονύσῳ χρῆσθαι ἰητρῷ. καὶ	Μνησίθεος	δ´ ὁ Ἀθηναῖος Διόνυσον ἰατρόν
[1, 59]	ὡς Διοκλῆς καὶ Πραξαγόρας ἱστοροῦσι.	Μνησίθεος	δ´ ὁ Ἀθηναῖός φησιν· ὁ
[1, 57]	δέ που ἄπυρον οἶνον καὶ	ἄνθεος	ὄσδοντά’ φησι τὸν ἐκ Πέντε
[1, 59]	παρενοχλεῖ. ὄντως γὰρ ἡ τοῦ	γλυκέος	οἴνου φύσις ἐγχρονίζει περὶ τὰ
[1, 34]	κρατὸς ἐπὶ σφετέρου, καί οἱ	κλέος	οὐρανόμηκες. χαῖρε, Κλέων, Θήβας πατρίδ´
[1, 46]	μίαν λαβόντες εὐρυπρωκτότεροι πολὺ τῆς	πόλεος	ἀπεχώρησαν ἧς εἷλον τότε. οὐδὲ
[1, 24]	δὲ παρὰ Φαίαξι Δημόδοκος ᾄδει	Ἄρεος	καὶ Ἀφροδίτης συνουσίαν, οὐ διὰ
[1, 8]	ἀκλήτοις προκατακόπτειν πανταχοῦ. ~τὰ μὲν	θέρεος,	τὰ δὲ γίνεται ἐν χειμῶνι,
[1, 46]	δὲ λέβης ζεῖ κνίσσῃ μελδόμενος	ἁπαλοτρεφέος	σιάλοιο. καὶ ὁ κατ´ Ὀδυσσέως
[1, 46]	πελειάδα τῇ μηρίνθῳ κρεμάντες ἀπὸ	νηὸς	ἱστοῦ καὶ τοξεύοντες ἑκηβόλως εἰς
[1, 6]	ἰχθύν· ἥκω λιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν	βάθος,	εἰς δὲ τοὺς κήρυκας· χαίρετε,
[1, 22]	ἀλλὰ κἀν τῷ βυθῷ κατὰ	βάθος	κειμένων. καὶ οὐκ ἔστιν εἰς
[1, 31]	καίπερ ἀνδρεῖος γεγονὼς καὶ κυνηγὸς	ἀγαθός.	ἐς τὸ πρέπον δὲ Ὅμηρος
[1, 14]	τοῦ Μυκονίου φιλόδωρος {ἂν} εἴης;	ἀγαθὸς	πρὸς ἀγαθοὺς ἄνδρας ἑστιασόμενος ἧκον·
[1, 24]	διὰ τὸ ἀποδέχεσθαι τὸ τοιοῦτον	πάθος,	ἀλλ´ ἀποτρέπων αὐτοὺς παρανόμων ἔργων,
[1, 11]	εἰς τὸ περὶ αὑτὸν γενόμενον	πάθος,	τὸν μὲν Διονύσιον Κύκλωπα ὑποστησάμενος,
[1, 31]	ἱματίοις. Ἡγήσανδρος δέ φησιν οὐδὲ	ἔθος	εἶναι ἐν Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί τινα
[1, 20]	τῶν βαρβάρων ἔτι καὶ νῦν	ἔθος	ἐστί, κατηρεφέες παντοίων ἀγαθῶν, κατὰ
[1, 18]	σωφρόνως ἁπτομένας. ἀρχαῖον δὲ τοῦτο	ἔθος·	λούουσι γοῦν καὶ αἱ Κωκάλου
[1, 41]	νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν βρέχεται,	μέγεθος	καὶ κάλλος οἷα γίνεται, τὰ
[1, 60]	μεγίστη, νῦν δὲ κώμης περιείληφε	μέγεθος,	τὴν προσηγορίαν λαβοῦσα ἀπὸ Μάρωνος
[1, 26]	ἡ δ´ εὐρυθμία, τὸ δ´	ἦθος,	ἡ τάξις δ´ ὅση. ἐν
[1, 25]	σε θεωρῶν, ἔφη, τὸ δὲ	ἦθος	οὐ δοκιμάζω. ὅτι τὸ φούλλικλον
[1, 32]	εἶναι τὸ τοιοῦτον πρὸς ἀφροδισίων	πλῆθος.	Θεόφραστος δ´ οὕτω φησί τινας
[1, 16]	πολλάς, ἐν αἷς ἰχθύων ἐγίνετο	πλῆθος	καὶ ἀγρίων ὀρνίθων, καὶ εἰς
[1, 36]	τὸν ἐνιαυτὸν {ἀριθμούμεναι} διὰ τὸ	πλῆθος.	καὶ γὰρ ὅλα ἔθνη ἀθρόως
[1, 55]	τὸ ἐν αὐτῇ τῶν ἰχθύων	πλῆθος,	ὡς καὶ Ἐχινάδες ἀπὸ τῶν
[1, 10]	ἀπολαύσεων ἐρῶν ηὔξατο τῆς μακραύχενος	ὄρνιθος	τὸν τράχηλον ἔχειν, ἵν´ ὅτι
[1, 43]	γὰρ ἐλθεῖν οὐκ εἴα τὸ	πένθος.	διὸ καὶ ὁ τὸ σύνολον
[1, 24]	τὴν διάνοιαν φαύλων ἐπινοιῶν. διὸ	Αἴγισθος	οὐ πρότερον διέφθειρε τὴν γυναῖκα
[1, 34]	Πυθέα υἱὸς ὅδ´ ἐστὶ Κλέων	Θηβαῖος	ἀοιδός, ὃς πλείστους θνητῶν ἀμφέθετο
[1, 44]	ξύλον παρὰ ξύλῳ‘ φησὶν ὁ	Θηβαῖος	μελοποιός. {ἔτι περὶ τοῦ τῶν
[1, 41]	τιμᾶν Ἀθηναίοις. φησὶ δὲ καὶ	Ἀλκαῖος	ὁ Μιτυληναῖος ποιητής· τέγγε πνεύμονα
[1, 47]	ἐπιδέχεται δὲ πλείω κρᾶσιν ὁ	παλαιὸς	οἶνος διὰ τὸ μᾶλλον θερμὸς
[1, 47]	τοῦ ἀεί. ὄντως δὲ ὁ	παλαιὸς	οἶνος οὐ πρὸς ἡδονὴν μόνον,
[1, 4]	φησί, πριάμενος ὁ ἡμεδαπὸς βασιλεὺς	Πτολεμαῖος,	Φιλάδελφος δὲ ἐπίκλην, μετὰ τῶν
[1, 62]	γίνεται. διὸ καὶ Συβαρῖται, φησὶ	Τίμαιος,	πρὸ τοῦ πίνειν κράμβας ἤσθιον.
[1, 1]	ὑπόκειται δὲ τῷ λόγῳ Λαρήνσιος	Ῥωμαῖος,	ἀνὴρ τῇ τύχῃ περιφανής, τοὺς
[1, 8]	ἰατροῦ μαθητής, καὶ Ματρέας ὁ	Πιταναῖος	ὁ παρῳδὸς καὶ Ἡγήμων ὁ
[1, 41]	ἰητρῷ. καὶ Μνησίθεος δ´ ὁ	Ἀθηναῖος	Διόνυσον ἰατρόν φησι τὴν Πυθίαν
[1, 3]	~δραματουργεῖ δὲ τὸν διάλογον ὁ	Ἀθήναιος	ζήλῳ Πλατωνικῷ· οὕτως γοῦν ἄρχεται·
[1, 1]	θαυμαστὸς οὗτος τοῦ λόγου οἰκονόμος	Ἀθήναιος	ἥδιστον λογόδειπνον εἰσηγεῖται κρείττων τε
[1, 1]	~ΑΘΗΝΑΙΟΥ ΝΑΥΚΡΑΤΙΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΩΝ	~Ἀθήναιος	μὲν ὁ τῆς βίβλου πατήρ·
[1, 18]	ἴσως πρὸς τὴν παροιμίαν ὁ	Ἀθήναιος.	~ὅτι τροφαῖς ἐχρῶντο οἱ ἥρωες
[1, 59]	Πραξαγόρας ἱστοροῦσι. Μνησίθεος δ´ ὁ	Ἀθηναῖός	φησιν· ὁ μέλας οἶνός ἐστι
[1, 35]	Φιλιστίδης ὁ Συρακούσιος, Ἡράκλειτος ὁ	Μιτυληναῖος.	γεγόνασι δὲ καὶ πλάνοι ἔνδοξοι,
[1, 48]	δαίμων, ὥς φησι Χάρης ὁ	Μιτυληναῖος,	ὃς καλεῖται Σοροάδειος· ἑρμηνεύεται δὲ
[1, 41]	φησὶ δὲ καὶ Ἀλκαῖος ὁ	Μιτυληναῖος	ποιητής· τέγγε πνεύμονα οἴνῳ· τὸ
[1, 3]	ἄμεινον, ὥς πού φησιν ὁ	Κυρηναῖος	ποιητής ἢ παρ´ ἄλλου τινὸς
[1, 12]	τῇ γῇ. Ἀριστόξενος δ´ ὁ	Κυρηναῖος	φιλόσοφος, ὁ ὄντως μετελθὼν τὴν
[1, 52]	ἐστὶ δὲ καὶ Θάσιος πίνειν	γενναῖος,	ἐὰν ᾖ πολλαῖς πρεσβεύων ἐτέων
[1, 59]	δ´ οἶνος εἰς παλαίωσιν ὁ	Κερκυραῖος.	ὁ δὲ Ζακύνθιος καὶ ὁ
[1, 56]	μέλας Σκιάθιος, ἴσον ἴσῳ κεκραμένος.	Ἀχαιὸς	δὲ τὸν Βίβλινον· ἐδεξιοῦτο Βιβλίνου
[1, 20]	τὰς κοιλίας. οὕτω σφόδρ´ ἦν	ἀρχαῖος,	Ἀντιφάνης φησί. ~καὶ τῶν κρεῶν
[1, 28]	αὐτῷ καὶ ὁ τῶν Φαιάκων	βίος·	αἰεὶ γὰρ ἡμῖν δαίς τε
[1, 14]	ἀλλὰ διωκτός. Ἀντιφάνης δέ φησι·	βίος	θεῶν γάρ ἐστιν, ὅταν ἔχῃς
[1, 33]	οὐκ ἔστιν εὑρεῖν. σχολαζόντων γὰρ	βίος	ὁ ἐν Ὀδυσσείᾳ καὶ διὰ
[1, 14]	λογίσμασι. καὶ πάλιν· μακάριος ὁ	βίος,	ᾧ δεῖ μ´ ἀεὶ καινὸν
[1, 26]	ἐσφαίριζε δ´ οὐκ ἀηδῶς καὶ	Κτησίβιος	ὁ Χαλκιδεὺς φιλόσοφος· καὶ πολλοὶ
[1, 51]	ὑγιὴς γίνεται· Ἀσκληπιὸς κατέβρεξε οἶνος	Λέσβιος,	ὃν αὐτὸς ἐποίησεν ὁ Μάρων,
[1, 59]	ἐκλύει τὸν στόμαχον. ὁ δὲ	Λέσβιος	στῦψιν μικροτέραν ἔχει καὶ μᾶλλον
[1, 57]	ἡψημένον· ἐχρῶντο γὰρ ἑφθοῖς οἴνοις.	Πολύβιος	δὲ διάφορον οἶνον ἐν Καπύῃ
[1, 28]	τῇ κατασκευῇ καὶ λαμπρότητι οἵανπερ	Πολύβιος	Ἴβηρός τινος βασιλέως οἰκίαν· ὃν
[1, 6]	δὲ τοὺς κήρυκας· χαίρετε, κήρυκες,	Διὸς	ἄγγελοι, εἰς δὲ τὴν χορδήν·
[1, 49]	καὶ στιγματίας παρέχουσι. τὰς δὲ	Διὸς	βαλάνους καὶ ἀμύγδαλα σιγαλόεντα Παφλαγόνες
[1, 29]	τῶν μύρων εὐωδία· οὗ κινυμένου	Διὸς	ποτὶ χαλκοβατὲς δῶμα ἔμπης εἰς
[1, 52]	τοῦ δειπνολόγου· εἶθ´ ὁπόταν πλήρωμα	Διὸς	σωτῆρος ἕλησθε, ἤδη χρὴ γεραόν,
[1, 19]	μέμνηται ἐν Ὀδυσσείᾳ· Ὀδυσεὺς καὶ	δῖος	ὑφορβὸς ἐντύνοντ´ ἄριστον κειαμένω πῦρ,
[1, 37]	καὶ ἐρεθίζεσθαι. Ἀνακρέων· καλλίκομοι κοῦραι	Διὸς	ὠρχήσαντ´ ἐλαφρῶς. Ἴων· ἐκ τῶν
[1, 59]	ὁ δὲ Ζακύνθιος καὶ ὁ	Λευκάδιος	διὰ τὸ γύψον λαβεῖν καὶ
[1, 52]	ἐπεγερεῖ τὸν ἔμβολον. Εὔβουλος· ὁ	Λευκάδιος	πάρεστι καὶ μελίττιος οἰνίσκος οὕτω
[1, 59]	χρῆσιν οὐκ ἀνοίκειος. ὁ δὲ	Κνίδιος	αἵματος γεννητικός, τρόφιμος, κοιλίαν εὔλυτον
[1, 59]	τοιοῦτος δ´ ἐστὶν ὅ τε	Μύνδιος	καὶ ὁ ἀπὸ Ἁλικαρνασσοῦ. ὁ
[1, 59]	ὁ Κῷος τεθαλάττωται. καὶ ὁ	Ῥόδιος	δὲ ἐλάττονος μὲν κεκοινώνηκε θαλάσσης,
[1, 8]	ἄλλοι τε καὶ Τιμαχίδας ὁ	Ῥόδιος	δι´ ἐπῶν ἐν ἕνδεκα βιβλίοις
[1, 57]	πράμνιον οἶνον. Τιμαχίδας δὲ ὁ	Ῥόδιος	ὑπόχυτόν τινα οἶνον ἐν Ῥόδῳ
[1, 48]	Χάρης ὁ Μιτυληναῖος, ὃς καλεῖται	Σοροάδειος·	ἑρμηνεύεται δὲ Ἑλλάδι φωνῇ οἰνοποιός.
[1, 48]	Σαβῖνος κουφότερος, ἀπὸ ἐτῶν ἑπτὰ	ἐπιτήδειος	πίνεσθαι μέχρι πεντεκαίδεκα. ὁ δὲ
[1, 48]	καὶ παλαιούμενος σχεδὸν μόνοις ἐστὶν	ἐπιτήδειος	τοῖς χρωμένοις διηνεκῶς. ὁ δὲ
[1, 24]	μνηστῆρες. καὶ παρὰ Μενελάῳ ἐμέλπετο	θεῖος	ἀοιδός’ δύο δὲ κυβιστητῆρες μολπῆς
[1, 58]	ἀπόβλητον Διονύσιον, οὐδὲ γίγαρτον, ὁ	Κεῖός	φησι ποιητής. ~τῶν οἴνων ὃ
[1, 59]	πρὸς τὴν καθημερινὴν χρῆσιν οὐκ	ἀνοίκειος.	ὁ δὲ Κνίδιος αἵματος γεννητικός,
[1, 2]	καὶ Πλούταρχος καὶ Λεωνίδης ὁ	Ἠλεῖος	καὶ Αἰμιλιανὸς ὁ Μαυρούσιος καὶ
[1, 37]	τε καὶ πολυπρόσωπος, ἡ δὲ	Βαθύλλειος	ἱλαρωτέρα· καὶ γὰρ ὑπόρχημά τι
[1, 38]	Ἀναξιμένους περιβολήν· Καλλίστρατός τε ὁ	Ἀριστοφάνειος	Ἀρίσταρχον ἐν συγγράμματι κακῶς εἴρηκεν
[1, 8]	τινὲς ἐντάττουσιν. ὅτι Ἀρτεμίδωρος ὁ	Ψευδαριστοφάνειος	ὀψαρτυτικὰς λέξεις συνήγαγε. τοῦ Φιλοξένου
[1, 31]	δυνάμενος τὸν ἆθλον ἐκτελέσαι καίπερ	ἀνδρεῖος	γεγονὼς καὶ κυνηγὸς ἀγαθός. ἐς
[1, 59]	θαλάσσης, ὁ δὲ πολὺς αὐτοῦ	ἀχρεῖός	ἐστιν. ὁ δὲ νησιώτης εἴς
[1, 56]	κοχύζει τοῖς ὁδοιπόροις πιεῖν μέλας	Σκιάθιος,	ἴσον ἴσῳ κεκραμένος. Ἀχαιὸς δὲ
[1, 56]	λέγων· ποδαπὸς εἶ; φράσον. {Β.	Ἀκάνθιος.	{Α. εἶτα πρὸς θεῶν οἴνου
[1, 10]	ὑπὸ γήρως ἐστερημένος τῶν ἡδέων·	Μελάνθιος	δὲ τῶν ἀπολαύσεων ἐρῶν ηὔξατο
[1, 10]	φησι τοῦτ´ εὔξασθαι λέγων· Τιθωνοῦ	Μελάνθιος	ἔοικε βουλεύσασθαι βέλτιον. ὃ μὲν
[1, 56]	οἶνος ξενικὸς παρῆν· ὁ γὰρ	Κορίνθιος	βασανισμός ἐστι. καὶ Εὐβοικοῦ δέ·
[1, 40]	ὕψι βιβάς. Εὔμηλος δὲ ὁ	Κορίνθιος	ἢ Ἀρκτῖνος τὸν Δία ὀρχούμενόν
[1, 59]	παλαίωσιν ὁ Κερκυραῖος. ὁ δὲ	Ζακύνθιος	καὶ ὁ Λευκάδιος διὰ τὸ
[1, 52]	ἀλαζονοχαυνοφλύαροι, ὡς ἅδιστος ἔφυ πάντων	Φοινίκιος	οἶνος, οὐ προσέχω τὸν νοῦν
[1, 13]	θαλάσσης ἀπέχοντι ἡμερῶν παμπόλλων ὁδὸν	Ἀπίκιος	ὄστρεα νεαρὰ διεπέμψατο ὑπὸ σοφίας
[1, 12]	τοὺς Τιβερίου χρόνους ἀνήρ τις	Ἀπίκιος,	πλουσιώτατος τρυφητής, ἀφ´ οὗ πλακούντων
[1, 35]	ἀνεγίνωσκε δημοσίᾳ, διὰ τί ὁ	ἥλιος	δύνει μὲν κολυμβᾷ δ´ οὔ,
[1, 39]	τὰ λεγόμενα δεικνύς. Φίλλις ὁ	Δήλιος	μουσικὸς τοὺς ἀρχαίους φησὶ κιθαρῳδοὺς
[1, 10]	ὄψον, ἵν´ ὡς θερμότατον ὁ	τρισάθλιος	ἀναδιδῷ τῇ γλώττῃ. ἄλλοι δὲ
[1, 56]	ὁ παρὰ Σικελιώταις γλυκὺς καλούμενος	Πόλλιος	ὁ Βίβλινος οἶνος. χρησμός. ἐν
[1, 56]	χωρίου οὕτω προσαγορευομένου. φησὶ δὲ	Φιλύλλιος	ὅτι παρέξω Λέσβιον, Χῖον σαπρόν,
[1, 24]	πρὸς τὴν αὐτὴν βουλὴν ὁ	Φήμιος	νόστον Ἀχαιῶν. καὶ αἱ Σειρῆνες
[1, 58]	διψηρὸς ἄτοπος ὁ μυρίνης ὁ	τίμιος.	καὶ Ἑρμῆς δ´ εἶδος πόσεως
[1, 51]	νωγαλίζει. ὁ αὐτός· ἡδὺς ὁ	Βρόμιος	τὴν ἀτέλειαν Λεσβίου ποιῶν τὸν
[1, 59]	τρόφιμος, αἵματος χρηστοῦ γεννητικός, προσηνέστατος,	πλήσμιος	διὰ τὸ παχὺς εἶναι τῇ
[1, 59]	οὐρεῖται, ὁ δὲ γλυκάζων τρόφιμος,	πλήσμιος,	κοιλίας μαλακτικός, ὁ δ´ αὐτόκρατος
[1, 52]	τὰς δευτέρας Θεσμοφοριαζούσας Δημήτριος ὁ	Τροιζήνιος	Θεσμοφοριασάσας ἐπιγράφει. ἐν ταύτῃ ὁ
[1, 57]	φησί, φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ	Τροιζήνιος	οἶνος ἀγόνους, φησί, ποιεῖ τοὺς
[1, 8]	βιβλίοις ἢ καὶ πλείοσι καὶ	Νουμήνιος	ὁ Ἡρακλεώτης, ὁ Διεύχους τοῦ
[1, 55]	ἐν Ἰκάρῳ, φησὶν Ἐπαρχίδης, ὁ	πράμνιος.	ἐστὶ δὲ οὗτος γένος τι
[1, 5]	Ἀντιφάνης φησίν. ὅτι Ξενοκράτης ὁ	Χαλκηδόνιος	καὶ Σπεύσιππος ὁ Ἀκαδημαικὸς καὶ
[1, 51]	μόνον οἶνον ἔπινεν· ὅν φησι	Ποσειδώνιος	κἀν Δαμασκῷ τῆς Συρίας γίνεσθαι,
[1, 54]	ἑπτὰ πόλεις, ὥς φησιν ὁ	Βαβυλώνιος	Ἀγαθοκλῆς, Πήδασον, Ὀλύμπιον, Ἀκαμάντιον, Τίον,
[1, 31]	πῦρ νηῆσαι‘ οἷος οὐκ ἄλλος	δεξιὸς	εἶναί φησι. καὶ ἐν Λιταῖς
[1, 31]	δαιτρεῦσαί τε καὶ πῦρ νηῆσαι‘	οἷος	οὐκ ἄλλος δεξιὸς εἶναί φησι.
[1, 9]	λαμπρότατε’ πάντας ἐψυχαγώγησεν· ἦν δὲ	διθυραμβοποιός.	καὶ ὁ νυμφίος Φιλόξενε, εἶπε,
[1, 4]	διδάσκουσιν, ὡς τὰ Πινδάρου ὁ	κωμῳδιοποιὸς	Εὔπολίς φησιν ἤδη κατασεσιγασμένα ὑπὸ
[1, 8]	τοῦ Λευκαδίου Δείπνου Πλάτων ὁ	κωμῳδιοποιὸς	μέμνηται· ἐγὼ δ´ ἐνθάδ´ ἐν
[1, 44]	παρὰ ξύλῳ‘ φησὶν ὁ Θηβαῖος	μελοποιός.	{ἔτι περὶ τοῦ τῶν ἡρώων
[1, 48]	Σοροάδειος· ἑρμηνεύεται δὲ Ἑλλάδι φωνῇ	οἰνοποιός.	~ὅτι Ἀντιφάνης που ὁ χαρίεις
[1, 35]	ἐθαυμάζετο δὲ καὶ Ξενοφῶν ὁ	θαυματοποιός,	ὃς μαθητὴν κατέλιπε Κρατισθένη τὸν
[1, 35]	τοιοῦτος ἦν καὶ Νυμφόδωρος ὁ	θαυματοποιός,	ὃς προσκρούσας Ῥηγίνοις, ὥς φησι
[1, 35]	ἔσκωψε πρῶτος. Εὔδικος δὲ ὁ	γελωτοποιὸς	ηὐδοκίμει μιμούμενος παλαιστὰς καὶ πύκτας,
[1, 51]	πίω τοῦδ´, εὐθὺς ὑγιὴς γίνεται·	Ἀσκληπιὸς	κατέβρεξε οἶνος Λέσβιος, ὃν αὐτὸς
[1, 8]	γὰρ ἔφυ καὶ στύματα μισεῖ.	σκορπίος	αὖ— {Β. παίσειέ γέ σου
[1, 14]	μὴ προσέχων λογίσμασι. καὶ πάλιν·	μακάριος	ὁ βίος, ᾧ δεῖ μ´
[1, 55]	Θουρίοις τοὔλαιον, ἐν Γέλᾳ φακοί,	Ἰκάριος	οἶνος, ἰσχάδες Κιμώλιαι. γίνεται δὲ
[1, 55]	πρόδρομον} ~θαυμάζεται δὲ καὶ ὁ	Ἰκάριος	οἶνος, ὡς Ἄμφος· ἐν Θουρίοις
[1, 14]	περὶ Περικλέους φησὶν Ἀρχίλοχος ὁ	Πάριος	ποιητὴς ὡς ἀκλήτου ἐπεισπαίοντος εἰς
[1, 57]	μηδένα συγκρίνεσθαι. Ἀλκίφρων δ´ ὁ	Μαιάνδριος	περὶ τὴν Ἐφεσίαν φησὶν εἶναι
[1, 11]	δέ φησιν ὅτι Φιλόξενος ὁ	Κυθήριος	ποιητής, περιπαθὴς ὢν τοῖς ὄψοις,
[1, 52]	~ὅτι Ἀριστοφάνους τὰς δευτέρας Θεσμοφοριαζούσας	Δημήτριος	ὁ Τροιζήνιος Θεσμοφοριασάσας ἐπιγράφει. ἐν
[1, 2]	δείπνῳ δῆθεν ἐπιδημήσαντες δειπνοσοφισταὶ ἦσαν	Μανσούριος,	νόμων ἐξηγητὴς καὶ πάσης παιδείας
[1, 2]	ὅσοι τι ἐφθέγγοντο Οὐλπιανὸς ὁ	Τύριος,	ὃς διὰ τὰς συνεχεῖς ζητήσεις,
[1, 51]	Θασίου μέμνηται Ἐπίλυκος· Χῖος καὶ	Θάσιος	ἠθημένος. καὶ Ἀντίδοτος δέ· Θάσιον
[1, 51]	χρηστόν, ἐπαγωγὸν πάνυ οἶνός τε	Θάσιος	καὶ μύρον καὶ στέμματα. ἐν
[1, 8]	ὁ παρῳδὸς καὶ Ἡγήμων ὁ	Θάσιος	ὁ ἐπικληθεὶς Φακῆ, ὃν τῇ
[1, 52]	νοῦν αὐτοῖς ἐστὶ δὲ καὶ	Θάσιος	πίνειν γενναῖος, ἐὰν ᾖ πολλαῖς
[1, 41]	Χρυσίππου. ~ὅτι τὸ Μουσεῖον ὁ	Φιλιάσιος	Τίμων ὁ σιλλογράφος τάλαρόν πού
[1, 49]	Ἤλιδος μάγειρος, ἐξ Ἄργους λέβης,	Φλιάσιος	οἶνος, ἐκ Κορίνθου στρώματα, ἰχθῦς
[1, 53]	Πεπαρήθου· φησὶ δὲ Φαινίας ὁ	Ἐρέσιος	Μενδαίους τοὺς βότρυς ἐπὶ τῇ
[1, 58]	ἀνθοσμίου οἴνου σκευασίας Φαινίας ὁ	Ἐρέσιός	φησι τάδε· γλεύκει παραχεῖται παρὰ
[1, 2]	συός. ἰατρῶν δὲ παρῆσαν Δάφνος	Ἐφέσιος,	ἱερὸς τὴν τέχνην καὶ κατὰ
[1, 1]	ὄνομα. ὑπόκειται δὲ τῷ λόγῳ	Λαρήνσιος	Ῥωμαῖος, ἀνὴρ τῇ τύχῃ περιφανής,
[1, 16]	ἀφαιρεῖ τὰς πλησμονάς, αὐτὰρ ἐπεὶ	πόσιος	καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο·
[1, 11]	δὲ τῷ Φιλοξένῳ ἡδέως ὁ	Διονύσιος.	ἐπεὶ δὲ τὴν ἐρωμένην Γαλάτειαν
[1, 59]	καὶ τοῦ Χίου ὁ καλούμενος	Ἀριούσιος.	διαφοραὶ δὲ αὐτοῦ εἰσι τρεῖς·
[1, 7]	Ἀριστοφάνης φησίν. ~ὅτι Ἀρχέστρατος ὁ	Συρακούσιος	ἢ Γελῷος ἐν τῇ ὡς
[1, 35]	Σκύμνος ὁ Ταραντῖνος, Φιλιστίδης ὁ	Συρακούσιος,	Ἡράκλειτος ὁ Μιτυληναῖος. γεγόνασι δὲ
[1, 8]	γίνεται ἐν χειμῶνι, φησὶν ὁ	Συρακούσιος	ποιητής· οὐχ ἅμα μὲν οὖν
[1, 2]	ὁ Ἠλεῖος καὶ Αἰμιλιανὸς ὁ	Μαυρούσιος	καὶ Ζωίλος, γραμματικῶν οἱ χαριέστατοι.
[1, 26]	αὐτοῦ, ὥς φησιν Ἰόβας ὁ	Μαυρούσιος,	Φαινέστιος ὁ παιδοτρίβης. καὶ Ἀντιφάνης·
[1, 26]	ὥς φησιν Ἰόβας ὁ Μαυρούσιος,	Φαινέστιος	ὁ παιδοτρίβης. καὶ Ἀντιφάνης· φαινίνδα
[1, 62]	οἱ παλαιοὶ Ἀπολλόδωρος δηλοῖ ὁ	Καρύστιος·	εἰ δ´ ὅτι καλοῦμεν ῥάφανον,
[1, 44]	δαίσασθαι λέγειν βιαιότερόν ἐστι. ὅτι	Καρύστιος	ὁ Περγαμηνὸς ἱστορεῖ τὰς Κερκυραίας
[1, 52]	Εὔβουλος· ὁ Λευκάδιος πάρεστι καὶ	μελίττιος	οἰνίσκος οὕτω πότιμος. Ἀρχεστράτου τοῦ
[1, 34]	ᾠδοῦ, ἐφ´ ἧς ἐπιγέγραπται· Πυθέα	υἱὸς	ὅδ´ ἐστὶ Κλέων Θηβαῖος ἀοιδός,
[1, 31]	Μενελάου δὲ τελοῦντος γάμους ὁ	νυμφίος	Μεγαπένθης οἰνοχοεῖ. νῦν δὲ ἐπὶ
[1, 9]	ἦν δὲ διθυραμβοποιός. καὶ ὁ	νυμφίος	Φιλόξενε, εἶπε, καὶ αὔριον ὧδε
[1, 5]	τὴν πανήγυριν ἀπαντήσασιν. ὁ δὲ	Χῖος	Ἴων τραγῳδίαν νικήσας Ἀθήνησιν ἑκάστῳ
[1, 51]	οἴνου καὶ Θασίου μέμνηται Ἐπίλυκος·	Χῖος	καὶ Θάσιος ἠθημένος. καὶ Ἀντίδοτος
[1, 59]	οὐρεῖται. χαριέστατος δ´ ἐστὶν ὁ	Χῖος	καὶ τοῦ Χίου ὁ καλούμενος
[1, 59]	μέσος ἐστί. κοινῶς δ´ ὁ	Χῖος	πεπτικός, τρόφιμος, αἵματος χρηστοῦ γεννητικός,
[1, 50]	λέχους κάλλος ἔχει Μίλητός τε	Χίος	τ´ ἔναλος πόλις Οἰνοπίωνος. Τυρσηνὴ
[1, 61]	Ἀστυδάμας. ~ὅτι {ὁ} Θεόπομπος ὁ	Χῖος	τὴν ἄμπελον ἱστορεῖ εὑρεθῆναι ἐν
[1, 17]	παχὺν καὶ πολύτροφον (οὐ δίψης	ἄκος,	ἀλλ´ ἐμφορήσεως ἕνεκα· πεπωκότι γοῦν
[1, 52]	ἔχει γὰρ τοῦτο χρόνου διὰ	μῆκος	ἄπλατον· πινόμενος δ´ ἥσσων πολλῷ.
[1, 5]	ὁ Χαλκηδόνιος καὶ Σπεύσιππος ὁ	Ἀκαδημαικὸς	καὶ Ἀριστοτέλης βασιλικοὺς νόμους ἔγραψε.
[1, 53]	τοῦ φοινικίνου. καὶ πάλιν· φοινικίνου	βῖκός	τις ὑπανεῴγνυτο. μνημονεύει αὐτοῦ καὶ
[1, 60]	ὥσπερ Ἀστυδάμας, γύναι. ἦν δὲ	τραγικὸς	ποιητὴς ὁ Ἀστυδάμας. ~ὅτι {ὁ}
[1, 6]	ἔγχει πιεῖν μοι καὶ τὸ	πέρδικος	σκέλος. ἀμίδα δότω τις ἢ
[1, 35]	εἰς δειλίαν αὐτοὺς ἔσκωψε πρῶτος.	Εὔδικος	δὲ ὁ γελωτοποιὸς ηὐδοκίμει μιμούμενος
[1, 21]	ἐγίνοντο καὶ φόνοι. ἐξ ὧν	εἰκὸς	λεχθῆναι καὶ τὴν ἀτασθαλίαν, ὅτι
[1, 50]	Σικελὸς κάλλει δαπάνῃ τε κράτιστος.	Θεσσαλικὸς	δὲ θρόνος, γυίων τρυφερωτάτη ἕδρα.
[1, 49]	Σικυῶνος, Αἰγίου δ´ αὐλητρίδες, τυρὸς	Σικελικός,	μύρον ἐξ Ἀθηνῶν, ἐγχέλεις Βοιώτιαι.
[1, 48]	καὶ κοῦφος. ὁ ἐν Νεαπόλει	Τρεβιλλικὸς	εὔκρατος τῇ δυνάμει εὐστόμαχος, εὔστομος.
[1, 57]	καλεῖ οἶνον. Πλάτων δ´ ὁ	κωμικὸς	καπνίαν· κάλλιστος δ´ οὗτος γίνεται
[1, 52]	Θεσμοφοριασάσας ἐπιγράφει. ἐν ταύτῃ ὁ	κωμικὸς	μέμνηται Πεπαρηθίου οἴνου· οἶνον δὲ
[1, 14]	ἀναιδείην, Ἀρχίλοχος φησίν. Εὔβουλος ὁ	κωμικός	φησί που· εἰσὶν ἡμῖν τῶν
[1, 14]	τάξιν λιπεῖν, Ἄμφις φησὶν ὁ	κωμικός.	Χρύσιππος δέ φησιν· ἀσύμβολον κώθωνα
[1, 61]	ὕστερον ἀνοίγοντες εὑρίσκουσιν οἴνου πεπληρωμένους.	Ἑλλάνικος	δέ φησιν ἐν τῇ Πλινθίνῃ
[1, 56]	Ἄλεξις μνημονεύει ὡς σκληροῦ· οἶνος	ξενικὸς	παρῆν· ὁ γὰρ Κορίνθιος βασανισμός
[1, 49]	δαιτός· Φοινίκη δ´ αὖ καρπὸν	φοίνικος	καὶ σεμίδαλιν· Καρχηδὼν δάπιδας καὶ
[1, 37]	Σέλευκος. τοῦτον τὸν Βάθυλλόν φησιν	Ἀριστόνικος	καὶ Πυλάδην, οὗ ἐστι καὶ
[1, 59]	ὁ ἀπὸ Ἁλικαρνασσοῦ. ὁ γοῦν	κυνικὸς	Μένιππος ἁλμοπότιν τὴν Μύνδον φησίν.
[1, 61]	κεφαλήν· ὁ μὲν γὰρ οἶνος	καρηβαρικός,	ὁ δὲ κρίθινος καρωτικός. ~ὅτι
[1, 56]	μεμαγμένη, ἐν δορὶ δ´ οἶνος	Ἰσμαρικός·	πίνω δ´ ἐν δορὶ κεκλιμένος.
[1, 5]	ὁ Ἀκραγαντῖνος ἵπποις Ὀλύμπια νικήσας,	Πυθαγορικὸς	ὢν καὶ ἐμψύχων ἀπεχόμενος, ἐκ
[1, 48]	δὲ καὶ Τιβουρτίνου λιπαρώτερος. ὁ	Μαρσικὸς	δὲ πάνυ αὐστηρός, εὐστόμαχος δέ.
[1, 2]	ἀδυνατώτερος, Ῥουφῖνός τε ὁ Νικαεύς.	μουσικὸς	δὲ παρῆν Ἀλκείδης ὁ Ἀλεξανδρεύς.
[1, 39]	λεγόμενα δεικνύς. Φίλλις ὁ Δήλιος	μουσικὸς	τοὺς ἀρχαίους φησὶ κιθαρῳδοὺς κινήσεις
[1, 27]	ὑποσημαίνεται δὲ ἐν τούτοις ὁ	ὑπορχηματικὸς	τρόπος, ὃς ἤνθησεν ἐπὶ Ξενοδήμου
[1, 59]	Χῖος πεπτικός, τρόφιμος, αἵματος χρηστοῦ	γεννητικός,	προσηνέστατος, πλήσμιος διὰ τὸ παχὺς
[1, 59]	ἀνοίκειος. ὁ δὲ Κνίδιος αἵματος	γεννητικός,	τρόφιμος, κοιλίαν εὔλυτον κατασκευάζων· πλείων
[1, 59]	μὲν λευκὸς λεπτότατος τῇ φύσει,	οὐρητικός,	θερμὸς πεπτικός τε ὢν τὴν
[1, 60]	εὐανάδοτος, λεπτός, κεφαλῆς οὐ καθικνούμενος,	διουρητικός.	τούτου δὲ καλλίων ὁ Ταινιωτικὸς
[1, 59]	Ἀβάτης καλούμενος κοιλίας μόνον ἐστὶ	μαλακτικός.	Κῴῳ δὲ καὶ Μυνδίῳ καὶ
[1, 59]	δὲ γλυκάζων τρόφιμος, πλήσμιος, κοιλίας	μαλακτικός,	ὁ δ´ αὐτόκρατος τῇ χρείᾳ
[1, 48]	εὐγενὴς δὲ καὶ ὁ Καίκουβος,	πληκτικός,	εὔτονος· παλαιοῦται δὲ μετὰ ἱκανὰ
[1, 48]	τῷ Φαλερίνῳ, κουφότερος δέ, οὐ	πληκτικός.	ὁ Τιβουρτῖνος λεπτός, εὐδιάπνευστος, ἀκμάζων
[1, 47]	ὁ δὲ κιρρὸς πέττει ῥᾷον	ξηραντικὸς	ὤν. ~περὶ Ἰταλικῶν οἴνων φησὶν
[1, 2]	οὗτος στρατιωτικός, φησί, μᾶλλον ἢ	συμποτικός.	~δραματουργεῖ δὲ τὸν διάλογον ὁ
[1, 59]	λεπτότατος τῇ φύσει, οὐρητικός, θερμὸς	πεπτικός	τε ὢν τὴν κεφαλὴν ποιεῖ
[1, 59]	ἐστί. κοινῶς δ´ ὁ Χῖος	πεπτικός,	τρόφιμος, αἵματος χρηστοῦ γεννητικός, προσηνέστατος,
[1, 60]	λεπτὸς καὶ εὐανάδοτος καὶ ταχέως	πεπτικὸς	ὡς καὶ τοῖς πυρεταίνουσι διδόμενος
[1, 59]	μέλας, ὁ μὴ γλυκάζων, τροφιμώτατος,	στυπτικός·	ὁ δὲ γλυκάζων καὶ τῶν
[1, 28]	Καλυψοῦς οἰκίαν ἐκπλήττει τὸν Ἑρμῆν.	ἀπολαυστικὸς	δέ ἐστι παρ´ αὐτῷ καὶ
[1, 50]	τρόπαιον. καὶ ἐπαινεῖται ὄντως ὁ	Ἀττικὸς	κέραμος. Εὔβουλος δέ φησι Κνίδια
[1, 25]	ὡς ἔοικε σφαιρίσκιόν τι) εὗρεν	Ἀττικὸς	Νεαπολίτης παιδοτρίβης γυμνασίας ἕνεκα Πομπηίου
[1, 60]	ὅτι ὁ Μαρεώτης οἶνος ὁ	Ἀλεξανδρεωτικὸς	τὴν μὲν προσηγορίαν ἔχει ἀπὸ
[1, 60]	διουρητικός. τούτου δὲ καλλίων ὁ	Ταινιωτικὸς	καλούμενος. ταινία δ´ ἐστὶν ἐπιμήκης
[1, 60]	τὸ Ἀττικὸν ἀνακιρνάμενον. οὗτος ὁ	Ταινιωτικὸς	πρὸς τῷ ἡδὺς εἶναι ἔχει
[1, 2]	καὶ ἦν ὁ κατάλογος οὗτος	στρατιωτικός,	φησί, μᾶλλον ἢ συμποτικός. ~δραματουργεῖ
[1, 61]	οἶνος καρηβαρικός, ὁ δὲ κρίθινος	καρωτικός.	~ὅτι δὲ φίλοινοι Αἰγύπτιοι, σημεῖον
[1, 50]	κρατεῖ χρυσότυπος φιάλη καὶ πᾶς	χαλκὸς	ὅτις κοσμεῖ δόμον ἔν τινι
[1, 24]	ἀοιδῶν. ὁ δὲ παρὰ Φαίαξι	Δημόδοκος	ᾄδει Ἄρεος καὶ Ἀφροδίτης συνουσίαν,
[1, 52]	ὁ Λευκάδιος πάρεστι καὶ μελίττιος	οἰνίσκος	οὕτω πότιμος. Ἀρχεστράτου τοῦ δειπνολόγου·
[1, 53]	λέγει· οἴμ´ ὡς ἁπαλὸς καὶ	λευκός·	ἆρ´ οἴσει τρία; Ἕρμιππος δέ
[1, 48]	μετ´ οὐ πολλὰ δὲ ἔτη	λευκὸς	γίνεται· ἐστὶ δὲ λίαν κοῦφος
[1, 59]	δὲ μέλας. καὶ ὁ μὲν	λευκὸς	λεπτότατος τῇ φύσει, οὐρητικός, θερμὸς
[1, 59]	ποιητής. ~τῶν οἴνων ὃ μὲν	λευκός,	ὃ δὲ κιρρός, ὃ δὲ
[1, 47]	ἄλλοις ἀνθρώποις μεταδοῦναι. ὁ δὲ	λευκὸς	οἶνος ἀσθενὴς καὶ λεπτός. ὁ
[1, 59]	οἶνός ἐστι θρεπτικώτατος, ὁ δὲ	λευκὸς	οὐρητικώτατος καὶ λεπτότατος, ὁ δὲ
[1, 60]	καὶ ὁ γινόμενος οἶνος κάλλιστος·	λευκός	τε γὰρ καὶ ἡδύς, εὔπνους,
[1, 37]	Ἀλεξανδρεύς, ὅν φησι παντομίμους ὀρχήσασθαι	Σέλευκος.	τοῦτον τὸν Βάθυλλόν φησιν Ἀριστόνικος
[1, 44]	τοῦ τῶν ἡρώων βίου. ὅτι	Σέλευκός	φησι τὴν παρ´ Ὁμήρῳ δαῖτα
[1, 51]	δὲ οἴνου καὶ Θασίου μέμνηται	Ἐπίλυκος·	Χῖος καὶ Θάσιος ἠθημένος. καὶ
[1, 50]	πρώτη· φορτηγοὺς δ´ ἀκάτους Κᾶρες	ἁλὸς	ταμίαι. τὸν δὲ τροχὸν γαίας
[1, 37]	διατίθεσθαι. Σοφοκλῆς δὲ πρὸς τῷ	καλὸς	γεγενῆσθαι τὴν ὥραν ἦν καὶ
[1, 27]	ἣν παρίστησι γινομένην Ξενοφῶν ὁ	καλὸς	ἐν τῇ Ἀναβάσει ἐν τῷ
[1, 48]	κοῦφος καὶ τρυφερός. ὁ Μασσαλιήτης	καλός·	ὀλίγος δὲ γίνεται, παχύς, σαρκώδης.
[1, 39]	Τέλεσις δὲ ἢ Τελέστης ὁ	ὀρχηστοδιδάσκαλος	πολλὰ ἐξεύρηκε σχήματα, ἄκρως ταῖς
[1, 50]	ἔχει Μίλητός τε Χίος τ´	ἔναλος	πόλις Οἰνοπίωνος. Τυρσηνὴ δὲ κρατεῖ
[1, 53]	κἀκολουθεῖ καὶ λέγει· οἴμ´ ὡς	ἁπαλὸς	καὶ λευκός· ἆρ´ οἴσει τρία;
[1, 45]	τῶν Τρωικῶν ἡ τούτων χρῆσις.	Τάνταλος	γοῦν οὐδὲ θανὼν ἀπαλλάττεται τῆς
[1, 30]	ἐστὶν ὅς ποτ´ ἀμφ´ ἐμοὶ	βέλος	γελωτοποιόν, τὴν κάκοσμον οὐράνην, ἔρριψεν
[1, 50]	τόξα καθιστάμεθα. εἶτα δ´ ὄχος	Σικελὸς	κάλλει δαπάνῃ τε κράτιστος. Θεσσαλικὸς
[1, 6]	ἔλεγε, καὶ Πάμφιλος δὲ ὁ	Σικελός,	ὡς ταῦτα· ἔγχει πιεῖν μοι
[1, 6]	πιεῖν μοι καὶ τὸ πέρδικος	σκέλος.	ἀμίδα δότω τις ἢ πλακοῦντά
[1, 56]	Ἀριστοτέλης ἐν τῇ αὐτῶν πολιτείᾳ,	ἄμπελος	Ἀνθηδονιὰς καὶ Ὑπερειὰς ἀπὸ Ἄνθου
[1, 55]	προσαγορεύεται δέ, φησὶν Ἐπαρχίδης, ἡ	ἄμπελος	ἡ τὸν Ἰκάριον πράμνιον φέρουσα
[1, 60]	ἡ περὶ τὴν γῆν ταύτην	ἄμπελος,	ἧς καὶ ἡ σταφυλὴ πάνυ
[1, 60]	ἡ δὲ περὶ τὸν Νεῖλον	ἄμπελος	πλείστη μὲν αὐτή, ὅσος καὶ
[1, 27]	κούφως καὶ ταῖς μαχαίραις ἐχρῶντο·	τέλος	δ´ ὁ ἕτερος τὸν ἕτερον
[1, 10]	γλῶσσαν πρὸς τὰς ἀπολαύσεις· καὶ	τέλος	ἰχθύαν τρίβων ἀπεκάθαιρεν αὐτήν. μόνος
[1, 38]	ἐξὸν καλῶς. οὗ μήτε πράττεται	τέλος	μηδεὶς ἡμᾶς μήτε τιμὴν δόντα
[1, 27]	ῥυθμῷ πρὸς τὸν αὐλόν· καὶ	τέλος	ὁ λῃστὴς δήσας τὸν ἄνδρα
[1, 28]	οὐ γὰρ ἔγωγέ τί φημι	τέλος	χαριέστερον εἶναι ἢ ὅταν εὐφροσύνη
[1, 57]	καλεῖται ὁ τὸ ἕψημα ἔχων.	Πολύζηλος	δὲ αὐτίτην καλεῖ οἶνον. Πλάτων
[1, 40]	κιθάριζε, καλὰ καὶ ὕψι βιβάς.	Εὔμηλος	δὲ ὁ Κορίνθιος ἢ Ἀρκτῖνος
[1, 43]	μόνον ὡς ἂν ὀλίγων πολὺς	ὅμιλος.	καὶ ὁ Πρίαμος δὲ πρὸς
[1, 14]	μὲν κληθεὶς ἦλθες, οἷα δὴ	φίλος·	ἀλλά ς´ ἡ γαστὴρ νόον
[1, 42]	κατακειμένων χρωμένους τῇ λέξει διέσυρον.	Δίφιλος·	ἐγὼ δ´ ἕως μέν τινος
[1, 6]	τοὺς πότους ἔμμετρα ἔλεγε, καὶ	Πάμφιλος	δὲ ὁ Σικελός, ὡς ταῦτα·
[1, 10]	ὄψον, ἔφη, μὴ πωλῇ τις.	~Θεόφιλος	δέ φησιν· οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον
[1, 2]	καὶ Αἰμιλιανὸς ὁ Μαυρούσιος καὶ	Ζωίλος,	γραμματικῶν οἱ χαριέστατοι. φιλοσόφων δὲ
[1, 31]	φησι. καὶ ἐν Λιταῖς δὲ	Πάτροκλος	καὶ Ἀχιλλεὺς πάντα εὐτρεπίζει. καὶ
[1, 31]	καὶ πῦρ νηῆσαι‘ οἷος οὐκ	ἄλλος	δεξιὸς εἶναί φησι. καὶ ἐν
[1, 51]	Κλέαρχος. Λεσβίου πώματος οὐκ ἔστιν	ἄλλος	οἶνος ἡδίων πιεῖν, φησὶν Ἄλεξις.
[1, 50]	τρυφερωτάτη ἕδρα. εὐναίου δὲ λέχους	κάλλος	ἔχει Μίλητός τε Χίος τ´
[1, 41]	τὴν ἡμέραν βρέχεται, μέγεθος καὶ	κάλλος	οἷα γίνεται, τὰ δ´ ἀντιτείνοντ´
[1, 37]	τραγικῆς καλουμένης πρῶτος εἰσηγητὴς γέγονε	Βάθυλλος	ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὅν φησι παντομίμους
[1, 14]	παραλίμπανε. κώθων δ´ οὐ παραλειπτὸς	ἀσύμβολος,	ἀλλὰ διωκτός. Ἀντιφάνης δέ φησι·
[1, 57]	Ἰταλίας. ἀμφίας δ´ οἶνος ὁ	φαῦλος	καλεῖται παρὰ Σωσικράτει. ἐχρῶντο δ´
[1, 48]	τῇ δυνάμει εὐστόμαχος, εὔστομος. ὁ	Ἔρβουλος	ἐν ἀρχῇ μέν ἐστι μέλας,
[1, 62]	σοι δότω ῥάφανόν τις ἑφθήν.	Εὔβουλος	δέ πού φησι· γύναι, ῥάφανόν
[1, 50]	ἐπαινεῖται ὄντως ὁ Ἀττικὸς κέραμος.	Εὔβουλος	δέ φησι Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ
[1, 47]	δ´ ὕμνων νεωτέρων‘ Πίνδαρος ἐπαινεῖ.	Εὔβουλος	δέ φησιν· ἄτοπον δὲ τὸν
[1, 51]	πράσσουσιν οὐκ ἔνεστιν Ἀφροδίτη βροτοῖς.	Εὔβουλος·	Θάσιον ἢ Χῖον λαβὼν ἢ
[1, 46]	ἅλωσιν πανάγρου δικτύου θήρᾳ. καίτοι	Εὔβουλος	κατὰ τὴν κωμικὴν χάριν φησὶ
[1, 14]	παρήγαγεν εἰς ἀναιδείην, Ἀρχίλοχος φησίν.	Εὔβουλος	ὁ κωμικός φησί που· εἰσὶν
[1, 52]	ἄλλον ὅστις ἐπεγερεῖ τὸν ἔμβολον.	Εὔβουλος·	ὁ Λευκάδιος πάρεστι καὶ μελίττιος
[1, 41]	δεῖ γὰρ φαγόντας δαψιλῶς βρέχειν.	Εὔβουλος·	Σίκων ἐγὼ βεβρεγμένος ἥκω καὶ
[1, 30]	οὔσας καὶ κατὰ τὰ Τρωικά.	Αἰσχύλος	γοῦν ἀπρεπῶς που παράγει μεθύοντας
[1, 39]	κτῷτο φάσκων νοῦν ἔχειν; ~καὶ	Αἰσχύλος	δὲ οὐ μόνον ἐξεῦρε τὴν
[1, 30]	ἀκοσμίαν εἰσήγαγεν ὡς Σοφοκλῆς καὶ	Αἰσχύλος	πεποιήκασιν, ἀλλὰ πόδα βόειον ἐπὶ
[1, 39]	μεθύων δὲ ἐποίει τὰς τραγῳδίας	Αἰσχύλος,	ὥς φησι Χαμαιλέων. Σοφοκλῆς γοῦν
[1, 16]	ἡδονῆς, οὗ ἡ κατασκευὴ περιεργοτέρα.	~Πρίαμος	δὲ παρὰ τῷ ποιητῇ καὶ
[1, 43]	ὀλίγων πολὺς ὅμιλος. καὶ ὁ	Πρίαμος	δὲ πρὸς Ἀχιλλέα φησί· νῦν
[1, 50]	καὶ ἐπαινεῖται ὄντως ὁ Ἀττικὸς	κέραμος.	Εὔβουλος δέ φησι Κνίδια κεράμια,
[1, 60]	μὲν αὐτή, ὅσος καὶ ὁ	ποταμός.	καὶ πολλαὶ τῶν οἴνων αἱ
[1, 36]	οὗτοι οὖν πάντες, ὁ σύμπας	δῆμος	τῆς οἰκουμένης, τὸν ἐφ´ ἡμῖν,
[1, 35]	δὲ ὁ Λοκρός, ὥς φησι	Φανόδημος,	παραγενόμενος εἰς Θήβας καὶ ὑποζωννύμενος
[1, 55]	εἶναι γὰρ ἐν Ἰκάρῳ φησὶ	Σῆμος	Πράμνιον πέτραν καὶ παρ´ αὐτῇ
[1, 44]	ἔκκρισιν καθάπερ ἂν εἴ τις	ἠθμὸς	εἰς ὕδωρ βληθείς· διέξεισι γὰρ
[1, 34]	ἔτη τριάκοντα. Ἡρόδοτος δὲ ὁ	λογόμιμος,	ὥς φησιν Ἡγήσανδρος, καὶ Ἀρχέλαος
[1, 48]	Ῥηγῖνος τοῦ Συρεντίνου λιπαρώτερος ὢν	χρήσιμος	ἀπὸ ἐτῶν πεντεκαίδεκα. χρήσιμος καὶ
[1, 48]	ὢν χρήσιμος ἀπὸ ἐτῶν πεντεκαίδεκα.	χρήσιμος	καὶ ὁ Πριούερνος λεπτομερέστερος ὢν
[1, 48]	δὲ Σιγνῖνος μέχρις ἐτῶν ἓξ	χρήσιμος,	παλαιωθεὶς δὲ πολὺ χρησιμώτερος. ὁ
[1, 48]	Κύμην ὁ καλούμενος Οὐλβανός, κοῦφος,	πότιμος	ἀπὸ ἐτῶν πέντε. ὁ Ἀγκωνιτανὸς
[1, 52]	πάρεστι καὶ μελίττιος οἰνίσκος οὕτω	πότιμος.	Ἀρχεστράτου τοῦ δειπνολόγου· εἶθ´ ὁπόταν
[1, 48]	ταχὺ καὶ ἀπὸ ἐτῶν πέντε	πότιμός	ἐστιν· ἐστὶ δ´ οὔτε λίαν
[1, 48]	οἶνος ἀπὸ ἐτῶν δέκα ἐστὶ	πότιμος	καὶ ἀπὸ πεντεκαίδεκα μέχρι εἴκοσιν·
[1, 48]	καὶ εἴκοσιν ἐτῶν ἄρχεται γίνεσθαι	πότιμος·	ὢν γὰρ ἀλιπὴς καὶ λίαν
[1, 59]	κοινῶς δ´ ὁ Χῖος πεπτικός,	τρόφιμος,	αἵματος χρηστοῦ γεννητικός, προσηνέστατος, πλήσμιος
[1, 59]	οὖν αὐστηρὸς εὔστομός ἐστι καὶ	τρόφιμος	καὶ μᾶλλον οὐρεῖται, ὁ δὲ
[1, 59]	ὁ δὲ Κνίδιος αἵματος γεννητικός,	τρόφιμος,	κοιλίαν εὔλυτον κατασκευάζων· πλείων δὲ
[1, 59]	μᾶλλον οὐρεῖται, ὁ δὲ γλυκάζων	τρόφιμος,	πλήσμιος, κοιλίας μαλακτικός, ὁ δ´
[1, 1]	ὁ θαυμαστὸς οὗτος τοῦ λόγου	οἰκονόμος	Ἀθήναιος ἥδιστον λογόδειπνον εἰσηγεῖται κρείττων
[1, 59]	καλεῖται. ὁ μὲν οὖν αὐστηρὸς	εὔστομός	ἐστι καὶ τρόφιμος καὶ μᾶλλον
[1, 60]	καὶ ἡ σταφυλὴ πάνυ βρωθῆναι	εὔστομος	καὶ ὁ γινόμενος οἶνος κάλλιστος·
[1, 48]	Τρεβιλλικὸς εὔκρατος τῇ δυνάμει εὐστόμαχος,	εὔστομος.	ὁ Ἔρβουλος ἐν ἀρχῇ μέν
[1, 6]	φησὶ δὲ καὶ ὅτι ὁ	Χάρμος	εἰς ἕκαστον τῶν παρατιθεμένων ἔχων
[1, 56]	Βίβλινον, Μενδαῖον, ὥστε μηδένα κραιπαλᾶν.	Ἐπίχαρμος	δὲ ἀπό τινων ὀρῶν Βιβλίνων
[1, 47]	παλαιὸς οἶνος διὰ τὸ μᾶλλον	θερμὸς	γίνεσθαι παλαιούμενος. ἔνιοι δὲ καὶ
[1, 59]	λευκὸς λεπτότατος τῇ φύσει, οὐρητικός,	θερμὸς	πεπτικός τε ὢν τὴν κεφαλὴν
[1, 23]	αὐτοῖς καὶ διὰ τῆς προπόσεως	ἀσπασμός·	οἱ γοῦν θεοὶ χρυσέοις δεπάεσσι
[1, 56]	καλούμενος Πόλλιος ὁ Βίβλινος οἶνος.	χρησμός.	ἐν τῷ χρησμῷ, φησίν, ὁ
[1, 56]	ξενικὸς παρῆν· ὁ γὰρ Κορίνθιος	βασανισμός	ἐστι. καὶ Εὐβοικοῦ δέ· πολὺν
[1, 55]	πόλις ἐν τῇ νήσῳ ἐστί.	Δίδυμος	δὲ πράμνιόν φησιν οἶνον ἀπὸ
[1, 23]	τράπεζα καὶ δέπας πιεῖν ὅτε	θυμὸς	ἀνώγοι. ἐπιστέφονται δὲ ποτοῖο οἱ
[1, 59]	χαριέστατος ὁ κατὰ τὴν Ἰταλίαν	Ἀλβανὸς	καὶ ὁ Φαλερνίτης. ὁ δὲ
[1, 48]	τὴν Καμπανίας Κύμην ὁ καλούμενος	Οὐλβανός,	κοῦφος, πότιμος ἀπὸ ἐτῶν πέντε.
[1, 48]	δὲ μετὰ ἱκανὰ ἔτη. ὁ	Φουνδανὸς	εὔτονος, πολύτροφος, κεφαλῆς καὶ στομάχου
[1, 2]	καὶ Λεωνίδης ὁ Ἠλεῖος καὶ	Αἰμιλιανὸς	ὁ Μαυρούσιος καὶ Ζωίλος, γραμματικῶν
[1, 48]	καθαπτόμενος κεφαλῆς. τούτῳ ἐμφερὴς ὁ	Φορμιανός,	ταχὺ δὲ ἀκμάζει καὶ λιπαρώτερός
[1, 2]	τῶν ἄλλων ὅσοι τι ἐφθέγγοντο	Οὐλπιανὸς	ὁ Τύριος, ὃς διὰ τὰς
[1, 59]	καροῖ λίαν ταχέως. ὁ δὲ	Ἀδριανὸς	καλούμενος εὔπνους, εὐανάδοτος, ἄλυπος τὸ
[1, 2]	οἱ χαριέστατοι. φιλοσόφων δὲ παρῆσαν	Ποντιανὸς	καὶ Δημόκριτος οἱ Νικομηδεῖς, πολυμαθείᾳ
[1, 48]	κρείττων δὲ γίνεται παλαιούμενος. ὁ	Λαβικανὸς	ἡδὺς καὶ λιπαρὸς τῇ γεύσει,
[1, 35]	Ἕλλησι καὶ Ῥωμαίοις Ματρέας ὁ	πλάνος	ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὃς ἔλεγε καὶ
[1, 8]	τρίγλη δ´ οὐκ ἐθέλει νεύρων	ἐπιήρανος	εἶναι· παρθένου Ἀρτέμιδος γὰρ ἔφυ
[1, 48]	πόσεως ἀπὸ ἐτῶν δέκα. ὁ	Γαυρανὸς	δὲ καὶ ὀλίγος καὶ κάλλιστος,
[1, 48]	καὶ τῷ Φαλερίνῳ ἐμφερής. ὁ	Βενεφρανὸς	εὐστόμαχος καὶ κοῦφος. ὁ ἐν
[1, 48]	τοῦ Συρεντίνου γεωδέστερος. ὁ δὲ	Στατανὸς	τῶν πρώτων ἐστὶν οἴνων, ἐμφερὴς
[1, 48]	πότιμος ἀπὸ ἐτῶν πέντε. ὁ	Ἀγκωνιτανὸς	χρηστός, λιπαρός, πο- ὁ Βυξεντῖνος
[1, 48]	παλαιωθεὶς δὲ πολὺ χρησιμώτερος. ὁ	Νουμεντανὸς	ἀκμάζει ταχὺ καὶ ἀπὸ ἐτῶν
[1, 48]	ἡδὺς καὶ τῷ χρώματι χρυσίζει.	Αἰκουανὸς	κατὰ πολλὰ τῷ Συρεντίνῳ παρεμφερής.
[1, 33]	καί· πάντῃ γάρ σε περὶ	στέφανος	πολέμοιο δέδηε. παρατηρητέον δὲ καὶ
[1, 38]	οὐδεμιᾶς ἀπεχόμενον κινήσεως οὐδὲ σχήματος	ἑνός.	καί ποτε ὀψοφάγον μιμούμενον ἐξείραντα
[1, 56]	καὶ Ἀλθηφιὰς ἀπὸ Ἀλθηφίου τινός,	ἑνὸς	τῶν Ἀλφειοῦ ἀπογόνων. ~Ἀλκμὰν δέ
[1, 60]	τὴν προσηγορίαν λαβοῦσα ἀπὸ Μάρωνος	ἑνὸς	τῶν μετὰ Διονύσου τὰς στρατείας
[1, 57]	Κερυνίαν τῆς Ἀχαίας ἀμπέλου τι	γένος	εἶναι, ἀφ´ ἧς τὸν οἶνον
[1, 24]	τι ἦν τὸ τῶν ἀοιδῶν	γένος	καὶ φιλοσόφων διάθεσιν ἐπέχον. Ἀγαμέμνων
[1, 55]	ὁ πράμνιος. ἐστὶ δὲ οὗτος	γένος	τι οἴνου. καί ἐστιν οὗτος
[1, 2]	ὁ ἀνὴρ νόμον εἶχεν ἴδιον	μηδενὸς	ἀποτρώγειν πρὶν εἰπεῖν κεῖται ἢ
[1, 2]	καὶ κατὰ τὴν ἄλλην παιδείαν	οὐδενὸς	δεύτερος καὶ τὴν ἐγκύκλιον οὐ
[1, 2]	συνετράφη· ἰάμβων δὲ ἦν ποιητὴς	οὐδενὸς	δεύτερος, φησί, τῶν μετ´ Ἀρχίλοχον
[1, 2]	αὐτοῦ, καὶ κατὰ τὴν ἑρμηνείαν	οὐδενὸς	ὢν τῶν ἀρχαίων ἀδυνατώτερος, Ῥουφῖνός
[1, 55]	οἳ δὲ τὸν πραύνοντα τὸ	μένος,	ἐπεὶ οἱ πιόντες προσηνεῖς. ~ἐπαινεῖ
[1, 4]	Νηλέα· παρ´ οὗ πάντα, φησί,	πριάμενος	ὁ ἡμεδαπὸς βασιλεὺς Πτολεμαῖος, Φιλάδελφος
[1, 31]	παρὰ τῷ πατρὶ καθήμενος, οὐ	δυνάμενος	τὸν ἆθλον ἐκτελέσαι καίπερ ἀνδρεῖος
[1, 23]	ἐπάγει· νώμησεν δ´ ἄρα πᾶσιν	ἐπαρξάμενος	δεπάεσσιν. εἰσὶ δὲ καὶ τοῖς
[1, 56]	πιεῖν μέλας Σκιάθιος, ἴσον ἴσῳ	κεκραμένος.	Ἀχαιὸς δὲ τὸν Βίβλινον· ἐδεξιοῦτο
[1, 51]	τὰ στήθη. καὶ Ἀναξανδρίδης· χοῦς	κεκραμένος	ψιθίου. ~ὅτι Ἀριστοφάνους τὰς δευτέρας
[1, 13]	ἦν τῆς θαλάσσης) μάγειρός τις	μιμησάμενος	τὸ ἰχθύδιον παρέθηκεν {ὡς ἀφύας}
[1, 11]	πάθος, τὸν μὲν Διονύσιον Κύκλωπα	ὑποστησάμενος,	τὴν δ´ αὐλητρίδα Γαλάτειαν, ἑαυτὸν
[1, 17]	ὃς δέ κ´ ἀνὴρ οἴνοιο	κορεσσάμενος	καὶ ἐδωδῆς. τῷ δὲ κωθωνιζομένῳ
[1, 43]	καὶ ὁ τὸ σύνολον οὐ	γευσάμενος	τροφῆς κεῖτ´ ἄσιτος, ἄπαστος. ἐπὶ
[1, 9]	ὅτι πᾶν εἰς γάμους συνηγόρασται	λουσάμενος	παρῆν ἄκλητος ὡς τὸν νυμφίον.
[1, 6]	ἀρχὰς ποιημάτων πολλῶν καὶ λόγων	ἐκγραψάμενος	ἀνειλήφει μέχρι τριῶν καὶ τεσσάρων
[1, 37]	τὴν ὥραν ἦν καὶ ὀρχηστικὴν	δεδιδαγμένος	καὶ μουσικὴν ἔτι παῖς ὢν
[1, 17]	ἀξιοῖ σπείσαντα πιεῖν, ὃ δὲ	καθῃμαγμένος	ἀσεβὲς ἡγεῖται. οἶδε δὲ ὁ
[1, 41]	δαψιλῶς βρέχειν. Εὔβουλος· Σίκων ἐγὼ	βεβρεγμένος	ἥκω καὶ κεκωθωνισμένος. {Β. πέπωκας
[1, 27]	τῆς ὀρχήσεως ἦν· ὃ μὲν	παραθέμενος	τὰ ὅπλα σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ
[1, 17]	ποιεῖν· σὺ μέν, φησί, πῖνε	καθήμενος’	καὶ ἐπιξύοντα τυρὸν αἴγειον, ἐπὶ
[1, 31]	ἐτῶν ἐδείπνει παρὰ τῷ πατρὶ	καθήμενος,	οὐ δυνάμενος τὸν ἆθλον ἐκτελέσαι
[1, 51]	μέμνηται Ἐπίλυκος· Χῖος καὶ Θάσιος	ἠθημένος.	καὶ Ἀντίδοτος δέ· Θάσιον ἔγχει
[1, 10]	θαλάμῳ κρέμαται πάντων ὑπὸ γήρως	ἐστερημένος	τῶν ἡδέων· Μελάνθιος δὲ τῶν
[1, 15]	Ἀλκίνους δὲ ὁ τὸν τρυφερὸν	ᾑρημένος	βίον τοὺς τρυφερωτάτους ἑστιῶν Φαίακας
[1, 42]	ἀνάκεισο. Φιλιππίδης· καὶ δειπνῶν ἀεὶ	ἀνακείμενος	παρ´ αὐτόν. καὶ ἐπάγει· πότερον
[1, 56]	Ἰσμαρικός· πίνω δ´ ἐν δορὶ	κεκλιμένος.	Στράττις δὲ τὸν Σκιάθιον ἐπαινεῖ·
[1, 2]	οὐ μόνον ἐν φιλοσόφῳ θεωρίᾳ	τεθραμμένος,	ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν ἄλλον
[1, 37]	Σαλαμῖνι ναυμαχίαν περὶ τρόπαιον γυμνὸς	ἀληλιμμένος	ἐχόρευσε μετὰ λύρας· οἳ δὲ
[1, 32]	ἀποκναίσειεν ἂν κἂν ὁστισοῦν μου	λαβόμενος	τοῦ δέρματος. οὕτω στερεόν τι
[1, 60]	πεπτικὸς ὡς καὶ τοῖς πυρεταίνουσι	διδόμενος	μὴ βλάπτειν. σαυτὴν ἐπαινεῖς ὥσπερ
[1, 46]	ὡς δὲ λέβης ζεῖ κνίσσῃ	μελδόμενος	ἁπαλοτρεφέος σιάλοιο. καὶ ὁ κατ´
[1, 12]	κωλήν τις καλεῖται Ἀριστόξενος ἰδίως	σκευαζόμενος,	ὑπὸ τῆς ἀνυπερβλήτου τρυφῆς καὶ
[1, 15]	πᾶσι τὸν βίον καὶ αὐτάρκη,	λογιζόμενος	τὰς ἐπιθυμίας καὶ τὰς ἡδονὰς
[1, 42]	σάτυρος παρὰ Σοφοκλεῖ τοῦτό φησιν	ἐπικαιόμενος	τῷ Ἡρακλεῖ· ἀνακειμένῳ μέσον εἰς
[1, 15]	πάντων τῶν καλῶν χορηγὸν οὖσαν,	βουλόμενος	ἐμφῦσαι πάλιν αὐτὴν ἀπ´ ἀρχῆς
[1, 37]	Σωκράτης ὁ σοφὸς καὶ πολλάκις	καταλαμβανόμενος	ὀρχούμενος, ὥς φησι Ξενοφῶν, ἔλεγε
[1, 35]	ὁ Λοκρός, ὥς φησι Φανόδημος,	παραγενόμενος	εἰς Θήβας καὶ ὑποζωννύμενος οἴνου
[1, 48]	μὲν τῆς Ἰταλίας γίνεται· καὶ	γινόμενος	ἐν Σικελίᾳ καλεῖται Ἰωτάλινος. ἡδὺς
[1, 60]	πάνυ βρωθῆναι εὔστομος καὶ ὁ	γινόμενος	οἶνος κάλλιστος· λευκός τε γὰρ
[1, 1]	εἰσηγεῖται κρείττων τε αὐτὸς ἑαυτοῦ	γινόμενος,	ὥσπερ οἱ Ἀθήνησι ῥήτορες, ὑπὸ
[1, 52]	τοῦτο χρόνου διὰ μῆκος ἄπλατον·	πινόμενος	δ´ ἥσσων πολλῷ. κεῖνος δὲ
[1, 59]	κοιλίαν εὔλυτον κατασκευάζων· πλείων δὲ	πινόμενος	ἐκλύει τὸν στόμαχον. ὁ δὲ
[1, 57]	οἶνον ὃς τοὺς μὲν ἄνδρας	πινόμενος	ἐξίστησι, τὰς δὲ γυναῖκας τεκνούσσας
[1, 48]	εὐστόμαχος. ὁ Οὐελίτερνος δὲ ἡδὺς	πινόμενος,	εὐστόμαχος· ἴδιον δ´ αὐτοῦ τὸ
[1, 48]	λεπτός. ὁ Σπωλητῖνος οἶνος καὶ	πινόμενος	ἡδὺς καὶ τῷ χρώματι χρυσίζει.
[1, 14]	εἴης; ἀγαθὸς πρὸς ἀγαθοὺς ἄνδρας	ἑστιασόμενος	ἧκον· κοινὰ γὰρ τὰ τῶν
[1, 2]	τῶν Ἀκαδημαικῶν λόγων οὐ παρέργως	ἁπτόμενος,	Γαληνός τε ὁ Περγαμηνός, ὃς
[1, 48]	ὢν τοῦ Ῥηγίνου ἥκιστά τε	καθαπτόμενος	κεφαλῆς. τούτῳ ἐμφερὴς ὁ Φορμιανός,
[1, 15]	καὶ πολλοὺς ἔχων ὑπηκόους, τάδε	παρακελευόμενος·	ἀλλ´ ἄγ´, ὃ μὲν πεδίονδ´
[1, 27]	ὅπλα σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ πυκνὰ	μεταστρεφόμενος	ὡς φοβούμενος, λῃστὴς δὲ προσέρχεται·
[1, 10]	Ἐρύξιδος· ἐκεῖνος γάρ, ὡς ἔοικεν,	ἐπιμεμφόμενος	τὴν φύσιν εἰς τὴν ἀπόλαυσιν
[1, 5]	νικήσας, Πυθαγορικὸς ὢν καὶ ἐμψύχων	ἀπεχόμενος,	ἐκ σμύρνης καὶ λιβανωτοῦ καὶ
[1, 24]	ὃς πρῶτον μὲν ἀρετὴν γυναικῶν	διερχόμενος	ἐνέβαλλέ τινα φιλοτιμίαν εἰς καλοκἀγαθίαν,
[1, 2]	καὶ κατὰ τὸν ἄλλον βίον	ἐξητασμένος.	τῶν δὲ κυνικῶν εἷς ἦν
[1, 41]	Σίκων ἐγὼ βεβρεγμένος ἥκω καὶ	κεκωθωνισμένος.	{Β. πέπωκας οὗτος; {Α. πέπωκ´
[1, 6]	ὡς προείρηται, ἐδόκει τοῖς Μεσσηνίοις	πεπαιδευμένος	εἶναι, ὡς καὶ Καλλιφάνης ὁ
[1, 15]	Φαίακας καὶ τὸν Ὀδυσσέα ξενίζων,	ἐπιδεικνύμενος	αὐτῷ τὴν τοῦ κήπου κατασκευὴν
[1, 17]	τὰ σώματα καὶ τὰς ψυχάς.	ἐνδεικνύμενος	οὖν καὶ τὴν εὐταξίαν ὡς
[1, 35]	Φανόδημος, παραγενόμενος εἰς Θήβας καὶ	ὑποζωννύμενος	οἴνου κύστεις μεστὰς καὶ γάλακτος
[1, 27]	καὶ ζευγηλατεῖ πυκνὰ μεταστρεφόμενος ὡς	φοβούμενος,	λῃστὴς δὲ προσέρχεται· ὃ δὲ
[1, 47]	διὰ τὸ μᾶλλον θερμὸς γίνεσθαι	παλαιούμενος.	ἔνιοι δὲ καὶ τὴν Διονύσου
[1, 48]	ἐτῶν δέκα· κρείττων δὲ γίνεται	παλαιούμενος.	ὁ Λαβικανὸς ἡδὺς καὶ λιπαρὸς
[1, 48]	λίαν ψαφαρὸς μόλις πεπαίνεται· καὶ	παλαιούμενος	σχεδὸν μόνοις ἐστὶν ἐπιτήδειος τοῖς
[1, 4]	ἐκ τοῦ παρατυχόντος τὰς ζητήσεις	ποιούμενος,	ἀλλ´ ὡς ἔνι μάλιστα μετὰ
[1, 7]	οὗ ἡ ἀρχή· ἱστορίης ἐπίδειγμα	ποιούμενος	Ἑλλάδι πάσῃ— φησί· πρὸς δὲ
[1, 1]	ἐμπειροτάτους ἐν {τοῖς} αὑτοῦ δαιτυμόνας	ποιούμενος·	ἐν οἷς οὐκ ἔσθ´ οὗτινος
[1, 15]	δὲ τοὺς τῶν παίδων γάμους	ποιούμενος	καὶ τοῦ Τηλεμάχου πρὸς αὐτὸν
[1, 2]	πάσης παιδείας οὐ παρέργως ἐπιμέλειαν	ποιούμενος,	μόνος ποιητής, ἀνὴρ καὶ κατὰ
[1, 6]	καὶ τεσσάρων στίχων, πολυμαθείας δόξαν	προσποιούμενος.	πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι διὰ
[1, 59]	Χῖος καὶ τοῦ Χίου ὁ	καλούμενος	Ἀριούσιος. διαφοραὶ δὲ αὐτοῦ εἰσι
[1, 59]	λίαν ταχέως. ὁ δὲ Ἀδριανὸς	καλούμενος	εὔπνους, εὐανάδοτος, ἄλυπος τὸ σύνολον.
[1, 59]	ὁ δ´ ἀπὸ Κιλικίας Ἀβάτης	καλούμενος	κοιλίας μόνον ἐστὶ μαλακτικός. Κῴῳ
[1, 48]	περὶ τὴν Καμπανίας Κύμην ὁ	καλούμενος	Οὐλβανός, κοῦφος, πότιμος ἀπὸ ἐτῶν
[1, 54]	ὢν τῷ Διονύσῳ, ἐξ ἐπιθέτου	καλούμενος	οὕτως, ὡς Θρίαμβος καὶ Διθύραμβος.
[1, 56]	οὖν ὁ παρὰ Σικελιώταις γλυκὺς	καλούμενος	Πόλλιος ὁ Βίβλινος οἶνος. χρησμός.
[1, 60]	τούτου δὲ καλλίων ὁ Ταινιωτικὸς	καλούμενος.	ταινία δ´ ἐστὶν ἐπιμήκης περὶ
[1, 13]	τὴν ὄψιν αὐτῆς τῆς ἀφύης	μιμούμενος,	ἀποζέσας, ἔλαιον ἐπιχέας, ἅλας δοὺς
[1, 35]	Εὔδικος δὲ ὁ γελωτοποιὸς ηὐδοκίμει	μιμούμενος	παλαιστὰς καὶ πύκτας, ὥς φησιν
[1, 35]	ὁ Ταραντῖνος ἐθαυμάζετο τοὺς διθυράμβους	μιμούμενος·	τὰς δὲ κιθαρῳδίας οἱ περὶ
[1, 60]	εὔπνους, εὐανάδοτος, λεπτός, κεφαλῆς οὐ	καθικνούμενος,	διουρητικός. τούτου δὲ καλλίων ὁ
[1, 37]	ὁ σοφὸς καὶ πολλάκις καταλαμβανόμενος	ὀρχούμενος,	ὥς φησι Ξενοφῶν, ἔλεγε τοῖς
[1, 58]	διδόμενον θαυμαστὸν εἶναι τὴν ἡδονήν·	ἠρτυμένος	γάρ ἐστιν. ἐμβάλλουσι γὰρ εἰς
[1, 59]	ὁ Φαλερνίτης. ὁ δὲ τούτων	πεπαλαιωμένος	καὶ κεχρονικὼς φαρμακώδης ὢν καροῖ
[1, 13]	τὴν ἐπιθυμίαν. καὶ Νικομήδης γογγυλίδα	μασώμενος	ἀφύης τοτ´ ἔλεγε τοῖς φίλοις
[1, 21]	εἶχεν, ἵνα ἄν τις ἀφίκηται	ξένος,	ἔχοι δοῦναι αὐτῷ. ~καὶ ἰχθύσι
[1, 9]	αὔριον ὧδε δειπνήσεις· καὶ ὁ	Φιλόξενος	ἂν ὄψον, ἔφη, μὴ πωλῇ
[1, 11]	ὅλον. ~Φαινίας δέ φησιν ὅτι	Φιλόξενος	ὁ Κυθήριος ποιητής, περιπαθὴς ὢν
[1, 11]	ἕνεκεν τοῦτο ποιεῖ, εἶπεν ὁ	Φιλόξενος	ὅτι γράφων τὴν Γαλάτειαν βούλοιτό
[1, 5]	μὴν καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνος Τελλίας,	φιλόξενος	ὢν καὶ πάντας πολυωρῶν, πεντακοσίοις
[1, 26]	ἐφρόντιζον δὲ εὐρυθμίας οἱ σφαιρίζοντες.	Δαμόξενος	γοῦν φησι· νεανίας τις ἐσφαίριζεν
[1, 12]	ἀναπλεῖν μηδὲ προσπελάσαντι τῇ γῇ.	Ἀριστόξενος	δ´ ὁ Κυρηναῖος φιλόσοφος, ὁ
[1, 40]	Κρητικαί, Ἰωνικαί, Μαντινικαί, ἃς προκρίνει	Ἀριστόξενος	διὰ τὴν τῶν χειρῶν κίνησιν.
[1, 12]	οὗ καὶ κωλήν τις καλεῖται	Ἀριστόξενος	ἰδίως σκευαζόμενος, ὑπὸ τῆς ἀνυπερβλήτου
[1, 35]	παλαιστὰς καὶ πύκτας, ὥς φησιν	Ἀριστόξενος.	Στράτων δ´ ὁ Ταραντῖνος ἐθαυμάζετο
[1, 10]	τῶν ἀπολαύσεων ἐρῶν ηὔξατο τῆς	μακραύχενος	ὄρνιθος τὸν τράχηλον ἔχειν, ἵν´
[1, 48]	ὁ παρὰ τούτῳ τῷ σοφιστῇ	Γαληνός·	ὁ Φαλερῖνος οἶνος ἀπὸ ἐτῶν
[1, 2]	Ἀκαδημαικῶν λόγων οὐ παρέργως ἁπτόμενος,	Γαληνός	τε ὁ Περγαμηνός, ὃς τοσαῦτ´
[1, 48]	ὡς ἐμμεμιγμένου αὐτῷ ἑτέρου. ὁ	Καληνὸς	κοῦφος, τοῦ Φαλερίνου εὐστομαχώτερος. εὐγενὴς
[1, 44]	βιαιότερόν ἐστι. ὅτι Καρύστιος ὁ	Περγαμηνὸς	ἱστορεῖ τὰς Κερκυραίας γυναῖκας ἔτι
[1, 2]	παρέργως ἁπτόμενος, Γαληνός τε ὁ	Περγαμηνός,	ὃς τοσαῦτ´ ἐκδέδωκε συγγράμματα φιλόσοφά
[1, 48]	πίνεται. πάντων δὲ τούτων ὁ	Σαβῖνος	κουφότερος, ἀπὸ ἐτῶν ἑπτὰ ἐπιτήδειος
[1, 56]	οἶνον ἄγουσαι. Ἵππυς δ´ ὁ	Ῥηγῖνος	τὴν εἰλεὸν καλουμένην ἄμπελον βιβλίαν
[1, 48]	τοῖς χρωμένοις διηνεκῶς. ὁ δὲ	Ῥηγῖνος	τοῦ Συρεντίνου λιπαρώτερος ὢν χρήσιμος
[1, 52]	ἄπλατον· πινόμενος δ´ ἥσσων πολλῷ.	κεῖνος	δὲ δοκήσει οὐκ οἴνῳ σοι
[1, 10]	οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον τὸν Ἐρύξιδος·	ἐκεῖνος	γάρ, ὡς ἔοικεν, ἐπιμεμφόμενος τὴν
[1, 17]	πρὸς κατοχὴν τῆς δυνάμεως. ἀλλ´	ἐκεῖνος	τῷ μὲν Μαχάονι μετ´ ἀλφίτου
[1, 61]	γὰρ οἶνος καρηβαρικός, ὁ δὲ	κρίθινος	καρωτικός. ~ὅτι δὲ φίλοινοι Αἰγύπτιοι,
[1, 48]	κρείττων γίνεται. εὐγενὴς καὶ ὁ	Καυκῖνος	καὶ τῷ Φαλερίνῳ ἐμφερής. ὁ
[1, 48]	καὶ γινόμενος ἐν Σικελίᾳ καλεῖται	Ἰωτάλινος.	ἡδὺς δ´ ἐστί, κοῦφος, εὔτονος.
[1, 56]	Σικελιώταις γλυκὺς καλούμενος Πόλλιος ὁ	Βίβλινος	οἶνος. χρησμός. ἐν τῷ χρησμῷ,
[1, 48]	αὐτοῦ. βράδιον δ´ ἀκμάζει ὁ	Τριφολῖνος,	ἐστὶ δὲ τοῦ Συρεντίνου γεωδέστερος.
[1, 9]	λάρυγγ´ ἥδιστα πυριῶ τεμαχίοις. {Β.	κάμινος,	οὐκ ἄνθρωπος. Κλέαρχος δέ φησι
[1, 48]	πίνεσθαι μέχρι πεντεκαίδεκα. ὁ δὲ	Σιγνῖνος	μέχρις ἐτῶν ἓξ χρήσιμος, παλαιωθεὶς
[1, 57]	φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ Τροιζήνιος	οἶνος	ἀγόνους, φησί, ποιεῖ τοὺς πίνοντας.
[1, 48]	τῷ σοφιστῇ Γαληνός· ὁ Φαλερῖνος	οἶνος	ἀπὸ ἐτῶν δέκα ἐστὶ πότιμος
[1, 47]	ἀνθρώποις μεταδοῦναι. ὁ δὲ λευκὸς	οἶνος	ἀσθενὴς καὶ λεπτός. ὁ δὲ
[1, 62]	ἀμπελῶνι κράμβαι φύωνται, ἀμαυρότερος ὁ	οἶνος	γίνεται. διὸ καὶ Συβαρῖται, φησὶ
[1, 47]	δὲ πλείω κρᾶσιν ὁ παλαιὸς	οἶνος	διὰ τὸ μᾶλλον θερμὸς γίνεσθαι
[1, 59]	τῆς δυνάμεως αὐτῶν. χαριέστατος δ´	οἶνος	εἰς παλαίωσιν ὁ Κερκυραῖος. ὁ
[1, 49]	μάγειρος, ἐξ Ἄργους λέβης, Φλιάσιος	οἶνος,	ἐκ Κορίνθου στρώματα, ἰχθῦς Σικυῶνος,
[1, 59]	ὁ Ἀθηναῖός φησιν· ὁ μέλας	οἶνός	ἐστι θρεπτικώτατος, ὁ δὲ λευκὸς
[1, 58]	αἶσαν, ἀλλά τι καὶ χλεύης	οἶνος	ἔχειν ἐθέλει. οὐδὲν ἀπόβλητον Διονύσιον,
[1, 51]	Λεσβίου πώματος οὐκ ἔστιν ἄλλος	οἶνος	ἡδίων πιεῖν, φησὶν Ἄλεξις. Θασίοις
[1, 56]	μᾶζα μεμαγμένη, ἐν δορὶ δ´	οἶνος	Ἰσμαρικός· πίνω δ´ ἐν δορὶ
[1, 55]	τοὔλαιον, ἐν Γέλᾳ φακοί, Ἰκάριος	οἶνος,	ἰσχάδες Κιμώλιαι. γίνεται δὲ ἐν
[1, 48]	ἡδὺς οὔτε λεπτός. ὁ Σπωλητῖνος	οἶνος	καὶ πινόμενος ἡδὺς καὶ τῷ
[1, 57]	τῷ γλεύκει. καὶ γλύξις δ´	οἶνος	καλεῖται ὁ τὸ ἕψημα ἔχων.
[1, 60]	βρωθῆναι εὔστομος καὶ ὁ γινόμενος	οἶνος	κάλλιστος· λευκός τε γὰρ καὶ
[1, 61]	τὴν κεφαλήν· ὁ μὲν γὰρ	οἶνος	καρηβαρικός, ὁ δὲ κρίθινος καρωτικός.
[1, 58]	τὴν εὐοσμίαν παρεχομένου. μυρίνης δὲ	οἶνος	κεῖται παρὰ Ποσειδίππῳ· διψηρὸς ἄτοπος
[1, 56]	Στράττις δὲ τὸν Σκιάθιον ἐπαινεῖ·	οἶνος	κοχύζει τοῖς ὁδοιπόροις πιεῖν μέλας
[1, 51]	εὐθὺς ὑγιὴς γίνεται· Ἀσκληπιὸς κατέβρεξε	οἶνος	Λέσβιος, ὃν αὐτὸς ἐποίησεν ὁ
[1, 56]	οἴνου Ἄλεξις μνημονεύει ὡς σκληροῦ·	οἶνος	ξενικὸς παρῆν· ὁ γὰρ Κορίνθιος
[1, 60]	Ἀλκείδης γενήσομαι. ὅτι ὁ Μαρεώτης	οἶνος	ὁ Ἀλεξανδρεωτικὸς τὴν μὲν προσηγορίαν
[1, 59]	ποιεῖ διάπυρον· ἀνωφερὴς γὰρ ὁ	οἶνος.	ὁ δὲ μέλας, ὁ μὴ
[1, 57]	Βενεβέντῳ πόλει Ἰταλίας. ἀμφίας δ´	οἶνος	ὁ φαῦλος καλεῖται παρὰ Σωσικράτει.
[1, 47]	ἀεί. ὄντως δὲ ὁ παλαιὸς	οἶνος	οὐ πρὸς ἡδονὴν μόνον, ἀλλὰ
[1, 52]	ὡς ἅδιστος ἔφυ πάντων Φοινίκιος	οἶνος,	οὐ προσέχω τὸν νοῦν αὐτοῖς
[1, 18]	δ´ ὁ λέγων πρὸς Ὀδυσσέα	οἶνός	σε τρώει μελιηδής’ αὐτὸς οὐκ
[1, 51]	ἔστιν ὄψον χρηστόν, ἐπαγωγὸν πάνυ	οἶνός	τε Θάσιος καὶ μύρον καὶ
[1, 53]	Χῖον ἄλυπον. ἔστι δέ τις	οἶνος,	τὸν δὴ σαπρίαν καλέουσι, οὗ
[1, 56]	γλυκὺς καλούμενος Πόλλιος ὁ Βίβλινος	οἶνος.	χρησμός. ἐν τῷ χρησμῷ, φησίν,
[1, 55]	~θαυμάζεται δὲ καὶ ὁ Ἰκάριος	οἶνος,	ὡς Ἄμφος· ἐν Θουρίοις τοὔλαιον,
[1, 56]	δὲ ἡ Θρᾴκη ἐθαυμάζετο ὡς	ἡδύοινος,	καὶ συνόλως τὰ ἀπὸ πλησίον
[1, 48]	πολλὰ τῷ Συρεντίνῳ παρεμφερής. ὁ	Βαρῖνος	λίαν αὐστηρὸς καὶ ἀεὶ ἑαυτοῦ
[1, 48]	τούτῳ τῷ σοφιστῇ Γαληνός· ὁ	Φαλερῖνος	οἶνος ἀπὸ ἐτῶν δέκα ἐστὶ
[1, 42]	Δίφιλος· ἐγὼ δ´ ἕως μέν	τινος	ἀνεκείμην. πρὸς ὃν δυσχεραίνων ὁ
[1, 28]	καὶ λαμπρότητι οἵανπερ Πολύβιος Ἴβηρός	τινος	βασιλέως οἰκίαν· ὃν καὶ ἐζηλωκέναι
[1, 14]	ποτε κληθέντ´ ἐπὶ δεῖπνον πρός	τινος,	εἰπόντος αὐτῷ τοῦ φίλου, ὁπηνίκ´
[1, 11]	προσήνεγκε. πυθομένου δὲ τοῦ Διονυσίου	τίνος	ἕνεκεν τοῦτο ποιεῖ, εἶπεν ὁ
[1, 56]	ὡς καὶ Ἀλθηφιὰς ἀπὸ Ἀλθηφίου	τινός,	ἑνὸς τῶν Ἀλφειοῦ ἀπογόνων. ~Ἀλκμὰν
[1, 3]	Κυρηναῖος ποιητής ἢ παρ´ ἄλλου	τινὸς	ἡμᾶς ἀναπυνθάνεσθαι δεῖ; ~εἶτα εἰσβάλλει
[1, 17]	ζωρότερον κεραίρειν διέστειλε, μὴ οὔσης	τινὸς	καθημερινῆς κράσεως. ἴσως οὖν οὐκ
[1, 4]	ὡς ἔνι μάλιστα μετὰ κριτικῆς	τινος	καὶ Σωκρατικῆς ἐπιστήμης, ὡς πάντας
[1, 57]	καὶ τὸν ἐκ Δενθιάδων, ἐρύματός	τινος,	καὶ τὸν ἐξ Οἰνοῦντος καὶ
[1, 56]	Ἀνθηδονιὰς καὶ Ὑπερειὰς ἀπὸ Ἄνθου	τινὸς	καὶ Ὑπέρου, ὡς καὶ Ἀλθηφιὰς
[1, 44]	δίσκοις δὲ καὶ ἀκοντίοις μετά	τινος	συμμετρίας ἐχρῶντο· δίσκοισιν τέρποντο καὶ
[1, 59]	σύνολον. οἰνοποιητέον δὲ αὐτοὺς πρό	τινος	χρόνου καὶ εἰς ἀναπεπταμένον τόπον
[1, 56]	ἐκπώματι. ἐκαλεῖτο δ´ οὕτως ἀπό	τινος	χωρίου οὕτω προσαγορευομένου. φησὶ δὲ
[1, 42]	αʹ νικώμενοι ἐπ´ ἐλάχιστον ἀναπίπτουσι.	Κρατῖνος	δ´ ἐπὶ ἐρετῶν χρᾶται τῇ
[1, 14]	διαβάλλεσθαι· τὸν γοῦν γλίσχρον Ἰσχόμαχον	Κρατῖνος	Μυκόνιον καλεῖ· πῶς ἂν σύγ´
[1, 53]	καὶ Ξενοφῶν Ἀναβάσει. Μενδαίου δὲ	Κρατῖνος·	νῦν δ´ ἂν ἴδῃ Μενδαῖον
[1, 39]	οἱ ἀρχαῖοι ποιηταί, Θέσπις, Πρατίνας	{Κρατῖνος}	Φρύνιχος, ὀρχησταὶ ἐκαλοῦντο διὰ τὸ
[1, 48]	λίαν ἡδὺς οὔτε λεπτός. ὁ	Σπωλητῖνος	οἶνος καὶ πινόμενος ἡδὺς καὶ
[1, 40]	Εὔμηλος δὲ ὁ Κορίνθιος ἢ	Ἀρκτῖνος	τὸν Δία ὀρχούμενόν που παράγει
[1, 5]	Κείου Σιμωνίδου. Ἐμπεδοκλῆς δ´ ὁ	Ἀκραγαντῖνος	ἵπποις Ὀλύμπια νικήσας, Πυθαγορικὸς ὢν
[1, 5]	ἔγραψε. ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ	Ἀκραγαντῖνος	Τελλίας, φιλόξενος ὢν καὶ πάντας
[1, 48]	ὀλίγος δὲ γίνεται, παχύς, σαρκώδης.	Ταραντῖνος	δὲ καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ
[1, 35]	φησιν Ἀριστόξενος. Στράτων δ´ ὁ	Ταραντῖνος	ἐθαυμάζετο τοὺς διθυράμβους μιμούμενος· τὰς
[1, 35]	παρ´ Ἀλεξάνδρῳ θαυματοποιοὶ Σκύμνος ὁ	Ταραντῖνος,	Φιλιστίδης ὁ Συρακούσιος, Ἡράκλειτος ὁ
[1, 6]	Ἀσκραίοις τεῦτλα. Κλεάνθης δὲ ὁ	Ταραντῖνος,	ὥς φησι Κλέαρχος, πάντα παρὰ
[1, 48]	Ἀγκωνιτανὸς χρηστός, λιπαρός, πο- ὁ	Βυξεντῖνος	ἐμφερῶς ἔχει τῷ Ἀλβανῷ τῷ
[1, 48]	δὲ ἀπὸ πεντεκαίδεκα ἐτῶν ἀκμάζουσι.	Συρεντῖνος	δὲ ἀπὸ πέντε καὶ εἴκοσιν
[1, 48]	ἔχοντες, ἡδεῖς, εὐστόμαχοι. ὁ δὲ	Μαμερτῖνος	ἔξω μὲν τῆς Ἰταλίας γίνεται·
[1, 48]	κουφότερος δέ, οὐ πληκτικός. ὁ	Τιβουρτῖνος	λεπτός, εὐδιάπνευστος, ἀκμάζων ἀπὸ ἐτῶν
[1, 1]	ποιούμενος· ἐν οἷς οὐκ ἔσθ´	οὗτινος	τῶν καλλίστων οὐκ ἐμνημόνευσεν. ἰχθῦς
[1, 2]	οὐδενὸς ὢν τῶν ἀρχαίων ἀδυνατώτερος,	Ῥουφῖνός	τε ὁ Νικαεύς. μουσικὸς δὲ
[1, 37]	ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν περὶ τρόπαιον	γυμνὸς	ἀληλιμμένος ἐχόρευσε μετὰ λύρας· οἳ
[1, 35]	ἦσαν καὶ παρ´ Ἀλεξάνδρῳ θαυματοποιοὶ	Σκύμνος	ὁ Ταραντῖνος, Φιλιστίδης ὁ Συρακούσιος,
[1, 37]	φασιν ὅτι Κρὴς ἦν ὁ	Σίκιννος.	ἦν δὲ ἡ Πυλάδου ὄρχησις
[1, 37]	οἱ σάτυροι σικιννισταί) ἧς εὑρετὴς	Σίκιννός	τις βάρβαρος. οἳ δέ φασιν
[1, 50]	κρόμμυον Σαμοθρᾴκιον καὶ καυλὸν ἐκ	Καρχηδόνος	καὶ σίλφιον θύμον τε τῶν
[1, 57]	νῦν δὲ Λατώρειαν ἀπὸ Λατωρείας	Ἀμαζόνος·	ἐν ᾗ γίνεσθαι τὸν πράμνιον
[1, 21]	ἄνθρωποι, οἷς δὴ οὐ παρῆν	ἄφθονος	τροφή, ἄρτι φαινομένης ἀθρόον ἐπ´
[1, 50]	οὕτως· κότταβος ἐκ Σικελῆς ἐστι	χθονὸς	ἐκπρεπὲς ἔργον, ὃν σκοπὸν ἐς
[1, 10]	τέλος ἰχθύαν τρίβων ἀπεκάθαιρεν αὐτήν.	μόνος	δ´ οὗτος τῶν ἀπολαυστικῶν καὶ
[1, 9]	ὑποποιεῖσθαι, ἵνα θερμότατα παρατιθῶσι καὶ	μόνος	καταναλίσκῃ αὐτὸς τῶν λοιπῶν συνακολουθεῖν
[1, 2]	παιδείας οὐ παρέργως ἐπιμέλειαν ποιούμενος,	μόνος	ποιητής, ἀνὴρ καὶ κατὰ τὴν
[1, 52]	πεπυκασμένον ἄνθει πίνειν, ἐκ Λέσβου	περικύμονος	ἐκγεγαῶτα. τόν τ´ ἀπὸ Φοινίκης
[1, 30]	οἱ ἀριστεῖς κοσμίως δειπνοῦσιν ἐν	Ἀγαμέμνονος.	εἰ δ´ ἐν Ὀδυσσείᾳ φιλονεικοῦσιν
[1, 50]	δαπάνῃ τε κράτιστος. Θεσσαλικὸς δὲ	θρόνος,	γυίων τρυφερωτάτη ἕδρα. εὐναίου δὲ
[1, 59]	τεθαλάττωται. καὶ ὁ Ῥόδιος δὲ	ἐλάττονος	μὲν κεκοινώνηκε θαλάσσης, ὁ δὲ
[1, 48]	ὀλίγος καὶ κάλλιστος, προσέτι τε	εὔτονος	καὶ παχύς, Πραινεστίνου δὲ καὶ
[1, 48]	Ἰωτάλινος. ἡδὺς δ´ ἐστί, κοῦφος,	εὔτονος.	ὅτι παρ´ Ἰνδοῖς τιμᾶται δαίμων,
[1, 48]	δὲ καὶ ὁ Καίκουβος, πληκτικός,	εὔτονος·	παλαιοῦται δὲ μετὰ ἱκανὰ ἔτη.
[1, 48]	μετὰ ἱκανὰ ἔτη. ὁ Φουνδανὸς	εὔτονος,	πολύτροφος, κεφαλῆς καὶ στομάχου ἅπτεται·
[1, 6]	ἑκάστῳ χιτῶνα καὶ ἱμάτιον. ~ὁ	τρεχέδειπνος,	φησί, σοφιστής. Κλέαρχός φησι Χάρμον
[1, 42]	πρὸ δείπνου συμφορά· οὔτε γὰρ	ὕπνος	δήπουθεν οὐδέν´ ἂν λάβοι οὔθ´
[1, 16]	ἱστορεῖ καὶ κεκωλῦσθαι Ἀθήνησιν ἀπέκτου	ἀρνὸς	μηδένα γεύεσθαι, ἐπιλιπούσης ποτὲ τῆς
[1, 48]	δὲ δυνάμει καὶ εὐστόμαχος. ὁ	Οὐελίτερνος	δὲ ἡδὺς πινόμενος, εὐστόμαχος· ἴδιον
[1, 48]	ἐτῶν πεντεκαίδεκα. χρήσιμος καὶ ὁ	Πριούερνος	λεπτομερέστερος ὢν τοῦ Ῥηγίνου ἥκιστά
[1, 41]	ἀναγράφει Χαμαιλέων· εἴκοσι τὰς πρὸ	κυνὸς	καὶ εἴκοσι τὰς μετέπειτα οἴκῳ
[1, 18]	ὀνειδίζων τῷ Ἀγαμέμνονί φησιν· οἰνοβαρές,	κυνὸς	ὄμματ´ ἔχων. ταῦτ´ εἶπε τὸ
[1, 41]	Πρωταγόρου πίνειν, ἵνα· πρὸ τοῦ	κυνὸς	τὸν πνεύμον´ ἔκλυτον φορῇ. ἡμῖν
[1, 2]	τοῦ συός. ἰατρῶν δὲ παρῆσαν	Δάφνος	Ἐφέσιος, ἱερὸς τὴν τέχνην καὶ
[1, 56]	θεῶν οἴνου πολίτης ὢν κρατίστου	στρυφνὸς	εἶ καὶ τοὔνομ´ αὐτὸ τῆς
[1, 34]	Πινδάρου μὲν οὐκ ἔστιν εἰκών,	Κλέωνος	δὲ τοῦ ᾠδοῦ, ἐφ´ ἧς
[1, 2]	τῷ Τηλεμάχῳ ἐκκλησιάζοντι, ἀλλὰ τῶν	Ἀκταίωνος	πολὺ πλείονες. ῥητόρων τε ἦν
[1, 47]	ἀμπέλους Χίους πρώτους μαθόντας παρ´	Οἰνοπίωνος	τοῦ Διονύσου, ὃς καὶ συνῴκισε
[1, 50]	τε Χίος τ´ ἔναλος πόλις	Οἰνοπίωνος.	Τυρσηνὴ δὲ κρατεῖ χρυσότυπος φιάλη
[1, 13]	ἔλαιον ἐπιχέας, ἅλας δοὺς μουσικῶς,	μήκωνος	ἐπιπάσας ἄνω κόκκους μελαίνης τετταράκοντα
[1, 42]	ταῦτα κατακείμενοι μαλακώτατ´ ἐπὶ τρικλινίῳ,	Τελαμῶνος	οἰμώζοντες ἀλλήλοις μέλη. Φιλωνίδης· κατάκειμαι,
[1, 13]	πρῶτος ἡμερῶν ποτε ἀφύης ἐπιθυμήσαντι	χειμῶνος	μέσου παρέθηκε νὴ Δί´, ὥστε
[1, 5]	Γέλας ποτὲ καταλύσασιν ὡς αὐτὸν	χειμῶνος	ὥρᾳ ἔδωκεν ἑκάστῳ χιτῶνα καὶ
[1, 60]	μέγεθος, τὴν προσηγορίαν λαβοῦσα ἀπὸ	Μάρωνος	ἑνὸς τῶν μετὰ Διονύσου τὰς
[1, 47]	ἱκανὴν κρᾶσιν, ὡς τὸν τοῦ	Μάρωνος.	ἐπιδέχεται δὲ πλείω κρᾶσιν ὁ
[1, 29]	ἀκηκοέναι φησὶ παρὰ τοῦ Ἰθακησίου	Κτήσωνος	τὴν τῶν μνηστήρων πεττείαν οἵα
[1, 7]	δ´ ὅτι οἱ ἐν τῷ	Πλάτωνος	συσσιτίῳ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι ἦσαν.
[1, 49]	οἶνος, ἐκ Κορίνθου στρώματα, ἰχθῦς	Σικυῶνος,	Αἰγίου δ´ αὐλητρίδες, τυρὸς Σικελικός,
[1, 9]	{καὶ} φερόντων ἔλαιον οἶνον γάρον	ὄξος	καὶ ἄλλα ἡδύσματα· ἔπειτα εἰσιόντα
[1, 15]	Τηλεμάχου πρὸς αὐτὸν παραγενομένου νῶτα	βοὸς	παρέθηκεν ὄπτ´ ἐν χερσὶν ἑλών,
[1, 23]	βασιλεῖς δὲ τοῖς αὐτοῖς· νῶτα	βοός,	τά ῥά οἱ πάρθεσαν αὐτῷ’
[1, 46]	ὁ κατ´ Ὀδυσσέως ἀφεθεὶς ποῦς	βοὸς	τούτου σημεῖον· πόδα γὰρ βόειον
[1, 18]	ὄντα καὶ τρυφερὸν κατακρημνίζει. καὶ	Ἀντίνοος	δ´ ὁ λέγων πρὸς Ὀδυσσέα
[1, 4]	οὗ πάντα, φησί, πριάμενος ὁ	ἡμεδαπὸς	βασιλεὺς Πτολεμαῖος, Φιλάδελφος δὲ ἐπίκλην,
[1, 56]	ἐξ Ἀκάνθου πόλεως οἶνον λέγων·	ποδαπὸς	εἶ; φράσον. {Β. Ἀκάνθιος. {Α.
[1, 58]	τὸν καλούμενον νέκταρ. ἦν ἄρ´	ἔπος	τόδ´ ἀληθές, ὅ τ´ οὐ
[1, 54]	τιμᾶται δὲ παρὰ Λαμψακηνοῖς ὁ	Πρίηπος	ὁ αὐτὸς ὢν τῷ Διονύσῳ,
[1, 47]	ἕξεσι τῶν πινόντων πλεῖστον χρόνον.	Θεόπομπος	δέ φησι παρὰ Χίοις πρώτοις
[1, 42]	ἀνακείμενοι ὑπὸ τῷ αὐτῷ ἱματίῳ.	Θεόπομπος·	ἐπίνομεν μετὰ ταῦτα κατακείμενοι μαλακώτατ´
[1, 61]	ποιητὴς ὁ Ἀστυδάμας. ~ὅτι {ὁ}	Θεόπομπος	ὁ Χῖος τὴν ἄμπελον ἱστορεῖ
[1, 44]	ἐλαίῳ δείπνῳ ἐφιζανέτην. ἔστι καὶ	τρόπος	ἕτερος καμάτων λύσεως ἐκ τῶν
[1, 27]	δὲ ἐν τούτοις ὁ ὑπορχηματικὸς	τρόπος,	ὃς ἤνθησεν ἐπὶ Ξενοδήμου καὶ
[1, 27]	ἐν τοῖς ὅπλοις. ὁ δὲ	τρόπος	τῆς ὀρχήσεως ἦν· ὃ μὲν
[1, 61]	Ἀλφειόν· καὶ ὅτι τῆς Ἠλείας	τόπος	ἐστὶν ἀπέχων ὀκτὼ στάδια, ἐν
[1, 57]	ἐκ Πέντε λόφων, ὅς ἐστι	τόπος	Σπάρτης ἀπέχων στάδια ἑπτά· καὶ
[1, 58]	οἶνος κεῖται παρὰ Ποσειδίππῳ· διψηρὸς	ἄτοπος	ὁ μυρίνης ὁ τίμιος. καὶ
[1, 49]	μύρον ἐξ Ἀθηνῶν, ἐγχέλεις Βοιώτιαι.	Ἕρμιππος	δ´ οὕτως· ἕσπετε νῦν μοι,
[1, 53]	καὶ λευκός· ἆρ´ οἴσει τρία;	Ἕρμιππος	δέ που ποιεῖ τὸν Διόνυσον
[1, 38]	μηδ´ ἀγροίκως ἄνω γόνατος ἀμφέξει;	Ἕρμιππος	δέ φησι Θεόκριτον τὸν Χῖον
[1, 38]	τῶν ἀέλπτων μᾶλλον ὤρχησεν φρένας.	~Ἕρμιππος	δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι εἰς
[1, 32]	τι πρᾶγμα θερμόν ἐσθ´ ὕδωρ.	Ἕρμιππος·	μὰ τὸν Δί´, οὐ μέντοι
[1, 59]	ἀπὸ Ἁλικαρνασσοῦ. ὁ γοῦν κυνικὸς	Μένιππος	ἁλμοπότιν τὴν Μύνδον φησίν. ἱκανῶς
[1, 5]	ὅτι Ξενοκράτης ὁ Χαλκηδόνιος καὶ	Σπεύσιππος	ὁ Ἀκαδημαικὸς καὶ Ἀριστοτέλης βασιλικοὺς
[1, 14]	λιπεῖν, Ἄμφις φησὶν ὁ κωμικός.	Χρύσιππος	δέ φησιν· ἀσύμβολον κώθωνα μὴ
[1, 15]	λασταυροκάκαβον καλούμενον βρῶμα, ὥς φησι	Χρύσιππος	ἐν τῷ περὶ καλοῦ καὶ
[1, 7]	ἢ Γελῷος ἐν τῇ ὡς	Χρύσιππος	ἐπιγράφει Γαστρονομίᾳ, ὡς δὲ Λυγκεὺς
[1, 31]	τὴν αὐτοδιακονίαν καὶ ἐκαλλωπίζοντο, φησὶ	Χρύσιππος,	τῇ ἐν τούτοις εὐστροφίᾳ. Ὀδυσσεὺς
[1, 9]	τινες πλακοῦντες ὠνομάσθησαν. περὶ τούτου	Χρύσιππός	φησιν· ἐγὼ κατέχω τινὰ ὀψοφάγον
[1, 53]	~φοινικίνου δὲ οἴνου μέμνηται καὶ	Ἔφιππος·	κάρυα, ῥοίας, φοίνικας, ἕτερα νώγαλα,
[1, 51]	κύαθον, ἱερὰν ἐγγράφων τὴν οὐσίαν.	Ἔφιππος·	φιλῶ γε πράμνιον οἶνον Λέσβιον
[1, 59]	δὲ Ἀδριανὸς καλούμενος εὔπνους, εὐανάδοτος,	ἄλυπος	τὸ σύνολον. οἰνοποιητέον δὲ αὐτοὺς
[1, 50]	πόλις Οἰνοπίωνος. Τυρσηνὴ δὲ κρατεῖ	χρυσότυπος	φιάλη καὶ πᾶς χαλκὸς ὅτις
[1, 9]	πυριῶ τεμαχίοις. {Β. κάμινος, οὐκ	ἄνθρωπος.	Κλέαρχος δέ φησι Φιλόξενον προλουόμενον
[1, 37]	ὄρχησις ὀγκώδης παθητική τε καὶ	πολυπρόσωπος,	ἡ δὲ Βαθύλλειος ἱλαρωτέρα· καὶ
[1, 62]	τε πολλὴν ἐντράγητε, παύσεται τὸ	βάρος	διασκεδᾷ τε τὸ προσὸν νῦν
[1, 37]	σικιννισταί) ἧς εὑρετὴς Σίκιννός τις	βάρβαρος.	οἳ δέ φασιν ὅτι Κρὴς
[1, 50]	Καρχηδὼν δάπιδας καὶ ποικίλα προσκεφάλαια.	~Πίνδαρος	δ´ ἐν τῇ εἰς Ἱέρωνα
[1, 47]	οἶνον, ἄνθεα δ´ ὕμνων νεωτέρων‘	Πίνδαρος	ἐπαινεῖ. Εὔβουλος δέ φησιν· ἄτοπον
[1, 40]	καὶ σοφὸν ἡ ὄρχησις ὥστε	Πίνδαρος	τὸν Ἀπόλλωνα ὀρχηστὴν καλεῖ· ὀρχήστ´
[1, 19]	πῶς ἔχεις μετ´ ἐμοῦ; καὶ	Κάνθαρος·	οὐκοῦν ἀκρατισώμεθ´ αὐτοῦ. {Β. μηδαμῶς·
[1, 55]	τινὰς καλεῖν. ἐκαλεῖτο δὲ ἡ	Ἴκαρος	πρότερον Ἰχθυόεσσα διὰ τὸ ἐν
[1, 4]	εἰσιόντα τὰς θύρας. ὁ θυρωρὸς	ἱλαρὸς	πρῶτόν ἐστιν, ἡ κύων ἔσηνε
[1, 48]	ἐτῶν πέντε. ὁ Ἀγκωνιτανὸς χρηστός,	λιπαρός,	πο- ὁ Βυξεντῖνος ἐμφερῶς ἔχει
[1, 48]	παλαιούμενος. ὁ Λαβικανὸς ἡδὺς καὶ	λιπαρὸς	τῇ γεύσει, μεταξὺ Φαλερίνου καὶ
[1, 48]	ὢν γὰρ ἀλιπὴς καὶ λίαν	ψαφαρὸς	μόλις πεπαίνεται· καὶ παλαιούμενος σχεδὸν
[1, 2]	ἐπὶ τοῦ ἐδωδίμου βρώματος, εἰ	σύαγρος	κεῖται τὸ σύνθετον ἐπὶ τοῦ
[1, 2]	μορίου, εἰ ὁ μέθυσος ἐπὶ	ἀνδρός,	εἰ ἡ μήτρα κεῖται ἐπὶ
[1, 15]	μαγγανείας καὶ τά, ὡς ὁ	Μένανδρός	φησιν, ὑποβινητιῶντα βρώματα καὶ τὸ
[1, 40]	πάνυ Ἀρταξέρξῃ προσφιλέστατος παρὰ Κτησίᾳ.	Ἀλέξανδρος	δὲ ἐν τῇ πρὸς Φιλόξενον
[1, 5]	ἦν τῇ μεγαλοψυχίᾳ ὁ μέγας	Ἀλέξανδρος.	Κόνων δὲ τῇ περὶ Κνίδον
[1, 34]	ὑπὸ τούτου τὸν ἀνδριάντα, ὅτε	Ἀλέξανδρος	τὰς Θήβας κατασκάπτων φησὶ Πολέμων
[1, 31]	ἕως δὲ τότε καθήμενοι ἐδείπνουν.	Κάσανδρος	οὖν πέντε καὶ τριάκοντα ὢν
[1, 31]	καὶ κλιντήρων, ἁλουργοῖς περιστρώσας ἱματίοις.	Ἡγήσανδρος	δέ φησιν οὐδὲ ἔθος εἶναι
[1, 34]	δὲ ὁ λογόμιμος, ὥς φησιν	Ἡγήσανδρος,	καὶ Ἀρχέλαος ὁ ὀρχηστὴς παρὰ
[1, 2]	ἰατρῶν δὲ παρῆσαν Δάφνος Ἐφέσιος,	ἱερὸς	τὴν τέχνην καὶ κατὰ τὰ
[1, 51]	τῆς ἡμέρας τὸ λοιπὸν ὑποβρέχει	μέρος	καὶ νωγαλίζει. ὁ αὐτός· ἡδὺς
[1, 27]	ὀρχοῦνται. καὶ ὀρχοῦνταί που ἀνὰ	μέρος	πυκνῶς (τοῦτο γάρ ἐστι τὸ
[1, 8]	πλείστους διάτρωγε· τὸ γὰρ δέμας	ἀνέρος	ὀρθοῖ. καὶ τάδε μὲν δὴ
[1, 44]	δείπνῳ ἐφιζανέτην. ἔστι καὶ τρόπος	ἕτερος	καμάτων λύσεως ἐκ τῶν κατὰ
[1, 27]	μαχαίραις ἐχρῶντο· τέλος δ´ ὁ	ἕτερος	τὸν ἕτερον παίει, ὡς πᾶσι
[1, 48]	νότοι πνεύσωσι, παρ´ ὃ καὶ	μελάντερος	γίνεται. ὁ δὲ μὴ οὕτω
[1, 62]	δ´ ἂν ἀμπελῶνι κράμβαι φύωνται,	ἀμαυρότερος	ὁ οἶνος γίνεται. διὸ καὶ
[1, 58]	ἀνθοσμίας γίνεται ἐκ νέων ἀμπέλων	ἰσχυρότερος	ἢ ἐκ παλαιῶν. ἑξῆς τέ
[1, 48]	πάντων δὲ τούτων ὁ Σαβῖνος	κουφότερος,	ἀπὸ ἐτῶν ἑπτὰ ἐπιτήδειος πίνεσθαι
[1, 48]	ἐστὶν οἴνων, ἐμφερὴς τῷ Φαλερίνῳ,	κουφότερος	δέ, οὐ πληκτικός. ὁ Τιβουρτῖνος
[1, 48]	Τριφολῖνος, ἐστὶ δὲ τοῦ Συρεντίνου	γεωδέστερος.	ὁ δὲ Στατανὸς τῶν πρώτων
[1, 48]	πεντεκαίδεκα. χρήσιμος καὶ ὁ Πριούερνος	λεπτομερέστερος	ὢν τοῦ Ῥηγίνου ἥκιστά τε
[1, 5]	Ὀλύμπια νικήσας ἅρματι πρῶτος καὶ	δεύτερος	καὶ τέταρτος, εἰς ἃς νίκας
[1, 2]	κατὰ τὴν ἄλλην παιδείαν οὐδενὸς	δεύτερος	καὶ τὴν ἐγκύκλιον οὐ παρέργως
[1, 2]	ἰάμβων δὲ ἦν ποιητὴς οὐδενὸς	δεύτερος,	φησί, τῶν μετ´ Ἀρχίλοχον ποιητῶν.
[1, 59]	κιρρὸς ξηρὸς καὶ τῶν σιτίων	πεπτικώτερος.	οἱ δ´ ἐπιμελέστερον τεθαλαττωμένοι οἶνοι
[1, 48]	ἓξ χρήσιμος, παλαιωθεὶς δὲ πολὺ	χρησιμώτερος.	ὁ Νουμεντανὸς ἀκμάζει ταχὺ καὶ
[1, 48]	Φορμιανός, ταχὺ δὲ ἀκμάζει καὶ	λιπαρώτερός	ἐστιν αὐτοῦ. βράδιον δ´ ἀκμάζει
[1, 48]	παχύς, Πραινεστίνου δὲ καὶ Τιβουρτίνου	λιπαρώτερος.	ὁ Μαρσικὸς δὲ πάνυ αὐστηρός,
[1, 48]	ὁ δὲ Ῥηγῖνος τοῦ Συρεντίνου	λιπαρώτερος	ὢν χρήσιμος ἀπὸ ἐτῶν πεντεκαίδεκα.
[1, 47]	μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸς ὑγίειαν	προσφορώτερος.	πέσσει τε γὰρ μᾶλλον τὰ
[1, 2]	ἑρμηνείαν οὐδενὸς ὢν τῶν ἀρχαίων	ἀδυνατώτερος,	Ῥουφῖνός τε ὁ Νικαεύς. μουσικὸς
[1, 48]	ὁ Καληνὸς κοῦφος, τοῦ Φαλερίνου	εὐστομαχώτερος.	εὐγενὴς δὲ καὶ ὁ Καίκουβος,
[1, 48]	ἐστὶ δὲ λίαν κοῦφος καὶ	τρυφερός.	ὁ Μασσαλιήτης καλός· ὀλίγος δὲ
[1, 28]	κατασκευῇ καὶ λαμπρότητι οἵανπερ Πολύβιος	Ἴβηρός	τινος βασιλέως οἰκίαν· ὃν καὶ
[1, 55]	οὔτε παχύς, ἀλλ´ αὐστηρὸς καὶ	σκληρὸς	καὶ δύναμιν ἔχων διαφέρουσαν· οἵῳ
[1, 15]	τε τοῖς βασιλεῦσιν ἐξαίρετα παρατίθησιν	Ὅμηρος,	ἀλλ´ ἀφ´ ὧν εὖ ἕξειν
[1, 31]	ἀγαθός. ἐς τὸ πρέπον δὲ	Ὅμηρος	ἀφορῶν τοὺς ἥρωας οὐ παρήγαγεν
[1, 33]	ἐσθήσεις καὶ ὑποδέσεις ἐπήκμασε πολυτέλεια.	~Ὅμηρος	δὲ τὴν τοῦ μύρου φύσιν
[1, 28]	κριθίνου, ἀργυροῦς ὄντας καὶ χρυσοῦς.	Ὅμηρος	δὲ τοπογραφῶν καὶ τὴν Καλυψοῦς
[1, 46]	χάριν φησὶ παίζων· ἰχθὺν δ´	Ὅμηρος	ἐσθίοντ´ εἴρηκε ποῦ τίνα τῶν
[1, 40]	ἀγλαΐας ἀνάσσων, εὐρυφάρετρ´ Ἄπολλον, καὶ	Ὅμηρος	ἢ τῶν Ὁμηριδῶν τις ἐν
[1, 20]	ὀπτά. ζωμὸν δὲ οὐκ ἐποίει	Ὅμηρος	θύων βοῦς οὐδ´ ἧψεν κρέα
[1, 16]	ζῴων τούτων γενέσεως. Ἑλλήσποντον δὲ	Ὅμηρος	ἰχθυόεντα προσαγορεύων καὶ τοὺς Φαίακας
[1, 28]	διὰ τὴν ἑρμηνείαν. οἶδε δ´	Ὅμηρος	καὶ ποικίλας ἐδωδάς· λέγει γοῦν
[1, 18]	οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπότοιο. ~ποιεῖ δὲ	Ὅμηρος	καὶ τὰς κόρας καὶ τὰς
[1, 17]	ἀσεβὲς ἡγεῖται. οἶδε δὲ ὁ	Ὅμηρος	καὶ τὸ ὠφέλιμον καὶ τὸ
[1, 19]	τῆς δὲ τετάρτης τροφῆς οὕτως	Ὅμηρος	μέμνηται· σὺ δ´ ἔρχεο δειελιήσας’
[1, 15]	ἡρώων καθ´ Ὅμηρον βίου. ~ὅτι	Ὅμηρος	ὁρῶν τὴν σωφροσύνην οἰκειοτάτην ἀρετὴν
[1, 25]	ταύτην δὲ μόνην τῶν ἡρωίδων	Ὅμηρος	παράγει σφαιρίζουσαν. διαβόητοι δὲ ἐπὶ
[1, 22]	δοῦναι αὐτῷ. ~καὶ ἰχθύσι δὲ	Ὅμηρος	ποιεῖ χρωμένους τοὺς τότε καὶ
[1, 47]	ὕπνους ἀταράχους παρέχει. ἐπαινεῖ δὲ	Ὅμηρος	τὸν ἐπιδεχόμενον ἱκανὴν κρᾶσιν, ὡς
[1, 47]	οἶνον παρεγχεομένης θαλάσσης. ἐπαινῶν δὲ	Ὅμηρος	τὸν μέλανα οἶνον πολλάκις αὐτὸν
[1, 59]	καὶ λεπτότατος, ὁ δὲ κιρρὸς	ξηρὸς	καὶ τῶν σιτίων πεπτικώτερος. οἱ
[1, 59]	εἰσι τρεῖς· ὃ μὲν γὰρ	αὐστηρός	ἐστιν, ὃ δὲ γλυκάζων, ὃ
[1, 48]	λιπαρώτερος. ὁ Μαρσικὸς δὲ πάνυ	αὐστηρός,	εὐστόμαχος δέ. γίνεται δὲ περὶ
[1, 59]	αὐτόκρατος καλεῖται. ὁ μὲν οὖν	αὐστηρὸς	εὔστομός ἐστι καὶ τρόφιμος καὶ
[1, 48]	Συρεντίνῳ παρεμφερής. ὁ Βαρῖνος λίαν	αὐστηρὸς	καὶ ἀεὶ ἑαυτοῦ κρείττων γίνεται.
[1, 48]	εἴδη δ´ αὐτοῦ δύο, ὁ	αὐστηρὸς	καὶ ὁ γλυκάζων· οὗτος δὲ
[1, 55]	οὔτε γλυκὺς οὔτε παχύς, ἀλλ´	αὐστηρὸς	καὶ σκληρὸς καὶ δύναμιν ἔχων
[1, 48]	ὁ δὲ μὴ οὕτω τρυγηθεὶς	αὐστηρός	τε καὶ τῷ χρώματι κιρρός.
[1, 52]	δειπνολόγου· εἶθ´ ὁπόταν πλήρωμα Διὸς	σωτῆρος	ἕλησθε, ἤδη χρὴ γεραόν, πολιὸν
[1, 58]	δὲ οἶνος κεῖται παρὰ Ποσειδίππῳ·	διψηρὸς	ἄτοπος ὁ μυρίνης ὁ τίμιος.
[1, 42]	ἀνεκείμην. πρὸς ὃν δυσχεραίνων ὁ	ἑταῖρός	φησιν· ἀνάκεισο. Φιλιππίδης· καὶ δειπνῶν
[1, 38]	βράκε´ ἕλκειν ἐπὶ τῶν σφυρῶν;	Φιλέταιρος·	ἀμφιβάλλου σφυροῖς· οὐ καθήσεις, τάλαν,
[1, 49]	ἰδιώματα οὕτω καταλέγει· ἐξ Ἤλιδος	μάγειρος,	ἐξ Ἄργους λέβης, Φλιάσιος οἶνος,
[1, 19]	Ἀντιφάνης· ἄριστον ἐν ὅσῳ ὁ	μάγειρος	ποιεῖ, εἶτ´ ἐπάγει· συνακρατίσασθαι πῶς
[1, 13]	καὶ οὗτος ἦν τῆς θαλάσσης)	μάγειρός	τις μιμησάμενος τὸ ἰχθύδιον παρέθηκεν
[1, 13]	τοῖς φίλοις ἐγκώμιον. οὐδὲν ὁ	μάγειρος	τοῦ ποιητοῦ διαφέρει· ὁ νοῦς
[1, 13]	γοῦν παρ´ Εὔφρονι τῷ κωμικῷ	μάγειρός	φησιν· ἐγὼ μαθητὴς ἐγενόμην Σωτηρίδου,
[1, 45]	δένδρεα μακρὰ πεφύκει, κλήθρη τ´	αἴγειρός	τ´ ἐλάτη τ´ ἦν οὐρανομήκης.
[1, 35]	αὐτός φησι. Διοπείθης δὲ ὁ	Λοκρός,	ὥς φησι Φανόδημος, παραγενόμενος εἰς
[1, 55]	Πράμνιον πέτραν καὶ παρ´ αὐτῇ	ὄρος	μέγα, ἀφ´ οὗ τὸν Πράμνιον
[1, 36]	δὲ τοῦ γελωτοποιοῦ Ξενοφῶν μνημονεύει.	~ὅρος	οἰκουμένης. δῆμον τὴν Ῥώμην φησί.
[1, 17]	καὶ ἀπογυιοῦν. περὶ δὲ τοῦ	Ἕκτορος	Ἑκάβη οἰομένη μενεῖν αὐτὸν τὸ
[1, 44]	ἣ μάλιστα τοῖς νεύροις ἐστὶ	πρόσφορος,	ἀναχαλῶντες δὲ ταῖς ἐμβάσεσι τὰς
[1, 16]	ἀρνῶν ἠδ´ ἐρίφων ἐπιδήμιοι ἁρπακτῆρες.	Φιλόχορος	δὲ ἱστορεῖ καὶ κεκωλῦσθαι Ἀθήνησιν
[1, 14]	Μυκονίου φιλόδωρος {ἂν} εἴης; ἀγαθὸς	πρὸς	ἀγαθοὺς ἄνδρας ἑστιασόμενος ἧκον· κοινὰ
[1, 15]	καὶ ὦσιν εὐεργετικοὶ καὶ κοινωνικοὶ	πρὸς	ἀλλήλους, εὐτελῆ κατεσκεύασε πᾶσι τὸν
[1, 24]	ὁμοιότατα τοῖς τρόποις αὐτῶν τὰ	πρὸς	ἀνάπαυσιν προφέρων. καὶ τοῖς μνηστῆρσιν
[1, 27]	ἐπαιώνισαν, ἀνέστησαν πρῶτοι Θρᾷκες καὶ	πρὸς	αὐλὸν ὠρχοῦντο σὺν ὅπλοις καὶ
[1, 15]	γάμους ποιούμενος καὶ τοῦ Τηλεμάχου	πρὸς	αὐτὸν παραγενομένου νῶτα βοὸς παρέθηκεν
[1, 32]	ἐπακτικὸν γὰρ εἶναι τὸ τοιοῦτον	πρὸς	ἀφροδισίων πλῆθος. Θεόφραστος δ´ οὕτω
[1, 43]	ἀπογεύσασθαι τίθεται. φησὶ γοῦν Φοῖνιξ	πρὸς	Ἀχιλλέα· οὐκ ἤθελον ἅμ´ ἄλλῳ
[1, 43]	ὅμιλος. καὶ ὁ Πρίαμος δὲ	πρὸς	Ἀχιλλέα φησί· νῦν δὴ καὶ
[1, 10]	ἡδοναὶ πολλῷ μείζους καὶ σφοδρότεραι·	πρὸς	γὰρ τὰς δυνάμεις ποιοῦνται τὰς
[1, 7]	ἐπίδειγμα ποιούμενος Ἑλλάδι πάσῃ— φησί·	πρὸς	δὲ μιᾷ πάντας δειπνεῖν ἁβρόδαιτι
[1, 8]	τουτὶ διελθεῖν βούλομαι τὸ βιβλίον	πρὸς	ἐμαυτόν. {Β. ἐστὶ δ´, ἀντιβολῶ
[1, 15]	μνηστῆρας δὲ ὑβριστὰς ὄντας καὶ	πρὸς	ἡδονὰς ἀνειμένους οὔτε ἰχθῦς ἐσθίοντας
[1, 47]	δὲ ὁ παλαιὸς οἶνος οὐ	πρὸς	ἡδονὴν μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸς
[1, 5]	κεράμιον. τοῦ γάρ τις ἄλλου	πρὸς	θεῶν ἂν οὕνεκα εὔξαιτο πλουτεῖν
[1, 56]	φράσον. {Β. Ἀκάνθιος. {Α. εἶτα	πρὸς	θεῶν οἴνου πολίτης ὢν κρατίστου
[1, 29]	διετίθεσαν ψήφους ἐναντίας ἀλλήλαις, ἴσας	πρὸς	ἴσας τὸν ἀριθμόν, ὅσοιπερ ἦσαν
[1, 17]	μετὰ οἴνου σιτῶδες ἀναμίσγουσί τι	πρὸς	κατοχὴν τῆς δυνάμεως. ἀλλ´ ἐκεῖνος
[1, 52]	ἀλλ´ οὐθὲν τἄλλ´ ἐστὶν ἁπλῶς	πρὸς	Λέσβιον οἶνον. ἀλλά τινες χαίρουσιν
[1, 44]	κυνηγέσια δὲ ἐξίασιν οἱ νέοι	πρὸς	μελέτην τῶν πολεμικῶν κινδύνων καὶ
[1, 4]	τις εἰς αὐτόν· ἀεὶ δὲ	πρὸς	Μούσαισι καὶ λόγοις πάρει, ὅπου
[1, 18]	καὶ Ἀντίνοος δ´ ὁ λέγων	πρὸς	Ὀδυσσέα οἶνός σε τρώει μελιηδής’
[1, 23]	ποτοῦ ἐπιστεφανοῦσθαι, καὶ ταῦτα ἔπρασσον	πρὸς	οἰωνοῦ τιθέμενοι. κοῦροι δὲ διανέμουσι
[1, 42]	δ´ ἕως μέν τινος ἀνεκείμην.	πρὸς	ὃν δυσχεραίνων ὁ ἑταῖρός φησιν·
[1, 46]	καὶ πελειάσιν ἱστάντες. ἐγυμνάζοντο δὲ	πρὸς	ὀρνεοθηρευτικὴν {καὶ} τὴν πελειάδα τῇ
[1, 38]	φέροντός τι καὶ τοῦ τοιούτου	πρὸς	παιδείας ἐξέτασιν. διὸ καὶ Ἄλεξίς
[1, 55]	δὲ ἐν τῷ καθόλου τὸν	πρὸς	παραμονὴν ἐπιτήδειον οἱονεὶ παραμόνιον ὄντα·
[1, 17]	εἰς θυμηδίαν· ὃ δ´ ὑπερτίθεται	πρὸς	πρᾶξιν ἐξιών. καὶ ἣ μὲν
[1, 16]	καὶ αἰγανέαις, τῇ παιδιᾷ τὰ	πρὸς	σπουδὴν ἐκμελετῶντες· οἳ δὲ κιθαρῳδῶν
[1, 7]	καὶ εἴκοσι ἦσαν. οὗτοι δὲ	πρὸς	τὰ δεῖπνα τῶν ἐν τῇ
[1, 1]	τῆς ἐν τῷ λέγειν θερμότητος	πρὸς	τὰ ἑπόμενα τῆς βίβλου βαθμηδὸν
[1, 9]	βαλανείοις τήν τε χεῖρα συνεθίζειν	πρὸς	τὰ θερμὰ καθιέντα εἰς ὕδωρ
[1, 9]	τῷ κωμικῷ φησιν· ἐγὼ δὲ	πρὸς	τὰ θερμὰ ταῦθ´ ὑπερβολῇ τοὺς
[1, 51]	ἄκρατον, διψῶντα λαβὼν ὄξει παίει	πρὸς	τὰ στήθη. καὶ Ἀναξανδρίδης· χοῦς
[1, 10]	ἀλλὰ καὶ προσελυτροῦν τὴν γλῶσσαν	πρὸς	τὰς ἀπολαύσεις· καὶ τέλος ἰχθύαν
[1, 29]	ὑποστρωννύειν κελεύει, καὶ Νέστωρ αὐχεῖ	πρὸς	Τηλέμαχον πολλῶν τοιούτων εὐπορεῖν. ~τῶν
[1, 20]	τῷ γοῦν Μέντῃ, φασίν, ἀφικομένῳ	πρὸς	Τηλέμαχον τῶν τραπεζῶν παρακειμένων ξεστὴ
[1, 24]	προφέρων. καὶ τοῖς μνηστῆρσιν ᾄδει	πρὸς	τὴν αὐτὴν βουλὴν ὁ Φήμιος
[1, 59]	πότους ἐστὶν εὖ πεφυκὼς καὶ	πρὸς	τὴν καθημερινὴν χρῆσιν οὐκ ἀνοίκειος.
[1, 18]	Θετταλίας σοφιστής· παίζει δ´ ἴσως	πρὸς	τὴν παροιμίαν ὁ Ἀθήναιος. ~ὅτι
[1, 1]	πατήρ· ποιεῖται δὲ τὸν λόγον	πρὸς	Τιμοκράτην· Δειπνοσοφιστὴς δὲ ταύτῃ τὸ
[1, 14]	φασί ποτε κληθέντ´ ἐπὶ δεῖπνον	πρός	τινος, εἰπόντος αὐτῷ τοῦ φίλου,
[1, 44]	μυῶν συντάσεις, εἶτ´ ἐπαλείφοντες λίπα	πρὸς	τὸ μὴ ξηρανθέντος τοῦ ὕδατος
[1, 11]	ἀναλαβὼν αὐτὴν εἰς τὰς χεῖρας	πρὸς	τὸ οὖς προσήνεγκε. πυθομένου δὲ
[1, 27]	ἐξανίστατο· καὶ ταῦτα πάντα ῥυθμῷ	πρὸς	τὸν αὐλὸν ἐποίει. καὶ Ἀρκάδες
[1, 27]	πρὸ τοῦ ζεύγους ἐν ῥυθμῷ	πρὸς	τὸν αὐλόν· καὶ τέλος ὁ
[1, 27]	ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν ἐν ῥυθμῷ	πρὸς	τὸν ἐνόπλιον ῥυθμὸν αὐλούμενοι καὶ
[1, 10]	ἡμέραν ἐν τοῖς θαύμασι καὶ	πρὸς	τοὺς ἐκ τοῦ Φάσιδος ἢ
[1, 60]	Ἀττικὸν ἀνακιρνάμενον. οὗτος ὁ Ταινιωτικὸς	πρὸς	τῷ ἡδὺς εἶναι ἔχει τι
[1, 37]	τι τοῦτον διατίθεσθαι. Σοφοκλῆς δὲ	πρὸς	τῷ καλὸς γεγενῆσθαι τὴν ὥραν
[1, 47]	πρὸς ἡδονὴν μόνον, ἀλλὰ καὶ	πρὸς	ὑγίειαν προσφορώτερος. πέσσει τε γὰρ
[1, 40]	Κτησίᾳ. Ἀλέξανδρος δὲ ἐν τῇ	πρὸς	Φιλόξενον ἐπιστολῇ μέμνηται Θεοδώρου καὶ
[1, 27]	δὲ ὁ ποιητὴς καὶ τὴν	πρὸς	ᾠδὴν ὄρχησιν· Δημοδόκου γοῦν ᾄδοντος
[1, 48]	αὐστηρός τε καὶ τῷ χρώματι	κιρρός.	καὶ τοῦ Ἀλβανοῦ δὲ οἴνου
[1, 59]	οὐρητικώτατος καὶ λεπτότατος, ὁ δὲ	κιρρὸς	ξηρὸς καὶ τῶν σιτίων πεπτικώτερος.
[1, 59]	ὃ μὲν λευκός, ὃ δὲ	κιρρός,	ὃ δὲ μέλας. καὶ ὁ
[1, 47]	ἀσθενὴς καὶ λεπτός. ὁ δὲ	κιρρὸς	πέττει ῥᾷον ξηραντικὸς ὤν. ~περὶ
[1, 21]	παρεγένετο αὐτοῖς πολλὴ ἐκ τῆς	Δήμητρος,	διένεμον ἑκάστῳ ἴσην, καὶ οὕτως
[1, 15]	δ´ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα.	δαιτρὸς	δὲ κρειῶν πίνακας παρέθηκεν ἀείρας,
[1, 21]	καὶ ὁ τὰ κρέα ὀπτῶν	δαιτρός,	ἐπεὶ ἴσην ἑκάστῳ μοῖραν ἐδίδου.
[1, 54]	μηκέτι Ἑλληνικὸν ἱμάτιον περιβάληται. καὶ	Κῦρος	δὲ ὁ μέγας Πυθάρχῳ τῷ
[1, 49]	ἰχθῦς Σικυῶνος, Αἰγίου δ´ αὐλητρίδες,	τυρὸς	Σικελικός, μύρον ἐξ Ἀθηνῶν, ἐγχέλεις
[1, 42]	ἐννοίας ταύτης σπανίως τὸ ἀνακεῖσθαι.	σάτυρος	παρὰ Σοφοκλεῖ τοῦτό φησιν ἐπικαιόμενος
[1, 22]	δύντα κατὰ βυθοῦ. ἦ μάλ´	ἐλαφρὸς	ἀνήρ, ὃς ῥεῖα κυβιστᾷ, ὃν
[1, 8]	ἀρχαίᾳ κωμῳδίᾳ τινὲς ἐντάττουσιν. ὅτι	Ἀρτεμίδωρος	ὁ Ψευδαριστοφάνειος ὀψαρτυτικὰς λέξεις συνήγαγε.
[1, 14]	σύγ´ Ἰσχομάχου γεγονὼς τοῦ Μυκονίου	φιλόδωρος	{ἂν} εἴης; ἀγαθὸς πρὸς ἀγαθοὺς
[1, 62]	κράμβην ῥάφανον ἐκάλουν οἱ παλαιοὶ	Ἀπολλόδωρος	δηλοῖ ὁ Καρύστιος· εἰ δ´
[1, 35]	δὲ καὶ πλάνοι ἔνδοξοι, ὧν	Κηφισόδωρος	καὶ Πανταλέων. Φιλίππου δὲ τοῦ
[1, 35]	τὴν διάνοιαν. τοιοῦτος ἦν καὶ	Νυμφόδωρος	ὁ θαυματοποιός, ὃς προσκρούσας Ῥηγίνοις,
[1, 4]	εὐθὺς εἰσιόντα τὰς θύρας. ὁ	θυρωρὸς	ἱλαρὸς πρῶτόν ἐστιν, ἡ κύων
[1, 25]	πολίτιδι χαριζομένη, Δικαίαρχος δὲ Σικυωνίοις,	Ἵππασος	δὲ Λακεδαιμονίοις ταύτην τε καὶ
[1, 59]	ὁ δ´ αὐτόκρατος τῇ χρείᾳ	μέσος	ἐστί. κοινῶς δ´ ὁ Χῖος
[1, 59]	ὃ δὲ γλυκάζων, ὃ δὲ	μέσος	τούτων τῇ γεύσει αὐτόκρατος καλεῖται.
[1, 33]	ᾔδει τὸν στέφανον. φησὶ γοῦν·	νῆσος,	ἣν πέρι πόντος ἀπείριτος ἐστεφάνωτο.
[1, 26]	Κῷος· θεοὺς γὰρ φαίνεθ´ ἡ	νῆσος	φέρειν. ὃς ἐπεί ποτ´ ἐμβλέψειε
[1, 60]	Νεῖλον ἄμπελος πλείστη μὲν αὐτή,	ὅσος	καὶ ὁ ποταμός. καὶ πολλαὶ
[1, 2]	τῆς ἡμέρας μορίου, εἰ ὁ	μέθυσος	ἐπὶ ἀνδρός, εἰ ἡ μήτρα
[1, 49]	δώματ´ ἔχουσαι, ἐξ οὗ ναυκληρεῖ	Διόνυσος	ἐπ´ οἴνοπα πόντον, ὅσς´ ἀγάθ´
[1, 58]	ἀληθές, ὅ τ´ οὐ μόνον	ὕδατος	αἶσαν, ἀλλά τι καὶ χλεύης
[1, 44]	πρὸς τὸ μὴ ξηρανθέντος τοῦ	ὕδατος	ἀπεσκληρυμμένα γίνεσθαι τὰ σώματα. οἱ
[1, 60]	λιπαρόν, ὃ κατὰ τὴν τοῦ	ὕδατος	κρᾶσιν ἀναλύεται κατὰ βραχύ, ὡς
[1, 44]	περικεχυμένου πανταχόθεν τοῖς πόροις τοῦ	ὕδατος	φράττουσι τὴν τῶν ἱδρώτων ἔκκρισιν
[1, 17]	αὐτὸν εὐδιαφόρητον ἄνευ στερεμνίου σιτίου	μίγματος,	ὃ τοῖς ἰατροῖς διὰ τὴν
[1, 38]	λόγον οὐδεμιᾶς ἀπεχόμενον κινήσεως οὐδὲ	σχήματος	ἑνός. καί ποτε ὀψοφάγον μιμούμενον
[1, 17]	τὸν οἶνον, ὃ δὲ μετὰ	ἄσθματος	ἥκων ἀπωθεῖται· καὶ ἣ μὲν
[1, 59]	οὐκ ἀνοίκειος. ὁ δὲ Κνίδιος	αἵματος	γεννητικός, τρόφιμος, κοιλίαν εὔλυτον κατασκευάζων·
[1, 59]	δ´ ὁ Χῖος πεπτικός, τρόφιμος,	αἵματος	χρηστοῦ γεννητικός, προσηνέστατος, πλήσμιος διὰ
[1, 48]	δὲ καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ	κλίματος	τούτου πάντες ἁπαλοί, οὐ πλῆξιν,
[1, 21]	δόρπα. διὸ ἄρτου τε ἐπίνοια	πέμματός	τε εἰς ἴσον διαμεμοιραμένου καὶ
[1, 6]	πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι διὰ	στόματος	εἶχον τὰς ἐν τῷ Σικελικῷ
[1, 53]	σαπρίαν καλέουσι, οὗ καὶ ἀπὸ	στόματος	στάμνων ὑπανοιγομενάων ὄζει ἴων, ὄζει
[1, 35]	ἀποθλίβων ἀνιμᾶν ἔλεγεν ἐκ τοῦ	στόματος.	τοιαῦτα ποιῶν ηὐδοκίμει καὶ Νοήμων
[1, 32]	κἂν ὁστισοῦν μου λαβόμενος τοῦ	δέρματος.	οὕτω στερεόν τι πρᾶγμα θερμόν
[1, 41]	χαλεπή· πάντα δὲ δίψαις´ ὑπὸ	καύματος.	καὶ ἀλλαχοῦ· πίνωμεν, τὸ γὰρ
[1, 57]	ἑπτά· καὶ τὸν ἐκ Δενθιάδων,	ἐρύματός	τινος, καὶ τὸν ἐξ Οἰνοῦντος
[1, 18]	μελιηδής’ αὐτὸς οὐκ ἀπείχετο τοῦ	πώματος·	διὸ καὶ τρωθεὶς ἀπώλετο, ἔτι
[1, 51]	μοι δοκῶ, φησὶ Κλέαρχος. Λεσβίου	πώματος	οὐκ ἔστιν ἄλλος οἶνος ἡδίων
[1, 2]	μήτρα κεῖται ἐπὶ τοῦ ἐδωδίμου	βρώματος,	εἰ σύαγρος κεῖται τὸ σύνθετον
[1, 36]	ἐκάλεσαν ἀπαρχαίζοντες τὴν διὰ τοῦ	σώματος	αὐτοῦ κίνησιν τῇ τῶν πόλεων
[1, 18]	τὸν τηλικοῦτον Κύκλωπα ὑπὸ μικροῦ	σώματος	διὰ ταύτην ἀπολλύμενον παρίστησι καὶ
[1, 38]	καθήσεις, τάλαν, μηδ´ ἀγροίκως ἄνω	γόνατος	ἀμφέξει; Ἕρμιππος δέ φησι Θεόκριτον
[1, 34]	ὃς πλείστους θνητῶν ἀμφέθετο στεφάνους	κρατὸς	ἐπὶ σφετέρου, καί οἱ κλέος
[1, 44]	κεφαλῆς καταιονήσεων· θυμῆρες κεράσασα κατὰ	κρατός	τε καὶ ὤμων. αἱ γὰρ
[1, 59]	δὲ μέσος τούτων τῇ γεύσει	αὐτόκρατος	καλεῖται. ὁ μὲν οὖν αὐστηρὸς
[1, 59]	πλήσμιος, κοιλίας μαλακτικός, ὁ δ´	αὐτόκρατος	τῇ χρείᾳ μέσος ἐστί. κοινῶς
[1, 48]	κοῦφος. ὁ ἐν Νεαπόλει Τρεβιλλικὸς	εὔκρατος	τῇ δυνάμει εὐστόμαχος, εὔστομος. ὁ
[1, 7]	ψηφισμάτων φέροντες, Ἀριστοφάνης φησίν. ~ὅτι	Ἀρχέστρατος	ὁ Συρακούσιος ἢ Γελῷος ἐν
[1, 38]	ἀπαίδευτον μέμφεσθαι τὴν Ἀναξιμένους περιβολήν·	Καλλίστρατός	τε ὁ Ἀριστοφάνειος Ἀρίσταρχον ἐν
[1, 28]	νῦν πολυτέλειαν. οἴκων μὲν οὖν	λαμπρότατος	ὁ Μενελάου. τοιοῦτον δέ τινα
[1, 59]	ὁ δὲ λευκὸς οὐρητικώτατος καὶ	λεπτότατος,	ὁ δὲ κιρρὸς ξηρὸς καὶ
[1, 59]	μέλας. καὶ ὁ μὲν λευκὸς	λεπτότατος	τῇ φύσει, οὐρητικός, θερμὸς πεπτικός
[1, 59]	μικροτέραν ἔχει καὶ μᾶλλον οὐρεῖται.	χαριέστατος	δ´ ἐστὶν ὁ Χῖος καὶ
[1, 59]	τὸ παχὺ τῆς δυνάμεως αὐτῶν.	χαριέστατος	δ´ οἶνος εἰς παλαίωσιν ὁ
[1, 59]	τῇ δυνάμει. τῶν δ´ οἴνων	χαριέστατος	ὁ κατὰ τὴν Ἰταλίαν Ἀλβανὸς
[1, 40]	ὁ Κρὴς ὁ πάνυ Ἀρταξέρξῃ	προσφιλέστατος	παρὰ Κτησίᾳ. Ἀλέξανδρος δὲ ἐν
[1, 59]	πεπτικός, τρόφιμος, αἵματος χρηστοῦ γεννητικός,	προσηνέστατος,	πλήσμιος διὰ τὸ παχὺς εἶναι
[1, 12]	Τιβερίου χρόνους ἀνήρ τις Ἀπίκιος,	πλουσιώτατος	τρυφητής, ἀφ´ οὗ πλακούντων γένη
[1, 47]	πολλάκις αὐτὸν καὶ αἴθοπα καλεῖ.	δυναμικώτατος	γάρ ἐστι καὶ μένων ἐν
[1, 59]	ἐστι θρεπτικώτατος, ὁ δὲ λευκὸς	οὐρητικώτατος	καὶ λεπτότατος, ὁ δὲ κιρρὸς
[1, 59]	φησιν· ὁ μέλας οἶνός ἐστι	θρεπτικώτατος,	ὁ δὲ λευκὸς οὐρητικώτατος καὶ
[1, 59]	τῶν λευκῶν καὶ τῶν κιρρῶν	τροφιμώτατος.	λεαίνει γὰρ κατὰ τὴν πάροδον
[1, 59]	δὲ μέλας, ὁ μὴ γλυκάζων,	τροφιμώτατος,	στυπτικός· ὁ δὲ γλυκάζων καὶ
[1, 50]	εὐναίου δὲ λέχους κάλλος ἔχει	Μίλητός	τε Χίος τ´ ἔναλος πόλις
[1, 9]	εἰς γάμους συνηγόρασται λουσάμενος παρῆν	ἄκλητος	ὡς τὸν νυμφίον. καὶ μετὰ
[1, 3]	δειπνοσοφιστῶν, ἥτις ἀνὰ τὴν πόλιν	πολυθρύλητος	ἐγένετο, ἢ παρ´ ἄλλου μαθὼν
[1, 9]	ὅπως δηλονότι ἐν τοῖς θερμοῖς	δυσκίνητος	ᾖ. ἔφασαν γὰρ αὐτὸν καὶ
[1, 28]	ἢ ὅταν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ	κακότητος	ἀπούσης, δαιτυμόνες δ´ ἀνὰ δώματ´
[1, 28]	δ´ ἀνὰ δώματ´ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ,	κακότητος	ἀπούσης φάσκων τῆς ἀφροσύνης. ἀδύνατον
[1, 1]	ὑπὸ τῆς ἐν τῷ λέγειν	θερμότητος	πρὸς τὰ ἑπόμενα τῆς βίβλου
[1, 21]	φησὶ τὰς δαῖτας ἀπὸ τῆς	ἰσότητος.	τὰ γὰρ δεῖπνα δαῖτας ἔλεγον
[1, 29]	Λέοντος τοῦ ἀνέκαθεν Ἀθηναίου, ὃς	ἀήττητος	ἦν κατὰ τὴν πεττευτικήν, ὥς
[1, 21]	καὶ τοῦ οἴνου· ἤδη μὲν	δαιτὸς	κεκορήμεθα θυμὸν ἐίσης. καί· χαῖρ´,
[1, 21]	θυμὸν ἐίσης. καί· χαῖρ´, Ἀχιλεῦ,	δαιτὸς	μὲν ἐίσης οὐκ ἐπιδευεῖς. ἐκ
[1, 49]	παρέχουσι· τὰ γάρ τ´ ἀναθήματα	δαιτός·	Φοινίκη δ´ αὖ καρπὸν φοίνικος
[1, 58]	τὴν δὲ γλυκύτητα ἀπὸ τοῦ	σταιτὸς	λαμβάνειν τὸν οἶνον. καὶ ἑξῆς
[1, 2]	ἔσχεν ὄνομα τοῦ κυρίου διασημότερον	Κειτούκειτος.	οὗτος ὁ ἀνὴρ νόμον εἶχεν
[1, 35]	ὁ Ταραντῖνος, Φιλιστίδης ὁ Συρακούσιος,	Ἡράκλειτος	ὁ Μιτυληναῖος. γεγόνασι δὲ καὶ
[1, 5]	τοῖς φίλοις σπείρειν τε καρπὸν	Χάριτος,	ἡδίστης θεῶν; τοῦ μὲν πιεῖν
[1, 33]	γοῦν· νῆσος, ἣν πέρι πόντος	ἀπείριτος	ἐστεφάνωτο. καί· πάντῃ γάρ σε
[1, 2]	φιλοσόφων δὲ παρῆσαν Ποντιανὸς καὶ	Δημόκριτος	οἱ Νικομηδεῖς, πολυμαθείᾳ πάντας ὑπερηκοντικότες,
[1, 43]	σύνολον οὐ γευσάμενος τροφῆς κεῖτ´	ἄσιτος,	ἄπαστος. ἐπὶ δὲ τῶν ἀποπληρουμένων
[1, 50]	ἑρπετόν. Σκύριαι δ´ ἐς ἄμελξιν	γάλακτος	αἶγες ἐξοχώταται· ὅπλα δ´ ἀπ´
[1, 35]	ὑποζωννύμενος οἴνου κύστεις μεστὰς καὶ	γάλακτος	καὶ ταύτας ἀποθλίβων ἀνιμᾶν ἔλεγεν
[1, 14]	δ´ οὐ παραλειπτὸς ἀσύμβολος, ἀλλὰ	διωκτός.	Ἀντιφάνης δέ φησι· βίος θεῶν
[1, 42]	ἀναπίπτουσιν; ἀνακεῖσθαι δέ φαμεν ἐπὶ	ἀνδριάντος·	ὅθεν τοὺς ἐπὶ κατακειμένων χρωμένους
[1, 37]	φησι Ξενοφῶν, ἔλεγε τοῖς γνωρίμοις	παντὸς	εἶναι μέλους τὴν ὄρχησιν γυμνάσιον.
[1, 43]	πασάμην. οἰκεῖον γὰρ τοῦ τηνικάδε	ἀτυχήσαντος	ἀπογεύσασθαι μόνον· εἰς κόρον γὰρ
[1, 5]	ἐποίησε καὶ Λεώφρων Ὀλυμπίασιν, ἐπινίκιον	γράψαντος	τοῦ Κείου Σιμωνίδου. Ἐμπεδοκλῆς δ´
[1, 44]	ἐπαλείφοντες λίπα πρὸς τὸ μὴ	ξηρανθέντος	τοῦ ὕδατος ἀπεσκληρυμμένα γίνεσθαι τὰ
[1, 27]	πρὸς ᾠδὴν ὄρχησιν· Δημοδόκου γοῦν	ᾄδοντος	κοῦροι πρωθῆβαι ὠρχοῦντο· καὶ ἐν
[1, 29]	τὴν πεττείαν οὐδὲ τοῦ Μιτυληναίου	Λέοντος	τοῦ ἀνέκαθεν Ἀθηναίου, ὃς ἀήττητος
[1, 27]	ἐν τῇ Ὁπλοποιίᾳ δὲ παιδὸς	κιθαρίζοντος	ἄλλοι ἐναντίοι μολπῇ τε ὀρχηθμῷ
[1, 14]	ὁ Πάριος ποιητὴς ὡς ἀκλήτου	ἐπεισπαίοντος	εἰς τὰ συμπόσια Μυκονίων δίκην.
[1, 6]	ὡς καὶ Καλλιφάνης ὁ τοῦ	Παραβρύκοντος	κληθεὶς ἀρχὰς ποιημάτων πολλῶν καὶ
[1, 33]	φησὶ γοῦν· νῆσος, ἣν πέρι	πόντος	ἀπείριτος ἐστεφάνωτο. καί· πάντῃ γάρ
[1, 14]	κληθέντ´ ἐπὶ δεῖπνον πρός τινος,	εἰπόντος	αὐτῷ τοῦ φίλου, ὁπηνίκ´ ἂν
[1, 25]	ἐκώλυε δὲ πράττειν τὸν νεανίσκον.	εἰπόντος	δὲ ὅτι Χαιρέφανες, ἐὰν παύσῃ
[1, 38]	ἐπὶ τῷ μὴ εὐρύθμως ἀμπέχεσθαι,	φέροντός	τι καὶ τοῦ τοιούτου πρὸς
[1, 14]	ἕωθεν αὐτὸν εὐθὺς ἡλίου μετρεῖν	ἀνέχοντος,	μακροτέρας δ´ οὔσης ἔτι πλεῖν
[1, 4]	οὐκ ἀβασανίστως οὐδ´ ἐκ τοῦ	παρατυχόντος	τὰς ζητήσεις ποιούμενος, ἀλλ´ ὡς
[1, 31]	πάντα εὐτρεπίζει. καὶ Μενελάου δὲ	τελοῦντος	γάμους ὁ νυμφίος Μεγαπένθης οἰνοχοεῖ.
[1, 57]	ἐρύματός τινος, καὶ τὸν ἐξ	Οἰνοῦντος	καὶ τὸν ἐξ Ὀνόγλων καὶ
[1, 21]	τροφὴν οὕτω καλῶν, μόνου ἀνθρώπου	χωροῦντος	εἰς τὸ ἴσον ἐκ τῆς
[1, 59]	ὁ δὲ Ἀδριανὸς καλούμενος εὔπνους,	εὐανάδοτος,	ἄλυπος τὸ σύνολον. οἰνοποιητέον δὲ
[1, 47]	τὰ σῖτα καὶ λεπτομερὴς ὢν	εὐανάδοτός	ἐστι δύναμίν τε τοῖς σώμασιν
[1, 60]	πόλιν οὕτως ἐστὶ λεπτὸς καὶ	εὐανάδοτος	καὶ ταχέως πεπτικὸς ὡς καὶ
[1, 60]	τε γὰρ καὶ ἡδύς, εὔπνους,	εὐανάδοτος,	λεπτός, κεφαλῆς οὐ καθικνούμενος, διουρητικός.
[1, 51]	Χῖος καὶ Θάσιος ἠθημένος. καὶ	Ἀντίδοτος	δέ· Θάσιον ἔγχει ὁ γὰρ
[1, 21]	ἐπιδευεῖς. ἐκ τούτων δ´ ἐπείσθη	Ζηνόδοτος	δαῖτα ἐίσην τὴν ἀγαθὴν λέγεσθαι.
[1, 21]	ταύτης τῆς φωνῆς τὴν δύναμιν	Ζηνόδοτος	ἐν τῇ κατ´ αὐτὸν ἐκδόσει
[1, 34]	τὸ χρυσίον μετὰ ἔτη τριάκοντα.	Ἡρόδοτος	δὲ ὁ λογόμιμος, ὥς φησιν
[1, 33]	πολιτείᾳ καὶ ὀρχοῦνται καὶ σφαιρίζουσιν.	Ἡρόδοτος	δὲ οὐ καλῶς εἴρηκεν ἐπὶ
[1, 39]	περιιστᾶν. ὑπεκρίνετο γοῦν μετὰ τοῦ	εἰκότος	τὰ δράματα. Ἀριστοφάνης γοῦν (παρὰ
[1, 48]	δέ, οὐ πληκτικός. ὁ Τιβουρτῖνος	λεπτός,	εὐδιάπνευστος, ἀκμάζων ἀπὸ ἐτῶν δέκα·
[1, 60]	τὴν Κόπτον πόλιν οὕτως ἐστὶ	λεπτὸς	καὶ εὐανάδοτος καὶ ταχέως πεπτικὸς
[1, 60]	γὰρ καὶ ἡδύς, εὔπνους, εὐανάδοτος,	λεπτός,	κεφαλῆς οὐ καθικνούμενος, διουρητικός. τούτου
[1, 47]	δὲ λευκὸς οἶνος ἀσθενὴς καὶ	λεπτός.	ὁ δὲ κιρρὸς πέττει ῥᾷον
[1, 48]	δ´ οὔτε λίαν ἡδὺς οὔτε	λεπτός.	ὁ Σπωλητῖνος οἶνος καὶ πινόμενος
[1, 14]	μὴ παραλίμπανε. κώθων δ´ οὐ	παραλειπτὸς	ἀσύμβολος, ἀλλὰ διωκτός. Ἀντιφάνης δέ
[1, 5]	ἅρματι πρῶτος καὶ δεύτερος καὶ	τέταρτος,	εἰς ἃς νίκας καὶ Εὐριπίδης
[1, 1]	τῷ δείπνῳ παρασκευῆς. τοιοῦτον ὁ	θαυμαστὸς	οὗτος τοῦ λόγου οἰκονόμος Ἀθήναιος
[1, 43]	οὐ γευσάμενος τροφῆς κεῖτ´ ἄσιτος,	ἄπαστος.	ἐπὶ δὲ τῶν ἀποπληρουμένων οὐδέποτε
[1, 58]	συμπατήσαντες ἀπέθεντο καὶ ἀνθοσμίας ἐγένετο.	Θεόφραστος	δ´ ἐν Θάσῳ φησὶ τὸν
[1, 32]	τὸ τοιοῦτον πρὸς ἀφροδισίων πλῆθος.	Θεόφραστος	δ´ οὕτω φησί τινας ὀχευτικὰς
[1, 57]	ἀρωμάτων κατασκευαζομένῳ, ὃ ἐκάλουν τρίμμα.	Θεόφραστος	δὲ ἐν τῇ περὶ φυτῶν
[1, 40]	πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε.	Θεόφραστος	δὲ πρῶτόν φησιν Ἄνδρωνα τὸν
[1, 62]	ἡ κράμβη ποιεῖ ἱστορεῖ καὶ	Θεόφραστος	φεύγειν φάσκων καὶ ζῶσαν τὴν
[1, 48]	ἀπὸ ἐτῶν πέντε. ὁ Ἀγκωνιτανὸς	χρηστός,	λιπαρός, πο- ὁ Βυξεντῖνος ἐμφερῶς
[1, 52]	δέ τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι, ὡς	ἅδιστος	ἔφυ πάντων Φοινίκιος οἶνος, οὐ
[1, 57]	Πλάτων δ´ ὁ κωμικὸς καπνίαν·	κάλλιστος	δ´ οὗτος γίνεται ἐν Βενεβέντῳ
[1, 60]	εὔστομος καὶ ὁ γινόμενος οἶνος	κάλλιστος·	λευκός τε γὰρ καὶ ἡδύς,
[1, 48]	Γαυρανὸς δὲ καὶ ὀλίγος καὶ	κάλλιστος,	προσέτι τε εὔτονος καὶ παχύς,
[1, 50]	ὄχος Σικελὸς κάλλει δαπάνῃ τε	κράτιστος.	Θεσσαλικὸς δὲ θρόνος, γυίων τρυφερωτάτη
[1, 48]	οὐ πληκτικός. ὁ Τιβουρτῖνος λεπτός,	εὐδιάπνευστος,	ἀκμάζων ἀπὸ ἐτῶν δέκα· κρείττων
[1, 1]	ἥδιστον λογόδειπνον εἰσηγεῖται κρείττων τε	αὐτὸς	ἑαυτοῦ γινόμενος, ὥσπερ οἱ Ἀθήνησι
[1, 37]	φασί. καὶ τὸν Θάμυριν διδάσκων	αὐτὸς	ἐκιθάρισεν· ἄκρως δὲ ἐσφαίρισεν, ὅτε
[1, 60]	κρυφθὲν ἐκφανεῖς ἀνακτόρων, φησὶ Σοφοκλῆς.	αὐτὸς	ἐμαυτοῦ Ἰόλεώς τε καὶ Ἀλκείδης
[1, 39]	ἀλλὰ καὶ πολλὰ σχήματα ὀρχηστικὰ	αὐτὸς	ἐξευρίσκων ἀνεδίδου τοῖς χορευταῖς. Χαμαιλέων
[1, 51]	Ἀσκληπιὸς κατέβρεξε οἶνος Λέσβιος, ὃν	αὐτὸς	ἐποίησεν ὁ Μάρων, μοι δοκῶ,
[1, 51]	ὑποβρέχει μέρος καὶ νωγαλίζει. ὁ	αὐτός·	ἡδὺς ὁ Βρόμιος τὴν ἀτέλειαν
[1, 18]	Ὀδυσσέα οἶνός σε τρώει μελιηδής’	αὐτὸς	οὐκ ἀπείχετο τοῦ πώματος· διὸ
[1, 39]	αὐτὸν Αἰσχύλον λέγοντα· τοῖσι χοροῖς	αὐτὸς	τὰ σχήματ´ ἐποίουν. καὶ πάλιν·
[1, 9]	θερμότατα παρατιθῶσι καὶ μόνος καταναλίσκῃ	αὐτὸς	τῶν λοιπῶν συνακολουθεῖν μὴ δυναμένων.
[1, 35]	καὶ ναυαγὸν Ὀδυσσέα σολοικίζοντα, ὁ	αὐτός	φησι. Διοπείθης δὲ ὁ Λοκρός,
[1, 10]	πλεῖστον τοῖς ἡδέσιν ἐνδιατρίβῃ. ὁ	αὐτός	φησι Πίθυλλον τὸν Τένθην καλούμενον
[1, 3]	ζήλῳ Πλατωνικῷ· οὕτως γοῦν ἄρχεται·	αὐτός,	ὦ Ἀθήναιε, μετειληφὼς τῆς καλῆς
[1, 3]	ἄλλου μαθὼν τοῖς ἑταίροις διεξῄεις’	αὐτός,	ὦ Τιμόκρατες, μετασχών’ ἆρ´ οὖν
[1, 54]	παρὰ Λαμψακηνοῖς ὁ Πρίηπος ὁ	αὐτὸς	ὢν τῷ Διονύσῳ, ἐξ ἐπιθέτου
[1, 41]	ἥκω καὶ κεκωθωνισμένος. {Β. πέπωκας	οὗτος;	{Α. πέπωκ´ ἐγώ, μὰ Δία
[1, 55]	Ἐπαρχίδης, ὁ πράμνιος. ἐστὶ δὲ	οὗτος	γένος τι οἴνου. καί ἐστιν
[1, 57]	ὁ κωμικὸς καπνίαν· κάλλιστος δ´	οὗτος	γίνεται ἐν Βενεβέντῳ πόλει Ἰταλίας.
[1, 48]	ὁ αὐστηρὸς καὶ ὁ γλυκάζων·	οὗτος	δὲ τοιοῦτος γίνεται ὅταν ὑπὸ
[1, 9]	οὕτως εἰς ἑαυτὸν κύψαντα εὐωχεῖσθαι.	οὗτος	εἰς Ἔφεσον καταπλεύσας εὑρὼν τὴν
[1, 13]	ἐπιθυμήσαντι ἀφύης (μακρὰν δὲ καὶ	οὗτος	ἦν τῆς θαλάσσης) μάγειρός τις
[1, 12]	πλακούντων γένη πολλὰ Ἀπίκια ὀνομάζεται.	οὗτος	ἱκανὰς μυριάδας καταναλώσας εἰς τὴν
[1, 35]	θηρίον τί ἐστιν. ἐποίησε δ´	οὗτος	καὶ παρὰ τὰς Ἀριστοτέλους ἀπορίας
[1, 51]	Λέσβιον γέροντα νεκταροσταγῆ. μέμνηται δὲ	οὗτος	καὶ ψιθίου οἴνου· οἶνον γάρ
[1, 2]	ὄνομα τοῦ κυρίου διασημότερον Κειτούκειτος.	οὗτος	ὁ ἀνὴρ νόμον εἶχεν ἴδιον
[1, 60]	τὸ μέλι τὸ Ἀττικὸν ἀνακιρνάμενον.	οὗτος	ὁ Ταινιωτικὸς πρὸς τῷ ἡδὺς
[1, 55]	γένος τι οἴνου. καί ἐστιν	οὗτος	οὔτε γλυκὺς οὔτε παχύς, ἀλλ´
[1, 2]	Ἀλεξανδρεύς. καὶ ἦν ὁ κατάλογος	οὗτος	στρατιωτικός, φησί, μᾶλλον ἢ συμποτικός.
[1, 36]	τε Μέμφιν καὶ δονακώδεα Νεῖλον.	οὗτος	τὴν Πυθαγόρειον φιλοσοφίαν ἐπιδείκνυσιν ἥτις
[1, 1]	δείπνῳ παρασκευῆς. τοιοῦτον ὁ θαυμαστὸς	οὗτος	τοῦ λόγου οἰκονόμος Ἀθήναιος ἥδιστον
[1, 10]	τρίβων ἀπεκάθαιρεν αὐτήν. μόνος δ´	οὗτος	τῶν ἀπολαυστικῶν καὶ δακτυλήθρας ἔχων
[1, 48]	καὶ ὁ γλυκάζων· οὗτος δὲ	τοιοῦτος	γίνεται ὅταν ὑπὸ τὸν τρυγητὸν
[1, 59]	ἐνεργάζονται καὶ συγκατεργάζονται τὴν τροφήν.	τοιοῦτος	δ´ ἐστὶν ὅ τε Μύνδιος
[1, 24]	ἀοιδὸν ἀποκτεῖναι ἐν νήσῳ ἐρήμῃ.	τοιοῦτός	ἐστι καὶ ὁ παρὰ τοῖς
[1, 35]	ἐξίστα τῶν ἀνθρώπων τὴν διάνοιαν.	τοιοῦτος	ἦν καὶ Νυμφόδωρος ὁ θαυματοποιός,
[1, 5]	δαῖτα γέρουσι θάλειαν· ἔοικέ τοι.	τοιοῦτος	ἦν τῇ μεγαλοψυχίᾳ ὁ μέγας
[1, 48]	δ´ αὐτοῦ τὸ μὴ δοκεῖν	ἀπαρέγχυτος	εἶναι· ἐμφαίνει γὰρ ὡς ἐμμεμιγμένου
[1, 37]	τοῦτον ὀρχήσεως τῆς τραγικῆς καλουμένης	πρῶτος	εἰσηγητὴς γέγονε Βάθυλλος ὁ Ἀλεξανδρεύς,
[1, 30]	νῦν βεβινῆσθαι. {ΑΛΚ. ὃς δὲ	πρῶτος	ἐξεῦρεν τὸ πρῲ ´πιπίνειν; {Β.
[1, 35]	Δοῦρις, εἰς δειλίαν αὐτοὺς ἔσκωψε	πρῶτος.	Εὔδικος δὲ ὁ γελωτοποιὸς ηὐδοκίμει
[1, 13]	θαλάσσης Νικομήδει δώδεκα ὁδὸν ἀπέχοντι	πρῶτος	ἡμερῶν ποτε ἀφύης ἐπιθυμήσαντι χειμῶνος
[1, 5]	Ἀλκιβιάδης δὲ Ὀλύμπια νικήσας ἅρματι	πρῶτος	καὶ δεύτερος καὶ τέταρτος, εἰς
[1, 30]	εἶεν· τίς εἶπεν ἀμίδα παῖ‘	πρῶτος	μεταξὺ πίνων; {Β. Παλαμηδικόν γε
[1, 2]	κεῖται τὸ σύνθετον ἐπὶ τοῦ	συός.	ἰατρῶν δὲ παρῆσαν Δάφνος Ἐφέσιος,
[1, 33]	δὲ οὐ καλῶς εἴρηκεν ἐπὶ	Ἄτυος	διὰ λιμὸν εὑρεθῆναι τὰς παιδιάς·
[1, 16]	πλησμονάς, αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ	ἐδητύος	ἐξ ἔρον ἕντο· καὶ τὴν
[1, 43]	αὐτὰρ ἐπεὶ σίτου τάρφθεν‘ καὶ	ἐδητύος	ἐξ ἔρον ἕντο. οἱ δὲ
[1, 41]	Μουσεῖον ὁ Φιλιάσιος Τίμων ὁ	σιλλογράφος	τάλαρόν πού φησιν ἐπισκώπτων τοὺς
[1, 62]	διασκεδᾷ τε τὸ προσὸν νῦν	νέφος	ἐπὶ τοῦ μετώπου. Νικοχάρης· εἰσαύριον
[1, 25]	ὁ Θεοκρίτου τοῦ Χίου σοφιστοῦ	ἀδελφὸς	καί τις Χαιρεφάνης· ὃς ἀσελγεῖ
[1, 4]	πριάμενος ὁ ἡμεδαπὸς βασιλεὺς Πτολεμαῖος,	Φιλάδελφος	δὲ ἐπίκλην, μετὰ τῶν Ἀθήνηθεν
[1, 2]	οἱ Νικομηδεῖς, πολυμαθείᾳ πάντας ὑπερηκοντικότες,	Φιλάδελφός	τε ὁ Πτολεμαεύς, ἀνὴρ οὐ
[1, 55]	καὶ ὁ Ἰκάριος οἶνος, ὡς	Ἄμφος·	ἐν Θουρίοις τοὔλαιον, ἐν Γέλᾳ
[1, 48]	ἱκανὰ ἔτη. ὁ Φουνδανὸς εὔτονος,	πολύτροφος,	κεφαλῆς καὶ στομάχου ἅπτεται· διὸ
[1, 37]	ὀρχήσεως ἤρα καὶ Σωκράτης ὁ	σοφὸς	καὶ πολλάκις καταλαμβανόμενος ὀρχούμενος, ὥς
[1, 26]	ἀηδῶς καὶ Κτησίβιος ὁ Χαλκιδεὺς	φιλόσοφος·	καὶ πολλοὶ διὰ τὴν σφαιρικὴν
[1, 12]	γῇ. Ἀριστόξενος δ´ ὁ Κυρηναῖος	φιλόσοφος,	ὁ ὄντως μετελθὼν τὴν πάτριον
[1, 48]	καλεῖται Ἰωτάλινος. ἡδὺς δ´ ἐστί,	κοῦφος,	εὔτονος. ὅτι παρ´ Ἰνδοῖς τιμᾶται
[1, 48]	λευκὸς γίνεται· ἐστὶ δὲ λίαν	κοῦφος	καὶ τρυφερός. ὁ Μασσαλιήτης καλός·
[1, 48]	ἐμφερής. ὁ Βενεφρανὸς εὐστόμαχος καὶ	κοῦφος.	ὁ ἐν Νεαπόλει Τρεβιλλικὸς εὔκρατος
[1, 48]	Καμπανίας Κύμην ὁ καλούμενος Οὐλβανός,	κοῦφος,	πότιμος ἀπὸ ἐτῶν πέντε. ὁ
[1, 48]	ἐμμεμιγμένου αὐτῷ ἑτέρου. ὁ Καληνὸς	κοῦφος,	τοῦ Φαλερίνου εὐστομαχώτερος. εὐγενὴς δὲ
[1, 7]	Γαστρονομίᾳ, ὡς δὲ Λυγκεὺς καὶ	Καλλίμαχος	Ἡδυπαθείᾳ, ὡς δὲ Κλέαρχος Δειπνολογίᾳ,
[1, 43]	τοῦ πληρωθῆναι τιθέασι τὸ πάσασθαι.	Καλλίμαχος·	μύθου δὲ πασαίμην ἥδιον. Ἐρατοσθένης·
[1, 48]	ὁ Μαρσικὸς δὲ πάνυ αὐστηρός,	εὐστόμαχος	δέ. γίνεται δὲ περὶ τὴν
[1, 48]	Νεαπόλει Τρεβιλλικὸς εὔκρατος τῇ δυνάμει	εὐστόμαχος,	εὔστομος. ὁ Ἔρβουλος ἐν ἀρχῇ
[1, 48]	ὁ Οὐελίτερνος δὲ ἡδὺς πινόμενος,	εὐστόμαχος·	ἴδιον δ´ αὐτοῦ τὸ μὴ
[1, 48]	τῷ Φαλερίνῳ ἐμφερής. ὁ Βενεφρανὸς	εὐστόμαχος	καὶ κοῦφος. ὁ ἐν Νεαπόλει
[1, 48]	ὀμφακίᾳ· ἐστὶ δὲ δυνάμει καὶ	εὐστόμαχος.	ὁ Οὐελίτερνος δὲ ἡδὺς πινόμενος,
[1, 39]	ἀρχαῖοι ποιηταί, Θέσπις, Πρατίνας {Κρατῖνος}	Φρύνιχος,	ὀρχησταὶ ἐκαλοῦντο διὰ τὸ μὴ
[1, 50]	λατάγων τόξα καθιστάμεθα. εἶτα δ´	ὄχος	Σικελὸς κάλλει δαπάνῃ τε κράτιστος.
[1, 34]	φίλων. ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ	Ἀντίοχος	τοὺς Σωστράτου τοῦ αὐλητοῦ υἱεῖς
[1, 14]	τέχνη. ~ὅτι περὶ Περικλέους φησὶν	Ἀρχίλοχος	ὁ Πάριος ποιητὴς ὡς ἀκλήτου
[1, 56]	δέ· πολὺν πιὼν Εὐβοικὸν οἶνον.	Ἀρχίλοχος	τὸν Νάξιον τῷ νέκταρι παραβάλλει·
[1, 14]	καὶ φρένας παρήγαγεν εἰς ἀναιδείην,	Ἀρχίλοχος	φησίν. Εὔβουλος ὁ κωμικός φησί
[1, 10]	τὰς δυνάμεις ποιοῦνται τὰς ἀπολαύσεις.	Κλέαρχος	δὲ Μελάνθιόν φησι τοῦτ´ εὔξασθαι
[1, 9]	τεμαχίοις. {Β. κάμινος, οὐκ ἄνθρωπος.	Κλέαρχος	δέ φησι Φιλόξενον προλουόμενον ἐν
[1, 7]	καὶ Καλλίμαχος Ἡδυπαθείᾳ, ὡς δὲ	Κλέαρχος	Δειπνολογίᾳ, ὡς δ´ ἄλλοι Ὀψοποιίᾳ—
[1, 51]	ὁ Μάρων, μοι δοκῶ, φησὶ	Κλέαρχος.	Λεσβίου πώματος οὐκ ἔστιν ἄλλος
[1, 6]	δὲ ὁ Ταραντῖνος, ὥς φησι	Κλέαρχος,	πάντα παρὰ τοὺς πότους ἔμμετρα
[1, 6]	ἱμάτιον. ~ὁ τρεχέδειπνος, φησί, σοφιστής.	Κλέαρχός	φησι Χάρμον τὸν Συρακούσιον εὐτρεπίσθαι
[1, 25]	Ναυσικάᾳ ἀνατίθησιν ὡς πολίτιδι χαριζομένη,	Δικαίαρχος	δὲ Σικυωνίοις, Ἵππασος δὲ Λακεδαιμονίοις
[1, 32]	τὸ τελευταῖον αὐτοῖς αἷμα ἀποκρίνεσθαι.	Φύλαρχος	δὲ Σανδρόκοττόν φησι τὸν Ἰνδῶν
[1, 2]	Ἀρχίλοχον ποιητῶν. παρῆν δὲ καὶ	Πλούταρχος	καὶ Λεωνίδης ὁ Ἠλεῖος καὶ
[1, 30]	δ´ ἐμῷ κάρᾳ κατάγνυται τὸ	τεῦχος	οὐ μύρου πνέον. ἐδειματούμην δ´
[1, 26]	ἐτῶν ἴσως ἑκκαίδεκ´ ἢ ἑπτακαίδεκα,	Κῷος·	θεοὺς γὰρ φαίνεθ´ ἡ νῆσος
[1, 59]	φησίν. ἱκανῶς δὲ καὶ ὁ	Κῷος	τεθαλάττωται. καὶ ὁ Ῥόδιος δὲ
[1, 7]	~ὅτι Ἀρχέστρατος ὁ Συρακούσιος ἢ	Γελῷος	ἐν τῇ ὡς Χρύσιππος ἐπιγράφει
[1, 45]	τῆς ἀπολαύσεως, ὅτε τῆς ἐλπίδος	ἐγγὺς	ἔλθοι. καὶ Λαέρτην δ´ Ὀδυσσεὺς
[1, 48]	γινόμενος ἐν Σικελίᾳ καλεῖται Ἰωτάλινος.	ἡδὺς	δ´ ἐστί, κοῦφος, εὔτονος. ὅτι
[1, 60]	οὗτος ὁ Ταινιωτικὸς πρὸς τῷ	ἡδὺς	εἶναι ἔχει τι καὶ ἀρωματῶδες
[1, 60]	κάλλιστος· λευκός τε γὰρ καὶ	ἡδύς,	εὔπνους, εὐανάδοτος, λεπτός, κεφαλῆς οὐ
[1, 48]	δὲ γίνεται παλαιούμενος. ὁ Λαβικανὸς	ἡδὺς	καὶ λιπαρὸς τῇ γεύσει, μεταξὺ
[1, 48]	ὁ Σπωλητῖνος οἶνος καὶ πινόμενος	ἡδὺς	καὶ τῷ χρώματι χρυσίζει. Αἰκουανὸς
[1, 51]	μέρος καὶ νωγαλίζει. ὁ αὐτός·	ἡδὺς	ὁ Βρόμιος τὴν ἀτέλειαν Λεσβίου
[1, 48]	ἐστιν· ἐστὶ δ´ οὔτε λίαν	ἡδὺς	οὔτε λεπτός. ὁ Σπωλητῖνος οἶνος
[1, 48]	καὶ εὐστόμαχος. ὁ Οὐελίτερνος δὲ	ἡδὺς	πινόμενος, εὐστόμαχος· ἴδιον δ´ αὐτοῦ
[1, 2]	ἀρχαίων ἀδυνατώτερος, Ῥουφῖνός τε ὁ	Νικαεύς.	μουσικὸς δὲ παρῆν Ἀλκείδης ὁ
[1, 2]	πάντας ὑπερηκοντικότες, Φιλάδελφός τε ὁ	Πτολεμαεύς,	ἀνὴρ οὐ μόνον ἐν φιλοσόφῳ
[1, 26]	οὐκ ἀηδῶς καὶ Κτησίβιος ὁ	Χαλκιδεὺς	φιλόσοφος· καὶ πολλοὶ διὰ τὴν
[1, 36]	λαμπροτάτην πόλεων πασῶν ὁπόσας ὁ	Ζεὺς	ἀναφαίνει, τὰς Ἀθήνας λέγω. ἐπιλείποι
[1, 7]	Χρύσιππος ἐπιγράφει Γαστρονομίᾳ, ὡς δὲ	Λυγκεὺς	καὶ Καλλίμαχος Ἡδυπαθείᾳ, ὡς δὲ
[1, 4]	πάντα, φησί, πριάμενος ὁ ἡμεδαπὸς	βασιλεὺς	Πτολεμαῖος, Φιλάδελφος δὲ ἐπίκλην, μετὰ
[1, 51]	τε Τενέδιον. ~ὅτι ὁ Περσῶν	βασιλεὺς	τὸν Χαλυβώνιον μόνον οἶνον ἔπινεν·
[1, 15]	τῶν φιλτάτων καὶ οἰκειοτάτων τέκνων,	βασιλεὺς	ὢν καὶ πολλοὺς ἔχων ὑπηκόους,
[1, 18]	ὁ Ἰσοκράτους μαθητής) καὶ ὁ	Ἀχιλλεὺς	δ´ ὀνειδίζων τῷ Ἀγαμέμνονί φησιν·
[1, 30]	εἰ δ´ ἐν Ὀδυσσείᾳ φιλονεικοῦσιν	Ἀχιλλεὺς	καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Ἀγαμέμνων χαῖρε
[1, 31]	ἐν Λιταῖς δὲ Πάτροκλος καὶ	Ἀχιλλεὺς	πάντα εὐτρεπίζει. καὶ Μενελάου δὲ
[1, 17]	διάφορα ἐπίσταται· οὐκ ἂν γὰρ	Ἀχιλλεὺς	τὸ ζωρότερον κεραίρειν διέστειλε, μὴ
[1, 29]	φησι Φαινίας. Ἀπίων δὲ ὁ	Ἀλεξανδρεὺς	καὶ ἀκηκοέναι φησὶ παρὰ τοῦ
[1, 2]	μουσικὸς δὲ παρῆν Ἀλκείδης ὁ	Ἀλεξανδρεύς.	καὶ ἦν ὁ κατάλογος οὗτος
[1, 37]	πρῶτος εἰσηγητὴς γέγονε Βάθυλλος ὁ	Ἀλεξανδρεύς,	ὅν φησι παντομίμους ὀρχήσασθαι Σέλευκος.
[1, 35]	Ῥωμαίοις Ματρέας ὁ πλάνος ὁ	Ἀλεξανδρεύς,	ὃς ἔλεγε καὶ θηρίον τρέφειν
[1, 45]	ἐγγὺς ἔλθοι. καὶ Λαέρτην δ´	Ὀδυσσεὺς	ἀναμιμνήσκει ὧν ἔδωκεν αὐτῷ παιδὶ
[1, 31]	Χρύσιππος, τῇ ἐν τούτοις εὐστροφίᾳ.	Ὀδυσσεὺς	γοῦν δαιτρεῦσαί τε καὶ πῦρ
[1, 30]	ἐν Ὀδυσσείᾳ φιλονεικοῦσιν Ἀχιλλεὺς καὶ	Ὀδυσσεὺς	καὶ Ἀγαμέμνων χαῖρε νόῳ‘ ἀλλ´
[1, 23]	αὑτῶν μοίρας οἷς ἐβούλοντο, ὡς	Ὀδυσσεὺς	νώτου ἀποπροταμὼν οὗ αὐτῷ παρέθεντο
[1, 19]	οὗ ἅπαξ μέμνηται ἐν Ὀδυσσείᾳ·	Ὀδυσεὺς	καὶ δῖος ὑφορβὸς ἐντύνοντ´ ἄριστον
[1, 19]	θωρήσσοντο. μετὰ γὰρ τὴν ἀνατολὴν	εὐθὺς	δειπνοποιησάμενοι προέρχονται εἰς τὴν μάχην.
[1, 4]	Νικοφῶν, τὴν τοῦ φίλου εὔνοιαν	εὐθὺς	εἰσιόντα τὰς θύρας. ὁ θυρωρὸς
[1, 14]	στοιχεῖον ᾖ, ἥκειν, ἕωθεν αὐτὸν	εὐθὺς	ἡλίου μετρεῖν ἀνέχοντος, μακροτέρας δ´
[1, 51]	τὴν καρδίαν, ὅταν πίω τοῦδ´,	εὐθὺς	ὑγιὴς γίνεται· Ἀσκληπιὸς κατέβρεξε οἶνος
[1, 15]	καὶ πρὸς ἡδονὰς ἀνειμένους οὔτε	ἰχθῦς	ἐσθίοντας ποιεῖ οὔτε ὄρνιθας οὔτε
[1, 46]	τὰ ἑξῆς. ~ὅτι δὲ καὶ	ἰχθῦς	ἤσθιον Σαρπηδὼν δῆλον ποιεῖ, ὁμοιῶν
[1, 22]	Θρινακίαν οἱ Ὀδυσσέως ἑταῖροι θηρεύουσιν	ἰχθῦς	ὄρνιθάς τε φίλας θ´ ὅ
[1, 16]	δὲ καταριθμῶν τὸ τὴν θάλασσαν	ἰχθῦς	παρέχειν, ὅμως τούτων οὐδὲν οὐδένα
[1, 49]	Φλιάσιος οἶνος, ἐκ Κορίνθου στρώματα,	ἰχθῦς	Σικυῶνος, Αἰγίου δ´ αὐλητρίδες, τυρὸς
[1, 1]	οὗτινος τῶν καλλίστων οὐκ ἐμνημόνευσεν.	ἰχθῦς	τε γὰρ τῇ βίβλῳ ἐνέθετο
[1, 56]	ἂν οὖν ὁ παρὰ Σικελιώταις	γλυκὺς	καλούμενος Πόλλιος ὁ Βίβλινος οἶνος.
[1, 55]	οἴνου. καί ἐστιν οὗτος οὔτε	γλυκὺς	οὔτε παχύς, ἀλλ´ αὐστηρὸς καὶ
[1, 59]	μὲν κεκοινώνηκε θαλάσσης, ὁ δὲ	πολὺς	αὐτοῦ ἀχρεῖός ἐστιν. ὁ δὲ
[1, 48]	καὶ στομάχου ἅπτεται· διὸ οὐ	πολὺς	ἐν συμποσίοις πίνεται. πάντων δὲ
[1, 43]	ἀπογεύονται μόνον ὡς ἂν ὀλίγων	πολὺς	ὅμιλος. καὶ ὁ Πρίαμος δὲ
[1, 39]	ἄκρως ταῖς χερσὶ τὰ λεγόμενα	δεικνύς.	Φίλλις ὁ Δήλιος μουσικὸς τοὺς
[1, 11]	εἰς τὰς χεῖρας πρὸς τὸ	οὖς	προσήνεγκε. πυθομένου δὲ τοῦ Διονυσίου
[1, 32]	μὲν ὁρμὰς ἐμποιεῖν ὀρνίθων δίκην,	οὓς	δὲ καταπαύειν. ηὔξηται δὲ νῦν
[1, 7]	ἄκλητοι, Ἀντιφάνης φησί, καὶ ἐπάγει·	οὓς	ἔδει τὸν δῆμον ἐκ κοινοῦ
[1, 4]	τηρήσεως, ἔτι δὲ νόμων συναγωγῆς	οὓς	ἔτι διδάσκουσιν, ὡς τὰ Πινδάρου
[1, 27]	τὸν λῃστήν· εἶτα παρὰ τοὺς	βοῦς	δήσας ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένον
[1, 20]	δὲ οὐκ ἐποίει Ὅμηρος θύων	βοῦς	οὐδ´ ἧψεν κρέα οὐδ´ ἐγκέφαλον·
[1, 8]	κράτιστον ἐνταυθὶ τετάχθαι τάξεως. {Α.	βολβοὺς	μὲν σποδιᾷ δαμάσας καταχύσματι δεύσας
[1, 35]	δ´ ὁ Ταραντῖνος ἐθαυμάζετο τοὺς	διθυράμβους	μιμούμενος· τὰς δὲ κιθαρῳδίας οἱ
[1, 32]	τὰς συνουσίας περιεργίαι, ὥστ´ ἐπιτεχνᾶσθαι	σπόγγους	ὑποτίθεσθαι· ἐπακτικὸν γὰρ εἶναι τὸ
[1, 50]	δ´ ἁρματόεντα δίφρον συνεπήξατο πρώτη·	φορτηγοὺς	δ´ ἀκάτους Κᾶρες ἁλὸς ταμίαι.
[1, 49]	καταλέγει· ἐξ Ἤλιδος μάγειρος, ἐξ	Ἄργους	λέβης, Φλιάσιος οἶνος, ἐκ Κορίνθου
[1, 27]	τὰ ὅπλα μάχεται πρὸ τοῦ	ζεύγους	ἐν ῥυθμῷ πρὸς τὸν αὐλόν·
[1, 13]	μιμούμενος, ἀποζέσας, ἔλαιον ἐπιχέας, ἅλας	δοὺς	μουσικῶς, μήκωνος ἐπιπάσας ἄνω κόκκους
[1, 54]	φορεῖν βαρβαρικήν, ὡς καὶ Δημαράτῳ,	δοὺς	τὰ πρότερον ὑπάρχοντα καὶ εἰς
[1, 26]	ἢ λαμβάνων τὴν σφαῖραν ἢ	διδούς,	ἅμα πάντες ἐβοῶμεν· ἡ δ´
[1, 26]	Ἀντιφάνης· σφαῖραν λαβὼν τῷ μὲν	διδοὺς	ἔχαιρε, τὸν δ´ ἔφευγ´ ἅμα,
[1, 23]	ἐστι προέπινεν αὐτῷ τῇ δεξιᾷ	διδοὺς	τὸ ποτήριον. ἐδωροῦντο δὲ καὶ
[1, 24]	κοινῶς δέ που πάντας τοὺς	ἀοιδοὺς	αἰδοίους τοῖς ἀνθρώποις εἶναί φησι·
[1, 39]	Δήλιος μουσικὸς τοὺς ἀρχαίους φησὶ	κιθαρῳδοὺς	κινήσεις ἀπὸ μὲν τοῦ προσώπου
[1, 48]	τὸν χρόνον κεφαλαλγὴς καὶ τοῦ	νευρώδους	καθάπτεται. εἴδη δ´ αὐτοῦ δύο,
[1, 26]	ἴσως ἑκκαίδεκ´ ἢ ἑπτακαίδεκα, Κῷος·	θεοὺς	γὰρ φαίνεθ´ ἡ νῆσος φέρειν.
[1, 14]	ἑκατέρῳ τούτων τέχνη. ~ὅτι περὶ	Περικλέους	φησὶν Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος ποιητὴς
[1, 22]	καὶ Λεωνίδου τοῦ Βυζαντίου καὶ	Ἀγαθοκλέους	τοῦ Ἀτρακίου. οὐ μνημονεύει δὲ
[1, 12]	ὃ δ´ ἰδὼν ἐπύθετο εἰ	μείζους	ἔχουσιν· εἰπόντων δὲ μὴ γίνεσθαι
[1, 10]	ἐπιθυμίαι καὶ αἱ ἡδοναὶ πολλῷ	μείζους	καὶ σφοδρότεραι· πρὸς γὰρ τὰς
[1, 14]	φιλόδωρος {ἂν} εἴης; ἀγαθὸς πρὸς	ἀγαθοὺς	ἄνδρας ἑστιασόμενος ἧκον· κοινὰ γὰρ
[1, 6]	βίον, φησίν, εὐσταθεῖς, οὐκ ἐγχειρογάστορες.	γυργάθους	ψηφισμάτων φέροντες, Ἀριστοφάνης φησίν. ~ὅτι
[1, 44]	μηρούς‘ καὶ οὕτως ἀναψύξαντες ἐς	ἀσαμίνθους	βάντες ἐυξέστας λούσαντο καὶ ἀλειψάμενοι
[1, 9]	ταῦθ´ ὑπερβολῇ τοὺς δακτύλους δήπουθεν	Ἰδαίους	ἔχω καὶ τὸν λάρυγγ´ ἥδιστα
[1, 53]	φησὶ δὲ Φαινίας ὁ Ἐρέσιος	Μενδαίους	τοὺς βότρυς ἐπὶ τῇ ἀμπέλῳ
[1, 5]	θύσας καὶ οὐ ψευδωνύμως πάντας	Ἀθηναίους	εἱστίασεν. Ἀλκιβιάδης δὲ Ὀλύμπια νικήσας
[1, 55]	διαφέρουσαν· οἵῳ Ἀριστοφάνης οὐχ ἥδεσθαι	Ἀθηναίους	φησί λέγων τὸν Ἀθηναίων δῆμον
[1, 49]	σῦς καὶ τυρὸν παρέχουσι. καὶ	Κερκυραίους	ὁ Ποσειδῶν ἐξολέσειε ναυσὶν ἐπὶ
[1, 39]	Φίλλις ὁ Δήλιος μουσικὸς τοὺς	ἀρχαίους	φησὶ κιθαρῳδοὺς κινήσεις ἀπὸ μὲν
[1, 39]	μικρὰς φέρειν, ἀπὸ ποδῶν δὲ	πλείους,	ἐμβατηρίους καὶ χορευτικάς. Ἀριστοκλῆς οὖν
[1, 7]	ἢ τῶν πέντε γε μὴ	πλείους·	ἤδη γὰρ ἂν εἴη μισθοφόρων
[1, 16]	ἐν τῇ Ἰθάκῃ εἰδὼς λιμένας	πλείους	καὶ νήσους προσεχεῖς πολλάς, ἐν
[1, 5]	ἔδει καὶ τοὺς λοιποὺς εἶναι	πλείους	ὡς τοῖς γε μὴ τοῦτο
[1, 31]	ἑστιῶν γοῦν ποτε ἡγεμόνας εἰς	ἑξακισχιλίους	ἐκάθισεν ἐπὶ δίφρων ἀργυρῶν καὶ
[1, 5]	τῇ περὶ Κνίδον ναυμαχίᾳ νικήσας	Λακεδαιμονίους	καὶ τειχίσας τὸν Πειραιᾶ ἑκατόμβην
[1, 24]	δέ που πάντας τοὺς ἀοιδοὺς	αἰδοίους	τοῖς ἀνθρώποις εἶναί φησι· τοὔνεκ´
[1, 49]	ἰσχάδας ἡδυονείρους. αὐτὰρ ἀπ´ Εὐβοίας	ἀπίους	καὶ ἴφια μῆλα· ἀνδράποδ´ ἐκ
[1, 39]	φέρειν, ἀπὸ ποδῶν δὲ πλείους,	ἐμβατηρίους	καὶ χορευτικάς. Ἀριστοκλῆς οὖν φησιν
[1, 61]	Ἀκαδημίας φιλοίνους καὶ φιλοπότας τοὺς	Αἰγυπτίους	γενέσθαι· εὑρεθῆναί τε βοήθημα παρ´
[1, 47]	φυτεύειν δὲ καὶ θεραπεύειν ἀμπέλους	Χίους	πρώτους μαθόντας παρ´ Οἰνοπίωνος τοῦ
[1, 12]	μέγισται καὶ τοὺς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ	ἀστακούς.	ἀκούσας οὖν καὶ κατὰ Λιβύην
[1, 5]	Σπεύσιππος ὁ Ἀκαδημαικὸς καὶ Ἀριστοτέλης	βασιλικοὺς	νόμους ἔγραψε. ἀλλὰ μὴν καὶ
[1, 13]	δοὺς μουσικῶς, μήκωνος ἐπιπάσας ἄνω	κόκκους	μελαίνης τετταράκοντα τὸν ἀριθμόν, περὶ
[1, 61]	οἱ ἐγχώριοι κατακλείοντες τοῖς Διονυσίοις	χαλκοῦς	λέβητας τρεῖς κενοὺς παρόντων τῶν
[1, 18]	παρὰ Κίρκῃ λέοντας ποιεῖ καὶ	λύκους	ταῖς ἡδοναῖς ἐπακολουθήσαντας. τὸν δὲ
[1, 14]	γὰρ ἐκεῖνον ὄντα δύο λογίζομαι,	μεγάλους	μᾶλλον δὲ τρεῖς. ὅν φασί
[1, 49]	Αἰγύπτου τὰ κρεμαστὰ ἱστία καὶ	βίβλους·	ἀπὸ δ´ αὖ Συρίας λιβανωτόν·
[1, 37]	ἔλεγε τοῖς γνωρίμοις παντὸς εἶναι	μέλους	τὴν ὄρχησιν γυμνάσιον. ἔταττον γὰρ
[1, 51]	γίνεσθαι, Περσῶν αὐτόθι καταφυτευσάντων τὰς	ἀμπέλους.	ἐν δὲ Ἴσσῃ τῇ κατὰ
[1, 47]	τὸ φυτεύειν δὲ καὶ θεραπεύειν	ἀμπέλους	Χίους πρώτους μαθόντας παρ´ Οἰνοπίωνος
[1, 35]	δ´ οὗτος καὶ παρὰ τὰς	Ἀριστοτέλους	ἀπορίας καὶ ἀνεγίνωσκε δημοσίᾳ, διὰ
[1, 15]	ὦσιν εὐεργετικοὶ καὶ κοινωνικοὶ πρὸς	ἀλλήλους,	εὐτελῆ κατεσκεύασε πᾶσι τὸν βίον
[1, 23]	γοῦν θεοὶ χρυσέοις δεπάεσσι δειδέχατ´	ἀλλήλους’	ἤτοι ἐδεξιοῦντο προπίνοντες ἑαυτοῖς ταῖς
[1, 21]	πρῶτα ἐξημάρτανον οἱ ἄνθρωποι εἰς	ἀλλήλους.	ὡς δὲ παρεγένετο αὐτοῖς πολλὴ
[1, 26]	ἢ λέγειν ἐφαίνετο τέρας τι	κάλλους,	ἄνδρες· οὔτ´ ἀκήκοα ἔμπροσθεν οὔθ´
[1, 22]	ῥεῖα κυβιστᾷ, ὃν καὶ λέγει	πολλοὺς	ἂν κορέσαι τήθεα διφῶντα. ~ἑκάστῳ
[1, 15]	οἰκειοτάτων τέκνων, βασιλεὺς ὢν καὶ	πολλοὺς	ἔχων ὑπηκόους, τάδε παρακελευόμενος· ἀλλ´
[1, 4]	καὶ λέγει· ὃς ὑπὸ φιλοτιμίας	πολλοὺς	τῶν ἀπὸ παιδείας συναθροίζων οὐ
[1, 6]	ἔγχελυν· οὐ προκαλυπτομένα βοστρυχώδεα. τοιούτους	πολλούς	φησι τῷ Λαρηνσίου παρεῖναι δείπνῳ,
[1, 28]	τοῖς δὲ βαρβάροις ἀποδίδωσι τοὺς	αὐλούς·	παρὰ Τρωσὶ γοῦν ἦν αὐλῶν
[1, 49]	δ´ Ἀρκαδίας ἐπικούρους. αἱ Παγασαὶ	δούλους	καὶ στιγματίας παρέχουσι. τὰς δὲ
[1, 9]	τὰ θερμὰ ταῦθ´ ὑπερβολῇ τοὺς	δακτύλους	δήπουθεν Ἰδαίους ἔχω καὶ τὸν
[1, 31]	εὐτρεπίζει. καὶ Μενελάου δὲ τελοῦντος	γάμους	ὁ νυμφίος Μεγαπένθης οἰνοχοεῖ. νῦν
[1, 15]	Μενέλαος δὲ τοὺς τῶν παίδων	γάμους	ποιούμενος καὶ τοῦ Τηλεμάχου πρὸς
[1, 9]	καὶ μαθὼν ὅτι πᾶν εἰς	γάμους	συνηγόρασται λουσάμενος παρῆν ἄκλητος ὡς
[1, 40]	τὸν Καταναῖον αὐλητὴν κινήσεις καὶ	ῥυθμοὺς	ποιῆσαι τῷ σώματι αὐλοῦντα· ὅθεν
[1, 37]	Βάθυλλος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὅν φησι	παντομίμους	ὀρχήσασθαι Σέλευκος. τοῦτον τὸν Βάθυλλόν
[1, 28]	τῆς ἀφροσύνης. ἀδύνατον γὰρ μὴ	φρονίμους	εἶναι Φαίακας, οἳ μάλα φίλοι
[1, 5]	ὁ Ἀκαδημαικὸς καὶ Ἀριστοτέλης βασιλικοὺς	νόμους	ἔγραψε. ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ
[1, 26]	ἁμίλλης τό τε κατὰ τοὺς	τραχηλισμοὺς	ῥωμαλέον. Ἀντιφάνης· οἴμοι κακοδαίμων, τὸν
[1, 19]	ἐν ἀκράτῳ βρέχειν καὶ προσίεσθαι	ψωμούς,	ὡς Ἀντιφάνης· ἄριστον ἐν ὅσῳ
[1, 42]	τις οὐδαμῶς μάθοιμεν ἄν· ὁ	νοῦς	γάρ ἐστι τῆς τραπέζης πλησίον.
[1, 13]	μάγειρος τοῦ ποιητοῦ διαφέρει· ὁ	νοῦς	γάρ ἐστιν ἑκατέρῳ τούτων τέχνη.
[1, 49]	στιγματίας παρέχουσι. τὰς δὲ Διὸς	βαλάνους	καὶ ἀμύγδαλα σιγαλόεντα Παφλαγόνες παρέχουσι·
[1, 62]	γὰρ σφόδρα λῆρον ὥστε τὰς	ῥαφάνους	οὕτω δοκεῖν. περὶ δὲ τῆς
[1, 16]	ἀφελὼν λιβανωτὸν καὶ σμύρναν καὶ	στεφάνους	καὶ τὴν περὶ ταῦτα τρυφήν.
[1, 34]	ἀοιδός, ὃς πλείστους θνητῶν ἀμφέθετο	στεφάνους	κρατὸς ἐπὶ σφετέρου, καί οἱ
[1, 4]	Ἀλεξάνδρειαν μετήγαγε. διόπερ ἐκεῖνα τῶν	Ἀντιφάνους	ἐρεῖ τις εἰς αὐτόν· ἀεὶ
[1, 52]	Ἀναξανδρίδης· χοῦς κεκραμένος ψιθίου. ~ὅτι	Ἀριστοφάνους	τὰς δευτέρας Θεσμοφοριαζούσας Δημήτριος ὁ
[1, 10]	τοὺς ἐκ τοῦ Φάσιδος ἢ	Βορυσθένους	καταπλέοντας, ἀνεγνωκότες οὐδὲν πλὴν εἰ
[1, 61]	τοῖς Διονυσίοις χαλκοῦς λέβητας τρεῖς	κενοὺς	παρόντων τῶν ἐπιδημούντων ἀποσφραγίζονται καὶ
[1, 38]	ἔσκωπτον. Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ· πάντα	δυναμένους	ὀξέως τε καὶ τορῶς διακονεῖν,
[1, 38]	τορῶς διακονεῖν, ἀναβάλλεσθαι δ´ οὐκ	ἐπισταμένους	ἐπιδέξι´ ἐλευθερίως οὐδ´ ἁρμονίαν λόγων
[1, 20]	δειπνήσαντας γὰρ ποιεῖ ὁμιλοῦντας· εἶτ´	ἀπονιψαμένους	ποιεῖ πάλιν δειπνοῦντας καὶ δόρπου
[1, 20]	πάλιν δειπνοῦντας καὶ δόρπου ἐξαῦτις	μεμνημένους	μετὰ τὸν κλαυθμόν. τῷ δὲ
[1, 15]	ὑβριστὰς ὄντας καὶ πρὸς ἡδονὰς	ἀνειμένους	οὔτε ἰχθῦς ἐσθίοντας ποιεῖ οὔτε
[1, 38]	Χῖον ὡς ἀπαίδευτον μέμφεσθαι τὴν	Ἀναξιμένους	περιβολήν· Καλλίστρατός τε ὁ Ἀριστοφάνειος
[1, 17]	~διὸ οὐδὲν θαυμαστὸν τοὺς οὕτω	τεθραμμένους	ἀφλεγμάντους εἶναι τὰ σώματα καὶ
[1, 24]	εἰδὼς ἐν τρυφερῷ τινι βίῳ	τεθραμμένους	κἀντεῦθεν ὁμοιότατα τοῖς τρόποις αὐτῶν
[1, 22]	δὲ καὶ τοὺς ὑπὸ Σκύλλης	ἁρπαζομένους	Ὀδυσσέως ἑταίρους ἰχθύσι προμήκει ῥάβδῳ
[1, 33]	καὶ ὅτι ἐν μὲν Ὀδυσσείᾳ	ἀπονιζομένους	τὰς χεῖρας ποιεῖ πρὶν μεταλαβεῖν
[1, 39]	τῶν ἰδίων ποιημάτων διδάσκειν τοὺς	βουλομένους	ὀρχεῖσθαι. μεθύων δὲ ἐποίει τὰς
[1, 61]	πάντα ποιεῖν ὅσα τοὺς ἐξοίνους	γινομένους.	Ἀριστοτέλης δέ φησιν ὅτι οἱ
[1, 12]	ἔλεγε πλακοῦντας ὑπὸ τῆς γῆς	ἀναπεμπομένους	αὐτῷ. ~Τραιανῷ δὲ τῷ αὐτοκράτορι
[1, 61]	καὶ οὕτως ἥδεσθαι τοὺς τοῦτον	προσφερομένους	ὡς καὶ ᾄδειν καὶ ὀρχεῖσθαι
[1, 16]	οὐδὲ θυμιῶντας, ἀλλὰ πάντων τούτων	ἀπολυομένους	τοὺς ἀνθρώπους εἰς ἐλευθερίαν καὶ
[1, 41]	φησιν ἐπισκώπτων τοὺς ἐν αὐτῷ	τρεφομένους	φιλοσόφους, ὅτι ὥσπερ ἐν πανάγρῳ
[1, 33]	φύσιν εἰδὼς οὐκ εἰσήγαγε μύροις	ἀλειφομένους	τοὺς ἥρωας πλὴν τὸν Πάριν
[1, 4]	ὑπερβάλλειν πάντας τοὺς ἐπὶ συναγωγῇ	τεθαυμασμένους,	Πολυκράτην τε τὸν Σάμιον καὶ
[1, 31]	ἥρωας οὐ παρήγαγεν ἄλλο τι	δαινυμένους	ἢ κρέα καὶ ταῦτα ἑαυτοῖς
[1, 45]	ἐπὶ δὲ κρόμυον ποτοῦ ὄψον.	ἐπιμελουμένους	δὲ αὐτοὺς εἰσάγει καὶ τῶν
[1, 33]	τὰ πρόσωπα καθαίρει. ἀλλ´ οὐδὲ	στεφανουμένους	εἰσάγει, καίτοι τῷ ἐκ τῆς
[1, 16]	τὰ ἑξῆς. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	στεφανουμένους	οὐδὲ μυρουμένους ποιεῖ ὥσπερ οὐδὲ
[1, 16]	ἀλλὰ μὴν οὐδὲ στεφανουμένους οὐδὲ	μυρουμένους	ποιεῖ ὥσπερ οὐδὲ θυμιῶντας, ἀλλὰ
[1, 61]	καὶ ὕστερον ἀνοίγοντες εὑρίσκουσιν οἴνου	πεπληρωμένους.	Ἑλλάνικος δέ φησιν ἐν τῇ
[1, 42]	ἀνδριάντος· ὅθεν τοὺς ἐπὶ κατακειμένων	χρωμένους	τῇ λέξει διέσυρον. Δίφιλος· ἐγὼ
[1, 22]	~καὶ ἰχθύσι δὲ Ὅμηρος ποιεῖ	χρωμένους	τοὺς τότε καὶ ὄρνισι. κατὰ
[1, 18]	καὶ τὰς γυναῖκας λουούσας τοὺς	ξένους,	ὡς οὔτε φλεγμονὴν οὔτε ἀκρασίαν
[1, 23]	τοῖς ποτηρίοις, ἀλλὰ τοῖς ἀνδράσιν.	Ἀλκίνους	γοῦν τῷ Ποντονόῳ φησί· μέθυ
[1, 15]	ἡμᾶς τῶν ἀτάκτων ἐπιθυμιῶν. καὶ	Ἀλκίνους	δὲ ὁ τὸν τρυφερὸν ᾑρημένος
[1, 61]	καὶ Δίων ὁ ἐξ Ἀκαδημίας	φιλοίνους	καὶ φιλοπότας τοὺς Αἰγυπτίους γενέσθαι·
[1, 61]	καὶ πάντα ποιεῖν ὅσα τοὺς	ἐξοίνους	γινομένους. Ἀριστοτέλης δέ φησιν ὅτι
[1, 57]	ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ Τροιζήνιος οἶνος	ἀγόνους,	φησί, ποιεῖ τοὺς πίνοντας. ἐν
[1, 12]	~ἐγένετο δὲ κατὰ τοὺς Τιβερίου	χρόνους	ἀνήρ τις Ἀπίκιος, πλουσιώτατος τρυφητής,
[1, 47]	καὶ εὐανάδοτον κατασκευάζει καὶ τοὺς	ὕπνους	ἀταράχους παρέχει. ἐπαινεῖ δὲ Ὅμηρος
[1, 59]	ταχέως. ὁ δὲ Ἀδριανὸς καλούμενος	εὔπνους,	εὐανάδοτος, ἄλυπος τὸ σύνολον. οἰνοποιητέον
[1, 60]	λευκός τε γὰρ καὶ ἡδύς,	εὔπνους,	εὐανάδοτος, λεπτός, κεφαλῆς οὐ καθικνούμενος,
[1, 15]	βασιλεὺς ὢν καὶ πολλοὺς ἔχων	ὑπηκόους,	τάδε παρακελευόμενος· ἀλλ´ ἄγ´, ὃ
[1, 46]	καὶ ὁ κατ´ Ὀδυσσέως ἀφεθεὶς	ποῦς	βοὸς τούτου σημεῖον· πόδα γὰρ
[1, 5]	μηδέν. ~τοιούτους ἔδει καὶ τοὺς	λοιποὺς	εἶναι πλείους ὡς τοῖς γε
[1, 60]	ἐστὶν ἐπιμήκης περὶ τοὺς αὐτοὺς	τόπους,	ἀφ´ ἧς οἱ γινόμενοι οἶνοί
[1, 45]	τοῖς θαλλοῖς ἄγοντες, τοὺς τοιούτους	καρποὺς	ἀποκρούεται αὐτὸν τῆς ἀπολαύσεως, ὅτε
[1, 16]	νέκταρ καὶ ἀμβροσίαν. καὶ τοὺς	ἀνθρώπους	δὲ ποιεῖ τιμῶντας αὐτοὺς ἀπὸ
[1, 16]	ἀλλὰ πάντων τούτων ἀπολυομένους τοὺς	ἀνθρώπους	εἰς ἐλευθερίαν καὶ αὐτάρκειαν ἐξαιρεῖται
[1, 49]	δέρμα βόειον· ἐκ δ´ Ἑλλησπόντου	σκόμβρους	καὶ πάντα ταρίχη· ἐκ δ´
[1, 44]	κνήμας ἠδὲ λόφον ἀμφί τε	μηρούς‘	καὶ οὕτως ἀναψύξαντες ἐς ἀσαμίνθους
[1, 22]	τοὺς ὑπὸ Σκύλλης ἁρπαζομένους Ὀδυσσέως	ἑταίρους	ἰχθύσι προμήκει ῥάβδῳ ἁλισκομένοις καὶ
[1, 49]	Ῥόδος ἀσταφίδας τε καὶ ἰσχάδας	ἡδυονείρους.	αὐτὰρ ἀπ´ Εὐβοίας ἀπίους καὶ
[1, 60]	μακρὰν οὖσαν Ἀλεξανδρείας, ἧς τοὺς	φόρους	οἱ τότε βασιλεῖς Αἰγύπτιοί τε
[1, 39]	πρῶτον αὐτόν φησι σχηματίσαι τοὺς	χοροὺς	ὀρχηστοδιδασκάλοις οὐ χρησάμενον, ἀλλὰ καὶ
[1, 28]	οἰκίας ἑστάναι πλήρεις οἴνου κριθίνου,	ἀργυροῦς	ὄντας καὶ χρυσοῦς. Ὅμηρος δὲ
[1, 49]	ἐκ Φρυγίας, ἀπὸ δ´ Ἀρκαδίας	ἐπικούρους.	αἱ Παγασαὶ δούλους καὶ στιγματίας
[1, 12]	καὶ ὑπὸ τὴν ἕω λαμβάνων	χλωροὺς	ἔχειν ἔλεγε πλακοῦντας ὑπὸ τῆς
[1, 16]	Ἰθάκῃ εἰδὼς λιμένας πλείους καὶ	νήσους	προσεχεῖς πολλάς, ἐν αἷς ἰχθύων
[1, 34]	καὶ ἀνδριάντα ἀνέστησαν. τὰς γὰρ	βαναύσους	τέχνας Ἕλληνες ὕστερον περὶ πλείστου
[1, 28]	οἴνου κριθίνου, ἀργυροῦς ὄντας καὶ	χρυσοῦς.	Ὅμηρος δὲ τοπογραφῶν καὶ τὴν
[1, 61]	ἐξ Ἀκαδημίας φιλοίνους καὶ φιλοπότας	τοὺς	Αἰγυπτίους γενέσθαι· εὑρεθῆναί τε βοήθημα
[1, 16]	δίαιταν νέκταρ καὶ ἀμβροσίαν. καὶ	τοὺς	ἀνθρώπους δὲ ποιεῖ τιμῶντας αὐτοὺς
[1, 16]	θυμιῶντας, ἀλλὰ πάντων τούτων ἀπολυομένους	τοὺς	ἀνθρώπους εἰς ἐλευθερίαν καὶ αὐτάρκειαν
[1, 24]	ἐβδελύττετο. κοινῶς δέ που πάντας	τοὺς	ἀοιδοὺς αἰδοίους τοῖς ἀνθρώποις εἶναί
[1, 15]	πολλάκις τὸν Ἀγαμέμνονα ποιήσας δειπνίζοντα	τοὺς	ἀρίστους· καὶ οὐ θρῖα καὶ
[1, 39]	δεικνύς. Φίλλις ὁ Δήλιος μουσικὸς	τοὺς	ἀρχαίους φησὶ κιθαρῳδοὺς κινήσεις ἀπὸ
[1, 28]	μνημονεύει. τοῖς δὲ βαρβάροις ἀποδίδωσι	τοὺς	αὐλούς· παρὰ Τρωσὶ γοῦν ἦν
[1, 60]	ταινία δ´ ἐστὶν ἐπιμήκης περὶ	τοὺς	αὐτοὺς τόπους, ἀφ´ ἧς οἱ
[1, 53]	δὲ Φαινίας ὁ Ἐρέσιος Μενδαίους	τοὺς	βότρυς ἐπὶ τῇ ἀμπέλῳ ῥαίνειν
[1, 39]	ἔξω τῶν ἰδίων ποιημάτων διδάσκειν	τοὺς	βουλομένους ὀρχεῖσθαι. μεθύων δὲ ἐποίει
[1, 27]	ζευγηλάτης τὸν λῃστήν· εἶτα παρὰ	τοὺς	βοῦς δήσας ὀπίσω τὼ χεῖρε
[1, 9]	πρὸς τὰ θερμὰ ταῦθ´ ὑπερβολῇ	τοὺς	δακτύλους δήπουθεν Ἰδαίους ἔχω καὶ
[1, 15]	τὰς περὶ ἐδωδὴν καὶ πόσιν,	τοὺς	δὲ διαμεμενηκότας ἐν εὐτελείᾳ εὐτάκτους
[1, 61]	τε βοήθημα παρ´ αὐτοῖς ὥστε	τοὺς	διὰ πενίαν ἀποροῦντας οἴνου τὸν
[1, 35]	Στράτων δ´ ὁ Ταραντῖνος ἐθαυμάζετο	τοὺς	διθυράμβους μιμούμενος· τὰς δὲ κιθαρῳδίας
[1, 10]	ἐν τοῖς θαύμασι καὶ πρὸς	τοὺς	ἐκ τοῦ Φάσιδος ἢ Βορυσθένους
[1, 18]	τὸ ποτήριον. ποιεῖ δὲ καὶ	τοὺς	Ἕλληνας ἐν τῷ ἀπόπλῳ μεθύοντας,
[1, 30]	γοῦν ἀπρεπῶς που παράγει μεθύοντας	τοὺς	Ἕλληνας, ὡς καὶ τὰς ἀμίδας
[1, 12]	τὰς ἐν Σμύρνῃ μέγισται καὶ	τοὺς	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἀστακούς. ἀκούσας οὖν
[1, 41]	σιλλογράφος τάλαρόν πού φησιν ἐπισκώπτων	τοὺς	ἐν αὐτῷ τρεφομένους φιλοσόφους, ὅτι
[1, 6]	τῶν Παχυνικῶν θύννων τὰς ἠτριαίας,	τοὺς	ἐν Μήλῳ ἐρίφους, τοὺς ἐν
[1, 6]	ἠτριαίας, τοὺς ἐν Μήλῳ ἐρίφους,	τοὺς	ἐν Σκιάθῳ κεστρέας· καὶ τῶν
[1, 61]	ὀρχεῖσθαι καὶ πάντα ποιεῖν ὅσα	τοὺς	ἐξοίνους γινομένους. Ἀριστοτέλης δέ φησιν
[1, 42]	δέ φαμεν ἐπὶ ἀνδριάντος· ὅθεν	τοὺς	ἐπὶ κατακειμένων χρωμένους τῇ λέξει
[1, 4]	Ἑλληνικῶν τοσαύτη ὡς ὑπερβάλλειν πάντας	τοὺς	ἐπὶ συναγωγῇ τεθαυμασμένους, Πολυκράτην τε
[1, 39]	τεχνίτης ὥστε ἐν τῷ ὀρχεῖσθαι	τοὺς	Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας φανερὰ ποιῆσαι
[1, 24]	τοῖς μνηστῆρσιν ἀείδων ἀνάγκῃ, ὃς	τοὺς	ἐφεδρεύοντας τῇ Πηνελόπῃ ἐβδελύττετο. κοινῶς
[1, 21]	ἰόντες βίᾳ ἥρπαζον καὶ ἀφῃροῦντο	τοὺς	ἔχοντας, καὶ μετὰ τῆς ἀκοσμίας
[1, 31]	τὸ πρέπον δὲ Ὅμηρος ἀφορῶν	τοὺς	ἥρωας οὐ παρήγαγεν ἄλλο τι
[1, 33]	εἰδὼς οὐκ εἰσήγαγε μύροις ἀλειφομένους	τοὺς	ἥρωας πλὴν τὸν Πάριν ἐν
[1, 1]	Ῥωμαῖος, ἀνὴρ τῇ τύχῃ περιφανής,	τοὺς	κατὰ πᾶσαν παιδείαν ἐμπειροτάτους ἐν
[1, 6]	Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος, εἰς δὲ	τοὺς	κήρυκας· χαίρετε, κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι,
[1, 28]	τῶν Φαιάκων τρυφὴν πλὴν τοῦ	τοὺς	κρατῆρας ἐν μέσῳ τῆς οἰκίας
[1, 5]	λέγῃ μηδέν. ~τοιούτους ἔδει καὶ	τοὺς	λοιποὺς εἶναι πλείους ὡς τοῖς
[1, 57]	τῆς Ἀρκαδίας γίνεσθαι οἶνον ὃς	τοὺς	μὲν ἄνδρας πινόμενος ἐξίστησι, τὰς
[1, 38]	κοσμίως ἀναλαμβάνειν τὴν ἐσθῆτα καὶ	τοὺς	μὴ τοῦτο ποιοῦντας ἔσκωπτον. Πλάτων
[1, 15]	οἰκείων καὶ εὐνουστάτων ἀνδρῶν. καὶ	τοὺς	μνηστῆρας δὲ ὑβριστὰς ὄντας καὶ
[1, 18]	κόρας καὶ τὰς γυναῖκας λουούσας	τοὺς	ξένους, ὡς οὔτε φλεγμονὴν οὔτε
[1, 17]	ῥυθμῷ ποιούντων. ~διὸ οὐδὲν θαυμαστὸν	τοὺς	οὕτω τεθραμμένους ἀφλεγμάντους εἶναι τὰ
[1, 9]	ᾖ. ἔφασαν γὰρ αὐτὸν καὶ	τοὺς	ὀψοποιοῦντας ὑποποιεῖσθαι, ἵνα θερμότατα παρατιθῶσι
[1, 4]	Νικοκράτην τὸν Κύπριον ἔτι τε	τοὺς	Περγάμου βασιλέας Εὐριπίδην τε τὸν
[1, 57]	Τροιζήνιος οἶνος ἀγόνους, φησί, ποιεῖ	τοὺς	πίνοντας. ἐν Θάσῳ δὲ λέγει
[1, 57]	ὑπνωτικὸν καὶ ἕτερον ἀγρυπνεῖν ποιοῦντα	τοὺς	πίνοντας. ~περὶ δὲ τῆς τοῦ
[1, 9]	τοσοῦτον ἐκπεπτωκότα τοῦ μὴ ἐντρέπεσθαι	τοὺς	πλησίον ἐπὶ τοῖς γινομένοις ὥστε
[1, 32]	δυνάμεις στυτικὰς τοιαύτας ὡς ὑπὸ	τοὺς	πόδας τιθεμένας τῶν συνουσιαζόντων οἷς
[1, 6]	ὥς φησι Κλέαρχος, πάντα παρὰ	τοὺς	πότους ἔμμετρα ἔλεγε, καὶ Πάμφιλος
[1, 59]	ὁ δὲ νησιώτης εἴς τε	τοὺς	πότους ἐστὶν εὖ πεφυκὼς καὶ
[1, 2]	καὶ ἰατρικὰ ὡς πάντας ὑπερβαλεῖν	τοὺς	πρὸ αὐτοῦ, καὶ κατὰ τὴν
[1, 16]	εἰς ἐλευθερίαν καὶ αὐτάρκειαν ἐξαιρεῖται	τοὺς	πρώτους. καὶ θεοῖς δὲ ἁπλῆν
[1, 34]	ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ Ἀντίοχος	τοὺς	Σωστράτου τοῦ αὐλητοῦ υἱεῖς σωματοφύλακας
[1, 18]	παρίστησι καὶ Εὐρυτίωνα τὸν Κένταυρον·	τούς	τε παρὰ Κίρκῃ λέοντας ποιεῖ
[1, 12]	δ´ Ὀδυσσέα. ~ἐγένετο δὲ κατὰ	τοὺς	Τιβερίου χρόνους ἀνήρ τις Ἀπίκιος,
[1, 45]	τῶν ζῴων τοῖς θαλλοῖς ἄγοντες,	τοὺς	τοιούτους καρποὺς ἀποκρούεται αὐτὸν τῆς
[1, 22]	ἰχθύσι δὲ Ὅμηρος ποιεῖ χρωμένους	τοὺς	τότε καὶ ὄρνισι. κατὰ γοῦν
[1, 61]	γενόμενον πίνειν· καὶ οὕτως ἥδεσθαι	τοὺς	τοῦτον προσφερομένους ὡς καὶ ᾄδειν
[1, 26]	σφαιριστικὴν ἁμίλλης τό τε κατὰ	τοὺς	τραχηλισμοὺς ῥωμαλέον. Ἀντιφάνης· οἴμοι κακοδαίμων,
[1, 15]	ὁ τὸν τρυφερὸν ᾑρημένος βίον	τοὺς	τρυφερωτάτους ἑστιῶν Φαίακας καὶ τὸν
[1, 15]	παρατίθεται τραπέζας. καὶ Μενέλαος δὲ	τοὺς	τῶν παίδων γάμους ποιούμενος καὶ
[1, 47]	ἐνερευθὲς καὶ εὐανάδοτον κατασκευάζει καὶ	τοὺς	ὕπνους ἀταράχους παρέχει. ἐπαινεῖ δὲ
[1, 22]	καὶ τέχνη. εἰκάζει δὲ καὶ	τοὺς	ὑπὸ Σκύλλης ἁρπαζομένους Ὀδυσσέως ἑταίρους
[1, 16]	δὲ Ὅμηρος ἰχθυόεντα προσαγορεύων καὶ	τοὺς	Φαίακας πλωτικωτάτους ποιῶν καὶ ἐν
[1, 60]	οὐ μακρὰν οὖσαν Ἀλεξανδρείας, ἧς	τοὺς	φόρους οἱ τότε βασιλεῖς Αἰγύπτιοί
[1, 39]	τὰ σχήματ´ ἐποίουν. καὶ πάλιν·	τοὺς	Φρύγας οἶδα θεωρῶν, ὅτε τῷ
[1, 39]	γοῦν πρῶτον αὐτόν φησι σχηματίσαι	τοὺς	χοροὺς ὀρχηστοδιδασκάλοις οὐ χρησάμενον, ἀλλὰ
[1, 50]	δίφρον συνεπήξατο πρώτη· φορτηγοὺς δ´	ἀκάτους	Κᾶρες ἁλὸς ταμίαι. τὸν δὲ
[1, 18]	ἔπη ταῦτα προηνέγκατο Διοσκουρίδης ὁ	Ἰσοκράτους	μαθητής) καὶ ὁ Ἀχιλλεὺς δ´
[1, 1]	περιφανής, τοὺς κατὰ πᾶσαν παιδείαν	ἐμπειροτάτους	ἐν {τοῖς} αὑτοῦ δαιτυμόνας ποιούμενος·
[1, 16]	ἰχθυόεντα προσαγορεύων καὶ τοὺς Φαίακας	πλωτικωτάτους	ποιῶν καὶ ἐν τῇ Ἰθάκῃ
[1, 15]	τὸν τρυφερὸν ᾑρημένος βίον τοὺς	τρυφερωτάτους	ἑστιῶν Φαίακας καὶ τὸν Ὀδυσσέα
[1, 57]	κώμην τὴν πρότερον μὲν καλουμένην	Λητοῦς,	νῦν δὲ Λατώρειαν ἀπὸ Λατωρείας
[1, 15]	τοὺς δὲ διαμεμενηκότας ἐν εὐτελείᾳ	εὐτάκτους	καὶ περὶ τὸν ἄλλον βίον
[1, 17]	οὐδὲν θαυμαστὸν τοὺς οὕτω τεθραμμένους	ἀφλεγμάντους	εἶναι τὰ σώματα καὶ τὰς
[1, 6]	φησι Κλέαρχος, πάντα παρὰ τοὺς	πότους	ἔμμετρα ἔλεγε, καὶ Πάμφιλος δὲ
[1, 59]	δὲ νησιώτης εἴς τε τοὺς	πότους	ἐστὶν εὖ πεφυκὼς καὶ πρὸς
[1, 8]	σποδιᾷ δαμάσας καταχύσματι δεύσας ὡς	πλείστους	διάτρωγε· τὸ γὰρ δέμας ἀνέρος
[1, 34]	ἐστὶ Κλέων Θηβαῖος ἀοιδός, ὃς	πλείστους	θνητῶν ἀμφέθετο στεφάνους κρατὸς ἐπὶ
[1, 15]	τὸν Ἀγαμέμνονα ποιήσας δειπνίζοντα τοὺς	ἀρίστους·	καὶ οὐ θρῖα καὶ κάνδυλον
[1, 62]	καὶ πολλοὶ εἰς τὰς κατασκευαζομένας	ἀμεθύστους	προσλαμβάνουσι τὸ τῆς κράμβης σπέρμα.
[1, 16]	τοὺς ἀνθρώπους δὲ ποιεῖ τιμῶντας	αὐτοὺς	ἀπὸ τῆς διαίτης, ἀφελὼν λιβανωτὸν
[1, 44]	διετέλουν, {ὡς} ὅτε πυργηδὸν σφέας	αὐτοὺς	ἀρτύνουσι καὶ ἀντίον ἱστάμενοι ἀκοντίζουσιν‘
[1, 21]	τῇ κατ´ αὐτὸν ἐκδόσει γράφει·	αὐτοὺς	δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί
[1, 45]	κρόμυον ποτοῦ ὄψον. ἐπιμελουμένους δὲ	αὐτοὺς	εἰσάγει καὶ τῶν ἀκροδρύων· ὄγχνη
[1, 35]	ὥς φησι Δοῦρις, εἰς δειλίαν	αὐτοὺς	ἔσκωψε πρῶτος. Εὔδικος δὲ ὁ
[1, 31]	ἔχει γέλωτα οὐδ´ αἰσχύνην ὀψαρτύοντας	αὐτοὺς	καὶ ἕψοντας ὁρᾶν. ἐπετήδευον γὰρ
[1, 24]	τὸ τοιοῦτον πάθος, ἀλλ´ ἀποτρέπων	αὐτοὺς	παρανόμων ἔργων, ἢ εἰδὼς ἐν
[1, 29]	τιθέναι ψῆφον, ἣν καλεῖν μὲν	αὐτοὺς	Πηνελόπην, σκοπὸν δὲ ποιεῖσθαι εἴ
[1, 59]	ἄλυπος τὸ σύνολον. οἰνοποιητέον δὲ	αὐτοὺς	πρό τινος χρόνου καὶ εἰς
[1, 60]	δ´ ἐστὶν ἐπιμήκης περὶ τοὺς	αὐτοὺς	τόπους, ἀφ´ ἧς οἱ γινόμενοι
[1, 30]	ἄλλων ποιητῶν ἔνιοι τὰς καθ´	αὑτοὺς	πολυτελείας καὶ ῥᾳθυμίας ἀνέπεμπον ὡς
[1, 46]	ἀλλ´ ἑταίραν εἶδέ τις αὐτῶν,	ἑαυτοὺς	δ´ ἔδεφον ἐνιαυτοὺς δέκα. πικρὰν
[1, 46]	τις αὐτῶν, ἑαυτοὺς δ´ ἔδεφον	ἐνιαυτοὺς	δέκα. πικρὰν στρατείαν δ´ εἶδον,
[1, 5]	ἔθηκε, κἂν μηδεὶς λέγῃ μηδέν.	~τοιούτους	ἔδει καὶ τοὺς λοιποὺς εἶναι
[1, 45]	ζῴων τοῖς θαλλοῖς ἄγοντες, τοὺς	τοιούτους	καρποὺς ἀποκρούεται αὐτὸν τῆς ἀπολαύσεως,
[1, 6]	ἀποδεδαρμένην ἔγχελυν· οὐ προκαλυπτομένα βοστρυχώδεα.	τοιούτους	πολλούς φησι τῷ Λαρηνσίου παρεῖναι
[1, 1]	μυρία καὶ ἐκπωμάτων διαφορὰς καὶ	πλούτους	βασιλέων διηγήσατο καὶ νηῶν μεγέθη
[1, 60]	τὰ χρώματα καὶ τὴν προσφοράν.	τούτους	δ´ ὑπερβάλλει ὁ κατὰ Ἄντυλλαν
[1, 15]	καὶ πρώτας ἔτι τε καὶ	ἐμφύτους	τὰς περὶ ἐδωδὴν καὶ πόσιν,
[1, 16]	ἐλευθερίαν καὶ αὐτάρκειαν ἐξαιρεῖται τοὺς	πρώτους.	καὶ θεοῖς δὲ ἁπλῆν ἀποδίδωσι
[1, 47]	δὲ καὶ θεραπεύειν ἀμπέλους Χίους	πρώτους	μαθόντας παρ´ Οἰνοπίωνος τοῦ Διονύσου,
[1, 29]	ἑκατὸν ὄντες οἱ μνηστῆρες διετίθεσαν	ψήφους	ἐναντίας ἀλλήλαις, ἴσας πρὸς ἴσας
[1, 6]	τὰς ἠτριαίας, τοὺς ἐν Μήλῳ	ἐρίφους,	τοὺς ἐν Σκιάθῳ κεστρέας· καὶ
[1, 1]	ἱστορίας συγγεγραφότας καὶ ποιητὰς καὶ	φιλοσόφους	καὶ ὄργανα μουσικὰ καὶ σκωμμάτων
[1, 41]	ἐπισκώπτων τοὺς ἐν αὐτῷ τρεφομένους	φιλοσόφους,	ὅτι ὥσπερ ἐν πανάγρῳ τινὶ
[1, 51]	πρὸς τὰ στήθη. καὶ Ἀναξανδρίδης·	χοῦς	κεκραμένος ψιθίου. ~ὅτι Ἀριστοφάνους τὰς
[1, 58]	φησι τάδε· γλεύκει παραχεῖται παρὰ	χοῦς	πεντήκοντα εἷς θαλάσσης καὶ γίνεται
[1, 47]	εὐανάδοτον κατασκευάζει καὶ τοὺς ὕπνους	ἀταράχους	παρέχει. ἐπαινεῖ δὲ Ὅμηρος τὸν
[1, 50]	γυίων τρυφερωτάτη ἕδρα. εὐναίου δὲ	λέχους	κάλλος ἔχει Μίλητός τε Χίος
[1, 8]	καὶ Νουμήνιος ὁ Ἡρακλεώτης, ὁ	Διεύχους	τοῦ ἰατροῦ μαθητής, καὶ Ματρέας
[1, 28]	Ὅμηρος δὲ τοπογραφῶν καὶ τὴν	Καλυψοῦς	οἰκίαν ἐκπλήττει τὸν Ἑρμῆν. ἀπολαυστικὸς
[1, 56]	ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν οἶνον ἄγουσαι.	Ἵππυς	δ´ ὁ Ῥηγῖνος τὴν εἰλεὸν
[1, 53]	Φαινίας ὁ Ἐρέσιος Μενδαίους τοὺς	βότρυς	ἐπὶ τῇ ἀμπέλῳ ῥαίνειν τῷ
[1, 55]	πραμνίοις {σκληροῖσιν} οἴνοις συνάγουσι τὰς	ὀφρῦς	τε καὶ τὴν κοιλίαν, ἀλλ´
[1, 49]	πάνυ πολλαῖς. αἱ δὲ Συράκουσαι	σῦς	καὶ τυρὸν παρέχουσι. καὶ Κερκυραίους
[1, 55]	ἐστιν οὗτος οὔτε γλυκὺς οὔτε	παχύς,	ἀλλ´ αὐστηρὸς καὶ σκληρὸς καὶ
[1, 59]	γεννητικός, προσηνέστατος, πλήσμιος διὰ τὸ	παχὺς	εἶναι τῇ δυνάμει. τῶν δ´
[1, 48]	κάλλιστος, προσέτι τε εὔτονος καὶ	παχύς,	Πραινεστίνου δὲ καὶ Τιβουρτίνου λιπαρώτερος.
[1, 48]	Μασσαλιήτης καλός· ὀλίγος δὲ γίνεται,	παχύς,	σαρκώδης. Ταραντῖνος δὲ καὶ οἱ
[1, 52]	εἰ δέ τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι,	ὡς	ἅδιστος ἔφυ πάντων Φοινίκιος οἶνος,
[1, 14]	φησὶν Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος ποιητὴς	ὡς	ἀκλήτου ἐπεισπαίοντος εἰς τὰ συμπόσια
[1, 36]	κατ´ ἰδίαν δὲ τὰς πολλάς,	ὡς	Ἀλεξανδρέων μὲν τὴν χρυσῆν, Ἀντιοχέων
[1, 55]	δὲ καὶ ὁ Ἰκάριος οἶνος,	ὡς	Ἄμφος· ἐν Θουρίοις τοὔλαιον, ἐν
[1, 43]	τῶν γὰρ σπλάγχνων ἀπογεύονται μόνον	ὡς	ἂν ὀλίγων πολὺς ὅμιλος. καὶ
[1, 46]	καὶ οὐ μονοειδῆ ἀλλὰ περιττήν.	ὡς	ἀνακύπτειν τὰς Σικελικὰς καὶ Συβαριτικὰς
[1, 19]	ἀκράτῳ βρέχειν καὶ προσίεσθαι ψωμούς,	ὡς	Ἀντιφάνης· ἄριστον ἐν ὅσῳ ὁ
[1, 38]	δέ φησι Θεόκριτον τὸν Χῖον	ὡς	ἀπαίδευτον μέμφεσθαι τὴν Ἀναξιμένους περιβολήν·
[1, 53]	ἕπεται κἀκολουθεῖ καὶ λέγει· οἴμ´	ὡς	ἁπαλὸς καὶ λευκός· ἆρ´ οἴσει
[1, 44]	διέξοδον εἰς τὸ ἔξω παράσχῃ,	ὡς	Ἀριστοτέλης εἴρηκεν ἐν τοῖς φυσικοῖς
[1, 57]	πίνοντας. ἐν Θάσῳ δὲ λέγει	ὡς	αὐτοὶ ποιοῦσιν οἶνόν τινα ὑπνωτικὸν
[1, 5]	ἱππεῦσιν ἐκ Γέλας ποτὲ καταλύσασιν	ὡς	αὐτὸν χειμῶνος ὥρᾳ ἔδωκεν ἑκάστῳ
[1, 13]	τις μιμησάμενος τὸ ἰχθύδιον παρέθηκεν	{ὡς	ἀφύας} ὁ γοῦν παρ´ Εὔφρονι
[1, 7]	Ἡδυπαθείᾳ, ὡς δὲ Κλέαρχος Δειπνολογίᾳ,	ὡς	δ´ ἄλλοι Ὀψοποιίᾳ— ἐπικὸν δὲ
[1, 34]	χαλκῆν εἰκόνα ἀνέθηκαν ψῆφον κρατοῦσαν·	ὡς	δ´ αὕτως Μιλήσιοι Ἀρχελάου τοῦ
[1, 7]	δὲ Λυγκεὺς καὶ Καλλίμαχος Ἡδυπαθείᾳ,	ὡς	δὲ Κλέαρχος Δειπνολογίᾳ, ὡς δ´
[1, 46]	κρέασιν ἐμφανίζει ἐν οἷς λέγει·	ὡς	δὲ λέβης ζεῖ κνίσσῃ μελδόμενος
[1, 7]	τῇ ὡς Χρύσιππος ἐπιγράφει Γαστρονομίᾳ,	ὡς	δὲ Λυγκεὺς καὶ Καλλίμαχος Ἡδυπαθείᾳ,
[1, 21]	ἐξημάρτανον οἱ ἄνθρωποι εἰς ἀλλήλους.	ὡς	δὲ παρεγένετο αὐτοῖς πολλὴ ἐκ
[1, 32]	δηλοῖ· εἰς μακαρίαν τὸ λουτρόν,	ὡς	διέθηκέ με. ἑφθὸν κομιδῇ πεποίηκεν·
[1, 59]	ὑποχόνδρια καὶ πτυέλου ἐστὶν ἀναγωγός,	ὡς	Διοκλῆς καὶ Πραξαγόρας ἱστοροῦσι. Μνησίθεος
[1, 11]	ὄψοις, δειπνῶν ποτε παρὰ Διονυσίῳ	ὡς	εἶδεν ἐκείνῳ μὲν μεγάλην τρῖγλαν
[1, 48]	δοκεῖν ἀπαρέγχυτος εἶναι· ἐμφαίνει γὰρ	ὡς	ἐμμεμιγμένου αὐτῷ ἑτέρου. ὁ Καληνὸς
[1, 62]	τὴν κραιπάλην μέλλεις ἀφεῖναι πᾶσαν,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖς. ὅτι δὲ τὴν
[1, 42]	κατακεῖσθαι δὲ λέγεται καὶ κατακεκλίσθαι,	ὡς	ἐν Συμποσίοις Ξενοφῶν καὶ Πλάτων.
[1, 46]	καὶ τοξεύοντες ἑκηβόλως εἰς αὐτήν,	ὡς	ἐν τῷ ἐπιταφίῳ δηλοῦται. παρέλιπε
[1, 4]	παρατυχόντος τὰς ζητήσεις ποιούμενος, ἀλλ´	ὡς	ἔνι μάλιστα μετὰ κριτικῆς τινος
[1, 25]	τὸ φούλλικλον καλούμενον (ἦν δὲ	ὡς	ἔοικε σφαιρίσκιόν τι) εὗρεν Ἀττικὸς
[1, 62]	τὴν κραιπάλην. Ἄμφις· οὐκ ἔστιν,	ὡς	ἔοικε, φάρμακον μέθης οὐδὲν τοιοῦτον
[1, 10]	Φιλόξενον τὸν Ἐρύξιδος· ἐκεῖνος γάρ,	ὡς	ἔοικεν, ἐπιμεμφόμενος τὴν φύσιν εἰς
[1, 15]	ἀείρας, καὶ τούτων ὀπτῶν καὶ	ὡς	ἐπὶ τὸ πολὺ βοείων· παρὰ
[1, 26]	Ἀντιφάνης· οἴμοι κακοδαίμων, τὸν τράχηλον	ὡς	ἔχω. διηγεῖται δὲ τὴν φαινίνδα
[1, 28]	οἳ μάλα φίλοι εἰσὶ θεοῖσιν,	ὡς	ἡ Ναυσικάα φησί. ~καὶ οἱ
[1, 56]	ἐπιεικῶς δὲ ἡ Θρᾴκη ἐθαυμάζετο	ὡς	ἡδύοινος, καὶ συνόλως τὰ ἀπὸ
[1, 10]	ἐσθίειν λέγεται τὸ ὄψον, ἵν´	ὡς	θερμότατον ὁ τρισάθλιος ἀναδιδῷ τῇ
[1, 54]	Διονύσῳ, ἐξ ἐπιθέτου καλούμενος οὕτως,	ὡς	Θρίαμβος καὶ Διθύραμβος. ὅτι Μιτυληναῖοι
[1, 61]	οὕτως ἥδεσθαι τοὺς τοῦτον προσφερομένους	ὡς	καὶ ᾄδειν καὶ ὀρχεῖσθαι καὶ
[1, 56]	ἀπὸ Ἄνθου τινὸς καὶ Ὑπέρου,	ὡς	καὶ Ἀλθηφιὰς ἀπὸ Ἀλθηφίου τινός,
[1, 33]	ἐν οἷς φησὶ κάλλει στίλβων‘	ὡς	καὶ Ἀφροδίτη κάλλει τὰ πρόσωπα
[1, 54]	δὲ τούτῳ στολὴν φορεῖν βαρβαρικήν,	ὡς	καὶ Δημαράτῳ, δοὺς τὰ πρότερον
[1, 55]	ἐν αὐτῇ τῶν ἰχθύων πλῆθος,	ὡς	καὶ Ἐχινάδες ἀπὸ τῶν ἐχίνων
[1, 35]	τρέφειν ὃ αὐτὸ ἑαυτὸ κατεσθίει·	ὡς	καὶ ζητεῖσθαι μέχρι νῦν τὸ
[1, 6]	ἐδόκει τοῖς Μεσσηνίοις πεπαιδευμένος εἶναι,	ὡς	καὶ Καλλιφάνης ὁ τοῦ Παραβρύκοντος
[1, 32]	φησί τινας ὀχευτικὰς δυνάμεις εἶναι	ὡς	καὶ μέχρι ἑβδομήκοντα συνουσιῶν ἐπιτελεῖν
[1, 30]	που παράγει μεθύοντας τοὺς Ἕλληνας,	ὡς	καὶ τὰς ἀμίδας ἀλλήλοις περικαταγνύναι.
[1, 60]	ὕδατος κρᾶσιν ἀναλύεται κατὰ βραχύ,	ὡς	καὶ τὸ μέλι τὸ Ἀττικὸν
[1, 60]	καὶ εὐανάδοτος καὶ ταχέως πεπτικὸς	ὡς	καὶ τοῖς πυρεταίνουσι διδόμενος μὴ
[1, 31]	νῦν δὲ ἐπὶ τοσοῦτον ἐκπεπτώκαμεν	ὡς	κατακεῖσθαι δαινύμενοι. ~προσφάτως δὲ καὶ
[1, 14]	μ´ ἀεὶ καινὸν πόρον εὑρίσκειν,	ὡς	μάσημα ταῖς γνάθοις ἔχω. ταῦτα
[1, 29]	χεῖρας οἱ μνηστῆρες ἔχουσιν ἁπαλὰς	ὡς	μηδὲ τὸ τόξον ἐντεῖναι δύνασθαι.
[1, 2]	ἐζηλωκώς· ἕκαστον γὰρ ὧν ἐπεδείκνυτο	ὡς	μόνον τοῦτο ἠσκηκὼς ἐφαίνετο, τοιαύτῃ
[1, 18]	γοῦν καὶ αἱ Κωκάλου θυγατέρες,	ὡς	νενομισμένον, τὸν Μίνω παραγενόμενον εἰς
[1, 13]	σοφίας αὐτοῦ τεθησαυρισμένα· καὶ οὐχ	ὡς	Νικομήδει τῷ Βιθυνῶν βασιλεῖ ἐπιθυμήσαντι
[1, 62]	καὶ τὸ παρὰ μόνοις αὐτοῖς	ὡς	νόμιμον ἐν τοῖς δείπνοις πρὸ
[1, 15]	τὰς μαγειρικὰς μαγγανείας καὶ τά,	ὡς	ὁ Μένανδρός φησιν, ὑποβινητιῶντα βρώματα
[1, 23]	τῆς αὑτῶν μοίρας οἷς ἐβούλοντο,	ὡς	Ὀδυσσεὺς νώτου ἀποπροταμὼν οὗ αὐτῷ
[1, 16]	οὐκ ἀπλήστως ἀπολαύοντας παρίστησιν, ἀλλ´	ὡς	οἱ κράτιστοι τῶν ἰατρῶν ἀφαιρεῖ
[1, 24]	συμποσίοις καὶ κιθαρῳδοῖς καὶ ὀρχησταῖς,	ὡς	οἱ μνηστῆρες. καὶ παρὰ Μενελάῳ
[1, 42]	οἰμώζοντες ἀλλήλοις μέλη. Φιλωνίδης· κατάκειμαι,	ὡς	ὁρᾶτε, δεκάπαλαι. Εὐριπίδης Κύκλωπι· ἀνέπεσε
[1, 46]	τὴν τῶν κρεῶν ἐξαλλαγὴν δηλοῖ,	ὡς	ὀρνίθεια, χοίρεια, ἐρίφεια, βόεια λέγων,
[1, 44]	ὧν ῥωμαλεώτεροι καὶ ὑγιεινότεροι διετέλουν,	{ὡς}	ὅτε πυργηδὸν σφέας αὐτοὺς ἀρτύνουσι
[1, 22]	τοῖς ἐν ἀξιώμασιν ἥρωσι κειμένοις,	ὡς	οὐδὲ τῆς τῶν νεογνῶν ἱερείων.
[1, 22]	τοιαύτης ἐδωδῆς ἐπὶ τῶν δείπνων,	ὡς	οὐκ οἰκείας νομιζομένης τῆς τροφῆς
[1, 30]	αὑτοὺς πολυτελείας καὶ ῥᾳθυμίας ἀνέπεμπον	ὡς	οὔσας καὶ κατὰ τὰ Τρωικά.
[1, 18]	τὰς γυναῖκας λουούσας τοὺς ξένους,	ὡς	οὔτε φλεγμονὴν οὔτε ἀκρασίαν τῶν
[1, 4]	κριτικῆς τινος καὶ Σωκρατικῆς ἐπιστήμης,	ὡς	πάντας θαυμάζειν τῶν ζητήσεων τὴν
[1, 2]	συγγράμματα φιλόσοφά τε καὶ ἰατρικὰ	ὡς	πάντας ὑπερβαλεῖν τοὺς πρὸ αὐτοῦ,
[1, 20]	συνουσίαν παρέκειντο αἱ τράπεζαι πλήρεις,	ὡς	παρὰ πολλοῖς τῶν βαρβάρων ἔτι
[1, 27]	ὁ ἕτερος τὸν ἕτερον παίει,	ὡς	πᾶσι δοκεῖν πεπληγέναι τὸν ἄνδρα.
[1, 8]	μὲν σποδιᾷ δαμάσας καταχύσματι δεύσας	ὡς	πλείστους διάτρωγε· τὸ γὰρ δέμας
[1, 12]	πολλὰ κακοπαθήσας κατὰ τὸν πλοῦν	ὡς	πλησίον ἧκε τῶν τόπων πρὶν
[1, 46]	βόεια λέγων, ἀλλὰ τὴν σκευασίαν	ὡς	ποικίλην ἔχοντα καὶ οὐ μονοειδῆ
[1, 25]	ἡ Κερκυραία γραμματικὴ Ναυσικάᾳ ἀνατίθησιν	ὡς	πολίτιδι χαριζομένη, Δικαίαρχος δὲ Σικυωνίοις,
[1, 6]	τῶν παρατιθεμένων ἔχων τι πρόχειρον,	ὡς	προείρηται, ἐδόκει τοῖς Μεσσηνίοις πεπαιδευμένος
[1, 56]	ἔχεις; Κορινθίου οἴνου Ἄλεξις μνημονεύει	ὡς	σκληροῦ· οἶνος ξενικὸς παρῆν· ὁ
[1, 30]	οὐδὲ τότε τοιαύτην ἀκοσμίαν εἰσήγαγεν	ὡς	Σοφοκλῆς καὶ Αἰσχύλος πεποιήκασιν, ἀλλὰ
[1, 4]	νόμων συναγωγῆς οὓς ἔτι διδάσκουσιν,	ὡς	τὰ Πινδάρου ὁ κωμῳδιοποιὸς Εὔπολίς
[1, 6]	καὶ Πάμφιλος δὲ ὁ Σικελός,	ὡς	ταῦτα· ἔγχει πιεῖν μοι καὶ
[1, 27]	τῶν Θρᾳκῶν τὸν ἕτερον ἐξέφερον	ὡς	τεθνηκότα· ἦν δὲ οὐδὲν πεπονθώς.
[1, 36]	ὅλα ἔθνη ἀθρόως αὐτόθι συνῴκισται,	ὡς	τὸ Καππαδοκῶν καὶ Σκυθῶν καὶ
[1, 62]	ἔοικε, φάρμακον μέθης οὐδὲν τοιοῦτον	ὡς	τὸ προσπεσεῖν ἄφνω λύπην τιν´.
[1, 5]	καὶ τοὺς λοιποὺς εἶναι πλείους	ὡς	τοῖς γε μὴ τοῦτο ποιοῦσιν
[1, 9]	γάμους συνηγόρασται λουσάμενος παρῆν ἄκλητος	ὡς	τὸν νυμφίον. καὶ μετὰ τὸ
[1, 47]	Ὅμηρος τὸν ἐπιδεχόμενον ἱκανὴν κρᾶσιν,	ὡς	τὸν τοῦ Μάρωνος. ἐπιδέχεται δὲ
[1, 2]	μόνον δύο κύνες ἀργοὶ εἵποντο’	ὡς	τῷ Τηλεμάχῳ ἐκκλησιάζοντι, ἀλλὰ τῶν
[1, 17]	ἐνδεικνύμενος οὖν καὶ τὴν εὐταξίαν	ὡς	ὑγιεινόν ἐστι καὶ εὔχρηστον καὶ
[1, 4]	κτῆσις αὐτῷ ἀρχαίων Ἑλληνικῶν τοσαύτη	ὡς	ὑπερβάλλειν πάντας τοὺς ἐπὶ συναγωγῇ
[1, 32]	ἀποστεῖλαί τινας δυνάμεις στυτικὰς τοιαύτας	ὡς	ὑπὸ τοὺς πόδας τιθεμένας τῶν
[1, 28]	σπονδὰς ἐποιοῦντο Ἑρμῇ καὶ οὐχ	ὡς	ὕστερον Διὶ τελείῳ. δοκεῖ γὰρ
[1, 27]	σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ πυκνὰ μεταστρεφόμενος	ὡς	φοβούμενος, λῃστὴς δὲ προσέρχεται· ὃ
[1, 7]	Συρακούσιος ἢ Γελῷος ἐν τῇ	ὡς	Χρύσιππος ἐπιγράφει Γαστρονομίᾳ, ὡς δὲ
[1, 42]	Συμποσίοις Ξενοφῶν καὶ Πλάτων. Ἄλεξις·	ὥς	ἐστι κατακεῖσθαι πρὸ δείπνου συμφορά·
[1, 3]	δ´ ἀπομαξαμένοισι θεοὶ διδόασιν ἄμεινον,	ὥς	πού φησιν ὁ Κυρηναῖος ποιητής
[1, 35]	ὁ θαυματοποιός, ὃς προσκρούσας Ῥηγίνοις,	ὥς	φησι Δοῦρις, εἰς δειλίαν αὐτοὺς
[1, 31]	Ἀλεξάνδρῳ τῷ βασιλεῖ ἐνίοτε ἦν,	ὥς	φησι Δοῦρις. ἑστιῶν γοῦν ποτε
[1, 6]	τεῦτλα. Κλεάνθης δὲ ὁ Ταραντῖνος,	ὥς	φησι Κλέαρχος, πάντα παρὰ τοὺς
[1, 37]	σοφὸς καὶ πολλάκις καταλαμβανόμενος ὀρχούμενος,	ὥς	φησι Ξενοφῶν, ἔλεγε τοῖς γνωρίμοις
[1, 29]	ἀήττητος ἦν κατὰ τὴν πεττευτικήν,	ὥς	φησι Φαινίας. Ἀπίων δὲ ὁ
[1, 35]	φησι. Διοπείθης δὲ ὁ Λοκρός,	ὥς	φησι Φανόδημος, παραγενόμενος εἰς Θήβας
[1, 39]	δὲ ἐποίει τὰς τραγῳδίας Αἰσχύλος,	ὥς	φησι Χαμαιλέων. Σοφοκλῆς γοῦν ὠνείδιζεν
[1, 48]	ὅτι παρ´ Ἰνδοῖς τιμᾶται δαίμων,	ὥς	φησι Χάρης ὁ Μιτυληναῖος, ὃς
[1, 15]	παρὰ πολλοῖς λασταυροκάκαβον καλούμενον βρῶμα,	ὥς	φησι Χρύσιππος ἐν τῷ περὶ
[1, 35]	ηὐδοκίμει μιμούμενος παλαιστὰς καὶ πύκτας,	ὥς	φησιν Ἀριστόξενος. Στράτων δ´ ὁ
[1, 56]	ἔπινες. ὠνομάζετο δὲ παρὰ Τροιζηνίοις,	ὥς	φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῇ αὐτῶν
[1, 34]	τριάκοντα. Ἡρόδοτος δὲ ὁ λογόμιμος,	ὥς	φησιν Ἡγήσανδρος, καὶ Ἀρχέλαος ὁ
[1, 26]	σφαιριζόντων, ἢ ὅτι εὑρετὴς αὐτοῦ,	ὥς	φησιν Ἰόβας ὁ Μαυρούσιος, Φαινέστιος
[1, 54]	φίλῳ ὄντι ἐχαρίσατο ἑπτὰ πόλεις,	ὥς	φησιν ὁ Βαβυλώνιος Ἀγαθοκλῆς, Πήδασον,
[1, 2]	ἤθη, τῶν Ἀκαδημαικῶν λόγων οὐ	παρέργως	ἁπτόμενος, Γαληνός τε ὁ Περγαμηνός,
[1, 2]	δεύτερος καὶ τὴν ἐγκύκλιον οὐ	παρέργως	ἐζηλωκώς· ἕκαστον γὰρ ὧν ἐπεδείκνυτο
[1, 2]	ἐξηγητὴς καὶ πάσης παιδείας οὐ	παρέργως	ἐπιμέλειαν ποιούμενος, μόνος ποιητής, ἀνὴρ
[1, 26]	μοι δοκῶ. ἐσφαίριζε δ´ οὐκ	ἀηδῶς	καὶ Κτησίβιος ὁ Χαλκιδεὺς φιλόσοφος·
[1, 39]	τὰ δέοντα ποιεῖ, ἀλλ´ οὐκ	εἰδώς	γε. ~ὀρχήσεις δὲ ἐθνικαὶ αἵδε·
[1, 24]	ἀποτρέπων αὐτοὺς παρανόμων ἔργων, ἢ	εἰδὼς	ἐν τρυφερῷ τινι βίῳ τεθραμμένους
[1, 16]	ποιῶν καὶ ἐν τῇ Ἰθάκῃ	εἰδὼς	λιμένας πλείους καὶ νήσους προσεχεῖς
[1, 33]	δὲ τὴν τοῦ μύρου φύσιν	εἰδὼς	οὐκ εἰσήγαγε μύροις ἀλειφομένους τοὺς
[1, 44]	ψυχρὸν ὕδωρ οὐκ ἔτι ἱδροῦσιν,	ἕως	ἂν πάλιν ἐπανέλθωσιν ἀπὸ τῶν
[1, 41]	ἀπείριτα δηριόωντες Μουσέων ἐν ταλάρῳ.	ἕως	ἂν τῆς λογοδιαρροίας ἀπαλλαγῶσιν οὗτοι
[1, 31]	τις ἔξω λίνων ὗν κεντήσειεν·	ἕως	δὲ τότε καθήμενοι ἐδείπνουν. Κάσανδρος
[1, 42]	λέξει διέσυρον. Δίφιλος· ἐγὼ δ´	ἕως	μέν τινος ἀνεκείμην. πρὸς ὃν
[1, 11]	αὐτῷ. συνεμέθυε δὲ τῷ Φιλοξένῳ	ἡδέως	ὁ Διονύσιος. ἐπεὶ δὲ τὴν
[1, 4]	προσῆλθ´, ὑπαντήσας δέ τις δίφρον	εὐθέως	ἔθηκε, κἂν μηδεὶς λέγῃ μηδέν.
[1, 54]	οἶνον μαλακόν. ~ὅτι Θεμιστοκλῆς ὑπὸ	βασιλέως	ἔλαβε δωρεὰν τὴν Λάμψακον εἰς
[1, 4]	θυσιῶν ὑπὸ τοῦ πάντα ἀρίστου	βασιλέως	Μάρκου καὶ μὴ ἔλαττον τῶν
[1, 28]	λαμπρότητι οἵανπερ Πολύβιος Ἴβηρός τινος	βασιλέως	οἰκίαν· ὃν καὶ ἐζηλωκέναι λέγει
[1, 26]	αὐτῷ συναπεδύοντο τῶν Ἀντιγόνου τοῦ	βασιλέως	φίλων. συνέγραψε δὲ περὶ σφαιριστικῆς
[1, 18]	Τρωσὶν ὑπέσχετο οἰνοποτάζων ὑπομείναντα τὴν	Ἀχιλλέως	ὁρμὴν καὶ μικροῦ παραπολλύμενον. καὶ
[1, 60]	ἀνακτόρων, φησὶ Σοφοκλῆς. αὐτὸς ἐμαυτοῦ	Ἰόλεώς	τε καὶ Ἀλκείδης γενήσομαι. ὅτι
[1, 34]	ὂν ἐνθέσθαι, καὶ ἀνοικιζομένης τῆς	πόλεως	ἐπανελθόντα εὑρεῖν τὸ χρυσίον μετὰ
[1, 4]	νομισθεισῶν ὑπό τε τοῦ τῆς	πόλεως	ἐπωνύμου Ῥωμύλου καὶ Πομπιλίου Νουμᾶ
[1, 32]	τὴν ἀρχὴν οὐδὲ ἔνδον τῆς	πόλεως	ἐώντων εἶναι αὐτά, ὧν τὸ
[1, 49]	ὁ χαρίεις τὰ ἐξ ἑκάστης	πόλεως	ἰδιώματα οὕτω καταλέγει· ἐξ Ἤλιδος
[1, 56]	Ἄμφις καὶ τὸν ἐξ Ἀκάνθου	πόλεως	οἶνον λέγων· ποδαπὸς εἶ; φράσον.
[1, 60]	Μαρείας καὶ τῆς παρ´ αὐτὴν	πόλεως	ὁμωνύμου, ἣ πρότερον μὲν ἦν
[1, 17]	ἀναμίσγουσί τι πρὸς κατοχὴν τῆς	δυνάμεως.	ἀλλ´ ἐκεῖνος τῷ μὲν Μαχάονι
[1, 59]	τὸ διαπνεῦσαι τὸ παχὺ τῆς	δυνάμεως	αὐτῶν. χαριέστατος δ´ οἶνος εἰς
[1, 62]	οὕτω δοκεῖν. περὶ δὲ τῆς	δυνάμεως	ταύτης ἣν ἡ κράμβη ποιεῖ
[1, 12]	τῶν τόπων πρὶν ἐξορμῆσαι τῆς	νεὼς	(πολλὴ δ´ ἐγεγόνει παρὰ Λίβυσι
[1, 8]	τελευτῆς} πολὺ κράτιστον ἐνταυθὶ τετάχθαι	τάξεως.	{Α. βολβοὺς μὲν σποδιᾷ δαμάσας
[1, 27]	ὄρχησις μίμησις τῶν ὑπὸ τῆς	λέξεως	ἑρμηνευομένων πραγμάτων· ἣν παρίστησι γινομένην
[1, 12]	ἐγεγόνει παρὰ Λίβυσι φήμη τῆς	ἀφίξεως	αὐτοῦ) προσπλεύσαντες ἁλιεῖς προσήνεγκαν αὐτῷ
[1, 38]	Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ· πάντα δυναμένους	ὀξέως	τε καὶ τορῶς διακονεῖν, ἀναβάλλεσθαι
[1, 17]	διέστειλε, μὴ οὔσης τινὸς καθημερινῆς	κράσεως.	ἴσως οὖν οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὸν
[1, 16]	ποτὲ τῆς τῶν ζῴων τούτων	γενέσεως.	Ἑλλήσποντον δὲ Ὅμηρος ἰχθυόεντα προσαγορεύων
[1, 26]	ἐκαλεῖτο δὲ φαινίνδα ἀπὸ τῆς	ἀφέσεως	τῶν σφαιριζόντων, ἢ ὅτι εὑρετὴς
[1, 38]	διατίθεσθαι τὸν λόγον οὐδεμιᾶς ἀπεχόμενον	κινήσεως	οὐδὲ σχήματος ἑνός. καί ποτε
[1, 4]	ἐκ παλαιῶν ψηφισμάτων καὶ δογμάτων	τηρήσεως,	ἔτι δὲ νόμων συναγωγῆς οὓς
[1, 17]	πολύτροφον (οὐ δίψης ἄκος, ἀλλ´	ἐμφορήσεως	ἕνεκα· πεπωκότι γοῦν παρακελεύεται συνεχῶς
[1, 4]	τὰ μὲν προβάλλων τῶν ἀξίων	ζητήσεως,	τὰ δὲ ἀνευρίσκων, οὐκ ἀβασανίστως
[1, 27]	ὅπλοις. ὁ δὲ τρόπος τῆς	ὀρχήσεως	ἦν· ὃ μὲν παραθέμενος τὰ
[1, 37]	Ναυσικάαν καθῆκε. τῆς δὲ Μέμφιδος	ὀρχήσεως	ἤρα καὶ Σωκράτης ὁ σοφὸς
[1, 37]	οὗ ἐστι καὶ σύγγραμμα περὶ	ὀρχήσεως,	τὴν Ἰταλικὴν ὄρχησιν συστήσασθαι ἐκ
[1, 37]	διδάσκειν. ~τῆς δὲ κατὰ τοῦτον	ὀρχήσεως	τῆς τραγικῆς καλουμένης πρῶτος εἰσηγητὴς
[1, 39]	φανερὰ ποιῆσαι τὰ πράγματα δι´	ὀρχήσεως.	φασὶ δὲ καὶ ὅτι οἱ
[1, 48]	Ἀλβανοῦ· ὃ δὲ ἄρχεται τῆς	πόσεως	ἀπὸ ἐτῶν δέκα. ὁ Γαυρανὸς
[1, 58]	τίμιος. καὶ Ἑρμῆς δ´ εἶδος	πόσεως	παρὰ Στράττιδι Χαιρέας δὲ ἐν
[1, 23]	τις αὐτοῖς καὶ διὰ τῆς	προπόσεως	ἀσπασμός· οἱ γοῦν θεοὶ χρυσέοις
[1, 22]	καταλογάδην δὲ τοῖς Σελεύκου τοῦ	Ταρσέως	καὶ Λεωνίδου τοῦ Βυζαντίου καὶ
[1, 46]	ἁπαλοτρεφέος σιάλοιο. καὶ ὁ κατ´	Ὀδυσσέως	ἀφεθεὶς ποῦς βοὸς τούτου σημεῖον·
[1, 22]	κατὰ γοῦν τὴν Θρινακίαν οἱ	Ὀδυσσέως	ἑταῖροι θηρεύουσιν ἰχθῦς ὄρνιθάς τε
[1, 22]	καὶ τοὺς ὑπὸ Σκύλλης ἁρπαζομένους	Ὀδυσσέως	ἑταίρους ἰχθύσι προμήκει ῥάβδῳ ἁλισκομένοις
[1, 45]	τοιούτους καρποὺς ἀποκρούεται αὐτὸν τῆς	ἀπολαύσεως,	ὅτε τῆς ἐλπίδος ἐγγὺς ἔλθοι.
[1, 44]	ἔστι καὶ τρόπος ἕτερος καμάτων	λύσεως	ἐκ τῶν κατὰ κεφαλῆς καταιονήσεων·
[1, 14]	δείπνου γὰρ ὅστις ὑστερεῖ, τοῦτον	ταχέως	νόμιζε κἂν τάξιν λιπεῖν, Ἄμφις
[1, 59]	κεχρονικὼς φαρμακώδης ὢν καροῖ λίαν	ταχέως.	ὁ δὲ Ἀδριανὸς καλούμενος εὔπνους,
[1, 60]	ἐστὶ λεπτὸς καὶ εὐανάδοτος καὶ	ταχέως	πεπτικὸς ὡς καὶ τοῖς πυρεταίνουσι
[1, 27]	ὡς τεθνηκότα· ἦν δὲ οὐδὲν	πεπονθώς.	μετὰ τοῦτον Αἰνιᾶνες καὶ Μάγνητες
[1, 38]	ἐλευθερίως οὐδ´ ἁρμονίαν λόγων λαβόντας	ὀρθῶς	ὑμνῆσαι θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων
[1, 12]	καὶ κωλήν τις καλεῖται Ἀριστόξενος	ἰδίως	σκευαζόμενος, ὑπὸ τῆς ἀνυπερβλήτου τρυφῆς
[1, 55]	ἀμπέλου οὕτω καλουμένης, οἳ δὲ	ἰδίως	τὸν μέλανα, ἔνιοι δὲ ἐν
[1, 38]	ἔμελε δὲ αὐτοῖς καὶ τοῦ	κοσμίως	ἀναλαμβάνειν τὴν ἐσθῆτα καὶ τοὺς
[1, 30]	παρ´ Ὁμήρῳ δὲ οἱ ἀριστεῖς	κοσμίως	δειπνοῦσιν ἐν Ἀγαμέμνονος. εἰ δ´
[1, 42]	καὶ ἐπὶ τῆς ἐννοίας ταύτης	σπανίως	τὸ ἀνακεῖσθαι. σάτυρος παρὰ Σοφοκλεῖ
[1, 7]	πόλει ἀφορῶσιν ἀεὶ καὶ πέτονται	δεξιῶς	ἐπὶ ταῦτ´ ἄκλητοι, Ἀντιφάνης φησί,
[1, 15]	δίαιταν πᾶσι καὶ τὴν αὐτὴν	ὁμοίως	βασιλεῦσιν ἰδιώταις, νέοις πρεσβύταις, λέγων·
[1, 38]	ἀναβάλλεσθαι δ´ οὐκ ἐπισταμένους ἐπιδέξι´	ἐλευθερίως	οὐδ´ ἁρμονίαν λόγων λαβόντας ὀρθῶς
[1, 42]	τὸν Μενδαῖον. ~ὅτι τὸ ἀναπίπτειν	κυρίως	ἐπὶ ψυχῆς ἐστιν, οἷον ἀθυμεῖν,
[1, 53]	δ´ ἂν ἴδῃ Μενδαῖον ἡβῶντ´	ἀρτίως	οἰνίσκον, ἕπεται κἀκολουθεῖ καὶ λέγει·
[1, 38]	ὁ Ἀριστοφάνειος Ἀρίσταρχον ἐν συγγράμματι	κακῶς	εἴρηκεν ἐπὶ τῷ μὴ εὐρύθμως
[1, 51]	γὰρ Κύπρις, ἐν δὲ τοῖς	κακῶς	πράσσουσιν οὐκ ἔνεστιν Ἀφροδίτη βροτοῖς.
[1, 48]	μόνοις ἐστὶν ἐπιτήδειος τοῖς χρωμένοις	διηνεκῶς.	ὁ δὲ Ῥηγῖνος τοῦ Συρεντίνου
[1, 2]	ὧν ἐπεδείκνυτο ὡς μόνον τοῦτο	ἠσκηκὼς	ἐφαίνετο, τοιαύτῃ πολυμαθείᾳ ἐκ παίδων
[1, 56]	ἣν Ἀντισάρην καὶ Οἰσύμην προσαγορευθῆναι.	ἐπιεικῶς	δὲ ἡ Θρᾴκη ἐθαυμάζετο ὡς
[1, 59]	ὁ δὲ τούτων πεπαλαιωμένος καὶ	κεχρονικὼς	φαρμακώδης ὢν καροῖ λίαν ταχέως.
[1, 27]	τὸν ἄνδρα. ὃ δ´ ἔπεσε	τεχνικῶς	πως, καὶ πάντες ἀνέκραγον οἱ
[1, 38]	σφυροῖς· οὐ καθήσεις, τάλαν, μηδ´	ἀγροίκως	ἄνω γόνατος ἀμφέξει; Ἕρμιππος δέ
[1, 46]	ἐν ταῖς σκευασίαις ἀπρέπειαν, ἐλάττω	κεκρικὼς	ἡρωικῶν καὶ θείων ἔργων. ὅτι
[1, 13]	ἀποζέσας, ἔλαιον ἐπιχέας, ἅλας δοὺς	μουσικῶς,	μήκωνος ἐπιπάσας ἄνω κόκκους μελαίνης
[1, 59]	τε τοὺς πότους ἐστὶν εὖ	πεφυκὼς	καὶ πρὸς τὴν καθημερινὴν χρῆσιν
[1, 2]	καὶ τὴν ἐγκύκλιον οὐ παρέργως	ἐζηλωκώς·	ἕκαστον γὰρ ὧν ἐπεδείκνυτο ὡς
[1, 33]	καὶ σφαιρίζουσιν. Ἡρόδοτος δὲ οὐ	καλῶς	εἴρηκεν ἐπὶ Ἄτυος διὰ λιμὸν
[1, 38]	ἀρρύθμως ἐν ταῖς ὁδοῖς, ἐξὸν	καλῶς.	οὗ μήτε πράττεται τέλος μηδεὶς
[1, 41]	πίνειν. Ἀντιφάνης· δεῖ γὰρ φαγόντας	δαψιλῶς	βρέχειν. Εὔβουλος· Σίκων ἐγὼ βεβρεγμένος
[1, 10]	σχεῖν· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἵππον	ὅλως	ἢ βοῦν ἢ κάμηλον ἢ
[1, 39]	σχήματα ποιοῦντα τῶν ὀρχήσεων, καὶ	ὅλως	πᾶσαν τὴν τῆς τραγῳδίας οἰκονομίαν
[1, 46]	ἀπὸ νηὸς ἱστοῦ καὶ τοξεύοντες	ἑκηβόλως	εἰς αὐτήν, ὡς ἐν τῷ
[1, 56]	Θρᾴκη ἐθαυμάζετο ὡς ἡδύοινος, καὶ	συνόλως	τὰ ἀπὸ πλησίον αὐτῆς χωρία·
[1, 10]	Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης δὲ φιλόδειπνον	ἁπλῶς,	ὃς καὶ γράφει που ταῦτα·
[1, 52]	ὀνομῆναι· ἀλλ´ οὐθὲν τἄλλ´ ἐστὶν	ἁπλῶς	πρὸς Λέσβιον οἶνον. ἀλλά τινες
[1, 19]	Κάνθαρος· οὐκοῦν ἀκρατισώμεθ´ αὐτοῦ. {Β.	μηδαμῶς·	Ἰσθμοῖ γὰρ ἀριστήσομεν. Ἀριστομένης· ἀκρατιοῦμαι
[1, 42]	λάβοι οὔθ´ ἃν λέγῃ τις	οὐδαμῶς	μάθοιμεν ἄν· ὁ νοῦς γάρ
[1, 38]	τῶν ἀνελευθέρων εἶναι, τὸ βαδίζειν	ἀρρύθμως	ἐν ταῖς ὁδοῖς, ἐξὸν καλῶς.
[1, 38]	κακῶς εἴρηκεν ἐπὶ τῷ μὴ	εὐρύθμως	ἀμπέχεσθαι, φέροντός τι καὶ τοῦ
[1, 16]	τὸ τὴν θάλασσαν ἰχθῦς παρέχειν,	ὅμως	τούτων οὐδὲν οὐδένα ποιεῖ προσφερόμενον·
[1, 5]	τῷ ὄντι θύσας καὶ οὐ	ψευδωνύμως	πάντας Ἀθηναίους εἱστίασεν. Ἀλκιβιάδης δὲ
[1, 59]	Μένιππος ἁλμοπότιν τὴν Μύνδον φησίν.	ἱκανῶς	δὲ καὶ ὁ Κῷος τεθαλάττωται.
[1, 59]	καὶ Ἁλικαρνασσίῳ καὶ παντὶ τῷ	ἱκανῶς	τεθαλαττωμένῳ συνᾴδει τὰ σκληρὰ τῶν
[1, 20]	τράπεζα. οὔκ ἐστι δὲ τοῦτο	ἐμφανῶς	τοῦ προκειμένου κατασκευαστικόν· δύναται γὰρ
[1, 22]	τέχνην ἀκριβοῖ μᾶλλον τῶν τοιαῦτα	προηγουμένως	ἐκδεδωκότων ποιήματα ἢ συγγράμματα, Καίκαλον
[1, 19]	πῦρ, καὶ ἅπαξ ἐν Ἰλιάδι·	ἐσσυμένως	ἐπένοντο καὶ ἐντύνοντ´ ἄριστον. λέγει
[1, 59]	αὐτόκρατος τῇ χρείᾳ μέσος ἐστί.	κοινῶς	δ´ ὁ Χῖος πεπτικός, τρόφιμος,
[1, 24]	τοὺς ἐφεδρεύοντας τῇ Πηνελόπῃ ἐβδελύττετο.	κοινῶς	δέ που πάντας τοὺς ἀοιδοὺς
[1, 27]	καὶ ὀρχοῦνταί που ἀνὰ μέρος	πυκνῶς	(τοῦτο γάρ ἐστι τὸ ταρφέ´
[1, 31]	τὸν ἆθλον ἐκτελέσαι καίπερ ἀνδρεῖος	γεγονὼς	καὶ κυνηγὸς ἀγαθός. ἐς τὸ
[1, 14]	καλεῖ· πῶς ἂν σύγ´ Ἰσχομάχου	γεγονὼς	τοῦ Μυκονίου φιλόδωρος {ἂν} εἴης;
[1, 18]	ἀκρασίαν τῶν εὖ βεβιωκότων καὶ	σωφρόνως	ἁπτομένας. ἀρχαῖον δὲ τοῦτο ἔθος·
[1, 36]	πλῆθος. καὶ γὰρ ὅλα ἔθνη	ἀθρόως	αὐτόθι συνῴκισται, ὡς τὸ Καππαδοκῶν
[1, 14]	γλίσχρον Ἰσχόμαχον Κρατῖνος Μυκόνιον καλεῖ·	πῶς	ἂν σύγ´ Ἰσχομάχου γεγονὼς τοῦ
[1, 20]	καιρὸν αἰτιᾶσθαι τὸν παρόντα δεῖ.	πῶς	γὰρ ἦν πρέπον τῷ Ἀχιλλεῖ
[1, 13]	Δί´, ὥστε πάντας ἀνακραγεῖν. {Β.	πῶς	δὲ δυνατὸν τοῦτ´ ἐστι; {Α.
[1, 60]	γλῶσσα, σιγήσασα τὸν πολὺν χρόνον,	πῶς	δῆτα τλήσῃ πρᾶγμ´ ὑπεξελθεῖν τόδε;
[1, 19]	μάγειρος ποιεῖ, εἶτ´ ἐπάγει· συνακρατίσασθαι	πῶς	ἔχεις μετ´ ἐμοῦ; καὶ Κάνθαρος·
[1, 27]	ἄνδρα. ὃ δ´ ἔπεσε τεχνικῶς	πως,	καὶ πάντες ἀνέκραγον οἱ συνδειπνοῦντες
[1, 30]	κατὰ τὰ Τρωικά. Αἰσχύλος γοῦν	ἀπρεπῶς	που παράγει μεθύοντας τοὺς Ἕλληνας,
[1, 9]	καὶ τὸ στόμα ἀναγαργαριζόμενον θερμῷ,	ὅπως	δηλονότι ἐν τοῖς θερμοῖς δυσκίνητος
[1, 9]	πλησίον ἐπὶ τοῖς γινομένοις ὥστε	φανερῶς	ἐν τοῖς βαλανείοις τήν τε
[1, 48]	χρηστός, λιπαρός, πο- ὁ Βυξεντῖνος	ἐμφερῶς	ἔχει τῷ Ἀλβανῷ τῷ ὀμφακίᾳ·
[1, 1]	καὶ ὅσα ἄλλα οὐδ´ ἂν	εὐχερῶς	ἀπομνημονεύσαιμι, ἢ ἐπιλίποι μ´ ἂν
[1, 10]	ἐν θαλάμῳ κρέμαται πάντων ὑπὸ	γήρως	ἐστερημένος τῶν ἡδέων· Μελάνθιος δὲ
[1, 37]	τὸν Θάμυριν διδάσκων αὐτὸς ἐκιθάρισεν·	ἄκρως	δὲ ἐσφαίρισεν, ὅτε τὴν Ναυσικάαν
[1, 39]	ὁ ὀρχηστοδιδάσκαλος πολλὰ ἐξεύρηκε σχήματα,	ἄκρως	ταῖς χερσὶ τὰ λεγόμενα δεικνύς.
[1, 38]	πάντα δυναμένους ὀξέως τε καὶ	τορῶς	διακονεῖν, ἀναβάλλεσθαι δ´ οὐκ ἐπισταμένους
[1, 37]	Ἀνακρέων· καλλίκομοι κοῦραι Διὸς ὠρχήσαντ´	ἐλαφρῶς.	Ἴων· ἐκ τῶν ἀέλπτων μᾶλλον
[1, 26]	νεανίας τις ἐσφαίριζεν εἷς ἐτῶν	ἴσως	ἑκκαίδεκ´ ἢ ἑπτακαίδεκα, Κῷος· θεοὺς
[1, 17]	μὴ οὔσης τινὸς καθημερινῆς κράσεως.	ἴσως	οὖν οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὸν εὐδιαφόρητον
[1, 18]	ἐκ Θετταλίας σοφιστής· παίζει δ´	ἴσως	πρὸς τὴν παροιμίαν ὁ Ἀθήναιος.
[1, 32]	τοσοῦτον ἐκπεπτώκαμεν ὡς κατακεῖσθαι δαινύμενοι.	~προσφάτως	δὲ καὶ τὰ βαλανεῖα παρῆκται,
[1, 47]	αὐτὸ δὲ καὶ Ἄλεξις σχεδὸν	ἀπαραλλάκτως,	τοῦ σφόδρα μόνου κειμένου ἀντὶ
[1, 59]	ὑγρὰ μᾶλλον κεφαλὴν ἧττον παρενοχλεῖ.	ὄντως	γὰρ ἡ τοῦ γλυκέος οἴνου
[1, 47]	μόνου κειμένου ἀντὶ τοῦ ἀεί.	ὄντως	δὲ ὁ παλαιὸς οἶνος οὐ
[1, 12]	δ´ ὁ Κυρηναῖος φιλόσοφος, ὁ	ὄντως	μετελθὼν τὴν πάτριον φιλοσοφίαν, ἀφ´
[1, 50]	Μαραθῶνι καταστήσασα τρόπαιον. καὶ ἐπαινεῖται	ὄντως	ὁ Ἀττικὸς κέραμος. Εὔβουλος δέ
[1, 17]	πρᾶξιν ἐξιών. καὶ ἣ μὲν	ἀπερισπάστως	ἐπαινεῖ τὸν οἶνον, ὃ δὲ
[1, 16]	ἁπλῆς δὲ ταύτης διαίτης οὐκ	ἀπλήστως	ἀπολαύοντας παρίστησιν, ἀλλ´ ὡς οἱ
[1, 4]	ζητήσεως, τὰ δὲ ἀνευρίσκων, οὐκ	ἀβασανίστως	οὐδ´ ἐκ τοῦ παρατυχόντος τὰς
[1, 34]	ἀνέθηκαν ψῆφον κρατοῦσαν· ὡς δ´	αὕτως	Μιλήσιοι Ἀρχελάου τοῦ κιθαριστοῦ. ἐν
[1, 44]	λόφον ἀμφί τε μηρούς‘ καὶ	οὕτως	ἀναψύξαντες ἐς ἀσαμίνθους βάντες ἐυξέστας
[1, 26]	διηγεῖται δὲ τὴν φαινίνδα παιδιὰν	οὕτως	Ἀντιφάνης· σφαῖραν λαβὼν τῷ μὲν
[1, 56]	Βιβλίνου μέθης ἐκπώματι. ἐκαλεῖτο δ´	οὕτως	ἀπό τινος χωρίου οὕτω προσαγορευομένου.
[1, 3]	διάλογον ὁ Ἀθήναιος ζήλῳ Πλατωνικῷ·	οὕτως	γοῦν ἄρχεται· αὐτός, ὦ Ἀθήναιε,
[1, 40]	διὰ τὴν τῶν χειρῶν κίνησιν.	οὕτως	δ´ ἦν ἔνδοξον καὶ σοφὸν
[1, 9]	ἐμβάλλοντα ὧν ἐστι χρεία, κἆθ´	οὕτως	εἰς ἑαυτὸν κύψαντα εὐωχεῖσθαι. οὗτος
[1, 21]	Δήμητρος, διένεμον ἑκάστῳ ἴσην, καὶ	οὕτως	εἰς κόσμον ἦλθε τοῖς ἀνθρώποις
[1, 62]	τὸ προσπεσεῖν ἄφνω λύπην τιν´.	οὕτως	ἐξελαύνει γὰρ σφόδρα λῆρον ὥστε
[1, 49]	Ἀθηνῶν, ἐγχέλεις Βοιώτιαι. Ἕρμιππος δ´	οὕτως·	ἕσπετε νῦν μοι, Μοῦσαι Ὀλύμπια
[1, 60]	ὁ κατὰ τὴν Κόπτον πόλιν	οὕτως	ἐστὶ λεπτὸς καὶ εὐανάδοτος καὶ
[1, 61]	τῶν κριθῶν γενόμενον πίνειν· καὶ	οὕτως	ἥδεσθαι τοὺς τοῦτον προσφερομένους ὡς
[1, 39]	ὅτι Τελέστης ὁ Αἰσχύλου ὀρχηστὴς	οὕτως	ἦν τεχνίτης ὥστε ἐν τῷ
[1, 50]	ὄχημα δαιδάλεον ματεύειν. Κριτίας δὲ	οὕτως·	κότταβος ἐκ Σικελῆς ἐστι χθονὸς
[1, 19]	τρίτα. τῆς δὲ τετάρτης τροφῆς	οὕτως	Ὅμηρος μέμνηται· σὺ δ´ ἔρχεο
[1, 36]	οἰκουμένης· ἐν ᾗ συνιδεῖν ἔστιν	οὕτως	πάσας τὰς πόλεις ἱδρυμένας, καὶ
[1, 54]	τῷ Διονύσῳ, ἐξ ἐπιθέτου καλούμενος	οὕτως,	ὡς Θρίαμβος καὶ Διθύραμβος. ὅτι
[1, 11]	παρατεθεῖσαν πρεσβυτέραν οὖσαν εἰδέναι πάντα	σαφῶς	ἃ βούλεται μαθεῖν. τὸν οὖν
[1, 3]	γοῦν ἄρχεται· αὐτός, ὦ Ἀθήναιε,	μετειληφὼς	τῆς καλῆς ἐκείνης συνουσίας τῶν
[1, 27]	καὶ ἥλλοντο ὑψηλά τε καὶ	κούφως	καὶ ταῖς μαχαίραις ἐχρῶντο· τέλος
[1, 17]	ἐμφορήσεως ἕνεκα· πεπωκότι γοῦν παρακελεύεται	συνεχῶς	τοῦτο ποιεῖν· σὺ μέν, φησί,