Livre, Chap. |
[1, 2] |
ὃς
διὰ
τὰς
συνεχεῖς
ζητήσεις,
|
ἃς |
ἀνὰ
πᾶσαν
ὥραν
ποιεῖται
ἐν |
[1, 5] |
καὶ
δεύτερος
καὶ
τέταρτος,
εἰς
|
ἃς |
νίκας
καὶ
Εὐριπίδης
ἔγραψεν
ἐπινίκιον, |
[1, 40] |
Τροιζήνιαι,
Ἐπιζεφύριοι,
Κρητικαί,
Ἰωνικαί,
Μαντινικαί,
|
ἃς |
προκρίνει
Ἀριστόξενος
διὰ
τὴν
τῶν
|
[1, 18] |
μέθῃ
παρρησίαν
καὶ
τὰς
ἀπειλὰς
|
ἃς |
Τρωσὶν
ὑπέσχετο
οἰνοποτάζων
ὑπομείναντα
τὴν |
[1, 35] |
ὥς
φησι
Φανόδημος,
παραγενόμενος
εἰς
|
Θήβας |
καὶ
ὑποζωννύμενος
οἴνου
κύστεις
μεστὰς |
[1, 34] |
τὸν
ἀνδριάντα,
ὅτε
Ἀλέξανδρος
τὰς
|
Θήβας
|
κατασκάπτων
φησὶ
Πολέμων
φεύγοντά
τινα |
[1, 34] |
οἱ
κλέος
οὐρανόμηκες.
χαῖρε,
Κλέων,
|
Θήβας |
πατρίδ´
ἐπευκλεΐσας.
ὑπὸ
τούτου
τὸν |
[1, 39] |
τῷ
ὀρχεῖσθαι
τοὺς
Ἑπτὰ
ἐπὶ
|
Θήβας
|
φανερὰ
ποιῆσαι
τὰ
πράγματα
δι´ |
[1, 40] |
χάριεν
κιθάριζε,
καλὰ
καὶ
ὕψι
|
βιβάς. |
Εὔμηλος
δὲ
ὁ
Κορίνθιος
ἢ |
[1, 62] |
τοῖς
δείπνοις
πρὸ
πάντων
ἐδεσμάτων
|
κράμβας |
{ἔσθειν}
ἑφθὰς
μέχρι
τοῦ
δεῦρο |
[1, 62] |
φησὶ
Τίμαιος,
πρὸ
τοῦ
πίνειν
|
κράμβας |
ἤσθιον.
Ἄλεξις·
ἐχθὲς
ὑπέπινες,
εἶτα |
[1, 26] |
ὅτι
εὑρετὴς
αὐτοῦ,
ὥς
φησιν
|
Ἰόβας |
ὁ
Μαυρούσιος,
Φαινέστιος
ὁ
παιδοτρίβης. |
[1, 5] |
τοιοῦτος
ἦν
τῇ
μεγαλοψυχίᾳ
ὁ
|
μέγας |
Ἀλέξανδρος.
Κόνων
δὲ
τῇ
περὶ |
[1, 54] |
περιβάληται.
καὶ
Κῦρος
δὲ
ὁ
|
μέγας |
Πυθάρχῳ
τῷ
Κυζικηνῷ
φίλῳ
ὄντι
|
[1, 39] |
σχήματ´
ἐποίουν.
καὶ
πάλιν·
τοὺς
|
Φρύγας |
οἶδα
θεωρῶν,
ὅτε
τῷ
Πριάμῳ |
[1, 6] |
Μαντινικὴν
γογγυλίδα,
τὰς
ἐκ
Θηβῶν
|
βουνιάδας |
καὶ
τὰ
παρ´
Ἀσκραίοις
τεῦτλα. |
[1, 12] |
πολλὰ
Ἀπίκια
ὀνομάζεται.
οὗτος
ἱκανὰς
|
μυριάδας |
καταναλώσας
εἰς
τὴν
γαστέρα
ἐν |
[1, 49] |
ἡ
Ῥόδος
ἀσταφίδας
τε
καὶ
|
ἰσχάδας |
ἡδυονείρους.
αὐτὰρ
ἀπ´
Εὐβοίας
ἀπίους |
[1, 38] |
ἀνθρώπων
εὐδαιμόνων
βίον.
Σαπφὼ
περὶ
|
Ἀνδρομέδας
|
σκώπτει·
τίς
δ´
ἀγροιῶτις
θέλγει |
[1, 46] |
ἥρωες
τοῖς
ὄρνισιν
εἴων
ἐλεύθερον,
|
παγίδας |
καὶ
νεφέλας
ἐπὶ
ταῖς
κίχλαις |
[1, 30] |
τοὺς
Ἕλληνας,
ὡς
καὶ
τὰς
|
ἀμίδας |
ἀλλήλοις
περικαταγνύναι.
λέγει
γοῦν·
ὅδ´ |
[1, 56] |
ὀρῶν
Βιβλίνων
φησὶν
αὐτὸν
ὠνομάσθαι.
|
Ἀρμενίδας |
δὲ
τῆς
Θρᾴκης
φησὶν
εἶναι |
[1, 6] |
Πελωρίδας
κόγχας,
τὰς
ἐκ
Λιπάρας
|
μαινίδας, |
τὴν
Μαντινικὴν
γογγυλίδα,
τὰς
ἐκ |
[1, 49] |
καρπὸν
φοίνικος
καὶ
σεμίδαλιν·
Καρχηδὼν
|
δάπιδας |
καὶ
ποικίλα
προσκεφάλαια.
~Πίνδαρος
δ´ |
[1, 29] |
τῶν
ἄλλων
ψαῦσαι,
νικᾶν
καὶ
|
ἐλπίδας |
ἔχειν
πολλὰς
γαμήσειν
αὐτήν.
τὸν |
[1, 12] |
δὲ
Καμπανίας)
διέτριβε
τὰ
πλεῖστα
|
καρίδας |
ἐσθίων
πολυτελεῖς,
αἳ
γίνονται
αὐτόθι |
[1, 12] |
ἁλιεῖς
προσήνεγκαν
αὐτῷ
τὰς
καλλίστας
|
καρίδας. |
ὃ
δ´
ἰδὼν
ἐπύθετο
εἰ |
[1, 6] |
καὶ
τῶν
ἀδόξων
δὲ
τὰς
|
Πελωρίδας |
κόγχας,
τὰς
ἐκ
Λιπάρας
μαινίδας, |
[1, 49] |
παρέχει
κατὰ
πρᾶσιν·
ἡ
Ῥόδος
|
ἀσταφίδας |
τε
καὶ
ἰσχάδας
ἡδυονείρους.
αὐτὰρ |
[1, 57] |
ᾗ
γίνεσθαι
τὸν
πράμνιον
οἶνον.
|
Τιμαχίδας |
δὲ
ὁ
Ῥόδιος
ὑπόχυτόν
τινα |
[1, 8] |
ἀναγραφὰς
πεποίηνται
ἄλλοι
τε
καὶ
|
Τιμαχίδας |
ὁ
Ῥόδιος
δι´
ἐπῶν
ἐν |
[1, 28] |
τῶν
δείπνων
ἀναλύοντες
καὶ
τὰς
|
σπονδὰς |
ἐποιοῦντο
Ἑρμῇ
καὶ
οὐχ
ὡς |
[1, 32] |
στυτικὰς
τοιαύτας
ὡς
ὑπὸ
τοὺς
|
πόδας |
τιθεμένας
τῶν
συνουσιαζόντων
οἷς
μὲν |
[1, 28] |
οἶδε
δ´
Ὅμηρος
καὶ
ποικίλας
|
ἐδωδάς· |
λέγει
γοῦν
ἐδωδὴν
παντοίην‘
καὶ |
[1, 4] |
Κύπριον
ἔτι
τε
τοὺς
Περγάμου
|
βασιλέας |
Εὐριπίδην
τε
τὸν
ποιητὴν
Ἀριστοτέλην |
[1, 58] |
δ´
εἶδος
πόσεως
παρὰ
Στράττιδι
|
Χαιρέας |
δὲ
ἐν
Βαβυλῶνι
οἶνόν
φησι |
[1, 15] |
ὄντι
γηραιῷ
καὶ
Φοίνικι
{δὲ}
|
κρέας |
ὀπτὸν
δίδωσι,
ἀφιστῶν
ἡμᾶς
τῶν |
[1, 8] |
Διεύχους
τοῦ
ἰατροῦ
μαθητής,
καὶ
|
Ματρέας |
ὁ
Πιταναῖος
ὁ
παρῳδὸς
καὶ |
[1, 35] |
δὲ
παρ´
Ἕλλησι
καὶ
Ῥωμαίοις
|
Ματρέας |
ὁ
πλάνος
ὁ
Ἀλεξανδρεύς,
ὃς |
[1, 6] |
Μήλῳ
ἐρίφους,
τοὺς
ἐν
Σκιάθῳ
|
κεστρέας· |
καὶ
τῶν
ἀδόξων
δὲ
τὰς
|
[1, 44] |
ὑγιεινότεροι
διετέλουν,
{ὡς}
ὅτε
πυργηδὸν
|
σφέας |
αὐτοὺς
ἀρτύνουσι
καὶ
ἀντίον
ἱστάμενοι
|
[1, 24] |
ἀνθρώποις
εἶναί
φησι·
τοὔνεκ´
ἄρα
|
σφέας
|
οἴμας
Μοῦς´
ἐδίδαξε
φίλησέ
τε |
[1, 13] |
τῆς
ἀφύης
μιμούμενος,
ἀποζέσας,
ἔλαιον
|
ἐπιχέας, |
ἅλας
δοὺς
μουσικῶς,
μήκωνος
ἐπιπάσας |
[1, 20] |
τῷ
δὲ
μὴ
αἴρεσθαι
τὰς
|
τραπέζας |
ἐναντιοῦσθαι
δοκεῖ
τὸ
ἐν
Ἰλιάδι· |
[1, 46] |
Σικελικὰς
καὶ
Συβαριτικὰς
{καὶ
Ἰταλικὰς}
|
τραπέζας, |
ἤδη
δὲ
καὶ
Χίας.
μαρτυροῦνται
|
[1, 15] |
τὸν
αὑτοῦ
βίον,
τοιαύτας
παρατίθεται
|
τραπέζας. |
καὶ
Μενέλαος
δὲ
τοὺς
τῶν |
[1, 15] |
οὔτε
ἰχθῦς
ἐσθίοντας
ποιεῖ
οὔτε
|
ὄρνιθας |
οὔτε
μελίπηκτα,
περιελὼν
παντὶ
σθένει
|
[1, 22] |
οἱ
Ὀδυσσέως
ἑταῖροι
θηρεύουσιν
ἰχθῦς
|
ὄρνιθάς |
τε
φίλας
θ´
ὅ
τι |
[1, 62] |
πρὸ
πάντων
ἐδεσμάτων
κράμβας
{ἔσθειν}
|
ἑφθὰς |
μέχρι
τοῦ
δεῦρο
παρασκευάζεσθαι.
καὶ |
[1, 50] |
ἁλὸς
ταμίαι.
τὸν
δὲ
τροχὸν
|
γαίας |
τε
καμίνου
τ´
ἔκγονον
εὗρε, |
[1, 6] |
ἐγχέλεις,
τῶν
Παχυνικῶν
θύννων
τὰς
|
ἠτριαίας, |
τοὺς
ἐν
Μήλῳ
ἐρίφους,
τοὺς |
[1, 40] |
τὸν
Ἀπόλλωνα
ὀρχηστὴν
καλεῖ·
ὀρχήστ´
|
ἀγλαΐας |
ἀνάσσων,
εὐρυφάρετρ´
Ἄπολλον,
καὶ
Ὅμηρος |
[1, 44] |
Καρύστιος
ὁ
Περγαμηνὸς
ἱστορεῖ
τὰς
|
Κερκυραίας |
γυναῖκας
ἔτι
καὶ
νῦν
σφαιριζούσας
|
[1, 57] |
ποιεῖ.
περὶ
δὲ
Κερυνίαν
τῆς
|
Ἀχαίας |
ἀμπέλου
τι
γένος
εἶναι,
ἀφ´ |
[1, 21] |
τὸ
ἴσον
ἐκ
τῆς
πρόσθεν
|
βίας. |
διὸ
καὶ
μόνου
τούτου
ἡ |
[1, 41] |
οὗτοι
οἱ
τραπεζορήτορες,
οἳ
ὑπὸ
|
γλωσσαλγίας |
ἐπιλελῆσθαί
μοι
δοκοῦσι
καὶ
τοῦ |
[1, 49] |
καὶ
ἴφια
μῆλα·
ἀνδράποδ´
ἐκ
|
Φρυγίας, |
ἀπὸ
δ´
Ἀρκαδίας
ἐπικούρους.
αἱ |
[1, 57] |
ἐκ
Καρύστου,
ὅς
ἐστι
πλησίον
|
Ἀρκαδίας. |
ἄπυρον
δὲ
εἶπε
τὸν
οὐχ |
[1, 57] |
ἱστορίᾳ
φησὶν
ἐν
Ἡραίᾳ
τῆς
|
Ἀρκαδίας |
γίνεσθαι
οἶνον
ὃς
τοὺς
μὲν |
[1, 49] |
ἀνδράποδ´
ἐκ
Φρυγίας,
ἀπὸ
δ´
|
Ἀρκαδίας |
ἐπικούρους.
αἱ
Παγασαὶ
δούλους
καὶ |
[1, 33] |
Ἄτυος
διὰ
λιμὸν
εὑρεθῆναι
τὰς
|
παιδιάς· |
πρεσβεύει
γὰρ
τοῖς
χρόνοις
τὰ |
[1, 24] |
ἐδίνευον.
μολπῆς
δὲ
ἀντὶ
τοῦ
|
παιδιᾶς. |
σῶφρον
δέ
τι
ἦν
τὸ |
[1, 39] |
ὀρχεῖσθαι.
μεθύων
δὲ
ἐποίει
τὰς
|
τραγῳδίας |
Αἰσχύλος,
ὥς
φησι
Χαμαιλέων.
Σοφοκλῆς |
[1, 39] |
καὶ
ὅλως
πᾶσαν
τὴν
τῆς
|
τραγῳδίας |
οἰκονομίαν
εἰς
ἑαυτὸν
περιιστᾶν.
ὑπεκρίνετο |
[1, 35] |
τοὺς
διθυράμβους
μιμούμενος·
τὰς
δὲ
|
κιθαρῳδίας |
οἱ
περὶ
τὸν
ἐξ
Ἰταλίας |
[1, 38] |
τι
καὶ
τοῦ
τοιούτου
πρὸς
|
παιδείας |
ἐξέτασιν.
διὸ
καὶ
Ἄλεξίς
φησιν· |
[1, 2] |
Μανσούριος,
νόμων
ἐξηγητὴς
καὶ
πάσης
|
παιδείας |
οὐ
παρέργως
ἐπιμέλειαν
ποιούμενος,
μόνος |
[1, 4] |
ὑπὸ
φιλοτιμίας
πολλοὺς
τῶν
ἀπὸ
|
παιδείας |
συναθροίζων
οὐ
μόνον
τοῖς
ἄλλοις
|
[1, 6] |
μέχρι
τριῶν
καὶ
τεσσάρων
στίχων,
|
πολυμαθείας |
δόξαν
προσποιούμενος.
πολλοὶ
δὲ
καὶ |
[1, 22] |
ἐπὶ
τῶν
δείπνων,
ὡς
οὐκ
|
οἰκείας |
νομιζομένης
τῆς
τροφῆς
τοῖς
ἐν |
[1, 1] |
οἰκονομία
μίμημα
τῆς
τοῦ
δείπνου
|
πολυτελείας |
καὶ
ἡ
τῆς
βίβλου
διασκευὴ |
[1, 30] |
ποιητῶν
ἔνιοι
τὰς
καθ´
αὑτοὺς
|
πολυτελείας |
καὶ
ῥᾳθυμίας
ἀνέπεμπον
ὡς
οὔσας |
[1, 61] |
τὸν
Ἀλφειόν·
καὶ
ὅτι
τῆς
|
Ἠλείας |
τόπος
ἐστὶν
ἀπέχων
ὀκτὼ
στάδια, |
[1, 15] |
περιελὼν
παντὶ
σθένει
τὰς
μαγειρικὰς
|
μαγγανείας |
καὶ
τά,
ὡς
ὁ
Μένανδρός
|
[1, 45] |
λάχανα.
ὅτι
δὲ
οἴδασι
τὰς
|
λαχανείας |
δῆλον
ἐκ
τῶν
παρὰ
νείατον |
[1, 60] |
ἀπὸ
τῆς
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
λίμνης
|
Μαρείας |
καὶ
τῆς
παρ´
αὐτὴν
πόλεως |
[1, 60] |
Ἄντυλλαν
πόλιν
οὐ
μακρὰν
οὖσαν
|
Ἀλεξανδρείας, |
ἧς
τοὺς
φόρους
οἱ
τότε |
[1, 56] |
αὐτῶν
πολιτείᾳ,
ἄμπελος
Ἀνθηδονιὰς
καὶ
|
Ὑπερειὰς |
ἀπὸ
Ἄνθου
τινὸς
καὶ
Ὑπέρου, |
[1, 1] |
βίβλῳ
ἐνέθετο
καὶ
τὰς
τούτων
|
χρείας |
καὶ
τὰς
τῶν
ὀνομάτων
ἀναπτύεις |
[1, 57] |
Λητοῦς,
νῦν
δὲ
Λατώρειαν
ἀπὸ
|
Λατωρείας |
Ἀμαζόνος·
ἐν
ᾗ
γίνεσθαι
τὸν |
[1, 60] |
ἑνὸς
τῶν
μετὰ
Διονύσου
τὰς
|
στρατείας |
πεποιημένων.
πολλὴ
δὲ
ἡ
περὶ |
[1, 48] |
ὃ
μὲν
γλυκάζων,
ὃ
δ´
|
ὀμφακίας· |
ἀμφότεροι
δὲ
ἀπὸ
πεντεκαίδεκα
ἐτῶν |
[1, 59] |
κεφαλὴν
ἀδικοῦσιν.
ὁ
δ´
ἀπὸ
|
Κιλικίας |
Ἀβάτης
καλούμενος
κοιλίας
μόνον
ἐστὶ |
[1, 9] |
κἀν
ἄλλαις
πόλεσι
περιέρχεσθαι
τὰς
|
οἰκίας, |
ἀκολουθούντων
αὐτῷ
παίδων
{καὶ}
φερόντων |
[1, 28] |
τοὺς
κρατῆρας
ἐν
μέσῳ
τῆς
|
οἰκίας |
ἑστάναι
πλήρεις
οἴνου
κριθίνου,
ἀργυροῦς |
[1, 15] |
τοῦ
κήπου
κατασκευὴν
καὶ
τῆς
|
οἰκίας |
καὶ
τὸν
αὑτοῦ
βίον,
τοιαύτας |
[1, 9] |
ἔπειτα
εἰσιόντα
εἰς
τὰς
ἀλλοτρίας
|
οἰκίας |
τὰ
ἑψόμενα
τοῖς
ἄλλοις
ἀρτύειν |
[1, 14] |
ἢ
δυοῖν
ποδοῖν
παρεῖναι
τῆς
|
σκιᾶς· |
ἔπειτα
φάναι
μικρὸν
ὀψιαίτερον
δι´ |
[1, 4] |
κατασεσιγασμένα
ὑπὸ
τῆς
τῶν
πολλῶν
|
ἀφιλοκαλίας. |
ἦν
δέ,
φησί,
καὶ
βιβλίων |
[1, 57] |
οὗτος
γίνεται
ἐν
Βενεβέντῳ
πόλει
|
Ἰταλίας. |
ἀμφίας
δ´
οἶνος
ὁ
φαῦλος |
[1, 48] |
δὲ
Μαμερτῖνος
ἔξω
μὲν
τῆς
|
Ἰταλίας |
γίνεται·
καὶ
γινόμενος
ἐν
Σικελίᾳ |
[1, 56] |
πρῶτον
εἰς
Συρακούσας
κομίσαι
ἐξ
|
Ἰταλίας. |
εἴη
ἂν
οὖν
ὁ
παρὰ |
[1, 35] |
κιθαρῳδίας
οἱ
περὶ
τὸν
ἐξ
|
Ἰταλίας |
Οἰνώναν,
ὃς
καὶ
Κύκλωπα
εἰσήγαγε |
[1, 18] |
Θετταλὸν
σόφισμα
ἤτοι
ὁ
ἐκ
|
Θετταλίας |
σοφιστής·
παίζει
δ´
ἴσως
πρὸς |
[1, 49] |
πάντα
ταρίχη·
ἐκ
δ´
αὖ
|
Θετταλίας |
χόνδρον
καὶ
πλευρὰ
βόεια·
καὶ |
[1, 50] |
Θηβαῖον,
ἀλλ´
ἀπὸ
τῆς
ἀγλαοκάρπου
|
Σικελίας |
ὄχημα
δαιδάλεον
ματεύειν.
Κριτίας
δὲ |
[1, 59] |
οἶνοι
ἀκραίπαλοί
τέ
εἰσι
καὶ
|
κοιλίας |
λύουσιν
ἐπιδάκνουσί
τε
τὸν
στόμαχον |
[1, 59] |
ὁ
δὲ
γλυκάζων
τρόφιμος,
πλήσμιος,
|
κοιλίας |
μαλακτικός,
ὁ
δ´
αὐτόκρατος
τῇ |
[1, 59] |
δ´
ἀπὸ
Κιλικίας
Ἀβάτης
καλούμενος
|
κοιλίας |
μόνον
ἐστὶ
μαλακτικός.
Κῴῳ
δὲ |
[1, 20] |
ἐγκέφαλον·
ὤπτα
δὲ
καὶ
τὰς
|
κοιλίας. |
οὕτω
σφόδρ´
ἦν
ἀρχαῖος,
Ἀντιφάνης |
[1, 5] |
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
|
Τελλίας, |
φιλόξενος
ὢν
καὶ
πάντας
πολυωρῶν, |
[1, 29] |
εἰ
δὲ
τύχοι
ἄνευ
τοῦ
|
μηδεμιᾶς |
τῶν
ἄλλων
ψαῦσαι,
νικᾶν
καὶ |
[1, 38] |
εἶτα
καθίσαντα
διατίθεσθαι
τὸν
λόγον
|
οὐδεμιᾶς |
ἀπεχόμενον
κινήσεως
οὐδὲ
σχήματος
ἑνός. |
[1, 61] |
διὸ
καὶ
Δίων
ὁ
ἐξ
|
Ἀκαδημίας |
φιλοίνους
καὶ
φιλοπότας
τοὺς
Αἰγυπτίους |
[1, 26] |
ᾔεις
ἐν
Φαινεστίου.
ἐφρόντιζον
δὲ
|
εὐρυθμίας |
οἱ
σφαιρίζοντες.
Δαμόξενος
γοῦν
φησι· |
[1, 6] |
τὸν
Συρακούσιον
εὐτρεπίσθαι
στιχίδια
καὶ
|
παροιμίας |
εἰς
ἕκαστον
τῶν
ἐν
τοῖς |
[1, 4] |
ἔπαινον
καὶ
λέγει·
ὃς
ὑπὸ
|
φιλοτιμίας |
πολλοὺς
τῶν
ἀπὸ
παιδείας
συναθροίζων |
[1, 11] |
Γαλάτειαν
ἐφωράθη
διαφθείρων,
εἰς
τὰς
|
λατομίας |
ἐνεβλήθη·
ἐν
αἷς
ποιῶν
τὸν |
[1, 58] |
καὶ
γίνεται
ἀνθοσμίας.
καὶ
πάλιν·
|
ἀνθοσμίας |
γίνεται
ἐκ
νέων
ἀμπέλων
ἰσχυρότερος |
[1, 58] |
τὰς
ὀμφακώδεις
συμπατήσαντες
ἀπέθεντο
καὶ
|
ἀνθοσμίας |
ἐγένετο.
Θεόφραστος
δ´
ἐν
Θάσῳ |
[1, 58] |
πεντήκοντα
εἷς
θαλάσσης
καὶ
γίνεται
|
ἀνθοσμίας. |
καὶ
πάλιν·
ἀνθοσμίας
γίνεται
ἐκ
|
[1, 21] |
τοὺς
ἔχοντας,
καὶ
μετὰ
τῆς
|
ἀκοσμίας |
ἐγίνοντο
καὶ
φόνοι.
ἐξ
ὧν |
[1, 30] |
τὰς
καθ´
αὑτοὺς
πολυτελείας
καὶ
|
ῥᾳθυμίας |
ἀνέπεμπον
ὡς
οὔσας
καὶ
κατὰ |
[1, 45] |
οὐδὲ
θανὼν
ἀπαλλάττεται
τῆς
τούτων
|
ἐπιθυμίας· |
εἴπερ
ὁ
κολάζων
αὐτὸν
θεὸς |
[1, 15] |
βίον
καὶ
αὐτάρκη,
λογιζόμενος
τὰς
|
ἐπιθυμίας |
καὶ
τὰς
ἡδονὰς
ἰσχυροτάτας
γίνεσθαι |
[1, 26] |
οἱ
σφαιρίζοντες.
Δαμόξενος
γοῦν
φησι·
|
νεανίας |
τις
ἐσφαίριζεν
εἷς
ἐτῶν
ἴσως |
[1, 12] |
γαστέρα
ἐν
Μιντούρναις
(πόλις
δὲ
|
Καμπανίας) |
διέτριβε
τὰ
πλεῖστα
καρίδας
ἐσθίων |
[1, 48] |
δέ.
γίνεται
δὲ
περὶ
τὴν
|
Καμπανίας |
Κύμην
ὁ
καλούμενος
Οὐλβανός,
κοῦφος, |
[1, 29] |
κατὰ
τὴν
πεττευτικήν,
ὥς
φησι
|
Φαινίας. |
Ἀπίων
δὲ
ὁ
Ἀλεξανδρεὺς
καὶ |
[1, 11] |
τὸ
Φιλοξένου
Δεῖπνον
οὐχ
ὅλον.
|
~Φαινίας |
δέ
φησιν
ὅτι
Φιλόξενος
ὁ |
[1, 53] |
ἐχθροῖς
ἐκ
Πεπαρήθου·
φησὶ
δὲ
|
Φαινίας |
ὁ
Ἐρέσιος
Μενδαίους
τοὺς
βότρυς |
[1, 58] |
τῆς
τοῦ
ἀνθοσμίου
οἴνου
σκευασίας
|
Φαινίας |
ὁ
Ἐρέσιός
φησι
τάδε·
γλεύκει
|
[1, 55] |
δὲ
πράμνιόν
φησιν
οἶνον
ἀπὸ
|
πραμνίας |
ἀμπέλου
οὕτω
καλουμένης,
οἳ
δὲ |
[1, 56] |
ἐν
τῇ
αὐτῶν
πολιτείᾳ,
ἄμπελος
|
Ἀνθηδονιὰς |
καὶ
Ὑπερειὰς
ἀπὸ
Ἄνθου
τινὸς |
[1, 50] |
δέ·
καὶ
νᾶπυ
Κύπριον
καὶ
|
σκαμωνίας |
ὀπὸν
καὶ
κάρδαμον
Μιλήσιον
καὶ |
[1, 49] |
καὶ
ἰσχάδας
ἡδυονείρους.
αὐτὰρ
ἀπ´
|
Εὐβοίας |
ἀπίους
καὶ
ἴφια
μῆλα·
ἀνδράποδ´ |
[1, 5] |
καὶ
φαγεῖν
τὰς
ἡδονὰς
ἔχομεν
|
ὁμοίας· |
οὐδὲ
τοῖς
λαμπροῖσι
γὰρ
δείπνοις |
[1, 34] |
ἢ
τὰς
κατὰ
παιδείαν
γινομένας
|
ἐπινοίας. |
Ἑστιαιεῖς
γοῦν
καὶ
Ὠρεῖται
Θεοδώρου |
[1, 42] |
δὲ
εὑρεῖν
καὶ
ἐπὶ
τῆς
|
ἐννοίας |
ταύτης
σπανίως
τὸ
ἀνακεῖσθαι.
σάτυρος |
[1, 53] |
οἴνου
μέμνηται
καὶ
Ἔφιππος·
κάρυα,
|
ῥοίας, |
φοίνικας,
ἕτερα
νώγαλα,
σταμνάριά
τ´ |
[1, 41] |
ἐν
ταλάρῳ.
ἕως
ἂν
τῆς
|
λογοδιαρροίας |
ἀπαλλαγῶσιν
οὗτοι
οἱ
τραπεζορήτορες,
οἳ |
[1, 44] |
πολεμικῶν
κινδύνων
καὶ
ἐπὶ
θήρας
|
παντοίας, |
ἀφ´
ὧν
ῥωμαλεώτεροι
καὶ
ὑγιεινότεροι |
[1, 55] |
Ἐχινάδες
ἀπὸ
τῶν
ἐχίνων
καὶ
|
Σηπιὰς |
ἄκρα
ἀπὸ
τῶν
περὶ
αὐτὴν |
[1, 35] |
οὗτος
καὶ
παρὰ
τὰς
Ἀριστοτέλους
|
ἀπορίας |
καὶ
ἀνεγίνωσκε
δημοσίᾳ,
διὰ
τί |
[1, 1] |
καὶ
ζῴων
παντοδαπῶν
καὶ
ἄνδρας
|
ἱστορίας |
συγγεγραφότας
καὶ
ποιητὰς
καὶ
φιλοσόφους |
[1, 44] |
δὲ
καὶ
ἀκοντίοις
μετά
τινος
|
συμμετρίας |
ἐχρῶντο·
δίσκοισιν
τέρποντο
καὶ
αἰγανέῃσιν |
[1, 9] |
ἡδύσματα·
ἔπειτα
εἰσιόντα
εἰς
τὰς
|
ἀλλοτρίας |
οἰκίας
τὰ
ἑψόμενα
τοῖς
ἄλλοις |
[1, 51] |
φησι
Ποσειδώνιος
κἀν
Δαμασκῷ
τῆς
|
Συρίας |
γίνεσθαι,
Περσῶν
αὐτόθι
καταφυτευσάντων
τὰς |
[1, 49] |
καὶ
βίβλους·
ἀπὸ
δ´
αὖ
|
Συρίας |
λιβανωτόν·
ἡ
δὲ
καλὴ
Κρήτη |
[1, 10] |
βουλεύσασθαι
βέλτιον.
ὃ
μὲν
γὰρ
|
ἀθανασίας |
ἐπιθυμήσας
ἐν
θαλάμῳ
κρέμαται
πάντων |
[1, 25] |
τι)
εὗρεν
Ἀττικὸς
Νεαπολίτης
παιδοτρίβης
|
γυμνασίας |
ἕνεκα
Πομπηίου
Μάγνου.
τὸ
δὲ |
[1, 58] |
δὲ
τῆς
τοῦ
ἀνθοσμίου
οἴνου
|
σκευασίας
|
Φαινίας
ὁ
Ἐρέσιός
φησι
τάδε· |
[1, 55] |
ἱερά,
ὑπὸ
δὲ
τῶν
Οἰνοαίων
|
Διονυσιάς. |
Οἰνόη
δὲ
πόλις
ἐν
τῇ |
[1, 32] |
δημιουργίαι
καὶ
αἱ
περὶ
τὰς
|
συνουσίας |
περιεργίαι,
ὥστ´
ἐπιτεχνᾶσθαι
σπόγγους
ὑποτίθεσθαι· |
[1, 3] |
Ἀθήναιε,
μετειληφὼς
τῆς
καλῆς
ἐκείνης
|
συνουσίας |
τῶν
νῦν
ἐπικληθέντων
δειπνοσοφιστῶν,
ἥτις
|
[1, 49] |
ἐπικούρους.
αἱ
Παγασαὶ
δούλους
καὶ
|
στιγματίας |
παρέχουσι.
τὰς
δὲ
Διὸς
βαλάνους |
[1, 50] |
ἀγλαοκάρπου
Σικελίας
ὄχημα
δαιδάλεον
ματεύειν.
|
Κριτίας |
δὲ
οὕτως·
κότταβος
ἐκ
Σικελῆς |
[1, 29] |
ὄντες
οἱ
μνηστῆρες
διετίθεσαν
ψήφους
|
ἐναντίας |
ἀλλήλαις,
ἴσας
πρὸς
ἴσας
τὸν |
[1, 56] |
τινὸς
καὶ
Ὑπέρου,
ὡς
καὶ
|
Ἀλθηφιὰς |
ἀπὸ
Ἀλθηφίου
τινός,
ἑνὸς
τῶν |
[1, 57] |
γίνεται
ἐν
Βενεβέντῳ
πόλει
Ἰταλίας.
|
ἀμφίας |
δ´
οἶνος
ὁ
φαῦλος
καλεῖται
|
[1, 13] |
Ἀπίκιος
ὄστρεα
νεαρὰ
διεπέμψατο
ὑπὸ
|
σοφίας |
αὐτοῦ
τεθησαυρισμένα·
καὶ
οὐχ
ὡς |
[1, 4] |
καὶ
λόγοις
πάρει,
ὅπου
τι
|
σοφίας |
ἔργον
ἐξετάζεται.
ἀγλαίζεται
δὲ
καὶ
|
[1, 46] |
Ἰταλικὰς}
τραπέζας,
ἤδη
δὲ
καὶ
|
Χίας. |
μαρτυροῦνται
γὰρ
καὶ
Χῖοι
οὐκ |
[1, 14] |
ἤδη
τι
καὶ
βλάπτεις
ἐμέ.
|
Ἀμειψίας· |
ἔρρ´
ἐς
κόρακας,
μονοφάγε
καὶ |
[1, 15] |
ᾑρημένος
βίον
τοὺς
τρυφερωτάτους
ἑστιῶν
|
Φαίακας |
καὶ
τὸν
Ὀδυσσέα
ξενίζων,
ἐπιδεικνύμενος |
[1, 28] |
ἀδύνατον
γὰρ
μὴ
φρονίμους
εἶναι
|
Φαίακας, |
οἳ
μάλα
φίλοι
εἰσὶ
θεοῖσιν, |
[1, 16] |
Ὅμηρος
ἰχθυόεντα
προσαγορεύων
καὶ
τοὺς
|
Φαίακας |
πλωτικωτάτους
ποιῶν
καὶ
ἐν
τῇ |
[1, 34] |
τοὺς
Σωστράτου
τοῦ
αὐλητοῦ
υἱεῖς
|
σωματοφύλακας |
ἐπεποίητο.
~ἐθαυμάζετο
δὲ
παρ´
Ἕλλησι |
[1, 15] |
παρέθηκε
φέρουσα.
δαιτρὸς
δὲ
κρειῶν
|
πίνακας |
παρέθηκεν
ἀείρας,
καὶ
τούτων
ὀπτῶν |
[1, 46] |
ὀπτᾷ.
καὶ
τὸ
κρειῶν
δὲ
|
πίνακας |
παρέθηκεν
ἀείρας
παντοίων‘
οὐ
μόνον |
[1, 14] |
βλάπτεις
ἐμέ.
Ἀμειψίας·
ἔρρ´
ἐς
|
κόρακας, |
μονοφάγε
καὶ
τοιχωρύχε.
{περὶ
τοῦ |
[1, 14] |
καὶ
χαλίκρητον
μέθυ,
οὔτε
τῖμον
|
εἰσενέγκας |
οὔτε-
οὐδὲ
μὲν
κληθεὶς
ἦλθες, |
[1, 44] |
ὁ
Περγαμηνὸς
ἱστορεῖ
τὰς
Κερκυραίας
|
γυναῖκας |
ἔτι
καὶ
νῦν
σφαιριζούσας
ᾄδειν. |
[1, 18] |
καὶ
τὰς
κόρας
καὶ
τὰς
|
γυναῖκας |
λουούσας
τοὺς
ξένους,
ὡς
οὔτε |
[1, 57] |
τὸν
οἶνον
ἐξαμβλοῦν
ποιεῖν
τὰς
|
γυναῖκας |
τὰς
ἐγκύμονας·
κἂν
τῶν
βοτρύων |
[1, 57] |
ἄνδρας
πινόμενος
ἐξίστησι,
τὰς
δὲ
|
γυναῖκας |
τεκνούσσας
ποιεῖ.
περὶ
δὲ
Κερυνίαν |
[1, 46] |
τὰς
Σικελικὰς
καὶ
Συβαριτικὰς
{καὶ
|
Ἰταλικὰς} |
τραπέζας,
ἤδη
δὲ
καὶ
Χίας. |
[1, 46] |
ἀλλὰ
περιττήν.
ὡς
ἀνακύπτειν
τὰς
|
Σικελικὰς |
καὶ
Συβαριτικὰς
{καὶ
Ἰταλικὰς}
τραπέζας, |
[1, 5] |
δεύτερος
καὶ
τέταρτος,
εἰς
ἃς
|
νίκας |
καὶ
Εὐριπίδης
ἔγραψεν
ἐπινίκιον,
θύσας |
[1, 53] |
μέμνηται
καὶ
Ἔφιππος·
κάρυα,
ῥοίας,
|
φοίνικας, |
ἕτερα
νώγαλα,
σταμνάριά
τ´
οἴνου |
[1, 15] |
μελίπηκτα,
περιελὼν
παντὶ
σθένει
τὰς
|
μαγειρικὰς |
μαγγανείας
καὶ
τά,
ὡς
ὁ |
[1, 4] |
ἔργον
ἐξετάζεται.
ἀγλαίζεται
δὲ
καὶ
|
μουσικᾶς |
ἐν
ἀώτῳ·
οἷα
παίζομεν
φίλαν
|
[1, 46] |
ὡς
ἀνακύπτειν
τὰς
Σικελικὰς
καὶ
|
Συβαριτικὰς |
{καὶ
Ἰταλικὰς}
τραπέζας,
ἤδη
δὲ |
[1, 39] |
ποδῶν
δὲ
πλείους,
ἐμβατηρίους
καὶ
|
χορευτικάς. |
Ἀριστοκλῆς
οὖν
φησιν
ὅτι
Τελέστης |
[1, 32] |
Θεόφραστος
δ´
οὕτω
φησί
τινας
|
ὀχευτικὰς
|
δυνάμεις
εἶναι
ὡς
καὶ
μέχρι |
[1, 8] |
ἐντάττουσιν.
ὅτι
Ἀρτεμίδωρος
ὁ
Ψευδαριστοφάνειος
|
ὀψαρτυτικὰς |
λέξεις
συνήγαγε.
τοῦ
Φιλοξένου
δὲ |
[1, 32] |
ἔπεμψε
δώρων
ἀποστεῖλαί
τινας
δυνάμεις
|
στυτικὰς |
τοιαύτας
ὡς
ὑπὸ
τοὺς
πόδας |
[1, 16] |
οἳ
δὲ
κιθαρῳδῶν
ἠκροῶντο
τὰς
|
ἡρωικὰς |
πράξεις
ἐν
μέλει
καὶ
ῥυθμῷ |
[1, 6] |
ἁλμυρὸν
βάθος,
εἰς
δὲ
τοὺς
|
κήρυκας· |
χαίρετε,
κήρυκες,
Διὸς
ἄγγελοι,
εἰς |
[1, 45] |
αὐτῷ
παιδὶ
ὄντι·
ὄγχνας
μοι
|
δῶκας |
τρισκαίδεκα‘
καὶ
τὰ
ἑξῆς.
~ὅτι |
[1, 41] |
βεβρεγμένος
ἥκω
καὶ
κεκωθωνισμένος.
{Β.
|
πέπωκας |
οὗτος;
{Α.
πέπωκ´
ἐγώ,
μὰ |
[1, 13] |
ἀφύης
μιμούμενος,
ἀποζέσας,
ἔλαιον
ἐπιχέας,
|
ἅλας |
δοὺς
μουσικῶς,
μήκωνος
ἐπιπάσας
ἄνω
|
[1, 29] |
τὰς
χεῖρας
οἱ
μνηστῆρες
ἔχουσιν
|
ἁπαλὰς |
ὡς
μηδὲ
τὸ
τόξον
ἐντεῖναι |
[1, 62] |
Ἄλεξις·
ἐχθὲς
ὑπέπινες,
εἶτα
νυνὶ
|
κραιπαλᾷς. |
κατανύστασον·
παύσῃ
γάρ.
εἶτά
σοι |
[1, 5] |
πάντας
πολυωρῶν,
πεντακοσίοις
ἱππεῦσιν
ἐκ
|
Γέλας |
ποτὲ
καταλύσασιν
ὡς
αὐτὸν
χειμῶνος |
[1, 59] |
ὃ
δὲ
κιρρός,
ὃ
δὲ
|
μέλας. |
καὶ
ὁ
μὲν
λευκὸς
λεπτότατος |
[1, 48] |
Ἔρβουλος
ἐν
ἀρχῇ
μέν
ἐστι
|
μέλας, |
μετ´
οὐ
πολλὰ
δὲ
ἔτη |
[1, 59] |
γὰρ
ὁ
οἶνος.
ὁ
δὲ
|
μέλας, |
ὁ
μὴ
γλυκάζων,
τροφιμώτατος,
στυπτικός· |
[1, 59] |
δ´
ὁ
Ἀθηναῖός
φησιν·
ὁ
|
μέλας |
οἶνός
ἐστι
θρεπτικώτατος,
ὁ
δὲ |
[1, 56] |
οἶνος
κοχύζει
τοῖς
ὁδοιπόροις
πιεῖν
|
μέλας |
Σκιάθιος,
ἴσον
ἴσῳ
κεκραμένος.
Ἀχαιὸς |
[1, 46] |
ὄρνισιν
εἴων
ἐλεύθερον,
παγίδας
καὶ
|
νεφέλας |
ἐπὶ
ταῖς
κίχλαις
καὶ
πελειάσιν |
[1, 18] |
τῇ
μέθῃ
παρρησίαν
καὶ
τὰς
|
ἀπειλὰς |
ἃς
Τρωσὶν
ὑπέσχετο
οἰνοποτάζων
ὑπομείναντα |
[1, 28] |
ἑρμηνείαν.
οἶδε
δ´
Ὅμηρος
καὶ
|
ποικίλας |
ἐδωδάς·
λέγει
γοῦν
ἐδωδὴν
παντοίην‘ |
[1, 22] |
ἑταῖροι
θηρεύουσιν
ἰχθῦς
ὄρνιθάς
τε
|
φίλας |
θ´
ὅ
τι
χεῖρας
ἵκοιτο
|
[1, 29] |
ψαῦσαι,
νικᾶν
καὶ
ἐλπίδας
ἔχειν
|
πολλὰς |
γαμήσειν
αὐτήν.
τὸν
δὲ
Εὐρύμαχον |
[1, 30] |
ταγηνίζειν
δὲ
κἂν
πριαίμην.
{Β.
|
πολλὰς |
δ´
οἶμαι
νῦν
βεβινῆσθαι.
{ΑΛΚ. |
[1, 16] |
λιμένας
πλείους
καὶ
νήσους
προσεχεῖς
|
πολλάς, |
ἐν
αἷς
ἰχθύων
ἐγίνετο
πλῆθος |
[1, 36] |
καὶ
κατ´
ἰδίαν
δὲ
τὰς
|
πολλάς, |
ὡς
Ἀλεξανδρέων
μὲν
τὴν
χρυσῆν, |
[1, 6] |
τῷ
Λαρηνσίου
παρεῖναι
δείπνῳ,
ὥσπερ
|
συμβολὰς |
κομίζοντας
τὰ
ἀπὸ
τῶν
στρωματοδέσμων |
[1, 60] |
μὴ
βλάπτειν.
σαυτὴν
ἐπαινεῖς
ὥσπερ
|
Ἀστυδάμας, |
γύναι.
ἦν
δὲ
τραγικὸς
ποιητὴς |
[1, 60] |
ἦν
δὲ
τραγικὸς
ποιητὴς
ὁ
|
Ἀστυδάμας. |
~ὅτι
{ὁ}
Θεόπομπος
ὁ
Χῖος |
[1, 8] |
ὡς
πλείστους
διάτρωγε·
τὸ
γὰρ
|
δέμας |
ἀνέρος
ὀρθοῖ.
καὶ
τάδε
μὲν |
[1, 3] |
ποιητής
ἢ
παρ´
ἄλλου
τινὸς
|
ἡμᾶς |
ἀναπυνθάνεσθαι
δεῖ;
~εἶτα
εἰσβάλλει
μετ´ |
[1, 38] |
οὗ
μήτε
πράττεται
τέλος
μηδεὶς
|
ἡμᾶς |
μήτε
τιμὴν
δόντα
δεῖ
ἑτέρων |
[1, 15] |
{δὲ}
κρέας
ὀπτὸν
δίδωσι,
ἀφιστῶν
|
ἡμᾶς |
τῶν
ἀτάκτων
ἐπιθυμιῶν.
καὶ
Ἀλκίνους
|
[1, 44] |
ἐπανελθόντες
ἱδρῶ
πολλὸν
ἀπενίζοντο
θαλάσσῃ
|
κνήμας
|
ἠδὲ
λόφον
ἀμφί
τε
μηρούς‘ |
[1, 24] |
εἶναί
φησι·
τοὔνεκ´
ἄρα
σφέας
|
οἴμας |
Μοῦς´
ἐδίδαξε
φίλησέ
τε
φῦλον |
[1, 32] |
τιθεμένας
τῶν
συνουσιαζόντων
οἷς
μὲν
|
ὁρμὰς |
ἐμποιεῖν
ὀρνίθων
δίκην,
οὓς
δὲ |
[1, 12] |
γένη
πολλὰ
Ἀπίκια
ὀνομάζεται.
οὗτος
|
ἱκανὰς
|
μυριάδας
καταναλώσας
εἰς
τὴν
γαστέρα |
[1, 32] |
τοιαύτας
ὡς
ὑπὸ
τοὺς
πόδας
|
τιθεμένας |
τῶν
συνουσιαζόντων
οἷς
μὲν
ὁρμὰς |
[1, 16] |
καὶ
ἐν
τῇ
Ἰθάκῃ
εἰδὼς
|
λιμένας |
πλείους
καὶ
νήσους
προσεχεῖς
πολλάς, |
[1, 62] |
παρασκευάζεσθαι.
καὶ
πολλοὶ
εἰς
τὰς
|
κατασκευαζομένας |
ἀμεθύστους
προσλαμβάνουσι
τὸ
τῆς
κράμβης |
[1, 34] |
ἐποιοῦντο
ἢ
τὰς
κατὰ
παιδείαν
|
γινομένας |
ἐπινοίας.
Ἑστιαιεῖς
γοῦν
καὶ
Ὠρεῖται |
[1, 12] |
καὶ
τὰς
ἐν
τῷ
κήπῳ
|
γινομένας
|
θριδακίνας
οἰνομέλιτι
ἐπότιζεν
ἑσπέρας
καὶ |
[1, 18] |
τῶν
εὖ
βεβιωκότων
καὶ
σωφρόνως
|
ἁπτομένας. |
ἀρχαῖον
δὲ
τοῦτο
ἔθος·
λούουσι |
[1, 36] |
ἐν
τῇ
Ῥωμαίων
οὐρανοπόλει
{Ῥώμῃ}
|
ἀριθμουμένας |
πόλεις,
ἀλλὰ
πᾶσαι
αἱ
κατὰ
|
[1, 36] |
ἔστιν
οὕτως
πάσας
τὰς
πόλεις
|
ἱδρυμένας, |
καὶ
κατ´
ἰδίαν
δὲ
τὰς |
[1, 37] |
ἐκ
τῶν
ἀέλπτων
μᾶλλον
ὤρχησεν
|
φρένας. |
~Ἕρμιππος
δέ
φησι
Θεόφραστον
παραγίνεσθαι |
[1, 14] |
ἡ
γαστὴρ
νόον
τε
καὶ
|
φρένας |
παρήγαγεν
εἰς
ἀναιδείην,
Ἀρχίλοχος
φησίν. |
[1, 36] |
ὁπόσας
ὁ
Ζεὺς
ἀναφαίνει,
τὰς
|
Ἀθήνας |
λέγω.
ἐπιλείποι
δ´
ἄν
με |
[1, 18] |
ποτήριον.
ποιεῖ
δὲ
καὶ
τοὺς
|
Ἕλληνας |
ἐν
τῷ
ἀπόπλῳ
μεθύοντας,
διὸ |
[1, 30] |
ἀπρεπῶς
που
παράγει
μεθύοντας
τοὺς
|
Ἕλληνας, |
ὡς
καὶ
τὰς
ἀμίδας
ἀλλήλοις |
[1, 6] |
εἶχον
τὰς
ἐν
τῷ
Σικελικῷ
|
μυραίνας, |
τὰς
πλωτὰς
ἐγχέλεις,
τῶν
Παχυνικῶν |
[1, 12] |
Λιβύην
γίνεσθαι
ὑπερμεγέθεις
ἐξέπλευσεν
οὐδ´
|
ἀναμείνας |
μίαν
ἡμέραν.
καὶ
πολλὰ
κακοπαθήσας |
[1, 21] |
τῷ
ἀνθρώπῳ
ἀγαθὸν
ἀναγκαῖον
ἦν,
|
ἐπεκτείνας, |
φησίν,
εἴρηκεν
ἐίσην·
ἐπεὶ
οἱ |
[1, 12] |
τὰς
ἐν
τῷ
κήπῳ
γινομένας
|
θριδακίνας |
οἰνομέλιτι
ἐπότιζεν
ἑσπέρας
καὶ
ὑπὸ |
[1, 32] |
μεθ´
ὧν
ἔπεμψε
δώρων
ἀποστεῖλαί
|
τινας |
δυνάμεις
στυτικὰς
τοιαύτας
ὡς
ὑπὸ |
[1, 55] |
Πράμνιον
οἶνον,
ὃν
καὶ
φαρμακίτην
|
τινὰς |
καλεῖν.
ἐκαλεῖτο
δὲ
ἡ
Ἴκαρος |
[1, 32] |
πλῆθος.
Θεόφραστος
δ´
οὕτω
φησί
|
τινας |
ὀχευτικὰς
δυνάμεις
εἶναι
ὡς
καὶ |
[1, 39] |
ὅτι
οἱ
ἀρχαῖοι
ποιηταί,
Θέσπις,
|
Πρατίνας |
{Κρατῖνος}
Φρύνιχος,
ὀρχησταὶ
ἐκαλοῦντο
διὰ |
[1, 29] |
καὶ
οὐρανὸν
ἵκετ´
ἀυτμή.
καὶ
|
στρωμνὰς |
δὲ
οἶδε
διαπρεπούσας·
τοιαύτας
οὖν
|
[1, 15] |
δὲ
ὑβριστὰς
ὄντας
καὶ
πρὸς
|
ἡδονὰς |
ἀνειμένους
οὔτε
ἰχθῦς
ἐσθίοντας
ποιεῖ
|
[1, 5] |
πιεῖν
γὰρ
καὶ
φαγεῖν
τὰς
|
ἡδονὰς
|
ἔχομεν
ὁμοίας·
οὐδὲ
τοῖς
λαμπροῖσι |
[1, 15] |
λογιζόμενος
τὰς
ἐπιθυμίας
καὶ
τὰς
|
ἡδονὰς
|
ἰσχυροτάτας
γίνεσθαι
καὶ
πρώτας
ἔτι |
[1, 31] |
φησι
Δοῦρις.
ἑστιῶν
γοῦν
ποτε
|
ἡγεμόνας |
εἰς
ἑξακισχιλίους
ἐκάθισεν
ἐπὶ
δίφρων |
[1, 16] |
κράτιστοι
τῶν
ἰατρῶν
ἀφαιρεῖ
τὰς
|
πλησμονάς, |
αὐτὰρ
ἐπεὶ
πόσιος
καὶ
ἐδητύος |
[1, 57] |
ἐξαμβλοῦν
ποιεῖν
τὰς
γυναῖκας
τὰς
|
ἐγκύμονας· |
κἂν
τῶν
βοτρύων
δέ,
φησί, |
[1, 1] |
παιδείαν
ἐμπειροτάτους
ἐν
{τοῖς}
αὑτοῦ
|
δαιτυμόνας
|
ποιούμενος·
ἐν
οἷς
οὐκ
ἔσθ´ |
[1, 45] |
ὧν
ἔδωκεν
αὐτῷ
παιδὶ
ὄντι·
|
ὄγχνας |
μοι
δῶκας
τρισκαίδεκα‘
καὶ
τὰ |
[1, 34] |
ἀνδριάντα
ἀνέστησαν.
τὰς
γὰρ
βαναύσους
|
τέχνας |
Ἕλληνες
ὕστερον
περὶ
πλείστου
μᾶλλον
|
[1, 36] |
ἢ
οἱ
τὰς
τῶν
λόγων
|
τέχνας |
ἐπαγγελλόμενοι
διδάσκειν.
~τῆς
δὲ
κατὰ |
[1, 60] |
Πέρσαι
ταῖς
γαμεταῖς
ἐδίδοσαν
εἰς
|
ζώνας. |
ὁ
δὲ
κατὰ
τὴν
Θηβαίδα |
[1, 15] |
πάρθεσαν
αὐτῷ.
καὶ
Νέστωρ
δὲ
|
βόας |
θύει
Ποσειδῶνι
παρὰ
τῇ
θαλάσσῃ
|
[1, 50] |
δὲ
κρατεῖ
χρυσότυπος
φιάλη
καὶ
|
πᾶς |
χαλκὸς
ὅτις
κοσμεῖ
δόμον
ἔν |
[1, 23] |
παρατίθεται
κάνεον
καὶ
τράπεζα
καὶ
|
δέπας |
πιεῖν
ὅτε
θυμὸς
ἀνώγοι.
ἐπιστέφονται |
[1, 36] |
πλειόνων.
οὗτοι
οὖν
πάντες,
ὁ
|
σύμπας |
δῆμος
τῆς
οἰκουμένης,
τὸν
ἐφ´ |
[1, 8] |
ἄνειμι.
εἶτα
μετὰ
μικρόν·
οὐδὲ
|
λοπὰς |
κακόν
ἐστιν·
ἀτὰρ
τὸ
τάγηνον |
[1, 6] |
τὰς
Πελωρίδας
κόγχας,
τὰς
ἐκ
|
Λιπάρας |
μαινίδας,
τὴν
Μαντινικὴν
γογγυλίδα,
τὰς |
[1, 14] |
{ἂν}
εἴης;
ἀγαθὸς
πρὸς
ἀγαθοὺς
|
ἄνδρας |
ἑστιασόμενος
ἧκον·
κοινὰ
γὰρ
τὰ |
[1, 1] |
παντοῖα
καὶ
ζῴων
παντοδαπῶν
καὶ
|
ἄνδρας |
ἱστορίας
συγγεγραφότας
καὶ
ποιητὰς
καὶ
|
[1, 57] |
γίνεσθαι
οἶνον
ὃς
τοὺς
μὲν
|
ἄνδρας |
πινόμενος
ἐξίστησι,
τὰς
δὲ
γυναῖκας |
[1, 52] |
οὐκ
οἴνῳ
σοι
ἔχειν
ὅμοιον
|
γέρας, |
ἀμβροσίᾳ
δέ.
εἰ
δέ
τινες |
[1, 38] |
δὲ
τῷ
βίῳ
τὸ
τοιοῦτον
|
γέρας
|
τίς
οὐκ
ἂν
αὑτῷ
κτῷτο |
[1, 52] |
ἐκγεγαῶτα.
τόν
τ´
ἀπὸ
Φοινίκης
|
ἱερᾶς |
τὸν
Βύβλινον
αἰνῶ·
οὐ
μέντοι |
[1, 2] |
κεῖται
ὥρα
ἐπὶ
τοῦ
τῆς
|
ἡμέρας |
μορίου,
εἰ
ὁ
μέθυσος
ἐπὶ |
[1, 17] |
μενεῖν
αὐτὸν
τὸ
καταλειπόμενον
τῆς
|
ἡμέρας
|
παρακαλεῖ
πιεῖν
σπείσαντα,
προτρεπομένη
εἰς |
[1, 51] |
Θασίοις
καὶ
Λεσβίοις
οἰναρίοις
τῆς
|
ἡμέρας |
τὸ
λοιπὸν
ὑποβρέχει
μέρος
καὶ |
[1, 12] |
κήπῳ
γινομένας
θριδακίνας
οἰνομέλιτι
ἐπότιζεν
|
ἑσπέρας |
καὶ
ὑπὸ
τὴν
ἕω
λαμβάνων |
[1, 26] |
τι
πράττειν
ἢ
λέγειν
ἐφαίνετο
|
τέρας |
τι
κάλλους,
ἄνδρες·
οὔτ´
ἀκήκοα
|
[1, 14] |
αὐτὸν
εὐθὺς
ἡλίου
μετρεῖν
ἀνέχοντος,
|
μακροτέρας |
δ´
οὔσης
ἔτι
πλεῖν
ἢ |
[1, 52] |
κεκραμένος
ψιθίου.
~ὅτι
Ἀριστοφάνους
τὰς
|
δευτέρας |
Θεσμοφοριαζούσας
Δημήτριος
ὁ
Τροιζήνιος
Θεσμοφοριασάσας
|
[1, 22] |
πλῷ
δηλονότι·
ὥστε
ἦν
αὐτοῖς
|
θήρας |
ἰχθύων
ἐπιμέλεια
καὶ
τέχνη.
εἰκάζει |
[1, 44] |
τῶν
πολεμικῶν
κινδύνων
καὶ
ἐπὶ
|
θήρας |
παντοίας,
ἀφ´
ὧν
ῥωμαλεώτεροι
καὶ |
[1, 28] |
Φαιάκων
τρυφὴν
πλὴν
τοῦ
τοὺς
|
κρατῆρας |
ἐν
μέσῳ
τῆς
οἰκίας
ἑστάναι |
[1, 15] |
καὶ
εὐνουστάτων
ἀνδρῶν.
καὶ
τοὺς
|
μνηστῆρας |
δὲ
ὑβριστὰς
ὄντας
καὶ
πρὸς |
[1, 30] |
τὸ
Ἴλιον.
ἀλλ´
οὐδ´
ὅτε
|
μνηστῆρας |
εἰσάγει
μεθύοντας,
οὐδὲ
τότε
τοιαύτην |
[1, 10] |
δ´
οὗτος
τῶν
ἀπολαυστικῶν
καὶ
|
δακτυλήθρας |
ἔχων
ἐσθίειν
λέγεται
τὸ
ὄψον, |
[1, 25] |
τὸ
δὲ
καλούμενον
διὰ
τῆς
|
σφαίρας |
ἁρπαστὸν
φαινίνδα
ἐκαλεῖτο,
ὃ
ἐγὼ |
[1, 25] |
κυβιστητήρων,
αἳ
δὲ
διὰ
τῆς
|
σφαίρας· |
ἧς
τὴν
εὕρεσιν
Ἀγαλλὶς
ἡ |
[1, 27] |
δὲ
παρ´
Ὁμήρῳ
καὶ
ἄνευ
|
σφαίρας
|
ὀρχοῦνται.
καὶ
ὀρχοῦνταί
που
ἀνὰ |
[1, 15] |
δαιτρὸς
δὲ
κρειῶν
πίνακας
παρέθηκεν
|
ἀείρας, |
καὶ
τούτων
ὀπτῶν
καὶ
ὡς |
[1, 46] |
τὸ
κρειῶν
δὲ
πίνακας
παρέθηκεν
|
ἀείρας |
παντοίων‘
οὐ
μόνον
τὴν
τῶν |
[1, 22] |
τε
φίλας
θ´
ὅ
τι
|
χεῖρας |
ἵκοιτο
γναμπτοῖς
ἀγκίστροισιν.
οὐ
γὰρ |
[1, 29] |
δὲ
διὰ
τὴν
τρυφὴν
τὰς
|
χεῖρας |
οἱ
μνηστῆρες
ἔχουσιν
ἁπαλὰς
ὡς
|
[1, 33] |
ἐν
μὲν
Ὀδυσσείᾳ
ἀπονιζομένους
τὰς
|
χεῖρας |
ποιεῖ
πρὶν
μεταλαβεῖν
τροφῆς,
ἐν
|
[1, 11] |
μικράν,
ἀναλαβὼν
αὐτὴν
εἰς
τὰς
|
χεῖρας |
πρὸς
τὸ
οὖς
προσήνεγκε.
πυθομένου |
[1, 23] |
δὲ
καὶ
ἀπὸ
τῆς
αὑτῶν
|
μοίρας |
οἷς
ἐβούλοντο,
ὡς
Ὀδυσσεὺς
νώτου |
[1, 39] |
κινήσεις
ἀπὸ
μὲν
τοῦ
προσώπου
|
μικρὰς |
φέρειν,
ἀπὸ
ποδῶν
δὲ
πλείους, |
[1, 41] |
ἐστι;
τὸ
πίνειν
φήμ´
ἐγώ.
|
ὁρᾷς |
παρὰ
ῥείθροισι
χειμάρροις
ὅσα
δένδρων |
[1, 59] |
ἐστὶν
ἀναγωγός,
ὡς
Διοκλῆς
καὶ
|
Πραξαγόρας |
ἱστοροῦσι.
Μνησίθεος
δ´
ὁ
Ἀθηναῖός |
[1, 18] |
~ποιεῖ
δὲ
Ὅμηρος
καὶ
τὰς
|
κόρας |
καὶ
τὰς
γυναῖκας
λουούσας
τοὺς |
[1, 1] |
σκωμμάτων
εἴδη
μυρία
καὶ
ἐκπωμάτων
|
διαφορὰς |
καὶ
πλούτους
βασιλέων
διηγήσατο
καὶ |
[1, 33] |
εἰσάγει,
καίτοι
τῷ
ἐκ
τῆς
|
μεταφορᾶς |
ὁμοιώματι
σημαίνεται
ὅτι
ᾔδει
τὸν |
[1, 4] |
φίλου
εὔνοιαν
εὐθὺς
εἰσιόντα
τὰς
|
θύρας. |
ὁ
θυρωρὸς
ἱλαρὸς
πρῶτόν
ἐστιν, |
[1, 37] |
τρόπαιον
γυμνὸς
ἀληλιμμένος
ἐχόρευσε
μετὰ
|
λύρας· |
οἳ
δὲ
ἐν
ἱματίῳ
φασί. |
[1, 9] |
νυμφίον.
καὶ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
|
ᾄσας |
ὑμέναιον,
οὗ
ἡ
ἀρχὴ
Γάμε |
[1, 5] |
καὶ
τῶν
πολυτελεστάτων
ἀρωμάτων
βοῦν
|
ἀναπλάσας |
διένειμε
τοῖς
εἰς
τὴν
πανήγυριν |
[1, 8] |
τάξεως.
{Α.
βολβοὺς
μὲν
σποδιᾷ
|
δαμάσας |
καταχύσματι
δεύσας
ὡς
πλείστους
διάτρωγε· |
[1, 36] |
ἐν
ᾗ
συνιδεῖν
ἔστιν
οὕτως
|
πάσας |
τὰς
πόλεις
ἱδρυμένας,
καὶ
κατ´ |
[1, 13] |
ἐπιχέας,
ἅλας
δοὺς
μουσικῶς,
μήκωνος
|
ἐπιπάσας |
ἄνω
κόκκους
μελαίνης
τετταράκοντα
τὸν |
[1, 27] |
προσέρχεται·
ὃ
δὲ
ἐπὰν
προίδηται
|
ἁρπάσας |
τὰ
ὅπλα
μάχεται
πρὸ
τοῦ |
[1, 52] |
δευτέρας
Θεσμοφοριαζούσας
Δημήτριος
ὁ
Τροιζήνιος
|
Θεσμοφοριασάσας
|
ἐπιγράφει.
ἐν
ταύτῃ
ὁ
κωμικὸς |
[1, 13] |
ὄψιν
αὐτῆς
τῆς
ἀφύης
μιμούμενος,
|
ἀποζέσας, |
ἔλαιον
ἐπιχέας,
ἅλας
δοὺς
μουσικῶς, |
[1, 17] |
κωθωνιζομένῳ
δίδωσι
τὸν
ἡδύποτον,
οὕτω
|
καλέσας |
αὐτόν·
ἐν
δὲ
πίθοι
οἴνοιο |
[1, 27] |
λῃστήν·
εἶτα
παρὰ
τοὺς
βοῦς
|
δήσας |
ὀπίσω
τὼ
χεῖρε
δεδεμένον
ἐλαύνει. |
[1, 27] |
αὐλόν·
καὶ
τέλος
ὁ
λῃστὴς
|
δήσας |
τὸν
ἄνδρα
τὸ
ζεῦγος
ἀπάγει, |
[1, 12] |
ἀναμείνας
μίαν
ἡμέραν.
καὶ
πολλὰ
|
κακοπαθήσας |
κατὰ
τὸν
πλοῦν
ὡς
πλησίον
|
[1, 18] |
ἀλλ´
ἐπεὶ
ἀασάμην
φρεσὶ
λευγαλέῃσι
|
πιθήσας
|
ἢ
οἴνῳ
μεθύων,
ἤ
μ´ |
[1, 19] |
Ὅμηρος
μέμνηται·
σὺ
δ´
ἔρχεο
|
δειελιήσας’ |
ὃ
καλοῦσί
τινες
δειλινόν,
ὅ |
[1, 15] |
οὐδέν,
καίτοι
πολλάκις
τὸν
Ἀγαμέμνονα
|
ποιήσας |
δειπνίζοντα
τοὺς
ἀρίστους·
καὶ
οὐ
|
[1, 5] |
ὁ
δὲ
Χῖος
Ἴων
τραγῳδίαν
|
νικήσας |
Ἀθήνησιν
ἑκάστῳ
τῶν
Ἀθηναίων
ἔδωκε
|
[1, 5] |
Ἀθηναίους
εἱστίασεν.
Ἀλκιβιάδης
δὲ
Ὀλύμπια
|
νικήσας |
ἅρματι
πρῶτος
καὶ
δεύτερος
καὶ
|
[1, 5] |
δὲ
τῇ
περὶ
Κνίδον
ναυμαχίᾳ
|
νικήσας |
Λακεδαιμονίους
καὶ
τειχίσας
τὸν
Πειραιᾶ |
[1, 5] |
δ´
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
ἵπποις
Ὀλύμπια
|
νικήσας, |
Πυθαγορικὸς
ὢν
καὶ
ἐμψύχων
ἀπεχόμενος, |
[1, 10] |
βέλτιον.
ὃ
μὲν
γὰρ
ἀθανασίας
|
ἐπιθυμήσας |
ἐν
θαλάμῳ
κρέμαται
πάντων
ὑπὸ |
[1, 14] |
εἰς
τὸ
συμπόσιον
ἦλθον
καὶ
|
προμελετήσας, |
ἵνα
κἀγὼ
τὸ
στεγανόμιον
κομίζων |
[1, 4] |
ἡ
κύων
ἔσηνε
καὶ
προσῆλθ´,
|
ὑπαντήσας |
δέ
τις
δίφρον
εὐθέως
ἔθηκε, |
[1, 8] |
νέμεσις
θεόθεν
καταπνεύσῃ,
ἀλλ´
ὅλον
|
ὀπτήσας |
παράθες·
πολλὸν
γὰρ
ἄμεινον.
πουλύποδος |
[1, 29] |
μνηστῆρες
διετίθεσαν
ψήφους
ἐναντίας
ἀλλήλαις,
|
ἴσας |
πρὸς
ἴσας
τὸν
ἀριθμόν,
ὅσοιπερ |
[1, 29] |
ψήφους
ἐναντίας
ἀλλήλαις,
ἴσας
πρὸς
|
ἴσας |
τὸν
ἀριθμόν,
ὅσοιπερ
ἦσαν
καὶ |
[1, 21] |
κρεῶν
δὲ
μοῖραι
ἐνέμοντο·
ὅθεν
|
ἐίσας
|
φησὶ
τὰς
δαῖτας
ἀπὸ
τῆς |
[1, 34] |
οὐρανόμηκες.
χαῖρε,
Κλέων,
Θήβας
πατρίδ´
|
ἐπευκλεΐσας. |
ὑπὸ
τούτου
τὸν
ἀνδριάντα,
ὅτε |
[1, 44] |
οὐθέν,
εἰ
μή
τις
αὐτὸν
|
μετεωρίσας |
τοῖς
πόροις
ἀναψυχὴν
καὶ
διέξοδον |
[1, 5] |
Κνίδον
ναυμαχίᾳ
νικήσας
Λακεδαιμονίους
καὶ
|
τειχίσας
|
τὸν
Πειραιᾶ
ἑκατόμβην
τῷ
ὄντι |
[1, 36] |
τε
τὴν
λαμπροτάτην
πόλεων
πασῶν
|
ὁπόσας |
ὁ
Ζεὺς
ἀναφαίνει,
τὰς
Ἀθήνας |
[1, 57] |
πινόμενος
ἐξίστησι,
τὰς
δὲ
γυναῖκας
|
τεκνούσσας |
ποιεῖ.
περὶ
δὲ
Κερυνίαν
τῆς |
[1, 51] |
οἴνου·
οἶνον
γάρ
με
ψίθιον
|
γεύσας
|
ἡδὺν
ἄκρατον,
διψῶντα
λαβὼν
ὄξει |
[1, 8] |
βολβοὺς
μὲν
σποδιᾷ
δαμάσας
καταχύσματι
|
δεύσας
|
ὡς
πλείστους
διάτρωγε·
τὸ
γὰρ |
[1, 9] |
κύψαντα
εὐωχεῖσθαι.
οὗτος
εἰς
Ἔφεσον
|
καταπλεύσας |
εὑρὼν
τὴν
ὀψοπώλιδα
κενὴν
ἐπύθετο |
[1, 27] |
συνδειπνοῦντες
Παφλαγόνες.
καὶ
ὃ
μὲν
|
σκυλεύσας |
τὰ
ὅπλα
τοῦ
ἑτέρου
ἐξῄει |
[1, 5] |
τὸν
Πειραιᾶ
ἑκατόμβην
τῷ
ὄντι
|
θύσας |
καὶ
οὐ
ψευδωνύμως
πάντας
Ἀθηναίους |
[1, 5] |
νίκας
καὶ
Εὐριπίδης
ἔγραψεν
ἐπινίκιον,
|
θύσας |
Ὀλυμπίῳ
Διὶ
τὴν
πανήγυριν
πᾶσαν |
[1, 30] |
πολυτελείας
καὶ
ῥᾳθυμίας
ἀνέπεμπον
ὡς
|
οὔσας |
καὶ
κατὰ
τὰ
Τρωικά.
Αἰσχύλος |
[1, 52] |
ψιθίου.
~ὅτι
Ἀριστοφάνους
τὰς
δευτέρας
|
Θεσμοφοριαζούσας |
Δημήτριος
ὁ
Τροιζήνιος
Θεσμοφοριασάσας
ἐπιγράφει. |
[1, 44] |
Κερκυραίας
γυναῖκας
ἔτι
καὶ
νῦν
|
σφαιριζούσας
|
ᾄδειν.
σφαιρίζουσι
δὲ
παρ´
Ὁμήρῳ |
[1, 12] |
καὶ
τοὺς
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
ἀστακούς.
|
ἀκούσας |
οὖν
καὶ
κατὰ
Λιβύην
γίνεσθαι
|
[1, 56] |
ὃς
ἐβασίλευσε
Συρακουσίων,
πρῶτον
εἰς
|
Συρακούσας |
κομίσαι
ἐξ
Ἰταλίας.
εἴη
ἂν |
[1, 29] |
ἀυτμή.
καὶ
στρωμνὰς
δὲ
οἶδε
|
διαπρεπούσας· |
τοιαύτας
οὖν
Ἀρήτη
Ὀδυσσεῖ
ὑποστρωννύειν |
[1, 35] |
καὶ
Νυμφόδωρος
ὁ
θαυματοποιός,
ὃς
|
προσκρούσας
|
Ῥηγίνοις,
ὥς
φησι
Δοῦρις,
εἰς |
[1, 18] |
τὰς
κόρας
καὶ
τὰς
γυναῖκας
|
λουούσας |
τοὺς
ξένους,
ὡς
οὔτε
φλεγμονὴν |
[1, 12] |
Ἀπίκια
ὀνομάζεται.
οὗτος
ἱκανὰς
μυριάδας
|
καταναλώσας |
εἰς
τὴν
γαστέρα
ἐν
Μιντούρναις |
[1, 31] |
δίφρων
ἀργυρῶν
καὶ
κλιντήρων,
ἁλουργοῖς
|
περιστρώσας |
ἱματίοις.
Ἡγήσανδρος
δέ
φησιν
οὐδὲ |
[1, 36] |
πασῶν
ὁπόσας
ὁ
Ζεὺς
ἀναφαίνει,
|
τὰς |
Ἀθήνας
λέγω.
ἐπιλείποι
δ´
ἄν |
[1, 9] |
ἄλλα
ἡδύσματα·
ἔπειτα
εἰσιόντα
εἰς
|
τὰς |
ἀλλοτρίας
οἰκίας
τὰ
ἑψόμενα
τοῖς |
[1, 30] |
μεθύοντας
τοὺς
Ἕλληνας,
ὡς
καὶ
|
τὰς |
ἀμίδας
ἀλλήλοις
περικαταγνύναι.
λέγει
γοῦν· |
[1, 51] |
Συρίας
γίνεσθαι,
Περσῶν
αὐτόθι
καταφυτευσάντων
|
τὰς |
ἀμπέλους.
ἐν
δὲ
Ἴσσῃ
τῇ |
[1, 18] |
ἐν
τῇ
μέθῃ
παρρησίαν
καὶ
|
τὰς |
ἀπειλὰς
ἃς
Τρωσὶν
ὑπέσχετο
οἰνοποτάζων |
[1, 10] |
καὶ
προσελυτροῦν
τὴν
γλῶσσαν
πρὸς
|
τὰς |
ἀπολαύσεις·
καὶ
τέλος
ἰχθύαν
τρίβων |
[1, 10] |
πρὸς
γὰρ
τὰς
δυνάμεις
ποιοῦνται
|
τὰς |
ἀπολαύσεις.
Κλέαρχος
δὲ
Μελάνθιόν
φησι |
[1, 35] |
ἐποίησε
δ´
οὗτος
καὶ
παρὰ
|
τὰς |
Ἀριστοτέλους
ἀπορίας
καὶ
ἀνεγίνωσκε
δημοσίᾳ, |
[1, 34] |
τὴν
τέχνην
καὶ
ἀνδριάντα
ἀνέστησαν.
|
τὰς |
γὰρ
βαναύσους
τέχνας
Ἕλληνες
ὕστερον |
[1, 18] |
Ὅμηρος
καὶ
τὰς
κόρας
καὶ
|
τὰς |
γυναῖκας
λουούσας
τοὺς
ξένους,
ὡς |
[1, 57] |
ἧς
τὸν
οἶνον
ἐξαμβλοῦν
ποιεῖν
|
τὰς
|
γυναῖκας
τὰς
ἐγκύμονας·
κἂν
τῶν |
[1, 21] |
μοῖραι
ἐνέμοντο·
ὅθεν
ἐίσας
φησὶ
|
τὰς |
δαῖτας
ἀπὸ
τῆς
ἰσότητος.
τὰ |
[1, 57] |
τοὺς
μὲν
ἄνδρας
πινόμενος
ἐξίστησι,
|
τὰς |
δὲ
γυναῖκας
τεκνούσσας
ποιεῖ.
περὶ |
[1, 49] |
Παγασαὶ
δούλους
καὶ
στιγματίας
παρέχουσι.
|
τὰς |
δὲ
Διὸς
βαλάνους
καὶ
ἀμύγδαλα |
[1, 35] |
Ταραντῖνος
ἐθαυμάζετο
τοὺς
διθυράμβους
μιμούμενος·
|
τὰς
|
δὲ
κιθαρῳδίας
οἱ
περὶ
τὸν |
[1, 52] |
χοῦς
κεκραμένος
ψιθίου.
~ὅτι
Ἀριστοφάνους
|
τὰς |
δευτέρας
Θεσμοφοριαζούσας
Δημήτριος
ὁ
Τροιζήνιος |
[1, 10] |
μείζους
καὶ
σφοδρότεραι·
πρὸς
γὰρ
|
τὰς
|
δυνάμεις
ποιοῦνται
τὰς
ἀπολαύσεις.
Κλέαρχος |
[1, 57] |
οἶνον
ἐξαμβλοῦν
ποιεῖν
τὰς
γυναῖκας
|
τὰς |
ἐγκύμονας·
κἂν
τῶν
βοτρύων
δέ, |
[1, 6] |
Λιπάρας
μαινίδας,
τὴν
Μαντινικὴν
γογγυλίδα,
|
τὰς |
ἐκ
Θηβῶν
βουνιάδας
καὶ
τὰ
|
[1, 6] |
ἀδόξων
δὲ
τὰς
Πελωρίδας
κόγχας,
|
τὰς |
ἐκ
Λιπάρας
μαινίδας,
τὴν
Μαντινικὴν |
[1, 12] |
αἳ
γίνονται
αὐτόθι
ὑπέρ
γε
|
τὰς |
ἐν
Σμύρνῃ
μέγισται
καὶ
τοὺς |
[1, 36] |
με
οὐχ
ἡμέρα
μία
ἐξαριθμούμενον
|
τὰς |
ἐν
τῇ
Ῥωμαίων
οὐρανοπόλει
{Ῥώμῃ} |
[1, 12] |
ὑπὸ
τῆς
ἀνυπερβλήτου
τρυφῆς
καὶ
|
τὰς |
ἐν
τῷ
κήπῳ
γινομένας
θριδακίνας |
[1, 6] |
καὶ
ἄλλοι
διὰ
στόματος
εἶχον
|
τὰς |
ἐν
τῷ
Σικελικῷ
μυραίνας,
τὰς |
[1, 15] |
τὸν
βίον
καὶ
αὐτάρκη,
λογιζόμενος
|
τὰς |
ἐπιθυμίας
καὶ
τὰς
ἡδονὰς
ἰσχυροτάτας |
[1, 32] |
μουσικῆς
διαστροφή,
καὶ
ἡ
περὶ
|
τὰς
|
ἐσθήσεις
καὶ
ὑποδέσεις
ἐπήκμασε
πολυτέλεια. |
[1, 4] |
τὸν
Θηβαῖον
μελοποιόν.
καὶ
ἐπὶ
|
τὰς |
ἑστιάσεις
δὲ
παρακαλῶν
πατρίδα,
φησί, |
[1, 4] |
ἀβασανίστως
οὐδ´
ἐκ
τοῦ
παρατυχόντος
|
τὰς |
ζητήσεις
ποιούμενος,
ἀλλ´
ὡς
ἔνι |
[1, 5] |
μὲν
πιεῖν
γὰρ
καὶ
φαγεῖν
|
τὰς |
ἡδονὰς
ἔχομεν
ὁμοίας·
οὐδὲ
τοῖς |
[1, 15] |
αὐτάρκη,
λογιζόμενος
τὰς
ἐπιθυμίας
καὶ
|
τὰς |
ἡδονὰς
ἰσχυροτάτας
γίνεσθαι
καὶ
πρώτας |
[1, 16] |
ἐκμελετῶντες·
οἳ
δὲ
κιθαρῳδῶν
ἠκροῶντο
|
τὰς |
ἡρωικὰς
πράξεις
ἐν
μέλει
καὶ |
[1, 6] |
πλωτὰς
ἐγχέλεις,
τῶν
Παχυνικῶν
θύννων
|
τὰς |
ἠτριαίας,
τοὺς
ἐν
Μήλῳ
ἐρίφους, |
[1, 34] |
τούτου
τὸν
ἀνδριάντα,
ὅτε
Ἀλέξανδρος
|
τὰς |
Θήβας
κατασκάπτων
φησὶ
Πολέμων
φεύγοντά
|
[1, 4] |
τοῦ
φίλου
εὔνοιαν
εὐθὺς
εἰσιόντα
|
τὰς |
θύρας.
ὁ
θυρωρὸς
ἱλαρὸς
πρῶτόν |
[1, 30] |
~τῶν
δ´
ἄλλων
ποιητῶν
ἔνιοι
|
τὰς |
καθ´
αὑτοὺς
πολυτελείας
καὶ
ῥᾳθυμίας |
[1, 12] |
αὐτοῦ)
προσπλεύσαντες
ἁλιεῖς
προσήνεγκαν
αὐτῷ
|
τὰς |
καλλίστας
καρίδας.
ὃ
δ´
ἰδὼν |
[1, 34] |
περὶ
πλείστου
μᾶλλον
ἐποιοῦντο
ἢ
|
τὰς |
κατὰ
παιδείαν
γινομένας
ἐπινοίας.
Ἑστιαιεῖς |
[1, 62] |
δεῦρο
παρασκευάζεσθαι.
καὶ
πολλοὶ
εἰς
|
τὰς |
κατασκευαζομένας
ἀμεθύστους
προσλαμβάνουσι
τὸ
τῆς
|
[1, 44] |
ὅτι
Καρύστιος
ὁ
Περγαμηνὸς
ἱστορεῖ
|
τὰς |
Κερκυραίας
γυναῖκας
ἔτι
καὶ
νῦν |
[1, 20] |
οὐδ´
ἐγκέφαλον·
ὤπτα
δὲ
καὶ
|
τὰς |
κοιλίας.
οὕτω
σφόδρ´
ἦν
ἀρχαῖος, |
[1, 18] |
ἡδυπότοιο.
~ποιεῖ
δὲ
Ὅμηρος
καὶ
|
τὰς |
κόρας
καὶ
τὰς
γυναῖκας
λουούσας |
[1, 11] |
ἐρωμένην
Γαλάτειαν
ἐφωράθη
διαφθείρων,
εἰς
|
τὰς |
λατομίας
ἐνεβλήθη·
ἐν
αἷς
ποιῶν |
[1, 45] |
καὶ
λάχανα.
ὅτι
δὲ
οἴδασι
|
τὰς |
λαχανείας
δῆλον
ἐκ
τῶν
παρὰ
|
[1, 15] |
οὔτε
μελίπηκτα,
περιελὼν
παντὶ
σθένει
|
τὰς |
μαγειρικὰς
μαγγανείας
καὶ
τά,
ὡς |
[1, 41] |
τὰς
πρὸ
κυνὸς
καὶ
εἴκοσι
|
τὰς |
μετέπειτα
οἴκῳ
ἐνὶ
σκιερῷ
Διονύσῳ |
[1, 9] |
πατρίδι
κἀν
ἄλλαις
πόλεσι
περιέρχεσθαι
|
τὰς |
οἰκίας,
ἀκολουθούντων
αὐτῷ
παίδων
{καὶ} |
[1, 58] |
ἐκ
παλαιῶν.
ἑξῆς
τέ
φησι·
|
τὰς |
ὀμφακώδεις
συμπατήσαντες
ἀπέθεντο
καὶ
ἀνθοσμίας |
[1, 55] |
οὔτε
πραμνίοις
{σκληροῖσιν}
οἴνοις
συνάγουσι
|
τὰς |
ὀφρῦς
τε
καὶ
τὴν
κοιλίαν, |
[1, 33] |
ἐπὶ
Ἄτυος
διὰ
λιμὸν
εὑρεθῆναι
|
τὰς |
παιδιάς·
πρεσβεύει
γὰρ
τοῖς
χρόνοις |
[1, 27] |
τὸ
Περσικὸν
ὠρχεῖτο
καὶ
κροτῶν
|
τὰς |
πέλτας
ὤκλαζε
καὶ
ἐξανίστατο·
καὶ |
[1, 6] |
κεστρέας·
καὶ
τῶν
ἀδόξων
δὲ
|
τὰς
|
Πελωρίδας
κόγχας,
τὰς
ἐκ
Λιπάρας |
[1, 15] |
πρώτας
ἔτι
τε
καὶ
ἐμφύτους
|
τὰς |
περὶ
ἐδωδὴν
καὶ
πόσιν,
τοὺς |
[1, 16] |
οἱ
κράτιστοι
τῶν
ἰατρῶν
ἀφαιρεῖ
|
τὰς |
πλησμονάς,
αὐτὰρ
ἐπεὶ
πόσιος
καὶ |
[1, 6] |
τὰς
ἐν
τῷ
Σικελικῷ
μυραίνας,
|
τὰς |
πλωτὰς
ἐγχέλεις,
τῶν
Παχυνικῶν
θύννων |
[1, 36] |
ᾗ
συνιδεῖν
ἔστιν
οὕτως
πάσας
|
τὰς |
πόλεις
ἱδρυμένας,
καὶ
κατ´
ἰδίαν |
[1, 36] |
ἱδρυμένας,
καὶ
κατ´
ἰδίαν
δὲ
|
τὰς |
πολλάς,
ὡς
Ἀλεξανδρέων
μὲν
τὴν |
[1, 41] |
χρησμοῦ,
ὃν
ἀναγράφει
Χαμαιλέων·
εἴκοσι
|
τὰς |
πρὸ
κυνὸς
καὶ
εἴκοσι
τὰς |
[1, 62] |
ἐξελαύνει
γὰρ
σφόδρα
λῆρον
ὥστε
|
τὰς |
ῥαφάνους
οὕτω
δοκεῖν.
περὶ
δὲ |
[1, 46] |
μονοειδῆ
ἀλλὰ
περιττήν.
ὡς
ἀνακύπτειν
|
τὰς |
Σικελικὰς
καὶ
Συβαριτικὰς
{καὶ
Ἰταλικὰς} |
[1, 28] |
ἀπὸ
τῶν
δείπνων
ἀναλύοντες
καὶ
|
τὰς
|
σπονδὰς
ἐποιοῦντο
Ἑρμῇ
καὶ
οὐχ |
[1, 60] |
Μάρωνος
ἑνὸς
τῶν
μετὰ
Διονύσου
|
τὰς |
στρατείας
πεποιημένων.
πολλὴ
δὲ
ἡ |
[1, 2] |
Οὐλπιανὸς
ὁ
Τύριος,
ὃς
διὰ
|
τὰς |
συνεχεῖς
ζητήσεις,
ἃς
ἀνὰ
πᾶσαν
|
[1, 32] |
πέμματα
δημιουργίαι
καὶ
αἱ
περὶ
|
τὰς |
συνουσίας
περιεργίαι,
ὥστ´
ἐπιτεχνᾶσθαι
σπόγγους |
[1, 1] |
γὰρ
τῇ
βίβλῳ
ἐνέθετο
καὶ
|
τὰς |
τούτων
χρείας
καὶ
τὰς
τῶν |
[1, 39] |
βουλομένους
ὀρχεῖσθαι.
μεθύων
δὲ
ἐποίει
|
τὰς |
τραγῳδίας
Αἰσχύλος,
ὥς
φησι
Χαμαιλέων. |
[1, 20] |
κλαυθμόν.
τῷ
δὲ
μὴ
αἴρεσθαι
|
τὰς |
τραπέζας
ἐναντιοῦσθαι
δοκεῖ
τὸ
ἐν |
[1, 36] |
ἡμῖν
ἐμφανίζων
σαφέστερον
ἢ
οἱ
|
τὰς |
τῶν
λόγων
τέχνας
ἐπαγγελλόμενοι
διδάσκειν. |
[1, 44] |
πρόσφορος,
ἀναχαλῶντες
δὲ
ταῖς
ἐμβάσεσι
|
τὰς |
τῶν
μυῶν
συντάσεις,
εἶτ´
ἐπαλείφοντες |
[1, 1] |
καὶ
τὰς
τούτων
χρείας
καὶ
|
τὰς |
τῶν
ὀνομάτων
ἀναπτύεις
καὶ
λαχάνων |
[1, 29] |
οὕτω
δὲ
διὰ
τὴν
τρυφὴν
|
τὰς |
χεῖρας
οἱ
μνηστῆρες
ἔχουσιν
ἁπαλὰς |
[1, 33] |
ὅτι
ἐν
μὲν
Ὀδυσσείᾳ
ἀπονιζομένους
|
τὰς |
χεῖρας
ποιεῖ
πρὶν
μεταλαβεῖν
τροφῆς, |
[1, 11] |
δὲ
μικράν,
ἀναλαβὼν
αὐτὴν
εἰς
|
τὰς |
χεῖρας
πρὸς
τὸ
οὖς
προσήνεγκε. |
[1, 45] |
ξυλείαν
εὔθετα
μακρά,
τοῖς
ἐπιθέτοις
|
τὰς |
χρήσεις
διαστέλλων·
ἔνθα
δένδρεα
μακρὰ |
[1, 17] |
ἀφλεγμάντους
εἶναι
τὰ
σώματα
καὶ
|
τὰς |
ψυχάς.
ἐνδεικνύμενος
οὖν
καὶ
τὴν |
[1, 15] |
τὰς
ἐπιθυμίας
καὶ
τὰς
ἡδονὰς
|
ἰσχυροτάτας |
γίνεσθαι
καὶ
πρώτας
ἔτι
τε |
[1, 61] |
ἐγχώριοι
κατακλείοντες
τοῖς
Διονυσίοις
χαλκοῦς
|
λέβητας |
τρεῖς
κενοὺς
παρόντων
τῶν
ἐπιδημούντων |
[1, 1] |
καὶ
ἄνδρας
ἱστορίας
συγγεγραφότας
καὶ
|
ποιητὰς |
καὶ
φιλοσόφους
καὶ
ὄργανα
μουσικὰ |
[1, 15] |
οὐ
θρῖα
καὶ
κάνδυλον
καὶ
|
ἄμητας |
μελίπηκτά
τε
τοῖς
βασιλεῦσιν
ἐξαίρετα |
[1, 21] |
ἐνέμοντο·
ὅθεν
ἐίσας
φησὶ
τὰς
|
δαῖτας |
ἀπὸ
τῆς
ἰσότητος.
τὰ
γὰρ |
[1, 21] |
τῆς
ἰσότητος.
τὰ
γὰρ
δεῖπνα
|
δαῖτας |
ἔλεγον
ἀπὸ
τοῦ
δατεῖσθαι,
οὐ |
[1, 35] |
γελωτοποιὸς
ηὐδοκίμει
μιμούμενος
παλαιστὰς
καὶ
|
πύκτας, |
ὥς
φησιν
Ἀριστόξενος.
Στράτων
δ´ |
[1, 27] |
Περσικὸν
ὠρχεῖτο
καὶ
κροτῶν
τὰς
|
πέλτας
|
ὤκλαζε
καὶ
ἐξανίστατο·
καὶ
ταῦτα |
[1, 42] |
παρ´
αὐτόν.
καὶ
ἐπάγει·
πότερον
|
ἀνδριάντας |
εἱστία;
κατακεῖσθαι
δὲ
λέγεται
καὶ |
[1, 5] |
ὄντι
θύσας
καὶ
οὐ
ψευδωνύμως
|
πάντας |
Ἀθηναίους
εἱστίασεν.
Ἀλκιβιάδης
δὲ
Ὀλύμπια |
[1, 13] |
μέσου
παρέθηκε
νὴ
Δί´,
ὥστε
|
πάντας |
ἀνακραγεῖν.
{Β.
πῶς
δὲ
δυνατὸν |
[1, 7] |
πάσῃ—
φησί·
πρὸς
δὲ
μιᾷ
|
πάντας |
δειπνεῖν
ἁβρόδαιτι
τραπέζῃ.
ἔστωσαν
δ´ |
[1, 9] |
ἡ
ἀρχὴ
Γάμε
θεῶν
λαμπρότατε’
|
πάντας |
ἐψυχαγώγησεν·
ἦν
δὲ
διθυραμβοποιός.
καὶ |
[1, 4] |
τινος
καὶ
Σωκρατικῆς
ἐπιστήμης,
ὡς
|
πάντας |
θαυμάζειν
τῶν
ζητήσεων
τὴν
τήρησιν. |
[1, 5] |
Ἀκραγαντῖνος
Τελλίας,
φιλόξενος
ὢν
καὶ
|
πάντας |
πολυωρῶν,
πεντακοσίοις
ἱππεῦσιν
ἐκ
Γέλας |
[1, 24] |
Πηνελόπῃ
ἐβδελύττετο.
κοινῶς
δέ
που
|
πάντας |
τοὺς
ἀοιδοὺς
αἰδοίους
τοῖς
ἀνθρώποις |
[1, 4] |
ἀρχαίων
Ἑλληνικῶν
τοσαύτη
ὡς
ὑπερβάλλειν
|
πάντας |
τοὺς
ἐπὶ
συναγωγῇ
τεθαυμασμένους,
Πολυκράτην |
[1, 2] |
φιλόσοφά
τε
καὶ
ἰατρικὰ
ὡς
|
πάντας |
ὑπερβαλεῖν
τοὺς
πρὸ
αὐτοῦ,
καὶ
|
[1, 2] |
καὶ
Δημόκριτος
οἱ
Νικομηδεῖς,
πολυμαθείᾳ
|
πάντας |
ὑπερηκοντικότες,
Φιλάδελφός
τε
ὁ
Πτολεμαεύς, |
[1, 18] |
ποιεῖ
καὶ
λύκους
ταῖς
ἡδοναῖς
|
ἐπακολουθήσαντας. |
τὸν
δὲ
Ὀδυσσέα
σῴζει
τῷ |
[1, 20] |
τὸ
παρὰ
Μενελάῳ
εἰσάγει
συμπόσιον.
|
δειπνήσαντας |
γὰρ
ποιεῖ
ὁμιλοῦντας·
εἶτ´
ἀπονιψαμένους |
[1, 39] |
τοιαυτὶ
καὶ
τοιαυτὶ
καὶ
δεῦρο
|
σχηματίσαντας. |
καὶ
Τέλεσις
δὲ
ἢ
Τελέστης |
[1, 15] |
καὶ
τοὺς
μνηστῆρας
δὲ
ὑβριστὰς
|
ὄντας |
καὶ
πρὸς
ἡδονὰς
ἀνειμένους
οὔτε |
[1, 28] |
ἑστάναι
πλήρεις
οἴνου
κριθίνου,
ἀργυροῦς
|
ὄντας |
καὶ
χρυσοῦς.
Ὅμηρος
δὲ
τοπογραφῶν |
[1, 38] |
ἐπιδέξι´
ἐλευθερίως
οὐδ´
ἁρμονίαν
λόγων
|
λαβόντας |
ὀρθῶς
ὑμνῆσαι
θεῶν
τε
καὶ |
[1, 41] |
τοῦ
πίνειν.
Ἀντιφάνης·
δεῖ
γὰρ
|
φαγόντας |
δαψιλῶς
βρέχειν.
Εὔβουλος·
Σίκων
ἐγὼ |
[1, 18] |
Κένταυρον·
τούς
τε
παρὰ
Κίρκῃ
|
λέοντας |
ποιεῖ
καὶ
λύκους
ταῖς
ἡδοναῖς |
[1, 10] |
ἐκ
τοῦ
Φάσιδος
ἢ
Βορυσθένους
|
καταπλέοντας, |
ἀνεγνωκότες
οὐδὲν
πλὴν
εἰ
τὸ |
[1, 18] |
τῷ
ἀπόπλῳ
μεθύοντας,
διὸ
καὶ
|
στασιάζοντας· |
ὅθεν
καὶ
ἀπόλλυνται.
ἱστορεῖ
δὲ |
[1, 31] |
ἢ
κρέα
καὶ
ταῦτα
ἑαυτοῖς
|
σκευάζοντας. |
οὐ
γὰρ
ἔχει
γέλωτα
οὐδ´ |
[1, 6] |
Λαρηνσίου
παρεῖναι
δείπνῳ,
ὥσπερ
συμβολὰς
|
κομίζοντας |
τὰ
ἀπὸ
τῶν
στρωματοδέσμων
γράμματα. |
[1, 47] |
καὶ
θεραπεύειν
ἀμπέλους
Χίους
πρώτους
|
μαθόντας |
παρ´
Οἰνοπίωνος
τοῦ
Διονύσου,
ὃς |
[1, 15] |
πρὸς
ἡδονὰς
ἀνειμένους
οὔτε
ἰχθῦς
|
ἐσθίοντας |
ποιεῖ
οὔτε
ὄρνιθας
οὔτε
μελίπηκτα, |
[1, 57] |
οἶνος
ἀγόνους,
φησί,
ποιεῖ
τοὺς
|
πίνοντας. |
ἐν
Θάσῳ
δὲ
λέγει
ὡς |
[1, 57] |
καὶ
ἕτερον
ἀγρυπνεῖν
ποιοῦντα
τοὺς
|
πίνοντας. |
~περὶ
δὲ
τῆς
τοῦ
ἀνθοσμίου |
[1, 16] |
δὲ
ταύτης
διαίτης
οὐκ
ἀπλήστως
|
ἀπολαύοντας |
παρίστησιν,
ἀλλ´
ὡς
οἱ
κράτιστοι |
[1, 24] |
μνηστῆρσιν
ἀείδων
ἀνάγκῃ,
ὃς
τοὺς
|
ἐφεδρεύοντας |
τῇ
Πηνελόπῃ
ἐβδελύττετο.
κοινῶς
δέ |
[1, 18] |
τοὺς
Ἕλληνας
ἐν
τῷ
ἀπόπλῳ
|
μεθύοντας, |
διὸ
καὶ
στασιάζοντας·
ὅθεν
καὶ
|
[1, 30] |
ἀλλ´
οὐδ´
ὅτε
μνηστῆρας
εἰσάγει
|
μεθύοντας, |
οὐδὲ
τότε
τοιαύτην
ἀκοσμίαν
εἰσήγαγεν |
[1, 30] |
Αἰσχύλος
γοῦν
ἀπρεπῶς
που
παράγει
|
μεθύοντας |
τοὺς
Ἕλληνας,
ὡς
καὶ
τὰς |
[1, 31] |
γὰρ
ἔχει
γέλωτα
οὐδ´
αἰσχύνην
|
ὀψαρτύοντας |
αὐτοὺς
καὶ
ἕψοντας
ὁρᾶν.
ἐπετήδευον |
[1, 21] |
βίᾳ
ἥρπαζον
καὶ
ἀφῃροῦντο
τοὺς
|
ἔχοντας, |
καὶ
μετὰ
τῆς
ἀκοσμίας
ἐγίνοντο |
[1, 31] |
οὐδ´
αἰσχύνην
ὀψαρτύοντας
αὐτοὺς
καὶ
|
ἕψοντας |
ὁρᾶν.
ἐπετήδευον
γὰρ
τὴν
αὐτοδιακονίαν |
[1, 38] |
ἐσθῆτα
καὶ
τοὺς
μὴ
τοῦτο
|
ποιοῦντας |
ἔσκωπτον.
Πλάτων
ἐν
Θεαιτήτῳ·
πάντα |
[1, 33] |
τροφῆς,
ἐν
Ἰλιάδι
δὲ
τοῦτο
|
ποιοῦντας |
οὐκ
ἔστιν
εὑρεῖν.
σχολαζόντων
γὰρ |
[1, 9] |
ἔφασαν
γὰρ
αὐτὸν
καὶ
τοὺς
|
ὀψοποιοῦντας |
ὑποποιεῖσθαι,
ἵνα
θερμότατα
παρατιθῶσι
καὶ |
[1, 12] |
ἕω
λαμβάνων
χλωροὺς
ἔχειν
ἔλεγε
|
πλακοῦντας |
ὑπὸ
τῆς
γῆς
ἀναπεμπομένους
αὐτῷ. |
[1, 20] |
εἰσάγει
συμπόσιον.
δειπνήσαντας
γὰρ
ποιεῖ
|
ὁμιλοῦντας· |
εἶτ´
ἀπονιψαμένους
ποιεῖ
πάλιν
δειπνοῦντας |
[1, 20] |
ὁμιλοῦντας·
εἶτ´
ἀπονιψαμένους
ποιεῖ
πάλιν
|
δειπνοῦντας |
καὶ
δόρπου
ἐξαῦτις
μεμνημένους
μετὰ |
[1, 61] |
αὐτοῖς
ὥστε
τοὺς
διὰ
πενίαν
|
ἀποροῦντας |
οἴνου
τὸν
ἐκ
τῶν
κριθῶν |
[1, 16] |
οὐδὲ
μυρουμένους
ποιεῖ
ὥσπερ
οὐδὲ
|
θυμιῶντας, |
ἀλλὰ
πάντων
τούτων
ἀπολυομένους
τοὺς |
[1, 16] |
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους
δὲ
ποιεῖ
|
τιμῶντας |
αὐτοὺς
ἀπὸ
τῆς
διαίτης,
ἀφελὼν |
[1, 15] |
ἐδωδὴν
καὶ
πόσιν,
τοὺς
δὲ
|
διαμεμενηκότας |
ἐν
εὐτελείᾳ
εὐτάκτους
καὶ
περὶ |
[1, 61] |
ὁ
ἐξ
Ἀκαδημίας
φιλοίνους
καὶ
|
φιλοπότας |
τοὺς
Αἰγυπτίους
γενέσθαι·
εὑρεθῆναί
τε |
[1, 1] |
ζῴων
παντοδαπῶν
καὶ
ἄνδρας
ἱστορίας
|
συγγεγραφότας |
καὶ
ποιητὰς
καὶ
φιλοσόφους
καὶ |
[1, 35] |
Θήβας
καὶ
ὑποζωννύμενος
οἴνου
κύστεις
|
μεστὰς |
καὶ
γάλακτος
καὶ
ταύτας
ἀποθλίβων |
[1, 44] |
οὕτως
ἀναψύξαντες
ἐς
ἀσαμίνθους
βάντες
|
ἐυξέστας |
λούσαντο
καὶ
ἀλειψάμενοι
λίπ´
ἐλαίῳ |
[1, 35] |
δὲ
ὁ
γελωτοποιὸς
ηὐδοκίμει
μιμούμενος
|
παλαιστὰς |
καὶ
πύκτας,
ὥς
φησιν
Ἀριστόξενος. |
[1, 29] |
γαμήσειν
αὐτήν.
τὸν
δὲ
Εὐρύμαχον
|
πλείστας |
εἰληφέναι
ταύτῃ
τῇ
παιδιᾷ
καὶ |
[1, 12] |
προσπλεύσαντες
ἁλιεῖς
προσήνεγκαν
αὐτῷ
τὰς
|
καλλίστας
|
καρίδας.
ὃ
δ´
ἰδὼν
ἐπύθετο |
[1, 15] |
ἀνδρῶν.
καὶ
τοὺς
μνηστῆρας
δὲ
|
ὑβριστὰς |
ὄντας
καὶ
πρὸς
ἡδονὰς
ἀνειμένους |
[1, 29] |
καὶ
στρωμνὰς
δὲ
οἶδε
διαπρεπούσας·
|
τοιαύτας |
οὖν
Ἀρήτη
Ὀδυσσεῖ
ὑποστρωννύειν
κελεύει, |
[1, 15] |
οἰκίας
καὶ
τὸν
αὑτοῦ
βίον,
|
τοιαύτας |
παρατίθεται
τραπέζας.
καὶ
Μενέλαος
δὲ |
[1, 32] |
δώρων
ἀποστεῖλαί
τινας
δυνάμεις
στυτικὰς
|
τοιαύτας |
ὡς
ὑπὸ
τοὺς
πόδας
τιθεμένας |
[1, 35] |
κύστεις
μεστὰς
καὶ
γάλακτος
καὶ
|
ταύτας |
ἀποθλίβων
ἀνιμᾶν
ἔλεγεν
ἐκ
τοῦ |
[1, 6] |
ἐν
τῷ
Σικελικῷ
μυραίνας,
τὰς
|
πλωτὰς |
ἐγχέλεις,
τῶν
Παχυνικῶν
θύννων
τὰς |
[1, 15] |
τὰς
ἡδονὰς
ἰσχυροτάτας
γίνεσθαι
καὶ
|
πρώτας |
ἔτι
τε
καὶ
ἐμφύτους
τὰς |
[1, 13] |
μιμησάμενος
τὸ
ἰχθύδιον
παρέθηκεν
{ὡς
|
ἀφύας} |
ὁ
γοῦν
παρ´
Εὔφρονι
τῷ
|
[1, 8] |
λέγεσθαι
δὲ
ῥᾴδιον.
ὅτι
δείπνων
|
ἀναγραφὰς |
πεποίηνται
ἄλλοι
τε
καὶ
Τιμαχίδας |
[1, 6] |
τῶν
ἀδόξων
δὲ
τὰς
Πελωρίδας
|
κόγχας, |
τὰς
ἐκ
Λιπάρας
μαινίδας,
τὴν |
[1, 6] |
Καλλιφάνης
ὁ
τοῦ
Παραβρύκοντος
κληθεὶς
|
ἀρχὰς |
ποιημάτων
πολλῶν
καὶ
λόγων
ἐκγραψάμενος |
[1, 19] |
ὁ
Παλαμήδης
πεποίηται
λέγων·
καὶ
|
ταξιάρχας |
καὶ
στρατάρχας
καὶ
ἑκατοντάρχας
ἔταξα. |
[1, 19] |
πεποίηται
λέγων·
καὶ
ταξιάρχας
καὶ
|
στρατάρχας |
καὶ
ἑκατοντάρχας
ἔταξα.
σῖτον
δ´ |
[1, 19] |
καὶ
ταξιάρχας
καὶ
στρατάρχας
καὶ
|
ἑκατοντάρχας
|
ἔταξα.
σῖτον
δ´
εἰδέναι
διώρισα
|
[1, 17] |
εἶναι
τὰ
σώματα
καὶ
τὰς
|
ψυχάς. |
ἐνδεικνύμενος
οὖν
καὶ
τὴν
εὐταξίαν
|
[1, 31] |
πρέπον
δὲ
Ὅμηρος
ἀφορῶν
τοὺς
|
ἥρωας |
οὐ
παρήγαγεν
ἄλλο
τι
δαινυμένους |
[1, 33] |
οὐκ
εἰσήγαγε
μύροις
ἀλειφομένους
τοὺς
|
ἥρωας |
πλὴν
τὸν
Πάριν
ἐν
οἷς
|
[1, 50] |
τρέχειν
πυκινώτατον
ἑρπετόν.
Σκύριαι
δ´
|
ἐς |
ἄμελξιν
γάλακτος
αἶγες
ἐξοχώταται·
ὅπλα |
[1, 44] |
τε
μηρούς‘
καὶ
οὕτως
ἀναψύξαντες
|
ἐς |
ἀσαμίνθους
βάντες
ἐυξέστας
λούσαντο
καὶ
|
[1, 14] |
καὶ
βλάπτεις
ἐμέ.
Ἀμειψίας·
ἔρρ´
|
ἐς |
κόρακας,
μονοφάγε
καὶ
τοιχωρύχε.
{περὶ |
[1, 50] |
χθονὸς
ἐκπρεπὲς
ἔργον,
ὃν
σκοπὸν
|
ἐς |
λατάγων
τόξα
καθιστάμεθα.
εἶτα
δ´ |
[1, 8] |
μὲν
δὴ
ταῦτα·
θαλάσσης
δ´
|
ἐς |
τέκν´
ἄνειμι.
εἶτα
μετὰ
μικρόν· |
[1, 31] |
ἀνδρεῖος
γεγονὼς
καὶ
κυνηγὸς
ἀγαθός.
|
ἐς |
τὸ
πρέπον
δὲ
Ὅμηρος
ἀφορῶν |
[1, 17] |
σπείσαντα
πιεῖν,
ὃ
δὲ
καθῃμαγμένος
|
ἀσεβὲς |
ἡγεῖται.
οἶδε
δὲ
ὁ
Ὅμηρος |
[1, 50] |
Σκύριαι
δ´
ἐς
ἄμελξιν
γάλακτος
|
αἶγες |
ἐξοχώταται·
ὅπλα
δ´
ἀπ´
Ἄργεος, |
[1, 27] |
πρὸς
τὸν
αὐλὸν
ἐποίει.
καὶ
|
Ἀρκάδες |
δέ,
φησίν,
ἀναστάντες
ἐξοπλισάμενοι
ᾔεσαν |
[1, 55] |
τῶν
ἰχθύων
πλῆθος,
ὡς
καὶ
|
Ἐχινάδες |
ἀπὸ
τῶν
ἐχίνων
καὶ
Σηπιὰς |
[1, 55] |
ἐν
Γέλᾳ
φακοί,
Ἰκάριος
οἶνος,
|
ἰσχάδες |
Κιμώλιαι.
γίνεται
δὲ
ἐν
Ἰκάρῳ, |
[1, 49] |
στρώματα,
ἰχθῦς
Σικυῶνος,
Αἰγίου
δ´
|
αὐλητρίδες, |
τυρὸς
Σικελικός,
μύρον
ἐξ
Ἀθηνῶν, |
[1, 60] |
ἡδὺς
εἶναι
ἔχει
τι
καὶ
|
ἀρωματῶδες |
ἠρέμα
ἐπιστῦφον.
ἡ
δὲ
περὶ |
[1, 17] |
τοῖς
γοῦν
καρδιακοῖς
μετὰ
οἴνου
|
σιτῶδες
|
ἀναμίσγουσί
τι
πρὸς
κατοχὴν
τῆς |
[1, 20] |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἔθος
ἐστί,
|
κατηρεφέες |
παντοίων
ἀγαθῶν,
κατὰ
Ἀνακρέοντα.
μετὰ |
[1, 28] |
παντοίην‘
καὶ
ὄψα
οἷα
ἔδουσι
|
διοτρεφέες |
βασιλῆες.
οἶδε
δὲ
καὶ
πᾶσαν |
[1, 28] |
καὶ
ὄψα
οἷα
ἔδουσι
διοτρεφέες
|
βασιλῆες. |
οἶδε
δὲ
καὶ
πᾶσαν
τὴν |
[1, 56] |
τὰ
ἀπὸ
πλησίον
αὐτῆς
χωρία·
|
νῆες |
δ´
ἐκ
Λήμνοιο
παρέστασαν
οἶνον |
[1, 8] |
θεόθεν
καταπνεύσῃ,
ἀλλ´
ὅλον
ὀπτήσας
|
παράθες· |
πολλὸν
γὰρ
ἄμεινον.
πουλύποδος
πλεκτὴ |
[1, 58] |
νέκταρ.
ἦν
ἄρ´
ἔπος
τόδ´
|
ἀληθές, |
ὅ
τ´
οὐ
μόνον
ὕδατος |
[1, 41] |
τινὶ
σιτοῦνται
καθάπερ
οἱ
πολυτιμότατοι
|
ὄρνιθες· |
πολλοὶ
μὲν
βόσκονται
ἐν
Αἰγύπτῳ |
[1, 14] |
εἰσενέγκας
οὔτε-
οὐδὲ
μὲν
κληθεὶς
|
ἦλθες, |
οἷα
δὴ
φίλος·
ἀλλά
ς´ |
[1, 47] |
σώμασιν
ἐμποιεῖ
τὸ
αἷμά
τε
|
ἐνερευθὲς |
καὶ
εὐανάδοτον
κατασκευάζει
καὶ
τοὺς |
[1, 62] |
τοῦ
πίνειν
κράμβας
ἤσθιον.
Ἄλεξις·
|
ἐχθὲς |
ὑπέπινες,
εἶτα
νυνὶ
κραιπαλᾷς.
κατανύστασον· |
[1, 6] |
δὲ
τὴν
χορδήν·
ἑλικτὰ
κοὐδὲν
|
ὑγιές, |
εἰς
δὲ
τὴν
ὠνθυλευμένην
τευθίδα· |
[1, 27] |
σφαιριστικῆς
Τιμοκράτης
ὁ
Λάκων.
~οἱ
|
Φαίακες |
δὲ
παρ´
Ὁμήρῳ
καὶ
ἄνευ |
[1, 27] |
ἐγένοντο
καὶ
ἐπαιώνισαν,
ἀνέστησαν
πρῶτοι
|
Θρᾷκες |
καὶ
πρὸς
αὐλὸν
ὠρχοῦντο
σὺν |
[1, 34] |
ἐπὶ
σφετέρου,
καί
οἱ
κλέος
|
οὐρανόμηκες. |
χαῖρε,
Κλέων,
Θήβας
πατρίδ´
ἐπευκλεΐσας. |
[1, 44] |
οὐ
μόνον
ἄνδρες
ἀλλὰ
καὶ
|
γυναῖκες. |
καὶ
δίσκοις
δὲ
καὶ
ἀκοντίοις |
[1, 50] |
κοσμεῖ
δόμον
ἔν
τινι
χρείᾳ.
|
Φοίνικες |
δ´
εὗρον
γράμματα
ἀλεξίλογα.
Θήβη |
[1, 6] |
εἰς
δὲ
τοὺς
κήρυκας·
χαίρετε,
|
κήρυκες, |
Διὸς
ἄγγελοι,
εἰς
δὲ
τὴν |
[1, 27] |
δὲ
οὐδὲν
πεπονθώς.
μετὰ
τοῦτον
|
Αἰνιᾶνες |
καὶ
Μάγνητες
ἀνέστησαν,
οἳ
ὠρχοῦντο |
[1, 25] |
τὸν
νεανίσκον.
εἰπόντος
δὲ
ὅτι
|
Χαιρέφανες, |
ἐὰν
παύσῃ
ἀκολουθῶν,
πάντα
σοι |
[1, 34] |
ἀνέστησαν.
τὰς
γὰρ
βαναύσους
τέχνας
|
Ἕλληνες |
ὕστερον
περὶ
πλείστου
μᾶλλον
ἐποιοῦντο |
[1, 24] |
Φήμιος
νόστον
Ἀχαιῶν.
καὶ
αἱ
|
Σειρῆνες |
δὲ
ᾄδουσι
τῷ
Ὀδυσσεῖ
τὰ |
[1, 56] |
Ὑπέραν,
ὅθι
γ´
ἄτρυγον
οἶνον
|
ἔπινες. |
ὠνομάζετο
δὲ
παρὰ
Τροιζηνίοις,
ὥς |
[1, 62] |
πίνειν
κράμβας
ἤσθιον.
Ἄλεξις·
ἐχθὲς
|
ὑπέπινες, |
εἶτα
νυνὶ
κραιπαλᾷς.
κατανύστασον·
παύσῃ |
[1, 19] |
δ´
ἔρχεο
δειελιήσας’
ὃ
καλοῦσί
|
τινες |
δειλινόν,
ὅ
ἐστι
μεταξὺ
τοῦ |
[1, 8] |
Φακῆ,
ὃν
τῇ
ἀρχαίᾳ
κωμῳδίᾳ
|
τινὲς |
ἐντάττουσιν.
ὅτι
Ἀρτεμίδωρος
ὁ
Ψευδαριστοφάνειος |
[1, 20] |
παρ´
Ὁμήρῳ
καθήμενοι.
οἴονται
δέ
|
τινες |
καὶ
ἑκάστῳ
τῶν
δαιτυμόνων
κατ´ |
[1, 9] |
τούτου
τοῦ
Φιλοξένου
καὶ
Φιλοξένειοί
|
τινες
|
πλακοῦντες
ὠνομάσθησαν.
περὶ
τούτου
Χρύσιππός
|
[1, 52] |
γέρας,
ἀμβροσίᾳ
δέ.
εἰ
δέ
|
τινες |
σκώπτουσιν
ἀλαζονοχαυνοφλύαροι,
ὡς
ἅδιστος
ἔφυ |
[1, 25] |
εἰσὶ
παρ´
Ὁμήρῳ
αἳ
μέν
|
τινες |
τῶν
κυβιστητήρων,
αἳ
δὲ
διὰ |
[1, 52] |
ἁπλῶς
πρὸς
Λέσβιον
οἶνον.
ἀλλά
|
τινες |
χαίρουσιν
ἐπαινοῦντες
τὰ
παρ´
αὑτοῖς. |
[1, 46] |
δέκα.
πικρὰν
στρατείαν
δ´
εἶδον,
|
οἵτινες |
πόλιν
μίαν
λαβόντες
εὐρυπρωκτότεροι
πολὺ
|
[1, 27] |
καὶ
πάντες
ἀνέκραγον
οἱ
συνδειπνοῦντες
|
Παφλαγόνες. |
καὶ
ὃ
μὲν
σκυλεύσας
τὰ |
[1, 49] |
Διὸς
βαλάνους
καὶ
ἀμύγδαλα
σιγαλόεντα
|
Παφλαγόνες |
παρέχουσι·
τὰ
γάρ
τ´
ἀναθήματα |
[1, 2] |
ἐκκλησιάζοντι,
ἀλλὰ
τῶν
Ἀκταίωνος
πολὺ
|
πλείονες. |
ῥητόρων
τε
ἦν
ἄγυρις
τῶν |
[1, 28] |
εὐφροσύνη
μὲν
ἔχῃ
κακότητος
ἀπούσης,
|
δαιτυμόνες |
δ´
ἀνὰ
δώματ´
ἀκουάζωνται
ἀοιδοῦ, |
[1, 21] |
δὲ
οἴκαδε
παρ´
Ὁμήρῳ
οἱ
|
δαιτυμόνες |
τὰ
λειπόμενα,
ἀλλὰ
κορεσθέντες
κατέλιπον |
[1, 2] |
καλεῖ·
ᾧ
οὐ
μόνον
δύο
|
κύνες |
ἀργοὶ
εἵποντο’
ὡς
τῷ
Τηλεμάχῳ |
[1, 50] |
κότταβος
ἐκ
Σικελῆς
ἐστι
χθονὸς
|
ἐκπρεπὲς |
ἔργον,
ὃν
σκοπὸν
ἐς
λατάγων |
[1, 18] |
δ´
ὀνειδίζων
τῷ
Ἀγαμέμνονί
φησιν·
|
οἰνοβαρές, |
κυνὸς
ὄμματ´
ἔχων.
ταῦτ´
εἶπε |
[1, 50] |
συνεπήξατο
πρώτη·
φορτηγοὺς
δ´
ἀκάτους
|
Κᾶρες |
ἁλὸς
ταμίαι.
τὸν
δὲ
τροχὸν |
[1, 7] |
ἔστωσαν
δ´
ἢ
τρεῖς
ἢ
|
τέσσαρες |
οἱ
ξυνάπαντες
ἢ
τῶν
πέντε |
[1, 44] |
δὲ
παρ´
Ὁμήρῳ
οὐ
μόνον
|
ἄνδρες
|
ἀλλὰ
καὶ
γυναῖκες.
καὶ
δίσκοις |
[1, 4] |
ἐν
ἀώτῳ·
οἷα
παίζομεν
φίλαν
|
ἄνδρες |
ἀμφὶ
θαμὰ
τράπεζαν,
κατὰ
τὸν |
[1, 26] |
λέγειν
ἐφαίνετο
τέρας
τι
κάλλους,
|
ἄνδρες· |
οὔτ´
ἀκήκοα
ἔμπροσθεν
οὔθ´
ἑόρακα |
[1, 18] |
λούουσι
γοῦν
καὶ
αἱ
Κωκάλου
|
θυγατέρες, |
ὡς
νενομισμένον,
τὸν
Μίνω
παραγενόμενον |
[1, 44] |
ἐκ
τῶν
κατὰ
κεφαλῆς
καταιονήσεων·
|
θυμῆρες |
κεράσασα
κατὰ
κρατός
τε
καὶ |
[1, 23] |
οἱ
κρητῆρες,
ἤτοι
ὑπερχειλεῖς
οἱ
|
κρατῆρες |
ποιοῦνται,
ὥστε
διὰ
τοῦ
ποτοῦ
|
[1, 23] |
ἀνώγοι.
ἐπιστέφονται
δὲ
ποτοῖο
οἱ
|
κρητῆρες, |
ἤτοι
ὑπερχειλεῖς
οἱ
κρατῆρες
ποιοῦνται, |
[1, 24] |
ἐμέλπετο
θεῖος
ἀοιδός’
δύο
δὲ
|
κυβιστητῆρες
|
μολπῆς
ἐξάρχοντες
ἐδίνευον.
μολπῆς
δὲ |
[1, 16] |
νενομισμένα·
ἀρνῶν
ἠδ´
ἐρίφων
ἐπιδήμιοι
|
ἁρπακτῆρες. |
Φιλόχορος
δὲ
ἱστορεῖ
καὶ
κεκωλῦσθαι |
[1, 29] |
ἡ
Ναυσικάα
φησί.
~καὶ
οἱ
|
μνηστῆρες |
δὲ
παρ´
αὐτῷ
πεσσοῖσι
προπάροιθε |
[1, 29] |
φησί,
καὶ
ἑκατὸν
ὄντες
οἱ
|
μνηστῆρες |
διετίθεσαν
ψήφους
ἐναντίας
ἀλλήλαις,
ἴσας |
[1, 29] |
τὴν
τρυφὴν
τὰς
χεῖρας
οἱ
|
μνηστῆρες |
ἔχουσιν
ἁπαλὰς
ὡς
μηδὲ
τὸ |
[1, 24] |
κιθαρῳδοῖς
καὶ
ὀρχησταῖς,
ὡς
οἱ
|
μνηστῆρες. |
καὶ
παρὰ
Μενελάῳ
ἐμέλπετο
θεῖος |
[1, 1] |
ἑαυτοῦ
γινόμενος,
ὥσπερ
οἱ
Ἀθήνησι
|
ῥήτορες, |
ὑπὸ
τῆς
ἐν
τῷ
λέγειν |
[1, 41] |
τῆς
λογοδιαρροίας
ἀπαλλαγῶσιν
οὗτοι
οἱ
|
τραπεζορήτορες, |
οἳ
ὑπὸ
γλωσσαλγίας
ἐπιλελῆσθαί
μοι
|
[1, 6] |
τὸν
βίον,
φησίν,
εὐσταθεῖς,
οὐκ
|
ἐγχειρογάστορες. |
γυργάθους
ψηφισμάτων
φέροντες,
Ἀριστοφάνης
φησίν. |
[1, 29] |
εὐωδία·
οὗ
κινυμένου
Διὸς
ποτὶ
|
χαλκοβατὲς |
δῶμα
ἔμπης
εἰς
γαῖάν
τε |
[1, 3] |
τοῖς
ἑταίροις
διεξῄεις’
αὐτός,
ὦ
|
Τιμόκρατες, |
μετασχών’
ἆρ´
οὖν
ἐθελήσεις
καὶ |
[1, 27] |
πεπονθώς.
μετὰ
τοῦτον
Αἰνιᾶνες
καὶ
|
Μάγνητες |
ἀνέστησαν,
οἳ
ὠρχοῦντο
τὴν
καρπαίαν |
[1, 60] |
καὶ
πολλαὶ
τῶν
οἴνων
αἱ
|
ἰδιότητες
|
κατά
τε
τὰ
χρώματα
καὶ |
[1, 44] |
καὶ
οὕτως
ἀναψύξαντες
ἐς
ἀσαμίνθους
|
βάντες |
ἐυξέστας
λούσαντο
καὶ
ἀλειψάμενοι
λίπ´ |
[1, 46] |
{καὶ}
τὴν
πελειάδα
τῇ
μηρίνθῳ
|
κρεμάντες |
ἀπὸ
νηὸς
ἱστοῦ
καὶ
τοξεύοντες |
[1, 44] |
ἀμφί
τε
μηρούς‘
καὶ
οὕτως
|
ἀναψύξαντες |
ἐς
ἀσαμίνθους
βάντες
ἐυξέστας
λούσαντο |
[1, 27] |
δ´
ἔπεσε
τεχνικῶς
πως,
καὶ
|
πάντες |
ἀνέκραγον
οἱ
συνδειπνοῦντες
Παφλαγόνες.
καὶ |
[1, 48] |
οἱ
ἀπὸ
τοῦ
κλίματος
τούτου
|
πάντες |
ἁπαλοί,
οὐ
πλῆξιν,
οὐ
τόνον |
[1, 26] |
τὴν
σφαῖραν
ἢ
διδούς,
ἅμα
|
πάντες |
ἐβοῶμεν·
ἡ
δ´
εὐρυθμία,
τὸ |
[1, 36] |
καὶ
ἄλλων
πλειόνων.
οὗτοι
οὖν
|
πάντες, |
ὁ
σύμπας
δῆμος
τῆς
οἰκουμένης, |
[1, 7] |
ἢ
τρεῖς
ἢ
τέσσαρες
οἱ
|
ξυνάπαντες
|
ἢ
τῶν
πέντε
γε
μὴ |
[1, 58] |
εἰς
τὸ
κεράμιον
σταῖς
μέλιτι
|
φυράσαντες, |
ὥστε
τὴν
ὀσμὴν
ἀπ´
αὐτοῦ, |
[1, 2] |
δ´
ἐν
τῷ
δείπνῳ
δῆθεν
|
ἐπιδημήσαντες |
δειπνοσοφισταὶ
ἦσαν
Μανσούριος,
νόμων
ἐξηγητὴς |
[1, 54] |
στρατιὰν
συναγαγών.
καὶ
οἱ
Κυζικηνοὶ
|
ἐξορμήσαντες |
ἐπ´
αὐτὸν
ἐβοηδρόμουν,
πρόκροσσοι
φερόμενοι |
[1, 58] |
ἑξῆς
τέ
φησι·
τὰς
ὀμφακώδεις
|
συμπατήσαντες |
ἀπέθεντο
καὶ
ἀνθοσμίας
ἐγένετο.
Θεόφραστος |
[1, 12] |
Λίβυσι
φήμη
τῆς
ἀφίξεως
αὐτοῦ)
|
προσπλεύσαντες |
ἁλιεῖς
προσήνεγκαν
αὐτῷ
τὰς
καλλίστας
|
[1, 39] |
στολῆς
εὐπρέπειαν
καὶ
σεμνότητα,
ἣν
|
ζηλώσαντες |
οἱ
ἱεροφάνται
καὶ
δᾳδοῦχοι
ἀμφιέννυνται, |
[1, 16] |
ἔρον
ἕντο·
καὶ
τὴν
ἐπιθυμίαν
|
πληρώσαντες |
οἳ
μὲν
ἐξώρμων
ἐπὶ
μελέτην |
[1, 27] |
ἐποίει.
καὶ
Ἀρκάδες
δέ,
φησίν,
|
ἀναστάντες
|
ἐξοπλισάμενοι
ᾔεσαν
ἐν
ῥυθμῷ
πρὸς |
[1, 46] |
ἐπὶ
ταῖς
κίχλαις
καὶ
πελειάσιν
|
ἱστάντες. |
ἐγυμνάζοντο
δὲ
πρὸς
ὀρνεοθηρευτικὴν
{καὶ} |
[1, 21] |
οἱ
δαιτυμόνες
τὰ
λειπόμενα,
ἀλλὰ
|
κορεσθέντες |
κατέλιπον
παρ´
οἷς
ἦν
ἡ |
[1, 61] |
ὅτι
οἱ
μὲν
ὑπ´
οἴνου
|
μεθυσθέντες
|
ἐπὶ
πρόσωπον
φέρονται,
οἱ
δὲ |
[1, 44] |
ἐχρῶντο·
δίσκοισιν
τέρποντο
καὶ
αἰγανέῃσιν
|
ἱέντες. |
τὸ
γὰρ
τερπνὸν
τὴν
κακοπάθειαν |
[1, 29] |
ὀκτὼ
γάρ,
φησί,
καὶ
ἑκατὸν
|
ὄντες |
οἱ
μνηστῆρες
διετίθεσαν
ψήφους
ἐναντίας |
[1, 46] |
δ´
εἶδον,
οἵτινες
πόλιν
μίαν
|
λαβόντες |
εὐρυπρωκτότεροι
πολὺ
τῆς
πόλεος
ἀπεχώρησαν |
[1, 45] |
ἄλογα
τῶν
ζῴων
τοῖς
θαλλοῖς
|
ἄγοντες, |
τοὺς
τοιούτους
καρποὺς
ἀποκρούεται
αὐτὸν |
[1, 61] |
τῶν
ἐπιδημούντων
ἀποσφραγίζονται
καὶ
ὕστερον
|
ἀνοίγοντες |
εὑρίσκουσιν
οἴνου
πεπληρωμένους.
Ἑλλάνικος
δέ |
[1, 36] |
φησί,
φιλόσοφον
ὀρχηστὴν
Μέμφιν
ἐκάλεσαν
|
ἀπαρχαίζοντες |
τὴν
διὰ
τοῦ
σώματος
αὐτοῦ |
[1, 26] |
Φαινεστίου.
ἐφρόντιζον
δὲ
εὐρυθμίας
οἱ
|
σφαιρίζοντες. |
Δαμόξενος
γοῦν
φησι·
νεανίας
τις |
[1, 42] |
κατακείμενοι
μαλακώτατ´
ἐπὶ
τρικλινίῳ,
Τελαμῶνος
|
οἰμώζοντες |
ἀλλήλοις
μέλη.
Φιλωνίδης·
κατάκειμαι,
ὡς |
[1, 29] |
τοῦ
μεγάλου
Διοδώρου
{ἢ
Θεοδώρου}
|
μαθόντες |
τὴν
πεττείαν
οὐδὲ
τοῦ
Μιτυληναίου |
[1, 44] |
οἱ
γοῦν
ἀπὸ
τῆς
σκοπιῆς
|
ἐπανελθόντες |
ἱδρῶ
πολλὸν
ἀπενίζοντο
θαλάσσῃ
κνήμας
|
[1, 21] |
ἄρτι
φαινομένης
ἀθρόον
ἐπ´
αὐτὴν
|
ἰόντες |
βίᾳ
ἥρπαζον
καὶ
ἀφῃροῦντο
τοὺς |
[1, 61] |
στάδια,
ἐν
ᾧ
οἱ
ἐγχώριοι
|
κατακλείοντες |
τοῖς
Διονυσίοις
χαλκοῦς
λέβητας
τρεῖς |
[1, 55] |
πραύνοντα
τὸ
μένος,
ἐπεὶ
οἱ
|
πιόντες |
προσηνεῖς.
~ἐπαινεῖ
Ἄμφις
καὶ
τὸν |
[1, 28] |
ταῖς
γλώσσαις
ἐκ
τῶν
δείπνων
|
ἀπιόντες. |
προσνέμονται
δ´
αὐτῷ
αἱ
γλῶσσαι |
[1, 60] |
οἶνοί
εἰσι
μὲν
ἠρέμα
ὑπόχλωροι,
|
ἐμφαίνοντές |
τι
ἐν
αὑτοῖς
λιπαρόν,
ὃ |
[1, 23] |
δεπάεσσι
δειδέχατ´
ἀλλήλους’
ἤτοι
ἐδεξιοῦντο
|
προπίνοντες |
ἑαυτοῖς
ταῖς
δεξιαῖς.
καί
τις |
[1, 46] |
οἱ
νέοι,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
|
γέροντες |
Φοῖνιξ
τε
καὶ
Νέστωρ.
μόνῳ |
[1, 6] |
εὐσταθεῖς,
οὐκ
ἐγχειρογάστορες.
γυργάθους
ψηφισμάτων
|
φέροντες, |
Ἀριστοφάνης
φησίν.
~ὅτι
Ἀρχέστρατος
ὁ |
[1, 43] |
ἐκ
τέφρης
ἐπάσαντο
τά
τ´
|
ἀγρώσσοντες |
ἕλοντο.
~ποτίκολλον
ἅτε
ξύλον
παρὰ |
[1, 46] |
κρεμάντες
ἀπὸ
νηὸς
ἱστοῦ
καὶ
|
τοξεύοντες |
ἑκηβόλως
εἰς
αὐτήν,
ὡς
ἐν
|
[1, 44] |
πόνων
παντοῖα,
κόπον
μὲν
θαλάττῃ
|
λύοντες, |
ἣ
μάλιστα
τοῖς
νεύροις
ἐστὶ |
[1, 28] |
ἔσπενδον
δὲ
ἀπὸ
τῶν
δείπνων
|
ἀναλύοντες |
καὶ
τὰς
σπονδὰς
ἐποιοῦντο
Ἑρμῇ |
[1, 44] |
τὰς
τῶν
μυῶν
συντάσεις,
εἶτ´
|
ἐπαλείφοντες |
λίπα
πρὸς
τὸ
μὴ
ξηρανθέντος |
[1, 48] |
ἁπαλοί,
οὐ
πλῆξιν,
οὐ
τόνον
|
ἔχοντες, |
ἡδεῖς,
εὐστόμαχοι.
ὁ
δὲ
Μαμερτῖνος |
[1, 24] |
ἀοιδός’
δύο
δὲ
κυβιστητῆρες
μολπῆς
|
ἐξάρχοντες |
ἐδίνευον.
μολπῆς
δὲ
ἀντὶ
τοῦ |
[1, 9] |
τοῦ
Φιλοξένου
καὶ
Φιλοξένειοί
τινες
|
πλακοῦντες |
ὠνομάσθησαν.
περὶ
τούτου
Χρύσιππός
φησιν· |
[1, 52] |
Λέσβιον
οἶνον.
ἀλλά
τινες
χαίρουσιν
|
ἐπαινοῦντες |
τὰ
παρ´
αὑτοῖς.
~φοινικίνου
δὲ |
[1, 27] |
πως,
καὶ
πάντες
ἀνέκραγον
οἱ
|
συνδειπνοῦντες |
Παφλαγόνες.
καὶ
ὃ
μὲν
σκυλεύσας |
[1, 44] |
προβλήμασι
ζητῶν,
διὰ
τί
οἱ
|
ἱδροῦντες |
ἐπὰν
ἔλθωσιν
εἰς
θερμὸν
ἢ |
[1, 10] |
ὃς
καὶ
γράφει
που
ταῦτα·
|
δημηγοροῦντες |
ἐν
τοῖς
ὄχλοις
κατατρίβουσιν
ὅλην
|
[1, 44] |
μάλιστα
τοῖς
νεύροις
ἐστὶ
πρόσφορος,
|
ἀναχαλῶντες |
δὲ
ταῖς
ἐμβάσεσι
τὰς
τῶν |
[1, 41] |
Αἰγύπτῳ
πολυφύλῳ
βιβλιακοὶ
χαρακῖται
ἀπείριτα
|
δηριόωντες
|
Μουσέων
ἐν
ταλάρῳ.
ἕως
ἂν |
[1, 16] |
τῇ
παιδιᾷ
τὰ
πρὸς
σπουδὴν
|
ἐκμελετῶντες· |
οἳ
δὲ
κιθαρῳδῶν
ἠκροῶντο
τὰς |
[1, 2] |
Δημόκριτος
οἱ
Νικομηδεῖς,
πολυμαθείᾳ
πάντας
|
ὑπερηκοντικότες, |
Φιλάδελφός
τε
ὁ
Πτολεμαεύς,
ἀνὴρ |
[1, 10] |
τοῦ
Φάσιδος
ἢ
Βορυσθένους
καταπλέοντας,
|
ἀνεγνωκότες
|
οὐδὲν
πλὴν
εἰ
τὸ
Φιλοξένου |
[1, 61] |
φέρονται,
οἱ
δὲ
τὸν
κρίθινον
|
πεπωκότες |
ἐξυπτιάζονται
τὴν
κεφαλήν·
ὁ
μὲν |
[1, 53] |
θεσπεσία
κατὰ
πᾶν
δ´
ἔχει
|
ὑψερεφὲς |
δῶ,
ἀμβροσία
καὶ
νέκταρ
ὁμοῦ. |
[1, 28] |
καὶ
αὐλοῖς
καὶ
σύριγξιν
οἱ
|
ἥρωες. |
ὁ
γοῦν
Ἀγαμέμνων
αὐλῶν
συρίγγων |
[1, 31] |
δ´
ἐν
τοῖς
συνδείπνοις
οἱ
|
ἥρωες, |
οὐ
κατακέκλινται.
τοῦτο
δὲ
καὶ |
[1, 19] |
Ἀθήναιος.
~ὅτι
τροφαῖς
ἐχρῶντο
οἱ
|
ἥρωες |
παρ´
Ὁμήρῳ
πρῶτον
μὲν
τῷ |
[1, 46] |
οὐδὲ
τὸν
ἀέρα
δ´
οἱ
|
ἥρωες |
τοῖς
ὄρνισιν
εἴων
ἐλεύθερον,
παγίδας |
[1, 36] |
πόλεων
ἀρχαιοτάτῃ
καὶ
βασιλικωτάτῃ,
περὶ
|
ἧς |
Βακχυλίδης
φησί·
τὴν
ἀχείμαντόν
τε |
[1, 46] |
εὐρυπρωκτότεροι
πολὺ
τῆς
πόλεος
ἀπεχώρησαν
|
ἧς |
εἷλον
τότε.
οὐδὲ
τὸν
ἀέρα |
[1, 35] |
νευροσπάστῃ
τὴν
σκηνὴν
ἔδωκαν
ἀφ´
|
ἧς |
ἐνεθουσίων
οἱ
περὶ
Εὐριπίδην.
Ἀθηναῖοι |
[1, 34] |
Κλέωνος
δὲ
τοῦ
ᾠδοῦ,
ἐφ´
|
ἧς |
ἐπιγέγραπται·
Πυθέα
υἱὸς
ὅδ´
ἐστὶ |
[1, 37] |
(διὸ
καὶ
οἱ
σάτυροι
σικιννισταί)
|
ἧς |
εὑρετὴς
Σίκιννός
τις
βάρβαρος.
οἳ |
[1, 60] |
περὶ
τὴν
γῆν
ταύτην
ἄμπελος,
|
ἧς |
καὶ
ἡ
σταφυλὴ
πάνυ
βρωθῆναι |
[1, 60] |
περὶ
τοὺς
αὐτοὺς
τόπους,
ἀφ´
|
ἧς |
οἱ
γινόμενοι
οἶνοί
εἰσι
μὲν |
[1, 25] |
αἳ
δὲ
διὰ
τῆς
σφαίρας·
|
ἧς |
τὴν
εὕρεσιν
Ἀγαλλὶς
ἡ
Κερκυραία |
[1, 60] |
τῆς
ἀνάγκης
οὐδὲν
ἐμβριθέστερον,
ὑφ´
|
ἧς |
τὸ
κρυφθὲν
ἐκφανεῖς
ἀνακτόρων,
φησὶ |
[1, 57] |
ἀμπέλου
τι
γένος
εἶναι,
ἀφ´
|
ἧς |
τὸν
οἶνον
ἐξαμβλοῦν
ποιεῖν
τὰς
|
[1, 60] |
πόλιν
οὐ
μακρὰν
οὖσαν
Ἀλεξανδρείας,
|
ἧς |
τοὺς
φόρους
οἱ
τότε
βασιλεῖς |
[1, 46] |
ἐν
οἷς
λέγει·
ὡς
δὲ
|
λέβης |
ζεῖ
κνίσσῃ
μελδόμενος
ἁπαλοτρεφέος
σιάλοιο. |
[1, 49] |
ἐξ
Ἤλιδος
μάγειρος,
ἐξ
Ἄργους
|
λέβης, |
Φλιάσιος
οἶνος,
ἐκ
Κορίνθου
στρώματα, |
[1, 25] |
σφαιρίσκιόν
τι)
εὗρεν
Ἀττικὸς
Νεαπολίτης
|
παιδοτρίβης |
γυμνασίας
ἕνεκα
Πομπηίου
Μάγνου.
τὸ |
[1, 26] |
Ἰόβας
ὁ
Μαυρούσιος,
Φαινέστιος
ὁ
|
παιδοτρίβης. |
καὶ
Ἀντιφάνης·
φαινίνδα
παίζων
ᾔεις |
[1, 62] |
κατασκευαζομένας
ἀμεθύστους
προσλαμβάνουσι
τὸ
τῆς
|
κράμβης |
σπέρμα.
καὶ
ἐν
ᾧ
δ´ |
[1, 12] |
ἔχειν
ἔλεγε
πλακοῦντας
ὑπὸ
τῆς
|
γῆς |
ἀναπεμπομένους
αὐτῷ.
~Τραιανῷ
δὲ
τῷ |
[1, 48] |
ὑπὲρ
τοῦτον
ἐκπίπτων
τὸν
χρόνον
|
κεφαλαλγὴς |
καὶ
τοῦ
νευρώδους
καθάπτεται.
εἴδη |
[1, 4] |
δογμάτων
τηρήσεως,
ἔτι
δὲ
νόμων
|
συναγωγῆς |
οὓς
ἔτι
διδάσκουσιν,
ὡς
τὰ |
[1, 5] |
οὐ
ψευδωνύμως
πάντας
Ἀθηναίους
εἱστίασεν.
|
Ἀλκιβιάδης
|
δὲ
Ὀλύμπια
νικήσας
ἅρματι
πρῶτος |
[1, 18] |
πρὸς
Ὀδυσσέα
οἶνός
σε
τρώει
|
μελιηδής’ |
αὐτὸς
οὐκ
ἀπείχετο
τοῦ
πώματος· |
[1, 19] |
τῶν
ὀνομάτων
ἐν
οἷς
ὁ
|
Παλαμήδης |
πεποίηται
λέγων·
καὶ
ταξιάρχας
καὶ |
[1, 13] |
Σκυθίαν
ἔπαυσε
τὴν
ἐπιθυμίαν.
καὶ
|
Νικομήδης |
γογγυλίδα
μασώμενος
ἀφύης
τοτ´
ἔλεγε |
[1, 42] |
ψυχῆς
ἐστιν,
οἷον
ἀθυμεῖν,
ὀλιγοδρανεῖν.
|
Θουκυδίδης |
αʹ
νικώμενοι
ἐπ´
ἐλάχιστον
ἀναπίπτουσι. |
[1, 23] |
τοῖς
ἀρίστοις
κατὰ
δεῖπνα
τιμαί.
|
Τυδείδης |
γοῦν
καὶ
κρέασι
καὶ
πλείοις |
[1, 60] |
αὐτὸς
ἐμαυτοῦ
Ἰόλεώς
τε
καὶ
|
Ἀλκείδης |
γενήσομαι.
ὅτι
ὁ
Μαρεώτης
οἶνος |
[1, 2] |
ὁ
Νικαεύς.
μουσικὸς
δὲ
παρῆν
|
Ἀλκείδης |
ὁ
Ἀλεξανδρεύς.
καὶ
ἦν
ὁ |
[1, 36] |
ἀρχαιοτάτῃ
καὶ
βασιλικωτάτῃ,
περὶ
ἧς
|
Βακχυλίδης |
φησί·
τὴν
ἀχείμαντόν
τε
Μέμφιν |
[1, 2] |
παρῆν
δὲ
καὶ
Πλούταρχος
καὶ
|
Λεωνίδης |
ὁ
Ἠλεῖος
καὶ
Αἰμιλιανὸς
ὁ |
[1, 42] |
τρικλινίῳ,
Τελαμῶνος
οἰμώζοντες
ἀλλήλοις
μέλη.
|
Φιλωνίδης· |
κατάκειμαι,
ὡς
ὁρᾶτε,
δεκάπαλαι.
Εὐριπίδης |
[1, 5] |
τέταρτος,
εἰς
ἃς
νίκας
καὶ
|
Εὐριπίδης |
ἔγραψεν
ἐπινίκιον,
θύσας
Ὀλυμπίῳ
Διὶ |
[1, 42] |
Φιλωνίδης·
κατάκειμαι,
ὡς
ὁρᾶτε,
δεκάπαλαι.
|
Εὐριπίδης |
Κύκλωπι·
ἀνέπεσε
φάρυγος
αἰθέρ´
ἐξανιεὶς |
[1, 42] |
δυσχεραίνων
ὁ
ἑταῖρός
φησιν·
ἀνάκεισο.
|
Φιλιππίδης· |
καὶ
δειπνῶν
ἀεὶ
ἀνακείμενος
παρ´ |
[1, 62] |
ξένοι
κράμβην,
γυναιξὶ
διαφέρειν
οἴονται.
|
Ἀναξανδρίδης· |
ἐὰν
λούσησθε
νῦν
ῥάφανόν
τε |
[1, 51] |
παίει
πρὸς
τὰ
στήθη.
καὶ
|
Ἀναξανδρίδης· |
χοῦς
κεκραμένος
ψιθίου.
~ὅτι
Ἀριστοφάνους |
[1, 18] |
καὶ
τὰ
ἔπη
ταῦτα
προηνέγκατο
|
Διοσκουρίδης |
ὁ
Ἰσοκράτους
μαθητής)
καὶ
ὁ |
[1, 35] |
Ἀλεξάνδρῳ
θαυματοποιοὶ
Σκύμνος
ὁ
Ταραντῖνος,
|
Φιλιστίδης |
ὁ
Συρακούσιος,
Ἡράκλειτος
ὁ
Μιτυληναῖος. |
[1, 51] |
τῇ
κατὰ
τὸν
Ἀδρίαν
νήσῳ
|
Ἀγαθαρχίδης |
φησὶν
οἶνον
γίνεσθαι
ὃν
πᾶσι |
[1, 55] |
τῶν
παραπλησίων.
προσαγορεύεται
δέ,
φησὶν
|
Ἐπαρχίδης, |
ἡ
ἄμπελος
ἡ
τὸν
Ἰκάριον
|
[1, 55] |
γίνεται
δὲ
ἐν
Ἰκάρῳ,
φησὶν
|
Ἐπαρχίδης, |
ὁ
πράμνιος.
ἐστὶ
δὲ
οὗτος |
[1, 22] |
Ἀτρακίου.
οὐ
μνημονεύει
δὲ
τοιαύτης
|
ἐδωδῆς |
ἐπὶ
τῶν
δείπνων,
ὡς
οὐκ
|
[1, 22] |
ὀστρείοις
ἐχρῶντο,
καίτοι
τῆς
τούτων
|
ἐδωδῆς |
οὐ
πολὺ
ἐχούσης
τὸ
ὠφέλιμον |
[1, 17] |
κ´
ἀνὴρ
οἴνοιο
κορεσσάμενος
καὶ
|
ἐδωδῆς. |
τῷ
δὲ
κωθωνιζομένῳ
δίδωσι
τὸν |
[1, 59] |
δὲ
τούτων
πεπαλαιωμένος
καὶ
κεχρονικὼς
|
φαρμακώδης |
ὢν
καροῖ
λίαν
ταχέως.
ὁ |
[1, 37] |
ἦν
δὲ
ἡ
Πυλάδου
ὄρχησις
|
ὀγκώδης |
παθητική
τε
καὶ
πολυπρόσωπος,
ἡ |
[1, 48] |
καλός·
ὀλίγος
δὲ
γίνεται,
παχύς,
|
σαρκώδης. |
Ταραντῖνος
δὲ
καὶ
οἱ
ἀπὸ |
[1, 52] |
αὐτοῦ
γεύσῃ
μὴ
πρόσθεν
ἐθισθείς,
|
εὐώδης |
μέν
σοι
δόξει
τοῦ
Λεσβίου |
[1, 20] |
ἡ
Ἀθηνᾶ
ἀπὸ
τῆς
Τηλεμάχου
|
τραπέζης |
δαίνυσθαι.
παρ´
ὅλην
δὲ
τὴν |
[1, 42] |
ὁ
νοῦς
γάρ
ἐστι
τῆς
|
τραπέζης |
πλησίον.
ἔστι
δὲ
εὑρεῖν
καὶ |
[1, 18] |
Ἑρμοῦ
λόγῳ
πεισθέντα·
διὸ
καὶ
|
ἀπαθὴς |
γίνεται.
Ἐλπήνορα
δὲ
πάροινον
ὄντα |
[1, 11] |
ὅτι
Φιλόξενος
ὁ
Κυθήριος
ποιητής,
|
περιπαθὴς |
ὢν
τοῖς
ὄψοις,
δειπνῶν
ποτε |
[1, 18] |
Μίνω
παραγενόμενον
εἰς
Σικελίαν.
τῆς
|
μέθης |
δὲ
κατατρέχων
ὁ
ποιητὴς
τὸν |
[1, 56] |
δὲ
τὸν
Βίβλινον·
ἐδεξιοῦτο
Βιβλίνου
|
μέθης |
ἐκπώματι.
ἐκαλεῖτο
δ´
οὕτως
ἀπό |
[1, 62] |
οὐκ
ἔστιν,
ὡς
ἔοικε,
φάρμακον
|
μέθης
|
οὐδὲν
τοιοῦτον
ὡς
τὸ
προσπεσεῖν |
[1, 35] |
Ὀδυσσέα
σολοικίζοντα,
ὁ
αὐτός
φησι.
|
Διοπείθης |
δὲ
ὁ
Λοκρός,
ὥς
φησι |
[1, 6] |
καὶ
τὰ
παρ´
Ἀσκραίοις
τεῦτλα.
|
Κλεάνθης |
δὲ
ὁ
Ταραντῖνος,
ὥς
φησι |
[1, 31] |
δὲ
τελοῦντος
γάμους
ὁ
νυμφίος
|
Μεγαπένθης |
οἰνοχοεῖ.
νῦν
δὲ
ἐπὶ
τοσοῦτον |
[1, 51] |
καρδίαν,
ὅταν
πίω
τοῦδ´,
εὐθὺς
|
ὑγιὴς |
γίνεται·
Ἀσκληπιὸς
κατέβρεξε
οἶνος
Λέσβιος, |
[1, 14] |
γεγονὼς
τοῦ
Μυκονίου
φιλόδωρος
{ἂν}
|
εἴης; |
ἀγαθὸς
πρὸς
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
ἑστιασόμενος |
[1, 44] |
σώματα.
οἱ
γοῦν
ἀπὸ
τῆς
|
σκοπιῆς |
ἐπανελθόντες
ἱδρῶ
πολλὸν
ἀπενίζοντο
θαλάσσῃ |
[1, 7] |
τὸ
ποίημα,
οὗ
ἡ
ἀρχή·
|
ἱστορίης |
ἐπίδειγμα
ποιούμενος
Ἑλλάδι
πάσῃ—
φησί· |
[1, 56] |
αὐτὸν
ὠνομάσθαι.
Ἀρμενίδας
δὲ
τῆς
|
Θρᾴκης |
φησὶν
εἶναι
χώραν
τὴν
Βιβλίαν, |
[1, 60] |
πρᾶγμ´
ὑπεξελθεῖν
τόδε;
ἦ
τῆς
|
ἀνάγκης |
οὐδὲν
ἐμβριθέστερον,
ὑφ´
ἧς
τὸ |
[1, 60] |
Ταινιωτικὸς
καλούμενος.
ταινία
δ´
ἐστὶν
|
ἐπιμήκης |
περὶ
τοὺς
αὐτοὺς
τόπους,
ἀφ´ |
[1, 45] |
αἴγειρός
τ´
ἐλάτη
τ´
ἦν
|
οὐρανομήκης. |
ἀρχαιοτέρα
δ´
ἦν
καὶ
τῶν |
[1, 37] |
ἣ
ἐκαλεῖτο
κόρδαξ,
καὶ
τῆς
|
τραγικῆς, |
ἣ
ἐκαλεῖτο
ἐμμέλεια,
καὶ
τῆς |
[1, 37] |
δὲ
κατὰ
τοῦτον
ὀρχήσεως
τῆς
|
τραγικῆς |
καλουμένης
πρῶτος
εἰσηγητὴς
γέγονε
Βάθυλλος |
[1, 37] |
Ἰταλικὴν
ὄρχησιν
συστήσασθαι
ἐκ
τῆς
|
κωμικῆς, |
ἣ
ἐκαλεῖτο
κόρδαξ,
καὶ
τῆς |
[1, 52] |
περικύμονος
ἐκγεγαῶτα.
τόν
τ´
ἀπὸ
|
Φοινίκης |
ἱερᾶς
τὸν
Βύβλινον
αἰνῶ·
οὐ |
[1, 37] |
ἣ
ἐκαλεῖτο
ἐμμέλεια,
καὶ
τῆς
|
σατυρικῆς, |
ἣ
ἐλέγετο
σίκιννις
(διὸ
καὶ
|
[1, 32] |
δὲ
νῦν
καὶ
ἡ
τῆς
|
μουσικῆς |
διαστροφή,
καὶ
ἡ
περὶ
τὰς
|
[1, 4] |
μάλιστα
μετὰ
κριτικῆς
τινος
καὶ
|
Σωκρατικῆς
|
ἐπιστήμης,
ὡς
πάντας
θαυμάζειν
τῶν |
[1, 4] |
ἀλλ´
ὡς
ἔνι
μάλιστα
μετὰ
|
κριτικῆς |
τινος
καὶ
Σωκρατικῆς
ἐπιστήμης,
ὡς |
[1, 26] |
βασιλέως
φίλων.
συνέγραψε
δὲ
περὶ
|
σφαιριστικῆς |
Τιμοκράτης
ὁ
Λάκων.
~οἱ
Φαίακες |
[1, 3] |
αὐτός,
ὦ
Ἀθήναιε,
μετειληφὼς
τῆς
|
καλῆς |
ἐκείνης
συνουσίας
τῶν
νῦν
ἐπικληθέντων |
[1, 48] |
ἔτη.
ὁ
Φουνδανὸς
εὔτονος,
πολύτροφος,
|
κεφαλῆς |
καὶ
στομάχου
ἅπτεται·
διὸ
οὐ |
[1, 44] |
καμάτων
λύσεως
ἐκ
τῶν
κατὰ
|
κεφαλῆς
|
καταιονήσεων·
θυμῆρες
κεράσασα
κατὰ
κρατός |
[1, 60] |
καὶ
ἡδύς,
εὔπνους,
εὐανάδοτος,
λεπτός,
|
κεφαλῆς |
οὐ
καθικνούμενος,
διουρητικός.
τούτου
δὲ |
[1, 48] |
τοῦ
Ῥηγίνου
ἥκιστά
τε
καθαπτόμενος
|
κεφαλῆς. |
τούτῳ
ἐμφερὴς
ὁ
Φορμιανός,
ταχὺ |
[1, 50] |
Κριτίας
δὲ
οὕτως·
κότταβος
ἐκ
|
Σικελῆς |
ἐστι
χθονὸς
ἐκπρεπὲς
ἔργον,
ὃν |
[1, 25] |
σφαιρίζουσαν.
διαβόητοι
δὲ
ἐπὶ
σφαιρικῇ
|
Δημοτέλης |
ὁ
Θεοκρίτου
τοῦ
Χίου
σοφιστοῦ |
[1, 5] |
καὶ
Σπεύσιππος
ὁ
Ἀκαδημαικὸς
καὶ
|
Ἀριστοτέλης |
βασιλικοὺς
νόμους
ἔγραψε.
ἀλλὰ
μὴν |
[1, 61] |
ποιεῖν
ὅσα
τοὺς
ἐξοίνους
γινομένους.
|
Ἀριστοτέλης
|
δέ
φησιν
ὅτι
οἱ
μὲν |
[1, 10] |
δὲ
φίλιχθυν
τὸν
Φιλόξενόν
φασιν·
|
Ἀριστοτέλης |
δὲ
φιλόδειπνον
ἁπλῶς,
ὃς
καὶ |
[1, 44] |
εἰς
τὸ
ἔξω
παράσχῃ,
ὡς
|
Ἀριστοτέλης |
εἴρηκεν
ἐν
τοῖς
φυσικοῖς
προβλήμασι
|
[1, 56] |
δὲ
παρὰ
Τροιζηνίοις,
ὥς
φησιν
|
Ἀριστοτέλης |
ἐν
τῇ
αὐτῶν
πολιτείᾳ,
ἄμπελος |
[1, 42] |
μέσον
εἰς
τὸν
αὐχέν´
εἰσαλοίμην.
|
Ἀριστοτέλης |
ἐν
Τυρρηνῶν
Νομίμοις·
οἱ
δὲ |
[1, 30] |
μύρου
πνέον.
ἐδειματούμην
δ´
οὐ
|
φίλης |
ὀσμῆς
ὕπο.
Εὔπολις
δὲ
τὸν |
[1, 5] |
ἐπινίκιον
γράψαντος
τοῦ
Κείου
Σιμωνίδου.
|
Ἐμπεδοκλῆς |
δ´
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
ἵπποις
Ὀλύμπια |
[1, 54] |
πόλεις,
ὥς
φησιν
ὁ
Βαβυλώνιος
|
Ἀγαθοκλῆς, |
Πήδασον,
Ὀλύμπιον,
Ἀκαμάντιον,
Τίον,
Σκῆπτρα, |
[1, 59] |
καὶ
πτυέλου
ἐστὶν
ἀναγωγός,
ὡς
|
Διοκλῆς |
καὶ
Πραξαγόρας
ἱστοροῦσι.
Μνησίθεος
δ´ |
[1, 46] |
ἔλαττον
τῶν
προειρημένων
ἐπὶ
ὀψαρτυτικῇ.
|
Τιμοκλῆς· |
Χῖοι
πολὺ
ἄριστ´
ἀνευρήκασιν
ὀψαρτυτικήν. |
[1, 54] |
γίνεσθαι
τὸν
οἶνον
μαλακόν.
~ὅτι
|
Θεμιστοκλῆς |
ὑπὸ
βασιλέως
ἔλαβε
δωρεὰν
τὴν |
[1, 39] |
δὲ
πλείους,
ἐμβατηρίους
καὶ
χορευτικάς.
|
Ἀριστοκλῆς |
οὖν
φησιν
ὅτι
Τελέστης
ὁ |
[1, 60] |
τὸ
κρυφθὲν
ἐκφανεῖς
ἀνακτόρων,
φησὶ
|
Σοφοκλῆς. |
αὐτὸς
ἐμαυτοῦ
Ἰόλεώς
τε
καὶ |
[1, 39] |
τραγῳδίας
Αἰσχύλος,
ὥς
φησι
Χαμαιλέων.
|
Σοφοκλῆς |
γοῦν
ὠνείδιζεν
αὐτῷ
ὅτι
εἰ |
[1, 30] |
μυρηρῶν
τευχέων
πνέους´
ἐμοί.
καὶ
|
Σοφοκλῆς |
δὲ
ἐν
Ἀχαιῶν
συνδείπνῳ·
ἀλλ´ |
[1, 37] |
γὰρ
ὑπόρχημά
τι
τοῦτον
διατίθεσθαι.
|
Σοφοκλῆς |
δὲ
πρὸς
τῷ
καλὸς
γεγενῆσθαι |
[1, 30] |
τότε
τοιαύτην
ἀκοσμίαν
εἰσήγαγεν
ὡς
|
Σοφοκλῆς |
καὶ
Αἰσχύλος
πεποιήκασιν,
ἀλλὰ
πόδα |
[1, 26] |
καματηρὸν
τῆς
περὶ
τὴν
σφαιριστικὴν
|
ἁμίλλης |
τό
τε
κατὰ
τοὺς
τραχηλισμοὺς |
[1, 22] |
εἰκάζει
δὲ
καὶ
τοὺς
ὑπὸ
|
Σκύλλης |
ἁρπαζομένους
Ὀδυσσέως
ἑταίρους
ἰχθύσι
προμήκει |
[1, 39] |
οὐ
μόνον
ἐξεῦρε
τὴν
τῆς
|
στολῆς |
εὐπρέπειαν
καὶ
σεμνότητα,
ἣν
ζηλώσαντες |
[1, 16] |
περὶ
ταῦτα
τρυφήν.
καὶ
τῆς
|
ἁπλῆς
|
δὲ
ταύτης
διαίτης
οὐκ
ἀπλήστως |
[1, 4] |
μετὰ
κριτικῆς
τινος
καὶ
Σωκρατικῆς
|
ἐπιστήμης, |
ὡς
πάντας
θαυμάζειν
τῶν
ζητήσεων |
[1, 58] |
ὁ
μυρίνης
ὁ
τίμιος.
καὶ
|
Ἑρμῆς |
δ´
εἶδος
πόσεως
παρὰ
Στράττιδι
|
[1, 28] |
ὕστερον
Διὶ
τελείῳ.
δοκεῖ
γὰρ
|
Ἑρμῆς |
ὕπνου
προστάτης
εἶναι.
σπένδουσι
δ´ |
[1, 30] |
πνέον.
ἐδειματούμην
δ´
οὐ
φίλης
|
ὀσμῆς |
ὕπο.
Εὔπολις
δὲ
τὸν
πρῶτον |
[1, 60] |
μὲν
ἦν
μεγίστη,
νῦν
δὲ
|
κώμης |
περιείληφε
μέγεθος,
τὴν
προσηγορίαν
λαβοῦσα |
[1, 57] |
δὲ
ταῦτα
τὰ
καὶ
πλησίον
|
Πιτάνης. |
φησὶν
οὖν
οἶνον
δ´
Οἰνουντιάδαν
|
[1, 25] |
Χίου
σοφιστοῦ
ἀδελφὸς
καί
τις
|
Χαιρεφάνης· |
ὃς
ἀσελγεῖ
τινι
νέῳ
παρακολουθῶν |
[1, 6] |
Μεσσηνίοις
πεπαιδευμένος
εἶναι,
ὡς
καὶ
|
Καλλιφάνης |
ὁ
τοῦ
Παραβρύκοντος
κληθεὶς
ἀρχὰς |
[1, 1] |
Λαρήνσιος
Ῥωμαῖος,
ἀνὴρ
τῇ
τύχῃ
|
περιφανής, |
τοὺς
κατὰ
πᾶσαν
παιδείαν
ἐμπειροτάτους |
[1, 19] |
βρέχειν
καὶ
προσίεσθαι
ψωμούς,
ὡς
|
Ἀντιφάνης· |
ἄριστον
ἐν
ὅσῳ
ὁ
μάγειρος |
[1, 50] |
κεράμια,
Σικελικὰ
βατάνια,
Μεγαρικὰ
πιθάκνια.
|
Ἀντιφάνης |
δέ·
καὶ
νᾶπυ
Κύπριον
καὶ |
[1, 14] |
οὐ
παραλειπτὸς
ἀσύμβολος,
ἀλλὰ
διωκτός.
|
Ἀντιφάνης |
δέ
φησι·
βίος
θεῶν
γάρ |
[1, 41] |
βρέχειν
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
πίνειν.
|
Ἀντιφάνης· |
δεῖ
γὰρ
φαγόντας
δαψιλῶς
βρέχειν. |
[1, 32] |
εἶναι
αὐτά,
ὧν
τὸ
βλαπτικὸν
|
Ἀντιφάνης |
δηλοῖ·
εἰς
μακαρίαν
τὸ
λουτρόν, |
[1, 51] |
δὲ
Λεσβία
σταγὼν
ἐκπίνεται
ἄγαν.
|
Ἀντιφάνης· |
ἔστιν
ὄψον
χρηστόν,
ἐπαγωγὸν
πάνυ |
[1, 41] |
δὲ
καὶ
ἡ
καρδία.
καίτοι
|
Ἀντιφάνης |
λέγει·
τὸ
δὲ
ζῆν,
εἰπέ |
[1, 14] |
ἐστιν
ἐν
χρήσει
τοῖς
παλαιοῖς.
|
Ἀντιφάνης· |
μονοφαγεῖς,
ἤδη
τι
καὶ
βλάπτεις |
[1, 26] |
τε
κατὰ
τοὺς
τραχηλισμοὺς
ῥωμαλέον.
|
Ἀντιφάνης· |
οἴμοι
κακοδαίμων,
τὸν
τράχηλον
ὡς |
[1, 49] |
δὲ
Ἑλλάδι
φωνῇ
οἰνοποιός.
~ὅτι
|
Ἀντιφάνης |
που
ὁ
χαρίεις
τὰ
ἐξ |
[1, 26] |
δὲ
τὴν
φαινίνδα
παιδιὰν
οὕτως
|
Ἀντιφάνης· |
σφαῖραν
λαβὼν
τῷ
μὲν
διδοὺς |
[1, 26] |
Μαυρούσιος,
Φαινέστιος
ὁ
παιδοτρίβης.
καὶ
|
Ἀντιφάνης· |
φαινίνδα
παίζων
ᾔεις
ἐν
Φαινεστίου. |
[1, 7] |
πέτονται
δεξιῶς
ἐπὶ
ταῦτ´
ἄκλητοι,
|
Ἀντιφάνης |
φησί,
καὶ
ἐπάγει·
οὓς
ἔδει
|
[1, 20] |
κοιλίας.
οὕτω
σφόδρ´
ἦν
ἀρχαῖος,
|
Ἀντιφάνης |
φησί.
~καὶ
τῶν
κρεῶν
δὲ |
[1, 5] |
γὰρ
δείπνοις
τὸ
πεινῆν
παύεται,
|
Ἀντιφάνης |
φησίν.
ὅτι
Ξενοκράτης
ὁ
Χαλκηδόνιος |
[1, 39] |
μετὰ
τοῦ
εἰκότος
τὰ
δράματα.
|
Ἀριστοφάνης |
γοῦν
(παρὰ
δὲ
τοῖς
κωμικοῖς |
[1, 55] |
καὶ
δύναμιν
ἔχων
διαφέρουσαν·
οἵῳ
|
Ἀριστοφάνης |
οὐχ
ἥδεσθαι
Ἀθηναίους
φησί
λέγων
|
[1, 6] |
οὐκ
ἐγχειρογάστορες.
γυργάθους
ψηφισμάτων
φέροντες,
|
Ἀριστοφάνης |
φησίν.
~ὅτι
Ἀρχέστρατος
ὁ
Συρακούσιος |
[1, 48] |
Καληνὸς
κοῦφος,
τοῦ
Φαλερίνου
εὐστομαχώτερος.
|
εὐγενὴς |
δὲ
καὶ
ὁ
Καίκουβος,
πληκτικός, |
[1, 48] |
καὶ
ἀεὶ
ἑαυτοῦ
κρείττων
γίνεται.
|
εὐγενὴς |
καὶ
ὁ
Καυκῖνος
καὶ
τῷ |
[1, 47] |
μεταδοῦναι.
ὁ
δὲ
λευκὸς
οἶνος
|
ἀσθενὴς |
καὶ
λεπτός.
ὁ
δὲ
κιρρὸς
|
[1, 43] |
Καλλίμαχος·
μύθου
δὲ
πασαίμην
ἥδιον.
|
Ἐρατοσθένης· |
ὀπταλέα
κρέα
ἐκ
τέφρης
ἐπάσαντο |
[1, 28] |
καὶ
τὰ
ἑξῆς
ἃ
ἔπη
|
Ἐρατοσθένης
|
οὕτω
γεγράφθαι
φησίν·
οὐ
γὰρ |
[1, 47] |
ἡδὺν
γὰρ
εἶναι
τὸν
οἶνον
|
παρεγχεομένης |
θαλάσσης.
ἐπαινῶν
δὲ
Ὅμηρος
τὸν |
[1, 34] |
ἱμάτιον
κοῖλον
ὂν
ἐνθέσθαι,
καὶ
|
ἀνοικιζομένης |
τῆς
πόλεως
ἐπανελθόντα
εὑρεῖν
τὸ |
[1, 22] |
τῶν
δείπνων,
ὡς
οὐκ
οἰκείας
|
νομιζομένης |
τῆς
τροφῆς
τοῖς
ἐν
ἀξιώμασιν
|
[1, 21] |
οὐ
παρῆν
ἄφθονος
τροφή,
ἄρτι
|
φαινομένης |
ἀθρόον
ἐπ´
αὐτὴν
ἰόντες
βίᾳ |
[1, 19] |
{Β.
μηδαμῶς·
Ἰσθμοῖ
γὰρ
ἀριστήσομεν.
|
Ἀριστομένης· |
ἀκρατιοῦμαι
μικρόν,
εἶθ´
ἥξω
πάλιν, |
[1, 29] |
εἰς
τὴν
τῆς
βληθείσης
καὶ
|
ἐξωσμένης |
χώραν,
ἐν
ᾗ
πρότερον
ἦν· |
[1, 36] |
τοῦ
γελωτοποιοῦ
Ξενοφῶν
μνημονεύει.
~ὅρος
|
οἰκουμένης. |
δῆμον
τὴν
Ῥώμην
φησί.
λέγει |
[1, 36] |
τὴν
Ῥώμην
πόλιν
ἐπιτομὴν
τῆς
|
οἰκουμένης· |
ἐν
ᾗ
συνιδεῖν
ἔστιν
οὕτως |
[1, 36] |
πάντες,
ὁ
σύμπας
δῆμος
τῆς
|
οἰκουμένης, |
τὸν
ἐφ´
ἡμῖν,
φησί,
φιλόσοφον |
[1, 55] |
οἶνον
ἀπὸ
πραμνίας
ἀμπέλου
οὕτω
|
καλουμένης, |
οἳ
δὲ
ἰδίως
τὸν
μέλανα, |
[1, 37] |
κατὰ
τοῦτον
ὀρχήσεως
τῆς
τραγικῆς
|
καλουμένης |
πρῶτος
εἰσηγητὴς
γέγονε
Βάθυλλος
ὁ |
[1, 49] |
ἤγαγε
νηὶ
μελαίνῃ.
ἐκ
μὲν
|
Κυρήνης |
καυλὸν
καὶ
δέρμα
βόειον·
ἐκ |
[1, 13] |
μουσικῶς,
μήκωνος
ἐπιπάσας
ἄνω
κόκκους
|
μελαίνης |
τετταράκοντα
τὸν
ἀριθμόν,
περὶ
τὴν |
[1, 3] |
ὦ
Ἀθήναιε,
μετειληφὼς
τῆς
καλῆς
|
ἐκείνης
|
συνουσίας
τῶν
νῦν
ἐπικληθέντων
δειπνοσοφιστῶν, |
[1, 11] |
τὴν
Γαλάτειαν
βούλοιτό
τινα
παρ´
|
ἐκείνης |
τῶν
κατὰ
Νηρέα
πυθέσθαι·
τὴν |
[1, 17] |
κεραίρειν
διέστειλε,
μὴ
οὔσης
τινὸς
|
καθημερινῆς |
κράσεως.
ἴσως
οὖν
οὐκ
ἐγίνωσκεν |
[1, 58] |
τοῦ
δὲ
τὴν
εὐοσμίαν
παρεχομένου.
|
μυρίνης |
δὲ
οἶνος
κεῖται
παρὰ
Ποσειδίππῳ· |
[1, 58] |
παρὰ
Ποσειδίππῳ·
διψηρὸς
ἄτοπος
ὁ
|
μυρίνης |
ὁ
τίμιος.
καὶ
Ἑρμῆς
δ´ |
[1, 19] |
τῷ
δείπνῳ.
ἐπὶ
γὰρ
τῆς
|
πρωινῆς
|
που
τροφῆς
ἔφη·
οἳ
δ´ |
[1, 60] |
ἔχει
ἀπὸ
τῆς
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
|
λίμνης |
Μαρείας
καὶ
τῆς
παρ´
αὐτὴν |
[1, 15] |
ἐν
τῷ
περὶ
καλοῦ
καὶ
|
ἡδονῆς, |
οὗ
ἡ
κατασκευὴ
περιεργοτέρα.
~Πρίαμος |
[1, 5] |
ὢν
καὶ
ἐμψύχων
ἀπεχόμενος,
ἐκ
|
σμύρνης |
καὶ
λιβανωτοῦ
καὶ
τῶν
πολυτελεστάτων |
[1, 28] |
ἀοιδοῦ,
κακότητος
ἀπούσης
φάσκων
τῆς
|
ἀφροσύνης. |
ἀδύνατον
γὰρ
μὴ
φρονίμους
εἶναι |
[1, 52] |
γε
παρεξισῶ
αὐτόν.
ἐὰν
γὰρ
|
ἐξαίφνης |
αὐτοῦ
γεύσῃ
μὴ
πρόσθεν
ἐθισθείς, |
[1, 21] |
ἔτι.
ἀγνοῶν
δὲ
ταύτης
τῆς
|
φωνῆς |
τὴν
δύναμιν
Ζηνόδοτος
ἐν
τῇ |
[1, 28] |
φίλη
κίθαρίς
τε‘
καὶ
τὰ
|
ἑξῆς |
ἃ
ἔπη
Ἐρατοσθένης
οὕτω
γεγράφθαι |
[1, 16] |
φησίν,
ἐπ´
ὄγχνῃ’
καὶ
τὰ
|
ἑξῆς. |
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
στεφανουμένους
οὐδὲ |
[1, 58] |
σταιτὸς
λαμβάνειν
τὸν
οἶνον.
καὶ
|
ἑξῆς |
δέ
φησιν·
ἐάν
τις
κεράσῃ |
[1, 23] |
νεῖμον
πᾶσιν
ἀνὰ
μέγαρον.
καὶ
|
ἑξῆς |
ἐπάγει·
νώμησεν
δ´
ἄρα
πᾶσιν |
[1, 15] |
ἐπὶ
βοῦν
ἴτω
καὶ
τὰ
|
ἑξῆς· |
ὁσιωτέρα
γὰρ
αὕτη
ἡ
θυσία |
[1, 45] |
μοι
δῶκας
τρισκαίδεκα‘
καὶ
τὰ
|
ἑξῆς. |
~ὅτι
δὲ
καὶ
ἰχθῦς
ἤσθιον |
[1, 58] |
ἀμπέλων
ἰσχυρότερος
ἢ
ἐκ
παλαιῶν.
|
ἑξῆς |
τέ
φησι·
τὰς
ὀμφακώδεις
συμπατήσαντες |
[1, 15] |
πάλιν
αὐτὴν
ἀπ´
ἀρχῆς
καὶ
|
ἐφεξῆς, |
ἵνα
τὴν
σχολὴν
καὶ
τὸν |
[1, 38] |
φέρει
δὲ
τοῖς
μὲν
χρωμένοις
|
δόξης |
τιν´
ὄγκον,
τοῖς
δ´
ὁρῶσιν |
[1, 48] |
ἄρχεται
γίνεσθαι
πότιμος·
ὢν
γὰρ
|
ἀλιπὴς |
καὶ
λίαν
ψαφαρὸς
μόλις
πεπαίνεται· |
[1, 24] |
δὲ
κυβιστητῆρες
μολπῆς
ἐξάρχοντες
ἐδίνευον.
|
μολπῆς |
δὲ
ἀντὶ
τοῦ
παιδιᾶς.
σῶφρον |
[1, 24] |
θεῖος
ἀοιδός’
δύο
δὲ
κυβιστητῆρες
|
μολπῆς |
ἐξάρχοντες
ἐδίνευον.
μολπῆς
δὲ
ἀντὶ |
[1, 29] |
κινυμένου
Διὸς
ποτὶ
χαλκοβατὲς
δῶμα
|
ἔμπης |
εἰς
γαῖάν
τε
καὶ
οὐρανὸν |
[1, 36] |
φιλοσοφίαν
ἐπιδείκνυσιν
ἥτις
ἐστί,
μετὰ
|
σιωπῆς |
πάνθ´
ἡμῖν
ἐμφανίζων
σαφέστερον
ἢ |
[1, 48] |
Ἰνδοῖς
τιμᾶται
δαίμων,
ὥς
φησι
|
Χάρης
|
ὁ
Μιτυληναῖος,
ὃς
καλεῖται
Σοροάδειος· |
[1, 62] |
νῦν
νέφος
ἐπὶ
τοῦ
μετώπου.
|
Νικοχάρης· |
εἰσαύριον
ἀντὶ
ῥαφάνων
ἑψήσομεν
βαλάνιον, |
[1, 47] |
γὰρ
μᾶλλον
τὰ
σῖτα
καὶ
|
λεπτομερὴς |
ὢν
εὐανάδοτός
ἐστι
δύναμίν
τε
|
[1, 48] |
ὁ
Καυκῖνος
καὶ
τῷ
Φαλερίνῳ
|
ἐμφερής. |
ὁ
Βενεφρανὸς
εὐστόμαχος
καὶ
κοῦφος. |
[1, 48] |
ἥκιστά
τε
καθαπτόμενος
κεφαλῆς.
τούτῳ
|
ἐμφερὴς |
ὁ
Φορμιανός,
ταχὺ
δὲ
ἀκμάζει |
[1, 48] |
Στατανὸς
τῶν
πρώτων
ἐστὶν
οἴνων,
|
ἐμφερὴς |
τῷ
Φαλερίνῳ,
κουφότερος
δέ,
οὐ |
[1, 48] |
Αἰκουανὸς
κατὰ
πολλὰ
τῷ
Συρεντίνῳ
|
παρεμφερής. |
ὁ
Βαρῖνος
λίαν
αὐστηρὸς
καὶ
|
[1, 59] |
ὢν
τὴν
κεφαλὴν
ποιεῖ
διάπυρον·
|
ἀνωφερὴς |
γὰρ
ὁ
οἶνος.
ὁ
δὲ |
[1, 37] |
βάρβαρος.
οἳ
δέ
φασιν
ὅτι
|
Κρὴς |
ἦν
ὁ
Σίκιννος.
ἦν
δὲ
|
[1, 40] |
καὶ
Καλλίᾳ,
Ζήνων
δὲ
ὁ
|
Κρὴς |
ὁ
πάνυ
Ἀρταξέρξῃ
προσφιλέστατος
παρὰ |
[1, 43] |
ἥδιον.
Ἐρατοσθένης·
ὀπταλέα
κρέα
ἐκ
|
τέφρης |
ἐπάσαντο
τά
τ´
ἀγρώσσοντες
ἕλοντο. |
[1, 2] |
ἦσαν
Μανσούριος,
νόμων
ἐξηγητὴς
καὶ
|
πάσης |
παιδείας
οὐ
παρέργως
ἐπιμέλειαν
ποιούμενος, |
[1, 8] |
ἄμεινον.
πουλύποδος
πλεκτὴ
δ´,
ἂν
|
πιλήσῃς |
κατὰ
καιρόν,
ἑφθὴ
τῆς
ὀπτῆς, |
[1, 4] |
αὐτὸν
καὶ
Ἀστεροπαῖόν
τινα,
ἐπ´
|
ἴσης |
ἀμφοτέρων
τῶν
φωνῶν
προιστάμενον.
λέγει |
[1, 21] |
λέγεται,
ὅ
ἐστι
διαμοιρᾶσθαι
ἐπ´
|
ἴσης· |
καὶ
ὁ
τὰ
κρέα
ὀπτῶν
|
[1, 21] |
ἤδη
μὲν
δαιτὸς
κεκορήμεθα
θυμὸν
|
ἐίσης. |
καί·
χαῖρ´,
Ἀχιλεῦ,
δαιτὸς
μὲν |
[1, 21] |
καί·
χαῖρ´,
Ἀχιλεῦ,
δαιτὸς
μὲν
|
ἐίσης |
οὐκ
ἐπιδευεῖς.
ἐκ
τούτων
δ´ |
[1, 29] |
τὴν
ἑαυτοῦ
εἰς
τὴν
τῆς
|
βληθείσης |
καὶ
ἐξωσμένης
χώραν,
ἐν
ᾗ |
[1, 13] |
ἐν
Παρθίᾳ
ὄντι
καὶ
τῆς
|
θαλάσσης |
ἀπέχοντι
ἡμερῶν
παμπόλλων
ὁδὸν
Ἀπίκιος |
[1, 8] |
καὶ
τάδε
μὲν
δὴ
ταῦτα·
|
θαλάσσης |
δ´
ἐς
τέκν´
ἄνειμι.
εἶτα |
[1, 47] |
γὰρ
εἶναι
τὸν
οἶνον
παρεγχεομένης
|
θαλάσσης. |
ἐπαινῶν
δὲ
Ὅμηρος
τὸν
μέλανα
|
[1, 58] |
παραχεῖται
παρὰ
χοῦς
πεντήκοντα
εἷς
|
θαλάσσης |
καὶ
γίνεται
ἀνθοσμίας.
καὶ
πάλιν· |
[1, 13] |
δὲ
καὶ
οὗτος
ἦν
τῆς
|
θαλάσσης) |
μάγειρός
τις
μιμησάμενος
τὸ
ἰχθύδιον
|
[1, 13] |
μαθητὴς
ἐγενόμην
Σωτηρίδου,
ὃς
ἀπὸ
|
θαλάσσης |
Νικομήδει
δώδεκα
ὁδὸν
ἀπέχοντι
πρῶτος |
[1, 59] |
Ῥόδιος
δὲ
ἐλάττονος
μὲν
κεκοινώνηκε
|
θαλάσσης, |
ὁ
δὲ
πολὺς
αὐτοῦ
ἀχρεῖός |
[1, 14] |
ἡλίου
μετρεῖν
ἀνέχοντος,
μακροτέρας
δ´
|
οὔσης |
ἔτι
πλεῖν
ἢ
δυοῖν
ποδοῖν |
[1, 17] |
τὸ
ζωρότερον
κεραίρειν
διέστειλε,
μὴ
|
οὔσης |
τινὸς
καθημερινῆς
κράσεως.
ἴσως
οὖν |
[1, 28] |
ὅταν
εὐφροσύνη
μὲν
ἔχῃ
κακότητος
|
ἀπούσης, |
δαιτυμόνες
δ´
ἀνὰ
δώματ´
ἀκουάζωνται |
[1, 28] |
ἀνὰ
δώματ´
ἀκουάζωνται
ἀοιδοῦ,
κακότητος
|
ἀπούσης |
φάσκων
τῆς
ἀφροσύνης.
ἀδύνατον
γὰρ |
[1, 16] |
Ἀθήνησιν
ἀπέκτου
ἀρνὸς
μηδένα
γεύεσθαι,
|
ἐπιλιπούσης |
ποτὲ
τῆς
τῶν
ζῴων
τούτων |
[1, 22] |
τῆς
τούτων
ἐδωδῆς
οὐ
πολὺ
|
ἐχούσης |
τὸ
ὠφέλιμον
καὶ
ἡδύ,
ἀλλὰ |
[1, 50] |
Ἄργεος,
ἅρμα
Θηβαῖον,
ἀλλ´
ἀπὸ
|
τῆς |
ἀγλαοκάρπου
Σικελίας
ὄχημα
δαιδάλεον
ματεύειν. |
[1, 21] |
ἀφῃροῦντο
τοὺς
ἔχοντας,
καὶ
μετὰ
|
τῆς |
ἀκοσμίας
ἐγίνοντο
καὶ
φόνοι.
ἐξ |
[1, 30] |
δὲ
τὸν
πρῶτον
εἰσηγησάμενον
τὸ
|
τῆς |
ἀμίδος
ὄνομα
ἐπιπλήττει
λέγων·
{ΑΛΚ. |
[1, 60] |
τλήσῃ
πρᾶγμ´
ὑπεξελθεῖν
τόδε;
ἦ
|
τῆς |
ἀνάγκης
οὐδὲν
ἐμβριθέστερον,
ὑφ´
ἧς |
[1, 12] |
καλεῖται
Ἀριστόξενος
ἰδίως
σκευαζόμενος,
ὑπὸ
|
τῆς
|
ἀνυπερβλήτου
τρυφῆς
καὶ
τὰς
ἐν |
[1, 16] |
τὴν
περὶ
ταῦτα
τρυφήν.
καὶ
|
τῆς |
ἁπλῆς
δὲ
ταύτης
διαίτης
οὐκ |
[1, 45] |
τοὺς
τοιούτους
καρποὺς
ἀποκρούεται
αὐτὸν
|
τῆς |
ἀπολαύσεως,
ὅτε
τῆς
ἐλπίδος
ἐγγὺς |
[1, 57] |
φυτῶν
ἱστορίᾳ
φησὶν
ἐν
Ἡραίᾳ
|
τῆς |
Ἀρκαδίας
γίνεσθαι
οἶνον
ὃς
τοὺς
|
[1, 23] |
ποτήριον.
ἐδωροῦντο
δὲ
καὶ
ἀπὸ
|
τῆς |
αὑτῶν
μοίρας
οἷς
ἐβούλοντο,
ὡς |
[1, 26] |
καταστροφῇ.
ἐκαλεῖτο
δὲ
φαινίνδα
ἀπὸ
|
τῆς |
ἀφέσεως
τῶν
σφαιριζόντων,
ἢ
ὅτι |
[1, 12] |
δ´
ἐγεγόνει
παρὰ
Λίβυσι
φήμη
|
τῆς |
ἀφίξεως
αὐτοῦ)
προσπλεύσαντες
ἁλιεῖς
προσήνεγκαν |
[1, 28] |
ἀκουάζωνται
ἀοιδοῦ,
κακότητος
ἀπούσης
φάσκων
|
τῆς |
ἀφροσύνης.
ἀδύνατον
γὰρ
μὴ
φρονίμους |
[1, 13] |
καὶ
μακρὰ
τὴν
ὄψιν
αὐτῆς
|
τῆς |
ἀφύης
μιμούμενος,
ἀποζέσας,
ἔλαιον
ἐπιχέας, |
[1, 57] |
τεκνούσσας
ποιεῖ.
περὶ
δὲ
Κερυνίαν
|
τῆς |
Ἀχαίας
ἀμπέλου
τι
γένος
εἶναι, |
[1, 1] |
λέγειν
θερμότητος
πρὸς
τὰ
ἑπόμενα
|
τῆς |
βίβλου
βαθμηδὸν
ὑπεράλλεται.
~οἱ
δ´ |
[1, 1] |
τοῦ
δείπνου
πολυτελείας
καὶ
ἡ
|
τῆς |
βίβλου
διασκευὴ
τῆς
ἐν
τῷ |
[1, 1] |
ΝΑΥΚΡΑΤΙΤΟΥ
ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΩΝ
~Ἀθήναιος
μὲν
ὁ
|
τῆς |
βίβλου
πατήρ·
ποιεῖται
δὲ
τὸν |
[1, 29] |
ἀποτίθεσθαι
τὴν
ἑαυτοῦ
εἰς
τὴν
|
τῆς |
βληθείσης
καὶ
ἐξωσμένης
χώραν,
ἐν |
[1, 12] |
χλωροὺς
ἔχειν
ἔλεγε
πλακοῦντας
ὑπὸ
|
τῆς |
γῆς
ἀναπεμπομένους
αὐτῷ.
~Τραιανῷ
δὲ |
[1, 37] |
τῶν
λόγων
τέχνας
ἐπαγγελλόμενοι
διδάσκειν.
|
~τῆς |
δὲ
κατὰ
τοῦτον
ὀρχήσεως
τῆς |
[1, 37] |
ἐσφαίρισεν,
ὅτε
τὴν
Ναυσικάαν
καθῆκε.
|
τῆς |
δὲ
Μέμφιδος
ὀρχήσεως
ἤρα
καὶ |
[1, 19] |
δεῖπνα,
δόρπα
δ´
αἱρεῖσθαι
τρίτα.
|
τῆς |
δὲ
τετάρτης
τροφῆς
οὕτως
Ὅμηρος |
[1, 21] |
δὲ
παρεγένετο
αὐτοῖς
πολλὴ
ἐκ
|
τῆς |
Δήμητρος,
διένεμον
ἑκάστῳ
ἴσην,
καὶ |
[1, 16] |
δὲ
ποιεῖ
τιμῶντας
αὐτοὺς
ἀπὸ
|
τῆς |
διαίτης,
ἀφελὼν
λιβανωτὸν
καὶ
σμύρναν |
[1, 17] |
σιτῶδες
ἀναμίσγουσί
τι
πρὸς
κατοχὴν
|
τῆς |
δυνάμεως.
ἀλλ´
ἐκεῖνος
τῷ
μὲν |
[1, 59] |
εἰς
τὸ
διαπνεῦσαι
τὸ
παχὺ
|
τῆς |
δυνάμεως
αὐτῶν.
χαριέστατος
δ´
οἶνος |
[1, 62] |
ῥαφάνους
οὕτω
δοκεῖν.
περὶ
δὲ
|
τῆς |
δυνάμεως
ταύτης
ἣν
ἡ
κράμβη |
[1, 45] |
ἀποκρούεται
αὐτὸν
τῆς
ἀπολαύσεως,
ὅτε
|
τῆς |
ἐλπίδος
ἐγγὺς
ἔλθοι.
καὶ
Λαέρτην |
[1, 60] |
τὴν
μὲν
προσηγορίαν
ἔχει
ἀπὸ
|
τῆς |
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
λίμνης
Μαρείας
καὶ |
[1, 1] |
καὶ
ἡ
τῆς
βίβλου
διασκευὴ
|
τῆς |
ἐν
τῷ
δείπνῳ
παρασκευῆς.
τοιοῦτον |
[1, 1] |
ὥσπερ
οἱ
Ἀθήνησι
ῥήτορες,
ὑπὸ
|
τῆς |
ἐν
τῷ
λέγειν
θερμότητος
πρὸς |
[1, 42] |
ἔστι
δὲ
εὑρεῖν
καὶ
ἐπὶ
|
τῆς |
ἐννοίας
ταύτης
σπανίως
τὸ
ἀνακεῖσθαι. |
[1, 61] |
παρὰ
τὸν
Ἀλφειόν·
καὶ
ὅτι
|
τῆς |
Ἠλείας
τόπος
ἐστὶν
ἀπέχων
ὀκτὼ |
[1, 2] |
εἰ
κεῖται
ὥρα
ἐπὶ
τοῦ
|
τῆς |
ἡμέρας
μορίου,
εἰ
ὁ
μέθυσος |
[1, 17] |
οἰομένη
μενεῖν
αὐτὸν
τὸ
καταλειπόμενον
|
τῆς |
ἡμέρας
παρακαλεῖ
πιεῖν
σπείσαντα,
προτρεπομένη |
[1, 51] |
Ἄλεξις.
Θασίοις
καὶ
Λεσβίοις
οἰναρίοις
|
τῆς |
ἡμέρας
τὸ
λοιπὸν
ὑποβρέχει
μέρος
|
[1, 13] |
αὐτοκράτορι
ἐν
Παρθίᾳ
ὄντι
καὶ
|
τῆς |
θαλάσσης
ἀπέχοντι
ἡμερῶν
παμπόλλων
ὁδὸν
|
[1, 13] |
(μακρὰν
δὲ
καὶ
οὗτος
ἦν
|
τῆς |
θαλάσσης)
μάγειρός
τις
μιμησάμενος
τὸ |
[1, 56] |
φησὶν
αὐτὸν
ὠνομάσθαι.
Ἀρμενίδας
δὲ
|
τῆς |
Θρᾴκης
φησὶν
εἶναι
χώραν
τὴν |
[1, 21] |
ἐίσας
φησὶ
τὰς
δαῖτας
ἀπὸ
|
τῆς |
ἰσότητος.
τὰ
γὰρ
δεῖπνα
δαῖτας |
[1, 48] |
ὁ
δὲ
Μαμερτῖνος
ἔξω
μὲν
|
τῆς |
Ἰταλίας
γίνεται·
καὶ
γινόμενος
ἐν |
[1, 3] |
ἄρχεται·
αὐτός,
ὦ
Ἀθήναιε,
μετειληφὼς
|
τῆς |
καλῆς
ἐκείνης
συνουσίας
τῶν
νῦν |
[1, 62] |
τὰς
κατασκευαζομένας
ἀμεθύστους
προσλαμβάνουσι
τὸ
|
τῆς
|
κράμβης
σπέρμα.
καὶ
ἐν
ᾧ |
[1, 37] |
τὴν
Ἰταλικὴν
ὄρχησιν
συστήσασθαι
ἐκ
|
τῆς |
κωμικῆς,
ἣ
ἐκαλεῖτο
κόρδαξ,
καὶ |
[1, 27] |
τοιαύτη
ὄρχησις
μίμησις
τῶν
ὑπὸ
|
τῆς |
λέξεως
ἑρμηνευομένων
πραγμάτων·
ἣν
παρίστησι |
[1, 41] |
Μουσέων
ἐν
ταλάρῳ.
ἕως
ἂν
|
τῆς |
λογοδιαρροίας
ἀπαλλαγῶσιν
οὗτοι
οἱ
τραπεζορήτορες, |
[1, 10] |
δὲ
τῶν
ἀπολαύσεων
ἐρῶν
ηὔξατο
|
τῆς |
μακραύχενος
ὄρνιθος
τὸν
τράχηλον
ἔχειν, |
[1, 18] |
τὸν
Μίνω
παραγενόμενον
εἰς
Σικελίαν.
|
τῆς |
μέθης
δὲ
κατατρέχων
ὁ
ποιητὴς |
[1, 33] |
στεφανουμένους
εἰσάγει,
καίτοι
τῷ
ἐκ
|
τῆς |
μεταφορᾶς
ὁμοιώματι
σημαίνεται
ὅτι
ᾔδει |
[1, 32] |
ηὔξηται
δὲ
νῦν
καὶ
ἡ
|
τῆς |
μουσικῆς
διαστροφή,
καὶ
ἡ
περὶ |
[1, 12] |
ἧκε
τῶν
τόπων
πρὶν
ἐξορμῆσαι
|
τῆς |
νεὼς
(πολλὴ
δ´
ἐγεγόνει
παρὰ |
[1, 28] |
τοῦ
τοὺς
κρατῆρας
ἐν
μέσῳ
|
τῆς
|
οἰκίας
ἑστάναι
πλήρεις
οἴνου
κριθίνου, |
[1, 15] |
τὴν
τοῦ
κήπου
κατασκευὴν
καὶ
|
τῆς
|
οἰκίας
καὶ
τὸν
αὑτοῦ
βίον, |
[1, 36] |
λέγοι
τὴν
Ῥώμην
πόλιν
ἐπιτομὴν
|
τῆς |
οἰκουμένης·
ἐν
ᾗ
συνιδεῖν
ἔστιν |
[1, 36] |
οὖν
πάντες,
ὁ
σύμπας
δῆμος
|
τῆς |
οἰκουμένης,
τὸν
ἐφ´
ἡμῖν,
φησί, |
[1, 8] |
ἂν
πιλήσῃς
κατὰ
καιρόν,
ἑφθὴ
|
τῆς |
ὀπτῆς,
ἢν
ᾖ
μείζων,
πολὺ |
[1, 27] |
τοῖς
ὅπλοις.
ὁ
δὲ
τρόπος
|
τῆς |
ὀρχήσεως
ἦν·
ὃ
μὲν
παραθέμενος |
[1, 60] |
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
λίμνης
Μαρείας
καὶ
|
τῆς |
παρ´
αὐτὴν
πόλεως
ὁμωνύμου,
ἣ |
[1, 56] |
στρυφνὸς
εἶ
καὶ
τοὔνομ´
αὐτὸ
|
τῆς |
πατρίδος
ἐν
τοῖς
τρόποις
ἔχεις, |
[1, 54] |
καὶ
ἄνοιαν
προελθὼν
τυραννεῖν
ἐπεχείρησε
|
τῆς |
πατρίδος
στρατιὰν
συναγαγών.
καὶ
οἱ |
[1, 26] |
δὲ
τὸ
σύντονον
καὶ
καματηρὸν
|
τῆς |
περὶ
τὴν
σφαιριστικὴν
ἁμίλλης
τό |
[1, 46] |
πόλιν
μίαν
λαβόντες
εὐρυπρωκτότεροι
πολὺ
|
τῆς |
πόλεος
ἀπεχώρησαν
ἧς
εἷλον
τότε. |
[1, 34] |
κοῖλον
ὂν
ἐνθέσθαι,
καὶ
ἀνοικιζομένης
|
τῆς |
πόλεως
ἐπανελθόντα
εὑρεῖν
τὸ
χρυσίον |
[1, 4] |
τῶν
νομισθεισῶν
ὑπό
τε
τοῦ
|
τῆς |
πόλεως
ἐπωνύμου
Ῥωμύλου
καὶ
Πομπιλίου |
[1, 32] |
παρῆκται,
τὴν
ἀρχὴν
οὐδὲ
ἔνδον
|
τῆς |
πόλεως
ἐώντων
εἶναι
αὐτά,
ὧν
|
[1, 48] |
καὶ
Ἀλβανοῦ·
ὃ
δὲ
ἄρχεται
|
τῆς |
πόσεως
ἀπὸ
ἐτῶν
δέκα.
ὁ |
[1, 23] |
δέ
τις
αὐτοῖς
καὶ
διὰ
|
τῆς |
προπόσεως
ἀσπασμός·
οἱ
γοῦν
θεοὶ |
[1, 21] |
χωροῦντος
εἰς
τὸ
ἴσον
ἐκ
|
τῆς |
πρόσθεν
βίας.
διὸ
καὶ
μόνου |
[1, 19] |
ἄριστον
τῷ
δείπνῳ.
ἐπὶ
γὰρ
|
τῆς |
πρωινῆς
που
τροφῆς
ἔφη·
οἳ |
[1, 62] |
φάσκων
καὶ
ζῶσαν
τὴν
ἄμπελον
|
τῆς |
ῥαφάνου
τὴν
ὀδμήν.
|
[1, 37] |
τραγικῆς,
ἣ
ἐκαλεῖτο
ἐμμέλεια,
καὶ
|
τῆς |
σατυρικῆς,
ἣ
ἐλέγετο
σίκιννις
(διὸ |
[1, 14] |
πλεῖν
ἢ
δυοῖν
ποδοῖν
παρεῖναι
|
τῆς |
σκιᾶς·
ἔπειτα
φάναι
μικρὸν
ὀψιαίτερον
|
[1, 44] |
τὰ
σώματα.
οἱ
γοῦν
ἀπὸ
|
τῆς |
σκοπιῆς
ἐπανελθόντες
ἱδρῶ
πολλὸν
ἀπενίζοντο |
[1, 39] |
δὲ
οὐ
μόνον
ἐξεῦρε
τὴν
|
τῆς
|
στολῆς
εὐπρέπειαν
καὶ
σεμνότητα,
ἣν |
[1, 51] |
ὅν
φησι
Ποσειδώνιος
κἀν
Δαμασκῷ
|
τῆς |
Συρίας
γίνεσθαι,
Περσῶν
αὐτόθι
καταφυτευσάντων |
[1, 25] |
Μάγνου.
τὸ
δὲ
καλούμενον
διὰ
|
τῆς |
σφαίρας
ἁρπαστὸν
φαινίνδα
ἐκαλεῖτο,
ὃ |
[1, 25] |
τῶν
κυβιστητήρων,
αἳ
δὲ
διὰ
|
τῆς |
σφαίρας·
ἧς
τὴν
εὕρεσιν
Ἀγαλλὶς |
[1, 8] |
θύννον.
{Β.
ἐπὶ
θύννον;
οὐκοῦν
|
{τῆς |
τελευτῆς}
πολὺ
κράτιστον
ἐνταυθὶ
τετάχθαι |
[1, 20] |
δύναται
γὰρ
ἡ
Ἀθηνᾶ
ἀπὸ
|
τῆς |
Τηλεμάχου
τραπέζης
δαίνυσθαι.
παρ´
ὅλην |
[1, 58] |
ποιοῦντα
τοὺς
πίνοντας.
~περὶ
δὲ
|
τῆς |
τοῦ
ἀνθοσμίου
οἴνου
σκευασίας
Φαινίας |
[1, 1] |
ἡ
τοῦ
λόγου
οἰκονομία
μίμημα
|
τῆς |
τοῦ
δείπνου
πολυτελείας
καὶ
ἡ
|
[1, 22] |
ἀλλὰ
καὶ
ὀστρείοις
ἐχρῶντο,
καίτοι
|
τῆς |
τούτων
ἐδωδῆς
οὐ
πολὺ
ἐχούσης |
[1, 45] |
Τάνταλος
γοῦν
οὐδὲ
θανὼν
ἀπαλλάττεται
|
τῆς |
τούτων
ἐπιθυμίας·
εἴπερ
ὁ
κολάζων |
[1, 37] |
κωμικῆς,
ἣ
ἐκαλεῖτο
κόρδαξ,
καὶ
|
τῆς |
τραγικῆς,
ἣ
ἐκαλεῖτο
ἐμμέλεια,
καὶ |
[1, 37] |
~τῆς
δὲ
κατὰ
τοῦτον
ὀρχήσεως
|
τῆς |
τραγικῆς
καλουμένης
πρῶτος
εἰσηγητὴς
γέγονε |
[1, 39] |
ὀρχήσεων,
καὶ
ὅλως
πᾶσαν
τὴν
|
τῆς |
τραγῳδίας
οἰκονομίαν
εἰς
ἑαυτὸν
περιιστᾶν. |
[1, 42] |
ἄν·
ὁ
νοῦς
γάρ
ἐστι
|
τῆς |
τραπέζης
πλησίον.
ἔστι
δὲ
εὑρεῖν |
[1, 22] |
δείπνων,
ὡς
οὐκ
οἰκείας
νομιζομένης
|
τῆς |
τροφῆς
τοῖς
ἐν
ἀξιώμασιν
ἥρωσι |
[1, 16] |
ἀρνὸς
μηδένα
γεύεσθαι,
ἐπιλιπούσης
ποτὲ
|
τῆς |
τῶν
ζῴων
τούτων
γενέσεως.
Ἑλλήσποντον |
[1, 22] |
ἀξιώμασιν
ἥρωσι
κειμένοις,
ὡς
οὐδὲ
|
τῆς |
τῶν
νεογνῶν
ἱερείων.
οὐ
μόνον |
[1, 4] |
Εὔπολίς
φησιν
ἤδη
κατασεσιγασμένα
ὑπὸ
|
τῆς |
τῶν
πολλῶν
ἀφιλοκαλίας.
ἦν
δέ, |
[1, 21] |
οὐκ
ἔτι.
ἀγνοῶν
δὲ
ταύτης
|
τῆς |
φωνῆς
τὴν
δύναμιν
Ζηνόδοτος
ἐν |
[1, 59] |
ἀδικοῦσιν.
ὁ
δ´
ἀπὸ
Κιλικίας
|
Ἀβάτης |
καλούμενος
κοιλίας
μόνον
ἐστὶ
μαλακτικός. |
[1, 27] |
ἀπάγει,
ἐνίοτε
δὲ
καὶ
ὁ
|
ζευγηλάτης |
τὸν
λῃστήν·
εἶτα
παρὰ
τοὺς |
[1, 14] |
ἐπὶ
δεῖπνον
ἄμαχοι,
Φιλοκράτης
καὶ
|
Φιλοκράτης. |
ἕνα
γὰρ
ἐκεῖνον
ὄντα
δύο |
[1, 14] |
κεκλημένων
δύο
ἐπὶ
δεῖπνον
ἄμαχοι,
|
Φιλοκράτης |
καὶ
Φιλοκράτης.
ἕνα
γὰρ
ἐκεῖνον |
[1, 26] |
φίλων.
συνέγραψε
δὲ
περὶ
σφαιριστικῆς
|
Τιμοκράτης |
ὁ
Λάκων.
~οἱ
Φαίακες
δὲ |
[1, 5] |
πεινῆν
παύεται,
Ἀντιφάνης
φησίν.
ὅτι
|
Ξενοκράτης |
ὁ
Χαλκηδόνιος
καὶ
Σπεύσιππος
ὁ |
[1, 37] |
δὲ
Μέμφιδος
ὀρχήσεως
ἤρα
καὶ
|
Σωκράτης |
ὁ
σοφὸς
καὶ
πολλάκις
καταλαμβανόμενος |
[1, 28] |
τελείῳ.
δοκεῖ
γὰρ
Ἑρμῆς
ὕπνου
|
προστάτης |
εἶναι.
σπένδουσι
δ´
αὐτῷ
καὶ |
[1, 26] |
ἀφέσεως
τῶν
σφαιριζόντων,
ἢ
ὅτι
|
εὑρετὴς |
αὐτοῦ,
ὥς
φησιν
Ἰόβας
ὁ |
[1, 37] |
καὶ
οἱ
σάτυροι
σικιννισταί)
ἧς
|
εὑρετὴς |
Σίκιννός
τις
βάρβαρος.
οἳ
δέ |
[1, 2] |
ἐπιδημήσαντες
δειπνοσοφισταὶ
ἦσαν
Μανσούριος,
νόμων
|
ἐξηγητὴς |
καὶ
πάσης
παιδείας
οὐ
παρέργως |
[1, 37] |
ὀρχήσεως
τῆς
τραγικῆς
καλουμένης
πρῶτος
|
εἰσηγητὴς |
γέγονε
Βάθυλλος
ὁ
Ἀλεξανδρεύς,
ὅν |
[1, 13] |
τῷ
κωμικῷ
μάγειρός
φησιν·
ἐγὼ
|
μαθητὴς |
ἐγενόμην
Σωτηρίδου,
ὃς
ἀπὸ
θαλάσσης |
[1, 8] |
Ἡρακλεώτης,
ὁ
Διεύχους
τοῦ
ἰατροῦ
|
μαθητής, |
καὶ
Ματρέας
ὁ
Πιταναῖος
ὁ |
[1, 18] |
ταῦτα
προηνέγκατο
Διοσκουρίδης
ὁ
Ἰσοκράτους
|
μαθητής) |
καὶ
ὁ
Ἀχιλλεὺς
δ´
ὀνειδίζων |
[1, 48] |
λίαν
κοῦφος
καὶ
τρυφερός.
ὁ
|
Μασσαλιήτης
|
καλός·
ὀλίγος
δὲ
γίνεται,
παχύς, |
[1, 2] |
οὐ
παρέργως
ἐπιμέλειαν
ποιούμενος,
μόνος
|
ποιητής, |
ἀνὴρ
καὶ
κατὰ
τὴν
ἄλλην |
[1, 21] |
μόνων
ἀνθρώπων
δαῖτα
λέγει
ὁ
|
ποιητής, |
ἐπὶ
δὲ
θηρίων
οὐκ
ἔτι. |
[1, 3] |
ὥς
πού
φησιν
ὁ
Κυρηναῖος
|
ποιητής |
ἢ
παρ´
ἄλλου
τινὸς
ἡμᾶς |
[1, 27] |
φησι
ληκεῖν.
οἶδε
δὲ
ὁ
|
ποιητὴς |
καὶ
τὴν
πρὸς
ᾠδὴν
ὄρχησιν· |
[1, 60] |
Ἀστυδάμας,
γύναι.
ἦν
δὲ
τραγικὸς
|
ποιητὴς |
ὁ
Ἀστυδάμας.
~ὅτι
{ὁ}
Θεόπομπος |
[1, 2] |
παίδων
συνετράφη·
ἰάμβων
δὲ
ἦν
|
ποιητὴς |
οὐδενὸς
δεύτερος,
φησί,
τῶν
μετ´ |
[1, 8] |
ἐν
χειμῶνι,
φησὶν
ὁ
Συρακούσιος
|
ποιητής· |
οὐχ
ἅμα
μὲν
οὖν
πάντα |
[1, 11] |
φησιν
ὅτι
Φιλόξενος
ὁ
Κυθήριος
|
ποιητής, |
περιπαθὴς
ὢν
τοῖς
ὄψοις,
δειπνῶν
|
[1, 41] |
δὲ
καὶ
Ἀλκαῖος
ὁ
Μιτυληναῖος
|
ποιητής· |
τέγγε
πνεύμονα
οἴνῳ·
τὸ
γὰρ |
[1, 18] |
τῆς
μέθης
δὲ
κατατρέχων
ὁ
|
ποιητὴς |
τὸν
τηλικοῦτον
Κύκλωπα
ὑπὸ
μικροῦ |
[1, 58] |
οὐδὲ
γίγαρτον,
ὁ
Κεῖός
φησι
|
ποιητής. |
~τῶν
οἴνων
ὃ
μὲν
λευκός, |
[1, 14] |
Περικλέους
φησὶν
Ἀρχίλοχος
ὁ
Πάριος
|
ποιητὴς |
ὡς
ἀκλήτου
ἐπεισπαίοντος
εἰς
τὰ |
[1, 12] |
χρόνους
ἀνήρ
τις
Ἀπίκιος,
πλουσιώτατος
|
τρυφητής, |
ἀφ´
οὗ
πλακούντων
γένη
πολλὰ |
[1, 16] |
ποιεῖ
τιμῶντας
αὐτοὺς
ἀπὸ
τῆς
|
διαίτης, |
ἀφελὼν
λιβανωτὸν
καὶ
σμύρναν
καὶ |
[1, 16] |
καὶ
τῆς
ἁπλῆς
δὲ
ταύτης
|
διαίτης |
οὐκ
ἀπλήστως
ἀπολαύοντας
παρίστησιν,
ἀλλ´ |
[1, 24] |
Φαίαξι
Δημόδοκος
ᾄδει
Ἄρεος
καὶ
|
Ἀφροδίτης |
συνουσίαν,
οὐ
διὰ
τὸ
ἀποδέχεσθαι |
[1, 56] |
{Α.
εἶτα
πρὸς
θεῶν
οἴνου
|
πολίτης |
ὢν
κρατίστου
στρυφνὸς
εἶ
καὶ |
[1, 25] |
ἔοικε
σφαιρίσκιόν
τι)
εὗρεν
Ἀττικὸς
|
Νεαπολίτης |
παιδοτρίβης
γυμνασίας
ἕνεκα
Πομπηίου
Μάγνου. |
[1, 59] |
τὴν
Ἰταλίαν
Ἀλβανὸς
καὶ
ὁ
|
Φαλερνίτης. |
ὁ
δὲ
τούτων
πεπαλαιωμένος
καὶ |
[1, 39] |
ὁ
Αἰσχύλου
ὀρχηστὴς
οὕτως
ἦν
|
τεχνίτης |
ὥστε
ἐν
τῷ
ὀρχεῖσθαι
τοὺς |
[1, 8] |
πιλήσῃς
κατὰ
καιρόν,
ἑφθὴ
τῆς
|
ὀπτῆς, |
ἢν
ᾖ
μείζων,
πολὺ
κρείττων· |
[1, 57] |
Πέντε
λόφων,
ὅς
ἐστι
τόπος
|
Σπάρτης |
ἀπέχων
στάδια
ἑπτά·
καὶ
τὸν |
[1, 19] |
δ´
αἱρεῖσθαι
τρίτα.
τῆς
δὲ
|
τετάρτης |
τροφῆς
οὕτως
Ὅμηρος
μέμνηται·
σὺ |
[1, 49] |
που
ὁ
χαρίεις
τὰ
ἐξ
|
ἑκάστης
|
πόλεως
ἰδιώματα
οὕτω
καταλέγει·
ἐξ |
[1, 39] |
χορευτικάς.
Ἀριστοκλῆς
οὖν
φησιν
ὅτι
|
Τελέστης |
ὁ
Αἰσχύλου
ὀρχηστὴς
οὕτως
ἦν
|
[1, 39] |
σχηματίσαντας.
καὶ
Τέλεσις
δὲ
ἢ
|
Τελέστης |
ὁ
ὀρχηστοδιδάσκαλος
πολλὰ
ἐξεύρηκε
σχήματα, |
[1, 27] |
ζευγηλατεῖ
πυκνὰ
μεταστρεφόμενος
ὡς
φοβούμενος,
|
λῃστὴς |
δὲ
προσέρχεται·
ὃ
δὲ
ἐπὰν |
[1, 27] |
τὸν
αὐλόν·
καὶ
τέλος
ὁ
|
λῃστὴς |
δήσας
τὸν
ἄνδρα
τὸ
ζεῦγος |
[1, 39] |
φησιν
ὅτι
Τελέστης
ὁ
Αἰσχύλου
|
ὀρχηστὴς |
οὕτως
ἦν
τεχνίτης
ὥστε
ἐν |
[1, 34] |
φησιν
Ἡγήσανδρος,
καὶ
Ἀρχέλαος
ὁ
|
ὀρχηστὴς |
παρὰ
Ἀντιόχῳ
τῷ
βασιλεῖ
μάλιστα |
[1, 5] |
φίλοις
σπείρειν
τε
καρπὸν
Χάριτος,
|
ἡδίστης |
θεῶν;
τοῦ
μὲν
πιεῖν
γὰρ |
[1, 6] |
καὶ
ἱμάτιον.
~ὁ
τρεχέδειπνος,
φησί,
|
σοφιστής. |
Κλέαρχός
φησι
Χάρμον
τὸν
Συρακούσιον |
[1, 18] |
σόφισμα
ἤτοι
ὁ
ἐκ
Θετταλίας
|
σοφιστής· |
παίζει
δ´
ἴσως
πρὸς
τὴν |
[1, 1] |
δὲ
τὸν
λόγον
πρὸς
Τιμοκράτην·
|
Δειπνοσοφιστὴς |
δὲ
ταύτῃ
τὸ
ὄνομα.
ὑπόκειται |
[1, 13] |
λεπτὰ
καὶ
μακρὰ
τὴν
ὄψιν
|
αὐτῆς |
τῆς
ἀφύης
μιμούμενος,
ἀποζέσας,
ἔλαιον |
[1, 56] |
καὶ
συνόλως
τὰ
ἀπὸ
πλησίον
|
αὐτῆς |
χωρία·
νῆες
δ´
ἐκ
Λήμνοιο |
[1, 22] |
τοῦ
Ἀτρακίου.
οὐ
μνημονεύει
δὲ
|
τοιαύτης |
ἐδωδῆς
ἐπὶ
τῶν
δείπνων,
ὡς |
[1, 16] |
τρυφήν.
καὶ
τῆς
ἁπλῆς
δὲ
|
ταύτης |
διαίτης
οὐκ
ἀπλήστως
ἀπολαύοντας
παρίστησιν, |
[1, 29] |
καὶ
κληρουμένων
τὸν
λαχόντα
στοχάζεσθαι
|
ταύτης. |
εἰ
δέ
τις
τύχοι
καὶ
|
[1, 62] |
δοκεῖν.
περὶ
δὲ
τῆς
δυνάμεως
|
ταύτης |
ἣν
ἡ
κράμβη
ποιεῖ
ἱστορεῖ |
[1, 16] |
καίπερ
οὖσαν
πολλὴν
καὶ
ἥδιστα
|
ταύτης
|
μνημονεύων
καὶ
πάντα
χρόνον
παρασκευάζων |
[1, 42] |
εὑρεῖν
καὶ
ἐπὶ
τῆς
ἐννοίας
|
ταύτης |
σπανίως
τὸ
ἀνακεῖσθαι.
σάτυρος
παρὰ |
[1, 21] |
θηρίων
οὐκ
ἔτι.
ἀγνοῶν
δὲ
|
ταύτης |
τῆς
φωνῆς
τὴν
δύναμιν
Ζηνόδοτος |
[1, 8] |
{Β.
ἐπὶ
θύννον;
οὐκοῦν
{τῆς
|
τελευτῆς} |
πολὺ
κράτιστον
ἐνταυθὶ
τετάχθαι
τάξεως. |
[1, 8] |
καὶ
πλείοσι
καὶ
Νουμήνιος
ὁ
|
Ἡρακλεώτης, |
ὁ
Διεύχους
τοῦ
ἰατροῦ
μαθητής, |
[1, 60] |
καὶ
Ἀλκείδης
γενήσομαι.
ὅτι
ὁ
|
Μαρεώτης |
οἶνος
ὁ
Ἀλεξανδρεωτικὸς
τὴν
μὲν
|
[1, 59] |
αὐτοῦ
ἀχρεῖός
ἐστιν.
ὁ
δὲ
|
νησιώτης |
εἴς
τε
τοὺς
πότους
ἐστὶν |
[1, 1] |
διασκευὴ
τῆς
ἐν
τῷ
δείπνῳ
|
παρασκευῆς. |
τοιοῦτον
ὁ
θαυμαστὸς
οὗτος
τοῦ |
[1, 58] |
ὕδατος
αἶσαν,
ἀλλά
τι
καὶ
|
χλεύης |
οἶνος
ἔχειν
ἐθέλει.
οὐδὲν
ἀπόβλητον |
[1, 13] |
ὁδὸν
ἀπέχοντι
πρῶτος
ἡμερῶν
ποτε
|
ἀφύης |
ἐπιθυμήσαντι
χειμῶνος
μέσου
παρέθηκε
νὴ |
[1, 13] |
Νικομήδει
τῷ
Βιθυνῶν
βασιλεῖ
ἐπιθυμήσαντι
|
ἀφύης |
(μακρὰν
δὲ
καὶ
οὗτος
ἦν
|
[1, 13] |
μακρὰ
τὴν
ὄψιν
αὐτῆς
τῆς
|
ἀφύης |
μιμούμενος,
ἀποζέσας,
ἔλαιον
ἐπιχέας,
ἅλας |
[1, 13] |
ἐπιθυμίαν.
καὶ
Νικομήδης
γογγυλίδα
μασώμενος
|
ἀφύης |
τοτ´
ἔλεγε
τοῖς
φίλοις
ἐγκώμιον. |
[1, 33] |
τὰς
χεῖρας
ποιεῖ
πρὶν
μεταλαβεῖν
|
τροφῆς, |
ἐν
Ἰλιάδι
δὲ
τοῦτο
ποιοῦντας |
[1, 19] |
ἐπὶ
γὰρ
τῆς
πρωινῆς
που
|
τροφῆς |
ἔφη·
οἳ
δ´
ἄρα
δεῖπνον |
[1, 43] |
ὁ
τὸ
σύνολον
οὐ
γευσάμενος
|
τροφῆς |
κεῖτ´
ἄσιτος,
ἄπαστος.
ἐπὶ
δὲ |
[1, 19] |
αἱρεῖσθαι
τρίτα.
τῆς
δὲ
τετάρτης
|
τροφῆς |
οὕτως
Ὅμηρος
μέμνηται·
σὺ
δ´ |
[1, 22] |
ὡς
οὐκ
οἰκείας
νομιζομένης
τῆς
|
τροφῆς |
τοῖς
ἐν
ἀξιώμασιν
ἥρωσι
κειμένοις, |
[1, 12] |
ἰδίως
σκευαζόμενος,
ὑπὸ
τῆς
ἀνυπερβλήτου
|
τρυφῆς |
καὶ
τὰς
ἐν
τῷ
κήπῳ |
[1, 14] |
βίος
θεῶν
γάρ
ἐστιν,
ὅταν
|
ἔχῃς |
ποθὲν
τἀλλότρια
δειπνεῖν,
μὴ
προσέχων |
[1, 15] |
βουλόμενος
ἐμφῦσαι
πάλιν
αὐτὴν
ἀπ´
|
ἀρχῆς |
καὶ
ἐφεξῆς,
ἵνα
τὴν
σχολὴν |
[1, 42] |
~ὅτι
τὸ
ἀναπίπτειν
κυρίως
ἐπὶ
|
ψυχῆς |
ἐστιν,
οἷον
ἀθυμεῖν,
ὀλιγοδρανεῖν.
Θουκυδίδης |
[1, 17] |
ἴδμεν
παχὺν
καὶ
πολύτροφον
(οὐ
|
δίψης |
ἄκος,
ἀλλ´
ἐμφορήσεως
ἕνεκα·
πεπωκότι |
[1, 16] |
καὶ
νήσους
προσεχεῖς
πολλάς,
ἐν
|
αἷς |
ἰχθύων
ἐγίνετο
πλῆθος
καὶ
ἀγρίων |
[1, 11] |
εἰς
τὰς
λατομίας
ἐνεβλήθη·
ἐν
|
αἷς |
ποιῶν
τὸν
Κύκλωπα
συνέθηκε
τὸν |
[1, 34] |
Ἀρχελάου
τοῦ
κιθαριστοῦ.
ἐν
δὲ
|
Θήβαις |
Πινδάρου
μὲν
οὐκ
ἔστιν
εἰκών, |
[1, 21] |
χωρούντων
ἐγίνετο.
ὥστε
ἡ
τροφὴ
|
δαὶς |
ἐπὶ
τῷ
δαίεσθαι
λέγεται,
ὅ |
[1, 21] |
κατέλιπον
παρ´
οἷς
ἦν
ἡ
|
δαίς· |
καὶ
ἡ
ταμία
λαβοῦσα
εἶχεν, |
[1, 21] |
καὶ
μόνου
τούτου
ἡ
τροφὴ
|
δαίς· |
καὶ
μοῖρα
τὸ
ἑκάστῳ
διδόμενον. |
[1, 28] |
Φαιάκων
βίος·
αἰεὶ
γὰρ
ἡμῖν
|
δαίς |
τε
φίλη
κίθαρίς
τε‘
καὶ |
[1, 16] |
μελέτην
ἀθλητικὴν
δίσκοισι
τερπόμενοι
καὶ
|
αἰγανέαις, |
τῇ
παιδιᾷ
τὰ
πρὸς
σπουδὴν |
[1, 21] |
τὴν
ἀτασθαλίαν,
ὅτι
ἐν
ταῖς
|
θαλίαις
|
τὰ
πρῶτα
ἐξημάρτανον
οἱ
ἄνθρωποι |
[1, 23] |
ἤτοι
ἐδεξιοῦντο
προπίνοντες
ἑαυτοῖς
ταῖς
|
δεξιαῖς. |
καί
τις
δὲ
δείδεκτ´
Ἀχιλλέα’ |
[1, 46] |
καὶ
προσέτι
τὴν
ἐν
ταῖς
|
σκευασίαις
|
ἀπρέπειαν,
ἐλάττω
κεκρικὼς
ἡρωικῶν
καὶ |
[1, 2] |
πᾶσαν
ὥραν
ποιεῖται
ἐν
ταῖς
|
ἀγυιαῖς, |
περιπάτοις,
βιβλιοπωλείοις,
βαλανείοις,
ἔσχεν
ὄνομα |
[1, 7] |
θ´
ὅπερ
Ὀλυμπίασί
φασι
ταῖς
|
μυίαις |
ποιεῖν,
βοῦν
τοῖς
ἀκλήτοις
προκατακόπτειν |
[1, 29] |
οἱ
μνηστῆρες
διετίθεσαν
ψήφους
ἐναντίας
|
ἀλλήλαις, |
ἴσας
πρὸς
ἴσας
τὸν
ἀριθμόν, |
[1, 9] |
προλουόμενον
ἐν
τῇ
πατρίδι
κἀν
|
ἄλλαις |
πόλεσι
περιέρχεσθαι
τὰς
οἰκίας,
ἀκολουθούντων |
[1, 49] |
παρὰ
Περδίκκου
ψεύδη
ναυσὶν
πάνυ
|
πολλαῖς. |
αἱ
δὲ
Συράκουσαι
σῦς
καὶ |
[1, 52] |
Θάσιος
πίνειν
γενναῖος,
ἐὰν
ᾖ
|
πολλαῖς |
πρεσβεύων
ἐτέων
περικαλλέσιν
ὥραις.
οἶδα |
[1, 46] |
παγίδας
καὶ
νεφέλας
ἐπὶ
ταῖς
|
κίχλαις |
καὶ
πελειάσιν
ἱστάντες.
ἐγυμνάζοντο
δὲ |
[1, 18] |
λέοντας
ποιεῖ
καὶ
λύκους
ταῖς
|
ἡδοναῖς |
ἐπακολουθήσαντας.
τὸν
δὲ
Ὀδυσσέα
σῴζει
|
[1, 17] |
δεξιὸν
ὦμον
προσφέροντα
οἶνον,
ταῖς
|
φλεγμοναῖς |
ἐναντιώτατον
ὄντα,
καὶ
τοῦτον
Πράμνειον, |
[1, 12] |
ὧν
ἤνεγκαν,
ὑπομνησθεὶς
τῶν
ἐν
|
Μιντούρναις |
ἐκέλευσε
τῷ
κυβερνήτῃ
τὴν
αὐτὴν |
[1, 12] |
καταναλώσας
εἰς
τὴν
γαστέρα
ἐν
|
Μιντούρναις |
(πόλις
δὲ
Καμπανίας)
διέτριβε
τὰ |
[1, 26] |
τὸν
δ´
ἀνέστησεν
πάλιν,
κλαγκταῖσι
|
φωναῖς |
ἔξω,
μακράν,
παρ´
αὐτόν,
ὑπὲρ |
[1, 37] |
ὀρχηστικὴν
δεδιδαγμένος
καὶ
μουσικὴν
ἔτι
|
παῖς |
ὢν
παρὰ
Λάμπρῳ.
μετὰ
γοῦν |
[1, 47] |
οἶνον
εὐδοκιμεῖν
ἀεὶ
παρὰ
ταῖς
|
ἑταίραις |
τὸν
παλαιόν,
ἄνδρα
δὲ
μὴ |
[1, 27] |
τε
καὶ
κούφως
καὶ
ταῖς
|
μαχαίραις |
ἐχρῶντο·
τέλος
δ´
ὁ
ἕτερος |
[1, 49] |
ὁ
Ποσειδῶν
ἐξολέσειε
ναυσὶν
ἐπὶ
|
γλαφυραῖς, |
ὁτιὴ
δίχα
θυμὸν
ἔχουσι.
ταῦτα |
[1, 52] |
ᾖ
πολλαῖς
πρεσβεύων
ἐτέων
περικαλλέσιν
|
ὥραις. |
οἶδα
δὲ
κἀξ
ἄλλων
πόλεων |
[1, 28] |
δ´
αὐτῷ
καὶ
ἐπὶ
ταῖς
|
γλώσσαις |
ἐκ
τῶν
δείπνων
ἀπιόντες.
προσνέμονται |
[1, 2] |
ἀνὰ
πᾶσαν
ὥραν
ποιεῖται
ἐν
|
ταῖς |
ἀγυιαῖς,
περιπάτοις,
βιβλιοπωλείοις,
βαλανείοις,
ἔσχεν |
[1, 60] |
βασιλεῖς
Αἰγύπτιοί
τε
καὶ
Πέρσαι
|
ταῖς |
γαμεταῖς
ἐδίδοσαν
εἰς
ζώνας.
ὁ |
[1, 28] |
σπένδουσι
δ´
αὐτῷ
καὶ
ἐπὶ
|
ταῖς |
γλώσσαις
ἐκ
τῶν
δείπνων
ἀπιόντες. |
[1, 14] |
καινὸν
πόρον
εὑρίσκειν,
ὡς
μάσημα
|
ταῖς |
γνάθοις
ἔχω.
ταῦτα
οἴκοθεν
ἔχων |
[1, 23] |
ἀλλήλους’
ἤτοι
ἐδεξιοῦντο
προπίνοντες
ἑαυτοῖς
|
ταῖς |
δεξιαῖς.
καί
τις
δὲ
δείδεκτ´ |
[1, 44] |
νεύροις
ἐστὶ
πρόσφορος,
ἀναχαλῶντες
δὲ
|
ταῖς |
ἐμβάσεσι
τὰς
τῶν
μυῶν
συντάσεις, |
[1, 47] |
γάρ
ἐστι
καὶ
μένων
ἐν
|
ταῖς |
ἕξεσι
τῶν
πινόντων
πλεῖστον
χρόνον. |
[1, 47] |
μὲν
οἶνον
εὐδοκιμεῖν
ἀεὶ
παρὰ
|
ταῖς |
ἑταίραις
τὸν
παλαιόν,
ἄνδρα
δὲ
|
[1, 18] |
Κίρκῃ
λέοντας
ποιεῖ
καὶ
λύκους
|
ταῖς |
ἡδοναῖς
ἐπακολουθήσαντας.
τὸν
δὲ
Ὀδυσσέα |
[1, 21] |
καὶ
τὴν
ἀτασθαλίαν,
ὅτι
ἐν
|
ταῖς |
θαλίαις
τὰ
πρῶτα
ἐξημάρτανον
οἱ |
[1, 46] |
ἐλεύθερον,
παγίδας
καὶ
νεφέλας
ἐπὶ
|
ταῖς |
κίχλαις
καὶ
πελειάσιν
ἱστάντες.
ἐγυμνάζοντο |
[1, 27] |
ὑψηλά
τε
καὶ
κούφως
καὶ
|
ταῖς |
μαχαίραις
ἐχρῶντο·
τέλος
δ´
ὁ |
[1, 7] |
ἀεί
θ´
ὅπερ
Ὀλυμπίασί
φασι
|
ταῖς |
μυίαις
ποιεῖν,
βοῦν
τοῖς
ἀκλήτοις |
[1, 38] |
εἶναι,
τὸ
βαδίζειν
ἀρρύθμως
ἐν
|
ταῖς |
ὁδοῖς,
ἐξὸν
καλῶς.
οὗ
μήτε |
[1, 46] |
λιχνείαν
καὶ
προσέτι
τὴν
ἐν
|
ταῖς |
σκευασίαις
ἀπρέπειαν,
ἐλάττω
κεκρικὼς
ἡρωικῶν |
[1, 17] |
τὸν
δεξιὸν
ὦμον
προσφέροντα
οἶνον,
|
ταῖς |
φλεγμοναῖς
ἐναντιώτατον
ὄντα,
καὶ
τοῦτον |
[1, 39] |
ὀρχηστοδιδάσκαλος
πολλὰ
ἐξεύρηκε
σχήματα,
ἄκρως
|
ταῖς |
χερσὶ
τὰ
λεγόμενα
δεικνύς.
Φίλλις |
[1, 60] |
Αἰγύπτιοί
τε
καὶ
Πέρσαι
ταῖς
|
γαμεταῖς |
ἐδίδοσαν
εἰς
ζώνας.
ὁ
δὲ |
[1, 55] |
λέγων
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον
οὔτε
|
ποιηταῖς |
ἥδεσθαι
σκληροῖς
καὶ
ἀστεμφέσιν
οὔτε |
[1, 31] |
δεξιὸς
εἶναί
φησι.
καὶ
ἐν
|
Λιταῖς |
δὲ
Πάτροκλος
καὶ
Ἀχιλλεὺς
πάντα |
[1, 15] |
παρὰ
δὲ
ταῦτα
οὔτε
ἐν
|
ἑορταῖς |
οὔτ´
ἐν
γάμοις
οὔτ´
ἐν |
[1, 58] |
ἐμβάλλουσι
γὰρ
εἰς
τὸ
κεράμιον
|
σταῖς |
μέλιτι
φυράσαντες,
ὥστε
τὴν
ὀσμὴν |
[1, 24] |
τοῖς
συμποσίοις
καὶ
κιθαρῳδοῖς
καὶ
|
ὀρχησταῖς, |
ὡς
οἱ
μνηστῆρες.
καὶ
παρὰ |
[1, 55] |
Λαγοῦσσαι
νῆσοι
ἀπὸ
τῶν
ἐν
|
αὐταῖς |
λαγωῶν
καὶ
ἕτεραι
Φυκοῦσσαι
καὶ |
[1, 59] |
οὗτοι
Ἀθήνησι
καὶ
Σικυῶνι·
ἐν
|
ταύταις |
γὰρ
σκληρὰ
τὰ
ὕδατα.
τοῖς |
[1, 15] |
αὐτὴν
ὁμοίως
βασιλεῦσιν
ἰδιώταις,
νέοις
|
πρεσβύταις, |
λέγων·
παρὰ
δὲ
ξεστὴν
ἐτάνυσσε |
[1, 39] |
ὀρχηστικὰ
αὐτὸς
ἐξευρίσκων
ἀνεδίδου
τοῖς
|
χορευταῖς. |
Χαμαιλέων
γοῦν
πρῶτον
αὐτόν
φησι
|
[1, 15] |
καὶ
τὴν
αὐτὴν
ὁμοίως
βασιλεῦσιν
|
ἰδιώταις, |
νέοις
πρεσβύταις,
λέγων·
παρὰ
δὲ |
[1, 56] |
εἴη
ἂν
οὖν
ὁ
παρὰ
|
Σικελιώταις
|
γλυκὺς
καλούμενος
Πόλλιος
ὁ
Βίβλινος |
[1, 19] |
ἀποδακών.
Φιλήμων
δέ
φησιν
ὅτι
|
τροφαῖς |
δʹ
ἐχρῶντο
οἱ
παλαιοί,
ἀκρατίσματι, |
[1, 19] |
τὴν
παροιμίαν
ὁ
Ἀθήναιος.
~ὅτι
|
τροφαῖς |
ἐχρῶντο
οἱ
ἥρωες
παρ´
Ὁμήρῳ
|
[1, 19] |
μικρόν,
εἶθ´
ἥξω
πάλιν,
ἄρτου
|
δὶς |
ἢ
τρὶς
ἀποδακών.
Φιλήμων
δέ |
[1, 21] |
τὰ
πρῶτα
ἐξημάρτανον
οἱ
ἄνθρωποι
|
εἰς |
ἀλλήλους.
ὡς
δὲ
παρεγένετο
αὐτοῖς |
[1, 14] |
νόον
τε
καὶ
φρένας
παρήγαγεν
|
εἰς |
ἀναιδείην,
Ἀρχίλοχος
φησίν.
Εὔβουλος
ὁ |
[1, 59] |
αὐτοὺς
πρό
τινος
χρόνου
καὶ
|
εἰς |
ἀναπεπταμένον
τόπον
θετέον
εἰς
τὸ
|
[1, 40] |
τῶν
Ὁμηριδῶν
τις
ἐν
τῷ
|
εἰς |
Ἀπόλλωνα
ὕμνῳ
φησίν·
Ἀπόλλων
φόρμιγγ´ |
[1, 54] |
Λάμψακον
εἰς
οἶνον,
Μαγνησίαν
δ´
|
εἰς |
ἄρτον,
Μυοῦντα
δ´
εἰς
ὄψον, |
[1, 5] |
πρῶτος
καὶ
δεύτερος
καὶ
τέταρτος,
|
εἰς |
ἃς
νίκας
καὶ
Εὐριπίδης
ἔγραψεν |
[1, 46] |
νηὸς
ἱστοῦ
καὶ
τοξεύοντες
ἑκηβόλως
|
εἰς |
αὐτήν,
ὡς
ἐν
τῷ
ἐπιταφίῳ |
[1, 4] |
ἐκεῖνα
τῶν
Ἀντιφάνους
ἐρεῖ
τις
|
εἰς |
αὐτόν·
ἀεὶ
δὲ
πρὸς
Μούσαισι |
[1, 29] |
Διὸς
ποτὶ
χαλκοβατὲς
δῶμα
ἔμπης
|
εἰς |
γαῖάν
τε
καὶ
οὐρανὸν
ἵκετ´ |
[1, 9] |
αἰτίαν·
καὶ
μαθὼν
ὅτι
πᾶν
|
εἰς
|
γάμους
συνηγόρασται
λουσάμενος
παρῆν
ἄκλητος |
[1, 28] |
αὐλῶν
συρίγγων
τ´
ἐνοπὴν‘
ἀκούει.
|
εἰς |
δὲ
τὰ
συμπόσια
οὐ
παρήγαγε· |
[1, 6] |
οὐκ
ἀπ´
ἐμοῦ
σκεδάσεις
ὄχλον,
|
εἰς |
δὲ
τὴν
ἀποδεδαρμένην
ἔγχελυν·
οὐ |
[1, 6] |
κήρυκας·
χαίρετε,
κήρυκες,
Διὸς
ἄγγελοι,
|
εἰς |
δὲ
τὴν
χορδήν·
ἑλικτὰ
κοὐδὲν |
[1, 6] |
τὴν
χορδήν·
ἑλικτὰ
κοὐδὲν
ὑγιές,
|
εἰς |
δὲ
τὴν
ὠνθυλευμένην
τευθίδα·
σοφή, |
[1, 6] |
ὠνθυλευμένην
τευθίδα·
σοφή,
σοφὴ
σύ,
|
εἰς |
δὲ
τὸ
ἐν
τοῖς
ἑψητοῖς |
[1, 6] |
ἥκω
λιπὼν
Αἰγαῖον
ἁλμυρὸν
βάθος,
|
εἰς |
δὲ
τοὺς
κήρυκας·
χαίρετε,
κήρυκες, |
[1, 35] |
προσκρούσας
Ῥηγίνοις,
ὥς
φησι
Δοῦρις,
|
εἰς |
δειλίαν
αὐτοὺς
ἔσκωψε
πρῶτος.
Εὔδικος |
[1, 9] |
ὧν
ἐστι
χρεία,
κἆθ´
οὕτως
|
εἰς |
ἑαυτὸν
κύψαντα
εὐωχεῖσθαι.
οὗτος
εἰς |
[1, 39] |
πᾶσαν
τὴν
τῆς
τραγῳδίας
οἰκονομίαν
|
εἰς |
ἑαυτὸν
περιιστᾶν.
ὑπεκρίνετο
γοῦν
μετὰ |
[1, 6] |
Συρακούσιον
εὐτρεπίσθαι
στιχίδια
καὶ
παροιμίας
|
εἰς |
ἕκαστον
τῶν
ἐν
τοῖς
δείπνοις |
[1, 6] |
δὲ
καὶ
ὅτι
ὁ
Χάρμος
|
εἰς |
ἕκαστον
τῶν
παρατιθεμένων
ἔχων
τι |
[1, 16] |
πάντων
τούτων
ἀπολυομένους
τοὺς
ἀνθρώπους
|
εἰς |
ἐλευθερίαν
καὶ
αὐτάρκειαν
ἐξαιρεῖται
τοὺς |
[1, 62] |
φησι·
γύναι,
ῥάφανόν
με
νομίσας´
|
εἰς |
ἐμέ
σου
τὴν
κραιπάλην
μέλλεις |
[1, 31] |
Δοῦρις.
ἑστιῶν
γοῦν
ποτε
ἡγεμόνας
|
εἰς |
ἑξακισχιλίους
ἐκάθισεν
ἐπὶ
δίφρων
ἀργυρῶν |
[1, 51] |
οἶνον
εἰσάγουσιν
ἐνθάδε·
ὃς
ἂν
|
εἰς |
ἑτέραν
ληφθῇ
δ´
ἀποστέλλων
πόλιν
|
[1, 16] |
πλῆθος
καὶ
ἀγρίων
ὀρνίθων,
καὶ
|
εἰς |
εὐδαιμονίαν
δὲ
καταριθμῶν
τὸ
τὴν
|
[1, 9] |
εἰς
ἑαυτὸν
κύψαντα
εὐωχεῖσθαι.
οὗτος
|
εἰς |
Ἔφεσον
καταπλεύσας
εὑρὼν
τὴν
ὀψοπώλιδα
|
[1, 60] |
καὶ
Πέρσαι
ταῖς
γαμεταῖς
ἐδίδοσαν
|
εἰς
|
ζώνας.
ὁ
δὲ
κατὰ
τὴν |
[1, 44] |
τί
οἱ
ἱδροῦντες
ἐπὰν
ἔλθωσιν
|
εἰς |
θερμὸν
ἢ
ψυχρὸν
ὕδωρ
οὐκ |
[1, 35] |
Λοκρός,
ὥς
φησι
Φανόδημος,
παραγενόμενος
|
εἰς |
Θήβας
καὶ
ὑποζωννύμενος
οἴνου
κύστεις
|
[1, 17] |
ἡμέρας
παρακαλεῖ
πιεῖν
σπείσαντα,
προτρεπομένη
|
εἰς |
θυμηδίαν·
ὃ
δ´
ὑπερτίθεται
πρὸς |
[1, 50] |
προσκεφάλαια.
~Πίνδαρος
δ´
ἐν
τῇ
|
εἰς |
Ἱέρωνα
Πυθικῇ
ᾠδῇ·
ἀπὸ
Ταϋγέτοιο |
[1, 21] |
ἄρτου
τε
ἐπίνοια
πέμματός
τε
|
εἰς |
ἴσον
διαμεμοιραμένου
καὶ
τοῖς
διαπίνουσιν
|
[1, 24] |
γυναικῶν
διερχόμενος
ἐνέβαλλέ
τινα
φιλοτιμίαν
|
εἰς |
καλοκἀγαθίαν,
εἶτα
διατριβὴν
παρέχων
ἡδεῖαν |
[1, 32] |
μυρεψῶν·
ὥστ´
οὐδ´
ἂν
κολυμβᾶν
|
εἰς |
κολυμβήθραν
μύρου‘
ἀρκεῖσθαί
τις
ἂν |
[1, 43] |
τοῦ
τηνικάδε
ἀτυχήσαντος
ἀπογεύσασθαι
μόνον·
|
εἰς |
κόρον
γὰρ
ἐλθεῖν
οὐκ
εἴα |
[1, 21] |
διένεμον
ἑκάστῳ
ἴσην,
καὶ
οὕτως
|
εἰς |
κόσμον
ἦλθε
τοῖς
ἀνθρώποις
τὰ |
[1, 32] |
ὧν
τὸ
βλαπτικὸν
Ἀντιφάνης
δηλοῖ·
|
εἰς |
μακαρίαν
τὸ
λουτρόν,
ὡς
διέθηκέ |
[1, 6] |
τῶν
ἐν
τοῖς
δείπνοις
παρατιθεμένων·
|
εἰς |
μὲν
τὸν
ἰχθύν·
ἥκω
λιπὼν |
[1, 45] |
ῥοιαὶ
καὶ
μηλέαι.
τὰ
δ´
|
εἰς |
ξυλείαν
εὔθετα
μακρά,
τοῖς
ἐπιθέτοις |
[1, 4] |
κατὰ
γὰρ
τὸν
κωμῳδιοποιὸν
Ἀπολλόδωρον·
|
εἰς |
οἰκίαν
ὅταν
τις
εἰσίῃ
φίλου, |
[1, 54] |
βασιλέως
ἔλαβε
δωρεὰν
τὴν
Λάμψακον
|
εἰς |
οἶνον,
Μαγνησίαν
δ´
εἰς
ἄρτον, |
[1, 39] |
μόνον
τὰ
ἑαυτῶν
δράματα
ἀναφέρειν
|
εἰς |
ὄρχησιν
τοῦ
χοροῦ,
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 54] |
δ´
εἰς
ἄρτον,
Μυοῦντα
δ´
|
εἰς |
ὄψον,
Περκώτην
δὲ
καὶ
τὴν |
[1, 59] |
δυνάμεως
αὐτῶν.
χαριέστατος
δ´
οἶνος
|
εἰς |
παλαίωσιν
ὁ
Κερκυραῖος.
ὁ
δὲ |
[1, 18] |
ὡς
νενομισμένον,
τὸν
Μίνω
παραγενόμενον
|
εἰς |
Σικελίαν.
τῆς
μέθης
δὲ
κατατρέχων |
[1, 54] |
δοὺς
τὰ
πρότερον
ὑπάρχοντα
καὶ
|
εἰς |
στολὴν
Γάμβρειον
προσθεὶς
ἐφ´
ᾧ |
[1, 54] |
Περκώτην
δὲ
καὶ
τὴν
Παλαίσκηψιν
|
εἰς |
στρωμνὴν
καὶ
ἱματισμόν.
ἐκέλευσε
δὲ |
[1, 56] |
Ἀργεῖον,
ὃς
ἐβασίλευσε
Συρακουσίων,
πρῶτον
|
εἰς |
Συρακούσας
κομίσαι
ἐξ
Ἰταλίας.
εἴη |
[1, 14] |
Πάριος
ποιητὴς
ὡς
ἀκλήτου
ἐπεισπαίοντος
|
εἰς
|
τὰ
συμπόσια
Μυκονίων
δίκην.
δοκοῦσι |
[1, 9] |
καὶ
ἄλλα
ἡδύσματα·
ἔπειτα
εἰσιόντα
|
εἰς |
τὰς
ἀλλοτρίας
οἰκίας
τὰ
ἑψόμενα |
[1, 62] |
τοῦ
δεῦρο
παρασκευάζεσθαι.
καὶ
πολλοὶ
|
εἰς |
τὰς
κατασκευαζομένας
ἀμεθύστους
προσλαμβάνουσι
τὸ |
[1, 11] |
τὴν
ἐρωμένην
Γαλάτειαν
ἐφωράθη
διαφθείρων,
|
εἰς
|
τὰς
λατομίας
ἐνεβλήθη·
ἐν
αἷς |
[1, 11] |
ἑαυτῷ
δὲ
μικράν,
ἀναλαβὼν
αὐτὴν
|
εἰς |
τὰς
χεῖρας
πρὸς
τὸ
οὖς |
[1, 22] |
βάθος
κειμένων.
καὶ
οὐκ
ἔστιν
|
εἰς |
ταῦτα
ἄλλῃ
τινὶ
τέχνῃ
χρήσασθαι |
[1, 10] |
ὡς
ἔοικεν,
ἐπιμεμφόμενος
τὴν
φύσιν
|
εἰς |
τὴν
ἀπόλαυσιν
ηὔξατό
ποτε
γεράνου |
[1, 18] |
ἤ
μ´
ἔβλαψαν
θεοὶ
αὐτοί,
|
εἰς |
τὴν
αὐτὴν
τιθεὶς
πλάστιγγα
τὴν |
[1, 12] |
ὀνομάζεται.
οὗτος
ἱκανὰς
μυριάδας
καταναλώσας
|
εἰς |
τὴν
γαστέρα
ἐν
Μιντούρναις
(πόλις |
[1, 47] |
δὲ
καὶ
τὴν
Διονύσου
φυγὴν
|
εἰς |
τὴν
θάλασσαν
οἰνοποιίαν
σημαίνειν
φασὶ |
[1, 4] |
Ἀθήνηθεν
καὶ
τῶν
ἀπὸ
Ῥόδου
|
εἰς |
τὴν
καλὴν
Ἀλεξάνδρειαν
μετήγαγε.
διόπερ |
[1, 19] |
τὴν
ἀνατολὴν
εὐθὺς
δειπνοποιησάμενοι
προέρχονται
|
εἰς |
τὴν
μάχην.
~εὐωχοῦνται
δὲ
παρ´ |
[1, 5] |
ἀρωμάτων
βοῦν
ἀναπλάσας
διένειμε
τοῖς
|
εἰς
|
τὴν
πανήγυριν
ἀπαντήσασιν.
ὁ
δὲ |
[1, 29] |
τὴν
Πηνελόπην,
ἀποτίθεσθαι
τὴν
ἑαυτοῦ
|
εἰς |
τὴν
τῆς
βληθείσης
καὶ
ἐξωσμένης |
[1, 59] |
καὶ
εἰς
ἀναπεπταμένον
τόπον
θετέον
|
εἰς |
τὸ
διαπνεῦσαι
τὸ
παχὺ
τῆς |
[1, 44] |
τοῖς
πόροις
ἀναψυχὴν
καὶ
διέξοδον
|
εἰς |
τὸ
ἔξω
παράσχῃ,
ὡς
Ἀριστοτέλης |
[1, 34] |
φησὶ
Πολέμων
φεύγοντά
τινα
χρυσίον
|
εἰς |
τὸ
ἱμάτιον
κοῖλον
ὂν
ἐνθέσθαι, |
[1, 21] |
οὕτω
καλῶν,
μόνου
ἀνθρώπου
χωροῦντος
|
εἰς |
τὸ
ἴσον
ἐκ
τῆς
πρόσθεν |
[1, 21] |
διαπίνουσιν
ἄλεισα·
καὶ
γὰρ
ταῦτα
|
εἰς |
τὸ
ἴσον
χωρούντων
ἐγίνετο.
ὥστε |
[1, 58] |
ἠρτυμένος
γάρ
ἐστιν.
ἐμβάλλουσι
γὰρ
|
εἰς |
τὸ
κεράμιον
σταῖς
μέλιτι
φυράσαντες, |
[1, 11] |
τὸν
Κύκλωπα
συνέθηκε
τὸν
μῦθον
|
εἰς |
τὸ
περὶ
αὑτὸν
γενόμενον
πάθος, |
[1, 14] |
γνάθοις
ἔχω.
ταῦτα
οἴκοθεν
ἔχων
|
εἰς |
τὸ
συμπόσιον
ἦλθον
καὶ
προμελετήσας, |
[1, 42] |
ἐπικαιόμενος
τῷ
Ἡρακλεῖ·
ἀνακειμένῳ
μέσον
|
εἰς |
τὸν
αὐχέν´
εἰσαλοίμην.
Ἀριστοτέλης
ἐν |
[1, 38] |
~Ἕρμιππος
δέ
φησι
Θεόφραστον
παραγίνεσθαι
|
εἰς |
τὸν
περίπατον
καθ´
ὥραν
λαμπρὸν
|
[1, 4] |
δεῖ;
~εἶτα
εἰσβάλλει
μετ´
ὀλίγον
|
εἰς |
τὸν
τοῦ
Λαρηνσίου
ἔπαινον
καὶ |
[1, 54] |
Σκῆπτρα,
Ἀρτύψον,
Τορτύρην.
ὃ
δ´
|
εἰς
|
ὕβριν,
φησί,
καὶ
ἄνοιαν
προελθὼν |
[1, 44] |
καθάπερ
ἂν
εἴ
τις
ἠθμὸς
|
εἰς |
ὕδωρ
βληθείς·
διέξεισι
γὰρ
οὐθέν, |
[1, 9] |
συνεθίζειν
πρὸς
τὰ
θερμὰ
καθιέντα
|
εἰς |
ὕδωρ
θερμὸν
καὶ
τὸ
στόμα |
[1, 59] |
ἀχρεῖός
ἐστιν.
ὁ
δὲ
νησιώτης
|
εἴς |
τε
τοὺς
πότους
ἐστὶν
εὖ |
[1, 26] |
γοῦν
φησι·
νεανίας
τις
ἐσφαίριζεν
|
εἷς
|
ἐτῶν
ἴσως
ἑκκαίδεκ´
ἢ
ἑπτακαίδεκα, |
[1, 2] |
βίον
ἐξητασμένος.
τῶν
δὲ
κυνικῶν
|
εἷς |
ἦν
ὃν
Κύνουλκον
καλεῖ·
ᾧ |
[1, 58] |
γλεύκει
παραχεῖται
παρὰ
χοῦς
πεντήκοντα
|
εἷς |
θαλάσσης
καὶ
γίνεται
ἀνθοσμίας.
καὶ |
[1, 14] |
ἐν
χρήσει
τοῖς
παλαιοῖς.
Ἀντιφάνης·
|
μονοφαγεῖς, |
ἤδη
τι
καὶ
βλάπτεις
ἐμέ. |
[1, 48] |
οὐ
πλῆξιν,
οὐ
τόνον
ἔχοντες,
|
ἡδεῖς, |
εὐστόμαχοι.
ὁ
δὲ
Μαμερτῖνος
ἔξω |
[1, 38] |
καλῶς.
οὗ
μήτε
πράττεται
τέλος
|
μηδεὶς |
ἡμᾶς
μήτε
τιμὴν
δόντα
δεῖ
|
[1, 4] |
τις
δίφρον
εὐθέως
ἔθηκε,
κἂν
|
μηδεὶς |
λέγῃ
μηδέν.
~τοιούτους
ἔδει
καὶ |
[1, 2] |
παρῆσαν
Ποντιανὸς
καὶ
Δημόκριτος
οἱ
|
Νικομηδεῖς, |
πολυμαθείᾳ
πάντας
ὑπερηκοντικότες,
Φιλάδελφός
τε |
[1, 46] |
τούτου
σημεῖον·
πόδα
γὰρ
βόειον
|
οὐδεὶς |
ὀπτᾷ.
καὶ
τὸ
κρειῶν
δὲ |
[1, 58] |
παλαιῶν.
ἑξῆς
τέ
φησι·
τὰς
|
ὀμφακώδεις |
συμπατήσαντες
ἀπέθεντο
καὶ
ἀνθοσμίας
ἐγένετο. |
[1, 26] |
παιδοτρίβης.
καὶ
Ἀντιφάνης·
φαινίνδα
παίζων
|
ᾔεις |
ἐν
Φαινεστίου.
ἐφρόντιζον
δὲ
εὐρυθμίας |
[1, 3] |
παρ´
ἄλλου
μαθὼν
τοῖς
ἑταίροις
|
διεξῄεις’ |
αὐτός,
ὦ
Τιμόκρατες,
μετασχών’
ἆρ´ |
[1, 6] |
τις
δότω.
τὸν
βίον,
φησίν,
|
εὐσταθεῖς, |
οὐκ
ἐγχειρογάστορες.
γυργάθους
ψηφισμάτων
φέροντες, |
[1, 12] |
οὖν
καὶ
κατὰ
Λιβύην
γίνεσθαι
|
ὑπερμεγέθεις |
ἐξέπλευσεν
οὐδ´
ἀναμείνας
μίαν
ἡμέραν. |
[1, 46] |
σιάλοιο.
καὶ
ὁ
κατ´
Ὀδυσσέως
|
ἀφεθεὶς |
ποῦς
βοὸς
τούτου
σημεῖον·
πόδα |
[1, 48] |
γίνεται.
ὁ
δὲ
μὴ
οὕτω
|
τρυγηθεὶς |
αὐστηρός
τε
καὶ
τῷ
χρώματι |
[1, 44] |
εἴ
τις
ἠθμὸς
εἰς
ὕδωρ
|
βληθείς· |
διέξεισι
γὰρ
οὐθέν,
εἰ
μή |
[1, 6] |
καὶ
Καλλιφάνης
ὁ
τοῦ
Παραβρύκοντος
|
κληθεὶς |
ἀρχὰς
ποιημάτων
πολλῶν
καὶ
λόγων
|
[1, 14] |
τῖμον
εἰσενέγκας
οὔτε-
οὐδὲ
μὲν
|
κληθεὶς |
ἦλθες,
οἷα
δὴ
φίλος·
ἀλλά |
[1, 8] |
καὶ
Ἡγήμων
ὁ
Θάσιος
ὁ
|
ἐπικληθεὶς |
Φακῆ,
ὃν
τῇ
ἀρχαίᾳ
κωμῳδίᾳ |
[1, 18] |
θεοὶ
αὐτοί,
εἰς
τὴν
αὐτὴν
|
τιθεὶς |
πλάστιγγα
τὴν
μέθην
τῇ
μανίᾳ. |
[1, 12] |
δὲ
μὴ
γίνεσθαι
ὧν
ἤνεγκαν,
|
ὑπομνησθεὶς
|
τῶν
ἐν
Μιντούρναις
ἐκέλευσε
τῷ |
[1, 52] |
ἐξαίφνης
αὐτοῦ
γεύσῃ
μὴ
πρόσθεν
|
ἐθισθείς, |
εὐώδης
μέν
σοι
δόξει
τοῦ |
[1, 54] |
ὑπάρχοντα
καὶ
εἰς
στολὴν
Γάμβρειον
|
προσθεὶς |
ἐφ´
ᾧ
τε
μηκέτι
Ἑλληνικὸν |
[1, 25] |
σοὶ
διαλεχθείην;
τί
οὖν,
εἶπε,
|
παρακολουθεῖς; |
χαίρω
σε
θεωρῶν,
ἔφη,
τὸ |
[1, 48] |
Σιγνῖνος
μέχρις
ἐτῶν
ἓξ
χρήσιμος,
|
παλαιωθεὶς |
δὲ
πολὺ
χρησιμώτερος.
ὁ
Νουμεντανὸς |
[1, 18] |
ἀπείχετο
τοῦ
πώματος·
διὸ
καὶ
|
τρωθεὶς |
ἀπώλετο,
ἔτι
κρατῶν
τὸ
ποτήριον. |
[1, 34] |
τὰς
κατὰ
παιδείαν
γινομένας
ἐπινοίας.
|
Ἑστιαιεῖς |
γοῦν
καὶ
Ὠρεῖται
Θεοδώρου
τοῦ |
[1, 56] |
οἶνον
τρυγίαν,
ἐπεὶ
οὐκ
Ἀνθηδόνα
|
ναίεις
|
οὐδ´
ἱερὰν
Ὑπέραν,
ὅθι
γ´ |
[1, 12] |
φήμη
τῆς
ἀφίξεως
αὐτοῦ)
προσπλεύσαντες
|
ἁλιεῖς |
προσήνεγκαν
αὐτῷ
τὰς
καλλίστας
καρίδας. |
[1, 42] |
Εὐριπίδης
Κύκλωπι·
ἀνέπεσε
φάρυγος
αἰθέρ´
|
ἐξανιεὶς |
βαρύν.
Ἄλεξις·
μετὰ
ταῦτ´
ἀναπεσεῖν
|
[1, 32] |
ἀγαθὸν
οὐδὲ
θερμολουτεῖν,
ἃ
σὺ
|
ποιεῖς. |
ηὔξηται
δὲ
καὶ
ἡ
τῶν |
[1, 49] |
οἰνοποιός.
~ὅτι
Ἀντιφάνης
που
ὁ
|
χαρίεις |
τὰ
ἐξ
ἑκάστης
πόλεως
ἰδιώματα |
[1, 34] |
Ἀντίοχος
τοὺς
Σωστράτου
τοῦ
αὐλητοῦ
|
υἱεῖς |
σωματοφύλακας
ἐπεποίητο.
~ἐθαυμάζετο
δὲ
παρ´ |
[1, 62] |
μέλλεις
ἀφεῖναι
πᾶσαν,
ὡς
ἐμοὶ
|
δοκεῖς. |
ὅτι
δὲ
τὴν
κράμβην
ῥάφανον |
[1, 12] |
διέτριβε
τὰ
πλεῖστα
καρίδας
ἐσθίων
|
πολυτελεῖς, |
αἳ
γίνονται
αὐτόθι
ὑπέρ
γε
|
[1, 29] |
μηδὲ
τὸ
τόξον
ἐντεῖναι
δύνασθαι.
|
πολυτελεῖς
|
δ´
αὐτοῖς
καὶ
οἱ
διακονούμενοι. |
[1, 49] |
τυρὸς
Σικελικός,
μύρον
ἐξ
Ἀθηνῶν,
|
ἐγχέλεις |
Βοιώτιαι.
Ἕρμιππος
δ´
οὕτως·
ἕσπετε |
[1, 6] |
τῷ
Σικελικῷ
μυραίνας,
τὰς
πλωτὰς
|
ἐγχέλεις, |
τῶν
Παχυνικῶν
θύννων
τὰς
ἠτριαίας, |
[1, 23] |
δὲ
ποτοῖο
οἱ
κρητῆρες,
ἤτοι
|
ὑπερχειλεῖς |
οἱ
κρατῆρες
ποιοῦνται,
ὥστε
διὰ |
[1, 60] |
ἧς
τοὺς
φόρους
οἱ
τότε
|
βασιλεῖς |
Αἰγύπτιοί
τε
καὶ
Πέρσαι
ταῖς |
[1, 23] |
Αἴαςνώτοισι
διηνεκέεσσι
γεραίρεται,
καὶ
οἱ
|
βασιλεῖς |
δὲ
τοῖς
αὐτοῖς·
νῶτα
βοός, |
[1, 62] |
εἰς
ἐμέ
σου
τὴν
κραιπάλην
|
μέλλεις |
ἀφεῖναι
πᾶσαν,
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖς. |
[1, 36] |
τῇ
Ῥωμαίων
οὐρανοπόλει
{Ῥώμῃ}
ἀριθμουμένας
|
πόλεις, |
ἀλλὰ
πᾶσαι
αἱ
κατὰ
τὸν |
[1, 36] |
συνιδεῖν
ἔστιν
οὕτως
πάσας
τὰς
|
πόλεις |
ἱδρυμένας,
καὶ
κατ´
ἰδίαν
δὲ |
[1, 54] |
Κυζικηνῷ
φίλῳ
ὄντι
ἐχαρίσατο
ἑπτὰ
|
πόλεις, |
ὥς
φησιν
ὁ
Βαβυλώνιος
Ἀγαθοκλῆς, |
[1, 32] |
δ´
οὕτω
φησί
τινας
ὀχευτικὰς
|
δυνάμεις |
εἶναι
ὡς
καὶ
μέχρι
ἑβδομήκοντα |
[1, 10] |
καὶ
σφοδρότεραι·
πρὸς
γὰρ
τὰς
|
δυνάμεις |
ποιοῦνται
τὰς
ἀπολαύσεις.
Κλέαρχος
δὲ
|
[1, 32] |
ὧν
ἔπεμψε
δώρων
ἀποστεῖλαί
τινας
|
δυνάμεις |
στυτικὰς
τοιαύτας
ὡς
ὑπὸ
τοὺς
|
[1, 19] |
δὲ
τὸ
πρωινὸν
ἔμβρωμα,
ὃ
|
ἡμεῖς |
ἀκρατισμὸν
καλοῦμεν
διὰ
τὸ
ἐν |
[1, 19] |
δεῖπνον
δὲ
τὸ
μεσημβρινόν,
ὃ
|
ἡμεῖς
|
ἄριστον,
δόρπον
δὲ
τὸ
ἑσπερινόν. |
[1, 62] |
εἰ
δ´
ὅτι
καλοῦμεν
ῥάφανον,
|
ὑμεῖς |
δ´
οἱ
ξένοι
κράμβην,
γυναιξὶ |
[1, 60] |
ἐμβριθέστερον,
ὑφ´
ἧς
τὸ
κρυφθὲν
|
ἐκφανεῖς |
ἀνακτόρων,
φησὶ
Σοφοκλῆς.
αὐτὸς
ἐμαυτοῦ |
[1, 55] |
τὸ
μένος,
ἐπεὶ
οἱ
πιόντες
|
προσηνεῖς. |
~ἐπαινεῖ
Ἄμφις
καὶ
τὸν
ἐξ |
[1, 60] |
πυρεταίνουσι
διδόμενος
μὴ
βλάπτειν.
σαυτὴν
|
ἐπαινεῖς |
ὥσπερ
Ἀστυδάμας,
γύναι.
ἦν
δὲ |
[1, 16] |
δὲ
κιθαρῳδῶν
ἠκροῶντο
τὰς
ἡρωικὰς
|
πράξεις |
ἐν
μέλει
καὶ
ῥυθμῷ
ποιούντων. |
[1, 8] |
ὅτι
Ἀρτεμίδωρος
ὁ
Ψευδαριστοφάνειος
ὀψαρτυτικὰς
|
λέξεις |
συνήγαγε.
τοῦ
Φιλοξένου
δὲ
τοῦ |
[1, 28] |
ἐν
μέσῳ
τῆς
οἰκίας
ἑστάναι
|
πλήρεις |
οἴνου
κριθίνου,
ἀργυροῦς
ὄντας
καὶ |
[1, 20] |
τὴν
συνουσίαν
παρέκειντο
αἱ
τράπεζαι
|
πλήρεις, |
ὡς
παρὰ
πολλοῖς
τῶν
βαρβάρων
|
[1, 7] |
ἁβρόδαιτι
τραπέζῃ.
ἔστωσαν
δ´
ἢ
|
τρεῖς |
ἢ
τέσσαρες
οἱ
ξυνάπαντες
ἢ |
[1, 61] |
κατακλείοντες
τοῖς
Διονυσίοις
χαλκοῦς
λέβητας
|
τρεῖς |
κενοὺς
παρόντων
τῶν
ἐπιδημούντων
ἀποσφραγίζονται |
[1, 59] |
Ἀριούσιος.
διαφοραὶ
δὲ
αὐτοῦ
εἰσι
|
τρεῖς· |
ὃ
μὲν
γὰρ
αὐστηρός
ἐστιν, |
[1, 14] |
δύο
λογίζομαι,
μεγάλους
μᾶλλον
δὲ
|
τρεῖς. |
ὅν
φασί
ποτε
κληθέντ´
ἐπὶ |
[1, 44] |
τε
καὶ
ὤμων.
αἱ
γὰρ
|
ἐμβάσεις |
περικεχυμένου
πανταχόθεν
τοῖς
πόροις
τοῦ |
[1, 6] |
ἑψητοῖς
ὡραῖον·
οὐκ
ἀπ´
ἐμοῦ
|
σκεδάσεις |
ὄχλον,
εἰς
δὲ
τὴν
ἀποδεδαρμένην |
[1, 4] |
Θηβαῖον
μελοποιόν.
καὶ
ἐπὶ
τὰς
|
ἑστιάσεις |
δὲ
παρακαλῶν
πατρίδα,
φησί,
τὴν |
[1, 44] |
ταῖς
ἐμβάσεσι
τὰς
τῶν
μυῶν
|
συντάσεις, |
εἶτ´
ἐπαλείφοντες
λίπα
πρὸς
τὸ |
[1, 32] |
ἡ
περὶ
τὰς
ἐσθήσεις
καὶ
|
ὑποδέσεις |
ἐπήκμασε
πολυτέλεια.
~Ὅμηρος
δὲ
τὴν |
[1, 38] |
σφυρῶν;
Φιλέταιρος·
ἀμφιβάλλου
σφυροῖς·
οὐ
|
καθήσεις, |
τάλαν,
μηδ´
ἀγροίκως
ἄνω
γόνατος |
[1, 32] |
διαστροφή,
καὶ
ἡ
περὶ
τὰς
|
ἐσθήσεις |
καὶ
ὑποδέσεις
ἐπήκμασε
πολυτέλεια.
~Ὅμηρος |
[1, 3] |
ὦ
Τιμόκρατες,
μετασχών’
ἆρ´
οὖν
|
ἐθελήσεις |
καὶ
ἡμῖν
τῶν
καλῶν
ἐπικυλικίων |
[1, 39] |
μουσικὸς
τοὺς
ἀρχαίους
φησὶ
κιθαρῳδοὺς
|
κινήσεις |
ἀπὸ
μὲν
τοῦ
προσώπου
μικρὰς |
[1, 40] |
φησιν
Ἄνδρωνα
τὸν
Καταναῖον
αὐλητὴν
|
κινήσεις |
καὶ
ῥυθμοὺς
ποιῆσαι
τῷ
σώματι |
[1, 9] |
Φιλόξενε,
εἶπε,
καὶ
αὔριον
ὧδε
|
δειπνήσεις· |
καὶ
ὁ
Φιλόξενος
ἂν
ὄψον, |
[1, 45] |
εὔθετα
μακρά,
τοῖς
ἐπιθέτοις
τὰς
|
χρήσεις |
διαστέλλων·
ἔνθα
δένδρεα
μακρὰ
πεφύκει, |
[1, 59] |
λύουσιν
ἐπιδάκνουσί
τε
τὸν
στόμαχον
|
ἐμφυσήσεις |
τε
ἐνεργάζονται
καὶ
συγκατεργάζονται
τὴν |
[1, 2] |
Τύριος,
ὃς
διὰ
τὰς
συνεχεῖς
|
ζητήσεις, |
ἃς
ἀνὰ
πᾶσαν
ὥραν
ποιεῖται |
[1, 4] |
οὐδ´
ἐκ
τοῦ
παρατυχόντος
τὰς
|
ζητήσεις |
ποιούμενος,
ἀλλ´
ὡς
ἔνι
μάλιστα |
[1, 25] |
ὅσσα
γένηται
ἐν
χθονὶ
πολυβοτείρῃ.
|
~ὀρχήσεις |
δ´
εἰσὶ
παρ´
Ὁμήρῳ
αἳ |
[1, 40] |
ποιεῖ,
ἀλλ´
οὐκ
εἰδώς
γε.
|
~ὀρχήσεις |
δὲ
ἐθνικαὶ
αἵδε·
Λακωνικαί,
Τροιζήνιαι, |
[1, 10] |
προσελυτροῦν
τὴν
γλῶσσαν
πρὸς
τὰς
|
ἀπολαύσεις· |
καὶ
τέλος
ἰχθύαν
τρίβων
ἀπεκάθαιρεν
|
[1, 10] |
γὰρ
τὰς
δυνάμεις
ποιοῦνται
τὰς
|
ἀπολαύσεις. |
Κλέαρχος
δὲ
Μελάνθιόν
φησι
τοῦτ´ |
[1, 15] |
περὶ
τὸν
ἄλλον
βίον
γίνεσθαι
|
ἐγκρατεῖς. |
ἁπλῆν
οὖν
ἀποδέδωκε
τὴν
δίαιταν |
[1, 14] |
Ἀντιφάνης·
μονοφαγεῖς,
ἤδη
τι
καὶ
|
βλάπτεις |
ἐμέ.
Ἀμειψίας·
ἔρρ´
ἐς
κόρακας, |
[1, 30] |
σου.
παρ´
Ὁμήρῳ
δὲ
οἱ
|
ἀριστεῖς |
κοσμίως
δειπνοῦσιν
ἐν
Ἀγαμέμνονος.
εἰ |
[1, 35] |
εἰς
Θήβας
καὶ
ὑποζωννύμενος
οἴνου
|
κύστεις
|
μεστὰς
καὶ
γάλακτος
καὶ
ταύτας |
[1, 21] |
Ἀχιλεῦ,
δαιτὸς
μὲν
ἐίσης
οὐκ
|
ἐπιδευεῖς. |
ἐκ
τούτων
δ´
ἐπείσθη
Ζηνόδοτος |
[1, 1] |
χρείας
καὶ
τὰς
τῶν
ὀνομάτων
|
ἀναπτύεις |
καὶ
λαχάνων
γένη
παντοῖα
καὶ |
[1, 56] |
δ´
ἤδη
τῶν
πολιτῶν
οὐκ
|
ἔχεις; |
Κορινθίου
οἴνου
Ἄλεξις
μνημονεύει
ὡς |
[1, 19] |
ποιεῖ,
εἶτ´
ἐπάγει·
συνακρατίσασθαι
πῶς
|
ἔχεις |
μετ´
ἐμοῦ;
καὶ
Κάνθαρος·
οὐκοῦν |
[1, 56] |
τῆς
πατρίδος
ἐν
τοῖς
τρόποις
|
ἔχεις, |
τὰ
δ´
ἤδη
τῶν
πολιτῶν |
[1, 2] |
ὁ
Τύριος,
ὃς
διὰ
τὰς
|
συνεχεῖς |
ζητήσεις,
ἃς
ἀνὰ
πᾶσαν
ὥραν |
[1, 16] |
εἰδὼς
λιμένας
πλείους
καὶ
νήσους
|
προσεχεῖς
|
πολλάς,
ἐν
αἷς
ἰχθύων
ἐγίνετο |
[1, 47] |
δὲ
Ὅμηρος
τὸν
μέλανα
οἶνον
|
πολλάκις |
αὐτὸν
καὶ
αἴθοπα
καλεῖ.
δυναμικώτατος |
[1, 37] |
καὶ
Σωκράτης
ὁ
σοφὸς
καὶ
|
πολλάκις |
καταλαμβανόμενος
ὀρχούμενος,
ὥς
φησι
Ξενοφῶν, |
[1, 15] |
ἄλλῃ
συνόδῳ
παρατίθησιν
οὐδέν,
καίτοι
|
πολλάκις |
τὸν
Ἀγαμέμνονα
ποιήσας
δειπνίζοντα
τοὺς |
[1, 25] |
τῆς
σφαίρας·
ἧς
τὴν
εὕρεσιν
|
Ἀγαλλὶς |
ἡ
Κερκυραία
γραμματικὴ
Ναυσικάᾳ
ἀνατίθησιν |
[1, 39] |
ταῖς
χερσὶ
τὰ
λεγόμενα
δεικνύς.
|
Φίλλις |
ὁ
Δήλιος
μουσικὸς
τοὺς
ἀρχαίους |
[1, 48] |
γὰρ
ἀλιπὴς
καὶ
λίαν
ψαφαρὸς
|
μόλις |
πεπαίνεται·
καὶ
παλαιούμενος
σχεδὸν
μόνοις |
[1, 12] |
εἰς
τὴν
γαστέρα
ἐν
Μιντούρναις
|
(πόλις |
δὲ
Καμπανίας)
διέτριβε
τὰ
πλεῖστα |
[1, 55] |
τῶν
Οἰνοαίων
Διονυσιάς.
Οἰνόη
δὲ
|
πόλις |
ἐν
τῇ
νήσῳ
ἐστί.
Δίδυμος |
[1, 50] |
Μίλητός
τε
Χίος
τ´
ἔναλος
|
πόλις |
Οἰνοπίωνος.
Τυρσηνὴ
δὲ
κρατεῖ
χρυσότυπος |
[1, 30] |
δ´
οὐ
φίλης
ὀσμῆς
ὕπο.
|
Εὔπολις |
δὲ
τὸν
πρῶτον
εἰσηγησάμενον
τὸ |
[1, 41] |
πίνωμεν,
τὸ
γὰρ
ἄστρον
περιτέλλεται.
|
Εὔπολίς |
τε
τὸν
Καλλίαν
φησὶν
ἀναγκάζεσθαι |
[1, 4] |
ὡς
τὰ
Πινδάρου
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
|
Εὔπολίς |
φησιν
ἤδη
κατασεσιγασμένα
ὑπὸ
τῆς |
[1, 37] |
καὶ
τῆς
σατυρικῆς,
ἣ
ἐλέγετο
|
σίκιννις |
(διὸ
καὶ
οἱ
σάτυροι
σικιννισταί) |
[1, 26] |
εὐρυθμία,
τὸ
δ´
ἦθος,
ἡ
|
τάξις |
δ´
ὅση.
ἐν
τῷ
τι |
[1, 19] |
δεῖπνον
ἐπιδορπίδα.
ἐστὶ
δ´
ἡ
|
τάξις |
καὶ
παρ´
Αἰσχύλῳ
τῶν
ὀνομάτων
|
[1, 32] |
ἀρκεῖσθαί
τις
ἂν
δύναιτο,
φησὶν
|
Ἄλεξις. |
ἀνθοῦσι
δὲ
καὶ
αἱ
τῶν |
[1, 62] |
πρὸ
τοῦ
πίνειν
κράμβας
ἤσθιον.
|
Ἄλεξις· |
ἐχθὲς
ὑπέπινες,
εἶτα
νυνὶ
κραιπαλᾷς. |
[1, 51] |
ἄλλος
οἶνος
ἡδίων
πιεῖν,
φησὶν
|
Ἄλεξις. |
Θασίοις
καὶ
Λεσβίοις
οἰναρίοις
τῆς |
[1, 42] |
ἀνέπεσε
φάρυγος
αἰθέρ´
ἐξανιεὶς
βαρύν.
|
Ἄλεξις· |
μετὰ
ταῦτ´
ἀναπεσεῖν
ἐκέλευον
αὐτὴν |
[1, 56] |
πολιτῶν
οὐκ
ἔχεις;
Κορινθίου
οἴνου
|
Ἄλεξις |
μνημονεύει
ὡς
σκληροῦ·
οἶνος
ξενικὸς |
[1, 47] |
νεώτερον.
τὸ
αὐτὸ
δὲ
καὶ
|
Ἄλεξις |
σχεδὸν
ἀπαραλλάκτως,
τοῦ
σφόδρα
μόνου |
[1, 38] |
πρὸς
παιδείας
ἐξέτασιν.
διὸ
καὶ
|
Ἄλεξίς |
φησιν·
ἓν
γὰρ
νομίζω
τοῦτο |
[1, 42] |
ἐν
Συμποσίοις
Ξενοφῶν
καὶ
Πλάτων.
|
Ἄλεξις· |
ὥς
ἐστι
κατακεῖσθαι
πρὸ
δείπνου |
[1, 57] |
καλεῖ
παραπλήσιον
τῷ
γλεύκει.
καὶ
|
γλύξις |
δ´
οἶνος
καλεῖται
ὁ
τὸ |
[1, 21] |
ἐίσην·
ἐπεὶ
οἱ
πρῶτοι
ἄνθρωποι,
|
οἷς |
δὴ
οὐ
παρῆν
ἄφθονος
τροφή, |
[1, 23] |
καὶ
ἀπὸ
τῆς
αὑτῶν
μοίρας
|
οἷς |
ἐβούλοντο,
ὡς
Ὀδυσσεὺς
νώτου
ἀποπροταμὼν |
[1, 21] |
λειπόμενα,
ἀλλὰ
κορεσθέντες
κατέλιπον
παρ´
|
οἷς |
ἦν
ἡ
δαίς·
καὶ
ἡ
|
[1, 46] |
ἑφθοῖς
ἐχρῶντο
κρέασιν
ἐμφανίζει
ἐν
|
οἷς
|
λέγει·
ὡς
δὲ
λέβης
ζεῖ |
[1, 32] |
τοὺς
πόδας
τιθεμένας
τῶν
συνουσιαζόντων
|
οἷς |
μὲν
ὁρμὰς
ἐμποιεῖν
ὀρνίθων
δίκην, |
[1, 19] |
παρ´
Αἰσχύλῳ
τῶν
ὀνομάτων
ἐν
|
οἷς |
ὁ
Παλαμήδης
πεποίηται
λέγων·
καὶ |
[1, 1] |
{τοῖς}
αὑτοῦ
δαιτυμόνας
ποιούμενος·
ἐν
|
οἷς |
οὐκ
ἔσθ´
οὗτινος
τῶν
καλλίστων
|
[1, 17] |
τὸ
σύμμετρον
τοῦ
οἴνου
ἐν
|
οἷς |
τὸν
χανδὸν
ἕλκοντα
αὐτὸν
βλάπτεσθαι |
[1, 33] |
ἥρωας
πλὴν
τὸν
Πάριν
ἐν
|
οἷς
|
φησὶ
κάλλει
στίλβων‘
ὡς
καὶ |
[1, 4] |
μόνον
τοῖς
ἄλλοις
ἀλλὰ
καὶ
|
λόγοις |
εἱστία,
τὰ
μὲν
προβάλλων
τῶν |
[1, 4] |
ἀεὶ
δὲ
πρὸς
Μούσαισι
καὶ
|
λόγοις |
πάρει,
ὅπου
τι
σοφίας
ἔργον |
[1, 15] |
τὸν
ζῆλον
ἐν
τοῖς
καλοῖς
|
ἔργοις
|
ἀναλίσκωσι
καὶ
ὦσιν
εὐεργετικοὶ
καὶ |
[1, 31] |
ἐπὶ
δίφρων
ἀργυρῶν
καὶ
κλιντήρων,
|
ἁλουργοῖς |
περιστρώσας
ἱματίοις.
Ἡγήσανδρος
δέ
φησιν
|
[1, 48] |
ἐστί,
κοῦφος,
εὔτονος.
ὅτι
παρ´
|
Ἰνδοῖς |
τιμᾶται
δαίμων,
ὥς
φησι
Χάρης
|
[1, 38] |
τὸ
βαδίζειν
ἀρρύθμως
ἐν
ταῖς
|
ὁδοῖς, |
ἐξὸν
καλῶς.
οὗ
μήτε
πράττεται |
[1, 24] |
δ´
ἐν
τοῖς
συμποσίοις
καὶ
|
κιθαρῳδοῖς
|
καὶ
ὀρχησταῖς,
ὡς
οἱ
μνηστῆρες. |
[1, 16] |
αὐτάρκειαν
ἐξαιρεῖται
τοὺς
πρώτους.
καὶ
|
θεοῖς
|
δὲ
ἁπλῆν
ἀποδίδωσι
δίαιταν
νέκταρ |
[1, 15] |
ὁσιωτέρα
γὰρ
αὕτη
ἡ
θυσία
|
θεοῖς |
καὶ
προσφιλεστέρα
ἡ
διὰ
τῶν |
[1, 15] |
σωφροσύνην
οἰκειοτάτην
ἀρετὴν
οὖσαν
τοῖς
|
νέοις |
καὶ
πρώτην,
ἔτι
δὲ
ἁρμόττουσαν |
[1, 15] |
τὴν
αὐτὴν
ὁμοίως
βασιλεῦσιν
ἰδιώταις,
|
νέοις |
πρεσβύταις,
λέγων·
παρὰ
δὲ
ξεστὴν |
[1, 23] |
προπόσεως
ἀσπασμός·
οἱ
γοῦν
θεοὶ
|
χρυσέοις |
δεπάεσσι
δειδέχατ´
ἀλλήλους’
ἤτοι
ἐδεξιοῦντο |
[1, 14] |
πόρον
εὑρίσκειν,
ὡς
μάσημα
ταῖς
|
γνάθοις |
ἔχω.
ταῦτα
οἴκοθεν
ἔχων
εἰς |
[1, 46] |
θείων
ἔργων.
ὅτι
δὲ
καὶ
|
ἑφθοῖς |
ἐχρῶντο
κρέασιν
ἐμφανίζει
ἐν
οἷς
|
[1, 57] |
τὸν
οὐχ
ἡψημένον·
ἐχρῶντο
γὰρ
|
ἑφθοῖς |
οἴνοις.
Πολύβιος
δὲ
διάφορον
οἶνον |
[1, 14] |
μονοφαγεῖν
ἐστιν
ἐν
χρήσει
τοῖς
|
παλαιοῖς. |
Ἀντιφάνης·
μονοφαγεῖς,
ἤδη
τι
καὶ |
[1, 40] |
σικελίζειν
τὸ
ὀρχεῖσθαι
παρὰ
τοῖς
|
παλαιοῖς· |
μεθ´
ὃν
Κλεόλαν
τὸν
Θηβαῖον. |
[1, 35] |
~ἐθαυμάζετο
δὲ
παρ´
Ἕλλησι
καὶ
|
Ῥωμαίοις |
Ματρέας
ὁ
πλάνος
ὁ
Ἀλεξανδρεύς, |
[1, 41] |
φησι
τὴν
Πυθίαν
χρῆσαι
τιμᾶν
|
Ἀθηναίοις. |
φησὶ
δὲ
καὶ
Ἀλκαῖος
ὁ |
[1, 6] |
Θηβῶν
βουνιάδας
καὶ
τὰ
παρ´
|
Ἀσκραίοις |
τεῦτλα.
Κλεάνθης
δὲ
ὁ
Ταραντῖνος, |
[1, 51] |
πιεῖν,
φησὶν
Ἄλεξις.
Θασίοις
καὶ
|
Λεσβίοις |
οἰναρίοις
τῆς
ἡμέρας
τὸ
λοιπὸν |
[1, 23] |
Τυδείδης
γοῦν
καὶ
κρέασι
καὶ
|
πλείοις |
δεπάεσσι
τιμᾶται
καὶ
Αἴαςνώτοισι
διηνεκέεσσι |
[1, 2] |
ποιεῖται
ἐν
ταῖς
ἀγυιαῖς,
περιπάτοις,
|
βιβλιοπωλείοις, |
βαλανείοις,
ἔσχεν
ὄνομα
τοῦ
κυρίου |
[1, 2] |
ἐν
ταῖς
ἀγυιαῖς,
περιπάτοις,
βιβλιοπωλείοις,
|
βαλανείοις, |
ἔσχεν
ὄνομα
τοῦ
κυρίου
διασημότερον |
[1, 9] |
γινομένοις
ὥστε
φανερῶς
ἐν
τοῖς
|
βαλανείοις |
τήν
τε
χεῖρα
συνεθίζειν
πρὸς |
[1, 22] |
μόνον
δὲ
ἰχθύσιν
ἀλλὰ
καὶ
|
ὀστρείοις |
ἐχρῶντο,
καίτοι
τῆς
τούτων
ἐδωδῆς |
[1, 23] |
τιμᾷ.
καὶ
Σαρπηδὼν
δὲ
παρὰ
|
Λυκίοις |
τοῖς
αὐτοῖς
τιμᾶται,
καὶ
ἕδρῃ |
[1, 8] |
Ῥόδιος
δι´
ἐπῶν
ἐν
ἕνδεκα
|
βιβλίοις |
ἢ
καὶ
πλείοσι
καὶ
Νουμήνιος |
[1, 56] |
οἶνον
ἔπινες.
ὠνομάζετο
δὲ
παρὰ
|
Τροιζηνίοις, |
ὥς
φησιν
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῇ |
[1, 6] |
πρόχειρον,
ὡς
προείρηται,
ἐδόκει
τοῖς
|
Μεσσηνίοις |
πεπαιδευμένος
εἶναι,
ὡς
καὶ
Καλλιφάνης |
[1, 55] |
ἥδεσθαι
σκληροῖς
καὶ
ἀστεμφέσιν
οὔτε
|
πραμνίοις |
{σκληροῖσιν}
οἴνοις
συνάγουσι
τὰς
ὀφρῦς |
[1, 25] |
Δικαίαρχος
δὲ
Σικυωνίοις,
Ἵππασος
δὲ
|
Λακεδαιμονίοις |
ταύτην
τε
καὶ
τὰ
γυμνάσια |
[1, 25] |
ὡς
πολίτιδι
χαριζομένη,
Δικαίαρχος
δὲ
|
Σικυωνίοις, |
Ἵππασος
δὲ
Λακεδαιμονίοις
ταύτην
τε |
[1, 22] |
τὸν
Κίλικα·
τοσούτοις
γὰρ
ἐνετύχομεν
|
ἐποποιοῖς |
Ἁλιευτικὰ
γεγραφόσι.
καταλογάδην
δὲ
τοῖς |
[1, 51] |
φησὶν
Ἄλεξις.
Θασίοις
καὶ
Λεσβίοις
|
οἰναρίοις
|
τῆς
ἡμέρας
τὸ
λοιπὸν
ὑποβρέχει |
[1, 23] |
τὸ
δὲ
πᾶσιν
οὐ
τοῖς
|
ποτηρίοις, |
ἀλλὰ
τοῖς
ἀνδράσιν.
Ἀλκίνους
γοῦν |
[1, 55] |
Ἰκάριος
οἶνος,
ὡς
Ἄμφος·
ἐν
|
Θουρίοις |
τοὔλαιον,
ἐν
Γέλᾳ
φακοί,
Ἰκάριος |
[1, 51] |
οἶνος
ἡδίων
πιεῖν,
φησὶν
Ἄλεξις.
|
Θασίοις |
καὶ
Λεσβίοις
οἰναρίοις
τῆς
ἡμέρας |
[1, 5] |
φιλόξενος
ὢν
καὶ
πάντας
πολυωρῶν,
|
πεντακοσίοις |
ἱππεῦσιν
ἐκ
Γέλας
ποτὲ
καταλύσασιν |
[1, 24] |
Δημοδόκῳ.
~ἐχρῶντο
δ´
ἐν
τοῖς
|
συμποσίοις |
καὶ
κιθαρῳδοῖς
καὶ
ὀρχησταῖς,
ὡς |
[1, 42] |
λέγεται
καὶ
κατακεκλίσθαι,
ὡς
ἐν
|
Συμποσίοις |
Ξενοφῶν
καὶ
Πλάτων.
Ἄλεξις·
ὥς |
[1, 48] |
ἅπτεται·
διὸ
οὐ
πολὺς
ἐν
|
συμποσίοις |
πίνεται.
πάντων
δὲ
τούτων
ὁ |
[1, 61] |
ᾧ
οἱ
ἐγχώριοι
κατακλείοντες
τοῖς
|
Διονυσίοις |
χαλκοῦς
λέβητας
τρεῖς
κενοὺς
παρόντων |
[1, 31] |
ἀργυρῶν
καὶ
κλιντήρων,
ἁλουργοῖς
περιστρώσας
|
ἱματίοις. |
Ἡγήσανδρος
δέ
φησιν
οὐδὲ
ἔθος |
[1, 44] |
γυναῖκες.
καὶ
δίσκοις
δὲ
καὶ
|
ἀκοντίοις |
μετά
τινος
συμμετρίας
ἐχρῶντο·
δίσκοισιν |
[1, 16] |
τῷ
ποιητῇ
καὶ
ὀνειδίζει
τοῖς
|
υἱοῖς |
ἀναλίσκουσι
τὰ
μὴ
νενομισμένα·
ἀρνῶν |
[1, 47] |
χρόνον.
Θεόπομπος
δέ
φησι
παρὰ
|
Χίοις |
πρώτοις
γενέσθαι
τὸν
μέλανα
οἶνον, |
[1, 9] |
καὶ
τὸν
λάρυγγ´
ἥδιστα
πυριῶ
|
τεμαχίοις. |
{Β.
κάμινος,
οὐκ
ἄνθρωπος.
Κλέαρχος |
[1, 17] |
τέχνην
ἐστὶ
δῆλον·
τοῖς
γοῦν
|
καρδιακοῖς |
μετὰ
οἴνου
σιτῶδες
ἀναμίσγουσί
τι |
[1, 53] |
ἐνουροῦσιν
θεοὶ
αὐτοὶ
στρώμασιν
ἐν
|
μαλακοῖς. |
Μάγνητα
δὲ
μειλιχόδωρον
καὶ
Θάσιον, |
[1, 39] |
Ἀριστοφάνης
γοῦν
(παρὰ
δὲ
τοῖς
|
κωμικοῖς |
ἡ
περὶ
τῶν
τραγικῶν
ἀπόκειται |
[1, 44] |
ὡς
Ἀριστοτέλης
εἴρηκεν
ἐν
τοῖς
|
φυσικοῖς |
προβλήμασι
ζητῶν,
διὰ
τί
οἱ |
[1, 44] |
ἄνδρες
ἀλλὰ
καὶ
γυναῖκες.
καὶ
|
δίσκοις |
δὲ
καὶ
ἀκοντίοις
μετά
τινος |
[1, 15] |
καὶ
τὸν
ζῆλον
ἐν
τοῖς
|
καλοῖς |
ἔργοις
ἀναλίσκωσι
καὶ
ὦσιν
εὐεργετικοὶ |
[1, 39] |
αὐτόν
φησι
σχηματίσαι
τοὺς
χοροὺς
|
ὀρχηστοδιδασκάλοις |
οὐ
χρησάμενον,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸν |
[1, 42] |
ἐν
Οἰκονομικῷ·
διὰ
τί
ἄλυποι
|
ἀλλήλοις |
εἰσὶν
οἱ
ἐρέται;
ἢ
ὅτι |
[1, 42] |
μαλακώτατ´
ἐπὶ
τρικλινίῳ,
Τελαμῶνος
οἰμώζοντες
|
ἀλλήλοις |
μέλη.
Φιλωνίδης·
κατάκειμαι,
ὡς
ὁρᾶτε, |
[1, 30] |
Ἕλληνας,
ὡς
καὶ
τὰς
ἀμίδας
|
ἀλλήλοις |
περικαταγνύναι.
λέγει
γοῦν·
ὅδ´
ἐστὶν |
[1, 13] |
μασώμενος
ἀφύης
τοτ´
ἔλεγε
τοῖς
|
φίλοις |
ἐγκώμιον.
οὐδὲν
ὁ
μάγειρος
τοῦ |
[1, 5] |
ἢ
τοῦ
δύνασθαι
παραβοηθεῖν
τοῖς
|
φίλοις
|
σπείρειν
τε
καρπὸν
Χάριτος,
ἡδίστης |
[1, 4] |
τούτῳ
ξυνὼν
ἀναπεπταμένην
ἔχοντι
τοῖς
|
φίλοις |
τὴν
οἰκίαν;
κατὰ
γὰρ
τὸν |
[1, 53] |
ἐν
δαιτὶ
θαλείῃ
τοῖσιν
ἐμοῖσι
|
φίλοις, |
τοῖς
δ´
ἐχθροῖς
ἐκ
Πεπαρήθου· |
[1, 4] |
παιδείας
συναθροίζων
οὐ
μόνον
τοῖς
|
ἄλλοις
|
ἀλλὰ
καὶ
λόγοις
εἱστία,
τὰ |
[1, 47] |
καὶ
συνῴκισε
τὴν
νῆσον,
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἀνθρώποις
μεταδοῦναι.
ὁ
δὲ
λευκὸς |
[1, 9] |
ἀλλοτρίας
οἰκίας
τὰ
ἑψόμενα
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἀρτύειν
ἐμβάλλοντα
ὧν
ἐστι
χρεία, |
[1, 45] |
τὰ
ἄλογα
τῶν
ζῴων
τοῖς
|
θαλλοῖς |
ἄγοντες,
τοὺς
τοιούτους
καρποὺς
ἀποκρούεται |
[1, 15] |
ὑποβινητιῶντα
βρώματα
καὶ
τὸ
παρὰ
|
πολλοῖς |
λασταυροκάκαβον
καλούμενον
βρῶμα,
ὥς
φησι
|
[1, 20] |
αἱ
τράπεζαι
πλήρεις,
ὡς
παρὰ
|
πολλοῖς |
τῶν
βαρβάρων
ἔτι
καὶ
νῦν |
[1, 27] |
καὶ
πρὸς
αὐλὸν
ὠρχοῦντο
σὺν
|
ὅπλοις |
καὶ
ἥλλοντο
ὑψηλά
τε
καὶ |
[1, 27] |
τὴν
καρπαίαν
καλουμένην
ἐν
τοῖς
|
ὅπλοις. |
ὁ
δὲ
τρόπος
τῆς
ὀρχήσεως |
[1, 28] |
καὶ
ὠρχήσαντο.
~ἐχρῶντο
δὲ
καὶ
|
αὐλοῖς |
καὶ
σύριγξιν
οἱ
ἥρωες.
ὁ |
[1, 27] |
ἐφεστώτων
καὶ
ἐπικροτούντων
τοῖς
λιχανοῖς
|
δακτύλοις, |
ὅ
φησι
ληκεῖν.
οἶδε
δὲ |
[1, 10] |
που
ταῦτα·
δημηγοροῦντες
ἐν
τοῖς
|
ὄχλοις |
κατατρίβουσιν
ὅλην
τὴν
ἡμέραν
ἐν |
[1, 15] |
οὔτε
ἐν
ἑορταῖς
οὔτ´
ἐν
|
γάμοις |
οὔτ´
ἐν
ἄλλῃ
συνόδῳ
παρατίθησιν |
[1, 42] |
αὐχέν´
εἰσαλοίμην.
Ἀριστοτέλης
ἐν
Τυρρηνῶν
|
Νομίμοις· |
οἱ
δὲ
Τυρρηνοὶ
δειπνοῦσι
μετὰ |
[1, 37] |
ὥς
φησι
Ξενοφῶν,
ἔλεγε
τοῖς
|
γνωρίμοις |
παντὸς
εἶναι
μέλους
τὴν
ὄρχησιν |
[1, 9] |
θερμῷ,
ὅπως
δηλονότι
ἐν
τοῖς
|
θερμοῖς |
δυσκίνητος
ᾖ.
ἔφασαν
γὰρ
αὐτὸν |
[1, 20] |
οἱ
μὲν
ἄρτοι
σὺν
τοῖς
|
κανοῖς, |
τὰ
δὲ
δεῖπνα
κρέα
μόνον |
[1, 27] |
ἄλλων
ἐφεστώτων
καὶ
ἐπικροτούντων
τοῖς
|
λιχανοῖς
|
δακτύλοις,
ὅ
φησι
ληκεῖν.
οἶδε |
[1, 26] |
ὃς
ἐπεί
ποτ´
ἐμβλέψειε
τοῖς
|
καθημένοις, |
ἢ
λαμβάνων
τὴν
σφαῖραν
ἢ |
[1, 22] |
τροφῆς
τοῖς
ἐν
ἀξιώμασιν
ἥρωσι
|
κειμένοις, |
ὡς
οὐδὲ
τῆς
τῶν
νεογνῶν |
[1, 22] |
Ὀδυσσέως
ἑταίρους
ἰχθύσι
προμήκει
ῥάβδῳ
|
ἁλισκομένοις |
καὶ
θύραζε
ῥιπτομένοις.
οὕτω
καὶ |
[1, 9] |
ἐντρέπεσθαι
τοὺς
πλησίον
ἐπὶ
τοῖς
|
γινομένοις |
ὥστε
φανερῶς
ἐν
τοῖς
βαλανείοις |
[1, 22] |
προμήκει
ῥάβδῳ
ἁλισκομένοις
καὶ
θύραζε
|
ῥιπτομένοις. |
οὕτω
καὶ
ταύτην
τὴν
τέχνην |
[1, 20] |
πενθοῦντι
παρακεῖσθαι
τράπεζαν
καθάπερ
τοῖς
|
εὐωχουμένοις |
παρ´
ὅλην
τὴν
συνουσίαν;
παρετίθεντο |
[1, 48] |
σχεδὸν
μόνοις
ἐστὶν
ἐπιτήδειος
τοῖς
|
χρωμένοις |
διηνεκῶς.
ὁ
δὲ
Ῥηγῖνος
τοῦ
|
[1, 38] |
λαβεῖν,
φέρει
δὲ
τοῖς
μὲν
|
χρωμένοις
|
δόξης
τιν´
ὄγκον,
τοῖς
δ´ |
[1, 54] |
τὸν
κίνδυνον.
τιμᾶται
δὲ
παρὰ
|
Λαμψακηνοῖς |
ὁ
Πρίηπος
ὁ
αὐτὸς
ὢν |
[1, 35] |
Νυμφόδωρος
ὁ
θαυματοποιός,
ὃς
προσκρούσας
|
Ῥηγίνοις, |
ὥς
φησι
Δοῦρις,
εἰς
δειλίαν
|
[1, 57] |
οὐχ
ἡψημένον·
ἐχρῶντο
γὰρ
ἑφθοῖς
|
οἴνοις. |
Πολύβιος
δὲ
διάφορον
οἶνον
ἐν |
[1, 55] |
καὶ
ἀστεμφέσιν
οὔτε
πραμνίοις
{σκληροῖσιν}
|
οἴνοις
|
συνάγουσι
τὰς
ὀφρῦς
τε
καὶ |
[1, 62] |
Αἰγύπτιοι,
σημεῖον
καὶ
τὸ
παρὰ
|
μόνοις |
αὐτοῖς
ὡς
νόμιμον
ἐν
τοῖς |
[1, 48] |
μόλις
πεπαίνεται·
καὶ
παλαιούμενος
σχεδὸν
|
μόνοις |
ἐστὶν
ἐπιτήδειος
τοῖς
χρωμένοις
διηνεκῶς. |
[1, 33] |
τὰς
παιδιάς·
πρεσβεύει
γὰρ
τοῖς
|
χρόνοις |
τὰ
ἡρωικά.
οἱ
δ´
ἐν |
[1, 6] |
εἰς
ἕκαστον
τῶν
ἐν
τοῖς
|
δείπνοις |
παρατιθεμένων·
εἰς
μὲν
τὸν
ἰχθύν· |
[1, 62] |
αὐτοῖς
ὡς
νόμιμον
ἐν
τοῖς
|
δείπνοις |
πρὸ
πάντων
ἐδεσμάτων
κράμβας
{ἔσθειν} |
[1, 5] |
ὁμοίας·
οὐδὲ
τοῖς
λαμπροῖσι
γὰρ
|
δείπνοις |
τὸ
πεινῆν
παύεται,
Ἀντιφάνης
φησίν. |
[1, 31] |
ῥιπτούμενον.
~καθέζονται
δ´
ἐν
τοῖς
|
συνδείπνοις |
οἱ
ἥρωες,
οὐ
κατακέκλινται.
τοῦτο |
[1, 24] |
βίῳ
τεθραμμένους
κἀντεῦθεν
ὁμοιότατα
τοῖς
|
τρόποις |
αὐτῶν
τὰ
πρὸς
ἀνάπαυσιν
προφέρων. |
[1, 56] |
αὐτὸ
τῆς
πατρίδος
ἐν
τοῖς
|
τρόποις
|
ἔχεις,
τὰ
δ´
ἤδη
τῶν |
[1, 5] |
Σιμωνίδου.
Ἐμπεδοκλῆς
δ´
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
|
ἵπποις
|
Ὀλύμπια
νικήσας,
Πυθαγορικὸς
ὢν
καὶ |
[1, 49] |
ἐπ´
οἴνοπα
πόντον,
ὅσς´
ἀγάθ´
|
ἀνθρώποις |
δεῦρ´
ἤγαγε
νηὶ
μελαίνῃ.
ἐκ |
[1, 24] |
πάντας
τοὺς
ἀοιδοὺς
αἰδοίους
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
εἶναί
φησι·
τοὔνεκ´
ἄρα
σφέας
|
[1, 47] |
συνῴκισε
τὴν
νῆσον,
τοῖς
ἄλλοις
|
ἀνθρώποις |
μεταδοῦναι.
ὁ
δὲ
λευκὸς
οἶνος |
[1, 21] |
οὕτως
εἰς
κόσμον
ἦλθε
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
τὰ
δόρπα.
διὸ
ἄρτου
τε |
[1, 28] |
γινομένων
αὐλῶν
μνημονεύει.
τοῖς
δὲ
|
βαρβάροις |
ἀποδίδωσι
τοὺς
αὐλούς·
παρὰ
Τρωσὶ |
[1, 55] |
Ἀθηναίων
δῆμον
οὔτε
ποιηταῖς
ἥδεσθαι
|
σκληροῖς |
καὶ
ἀστεμφέσιν
οὔτε
πραμνίοις
{σκληροῖσιν} |
[1, 53] |
τοῖσιν
ἐμοῖσι
φίλοις,
τοῖς
δ´
|
ἐχθροῖς |
ἐκ
Πεπαρήθου·
φησὶ
δὲ
Φαινίας |
[1, 3] |
ἢ
παρ´
ἄλλου
μαθὼν
τοῖς
|
ἑταίροις |
διεξῄεις’
αὐτός,
ὦ
Τιμόκρατες,
μετασχών’ |
[1, 44] |
μή
τις
αὐτὸν
μετεωρίσας
τοῖς
|
πόροις |
ἀναψυχὴν
καὶ
διέξοδον
εἰς
τὸ |
[1, 44] |
γὰρ
ἐμβάσεις
περικεχυμένου
πανταχόθεν
τοῖς
|
πόροις
|
τοῦ
ὕδατος
φράττουσι
τὴν
τῶν |
[1, 56] |
Σκιάθιον
ἐπαινεῖ·
οἶνος
κοχύζει
τοῖς
|
ὁδοιπόροις |
πιεῖν
μέλας
Σκιάθιος,
ἴσον
ἴσῳ |
[1, 39] |
ποιεῖ
αὐτὸν
Αἰσχύλον
λέγοντα·
τοῖσι
|
χοροῖς |
αὐτὸς
τὰ
σχήματ´
ἐποίουν.
καὶ |
[1, 39] |
χρησάμενον,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸν
τοῖς
|
χοροῖς
|
τὰ
σχήματα
ποιοῦντα
τῶν
ὀρχήσεων, |
[1, 41] |
φήμ´
ἐγώ.
ὁρᾷς
παρὰ
ῥείθροισι
|
χειμάρροις |
ὅσα
δένδρων
ἀεὶ
τὴν
νύκτα |
[1, 17] |
στερεμνίου
σιτίου
μίγματος,
ὃ
τοῖς
|
ἰατροῖς |
διὰ
τὴν
τέχνην
ἐστὶ
δῆλον· |
[1, 44] |
θαλάττῃ
λύοντες,
ἣ
μάλιστα
τοῖς
|
νεύροις |
ἐστὶ
πρόσφορος,
ἀναχαλῶντες
δὲ
ταῖς |
[1, 33] |
μύρου
φύσιν
εἰδὼς
οὐκ
εἰσήγαγε
|
μύροις |
ἀλειφομένους
τοὺς
ἥρωας
πλὴν
τὸν |
[1, 38] |
ἐπὶ
τῶν
σφυρῶν;
Φιλέταιρος·
ἀμφιβάλλου
|
σφυροῖς· |
οὐ
καθήσεις,
τάλαν,
μηδ´
ἀγροίκως |
[1, 59] |
σκληρὰ
τὰ
ὕδατα.
τοῖς
δ´
|
ἀθαλάσσοις |
τῶν
οἴνων
καὶ
τοῖς
παρέχουσιν
|
[1, 7] |
φασι
ταῖς
μυίαις
ποιεῖν,
βοῦν
|
τοῖς |
ἀκλήτοις
προκατακόπτειν
πανταχοῦ.
~τὰ
μὲν |
[1, 4] |
ἀπὸ
παιδείας
συναθροίζων
οὐ
μόνον
|
τοῖς |
ἄλλοις
ἀλλὰ
καὶ
λόγοις
εἱστία, |
[1, 47] |
ὃς
καὶ
συνῴκισε
τὴν
νῆσον,
|
τοῖς |
ἄλλοις
ἀνθρώποις
μεταδοῦναι.
ὁ
δὲ |
[1, 9] |
τὰς
ἀλλοτρίας
οἰκίας
τὰ
ἑψόμενα
|
τοῖς |
ἄλλοις
ἀρτύειν
ἐμβάλλοντα
ὧν
ἐστι
|
[1, 23] |
πᾶσιν
οὐ
τοῖς
ποτηρίοις,
ἀλλὰ
|
τοῖς |
ἀνδράσιν.
Ἀλκίνους
γοῦν
τῷ
Ποντονόῳ |
[1, 24] |
που
πάντας
τοὺς
ἀοιδοὺς
αἰδοίους
|
τοῖς |
ἀνθρώποις
εἶναί
φησι·
τοὔνεκ´
ἄρα |
[1, 21] |
καὶ
οὕτως
εἰς
κόσμον
ἦλθε
|
τοῖς
|
ἀνθρώποις
τὰ
δόρπα.
διὸ
ἄρτου |
[1, 23] |
ἐπαρξάμενος
δεπάεσσιν.
εἰσὶ
δὲ
καὶ
|
τοῖς |
ἀρίστοις
κατὰ
δεῖπνα
τιμαί.
Τυδείδης |
[1, 23] |
γεραίρεται,
καὶ
οἱ
βασιλεῖς
δὲ
|
τοῖς |
αὐτοῖς·
νῶτα
βοός,
τά
ῥά |
[1, 23] |
καὶ
Σαρπηδὼν
δὲ
παρὰ
Λυκίοις
|
τοῖς |
αὐτοῖς
τιμᾶται,
καὶ
ἕδρῃ
καὶ |
[1, 1] |
κατὰ
πᾶσαν
παιδείαν
ἐμπειροτάτους
ἐν
|
{τοῖς} |
αὑτοῦ
δαιτυμόνας
ποιούμενος·
ἐν
οἷς |
[1, 9] |
τοῖς
γινομένοις
ὥστε
φανερῶς
ἐν
|
τοῖς |
βαλανείοις
τήν
τε
χεῖρα
συνεθίζειν |
[1, 15] |
κάνδυλον
καὶ
ἄμητας
μελίπηκτά
τε
|
τοῖς |
βασιλεῦσιν
ἐξαίρετα
παρατίθησιν
Ὅμηρος,
ἀλλ´ |
[1, 5] |
τοὺς
λοιποὺς
εἶναι
πλείους
ὡς
|
τοῖς |
γε
μὴ
τοῦτο
ποιοῦσιν
ἐρεῖ |
[1, 9] |
μὴ
ἐντρέπεσθαι
τοὺς
πλησίον
ἐπὶ
|
τοῖς
|
γινομένοις
ὥστε
φανερῶς
ἐν
τοῖς |
[1, 37] |
ὀρχούμενος,
ὥς
φησι
Ξενοφῶν,
ἔλεγε
|
τοῖς
|
γνωρίμοις
παντὸς
εἶναι
μέλους
τὴν |
[1, 17] |
διὰ
τὴν
τέχνην
ἐστὶ
δῆλον·
|
τοῖς |
γοῦν
καρδιακοῖς
μετὰ
οἴνου
σιτῶδες
|
[1, 59] |
ταύταις
γὰρ
σκληρὰ
τὰ
ὕδατα.
|
τοῖς |
δ´
ἀθαλάσσοις
τῶν
οἴνων
καὶ |
[1, 53] |
δαιτὶ
θαλείῃ
τοῖσιν
ἐμοῖσι
φίλοις,
|
τοῖς |
δ´
ἐχθροῖς
ἐκ
Πεπαρήθου·
φησὶ |
[1, 38] |
μὲν
χρωμένοις
δόξης
τιν´
ὄγκον,
|
τοῖς |
δ´
ὁρῶσιν
ἡδονήν,
κόσμον
δὲ |
[1, 28] |
Ὁπλοποιίᾳ
γάμων
γινομένων
αὐλῶν
μνημονεύει.
|
τοῖς |
δὲ
βαρβάροις
ἀποδίδωσι
τοὺς
αὐλούς· |
[1, 6] |
παροιμίας
εἰς
ἕκαστον
τῶν
ἐν
|
τοῖς |
δείπνοις
παρατιθεμένων·
εἰς
μὲν
τὸν |
[1, 62] |
μόνοις
αὐτοῖς
ὡς
νόμιμον
ἐν
|
τοῖς |
δείπνοις
πρὸ
πάντων
ἐδεσμάτων
κράμβας |
[1, 21] |
τε
εἰς
ἴσον
διαμεμοιραμένου
καὶ
|
τοῖς |
διαπίνουσιν
ἄλεισα·
καὶ
γὰρ
ταῦτα |
[1, 61] |
ἐν
ᾧ
οἱ
ἐγχώριοι
κατακλείοντες
|
τοῖς |
Διονυσίοις
χαλκοῦς
λέβητας
τρεῖς
κενοὺς |
[1, 5] |
πολυτελεστάτων
ἀρωμάτων
βοῦν
ἀναπλάσας
διένειμε
|
τοῖς |
εἰς
τὴν
πανήγυριν
ἀπαντήσασιν.
ὁ |
[1, 22] |
οὐκ
οἰκείας
νομιζομένης
τῆς
τροφῆς
|
τοῖς |
ἐν
ἀξιώμασιν
ἥρωσι
κειμένοις,
ὡς |
[1, 45] |
δ´
εἰς
ξυλείαν
εὔθετα
μακρά,
|
τοῖς |
ἐπιθέτοις
τὰς
χρήσεις
διαστέλλων·
ἔνθα |
[1, 3] |
ἐγένετο,
ἢ
παρ´
ἄλλου
μαθὼν
|
τοῖς |
ἑταίροις
διεξῄεις’
αὐτός,
ὦ
Τιμόκρατες, |
[1, 20] |
Ἀχιλλεῖ
πενθοῦντι
παρακεῖσθαι
τράπεζαν
καθάπερ
|
τοῖς |
εὐωχουμένοις
παρ´
ὅλην
τὴν
συνουσίαν; |
[1, 6] |
σύ,
εἰς
δὲ
τὸ
ἐν
|
τοῖς |
ἑψητοῖς
ὡραῖον·
οὐκ
ἀπ´
ἐμοῦ |
[1, 10] |
τράχηλον
ἔχειν,
ἵν´
ὅτι
πλεῖστον
|
τοῖς |
ἡδέσιν
ἐνδιατρίβῃ.
ὁ
αὐτός
φησι |
[1, 45] |
ἀπὸ
τῶν
ἐμβάσεων.
~παρετίθετο
δὲ
|
τοῖς |
ἥρωσι
δειπνοῦσι
καὶ
λάχανα.
ὅτι |
[1, 45] |
οἱ
τὰ
ἄλογα
τῶν
ζῴων
|
τοῖς |
θαλλοῖς
ἄγοντες,
τοὺς
τοιούτους
καρποὺς |
[1, 10] |
κατατρίβουσιν
ὅλην
τὴν
ἡμέραν
ἐν
|
τοῖς |
θαύμασι
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἐκ |
[1, 9] |
ἀναγαργαριζόμενον
θερμῷ,
ὅπως
δηλονότι
ἐν
|
τοῖς |
θερμοῖς
δυσκίνητος
ᾖ.
ἔφασαν
γὰρ
|
[1, 17] |
ἄνευ
στερεμνίου
σιτίου
μίγματος,
ὃ
|
τοῖς |
ἰατροῖς
διὰ
τὴν
τέχνην
ἐστὶ |
[1, 26] |
φέρειν.
ὃς
ἐπεί
ποτ´
ἐμβλέψειε
|
τοῖς |
καθημένοις,
ἢ
λαμβάνων
τὴν
σφαῖραν |
[1, 45] |
κοσμητῶν
πρασιῶν.
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
|
τοῖς |
κακοχυμοτάτοις
κρομύοις
ἐχρῶντο·
ἐπὶ
δὲ |
[1, 51] |
πλησμονῇ
γὰρ
Κύπρις,
ἐν
δὲ
|
τοῖς |
κακῶς
πράσσουσιν
οὐκ
ἔνεστιν
Ἀφροδίτη |
[1, 15] |
σχολὴν
καὶ
τὸν
ζῆλον
ἐν
|
τοῖς |
καλοῖς
ἔργοις
ἀναλίσκωσι
καὶ
ὦσιν |
[1, 20] |
δὲ
οἱ
μὲν
ἄρτοι
σὺν
|
τοῖς
|
κανοῖς,
τὰ
δὲ
δεῖπνα
κρέα |
[1, 39] |
δράματα.
Ἀριστοφάνης
γοῦν
(παρὰ
δὲ
|
τοῖς |
κωμικοῖς
ἡ
περὶ
τῶν
τραγικῶν |
[1, 5] |
τὰς
ἡδονὰς
ἔχομεν
ὁμοίας·
οὐδὲ
|
τοῖς |
λαμπροῖσι
γὰρ
δείπνοις
τὸ
πεινῆν |
[1, 27] |
ἀμειβόμενοι’
ἄλλων
ἐφεστώτων
καὶ
ἐπικροτούντων
|
τοῖς |
λιχανοῖς
δακτύλοις,
ὅ
φησι
ληκεῖν. |
[1, 38] |
δεῖ
ἑτέρων
λαβεῖν,
φέρει
δὲ
|
τοῖς |
μὲν
χρωμένοις
δόξης
τιν´
ὄγκον, |
[1, 6] |
τι
πρόχειρον,
ὡς
προείρηται,
ἐδόκει
|
τοῖς |
Μεσσηνίοις
πεπαιδευμένος
εἶναι,
ὡς
καὶ |
[1, 24] |
τὰ
πρὸς
ἀνάπαυσιν
προφέρων.
καὶ
|
τοῖς |
μνηστῆρσιν
ᾄδει
πρὸς
τὴν
αὐτὴν |
[1, 24] |
τοιοῦτός
ἐστι
καὶ
ὁ
παρὰ
|
τοῖς |
μνηστῆρσιν
ἀείδων
ἀνάγκῃ,
ὃς
τοὺς |
[1, 15] |
τὴν
σωφροσύνην
οἰκειοτάτην
ἀρετὴν
οὖσαν
|
τοῖς |
νέοις
καὶ
πρώτην,
ἔτι
δὲ |
[1, 44] |
μὲν
θαλάττῃ
λύοντες,
ἣ
μάλιστα
|
τοῖς
|
νεύροις
ἐστὶ
πρόσφορος,
ἀναχαλῶντες
δὲ |
[1, 56] |
τὸν
Σκιάθιον
ἐπαινεῖ·
οἶνος
κοχύζει
|
τοῖς |
ὁδοιπόροις
πιεῖν
μέλας
Σκιάθιος,
ἴσον |
[1, 27] |
ὠρχοῦντο
τὴν
καρπαίαν
καλουμένην
ἐν
|
τοῖς |
ὅπλοις.
ὁ
δὲ
τρόπος
τῆς |
[1, 46] |
τὸν
ἀέρα
δ´
οἱ
ἥρωες
|
τοῖς |
ὄρνισιν
εἴων
ἐλεύθερον,
παγίδας
καὶ |
[1, 10] |
γράφει
που
ταῦτα·
δημηγοροῦντες
ἐν
|
τοῖς |
ὄχλοις
κατατρίβουσιν
ὅλην
τὴν
ἡμέραν |
[1, 11] |
ὁ
Κυθήριος
ποιητής,
περιπαθὴς
ὢν
|
τοῖς |
ὄψοις,
δειπνῶν
ποτε
παρὰ
Διονυσίῳ |
[1, 14] |
τὸ
μονοφαγεῖν
ἐστιν
ἐν
χρήσει
|
τοῖς |
παλαιοῖς.
Ἀντιφάνης·
μονοφαγεῖς,
ἤδη
τι |
[1, 40] |
ὅθεν
σικελίζειν
τὸ
ὀρχεῖσθαι
παρὰ
|
τοῖς |
παλαιοῖς·
μεθ´
ὃν
Κλεόλαν
τὸν |
[1, 59] |
δ´
ἀθαλάσσοις
τῶν
οἴνων
καὶ
|
τοῖς |
παρέχουσιν
ἱκανωτέραν
στύψιν,
ἔτι
δὲ |
[1, 44] |
εἰ
μή
τις
αὐτὸν
μετεωρίσας
|
τοῖς |
πόροις
ἀναψυχὴν
καὶ
διέξοδον
εἰς |
[1, 44] |
αἱ
γὰρ
ἐμβάσεις
περικεχυμένου
πανταχόθεν
|
τοῖς |
πόροις
τοῦ
ὕδατος
φράττουσι
τὴν |
[1, 23] |
δεπάεσσι’
τὸ
δὲ
πᾶσιν
οὐ
|
τοῖς |
ποτηρίοις,
ἀλλὰ
τοῖς
ἀνδράσιν.
Ἀλκίνους |
[1, 60] |
καὶ
ταχέως
πεπτικὸς
ὡς
καὶ
|
τοῖς |
πυρεταίνουσι
διδόμενος
μὴ
βλάπτειν.
σαυτὴν |
[1, 22] |
ἐποποιοῖς
Ἁλιευτικὰ
γεγραφόσι.
καταλογάδην
δὲ
|
τοῖς |
Σελεύκου
τοῦ
Ταρσέως
καὶ
Λεωνίδου |
[1, 24] |
τῷ
Δημοδόκῳ.
~ἐχρῶντο
δ´
ἐν
|
τοῖς |
συμποσίοις
καὶ
κιθαρῳδοῖς
καὶ
ὀρχησταῖς, |
[1, 31] |
Ὀδυσσέα
ῥιπτούμενον.
~καθέζονται
δ´
ἐν
|
τοῖς |
συνδείπνοις
οἱ
ἥρωες,
οὐ
κατακέκλινται. |
[1, 47] |
ὢν
εὐανάδοτός
ἐστι
δύναμίν
τε
|
τοῖς |
σώμασιν
ἐμποιεῖ
τὸ
αἷμά
τε |
[1, 24] |
τινι
βίῳ
τεθραμμένους
κἀντεῦθεν
ὁμοιότατα
|
τοῖς |
τρόποις
αὐτῶν
τὰ
πρὸς
ἀνάπαυσιν |
[1, 56] |
τοὔνομ´
αὐτὸ
τῆς
πατρίδος
ἐν
|
τοῖς |
τρόποις
ἔχεις,
τὰ
δ´
ἤδη |
[1, 16] |
παρὰ
τῷ
ποιητῇ
καὶ
ὀνειδίζει
|
τοῖς
|
υἱοῖς
ἀναλίσκουσι
τὰ
μὴ
νενομισμένα· |
[1, 13] |
γογγυλίδα
μασώμενος
ἀφύης
τοτ´
ἔλεγε
|
τοῖς |
φίλοις
ἐγκώμιον.
οὐδὲν
ὁ
μάγειρος |
[1, 5] |
χρημάτων
ἢ
τοῦ
δύνασθαι
παραβοηθεῖν
|
τοῖς |
φίλοις
σπείρειν
τε
καρπὸν
Χάριτος, |
[1, 4] |
ποθεῖ
τούτῳ
ξυνὼν
ἀναπεπταμένην
ἔχοντι
|
τοῖς |
φίλοις
τὴν
οἰκίαν;
κατὰ
γὰρ |
[1, 44] |
παράσχῃ,
ὡς
Ἀριστοτέλης
εἴρηκεν
ἐν
|
τοῖς |
φυσικοῖς
προβλήμασι
ζητῶν,
διὰ
τί |
[1, 39] |
σχήματα
ὀρχηστικὰ
αὐτὸς
ἐξευρίσκων
ἀνεδίδου
|
τοῖς
|
χορευταῖς.
Χαμαιλέων
γοῦν
πρῶτον
αὐτόν |
[1, 39] |
οὐ
χρησάμενον,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸν
|
τοῖς |
χοροῖς
τὰ
σχήματα
ποιοῦντα
τῶν |
[1, 33] |
εὑρεθῆναι
τὰς
παιδιάς·
πρεσβεύει
γὰρ
|
τοῖς |
χρόνοις
τὰ
ἡρωικά.
οἱ
δ´ |
[1, 48] |
παλαιούμενος
σχεδὸν
μόνοις
ἐστὶν
ἐπιτήδειος
|
τοῖς |
χρωμένοις
διηνεκῶς.
ὁ
δὲ
Ῥηγῖνος |
[1, 2] |
ὥραν
ποιεῖται
ἐν
ταῖς
ἀγυιαῖς,
|
περιπάτοις, |
βιβλιοπωλείοις,
βαλανείοις,
ἔσχεν
ὄνομα
τοῦ |
[1, 45] |
πρασιῶν.
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τοῖς
|
κακοχυμοτάτοις |
κρομύοις
ἐχρῶντο·
ἐπὶ
δὲ
κρόμυον |
[1, 45] |
εἰς
ξυλείαν
εὔθετα
μακρά,
τοῖς
|
ἐπιθέτοις |
τὰς
χρήσεις
διαστέλλων·
ἔνθα
δένδρεα |
[1, 7] |
ταῖς
μυίαις
ποιεῖν,
βοῦν
τοῖς
|
ἀκλήτοις |
προκατακόπτειν
πανταχοῦ.
~τὰ
μὲν
θέρεος, |
[1, 6] |
εἰς
δὲ
τὸ
ἐν
τοῖς
|
ἑψητοῖς |
ὡραῖον·
οὐκ
ἀπ´
ἐμοῦ
σκεδάσεις |
[1, 51] |
κακῶς
πράσσουσιν
οὐκ
ἔνεστιν
Ἀφροδίτη
|
βροτοῖς. |
Εὔβουλος·
Θάσιον
ἢ
Χῖον
λαβὼν
|
[1, 22] |
θ´
ὅ
τι
χεῖρας
ἵκοιτο
|
γναμπτοῖς |
ἀγκίστροισιν.
οὐ
γὰρ
ἐν
τῇ |
[1, 23] |
δεπάεσσιν.
εἰσὶ
δὲ
καὶ
τοῖς
|
ἀρίστοις |
κατὰ
δεῖπνα
τιμαί.
Τυδείδης
γοῦν |
[1, 32] |
συνουσιῶν
ἐπιτελεῖν
καὶ
τὸ
τελευταῖον
|
αὐτοῖς |
αἷμα
ἀποκρίνεσθαι.
Φύλαρχος
δὲ
Σανδρόκοττόν |
[1, 52] |
οἶνος,
οὐ
προσέχω
τὸν
νοῦν
|
αὐτοῖς |
ἐστὶ
δὲ
καὶ
Θάσιος
πίνειν |
[1, 22] |
τῷ
πλῷ
δηλονότι·
ὥστε
ἦν
|
αὐτοῖς |
θήρας
ἰχθύων
ἐπιμέλεια
καὶ
τέχνη. |
[1, 23] |
καὶ
κρέασιν.
ἦν
δέ
τις
|
αὐτοῖς |
καὶ
διὰ
τῆς
προπόσεως
ἀσπασμός· |
[1, 29] |
τόξον
ἐντεῖναι
δύνασθαι.
πολυτελεῖς
δ´
|
αὐτοῖς |
καὶ
οἱ
διακονούμενοι.
δυνατωτάτη
δὲ |
[1, 38] |
περιλείχειν
τὰ
χείλη.
ἔμελε
δὲ
|
αὐτοῖς |
καὶ
τοῦ
κοσμίως
ἀναλαμβάνειν
τὴν |
[1, 23] |
καὶ
οἱ
βασιλεῖς
δὲ
τοῖς
|
αὐτοῖς· |
νῶτα
βοός,
τά
ῥά
οἱ |
[1, 21] |
εἰς
ἀλλήλους.
ὡς
δὲ
παρεγένετο
|
αὐτοῖς |
πολλὴ
ἐκ
τῆς
Δήμητρος,
διένεμον |
[1, 23] |
Σαρπηδὼν
δὲ
παρὰ
Λυκίοις
τοῖς
|
αὐτοῖς |
τιμᾶται,
καὶ
ἕδρῃ
καὶ
κρέασιν. |
[1, 62] |
σημεῖον
καὶ
τὸ
παρὰ
μόνοις
|
αὐτοῖς |
ὡς
νόμιμον
ἐν
τοῖς
δείπνοις |
[1, 61] |
γενέσθαι·
εὑρεθῆναί
τε
βοήθημα
παρ´
|
αὐτοῖς |
ὥστε
τοὺς
διὰ
πενίαν
ἀποροῦντας |
[1, 54] |
Διθύραμβος.
ὅτι
Μιτυληναῖοι
τὸν
παρ´
|
αὑτοῖς |
γλυκὺν
οἶνον
πρόδρομον
καλοῦσι,
ἄλλοι |
[1, 60] |
ἠρέμα
ὑπόχλωροι,
ἐμφαίνοντές
τι
ἐν
|
αὑτοῖς |
λιπαρόν,
ὃ
κατὰ
τὴν
τοῦ |
[1, 52] |
τινες
χαίρουσιν
ἐπαινοῦντες
τὰ
παρ´
|
αὑτοῖς. |
~φοινικίνου
δὲ
οἴνου
μέμνηται
καὶ |
[1, 31] |
δαινυμένους
ἢ
κρέα
καὶ
ταῦτα
|
ἑαυτοῖς |
σκευάζοντας.
οὐ
γὰρ
ἔχει
γέλωτα |
[1, 23] |
δειδέχατ´
ἀλλήλους’
ἤτοι
ἐδεξιοῦντο
προπίνοντες
|
ἑαυτοῖς |
ταῖς
δεξιαῖς.
καί
τις
δὲ |
[1, 22] |
ἡμῶν
γενόμενον
Ὀππιανὸν
τὸν
Κίλικα·
|
τοσούτοις |
γὰρ
ἐνετύχομεν
ἐποποιοῖς
Ἁλιευτικὰ
γεγραφόσι. |
[1, 31] |
ἐκαλλωπίζοντο,
φησὶ
Χρύσιππος,
τῇ
ἐν
|
τούτοις |
εὐστροφίᾳ.
Ὀδυσσεὺς
γοῦν
δαιτρεῦσαί
τε |
[1, 27] |
τε
ἔσκαιρον.
ὑποσημαίνεται
δὲ
ἐν
|
τούτοις |
ὁ
ὑπορχηματικὸς
τρόπος,
ὃς
ἤνθησεν |
[1, 41] |
ξηρασίαν
ἔχοντ´}
αὐτόπρεμν´
ἀπόλλυται.
οὕτω
|
τούτοις, |
φησί,
κυνολογήσασιν
ἐδόθη
πιεῖν.
εἴρηται |
[1, 47] |
Θεόπομπος
δέ
φησι
παρὰ
Χίοις
|
πρώτοις |
γενέσθαι
τὸν
μέλανα
οἶνον,
καὶ
|
[1, 25] |
ταύτην
τε
καὶ
τὰ
γυμνάσια
|
πρώτοις. |
ταύτην
δὲ
μόνην
τῶν
ἡρωίδων |
[1, 45] |
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τοῖς
κακοχυμοτάτοις
|
κρομύοις |
ἐχρῶντο·
ἐπὶ
δὲ
κρόμυον
ποτοῦ |
[1, 11] |
Κυθήριος
ποιητής,
περιπαθὴς
ὢν
τοῖς
|
ὄψοις, |
δειπνῶν
ποτε
παρὰ
Διονυσίῳ
ὡς |
[1, 39] |
καὶ
ὅτι
οἱ
ἀρχαῖοι
ποιηταί,
|
Θέσπις, |
Πρατίνας
{Κρατῖνος}
Φρύνιχος,
ὀρχησταὶ
ἐκαλοῦντο |
[1, 28] |
γὰρ
ἡμῖν
δαίς
τε
φίλη
|
κίθαρίς |
τε‘
καὶ
τὰ
ἑξῆς
ἃ |
[1, 51] |
καὶ
στέμματα.
ἐν
πλησμονῇ
γὰρ
|
Κύπρις, |
ἐν
δὲ
τοῖς
κακῶς
πράσσουσιν |
[1, 19] |
ἥξω
πάλιν,
ἄρτου
δὶς
ἢ
|
τρὶς |
ἀποδακών.
Φιλήμων
δέ
φησιν
ὅτι |
[1, 3] |
τῶν
καλῶν
ἐπικυλικίων
λόγων
μεταδοῦναι
|
τρὶς |
δ´
ἀπομαξαμένοισι
θεοὶ
διδόασιν
ἄμεινον, |
[1, 2] |
πολὺ
πλείονες.
ῥητόρων
τε
ἦν
|
ἄγυρις |
τῶν
κυνικῶν
κατ´
οὐδὲν
ἀπολειπομένη· |
[1, 35] |
ὃς
προσκρούσας
Ῥηγίνοις,
ὥς
φησι
|
Δοῦρις, |
εἰς
δειλίαν
αὐτοὺς
ἔσκωψε
πρῶτος. |
[1, 31] |
βασιλεῖ
ἐνίοτε
ἦν,
ὥς
φησι
|
Δοῦρις. |
ἑστιῶν
γοῦν
ποτε
ἡγεμόνας
εἰς |
[1, 48] |
μέχρι
πεντεκαίδεκα.
ὁ
δὲ
Σιγνῖνος
|
μέχρις |
ἐτῶν
ἓξ
χρήσιμος,
παλαιωθεὶς
δὲ |
[1, 30] |
ἐμῷ
κάρᾳ
πληγεῖς´
ἐναυάγησεν
ὀστρακουμένη,
|
χωρὶς |
μυρηρῶν
τευχέων
πνέους´
ἐμοί.
καὶ |
[1, 39] |
τοιαυτὶ
καὶ
δεῦρο
σχηματίσαντας.
καὶ
|
Τέλεσις |
δὲ
ἢ
Τελέστης
ὁ
ὀρχηστοδιδάσκαλος |
[1, 8] |
τε
μὴ
τέμνειν,
μή
σοι
|
νέμεσις |
θεόθεν
καταπνεύσῃ,
ἀλλ´
ὅλον
ὀπτήσας |
[1, 27] |
καί
ἐστιν
ἡ
τοιαύτη
ὄρχησις
|
μίμησις |
τῶν
ὑπὸ
τῆς
λέξεως
ἑρμηνευομένων |
[1, 45] |
καὶ
τῶν
Τρωικῶν
ἡ
τούτων
|
χρῆσις. |
Τάνταλος
γοῦν
οὐδὲ
θανὼν
ἀπαλλάττεται |
[1, 4] |
ἦν
δέ,
φησί,
καὶ
βιβλίων
|
κτῆσις |
αὐτῷ
ἀρχαίων
Ἑλληνικῶν
τοσαύτη
ὡς |
[1, 27] |
Πινδάρου.
καί
ἐστιν
ἡ
τοιαύτη
|
ὄρχησις |
μίμησις
τῶν
ὑπὸ
τῆς
λέξεως |
[1, 37] |
Σίκιννος.
ἦν
δὲ
ἡ
Πυλάδου
|
ὄρχησις |
ὀγκώδης
παθητική
τε
καὶ
πολυπρόσωπος, |
[1, 40] |
ἦν
ἔνδοξον
καὶ
σοφὸν
ἡ
|
ὄρχησις |
ὥστε
Πίνδαρος
τὸν
Ἀπόλλωνα
ὀρχηστὴν
|
[1, 59] |
γὰρ
ἡ
τοῦ
γλυκέος
οἴνου
|
φύσις |
ἐγχρονίζει
περὶ
τὰ
ὑποχόνδρια
καὶ |
[1, 5] |
ἔδωκε
Χίου
κεράμιον.
τοῦ
γάρ
|
τις |
ἄλλου
πρὸς
θεῶν
ἂν
οὕνεκα
|
[1, 32] |
κολυμβᾶν
εἰς
κολυμβήθραν
μύρου‘
ἀρκεῖσθαί
|
τις |
ἂν
δύναιτο,
φησὶν
Ἄλεξις.
ἀνθοῦσι |
[1, 12] |
κατὰ
τοὺς
Τιβερίου
χρόνους
ἀνήρ
|
τις |
Ἀπίκιος,
πλουσιώτατος
τρυφητής,
ἀφ´
οὗ |
[1, 23] |
ἕδρῃ
καὶ
κρέασιν.
ἦν
δέ
|
τις |
αὐτοῖς
καὶ
διὰ
τῆς
προπόσεως |
[1, 44] |
διέξεισι
γὰρ
οὐθέν,
εἰ
μή
|
τις |
αὐτὸν
μετεωρίσας
τοῖς
πόροις
ἀναψυχὴν |
[1, 46] |
οὐδὲ
μίαν
ἀλλ´
ἑταίραν
εἶδέ
|
τις
|
αὐτῶν,
ἑαυτοὺς
δ´
ἔδεφον
ἐνιαυτοὺς |
[1, 21] |
ταμία
λαβοῦσα
εἶχεν,
ἵνα
ἄν
|
τις |
ἀφίκηται
ξένος,
ἔχοι
δοῦναι
αὐτῷ. |
[1, 29] |
Πηνελόπην,
σκοπὸν
δὲ
ποιεῖσθαι
εἴ
|
τις |
βάλλοι
ψήφῳ
ἑτέρᾳ·
καὶ
κληρουμένων
|
[1, 37] |
σάτυροι
σικιννισταί)
ἧς
εὑρετὴς
Σίκιννός
|
τις |
βάρβαρος.
οἳ
δέ
φασιν
ὅτι |
[1, 4] |
φησί,
τὴν
Ῥώμην
πᾶσιν
ἀποφαίνει.
|
τίς |
γὰρ
τὰ
οἴκοι
ποθεῖ
τούτῳ
|
[1, 38] |
βίον.
Σαπφὼ
περὶ
Ἀνδρομέδας
σκώπτει·
|
τίς |
δ´
ἀγροιῶτις
θέλγει
νόον
οὐκ |
[1, 23] |
προπίνοντες
ἑαυτοῖς
ταῖς
δεξιαῖς.
καί
|
τις |
δὲ
δείδεκτ´
Ἀχιλλέα’
ἀντὶ
τοῦ |
[1, 4] |
ἔσηνε
καὶ
προσῆλθ´,
ὑπαντήσας
δέ
|
τις
|
δίφρον
εὐθέως
ἔθηκε,
κἂν
μηδεὶς |
[1, 6] |
ἀμίδα
δότω
τις
ἢ
πλακοῦντά
|
τις |
δότω.
τὸν
βίον,
φησίν,
εὐσταθεῖς, |
[1, 30] |
ἡμῖν
ἐπίστας´
εὑρών.
{ΑΛΚ.
εἶεν·
|
τίς |
εἶπεν
ἀμίδα
παῖ‘
πρῶτος
μεταξὺ |
[1, 4] |
διόπερ
ἐκεῖνα
τῶν
Ἀντιφάνους
ἐρεῖ
|
τις |
εἰς
αὐτόν·
ἀεὶ
δὲ
πρὸς |
[1, 4] |
κωμῳδιοποιὸν
Ἀπολλόδωρον·
εἰς
οἰκίαν
ὅταν
|
τις |
εἰσίῃ
φίλου,
ἔστιν
θεωρεῖν,
Νικοφῶν, |
[1, 40] |
καὶ
Ὅμηρος
ἢ
τῶν
Ὁμηριδῶν
|
τις |
ἐν
τῷ
εἰς
Ἀπόλλωνα
ὕμνῳ |
[1, 31] |
τινα
ἐν
δείπνῳ,
εἰ
μή
|
τις |
ἔξω
λίνων
ὗν
κεντήσειεν·
ἕως |
[1, 26] |
σφαιρίζοντες.
Δαμόξενος
γοῦν
φησι·
νεανίας
|
τις |
ἐσφαίριζεν
εἷς
ἐτῶν
ἴσως
ἑκκαίδεκ´ |
[1, 62] |
γάρ.
εἶτά
σοι
δότω
ῥάφανόν
|
τις |
ἑφθήν.
Εὔβουλος
δέ
πού
φησι· |
[1, 6] |
τὸ
πέρδικος
σκέλος.
ἀμίδα
δότω
|
τις |
ἢ
πλακοῦντά
τις
δότω.
τὸν |
[1, 44] |
ἱδρώτων
ἔκκρισιν
καθάπερ
ἂν
εἴ
|
τις |
ἠθμὸς
εἰς
ὕδωρ
βληθείς·
διέξεισι |
[1, 9] |
ἂν
ὄψον,
ἔφη,
μὴ
πωλῇ
|
τις. |
~Θεόφιλος
δέ
φησιν·
οὐχ
ὥσπερ
|
[1, 12] |
φιλοσοφίαν,
ἀφ´
οὗ
καὶ
κωλήν
|
τις |
καλεῖται
Ἀριστόξενος
ἰδίως
σκευαζόμενος,
ὑπὸ |
[1, 58] |
καὶ
ἑξῆς
δέ
φησιν·
ἐάν
|
τις
|
κεράσῃ
σκληρὸν
καὶ
εὔοσμον
μαλακῷ |
[1, 13] |
οὗτος
ἦν
τῆς
θαλάσσης)
μάγειρός
|
τις |
μιμησάμενος
τὸ
ἰχθύδιον
παρέθηκεν
{ὡς |
[1, 53] |
ἀμύμονα
Χῖον
ἄλυπον.
ἔστι
δέ
|
τις |
οἶνος,
τὸν
δὴ
σαπρίαν
καλέουσι, |
[1, 42] |
ἂν
λάβοι
οὔθ´
ἃν
λέγῃ
|
τις |
οὐδαμῶς
μάθοιμεν
ἄν·
ὁ
νοῦς |
[1, 38] |
τῷ
βίῳ
τὸ
τοιοῦτον
γέρας
|
τίς |
οὐκ
ἂν
αὑτῷ
κτῷτο
φάσκων |
[1, 8] |
τοῦτο
τί;
{Α.
Φιλοξένου
καινή
|
τις |
ὀψαρτυσία.
{Β.
ἐπίδειξον
αὐτὴν
ἥτις |
[1, 9] |
Ἀρχύτου
καὶ
ἄλλων
πλειόνων,
ὧν
|
τις |
παρὰ
Κρωβύλῳ
τῷ
κωμικῷ
φησιν· |
[1, 36] |
δὲ
καὶ
ὅτι
οὐκ
ἄν
|
τις |
σκοποῦ
πόρρω
τοξεύων
λέγοι
τὴν |
[1, 5] |
γε
μὴ
τοῦτο
ποιοῦσιν
ἐρεῖ
|
τις |
τί
μικρολόγος
εἶ;
πλεῖαί
τοι |
[1, 29] |
λαχόντα
στοχάζεσθαι
ταύτης.
εἰ
δέ
|
τις |
τύχοι
καὶ
ἐκκρούσειε
πρόσω
τὴν |
[1, 53] |
φοινικίνου.
καὶ
πάλιν·
φοινικίνου
βῖκός
|
τις |
ὑπανεῴγνυτο.
μνημονεύει
αὐτοῦ
καὶ
Ξενοφῶν |
[1, 27] |
τὼ
χεῖρε
δεδεμένον
ἐλαύνει.
καί
|
τις, |
φησί,
τὸ
Περσικὸν
ὠρχεῖτο
καὶ |
[1, 25] |
τοῦ
Χίου
σοφιστοῦ
ἀδελφὸς
καί
|
τις
|
Χαιρεφάνης·
ὃς
ἀσελγεῖ
τινι
νέῳ |
[1, 3] |
συνουσίας
τῶν
νῦν
ἐπικληθέντων
δειπνοσοφιστῶν,
|
ἥτις
|
ἀνὰ
τὴν
πόλιν
πολυθρύλητος
ἐγένετο, |
[1, 8] |
τις
ὀψαρτυσία.
{Β.
ἐπίδειξον
αὐτὴν
|
ἥτις |
ἔστ´.
{Α.
ἄκουε
δή.
ἄρξομαι |
[1, 36] |
οὗτος
τὴν
Πυθαγόρειον
φιλοσοφίαν
ἐπιδείκνυσιν
|
ἥτις |
ἐστί,
μετὰ
σιωπῆς
πάνθ´
ἡμῖν |
[1, 50] |
χρυσότυπος
φιάλη
καὶ
πᾶς
χαλκὸς
|
ὅτις |
κοσμεῖ
δόμον
ἔν
τινι
χρείᾳ. |
[1, 39] |
ἡ
περὶ
τῶν
τραγικῶν
ἀπόκειται
|
πίστις) |
ποιεῖ
αὐτὸν
Αἰσχύλον
λέγοντα·
τοῖσι |
[1, 52] |
Θάσιον,
οὐ
Πεπαρήθιον,
οὐδ´
ἄλλον
|
ὅστις |
ἐπεγερεῖ
τὸν
ἔμβολον.
Εὔβουλος·
ὁ |
[1, 14] |
ἅμ´
ἡμέρᾳ.
ἀσυμβόλου
δείπνου
γὰρ
|
ὅστις |
ὑστερεῖ,
τοῦτον
ταχέως
νόμιζε
κἂν |
[1, 56] |
πίνω
δ´
ἐν
δορὶ
κεκλιμένος.
|
Στράττις |
δὲ
τὸν
Σκιάθιον
ἐπαινεῖ·
οἶνος |
[1, 20] |
ποιεῖ
πάλιν
δειπνοῦντας
καὶ
δόρπου
|
ἐξαῦτις |
μεμνημένους
μετὰ
τὸν
κλαυθμόν.
τῷ |
[1, 38] |
περὶ
Ἀνδρομέδας
σκώπτει·
τίς
δ´
|
ἀγροιῶτις |
θέλγει
νόον
οὐκ
ἐπισταμένη
τὰ |
[1, 56] |
ἐπεὶ
οἱ
πιόντες
προσηνεῖς.
~ἐπαινεῖ
|
Ἄμφις |
καὶ
τὸν
ἐξ
Ἀκάνθου
πόλεως |
[1, 62] |
ἵνα
νῷν
ἐξάγῃ
τὴν
κραιπάλην.
|
Ἄμφις· |
οὐκ
ἔστιν,
ὡς
ἔοικε,
φάρμακον |
[1, 14] |
ταχέως
νόμιζε
κἂν
τάξιν
λιπεῖν,
|
Ἄμφις |
φησὶν
ὁ
κωμικός.
Χρύσιππος
δέ
|
[1, 57] |
Σταθμίταν.
καὶ
τὸν
ἐκ
Καρύστου,
|
ὅς |
ἐστι
πλησίον
Ἀρκαδίας.
ἄπυρον
δὲ |
[1, 57] |
φησι
τὸν
ἐκ
Πέντε
λόφων,
|
ὅς |
ἐστι
τόπος
Σπάρτης
ἀπέχων
στάδια |
[1, 30] |
περικαταγνύναι.
λέγει
γοῦν·
ὅδ´
ἐστὶν
|
ὅς |
ποτ´
ἀμφ´
ἐμοὶ
βέλος
γελωτοποιόν, |
[1, 29] |
Μιτυληναίου
Λέοντος
τοῦ
ἀνέκαθεν
Ἀθηναίου,
|
ὃς |
ἀήττητος
ἦν
κατὰ
τὴν
πεττευτικήν, |
[1, 51] |
ποιῶν
τὸν
οἶνον
εἰσάγουσιν
ἐνθάδε·
|
ὃς |
ἂν
εἰς
ἑτέραν
ληφθῇ
δ´ |
[1, 13] |
φησιν·
ἐγὼ
μαθητὴς
ἐγενόμην
Σωτηρίδου,
|
ὃς |
ἀπὸ
θαλάσσης
Νικομήδει
δώδεκα
ὁδὸν |
[1, 25] |
σοφιστοῦ
ἀδελφὸς
καί
τις
Χαιρεφάνης·
|
ὃς |
ἀσελγεῖ
τινι
νέῳ
παρακολουθῶν
οὐ |
[1, 17] |
τῶν
σιτίων
καὶ
οἴνου
ὠφέλειαν·
|
ὃς |
δέ
κ´
ἀνὴρ
οἴνοιο
κορεσσάμενος |
[1, 30] |
δ´
οἶμαι
νῦν
βεβινῆσθαι.
{ΑΛΚ.
|
ὃς |
δὲ
πρῶτος
ἐξεῦρεν
τὸ
πρῲ |
[1, 2] |
τι
ἐφθέγγοντο
Οὐλπιανὸς
ὁ
Τύριος,
|
ὃς |
διὰ
τὰς
συνεχεῖς
ζητήσεις,
ἃς |
[1, 56] |
καλεῖσθαι,
ἣν
Πόλλιν
τὸν
Ἀργεῖον,
|
ὃς
|
ἐβασίλευσε
Συρακουσίων,
πρῶτον
εἰς
Συρακούσας |
[1, 35] |
Ματρέας
ὁ
πλάνος
ὁ
Ἀλεξανδρεύς,
|
ὃς |
ἔλεγε
καὶ
θηρίον
τρέφειν
ὃ |
[1, 26] |
γὰρ
φαίνεθ´
ἡ
νῆσος
φέρειν.
|
ὃς |
ἐπεί
ποτ´
ἐμβλέψειε
τοῖς
καθημένοις, |
[1, 27] |
ἐν
τούτοις
ὁ
ὑπορχηματικὸς
τρόπος,
|
ὃς |
ἤνθησεν
ἐπὶ
Ξενοδήμου
καὶ
Πινδάρου. |
[1, 10] |
φασιν·
Ἀριστοτέλης
δὲ
φιλόδειπνον
ἁπλῶς,
|
ὃς |
καὶ
γράφει
που
ταῦτα·
δημηγοροῦντες |
[1, 35] |
περὶ
τὸν
ἐξ
Ἰταλίας
Οἰνώναν,
|
ὃς
|
καὶ
Κύκλωπα
εἰσήγαγε
τερετίζοντα
καὶ |
[1, 56] |
τὸν
Νάξιον
τῷ
νέκταρι
παραβάλλει·
|
ὃς |
καί
πού
φησιν·
ἐν
δορὶ |
[1, 47] |
μαθόντας
παρ´
Οἰνοπίωνος
τοῦ
Διονύσου,
|
ὃς |
καὶ
συνῴκισε
τὴν
νῆσον,
τοῖς |
[1, 48] |
ὥς
φησι
Χάρης
ὁ
Μιτυληναῖος,
|
ὃς |
καλεῖται
Σοροάδειος·
ἑρμηνεύεται
δὲ
Ἑλλάδι |
[1, 35] |
δὲ
καὶ
Ξενοφῶν
ὁ
θαυματοποιός,
|
ὃς |
μαθητὴν
κατέλιπε
Κρατισθένη
τὸν
Φλιάσιον· |
[1, 34] |
ὅδ´
ἐστὶ
Κλέων
Θηβαῖος
ἀοιδός,
|
ὃς |
πλείστους
θνητῶν
ἀμφέθετο
στεφάνους
κρατὸς |
[1, 35] |
ἦν
καὶ
Νυμφόδωρος
ὁ
θαυματοποιός,
|
ὃς |
προσκρούσας
Ῥηγίνοις,
ὥς
φησι
Δοῦρις, |
[1, 24] |
Κλυταιμνήστρᾳ
φύλακα
καὶ
παραινετῆρά
τινα·
|
ὃς |
πρῶτον
μὲν
ἀρετὴν
γυναικῶν
διερχόμενος |
[1, 35] |
μαθητὴν
κατέλιπε
Κρατισθένη
τὸν
Φλιάσιον·
|
ὃς |
πῦρ
τε
αὐτόματον
ἐποίει
ἀναφύεσθαι |
[1, 22] |
βυθοῦ.
ἦ
μάλ´
ἐλαφρὸς
ἀνήρ,
|
ὃς |
ῥεῖα
κυβιστᾷ,
ὃν
καὶ
λέγει |
[1, 2] |
ἁπτόμενος,
Γαληνός
τε
ὁ
Περγαμηνός,
|
ὃς |
τοσαῦτ´
ἐκδέδωκε
συγγράμματα
φιλόσοφά
τε |
[1, 24] |
παρὰ
τοῖς
μνηστῆρσιν
ἀείδων
ἀνάγκῃ,
|
ὃς |
τοὺς
ἐφεδρεύοντας
τῇ
Πηνελόπῃ
ἐβδελύττετο. |
[1, 57] |
Ἡραίᾳ
τῆς
Ἀρκαδίας
γίνεσθαι
οἶνον
|
ὃς |
τοὺς
μὲν
ἄνδρας
πινόμενος
ἐξίστησι, |
[1, 4] |
τοῦ
Λαρηνσίου
ἔπαινον
καὶ
λέγει·
|
ὃς |
ὑπὸ
φιλοτιμίας
πολλοὺς
τῶν
ἀπὸ |
[1, 15] |
βίον,
τοιαύτας
παρατίθεται
τραπέζας.
καὶ
|
Μενέλαος |
δὲ
τοὺς
τῶν
παίδων
γάμους
|
[1, 23] |
τά
ῥά
οἱ
πάρθεσαν
αὐτῷ’
|
{Μενέλαος |
δηλονότι}
καὶ
Ἰδομενέα
δέ
{καὶ} |
[1, 34] |
λογόμιμος,
ὥς
φησιν
Ἡγήσανδρος,
καὶ
|
Ἀρχέλαος
|
ὁ
ὀρχηστὴς
παρὰ
Ἀντιόχῳ
τῷ |
[1, 50] |
δαιδάλεον
ματεύειν.
Κριτίας
δὲ
οὕτως·
|
κότταβος |
ἐκ
Σικελῆς
ἐστι
χθονὸς
ἐκπρεπὲς |
[1, 40] |
τὸν
Θηβαῖον.
ὀρχησταὶ
δὲ
ἔνδοξοι
|
Βολβὸς |
μὲν
παρὰ
Κρατίνῳ
καὶ
Καλλίᾳ, |
[1, 54] |
ἐξ
ἐπιθέτου
καλούμενος
οὕτως,
ὡς
|
Θρίαμβος |
καὶ
Διθύραμβος.
ὅτι
Μιτυληναῖοι
τὸν |
[1, 54] |
καλούμενος
οὕτως,
ὡς
Θρίαμβος
καὶ
|
Διθύραμβος. |
ὅτι
Μιτυληναῖοι
τὸν
παρ´
αὑτοῖς |
[1, 19] |
ἐν
Ὀδυσσείᾳ·
Ὀδυσεὺς
καὶ
δῖος
|
ὑφορβὸς |
ἐντύνοντ´
ἄριστον
κειαμένω
πῦρ,
καὶ |
[1, 48] |
εὐστομαχώτερος.
εὐγενὴς
δὲ
καὶ
ὁ
|
Καίκουβος, |
πληκτικός,
εὔτονος·
παλαιοῦται
δὲ
μετὰ |
[1, 31] |
ἐκτελέσαι
καίπερ
ἀνδρεῖος
γεγονὼς
καὶ
|
κυνηγὸς |
ἀγαθός.
ἐς
τὸ
πρέπον
δὲ |
[1, 48] |
καὶ
τρυφερός.
ὁ
Μασσαλιήτης
καλός·
|
ὀλίγος |
δὲ
γίνεται,
παχύς,
σαρκώδης.
Ταραντῖνος |
[1, 48] |
δέκα.
ὁ
Γαυρανὸς
δὲ
καὶ
|
ὀλίγος
|
καὶ
κάλλιστος,
προσέτι
τε
εὔτονος |
[1, 2] |
ὁ
Ἀλεξανδρεύς.
καὶ
ἦν
ὁ
|
κατάλογος |
οὗτος
στρατιωτικός,
φησί,
μᾶλλον
ἢ |
[1, 35] |
ποιῶν
ηὐδοκίμει
καὶ
Νοήμων
ὁ
|
ἠθολόγος. |
ἔνδοξοι
δ´
ἦσαν
καὶ
παρ´ |
[1, 5] |
τοῦτο
ποιοῦσιν
ἐρεῖ
τις
τί
|
μικρολόγος
|
εἶ;
πλεῖαί
τοι
οἴνου
κλισίαι· |
[1, 27] |
λῃστὴς
δήσας
τὸν
ἄνδρα
τὸ
|
ζεῦγος |
ἀπάγει,
ἐνίοτε
δὲ
καὶ
ὁ |
[1, 42] |
ὁρᾶτε,
δεκάπαλαι.
Εὐριπίδης
Κύκλωπι·
ἀνέπεσε
|
φάρυγος |
αἰθέρ´
ἐξανιεὶς
βαρύν.
Ἄλεξις·
μετὰ |
[1, 59] |
τὰ
ὑποχόνδρια
καὶ
πτυέλου
ἐστὶν
|
ἀναγωγός, |
ὡς
Διοκλῆς
καὶ
Πραξαγόρας
ἱστοροῦσι. |
[1, 27] |
καὶ
ἐν
τῇ
Ὁπλοποιίᾳ
δὲ
|
παιδὸς |
κιθαρίζοντος
ἄλλοι
ἐναντίοι
μολπῇ
τε |
[1, 1] |
μ´
ἂν
ἡ
ἡμέρα
κατ´
|
εἶδος |
διεξερχόμενον.
καί
ἐστιν
ἡ
τοῦ |
[1, 58] |
ὁ
τίμιος.
καὶ
Ἑρμῆς
δ´
|
εἶδος |
πόσεως
παρὰ
Στράττιδι
Χαιρέας
δὲ |
[1, 49] |
πόλεως
ἰδιώματα
οὕτω
καταλέγει·
ἐξ
|
Ἤλιδος |
μάγειρος,
ἐξ
Ἄργους
λέβης,
Φλιάσιος |
[1, 30] |
τὸν
πρῶτον
εἰσηγησάμενον
τὸ
τῆς
|
ἀμίδος |
ὄνομα
ἐπιπλήττει
λέγων·
{ΑΛΚ.
μισῶ |
[1, 8] |
ἐθέλει
νεύρων
ἐπιήρανος
εἶναι·
παρθένου
|
Ἀρτέμιδος |
γὰρ
ἔφυ
καὶ
στύματα
μισεῖ. |
[1, 10] |
φησιν·
οὐχ
ὥσπερ
Φιλόξενον
τὸν
|
Ἐρύξιδος· |
ἐκεῖνος
γάρ,
ὡς
ἔοικεν,
ἐπιμεμφόμενος |
[1, 24] |
καὶ
παρὰ
Μενελάῳ
ἐμέλπετο
θεῖος
|
ἀοιδός’ |
δύο
δὲ
κυβιστητῆρες
μολπῆς
ἐξάρχοντες |
[1, 34] |
υἱὸς
ὅδ´
ἐστὶ
Κλέων
Θηβαῖος
|
ἀοιδός, |
ὃς
πλείστους
θνητῶν
ἀμφέθετο
στεφάνους
|
[1, 45] |
αὐτὸν
τῆς
ἀπολαύσεως,
ὅτε
τῆς
|
ἐλπίδος |
ἐγγὺς
ἔλθοι.
καὶ
Λαέρτην
δ´ |
[1, 56] |
εἶ
καὶ
τοὔνομ´
αὐτὸ
τῆς
|
πατρίδος |
ἐν
τοῖς
τρόποις
ἔχεις,
τὰ |
[1, 54] |
ἄνοιαν
προελθὼν
τυραννεῖν
ἐπεχείρησε
τῆς
|
πατρίδος |
στρατιὰν
συναγαγών.
καὶ
οἱ
Κυζικηνοὶ |
[1, 10] |
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἐκ
τοῦ
|
Φάσιδος |
ἢ
Βορυσθένους
καταπλέοντας,
ἀνεγνωκότες
οὐδὲν |
[1, 37] |
τὴν
Ναυσικάαν
καθῆκε.
τῆς
δὲ
|
Μέμφιδος |
ὀρχήσεως
ἤρα
καὶ
Σωκράτης
ὁ |
[1, 26] |
ὑπὲρ
αὐτόν,
κάτω,
ἄνω,
βραχεῖαν,
|
ἀπόδος |
ἐν
καταστροφῇ.
ἐκαλεῖτο
δὲ
φαινίνδα |
[1, 8] |
ὀπτήσας
παράθες·
πολλὸν
γὰρ
ἄμεινον.
|
πουλύποδος |
πλεκτὴ
δ´,
ἂν
πιλήσῃς
κατὰ |
[1, 49] |
πολὺν
παρέχει
κατὰ
πρᾶσιν·
ἡ
|
Ῥόδος |
ἀσταφίδας
τε
καὶ
ἰσχάδας
ἡδυονείρους. |
[1, 8] |
καὶ
Ματρέας
ὁ
Πιταναῖος
ὁ
|
παρῳδὸς |
καὶ
Ἡγήμων
ὁ
Θάσιος
ὁ |
[1, 50] |
αἶγες
ἐξοχώταται·
ὅπλα
δ´
ἀπ´
|
Ἄργεος, |
ἅρμα
Θηβαῖον,
ἀλλ´
ἀπὸ
τῆς |
[1, 56] |
ἐν
τῷ
χρησμῷ,
φησίν,
ὁ
|
θεὸς |
ηὐτομάτισε·
πῖν´
οἶνον
τρυγίαν,
ἐπεὶ |
[1, 45] |
ἐπιθυμίας·
εἴπερ
ὁ
κολάζων
αὐτὸν
|
θεὸς |
προσείων,
καθάπερ
οἱ
τὰ
ἄλογα |
[1, 41] |
σκιερῷ
Διονύσῳ
χρῆσθαι
ἰητρῷ.
καὶ
|
Μνησίθεος |
δ´
ὁ
Ἀθηναῖος
Διόνυσον
ἰατρόν
|
[1, 59] |
ὡς
Διοκλῆς
καὶ
Πραξαγόρας
ἱστοροῦσι.
|
Μνησίθεος |
δ´
ὁ
Ἀθηναῖός
φησιν·
ὁ |
[1, 57] |
δέ
που
ἄπυρον
οἶνον
καὶ
|
ἄνθεος
|
ὄσδοντά’
φησι
τὸν
ἐκ
Πέντε |
[1, 59] |
παρενοχλεῖ.
ὄντως
γὰρ
ἡ
τοῦ
|
γλυκέος |
οἴνου
φύσις
ἐγχρονίζει
περὶ
τὰ |
[1, 34] |
κρατὸς
ἐπὶ
σφετέρου,
καί
οἱ
|
κλέος |
οὐρανόμηκες.
χαῖρε,
Κλέων,
Θήβας
πατρίδ´ |
[1, 46] |
μίαν
λαβόντες
εὐρυπρωκτότεροι
πολὺ
τῆς
|
πόλεος |
ἀπεχώρησαν
ἧς
εἷλον
τότε.
οὐδὲ |
[1, 24] |
δὲ
παρὰ
Φαίαξι
Δημόδοκος
ᾄδει
|
Ἄρεος |
καὶ
Ἀφροδίτης
συνουσίαν,
οὐ
διὰ |
[1, 8] |
ἀκλήτοις
προκατακόπτειν
πανταχοῦ.
~τὰ
μὲν
|
θέρεος, |
τὰ
δὲ
γίνεται
ἐν
χειμῶνι, |
[1, 46] |
δὲ
λέβης
ζεῖ
κνίσσῃ
μελδόμενος
|
ἁπαλοτρεφέος |
σιάλοιο.
καὶ
ὁ
κατ´
Ὀδυσσέως |
[1, 46] |
πελειάδα
τῇ
μηρίνθῳ
κρεμάντες
ἀπὸ
|
νηὸς |
ἱστοῦ
καὶ
τοξεύοντες
ἑκηβόλως
εἰς |
[1, 6] |
ἰχθύν·
ἥκω
λιπὼν
Αἰγαῖον
ἁλμυρὸν
|
βάθος, |
εἰς
δὲ
τοὺς
κήρυκας·
χαίρετε, |
[1, 22] |
ἀλλὰ
κἀν
τῷ
βυθῷ
κατὰ
|
βάθος |
κειμένων.
καὶ
οὐκ
ἔστιν
εἰς |
[1, 31] |
καίπερ
ἀνδρεῖος
γεγονὼς
καὶ
κυνηγὸς
|
ἀγαθός. |
ἐς
τὸ
πρέπον
δὲ
Ὅμηρος |
[1, 14] |
τοῦ
Μυκονίου
φιλόδωρος
{ἂν}
εἴης;
|
ἀγαθὸς |
πρὸς
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
ἑστιασόμενος
ἧκον· |
[1, 24] |
διὰ
τὸ
ἀποδέχεσθαι
τὸ
τοιοῦτον
|
πάθος, |
ἀλλ´
ἀποτρέπων
αὐτοὺς
παρανόμων
ἔργων, |
[1, 11] |
εἰς
τὸ
περὶ
αὑτὸν
γενόμενον
|
πάθος, |
τὸν
μὲν
Διονύσιον
Κύκλωπα
ὑποστησάμενος, |
[1, 31] |
ἱματίοις.
Ἡγήσανδρος
δέ
φησιν
οὐδὲ
|
ἔθος |
εἶναι
ἐν
Μακεδονίᾳ
κατακλίνεσθαί
τινα |
[1, 20] |
τῶν
βαρβάρων
ἔτι
καὶ
νῦν
|
ἔθος |
ἐστί,
κατηρεφέες
παντοίων
ἀγαθῶν,
κατὰ |
[1, 18] |
σωφρόνως
ἁπτομένας.
ἀρχαῖον
δὲ
τοῦτο
|
ἔθος· |
λούουσι
γοῦν
καὶ
αἱ
Κωκάλου |
[1, 41] |
νύκτα
καὶ
τὴν
ἡμέραν
βρέχεται,
|
μέγεθος |
καὶ
κάλλος
οἷα
γίνεται,
τὰ |
[1, 60] |
μεγίστη,
νῦν
δὲ
κώμης
περιείληφε
|
μέγεθος, |
τὴν
προσηγορίαν
λαβοῦσα
ἀπὸ
Μάρωνος |
[1, 26] |
ἡ
δ´
εὐρυθμία,
τὸ
δ´
|
ἦθος, |
ἡ
τάξις
δ´
ὅση.
ἐν |
[1, 25] |
σε
θεωρῶν,
ἔφη,
τὸ
δὲ
|
ἦθος |
οὐ
δοκιμάζω.
ὅτι
τὸ
φούλλικλον |
[1, 32] |
εἶναι
τὸ
τοιοῦτον
πρὸς
ἀφροδισίων
|
πλῆθος. |
Θεόφραστος
δ´
οὕτω
φησί
τινας |
[1, 16] |
πολλάς,
ἐν
αἷς
ἰχθύων
ἐγίνετο
|
πλῆθος |
καὶ
ἀγρίων
ὀρνίθων,
καὶ
εἰς |
[1, 36] |
τὸν
ἐνιαυτὸν
{ἀριθμούμεναι}
διὰ
τὸ
|
πλῆθος. |
καὶ
γὰρ
ὅλα
ἔθνη
ἀθρόως |
[1, 55] |
τὸ
ἐν
αὐτῇ
τῶν
ἰχθύων
|
πλῆθος, |
ὡς
καὶ
Ἐχινάδες
ἀπὸ
τῶν |
[1, 10] |
ἀπολαύσεων
ἐρῶν
ηὔξατο
τῆς
μακραύχενος
|
ὄρνιθος |
τὸν
τράχηλον
ἔχειν,
ἵν´
ὅτι |
[1, 43] |
γὰρ
ἐλθεῖν
οὐκ
εἴα
τὸ
|
πένθος. |
διὸ
καὶ
ὁ
τὸ
σύνολον |
[1, 24] |
τὴν
διάνοιαν
φαύλων
ἐπινοιῶν.
διὸ
|
Αἴγισθος |
οὐ
πρότερον
διέφθειρε
τὴν
γυναῖκα |
[1, 34] |
Πυθέα
υἱὸς
ὅδ´
ἐστὶ
Κλέων
|
Θηβαῖος |
ἀοιδός,
ὃς
πλείστους
θνητῶν
ἀμφέθετο |
[1, 44] |
ξύλον
παρὰ
ξύλῳ‘
φησὶν
ὁ
|
Θηβαῖος |
μελοποιός.
{ἔτι
περὶ
τοῦ
τῶν |
[1, 41] |
τιμᾶν
Ἀθηναίοις.
φησὶ
δὲ
καὶ
|
Ἀλκαῖος |
ὁ
Μιτυληναῖος
ποιητής·
τέγγε
πνεύμονα |
[1, 47] |
ἐπιδέχεται
δὲ
πλείω
κρᾶσιν
ὁ
|
παλαιὸς |
οἶνος
διὰ
τὸ
μᾶλλον
θερμὸς |
[1, 47] |
τοῦ
ἀεί.
ὄντως
δὲ
ὁ
|
παλαιὸς |
οἶνος
οὐ
πρὸς
ἡδονὴν
μόνον, |
[1, 4] |
φησί,
πριάμενος
ὁ
ἡμεδαπὸς
βασιλεὺς
|
Πτολεμαῖος, |
Φιλάδελφος
δὲ
ἐπίκλην,
μετὰ
τῶν |
[1, 62] |
γίνεται.
διὸ
καὶ
Συβαρῖται,
φησὶ
|
Τίμαιος, |
πρὸ
τοῦ
πίνειν
κράμβας
ἤσθιον. |
[1, 1] |
ὑπόκειται
δὲ
τῷ
λόγῳ
Λαρήνσιος
|
Ῥωμαῖος, |
ἀνὴρ
τῇ
τύχῃ
περιφανής,
τοὺς |
[1, 8] |
ἰατροῦ
μαθητής,
καὶ
Ματρέας
ὁ
|
Πιταναῖος
|
ὁ
παρῳδὸς
καὶ
Ἡγήμων
ὁ |
[1, 41] |
ἰητρῷ.
καὶ
Μνησίθεος
δ´
ὁ
|
Ἀθηναῖος |
Διόνυσον
ἰατρόν
φησι
τὴν
Πυθίαν |
[1, 3] |
~δραματουργεῖ
δὲ
τὸν
διάλογον
ὁ
|
Ἀθήναιος |
ζήλῳ
Πλατωνικῷ·
οὕτως
γοῦν
ἄρχεται· |
[1, 1] |
θαυμαστὸς
οὗτος
τοῦ
λόγου
οἰκονόμος
|
Ἀθήναιος |
ἥδιστον
λογόδειπνον
εἰσηγεῖται
κρείττων
τε
|
[1, 1] |
~ΑΘΗΝΑΙΟΥ
ΝΑΥΚΡΑΤΙΤΟΥ
ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΩΝ
|
~Ἀθήναιος |
μὲν
ὁ
τῆς
βίβλου
πατήρ· |
[1, 18] |
ἴσως
πρὸς
τὴν
παροιμίαν
ὁ
|
Ἀθήναιος. |
~ὅτι
τροφαῖς
ἐχρῶντο
οἱ
ἥρωες |
[1, 59] |
Πραξαγόρας
ἱστοροῦσι.
Μνησίθεος
δ´
ὁ
|
Ἀθηναῖός |
φησιν·
ὁ
μέλας
οἶνός
ἐστι |
[1, 35] |
Φιλιστίδης
ὁ
Συρακούσιος,
Ἡράκλειτος
ὁ
|
Μιτυληναῖος. |
γεγόνασι
δὲ
καὶ
πλάνοι
ἔνδοξοι, |
[1, 48] |
δαίμων,
ὥς
φησι
Χάρης
ὁ
|
Μιτυληναῖος, |
ὃς
καλεῖται
Σοροάδειος·
ἑρμηνεύεται
δὲ |
[1, 41] |
φησὶ
δὲ
καὶ
Ἀλκαῖος
ὁ
|
Μιτυληναῖος |
ποιητής·
τέγγε
πνεύμονα
οἴνῳ·
τὸ |
[1, 3] |
ἄμεινον,
ὥς
πού
φησιν
ὁ
|
Κυρηναῖος |
ποιητής
ἢ
παρ´
ἄλλου
τινὸς |
[1, 12] |
τῇ
γῇ.
Ἀριστόξενος
δ´
ὁ
|
Κυρηναῖος |
φιλόσοφος,
ὁ
ὄντως
μετελθὼν
τὴν |
[1, 52] |
ἐστὶ
δὲ
καὶ
Θάσιος
πίνειν
|
γενναῖος, |
ἐὰν
ᾖ
πολλαῖς
πρεσβεύων
ἐτέων |
[1, 59] |
δ´
οἶνος
εἰς
παλαίωσιν
ὁ
|
Κερκυραῖος. |
ὁ
δὲ
Ζακύνθιος
καὶ
ὁ |
[1, 56] |
μέλας
Σκιάθιος,
ἴσον
ἴσῳ
κεκραμένος.
|
Ἀχαιὸς |
δὲ
τὸν
Βίβλινον·
ἐδεξιοῦτο
Βιβλίνου |
[1, 20] |
τὰς
κοιλίας.
οὕτω
σφόδρ´
ἦν
|
ἀρχαῖος, |
Ἀντιφάνης
φησί.
~καὶ
τῶν
κρεῶν |
[1, 28] |
αὐτῷ
καὶ
ὁ
τῶν
Φαιάκων
|
βίος· |
αἰεὶ
γὰρ
ἡμῖν
δαίς
τε |
[1, 14] |
ἀλλὰ
διωκτός.
Ἀντιφάνης
δέ
φησι·
|
βίος |
θεῶν
γάρ
ἐστιν,
ὅταν
ἔχῃς |
[1, 33] |
οὐκ
ἔστιν
εὑρεῖν.
σχολαζόντων
γὰρ
|
βίος |
ὁ
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
καὶ
διὰ |
[1, 14] |
λογίσμασι.
καὶ
πάλιν·
μακάριος
ὁ
|
βίος, |
ᾧ
δεῖ
μ´
ἀεὶ
καινὸν |
[1, 26] |
ἐσφαίριζε
δ´
οὐκ
ἀηδῶς
καὶ
|
Κτησίβιος |
ὁ
Χαλκιδεὺς
φιλόσοφος·
καὶ
πολλοὶ |
[1, 51] |
ὑγιὴς
γίνεται·
Ἀσκληπιὸς
κατέβρεξε
οἶνος
|
Λέσβιος, |
ὃν
αὐτὸς
ἐποίησεν
ὁ
Μάρων, |
[1, 59] |
ἐκλύει
τὸν
στόμαχον.
ὁ
δὲ
|
Λέσβιος |
στῦψιν
μικροτέραν
ἔχει
καὶ
μᾶλλον |
[1, 57] |
ἡψημένον·
ἐχρῶντο
γὰρ
ἑφθοῖς
οἴνοις.
|
Πολύβιος |
δὲ
διάφορον
οἶνον
ἐν
Καπύῃ
|
[1, 28] |
τῇ
κατασκευῇ
καὶ
λαμπρότητι
οἵανπερ
|
Πολύβιος |
Ἴβηρός
τινος
βασιλέως
οἰκίαν·
ὃν |
[1, 6] |
δὲ
τοὺς
κήρυκας·
χαίρετε,
κήρυκες,
|
Διὸς |
ἄγγελοι,
εἰς
δὲ
τὴν
χορδήν· |
[1, 49] |
καὶ
στιγματίας
παρέχουσι.
τὰς
δὲ
|
Διὸς |
βαλάνους
καὶ
ἀμύγδαλα
σιγαλόεντα
Παφλαγόνες |
[1, 29] |
τῶν
μύρων
εὐωδία·
οὗ
κινυμένου
|
Διὸς |
ποτὶ
χαλκοβατὲς
δῶμα
ἔμπης
εἰς |
[1, 52] |
τοῦ
δειπνολόγου·
εἶθ´
ὁπόταν
πλήρωμα
|
Διὸς |
σωτῆρος
ἕλησθε,
ἤδη
χρὴ
γεραόν, |
[1, 19] |
μέμνηται
ἐν
Ὀδυσσείᾳ·
Ὀδυσεὺς
καὶ
|
δῖος |
ὑφορβὸς
ἐντύνοντ´
ἄριστον
κειαμένω
πῦρ, |
[1, 37] |
καὶ
ἐρεθίζεσθαι.
Ἀνακρέων·
καλλίκομοι
κοῦραι
|
Διὸς |
ὠρχήσαντ´
ἐλαφρῶς.
Ἴων·
ἐκ
τῶν |
[1, 59] |
ὁ
δὲ
Ζακύνθιος
καὶ
ὁ
|
Λευκάδιος |
διὰ
τὸ
γύψον
λαβεῖν
καὶ
|
[1, 52] |
ἐπεγερεῖ
τὸν
ἔμβολον.
Εὔβουλος·
ὁ
|
Λευκάδιος |
πάρεστι
καὶ
μελίττιος
οἰνίσκος
οὕτω |
[1, 59] |
χρῆσιν
οὐκ
ἀνοίκειος.
ὁ
δὲ
|
Κνίδιος |
αἵματος
γεννητικός,
τρόφιμος,
κοιλίαν
εὔλυτον |
[1, 59] |
τοιοῦτος
δ´
ἐστὶν
ὅ
τε
|
Μύνδιος |
καὶ
ὁ
ἀπὸ
Ἁλικαρνασσοῦ.
ὁ
|
[1, 59] |
ὁ
Κῷος
τεθαλάττωται.
καὶ
ὁ
|
Ῥόδιος |
δὲ
ἐλάττονος
μὲν
κεκοινώνηκε
θαλάσσης, |
[1, 8] |
ἄλλοι
τε
καὶ
Τιμαχίδας
ὁ
|
Ῥόδιος |
δι´
ἐπῶν
ἐν
ἕνδεκα
βιβλίοις |
[1, 57] |
πράμνιον
οἶνον.
Τιμαχίδας
δὲ
ὁ
|
Ῥόδιος |
ὑπόχυτόν
τινα
οἶνον
ἐν
Ῥόδῳ
|
[1, 48] |
Χάρης
ὁ
Μιτυληναῖος,
ὃς
καλεῖται
|
Σοροάδειος· |
ἑρμηνεύεται
δὲ
Ἑλλάδι
φωνῇ
οἰνοποιός. |
[1, 48] |
Σαβῖνος
κουφότερος,
ἀπὸ
ἐτῶν
ἑπτὰ
|
ἐπιτήδειος |
πίνεσθαι
μέχρι
πεντεκαίδεκα.
ὁ
δὲ
|
[1, 48] |
καὶ
παλαιούμενος
σχεδὸν
μόνοις
ἐστὶν
|
ἐπιτήδειος |
τοῖς
χρωμένοις
διηνεκῶς.
ὁ
δὲ |
[1, 24] |
μνηστῆρες.
καὶ
παρὰ
Μενελάῳ
ἐμέλπετο
|
θεῖος |
ἀοιδός’
δύο
δὲ
κυβιστητῆρες
μολπῆς |
[1, 58] |
ἀπόβλητον
Διονύσιον,
οὐδὲ
γίγαρτον,
ὁ
|
Κεῖός |
φησι
ποιητής.
~τῶν
οἴνων
ὃ |
[1, 59] |
πρὸς
τὴν
καθημερινὴν
χρῆσιν
οὐκ
|
ἀνοίκειος. |
ὁ
δὲ
Κνίδιος
αἵματος
γεννητικός, |
[1, 2] |
καὶ
Πλούταρχος
καὶ
Λεωνίδης
ὁ
|
Ἠλεῖος |
καὶ
Αἰμιλιανὸς
ὁ
Μαυρούσιος
καὶ |
[1, 37] |
τε
καὶ
πολυπρόσωπος,
ἡ
δὲ
|
Βαθύλλειος |
ἱλαρωτέρα·
καὶ
γὰρ
ὑπόρχημά
τι |
[1, 38] |
Ἀναξιμένους
περιβολήν·
Καλλίστρατός
τε
ὁ
|
Ἀριστοφάνειος |
Ἀρίσταρχον
ἐν
συγγράμματι
κακῶς
εἴρηκεν |
[1, 8] |
τινὲς
ἐντάττουσιν.
ὅτι
Ἀρτεμίδωρος
ὁ
|
Ψευδαριστοφάνειος |
ὀψαρτυτικὰς
λέξεις
συνήγαγε.
τοῦ
Φιλοξένου |
[1, 31] |
δυνάμενος
τὸν
ἆθλον
ἐκτελέσαι
καίπερ
|
ἀνδρεῖος |
γεγονὼς
καὶ
κυνηγὸς
ἀγαθός.
ἐς |
[1, 59] |
θαλάσσης,
ὁ
δὲ
πολὺς
αὐτοῦ
|
ἀχρεῖός |
ἐστιν.
ὁ
δὲ
νησιώτης
εἴς |
[1, 56] |
κοχύζει
τοῖς
ὁδοιπόροις
πιεῖν
μέλας
|
Σκιάθιος, |
ἴσον
ἴσῳ
κεκραμένος.
Ἀχαιὸς
δὲ |
[1, 56] |
λέγων·
ποδαπὸς
εἶ;
φράσον.
{Β.
|
Ἀκάνθιος. |
{Α.
εἶτα
πρὸς
θεῶν
οἴνου |
[1, 10] |
ὑπὸ
γήρως
ἐστερημένος
τῶν
ἡδέων·
|
Μελάνθιος |
δὲ
τῶν
ἀπολαύσεων
ἐρῶν
ηὔξατο |
[1, 10] |
φησι
τοῦτ´
εὔξασθαι
λέγων·
Τιθωνοῦ
|
Μελάνθιος |
ἔοικε
βουλεύσασθαι
βέλτιον.
ὃ
μὲν |
[1, 56] |
οἶνος
ξενικὸς
παρῆν·
ὁ
γὰρ
|
Κορίνθιος
|
βασανισμός
ἐστι.
καὶ
Εὐβοικοῦ
δέ· |
[1, 40] |
ὕψι
βιβάς.
Εὔμηλος
δὲ
ὁ
|
Κορίνθιος |
ἢ
Ἀρκτῖνος
τὸν
Δία
ὀρχούμενόν |
[1, 59] |
παλαίωσιν
ὁ
Κερκυραῖος.
ὁ
δὲ
|
Ζακύνθιος |
καὶ
ὁ
Λευκάδιος
διὰ
τὸ |
[1, 52] |
ἀλαζονοχαυνοφλύαροι,
ὡς
ἅδιστος
ἔφυ
πάντων
|
Φοινίκιος |
οἶνος,
οὐ
προσέχω
τὸν
νοῦν |
[1, 13] |
θαλάσσης
ἀπέχοντι
ἡμερῶν
παμπόλλων
ὁδὸν
|
Ἀπίκιος |
ὄστρεα
νεαρὰ
διεπέμψατο
ὑπὸ
σοφίας |
[1, 12] |
τοὺς
Τιβερίου
χρόνους
ἀνήρ
τις
|
Ἀπίκιος, |
πλουσιώτατος
τρυφητής,
ἀφ´
οὗ
πλακούντων |
[1, 35] |
ἀνεγίνωσκε
δημοσίᾳ,
διὰ
τί
ὁ
|
ἥλιος |
δύνει
μὲν
κολυμβᾷ
δ´
οὔ, |
[1, 39] |
τὰ
λεγόμενα
δεικνύς.
Φίλλις
ὁ
|
Δήλιος |
μουσικὸς
τοὺς
ἀρχαίους
φησὶ
κιθαρῳδοὺς |
[1, 10] |
ὄψον,
ἵν´
ὡς
θερμότατον
ὁ
|
τρισάθλιος |
ἀναδιδῷ
τῇ
γλώττῃ.
ἄλλοι
δὲ
|
[1, 56] |
ὁ
παρὰ
Σικελιώταις
γλυκὺς
καλούμενος
|
Πόλλιος |
ὁ
Βίβλινος
οἶνος.
χρησμός.
ἐν |
[1, 56] |
χωρίου
οὕτω
προσαγορευομένου.
φησὶ
δὲ
|
Φιλύλλιος
|
ὅτι
παρέξω
Λέσβιον,
Χῖον
σαπρόν, |
[1, 24] |
πρὸς
τὴν
αὐτὴν
βουλὴν
ὁ
|
Φήμιος |
νόστον
Ἀχαιῶν.
καὶ
αἱ
Σειρῆνες |
[1, 58] |
διψηρὸς
ἄτοπος
ὁ
μυρίνης
ὁ
|
τίμιος. |
καὶ
Ἑρμῆς
δ´
εἶδος
πόσεως |
[1, 51] |
νωγαλίζει.
ὁ
αὐτός·
ἡδὺς
ὁ
|
Βρόμιος |
τὴν
ἀτέλειαν
Λεσβίου
ποιῶν
τὸν |
[1, 59] |
τρόφιμος,
αἵματος
χρηστοῦ
γεννητικός,
προσηνέστατος,
|
πλήσμιος |
διὰ
τὸ
παχὺς
εἶναι
τῇ |
[1, 59] |
οὐρεῖται,
ὁ
δὲ
γλυκάζων
τρόφιμος,
|
πλήσμιος, |
κοιλίας
μαλακτικός,
ὁ
δ´
αὐτόκρατος |
[1, 52] |
τὰς
δευτέρας
Θεσμοφοριαζούσας
Δημήτριος
ὁ
|
Τροιζήνιος |
Θεσμοφοριασάσας
ἐπιγράφει.
ἐν
ταύτῃ
ὁ |
[1, 57] |
φησί,
φάγωσιν,
ἐξαμβλοῦσιν.
ὁ
δὲ
|
Τροιζήνιος |
οἶνος
ἀγόνους,
φησί,
ποιεῖ
τοὺς |
[1, 8] |
βιβλίοις
ἢ
καὶ
πλείοσι
καὶ
|
Νουμήνιος |
ὁ
Ἡρακλεώτης,
ὁ
Διεύχους
τοῦ |
[1, 55] |
ἐν
Ἰκάρῳ,
φησὶν
Ἐπαρχίδης,
ὁ
|
πράμνιος. |
ἐστὶ
δὲ
οὗτος
γένος
τι |
[1, 5] |
Ἀντιφάνης
φησίν.
ὅτι
Ξενοκράτης
ὁ
|
Χαλκηδόνιος |
καὶ
Σπεύσιππος
ὁ
Ἀκαδημαικὸς
καὶ |
[1, 51] |
μόνον
οἶνον
ἔπινεν·
ὅν
φησι
|
Ποσειδώνιος |
κἀν
Δαμασκῷ
τῆς
Συρίας
γίνεσθαι, |
[1, 54] |
ἑπτὰ
πόλεις,
ὥς
φησιν
ὁ
|
Βαβυλώνιος |
Ἀγαθοκλῆς,
Πήδασον,
Ὀλύμπιον,
Ἀκαμάντιον,
Τίον, |
[1, 31] |
πῦρ
νηῆσαι‘
οἷος
οὐκ
ἄλλος
|
δεξιὸς
|
εἶναί
φησι.
καὶ
ἐν
Λιταῖς |
[1, 31] |
δαιτρεῦσαί
τε
καὶ
πῦρ
νηῆσαι‘
|
οἷος |
οὐκ
ἄλλος
δεξιὸς
εἶναί
φησι. |
[1, 9] |
λαμπρότατε’
πάντας
ἐψυχαγώγησεν·
ἦν
δὲ
|
διθυραμβοποιός. |
καὶ
ὁ
νυμφίος
Φιλόξενε,
εἶπε, |
[1, 4] |
διδάσκουσιν,
ὡς
τὰ
Πινδάρου
ὁ
|
κωμῳδιοποιὸς |
Εὔπολίς
φησιν
ἤδη
κατασεσιγασμένα
ὑπὸ |
[1, 8] |
τοῦ
Λευκαδίου
Δείπνου
Πλάτων
ὁ
|
κωμῳδιοποιὸς |
μέμνηται·
ἐγὼ
δ´
ἐνθάδ´
ἐν |
[1, 44] |
παρὰ
ξύλῳ‘
φησὶν
ὁ
Θηβαῖος
|
μελοποιός. |
{ἔτι
περὶ
τοῦ
τῶν
ἡρώων |
[1, 48] |
Σοροάδειος·
ἑρμηνεύεται
δὲ
Ἑλλάδι
φωνῇ
|
οἰνοποιός. |
~ὅτι
Ἀντιφάνης
που
ὁ
χαρίεις |
[1, 35] |
ἐθαυμάζετο
δὲ
καὶ
Ξενοφῶν
ὁ
|
θαυματοποιός, |
ὃς
μαθητὴν
κατέλιπε
Κρατισθένη
τὸν |
[1, 35] |
τοιοῦτος
ἦν
καὶ
Νυμφόδωρος
ὁ
|
θαυματοποιός, |
ὃς
προσκρούσας
Ῥηγίνοις,
ὥς
φησι |
[1, 35] |
ἔσκωψε
πρῶτος.
Εὔδικος
δὲ
ὁ
|
γελωτοποιὸς
|
ηὐδοκίμει
μιμούμενος
παλαιστὰς
καὶ
πύκτας, |
[1, 51] |
πίω
τοῦδ´,
εὐθὺς
ὑγιὴς
γίνεται·
|
Ἀσκληπιὸς |
κατέβρεξε
οἶνος
Λέσβιος,
ὃν
αὐτὸς |
[1, 8] |
γὰρ
ἔφυ
καὶ
στύματα
μισεῖ.
|
σκορπίος |
αὖ—
{Β.
παίσειέ
γέ
σου |
[1, 14] |
μὴ
προσέχων
λογίσμασι.
καὶ
πάλιν·
|
μακάριος |
ὁ
βίος,
ᾧ
δεῖ
μ´ |
[1, 55] |
Θουρίοις
τοὔλαιον,
ἐν
Γέλᾳ
φακοί,
|
Ἰκάριος |
οἶνος,
ἰσχάδες
Κιμώλιαι.
γίνεται
δὲ |
[1, 55] |
πρόδρομον}
~θαυμάζεται
δὲ
καὶ
ὁ
|
Ἰκάριος |
οἶνος,
ὡς
Ἄμφος·
ἐν
Θουρίοις |
[1, 14] |
περὶ
Περικλέους
φησὶν
Ἀρχίλοχος
ὁ
|
Πάριος |
ποιητὴς
ὡς
ἀκλήτου
ἐπεισπαίοντος
εἰς
|
[1, 57] |
μηδένα
συγκρίνεσθαι.
Ἀλκίφρων
δ´
ὁ
|
Μαιάνδριος |
περὶ
τὴν
Ἐφεσίαν
φησὶν
εἶναι |
[1, 11] |
δέ
φησιν
ὅτι
Φιλόξενος
ὁ
|
Κυθήριος |
ποιητής,
περιπαθὴς
ὢν
τοῖς
ὄψοις, |
[1, 52] |
~ὅτι
Ἀριστοφάνους
τὰς
δευτέρας
Θεσμοφοριαζούσας
|
Δημήτριος |
ὁ
Τροιζήνιος
Θεσμοφοριασάσας
ἐπιγράφει.
ἐν |
[1, 2] |
δείπνῳ
δῆθεν
ἐπιδημήσαντες
δειπνοσοφισταὶ
ἦσαν
|
Μανσούριος, |
νόμων
ἐξηγητὴς
καὶ
πάσης
παιδείας |
[1, 2] |
ὅσοι
τι
ἐφθέγγοντο
Οὐλπιανὸς
ὁ
|
Τύριος, |
ὃς
διὰ
τὰς
συνεχεῖς
ζητήσεις, |
[1, 51] |
Θασίου
μέμνηται
Ἐπίλυκος·
Χῖος
καὶ
|
Θάσιος |
ἠθημένος.
καὶ
Ἀντίδοτος
δέ·
Θάσιον |
[1, 51] |
χρηστόν,
ἐπαγωγὸν
πάνυ
οἶνός
τε
|
Θάσιος |
καὶ
μύρον
καὶ
στέμματα.
ἐν |
[1, 8] |
ὁ
παρῳδὸς
καὶ
Ἡγήμων
ὁ
|
Θάσιος |
ὁ
ἐπικληθεὶς
Φακῆ,
ὃν
τῇ |
[1, 52] |
νοῦν
αὐτοῖς
ἐστὶ
δὲ
καὶ
|
Θάσιος |
πίνειν
γενναῖος,
ἐὰν
ᾖ
πολλαῖς |
[1, 41] |
Χρυσίππου.
~ὅτι
τὸ
Μουσεῖον
ὁ
|
Φιλιάσιος |
Τίμων
ὁ
σιλλογράφος
τάλαρόν
πού |
[1, 49] |
Ἤλιδος
μάγειρος,
ἐξ
Ἄργους
λέβης,
|
Φλιάσιος |
οἶνος,
ἐκ
Κορίνθου
στρώματα,
ἰχθῦς |
[1, 53] |
Πεπαρήθου·
φησὶ
δὲ
Φαινίας
ὁ
|
Ἐρέσιος |
Μενδαίους
τοὺς
βότρυς
ἐπὶ
τῇ |
[1, 58] |
ἀνθοσμίου
οἴνου
σκευασίας
Φαινίας
ὁ
|
Ἐρέσιός |
φησι
τάδε·
γλεύκει
παραχεῖται
παρὰ |
[1, 2] |
συός.
ἰατρῶν
δὲ
παρῆσαν
Δάφνος
|
Ἐφέσιος, |
ἱερὸς
τὴν
τέχνην
καὶ
κατὰ |
[1, 1] |
ὄνομα.
ὑπόκειται
δὲ
τῷ
λόγῳ
|
Λαρήνσιος
|
Ῥωμαῖος,
ἀνὴρ
τῇ
τύχῃ
περιφανής, |
[1, 16] |
ἀφαιρεῖ
τὰς
πλησμονάς,
αὐτὰρ
ἐπεὶ
|
πόσιος |
καὶ
ἐδητύος
ἐξ
ἔρον
ἕντο· |
[1, 11] |
δὲ
τῷ
Φιλοξένῳ
ἡδέως
ὁ
|
Διονύσιος. |
ἐπεὶ
δὲ
τὴν
ἐρωμένην
Γαλάτειαν |
[1, 59] |
καὶ
τοῦ
Χίου
ὁ
καλούμενος
|
Ἀριούσιος. |
διαφοραὶ
δὲ
αὐτοῦ
εἰσι
τρεῖς· |
[1, 7] |
Ἀριστοφάνης
φησίν.
~ὅτι
Ἀρχέστρατος
ὁ
|
Συρακούσιος |
ἢ
Γελῷος
ἐν
τῇ
ὡς |
[1, 35] |
Σκύμνος
ὁ
Ταραντῖνος,
Φιλιστίδης
ὁ
|
Συρακούσιος, |
Ἡράκλειτος
ὁ
Μιτυληναῖος.
γεγόνασι
δὲ |
[1, 8] |
γίνεται
ἐν
χειμῶνι,
φησὶν
ὁ
|
Συρακούσιος |
ποιητής·
οὐχ
ἅμα
μὲν
οὖν |
[1, 2] |
ὁ
Ἠλεῖος
καὶ
Αἰμιλιανὸς
ὁ
|
Μαυρούσιος |
καὶ
Ζωίλος,
γραμματικῶν
οἱ
χαριέστατοι. |
[1, 26] |
αὐτοῦ,
ὥς
φησιν
Ἰόβας
ὁ
|
Μαυρούσιος, |
Φαινέστιος
ὁ
παιδοτρίβης.
καὶ
Ἀντιφάνης· |
[1, 26] |
ὥς
φησιν
Ἰόβας
ὁ
Μαυρούσιος,
|
Φαινέστιος |
ὁ
παιδοτρίβης.
καὶ
Ἀντιφάνης·
φαινίνδα |
[1, 62] |
οἱ
παλαιοὶ
Ἀπολλόδωρος
δηλοῖ
ὁ
|
Καρύστιος· |
εἰ
δ´
ὅτι
καλοῦμεν
ῥάφανον, |
[1, 44] |
δαίσασθαι
λέγειν
βιαιότερόν
ἐστι.
ὅτι
|
Καρύστιος |
ὁ
Περγαμηνὸς
ἱστορεῖ
τὰς
Κερκυραίας |
[1, 52] |
Εὔβουλος·
ὁ
Λευκάδιος
πάρεστι
καὶ
|
μελίττιος
|
οἰνίσκος
οὕτω
πότιμος.
Ἀρχεστράτου
τοῦ |
[1, 34] |
ᾠδοῦ,
ἐφ´
ἧς
ἐπιγέγραπται·
Πυθέα
|
υἱὸς |
ὅδ´
ἐστὶ
Κλέων
Θηβαῖος
ἀοιδός, |
[1, 31] |
Μενελάου
δὲ
τελοῦντος
γάμους
ὁ
|
νυμφίος |
Μεγαπένθης
οἰνοχοεῖ.
νῦν
δὲ
ἐπὶ |
[1, 9] |
ἦν
δὲ
διθυραμβοποιός.
καὶ
ὁ
|
νυμφίος |
Φιλόξενε,
εἶπε,
καὶ
αὔριον
ὧδε |
[1, 5] |
τὴν
πανήγυριν
ἀπαντήσασιν.
ὁ
δὲ
|
Χῖος |
Ἴων
τραγῳδίαν
νικήσας
Ἀθήνησιν
ἑκάστῳ |
[1, 51] |
οἴνου
καὶ
Θασίου
μέμνηται
Ἐπίλυκος·
|
Χῖος |
καὶ
Θάσιος
ἠθημένος.
καὶ
Ἀντίδοτος |
[1, 59] |
οὐρεῖται.
χαριέστατος
δ´
ἐστὶν
ὁ
|
Χῖος |
καὶ
τοῦ
Χίου
ὁ
καλούμενος |
[1, 59] |
μέσος
ἐστί.
κοινῶς
δ´
ὁ
|
Χῖος
|
πεπτικός,
τρόφιμος,
αἵματος
χρηστοῦ
γεννητικός, |
[1, 50] |
λέχους
κάλλος
ἔχει
Μίλητός
τε
|
Χίος |
τ´
ἔναλος
πόλις
Οἰνοπίωνος.
Τυρσηνὴ |
[1, 61] |
Ἀστυδάμας.
~ὅτι
{ὁ}
Θεόπομπος
ὁ
|
Χῖος |
τὴν
ἄμπελον
ἱστορεῖ
εὑρεθῆναι
ἐν |
[1, 17] |
παχὺν
καὶ
πολύτροφον
(οὐ
δίψης
|
ἄκος, |
ἀλλ´
ἐμφορήσεως
ἕνεκα·
πεπωκότι
γοῦν |
[1, 52] |
ἔχει
γὰρ
τοῦτο
χρόνου
διὰ
|
μῆκος |
ἄπλατον·
πινόμενος
δ´
ἥσσων
πολλῷ. |
[1, 5] |
ὁ
Χαλκηδόνιος
καὶ
Σπεύσιππος
ὁ
|
Ἀκαδημαικὸς |
καὶ
Ἀριστοτέλης
βασιλικοὺς
νόμους
ἔγραψε. |
[1, 53] |
τοῦ
φοινικίνου.
καὶ
πάλιν·
φοινικίνου
|
βῖκός |
τις
ὑπανεῴγνυτο.
μνημονεύει
αὐτοῦ
καὶ |
[1, 60] |
ὥσπερ
Ἀστυδάμας,
γύναι.
ἦν
δὲ
|
τραγικὸς |
ποιητὴς
ὁ
Ἀστυδάμας.
~ὅτι
{ὁ} |
[1, 6] |
ἔγχει
πιεῖν
μοι
καὶ
τὸ
|
πέρδικος |
σκέλος.
ἀμίδα
δότω
τις
ἢ |
[1, 35] |
εἰς
δειλίαν
αὐτοὺς
ἔσκωψε
πρῶτος.
|
Εὔδικος |
δὲ
ὁ
γελωτοποιὸς
ηὐδοκίμει
μιμούμενος |
[1, 21] |
ἐγίνοντο
καὶ
φόνοι.
ἐξ
ὧν
|
εἰκὸς
|
λεχθῆναι
καὶ
τὴν
ἀτασθαλίαν,
ὅτι |
[1, 50] |
Σικελὸς
κάλλει
δαπάνῃ
τε
κράτιστος.
|
Θεσσαλικὸς |
δὲ
θρόνος,
γυίων
τρυφερωτάτη
ἕδρα. |
[1, 49] |
Σικυῶνος,
Αἰγίου
δ´
αὐλητρίδες,
τυρὸς
|
Σικελικός, |
μύρον
ἐξ
Ἀθηνῶν,
ἐγχέλεις
Βοιώτιαι. |
[1, 48] |
καὶ
κοῦφος.
ὁ
ἐν
Νεαπόλει
|
Τρεβιλλικὸς |
εὔκρατος
τῇ
δυνάμει
εὐστόμαχος,
εὔστομος. |
[1, 57] |
καλεῖ
οἶνον.
Πλάτων
δ´
ὁ
|
κωμικὸς |
καπνίαν·
κάλλιστος
δ´
οὗτος
γίνεται |
[1, 52] |
Θεσμοφοριασάσας
ἐπιγράφει.
ἐν
ταύτῃ
ὁ
|
κωμικὸς |
μέμνηται
Πεπαρηθίου
οἴνου·
οἶνον
δὲ |
[1, 14] |
ἀναιδείην,
Ἀρχίλοχος
φησίν.
Εὔβουλος
ὁ
|
κωμικός |
φησί
που·
εἰσὶν
ἡμῖν
τῶν |
[1, 14] |
τάξιν
λιπεῖν,
Ἄμφις
φησὶν
ὁ
|
κωμικός. |
Χρύσιππος
δέ
φησιν·
ἀσύμβολον
κώθωνα |
[1, 61] |
ὕστερον
ἀνοίγοντες
εὑρίσκουσιν
οἴνου
πεπληρωμένους.
|
Ἑλλάνικος |
δέ
φησιν
ἐν
τῇ
Πλινθίνῃ |
[1, 56] |
Ἄλεξις
μνημονεύει
ὡς
σκληροῦ·
οἶνος
|
ξενικὸς |
παρῆν·
ὁ
γὰρ
Κορίνθιος
βασανισμός |
[1, 49] |
δαιτός·
Φοινίκη
δ´
αὖ
καρπὸν
|
φοίνικος |
καὶ
σεμίδαλιν·
Καρχηδὼν
δάπιδας
καὶ |
[1, 37] |
Σέλευκος.
τοῦτον
τὸν
Βάθυλλόν
φησιν
|
Ἀριστόνικος |
καὶ
Πυλάδην,
οὗ
ἐστι
καὶ |
[1, 59] |
ὁ
ἀπὸ
Ἁλικαρνασσοῦ.
ὁ
γοῦν
|
κυνικὸς |
Μένιππος
ἁλμοπότιν
τὴν
Μύνδον
φησίν. |
[1, 61] |
κεφαλήν·
ὁ
μὲν
γὰρ
οἶνος
|
καρηβαρικός, |
ὁ
δὲ
κρίθινος
καρωτικός.
~ὅτι |
[1, 56] |
μεμαγμένη,
ἐν
δορὶ
δ´
οἶνος
|
Ἰσμαρικός· |
πίνω
δ´
ἐν
δορὶ
κεκλιμένος. |
[1, 5] |
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
ἵπποις
Ὀλύμπια
νικήσας,
|
Πυθαγορικὸς |
ὢν
καὶ
ἐμψύχων
ἀπεχόμενος,
ἐκ |
[1, 48] |
δὲ
καὶ
Τιβουρτίνου
λιπαρώτερος.
ὁ
|
Μαρσικὸς |
δὲ
πάνυ
αὐστηρός,
εὐστόμαχος
δέ. |
[1, 2] |
ἀδυνατώτερος,
Ῥουφῖνός
τε
ὁ
Νικαεύς.
|
μουσικὸς |
δὲ
παρῆν
Ἀλκείδης
ὁ
Ἀλεξανδρεύς. |
[1, 39] |
λεγόμενα
δεικνύς.
Φίλλις
ὁ
Δήλιος
|
μουσικὸς |
τοὺς
ἀρχαίους
φησὶ
κιθαρῳδοὺς
κινήσεις |
[1, 27] |
ὑποσημαίνεται
δὲ
ἐν
τούτοις
ὁ
|
ὑπορχηματικὸς |
τρόπος,
ὃς
ἤνθησεν
ἐπὶ
Ξενοδήμου |
[1, 59] |
Χῖος
πεπτικός,
τρόφιμος,
αἵματος
χρηστοῦ
|
γεννητικός, |
προσηνέστατος,
πλήσμιος
διὰ
τὸ
παχὺς |
[1, 59] |
ἀνοίκειος.
ὁ
δὲ
Κνίδιος
αἵματος
|
γεννητικός, |
τρόφιμος,
κοιλίαν
εὔλυτον
κατασκευάζων·
πλείων |
[1, 59] |
μὲν
λευκὸς
λεπτότατος
τῇ
φύσει,
|
οὐρητικός, |
θερμὸς
πεπτικός
τε
ὢν
τὴν |
[1, 60] |
εὐανάδοτος,
λεπτός,
κεφαλῆς
οὐ
καθικνούμενος,
|
διουρητικός. |
τούτου
δὲ
καλλίων
ὁ
Ταινιωτικὸς |
[1, 59] |
Ἀβάτης
καλούμενος
κοιλίας
μόνον
ἐστὶ
|
μαλακτικός. |
Κῴῳ
δὲ
καὶ
Μυνδίῳ
καὶ |
[1, 59] |
δὲ
γλυκάζων
τρόφιμος,
πλήσμιος,
κοιλίας
|
μαλακτικός, |
ὁ
δ´
αὐτόκρατος
τῇ
χρείᾳ |
[1, 48] |
εὐγενὴς
δὲ
καὶ
ὁ
Καίκουβος,
|
πληκτικός, |
εὔτονος·
παλαιοῦται
δὲ
μετὰ
ἱκανὰ
|
[1, 48] |
τῷ
Φαλερίνῳ,
κουφότερος
δέ,
οὐ
|
πληκτικός. |
ὁ
Τιβουρτῖνος
λεπτός,
εὐδιάπνευστος,
ἀκμάζων |
[1, 47] |
ὁ
δὲ
κιρρὸς
πέττει
ῥᾷον
|
ξηραντικὸς |
ὤν.
~περὶ
Ἰταλικῶν
οἴνων
φησὶν |
[1, 2] |
οὗτος
στρατιωτικός,
φησί,
μᾶλλον
ἢ
|
συμποτικός. |
~δραματουργεῖ
δὲ
τὸν
διάλογον
ὁ |
[1, 59] |
λεπτότατος
τῇ
φύσει,
οὐρητικός,
θερμὸς
|
πεπτικός |
τε
ὢν
τὴν
κεφαλὴν
ποιεῖ |
[1, 59] |
ἐστί.
κοινῶς
δ´
ὁ
Χῖος
|
πεπτικός, |
τρόφιμος,
αἵματος
χρηστοῦ
γεννητικός,
προσηνέστατος, |
[1, 60] |
λεπτὸς
καὶ
εὐανάδοτος
καὶ
ταχέως
|
πεπτικὸς |
ὡς
καὶ
τοῖς
πυρεταίνουσι
διδόμενος |
[1, 59] |
μέλας,
ὁ
μὴ
γλυκάζων,
τροφιμώτατος,
|
στυπτικός· |
ὁ
δὲ
γλυκάζων
καὶ
τῶν |
[1, 28] |
Καλυψοῦς
οἰκίαν
ἐκπλήττει
τὸν
Ἑρμῆν.
|
ἀπολαυστικὸς |
δέ
ἐστι
παρ´
αὐτῷ
καὶ |
[1, 50] |
τρόπαιον.
καὶ
ἐπαινεῖται
ὄντως
ὁ
|
Ἀττικὸς |
κέραμος.
Εὔβουλος
δέ
φησι
Κνίδια |
[1, 25] |
ὡς
ἔοικε
σφαιρίσκιόν
τι)
εὗρεν
|
Ἀττικὸς |
Νεαπολίτης
παιδοτρίβης
γυμνασίας
ἕνεκα
Πομπηίου |
[1, 60] |
ὅτι
ὁ
Μαρεώτης
οἶνος
ὁ
|
Ἀλεξανδρεωτικὸς |
τὴν
μὲν
προσηγορίαν
ἔχει
ἀπὸ |
[1, 60] |
διουρητικός.
τούτου
δὲ
καλλίων
ὁ
|
Ταινιωτικὸς |
καλούμενος.
ταινία
δ´
ἐστὶν
ἐπιμήκης |
[1, 60] |
τὸ
Ἀττικὸν
ἀνακιρνάμενον.
οὗτος
ὁ
|
Ταινιωτικὸς |
πρὸς
τῷ
ἡδὺς
εἶναι
ἔχει |
[1, 2] |
καὶ
ἦν
ὁ
κατάλογος
οὗτος
|
στρατιωτικός, |
φησί,
μᾶλλον
ἢ
συμποτικός.
~δραματουργεῖ |
[1, 61] |
οἶνος
καρηβαρικός,
ὁ
δὲ
κρίθινος
|
καρωτικός. |
~ὅτι
δὲ
φίλοινοι
Αἰγύπτιοι,
σημεῖον |
[1, 50] |
κρατεῖ
χρυσότυπος
φιάλη
καὶ
πᾶς
|
χαλκὸς |
ὅτις
κοσμεῖ
δόμον
ἔν
τινι |
[1, 24] |
ἀοιδῶν.
ὁ
δὲ
παρὰ
Φαίαξι
|
Δημόδοκος |
ᾄδει
Ἄρεος
καὶ
Ἀφροδίτης
συνουσίαν, |
[1, 52] |
ὁ
Λευκάδιος
πάρεστι
καὶ
μελίττιος
|
οἰνίσκος |
οὕτω
πότιμος.
Ἀρχεστράτου
τοῦ
δειπνολόγου· |
[1, 53] |
λέγει·
οἴμ´
ὡς
ἁπαλὸς
καὶ
|
λευκός· |
ἆρ´
οἴσει
τρία;
Ἕρμιππος
δέ |
[1, 48] |
μετ´
οὐ
πολλὰ
δὲ
ἔτη
|
λευκὸς |
γίνεται·
ἐστὶ
δὲ
λίαν
κοῦφος |
[1, 59] |
δὲ
μέλας.
καὶ
ὁ
μὲν
|
λευκὸς |
λεπτότατος
τῇ
φύσει,
οὐρητικός,
θερμὸς |
[1, 59] |
ποιητής.
~τῶν
οἴνων
ὃ
μὲν
|
λευκός, |
ὃ
δὲ
κιρρός,
ὃ
δὲ
|
[1, 47] |
ἄλλοις
ἀνθρώποις
μεταδοῦναι.
ὁ
δὲ
|
λευκὸς |
οἶνος
ἀσθενὴς
καὶ
λεπτός.
ὁ |
[1, 59] |
οἶνός
ἐστι
θρεπτικώτατος,
ὁ
δὲ
|
λευκὸς
|
οὐρητικώτατος
καὶ
λεπτότατος,
ὁ
δὲ |
[1, 60] |
καὶ
ὁ
γινόμενος
οἶνος
κάλλιστος·
|
λευκός |
τε
γὰρ
καὶ
ἡδύς,
εὔπνους, |
[1, 37] |
Ἀλεξανδρεύς,
ὅν
φησι
παντομίμους
ὀρχήσασθαι
|
Σέλευκος. |
τοῦτον
τὸν
Βάθυλλόν
φησιν
Ἀριστόνικος |
[1, 44] |
τοῦ
τῶν
ἡρώων
βίου.
ὅτι
|
Σέλευκός |
φησι
τὴν
παρ´
Ὁμήρῳ
δαῖτα |
[1, 51] |
δὲ
οἴνου
καὶ
Θασίου
μέμνηται
|
Ἐπίλυκος· |
Χῖος
καὶ
Θάσιος
ἠθημένος.
καὶ |
[1, 50] |
πρώτη·
φορτηγοὺς
δ´
ἀκάτους
Κᾶρες
|
ἁλὸς |
ταμίαι.
τὸν
δὲ
τροχὸν
γαίας |
[1, 37] |
διατίθεσθαι.
Σοφοκλῆς
δὲ
πρὸς
τῷ
|
καλὸς |
γεγενῆσθαι
τὴν
ὥραν
ἦν
καὶ |
[1, 27] |
ἣν
παρίστησι
γινομένην
Ξενοφῶν
ὁ
|
καλὸς |
ἐν
τῇ
Ἀναβάσει
ἐν
τῷ |
[1, 48] |
κοῦφος
καὶ
τρυφερός.
ὁ
Μασσαλιήτης
|
καλός· |
ὀλίγος
δὲ
γίνεται,
παχύς,
σαρκώδης. |
[1, 39] |
Τέλεσις
δὲ
ἢ
Τελέστης
ὁ
|
ὀρχηστοδιδάσκαλος |
πολλὰ
ἐξεύρηκε
σχήματα,
ἄκρως
ταῖς |
[1, 50] |
ἔχει
Μίλητός
τε
Χίος
τ´
|
ἔναλος |
πόλις
Οἰνοπίωνος.
Τυρσηνὴ
δὲ
κρατεῖ |
[1, 53] |
κἀκολουθεῖ
καὶ
λέγει·
οἴμ´
ὡς
|
ἁπαλὸς |
καὶ
λευκός·
ἆρ´
οἴσει
τρία; |
[1, 45] |
τῶν
Τρωικῶν
ἡ
τούτων
χρῆσις.
|
Τάνταλος |
γοῦν
οὐδὲ
θανὼν
ἀπαλλάττεται
τῆς |
[1, 30] |
ἐστὶν
ὅς
ποτ´
ἀμφ´
ἐμοὶ
|
βέλος
|
γελωτοποιόν,
τὴν
κάκοσμον
οὐράνην,
ἔρριψεν |
[1, 50] |
τόξα
καθιστάμεθα.
εἶτα
δ´
ὄχος
|
Σικελὸς |
κάλλει
δαπάνῃ
τε
κράτιστος.
Θεσσαλικὸς |
[1, 6] |
ἔλεγε,
καὶ
Πάμφιλος
δὲ
ὁ
|
Σικελός, |
ὡς
ταῦτα·
ἔγχει
πιεῖν
μοι |
[1, 6] |
πιεῖν
μοι
καὶ
τὸ
πέρδικος
|
σκέλος. |
ἀμίδα
δότω
τις
ἢ
πλακοῦντά |
[1, 56] |
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῇ
αὐτῶν
πολιτείᾳ,
|
ἄμπελος |
Ἀνθηδονιὰς
καὶ
Ὑπερειὰς
ἀπὸ
Ἄνθου |
[1, 55] |
προσαγορεύεται
δέ,
φησὶν
Ἐπαρχίδης,
ἡ
|
ἄμπελος |
ἡ
τὸν
Ἰκάριον
πράμνιον
φέρουσα |
[1, 60] |
ἡ
περὶ
τὴν
γῆν
ταύτην
|
ἄμπελος, |
ἧς
καὶ
ἡ
σταφυλὴ
πάνυ |
[1, 60] |
ἡ
δὲ
περὶ
τὸν
Νεῖλον
|
ἄμπελος |
πλείστη
μὲν
αὐτή,
ὅσος
καὶ |
[1, 27] |
κούφως
καὶ
ταῖς
μαχαίραις
ἐχρῶντο·
|
τέλος |
δ´
ὁ
ἕτερος
τὸν
ἕτερον
|
[1, 10] |
γλῶσσαν
πρὸς
τὰς
ἀπολαύσεις·
καὶ
|
τέλος |
ἰχθύαν
τρίβων
ἀπεκάθαιρεν
αὐτήν.
μόνος |
[1, 38] |
ἐξὸν
καλῶς.
οὗ
μήτε
πράττεται
|
τέλος
|
μηδεὶς
ἡμᾶς
μήτε
τιμὴν
δόντα |
[1, 27] |
ῥυθμῷ
πρὸς
τὸν
αὐλόν·
καὶ
|
τέλος |
ὁ
λῃστὴς
δήσας
τὸν
ἄνδρα |
[1, 28] |
οὐ
γὰρ
ἔγωγέ
τί
φημι
|
τέλος |
χαριέστερον
εἶναι
ἢ
ὅταν
εὐφροσύνη |
[1, 57] |
καλεῖται
ὁ
τὸ
ἕψημα
ἔχων.
|
Πολύζηλος |
δὲ
αὐτίτην
καλεῖ
οἶνον.
Πλάτων |
[1, 40] |
κιθάριζε,
καλὰ
καὶ
ὕψι
βιβάς.
|
Εὔμηλος |
δὲ
ὁ
Κορίνθιος
ἢ
Ἀρκτῖνος |
[1, 43] |
μόνον
ὡς
ἂν
ὀλίγων
πολὺς
|
ὅμιλος. |
καὶ
ὁ
Πρίαμος
δὲ
πρὸς |
[1, 14] |
μὲν
κληθεὶς
ἦλθες,
οἷα
δὴ
|
φίλος· |
ἀλλά
ς´
ἡ
γαστὴρ
νόον |
[1, 42] |
κατακειμένων
χρωμένους
τῇ
λέξει
διέσυρον.
|
Δίφιλος· |
ἐγὼ
δ´
ἕως
μέν
τινος |
[1, 6] |
τοὺς
πότους
ἔμμετρα
ἔλεγε,
καὶ
|
Πάμφιλος |
δὲ
ὁ
Σικελός,
ὡς
ταῦτα· |
[1, 10] |
ὄψον,
ἔφη,
μὴ
πωλῇ
τις.
|
~Θεόφιλος |
δέ
φησιν·
οὐχ
ὥσπερ
Φιλόξενον |
[1, 2] |
καὶ
Αἰμιλιανὸς
ὁ
Μαυρούσιος
καὶ
|
Ζωίλος, |
γραμματικῶν
οἱ
χαριέστατοι.
φιλοσόφων
δὲ |
[1, 31] |
φησι.
καὶ
ἐν
Λιταῖς
δὲ
|
Πάτροκλος |
καὶ
Ἀχιλλεὺς
πάντα
εὐτρεπίζει.
καὶ |
[1, 31] |
καὶ
πῦρ
νηῆσαι‘
οἷος
οὐκ
|
ἄλλος |
δεξιὸς
εἶναί
φησι.
καὶ
ἐν |
[1, 51] |
Κλέαρχος.
Λεσβίου
πώματος
οὐκ
ἔστιν
|
ἄλλος |
οἶνος
ἡδίων
πιεῖν,
φησὶν
Ἄλεξις. |
[1, 50] |
τρυφερωτάτη
ἕδρα.
εὐναίου
δὲ
λέχους
|
κάλλος |
ἔχει
Μίλητός
τε
Χίος
τ´ |
[1, 41] |
τὴν
ἡμέραν
βρέχεται,
μέγεθος
καὶ
|
κάλλος |
οἷα
γίνεται,
τὰ
δ´
ἀντιτείνοντ´ |
[1, 37] |
τραγικῆς
καλουμένης
πρῶτος
εἰσηγητὴς
γέγονε
|
Βάθυλλος |
ὁ
Ἀλεξανδρεύς,
ὅν
φησι
παντομίμους |
[1, 14] |
παραλίμπανε.
κώθων
δ´
οὐ
παραλειπτὸς
|
ἀσύμβολος, |
ἀλλὰ
διωκτός.
Ἀντιφάνης
δέ
φησι· |
[1, 57] |
Ἰταλίας.
ἀμφίας
δ´
οἶνος
ὁ
|
φαῦλος |
καλεῖται
παρὰ
Σωσικράτει.
ἐχρῶντο
δ´ |
[1, 48] |
τῇ
δυνάμει
εὐστόμαχος,
εὔστομος.
ὁ
|
Ἔρβουλος |
ἐν
ἀρχῇ
μέν
ἐστι
μέλας, |
[1, 62] |
σοι
δότω
ῥάφανόν
τις
ἑφθήν.
|
Εὔβουλος |
δέ
πού
φησι·
γύναι,
ῥάφανόν |
[1, 50] |
ἐπαινεῖται
ὄντως
ὁ
Ἀττικὸς
κέραμος.
|
Εὔβουλος
|
δέ
φησι
Κνίδια
κεράμια,
Σικελικὰ |
[1, 47] |
δ´
ὕμνων
νεωτέρων‘
Πίνδαρος
ἐπαινεῖ.
|
Εὔβουλος |
δέ
φησιν·
ἄτοπον
δὲ
τὸν |
[1, 51] |
πράσσουσιν
οὐκ
ἔνεστιν
Ἀφροδίτη
βροτοῖς.
|
Εὔβουλος· |
Θάσιον
ἢ
Χῖον
λαβὼν
ἢ |
[1, 46] |
ἅλωσιν
πανάγρου
δικτύου
θήρᾳ.
καίτοι
|
Εὔβουλος |
κατὰ
τὴν
κωμικὴν
χάριν
φησὶ |
[1, 14] |
παρήγαγεν
εἰς
ἀναιδείην,
Ἀρχίλοχος
φησίν.
|
Εὔβουλος |
ὁ
κωμικός
φησί
που·
εἰσὶν |
[1, 52] |
ἄλλον
ὅστις
ἐπεγερεῖ
τὸν
ἔμβολον.
|
Εὔβουλος· |
ὁ
Λευκάδιος
πάρεστι
καὶ
μελίττιος
|
[1, 41] |
δεῖ
γὰρ
φαγόντας
δαψιλῶς
βρέχειν.
|
Εὔβουλος· |
Σίκων
ἐγὼ
βεβρεγμένος
ἥκω
καὶ |
[1, 30] |
οὔσας
καὶ
κατὰ
τὰ
Τρωικά.
|
Αἰσχύλος |
γοῦν
ἀπρεπῶς
που
παράγει
μεθύοντας |
[1, 39] |
κτῷτο
φάσκων
νοῦν
ἔχειν;
~καὶ
|
Αἰσχύλος |
δὲ
οὐ
μόνον
ἐξεῦρε
τὴν |
[1, 30] |
ἀκοσμίαν
εἰσήγαγεν
ὡς
Σοφοκλῆς
καὶ
|
Αἰσχύλος |
πεποιήκασιν,
ἀλλὰ
πόδα
βόειον
ἐπὶ |
[1, 39] |
μεθύων
δὲ
ἐποίει
τὰς
τραγῳδίας
|
Αἰσχύλος, |
ὥς
φησι
Χαμαιλέων.
Σοφοκλῆς
γοῦν |
[1, 16] |
ἡδονῆς,
οὗ
ἡ
κατασκευὴ
περιεργοτέρα.
|
~Πρίαμος |
δὲ
παρὰ
τῷ
ποιητῇ
καὶ |
[1, 43] |
ὀλίγων
πολὺς
ὅμιλος.
καὶ
ὁ
|
Πρίαμος |
δὲ
πρὸς
Ἀχιλλέα
φησί·
νῦν |
[1, 50] |
καὶ
ἐπαινεῖται
ὄντως
ὁ
Ἀττικὸς
|
κέραμος. |
Εὔβουλος
δέ
φησι
Κνίδια
κεράμια, |
[1, 60] |
μὲν
αὐτή,
ὅσος
καὶ
ὁ
|
ποταμός. |
καὶ
πολλαὶ
τῶν
οἴνων
αἱ |
[1, 36] |
οὗτοι
οὖν
πάντες,
ὁ
σύμπας
|
δῆμος |
τῆς
οἰκουμένης,
τὸν
ἐφ´
ἡμῖν, |
[1, 35] |
δὲ
ὁ
Λοκρός,
ὥς
φησι
|
Φανόδημος, |
παραγενόμενος
εἰς
Θήβας
καὶ
ὑποζωννύμενος |
[1, 55] |
εἶναι
γὰρ
ἐν
Ἰκάρῳ
φησὶ
|
Σῆμος |
Πράμνιον
πέτραν
καὶ
παρ´
αὐτῇ |
[1, 44] |
ἔκκρισιν
καθάπερ
ἂν
εἴ
τις
|
ἠθμὸς |
εἰς
ὕδωρ
βληθείς·
διέξεισι
γὰρ
|
[1, 34] |
ἔτη
τριάκοντα.
Ἡρόδοτος
δὲ
ὁ
|
λογόμιμος, |
ὥς
φησιν
Ἡγήσανδρος,
καὶ
Ἀρχέλαος
|
[1, 48] |
Ῥηγῖνος
τοῦ
Συρεντίνου
λιπαρώτερος
ὢν
|
χρήσιμος |
ἀπὸ
ἐτῶν
πεντεκαίδεκα.
χρήσιμος
καὶ |
[1, 48] |
ὢν
χρήσιμος
ἀπὸ
ἐτῶν
πεντεκαίδεκα.
|
χρήσιμος |
καὶ
ὁ
Πριούερνος
λεπτομερέστερος
ὢν |
[1, 48] |
δὲ
Σιγνῖνος
μέχρις
ἐτῶν
ἓξ
|
χρήσιμος, |
παλαιωθεὶς
δὲ
πολὺ
χρησιμώτερος.
ὁ |
[1, 48] |
Κύμην
ὁ
καλούμενος
Οὐλβανός,
κοῦφος,
|
πότιμος |
ἀπὸ
ἐτῶν
πέντε.
ὁ
Ἀγκωνιτανὸς |
[1, 52] |
πάρεστι
καὶ
μελίττιος
οἰνίσκος
οὕτω
|
πότιμος. |
Ἀρχεστράτου
τοῦ
δειπνολόγου·
εἶθ´
ὁπόταν |
[1, 48] |
ταχὺ
καὶ
ἀπὸ
ἐτῶν
πέντε
|
πότιμός |
ἐστιν·
ἐστὶ
δ´
οὔτε
λίαν |
[1, 48] |
οἶνος
ἀπὸ
ἐτῶν
δέκα
ἐστὶ
|
πότιμος |
καὶ
ἀπὸ
πεντεκαίδεκα
μέχρι
εἴκοσιν· |
[1, 48] |
καὶ
εἴκοσιν
ἐτῶν
ἄρχεται
γίνεσθαι
|
πότιμος· |
ὢν
γὰρ
ἀλιπὴς
καὶ
λίαν |
[1, 59] |
κοινῶς
δ´
ὁ
Χῖος
πεπτικός,
|
τρόφιμος, |
αἵματος
χρηστοῦ
γεννητικός,
προσηνέστατος,
πλήσμιος |
[1, 59] |
οὖν
αὐστηρὸς
εὔστομός
ἐστι
καὶ
|
τρόφιμος |
καὶ
μᾶλλον
οὐρεῖται,
ὁ
δὲ
|
[1, 59] |
ὁ
δὲ
Κνίδιος
αἵματος
γεννητικός,
|
τρόφιμος, |
κοιλίαν
εὔλυτον
κατασκευάζων·
πλείων
δὲ
|
[1, 59] |
μᾶλλον
οὐρεῖται,
ὁ
δὲ
γλυκάζων
|
τρόφιμος, |
πλήσμιος,
κοιλίας
μαλακτικός,
ὁ
δ´ |
[1, 1] |
ὁ
θαυμαστὸς
οὗτος
τοῦ
λόγου
|
οἰκονόμος
|
Ἀθήναιος
ἥδιστον
λογόδειπνον
εἰσηγεῖται
κρείττων |
[1, 59] |
καλεῖται.
ὁ
μὲν
οὖν
αὐστηρὸς
|
εὔστομός |
ἐστι
καὶ
τρόφιμος
καὶ
μᾶλλον |
[1, 60] |
καὶ
ἡ
σταφυλὴ
πάνυ
βρωθῆναι
|
εὔστομος |
καὶ
ὁ
γινόμενος
οἶνος
κάλλιστος· |
[1, 48] |
Τρεβιλλικὸς
εὔκρατος
τῇ
δυνάμει
εὐστόμαχος,
|
εὔστομος. |
ὁ
Ἔρβουλος
ἐν
ἀρχῇ
μέν |
[1, 6] |
φησὶ
δὲ
καὶ
ὅτι
ὁ
|
Χάρμος
|
εἰς
ἕκαστον
τῶν
παρατιθεμένων
ἔχων |
[1, 56] |
Βίβλινον,
Μενδαῖον,
ὥστε
μηδένα
κραιπαλᾶν.
|
Ἐπίχαρμος |
δὲ
ἀπό
τινων
ὀρῶν
Βιβλίνων |
[1, 47] |
παλαιὸς
οἶνος
διὰ
τὸ
μᾶλλον
|
θερμὸς |
γίνεσθαι
παλαιούμενος.
ἔνιοι
δὲ
καὶ |
[1, 59] |
λευκὸς
λεπτότατος
τῇ
φύσει,
οὐρητικός,
|
θερμὸς |
πεπτικός
τε
ὢν
τὴν
κεφαλὴν |
[1, 23] |
αὐτοῖς
καὶ
διὰ
τῆς
προπόσεως
|
ἀσπασμός· |
οἱ
γοῦν
θεοὶ
χρυσέοις
δεπάεσσι |
[1, 56] |
καλούμενος
Πόλλιος
ὁ
Βίβλινος
οἶνος.
|
χρησμός. |
ἐν
τῷ
χρησμῷ,
φησίν,
ὁ |
[1, 56] |
ξενικὸς
παρῆν·
ὁ
γὰρ
Κορίνθιος
|
βασανισμός |
ἐστι.
καὶ
Εὐβοικοῦ
δέ·
πολὺν |
[1, 55] |
πόλις
ἐν
τῇ
νήσῳ
ἐστί.
|
Δίδυμος |
δὲ
πράμνιόν
φησιν
οἶνον
ἀπὸ |
[1, 23] |
τράπεζα
καὶ
δέπας
πιεῖν
ὅτε
|
θυμὸς |
ἀνώγοι.
ἐπιστέφονται
δὲ
ποτοῖο
οἱ |
[1, 59] |
χαριέστατος
ὁ
κατὰ
τὴν
Ἰταλίαν
|
Ἀλβανὸς |
καὶ
ὁ
Φαλερνίτης.
ὁ
δὲ |
[1, 48] |
τὴν
Καμπανίας
Κύμην
ὁ
καλούμενος
|
Οὐλβανός, |
κοῦφος,
πότιμος
ἀπὸ
ἐτῶν
πέντε. |
[1, 48] |
δὲ
μετὰ
ἱκανὰ
ἔτη.
ὁ
|
Φουνδανὸς |
εὔτονος,
πολύτροφος,
κεφαλῆς
καὶ
στομάχου |
[1, 2] |
καὶ
Λεωνίδης
ὁ
Ἠλεῖος
καὶ
|
Αἰμιλιανὸς
|
ὁ
Μαυρούσιος
καὶ
Ζωίλος,
γραμματικῶν |
[1, 48] |
καθαπτόμενος
κεφαλῆς.
τούτῳ
ἐμφερὴς
ὁ
|
Φορμιανός, |
ταχὺ
δὲ
ἀκμάζει
καὶ
λιπαρώτερός |
[1, 2] |
τῶν
ἄλλων
ὅσοι
τι
ἐφθέγγοντο
|
Οὐλπιανὸς
|
ὁ
Τύριος,
ὃς
διὰ
τὰς |
[1, 59] |
καροῖ
λίαν
ταχέως.
ὁ
δὲ
|
Ἀδριανὸς |
καλούμενος
εὔπνους,
εὐανάδοτος,
ἄλυπος
τὸ |
[1, 2] |
οἱ
χαριέστατοι.
φιλοσόφων
δὲ
παρῆσαν
|
Ποντιανὸς |
καὶ
Δημόκριτος
οἱ
Νικομηδεῖς,
πολυμαθείᾳ |
[1, 48] |
κρείττων
δὲ
γίνεται
παλαιούμενος.
ὁ
|
Λαβικανὸς |
ἡδὺς
καὶ
λιπαρὸς
τῇ
γεύσει, |
[1, 35] |
Ἕλλησι
καὶ
Ῥωμαίοις
Ματρέας
ὁ
|
πλάνος |
ὁ
Ἀλεξανδρεύς,
ὃς
ἔλεγε
καὶ |
[1, 8] |
τρίγλη
δ´
οὐκ
ἐθέλει
νεύρων
|
ἐπιήρανος |
εἶναι·
παρθένου
Ἀρτέμιδος
γὰρ
ἔφυ |
[1, 48] |
πόσεως
ἀπὸ
ἐτῶν
δέκα.
ὁ
|
Γαυρανὸς |
δὲ
καὶ
ὀλίγος
καὶ
κάλλιστος, |
[1, 48] |
καὶ
τῷ
Φαλερίνῳ
ἐμφερής.
ὁ
|
Βενεφρανὸς |
εὐστόμαχος
καὶ
κοῦφος.
ὁ
ἐν |
[1, 48] |
τοῦ
Συρεντίνου
γεωδέστερος.
ὁ
δὲ
|
Στατανὸς
|
τῶν
πρώτων
ἐστὶν
οἴνων,
ἐμφερὴς |
[1, 48] |
πότιμος
ἀπὸ
ἐτῶν
πέντε.
ὁ
|
Ἀγκωνιτανὸς |
χρηστός,
λιπαρός,
πο-
ὁ
Βυξεντῖνος |
[1, 48] |
παλαιωθεὶς
δὲ
πολὺ
χρησιμώτερος.
ὁ
|
Νουμεντανὸς |
ἀκμάζει
ταχὺ
καὶ
ἀπὸ
ἐτῶν |
[1, 48] |
ἡδὺς
καὶ
τῷ
χρώματι
χρυσίζει.
|
Αἰκουανὸς |
κατὰ
πολλὰ
τῷ
Συρεντίνῳ
παρεμφερής. |
[1, 33] |
καί·
πάντῃ
γάρ
σε
περὶ
|
στέφανος |
πολέμοιο
δέδηε.
παρατηρητέον
δὲ
καὶ |
[1, 38] |
οὐδεμιᾶς
ἀπεχόμενον
κινήσεως
οὐδὲ
σχήματος
|
ἑνός. |
καί
ποτε
ὀψοφάγον
μιμούμενον
ἐξείραντα |
[1, 56] |
καὶ
Ἀλθηφιὰς
ἀπὸ
Ἀλθηφίου
τινός,
|
ἑνὸς |
τῶν
Ἀλφειοῦ
ἀπογόνων.
~Ἀλκμὰν
δέ |
[1, 60] |
τὴν
προσηγορίαν
λαβοῦσα
ἀπὸ
Μάρωνος
|
ἑνὸς
|
τῶν
μετὰ
Διονύσου
τὰς
στρατείας |
[1, 57] |
Κερυνίαν
τῆς
Ἀχαίας
ἀμπέλου
τι
|
γένος |
εἶναι,
ἀφ´
ἧς
τὸν
οἶνον |
[1, 24] |
τι
ἦν
τὸ
τῶν
ἀοιδῶν
|
γένος |
καὶ
φιλοσόφων
διάθεσιν
ἐπέχον.
Ἀγαμέμνων |
[1, 55] |
ὁ
πράμνιος.
ἐστὶ
δὲ
οὗτος
|
γένος |
τι
οἴνου.
καί
ἐστιν
οὗτος |
[1, 2] |
ὁ
ἀνὴρ
νόμον
εἶχεν
ἴδιον
|
μηδενὸς |
ἀποτρώγειν
πρὶν
εἰπεῖν
κεῖται
ἢ |
[1, 2] |
καὶ
κατὰ
τὴν
ἄλλην
παιδείαν
|
οὐδενὸς |
δεύτερος
καὶ
τὴν
ἐγκύκλιον
οὐ |
[1, 2] |
συνετράφη·
ἰάμβων
δὲ
ἦν
ποιητὴς
|
οὐδενὸς |
δεύτερος,
φησί,
τῶν
μετ´
Ἀρχίλοχον |
[1, 2] |
αὐτοῦ,
καὶ
κατὰ
τὴν
ἑρμηνείαν
|
οὐδενὸς |
ὢν
τῶν
ἀρχαίων
ἀδυνατώτερος,
Ῥουφῖνός |
[1, 55] |
οἳ
δὲ
τὸν
πραύνοντα
τὸ
|
μένος, |
ἐπεὶ
οἱ
πιόντες
προσηνεῖς.
~ἐπαινεῖ |
[1, 4] |
Νηλέα·
παρ´
οὗ
πάντα,
φησί,
|
πριάμενος |
ὁ
ἡμεδαπὸς
βασιλεὺς
Πτολεμαῖος,
Φιλάδελφος |
[1, 31] |
παρὰ
τῷ
πατρὶ
καθήμενος,
οὐ
|
δυνάμενος |
τὸν
ἆθλον
ἐκτελέσαι
καίπερ
ἀνδρεῖος |
[1, 23] |
ἐπάγει·
νώμησεν
δ´
ἄρα
πᾶσιν
|
ἐπαρξάμενος |
δεπάεσσιν.
εἰσὶ
δὲ
καὶ
τοῖς |
[1, 56] |
πιεῖν
μέλας
Σκιάθιος,
ἴσον
ἴσῳ
|
κεκραμένος. |
Ἀχαιὸς
δὲ
τὸν
Βίβλινον·
ἐδεξιοῦτο |
[1, 51] |
τὰ
στήθη.
καὶ
Ἀναξανδρίδης·
χοῦς
|
κεκραμένος |
ψιθίου.
~ὅτι
Ἀριστοφάνους
τὰς
δευτέρας |
[1, 13] |
ἦν
τῆς
θαλάσσης)
μάγειρός
τις
|
μιμησάμενος |
τὸ
ἰχθύδιον
παρέθηκεν
{ὡς
ἀφύας} |
[1, 11] |
πάθος,
τὸν
μὲν
Διονύσιον
Κύκλωπα
|
ὑποστησάμενος, |
τὴν
δ´
αὐλητρίδα
Γαλάτειαν,
ἑαυτὸν |
[1, 17] |
ὃς
δέ
κ´
ἀνὴρ
οἴνοιο
|
κορεσσάμενος |
καὶ
ἐδωδῆς.
τῷ
δὲ
κωθωνιζομένῳ |
[1, 43] |
καὶ
ὁ
τὸ
σύνολον
οὐ
|
γευσάμενος |
τροφῆς
κεῖτ´
ἄσιτος,
ἄπαστος.
ἐπὶ |
[1, 9] |
ὅτι
πᾶν
εἰς
γάμους
συνηγόρασται
|
λουσάμενος |
παρῆν
ἄκλητος
ὡς
τὸν
νυμφίον. |
[1, 6] |
ἀρχὰς
ποιημάτων
πολλῶν
καὶ
λόγων
|
ἐκγραψάμενος |
ἀνειλήφει
μέχρι
τριῶν
καὶ
τεσσάρων
|
[1, 37] |
τὴν
ὥραν
ἦν
καὶ
ὀρχηστικὴν
|
δεδιδαγμένος |
καὶ
μουσικὴν
ἔτι
παῖς
ὢν |
[1, 17] |
ἀξιοῖ
σπείσαντα
πιεῖν,
ὃ
δὲ
|
καθῃμαγμένος |
ἀσεβὲς
ἡγεῖται.
οἶδε
δὲ
ὁ
|
[1, 41] |
δαψιλῶς
βρέχειν.
Εὔβουλος·
Σίκων
ἐγὼ
|
βεβρεγμένος |
ἥκω
καὶ
κεκωθωνισμένος.
{Β.
πέπωκας |
[1, 27] |
τῆς
ὀρχήσεως
ἦν·
ὃ
μὲν
|
παραθέμενος |
τὰ
ὅπλα
σπείρει
καὶ
ζευγηλατεῖ |
[1, 17] |
ποιεῖν·
σὺ
μέν,
φησί,
πῖνε
|
καθήμενος’ |
καὶ
ἐπιξύοντα
τυρὸν
αἴγειον,
ἐπὶ |
[1, 31] |
ἐτῶν
ἐδείπνει
παρὰ
τῷ
πατρὶ
|
καθήμενος, |
οὐ
δυνάμενος
τὸν
ἆθλον
ἐκτελέσαι |
[1, 51] |
μέμνηται
Ἐπίλυκος·
Χῖος
καὶ
Θάσιος
|
ἠθημένος. |
καὶ
Ἀντίδοτος
δέ·
Θάσιον
ἔγχει |
[1, 10] |
θαλάμῳ
κρέμαται
πάντων
ὑπὸ
γήρως
|
ἐστερημένος |
τῶν
ἡδέων·
Μελάνθιος
δὲ
τῶν |
[1, 15] |
Ἀλκίνους
δὲ
ὁ
τὸν
τρυφερὸν
|
ᾑρημένος |
βίον
τοὺς
τρυφερωτάτους
ἑστιῶν
Φαίακας |
[1, 42] |
ἀνάκεισο.
Φιλιππίδης·
καὶ
δειπνῶν
ἀεὶ
|
ἀνακείμενος |
παρ´
αὐτόν.
καὶ
ἐπάγει·
πότερον |
[1, 56] |
Ἰσμαρικός·
πίνω
δ´
ἐν
δορὶ
|
κεκλιμένος. |
Στράττις
δὲ
τὸν
Σκιάθιον
ἐπαινεῖ· |
[1, 2] |
οὐ
μόνον
ἐν
φιλοσόφῳ
θεωρίᾳ
|
τεθραμμένος, |
ἀλλὰ
καὶ
κατὰ
τὸν
ἄλλον |
[1, 37] |
Σαλαμῖνι
ναυμαχίαν
περὶ
τρόπαιον
γυμνὸς
|
ἀληλιμμένος |
ἐχόρευσε
μετὰ
λύρας·
οἳ
δὲ |
[1, 32] |
ἀποκναίσειεν
ἂν
κἂν
ὁστισοῦν
μου
|
λαβόμενος |
τοῦ
δέρματος.
οὕτω
στερεόν
τι |
[1, 60] |
πεπτικὸς
ὡς
καὶ
τοῖς
πυρεταίνουσι
|
διδόμενος |
μὴ
βλάπτειν.
σαυτὴν
ἐπαινεῖς
ὥσπερ |
[1, 46] |
ὡς
δὲ
λέβης
ζεῖ
κνίσσῃ
|
μελδόμενος |
ἁπαλοτρεφέος
σιάλοιο.
καὶ
ὁ
κατ´ |
[1, 12] |
κωλήν
τις
καλεῖται
Ἀριστόξενος
ἰδίως
|
σκευαζόμενος, |
ὑπὸ
τῆς
ἀνυπερβλήτου
τρυφῆς
καὶ |
[1, 15] |
πᾶσι
τὸν
βίον
καὶ
αὐτάρκη,
|
λογιζόμενος |
τὰς
ἐπιθυμίας
καὶ
τὰς
ἡδονὰς
|
[1, 42] |
σάτυρος
παρὰ
Σοφοκλεῖ
τοῦτό
φησιν
|
ἐπικαιόμενος |
τῷ
Ἡρακλεῖ·
ἀνακειμένῳ
μέσον
εἰς |
[1, 15] |
πάντων
τῶν
καλῶν
χορηγὸν
οὖσαν,
|
βουλόμενος |
ἐμφῦσαι
πάλιν
αὐτὴν
ἀπ´
ἀρχῆς |
[1, 37] |
Σωκράτης
ὁ
σοφὸς
καὶ
πολλάκις
|
καταλαμβανόμενος |
ὀρχούμενος,
ὥς
φησι
Ξενοφῶν,
ἔλεγε |
[1, 35] |
ὁ
Λοκρός,
ὥς
φησι
Φανόδημος,
|
παραγενόμενος |
εἰς
Θήβας
καὶ
ὑποζωννύμενος
οἴνου |
[1, 48] |
μὲν
τῆς
Ἰταλίας
γίνεται·
καὶ
|
γινόμενος |
ἐν
Σικελίᾳ
καλεῖται
Ἰωτάλινος.
ἡδὺς |
[1, 60] |
πάνυ
βρωθῆναι
εὔστομος
καὶ
ὁ
|
γινόμενος |
οἶνος
κάλλιστος·
λευκός
τε
γὰρ |
[1, 1] |
εἰσηγεῖται
κρείττων
τε
αὐτὸς
ἑαυτοῦ
|
γινόμενος, |
ὥσπερ
οἱ
Ἀθήνησι
ῥήτορες,
ὑπὸ |
[1, 52] |
τοῦτο
χρόνου
διὰ
μῆκος
ἄπλατον·
|
πινόμενος |
δ´
ἥσσων
πολλῷ.
κεῖνος
δὲ |
[1, 59] |
κοιλίαν
εὔλυτον
κατασκευάζων·
πλείων
δὲ
|
πινόμενος |
ἐκλύει
τὸν
στόμαχον.
ὁ
δὲ |
[1, 57] |
οἶνον
ὃς
τοὺς
μὲν
ἄνδρας
|
πινόμενος |
ἐξίστησι,
τὰς
δὲ
γυναῖκας
τεκνούσσας |
[1, 48] |
εὐστόμαχος.
ὁ
Οὐελίτερνος
δὲ
ἡδὺς
|
πινόμενος, |
εὐστόμαχος·
ἴδιον
δ´
αὐτοῦ
τὸ |
[1, 48] |
λεπτός.
ὁ
Σπωλητῖνος
οἶνος
καὶ
|
πινόμενος |
ἡδὺς
καὶ
τῷ
χρώματι
χρυσίζει. |
[1, 14] |
εἴης;
ἀγαθὸς
πρὸς
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
|
ἑστιασόμενος |
ἧκον·
κοινὰ
γὰρ
τὰ
τῶν |
[1, 2] |
τῶν
Ἀκαδημαικῶν
λόγων
οὐ
παρέργως
|
ἁπτόμενος, |
Γαληνός
τε
ὁ
Περγαμηνός,
ὃς |
[1, 48] |
ὢν
τοῦ
Ῥηγίνου
ἥκιστά
τε
|
καθαπτόμενος |
κεφαλῆς.
τούτῳ
ἐμφερὴς
ὁ
Φορμιανός, |
[1, 15] |
καὶ
πολλοὺς
ἔχων
ὑπηκόους,
τάδε
|
παρακελευόμενος· |
ἀλλ´
ἄγ´,
ὃ
μὲν
πεδίονδ´ |
[1, 27] |
ὅπλα
σπείρει
καὶ
ζευγηλατεῖ
πυκνὰ
|
μεταστρεφόμενος |
ὡς
φοβούμενος,
λῃστὴς
δὲ
προσέρχεται· |
[1, 10] |
Ἐρύξιδος·
ἐκεῖνος
γάρ,
ὡς
ἔοικεν,
|
ἐπιμεμφόμενος |
τὴν
φύσιν
εἰς
τὴν
ἀπόλαυσιν |
[1, 5] |
νικήσας,
Πυθαγορικὸς
ὢν
καὶ
ἐμψύχων
|
ἀπεχόμενος, |
ἐκ
σμύρνης
καὶ
λιβανωτοῦ
καὶ |
[1, 24] |
ὃς
πρῶτον
μὲν
ἀρετὴν
γυναικῶν
|
διερχόμενος |
ἐνέβαλλέ
τινα
φιλοτιμίαν
εἰς
καλοκἀγαθίαν, |
[1, 2] |
καὶ
κατὰ
τὸν
ἄλλον
βίον
|
ἐξητασμένος. |
τῶν
δὲ
κυνικῶν
εἷς
ἦν |
[1, 41] |
Σίκων
ἐγὼ
βεβρεγμένος
ἥκω
καὶ
|
κεκωθωνισμένος. |
{Β.
πέπωκας
οὗτος;
{Α.
πέπωκ´ |
[1, 6] |
ὡς
προείρηται,
ἐδόκει
τοῖς
Μεσσηνίοις
|
πεπαιδευμένος |
εἶναι,
ὡς
καὶ
Καλλιφάνης
ὁ |
[1, 15] |
Φαίακας
καὶ
τὸν
Ὀδυσσέα
ξενίζων,
|
ἐπιδεικνύμενος |
αὐτῷ
τὴν
τοῦ
κήπου
κατασκευὴν |
[1, 17] |
τὰ
σώματα
καὶ
τὰς
ψυχάς.
|
ἐνδεικνύμενος |
οὖν
καὶ
τὴν
εὐταξίαν
ὡς |
[1, 35] |
Φανόδημος,
παραγενόμενος
εἰς
Θήβας
καὶ
|
ὑποζωννύμενος |
οἴνου
κύστεις
μεστὰς
καὶ
γάλακτος |
[1, 27] |
καὶ
ζευγηλατεῖ
πυκνὰ
μεταστρεφόμενος
ὡς
|
φοβούμενος, |
λῃστὴς
δὲ
προσέρχεται·
ὃ
δὲ |
[1, 47] |
διὰ
τὸ
μᾶλλον
θερμὸς
γίνεσθαι
|
παλαιούμενος. |
ἔνιοι
δὲ
καὶ
τὴν
Διονύσου |
[1, 48] |
ἐτῶν
δέκα·
κρείττων
δὲ
γίνεται
|
παλαιούμενος. |
ὁ
Λαβικανὸς
ἡδὺς
καὶ
λιπαρὸς
|
[1, 48] |
λίαν
ψαφαρὸς
μόλις
πεπαίνεται·
καὶ
|
παλαιούμενος |
σχεδὸν
μόνοις
ἐστὶν
ἐπιτήδειος
τοῖς |
[1, 4] |
ἐκ
τοῦ
παρατυχόντος
τὰς
ζητήσεις
|
ποιούμενος, |
ἀλλ´
ὡς
ἔνι
μάλιστα
μετὰ |
[1, 7] |
οὗ
ἡ
ἀρχή·
ἱστορίης
ἐπίδειγμα
|
ποιούμενος |
Ἑλλάδι
πάσῃ—
φησί·
πρὸς
δὲ |
[1, 1] |
ἐμπειροτάτους
ἐν
{τοῖς}
αὑτοῦ
δαιτυμόνας
|
ποιούμενος· |
ἐν
οἷς
οὐκ
ἔσθ´
οὗτινος |
[1, 15] |
δὲ
τοὺς
τῶν
παίδων
γάμους
|
ποιούμενος |
καὶ
τοῦ
Τηλεμάχου
πρὸς
αὐτὸν |
[1, 2] |
πάσης
παιδείας
οὐ
παρέργως
ἐπιμέλειαν
|
ποιούμενος, |
μόνος
ποιητής,
ἀνὴρ
καὶ
κατὰ |
[1, 6] |
καὶ
τεσσάρων
στίχων,
πολυμαθείας
δόξαν
|
προσποιούμενος. |
πολλοὶ
δὲ
καὶ
ἄλλοι
διὰ |
[1, 59] |
Χῖος
καὶ
τοῦ
Χίου
ὁ
|
καλούμενος |
Ἀριούσιος.
διαφοραὶ
δὲ
αὐτοῦ
εἰσι |
[1, 59] |
λίαν
ταχέως.
ὁ
δὲ
Ἀδριανὸς
|
καλούμενος |
εὔπνους,
εὐανάδοτος,
ἄλυπος
τὸ
σύνολον. |
[1, 59] |
ὁ
δ´
ἀπὸ
Κιλικίας
Ἀβάτης
|
καλούμενος |
κοιλίας
μόνον
ἐστὶ
μαλακτικός.
Κῴῳ |
[1, 48] |
περὶ
τὴν
Καμπανίας
Κύμην
ὁ
|
καλούμενος |
Οὐλβανός,
κοῦφος,
πότιμος
ἀπὸ
ἐτῶν |
[1, 54] |
ὢν
τῷ
Διονύσῳ,
ἐξ
ἐπιθέτου
|
καλούμενος |
οὕτως,
ὡς
Θρίαμβος
καὶ
Διθύραμβος. |
[1, 56] |
οὖν
ὁ
παρὰ
Σικελιώταις
γλυκὺς
|
καλούμενος |
Πόλλιος
ὁ
Βίβλινος
οἶνος.
χρησμός. |
[1, 60] |
τούτου
δὲ
καλλίων
ὁ
Ταινιωτικὸς
|
καλούμενος. |
ταινία
δ´
ἐστὶν
ἐπιμήκης
περὶ |
[1, 13] |
τὴν
ὄψιν
αὐτῆς
τῆς
ἀφύης
|
μιμούμενος, |
ἀποζέσας,
ἔλαιον
ἐπιχέας,
ἅλας
δοὺς |
[1, 35] |
Εὔδικος
δὲ
ὁ
γελωτοποιὸς
ηὐδοκίμει
|
μιμούμενος |
παλαιστὰς
καὶ
πύκτας,
ὥς
φησιν |
[1, 35] |
ὁ
Ταραντῖνος
ἐθαυμάζετο
τοὺς
διθυράμβους
|
μιμούμενος· |
τὰς
δὲ
κιθαρῳδίας
οἱ
περὶ |
[1, 60] |
εὔπνους,
εὐανάδοτος,
λεπτός,
κεφαλῆς
οὐ
|
καθικνούμενος, |
διουρητικός.
τούτου
δὲ
καλλίων
ὁ |
[1, 37] |
ὁ
σοφὸς
καὶ
πολλάκις
καταλαμβανόμενος
|
ὀρχούμενος, |
ὥς
φησι
Ξενοφῶν,
ἔλεγε
τοῖς
|
[1, 58] |
διδόμενον
θαυμαστὸν
εἶναι
τὴν
ἡδονήν·
|
ἠρτυμένος |
γάρ
ἐστιν.
ἐμβάλλουσι
γὰρ
εἰς |
[1, 59] |
ὁ
Φαλερνίτης.
ὁ
δὲ
τούτων
|
πεπαλαιωμένος |
καὶ
κεχρονικὼς
φαρμακώδης
ὢν
καροῖ |
[1, 13] |
τὴν
ἐπιθυμίαν.
καὶ
Νικομήδης
γογγυλίδα
|
μασώμενος
|
ἀφύης
τοτ´
ἔλεγε
τοῖς
φίλοις |
[1, 21] |
εἶχεν,
ἵνα
ἄν
τις
ἀφίκηται
|
ξένος, |
ἔχοι
δοῦναι
αὐτῷ.
~καὶ
ἰχθύσι |
[1, 9] |
αὔριον
ὧδε
δειπνήσεις·
καὶ
ὁ
|
Φιλόξενος |
ἂν
ὄψον,
ἔφη,
μὴ
πωλῇ |
[1, 11] |
ὅλον.
~Φαινίας
δέ
φησιν
ὅτι
|
Φιλόξενος
|
ὁ
Κυθήριος
ποιητής,
περιπαθὴς
ὢν |
[1, 11] |
ἕνεκεν
τοῦτο
ποιεῖ,
εἶπεν
ὁ
|
Φιλόξενος |
ὅτι
γράφων
τὴν
Γαλάτειαν
βούλοιτό |
[1, 5] |
μὴν
καὶ
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
Τελλίας,
|
φιλόξενος
|
ὢν
καὶ
πάντας
πολυωρῶν,
πεντακοσίοις |
[1, 26] |
ἐφρόντιζον
δὲ
εὐρυθμίας
οἱ
σφαιρίζοντες.
|
Δαμόξενος |
γοῦν
φησι·
νεανίας
τις
ἐσφαίριζεν |
[1, 12] |
ἀναπλεῖν
μηδὲ
προσπελάσαντι
τῇ
γῇ.
|
Ἀριστόξενος |
δ´
ὁ
Κυρηναῖος
φιλόσοφος,
ὁ |
[1, 40] |
Κρητικαί,
Ἰωνικαί,
Μαντινικαί,
ἃς
προκρίνει
|
Ἀριστόξενος |
διὰ
τὴν
τῶν
χειρῶν
κίνησιν. |
[1, 12] |
οὗ
καὶ
κωλήν
τις
καλεῖται
|
Ἀριστόξενος |
ἰδίως
σκευαζόμενος,
ὑπὸ
τῆς
ἀνυπερβλήτου |
[1, 35] |
παλαιστὰς
καὶ
πύκτας,
ὥς
φησιν
|
Ἀριστόξενος. |
Στράτων
δ´
ὁ
Ταραντῖνος
ἐθαυμάζετο |
[1, 10] |
τῶν
ἀπολαύσεων
ἐρῶν
ηὔξατο
τῆς
|
μακραύχενος |
ὄρνιθος
τὸν
τράχηλον
ἔχειν,
ἵν´ |
[1, 48] |
ὁ
παρὰ
τούτῳ
τῷ
σοφιστῇ
|
Γαληνός· |
ὁ
Φαλερῖνος
οἶνος
ἀπὸ
ἐτῶν |
[1, 2] |
Ἀκαδημαικῶν
λόγων
οὐ
παρέργως
ἁπτόμενος,
|
Γαληνός |
τε
ὁ
Περγαμηνός,
ὃς
τοσαῦτ´ |
[1, 48] |
ὡς
ἐμμεμιγμένου
αὐτῷ
ἑτέρου.
ὁ
|
Καληνὸς |
κοῦφος,
τοῦ
Φαλερίνου
εὐστομαχώτερος.
εὐγενὴς |
[1, 44] |
βιαιότερόν
ἐστι.
ὅτι
Καρύστιος
ὁ
|
Περγαμηνὸς |
ἱστορεῖ
τὰς
Κερκυραίας
γυναῖκας
ἔτι |
[1, 2] |
παρέργως
ἁπτόμενος,
Γαληνός
τε
ὁ
|
Περγαμηνός, |
ὃς
τοσαῦτ´
ἐκδέδωκε
συγγράμματα
φιλόσοφά |
[1, 48] |
πίνεται.
πάντων
δὲ
τούτων
ὁ
|
Σαβῖνος |
κουφότερος,
ἀπὸ
ἐτῶν
ἑπτὰ
ἐπιτήδειος |
[1, 56] |
οἶνον
ἄγουσαι.
Ἵππυς
δ´
ὁ
|
Ῥηγῖνος |
τὴν
εἰλεὸν
καλουμένην
ἄμπελον
βιβλίαν |
[1, 48] |
τοῖς
χρωμένοις
διηνεκῶς.
ὁ
δὲ
|
Ῥηγῖνος |
τοῦ
Συρεντίνου
λιπαρώτερος
ὢν
χρήσιμος |
[1, 52] |
ἄπλατον·
πινόμενος
δ´
ἥσσων
πολλῷ.
|
κεῖνος |
δὲ
δοκήσει
οὐκ
οἴνῳ
σοι |
[1, 10] |
οὐχ
ὥσπερ
Φιλόξενον
τὸν
Ἐρύξιδος·
|
ἐκεῖνος |
γάρ,
ὡς
ἔοικεν,
ἐπιμεμφόμενος
τὴν |
[1, 17] |
πρὸς
κατοχὴν
τῆς
δυνάμεως.
ἀλλ´
|
ἐκεῖνος |
τῷ
μὲν
Μαχάονι
μετ´
ἀλφίτου |
[1, 61] |
γὰρ
οἶνος
καρηβαρικός,
ὁ
δὲ
|
κρίθινος |
καρωτικός.
~ὅτι
δὲ
φίλοινοι
Αἰγύπτιοι, |
[1, 48] |
κρείττων
γίνεται.
εὐγενὴς
καὶ
ὁ
|
Καυκῖνος
|
καὶ
τῷ
Φαλερίνῳ
ἐμφερής.
ὁ |
[1, 48] |
καὶ
γινόμενος
ἐν
Σικελίᾳ
καλεῖται
|
Ἰωτάλινος. |
ἡδὺς
δ´
ἐστί,
κοῦφος,
εὔτονος. |
[1, 56] |
Σικελιώταις
γλυκὺς
καλούμενος
Πόλλιος
ὁ
|
Βίβλινος |
οἶνος.
χρησμός.
ἐν
τῷ
χρησμῷ, |
[1, 48] |
αὐτοῦ.
βράδιον
δ´
ἀκμάζει
ὁ
|
Τριφολῖνος, |
ἐστὶ
δὲ
τοῦ
Συρεντίνου
γεωδέστερος. |
[1, 9] |
λάρυγγ´
ἥδιστα
πυριῶ
τεμαχίοις.
{Β.
|
κάμινος, |
οὐκ
ἄνθρωπος.
Κλέαρχος
δέ
φησι |
[1, 48] |
πίνεσθαι
μέχρι
πεντεκαίδεκα.
ὁ
δὲ
|
Σιγνῖνος |
μέχρις
ἐτῶν
ἓξ
χρήσιμος,
παλαιωθεὶς |
[1, 57] |
φάγωσιν,
ἐξαμβλοῦσιν.
ὁ
δὲ
Τροιζήνιος
|
οἶνος |
ἀγόνους,
φησί,
ποιεῖ
τοὺς
πίνοντας. |
[1, 48] |
τῷ
σοφιστῇ
Γαληνός·
ὁ
Φαλερῖνος
|
οἶνος |
ἀπὸ
ἐτῶν
δέκα
ἐστὶ
πότιμος |
[1, 47] |
ἀνθρώποις
μεταδοῦναι.
ὁ
δὲ
λευκὸς
|
οἶνος |
ἀσθενὴς
καὶ
λεπτός.
ὁ
δὲ |
[1, 62] |
ἀμπελῶνι
κράμβαι
φύωνται,
ἀμαυρότερος
ὁ
|
οἶνος |
γίνεται.
διὸ
καὶ
Συβαρῖται,
φησὶ |
[1, 47] |
δὲ
πλείω
κρᾶσιν
ὁ
παλαιὸς
|
οἶνος |
διὰ
τὸ
μᾶλλον
θερμὸς
γίνεσθαι
|
[1, 59] |
τῆς
δυνάμεως
αὐτῶν.
χαριέστατος
δ´
|
οἶνος |
εἰς
παλαίωσιν
ὁ
Κερκυραῖος.
ὁ |
[1, 49] |
μάγειρος,
ἐξ
Ἄργους
λέβης,
Φλιάσιος
|
οἶνος, |
ἐκ
Κορίνθου
στρώματα,
ἰχθῦς
Σικυῶνος, |
[1, 59] |
ὁ
Ἀθηναῖός
φησιν·
ὁ
μέλας
|
οἶνός |
ἐστι
θρεπτικώτατος,
ὁ
δὲ
λευκὸς
|
[1, 58] |
αἶσαν,
ἀλλά
τι
καὶ
χλεύης
|
οἶνος |
ἔχειν
ἐθέλει.
οὐδὲν
ἀπόβλητον
Διονύσιον, |
[1, 51] |
Λεσβίου
πώματος
οὐκ
ἔστιν
ἄλλος
|
οἶνος |
ἡδίων
πιεῖν,
φησὶν
Ἄλεξις.
Θασίοις |
[1, 56] |
μᾶζα
μεμαγμένη,
ἐν
δορὶ
δ´
|
οἶνος
|
Ἰσμαρικός·
πίνω
δ´
ἐν
δορὶ |
[1, 55] |
τοὔλαιον,
ἐν
Γέλᾳ
φακοί,
Ἰκάριος
|
οἶνος, |
ἰσχάδες
Κιμώλιαι.
γίνεται
δὲ
ἐν |
[1, 48] |
ἡδὺς
οὔτε
λεπτός.
ὁ
Σπωλητῖνος
|
οἶνος |
καὶ
πινόμενος
ἡδὺς
καὶ
τῷ |
[1, 57] |
τῷ
γλεύκει.
καὶ
γλύξις
δ´
|
οἶνος
|
καλεῖται
ὁ
τὸ
ἕψημα
ἔχων. |
[1, 60] |
βρωθῆναι
εὔστομος
καὶ
ὁ
γινόμενος
|
οἶνος |
κάλλιστος·
λευκός
τε
γὰρ
καὶ |
[1, 61] |
τὴν
κεφαλήν·
ὁ
μὲν
γὰρ
|
οἶνος
|
καρηβαρικός,
ὁ
δὲ
κρίθινος
καρωτικός. |
[1, 58] |
τὴν
εὐοσμίαν
παρεχομένου.
μυρίνης
δὲ
|
οἶνος |
κεῖται
παρὰ
Ποσειδίππῳ·
διψηρὸς
ἄτοπος |
[1, 56] |
Στράττις
δὲ
τὸν
Σκιάθιον
ἐπαινεῖ·
|
οἶνος |
κοχύζει
τοῖς
ὁδοιπόροις
πιεῖν
μέλας |
[1, 51] |
εὐθὺς
ὑγιὴς
γίνεται·
Ἀσκληπιὸς
κατέβρεξε
|
οἶνος |
Λέσβιος,
ὃν
αὐτὸς
ἐποίησεν
ὁ |
[1, 56] |
οἴνου
Ἄλεξις
μνημονεύει
ὡς
σκληροῦ·
|
οἶνος |
ξενικὸς
παρῆν·
ὁ
γὰρ
Κορίνθιος
|
[1, 60] |
Ἀλκείδης
γενήσομαι.
ὅτι
ὁ
Μαρεώτης
|
οἶνος |
ὁ
Ἀλεξανδρεωτικὸς
τὴν
μὲν
προσηγορίαν |
[1, 59] |
ποιεῖ
διάπυρον·
ἀνωφερὴς
γὰρ
ὁ
|
οἶνος. |
ὁ
δὲ
μέλας,
ὁ
μὴ |
[1, 57] |
Βενεβέντῳ
πόλει
Ἰταλίας.
ἀμφίας
δ´
|
οἶνος |
ὁ
φαῦλος
καλεῖται
παρὰ
Σωσικράτει. |
[1, 47] |
ἀεί.
ὄντως
δὲ
ὁ
παλαιὸς
|
οἶνος |
οὐ
πρὸς
ἡδονὴν
μόνον,
ἀλλὰ |
[1, 52] |
ὡς
ἅδιστος
ἔφυ
πάντων
Φοινίκιος
|
οἶνος, |
οὐ
προσέχω
τὸν
νοῦν
αὐτοῖς |
[1, 18] |
δ´
ὁ
λέγων
πρὸς
Ὀδυσσέα
|
οἶνός
|
σε
τρώει
μελιηδής’
αὐτὸς
οὐκ |
[1, 51] |
ἔστιν
ὄψον
χρηστόν,
ἐπαγωγὸν
πάνυ
|
οἶνός |
τε
Θάσιος
καὶ
μύρον
καὶ |
[1, 53] |
Χῖον
ἄλυπον.
ἔστι
δέ
τις
|
οἶνος, |
τὸν
δὴ
σαπρίαν
καλέουσι,
οὗ |
[1, 56] |
γλυκὺς
καλούμενος
Πόλλιος
ὁ
Βίβλινος
|
οἶνος. |
χρησμός.
ἐν
τῷ
χρησμῷ,
φησίν, |
[1, 55] |
~θαυμάζεται
δὲ
καὶ
ὁ
Ἰκάριος
|
οἶνος, |
ὡς
Ἄμφος·
ἐν
Θουρίοις
τοὔλαιον, |
[1, 56] |
δὲ
ἡ
Θρᾴκη
ἐθαυμάζετο
ὡς
|
ἡδύοινος, |
καὶ
συνόλως
τὰ
ἀπὸ
πλησίον |
[1, 48] |
πολλὰ
τῷ
Συρεντίνῳ
παρεμφερής.
ὁ
|
Βαρῖνος |
λίαν
αὐστηρὸς
καὶ
ἀεὶ
ἑαυτοῦ |
[1, 48] |
τούτῳ
τῷ
σοφιστῇ
Γαληνός·
ὁ
|
Φαλερῖνος |
οἶνος
ἀπὸ
ἐτῶν
δέκα
ἐστὶ |
[1, 42] |
Δίφιλος·
ἐγὼ
δ´
ἕως
μέν
|
τινος |
ἀνεκείμην.
πρὸς
ὃν
δυσχεραίνων
ὁ |
[1, 28] |
καὶ
λαμπρότητι
οἵανπερ
Πολύβιος
Ἴβηρός
|
τινος |
βασιλέως
οἰκίαν·
ὃν
καὶ
ἐζηλωκέναι |
[1, 14] |
ποτε
κληθέντ´
ἐπὶ
δεῖπνον
πρός
|
τινος, |
εἰπόντος
αὐτῷ
τοῦ
φίλου,
ὁπηνίκ´ |
[1, 11] |
προσήνεγκε.
πυθομένου
δὲ
τοῦ
Διονυσίου
|
τίνος |
ἕνεκεν
τοῦτο
ποιεῖ,
εἶπεν
ὁ |
[1, 56] |
ὡς
καὶ
Ἀλθηφιὰς
ἀπὸ
Ἀλθηφίου
|
τινός, |
ἑνὸς
τῶν
Ἀλφειοῦ
ἀπογόνων.
~Ἀλκμὰν |
[1, 3] |
Κυρηναῖος
ποιητής
ἢ
παρ´
ἄλλου
|
τινὸς |
ἡμᾶς
ἀναπυνθάνεσθαι
δεῖ;
~εἶτα
εἰσβάλλει |
[1, 17] |
ζωρότερον
κεραίρειν
διέστειλε,
μὴ
οὔσης
|
τινὸς |
καθημερινῆς
κράσεως.
ἴσως
οὖν
οὐκ |
[1, 4] |
ὡς
ἔνι
μάλιστα
μετὰ
κριτικῆς
|
τινος |
καὶ
Σωκρατικῆς
ἐπιστήμης,
ὡς
πάντας |
[1, 57] |
καὶ
τὸν
ἐκ
Δενθιάδων,
ἐρύματός
|
τινος, |
καὶ
τὸν
ἐξ
Οἰνοῦντος
καὶ |
[1, 56] |
Ἀνθηδονιὰς
καὶ
Ὑπερειὰς
ἀπὸ
Ἄνθου
|
τινὸς |
καὶ
Ὑπέρου,
ὡς
καὶ
Ἀλθηφιὰς |
[1, 44] |
δίσκοις
δὲ
καὶ
ἀκοντίοις
μετά
|
τινος |
συμμετρίας
ἐχρῶντο·
δίσκοισιν
τέρποντο
καὶ |
[1, 59] |
σύνολον.
οἰνοποιητέον
δὲ
αὐτοὺς
πρό
|
τινος
|
χρόνου
καὶ
εἰς
ἀναπεπταμένον
τόπον |
[1, 56] |
ἐκπώματι.
ἐκαλεῖτο
δ´
οὕτως
ἀπό
|
τινος
|
χωρίου
οὕτω
προσαγορευομένου.
φησὶ
δὲ |
[1, 42] |
αʹ
νικώμενοι
ἐπ´
ἐλάχιστον
ἀναπίπτουσι.
|
Κρατῖνος
|
δ´
ἐπὶ
ἐρετῶν
χρᾶται
τῇ |
[1, 14] |
διαβάλλεσθαι·
τὸν
γοῦν
γλίσχρον
Ἰσχόμαχον
|
Κρατῖνος |
Μυκόνιον
καλεῖ·
πῶς
ἂν
σύγ´ |
[1, 53] |
καὶ
Ξενοφῶν
Ἀναβάσει.
Μενδαίου
δὲ
|
Κρατῖνος· |
νῦν
δ´
ἂν
ἴδῃ
Μενδαῖον |
[1, 39] |
οἱ
ἀρχαῖοι
ποιηταί,
Θέσπις,
Πρατίνας
|
{Κρατῖνος} |
Φρύνιχος,
ὀρχησταὶ
ἐκαλοῦντο
διὰ
τὸ |
[1, 48] |
λίαν
ἡδὺς
οὔτε
λεπτός.
ὁ
|
Σπωλητῖνος |
οἶνος
καὶ
πινόμενος
ἡδὺς
καὶ |
[1, 40] |
Εὔμηλος
δὲ
ὁ
Κορίνθιος
ἢ
|
Ἀρκτῖνος |
τὸν
Δία
ὀρχούμενόν
που
παράγει |
[1, 5] |
Κείου
Σιμωνίδου.
Ἐμπεδοκλῆς
δ´
ὁ
|
Ἀκραγαντῖνος |
ἵπποις
Ὀλύμπια
νικήσας,
Πυθαγορικὸς
ὢν |
[1, 5] |
ἔγραψε.
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ὁ
|
Ἀκραγαντῖνος |
Τελλίας,
φιλόξενος
ὢν
καὶ
πάντας |
[1, 48] |
ὀλίγος
δὲ
γίνεται,
παχύς,
σαρκώδης.
|
Ταραντῖνος |
δὲ
καὶ
οἱ
ἀπὸ
τοῦ |
[1, 35] |
φησιν
Ἀριστόξενος.
Στράτων
δ´
ὁ
|
Ταραντῖνος |
ἐθαυμάζετο
τοὺς
διθυράμβους
μιμούμενος·
τὰς
|
[1, 35] |
παρ´
Ἀλεξάνδρῳ
θαυματοποιοὶ
Σκύμνος
ὁ
|
Ταραντῖνος, |
Φιλιστίδης
ὁ
Συρακούσιος,
Ἡράκλειτος
ὁ |
[1, 6] |
Ἀσκραίοις
τεῦτλα.
Κλεάνθης
δὲ
ὁ
|
Ταραντῖνος, |
ὥς
φησι
Κλέαρχος,
πάντα
παρὰ |
[1, 48] |
Ἀγκωνιτανὸς
χρηστός,
λιπαρός,
πο-
ὁ
|
Βυξεντῖνος |
ἐμφερῶς
ἔχει
τῷ
Ἀλβανῷ
τῷ |
[1, 48] |
δὲ
ἀπὸ
πεντεκαίδεκα
ἐτῶν
ἀκμάζουσι.
|
Συρεντῖνος |
δὲ
ἀπὸ
πέντε
καὶ
εἴκοσιν |
[1, 48] |
ἔχοντες,
ἡδεῖς,
εὐστόμαχοι.
ὁ
δὲ
|
Μαμερτῖνος |
ἔξω
μὲν
τῆς
Ἰταλίας
γίνεται· |
[1, 48] |
κουφότερος
δέ,
οὐ
πληκτικός.
ὁ
|
Τιβουρτῖνος |
λεπτός,
εὐδιάπνευστος,
ἀκμάζων
ἀπὸ
ἐτῶν |
[1, 1] |
ποιούμενος·
ἐν
οἷς
οὐκ
ἔσθ´
|
οὗτινος |
τῶν
καλλίστων
οὐκ
ἐμνημόνευσεν.
ἰχθῦς |
[1, 2] |
οὐδενὸς
ὢν
τῶν
ἀρχαίων
ἀδυνατώτερος,
|
Ῥουφῖνός |
τε
ὁ
Νικαεύς.
μουσικὸς
δὲ |
[1, 37] |
ἐν
Σαλαμῖνι
ναυμαχίαν
περὶ
τρόπαιον
|
γυμνὸς |
ἀληλιμμένος
ἐχόρευσε
μετὰ
λύρας·
οἳ |
[1, 35] |
ἦσαν
καὶ
παρ´
Ἀλεξάνδρῳ
θαυματοποιοὶ
|
Σκύμνος |
ὁ
Ταραντῖνος,
Φιλιστίδης
ὁ
Συρακούσιος, |
[1, 37] |
φασιν
ὅτι
Κρὴς
ἦν
ὁ
|
Σίκιννος. |
ἦν
δὲ
ἡ
Πυλάδου
ὄρχησις |
[1, 37] |
οἱ
σάτυροι
σικιννισταί)
ἧς
εὑρετὴς
|
Σίκιννός |
τις
βάρβαρος.
οἳ
δέ
φασιν |
[1, 50] |
κρόμμυον
Σαμοθρᾴκιον
καὶ
καυλὸν
ἐκ
|
Καρχηδόνος
|
καὶ
σίλφιον
θύμον
τε
τῶν |
[1, 57] |
νῦν
δὲ
Λατώρειαν
ἀπὸ
Λατωρείας
|
Ἀμαζόνος· |
ἐν
ᾗ
γίνεσθαι
τὸν
πράμνιον |
[1, 21] |
ἄνθρωποι,
οἷς
δὴ
οὐ
παρῆν
|
ἄφθονος |
τροφή,
ἄρτι
φαινομένης
ἀθρόον
ἐπ´ |
[1, 50] |
οὕτως·
κότταβος
ἐκ
Σικελῆς
ἐστι
|
χθονὸς |
ἐκπρεπὲς
ἔργον,
ὃν
σκοπὸν
ἐς |
[1, 10] |
τέλος
ἰχθύαν
τρίβων
ἀπεκάθαιρεν
αὐτήν.
|
μόνος |
δ´
οὗτος
τῶν
ἀπολαυστικῶν
καὶ |
[1, 9] |
ὑποποιεῖσθαι,
ἵνα
θερμότατα
παρατιθῶσι
καὶ
|
μόνος |
καταναλίσκῃ
αὐτὸς
τῶν
λοιπῶν
συνακολουθεῖν |
[1, 2] |
παιδείας
οὐ
παρέργως
ἐπιμέλειαν
ποιούμενος,
|
μόνος |
ποιητής,
ἀνὴρ
καὶ
κατὰ
τὴν |
[1, 52] |
πεπυκασμένον
ἄνθει
πίνειν,
ἐκ
Λέσβου
|
περικύμονος |
ἐκγεγαῶτα.
τόν
τ´
ἀπὸ
Φοινίκης |
[1, 30] |
οἱ
ἀριστεῖς
κοσμίως
δειπνοῦσιν
ἐν
|
Ἀγαμέμνονος. |
εἰ
δ´
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
φιλονεικοῦσιν
|
[1, 50] |
δαπάνῃ
τε
κράτιστος.
Θεσσαλικὸς
δὲ
|
θρόνος, |
γυίων
τρυφερωτάτη
ἕδρα.
εὐναίου
δὲ |
[1, 59] |
τεθαλάττωται.
καὶ
ὁ
Ῥόδιος
δὲ
|
ἐλάττονος |
μὲν
κεκοινώνηκε
θαλάσσης,
ὁ
δὲ |
[1, 48] |
ὀλίγος
καὶ
κάλλιστος,
προσέτι
τε
|
εὔτονος |
καὶ
παχύς,
Πραινεστίνου
δὲ
καὶ |
[1, 48] |
Ἰωτάλινος.
ἡδὺς
δ´
ἐστί,
κοῦφος,
|
εὔτονος. |
ὅτι
παρ´
Ἰνδοῖς
τιμᾶται
δαίμων, |
[1, 48] |
δὲ
καὶ
ὁ
Καίκουβος,
πληκτικός,
|
εὔτονος· |
παλαιοῦται
δὲ
μετὰ
ἱκανὰ
ἔτη. |
[1, 48] |
μετὰ
ἱκανὰ
ἔτη.
ὁ
Φουνδανὸς
|
εὔτονος, |
πολύτροφος,
κεφαλῆς
καὶ
στομάχου
ἅπτεται· |
[1, 6] |
ἑκάστῳ
χιτῶνα
καὶ
ἱμάτιον.
~ὁ
|
τρεχέδειπνος, |
φησί,
σοφιστής.
Κλέαρχός
φησι
Χάρμον |
[1, 42] |
πρὸ
δείπνου
συμφορά·
οὔτε
γὰρ
|
ὕπνος |
δήπουθεν
οὐδέν´
ἂν
λάβοι
οὔθ´ |
[1, 16] |
ἱστορεῖ
καὶ
κεκωλῦσθαι
Ἀθήνησιν
ἀπέκτου
|
ἀρνὸς |
μηδένα
γεύεσθαι,
ἐπιλιπούσης
ποτὲ
τῆς |
[1, 48] |
δὲ
δυνάμει
καὶ
εὐστόμαχος.
ὁ
|
Οὐελίτερνος |
δὲ
ἡδὺς
πινόμενος,
εὐστόμαχος·
ἴδιον
|
[1, 48] |
ἐτῶν
πεντεκαίδεκα.
χρήσιμος
καὶ
ὁ
|
Πριούερνος |
λεπτομερέστερος
ὢν
τοῦ
Ῥηγίνου
ἥκιστά |
[1, 41] |
ἀναγράφει
Χαμαιλέων·
εἴκοσι
τὰς
πρὸ
|
κυνὸς |
καὶ
εἴκοσι
τὰς
μετέπειτα
οἴκῳ |
[1, 18] |
ὀνειδίζων
τῷ
Ἀγαμέμνονί
φησιν·
οἰνοβαρές,
|
κυνὸς |
ὄμματ´
ἔχων.
ταῦτ´
εἶπε
τὸ |
[1, 41] |
Πρωταγόρου
πίνειν,
ἵνα·
πρὸ
τοῦ
|
κυνὸς |
τὸν
πνεύμον´
ἔκλυτον
φορῇ.
ἡμῖν |
[1, 2] |
τοῦ
συός.
ἰατρῶν
δὲ
παρῆσαν
|
Δάφνος |
Ἐφέσιος,
ἱερὸς
τὴν
τέχνην
καὶ |
[1, 56] |
θεῶν
οἴνου
πολίτης
ὢν
κρατίστου
|
στρυφνὸς |
εἶ
καὶ
τοὔνομ´
αὐτὸ
τῆς |
[1, 34] |
Πινδάρου
μὲν
οὐκ
ἔστιν
εἰκών,
|
Κλέωνος |
δὲ
τοῦ
ᾠδοῦ,
ἐφ´
ἧς |
[1, 2] |
τῷ
Τηλεμάχῳ
ἐκκλησιάζοντι,
ἀλλὰ
τῶν
|
Ἀκταίωνος |
πολὺ
πλείονες.
ῥητόρων
τε
ἦν |
[1, 47] |
ἀμπέλους
Χίους
πρώτους
μαθόντας
παρ´
|
Οἰνοπίωνος |
τοῦ
Διονύσου,
ὃς
καὶ
συνῴκισε |
[1, 50] |
τε
Χίος
τ´
ἔναλος
πόλις
|
Οἰνοπίωνος. |
Τυρσηνὴ
δὲ
κρατεῖ
χρυσότυπος
φιάλη
|
[1, 13] |
ἔλαιον
ἐπιχέας,
ἅλας
δοὺς
μουσικῶς,
|
μήκωνος |
ἐπιπάσας
ἄνω
κόκκους
μελαίνης
τετταράκοντα |
[1, 42] |
ταῦτα
κατακείμενοι
μαλακώτατ´
ἐπὶ
τρικλινίῳ,
|
Τελαμῶνος |
οἰμώζοντες
ἀλλήλοις
μέλη.
Φιλωνίδης·
κατάκειμαι, |
[1, 13] |
πρῶτος
ἡμερῶν
ποτε
ἀφύης
ἐπιθυμήσαντι
|
χειμῶνος |
μέσου
παρέθηκε
νὴ
Δί´,
ὥστε |
[1, 5] |
Γέλας
ποτὲ
καταλύσασιν
ὡς
αὐτὸν
|
χειμῶνος |
ὥρᾳ
ἔδωκεν
ἑκάστῳ
χιτῶνα
καὶ |
[1, 60] |
μέγεθος,
τὴν
προσηγορίαν
λαβοῦσα
ἀπὸ
|
Μάρωνος |
ἑνὸς
τῶν
μετὰ
Διονύσου
τὰς |
[1, 47] |
ἱκανὴν
κρᾶσιν,
ὡς
τὸν
τοῦ
|
Μάρωνος. |
ἐπιδέχεται
δὲ
πλείω
κρᾶσιν
ὁ |
[1, 29] |
ἀκηκοέναι
φησὶ
παρὰ
τοῦ
Ἰθακησίου
|
Κτήσωνος
|
τὴν
τῶν
μνηστήρων
πεττείαν
οἵα |
[1, 7] |
δ´
ὅτι
οἱ
ἐν
τῷ
|
Πλάτωνος |
συσσιτίῳ
ὀκτὼ
καὶ
εἴκοσι
ἦσαν. |
[1, 49] |
οἶνος,
ἐκ
Κορίνθου
στρώματα,
ἰχθῦς
|
Σικυῶνος, |
Αἰγίου
δ´
αὐλητρίδες,
τυρὸς
Σικελικός, |
[1, 9] |
{καὶ}
φερόντων
ἔλαιον
οἶνον
γάρον
|
ὄξος |
καὶ
ἄλλα
ἡδύσματα·
ἔπειτα
εἰσιόντα |
[1, 15] |
Τηλεμάχου
πρὸς
αὐτὸν
παραγενομένου
νῶτα
|
βοὸς |
παρέθηκεν
ὄπτ´
ἐν
χερσὶν
ἑλών, |
[1, 23] |
βασιλεῖς
δὲ
τοῖς
αὐτοῖς·
νῶτα
|
βοός, |
τά
ῥά
οἱ
πάρθεσαν
αὐτῷ’ |
[1, 46] |
ὁ
κατ´
Ὀδυσσέως
ἀφεθεὶς
ποῦς
|
βοὸς |
τούτου
σημεῖον·
πόδα
γὰρ
βόειον |
[1, 18] |
ὄντα
καὶ
τρυφερὸν
κατακρημνίζει.
καὶ
|
Ἀντίνοος |
δ´
ὁ
λέγων
πρὸς
Ὀδυσσέα |
[1, 4] |
οὗ
πάντα,
φησί,
πριάμενος
ὁ
|
ἡμεδαπὸς |
βασιλεὺς
Πτολεμαῖος,
Φιλάδελφος
δὲ
ἐπίκλην, |
[1, 56] |
ἐξ
Ἀκάνθου
πόλεως
οἶνον
λέγων·
|
ποδαπὸς |
εἶ;
φράσον.
{Β.
Ἀκάνθιος.
{Α. |
[1, 58] |
τὸν
καλούμενον
νέκταρ.
ἦν
ἄρ´
|
ἔπος |
τόδ´
ἀληθές,
ὅ
τ´
οὐ |
[1, 54] |
τιμᾶται
δὲ
παρὰ
Λαμψακηνοῖς
ὁ
|
Πρίηπος |
ὁ
αὐτὸς
ὢν
τῷ
Διονύσῳ, |
[1, 47] |
ἕξεσι
τῶν
πινόντων
πλεῖστον
χρόνον.
|
Θεόπομπος |
δέ
φησι
παρὰ
Χίοις
πρώτοις |
[1, 42] |
ἀνακείμενοι
ὑπὸ
τῷ
αὐτῷ
ἱματίῳ.
|
Θεόπομπος· |
ἐπίνομεν
μετὰ
ταῦτα
κατακείμενοι
μαλακώτατ´ |
[1, 61] |
ποιητὴς
ὁ
Ἀστυδάμας.
~ὅτι
{ὁ}
|
Θεόπομπος |
ὁ
Χῖος
τὴν
ἄμπελον
ἱστορεῖ
|
[1, 44] |
ἐλαίῳ
δείπνῳ
ἐφιζανέτην.
ἔστι
καὶ
|
τρόπος |
ἕτερος
καμάτων
λύσεως
ἐκ
τῶν |
[1, 27] |
δὲ
ἐν
τούτοις
ὁ
ὑπορχηματικὸς
|
τρόπος, |
ὃς
ἤνθησεν
ἐπὶ
Ξενοδήμου
καὶ
|
[1, 27] |
ἐν
τοῖς
ὅπλοις.
ὁ
δὲ
|
τρόπος |
τῆς
ὀρχήσεως
ἦν·
ὃ
μὲν
|
[1, 61] |
Ἀλφειόν·
καὶ
ὅτι
τῆς
Ἠλείας
|
τόπος |
ἐστὶν
ἀπέχων
ὀκτὼ
στάδια,
ἐν |
[1, 57] |
ἐκ
Πέντε
λόφων,
ὅς
ἐστι
|
τόπος |
Σπάρτης
ἀπέχων
στάδια
ἑπτά·
καὶ |
[1, 58] |
οἶνος
κεῖται
παρὰ
Ποσειδίππῳ·
διψηρὸς
|
ἄτοπος |
ὁ
μυρίνης
ὁ
τίμιος.
καὶ |
[1, 49] |
μύρον
ἐξ
Ἀθηνῶν,
ἐγχέλεις
Βοιώτιαι.
|
Ἕρμιππος |
δ´
οὕτως·
ἕσπετε
νῦν
μοι, |
[1, 53] |
καὶ
λευκός·
ἆρ´
οἴσει
τρία;
|
Ἕρμιππος |
δέ
που
ποιεῖ
τὸν
Διόνυσον |
[1, 38] |
μηδ´
ἀγροίκως
ἄνω
γόνατος
ἀμφέξει;
|
Ἕρμιππος |
δέ
φησι
Θεόκριτον
τὸν
Χῖον
|
[1, 38] |
τῶν
ἀέλπτων
μᾶλλον
ὤρχησεν
φρένας.
|
~Ἕρμιππος |
δέ
φησι
Θεόφραστον
παραγίνεσθαι
εἰς |
[1, 32] |
τι
πρᾶγμα
θερμόν
ἐσθ´
ὕδωρ.
|
Ἕρμιππος· |
μὰ
τὸν
Δί´,
οὐ
μέντοι |
[1, 59] |
ἀπὸ
Ἁλικαρνασσοῦ.
ὁ
γοῦν
κυνικὸς
|
Μένιππος |
ἁλμοπότιν
τὴν
Μύνδον
φησίν.
ἱκανῶς |
[1, 5] |
ὅτι
Ξενοκράτης
ὁ
Χαλκηδόνιος
καὶ
|
Σπεύσιππος
|
ὁ
Ἀκαδημαικὸς
καὶ
Ἀριστοτέλης
βασιλικοὺς |
[1, 14] |
λιπεῖν,
Ἄμφις
φησὶν
ὁ
κωμικός.
|
Χρύσιππος |
δέ
φησιν·
ἀσύμβολον
κώθωνα
μὴ |
[1, 15] |
λασταυροκάκαβον
καλούμενον
βρῶμα,
ὥς
φησι
|
Χρύσιππος |
ἐν
τῷ
περὶ
καλοῦ
καὶ |
[1, 7] |
ἢ
Γελῷος
ἐν
τῇ
ὡς
|
Χρύσιππος |
ἐπιγράφει
Γαστρονομίᾳ,
ὡς
δὲ
Λυγκεὺς |
[1, 31] |
τὴν
αὐτοδιακονίαν
καὶ
ἐκαλλωπίζοντο,
φησὶ
|
Χρύσιππος, |
τῇ
ἐν
τούτοις
εὐστροφίᾳ.
Ὀδυσσεὺς |
[1, 9] |
τινες
πλακοῦντες
ὠνομάσθησαν.
περὶ
τούτου
|
Χρύσιππός
|
φησιν·
ἐγὼ
κατέχω
τινὰ
ὀψοφάγον |
[1, 53] |
~φοινικίνου
δὲ
οἴνου
μέμνηται
καὶ
|
Ἔφιππος· |
κάρυα,
ῥοίας,
φοίνικας,
ἕτερα
νώγαλα, |
[1, 51] |
κύαθον,
ἱερὰν
ἐγγράφων
τὴν
οὐσίαν.
|
Ἔφιππος· |
φιλῶ
γε
πράμνιον
οἶνον
Λέσβιον |
[1, 59] |
δὲ
Ἀδριανὸς
καλούμενος
εὔπνους,
εὐανάδοτος,
|
ἄλυπος |
τὸ
σύνολον.
οἰνοποιητέον
δὲ
αὐτοὺς |
[1, 50] |
πόλις
Οἰνοπίωνος.
Τυρσηνὴ
δὲ
κρατεῖ
|
χρυσότυπος |
φιάλη
καὶ
πᾶς
χαλκὸς
ὅτις |
[1, 9] |
πυριῶ
τεμαχίοις.
{Β.
κάμινος,
οὐκ
|
ἄνθρωπος. |
Κλέαρχος
δέ
φησι
Φιλόξενον
προλουόμενον |
[1, 37] |
ὄρχησις
ὀγκώδης
παθητική
τε
καὶ
|
πολυπρόσωπος, |
ἡ
δὲ
Βαθύλλειος
ἱλαρωτέρα·
καὶ |
[1, 62] |
τε
πολλὴν
ἐντράγητε,
παύσεται
τὸ
|
βάρος |
διασκεδᾷ
τε
τὸ
προσὸν
νῦν |
[1, 37] |
σικιννισταί)
ἧς
εὑρετὴς
Σίκιννός
τις
|
βάρβαρος. |
οἳ
δέ
φασιν
ὅτι
Κρὴς |
[1, 50] |
Καρχηδὼν
δάπιδας
καὶ
ποικίλα
προσκεφάλαια.
|
~Πίνδαρος |
δ´
ἐν
τῇ
εἰς
Ἱέρωνα |
[1, 47] |
οἶνον,
ἄνθεα
δ´
ὕμνων
νεωτέρων‘
|
Πίνδαρος |
ἐπαινεῖ.
Εὔβουλος
δέ
φησιν·
ἄτοπον |
[1, 40] |
καὶ
σοφὸν
ἡ
ὄρχησις
ὥστε
|
Πίνδαρος |
τὸν
Ἀπόλλωνα
ὀρχηστὴν
καλεῖ·
ὀρχήστ´ |
[1, 19] |
πῶς
ἔχεις
μετ´
ἐμοῦ;
καὶ
|
Κάνθαρος· |
οὐκοῦν
ἀκρατισώμεθ´
αὐτοῦ.
{Β.
μηδαμῶς· |
[1, 55] |
τινὰς
καλεῖν.
ἐκαλεῖτο
δὲ
ἡ
|
Ἴκαρος |
πρότερον
Ἰχθυόεσσα
διὰ
τὸ
ἐν |
[1, 4] |
εἰσιόντα
τὰς
θύρας.
ὁ
θυρωρὸς
|
ἱλαρὸς |
πρῶτόν
ἐστιν,
ἡ
κύων
ἔσηνε |
[1, 48] |
ἐτῶν
πέντε.
ὁ
Ἀγκωνιτανὸς
χρηστός,
|
λιπαρός, |
πο-
ὁ
Βυξεντῖνος
ἐμφερῶς
ἔχει |
[1, 48] |
παλαιούμενος.
ὁ
Λαβικανὸς
ἡδὺς
καὶ
|
λιπαρὸς
|
τῇ
γεύσει,
μεταξὺ
Φαλερίνου
καὶ |
[1, 48] |
ὢν
γὰρ
ἀλιπὴς
καὶ
λίαν
|
ψαφαρὸς |
μόλις
πεπαίνεται·
καὶ
παλαιούμενος
σχεδὸν |
[1, 2] |
ἐπὶ
τοῦ
ἐδωδίμου
βρώματος,
εἰ
|
σύαγρος |
κεῖται
τὸ
σύνθετον
ἐπὶ
τοῦ |
[1, 2] |
μορίου,
εἰ
ὁ
μέθυσος
ἐπὶ
|
ἀνδρός, |
εἰ
ἡ
μήτρα
κεῖται
ἐπὶ |
[1, 15] |
μαγγανείας
καὶ
τά,
ὡς
ὁ
|
Μένανδρός
|
φησιν,
ὑποβινητιῶντα
βρώματα
καὶ
τὸ |
[1, 40] |
πάνυ
Ἀρταξέρξῃ
προσφιλέστατος
παρὰ
Κτησίᾳ.
|
Ἀλέξανδρος |
δὲ
ἐν
τῇ
πρὸς
Φιλόξενον |
[1, 5] |
ἦν
τῇ
μεγαλοψυχίᾳ
ὁ
μέγας
|
Ἀλέξανδρος. |
Κόνων
δὲ
τῇ
περὶ
Κνίδον |
[1, 34] |
ὑπὸ
τούτου
τὸν
ἀνδριάντα,
ὅτε
|
Ἀλέξανδρος |
τὰς
Θήβας
κατασκάπτων
φησὶ
Πολέμων |
[1, 31] |
ἕως
δὲ
τότε
καθήμενοι
ἐδείπνουν.
|
Κάσανδρος |
οὖν
πέντε
καὶ
τριάκοντα
ὢν |
[1, 31] |
καὶ
κλιντήρων,
ἁλουργοῖς
περιστρώσας
ἱματίοις.
|
Ἡγήσανδρος |
δέ
φησιν
οὐδὲ
ἔθος
εἶναι |
[1, 34] |
δὲ
ὁ
λογόμιμος,
ὥς
φησιν
|
Ἡγήσανδρος, |
καὶ
Ἀρχέλαος
ὁ
ὀρχηστὴς
παρὰ |
[1, 2] |
ἰατρῶν
δὲ
παρῆσαν
Δάφνος
Ἐφέσιος,
|
ἱερὸς
|
τὴν
τέχνην
καὶ
κατὰ
τὰ |
[1, 51] |
τῆς
ἡμέρας
τὸ
λοιπὸν
ὑποβρέχει
|
μέρος
|
καὶ
νωγαλίζει.
ὁ
αὐτός·
ἡδὺς |
[1, 27] |
ὀρχοῦνται.
καὶ
ὀρχοῦνταί
που
ἀνὰ
|
μέρος |
πυκνῶς
(τοῦτο
γάρ
ἐστι
τὸ |
[1, 8] |
πλείστους
διάτρωγε·
τὸ
γὰρ
δέμας
|
ἀνέρος |
ὀρθοῖ.
καὶ
τάδε
μὲν
δὴ |
[1, 44] |
δείπνῳ
ἐφιζανέτην.
ἔστι
καὶ
τρόπος
|
ἕτερος |
καμάτων
λύσεως
ἐκ
τῶν
κατὰ |
[1, 27] |
μαχαίραις
ἐχρῶντο·
τέλος
δ´
ὁ
|
ἕτερος |
τὸν
ἕτερον
παίει,
ὡς
πᾶσι |
[1, 48] |
νότοι
πνεύσωσι,
παρ´
ὃ
καὶ
|
μελάντερος |
γίνεται.
ὁ
δὲ
μὴ
οὕτω |
[1, 62] |
δ´
ἂν
ἀμπελῶνι
κράμβαι
φύωνται,
|
ἀμαυρότερος |
ὁ
οἶνος
γίνεται.
διὸ
καὶ |
[1, 58] |
ἀνθοσμίας
γίνεται
ἐκ
νέων
ἀμπέλων
|
ἰσχυρότερος |
ἢ
ἐκ
παλαιῶν.
ἑξῆς
τέ
|
[1, 48] |
πάντων
δὲ
τούτων
ὁ
Σαβῖνος
|
κουφότερος, |
ἀπὸ
ἐτῶν
ἑπτὰ
ἐπιτήδειος
πίνεσθαι |
[1, 48] |
ἐστὶν
οἴνων,
ἐμφερὴς
τῷ
Φαλερίνῳ,
|
κουφότερος |
δέ,
οὐ
πληκτικός.
ὁ
Τιβουρτῖνος |
[1, 48] |
Τριφολῖνος,
ἐστὶ
δὲ
τοῦ
Συρεντίνου
|
γεωδέστερος. |
ὁ
δὲ
Στατανὸς
τῶν
πρώτων |
[1, 48] |
πεντεκαίδεκα.
χρήσιμος
καὶ
ὁ
Πριούερνος
|
λεπτομερέστερος
|
ὢν
τοῦ
Ῥηγίνου
ἥκιστά
τε |
[1, 5] |
Ὀλύμπια
νικήσας
ἅρματι
πρῶτος
καὶ
|
δεύτερος |
καὶ
τέταρτος,
εἰς
ἃς
νίκας |
[1, 2] |
κατὰ
τὴν
ἄλλην
παιδείαν
οὐδενὸς
|
δεύτερος |
καὶ
τὴν
ἐγκύκλιον
οὐ
παρέργως |
[1, 2] |
ἰάμβων
δὲ
ἦν
ποιητὴς
οὐδενὸς
|
δεύτερος, |
φησί,
τῶν
μετ´
Ἀρχίλοχον
ποιητῶν. |
[1, 59] |
κιρρὸς
ξηρὸς
καὶ
τῶν
σιτίων
|
πεπτικώτερος. |
οἱ
δ´
ἐπιμελέστερον
τεθαλαττωμένοι
οἶνοι |
[1, 48] |
ἓξ
χρήσιμος,
παλαιωθεὶς
δὲ
πολὺ
|
χρησιμώτερος. |
ὁ
Νουμεντανὸς
ἀκμάζει
ταχὺ
καὶ |
[1, 48] |
Φορμιανός,
ταχὺ
δὲ
ἀκμάζει
καὶ
|
λιπαρώτερός |
ἐστιν
αὐτοῦ.
βράδιον
δ´
ἀκμάζει |
[1, 48] |
παχύς,
Πραινεστίνου
δὲ
καὶ
Τιβουρτίνου
|
λιπαρώτερος. |
ὁ
Μαρσικὸς
δὲ
πάνυ
αὐστηρός, |
[1, 48] |
ὁ
δὲ
Ῥηγῖνος
τοῦ
Συρεντίνου
|
λιπαρώτερος |
ὢν
χρήσιμος
ἀπὸ
ἐτῶν
πεντεκαίδεκα. |
[1, 47] |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
ὑγίειαν
|
προσφορώτερος. |
πέσσει
τε
γὰρ
μᾶλλον
τὰ
|
[1, 2] |
ἑρμηνείαν
οὐδενὸς
ὢν
τῶν
ἀρχαίων
|
ἀδυνατώτερος, |
Ῥουφῖνός
τε
ὁ
Νικαεύς.
μουσικὸς |
[1, 48] |
ὁ
Καληνὸς
κοῦφος,
τοῦ
Φαλερίνου
|
εὐστομαχώτερος. |
εὐγενὴς
δὲ
καὶ
ὁ
Καίκουβος, |
[1, 48] |
ἐστὶ
δὲ
λίαν
κοῦφος
καὶ
|
τρυφερός. |
ὁ
Μασσαλιήτης
καλός·
ὀλίγος
δὲ |
[1, 28] |
κατασκευῇ
καὶ
λαμπρότητι
οἵανπερ
Πολύβιος
|
Ἴβηρός |
τινος
βασιλέως
οἰκίαν·
ὃν
καὶ |
[1, 55] |
οὔτε
παχύς,
ἀλλ´
αὐστηρὸς
καὶ
|
σκληρὸς |
καὶ
δύναμιν
ἔχων
διαφέρουσαν·
οἵῳ |
[1, 15] |
τε
τοῖς
βασιλεῦσιν
ἐξαίρετα
παρατίθησιν
|
Ὅμηρος, |
ἀλλ´
ἀφ´
ὧν
εὖ
ἕξειν |
[1, 31] |
ἀγαθός.
ἐς
τὸ
πρέπον
δὲ
|
Ὅμηρος |
ἀφορῶν
τοὺς
ἥρωας
οὐ
παρήγαγεν |
[1, 33] |
ἐσθήσεις
καὶ
ὑποδέσεις
ἐπήκμασε
πολυτέλεια.
|
~Ὅμηρος |
δὲ
τὴν
τοῦ
μύρου
φύσιν |
[1, 28] |
κριθίνου,
ἀργυροῦς
ὄντας
καὶ
χρυσοῦς.
|
Ὅμηρος |
δὲ
τοπογραφῶν
καὶ
τὴν
Καλυψοῦς |
[1, 46] |
χάριν
φησὶ
παίζων·
ἰχθὺν
δ´
|
Ὅμηρος |
ἐσθίοντ´
εἴρηκε
ποῦ
τίνα
τῶν |
[1, 40] |
ἀγλαΐας
ἀνάσσων,
εὐρυφάρετρ´
Ἄπολλον,
καὶ
|
Ὅμηρος |
ἢ
τῶν
Ὁμηριδῶν
τις
ἐν |
[1, 20] |
ὀπτά.
ζωμὸν
δὲ
οὐκ
ἐποίει
|
Ὅμηρος |
θύων
βοῦς
οὐδ´
ἧψεν
κρέα
|
[1, 16] |
ζῴων
τούτων
γενέσεως.
Ἑλλήσποντον
δὲ
|
Ὅμηρος |
ἰχθυόεντα
προσαγορεύων
καὶ
τοὺς
Φαίακας |
[1, 28] |
διὰ
τὴν
ἑρμηνείαν.
οἶδε
δ´
|
Ὅμηρος |
καὶ
ποικίλας
ἐδωδάς·
λέγει
γοῦν
|
[1, 18] |
οἴνοιο
παλαιοῦ
ἡδυπότοιο.
~ποιεῖ
δὲ
|
Ὅμηρος |
καὶ
τὰς
κόρας
καὶ
τὰς |
[1, 17] |
ἀσεβὲς
ἡγεῖται.
οἶδε
δὲ
ὁ
|
Ὅμηρος |
καὶ
τὸ
ὠφέλιμον
καὶ
τὸ |
[1, 19] |
τῆς
δὲ
τετάρτης
τροφῆς
οὕτως
|
Ὅμηρος |
μέμνηται·
σὺ
δ´
ἔρχεο
δειελιήσας’ |
[1, 15] |
ἡρώων
καθ´
Ὅμηρον
βίου.
~ὅτι
|
Ὅμηρος |
ὁρῶν
τὴν
σωφροσύνην
οἰκειοτάτην
ἀρετὴν |
[1, 25] |
ταύτην
δὲ
μόνην
τῶν
ἡρωίδων
|
Ὅμηρος |
παράγει
σφαιρίζουσαν.
διαβόητοι
δὲ
ἐπὶ |
[1, 22] |
δοῦναι
αὐτῷ.
~καὶ
ἰχθύσι
δὲ
|
Ὅμηρος |
ποιεῖ
χρωμένους
τοὺς
τότε
καὶ |
[1, 47] |
ὕπνους
ἀταράχους
παρέχει.
ἐπαινεῖ
δὲ
|
Ὅμηρος |
τὸν
ἐπιδεχόμενον
ἱκανὴν
κρᾶσιν,
ὡς |
[1, 47] |
οἶνον
παρεγχεομένης
θαλάσσης.
ἐπαινῶν
δὲ
|
Ὅμηρος |
τὸν
μέλανα
οἶνον
πολλάκις
αὐτὸν |
[1, 59] |
καὶ
λεπτότατος,
ὁ
δὲ
κιρρὸς
|
ξηρὸς |
καὶ
τῶν
σιτίων
πεπτικώτερος.
οἱ |
[1, 59] |
εἰσι
τρεῖς·
ὃ
μὲν
γὰρ
|
αὐστηρός |
ἐστιν,
ὃ
δὲ
γλυκάζων,
ὃ |
[1, 48] |
λιπαρώτερος.
ὁ
Μαρσικὸς
δὲ
πάνυ
|
αὐστηρός, |
εὐστόμαχος
δέ.
γίνεται
δὲ
περὶ |
[1, 59] |
αὐτόκρατος
καλεῖται.
ὁ
μὲν
οὖν
|
αὐστηρὸς |
εὔστομός
ἐστι
καὶ
τρόφιμος
καὶ |
[1, 48] |
Συρεντίνῳ
παρεμφερής.
ὁ
Βαρῖνος
λίαν
|
αὐστηρὸς |
καὶ
ἀεὶ
ἑαυτοῦ
κρείττων
γίνεται. |
[1, 48] |
εἴδη
δ´
αὐτοῦ
δύο,
ὁ
|
αὐστηρὸς |
καὶ
ὁ
γλυκάζων·
οὗτος
δὲ |
[1, 55] |
οὔτε
γλυκὺς
οὔτε
παχύς,
ἀλλ´
|
αὐστηρὸς |
καὶ
σκληρὸς
καὶ
δύναμιν
ἔχων |
[1, 48] |
ὁ
δὲ
μὴ
οὕτω
τρυγηθεὶς
|
αὐστηρός |
τε
καὶ
τῷ
χρώματι
κιρρός. |
[1, 52] |
δειπνολόγου·
εἶθ´
ὁπόταν
πλήρωμα
Διὸς
|
σωτῆρος |
ἕλησθε,
ἤδη
χρὴ
γεραόν,
πολιὸν |
[1, 58] |
δὲ
οἶνος
κεῖται
παρὰ
Ποσειδίππῳ·
|
διψηρὸς |
ἄτοπος
ὁ
μυρίνης
ὁ
τίμιος. |
[1, 42] |
ἀνεκείμην.
πρὸς
ὃν
δυσχεραίνων
ὁ
|
ἑταῖρός |
φησιν·
ἀνάκεισο.
Φιλιππίδης·
καὶ
δειπνῶν |
[1, 38] |
βράκε´
ἕλκειν
ἐπὶ
τῶν
σφυρῶν;
|
Φιλέταιρος· |
ἀμφιβάλλου
σφυροῖς·
οὐ
καθήσεις,
τάλαν, |
[1, 49] |
ἰδιώματα
οὕτω
καταλέγει·
ἐξ
Ἤλιδος
|
μάγειρος, |
ἐξ
Ἄργους
λέβης,
Φλιάσιος
οἶνος, |
[1, 19] |
Ἀντιφάνης·
ἄριστον
ἐν
ὅσῳ
ὁ
|
μάγειρος |
ποιεῖ,
εἶτ´
ἐπάγει·
συνακρατίσασθαι
πῶς |
[1, 13] |
καὶ
οὗτος
ἦν
τῆς
θαλάσσης)
|
μάγειρός |
τις
μιμησάμενος
τὸ
ἰχθύδιον
παρέθηκεν |
[1, 13] |
τοῖς
φίλοις
ἐγκώμιον.
οὐδὲν
ὁ
|
μάγειρος |
τοῦ
ποιητοῦ
διαφέρει·
ὁ
νοῦς |
[1, 13] |
γοῦν
παρ´
Εὔφρονι
τῷ
κωμικῷ
|
μάγειρός |
φησιν·
ἐγὼ
μαθητὴς
ἐγενόμην
Σωτηρίδου, |
[1, 45] |
δένδρεα
μακρὰ
πεφύκει,
κλήθρη
τ´
|
αἴγειρός |
τ´
ἐλάτη
τ´
ἦν
οὐρανομήκης. |
[1, 35] |
αὐτός
φησι.
Διοπείθης
δὲ
ὁ
|
Λοκρός, |
ὥς
φησι
Φανόδημος,
παραγενόμενος
εἰς |
[1, 55] |
Πράμνιον
πέτραν
καὶ
παρ´
αὐτῇ
|
ὄρος |
μέγα,
ἀφ´
οὗ
τὸν
Πράμνιον |
[1, 36] |
δὲ
τοῦ
γελωτοποιοῦ
Ξενοφῶν
μνημονεύει.
|
~ὅρος |
οἰκουμένης.
δῆμον
τὴν
Ῥώμην
φησί. |
[1, 17] |
καὶ
ἀπογυιοῦν.
περὶ
δὲ
τοῦ
|
Ἕκτορος |
Ἑκάβη
οἰομένη
μενεῖν
αὐτὸν
τὸ |
[1, 44] |
ἣ
μάλιστα
τοῖς
νεύροις
ἐστὶ
|
πρόσφορος, |
ἀναχαλῶντες
δὲ
ταῖς
ἐμβάσεσι
τὰς |
[1, 16] |
ἀρνῶν
ἠδ´
ἐρίφων
ἐπιδήμιοι
ἁρπακτῆρες.
|
Φιλόχορος |
δὲ
ἱστορεῖ
καὶ
κεκωλῦσθαι
Ἀθήνησιν |
[1, 14] |
Μυκονίου
φιλόδωρος
{ἂν}
εἴης;
ἀγαθὸς
|
πρὸς |
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
ἑστιασόμενος
ἧκον·
κοινὰ |
[1, 15] |
καὶ
ὦσιν
εὐεργετικοὶ
καὶ
κοινωνικοὶ
|
πρὸς
|
ἀλλήλους,
εὐτελῆ
κατεσκεύασε
πᾶσι
τὸν |
[1, 24] |
ὁμοιότατα
τοῖς
τρόποις
αὐτῶν
τὰ
|
πρὸς
|
ἀνάπαυσιν
προφέρων.
καὶ
τοῖς
μνηστῆρσιν |
[1, 27] |
ἐπαιώνισαν,
ἀνέστησαν
πρῶτοι
Θρᾷκες
καὶ
|
πρὸς |
αὐλὸν
ὠρχοῦντο
σὺν
ὅπλοις
καὶ |
[1, 15] |
γάμους
ποιούμενος
καὶ
τοῦ
Τηλεμάχου
|
πρὸς |
αὐτὸν
παραγενομένου
νῶτα
βοὸς
παρέθηκεν
|
[1, 32] |
ἐπακτικὸν
γὰρ
εἶναι
τὸ
τοιοῦτον
|
πρὸς |
ἀφροδισίων
πλῆθος.
Θεόφραστος
δ´
οὕτω |
[1, 43] |
ἀπογεύσασθαι
τίθεται.
φησὶ
γοῦν
Φοῖνιξ
|
πρὸς |
Ἀχιλλέα·
οὐκ
ἤθελον
ἅμ´
ἄλλῳ |
[1, 43] |
ὅμιλος.
καὶ
ὁ
Πρίαμος
δὲ
|
πρὸς |
Ἀχιλλέα
φησί·
νῦν
δὴ
καὶ |
[1, 10] |
ἡδοναὶ
πολλῷ
μείζους
καὶ
σφοδρότεραι·
|
πρὸς |
γὰρ
τὰς
δυνάμεις
ποιοῦνται
τὰς |
[1, 7] |
ἐπίδειγμα
ποιούμενος
Ἑλλάδι
πάσῃ—
φησί·
|
πρὸς |
δὲ
μιᾷ
πάντας
δειπνεῖν
ἁβρόδαιτι |
[1, 8] |
τουτὶ
διελθεῖν
βούλομαι
τὸ
βιβλίον
|
πρὸς |
ἐμαυτόν.
{Β.
ἐστὶ
δ´,
ἀντιβολῶ |
[1, 15] |
μνηστῆρας
δὲ
ὑβριστὰς
ὄντας
καὶ
|
πρὸς |
ἡδονὰς
ἀνειμένους
οὔτε
ἰχθῦς
ἐσθίοντας |
[1, 47] |
δὲ
ὁ
παλαιὸς
οἶνος
οὐ
|
πρὸς |
ἡδονὴν
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
|
[1, 5] |
κεράμιον.
τοῦ
γάρ
τις
ἄλλου
|
πρὸς |
θεῶν
ἂν
οὕνεκα
εὔξαιτο
πλουτεῖν |
[1, 56] |
φράσον.
{Β.
Ἀκάνθιος.
{Α.
εἶτα
|
πρὸς |
θεῶν
οἴνου
πολίτης
ὢν
κρατίστου |
[1, 29] |
διετίθεσαν
ψήφους
ἐναντίας
ἀλλήλαις,
ἴσας
|
πρὸς |
ἴσας
τὸν
ἀριθμόν,
ὅσοιπερ
ἦσαν |
[1, 17] |
μετὰ
οἴνου
σιτῶδες
ἀναμίσγουσί
τι
|
πρὸς |
κατοχὴν
τῆς
δυνάμεως.
ἀλλ´
ἐκεῖνος |
[1, 52] |
ἀλλ´
οὐθὲν
τἄλλ´
ἐστὶν
ἁπλῶς
|
πρὸς |
Λέσβιον
οἶνον.
ἀλλά
τινες
χαίρουσιν |
[1, 44] |
κυνηγέσια
δὲ
ἐξίασιν
οἱ
νέοι
|
πρὸς |
μελέτην
τῶν
πολεμικῶν
κινδύνων
καὶ |
[1, 4] |
τις
εἰς
αὐτόν·
ἀεὶ
δὲ
|
πρὸς |
Μούσαισι
καὶ
λόγοις
πάρει,
ὅπου |
[1, 18] |
καὶ
Ἀντίνοος
δ´
ὁ
λέγων
|
πρὸς |
Ὀδυσσέα
οἶνός
σε
τρώει
μελιηδής’ |
[1, 23] |
ποτοῦ
ἐπιστεφανοῦσθαι,
καὶ
ταῦτα
ἔπρασσον
|
πρὸς |
οἰωνοῦ
τιθέμενοι.
κοῦροι
δὲ
διανέμουσι |
[1, 42] |
δ´
ἕως
μέν
τινος
ἀνεκείμην.
|
πρὸς |
ὃν
δυσχεραίνων
ὁ
ἑταῖρός
φησιν· |
[1, 46] |
καὶ
πελειάσιν
ἱστάντες.
ἐγυμνάζοντο
δὲ
|
πρὸς |
ὀρνεοθηρευτικὴν
{καὶ}
τὴν
πελειάδα
τῇ |
[1, 38] |
φέροντός
τι
καὶ
τοῦ
τοιούτου
|
πρὸς |
παιδείας
ἐξέτασιν.
διὸ
καὶ
Ἄλεξίς |
[1, 55] |
δὲ
ἐν
τῷ
καθόλου
τὸν
|
πρὸς |
παραμονὴν
ἐπιτήδειον
οἱονεὶ
παραμόνιον
ὄντα· |
[1, 17] |
εἰς
θυμηδίαν·
ὃ
δ´
ὑπερτίθεται
|
πρὸς |
πρᾶξιν
ἐξιών.
καὶ
ἣ
μὲν |
[1, 16] |
καὶ
αἰγανέαις,
τῇ
παιδιᾷ
τὰ
|
πρὸς |
σπουδὴν
ἐκμελετῶντες·
οἳ
δὲ
κιθαρῳδῶν |
[1, 7] |
καὶ
εἴκοσι
ἦσαν.
οὗτοι
δὲ
|
πρὸς |
τὰ
δεῖπνα
τῶν
ἐν
τῇ |
[1, 1] |
τῆς
ἐν
τῷ
λέγειν
θερμότητος
|
πρὸς |
τὰ
ἑπόμενα
τῆς
βίβλου
βαθμηδὸν |
[1, 9] |
βαλανείοις
τήν
τε
χεῖρα
συνεθίζειν
|
πρὸς |
τὰ
θερμὰ
καθιέντα
εἰς
ὕδωρ
|
[1, 9] |
τῷ
κωμικῷ
φησιν·
ἐγὼ
δὲ
|
πρὸς |
τὰ
θερμὰ
ταῦθ´
ὑπερβολῇ
τοὺς |
[1, 51] |
ἄκρατον,
διψῶντα
λαβὼν
ὄξει
παίει
|
πρὸς |
τὰ
στήθη.
καὶ
Ἀναξανδρίδης·
χοῦς |
[1, 10] |
ἀλλὰ
καὶ
προσελυτροῦν
τὴν
γλῶσσαν
|
πρὸς
|
τὰς
ἀπολαύσεις·
καὶ
τέλος
ἰχθύαν |
[1, 29] |
ὑποστρωννύειν
κελεύει,
καὶ
Νέστωρ
αὐχεῖ
|
πρὸς |
Τηλέμαχον
πολλῶν
τοιούτων
εὐπορεῖν.
~τῶν |
[1, 20] |
τῷ
γοῦν
Μέντῃ,
φασίν,
ἀφικομένῳ
|
πρὸς |
Τηλέμαχον
τῶν
τραπεζῶν
παρακειμένων
ξεστὴ |
[1, 24] |
προφέρων.
καὶ
τοῖς
μνηστῆρσιν
ᾄδει
|
πρὸς
|
τὴν
αὐτὴν
βουλὴν
ὁ
Φήμιος |
[1, 59] |
πότους
ἐστὶν
εὖ
πεφυκὼς
καὶ
|
πρὸς |
τὴν
καθημερινὴν
χρῆσιν
οὐκ
ἀνοίκειος. |
[1, 18] |
Θετταλίας
σοφιστής·
παίζει
δ´
ἴσως
|
πρὸς |
τὴν
παροιμίαν
ὁ
Ἀθήναιος.
~ὅτι |
[1, 1] |
πατήρ·
ποιεῖται
δὲ
τὸν
λόγον
|
πρὸς |
Τιμοκράτην·
Δειπνοσοφιστὴς
δὲ
ταύτῃ
τὸ |
[1, 14] |
φασί
ποτε
κληθέντ´
ἐπὶ
δεῖπνον
|
πρός |
τινος,
εἰπόντος
αὐτῷ
τοῦ
φίλου, |
[1, 44] |
μυῶν
συντάσεις,
εἶτ´
ἐπαλείφοντες
λίπα
|
πρὸς |
τὸ
μὴ
ξηρανθέντος
τοῦ
ὕδατος |
[1, 11] |
ἀναλαβὼν
αὐτὴν
εἰς
τὰς
χεῖρας
|
πρὸς |
τὸ
οὖς
προσήνεγκε.
πυθομένου
δὲ |
[1, 27] |
ἐξανίστατο·
καὶ
ταῦτα
πάντα
ῥυθμῷ
|
πρὸς
|
τὸν
αὐλὸν
ἐποίει.
καὶ
Ἀρκάδες |
[1, 27] |
πρὸ
τοῦ
ζεύγους
ἐν
ῥυθμῷ
|
πρὸς |
τὸν
αὐλόν·
καὶ
τέλος
ὁ |
[1, 27] |
ἀναστάντες
ἐξοπλισάμενοι
ᾔεσαν
ἐν
ῥυθμῷ
|
πρὸς |
τὸν
ἐνόπλιον
ῥυθμὸν
αὐλούμενοι
καὶ |
[1, 10] |
ἡμέραν
ἐν
τοῖς
θαύμασι
καὶ
|
πρὸς |
τοὺς
ἐκ
τοῦ
Φάσιδος
ἢ |
[1, 60] |
Ἀττικὸν
ἀνακιρνάμενον.
οὗτος
ὁ
Ταινιωτικὸς
|
πρὸς |
τῷ
ἡδὺς
εἶναι
ἔχει
τι |
[1, 37] |
τι
τοῦτον
διατίθεσθαι.
Σοφοκλῆς
δὲ
|
πρὸς |
τῷ
καλὸς
γεγενῆσθαι
τὴν
ὥραν |
[1, 47] |
πρὸς
ἡδονὴν
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
πρὸς
|
ὑγίειαν
προσφορώτερος.
πέσσει
τε
γὰρ |
[1, 40] |
Κτησίᾳ.
Ἀλέξανδρος
δὲ
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
Φιλόξενον
ἐπιστολῇ
μέμνηται
Θεοδώρου
καὶ |
[1, 27] |
δὲ
ὁ
ποιητὴς
καὶ
τὴν
|
πρὸς |
ᾠδὴν
ὄρχησιν·
Δημοδόκου
γοῦν
ᾄδοντος |
[1, 48] |
αὐστηρός
τε
καὶ
τῷ
χρώματι
|
κιρρός. |
καὶ
τοῦ
Ἀλβανοῦ
δὲ
οἴνου |
[1, 59] |
οὐρητικώτατος
καὶ
λεπτότατος,
ὁ
δὲ
|
κιρρὸς |
ξηρὸς
καὶ
τῶν
σιτίων
πεπτικώτερος. |
[1, 59] |
ὃ
μὲν
λευκός,
ὃ
δὲ
|
κιρρός, |
ὃ
δὲ
μέλας.
καὶ
ὁ |
[1, 47] |
ἀσθενὴς
καὶ
λεπτός.
ὁ
δὲ
|
κιρρὸς
|
πέττει
ῥᾷον
ξηραντικὸς
ὤν.
~περὶ |
[1, 21] |
παρεγένετο
αὐτοῖς
πολλὴ
ἐκ
τῆς
|
Δήμητρος, |
διένεμον
ἑκάστῳ
ἴσην,
καὶ
οὕτως |
[1, 15] |
δ´
αἰδοίη
ταμίη
παρέθηκε
φέρουσα.
|
δαιτρὸς |
δὲ
κρειῶν
πίνακας
παρέθηκεν
ἀείρας, |
[1, 21] |
καὶ
ὁ
τὰ
κρέα
ὀπτῶν
|
δαιτρός, |
ἐπεὶ
ἴσην
ἑκάστῳ
μοῖραν
ἐδίδου. |
[1, 54] |
μηκέτι
Ἑλληνικὸν
ἱμάτιον
περιβάληται.
καὶ
|
Κῦρος |
δὲ
ὁ
μέγας
Πυθάρχῳ
τῷ |
[1, 49] |
ἰχθῦς
Σικυῶνος,
Αἰγίου
δ´
αὐλητρίδες,
|
τυρὸς |
Σικελικός,
μύρον
ἐξ
Ἀθηνῶν,
ἐγχέλεις |
[1, 42] |
ἐννοίας
ταύτης
σπανίως
τὸ
ἀνακεῖσθαι.
|
σάτυρος |
παρὰ
Σοφοκλεῖ
τοῦτό
φησιν
ἐπικαιόμενος |
[1, 22] |
δύντα
κατὰ
βυθοῦ.
ἦ
μάλ´
|
ἐλαφρὸς |
ἀνήρ,
ὃς
ῥεῖα
κυβιστᾷ,
ὃν |
[1, 8] |
ἀρχαίᾳ
κωμῳδίᾳ
τινὲς
ἐντάττουσιν.
ὅτι
|
Ἀρτεμίδωρος |
ὁ
Ψευδαριστοφάνειος
ὀψαρτυτικὰς
λέξεις
συνήγαγε. |
[1, 14] |
σύγ´
Ἰσχομάχου
γεγονὼς
τοῦ
Μυκονίου
|
φιλόδωρος |
{ἂν}
εἴης;
ἀγαθὸς
πρὸς
ἀγαθοὺς |
[1, 62] |
κράμβην
ῥάφανον
ἐκάλουν
οἱ
παλαιοὶ
|
Ἀπολλόδωρος |
δηλοῖ
ὁ
Καρύστιος·
εἰ
δ´ |
[1, 35] |
δὲ
καὶ
πλάνοι
ἔνδοξοι,
ὧν
|
Κηφισόδωρος |
καὶ
Πανταλέων.
Φιλίππου
δὲ
τοῦ |
[1, 35] |
τὴν
διάνοιαν.
τοιοῦτος
ἦν
καὶ
|
Νυμφόδωρος |
ὁ
θαυματοποιός,
ὃς
προσκρούσας
Ῥηγίνοις, |
[1, 4] |
εὐθὺς
εἰσιόντα
τὰς
θύρας.
ὁ
|
θυρωρὸς |
ἱλαρὸς
πρῶτόν
ἐστιν,
ἡ
κύων |
[1, 25] |
πολίτιδι
χαριζομένη,
Δικαίαρχος
δὲ
Σικυωνίοις,
|
Ἵππασος |
δὲ
Λακεδαιμονίοις
ταύτην
τε
καὶ |
[1, 59] |
ὁ
δ´
αὐτόκρατος
τῇ
χρείᾳ
|
μέσος |
ἐστί.
κοινῶς
δ´
ὁ
Χῖος
|
[1, 59] |
ὃ
δὲ
γλυκάζων,
ὃ
δὲ
|
μέσος |
τούτων
τῇ
γεύσει
αὐτόκρατος
καλεῖται. |
[1, 33] |
ᾔδει
τὸν
στέφανον.
φησὶ
γοῦν·
|
νῆσος, |
ἣν
πέρι
πόντος
ἀπείριτος
ἐστεφάνωτο. |
[1, 26] |
Κῷος·
θεοὺς
γὰρ
φαίνεθ´
ἡ
|
νῆσος |
φέρειν.
ὃς
ἐπεί
ποτ´
ἐμβλέψειε |
[1, 60] |
Νεῖλον
ἄμπελος
πλείστη
μὲν
αὐτή,
|
ὅσος
|
καὶ
ὁ
ποταμός.
καὶ
πολλαὶ |
[1, 2] |
τῆς
ἡμέρας
μορίου,
εἰ
ὁ
|
μέθυσος |
ἐπὶ
ἀνδρός,
εἰ
ἡ
μήτρα |
[1, 49] |
δώματ´
ἔχουσαι,
ἐξ
οὗ
ναυκληρεῖ
|
Διόνυσος |
ἐπ´
οἴνοπα
πόντον,
ὅσς´
ἀγάθ´ |
[1, 58] |
ἀληθές,
ὅ
τ´
οὐ
μόνον
|
ὕδατος |
αἶσαν,
ἀλλά
τι
καὶ
χλεύης |
[1, 44] |
πρὸς
τὸ
μὴ
ξηρανθέντος
τοῦ
|
ὕδατος |
ἀπεσκληρυμμένα
γίνεσθαι
τὰ
σώματα.
οἱ |
[1, 60] |
λιπαρόν,
ὃ
κατὰ
τὴν
τοῦ
|
ὕδατος
|
κρᾶσιν
ἀναλύεται
κατὰ
βραχύ,
ὡς |
[1, 44] |
περικεχυμένου
πανταχόθεν
τοῖς
πόροις
τοῦ
|
ὕδατος |
φράττουσι
τὴν
τῶν
ἱδρώτων
ἔκκρισιν |
[1, 17] |
αὐτὸν
εὐδιαφόρητον
ἄνευ
στερεμνίου
σιτίου
|
μίγματος, |
ὃ
τοῖς
ἰατροῖς
διὰ
τὴν |
[1, 38] |
λόγον
οὐδεμιᾶς
ἀπεχόμενον
κινήσεως
οὐδὲ
|
σχήματος
|
ἑνός.
καί
ποτε
ὀψοφάγον
μιμούμενον |
[1, 17] |
τὸν
οἶνον,
ὃ
δὲ
μετὰ
|
ἄσθματος |
ἥκων
ἀπωθεῖται·
καὶ
ἣ
μὲν |
[1, 59] |
οὐκ
ἀνοίκειος.
ὁ
δὲ
Κνίδιος
|
αἵματος |
γεννητικός,
τρόφιμος,
κοιλίαν
εὔλυτον
κατασκευάζων· |
[1, 59] |
δ´
ὁ
Χῖος
πεπτικός,
τρόφιμος,
|
αἵματος |
χρηστοῦ
γεννητικός,
προσηνέστατος,
πλήσμιος
διὰ |
[1, 48] |
δὲ
καὶ
οἱ
ἀπὸ
τοῦ
|
κλίματος |
τούτου
πάντες
ἁπαλοί,
οὐ
πλῆξιν, |
[1, 21] |
δόρπα.
διὸ
ἄρτου
τε
ἐπίνοια
|
πέμματός
|
τε
εἰς
ἴσον
διαμεμοιραμένου
καὶ |
[1, 6] |
πολλοὶ
δὲ
καὶ
ἄλλοι
διὰ
|
στόματος |
εἶχον
τὰς
ἐν
τῷ
Σικελικῷ |
[1, 53] |
σαπρίαν
καλέουσι,
οὗ
καὶ
ἀπὸ
|
στόματος |
στάμνων
ὑπανοιγομενάων
ὄζει
ἴων,
ὄζει |
[1, 35] |
ἀποθλίβων
ἀνιμᾶν
ἔλεγεν
ἐκ
τοῦ
|
στόματος. |
τοιαῦτα
ποιῶν
ηὐδοκίμει
καὶ
Νοήμων |
[1, 32] |
κἂν
ὁστισοῦν
μου
λαβόμενος
τοῦ
|
δέρματος. |
οὕτω
στερεόν
τι
πρᾶγμα
θερμόν |
[1, 41] |
χαλεπή·
πάντα
δὲ
δίψαις´
ὑπὸ
|
καύματος. |
καὶ
ἀλλαχοῦ·
πίνωμεν,
τὸ
γὰρ |
[1, 57] |
ἑπτά·
καὶ
τὸν
ἐκ
Δενθιάδων,
|
ἐρύματός |
τινος,
καὶ
τὸν
ἐξ
Οἰνοῦντος |
[1, 18] |
μελιηδής’
αὐτὸς
οὐκ
ἀπείχετο
τοῦ
|
πώματος· |
διὸ
καὶ
τρωθεὶς
ἀπώλετο,
ἔτι |
[1, 51] |
μοι
δοκῶ,
φησὶ
Κλέαρχος.
Λεσβίου
|
πώματος
|
οὐκ
ἔστιν
ἄλλος
οἶνος
ἡδίων |
[1, 2] |
μήτρα
κεῖται
ἐπὶ
τοῦ
ἐδωδίμου
|
βρώματος, |
εἰ
σύαγρος
κεῖται
τὸ
σύνθετον |
[1, 36] |
ἐκάλεσαν
ἀπαρχαίζοντες
τὴν
διὰ
τοῦ
|
σώματος
|
αὐτοῦ
κίνησιν
τῇ
τῶν
πόλεων |
[1, 18] |
τὸν
τηλικοῦτον
Κύκλωπα
ὑπὸ
μικροῦ
|
σώματος |
διὰ
ταύτην
ἀπολλύμενον
παρίστησι
καὶ |
[1, 38] |
καθήσεις,
τάλαν,
μηδ´
ἀγροίκως
ἄνω
|
γόνατος |
ἀμφέξει;
Ἕρμιππος
δέ
φησι
Θεόκριτον |
[1, 34] |
ὃς
πλείστους
θνητῶν
ἀμφέθετο
στεφάνους
|
κρατὸς |
ἐπὶ
σφετέρου,
καί
οἱ
κλέος |
[1, 44] |
κεφαλῆς
καταιονήσεων·
θυμῆρες
κεράσασα
κατὰ
|
κρατός |
τε
καὶ
ὤμων.
αἱ
γὰρ |
[1, 59] |
δὲ
μέσος
τούτων
τῇ
γεύσει
|
αὐτόκρατος |
καλεῖται.
ὁ
μὲν
οὖν
αὐστηρὸς |
[1, 59] |
πλήσμιος,
κοιλίας
μαλακτικός,
ὁ
δ´
|
αὐτόκρατος |
τῇ
χρείᾳ
μέσος
ἐστί.
κοινῶς |
[1, 48] |
κοῦφος.
ὁ
ἐν
Νεαπόλει
Τρεβιλλικὸς
|
εὔκρατος |
τῇ
δυνάμει
εὐστόμαχος,
εὔστομος.
ὁ |
[1, 7] |
ψηφισμάτων
φέροντες,
Ἀριστοφάνης
φησίν.
~ὅτι
|
Ἀρχέστρατος |
ὁ
Συρακούσιος
ἢ
Γελῷος
ἐν
|
[1, 38] |
ἀπαίδευτον
μέμφεσθαι
τὴν
Ἀναξιμένους
περιβολήν·
|
Καλλίστρατός |
τε
ὁ
Ἀριστοφάνειος
Ἀρίσταρχον
ἐν |
[1, 28] |
νῦν
πολυτέλειαν.
οἴκων
μὲν
οὖν
|
λαμπρότατος |
ὁ
Μενελάου.
τοιοῦτον
δέ
τινα |
[1, 59] |
ὁ
δὲ
λευκὸς
οὐρητικώτατος
καὶ
|
λεπτότατος, |
ὁ
δὲ
κιρρὸς
ξηρὸς
καὶ
|
[1, 59] |
μέλας.
καὶ
ὁ
μὲν
λευκὸς
|
λεπτότατος |
τῇ
φύσει,
οὐρητικός,
θερμὸς
πεπτικός |
[1, 59] |
μικροτέραν
ἔχει
καὶ
μᾶλλον
οὐρεῖται.
|
χαριέστατος
|
δ´
ἐστὶν
ὁ
Χῖος
καὶ |
[1, 59] |
τὸ
παχὺ
τῆς
δυνάμεως
αὐτῶν.
|
χαριέστατος |
δ´
οἶνος
εἰς
παλαίωσιν
ὁ |
[1, 59] |
τῇ
δυνάμει.
τῶν
δ´
οἴνων
|
χαριέστατος |
ὁ
κατὰ
τὴν
Ἰταλίαν
Ἀλβανὸς |
[1, 40] |
ὁ
Κρὴς
ὁ
πάνυ
Ἀρταξέρξῃ
|
προσφιλέστατος |
παρὰ
Κτησίᾳ.
Ἀλέξανδρος
δὲ
ἐν |
[1, 59] |
πεπτικός,
τρόφιμος,
αἵματος
χρηστοῦ
γεννητικός,
|
προσηνέστατος, |
πλήσμιος
διὰ
τὸ
παχὺς
εἶναι |
[1, 12] |
Τιβερίου
χρόνους
ἀνήρ
τις
Ἀπίκιος,
|
πλουσιώτατος |
τρυφητής,
ἀφ´
οὗ
πλακούντων
γένη |
[1, 47] |
πολλάκις
αὐτὸν
καὶ
αἴθοπα
καλεῖ.
|
δυναμικώτατος |
γάρ
ἐστι
καὶ
μένων
ἐν |
[1, 59] |
ἐστι
θρεπτικώτατος,
ὁ
δὲ
λευκὸς
|
οὐρητικώτατος |
καὶ
λεπτότατος,
ὁ
δὲ
κιρρὸς |
[1, 59] |
φησιν·
ὁ
μέλας
οἶνός
ἐστι
|
θρεπτικώτατος, |
ὁ
δὲ
λευκὸς
οὐρητικώτατος
καὶ |
[1, 59] |
τῶν
λευκῶν
καὶ
τῶν
κιρρῶν
|
τροφιμώτατος. |
λεαίνει
γὰρ
κατὰ
τὴν
πάροδον |
[1, 59] |
δὲ
μέλας,
ὁ
μὴ
γλυκάζων,
|
τροφιμώτατος, |
στυπτικός·
ὁ
δὲ
γλυκάζων
καὶ
|
[1, 50] |
εὐναίου
δὲ
λέχους
κάλλος
ἔχει
|
Μίλητός |
τε
Χίος
τ´
ἔναλος
πόλις |
[1, 9] |
εἰς
γάμους
συνηγόρασται
λουσάμενος
παρῆν
|
ἄκλητος |
ὡς
τὸν
νυμφίον.
καὶ
μετὰ |
[1, 3] |
δειπνοσοφιστῶν,
ἥτις
ἀνὰ
τὴν
πόλιν
|
πολυθρύλητος |
ἐγένετο,
ἢ
παρ´
ἄλλου
μαθὼν |
[1, 9] |
ὅπως
δηλονότι
ἐν
τοῖς
θερμοῖς
|
δυσκίνητος |
ᾖ.
ἔφασαν
γὰρ
αὐτὸν
καὶ |
[1, 28] |
ἢ
ὅταν
εὐφροσύνη
μὲν
ἔχῃ
|
κακότητος |
ἀπούσης,
δαιτυμόνες
δ´
ἀνὰ
δώματ´ |
[1, 28] |
δ´
ἀνὰ
δώματ´
ἀκουάζωνται
ἀοιδοῦ,
|
κακότητος |
ἀπούσης
φάσκων
τῆς
ἀφροσύνης.
ἀδύνατον |
[1, 1] |
ὑπὸ
τῆς
ἐν
τῷ
λέγειν
|
θερμότητος |
πρὸς
τὰ
ἑπόμενα
τῆς
βίβλου |
[1, 21] |
φησὶ
τὰς
δαῖτας
ἀπὸ
τῆς
|
ἰσότητος. |
τὰ
γὰρ
δεῖπνα
δαῖτας
ἔλεγον |
[1, 29] |
Λέοντος
τοῦ
ἀνέκαθεν
Ἀθηναίου,
ὃς
|
ἀήττητος |
ἦν
κατὰ
τὴν
πεττευτικήν,
ὥς |
[1, 21] |
καὶ
τοῦ
οἴνου·
ἤδη
μὲν
|
δαιτὸς |
κεκορήμεθα
θυμὸν
ἐίσης.
καί·
χαῖρ´, |
[1, 21] |
θυμὸν
ἐίσης.
καί·
χαῖρ´,
Ἀχιλεῦ,
|
δαιτὸς |
μὲν
ἐίσης
οὐκ
ἐπιδευεῖς.
ἐκ |
[1, 49] |
παρέχουσι·
τὰ
γάρ
τ´
ἀναθήματα
|
δαιτός· |
Φοινίκη
δ´
αὖ
καρπὸν
φοίνικος |
[1, 58] |
τὴν
δὲ
γλυκύτητα
ἀπὸ
τοῦ
|
σταιτὸς
|
λαμβάνειν
τὸν
οἶνον.
καὶ
ἑξῆς |
[1, 2] |
ἔσχεν
ὄνομα
τοῦ
κυρίου
διασημότερον
|
Κειτούκειτος. |
οὗτος
ὁ
ἀνὴρ
νόμον
εἶχεν |
[1, 35] |
ὁ
Ταραντῖνος,
Φιλιστίδης
ὁ
Συρακούσιος,
|
Ἡράκλειτος |
ὁ
Μιτυληναῖος.
γεγόνασι
δὲ
καὶ |
[1, 5] |
τοῖς
φίλοις
σπείρειν
τε
καρπὸν
|
Χάριτος, |
ἡδίστης
θεῶν;
τοῦ
μὲν
πιεῖν |
[1, 33] |
γοῦν·
νῆσος,
ἣν
πέρι
πόντος
|
ἀπείριτος |
ἐστεφάνωτο.
καί·
πάντῃ
γάρ
σε |
[1, 2] |
φιλοσόφων
δὲ
παρῆσαν
Ποντιανὸς
καὶ
|
Δημόκριτος |
οἱ
Νικομηδεῖς,
πολυμαθείᾳ
πάντας
ὑπερηκοντικότες, |
[1, 43] |
σύνολον
οὐ
γευσάμενος
τροφῆς
κεῖτ´
|
ἄσιτος, |
ἄπαστος.
ἐπὶ
δὲ
τῶν
ἀποπληρουμένων |
[1, 50] |
ἑρπετόν.
Σκύριαι
δ´
ἐς
ἄμελξιν
|
γάλακτος
|
αἶγες
ἐξοχώταται·
ὅπλα
δ´
ἀπ´ |
[1, 35] |
ὑποζωννύμενος
οἴνου
κύστεις
μεστὰς
καὶ
|
γάλακτος |
καὶ
ταύτας
ἀποθλίβων
ἀνιμᾶν
ἔλεγεν |
[1, 14] |
δ´
οὐ
παραλειπτὸς
ἀσύμβολος,
ἀλλὰ
|
διωκτός. |
Ἀντιφάνης
δέ
φησι·
βίος
θεῶν |
[1, 42] |
ἀναπίπτουσιν;
ἀνακεῖσθαι
δέ
φαμεν
ἐπὶ
|
ἀνδριάντος· |
ὅθεν
τοὺς
ἐπὶ
κατακειμένων
χρωμένους |
[1, 37] |
φησι
Ξενοφῶν,
ἔλεγε
τοῖς
γνωρίμοις
|
παντὸς |
εἶναι
μέλους
τὴν
ὄρχησιν
γυμνάσιον. |
[1, 43] |
πασάμην.
οἰκεῖον
γὰρ
τοῦ
τηνικάδε
|
ἀτυχήσαντος |
ἀπογεύσασθαι
μόνον·
εἰς
κόρον
γὰρ
|
[1, 5] |
ἐποίησε
καὶ
Λεώφρων
Ὀλυμπίασιν,
ἐπινίκιον
|
γράψαντος |
τοῦ
Κείου
Σιμωνίδου.
Ἐμπεδοκλῆς
δ´ |
[1, 44] |
ἐπαλείφοντες
λίπα
πρὸς
τὸ
μὴ
|
ξηρανθέντος |
τοῦ
ὕδατος
ἀπεσκληρυμμένα
γίνεσθαι
τὰ |
[1, 27] |
πρὸς
ᾠδὴν
ὄρχησιν·
Δημοδόκου
γοῦν
|
ᾄδοντος |
κοῦροι
πρωθῆβαι
ὠρχοῦντο·
καὶ
ἐν |
[1, 29] |
τὴν
πεττείαν
οὐδὲ
τοῦ
Μιτυληναίου
|
Λέοντος |
τοῦ
ἀνέκαθεν
Ἀθηναίου,
ὃς
ἀήττητος |
[1, 27] |
ἐν
τῇ
Ὁπλοποιίᾳ
δὲ
παιδὸς
|
κιθαρίζοντος |
ἄλλοι
ἐναντίοι
μολπῇ
τε
ὀρχηθμῷ
|
[1, 14] |
ὁ
Πάριος
ποιητὴς
ὡς
ἀκλήτου
|
ἐπεισπαίοντος |
εἰς
τὰ
συμπόσια
Μυκονίων
δίκην. |
[1, 6] |
ὡς
καὶ
Καλλιφάνης
ὁ
τοῦ
|
Παραβρύκοντος |
κληθεὶς
ἀρχὰς
ποιημάτων
πολλῶν
καὶ |
[1, 33] |
φησὶ
γοῦν·
νῆσος,
ἣν
πέρι
|
πόντος |
ἀπείριτος
ἐστεφάνωτο.
καί·
πάντῃ
γάρ |
[1, 14] |
κληθέντ´
ἐπὶ
δεῖπνον
πρός
τινος,
|
εἰπόντος |
αὐτῷ
τοῦ
φίλου,
ὁπηνίκ´
ἂν
|
[1, 25] |
ἐκώλυε
δὲ
πράττειν
τὸν
νεανίσκον.
|
εἰπόντος |
δὲ
ὅτι
Χαιρέφανες,
ἐὰν
παύσῃ |
[1, 38] |
ἐπὶ
τῷ
μὴ
εὐρύθμως
ἀμπέχεσθαι,
|
φέροντός |
τι
καὶ
τοῦ
τοιούτου
πρὸς |
[1, 14] |
ἕωθεν
αὐτὸν
εὐθὺς
ἡλίου
μετρεῖν
|
ἀνέχοντος, |
μακροτέρας
δ´
οὔσης
ἔτι
πλεῖν |
[1, 4] |
οὐκ
ἀβασανίστως
οὐδ´
ἐκ
τοῦ
|
παρατυχόντος |
τὰς
ζητήσεις
ποιούμενος,
ἀλλ´
ὡς |
[1, 31] |
πάντα
εὐτρεπίζει.
καὶ
Μενελάου
δὲ
|
τελοῦντος |
γάμους
ὁ
νυμφίος
Μεγαπένθης
οἰνοχοεῖ. |
[1, 57] |
ἐρύματός
τινος,
καὶ
τὸν
ἐξ
|
Οἰνοῦντος |
καὶ
τὸν
ἐξ
Ὀνόγλων
καὶ |
[1, 21] |
τροφὴν
οὕτω
καλῶν,
μόνου
ἀνθρώπου
|
χωροῦντος |
εἰς
τὸ
ἴσον
ἐκ
τῆς |
[1, 59] |
ὁ
δὲ
Ἀδριανὸς
καλούμενος
εὔπνους,
|
εὐανάδοτος, |
ἄλυπος
τὸ
σύνολον.
οἰνοποιητέον
δὲ |
[1, 47] |
τὰ
σῖτα
καὶ
λεπτομερὴς
ὢν
|
εὐανάδοτός |
ἐστι
δύναμίν
τε
τοῖς
σώμασιν |
[1, 60] |
πόλιν
οὕτως
ἐστὶ
λεπτὸς
καὶ
|
εὐανάδοτος
|
καὶ
ταχέως
πεπτικὸς
ὡς
καὶ |
[1, 60] |
τε
γὰρ
καὶ
ἡδύς,
εὔπνους,
|
εὐανάδοτος, |
λεπτός,
κεφαλῆς
οὐ
καθικνούμενος,
διουρητικός. |
[1, 51] |
Χῖος
καὶ
Θάσιος
ἠθημένος.
καὶ
|
Ἀντίδοτος |
δέ·
Θάσιον
ἔγχει
ὁ
γὰρ |
[1, 21] |
ἐπιδευεῖς.
ἐκ
τούτων
δ´
ἐπείσθη
|
Ζηνόδοτος |
δαῖτα
ἐίσην
τὴν
ἀγαθὴν
λέγεσθαι. |
[1, 21] |
ταύτης
τῆς
φωνῆς
τὴν
δύναμιν
|
Ζηνόδοτος |
ἐν
τῇ
κατ´
αὐτὸν
ἐκδόσει |
[1, 34] |
τὸ
χρυσίον
μετὰ
ἔτη
τριάκοντα.
|
Ἡρόδοτος |
δὲ
ὁ
λογόμιμος,
ὥς
φησιν |
[1, 33] |
πολιτείᾳ
καὶ
ὀρχοῦνται
καὶ
σφαιρίζουσιν.
|
Ἡρόδοτος |
δὲ
οὐ
καλῶς
εἴρηκεν
ἐπὶ |
[1, 39] |
περιιστᾶν.
ὑπεκρίνετο
γοῦν
μετὰ
τοῦ
|
εἰκότος |
τὰ
δράματα.
Ἀριστοφάνης
γοῦν
(παρὰ |
[1, 48] |
δέ,
οὐ
πληκτικός.
ὁ
Τιβουρτῖνος
|
λεπτός, |
εὐδιάπνευστος,
ἀκμάζων
ἀπὸ
ἐτῶν
δέκα· |
[1, 60] |
τὴν
Κόπτον
πόλιν
οὕτως
ἐστὶ
|
λεπτὸς |
καὶ
εὐανάδοτος
καὶ
ταχέως
πεπτικὸς |
[1, 60] |
γὰρ
καὶ
ἡδύς,
εὔπνους,
εὐανάδοτος,
|
λεπτός, |
κεφαλῆς
οὐ
καθικνούμενος,
διουρητικός.
τούτου |
[1, 47] |
δὲ
λευκὸς
οἶνος
ἀσθενὴς
καὶ
|
λεπτός. |
ὁ
δὲ
κιρρὸς
πέττει
ῥᾷον |
[1, 48] |
δ´
οὔτε
λίαν
ἡδὺς
οὔτε
|
λεπτός. |
ὁ
Σπωλητῖνος
οἶνος
καὶ
πινόμενος |
[1, 14] |
μὴ
παραλίμπανε.
κώθων
δ´
οὐ
|
παραλειπτὸς |
ἀσύμβολος,
ἀλλὰ
διωκτός.
Ἀντιφάνης
δέ |
[1, 5] |
ἅρματι
πρῶτος
καὶ
δεύτερος
καὶ
|
τέταρτος, |
εἰς
ἃς
νίκας
καὶ
Εὐριπίδης |
[1, 1] |
τῷ
δείπνῳ
παρασκευῆς.
τοιοῦτον
ὁ
|
θαυμαστὸς |
οὗτος
τοῦ
λόγου
οἰκονόμος
Ἀθήναιος |
[1, 43] |
οὐ
γευσάμενος
τροφῆς
κεῖτ´
ἄσιτος,
|
ἄπαστος. |
ἐπὶ
δὲ
τῶν
ἀποπληρουμένων
οὐδέποτε |
[1, 58] |
συμπατήσαντες
ἀπέθεντο
καὶ
ἀνθοσμίας
ἐγένετο.
|
Θεόφραστος |
δ´
ἐν
Θάσῳ
φησὶ
τὸν |
[1, 32] |
τὸ
τοιοῦτον
πρὸς
ἀφροδισίων
πλῆθος.
|
Θεόφραστος |
δ´
οὕτω
φησί
τινας
ὀχευτικὰς
|
[1, 57] |
ἀρωμάτων
κατασκευαζομένῳ,
ὃ
ἐκάλουν
τρίμμα.
|
Θεόφραστος |
δὲ
ἐν
τῇ
περὶ
φυτῶν |
[1, 40] |
πατὴρ
ἀνδρῶν
τε
θεῶν
τε.
|
Θεόφραστος |
δὲ
πρῶτόν
φησιν
Ἄνδρωνα
τὸν |
[1, 62] |
ἡ
κράμβη
ποιεῖ
ἱστορεῖ
καὶ
|
Θεόφραστος |
φεύγειν
φάσκων
καὶ
ζῶσαν
τὴν |
[1, 48] |
ἀπὸ
ἐτῶν
πέντε.
ὁ
Ἀγκωνιτανὸς
|
χρηστός, |
λιπαρός,
πο-
ὁ
Βυξεντῖνος
ἐμφερῶς |
[1, 52] |
δέ
τινες
σκώπτουσιν
ἀλαζονοχαυνοφλύαροι,
ὡς
|
ἅδιστος |
ἔφυ
πάντων
Φοινίκιος
οἶνος,
οὐ |
[1, 57] |
Πλάτων
δ´
ὁ
κωμικὸς
καπνίαν·
|
κάλλιστος |
δ´
οὗτος
γίνεται
ἐν
Βενεβέντῳ
|
[1, 60] |
εὔστομος
καὶ
ὁ
γινόμενος
οἶνος
|
κάλλιστος· |
λευκός
τε
γὰρ
καὶ
ἡδύς, |
[1, 48] |
Γαυρανὸς
δὲ
καὶ
ὀλίγος
καὶ
|
κάλλιστος, |
προσέτι
τε
εὔτονος
καὶ
παχύς, |
[1, 50] |
ὄχος
Σικελὸς
κάλλει
δαπάνῃ
τε
|
κράτιστος. |
Θεσσαλικὸς
δὲ
θρόνος,
γυίων
τρυφερωτάτη |
[1, 48] |
οὐ
πληκτικός.
ὁ
Τιβουρτῖνος
λεπτός,
|
εὐδιάπνευστος, |
ἀκμάζων
ἀπὸ
ἐτῶν
δέκα·
κρείττων |
[1, 1] |
ἥδιστον
λογόδειπνον
εἰσηγεῖται
κρείττων
τε
|
αὐτὸς |
ἑαυτοῦ
γινόμενος,
ὥσπερ
οἱ
Ἀθήνησι |
[1, 37] |
φασί.
καὶ
τὸν
Θάμυριν
διδάσκων
|
αὐτὸς |
ἐκιθάρισεν·
ἄκρως
δὲ
ἐσφαίρισεν,
ὅτε |
[1, 60] |
κρυφθὲν
ἐκφανεῖς
ἀνακτόρων,
φησὶ
Σοφοκλῆς.
|
αὐτὸς |
ἐμαυτοῦ
Ἰόλεώς
τε
καὶ
Ἀλκείδης |
[1, 39] |
ἀλλὰ
καὶ
πολλὰ
σχήματα
ὀρχηστικὰ
|
αὐτὸς |
ἐξευρίσκων
ἀνεδίδου
τοῖς
χορευταῖς.
Χαμαιλέων |
[1, 51] |
Ἀσκληπιὸς
κατέβρεξε
οἶνος
Λέσβιος,
ὃν
|
αὐτὸς |
ἐποίησεν
ὁ
Μάρων,
μοι
δοκῶ, |
[1, 51] |
ὑποβρέχει
μέρος
καὶ
νωγαλίζει.
ὁ
|
αὐτός· |
ἡδὺς
ὁ
Βρόμιος
τὴν
ἀτέλειαν |
[1, 18] |
Ὀδυσσέα
οἶνός
σε
τρώει
μελιηδής’
|
αὐτὸς |
οὐκ
ἀπείχετο
τοῦ
πώματος·
διὸ |
[1, 39] |
αὐτὸν
Αἰσχύλον
λέγοντα·
τοῖσι
χοροῖς
|
αὐτὸς |
τὰ
σχήματ´
ἐποίουν.
καὶ
πάλιν· |
[1, 9] |
θερμότατα
παρατιθῶσι
καὶ
μόνος
καταναλίσκῃ
|
αὐτὸς |
τῶν
λοιπῶν
συνακολουθεῖν
μὴ
δυναμένων. |
[1, 35] |
καὶ
ναυαγὸν
Ὀδυσσέα
σολοικίζοντα,
ὁ
|
αὐτός |
φησι.
Διοπείθης
δὲ
ὁ
Λοκρός, |
[1, 10] |
πλεῖστον
τοῖς
ἡδέσιν
ἐνδιατρίβῃ.
ὁ
|
αὐτός |
φησι
Πίθυλλον
τὸν
Τένθην
καλούμενον |
[1, 3] |
ζήλῳ
Πλατωνικῷ·
οὕτως
γοῦν
ἄρχεται·
|
αὐτός, |
ὦ
Ἀθήναιε,
μετειληφὼς
τῆς
καλῆς |
[1, 3] |
ἄλλου
μαθὼν
τοῖς
ἑταίροις
διεξῄεις’
|
αὐτός, |
ὦ
Τιμόκρατες,
μετασχών’
ἆρ´
οὖν |
[1, 54] |
παρὰ
Λαμψακηνοῖς
ὁ
Πρίηπος
ὁ
|
αὐτὸς |
ὢν
τῷ
Διονύσῳ,
ἐξ
ἐπιθέτου |
[1, 41] |
ἥκω
καὶ
κεκωθωνισμένος.
{Β.
πέπωκας
|
οὗτος; |
{Α.
πέπωκ´
ἐγώ,
μὰ
Δία |
[1, 55] |
Ἐπαρχίδης,
ὁ
πράμνιος.
ἐστὶ
δὲ
|
οὗτος |
γένος
τι
οἴνου.
καί
ἐστιν
|
[1, 57] |
ὁ
κωμικὸς
καπνίαν·
κάλλιστος
δ´
|
οὗτος |
γίνεται
ἐν
Βενεβέντῳ
πόλει
Ἰταλίας. |
[1, 48] |
ὁ
αὐστηρὸς
καὶ
ὁ
γλυκάζων·
|
οὗτος |
δὲ
τοιοῦτος
γίνεται
ὅταν
ὑπὸ |
[1, 9] |
οὕτως
εἰς
ἑαυτὸν
κύψαντα
εὐωχεῖσθαι.
|
οὗτος |
εἰς
Ἔφεσον
καταπλεύσας
εὑρὼν
τὴν |
[1, 13] |
ἐπιθυμήσαντι
ἀφύης
(μακρὰν
δὲ
καὶ
|
οὗτος |
ἦν
τῆς
θαλάσσης)
μάγειρός
τις |
[1, 12] |
πλακούντων
γένη
πολλὰ
Ἀπίκια
ὀνομάζεται.
|
οὗτος |
ἱκανὰς
μυριάδας
καταναλώσας
εἰς
τὴν |
[1, 35] |
θηρίον
τί
ἐστιν.
ἐποίησε
δ´
|
οὗτος |
καὶ
παρὰ
τὰς
Ἀριστοτέλους
ἀπορίας |
[1, 51] |
Λέσβιον
γέροντα
νεκταροσταγῆ.
μέμνηται
δὲ
|
οὗτος |
καὶ
ψιθίου
οἴνου·
οἶνον
γάρ |
[1, 2] |
ὄνομα
τοῦ
κυρίου
διασημότερον
Κειτούκειτος.
|
οὗτος |
ὁ
ἀνὴρ
νόμον
εἶχεν
ἴδιον
|
[1, 60] |
τὸ
μέλι
τὸ
Ἀττικὸν
ἀνακιρνάμενον.
|
οὗτος |
ὁ
Ταινιωτικὸς
πρὸς
τῷ
ἡδὺς |
[1, 55] |
γένος
τι
οἴνου.
καί
ἐστιν
|
οὗτος |
οὔτε
γλυκὺς
οὔτε
παχύς,
ἀλλ´ |
[1, 2] |
Ἀλεξανδρεύς.
καὶ
ἦν
ὁ
κατάλογος
|
οὗτος
|
στρατιωτικός,
φησί,
μᾶλλον
ἢ
συμποτικός. |
[1, 36] |
τε
Μέμφιν
καὶ
δονακώδεα
Νεῖλον.
|
οὗτος |
τὴν
Πυθαγόρειον
φιλοσοφίαν
ἐπιδείκνυσιν
ἥτις |
[1, 1] |
δείπνῳ
παρασκευῆς.
τοιοῦτον
ὁ
θαυμαστὸς
|
οὗτος |
τοῦ
λόγου
οἰκονόμος
Ἀθήναιος
ἥδιστον |
[1, 10] |
τρίβων
ἀπεκάθαιρεν
αὐτήν.
μόνος
δ´
|
οὗτος |
τῶν
ἀπολαυστικῶν
καὶ
δακτυλήθρας
ἔχων |
[1, 48] |
καὶ
ὁ
γλυκάζων·
οὗτος
δὲ
|
τοιοῦτος |
γίνεται
ὅταν
ὑπὸ
τὸν
τρυγητὸν |
[1, 59] |
ἐνεργάζονται
καὶ
συγκατεργάζονται
τὴν
τροφήν.
|
τοιοῦτος
|
δ´
ἐστὶν
ὅ
τε
Μύνδιος |
[1, 24] |
ἀοιδὸν
ἀποκτεῖναι
ἐν
νήσῳ
ἐρήμῃ.
|
τοιοῦτός |
ἐστι
καὶ
ὁ
παρὰ
τοῖς |
[1, 35] |
ἐξίστα
τῶν
ἀνθρώπων
τὴν
διάνοιαν.
|
τοιοῦτος |
ἦν
καὶ
Νυμφόδωρος
ὁ
θαυματοποιός, |
[1, 5] |
δαῖτα
γέρουσι
θάλειαν·
ἔοικέ
τοι.
|
τοιοῦτος |
ἦν
τῇ
μεγαλοψυχίᾳ
ὁ
μέγας |
[1, 48] |
δ´
αὐτοῦ
τὸ
μὴ
δοκεῖν
|
ἀπαρέγχυτος |
εἶναι·
ἐμφαίνει
γὰρ
ὡς
ἐμμεμιγμένου |
[1, 37] |
τοῦτον
ὀρχήσεως
τῆς
τραγικῆς
καλουμένης
|
πρῶτος |
εἰσηγητὴς
γέγονε
Βάθυλλος
ὁ
Ἀλεξανδρεύς, |
[1, 30] |
νῦν
βεβινῆσθαι.
{ΑΛΚ.
ὃς
δὲ
|
πρῶτος |
ἐξεῦρεν
τὸ
πρῲ
´πιπίνειν;
{Β. |
[1, 35] |
Δοῦρις,
εἰς
δειλίαν
αὐτοὺς
ἔσκωψε
|
πρῶτος. |
Εὔδικος
δὲ
ὁ
γελωτοποιὸς
ηὐδοκίμει |
[1, 13] |
θαλάσσης
Νικομήδει
δώδεκα
ὁδὸν
ἀπέχοντι
|
πρῶτος |
ἡμερῶν
ποτε
ἀφύης
ἐπιθυμήσαντι
χειμῶνος |
[1, 5] |
Ἀλκιβιάδης
δὲ
Ὀλύμπια
νικήσας
ἅρματι
|
πρῶτος |
καὶ
δεύτερος
καὶ
τέταρτος,
εἰς |
[1, 30] |
εἶεν·
τίς
εἶπεν
ἀμίδα
παῖ‘
|
πρῶτος |
μεταξὺ
πίνων;
{Β.
Παλαμηδικόν
γε |
[1, 2] |
κεῖται
τὸ
σύνθετον
ἐπὶ
τοῦ
|
συός. |
ἰατρῶν
δὲ
παρῆσαν
Δάφνος
Ἐφέσιος, |
[1, 33] |
δὲ
οὐ
καλῶς
εἴρηκεν
ἐπὶ
|
Ἄτυος |
διὰ
λιμὸν
εὑρεθῆναι
τὰς
παιδιάς· |
[1, 16] |
πλησμονάς,
αὐτὰρ
ἐπεὶ
πόσιος
καὶ
|
ἐδητύος |
ἐξ
ἔρον
ἕντο·
καὶ
τὴν |
[1, 43] |
αὐτὰρ
ἐπεὶ
σίτου
τάρφθεν‘
καὶ
|
ἐδητύος |
ἐξ
ἔρον
ἕντο.
οἱ
δὲ |
[1, 41] |
Μουσεῖον
ὁ
Φιλιάσιος
Τίμων
ὁ
|
σιλλογράφος |
τάλαρόν
πού
φησιν
ἐπισκώπτων
τοὺς |
[1, 62] |
διασκεδᾷ
τε
τὸ
προσὸν
νῦν
|
νέφος
|
ἐπὶ
τοῦ
μετώπου.
Νικοχάρης·
εἰσαύριον |
[1, 25] |
ὁ
Θεοκρίτου
τοῦ
Χίου
σοφιστοῦ
|
ἀδελφὸς |
καί
τις
Χαιρεφάνης·
ὃς
ἀσελγεῖ |
[1, 4] |
πριάμενος
ὁ
ἡμεδαπὸς
βασιλεὺς
Πτολεμαῖος,
|
Φιλάδελφος |
δὲ
ἐπίκλην,
μετὰ
τῶν
Ἀθήνηθεν |
[1, 2] |
οἱ
Νικομηδεῖς,
πολυμαθείᾳ
πάντας
ὑπερηκοντικότες,
|
Φιλάδελφός |
τε
ὁ
Πτολεμαεύς,
ἀνὴρ
οὐ |
[1, 55] |
καὶ
ὁ
Ἰκάριος
οἶνος,
ὡς
|
Ἄμφος· |
ἐν
Θουρίοις
τοὔλαιον,
ἐν
Γέλᾳ |
[1, 48] |
ἱκανὰ
ἔτη.
ὁ
Φουνδανὸς
εὔτονος,
|
πολύτροφος, |
κεφαλῆς
καὶ
στομάχου
ἅπτεται·
διὸ |
[1, 37] |
ὀρχήσεως
ἤρα
καὶ
Σωκράτης
ὁ
|
σοφὸς |
καὶ
πολλάκις
καταλαμβανόμενος
ὀρχούμενος,
ὥς |
[1, 26] |
ἀηδῶς
καὶ
Κτησίβιος
ὁ
Χαλκιδεὺς
|
φιλόσοφος· |
καὶ
πολλοὶ
διὰ
τὴν
σφαιρικὴν |
[1, 12] |
γῇ.
Ἀριστόξενος
δ´
ὁ
Κυρηναῖος
|
φιλόσοφος, |
ὁ
ὄντως
μετελθὼν
τὴν
πάτριον |
[1, 48] |
καλεῖται
Ἰωτάλινος.
ἡδὺς
δ´
ἐστί,
|
κοῦφος, |
εὔτονος.
ὅτι
παρ´
Ἰνδοῖς
τιμᾶται |
[1, 48] |
λευκὸς
γίνεται·
ἐστὶ
δὲ
λίαν
|
κοῦφος |
καὶ
τρυφερός.
ὁ
Μασσαλιήτης
καλός· |
[1, 48] |
ἐμφερής.
ὁ
Βενεφρανὸς
εὐστόμαχος
καὶ
|
κοῦφος. |
ὁ
ἐν
Νεαπόλει
Τρεβιλλικὸς
εὔκρατος |
[1, 48] |
Καμπανίας
Κύμην
ὁ
καλούμενος
Οὐλβανός,
|
κοῦφος, |
πότιμος
ἀπὸ
ἐτῶν
πέντε.
ὁ |
[1, 48] |
ἐμμεμιγμένου
αὐτῷ
ἑτέρου.
ὁ
Καληνὸς
|
κοῦφος, |
τοῦ
Φαλερίνου
εὐστομαχώτερος.
εὐγενὴς
δὲ |
[1, 7] |
Γαστρονομίᾳ,
ὡς
δὲ
Λυγκεὺς
καὶ
|
Καλλίμαχος |
Ἡδυπαθείᾳ,
ὡς
δὲ
Κλέαρχος
Δειπνολογίᾳ, |
[1, 43] |
τοῦ
πληρωθῆναι
τιθέασι
τὸ
πάσασθαι.
|
Καλλίμαχος· |
μύθου
δὲ
πασαίμην
ἥδιον.
Ἐρατοσθένης· |
[1, 48] |
ὁ
Μαρσικὸς
δὲ
πάνυ
αὐστηρός,
|
εὐστόμαχος |
δέ.
γίνεται
δὲ
περὶ
τὴν |
[1, 48] |
Νεαπόλει
Τρεβιλλικὸς
εὔκρατος
τῇ
δυνάμει
|
εὐστόμαχος, |
εὔστομος.
ὁ
Ἔρβουλος
ἐν
ἀρχῇ
|
[1, 48] |
ὁ
Οὐελίτερνος
δὲ
ἡδὺς
πινόμενος,
|
εὐστόμαχος· |
ἴδιον
δ´
αὐτοῦ
τὸ
μὴ |
[1, 48] |
τῷ
Φαλερίνῳ
ἐμφερής.
ὁ
Βενεφρανὸς
|
εὐστόμαχος
|
καὶ
κοῦφος.
ὁ
ἐν
Νεαπόλει |
[1, 48] |
ὀμφακίᾳ·
ἐστὶ
δὲ
δυνάμει
καὶ
|
εὐστόμαχος. |
ὁ
Οὐελίτερνος
δὲ
ἡδὺς
πινόμενος, |
[1, 39] |
ἀρχαῖοι
ποιηταί,
Θέσπις,
Πρατίνας
{Κρατῖνος}
|
Φρύνιχος, |
ὀρχησταὶ
ἐκαλοῦντο
διὰ
τὸ
μὴ |
[1, 50] |
λατάγων
τόξα
καθιστάμεθα.
εἶτα
δ´
|
ὄχος |
Σικελὸς
κάλλει
δαπάνῃ
τε
κράτιστος. |
[1, 34] |
φίλων.
ὁ
δὲ
πατὴρ
αὐτοῦ
|
Ἀντίοχος |
τοὺς
Σωστράτου
τοῦ
αὐλητοῦ
υἱεῖς |
[1, 14] |
τέχνη.
~ὅτι
περὶ
Περικλέους
φησὶν
|
Ἀρχίλοχος |
ὁ
Πάριος
ποιητὴς
ὡς
ἀκλήτου |
[1, 56] |
δέ·
πολὺν
πιὼν
Εὐβοικὸν
οἶνον.
|
Ἀρχίλοχος |
τὸν
Νάξιον
τῷ
νέκταρι
παραβάλλει· |
[1, 14] |
καὶ
φρένας
παρήγαγεν
εἰς
ἀναιδείην,
|
Ἀρχίλοχος |
φησίν.
Εὔβουλος
ὁ
κωμικός
φησί |
[1, 10] |
τὰς
δυνάμεις
ποιοῦνται
τὰς
ἀπολαύσεις.
|
Κλέαρχος |
δὲ
Μελάνθιόν
φησι
τοῦτ´
εὔξασθαι |
[1, 9] |
τεμαχίοις.
{Β.
κάμινος,
οὐκ
ἄνθρωπος.
|
Κλέαρχος |
δέ
φησι
Φιλόξενον
προλουόμενον
ἐν |
[1, 7] |
καὶ
Καλλίμαχος
Ἡδυπαθείᾳ,
ὡς
δὲ
|
Κλέαρχος
|
Δειπνολογίᾳ,
ὡς
δ´
ἄλλοι
Ὀψοποιίᾳ— |
[1, 51] |
ὁ
Μάρων,
μοι
δοκῶ,
φησὶ
|
Κλέαρχος. |
Λεσβίου
πώματος
οὐκ
ἔστιν
ἄλλος |
[1, 6] |
δὲ
ὁ
Ταραντῖνος,
ὥς
φησι
|
Κλέαρχος, |
πάντα
παρὰ
τοὺς
πότους
ἔμμετρα |
[1, 6] |
ἱμάτιον.
~ὁ
τρεχέδειπνος,
φησί,
σοφιστής.
|
Κλέαρχός |
φησι
Χάρμον
τὸν
Συρακούσιον
εὐτρεπίσθαι |
[1, 25] |
Ναυσικάᾳ
ἀνατίθησιν
ὡς
πολίτιδι
χαριζομένη,
|
Δικαίαρχος |
δὲ
Σικυωνίοις,
Ἵππασος
δὲ
Λακεδαιμονίοις |
[1, 32] |
τὸ
τελευταῖον
αὐτοῖς
αἷμα
ἀποκρίνεσθαι.
|
Φύλαρχος |
δὲ
Σανδρόκοττόν
φησι
τὸν
Ἰνδῶν |
[1, 2] |
Ἀρχίλοχον
ποιητῶν.
παρῆν
δὲ
καὶ
|
Πλούταρχος |
καὶ
Λεωνίδης
ὁ
Ἠλεῖος
καὶ |
[1, 30] |
δ´
ἐμῷ
κάρᾳ
κατάγνυται
τὸ
|
τεῦχος |
οὐ
μύρου
πνέον.
ἐδειματούμην
δ´ |
[1, 26] |
ἐτῶν
ἴσως
ἑκκαίδεκ´
ἢ
ἑπτακαίδεκα,
|
Κῷος· |
θεοὺς
γὰρ
φαίνεθ´
ἡ
νῆσος |
[1, 59] |
φησίν.
ἱκανῶς
δὲ
καὶ
ὁ
|
Κῷος |
τεθαλάττωται.
καὶ
ὁ
Ῥόδιος
δὲ
|
[1, 7] |
~ὅτι
Ἀρχέστρατος
ὁ
Συρακούσιος
ἢ
|
Γελῷος |
ἐν
τῇ
ὡς
Χρύσιππος
ἐπιγράφει |
[1, 45] |
τῆς
ἀπολαύσεως,
ὅτε
τῆς
ἐλπίδος
|
ἐγγὺς |
ἔλθοι.
καὶ
Λαέρτην
δ´
Ὀδυσσεὺς |
[1, 48] |
γινόμενος
ἐν
Σικελίᾳ
καλεῖται
Ἰωτάλινος.
|
ἡδὺς |
δ´
ἐστί,
κοῦφος,
εὔτονος.
ὅτι |
[1, 60] |
οὗτος
ὁ
Ταινιωτικὸς
πρὸς
τῷ
|
ἡδὺς |
εἶναι
ἔχει
τι
καὶ
ἀρωματῶδες |
[1, 60] |
κάλλιστος·
λευκός
τε
γὰρ
καὶ
|
ἡδύς, |
εὔπνους,
εὐανάδοτος,
λεπτός,
κεφαλῆς
οὐ |
[1, 48] |
δὲ
γίνεται
παλαιούμενος.
ὁ
Λαβικανὸς
|
ἡδὺς |
καὶ
λιπαρὸς
τῇ
γεύσει,
μεταξὺ |
[1, 48] |
ὁ
Σπωλητῖνος
οἶνος
καὶ
πινόμενος
|
ἡδὺς
|
καὶ
τῷ
χρώματι
χρυσίζει.
Αἰκουανὸς |
[1, 51] |
μέρος
καὶ
νωγαλίζει.
ὁ
αὐτός·
|
ἡδὺς |
ὁ
Βρόμιος
τὴν
ἀτέλειαν
Λεσβίου
|
[1, 48] |
ἐστιν·
ἐστὶ
δ´
οὔτε
λίαν
|
ἡδὺς |
οὔτε
λεπτός.
ὁ
Σπωλητῖνος
οἶνος |
[1, 48] |
καὶ
εὐστόμαχος.
ὁ
Οὐελίτερνος
δὲ
|
ἡδὺς |
πινόμενος,
εὐστόμαχος·
ἴδιον
δ´
αὐτοῦ |
[1, 2] |
ἀρχαίων
ἀδυνατώτερος,
Ῥουφῖνός
τε
ὁ
|
Νικαεύς. |
μουσικὸς
δὲ
παρῆν
Ἀλκείδης
ὁ |
[1, 2] |
πάντας
ὑπερηκοντικότες,
Φιλάδελφός
τε
ὁ
|
Πτολεμαεύς, |
ἀνὴρ
οὐ
μόνον
ἐν
φιλοσόφῳ |
[1, 26] |
οὐκ
ἀηδῶς
καὶ
Κτησίβιος
ὁ
|
Χαλκιδεὺς
|
φιλόσοφος·
καὶ
πολλοὶ
διὰ
τὴν |
[1, 36] |
λαμπροτάτην
πόλεων
πασῶν
ὁπόσας
ὁ
|
Ζεὺς
|
ἀναφαίνει,
τὰς
Ἀθήνας
λέγω.
ἐπιλείποι |
[1, 7] |
Χρύσιππος
ἐπιγράφει
Γαστρονομίᾳ,
ὡς
δὲ
|
Λυγκεὺς |
καὶ
Καλλίμαχος
Ἡδυπαθείᾳ,
ὡς
δὲ |
[1, 4] |
πάντα,
φησί,
πριάμενος
ὁ
ἡμεδαπὸς
|
βασιλεὺς |
Πτολεμαῖος,
Φιλάδελφος
δὲ
ἐπίκλην,
μετὰ |
[1, 51] |
τε
Τενέδιον.
~ὅτι
ὁ
Περσῶν
|
βασιλεὺς |
τὸν
Χαλυβώνιον
μόνον
οἶνον
ἔπινεν· |
[1, 15] |
τῶν
φιλτάτων
καὶ
οἰκειοτάτων
τέκνων,
|
βασιλεὺς
|
ὢν
καὶ
πολλοὺς
ἔχων
ὑπηκόους, |
[1, 18] |
ὁ
Ἰσοκράτους
μαθητής)
καὶ
ὁ
|
Ἀχιλλεὺς |
δ´
ὀνειδίζων
τῷ
Ἀγαμέμνονί
φησιν· |
[1, 30] |
εἰ
δ´
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
φιλονεικοῦσιν
|
Ἀχιλλεὺς |
καὶ
Ὀδυσσεὺς
καὶ
Ἀγαμέμνων
χαῖρε |
[1, 31] |
ἐν
Λιταῖς
δὲ
Πάτροκλος
καὶ
|
Ἀχιλλεὺς |
πάντα
εὐτρεπίζει.
καὶ
Μενελάου
δὲ |
[1, 17] |
διάφορα
ἐπίσταται·
οὐκ
ἂν
γὰρ
|
Ἀχιλλεὺς |
τὸ
ζωρότερον
κεραίρειν
διέστειλε,
μὴ |
[1, 29] |
φησι
Φαινίας.
Ἀπίων
δὲ
ὁ
|
Ἀλεξανδρεὺς
|
καὶ
ἀκηκοέναι
φησὶ
παρὰ
τοῦ |
[1, 2] |
μουσικὸς
δὲ
παρῆν
Ἀλκείδης
ὁ
|
Ἀλεξανδρεύς. |
καὶ
ἦν
ὁ
κατάλογος
οὗτος
|
[1, 37] |
πρῶτος
εἰσηγητὴς
γέγονε
Βάθυλλος
ὁ
|
Ἀλεξανδρεύς, |
ὅν
φησι
παντομίμους
ὀρχήσασθαι
Σέλευκος. |
[1, 35] |
Ῥωμαίοις
Ματρέας
ὁ
πλάνος
ὁ
|
Ἀλεξανδρεύς, |
ὃς
ἔλεγε
καὶ
θηρίον
τρέφειν |
[1, 45] |
ἐγγὺς
ἔλθοι.
καὶ
Λαέρτην
δ´
|
Ὀδυσσεὺς |
ἀναμιμνήσκει
ὧν
ἔδωκεν
αὐτῷ
παιδὶ |
[1, 31] |
Χρύσιππος,
τῇ
ἐν
τούτοις
εὐστροφίᾳ.
|
Ὀδυσσεὺς |
γοῦν
δαιτρεῦσαί
τε
καὶ
πῦρ |
[1, 30] |
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
φιλονεικοῦσιν
Ἀχιλλεὺς
καὶ
|
Ὀδυσσεὺς |
καὶ
Ἀγαμέμνων
χαῖρε
νόῳ‘
ἀλλ´ |
[1, 23] |
αὑτῶν
μοίρας
οἷς
ἐβούλοντο,
ὡς
|
Ὀδυσσεὺς |
νώτου
ἀποπροταμὼν
οὗ
αὐτῷ
παρέθεντο |
[1, 19] |
οὗ
ἅπαξ
μέμνηται
ἐν
Ὀδυσσείᾳ·
|
Ὀδυσεὺς
|
καὶ
δῖος
ὑφορβὸς
ἐντύνοντ´
ἄριστον |
[1, 19] |
θωρήσσοντο.
μετὰ
γὰρ
τὴν
ἀνατολὴν
|
εὐθὺς |
δειπνοποιησάμενοι
προέρχονται
εἰς
τὴν
μάχην. |
[1, 4] |
Νικοφῶν,
τὴν
τοῦ
φίλου
εὔνοιαν
|
εὐθὺς |
εἰσιόντα
τὰς
θύρας.
ὁ
θυρωρὸς |
[1, 14] |
στοιχεῖον
ᾖ,
ἥκειν,
ἕωθεν
αὐτὸν
|
εὐθὺς |
ἡλίου
μετρεῖν
ἀνέχοντος,
μακροτέρας
δ´ |
[1, 51] |
τὴν
καρδίαν,
ὅταν
πίω
τοῦδ´,
|
εὐθὺς |
ὑγιὴς
γίνεται·
Ἀσκληπιὸς
κατέβρεξε
οἶνος |
[1, 15] |
καὶ
πρὸς
ἡδονὰς
ἀνειμένους
οὔτε
|
ἰχθῦς |
ἐσθίοντας
ποιεῖ
οὔτε
ὄρνιθας
οὔτε |
[1, 46] |
τὰ
ἑξῆς.
~ὅτι
δὲ
καὶ
|
ἰχθῦς |
ἤσθιον
Σαρπηδὼν
δῆλον
ποιεῖ,
ὁμοιῶν |
[1, 22] |
Θρινακίαν
οἱ
Ὀδυσσέως
ἑταῖροι
θηρεύουσιν
|
ἰχθῦς |
ὄρνιθάς
τε
φίλας
θ´
ὅ |
[1, 16] |
δὲ
καταριθμῶν
τὸ
τὴν
θάλασσαν
|
ἰχθῦς |
παρέχειν,
ὅμως
τούτων
οὐδὲν
οὐδένα
|
[1, 49] |
Φλιάσιος
οἶνος,
ἐκ
Κορίνθου
στρώματα,
|
ἰχθῦς |
Σικυῶνος,
Αἰγίου
δ´
αὐλητρίδες,
τυρὸς |
[1, 1] |
οὗτινος
τῶν
καλλίστων
οὐκ
ἐμνημόνευσεν.
|
ἰχθῦς |
τε
γὰρ
τῇ
βίβλῳ
ἐνέθετο
|
[1, 56] |
ἂν
οὖν
ὁ
παρὰ
Σικελιώταις
|
γλυκὺς |
καλούμενος
Πόλλιος
ὁ
Βίβλινος
οἶνος. |
[1, 55] |
οἴνου.
καί
ἐστιν
οὗτος
οὔτε
|
γλυκὺς |
οὔτε
παχύς,
ἀλλ´
αὐστηρὸς
καὶ
|
[1, 59] |
μὲν
κεκοινώνηκε
θαλάσσης,
ὁ
δὲ
|
πολὺς |
αὐτοῦ
ἀχρεῖός
ἐστιν.
ὁ
δὲ |
[1, 48] |
καὶ
στομάχου
ἅπτεται·
διὸ
οὐ
|
πολὺς |
ἐν
συμποσίοις
πίνεται.
πάντων
δὲ |
[1, 43] |
ἀπογεύονται
μόνον
ὡς
ἂν
ὀλίγων
|
πολὺς
|
ὅμιλος.
καὶ
ὁ
Πρίαμος
δὲ |
[1, 39] |
ἄκρως
ταῖς
χερσὶ
τὰ
λεγόμενα
|
δεικνύς. |
Φίλλις
ὁ
Δήλιος
μουσικὸς
τοὺς
|
[1, 11] |
εἰς
τὰς
χεῖρας
πρὸς
τὸ
|
οὖς |
προσήνεγκε.
πυθομένου
δὲ
τοῦ
Διονυσίου |
[1, 32] |
μὲν
ὁρμὰς
ἐμποιεῖν
ὀρνίθων
δίκην,
|
οὓς |
δὲ
καταπαύειν.
ηὔξηται
δὲ
νῦν |
[1, 7] |
ἄκλητοι,
Ἀντιφάνης
φησί,
καὶ
ἐπάγει·
|
οὓς |
ἔδει
τὸν
δῆμον
ἐκ
κοινοῦ |
[1, 4] |
τηρήσεως,
ἔτι
δὲ
νόμων
συναγωγῆς
|
οὓς |
ἔτι
διδάσκουσιν,
ὡς
τὰ
Πινδάρου |
[1, 27] |
τὸν
λῃστήν·
εἶτα
παρὰ
τοὺς
|
βοῦς
|
δήσας
ὀπίσω
τὼ
χεῖρε
δεδεμένον |
[1, 20] |
δὲ
οὐκ
ἐποίει
Ὅμηρος
θύων
|
βοῦς
|
οὐδ´
ἧψεν
κρέα
οὐδ´
ἐγκέφαλον· |
[1, 8] |
κράτιστον
ἐνταυθὶ
τετάχθαι
τάξεως.
{Α.
|
βολβοὺς |
μὲν
σποδιᾷ
δαμάσας
καταχύσματι
δεύσας
|
[1, 35] |
δ´
ὁ
Ταραντῖνος
ἐθαυμάζετο
τοὺς
|
διθυράμβους |
μιμούμενος·
τὰς
δὲ
κιθαρῳδίας
οἱ |
[1, 32] |
τὰς
συνουσίας
περιεργίαι,
ὥστ´
ἐπιτεχνᾶσθαι
|
σπόγγους |
ὑποτίθεσθαι·
ἐπακτικὸν
γὰρ
εἶναι
τὸ |
[1, 50] |
δ´
ἁρματόεντα
δίφρον
συνεπήξατο
πρώτη·
|
φορτηγοὺς |
δ´
ἀκάτους
Κᾶρες
ἁλὸς
ταμίαι. |
[1, 49] |
καταλέγει·
ἐξ
Ἤλιδος
μάγειρος,
ἐξ
|
Ἄργους |
λέβης,
Φλιάσιος
οἶνος,
ἐκ
Κορίνθου |
[1, 27] |
τὰ
ὅπλα
μάχεται
πρὸ
τοῦ
|
ζεύγους |
ἐν
ῥυθμῷ
πρὸς
τὸν
αὐλόν· |
[1, 13] |
μιμούμενος,
ἀποζέσας,
ἔλαιον
ἐπιχέας,
ἅλας
|
δοὺς |
μουσικῶς,
μήκωνος
ἐπιπάσας
ἄνω
κόκκους |
[1, 54] |
φορεῖν
βαρβαρικήν,
ὡς
καὶ
Δημαράτῳ,
|
δοὺς |
τὰ
πρότερον
ὑπάρχοντα
καὶ
εἰς |
[1, 26] |
ἢ
λαμβάνων
τὴν
σφαῖραν
ἢ
|
διδούς, |
ἅμα
πάντες
ἐβοῶμεν·
ἡ
δ´ |
[1, 26] |
Ἀντιφάνης·
σφαῖραν
λαβὼν
τῷ
μὲν
|
διδοὺς |
ἔχαιρε,
τὸν
δ´
ἔφευγ´
ἅμα, |
[1, 23] |
ἐστι
προέπινεν
αὐτῷ
τῇ
δεξιᾷ
|
διδοὺς |
τὸ
ποτήριον.
ἐδωροῦντο
δὲ
καὶ |
[1, 24] |
κοινῶς
δέ
που
πάντας
τοὺς
|
ἀοιδοὺς |
αἰδοίους
τοῖς
ἀνθρώποις
εἶναί
φησι· |
[1, 39] |
Δήλιος
μουσικὸς
τοὺς
ἀρχαίους
φησὶ
|
κιθαρῳδοὺς |
κινήσεις
ἀπὸ
μὲν
τοῦ
προσώπου |
[1, 48] |
τὸν
χρόνον
κεφαλαλγὴς
καὶ
τοῦ
|
νευρώδους |
καθάπτεται.
εἴδη
δ´
αὐτοῦ
δύο, |
[1, 26] |
ἴσως
ἑκκαίδεκ´
ἢ
ἑπτακαίδεκα,
Κῷος·
|
θεοὺς |
γὰρ
φαίνεθ´
ἡ
νῆσος
φέρειν. |
[1, 14] |
ἑκατέρῳ
τούτων
τέχνη.
~ὅτι
περὶ
|
Περικλέους |
φησὶν
Ἀρχίλοχος
ὁ
Πάριος
ποιητὴς |
[1, 22] |
καὶ
Λεωνίδου
τοῦ
Βυζαντίου
καὶ
|
Ἀγαθοκλέους |
τοῦ
Ἀτρακίου.
οὐ
μνημονεύει
δὲ |
[1, 12] |
ὃ
δ´
ἰδὼν
ἐπύθετο
εἰ
|
μείζους |
ἔχουσιν·
εἰπόντων
δὲ
μὴ
γίνεσθαι |
[1, 10] |
ἐπιθυμίαι
καὶ
αἱ
ἡδοναὶ
πολλῷ
|
μείζους |
καὶ
σφοδρότεραι·
πρὸς
γὰρ
τὰς
|
[1, 14] |
φιλόδωρος
{ἂν}
εἴης;
ἀγαθὸς
πρὸς
|
ἀγαθοὺς |
ἄνδρας
ἑστιασόμενος
ἧκον·
κοινὰ
γὰρ |
[1, 6] |
βίον,
φησίν,
εὐσταθεῖς,
οὐκ
ἐγχειρογάστορες.
|
γυργάθους |
ψηφισμάτων
φέροντες,
Ἀριστοφάνης
φησίν.
~ὅτι |
[1, 44] |
μηρούς‘
καὶ
οὕτως
ἀναψύξαντες
ἐς
|
ἀσαμίνθους |
βάντες
ἐυξέστας
λούσαντο
καὶ
ἀλειψάμενοι |
[1, 9] |
ταῦθ´
ὑπερβολῇ
τοὺς
δακτύλους
δήπουθεν
|
Ἰδαίους |
ἔχω
καὶ
τὸν
λάρυγγ´
ἥδιστα |
[1, 53] |
φησὶ
δὲ
Φαινίας
ὁ
Ἐρέσιος
|
Μενδαίους
|
τοὺς
βότρυς
ἐπὶ
τῇ
ἀμπέλῳ |
[1, 5] |
θύσας
καὶ
οὐ
ψευδωνύμως
πάντας
|
Ἀθηναίους |
εἱστίασεν.
Ἀλκιβιάδης
δὲ
Ὀλύμπια
νικήσας |
[1, 55] |
διαφέρουσαν·
οἵῳ
Ἀριστοφάνης
οὐχ
ἥδεσθαι
|
Ἀθηναίους |
φησί
λέγων
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον |
[1, 49] |
σῦς
καὶ
τυρὸν
παρέχουσι.
καὶ
|
Κερκυραίους |
ὁ
Ποσειδῶν
ἐξολέσειε
ναυσὶν
ἐπὶ |
[1, 39] |
Φίλλις
ὁ
Δήλιος
μουσικὸς
τοὺς
|
ἀρχαίους |
φησὶ
κιθαρῳδοὺς
κινήσεις
ἀπὸ
μὲν |
[1, 39] |
μικρὰς
φέρειν,
ἀπὸ
ποδῶν
δὲ
|
πλείους, |
ἐμβατηρίους
καὶ
χορευτικάς.
Ἀριστοκλῆς
οὖν |
[1, 7] |
ἢ
τῶν
πέντε
γε
μὴ
|
πλείους· |
ἤδη
γὰρ
ἂν
εἴη
μισθοφόρων |
[1, 16] |
ἐν
τῇ
Ἰθάκῃ
εἰδὼς
λιμένας
|
πλείους |
καὶ
νήσους
προσεχεῖς
πολλάς,
ἐν |
[1, 5] |
ἔδει
καὶ
τοὺς
λοιποὺς
εἶναι
|
πλείους
|
ὡς
τοῖς
γε
μὴ
τοῦτο |
[1, 31] |
ἑστιῶν
γοῦν
ποτε
ἡγεμόνας
εἰς
|
ἑξακισχιλίους |
ἐκάθισεν
ἐπὶ
δίφρων
ἀργυρῶν
καὶ |
[1, 5] |
τῇ
περὶ
Κνίδον
ναυμαχίᾳ
νικήσας
|
Λακεδαιμονίους |
καὶ
τειχίσας
τὸν
Πειραιᾶ
ἑκατόμβην |
[1, 24] |
δέ
που
πάντας
τοὺς
ἀοιδοὺς
|
αἰδοίους |
τοῖς
ἀνθρώποις
εἶναί
φησι·
τοὔνεκ´ |
[1, 49] |
ἰσχάδας
ἡδυονείρους.
αὐτὰρ
ἀπ´
Εὐβοίας
|
ἀπίους |
καὶ
ἴφια
μῆλα·
ἀνδράποδ´
ἐκ |
[1, 39] |
φέρειν,
ἀπὸ
ποδῶν
δὲ
πλείους,
|
ἐμβατηρίους |
καὶ
χορευτικάς.
Ἀριστοκλῆς
οὖν
φησιν |
[1, 61] |
Ἀκαδημίας
φιλοίνους
καὶ
φιλοπότας
τοὺς
|
Αἰγυπτίους |
γενέσθαι·
εὑρεθῆναί
τε
βοήθημα
παρ´ |
[1, 47] |
φυτεύειν
δὲ
καὶ
θεραπεύειν
ἀμπέλους
|
Χίους |
πρώτους
μαθόντας
παρ´
Οἰνοπίωνος
τοῦ |
[1, 12] |
μέγισται
καὶ
τοὺς
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
|
ἀστακούς. |
ἀκούσας
οὖν
καὶ
κατὰ
Λιβύην |
[1, 5] |
Σπεύσιππος
ὁ
Ἀκαδημαικὸς
καὶ
Ἀριστοτέλης
|
βασιλικοὺς |
νόμους
ἔγραψε.
ἀλλὰ
μὴν
καὶ |
[1, 13] |
δοὺς
μουσικῶς,
μήκωνος
ἐπιπάσας
ἄνω
|
κόκκους |
μελαίνης
τετταράκοντα
τὸν
ἀριθμόν,
περὶ |
[1, 61] |
οἱ
ἐγχώριοι
κατακλείοντες
τοῖς
Διονυσίοις
|
χαλκοῦς |
λέβητας
τρεῖς
κενοὺς
παρόντων
τῶν |
[1, 18] |
παρὰ
Κίρκῃ
λέοντας
ποιεῖ
καὶ
|
λύκους
|
ταῖς
ἡδοναῖς
ἐπακολουθήσαντας.
τὸν
δὲ |
[1, 14] |
γὰρ
ἐκεῖνον
ὄντα
δύο
λογίζομαι,
|
μεγάλους |
μᾶλλον
δὲ
τρεῖς.
ὅν
φασί |
[1, 49] |
Αἰγύπτου
τὰ
κρεμαστὰ
ἱστία
καὶ
|
βίβλους· |
ἀπὸ
δ´
αὖ
Συρίας
λιβανωτόν· |
[1, 37] |
ἔλεγε
τοῖς
γνωρίμοις
παντὸς
εἶναι
|
μέλους |
τὴν
ὄρχησιν
γυμνάσιον.
ἔταττον
γὰρ |
[1, 51] |
γίνεσθαι,
Περσῶν
αὐτόθι
καταφυτευσάντων
τὰς
|
ἀμπέλους. |
ἐν
δὲ
Ἴσσῃ
τῇ
κατὰ |
[1, 47] |
τὸ
φυτεύειν
δὲ
καὶ
θεραπεύειν
|
ἀμπέλους |
Χίους
πρώτους
μαθόντας
παρ´
Οἰνοπίωνος |
[1, 35] |
δ´
οὗτος
καὶ
παρὰ
τὰς
|
Ἀριστοτέλους |
ἀπορίας
καὶ
ἀνεγίνωσκε
δημοσίᾳ,
διὰ |
[1, 15] |
ὦσιν
εὐεργετικοὶ
καὶ
κοινωνικοὶ
πρὸς
|
ἀλλήλους, |
εὐτελῆ
κατεσκεύασε
πᾶσι
τὸν
βίον |
[1, 23] |
γοῦν
θεοὶ
χρυσέοις
δεπάεσσι
δειδέχατ´
|
ἀλλήλους’ |
ἤτοι
ἐδεξιοῦντο
προπίνοντες
ἑαυτοῖς
ταῖς |
[1, 21] |
πρῶτα
ἐξημάρτανον
οἱ
ἄνθρωποι
εἰς
|
ἀλλήλους. |
ὡς
δὲ
παρεγένετο
αὐτοῖς
πολλὴ |
[1, 26] |
ἢ
λέγειν
ἐφαίνετο
τέρας
τι
|
κάλλους, |
ἄνδρες·
οὔτ´
ἀκήκοα
ἔμπροσθεν
οὔθ´ |
[1, 22] |
ῥεῖα
κυβιστᾷ,
ὃν
καὶ
λέγει
|
πολλοὺς |
ἂν
κορέσαι
τήθεα
διφῶντα.
~ἑκάστῳ |
[1, 15] |
οἰκειοτάτων
τέκνων,
βασιλεὺς
ὢν
καὶ
|
πολλοὺς |
ἔχων
ὑπηκόους,
τάδε
παρακελευόμενος·
ἀλλ´ |
[1, 4] |
καὶ
λέγει·
ὃς
ὑπὸ
φιλοτιμίας
|
πολλοὺς
|
τῶν
ἀπὸ
παιδείας
συναθροίζων
οὐ |
[1, 6] |
ἔγχελυν·
οὐ
προκαλυπτομένα
βοστρυχώδεα.
τοιούτους
|
πολλούς |
φησι
τῷ
Λαρηνσίου
παρεῖναι
δείπνῳ, |
[1, 28] |
τοῖς
δὲ
βαρβάροις
ἀποδίδωσι
τοὺς
|
αὐλούς· |
παρὰ
Τρωσὶ
γοῦν
ἦν
αὐλῶν |
[1, 49] |
δ´
Ἀρκαδίας
ἐπικούρους.
αἱ
Παγασαὶ
|
δούλους |
καὶ
στιγματίας
παρέχουσι.
τὰς
δὲ |
[1, 9] |
τὰ
θερμὰ
ταῦθ´
ὑπερβολῇ
τοὺς
|
δακτύλους |
δήπουθεν
Ἰδαίους
ἔχω
καὶ
τὸν |
[1, 31] |
εὐτρεπίζει.
καὶ
Μενελάου
δὲ
τελοῦντος
|
γάμους |
ὁ
νυμφίος
Μεγαπένθης
οἰνοχοεῖ.
νῦν |
[1, 15] |
Μενέλαος
δὲ
τοὺς
τῶν
παίδων
|
γάμους
|
ποιούμενος
καὶ
τοῦ
Τηλεμάχου
πρὸς |
[1, 9] |
καὶ
μαθὼν
ὅτι
πᾶν
εἰς
|
γάμους |
συνηγόρασται
λουσάμενος
παρῆν
ἄκλητος
ὡς
|
[1, 40] |
τὸν
Καταναῖον
αὐλητὴν
κινήσεις
καὶ
|
ῥυθμοὺς |
ποιῆσαι
τῷ
σώματι
αὐλοῦντα·
ὅθεν |
[1, 37] |
Βάθυλλος
ὁ
Ἀλεξανδρεύς,
ὅν
φησι
|
παντομίμους |
ὀρχήσασθαι
Σέλευκος.
τοῦτον
τὸν
Βάθυλλόν |
[1, 28] |
τῆς
ἀφροσύνης.
ἀδύνατον
γὰρ
μὴ
|
φρονίμους |
εἶναι
Φαίακας,
οἳ
μάλα
φίλοι
|
[1, 5] |
ὁ
Ἀκαδημαικὸς
καὶ
Ἀριστοτέλης
βασιλικοὺς
|
νόμους
|
ἔγραψε.
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ὁ |
[1, 26] |
ἁμίλλης
τό
τε
κατὰ
τοὺς
|
τραχηλισμοὺς |
ῥωμαλέον.
Ἀντιφάνης·
οἴμοι
κακοδαίμων,
τὸν |
[1, 19] |
ἐν
ἀκράτῳ
βρέχειν
καὶ
προσίεσθαι
|
ψωμούς, |
ὡς
Ἀντιφάνης·
ἄριστον
ἐν
ὅσῳ |
[1, 42] |
τις
οὐδαμῶς
μάθοιμεν
ἄν·
ὁ
|
νοῦς |
γάρ
ἐστι
τῆς
τραπέζης
πλησίον. |
[1, 13] |
μάγειρος
τοῦ
ποιητοῦ
διαφέρει·
ὁ
|
νοῦς |
γάρ
ἐστιν
ἑκατέρῳ
τούτων
τέχνη. |
[1, 49] |
στιγματίας
παρέχουσι.
τὰς
δὲ
Διὸς
|
βαλάνους |
καὶ
ἀμύγδαλα
σιγαλόεντα
Παφλαγόνες
παρέχουσι· |
[1, 62] |
γὰρ
σφόδρα
λῆρον
ὥστε
τὰς
|
ῥαφάνους |
οὕτω
δοκεῖν.
περὶ
δὲ
τῆς |
[1, 16] |
ἀφελὼν
λιβανωτὸν
καὶ
σμύρναν
καὶ
|
στεφάνους |
καὶ
τὴν
περὶ
ταῦτα
τρυφήν. |
[1, 34] |
ἀοιδός,
ὃς
πλείστους
θνητῶν
ἀμφέθετο
|
στεφάνους
|
κρατὸς
ἐπὶ
σφετέρου,
καί
οἱ |
[1, 4] |
Ἀλεξάνδρειαν
μετήγαγε.
διόπερ
ἐκεῖνα
τῶν
|
Ἀντιφάνους |
ἐρεῖ
τις
εἰς
αὐτόν·
ἀεὶ |
[1, 52] |
Ἀναξανδρίδης·
χοῦς
κεκραμένος
ψιθίου.
~ὅτι
|
Ἀριστοφάνους |
τὰς
δευτέρας
Θεσμοφοριαζούσας
Δημήτριος
ὁ |
[1, 10] |
τοὺς
ἐκ
τοῦ
Φάσιδος
ἢ
|
Βορυσθένους |
καταπλέοντας,
ἀνεγνωκότες
οὐδὲν
πλὴν
εἰ |
[1, 61] |
τοῖς
Διονυσίοις
χαλκοῦς
λέβητας
τρεῖς
|
κενοὺς |
παρόντων
τῶν
ἐπιδημούντων
ἀποσφραγίζονται
καὶ |
[1, 38] |
ἔσκωπτον.
Πλάτων
ἐν
Θεαιτήτῳ·
πάντα
|
δυναμένους
|
ὀξέως
τε
καὶ
τορῶς
διακονεῖν, |
[1, 38] |
τορῶς
διακονεῖν,
ἀναβάλλεσθαι
δ´
οὐκ
|
ἐπισταμένους |
ἐπιδέξι´
ἐλευθερίως
οὐδ´
ἁρμονίαν
λόγων |
[1, 20] |
δειπνήσαντας
γὰρ
ποιεῖ
ὁμιλοῦντας·
εἶτ´
|
ἀπονιψαμένους |
ποιεῖ
πάλιν
δειπνοῦντας
καὶ
δόρπου |
[1, 20] |
πάλιν
δειπνοῦντας
καὶ
δόρπου
ἐξαῦτις
|
μεμνημένους |
μετὰ
τὸν
κλαυθμόν.
τῷ
δὲ |
[1, 15] |
ὑβριστὰς
ὄντας
καὶ
πρὸς
ἡδονὰς
|
ἀνειμένους |
οὔτε
ἰχθῦς
ἐσθίοντας
ποιεῖ
οὔτε |
[1, 38] |
Χῖον
ὡς
ἀπαίδευτον
μέμφεσθαι
τὴν
|
Ἀναξιμένους |
περιβολήν·
Καλλίστρατός
τε
ὁ
Ἀριστοφάνειος |
[1, 17] |
~διὸ
οὐδὲν
θαυμαστὸν
τοὺς
οὕτω
|
τεθραμμένους |
ἀφλεγμάντους
εἶναι
τὰ
σώματα
καὶ |
[1, 24] |
εἰδὼς
ἐν
τρυφερῷ
τινι
βίῳ
|
τεθραμμένους
|
κἀντεῦθεν
ὁμοιότατα
τοῖς
τρόποις
αὐτῶν |
[1, 22] |
δὲ
καὶ
τοὺς
ὑπὸ
Σκύλλης
|
ἁρπαζομένους |
Ὀδυσσέως
ἑταίρους
ἰχθύσι
προμήκει
ῥάβδῳ |
[1, 33] |
καὶ
ὅτι
ἐν
μὲν
Ὀδυσσείᾳ
|
ἀπονιζομένους |
τὰς
χεῖρας
ποιεῖ
πρὶν
μεταλαβεῖν |
[1, 39] |
τῶν
ἰδίων
ποιημάτων
διδάσκειν
τοὺς
|
βουλομένους |
ὀρχεῖσθαι.
μεθύων
δὲ
ἐποίει
τὰς |
[1, 61] |
πάντα
ποιεῖν
ὅσα
τοὺς
ἐξοίνους
|
γινομένους. |
Ἀριστοτέλης
δέ
φησιν
ὅτι
οἱ |
[1, 12] |
ἔλεγε
πλακοῦντας
ὑπὸ
τῆς
γῆς
|
ἀναπεμπομένους |
αὐτῷ.
~Τραιανῷ
δὲ
τῷ
αὐτοκράτορι |
[1, 61] |
καὶ
οὕτως
ἥδεσθαι
τοὺς
τοῦτον
|
προσφερομένους |
ὡς
καὶ
ᾄδειν
καὶ
ὀρχεῖσθαι |
[1, 16] |
οὐδὲ
θυμιῶντας,
ἀλλὰ
πάντων
τούτων
|
ἀπολυομένους |
τοὺς
ἀνθρώπους
εἰς
ἐλευθερίαν
καὶ |
[1, 41] |
φησιν
ἐπισκώπτων
τοὺς
ἐν
αὐτῷ
|
τρεφομένους |
φιλοσόφους,
ὅτι
ὥσπερ
ἐν
πανάγρῳ |
[1, 33] |
φύσιν
εἰδὼς
οὐκ
εἰσήγαγε
μύροις
|
ἀλειφομένους |
τοὺς
ἥρωας
πλὴν
τὸν
Πάριν |
[1, 4] |
ὑπερβάλλειν
πάντας
τοὺς
ἐπὶ
συναγωγῇ
|
τεθαυμασμένους, |
Πολυκράτην
τε
τὸν
Σάμιον
καὶ |
[1, 31] |
ἥρωας
οὐ
παρήγαγεν
ἄλλο
τι
|
δαινυμένους |
ἢ
κρέα
καὶ
ταῦτα
ἑαυτοῖς |
[1, 45] |
ἐπὶ
δὲ
κρόμυον
ποτοῦ
ὄψον.
|
ἐπιμελουμένους |
δὲ
αὐτοὺς
εἰσάγει
καὶ
τῶν |
[1, 33] |
τὰ
πρόσωπα
καθαίρει.
ἀλλ´
οὐδὲ
|
στεφανουμένους |
εἰσάγει,
καίτοι
τῷ
ἐκ
τῆς |
[1, 16] |
τὰ
ἑξῆς.
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
|
στεφανουμένους |
οὐδὲ
μυρουμένους
ποιεῖ
ὥσπερ
οὐδὲ |
[1, 16] |
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
στεφανουμένους
οὐδὲ
|
μυρουμένους |
ποιεῖ
ὥσπερ
οὐδὲ
θυμιῶντας,
ἀλλὰ |
[1, 61] |
καὶ
ὕστερον
ἀνοίγοντες
εὑρίσκουσιν
οἴνου
|
πεπληρωμένους. |
Ἑλλάνικος
δέ
φησιν
ἐν
τῇ |
[1, 42] |
ἀνδριάντος·
ὅθεν
τοὺς
ἐπὶ
κατακειμένων
|
χρωμένους |
τῇ
λέξει
διέσυρον.
Δίφιλος·
ἐγὼ |
[1, 22] |
~καὶ
ἰχθύσι
δὲ
Ὅμηρος
ποιεῖ
|
χρωμένους |
τοὺς
τότε
καὶ
ὄρνισι.
κατὰ |
[1, 18] |
καὶ
τὰς
γυναῖκας
λουούσας
τοὺς
|
ξένους, |
ὡς
οὔτε
φλεγμονὴν
οὔτε
ἀκρασίαν |
[1, 23] |
τοῖς
ποτηρίοις,
ἀλλὰ
τοῖς
ἀνδράσιν.
|
Ἀλκίνους |
γοῦν
τῷ
Ποντονόῳ
φησί·
μέθυ |
[1, 15] |
ἡμᾶς
τῶν
ἀτάκτων
ἐπιθυμιῶν.
καὶ
|
Ἀλκίνους
|
δὲ
ὁ
τὸν
τρυφερὸν
ᾑρημένος |
[1, 61] |
καὶ
Δίων
ὁ
ἐξ
Ἀκαδημίας
|
φιλοίνους |
καὶ
φιλοπότας
τοὺς
Αἰγυπτίους
γενέσθαι· |
[1, 61] |
καὶ
πάντα
ποιεῖν
ὅσα
τοὺς
|
ἐξοίνους |
γινομένους.
Ἀριστοτέλης
δέ
φησιν
ὅτι |
[1, 57] |
ἐξαμβλοῦσιν.
ὁ
δὲ
Τροιζήνιος
οἶνος
|
ἀγόνους, |
φησί,
ποιεῖ
τοὺς
πίνοντας.
ἐν |
[1, 12] |
~ἐγένετο
δὲ
κατὰ
τοὺς
Τιβερίου
|
χρόνους |
ἀνήρ
τις
Ἀπίκιος,
πλουσιώτατος
τρυφητής, |
[1, 47] |
καὶ
εὐανάδοτον
κατασκευάζει
καὶ
τοὺς
|
ὕπνους |
ἀταράχους
παρέχει.
ἐπαινεῖ
δὲ
Ὅμηρος |
[1, 59] |
ταχέως.
ὁ
δὲ
Ἀδριανὸς
καλούμενος
|
εὔπνους, |
εὐανάδοτος,
ἄλυπος
τὸ
σύνολον.
οἰνοποιητέον |
[1, 60] |
λευκός
τε
γὰρ
καὶ
ἡδύς,
|
εὔπνους, |
εὐανάδοτος,
λεπτός,
κεφαλῆς
οὐ
καθικνούμενος, |
[1, 15] |
βασιλεὺς
ὢν
καὶ
πολλοὺς
ἔχων
|
ὑπηκόους, |
τάδε
παρακελευόμενος·
ἀλλ´
ἄγ´,
ὃ |
[1, 46] |
καὶ
ὁ
κατ´
Ὀδυσσέως
ἀφεθεὶς
|
ποῦς |
βοὸς
τούτου
σημεῖον·
πόδα
γὰρ |
[1, 5] |
μηδέν.
~τοιούτους
ἔδει
καὶ
τοὺς
|
λοιποὺς |
εἶναι
πλείους
ὡς
τοῖς
γε |
[1, 60] |
ἐστὶν
ἐπιμήκης
περὶ
τοὺς
αὐτοὺς
|
τόπους, |
ἀφ´
ἧς
οἱ
γινόμενοι
οἶνοί |
[1, 45] |
τοῖς
θαλλοῖς
ἄγοντες,
τοὺς
τοιούτους
|
καρποὺς |
ἀποκρούεται
αὐτὸν
τῆς
ἀπολαύσεως,
ὅτε |
[1, 16] |
νέκταρ
καὶ
ἀμβροσίαν.
καὶ
τοὺς
|
ἀνθρώπους |
δὲ
ποιεῖ
τιμῶντας
αὐτοὺς
ἀπὸ
|
[1, 16] |
ἀλλὰ
πάντων
τούτων
ἀπολυομένους
τοὺς
|
ἀνθρώπους |
εἰς
ἐλευθερίαν
καὶ
αὐτάρκειαν
ἐξαιρεῖται |
[1, 49] |
δέρμα
βόειον·
ἐκ
δ´
Ἑλλησπόντου
|
σκόμβρους |
καὶ
πάντα
ταρίχη·
ἐκ
δ´ |
[1, 44] |
κνήμας
ἠδὲ
λόφον
ἀμφί
τε
|
μηρούς‘ |
καὶ
οὕτως
ἀναψύξαντες
ἐς
ἀσαμίνθους |
[1, 22] |
τοὺς
ὑπὸ
Σκύλλης
ἁρπαζομένους
Ὀδυσσέως
|
ἑταίρους
|
ἰχθύσι
προμήκει
ῥάβδῳ
ἁλισκομένοις
καὶ |
[1, 49] |
Ῥόδος
ἀσταφίδας
τε
καὶ
ἰσχάδας
|
ἡδυονείρους. |
αὐτὰρ
ἀπ´
Εὐβοίας
ἀπίους
καὶ |
[1, 60] |
μακρὰν
οὖσαν
Ἀλεξανδρείας,
ἧς
τοὺς
|
φόρους |
οἱ
τότε
βασιλεῖς
Αἰγύπτιοί
τε |
[1, 39] |
πρῶτον
αὐτόν
φησι
σχηματίσαι
τοὺς
|
χοροὺς |
ὀρχηστοδιδασκάλοις
οὐ
χρησάμενον,
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 28] |
οἰκίας
ἑστάναι
πλήρεις
οἴνου
κριθίνου,
|
ἀργυροῦς |
ὄντας
καὶ
χρυσοῦς.
Ὅμηρος
δὲ |
[1, 49] |
ἐκ
Φρυγίας,
ἀπὸ
δ´
Ἀρκαδίας
|
ἐπικούρους. |
αἱ
Παγασαὶ
δούλους
καὶ
στιγματίας |
[1, 12] |
καὶ
ὑπὸ
τὴν
ἕω
λαμβάνων
|
χλωροὺς |
ἔχειν
ἔλεγε
πλακοῦντας
ὑπὸ
τῆς |
[1, 16] |
Ἰθάκῃ
εἰδὼς
λιμένας
πλείους
καὶ
|
νήσους |
προσεχεῖς
πολλάς,
ἐν
αἷς
ἰχθύων |
[1, 34] |
καὶ
ἀνδριάντα
ἀνέστησαν.
τὰς
γὰρ
|
βαναύσους |
τέχνας
Ἕλληνες
ὕστερον
περὶ
πλείστου |
[1, 28] |
οἴνου
κριθίνου,
ἀργυροῦς
ὄντας
καὶ
|
χρυσοῦς. |
Ὅμηρος
δὲ
τοπογραφῶν
καὶ
τὴν
|
[1, 61] |
ἐξ
Ἀκαδημίας
φιλοίνους
καὶ
φιλοπότας
|
τοὺς |
Αἰγυπτίους
γενέσθαι·
εὑρεθῆναί
τε
βοήθημα |
[1, 16] |
δίαιταν
νέκταρ
καὶ
ἀμβροσίαν.
καὶ
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
δὲ
ποιεῖ
τιμῶντας
αὐτοὺς |
[1, 16] |
θυμιῶντας,
ἀλλὰ
πάντων
τούτων
ἀπολυομένους
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
εἰς
ἐλευθερίαν
καὶ
αὐτάρκειαν |
[1, 24] |
ἐβδελύττετο.
κοινῶς
δέ
που
πάντας
|
τοὺς
|
ἀοιδοὺς
αἰδοίους
τοῖς
ἀνθρώποις
εἶναί |
[1, 15] |
πολλάκις
τὸν
Ἀγαμέμνονα
ποιήσας
δειπνίζοντα
|
τοὺς |
ἀρίστους·
καὶ
οὐ
θρῖα
καὶ |
[1, 39] |
δεικνύς.
Φίλλις
ὁ
Δήλιος
μουσικὸς
|
τοὺς
|
ἀρχαίους
φησὶ
κιθαρῳδοὺς
κινήσεις
ἀπὸ |
[1, 28] |
μνημονεύει.
τοῖς
δὲ
βαρβάροις
ἀποδίδωσι
|
τοὺς |
αὐλούς·
παρὰ
Τρωσὶ
γοῦν
ἦν |
[1, 60] |
ταινία
δ´
ἐστὶν
ἐπιμήκης
περὶ
|
τοὺς |
αὐτοὺς
τόπους,
ἀφ´
ἧς
οἱ
|
[1, 53] |
δὲ
Φαινίας
ὁ
Ἐρέσιος
Μενδαίους
|
τοὺς |
βότρυς
ἐπὶ
τῇ
ἀμπέλῳ
ῥαίνειν |
[1, 39] |
ἔξω
τῶν
ἰδίων
ποιημάτων
διδάσκειν
|
τοὺς
|
βουλομένους
ὀρχεῖσθαι.
μεθύων
δὲ
ἐποίει |
[1, 27] |
ζευγηλάτης
τὸν
λῃστήν·
εἶτα
παρὰ
|
τοὺς |
βοῦς
δήσας
ὀπίσω
τὼ
χεῖρε |
[1, 9] |
πρὸς
τὰ
θερμὰ
ταῦθ´
ὑπερβολῇ
|
τοὺς |
δακτύλους
δήπουθεν
Ἰδαίους
ἔχω
καὶ |
[1, 15] |
τὰς
περὶ
ἐδωδὴν
καὶ
πόσιν,
|
τοὺς |
δὲ
διαμεμενηκότας
ἐν
εὐτελείᾳ
εὐτάκτους |
[1, 61] |
τε
βοήθημα
παρ´
αὐτοῖς
ὥστε
|
τοὺς
|
διὰ
πενίαν
ἀποροῦντας
οἴνου
τὸν |
[1, 35] |
Στράτων
δ´
ὁ
Ταραντῖνος
ἐθαυμάζετο
|
τοὺς |
διθυράμβους
μιμούμενος·
τὰς
δὲ
κιθαρῳδίας |
[1, 10] |
ἐν
τοῖς
θαύμασι
καὶ
πρὸς
|
τοὺς |
ἐκ
τοῦ
Φάσιδος
ἢ
Βορυσθένους |
[1, 18] |
τὸ
ποτήριον.
ποιεῖ
δὲ
καὶ
|
τοὺς |
Ἕλληνας
ἐν
τῷ
ἀπόπλῳ
μεθύοντας, |
[1, 30] |
γοῦν
ἀπρεπῶς
που
παράγει
μεθύοντας
|
τοὺς |
Ἕλληνας,
ὡς
καὶ
τὰς
ἀμίδας |
[1, 12] |
τὰς
ἐν
Σμύρνῃ
μέγισται
καὶ
|
τοὺς |
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
ἀστακούς.
ἀκούσας
οὖν |
[1, 41] |
σιλλογράφος
τάλαρόν
πού
φησιν
ἐπισκώπτων
|
τοὺς |
ἐν
αὐτῷ
τρεφομένους
φιλοσόφους,
ὅτι |
[1, 6] |
τῶν
Παχυνικῶν
θύννων
τὰς
ἠτριαίας,
|
τοὺς |
ἐν
Μήλῳ
ἐρίφους,
τοὺς
ἐν |
[1, 6] |
ἠτριαίας,
τοὺς
ἐν
Μήλῳ
ἐρίφους,
|
τοὺς |
ἐν
Σκιάθῳ
κεστρέας·
καὶ
τῶν |
[1, 61] |
ὀρχεῖσθαι
καὶ
πάντα
ποιεῖν
ὅσα
|
τοὺς |
ἐξοίνους
γινομένους.
Ἀριστοτέλης
δέ
φησιν |
[1, 42] |
δέ
φαμεν
ἐπὶ
ἀνδριάντος·
ὅθεν
|
τοὺς |
ἐπὶ
κατακειμένων
χρωμένους
τῇ
λέξει |
[1, 4] |
Ἑλληνικῶν
τοσαύτη
ὡς
ὑπερβάλλειν
πάντας
|
τοὺς |
ἐπὶ
συναγωγῇ
τεθαυμασμένους,
Πολυκράτην
τε |
[1, 39] |
τεχνίτης
ὥστε
ἐν
τῷ
ὀρχεῖσθαι
|
τοὺς |
Ἑπτὰ
ἐπὶ
Θήβας
φανερὰ
ποιῆσαι |
[1, 24] |
τοῖς
μνηστῆρσιν
ἀείδων
ἀνάγκῃ,
ὃς
|
τοὺς |
ἐφεδρεύοντας
τῇ
Πηνελόπῃ
ἐβδελύττετο.
κοινῶς |
[1, 21] |
ἰόντες
βίᾳ
ἥρπαζον
καὶ
ἀφῃροῦντο
|
τοὺς |
ἔχοντας,
καὶ
μετὰ
τῆς
ἀκοσμίας |
[1, 31] |
τὸ
πρέπον
δὲ
Ὅμηρος
ἀφορῶν
|
τοὺς |
ἥρωας
οὐ
παρήγαγεν
ἄλλο
τι |
[1, 33] |
εἰδὼς
οὐκ
εἰσήγαγε
μύροις
ἀλειφομένους
|
τοὺς |
ἥρωας
πλὴν
τὸν
Πάριν
ἐν |
[1, 1] |
Ῥωμαῖος,
ἀνὴρ
τῇ
τύχῃ
περιφανής,
|
τοὺς |
κατὰ
πᾶσαν
παιδείαν
ἐμπειροτάτους
ἐν |
[1, 6] |
Αἰγαῖον
ἁλμυρὸν
βάθος,
εἰς
δὲ
|
τοὺς |
κήρυκας·
χαίρετε,
κήρυκες,
Διὸς
ἄγγελοι, |
[1, 28] |
τῶν
Φαιάκων
τρυφὴν
πλὴν
τοῦ
|
τοὺς |
κρατῆρας
ἐν
μέσῳ
τῆς
οἰκίας |
[1, 5] |
λέγῃ
μηδέν.
~τοιούτους
ἔδει
καὶ
|
τοὺς |
λοιποὺς
εἶναι
πλείους
ὡς
τοῖς |
[1, 57] |
τῆς
Ἀρκαδίας
γίνεσθαι
οἶνον
ὃς
|
τοὺς
|
μὲν
ἄνδρας
πινόμενος
ἐξίστησι,
τὰς |
[1, 38] |
κοσμίως
ἀναλαμβάνειν
τὴν
ἐσθῆτα
καὶ
|
τοὺς |
μὴ
τοῦτο
ποιοῦντας
ἔσκωπτον.
Πλάτων |
[1, 15] |
οἰκείων
καὶ
εὐνουστάτων
ἀνδρῶν.
καὶ
|
τοὺς |
μνηστῆρας
δὲ
ὑβριστὰς
ὄντας
καὶ
|
[1, 18] |
κόρας
καὶ
τὰς
γυναῖκας
λουούσας
|
τοὺς |
ξένους,
ὡς
οὔτε
φλεγμονὴν
οὔτε
|
[1, 17] |
ῥυθμῷ
ποιούντων.
~διὸ
οὐδὲν
θαυμαστὸν
|
τοὺς
|
οὕτω
τεθραμμένους
ἀφλεγμάντους
εἶναι
τὰ |
[1, 9] |
ᾖ.
ἔφασαν
γὰρ
αὐτὸν
καὶ
|
τοὺς |
ὀψοποιοῦντας
ὑποποιεῖσθαι,
ἵνα
θερμότατα
παρατιθῶσι |
[1, 4] |
Νικοκράτην
τὸν
Κύπριον
ἔτι
τε
|
τοὺς |
Περγάμου
βασιλέας
Εὐριπίδην
τε
τὸν |
[1, 57] |
Τροιζήνιος
οἶνος
ἀγόνους,
φησί,
ποιεῖ
|
τοὺς |
πίνοντας.
ἐν
Θάσῳ
δὲ
λέγει |
[1, 57] |
ὑπνωτικὸν
καὶ
ἕτερον
ἀγρυπνεῖν
ποιοῦντα
|
τοὺς |
πίνοντας.
~περὶ
δὲ
τῆς
τοῦ |
[1, 9] |
τοσοῦτον
ἐκπεπτωκότα
τοῦ
μὴ
ἐντρέπεσθαι
|
τοὺς |
πλησίον
ἐπὶ
τοῖς
γινομένοις
ὥστε |
[1, 32] |
δυνάμεις
στυτικὰς
τοιαύτας
ὡς
ὑπὸ
|
τοὺς
|
πόδας
τιθεμένας
τῶν
συνουσιαζόντων
οἷς |
[1, 6] |
ὥς
φησι
Κλέαρχος,
πάντα
παρὰ
|
τοὺς |
πότους
ἔμμετρα
ἔλεγε,
καὶ
Πάμφιλος |
[1, 59] |
ὁ
δὲ
νησιώτης
εἴς
τε
|
τοὺς |
πότους
ἐστὶν
εὖ
πεφυκὼς
καὶ |
[1, 2] |
καὶ
ἰατρικὰ
ὡς
πάντας
ὑπερβαλεῖν
|
τοὺς |
πρὸ
αὐτοῦ,
καὶ
κατὰ
τὴν |
[1, 16] |
εἰς
ἐλευθερίαν
καὶ
αὐτάρκειαν
ἐξαιρεῖται
|
τοὺς |
πρώτους.
καὶ
θεοῖς
δὲ
ἁπλῆν |
[1, 34] |
ὁ
δὲ
πατὴρ
αὐτοῦ
Ἀντίοχος
|
τοὺς
|
Σωστράτου
τοῦ
αὐλητοῦ
υἱεῖς
σωματοφύλακας |
[1, 18] |
παρίστησι
καὶ
Εὐρυτίωνα
τὸν
Κένταυρον·
|
τούς |
τε
παρὰ
Κίρκῃ
λέοντας
ποιεῖ |
[1, 12] |
δ´
Ὀδυσσέα.
~ἐγένετο
δὲ
κατὰ
|
τοὺς |
Τιβερίου
χρόνους
ἀνήρ
τις
Ἀπίκιος, |
[1, 45] |
τῶν
ζῴων
τοῖς
θαλλοῖς
ἄγοντες,
|
τοὺς |
τοιούτους
καρποὺς
ἀποκρούεται
αὐτὸν
τῆς |
[1, 22] |
ἰχθύσι
δὲ
Ὅμηρος
ποιεῖ
χρωμένους
|
τοὺς
|
τότε
καὶ
ὄρνισι.
κατὰ
γοῦν |
[1, 61] |
γενόμενον
πίνειν·
καὶ
οὕτως
ἥδεσθαι
|
τοὺς |
τοῦτον
προσφερομένους
ὡς
καὶ
ᾄδειν |
[1, 26] |
σφαιριστικὴν
ἁμίλλης
τό
τε
κατὰ
|
τοὺς |
τραχηλισμοὺς
ῥωμαλέον.
Ἀντιφάνης·
οἴμοι
κακοδαίμων, |
[1, 15] |
ὁ
τὸν
τρυφερὸν
ᾑρημένος
βίον
|
τοὺς |
τρυφερωτάτους
ἑστιῶν
Φαίακας
καὶ
τὸν |
[1, 15] |
παρατίθεται
τραπέζας.
καὶ
Μενέλαος
δὲ
|
τοὺς |
τῶν
παίδων
γάμους
ποιούμενος
καὶ |
[1, 47] |
ἐνερευθὲς
καὶ
εὐανάδοτον
κατασκευάζει
καὶ
|
τοὺς |
ὕπνους
ἀταράχους
παρέχει.
ἐπαινεῖ
δὲ |
[1, 22] |
καὶ
τέχνη.
εἰκάζει
δὲ
καὶ
|
τοὺς |
ὑπὸ
Σκύλλης
ἁρπαζομένους
Ὀδυσσέως
ἑταίρους
|
[1, 16] |
δὲ
Ὅμηρος
ἰχθυόεντα
προσαγορεύων
καὶ
|
τοὺς |
Φαίακας
πλωτικωτάτους
ποιῶν
καὶ
ἐν
|
[1, 60] |
οὐ
μακρὰν
οὖσαν
Ἀλεξανδρείας,
ἧς
|
τοὺς |
φόρους
οἱ
τότε
βασιλεῖς
Αἰγύπτιοί |
[1, 39] |
τὰ
σχήματ´
ἐποίουν.
καὶ
πάλιν·
|
τοὺς |
Φρύγας
οἶδα
θεωρῶν,
ὅτε
τῷ |
[1, 39] |
γοῦν
πρῶτον
αὐτόν
φησι
σχηματίσαι
|
τοὺς |
χοροὺς
ὀρχηστοδιδασκάλοις
οὐ
χρησάμενον,
ἀλλὰ |
[1, 50] |
δίφρον
συνεπήξατο
πρώτη·
φορτηγοὺς
δ´
|
ἀκάτους |
Κᾶρες
ἁλὸς
ταμίαι.
τὸν
δὲ |
[1, 18] |
ἔπη
ταῦτα
προηνέγκατο
Διοσκουρίδης
ὁ
|
Ἰσοκράτους |
μαθητής)
καὶ
ὁ
Ἀχιλλεὺς
δ´ |
[1, 1] |
περιφανής,
τοὺς
κατὰ
πᾶσαν
παιδείαν
|
ἐμπειροτάτους |
ἐν
{τοῖς}
αὑτοῦ
δαιτυμόνας
ποιούμενος· |
[1, 16] |
ἰχθυόεντα
προσαγορεύων
καὶ
τοὺς
Φαίακας
|
πλωτικωτάτους |
ποιῶν
καὶ
ἐν
τῇ
Ἰθάκῃ |
[1, 15] |
τὸν
τρυφερὸν
ᾑρημένος
βίον
τοὺς
|
τρυφερωτάτους |
ἑστιῶν
Φαίακας
καὶ
τὸν
Ὀδυσσέα |
[1, 57] |
κώμην
τὴν
πρότερον
μὲν
καλουμένην
|
Λητοῦς, |
νῦν
δὲ
Λατώρειαν
ἀπὸ
Λατωρείας |
[1, 15] |
τοὺς
δὲ
διαμεμενηκότας
ἐν
εὐτελείᾳ
|
εὐτάκτους |
καὶ
περὶ
τὸν
ἄλλον
βίον |
[1, 17] |
οὐδὲν
θαυμαστὸν
τοὺς
οὕτω
τεθραμμένους
|
ἀφλεγμάντους |
εἶναι
τὰ
σώματα
καὶ
τὰς |
[1, 6] |
φησι
Κλέαρχος,
πάντα
παρὰ
τοὺς
|
πότους |
ἔμμετρα
ἔλεγε,
καὶ
Πάμφιλος
δὲ |
[1, 59] |
δὲ
νησιώτης
εἴς
τε
τοὺς
|
πότους
|
ἐστὶν
εὖ
πεφυκὼς
καὶ
πρὸς |
[1, 8] |
σποδιᾷ
δαμάσας
καταχύσματι
δεύσας
ὡς
|
πλείστους |
διάτρωγε·
τὸ
γὰρ
δέμας
ἀνέρος |
[1, 34] |
ἐστὶ
Κλέων
Θηβαῖος
ἀοιδός,
ὃς
|
πλείστους |
θνητῶν
ἀμφέθετο
στεφάνους
κρατὸς
ἐπὶ |
[1, 15] |
τὸν
Ἀγαμέμνονα
ποιήσας
δειπνίζοντα
τοὺς
|
ἀρίστους· |
καὶ
οὐ
θρῖα
καὶ
κάνδυλον |
[1, 62] |
καὶ
πολλοὶ
εἰς
τὰς
κατασκευαζομένας
|
ἀμεθύστους |
προσλαμβάνουσι
τὸ
τῆς
κράμβης
σπέρμα. |
[1, 16] |
τοὺς
ἀνθρώπους
δὲ
ποιεῖ
τιμῶντας
|
αὐτοὺς |
ἀπὸ
τῆς
διαίτης,
ἀφελὼν
λιβανωτὸν |
[1, 44] |
διετέλουν,
{ὡς}
ὅτε
πυργηδὸν
σφέας
|
αὐτοὺς |
ἀρτύνουσι
καὶ
ἀντίον
ἱστάμενοι
ἀκοντίζουσιν‘ |
[1, 21] |
τῇ
κατ´
αὐτὸν
ἐκδόσει
γράφει·
|
αὐτοὺς |
δὲ
ἑλώρια
τεῦχε
κύνεσσιν
οἰωνοῖσί |
[1, 45] |
κρόμυον
ποτοῦ
ὄψον.
ἐπιμελουμένους
δὲ
|
αὐτοὺς |
εἰσάγει
καὶ
τῶν
ἀκροδρύων·
ὄγχνη |
[1, 35] |
ὥς
φησι
Δοῦρις,
εἰς
δειλίαν
|
αὐτοὺς |
ἔσκωψε
πρῶτος.
Εὔδικος
δὲ
ὁ |
[1, 31] |
ἔχει
γέλωτα
οὐδ´
αἰσχύνην
ὀψαρτύοντας
|
αὐτοὺς |
καὶ
ἕψοντας
ὁρᾶν.
ἐπετήδευον
γὰρ |
[1, 24] |
τὸ
τοιοῦτον
πάθος,
ἀλλ´
ἀποτρέπων
|
αὐτοὺς |
παρανόμων
ἔργων,
ἢ
εἰδὼς
ἐν |
[1, 29] |
τιθέναι
ψῆφον,
ἣν
καλεῖν
μὲν
|
αὐτοὺς |
Πηνελόπην,
σκοπὸν
δὲ
ποιεῖσθαι
εἴ |
[1, 59] |
ἄλυπος
τὸ
σύνολον.
οἰνοποιητέον
δὲ
|
αὐτοὺς |
πρό
τινος
χρόνου
καὶ
εἰς |
[1, 60] |
δ´
ἐστὶν
ἐπιμήκης
περὶ
τοὺς
|
αὐτοὺς |
τόπους,
ἀφ´
ἧς
οἱ
γινόμενοι |
[1, 30] |
ἄλλων
ποιητῶν
ἔνιοι
τὰς
καθ´
|
αὑτοὺς
|
πολυτελείας
καὶ
ῥᾳθυμίας
ἀνέπεμπον
ὡς |
[1, 46] |
ἀλλ´
ἑταίραν
εἶδέ
τις
αὐτῶν,
|
ἑαυτοὺς |
δ´
ἔδεφον
ἐνιαυτοὺς
δέκα.
πικρὰν |
[1, 46] |
τις
αὐτῶν,
ἑαυτοὺς
δ´
ἔδεφον
|
ἐνιαυτοὺς |
δέκα.
πικρὰν
στρατείαν
δ´
εἶδον, |
[1, 5] |
ἔθηκε,
κἂν
μηδεὶς
λέγῃ
μηδέν.
|
~τοιούτους |
ἔδει
καὶ
τοὺς
λοιποὺς
εἶναι |
[1, 45] |
ζῴων
τοῖς
θαλλοῖς
ἄγοντες,
τοὺς
|
τοιούτους |
καρποὺς
ἀποκρούεται
αὐτὸν
τῆς
ἀπολαύσεως, |
[1, 6] |
ἀποδεδαρμένην
ἔγχελυν·
οὐ
προκαλυπτομένα
βοστρυχώδεα.
|
τοιούτους |
πολλούς
φησι
τῷ
Λαρηνσίου
παρεῖναι |
[1, 1] |
μυρία
καὶ
ἐκπωμάτων
διαφορὰς
καὶ
|
πλούτους |
βασιλέων
διηγήσατο
καὶ
νηῶν
μεγέθη |
[1, 60] |
τὰ
χρώματα
καὶ
τὴν
προσφοράν.
|
τούτους |
δ´
ὑπερβάλλει
ὁ
κατὰ
Ἄντυλλαν |
[1, 15] |
καὶ
πρώτας
ἔτι
τε
καὶ
|
ἐμφύτους |
τὰς
περὶ
ἐδωδὴν
καὶ
πόσιν, |
[1, 16] |
ἐλευθερίαν
καὶ
αὐτάρκειαν
ἐξαιρεῖται
τοὺς
|
πρώτους. |
καὶ
θεοῖς
δὲ
ἁπλῆν
ἀποδίδωσι |
[1, 47] |
δὲ
καὶ
θεραπεύειν
ἀμπέλους
Χίους
|
πρώτους
|
μαθόντας
παρ´
Οἰνοπίωνος
τοῦ
Διονύσου, |
[1, 29] |
ἑκατὸν
ὄντες
οἱ
μνηστῆρες
διετίθεσαν
|
ψήφους |
ἐναντίας
ἀλλήλαις,
ἴσας
πρὸς
ἴσας |
[1, 6] |
τὰς
ἠτριαίας,
τοὺς
ἐν
Μήλῳ
|
ἐρίφους, |
τοὺς
ἐν
Σκιάθῳ
κεστρέας·
καὶ |
[1, 1] |
ἱστορίας
συγγεγραφότας
καὶ
ποιητὰς
καὶ
|
φιλοσόφους |
καὶ
ὄργανα
μουσικὰ
καὶ
σκωμμάτων |
[1, 41] |
ἐπισκώπτων
τοὺς
ἐν
αὐτῷ
τρεφομένους
|
φιλοσόφους, |
ὅτι
ὥσπερ
ἐν
πανάγρῳ
τινὶ |
[1, 51] |
πρὸς
τὰ
στήθη.
καὶ
Ἀναξανδρίδης·
|
χοῦς |
κεκραμένος
ψιθίου.
~ὅτι
Ἀριστοφάνους
τὰς |
[1, 58] |
φησι
τάδε·
γλεύκει
παραχεῖται
παρὰ
|
χοῦς |
πεντήκοντα
εἷς
θαλάσσης
καὶ
γίνεται |
[1, 47] |
εὐανάδοτον
κατασκευάζει
καὶ
τοὺς
ὕπνους
|
ἀταράχους |
παρέχει.
ἐπαινεῖ
δὲ
Ὅμηρος
τὸν |
[1, 50] |
γυίων
τρυφερωτάτη
ἕδρα.
εὐναίου
δὲ
|
λέχους |
κάλλος
ἔχει
Μίλητός
τε
Χίος |
[1, 8] |
καὶ
Νουμήνιος
ὁ
Ἡρακλεώτης,
ὁ
|
Διεύχους |
τοῦ
ἰατροῦ
μαθητής,
καὶ
Ματρέας |
[1, 28] |
Ὅμηρος
δὲ
τοπογραφῶν
καὶ
τὴν
|
Καλυψοῦς |
οἰκίαν
ἐκπλήττει
τὸν
Ἑρμῆν.
ἀπολαυστικὸς |
[1, 56] |
ἐκ
Λήμνοιο
παρέστασαν
οἶνον
ἄγουσαι.
|
Ἵππυς |
δ´
ὁ
Ῥηγῖνος
τὴν
εἰλεὸν |
[1, 53] |
Φαινίας
ὁ
Ἐρέσιος
Μενδαίους
τοὺς
|
βότρυς |
ἐπὶ
τῇ
ἀμπέλῳ
ῥαίνειν
τῷ |
[1, 55] |
πραμνίοις
{σκληροῖσιν}
οἴνοις
συνάγουσι
τὰς
|
ὀφρῦς |
τε
καὶ
τὴν
κοιλίαν,
ἀλλ´ |
[1, 49] |
πάνυ
πολλαῖς.
αἱ
δὲ
Συράκουσαι
|
σῦς |
καὶ
τυρὸν
παρέχουσι.
καὶ
Κερκυραίους |
[1, 55] |
ἐστιν
οὗτος
οὔτε
γλυκὺς
οὔτε
|
παχύς, |
ἀλλ´
αὐστηρὸς
καὶ
σκληρὸς
καὶ |
[1, 59] |
γεννητικός,
προσηνέστατος,
πλήσμιος
διὰ
τὸ
|
παχὺς |
εἶναι
τῇ
δυνάμει.
τῶν
δ´ |
[1, 48] |
κάλλιστος,
προσέτι
τε
εὔτονος
καὶ
|
παχύς, |
Πραινεστίνου
δὲ
καὶ
Τιβουρτίνου
λιπαρώτερος. |
[1, 48] |
Μασσαλιήτης
καλός·
ὀλίγος
δὲ
γίνεται,
|
παχύς, |
σαρκώδης.
Ταραντῖνος
δὲ
καὶ
οἱ |
[1, 52] |
εἰ
δέ
τινες
σκώπτουσιν
ἀλαζονοχαυνοφλύαροι,
|
ὡς |
ἅδιστος
ἔφυ
πάντων
Φοινίκιος
οἶνος, |
[1, 14] |
φησὶν
Ἀρχίλοχος
ὁ
Πάριος
ποιητὴς
|
ὡς |
ἀκλήτου
ἐπεισπαίοντος
εἰς
τὰ
συμπόσια |
[1, 36] |
κατ´
ἰδίαν
δὲ
τὰς
πολλάς,
|
ὡς |
Ἀλεξανδρέων
μὲν
τὴν
χρυσῆν,
Ἀντιοχέων |
[1, 55] |
δὲ
καὶ
ὁ
Ἰκάριος
οἶνος,
|
ὡς |
Ἄμφος·
ἐν
Θουρίοις
τοὔλαιον,
ἐν |
[1, 43] |
τῶν
γὰρ
σπλάγχνων
ἀπογεύονται
μόνον
|
ὡς |
ἂν
ὀλίγων
πολὺς
ὅμιλος.
καὶ |
[1, 46] |
καὶ
οὐ
μονοειδῆ
ἀλλὰ
περιττήν.
|
ὡς |
ἀνακύπτειν
τὰς
Σικελικὰς
καὶ
Συβαριτικὰς |
[1, 19] |
ἀκράτῳ
βρέχειν
καὶ
προσίεσθαι
ψωμούς,
|
ὡς |
Ἀντιφάνης·
ἄριστον
ἐν
ὅσῳ
ὁ |
[1, 38] |
δέ
φησι
Θεόκριτον
τὸν
Χῖον
|
ὡς |
ἀπαίδευτον
μέμφεσθαι
τὴν
Ἀναξιμένους
περιβολήν· |
[1, 53] |
ἕπεται
κἀκολουθεῖ
καὶ
λέγει·
οἴμ´
|
ὡς |
ἁπαλὸς
καὶ
λευκός·
ἆρ´
οἴσει |
[1, 44] |
διέξοδον
εἰς
τὸ
ἔξω
παράσχῃ,
|
ὡς |
Ἀριστοτέλης
εἴρηκεν
ἐν
τοῖς
φυσικοῖς |
[1, 57] |
πίνοντας.
ἐν
Θάσῳ
δὲ
λέγει
|
ὡς |
αὐτοὶ
ποιοῦσιν
οἶνόν
τινα
ὑπνωτικὸν |
[1, 5] |
ἱππεῦσιν
ἐκ
Γέλας
ποτὲ
καταλύσασιν
|
ὡς |
αὐτὸν
χειμῶνος
ὥρᾳ
ἔδωκεν
ἑκάστῳ |
[1, 13] |
τις
μιμησάμενος
τὸ
ἰχθύδιον
παρέθηκεν
|
{ὡς |
ἀφύας}
ὁ
γοῦν
παρ´
Εὔφρονι |
[1, 7] |
Ἡδυπαθείᾳ,
ὡς
δὲ
Κλέαρχος
Δειπνολογίᾳ,
|
ὡς |
δ´
ἄλλοι
Ὀψοποιίᾳ—
ἐπικὸν
δὲ |
[1, 34] |
χαλκῆν
εἰκόνα
ἀνέθηκαν
ψῆφον
κρατοῦσαν·
|
ὡς |
δ´
αὕτως
Μιλήσιοι
Ἀρχελάου
τοῦ |
[1, 7] |
δὲ
Λυγκεὺς
καὶ
Καλλίμαχος
Ἡδυπαθείᾳ,
|
ὡς |
δὲ
Κλέαρχος
Δειπνολογίᾳ,
ὡς
δ´ |
[1, 46] |
κρέασιν
ἐμφανίζει
ἐν
οἷς
λέγει·
|
ὡς |
δὲ
λέβης
ζεῖ
κνίσσῃ
μελδόμενος |
[1, 7] |
τῇ
ὡς
Χρύσιππος
ἐπιγράφει
Γαστρονομίᾳ,
|
ὡς |
δὲ
Λυγκεὺς
καὶ
Καλλίμαχος
Ἡδυπαθείᾳ, |
[1, 21] |
ἐξημάρτανον
οἱ
ἄνθρωποι
εἰς
ἀλλήλους.
|
ὡς |
δὲ
παρεγένετο
αὐτοῖς
πολλὴ
ἐκ |
[1, 32] |
δηλοῖ·
εἰς
μακαρίαν
τὸ
λουτρόν,
|
ὡς |
διέθηκέ
με.
ἑφθὸν
κομιδῇ
πεποίηκεν· |
[1, 59] |
ὑποχόνδρια
καὶ
πτυέλου
ἐστὶν
ἀναγωγός,
|
ὡς |
Διοκλῆς
καὶ
Πραξαγόρας
ἱστοροῦσι.
Μνησίθεος |
[1, 11] |
ὄψοις,
δειπνῶν
ποτε
παρὰ
Διονυσίῳ
|
ὡς |
εἶδεν
ἐκείνῳ
μὲν
μεγάλην
τρῖγλαν |
[1, 48] |
δοκεῖν
ἀπαρέγχυτος
εἶναι·
ἐμφαίνει
γὰρ
|
ὡς |
ἐμμεμιγμένου
αὐτῷ
ἑτέρου.
ὁ
Καληνὸς |
[1, 62] |
τὴν
κραιπάλην
μέλλεις
ἀφεῖναι
πᾶσαν,
|
ὡς |
ἐμοὶ
δοκεῖς.
ὅτι
δὲ
τὴν |
[1, 42] |
κατακεῖσθαι
δὲ
λέγεται
καὶ
κατακεκλίσθαι,
|
ὡς |
ἐν
Συμποσίοις
Ξενοφῶν
καὶ
Πλάτων. |
[1, 46] |
καὶ
τοξεύοντες
ἑκηβόλως
εἰς
αὐτήν,
|
ὡς |
ἐν
τῷ
ἐπιταφίῳ
δηλοῦται.
παρέλιπε |
[1, 4] |
παρατυχόντος
τὰς
ζητήσεις
ποιούμενος,
ἀλλ´
|
ὡς |
ἔνι
μάλιστα
μετὰ
κριτικῆς
τινος |
[1, 25] |
τὸ
φούλλικλον
καλούμενον
(ἦν
δὲ
|
ὡς |
ἔοικε
σφαιρίσκιόν
τι)
εὗρεν
Ἀττικὸς |
[1, 62] |
τὴν
κραιπάλην.
Ἄμφις·
οὐκ
ἔστιν,
|
ὡς |
ἔοικε,
φάρμακον
μέθης
οὐδὲν
τοιοῦτον |
[1, 10] |
Φιλόξενον
τὸν
Ἐρύξιδος·
ἐκεῖνος
γάρ,
|
ὡς |
ἔοικεν,
ἐπιμεμφόμενος
τὴν
φύσιν
εἰς |
[1, 15] |
ἀείρας,
καὶ
τούτων
ὀπτῶν
καὶ
|
ὡς |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
βοείων·
παρὰ
|
[1, 26] |
Ἀντιφάνης·
οἴμοι
κακοδαίμων,
τὸν
τράχηλον
|
ὡς |
ἔχω.
διηγεῖται
δὲ
τὴν
φαινίνδα |
[1, 28] |
οἳ
μάλα
φίλοι
εἰσὶ
θεοῖσιν,
|
ὡς |
ἡ
Ναυσικάα
φησί.
~καὶ
οἱ |
[1, 56] |
ἐπιεικῶς
δὲ
ἡ
Θρᾴκη
ἐθαυμάζετο
|
ὡς
|
ἡδύοινος,
καὶ
συνόλως
τὰ
ἀπὸ |
[1, 10] |
ἐσθίειν
λέγεται
τὸ
ὄψον,
ἵν´
|
ὡς |
θερμότατον
ὁ
τρισάθλιος
ἀναδιδῷ
τῇ |
[1, 54] |
Διονύσῳ,
ἐξ
ἐπιθέτου
καλούμενος
οὕτως,
|
ὡς |
Θρίαμβος
καὶ
Διθύραμβος.
ὅτι
Μιτυληναῖοι |
[1, 61] |
οὕτως
ἥδεσθαι
τοὺς
τοῦτον
προσφερομένους
|
ὡς |
καὶ
ᾄδειν
καὶ
ὀρχεῖσθαι
καὶ |
[1, 56] |
ἀπὸ
Ἄνθου
τινὸς
καὶ
Ὑπέρου,
|
ὡς |
καὶ
Ἀλθηφιὰς
ἀπὸ
Ἀλθηφίου
τινός, |
[1, 33] |
ἐν
οἷς
φησὶ
κάλλει
στίλβων‘
|
ὡς |
καὶ
Ἀφροδίτη
κάλλει
τὰ
πρόσωπα |
[1, 54] |
δὲ
τούτῳ
στολὴν
φορεῖν
βαρβαρικήν,
|
ὡς |
καὶ
Δημαράτῳ,
δοὺς
τὰ
πρότερον |
[1, 55] |
ἐν
αὐτῇ
τῶν
ἰχθύων
πλῆθος,
|
ὡς |
καὶ
Ἐχινάδες
ἀπὸ
τῶν
ἐχίνων |
[1, 35] |
τρέφειν
ὃ
αὐτὸ
ἑαυτὸ
κατεσθίει·
|
ὡς |
καὶ
ζητεῖσθαι
μέχρι
νῦν
τὸ |
[1, 6] |
ἐδόκει
τοῖς
Μεσσηνίοις
πεπαιδευμένος
εἶναι,
|
ὡς |
καὶ
Καλλιφάνης
ὁ
τοῦ
Παραβρύκοντος |
[1, 32] |
φησί
τινας
ὀχευτικὰς
δυνάμεις
εἶναι
|
ὡς |
καὶ
μέχρι
ἑβδομήκοντα
συνουσιῶν
ἐπιτελεῖν |
[1, 30] |
που
παράγει
μεθύοντας
τοὺς
Ἕλληνας,
|
ὡς |
καὶ
τὰς
ἀμίδας
ἀλλήλοις
περικαταγνύναι. |
[1, 60] |
ὕδατος
κρᾶσιν
ἀναλύεται
κατὰ
βραχύ,
|
ὡς |
καὶ
τὸ
μέλι
τὸ
Ἀττικὸν |
[1, 60] |
καὶ
εὐανάδοτος
καὶ
ταχέως
πεπτικὸς
|
ὡς |
καὶ
τοῖς
πυρεταίνουσι
διδόμενος
μὴ |
[1, 31] |
νῦν
δὲ
ἐπὶ
τοσοῦτον
ἐκπεπτώκαμεν
|
ὡς |
κατακεῖσθαι
δαινύμενοι.
~προσφάτως
δὲ
καὶ |
[1, 14] |
μ´
ἀεὶ
καινὸν
πόρον
εὑρίσκειν,
|
ὡς |
μάσημα
ταῖς
γνάθοις
ἔχω.
ταῦτα |
[1, 29] |
χεῖρας
οἱ
μνηστῆρες
ἔχουσιν
ἁπαλὰς
|
ὡς
|
μηδὲ
τὸ
τόξον
ἐντεῖναι
δύνασθαι. |
[1, 2] |
ἐζηλωκώς·
ἕκαστον
γὰρ
ὧν
ἐπεδείκνυτο
|
ὡς |
μόνον
τοῦτο
ἠσκηκὼς
ἐφαίνετο,
τοιαύτῃ |
[1, 18] |
γοῦν
καὶ
αἱ
Κωκάλου
θυγατέρες,
|
ὡς |
νενομισμένον,
τὸν
Μίνω
παραγενόμενον
εἰς |
[1, 13] |
σοφίας
αὐτοῦ
τεθησαυρισμένα·
καὶ
οὐχ
|
ὡς |
Νικομήδει
τῷ
Βιθυνῶν
βασιλεῖ
ἐπιθυμήσαντι |
[1, 62] |
καὶ
τὸ
παρὰ
μόνοις
αὐτοῖς
|
ὡς |
νόμιμον
ἐν
τοῖς
δείπνοις
πρὸ |
[1, 15] |
τὰς
μαγειρικὰς
μαγγανείας
καὶ
τά,
|
ὡς |
ὁ
Μένανδρός
φησιν,
ὑποβινητιῶντα
βρώματα |
[1, 23] |
τῆς
αὑτῶν
μοίρας
οἷς
ἐβούλοντο,
|
ὡς |
Ὀδυσσεὺς
νώτου
ἀποπροταμὼν
οὗ
αὐτῷ |
[1, 16] |
οὐκ
ἀπλήστως
ἀπολαύοντας
παρίστησιν,
ἀλλ´
|
ὡς |
οἱ
κράτιστοι
τῶν
ἰατρῶν
ἀφαιρεῖ |
[1, 24] |
συμποσίοις
καὶ
κιθαρῳδοῖς
καὶ
ὀρχησταῖς,
|
ὡς |
οἱ
μνηστῆρες.
καὶ
παρὰ
Μενελάῳ
|
[1, 42] |
οἰμώζοντες
ἀλλήλοις
μέλη.
Φιλωνίδης·
κατάκειμαι,
|
ὡς |
ὁρᾶτε,
δεκάπαλαι.
Εὐριπίδης
Κύκλωπι·
ἀνέπεσε |
[1, 46] |
τὴν
τῶν
κρεῶν
ἐξαλλαγὴν
δηλοῖ,
|
ὡς
|
ὀρνίθεια,
χοίρεια,
ἐρίφεια,
βόεια
λέγων, |
[1, 44] |
ὧν
ῥωμαλεώτεροι
καὶ
ὑγιεινότεροι
διετέλουν,
|
{ὡς} |
ὅτε
πυργηδὸν
σφέας
αὐτοὺς
ἀρτύνουσι |
[1, 22] |
τοῖς
ἐν
ἀξιώμασιν
ἥρωσι
κειμένοις,
|
ὡς |
οὐδὲ
τῆς
τῶν
νεογνῶν
ἱερείων. |
[1, 22] |
τοιαύτης
ἐδωδῆς
ἐπὶ
τῶν
δείπνων,
|
ὡς |
οὐκ
οἰκείας
νομιζομένης
τῆς
τροφῆς |
[1, 30] |
αὑτοὺς
πολυτελείας
καὶ
ῥᾳθυμίας
ἀνέπεμπον
|
ὡς |
οὔσας
καὶ
κατὰ
τὰ
Τρωικά. |
[1, 18] |
τὰς
γυναῖκας
λουούσας
τοὺς
ξένους,
|
ὡς |
οὔτε
φλεγμονὴν
οὔτε
ἀκρασίαν
τῶν |
[1, 4] |
κριτικῆς
τινος
καὶ
Σωκρατικῆς
ἐπιστήμης,
|
ὡς |
πάντας
θαυμάζειν
τῶν
ζητήσεων
τὴν
|
[1, 2] |
συγγράμματα
φιλόσοφά
τε
καὶ
ἰατρικὰ
|
ὡς |
πάντας
ὑπερβαλεῖν
τοὺς
πρὸ
αὐτοῦ, |
[1, 20] |
συνουσίαν
παρέκειντο
αἱ
τράπεζαι
πλήρεις,
|
ὡς |
παρὰ
πολλοῖς
τῶν
βαρβάρων
ἔτι |
[1, 27] |
ὁ
ἕτερος
τὸν
ἕτερον
παίει,
|
ὡς |
πᾶσι
δοκεῖν
πεπληγέναι
τὸν
ἄνδρα. |
[1, 8] |
μὲν
σποδιᾷ
δαμάσας
καταχύσματι
δεύσας
|
ὡς |
πλείστους
διάτρωγε·
τὸ
γὰρ
δέμας |
[1, 12] |
πολλὰ
κακοπαθήσας
κατὰ
τὸν
πλοῦν
|
ὡς |
πλησίον
ἧκε
τῶν
τόπων
πρὶν |
[1, 46] |
βόεια
λέγων,
ἀλλὰ
τὴν
σκευασίαν
|
ὡς |
ποικίλην
ἔχοντα
καὶ
οὐ
μονοειδῆ |
[1, 25] |
ἡ
Κερκυραία
γραμματικὴ
Ναυσικάᾳ
ἀνατίθησιν
|
ὡς |
πολίτιδι
χαριζομένη,
Δικαίαρχος
δὲ
Σικυωνίοις, |
[1, 6] |
τῶν
παρατιθεμένων
ἔχων
τι
πρόχειρον,
|
ὡς |
προείρηται,
ἐδόκει
τοῖς
Μεσσηνίοις
πεπαιδευμένος |
[1, 56] |
ἔχεις;
Κορινθίου
οἴνου
Ἄλεξις
μνημονεύει
|
ὡς |
σκληροῦ·
οἶνος
ξενικὸς
παρῆν·
ὁ |
[1, 30] |
οὐδὲ
τότε
τοιαύτην
ἀκοσμίαν
εἰσήγαγεν
|
ὡς |
Σοφοκλῆς
καὶ
Αἰσχύλος
πεποιήκασιν,
ἀλλὰ |
[1, 4] |
νόμων
συναγωγῆς
οὓς
ἔτι
διδάσκουσιν,
|
ὡς |
τὰ
Πινδάρου
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
Εὔπολίς |
[1, 6] |
καὶ
Πάμφιλος
δὲ
ὁ
Σικελός,
|
ὡς |
ταῦτα·
ἔγχει
πιεῖν
μοι
καὶ |
[1, 27] |
τῶν
Θρᾳκῶν
τὸν
ἕτερον
ἐξέφερον
|
ὡς |
τεθνηκότα·
ἦν
δὲ
οὐδὲν
πεπονθώς. |
[1, 36] |
ὅλα
ἔθνη
ἀθρόως
αὐτόθι
συνῴκισται,
|
ὡς |
τὸ
Καππαδοκῶν
καὶ
Σκυθῶν
καὶ |
[1, 62] |
ἔοικε,
φάρμακον
μέθης
οὐδὲν
τοιοῦτον
|
ὡς |
τὸ
προσπεσεῖν
ἄφνω
λύπην
τιν´. |
[1, 5] |
καὶ
τοὺς
λοιποὺς
εἶναι
πλείους
|
ὡς |
τοῖς
γε
μὴ
τοῦτο
ποιοῦσιν |
[1, 9] |
γάμους
συνηγόρασται
λουσάμενος
παρῆν
ἄκλητος
|
ὡς
|
τὸν
νυμφίον.
καὶ
μετὰ
τὸ |
[1, 47] |
Ὅμηρος
τὸν
ἐπιδεχόμενον
ἱκανὴν
κρᾶσιν,
|
ὡς |
τὸν
τοῦ
Μάρωνος.
ἐπιδέχεται
δὲ |
[1, 2] |
μόνον
δύο
κύνες
ἀργοὶ
εἵποντο’
|
ὡς |
τῷ
Τηλεμάχῳ
ἐκκλησιάζοντι,
ἀλλὰ
τῶν |
[1, 17] |
ἐνδεικνύμενος
οὖν
καὶ
τὴν
εὐταξίαν
|
ὡς |
ὑγιεινόν
ἐστι
καὶ
εὔχρηστον
καὶ |
[1, 4] |
κτῆσις
αὐτῷ
ἀρχαίων
Ἑλληνικῶν
τοσαύτη
|
ὡς |
ὑπερβάλλειν
πάντας
τοὺς
ἐπὶ
συναγωγῇ |
[1, 32] |
ἀποστεῖλαί
τινας
δυνάμεις
στυτικὰς
τοιαύτας
|
ὡς |
ὑπὸ
τοὺς
πόδας
τιθεμένας
τῶν |
[1, 28] |
σπονδὰς
ἐποιοῦντο
Ἑρμῇ
καὶ
οὐχ
|
ὡς |
ὕστερον
Διὶ
τελείῳ.
δοκεῖ
γὰρ |
[1, 27] |
σπείρει
καὶ
ζευγηλατεῖ
πυκνὰ
μεταστρεφόμενος
|
ὡς |
φοβούμενος,
λῃστὴς
δὲ
προσέρχεται·
ὃ |
[1, 7] |
Συρακούσιος
ἢ
Γελῷος
ἐν
τῇ
|
ὡς |
Χρύσιππος
ἐπιγράφει
Γαστρονομίᾳ,
ὡς
δὲ |
[1, 42] |
Συμποσίοις
Ξενοφῶν
καὶ
Πλάτων.
Ἄλεξις·
|
ὥς |
ἐστι
κατακεῖσθαι
πρὸ
δείπνου
συμφορά· |
[1, 3] |
δ´
ἀπομαξαμένοισι
θεοὶ
διδόασιν
ἄμεινον,
|
ὥς |
πού
φησιν
ὁ
Κυρηναῖος
ποιητής |
[1, 35] |
ὁ
θαυματοποιός,
ὃς
προσκρούσας
Ῥηγίνοις,
|
ὥς |
φησι
Δοῦρις,
εἰς
δειλίαν
αὐτοὺς |
[1, 31] |
Ἀλεξάνδρῳ
τῷ
βασιλεῖ
ἐνίοτε
ἦν,
|
ὥς |
φησι
Δοῦρις.
ἑστιῶν
γοῦν
ποτε |
[1, 6] |
τεῦτλα.
Κλεάνθης
δὲ
ὁ
Ταραντῖνος,
|
ὥς |
φησι
Κλέαρχος,
πάντα
παρὰ
τοὺς |
[1, 37] |
σοφὸς
καὶ
πολλάκις
καταλαμβανόμενος
ὀρχούμενος,
|
ὥς |
φησι
Ξενοφῶν,
ἔλεγε
τοῖς
γνωρίμοις |
[1, 29] |
ἀήττητος
ἦν
κατὰ
τὴν
πεττευτικήν,
|
ὥς |
φησι
Φαινίας.
Ἀπίων
δὲ
ὁ |
[1, 35] |
φησι.
Διοπείθης
δὲ
ὁ
Λοκρός,
|
ὥς |
φησι
Φανόδημος,
παραγενόμενος
εἰς
Θήβας |
[1, 39] |
δὲ
ἐποίει
τὰς
τραγῳδίας
Αἰσχύλος,
|
ὥς |
φησι
Χαμαιλέων.
Σοφοκλῆς
γοῦν
ὠνείδιζεν
|
[1, 48] |
ὅτι
παρ´
Ἰνδοῖς
τιμᾶται
δαίμων,
|
ὥς |
φησι
Χάρης
ὁ
Μιτυληναῖος,
ὃς |
[1, 15] |
παρὰ
πολλοῖς
λασταυροκάκαβον
καλούμενον
βρῶμα,
|
ὥς |
φησι
Χρύσιππος
ἐν
τῷ
περὶ |
[1, 35] |
ηὐδοκίμει
μιμούμενος
παλαιστὰς
καὶ
πύκτας,
|
ὥς |
φησιν
Ἀριστόξενος.
Στράτων
δ´
ὁ |
[1, 56] |
ἔπινες.
ὠνομάζετο
δὲ
παρὰ
Τροιζηνίοις,
|
ὥς |
φησιν
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῇ
αὐτῶν |
[1, 34] |
τριάκοντα.
Ἡρόδοτος
δὲ
ὁ
λογόμιμος,
|
ὥς |
φησιν
Ἡγήσανδρος,
καὶ
Ἀρχέλαος
ὁ |
[1, 26] |
σφαιριζόντων,
ἢ
ὅτι
εὑρετὴς
αὐτοῦ,
|
ὥς |
φησιν
Ἰόβας
ὁ
Μαυρούσιος,
Φαινέστιος |
[1, 54] |
φίλῳ
ὄντι
ἐχαρίσατο
ἑπτὰ
πόλεις,
|
ὥς |
φησιν
ὁ
Βαβυλώνιος
Ἀγαθοκλῆς,
Πήδασον, |
[1, 2] |
ἤθη,
τῶν
Ἀκαδημαικῶν
λόγων
οὐ
|
παρέργως |
ἁπτόμενος,
Γαληνός
τε
ὁ
Περγαμηνός, |
[1, 2] |
δεύτερος
καὶ
τὴν
ἐγκύκλιον
οὐ
|
παρέργως |
ἐζηλωκώς·
ἕκαστον
γὰρ
ὧν
ἐπεδείκνυτο |
[1, 2] |
ἐξηγητὴς
καὶ
πάσης
παιδείας
οὐ
|
παρέργως |
ἐπιμέλειαν
ποιούμενος,
μόνος
ποιητής,
ἀνὴρ |
[1, 26] |
μοι
δοκῶ.
ἐσφαίριζε
δ´
οὐκ
|
ἀηδῶς |
καὶ
Κτησίβιος
ὁ
Χαλκιδεὺς
φιλόσοφος· |
[1, 39] |
τὰ
δέοντα
ποιεῖ,
ἀλλ´
οὐκ
|
εἰδώς |
γε.
~ὀρχήσεις
δὲ
ἐθνικαὶ
αἵδε· |
[1, 24] |
ἀποτρέπων
αὐτοὺς
παρανόμων
ἔργων,
ἢ
|
εἰδὼς |
ἐν
τρυφερῷ
τινι
βίῳ
τεθραμμένους
|
[1, 16] |
ποιῶν
καὶ
ἐν
τῇ
Ἰθάκῃ
|
εἰδὼς |
λιμένας
πλείους
καὶ
νήσους
προσεχεῖς
|
[1, 33] |
δὲ
τὴν
τοῦ
μύρου
φύσιν
|
εἰδὼς |
οὐκ
εἰσήγαγε
μύροις
ἀλειφομένους
τοὺς |
[1, 44] |
ψυχρὸν
ὕδωρ
οὐκ
ἔτι
ἱδροῦσιν,
|
ἕως |
ἂν
πάλιν
ἐπανέλθωσιν
ἀπὸ
τῶν |
[1, 41] |
ἀπείριτα
δηριόωντες
Μουσέων
ἐν
ταλάρῳ.
|
ἕως |
ἂν
τῆς
λογοδιαρροίας
ἀπαλλαγῶσιν
οὗτοι |
[1, 31] |
τις
ἔξω
λίνων
ὗν
κεντήσειεν·
|
ἕως |
δὲ
τότε
καθήμενοι
ἐδείπνουν.
Κάσανδρος |
[1, 42] |
λέξει
διέσυρον.
Δίφιλος·
ἐγὼ
δ´
|
ἕως |
μέν
τινος
ἀνεκείμην.
πρὸς
ὃν |
[1, 11] |
αὐτῷ.
συνεμέθυε
δὲ
τῷ
Φιλοξένῳ
|
ἡδέως |
ὁ
Διονύσιος.
ἐπεὶ
δὲ
τὴν |
[1, 4] |
προσῆλθ´,
ὑπαντήσας
δέ
τις
δίφρον
|
εὐθέως |
ἔθηκε,
κἂν
μηδεὶς
λέγῃ
μηδέν. |
[1, 54] |
οἶνον
μαλακόν.
~ὅτι
Θεμιστοκλῆς
ὑπὸ
|
βασιλέως |
ἔλαβε
δωρεὰν
τὴν
Λάμψακον
εἰς |
[1, 4] |
θυσιῶν
ὑπὸ
τοῦ
πάντα
ἀρίστου
|
βασιλέως |
Μάρκου
καὶ
μὴ
ἔλαττον
τῶν |
[1, 28] |
λαμπρότητι
οἵανπερ
Πολύβιος
Ἴβηρός
τινος
|
βασιλέως |
οἰκίαν·
ὃν
καὶ
ἐζηλωκέναι
λέγει |
[1, 26] |
αὐτῷ
συναπεδύοντο
τῶν
Ἀντιγόνου
τοῦ
|
βασιλέως |
φίλων.
συνέγραψε
δὲ
περὶ
σφαιριστικῆς |
[1, 18] |
Τρωσὶν
ὑπέσχετο
οἰνοποτάζων
ὑπομείναντα
τὴν
|
Ἀχιλλέως |
ὁρμὴν
καὶ
μικροῦ
παραπολλύμενον.
καὶ |
[1, 60] |
ἀνακτόρων,
φησὶ
Σοφοκλῆς.
αὐτὸς
ἐμαυτοῦ
|
Ἰόλεώς |
τε
καὶ
Ἀλκείδης
γενήσομαι.
ὅτι |
[1, 34] |
ὂν
ἐνθέσθαι,
καὶ
ἀνοικιζομένης
τῆς
|
πόλεως |
ἐπανελθόντα
εὑρεῖν
τὸ
χρυσίον
μετὰ |
[1, 4] |
νομισθεισῶν
ὑπό
τε
τοῦ
τῆς
|
πόλεως |
ἐπωνύμου
Ῥωμύλου
καὶ
Πομπιλίου
Νουμᾶ |
[1, 32] |
τὴν
ἀρχὴν
οὐδὲ
ἔνδον
τῆς
|
πόλεως |
ἐώντων
εἶναι
αὐτά,
ὧν
τὸ |
[1, 49] |
ὁ
χαρίεις
τὰ
ἐξ
ἑκάστης
|
πόλεως |
ἰδιώματα
οὕτω
καταλέγει·
ἐξ
Ἤλιδος |
[1, 56] |
Ἄμφις
καὶ
τὸν
ἐξ
Ἀκάνθου
|
πόλεως |
οἶνον
λέγων·
ποδαπὸς
εἶ;
φράσον. |
[1, 60] |
Μαρείας
καὶ
τῆς
παρ´
αὐτὴν
|
πόλεως |
ὁμωνύμου,
ἣ
πρότερον
μὲν
ἦν |
[1, 17] |
ἀναμίσγουσί
τι
πρὸς
κατοχὴν
τῆς
|
δυνάμεως. |
ἀλλ´
ἐκεῖνος
τῷ
μὲν
Μαχάονι |
[1, 59] |
τὸ
διαπνεῦσαι
τὸ
παχὺ
τῆς
|
δυνάμεως |
αὐτῶν.
χαριέστατος
δ´
οἶνος
εἰς |
[1, 62] |
οὕτω
δοκεῖν.
περὶ
δὲ
τῆς
|
δυνάμεως |
ταύτης
ἣν
ἡ
κράμβη
ποιεῖ
|
[1, 12] |
τῶν
τόπων
πρὶν
ἐξορμῆσαι
τῆς
|
νεὼς |
(πολλὴ
δ´
ἐγεγόνει
παρὰ
Λίβυσι |
[1, 8] |
τελευτῆς}
πολὺ
κράτιστον
ἐνταυθὶ
τετάχθαι
|
τάξεως. |
{Α.
βολβοὺς
μὲν
σποδιᾷ
δαμάσας |
[1, 27] |
ὄρχησις
μίμησις
τῶν
ὑπὸ
τῆς
|
λέξεως |
ἑρμηνευομένων
πραγμάτων·
ἣν
παρίστησι
γινομένην |
[1, 12] |
ἐγεγόνει
παρὰ
Λίβυσι
φήμη
τῆς
|
ἀφίξεως |
αὐτοῦ)
προσπλεύσαντες
ἁλιεῖς
προσήνεγκαν
αὐτῷ |
[1, 38] |
Πλάτων
ἐν
Θεαιτήτῳ·
πάντα
δυναμένους
|
ὀξέως |
τε
καὶ
τορῶς
διακονεῖν,
ἀναβάλλεσθαι |
[1, 17] |
διέστειλε,
μὴ
οὔσης
τινὸς
καθημερινῆς
|
κράσεως. |
ἴσως
οὖν
οὐκ
ἐγίνωσκεν
αὐτὸν |
[1, 16] |
ποτὲ
τῆς
τῶν
ζῴων
τούτων
|
γενέσεως. |
Ἑλλήσποντον
δὲ
Ὅμηρος
ἰχθυόεντα
προσαγορεύων
|
[1, 26] |
ἐκαλεῖτο
δὲ
φαινίνδα
ἀπὸ
τῆς
|
ἀφέσεως |
τῶν
σφαιριζόντων,
ἢ
ὅτι
εὑρετὴς |
[1, 38] |
διατίθεσθαι
τὸν
λόγον
οὐδεμιᾶς
ἀπεχόμενον
|
κινήσεως |
οὐδὲ
σχήματος
ἑνός.
καί
ποτε |
[1, 4] |
ἐκ
παλαιῶν
ψηφισμάτων
καὶ
δογμάτων
|
τηρήσεως, |
ἔτι
δὲ
νόμων
συναγωγῆς
οὓς |
[1, 17] |
πολύτροφον
(οὐ
δίψης
ἄκος,
ἀλλ´
|
ἐμφορήσεως |
ἕνεκα·
πεπωκότι
γοῦν
παρακελεύεται
συνεχῶς |
[1, 4] |
τὰ
μὲν
προβάλλων
τῶν
ἀξίων
|
ζητήσεως, |
τὰ
δὲ
ἀνευρίσκων,
οὐκ
ἀβασανίστως |
[1, 27] |
ὅπλοις.
ὁ
δὲ
τρόπος
τῆς
|
ὀρχήσεως |
ἦν·
ὃ
μὲν
παραθέμενος
τὰ |
[1, 37] |
Ναυσικάαν
καθῆκε.
τῆς
δὲ
Μέμφιδος
|
ὀρχήσεως |
ἤρα
καὶ
Σωκράτης
ὁ
σοφὸς |
[1, 37] |
οὗ
ἐστι
καὶ
σύγγραμμα
περὶ
|
ὀρχήσεως, |
τὴν
Ἰταλικὴν
ὄρχησιν
συστήσασθαι
ἐκ |
[1, 37] |
διδάσκειν.
~τῆς
δὲ
κατὰ
τοῦτον
|
ὀρχήσεως |
τῆς
τραγικῆς
καλουμένης
πρῶτος
εἰσηγητὴς |
[1, 39] |
φανερὰ
ποιῆσαι
τὰ
πράγματα
δι´
|
ὀρχήσεως. |
φασὶ
δὲ
καὶ
ὅτι
οἱ |
[1, 48] |
Ἀλβανοῦ·
ὃ
δὲ
ἄρχεται
τῆς
|
πόσεως |
ἀπὸ
ἐτῶν
δέκα.
ὁ
Γαυρανὸς |
[1, 58] |
τίμιος.
καὶ
Ἑρμῆς
δ´
εἶδος
|
πόσεως |
παρὰ
Στράττιδι
Χαιρέας
δὲ
ἐν |
[1, 23] |
τις
αὐτοῖς
καὶ
διὰ
τῆς
|
προπόσεως |
ἀσπασμός·
οἱ
γοῦν
θεοὶ
χρυσέοις |
[1, 22] |
καταλογάδην
δὲ
τοῖς
Σελεύκου
τοῦ
|
Ταρσέως |
καὶ
Λεωνίδου
τοῦ
Βυζαντίου
καὶ |
[1, 46] |
ἁπαλοτρεφέος
σιάλοιο.
καὶ
ὁ
κατ´
|
Ὀδυσσέως |
ἀφεθεὶς
ποῦς
βοὸς
τούτου
σημεῖον· |
[1, 22] |
κατὰ
γοῦν
τὴν
Θρινακίαν
οἱ
|
Ὀδυσσέως |
ἑταῖροι
θηρεύουσιν
ἰχθῦς
ὄρνιθάς
τε |
[1, 22] |
καὶ
τοὺς
ὑπὸ
Σκύλλης
ἁρπαζομένους
|
Ὀδυσσέως |
ἑταίρους
ἰχθύσι
προμήκει
ῥάβδῳ
ἁλισκομένοις |
[1, 45] |
τοιούτους
καρποὺς
ἀποκρούεται
αὐτὸν
τῆς
|
ἀπολαύσεως, |
ὅτε
τῆς
ἐλπίδος
ἐγγὺς
ἔλθοι. |
[1, 44] |
ἔστι
καὶ
τρόπος
ἕτερος
καμάτων
|
λύσεως |
ἐκ
τῶν
κατὰ
κεφαλῆς
καταιονήσεων· |
[1, 14] |
δείπνου
γὰρ
ὅστις
ὑστερεῖ,
τοῦτον
|
ταχέως |
νόμιζε
κἂν
τάξιν
λιπεῖν,
Ἄμφις |
[1, 59] |
κεχρονικὼς
φαρμακώδης
ὢν
καροῖ
λίαν
|
ταχέως. |
ὁ
δὲ
Ἀδριανὸς
καλούμενος
εὔπνους, |
[1, 60] |
ἐστὶ
λεπτὸς
καὶ
εὐανάδοτος
καὶ
|
ταχέως |
πεπτικὸς
ὡς
καὶ
τοῖς
πυρεταίνουσι |
[1, 27] |
ὡς
τεθνηκότα·
ἦν
δὲ
οὐδὲν
|
πεπονθώς. |
μετὰ
τοῦτον
Αἰνιᾶνες
καὶ
Μάγνητες |
[1, 38] |
ἐλευθερίως
οὐδ´
ἁρμονίαν
λόγων
λαβόντας
|
ὀρθῶς |
ὑμνῆσαι
θεῶν
τε
καὶ
ἀνθρώπων |
[1, 12] |
καὶ
κωλήν
τις
καλεῖται
Ἀριστόξενος
|
ἰδίως |
σκευαζόμενος,
ὑπὸ
τῆς
ἀνυπερβλήτου
τρυφῆς |
[1, 55] |
ἀμπέλου
οὕτω
καλουμένης,
οἳ
δὲ
|
ἰδίως
|
τὸν
μέλανα,
ἔνιοι
δὲ
ἐν |
[1, 38] |
ἔμελε
δὲ
αὐτοῖς
καὶ
τοῦ
|
κοσμίως |
ἀναλαμβάνειν
τὴν
ἐσθῆτα
καὶ
τοὺς |
[1, 30] |
παρ´
Ὁμήρῳ
δὲ
οἱ
ἀριστεῖς
|
κοσμίως |
δειπνοῦσιν
ἐν
Ἀγαμέμνονος.
εἰ
δ´ |
[1, 42] |
καὶ
ἐπὶ
τῆς
ἐννοίας
ταύτης
|
σπανίως |
τὸ
ἀνακεῖσθαι.
σάτυρος
παρὰ
Σοφοκλεῖ |
[1, 7] |
πόλει
ἀφορῶσιν
ἀεὶ
καὶ
πέτονται
|
δεξιῶς
|
ἐπὶ
ταῦτ´
ἄκλητοι,
Ἀντιφάνης
φησί, |
[1, 15] |
δίαιταν
πᾶσι
καὶ
τὴν
αὐτὴν
|
ὁμοίως |
βασιλεῦσιν
ἰδιώταις,
νέοις
πρεσβύταις,
λέγων· |
[1, 38] |
ἀναβάλλεσθαι
δ´
οὐκ
ἐπισταμένους
ἐπιδέξι´
|
ἐλευθερίως |
οὐδ´
ἁρμονίαν
λόγων
λαβόντας
ὀρθῶς |
[1, 42] |
τὸν
Μενδαῖον.
~ὅτι
τὸ
ἀναπίπτειν
|
κυρίως |
ἐπὶ
ψυχῆς
ἐστιν,
οἷον
ἀθυμεῖν, |
[1, 53] |
δ´
ἂν
ἴδῃ
Μενδαῖον
ἡβῶντ´
|
ἀρτίως
|
οἰνίσκον,
ἕπεται
κἀκολουθεῖ
καὶ
λέγει· |
[1, 38] |
ὁ
Ἀριστοφάνειος
Ἀρίσταρχον
ἐν
συγγράμματι
|
κακῶς |
εἴρηκεν
ἐπὶ
τῷ
μὴ
εὐρύθμως |
[1, 51] |
γὰρ
Κύπρις,
ἐν
δὲ
τοῖς
|
κακῶς
|
πράσσουσιν
οὐκ
ἔνεστιν
Ἀφροδίτη
βροτοῖς. |
[1, 48] |
μόνοις
ἐστὶν
ἐπιτήδειος
τοῖς
χρωμένοις
|
διηνεκῶς. |
ὁ
δὲ
Ῥηγῖνος
τοῦ
Συρεντίνου |
[1, 2] |
ὧν
ἐπεδείκνυτο
ὡς
μόνον
τοῦτο
|
ἠσκηκὼς |
ἐφαίνετο,
τοιαύτῃ
πολυμαθείᾳ
ἐκ
παίδων
|
[1, 56] |
ἣν
Ἀντισάρην
καὶ
Οἰσύμην
προσαγορευθῆναι.
|
ἐπιεικῶς |
δὲ
ἡ
Θρᾴκη
ἐθαυμάζετο
ὡς
|
[1, 59] |
ὁ
δὲ
τούτων
πεπαλαιωμένος
καὶ
|
κεχρονικὼς |
φαρμακώδης
ὢν
καροῖ
λίαν
ταχέως. |
[1, 27] |
τὸν
ἄνδρα.
ὃ
δ´
ἔπεσε
|
τεχνικῶς |
πως,
καὶ
πάντες
ἀνέκραγον
οἱ |
[1, 38] |
σφυροῖς·
οὐ
καθήσεις,
τάλαν,
μηδ´
|
ἀγροίκως |
ἄνω
γόνατος
ἀμφέξει;
Ἕρμιππος
δέ |
[1, 46] |
ἐν
ταῖς
σκευασίαις
ἀπρέπειαν,
ἐλάττω
|
κεκρικὼς |
ἡρωικῶν
καὶ
θείων
ἔργων.
ὅτι |
[1, 13] |
ἀποζέσας,
ἔλαιον
ἐπιχέας,
ἅλας
δοὺς
|
μουσικῶς, |
μήκωνος
ἐπιπάσας
ἄνω
κόκκους
μελαίνης |
[1, 59] |
τε
τοὺς
πότους
ἐστὶν
εὖ
|
πεφυκὼς |
καὶ
πρὸς
τὴν
καθημερινὴν
χρῆσιν
|
[1, 2] |
καὶ
τὴν
ἐγκύκλιον
οὐ
παρέργως
|
ἐζηλωκώς· |
ἕκαστον
γὰρ
ὧν
ἐπεδείκνυτο
ὡς |
[1, 33] |
καὶ
σφαιρίζουσιν.
Ἡρόδοτος
δὲ
οὐ
|
καλῶς |
εἴρηκεν
ἐπὶ
Ἄτυος
διὰ
λιμὸν |
[1, 38] |
ἀρρύθμως
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς,
ἐξὸν
|
καλῶς. |
οὗ
μήτε
πράττεται
τέλος
μηδεὶς |
[1, 41] |
πίνειν.
Ἀντιφάνης·
δεῖ
γὰρ
φαγόντας
|
δαψιλῶς |
βρέχειν.
Εὔβουλος·
Σίκων
ἐγὼ
βεβρεγμένος |
[1, 10] |
σχεῖν·
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
ἵππον
|
ὅλως |
ἢ
βοῦν
ἢ
κάμηλον
ἢ |
[1, 39] |
σχήματα
ποιοῦντα
τῶν
ὀρχήσεων,
καὶ
|
ὅλως |
πᾶσαν
τὴν
τῆς
τραγῳδίας
οἰκονομίαν |
[1, 46] |
ἀπὸ
νηὸς
ἱστοῦ
καὶ
τοξεύοντες
|
ἑκηβόλως |
εἰς
αὐτήν,
ὡς
ἐν
τῷ |
[1, 56] |
Θρᾴκη
ἐθαυμάζετο
ὡς
ἡδύοινος,
καὶ
|
συνόλως |
τὰ
ἀπὸ
πλησίον
αὐτῆς
χωρία· |
[1, 10] |
Φιλόξενόν
φασιν·
Ἀριστοτέλης
δὲ
φιλόδειπνον
|
ἁπλῶς, |
ὃς
καὶ
γράφει
που
ταῦτα· |
[1, 52] |
ὀνομῆναι·
ἀλλ´
οὐθὲν
τἄλλ´
ἐστὶν
|
ἁπλῶς |
πρὸς
Λέσβιον
οἶνον.
ἀλλά
τινες |
[1, 19] |
Κάνθαρος·
οὐκοῦν
ἀκρατισώμεθ´
αὐτοῦ.
{Β.
|
μηδαμῶς· |
Ἰσθμοῖ
γὰρ
ἀριστήσομεν.
Ἀριστομένης·
ἀκρατιοῦμαι |
[1, 42] |
λάβοι
οὔθ´
ἃν
λέγῃ
τις
|
οὐδαμῶς |
μάθοιμεν
ἄν·
ὁ
νοῦς
γάρ |
[1, 38] |
τῶν
ἀνελευθέρων
εἶναι,
τὸ
βαδίζειν
|
ἀρρύθμως |
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς,
ἐξὸν
καλῶς. |
[1, 38] |
κακῶς
εἴρηκεν
ἐπὶ
τῷ
μὴ
|
εὐρύθμως |
ἀμπέχεσθαι,
φέροντός
τι
καὶ
τοῦ |
[1, 16] |
τὸ
τὴν
θάλασσαν
ἰχθῦς
παρέχειν,
|
ὅμως |
τούτων
οὐδὲν
οὐδένα
ποιεῖ
προσφερόμενον· |
[1, 5] |
τῷ
ὄντι
θύσας
καὶ
οὐ
|
ψευδωνύμως |
πάντας
Ἀθηναίους
εἱστίασεν.
Ἀλκιβιάδης
δὲ |
[1, 59] |
Μένιππος
ἁλμοπότιν
τὴν
Μύνδον
φησίν.
|
ἱκανῶς |
δὲ
καὶ
ὁ
Κῷος
τεθαλάττωται. |
[1, 59] |
καὶ
Ἁλικαρνασσίῳ
καὶ
παντὶ
τῷ
|
ἱκανῶς |
τεθαλαττωμένῳ
συνᾴδει
τὰ
σκληρὰ
τῶν |
[1, 20] |
τράπεζα.
οὔκ
ἐστι
δὲ
τοῦτο
|
ἐμφανῶς |
τοῦ
προκειμένου
κατασκευαστικόν·
δύναται
γὰρ |
[1, 22] |
τέχνην
ἀκριβοῖ
μᾶλλον
τῶν
τοιαῦτα
|
προηγουμένως |
ἐκδεδωκότων
ποιήματα
ἢ
συγγράμματα,
Καίκαλον |
[1, 19] |
πῦρ,
καὶ
ἅπαξ
ἐν
Ἰλιάδι·
|
ἐσσυμένως |
ἐπένοντο
καὶ
ἐντύνοντ´
ἄριστον.
λέγει |
[1, 59] |
αὐτόκρατος
τῇ
χρείᾳ
μέσος
ἐστί.
|
κοινῶς |
δ´
ὁ
Χῖος
πεπτικός,
τρόφιμος, |
[1, 24] |
τοὺς
ἐφεδρεύοντας
τῇ
Πηνελόπῃ
ἐβδελύττετο.
|
κοινῶς |
δέ
που
πάντας
τοὺς
ἀοιδοὺς |
[1, 27] |
καὶ
ὀρχοῦνταί
που
ἀνὰ
μέρος
|
πυκνῶς
|
(τοῦτο
γάρ
ἐστι
τὸ
ταρφέ´ |
[1, 31] |
τὸν
ἆθλον
ἐκτελέσαι
καίπερ
ἀνδρεῖος
|
γεγονὼς |
καὶ
κυνηγὸς
ἀγαθός.
ἐς
τὸ |
[1, 14] |
καλεῖ·
πῶς
ἂν
σύγ´
Ἰσχομάχου
|
γεγονὼς |
τοῦ
Μυκονίου
φιλόδωρος
{ἂν}
εἴης; |
[1, 18] |
ἀκρασίαν
τῶν
εὖ
βεβιωκότων
καὶ
|
σωφρόνως |
ἁπτομένας.
ἀρχαῖον
δὲ
τοῦτο
ἔθος· |
[1, 36] |
πλῆθος.
καὶ
γὰρ
ὅλα
ἔθνη
|
ἀθρόως |
αὐτόθι
συνῴκισται,
ὡς
τὸ
Καππαδοκῶν |
[1, 14] |
γλίσχρον
Ἰσχόμαχον
Κρατῖνος
Μυκόνιον
καλεῖ·
|
πῶς |
ἂν
σύγ´
Ἰσχομάχου
γεγονὼς
τοῦ |
[1, 20] |
καιρὸν
αἰτιᾶσθαι
τὸν
παρόντα
δεῖ.
|
πῶς |
γὰρ
ἦν
πρέπον
τῷ
Ἀχιλλεῖ |
[1, 13] |
Δί´,
ὥστε
πάντας
ἀνακραγεῖν.
{Β.
|
πῶς |
δὲ
δυνατὸν
τοῦτ´
ἐστι;
{Α. |
[1, 60] |
γλῶσσα,
σιγήσασα
τὸν
πολὺν
χρόνον,
|
πῶς |
δῆτα
τλήσῃ
πρᾶγμ´
ὑπεξελθεῖν
τόδε; |
[1, 19] |
μάγειρος
ποιεῖ,
εἶτ´
ἐπάγει·
συνακρατίσασθαι
|
πῶς |
ἔχεις
μετ´
ἐμοῦ;
καὶ
Κάνθαρος· |
[1, 27] |
ἄνδρα.
ὃ
δ´
ἔπεσε
τεχνικῶς
|
πως, |
καὶ
πάντες
ἀνέκραγον
οἱ
συνδειπνοῦντες |
[1, 30] |
κατὰ
τὰ
Τρωικά.
Αἰσχύλος
γοῦν
|
ἀπρεπῶς |
που
παράγει
μεθύοντας
τοὺς
Ἕλληνας, |
[1, 9] |
καὶ
τὸ
στόμα
ἀναγαργαριζόμενον
θερμῷ,
|
ὅπως
|
δηλονότι
ἐν
τοῖς
θερμοῖς
δυσκίνητος |
[1, 9] |
πλησίον
ἐπὶ
τοῖς
γινομένοις
ὥστε
|
φανερῶς |
ἐν
τοῖς
βαλανείοις
τήν
τε
|
[1, 48] |
χρηστός,
λιπαρός,
πο-
ὁ
Βυξεντῖνος
|
ἐμφερῶς |
ἔχει
τῷ
Ἀλβανῷ
τῷ
ὀμφακίᾳ· |
[1, 1] |
καὶ
ὅσα
ἄλλα
οὐδ´
ἂν
|
εὐχερῶς |
ἀπομνημονεύσαιμι,
ἢ
ἐπιλίποι
μ´
ἂν |
[1, 10] |
ἐν
θαλάμῳ
κρέμαται
πάντων
ὑπὸ
|
γήρως |
ἐστερημένος
τῶν
ἡδέων·
Μελάνθιος
δὲ |
[1, 37] |
τὸν
Θάμυριν
διδάσκων
αὐτὸς
ἐκιθάρισεν·
|
ἄκρως |
δὲ
ἐσφαίρισεν,
ὅτε
τὴν
Ναυσικάαν
|
[1, 39] |
ὁ
ὀρχηστοδιδάσκαλος
πολλὰ
ἐξεύρηκε
σχήματα,
|
ἄκρως |
ταῖς
χερσὶ
τὰ
λεγόμενα
δεικνύς. |
[1, 38] |
πάντα
δυναμένους
ὀξέως
τε
καὶ
|
τορῶς |
διακονεῖν,
ἀναβάλλεσθαι
δ´
οὐκ
ἐπισταμένους |
[1, 37] |
Ἀνακρέων·
καλλίκομοι
κοῦραι
Διὸς
ὠρχήσαντ´
|
ἐλαφρῶς. |
Ἴων·
ἐκ
τῶν
ἀέλπτων
μᾶλλον |
[1, 26] |
νεανίας
τις
ἐσφαίριζεν
εἷς
ἐτῶν
|
ἴσως |
ἑκκαίδεκ´
ἢ
ἑπτακαίδεκα,
Κῷος·
θεοὺς |
[1, 17] |
μὴ
οὔσης
τινὸς
καθημερινῆς
κράσεως.
|
ἴσως
|
οὖν
οὐκ
ἐγίνωσκεν
αὐτὸν
εὐδιαφόρητον |
[1, 18] |
ἐκ
Θετταλίας
σοφιστής·
παίζει
δ´
|
ἴσως |
πρὸς
τὴν
παροιμίαν
ὁ
Ἀθήναιος. |
[1, 32] |
τοσοῦτον
ἐκπεπτώκαμεν
ὡς
κατακεῖσθαι
δαινύμενοι.
|
~προσφάτως |
δὲ
καὶ
τὰ
βαλανεῖα
παρῆκται, |
[1, 47] |
αὐτὸ
δὲ
καὶ
Ἄλεξις
σχεδὸν
|
ἀπαραλλάκτως, |
τοῦ
σφόδρα
μόνου
κειμένου
ἀντὶ |
[1, 59] |
ὑγρὰ
μᾶλλον
κεφαλὴν
ἧττον
παρενοχλεῖ.
|
ὄντως |
γὰρ
ἡ
τοῦ
γλυκέος
οἴνου |
[1, 47] |
μόνου
κειμένου
ἀντὶ
τοῦ
ἀεί.
|
ὄντως |
δὲ
ὁ
παλαιὸς
οἶνος
οὐ |
[1, 12] |
δ´
ὁ
Κυρηναῖος
φιλόσοφος,
ὁ
|
ὄντως
|
μετελθὼν
τὴν
πάτριον
φιλοσοφίαν,
ἀφ´ |
[1, 50] |
Μαραθῶνι
καταστήσασα
τρόπαιον.
καὶ
ἐπαινεῖται
|
ὄντως |
ὁ
Ἀττικὸς
κέραμος.
Εὔβουλος
δέ |
[1, 17] |
πρᾶξιν
ἐξιών.
καὶ
ἣ
μὲν
|
ἀπερισπάστως |
ἐπαινεῖ
τὸν
οἶνον,
ὃ
δὲ |
[1, 16] |
ἁπλῆς
δὲ
ταύτης
διαίτης
οὐκ
|
ἀπλήστως |
ἀπολαύοντας
παρίστησιν,
ἀλλ´
ὡς
οἱ |
[1, 4] |
ζητήσεως,
τὰ
δὲ
ἀνευρίσκων,
οὐκ
|
ἀβασανίστως |
οὐδ´
ἐκ
τοῦ
παρατυχόντος
τὰς |
[1, 34] |
ἀνέθηκαν
ψῆφον
κρατοῦσαν·
ὡς
δ´
|
αὕτως |
Μιλήσιοι
Ἀρχελάου
τοῦ
κιθαριστοῦ.
ἐν |
[1, 44] |
λόφον
ἀμφί
τε
μηρούς‘
καὶ
|
οὕτως |
ἀναψύξαντες
ἐς
ἀσαμίνθους
βάντες
ἐυξέστας |
[1, 26] |
διηγεῖται
δὲ
τὴν
φαινίνδα
παιδιὰν
|
οὕτως |
Ἀντιφάνης·
σφαῖραν
λαβὼν
τῷ
μὲν |
[1, 56] |
Βιβλίνου
μέθης
ἐκπώματι.
ἐκαλεῖτο
δ´
|
οὕτως |
ἀπό
τινος
χωρίου
οὕτω
προσαγορευομένου. |
[1, 3] |
διάλογον
ὁ
Ἀθήναιος
ζήλῳ
Πλατωνικῷ·
|
οὕτως |
γοῦν
ἄρχεται·
αὐτός,
ὦ
Ἀθήναιε, |
[1, 40] |
διὰ
τὴν
τῶν
χειρῶν
κίνησιν.
|
οὕτως |
δ´
ἦν
ἔνδοξον
καὶ
σοφὸν |
[1, 9] |
ἐμβάλλοντα
ὧν
ἐστι
χρεία,
κἆθ´
|
οὕτως |
εἰς
ἑαυτὸν
κύψαντα
εὐωχεῖσθαι.
οὗτος |
[1, 21] |
Δήμητρος,
διένεμον
ἑκάστῳ
ἴσην,
καὶ
|
οὕτως |
εἰς
κόσμον
ἦλθε
τοῖς
ἀνθρώποις |
[1, 62] |
τὸ
προσπεσεῖν
ἄφνω
λύπην
τιν´.
|
οὕτως |
ἐξελαύνει
γὰρ
σφόδρα
λῆρον
ὥστε |
[1, 49] |
Ἀθηνῶν,
ἐγχέλεις
Βοιώτιαι.
Ἕρμιππος
δ´
|
οὕτως· |
ἕσπετε
νῦν
μοι,
Μοῦσαι
Ὀλύμπια |
[1, 60] |
ὁ
κατὰ
τὴν
Κόπτον
πόλιν
|
οὕτως |
ἐστὶ
λεπτὸς
καὶ
εὐανάδοτος
καὶ |
[1, 61] |
τῶν
κριθῶν
γενόμενον
πίνειν·
καὶ
|
οὕτως |
ἥδεσθαι
τοὺς
τοῦτον
προσφερομένους
ὡς |
[1, 39] |
ὅτι
Τελέστης
ὁ
Αἰσχύλου
ὀρχηστὴς
|
οὕτως |
ἦν
τεχνίτης
ὥστε
ἐν
τῷ |
[1, 50] |
ὄχημα
δαιδάλεον
ματεύειν.
Κριτίας
δὲ
|
οὕτως· |
κότταβος
ἐκ
Σικελῆς
ἐστι
χθονὸς |
[1, 19] |
τρίτα.
τῆς
δὲ
τετάρτης
τροφῆς
|
οὕτως |
Ὅμηρος
μέμνηται·
σὺ
δ´
ἔρχεο |
[1, 36] |
οἰκουμένης·
ἐν
ᾗ
συνιδεῖν
ἔστιν
|
οὕτως |
πάσας
τὰς
πόλεις
ἱδρυμένας,
καὶ |
[1, 54] |
τῷ
Διονύσῳ,
ἐξ
ἐπιθέτου
καλούμενος
|
οὕτως, |
ὡς
Θρίαμβος
καὶ
Διθύραμβος.
ὅτι |
[1, 11] |
παρατεθεῖσαν
πρεσβυτέραν
οὖσαν
εἰδέναι
πάντα
|
σαφῶς |
ἃ
βούλεται
μαθεῖν.
τὸν
οὖν |
[1, 3] |
γοῦν
ἄρχεται·
αὐτός,
ὦ
Ἀθήναιε,
|
μετειληφὼς |
τῆς
καλῆς
ἐκείνης
συνουσίας
τῶν |
[1, 27] |
καὶ
ἥλλοντο
ὑψηλά
τε
καὶ
|
κούφως |
καὶ
ταῖς
μαχαίραις
ἐχρῶντο·
τέλος |
[1, 17] |
ἐμφορήσεως
ἕνεκα·
πεπωκότι
γοῦν
παρακελεύεται
|
συνεχῶς |
τοῦτο
ποιεῖν·
σὺ
μέν,
φησί, |