Livre, Chap.
[1, 8]	{Β. ἐπίδειξον αὐτὴν ἥτις ἔστ´.	{Α.	ἄκουε δή. ἄρξομαι ἐκ βολβοῖο,
[1, 8]	πολὺ κράτιστον ἐνταυθὶ τετάχθαι τάξεως.	{Α.	βολβοὺς μὲν σποδιᾷ δαμάσας καταχύσματι
[1, 56]	ποδαπὸς εἶ; φράσον. {Β. Ἀκάνθιος.	{Α.	εἶτα πρὸς θεῶν οἴνου πολίτης
[1, 13]	πῶς δὲ δυνατὸν τοῦτ´ ἐστι;	{Α.	θήλειαν λαβὼν γογγυλίδα ταύτην ἔτεμε
[1, 42]	ἐστιν, οἷον ἀθυμεῖν, ὀλιγοδρανεῖν. Θουκυδίδης	αʹ	νικώμενοι ἐπ´ ἐλάχιστον ἀναπίπτουσι. Κρατῖνος
[1, 41]	καὶ κεκωθωνισμένος. {Β. πέπωκας οὗτος;	{Α.	πέπωκ´ ἐγώ, μὰ Δία τὸν
[1, 8]	δ´, ἀντιβολῶ σε, τοῦτο τί;	{Α.	Φιλοξένου καινή τις ὀψαρτυσία. {Β.
[1, 11]	πρεσβυτέραν οὖσαν εἰδέναι πάντα σαφῶς	ἃ	βούλεται μαθεῖν. τὸν οὖν Διονύσιον
[1, 28]	κίθαρίς τε‘ καὶ τὰ ἑξῆς	ἃ	ἔπη Ἐρατοσθένης οὕτω γεγράφθαι φησίν·
[1, 32]	χρὴ τὸν ἀγαθὸν οὐδὲ θερμολουτεῖν,	ἃ	σὺ ποιεῖς. ηὔξηται δὲ καὶ
[1, 25]	εὕρεσιν Ἀγαλλὶς ἡ Κερκυραία γραμματικὴ	Ναυσικάᾳ	ἀνατίθησιν ὡς πολίτιδι χαριζομένη, Δικαίαρχος
[1, 28]	φίλοι εἰσὶ θεοῖσιν, ὡς ἡ	Ναυσικάα	φησί. ~καὶ οἱ μνηστῆρες δὲ
[1, 35]	τί ὁ ἥλιος δύνει μὲν	κολυμβᾷ	δ´ οὔ, καὶ διὰ τί
[1, 18]	αὐτοί, εἰς τὴν αὐτὴν τιθεὶς	πλάστιγγα	τὴν μέθην τῇ μανίᾳ. (οὕτω
[1, 10]	ἀπόλαυσιν ηὔξατό ποτε γεράνου τὴν	φάρυγγα	σχεῖν· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἵππον
[1, 55]	πέτραν καὶ παρ´ αὐτῇ ὄρος	μέγα,	ἀφ´ οὗ τὸν Πράμνιον οἶνον,
[1, 8]	τάγηνον ἄμεινον, οἶμαι. καὶ μετ´	ὀλίγα·	ὀρφὼν αἰολίαν συνόδοντά τε καρχαρίαν
[1, 45]	θεὸς προσείων, καθάπερ οἱ τὰ	ἄλογα	τῶν ζῴων τοῖς θαλλοῖς ἄγοντες,
[1, 50]	χρείᾳ. Φοίνικες δ´ εὗρον γράμματα	ἀλεξίλογα.	Θήβη δ´ ἁρματόεντα δίφρον συνεπήξατο
[1, 46]	δὲ πρὸς ὀρνεοθηρευτικὴν {καὶ} τὴν	πελειάδα	τῇ μηρίνθῳ κρεμάντες ἀπὸ νηὸς
[1, 22]	Νουμήνιον τὸν Ἡρακλεώτην, Παγκράτην τὸν	Ἀρκάδα,	Ποσειδώνιον τὸν Κορίνθιον καὶ τὸν
[1, 62]	πολλὴν ἐντράγητε, παύσεται τὸ βάρος	διασκεδᾷ	τε τὸ προσὸν νῦν νέφος
[1, 60]	ζώνας. ὁ δὲ κατὰ τὴν	Θηβαίδα	καὶ μάλιστα ὁ κατὰ τὴν
[1, 6]	ὑγιές, εἰς δὲ τὴν ὠνθυλευμένην	τευθίδα·	σοφή, σοφὴ σύ, εἰς δὲ
[1, 13]	ἔπαυσε τὴν ἐπιθυμίαν. καὶ Νικομήδης	γογγυλίδα	μασώμενος ἀφύης τοτ´ ἔλεγε τοῖς
[1, 6]	ἐκ Λιπάρας μαινίδας, τὴν Μαντινικὴν	γογγυλίδα,	τὰς ἐκ Θηβῶν βουνιάδας καὶ
[1, 13]	τοῦτ´ ἐστι; {Α. θήλειαν λαβὼν	γογγυλίδα	ταύτην ἔτεμε λεπτὰ καὶ μακρὰ
[1, 9]	εἰς Ἔφεσον καταπλεύσας εὑρὼν τὴν	ὀψοπώλιδα	κενὴν ἐπύθετο τὴν αἰτίαν· καὶ
[1, 6]	μοι καὶ τὸ πέρδικος σκέλος.	ἀμίδα	δότω τις ἢ πλακοῦντά τις
[1, 30]	εὑρών. {ΑΛΚ. εἶεν· τίς εἶπεν	ἀμίδα	παῖ‘ πρῶτος μεταξὺ πίνων; {Β.
[1, 52]	πολλαῖς πρεσβεύων ἐτέων περικαλλέσιν ὥραις.	οἶδα	δὲ κἀξ ἄλλων πόλεων βοτρυοσταγῆ
[1, 39]	ἐποίουν. καὶ πάλιν· τοὺς Φρύγας	οἶδα	θεωρῶν, ὅτε τῷ Πριάμῳ συλλυσόμενοι
[1, 19]	ἄριστον δορπηστόν, τὸ δὲ δεῖπνον	ἐπιδορπίδα.	ἐστὶ δ´ ἡ τάξις καὶ
[1, 4]	ἐπὶ τὰς ἑστιάσεις δὲ παρακαλῶν	πατρίδα,	φησί, τὴν Ῥώμην πᾶσιν ἀποφαίνει.
[1, 11]	Διονύσιον Κύκλωπα ὑποστησάμενος, τὴν δ´	αὐλητρίδα	Γαλάτειαν, ἑαυτὸν δ´ Ὀδυσσέα. ~ἐγένετο
[1, 10]	Πίθυλλον τὸν Τένθην καλούμενον οὐ	περιγλωττίδα	μόνον ὑμενίνην φορεῖν, ἀλλὰ καὶ
[1, 26]	ἀπόδος ἐν καταστροφῇ. ἐκαλεῖτο δὲ	φαινίνδα	ἀπὸ τῆς ἀφέσεως τῶν σφαιριζόντων,
[1, 25]	καλούμενον διὰ τῆς σφαίρας ἁρπαστὸν	φαινίνδα	ἐκαλεῖτο, ὃ ἐγὼ πάντων μάλιστα
[1, 26]	ὡς ἔχω. διηγεῖται δὲ τὴν	φαινίνδα	παιδιὰν οὕτως Ἀντιφάνης· σφαῖραν λαβὼν
[1, 26]	Φαινέστιος ὁ παιδοτρίβης. καὶ Ἀντιφάνης·	φαινίνδα	παίζων ᾔεις ἐν Φαινεστίου. ἐφρόντιζον
[1, 30]	Σοφοκλῆς καὶ Αἰσχύλος πεποιήκασιν, ἀλλὰ	πόδα	βόειον ἐπὶ τὸν Ὀδυσσέα ῥιπτούμενον.
[1, 46]	ἀφεθεὶς ποῦς βοὸς τούτου σημεῖον·	πόδα	γὰρ βόειον οὐδεὶς ὀπτᾷ. καὶ
[1, 36]	τὴν ἀχείμαντόν τε Μέμφιν καὶ	δονακώδεα	Νεῖλον. οὗτος τὴν Πυθαγόρειον φιλοσοφίαν
[1, 6]	τὴν ἀποδεδαρμένην ἔγχελυν· οὐ προκαλυπτομένα	βοστρυχώδεα.	τοιούτους πολλούς φησι τῷ Λαρηνσίου
[1, 22]	καὶ λέγει πολλοὺς ἂν κορέσαι	τήθεα	διφῶντα. ~ἑκάστῳ δὲ τῶν δαιτυμόνων
[1, 47]	στρατείαν πεποιημένῳ. ~παλαιὸν μὲν οἶνον,	ἄνθεα	δ´ ὕμνων νεωτέρων‘ Πίνδαρος ἐπαινεῖ.
[1, 34]	τοῦ ᾠδοῦ, ἐφ´ ἧς ἐπιγέγραπται·	Πυθέα	υἱὸς ὅδ´ ἐστὶ Κλέων Θηβαῖος
[1, 43]	μύθου δὲ πασαίμην ἥδιον. Ἐρατοσθένης·	ὀπταλέα	κρέα ἐκ τέφρης ἐπάσαντο τά
[1, 4]	τὸν τὰ τούτων διατηρήσαντα βιβλία	Νηλέα·	παρ´ οὗ πάντα, φησί, πριάμενος
[1, 32]	δὲ Σανδρόκοττόν φησι τὸν Ἰνδῶν	βασιλέα	Σελεύκῳ μεθ´ ὧν ἔπεμψε δώρων
[1, 23]	δεξιαῖς. καί τις δὲ δείδεκτ´	Ἀχιλλέα’	ἀντὶ τοῦ ἐδεξιοῦτο, ὅ ἐστι
[1, 43]	τίθεται. φησὶ γοῦν Φοῖνιξ πρὸς	Ἀχιλλέα·	οὐκ ἤθελον ἅμ´ ἄλλῳ ἐν
[1, 43]	καὶ ὁ Πρίαμος δὲ πρὸς	Ἀχιλλέα	φησί· νῦν δὴ καὶ σίτου
[1, 23]	πάρθεσαν αὐτῷ’ {Μενέλαος δηλονότι} καὶ	Ἰδομενέα	δέ {καὶ} Ἀγαμέμνων πλείῳ δέπᾳ
[1, 45]	μὲν καρποφόρα καλὰ προσαγορεύει· ἔνθα	δένδρεα	καλὰ πεφύκει, ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ
[1, 45]	ἐπιθέτοις τὰς χρήσεις διαστέλλων· ἔνθα	δένδρεα	μακρὰ πεφύκει, κλήθρη τ´ αἴγειρός
[1, 11]	τινα παρ´ ἐκείνης τῶν κατὰ	Νηρέα	πυθέσθαι· τὴν δὲ ἠρωτημένην ἀποκεκρίσθαι
[1, 46]	εἴρηκε ποῦ τίνα τῶν Ἀχαιῶν;	κρέα	δὲ μόνον ὤπτων, ἐπεὶ ἕψοντά
[1, 43]	δὲ πασαίμην ἥδιον. Ἐρατοσθένης· ὀπταλέα	κρέα	ἐκ τέφρης ἐπάσαντο τά τ´
[1, 31]	παρήγαγεν ἄλλο τι δαινυμένους ἢ	κρέα	καὶ ταῦτα ἑαυτοῖς σκευάζοντας. οὐ
[1, 20]	τοῖς κανοῖς, τὰ δὲ δεῖπνα	κρέα	μόνον ἦν ὀπτά. ζωμὸν δὲ
[1, 21]	ἐπ´ ἴσης· καὶ ὁ τὰ	κρέα	ὀπτῶν δαιτρός, ἐπεὶ ἴσην ἑκάστῳ
[1, 20]	Ὅμηρος θύων βοῦς οὐδ´ ἧψεν	κρέα	οὐδ´ ἐγκέφαλον· ὤπτα δὲ καὶ
[1, 13]	ἀπέχοντι ἡμερῶν παμπόλλων ὁδὸν Ἀπίκιος	ὄστρεα	νεαρὰ διεπέμψατο ὑπὸ σοφίας αὐτοῦ
[1, 11]	δ´ αὐλητρίδα Γαλάτειαν, ἑαυτὸν δ´	Ὀδυσσέα.	~ἐγένετο δὲ κατὰ τοὺς Τιβερίου
[1, 15]	τρυφερωτάτους ἑστιῶν Φαίακας καὶ τὸν	Ὀδυσσέα	ξενίζων, ἐπιδεικνύμενος αὐτῷ τὴν τοῦ
[1, 18]	Ἀντίνοος δ´ ὁ λέγων πρὸς	Ὀδυσσέα	οἶνός σε τρώει μελιηδής’ αὐτὸς
[1, 17]	δέδωκε τὸν οἶνον, τὸν δ´	Ὀδυσσέα	ποιεῖ συνάπτοντα τὴν ἀπὸ τῶν
[1, 30]	ἀλλὰ πόδα βόειον ἐπὶ τὸν	Ὀδυσσέα	ῥιπτούμενον. ~καθέζονται δ´ ἐν τοῖς
[1, 35]	Κύκλωπα εἰσήγαγε τερετίζοντα καὶ ναυαγὸν	Ὀδυσσέα	σολοικίζοντα, ὁ αὐτός φησι. Διοπείθης
[1, 18]	ταῖς ἡδοναῖς ἐπακολουθήσαντας. τὸν δὲ	Ὀδυσσέα	σῴζει τῷ Ἑρμοῦ λόγῳ πεισθέντα·
[1, 56]	φησιν· ἐν δορὶ μέν μοι	μᾶζα	μεμαγμένη, ἐν δορὶ δ´ οἶνος
[1, 20]	καὶ πίνων, ἔτι καὶ παρέκειτο	τράπεζα.	ἀναγνωστέον οὖν οὕτω· ἔσθων καὶ
[1, 20]	καὶ πίνων ἔτι, καὶ παρέκειτο	τράπεζα,	ἢ τὸν καιρὸν αἰτιᾶσθαι τὸν
[1, 23]	Δημοδόκῳ γοῦν παρατίθεται κάνεον καὶ	τράπεζα	καὶ δέπας πιεῖν ὅτε θυμὸς
[1, 20]	τῶν τραπεζῶν παρακειμένων ξεστὴ παρετέθη	τράπεζα.	οὔκ ἐστι δὲ τοῦτο ἐμφανῶς
[1, 50]	ὃν σκοπὸν ἐς λατάγων τόξα	καθιστάμεθα.	εἶτα δ´ ὄχος Σικελὸς κάλλει
[1, 21]	τοῦ οἴνου· ἤδη μὲν δαιτὸς	κεκορήμεθα	θυμὸν ἐίσης. καί· χαῖρ´, Ἀχιλεῦ,
[1, 45]	τὰ μὲν καρποφόρα καλὰ προσαγορεύει·	ἔνθα	δένδρεα καλὰ πεφύκει, ὄγχναι καὶ
[1, 45]	τοῖς ἐπιθέτοις τὰς χρήσεις διαστέλλων·	ἔνθα	δένδρεα μακρὰ πεφύκει, κλήθρη τ´
[1, 33]	τὴν εἰρήνην τρυφώντων· διὸ οἱ	ἐνταῦθα	ἐθεράπευον τὸ σῶμα διὰ λουτρῶν
[1, 49]	σεμίδαλιν· Καρχηδὼν δάπιδας καὶ ποικίλα	προσκεφάλαια.	~Πίνδαρος δ´ ἐν τῇ εἰς
[1, 59]	τὰ σκληρὰ τῶν ὑδάτων οἷον	κρηναῖα	καὶ ὄμβρια, ἐὰν ᾖ διυλισμένα
[1, 57]	περὶ φυτῶν ἱστορίᾳ φησὶν ἐν	Ἡραίᾳ	τῆς Ἀρκαδίας γίνεσθαι οἶνον ὃς
[1, 5]	νικήσας Λακεδαιμονίους καὶ τειχίσας τὸν	Πειραιᾶ	ἑκατόμβην τῷ ὄντι θύσας καὶ
[1, 25]	ἧς τὴν εὕρεσιν Ἀγαλλὶς ἡ	Κερκυραία	γραμματικὴ Ναυσικάᾳ ἀνατίθησιν ὡς πολίτιδι
[1, 8]	ὁ ἐπικληθεὶς Φακῆ, ὃν τῇ	ἀρχαίᾳ	κωμῳδίᾳ τινὲς ἐντάττουσιν. ὅτι Ἀρτεμίδωρος
[1, 21]	φαινομένης ἀθρόον ἐπ´ αὐτὴν ἰόντες	βίᾳ	ἥρπαζον καὶ ἀφῃροῦντο τοὺς ἔχοντας,
[1, 51]	πράμνιον οἶνον Λέσβιον πολλὴ δὲ	Λεσβία	σταγὼν ἐκπίνεται ἄγαν. Ἀντιφάνης· ἔστιν
[1, 7]	Καλλίμαχος Ἡδυπαθείᾳ, ὡς δὲ Κλέαρχος	Δειπνολογίᾳ,	ὡς δ´ ἄλλοι Ὀψοποιίᾳ— ἐπικὸν
[1, 32]	δὲ καὶ ἡ τῶν ὀψοποιῶν	περιεργία	καὶ ἡ τῶν μυρεψῶν· ὥστ´
[1, 46]	μόνῳ Μενελάῳ οὐ συνέζευκται γυνὴ	διὰ	γυναῖκα γαμετὴν ἡρπασμένην τὴν στρατείαν
[1, 33]	οὐ καλῶς εἴρηκεν ἐπὶ Ἄτυος	διὰ	λιμὸν εὑρεθῆναι τὰς παιδιάς· πρεσβεύει
[1, 33]	οἱ ἐνταῦθα ἐθεράπευον τὸ σῶμα	διὰ	λουτρῶν καὶ κατανιμμάτων. διὰ τοῦτο
[1, 52]	μᾶλλον· ἔχει γὰρ τοῦτο χρόνου	διὰ	μῆκος ἄπλατον· πινόμενος δ´ ἥσσων
[1, 40]	ὁ Κορίνθιος ἢ Ἀρκτῖνος τὸν	Δία	ὀρχούμενόν που παράγει λέγων· μέσσοισιν
[1, 61]	βοήθημα παρ´ αὐτοῖς ὥστε τοὺς	διὰ	πενίαν ἀποροῦντας οἴνου τὸν ἐκ
[1, 6]	προσποιούμενος. πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι	διὰ	στόματος εἶχον τὰς ἐν τῷ
[1, 2]	ἐφθέγγοντο Οὐλπιανὸς ὁ Τύριος, ὃς	διὰ	τὰς συνεχεῖς ζητήσεις, ἃς ἀνὰ
[1, 18]	τηλικοῦτον Κύκλωπα ὑπὸ μικροῦ σώματος	διὰ	ταύτην ἀπολλύμενον παρίστησι καὶ Εὐρυτίωνα
[1, 46]	καὶ ἰχθύων καὶ τῶν ὀρνίθων	διά	τε τὴν λιχνείαν καὶ προσέτι
[1, 33]	βίος ὁ ἐν Ὀδυσσείᾳ καὶ	διὰ	τὴν εἰρήνην τρυφώντων· διὸ οἱ
[1, 18]	τῶν Τρώων ἐν τῷ βουλεύεσθαι	διὰ	τὴν ἐν τῇ μέθῃ παρρησίαν
[1, 28]	προσνέμονται δ´ αὐτῷ αἱ γλῶσσαι	διὰ	τὴν ἑρμηνείαν. οἶδε δ´ Ὅμηρος
[1, 26]	ὁ Χαλκιδεὺς φιλόσοφος· καὶ πολλοὶ	διὰ	τὴν σφαιρικὴν αὐτῷ συναπεδύοντο τῶν
[1, 17]	σιτίου μίγματος, ὃ τοῖς ἰατροῖς	διὰ	τὴν τέχνην ἐστὶ δῆλον· τοῖς
[1, 34]	Ἀλεξάνδρου σφαιριστήν, Ἀθηναῖοι πολίτην ἐποιήσαντο	διὰ	τὴν τέχνην καὶ ἀνδριάντα ἀνέστησαν.
[1, 29]	εἶναι τῷ γάμῳ. οὕτω δὲ	διὰ	τὴν τρυφὴν τὰς χεῖρας οἱ
[1, 40]	Ἰωνικαί, Μαντινικαί, ἃς προκρίνει Ἀριστόξενος	διὰ	τὴν τῶν χειρῶν κίνησιν. οὕτως
[1, 23]	ἦν δέ τις αὐτοῖς καὶ	διὰ	τῆς προπόσεως ἀσπασμός· οἱ γοῦν
[1, 25]	Πομπηίου Μάγνου. τὸ δὲ καλούμενον	διὰ	τῆς σφαίρας ἁρπαστὸν φαινίνδα ἐκαλεῖτο,
[1, 25]	τινες τῶν κυβιστητήρων, αἳ δὲ	διὰ	τῆς σφαίρας· ἧς τὴν εὕρεσιν
[1, 42]	κἀνάπιπτε. καὶ Ξενοφῶν ἐν Οἰκονομικῷ·	διὰ	τί ἄλυποι ἀλλήλοις εἰσὶν οἱ
[1, 35]	Ἀριστοτέλους ἀπορίας καὶ ἀνεγίνωσκε δημοσίᾳ,	διὰ	τί ὁ ἥλιος δύνει μὲν
[1, 44]	ἐν τοῖς φυσικοῖς προβλήμασι ζητῶν,	διὰ	τί οἱ ἱδροῦντες ἐπὰν ἔλθωσιν
[1, 35]	μὲν κολυμβᾷ δ´ οὔ, καὶ	διὰ	τί οἱ σπόγγοι συμπίνουσι μὲν
[1, 24]	Ἄρεος καὶ Ἀφροδίτης συνουσίαν, οὐ	διὰ	τὸ ἀποδέχεσθαι τὸ τοιοῦτον πάθος,
[1, 59]	δὲ Ζακύνθιος καὶ ὁ Λευκάδιος	διὰ	τὸ γύψον λαβεῖν καὶ κεφαλὴν
[1, 19]	ἔμβρωμα, ὃ ἡμεῖς ἀκρατισμὸν καλοῦμεν	διὰ	τὸ ἐν ἀκράτῳ βρέχειν καὶ
[1, 55]	δὲ ἡ Ἴκαρος πρότερον Ἰχθυόεσσα	διὰ	τὸ ἐν αὐτῇ τῶν ἰχθύων
[1, 47]	πλείω κρᾶσιν ὁ παλαιὸς οἶνος	διὰ	τὸ μᾶλλον θερμὸς γίνεσθαι παλαιούμενος.
[1, 39]	Πρατίνας {Κρατῖνος} Φρύνιχος, ὀρχησταὶ ἐκαλοῦντο	διὰ	τὸ μὴ μόνον τὰ ἑαυτῶν
[1, 59]	αἵματος χρηστοῦ γεννητικός, προσηνέστατος, πλήσμιος	διὰ	τὸ παχὺς εἶναι τῇ δυνάμει.
[1, 14]	δίκην. δοκοῦσι δ´ οἱ Μυκόνιοι	διὰ	τὸ πένεσθαι καὶ λυπρὰν νῆσον
[1, 36]	αἱ κατὰ τὸν ἐνιαυτὸν {ἀριθμούμεναι}	διὰ	τὸ πλῆθος. καὶ γὰρ ὅλα
[1, 41]	οὗτος; {Α. πέπωκ´ ἐγώ, μὰ	Δία	τὸν Μενδαῖον. ~ὅτι τὸ ἀναπίπτειν
[1, 23]	ὑπερχειλεῖς οἱ κρατῆρες ποιοῦνται, ὥστε	διὰ	τοῦ ποτοῦ ἐπιστεφανοῦσθαι, καὶ ταῦτα
[1, 36]	ὀρχηστὴν Μέμφιν ἐκάλεσαν ἀπαρχαίζοντες τὴν	διὰ	τοῦ σώματος αὐτοῦ κίνησιν τῇ
[1, 33]	σῶμα διὰ λουτρῶν καὶ κατανιμμάτων.	διὰ	τοῦτο καὶ ἀστραγαλίζουσιν ἐν ταύτῃ
[1, 15]	θυσία θεοῖς καὶ προσφιλεστέρα ἡ	διὰ	τῶν οἰκείων καὶ εὐνουστάτων ἀνδρῶν.
[1, 15]	θύει Ποσειδῶνι παρὰ τῇ θαλάσσῃ	διὰ	τῶν φιλτάτων καὶ οἰκειοτάτων τέκνων,
[1, 61]	Ἠλείας τόπος ἐστὶν ἀπέχων ὀκτὼ	στάδια,	ἐν ᾧ οἱ ἐγχώριοι κατακλείοντες
[1, 57]	ὅς ἐστι τόπος Σπάρτης ἀπέχων	στάδια	ἑπτά· καὶ τὸν ἐκ Δενθιάδων,
[1, 29]	Εὐρύμαχον πλείστας εἰληφέναι ταύτῃ τῇ	παιδιᾷ	καὶ εὔελπιν εἶναι τῷ γάμῳ.
[1, 16]	δίσκοισι τερπόμενοι καὶ αἰγανέαις, τῇ	παιδιᾷ	τὰ πρὸς σπουδὴν ἐκμελετῶντες· οἳ
[1, 50]	Ἀττικὸς κέραμος. Εὔβουλος δέ φησι	Κνίδια	κεράμια, Σικελικὰ βατάνια, Μεγαρικὰ πιθάκνια.
[1, 6]	φησι Χάρμον τὸν Συρακούσιον εὐτρεπίσθαι	στιχίδια	καὶ παροιμίας εἰς ἕκαστον τῶν
[1, 8]	τετάχθαι τάξεως. {Α. βολβοὺς μὲν	σποδιᾷ	δαμάσας καταχύσματι δεύσας ὡς πλείστους
[1, 41]	ἀπεξήρανται, κινδυνεύει δὲ καὶ ἡ	καρδία.	καίτοι Ἀντιφάνης λέγει· τὸ δὲ
[1, 8]	ἐπικληθεὶς Φακῆ, ὃν τῇ ἀρχαίᾳ	κωμῳδίᾳ	τινὲς ἐντάττουσιν. ὅτι Ἀρτεμίδωρος ὁ
[1, 29]	Ὁμήρῳ καὶ ἡ τῶν μύρων	εὐωδία·	οὗ κινυμένου Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς
[1, 43]	εἰς κόρον γὰρ ἐλθεῖν οὐκ	εἴα	τὸ πένθος. διὸ καὶ ὁ
[1, 2]	μόνον τοῦτο ἠσκηκὼς ἐφαίνετο, τοιαύτῃ	πολυμαθείᾳ	ἐκ παίδων συνετράφη· ἰάμβων δὲ
[1, 24]	οἰκεῖα τῇ φιλοτιμίᾳ αὐτοῦ καὶ	πολυμαθείᾳ	λέγουσαι. ἴσμεν γάρ, φασί, τά
[1, 2]	Ποντιανὸς καὶ Δημόκριτος οἱ Νικομηδεῖς,	πολυμαθείᾳ	πάντας ὑπερηκοντικότες, Φιλάδελφός τε ὁ
[1, 7]	ὡς δὲ Λυγκεὺς καὶ Καλλίμαχος	Ἡδυπαθείᾳ,	ὡς δὲ Κλέαρχος Δειπνολογίᾳ, ὡς
[1, 46]	τῶν κρεῶν ἐξαλλαγὴν δηλοῖ, ὡς	ὀρνίθεια,	χοίρεια, ἐρίφεια, βόεια λέγων, ἀλλὰ
[1, 24]	μάλιστα αὐτὸν τέρψοντα καὶ τὰ	οἰκεῖα	τῇ φιλοτιμίᾳ αὐτοῦ καὶ πολυμαθείᾳ
[1, 22]	ὥστε ἦν αὐτοῖς θήρας ἰχθύων	ἐπιμέλεια	καὶ τέχνη. εἰκάζει δὲ καὶ
[1, 37]	καὶ τῆς τραγικῆς, ἣ ἐκαλεῖτο	ἐμμέλεια,	καὶ τῆς σατυρικῆς, ἣ ἐλέγετο
[1, 15]	πόσιν, τοὺς δὲ διαμεμενηκότας ἐν	εὐτελείᾳ	εὐτάκτους καὶ περὶ τὸν ἄλλον
[1, 32]	τὰς ἐσθήσεις καὶ ὑποδέσεις ἐπήκμασε	πολυτέλεια.	~Ὅμηρος δὲ τὴν τοῦ μύρου
[1, 32]	δαινύμενοι. ~προσφάτως δὲ καὶ τὰ	βαλανεῖα	παρῆκται, τὴν ἀρχὴν οὐδὲ ἔνδον
[1, 49]	αὖ Θετταλίας χόνδρον καὶ πλευρὰ	βόεια·	καὶ παρὰ Σιτάλκου ψώραν Λακεδαιμονίοισι·
[1, 46]	δηλοῖ, ὡς ὀρνίθεια, χοίρεια, ἐρίφεια,	βόεια	λέγων, ἀλλὰ τὴν σκευασίαν ὡς
[1, 22]	ἦ μάλ´ ἐλαφρὸς ἀνήρ, ὃς	ῥεῖα	κυβιστᾷ, ὃν καὶ λέγει πολλοὺς
[1, 12]	Σμύρνῃ μέγισται καὶ τοὺς ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ	ἀστακούς. ἀκούσας οὖν καὶ κατὰ
[1, 60]	προσηγορίαν ἔχει ἀπὸ τῆς ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ	λίμνης Μαρείας καὶ τῆς παρ´
[1, 46]	κρεῶν ἐξαλλαγὴν δηλοῖ, ὡς ὀρνίθεια,	χοίρεια,	ἐρίφεια, βόεια λέγων, ἀλλὰ τὴν
[1, 9]	ἄλλοις ἀρτύειν ἐμβάλλοντα ὧν ἐστι	χρεία,	κἆθ´ οὕτως εἰς ἑαυτὸν κύψαντα
[1, 59]	μαλακτικός, ὁ δ´ αὐτόκρατος τῇ	χρείᾳ	μέσος ἐστί. κοινῶς δ´ ὁ
[1, 50]	ὅτις κοσμεῖ δόμον ἔν τινι	χρείᾳ.	Φοίνικες δ´ εὗρον γράμματα ἀλεξίλογα.
[1, 33]	δὲ καὶ ὅτι ἐν μὲν	Ὀδυσσείᾳ	ἀπονιζομένους τὰς χεῖρας ποιεῖ πρὶν
[1, 33]	σχολαζόντων γὰρ βίος ὁ ἐν	Ὀδυσσείᾳ	καὶ διὰ τὴν εἰρήνην τρυφώντων·
[1, 19]	ἄριστον· οὗ ἅπαξ μέμνηται ἐν	Ὀδυσσείᾳ·	Ὀδυσεὺς καὶ δῖος ὑφορβὸς ἐντύνοντ´
[1, 30]	ἐν Ἀγαμέμνονος. εἰ δ´ ἐν	Ὀδυσσείᾳ	φιλονεικοῦσιν Ἀχιλλεὺς καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ
[1, 56]	φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῇ αὐτῶν	πολιτείᾳ,	ἄμπελος Ἀνθηδονιὰς καὶ Ὑπερειὰς ἀπὸ
[1, 33]	καὶ ἀστραγαλίζουσιν ἐν ταύτῃ τῇ	πολιτείᾳ	καὶ ὀρχοῦνται καὶ σφαιρίζουσιν. Ἡρόδοτος
[1, 33]	οἱ δ´ ἐν τῇ Ἰλιακῇ	πολιτείᾳ	μονονοὺ βοῶσι· κλῦθ´ Ἀλαλά, Πολέμου
[1, 46]	ἐξαλλαγὴν δηλοῖ, ὡς ὀρνίθεια, χοίρεια,	ἐρίφεια,	βόεια λέγων, ἀλλὰ τὴν σκευασίαν
[1, 13]	~Τραιανῷ δὲ τῷ αὐτοκράτορι ἐν	Παρθίᾳ	ὄντι καὶ τῆς θαλάσσης ἀπέχοντι
[1, 28]	οὐ παρήγαγε· πλὴν ἐν τῇ	Ὁπλοποιίᾳ	γάμων γινομένων αὐλῶν μνημονεύει. τοῖς
[1, 27]	πρωθῆβαι ὠρχοῦντο· καὶ ἐν τῇ	Ὁπλοποιίᾳ	δὲ παιδὸς κιθαρίζοντος ἄλλοι ἐναντίοι
[1, 7]	Κλέαρχος Δειπνολογίᾳ, ὡς δ´ ἄλλοι	Ὀψοποιίᾳ—	ἐπικὸν δὲ τὸ ποίημα, οὗ
[1, 22]	ἀγκίστροισιν. οὐ γὰρ ἐν τῇ	Θρινακίᾳ	ἐκεχάλκευτο τὰ ἄγκιστρα, ἀλλ´ ἐπεφέροντο
[1, 48]	ἐμφερῶς ἔχει τῷ Ἀλβανῷ τῷ	ὀμφακίᾳ·	ἐστὶ δὲ δυνάμει καὶ εὐστόμαχος.
[1, 12]	ἀφ´ οὗ πλακούντων γένη πολλὰ	Ἀπίκια	ὀνομάζεται. οὗτος ἱκανὰς μυριάδας καταναλώσας
[1, 4]	καὶ τὸν τὰ τούτων διατηρήσαντα	βιβλία	Νηλέα· παρ´ οὗ πάντα, φησί,
[1, 48]	Ἰταλίας γίνεται· καὶ γινόμενος ἐν	Σικελίᾳ	καλεῖται Ἰωτάλινος. ἡδὺς δ´ ἐστί,
[1, 40]	Βολβὸς μὲν παρὰ Κρατίνῳ καὶ	Καλλίᾳ,	Ζήνων δὲ ὁ Κρὴς ὁ
[1, 36]	δ´ ἄν με οὐχ ἡμέρα	μία	ἐξαριθμούμενον τὰς ἐν τῇ Ῥωμαίων
[1, 7]	Ἑλλάδι πάσῃ— φησί· πρὸς δὲ	μιᾷ	πάντας δειπνεῖν ἁβρόδαιτι τραπέζῃ. ἔστωσαν
[1, 50]	κέραμος. Εὔβουλος δέ φησι Κνίδια	κεράμια,	Σικελικὰ βατάνια, Μεγαρικὰ πιθάκνια. Ἀντιφάνης
[1, 21]	ἦν ἡ δαίς· καὶ ἡ	ταμία	λαβοῦσα εἶχεν, ἵνα ἄν τις
[1, 8]	ἐγὼ δ´ ἐνθάδ´ ἐν τῇ	ἐρημίᾳ	τουτὶ διελθεῖν βούλομαι τὸ βιβλίον
[1, 26]	ἅμα πάντες ἐβοῶμεν· ἡ δ´	εὐρυθμία,	τὸ δ´ ἦθος, ἡ τάξις
[1, 24]	τέρψοντα καὶ τὰ οἰκεῖα τῇ	φιλοτιμίᾳ	αὐτοῦ καὶ πολυμαθείᾳ λέγουσαι. ἴσμεν
[1, 1]	καί ἐστιν ἡ τοῦ λόγου	οἰκονομία	μίμημα τῆς τοῦ δείπνου πολυτελείας
[1, 7]	ἐν τῇ ὡς Χρύσιππος ἐπιγράφει	Γαστρονομίᾳ,	ὡς δὲ Λυγκεὺς καὶ Καλλίμαχος
[1, 55]	τε καὶ τὴν κοιλίαν, ἀλλ´	ἀνθοσμίᾳ	καὶ πέπονι νεκταροσταγεῖ. εἶναι γὰρ
[1, 18]	τιθεὶς πλάστιγγα τὴν μέθην τῇ	μανίᾳ.	(οὕτω δὲ καὶ τὰ ἔπη
[1, 50]	δέ φησι Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ	βατάνια,	Μεγαρικὰ πιθάκνια. Ἀντιφάνης δέ· καὶ
[1, 60]	δὲ καλλίων ὁ Ταινιωτικὸς καλούμενος.	ταινία	δ´ ἐστὶν ἐπιμήκης περὶ τοὺς
[1, 50]	Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ βατάνια, Μεγαρικὰ	πιθάκνια.	Ἀντιφάνης δέ· καὶ νᾶπυ Κύπριον
[1, 31]	φησιν οὐδὲ ἔθος εἶναι ἐν	Μακεδονίᾳ	κατακλίνεσθαί τινα ἐν δείπνῳ, εἰ
[1, 23]	ὅ ἐστι προέπινεν αὐτῷ τῇ	δεξιᾷ	διδοὺς τὸ ποτήριον. ἐδωροῦντο δὲ
[1, 14]	νῆσον οἰκεῖν ἐπὶ γλισχρότητι καὶ	πλεονεξίᾳ	διαβάλλεσθαι· τὸν γοῦν γλίσχρον Ἰσχόμαχον
[1, 29]	Κτήσωνος τὴν τῶν μνηστήρων πεττείαν	οἵα	ἦν. ὀκτὼ γάρ, φησί, καὶ
[1, 41]	ἡμέραν βρέχεται, μέγεθος καὶ κάλλος	οἷα	γίνεται, τὰ δ´ ἀντιτείνοντ´ {οἱονεὶ
[1, 14]	οὔτε- οὐδὲ μὲν κληθεὶς ἦλθες,	οἷα	δὴ φίλος· ἀλλά ς´ ἡ
[1, 28]	γοῦν ἐδωδὴν παντοίην‘ καὶ ὄψα	οἷα	ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες. οἶδε δὲ
[1, 4]	δὲ καὶ μουσικᾶς ἐν ἀώτῳ·	οἷα	παίζομεν φίλαν ἄνδρες ἀμφὶ θαμὰ
[1, 21]	τὰ δόρπα. διὸ ἄρτου τε	ἐπίνοια	πέμματός τε εἰς ἴσον διαμεμοιραμένου
[1, 1]	ὀνομάτων ἀναπτύεις καὶ λαχάνων γένη	παντοῖα	καὶ ζῴων παντοδαπῶν καὶ ἄνδρας
[1, 44]	δὲ καὶ λουτρὰ ἄκη πόνων	παντοῖα,	κόπον μὲν θαλάττῃ λύοντες, ἣ
[1, 49]	οὕτως· ἕσπετε νῦν μοι, Μοῦσαι	Ὀλύμπια	δώματ´ ἔχουσαι, ἐξ οὗ ναυκληρεῖ
[1, 5]	πάντας Ἀθηναίους εἱστίασεν. Ἀλκιβιάδης δὲ	Ὀλύμπια	νικήσας ἅρματι πρῶτος καὶ δεύτερος
[1, 5]	Ἐμπεδοκλῆς δ´ ὁ Ἀκραγαντῖνος ἵπποις	Ὀλύμπια	νικήσας, Πυθαγορικὸς ὢν καὶ ἐμψύχων
[1, 61]	τὴν ἄμπελον ἱστορεῖ εὑρεθῆναι ἐν	Ὀλυμπίᾳ	παρὰ τὸν Ἀλφειόν· καὶ ὅτι
[1, 53]	κάρυα, ῥοίας, φοίνικας, ἕτερα νώγαλα,	σταμνάριά	τ´ οἴνου μικρὰ τοῦ φοινικίνου.
[1, 59]	τῶν ὑδάτων οἷον κρηναῖα καὶ	ὄμβρια,	ἐὰν ᾖ διυλισμένα καὶ πλείονα
[1, 59]	οἴνου φύσις ἐγχρονίζει περὶ τὰ	ὑποχόνδρια	καὶ πτυέλου ἐστὶν ἀναγωγός, ὡς
[1, 15]	δειπνίζοντα τοὺς ἀρίστους· καὶ οὐ	θρῖα	καὶ κάνδυλον καὶ ἄμητας μελίπηκτά
[1, 57]	δὲ ἐν τῇ περὶ φυτῶν	ἱστορίᾳ	φησὶν ἐν Ἡραίᾳ τῆς Ἀρκαδίας
[1, 53]	ἁπαλὸς καὶ λευκός· ἆρ´ οἴσει	τρία;	Ἕρμιππος δέ που ποιεῖ τὸν
[1, 14]	γάρ ἐστιν, ὅταν ἔχῃς ποθὲν	τἀλλότρια	δειπνεῖν, μὴ προσέχων λογίσμασι. καὶ
[1, 1]	ὄργανα μουσικὰ καὶ σκωμμάτων εἴδη	μυρία	καὶ ἐκπωμάτων διαφορὰς καὶ πλούτους
[1, 2]	ἀνὴρ οὐ μόνον ἐν φιλοσόφῳ	θεωρίᾳ	τεθραμμένος, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν
[1, 21]	αὐτὸν ἐκδόσει γράφει· αὐτοὺς δὲ	ἑλώρια	τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε δαῖτα,
[1, 57]	τὸν ἐξ Ὀνόγλων καὶ Σταθμῶν.	χωρία	δὲ ταῦτα τὰ καὶ πλησίον
[1, 56]	συνόλως τὰ ἀπὸ πλησίον αὐτῆς	χωρία·	νῆες δ´ ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν
[1, 25]	Λακεδαιμονίοις ταύτην τε καὶ τὰ	γυμνάσια	πρώτοις. ταύτην δὲ μόνην τῶν
[1, 44]	τὴν κακοπάθειαν κουφίζει. καὶ ἐπὶ	κυνηγέσια	δὲ ἐξίασιν οἱ νέοι πρὸς
[1, 53]	ῥόδων, ὄζει δ´ ὑακίνθου· ὀσμὴ	θεσπεσία	κατὰ πᾶν δ´ ἔχει ὑψερεφὲς
[1, 40]	ὁ πάνυ Ἀρταξέρξῃ προσφιλέστατος παρὰ	Κτησίᾳ.	Ἀλέξανδρος δὲ ἐν τῇ πρὸς
[1, 35]	τὰς Ἀριστοτέλους ἀπορίας καὶ ἀνεγίνωσκε	δημοσίᾳ,	διὰ τί ὁ ἥλιος δύνει
[1, 14]	ὡς ἀκλήτου ἐπεισπαίοντος εἰς τὰ	συμπόσια	Μυκονίων δίκην. δοκοῦσι δ´ οἱ
[1, 28]	ἐνοπὴν‘ ἀκούει. εἰς δὲ τὰ	συμπόσια	οὐ παρήγαγε· πλὴν ἐν τῇ
[1, 52]	οἴνῳ σοι ἔχειν ὅμοιον γέρας,	ἀμβροσίᾳ	δέ. εἰ δέ τινες σκώπτουσιν
[1, 53]	πᾶν δ´ ἔχει ὑψερεφὲς δῶ,	ἀμβροσία	καὶ νέκταρ ὁμοῦ. τοῦτ´ ἐστὶ
[1, 15]	ἑξῆς· ὁσιωτέρα γὰρ αὕτη ἡ	θυσία	θεοῖς καὶ προσφιλεστέρα ἡ διὰ
[1, 8]	τί; {Α. Φιλοξένου καινή τις	ὀψαρτυσία.	{Β. ἐπίδειξον αὐτὴν ἥτις ἔστ´.
[1, 49]	ἐκ δ´ Αἰγύπτου τὰ κρεμαστὰ	ἱστία	καὶ βίβλους· ἀπὸ δ´ αὖ
[1, 42]	αὐτόν. καὶ ἐπάγει· πότερον ἀνδριάντας	εἱστία;	κατακεῖσθαι δὲ λέγεται καὶ κατακεκλίσθαι,
[1, 4]	τοῖς ἄλλοις ἀλλὰ καὶ λόγοις	εἱστία,	τὰ μὲν προβάλλων τῶν ἀξίων
[1, 49]	αὐτὰρ ἀπ´ Εὐβοίας ἀπίους καὶ	ἴφια	μῆλα· ἀνδράποδ´ ἐκ Φρυγίας, ἀπὸ
[1, 31]	φησὶ Χρύσιππος, τῇ ἐν τούτοις	εὐστροφίᾳ.	Ὀδυσσεὺς γοῦν δαιτρεῦσαί τε καὶ
[1, 5]	Κόνων δὲ τῇ περὶ Κνίδον	ναυμαχίᾳ	νικήσας Λακεδαιμονίους καὶ τειχίσας τὸν
[1, 5]	ἔοικέ τοι. τοιοῦτος ἦν τῇ	μεγαλοψυχίᾳ	ὁ μέγας Ἀλέξανδρος. Κόνων δὲ
[1, 24]	τὸν ἀοιδὸν καταλείπει τῇ Κλυταιμνήστρᾳ	φύλακα	καὶ παραινετῆρά τινα· ὃς πρῶτον
[1, 26]	ἄνδρες· οὔτ´ ἀκήκοα ἔμπροσθεν οὔθ´	ἑόρακα	τοιαύτην χάριν. κακὸν ἄν τι
[1, 48]	ὁ Φαλερῖνος οἶνος ἀπὸ ἐτῶν	δέκα	ἐστὶ πότιμος καὶ ἀπὸ πεντεκαίδεκα
[1, 48]	λεπτός, εὐδιάπνευστος, ἀκμάζων ἀπὸ ἐτῶν	δέκα·	κρείττων δὲ γίνεται παλαιούμενος. ὁ
[1, 48]	ἄρχεται τῆς πόσεως ἀπὸ ἐτῶν	δέκα.	ὁ Γαυρανὸς δὲ καὶ ὀλίγος
[1, 46]	αὐτῶν, ἑαυτοὺς δ´ ἔδεφον ἐνιαυτοὺς	δέκα.	πικρὰν στρατείαν δ´ εἶδον, οἵτινες
[1, 26]	εἷς ἐτῶν ἴσως ἑκκαίδεκ´ ἢ	ἑπτακαίδεκα,	Κῷος· θεοὺς γὰρ φαίνεθ´ ἡ
[1, 48]	δ´ ὀμφακίας· ἀμφότεροι δὲ ἀπὸ	πεντεκαίδεκα	ἐτῶν ἀκμάζουσι. Συρεντῖνος δὲ ἀπὸ
[1, 48]	δέκα ἐστὶ πότιμος καὶ ἀπὸ	πεντεκαίδεκα	μέχρι εἴκοσιν· ὁ δ´ ὑπὲρ
[1, 48]	ἐτῶν ἑπτὰ ἐπιτήδειος πίνεσθαι μέχρι	πεντεκαίδεκα.	ὁ δὲ Σιγνῖνος μέχρις ἐτῶν
[1, 48]	λιπαρώτερος ὢν χρήσιμος ἀπὸ ἐτῶν	πεντεκαίδεκα.	χρήσιμος καὶ ὁ Πριούερνος λεπτομερέστερος
[1, 45]	παιδὶ ὄντι· ὄγχνας μοι δῶκας	τρισκαίδεκα‘	καὶ τὰ ἑξῆς. ~ὅτι δὲ
[1, 8]	ὁ Ῥόδιος δι´ ἐπῶν ἐν	ἕνδεκα	βιβλίοις ἢ καὶ πλείοσι καὶ
[1, 13]	Σωτηρίδου, ὃς ἀπὸ θαλάσσης Νικομήδει	δώδεκα	ὁδὸν ἀπέχοντι πρῶτος ἡμερῶν ποτε
[1, 17]	(οὐ δίψης ἄκος, ἀλλ´ ἐμφορήσεως	ἕνεκα·	πεπωκότι γοῦν παρακελεύεται συνεχῶς τοῦτο
[1, 25]	εὗρεν Ἀττικὸς Νεαπολίτης παιδοτρίβης γυμνασίας	ἕνεκα	Πομπηίου Μάγνου. τὸ δὲ καλούμενον
[1, 5]	τις ἄλλου πρὸς θεῶν ἂν	οὕνεκα	εὔξαιτο πλουτεῖν εὐπορεῖν τε χρημάτων
[1, 46]	Μενελάῳ οὐ συνέζευκται γυνὴ διὰ	γυναῖκα	γαμετὴν ἡρπασμένην τὴν στρατείαν πεποιημένῳ.
[1, 24]	Αἴγισθος οὐ πρότερον διέφθειρε τὴν	γυναῖκα	πρὶν τὸν ἀοιδὸν ἀποκτεῖναι ἐν
[1, 50]	Εὔβουλος δέ φησι Κνίδια κεράμια,	Σικελικὰ	βατάνια, Μεγαρικὰ πιθάκνια. Ἀντιφάνης δέ·
[1, 22]	πρὸ ἡμῶν γενόμενον Ὀππιανὸν τὸν	Κίλικα·	τοσούτοις γὰρ ἐνετύχομεν ἐποποιοῖς Ἁλιευτικὰ
[1, 50]	φησι Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ βατάνια,	Μεγαρικὰ	πιθάκνια. Ἀντιφάνης δέ· καὶ νᾶπυ
[1, 2]	ἐκδέδωκε συγγράμματα φιλόσοφά τε καὶ	ἰατρικὰ	ὡς πάντας ὑπερβαλεῖν τοὺς πρὸ
[1, 1]	ποιητὰς καὶ φιλοσόφους καὶ ὄργανα	μουσικὰ	καὶ σκωμμάτων εἴδη μυρία καὶ
[1, 39]	ἀμφιέννυνται, ἀλλὰ καὶ πολλὰ σχήματα	ὀρχηστικὰ	αὐτὸς ἐξευρίσκων ἀνεδίδου τοῖς χορευταῖς.
[1, 22]	Κίλικα· τοσούτοις γὰρ ἐνετύχομεν ἐποποιοῖς	Ἁλιευτικὰ	γεγραφόσι. καταλογάδην δὲ τοῖς Σελεύκου
[1, 33]	πρεσβεύει γὰρ τοῖς χρόνοις τὰ	ἡρωικά.	οἱ δ´ ἐν τῇ Ἰλιακῇ
[1, 30]	ὡς οὔσας καὶ κατὰ τὰ	Τρωικά.	Αἰσχύλος γοῦν ἀπρεπῶς που παράγει
[1, 53]	Ἔφιππος· κάρυα, ῥοίας, φοίνικας, ἕτερα	νώγαλα,	σταμνάριά τ´ οἴνου μικρὰ τοῦ
[1, 49]	τὰς δὲ Διὸς βαλάνους καὶ	ἀμύγδαλα	σιγαλόεντα Παφλαγόνες παρέχουσι· τὰ γάρ
[1, 40]	ἐν χείρεσσιν ἔχων χάριεν κιθάριζε,	καλὰ	καὶ ὕψι βιβάς. Εὔμηλος δὲ
[1, 45]	καρποφόρα καλὰ προσαγορεύει· ἔνθα δένδρεα	καλὰ	πεφύκει, ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ
[1, 45]	τῶν δένδρων τὰ μὲν καρποφόρα	καλὰ	προσαγορεύει· ἔνθα δένδρεα καλὰ πεφύκει,
[1, 33]	Ἰλιακῇ πολιτείᾳ μονονοὺ βοῶσι· κλῦθ´	Ἀλαλά,	Πολέμου θύγατερ, ἐγχέων προοίμιον. ~ὅτι
[1, 28]	μὴ φρονίμους εἶναι Φαίακας, οἳ	μάλα	φίλοι εἰσὶ θεοῖσιν, ὡς ἡ
[1, 55]	Ἄμφος· ἐν Θουρίοις τοὔλαιον, ἐν	Γέλᾳ	φακοί, Ἰκάριος οἶνος, ἰσχάδες Κιμώλιαι.
[1, 49]	ἀπ´ Εὐβοίας ἀπίους καὶ ἴφια	μῆλα·	ἀνδράποδ´ ἐκ Φρυγίας, ἀπὸ δ´
[1, 27]	ὠρχοῦντο σὺν ὅπλοις καὶ ἥλλοντο	ὑψηλά	τε καὶ κούφως καὶ ταῖς
[1, 49]	καὶ σεμίδαλιν· Καρχηδὼν δάπιδας καὶ	ποικίλα	προσκεφάλαια. ~Πίνδαρος δ´ ἐν τῇ
[1, 14]	κώθων δ´ οὐ παραλειπτὸς ἀσύμβολος,	ἀλλὰ	διωκτός. Ἀντιφάνης δέ φησι· βίος
[1, 39]	τοὺς χοροὺς ὀρχηστοδιδασκάλοις οὐ χρησάμενον,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸν τοῖς χοροῖς τὰ
[1, 44]	παρ´ Ὁμήρῳ οὐ μόνον ἄνδρες	ἀλλὰ	καὶ γυναῖκες. καὶ δίσκοις δὲ
[1, 39]	ἀναφέρειν εἰς ὄρχησιν τοῦ χοροῦ,	ἀλλὰ	καὶ ἔξω τῶν ἰδίων ποιημάτων
[1, 2]	μόνον ἐν φιλοσόφῳ θεωρίᾳ τεθραμμένος,	ἀλλὰ	καὶ κατὰ τὸν ἄλλον βίον
[1, 4]	συναθροίζων οὐ μόνον τοῖς ἄλλοις	ἀλλὰ	καὶ λόγοις εἱστία, τὰ μὲν
[1, 46]	Ὁμήρῳ οὐ μόνον οἱ νέοι,	ἀλλὰ	καὶ οἱ γέροντες Φοῖνιξ τε
[1, 22]	ἱερείων. οὐ μόνον δὲ ἰχθύσιν	ἀλλὰ	καὶ ὀστρείοις ἐχρῶντο, καίτοι τῆς
[1, 39]	οἱ ἱεροφάνται καὶ δᾳδοῦχοι ἀμφιέννυνται,	ἀλλὰ	καὶ πολλὰ σχήματα ὀρχηστικὰ αὐτὸς
[1, 47]	οἶνος οὐ πρὸς ἡδονὴν μόνον,	ἀλλὰ	καὶ πρὸς ὑγίειαν προσφορώτερος. πέσσει
[1, 10]	οὐ περιγλωττίδα μόνον ὑμενίνην φορεῖν,	ἀλλὰ	καὶ προσελυτροῦν τὴν γλῶσσαν πρὸς
[1, 21]	οὐ μόνον τῶν κρεῶν διανεμομένων	ἀλλὰ	καὶ τοῦ οἴνου· ἤδη μὲν
[1, 22]	ἐχούσης τὸ ὠφέλιμον καὶ ἡδύ,	ἀλλὰ	κἀν τῷ βυθῷ κατὰ βάθος
[1, 21]	Ὁμήρῳ οἱ δαιτυμόνες τὰ λειπόμενα,	ἀλλὰ	κορεσθέντες κατέλιπον παρ´ οἷς ἦν
[1, 5]	καὶ Ἀριστοτέλης βασιλικοὺς νόμους ἔγραψε.	ἀλλὰ	μὴν καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνος Τελλίας,
[1, 45]	παρὰ νείατον ὄρχον κοσμητῶν πρασιῶν.	ἀλλὰ	μὴν καὶ τοῖς κακοχυμοτάτοις κρομύοις
[1, 16]	ἐπ´ ὄγχνῃ’ καὶ τὰ ἑξῆς.	ἀλλὰ	μὴν οὐδὲ στεφανουμένους οὐδὲ μυρουμένους
[1, 16]	μυρουμένους ποιεῖ ὥσπερ οὐδὲ θυμιῶντας,	ἀλλὰ	πάντων τούτων ἀπολυομένους τοὺς ἀνθρώπους
[1, 36]	Ῥωμαίων οὐρανοπόλει {Ῥώμῃ} ἀριθμουμένας πόλεις,	ἀλλὰ	πᾶσαι αἱ κατὰ τὸν ἐνιαυτὸν
[1, 46]	ποικίλην ἔχοντα καὶ οὐ μονοειδῆ	ἀλλὰ	περιττήν. ὡς ἀνακύπτειν τὰς Σικελικὰς
[1, 30]	ὡς Σοφοκλῆς καὶ Αἰσχύλος πεποιήκασιν,	ἀλλὰ	πόδα βόειον ἐπὶ τὸν Ὀδυσσέα
[1, 10]	ποτε γεράνου τὴν φάρυγγα σχεῖν·	ἀλλὰ	πολὺ μᾶλλον ἵππον ὅλως ἢ
[1, 14]	κληθεὶς ἦλθες, οἷα δὴ φίλος·	ἀλλά	ς´ ἡ γαστὴρ νόον τε
[1, 46]	ὀρνίθεια, χοίρεια, ἐρίφεια, βόεια λέγων,	ἀλλὰ	τὴν σκευασίαν ὡς ποικίλην ἔχοντα
[1, 58]	τ´ οὐ μόνον ὕδατος αἶσαν,	ἀλλά	τι καὶ χλεύης οἶνος ἔχειν
[1, 52]	ἐστὶν ἁπλῶς πρὸς Λέσβιον οἶνον.	ἀλλά	τινες χαίρουσιν ἐπαινοῦντες τὰ παρ´
[1, 23]	δὲ πᾶσιν οὐ τοῖς ποτηρίοις,	ἀλλὰ	τοῖς ἀνδράσιν. Ἀλκίνους γοῦν τῷ
[1, 47]	ἄνδρα δὲ μὴ τὸν παλαιόν,	ἀλλὰ	τὸν νεώτερον. τὸ αὐτὸ δὲ
[1, 2]	εἵποντο’ ὡς τῷ Τηλεμάχῳ ἐκκλησιάζοντι,	ἀλλὰ	τῶν Ἀκταίωνος πολὺ πλείονες. ῥητόρων
[1, 9]	ἔλαιον οἶνον γάρον ὄξος καὶ	ἄλλα	ἡδύσματα· ἔπειτα εἰσιόντα εἰς τὰς
[1, 24]	ἴσμεν γάρ, φασί, τά τ´	ἄλλα	καὶ ὅσσα γένηται ἐν χθονὶ
[1, 1]	καὶ νηῶν μεγέθη καὶ ὅσα	ἄλλα	οὐδ´ ἂν εὐχερῶς ἀπομνημονεύσαιμι, ἢ
[1, 35]	τε αὐτόματον ἐποίει ἀναφύεσθαι καὶ	ἄλλα	πολλὰ φάσματα ἐτεχνᾶτο, ἀφ´ ὧν
[1, 12]	τρυφητής, ἀφ´ οὗ πλακούντων γένη	πολλὰ	Ἀπίκια ὀνομάζεται. οὗτος ἱκανὰς μυριάδας
[1, 48]	μέν ἐστι μέλας, μετ´ οὐ	πολλὰ	δὲ ἔτη λευκὸς γίνεται· ἐστὶ
[1, 39]	δὲ ἢ Τελέστης ὁ ὀρχηστοδιδάσκαλος	πολλὰ	ἐξεύρηκε σχήματα, ἄκρως ταῖς χερσὶ
[1, 12]	οὐδ´ ἀναμείνας μίαν ἡμέραν. καὶ	πολλὰ	κακοπαθήσας κατὰ τὸν πλοῦν ὡς
[1, 39]	καὶ δᾳδοῦχοι ἀμφιέννυνται, ἀλλὰ καὶ	πολλὰ	σχήματα ὀρχηστικὰ αὐτὸς ἐξευρίσκων ἀνεδίδου
[1, 39]	συλλυσόμενοι τὸν παῖδ´ ἦλθον τεθνεῶτα,	πολλὰ	τοιαυτὶ καὶ τοιαυτὶ καὶ δεῦρο
[1, 48]	τῷ χρώματι χρυσίζει. Αἰκουανὸς κατὰ	πολλὰ	τῷ Συρεντίνῳ παρεμφερής. ὁ Βαρῖνος
[1, 35]	αὐτόματον ἐποίει ἀναφύεσθαι καὶ ἄλλα	πολλὰ	φάσματα ἐτεχνᾶτο, ἀφ´ ὧν ἐξίστα
[1, 36]	διὰ τὸ πλῆθος. καὶ γὰρ	ὅλα	ἔθνη ἀθρόως αὐτόθι συνῴκισται, ὡς
[1, 50]	ἐς ἄμελξιν γάλακτος αἶγες ἐξοχώταται·	ὅπλα	δ´ ἀπ´ Ἄργεος, ἅρμα Θηβαῖον,
[1, 27]	δὲ ἐπὰν προίδηται ἁρπάσας τὰ	ὅπλα	μάχεται πρὸ τοῦ ζεύγους ἐν
[1, 27]	ἦν· ὃ μὲν παραθέμενος τὰ	ὅπλα	σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ πυκνὰ μεταστρεφόμενος
[1, 27]	καὶ ὃ μὲν σκυλεύσας τὰ	ὅπλα	τοῦ ἑτέρου ἐξῄει ᾄδων Σιτάλκαν,
[1, 6]	βουνιάδας καὶ τὰ παρ´ Ἀσκραίοις	τεῦτλα.	Κλεάνθης δὲ ὁ Ταραντῖνος, ὥς
[1, 41]	πέπωκας οὗτος; {Α. πέπωκ´ ἐγώ,	μὰ	Δία τὸν Μενδαῖον. ~ὅτι τὸ
[1, 32]	πρᾶγμα θερμόν ἐσθ´ ὕδωρ. Ἕρμιππος·	μὰ	τὸν Δί´, οὐ μέντοι μεθύειν
[1, 8]	φησὶν ὁ Συρακούσιος ποιητής· οὐχ	ἅμα	μὲν οὖν πάντα παρασκευάζεσθαι δυνατόν,
[1, 26]	λαμβάνων τὴν σφαῖραν ἢ διδούς,	ἅμα	πάντες ἐβοῶμεν· ἡ δ´ εὐρυθμία,
[1, 26]	διδοὺς ἔχαιρε, τὸν δ´ ἔφευγ´	ἅμα,	τοῦ δ´ ἐξέκρουσε, τὸν δ´
[1, 4]	οἷα παίζομεν φίλαν ἄνδρες ἀμφὶ	θαμὰ	τράπεζαν, κατὰ τὸν Θηβαῖον μελοποιόν.
[1, 32]	τοῦ δέρματος. οὕτω στερεόν τι	πρᾶγμα	θερμόν ἐσθ´ ὕδωρ. Ἕρμιππος· μὰ
[1, 7]	ποίημα, οὗ ἡ ἀρχή· ἱστορίης	ἐπίδειγμα	ποιούμενος Ἑλλάδι πάσῃ— φησί· πρὸς
[1, 60]	εἶναι ἔχει τι καὶ ἀρωματῶδες	ἠρέμα	ἐπιστῦφον. ἡ δὲ περὶ τὸν
[1, 60]	οἱ γινόμενοι οἶνοί εἰσι μὲν	ἠρέμα	ὑπόχλωροι, ἐμφαίνοντές τι ἐν αὑτοῖς
[1, 61]	τοὺς Αἰγυπτίους γενέσθαι· εὑρεθῆναί τε	βοήθημα	παρ´ αὐτοῖς ὥστε τοὺς διὰ
[1, 7]	ἄλλοι Ὀψοποιίᾳ— ἐπικὸν δὲ τὸ	ποίημα,	οὗ ἡ ἀρχή· ἱστορίης ἐπίδειγμα
[1, 1]	ἐστιν ἡ τοῦ λόγου οἰκονομία	μίμημα	τῆς τοῦ δείπνου πολυτελείας καὶ
[1, 30]	πίνων; {Β. Παλαμηδικόν γε τοῦτο	τοὐξεύρημα	καὶ σοφόν σου. παρ´ Ὁμήρῳ
[1, 14]	ἀεὶ καινὸν πόρον εὑρίσκειν, ὡς	μάσημα	ταῖς γνάθοις ἔχω. ταῦτα οἴκοθεν
[1, 50]	ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ἀγλαοκάρπου Σικελίας	ὄχημα	δαιδάλεον ματεύειν. Κριτίας δὲ οὕτως·
[1, 37]	δὲ Βαθύλλειος ἱλαρωτέρα· καὶ γὰρ	ὑπόρχημά	τι τοῦτον διατίθεσθαι. Σοφοκλῆς δὲ
[1, 57]	δ´ οἶνος καλεῖται ὁ τὸ	ἕψημα	ἔχων. Πολύζηλος δὲ αὐτίτην καλεῖ
[1, 32]	ἐπιτελεῖν καὶ τὸ τελευταῖον αὐτοῖς	αἷμα	ἀποκρίνεσθαι. Φύλαρχος δὲ Σανδρόκοττόν φησι
[1, 47]	τε τοῖς σώμασιν ἐμποιεῖ τὸ	αἷμά	τε ἐνερευθὲς καὶ εὐανάδοτον κατασκευάζει
[1, 23]	δέ {καὶ} Ἀγαμέμνων πλείῳ δέπᾳ	τιμᾷ.	καὶ Σαρπηδὼν δὲ παρὰ Λυκίοις
[1, 37]	καὶ Πυλάδην, οὗ ἐστι καὶ	σύγγραμμα	περὶ ὀρχήσεως, τὴν Ἰταλικὴν ὄρχησιν
[1, 57]	ἐξ ἀρωμάτων κατασκευαζομένῳ, ὃ ἐκάλουν	τρίμμα.	Θεόφραστος δὲ ἐν τῇ περὶ
[1, 30]	πρῶτον εἰσηγησάμενον τὸ τῆς ἀμίδος	ὄνομα	ἐπιπλήττει λέγων· {ΑΛΚ. μισῶ λακωνίζειν,
[1, 2]	ἀγυιαῖς, περιπάτοις, βιβλιοπωλείοις, βαλανείοις, ἔσχεν	ὄνομα	τοῦ κυρίου διασημότερον Κειτούκειτος. οὗτος
[1, 1]	Τιμοκράτην· Δειπνοσοφιστὴς δὲ ταύτῃ τὸ	ὄνομα.	ὑπόκειται δὲ τῷ λόγῳ Λαρήνσιος
[1, 9]	εἰς ὕδωρ θερμὸν καὶ τὸ	στόμα	ἀναγαργαριζόμενον θερμῷ, ὅπως δηλονότι ἐν
[1, 50]	ἐξοχώταται· ὅπλα δ´ ἀπ´ Ἄργεος,	ἅρμα	Θηβαῖον, ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ἀγλαοκάρπου
[1, 49]	ἐκ μὲν Κυρήνης καυλὸν καὶ	δέρμα	βόειον· ἐκ δ´ Ἑλλησπόντου σκόμβρους
[1, 9]	τε χεῖρα συνεθίζειν πρὸς τὰ	θερμὰ	καθιέντα εἰς ὕδωρ θερμὸν καὶ
[1, 9]	φησιν· ἐγὼ δὲ πρὸς τὰ	θερμὰ	ταῦθ´ ὑπερβολῇ τοὺς δακτύλους δήπουθεν
[1, 62]	ἀμεθύστους προσλαμβάνουσι τὸ τῆς κράμβης	σπέρμα.	καὶ ἐν ᾧ δ´ ἂν
[1, 18]	ἔχων. ταῦτ´ εἶπε τὸ Θετταλὸν	σόφισμα	ἤτοι ὁ ἐκ Θετταλίας σοφιστής·
[1, 4]	πόλεως ἐπωνύμου Ῥωμύλου καὶ Πομπιλίου	Νουμᾶ	καὶ ἐπιστήμονα νόμων πολιτικῶν. πάντα
[1, 35]	συγκωθωνίζονται δ´ οὔ, καὶ τὰ	τετράδραχμα	καταλλάττεται μὲν ὀργίζεται δ´ οὔ.
[1, 29]	οὗ κινυμένου Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς	δῶμα	ἔμπης εἰς γαῖάν τε καὶ
[1, 15]	τὸ παρὰ πολλοῖς λασταυροκάκαβον καλούμενον	βρῶμα,	ὥς φησι Χρύσιππος ἐν τῷ
[1, 19]	ἄριστον. λέγει δὲ τὸ πρωινὸν	ἔμβρωμα,	ὃ ἡμεῖς ἀκρατισμὸν καλοῦμεν διὰ
[1, 52]	Ἀρχεστράτου τοῦ δειπνολόγου· εἶθ´ ὁπόταν	πλήρωμα	Διὸς σωτῆρος ἕλησθε, ἤδη χρὴ
[1, 33]	διὸ οἱ ἐνταῦθα ἐθεράπευον τὸ	σῶμα	διὰ λουτρῶν καὶ κατανιμμάτων. διὰ
[1, 15]	ὧν εὖ ἕξειν ἔμελλον τὸ	σῶμα	καὶ τὴν ψυχήν. Αἴαντα οὖν
[1, 28]	ἔχῃ κακότητος ἀπούσης, δαιτυμόνες δ´	ἀνὰ	δώματ´ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ, κακότητος ἀπούσης
[1, 23]	Ποντονόῳ φησί· μέθυ νεῖμον πᾶσιν	ἀνὰ	μέγαρον. καὶ ἑξῆς ἐπάγει· νώμησεν
[1, 27]	σφαίρας ὀρχοῦνται. καὶ ὀρχοῦνταί που	ἀνὰ	μέρος πυκνῶς (τοῦτο γάρ ἐστι
[1, 29]	δʹ καὶ πεντήκοντα. τὸ δ´	ἀνὰ	μέσον τούτων διαλιπεῖν ὀλίγον· ἐν
[1, 2]	διὰ τὰς συνεχεῖς ζητήσεις, ἃς	ἀνὰ	πᾶσαν ὥραν ποιεῖται ἐν ταῖς
[1, 3]	τῶν νῦν ἐπικληθέντων δειπνοσοφιστῶν, ἥτις	ἀνὰ	τὴν πόλιν πολυθρύλητος ἐγένετο, ἢ
[1, 1]	καὶ ποιητὰς καὶ φιλοσόφους καὶ	ὄργανα	μουσικὰ καὶ σκωμμάτων εἴδη μυρία
[1, 48]	πληκτικός, εὔτονος· παλαιοῦται δὲ μετὰ	ἱκανὰ	ἔτη. ὁ Φουνδανὸς εὔτονος, πολύτροφος,
[1, 55]	καλουμένης, οἳ δὲ ἰδίως τὸν	μέλανα,	ἔνιοι δὲ ἐν τῷ καθόλου
[1, 47]	παρὰ Χίοις πρώτοις γενέσθαι τὸν	μέλανα	οἶνον, καὶ τὸ φυτεύειν δὲ
[1, 47]	θαλάσσης. ἐπαινῶν δὲ Ὅμηρος τὸν	μέλανα	οἶνον πολλάκις αὐτὸν καὶ αἴθοπα
[1, 24]	καλοκἀγαθίαν, εἶτα διατριβὴν παρέχων ἡδεῖαν	ἀπεπλάνα	τὴν διάνοιαν φαύλων ἐπινοιῶν. διὸ
[1, 45]	δὲ τοῖς ἥρωσι δειπνοῦσι καὶ	λάχανα.	ὅτι δὲ οἴδασι τὰς λαχανείας
[1, 14]	δεῖπνον ἄμαχοι, Φιλοκράτης καὶ Φιλοκράτης.	ἕνα	γὰρ ἐκεῖνον ὄντα δύο λογίζομαι,
[1, 16]	καὶ κεκωλῦσθαι Ἀθήνησιν ἀπέκτου ἀρνὸς	μηδένα	γεύεσθαι, ἐπιλιπούσης ποτὲ τῆς τῶν
[1, 56]	σαπρόν, Θάσιον, Βίβλινον, Μενδαῖον, ὥστε	μηδένα	κραιπαλᾶν. Ἐπίχαρμος δὲ ἀπό τινων
[1, 57]	γίνεσθαι τὸν ἀναδενδρίτην καλούμενον, ᾧ	μηδένα	συγκρίνεσθαι. Ἀλκίφρων δ´ ὁ Μαιάνδριος
[1, 46]	ἕψοντά γ´ οὐ πεποίηκεν αὐτῶν	οὐδένα.	ἀλλ´ οὐδὲ μίαν ἀλλ´ ἑταίραν
[1, 16]	ἰχθῦς παρέχειν, ὅμως τούτων οὐδὲν	οὐδένα	ποιεῖ προσφερόμενον· καὶ μὴν οὐδ´
[1, 59]	ᾖ διυλισμένα καὶ πλείονα χρόνον	καθεσταμένα.	χρήσιμοι δ´ εἰσὶν οὗτοι Ἀθήνησι
[1, 44]	τὸ μὴ ξηρανθέντος τοῦ ὕδατος	ἀπεσκληρυμμένα	γίνεσθαι τὰ σώματα. οἱ γοῦν
[1, 39]	σχήματα, ἄκρως ταῖς χερσὶ τὰ	λεγόμενα	δεικνύς. Φίλλις ὁ Δήλιος μουσικὸς
[1, 1]	τῷ λέγειν θερμότητος πρὸς τὰ	ἑπόμενα	τῆς βίβλου βαθμηδὸν ὑπεράλλεται. ~οἱ
[1, 21]	παρ´ Ὁμήρῳ οἱ δαιτυμόνες τὰ	λειπόμενα,	ἀλλὰ κορεσθέντες κατέλιπον παρ´ οἷς
[1, 6]	δὲ τὴν ἀποδεδαρμένην ἔγχελυν· οὐ	προκαλυπτομένα	βοστρυχώδεα. τοιούτους πολλούς φησι τῷ
[1, 9]	εἰς τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας τὰ	ἑψόμενα	τοῖς ἄλλοις ἀρτύειν ἐμβάλλοντα ὧν
[1, 4]	ὁ κωμῳδιοποιὸς Εὔπολίς φησιν ἤδη	κατασεσιγασμένα	ὑπὸ τῆς τῶν πολλῶν ἀφιλοκαλίας.
[1, 59]	κρηναῖα καὶ ὄμβρια, ἐὰν ᾖ	διυλισμένα	καὶ πλείονα χρόνον καθεσταμένα. χρήσιμοι
[1, 16]	τοῖς υἱοῖς ἀναλίσκουσι τὰ μὴ	νενομισμένα·	ἀρνῶν ἠδ´ ἐρίφων ἐπιδήμιοι ἁρπακτῆρες.
[1, 13]	νεαρὰ διεπέμψατο ὑπὸ σοφίας αὐτοῦ	τεθησαυρισμένα·	καὶ οὐχ ὡς Νικομήδει τῷ
[1, 20]	προκειμένου κατασκευαστικόν· δύναται γὰρ ἡ	Ἀθηνᾶ	ἀπὸ τῆς Τηλεμάχου τραπέζης δαίνυσθαι.
[1, 21]	καὶ ἡ ταμία λαβοῦσα εἶχεν,	ἵνα	ἄν τις ἀφίκηται ξένος, ἔχοι
[1, 9]	αὐτὸν καὶ τοὺς ὀψοποιοῦντας ὑποποιεῖσθαι,	ἵνα	θερμότατα παρατιθῶσι καὶ μόνος καταναλίσκῃ
[1, 14]	τὸ συμπόσιον ἦλθον καὶ προμελετήσας,	ἵνα	κἀγὼ τὸ στεγανόμιον κομίζων παραγένωμαι.
[1, 62]	εἰσαύριον ἀντὶ ῥαφάνων ἑψήσομεν βαλάνιον,	ἵνα	νῷν ἐξάγῃ τὴν κραιπάλην. Ἄμφις·
[1, 17]	ἐπὶ δὲ κρόμυον ποτοῦ ὄψον,	ἵνα	πλεῖον πίνῃ, καίτοι ἀλλαχοῦ λέγων
[1, 41]	φησὶν ἀναγκάζεσθαι ὑπὸ Πρωταγόρου πίνειν,	ἵνα·	πρὸ τοῦ κυνὸς τὸν πνεύμον´
[1, 15]	αὐτὴν ἀπ´ ἀρχῆς καὶ ἐφεξῆς,	ἵνα	τὴν σχολὴν καὶ τὸν ζῆλον
[1, 4]	τὴν καλὴν Ἀλεξάνδρειαν μετήγαγε. διόπερ	ἐκεῖνα	τῶν Ἀντιφάνους ἐρεῖ τις εἰς
[1, 26]	μεῖζον ἔλαβον, εἰ πλείω χρόνον	ἔμεινα·	καὶ νῦν δ´ οὐχ ὑγιαίνειν
[1, 14]	πρὸς ἀγαθοὺς ἄνδρας ἑστιασόμενος ἧκον·	κοινὰ	γὰρ τὰ τῶν φίλων. πολλὸν
[1, 31]	ἔθος εἶναι ἐν Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί	τινα	ἐν δείπνῳ, εἰ μή τις
[1, 4]	καλεῖ δὲ αὐτὸν καὶ Ἀστεροπαῖόν	τινα,	ἐπ´ ἴσης ἀμφοτέρων τῶν φωνῶν
[1, 41]	τὰ δ´ ἀντιτείνοντ´ {οἱονεὶ δίψαν	τινὰ	ἢ ξηρασίαν ἔχοντ´} αὐτόπρεμν´ ἀπόλλυται.
[1, 57]	Τιμαχίδας δὲ ὁ Ῥόδιος ὑπόχυτόν	τινα	οἶνον ἐν Ῥόδῳ καλεῖ παραπλήσιον
[1, 24]	τῇ Κλυταιμνήστρᾳ φύλακα καὶ παραινετῆρά	τινα·	ὃς πρῶτον μὲν ἀρετὴν γυναικῶν
[1, 9]	τούτου Χρύσιππός φησιν· ἐγὼ κατέχω	τινὰ	ὀψοφάγον ἐπὶ τοσοῦτον ἐκπεπτωκότα τοῦ
[1, 11]	ὅτι γράφων τὴν Γαλάτειαν βούλοιτό	τινα	παρ´ ἐκείνης τῶν κατὰ Νηρέα
[1, 46]	δ´ Ὅμηρος ἐσθίοντ´ εἴρηκε ποῦ	τίνα	τῶν Ἀχαιῶν; κρέα δὲ μόνον
[1, 57]	λέγει ὡς αὐτοὶ ποιοῦσιν οἶνόν	τινα	ὑπνωτικὸν καὶ ἕτερον ἀγρυπνεῖν ποιοῦντα
[1, 28]	λαμπρότατος ὁ Μενελάου. τοιοῦτον δέ	τινα	ὑφίσταται τῇ κατασκευῇ καὶ λαμπρότητι
[1, 24]	μὲν ἀρετὴν γυναικῶν διερχόμενος ἐνέβαλλέ	τινα	φιλοτιμίαν εἰς καλοκἀγαθίαν, εἶτα διατριβὴν
[1, 34]	Θήβας κατασκάπτων φησὶ Πολέμων φεύγοντά	τινα	χρυσίον εἰς τὸ ἱμάτιον κοῖλον
[1, 27]	τὰ ὅπλα σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ	πυκνὰ	μεταστρεφόμενος ὡς φοβούμενος, λῃστὴς δὲ
[1, 56]	πῖν´ οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ οὐκ	Ἀνθηδόνα	ναίεις οὐδ´ ἱερὰν Ὑπέραν, ὅθι
[1, 59]	ὄμβρια, ἐὰν ᾖ διυλισμένα καὶ	πλείονα	χρόνον καθεσταμένα. χρήσιμοι δ´ εἰσὶν
[1, 34]	τοῦ ψηφοκλέπτου ἐν θεάτρῳ χαλκῆν	εἰκόνα	ἀνέθηκαν ψῆφον κρατοῦσαν· ὡς δ´
[1, 4]	Ῥωμύλου καὶ Πομπιλίου Νουμᾶ καὶ	ἐπιστήμονα	νόμων πολιτικῶν. πάντα δὲ ταῦτα
[1, 41]	Ἀλκαῖος ὁ Μιτυληναῖος ποιητής· τέγγε	πνεύμονα	οἴνῳ· τὸ γὰρ ἄστρον περιτέλλεται·
[1, 53]	ἄριστον τῶν ἄλλων οἴνων μετ´	ἀμύμονα	Χῖον ἄλυπον. ἔστι δέ τις
[1, 15]	παρατίθησιν οὐδέν, καίτοι πολλάκις τὸν	Ἀγαμέμνονα	ποιήσας δειπνίζοντα τοὺς ἀρίστους· καὶ
[1, 14]	κἀγὼ τὸ στεγανόμιον κομίζων παραγένωμαι.	ἄκαπνα	γὰρ αἰὲν ἀοιδοὶ θύομεν. ὅτι
[1, 21]	ἀπὸ τῆς ἰσότητος. τὰ γὰρ	δεῖπνα	δαῖτας ἔλεγον ἀπὸ τοῦ δατεῖσθαι,
[1, 19]	σῖτον δ´ εἰδέναι διώρισα ἄριστα,	δεῖπνα,	δόρπα δ´ αἱρεῖσθαι τρίτα. τῆς
[1, 20]	σὺν τοῖς κανοῖς, τὰ δὲ	δεῖπνα	κρέα μόνον ἦν ὀπτά. ζωμὸν
[1, 23]	δὲ καὶ τοῖς ἀρίστοις κατὰ	δεῖπνα	τιμαί. Τυδείδης γοῦν καὶ κρέασι
[1, 7]	ἦσαν. οὗτοι δὲ πρὸς τὰ	δεῖπνα	τῶν ἐν τῇ πόλει ἀφορῶσιν
[1, 50]	Ταϋγέτοιο μὲν Λάκαιναν ἐπὶ θηρσὶ	κύνα	τρέχειν πυκινώτατον ἑρπετόν. Σκύριαι δ´
[1, 14]	κωμικός. Χρύσιππος δέ φησιν· ἀσύμβολον	κώθωνα	μὴ παραλίμπανε. κώθων δ´ οὐ
[1, 18]	διὰ ταύτην ἀπολλύμενον παρίστησι καὶ	Εὐρυτίωνα	τὸν Κένταυρον· τούς τε παρὰ
[1, 40]	ἡ ὄρχησις ὥστε Πίνδαρος τὸν	Ἀπόλλωνα	ὀρχηστὴν καλεῖ· ὀρχήστ´ ἀγλαΐας ἀνάσσων,
[1, 40]	Ὁμηριδῶν τις ἐν τῷ εἰς	Ἀπόλλωνα	ὕμνῳ φησίν· Ἀπόλλων φόρμιγγ´ ἐν
[1, 40]	τε. Θεόφραστος δὲ πρῶτόν φησιν	Ἄνδρωνα	τὸν Καταναῖον αὐλητὴν κινήσεις καὶ
[1, 50]	~Πίνδαρος δ´ ἐν τῇ εἰς	Ἱέρωνα	Πυθικῇ ᾠδῇ· ἀπὸ Ταϋγέτοιο μὲν
[1, 5]	αὐτὸν χειμῶνος ὥρᾳ ἔδωκεν ἑκάστῳ	χιτῶνα	καὶ ἱμάτιον. ~ὁ τρεχέδειπνος, φησί,
[1, 19]	ταξιάρχας καὶ στρατάρχας καὶ ἑκατοντάρχας	ἔταξα.	σῖτον δ´ εἰδέναι διώρισα ἄριστα,
[1, 50]	ἔργον, ὃν σκοπὸν ἐς λατάγων	τόξα	καθιστάμεθα. εἶτα δ´ ὄχος Σικελὸς
[1, 26]	τέρας τι κάλλους, ἄνδρες· οὔτ´	ἀκήκοα	ἔμπροσθεν οὔθ´ ἑόρακα τοιαύτην χάριν.
[1, 20]	πολὺν ᾕρεον καὶ τράπεζαν καὶ	δέπα.	ἰδιάζον δὲ τὸ παρὰ Μενελάῳ
[1, 23]	Ἰδομενέα δέ {καὶ} Ἀγαμέμνων πλείῳ	δέπᾳ	τιμᾷ. καὶ Σαρπηδὼν δὲ παρὰ
[1, 44]	τῶν μυῶν συντάσεις, εἶτ´ ἐπαλείφοντες	λίπα	πρὸς τὸ μὴ ξηρανθέντος τοῦ
[1, 47]	μέλανα οἶνον πολλάκις αὐτὸν καὶ	αἴθοπα	καλεῖ. δυναμικώτατος γάρ ἐστι καὶ
[1, 49]	ἐξ οὗ ναυκληρεῖ Διόνυσος ἐπ´	οἴνοπα	πόντον, ὅσς´ ἀγάθ´ ἀνθρώποις δεῦρ´
[1, 19]	δ´ εἰδέναι διώρισα ἄριστα, δεῖπνα,	δόρπα	δ´ αἱρεῖσθαι τρίτα. τῆς δὲ
[1, 21]	κόσμον ἦλθε τοῖς ἀνθρώποις τὰ	δόρπα.	διὸ ἄρτου τε ἐπίνοια πέμματός
[1, 35]	ἐξ Ἰταλίας Οἰνώναν, ὃς καὶ	Κύκλωπα	εἰσήγαγε τερετίζοντα καὶ ναυαγὸν Ὀδυσσέα
[1, 11]	ἐνεβλήθη· ἐν αἷς ποιῶν τὸν	Κύκλωπα	συνέθηκε τὸν μῦθον εἰς τὸ
[1, 18]	κατατρέχων ὁ ποιητὴς τὸν τηλικοῦτον	Κύκλωπα	ὑπὸ μικροῦ σώματος διὰ ταύτην
[1, 11]	γενόμενον πάθος, τὸν μὲν Διονύσιον	Κύκλωπα	ὑποστησάμενος, τὴν δ´ αὐλητρίδα Γαλάτειαν,
[1, 33]	ὡς καὶ Ἀφροδίτη κάλλει τὰ	πρόσωπα	καθαίρει. ἀλλ´ οὐδὲ στεφανουμένους εἰσάγει,
[1, 15]	ὄπτ´ ἐν χερσὶν ἑλών, τά	ῥά	οἱ γέρα πάρθεσαν αὐτῷ. καὶ
[1, 23]	τοῖς αὐτοῖς· νῶτα βοός, τά	ῥά	οἱ πάρθεσαν αὐτῷ’ {Μενέλαος δηλονότι}
[1, 19]	που τροφῆς ἔφη· οἳ δ´	ἄρα	δεῖπνον ἕλοντο, ἀπὸ δ´ αὐτοῦ
[1, 23]	καὶ ἑξῆς ἐπάγει· νώμησεν δ´	ἄρα	πᾶσιν ἐπαρξάμενος δεπάεσσιν. εἰσὶ δὲ
[1, 24]	τοῖς ἀνθρώποις εἶναί φησι· τοὔνεκ´	ἄρα	σφέας οἴμας Μοῦς´ ἐδίδαξε φίλησέ
[1, 13]	ἡμερῶν παμπόλλων ὁδὸν Ἀπίκιος ὄστρεα	νεαρὰ	διεπέμψατο ὑπὸ σοφίας αὐτοῦ τεθησαυρισμένα·
[1, 30]	οὐδ´ ἥμαρτε· περὶ δ´ ἐμῷ	κάρᾳ	κατάγνυται τὸ τεῦχος οὐ μύρου
[1, 30]	οὐδ´ ἥμαρτε· περὶ δ´ ἐμῷ	κάρᾳ	πληγεῖς´ ἐναυάγησεν ὀστρακουμένη, χωρὶς μυρηρῶν
[1, 34]	Ἡγήσανδρος, καὶ Ἀρχέλαος ὁ ὀρχηστὴς	παρὰ	Ἀντιόχῳ τῷ βασιλεῖ μάλιστα ἐτιμῶντο
[1, 15]	βασιλεῦσιν ἰδιώταις, νέοις πρεσβύταις, λέγων·	παρὰ	δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν, σῖτον
[1, 15]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ βοείων·	παρὰ	δὲ ταῦτα οὔτε ἐν ἑορταῖς
[1, 39]	εἰκότος τὰ δράματα. Ἀριστοφάνης γοῦν	(παρὰ	δὲ τοῖς κωμικοῖς ἡ περὶ
[1, 11]	ὢν τοῖς ὄψοις, δειπνῶν ποτε	παρὰ	Διονυσίῳ ὡς εἶδεν ἐκείνῳ μὲν
[1, 18]	Εὐρυτίωνα τὸν Κένταυρον· τούς τε	παρὰ	Κίρκῃ λέοντας ποιεῖ καὶ λύκους
[1, 40]	ὀρχησταὶ δὲ ἔνδοξοι Βολβὸς μὲν	παρὰ	Κρατίνῳ καὶ Καλλίᾳ, Ζήνων δὲ
[1, 9]	καὶ ἄλλων πλειόνων, ὧν τις	παρὰ	Κρωβύλῳ τῷ κωμικῷ φησιν· ἐγὼ
[1, 40]	Κρὴς ὁ πάνυ Ἀρταξέρξῃ προσφιλέστατος	παρὰ	Κτησίᾳ. Ἀλέξανδρος δὲ ἐν τῇ
[1, 37]	καὶ μουσικὴν ἔτι παῖς ὢν	παρὰ	Λάμπρῳ. μετὰ γοῦν τὴν ἐν
[1, 54]	ἐπὶ τὸν κίνδυνον. τιμᾶται δὲ	παρὰ	Λαμψακηνοῖς ὁ Πρίηπος ὁ αὐτὸς
[1, 12]	τῆς νεὼς (πολλὴ δ´ ἐγεγόνει	παρὰ	Λίβυσι φήμη τῆς ἀφίξεως αὐτοῦ)
[1, 23]	δέπᾳ τιμᾷ. καὶ Σαρπηδὼν δὲ	παρὰ	Λυκίοις τοῖς αὐτοῖς τιμᾶται, καὶ
[1, 20]	καὶ δέπα. ἰδιάζον δὲ τὸ	παρὰ	Μενελάῳ εἰσάγει συμπόσιον. δειπνήσαντας γὰρ
[1, 24]	ὀρχησταῖς, ὡς οἱ μνηστῆρες. καὶ	παρὰ	Μενελάῳ ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδός’ δύο
[1, 62]	φίλοινοι Αἰγύπτιοι, σημεῖον καὶ τὸ	παρὰ	μόνοις αὐτοῖς ὡς νόμιμον ἐν
[1, 45]	τὰς λαχανείας δῆλον ἐκ τῶν	παρὰ	νείατον ὄρχον κοσμητῶν πρασιῶν. ἀλλὰ
[1, 44]	ἀγρώσσοντες ἕλοντο. ~ποτίκολλον ἅτε ξύλον	παρὰ	ξύλῳ‘ φησὶν ὁ Θηβαῖος μελοποιός.
[1, 49]	παρὰ Σιτάλκου ψώραν Λακεδαιμονίοισι· καὶ	παρὰ	Περδίκκου ψεύδη ναυσὶν πάνυ πολλαῖς.
[1, 15]	φησιν, ὑποβινητιῶντα βρώματα καὶ τὸ	παρὰ	πολλοῖς λασταυροκάκαβον καλούμενον βρῶμα, ὥς
[1, 20]	παρέκειντο αἱ τράπεζαι πλήρεις, ὡς	παρὰ	πολλοῖς τῶν βαρβάρων ἔτι καὶ
[1, 58]	παρεχομένου. μυρίνης δὲ οἶνος κεῖται	παρὰ	Ποσειδίππῳ· διψηρὸς ἄτοπος ὁ μυρίνης
[1, 41]	τὸ πίνειν φήμ´ ἐγώ. ὁρᾷς	παρὰ	ῥείθροισι χειμάρροις ὅσα δένδρων ἀεὶ
[1, 27]	ἐν τῇ Ἀναβάσει ἐν τῷ	παρὰ	Σεύθῃ τῷ Θρᾳκὶ συμποσίῳ. φησὶ
[1, 56]	Ἰταλίας. εἴη ἂν οὖν ὁ	παρὰ	Σικελιώταις γλυκὺς καλούμενος Πόλλιος ὁ
[1, 49]	χόνδρον καὶ πλευρὰ βόεια· καὶ	παρὰ	Σιτάλκου ψώραν Λακεδαιμονίοισι· καὶ παρὰ
[1, 42]	ταύτης σπανίως τὸ ἀνακεῖσθαι. σάτυρος	παρὰ	Σοφοκλεῖ τοῦτό φησιν ἐπικαιόμενος τῷ
[1, 58]	καὶ Ἑρμῆς δ´ εἶδος πόσεως	παρὰ	Στράττιδι Χαιρέας δὲ ἐν Βαβυλῶνι
[1, 57]	δ´ οἶνος ὁ φαῦλος καλεῖται	παρὰ	Σωσικράτει. ἐχρῶντο δ´ οἱ ἀρχαῖοι
[1, 47]	τὸν μὲν οἶνον εὐδοκιμεῖν ἀεὶ	παρὰ	ταῖς ἑταίραις τὸν παλαιόν, ἄνδρα
[1, 35]	ἐστιν. ἐποίησε δ´ οὗτος καὶ	παρὰ	τὰς Ἀριστοτέλους ἀπορίας καὶ ἀνεγίνωσκε
[1, 15]	Νέστωρ δὲ βόας θύει Ποσειδῶνι	παρὰ	τῇ θαλάσσῃ διὰ τῶν φιλτάτων
[1, 24]	ἐρήμῃ. τοιοῦτός ἐστι καὶ ὁ	παρὰ	τοῖς μνηστῆρσιν ἀείδων ἀνάγκῃ, ὃς
[1, 40]	αὐλοῦντα· ὅθεν σικελίζειν τὸ ὀρχεῖσθαι	παρὰ	τοῖς παλαιοῖς· μεθ´ ὃν Κλεόλαν
[1, 61]	ἄμπελον ἱστορεῖ εὑρεθῆναι ἐν Ὀλυμπίᾳ	παρὰ	τὸν Ἀλφειόν· καὶ ὅτι τῆς
[1, 29]	ὁ Ἀλεξανδρεὺς καὶ ἀκηκοέναι φησὶ	παρὰ	τοῦ Ἰθακησίου Κτήσωνος τὴν τῶν
[1, 29]	πεσσοῖσι προπάροιθε θυράων‘ ἐτέρποντο, οὐ	παρὰ	τοῦ μεγάλου Διοδώρου {ἢ Θεοδώρου}
[1, 27]	ὁ ζευγηλάτης τὸν λῃστήν· εἶτα	παρὰ	τοὺς βοῦς δήσας ὀπίσω τὼ
[1, 6]	Ταραντῖνος, ὥς φησι Κλέαρχος, πάντα	παρὰ	τοὺς πότους ἔμμετρα ἔλεγε, καὶ
[1, 48]	~περὶ Ἰταλικῶν οἴνων φησὶν ὁ	παρὰ	τούτῳ τῷ σοφιστῇ Γαληνός· ὁ
[1, 56]	ἄτρυγον οἶνον ἔπινες. ὠνομάζετο δὲ	παρὰ	Τροιζηνίοις, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν
[1, 28]	δὲ βαρβάροις ἀποδίδωσι τοὺς αὐλούς·	παρὰ	Τρωσὶ γοῦν ἦν αὐλῶν συρίγγων
[1, 31]	καὶ τριάκοντα ὢν ἐτῶν ἐδείπνει	παρὰ	τῷ πατρὶ καθήμενος, οὐ δυνάμενος
[1, 16]	ἡ κατασκευὴ περιεργοτέρα. ~Πρίαμος δὲ	παρὰ	τῷ ποιητῇ καὶ ὀνειδίζει τοῖς
[1, 24]	τε φῦλον ἀοιδῶν. ὁ δὲ	παρὰ	Φαίαξι Δημόδοκος ᾄδει Ἄρεος καὶ
[1, 47]	πλεῖστον χρόνον. Θεόπομπος δέ φησι	παρὰ	Χίοις πρώτοις γενέσθαι τὸν μέλανα
[1, 58]	Ἐρέσιός φησι τάδε· γλεύκει παραχεῖται	παρὰ	χοῦς πεντήκοντα εἷς θαλάσσης καὶ
[1, 59]	τὴν πάροδον καὶ παχύνων τὰ	ὑγρὰ	μᾶλλον κεφαλὴν ἧττον παρενοχλεῖ. ὄντως
[1, 50]	Θεσσαλικὸς δὲ θρόνος, γυίων τρυφερωτάτη	ἕδρα.	εὐναίου δὲ λέχους κάλλος ἔχει
[1, 47]	παρὰ ταῖς ἑταίραις τὸν παλαιόν,	ἄνδρα	δὲ μὴ τὸν παλαιόν, ἀλλὰ
[1, 27]	ὡς πᾶσι δοκεῖν πεπληγέναι τὸν	ἄνδρα.	ὃ δ´ ἔπεσε τεχνικῶς πως,
[1, 20]	καὶ ἑκάστῳ τῶν δαιτυμόνων κατ´	ἄνδρα	παρακεῖσθαι τράπεζαν. τῷ γοῦν Μέντῃ,
[1, 27]	τέλος ὁ λῃστὴς δήσας τὸν	ἄνδρα	τὸ ζεῦγος ἀπάγει, ἐνίοτε δὲ
[1, 32]	Δί´, οὐ μέντοι μεθύειν τὸν	ἄνδρα	χρὴ τὸν ἀγαθὸν οὐδὲ θερμολουτεῖν,
[1, 52]	ἕλησθε, ἤδη χρὴ γεραόν, πολιὸν	σφόδρα	κρᾶτα φοροῦντα οἶνον, ὑγρὰν χαίταν
[1, 62]	λύπην τιν´. οὕτως ἐξελαύνει γὰρ	σφόδρα	λῆρον ὥστε τὰς ῥαφάνους οὕτω
[1, 47]	καὶ Ἄλεξις σχεδὸν ἀπαραλλάκτως, τοῦ	σφόδρα	μόνου κειμένου ἀντὶ τοῦ ἀεί.
[1, 46]	ἧς εἷλον τότε. οὐδὲ τὸν	ἀέρα	δ´ οἱ ἥρωες τοῖς ὄρνισιν
[1, 15]	χερσὶν ἑλών, τά ῥά οἱ	γέρα	πάρθεσαν αὐτῷ. καὶ Νέστωρ δὲ
[1, 55]	φέρουσα ὑπὸ τῶν ξένων μὲν	ἱερά,	ὑπὸ δὲ τῶν Οἰνοαίων Διονυσιάς.
[1, 14]	δι´ ἀσχολίαν ἥκειν, παρόνθ´ ἅμ´	ἡμέρᾳ.	ἀσυμβόλου δείπνου γὰρ ὅστις ὑστερεῖ,
[1, 1]	ἢ ἐπιλίποι μ´ ἂν ἡ	ἡμέρα	κατ´ εἶδος διεξερχόμενον. καί ἐστιν
[1, 36]	ἐπιλείποι δ´ ἄν με οὐχ	ἡμέρα	μία ἐξαριθμούμενον τὰς ἐν τῇ
[1, 39]	ὀρχεῖσθαι τοὺς Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας	φανερὰ	ποιῆσαι τὰ πράγματα δι´ ὀρχήσεως.
[1, 29]	ποιεῖσθαι εἴ τις βάλλοι ψήφῳ	ἑτέρᾳ·	καὶ κληρουμένων τὸν λαχόντα στοχάζεσθαι
[1, 53]	καὶ Ἔφιππος· κάρυα, ῥοίας, φοίνικας,	ἕτερα	νώγαλα, σταμνάριά τ´ οἴνου μικρὰ
[1, 15]	καὶ ἡδονῆς, οὗ ἡ κατασκευὴ	περιεργοτέρα.	~Πρίαμος δὲ παρὰ τῷ ποιητῇ
[1, 45]	τ´ ἐλάτη τ´ ἦν οὐρανομήκης.	ἀρχαιοτέρα	δ´ ἦν καὶ τῶν Τρωικῶν
[1, 12]	ἱκανὰς μυριάδας καταναλώσας εἰς τὴν	γαστέρα	ἐν Μιντούρναις (πόλις δὲ Καμπανίας)
[1, 15]	αὕτη ἡ θυσία θεοῖς καὶ	προσφιλεστέρα	ἡ διὰ τῶν οἰκείων καὶ
[1, 11]	τὴν δὲ ἠρωτημένην ἀποκεκρίσθαι διότι	νεωτέρα	ἁλοίη· διὸ μὴ παρακολουθεῖν· τὴν
[1, 15]	βοῦν ἴτω καὶ τὰ ἑξῆς·	ὁσιωτέρα	γὰρ αὕτη ἡ θυσία θεοῖς
[1, 37]	καὶ πολυπρόσωπος, ἡ δὲ Βαθύλλειος	ἱλαρωτέρα·	καὶ γὰρ ὑπόρχημά τι τοῦτον
[1, 37]	καθῆκε. τῆς δὲ Μέμφιδος ὀρχήσεως	ἤρα	καὶ Σωκράτης ὁ σοφὸς καὶ
[1, 46]	ὁμοιῶν τὴν ἅλωσιν πανάγρου δικτύου	θήρᾳ.	καίτοι Εὔβουλος κατὰ τὴν κωμικὴν
[1, 59]	καὶ Σικυῶνι· ἐν ταύταις γὰρ	σκληρὰ	τὰ ὕδατα. τοῖς δ´ ἀθαλάσσοις
[1, 59]	τῷ ἱκανῶς τεθαλαττωμένῳ συνᾴδει τὰ	σκληρὰ	τῶν ὑδάτων οἷον κρηναῖα καὶ
[1, 24]	καταλείπει τῇ Κλυταιμνήστρᾳ φύλακα καὶ	παραινετῆρά	τινα· ὃς πρῶτον μὲν ἀρετὴν
[1, 9]	ἐν τοῖς βαλανείοις τήν τε	χεῖρα	συνεθίζειν πρὸς τὰ θερμὰ καθιέντα
[1, 21]	τούτου ἡ τροφὴ δαίς· καὶ	μοῖρα	τὸ ἑκάστῳ διδόμενον. οὐκ ἔφερον
[1, 55]	ἀπὸ τῶν ἐχίνων καὶ Σηπιὰς	ἄκρα	ἀπὸ τῶν περὶ αὐτὴν σηπιῶν
[1, 45]	τὰς χρήσεις διαστέλλων· ἔνθα δένδρεα	μακρὰ	πεφύκει, κλήθρη τ´ αἴγειρός τ´
[1, 13]	γογγυλίδα ταύτην ἔτεμε λεπτὰ καὶ	μακρὰ	τὴν ὄψιν αὐτῆς τῆς ἀφύης
[1, 45]	τὰ δ´ εἰς ξυλείαν εὔθετα	μακρά,	τοῖς ἐπιθέτοις τὰς χρήσεις διαστέλλων·
[1, 53]	ἕτερα νώγαλα, σταμνάριά τ´ οἴνου	μικρὰ	τοῦ φοινικίνου. καὶ πάλιν· φοινικίνου
[1, 18]	πεισθέντα· διὸ καὶ ἀπαθὴς γίνεται.	Ἐλπήνορα	δὲ πάροινον ὄντα καὶ τρυφερὸν
[1, 17]	εὔχρηστον καὶ κοινὸν τὸν σοφώτατον	Νέστορα	πεποίηκε Μαχάονι τῷ ἰατρῷ τετρωμένῳ
[1, 17]	φησί. καὶ κράσεων δὲ γένη	διάφορα	ἐπίσταται· οὐκ ἂν γὰρ Ἀχιλλεὺς
[1, 42]	ὥς ἐστι κατακεῖσθαι πρὸ δείπνου	συμφορά·	οὔτε γὰρ ὕπνος δήπουθεν οὐδέν´
[1, 45]	καὶ τῶν δένδρων τὰ μὲν	καρποφόρα	καλὰ προσαγορεύει· ἔνθα δένδρεα καλὰ
[1, 6]	Κλέαρχος, πάντα παρὰ τοὺς πότους	ἔμμετρα	ἔλεγε, καὶ Πάμφιλος δὲ ὁ
[1, 2]	μέθυσος ἐπὶ ἀνδρός, εἰ ἡ	μήτρα	κεῖται ἐπὶ τοῦ ἐδωδίμου βρώματος,
[1, 54]	Ἀγαθοκλῆς, Πήδασον, Ὀλύμπιον, Ἀκαμάντιον, Τίον,	Σκῆπτρα,	Ἀρτύψον, Τορτύρην. ὃ δ´ εἰς
[1, 24]	γοῦν τὸν ἀοιδὸν καταλείπει τῇ	Κλυταιμνήστρᾳ	φύλακα καὶ παραινετῆρά τινα· ὃς
[1, 22]	ἐν τῇ Θρινακίᾳ ἐκεχάλκευτο τὰ	ἄγκιστρα,	ἀλλ´ ἐπεφέροντο ἐν τῷ πλῷ
[1, 44]	ἱστάμενοι ἀκοντίζουσιν‘ ἴσασι δὲ καὶ	λουτρὰ	ἄκη πόνων παντοῖα, κόπον μὲν
[1, 49]	δ´ αὖ Θετταλίας χόνδρον καὶ	πλευρὰ	βόεια· καὶ παρὰ Σιτάλκου ψώραν
[1, 5]	ποτὲ καταλύσασιν ὡς αὐτὸν χειμῶνος	ὥρᾳ	ἔδωκεν ἑκάστῳ χιτῶνα καὶ ἱμάτιον.
[1, 2]	οὐ κεῖται; οἷον εἰ κεῖται	ὥρα	ἐπὶ τοῦ τῆς ἡμέρας μορίου,
[1, 44]	τῶν κατὰ κεφαλῆς καταιονήσεων· θυμῆρες	κεράσασα	κατὰ κρατός τε καὶ ὤμων.
[1, 60]	τῶν ὑδάτων εὐθετεῖ. ~ὦ γλῶσσα,	σιγήσασα	τὸν πολὺν χρόνον, πῶς δῆτα
[1, 50]	οἰκονόμον, ἡ τὸ καλὸν Μαραθῶνι	καταστήσασα	τρόπαιον. καὶ ἐπαινεῖται ὄντως ὁ
[1, 21]	ἴσον διαμεμοιραμένου καὶ τοῖς διαπίνουσιν	ἄλεισα·	καὶ γὰρ ταῦτα εἰς τὸ
[1, 19]	ἑκατοντάρχας ἔταξα. σῖτον δ´ εἰδέναι	διώρισα	ἄριστα, δεῖπνα, δόρπα δ´ αἱρεῖσθαι
[1, 1]	διηγήσατο καὶ νηῶν μεγέθη καὶ	ὅσα	ἄλλα οὐδ´ ἂν εὐχερῶς ἀπομνημονεύσαιμι,
[1, 41]	ἐγώ. ὁρᾷς παρὰ ῥείθροισι χειμάρροις	ὅσα	δένδρων ἀεὶ τὴν νύκτα καὶ
[1, 61]	καὶ ὀρχεῖσθαι καὶ πάντα ποιεῖν	ὅσα	τοὺς ἐξοίνους γινομένους. Ἀριστοτέλης δέ
[1, 43]	οὐδέποτε λέγει τὸ πάσασθαι, ἀλλ´	ὁπόσα	δηλοῖ κόρον· αὐτὰρ ἐπεὶ σίτου
[1, 55]	ἐκαλεῖτο δὲ ἡ Ἴκαρος πρότερον	Ἰχθυόεσσα	διὰ τὸ ἐν αὐτῇ τῶν
[1, 24]	φασί, τά τ´ ἄλλα καὶ	ὅσσα	γένηται ἐν χθονὶ πολυβοτείρῃ. ~ὀρχήσεις
[1, 60]	ἀποιότατα τῶν ὑδάτων εὐθετεῖ. ~ὦ	γλῶσσα,	σιγήσασα τὸν πολὺν χρόνον, πῶς
[1, 60]	κώμης περιείληφε μέγεθος, τὴν προσηγορίαν	λαβοῦσα	ἀπὸ Μάρωνος ἑνὸς τῶν μετὰ
[1, 21]	ἡ δαίς· καὶ ἡ ταμία	λαβοῦσα	εἶχεν, ἵνα ἄν τις ἀφίκηται
[1, 15]	σῖτον δ´ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε	φέρουσα.	δαιτρὸς δὲ κρειῶν πίνακας παρέθηκεν
[1, 55]	ἄμπελος ἡ τὸν Ἰκάριον πράμνιον	φέρουσα	ὑπὸ τῶν ξένων μὲν ἱερά,
[1, 22]	γὰρ ἐν τῇ Θρινακίᾳ ἐκεχάλκευτο	τὰ	ἄγκιστρα, ἀλλ´ ἐπεφέροντο ἐν τῷ
[1, 45]	αὐτὸν θεὸς προσείων, καθάπερ οἱ	τὰ	ἄλογα τῶν ζῴων τοῖς θαλλοῖς
[1, 56]	ἐθαυμάζετο ὡς ἡδύοινος, καὶ συνόλως	τὰ	ἀπὸ πλησίον αὐτῆς χωρία· νῆες
[1, 6]	παρεῖναι δείπνῳ, ὥσπερ συμβολὰς κομίζοντας	τὰ	ἀπὸ τῶν στρωματοδέσμων γράμματα. φησὶ
[1, 59]	δὲ τῷ Χίῳ καὶ Λεσβίῳ	τὰ	ἀποιότατα τῶν ὑδάτων εὐθετεῖ. ~ὦ
[1, 32]	κατακεῖσθαι δαινύμενοι. ~προσφάτως δὲ καὶ	τὰ	βαλανεῖα παρῆκται, τὴν ἀρχὴν οὐδὲ
[1, 38]	ἀγροιῶτις θέλγει νόον οὐκ ἐπισταμένη	τὰ	βράκε´ ἕλκειν ἐπὶ τῶν σφυρῶν;
[1, 21]	τὰς δαῖτας ἀπὸ τῆς ἰσότητος.	τὰ	γὰρ δεῖπνα δαῖτας ἔλεγον ἀπὸ
[1, 49]	καὶ ἀμύγδαλα σιγαλόεντα Παφλαγόνες παρέχουσι·	τὰ	γάρ τ´ ἀναθήματα δαιτός· Φοινίκη
[1, 25]	δὲ Λακεδαιμονίοις ταύτην τε καὶ	τὰ	γυμνάσια πρώτοις. ταύτην δὲ μόνην
[1, 41]	μέγεθος καὶ κάλλος οἷα γίνεται,	τὰ	δ´ ἀντιτείνοντ´ {οἱονεὶ δίψαν τινὰ
[1, 9]	τῶν λοιπῶν συνακολουθεῖν μὴ δυναμένων.	τὰ	δ´ αὐτὰ καὶ περὶ τοῦ
[1, 45]	ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι.	τὰ	δ´ εἰς ξυλείαν εὔθετα μακρά,
[1, 56]	πατρίδος ἐν τοῖς τρόποις ἔχεις,	τὰ	δ´ ἤδη τῶν πολιτῶν οὐκ
[1, 4]	μὲν προβάλλων τῶν ἀξίων ζητήσεως,	τὰ	δὲ ἀνευρίσκων, οὐκ ἀβασανίστως οὐδ´
[1, 8]	προκατακόπτειν πανταχοῦ. ~τὰ μὲν θέρεος,	τὰ	δὲ γίνεται ἐν χειμῶνι, φησὶν
[1, 20]	μὲν ἄρτοι σὺν τοῖς κανοῖς,	τὰ	δὲ δεῖπνα κρέα μόνον ἦν
[1, 7]	εἴκοσι ἦσαν. οὗτοι δὲ πρὸς	τὰ	δεῖπνα τῶν ἐν τῇ πόλει
[1, 39]	ὠνείδιζεν αὐτῷ ὅτι εἰ καὶ	τὰ	δέοντα ποιεῖ, ἀλλ´ οὐκ εἰδώς
[1, 21]	εἰς κόσμον ἦλθε τοῖς ἀνθρώποις	τὰ	δόρπα. διὸ ἄρτου τε ἐπίνοια
[1, 39]	ὑπεκρίνετο γοῦν μετὰ τοῦ εἰκότος	τὰ	δράματα. Ἀριστοφάνης γοῦν (παρὰ δὲ
[1, 39]	ἐκαλοῦντο διὰ τὸ μὴ μόνον	τὰ	ἑαυτῶν δράματα ἀναφέρειν εἰς ὄρχησιν
[1, 49]	~ὅτι Ἀντιφάνης που ὁ χαρίεις	τὰ	ἐξ ἑκάστης πόλεως ἰδιώματα οὕτω
[1, 28]	τε φίλη κίθαρίς τε‘ καὶ	τὰ	ἑξῆς ἃ ἔπη Ἐρατοσθένης οὕτω
[1, 16]	γάρ, φησίν, ἐπ´ ὄγχνῃ’ καὶ	τὰ	ἑξῆς. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ στεφανουμένους
[1, 15]	πεδίονδ´ ἐπὶ βοῦν ἴτω καὶ	τὰ	ἑξῆς· ὁσιωτέρα γὰρ αὕτη ἡ
[1, 45]	ὄγχνας μοι δῶκας τρισκαίδεκα‘ καὶ	τὰ	ἑξῆς. ~ὅτι δὲ καὶ ἰχθῦς
[1, 18]	τῇ μανίᾳ. (οὕτω δὲ καὶ	τὰ	ἔπη ταῦτα προηνέγκατο Διοσκουρίδης ὁ
[1, 1]	ἐν τῷ λέγειν θερμότητος πρὸς	τὰ	ἑπόμενα τῆς βίβλου βαθμηδὸν ὑπεράλλεται.
[1, 9]	εἰσιόντα εἰς τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας	τὰ	ἑψόμενα τοῖς ἄλλοις ἀρτύειν ἐμβάλλοντα
[1, 2]	ἱερὸς τὴν τέχνην καὶ κατὰ	τὰ	ἤθη, τῶν Ἀκαδημαικῶν λόγων οὐ
[1, 33]	παιδιάς· πρεσβεύει γὰρ τοῖς χρόνοις	τὰ	ἡρωικά. οἱ δ´ ἐν τῇ
[1, 9]	τήν τε χεῖρα συνεθίζειν πρὸς	τὰ	θερμὰ καθιέντα εἰς ὕδωρ θερμὸν
[1, 9]	κωμικῷ φησιν· ἐγὼ δὲ πρὸς	τὰ	θερμὰ ταῦθ´ ὑπερβολῇ τοὺς δακτύλους
[1, 57]	καὶ Σταθμῶν. χωρία δὲ ταῦτα	τὰ	καὶ πλησίον Πιτάνης. φησὶν οὖν
[1, 21]	διαμοιρᾶσθαι ἐπ´ ἴσης· καὶ ὁ	τὰ	κρέα ὀπτῶν δαιτρός, ἐπεὶ ἴσην
[1, 49]	μὲν ἐντεῦθεν· ἐκ δ´ Αἰγύπτου	τὰ	κρεμαστὰ ἱστία καὶ βίβλους· ἀπὸ
[1, 39]	ἐξεύρηκε σχήματα, ἄκρως ταῖς χερσὶ	τὰ	λεγόμενα δεικνύς. Φίλλις ὁ Δήλιος
[1, 21]	οἴκαδε παρ´ Ὁμήρῳ οἱ δαιτυμόνες	τὰ	λειπόμενα, ἀλλὰ κορεσθέντες κατέλιπον παρ´
[1, 24]	Σειρῆνες δὲ ᾄδουσι τῷ Ὀδυσσεῖ	τὰ	μάλιστα αὐτὸν τέρψοντα καὶ τὰ
[1, 8]	βοῦν τοῖς ἀκλήτοις προκατακόπτειν πανταχοῦ.	~τὰ	μὲν θέρεος, τὰ δὲ γίνεται
[1, 45]	σύκῳ. διὸ καὶ τῶν δένδρων	τὰ	μὲν καρποφόρα καλὰ προσαγορεύει· ἔνθα
[1, 4]	ἄλλοις ἀλλὰ καὶ λόγοις εἱστία,	τὰ	μὲν προβάλλων τῶν ἀξίων ζητήσεως,
[1, 16]	καὶ ὀνειδίζει τοῖς υἱοῖς ἀναλίσκουσι	τὰ	μὴ νενομισμένα· ἀρνῶν ἠδ´ ἐρίφων
[1, 24]	τὰ μάλιστα αὐτὸν τέρψοντα καὶ	τὰ	οἰκεῖα τῇ φιλοτιμίᾳ αὐτοῦ καὶ
[1, 4]	Ῥώμην πᾶσιν ἀποφαίνει. τίς γὰρ	τὰ	οἴκοι ποθεῖ τούτῳ ξυνὼν ἀναπεπταμένην
[1, 27]	ὃ δὲ ἐπὰν προίδηται ἁρπάσας	τὰ	ὅπλα μάχεται πρὸ τοῦ ζεύγους
[1, 27]	ὀρχήσεως ἦν· ὃ μὲν παραθέμενος	τὰ	ὅπλα σπείρει καὶ ζευγηλατεῖ πυκνὰ
[1, 27]	Παφλαγόνες. καὶ ὃ μὲν σκυλεύσας	τὰ	ὅπλα τοῦ ἑτέρου ἐξῄει ᾄδων
[1, 6]	τὰς ἐκ Θηβῶν βουνιάδας καὶ	τὰ	παρ´ Ἀσκραίοις τεῦτλα. Κλεάνθης δὲ
[1, 52]	οἶνον. ἀλλά τινες χαίρουσιν ἐπαινοῦντες	τὰ	παρ´ αὑτοῖς. ~φοινικίνου δὲ οἴνου
[1, 32]	δὲ καὶ αἱ τῶν περὶ	τὰ	πέμματα δημιουργίαι καὶ αἱ περὶ
[1, 4]	συναγωγῆς οὓς ἔτι διδάσκουσιν, ὡς	τὰ	Πινδάρου ὁ κωμῳδιοποιὸς Εὔπολίς φησιν
[1, 12]	Μιντούρναις (πόλις δὲ Καμπανίας) διέτριβε	τὰ	πλεῖστα καρίδας ἐσθίων πολυτελεῖς, αἳ
[1, 39]	Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας φανερὰ ποιῆσαι	τὰ	πράγματα δι´ ὀρχήσεως. φασὶ δὲ
[1, 24]	κἀντεῦθεν ὁμοιότατα τοῖς τρόποις αὐτῶν	τὰ	πρὸς ἀνάπαυσιν προφέρων. καὶ τοῖς
[1, 16]	τερπόμενοι καὶ αἰγανέαις, τῇ παιδιᾷ	τὰ	πρὸς σπουδὴν ἐκμελετῶντες· οἳ δὲ
[1, 33]	στίλβων‘ ὡς καὶ Ἀφροδίτη κάλλει	τὰ	πρόσωπα καθαίρει. ἀλλ´ οὐδὲ στεφανουμένους
[1, 54]	βαρβαρικήν, ὡς καὶ Δημαράτῳ, δοὺς	τὰ	πρότερον ὑπάρχοντα καὶ εἰς στολὴν
[1, 21]	ἀτασθαλίαν, ὅτι ἐν ταῖς θαλίαις	τὰ	πρῶτα ἐξημάρτανον οἱ ἄνθρωποι εἰς
[1, 15]	παρέθηκεν ὄπτ´ ἐν χερσὶν ἑλών,	τά	ῥά οἱ γέρα πάρθεσαν αὐτῷ.
[1, 23]	δὲ τοῖς αὐτοῖς· νῶτα βοός,	τά	ῥά οἱ πάρθεσαν αὐτῷ’ {Μενέλαος
[1, 47]	προσφορώτερος. πέσσει τε γὰρ μᾶλλον	τὰ	σῖτα καὶ λεπτομερὴς ὢν εὐανάδοτός
[1, 59]	παντὶ τῷ ἱκανῶς τεθαλαττωμένῳ συνᾴδει	τὰ	σκληρὰ τῶν ὑδάτων οἷον κρηναῖα
[1, 51]	διψῶντα λαβὼν ὄξει παίει πρὸς	τὰ	στήθη. καὶ Ἀναξανδρίδης· χοῦς κεκραμένος
[1, 14]	ποιητὴς ὡς ἀκλήτου ἐπεισπαίοντος εἰς	τὰ	συμπόσια Μυκονίων δίκην. δοκοῦσι δ´
[1, 28]	τ´ ἐνοπὴν‘ ἀκούει. εἰς δὲ	τὰ	συμπόσια οὐ παρήγαγε· πλὴν ἐν
[1, 39]	Αἰσχύλον λέγοντα· τοῖσι χοροῖς αὐτὸς	τὰ	σχήματ´ ἐποίουν. καὶ πάλιν· τοὺς
[1, 39]	ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τοῖς χοροῖς	τὰ	σχήματα ποιοῦντα τῶν ὀρχήσεων, καὶ
[1, 17]	τοὺς οὕτω τεθραμμένους ἀφλεγμάντους εἶναι	τὰ	σώματα καὶ τὰς ψυχάς. ἐνδεικνύμενος
[1, 44]	ξηρανθέντος τοῦ ὕδατος ἀπεσκληρυμμένα γίνεσθαι	τὰ	σώματα. οἱ γοῦν ἀπὸ τῆς
[1, 43]	ὀπταλέα κρέα ἐκ τέφρης ἐπάσαντο	τά	τ´ ἀγρώσσοντες ἕλοντο. ~ποτίκολλον ἅτε
[1, 24]	πολυμαθείᾳ λέγουσαι. ἴσμεν γάρ, φασί,	τά	τ´ ἄλλα καὶ ὅσσα γένηται
[1, 35]	μὲν συγκωθωνίζονται δ´ οὔ, καὶ	τὰ	τετράδραχμα καταλλάττεται μὲν ὀργίζεται δ´
[1, 4]	φιλόσοφον καὶ Θεόφραστον καὶ τὸν	τὰ	τούτων διατηρήσαντα βιβλία Νηλέα· παρ´
[1, 30]	ἀνέπεμπον ὡς οὔσας καὶ κατὰ	τὰ	Τρωικά. Αἰσχύλος γοῦν ἀπρεπῶς που
[1, 4]	καὶ μὴ ἔλαττον τῶν πατρίων	τὰ	τῶν Ἑλλήνων μεταχειρίζεσθαι. καλεῖ δὲ
[1, 14]	ἄνδρας ἑστιασόμενος ἧκον· κοινὰ γὰρ	τὰ	τῶν φίλων. πολλὸν δὲ πίνων
[1, 59]	κατὰ τὴν πάροδον καὶ παχύνων	τὰ	ὑγρὰ μᾶλλον κεφαλὴν ἧττον παρενοχλεῖ.
[1, 59]	Σικυῶνι· ἐν ταύταις γὰρ σκληρὰ	τὰ	ὕδατα. τοῖς δ´ ἀθαλάσσοις τῶν
[1, 59]	γλυκέος οἴνου φύσις ἐγχρονίζει περὶ	τὰ	ὑποχόνδρια καὶ πτυέλου ἐστὶν ἀναγωγός,
[1, 38]	μιμούμενον ἐξείραντα τὴν γλῶσσαν περιλείχειν	τὰ	χείλη. ἔμελε δὲ αὐτοῖς καὶ
[1, 60]	οἴνων αἱ ἰδιότητες κατά τε	τὰ	χρώματα καὶ τὴν προσφοράν. τούτους
[1, 15]	σθένει τὰς μαγειρικὰς μαγγανείας καὶ	τά,	ὡς ὁ Μένανδρός φησιν, ὑποβινητιῶντα
[1, 59]	ἐν ταύταις γὰρ σκληρὰ τὰ	ὕδατα.	τοῖς δ´ ἀθαλάσσοις τῶν οἴνων
[1, 20]	ἔθος ἐστί, κατηρεφέες παντοίων ἀγαθῶν,	κατὰ	Ἀνακρέοντα. μετὰ δὲ τὴν ἀναχώρησιν
[1, 60]	προσφοράν. τούτους δ´ ὑπερβάλλει ὁ	κατὰ	Ἄντυλλαν πόλιν οὐ μακρὰν οὖσαν
[1, 22]	ἡδύ, ἀλλὰ κἀν τῷ βυθῷ	κατὰ	βάθος κειμένων. καὶ οὐκ ἔστιν
[1, 60]	τὴν τοῦ ὕδατος κρᾶσιν ἀναλύεται	κατὰ	βραχύ, ὡς καὶ τὸ μέλι
[1, 22]	τινὶ τέχνῃ χρήσασθαι ἢ δύντα	κατὰ	βυθοῦ. ἦ μάλ´ ἐλαφρὸς ἀνήρ,
[1, 4]	ἔχοντι τοῖς φίλοις τὴν οἰκίαν;	κατὰ	γὰρ τὸν κωμῳδιοποιὸν Ἀπολλόδωρον· εἰς
[1, 22]	χρωμένους τοὺς τότε καὶ ὄρνισι.	κατὰ	γοῦν τὴν Θρινακίαν οἱ Ὀδυσσέως
[1, 23]	εἰσὶ δὲ καὶ τοῖς ἀρίστοις	κατὰ	δεῖπνα τιμαί. Τυδείδης γοῦν καὶ
[1, 8]	πουλύποδος πλεκτὴ δ´, ἂν πιλήσῃς	κατὰ	καιρόν, ἑφθὴ τῆς ὀπτῆς, ἢν
[1, 44]	ἕτερος καμάτων λύσεως ἐκ τῶν	κατὰ	κεφαλῆς καταιονήσεων· θυμῆρες κεράσασα κατὰ
[1, 44]	κατὰ κεφαλῆς καταιονήσεων· θυμῆρες κεράσασα	κατὰ	κρατός τε καὶ ὤμων. αἱ
[1, 12]	Ἀλεξανδρείᾳ ἀστακούς. ἀκούσας οὖν καὶ	κατὰ	Λιβύην γίνεσθαι ὑπερμεγέθεις ἐξέπλευσεν οὐδ´
[1, 11]	βούλοιτό τινα παρ´ ἐκείνης τῶν	κατὰ	Νηρέα πυθέσθαι· τὴν δὲ ἠρωτημένην
[1, 34]	πλείστου μᾶλλον ἐποιοῦντο ἢ τὰς	κατὰ	παιδείαν γινομένας ἐπινοίας. Ἑστιαιεῖς γοῦν
[1, 53]	ὄζει δ´ ὑακίνθου· ὀσμὴ θεσπεσία	κατὰ	πᾶν δ´ ἔχει ὑψερεφὲς δῶ,
[1, 1]	ἀνὴρ τῇ τύχῃ περιφανής, τοὺς	κατὰ	πᾶσαν παιδείαν ἐμπειροτάτους ἐν {τοῖς}
[1, 48]	καὶ τῷ χρώματι χρυσίζει. Αἰκουανὸς	κατὰ	πολλὰ τῷ Συρεντίνῳ παρεμφερής. ὁ
[1, 49]	Λιβύη δ´ ἐλέφαντα πολὺν παρέχει	κατὰ	πρᾶσιν· ἡ Ῥόδος ἀσταφίδας τε
[1, 2]	Ἐφέσιος, ἱερὸς τὴν τέχνην καὶ	κατὰ	τὰ ἤθη, τῶν Ἀκαδημαικῶν λόγων
[1, 30]	ῥᾳθυμίας ἀνέπεμπον ὡς οὔσας καὶ	κατὰ	τὰ Τρωικά. Αἰσχύλος γοῦν ἀπρεπῶς
[1, 60]	πολλαὶ τῶν οἴνων αἱ ἰδιότητες	κατά	τε τὰ χρώματα καὶ τὴν
[1, 2]	ποιούμενος, μόνος ποιητής, ἀνὴρ καὶ	κατὰ	τὴν ἄλλην παιδείαν οὐδενὸς δεύτερος
[1, 2]	ὑπερβαλεῖν τοὺς πρὸ αὐτοῦ, καὶ	κατὰ	τὴν ἑρμηνείαν οὐδενὸς ὢν τῶν
[1, 60]	ἐδίδοσαν εἰς ζώνας. ὁ δὲ	κατὰ	τὴν Θηβαίδα καὶ μάλιστα ὁ
[1, 59]	τῶν δ´ οἴνων χαριέστατος ὁ	κατὰ	τὴν Ἰταλίαν Ἀλβανὸς καὶ ὁ
[1, 60]	τὴν Θηβαίδα καὶ μάλιστα ὁ	κατὰ	τὴν Κόπτον πόλιν οὕτως ἐστὶ
[1, 46]	πανάγρου δικτύου θήρᾳ. καίτοι Εὔβουλος	κατὰ	τὴν κωμικὴν χάριν φησὶ παίζων·
[1, 59]	τῶν κιρρῶν τροφιμώτατος. λεαίνει γὰρ	κατὰ	τὴν πάροδον καὶ παχύνων τὰ
[1, 29]	ἀνέκαθεν Ἀθηναίου, ὃς ἀήττητος ἦν	κατὰ	τὴν πεττευτικήν, ὥς φησι Φαινίας.
[1, 60]	τι ἐν αὑτοῖς λιπαρόν, ὃ	κατὰ	τὴν τοῦ ὕδατος κρᾶσιν ἀναλύεται
[1, 51]	ἀμπέλους. ἐν δὲ Ἴσσῃ τῇ	κατὰ	τὸν Ἀδρίαν νήσῳ Ἀγαθαρχίδης φησὶν
[1, 2]	φιλοσόφῳ θεωρίᾳ τεθραμμένος, ἀλλὰ καὶ	κατὰ	τὸν ἄλλον βίον ἐξητασμένος. τῶν
[1, 36]	ἀριθμουμένας πόλεις, ἀλλὰ πᾶσαι αἱ	κατὰ	τὸν ἐνιαυτὸν {ἀριθμούμεναι} διὰ τὸ
[1, 4]	φίλαν ἄνδρες ἀμφὶ θαμὰ τράπεζαν,	κατὰ	τὸν Θηβαῖον μελοποιόν. καὶ ἐπὶ
[1, 12]	μίαν ἡμέραν. καὶ πολλὰ κακοπαθήσας	κατὰ	τὸν πλοῦν ὡς πλησίον ἧκε
[1, 12]	ἑαυτὸν δ´ Ὀδυσσέα. ~ἐγένετο δὲ	κατὰ	τοὺς Τιβερίου χρόνους ἀνήρ τις
[1, 26]	τὴν σφαιριστικὴν ἁμίλλης τό τε	κατὰ	τοὺς τραχηλισμοὺς ῥωμαλέον. Ἀντιφάνης· οἴμοι
[1, 37]	τέχνας ἐπαγγελλόμενοι διδάσκειν. ~τῆς δὲ	κατὰ	τοῦτον ὀρχήσεως τῆς τραγικῆς καλουμένης
[1, 39]	τὸ μὴ μόνον τὰ ἑαυτῶν	δράματα	ἀναφέρειν εἰς ὄρχησιν τοῦ χοροῦ,
[1, 39]	γοῦν μετὰ τοῦ εἰκότος τὰ	δράματα.	Ἀριστοφάνης γοῦν (παρὰ δὲ τοῖς
[1, 39]	ἐπὶ Θήβας φανερὰ ποιῆσαι τὰ	πράγματα	δι´ ὀρχήσεως. φασὶ δὲ καὶ
[1, 49]	Παφλαγόνες παρέχουσι· τὰ γάρ τ´	ἀναθήματα	δαιτός· Φοινίκη δ´ αὖ καρπὸν
[1, 22]	μᾶλλον τῶν τοιαῦτα προηγουμένως ἐκδεδωκότων	ποιήματα	ἢ συγγράμματα, Καίκαλον λέγω τὸν
[1, 39]	Τελέστης ὁ ὀρχηστοδιδάσκαλος πολλὰ ἐξεύρηκε	σχήματα,	ἄκρως ταῖς χερσὶ τὰ λεγόμενα
[1, 39]	δᾳδοῦχοι ἀμφιέννυνται, ἀλλὰ καὶ πολλὰ	σχήματα	ὀρχηστικὰ αὐτὸς ἐξευρίσκων ἀνεδίδου τοῖς
[1, 39]	καὶ αὐτὸν τοῖς χοροῖς τὰ	σχήματα	ποιοῦντα τῶν ὀρχήσεων, καὶ ὅλως
[1, 50]	τινι χρείᾳ. Φοίνικες δ´ εὗρον	γράμματα	ἀλεξίλογα. Θήβη δ´ ἁρματόεντα δίφρον
[1, 6]	κομίζοντας τὰ ἀπὸ τῶν στρωματοδέσμων	γράμματα.	φησὶ δὲ καὶ ὅτι ὁ
[1, 22]	τοιαῦτα προηγουμένως ἐκδεδωκότων ποιήματα ἢ	συγγράμματα,	Καίκαλον λέγω τὸν Ἀργεῖον καὶ
[1, 2]	ὁ Περγαμηνός, ὃς τοσαῦτ´ ἐκδέδωκε	συγγράμματα	φιλόσοφά τε καὶ ἰατρικὰ ὡς
[1, 32]	καὶ αἱ τῶν περὶ τὰ	πέμματα	δημιουργίαι καὶ αἱ περὶ τὰς
[1, 51]	τε Θάσιος καὶ μύρον καὶ	στέμματα.	ἐν πλησμονῇ γὰρ Κύπρις, ἐν
[1, 35]	ἐποίει ἀναφύεσθαι καὶ ἄλλα πολλὰ	φάσματα	ἐτεχνᾶτο, ἀφ´ ὧν ἐξίστα τῶν
[1, 9]	οἶνον γάρον ὄξος καὶ ἄλλα	ἡδύσματα·	ἔπειτα εἰσιόντα εἰς τὰς ἀλλοτρίας
[1, 8]	παρθένου Ἀρτέμιδος γὰρ ἔφυ καὶ	στύματα	μισεῖ. σκορπίος αὖ— {Β. παίσειέ
[1, 49]	χαρίεις τὰ ἐξ ἑκάστης πόλεως	ἰδιώματα	οὕτω καταλέγει· ἐξ Ἤλιδος μάγειρος,
[1, 15]	ὡς ὁ Μένανδρός φησιν, ὑποβινητιῶντα	βρώματα	καὶ τὸ παρὰ πολλοῖς λασταυροκάκαβον
[1, 49]	λέβης, Φλιάσιος οἶνος, ἐκ Κορίνθου	στρώματα,	ἰχθῦς Σικυῶνος, Αἰγίου δ´ αὐλητρίδες,
[1, 60]	αἱ ἰδιότητες κατά τε τὰ	χρώματα	καὶ τὴν προσφοράν. τούτους δ´
[1, 17]	οὕτω τεθραμμένους ἀφλεγμάντους εἶναι τὰ	σώματα	καὶ τὰς ψυχάς. ἐνδεικνύμενος οὖν
[1, 44]	τοῦ ὕδατος ἀπεσκληρυμμένα γίνεσθαι τὰ	σώματα.	οἱ γοῦν ἀπὸ τῆς σκοπιῆς
[1, 52]	ἤδη χρὴ γεραόν, πολιὸν σφόδρα	κρᾶτα	φοροῦντα οἶνον, ὑγρὰν χαίταν λευκῷ
[1, 24]	τρυφερῷ τινι βίῳ τεθραμμένους κἀντεῦθεν	ὁμοιότατα	τοῖς τρόποις αὐτῶν τὰ πρὸς
[1, 59]	τῷ Χίῳ καὶ Λεσβίῳ τὰ	ἀποιότατα	τῶν ὑδάτων εὐθετεῖ. ~ὦ γλῶσσα,
[1, 9]	καὶ τοὺς ὀψοποιοῦντας ὑποποιεῖσθαι, ἵνα	θερμότατα	παρατιθῶσι καὶ μόνος καταναλίσκῃ αὐτὸς
[1, 45]	μηλέαι. τὰ δ´ εἰς ξυλείαν	εὔθετα	μακρά, τοῖς ἐπιθέτοις τὰς χρήσεις
[1, 17]	ἐπαινεῖ τὸν οἶνον, ὃ δὲ	μετὰ	ἄσθματος ἥκων ἀπωθεῖται· καὶ ἣ
[1, 19]	ἕλοντο, ἀπὸ δ´ αὐτοῦ θωρήσσοντο.	μετὰ	γὰρ τὴν ἀνατολὴν εὐθὺς δειπνοποιησάμενοι
[1, 37]	ἔτι παῖς ὢν παρὰ Λάμπρῳ.	μετὰ	γοῦν τὴν ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν
[1, 46]	ἄριστ´ ἀνευρήκασιν ὀψαρτυτικήν. κοιμῶνται δὲ	μετὰ	γυναικῶν παρ´ Ὁμήρῳ οὐ μόνον
[1, 20]	κατηρεφέες παντοίων ἀγαθῶν, κατὰ Ἀνακρέοντα.	μετὰ	δὲ τὴν ἀναχώρησιν αἱ δμωαὶ
[1, 60]	λαβοῦσα ἀπὸ Μάρωνος ἑνὸς τῶν	μετὰ	Διονύσου τὰς στρατείας πεποιημένων. πολλὴ
[1, 34]	πόλεως ἐπανελθόντα εὑρεῖν τὸ χρυσίον	μετὰ	ἔτη τριάκοντα. Ἡρόδοτος δὲ ὁ
[1, 48]	Καίκουβος, πληκτικός, εὔτονος· παλαιοῦται δὲ	μετὰ	ἱκανὰ ἔτη. ὁ Φουνδανὸς εὔτονος,
[1, 2]	κατ´ οὐδὲν ἀπολειπομένη· ὧν κατέτρεχε	μετὰ	καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι τι
[1, 4]	ποιούμενος, ἀλλ´ ὡς ἔνι μάλιστα	μετὰ	κριτικῆς τινος καὶ Σωκρατικῆς ἐπιστήμης,
[1, 37]	περὶ τρόπαιον γυμνὸς ἀληλιμμένος ἐχόρευσε	μετὰ	λύρας· οἳ δὲ ἐν ἱματίῳ
[1, 8]	δ´ ἐς τέκν´ ἄνειμι. εἶτα	μετὰ	μικρόν· οὐδὲ λοπὰς κακόν ἐστιν·
[1, 17]	ἐστὶ δῆλον· τοῖς γοῦν καρδιακοῖς	μετὰ	οἴνου σιτῶδες ἀναμίσγουσί τι πρὸς
[1, 36]	Πυθαγόρειον φιλοσοφίαν ἐπιδείκνυσιν ἥτις ἐστί,	μετὰ	σιωπῆς πάνθ´ ἡμῖν ἐμφανίζων σαφέστερον
[1, 42]	φάρυγος αἰθέρ´ ἐξανιεὶς βαρύν. Ἄλεξις·	μετὰ	ταῦτ´ ἀναπεσεῖν ἐκέλευον αὐτὴν παρ´
[1, 42]	τῷ αὐτῷ ἱματίῳ. Θεόπομπος· ἐπίνομεν	μετὰ	ταῦτα κατακείμενοι μαλακώτατ´ ἐπὶ τρικλινίῳ,
[1, 15]	καὶ τὴν ψυχήν. Αἴαντα οὖν	μετὰ	τὴν μονομαχίαν νώτοισι {βοῶν} γέραιρεν’
[1, 21]	καὶ ἀφῃροῦντο τοὺς ἔχοντας, καὶ	μετὰ	τῆς ἀκοσμίας ἐγίνοντο καὶ φόνοι.
[1, 44]	καὶ δίσκοις δὲ καὶ ἀκοντίοις	μετά	τινος συμμετρίας ἐχρῶντο· δίσκοισιν τέρποντο
[1, 9]	ἄκλητος ὡς τὸν νυμφίον. καὶ	μετὰ	τὸ δεῖπνον ᾄσας ὑμέναιον, οὗ
[1, 20]	δειπνοῦντας καὶ δόρπου ἐξαῦτις μεμνημένους	μετὰ	τὸν κλαυθμόν. τῷ δὲ μὴ
[1, 39]	εἰς ἑαυτὸν περιιστᾶν. ὑπεκρίνετο γοῦν	μετὰ	τοῦ εἰκότος τὰ δράματα. Ἀριστοφάνης
[1, 27]	τεθνηκότα· ἦν δὲ οὐδὲν πεπονθώς.	μετὰ	τοῦτον Αἰνιᾶνες καὶ Μάγνητες ἀνέστησαν,
[1, 4]	βασιλεὺς Πτολεμαῖος, Φιλάδελφος δὲ ἐπίκλην,	μετὰ	τῶν Ἀθήνηθεν καὶ τῶν ἀπὸ
[1, 42]	Νομίμοις· οἱ δὲ Τυρρηνοὶ δειπνοῦσι	μετὰ	τῶν γυναικῶν ἀνακείμενοι ὑπὸ τῷ
[1, 35]	Εὐρυκλείδην ἐν τῷ θεάτρῳ ἀνέστησαν	μετὰ	τῶν περὶ Αἰσχύλον. ἐθαυμάζετο δὲ
[1, 15]	ἄμητας μελίπηκτά τε τοῖς βασιλεῦσιν	ἐξαίρετα	παρατίθησιν Ὅμηρος, ἀλλ´ ἀφ´ ὧν
[1, 60]	σιγήσασα τὸν πολὺν χρόνον, πῶς	δῆτα	τλήσῃ πρᾶγμ´ ὑπεξελθεῖν τόδε; ἦ
[1, 38]	καὶ τοῦ κοσμίως ἀναλαμβάνειν τὴν	ἐσθῆτα	καὶ τοὺς μὴ τοῦτο ποιοῦντας
[1, 53]	θεοὶ αὐτοὶ στρώμασιν ἐν μαλακοῖς.	Μάγνητα	δὲ μειλιχόδωρον καὶ Θάσιον, τῷ
[1, 58]	τὸν Ἐρυθραῖον, τοῦ μὲν τὴν	μαλακότητα,	τοῦ δὲ τὴν εὐοσμίαν παρεχομένου.
[1, 39]	τὴν τῆς στολῆς εὐπρέπειαν καὶ	σεμνότητα,	ἣν ζηλώσαντες οἱ ἱεροφάνται καὶ
[1, 58]	ὀσμὴν ἀπ´ αὐτοῦ, τὴν δὲ	γλυκύτητα	ἀπὸ τοῦ σταιτὸς λαμβάνειν τὸν
[1, 5]	πλεῖαί τοι οἴνου κλισίαι· δαίνυ	δαῖτα	γέρουσι θάλειαν· ἔοικέ τοι. τοιοῦτος
[1, 21]	ἐκ τούτων δ´ ἐπείσθη Ζηνόδοτος	δαῖτα	ἐίσην τὴν ἀγαθὴν λέγεσθαι. ἐπεὶ
[1, 44]	Σέλευκός φησι τὴν παρ´ Ὁμήρῳ	δαῖτα	θάλειαν στοιχείων μεταθέσει δίαιταν εἶναι·
[1, 21]	ἐδίδου. καὶ ἐπὶ μόνων ἀνθρώπων	δαῖτα	λέγει ὁ ποιητής, ἐπὶ δὲ
[1, 21]	ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε	δαῖτα,	τὴν τῶν γυπῶν καὶ τῶν
[1, 50]	σκοπὸν ἐς λατάγων τόξα καθιστάμεθα.	εἶτα	δ´ ὄχος Σικελὸς κάλλει δαπάνῃ
[1, 24]	ἐνέβαλλέ τινα φιλοτιμίαν εἰς καλοκἀγαθίαν,	εἶτα	διατριβὴν παρέχων ἡδεῖαν ἀπεπλάνα τὴν
[1, 4]	ἄλλου τινὸς ἡμᾶς ἀναπυνθάνεσθαι δεῖ;	~εἶτα	εἰσβάλλει μετ´ ὀλίγον εἰς τὸν
[1, 38]	καθ´ ὥραν λαμπρὸν καὶ ἐξησκημένον,	εἶτα	καθίσαντα διατίθεσθαι τὸν λόγον οὐδεμιᾶς
[1, 8]	θαλάσσης δ´ ἐς τέκν´ ἄνειμι.	εἶτα	μετὰ μικρόν· οὐδὲ λοπὰς κακόν
[1, 62]	κράμβας ἤσθιον. Ἄλεξις· ἐχθὲς ὑπέπινες,	εἶτα	νυνὶ κραιπαλᾷς. κατανύστασον· παύσῃ γάρ.
[1, 27]	καὶ ὁ ζευγηλάτης τὸν λῃστήν·	εἶτα	παρὰ τοὺς βοῦς δήσας ὀπίσω
[1, 56]	εἶ; φράσον. {Β. Ἀκάνθιος. {Α.	εἶτα	πρὸς θεῶν οἴνου πολίτης ὢν
[1, 62]	νυνὶ κραιπαλᾷς. κατανύστασον· παύσῃ γάρ.	εἶτά	σοι δότω ῥάφανόν τις ἑφθήν.
[1, 9]	γάρον ὄξος καὶ ἄλλα ἡδύσματα·	ἔπειτα	εἰσιόντα εἰς τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας
[1, 14]	δυοῖν ποδοῖν παρεῖναι τῆς σκιᾶς·	ἔπειτα	φάναι μικρὸν ὀψιαίτερον δι´ ἀσχολίαν
[1, 41]	πρὸ κυνὸς καὶ εἴκοσι τὰς	μετέπειτα	οἴκῳ ἐνὶ σκιερῷ Διονύσῳ χρῆσθαι
[1, 41]	ἐν Αἰγύπτῳ πολυφύλῳ βιβλιακοὶ χαρακῖται	ἀπείριτα	δηριόωντες Μουσέων ἐν ταλάρῳ. ἕως
[1, 19]	ἄριστα, δεῖπνα, δόρπα δ´ αἱρεῖσθαι	τρίτα.	τῆς δὲ τετάρτης τροφῆς οὕτως
[1, 47]	πέσσει τε γὰρ μᾶλλον τὰ	σῖτα	καὶ λεπτομερὴς ὢν εὐανάδοτός ἐστι
[1, 15]	ἐσθίοντας ποιεῖ οὔτε ὄρνιθας οὔτε	μελίπηκτα,	περιελὼν παντὶ σθένει τὰς μαγειρικὰς
[1, 15]	θρῖα καὶ κάνδυλον καὶ ἄμητας	μελίπηκτά	τε τοῖς βασιλεῦσιν ἐξαίρετα παρατίθησιν
[1, 6]	ἄγγελοι, εἰς δὲ τὴν χορδήν·	ἑλικτὰ	κοὐδὲν ὑγιές, εἰς δὲ τὴν
[1, 41]	χειμάρροις ὅσα δένδρων ἀεὶ τὴν	νύκτα	καὶ τὴν ἡμέραν βρέχεται, μέγεθος
[1, 15]	τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν.	Αἴαντα	οὖν μετὰ τὴν μονομαχίαν νώτοισι
[1, 34]	ἐποιήσαντο διὰ τὴν τέχνην καὶ	ἀνδριάντα	ἀνέστησαν. τὰς γὰρ βαναύσους τέχνας
[1, 34]	πατρίδ´ ἐπευκλεΐσας. ὑπὸ τούτου τὸν	ἀνδριάντα,	ὅτε Ἀλέξανδρος τὰς Θήβας κατασκάπτων
[1, 18]	ἀπειλὰς ἃς Τρωσὶν ὑπέσχετο οἰνοποτάζων	ὑπομείναντα	τὴν Ἀχιλλέως ὁρμὴν καὶ μικροῦ
[1, 4]	εἶναι καὶ θυσιῶν ὑπὸ τοῦ	πάντα	ἀρίστου βασιλέως Μάρκου καὶ μὴ
[1, 41]	περιτέλλεται· ἡ δ´ ὥρη χαλεπή·	πάντα	δὲ δίψαις´ ὑπὸ καύματος. καὶ
[1, 4]	Νουμᾶ καὶ ἐπιστήμονα νόμων πολιτικῶν.	πάντα	δὲ ταῦτα μόνον ἐξευρεῖν ἐκ
[1, 38]	ποιοῦντας ἔσκωπτον. Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ·	πάντα	δυναμένους ὀξέως τε καὶ τορῶς
[1, 31]	Λιταῖς δὲ Πάτροκλος καὶ Ἀχιλλεὺς	πάντα	εὐτρεπίζει. καὶ Μενελάου δὲ τελοῦντος
[1, 6]	ὁ Ταραντῖνος, ὥς φησι Κλέαρχος,	πάντα	παρὰ τοὺς πότους ἔμμετρα ἔλεγε,
[1, 8]	ποιητής· οὐχ ἅμα μὲν οὖν	πάντα	παρασκευάζεσθαι δυνατόν, λέγεσθαι δὲ ῥᾴδιον.
[1, 61]	καὶ ᾄδειν καὶ ὀρχεῖσθαι καὶ	πάντα	ποιεῖν ὅσα τοὺς ἐξοίνους γινομένους.
[1, 27]	ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο· καὶ ταῦτα	πάντα	ῥυθμῷ πρὸς τὸν αὐλὸν ἐποίει.
[1, 11]	Διονυσίῳ παρατεθεῖσαν πρεσβυτέραν οὖσαν εἰδέναι	πάντα	σαφῶς ἃ βούλεται μαθεῖν. τὸν
[1, 25]	ὅτι Χαιρέφανες, ἐὰν παύσῃ ἀκολουθῶν,	πάντα	σοι ἔσται παρ´ ἡμῶν, ἐγὼ
[1, 49]	ἐκ δ´ Ἑλλησπόντου σκόμβρους καὶ	πάντα	ταρίχη· ἐκ δ´ αὖ Θετταλίας
[1, 4]	διατηρήσαντα βιβλία Νηλέα· παρ´ οὗ	πάντα,	φησί, πριάμενος ὁ ἡμεδαπὸς βασιλεὺς
[1, 16]	καὶ ἥδιστα ταύτης μνημονεύων καὶ	πάντα	χρόνον παρασκευάζων ἀθάνατον· ὄγχνη γάρ,
[1, 38]	ἑνός. καί ποτε ὀψοφάγον μιμούμενον	ἐξείραντα	τὴν γλῶσσαν περιλείχειν τὰ χείλη.
[1, 11]	βούλεται μαθεῖν. τὸν οὖν Διονύσιον	γελάσαντα	ἀποστεῖλαι αὐτῷ τὴν τρῖγλαν τὴν
[1, 4]	Σάμιον καὶ Πεισίστρατον τὸν Ἀθηναίων	τυραννήσαντα	Εὐκλείδην τε τὸν καὶ αὐτὸν
[1, 4]	Θεόφραστον καὶ τὸν τὰ τούτων	διατηρήσαντα	βιβλία Νηλέα· παρ´ οὗ πάντα,
[1, 17]	ἀπωθεῖται· καὶ ἣ μὲν ἀξιοῖ	σπείσαντα	πιεῖν, ὃ δὲ καθῃμαγμένος ἀσεβὲς
[1, 17]	καταλειπόμενον τῆς ἡμέρας παρακαλεῖ πιεῖν	σπείσαντα,	προτρεπομένη εἰς θυμηδίαν· ὃ δ´
[1, 38]	ὥραν λαμπρὸν καὶ ἐξησκημένον, εἶτα	καθίσαντα	διατίθεσθαι τὸν λόγον οὐδεμιᾶς ἀπεχόμενον
[1, 29]	ᾗ πρότερον ἦν· καὶ πάλιν	στάντα	τὴν Πηνελόπην ἐν ᾧ τὸ
[1, 10]	ἢ βοῦν ἢ κάμηλον ἢ	ἐλέφαντα	δεῖ σπουδάζειν γενέσθαι. οὕτω γὰρ
[1, 49]	τοῖσι θεοῖσιν, ἡ Λιβύη δ´	ἐλέφαντα	πολὺν παρέχει κατὰ πρᾶσιν· ἡ
[1, 9]	χρεία, κἆθ´ οὕτως εἰς ἑαυτὸν	κύψαντα	εὐωχεῖσθαι. οὗτος εἰς Ἔφεσον καταπλεύσας
[1, 18]	Ὀδυσσέα σῴζει τῷ Ἑρμοῦ λόγῳ	πεισθέντα·	διὸ καὶ ἀπαθὴς γίνεται. Ἐλπήνορα
[1, 9]	χεῖρα συνεθίζειν πρὸς τὰ θερμὰ	καθιέντα	εἰς ὕδωρ θερμὸν καὶ τὸ
[1, 49]	δὲ Διὸς βαλάνους καὶ ἀμύγδαλα	σιγαλόεντα	Παφλαγόνες παρέχουσι· τὰ γάρ τ´
[1, 50]	εὗρον γράμματα ἀλεξίλογα. Θήβη δ´	ἁρματόεντα	δίφρον συνεπήξατο πρώτη· φορτηγοὺς δ´
[1, 16]	τούτων γενέσεως. Ἑλλήσποντον δὲ Ὅμηρος	ἰχθυόεντα	προσαγορεύων καὶ τοὺς Φαίακας πλωτικωτάτους
[1, 14]	καὶ Φιλοκράτης. ἕνα γὰρ ἐκεῖνον	ὄντα	δύο λογίζομαι, μεγάλους μᾶλλον δὲ
[1, 17]	προσφέροντα οἶνον, ταῖς φλεγμοναῖς ἐναντιώτατον	ὄντα,	καὶ τοῦτον Πράμνειον, ὃν ἴδμεν
[1, 18]	ἀπαθὴς γίνεται. Ἐλπήνορα δὲ πάροινον	ὄντα	καὶ τρυφερὸν κατακρημνίζει. καὶ Ἀντίνοος
[1, 55]	πρὸς παραμονὴν ἐπιτήδειον οἱονεὶ παραμόνιον	ὄντα·	οἳ δὲ τὸν πραύνοντα τὸ
[1, 39]	ἀπόκειται πίστις) ποιεῖ αὐτὸν Αἰσχύλον	λέγοντα·	τοῖσι χοροῖς αὐτὸς τὰ σχήματ´
[1, 34]	τὰς Θήβας κατασκάπτων φησὶ Πολέμων	φεύγοντά	τινα χρυσίον εἰς τὸ ἱμάτιον
[1, 38]	τέλος μηδεὶς ἡμᾶς μήτε τιμὴν	δόντα	δεῖ ἑτέρων λαβεῖν, φέρει δὲ
[1, 8]	καὶ μετ´ ὀλίγα· ὀρφὼν αἰολίαν	συνόδοντά	τε καρχαρίαν τε μὴ τέμνειν,
[1, 57]	που ἄπυρον οἶνον καὶ ἄνθεος	ὄσδοντά’	φησι τὸν ἐκ Πέντε λόφων,
[1, 39]	αὐτῷ ὅτι εἰ καὶ τὰ	δέοντα	ποιεῖ, ἀλλ´ οὐκ εἰδώς γε.
[1, 20]	ἐστί, κατηρεφέες παντοίων ἀγαθῶν, κατὰ	Ἀνακρέοντα.	μετὰ δὲ τὴν ἀναχώρησιν αἱ
[1, 35]	εἰσήγαγε τερετίζοντα καὶ ναυαγὸν Ὀδυσσέα	σολοικίζοντα,	ὁ αὐτός φησι. Διοπείθης δὲ
[1, 15]	καίτοι πολλάκις τὸν Ἀγαμέμνονα ποιήσας	δειπνίζοντα	τοὺς ἀρίστους· καὶ οὐ θρῖα
[1, 35]	Οἰνώναν, ὃς καὶ Κύκλωπα εἰσήγαγε	τερετίζοντα	καὶ ναυαγὸν Ὀδυσσέα σολοικίζοντα, ὁ
[1, 34]	ἐνθέσθαι, καὶ ἀνοικιζομένης τῆς πόλεως	ἐπανελθόντα	εὑρεῖν τὸ χρυσίον μετὰ ἔτη
[1, 9]	ὄξος καὶ ἄλλα ἡδύσματα· ἔπειτα	εἰσιόντα	εἰς τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας τὰ
[1, 4]	τὴν τοῦ φίλου εὔνοιαν εὐθὺς	εἰσιόντα	τὰς θύρας. ὁ θυρωρὸς ἱλαρὸς
[1, 34]	εὑρεῖν τὸ χρυσίον μετὰ ἔτη	τριάκοντα.	Ἡρόδοτος δὲ ὁ λογόμιμος, ὥς
[1, 31]	ἐδείπνουν. Κάσανδρος οὖν πέντε καὶ	τριάκοντα	ὢν ἐτῶν ἐδείπνει παρὰ τῷ
[1, 13]	μήκωνος ἐπιπάσας ἄνω κόκκους μελαίνης	τετταράκοντα	τὸν ἀριθμόν, περὶ τὴν Σκυθίαν
[1, 32]	δυνάμεις εἶναι ὡς καὶ μέχρι	ἑβδομήκοντα	συνουσιῶν ἐπιτελεῖν καὶ τὸ τελευταῖον
[1, 58]	τάδε· γλεύκει παραχεῖται παρὰ χοῦς	πεντήκοντα	εἷς θαλάσσης καὶ γίνεται ἀνθοσμίας.
[1, 29]	γίνεσθαι οὖν ἑκατέρωθεν δʹ καὶ	πεντήκοντα.	τὸ δ´ ἀνὰ μέσον τούτων
[1, 17]	οἴνου ἐν οἷς τὸν χανδὸν	ἕλκοντα	αὐτὸν βλάπτεσθαι φησί. καὶ κράσεων
[1, 9]	τὰ ἑψόμενα τοῖς ἄλλοις ἀρτύειν	ἐμβάλλοντα	ὧν ἐστι χρεία, κἆθ´ οὕτως
[1, 55]	παραμόνιον ὄντα· οἳ δὲ τὸν	πραύνοντα	τὸ μένος, ἐπεὶ οἱ πιόντες
[1, 20]	ἢ τὸν καιρὸν αἰτιᾶσθαι τὸν	παρόντα	δεῖ. πῶς γὰρ ἦν πρέπον
[1, 51]	ἢ Χῖον λαβὼν ἢ Λέσβιον	γέροντα	νεκταροσταγῆ. μέμνηται δὲ οὗτος καὶ
[1, 17]	ἰατρῷ τετρωμένῳ τὸν δεξιὸν ὦμον	προσφέροντα	οἶνον, ταῖς φλεγμοναῖς ἐναντιώτατον ὄντα,
[1, 17]	οἶνον, τὸν δ´ Ὀδυσσέα ποιεῖ	συνάπτοντα	τὴν ἀπὸ τῶν σιτίων καὶ
[1, 17]	μέν, φησί, πῖνε καθήμενος’ καὶ	ἐπιξύοντα	τυρὸν αἴγειον, ἐπὶ δὲ κρόμυον
[1, 29]	ψήφῳ ἑτέρᾳ· καὶ κληρουμένων τὸν	λαχόντα	στοχάζεσθαι ταύτης. εἰ δέ τις
[1, 46]	ἀλλὰ τὴν σκευασίαν ὡς ποικίλην	ἔχοντα	καὶ οὐ μονοειδῆ ἀλλὰ περιττήν.
[1, 54]	καὶ Δημαράτῳ, δοὺς τὰ πρότερον	ὑπάρχοντα	καὶ εἰς στολὴν Γάμβρειον προσθεὶς
[1, 46]	κρέα δὲ μόνον ὤπτων, ἐπεὶ	ἕψοντά	γ´ οὐ πεποίηκεν αὐτῶν οὐδένα.
[1, 24]	τῷ Ὀδυσσεῖ τὰ μάλιστα αὐτὸν	τέρψοντα	καὶ τὰ οἰκεῖα τῇ φιλοτιμίᾳ
[1, 22]	ἄλλῃ τινὶ τέχνῃ χρήσασθαι ἢ	δύντα	κατὰ βυθοῦ. ἦ μάλ´ ἐλαφρὸς
[1, 57]	τινα ὑπνωτικὸν καὶ ἕτερον ἀγρυπνεῖν	ποιοῦντα	τοὺς πίνοντας. ~περὶ δὲ τῆς
[1, 39]	αὐτὸν τοῖς χοροῖς τὰ σχήματα	ποιοῦντα	τῶν ὀρχήσεων, καὶ ὅλως πᾶσαν
[1, 6]	σκέλος. ἀμίδα δότω τις ἢ	πλακοῦντά	τις δότω. τὸν βίον, φησίν,
[1, 40]	καὶ ῥυθμοὺς ποιῆσαι τῷ σώματι	αὐλοῦντα·	ὅθεν σικελίζειν τὸ ὀρχεῖσθαι παρὰ
[1, 52]	χρὴ γεραόν, πολιὸν σφόδρα κρᾶτα	φοροῦντα	οἶνον, ὑγρὰν χαίταν λευκῷ πεπυκασμένον
[1, 54]	οἶνον, Μαγνησίαν δ´ εἰς ἄρτον,	Μυοῦντα	δ´ εἰς ὄψον, Περκώτην δὲ
[1, 15]	τά, ὡς ὁ Μένανδρός φησιν,	ὑποβινητιῶντα	βρώματα καὶ τὸ παρὰ πολλοῖς
[1, 22]	λέγει πολλοὺς ἂν κορέσαι τήθεα	διφῶντα.	~ἑκάστῳ δὲ τῶν δαιτυμόνων παρ´
[1, 51]	με ψίθιον γεύσας ἡδὺν ἄκρατον,	διψῶντα	λαβὼν ὄξει παίει πρὸς τὰ
[1, 27]	Θρᾳκῶν τὸν ἕτερον ἐξέφερον ὡς	τεθνηκότα·	ἦν δὲ οὐδὲν πεπονθώς. μετὰ
[1, 9]	κατέχω τινὰ ὀψοφάγον ἐπὶ τοσοῦτον	ἐκπεπτωκότα	τοῦ μὴ ἐντρέπεσθαι τοὺς πλησίον
[1, 39]	ὥστε ἐν τῷ ὀρχεῖσθαι τοὺς	Ἑπτὰ	ἐπὶ Θήβας φανερὰ ποιῆσαι τὰ
[1, 48]	ὁ Σαβῖνος κουφότερος, ἀπὸ ἐτῶν	ἑπτὰ	ἐπιτήδειος πίνεσθαι μέχρι πεντεκαίδεκα. ὁ
[1, 57]	ἐστι τόπος Σπάρτης ἀπέχων στάδια	ἑπτά·	καὶ τὸν ἐκ Δενθιάδων, ἐρύματός
[1, 54]	τῷ Κυζικηνῷ φίλῳ ὄντι ἐχαρίσατο	ἑπτὰ	πόλεις, ὥς φησιν ὁ Βαβυλώνιος
[1, 13]	θήλειαν λαβὼν γογγυλίδα ταύτην ἔτεμε	λεπτὰ	καὶ μακρὰ τὴν ὄψιν αὐτῆς
[1, 20]	δὲ δεῖπνα κρέα μόνον ἦν	ὀπτά.	ζωμὸν δὲ οὐκ ἐποίει Ὅμηρος
[1, 46]	σημεῖον· πόδα γὰρ βόειον οὐδεὶς	ὀπτᾷ.	καὶ τὸ κρειῶν δὲ πίνακας
[1, 20]	οὐδ´ ἧψεν κρέα οὐδ´ ἐγκέφαλον·	ὤπτα	δὲ καὶ τὰς κοιλίας. οὕτω
[1, 49]	ἐντεῦθεν· ἐκ δ´ Αἰγύπτου τὰ	κρεμαστὰ	ἱστία καὶ βίβλους· ἀπὸ δ´
[1, 22]	μάλ´ ἐλαφρὸς ἀνήρ, ὃς ῥεῖα	κυβιστᾷ,	ὃν καὶ λέγει πολλοὺς ἂν
[1, 9]	Ἰδαίους ἔχω καὶ τὸν λάρυγγ´	ἥδιστα	πυριῶ τεμαχίοις. {Β. κάμινος, οὐκ
[1, 16]	τινι καίπερ οὖσαν πολλὴν καὶ	ἥδιστα	ταύτης μνημονεύων καὶ πάντα χρόνον
[1, 12]	(πόλις δὲ Καμπανίας) διέτριβε τὰ	πλεῖστα	καρίδας ἐσθίων πολυτελεῖς, αἳ γίνονται
[1, 48]	Πριούερνος λεπτομερέστερος ὢν τοῦ Ῥηγίνου	ἥκιστά	τε καθαπτόμενος κεφαλῆς. τούτῳ ἐμφερὴς
[1, 25]	φαινίνδα ἐκαλεῖτο, ὃ ἐγὼ πάντων	μάλιστα	ἀσπάζομαι. ~πολὺ δὲ τὸ σύντονον
[1, 24]	δὲ ᾄδουσι τῷ Ὀδυσσεῖ τὰ	μάλιστα	αὐτὸν τέρψοντα καὶ τὰ οἰκεῖα
[1, 34]	ὀρχηστὴς παρὰ Ἀντιόχῳ τῷ βασιλεῖ	μάλιστα	ἐτιμῶντο τῶν φίλων. ὁ δὲ
[1, 4]	ζητήσεις ποιούμενος, ἀλλ´ ὡς ἔνι	μάλιστα	μετὰ κριτικῆς τινος καὶ Σωκρατικῆς
[1, 60]	δὲ κατὰ τὴν Θηβαίδα καὶ	μάλιστα	ὁ κατὰ τὴν Κόπτον πόλιν
[1, 44]	κόπον μὲν θαλάττῃ λύοντες, ἣ	μάλιστα	τοῖς νεύροις ἐστὶ πρόσφορος, ἀναχαλῶντες
[1, 35]	πολλὰ φάσματα ἐτεχνᾶτο, ἀφ´ ὧν	ἐξίστα	τῶν ἀνθρώπων τὴν διάνοιαν. τοιοῦτος
[1, 19]	ἔταξα. σῖτον δ´ εἰδέναι διώρισα	ἄριστα,	δεῖπνα, δόρπα δ´ αἱρεῖσθαι τρίτα.
[1, 9]	συνακολουθεῖν μὴ δυναμένων. τὰ δ´	αὐτὰ	καὶ περὶ τοῦ Κυθηρίου Φιλοξένου
[1, 32]	ἔνδον τῆς πόλεως ἐώντων εἶναι	αὐτά,	ὧν τὸ βλαπτικὸν Ἀντιφάνης δηλοῖ·
[1, 35]	ἀνιμᾶν ἔλεγεν ἐκ τοῦ στόματος.	τοιαῦτα	ποιῶν ηὐδοκίμει καὶ Νοήμων ὁ
[1, 22]	τὴν τέχνην ἀκριβοῖ μᾶλλον τῶν	τοιαῦτα	προηγουμένως ἐκδεδωκότων ποιήματα ἢ συγγράμματα,
[1, 22]	κειμένων. καὶ οὐκ ἔστιν εἰς	ταῦτα	ἄλλῃ τινὶ τέχνῃ χρήσασθαι ἢ
[1, 10]	ἁπλῶς, ὃς καὶ γράφει που	ταῦτα·	δημηγοροῦντες ἐν τοῖς ὄχλοις κατατρίβουσιν
[1, 31]	τι δαινυμένους ἢ κρέα καὶ	ταῦτα	ἑαυτοῖς σκευάζοντας. οὐ γὰρ ἔχει
[1, 6]	Πάμφιλος δὲ ὁ Σικελός, ὡς	ταῦτα·	ἔγχει πιεῖν μοι καὶ τὸ
[1, 21]	τοῖς διαπίνουσιν ἄλεισα· καὶ γὰρ	ταῦτα	εἰς τὸ ἴσον χωρούντων ἐγίνετο.
[1, 23]	διὰ τοῦ ποτοῦ ἐπιστεφανοῦσθαι, καὶ	ταῦτα	ἔπρασσον πρὸς οἰωνοῦ τιθέμενοι. κοῦροι
[1, 8]	ὀρθοῖ. καὶ τάδε μὲν δὴ	ταῦτα·	θαλάσσης δ´ ἐς τέκν´ ἄνειμι.
[1, 42]	αὐτῷ ἱματίῳ. Θεόπομπος· ἐπίνομεν μετὰ	ταῦτα	κατακείμενοι μαλακώτατ´ ἐπὶ τρικλινίῳ, Τελαμῶνος
[1, 49]	γλαφυραῖς, ὁτιὴ δίχα θυμὸν ἔχουσι.	ταῦτα	μὲν ἐντεῦθεν· ἐκ δ´ Αἰγύπτου
[1, 4]	ἐπιστήμονα νόμων πολιτικῶν. πάντα δὲ	ταῦτα	μόνον ἐξευρεῖν ἐκ παλαιῶν ψηφισμάτων
[1, 14]	ὡς μάσημα ταῖς γνάθοις ἔχω.	ταῦτα	οἴκοθεν ἔχων εἰς τὸ συμπόσιον
[1, 15]	τὸ πολὺ βοείων· παρὰ δὲ	ταῦτα	οὔτε ἐν ἑορταῖς οὔτ´ ἐν
[1, 27]	πέλτας ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο· καὶ	ταῦτα	πάντα ῥυθμῷ πρὸς τὸν αὐλὸν
[1, 18]	(οὕτω δὲ καὶ τὰ ἔπη	ταῦτα	προηνέγκατο Διοσκουρίδης ὁ Ἰσοκράτους μαθητής)
[1, 57]	Ὀνόγλων καὶ Σταθμῶν. χωρία δὲ	ταῦτα	τὰ καὶ πλησίον Πιτάνης. φησὶν
[1, 16]	καὶ στεφάνους καὶ τὴν περὶ	ταῦτα	τρυφήν. καὶ τῆς ἁπλῆς δὲ
[1, 52]	ἄνθει πίνειν, ἐκ Λέσβου περικύμονος	ἐκγεγαῶτα.	τόν τ´ ἀπὸ Φοινίκης ἱερᾶς
[1, 39]	Πριάμῳ συλλυσόμενοι τὸν παῖδ´ ἦλθον	τεθνεῶτα,	πολλὰ τοιαυτὶ καὶ τοιαυτὶ καὶ
[1, 31]	ἑαυτοῖς σκευάζοντας. οὐ γὰρ ἔχει	γέλωτα	οὐδ´ αἰσχύνην ὀψαρτύοντας αὐτοὺς καὶ
[1, 15]	τοῦ Τηλεμάχου πρὸς αὐτὸν παραγενομένου	νῶτα	βοὸς παρέθηκεν ὄπτ´ ἐν χερσὶν
[1, 23]	οἱ βασιλεῖς δὲ τοῖς αὐτοῖς·	νῶτα	βοός, τά ῥά οἱ πάρθεσαν
[1, 21]	ὅτι ἐν ταῖς θαλίαις τὰ	πρῶτα	ἐξημάρτανον οἱ ἄνθρωποι εἰς ἀλλήλους.
[1, 53]	δὲ οἴνου μέμνηται καὶ Ἔφιππος·	κάρυα,	ῥοίας, φοίνικας, ἕτερα νώγαλα, σταμνάριά
[1, 2]	Περγαμηνός, ὃς τοσαῦτ´ ἐκδέδωκε συγγράμματα	φιλόσοφά	τε καὶ ἰατρικὰ ὡς πάντας
[1, 49]	ἐξολέσειε ναυσὶν ἐπὶ γλαφυραῖς, ὁτιὴ	δίχα	θυμὸν ἔχουσι. ταῦτα μὲν ἐντεῦθεν·
[1, 28]	λέγει γοῦν ἐδωδὴν παντοίην‘ καὶ	ὄψα	οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες. οἶδε