Livre, Chap. |
[1, 10] |
ἔοικε
βουλεύσασθαι
βέλτιον.
ὃ
μὲν
|
γὰρ |
ἀθανασίας
ἐπιθυμήσας
ἐν
θαλάμῳ
κρέμαται
|
[1, 14] |
τὸ
στεγανόμιον
κομίζων
παραγένωμαι.
ἄκαπνα
|
γὰρ |
αἰὲν
ἀοιδοὶ
θύομεν.
ὅτι
τὸ |
[1, 48] |
ἐτῶν
ἄρχεται
γίνεσθαι
πότιμος·
ὢν
|
γὰρ |
ἀλιπὴς
καὶ
λίαν
ψαφαρὸς
μόλις |
[1, 8] |
ἀλλ´
ὅλον
ὀπτήσας
παράθες·
πολλὸν
|
γὰρ |
ἄμεινον.
πουλύποδος
πλεκτὴ
δ´,
ἂν |
[1, 7] |
πέντε
γε
μὴ
πλείους·
ἤδη
|
γὰρ |
ἂν
εἴη
μισθοφόρων
ἁρπαξιβίων
σκηνὴ |
[1, 19] |
ἀκρατισώμεθ´
αὐτοῦ.
{Β.
μηδαμῶς·
Ἰσθμοῖ
|
γὰρ |
ἀριστήσομεν.
Ἀριστομένης·
ἀκρατιοῦμαι
μικρόν,
εἶθ´ |
[1, 41] |
καύματος.
καὶ
ἀλλαχοῦ·
πίνωμεν,
τὸ
|
γὰρ |
ἄστρον
περιτέλλεται.
Εὔπολίς
τε
τὸν |
[1, 41] |
ποιητής·
τέγγε
πνεύμονα
οἴνῳ·
τὸ
|
γὰρ |
ἄστρον
περιτέλλεται·
ἡ
δ´
ὥρη |
[1, 59] |
αὐτοῦ
εἰσι
τρεῖς·
ὃ
μὲν
|
γὰρ |
αὐστηρός
ἐστιν,
ὃ
δὲ
γλυκάζων, |
[1, 15] |
ἴτω
καὶ
τὰ
ἑξῆς·
ὁσιωτέρα
|
γὰρ |
αὕτη
ἡ
θυσία
θεοῖς
καὶ
|
[1, 9] |
τοῖς
θερμοῖς
δυσκίνητος
ᾖ.
ἔφασαν
|
γὰρ
|
αὐτὸν
καὶ
τοὺς
ὀψοποιοῦντας
ὑποποιεῖσθαι, |
[1, 17] |
γένη
διάφορα
ἐπίσταται·
οὐκ
ἂν
|
γὰρ |
Ἀχιλλεὺς
τὸ
ζωρότερον
κεραίρειν
διέστειλε, |
[1, 34] |
τέχνην
καὶ
ἀνδριάντα
ἀνέστησαν.
τὰς
|
γὰρ |
βαναύσους
τέχνας
Ἕλληνες
ὕστερον
περὶ |
[1, 33] |
ποιοῦντας
οὐκ
ἔστιν
εὑρεῖν.
σχολαζόντων
|
γὰρ |
βίος
ὁ
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
καὶ |
[1, 46] |
ποῦς
βοὸς
τούτου
σημεῖον·
πόδα
|
γὰρ |
βόειον
οὐδεὶς
ὀπτᾷ.
καὶ
τὸ
|
[1, 21] |
δαῖτας
ἀπὸ
τῆς
ἰσότητος.
τὰ
|
γὰρ |
δεῖπνα
δαῖτας
ἔλεγον
ἀπὸ
τοῦ |
[1, 5] |
ἔχομεν
ὁμοίας·
οὐδὲ
τοῖς
λαμπροῖσι
|
γὰρ
|
δείπνοις
τὸ
πεινῆν
παύεται,
Ἀντιφάνης |
[1, 8] |
δεύσας
ὡς
πλείστους
διάτρωγε·
τὸ
|
γὰρ |
δέμας
ἀνέρος
ὀρθοῖ.
καὶ
τάδε |
[1, 28] |
Ἐρατοσθένης
οὕτω
γεγράφθαι
φησίν·
οὐ
|
γὰρ |
ἔγωγέ
τί
φημι
τέλος
χαριέστερον |
[1, 32] |
ὥστ´
ἐπιτεχνᾶσθαι
σπόγγους
ὑποτίθεσθαι·
ἐπακτικὸν
|
γὰρ |
εἶναι
τὸ
τοιοῦτον
πρὸς
ἀφροδισίων |
[1, 47] |
σημαίνειν
φασὶ
πάλαι
γνωριζομένην.
ἡδὺν
|
γὰρ |
εἶναι
τὸν
οἶνον
παρεγχεομένης
θαλάσσης. |
[1, 58] |
ἡδονήν·
ἠρτυμένος
γάρ
ἐστιν.
ἐμβάλλουσι
|
γὰρ |
εἰς
τὸ
κεράμιον
σταῖς
μέλιτι |
[1, 62] |
εἶτα
νυνὶ
κραιπαλᾷς.
κατανύστασον·
παύσῃ
|
γάρ. |
εἶτά
σοι
δότω
ῥάφανόν
τις |
[1, 14] |
ἄμαχοι,
Φιλοκράτης
καὶ
Φιλοκράτης.
ἕνα
|
γὰρ |
ἐκεῖνον
ὄντα
δύο
λογίζομαι,
μεγάλους |
[1, 43] |
ἀτυχήσαντος
ἀπογεύσασθαι
μόνον·
εἰς
κόρον
|
γὰρ
|
ἐλθεῖν
οὐκ
εἴα
τὸ
πένθος. |
[1, 44] |
κρατός
τε
καὶ
ὤμων.
αἱ
|
γὰρ |
ἐμβάσεις
περικεχυμένου
πανταχόθεν
τοῖς
πόροις
|
[1, 55] |
ἀνθοσμίᾳ
καὶ
πέπονι
νεκταροσταγεῖ.
εἶναι
|
γὰρ |
ἐν
Ἰκάρῳ
φησὶ
Σῆμος
Πράμνιον |
[1, 22] |
χεῖρας
ἵκοιτο
γναμπτοῖς
ἀγκίστροισιν.
οὐ
|
γὰρ |
ἐν
τῇ
Θρινακίᾳ
ἐκεχάλκευτο
τὰ |
[1, 22] |
γενόμενον
Ὀππιανὸν
τὸν
Κίλικα·
τοσούτοις
|
γὰρ |
ἐνετύχομεν
ἐποποιοῖς
Ἁλιευτικὰ
γεγραφόσι.
καταλογάδην
|
[1, 52] |
κείνῳ
γε
παρεξισῶ
αὐτόν.
ἐὰν
|
γὰρ
|
ἐξαίφνης
αὐτοῦ
γεύσῃ
μὴ
πρόσθεν |
[1, 45] |
εἰσάγει
καὶ
τῶν
ἀκροδρύων·
ὄγχνη
|
γὰρ |
ἐπ´
ὄγχνῃ
που
γηράσκει,
σῦκον |
[1, 28] |
ὡς
ὕστερον
Διὶ
τελείῳ.
δοκεῖ
|
γὰρ |
Ἑρμῆς
ὕπνου
προστάτης
εἶναι.
σπένδουσι |
[1, 47] |
αὐτὸν
καὶ
αἴθοπα
καλεῖ.
δυναμικώτατος
|
γάρ |
ἐστι
καὶ
μένων
ἐν
ταῖς |
[1, 42] |
οὐδαμῶς
μάθοιμεν
ἄν·
ὁ
νοῦς
|
γάρ |
ἐστι
τῆς
τραπέζης
πλησίον.
ἔστι |
[1, 27] |
που
ἀνὰ
μέρος
πυκνῶς
(τοῦτο
|
γάρ |
ἐστι
τὸ
ταρφέ´
ἀμειβόμενοι’
ἄλλων |
[1, 13] |
τοῦ
ποιητοῦ
διαφέρει·
ὁ
νοῦς
|
γάρ |
ἐστιν
ἑκατέρῳ
τούτων
τέχνη.
~ὅτι |
[1, 58] |
θαυμαστὸν
εἶναι
τὴν
ἡδονήν·
ἠρτυμένος
|
γάρ |
ἐστιν.
ἐμβάλλουσι
γὰρ
εἰς
τὸ |
[1, 14] |
Ἀντιφάνης
δέ
φησι·
βίος
θεῶν
|
γάρ |
ἐστιν,
ὅταν
ἔχῃς
ποθὲν
τἀλλότρια |
[1, 57] |
εἶπε
τὸν
οὐχ
ἡψημένον·
ἐχρῶντο
|
γὰρ |
ἑφθοῖς
οἴνοις.
Πολύβιος
δὲ
διάφορον |
[1, 8] |
νεύρων
ἐπιήρανος
εἶναι·
παρθένου
Ἀρτέμιδος
|
γὰρ |
ἔφυ
καὶ
στύματα
μισεῖ.
σκορπίος |
[1, 31] |
καὶ
ταῦτα
ἑαυτοῖς
σκευάζοντας.
οὐ
|
γὰρ |
ἔχει
γέλωτα
οὐδ´
αἰσχύνην
ὀψαρτύοντας |
[1, 20] |
ἐμφανῶς
τοῦ
προκειμένου
κατασκευαστικόν·
δύναται
|
γὰρ |
ἡ
Ἀθηνᾶ
ἀπὸ
τῆς
Τηλεμάχου |
[1, 59] |
μᾶλλον
κεφαλὴν
ἧττον
παρενοχλεῖ.
ὄντως
|
γὰρ |
ἡ
τοῦ
γλυκέος
οἴνου
φύσις |
[1, 21] |
ἐίσην
τὴν
ἀγαθὴν
λέγεσθαι.
ἐπεὶ
|
γὰρ |
ἡ
τροφὴ
τῷ
ἀνθρώπῳ
ἀγαθὸν |
[1, 28] |
ὁ
τῶν
Φαιάκων
βίος·
αἰεὶ
|
γὰρ |
ἡμῖν
δαίς
τε
φίλη
κίθαρίς |
[1, 20] |
αἰτιᾶσθαι
τὸν
παρόντα
δεῖ.
πῶς
|
γὰρ
|
ἦν
πρέπον
τῷ
Ἀχιλλεῖ
πενθοῦντι |
[1, 10] |
ἐλέφαντα
δεῖ
σπουδάζειν
γενέσθαι.
οὕτω
|
γὰρ |
καὶ
αἱ
ἐπιθυμίαι
καὶ
αἱ
|
[1, 60] |
γινόμενος
οἶνος
κάλλιστος·
λευκός
τε
|
γὰρ |
καὶ
ἡδύς,
εὔπνους,
εὐανάδοτος,
λεπτός, |
[1, 5] |
ἡδίστης
θεῶν;
τοῦ
μὲν
πιεῖν
|
γὰρ |
καὶ
φαγεῖν
τὰς
ἡδονὰς
ἔχομεν |
[1, 46] |
ἤδη
δὲ
καὶ
Χίας.
μαρτυροῦνται
|
γὰρ |
καὶ
Χῖοι
οὐκ
ἔλαττον
τῶν |
[1, 59] |
καὶ
τῶν
κιρρῶν
τροφιμώτατος.
λεαίνει
|
γὰρ |
κατὰ
τὴν
πάροδον
καὶ
παχύνων |
[1, 56] |
σκληροῦ·
οἶνος
ξενικὸς
παρῆν·
ὁ
|
γὰρ |
Κορίνθιος
βασανισμός
ἐστι.
καὶ
Εὐβοικοῦ |
[1, 51] |
μύρον
καὶ
στέμματα.
ἐν
πλησμονῇ
|
γὰρ |
Κύπρις,
ἐν
δὲ
τοῖς
κακῶς
|
[1, 51] |
Ἀντίδοτος
δέ·
Θάσιον
ἔγχει
ὁ
|
γὰρ |
λαβών
μου
καταφάγῃ
τὴν
καρδίαν, |
[1, 47] |
πρὸς
ὑγίειαν
προσφορώτερος.
πέσσει
τε
|
γὰρ |
μᾶλλον
τὰ
σῖτα
καὶ
λεπτομερὴς |
[1, 51] |
οὗτος
καὶ
ψιθίου
οἴνου·
οἶνον
|
γάρ |
με
ψίθιον
γεύσας
ἡδὺν
ἄκρατον, |
[1, 28] |
ἀπούσης
φάσκων
τῆς
ἀφροσύνης.
ἀδύνατον
|
γὰρ |
μὴ
φρονίμους
εἶναι
Φαίακας,
οἳ |
[1, 38] |
διὸ
καὶ
Ἄλεξίς
φησιν·
ἓν
|
γὰρ |
νομίζω
τοῦτο
τῶν
ἀνελευθέρων
εἶναι, |
[1, 59] |
τὴν
κεφαλὴν
ποιεῖ
διάπυρον·
ἀνωφερὴς
|
γὰρ |
ὁ
οἶνος.
ὁ
δὲ
μέλας, |
[1, 61] |
ἐξυπτιάζονται
τὴν
κεφαλήν·
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
οἶνος
καρηβαρικός,
ὁ
δὲ
κρίθινος |
[1, 36] |
{ἀριθμούμεναι}
διὰ
τὸ
πλῆθος.
καὶ
|
γὰρ
|
ὅλα
ἔθνη
ἀθρόως
αὐτόθι
συνῴκισται, |
[1, 14] |
παρόνθ´
ἅμ´
ἡμέρᾳ.
ἀσυμβόλου
δείπνου
|
γὰρ |
ὅστις
ὑστερεῖ,
τοῦτον
ταχέως
νόμιζε |
[1, 44] |
ἠθμὸς
εἰς
ὕδωρ
βληθείς·
διέξεισι
|
γὰρ
|
οὐθέν,
εἰ
μή
τις
αὐτὸν |
[1, 20] |
παρὰ
Μενελάῳ
εἰσάγει
συμπόσιον.
δειπνήσαντας
|
γὰρ |
ποιεῖ
ὁμιλοῦντας·
εἶτ´
ἀπονιψαμένους
ποιεῖ |
[1, 33] |
πόντος
ἀπείριτος
ἐστεφάνωτο.
καί·
πάντῃ
|
γάρ |
σε
περὶ
στέφανος
πολέμοιο
δέδηε. |
[1, 59] |
Ἀθήνησι
καὶ
Σικυῶνι·
ἐν
ταύταις
|
γὰρ |
σκληρὰ
τὰ
ὕδατα.
τοῖς
δ´ |
[1, 43] |
εὖθ´
οἳ
σπλάγχν´
ἐπάσαντο.
τῶν
|
γὰρ
|
σπλάγχνων
ἀπογεύονται
μόνον
ὡς
ἂν |
[1, 62] |
ἄφνω
λύπην
τιν´.
οὕτως
ἐξελαύνει
|
γὰρ |
σφόδρα
λῆρον
ὥστε
τὰς
ῥαφάνους |
[1, 49] |
ἀμύγδαλα
σιγαλόεντα
Παφλαγόνες
παρέχουσι·
τὰ
|
γάρ |
τ´
ἀναθήματα
δαιτός·
Φοινίκη
δ´ |
[1, 4] |
τὴν
Ῥώμην
πᾶσιν
ἀποφαίνει.
τίς
|
γὰρ |
τὰ
οἴκοι
ποθεῖ
τούτῳ
ξυνὼν |
[1, 14] |
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
ἑστιασόμενος
ἧκον·
κοινὰ
|
γὰρ |
τὰ
τῶν
φίλων.
πολλὸν
δὲ |
[1, 10] |
πολλῷ
μείζους
καὶ
σφοδρότεραι·
πρὸς
|
γὰρ |
τὰς
δυνάμεις
ποιοῦνται
τὰς
ἀπολαύσεις. |
[1, 21] |
καὶ
τοῖς
διαπίνουσιν
ἄλεισα·
καὶ
|
γὰρ |
ταῦτα
εἰς
τὸ
ἴσον
χωρούντων
|
[1, 44] |
τέρποντο
καὶ
αἰγανέῃσιν
ἱέντες.
τὸ
|
γὰρ |
τερπνὸν
τὴν
κακοπάθειαν
κουφίζει.
καὶ |
[1, 1] |
καλλίστων
οὐκ
ἐμνημόνευσεν.
ἰχθῦς
τε
|
γὰρ |
τῇ
βίβλῳ
ἐνέθετο
καὶ
τὰς |
[1, 19] |
ἀπὸ
δ´
αὐτοῦ
θωρήσσοντο.
μετὰ
|
γὰρ |
τὴν
ἀνατολὴν
εὐθὺς
δειπνοποιησάμενοι
προέρχονται |
[1, 31] |
αὐτοὺς
καὶ
ἕψοντας
ὁρᾶν.
ἐπετήδευον
|
γὰρ |
τὴν
αὐτοδιακονίαν
καὶ
ἐκαλλωπίζοντο,
φησὶ
|
[1, 19] |
τὸ
ἄριστον
τῷ
δείπνῳ.
ἐπὶ
|
γὰρ |
τῆς
πρωινῆς
που
τροφῆς
ἔφη· |
[1, 5] |
Ἀθηναίων
ἔδωκε
Χίου
κεράμιον.
τοῦ
|
γάρ |
τις
ἄλλου
πρὸς
θεῶν
ἂν |
[1, 37] |
μέλους
τὴν
ὄρχησιν
γυμνάσιον.
ἔταττον
|
γὰρ |
τὸ
ὀρχεῖσθαι
ἐπὶ
τοῦ
κινεῖσθαι
|
[1, 33] |
λιμὸν
εὑρεθῆναι
τὰς
παιδιάς·
πρεσβεύει
|
γὰρ |
τοῖς
χρόνοις
τὰ
ἡρωικά.
οἱ |
[1, 4] |
τοῖς
φίλοις
τὴν
οἰκίαν;
κατὰ
|
γὰρ |
τὸν
κωμῳδιοποιὸν
Ἀπολλόδωρον·
εἰς
οἰκίαν |
[1, 43] |
δὴ
καὶ
σίτου
πασάμην.
οἰκεῖον
|
γὰρ |
τοῦ
τηνικάδε
ἀτυχήσαντος
ἀπογεύσασθαι
μόνον· |
[1, 52] |
τοῦ
Λεσβίου
εἶναι
μᾶλλον·
ἔχει
|
γὰρ |
τοῦτο
χρόνου
διὰ
μῆκος
ἄπλατον· |
[1, 42] |
κατακεῖσθαι
πρὸ
δείπνου
συμφορά·
οὔτε
|
γὰρ |
ὕπνος
δήπουθεν
οὐδέν´
ἂν
λάβοι
|
[1, 37] |
ἡ
δὲ
Βαθύλλειος
ἱλαρωτέρα·
καὶ
|
γὰρ |
ὑπόρχημά
τι
τοῦτον
διατίθεσθαι.
Σοφοκλῆς |
[1, 41] |
ἐπὶ
τοῦ
πίνειν.
Ἀντιφάνης·
δεῖ
|
γὰρ |
φαγόντας
δαψιλῶς
βρέχειν.
Εὔβουλος·
Σίκων |
[1, 26] |
ἑκκαίδεκ´
ἢ
ἑπτακαίδεκα,
Κῷος·
θεοὺς
|
γὰρ |
φαίνεθ´
ἡ
νῆσος
φέρειν.
ὃς |
[1, 24] |
αὐτοῦ
καὶ
πολυμαθείᾳ
λέγουσαι.
ἴσμεν
|
γάρ, |
φασί,
τά
τ´
ἄλλα
καὶ |
[1, 29] |
μνηστήρων
πεττείαν
οἵα
ἦν.
ὀκτὼ
|
γάρ, |
φησί,
καὶ
ἑκατὸν
ὄντες
οἱ |
[1, 16] |
πάντα
χρόνον
παρασκευάζων
ἀθάνατον·
ὄγχνη
|
γάρ, |
φησίν,
ἐπ´
ὄγχνῃ’
καὶ
τὰ
|
[1, 2] |
ἐγκύκλιον
οὐ
παρέργως
ἐζηλωκώς·
ἕκαστον
|
γὰρ |
ὧν
ἐπεδείκνυτο
ὡς
μόνον
τοῦτο
|
[1, 48] |
μὴ
δοκεῖν
ἀπαρέγχυτος
εἶναι·
ἐμφαίνει
|
γὰρ |
ὡς
ἐμμεμιγμένου
αὐτῷ
ἑτέρου.
ὁ |
[1, 10] |
ὥσπερ
Φιλόξενον
τὸν
Ἐρύξιδος·
ἐκεῖνος
|
γάρ, |
ὡς
ἔοικεν,
ἐπιμεμφόμενος
τὴν
φύσιν |
[1, 8] |
μικρόν·
οὐδὲ
λοπὰς
κακόν
ἐστιν·
|
ἀτὰρ |
τὸ
τάγηνον
ἄμεινον,
οἶμαι.
καὶ |
[1, 58] |
οἶνόν
φησι
γίνεσθαι
τὸν
καλούμενον
|
νέκταρ. |
ἦν
ἄρ´
ἔπος
τόδ´
ἀληθές, |
[1, 16] |
θεοῖς
δὲ
ἁπλῆν
ἀποδίδωσι
δίαιταν
|
νέκταρ |
καὶ
ἀμβροσίαν.
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους |
[1, 53] |
ἔχει
ὑψερεφὲς
δῶ,
ἀμβροσία
καὶ
|
νέκταρ |
ὁμοῦ.
τοῦτ´
ἐστὶ
τὸ
νέκταρ, |
[1, 53] |
νέκταρ
ὁμοῦ.
τοῦτ´
ἐστὶ
τὸ
|
νέκταρ, |
τούτου
χρὴ
παρέχειν
πίνειν
ἐν |
[1, 49] |
ἀσταφίδας
τε
καὶ
ἰσχάδας
ἡδυονείρους.
|
αὐτὰρ |
ἀπ´
Εὐβοίας
ἀπίους
καὶ
ἴφια |
[1, 16] |
τῶν
ἰατρῶν
ἀφαιρεῖ
τὰς
πλησμονάς,
|
αὐτὰρ |
ἐπεὶ
πόσιος
καὶ
ἐδητύος
ἐξ |
[1, 43] |
πάσασθαι,
ἀλλ´
ὁπόσα
δηλοῖ
κόρον·
|
αὐτὰρ |
ἐπεὶ
σίτου
τάρφθεν‘
καὶ
ἐδητύος |
[1, 44] |
φράττουσι
τὴν
τῶν
ἱδρώτων
ἔκκρισιν
|
καθάπερ |
ἂν
εἴ
τις
ἠθμὸς
εἰς |
[1, 41] |
ὥσπερ
ἐν
πανάγρῳ
τινὶ
σιτοῦνται
|
καθάπερ |
οἱ
πολυτιμότατοι
ὄρνιθες·
πολλοὶ
μὲν |
[1, 45] |
ὁ
κολάζων
αὐτὸν
θεὸς
προσείων,
|
καθάπερ |
οἱ
τὰ
ἄλογα
τῶν
ζῴων
|
[1, 20] |
τῷ
Ἀχιλλεῖ
πενθοῦντι
παρακεῖσθαι
τράπεζαν
|
καθάπερ |
τοῖς
εὐωχουμένοις
παρ´
ὅλην
τὴν
|
[1, 58] |
καὶ
εὔοσμον
μαλακῷ
καὶ
ἀόσμῳ,
|
καθάπερ |
τὸν
Ἡρακλεώτην
καὶ
τὸν
Ἐρυθραῖον, |
[1, 31] |
οὐ
δυνάμενος
τὸν
ἆθλον
ἐκτελέσαι
|
καίπερ |
ἀνδρεῖος
γεγονὼς
καὶ
κυνηγὸς
ἀγαθός. |
[1, 16] |
μὴν
οὐδ´
ὀπώραν
παρατίθησί
τινι
|
καίπερ |
οὖσαν
πολλὴν
καὶ
ἥδιστα
ταύτης
|
[1, 45] |
θανὼν
ἀπαλλάττεται
τῆς
τούτων
ἐπιθυμίας·
|
εἴπερ |
ὁ
κολάζων
αὐτὸν
θεὸς
προσείων, |
[1, 29] |
ἴσας
πρὸς
ἴσας
τὸν
ἀριθμόν,
|
ὅσοιπερ |
ἦσαν
καὶ
αὐτοί.
γίνεσθαι
οὖν |
[1, 28] |
ὑφίσταται
τῇ
κατασκευῇ
καὶ
λαμπρότητι
|
οἵανπερ |
Πολύβιος
Ἴβηρός
τινος
βασιλέως
οἰκίαν· |
[1, 7] |
ἐκ
κοινοῦ
τρέφειν,
ἀεί
θ´
|
ὅπερ
|
Ὀλυμπίασί
φασι
ταῖς
μυίαις
ποιεῖν, |
[1, 4] |
εἰς
τὴν
καλὴν
Ἀλεξάνδρειαν
μετήγαγε.
|
διόπερ |
ἐκεῖνα
τῶν
Ἀντιφάνους
ἐρεῖ
τις |
[1, 60] |
διδόμενος
μὴ
βλάπτειν.
σαυτὴν
ἐπαινεῖς
|
ὥσπερ |
Ἀστυδάμας,
γύναι.
ἦν
δὲ
τραγικὸς |
[1, 41] |
ἐν
αὐτῷ
τρεφομένους
φιλοσόφους,
ὅτι
|
ὥσπερ |
ἐν
πανάγρῳ
τινὶ
σιτοῦνται
καθάπερ |
[1, 1] |
κρείττων
τε
αὐτὸς
ἑαυτοῦ
γινόμενος,
|
ὥσπερ |
οἱ
Ἀθήνησι
ῥήτορες,
ὑπὸ
τῆς |
[1, 16] |
οὐδὲ
στεφανουμένους
οὐδὲ
μυρουμένους
ποιεῖ
|
ὥσπερ |
οὐδὲ
θυμιῶντας,
ἀλλὰ
πάντων
τούτων |
[1, 6] |
φησι
τῷ
Λαρηνσίου
παρεῖναι
δείπνῳ,
|
ὥσπερ |
συμβολὰς
κομίζοντας
τὰ
ἀπὸ
τῶν |
[1, 10] |
τις.
~Θεόφιλος
δέ
φησιν·
οὐχ
|
ὥσπερ
|
Φιλόξενον
τὸν
Ἐρύξιδος·
ἐκεῖνος
γάρ, |
[1, 26] |
φωναῖς
ἔξω,
μακράν,
παρ´
αὐτόν,
|
ὑπὲρ |
αὐτόν,
κάτω,
ἄνω,
βραχεῖαν,
ἀπόδος |
[1, 12] |
ἐσθίων
πολυτελεῖς,
αἳ
γίνονται
αὐτόθι
|
ὑπέρ |
γε
τὰς
ἐν
Σμύρνῃ
μέγισται |
[1, 48] |
πεντεκαίδεκα
μέχρι
εἴκοσιν·
ὁ
δ´
|
ὑπὲρ |
τοῦτον
ἐκπίπτων
τὸν
χρόνον
κεφαλαλγὴς |
[1, 33] |
μονονοὺ
βοῶσι·
κλῦθ´
Ἀλαλά,
Πολέμου
|
θύγατερ, |
ἐγχέων
προοίμιον.
~ὅτι
Ἀριστόνικον
τὸν |
[1, 2] |
παρέργως
ἐπιμέλειαν
ποιούμενος,
μόνος
ποιητής,
|
ἀνὴρ |
καὶ
κατὰ
τὴν
ἄλλην
παιδείαν
|
[1, 2] |
κυρίου
διασημότερον
Κειτούκειτος.
οὗτος
ὁ
|
ἀνὴρ |
νόμον
εἶχεν
ἴδιον
μηδενὸς
ἀποτρώγειν |
[1, 17] |
οἴνου
ὠφέλειαν·
ὃς
δέ
κ´
|
ἀνὴρ |
οἴνοιο
κορεσσάμενος
καὶ
ἐδωδῆς.
τῷ |
[1, 22] |
κατὰ
βυθοῦ.
ἦ
μάλ´
ἐλαφρὸς
|
ἀνήρ, |
ὃς
ῥεῖα
κυβιστᾷ,
ὃν
καὶ |
[1, 2] |
ὑπερηκοντικότες,
Φιλάδελφός
τε
ὁ
Πτολεμαεύς,
|
ἀνὴρ |
οὐ
μόνον
ἐν
φιλοσόφῳ
θεωρίᾳ |
[1, 1] |
δὲ
τῷ
λόγῳ
Λαρήνσιος
Ῥωμαῖος,
|
ἀνὴρ |
τῇ
τύχῃ
περιφανής,
τοὺς
κατὰ |
[1, 12] |
δὲ
κατὰ
τοὺς
Τιβερίου
χρόνους
|
ἀνήρ
|
τις
Ἀπίκιος,
πλουσιώτατος
τρυφητής,
ἀφ´ |
[1, 40] |
παράγει
λέγων·
μέσσοισιν
δ´
ὠρχεῖτο
|
πατὴρ |
ἀνδρῶν
τε
θεῶν
τε.
Θεόφραστος |
[1, 34] |
ἐτιμῶντο
τῶν
φίλων.
ὁ
δὲ
|
πατὴρ |
αὐτοῦ
Ἀντίοχος
τοὺς
Σωστράτου
τοῦ |
[1, 1] |
~Ἀθήναιος
μὲν
ὁ
τῆς
βίβλου
|
πατήρ· |
ποιεῖται
δὲ
τὸν
λόγον
πρὸς |
[1, 14] |
δὴ
φίλος·
ἀλλά
ς´
ἡ
|
γαστὴρ |
νόον
τε
καὶ
φρένας
παρήγαγεν
|
[1, 19] |
δῖος
ὑφορβὸς
ἐντύνοντ´
ἄριστον
κειαμένω
|
πῦρ, |
καὶ
ἅπαξ
ἐν
Ἰλιάδι·
ἐσσυμένως |
[1, 31] |
Ὀδυσσεὺς
γοῦν
δαιτρεῦσαί
τε
καὶ
|
πῦρ |
νηῆσαι‘
οἷος
οὐκ
ἄλλος
δεξιὸς
|
[1, 35] |
κατέλιπε
Κρατισθένη
τὸν
Φλιάσιον·
ὃς
|
πῦρ |
τε
αὐτόματον
ἐποίει
ἀναφύεσθαι
καὶ |
[1, 44] |
ἂν
εἴ
τις
ἠθμὸς
εἰς
|
ὕδωρ |
βληθείς·
διέξεισι
γὰρ
οὐθέν,
εἰ |
[1, 32] |
στερεόν
τι
πρᾶγμα
θερμόν
ἐσθ´
|
ὕδωρ. |
Ἕρμιππος·
μὰ
τὸν
Δί´,
οὐ |
[1, 9] |
πρὸς
τὰ
θερμὰ
καθιέντα
εἰς
|
ὕδωρ
|
θερμὸν
καὶ
τὸ
στόμα
ἀναγαργαριζόμενον |
[1, 44] |
ἔλθωσιν
εἰς
θερμὸν
ἢ
ψυχρὸν
|
ὕδωρ |
οὐκ
ἔτι
ἱδροῦσιν,
ἕως
ἂν |
[1, 29] |
Ἀρήτη
Ὀδυσσεῖ
ὑποστρωννύειν
κελεύει,
καὶ
|
Νέστωρ |
αὐχεῖ
πρὸς
Τηλέμαχον
πολλῶν
τοιούτων |
[1, 15] |
οἱ
γέρα
πάρθεσαν
αὐτῷ.
καὶ
|
Νέστωρ |
δὲ
βόας
θύει
Ποσειδῶνι
παρὰ |
[1, 46] |
οἱ
γέροντες
Φοῖνιξ
τε
καὶ
|
Νέστωρ. |
μόνῳ
Μενελάῳ
οὐ
συνέζευκται
γυνὴ |