HODOI ELEKTRONIKAI
Corpora

Aristote, La grande morale, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ω  =  68 formes différentes pour 248 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

>
Livre, Chap.
[1, 31]   τὸ δίκαιον ἴσον, καὶ τὸ  τῷ   ἀνάλογον ἴσον δίκαιον ἂν εἴη.
[1, 31]   τὸ μὲν γὰρ δίκαιον τὸ  τῷ   νόμῳ ὡρισμένον, τὸ δὲ δικαιοπράγημα
[1, 20]   μὴ εἶναι ἐν αὐτοῖς λόγον,     δοκιμάζοντα τὸ καλὸν αἱροῦνται. Πᾶσα
[1, 31]   εἰδὼς καὶ ὃν καὶ     καὶ οὗ ἕνεκα. Ὅταν δὲ
[1, 31]   ὅταν εἰδὼς καὶ ὃν καὶ     καὶ οὗ ἕνεκα, οὕτως δίκαιον
[1, 24]   σαλάκων τοιοῦτός ἐστιν, ἐν     μὴ δεῖ καιρῷ ἐνδεικνύμενος τὴν
[1, 31]   εἰδὼς μήθ´ ὃν βλάπτει μήθ´     μηθ´ οὗ ἕνεκεν· ἀλλ´ ἤδη
[1, 32]   ἴσως ἐστὶν πρῶτον μέν, ἐν     λόγος ἐγγίνεται, ὑπὲρ τούτου
[1, 19]   καὶ παντὶ χρόνῳ, ἀλλ´ ἐν     οἱ φόβοι καὶ οἱ κίνδυνοι
[1, 19]   μὲν γὰρ τοιοῦτος οὐκ ἀνδρεῖος,     ὅλως μηθέν ἐστι φοβερόν· οὕτω
[1, 4]   ἄλλο δέ τι παρὰ ταῦτα,     οὐθὲν ἔχομεν οἰκειότερον ὄνομα ἐπιθεῖναι
[1, 18]   ἀποδίδομεν ὡς κάλλιον, ἀλλ´ ἐν     οὐκ ἔστιν ἐνέργεια; Ναί, ἀλλὰ
[1, 4]   δοκεῖ, μόριόν τι τῆς ψυχῆς     τρεφόμεθα, καλοῦμεν θρεπτικόν (τοῦτο
[1, 15]   τὴν δ´ ἄνθρωπον ἐν Ἀρείῳ  πάγῳ   ἀποφυγεῖν· οὗ παροῦσαν δι´ οὐθὲν
[1, 31]   τὰ φύσει ὄντα μεταλαμβάνουσι μεταβολῆς.  Λέγω   δ´ οἷον εἰ τῇ ἀριστερᾷ
[1, 1]   ἄνευ τοῦ ποῖόν τινα εἶναι,  λέγω   δ´ οἷον σπουδαῖον· τὸ δὲ
[1, 19]   ἀνδρεῖος τοῖς κατ´ ἀνθρώπους·  λέγω   δὲ οἷον οἱ πολλοὶ
[1, 32]   ἔχειν ἐπὶ τῶν ἀρετῶν ἁπασῶν.  Λέγω   δὲ οἷον εἰσὶν ἀρεταὶ καὶ
[1, 32]   περὶ τὰ ἐν μεταβολῇ ὄντα.  Λέγω   δὲ οἷον εὐθὺ μὲν
[1, 32]   καὶ κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον  (λέγω   δέ, ὡς ἂν λόγος
[1, 2]   δὲ δυνάμεις. Τὸ δὲ τίμιον  λέγω   τὸ τοιοῦτον, τὸ θεῖον, τὸ
[1, 32]   μὴ εἰδότα καὶ προαιρούμενον τῷ  λόγῳ.   Διὸ τὴν ἀρετὴν ἔφη λόγον
[1, 32]   ἀρετήν. Διὸ καὶ συνεργεῖ τῷ  λόγῳ   καὶ οὐκ ἔστιν ἄνευ τοῦ
[1, 5]   τὰ τοιαῦτα, ἐν δὲ τῷ  ἀλόγῳ   αὗται αἱ ἀρεταὶ λεγόμεναι, σωφροσύνη
[1, 32]   τῶν καλῶν, ἀλλ´ ὁρμῇ τινι  ἀλόγῳ,   ὀρθῶς δὲ ταῦτα καὶ κατὰ
[1, 31]   δίδωσιν, δ´ οἰκοδόμος τῷ  γεωργῷ   οἰκίαν· ὁμοίως δὲ οἱ ἄλλοι
[1, 31]   οἰκοδόμῳ, οὕτως οἰκοδόμος τῷ  γεωργῷ·   ὁμοίως τῷ σκυτεῖ, τῷ ὑφάντῃ,
[1, 31]   γὰρ τῶν μὲν ἀγαθῶν τὰ  μείζω   αὑτοῖς νέμωσι, τῶν δὲ κακῶν
[1, 1]   τῷ κατὰ τὸν ὅρον κοινῷ  ἀγαθῷ.   Ὅτι γὰρ ἀγαθόν, καὶ ἐνταῦθ´
[1, 1]   ποιεῖται. Ἀλλ´ ἴσως {φησὶ} τούτῳ  τἀγαθῷ   ἀρχῇ χρησάμενος ὑπὲρ τῶν καθ´
[1, 10]   ἐστιν τὸ δικαίῳ εἶναι καὶ  σπουδαίῳ,   ἐὰν βούλωμαι, ἔσομαι πάντων σπουδαιότατος.
[1, 10]   ἐπειδήπερ ἐπ´ ἐμοί ἐστιν τὸ  δικαίῳ   εἶναι καὶ σπουδαίῳ, ἐὰν βούλωμαι,
[1, 31]   ἂν δόξειεν λέγεσθαι τῷ πολιτικῷ  δικαίῳ   (ἔστιν γὰρ τὸ δίκαιον, ὑπὲρ
[1, 31]   Ἐπεὶ οὖν δικαιοσύνη ἐν  δικαίῳ   καὶ ἐν ἴσῳ καὶ ἐν
[1, 4]   δεῖ λανθάνειν ὅτι καὶ ἐν  τελείῳ   ἔσται. Οὐ γὰρ ἔσται ἐν
[1, 4]   τέλειον εἶναι καὶ ἐν χρόνῳ  τελείῳ   καὶ ἐν ἀνθρώπῳ. Ὅτι δὲ
[1, 4]   χρόνῳ γε ἀτελεῖ, ἀλλ´ ἐν  τελείῳ.   Τέλειος δ´ ἂν εἴη χρόνος,
[1, 31]   οἰκονομικόν. γὰρ ψυχὴ εἰς  πλείω   μεμερισμένη ἔχει τι αὑτῆς τὸ
[1, 22]   δὲ καὶ τῆς ἀνελευθεριότητος εἴδη  πλείω,   οἷον κίμβικάς τινας καλοῦμεν καὶ
[1, 7]   καὶ εἰρωνείας. Τὸ μὲν γὰρ  πλείω   προσποιεῖσθαι τῶν ὑπαρχόντων ἔχειν ἀλαζονείας,
[1, 29]   μὲν γὰρ κόλαξ ἐστὶν  πλείω   τῶν προσηκόντων καὶ ὄντων προστιθείς,
[1, 30]   μὲν γὰρ ἀλαζών ἐστιν  πλείω   τῶν ὑπαρχόντων αὑτῷ προσποιούμενος εἶναι,
[1, 30]   τούτων ποιήσει. Οὔτε γὰρ προσποιήσεται  πλείω   τῶν ὑπαρχόντων οὔτ´ ἐλάττω, ἀλλὰ
[1, 29]   ἀνὰ μέσον τούτων· οὔτε γὰρ  πλείω   τῶν ὑπαρχόντων προσθήσει, οὔτ´ ἐπαινέσει
[1, 31]   ἐπὶ τὸ πολὺ καὶ τὸν  πλείω   χρόνον οὕτω διαμένει ἀριστερὰ
[1, 22]   εἰς μὴ δεῖ καὶ  πλείω   ὧν δεῖ καὶ ὅτε μὴ
[1, 31]   τὰ ἀδικήματα, καὶ τὸ ἀντιπαθεῖν  πλείω   ὧν ἐποίησεν δίκαιον ἐστίν. Ἐπεὶ
[1, 15]   φίλτρου, τὴν δ´ ἄνθρωπον ἐν  Ἀρείῳ   πάγῳ ἀποφυγεῖν· οὗ παροῦσαν δι´
[1, 19]   οὐχ ὅταν οὕτω συμπέσῃ τῷ  ἀνδρείῳ   ὥστε ὅλως μὴ φοβεῖσθαι.
[1, 25]   ἡσθήσεται κακῶς πράττοντι καὶ τῷ  ἀξίῳ   καὶ τῷ ἀναξίῳ. δέ
[1, 25]   καὶ τῷ ἀξίῳ καὶ τῷ  ἀναξίῳ.   δέ γε νεμεσητικὸς οὔ
[1, 25]   περὶ ἀγαθά, τυγχάνει ὑπάρχοντα  ἀναξίῳ   ὄντι, λυπή τις. Νεμεσητικὸς οὖν
[1, 1]   τῷ τί καὶ ἐν τῷ  ποιῷ   καὶ ἐν τῷ ποσῷ καὶ
[1, 1]   τῷ διανοητικῷ τῆς ψυχῆς ἐγγίνεται  μορίῳ·   γίνονται οὖν αἱ ἀρεταὶ πᾶσαι
[1, 5]   καὶ ὑπηρετεῖ τῷ λόγον ἔχοντι  μορίῳ.   Ἔστιν δ´ ἀρετὴ
[1, 1]   ἐν τῷ λογιστικῷ τῆς ψυχῆς  μορίῳ·   συμβαίνει οὖν αὐτῷ ἐπιστήμας ποιοῦντι
[1, 4]   δὲ εἶναι ὁρμὴ ἐν τῷ  μορίῳ   τούτῳ, ἀλλ´ ὅμοιον ἔοικεν εἶναι
[1, 16]   τῶν συμβαινόντων, ὁποῖ´ ἂν φαίνηται  βελτίω   εἶναι, ταῦτα προαιρεῖται καὶ διὰ
[1, 31]   τὰ δεξιὰ οὐδὲν ἧττον φύσει  βελτίω   ἐστὶ τῆς ἀριστερᾶς, κἂν πάντα
[1, 31]   δὲ τρόπῳ ἕτεροι) τῷ δὲ  υἱῷ   πρὸς πατέρα καὶ οἰκέτῃ πρὸς
[1, 31]   φασίν, οἰκέτῃ πρὸς δεσπότην καὶ  υἱῷ   πρὸς πατέρα. Τὸ δ´ ἐν
[1, 1]   λόγου, λόγος δὲ ἐν τῷ  διανοητικῷ   τῆς ψυχῆς ἐγγίνεται μορίῳ· γίνονται
[1, 31]   ὁμωνύμως ἂν δόξειεν λέγεσθαι τῷ  πολιτικῷ   δικαίῳ (ἔστιν γὰρ τὸ δίκαιον,
[1, 1]   πᾶσαι κατ´ αὐτὸν ἐν τῷ  λογιστικῷ   τῆς ψυχῆς μορίῳ· συμβαίνει οὖν
[1, 19]   ἀνδρεῖος· ἂν οὖν τὴν αἰσχύνην  περιέλω   δι´ ἣν ἦν ἀνδρεῖος, οὐκέτι
[1, 31]   παρῆκα τῷ πρεσβυτέρῳ τῷ  φίλῳ.   Ἀδικούμενος δέ γε οὐδεὶς σεμνύνεται.
[1, 4]   τοίνυν τοῦτο ὁρῶμεν ὅτι οὐθενὶ  ἄλλῳ   ψυχῇ ζῶμεν· ἐν ψυχῇ
[1, 31]   Οὔτε γὰρ τῷ ποδὶ τῷ  ἐμῷ   πρὸς ἐμὲ οὔτε τῇ χειρί,
[1, 31]   ὡς γὰρ γεωργὸς τῷ  οἰκοδόμῳ,   οὕτως οἰκοδόμος τῷ γεωργῷ·
[1, 31]   μὲν οὖν γεωργὸς τῷ  οἰκοδόμῳ   σῖτον δίδωσιν, δ´ οἰκοδόμος
[1, 31]   τὰ μὲν φύσει τὰ δὲ  νόμῳ.   Δεῖ δ´ οὕτως ὑπολαμβάνειν μὴ
[1, 31]   Τὸ δὲ πολιτικόν ἐστιν τὸ  νόμῳ,   οὐ τὸ φύσει. Τὸ δ´
[1, 31]   μὲν γὰρ ἄδικόν ἐστιν τὸ  νόμῳ   ὡρισμένον, οἷον τὸ τὴν παρακαταθήκην
[1, 31]   μὲν γὰρ δίκαιον τὸ τῷ  νόμῳ   ὡρισμένον, τὸ δὲ δικαιοπράγημα τὸ
[1, 1]   τῶν μέρος ἀγαθῶν, τῷ  ὁρισμῷ   δείκνυμεν ὅτι αὐτὸς λόγος
[1, 6]   φέρεσθαι, ὅμως οὐκ ἄν ποτε  ἄνω   ἐνεχθείη, ἀλλ´ ἀεὶ κάτω. Ὁμοίως
[1, 6]   κάτω φέρεσθαι· ἄν τις οὖν  ἄνω   ῥίπτῃ πολλάκις καὶ ἐθίζῃ ἄνω
[1, 13]   ἀποδεδομένος, τῷ μὲν πυρὶ  ἄνω,   τῇ δὲ γῇ κάτω·
[1, 13]   γε βιάσασθαι καὶ τὸν λίθον  ἄνω   φέρεσθαι καὶ τὸ πῦρ κάτω.
[1, 6]   ἄνω ῥίπτῃ πολλάκις καὶ ἐθίζῃ  ἄνω   φέρεσθαι, ὅμως οὐκ ἄν ποτε
[1, 19]   ἀνδρεῖος. Ἔτι δὲ καὶ ὥσπερ  ἐπάνω   διειλόμεθα, περὶ φόβους καὶ κινδύνους
[1, 31]   ἐστι τοῦτο, καὶ μικρὸν  ἐπάνω   ἐλέγετο, ὅταν μὴ εἰδὼς μήθ´
[1, 31]   ἦν, εἴρηται ἐν τοῖς  ἐπάνω   ἡμῖν) καὶ ὅταν εἰδὼς καὶ
[1, 31]   Ἐκ μὲν δὴ τοῦ ἀκρατοῦς  σκοπουμένῳ   ἔοικεν ἐνδέχεσθαι. Καὶ πάλιν οὕτως.
[1, 1]   ἀρετῆς φράζειν· οὐδὲν γὰρ τούτῳ  κἀκείνῳ   κοινόν. Οὗτοι μὲν οὖν ἐπὶ
[1, 1]   καὶ τῷ κατὰ τὸν ὅρον  κοινῷ   ἀγαθῷ. Ὅτι γὰρ ἀγαθόν, καὶ
[1, 19]   ἐν τῷ τυχόντι καὶ παντὶ  χρόνῳ,   ἀλλ´ ἐν οἱ φόβοι
[1, 4]   οὗτος γὰρ τέλειος. Οὐδ´ ἐν  χρόνῳ   γε ἀτελεῖ, ἀλλ´ ἐν τελείῳ.
[1, 4]   τὸ τέλειον εἶναι καὶ ἐν  χρόνῳ   τελείῳ καὶ ἐν ἀνθρώπῳ. Ὅτι
[1, 4]   τὸν εὐδαίμονα ἐν τῷ μεγίστῳ  χρόνῳ   τοῦ βίου κρίνειν, ὡς δέον
[1, 20]   τἆλλα ζῷα λέγομεν εἶναι σώφρονα  ἔξω   ἀνθρώπου, διὰ τὸ μὴ εἶναι
[1, 10]   οὔτε τῶν ἐμψύχων τῶν ἄλλων  ἔξω   ἀνθρώπων. Δῆλον οὖν ὅτι
[1, 31]   εἶναι τῇ φύσει, τῷ δὲ  τρόπῳ   ἕτεροι) τῷ δὲ υἱῷ πρὸς
[1, 19]   δι´ ἐμπειρίαν ὅτι ἐν τοιούτῳ  τόπῳ   ἐν τοιούτῳ καιρῷ
[1, 19]   δέκατον ἔτος κίνδυνον μὴ φοβεῖται,  οὔπω   ἀνδρεῖος· ἔνιοι γὰρ θαρροῦσιν διὰ
[1, 32]   κύριος καὶ πάντα διοικεῖ· ἀλλ´  οὔπω   οὗτος ἄρχει πάντων, ἀλλὰ παρασκευάζει
[1, 5]   τούτου ἄλλος λόγος) ἀλλ´ ὡς  τύπῳ   διελέσθαι. Ἔστιν δ´ ψυχή,
[1, 32]   μὲν οὖν ὑπὲρ ψυχῆς ὡς  τύπῳ   καὶ πρότερον, ὅτι τὸ μὲν
[1, 32]   δὲ φρόνησις περὶ τὸ συμφέρον  ἀνθρώπῳ)   εἰ οὖν τὸ χεῖρον ἀρετὴ
[1, 4]   ἐν χρόνῳ τελείῳ καὶ ἐν  ἀνθρώπῳ.   Ὅτι δὲ ἐνέργεια ἐστίν, ἴδοι
[1, 14]   ἀπολωλότ´ ἂν εὗρον τὰ ἐν  ἀγρῷ.   Ἐν τοῖς τοιούτοις ἄρα τὸ
[1, 31]   τὸ ποιῆσαι. Ὁμοίως δὲ καὶ  ἐλευθέρῳ   πρὸς ἐλεύθερον ἕξει. Οὐ γὰρ
[1, 31]   δὲ πάλιν ἀδικεῖ, καὶ ἐν  ποτέρῳ   ἐστὶ τὸ ἀδίκημα, ἐν τῷ
[1, 31]   οὐκ ἐλάμβανον, ἀλλὰ παρῆκα τῷ  πρεσβυτέρῳ   τῷ φίλῳ. Ἀδικούμενος δέ
[1, 24]   ἐν μὴ δεῖ  καιρῷ   ἐνδεικνύμενος τὴν ἑαυτοῦ εὐπορίαν)
[1, 19]   τοιούτῳ τόπῳ ἐν τοιούτῳ  καιρῷ   οὕτως ἔχοντι ἀδύνατόν τι
[1, 24]   λέγομεν· ἐπεὶ γὰρ ἐν τῷ  καιρῷ   τῷ πρέποντι τὸ μέγα δαπανᾷ,
[1, 32]   φρόνησις τῆς σοφίας (περὶ  χείρω   γὰρ ἐστίν· μὲν γὰρ
[1, 1]   ἐν ἅπασιν ἐνυπάρχον ὅμοιον τῷ  ὅρῳ   ἐστίν. δὲ ὅρος λέγει
[1, 9]   πεφύκαμεν, ταῦτα μᾶλλον ἐναντία τῷ  μέσῳ.   Οἷον πεφύκαμεν μᾶλλον ἀκόλαστοι
[1, 31]   δικαιοσύνη ἐν δικαίῳ καὶ ἐν  ἴσῳ   καὶ ἐν μεσότητι, καὶ τὸ
[1, 1]   τῷ ποιῷ καὶ ἐν τῷ  ποσῷ   καὶ πότε καὶ πρός τι
[1, 31]   ἀδικεῖν τὰ ἄδικα πράττοντα ἐν  τῷ   ἀγνοεῖν ἐστι τοῦτο, καὶ
[1, 31]   ὀλίγου. τε γὰρ ἄδικος  τῷ   ἀδικεῖν πλεῖον ἔχει, καὶ
[1, 31]   ἔχει, καὶ ἀδικούμενος δὲ  τῷ   ἀδικεῖσθαι ἔλαττον· τὸ δέ γε
[1, 31]   ποτέρῳ ἐστὶ τὸ ἀδίκημα, ἐν  τῷ   ἀδίκως ὁτιοῦν ἔχοντι; τῷ
[1, 5]   καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐν δὲ  τῷ   ἀλόγῳ αὗται αἱ ἀρεταὶ λεγόμεναι,
[1, 31]   αὐτὸ δ´ ἐστὶ τὸ δίκαιον  τῷ   ἀνάλογον. Ἐπεὶ δὲ οἰκοδόμος
[1, 31]   ἀντιπεπονθὸς δὲ δίκαιόν ἐστιν ἐν  τῷ   ἀνάλογον. Ὡς γὰρ ἐλεύθερος
[1, 25]   πράττοντι καὶ τῷ ἀξίῳ καὶ  τῷ   ἀναξίῳ. δέ γε νεμεσητικὸς
[1, 19]   δὲ οὐχ ὅταν οὕτω συμπέσῃ  τῷ   ἀνδρείῳ ὥστε ὅλως μὴ φοβεῖσθαι.
[1, 25]   ἐπιχαιρέκακος ἡσθήσεται κακῶς πράττοντι καὶ  τῷ   ἀξίῳ καὶ τῷ ἀναξίῳ.
[1, 31]   ἔχοντι; τῷ κρίναντι καὶ  τῷ   ἀπονείμαντι, ὥσπερ ἐν τοῖς ἀγῶσιν;
[1, 32]   περὶ τούτων παρεπισκοπεῖν ὅσα ἐν  τῷ   αὐτῷ τυγχάνουσιν ὄντα. Καὶ ἀναγκαῖον
[1, 31]   ἐλεύθερος ἔχει πρὸς τὸν δοῦλον  τῷ   βελτίων εἶναι, οὕτως τὸ ἀντιποιῆσαι
[1, 31]   σῖτον δίδωσιν, δ´ οἰκοδόμος  τῷ   γεωργῷ οἰκίαν· ὁμοίως δὲ οἱ
[1, 31]   τῷ οἰκοδόμῳ, οὕτως οἰκοδόμος  τῷ   γεωργῷ· ὁμοίως τῷ σκυτεῖ, τῷ
[1, 32]   δ´ οὔ, καὶ τῷ μέν,  τῷ   δ´ οὔ, καὶ οὕτω μὲν
[1, 31]   ὅμοιοι βούλονται εἶναι τῇ φύσει,  τῷ   δὲ τρόπῳ ἕτεροι) τῷ δὲ
[1, 31]   φύσει, τῷ δὲ τρόπῳ ἕτεροι)  τῷ   δὲ υἱῷ πρὸς πατέρα καὶ
[1, 19]   ἂν δὲ πλησίον γένωνται, ἀποθνήσκουσιν  τῷ   δέει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' μὲν
[1, 32]   οὗτος ἄρχει πάντων, ἀλλὰ παρασκευάζει  τῷ   δεσπότῃ σχολήν, ὅπως ἂν ἐκεῖνος
[1, 15]   ὡς τοῦ ἑκουσίου ὄντος ἐν  τῷ   διανοηθῆναι. Οἷόν φασί ποτέ τινα
[1, 1]   μετὰ λόγου, λόγος δὲ ἐν  τῷ   διανοητικῷ τῆς ψυχῆς ἐγγίνεται μορίῳ·
[1, 32]   γὰρ συνετός που λέγεται  τῷ   δυνατὸς βουλεύεσθαι εἶναι καὶ ἐν
[1, 32]   προαίρεσις οὐ πάνυ τελειοῦται  τῷ   εἶναι ἀρετὴ ἄνευ τῆς φυσικῆς
[1, 31]   οὐθέν. Οὔτε γὰρ τῷ ποδὶ  τῷ   ἐμῷ πρὸς ἐμὲ οὔτε τῇ
[1, 31]   τὸ οἰκονομικὸν δὲ ἀδίκημα διειλόμεθα  τῷ   ἐπὶ τὸ χεῖρον καὶ βέλτιον·
[1, 4]   εὐδαιμονεῖν καὶ εὐδαιμονία ἐν  τῷ   εὖ ζῆν ἐστίν, τὸ δ´
[1, 24]   οἵαν λέγομεν· ἐπεὶ γὰρ ἐν  τῷ   καιρῷ τῷ πρέποντι τὸ μέγα
[1, 10]   τὸ ἑκούσιον. Ἔοικεν οὖν ἐν  τῷ   κατ´ ἀρετὴν καὶ κακίαν εἶναι
[1, 4]   εὐδαιμονία ἄρ´ ἂν εἴη ἐν  τῷ   κατὰ τὰς ἀρετὰς ζῆν. Ἐπειδήπερ
[1, 4]   τὸ δ´ εὖ ζῆν ἐν  τῷ   κατὰ τὰς ἀρετὰς ζῆν. Τοῦτ´
[1, 1]   αὐτὰ ἀδύνατα συμβήσεται τούτῳ καὶ  τῷ   κατὰ τὸν ὅρον κοινῷ ἀγαθῷ.
[1, 31]   τῷ ἀδίκως ὁτιοῦν ἔχοντι;  τῷ   κρίναντι καὶ τῷ ἀπονείμαντι, ὥσπερ
[1, 1]   ἀρεταὶ πᾶσαι κατ´ αὐτὸν ἐν  τῷ   λογιστικῷ τῆς ψυχῆς μορίῳ· συμβαίνει
[1, 5]   τὸ ἄλογον. Ἐν μὲν δὴ  τῷ   λόγον ἔχοντι ἐγγίνεται φρόνησις ἀγχίνοια
[1, 5]   ὑπηρετικόν ἐστιν καὶ ὑπηρετεῖ  τῷ   λόγον ἔχοντι μορίῳ. Ἔστιν δ´
[1, 32]   δίκαια, μὴ εἰδότα καὶ προαιρούμενον  τῷ   λόγῳ. Διὸ τὴν ἀρετὴν ἔφη
[1, 32]   τὴν ἀρετήν. Διὸ καὶ συνεργεῖ  τῷ   λόγῳ καὶ οὐκ ἔστιν ἄνευ
[1, 4]   ὅτι δεῖ τὸν εὐδαίμονα ἐν  τῷ   μεγίστῳ χρόνῳ τοῦ βίου κρίνειν,
[1, 13]   τῶν ἀψύχων οἰκεῖος τόπος ἀποδεδομένος,  τῷ   μὲν πυρὶ ἄνω, τῇ
[1, 32]   τοῦτο, αὔριον δ´ οὔ, καὶ  τῷ   μέν, τῷ δ´ οὔ, καὶ
[1, 9]   μᾶλλον πεφύκαμεν, ταῦτα μᾶλλον ἐναντία  τῷ   μέσῳ. Οἷον πεφύκαμεν μᾶλλον ἀκόλαστοι
[1, 4]   ἔοικεν δὲ εἶναι ὁρμὴ ἐν  τῷ   μορίῳ τούτῳ, ἀλλ´ ὅμοιον ἔοικεν
[1, 31]   αὕτη· ὡς γὰρ γεωργὸς  τῷ   οἰκοδόμῳ, οὕτως οἰκοδόμος τῷ
[1, 31]   ὑπόδημα. μὲν οὖν γεωργὸς  τῷ   οἰκοδόμῳ σῖτον δίδωσιν, δ´
[1, 32]   δυνατὸς βουλεύεσθαι εἶναι καὶ ἐν  τῷ   ὀρθῶς τι κρῖναι καὶ ἰδεῖν·
[1, 1]   τι τῶν μέρος ἀγαθῶν,  τῷ   ὁρισμῷ δείκνυμεν ὅτι αὐτὸς
[1, 1]   δὲ ἐν ἅπασιν ἐνυπάρχον ὅμοιον  τῷ   ὅρῳ ἐστίν. δὲ ὅρος
[1, 31]   ἐν ἰσότητι καὶ ὁμοιότητί ἐστιν  τῷ   πατρί· οἱ δὲ πολῖται τοιοῦτοί
[1, 31]   εἶναι δίκαιον οὐθέν. Οὔτε γὰρ  τῷ   ποδὶ τῷ ἐμῷ πρὸς ἐμὲ
[1, 32]   πράττει, ὥστε εἰ αὐτὴ ἐπαινετὴ  τῷ   ποιεῖν ἂν φρόνησις
[1, 1]   ἐν τῷ τί καὶ ἐν  τῷ   ποιῷ καὶ ἐν τῷ ποσῷ
[1, 31]   δίκαιον ὁμωνύμως ἂν δόξειεν λέγεσθαι  τῷ   πολιτικῷ δικαίῳ (ἔστιν γὰρ τὸ
[1, 1]   ἐν τῷ ποιῷ καὶ ἐν  τῷ   ποσῷ καὶ πότε καὶ πρός
[1, 24]   μεγαλοπρέπεια περὶ δαπάνας ἃς  τῷ   πρέποντι γίνεσθαι προσήκει. Ὅστις μὲν
[1, 24]   ἐπεὶ γὰρ ἐν τῷ καιρῷ  τῷ   πρέποντι τὸ μέγα δαπανᾷ, ὀρθῶς
[1, 31]   λαμβάνειν οὐκ ἐλάμβανον, ἀλλὰ παρῆκα  τῷ   πρεσβυτέρῳ τῷ φίλῳ. Ἀδικούμενος
[1, 4]   τούτῳ, ἀλλ´ ὅμοιον ἔοικεν εἶναι  τῷ   πυρί. Καὶ γὰρ ἐκεῖνο
[1, 31]   καὶ ἦν ἔργον ἀντικαταλλάτεσθαι {καὶ}  τῷ   σκυτεῖ πρὸς τὸν οἰκοδόμον, ἀνθ´
[1, 31]   οἰκοδόμος τῷ γεωργῷ· ὁμοίως  τῷ   σκυτεῖ, τῷ ὑφάντῃ, τοῖς ἄλλοις
[1, 3]   αἱ ἀρεταί, τὰ δὲ ἐν  τῷ   σώματι, οἷον ὑγίεια κάλλος, τὰ
[1, 1]   κατηγορίαις ἐστίν· καὶ γὰρ ἐν  τῷ   τί καὶ ἐν τῷ ποιῷ
[1, 19]   οὐσίας. Ἔτι δὲ οὐδ´ ἐν  τῷ   τυχόντι καὶ παντὶ χρόνῳ, ἀλλ´
[1, 31]   τῷ γεωργῷ· ὁμοίως τῷ σκυτεῖ,  τῷ   ὑφάντῃ, τοῖς ἄλλοις πᾶσιν
[1, 31]   ἀλλὰ παρῆκα τῷ πρεσβυτέρῳ  τῷ   φίλῳ. Ἀδικούμενος δέ γε οὐδεὶς
[1, 1]   ὑπάρχει, οὐκ ἔστιν δὴ ταὐτὸν  τῷ   χωριστῷ. Οὐ γὰρ ἄν ποτε
[1, 13]   ἄνω φέρεσθαι καὶ τὸ πῦρ  κάτω.   Ἔστι δὲ καὶ τὸ ζῷον
[1, 13]   ἄνω, τῇ δὲ γῇ  κάτω·   ἔστι μέντοι γε βιάσασθαι καὶ
[1, 6]   ποτε ἄνω ἐνεχθείη, ἀλλ´ ἀεὶ  κάτω.   Ὁμοίως {καὶ} ἐπὶ τῶν ἄλλων
[1, 6]   καὶ ὅλως τὰ βαρέα πέφυκε  κάτω   φέρεσθαι· ἄν τις οὖν ἄνω
[1, 32]   ἐγγινόμεναι, οἷον ὁρμαί τινες ἐν  ἑκάστῳ   ἄνευ λόγου πρὸς τὰ ἀνδρεῖα
[1, 9]   ἔργον ἐστὶν σπουδαῖον εἶναι· ἐν  ἑκάστῳ   γὰρ τὸ μέσον λαβεῖν ἔργον,
[1, 1]   τὸ ἄλογον ὀρθῶς, καὶ ἀπέδωκεν  ἑκάστῳ   {τὰς} ἀρετὰς τὰς προσηκούσας. Μέχρι
[1, 4]   Ἀλλ´ μὲν ἀρετὴ ἐν  ἑκάστῳ   τοῦτο ποιεῖ εὖ οὗ ἐστιν
[1, 19]   εἶναι· γὰρ αὐτὸς ἐφ´  ἑκάστῳ   τούτων διορισμὸς ἁρμόσει. Οὗ γὰρ
[1, 31]   τῇ χειρί, ὁμοίως δὲ οὐδ´  ἑκάστῳ   τῶν μορίων· ὡσαύτως ἂν οὖν
[1, 1]   ἀγαθὸν τὸ ἄριστον ἐν  ἑκάστῳ   τῶν ὄντων, τοῦτο δ´ ἐστὶ
[1, 9]   ἔχειν χαλεπόν· ἁπλῶς δὲ ἐν  ἑκάστῳ   τῶν παθῶν ἔστιν ἰδεῖν ὅτι
[1, 31]   ἀγνοίας, ὃν βλάπτει, οὐκ ἀδικήσει.  Ἔστω   δὴ οὗτος διορισμός. Ὅταν
[1, 13]   Τοῦ οὖν βιαίου οὗτος ἡμῖν  ἔστω   ὁρισμός, ὧν ἐκτός ἐστιν
[1, 4]   δεῖ τὸν εὐδαίμονα ἐν τῷ  μεγίστῳ   χρόνῳ τοῦ βίου κρίνειν, ὡς
[1, 1]   οὐκ ἔστιν δὴ ταὐτὸν τῷ  χωριστῷ.   Οὐ γὰρ ἄν ποτε τὸ
[1, 30]   προσποιήσεται πλείω τῶν ὑπαρχόντων οὔτ´  ἐλάττω,   ἀλλὰ τὰ ὑπάρχοντα αὑτῷ ταῦτα
[1, 7]   ὑπαρχόντων ἔχειν ἀλαζονείας, τὸ δὲ  ἐλάττω   εἰρωνείας· ἄρα μεσότης
[1, 29]   μὴ προσήκοντα, οὔτ´ αὖ πάλιν  ἐλάττω   ποιήσει, οὔτε πάντως ἐναντιώσεται παρὰ
[1, 30]   δ´ εἴρων ἐναντίος τούτῳ καὶ  ἐλάττω   τῶν ὑπαρχόντων προσποιούμενος αὑτῷ εἶναι,
[1, 31]   κρίναντος οὐκ ἀδικεῖ, κἂν ἀδίκως  αὐτῷ   ἀποδοθῇ· ἀλλ´ ἤδη κρίνας
[1, 31]   Ἀλλὰ δὴ καὶ εἰ ἔστιν  αὐτῷ   δίκαιον, τὸ οἰκονομικὸν δίκαιον πρὸς
[1, 1]   τῆς ψυχῆς μορίῳ· συμβαίνει οὖν  αὐτῷ   ἐπιστήμας ποιοῦντι τὰς ἀρετὰς ἀναιρεῖν
[1, 9]   τὸ δὲ μέσον τὸ ἐν  αὐτῷ   ἤδη λαβεῖν χαλεπόν, ὁμοίως δὲ
[1, 4]   αὐτῷ ὑπάρχει, ἀλλὰ τὸ ζῆν  αὐτῷ   κατὰ τὰς ἀρετὰς οὐχ ὑπάρχει,
[1, 1]   τὰς ἀρετὰς ἐπιστήμας εἶναι συνέβαινεν  αὐτῷ   τὰς ἀρετὰς μάτην εἶναι. Διὰ
[1, 32]   τούτων παρεπισκοπεῖν ὅσα ἐν τῷ  αὐτῷ   τυγχάνουσιν ὄντα. Καὶ ἀναγκαῖον δέ,
[1, 4]   εἶναι· τὸ μὲν γὰρ ζῆν  αὐτῷ   ὑπάρχει, ἀλλὰ τὸ ζῆν αὐτῷ
[1, 31]   βούλεται ἄρα τὰ φαῦλα πράττειν  αὑτῷ.   Ἀλλ´ οὐδεὶς βούλεται ἀδικεῖσθαι· ὥστ´
[1, 26]   τις ἐστίν, ἀπὸ τοῦ αὐτὸς  αὑτῷ   ἀρέσκειν) δὲ ἄρεσκος τοιοῦτος
[1, 31]   μὲν ἀδικεῖ, δὲ τὸ  αὑτῷ   δοκοῦν εἶναι δίκαιον, οὐκ ἀδικεῖ.
[1, 30]   καὶ ἐλάττω τῶν ὑπαρχόντων προσποιούμενος  αὑτῷ   εἶναι, καὶ οἶδεν μὴ
[1, 29]   πάντως ἐναντιώσεται παρὰ τὸ δοκοῦν  αὑτῷ.   μὲν οὖν φίλος τοιοῦτος·
[1, 23]   οὖν μᾶλλον ὑπὸ τῶν συνειδότων  αὑτῷ   ὅτι ἄξιός ἐστι τιμῆς τιμᾶσθαι.
[1, 30]   ἐστιν πλείω τῶν ὑπαρχόντων  αὑτῷ   προσποιούμενος εἶναι, εἰδέναι
[1, 30]   οὔτ´ ἐλάττω, ἀλλὰ τὰ ὑπάρχοντα  αὑτῷ   ταῦτα φήσει καὶ εἶναι καὶ
[1, 2]   δὴ συμβαίνει. Οὐ δὴ ἴσως  οὕτω   γε σκεπτέον τὸ βέλτιστον. Ἀλλὰ
[1, 31]   πολὺ καὶ τὸν πλείω χρόνον  οὕτω   διαμένει ἀριστερὰ οὖσα ἀριστερὰ
[1, 32]   ὅλον ὡς ἂν αὕτη προστάττῃ,  οὕτω   καὶ ἀνδρεία πράττει, ὥστε
[1, 32]   πρὸς τὸ καὶ εἶναι ταῦτα  οὕτω   καὶ μὴ εἶναι. Πότερον δ´
[1, 32]   καλῶν τι καὶ προσηκόντων πράττειν.  Οὕτω   καὶ ὁμοίως τούτῳ φρόνησις
[1, 10]   ὡς ἂν αἱ ἀρχαὶ ἔχωσιν,  οὕτω   καὶ τὰ μετὰ τὰς ἀρχάς,
[1, 10]   ὡς ἂν μεταβάλλῃ τὸ τρίγωνον,  οὕτω   καὶ τὸ τετράγωνον συμμεταβάλλει (ἀντιστρέφει
[1, 4]   ἔχει ὁρμὴν πρὸς τὸ λαβεῖν.  Οὕτω   καὶ τοῦτο τὸ μόριον τῆς
[1, 19]   ὅλως μηθέν ἐστι φοβερόν·  οὕτω   μὲν γὰρ ἂν λίθος
[1, 32]   μέν, τῷ δ´ οὔ, καὶ  οὕτω   μὲν συμφέρει, ἐκείνως δὲ οὐ
[1, 2]   τὸ βέλτιστον. Ἀλλὰ ἆρά γε  οὕτω   πως, οἷον χωρὶς αὐτοῦ;
[1, 19]   ταῦτα. Ἀφοβος δὲ οὐχ ὅταν  οὕτω   συμπέσῃ τῷ ἀνδρείῳ ὥστε ὅλως
[1, 31]   πεπονηκὼς πρὸς τὸν μὴ πεπονηκότα,  οὕτω   τὰ πολλὰ πρὸς τὰ ὀλίγα.
[1, 31]   τὸ ἀδίκημα δόξειεν ἂν εἶναι  οὕτω   ταὐτόν, οὐκ ἔστι δέ· τὸ
[1, 2]   μή ἐστιν ἐν αὐτῇ ἐνόντα,  οὕτω   τὸ ἄριστον σκοπῶν ὀρθῶς ἂν
[1, 10]   τρίγωνον ἕξει δυσὶν ὀρθαῖς ἴσας.  Οὕτω   τοίνυν καὶ ὁμοίως τούτοις καὶ
[1, 19]   ἐν τοιούτῳ τόπῳ ἐν  τοιούτῳ   καιρῷ οὕτως ἔχοντι ἀδύνατόν
[1, 19]   οἴδασι δι´ ἐμπειρίαν ὅτι ἐν  τοιούτῳ   τόπῳ ἐν τοιούτῳ καιρῷ
[1, 4]   εἶναι ὁρμὴ ἐν τῷ μορίῳ  τούτῳ,   ἀλλ´ ὅμοιον ἔοικεν εἶναι τῷ
[1, 25]   δέ γε φθονερὸς ἐναντίος  τούτῳ.   Ἁπλῶς γάρ, ἄν τε ἄξιός
[1, 11]   Ἀλλὰ πάλιν ἄλλος λόγος τις  τούτῳ   ἐναντιοῦται, ἐπὶ τῇ ἀκρασίᾳ.
[1, 32]   προσηκόντων πράττειν. Οὕτω καὶ ὁμοίως  τούτῳ   φρόνησις ὥσπερ ἐπίτροπός τίς
[1, 30]   οἶδεν, δ´ εἴρων ἐναντίος  τούτῳ   καὶ ἐλάττω τῶν ὑπαρχόντων προσποιούμενος
[1, 1]   ὅτι τὰ αὐτὰ ἀδύνατα συμβήσεται  τούτῳ   καὶ τῷ κατὰ τὸν ὅρον
[1, 1]   ὑπὲρ ἀρετῆς φράζειν· οὐδὲν γὰρ  τούτῳ   κἀκείνῳ κοινόν. Οὗτοι μὲν οὖν
[1, 25]   τοῦ εὖ πράττειν, λυπήσεται. Ὁμοίως  τούτῳ   ἐπιχαιρέκακος ἡσθήσεται κακῶς πράττοντι
[1, 22]   δεῖ, τ´ ἀνελεύθερος ἐναντίως  τούτῳ   μὴ ἀναλίσκων εἰς
[1, 27]   δὲ καταπεπληγμένος ἐναντίος  τούτῳ,   πάντα καὶ {πρὸς} πάντας
[1, 32]   τις καλούμενος, δὲ ὑπηρετῶν  τούτῳ   οἰκοδόμος· οὗτος δ´ ἐστὶν ποιητικὸς
[1, 24]   δὲ μικροπρεπὴς ἐναντίος  τούτῳ,   ὃς οὗ δεῖ μὴ μεγαλείως
[1, 1]   λόγον ποιεῖται. Ἀλλ´ ἴσως {φησὶ}  τούτῳ   τἀγαθῷ ἀρχῇ χρησάμενος ὑπὲρ τῶν
[1, 31]   ἄλλαξιν ποιεῖσθαι παρ´ ἀλλήλων, καὶ  τούτῳ   τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν συνέχειν. Ἐπεὶ
[1, 9]   ῥᾴδιον, καὶ τὸ ἐναντίον δὲ  τούτῳ,   τὸ δὲ μέσως ἔχειν χαλεπόν·
[1, 31]   ὠνητὰ ἐστίν, ἀργύριον προσαγορεύσαντες νόμισμα,  τούτῳ   χρῆσθαι, καὶ τὴν ἀξίαν ἕκαστον




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/05/2008