Chapitre
[4]	φήμας καὶ ἐνύπνια καὶ οἰωνοὺς	ἅ	τε δεῖ καὶ ἃ οὐ
[5]	ἐᾷ εὐθὺς τὰς ὄψεις ὁρᾶν	ἃ	ἂν βούλωνται· ἡ δὲ ὑψηλὴ
[5]	ᾖ ἢ εὖ πεφυκότα πρὸς	ἃ	ἂν δεώμεθα, καὶ ταῦτ᾿ ἔφη
[8]	μὲν γὰρ παιδεύων λέγειν τε	ἃ	δεῖ καὶ πράττειν δικαίως ἂν
[4]	διδασκαλεῖον ἐκείνῳ τότε ἰσχυρῶς προσεκαύθη.	ἃ	δὴ αἰσθόμενος ὁ πατὴρ παρέδωκέ
[1]	σχήματα εἰς τὸ ἐλευθεριώτερον ἄγουσιν.	ἃ	δὴ καὶ Καλλίας τότε διὰ
[4]	Οὐκοῦν λοιπὸν ἂν εἴη ἡμῖν	ἃ	ἕκαστος ὑπέσχετο ἀποδεικνύναι ὡς πολλοῦ
[4]	Ακούοιτ᾿ ἄν, ἔφη, καὶ ἐμοῦ	ἃ	ἔσεσθε βελτίονες, ἂν ἐμοὶ συνῆτε.
[6]	ἐργάσομαι. Καὶ ῥᾳδίως γ᾿ ἂν	ἃ	μὴ δεῖ λέγειν, ἔφη, σιωπᾷς.
[4]	οἰωνοὺς ἅ τε δεῖ καὶ	ἃ	οὐ χρὴ ποιεῖν, οἷς ἐγὼ
[9]	τὰ σχήματα ἀλλ᾿ ἐφειμένοις πράττειν	ἃ	πάλαι ἐπεθύμουν. Τέλος δὲ οἱ
[8]	παιδὶ τὰ ἐπονειδιστότατα; ἢ διότι	ἃ	σπεύδει πράττειν παρὰ τῶν παιδικῶν,
[4]	τί ὁρῶν ἐν τῇ γελωτοποιίᾳ	μέγα	ἐπ᾿ αὐτῇ φρονοίη. Οὐ γὰρ
[4]	οἵτινές εἰσι καὶ ἐπιδεικνύναι ὡς	μέγα	τε δύνανται καὶ σοῦ ἐπιμέλονται,
[4]	ὁ Σωκράτης, εὐτύχημά γέ σου	μέγα	τὸ τὸν χρῶτα τοιοῦτον φῦναι
[4]	ἀλλ᾿ ἐπὶ τῷ χρωτὶ ἄξιον	μέγα	φρονεῖν. Αλλὰ μὰ Δί᾿ ἔφη,
[4]	εἰπεῖν ὡς ἄξιόν σοί ἐστι	μέγα	φρονεῖν ἐφ᾿ ᾗ εἶπας οὕτως
[4]	τοῖς καλοῖς καὶ ἐπὶ τοῖσδε	μέγα	φρονεῖν, ὅτι τὸν μὲν ἰσχυρὸν
[4]	ἵνα δοκῇς δικαίως ἐπ᾿ αὐτοῖς	μέγα	φρονεῖν. Οὐκοῦν ὡς μὲν καὶ
[3]	{προσειπών, ὅτι} ἐπὶ τῷ γελωτοποιεῖν	μέγα	φρονεῖς. Δικαιότερόν γ᾿ ἔφη, οἴομαι,
[3]	ἔφη, ὦ Χαρμίδη, ἐπὶ τίνι	μέγα	φρονεῖς; Εγὼ αὖ, ἔφη, ἐπὶ
[4]	Νὴ Δία, σὺ τοίνυν δικαίως	μέγα	φρονεῖς. Εμοὶ γὰρ αὖ τῶν
[4]	Αντίσθενες, πῶς οὕτω βραχέα ἔχων	μέγα	φρονεῖς ἐπὶ πλούτῳ. Οτι νομίζω,
[4]	Χαρμίδης, ὦ Συρακόσιε, ἐπὶ τῷ	μέγα	φρονεῖς; ἢ δῆλον ὅτι ἐπὶ
[3]	ὦ Νικήρατε, ἐπὶ ποίᾳ ἐπιστήμῃ	μέγα	φρονεῖς. Καὶ ὃς εἶπεν· Ο
[3]	λέξεις, ὦ Λύκων, ἐπὶ τίνι	μέγα	φρονεῖς; Καὶ ὃς ἔφη· Οὐ
[4]	ὥστε εἰ σύ, ὦ Καλλία,	μέγα	φρονεῖς ὅτι δικαιοτέρους δύνασαι ποιεῖν,
[4]	δι᾿ ὅ τι ἐπὶ πενίᾳ	μέγα	φρονεῖς. Οὐκοῦν τόδε μέν, ἔφη,
[3]	γὰρ σύ, εἶπεν, ἐπὶ τίνι	μέγα	φρονεῖς, ὦ Αντίσθενες; Επὶ πλούτῳ,
[3]	ἔφη ὁ Καλλίας, ἐπὶ τίνι	μέγα	φρονεῖς, ὦ Σώκρατες; Καὶ ὃς
[4]	ἐξεργάζεσθαι ὧν προστατοίη, δικαίως ἂν	μέγα	φρονοίη ἐπὶ τῇ τέχνῃ καὶ
[4]	Δί᾿ ἔφη, οὐκ ἐπὶ τούτῳ	μέγα	φρονῶ. Αλλ᾿ ἐπὶ τῷ μήν;
[4]	ἐξ ὧν ἐπὶ τῷ κάλλει	μέγα	φρονῶ. Λέγε, ἔφασαν. Εἰ μὲν
[3]	Εγὼ αὖ, ἔφη, ἐπὶ πενίᾳ	μέγα	φρονῶ. Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ
[2]	τὰς δὲ φιλοφροσύνας, ὥσπερ ἔλαιον	φλόγα,	ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι μοι καὶ
[7]	μὲν λύχνος διὰ τὸ λαμπρὰν	φλόγα	ἔχειν φῶς παρέχει, τὸ δὲ
[7]	ἔλαιον ὑγρὸν ὂν αὔξει τὴν	φλόγα,	τὸ δὲ ὕδωρ, ὅτι ὑγρόν
[8]	Διά γέ τοι τὰ τοιαῦτα	ἔργα	ἅμα ἐρῶντες τῆς φιλίας καὶ
[8]	θεὸν ἐπαφρόδιτα καὶ ἔπη καὶ	ἔργα	διδόναι. ὡς μὲν γὰρ ἄγαταί
[8]	ἀποτελῶσι τὰ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν	ἔργα.	Λακεδαιμόνιοι δὲ οἱ νομίζοντες, ἐὰν
[1]	δοκεῖ τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν	ἔργα	οὐ μόνον τὰ μετὰ σπουδῆς
[8]	Τί δέ, τὰ νῦν καλὰ	ἔργα	οὐ πάντ᾿ ἂν εὕροι τις
[4]	εἶπεν· Ομολογησώμεθα πρῶτον ποῖά ἐστιν	ἔργα	τοῦ μαστροποῦ· καὶ ὅσα ἂν
[5]	νὴ Δί᾿ ἔφη, πρὸς τὰ	ἔργα	ὧν ἕνεκα ἕκαστα κτώμεθα εὖ
[3]	μαθεῖν· καὶ νῦν δυναίμην ἂν	Ιλιάδα	ὅλην καὶ Οδύσσειαν ἀπὸ στόματος
[8]	ἐπιστάμενος Θεμιστοκλῆς ἱκανὸς ἐγένετο τὴν	Ελλάδα	ἐλευθεροῦν, σκεπτέον δὲ ποῖά ποτε
[1]	ὥστε δειπνεῖν τἀλλότρια, καὶ τὸν	παῖδα	δὲ ἔφη πάνυ πιέζεσθαι διά
[9]	συνομόσαι ἂν ἦ μὴν τὸν	παῖδα	καὶ τὴν παῖδα ὑπ᾿ ἀλλήλων
[2]	τὰ θαύματα δυναμένων ποιεῖν, καὶ	παῖδα	πάνυ γε ὡραῖον καὶ πάνυ
[4]	ἐγὼ καὶ σιωπῶν πείσαιμι τὸν	παῖδα	τόνδε καὶ τὴν παῖδα φιλῆσαί
[9]	μὴν τὸν παῖδα καὶ τὴν	παῖδα	ὑπ᾿ ἀλλήλων φιλεῖσθαι. Εῴκεσαν γὰρ
[4]	τὸν παῖδα τόνδε καὶ τὴν	παῖδα	φιλῆσαί με ἢ σύ, ὦ
[3]	ἔφη, τοῦτο μέντοι ἐγὼ οὐκ	οἶδα.	Αλλὰ λανθάνει σε ὅτι οὐκ
[5]	βοὶ※ καὶ ἐν ἀψύχοις πολλοῖς.	Οἶδα	γοῦν οὖσαν καὶ ἀσπίδα καλὴν
[4]	Κλεινίου κἂν διὰ πυρὸς ἰοίην·	οἶδα	δ᾿ ὅτι καὶ ὑμεῖς μετ᾿
[4]	ὑποδύονται, ἐφ᾿ ᾧ πλείω κτήσονται,	οἶδα	δὲ καὶ ἀδελφούς, οἳ τὰ
[4]	ἐρῶντα, ἐκεῖνον δὲ χρημάτων δεόμενον·	οἶδα	δέ σε Ιππίᾳ τῷ Ηλείῳ,
[8]	ῥᾳδιουργότεραι, τῇ δὲ Οὐρανίᾳ ἁγνότεραι,	οἶδα.	Εἰκάσαις δ᾿ ἂν καὶ τοὺς
[8]	Οὐρανία τε καὶ Πάνδημος, οὐκ	οἶδα·	καὶ γὰρ Ζεὺς ὁ αὐτὸς
[4]	Καὶ πρὸς τούτοις γε ἄλλο	οἶδα,	καὶ ὑμῖν αὐτίκα μάλ᾿ ἔξεστι
[4]	σύνοισθα, ὦ Σώκρατες, τοιοῦτον εἰργασμένῳ;	Οἶδα	μέν, ἔφη, σε Καλλίαν τουτονὶ
[6]	Αλλ᾿ οὐ μέντοι γε σιωπῶν	οἶδα	ὅπως ἄξια τοῦ δείπνου ἐργάσομαι.
[7]	εὐφραινοίμεθα θεώμενοι αὐτούς· ὅπερ εὖ	οἶδα	ὅτι καὶ σὺ βούλει. Δοκεῖ
[4]	καὶ ἡλίῳ τὴν μεγίστην χάριν	οἶδα	ὅτι μοι Κλεινίαν ἀναφαίνουσιν. ἄξιόν
[8]	τινος διατελῶ, Χαρμίδην δὲ τόνδε	οἶδα	πολλοὺς μὲν ἐραστὰς κτησάμενον, ἔστι
[6]	ὅ τι ἐστὶν ἐρωτᾷς, οὐκ	οἶδα·	τὸ μέντοι μοι δοκοῦν εἴποιμ᾿
[5]	πολλοῖς. Οἶδα γοῦν οὖσαν καὶ	ἀσπίδα	καλὴν καὶ ξίφος καὶ δόρυ.
[8]	φίλους εὖ ποιεῖν καὶ τὴν	πατρίδα	αὔξειν τροπαῖα τῶν πολεμίων ἱστάμενος,
[2]	Συρακόσιός τις ἄνθρωπος, ἔχων τε	αὐλητρίδα	ἀγαθὴν καὶ ὀρχηστρίδα τῶν τὰ
[2]	τὸ σῶμα γυμνάζοι, κελεύσας τὴν	αὐλητρίδα	θάττονα ῥυθμὸν ἐπάγειν ἵει ἅμα
[2]	κράτιστον ἐπιδείξαντι τῇ πόλει τὴν	ὀρχηστρίδα	εἰπεῖν, ἐὰν διδῶσιν αὐτῷ Αθηναῖοι
[2]	Ορῶ γὰρ ἔγωγε τήνδε τὴν	ὀρχηστρίδα	ἐφεστηκυῖαν καὶ τροχούς τινα αὐτῇ
[2]	ἔχων τε αὐλητρίδα ἀγαθὴν καὶ	ὀρχηστρίδα	τῶν τὰ θαύματα δυναμένων ποιεῖν,
[4]	ὑποτρώγειν, ὥσπερ ἔνιοι τοὺς ἀλεκτρυόνας	σκόροδα	σιτίσαντες συμβάλλουσιν· ἡμεῖς δὲ ἴσως
[5]	Οτι, ἔφη, οὐκ ἀντιφράττει, ἀλλ᾿	ἐᾷ	εὐθὺς τὰς ὄψεις ὁρᾶν ἃ
[6]	μοι παρέχων. Ταῦτα μέν, ἔφη,	ἔα·	ἀλλ᾿ εἰπέ μοι πόσους ψύλλα
[4]	Καὶ πάντα τοίνυν ταῦτα οὕτως	ἡδέα	μοι δοκεῖ εἶναι ὡς μᾶλλον
[8]	καλὰ μᾶλλον ἢ τὰ ἑαυτοῦ	ἡδέα	σπουδάζοντα; Πρὸς δὲ τούτοις πιστεύοι
[8]	καὶ ἄλλοθί που πυκινὰ φρεσὶ	μήδεα	εἰδώς. Τοῦτο δ᾿ αὖ λέγει
[5]	ἐγὼ ἀποδάκοις. Διὰ δὲ τὸ	παχέα	ἔχειν τὰ χείλη οὐκ οἴει
[4]	ἡμῖν, ὦ Αντίσθενες, πῶς οὕτω	βραχέα	ἔχων μέγα φρονεῖς ἐπὶ πλούτῳ.
[4]	θεοὺς τὰ μὲν φαῦλα ἀποτρέπειν,	τἀγαθὰ	δὲ διδόναι. Οὗτοι τοίνυν οἱ
[4]	μὲν ἰσχυρὸν πονοῦντα δεῖ κτᾶσθαι	τἀγαθὰ	καὶ τὸν ἀνδρεῖον κινδυνεύοντα, τὸν
[4]	οὖν, ἔφασαν. Οὐκοῦν καὶ τόδε	ἐπιστάμεθα,	ὅτι ἔστιν ἀνθρώπῳ τοῖς αὐτοῖς
[8]	φιλίας συνουσία οὐδεμία ἀξιόλογος πάντες	ἐπιστάμεθα.	Φιλεῖν γε μὴν τῶν μὲν
[7]	διάγοιεν, ἡμεῖς δ᾿ ἂν μάλιστα	εὐφραινοίμεθα	θεώμενοι αὐτούς· ὅπερ εὖ οἶδα
[5]	οὖν, ἔφη, ὀφθαλμῶν τίνος ἕνεκα	δεόμεθα;	Δῆλον, ἔφη, ὅτι τοῦ ὁρᾶν.
[3]	τούτων οἶδ᾿ ὅτι πολὺ βελτίονες	οἰόμεθα	εἶναι· οὐκ αἰσχρὸν οὖν εἰ
[2]	ἀλλ᾿ ἀναπειθόμενοι πρὸς τὸ παιγνιωδέστερον	ἀφιξόμεθα.	Εδόκει μὲν δὴ ταῦτα πᾶσι·
[4]	δὴ τοῦτο καὶ μετὰ δεῖπνον	τρωξόμεθα,	ὅπως μὴ φήσῃ τις ἡμᾶς
[2]	ἀναπνεῖν, μὴ ὅτι λέγειν τι	δυνησόμεθα·	ἂν δὲ ἡμῖν οἱ παῖδες
[4]	σιτίσαντες συμβάλλουσιν· ἡμεῖς δὲ ἴσως	βουλευόμεθα	ὅπως φιλήσομέν τινα μᾶλλον ἢ
[8]	ἀποτελεῖται ἡ εὐχὴ ἐν ᾗ	αἰτούμεθα	τὴν θεὸν ἐπαφρόδιτα καὶ ἔπη
[4]	ὅπως φιλήσομέν τινα μᾶλλον ἢ	μαχούμεθα.	Καὶ οὗτος μὲν δὴ ὁ
[5]	εὖ πεφυκότα πρὸς ἃ ἂν	δεώμεθα,	καὶ ταῦτ᾿ ἔφη ὁ Κριτόβουλος,
[2]	ἂν μὲν ἁθρόον τὸ ποτὸν	ἐγχεώμεθα,	ταχὺ ἡμῖν καὶ τὰ σώματα
[2]	ἐπειδὴ ἀμφίλογόν ἐστιν, εἰς αὖθις	ἀποθώμεθα·	νυνὶ δὲ τὰ προκείμενα ἀποτελῶμεν.
[2]	ἡμῖν ἐνέγκαι, ἵνα καὶ εὐωδίᾳ	ἑστιώμεθα;	Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης. ὥσπερ
[4]	οὔσῃ τέχνῃ; Καὶ ὃς εἶπεν·	Ομολογησώμεθα	πρῶτον ποῖά ἐστιν ἔργα τοῦ
[5]	τὰ ἔργα ὧν ἕνεκα ἕκαστα	κτώμεθα	εὖ εἰργασμένα ᾖ ἢ εὖ
[4]	καὶ φιλοχρηματώτερός τισι δοκῶ εἶναι.	ἔνθα	δὴ ἀνεγέλασαν ἅπαντες, νομίζοντες τὰ
[7]	κεραμεικῶν, ἐφ᾿ οὗ ἔμελλε θαυματουργήσειν.	ἔνθα	δὴ εἶπεν ὁ Σωκράτης· Ω
[3]	ἐκιθάρισεν ὁ παῖς καὶ ᾖσεν.	ἔνθα	δὴ ἐπῄνεσαν μὲν ἅπαντες· ὁ
[9]	Διονύσου ηὐλεῖτο ὁ βακχεῖος ῥυθμός.	ἔνθα	δὴ ἠγάσθησαν τὸν ὀρχηστοδιδάσκαλον. Εὐθὺς
[1]	δὲ στὰς ἐπὶ τῷ ἀνδρῶνι	ἔνθα	τὸ δεῖπνον ἦν εἶπεν· ὅτι
[2]	ἥδεται τοσοῦτον πίνῃ, καὶ μάλα	ὀρθά	τε αὔξεται καὶ θάλλοντα ἀφικνεῖται
[4]	ἔφη ὁ Αντισθένης, ἐπίστασαι, ὅτι	οἶσθα	ἐπαινέσαντα αὐτὸν τὸν Αγαμέμνονα ὡς
[3]	Καὶ ὁ Καλλίας ἰδών, Αρ᾿	οἶσθα,	ἔφη, ὦ Λύκων, ὅτι πλουσιώτατος
[4]	με οἴει μεμνῆσθαι αὐτοῦ; Οὐκ	οἶσθα	ὅτι οὕτω σαφὲς ἔχω εἴδωλον
[6]	ἐδόκεις τῶν μετεώρων φροντιστὴς εἶναι.	Οἶσθα	οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης, μετεωρότερόν
[5]	ταῦτ᾿ ἔφη ὁ Κριτόβουλος, καλά.	Οἶσθα	οὖν, ἔφη, ὀφθαλμῶν τίνος ἕνεκα
[3]	αὐτῶν ὀλίγου ἀν᾿ ἑκάστην ἡμέραν;	Οἶσθά	τι οὖν ἔθνος, ἔφη, ἠλιθιώτερον
[4]	ἀχθεσθεὶς ἐπήρετο· Καὶ τί μοι	σύνοισθα,	ὦ Σώκρατες, τοιοῦτον εἰργασμένῳ; Οἶδα
[6]	ἄλλα ἔσκωπτον. Ο δὲ Ερμογένης	κἀνταῦθα	ἐσιώπα. Καὶ ὁ Σωκράτης ὀνομάσας
[2]	αὐτοῖς; ἔφη. Ορχήσομαι νὴ Δία.	Ενταῦθα	δὴ ἐγέλασαν ἅπαντες. Καὶ ὁ
[2]	{τὸ} ταῦτα ἐπιτηδεῦσαι, τούτῳ συνέσται.	Ενταῦθα	δὴ πολλοὶ ἐφθέγξαντο· καὶ ὁ
[3]	ὅτι τοιοῦτοι ὄντες ἐμοῦ ἐπιμέλονται.	Ενταῦθα	τοίνυν πάντες προσέβλεψαν αὐτῷ, καὶ
[9]	~Οὗτος μὲν δὴ ὁ λόγος	ἐνταῦθα	ἔληξεν. Αὐτόλυκος δὲ (ἤδη γὰρ
[4]	Οὗτος μὲν δὴ ὁ λόγος	ἐνταῦθα	ἔληξεν. Εκ τούτου δὲ ὁ
[4]	ποιεῖν ἢ ὅστις καὶ πολλοῖς;	ἐνταῦθα	μέντοι ἐσχίσθησαν, καὶ οἱ μὲν
[8]	ποιεῖν καὶ τὴν πατρίδα αὔξειν	τροπαῖα	τῶν πολεμίων ἱστάμενος, καὶ διὰ
[8]	ἀλλ᾿ ὅπως αὐτὸς ὅτι πλεῖστα	ὡραῖα	καρπώσεται. Ο δὲ τῆς φιλίας
[1]	ἀργύριον δέδωκας ἐπὶ σοφίᾳ καὶ	Γοργίᾳ	καὶ Προδίκῳ καὶ ἄλλοις πολλοῖς,
[4]	δικαιότερος σοῦ εἰμι ἄγων ἀνθρώπους.	Διὰ	γὰρ τὸ ἐμπνεῖν τι ἡμᾶς
[8]	ἐπιμελεῖσθαι; Οὐ ταῦτα πάντα ἐπαφρόδιτα;	Διά	γέ τοι τὰ τοιαῦτα ἔργα
[5]	σὺ μεῖζον ἢ ἐγὼ ἀποδάκοις.	Διὰ	δὲ τὸ παχέα ἔχειν τὰ
[4]	ὅ τι ἂν μέλλω πράττειν.	Διὰ	δὲ τὸ προειδέναι καὶ ὅ
[2]	χρήσῃ αὐτοῖς; ἔφη. Ορχήσομαι νὴ	Δία.	Ενταῦθα δὴ ἐγέλασαν ἅπαντες. Καὶ
[4]	πόλεις καὶ πάντα τὰ ἔθνη	διὰ	μαντικῆς ἐπερωτῶσι τοὺς θεοὺς τί
[4]	μαστροπὸς εἴη; Σαφῶς γε νὴ	Δία,	πάντες εἶπον. Οὐκοῦν εἴ τις
[8]	ἅπερ καὶ πρὸς τὰ σιτία	διὰ	πλησμονήν, ταῦτα ἀνάγκη καὶ πρὸς
[4]	Εγὼ γοῦν μετὰ Κλεινίου κἂν	διὰ	πυρὸς ἰοίην· οἶδα δ᾿ ὅτι
[4]	Καὶ ὁ Νικήρατος εἶπε· Νὴ	Δία,	σὺ τοίνυν δικαίως μέγα φρονεῖς.
[8]	τροπαῖα τῶν πολεμίων ἱστάμενος, καὶ	διὰ	ταῦτα περίβλεπτός τε καὶ ὀνομαστὸς
[1]	παῖδα δὲ ἔφη πάνυ πιέζεσθαι	διά	τε τὸ φέρειν μηδὲν καὶ
[8]	δὲ ἐκ τοῦ σώματος κρεμάμενον	διὰ	τί ἀντιφιλήσειεν ἂν ὁ παῖς;
[8]	οὐ διὰ τὸ συγκαθεύδειν ἀλλὰ	διὰ	τὸ ἄγασθαι ἀλλήλους τὰ μέγιστα
[8]	ἡ δὲ τῆς ψυχῆς φιλία	διὰ	τὸ ἁγνὴ εἶναι καὶ ἀκορεστοτέρα
[1]	τε τὸ φέρειν μηδὲν καὶ	διὰ	τὸ ἀνάριστον εἶναι. Ο οὖν
[4]	δικαιοτέρους ποιεῖς; Μάλιστα. Πῶς; Οτι	διὰ	τὸ εἰδέναι ὡς ἔστιν ὅτου
[4]	οὕτω μοι φίλοι εἰσὶν ὥστε	διὰ	τὸ ἐπιμελεῖσθαί μου οὔποτε λήθω
[5]	ἐμοὶ καὶ τὸ ἐκ πλαγίου	διὰ	τὸ ἐπιπόλαιοι εἶναι. Λέγεις σύ,
[7]	τί ποτε ὁ μὲν λύχνος	διὰ	τὸ λαμπρὰν φλόγα ἔχειν φῶς
[2]	εἰς τὰς μαχαίρας, ὃς νῦν	διὰ	τὸ μὴ δύνασθαι λόγχαις ἀντιβλέπειν
[4]	αἷς ἂν προσέλθω ὑπερασπάζονταί με	διὰ	τὸ μηδένα ἄλλον αὐταῖς ἐθέλειν
[4]	γλυκείας παρέχει. {ἴσως δὲ καὶ	διὰ	τὸ μόνον πάντων ἔργων τὸ
[4]	οὗ δὴ καὶ ἐρωτικώτερος γεγένηται	διὰ	τὸ ὅ τι ἂν καλὸν
[8]	ἡμιθέων οἱ ἄριστοι ὑμνοῦνται οὐ	διὰ	τὸ συγκαθεύδειν ἀλλὰ διὰ τὸ
[2]	ἐσθίειν καὶ καθεύδειν ἢ εἰ	{διὰ}	τοιούτων γυμνασίων ἐπιθυμῶ, μὴ ὥσπερ
[4]	ἐπὶ τῷ μήν; Επὶ νὴ	Δία	τοῖς ἄφροσιν. Οὗτοι γὰρ τὰ
[1]	ἃ δὴ καὶ Καλλίας τότε	διὰ	τὸν ἔρωτα πράττων ἀξιοθέατος ἦν
[4]	ἐκεῖνον οὐχ οὕτω διέθηκας ὥστε	διὰ	τοὺς σοὺς λόγους ἐρῶντες ἐκυνοδρομοῦμεν
[8]	τις εὕροι ἐκ μὲν τῶν	διὰ	τοὺς τρόπους φιλουμένων οὐδὲν χαλεπὸν
[8]	ὥς γ᾿ ἄν τις οἰηθείη,	διὰ	τοῦτο καὶ ἀνεπαφροδιτοτέρα, ἀλλὰ σαφῶς
[8]	γε οὐ βιάζεται, ἀλλὰ πείθει,	διὰ	τοῦτο μᾶλλον μισητέος. Ο μὲν
[4]	ἴδῃς, τοῖς ἀποτροπαίοις θύεις; Μὰ	Δία	τοῦτο μέντοι, ἔφη, ἐγὼ οὐ
[4]	ἡμέρας ὤδαξον καὶ ἐν τῇ	καρδίᾳ	ὥσπερ κνῆσμά τι ἐδόκουν ἔχειν.
[2]	τις ἡμῖν ἐνέγκαι, ἵνα καὶ	εὐωδίᾳ	ἑστιώμεθα; Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης.
[8]	θνητῶν οὐσῶν μορφῆς ἠράσθη, συγγενόμενος	εἴα	αὐτὰς θνητὰς εἶναι· ὅσων δὲ
[8]	ὄμμα, μέτριοι δὲ οἱ λόγοι,	πραεῖα	δὲ ἡ φωνή, ἱλαρὸν δὲ
[4]	τῶν ὑπερορίων στέρομαι καὶ τὰ	ἔγγεια	οὐ καρποῦμαι καὶ τὰ ἐκ
[8]	μὲν τὸ ἦθος ἀγαμένων ἀνάγκη	ἡδεῖα	καὶ ἐθελουσία καλεῖται· τῶν δὲ
[4]	ὡς ἔστιν ὅτου πριάμενοι τὰ	ἐπιτήδεια	ἕξουσιν οὐκ ἐθέλουσι κακουργοῦντες κινδυνεύειν.
[1]	τε παρεῖναι ἔφη πάντα τὰ	ἐπιτήδεια	ὥστε δειπνεῖν τἀλλότρια, καὶ τὸν
[2]	ἡ παῖς ποιεῖ ὅτι ἡ	γυναικεία	φύσις οὐδὲν χείρων τῆς τοῦ
[3]	σεμνῶς ἀνασπάσας τὸ πρόσωπον, Επὶ	μαστροπείᾳ,	εἶπεν. Επεὶ δὲ ἐγέλασαν ἐπ᾿
[2]	οἴομαι, ὡς οὐχὶ καὶ ἡ	ἀνδρεία	διδακτόν, ὁπότε αὕτη καίπερ γυνὴ
[3]	ἥ γε ἀναμφιλογωτάτη· ἐπεί τοι	ἀνδρεία	μὲν καὶ σοφία ἔστιν ὅτε
[3]	βαναυσικὴν ἢ καλοκἀγαθίαν διδάσκων; Εἰ	καλοκἀγαθία	ἐστὶν ἡ δικαιοσύνη. Νὴ Δί᾿
[4]	καὶ οἱ θεοί, ὡς ἔοικε,	καλοκἀγαθίᾳ	ἥδονται. Οὗτος μὲν δὴ ὁ
[8]	Τεκμαίρομαι δὲ τῇ τοῦ ἐρωμένου	καλοκἀγαθίᾳ	καὶ ὅτι σε ὁρῶ τὸν
[8]	ὅ τι ποτ᾿ ἐστὶν ἡ	καλοκἀγαθία,	τῷ ταύτης ἔρωτι κατατήκεται; Οὐχ
[8]	τῆς πείρας· ἡ δ᾿ ἀληθὴς	ἀνδραγαθία,	ἂν μὴ θεὸς βλάπτῃ, ἀεὶ
[4]	αὐτὸν τί ὁρῶν ἐν τῇ	γελωτοποιίᾳ	μέγα ἐπ᾿ αὐτῇ φρονοίη. Οὐ
[8]	ἐρῶντα οὐχ ἁβρότητι χλιδαινομένου οὐδὲ	μαλακίᾳ	θρυπτομένου, ἀλλὰ πᾶσιν ἐπιδεικνυμένου ῥώμην
[3]	οὐδὲ καθ᾿ ἓν συμμίγνυται τῇ	ἀδικίᾳ.	Επειδὰν τοίνυν καὶ ὑμῶν ἕκαστος
[4]	γέροντας ἐκλέγονται, ὡς συμπαρομαρτοῦντος πάσῃ	ἡλικίᾳ	τοῦ κάλλους. Εἰ δὲ ἡδὺ
[4]	ἐπειδάν γε μὴν ἐν τῇ	οἰκίᾳ	γένωμαι, πάνυ μὲν ἀλεεινοὶ χιτῶνες
[2]	δὲ ἄγαν καῦμα ᾖ, ἐν	σκιᾷ;	ἢ τόδε γελᾶτε, εἰ μείζω
[8]	πάσχειν· ἡ δὲ τῆς ψυχῆς	φιλία	διὰ τὸ ἁγνὴ εἶναι καὶ
[8]	πιστεῦσαι. Σοί γε μήν, ὦ	Καλλία,	δοκεῖ μοι ἄξιον εἶναι καὶ
[8]	ὅτι γε μὴν σύ, ὦ	Καλλία,	ἐρᾷς Αὐτολύκου πᾶσα μὲν ἡ
[6]	παρείρειε; Καὶ ὁ Σωκράτης, Ω	Καλλία,	ἔχοις ἄν τι, ἔφη, ἀνδρὶ
[8]	Επιθυμῶ δέ σοι, ἔφη, ὦ	Καλλία,	καὶ μυθολογῆσαι ὡς οὐ μόνον
[8]	καὶ ὅτι νῦν ἅμα χαριζόμενος	Καλλίᾳ	καὶ παιδεύεις αὐτὸν οἷόνπερ χρὴ
[8]	οὗ δὴ καὶ σύ, ὦ	Καλλία,	κατέχεσθαι μοι δοκεῖς ἔρωτος. Τεκμαίρομαι
[4]	ζῴην. ὥστε εἰ σύ, ὦ	Καλλία,	μέγα φρονεῖς ὅτι δικαιοτέρους δύνασαι
[1]	Ναὶ μὰ Δί᾿ ἔφη, ὦ	Καλλία,	μεγάλη γε· ἐπεὶ γὰρ γέλως
[9]	Λύκωνα καὶ τὸν υἱὸν σὺν	Καλλίᾳ	περιπατήσοντες ἀπῆλθον. Αὕτη τοῦ τότε
[4]	ἐπήρετο· Οἱ δὲ ἄνθρωποι, ὦ	Καλλία,	πότερον ἐν ταῖς ψυχαῖς ἢ
[2]	ὁ Σωκράτης· Νὴ Δί᾿ ὦ	Καλλία,	τελέως ἡμᾶς ἑστιᾷς. Οὐ γὰρ
[8]	ἐραστοῦ φύσεως. Εἰ μὲν οὖν	μία	ἐστὶν Αφροδίτη ἢ διτταί, Οὐρανία
[8]	γὰρ δὴ ἄνευ φιλίας συνουσία	οὐδεμία	ἀξιόλογος πάντες ἐπιστάμεθα. Φιλεῖν γε
[4]	οὐκ ἐκ τῆς ἀγορᾶς τὰ	τίμια	ὠνοῦμαι {πολυτελῆ γὰρ γίγνεται} ἀλλ᾿
[1]	τὴν θέαν. Ως δὲ ἡ	ἱπποδρομία	ἔληξεν, ἔχων τόν τε Αὐτόλυκον
[1]	μὲν γὰρ Παναθηναίων τῶν μεγάλων	ἱπποδρομία,	Καλλίας δὲ ὁ Ιππονίκου ἐρῶν
[8]	μὲν Πανδήμῳ ῥᾳδιουργότεραι, τῇ δὲ	Οὐρανίᾳ	ἁγνότεραι, οἶδα. Εἰκάσαις δ᾿ ἂν
[8]	μία ἐστὶν Αφροδίτη ἢ διτταί,	Οὐρανία	τε καὶ Πάνδημος, οὐκ οἶδα·
[4]	ἧττον δέ· οὕτω μοι δοκεῖ	ἔνια	αὐτῶν ἡδίω εἶναι τοῦ συμφέροντος.
[4]	Χαρμίδη, δι᾿ ὅ τι ἐπὶ	πενίᾳ	μέγα φρονεῖς. Οὐκοῦν τόδε μέν,
[3]	φρονεῖς; Εγὼ αὖ, ἔφη, ἐπὶ	πενίᾳ	μέγα φρονῶ. Νὴ Δί᾿ ἔφη
[4]	κένσαι ὁμοκλήσαντ᾿ εἶξαί τέ οἱ	ἡνία	χερσί. Καὶ πρὸς τούτοις γε
[4]	σὺ οἴει ἐπιθυμεῖν σε φιλῆσαι.	Κλεινίᾳ	δ᾿ ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὐκ
[4]	τὰ ὦτα ἄρτι ἴουλος καθέρπει,	Κλεινίᾳ	δὲ πρὸς τὸ ὄπισθεν ἤδη
[4]	ἡδὺ κτῆμα ἥδιον μὲν ἂν	Κλεινίᾳ	τὰ ὄντα διδοίην ἢ ἕτερα
[6]	Ερμόγενες, εἰπεῖν ἡμῖν τί ἐστὶ	παροινία;	Καὶ ὃς ἀπεκρίνατο· Εἰ μὲν
[6]	σιωπᾷς. Αὕτη μὲν δὴ ἡ	παροινία	οὕτω κατεσβέσθη. ~Εκ τούτου δὲ
[4]	μοι πέμποντες ἀγγέλους φήμας καὶ	ἐνύπνια	καὶ οἰωνοὺς ἅ τε δεῖ
[4]	ἕκαστος ὑπέσχετο ἀποδεικνύναι ὡς πολλοῦ	ἄξιά	ἐστιν. Ακούοιτ᾿ ἄν, ἔφη ὁ
[6]	μέντοι γε σιωπῶν οἶδα ὅπως	ἄξια	τοῦ δείπνου ἐργάσομαι. Καὶ ῥᾳδίως
[4]	οἰκτίρω τῆς ἄγαν χαλεπῆς νόσου.	ὅμοια	γάρ μοι δοκοῦσι πάσχειν ὥσπερ
[2]	μαίνοιο· ἐπεὶ δέ σου ἤκουσα	ὅμοια	οἷς νῦν λέγεις, καὶ αὐτὸς
[5]	ἔφη, οἷόν τε ταῦτα μηδὲν	ὅμοια	ὄντα ἀλλήλοις πάντα καλὰ εἶναι;
[8]	τούτῳ ἀρέσκειν, σκεπτέον μέν σοι	ποῖα	ἐπιστάμενος Θεμιστοκλῆς ἱκανὸς ἐγένετο τὴν
[3]	ἔφη, λέγε, ὦ Νικήρατε, ἐπὶ	ποίᾳ	ἐπιστήμῃ μέγα φρονεῖς. Καὶ ὃς
[4]	Καὶ ὃς εἶπεν· Ομολογησώμεθα πρῶτον	ποῖά	ἐστιν ἔργα τοῦ μαστροποῦ· καὶ
[8]	πόλει κατέθηκεν, ἐρευνητέον δὲ καὶ	ποῖα	Λακεδαιμόνιοι ἀσκοῦντες κράτιστοι δοκοῦσιν ἡγεμόνες
[8]	τὴν Ελλάδα ἐλευθεροῦν, σκεπτέον δὲ	ποῖά	ποτε εἰδὼς Περικλῆς κράτιστος ἐδόκει
[4]	χρημάτων δεόμενον· οἶδα δέ σε	Ιππίᾳ	τῷ Ηλείῳ, παρ᾿ οὗ οὗτος
[8]	τὸν ἐρώμενον θάλλουσα μορφῇ τε	ἐλευθερίᾳ	καὶ ἤθει αἰδήμονί τε καὶ
[6]	δὲ τούτου οἱ μὲν τὰ	νικητήρια	φιλήματα ἀπολαμβάνειν τὸν Κριτόβουλον ἐκέλευον,
[1]	πάντα τὰ ἐπιτήδεια ὥστε δειπνεῖν	τἀλλότρια,	καὶ τὸν παῖδα δὲ ἔφη
[8]	αἰσχυνοῦνται αἰσχρόν τι ποιεῖν. Καὶ	μαρτύρια	δὲ ἐπήγετο ὡς ταῦτα ἐγνωκότες
[8]	ποιητοῦ ἐραστὴς ἀπολογούμενος ὑπὲρ τῶν	ἀκρασίᾳ	ἐγκαλινδουμένων εἴρηκεν ὡς καὶ στράτευμα
[8]	ἀναιδοῦς ὁμιλίας πολλὰ ἤδη καὶ	ἀνόσια	πεπραγμένα. ὡς δὲ καὶ ἀνελεύθερος
[8]	ἦθος ἀγαμένων ἀνάγκη ἡδεῖα καὶ	ἐθελουσία	καλεῖται· τῶν δὲ τοῦ σώματος
[8]	μὲν γὰρ δὴ ἄνευ φιλίας	συνουσία	οὐδεμία ἀξιόλογος πάντες ἐπιστάμεθα. Φιλεῖν
[8]	ὡς δὲ καὶ ἀνελεύθερος ἡ	συνουσία	τῷ τὸ σῶμα μᾶλλον ἢ
[8]	ὥστε ἅπερ καὶ πρὸς τὰ	σιτία	διὰ πλησμονήν, ταῦτα ἀνάγκη καὶ
[3]	ἐπεί τοι ἀνδρεία μὲν καὶ	σοφία	ἔστιν ὅτε βλαβερὰ καὶ φίλοις
[1]	τε πολὺ ἀργύριον δέδωκας ἐπὶ	σοφίᾳ	καὶ Γοργίᾳ καὶ Προδίκῳ καὶ
[4]	Ομήρου ἀριθμεῖν ἕπτ᾿ ἀπύρους τρίποδας,	δέκα	δὲ χρυσοῖο τάλαντα, αἴθωνας δὲ
[4]	τάλαντα, αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι,	δώδεκα	δ᾿ ἵππους σταθμῷ καὶ ἀριθμῷ,
[2]	ὀρχηστρίδι ἀνεδίδου τοὺς τροχοὺς μέχρι	δώδεκα.	ἡ δὲ λαμβάνουσα ἅμα τε
[2]	Καὶ γὰρ ἀνδρὸς μὲν δήπου	ἕνεκα	ἀνὴρ οὐδεὶς μύρῳ χρίεται. Αἱ
[4]	ψυχαῖς φιλεῖσθαι ἐντιμότερόν ἐστιν. οὗ	ἕνεκα	ἀφεκτέον ἐγώ φημι εἶναι φιλημάτων
[5]	Οἶσθα οὖν, ἔφη, ὀφθαλμῶν τίνος	ἕνεκα	δεόμεθα; Δῆλον, ἔφη, ὅτι τοῦ
[1]	λέγειν, ἵνα δὴ ἐπιτελοίη ὧνπερ	ἕνεκα	ἐκαλεῖτο ἑκάστοτε ἐπὶ τὰ δεῖπνα.
[1]	πράγματα. Πρόσθεν μὲν γὰρ τούτου	ἕνεκα	ἐκαλούμην ἐπὶ τὰ δεῖπνα, ἵνα
[5]	ἔφη, πρὸς τὰ ἔργα ὧν	ἕνεκα	ἕκαστα κτώμεθα εὖ εἰργασμένα ᾖ
[4]	δὲ καὶ ὅλας πόλεις χρημάτων	ἕνεκα	ἐξανδραποδίζονται. Τούτους μὲν οὖν ἔγωγε
[8]	οὐ πάντ᾿ ἂν εὕροι τις	ἕνεκα	ἐπαίνου ὑπὸ τῶν καὶ πονεῖν
[1]	ἐμὲ γελῶντες· νῦν δὲ τίνος	ἕνεκα	καὶ καλεῖ μέ τις; Οὔτε
[8]	ἐστιν εὔδηλον, ὃς τοῦ κηρυχθῆναι	ἕνεκα	νικῶν παγκράτιον πολλοὺς μὲν πόνους,
[5]	ὑφίεμαι. Εἰ γὰρ τοῦ ἀποδάκνειν	ἕνεκα	πεποίηται, πολὺ ἂν σὺ μεῖζον
[8]	Γανυμήδην οὐ σώματος ἀλλὰ ψυχῆς	ἕνεκα	ὑπὸ Διὸς εἰς Ολυμπον ἀνενεχθῆναι.
[1]	εἶπεν· Εἰς καλόν γε ὑμῖν	συντετύχηκα·	ἑστιᾶν γὰρ μέλλω Αὐτόλυκον καὶ
[2]	δεῖται. ὥστε εἴ τις ὑμῶν	γυναῖκα	ἔχει, θαρρῶν διδασκέτω ὅ τι
[8]	αὐτοῖς ὅμως παρατάττεσθαι ἔφη τὰ	παιδικὰ	εἰς τὸν ἀγῶνα, οὐδὲν τοῦτο
[8]	ταῦτα ἀνάγκη καὶ πρὸς τὰ	παιδικὰ	πάσχειν· ἡ δὲ τῆς ψυχῆς
[5]	ἀποτεῖσαι. Μόνον, ἔφη, κρυφῇ φερόντων·	δέδοικα	γὰρ τὸν σὸν καὶ Αντισθένους
[4]	οὐ μὲν δή· ἀλλὰ καὶ	δέδοικα	περὶ αὐτοῦ ἰσχυρῶς. Αἰσθάνομαι γάρ
[5]	μαλακώτερόν σου ἔχειν τὸ φίλημα;	Εοικα,	ἔφη, ἐγὼ κατὰ τὸν σὸν
[8]	τὴν πόλιν, ὅπως πράττω τὰ	πολιτικὰ	καὶ ἀεὶ ἀρεστὸς ὦ αὐτῇ;
[4]	γε ἄλλο οἶδα, καὶ ὑμῖν	αὐτίκα	μάλ᾿ ἔξεστι πειρᾶσθαι. Εἶπε γάρ
[7]	τις τούτου δεῖται, ἀλλ᾿ ἔξεστιν	αὐτίκα	μάλα τὰ παρόντα θαυμάζειν, τί
[4]	Εὰν οὖν ἐνέγκῃ τις κρόμμυον,	αὐτίκα	μάλα τοῦτό γε ὠφελημένοι ἔσεσθε·
[5]	μηδὲν ὅμοια ὄντα ἀλλήλοις πάντα	καλὰ	εἶναι; Αν νὴ Δί᾿ ἔφη,
[8]	διαπεπρᾶχθαι. Τί δέ, τὰ νῦν	καλὰ	ἔργα οὐ πάντ᾿ ἂν εὕροι
[8]	ὁρῴη αὐτὸν τὰ τοῦ παιδὸς	καλὰ	μᾶλλον ἢ τὰ ἑαυτοῦ ἡδέα
[5]	καὶ ταῦτ᾿ ἔφη ὁ Κριτόβουλος,	καλά.	Οἶσθα οὖν, ἔφη, ὀφθαλμῶν τίνος
[4]	τἆλλα πάντα τὰ ἐν ἀνθρώποις	καλά·	τυφλὸς δὲ τῶν ἄλλων ἁπάντων
[2]	δὲ παῖς ἐκιθάρισε, καὶ ἐδόκουν	μάλα	ἀμφότεροι ἱκανῶς εὐφραίνειν, εἶπεν ὁ
[4]	Τὴν προαγωγείαν, ἔφη. Καὶ ὃς	μάλα	ἀχθεσθεὶς ἐπήρετο· Καὶ τί μοι
[4]	ἀργύριον. Καὶ ὁ Αντισθένης ἐπαναστὰς	μάλα	ἐλεγκτικῶς αὐτὸν ἐπήρετο· Οἱ δὲ
[2]	ἐγέλασαν ἅπαντες. Καὶ ὁ Σωκράτης	μάλα	ἐσπουδακότι τῷ προσώπῳ, Γελᾶτε, ἔφη,
[4]	Δί᾿ ἔφη ὁ Ερμογένης, καὶ	μάλα	εὐτελῶς. Επαινῶ τε γὰρ αὐτοὺς
[2]	ὅσῳ ἥδεται τοσοῦτον πίνῃ, καὶ	μάλα	ὀρθά τε αὔξεται καὶ θάλλοντα
[3]	φρονεῖς, ὦ Σώκρατες; Καὶ ὃς	μάλα	σεμνῶς ἀνασπάσας τὸ πρόσωπον, Επὶ
[7]	τούτου δεῖται, ἀλλ᾿ ἔξεστιν αὐτίκα	μάλα	τὰ παρόντα θαυμάζειν, τί ποτε
[4]	οὖν ἐνέγκῃ τις κρόμμυον, αὐτίκα	μάλα	τοῦτό γε ὠφελημένοι ἔσεσθε· ἥδιον
[4]	ἔφη, ἐγὼ οὐ ποιῶ, ἀλλὰ	μάλα	φιλοκινδύνως ὑπομένω, ἄν ποθέν τι
[2]	ἔφη· Εσθλῶν μὲν γὰρ ἀπ᾿	ἐσθλὰ	διδάξεαι· ἢν δὲ κακοῖσι συμμίσγῃς,
[6]	πάντ᾿ αὐτοῦ βελτίων φῂς εἶναι.	Αλλὰ	βούλει πονηροτέροις εἰκάζω αὐτόν; Μηδὲ
[8]	καὶ φέρω καὶ οἴσω φιλικῶς.	Αλλὰ	γάρ, ἔφη, τὸν μὲν σὸν
[7]	ὑγρόν ἐστι, κατασβέννυσι τὸ πῦρ.	Αλλὰ	γὰρ καὶ ταῦτα μὲν οὐκ
[3]	Ο δὲ ἀπώμοσε μηδὲ ὀβολόν.	Αλλὰ	γῆν πολλὴν κέκτησαι; Ισως ἄν,
[4]	πόλις τέλος φέρουσα τρέφει με.	Αλλὰ	καὶ Σωκράτει, ὅτε μὲν πλούσιος
[3]	τοῦτο μέντοι ἐγὼ οὐκ οἶδα.	Αλλὰ	λανθάνει σε ὅτι οὐκ ἂν
[4]	ἄνθρωποι, ἂν μὴ δανείσῃς, ὀργίζονται.	Αλλὰ	μὰ Δί᾿ ἔφη ὁ Νικήρατος,
[4]	σε ἔφην προαγωγὸν εἶναι, ὠργίσθης.	Αλλὰ	μὰ Δί᾿ ἔφη, οὐ νῦν.
[4]	τῷ χρωτὶ ἄξιον μέγα φρονεῖν.	Αλλὰ	μὰ Δί᾿ ἔφη, οὐκ ἐπὶ
[1]	οὖν Καλλίας ἀκούσας ταῦτα εἶπεν·	Αλλὰ	μέντοι, ὦ ἄνδρες, αἰσχρὸν στέγης
[6]	πονηροτέροις εἰκάζω αὐτόν; Μηδὲ πονηροτέροις.	Αλλὰ	μηδενί; Μηδενὶ μηδὲ τούτων εἴκαζε.
[8]	ἐρώμενος ὢν ἤδη ἄλλων ἐπιθυμεῖ.	Αλλὰ	μὴν καὶ ὁ Νικήρατος, ὡς
[8]	τὴν τοῦ ἀναπειθομένου ψυχὴν διαφθείρει.	Αλλὰ	μὴν καὶ ὁ χρημάτων γε
[4]	ἐντυχὼν οὐ διψῶν πίνω αὐτόν.	Αλλὰ	μὴν καὶ πολὺ δικαιοτέρους γε
[8]	ἀλλ᾿ ἡδυγνώμων ἐν θεοῖς τετίμηται.	Αλλὰ	μήν, ὦ Νικήρατε, καὶ Αχιλλεὺς
[7]	ἐπιχαριτώτερον εἶναι. Ο οὖν Συρακόσιος,	Αλλὰ	ναὶ μὰ τὸν Δί᾿ ἔφη,
[4]	ὥσπερ κνῆσμά τι ἐδόκουν ἔχειν.	Αλλὰ	νῦν τοί σοι, ἔφη, ὦ
[2]	Ο δ᾿ αὖ Σωκράτης εἶπεν·	Αλλὰ	πίνειν μέν, ὦ ἄνδρες, καὶ
[2]	ἔφη, οὐ παρὰ τῶν μυροπωλῶν.	Αλλὰ	πόθεν δή; Ο μὲν Θέογνις
[4]	ἐμοὶ σύνεστιν οὕτω διατεθῆναι αὐτόν;	Αλλὰ	πότε μήν; Οὐχ ὁρᾷς ὅτι
[3]	τέχνην δι᾿ ἧς τοῦτο ἀπεργάζομαι.	Αλλὰ	σὺ αὖ, ἔφη, λέγε, ὦ
[4]	δυνησομένῳ. Καὶ ὁ Χαρμίδης εἶπεν·	Αλλὰ	τί δή ποτε, ὦ Σώκρατες,
[4]	ἐκολάσθην. Καὶ ὁ Σωκράτης εἶπεν·	Αλλὰ	τούτων μὲν οὐδὲν ἄπιστον. Εκεῖνο
[8]	ὑμνοῦνται οὐ διὰ τὸ συγκαθεύδειν	ἀλλὰ	διὰ τὸ ἄγασθαι ἀλλήλους τὰ
[5]	ἔφη, ἔχω πρὸς σὲ ἀντιλέγειν,	ἀλλὰ	διαφερόντων, ἔφη, τὰς ψήφους, ἵνα
[5]	ἔφη ὁ Κριτόβουλος, οὐκ ἀναδύομαι·	ἀλλὰ	δίδασκε, εἴ τι ἔχεις σοφόν,
[4]	Δί᾿ ἔφη, οὐ μὲν δή·	ἀλλὰ	καὶ δέδοικα περὶ αὐτοῦ ἰσχυρῶς.
[2]	γὰρ μόνον δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας,	ἀλλὰ	καὶ θεάματα καὶ ἀκροάματα ἥδιστα
[8]	μυθολογῆσαι ὡς οὐ μόνον ἄνθρωποι	ἀλλὰ	καὶ θεοὶ καὶ ἥρωες τὴν
[4]	κρόμμυόν γε οὐ μόνον σῖτον	ἀλλὰ	καὶ ποτὸν ἡδύνει. Εἰ δὲ
[1]	μετὰ σπουδῆς πραττόμενα ἀξιομνημόνευτα εἶναι,	ἀλλὰ	καὶ τὰ ἐν ταῖς παιδιαῖς.
[9]	{ὥστε} μὴ μόνον τὸν Διόνυσον	ἀλλὰ	καὶ τοὺς παρόντας ἅπαντας συνομόσαι
[4]	μέντοι, ἔφη, ἐγὼ οὐ ποιῶ,	ἀλλὰ	μάλα φιλοκινδύνως ὑπομένω, ἄν ποθέν
[8]	τῶν ἐν τοῖς ἀφροδισίοις εὐφροσυνῶν,	ἀλλὰ	νήφων μεθύοντα ὑπὸ τῆς ἀφροδίτης
[2]	παχύνονται, τὰ δὲ σκέλη λεπτύνονται,	ἀλλὰ	παντὶ διαπονῶν τῷ σώματι πᾶν
[4]	ἐγώ τε νῦν οὐδενὶ φθονῶ,	ἀλλὰ	πᾶσι τοῖς φίλοις καὶ ἐπιδεικνύω
[8]	ἁβρότητι χλιδαινομένου οὐδὲ μαλακίᾳ θρυπτομένου,	ἀλλὰ	πᾶσιν ἐπιδεικνυμένου ῥώμην τε καὶ
[8]	μὴν ὅτι γε οὐ βιάζεται,	ἀλλὰ	πείθει, διὰ τοῦτο μᾶλλον μισητέος.
[4]	Αλλ᾿ οὔτοι, ἔφη, ἀποκτεῖναι βούλονται,	ἀλλὰ	πεῖσαι αὐτὸν συγκαθεύδειν αὐτοῖς. Σὺ
[8]	οἰηθείη, διὰ τοῦτο καὶ ἀνεπαφροδιτοτέρα,	ἀλλὰ	σαφῶς καὶ ἀποτελεῖται ἡ εὐχὴ
[8]	Θεὰν γὰρ οὐ τὴν Αναίδειαν	ἀλλὰ	τὴν Αἰδῶ νομίζουσι. Δοκοῦμεν δ᾿
[2]	βουλομένους γενέσθαι οὐ τοὺς εὐπειθεστάτους	ἀλλὰ	τοὺς θυμοειδεῖς ἵππους κτωμένους. Νομίζουσι
[8]	γέ σε μὴ τῷ δοκεῖν	ἀλλὰ	τῷ ὄντι ἀρετῆς ἐπιμελούμενον. ἡ
[6]	οὐ τούτων σε λέγουσιν ἐπιμελεῖσθαι,	ἀλλὰ	τῶν ἀνωφελεστάτων. Οὐκοῦν καὶ οὕτως
[5]	καὶ τῷ νικήσαντι μὴ ταινίας	ἀλλὰ	φιλήματα ἀναδήματα παρὰ τῶν κριτῶν
[2]	οὐ καὶ σὺ παιδεύεις Ξανθίππην,	ἀλλὰ	χρῇ γυναικὶ τῶν οὐσῶν, οἶμαι
[8]	φημι καὶ Γανυμήδην οὐ σώματος	ἀλλὰ	ψυχῆς ἕνεκα ὑπὸ Διὸς εἰς
[7]	οὐ ποιεῖ, ἐν αὑτῷ δὲ	ἄλλα	ἐμφαινόμενα παρέχεται· καὶ πῶς τὸ
[6]	κύριον πείθειν, οἱ δὲ καὶ	ἄλλα	ἔσκωπτον. Ο δὲ Ερμογένης κἀνταῦθα
[4]	τὴν Ηραν, ἔφη, τά τε	ἄλλα	ζηλῶ σε τοῦ πλούτου καὶ
[8]	ὄχλον πάρεχε· ὡς γὰρ ὁρᾷς,	ἄλλα	πράττω. Καὶ ὁ Αντισθένης ἔλεξεν·
[8]	τὴν Ηραν, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ἄλλα	τέ σου πολλὰ ἄγαμαι καὶ
[4]	Κλεινίαν ἥδιον μὲν θεῶμαι ἢ	τἆλλα	πάντα τὰ ἐν ἀνθρώποις καλά·
[8]	ἄρξει τοῦ ἐραστοῦ, εἰκὸς αὐτὸν	τἆλλα	ῥᾳδιουργεῖν· ὃς δ᾿ ἂν γιγνώσκῃ
[8]	ὦ Σώκρατες, ἄλλα τέ σου	πολλὰ	ἄγαμαι καὶ ὅτι νῦν ἅμα
[8]	νικῶν παγκράτιον πολλοὺς μὲν πόνους,	πολλὰ	δ᾿ ἄλγη ἀνέχεται. Εἰ δὲ
[4]	Καὶ μὴν ὅτε μέν γε	πολλὰ	εἶχον, ἀεί τι ἀπέβαλλον ἢ
[4]	εἴ τις πολλὰ ἔχοι καὶ	πολλὰ	ἐσθίων μηδέποτε ἐμπίμπλαιτο. Εγὼ δὲ
[4]	δοκοῦσι πάσχειν ὥσπερ εἴ τις	πολλὰ	ἔχοι καὶ πολλὰ ἐσθίων μηδέποτε
[4]	πολλοὺς μὲν ἰδιώτας, οἳ πάνυ	πολλὰ	ἔχοντες χρήματα οὕτω πένεσθαι ἡγοῦνται
[4]	ἐμπίμπλαιτο. Εγὼ δὲ οὕτω μὲν	πολλὰ	ἔχω ὡς μόλις αὐτὰ καὶ
[8]	ἐκ δὲ τῆς ἀναιδοῦς ὁμιλίας	πολλὰ	ἤδη καὶ ἀνόσια πεπραγμένα. ὡς
[1]	γε, ἔφη, ἀπεκρυπτόμην ὑμᾶς ἔχων	πολλὰ	καὶ σοφὰ λέγειν, νῦν δέ,
[4]	ὦ Σώκρατες, εἰ καὶ πάνυ	πολλὰ	καὶ σοφὰ λέγοις. Τί τοῦτο;
[3]	οἶδ᾿ ὅτι καὶ πάνυ ἂν	πολλὰ	χρήματα λαμβάνοιμι, εἰ βουλοίμην χρῆσθαι
[6]	ἔα· ἀλλ᾿ εἰπέ μοι πόσους	ψύλλα	πόδας ἐμοῦ ἀπέχει. Ταῦτα γάρ
[4]	αἰτοῦνται τοὺς θεοὺς τὰ μὲν	φαῦλα	ἀποτρέπειν, τἀγαθὰ δὲ διδόναι. Οὗτοι
[8]	ἀεὶ ἀρεστὸς ὦ αὐτῇ; Ναὶ	μὰ	Δί᾿ ἔφη, ἂν ὁρῶσί γέ
[4]	κρατερός τ᾿ αἰχμητής; Καὶ ναὶ	μὰ	Δί᾿ ἔφη, ἔγωγε ὅτι ἁρματηλατοῦντα
[5]	ἄλλῳ τινί; Εγὼ μὲν ναὶ	μὰ	Δί᾿ ἔφη, καὶ ἐν ἵππῳ
[4]	ἂν μὴ δανείσῃς, ὀργίζονται. Αλλὰ	μὰ	Δί᾿ ἔφη ὁ Νικήρατος, μὴ
[2]	Ακούεις ταῦτα, ὦ υἵε; Ναὶ	μὰ	Δί᾿ ἔφη ὁ Σωκράτης, καὶ
[4]	ὦ Σώκρατες, τὴν τέχνην; Ναὶ	μὰ	Δί᾿ ἔφη. Ορῶ γάρ σε
[4]	ἔφην προαγωγὸν εἶναι, ὠργίσθης. Αλλὰ	μὰ	Δί᾿ ἔφη, οὐ νῦν. Εὰν
[2]	τοῦτο τὸ χρῖμα λάβοι; Οὐ	μὰ	Δί᾿ ἔφη, οὐ παρὰ τῶν
[6]	τι τῶν θεῶν; Αλλ᾿ οὐ	μὰ	Δί᾿ ἔφη, οὐ τούτων σε
[4]	χρωτὶ ἄξιον μέγα φρονεῖν. Αλλὰ	μὰ	Δί᾿ ἔφη, οὐκ ἐπὶ τούτῳ
[4]	νομίζεις ἂν διαφθαρῆναι αὐτόν; Ναὶ	μὰ	Δί᾿ ἔφη, παντάπασί γε. Οὐδ᾿
[3]	Λύκων, ὅτι πλουσιώτατος εἶ ἀνθρώπων;	Μὰ	Δί᾿ ἔφη, τοῦτο μέντοι ἐγὼ
[1]	Καὶ ὃς ἀναστενάξας εἶπε· Ναὶ	μὰ	Δί᾿ ἔφη, ὦ Καλλία, μεγάλη
[3]	Καὶ ὁ Αὐτόλυκος ἀνερυθριάσας εἶπε·	Μὰ	Δί᾿ οὐκ ἔγωγε. Επεὶ δὲ
[4]	ἀγαθὸν ἴδῃς, τοῖς ἀποτροπαίοις θύεις;	Μὰ	Δία τοῦτο μέντοι, ἔφη, ἐγὼ
[4]	σε, ἔφη, ἐγὼ εἶδον ναὶ	μὰ	τὸν Απόλλω, ὅτε παρὰ τῷ
[6]	οὗτος λοιδορεῖσθαι βουλομένῳ ἐοικέναι; Ναὶ	μὰ	τὸν Δί᾿ ἔφη, καὶ ἄλλοις
[4]	θεραπεύων οὕτω φίλους ἔχεις. Ναὶ	μὰ	τὸν Δί᾿ ἔφη ὁ Ερμογένης,
[3]	ἔθνος, ἔφη, ἠλιθιώτερον ῥαψῳδῶν; Οὐ	μὰ	τὸν Δί᾿ ἔφη ὁ Νικήρατος,
[2]	Επαινοῦντι ἔοικας τὸν ὀρχηστοδιδάσκαλον. Ναὶ	μὰ	τὸν Δί᾿ ἔφη ὁ Σωκράτης·
[2]	οὑτοσὶ κατέλαβέ με ὀρχούμενον; Ναὶ	μὰ	τὸν Δί᾿ ἔφη ὁ Χαρμίδης·
[4]	ἀποδιδόασιν ὅ τι ἂν λάβωσι;	Μὰ	τὸν Δί᾿ ἔφη, οὐ μὲν
[4]	δῆλον ὅτι ἐπὶ τῷ παιδί;	Μὰ	τὸν Δί᾿ ἔφη, οὐ μὲν
[4]	ἀντὶ τοῦ ἀργυρίου χάριτας; Οὐ	μὰ	τὸν Δί᾿ ἔφη, οὐδὲ τοῦτο,
[7]	Ο οὖν Συρακόσιος, Αλλὰ ναὶ	μὰ	τὸν Δί᾿ ἔφη, ὦ Σώκρατες,
[8]	ὦ Αντίσθενες, οὐδενὸς ἐρᾷς; Ναὶ	μὰ	τοὺς θεούς, εἶπεν ἐκεῖνος, καὶ
[1]	γε φθονῆσαι· εἰσίτω οὖν. Καὶ	ἅμα	ἀπέβλεψεν εἰς τὸν Αὐτόλυκον, δῆλον
[7]	λέγειν, νῦν ἂν μάλιστα καὶ	ἅμα	ᾄσαιμεν; Καὶ εὐθὺς τοῦτ᾿ εἰπὼν
[9]	συμπόται ὁρῶντες ἅμα μὲν ἐκρότουν,	ἅμα	δὲ ἐβόων αὖθις. ὡς δὲ
[4]	Θαυμαστά γ᾿ ἔφη ὁ Αντισθένης	ἅμα	εἰσβλέπων ὡς ἐλέγχων αὐτόν, εἰ
[3]	εἶπεν· Επὶ τῷ πατρί, καὶ	ἅμα	ἐνεκλίθη αὐτῷ. Καὶ ὁ Καλλίας
[8]	γέ τοι τὰ τοιαῦτα ἔργα	ἅμα	ἐρῶντες τῆς φιλίας καὶ χρώμενοι
[3]	πάντες προσέβλεψαν αὐτῷ, καὶ πολλοὶ	ἅμα	ἤροντο εἰ καὶ σφίσι δηλώσοι
[2]	ἐν τῇ ὀρχήσει ἦν, ἀλλ᾿	ἅμα	καὶ τράχηλος καὶ σκέλη καὶ
[8]	ἐν τοῖς ἥλιξιν ἡγεμονική τε	ἅμα	καὶ φιλόφρων οὖσα οὐδὲν ἐπιδεῖται
[1]	ἐμὴν οἰκίαν δεῖπνον προσφέρεσθαι. Καὶ	ἅμα	λέγων ταῦτα ἀπεμύττετό τε καὶ
[9]	ἀντιπεριελάμβανεν. Οἱ δὲ συμπόται ὁρῶντες	ἅμα	μὲν ἐκρότουν, ἅμα δὲ ἐβόων
[2]	αὐλητρίδα θάττονα ῥυθμὸν ἐπάγειν ἵει	ἅμα	πάντα καὶ σκέλη καὶ χεῖρας
[7]	τό γε ἐπὶ τοῦ τροχοῦ	ἅμα	περιδινουμένου γράφειν τε καὶ ἀναγιγνώσκειν
[2]	μέχρι δώδεκα. ἡ δὲ λαμβάνουσα	ἅμα	τε ὠρχεῖτο καὶ ἀνερρίπτει δονουμένους
[8]	πολλὰ ἄγαμαι καὶ ὅτι νῦν	ἅμα	χαριζόμενος Καλλίᾳ καὶ παιδεύεις αὐτὸν
[7]	μὲν εἰς μαχαίρας κυβιστᾶν κινδύνου	ἐπίδειγμα	εἶναι, ὃ συμποσίῳ οὐδὲν προσήκει.
[4]	τοῖς ἄφροσιν. Οὗτοι γὰρ τὰ	ἐμὰ	νευρόσπαστα θεώμενοι τρέφουσί με. Ταῦτ᾿
[2]	ὅτι καλῶς γυμνάζει καὶ τὰ	ἐμὰ	ὀρχήματα. Εγὼ γοῦν διψῶ· καὶ
[1]	ἐξ ἀνθρώπων ἀπόλωλεν, ἔρρει τὰ	ἐμὰ	πράγματα. Πρόσθεν μὲν γὰρ τούτου
[2]	τῷ παιδὶ ἤρκεσε τόδε τὸ	οἴκημα	ἐνιδρῶσαι, καὶ χειμῶνος μὲν ἐν
[5]	καὶ μαλακώτερόν σου ἔχειν τὸ	φίλημα;	Εοικα, ἔφη, ἐγὼ κατὰ τὸν
[6]	τῷ συμποσίῳ, τί ἔσται τὸ	αὔλημα;	Καὶ ὁ Αντισθένης εἶπε· Τῷ
[4]	τοῦ συμφέροντος. Πλείστου δ᾿ ἄξιον	κτῆμα	ἐν τῷ ἐμῷ πλούτῳ λογίζομαι
[4]	καίπερ εἰδὼς ὅτι χρήματα ἡδὺ	κτῆμα	ἥδιον μὲν ἂν Κλεινίᾳ τὰ
[4]	μὴν καὶ τὸ ἁβρότατόν γε	κτῆμα,	τὴν σχολὴν ἀεὶ ὁρᾶτέ μοι
[4]	τὴν Ηραν, ἔφη ὁ Σωκράτης,	εὐτύχημά	γέ σου μέγα τὸ τὸν
[8]	ὅμοιον. Εκείνοις μὲν γὰρ ταῦτα	νόμιμα,	ἡμῖν δ᾿ ἐπονείδιστα. Δοκοῦσι δ᾿
[2]	πόθεν ἄν τις τοῦτο τὸ	χρῖμα	λάβοι; Οὐ μὰ Δί᾿ ἔφη,
[8]	πράξεσι, συνάχθεσθαι δὲ ἄν τι	σφάλμα	προσπίπτῃ, τότε δ᾿ εὐφραινομένους διατελεῖν,
[8]	αἱ ὀφρύες, ἀτρεμὲς δὲ τὸ	ὄμμα,	μέτριοι δὲ οἱ λόγοι, πραεῖα
[1]	ἐπισκοπῶν τί ἐκείνῳ δόξειε τὸ	σκῶμμα	εἶναι. Ο δὲ στὰς ἐπὶ
[8]	Ολυμπον ἀνενεχθῆναι. Μαρτυρεῖ δὲ καὶ	τοὔνομα	αὐτοῦ· ἔστι μὲν γὰρ δήπου
[5]	καὶ τῶν ὄνων αἴσχιον τὸ	στόμα	ἔχειν. Εκεῖνο δὲ οὐδὲν τεκμήριον
[4]	καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ ὥσπερ	κνῆσμά	τι ἐδόκουν ἔχειν. Αλλὰ νῦν
[7]	περιδινουμένου γράφειν τε καὶ ἀναγιγνώσκειν	θαῦμα	μὲν ἴσως τί ἐστιν, ἡδονὴν
[2]	στέγῃ γυμνάσομαι, ὅταν δὲ ἄγαν	καῦμα	ᾖ, ἐν σκιᾷ; ἢ τόδε
[4]	οὗ ἔρωτος οὐδέν ἐστι δεινότερον	ὑπέκκαυμα.	Καὶ γὰρ ἄπληστον καὶ ἐλπίδας
[8]	ἀκρασίᾳ ἐγκαλινδουμένων εἴρηκεν ὡς καὶ	στράτευμα	ἀλκιμώτατον ἂν γένοιτο ἐκ παιδικῶν
[8]	δοκεῖς εἶναι τῶν μένων, καὶ	σῶμα	ἀξιοπρεπέστατον μὲν ἰδεῖν τῆς πόλεως
[2]	ἐν τῇ ὀρχήσει ἅπαν τὸ	σῶμα	γυμνάζοι, κελεύσας τὴν αὐλητρίδα θάττονα
[2]	ὀρχεῖσθαι τὸν μέλλοντα εὐφορώτερον τὸ	σῶμα	ἕξειν. Καὶ ἐγὼ μέν, ἔφη,
[8]	ἀνελεύθερος ἡ συνουσία τῷ τὸ	σῶμα	μᾶλλον ἢ τῷ τὴν ψυχὴν
[4]	δέ ποτε καὶ ἀφροδισιάσαι τὸ	σῶμά	μου δεηθῇ, οὕτω μοι τὸ
[4]	προσέλθω ὑπερασπάζονταί με διὰ τὸ	μηδένα	ἄλλον αὐταῖς ἐθέλειν προσιέναι. Καὶ
[4]	γυνὴ αὐτοῦ πιστεύῃ μηδὲ διανοηθῆναι	μηδένα	ἂν φιλῆσαι αὐτόν. Νὴ Δί᾿
[8]	ὁμιλίας πολλὰ ἤδη καὶ ἀνόσια	πεπραγμένα.	ὡς δὲ καὶ ἀνελεύθερος ἡ
[2]	αὖθις ἀποθώμεθα· νυνὶ δὲ τὰ	προκείμενα	ἀποτελῶμεν. Ορῶ γὰρ ἔγωγε τήνδε
[6]	αὐλητρίς, καὶ σὺ πρὸς τὰ	λεγόμενα.	Καὶ ὁ Καλλίας ἔφη· Οταν
[1]	μὲν οὖν ἐννοήσας τις τὰ	γιγνόμενα	ἡγήσατ᾿ ἂν φύσει βασιλικόν τι
[7]	ποιεῖ, ἐν αὑτῷ δὲ ἄλλα	ἐμφαινόμενα	παρέχεται· καὶ πῶς τὸ μὲν
[1]	οὐ μόνον τὰ μετὰ σπουδῆς	πραττόμενα	ἀξιομνημόνευτα εἶναι, ἀλλὰ καὶ τὰ
[8]	καὶ πονεῖν καὶ κινδυνεύειν ἐθελόντων	πραττόμενα	μᾶλλον ἢ ὑπὸ τῶν ἐθιζομένων
[5]	ὧν ἕνεκα ἕκαστα κτώμεθα εὖ	εἰργασμένα	ᾖ ἢ εὖ πεφυκότα πρὸς
[4]	Τεκμήριον δέ· θαλλοφόρους γὰρ τῇ	Αθηνᾷ	τοὺς καλοὺς γέροντας ἐκλέγονται, ὡς
[1]	γελοῖόν τι εὐθὺς ἐπεχείρει λέγειν,	ἵνα	δὴ ἐπιτελοίη ὧνπερ ἕνεκα ἐκαλεῖτο
[4]	τε δύνανται καὶ σοῦ ἐπιμέλονται,	ἵνα	δοκῇς δικαίως ἐπ᾿ αὐτοῖς μέγα
[4]	ἂν ἐρωτῶ, μὴ ὀκνεῖτε ἀποκρίνεσθαι,	ἵνα	εἰδῶμεν ὅσα ἂν συνομολογῶμεν. Καὶ
[1]	ἕνεκα ἐκαλούμην ἐπὶ τὰ δεῖπνα,	ἵνα	εὐφραίνοιντο οἱ συνόντες δι᾿ ἐμὲ
[2]	παῖδες μικραῖς κύλιξι πυκνὰ ἐπιψακάζωσιν,	ἵνα	καὶ ἐγὼ ἐν Γοργιείοις ῥήμασιν
[2]	ὁ Φίλιππος, καὶ ἐμοὶ αὐλησάτω,	ἵνα	καὶ ἐγὼ ὀρχήσωμαι. Επειδὴ δ᾿
[2]	καὶ μύρον τις ἡμῖν ἐνέγκαι,	ἵνα	καὶ εὐωδίᾳ ἑστιώμεθα; Μηδαμῶς, ἔφη
[6]	Σωκράτης, σὺ αὐτὸν μὴ εἴκαζε,	ἵνα	μὴ καὶ σὺ λοιδορουμένῳ ἐοίκῃς.
[2]	παρακάλει, ὅταν μέλλῃς μανθάνειν ὀρχεῖσθαι,	ἵνα	σοι ἀντιστοιχῶ τε καὶ συμμανθάνω.
[5]	ἀλλὰ διαφερόντων, ἔφη, τὰς ψήφους,	ἵνα	ὡς τάχιστα εἰδῶ ὅ τι
[2]	ἐν γῇ φυομένων. καὶ γὰρ	ἐκεῖνα,	ὅταν μὲν ὁ θεὸς αὐτὰ
[8]	Εστι δὲ καὶ ἄλλοθί που	πυκινὰ	φρεσὶ μήδεα εἰδώς. Τοῦτο δ᾿
[2]	τὴν ὀρχηστρίδα ἐφεστηκυῖαν καὶ τροχούς	τινα	αὐτῇ προσφέροντα. Εκ τούτου δὴ
[3]	ὁ Αντισθένης εἶπε· Πότερον τέχνην	τινὰ	βαναυσικὴν ἢ καλοκἀγαθίαν διδάσκων; Εἰ
[6]	οὖν ὁ Αντισθένης ὅδ᾿ ἐλέγχῃ	τινὰ	ἐν τῷ συμποσίῳ, τί ἔσται
[1]	τοῖς μὲν ἀμφ᾿ Αὐτόλυκον ἡγεῖσθαί	τινα	ἔταξεν, αὐτὸς δὲ προσῆλθε τοῖς
[4]	δὲ ἴσως βουλευόμεθα ὅπως φιλήσομέν	τινα	μᾶλλον ἢ μαχούμεθα. Καὶ οὗτος
[4]	τὴν ἀκόλουθον ταύτης πάνυ ἐξειργασμένον.	Τίνα	ταύτην; Τὴν προαγωγείαν, ἔφη. Καὶ
[8]	τις πιστεύσειεν ἢ χρήματα ἢ	τέκνα	ἢ χάριτας παρακατατίθεσθαι. Εγὼ μὲν
[2]	ἡμῖν οἱ παῖδες μικραῖς κύλιξι	πυκνὰ	ἐπιψακάζωσιν, ἵνα καὶ ἐγὼ ἐν
[4]	ὅτι οἶσθα ἐπαινέσαντα αὐτὸν τὸν	Αγαμέμνονα	ὡς βασιλεύς τε εἴη ἀγαθὸς
[2]	σῶμα γυμνάζοι, κελεύσας τὴν αὐλητρίδα	θάττονα	ῥυθμὸν ἐπάγειν ἵει ἅμα πάντα
[1]	τούτου ἕνεκα ἐκαλούμην ἐπὶ τὰ	δεῖπνα,	ἵνα εὐφραίνοιντο οἱ συνόντες δι᾿
[1]	ἕνεκα ἐκαλεῖτο ἑκάστοτε ἐπὶ τὰ	δεῖπνα.	ὡς δ᾿ οὐκ ἐκίνησε γέλωτα,
[8]	ἔφη τὰ παιδικὰ εἰς τὸν	ἀγῶνα,	οὐδὲν τοῦτο σημεῖον λέγων ὅμοιον.
[5]	εἰς τὸν περὶ τοῦ κάλλους	ἀγῶνα	πρὸς Σωκράτην οὐκ ἀνθίστασαι; Νὴ
[9]	τῶν ἄλλων οἱ ὑπομείναντες πρὸς	Λύκωνα	καὶ τὸν υἱὸν σὺν Καλλίᾳ
[8]	ἐπιμελούμενον. ἡ μὲν γὰρ ψευδὴς	δόξα	ταχὺ ἐλέγχεται ὑπὸ τῆς πείρας·
[6]	ἔσκωπτον. Ο δὲ Ερμογένης κἀνταῦθα	ἐσιώπα.	Καὶ ὁ Σωκράτης ὀνομάσας αὐτόν,
[7]	ὁ Σωκράτης αὖ πάλιν εἶπεν·	Αρα	ἐπειδὴ πάντες ἐπιθυμοῦμεν λέγειν, νῦν
[6]	νους, φθονῶν τῷ Σωκράτει εἶπεν·	Αρα	σύ, ὦ Σώκρατες, ὁ φροντιστὴς
[4]	ὁ Σωκράτης, Φεῦ, ἔφη, ταῦτ᾿	{ἄρα{	ἔφη, ἐγὼ ὥσπερ ὑπὸ θηρίου
[4]	Δί᾿ ἔφη, ὁ Σωκράτης εἰ	ἄρα	τοιοῦτος ὢν φίλους αὐτοὺς ἔχεις,
[9]	δὲ τοῦθ᾿ ἥξει Διόνυσος ὑποπεπωκὼς	παρὰ	θεοῖς καὶ εἴσεισι πρὸς αὐτήν,
[3]	τοίνυν, ἔφη, ἥδιστ᾿ ἂν ἀπολάβοιμι	παρὰ	Καλλίου τὴν ὑπόσχεσιν. ἔφη γὰρ
[8]	ὑμῖν δοκῶ σπουδαιολογῆσαι μᾶλλον ἢ	παρὰ	πότον πρέπει, μηδὲ τοῦτο θαυμάζετε.
[8]	προξενεῖς δὲ καὶ κατάγονται ἀεὶ	παρὰ	σοὶ οἱ κράτιστοι αὐτῶν. ὡς
[2]	ὦ Συρακόσιε, μάθοιμι τὰ σχήματα	παρὰ	σοῦ. Καὶ ὅς, Τί οὖν
[4]	Οὐχ ὁρᾷς ὅτι τούτῳ μὲν	παρὰ	τὰ ὦτα ἄρτι ἴουλος καθέρπει,
[8]	δὲ τούτοις πιστεύοι μήτ᾿ ἂν	παρά	τι ποιήσῃ μήτ᾿ ἂν καμὼν
[5]	ἴσως γὰρ εὐδοκιμοῦντα τὸν μαστροπὸν	παρὰ	τοῖς κριταῖς ὁρᾷ. Αλλ᾿ ὅμως,
[1]	λουσάμενοι παρῆλθον. Αὐτόλυκος μὲν οὖν	παρὰ	τὸν πατέρα ἐκαθέζετο, οἱ δ᾿
[4]	ναὶ μὰ τὸν Απόλλω, ὅτε	παρὰ	τῷ γραμματιστῇ ἐν τῷ αὐτῷ
[5]	μὴ ταινίας ἀλλὰ φιλήματα ἀναδήματα	παρὰ	τῶν κριτῶν γενέσθαι. Επεὶ δὲ
[2]	Οὐ μὰ Δί᾿ ἔφη, οὐ	παρὰ	τῶν μυροπωλῶν. Αλλὰ πόθεν δή;
[8]	ἢ διότι ἃ σπεύδει πράττειν	παρὰ	τῶν παιδικῶν, εἴργει μάλιστα τοὺς
[8]	τοὺς θεούς, εἶπεν ἐκεῖνος, καὶ	σφόδρα	γε σοῦ. Καὶ ὁ Σωκράτης
[3]	μὲν καὶ σοφία ἔστιν ὅτε	βλαβερὰ	καὶ φίλοις καὶ πόλει δοκεῖ
[4]	ὕπνῳ ὅτι ἐκεῖνον οὐχ ὁρῶ,	ἡμέρᾳ	δὲ καὶ ἡλίῳ τὴν μεγίστην
[8]	ἔχει· ὅτι γε μέντοι χωρὶς	ἑκατέρᾳ	βωμοί τε καὶ ναοί εἰσι
[1]	τόν τε Αὐτόλυκον καὶ τὸν	πατέρα	αὐτοῦ ἀπῄει εἰς τὴν ἐν
[1]	γὰρ μέλλω Αὐτόλυκον καὶ τὸν	πατέρα	αὐτοῦ. Οἶμαι οὖν πολὺ ἂν
[8]	καὶ ὅτι σε ὁρῶ τὸν	πατέρα	αὐτοῦ παραλαμβάνοντα εἰς τὰς πρὸς
[1]	Αὐτόλυκος μὲν οὖν παρὰ τὸν	πατέρα	ἐκαθέζετο, οἱ δ᾿ ἄλλοι, ὥσπερ
[8]	μὴ μόνον ἑαυτὸν καὶ τὸν	πατέρα	κοσμήσειν, ἀλλ᾿ ἱκανὸς γενήσεσθαι δι᾿
[2]	δὴ ηὔλει μὲν αὐτῇ ἡ	ἑτέρα,	παρεστηκὼς δέ τις τῇ ὀρχηστρίδι
[4]	Κλεινίᾳ τὰ ὄντα διδοίην ἢ	ἕτερα	παρ᾿ ἄλλου λαμβάνοιμι, ἥδιον δ᾿
[4]	πεινῶσι χρημάτων ὥστε ποιοῦσι πολὺ	δεινότερα	τῶν ἀπορωτάτων· δι᾿ ἔνδειαν μὲν
[2]	ἢ μύρου γυναιξὶ καὶ ἀποῦσα	ποθεινοτέρα.	Καὶ γὰρ δὴ μύρῳ μὲν
[5]	Εἶεν, ἔφη, τῶν δὲ ῥινῶν	ποτέρα	καλλίων, ἡ σὴ ἢ ἡ
[8]	τις οἰηθείη, διὰ τοῦτο καὶ	ἀνεπαφροδιτοτέρα,	ἀλλὰ σαφῶς καὶ ἀποτελεῖται ἡ
[8]	ἴῃ ἐπὶ τὸ φρονιμώτερον καὶ	ἀξιεραστοτέρα	γίγνεται. Καὶ μὴν ἐν μὲν
[8]	διὰ τὸ ἁγνὴ εἶναι καὶ	ἀκορεστοτέρα	ἐστίν, οὐ μέντοι, ὥς γ᾿
[8]	τῶν ἐρωμένων· ἂν δὲ καὶ	ἀμφότερα	στέρξωσι, τὸ μὲν τῆς ὥρας
[2]	εἰ μείζω τοῦ καιροῦ τὴν	γαστέρα	ἔχων μετριωτέραν βούλομαι ποιῆσαι αὐτήν;
[4]	ἐυξέστου ἐπὶ δίφρου ἦκ᾿ ἐπ᾿	ἀριστερὰ	τοῖιν, ἀτὰρ τὸν δεξιὸν ἵππον
[8]	ἀρετήν. Οὐ γὰρ οἷόν τε	πονηρὰ	αὐτὸν ποιοῦντα ἀγαθὸν τὸν συνόντα
[5]	εἶ ἐμοῦ. Μόνον, ἔφη, τὸν	λαμπτῆρα	ἐγγὺς προσενεγκάτω. Εἰς ἀνάκρισιν τοίνυν
[5]	τὸν μαστροπὸν παρὰ τοῖς κριταῖς	ὁρᾷ.	Αλλ᾿ ὅμως, ἔφη ὁ Κριτόβουλος,
[8]	τὸν πριάμενον ἢ ὁ ἐν	ἀγορᾷ	πωλῶν καὶ ἀποδιδόμενος; Οὐ μὴν
[1]	ἡμᾶς καταφρονῶν, ὅτι σὺ μὲν	Πρωταγόρᾳ	τε πολὺ ἀργύριον δέδωκας ἐπὶ
[8]	χρώμενος οὐδὲν ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους	ὑπερορᾷ;	Σὺ δὲ μόνος, ὦ Αντίσθενες,
[2]	τὰ σκέλη τοῖς ὤμοις φαίνει	ἰσοφόρα	ἔχειν ὥστε δοκεῖς ἐμοί, κἂν
[6]	ἔφη, ὥσπερ Νικόστρατος ὁ ὑποκριτὴς	τετράμετρα	πρὸς τὸν αὐλὸν κατέλεγεν, οὕτω
[3]	~Εκ δὲ τούτου συνηρμοσμένῃ τῇ	λύρᾳ	πρὸς τὸν αὐλὸν ἐκιθάρισεν ὁ
[6]	δὲ φῶς παρέχουσιν. Εἰ δὲ	ψυχρὰ	λέγω, σὺ αἴτιος, ἔφη, πράγματά
[9]	ἔληξεν. Αὐτόλυκος δὲ (ἤδη γὰρ	ὥρα	ἦν αὐτῷ) ἐξανίστατο εἰς περίπατον·
[6]	Τοιούτων δὲ λόγων ὄντων ὡς	ἑώρα	ὁ Συρακόσιος τῶν μὲν αὑτοῦ
[8]	σύ, ὦ Καλλία, ἐρᾷς Αὐτολύκου	πᾶσα	μὲν ἡ πόλις οἶδε, πολλοὺς
[9]	Εὐθὺς μὲν γὰρ ἡ Αριάδνη	ἀκούσασα	τοιοῦτόν τι ἐποίησεν ὡς πᾶς
[2]	Σωκράτης· καὶ γὰρ ἄλλο τι	προσενενόησα,	ὅτι οὐδὲν ἀργὸν τοῦ σώματος
[4]	δὲ καὶ ἀδελφούς, οἳ τὰ	ἴσα	λαχόντες ὁ μὲν αὐτῶν τἀρκοῦντα
[2]	μέν γε πρῶτον ἐξεπλάγην καὶ	ἔδεισα	μὴ μαίνοιο· ἐπεὶ δέ σου
[4]	ἀεὶ αὖ παρέχομαι, εὐφημῶ τε	ὅσα	ἂν δύνωμαι καὶ ἐφ᾿ οἷς
[4]	ἐστιν ἔργα τοῦ μαστροποῦ· καὶ	ὅσα	ἂν ἐρωτῶ, μὴ ὀκνεῖτε ἀποκρίνεσθαι,
[4]	μὴ ὀκνεῖτε ἀποκρίνεσθαι, ἵνα εἰδῶμεν	ὅσα	ἂν συνομολογῶμεν. Καὶ ὑμῖν οὕτω
[8]	ἡγεμονική τε ἅμα καὶ φιλόφρων	οὖσα	οὐδὲν ἐπιδεῖται λόγου· ὅτι δὲ
[2]	διδακτόν, ὁπότε αὕτη καίπερ γυνὴ	οὖσα	οὕτω τολμηρῶς εἰς τὰ ξίφη
[2]	οὐδὲν χείρων τῆς τοῦ ἀνδρὸς	οὖσα	τυγχάνει, γνώμης δὲ καὶ ἰσχύος
[5]	ἡ δὲ ὑψηλὴ ῥὶς ὥσπερ	ἐπηρεάζουσα	διατετείχικε τὰ ὄμματα. Τοῦ γε
[2]	μὴ μαίνοιο· ἐπεὶ δέ σου	ἤκουσα	ὅμοια οἷς νῦν λέγεις, καὶ
[8]	τε καὶ φιλεῖ τὸν ἐρώμενον	θάλλουσα	μορφῇ τε ἐλευθερίᾳ καὶ ἤθει
[9]	ἀνέστη, δήλη δ᾿ ἦν μόλις	ἠρεμοῦσα.	Επεί γε μὴν κατεῖδεν αὐτὴν
[2]	τροχοὺς μέχρι δώδεκα. ἡ δὲ	λαμβάνουσα	ἅμα τε ὠρχεῖτο καὶ ἀνερρίπτει
[2]	ἡδίων ἢ μύρου γυναιξὶ καὶ	ἀποῦσα	ποθεινοτέρα. Καὶ γὰρ δὴ μύρῳ
[2]	τοῦ ἐν γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ	παροῦσα	ἡδίων ἢ μύρου γυναιξὶ καὶ
[4]	νῦν δὲ ἡ πόλις τέλος	φέρουσα	τρέφει με. Αλλὰ καὶ Σωκράτει,
[4]	ὅτι οὔτε ἡ πόλις σοι	ἐπιτάττουσα	ὡς δούλῳ χρῆται οὔτε οἱ
[2]	ὥσπερ ἄρτους τὰ κάτω πρὸς	τὰ	ἄνω, ἀζήμιος ἂν γενέσθαι. Καὶ
[4]	θεᾶσθαι τὰ ἀξιοθέατα καὶ ἀκούειν	τὰ	ἀξιάκουστα καὶ ὃ πλείστου ἐγὼ
[4]	μοι παροῦσαν, ὥστε καὶ θεᾶσθαι	τὰ	ἀξιοθέατα καὶ ἀκούειν τὰ ἀξιάκουστα
[4]	τῷ ὄντι καλὸς καὶ ὑμεῖς	τὰ	αὐτὰ πρὸς ἐμὲ πάσχετε οἷάπερ
[3]	σε ὅτι οὐκ ἂν δέξαιο	τὰ	βασιλέως χρήματα ἀντὶ τοῦ υἱοῦ;
[1]	Εὐθὺς μὲν οὖν ἐννοήσας τις	τὰ	γιγνόμενα ἡγήσατ᾿ ἂν φύσει βασιλικόν
[2]	πύκται τοὺς μὲν ὤμους παχύνονται,	τὰ	δὲ σκέλη λεπτύνονται, ἀλλὰ παντὶ
[1]	γὰρ τούτου ἕνεκα ἐκαλούμην ἐπὶ	τὰ	δεῖπνα, ἵνα εὐφραίνοιντο οἱ συνόντες
[1]	ὧνπερ ἕνεκα ἐκαλεῖτο ἑκάστοτε ἐπὶ	τὰ	δεῖπνα. ὡς δ᾿ οὐκ ἐκίνησε
[8]	τοῦ παιδὸς καλὰ μᾶλλον ἢ	τὰ	ἑαυτοῦ ἡδέα σπουδάζοντα; Πρὸς δὲ
[4]	ἐπειδὴ τῶν ὑπερορίων στέρομαι καὶ	τὰ	ἔγγεια οὐ καρποῦμαι καὶ τὰ
[4]	γοῦν αἱ πόλεις καὶ πάντα	τὰ	ἔθνη διὰ μαντικῆς ἐπερωτῶσι τοὺς
[4]	τὰ ἔγγεια οὐ καρποῦμαι καὶ	τὰ	ἐκ τῆς οἰκίας πέπραται, ἡδέως
[4]	Δία τοῖς ἄφροσιν. Οὗτοι γὰρ	τὰ	ἐμὰ νευρόσπαστα θεώμενοι τρέφουσί με.
[2]	ἄνδρες, ὅτι καλῶς γυμνάζει καὶ	τὰ	ἐμὰ ὀρχήματα. Εγὼ γοῦν διψῶ·
[1]	γέλως ἐξ ἀνθρώπων ἀπόλωλεν, ἔρρει	τὰ	ἐμὰ πράγματα. Πρόσθεν μὲν γὰρ
[4]	μὲν θεῶμαι ἢ τἆλλα πάντα	τὰ	ἐν ἀνθρώποις καλά· τυφλὸς δὲ
[1]	πραττόμενα ἀξιομνημόνευτα εἶναι, ἀλλὰ καὶ	τὰ	ἐν ταῖς παιδιαῖς. Οἷς δὲ
[3]	οἱ ῥαψῳδοὶ πάντες ἐπίστανται ταῦτα	τὰ	ἔπη; Καὶ πῶς ἄν, ἔφη,
[4]	εἰδέναι ὡς ἔστιν ὅτου πριάμενοι	τὰ	ἐπιτήδεια ἕξουσιν οὐκ ἐθέλουσι κακουργοῦντες
[1]	συνεσκευασμένος τε παρεῖναι ἔφη πάντα	τὰ	ἐπιτήδεια ὥστε δειπνεῖν τἀλλότρια, καὶ
[8]	ὧν ἐπιθυμεῖ, τῷ δὲ παιδὶ	τὰ	ἐπονειδιστότατα; ἢ διότι ἃ σπεύδει
[5]	Αν νὴ Δί᾿ ἔφη, πρὸς	τὰ	ἔργα ὧν ἕνεκα ἕκαστα κτώμεθα
[2]	αὐλητρίδα ἀγαθὴν καὶ ὀρχηστρίδα τῶν	τὰ	θαύματα δυναμένων ποιεῖν, καὶ παῖδα
[4]	οἶδα δὲ καὶ ἀδελφούς, οἳ	τὰ	ἴσα λαχόντες ὁ μὲν αὐτῶν
[2]	τοῖς ἀγορανόμοις ἀφισταίης ὥσπερ ἄρτους	τὰ	κάτω πρὸς τὰ ἄνω, ἀζήμιος
[6]	ἡ αὐλητρίς, καὶ σὺ πρὸς	τὰ	λεγόμενα. Καὶ ὁ Καλλίας ἔφη·
[8]	αὑτήν, εἰ βούλει, εὖ ἴσθι.	Τὰ	μέγιστα γάρ σοι ὑπάρχει· εὐπατρίδης
[8]	ἀλλὰ διὰ τὸ ἄγασθαι ἀλλήλους	τὰ	μέγιστα καὶ κάλλιστα κοινῇ διαπεπρᾶχθαι.
[4]	εἰδέναι τά τε ὄντα καὶ	τὰ	μέλλοντα εὔδηλον. Πᾶσαι γοῦν αἱ
[4]	Πάντες γοῦν αἰτοῦνται τοὺς θεοὺς	τὰ	μὲν φαῦλα ἀποτρέπειν, τἀγαθὰ δὲ
[1]	κἀγαθῶν ἀνδρῶν ἔργα οὐ μόνον	τὰ	μετὰ σπουδῆς πραττόμενα ἀξιομνημόνευτα εἶναι,
[6]	~Εκ δὲ τούτου οἱ μὲν	τὰ	νικητήρια φιλήματα ἀπολαμβάνειν τὸν Κριτόβουλον
[8]	κάλλιστα κοινῇ διαπεπρᾶχθαι. Τί δέ,	τὰ	νῦν καλὰ ἔργα οὐ πάντ᾿
[4]	ὅτι εἴ μού τις καὶ	τὰ	νῦν ὄντα παρέλοιτο, οὐδὲν οὕτως
[2]	γυνὴ οὖσα οὕτω τολμηρῶς εἰς	τὰ	ξίφη ἵεται. Καὶ ὁ Αντισθένης
[3]	ἀγαθὸς γενοίμην ἠνάγκασέ με πάντα	τὰ	Ομήρου ἔπη μαθεῖν· καὶ νῦν
[1]	ἐν νυκτὶ φανῇ, πάντων προσάγεται	τὰ	ὄμματα, οὕτω καὶ τότε τοῦ
[5]	ὑψηλὴ ῥὶς ὥσπερ ἐπηρεάζουσα διατετείχικε	τὰ	ὄμματα. Τοῦ γε μὴν στόματος,
[4]	κτῆμα ἥδιον μὲν ἂν Κλεινίᾳ	τὰ	ὄντα διδοίην ἢ ἕτερα παρ᾿
[4]	ἔνθα δὴ ἀνεγέλασαν ἅπαντες, νομίζοντες	τὰ	ὄντα εἰρηκέναι αὐτόν. Εκ τούτου
[8]	γοῦν αὐτοῖς ὅμως παρατάττεσθαι ἔφη	τὰ	παιδικὰ εἰς τὸν ἀγῶνα, οὐδὲν
[8]	πλησμονήν, ταῦτα ἀνάγκη καὶ πρὸς	τὰ	παιδικὰ πάσχειν· ἡ δὲ τῆς
[4]	πολυχρηματίαν σκοποῦντας. Οἷς γὰρ μάλιστα	τὰ	παρόντα ἀρκεῖ ἥκιστα τῶν ἀλλοτρίων
[7]	δεῖται, ἀλλ᾿ ἔξεστιν αὐτίκα μάλα	τὰ	παρόντα θαυμάζειν, τί ποτε ὁ
[8]	πρὸς τὴν πόλιν, ὅπως πράττω	τὰ	πολιτικὰ καὶ ἀεὶ ἀρεστὸς ὦ
[2]	εἰς αὖθις ἀποθώμεθα· νυνὶ δὲ	τὰ	προκείμενα ἀποτελῶμεν. Ορῶ γὰρ ἔγωγε
[8]	κόρος, ὥστε ἅπερ καὶ πρὸς	τὰ	σιτία διὰ πλησμονήν, ταῦτα ἀνάγκη
[2]	ἐπιθυμῶ, μὴ ὥσπερ οἱ δολιχοδρόμοι	τὰ	σκέλη μὲν παχύνονται, τοὺς ὤμους
[2]	Φίλιππος, καὶ γὰρ οὖν οὕτω	τὰ	σκέλη τοῖς ὤμοις φαίνει ἰσοφόρα
[4]	Οὐκοῦν τούτων ὁ ἀγαθὸς μαστροπὸς	τὰ	συμφέροντα εἰς τὸ ἀρέσκειν διδάσκοι
[9]	φιλεῖσθαι. Εῴκεσαν γὰρ οὐ δεδιδαγμένοις	τὰ	σχήματα ἀλλ᾿ ἐφειμένοις πράττειν ἃ
[1]	τὴν φωνὴν πρᾳοτέραν ποιοῦνται καὶ	τὰ	σχήματα εἰς τὸ ἐλευθεριώτερον ἄγουσιν.
[2]	ἂν ἡδέως, ὦ Συρακόσιε, μάθοιμι	τὰ	σχήματα παρὰ σοῦ. Καὶ ὅς,
[2]	ποτὸν ἐγχεώμεθα, ταχὺ ἡμῖν καὶ	τὰ	σώματα καὶ αἱ γνῶμαι σφαλοῦνται,
[7]	Οὐδὲ μὴν τό γε διαστρέφοντας	τὰ	σώματα καὶ τροχοὺς μιμουμένους ἥδιον
[4]	Καλλίας, Νὴ τὴν Ηραν, ἔφη,	τά	τε ἄλλα ζηλῶ σε τοῦ
[1]	ὑπὸ τοῦ σώφρονος ἔρωτος ἔνθεοι	τά	τε ὄμματα φιλοφρονεστέρως ἔχουσι καὶ
[4]	τοὺς θεοὺς ἡγοῦνται πάντα εἰδέναι	τά	τε ὄντα καὶ τὰ μέλλοντα
[4]	βουληθῶ, οὐκ ἐκ τῆς ἀγορᾶς	τὰ	τίμια ὠνοῦμαι {πολυτελῆ γὰρ γίγνεται}
[8]	πάντα ἐπαφρόδιτα; Διά γέ τοι	τὰ	τοιαῦτα ἔργα ἅμα ἐρῶντες τῆς
[8]	νομιζόμενος; ἔπειτα δὲ ὁρῴη αὐτὸν	τὰ	τοῦ παιδὸς καλὰ μᾶλλον ἢ
[8]	γενόμενοι οἱ ἐρώμενοι οὐκ ἀποτελῶσι	τὰ	τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἔργα. Λακεδαιμόνιοι
[2]	ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι μοι καὶ	τὰ	τῶν ἀνδρῶν σώματα ταὐτὰ πάσχειν
[2]	σώματα ταὐτὰ πάσχειν ἅπερ καὶ	τὰ	τῶν ἐν γῇ φυομένων. καὶ
[5]	Διὰ δὲ τὸ παχέα ἔχειν	τὰ	χείλη οὐκ οἴει καὶ μαλακώτερόν
[4]	μου τὴν οἰκίαν διορύξας καὶ	τὰ	χρήματα λάβοι καὶ αὐτόν τί
[4]	ὁρᾷς ὅτι τούτῳ μὲν παρὰ	τὰ	ὦτα ἄρτι ἴουλος καθέρπει, Κλεινίᾳ
[4]	παροῦσαν, ὥστε καὶ θεᾶσθαι τὰ	ἀξιοθέατα	καὶ ἀκούειν τὰ ἀξιάκουστα καὶ
[5]	τὸ φίλημα; Εοικα, ἔφη, ἐγὼ	κατὰ	τὸν σὸν λόγον καὶ τῶν
[7]	τε λέγεις καὶ ἐγὼ εἰσάξω	θεάματα	ἐφ᾿ οἷς ὑμεῖς εὐφρανεῖσθε. ~Ο
[2]	δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας, ἀλλὰ καὶ	θεάματα	καὶ ἀκροάματα ἥδιστα παρέχεις. Καὶ
[2]	παρέθηκας, ἀλλὰ καὶ θεάματα καὶ	ἀκροάματα	ἥδιστα παρέχεις. Καὶ ὃς ἔφη·
[4]	δῆτα οὕτως ὅμοιον εἴδωλον ἔχων	πράγματά	μοι παρέχεις ἄγεις τε αὐτὸν
[6]	ψυχρὰ λέγω, σὺ αἴτιος, ἔφη,	πράγματά	μοι παρέχων. Ταῦτα μέν, ἔφη,
[1]	ἀνθρώπων ἀπόλωλεν, ἔρρει τὰ ἐμὰ	πράγματα.	Πρόσθεν μὲν γὰρ τούτου ἕνεκα
[5]	νικήσαντι μὴ ταινίας ἀλλὰ φιλήματα	ἀναδήματα	παρὰ τῶν κριτῶν γενέσθαι. Επεὶ
[5]	τῷ νικήσαντι μὴ ταινίας ἀλλὰ	φιλήματα	ἀναδήματα παρὰ τῶν κριτῶν γενέσθαι.
[6]	τούτου οἱ μὲν τὰ νικητήρια	φιλήματα	ἀπολαμβάνειν τὸν Κριτόβουλον ἐκέλευον, οἱ
[3]	οὐκ ἂν δέξαιο τὰ βασιλέως	χρήματα	ἀντὶ τοῦ υἱοῦ; Επ᾿ αὐτοφώρῳ
[8]	μᾶλλον ἄν τις πιστεύσειεν ἢ	χρήματα	ἢ τέκνα ἢ χάριτας παρακατατίθεσθαι.
[4]	Εγὼ γοῦν καίπερ εἰδὼς ὅτι	χρήματα	ἡδὺ κτῆμα ἥδιον μὲν ἂν
[4]	τὴν οἰκίαν διορύξας καὶ τὰ	χρήματα	λάβοι καὶ αὐτόν τί με
[3]	ὅτι καὶ πάνυ ἂν πολλὰ	χρήματα	λαμβάνοιμι, εἰ βουλοίμην χρῆσθαι τῇ
[4]	ἰδιώτας, οἳ πάνυ πολλὰ ἔχοντες	χρήματα	οὕτω πένεσθαι ἡγοῦνται ὥστε πάντα
[2]	εἰπεῖν, ἐὰν διδῶσιν αὐτῷ Αθηναῖοι	χρήματα,	ποιήσειν πάντας Αθηναίους τολμᾶν ὁμόσε
[4]	ἐλευθεριωτέρους μὲν αὐτοὺς ποιοῦμεν εἰς	χρήματα,	φιλοπονωτέρους δὲ καὶ φιλοκαλωτέρους ἐν
[2]	καλῶς γυμνάζει καὶ τὰ ἐμὰ	ὀρχήματα.	Εγὼ γοῦν διψῶ· καὶ ὁ
[9]	Εῴκεσαν γὰρ οὐ δεδιδαγμένοις τὰ	σχήματα	ἀλλ᾿ ἐφειμένοις πράττειν ἃ πάλαι
[1]	φωνὴν πρᾳοτέραν ποιοῦνται καὶ τὰ	σχήματα	εἰς τὸ ἐλευθεριώτερον ἄγουσιν. ἃ
[7]	δὲ ὀρχοῖντο πρὸς τὸν αὐλὸν	σχήματα	ἐν οἷς Χάριτές τε καὶ
[2]	ἡδέως, ὦ Συρακόσιε, μάθοιμι τὰ	σχήματα	παρὰ σοῦ. Καὶ ὅς, Τί
[9]	φιλούντων τε καὶ ἀσπαζομένων ἀλλήλους	σχήματα	παρῆν θεάσασθαι. Οἱ δ᾿ ὁρῶντες
[1]	νυκτὶ φανῇ, πάντων προσάγεται τὰ	ὄμματα,	οὕτω καὶ τότε τοῦ Αὐτολύκου
[5]	ῥὶς ὥσπερ ἐπηρεάζουσα διατετείχικε τὰ	ὄμματα.	Τοῦ γε μὴν στόματος, ἔφη
[1]	σώφρονος ἔρωτος ἔνθεοι τά τε	ὄμματα	φιλοφρονεστέρως ἔχουσι καὶ τὴν φωνὴν
[2]	ἀγαθὴν καὶ ὀρχηστρίδα τῶν τὰ	θαύματα	δυναμένων ποιεῖν, καὶ παῖδα πάνυ
[8]	δ᾿ αὖ λέγει σοφὰ φρεσὶ	βουλεύματα	εἰδώς. Εξ οὖν συναμφοτέρων τούτων
[2]	ἐγχεώμεθα, ταχὺ ἡμῖν καὶ τὰ	σώματα	καὶ αἱ γνῶμαι σφαλοῦνται, καὶ
[7]	μὴν τό γε διαστρέφοντας τὰ	σώματα	καὶ τροχοὺς μιμουμένους ἥδιον ἢ
[2]	μοι καὶ τὰ τῶν ἀνδρῶν	σώματα	ταὐτὰ πάσχειν ἅπερ καὶ τὰ
[8]	ἐπιθυμεῖ, τῷ δὲ παιδὶ τὰ	ἐπονειδιστότατα;	ἢ διότι ἃ σπεύδει πράττειν
[8]	Πατρόκλῳ ἀλλ᾿ ὡς ἑταίρῳ ἀποθανόντι	ἐκπρεπέστατα	τιμωρῆσαι. Καὶ Ορέστης δὲ καὶ
[9]	ἐπιχορεύσας ὥσπερ ἂν εἴ τις	φιλικώτατα	ἐκαθέζετο ἐπὶ τῶν γονάτων, καὶ
[9]	ἑαυτῆς τε καὶ Διονύσου θάλαμον·	μετὰ	δὲ τοῦθ᾿ ἥξει Διόνυσος ὑποπεπωκὼς
[2]	ἄπο τοῦ σκοποῦ ἔδοξεν εἰρῆσθαι.	Μετὰ	δὲ τοῦτο κύκλος εἰσηνέχθη περίμεστος
[4]	Εἰ δὲ δὴ τοῦτο καὶ	μετὰ	δεῖπνον τρωξόμεθα, ὅπως μὴ φήσῃ
[4]	καλοὺς στρατηγοὺς αἱρούμενοι. Εγὼ γοῦν	μετὰ	Κλεινίου κἂν διὰ πυρὸς ἰοίην·
[8]	ἐρωμένους ἀγαθοὺς ἀπεργάζονται ὡς καὶ	μετὰ	ξένων κἂν μὴ ἐν τῇ
[1]	ἀνδρῶν ἔργα οὐ μόνον τὰ	μετὰ	σπουδῆς πραττόμενα ἀξιομνημόνευτα εἶναι, ἀλλὰ
[4]	Καὶ ὁ Σωκράτης ὑπέλαβε· Τί	δῆτα	οὕτως ὅμοιον εἴδωλον ἔχων πράγματά
[8]	συγκόψῃς με· τὴν δ᾿ ἄλλην	χαλεπότητα	ἐγώ σου καὶ φέρω καὶ
[8]	παρόντων ἐπιμελεῖσθαι; Οὐ ταῦτα πάντα	ἐπαφρόδιτα;	Διά γέ τοι τὰ τοιαῦτα
[8]	ἐν ᾗ αἰτούμεθα τὴν θεὸν	ἐπαφρόδιτα	καὶ ἔπη καὶ ἔργα διδόναι.
[4]	ἔχειν; Εν ταῖς ψυχαῖς, ἔφη.	Κἄπειτα	σὺ εἰς τὸ βαλάντιον διδοὺς
[1]	ἦν, εἰ μὴ ἕψοιντο, συνηκολούθησαν.	Επειτα	δὲ αὐτῷ οἱ μὲν γυμνασάμενοι
[4]	αὐτόν τί με κακὸν ἐργάσαιτο·	ἔπειτα	δὲ καὶ τοὺς συκοφάντας ἐθεράπευον,
[9]	μὲν θρόνος τις ἔνδον κατετέθη,	ἔπειτα	δὲ ὁ Συρακόσιος εἰσελθὼν εἶπεν·
[8]	καλός τε καὶ ἀγαθὸς νομιζόμενος;	ἔπειτα	δὲ ὁρῴη αὐτὸν τὰ τοῦ
[9]	θεοῖς καὶ εἴσεισι πρὸς αὐτήν,	ἔπειτα	παιξοῦνται πρὸς ἀλλήλους. Εκ τούτου
[1]	εἷλκε τὰς ὄψεις πρὸς αὐτόν·	ἔπειτα	τῶν ὁρώντων οὐδεὶς οὐκ ἔπασχέ
[4]	ἀπύρους τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο	τάλαντα,	αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα
[4]	δὲ ἤδη εἶδον αὐτὸν καὶ	σκαρδαμύξαντα.	Καίτοι νὴ τοὺς θεούς, ὦ
[4]	τοίνυν οἱ πάντα μὲν εἰδότες	πάντα	δὲ δυνάμενοι θεοὶ οὕτω μοι
[4]	ἡγοῦνται ὥστε πάντα μὲν πόνον,	πάντα	δὲ κίνδυνον ὑποδύονται, ἐφ᾿ ᾧ
[4]	καὶ βάρβαροι τοὺς θεοὺς ἡγοῦνται	πάντα	εἰδέναι τά τε ὄντα καὶ
[8]	ἢ παρόντων ἐπιμελεῖσθαι; Οὐ ταῦτα	πάντα	ἐπαφρόδιτα; Διά γέ τοι τὰ
[8]	δὲ μορφῇ νεωτάτου, καὶ μεγέθει	πάντα	ἐπέχοντος, ψυχῇ δὲ ἀνθρώπου ἱδρυμένου,
[4]	ἐμὲ θεραπευέτω. Εγὼ γὰρ ταῦτα	πάντα	ἐπίσταμαι. Η καὶ βασιλεύειν, ἔφη
[2]	θάττονα ῥυθμὸν ἐπάγειν ἵει ἅμα	πάντα	καὶ σκέλη καὶ χεῖρας καὶ
[5]	ταῦτα μηδὲν ὅμοια ὄντα ἀλλήλοις	πάντα	καλὰ εἶναι; Αν νὴ Δί᾿
[4]	δὲ διδόναι. Οὗτοι τοίνυν οἱ	πάντα	μὲν εἰδότες πάντα δὲ δυνάμενοι
[4]	χρήματα οὕτω πένεσθαι ἡγοῦνται ὥστε	πάντα	μὲν πόνον, πάντα δὲ κίνδυνον
[4]	Πᾶσαι γοῦν αἱ πόλεις καὶ	πάντα	τὰ ἔθνη διὰ μαντικῆς ἐπερωτῶσι
[4]	ἥδιον μὲν θεῶμαι ἢ τἆλλα	πάντα	τὰ ἐν ἀνθρώποις καλά· τυφλὸς
[1]	βούλοιτο, συνεσκευασμένος τε παρεῖναι ἔφη	πάντα	τὰ ἐπιτήδεια ὥστε δειπνεῖν τἀλλότρια,
[3]	ἀνὴρ ἀγαθὸς γενοίμην ἠνάγκασέ με	πάντα	τὰ Ομήρου ἔπη μαθεῖν· καὶ
[4]	ἄλλον αὐταῖς ἐθέλειν προσιέναι. Καὶ	πάντα	τοίνυν ταῦτα οὕτως ἡδέα μοι
[8]	ἐρωμένου χρώμενον μᾶλλον ἂν ταῦτα	πάντα	τῷ τὴν ψυχὴν ἐρασμίῳ πιστεῦσαι.
[4]	ὁ Αντισθένης, ἐπίστασαι, ὅτι οἶσθα	ἐπαινέσαντα	αὐτὸν τὸν Αγαμέμνονα ὡς βασιλεύς
[8]	ἔστι δὲ ὧν καὶ αὐτὸν	ἐπιθυμήσαντα·	Κριτόβουλός γε μὴν ἔτι καὶ
[4]	μέν, ἔφη, σε Καλλίαν τουτονὶ	προαγωγεύσαντα	τῷ σοφῷ Προδίκῳ, ὅτε ἑώρας
[4]	Κριτόβουλον οὕτως ὑπὸ τοῦ ἔρωτος	ἐκπλαγέντα.	Δοκεῖς γάρ, ἔφη ὁ Σωκράτης,
[5]	οἷόν τε ταῦτα μηδὲν ὅμοια	ὄντα	ἀλλήλοις πάντα καλὰ εἶναι; Αν
[2]	ζητεῖν, οὐδ᾿ ἐν ὄχλῳ πρεσβύτην	ὄντα	ἀποδύεσθαι, ἀλλ᾿ ἀρκέσει μοι οἶκος
[4]	ἥδιον μὲν ἂν Κλεινίᾳ τὰ	ὄντα	διδοίην ἢ ἕτερα παρ᾿ ἄλλου
[4]	δὴ ἀνεγέλασαν ἅπαντες, νομίζοντες τὰ	ὄντα	εἰρηκέναι αὐτόν. Εκ τούτου εἶπέ
[4]	ἡγοῦνται πάντα εἰδέναι τά τε	ὄντα	καὶ τὰ μέλλοντα εὔδηλον. Πᾶσαι
[1]	ἐμαυτὸν πάνυ πολλῆς σπουδῆς ἄξιον	ὄντα.	Οἱ οὖν ἀμφὶ τὸν Σωκράτην
[4]	μού τις καὶ τὰ νῦν	ὄντα	παρέλοιτο, οὐδὲν οὕτως ὁρῶ φαῦλον
[4]	κινδυνεύοντα, τὸν δέ γε σοφὸν	λέγοντα·	ὁ δὲ καλὸς καὶ ἡσυχίαν
[2]	κακοῖσι συμμίσγῃς, ἀπολεῖς καὶ τὸν	ἐόντα	νόον. Καὶ ὁ Λύκων εἶπεν·
[8]	μᾶλλον ἢ τὰ ἑαυτοῦ ἡδέα	σπουδάζοντα;	Πρὸς δὲ τούτοις πιστεύοι μήτ᾿
[2]	γε ὡραῖον καὶ πάνυ καλῶς	κιθαρίζοντα	καὶ ὀρχούμενον. Ταῦτα δὲ καὶ
[4]	ἂν ἢ ὃν ἂν μαστροπεύῃ	ἀρέσκοντα	τοῦτον ἀποδεικνύναι οἷς ἂν συνῇ;
[2]	μάλα ὀρθά τε αὔξεται καὶ	θάλλοντα	ἀφικνεῖται εἰς τὴν καρπογονίαν. Οὕτω
[4]	τά τε ὄντα καὶ τὰ	μέλλοντα	εὔδηλον. Πᾶσαι γοῦν αἱ πόλεις
[2]	ἐγυμνάζοντο, ὥσπερ χρὴ ὀρχεῖσθαι τὸν	μέλλοντα	εὐφορώτερον τὸ σῶμα ἕξειν. Καὶ
[8]	σε ὁρῶ τὸν πατέρα αὐτοῦ	παραλαμβάνοντα	εἰς τὰς πρὸς τοῦτον συνουσίας.
[2]	ἂν θεῴμην Πείσανδρον τὸν δημηγόρον	μανθάνοντα	κυβιστᾶν εἰς τὰς μαχαίρας, ὃς
[8]	πονηρὰ αὐτὸν ποιοῦντα ἀγαθὸν τὸν	συνόντα	ἀποδεῖξαι, οὐδέ γε ἀναισχυντίαν καὶ
[4]	σκοποῦντας. Οἷς γὰρ μάλιστα τὰ	παρόντα	ἀρκεῖ ἥκιστα τῶν ἀλλοτρίων ὀρέγονται.
[7]	ἀλλ᾿ ἔξεστιν αὐτίκα μάλα τὰ	παρόντα	θαυμάζειν, τί ποτε ὁ μὲν
[4]	τούτων ὁ ἀγαθὸς μαστροπὸς τὰ	συμφέροντα	εἰς τὸ ἀρέσκειν διδάσκοι ἄν;
[2]	ἐφεστηκυῖαν καὶ τροχούς τινα αὐτῇ	προσφέροντα.	Εκ τούτου δὴ ηὔλει μὲν
[4]	κτᾶσθαι τἀγαθὰ καὶ τὸν ἀνδρεῖον	κινδυνεύοντα,	τὸν δέ γε σοφὸν λέγοντα·
[4]	μὲν αὐτῶν τἀρκοῦντα ἔχει καὶ	περιττεύοντα	τῆς δαπάνης, ὁ δὲ τοῦ
[8]	τοῖς ἀφροδισίοις εὐφροσυνῶν, ἀλλὰ νήφων	μεθύοντα	ὑπὸ τῆς ἀφροδίτης θεᾶται. Εξ
[4]	πρὸς γυμνῷ τῷ Κριτοβούλου ὤμῳ	ἔχοντα.	Καὶ ὁ Σωκράτης, Φεῦ, ἔφη,
[4]	τὸ τὸν χρῶτα τοιοῦτον φῦναι	ἔχοντα	ὥστε μόνον μὴ διαφθείρειν τοὺς
[8]	γὰρ οἷόν τε πονηρὰ αὐτὸν	ποιοῦντα	ἀγαθὸν τὸν συνόντα ἀποδεῖξαι, οὐδέ
[4]	οἷάπερ ἐγὼ πρὸς τὸν ἐμοὶ	δοκοῦντα	καλὸν εἶναι, ὄμνυμι πάντας θεοὺς
[4]	ἴσα λαχόντες ὁ μὲν αὐτῶν	τἀρκοῦντα	ἔχει καὶ περιττεύοντα τῆς δαπάνης,
[5]	ἔφη ὁ Σωκράτης, ἴσως γὰρ	εὐδοκιμοῦντα	τὸν μαστροπὸν παρὰ τοῖς κριταῖς
[4]	φρονεῖν, ὅτι τὸν μὲν ἰσχυρὸν	πονοῦντα	δεῖ κτᾶσθαι τἀγαθὰ καὶ τὸν
[4]	μὰ Δί᾿ ἔφη, ἔγωγε ὅτι	ἁρματηλατοῦντα	δεῖ ἐγγὺς μὲν τῆς στήλης
[4]	ὅτε ἑώρας τοῦτον μὲν φιλοσοφίας	ἐρῶντα,	ἐκεῖνον δὲ χρημάτων δεόμενον· οἶδα
[8]	πολὺ μᾶλλον, ἐπεὶ ὁρῶ σε	ἐρῶντα	οὐχ ἁβρότητι χλιδαινομένου οὐδὲ μαλακίᾳ
[1]	ἐτύγχανεν Αὐτολύκου παιδὸς ὄντος, καὶ	νενικηκότα	αὐτὸν παγκράτιον ἧκεν ἄγων ἐπὶ
[5]	εὖ εἰργασμένα ᾖ ἢ εὖ	πεφυκότα	πρὸς ἃ ἂν δεώμεθα, καὶ
[4]	ὡς μᾶλλον μὲν ἥδεσθαι ποιῶν	ἕκαστα	αὐτῶν οὐκ ἂν εὐξαίμην, ἧττον
[5]	πρὸς τὰ ἔργα ὧν ἕνεκα	ἕκαστα	κτώμεθα εὖ εἰργασμένα ᾖ ἢ
[4]	ἐχθιόνως ἔχουσιν ἢ πρὶν λαβεῖν.	Θαυμαστά	γ᾿ ἔφη ὁ Αντισθένης ἅμα
[8]	οἴεσθαι μάλιστα αἰδεῖσθαι ἀλλήλους ἀπολείπειν,	θαυμαστὰ	λέγων, εἴ γε οἱ ψόγου
[4]	ἄφροσιν. Οὗτοι γὰρ τὰ ἐμὰ	νευρόσπαστα	θεώμενοι τρέφουσί με. Ταῦτ᾿ ἄρ᾿
[7]	καὶ ἡ παῖς ἥδε ὡς	ῥᾷστα	διάγοιεν, ἡμεῖς δ᾿ ἂν μάλιστα
[2]	Εἰς οὖν ταῦτα ἡ ὀρχηστρὶς	ἐκυβίστα	τε καὶ ἐξεκυβίστα ὑπὲρ αὐτῶν.
[2]	ἡ ὀρχηστρὶς ἐκυβίστα τε καὶ	ἐξεκυβίστα	ὑπὲρ αὐτῶν. ὥστε οἱ μὲν
[8]	εἰ βούλει, εὖ ἴσθι. Τὰ	μέγιστα	γάρ σοι ὑπάρχει· εὐπατρίδης εἶ,
[8]	διὰ τὸ ἄγασθαι ἀλλήλους τὰ	μέγιστα	καὶ κάλλιστα κοινῇ διαπεπρᾶχθαι. Τί
[2]	ἀλλὰ καὶ θεάματα καὶ ἀκροάματα	ἥδιστα	παρέχεις. Καὶ ὃς ἔφη· Τί
[8]	γὰρ ταῦτα νόμιμα, ἡμῖν δ᾿	ἐπονείδιστα.	Δοκοῦσι δ᾿ ἔμοιγε οἱ μὲν
[8]	ἐπιμελεῖται, ἀλλ᾿ ὅπως αὐτὸς ὅτι	πλεῖστα	ὡραῖα καρπώσεται. Ο δὲ τῆς
[3]	γὰρ δὴ ἥκιστα μὲν ἐπίφθονον,	ἥκιστα	δὲ περιμάχητον, καὶ ἀφύλακτον ὂν
[3]	γε πράγματι. Τοῦτο γὰρ δὴ	ἥκιστα	μὲν ἐπίφθονον, ἥκιστα δὲ περιμάχητον,
[4]	γὰρ μάλιστα τὰ παρόντα ἀρκεῖ	ἥκιστα	τῶν ἀλλοτρίων ὀρέγονται. ἄξιον δ᾿
[3]	Νικήρατος, ὦ Ερμόγενες, ἐπὶ τίνι	μάλιστα	ἀγάλλῃ; Καὶ ὅς, Επὶ φίλων,
[8]	Τούτους γὰρ ἂν ἔφη οἴεσθαι	μάλιστα	αἰδεῖσθαι ἀλλήλους ἀπολείπειν, θαυμαστὰ λέγων,
[8]	ἀναισχυντεῖν πρὸς ἀλλήλους ἐθιζόμενοι, οὗτοι	μάλιστα	αἰσχυνοῦνται αἰσχρόν τι ποιεῖν. Καὶ
[7]	ῥᾷστα διάγοιεν, ἡμεῖς δ᾿ ἂν	μάλιστα	εὐφραινοίμεθα θεώμενοι αὐτούς· ὅπερ εὖ
[7]	πάντες ἐπιθυμοῦμεν λέγειν, νῦν ἂν	μάλιστα	καὶ ἅμα ᾄσαιμεν; Καὶ εὐθὺς
[4]	ἀργύριον τὰς ψυχὰς δικαιοτέρους ποιεῖς;	Μάλιστα.	Πῶς; Οτι διὰ τὸ εἰδέναι
[4]	ἢ πολυχρηματίαν σκοποῦντας. Οἷς γὰρ	μάλιστα	τὰ παρόντα ἀρκεῖ ἥκιστα τῶν
[4]	οἵ γε καὶ ὧν δέονται	μάλιστα	ταῦτ᾿ αἰσχύνονται. Μαίνονται δὲ καὶ
[8]	πράττειν παρὰ τῶν παιδικῶν, εἴργει	μάλιστα	τοὺς οἰκείους ἀπὸ τούτων; Καὶ
[8]	ἄγασθαι ἀλλήλους τὰ μέγιστα καὶ	κάλλιστα	κοινῇ διαπεπρᾶχθαι. Τί δέ, τὰ
[5]	καὶ πρὸς ἰσχὺν τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἄριστα	πεφυκότας ἔχει. Εἶεν, ἔφη, τῶν
[4]	οἰκοῦσι; Καὶ ἀνάσχου μέντοι, ὦ	σοφιστά,	ἐλεγχόμενος. Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ
[5]	ἔφη, τὰς ψήφους, ἵνα ὡς	τάχιστα	εἰδῶ ὅ τι με χρὴ
[4]	τὰ ἀξιοθέατα καὶ ἀκούειν τὰ	ἀξιάκουστα	καὶ ὃ πλείστου ἐγὼ τιμῶμαι,
[2]	ἐκεῖνα, ὅταν μὲν ὁ θεὸς	αὐτὰ	ἄγαν ἁθρόως ποτίζῃ, οὐ δύναται
[4]	μὲν πολλὰ ἔχω ὡς μόλις	αὐτὰ	καὶ {ἐγὼ ἂν} αὐτὸς εὑρίσκω·
[4]	ὄντι καλὸς καὶ ὑμεῖς τὰ	αὐτὰ	πρὸς ἐμὲ πάσχετε οἷάπερ ἐγὼ
[8]	ἐπαφρόδιτα; Διά γέ τοι τὰ	τοιαῦτα	ἔργα ἅμα ἐρῶντες τῆς φιλίας
[8]	μέντοι σὺ μαστροπὲ σαυτοῦ ἀεὶ	τοιαῦτα	ποιεῖς· τοτὲ μὲν τὸ δαιμόνιον
[8]	πρὸς τὰ σιτία διὰ πλησμονήν,	ταῦτα	ἀνάγκη καὶ πρὸς τὰ παιδικὰ
[1]	δεῖπνον προσφέρεσθαι. Καὶ ἅμα λέγων	ταῦτα	ἀπεμύττετό τε καὶ τῇ φωνῇ
[2]	πώποτε τοῦτ᾿ ἔμαθον, ἐχειρονόμουν δέ·	ταῦτα	γὰρ ἠπιστάμην. Νὴ Δί᾿ ἔφη
[6]	πόσους ψύλλα πόδας ἐμοῦ ἀπέχει.	Ταῦτα	γάρ σέ φασι γεωμετρεῖν. Καὶ
[1]	ταῖς παιδιαῖς. Οἷς δὲ παραγενόμενος	ταῦτα	γιγνώσκω δηλῶσαι βούλομαι. ἦν μὲν
[2]	πάνυ καλῶς κιθαρίζοντα καὶ ὀρχούμενον.	Ταῦτα	δὲ καὶ ἐπιδεικνὺς ὡς ἐν
[2]	δὲ θαρρούντως τε καὶ ἀσφαλῶς	ταῦτα	διεπράττετο. Καὶ ὁ Σωκράτης καλέσας
[7]	τί ἐστιν, ἡδονὴν δὲ οὐδὲ	ταῦτα	δύναμαι γνῶναι τίν᾿ ἂν παράσχοι.
[4]	ἔφη, οὐ νῦν. Εὰν γὰρ	ταῦτα	δύνωμαι, σεσαγμένος δὴ παντάπασι πλούτου
[8]	Καὶ μαρτύρια δὲ ἐπήγετο ὡς	ταῦτα	ἐγνωκότες εἶεν καὶ Θηβαῖοι καὶ
[1]	εἶναι. Ο οὖν Καλλίας ἀκούσας	ταῦτα	εἶπεν· Αλλὰ μέντοι, ὦ ἄνδρες,
[2]	αὐτῷ ἱκανώτατος εἶναι εἰς {τὸ}	ταῦτα	ἐπιτηδεῦσαι, τούτῳ συνέσται. Ενταῦθα δὴ
[2]	περίμεστος ξιφῶν ὀρθῶν. Εἰς οὖν	ταῦτα	ἡ ὀρχηστρὶς ἐκυβίστα τε καὶ
[2]	Οὐκοῦν νέοις μὲν ἂν εἴη	ταῦτα·	ἡμᾶς δὲ τοὺς μηκέτι γυμναζομένους
[4]	γὰρ καὶ ἐμοῦ καλλίων ὢν	ταῦτα	κομπάζεις. Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ
[6]	αἴτιος, ἔφη, πράγματά μοι παρέχων.	Ταῦτα	μέν, ἔφη, ἔα· ἀλλ᾿ εἰπέ
[7]	τὸ πῦρ. Αλλὰ γὰρ καὶ	ταῦτα	μὲν οὐκ εἰς ταὐτὸν τῷ
[5]	Καὶ πῶς, ἔφη, οἷόν τε	ταῦτα	μηδὲν ὅμοια ὄντα ἀλλήλοις πάντα
[8]	λέγων ὅμοιον. Εκείνοις μὲν γὰρ	ταῦτα	νόμιμα, ἡμῖν δ᾿ ἐπονείδιστα. Δοκοῦσι
[4]	λόγους ἐρῶντες ἐκυνοδρομοῦμεν ἀλλήλους ζητοῦντες;	Ταῦτα	οὖν ὁρῶν δυνάμενόν σε ποιεῖν
[4]	ἐθέλειν προσιέναι. Καὶ πάντα τοίνυν	ταῦτα	οὕτως ἡδέα μοι δοκεῖ εἶναι
[8]	μᾶλλον ἢ παρόντων ἐπιμελεῖσθαι; Οὐ	ταῦτα	πάντα ἐπαφρόδιτα; Διά γέ τοι
[4]	Οδυσσεῖ, ἐμὲ θεραπευέτω. Εγὼ γὰρ	ταῦτα	πάντα ἐπίσταμαι. Η καὶ βασιλεύειν,
[8]	τοῦ ἐρωμένου χρώμενον μᾶλλον ἂν	ταῦτα	πάντα τῷ τὴν ψυχὴν ἐρασμίῳ
[4]	μισθὸν λαμβάνοι; ἐπεὶ δὲ καὶ	ταῦτα	πάντες συνωμολόγουν, Τοιοῦτος μέντοι, ἔφη,
[2]	παιγνιωδέστερον ἀφιξόμεθα. Εδόκει μὲν δὴ	ταῦτα	πᾶσι· προσέθηκε δὲ ὁ Φίλιππος
[8]	τῶν πολεμίων ἱστάμενος, καὶ διὰ	ταῦτα	περίβλεπτός τε καὶ ὀνομαστὸς ἔσεσθαι
[3]	ποίων λόγων ἁπτόμενοι μάλιστ᾿ ἂν	ταῦτα	ποιοῖμεν. Εγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη,
[4]	ἀγαθὸν ἔχωσι, παρακαλοῦσί με ἐπὶ	ταῦτα	προθύμωσ, ὅταν δέ τι κακὸν
[8]	οἴει αὐτόν, ὅντιν᾿ ἡγοῖτο εἰς	ταῦτα	συνεργὸν εἶναι κράτιστον, τοῦτον ταῖς
[3]	καὶ οἱ ῥαψῳδοὶ πάντες ἐπίστανται	ταῦτα	τὰ ἔπη; Καὶ πῶς ἄν,
[2]	Καὶ ὁ Λύκων εἶπεν· Ακούεις	ταῦτα,	ὦ υἵε; Ναὶ μὰ Δί᾿
[2]	τοὔπισθεν καμπτομένη τροχοὺς ἐμιμεῖτο, ἐκεῖνος	ταὐτὰ	εἰς τὸ ἔμπροσθεν ἐπικύπτων μιμεῖσθαι
[2]	καὶ τὰ τῶν ἀνδρῶν σώματα	ταὐτὰ	πάσχειν ἅπερ καὶ τὰ τῶν
[1]	μόνον τὰ μετὰ σπουδῆς πραττόμενα	ἀξιομνημόνευτα	εἶναι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν
[4]	ὅτι τούτῳ μὲν παρὰ τὰ	ὦτα	ἄρτι ἴουλος καθέρπει, Κλεινίᾳ δὲ
[1]	δεῖπνα. ὡς δ᾿ οὐκ ἐκίνησε	γέλωτα,	τότε μὲν ἀχθεσθεὶς φανερὸς ἐγένετο.
[8]	ἔρως κεντρίζει εἰς τὸν ἀντίπαλον	ἔρωτα	αὐτῷ παρρησιάζεσθαι. Καὶ γὰρ δὴ
[8]	χάριν εἰδέναι ὅτι σοι Αὐτολύκου	ἔρωτα	ἐνέβαλον. ὡς μὲν γὰρ φιλότιμός
[8]	γάρ, ἔφη, τὸν μὲν σὸν	ἔρωτα	κρύπτωμεν, ἐπειδὴ καὶ ἔστιν οὐ
[1]	καὶ Καλλίας τότε διὰ τὸν	ἔρωτα	πράττων ἀξιοθέατος ἦν τοῖς τετελεσμένοις
[5]	ἀλλ᾿ ἀποκρίνου. Σὺ δέ γε	βερώτα.	Πότερον οὖν ἐν ἀνθρώπῳ μόνον
[4]	γέ σου μέγα τὸ τὸν	χρῶτα	τοιοῦτον φῦναι ἔχοντα ὥστε μόνον
[1]	ἀπεκρυπτόμην ὑμᾶς ἔχων πολλὰ καὶ	σοφὰ	λέγειν, νῦν δέ, ἐὰν παρ᾿
[4]	εἰ καὶ πάνυ πολλὰ καὶ	σοφὰ	λέγοις. Τί τοῦτο; ἔφη ὁ
[8]	εἰδώς. Τοῦτο δ᾿ αὖ λέγει	σοφὰ	φρεσὶ βουλεύματα εἰδώς. Εξ οὖν
[5]	δὴ παῖς καὶ ὁ παῖς	κρύφα	ἀνέφερον. Ο δὲ Σωκράτης ἐν
[6]	τοῦ ὑμᾶς λέγειν οὐδ᾿ ἂν	τρίχα,	μὴ ὅτι λόγον ἄν τις